Wejscie w życie: 24 października 2005
Ostatnia Zmiana: 31 marca 2020
art. 1.
więcej
działalności w zakresie obrotu instrumentami finansowymi, prawa i obowiązki podmiotów uczestniczących w tym obrocie oraz wykonywanie nadzoru w tym zakresie.
2. Przepisów ustawy nie stosuje się do weksli i czeków w rozumieniu przepisów
prawa wekslowego i czekowego.
art. 2.
więcej
1) papiery wartościowe;
2) niebędące papierami wartościowymi:
a) tytuły uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania,
b) instrumenty rynku pieniężnego,
c) opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową,
inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier
wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności,
uprawnienie do emisji lub inny instrument pochodny, indeks finansowy lub
wskaźnik finansowy, które są wykonywane przez dostawę lub rozliczenie
pieniężne, z wyłączeniem instrumentów pochodnych, o których mowa w
art. 10 rozporządzenia 2017/565,
d) opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową
oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar
i które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne lub mogą być wykonane
przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron,
e) opcje, kontrakty terminowe, swapy oraz inne instrumenty pochodne,
których instrumentem bazowym jest towar i które mogą być wykonane
przez dostawę, pod warunkiem że są dopuszczone do obrotu w systemie
obrotu instrumentami finansowymi, z wyłączeniem produktów
energetycznych będących przedmiotem obrotu hurtowego na OTF, które
muszą być wykonywane przez dostawę,
f) niedopuszczone do obrotu w systemie obrotu instrumentami finansowymi
opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne instrumenty
pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które mogą być wykonane przez dostawę, a które nie są przeznaczone do celów handlowych i wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych,
g) instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego,
h) kontrakty na różnicę,
i) opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward dotyczące stóp
procentowych oraz inne instrumenty pochodne odnoszące się do zmian
klimatycznych, stawek frachtowych oraz stawek inflacji lub innych
oficjalnych danych statystycznych, które są wykonywane przez rozliczenie
pieniężne albo mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według
wyboru jednej ze stron, a także instrumenty pochodne, o których mowa
w art. 8 rozporządzenia 2017/565, i inne, które wykazują właściwości
innych pochodnych instrumentów finansowych,
j) uprawnienia do emisji.
2. Przez wykazywanie właściwości innych pochodnych instrumentów
finansowych, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. f oraz i, rozumie się spełnianie
warunków określonych w art. 7 rozporządzenia 2017/565.
3. W rozumieniu przepisów ustawy nie jest rozliczeniem pieniężnym według
wyboru jednej ze stron spełnienie świadczenia pieniężnego powstałego na skutek
niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania wynikającego z umowy
przez jedną ze stron lub na skutek innego zdarzenia powodującego rozwiązanie
umowy.
4. Przez przeznaczenie do celów handlowych, o którym mowa
w ust. 1 pkt 2 lit. f, rozumie się spełnienie kryteriów określonych
w art. 7 ust. 4 rozporządzenia 2017/565.
5. Przez produkt energetyczny będący przedmiotem obrotu hurtowego, o którym
mowa w ust. 1 pkt 2 lit. e, rozumie się produkt, o którym mowa
w art. 2 pkt 4 rozporządzenia 1227/2011.
6. Przez produkt energetyczny będący przedmiotem obrotu hurtowego, który
musi być wykonywany przez dostawę, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. e, rozumie
się produkt spełniający kryteria, o których mowa w art. 5 rozporządzenia 2017/565.
7. Produkty, o których mowa w art. 2 pkt 4 lit. b i d rozporządzenia 1227/2011,
są instrumentami pochodnymi, jeżeli spełniają warunki określone w ust. 1 pkt 2 lit. e, f lub i, chyba że są przedmiotem obrotu hurtowego na OTF i muszą być wykonywane przez dostawę.
8. Instrumentami finansowymi, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. e, są również
instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym są węgiel i ropa spełniające
warunki, o których mowa w art. 6 ust. 1 i 2 rozporządzenia 2017/565, i które muszą
być wykonywane przez dostawę oraz są przedmiotem obrotu na OTF.
art. 3.
więcej
1) papierach wartościowych – rozumie się przez to:
a) akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września
2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 505, 1543,
1655, 1798 i 2217), prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity
depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne
zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe
odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu,
wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub
obcego,
b) inne zbywalne prawa majątkowe, które powstają w wyniku emisji,
inkorporujące uprawnienie do nabycia lub objęcia papierów wartościowych
określonych w lit. a, lub wykonywane poprzez dokonanie rozliczenia
pieniężnego, odnoszące się do papierów wartościowych określonych
w lit. a, walut, stóp procentowych, stóp zwrotu, towarów oraz innych
wskaźników lub mierników (prawa pochodne);
2) ASO – oznacza to alternatywny system obrotu, przez który rozumie się
prowadzony poza rynkiem regulowanym wielostronny system kojarzący oferty
kupna i sprzedaży instrumentów finansowych w taki sposób, że do zawarcia
transakcji dochodzi w ramach tego systemu, zgodnie z określonymi zasadami
oraz w sposób niemający charakteru uznaniowego;
2a) zestawianiu zleceń – rozumie się przez to wykonywanie czynności skutkujących
zawarciem transakcji mających za przedmiot instrumenty finansowe, w których:
a) podmiot zestawiający zlecenia jest podmiotem praw i obowiązków
wynikających z transakcji względem każdego podmiotu składającego
zlecenia, które zostały zestawione,
b) obie transakcje zawarte w wyniku zestawienia zleceń są dokonywane w tym
samym momencie,
c) udział podmiotu zestawiającego zlecenia w transakcjach zawartych
w wyniku zestawienia zleceń nie naraża go na ryzyko rynkowe oraz jest
neutralny finansowo, z wyjątkiem znanej stronie transakcji opłaty, prowizji
lub wynagrodzenia należnych podmiotowi z tytułu każdej transakcji;
2b) handlu algorytmicznym – rozumie się przez to nabywanie lub zbywanie
instrumentów finansowych przy pomocy algorytmu komputerowego
automatycznie ustalającego indywidualne parametry zleceń nabycia lub zbycia
tych instrumentów, w tym moment złożenia zlecenia, termin jego ważności, cenę
lub liczbę instrumentów będących przedmiotem zlecenia lub sposób zarządzania
zleceniem po jego złożeniu, przy czym następuje to bez udziału człowieka lub
przy ograniczonym udziale człowieka w rozumieniu art. 18 rozporządzenia
2017/565, z zastrzeżeniem że nie stanowi handlu algorytmicznego stosowanie
automatycznych systemów wykorzystywanych wyłącznie w celu
przekierowywania zleceń pomiędzy systemami obrotu instrumentami
finansowymi, przetwarzania zleceń nieobejmującego określania jakichkolwiek
parametrów transakcji, potwierdzania zleceń lub przetwarzania
potransakcyjnego zawartych transakcji;
2c) technice handlu algorytmicznego o wysokiej częstotliwości – rozumie się przez
to handel algorytmiczny, w którym:
a) są wykorzystywane systemy teleinformatyczne:
– umożliwiające skrócenie czasu przesłania zlecenia do systemu jego
wykonania, z wykorzystaniem co najmniej jednego z następujących
rozwiązań: usługi kolokacji, korzystania z zasobów systemów
teleinformatycznych podmiotu posiadającego na podstawie
odpowiedniej umowy połączenie z systemem obrotu instrumentami
finansowymi lub bezpośredniego dostępu elektronicznego o wysokiej
prędkości przesyłu, oraz
– analizujące dane z rynku finansowego, w tym informacje dotyczące
zleceń i transakcji zawieranych w ramach obrotu w systemie obrotu
instrumentami finansowymi oraz powodujące niezwłoczne wykorzystanie algorytmu komputerowego bez udziału człowieka, a także
b) występuje duża liczba komunikatów wysyłanych w dniu obrotu do systemu
obrotu instrumentami finansowymi, dotyczących przekazania,
modyfikowania, anulowania lub kwotowania zlecenia nabycia lub zbycia
instrumentu finansowego; przez występowanie dużej liczby takich
komunikatów rozumie się spełnienie kryteriów określonych
w art. 19 rozporządzenia 2017/565;
2d) bezpośrednim dostępie elektronicznym – rozumie się przez to, z uwzględnieniem
art. 20 rozporządzenia 2017/565, udostępnianie przez członka lub uczestnika
systemu obrotu instrumentami finansowymi własnego połączenia z tym
systemem, umożliwiającego składanie zleceń mających za przedmiot
instrumenty finansowe za pośrednictwem systemu teleinformatycznego członka
lub uczestnika albo bez wykorzystywania takiego systemu;
2e) podmiocie systematycznie internalizującym transakcje – rozumie się przez to
firmę inwestycyjną lub bank, o którym mowa w art. 70 ust. 2, które w sposób
zorganizowany, częsty, systematycznie i w znacznych wielkościach zawierają
transakcje na własny rachunek, wykonując zlecenia klientów poza rynkiem
regulowanym, ASO lub OTF, bez prowadzenia ASO lub OTF;
3) tytułach uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania – rozumie się
przez to wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub
obcego papiery wartościowe lub niebędące papierami wartościowymi
instrumenty finansowe reprezentujące prawa majątkowe przysługujące
uczestnikom instytucji wspólnego inwestowania, w tym w szczególności
jednostki uczestnictwa funduszy inwestycyjnych;
4) ustawie o ofercie publicznej – rozumie się przez to ustawę z dnia 29 lipca 2005 r.
o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do
zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (Dz. U. z 2019 r.
poz. 623, 1655, 1798 i 2217);
4a) rozporządzeniu 236/2012 – rozumie się przez to rozporządzenie Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 236/2012 z dnia 14 marca 2012 r. w sprawie
krótkiej sprzedaży i wybranych aspektów dotyczących swapów ryzyka
kredytowego (Dz. Urz. UE L 86 z 24.03.2012, str. 1);
4b) rozporządzeniu 648/2012 – rozumie się przez to rozporządzenie Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie
instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem
regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji (Dz. Urz.
UE L 201 z 27.07.2012, str. 1, z późn. zm.);
4c) rozporządzeniu 1031/2010 – rozumie się przez to rozporządzenie Komisji (UE)
nr 1031/2010 z dnia 12 listopada 2010 r. w sprawie harmonogramu, kwestii
administracyjnych oraz pozostałych aspektów sprzedaży na aukcji uprawnień do
emisji gazów cieplarnianych na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów
cieplarnianych we Wspólnocie (Dz. Urz. UE L 302 z 18.11.2010, str. 1, z późn.
zm.);
4d) rozporządzeniu 575/2013 – rozumie się przez to rozporządzenie Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie
wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych,
zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz. Urz. UE L 176 z 27.06.2013,
str. 1, z późn. zm.);
4e) rozporządzeniu 600/2014 – rozumie się przez to rozporządzenie Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) 600/2014 z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków
instrumentów finansowych oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012
(Dz. Urz. UE L 173 z 12.06.2014, str. 84);
4f) rozporządzeniu 596/2014 – rozumie się przez to rozporządzenie Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 596/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie
nadużyć na rynku (rozporządzenie w sprawie nadużyć na rynku) oraz uchylające
dyrektywę 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady i dyrektywy Komisji
2003/124/WE, 2003/125/WE i 2004/72/WE (Dz. Urz. UE L 173 z 12.06.2014,
str. 1, z późn. zm.);
4g) rozporządzeniu 909/2014 – rozumie się przez to rozporządzenie Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 909/2014 z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie
usprawnienia rozrachunku papierów wartościowych w Unii Europejskiej i w
sprawie centralnych depozytów papierów wartościowych, zmieniające dyrektywy 98/26/WE i 2014/65/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 236/2012 (Dz. Urz. UE L 257 z 28.08.2014, str. 1, z późn. zm.);
4h) rozporządzeniu 2017/571 – rozumie się przez to rozporządzenie delegowane
Komisji (UE) 2017/571 z dnia 2 czerwca 2016 r. uzupełniające dyrektywę
Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE w odniesieniu do regulacyjnych
standardów technicznych dotyczących zezwoleń, wymogów organizacyjnych i
publikacji transakcji dla dostawców usług w zakresie udostępniania informacji
(Dz. Urz. UE L 87 z 31.03.2017, str. 126);
4i) rozporządzeniu 1095/2010 – rozumie się przez to rozporządzenie Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie
ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru
Giełd i Papierów Wartościowych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia
decyzji Komisji 2009/77/WE (Dz. Urz. UE L 331 z 15.12.2010, str. 84, z późn. zm.);
4j) rozporządzeniu 1227/2011 – rozumie się przez to rozporządzenie Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 1227/2011 z dnia 25 października 2011 r.
w sprawie integralności i przejrzystości hurtowego rynku energii (Dz. Urz.
UE L 326 z 08.12.2011, str. 1);
4k) rozporządzeniu 2015/2365 – rozumie się przez to rozporządzenie Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) 2015/2365 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie
przejrzystości transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych
i ponownego wykorzystania oraz zmiany rozporządzenia (UE)
nr 648/2012 (Dz. Urz. UE L 337 z 23.12.2015, str. 1);
4l) rozporządzeniu 2017/565 – rozumie się przez to rozporządzenie delegowane
Komisji (UE) 2017/565 z dnia 25 kwietnia 2016 r. uzupełniające dyrektywę
Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE w odniesieniu do wymogów
organizacyjnych i warunków prowadzenia działalności przez firmy inwestycyjne
oraz pojęć zdefiniowanych na potrzeby tej dyrektywy (Dz. Urz. UE L 87
z 31.03.2017, str. 1, z późn. zm.);
4m) rozporządzeniu 2016/824 – rozumie się przez to rozporządzenie wykonawcze
Komisji (UE) 2016/824 z dnia 25 maja 2016 r. ustanawiające wykonawcze
standardy techniczne w odniesieniu do treści i formatu opisu funkcjonowania
wielostronnych platform obrotu i zorganizowanych platform obrotu oraz
powiadamiania Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów
Wartościowych zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady
2014/65/UE w sprawie rynków instrumentów finansowych (Dz. Urz. UE L 137
z 26.05.2016, str. 10);
4n) rozporządzeniu 2016/1011 – rozumie się przez to rozporządzenie Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie
indeksów stosowanych jako wskaźniki referencyjne w instrumentach
finansowych i umowach finansowych lub do pomiaru wyników funduszy
inwestycyjnych i zmieniające dyrektywy 2008/48/WE i 2014/17/UE oraz
rozporządzenie (UE) nr 596/2014 (Dz. Urz. UE L 171 z 29.06.2016, str. 1, z późn. zm.);
4o) rozporządzeniu 2017/575 – rozumie się przez to rozporządzenie delegowane
Komisji (UE) 2017/575 z dnia 8 czerwca 2016 r. uzupełniające dyrektywę
Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE w sprawie rynków instrumentów
finansowych w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych
dotyczących danych publikowanych przez systemy wykonywania zlecenia na
temat jakości wykonywania transakcji (Dz. Urz. UE L 87 z 31.03.2017, str. 152);
4p) rozporządzeniu 2017/1018 – rozumie się przez to rozporządzenie delegowane
Komisji (UE) 2017/1018 z dnia 29 czerwca 2016 r. uzupełniające dyrektywę
Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE w sprawie rynków instrumentów
finansowych w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych
określających informacje zgłaszane przez firmy inwestycyjne, operatorów rynku
i instytucje kredytowe (Dz. Urz. UE L 155 z 17.06.2017, str. 1);
4q) rozporządzeniu 2017/584 – rozumie się przez to rozporządzenie delegowane
Komisji (UE) 2017/584 z dnia 14 lipca 2016 r. uzupełniające dyrektywę
Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających wymogi organizacyjne w zakresie systemów obrotu (Dz. Urz. UE L 87 z 31.03.2017, str. 350);
4r) rozporządzeniu 2017/588 – rozumie się przez to rozporządzenie delegowane
Komisji (UE) 2017/588 z dnia 14 lipca 2016 r. uzupełniające dyrektywę
Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE w odniesieniu do regulacyjnych
standardów technicznych w zakresie minimalnej wielkości zmiany ceny dla
akcji, kwitów depozytowych i funduszy inwestycyjnych typu ETF (Dz. Urz.
UE L 87 z 31.03.2017, str. 411);
4s) rozporządzeniu 2017/1943 – rozumie się przez to rozporządzenie delegowane
Komisji (UE) 2017/1943 z dnia 14 lipca 2016 r. uzupełniające dyrektywę
Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE w odniesieniu do regulacyjnych
standardów technicznych dotyczących informacji i wymogów w zakresie
udzielania zezwoleń firmom inwestycyjnym (Dz. Urz. UE L 276 z 26.10.2017, str. 4);
4t) rozporządzeniu 2017/589 – rozumie się przez to rozporządzenie delegowane
Komisji (UE) 2017/589 z dnia 19 lipca 2016 r. uzupełniające dyrektywę
Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE w odniesieniu do regulacyjnych
standardów technicznych określających wymogi organizacyjne dla firm
inwestycyjnych prowadzących handel algorytmiczny (Dz. Urz. UE L 87 z 31.03.2017, str. 417);
4u) rozporządzeniu 2017/591 – rozumie się przez to rozporządzenie delegowane
Komisji (UE) 2017/591 z dnia 1 grudnia 2016 r. uzupełniające dyrektywę
Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE w odniesieniu do regulacyjnych
standardów technicznych dotyczących stosowania limitów pozycji dla
towarowych instrumentów pochodnych (Dz. Urz. UE L 87 z 31.03.2017, str. 479);
4v) rozporządzeniu 2017/592 – rozumie się przez to rozporządzenie delegowane
Komisji (UE) 2017/592 z dnia 1 grudnia 2016 r. uzupełniające dyrektywę
Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE w odniesieniu do regulacyjnych
standardów technicznych dotyczących kryteriów pozwalających ustalić, kiedy
działalność ma być uznawana za działalność dodatkową względem głównego
zakresu działalności (Dz. Urz. UE L 87 z 31.03.2017, str. 492);
4w) rozporządzeniu 2017/1946 – rozumie się przez to rozporządzenie delegowane
Komisji (UE) 2017/1946 z dnia 11 lipca 2017 r. w sprawie uzupełnienia
dyrektyw 2004/39/WE i 2014/65/UE Parlamentu Europejskiego i Rady
w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących
wyczerpującego wykazu informacji, które potencjalni nabywcy muszą umieścić
w powiadomieniu o planowanym nabyciu znacznego pakietu akcji w firmie
inwestycyjnej (Dz. Urz. UE L 276 z 26.10.2017, str. 32);
4x) rozporządzeniu 2016/679 – rozumie się przez to rozporządzenie Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie
ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych
i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy
95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz. Urz. UE L 119
z 04.05.2016, str. 1, z późn. zm.);
4y) rozporządzeniu 2017/1129 – rozumie się przez to rozporządzenie Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) 2017/1129 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie
prospektu, który ma być publikowany w związku z ofertą publiczną papierów
wartościowych lub dopuszczeniem ich do obrotu na rynku regulowanym oraz
uchylenia dyrektywy 2003/71/WE (Dz. Urz. UE L 168 z 30.06.2017, str. 12);
4z) rozporządzeniu 2018/1212 – rozumie się przez to rozporządzenie wykonawcze
Komisji (UE) 2018/1212 z dnia 3 września 2018 r. ustanawiające minimalne
wymogi w celu wykonania przepisów dyrektywy 2007/36/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady w odniesieniu do identyfikacji akcjonariuszy,
przekazywania informacji i ułatwiania wykonywania praw akcjonariuszy
(Dz. Urz. UE L 223 z 04.09.2018, str. 1);
5) ofercie publicznej – rozumie się przez to ofertę publiczną papierów
wartościowych w rozumieniu art. 2 lit. d rozporządzenia 2017/1129;
6) obrocie pierwotnym – rozumie się przez to obrót pierwotny w rozumieniu
przepisów ustawy o ofercie publicznej;
7) obrocie wtórnym – rozumie się przez to:
a) dokonywanie oferty publicznej przez podmiot inny niż emitent lub gwarant
emisji, o którym mowa w art. 14a ust. 1 lub 2 ustawy o ofercie publicznej,
lub nabywanie papierów wartościowych od tego podmiotu, albo
b) proponowanie w dowolnej formie i w dowolny sposób, przez podmiot inny
niż wystawca, nabycia instrumentów finansowych niebędących papierami
wartościowymi lub nabywanie ich od tego innego podmiotu, jeżeli
propozycja skierowana jest do co najmniej 150 osób lub do nieoznaczonego
adresata;
8) pierwszej ofercie publicznej – rozumie się przez to pierwszą ofertę publiczną
w rozumieniu przepisów ustawy o ofercie publicznej;
9) obrocie zorganizowanym – rozumie się przez to obrót papierami wartościowymi
lub innymi instrumentami finansowymi dokonywany na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na rynku regulowanym albo w ASO;
9a) systemie obrotu instrumentami finansowymi – rozumie się przez to rynek
regulowany, ASO lub OTF;
9b) wielostronnym systemie – rozumie się przez to system, w ramach którego są
kojarzone oferty kupna i sprzedaży instrumentów finansowych składane przez
podmioty trzecie;
9c) systemie wykonywania zlecenia – rozumie się przez to system wykonywania
zleceń w rozumieniu art. 64 ust. 1 rozporządzenia 2017/565;
10) (uchylony)
10a) platformie aukcyjnej – rozumie się przez to platformę aukcyjną, która na
podstawie przepisów niniejszej ustawy oraz rozporządzenia 1031/2010 jest
upoważniona do pełnienia funkcji, o których mowa w art. 31 ust. 1 tego
rozporządzenia;
10b) OTF – oznacza to zorganizowaną platformę obrotu, przez którą rozumie się
wielostronny system kojarzący w sposób uznaniowy składane przez podmioty
trzecie oferty kupna i sprzedaży obligacji, strukturyzowanych produktów
finansowych, uprawnień do emisji, instrumentów pochodnych lub produktów
energetycznych będących przedmiotem obrotu hurtowego, które muszą być
wykonywane przez dostawę, niebędący rynkiem regulowanym ani ASO;
11) emitencie – rozumie się przez to emitenta w rozumieniu art. 2 lit. h
rozporządzenia 2017/1129;
12) wystawcy – rozumie się przez to podmiot wystawiający we własnym imieniu
instrumenty finansowe niebędące papierami wartościowymi i uprawniony lub
zobowiązany z tych instrumentów finansowych;
13) (uchylony)
13a) uczestniku rynku uprawnień do emisji – rozumie się przez to podmiot, o którym
mowa w art. 3 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia 596/2014;
13b) oferującym – rozumie się przez to oferującego w rozumieniu
art. 2 lit. i rozporządzenia 2017/1129;
14) (uchylony)
15) (uchylony)
15a) umowie o gwarancję emisji – rozumie się przez to umowę o gwarancję emisji
w rozumieniu ustawy o ofercie publicznej;
16) podmiocie dominującym – rozumie się przez to jednostkę dominującą
w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy z dnia 29 września 1994 r.
o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r. poz. 351, 1495, 1571, 1655 i 1680);
17) podmiocie zależnym – rozumie się przez to jednostkę zależną w rozumieniu
art. 3 ust. 1 pkt 39 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości;
18) grupie kapitałowej – rozumie się przez to grupę kapitałową w rozumieniu art. 3
ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości;
18a) bliskich powiązaniach – rozumie się przez to:
a) posiadanie, bezpośrednio lub pośrednio:
– co najmniej 20% ogólnej liczby głosów w organie stanowiącym innego
podmiotu lub
– co najmniej 20% udziału w kapitale zakładowym innego podmiotu, lub
– prawa do wykonywania co najmniej 20% głosów w organach innego
podmiotu, lub
b) sprawowanie nad innym podmiotem:
– kontroli w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 34 lub 37 ustawy z dnia
29 września 1994 r. o rachunkowości, lub
– współkontroli w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 35 ustawy z dnia
29 września 1994 r. o rachunkowości, lub
c) wywieranie znaczącego wpływu na inny podmiot w rozumieniu
art. 3 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości;
19) ogólnej liczbie głosów – rozumie się przez to ogólną liczbę głosów w rozumieniu
ustawy o ofercie publicznej albo sumę głosów przypadających na wszystkie
udziały w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością;
20) Krajowym Depozycie – rozumie się przez to Krajowy Depozyt Papierów
Wartościowych S.A.;
21) depozycie papierów wartościowych – rozumie się przez to prowadzony przez
Krajowy Depozyt lub spółkę, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie
czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1, system
rejestracji zdematerializowanych papierów wartościowych, obejmujący rachunki
papierów wartościowych, rachunki zbiorcze i konta depozytowe prowadzone
przez podmioty upoważnione do tego przepisami ustawy;
21a) centralnym depozycie papierów wartościowych – rozumie się przez to podmiot,
o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia 909/2014, posiadający
zezwolenie, o którym mowa w art. 16 tego rozporządzenia, oraz mający siedzibę
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
21b) podmiocie wyznaczonym – rozumie się przez to podmiot, o którym mowa w art.
54 ust. 2 lit. b rozporządzenia 909/2014, mający siedzibę na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
22) państwie członkowskim – rozumie się przez to państwo, które jest członkiem
Unii Europejskiej lub stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;
23) innym państwie członkowskim – rozumie się przez to państwo członkowskie
niebędące Rzecząpospolitą Polską;
24) państwach należących do OECD – rozumie się przez to państwa należące do
Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, z wyłączeniem państw
członkowskich;
25) państwach należących do WTO – rozumie się przez to państwa należące do
Światowej Organizacji Handlu, z wyłączeniem państw członkowskich;
25a) (uchylony)
26) spółce publicznej – rozumie się przez to spółkę publiczną w rozumieniu ustawy
o ofercie publicznej;
27) (uchylony)
28) instrumentach rynku pieniężnego – rozumie się przez to niebędące instrumentami
płatniczymi instrumenty, o których mowa w art. 11 rozporządzenia 2017/565;
28a) instrumentach pochodnych – rozumie się przez to opcje, kontrakty terminowe,
swapy, umowy forward oraz inne prawa majątkowe, których cena lub wartość
zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny lub wartości instrumentów finansowych, walut, stóp procentowych, rentowności, indeksów finansowych,
wskaźników finansowych, towarów, zmian klimatycznych, stawek frachtowych,
poziomów emisji, stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych,
a także innych aktywów, praw, zobowiązań, indeksów lub wskaźników, oraz
instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego;
28b) kapitale własnym – rozumie się przez to sumę wartości kapitału zakładowego,
kapitału zapasowego, kapitału z aktualizacji wyceny, pozostałych kapitałów
rezerwowych, niepodzielonego zysku z lat ubiegłych i zysku netto z bieżącej
działalności, pomniejszoną o sumę wartości należnych wpłat na kapitał
zakładowy, akcji własnych, niepokrytej straty z lat ubiegłych, straty netto
z bieżącej działalności i odpisów z zysku netto w ciągu roku obrotowego;
28c) uprawnieniach do emisji – rozumie się przez to uprawnienia do emisji, o których
mowa w art. 3 pkt 22 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu
uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1201
i 2538 oraz z 2019 r. poz. 730, 1501 i 1532), oraz międzynarodowe jednostki
emisji, o których mowa w art. 3 pkt 26 rozporządzenia Komisji (UE)
nr 389/2013 z dnia 2 maja 2013 r. ustanawiającego rejestr Unii zgodnie
z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, decyzjami
nr 280/2004/WE i nr 406/2009/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz
uchylającego rozporządzenia Komisji (UE) nr 920/2010 i nr 1193/2011
(Dz. Urz. UE L 122 z 03.05.2013, str. 1, z późn. zm.);
29) prawie do akcji – rozumie się przez to papier wartościowy, z którego wynika
uprawnienie do otrzymania, niemających formy dokumentu, akcji nowej emisji
spółki publicznej, powstające z chwilą dokonania przydziału tych akcji
i wygasające z chwilą zarejestrowania akcji w depozycie papierów
wartościowych albo z dniem uprawomocnienia się postanowienia sądu
rejestrowego odmawiającego wpisu podwyższenia kapitału zakładowego do
rejestru przedsiębiorców;
29a) giełdowym prawie pochodnym – rozumie się przez to papier wartościowy,
o którym mowa w pkt 1 lit. b, emitowany w serii przez instytucję kredytową lub
firmę inwestycyjną, inkorporujący uprawnienie do nabycia lub objęcia innych papierów wartościowych, lub dokonania rozliczenia pieniężnego, odnoszący się do papierów wartościowych, walut, stóp procentowych, stóp zwrotu, towarów
oraz innych wskaźników lub mierników, dopuszczony do obrotu na rynku regulowanym;
30) kwicie depozytowym – rozumie się przez to papier wartościowy wyemitowany
przez instytucję finansową z siedzibą na terytorium państwa członkowskiego lub
innego państwa należącego do OECD:
a) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z papierami
wartościowymi dopuszczonymi do obrotu na rynku regulowanym na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo papierami wartościowymi
wyemitowanymi poza tym terytorium, albo
b) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z papierami
wartościowymi wyemitowanymi poza tym terytorium
– w którym inkorporowane jest prawo do zamiany tego papieru wartościowego
na określone papiery wartościowe we wskazanej w warunkach emisji proporcji,
przejście na właściciela tego papieru wartościowego praw majątkowych
stanowiących pożytki z papierów wartościowych lub ich równowartości oraz,
w przypadku akcji – możliwość wydania przez właściciela tego papieru
wartościowego jego emitentowi wiążącej dyspozycji co do sposobu głosowania
na walnym zgromadzeniu;
30a) dwudniowych kontraktach na rynku kasowym – rozumie się przez to dwudniowe
kontrakty na rynku kasowym, o których mowa w art. 3 ust. 1
pkt 3 rozporządzenia 1031/2010;
30b) pięciodniowych kontraktach terminowych typu future – rozumie się przez to
pięciodniowe kontrakty terminowe typu future, o których mowa w art. 3 ust. 1
pkt 4 rozporządzenia 1031/2010;
30c) strukturyzowanych produktach finansowych – rozumie się przez to
strukturyzowane produkty finansowe, o których mowa
w art. 2 ust. 1 pkt 28 rozporządzenia 600/2014;
31) zagranicznej instytucji kredytowej – rozumie się przez to instytucję kredytową,
o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia 575/2013, prowadzącą na
podstawie zezwolenia właściwego organu nadzoru na terytorium innego państwa
członkowskiego działalność maklerską, lub prowadzącą na podstawie zezwolenia właściwego organu nadzoru na terytorium innego państwa członkowskiego rachunki, na których rejestrowane są papiery wartościowe
dopuszczone do obrotu na zagranicznym rynku regulowanym;
32) zagranicznej firmie inwestycyjnej – rozumie się przez to osobę prawną lub
jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej z siedzibą na
terytorium innego państwa członkowskiego, a w przypadku gdy przepisy danego
państwa nie wymagają ustanowienia siedziby – z centralą na terytorium innego
państwa członkowskiego, albo osobę fizyczną z miejscem zamieszkania na
terytorium innego państwa członkowskiego, prowadzącą na podstawie
zezwolenia właściwego organu nadzoru działalność maklerską na terytorium
innego państwa członkowskiego, jak również zagraniczną instytucję kredytową;
33) firmie inwestycyjnej – rozumie się przez to dom maklerski, bank prowadzący
działalność maklerską, zagraniczną firmę inwestycyjną prowadzącą działalność
maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zagraniczną osobę
prawną z siedzibą na terytorium państwa innego niż państwo członkowskie,
prowadzącą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność maklerską;
33a) zatwierdzonym podmiocie publikującym – rozumie się przez to firmę
inwestycyjną, spółkę prowadzącą rynek regulowany lub inną osobę prawną,
posiadające zezwolenie Komisji na świadczenie usług polegających na
pośrednictwie w podawaniu do publicznej wiadomości informacji, o których
mowa w art. 20 i art. 21 rozporządzenia 600/2014, przez firmy inwestycyjne,
banki, o których mowa w art. 70 ust. 2, zagraniczne firmy inwestycyjne lub inne
podmioty zagraniczne świadczące usługi inwestycyjne na terytorium Unii
Europejskiej lub prowadzące działalność inwestycyjną przez utworzenie
oddziału w Unii Europejskiej;
33b) dostawcy informacji skonsolidowanych – rozumie się przez to firmę
inwestycyjną, spółkę prowadzącą rynek regulowany lub inną osobę prawną,
posiadające zezwolenie Komisji na gromadzenie informacji, o których mowa
w art. 6, art. 7, art. 10, art. 12, art. 13, art. 20 i art. 21 rozporządzenia 600/2014,
pochodzących z rynku regulowanego, ASO lub OTF, lub od zatwierdzonego
podmiotu publikującego, konsolidację tych danych w formę elektronicznego
strumienia danych bieżących, ich dalsze udostępnianie oraz podawanie do
publicznej wiadomości;
33c) zatwierdzonym mechanizmie sprawozdawczym – rozumie się przez to firmę
inwestycyjną, spółkę prowadzącą rynek regulowany lub inną osobę prawną,
posiadające zezwolenie Komisji na świadczenie usług polegających na
pośrednictwie w przekazywaniu Komisji, innym właściwym organom nadzoru
lub Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych
informacji, o których mowa w art. 26 rozporządzenia 600/2014, przez firmy
inwestycyjne, banki, o których mowa w art. 70 ust. 2, zagraniczne firmy
inwestycyjne lub inne podmioty zagraniczne świadczące usługi inwestycyjne na
terytorium Unii Europejskiej lub prowadzące działalność inwestycyjną przez
utworzenie oddziału w Unii Europejskiej;
33d) animatorze rynku – rozumie się przez to podmiot zobowiązany w sposób stały,
zgodnie z ustalonymi zasadami, do nabywania lub zbywania w ramach swojej
działalności instrumentów finansowych na własny rachunek, w celu
wspomagania płynności danego instrumentu finansowego;
34) ustawie o nadzorze – rozumie się przez to ustawę z dnia 29 lipca 2005 r.
o nadzorze nad rynkiem kapitałowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 1871 i 2217);
35) Komisji – rozumie się przez to Komisję Nadzoru Finansowego, o której mowa
w ustawie z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U.
z 2019 r. poz. 298, 326, 730, 875, 1571 i 2217);
36) banku powierniczym – rozumie się przez to bank krajowy posiadający
zezwolenie Komisji na prowadzenie rachunków papierów wartościowych,
rachunków derywatów i rachunków zbiorczych;
37) podmiocie nadzorowanym – rozumie się przez to podmiot nadzorowany
w rozumieniu ustawy o nadzorze;
38) banku zagranicznym – rozumie się przez to bank mający siedzibę poza
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyłączeniem zagranicznej instytucji
kredytowej;
39) zakładzie ubezpieczeń – rozumie się przez to krajowy zakład ubezpieczeń,
o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 11 września 2015 r.
o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 381,
730 i 2217), zagraniczny zakład ubezpieczeń, o którym mowa w art. 3 ust. 1
pkt 55 tej ustawy, prowadzący działalność na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, krajowy zakład reasekuracji, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 19 tej ustawy, oraz zagraniczny zakład reasekuracji, o którym mowa w art. 3 ust. 1
pkt 56 tej ustawy, prowadzący działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
39a) spółce zarządzającej – rozumie się przez to podmiot lub spółkę, o których mowa
w art. 2 pkt 10 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych
i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz. U. z 2018 r.
poz. 1355, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o funduszach inwestycyjnych”;
39aa) zarządzającym z UE – rozumie się przez to osobę prawną, o której mowa
w art. 2 pkt 10c ustawy o funduszach inwestycyjnych;
39ab) zarządzającym ASI – rozumie się przez to podmiot, o którym mowa w art. 2
pkt 3a ustawy o funduszach inwestycyjnych;
39b) kliencie profesjonalnym – rozumie się przez to podmiot, na którego rzecz jest lub
ma być świadczona co najmniej jedna z usług, o których mowa w art. 69 ust. 2
lub 4, który posiada doświadczenie i wiedzę pozwalające na podejmowanie
właściwych decyzji inwestycyjnych, jak również na właściwą ocenę ryzyka
związanego z tymi decyzjami, który jest:
a) bankiem,
b) firmą inwestycyjną,
c) zakładem ubezpieczeń,
d) funduszem inwestycyjnym, alternatywną spółką inwestycyjną,
towarzystwem funduszy inwestycyjnych lub zarządzającym ASI
w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych,
e) funduszem emerytalnym lub towarzystwem emerytalnym w rozumieniu
ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy
emerytalnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1906 i 2215 oraz z 2019 r. poz. 1074,
1474, 1495 i 2217),
f) towarowym domem maklerskim,
g) podmiotem zawierającym, w ramach prowadzonej działalności
gospodarczej, na własny rachunek transakcje na rynkach kontraktów
terminowych, opcji lub innych instrumentów pochodnych albo na rynkach
pieniężnych wyłącznie w celu zabezpieczenia pozycji zajętych na tych rynkach, lub działającym w tym celu na rachunek innych członków takich rynków, o ile odpowiedzialność za wykonanie zobowiązań wynikających
z tych transakcji ponoszą uczestnicy rozliczający tych rynków,
h) inną niż wskazane w lit. a–g instytucją finansową,
i) inwestorem instytucjonalnym innym niż wskazany w lit. a–h prowadzącym
regulowaną działalność na rynku finansowym,
j) podmiotem prowadzącym poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej
działalność równoważną do działalności prowadzonej przez podmioty
wskazane w lit. a–i,
k) przedsiębiorcą spełniającym co najmniej dwa z poniższych wymogów, przy
czym równowartość kwot wskazanych w euro jest obliczana przy
zastosowaniu średniego kursu euro ustalanego przez Narodowy Bank Polski
na dzień sporządzenia przez danego przedsiębiorcę sprawozdania finansowego:
– suma bilansowa tego przedsiębiorcy wynosi co najmniej 20 000 000 euro,
– osiągnięta przez tego przedsiębiorcę wartość przychodów ze sprzedaży
wynosi co najmniej 40 000 000 euro,
– kapitał własny lub fundusz własny tego przedsiębiorcy wynosi co
najmniej 2 000 000 euro,
l) organem publicznym, który zarządza długiem publicznym, bankiem
centralnym, Bankiem Światowym, Międzynarodowym Funduszem
Walutowym, Europejskim Bankiem Centralnym, Europejskim Bankiem
Inwestycyjnym lub inną organizacją międzynarodową pełniącą podobne funkcje,
m) innym inwestorem instytucjonalnym, którego głównym przedmiotem
działalności jest inwestowanie w instrumenty finansowe, w tym podmioty
zajmujące się sekurytyzacją aktywów lub zawieraniem innego rodzaju
transakcji finansowych,
n) podmiotem innym niż wskazane w lit. a–m, który jest traktowany jak klient
profesjonalny na podstawie art. 3a ust. 1;
39c) kliencie detalicznym – rozumie się przez to podmiot niebędący klientem
profesjonalnym, na którego rzecz jest lub ma być świadczona co najmniej jedna
z usług, o których mowa w art. 69 ust. 2 lub 4;
39d) uprawnionym kontrahencie – rozumie się przez to:
a) klienta profesjonalnego, o którym mowa w pkt 39b lit. a–j oraz l–m,
z którym firma inwestycyjna, w ramach świadczenia usług, o których mowa
w art. 69 ust. 2 pkt 1, 2 lub 3, zawiera transakcje lub pośredniczy w ich
zawieraniu,
b) klienta profesjonalnego, o którym mowa w pkt 39b lit. k, który na swój
wniosek został przez firmę inwestycyjną uznany, na zasadach określonych
w art. 71 rozporządzenia 2017/565, za uprawnionego kontrahenta, z którym
firma inwestycyjna, w ramach świadczenia usług, o których mowa w art. 69
ust. 2 pkt 1, 2 lub 3, zawiera transakcje lub pośredniczy w ich zawieraniu,
c) klienta z innego państwa członkowskiego, który posiada status
uprawnionego kontrahenta zgodnie z przepisami prawa państwa
członkowskiego, w którym ma siedzibę lub miejsce zamieszkania;
40) umowie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej – rozumie się przez to
umowę, o której mowa w art. 822 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks
cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 i 1495);
41) Przewodniczącym Komisji – rozumie się przez to Przewodniczącego Komisji,
o której mowa w ustawie z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem
finansowym;
42) ustawie o ostateczności rozrachunku – rozumie się przez to ustawę z dnia
24 sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach płatności
i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad
tymi systemami (Dz. U. z 2019 r. poz. 212);
43) systemie rozrachunku – rozumie się przez to system, o którym mowa w art. 1
pkt 2 ustawy o ostateczności rozrachunku;
44) zleceniu rozrachunku – rozumie się przez to zlecenie, o którym mowa w art. 1
pkt 12 lit. b ustawy o ostateczności rozrachunku;
45) przedsiębiorcy – rozumie się przez to przedsiębiorcę, o którym mowa w art. 4
ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1292 i 1495);
46) przedsiębiorcy zagranicznym – rozumie się przez to przedsiębiorcę
zagranicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach
uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w
obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1079, 1214, 1495 i 1655);
46a) małym i średnim przedsiębiorcy – rozumie się przez to:
a) przedsiębiorcę o średniej rynkowej kapitalizacji mniejszej niż
200 000 000 euro, wyznaczonej na podstawie notowań z końca roku
w trzech ostatnich latach kalendarzowych, przy czym wskazaną kwotę
wyrażoną w euro przelicza się na walutę polską przy zastosowaniu
średniego kursu ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na dzień
31 grudnia danego roku,
b) podmiot, o którym mowa w art. 77 rozporządzenia 2017/565;
46b) ASO MŚP – rozumie się przez to ASO, w którym jest dokonywany obrót
instrumentami finansowymi emitowanymi przez małych i średnich
przedsiębiorców, wpisany do rejestru, o którym mowa w art. 78g ust. 1;
47) krótkiej sprzedaży – rozumie się przez to krótką sprzedaż w rozumieniu art. 2
ust. 1 lit. b rozporządzenia 236/2012;
48) towarze – rozumie się przez to towar, o którym mowa
w art. 2 pkt 6 rozporządzenia 2017/565;
49) CCP – rozumie się przez to podmiot, o którym mowa w art. 2
pkt 1 rozporządzenia 648/2012, mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej;
50) dniu roboczym – rozumie się przez to każdy dzień od poniedziałku do piątku,
z wyłączeniem dni ustawowo wolnych od pracy;
51) danych osobowych – rozumie się przez to imiona i nazwisko, datę i miejsce
urodzenia, adres zamieszkania, w przypadku obywateli Rzeczypospolitej
Polskiej także numer PESEL, w odniesieniu do osób nieposiadających
obywatelstwa polskiego także numer paszportu, a w przypadku jego braku –
numer innego dokumentu potwierdzającego tożsamość;
52) informacji poufnej – rozumie się przez to informację poufną w rozumieniu art. 7
rozporządzenia 596/2014;
53) rynku powiązanym – rozumie się przez to system obrotu instrumentami
finansowymi prowadzony na terytorium państwa członkowskiego, na którym
przedmiotem obrotu są te same instrumenty, które są przedmiotem obrotu na
rynku regulowanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub instrumenty,
których cena jest powiązana z ceną instrumentów finansowych będących
przedmiotem obrotu na rynku regulowanym na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej;
54) trwałym nośniku – rozumie się przez to nośnik umożliwiający użytkownikowi
przechowywanie adresowanych do niego informacji w sposób umożliwiający
dostęp do nich przez okres odpowiedni do celów, którym te informacje służą,
i pozwalający na odtworzenie przechowywanych informacji w niezmienionej
postaci;
55) lokacie strukturyzowanej – rozumie się przez to lokatę strukturyzowaną, o której
mowa w art. 4 ust. 1 pkt 41 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe
(Dz. U. z 2019 r. poz. 2357);
56) osobie zaangażowanej – rozumie się przez to osobę, o której mowa
w art. 2 pkt 1 rozporządzenia 2017/565;
57) administratorze – rozumie się przez to podmiot, o którym mowa
w art. 3 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia 2016/1011;
58) wskaźniku referencyjnym – rozumie się przez to wskaźnik, o którym mowa
w art. 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia 2016/1011;
59) towarowych instrumentach pochodnych – rozumie się przez to instrumenty
finansowe określone w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. d–f oraz i, a także papiery
wartościowe, o których mowa w pkt 1 lit. b, odnoszące się do towarów,
wskaźników lub mierników, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. i.
Art. 3a. 1. Firma inwestycyjna, na pisemne żądanie podmiotu innego niż
określony w art. 3 pkt 39b lit. a–m i w zakresie określonym w takim żądaniu, może
traktować go jak klienta profesjonalnego, pod warunkiem że posiada on wiedzę
i doświadczenie pozwalające na podejmowanie właściwych decyzji inwestycyjnych,
jak również na właściwą ocenę ryzyka związanego z tymi decyzjami. Firma
inwestycyjna przed uwzględnieniem żądania jest obowiązana ustalić wiedzę klienta
o zasadach traktowania klientów profesjonalnych przy świadczeniu usług, o których
mowa w art. 69 ust. 2 lub 4, których żądanie dotyczy.
2. Firma inwestycyjna może, zgodnie z art. 45 ust. 3 lit. b rozporządzenia
2017/565, traktować klienta profesjonalnego jak klienta detalicznego.
3. Firma inwestycyjna może, zgodnie z art. 45 ust. 3 lit. a rozporządzenia
2017/565 i na zasadach określonych w art. 71 ust. 2–4 tego rozporządzenia, traktować
uprawnionego kontrahenta jak klienta detalicznego albo klienta profesjonalnego.
4. Firma inwestycyjna dokonuje podziału klientów na kategorie, zaliczając ich
odpowiednio do kategorii klientów detalicznych, klientów profesjonalnych lub
uprawnionych kontrahentów.
Art. 3b. 1. Firma inwestycyjna lub bank, o którym mowa w art. 70 ust. 2,
niespełniające kryteriów określonych w art. 3 pkt 2e, po uprzednim zawiadomieniu
Komisji mogą dobrowolnie poddać się wymogom mającym zastosowanie do
podmiotu systematycznie internalizującego transakcje.
2. Firma inwestycyjna lub bank, o którym mowa w art. 70 ust. 2, niezwłocznie
informują Komisję o rezygnacji z dobrowolnego poddawania się wymogom mającym
zastosowanie do podmiotu systematycznie internalizującego transakcje.
3. Do firmy inwestycyjnej lub banku, o którym mowa w art. 70 ust. 2, w okresie
od dokonania zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, do dokonania zawiadomienia,
o którym mowa w ust. 2, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące podmiotu
systematycznie internalizującego transakcje.
Art. 3c. 1. Kryteria częstości i systematyczności, o których mowa
w art. 3 pkt 2e, ustala się, z uwzględnieniem art. 12–17 rozporządzenia 2017/565, na
podstawie liczby transakcji, których przedmiotem jest dany instrument finansowy,
zawieranych na własny rachunek poza systemem obrotu instrumentami finansowymi
przez firmę inwestycyjną lub bank, o którym mowa w art. 70 ust. 2, wykonujące
zlecenia klientów.
2. Kryterium zawierania transakcji w znacznych wielkościach, o którym mowa
w art. 3 pkt 2e, ustala się, z uwzględnieniem art. 12–17 rozporządzenia 2017/565, na
podstawie wielkości transakcji zawieranych poza systemem obrotu instrumentami
finansowymi przez firmę inwestycyjną lub bank, o którym mowa w art. 70 ust. 2,
w odniesieniu do całkowitej wielkości transakcji, których przedmiotem jest dany
instrument finansowy, zawieranych przez tę firmę inwestycyjną lub ten bank albo na
podstawie wielkości transakcji poza systemem obrotu instrumentami finansowymi zawieranych przez tę firmę inwestycyjną lub ten bank, w odniesieniu do całkowitej wielkości transakcji, których przedmiotem jest dany instrument finansowy, na terytorium Unii Europejskiej.
Art. 3d. Ilekroć w ustawie jest mowa o zleceniu nabycia lub zbycia
instrumentów finansowych, należy przez to rozumieć także oświadczenie woli,
którego przedmiotem są instrumenty finansowe, wywołujące równoważne do takiego
zlecenia skutki.
art. 4.
więcej
zapisywane są zdematerializowane papiery wartościowe, prowadzone wyłącznie
przez:
1) domy maklerskie i banki prowadzące działalność maklerską, banki powiernicze,
zagraniczne firmy inwestycyjne i zagraniczne osoby prawne prowadzące
działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w formie
oddziału, Krajowy Depozyt, spółkę, której Krajowy Depozyt przekazał
wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1,
oraz Narodowy Bank Polski – jeżeli oznaczenie tych rachunków pozwala na
identyfikację osób, którym przysługują prawa z papierów wartościowych;
2) inne podmioty będące uczestnikami depozytu papierów wartościowych lub
systemu rejestracji papierów wartościowych prowadzonego przez Narodowy
Bank Polski, pośredniczące w zbywaniu papierów wartościowych emitowanych
przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski – jeżeli dokonywane przez nie
zapisy dotyczą tych papierów i pozwalają na identyfikację osób, którym
przysługują prawa z papierów wartościowych.
2. Od chwili zarejestrowania papierów wartościowych, na podstawie umowy,
której przedmiotem jest rejestracja tych papierów wartościowych w depozycie
papierów wartościowych, za rachunki papierów wartościowych uważa się również
zapisy dotyczące tych papierów, dokonywane w związku z ich subskrypcją lub
sprzedażą w obrocie pierwotnym lub w pierwszej ofercie publicznej, przez:
1) podmioty prowadzące działalność maklerską lub
2) banki powiernicze
– o ile identyfikują one osoby, którym przysługują prawa z papierów wartościowych.
2a. Od chwili zarejestrowania skarbowych papierów oszczędnościowych
w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U.
z 2019 r. poz. 869, 1622, 1649 i 2020), na podstawie umowy, której przedmiotem jest
rejestracja tych papierów wartościowych w depozycie papierów wartościowych, za
rachunki papierów wartościowych uważa się również zapisy dotyczące tych papierów,
dokonywane przez podmioty prowadzące działalność maklerską lub banki
powiernicze, o ile zapisy te identyfikują osoby, którym przysługują prawa z tych
papierów wartościowych.
3. Ilekroć w ustawie jest mowa o rachunkach papierów wartościowych, rozumie
się przez to również rachunki, na których są zapisywane niebędące papierami
wartościowymi ani instrumentami pochodnymi, instrumenty finansowe dopuszczone
do obrotu zorganizowanego.
Art. 4a. 1. Rachunkami derywatów są rachunki, na których są zapisywane
instrumenty pochodne dopuszczone do obrotu zorganizowanego, prowadzone
wyłącznie przez domy maklerskie i banki prowadzące działalność maklerską, banki
powiernicze, zagraniczne firmy inwestycyjne i zagraniczne osoby prawne prowadzące
działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w formie oddziału –
jeżeli oznaczenie tych rachunków pozwala na identyfikację osób, którym przysługują
prawa z instrumentów pochodnych dopuszczonych do obrotu zorganizowanego.
2. Podmiot prowadzący rachunki derywatów dokonuje zapisów na rachunku
derywatów i rachunku pieniężnym klienta po rozliczeniu transakcji przez właściwy
podmiot rozliczający, najpóźniej do końca dnia, w którym nastąpiło to rozliczenie, na
podstawie zapisów dokonanych na kontach rozliczeniowych prowadzonych przez ten
podmiot.
3. Przepis ust. 1 nie ogranicza możliwości rejestrowania poza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej instrumentów pochodnych dopuszczonych do obrotu
zorganizowanego, będących przedmiotem transakcji zawieranych przez:
1) zagraniczne firmy inwestycyjne prowadzące działalność maklerską na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez otwierania oddziału lub
2) zagraniczne firmy inwestycyjne w ramach wykonywania na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej czynności, o których mowa w art. 69 ust. 2 pkt 3, w
związku z realizacją zadań związanych z organizacją rynku regulowanego, ASO
lub zapewnieniem płynności obrotu instrumentami pochodnymi, lub
3) zagraniczne firmy inwestycyjne nieprowadzące działalności maklerskiej na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
3a) zagraniczne osoby prawne nieprowadzące działalności maklerskiej na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, o których mowa w art. 31 ust. 1 pkt 2a lub
art. 78 ust. 1ba, lub
4) inne podmioty z siedzibą poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
nieprowadzące działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
o ile spełniają warunki określone w art. 31 ust. 2.
4. Do rachunków derywatów stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące
rachunków papierów wartościowych.
art. 5.
więcej
1) będące przedmiotem oferty publicznej lub
2) dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym, lub,
3) wprowadzone do ASO, lub
4) emitowane przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski
– nie mają formy dokumentu od chwili ich zarejestrowania na podstawie umowy,
której przedmiotem jest rejestracja tych papierów wartościowych w depozycie
papierów wartościowych (dematerializacja).
1a. Jeżeli zgodnie z art. 49 ust. 1 rozporządzenia 909/2014 emitent zamierza
zarejestrować papiery wartościowe w innym systemie rejestracji, ich dematerializacja
następuje z chwilą zarejestrowania w tym systemie, jeżeli podmiot prowadzący ten
system spełnił warunki, o których mowa w art. 23 rozporządzenia 909/2014.
2. Papiery wartościowe mogą nie mieć lub nie mają formy dokumentu również
w przypadku, gdy przewidują to odrębne przepisy dotyczące emisji tych papierów.
3. Papiery wartościowe:
1) będące przedmiotem oferty publicznej, które nie będą podlegać dopuszczeniu do
obrotu na rynku regulowanym, albo
2) wprowadzone wyłącznie do ASO
– mogą nie podlegać dematerializacji, jeżeli dopuszczają to odrębne przepisy
określające zasady ich emisji i emitent tak postanowi. W takim przypadku przepisów
ust. 4 i 6 nie stosuje się.
4. Emitent papierów wartościowych, o których mowa w ust. 1, jest zobowiązany
do zawarcia z Krajowym Depozytem umowy, której przedmiotem jest rejestracja tych
papierów wartościowych w depozycie papierów wartościowych.
5. Przed złożeniem wniosku o dopuszczenie instrumentów finansowych
niebędących papierami wartościowymi ani instrumentami pochodnymi, do obrotu na
rynku regulowanym, podmiot ubiegający się o dopuszczenie do obrotu tych
instrumentów jest obowiązany do zawarcia z Krajowym Depozytem umowy, której
przedmiotem jest rejestracja tych instrumentów w depozycie papierów
wartościowych. Obowiązek ten nie odnosi się do instrumentów finansowych,
o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. j.
5a. Papiery wartościowe, które zostały dopuszczone do obrotu na rynku
regulowanym lub wprowadzone do ASO bez zgody ich emitenta, mogą zostać
zarejestrowane w depozycie papierów wartościowych bez konieczności zawierania
umowy, o której mowa w ust. 4, o ile zostały one zarejestrowane przez osobę prawną
lub inną jednostkę organizacyjną wykonującą poza terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej zadania w zakresie centralnej rejestracji papierów wartościowych, a Krajowy
Depozyt utworzył do niej połączenie operacyjne CDPW w rozumieniu
art. 2 ust. 1 pkt 29 rozporządzenia 909/2014.
6. Jeżeli system rejestracji papierów wartościowych emitowanych przez Skarb
Państwa lub opiewających na wynikające z nich zbywalne prawa majątkowe będzie
prowadzony przez Narodowy Bank Polski, emitent będący Skarbem Państwa jest
zobowiązany, przed złożeniem wniosku o dopuszczenie papierów wartościowych do
obrotu na rynku regulowanym albo o ich wprowadzenie do ASO, do zawarcia
z Narodowym Bankiem Polskim umowy, której przedmiotem jest rejestracja papierów
wartościowych w takim systemie.
7. W przypadku papierów wartościowych wyemitowanych poza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, przedmiotem rejestracji może być ta część papierów
wartościowych, która stanowi przedmiot oferty publicznej, lub które mają być
przedmiotem obrotu na rynku regulowanym albo w ASO na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
8. Zawarcie przez spółkę niebędącą spółką publiczną umowy o rejestrację praw
do akcji oraz akcji w depozycie papierów wartościowych wymaga upoważnienia
zawartego w uchwale walnego zgromadzenia tej spółki, a w przypadku emitenta z siedzibą poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w uchwale właściwego organu
stanowiącego tego emitenta. Upoważnienie do zawarcia umowy o rejestrację akcji
w depozycie papierów wartościowych jest równoznaczne z upoważnieniem do
zawarcia umowy o rejestrację w depozycie papierów wartościowych praw do akcji,
z których wynika uprawnienie do otrzymania tych akcji.
9. Umowa o rejestrację akcji w depozycie papierów wartościowych stanowi
także podstawę do rejestrowania w depozycie papierów wartościowych praw poboru
z tych akcji.
10. W przypadku przekazania przez Krajowy Depozyt wykonywania czynności
z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1, spółce zależnej od
Krajowego Depozytu, umowa o rejestrację papierów wartościowych lub innych
instrumentów finansowych w depozycie papierów wartościowych jest zawierana z tą
spółką.
Art. 5a. 1. Na podstawie umowy zawartej przez emitenta z Krajowym
Depozytem lub spółką, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności
z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1, w depozycie papierów
wartościowych mogą być również rejestrowane papiery wartościowe, które zgodnie
z odrębnymi przepisami dotyczącymi emisji tych papierów mogą nie mieć formy
dokumentu lub podlegają zarejestrowaniu w depozycie papierów wartościowych.
2. W depozycie papierów wartościowych mogą być również rejestrowane
papiery wartościowe, inne niż wskazane w art. 5 ust. 1, wyemitowane przez podmioty
z siedzibą poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nabywane przez:
1) uczestników Krajowego Depozytu lub ich klientów, lub
2) uczestników spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności
z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1, lub ich klientów.
3. Do papierów wartościowych rejestrowanych zgodnie z ust. 1 i 2 stosuje się
przepisy ustawy dotyczące zdematerializowanych papierów wartościowych, w tym
dotyczące nabywania oraz przenoszenia praw z takich papierów.
art. 6.
więcej
dokumentu emitent jest obowiązany, przed zawarciem umowy, której przedmiotem
jest rejestracja tych papierów wartościowych w depozycie papierów wartościowych,
złożyć te papiery do depozytu prowadzonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
przez firmę inwestycyjną, bank powierniczy, Krajowy Depozyt lub spółkę, której
Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których
mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1. Podmioty te są obowiązane utworzyć rejestr osób
uprawnionych z tych papierów.
2. W przypadku papierów wartościowych wydanych w formie dokumentu,
zapisy w rejestrze, o którym mowa w ust. 1, uzyskują znaczenie prawne zapisów na
rachunkach papierów wartościowych, a dokumenty złożone do depozytu zostają
pozbawione mocy prawnej z chwilą zarejestrowania tych papierów w depozycie
papierów wartościowych.
3. W przypadku papierów wartościowych wydanych w formie dokumentu poza
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, obowiązek określony w ust. 1 uznaje się za
spełniony przez zarejestrowanie tych papierów wartościowych, przed zawarciem
umowy, której przedmiotem jest rejestracja tych papierów wartościowych
w depozycie papierów wartościowych, przez osobę prawną lub inną jednostkę
organizacyjną wykonującą poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zadania
w zakresie centralnej rejestracji papierów wartościowych lub rozliczania transakcji
zawieranych w obrocie papierami wartościowymi.
4. Dokumenty, w formie których wydane zostały papiery wartościowe
zarejestrowane przez podmiot, o którym mowa w ust. 3, tracą moc prawną na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z chwilą zarejestrowania tych papierów
w depozycie papierów wartościowych.
art. 7.
więcej
z chwilą zapisania ich po raz pierwszy na rachunku papierów wartościowych
i przysługują osobie będącej posiadaczem tego rachunku, z zastrzeżeniem art. 7a
ust. 7a.
2. Umowa zobowiązująca do przeniesienia zdematerializowanych papierów
wartościowych przenosi te papiery z chwilą dokonania odpowiedniego zapisu na
rachunku papierów wartościowych. W przypadku gdy ustalenie prawa do pożytków
ze zdematerializowanych papierów wartościowych nastąpiło w dniu, w którym
w depozycie papierów wartościowych powinno zostać przeprowadzone rozliczenie
transakcji, lub później, a papiery te są nadal zapisane na rachunku zbywcy, pożytki
przypadają nabywcy w chwili dokonania zapisu na jego rachunku papierów
wartościowych.
3. W przypadku gdy nabycie zdematerializowanych papierów wartościowych
nastąpiło na podstawie zdarzenia prawnego powodującego z mocy ustawy
przeniesienie tych papierów, zapis na rachunku papierów wartościowych nabywcy jest
dokonywany na jego żądanie.
4. Dokonanie zapisu na rachunku papierów wartościowych na podstawie
umowy, o której mowa w ust. 2, następuje po dokonaniu zarejestrowania przeniesienia
papierów wartościowych pomiędzy odpowiednimi kontami depozytowymi, o których
mowa w art. 57 ust. 1 pkt 1.
5. Zobowiązanie się do zbycia papierów wartościowych w transakcji zawartej
w obrocie zorganizowanym, przed dokonaniem ich zapisu na rachunku papierów
wartościowych zbywcy jest dopuszczalne, o ile:
1) zostały one uprzednio nabyte w wyniku transakcji, której rozliczenie jest
zabezpieczone przez fundusz, o którym mowa w art. 65, art. 68 lub art. 68d, lub
2) następuje w ramach tej samej transakcji, w której zbywca zobowiązał się i stał
się uprawniony do nabycia tej samej liczby takich samych papierów
wartościowych, a rozrachunek nabycia nastąpi nie później niż rozrachunek
zbycia, lub
3) zostały one uprzednio nabyte w wyniku transakcji zawartej na zagranicznym
rynku regulowanym, lub
4) następuje w ramach transakcji krótkiej sprzedaży zgodnie z przepisami
rozporządzenia 236/2012, lub
5) zostały one uprzednio przeniesione przez zbywcę na podstawie umowy pożyczki
papierów wartościowych lub z zastrzeżeniem prawa odkupu, a rozrachunek ich
zwrotu lub odkupu nastąpi nie później niż rozrachunek zbycia.
5a. (uchylony)
5b. Przepisy ust. 1–5 nie wyłączają prawa do zobowiązania się do zbycia
papierów wartościowych poza obrotem zorganizowanym przed dokonaniem ich
zapisu na rachunku papierów wartościowych zbywcy.
6. Przepisy ust. 1–5 i 5b stosuje się również do wyemitowanych poza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej papierów wartościowych będących przedmiotem oferty
publicznej lub dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym albo wprowadzonych
do ASO, od chwili zarejestrowania na podstawie umowy, której przedmiotem jest
rejestracja tych papierów w depozycie papierów wartościowych.
Art. 7a. 1. W przypadku obligacji emitowanych na podstawie ustawy z dnia
15 stycznia 2015 r. o obligacjach (Dz. U. z 2018 r. poz. 483 i 2243 oraz z 2019 r. poz.
1572, 1655, 1798 i 2217) oraz listów zastawnych emitowanych na podstawie ustawy
z dnia 29 sierpnia 1997 r. o listach zastawnych i bankach hipotecznych (Dz. U.
z 2016 r. poz. 1771, z 2018 r. poz. 2243 oraz z 2019 r. poz. 2217), z zastrzeżeniem
art. 5a ust. 2 tej ustawy, w odniesieniu do których emitent nie zamierza ubiegać się
o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym ani o wprowadzenie do ASO,
a także w przypadku certyfikatów inwestycyjnych emitowanych przez fundusz
inwestycyjny zamknięty, który nie jest publicznym funduszem inwestycyjnym
zamkniętym, przed zawarciem umowy, której przedmiotem jest rejestracja tych
papierów wartościowych w depozycie papierów wartościowych, emitent zawiera
umowę o wykonywanie funkcji agenta emisji tych papierów wartościowych z firmą
inwestycyjną uprawnioną do prowadzenia rachunków papierów wartościowych albo
z bankiem powierniczym.
1a. W przypadku certyfikatów inwestycyjnych pierwszej emisji funduszu
inwestycyjnego zamkniętego umowę, o której mowa w ust. 1, z firmą inwestycyjną uprawnioną do prowadzenia rachunków papierów wartościowych albo z bankiem powierniczym zawiera towarzystwo funduszy inwestycyjnych tworzące ten fundusz.
2. Umowa o wykonywanie funkcji agenta emisji jest zawierana przed
rozpoczęciem proponowania nabycia papierów wartościowych, o których mowa
w ust. 1.
3. Jeżeli firma inwestycyjna lub bank powierniczy są jednostkami powiązanymi
z emitentem w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości albo
są związane z emitentem jakimkolwiek innym stosunkiem prawnym lub faktycznym,
który mógłby prowadzić do konfliktu interesów lub wywoływać wątpliwości co do
możliwości prawidłowego wywiązywania się z obowiązków agenta emisji, firma
inwestycyjna oraz bank powierniczy mogą zawrzeć z emitentem umowę
o wykonywanie funkcji agenta emisji, jeżeli:
1) wydzielą pod względem organizacyjnym wykonywanie tej funkcji od osób lub
czynności, które mogą wywoływać powstanie konfliktu interesów, oraz
2) zapewnią identyfikację i monitorowanie konfliktów interesów oraz właściwe
zarządzanie nimi.
4. Obowiązki agenta emisji obejmują:
1) weryfikację spełniania przez emitenta wymogów dotyczących emisji papierów
wartościowych, wynikających z przepisów prawa;
2) weryfikację zgodności dokumentacji i oświadczeń przedstawionych przez
emitenta z wymogami dotyczącymi oferowania papierów wartościowych,
wynikającymi z przepisów prawa;
3) weryfikację spełniania przez papiery wartościowe oraz przez ich emitenta
warunków rejestracji w depozycie papierów wartościowych określonych
w regulaminie, o którym mowa w art. 50 ust. 1, a także tego, czy przyjęte przez
Krajowy Depozyt lub przez spółkę, której Krajowy Depozyt przekazał
wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1
i 4, zasady obsługi realizacji zobowiązań emitentów zapewniają możliwość
prawidłowego wykonania zobowiązań wynikających z papierów wartościowych;
4) utworzenie ewidencji osób uprawnionych z papierów wartościowych oraz
wydawanie zaświadczeń, o których mowa w ustawie o funduszach
inwestycyjnych oraz ustawie z dnia 15 stycznia 2015 r. o obligacjach;
5) zawarcie w imieniu emitenta umowy, której przedmiotem jest rejestracja
papierów wartościowych w depozycie papierów wartościowych, a także
udzielanie emitentowi niezbędnej pomocy w zakresie ustalenia i przygotowania
dokumentacji niezbędnej do zawarcia tej umowy.
5. Umowa o wykonywanie funkcji agenta emisji nie może wyłączyć ani
ograniczyć obowiązków agenta emisji, o których mowa w ust. 4.
6. Agent emisji jest obowiązany wykonywać obowiązki określone w ust. 4
w sposób rzetelny i niezależny, z zachowaniem należytej staranności wynikającej
z profesjonalnego charakteru prowadzonej przez niego działalności.
7. Agent emisji odpowiada za szkody spowodowane niewykonaniem lub
nienależytym wykonaniem obowiązków, o których mowa w ust. 4.
7a. Prawa z papierów wartościowych, o których mowa w ust. 1, powstają
z chwilą dokonania zapisu w ewidencji osób uprawnionych z papierów
wartościowych prowadzonej przez agenta emisji i przysługują osobom wskazanym
w tej ewidencji jako osoby uprawnione z tych papierów wartościowych.
7b. Do chwili zarejestrowania papierów wartościowych, o których mowa
w ust. 1, w depozycie papierów wartościowych:
1) umowa zobowiązująca do przeniesienia tych papierów wartościowych przenosi
je z chwilą dokonania wpisu w ewidencji osób uprawnionych z papierów
wartościowych prowadzonej przez agenta emisji, wskazującego nabywcę oraz
liczbę nabytych przez niego papierów wartościowych;
2) w przypadku, gdy nabycie tych papierów wartościowych nastąpiło na podstawie
zdarzenia prawnego powodującego z mocy ustawy ich przeniesienie na nabywcę,
agent emisji dokonuje wpisu w ewidencji osób uprawnionych z tych papierów
wartościowych na żądanie nabywcy.
8. Agent emisji tworzy ewidencję osób uprawnionych z papierów wartościowych
po spełnieniu wymogów będących przedmiotem weryfikacji dokonanej w zakresie
określonym w ust. 4 pkt 1–3 lub gdy ujawnione w toku weryfikacji nieprawidłowości
lub niezgodności zostały usunięte przez emitenta albo nie zagrażają bezpieczeństwu
obrotu ani interesom inwestorów.
8a. Z chwilą utworzenia ewidencji osób uprawnionych z papierów
wartościowych agent emisji staje się bezwarunkowo i nieodwołalnie umocowany do zawarcia w imieniu emitenta umowy, której przedmiotem jest rejestracja tych
papierów wartościowych w depozycie papierów wartościowych.
8b. Agent emisji jest obowiązany złożyć w Krajowym Depozycie albo w spółce,
której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań,
o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1–6, oświadczenia i dokumenty, które zgodnie
z regulaminem, o którym mowa odpowiednio w art. 50 albo art. 48 ust. 15, są
wymagane do zawarcia tej umowy w imieniu emitenta, w terminie 2 dni roboczych od
dnia utworzenia ewidencji osób uprawnionych z papierów wartościowych, chyba że
zostaną one umorzone przed upływem tego terminu. Jeżeli papiery wartościowe
zostaną umorzone przed zawarciem tej umowy, ale po złożeniu oświadczeń
i dokumentów wymaganych do jej zawarcia, agent emisji niezwłocznie informuje
o tym Krajowy Depozyt albo spółkę, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie
czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1–6.
8c. W związku z prowadzeniem ewidencji osób uprawnionych z papierów
wartościowych agent emisji jest uprawniony do przetwarzania danych osobowych
osób wpisanych do tej ewidencji, obejmujących imiona i nazwiska takich osób, adresy
miejsc ich zamieszkania, numery PESEL lub numery identyfikacji podatkowej,
a także inne dane określone w art. 36 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 marca 2018 r.
o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1115, 1520, 1655, 1798 i 2088), w zakresie niezbędnym do prawidłowego
wykonywania przez agenta emisji obowiązków związanych z przeciwdziałaniem
praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, a także dane w zakresie niezbędnym do
prawidłowego wykonania przez agenta emisji obowiązków, o których mowa
w art. 39 ust. 3 oraz art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.). Do
przetwarzania tych danych przez agenta emisji przepisy art. 83a ust. 4a oraz
art. 90 stosuje się odpowiednio.
9. Od chwili zarejestrowania w depozycie papierów wartościowych obligacji,
listów zastawnych lub certyfikatów inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, zapisy
w ewidencji osób uprawnionych z tych papierów wartościowych prowadzonej przez agenta emisji wywołują skutki prawne związane z zapisem na rachunkach papierów wartościowych.
10. Emitent obligacji, listów zastawnych lub certyfikatów inwestycyjnych
innych niż określone w ust. 1 może zawrzeć z firmą inwestycyjną uprawnioną do
prowadzenia rachunków papierów wartościowych albo z bankiem powierniczym
umowę o wykonywanie funkcji agenta emisji tych papierów wartościowych. Przepisy
ust. 2–9 stosuje się odpowiednio.
Art. 7b. 1. Emitent papierów wartościowych, o których mowa w art. 7a ust. 1,
korzystający z uprawnienia, o którym mowa w art. 5 ust. 1a, jest obowiązany
przekazać Krajowemu Depozytowi, w terminie 15 dni od dnia dokonania ich emisji,
następujące informacje o tych papierach wartościowych:
1) w przypadku obligacji:
a) oznaczenie ich emisji,
b) liczbę obligacji wyemitowanych w ramach tej emisji,
c) jednostkową wartość nominalną obligacji i walutę, w której wartość ta
została wyrażona,
d) wysokość oprocentowania obligacji w stosunku rocznym,
e) łączną wartość i walutę świadczenia, które powinno zostać spełnione przez
emitenta z tytułu wykupu obligacji,
f) terminy, w których emitent powinien wykonywać świadczenia z tych
obligacji;
2) w przypadku listów zastawnych:
a) oznaczenie ich emisji,
b) liczbę listów zastawnych wyemitowanych w ramach tej emisji,
c) jednostkową wartość nominalną listów zastawnych i walutę, w której
wartość ta została wyrażona,
d) wysokość oprocentowania listów zastawnych w stosunku rocznym,
e) łączną wartość i walutę świadczenia, które powinno zostać spełnione przez
emitenta z tytułu wykupu tych listów zastawnych,
f) terminy, w których emitent powinien wykonywać świadczenia z tych listów
zastawnych;
3) w przypadku certyfikatów inwestycyjnych:
a) oznaczenie ich emisji, a w przypadku gdy są związane z subfunduszem –
oznaczenie tego subfunduszu,
b) liczbę wyemitowanych certyfikatów inwestycyjnych w ramach tej emisji,
c) wskazanie świadczeń wynikających z certyfikatów inwestycyjnych oraz
terminów, w których emitent powinien wykonywać te świadczenia.
2. Emitent, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany przekazywać Krajowemu
Depozytowi, w terminie 15 dni po zakończeniu każdego kolejnego miesiąca,
informacje o wartości świadczeń wynikających z papierów wartościowych, o których
mowa w ust. 1, które w okresie tego miesiąca stały się wymagalne, ze wskazaniem,
czy i w jakim zakresie świadczenia te zostały spełnione, a także aktualizować
informacje, o których mowa w ust. 1, w przypadku gdy przestały one odpowiadać
stanowi rzeczywistemu. Obowiązek ten wygasa wraz z przekazaniem Krajowemu
Depozytowi informacji, z której wynika, że emitent nie posiada żadnych zobowiązań
z tytułu tych papierów wartościowych.
3. W informacjach, o których mowa w ust. 1 i 2, emitent wskazuje
identyfikujący go niepowtarzalny identyfikator podmiotu prawnego zgodny z normą
ISO 174420 (kod LEI) nadany przez podmiot uprawniony do rejestrowania takich
identyfikatorów.
4. Informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, są przekazywane w postaci
elektronicznej, za pomocą oprogramowania interfejsowego dostępnego na stronie
internetowej Krajowego Depozytu.
5. Przepisy ust. 1–4 stosuje się odpowiednio do emitenta niekorzystającego
z uprawnienia, o którym mowa w art. 5 ust. 1a, w odniesieniu do papierów
wartościowych zapisanych w ewidencji osób uprawnionych z papierów wartościowych prowadzonej przez agenta emisji, z tym że w przypadku takiego emitenta
obowiązki, o których mowa w ust. 1 i 2, wygasają z chwilą zawarcia umowy, której
przedmiotem jest rejestracja tych papierów wartościowych w depozycie papierów
wartościowych.
art. 8.
więcej
wartościowymi instrumentów finansowych będących przedmiotem obrotu
zorganizowanego, z tym że w odniesieniu do instrumentów pochodnych
dopuszczonych do obrotu zorganizowanego określone w art. 7 skutki prawne związane
z zapisem na rachunku papierów wartościowych powstają:
1) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – z chwilą zapisania tych instrumentów
na rachunku derywatów;
2) w przypadku, o którym mowa w art. 4a ust. 3 – z chwilą zapisania tych
instrumentów na koncie rozliczeniowym prowadzonym przez podmiot
rozliczający, o którym mowa w art. 45b ust. 1 pkt 2.
2. Do ustalenia osób uprawnionych lub zobowiązanych z instrumentów
pochodnych dopuszczonych do obrotu zorganizowanego, rejestrowanych poza
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z art. 4a ust. 3, przepisów prawa
polskiego nie stosuje się, z zastrzeżeniem art. 45h ust. 2.
Art. 8a. 1. Podmioty, o których mowa w art. 4 ust. 1, mogą prowadzić w ramach
depozytu papierów wartościowych lub systemu rejestracji papierów wartościowych
prowadzonego przez Narodowy Bank Polski rachunki, na których mogą być
rejestrowane zdematerializowane papiery wartościowe nienależące do osób, dla
których rachunki te są prowadzone, ale należące do innej osoby lub osób (rachunki
zbiorcze). Zdematerializowane papiery wartościowe zapisane na rachunku zbiorczym
nie są zapisywane na rachunkach papierów wartościowych.
2. Rachunki zbiorcze mogą być prowadzone dla:
1) osób prawnych lub innych jednostek organizacyjnych z siedzibą poza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, które wykonują zadania w zakresie centralnej
rejestracji papierów wartościowych i podlegają nadzorowi właściwego organu
sprawującego nadzór nad instytucjami finansowymi w państwie członkowskim
albo w państwie równoważnym;
2) zagranicznych firm inwestycyjnych nieprowadzących działalności maklerskiej
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uprawnionych do prowadzenia
działalności w zakresie rejestrowania instrumentów finansowych w państwie ich
siedziby;
3) zagranicznych firm inwestycyjnych prowadzących działalność maklerską na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez otwierania oddziału, uprawnionych do
prowadzenia działalności w zakresie rejestrowania instrumentów finansowych
w państwie ich siedziby;
4) zagranicznych osób prawnych z siedzibą w państwie równoważnym,
uprawnionych do prowadzenia działalności maklerskiej w zakresie rejestrowania instrumentów finansowych w państwie ich siedziby, nieprowadzących działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
5) banków zagranicznych z siedzibą w państwie równoważnym, uprawnionych do
prowadzenia działalności w zakresie rejestrowania instrumentów finansowych
w państwie ich siedziby.
2a. Przez państwo równoważne, o którym mowa w ust. 2, rozumie się państwo,
o którym mowa w art. 42 ust. 2 pkt 6 lit. c ustawy z dnia 1 marca 2018 r.
o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.
3. Podmiot, dla którego prowadzony jest rachunek zbiorczy (posiadacz rachunku
zbiorczego), nie jest uważany za uprawnionego z zapisanych na tym rachunku
zdematerializowanych papierów wartościowych. Z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, do
ustalania osób uprawnionych z takich papierów wartościowych nie stosuje się
przepisów prawa polskiego.
4. Osoba wskazana podmiotowi prowadzącemu rachunek zbiorczy przez
posiadacza tego rachunku jako osoba uprawniona z papierów wartościowych
zapisanych na takim rachunku jest uważana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
za osobę uprawnioną ze zdematerializowanych papierów wartościowych zapisanych
na tym rachunku w liczbie wynikającej z tego wskazania.
5. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dla potrzeb określenia chwili
powstania praw ze zdematerializowanych papierów wartościowych, ich przeniesienia
na inną osobę, uzyskania lub utraty uprawnienia z takich papierów wartościowych,
a także dla ustalenia dopuszczalności zobowiązania się do ich zbycia uznaje się, że
zapis na rachunku zbiorczym wywołuje skutki prawne, które przepis art. 7 wiąże
z zapisem na rachunku papierów wartościowych.
6. Świadczenia wynikające ze zdematerializowanych papierów wartościowych
zapisanych na rachunku zbiorczym, otrzymane bezpośrednio lub pośrednio od
emitentów, podmiot prowadzący rachunek zbiorczy przekazuje lub stawia do
dyspozycji wyłącznie posiadaczowi tego rachunku. Osobom uprawnionym z papierów
wartościowych zapisanych na rachunku zbiorczym nie przysługuje wobec podmiotu
prowadzącego ten rachunek zbiorczy roszczenie o wydanie tych świadczeń.
7. Przepisy ust. 1–6 stosuje się odpowiednio do niebędących papierami
wartościowymi instrumentów finansowych będących przedmiotem obrotu
zorganizowanego, z wyłączeniem instrumentów pochodnych.
8. O ile ustawa nie stanowi inaczej, do rachunków zbiorczych stosuje się
odpowiednio przepisy dotyczące rachunków papierów wartościowych.
Art. 8b. 1. Na żądanie Komisji albo Generalnego Inspektora Informacji
Finansowej posiadacz rachunku zbiorczego jest obowiązany do niezwłocznego
przekazania określonych w tym żądaniu danych umożliwiających identyfikację osób
uprawnionych z papierów wartościowych zapisanych na rachunku zbiorczym, oraz
danych co do liczby i rodzaju posiadanych przez te osoby papierów wartościowych.
W przypadku gdy posiadacz rachunku zbiorczego nie posiada informacji
pozwalających na ustalenie takich osób lub liczby i rodzaju posiadanych przez nie
papierów wartościowych, jest on obowiązany do wskazania klienta, na którego
rachunek papiery wartościowe zapisane na rachunku zbiorczym są rejestrowane
w prowadzonej przez posiadacza rachunku zbiorczego ewidencji.
2. Żądanie, o którym mowa w ust. 1, przekazywane jest posiadaczowi rachunku
zbiorczego za pośrednictwem podmiotu prowadzącego rachunek zbiorczy. Posiadacz
rachunku zbiorczego przekazuje żądane informacje za pośrednictwem podmiotu
prowadzącego rachunek zbiorczy.
3. Podmiot prowadzący rachunek zbiorczy może żądać od posiadacza rachunku
zbiorczego przekazania mu danych dotyczących osób uprawnionych z rejestrowanych
na tym rachunku papierów wartościowych, w zakresie niezbędnym dla prawidłowego
wykonania przez podmiot prowadzący rachunek zbiorczy przewidzianych
w przepisach prawa podatkowego obowiązków związanych z powstałymi na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zobowiązaniami podatkowymi tych osób.
Posiadacz rachunku zbiorczego, który nie posiada danych dotyczących takich osób,
przekazuje podmiotowi prowadzącemu rachunek zbiorczy informację określającą
odrębnie liczbę papierów wartościowych należących do osób fizycznych oraz do
podatników podatku dochodowego od osób prawnych, według stanu na dzień
określony przez podmiot prowadzący rachunek zbiorczy.
4. Umowa o prowadzenie rachunku zbiorczego powinna zawierać informację
o obowiązku składania przez podatników będących osobami fizycznymi zeznań
podatkowych o wysokości dochodu (straty) osiągniętego przez nich w roku
podatkowym z odpłatnego zbycia papierów wartościowych i z realizacji praw
wynikających z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b, oraz
o obowiązku zapłaty podatku dochodowego od tego dochodu.
5. Podmiot prowadzący rachunek zbiorczy nie może przetwarzać danych
osobowych otrzymanych zgodnie z ust. 1–3 w celach innych, niż określone w ustawie.
Art. 8c. 1. Podmiot prowadzący rachunek zbiorczy, na żądanie osób
uprawnionych z papierów wartościowych zapisanych na rachunku zbiorczym, w celu
umożliwienia złożenia przez nie wniosku o stwierdzenie nadpłaty w podatku
dochodowym, wydaje zaświadczenie, w którym podaje:
1) wysokość dochodu (przychodu) przekazanego posiadaczowi rachunku
zbiorczego;
2) wysokość pobranego podatku;
3) datę osiągnięcia i przekazania dochodu oraz pobrania podatku.
2. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, może zostać wystawione wyłącznie
na rzecz osoby, która została wskazana podmiotowi prowadzącemu rachunek zbiorczy
przez posiadacza tego rachunku pośredniczącego w dokonaniu świadczenia, jako
osoba, na rzecz której świadczenie to zostało zrealizowane.
3. Osoby, o których mowa w ust. 1, dochodzące zwrotu nadpłaty w podatku
dochodowym, muszą udokumentować miejsce zamieszkania lub siedziby
certyfikatem rezydencji.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, mając na względzie
konieczność zapewnienia prawidłowego rozliczenia podatku dochodowego.
art. 9.
więcej
prowadzący ten rachunek, zwany „wystawiającym”, wystawia mu na piśmie,
oddzielnie dla każdego rodzaju papierów wartościowych, imienne świadectwo
depozytowe, zwane dalej „świadectwem”. Na żądanie posiadacza rachunku w treści
wystawianego świadectwa może zostać wskazana część lub wszystkie papiery
wartościowe zapisane na tym rachunku.
2. Świadectwo potwierdza legitymację do realizacji uprawnień wynikających
z papierów wartościowych wskazanych w jego treści, które nie są lub nie mogą być
realizowane wyłącznie na podstawie zapisów na rachunku papierów wartościowych,
z wyłączeniem prawa uczestnictwa w walnym zgromadzeniu.
art. 10.
więcej
1) firmę (nazwę), siedzibę i adres wystawiającego oraz numer świadectwa;
2) liczbę papierów wartościowych;
3) rodzaj i kod papieru wartościowego;
4) firmę (nazwę), siedzibę i adres emitenta;
5) wartość nominalną papieru wartościowego;
6) imię i nazwisko lub nazwę (firmę) i siedzibę oraz adres posiadacza rachunku
papierów wartościowych;
7) informację o istniejących ograniczeniach przenoszenia papierów wartościowych
lub o ustanowionych na nich obciążeniach;
8) datę i miejsce wystawienia świadectwa;
9) cel wystawienia świadectwa;
10) termin ważności świadectwa;
11) w przypadku gdy poprzednio wystawione świadectwo, dotyczące tych samych
papierów wartościowych, było nieważne albo zostało zniszczone lub utracone
przed upływem terminu swojej ważności – wskazanie, że jest to nowy dokument
świadectwa;
12) podpis osoby upoważnionej do wystawienia w imieniu wystawiającego
świadectwa.
1a. Świadectwo dotyczące, rejestrowanych w depozycie papierów
wartościowych zgodnie z art. 5a:
1) hipotecznych listów zastawnych – powinno również spełniać wymogi określone
w art. 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o listach zastawnych i bankach
hipotecznych;
2) bankowych papierów wartościowych – powinno również spełniać wymogi
określone w art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe.
2. W odniesieniu do papierów wartościowych zapisanych na rachunku
zbiorczym za świadectwo uważa się dokument o treści wskazanej w ust. 1,
sporządzony w języku polskim lub angielskim i wystawiony przez posiadacza tego
rachunku.
3. Dokument świadectwa sporządzony lub wystawiony z naruszeniem ust. 1
pkt 1–3, 6, 8, 10, 12 lub ust. 2 jest nieważny.
Art. 10a. 1. W odniesieniu do akcji spółki publicznej z siedzibą na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, zapisanych na rachunku zbiorczym, za zaświadczenie
o prawie uczestnictwa w walnym zgromadzeniu, o którym mowa w art. 4063 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych, uważa się również
dokument o treści wskazanej w art. 4063 § 3 tej ustawy, sporządzony w języku polskim
lub angielskim i wystawiony przez posiadacza tego rachunku. Jeżeli rachunek zbiorczy
nie jest prowadzony przez Krajowy Depozyt albo przez spółkę, której Krajowy Depozyt
przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1
pkt 1, posiadacz tego rachunku powinien zostać wskazany Krajowemu Depozytowi
albo tej spółce przez podmiot prowadzący dla niego rachunek zbiorczy przed
pierwszym wystawieniem takiego dokumentu.
2. W razie wystawienia dokumentów, o których mowa w ust. 1, posiadacz
rachunku zbiorczego sporządza na ich podstawie wykaz, o którym mowa w art. 4063
§ 7 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych, i przekazuje go
Krajowemu Depozytowi albo spółce, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie
czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1, w terminie
określonym w tym przepisie. W przypadku gdy posiadacz rachunku zbiorczego nie jest
uczestnikiem Krajowego Depozytu albo spółki, której Krajowy Depozyt przekazał
wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1, wykaz
ten jest przekazywany za pośrednictwem uczestnika Krajowego Depozytu lub tej
spółki. Sposób i forma sporządzenia oraz przekazania tego wykazu powinny
odpowiadać wymogom określonym zgodnie z art. 50 ust. 4 pkt 7a.
art. 11.
więcej
wskazanej w treści świadectwa nie mogą być przedmiotem obrotu do chwili utraty
jego ważności albo zwrotu świadectwa wystawiającemu przed upływem terminu jego
ważności. Na okres ten wystawiający dokonuje blokady odpowiedniej liczby papierów
wartościowych na rachunku papierów wartościowych posiadacza, który wystąpił
z żądaniem, o którym mowa w art. 9 ust. 1.
2. W okresie, o którym mowa w ust. 1, te same papiery wartościowe mogą być
wskazane w treści kilku świadectw, pod warunkiem że cel wystawienia każdego ze
świadectw jest odmienny. W takim przypadku w kolejnych świadectwach zamieszcza
się również, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7, informację o dokonaniu blokady papierów
wartościowych w związku z wcześniejszym wystawieniem innych świadectw.
art. 12.
więcej
1) upływ terminu jego ważności;
2) przeniesienie papierów wartościowych obciążonych zastawem w celu
zaspokojenia zastawnika – w przypadku świadectwa dotyczącego tych papierów
wartościowych, wystawionego zastawcy;
3) przeniesienie papierów wartościowych w trybie postępowania egzekucyjnego na
podstawie odrębnych przepisów – w przypadku świadectwa dotyczącego
papierów wartościowych objętych egzekucją, wystawionego dłużnikowi;
3a) dokonanie przymusowego wykupu akcji zgodnie z przepisami ustawy o ofercie
publicznej – w przypadku świadectwa dotyczącego akcji objętych
przymusowym wykupem;
4) zniszczenie lub utrata świadectwa.
2. Utrata ważności świadectwa lub zwrot świadectwa wystawiającemu,
dokonany przed upływem terminu jego ważności, wyłącza możliwość realizacji, przy
jego użyciu, uprawnienia wynikającego z celu wystawienia tego świadectwa.
3. O utracie ważności świadectwa z przyczyny określonej w ust. 1 pkt 2, 3 lub
3a, wystawionego w celu uczestnictwa w walnym zgromadzeniu spółki publicznej,
wystawiający niezwłocznie zawiadamia tę spółkę.
4. W przypadku utraty ważności świadectwa z przyczyny określonej w ust. 1
pkt 4, wystawiający, na żądanie posiadacza rachunku zgłoszone przed upływem
terminu ważności tego świadectwa, wystawia nowy dokument świadectwa, po
złożeniu przez posiadacza rachunku pisemnego oświadczenia o fakcie posiadania
świadectwa oraz okoliczności jego zniszczenia lub utraty.
art. 13.
więcej
dotyczących obrotu papierami wartościowymi lub innymi instrumentami finansowymi
na podstawie ustawy oraz innych czynności wykonywanych w ramach działalności
podmiotów nadzorowanych w zakresie regulowanym ustawą, mogą być składane
w postaci elektronicznej, jeżeli strony w umowie tak postanowiły.
2. Dokumenty związane z czynnościami, o których mowa w ust. 1, mogą być
sporządzane w formie dokumentu elektronicznego, jeżeli dokumenty te będą w sposób
należyty utworzone, utrwalone, przekazane, przechowywane i zabezpieczone.
3. Oświadczenie woli złożone w postaci elektronicznej, zawarte w dokumencie
związanym z czynnościami, o których mowa w ust. 2, spełnia wymagania formy
pisemnej także wtedy, gdy forma pisemna została zastrzeżona pod rygorem
nieważności.
4. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określa, w drodze
rozporządzenia, sposób tworzenia, utrwalania, przekazywania, przechowywania
i zabezpieczania dokumentów związanych z czynnościami, o których mowa w ust. 1,
z uwzględnieniem zapewnienia bezpieczeństwa obrotu oraz ochrony interesów
inwestorów.
Art. 13a. 1. Klienci firm inwestycyjnych wykonujących działalność związaną
z aukcjami prowadzonymi przez platformy aukcyjne mogą wnieść do Komisji skargę
związaną z przestrzeganiem w związku z tą działalnością zasad postępowania
określonych w art. 59 ust. 2 i 3 rozporządzenia 1031/2010.
2. Komisja, udzielając odpowiedzi na skargę dotyczącą sporu o charakterze
cywilnoprawnym, informuje skarżącego o pozasądowych procedurach rozstrzygania
sporów, w tym wskazuje właściwe sądy polubowne.
3. Do skarg, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisów działu VIII
ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. − Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U.
z 2018 r. poz. 2096 oraz z 2019 r. poz. 60, 730 i 1133).
Art. 13b. 1. Komisja przyjmuje zgłoszenia naruszeń lub potencjalnych naruszeń
przepisów ustawy, rozporządzenia 575/2013, rozporządzenia 909/2014 oraz
rozporządzenia 600/2014.
2. Informacje uzyskane w trybie, o którym mowa w ust. 1, w tym informacje,
które mogłyby umożliwić identyfikację osoby dokonującej zgłoszenia oraz osoby,
której zarzuca się naruszenie, a także informacja o dokonaniu zgłoszenia mogą być
ujawnione tylko:
1) w zawiadomieniu o podejrzeniu popełnienia przestępstwa oraz w dokumentach
przekazywanych w uzupełnieniu takiego zawiadomienia;
2) na żądanie sądu lub prokuratora w związku z toczącym się postępowaniem
karnym lub postępowaniem w sprawie o przestępstwo skarbowe.
Art. 13c. Minister właściwy do spraw budżetu może organizować rynek obrotu
skarbowymi papierami wartościowymi w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia
2009 r. o finansach publicznych oraz instrumentami finansowymi, których
instrumentem bazowym jest skarbowy papier wartościowy.
Art. 13d. 1. Minister właściwy do spraw budżetu może zlecać innym podmiotom
organizację rynku obrotu skarbowymi papierami wartościowymi w rozumieniu
ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz instrumentami
finansowymi, których instrumentem bazowym jest skarbowy papier wartościowy.
2. Rynek obrotu, o którym mowa w ust. 1, może być prowadzony jako ASO,
rynek regulowany lub rynek poza systemem obrotu instrumentami finansowymi.
3. Komisja, wydając zezwolenie na prowadzenie ASO lub rynku regulowanego,
o którym mowa w ust. 2, zasięga opinii ministra właściwego do spraw budżetu.
4. Na żądanie ministra właściwego do spraw budżetu osoby wchodzące w skład
zarządu podmiotu, o którym mowa w ust. 1, lub pozostające z tym podmiotem
w stosunku pracy lub innym o podobnym charakterze są obowiązane do udzielenia w terminie określonym w żądaniu, jednak nie krótszym niż 7 dni, pisemnych informacji w sprawach dotyczących działalności tego podmiotu w zakresie rynku
skarbowych papierów wartościowych oraz instrumentów finansowych, których
instrumentem bazowym jest skarbowy papier wartościowy. W uzasadnionych
przypadkach minister właściwy do spraw budżetu może żądać udzielenia tych
informacji w krótszym terminie.
art. 14.
więcej
w sposób stały wielostronny system zawierania transakcji, których przedmiotem są
instrumenty finansowe dopuszczone do obrotu w tym systemie, zapewniający
inwestorom powszechny i równy dostęp do informacji rynkowej w tym samym czasie
przy kojarzeniu ofert nabycia i zbycia instrumentów finansowych oraz jednakowe
warunki nabywania i zbywania tych instrumentów, zorganizowany i podlegający
nadzorowi właściwego organu na zasadach określonych w przepisach ustawy, jak
również uznany przez państwo członkowskie za spełniający te warunki i wskazany
Komisji Europejskiej jako rynek regulowany.
2. Przez zagraniczny rynek regulowany rozumie się rynek regulowany działający
na terytorium innego państwa członkowskiego.
3. Do podmiotu prowadzącego zagraniczny rynek regulowany prowadzącego
w innym państwie członkowskim ASO lub OTF stosuje się odpowiednio art. 117a.
Art. 14a. 1. Podmiot prowadzący zagraniczny rynek regulowany może bez
zezwolenia Komisji instalować na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej systemy
informatyczne i urządzenia techniczne umożliwiające dostęp do tego rynku
podmiotom prowadzącym działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Warunkiem podjęcia czynności, o których mowa w ust. 1, jest
poinformowanie Komisji przez właściwy organ nadzoru, który udzielił danemu
podmiotowi zezwolenia na prowadzenie rynku regulowanego, o zamiarze ich
podjęcia.
3. Komisja może zwrócić się do organu nadzoru, o którym mowa w ust. 2,
o wskazanie uczestników rynku, o którym mowa w ust. 1.
4. W przypadkach gdy zgodnie z art. 90 ust. 1 rozporządzenia
2017/565 działalność podmiotu, o którym mowa w ust. 1, uzyska znaczną wagę dla
funkcjonowania rynku papierów wartościowych na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej oraz dla ochrony inwestorów, Komisja podejmuje współpracę z właściwym
organem nadzoru innego państwa członkowskiego, który udzielił temu podmiotowi
zezwolenia na prowadzenie rynku regulowanego.
art. 15.
więcej
art. 16.
więcej
wyodrębnione pod względem rodzaju papierów wartościowych lub innych
instrumentów finansowych, jak również rodzaju ich emitentów.
2. Spółka prowadząca rynek regulowany może, w ramach organizowania rynku
regulowanego, wyodrębnić rynek oficjalnych notowań, zwany dalej „rynkiem
oficjalnych notowań”, spełniający dodatkowe, w stosunku do minimalnych wymogów
określonych dla rynku regulowanego, wymogi dotyczące emitentów papierów
wartościowych oraz papierów wartościowych będących przedmiotem obrotu na tym rynku.
3. Spółka prowadząca rynek regulowany może, po uzyskaniu zezwolenia
Komisji, prowadzić ASO. Do spółki prowadzącej rynek regulowany, która prowadzi
ASO, stosuje się odpowiednio przepisy art. 78 ust. 1–11, 13–16 i 19, art. 78b, art. 83a
ust. 4 i 4a, art. 104a, przepisy wydane na podstawie art. 94 ust. 1 pkt 3 i 5 –
w zakresie, w jakim przepisy wydane na podstawie art. 94 ust. 1 pkt 5 określają
warunki techniczne i organizacyjne wymagane do prowadzenia działalności, oraz
przepisy rozporządzenia 2017/584.
4. (uchylony)
5. Spółka prowadząca rynek regulowany może, po uzyskaniu zezwolenia
Komisji, prowadzić OTF. Do spółki prowadzącej rynek regulowany, która prowadzi
OTF, stosuje się odpowiednio przepisy art. 78 ust. 1–6a, 8 i 12–19, art. 78c, art. 78d,
art. 78e ust. 2 i 3, art. 78f, art. 83a ust. 4 i 4a, art. 104a, przepisy wydane na podstawie
art. 94 ust. 1 pkt 3 i 5 – w zakresie, w jakim przepisy wydane na podstawie art. 94 ust. 1 pkt 5 określają warunki techniczne i organizacyjne wymagane do
prowadzenia działalności, oraz przepisy rozporządzenia 2017/584.
6. Komisja, wydając zezwolenie, o którym mowa w ust. 3, może, na wniosek
spółki prowadzącej rynek regulowany, wpisać spółkę do rejestru, o którym mowa
w art. 78g ust. 1, jeżeli są spełnione warunki określone w art. 16a ust. 1 pkt 2–4.
Art. 16a. 1. Spółka prowadząca rynek regulowany prowadząca ASO może
wystąpić do Komisji z wnioskiem o wpisanie tego ASO do rejestru, o którym mowa
w art. 78g ust. 1, jeżeli:
1) w dniu składania wniosku o wpis do rejestru co najmniej połowę emitentów,
których instrumenty finansowe są wprowadzone do ASO, stanowią emitenci
będący małymi i średnimi przedsiębiorcami, zgodnie z art. 78 ust. 1
rozporządzenia 2017/565;
2) spełnia warunki określone w art. 78 ust. 2 lit. a–i rozporządzenia 2017/565;
3) posiada zasady, systemy i procedury zapewniające, że emitenci, których
instrumenty są wprowadzone do tego systemu, osoby pełniące na rzecz tych
emitentów obowiązki zarządcze, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 25
rozporządzenia 596/2014, oraz osoby blisko z nimi związane, o których mowa
w art. 3 ust. 1 pkt 26 tego rozporządzenia, spełniają wymogi, które mają do nich
zastosowanie zgodnie z art. 19 ust. 1 rozporządzenia 596/2014;
4) posiada skuteczne systemy i mechanizmy kontroli, zmierzające do
przeciwdziałania przypadkom manipulacji na rynku i ujawniania takich
przypadków zgodnie z wymogami określonymi w art. 16 ust. 1 rozporządzenia
596/2014.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, oraz dokumenty do niego załączone
zawierają informacje potwierdzające spełnianie warunków określonych w ust. 1.
3. Komisja odmawia wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 78g ust. 1, jeżeli
nie są spełnione warunki określone w ust. 1.
4. Komisja wykreśla ASO z rejestru, o którym mowa w art. 78g ust. 1, jeżeli:
1) spółka złożyła wniosek o wykreślenie ASO z rejestru;
2) warunki, które były podstawą wpisu do rejestru, przestały być spełnione; ocena
spełniania warunku określonego w ust. 1 pkt 1 następuje zgodnie
z art. 79 ust. 1 rozporządzenia 2017/565.
5. Komisja wykreśla ASO z rejestru, o którym mowa w art. 78g ust. 1, również
w przypadku, gdy po upływie 3 lat od dnia wpisu do rejestru na podstawie
art. 16 ust. 6 więcej niż połowa emitentów, których instrumenty finansowe są
wprowadzone do obrotu w tym systemie, nie spełnia wymogów uznania ich za małych
i średnich przedsiębiorców.
6. Komisja informuje Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów
Wartościowych o wpisaniu ASO do rejestru, o którym mowa w art. 78g ust. 1, oraz
o wykreśleniu ASO z tego rejestru.
Art. 16b. 1. Spółka prowadząca rynek regulowany może, na podstawie umowy
zawartej w formie pisemnej, zlecić przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznemu
wykonywanie czynności związanych z działalnością prowadzoną przez tę spółkę
(outsourcing), w tym z prowadzeniem przez tę spółkę systemu obrotu instrumentami
finansowymi lub platformy aukcyjnej lub z organizowaniem obrotu towarami
giełdowymi w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach
towarowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 312).
2. W przypadku zlecenia przez spółkę prowadzącą rynek regulowany
wykonywania całości albo części funkcji operacyjnych dotyczących systemów
transakcyjnych pozwalających na stosowanie lub wspierających stosowanie handlu
algorytmicznego stosuje się przepisy art. 6 rozporządzenia 2017/584.
3. W przypadku zlecenia przez spółkę prowadzącą rynek regulowany
wykonywania całości albo części funkcji operacyjnych o podstawowym lub istotnym
znaczeniu, innych niż wymienione w ust. 2, stosuje się:
1) przepisy art. 6 ust. 3–7 rozporządzenia 2017/584;
2) odpowiednio przepisy art. 6 ust. 1 rozporządzenia 2017/584;
3) odpowiednio przepisy art. 16c i art. 16d.
4. Przez funkcje operacyjne o podstawowym lub istotnym znaczeniu, o których
mowa w ust. 3, rozumie się funkcje, w przypadku których błąd lub niepowodzenie
w ich wykonaniu zagrażałyby w sposób istotny ciągłości wypełniania przez spółkę
prowadzącą rynek regulowany warunków zezwolenia lub spoczywających na niej
innych obowiązków wynikających z przepisów prawa lub zagrażałyby niezawodności
lub ciągłości wykonywania przez spółkę działalności.
5. Nie uznaje się za funkcje operacyjne o podstawowym lub istotnym znaczeniu,
o których mowa w ust. 3:
1) usług doradztwa;
2) usług niestanowiących elementu przedmiotu działalności spółki określonego
w art. 21, w tym doradztwa prawnego, szkolenia pracowników, prowadzenia
ksiąg rachunkowych oraz ochrony osób lub mienia;
3) usług wystandaryzowanych i łatwo zastępowalnych.
6. W przypadku zlecenia przez spółkę prowadzącą rynek regulowany
wykonywania czynności związanych z działalnością prowadzoną przez tę spółkę,
innych niż określone w ust. 2 i 3, spółka sprawuje nadzór nad wykonywaniem
czynności powierzonych na podstawie umowy, o której mowa w ust. 1, oraz dokonuje
oceny jakości i prawidłowości wykonywania tych czynności w sposób adekwatny do
poziomu ryzyka związanego ze zleconymi czynnościami.
7. W przypadku gdy umowa, o której mowa w ust. 1, została zawarta
z podmiotem należącym do tej samej grupy kapitałowej, do której należy spółka
prowadząca rynek regulowany, przepisy ust. 2, 3 i 6 stosuje się z uwzględnieniem
powiązań istniejących w ramach danej grupy kapitałowej.
Art. 16c. 1. Zlecenie przez spółkę prowadzącą rynek regulowany wykonywania
najważniejszych funkcji operacyjnych w rozumieniu art. 6 ust. 6 rozporządzenia
2017/584 wymaga zgody Komisji.
2. Wniosek o udzielenie zgody na zlecenie wykonywania najważniejszych
funkcji operacyjnych zawiera informacje lub dokumenty potwierdzające spełnienie
warunków, o których mowa w art. 6 ust. 1 i 3 rozporządzenia 2017/584. Do wniosku
dołącza się projekt umowy, o której mowa w art. 16b ust. 1, spełniający wymogi,
o których mowa w art. 6 ust. 4 rozporządzenia 2017/584.
3. Decyzja o udzieleniu zgody na zlecenie wykonywania najważniejszych
funkcji operacyjnych zawiera:
1) oznaczenie przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznego, któremu spółka
prowadząca rynek regulowany zleci najważniejsze funkcje operacyjne;
2) określenie najważniejszych funkcji operacyjnych, które będą zlecone;
3) termin, w ciągu którego umowa, o której mowa w art. 16b ust. 1, powinna być
zawarta, nie dłuższy niż 6 miesięcy od dnia, w którym decyzja o udzieleniu
zgody stała się ostateczna.
4. Komisja odmawia udzielenia zgody na zlecenie wykonywania
najważniejszych funkcji operacyjnych, w przypadku gdy:
1) z treści wniosku lub załączonego projektu umowy, o której mowa w art. 16b
ust. 1, wynika, że nie są spełnione warunki, o których mowa w art. 6 ust. 1 lub
3 rozporządzenia 2017/584, lub
2) projekt umowy, o której mowa w art. 16b ust. 1, nie zawiera elementów,
o których mowa w art. 6 ust. 4 rozporządzenia 2017/584, albo jest niezgodny
z art. 16f, lub
3) czynności zlecone byłyby wykonywane w państwie niebędącym państwem
członkowskim, a przepisy tego państwa nie zapewniają Komisji skutecznego
dostępu do danych związanych z działaniami zleconymi, w tym możliwości
przeprowadzenia kontroli przedsiębiorcy zagranicznego, albo w inny sposób
nadzór Komisji nad spółką prowadzącą rynek regulowany nie mógłby być
sprawowany w sposób prawidłowy, lub
4) projekt umowy, o której mowa w art. 16b ust. 1, zawieranej z przedsiębiorcą lub
przedsiębiorcą zagranicznym, w związku z zawarciem w niej postanowień,
o których mowa w art. 16f ust. 2, wskazuje, że nie będzie on faktycznie
wykonywał zleconych czynności.
Art. 16d. 1. Spółka prowadząca rynek regulowany zawiadamia Komisję
o zamiarze zlecenia wykonywania funkcji operacyjnych, o których mowa w art. 16b
ust. 2, usługodawcy świadczącemu tę samą usługę na rzecz innych systemów obrotu
instrumentami finansowymi, co najmniej na 14 dni przed zawarciem umowy, o której
mowa w art. 16b ust. 1, dołączając:
1) informacje lub dokumenty potwierdzające spełnienie warunków, o których
mowa w art. 6 ust. 1 i 3 rozporządzenia 2017/584;
2) projekt umowy, o której mowa w art. 16b ust. 1, spełniający wymogi, o których
mowa w art. 6 ust. 4 rozporządzenia 2017/584.
2. W przypadku gdy spółka prowadząca rynek regulowany uzyskała zgodę
Komisji na zlecenie wykonywania danych funkcji operacyjnych, przepisu ust. 1 nie
stosuje się.
3. Spółka prowadząca rynek regulowany zawiadamia Komisję o zmianie,
rozwiązaniu lub wygaśnięciu umowy, o której mowa w art. 16b ust. 1, której
przedmiotem są funkcje operacyjne, o których mowa w art. 16b ust. 2, niezwłocznie,
nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia powzięcia informacji o takim
zdarzeniu.
4. Komisja może, w drodze decyzji, nakazać spółce prowadzącej rynek
regulowany zmianę lub rozwiązanie umowy, o której mowa w art. 16b ust. 2 lub 3,
w przypadku gdy w czasie jej obowiązywania nie są spełnione warunki, o których
mowa w art. 6 ust. 1 albo 3 rozporządzenia 2017/584, lub wskutek zmiany tej umowy
nie spełnia ona wymogów, o których mowa w art. 6 ust. 4 tego rozporządzenia.
5. Nakazując zmianę lub rozwiązanie umowy, o której mowa w art. 16b ust. 2
lub 3, na podstawie ust. 4, Komisja wyznacza spółce prowadzącej rynek regulowany
termin, w ciągu którego czynność ta ma być dokonana.
Art. 16e. 1. Spółka prowadząca rynek regulowany uwzględnia ryzyko związane
z powierzeniem wykonywania czynności w systemie zarządzania ryzykiem, w tym
wynikające z niewykonania lub nienależytego wykonania umowy, o której mowa
w art. 16b ust. 2 lub 3, w sposób obejmujący działania związane z identyfikacją,
szacowaniem, kontrolą, monitorowaniem i raportowaniem ryzyka w tym zakresie oraz
przeciwdziałaniem mu w tym zakresie.
2. Odpowiedzialności przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznego wobec
spółki prowadzącej rynek regulowany za szkody wyrządzone:
1) członkom lub uczestnikom systemu obrotu,
2) członkom obrotu towarami giełdowymi w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia
26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
3) podmiotom uprawnionym do bezpośredniego składania ofert na aukcjach
– wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania umowy, o której mowa
w art. 16b ust. 2 lub 3, nie można wyłączyć.
3. W przypadku zawarcia umowy, o której mowa w art. 16b ust. 2 lub 3, do
której zastosowanie mają przepisy prawa obcego, spółka prowadząca rynek
regulowany zapewnia zawarcie w niej postanowień odpowiadających przepisom
art. 473 § 2, art. 474 i art. 483 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks
cywilny.
4. Odpowiedzialności spółki prowadzącej rynek regulowany za szkody
wyrządzone:
1) członkom lub uczestnikom systemu obrotu,
2) członkom obrotu towarami giełdowymi w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia
26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
3) podmiotom uprawnionym do bezpośredniego składania ofert na aukcjach
– wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania umowy, o której mowa
w art. 16b ust. 1, przez przedsiębiorcę lub przedsiębiorcę zagranicznego, nie można
wyłączyć ani ograniczyć.
5. Przed zawarciem umowy, o której mowa w art. 16b ust. 2 lub 3, spółka
prowadząca rynek regulowany przygotowuje plan postępowania z ryzykiem,
uwzględniając w szczególności:
1) sposób postępowania w zakresie wyboru przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy
zagranicznego, któremu zamierza powierzyć czynności;
2) charakter i zakres czynności oraz okres świadczenia usługi przez przedsiębiorcę
lub przedsiębiorcę zagranicznego i wszystkie jego etapy;
3) zagrożenia mogące spowodować powstanie kosztów związanych z wypłatą
odszkodowania z tytułu roszczeń podmiotów, o których mowa w ust. 4 pkt 1–3,
lub osób trzecich o naprawienie szkody wyrządzonej wskutek niewykonania lub
nienależytego wykonania umowy, o której mowa w art. 16b ust. 2 lub 3, przez
przedsiębiorcę lub przedsiębiorcę zagranicznego w zakresie, w jakim nie
poniósłby odpowiedzialności.
6. Spółka prowadząca rynek regulowany wprowadza adekwatne i skuteczne
rozwiązania zabezpieczające pokrycie ewentualnych kosztów, o których mowa
w ust. 5 pkt 3, w szczególności przez:
1) zawarcie w umowie, o której mowa w art. 16b ust. 2 lub 3, postanowień
przewidujących pełną odpowiedzialność przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy
zagranicznego za te koszty lub
2) zawarcie odpowiedniej umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej,
gwarancji ubezpieczeniowej lub gwarancji bankowej, na podstawie której spółka
prowadząca rynek regulowany jest uprawniona do otrzymania świadczenia
w związku z tymi kosztami, lub
3) posiadanie odpowiedniego kapitału własnego na pokrycie tych kosztów.
Art. 16f. 1. Przedsiębiorca lub przedsiębiorca zagraniczny może powierzyć
innemu przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznemu wykonywanie czynności,
które zostały mu zlecone przez spółkę prowadzącą rynek regulowany, o ile umowa,
o której mowa w art. 16b ust. 1, tak stanowi, oraz określa zakres powierzanych
czynności wraz ze wskazaniem oznaczonego przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy
zagranicznego, który będzie wykonywał te czynności. Zmiana przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznego, który będzie wykonywał czynności w ramach dalszego powierzenia, lub zmiana zakresu powierzanych mu czynności wymaga zmiany
umowy, o której mowa w art. 16b ust. 1.
2. Czynności powierzone w ramach dalszego powierzenia nie mogą stanowić
istoty czynności zleconych przez spółkę prowadzącą rynek regulowany, a przypadku
umów, o których mowa w art. 16b ust. 2 lub 3 – powodować, że którykolwiek
z warunków, o którym mowa w art. 6 ust. 3 rozporządzenia 2017/584, nie będzie
spełniony.
3. Dalsze powierzenie czynności powierzonych w ramach dalszego powierzenia
nie jest dopuszczalne.
4. Wykonywanie czynności w ramach dalszego powierzenia nie wyłącza ani nie
zmienia zasad odpowiedzialności określonych w art. 16e.
art. 17.
więcej
rozporządzenia:
1) szczegółowe warunki, jakie musi spełniać rynek regulowany oraz platforma
aukcyjna,
2) szczegółowe warunki, jakie musi spełniać rynek oficjalnych notowań oraz
emitenci papierów wartościowych dopuszczonych do obrotu na tym rynku,
3) szczegółowe kryteria w zakresie spełniania przez członków zarządu i rady
nadzorczej spółki prowadzącej rynek regulowany wymogów posiadania
nieposzlakowanej opinii, wiedzy, kompetencji, doświadczenia, a także
niezależności osądu i poświęcenia wystarczającej ilości czasu w związku
z pełnieniem swoich funkcji i powierzonych obowiązków oraz w zakresie liczby
funkcji pełnionych jednocześnie, oraz tryb i warunki postępowania przy
dokonywaniu oceny oraz weryfikacji spełniania przez członków zarządu i rady
nadzorczej, stosowanych wobec nich odpowiednich wymogów w zakresie
posiadania nieposzlakowanej opinii, wiedzy, kompetencji, i doświadczenia,
niezależności osądu i poświęcania wystarczającej ilości czasu w związku
z pełnieniem swoich funkcji i powierzonych obowiązków, zakres dokumentów
gromadzonych przez spółkę prowadzącą rynek regulowany potwierdzających
spełnianie przez członków zarządu i rady nadzorczej tej spółki takich wymogów
oraz tryb i warunki postępowania w zakresie utrzymywania i doskonalenia
wiedzy i kompetencji tych osób
– przy uwzględnieniu konieczności zapewnienia bezpieczeństwa obrotu oraz ochrony
interesów inwestorów uczestniczących w obrocie na tym rynku, w zakresie
nieuregulowanym bezpośrednio stosowanymi przepisami prawa Unii Europejskiej
mającymi zastosowanie do tego rynku, a w odniesieniu do platformy aukcyjnej –
również zapewnienia bezpieczeństwa przebiegu aukcji na prowadzonej platformie
aukcyjnej oraz ochrony interesów uczestników aukcji, w zakresie nieuregulowanym
w art. 4–21, art. 30–32, art. 35, art. 38, art. 39, art. 41, art. 42, art. 44–58 i art. 60–
64 rozporządzenia 1031/2010, z uwzględnieniem zagwarantowania warunków
prowadzenia aukcji analogicznych do przewidzianych dla rynku regulowanego.
2. Komisja przekazuje Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów
Wartościowych oraz organom nadzoru nad rynkami regulowanymi w innych
państwach członkowskich listę rynków regulowanych prowadzonych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Komisja przekazuje Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów
Wartościowych oraz właściwym organom nadzoru innych państw członkowskich
przekazane Komisji przez spółkę prowadzącą rynek regulowany informacje
o przypadkach naruszenia przez członków rynku regulowanego wdrożonych przez ten
rynek zasad uczciwego obrotu oraz istotnego naruszenia regulacji dotyczących jego
funkcjonowania, w tym dokonywanego na nim obrotu, oraz o przypadkach
uzasadniających podejrzenie wystąpienia manipulacji lub wykorzystania informacji
poufnej na tym rynku regulowanym.
4. Komisja informuje Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów
Wartościowych o udzieleniu spółce prowadzącej rynek regulowany zezwolenia na
prowadzenie ASO lub OTF. Na żądanie tego Urzędu Komisja udostępnia informacje,
o których mowa w art. 25:
1) ust. 2a – w przypadku gdy żądanie dotyczy ASO;
2) ust. 2b – w przypadku gdy żądanie dotyczy OTF.
art. 18.
więcej
1) koncentrację podaży i popytu na instrumenty finansowe, będące przedmiotem
obrotu na danym rynku, w celu kształtowania ich powszechnego kursu;
2) bezpieczny i sprawny przebieg transakcji;
3) upowszechnianie jednolitych informacji o kursach i obrotach instrumentami
finansowymi, które są przedmiotem obrotu na danym rynku organizowanym
przez tę spółkę.
1a. Spółka prowadząca rynek regulowany zapewnia sprawny i prawidłowy
rozrachunek oraz rozliczanie transakcji zawartych na rynku regulowanym
prowadzonym przez tę spółkę, przez zawarcie umowy z podmiotem uprawnionym do
dokonywania rozrachunku oraz rozliczania transakcji.
1b. Podmiot uprawniony do dokonywania rozrachunku oraz rozliczania
transakcji powinien spełniać następujące warunki:
1) wykorzystywać rozwiązania zapewniające sprawne i prawidłowe wykonywanie
powierzonych mu czynności, w tym spełniać warunki techniczne dokonywania
odpowiednio rozrachunku lub rozliczeń transakcji;
2) zapewniać wykonywanie powierzonych mu czynności w sposób niezagrażający
bezpieczeństwu obrotu i nienaruszający interesów uczestników tego obrotu.
1c. Warunki, o których mowa w ust. 1b pkt 1, w zakresie spełniania warunków
technicznych, uważa się za spełnione w przypadku Krajowego Depozytu oraz
w przypadku:
1) spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu
zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 6, oraz spółki prowadzącej izbę
rozrachunkową – w zakresie powierzenia dokonywania rozrachunku transakcji;
2) spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu
zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 1 i 3, oraz spółki prowadzącej izbę
rozliczeniową – w zakresie powierzenia dokonywania rozliczenia transakcji.
2. (uchylony)
2a. (uchylony)
2b. (uchylony)
2c. (uchylony)
2d. (uchylony)
2e. (uchylony)
2f. (uchylony)
3. (uchylony)
Art. 18a. 1. Spółka prowadząca rynek regulowany może czasowo zawiesić lub
ograniczyć obrót instrumentami finansowymi w przypadku znacznego wahania cen tych instrumentów finansowych na tym rynku lub na rynku powiązanym, na okres nie dłuższy niż miesiąc, oraz, w przypadkach i na zasadach określonych w regulaminie
rynku regulowanego, w szczególności gdy jest to niezbędne do zachowania stabilności
rynku, może unieważnić, zmienić lub skorygować dowolną transakcję.
2. Spółka prowadząca rynek regulowany zapewnia odpowiedni sposób
wyznaczania parametrów zawieszenia obrotu instrumentami finansowymi, który
uwzględnia płynność różnych kategorii i podkategorii aktywów, charakter modelu
rynku i rodzaje uczestników, oraz zapewnia uniknięcie poważnych zakłóceń
prawidłowego zawierania transakcji.
3. Spółka prowadząca rynek regulowany przekazuje Komisji informacje
o parametrach zawieszania obrotu określonymi instrumentami finansowymi oraz
informuje Komisję o istotnych zmianach tych parametrów w terminie 3 dni roboczych
od dnia ich wprowadzenia.
4. Komisja przekazuje informacje, o których mowa w ust. 3, Europejskiemu
Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych.
5. W przypadku gdy spółka prowadząca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
rynek regulowany, który jest istotny z punktu widzenia płynności danego instrumentu
finansowego, zawiesza obrót tym instrumentem finansowym na podstawie ust. 1,
niezwłocznie informuje o tym Komisję. Spółka prowadząca rynek regulowany
powiadamia Komisję o przywróceniu obrotu danym instrumentem finansowym.
6. W celu prawidłowego wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 5, spółka
prowadząca rynek regulowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wprowadza
niezbędne systemy i procedury zapewniające niezwłoczne przekazanie informacji.
Art. 18b. 1. Spółka prowadząca rynek regulowany przyjmuje systemy
minimalnej wielkości zmiany ceny dla instrumentów finansowych, o których mowa
w rozporządzeniu 2017/588.
2. Systemy minimalnej wielkości zmiany ceny, o których mowa w ust. 1:
1) są wyznaczane na podstawie przepisów rozporządzenia 2017/588 w sposób
odzwierciedlający profil płynności danego instrumentu finansowego na różnych
rynkach oraz średnią różnicę pomiędzy ceną kupna a ceną sprzedaży,
z uwzględnieniem potrzeby zapewnienia rozsądnie stabilnych cen bez
nieuzasadnionego dalszego ograniczania różnicy między ceną kupna a ceną
sprzedaży;
2) odpowiednio dostosowują minimalną wielkość zmiany ceny dla każdego
instrumentu finansowego.
art. 19.
więcej
1) papiery wartościowe objęte zatwierdzonym prospektem emisyjnym mogą być
przedmiotem obrotu na rynku regulowanym wyłącznie po ich dopuszczeniu do
tego obrotu;
2) dokonywanie oferty publicznej, subskrypcji lub sprzedaży na podstawie tej
oferty, z wyjątkiem oferty publicznej, o której mowa w art. 1 ust. 3 i ust. 4 lit. a,
b, e oraz h–j rozporządzenia 2017/1129 oraz oferty publicznej bankowych
papierów wartościowych, o których mowa w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r.
– Prawo bankowe, wymaga pośrednictwa firmy inwestycyjnej;
3) proponowanie w dowolnej formie i w dowolny sposób nabycia instrumentów
pochodnych inkorporujących uprawnienie do nabycia papierów wartościowych
określonych w art. 3 pkt 1 lit. a, jeżeli propozycja jest skierowana co najmniej do
150 osób albo do nieoznaczonego adresata, może być dokonywane wyłącznie na
rynku regulowanym, w ASO lub na OTF;
4) instrumenty pochodne inkorporujące uprawnienie do nabycia papierów
wartościowych określonych w art. 3 pkt 1 lit. a mogą być przedmiotem
proponowania w dowolnej formie i w dowolny sposób, jeżeli propozycja jest
skierowana co najmniej do 150 osób albo do nieoznaczonego adresata, wyłącznie
w przypadku gdy te papiery wartościowe są dopuszczone do obrotu na rynku
regulowanym, w ASO lub na OTF;
5) przedmiotem obrotu zorganizowanego nie mogą być papiery wartościowe
emitowane przez instytucje wspólnego inwestowania typu otwartego,
z uwzględnieniem rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 694/2014
z dnia 17 grudnia 2013 r. uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego
i Rady 2011/61/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych
służących określeniu typów zarządzających alternatywnymi funduszami
inwestycyjnymi (Dz. Urz. UE L 183 z 24.06.2014, str. 18), inne niż fundusze
inwestycyjne zamknięte, fundusze wpisane do rejestru, o którym mowa
w art. 263 ustawy o funduszach inwestycyjnych, unijne AFI, alternatywne
fundusze inwestycyjne z siedzibą w państwach będących stroną umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz alternatywne spółki inwestycyjne, o których mowa w ustawie o funduszach inwestycyjnych, wprowadzone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami tej ustawy;
6) przedmiotem obrotu wyłącznie na rynku regulowanym mogą być papiery
wartościowe emitowane przez fundusze wpisane do rejestru, o którym mowa
w art. 263 ustawy o funduszach inwestycyjnych.
2. Transakcja, której przedmiotem jest nabycie lub zbycie instrumentów
finansowych lub która prowadzi do powstania takich instrumentów, nie stanowi gry
ani zakładu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks
cywilny, ani gry losowej lub zakładu wzajemnego w rozumieniu przepisów o grach
hazardowych, nawet jeżeli według wyraźnej lub dorozumianej woli stron rzeczywiste
spełnienie wzajemnych świadczeń jest wyłączone, a tylko jedna ze stron jest
obowiązana zapłacić różnicę między umówioną ceną sprzedaży a ceną rynkową
w czasie wykonania umowy.
Art. 19a. Działalność polegająca na prowadzeniu wielostronnego systemu może
być prowadzona wyłącznie poprzez organizowanie rynku regulowanego, prowadzenie
ASO lub OTF, na warunkach określonych w niniejszej ustawie, z wyjątkiem rynku
prowadzonego poza systemem obrotu instrumentami finansowymi, o którym mowa
w art. 13d.
art. 20.
więcej
regulowanym lub jest zagrożony interes inwestorów, spółka prowadząca rynek
regulowany, na żądanie Komisji, wstrzymuje dopuszczenie do obrotu na tym rynku
lub rozpoczęcie notowań wskazanymi przez Komisję papierami wartościowymi lub
innymi instrumentami finansowymi, na okres nie dłuższy niż 10 dni.
2. W przypadku gdy obrót określonymi papierami wartościowymi lub innymi
instrumentami finansowymi jest dokonywany w okolicznościach wskazujących na
możliwość zagrożenia prawidłowego funkcjonowania rynku regulowanego lub
bezpieczeństwa obrotu na tym rynku, lub naruszenia interesów inwestorów, Komisja
może zażądać od spółki prowadzącej rynek regulowany zawieszenia obrotu tymi
papierami lub instrumentami.
2a. W żądaniu, o którym mowa w ust. 2, Komisja może wskazać termin, do
którego zawieszenie obrotu obowiązuje. Termin ten może ulec przedłużeniu, jeżeli zachodzą uzasadnione obawy, że w dniu jego upływu będą zachodziły przesłanki, o których mowa w ust. 2.
2b. Komisja uchyla decyzję zawierającą żądanie, o którym mowa w ust. 2, w
przypadku gdy po jej wydaniu stwierdza, że nie zachodzą przesłanki zagrożenia
prawidłowego funkcjonowania rynku regulowanego lub bezpieczeństwa obrotu na
tym rynku, lub naruszenia interesów inwestorów.
3. Na żądanie Komisji, spółka prowadząca rynek regulowany wyklucza z obrotu
wskazane przez Komisję papiery wartościowe lub inne instrumenty finansowe,
w przypadku gdy obrót nimi zagraża w sposób istotny prawidłowemu funkcjonowaniu
rynku regulowanego lub bezpieczeństwu obrotu na tym rynku, albo powoduje
naruszenie interesów inwestorów.
3a. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 3, Komisja może zażądać od
spółki prowadzącej rynek regulowany zawieszenia lub wykluczenia z obrotu
instrumentów pochodnych powiązanych z papierami wartościowymi lub
instrumentami finansowymi niebędącymi papierami wartościowymi, o ile jest to
konieczne do osiągnięcia celów zawieszenia lub wykluczenia z obrotu papierów
wartościowych lub instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi
stanowiących instrument bazowy tych instrumentów pochodnych.
4. Żądania, o których mowa w ust. 1–3a, wskazują szczegółowe przyczyny,
które je uzasadniają.
4a. Spółka prowadząca rynek regulowany, na wniosek emitenta, może zawiesić
obrót danymi papierami wartościowymi lub powiązanymi z nimi instrumentami
pochodnymi w celu zapewnienia inwestorom powszechnego i równego dostępu do
informacji.
4b. Spółka prowadząca rynek regulowany może podjąć decyzję o zawieszeniu
lub wykluczeniu papierów wartościowych lub instrumentów finansowych
niebędących papierami wartościowymi z obrotu w przypadku, gdy instrumenty te
przestały spełniać warunki obowiązujące na tym rynku, pod warunkiem, że nie
spowoduje to znaczącego naruszenia interesów inwestorów lub zagrożenia
prawidłowego funkcjonowania rynku. Spółka prowadząca rynek regulowany
niezwłocznie informuje Komisję o podjęciu decyzji o zawieszeniu lub wykluczeniu
instrumentów finansowych z obrotu.
4c. W przypadku otrzymania od właściwego organu nadzoru innego państwa
członkowskiego, sprawującego w tym państwie nadzór nad rynkiem regulowanym,
informacji o wystąpieniu przez ten organ z żądaniem zawieszenia lub wykluczenia
z obrotu określonego instrumentu finansowego lub powiązanego z nim instrumentu
pochodnego, Komisja występuje do spółek prowadzących rynek regulowany,
podmiotów prowadzących ASO, podmiotów prowadzących OTF oraz podmiotów
systematycznie internalizujących transakcje z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, organizujących obrót tymi samymi instrumentami finansowymi lub
instrumentami pochodnymi, z żądaniem zawieszenia lub wykluczenia z obrotu tego
instrumentu finansowego lub powiązanego z nim instrumentu pochodnego, jeżeli takie
zawieszenie lub wykluczenie z obrotu jest związane z podejrzeniem wykorzystywania
informacji poufnej, bezprawnego ujawnienia informacji poufnej, manipulacji na
rynku, ogłoszenia wezwania do zapisywania się na sprzedaż lub zamianę akcji spółki
publicznej lub z podejrzeniem naruszenia obowiązku publikacji informacji poufnej
o emitencie lub instrumencie finansowym zgodnie z przepisami art. 7
i art. 17 rozporządzenia 596/2014, chyba że takie zawieszenie lub wykluczenie
z obrotu mogłoby spowodować poważną szkodę dla interesów inwestorów lub
prawidłowego funkcjonowania rynku.
5. Spółka prowadząca rynek regulowany przekazuje niezwłocznie do publicznej
wiadomości za pośrednictwem agencji informacyjnej, o której mowa w art. 58 ust. 1
ustawy o ofercie publicznej, informację o wstrzymaniu, zawieszeniu lub wykluczeniu
z obrotu określonych papierów wartościowych lub instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, a także odpowiednio o zawieszeniu lub
wykluczeniu z obrotu instrumentów pochodnych powiązanych z tymi papierami
wartościowymi lub instrumentami finansowymi niebędącymi papierami
wartościowymi. Przepisy art. 37 rozporządzenia 2017/1129 stosuje się odpowiednio.
5a. Komisja podaje niezwłocznie do publicznej wiadomości informację
o wystąpieniu przez Komisję z żądaniem, o którym mowa w ust. 1–3a, 4c lub 7d, oraz
przekazuje ją Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych
i właściwym organom nadzoru innych państw członkowskich, sprawujących w tych
państwach nadzór nad rynkami regulowanymi, ASO lub OTF. W przypadku gdy
Komisja nie zgłosiła żądania, o którym mowa w ust. 4c lub 7d, przekazuje
Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych oraz właściwym organom nadzoru innych państw członkowskich, sprawującym w tych państwach nadzór nad rynkami regulowanymi, ASO lub OTF, informację o niezgłoszeniu takiego żądania wraz z wyjaśnieniami. Informację o niezgłoszeniu żądania na podstawie
ust. 4c lub 7d Komisja przekazuje do publicznej wiadomości.
5b. (uchylony)
6. W przypadku gdy dane instrumenty finansowe są również przedmiotem
obrotu w ASO lub na OTF, podmiot prowadzący taki system, po powzięciu informacji
opublikowanej zgodnie z ust. 5, podejmuje działania mające na celu wypełnienie
w odniesieniu do tych instrumentów finansowych żądań Komisji, o których mowa
w ust. 1–3a.
6a. Przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio do podmiotów systematycznie
internalizujących transakcje.
7. Spółka prowadząca rynek regulowany nie ponosi opłat za czynności agencji
informacyjnej wynikające z przekazywania informacji, o których mowa w ust. 5.
7a. Spółka prowadząca rynek regulowany, która zawiesiła lub wykluczyła
z obrotu na tym rynku instrument finansowy, niezwłocznie odpowiednio zawiesza lub
wyklucza z obrotu na rynku regulowanym powiązane z nim instrumenty pochodne,
w przypadku gdy jest to konieczne do osiągnięcia celów zawieszenia lub wykluczenia
z obrotu bazowego instrumentu finansowego.
7b. Instrumentami pochodnymi, o których mowa w ust. 4c, 5, 7a, 7d i 7e, są
instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c–i.
7c. Spółka prowadząca rynek regulowany przekazuje niezwłocznie Komisji
informację o zawieszeniu lub wykluczeniu z obrotu na rynku regulowanym
instrumentu finansowego lub powiązanego z nim instrumentu pochodnego.
7d. W przypadku zawieszenia lub wykluczenia z obrotu na rynku regulowanym
instrumentu finansowego na podstawie ust. 4b lub 7a Komisja występuje do innych
spółek prowadzących rynek regulowany, podmiotów prowadzących ASO, podmiotów
prowadzących OTF oraz podmiotów systematycznie internalizujących transakcje
z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, organizujących obrót tymi samymi
instrumentami finansowymi lub powiązanymi z nimi instrumentami pochodnymi,
z żądaniem zawieszenia lub wykluczenia z obrotu tego instrumentu finansowego lub
powiązanego z nim instrumentu pochodnego, w przypadku gdy takie zawieszenie lub
wykluczenie z obrotu związane jest z podejrzeniem wykorzystania informacji poufnej, bezprawnego ujawnienia informacji poufnej, manipulacji na rynku, ogłoszenia wezwania do zapisywania się na sprzedaż lub zamianę akcji spółki publicznej lub z podejrzeniem naruszenia obowiązku publikacji informacji poufnej o emitencie lub
instrumencie finansowym zgodnie z przepisami art. 7 i art. 17 rozporządzenia
596/2014, chyba że takie zawieszenie lub wykluczenie z obrotu mogłoby spowodować
poważną szkodę dla interesów inwestorów lub prawidłowego funkcjonowania rynku.
7e. Przepisy ust. 4c, 5, 5a, 6, 6a i 7a–7d stosuje się odpowiednio do przywrócenia
obrotu instrumentem finansowym lub instrumentem pochodnym powiązanym z tym
instrumentem finansowym.
8. W przypadku wystąpienia przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny
z wnioskiem, o którym mowa:
1) w art. 148 pkt 1 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu
Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej
restrukturyzacji (Dz. U. z 2019 r. poz. 795, z późn. zm.), spółka prowadząca
rynek regulowany wyklucza z obrotu wskazane we wniosku papiery
wartościowe lub inne instrumenty finansowe;
2) w art. 148 pkt 2 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu
Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej
restrukturyzacji, spółka prowadząca rynek regulowany zawiesza obrót papierami
wartościowymi lub innymi instrumentami finansowymi objętymi tym wnioskiem
na okres wskazany we wniosku.
Art. 20a. 1. W przypadku gdy wymaga tego bezpieczeństwo przebiegu aukcji
pięciodniowymi kontraktami terminowymi typu future lub zagrożony jest interes
uczestników rynku, spółka prowadząca platformę aukcyjną, na żądanie Komisji,
unieważnia aukcję.
2. W przypadku gdy aukcja zostaje unieważniona na podstawie ust. 1, wolumen
uprawnień do sprzedania na aukcji jest rozdzielany na zasadach określonych w art. 32
ust. 5 rozporządzenia 1031/2010.
3. Żądanie, o którym mowa w ust. 1, powinno wskazywać szczegółowe
przyczyny, które je uzasadniają.
4. Spółka prowadząca platformę aukcyjną przekazuje niezwłocznie do
publicznej wiadomości, za pośrednictwem agencji informacyjnej, o której mowa
w art. 58 ust. 1 ustawy o ofercie publicznej, informację o unieważnieniu aukcji
i rozdzieleniu wolumenu uprawnień do sprzedania zgodnie z zasadami, o których
mowa w ust. 2.
5. Komisja podaje niezwłocznie do publicznej wiadomości informację
o wystąpieniu z żądaniem, o którym mowa w ust. 1, oraz informację o sposobie
podziału wolumenu uprawnień do sprzedania na aukcji, o którym mowa w ust. 2.
6. Spółka prowadząca platformę aukcyjną nie ponosi opłat za czynności agencji
informacyjnej wynikające z przekazywania informacji, o której mowa w ust. 4.
Art. 20b. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu
opinii Komisji, może określić, w drodze rozporządzenia, przyjęte praktyki rynkowe w
rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia 596/2014, biorąc pod uwagę kryteria
określone w art. 13 ust. 2 tego rozporządzenia. Opinia Komisji uwzględnia opinię
oceniającą Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych, o której
mowa w art. 13 ust. 4 rozporządzenia 596/2014.
art. 21.
więcej
akcyjną.
2. Przedmiotem działalności spółki prowadzącej rynek regulowany może być
wyłącznie prowadzenie rynku regulowanego, prowadzenie ASO, prowadzenie
platformy aukcyjnej, prowadzenie OTF, prowadzenie działalności polegającej na
świadczeniu usług w zakresie udostępniania informacji o transakcjach lub
prowadzenie innej działalności w zakresie organizowania obrotu instrumentami
finansowymi oraz działalności związanej z tym obrotem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 3a.
2a. Spółka prowadząca rynek regulowany może prowadzić działalność
polegającą na świadczeniu usług w zakresie upowszechniania informacji o:
1) instrumentach finansowych niebędących przedmiotem obrotu w systemie obrotu
instrumentami finansowymi prowadzonym przez tę spółkę;
2) towarach giełdowych w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r.
o giełdach towarowych niebędących przedmiotem obrotu towarami giełdowymi
organizowanego przez tę spółkę;
3) instrumentach bazowych lub walorach określonych w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. i, do
których mogą odnosić się prawa majątkowe.
2b. Spółka prowadząca rynek regulowany może wykonywać czynności
powierzone jej przez podmioty należące do jej grupy kapitałowej, o ile:
1) pozostają one zgodne z przedmiotem działalności spółki prowadzącej rynek
regulowany albo
2) stanowią one inne czynności związane z działalnością prowadzoną przez spółkę
prowadzącą rynek regulowany i mogą być powierzone przez tę spółkę na
podstawie umowy, o której mowa w art. 16b ust. 1.
3. Spółka prowadząca rynek regulowany może prowadzić działalność w zakresie
edukacji, promocji i informacji związanej z funkcjonowaniem rynku kapitałowego.
3a. Spółka prowadząca rynek regulowany, po uprzednim zawiadomieniu
Komisji, może organizować obrót towarami giełdowymi w rozumieniu ustawy z dnia
26 października 2000 r. o giełdach towarowych. Do spółki prowadzącej rynek
regulowany, która organizuje obrót towarami giełdowymi, oraz do tego obrotu stosuje
się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach
towarowych dotyczące giełdy towarowej, z wyłączeniem art. 5 ust. 2 i ust. 5–7, art. 6–
8, art. 9 ust. 1 i art. 12 tej ustawy.
3b. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 3a, spółka prowadząca rynek
regulowany dołącza regulamin obrotu towarami giełdowymi, do którego stosuje się
art. 11 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych. O każdej
zmianie regulaminu obrotu towarami giełdowymi spółka prowadząca rynek
regulowany informuje Komisję.
3c. Komisja może, w terminie 30 dni odpowiednio od dnia otrzymania
zawiadomienia, o którym mowa w ust. 3a, albo od dnia otrzymania informacji
o zmianie regulaminu obrotu towarami giełdowymi, zgłosić sprzeciw wobec
rozpoczęcia organizowania przez spółkę prowadzącą rynek regulowany obrotu towarami giełdowymi albo jego kontynuowania, jeżeli mogłoby to naruszyć bezpieczeństwo obrotu instrumentami finansowymi lub obrotu towarami giełdowymi.
4. (uchylony)
4a. Spółka prowadząca rynek regulowany oraz podmiot prowadzący zagraniczny
rynek regulowany mają wyłączne prawo oznaczania prowadzonego rynku
regulowanego oznaczeniem „rynek regulowany” lub „giełda instrumentów
finansowych”, a w przypadku gdy organizuje obrót papierami wartościowymi
oznaczenia prowadzonego rynku regulowanego oznaczeniem „giełda papierów
wartościowych” oraz używania tych oznaczeń w prowadzonej przez siebie
działalności, reklamie lub informacji reklamowej.
5. Spółka prowadząca rynek regulowany ma wyłączne prawo zamieszczania w
firmie spółki oznaczenia „rynek regulowany” lub „giełda instrumentów finansowych”,
a w przypadku gdy organizuje obrót papierami wartościowymi – oznaczenia „giełda
papierów wartościowych”.
6. (uchylony)
7. Kapitał własny spółki prowadzącej rynek regulowany wynosi co najmniej
10 000 000 zł.
8. Wysokość kapitału własnego, o której mowa w ust. 7, zwiększa się do
poziomu niezbędnego do właściwego prowadzenia ASO lub OTF, uwzględniając
charakter i zakres transakcji zawieranych w systemie oraz zakres i poziom ryzyka, na
które jest narażony każdy z tych systemów.
Art. 21a. Udzielenie przez Komisję zezwolenia na prowadzenie rynku
regulowanego spółce:
1) która jest podmiotem zależnym od instytucji kredytowej w rozumieniu
art. 4 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe albo od
zagranicznego zakładu ubezpieczeń posiadającego zezwolenie na prowadzenie
działalności wydane przez właściwy organ nadzoru innego państwa
członkowskiego,
2) która jest podmiotem zależnym od podmiotu dominującego wobec instytucji
kredytowej w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. –
Prawo bankowe albo wobec zagranicznego zakładu ubezpieczeń posiadającego
zezwolenie na prowadzenie działalności wydane przez właściwy organ nadzoru
innego państwa członkowskiego,
3) na którą znaczny wpływ w rozumieniu art. 96 ust. 3 wywierają te same osoby
fizyczne lub prawne, które wywierają taki znaczny wpływ na instytucję
kredytową w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. –
Prawo bankowe albo na zagraniczny zakład ubezpieczeń posiadający zezwolenie
na prowadzenie działalności wydane przez właściwy organ nadzoru innego
państwa członkowskiego
– następuje po zasięgnięciu pisemnej opinii właściwego organu nadzoru innego
państwa członkowskiego, który udzielił podmiotowi, o którym mowa w pkt 1–3,
zezwolenia na prowadzenie działalności w tym państwie, w celu dokonania oceny
akcjonariuszy podmiotu należącego do tej samej grupy kapitałowej co wnioskodawca
oraz oceny wiarygodności i doświadczenia członków zarządu podmiotu należącego do
tej samej grupy kapitałowej co wnioskodawca lub innych osób mających wpływ na
zarządzanie tym podmiotem.
art. 22.
więcej
imienne.
2. Akcje spółki prowadzącej rynek regulowany mogą nabywać wyłącznie Skarb
Państwa, firmy inwestycyjne, banki, towarzystwa funduszy inwestycyjnych,
zarządzający ASI w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych prowadzący
działalność na podstawie zezwolenia, zakłady ubezpieczeń, powszechne towarzystwa
emerytalne oraz emitenci papierów wartościowych notowanych na tym rynku
regulowanym. Za zgodą Komisji akcje spółki prowadzącej rynek regulowany mogą
nabywać inne krajowe i zagraniczne osoby prawne.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się w przypadku, gdy:
1) spółka prowadząca rynek regulowany jest spółką publiczną;
2) przedmiotem obrotu na rynku regulowanym prowadzonej przez daną spółkę nie
są papiery wartościowe.
4. Spółka prowadząca rynek regulowany niezwłocznie po uzyskaniu zezwolenia
na prowadzenie rynku regulowanego jest obowiązana podać do publicznej
wiadomości listę akcjonariuszy spółki ze wskazaniem:
1) imienia, nazwiska oraz miejsca zamieszkania – w przypadku osób fizycznych,
2) nazwy albo firmy oraz miejsca siedziby – w przypadku osób prawnych i
jednostek nieposiadających osobowości prawnej oraz
3) liczby posiadanych przez poszczególnych akcjonariuszy akcji oraz wynikającego
z nich udziału w ogólnej liczbie głosów oraz w kapitale zakładowym spółki
prowadzącej rynek regulowany.
5. Obowiązek, o którym mowa w ust. 4, dotyczy akcjonariuszy posiadających
akcje w liczbie uprawniającej do wykonywania co najmniej 5% ogólnej liczby głosów
lub stanowiącej co najmniej 5% kapitału zakładowego spółki prowadzącej rynek
regulowany.
6. W przypadku zmiany danych zawartych na liście, o której mowa w ust. 4,
spółka prowadząca rynek regulowany niezwłocznie podaje treść tych zmian do
publicznej wiadomości.
art. 23.
więcej
art. 24.
więcej
pośredniego nabycia lub objęcia akcji spółki prowadzącej rynek regulowany w liczbie:
1) stanowiącej co najmniej 5% ogólnej liczby głosów lub kapitału zakładowego lub
2) powodującej osiągnięcie lub przekroczenie 5%, 10%, 15%, 20%, 25%, 33% lub
50% ogólnej liczby głosów lub kapitału zakładowego
– przy czym posiadanie akcji spółki prowadzącej rynek regulowany przez podmioty
pozostające w tej samej grupie kapitałowej uważa się za ich posiadanie przez jeden
podmiot.
2. Przez pośrednie nabycie akcji spółki prowadzącej rynek regulowany rozumie
się nabycie lub objęcie akcji lub udziałów podmiotu posiadającego bezpośrednio lub
pośrednio akcje spółki prowadzącej rynek regulowany, jeżeli w wyniku nabycia lub
objęcia dojdzie do osiągnięcia lub przekroczenia 50% ogólnej liczby głosów lub 50%
kapitału zakładowego tego podmiotu.
3. Komisji przysługuje prawo zgłoszenia sprzeciwu wobec planowanego
bezpośredniego lub pośredniego nabycia lub objęcia akcji spółki prowadzącej rynek
regulowany w liczbie nabycia w terminie 3 miesięcy od dnia dokonania
zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, w przypadku gdy podmiot zamierzający
nabyć lub objąć akcje spółki prowadzącej rynek regulowany mógłby wywierać
niekorzystny wpływ na prawidłowe i stabilne zarządzanie rynkiem regulowanym.
W przypadku niezgłoszenia sprzeciwu Komisja może wyznaczyć termin, w ciągu którego nabycie lub objęcie akcji spółki prowadzącej rynek regulowany może zostać dokonane.
3a. Nabycie lub objęcie akcji na warunkach wskazanych w zawiadomieniu może
nastąpić:
1) po upływie terminu, o którym mowa w ust. 3 – w przypadku niezgłoszenia
sprzeciwu przez Komisję albo
2) w terminie wyznaczonym przez Komisję – w przypadku niezgłoszenia sprzeciwu
przez Komisję i wyznaczenia terminu, w ciągu którego nabycie lub objęcie akcji
spółki prowadzącej rynek regulowany może zostać dokonane.
4. Wykonywanie prawa głosu z akcji spółki prowadzącej rynek regulowany
nabytych lub objętych bez zawiadomienia Komisji, po dokonaniu zawiadomienia lecz
przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 3, pomimo zgłoszenia przez Komisję
sprzeciwu lub z naruszeniem wyznaczonego przez Komisję terminu, w którym
nabycie lub objęcie akcji może zostać dokonane, jest bezskuteczne.
5. W przypadku gdy podmiotem nabywającym akcje spółki prowadzącej rynek
regulowany jest zagraniczna firma inwestycyjna, bank zagraniczny albo zagraniczny
zakład ubezpieczeń posiadający zezwolenie na prowadzenie działalności wydane
przez właściwy organ nadzoru innego państwa członkowskiego, Komisja zasięga
opinii o tym podmiocie od organu nadzoru, który udzielił mu zezwolenia na
prowadzenie działalności.
6. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio w przypadku gdy podmiotem
nabywającym akcje spółki prowadzącej rynek regulowany jest podmiot dominujący
wobec podmiotu, o którym mowa w ust. 5, lub podmiot wywierający znaczny wpływ
w rozumieniu art. 96 ust. 3 na podmiot, o którym mowa w ust. 5, a także w przypadku
jeżeli w wyniku pośredniego nabycia podmiot, którego akcje są przedmiotem nabycia,
stałby się podmiotem zależnym od nabywcy albo podmiotem, na który nabywca
zacznie wywierać znaczny wpływ w rozumieniu art. 96 ust. 3.
7. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera wskazanie liczby akcji,
które nabywca zamierza nabyć, ich udział w kapitale zakładowym oraz liczbę głosów,
jaką nabywca osiągnie na walnym zgromadzeniu, oraz składane pod rygorem
odpowiedzialności karnej oświadczenie o źródle pochodzenia środków pieniężnych
przeznaczonych na zapłatę za obejmowane lub nabywane akcje spółki prowadzącej
rynek regulowany. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu
o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.
8. Niezgłoszenie przez Komisję sprzeciwu w terminie, o którym mowa w ust. 3,
oznacza zgodę na nabycie akcji spółki prowadzącej rynek regulowany, na warunkach
wskazanych w zawiadomieniu.
art. 25.
więcej
wydanego na wniosek zainteresowanego podmiotu.
2. Wniosek o udzielenie zezwolenia na prowadzenie rynku regulowanego
zawiera:
1) firmę oraz siedzibę spółki;
2) dane osobowe członków zarządu i rady nadzorczej spółki prowadzącej rynek
regulowany oraz innych osób, które odpowiadają za rozpoczęcie działalności
rynku regulowanego lub będą nim kierować;
2a) oświadczenia członków zarządu oraz rady nadzorczej, że nie byli uznani
prawomocnym orzeczeniem za winnych popełnienia przestępstwa skarbowego,
przestępstwa przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi
gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, przestępstwa
lub wykroczenia określonego w art. 305, art. 307 lub art. 308 ustawy z dnia
30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2017 r. poz. 776,
z 2018 r. poz. 2302 oraz z 2019 r. poz. 501 i 2309), przestępstwa określonego
w art. 523 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe (Dz. U.
z 2019 r. poz. 498, z późn. zm.), przestępstwa określonego w ustawach,
o których mowa w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad
rynkiem finansowym, oraz przestępstwa stanowiącego naruszenie
równoważnych przepisów obowiązujących w innych państwach;
3) przewidywaną wysokość środków własnych i kredytów, przeznaczoną na
uruchomienie rynku regulowanego, oraz określenie sposobu finansowania
działalności;
4) dane o wysokości i strukturze kapitału własnego oraz źródłach jego pochodzenia;
5) wskazanie podmiotu lub podmiotów, które będą dokonywać, na podstawie
umowy ze spółką, rozliczenia oraz rozrachunku transakcji zawieranych na rynku
regulowanym prowadzonym przez spółkę oraz zasad, na jakich ma być
dokonywany rozrachunek oraz rozliczenie transakcji przez ten podmiot lub te
podmioty;
6) dane o przewidywanej lokalizacji rynku regulowanego oraz środkach
technicznych umożliwiających funkcjonowanie rynku, w szczególności
zapewniających stałą łączność z podmiotami, o których mowa w pkt 5;
7) zobowiązanie co najmniej 6 firm inwestycyjnych do prowadzenia działalności na
danym rynku regulowanym;
8) listę akcjonariuszy spółki posiadających akcje uprawniające do wykonywania co
najmniej 5% ogólnej liczby głosów lub stanowiących co najmniej 5% kapitału
zakładowego spółki ze wskazaniem posiadanych przez nich udziałów w ogólnej
liczbie głosów oraz w kapitale zakładowym spółki.
2a. Wniosek o udzielenie zezwolenia na prowadzenie ASO przez spółkę
prowadzącą rynek regulowany zawiera informacje, o których mowa w art. 2
i art. 3 rozporządzenia 2016/824.
2b. Wniosek o udzielenie zezwolenia na prowadzenie OTF przez spółkę
prowadzącą rynek regulowany zawiera informacje, o których mowa w art. 2
i art. 6 rozporządzenia 2016/824. W przypadku gdy zgodnie z wnioskiem o udzielenie
zezwolenia przedmiotem obrotu na OTF mają być produkty energetyczne
sprzedawane w obrocie hurtowym, które muszą być wykonywane przez dostawę,
wniosek o udzielenie takiego zezwolenia zawiera także informacje o takich
produktach w zakresie, jaki zgodnie z przepisami rozporządzenia 2016/824 jest
wymagany wobec klas aktywów w rozumieniu art. 1 pkt 2 tego rozporządzenia.
2c. Informacje, o których mowa w ust. 2a i 2b, przekazuje się również w postaci
elektronicznej w formacie wskazanym w art. 9 rozporządzenia 2016/824.
2d. Oświadczenia, o których mowa w ust. 2 pkt 2a, składa się pod rygorem
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń. Składający
oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem
świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula
ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych
oświadczeń.
3. Do wniosku należy dołączyć:
1) statut spółki;
2) regulamin organizacyjny spółki;
3) regulamin rynku regulowanego;
4) analizę ekonomiczno-finansową możliwości prowadzenia rynku regulowanego
przez najbliższe 3 lata;
5) zasady przeprowadzania badania, o którym mowa w art. 7 ust. 2 rozporządzenia
2017/584;
6) zasady przeprowadzania oceny, o której mowa w art. 7 ust. 3 rozporządzenia
2017/584;
7) zasady przeprowadzania testów zgodności, o których mowa
w art. 9 rozporządzenia 2017/584;
8) zasady przeprowadzania testów warunków skrajnych, o których mowa
w art. 14 rozporządzenia 2017/584;
9) plan ciągłości działania, o którym mowa w art. 16 ust. 1 rozporządzenia
2017/584;
10) zasady i rozwiązania, o których mowa w art. 18 ust. 3 rozporządzenia 2017/584;
11) zasady i warunki, o których mowa w art. 21 rozporządzenia 2017/584;
12) procedury oraz opis rozwiązań i systemów, o których mowa
w art. 16 ust. 1 rozporządzenia 596/2014;
13) dokumenty i informacje wykazujące spełnienie warunków, o których mowa
w art. 2–5, art. 7 ust. 1, 5 i 6, art. 8, art. 10 ust. 2, art. 11–13, art. 15, art. 16 ust. 4
i 5, art. 17, art. 18 ust. 1 i 2, art. 19, art. 20 oraz art. 23 ust. 1 i 2 rozporządzenia
2017/584;
14) umowy albo projekty umów, do których stosuje się art. 6 rozporządzenia
2017/584.
3a. W przypadku gdy spółka zamierza również prowadzić ASO lub OTF, do
wniosku należy dołączyć, na żądanie Komisji, regulamin ASO lub regulamin OTF.
4. (uchylony)
5. Wydając zezwolenie, Komisja zatwierdza statut spółki i regulamin rynku
regulowanego.
Art. 25a. 1. W skład zarządu spółki prowadzącej rynek regulowany wchodzą
osoby posiadające wykształcenie wyższe, co najmniej trzyletni staż pracy na stanowisku kierowniczym w instytucjach rynku finansowego lub podmiotach świadczących usługi na rzecz instytucji rynku finansowego w zakresie podstawowej
działalności tych instytucji, nieposzlakowaną opinię w związku ze sprawowanymi
funkcjami oraz wiedzę, kompetencje i doświadczenie niezbędne do zarządzania
spółką prowadzącą rynek regulowany.
1a. Członkowie zarządu i rady nadzorczej spółki prowadzącej rynek regulowany,
pełniąc swoje funkcje, kierują się niezależnością osądu, aby zapewnić skuteczną ocenę
i weryfikację podejmowania i wykonywania decyzji związanych z bieżącym
zarządzaniem oraz poświęcają wystarczającą ilość czasu na sprawowanie swoich
funkcji i powierzonych im obowiązków.
1b. W skład zarządu lub rady nadzorczej spółki prowadzącej rynek regulowany
nie mogą wchodzić osoby, które były uznane prawomocnym orzeczeniem za winne
popełnienia przestępstwa skarbowego, przestępstwa przeciwko wiarygodności
dokumentów, mieniu, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami
wartościowymi, przestępstwa lub wykroczenia określonego w art. 305, art. 307 lub
art. 308 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej,
przestępstwa określonego w art. 523 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo
upadłościowe, przestępstwa określonego w ustawach, o których mowa w art. 1 ust. 2
ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym, oraz przestępstwa
stanowiącego naruszenie równoważnych przepisów obowiązujących w innych
państwach.
2. W przypadku gdy spółka prowadząca rynek regulowany prowadzi ASO lub
OTF, warunki, o których mowa w ust. 1, 1a i 1b, powinny spełniać osoby kierujące tą
działalnością.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, w przypadku gdy prowadzeniem ASO lub OTF
kierują członkowie zarządu spółki prowadzącej rynek regulowany.
4. Spółka prowadząca rynek regulowany zapewnia podnoszenie przez członków
swoich organów kwalifikacji niezbędnych do należytego wykonywania powierzonych
obowiązków.
5. Liczba funkcji członka zarządu lub rady nadzorczej pełnionych jednocześnie
przez członka zarządu lub rady nadzorczej spółki prowadzącej rynek regulowany jest
uzależniona od indywidualnych okoliczności oraz charakteru, skali i stopnia
złożoności działalności spółki.
6. Członek zarządu lub rady nadzorczej spółki prowadzącej rynek regulowany
o istotnym znaczeniu pod względem wielkości, struktury organizacyjnej, charakteru,
zakresu i złożoności działalności prowadzonej przez spółkę może sprawować
jednocześnie nie więcej niż:
1) jedną funkcję członka zarządu i dwie funkcje członka rady nadzorczej albo
2) cztery funkcje członka rady nadzorczej.
7. Za jedną funkcję, o której mowa w ust. 6, uznaje się:
1) funkcje członka zarządu lub rady nadzorczej sprawowane w podmiotach
należących do tej samej grupy kapitałowej;
2) funkcje członka zarządu lub rady nadzorczej sprawowane w podmiotach,
w których spółka prowadząca rynek regulowany posiada bezpośrednio lub
pośrednio akcje lub udziały uprawniające do samodzielnego lub w porozumieniu
z innymi podmiotami wykonywania co najmniej 10% ogólnej liczby głosów na
walnym zgromadzeniu lub zgromadzeniu wspólników lub stanowiące co
najmniej 10% udziału w kapitale zakładowym.
8. Przepisu ust. 6 nie stosuje się do funkcji sprawowanych przez członka zarządu
lub rady nadzorczej spółki prowadzącej rynek regulowany w podmiotach
nieprowadzących działalności gospodarczej oraz do reprezentantów Skarbu Państwa.
8a. Spółka prowadząca rynek regulowany gromadzi dokumenty potwierdzające
spełnianie przez członków zarządu i rady nadzorczej tej spółki wymogów posiadania
nieposzlakowanej opinii, wiedzy, kompetencji, doświadczenia, a także niezależności
osądu i poświęcenia wystarczającej ilości czasu w związku z pełnieniem swoich
funkcji i powierzonych obowiązków oraz w zakresie liczby funkcji pełnionych
jednocześnie.
9. Na wniosek rady nadzorczej Komisja, biorąc pod uwagę w szczególności
zakres, skalę i złożoność działalności prowadzonej przez spółkę prowadzącą rynek
regulowany, może wyrazić zgodę na sprawowanie przez członka zarządu lub rady
nadzorczej spółki, o której mowa w ust. 6, jednej dodatkowej funkcji członka rady
nadzorczej ponad ograniczenia przewidziane w tym przepisie, jeżeli nie zagrozi to
należytemu wykonywaniu przez członka zarządu lub rady nadzorczej powierzonych
mu obowiązków w spółce prowadzącej rynek regulowany. Komisja informuje
Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych o wydanych zgodach.
10. W przypadku gdy uzasadnia to wielkość, struktura organizacyjna, charakter,
zakres i złożoność działalności prowadzonej przez spółkę prowadzącą rynek
regulowany, ustanawia ona komitet do spraw nominacji, w skład którego wchodzi co
najmniej 3 członków rady nadzorczej spółki.
11. Do zadań komitetu do spraw nominacji należy:
1) rekomendowanie kandydatów do zarządu spółki, z uwzględnieniem niezbędnej
wiedzy, kompetencji i doświadczenia zarządu jako całości, koniecznych do
zarządzania spółką prowadzącą rynek regulowany oraz z uwzględnieniem
różnorodności w składzie zarządu spółki;
2) określenie zakresu obowiązków dla kandydata do zarządu spółki, wymagań
w zakresie wiedzy i kompetencji oraz przewidywanego zaangażowania pod
względem poświęcanego czasu, niezbędnych do pełnienia funkcji;
3) określenie wartości docelowej reprezentacji niedostatecznie reprezentowanej
w zarządzie spółki płci oraz opracowanie polityki różnorodności w składzie
zarządu spółki zmierzającej do osiągnięcia tej wartości docelowej,
uwzględniającej szeroki zestaw cech i kompetencji wymaganych w przypadku
osób pełniących funkcję członków zarządu;
4) dokonywanie okresowej oceny, co najmniej raz w roku, struktury, wielkości
i składu zarządu oraz rekomendowanie zmian w zakresie podziału zadań
członków zarządu;
5) dokonywanie okresowej oceny, co najmniej raz w roku, wiedzy, kompetencji
i doświadczenia zarządu jako całości i poszczególnych członków zarządu oraz
odpowiednie informowanie zarządu o wynikach tej oceny;
6) dokonywanie okresowego przeglądu polityki zarządu w odniesieniu do doboru
i powoływania osób zajmujących stanowiska kierownicze i przedstawienie
zaleceń.
12. Komitet do spraw nominacji, wykonując swoje zadania, uwzględnia potrzebę
zapewnienia, aby proces decyzyjny w zarządzie spółki prowadzącej rynek regulowany
nie został zdominowany przez osoby, których działania niekorzystnie wpłyną na
interes spółki prowadzącej rynek regulowany.
13. W celu realizacji zadań komitet do spraw nominacji może korzystać
z zasobów niezbędnych do realizacji jego zadań, w tym z usług doradztwa
zewnętrznego.
14. Przepisów ust. 11 pkt 1 i 2 nie stosuje się do członków zarządu, którzy
zgodnie z postanowieniami statutu spółki prowadzącej rynek regulowany powoływani
są przez inny organ spółki niż rada nadzorcza.
15. W przypadku gdy członek zarządu spółki, która złożyła wniosek o udzielenie
zezwolenia na prowadzenie rynku regulowanego, pełni funkcję członka zarządu innej
spółki prowadzącej rynek regulowany, wymogi określone w ust. 1 uznaje się za
spełnione.
Art. 25b. 1. Zezwolenie na prowadzenie rynku regulowanego uprawnia spółkę
prowadzącą rynek regulowany do instalowania na terytorium innego państwa
członkowskiego systemów informatycznych i urządzeń technicznych,
umożliwiających dostęp do rynku regulowanego podmiotom prowadzącym
działalność na terytorium innego państwa członkowskiego.
2. Spółka prowadząca rynek regulowany jest obowiązana zawiadomić Komisję
o zamiarze podjęcia czynności, o których mowa w ust. 1.
2a. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 2, w zakresie prowadzonego przez
spółkę prowadzącą rynek regulowany ASO lub OTF, zawiera informacje określone
w art. 5 rozporządzenia 2017/1018.
3. Komisja przekazuje informację, o której mowa w ust. 2, w terminie miesiąca
właściwemu organowi nadzoru innego państwa członkowskiego, na terytorium
którego czynności określone w ust. 1 mają być podjęte.
Art. 25c. 1. W przypadku łączenia się spółek prowadzących rynek regulowany
oraz organizujących ASO zezwolenie na prowadzenie rynku regulowanego oraz
uprawnienie do organizowania ASO spółki przejmowanej nie przechodzą na spółkę
przejmującą.
2. W przypadku podziału spółki prowadzącej rynek regulowany oraz
organizującej ASO w sposób, o którym mowa w art. 529 § 1 pkt 1, 3 lub 4 ustawy z
dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych, zezwolenie na prowadzenie
rynku regulowanego oraz uprawnienie do organizowania ASO spółki dzielonej nie
przechodzą na spółkę przejmującą, która prowadzi rynek regulowany oraz organizuje ASO.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 lub 2, instrumenty finansowe
dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym prowadzonym przez spółkę przejmowaną lub spółkę dzieloną uznaje się za dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym prowadzonym przez spółkę przejmującą odpowiednio z dniem
połączenia, dniem podziału lub dniem wydzielenia.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 lub 2, instrumenty finansowe
wprowadzone do ASO organizowanego przez spółkę przejmowaną lub spółkę
dzieloną uznaje się za wprowadzone do ASO organizowanego przez spółkę
przejmującą odpowiednio z dniem połączenia, dniem podziału lub dniem wydzielenia.
5. W przypadku podziału spółki prowadzącej rynek regulowany oraz
organizującej ASO, w planie podziału wskazuje się spółkę, na którą przechodzi
zezwolenie na prowadzenie rynku regulowanego oraz uprawnienie do organizowania
ASO, z uwzględnieniem ust. 2.
6. W przypadku łączenia się spółek prowadzących rynek regulowany oraz
organizujących ASO w sposób, o którym mowa w art. 492 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 15
września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych, na spółkę nowo zawiązaną przechodzi
wskazane w planie połączenia zezwolenie na prowadzenie rynku regulowanego oraz
uprawnienie do organizowania ASO. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
7. W przypadku, o którym mowa w ust. 5 lub 6, spółka dzielona lub spółki
łączące się informują Komisję o zgłoszeniu do sądu rejestrowego, odpowiednio planu
podziału lub planu połączenia, w terminie 5 dni od dnia, w którym nastąpiło
zgłoszenie.
8. Spółka nowo zawiązana lub spółka przejmująca niezwłocznie, nie później niż
w terminie 5 dni od dnia powzięcia informacji o wpisie do Krajowego Rejestru
Sądowego spółki nowo zawiązanej lub połączenia, informuje Komisję o dokonanych
wpisach.
9. W przypadku odmowy dokonania wpisu przepis ust. 8 stosuje się
odpowiednio.
10. Przepisy ust. 1–9 stosuje się odpowiednio do spółek prowadzących rynek
regulowany na innej podstawie niż zezwolenie na prowadzenie rynku regulowanego.
11. W przypadku gdy spółki, o których mowa w ust. 1, organizują obrót towarami
giełdowymi w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach
towarowych, przepisy ust. 1–10 stosuje się odpowiednio.
Art. 25d. 1. Zarząd spółki prowadzącej rynek regulowany zapewnia skuteczne
i ostrożne zarządzanie rynkiem regulowanym, w tym właściwy i przejrzysty podział zadań, obowiązków i odpowiedzialności, a także wdrożenie rozwiązań w celu przeciwdziałania powstawaniu konfliktu interesów.
2. Rada nadzorcza spółki prowadzącej rynek regulowany sprawuje nadzór nad
wypełnianiem przez zarząd obowiązków, o których mowa w ust. 1, oraz ocenia
adekwatność i skuteczność przyjętych rozwiązań.
Art. 25e. 1. Spółka prowadząca rynek regulowany jest obowiązana posiadać
procedury anonimowego zgłaszania wskazanemu członkowi zarządu,
a w szczególnych przypadkach – radzie nadzorczej, naruszeń przepisów prawa, w tym
przepisów rozporządzenia 596/2014 i rozporządzenia 600/2014, oraz procedur
i standardów etycznych obowiązujących w spółce prowadzącej rynek regulowany.
2. W ramach procedur, o których mowa w ust. 1, spółka prowadząca rynek
regulowany zapewnia pracownikom, którzy zgłaszają naruszenia, ochronę co najmniej
przed działaniami o charakterze represyjnym, dyskryminacją lub innymi rodzajami
niesprawiedliwego traktowania.
art. 26.
więcej
regulowanego, jeżeli z analizy wniosku i dołączonych do niego dokumentów wynika,
że podmiot występujący z wnioskiem nie zapewni prowadzenia działalności w sposób
niezagrażający bezpieczeństwu obrotu instrumentami finansowymi lub należycie
zabezpieczający interesy uczestników tego obrotu.
2. Komisja odmawia wydania zezwolenia na prowadzenie rynku regulowanego,
jeżeli członkowie zarządu lub rady nadzorczej spółki prowadzącej rynek regulowany
lub inne osoby, które odpowiadają za rozpoczęcie działalności rynku regulowanego
lub będą nim kierować, nie spełniają wymagań, o których mowa w art. 25a ust. 1, 1a
lub 1b, lub nie dają rękojmi skutecznego i ostrożnego zarządzania rynkiem
regulowanym.
Art. 26a. Komisja odmawia wydania spółce prowadzącej rynek regulowany
zezwolenia odpowiednio na prowadzenie ASO lub OTF, jeżeli:
1) wniosek nie spełnia wymagań określonych odpowiednio w art. 25 ust. 2a lub 2b;
2) dokumenty załączone do wniosku nie są zgodne pod względem treści
z przepisami prawa lub ze stanem faktycznym;
3) z analizy wniosku i załączonych do niego dokumentów wynika, że podmiot
występujący z wnioskiem nie zapewni prowadzenia działalności objętej
wnioskiem w sposób:
a) zgodny z przepisami prawa regulującymi odpowiednio sposób prowadzenia
ASO lub OTF lub
b) niezagrażający bezpieczeństwu obrotu instrumentami finansowymi, lub
c) należycie zabezpieczający interesy uczestników tego obrotu.
art. 27.
więcej
regulowany wymaga zgody Komisji, udzielanej na wniosek organu uprawnionego do
powoływania i odwoływania członków zarządu spółki prowadzącej rynek
regulowany. Komisja odmawia udzielenia zgody, jeżeli proponowane zmiany nie
zapewniają prowadzenia działalności w sposób niezagrażający bezpieczeństwu obrotu
instrumentami finansowymi lub należycie zabezpieczający interesy uczestników tego
obrotu.
2. Zamiar zawarcia przez spółkę prowadzącą rynek regulowany umowy
skutkującej zmianą podmiotu dokonującego rozrachunku lub rozliczania transakcji
wymaga zawiadomienia Komisji.
3. Podmiot uprawniony do zawierania transakcji na rynku regulowanym może
powierzyć dokonywanie rozrachunku zawieranych przez niego transakcji podmiotowi
innemu niż ten, który na podstawie umowy ze spółką prowadzącą rynek regulowany
dokonuje rozrachunku transakcji zawieranych na tym rynku. Zamiar powierzenia
dokonywania rozrachunku wymaga zawiadomienia Komisji.
4. Komisja w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania zawiadomienia, zgłasza
sprzeciw wobec planowanego zawarcia umowy skutkującej zmianą podmiotu
dokonującego rozrachunku lub rozliczania transakcji lub wobec planowanego
powierzenia dokonywania rozrachunku transakcji podmiotowi innemu niż ten, który
na podstawie umowy ze spółką prowadzącą rynek regulowany dokonuje rozrachunku
transakcji zawieranych na rynku regulowanym, w przypadku gdy podmiot, z którym
ma zostać zawarta umowa, albo podmiot wskazany zgodnie z ust. 3 nie spełnia
warunków, o których mowa w art. 18 ust. 1b.
5. W przypadku gdy podmiot dokonujący rozrachunku lub rozliczania transakcji
nie spełnia warunków, o których mowa w art. 18 ust. 1b, Komisja może, w drodze
decyzji, nakazać spółce prowadzącej rynek regulowany rozwiązanie umowy zawartej z tym podmiotem. Komisja może wyznaczyć termin, w ciągu którego rozwiązanie umowy powinno zostać dokonane.
6. W przypadku gdy podmiot, któremu podmiot uprawniony do zawierania
transakcji na rynku regulowanym powierzył dokonywanie rozrachunku transakcji, nie
spełnia warunków, o których mowa w art. 18 ust. 1b, Komisja może, w drodze
decyzji, nakazać zmianę podmiotu dokonującego rozrachunku transakcji. Komisja
może wyznaczyć termin, w ciągu którego zmiana podmiotu powinna zostać dokonana.
art. 28.
więcej
zarządu spółki prowadzącej rynek regulowany, uchwala regulamin rynku
regulowanego, a także zmiany tego regulaminu.
2. Regulamin rynku regulowanego określa w szczególności:
1) kryteria i warunki dopuszczania papierów wartościowych i innych instrumentów
finansowych do obrotu na poszczególnych rynkach, w tym papierów
wartościowych dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym w innym
państwie członkowskim;
2) sposób i tryb rozstrzygania sporów dotyczących przebiegu transakcji;
3) rodzaje transakcji zawieranych na rynku regulowanym;
4) porządek obrotu papierami wartościowymi i innymi instrumentami finansowymi
na rynku regulowanym;
5) warunki i tryb notowania, zawieszania i zaprzestania notowania papierów
wartościowych i innych instrumentów finansowych na rynku regulowanym;
6) sposób ustalania i ogłaszania kursów;
7) dni sesyjne i godziny sesji;
8) zasady anulowania transakcji;
9) sposób klasyfikowania papierów wartościowych i innych instrumentów
finansowych notowanych na rynku regulowanym;
10) system informacyjny rynku regulowanego;
11) wysokość stałej opłaty rocznej za korzystanie z urządzeń rynku regulowanego;
12) wysokość opłat transakcyjnych i sposoby ich naliczania;
13) obowiązki informacyjne emitentów papierów wartościowych dopuszczonych do
obrotu wyłącznie na rynku regulowanym niebędącym rynkiem oficjalnych
notowań, a także warunki uznania informacji za równoważne informacjom
bieżącym i okresowym, w przypadku emitentów z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim, dla których Rzeczpospolita Polska jest państwem macierzystym w rozumieniu art. 55a ustawy o ofercie publicznej – w
zakresie określonym w art. 61 tej ustawy;
14) sposób postępowania w przypadku naruszenia przez emitentów obowiązków
informacyjnych określonych w regulaminie;
15) postanowienia mające na celu wykrywanie i zapobieganie wykorzystywaniu
informacji poufnych lub przeciwdziałanie i ujawnianie przypadków manipulacji
na rynku, o której mowa w art. 12 rozporządzenia 596/2014;
15a) zasady zawieszania lub ograniczania obrotu instrumentami finansowymi
w przypadku znacznego wahania cen tych instrumentów;
15b) zasady zmiany, unieważniania lub korekty transakcji;
15c) mechanizmy umożliwiające kontrolę otwartych pozycji w zakresie towarowych
instrumentów pochodnych, innych niż towarowe instrumenty pochodne,
o których mowa w art. 32f ust. 7, w szczególności umożliwiające:
a) monitorowanie otwartych pozycji członków rynku regulowanego,
b) uzyskiwanie od członka rynku regulowanego dostępu do informacji, w tym
do istotnych dokumentów dotyczących wielkości i celu pozycji lub
zaangażowania, informacji na temat beneficjentów rzeczywistych lub
właścicieli instrumentu bazowego oraz do informacji na temat wspólnych
ustaleń oraz powiązanych aktywów lub pasywów na rynku instrumentu
bazowego,
c) żądanie od członka rynku regulowanego, aby usunął lub zmniejszył daną
pozycję tymczasowo lub na stałe,
d) jednostronne podjęcie odpowiednich działań w celu zapewnienia usunięcia
lub zmniejszenia danej pozycji, jeżeli członek rynku regulowanego nie
zastosuje się do żądania, o którym mowa w lit. c,
e) w stosownych przypadkach, żądanie od członka rynku regulowanego, aby
przywrócił płynność na rynku zgodnie z ustaloną ceną i wolumenem,
tymczasowo, z wyraźnym zamiarem złagodzenia skutków dużej lub
dominującej pozycji;
15d) w przypadku gdy spółka prowadząca rynek regulowany umożliwia dopuszczanie
do obrotu na tym rynku papierów wartościowych na wniosek złożony przez
podmiot inny niż ich emitent:
a) mechanizmy zabezpieczające inwestorów w przypadku zaprzestania
dopuszczania do obrotu na rynku regulowanym w innym państwie takich
papierów wartościowych lub zaprzestania ich dopuszczania do obrotu na
rynku regulowanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) sposób wykonywania obowiązków informacyjnych związanych
z dopuszczeniem do obrotu na rynku regulowanym takich papierów
wartościowych,
c) mechanizmy zabezpieczające przed przepływem takich papierów
wartościowych z rynku regulowanego prowadzonego w innym państwie
członkowskim na prowadzony przez spółkę rynek regulowany.
16) (uchylony)
17) (uchylony)
3. Regulamin rynku regulowanego może określać dodatkowe warunki
dopuszczania papierów wartościowych do obrotu stosowane wyłącznie w celu
ochrony interesu inwestorów. W takim przypadku podmiot składający wniosek o
dopuszczenie danych papierów wartościowych do obrotu powinien zostać
powiadomiony o tych warunkach przed jego złożeniem.
4. W przypadku opłat, o których mowa w ust. 2 pkt 12, spółka prowadząca rynek
regulowany może określić w regulaminie wyższe opłaty:
1) od zleceń, które są następnie anulowane;
2) od członków rynku regulowanego, dla których współczynnik zleceń
anulowanych w stosunku do zleceń wykonanych przekracza limity określone
przez spółkę prowadzącą rynek regulowany;
3) od członków rynku regulowanego, którzy stosują technikę handlu
algorytmicznego o wysokiej częstotliwości.
art. 29.
więcej
i regulaminie rynku regulowanego wymaga zgody Komisji. Komisja odmawia
udzielenia zgody na dokonanie zmian w statucie i regulaminie, jeżeli proponowane
zmiany są sprzeczne z przepisami prawa lub mogłyby naruszyć bezpieczeństwo obrotu.
2. Spółka prowadząca rynek regulowany jest obowiązana informować Komisję
o wszelkich zmianach danych, o których mowa w art. 25 ust. 2.
3. Spółka prowadząca rynek regulowany udostępnia uczestnikom obrotu
regulamin rynku regulowanego i jego zmiany oraz inne ustanowione przez spółkę
regulacje obowiązujące na prowadzonym przez nią rynku, co najmniej na 2 tygodnie
przed dniem ich wejścia w życie.
Art. 29a. 1. Spółka prowadząca rynek regulowany, która prowadzi obrót
w zakresie instrumentów pochodnych, których cena zależy bezpośrednio lub
pośrednio od ceny lub wartości uprawnień do emisji, może, za zezwoleniem Komisji,
prowadzić platformę aukcyjną, na której jest prowadzona sprzedaż pięciodniowych
kontraktów terminowych typu future, o ile po uzyskaniu zezwolenia platforma ta
została wyznaczona na podstawie art. 30 ust. 1 lub 2 rozporządzenia 1031/2010 oraz
została wpisana do wykazu, o którym mowa w Załączniku III tego rozporządzenia.
2. Spółka prowadząca rynek regulowany, która organizuje obrót towarami
giełdowymi, o których mowa w art. 21 ust. 3a, może, za zezwoleniem Komisji,
prowadzić platformę aukcyjną, na której prowadzona jest sprzedaż dwudniowych
kontraktów na rynku kasowym, o ile po uzyskaniu zezwolenia platforma ta została
wyznaczona na podstawie art. 30 ust. 1 lub 2 rozporządzenia 1031/2010 oraz została
wpisana do wykazu, o którym mowa w Załączniku III tego rozporządzenia.
3. Wniosek o udzielenie zezwolenia na prowadzenie platformy aukcyjnej,
o której mowa w ust. 1 lub 2, zawiera:
1) wskazanie osób, które będą kierować działalnością w zakresie prowadzenia
platformy aukcyjnej;
2) wskazanie rodzajów produktów, które będą sprzedawane na aukcjach
organizowanych w ramach prowadzenia platformy aukcyjnej;
3) opis warunków technicznych i organizacyjnych prowadzenia platformy aukcyjnej;
4) opis zasad zarządzania ryzykiem związanym z prowadzeniem platformy aukcyjnej;
5) opis zasad określania algorytmu ustalającego kolejność ofert, o którym mowa
w art. 7 ust. 2 rozporządzenia 1031/2010;
6) zasady określania metodyki, o której mowa w art. 7 ust. 6 rozporządzenia 1031/2010;
7) wskazanie podmiotów uprawnionych do świadczenia usług rozliczenia
i rozrachunku, które będą dokonywać, na podstawie umowy ze spółką, czynności związanych z płatnościami i dostarczaniem uprawnień do emisji sprzedawanych na aukcjach organizowanych przez platformę aukcyjną oraz zarządzaniem wnoszonych zabezpieczeń;
8) wskazanie zasad działania związanych z płatnościami, dostarczaniem uprawnień
do emisji i zarządzaniem wnoszonych zabezpieczeń, wynikających z umów,
o których mowa w pkt 7;
9) analizę ekonomiczno-finansową możliwości prowadzenia platformy aukcyjnej
w okresie kolejnych 3 lat od dnia rozpoczęcia prowadzenia działalności
platformy aukcyjnej.
4. Do wniosku dołącza się:
1) szczegółowe zasady organizowania aukcji;
2) regulamin zarządzania konfliktami interesów;
3) regulamin ochrony przepływu informacji poufnej, o której mowa w art. 62
ust. 1 rozporządzenia 1031/2010, oraz innych informacji stanowiących tajemnicę
zawodową;
4) wewnętrzną procedurę w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz
finansowaniu terroryzmu;
5) regulamin ochrony przepływu oraz przeciwdziałania wykorzystaniu informacji
wewnętrznej, o której mowa w art. 37 lit. a rozporządzenia 1031/2010;
6) procedury oraz opis rozwiązań i systemów, o których mowa w art. 16 ust. 1
rozporządzenia 596/2014, lub procedurę przeciwdziałania manipulacji na rynku,
o której mowa w art. 37 lit. b rozporządzenia 1031/2010.
5. Osoby kierujące działalnością w zakresie prowadzenia platformy aukcyjnej
powinny spełniać warunki, o których mowa w art. 25a ust. 1.
6. Przepisu ust. 5 nie stosuje się, jeżeli prowadzeniem platformy aukcyjnej
kierują członkowie zarządu rynku regulowanego.
7. W celu ustalenia przestrzegania wymogów, określonych w rozporządzeniu
1031/2010 nałożonych na prowadzącego platformę aukcyjną, Komisja może żądać od
spółki prowadzącej rynek regulowany przedstawienia innych informacji
i dokumentów dotyczących prowadzenia platformy aukcyjnej niż zawarte we
wniosku.
8. Komisja rozpoznaje wniosek o zezwolenie na prowadzenie platformy
aukcyjnej w terminie 2 miesięcy od dnia jego złożenia.
9. Zezwolenie zawiera:
1) firmę, siedzibę oraz adres spółki prowadzącej platformę aukcyjną;
2) wskazanie czynności, na wykonywanie których jest udzielone zezwolenie;
3) (uchylony)
10. Komisja odmawia udzielenia zezwolenia na prowadzenie platformy
aukcyjnej, jeżeli z treści wniosku, załączonych do wniosku dokumentów i informacji
lub informacji i dokumentów przedstawionych na żądanie Komisji wynika, że spółka
prowadząca rynek regulowany nie zapewni prowadzenia platformy aukcyjnej
w sposób zgodny z przepisami prawa lub nie zapewni prowadzenia działalności
w sposób niezagrażający bezpieczeństwu obrotu na tej platformie oraz należycie
zabezpieczający interesy uczestników aukcji.
Art. 29b. 1. Prowadzenie platformy aukcyjnej odbywa się na zasadach
określonych w rozporządzeniu 1031/2010, przepisach niniejszej ustawy oraz
ustanowionych przez spółkę prowadzącą rynek regulowany szczegółowych zasadach
organizowania aukcji.
2. Szczegółowe zasady organizowania aukcji w szczególności określają:
1) produkty, które będą sprzedawane na aukcjach;
2) zasady ustalania i publikacji dat i godzin aukcji;
3) zasady ustalania i publikacji kalendarza aukcji;
4) zasady przeprowadzania aukcji;
5) format ofert składanych na aukcji oraz sposób ich składania;
6) wymagania, o których mowa w art. 19 ust. 2 lit. e i f rozporządzenia 1031/2010;
7) tryb wprowadzania środków zaradczych, o których mowa
w art. 57 rozporządzenia 1031/2010;
8) rodzaje dokumentów i informacji wymaganych dla dokonania oceny spełnienia
warunków, o których mowa w art. 19 ust. 3 rozporządzenia 1031/2010;
9) zasady rozpatrywania wniosków o dopuszczenie do składania ofert;
10) tryb i warunki odmowy udzielenia, cofnięcia lub zawieszenia dopuszczenia do
składania ofert;
11) rodzaje alternatywnych możliwości dostępu do aukcji;
12) tryb i warunki przeprowadzenia kontroli podmiotów uprawnionych do
bezpośredniego składania ofert na aukcjach, o których mowa w rozporządzeniu 1031/2010;
13) rodzaje kar, które mogą być stosowane wobec podmiotów uprawnionych do
bezpośredniego składania ofert na aukcjach, naruszających obowiązki związane
z uczestnictwem w aukcji;
14) procedurę przeciwdziałania i ujawniania przypadków manipulacji na rynku, o
której mowa w art. 37 lit. b rozporządzenia 1031/2010, lub manipulacji na rynku,
o której mowa w art. 12 rozporządzenia 596/2014;
15) sposób przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu;
16) sposób i tryb pozasądowego rozstrzygania sporów dotyczących przebiegu aukcji;
17) strukturę i wysokość opłat.
Art. 29c. 1. Spółka prowadząca rynek regulowany może prowadzić działalność
polegającą na świadczeniu usług w zakresie udostępniania informacji o transakcjach,
po uzyskaniu zezwolenia Komisji.
2. Wniosek o udzielenie zezwolenia na prowadzenie działalności polegającej na
świadczeniu usług w zakresie udostępniania informacji o transakcjach powinien
spełniać wymogi, o których mowa w art. 131b ust. 1 pkt 1–4 i 6.
3. Komisja odmawia udzielenia zezwolenia na prowadzenie działalności
polegającej na świadczeniu usług w zakresie udostępniania informacji o transakcjach
w przypadkach, o których mowa w art. 131d pkt 1–4.
4. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, może być udzielone równocześnie
z udzieleniem zezwolenia na prowadzenie rynku regulowanego.
Art. 29d. 1. Spółka prowadząca rynek regulowany może przetwarzać dane
osobowe posiadane w związku z wykonywaniem obowiązku, o którym mowa
w art. 25 ust. 2 rozporządzenia 600/2014, do celów statystycznych w zakresie udziału
inwestorów w strukturze obrotów instrumentami finansowymi w danym systemie
obrotu.
2. Opracowania, zestawienia i analizy statystyczne opracowane na podstawie
danych osobowych, o których mowa w ust. 1, zawierają wyłącznie zagregowane dane
statystyczne uniemożliwiające identyfikację osób fizycznych, których dane zostały
przetworzone.
3. Przy przetwarzaniu danych osobowych, o których mowa w ust. 1, spółka
prowadząca rynek regulowany wdraża odpowiednie zabezpieczenia techniczne i organizacyjne praw i wolności osób fizycznych, których dane osobowe są przetwarzane, zgodnie z rozporządzeniem 2016/679, polegające co najmniej na:
1) dopuszczeniu przez spółkę prowadzącą rynek regulowany do przetwarzania
danych osobowych wyłącznie osób do tego uprawnionych oraz nadawanie tych
uprawnień minimalnej liczbie osób niezbędnych do prowadzenia analiz
i opracowań statystycznych;
2) pisemnym zobowiązaniu osób upoważnionych do zachowania danych
osobowych w tajemnicy;
3) zapewnieniu ochrony przed nieuprawnionym dostępem do systemu
informatycznego spółki prowadzącej rynek regulowany, w którym dane
osobowe są przetwarzane;
4) określeniu zasad bezpieczeństwa przetwarzanych danych osobowych.
4. Do przetwarzania danych osobowych, o których mowa w ust. 1, do celów
statystycznych, o których mowa w tym przepisie, nie stosuje się przepisów art. 15,
art. 16, art. 18 i art. 21 rozporządzenia 2016/679.
art. 30.
więcej
prawo:
1) wstępu do siedziby i do lokalu spółki prowadzącej rynek regulowany celem
wglądu do ksiąg, dokumentów i innych nośników informacji;
2) uczestniczyć w posiedzeniach rady nadzorczej spółki prowadzącej rynek
regulowany oraz w walnych zgromadzeniach.
2. Na żądanie Przewodniczącego Komisji lub osoby przez niego upoważnionej,
osoby uprawnione do reprezentowania spółki prowadzącej rynek regulowany lub
wchodzące w skład jej organów zarządzających i nadzorczych albo pozostające z tą
spółką w stosunku pracy są obowiązane do niezwłocznego sporządzenia i przekazania,
na koszt spółki, kopii dokumentów i innych nośników informacji oraz do udzielenia
pisemnych lub ustnych wyjaśnień.
3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 2, spoczywa również na biegłym
rewidencie oraz osobach uprawnionych do reprezentowania firmy audytorskiej lub
pozostających z tą firmą w stosunku pracy – w zakresie dotyczącym czynności
podejmowanych przez te osoby lub firmę, w związku z badaniem sprawozdań
finansowych spółki prowadzącej rynek regulowany lub świadczeniem na rzecz spółki
prowadzącej rynek regulowany innych usług wymienionych w art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 2017 r. o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym (Dz. U. z 2019 r. poz. 1421, 1571, 2020 i 2217). Nie narusza to obowiązku zachowania tajemnicy, o której mowa w art. 78 tej ustawy.
4. Na pisemne żądanie Komisji zarząd spółki prowadzącej rynek regulowany jest
obowiązany do:
1) zwołania nadzwyczajnego walnego zgromadzenia lub
2) umieszczenia spraw wskazanych przez Komisję w porządku obrad walnego
zgromadzenia.
5. W przypadku niewykonania obowiązków, o których mowa w ust. 4, do
żądania Komisji stosuje się odpowiednio przepisy art. 401 § 1 i 3 ustawy z dnia
15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych.
6. Komisja może nakazać radzie nadzorczej spółki prowadzącej rynek
regulowany niezwłoczne podjęcie, nie później jednak niż w terminie 10 dni roboczych,
uchwały w określonej sprawie.
7. Komisja może zaskarżyć do sądu uchwałę walnego zgromadzenia lub rady
nadzorczej spółki prowadzącej rynek regulowany, w terminie 30 dni od dnia powzięcia
wiadomości o uchwale, w drodze powództwa o jej uchylenie, jeżeli uchwała narusza
przepisy prawa, postanowienia statutu, regulaminu lub zasady bezpieczeństwa obrotu
albo jeżeli została podjęta z naruszeniem przepisów prawa, postanowień statutu lub
regulaminu.
8. W razie powzięcia wątpliwości co do prawidłowości lub rzetelności
sprawozdań finansowych albo innych informacji finansowych, których obowiązek
sporządzenia wynika z odrębnych przepisów lub prawidłowości prowadzenia ksiąg
rachunkowych, Komisja może zlecić kontrolę tych sprawozdań, informacji i ksiąg
rachunkowych firmie audytorskiej. W przypadku gdy kontrola wykaże istnienie
istotnych nieprawidłowości, spółka prowadząca rynek regulowany zwraca Komisji
koszty przeprowadzenia kontroli.
9. Biegły rewident lub firmy audytorskie badające sprawozdanie finansowe
spółki prowadzącej rynek regulowany niezwłocznie przekazują Komisji oraz radzie
nadzorczej i zarządowi spółki istotne informacje, w których posiadanie weszli
w związku z wykonywanymi czynnościami, dotyczące zdarzeń powodujących:
1) powstanie uzasadnionego podejrzenia naruszenia przez spółkę, członków jej
zarządu lub pracowników przepisów prawa regulujących prowadzenie rynku
regulowanego, zasad uczciwego obrotu lub interesów uczestników obrotu;
2) powstanie zagrożenia dla dalszego funkcjonowania spółki;
3) odmowę wydania opinii dotyczącej sprawozdania finansowego spółki, wydanie
opinii negatywnej dotyczącej jej sprawozdania finansowego lub wniesienie
zastrzeżeń w tej opinii.
10. Biegły rewident lub firma audytorska może odstąpić od powiadomienia rady
nadzorczej i zarządu, o którym mowa w ust. 9, jeżeli przemawiają za tym ważne
powody.
11. Wykonanie obowiązku, o którym mowa w ust. 9, nie narusza obowiązku
zachowania tajemnicy, o której mowa w art. 78 ustawy z dnia 11 maja 2017 r.
o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym.
Art. 30a. W celu zapewnienia przestrzegania przez spółkę prowadzącą rynek
regulowany przepisów ustawy, przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie,
przepisów ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, przepisów
rozporządzenia 1031/2010, rozporządzenia 596/2014, rozporządzenia 600/2014,
rozporządzenia 2017/584 oraz innych bezpośrednio stosowanych przepisów prawa
Unii Europejskiej mających zastosowanie do spółki prowadzącej rynek regulowany
Komisja może zalecić zaprzestanie w wyznaczonym terminie działania naruszającego
te przepisy lub niepodejmowanie takiego działania w przyszłości.
art. 31.
więcej
wyłącznie:
1) firmy inwestycyjne;
2) zagraniczne firmy inwestycyjne nieprowadzące działalności maklerskiej na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2a) zagraniczne osoby prawne z siedzibą na terytorium państwa należącego do
OECD nieprowadzące działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej;
3) Krajowy Depozyt albo spółka, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie
czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 1 i 3 –
w przypadku, o którym mowa w art. 59 ust. 3;
4) spółka prowadząca izbę rozliczeniową – w przypadku, o którym mowa
w art. 68c ust. 3.
2. Stronami transakcji zawieranych na rynku regulowanym mogą być również,
na warunkach określonych w regulaminie rynku regulowanego, inne podmioty
nabywające i zbywające instrumenty finansowe we własnym imieniu i na własny
rachunek:
1) będące uczestnikami Krajowego Depozytu lub spółki, której Krajowy Depozyt
przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48
ust. 1 pkt 1 lub 2, lub spółki prowadzącej izbę rozliczeniową i izbę
rozrachunkową, o której mowa w art. 68a;
2) niebędące uczestnikami podmiotu, o którym mowa w pkt 1, pod warunkiem
wskazania podmiotu będącego uczestnikiem podmiotu, o którym mowa w pkt 1,
który zobowiązał się do wypełniania obowiązków w związku z rozliczaniem
zawartych transakcji.
3. Czynność prawna mająca za przedmiot transakcję zawieraną na rynku
regulowanym dokonana przez podmioty inne niż określone w ust. 1 i 2 jest nieważna.
3a. Zagraniczna osoba prawna, o której mowa w ust. 1 pkt 2a, może być stroną
transakcji zawieranych na rynku regulowanym, jeżeli:
1) posiada zezwolenie lub na innej podstawie świadczy usługi w zakresie obrotu
instrumentami finansowymi w państwie swojej siedziby;
2) podlega nadzorowi właściwego organu nadzoru nad rynkiem finansowym
w państwie swojej siedziby;
3) państwo jej siedziby należy do Grupy Specjalnej do Spraw Przeciwdziałania
Praniu Pieniędzy (FATF);
4) zostało zawarte porozumienie, o którym mowa w art. 20 ust. 2 ustawy
o nadzorze, z właściwym organem nadzoru nad rynkiem finansowym
w państwie jej siedziby lub wielostronne porozumienie zapewniające współpracę
i skuteczną wymianę informacji, którego stroną jest ten organ nadzoru i Komisja,
lub w inny sposób zapewnione jest przekazywanie między tym organem nadzoru
a Komisją informacji niezbędnych z punktu widzenia sprawowanego przez
Komisję nadzoru nad działalnością tej zagranicznej osoby prawnej w systemie
obrotu instrumentami finansowymi.
3b. Zagraniczna osoba prawna, o której mowa w ust. 1 pkt 2a, może być stroną
transakcji zawieranych na rynku regulowanym wyłącznie w zakresie nabywania lub
zbywania instrumentów finansowych na własny rachunek, z wyłączeniem pełnienia
funkcji animatora rynku, lub na rachunek klientów mających siedzibę lub miejsce
zamieszkania na terytorium państwa innego niż państwo członkowskie.
4. Na żądanie Komisji lub jej upoważnionego przedstawiciela osoby uprawnione
do reprezentowania podmiotów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 2a, będących
stronami transakcji zawieranych na rynku regulowanym, lub wchodzące w skład ich
statutowych organów albo pozostające z nimi w stosunku pracy są obowiązane do
niezwłocznego sporządzenia i przekazania, na koszt tych podmiotów, kopii
dokumentów i innych nośników informacji oraz do udzielenia pisemnych lub ustnych
wyjaśnień w zakresie transakcji zawieranych na rynku regulowanym.
5. Komisja powiadamia właściwy organ nadzoru podmiotów, o których mowa
w ust. 1 pkt 2 i 2a, o wystąpieniu z żądaniem, o którym mowa w ust. 4, a także
o każdym przypadku niewykonania albo nienależytego wykonania tego obowiązku.
6. Jeżeli pomimo środków podjętych przez organ nadzoru, który udzielił
zezwolenia zagranicznej firmie inwestycyjnej, o której mowa w ust. 1 pkt 2, firma ta
nie wykonuje obowiązku określonego w ust. 4 albo nie wykonuje go należycie,
Komisja może, w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania obrotu
instrumentami finansowymi lub ochrony interesów inwestorów, po uprzednim
poinformowaniu tego organu, nałożyć na tę firmę inwestycyjną karę pieniężną do
wysokości 500 000 zł.
7. Jeżeli właściwy organ nadzoru nad rynkiem finansowym zagranicznej osoby
prawnej, o której mowa w ust. 1 pkt 2a, nie podjął środków mających na celu
wykonanie przez ten podmiot żądania, o którym mowa w ust. 4, albo, mimo środków
podjętych przez ten organ nadzoru, podmiot ten nie wykonuje obowiązku określonego
w ust. 4 albo nie wykonuje go należycie, Komisja może, w celu zapewnienia
prawidłowego funkcjonowania obrotu instrumentami finansowymi lub ochrony
interesów inwestorów, po uprzednim poinformowaniu tego organu, nałożyć na ten
podmiot karę pieniężną do wysokości 500 000 zł.
art. 32.
więcej
obrotu na rynku regulowanym podejmuje zarząd spółki prowadzącej rynek
regulowany w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku.
2. W przypadku gdy złożony wniosek jest niekompletny lub konieczne jest
uzyskanie dodatkowych informacji, odpowiednio zarząd lub rada nadzorcza spółki
prowadzącej rynek regulowany może – w zakresie niezbędnym do stwierdzenia, czy
instrumenty finansowe będące przedmiotem wniosku spełniają kryteria i warunki, o
których mowa w art. 28 ust. 2 pkt 1 – żądać uzupełnienia wniosku lub przedstawienia
tych informacji. W takim przypadku bieg terminów, o których mowa w ust. 1 i 3,
zaczyna się w momencie spełnienia żądania przez wnioskodawcę.
3. Zarząd spółki prowadzącej rynek regulowany odmawia dopuszczenia
instrumentów finansowych do obrotu na rynku regulowanym, jeżeli nie są spełnione
kryteria i warunki, o których mowa w art. 28 ust. 2 pkt 1. W przypadku odmowy,
wnioskodawcy przysługuje odwołanie do rady nadzorczej spółki prowadzącej rynek
regulowany, w terminie określonym w regulaminie rynku regulowanego.
Rozpatrzenie odwołania następuje w terminie miesiąca od dnia jego złożenia.
4. Uchwałę rady nadzorczej spółki prowadzącej rynek regulowany
nieuwzględniającą odwołania wnioskodawca może zaskarżyć do sądu właściwego
miejscowo dla siedziby spółki prowadzącej rynek regulowany, w terminie 14 dni od
dnia powzięcia wiadomości o uchwale, jeżeli odmowa dopuszczenia narusza
postanowienia regulaminu rynku regulowanego. Wyrok sądu uwzględniający
powództwo zastępuje uchwałę o dopuszczeniu instrumentów finansowych do obrotu
na rynku regulowanym.
5. Obligacje zamienne, obligacje z prawem pierwszeństwa lub warranty
subskrypcyjne mogą być dopuszczone do obrotu na rynku oficjalnych notowań, pod
warunkiem, że akcje emitowane w celu realizacji uprawnień wynikających z tych
papierów wartościowych są jednocześnie objęte wnioskiem o dopuszczenie do obrotu
na tym rynku albo są już notowane na tym samym lub na innym rynku oficjalnych
notowań lub na rynku regulowanym w innym państwie członkowskim.
6. Spółka, której akcje są dopuszczone do obrotu na danym rynku oficjalnych
notowań, ma obowiązek złożyć wniosek o dopuszczenie do obrotu na tym rynku akcji
tego samego rodzaju nowej emisji, będących przedmiotem oferty publicznej, nie
później niż w terminie 12 miesięcy od dnia zakończenia subskrypcji, albo ustania
ograniczenia ich zbywalności – jeżeli takie ograniczenie było ustanowione.
Art. 32a. 1. Spółka prowadząca rynek regulowany jest obowiązana
archiwizować dokumenty i inne nośniki informacji związane z prowadzeniem rynku regulowanego lub platformy aukcyjnej, w tym regulaminy, procedury oraz inne regulacje wewnętrzne.
2. Spółka prowadząca rynek regulowany jest obowiązana archiwizować
dokumenty oraz inne nośniki informacji, o których mowa w ust. 1, w sposób
zabezpieczający je przed zniszczeniem, utratą lub modyfikacją.
3. Obowiązek archiwizowania, o którym mowa w ust. 1, wygasa z upływem 5
lat, licząc od pierwszego dnia roku następującego po roku, w którym dokumenty lub
nośniki informacji zostały sporządzone lub otrzymane, a w przypadku regulaminów,
procedur oraz innych regulacji wewnętrznych – z upływem 5 lat, licząc od pierwszego
dnia roku następującego po roku, w którym przestały one obowiązywać.
Art. 32b. 1. Ilekroć w niniejszym oddziale jest mowa o:
1) podmiocie finansowym – rozumie się przez to podmiot, który jest:
a) firmą inwestycyjną,
b) bankiem lub instytucją kredytową w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia
1997 r. – Prawo bankowe,
c) zakładem ubezpieczeń,
d) towarzystwem funduszy inwestycyjnych, funduszem inwestycyjnym
otwartym, specjalistycznym funduszem inwestycyjnym otwartym,
funduszem inwestycyjnym zamkniętym, alternatywną spółką inwestycyjną,
zarządzającym ASI, spółką zarządzającą, funduszem zagranicznym,
unijnym AFI lub zarządzającym z UE w rozumieniu ustawy o funduszach
inwestycyjnych,
e) funduszem emerytalnym lub towarzystwem emerytalnym w rozumieniu
ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy
emerytalnych,
f) CCP,
g) centralnym depozytem papierów wartościowych;
2) podmiocie niefinansowym – rozumie się przez to podmiot, o którym mowa
w art. 2 pkt 1 rozporządzenia 2017/591.
2. W przypadku gdy działania CCP są podejmowane na podstawie regulaminów
i procedur ustanowionych na podstawie odpowiednich przepisów prawa, w tym
zgodnie z procedurą na wypadek niewykonania zobowiązania przez uczestnika
rozliczającego, o której mowa w art. 48 ust. 1 rozporządzenia 648/2012, CCP nie jest
uznawany za podmiot finansowy.
Art. 32c. 1. Komisja, w drodze decyzji, może ustalić limity otwartych pozycji
dla towarowych instrumentów pochodnych zgodnie z przepisami rozdziału III
rozporządzenia 2017/591. Komisja wskazuje termin wykonania decyzji, nie krótszy
niż miesiąc od dnia jej ogłoszenia.
2. Do decyzji, o których mowa w ust. 1, przepisy ustawy z dnia 14 czerwca
1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio.
3. Decyzje, o których mowa w ust. 1, podlegają ogłoszeniu w Dzienniku
Urzędowym Komisji Nadzoru Finansowego. Informacje o ich wydaniu Komisja
przekazuje niezwłocznie do publicznej wiadomości za pośrednictwem agencji
informacyjnej, o której mowa w art. 58 ust. 1 ustawy o ofercie publicznej.
4. Limity pozycji, o których mowa w ust. 1, nie mają zastosowania do pozycji
otwartych przez podmiot niefinansowy lub pozycji otwartych na jego rachunek, jeżeli
można je zakwalifikować jako zmniejszające ryzyko bezpośrednio związane
z działalnością handlową tego podmiotu niefinansowego. Podmiot niefinansowy
składa do Komisji wniosek o uznanie pozycji w towarowych instrumentach
pochodnych za zmniejszającą ryzyko bezpośrednio związane z jego działalnością
handlową zgodnie z art. 8 rozporządzenia 2017/591. Pozycję zmniejszającą ryzyko
związane bezpośrednio z działalnością handlową podmiotu niefinansowego określa
się zgodnie z art. 7 rozporządzenia 2017/591.
5. Limity pozycji określają maksymalną wielkość pozycji netto w towarowych
instrumentach pochodnych, które podmiot finansowy lub niefinansowy może
posiadać, znajdujących się w obrocie w systemie obrotu instrumentami finansowymi
lub znajdujących się poza systemem obrotu instrumentami finansowymi, o ile są
ekonomicznie równoważne z tymi, które znajdują się w obrocie w systemie obrotu
instrumentami finansowymi.
6. Przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 1, Komisja zasięga opinii
Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych, a także:
1) Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki – w przypadku gdy instrumentem
bazowym towarowego instrumentu pochodnego jest paliwo lub energia
w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U.
z 2019 r. poz. 755, z późn. zm.);
2) ministra właściwego do spraw rynków rolnych – w przypadku gdy instrumentem
bazowym towarowego instrumentu pochodnego jest produkt rolny;
3) właściwego ministra kierującego działem administracji rządowej obejmującym
sprawy produkcji, wydobycia lub obrotu określonym towarem, innym niż
określony w pkt 1 i 2 – w przypadku gdy instrumentem bazowym towarowego
instrumentu pochodnego jest towar inny niż określony w pkt 1 i 2.
7. Komisja, po zasięgnięciu opinii Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd
i Papierów Wartościowych, może zmienić ustalony limit pozycji zgodnie z opinią tego
Urzędu. W przypadku nieuwzględnienia opinii Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd
i Papierów Wartościowych Komisja przekazuje mu swoje stanowisko wraz
z uzasadnieniem i publikuje to stanowisko wraz z uzasadnieniem na swojej stronie
internetowej.
8. Limity pozycji ustalone przez Komisję podlegają przeglądowi w przypadku
istotnej zmiany na rynku wpływającej na wartości, na podstawie których są ustalane.
W takim przypadku Komisja ustala nowy limit pozycji zgodnie z przepisami rozdziału
III rozporządzenia 2017/591. Do ponownego ustalenia limitu pozycji stosuje się
przepisy ust. 1–7.
9. W przypadku gdy jest to uzasadnione koniecznością zapewnienia płynności
rynku i prawidłowości funkcjonowania tego rynku, Komisja może, w decyzji, o której
mowa w ust. 1, ustalić limity pozycji niższe od określanych zgodnie z przepisami
rozdziału III rozporządzenia 2017/591. Limity takie nie mogą zostać wprowadzone na
dłużej niż 6 miesięcy. W przypadku gdy jest to uzasadnione koniecznością
zapewnienia płynności rynku i prawidłowości funkcjonowania tego rynku, Komisja
może przedłużyć okres obowiązywania niższego limitu pozycji o kolejne 6 miesięcy.
10. W przypadku ustalenia przez Komisję limitów pozycji zgodnie
z ust. 9 Komisja informuje o tym Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów
Wartościowych. W przypadku jego negatywnej opinii Komisja może zmienić ustalony limit pozycji zgodnie z tą opinią. W przypadku nieuwzględnienia opinii tego Urzędu Komisja publikuje swoje stanowisko wraz z uzasadnieniem na swojej stronie internetowej.
11. W przypadku gdy wolumen obrotu towarowego instrumentu pochodnego
znajdującego się w systemie obrotu instrumentami finansowymi w więcej niż jednym
państwie członkowskim jest największy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
Komisja ustala jednolity limit pozycji, który ma być stosowany do wszystkich
transakcji w ramach tego towarowego instrumentu pochodnego. Komisja, ustalając
jednolity limit pozycji oraz zmiany tego limitu, przeprowadza konsultacje
z właściwymi organami nadzoru innych państw członkowskich, sprawującymi w tych
państwach nadzór nad systemami obrotu instrumentami finansowymi, w których obrót
tym towarowym instrumentem pochodnym jest znaczny.
12. W przypadku gdy jednolity limit pozycji ustalony przez właściwy organ
nadzoru innego państwa członkowskiego, który jest właściwy ze względu na
największy wolumen obrotu towarowym instrumentem pochodnym na rynku
podlegającym nadzorowi tego organu, nie zapobiega:
1) wykorzystywaniu informacji poufnej, bezprawnemu ujawnianiu informacji
poufnej lub manipulacji na rynku,
2) nieprawidłowościom w wycenie i rozliczaniu instrumentów, w tym nie
zapobiega pozycjom powodującym zakłócenia na rynku, w szczególności nie
zapewnia spójności między cenami instrumentów pochodnych w miesiącu
dostawy a cenami kasowymi towaru bazowego
– Komisja przekazuje swoje zastrzeżenia temu organowi, z tym że w przypadku braku
porozumienia między właściwym organem nadzoru innego państwa członkowskiego
a Komisją może ona skierować sprawę do Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd
i Papierów Wartościowych zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1095/2010.
13. W zakresie obrotu towarowym instrumentem pochodnym spółka prowadząca
system obrotu instrumentami finansowymi współpracuje z właściwymi organami
systemów obrotu instrumentami finansowymi z innych państw członkowskich,
w których odbywa się obrót tym towarowym instrumentem pochodnym, oraz
podmiotami posiadającymi otwarte pozycje w tym towarowym instrumencie
pochodnym, w szczególności przez wymianę informacji umożliwiających kontrolę
otwartych pozycji w zakresie tego instrumentu.
14. W przypadku gdy limit pozycji ustalany w drodze decyzji, o której mowa
w ust. 1, dotyczy produktów energetycznych sprzedawanych w obrocie hurtowym,
Komisja powiadamia o ustalonym limicie Agencję do spraw Współpracy Organów
Regulacji Energetyki.
15. W przypadku gdy limit pozycji ustalony w drodze decyzji, o której mowa
w ust. 1, dotyczy towarowych instrumentów pochodnych, których instrumentem
bazowym są:
1) paliwo lub energia w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo
energetyczne – Komisja zawiadamia Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki
i współpracuje z nim w zakresie monitorowania wpływu takiego limitu na rynek
paliw i energii;
2) produkty rolne – Komisja zawiadamia ministra właściwego do spraw rynków
rolnych i współpracuje z nim w zakresie monitorowania wpływu takiego limitu
na rynek towarów rolnych;
3) towary inne niż określone w pkt 1 i 2 – Komisja zawiadamia właściwego
ministra kierującego działem administracji rządowej obejmującym sprawy
produkcji, wydobycia lub obrotu takimi towarami i współpracuje z nim
w zakresie monitorowania wpływu takiego limitu na rynek takich towarów.
Art. 32d. Na żądanie Komisji lub jej upoważnionego przedstawiciela osoby
uprawnione do reprezentowania podmiotu finansowego lub podmiotu niefinansowego
lub wchodzące w skład ich statutowych organów albo pozostające z nimi w stosunku
pracy są obowiązane niezwłocznie sporządzić i przekazać, na koszt tych podmiotów,
kopie dokumentów i innych nośników informacji oraz udzielić pisemnych lub ustnych
wyjaśnień w zakresie nadzoru sprawowanego przez Komisję.
Art. 32e. 1. Jeżeli jest to niezbędne dla zapewnienia prawidłowego
funkcjonowania rynku oraz bezpieczeństwa obrotu, Komisja może, w drodze decyzji:
1) nakazać podmiotowi finansowemu lub podmiotowi niefinansowemu
zmniejszenie wielkości otwartych pozycji w zakresie towarowych instrumentów
pochodnych lub
2) zakazać podmiotowi finansowemu lub podmiotowi niefinansowemu zawierania
transakcji w zakresie określonego towarowego instrumentu pochodnego.
2. Przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 1, Komisja zawiadamia
Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych oraz właściwy organ
nadzoru innego państwa członkowskiego o zamiarze zastosowania środków, o których
mowa w ust. 1, przekazując jednocześnie:
1) informacje o przyczynach zastosowania takich środków;
2) imię i nazwisko lub nazwę (firmę) oraz informacje o siedzibie i adresie
podmiotu, wobec którego takie środki mają być zastosowane;
3) informacje o limicie, który zgodnie z art. 32c ust. 1 obowiązuje podmiot, wobec
którego takie środki mają być zastosowane, oraz o rodzaju towarowego
instrumentu pochodnego, którego ten limit dotyczy, i o niestosowaniu przez ten
podmiot limitów pozycji na podstawie art. 8 rozporządzenia 2017/591, ze
wskazaniem przyczyn ich niestosowania.
3. Informacje, o których mowa w ust. 2, Komisja przekazuje Europejskiemu
Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych oraz właściwemu organowi
nadzoru innego państwa członkowskiego nie później niż 24 godziny przed wydaniem
decyzji.
4. W przypadku otrzymania przez Komisję zawiadomienia od właściwego
organu nadzoru innego państwa członkowskiego o wprowadzeniu przez ten organ
wobec określonego podmiotu finansowego lub podmiotu niefinansowego nakazu
zmniejszenia wielkości otwartych pozycji w zakresie towarowych instrumentów
pochodnych lub zakazu zawierania transakcji w zakresie określonego towarowego
instrumentu pochodnego, Komisja może wobec tego samego podmiotu zastosować
środki, o których mowa w ust. 1. W takim przypadku Komisja zawiadamia Europejski
Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych o rodzaju wprowadzanego środka
nie później niż 24 godziny przed wydaniem decyzji o jego wprowadzeniu.
5. W przypadku gdy środki, o których mowa w ust. 1, dotyczą produktów
energetycznych sprzedawanych w obrocie hurtowym, Komisja powiadamia
o wprowadzonych środkach Agencję do spraw Współpracy Organów Regulacji
Energetyki.
6. W przypadku gdy środki, o których mowa w ust. 1, dotyczą towarowych
instrumentów pochodnych, których instrumentem bazowym są:
1) paliwa lub energia – Komisja przed wydaniem decyzji zasięga opinii Prezesa
Urzędu Regulacji Energetyki;
2) produkty rolne – Komisja przed wydaniem decyzji zasięga opinii ministra
właściwego do spraw rynków rolnych;
3) towary inne niż określone w pkt 1 i 2 – Komisja przed wydaniem decyzji zasięga
opinii właściwego ministra kierującego działem administracji rządowej
obejmującym sprawy produkcji, wydobycia lub obrotu towarami innymi niż
określone w pkt 1 i 2.
Art. 32f. 1. Firma inwestycyjna lub spółka prowadząca rynek regulowany,
prowadzące system obrotu instrumentami finansowymi, które dopuszczają do obrotu
towarowe instrumenty pochodne, uprawnienia do emisji lub instrumenty pochodne,
których instrumentem bazowym są uprawnienia do emisji:
1) podają do publicznej wiadomości, za pośrednictwem agencji informacyjnej,
o której mowa w art. 58 ust. 1 ustawy o ofercie publicznej, oraz przekazują
Komisji i Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych
cotygodniowe sprawozdanie zawierające zbiorcze zestawienie pozycji
utrzymywanych przez poszczególne kategorie podmiotów, o których mowa
w ust. 4 pkt 1–5, w odniesieniu do poszczególnych towarowych instrumentów
pochodnych, uprawnień do emisji lub instrumentów pochodnych, których
instrumentem bazowym są uprawnienia do emisji, będących przedmiotem obrotu
w prowadzonych przez firmę inwestycyjną lub spółkę prowadzącą rynek
regulowany systemach obrotu instrumentami finansowymi, z uwzględnieniem
liczby długich i krótkich pozycji w każdym towarowym instrumencie
pochodnym, uprawnieniach do emisji lub instrumentach pochodnych, których
instrumentem bazowym są uprawnienia do emisji, dla każdej z takich kategorii
podmiotów, ich zmian od czasu poprzedniego sprawozdania, procentowego
udziału całkowitej liczby otwartych pozycji w każdym towarowym instrumencie
pochodnym, uprawnieniu do emisji lub instrumencie pochodnym, którego
instrumentem bazowym są uprawnienia do emisji, dla każdej z takich kategorii
podmiotów, i liczby osób posiadających takie pozycje w każdej z takich
kategorii podmiotów;
2) przekazują Komisji, co najmniej raz dziennie oraz na żądanie Komisji,
zestawienie pozycji posiadanych w ramach danego systemu obrotu
instrumentami finansowymi przez wszystkie osoby, w tym członków lub
uczestników oraz ich klientów.
2. W przypadku gdy firma inwestycyjna zawiera transakcje poza systemem
obrotu instrumentami finansowymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub poza
systemem obrotu instrumentami finansowymi innego państwa członkowskiego,
których przedmiotem są towarowe instrumenty pochodne, uprawnienia do emisji lub
instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym są uprawnienia do emisji,
będące przedmiotem obrotu w systemie obrotu instrumentami finansowymi na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w systemie obrotu instrumentami
finansowymi innego państwa członkowskiego, lub pośredniczy w zawieraniu takich
transakcji, firma inwestycyjna przekazuje, raz dziennie, odpowiednio Komisji lub
właściwemu organowi nadzoru innego państwa członkowskiego właściwemu dla
systemu obrotu instrumentami finansowymi innego państwa członkowskiego,
w którym te instrumenty finansowe znajdują się w obrocie, a w przypadku gdy
towarowe instrumenty pochodne, uprawnienia do emisji lub instrumenty pochodne,
których instrumentem bazowym są uprawnienia do emisji, znajdują się w obrocie
w systemach obrotu instrumentami finansowymi kilku państw członkowskich –
organowi nadzoru państwa członkowskiego właściwemu ze względu na największy
wolumen obrotu tym instrumentem finansowym, zestawienie pozycji w zakresie tych
instrumentów finansowych lub ekonomicznie równoważnych kontraktów będących
przedmiotem obrotu poza systemem obrotu instrumentami finansowymi, a także
pozycji jej klientów, zgodnie z art. 26 rozporządzenia 600/2014, a także w przypadku,
gdy zgodnie z art. 8 rozporządzenia 1227/2011 przekazanie takiego zestawienia jest wymagane.
3. Członkowie rynku regulowanego, ASO oraz OTF przekazują, co najmniej raz
dziennie, firmie inwestycyjnej lub spółce prowadzącej rynek regulowany szczegółowe
informacje o ich własnych pozycjach w kontraktach znajdujących się w obrocie
w systemie obrotu instrumentami finansowymi prowadzonym przez tę firmę
inwestycyjną lub przez tę spółkę, a także o pozycjach swoich klientów.
4. Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, są przekazywane w podziale na:
1) firmy inwestycyjne, banki lub instytucje kredytowe w rozumieniu ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe;
2) towarzystwa funduszy inwestycyjnych, fundusze inwestycyjne, alternatywne
spółki inwestycyjne, zarządzających ASI, spółki zarządzające, fundusze zagraniczne, unijne AFI lub zarządzających z UE w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych;
3) inne instytucje finansowe, w tym zakłady ubezpieczeń oraz fundusze emerytalne
lub towarzystwa emerytalne w rozumieniu ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r.
o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych;
4) operatorów statków powietrznych, o których mowa w art. 3 pkt 14 ustawy z dnia
12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów
cieplarnianych, lub podmioty prowadzące instalację, o których mowa
w art. 3 pkt 16 tej ustawy, wykonujące wyłącznie czynności określone
w art. 69 ust. 2 pkt 3, których przedmiotem są uprawnienia do emisji –
w przypadku uprawnień do emisji lub związanych z nimi instrumentów pochodnych;
5) inne podmioty.
5. Sprawozdania, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz zestawienia, o których
mowa w ust. 2, zawierają rozróżnienie między pozycjami zidentyfikowanymi jako
pozycje, które obiektywnie zmniejszają ryzyko bezpośrednio związane z działalnością
handlową, a innymi pozycjami.
6. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie dotyczy towarowych
instrumentów pochodnych będących papierami wartościowymi.
7. Obowiązki, o których mowa w ust. 1 pkt 2, ust. 2 i 3, nie dotyczą towarowych
instrumentów pochodnych będących papierami wartościowymi, jeżeli maksymalna
liczba wyemitowanych papierów wartościowych nie przekracza 2 500 000.
art. 33.
więcej
art. 34.
więcej
art. 35.
więcej
art. 36.
więcej
Art. 36a. (uchylony).
art. 37.
więcej
art. 38.
więcej
art. 39.
więcej
art. 40.
więcej
art. 41.
więcej
art. 42.
więcej
art. 43.
więcej
art. 44.
więcej
art. 45.
więcej
Art. 45a. 1. Na zasadach określonych w niniejszym dziale, z zastrzeżeniem
art. 18 ust. 1a i 1b, jest prowadzony depozyt papierów wartościowych i rejestracja
instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, rozliczanie
i rozrachunek transakcji mających za przedmiot instrumenty finansowe oraz
wykonywanie innych czynności związanych z systemem depozytowo-
-rozliczeniowym.
2. Ilekroć w niniejszym dziale jest mowa o uczestniku, rozumie się przez to
podmiot będący uczestnikiem odpowiednio Krajowego Depozytu, spółki, której
Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których
mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1–6 lub ust. 2, CCP, izby rozliczeniowej lub izby
rozrachunkowej.
Art. 45b. 1. Rozliczeniem transakcji mających za przedmiot instrumenty
finansowe jest ustalenie wysokości świadczeń pieniężnych i niepieniężnych
wynikających z zawartych transakcji, w ramach przyjętego sposobu rozliczenia, do
których są zobowiązani lub uprawnieni:
1) uczestnicy będący stronami tych transakcji;
2) w przypadku, o którym mowa w art. 45h ust. 1 – Krajowy Depozyt, spółka,
której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań,
o których mowa w art. 48 ust. 2, izba rozliczeniowa lub CCP (podmiot
rozliczający);
3) uczestnicy, którzy na zasadach określonych w regulaminie podmiotu
rozliczającego:
a) zobowiązali się wobec tego podmiotu do wykonywania obowiązków
wynikających z rozliczania transakcji zawartych przez inne podmioty oraz
b) w przypadku, gdy rozliczenie transakcji następuje w sposób, o którym
mowa w art. 45h – uzyskali zgodę podmiotu zawierającego transakcje na
wykonywanie obowiązków, o których mowa w lit. a
– (uczestnicy będący stronami rozliczenia).
2. Rozrachunkiem transakcji mających za przedmiot instrumenty finansowe jest
obciążenie lub uznanie konta depozytowego, rachunku zbiorczego lub rachunku
papierów wartościowych prowadzonego przez Krajowy Depozyt, spółkę, której
Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których
mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1, lub przez izbę rozrachunkową (podmiot
przeprowadzający rozrachunek), odpowiednio w związku z transakcją zbycia lub
nabycia instrumentów finansowych, a także odpowiednio do ustalonych w trakcie
rozliczenia kwot świadczeń, uznanie lub obciążenie rachunku bankowego lub
rachunku pieniężnego wskazanego przez uczestnika będącego stroną transakcji albo
stroną rozliczenia.
Art. 45c. Rozliczanie i rozrachunek transakcji oraz rejestracja w zakresie
papierów wartościowych:
1) emitowanych przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski,
2) opiewających na zbywalne prawa majątkowe wynikające z papierów
wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski
– mogą być dokonane w odrębnym systemie prowadzonym przez Narodowy Bank Polski.
Art. 45d. Jeżeli sposób rozliczenia transakcji polega na tym, że podmiot,
o którym mowa w art. 45b ust. 1, zobowiązany jest do spełnienia świadczenia
w wysokości stanowiącej nadwyżkę ponad wartość należnego mu świadczenia
pieniężnego lub niepieniężnego, obowiązek spełnienia przez ten podmiot świadczenia
w tej wysokości powstaje z chwilą zawarcia transakcji, a w przypadku, o którym
mowa w art. 45h ust. 1 – z momentem przyjęcia transakcji do rozliczenia. Nie wyłącza
to możliwości ustalenia innej wysokości świadczenia w przypadkach określonych w art. 45f.
Art. 45e. 1. Wszczęcie postępowania upadłościowego, restrukturyzacyjnego,
egzekucyjnego lub otwarcie likwidacji, a także podjęcie innych środków prawnych
względem uczestnika lub innego podmiotu zawierającego transakcje:
1) na rynku regulowanym,
2) w ASO,
3) poza obrotem zorganizowanym – polegające na sprzedaży instrumentów
finansowych ze zobowiązaniem do ich odkupu, a także inne transakcje, jeżeli na
podstawie przepisów prawa podlegają one obowiązkowi rozliczenia przez
podmiot rozliczający
– powodujących zawieszenie lub zaprzestanie dokonywania przez niego spłaty
zadłużeń albo ograniczających jego zdolność w zakresie swobodnego rozporządzania
swoim mieniem, w tym zawieszenie działalności banku w trybie określonym
przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe, nie wywołuje skutków
prawnych w stosunku do środków znajdujących się na koncie depozytowym, rachunku
zbiorczym, rachunku papierów wartościowych, rachunku pieniężnym lub rachunku
bankowym tego uczestnika lub podmiotu, służącym do realizacji rozliczeń transakcji
w zakresie, w jakim środki te są przeznaczone do przeprowadzenia rozrachunku
transakcji w podmiocie przeprowadzającym rozrachunek, chociażby postępowanie
zostało wszczęte, likwidacja otwarta lub inny środek prawny został podjęty przed
przeprowadzeniem jej rozrachunku.
2. Środki prawne, o których mowa w ust. 1, nie wywołują skutków prawnych
wobec podmiotu uprawnionego z zabezpieczenia w stosunku do przedmiotu
zabezpieczenia ustanowionego przez uczestnika lub przez inny podmiot zawierający transakcje:
1) na rynku regulowanym,
2) w ASO,
3) poza obrotem zorganizowanym – polegające na sprzedaży instrumentów
finansowych ze zobowiązaniem do ich odkupu, a także inne transakcje, jeżeli na
podstawie przepisów prawa podlegają one obowiązkowi rozliczenia przez
podmiot rozliczający
– na rzecz innego uczestnika lub na rzecz podmiotu rozliczającego, na zasadach
określonych w regulaminie podmiotu rozliczającego.
3. Podmiot przeprowadzający rozrachunek transakcji jest uprawniony do
wykorzystania:
1) środków, o których mowa w ust. 1, należących do podmiotu zawierającego
transakcję, o którym mowa w art. 45g ust. 1, oraz
2) ustanowionego przez ten podmiot zabezpieczenia, o którym mowa w ust. 2
– w celu dokonania rozrachunku zawartej przez ten podmiot transakcji, także
w przypadku, gdy jej rozliczenie następuje w sposób, o którym mowa w art. 45h.
4. Przepis ust. 1 stosuje się także w przypadku, gdy system rejestracji papierów
wartościowych jest prowadzony przez Narodowy Bank Polski.
Art. 45f. 1. W przypadku braku środków na koncie depozytowym, rachunku
bankowym wskazanym przez stronę rozliczenia, rachunku zbiorczym, rachunku
papierów wartościowych lub rachunku pieniężnym uczestnika będącego stroną
transakcji albo stroną rozliczenia, potrzebnych do przeprowadzenia rozrachunku
transakcji, podmiot przeprowadzający rozrachunek określa transakcje, których
rozrachunek ulega zawieszeniu.
2. System gwarantowania, o którym mowa w art. 59 ust. 2, lub system
zabezpieczania, o którym mowa w art. 68c ust. 2, może przewidywać niespełnienie
świadczeń na rzecz uczestnika, który spowodował zawieszenie rozrachunku
transakcji.
Art. 45g. 1. Podmiot zawierający transakcje podlegające rozliczeniu, niebędący
uczestnikiem zobowiązanym do wykonywania obowiązków wynikających
z rozliczania tych transakcji, może wykonywać prawa lub obowiązki wynikające
z tych transakcji wyłącznie za pośrednictwem uczestnika będącego stroną rozliczenia,
na zasadach określonych w ustawie oraz w regulaminie podmiotu rozliczającego.
2. W przypadku gdy rozliczanie transakcji następuje w sposób, o którym mowa
w art. 45h, przed rozpoczęciem wykonywania przez uczestnika będącego stroną
rozliczenia obowiązków wynikających z rozliczeń transakcji, o których mowa
w ust. 1, jest on obowiązany do:
1) uzyskania od podmiotu zawierającego transakcje pisemnego oświadczenia,
w którym wyraża on zgodę na wykonywanie przez tego uczestnika obowiązków
wynikających z rozliczeń zawieranych przez niego transakcji;
2) przekazania oświadczenia, o którym mowa w pkt 1, podmiotowi rozliczającemu.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 i 2:
1) podmiot rozliczający staje się uprawniony do żądania spełnienia świadczeń
wynikających z transakcji zawartych przez podmiot, o którym mowa w ust. 1,
wobec uczestnika będącego stroną rozliczenia;
2) uczestnik będący stroną rozliczenia nie może powoływać się wobec podmiotu
rozliczającego na zarzuty związane ze stosunkiem prawnym łączącym go
z podmiotem zawierającym transakcje.
4. Cofnięcie zgody, o której mowa w ust. 2 pkt 1, lub zajście innego zdarzenia
prawnego, które powoduje brak podstaw prawnych do dalszego wykonywania przez
uczestnika będącego stroną rozliczenia praw lub obowiązków wynikających
z transakcji zawieranych przez podmiot udzielający zgody, wywołuje skutki prawne
od chwili wygaśnięcia zobowiązania tego uczestnika wobec podmiotu rozliczającego
do wypełniania obowiązków związanych z rozliczaniem tych transakcji. Z chwilą
powzięcia przez uczestnika będącego stroną rozliczenia wiadomości o odwołaniu
zgody albo o innym zdarzeniu prawnym, które powoduje brak podstaw prawnych do
dalszego wykonywania przez uczestnika będącego stroną rozliczenia obowiązków
wynikających z transakcji zawieranych przez podmiot udzielający zgody, jest on
obowiązany niezwłocznie wystąpić o rozwiązanie lub zmianę umowy o uczestnictwo
w podmiocie rozliczającym w tym zakresie.
5. Rozwiązanie lub zmiana umowy o uczestnictwo w podmiocie rozliczającym,
zawartej przez uczestnika będącego stroną rozliczenia transakcji zawieranych przez
inny podmiot, nie ma wpływu na obowiązki wynikające z rozliczeń transakcji, które
zostały zawarte przed jej rozwiązaniem lub zmianą.
Art. 45h. 1. Sposób rozliczenia transakcji może polegać na wstąpieniu przez
podmiot rozliczający w prawa i obowiązki strony transakcji względem:
1) drugiej strony transakcji – jeżeli druga strona transakcji jest uczestnikiem
i zobowiązała się wobec podmiotu rozliczającego do wykonywania obowiązków
wynikających z rozliczania zawieranych przez nią transakcji albo
2) uczestnika będącego drugą stroną rozliczenia transakcji – w przypadku, o którym
mowa w art. 45g.
2. Z chwilą przyjęcia transakcji do rozliczenia w sposób, o którym mowa
w ust. 1, prawa i obowiązki z niej wynikające wygasają, a w to miejsce:
1) w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 – strona transakcji staje się
uprawniona lub zobowiązana zgodnie z treścią tej transakcji w stosunku do
podmiotu rozliczającego albo
2) w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2:
a) strona transakcji staje się uprawniona lub zobowiązana zgodnie z treścią tej
transakcji w stosunku do uczestnika, który na podstawie zawartej z nią
umowy zobowiązał się do wykonywania zadań uczestnika będącego stroną
rozliczenia zawieranych przez nią transakcji,
b) uczestnik, o którym mowa w lit. a, staje się uprawniony lub zobowiązany
zgodnie z treścią tej transakcji w stosunku do podmiotu rozliczającego
– (nowacja rozliczeniowa).
3. Wykonanie zobowiązań, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. b,
następuje poprzez spełnienie ustalonego w wyniku rozliczenia transakcji świadczenia
rozliczeniowego, którym jest:
1) świadczenie należne z tytułu transakcji, w którą wstąpił podmiot rozliczający
albo
2) suma świadczeń tego samego rodzaju, o których mowa w pkt 1, do których
podmiot rozliczający jest uprawniony wobec podmiotu, o którym mowa w ust. 1,
pomniejszona o sumę świadczeń tego samego rodzaju, o których mowa w pkt 1,
do których spełnienia podmiot rozliczający jest zobowiązany wobec tego
podmiotu, albo
3) suma świadczeń tego samego rodzaju, o których mowa w pkt 1, do których
podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest uprawniony wobec podmiotu
rozliczającego, pomniejszona o sumę świadczeń tego samego rodzaju, o których
mowa w pkt 1, do których spełnienia podmiot ten jest zobowiązany wobec
podmiotu rozliczającego.
Podmiot rozliczający jest uprawniony do pomniejszenia świadczenia rozliczeniowego
o świadczenie tego samego rodzaju należne z tytułu uczestnictwa podmiotu, o którym
mowa w ust. 1, w systemie gwarantującym prawidłowe wykonanie zobowiązań
wynikających z transakcji.
4. Regulamin podmiotu rozliczającego określa rodzaje transakcji, które
podlegają rozliczeniu w sposób, o którym mowa w ust. 1, warunki oraz moment
przyjęcia tych transakcji do rozliczenia, a także zakres odpowiedzialności podmiotu rozliczającego z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązań
wynikających z tych transakcji. Regulamin podmiotu rozliczającego może także
określać szczególne przypadki, w których ze względu na bezpieczeństwo i płynność
rozliczeń, zobowiązanie do spełnienia świadczenia rozliczeniowego wygasa przez
spełnienie innego świadczenia (świadczenie zastępcze). Wysokość świadczenia
zastępczego powinna zostać określona w sposób, który nie prowadzi do
pokrzywdzenia podmiotu uprawnionego do jego otrzymania. Do świadczenia
zastępczego stosuje się odpowiednio przepis ust. 3 zdanie drugie.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, uczestnik będący stroną
rozliczenia jest uprawniony do spełnienia świadczenia rozliczeniowego ze środków
pieniężnych lub instrumentów finansowych podmiotu, który zawarł transakcję.
6. Skierowanie przez strony transakcji do rozliczenia oznacza, że wyrażają one
zgodę na zasady i sposób jej rozliczenia określone w regulaminie podmiotu rozliczającego.
7. Od chwili przyjęcia transakcji do rozliczenia przez podmiot rozliczający
uczestnik będący stroną rozliczenia i podmiot rozliczający mogą powoływać się
wyłącznie na zarzuty wynikające ze stosunków prawnych powstałych w miejsce
zawartych transakcji, z uwzględnieniem przepisu art. 45g ust. 3 pkt 2.
8. Jeżeli w dniu albo po dniu dokonania rozrachunku transakcji zawartej przez
podmiot niebędący stroną rozliczenia, lecz przed dniem zapisania na rachunku
papierów wartościowych tego podmiotu nabywanych przez niego w wyniku tej
transakcji papierów wartościowych, nastąpiło ustalenie prawa do pożytków z tych
papierów, uczestnik będący stroną rozliczenia – z chwilą otrzymania tych pożytków –
staje się zobowiązany do ich wydania stronie transakcji.
9. Zobowiązanie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lit. a, staje się wymagalne
z dniem dokonania rozrachunku transakcji.
10. Spełnienie świadczenia rozliczeniowego, którego przedmiotem są papiery
wartościowe następuje w przypadku, o którym mowa w:
1) ust. 1 pkt 1 – poprzez, odpowiednio, uznanie konta depozytowego albo rachunku
papierów wartościowych, wskazanego przez stronę transakcji podmiotowi
rozliczającemu;
2) ust. 1 pkt 2 – poprzez uznanie konta depozytowego, wskazanego przez
uczestnika będącego stroną rozliczenia podmiotowi rozliczającemu, któremu
odpowiada rachunek papierów wartościowych prowadzony dla strony transakcji.
11. Nabycie papierów wartościowych będących przedmiotem transakcji na
podstawie ust. 2 pkt 2 przez uczestnika będącego stroną rozliczenia tej transakcji
powoduje powstanie po stronie tego uczestnika obowiązków określonych
w przepisach rozdziału 4 ustawy o ofercie publicznej wyłącznie w przypadku, gdy
papiery te pozostają zapisane na jego rachunku papierów wartościowych w dniu
następującym po dniu rozrachunku tej transakcji. Przepis ten stosuje się odpowiednio
do nabycia papierów wartościowych przez podmiot rozliczający na podstawie ust. 2.
12. Do nowacji rozliczeniowej nie stosuje się przepisów art. 506–525 ustawy
z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny.
13. Nowacja rozliczeniowa następująca w ramach rozliczenia transakcji, której
przedmiotem jest przeniesienie instrumentów finansowych, nie stanowi sprzedaży ani
pożyczki w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny.
14. W przypadku ogłoszenia upadłości podmiotu rozliczającego, przepis art. 85
ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe stosuje się odpowiednio do
transakcji rozliczanych w sposób, o którym mowa w ust. 1 i 2.
15. W przypadku otwarcia wobec podmiotu rozliczającego przyspieszonego
postępowania układowego, postępowania układowego lub postępowania sanacyjnego
przepisy art. 250 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z
2019 r. poz. 243, z późn. zm.) stosuje się odpowiednio do transakcji rozliczanych
w sposób, o którym mowa w ust. 1 i 2.
Art. 45i. Podmiotowi uprawnionemu do prowadzenia rachunku derywatów oraz
podmiotowi, który zamierza prowadzić takie rachunki na podstawie art. 117 i spełniają
wymogi określone w regulaminie podmiotu rozliczającego, przysługują roszczenia o
zawarcie umowy o uczestnictwo w tym podmiocie rozliczającym.
art. 46.
więcej
2. Akcje Krajowego Depozytu mogą być wyłącznie imienne.
3. Akcjonariuszami Krajowego Depozytu mogą być: spółki prowadzące rynek
regulowany, firmy inwestycyjne, banki, Skarb Państwa, Narodowy Bank Polski,
międzynarodowe instytucje finansowe, których członkiem jest Rzeczpospolita Polska,
a także osoby prawne lub inne jednostki organizacyjne, które prowadzą działalność w
zakresie rejestrowania papierów wartościowych, rozliczania lub rozrachunku
transakcji zawieranych w obrocie papierami wartościowymi lub organizowania rynku
regulowanego, posiadające siedzibę na terytorium państwa członkowskiego lub
państwa należącego do OECD i podlegające nadzorowi właściwego organu nadzoru
tego państwa.
4. (uchylony)
5. W sprawach dotyczących sprawozdań zarządu Krajowego Depozytu
z działalności spółki, planów działalności i planów finansowych Krajowego
Depozytu, sprawozdania z działalności systemu rekompensat, o którym mowa
w art. 146 ust. 1, regulaminów, o których mowa w art. 50 ust. 1, art. 66 ust. 2, art. 134
ust. 1, oraz innych regulacji Krajowego Depozytu wydawanych na podstawie tych
regulaminów, zarząd lub rada nadzorcza Krajowego Depozytu zasięga opinii zespołu
doradczego, składającego się z:
1) 2 przedstawicieli reprezentatywnych stowarzyszeń lub organizacji zrzeszających
emitentów zdematerializowanych papierów wartościowych;
2) 2 przedstawicieli reprezentatywnych stowarzyszeń lub organizacji zrzeszających
banki powiernicze;
3) 2 przedstawicieli izb gospodarczych, o których mowa w art. 92 ust. 1;
4) 2 przedstawicieli podmiotów, o których mowa w art. 51 ust. 3 i 4;
5) 1 przedstawiciela każdej ze spółek prowadzących rynek regulowany.
6. Zespół doradczy może, z własnej inicjatywy, wydawać i przedstawiać
zarządowi lub radzie nadzorczej Krajowego Depozytu opinie w sprawach, o których
mowa w ust. 5.
Art. 46a. 1. Akcjonariusz Krajowego Depozytu jest uprawniony do
wykonywania nie więcej niż 40% ogólnej liczby głosów.
2. Akcjonariusze Krajowego Depozytu pozostający w tej samej grupie
kapitałowej są uprawnieni do wykonywania łącznie nie więcej niż 40% ogólnej liczby
głosów.
art. 47.
więcej
pośredniego nabycia lub objęcia akcji Krajowego Depozytu w liczbie:
1) stanowiącej co najmniej 10% ogólnej liczby głosów lub kapitału zakładowego
lub
2) powodującej osiągnięcie lub przekroczenie 10%, 20%, 33% lub 50% ogólnej
liczby głosów lub kapitału zakładowego
– przy czym posiadanie akcji Krajowego Depozytu przez podmioty pozostające w tej
samej grupie kapitałowej uważa się za ich posiadanie przez jeden podmiot.
2. Przez pośrednie nabycie akcji Krajowego Depozytu rozumie się nabycie lub
objęcie akcji lub udziałów podmiotu posiadającego bezpośrednio lub pośrednio akcje
Krajowego Depozytu, jeżeli w wyniku nabycia lub objęcia dojdzie do osiągnięcia lub
przekroczenia 50% ogólnej liczby głosów lub 50% kapitału zakładowego tego
podmiotu.
3. Komisji przysługuje prawo zgłoszenia sprzeciwu wobec planowanego
bezpośredniego lub pośredniego nabycia lub objęcia akcji Krajowego Depozytu
w terminie 3 miesięcy od dnia dokonania zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1,
w przypadku gdy istnieje uzasadnione podejrzenie, że podmiot zamierzający nabyć
akcje Krajowego Depozytu mógłby wywierać niekorzystny wpływ na zarządzanie tą
spółką. W przypadku niezgłoszenia sprzeciwu Komisja może wyznaczyć termin,
w ciągu którego nabycie akcji Krajowego Depozytu może zostać dokonane.
3a. Nabycie lub objęcie akcji na warunkach wskazanych w zawiadomieniu może
nastąpić:
1) po upływie terminu, o którym mowa w ust. 3 – w przypadku niezgłoszenia
sprzeciwu przez Komisję albo
2) w terminie wyznaczonym przez Komisję – w przypadku niezgłoszenia sprzeciwu
przez Komisję i wyznaczenia terminu, w ciągu którego nabycie akcji Krajowego
Depozytu może zostać dokonane.
4. Wykonywanie prawa głosu z akcji Krajowego Depozytu nabytych lub
objętych bez zawiadomienia Komisji, po dokonaniu zawiadomienia lecz przed
upływem terminu, o którym mowa w ust. 3, pomimo zgłoszenia przez Komisję
sprzeciwu lub z naruszeniem wyznaczonego przez Komisję terminu, w którym
nabycie lub objęcie akcji może zostać dokonane, jest bezskuteczne.
5. W przypadku gdy podmiotem nabywającym akcje Krajowego Depozytu jest
zagraniczna firma inwestycyjna, bank zagraniczny albo zagraniczny zakład
ubezpieczeń posiadający zezwolenie na prowadzenie działalności wydane przez właściwy organ nadzoru innego państwa członkowskiego, Komisja zasięga opinii organu
nadzoru, który udzielił zezwolenia na prowadzenie działalności przez te podmioty.
6. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podmiotem
nabywającym akcje Krajowego Depozytu jest podmiot dominujący wobec podmiotu,
o którym mowa w ust. 5, lub podmiot wywierający znaczny wpływ w rozumieniu
art. 96 ust. 3 na podmiot, o którym mowa w ust. 5, a także w przypadku jeżeli
w wyniku pośredniego nabycia podmiot, którego akcje są przedmiotem nabycia,
stałby się podmiotem zależnym od nabywcy albo podmiotem, na który nabywca
zacznie wywierać znaczny wpływ w rozumieniu art. 96 ust. 3.
7. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera wskazanie liczby akcji,
które nabywca zamierza nabyć, ich udział w kapitale zakładowym oraz liczbę głosów,
jaką nabywca osiągnie na walnym zgromadzeniu, oraz składane pod rygorem
odpowiedzialności karnej oświadczenie o źródle pochodzenia środków pieniężnych
przeznaczonych na zapłatę za obejmowane lub nabywane akcje. Składający
oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem
świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula
ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych
zeznań.
8. Niezgłoszenie przez Komisję sprzeciwu w terminie, o którym mowa w ust. 3,
oznacza zgodę na nabycie akcji Krajowego Depozytu, na warunkach wskazanych
w zawiadomieniu.
Art. 47a. 1. Do zawiadomienia o planowanym nabyciu, o którym mowa
w art. 31 ust. 2 rozporządzenia 648/2012, dołącza się informacje dotyczące:
1) identyfikacji podmiotu składającego zawiadomienie, osób zarządzających jego
działalnością oraz osób przewidzianych do objęcia funkcji członków zarządu
CCP – o ile podmiot składający zawiadomienie planuje zmiany w tym zakresie;
2) identyfikacji CCP, którego dotyczy zawiadomienie;
3) działalności zawodowej, gospodarczej lub statutowej podmiotu składającego
zawiadomienie i osób, o których mowa w pkt 1, w szczególności przedmiotu tej
działalności, zakresu i miejsca jej prowadzenia oraz dotychczasowego jej przebiegu, a także wykształcenia posiadanego przez podmiot składający zawiadomienie, będący osobą fizyczną, i przez osoby, o których mowa w pkt 1;
4) grupy, do której należy podmiot składający zawiadomienie, w szczególności jej
struktury, należących do niej podmiotów oraz prawnych i faktycznych powiązań
kapitałowych, finansowych i osobowych podmiotu składającego zawiadomienie
z innymi podmiotami;
5) sytuacji ekonomiczno-finansowej podmiotu składającego zawiadomienie;
6) skazania za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, postępowań warunkowo
umorzonych i zakończonych ukaraniem postępowań dyscyplinarnych, jak
również innych zakończonych postępowań administracyjnych i cywilnych,
dotyczących podmiotu składającego zawiadomienie lub osób, o których mowa
w pkt 1, mogących mieć wpływ na ocenę podmiotu składającego zawiadomienie
w świetle kryteriów określonych w art. 32 ust. 1 rozporządzenia 648/2012;
7) toczących się postępowań karnych o przestępstwo umyślne – z wyłączeniem
przestępstw ściganych z oskarżenia prywatnego – oraz postępowań w sprawie
o przestępstwo skarbowe, jak również innych toczących się postępowań
administracyjnych, dyscyplinarnych i cywilnych, mogących mieć wpływ na
ocenę podmiotu składającego zawiadomienie w świetle kryteriów określonych
w art. 32 ust. 1 rozporządzenia 648/2012, a prowadzonych przeciwko
podmiotowi składającemu zawiadomienie lub osobom, o których mowa w pkt 1,
oraz postępowań związanych z działalnością tego podmiotu i tych osób;
8) działań zmierzających do nabycia lub objęcia akcji, lub praw z akcji w liczbie
zapewniającej osiągnięcie lub przekroczenie poziomów określonych w art. 31
ust. 2 rozporządzenia 648/2012 albo stania się podmiotem dominującym CCP,
a w szczególności docelowego udziału w ogólnej liczbie głosów na walnym
zgromadzeniu CCP, związanych z tym udziałem uprawnień, sposobu i źródeł
finansowania nabycia lub objęcia akcji, lub praw z akcji, zawartych w związku
z tymi działaniami umów oraz działania w porozumieniu z innymi podmiotami;
9) zamiarów podmiotu składającego zawiadomienie w odniesieniu do przyszłej
działalności CCP, w szczególności w zakresie planów marketingowych,
operacyjnych, finansowych oraz dotyczących organizacji i zarządzania.
2. Informacje w zakresie kwalifikacji i doświadczenia zawodowego, a także
informacje w zakresie określonym w ust. 1 pkt 6 i 7, nie są wymagane w odniesieniu do podmiotu składającego zawiadomienie i osób zarządzających jego działalnością, jeżeli podmiot składający zawiadomienie:
1) uzyskał zezwolenie Komisji lub właściwego organu nadzoru nad rynkiem
finansowym w innym państwie członkowskim na wykonywanie działalności
w państwie członkowskim lub
2) jest spółką prowadzącą rynek regulowany, lub
3) jest spółką prowadzącą giełdę towarową lub giełdową izbę rozrachunkową
w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych
– o ile okoliczność ta zostanie wykazana w zawiadomieniu.
3. Dokonując oceny, o której mowa w art. 32 ust. 1 rozporządzenia 648/2012,
Komisja uwzględnia w szczególności złożone w związku z postępowaniem
zobowiązania dotyczące CCP lub ostrożnego i stabilnego nim zarządzania.
4. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, dokumenty, które należy dołączyć do zawiadomienia w celu
przedstawienia informacji określonych w ust. 1, mając na względzie zapewnienie
proporcjonalności i dostosowania wymaganych informacji do okoliczności, o których
mowa w art. 32 ust. 4 rozporządzenia 648/2012.
Art. 47b. 1. Zawiadomienie i dołączane dokumenty powinny być sporządzone
w języku polskim lub przetłumaczone na język polski. Tłumaczenie powinno być
sporządzone przez tłumacza przysięgłego lub właściwego konsula Rzeczypospolitej
Polskiej.
2. Dokumenty urzędowe przed tłumaczeniem powinny być zalegalizowane przez
konsula Rzeczypospolitej Polskiej. Obowiązku legalizacji nie stosuje się, jeżeli
umowa międzynarodowa, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.
Art. 47c. W uzasadnionych przypadkach, w szczególności gdy prawo kraju
właściwego nie przewiduje sporządzania wymaganych dokumentów, podmiot
składający zawiadomienie lub osoba, której sprawa dotyczy, może złożyć, w miejsce
tych dokumentów, oświadczenie zawierające informacje, o których mowa w art. 47a ust. 1.
Art. 47d. 1. W przypadku nabycia lub objęcia akcji, lub praw z akcji
skutkującego osiągnięciem lub przekroczeniem określonego w art. 31 ust. 2 rozporządzenia 648/2012 poziomu posiadanych praw głosu lub posiadanego kapitału:
1) z naruszeniem przepisu art. 31 ust. 2 rozporządzenia 648/2012 albo
2) pomimo zgłoszenia przez Komisję sprzeciwu, o którym mowa w art. 32
ust. 2 rozporządzenia 648/2012, albo
3) przed upływem terminu uprawniającego Komisję do zgłoszenia sprzeciwu,
o którym mowa w art. 31 ust. 2 rozporządzenia 648/2012, albo
4) po upływie terminu wyznaczonego przez Komisję na podstawie art. 31
ust. 7 rozporządzenia 648/2012
– z akcji tych nie można wykonywać prawa głosu.
2. W przypadku wykonywania uprawnień podmiotu dominującego CCP:
1) z naruszeniem przepisu art. 31 ust. 2 rozporządzenia 648/2012 albo
2) pomimo zgłoszenia przez Komisję sprzeciwu, o którym mowa w art. 32
ust. 2 rozporządzenia 648/2012, albo
3) przed upływem terminu uprawniającego Komisję do zgłoszenia sprzeciwu,
o którym mowa w art. 31 ust. 2 rozporządzenia 648/2012, albo
4) uzyskanych po upływie terminu, o którym mowa w art. 31 ust. 2 rozporządzenia 648/2012
– członkowie zarządu CCP powołani przez podmiot dominujący lub będący
członkami zarządu, prokurentami lub osobami pełniącymi kierownicze funkcje
w podmiocie dominującym nie mogą uczestniczyć w czynnościach z zakresu
reprezentacji CCP. W przypadku gdy nie można ustalić, którzy członkowie zarządu
zostali powołani przez podmiot dominujący, powołanie zarządu jest bezskuteczne od
dnia uzyskania przez ten podmiot uprawnień podmiotu dominującego CCP.
3. Uchwały walnego zgromadzenia CCP podjęte z naruszeniem ust. 1 są
nieważne, chyba że spełniają wymogi kworum oraz większości głosów bez
uwzględnienia głosów nieważnych.
4. Czynności z zakresu reprezentacji CCP podejmowane z udziałem członków
zarządu z naruszeniem ust. 2 są nieważne. Przepis art. 58 § 3 ustawy z dnia
23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny stosuje się odpowiednio.
5. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 lub 2, Komisja może, w drodze
decyzji, nakazać zbycie akcji w wyznaczonym terminie.
6. Jeżeli akcje nie zostaną zbyte w terminie, o którym mowa w ust. 5, Komisja
może, w drodze decyzji, nałożyć na akcjonariusza CCP karę pieniężną do wysokości
1 000 000 zł.
Art. 47e. W przypadku gdy wymagają tego interesy CCP oraz członków
rozliczających CCP, a wnioskodawca wykaże, że spełnia wymagania, o których mowa
w art. 32 ust. 1 lit. a–c rozporządzenia 648/2012, oraz że nie występuje przesłanka
określona w art. 32 ust. 1 lit. d tego rozporządzenia, Komisja może, w szczególnie
uzasadnionych przypadkach, w drodze decyzji wydanej na wniosek akcjonariusza,
uchylić zakazy, o których mowa w art. 47d ust. 1 lub 2. Do wniosku wnioskodawca
dołącza informacje oraz dokumenty, które dołącza się do zawiadomienia
o planowanym nabyciu, o którym mowa w art. 31 ust. 2 rozporządzenia 648/2012.
art. 48.
więcej
1) prowadzenie depozytu papierów wartościowych;
2) wykonywanie czynności w zakresie prowadzenia systemu rejestracji
instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi ani
instrumentami pochodnymi, które zostały dopuszczone do obrotu na rynku
regulowanym lub wprowadzone do ASO;
3) nadzorowanie zgodności wielkości emisji z liczbą papierów wartościowych,
zarejestrowanych w depozycie papierów wartościowych, znajdujących się w obrocie;
4) obsługa realizacji zobowiązań emitentów wobec uprawnionych z papierów
wartościowych zarejestrowanych w depozycie papierów wartościowych;
5) wykonywanie czynności związanych z wycofywaniem papierów wartościowych
z depozytu papierów wartościowych;
6) dokonywanie rozrachunku w instrumentach finansowych i środkach pieniężnych
w związku z transakcjami zawieranymi na rynku regulowanym oraz
transakcjami zawieranymi w ASO w zakresie instrumentów finansowych
zarejestrowanych w Krajowym Depozycie;
7) zapewnienie prawidłowego funkcjonowania obowiązkowego systemu
rekompensat, o którym mowa w art. 133 ust. 1.
2. Do zadań Krajowego Depozytu może należeć również:
1) rozliczanie transakcji zawieranych na rynku regulowanym;
2) rozliczanie transakcji zawieranych w ASO lub na OTF w zakresie instrumentów finansowych;
3) prowadzenie systemu zabezpieczania płynności rozliczeń, w tym systemu
gwarantowania rozliczeń transakcji zawartych na rynku regulowanym;
4) wykonywanie czynności przewidzianych dla systemu rozliczeniowego,
o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 31 rozporządzenia 1031/2010, oraz czynności
przewidzianych dla systemu rozrachunkowego, o których mowa w art. 3 ust. 1
pkt 36 rozporządzenia 1031/2010, na zasadach określonych w tym
rozporządzeniu, na podstawie umowy z podmiotem prowadzącym platformę aukcyjną.
3. Krajowy Depozyt może również:
1) rejestrować inne instrumenty finansowe niż określone w ust. 1;
2) dokonywać rozliczenia i rozrachunku transakcji innych niż zawierane
w systemie obrotu instrumentami finansowymi;
3) prowadzić system zabezpieczania płynności rozliczeń transakcji, o których mowa w pkt 2.
4. Krajowy Depozyt może obsługiwać obrót papierami wartościowymi innymi
niż zdematerializowane. Do obsługi tej stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące
prowadzenia depozytu papierów wartościowych, chyba że ustawa stanowi inaczej.
5. Krajowy Depozyt może prowadzić rachunki pieniężne, dokonywać rozliczeń
pieniężnych, udzielać pożyczek oraz uczestniczyć w rozrachunkach dokonywanych
przez Narodowy Bank Polski na zasadach stosowanych w przypadku rozrachunków
międzybankowych, w zakresie niezbędnym do realizacji zadań określonych w ust. 1–3.
5a. Krajowy Depozyt może również:
1) na zasadach określonych w odrębnym regulaminie, gromadzić i przechowywać
informacje dotyczące transakcji, których przedmiotem są instrumenty finansowe,
oraz informacje dotyczące tych instrumentów (repozytorium transakcji);
2) prowadzić działalność w zakresie nadawania identyfikatorów, o których mowa
w art. 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 1247/2012
z dnia 19 grudnia 2012 r. ustanawiającego wykonawcze standardy techniczne
w odniesieniu do formatu i częstotliwości dokonywania zgłoszeń dotyczących
transakcji do repozytoriów transakcji zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów
centralnych i repozytoriów transakcji (Dz. Urz. UE L 352 z 21.12.2012, str. 20);
3) prowadzić działalność polegającą na świadczeniu usług w zakresie udostępniania
informacji o transakcjach.
5b. Krajowy Depozyt może prowadzić działalność polegającą na świadczeniu
usług w zakresie udostępniania informacji o transakcjach, po uzyskaniu zezwolenia Komisji.
5c. Wniosek o udzielenie zezwolenia na prowadzenie działalności polegającej na
świadczeniu usług w zakresie udostępniania informacji o transakcjach powinien
spełniać wymogi, o których mowa w art. 131b.
5d. Komisja odmawia udzielenia zezwolenia na prowadzenie działalności
polegającej na świadczeniu usług w zakresie udostępniania informacji o transakcjach
w przypadkach, o których mowa w art. 131d.
5e. Krajowy Depozyt gromadzi i udostępnia do publicznej wiadomości
informacje o nieumorzonych obligacjach, listach zastawnych oraz certyfikatach
inwestycyjnych wyemitowanych przez poszczególnych emitentów posiadających
siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, informacje dotyczące wielkości ich
zobowiązań z tytułu tych papierów wartościowych, a także informacje pozwalające
ustalić zakres i terminowość wykonywania przez nich tych zobowiązań.
6. Minimalna wysokość kapitału własnego Krajowego Depozytu wynosi:
1) 20 000 000 zł – w przypadku gdy pełni on wyłącznie funkcje, o których mowa
w ust. 1 oraz ust. 3 pkt 1;
2) 30 000 000 zł – w przypadku gdy pełni on także co najmniej jedną z funkcji,
o których mowa w ust. 2 oraz ust. 3 pkt 2 i 3.
7. Zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 1–6, ust. 2 i ust. 3 pkt 2 i 3, mogą być
wykonywane także przez spółkę akcyjną będącą podmiotem zależnym od Krajowego
Depozytu, której Krajowy Depozyt przekazał w drodze pisemnej umowy
wykonywanie czynności z zakresu tych zadań. Krajowy Depozyt niezwłocznie
informuje Komisję o zawarciu takiej umowy, wskazując podmiot, któremu jest
przekazywane wykonywanie czynności oraz zakres tych czynności, jak również
niezwłocznie informuje Komisję o zmianie lub rozwiązaniu takiej umowy.
8. Przekazanie przez Krajowy Depozyt wykonywania czynności z zakresu
zadań, o których mowa w ust. 2 pkt 1 albo ust. 3 pkt 2, musi obejmować również
przekazanie czynności z zakresu zadań, o których mowa odpowiednio w ust. 2 pkt 3
albo ust. 3 pkt 3.
9. Minimalna wysokość kapitału własnego spółki, o której mowa w ust. 7,
wynosi:
1) 20 000 000 zł – w przypadku gdy wykonuje ona wyłącznie czynności z zakresu
zadań, o których mowa w ust. 1 pkt 1–6;
2) 10 000 000 zł – w przypadku gdy wykonuje ona wyłącznie czynności z zakresu
zadań, o których mowa w ust. 2;
3) 30 000 000 zł – w przypadku gdy wykonuje ona czynności z zakresu zadań,
o których mowa w ust. 1 pkt 1–6 i ust. 2.
10. Spółka, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności
z zakresu zadań, o których mowa w:
1) ust. 1 pkt 1–6 – może również rejestrować inne instrumenty finansowe niż
określone w ust. 1 pkt 1 oraz dokonywać rozrachunku transakcji zawieranych
poza obrotem zorganizowanym;
2) ust. 2 – może również rozliczać transakcje zawierane poza obrotem
zorganizowanym oraz prowadzić system zabezpieczania płynności rozliczeń
takich transakcji.
11. Prawa i obowiązki Krajowego Depozytu wynikające z umów, których
przedmiotem jest rejestracja papierów wartościowych lub innych instrumentów
finansowych w depozycie papierów wartościowych, zawartych z emitentami lub
wystawcami, przejmuje spółka, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie
czynności z zakresu zadań, o których mowa w ust. 1 pkt 1–6, która staje się stroną tych
umów w miejsce Krajowego Depozytu.
12. Prawa i obowiązki Krajowego Depozytu wynikające z umów o uczestnictwo,
o których mowa w art. 52 ust. 1:
1) w zakresie dotyczącym rozliczeń transakcji i organizowania systemu
zabezpieczania płynności rozliczeń – przejmuje spółka, której Krajowy Depozyt
przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w ust. 2 lub
ust. 3 pkt 2 i 3, która w tym zakresie staje się stroną tych umów w miejsce
Krajowego Depozytu oraz podmiotem tworzącym i prowadzącym fundusz rozliczeniowy, o którym mowa w art. 65, lub fundusz, o którym mowa w art. 68 – w przypadku jego utworzenia przez Krajowy Depozyt;
2) w zakresie dotyczącym prowadzenia kont depozytowych, rachunków zbiorczych
i rachunków papierów wartościowych dla uczestników – przejmuje spółka,
której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań,
o których mowa w ust. 1 pkt 1–6, która w tym zakresie staje się stroną tych
umów w miejsce Krajowego Depozytu.
13. W przypadku zawarcia umowy, o której mowa w ust. 7, której przedmiotem
jest przekazanie wykonywania czynności z zakresu zadań, o których mowa w ust. 1
pkt 1–6, papiery wartościowe i inne instrumenty finansowe są przenoszone z kont
depozytowych, rachunków zbiorczych i rachunków papierów wartościowych
prowadzonych przez Krajowy Depozyt na odpowiednie konta i rachunki prowadzone
przez spółkę, której zostało przekazane wykonywanie tych czynności.
14. W przypadku zawarcia umowy, o której mowa w ust. 7, której przedmiotem
jest przekazanie wykonywania czynności z zakresu zadań, o których mowa w ust. 2
lub ust. 3 pkt 2 i 3, Krajowy Depozyt stawia do dyspozycji spółce, której zostało
przekazane wykonywanie tych czynności, odpowiednio aktywa wchodzące w skład
funduszu rozliczeniowego, o którym mowa w art. 65, lub w skład funduszu, o którym
mowa w art. 68 – w przypadku jego utworzenia przez Krajowy Depozyt.
15. Rada nadzorcza spółki, której zostało przekazane wykonywanie czynności
z zakresu zadań, o których mowa w ust. 1 pkt 1–6 lub ust. 2, lub ust. 3 pkt 2 i 3, na
wniosek zarządu tej spółki, uchwala regulamin wykonywanych czynności, do którego
stosuje się odpowiednio przepisy art. 50 ust. 4–6.
16. Regulamin, o którym mowa w ust. 15, oraz jego zmiany są zatwierdzane
przez Komisję. Zatwierdzenie regulaminu i jego zmian, w zakresie wskazanym
w art. 45h ust. 4 oraz w art. 50 ust. 4 pkt 1, 4–5, 11, 12 i 14 następuje po zasięgnięciu
opinii Prezesa Narodowego Banku Polskiego. Przepis art. 50 ust. 3 stosuje się
odpowiednio.
art. 49.
więcej
art. 50.
więcej
regulamin Krajowego Depozytu.
2. Regulamin Krajowego Depozytu i jego zmiany są zatwierdzane przez
Komisję. Zatwierdzenie regulaminu i jego zmian, w zakresie wskazanym w ust. 4
pkt 1, 4–5, 11, 12 i 14 oraz art. 45h ust. 4 następuje po zasięgnięciu opinii Prezesa
Narodowego Banku Polskiego.
3. Komisja odmawia zatwierdzenia zmian regulaminu Krajowego Depozytu,
jeżeli proponowane zmiany są sprzeczne z przepisami prawa lub mogłyby naruszyć
bezpieczeństwo obrotu.
4. W zakresie czynności wykonywanych przez Krajowy Depozyt, regulamin
określa w szczególności:
1) prawa i obowiązki uczestników, tryb i szczegółowe zasady postępowania
w związku z nabywaniem lub utratą statusu uczestnika;
2) sposób rejestracji instrumentów finansowych w Krajowym Depozycie, jak
również prowadzenia przez uczestników rachunków papierów wartościowych,
rachunków zbiorczych i innych rachunków związanych z obsługą rachunków
papierów wartościowych;
3) zasady dokonywania redukcji wartości lub liczby akcji oraz tryb dokonywania
przez emitenta zwrotu wartości akcji w zakresie przeprowadzonej redukcji,
w przypadku o którym mowa w art. 56;
4) sposób i tryb rozliczania transakcji;
4a) procedury stosowane na wypadek niedostarczenia w odpowiednim terminie
papierów wartościowych niezbędnych do dokonania rozrachunku transakcji,
spełniające wymogi określone w art. 15 rozporządzenia 236/2012;
5) sposób obsługi rachunków pieniężnych uczestników;
6) sposób obsługi realizacji zobowiązań emitentów wobec uprawnionych
z papierów wartościowych;
7) tryb wystawiania przez Krajowy Depozyt świadectw oraz zaświadczeń, o których
mowa w art. 4063 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek
handlowych;
8) sposób naliczania i wysokość opłat, o których mowa w art. 63, z zastrzeżeniem
ust. 4a;
9) środki dyscyplinujące i porządkowe, które mogą być stosowane wobec
uczestników naruszających obowiązki wynikające z uczestnictwa, oraz zasady
i tryb ich stosowania;
10) sposób postępowania i środki stosowane w związku z:
a) nadzorem nad zgodnością wielkości emisji rejestrowanej przez Krajowy
Depozyt z liczbą papierów wartościowych znajdujących się w obrocie,
b) kontrolą uczestników w zakresie podejmowanych przez nich czynności
w obrocie papierami wartościowymi;
11) sposób funkcjonowania systemu rozliczeń i rozrachunku;
12) sposób organizacji systemu zabezpieczenia płynności rozliczania transakcji,
w szczególności określający system gwarantowania rozliczeń transakcji
zawieranych na rynku regulowanym;
13) zasady funkcjonowania zespołu doradczego, o którym mowa w art. 46 ust. 5;
14) moment wprowadzenia zlecenia rozrachunku do systemu rozrachunku oraz
moment, od którego zlecenie rozrachunku nie może zostać odwołane przez
uczestnika lub osobę trzecią.
4a. Regulamin Krajowego Depozytu może stanowić, że wysokość opłat
pobieranych przez Krajowy Depozyt za czynności, których przedmiotem są papiery
wartościowe rejestrowane w depozycie papierów wartościowych za pośrednictwem
podmiotu wykonującego poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zadania
w zakresie centralnej rejestracji papierów wartościowych lub rozliczania transakcji
zawieranych w obrocie papierami wartościowymi albo uprawnionego do prowadzenia
poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rachunków, na których są rejestrowane
papiery wartościowe, a także za czynności związane z obsługą realizacji praw
wynikających z papierów wartościowych rejestrowanych w ten sposób, podlega powiększeniu o koszty usług obcych ponoszone przez Krajowy Depozyt w związku z wykonywaniem tych czynności przy udziale tego podmiotu. W takim przypadku
zarząd Krajowego Depozytu podaje do wiadomości uczestników, z co najmniej
dwutygodniowym wyprzedzeniem, informację o wysokości kosztów, o które
powiększane są poszczególne opłaty określone w regulaminie Krajowego Depozytu.
5. Regulamin Krajowego Depozytu, jego zmiany oraz inne, wydane na podstawie
regulaminu regulacje dotyczące praw i obowiązków uczestników, Krajowy Depozyt
udostępnia do wiadomości uczestników co najmniej na 2 tygodnie przed dniem ich
wejścia w życie.
6. W przypadku, jeżeli zmiany regulaminu Krajowego Depozytu nie ograniczają
praw ani nie zwiększają obowiązków uczestników, Komisja może zezwolić na
skrócenie czasu ich wejścia w życie.
art. 51.
więcej
spółka, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu tych
zadań, wykonują współdziałając z uczestnikami.
2. Uczestnikami mogą być wyłącznie podmioty, których przedmiot
przedsiębiorstwa obejmuje prowadzenie rachunków papierów wartościowych lub
rachunków zbiorczych, emitenci zdematerializowanych papierów wartościowych, jak
również inne instytucje finansowe, jeżeli ich uczestnictwo ma na celu współdziałanie
z Krajowym Depozytem lub spółką, o której mowa w ust. 1, w zakresie wykonywania
zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 i 2.
3. Uczestnikami mogą być również osoby prawne lub inne jednostki
organizacyjne z siedzibą poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wykonujące
zadania w zakresie centralnej rejestracji papierów wartościowych lub rozliczania
transakcji zawieranych w obrocie papierami wartościowymi, z zastrzeżeniem że
podmioty, których działalność nie podlega nadzorowi właściwego organu
sprawującego nadzór nad instytucjami finansowymi w państwie członkowskim albo
w państwie należącym do OECD, mogą być uczestnikami za zgodą i na warunkach
określonych przez Komisję.
4. Uczestnikami mogą być także zagraniczne firmy inwestycyjne oraz
zagraniczne osoby prawne prowadzące działalność maklerską na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, a ponadto podmioty, dla których w Krajowym Depozycie
lub w spółce, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1–6, mogą być prowadzone rachunki zbiorcze.
art. 52.
więcej
umowy o uczestnictwo w depozycie papierów wartościowych, zwanej dalej „umową
o uczestnictwo”.
2. Podmiotowi, który uzyskał zezwolenie Komisji na prowadzenie rachunków
papierów wartościowych i rachunków zbiorczych lub który zamierza prowadzić takie
rachunki na podstawie art. 117 i spełnia wymogi określone w regulaminie Krajowego
Depozytu, przysługuje roszczenie o zawarcie umowy o uczestnictwo.
3. Zawarcie umowy o uczestnictwo następuje przez złożenie oświadczenia
o zamiarze jej zawarcia przez podmiot uprawniony, w terminie 2 tygodni od dnia
złożenia tego oświadczenia, chyba że zarząd Krajowego Depozytu podejmie w tym
terminie uchwałę o odmowie jej zawarcia.
4. Od uchwały zarządu odmawiającej zawarcia umowy o uczestnictwo
przysługuje odwołanie do rady nadzorczej Krajowego Depozytu. Rada nadzorcza
rozpatruje odwołanie w terminie 2 tygodni od dnia jego złożenia.
5. Przepisy ust. 1–4 stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem art. 48 ust. 12, do
uczestnictwa w spółce, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności
z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1.
art. 53.
więcej
w Krajowym Depozycie, w przypadkach określonych w regulaminie Krajowego
Depozytu, spółka prowadząca rynek regulowany jest obowiązana do ograniczenia albo
zawieszenia działania uczestnika na rynku regulowanym, chyba że inny uczestnik
będzie wykonywał zadania związane z rozliczaniem lub rozrachunkiem transakcji.
2. O ograniczeniu albo pozbawieniu uczestnictwa Krajowy Depozyt informuje
niezwłocznie spółkę prowadzącą rynek regulowany.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do spółki, której Krajowy Depozyt
przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1
pkt 6 lub ust. 2 pkt 1, oraz do uczestnictwa w tej spółce.
art. 54.
więcej
mowa w art. 48 ust. 1 pkt 4 i 5, może otrzymywać od uczestników dane umożliwiające
identyfikację ich klientów uprawnionych z określonych papierów wartościowych oraz wskazujące stany ich posiadania w tych papierach wartościowych, według stanu na dany dzień, a w związku z wykonywaniem zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 7 i ust. 2 pkt 3, Krajowy Depozyt może żądać od uczestnika przekazania tych
danych oraz tych stanów.
2. Krajowy Depozyt może przekazać informacje umożliwiające identyfikację
osób uprawnionych z papierów wartościowych oraz wskazujące stany ich posiadania
w tych papierach wartościowych, według stanu na dany dzień, jeżeli na podstawie
właściwego prawa obcego informacji takich może żądać od Krajowego Depozytu
emitent papierów wartościowych, podmiot wykonujący poza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej zadania w zakresie centralnej rejestracji papierów
wartościowych lub rozliczania transakcji zawieranych w obrocie papierami
wartościowymi albo uprawniony do prowadzenia poza terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej rachunków, na których rejestrowane są papiery wartościowe, za
pośrednictwem którego papiery wartościowe, których dotyczą te informacje, są
rejestrowane w depozycie papierów wartościowych.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, Krajowy Depozyt może żądać od
uczestnika przekazania informacji umożliwiających identyfikację osób uprawnionych
z papierów wartościowych oraz wskazujących stany ich posiadania w tych papierach
wartościowych, według stanu na dany dzień.
4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio do spółki, której Krajowy Depozyt
przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1
pkt 4 lub 5 oraz ust. 2 pkt 3, w zakresie zadań, które zostały przekazane tej spółce.
art. 55.
więcej
i posiadającym ten sam status w obrocie Krajowy Depozyt nadaje odrębne oznaczenie,
zwane dalej „kodem”.
2. Na wniosek emitenta papierom wartościowym różnych emisji dającym te same
uprawnienia ich posiadaczom i posiadającym ten sam status w obrocie Krajowy
Depozyt może nadać jeden kod, jeżeli uprzednio zawiadomił o tym spółkę prowadzącą
rynek regulowany, na którym papiery te są przedmiotem obrotu, lub podmiot
organizujący dla nich ASO.
2a. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do spółki, której Krajowy Depozyt
przekazał wykonywanie tych czynności w przypadku, gdy papiery wartościowe są
rejestrowane w depozycie papierów wartościowych prowadzonym przez tę spółkę.
3. Emitent nie może różnicować praw z papierów wartościowych oznaczonych
tym samym kodem. Zmiana praw z papierów wartościowych oznaczonych tym
samym kodem wymaga nadania odrębnego kodu.
art. 56.
więcej
1) zostało uchylone postanowienie sądu o wpisie podwyższenia kapitału
zakładowego spółki publicznej do rejestru przedsiębiorców lub
2) uchwała walnego zgromadzenia o podwyższeniu tego kapitału została uchylona
albo stwierdzono jej nieważność
– a akcje wyemitowane w wyniku podwyższenia zostały uprzednio objęte tym samym
kodem razem z innymi akcjami tej spółki, w depozycie papierów wartościowych
przeprowadzana jest redukcja wartości nominalnej wszystkich akcji oznaczonych tym
kodem.
2. Jeżeli nie jest możliwe przeprowadzenie redukcji, o której mowa w ust. 1,
w depozycie papierów wartościowych przeprowadzana jest redukcja ogólnej liczby
akcji oznaczonych danym kodem.
3. Na podstawie zawiadomienia o przeprowadzeniu redukcji złożonego przez
Krajowy Depozyt lub spółkę, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie
czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1, właściwy sąd
rejestrowy dokonuje odpowiedniej zmiany w rejestrze przedsiębiorców, a następnie
wzywa właściwą spółkę do dostosowania w określonym terminie brzmienia statutu do
zmienionego stanu prawnego.
4. Spółka publiczna jest obowiązana do zwrotu akcjonariuszom środków
uzyskanych w wyniku emisji akcji, które są zapisane na rachunkach akcjonariuszy
i zostały objęte redukcją, o której mowa w ust. 1 i 2. Udział poszczególnych
akcjonariuszy w wartości środków zwracanych przez emitenta jest wyznaczony
odpowiednio stosunkiem zredukowanej wartości nominalnej akcji zapisanych na ich
rachunkach papierów wartościowych do wartości nominalnej wszystkich akcji
będących przedmiotem redukcji albo stosunkiem liczby akcji zapisanych na ich
rachunkach papierów wartościowych, które zostały objęte redukcją, do łącznej liczby
zredukowanych akcji.
art. 57.
więcej
Depozyt na:
1) kontach depozytowych, które nie pozwalają na identyfikację posiadacza
rachunku, na którym te papiery zostały zapisane;
2) rachunkach papierów wartościowych;
3) rachunkach zbiorczych.
2. Stany na rachunkach papierów wartościowych oraz rachunkach zbiorczych
prowadzonych przez uczestników powinny być zgodne ze stanem na odpowiednim
koncie depozytowym prowadzonym w Krajowym Depozycie.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do spółki, której Krajowy Depozyt
przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1
pkt 1, i do kont depozytowych prowadzonych przez tę spółkę w przypadku, gdy
papiery wartościowe są rejestrowane w depozycie papierów wartościowych
prowadzonym przez tę spółkę.
Art. 57a. 1. Rejestracja instrumentów pochodnych dopuszczonych do obrotu
zorganizowanego jest prowadzona na:
1) kontach rozliczeniowych prowadzonych przez podmiot rozliczający;
2) rachunkach derywatów oraz w rejestrach prowadzonych przez uczestników
podmiotów rozliczających, o których mowa w art. 4a ust. 3.
2. Stany na rachunkach derywatów i w rejestrach prowadzonych przez
uczestników podmiotów rozliczających powinny być zgodne ze stanami na
odpowiednich kontach rozliczeniowych prowadzonych przez dany podmiot
rozliczający.
3. Do środków znajdujących się na koncie rozliczeniowym, rachunku derywatów
i w rejestrze prowadzonym przez uczestnika podmiotu rozliczającego przepis art. 45e
stosuje się odpowiednio.
art. 58.
więcej
wykonane z chwilą otrzymania świadczenia przez uczestnika prowadzącego rachunek
papierów wartościowych dla osoby uprawnionej do tego świadczenia, zaś opiewające
na pieniądze – z chwilą dokonania przeniesienia środków pieniężnych na rachunek
bankowy wskazany przez tego uczestnika.
art. 59.
więcej
w art. 48 ust. 2 pkt 1, Krajowy Depozyt określa w szczególności zakres obowiązków
stron transakcji lub uczestników będących stronami rozliczenia, w celu prawidłowego spełnienia przez nich świadczeń pieniężnych lub niepieniężnych, wynikających z zawartych transakcji.
2. Krajowy Depozyt organizuje i zarządza systemem gwarantującym
prawidłowe wykonanie zobowiązań wynikających z transakcji.
3. Krajowy Depozyt może wystąpić jako strona transakcji zawartej na rynku
regulowanym w związku z funkcjonowaniem systemu, o którym mowa w ust. 2,
zgodnie z jego celem.
4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio do spółki, której Krajowy Depozyt
przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2
pkt 1.
art. 60.
więcej
art. 61.
więcej
art. 62.
więcej
art. 63.
więcej
wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1–6 lub
ust. 2, pobierają opłaty za czynności dokonywane na rzecz uczestników.
art. 64.
więcej
1) wstępu do siedziby Krajowego Depozytu celem wglądu do ksiąg, dokumentów
i innych nośników informacji;
2) uczestniczyć w posiedzeniach rady nadzorczej Krajowego Depozytu oraz
w walnych zgromadzeniach.
2. Na żądanie Przewodniczącego Komisji lub osoby przez niego upoważnionej,
osoby uprawnione do reprezentowania Krajowego Depozytu lub wchodzące w skład
jego zarządu i rady nadzorczej albo pozostające z nim w stosunku pracy są
obowiązane do niezwłocznego sporządzenia i przekazania, na koszt spółki, kopii
dokumentów i innych nośników informacji oraz do udzielenia pisemnych lub ustnych
wyjaśnień.
3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 2, spoczywa również na biegłym
rewidencie oraz osobach uprawnionych do reprezentowania firmy audytorskiej lub
pozostających z tą firmą w stosunku pracy – w zakresie dotyczącym czynności
podejmowanych przez te osoby lub firmę, w związku z badaniem sprawozdań finansowych Krajowego Depozytu lub świadczeniem na jego rzecz innych usług wymienionych w art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 2017 r. o biegłych rewidentach,
firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym. Nie narusza to obowiązku
zachowania tajemnicy, o której mowa w art. 78 tej ustawy.
4. Na pisemne żądanie Komisji zarząd Krajowego Depozytu jest obowiązany do:
1) zwołania nadzwyczajnego walnego zgromadzenia lub
2) umieszczenia spraw wskazanych przez Komisję w porządku obrad walnego
zgromadzenia.
5. W przypadku niewykonania obowiązków, o których mowa w ust. 4, do
żądania Komisji stosuje się odpowiednio przepisy art. 401 § 1 i 3 ustawy z dnia
15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych.
6. Komisja może nakazać radzie nadzorczej Krajowego Depozytu niezwłoczne
podjęcie, jednak nie później niż w terminie 10 dni roboczych, uchwały w określonej
sprawie.
7. Komisja może zaskarżyć do sądu uchwałę walnego zgromadzenia lub rady
nadzorczej Krajowego Depozytu, w terminie 30 dni od dnia powzięcia wiadomości
o uchwale, w drodze powództwa o jej uchylenie, jeżeli uchwała narusza przepisy
prawa, postanowienia statutu, regulaminu lub zasady bezpieczeństwa obrotu albo
jeżeli została podjęta z naruszeniem przepisów prawa, postanowień statutu lub
regulaminu.
8. W razie powzięcia wątpliwości co do prawidłowości lub rzetelności
sprawozdań finansowych albo innych informacji finansowych, których obowiązek
sporządzenia wynika z odrębnych przepisów, lub prawidłowości prowadzenia ksiąg
rachunkowych, Komisja może zlecić kontrolę tych sprawozdań, informacji i ksiąg
rachunkowych firmie audytorskiej. W przypadku gdy kontrola wykaże istnienie
istotnych nieprawidłowości, Krajowy Depozyt zwraca Komisji koszty
przeprowadzenia kontroli.
9. Przepisy ust. 1–8 stosuje się odpowiednio do nadzoru sprawowanego przez
Komisję nad CCP oraz spółką, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie
czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1–6 lub ust. 2.
Art. 64a. 1. Na żądanie Prezesa Narodowego Banku Polskiego osoby wchodzące
w skład zarządu Krajowego Depozytu lub pozostające z Krajowym Depozytem w
stosunku pracy są obowiązane do udzielenia, w terminie określonym w żądaniu, jednak nie krótszym niż 7 dni, pisemnych informacji w sprawach dotyczących działalności Krajowego Depozytu w zakresie dokonywania rozrachunku lub
rozliczania transakcji, których przedmiotem są instrumenty finansowe.
W uzasadnionych przypadkach Prezes Narodowego Banku Polskiego może żądać
udzielenia tych informacji w krótszym terminie.
2. W przypadku gdy w opinii Prezesa Narodowego Banku Polskiego działalność
Krajowego Depozytu w zakresie dokonywania rozrachunku lub rozliczania transakcji,
których przedmiotem są instrumenty finansowe, nie zapewnia bezpiecznego
i sprawnego funkcjonowania systemów rozrachunku prowadzonych przez Krajowy
Depozyt, Prezes Narodowego Banku Polskiego zawiadamia o tym Przewodniczącego
Komisji.
3. Przepisy, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się odpowiednio do CCP oraz
spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań,
o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1–6 lub ust. 2.
art. 65.
więcej
zawieranych na rynku regulowanym, uczestnicy są zobowiązani do wnoszenia do
Krajowego Depozytu wpłat, z których tworzy się fundusz zabezpieczający prawidłowe wykonanie zobowiązań wynikających z tych transakcji, zwany dalej „funduszem rozliczeniowym”.
2. Fundusz rozliczeniowy zapewnia rozliczanie transakcji zawieranych na rynku
regulowanym, w zakresie określonym w regulaminie funduszu rozliczeniowego.
3. Krajowy Depozyt może zarządzać środkami funduszu rozliczeniowego.
4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio do spółki, której Krajowy Depozyt
przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2
pkt 1, oraz uczestników tej spółki.
art. 66.
więcej
w zależności od poziomu zobowiązań, które mogą powstać w wyniku rozliczanej
przez niego działalności uczestnika w zakresie wskazanym w art. 65 ust. 2. Wysokość
wpłat może być również uzależniona od sytuacji finansowej uczestnika.
2. Rada nadzorcza Krajowego Depozytu, na wniosek zarządu, uchwala
regulamin określający sposób tworzenia i wykorzystywania funduszu rozliczeniowego. Regulamin i jego zmiany podlegają zatwierdzeniu przez Komisję po zasięgnięciu opinii Prezesa Narodowego Banku Polskiego.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do spółki, której Krajowy Depozyt
przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2
pkt 1.
art. 67.
więcej
łączną uczestników. Nie wyłącza to możliwości indywidualnego określania
obowiązków uczestnika w związku z wykorzystaniem funduszu rozliczeniowego,
spowodowanym przez działania tego uczestnika.
2. Fundusz rozliczeniowy może składać się z wyodrębnionych funkcjonalnie
części, z których każda zawiera środki przeznaczone na zabezpieczenie rozliczenia
transakcji zawieranych na poszczególnych rynkach lub na zabezpieczenie rozliczenia
określonych rodzajów transakcji.
3. Do środków funduszu rozliczeniowego stosuje się odpowiednio art. 45e.
art. 68.
więcej
organizującym ASO, prowadzić fundusz zabezpieczający prawidłowe rozliczanie
transakcji zawieranych w tym obrocie. Do środków takiego funduszu stosuje się
odpowiednio przepisy art. 45e.
2. Fundusz, o którym mowa w ust. 1, tworzony jest z wpłat uczestników.
Wysokość wpłat określa Krajowy Depozyt w zależności od poziomu zobowiązań,
które mogą powstać w wyniku rozliczania przez niego transakcji zawieranych przez
danego uczestnika w ASO.
3. Masa majątkowa funduszu, o którym mowa w ust. 1, stanowi współwłasność
łączną uczestników. Nie wyłącza to możliwości indywidualnego określenia
obowiązków uczestnika w związku z wykorzystaniem środków funduszu
rozliczeniowego spowodowanym przez działania tego uczestnika.
4. Krajowy Depozyt może zarządzać środkami funduszu, o którym mowa w ust. 1.
5. Zasady tworzenia i wykorzystywania środków funduszu, o którym mowa
w ust. 1, oraz związane z jego funkcjonowaniem prawa i obowiązki uczestników
określa regulamin ustalany przez Krajowy Depozyt w uzgodnieniu z podmiotem
organizującym ASO.
6. Przepisy ust. 1–5 stosuje się odpowiednio do spółki, której Krajowy Depozyt
przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 2.
7. Krajowy Depozyt lub spółka, której Krajowy Depozyt przekazał
wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2, może
również prowadzić fundusze zabezpieczające prawidłowe rozliczanie transakcji
zawieranych poza obrotem zorganizowanym. Do środków takich funduszy stosuje się
odpowiednio przepisy ust. 2 i 3 oraz art. 45e.
Art. 68a. 1. Przez izbę rozliczeniową rozumie się zespół osób, urządzeń
i środków technicznych utworzony w celu organizacji i prowadzenia rozliczeń
transakcji zawieranych:
1) w systemie obrotu instrumentami finansowymi lub
2) poza systemem obrotu instrumentami finansowymi, których przedmiotem są
instrumenty finansowe – jeżeli na podstawie przepisów prawa podlegają
obowiązkowi rozliczenia przez podmiot rozliczający.
2. Przez izbę rozrachunkową rozumie się zespół osób, urządzeń i środków
technicznych utworzony w celu organizacji i prowadzenia rozrachunku transakcji,
o których mowa w ust. 1.
3. Izba rozliczeniowa lub izba rozrachunkowa mogą być prowadzone wyłącznie
przez spółkę akcyjną.
4. Przedmiotem działalności spółki prowadzącej izbę rozliczeniową lub izbę
rozrachunkową może być wyłącznie prowadzenie izby lub wykonywanie innych
czynności związanych z organizowaniem i prowadzeniem odpowiednio rozliczeń lub
rozrachunku transakcji, o których mowa w ust. 1 i 2. Spółka prowadząca izbę
rozliczeniową lub izbę rozrachunkową może także, w ramach prowadzenia izby
rozliczeniowej lub izby rozrachunkowej, odpowiednio rozliczać lub dokonywać
rozrachunku innych niż wskazane w ust. 1 pkt 2 transakcji zawartych poza systemem
obrotu instrumentami finansowymi.
4a. Przedmiotem działalności spółki prowadzącej izbę rozliczeniową może być
również wykonywanie czynności przewidzianych dla systemu rozliczeniowego,
o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 31 rozporządzenia 1031/2010 na zasadach
określonych w tym rozporządzeniu, na podstawie umowy z podmiotem prowadzącym platformę aukcyjną.
4b. Przedmiotem działalności spółki prowadzącej izbę rozrachunkową może być
również wykonywanie czynności przewidzianych dla systemu rozrachunkowego,
o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 36 rozporządzenia 1031/2010, na zasadach
określonych w tym rozporządzeniu, na podstawie umowy z podmiotem prowadzącym
platformę aukcyjną.
4c. Spółka prowadząca izbę rozliczeniową lub izbę rozrachunkową może
uczestniczyć w rozrachunkach dokonywanych przez Narodowy Bank Polski na
zasadach stosowanych w przypadku rozrachunków międzybankowych, w zakresie
niezbędnym do realizacji zadań określonych w ust. 4–4b.
5. Prowadzenie izby rozliczeniowej lub izby rozrachunkowej wymaga
zezwolenia Komisji, wydanego po zasięgnięciu opinii Prezesa Narodowego Banku
Polskiego. Komisja odmawia wydania zezwolenia na prowadzenie izby
rozliczeniowej lub izby rozrachunkowej, jeżeli z analizy wniosku i dołączonych do
niego dokumentów wynika, że wnioskodawca nie zapewni prowadzenia działalności
w sposób niezagrażający bezpieczeństwu obrotu instrumentami finansowymi lub
należycie zabezpieczający interesy uczestników tego obrotu.
6. Wniosek o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w ust. 5, powinien zawierać:
1) firmę, siedzibę i adres wnioskodawcy;
2) dane osobowe członków zarządu, rady nadzorczej, komisji rewizyjnej, o ile jest
przewidziana, jak również innych osób, które odpowiadają za rozpoczęcie
działalności izby lub będą nią kierować;
3) informacje o kwalifikacjach zawodowych oraz dotychczasowym przebiegu
pracy zawodowej osób, o których mowa w pkt 2;
4) przewidywaną wysokość kapitału własnego, pożyczek i kredytów
przeznaczonych na uruchomienie izby oraz określenie sposobu finansowania
działalności;
5) dane o wysokości i strukturze kapitałów wnioskodawcy oraz źródłach ich
pochodzenia;
6) listę akcjonariuszy wnioskodawcy, obejmującą w stosunku do osób:
a) prawnych – dane, o których mowa w pkt 1 i 2,
b) fizycznych – imię, nazwisko, adres
– wraz ze wskazaniem posiadanej przez nich liczby akcji oraz wynikającego
z nich udziału w ogólnej liczbie głosów na walnym zgromadzeniu i udziału
w kapitale zakładowym;
7) informację o podmiotach dominujących i zależnych wobec akcjonariuszy
wnioskodawcy, obejmującą dane, o których mowa w pkt 1.
7. Do wniosku, o którym mowa w ust. 6, należy dołączyć regulamin izby, listę
podmiotów, które zobowiązały się do uczestnictwa w danej izbie ze wskazaniem
miejsca prowadzenia przez nie działalności, oraz analizę ekonomiczno-finansową
możliwości prowadzenia przez izbę rozliczeń lub rozrachunków transakcji przez okres
co najmniej 3 lat.
8. Spółka prowadząca izbę niezwłocznie informuje Komisję o każdej zmianie
danych, o których mowa w ust. 6 i 7.
9. Minimalna wysokość kapitału własnego spółki prowadzącej izbę
rozliczeniową wynosi 10 000 000 zł.
10. Minimalna wysokość kapitału własnego spółki prowadzącej izbę
rozrachunkową wynosi 5 000 000 zł.
11. Spółka akcyjna może prowadzić jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę
rozrachunkową pod warunkiem spełnienia wymogów określonych dla prowadzenia
każdej z tych izb. Minimalna wysokość kapitału własnego spółki prowadzącej izbę
rozliczeniową i izbę rozrachunkową wynosi 10 000 000 zł.
12. Przepisy art. 64 ust. 1–8 stosuje się odpowiednio do nadzoru sprawowanego
przez Komisję nad działalnością izby rozliczeniowej i izby rozrachunkowej.
13. Do spółki prowadzącej izbę rozliczeniową lub izbę rozrachunkową przepis
art. 64a stosuje się odpowiednio.
14. Spółka akcyjna prowadząca jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę
rozrachunkową, po uprzednim zawiadomieniu Komisji, może wykonywać funkcję
giełdowej izby rozrachunkowej w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r.
o giełdach towarowych. Do takiej spółki stosuje się odpowiednio przepisy ustawy
z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych dotyczące giełdowej izby
rozrachunkowej, z wyłączeniem art. 14 ust. 3 i ust. 5–7, art. 16 ust. 1 zdanie drugie
i art. 18 tej ustawy.
14a. Spółka akcyjna, o której mowa w ust. 14, może być stroną transakcji na
giełdzie towarowej w celu dokonania rozliczeń transakcji zawartych przez członków giełdy lub w celu dokonania rozliczenia transakcji zawartych przez członków giełdy
i spółkę prowadzącą giełdę realizowanych przy wykorzystaniu udostępnionych
zdolności przesyłowych zarządzanych przez operatora systemu przesyłowego
elektroenergetycznego lub operatora systemu przesyłowego gazowego zgodnie
z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne.
15. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 14, spółka dołącza regulamin
giełdowej izby rozrachunkowej, do którego stosuje się art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze
i ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych. O każdej
zmianie regulaminu giełdowej izby rozrachunkowej spółka informuje Komisję.
16. Komisja może, w terminie 30 dni odpowiednio od dnia otrzymania
zawiadomienia, o którym mowa w ust. 14, albo od dnia otrzymania informacji
o zmianie regulaminu giełdowej izby rozrachunkowej, zgłosić sprzeciw wobec rozpoczęcia organizacji i prowadzenia rozliczeń transakcji giełdowych przez spółkę albo ich kontynuowania, jeżeli mogłoby to naruszyć bezpieczeństwo obrotu instrumentami finansowymi lub obrotu towarami giełdowymi.
Art. 68b. 1. Regulaminy izby rozliczeniowej i izby rozrachunkowej oraz ich
zmiany są zatwierdzane przez Komisję. Zatwierdzenie regulaminu i jego zmian,
w zakresie wskazanym odpowiednio w ust. 2 pkt 1, 2, 4, 4a, 7 i 8 oraz ust. 3 pkt 1, 3,
4 i 7, a także art. 45h ust. 4, jest dokonywane po zasięgnięciu opinii Prezesa
Narodowego Banku Polskiego. Przepis art. 50 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
2. Regulamin izby rozliczeniowej określa w szczególności:
1) prawa i obowiązki uczestników izby rozliczeniowej, tryb i szczegółowe zasady
postępowania w związku z nabywaniem lub utratą statusu uczestnika;
2) sposób i tryb określania wzajemnych zobowiązań i należności uczestników izby
rozliczeniowej;
3) (uchylony)
4) sposób i tryb rozliczania transakcji zawieranych przez uczestników;
4a) procedury stosowane na wypadek niedostarczenia w odpowiednim terminie
papierów wartościowych niezbędnych do dokonania rozrachunku transakcji,
spełniające wymogi określone w art. 15 rozporządzenia 236/2012;
5) sposób naliczania i wysokość opłat pobieranych przez spółkę prowadzącą izbę
rozliczeniową za czynności dokonywane na rzecz uczestników;
6) środki dyscyplinujące i porządkowe, które mogą być stosowane wobec
uczestników naruszających obowiązki wynikające z uczestnictwa, oraz zasady
i tryb ich stosowania;
7) sposób organizacji systemu zabezpieczania płynności rozliczania transakcji;
8) moment wprowadzenia zlecenia rozrachunku do systemu rozrachunku oraz
moment, od którego zlecenie rozrachunku nie może zostać odwołane przez
uczestnika lub osobę trzecią.
3. Regulamin izby rozrachunkowej określa w szczególności:
1) prawa i obowiązki uczestników izby rozrachunkowej, tryb i szczegółowe zasady
postępowania w związku z nabywaniem lub utratą statusu uczestnika;
2) (uchylony)
3) sposób i tryb rozrachunku transakcji zawieranych przez uczestników;
4) sposób obsługi rachunków pieniężnych uczestników;
5) sposób naliczania i wysokość opłat pobieranych przez spółkę prowadzącą izbę
rozrachunkową za czynności dokonywane na rzecz uczestników;
6) środki dyscyplinujące i porządkowe, które mogą być stosowane wobec
uczestników naruszających obowiązki wynikające z uczestnictwa, oraz zasady
i tryb ich stosowania;
7) moment wprowadzenia zlecenia rozrachunku do systemu rozrachunku oraz
moment, od którego zlecenie rozrachunku nie może zostać odwołane przez
uczestnika lub osobę trzecią.
4. Spółka prowadząca izbę rozliczeniową oraz spółka prowadząca izbę
rozrachunkową publikują regulamin i jego zmiany w taki sposób, aby były one
dostępne dla wszystkich uczestników danej izby co najmniej na 2 tygodnie przed
dniem ich wejścia w życie.
Art. 68c. 1. Organizując i prowadząc rozliczenie transakcji, o których mowa
w art. 68a ust. 1, izba rozliczeniowa ustala w szczególności zakres obowiązków stron
transakcji lub uczestników będących stronami rozliczenia w celu prawidłowego
spełnienia przez strony świadczeń pieniężnych lub niepieniężnych, wynikających
z zawartych transakcji.
2. Spółka prowadząca izbę rozliczeniową organizuje system zabezpieczania
płynności rozliczania transakcji zawieranych na rynku regulowanym, a w przypadku rozliczania transakcji zawartych w ASO lub na OTF – może organizować system
zabezpieczania płynności rozliczania transakcji zawieranych w tych systemach.
3. Spółka prowadząca izbę rozliczeniową może występować jako strona
transakcji zawieranych na rynku regulowanym, w ASO lub na OTF w związku
z funkcjonowaniem odpowiednio systemów, o których mowa w ust. 2, zgodnie z ich celem.
Art. 68d. 1. Uczestnicy izby rozliczeniowej rozliczającej transakcje zawierane
na rynku regulowanym są zobowiązani do wnoszenia do izby rozliczeniowej wpłat,
z których tworzy się fundusz zabezpieczający prawidłowe wykonanie zobowiązań
wynikających z tych transakcji.
2. Fundusz, o którym mowa w ust. 1, zapewnia rozliczenie transakcji
zawieranych na rynku regulowanym w zakresie określonym w regulaminie funduszu,
o którym mowa w ust. 1. Izba rozliczeniowa może zarządzać środkami funduszu,
o którym mowa w ust. 1.
3. Regulamin funduszu, o którym mowa w ust. 1, i jego zmiany podlegają
zatwierdzeniu przez Komisję po zasięgnięciu opinii Prezesa Narodowego Banku
Polskiego.
4. Do sposobu tworzenia funduszu, o którym mowa w ust. 1, oraz do
obowiązków uczestników izby rozliczeniowej stosuje się odpowiednio art. 66 i art. 67.
Do środków funduszu, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio art. 45e.
5. Izba rozliczeniowa może również na podstawie umowy z podmiotem
prowadzącym ASO lub OTF prowadzić fundusz zabezpieczający prawidłowe
rozliczanie transakcji w tych systemach.
Art. 68e. Podmiotowi, który uzyskał zezwolenie Komisji na prowadzenie
rachunków papierów wartościowych i rachunków zbiorczych albo który zamierza
prowadzić takie rachunki na podstawie art. 117 i spełnia wymogi określone
w regulaminie izby rozrachunkowej, przysługuje roszczenie o zawarcie umowy
o uczestnictwo w tej izbie rozrachunkowej.
Art. 68f. 1. Podmioty prowadzące depozyt papierów wartościowych, system
rejestracji instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi lub
system rozrachunku przekazują Prezesowi Narodowego Banku Polskiego dane
dotyczące bieżącego funkcjonowania prowadzonego depozytu papierów wartościowych lub systemu rejestracji instrumentów finansowych niebędących
papierami wartościowymi, podmiotu prowadzącego depozyt papierów
wartościowych, system rejestracji instrumentów finansowych niebędących papierami
wartościowymi lub system rozrachunku, a także dokonywania rozrachunku lub
rozliczeń.
2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, przekazują Prezesowi Narodowego Banku
Polskiego informacje o zdarzeniach zaistniałych w związku z prowadzeniem depozytu
papierów wartościowych, systemu rejestracji instrumentów finansowych niebędących
papierami wartościowymi lub systemu rozrachunku, mających lub mogących mieć
negatywny wpływ na sprawne lub bezpieczne jego funkcjonowanie (incydent).
3. Dane i informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, są przekazywane w postaci
elektronicznej z wykorzystaniem odpowiednich certyfikatów wydanych przez
Narodowy Bank Polski lub innych form uwierzytelniania stosowanych przez
Narodowy Bank Polski, chyba, że są one publikowane na stronie internetowej
podmiotu, o którym mowa w ust. 1.
4. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu opinii
Prezesa Narodowego Banku Polskiego, określi, w drodze rozporządzenia, termin
przekazywania oraz szczegółowy zakres przekazywanych danych, o których mowa w
ust. 1, oraz informacji o zaistniałych incydentach, o których mowa w ust. 2, mając na
względzie konieczność zapewnienia prawidłowości, bezpieczeństwa i sprawności
funkcjonowania depozytu papierów wartościowych, systemu rejestracji instrumentów
finansowych niebędących papierami wartościowymi i systemu rozrachunku oraz
kompletności i wiarygodności tych danych i informacji.
Art. 68g. 1. Krajowy Depozyt, spółka, której Krajowy Depozyt przekazał
wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1–6 lub
ust. 2, CCP oraz spółki prowadzące izbę rozliczeniową lub izbę rozrachunkową
informują Prezesa Narodowego Banku Polskiego o:
1) rozpoczęciu funkcjonowania systemu rozrachunku, dołączając listę uczestników
tego systemu, przy czym za rozpoczęcie funkcjonowania systemu rozrachunku
uważa się wprowadzenie do systemu pierwszego zlecenia rozrachunku, o którym
mowa w art. 1 pkt 12 lit. b ustawy o ostateczności rozrachunku,
2) zakończeniu funkcjonowania systemu rozrachunku albo systemach, które
zakończyły funkcjonowanie, jeżeli zakończenie funkcjonowania nie dotyczy
wszystkich prowadzonych systemów rozrachunku,
3) zmianie listy uczestników prowadzonego systemu rozrachunku, w tym zmianie
uczestników pośrednich, jeżeli zostali oni uznani za uczestników zgodnie z art.
2a ustawy o ostateczności rozrachunku,
4) zmianie danych dotyczących firmy, siedziby i adresu podmiotu prowadzącego
system rozrachunku
– w terminie 7 dni od dnia wystąpienia takiego zdarzenia.
2. W przypadku powzięcia informacji o niewykonywaniu lub nienależytym
wykonywaniu obowiązków określonych w ust. 1 Prezes Narodowego Banku
Polskiego informuje o tym Przewodniczącego Komisji.
Art. 68h. 1. W przypadku zmiany wniosku o zatwierdzenie regulaminu, o
którym mowa w art. 48 ust. 15, art. 50 ust. 2, art. 66 ust. 2, art. 68b ust. 1 i art. 68d ust.
3, wpływającej na proponowaną treść regulaminu podmiot składający wniosek
przedkłada Komisji tekst jednolity regulaminu uwzględniający proponowane zmiany.
2. Do wniosku o zatwierdzenie zmian w regulaminie w przypadkach, o których
mowa w art. 48 ust. 16, art. 50 ust. 2, art. 66 ust. 2, art. 68b ust. 1 i art. 68d ust. 3,
dołącza się tekst jednolity regulaminu uwzględniający proponowane zmiany.
3. Opinie, o których mowa w art. 48 ust. 16, art. 50 ust. 2, art. 66 ust. 2, art. 68a
ust. 5, art. 68b ust. 1 i art. 68d ust. 3, Prezes Narodowego Banku Polskiego wydaje w
terminie miesiąca od dnia otrzymania żądania Komisji.
Art. 68i. 1. Ilekroć w niniejszym dziale jest mowa o:
1) pośredniku – należy przez to rozumieć:
a) Krajowy Depozyt,
b) spółkę, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności
z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1,
c) centralny depozyt papierów wartościowych,
d) firmę inwestycyjną świadczącą usługi, o których mowa
w art. 69 ust. 4 pkt 1,
e) bank, o którym mowa w art. 119 ust. 1;
2) spółce giełdowej – należy przez to rozumieć spółkę z siedzibą na terytorium
państwa członkowskiego, której co najmniej jedna akcja jest dopuszczona
do obrotu na rynku regulowanym lub na zagranicznym rynku
regulowanym.
2. Przepisy niniejszego działu dotyczące pośredników stosuje się także do
podmiotów mających siedzibę na terytorium państwa innego niż państwo
członkowskie, prowadzących, na podstawie przepisów obowiązujących w tym
państwie, działalność polegającą na przechowywaniu akcji, administrowaniu
akcjami lub prowadzeniu rachunków papierów wartościowych w imieniu
akcjonariuszy lub innych osób, jeżeli świadczą oni takie usługi w zakresie akcji
spółek giełdowych na rzecz mających miejsce zamieszkania lub siedzibę na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej akcjonariuszy takich spółek lub innych
pośredników.
Art. 68j. 1. Na żądanie spółki giełdowej lub osoby upoważnionej przez
spółkę giełdową podmioty prowadzące rachunki papierów wartościowych lub
rachunki zbiorcze są obowiązane udostępnić spółce giełdowej lub tej osobie
informacje umożliwiające identyfikację akcjonariuszy spółki giełdowej oraz
liczby wyemitowanych przez nią akcji, posiadanych przez każdego z tych
akcjonariuszy, według stanu na wskazany w tym żądaniu dzień, przypadający nie
wcześniej niż na dzień jego złożenia.
2. Do żądania, o którym mowa w ust. 1, a także do informacji, o których
mowa w ust. 1, przekazywanych w odpowiedzi na to żądanie, stosuje się przepisy
rozporządzenia 2018/1212.
3. W przypadku gdy akcje spółki giełdowej są rejestrowane w depozycie
papierów wartościowych, spółka ta może zebrać informacje, o których mowa
w ust. 1, za pośrednictwem Krajowego Depozytu. W takim przypadku spółka
giełdowa lub upoważniona przez nią osoba powinny złożyć żądanie, o którym
mowa w ust. 1, do Krajowego Depozytu, a żądanie to powinno wskazywać
Krajowy Depozyt jako upoważnionego odbiorcę informacji, o których mowa
w ust. 1, oraz zawierać dyspozycję jego dalszego przekazywania.
4. Krajowy Depozyt niezwłocznie przekazuje żądanie, o którym mowa
w ust. 1, uczestnikom prowadzącym rachunki papierów wartościowych lub
rachunki zbiorcze.
5. Jeżeli akcje, których dotyczy żądanie, o którym mowa w ust. 1, są
rejestrowane na rachunku zbiorczym, podmiot prowadzący ten rachunek
niezwłocznie przekazuje to żądanie posiadaczowi tego rachunku, chyba że
żądanie to nie zawiera takiej dyspozycji.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, w dniu roboczym następującym
po dniu wskazanym w żądaniu, o którym mowa w ust. 1, jako termin emitenta
w rozumieniu art. 1 pkt 14 rozporządzenia 2018/1212, Krajowy Depozyt
udostępnia spółce giełdowej, przy wykorzystaniu środków komunikacji
elektronicznej, informacje, o których mowa w ust. 1, otrzymane od uczestników,
a także sporządzone na podstawie zapisów na rachunkach papierów
wartościowych prowadzonych przez Krajowy Depozyt.
7. Spółka giełdowa może żądać sprostowania niekompletnych lub
nieprawidłowych informacji przekazanych jej w odpowiedzi na żądanie,
o którym mowa w ust. 1. W takim przypadku przepisy ust. 1–6 stosuje się
odpowiednio.
8. Przepisy ust. 3–6, w zakresie dotyczącym Krajowego Depozytu, stosuje się
odpowiednio do spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie
czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1.
Art. 68k. 1. Pośrednik niezwłocznie przekazuje akcjonariuszom spółki
giełdowej lub ich pełnomocnikom informacje, które ta spółka udostępnia swoim
akcjonariuszom w celu umożliwienia im wykonywania praw związanych
z posiadanymi przez nich akcjami.
2. W przypadku gdy informacje, o których mowa w ust. 1, są udostępniane
na stronie internetowej spółki giełdowej, pośrednik przekazuje akcjonariuszom
lub ich pełnomocnikom informację o adresie strony internetowej, na której
informacje te są udostępniane.
3. Informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, są przez spółkę giełdową
przekazywane pośrednikom zgodnie z przepisami rozporządzenia 2018/1212.
4. Przepisów ust. 1–3 nie stosuje się w przypadku, gdy spółka giełdowa
przekaże informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, bezpośrednio akcjonariuszom
lub ich pełnomocnikom.
5. Pośrednik niezwłocznie przekazuje spółce giełdowej otrzymane od
akcjonariuszy informacje kierowane do tej spółki związane z wykonywaniem
praw wynikających z ich akcji.
6. Pośrednicy przekazują między sobą informacje, o których mowa w ust. 1,
2 i 5, na zasadach określonych w przepisach rozporządzenia 2018/1212.
Pośrednik nie przekazuje takich informacji innemu pośrednikowi, jeżeli
informacje, o których mowa w ust. 1, 2 i 5, mogą być przekazane spółce,
akcjonariuszowi lub jego pełnomocnikowi bezpośrednio przez tego pośrednika.
Art. 68l. 1. Na wniosek akcjonariusza spółki giełdowej pośrednik
przekazuje:
1) akcjonariuszowi informację o liczbie posiadanych przez niego akcji według
stanu na dzień rejestracji uczestnictwa w walnym zgromadzeniu
w rozumieniu art. 4061 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks
spółek handlowych;
2) spółce giełdowej zawiadomienie o udziale akcjonariusza lub jego
pełnomocnika w walnym zgromadzeniu.
2. Do czynności, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy
rozporządzenia 2018/1212.
Art. 68m. 1. Pośrednicy udostępniają publicznie informacje
o wynagrodzeniu oraz opłatach za usługi świadczone na podstawie przepisów
niniejszego działu.
2. Wynagrodzenie oraz opłaty za usługi świadczone na podstawie przepisów
niniejszego działu przez pośredników są niedyskryminujące i proporcjonalne do
faktycznych kosztów poniesionych w związku ze świadczeniem usług.
3. Jeżeli jest to uzasadnione zróżnicowaniem faktycznych kosztów
poniesionych w związku ze świadczeniem usług, pośrednicy mogą pobierać od
podmiotów mających swoją siedzibę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
wyższe wynagrodzenie i opłaty za usługi świadczone na podstawie przepisów niniejszego działu, niż wynagrodzenie i opłaty pobierane od podmiotów mających
swoją siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 68n. 1. Dane osobowe akcjonariuszy przetwarzane na podstawie
przepisów niniejszego działu mogą być przetwarzane wyłącznie w celu
umożliwienia spółce giełdowej identyfikacji swoich akcjonariuszy, zapewnienia
bezpośredniej komunikacji z nimi oraz ułatwienia wykonywania praw
akcjonariuszy i zaangażowania w sprawy spółki.
2. Spółka giełdowa zaprzestaje przetwarzania danych osobowych
akcjonariusza przetwarzanych na podstawie przepisów niniejszego działu
najpóźniej z upływem 12 miesięcy od dnia powzięcia informacji o tym, że dana
osoba przestała być akcjonariuszem spółki.
art. 69.
więcej
wydanego na wniosek, o którym mowa w art. 82, złożony przez zainteresowany
podmiot.
2. Działalność maklerska, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 3 i 5 oraz art. 70, obejmuje
wykonywanie czynności polegających na:
1) przyjmowaniu i przekazywaniu zleceń nabycia lub zbycia instrumentów
finansowych;
2) wykonywaniu zleceń, o których mowa w pkt 1, na rachunek dającego zlecenie;
3) nabywaniu lub zbywaniu na własny rachunek instrumentów finansowych;
4) zarządzaniu portfelami, w skład których wchodzi jeden lub większa liczba
instrumentów finansowych;
5) doradztwie inwestycyjnym;
6) oferowaniu instrumentów finansowych;
7) świadczeniu usług w wykonaniu zawartych umów o gwarancję emisji lub
zawieraniu i wykonywaniu innych umów o podobnym charakterze, jeżeli ich
przedmiotem są instrumenty finansowe;
8) prowadzeniu ASO;
9) prowadzeniu OTF.
3. (uchylony)
4. Działalnością maklerską jest również wykonywanie przez firmę inwestycyjną
czynności polegających na:
1) przechowywaniu lub rejestrowaniu instrumentów finansowych, w tym
prowadzeniu rachunków papierów wartościowych, rachunków derywatów i
rachunków zbiorczych, oraz prowadzeniu rachunków pieniężnych;
2) udzielaniu pożyczek pieniężnych w celu dokonania transakcji, której
przedmiotem jest jeden lub większa liczba instrumentów finansowych, jeżeli
transakcja ma być dokonana za pośrednictwem firmy inwestycyjnej udzielającej
pożyczki;
3) doradztwie dla przedsiębiorstw w zakresie struktury kapitałowej, strategii
przedsiębiorstwa lub innych zagadnień związanych z taką strukturą lub strategią;
4) doradztwie i innych usługach w zakresie łączenia, podziału oraz przejmowania
przedsiębiorstw;
5) wymianie walutowej, w przypadku gdy jest to związane z działalnością
maklerską w zakresie wskazanym w ust. 2;
6) sporządzaniu analiz inwestycyjnych, analiz finansowych oraz innych
rekomendacji o charakterze ogólnym dotyczących transakcji w zakresie
instrumentów finansowych;
7) świadczeniu usług dodatkowych związanych z umową o gwarancję emisji;
8) wykonywaniu czynności określonych w pkt 1–7 oraz w ust. 2, których
przedmiotem są instrumenty bazowe instrumentów pochodnych, wskazanych
w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. d–f oraz i, jeżeli czynności te pozostają w związku
z działalnością maklerską.
Art. 69a. (uchylony).
Art. 69b. (uchylony).
Art. 69c. (uchylony).
Art. 69d. (uchylony).
Art. 69e. (uchylony).
Art. 69f. 1. Dom maklerski może prowadzić działalność polegającą na
świadczeniu usług w zakresie udostępniania informacji o transakcjach po uzyskaniu
zezwolenia, o którym mowa w art. 131c.
2. Zezwolenie, o którym mowa w art. 131c, może być udzielone równocześnie z
udzieleniem zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej.
3. W przypadku odmowy udzielenia zezwolenia na prowadzenie działalności
maklerskiej Komisja może udzielić zezwolenia, o którym mowa w art. 131c.
Art. 69g. Komisja, wydając zezwolenie na prowadzenie ASO, może na wniosek
firmy inwestycyjnej wpisać firmę do rejestru, o którym mowa w art. 78g ust. 1, jeżeli
spełnione są warunki, o których mowa w art. 78g ust. 2 pkt 2–4.
Art. 69h. 1. Dom maklerski może świadczyć usługi pośrednictwa w zawieraniu
umowy lokaty strukturyzowanej lub wykonywać czynności odpowiadające
działalności, o której mowa w art. 69 ust. 2 pkt 5, w odniesieniu do lokat
strukturyzowanych.
2. W przypadku gdy dom maklerski wykonuje czynności, o których mowa
w ust. 1, przepisy art. 3a, art. 13b, art. 73 ust. 6a, art. 76, art. 82a ust. 1 i 3, art. 83a
ust. 3a–3f i 3h–4d, art. 83b ust. 1–3 i 7–17 oraz art. 83c–83j stosuje się odpowiednio,
z tym że do lokat strukturyzowanych, których konstrukcja nie utrudnia klientowi lub
potencjalnemu klientowi zrozumienia ryzyka związanego ze stopą zwrotu lub
zrozumienia kosztów likwidacji lokaty przed terminem, jeżeli spełnione są warunki
określone w art. 83h ust. 5 pkt 2–4, przepisów art. 83h ust. 1–4 nie stosuje się.
Art. 69i. W przypadku świadczenia przez firmę inwestycyjną usług w zakresie
produktów energetycznych będących przedmiotem obrotu hurtowego na OTF, które
muszą być wykonywane przez dostawę, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. e,
przepisy art. 73 ust. 4–5e i 5g–6a, art. 73a ust. 5, art. 83a ust. 3a–3c, art. 83b ust. 7
oraz art. 83c ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.
art. 70.
więcej
1) zakładów ubezpieczeń;
2) podmiotów wykonujących czynności określone w art. 69 ust. 2 wyłącznie na
rzecz podmiotów należących do tej samej grupy kapitałowej, do której należy
podmiot wykonujący te czynności, z zastrzeżeniem pkt 9;
3) podmiotów prowadzących działalność gospodarczą inną niż działalność
maklerska, wykonujących czynności określone w art. 69 ust. 2 w sposób
incydentalny w związku z prowadzoną działalnością, o ile działalność ta jest
regulowana przepisami lub podlega zasadom etyki zawodowej i o ile przepisy te
nie wyłączają możliwości wykonywania tych czynności;
4) podmiotów, które spośród czynności wymienionych w art. 69 ust. 2 wykonują
wyłącznie czynności określone w art. 69 ust. 2 pkt 3, których przedmiotem są
instrumenty finansowe inne niż towarowe instrumenty pochodne, uprawnienia
do emisji lub instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym są
uprawnienia do emisji, chyba że czynności te są wykonywane w ramach:
a) funkcji animatora rynku lub
b) członkostwa lub uczestnictwa w rynku regulowanym lub ASO, lub
w ramach bezpośredniego dostępu elektronicznego, z wyjątkiem
podmiotów niefinansowych, o których mowa w art. 2 pkt 1 rozporządzenia
2017/591, zawierających wskutek tych czynności transakcje, co do których,
zgodnie z art. 8 rozporządzenia 2017/591, uznano, że zmniejszają ryzyko
bezpośrednio związane z działalnością gospodarczą lub działalnością
w zakresie zarządzania aktywami i pasywami tych podmiotów lub grupy,
do której należą te podmioty, lub
c) stosowania techniki handlu algorytmicznego o wysokiej częstotliwości, lub
d) wykonywania zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych na
rachunek dającego zlecenie, w tym przez zestawianie zleceń;
5) członków Europejskiego Systemu Banków Centralnych i innych krajowych
podmiotów wykonujących podobne funkcje;
5a) organów publicznych powołanych do zarządzania długiem publicznym lub
uczestniczących w zarządzaniu tym długiem, w tym lokujących środki pieniężne
pochodzące z tego długu, banku państwowego w zakresie, w jakim działa na
zlecenie tych organów, oraz podmiotów, którym zgodnie z art. 13d zlecono
organizację rynku obrotu skarbowymi papierami wartościowymi lub
instrumentami finansowymi, których instrumentem bazowym jest skarbowy papier wartościowy, jako rynku poza systemem obrotu instrumentami finansowymi, z wyłączeniem innych niż bank państwowy podmiotów z udziałem
państwa, których przedmiot działalności obejmuje prowadzenie działalności
gospodarczej lub jest związany z nabywaniem pakietu udziałów w innych
podmiotach;
5b) Europejskiego Mechanizmu Stabilności lub innych międzynarodowych
instytucji finansowych utworzonych przez co najmniej dwa państwa
członkowskie, których celem jest uruchamianie wsparcia finansowego lub
świadczenia pomocy finansowej na rzecz swoich członków znajdujących się
w trudnej sytuacji finansowej lub w stosunku do których istnieje zagrożenie
wystąpienia takiej sytuacji;
6) funduszy inwestycyjnych, alternatywnych spółek inwestycyjnych, towarzystw
funduszy inwestycyjnych oraz zarządzających ASI w rozumieniu ustawy
o funduszach inwestycyjnych;
7) funduszy emerytalnych w rozumieniu ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r.
o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych;
8) przechowywania aktywów funduszy oraz spółek, o których mowa w pkt 6 lub 7,
i zarządzania tymi funduszami i spółkami;
9) podmiotów, które prowadzą wyłącznie działalność, określoną w art. 69 ust. 2,
polegającą na zarządzaniu funduszem emerytalnym, wykonując czynności
określone w art. 69 ust. 2 na rzecz podmiotów należących do tej samej grupy
kapitałowej, do której należy podmiot wykonujący te czynności;
10) podmiotów:
a) które spośród czynności wymienionych w art. 69 ust. 2 wykonują
wyłącznie czynności określone w art. 69 ust. 2 pkt 3, których przedmiotem
są towarowe instrumenty pochodne, uprawnienia do emisji lub instrumenty
pochodne, których instrumentem bazowym są uprawnienia do emisji, w tym
animatorów rynku na tych instrumentach, z wyłączeniem podmiotów, które
wykonują transakcje na własny rachunek, wykonując zlecenia klientów, lub
b) wykonujących czynności określone w art. 69 ust. 2 pkt 1, 2 i 4–9, których
przedmiotem są towarowe instrumenty pochodne, uprawnienia do emisji lub
instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym są uprawnienia do emisji, na rzecz klientów i dostawców usług związanych z głównym przedmiotem działalności podmiotów wykonujących te czynności
– jeżeli czynności te mają charakter dodatkowy w stosunku do głównego
przedmiotu ich działalności, a główny przedmiot ich działalności nie obejmuje
działalności maklerskiej, wykonywania czynności, o których mowa w ust. 2, lub
wykonywania działalności animatora rynku, z tym że charakter przedmiotu
działalności tych podmiotów jest ustalany na podstawie przedmiotu działalności
grupy kapitałowej, do której te podmioty należą, oraz czynności te nie są
wykonywane w ramach wykorzystania techniki handlu algorytmicznego
o wysokiej częstotliwości, z zastrzeżeniem ust. 1f;
11) podmiotów świadczących usługę doradztwa inwestycyjnego w związku
z prowadzeniem działalności gospodarczej niebędącej działalnością maklerską,
o ile działalność ta jest regulowana przepisami i świadczenie tej usługi nie jest
odpłatne;
12) (uchylony)
13) (uchylony)
14) podmiotów, o których mowa w art. 32 ust. 2 ustawy o funduszach
inwestycyjnych;
15) operatorów statków powietrznych, o których mowa w art. 3 pkt 14 ustawy z dnia
12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów
cieplarnianych, lub podmiotów prowadzących instalację, o których mowa
w art. 3 pkt 16 tej ustawy, wykonujących spośród czynności wymienionych
w art. 69 ust. 2 wyłącznie czynności określone w art. 69 ust. 2 pkt 3, których
przedmiotem są uprawnienia do emisji, chyba że czynności te są wykonywane w ramach:
a) wykonywania zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych na
rachunek dającego zlecenie lub
b) wykorzystania techniki handlu algorytmicznego o wysokiej częstotliwości;
16) operatorów systemu przesyłowego, o których mowa w art. 3 pkt 24 ustawy
z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, wykonujących w celu
wykonywania zadań operatora czynności, o których mowa w art. 69 ust. 2,
mające za przedmiot towarowe instrumenty pochodne, oraz podmiotów, które
w tym zakresie wykonują czynności w celu realizacji powierzonej przez operatorów całości lub części takich zadań, chyba że czynności te są wykonywane w ramach operacji na rynku wtórnym, w tym na platformie obrotu
finansowymi prawami przesyłowymi;
17) centralnych depozytów papierów wartościowych w związku z wykonywaniem
zadań w zakresie, w jakim jest to przewidziane w przepisach rozporządzenia
909/2014, z uwzględnieniem art. 73 tego rozporządzenia;
18) zagranicznych osób prawnych nieprowadzących działalności maklerskiej na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które w ramach bezpośredniego dostępu
elektronicznego wykonują czynności określone w art. 69 ust. 2 pkt 1–3,
w zakresie nabywania lub zbywania instrumentów finansowych na własny
rachunek, z wyłączeniem pełnienia funkcji animatora rynku, lub na rachunek
klientów mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa
innego niż państwo członkowskie.
1a. Przez wykonywanie czynności w sposób incydentalny, o którym mowa
w ust. 1 pkt 3, rozumie się spełnianie warunków przewidzianych
w art. 4 rozporządzenia 2017/565.
1b. Przez wykonywanie wyłącznie czynności określonych w art. 69 ust. 2 pkt 3,
o których mowa w ust. 1 pkt 10 lit. a, rozumie się również wykonanie zlecenia
w ramach transakcji pomiędzy podmiotami z grupy kapitałowej.
1c. Podmioty wykonujące zlecenia na podstawie ust. 1 pkt 10 lit. b, na rzecz
klientów lub dostawców, o których mowa w tym przepisie, mogą przy wykonywaniu
tych zleceń zawierać transakcje na własny rachunek.
1d. Wykonywanie zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych,
o których mowa w ust. 1 pkt 10, dokonywane w ramach wyłączenia, o którym mowa
w ust. 1 pkt 10, uznaje się za objęte zakresem tego wyłączenia.
1e. Przez charakter dodatkowy czynności w stosunku do głównego przedmiotu
działalności, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, rozumie się spełnianie warunków
przewidzianych w rozporządzeniu 2017/592.
1f. Podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 10, przed rozpoczęciem
wykonywania czynności, o których mowa w tym przepisie, informują Komisję
o zamiarze korzystania z wyłączenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 10. W przypadku
zamiaru korzystania z takiego wyłączenia w następnym roku kalendarzowym
podmioty te przekazują Komisji informację o takim zamiarze w terminie miesiąca od dnia dokonania obliczenia, o którym mowa w art. 4 rozporządzenia 2017/592, nie później jednak niż do dnia 30 kwietnia roku, w którym korzystają z tego wyłączenia.
1g. W przypadku niestwierdzenia podstaw do korzystania z wyłączenia,
o którym mowa w ust. 1 pkt 10, podmiot składa wniosek o udzielenie zezwolenia na
prowadzenie działalności maklerskiej w terminie 3 miesięcy od ostatniego dnia,
w którym był obowiązany poinformować Komisję zgodnie z ust. 1f, albo zaprzestaje
w tym terminie wykonywania czynności objętych takim wyłączeniem. W przypadku
złożenia wniosku o udzielenie zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej
czynności objęte wyłączeniem mogą być wykonywane bez zezwolenia do dnia,
w którym decyzja w przedmiocie złożonego wniosku stała się ostateczna.
1h. Na żądanie Komisji lub jej upoważnionego przedstawiciela osoby
uprawnione do reprezentowania podmiotów, o których mowa w ust. 1 pkt 10, lub
wchodzące w skład ich statutowych organów albo pozostające z tymi podmiotami
w stosunku pracy niezwłocznie sporządzają i przekazują, na koszt tych podmiotów,
kopie dokumentów i innych nośników informacji oraz udzielają pisemnych lub
ustnych wyjaśnień w zakresie korzystania z wyłączenia, o którym mowa
w ust. 1 pkt 10, niezbędnych do ustalenia, czy czynności mają charakter dodatkowy
w stosunku do głównego przedmiotu działalności.
1i. Podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 6–8 i 17, mogą korzystać również
z wyłączenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, również jeżeli wykonują czynności
określone w ust. 1 pkt 4 lit. a–d.
1j. Wyjątki określone w ust. 1 pkt 4, 10 i 15 mogą być stosowane łącznie.
2. Bank z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może, bez
zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej, wykonywać czynności
określone w:
1) art. 69 ust. 2 pkt 1–6 – o ile przedmiotem tych czynności są papiery
wartościowe, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2, lub inne niedopuszczone do
obrotu zorganizowanego instrumenty finansowe oraz obligacje, o których mowa
w art. 39p ust. 1 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych
oraz o Krajowym Funduszu Drogowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 72 i 278),
obligacje, o których mowa w art. 67 ust. 3 i art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 31 marca
2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych
z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568), a także obligacje, o których mowa w art. 34ga ust. 1
ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez
Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. z 2020 r. poz. 122);
2) art. 69 ust. 2 pkt 7;
3) art. 69 ust. 2 pkt 3 – o ile przedmiotem tych czynności są dopuszczone do obrotu
zorganizowanego obligacje, listy zastawne oraz inne zbywalne papiery
wartościowe inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom
wynikającym z zaciągniętego długu, inne niż określone w pkt 1, lub instrumenty
pochodne, których instrumentem bazowym są obligacje, listy zastawne, inne
zbywalne papiery wartościowe inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające
prawom wynikającym z zaciągniętego długu, stopa procentowa lub waluta.
3. Wykonywanie przez bank, zgodnie z ust. 2, czynności, o których mowa
w art. 69 ust. 2 pkt 1–7, nie stanowi działalności maklerskiej.
4. W zakresie wykonywania czynności, o których mowa w art. 69 ust. 2 pkt 1–7,
do banku, o którym mowa w ust. 2, stosuje się odpowiednio przepisy art. 3a, art. 72,
art. 73 ust. 1, 2, 5j–5o i 6a, art. 73a–73d, art. 74b–76a, art. 79–81a, art. 81c, art. 81d,
art. 81f, art. 82a, art. 83a–83j, art. 86 ust. 2 i art. 90 oraz bezpośrednio obowiązujące
przepisy prawa Unii Europejskiej odnoszące się do prowadzenia działalności
w zakresie wykonywania czynności, o których mowa w art. 69 ust. 2 pkt 1–7,
a w zakresie nieuregulowanym w tych przepisach stosuje się odpowiednio przepisy
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe.
5. W zakresie wykonywania przez agenta firmy inwestycyjnej czynności na
rzecz banku, o którym mowa w ust. 2, stosuje się odpowiednio art. 79–81.
art. 71.
więcej
art. 72.
więcej
podejmowanie na rzecz emitenta papierów wartościowych, wystawcy instrumentu
finansowego lub oferującego instrument finansowy czynności prowadzących do
nabycia przez inne podmioty instrumentów finansowych, przez:
1) prezentowanie, w dowolnej formie i w dowolny sposób, udostępnianych przez
emitenta, wystawcę lub oferującego, informacji o instrumentach finansowych i warunkach ich nabycia, stanowiących wystarczającą podstawę do podjęcia decyzji o nabyciu tych instrumentów lub
2) pośredniczenie w zbywaniu instrumentów finansowych nabywanych przez
podmioty w wyniku prezentowania informacji, o których mowa w pkt 1, lub
3) prezentowanie indywidualnie oznaczonym adresatom, w dowolnej formie
i w dowolny sposób, udostępnianych przez emitenta, wystawcę lub oferującego
informacji w celu:
a) promowania, bezpośrednio lub pośrednio, nabycia instrumentów
finansowych lub
b) zachęcania, bezpośrednio lub pośrednio, do nabycia instrumentów
finansowych.
art. 73.
więcej
finansowych rozumie się nabywanie lub zbywanie instrumentów finansowych na
rachunek zleceniodawcy lub dokonywanie innych czynności wywołujących
równoważne skutki, których przedmiotem są instrumenty finansowe.
2. Wykonywanie zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych może
również polegać na zawieraniu przez firmę inwestycyjną na własny rachunek umów
kupna lub sprzedaży instrumentów finansowych ze zleceniodawcą lub na
przyjmowaniu zapisów na emitowane lub wystawiane przez tę firmę inwestycyjną
instrumenty finansowe.
2a. Firma inwestycyjna wykonuje zlecenia nabycia lub zbycia instrumentów
finansowych, wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c–i złożone przez klienta
detalicznego pod warunkiem, że depozyt zabezpieczający wymagany dla danego
instrumentu finansowego jest nie mniejszy niż 1% wartości nominalnej tego
instrumentu finansowego, z zastrzeżeniem ust. 2b i 2c.
2b. W przypadku zleceń zbycia opcji skutkujących wystawieniem opcji,
wymagany depozyt zabezpieczający powinien być nie mniejszy niż wartość premii
obliczonej, z zastosowaniem przez firmę inwestycyjną uznanego modelu wyceny
opcji, podanego do wiadomości klienta detalicznego, powiększonej o 1% wartości
nominalnej tej opcji.
2c. Przepisów ust. 2a i 2b nie stosuje się do wykonywania przez firmę
inwestycyjną zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych, wymienionych
w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c–i, o ile depozyt zabezpieczający wymagany dla danego instrumentu finansowego jest określany przez CCP, który będzie zobowiązany do rozliczania transakcji zawartej wskutek złożonego zlecenia.
2d. Przepisów ust. 2a–2c nie stosuje się do świadczenia usług maklerskich przez
dom maklerski lub bank prowadzący działalność maklerską poza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 104.
3. (uchylony)
4. W zakresie nieuregulowanym w ust. 1–2d do:
1) umowy o wykonywanie zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych –
stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks
cywilny dotyczące umowy zlecenia, z wyłączeniem art. 737;
2) wykonywania zleceń nabycia lub zbycia papierów wartościowych w obrocie
zorganizowanym – stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia
1964 r. – Kodeks cywilny dotyczące umowy komisu, z wyłączeniem art. 768 § 3.
5. Do rachunku pieniężnego stosuje się odpowiednio przepisy art. 725, art. 727,
art. 728 § 3 oraz art. 729–733 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny,
z zastrzeżeniem ust. 5e i 5g.
5a. Firma inwestycyjna deponuje środki pieniężne powierzone przez klientów
firmie inwestycyjnej w związku ze świadczeniem usług maklerskich w sposób
umożliwiający wyodrębnienie tych środków pieniężnych od własnych środków firmy
inwestycyjnej oraz ustalenie wysokości roszczeń klientów o zwrot tych środków
pieniężnych.
5b. W razie wszczęcia postępowania egzekucyjnego przeciwko firmie
inwestycyjnej środki pieniężne powierzone przez klientów firmie inwestycyjnej
w związku ze świadczeniem przez nią usług maklerskich nie podlegają zajęciu.
5c. W razie ogłoszenia upadłości firmy inwestycyjnej środki pieniężne
powierzone przez klientów firmie inwestycyjnej w związku ze świadczeniem przez
nią usług maklerskich podlegają wyłączeniu z masy upadłości firmy inwestycyjnej.
5d. Przepisy ust. 5b i 5c nie naruszają przepisów gwarantujących rozliczenie
i rozrachunek zawartych transakcji.
5e. Firma inwestycyjna nie może wykorzystywać na własny rachunek środków
pieniężnych powierzonych tej firmie inwestycyjnej przez klientów w związku ze
świadczeniem przez nią usług maklerskich.
5f. (uchylony)
5g. Przepisu ust. 5e nie stosuje się do banku prowadzącego działalność
maklerską, obracającego powierzonymi mu w związku ze świadczeniem usług
maklerskich środkami pieniężnymi, o ile następuje to w ramach wykonywania przez
ten bank czynności bankowych.
5h. Zasady oprocentowania środków pieniężnych powierzonych przez klienta
firmie inwestycyjnej w związku ze świadczeniem usług maklerskich określa umowa
z klientem.
5i. Firma inwestycyjna może wykorzystywać środki pieniężne powierzone przez
klienta i należące do niego instrumenty finansowe, w przypadku gdy w celu
wykonania zlecenia tego klienta jest niezbędne ustanowienie przez firmę inwestycyjną
odpowiedniego zabezpieczenia.
5j. Firma inwestycyjna nie może ustanawiać zabezpieczeń na instrumentach
finansowych ani środkach pieniężnych klienta ani w jakikolwiek inny sposób
umożliwiać osobie trzeciej dysponowanie instrumentami finansowymi lub środkami
pieniężnymi klienta w celu dochodzenia lub zaspokojenia roszczeń niemających
związku ze świadczeniem usług na rzecz klienta ani z innymi zobowiązaniami klienta,
z wyjątkiem przypadków, gdy ich ustanowienie jest wymagane na mocy prawa
obowiązującego w państwie innym niż państwo członkowskie, w którym
przechowywane są środki pieniężne lub instrumenty finansowe klienta.
5k. Firma inwestycyjna jest obowiązana do wdrożenia odpowiednich rozwiązań
organizacyjnych, które zapewnią ograniczenie do minimum ryzyka utraty lub
zmniejszenia liczby lub wartości instrumentów finansowych lub środków pieniężnych
klienta albo utraty lub ograniczenia praw związanych z takimi instrumentami
finansowymi lub środkami pieniężnymi na skutek niewłaściwego wykorzystania tych
instrumentów finansowych lub środków pieniężnych, nieprawidłowości
w prowadzeniu rachunków lub rejestrów, nierzetelnego prowadzenia działalności,
zaniedbania lub oszustwa.
5l. Firma inwestycyjna nie może zawierać z klientem detalicznym umów
o ustanowienie zabezpieczenia finansowego, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1
ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o niektórych zabezpieczeniach finansowych (Dz. U.
z 2016 r. poz. 891 oraz z 2019 r. poz. 326), których przedmiotem są środki pieniężne
lub instrumenty finansowe klientów, w celu zabezpieczenia lub pokrycia obecnych lub
przyszłych, rzeczywistych lub warunkowych lub potencjalnych zobowiązań klientów.
5m. Środki pieniężne klientów zdeponowane przez firmę inwestycyjną
w podmiotach należących do tej samej grupy kapitałowej co firma inwestycyjna nie
mogą łącznie przekraczać 20% wszystkich środków pieniężnych klientów.
5n. Ograniczenia, o którym mowa w ust. 5m, nie stosuje się, w przypadku gdy
firma inwestycyjna jest w stanie wykazać, że jest ono nieproporcjonalne ze względu
na niskie saldo przechowywanych przez firmę inwestycyjną środków pieniężnych
klientów lub na charakter, skalę i złożoność jej działalności oraz bezpieczeństwo
zdeponowanych w podmiotach, o których mowa w ust. 5m, środków pieniężnych
klientów.
5o. Firma inwestycyjna dokonuje okresowego przeglądu zasadności odstąpienia
od stosowania ograniczenia, o którym mowa w ust. 5m, oraz informuje Komisję
o wynikach tego przeglądu i podjętej na jego podstawie decyzji w zakresie stosowania
tego ograniczenia.
5p. Firma inwestycyjna może powierzyć przechowywanie instrumentów
finansowych i środków pieniężnych klienta innemu podmiotowi, o ile podmiot ten
zapewnia bezpieczeństwo przechowywanych instrumentów finansowych i środków
pieniężnych.
5q. Firma inwestycyjna zapewnia, z uwzględnieniem przepisów o tajemnicy
zawodowej, łatwy dostęp do informacji dotyczących instrumentów finansowych
i środków pieniężnych klientów:
1) Komisji oraz pracownikom Urzędu Komisji;
2) syndykowi ustanowionemu w postępowaniu upadłościowym lub zarządcy
ustanowionemu w postępowaniu restrukturyzacyjnym;
3) Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu.
6. Do wykonywania w obrocie zorganizowanym przez firmę inwestycyjną
zleceń nabycia lub zbycia na rachunek klienta niebędących papierami wartościowymi
instrumentów finansowych stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia
23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny dotyczące umowy komisu, z wyłączeniem
art. 768 § 3, o ile konstrukcja tych instrumentów finansowych umożliwia
zastosowanie tych przepisów.
6a. Firma inwestycyjna świadcząca usługi wykonywania zleceń nabycia lub
zbycia instrumentów finansowych jest obowiązana, zgodnie z art. 67–
69 rozporządzenia 2017/565, stosować rozwiązania i procedury zapewniające niezwłoczne, uczciwe i należyte wykonywanie zleceń klientów w stosunku do zleceń innych klientów oraz do zleceń własnych firmy inwestycyjnej, obejmujące
zapewnienie możliwości wykonywania zleceń zgodnie z czasem ich przyjmowania.
6b. W przypadku gdy zlecenie dotyczące akcji będących przedmiotem obrotu
w systemie obrotu instrumentami finansowymi, ze względu na określony przez klienta
limit ceny, nie może być wykonane natychmiast po jego przyjęciu przez firmę
inwestycyjną w związku z warunkami panującymi na rynku, firma inwestycyjna,
jeżeli klient nie postanowił inaczej, jest obowiązana upublicznić warunki tego zlecenia
w sposób łatwo dostępny dla innych uczestników rynku. Wymóg upublicznienia
warunków zlecenia uważa się za spełniony w przypadku, o którym mowa
w art. 70 rozporządzenia 2017/565.
6c. Przepisu ust. 6b nie stosuje się do zleceń o dużej skali w porównaniu
z normalną wielkością rynkową dla danych akcji w rozumieniu art. 7 rozporządzenia
delegowanego Komisji (UE) 2017/587 z dnia 14 lipca 2016 r. uzupełniającego
rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 w sprawie
rynków instrumentów finansowych w odniesieniu do regulacyjnych standardów
technicznych dotyczących wymogów w zakresie przejrzystości dla systemów obrotu
i firm inwestycyjnych w odniesieniu do akcji, kwitów depozytowych, funduszy
inwestycyjnych typu ETF, certyfikatów i innych podobnych instrumentów
finansowych oraz dotyczących obowiązku realizowania transakcji na określonych
akcjach w systemie obrotu lub za pośrednictwem podmiotu systematycznie
internalizującego transakcje (Dz. Urz. UE L 87 z 31.03.2017, str. 387), pod
warunkiem uprzedniego poinformowania Komisji przez firmę inwestycyjną
o zamiarze odstąpienia od wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 6b.
7. Firma inwestycyjna przyjmuje do wykonania zlecenie złożone w celu
dokonania krótkiej sprzedaży pod warunkiem spełnienia przez składającego zlecenie
wymogów określonych odpowiednio w art. 12 albo art. 13 rozporządzenia 236/2012,
a w przypadku gdy w zakresie krótkiej sprzedaży zostały wprowadzone, na podstawie
art. 20, art. 23 lub art. 28 ust. 1 lit. b rozporządzenia 236/2012, zakaz lub ograniczenia,
zlecenie to nie narusza takiego zakazu lub takich ograniczeń.
8. W przypadku gdy w zakresie transakcji innych niż krótka sprzedaż zostały
wprowadzone, na podstawie art. 20, art. 23 lub art. 28 ust. 1 lit. b rozporządzenia
236/2012, zakaz lub ograniczenia, firma inwestycyjna przed przyjęciem do wykonania zlecenia nabycia lub zbycia instrumentów finansowych bada, czy jego przyjęcie nie
narusza takiego zakazu lub takich ograniczeń. Firma inwestycyjna nie przyjmuje do
wykonania zlecenia, które taki zakaz lub takie ograniczenia narusza.
Art. 73a. 1. Firma inwestycyjna świadcząca usługi wykonywania zleceń nabycia
lub zbycia instrumentów finansowych jest obowiązana do podjęcia wszelkich
uzasadnionych działań w celu uzyskania możliwie najlepszych wyników dla klienta
w związku z wykonaniem zlecenia klienta, uwzględniając w szczególności cenę
instrumentu finansowego, koszty związane z wykonaniem zlecenia, czas zawarcia
transakcji, prawdopodobieństwo zawarcia transakcji oraz jej rozliczenia, wielkość
zlecenia i jego charakter.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy klient określił szczegółowe
warunki, na jakich zlecenie ma zostać wykonane.
3. W przypadku gdy firma inwestycyjna posiada dostęp do więcej niż jednego
systemu wykonywania zlecenia w odniesieniu do danego instrumentu finansowego,
w określaniu możliwie najlepszego wyniku dla klienta jest obowiązana uwzględnić
również wielkość opłat, które należne byłyby firmie inwestycyjnej za wykonanie
zlecenia, oraz koszty wykonania zlecenia, które zostałyby poniesione w przypadku
wykonania zlecenia w danym systemie.
4. W przypadku gdy zlecenie składane jest przez klienta detalicznego, możliwie
najlepszy wynik określa się w ujęciu ogólnym, z uwzględnieniem ceny instrumentu
finansowego oraz kosztów związanych z wykonaniem transakcji, obejmujących
wydatki, jakie klient poniósłby w związku z wykonaniem zlecenia, w szczególności
opłaty transakcyjne, opłaty z tytułu rozliczenia i rozrachunku transakcji, oraz koszty
ponoszone na rzecz podmiotów trzecich uczestniczących w wykonaniu zlecenia.
5. W związku z kierowaniem zleceń do systemu obrotu instrumentami
finansowymi lub innych systemów wykonywania zlecenia firma inwestycyjna nie
może przyjmować świadczeń pieniężnych lub niepieniężnych, które naruszałyby jej
obowiązki związane z zarządzaniem konfliktami interesów oraz przyjmowaniem
świadczeń pieniężnych lub niepieniężnych.
6. W odniesieniu do instrumentów finansowych podlegających obowiązkowi
obrotu, o którym mowa w art. 23 lub art. 28 rozporządzenia 600/2014, podmiot
prowadzący system obrotu instrumentami finansowymi lub podmiot systematycznie
internalizujący transakcje są obowiązane podawać nieodpłatnie do publicznej wiadomości, co najmniej raz w roku, raport dotyczący sposobu, w jaki wykonywano
zlecenia w tym systemie. W odniesieniu do każdego instrumentu finansowego raport
obejmuje informacje dotyczące ceny instrumentu finansowego, kosztów związanych
z wykonaniem zlecenia, czasu zawarcia transakcji oraz prawdopodobieństwa zawarcia transakcji.
7. Przepis ust. 6 stosuje się również do systemów wykonywania zlecenia
w zakresie instrumentów finansowych innych niż podlegające obowiązkowi obrotu,
o którym mowa w art. 23 lub art. 28 rozporządzenia 600/2014, jeżeli są przedmiotem
obrotu w tym systemie.
8. Podanie do publicznej wiadomości informacji, o których mowa w ust. 6 i 7,
następuje z uwzględnieniem art. 3 rozporządzenia 2017/575.
9. Firma inwestycyjna jest obowiązana informować klienta o systemie
wykonywania zlecenia, w którym jego zlecenie zostało wykonane.
Art. 73b. 1. Firma inwestycyjna świadcząca usługi wykonywania zleceń nabycia
lub zbycia instrumentów finansowych jest obowiązana ustanowić i wdrożyć
rozwiązania w celu wykonania obowiązku, o którym mowa w art. 73a ust. 1,
w szczególności dotyczące wdrożenia i przestrzegania polityki wykonywania zleceń.
2. Polityka wykonywania zleceń w odniesieniu do każdej klasy instrumentów
finansowych obejmuje informacje o systemach wykonywania zlecenia
wykorzystywanych przez firmę inwestycyjną oraz kryteria brane przez nią pod uwagę
przy dokonywaniu wyboru tego systemu. W polityce wykonywania zleceń firma
inwestycyjna wskazuje co najmniej systemy wykonywania zlecenia, które według
racjonalnej oceny w sposób stały umożliwiają uzyskanie możliwie najlepszego
wyniku dla klienta.
3. Przed zawarciem umowy o świadczenie usługi wykonywania zleceń nabycia
lub zbycia instrumentów finansowych firma inwestycyjna przekazuje, zgodnie
z art. 66 rozporządzenia 2017/565, klientowi lub potencjalnemu klientowi informacje
dotyczące polityki wykonywania zleceń. Informacje te w sposób odpowiednio
szczegółowy, wyraźny i przystępny wyjaśniają klientowi, jak zlecenia będą
wykonywane przez firmę inwestycyjną. Przed rozpoczęciem świadczenia usługi firma
inwestycyjna uzyskuje zgodę klienta na stosowanie wobec niego przyjętej przez nią
polityki wykonywania zleceń.
4. W przypadku gdy polityka wykonywania zleceń przewiduje możliwości
wykonywania zleceń poza systemem obrotu instrumentami finansowymi, firma
inwestycyjna uzyskuje uprzednią, wyraźną zgodę klienta na wykonanie jego zlecenia
poza systemem obrotu instrumentami finansowymi. Zgoda klienta może mieć
charakter ogólny lub dotyczyć poszczególnych transakcji.
Art. 73c. 1. Firma inwestycyjna świadcząca usługi wykonywania zleceń nabycia
lub zbycia instrumentów finansowych sporządza i podaje do publicznej wiadomości,
w odniesieniu do każdej klasy instrumentów finansowych, coroczny raport
zawierający wykaz pięciu najlepszych systemów wykonywania zlecenia, ustalonych
przy uwzględnieniu wolumenu obrotu zrealizowanego przez firmę w danym systemie
wykonywania zlecenia w okresie, za który jest sporządzany raport, oraz informację
o jakości wykonanych zleceń.
2. Podanie przez firmę inwestycyjną do publicznej wiadomości raportu, o którym
mowa w ust. 1, następuje z uwzględnieniem przepisów rozporządzenia 2017/575.
Art. 73d. 1. Firma inwestycyjna świadcząca usługi wykonywania zleceń nabycia
lub zbycia instrumentów finansowych monitoruje skuteczność wdrożonych rozwiązań
dotyczących wykonywania zleceń i stosowanej polityki wykonywania zleceń.
2. Firma inwestycyjna informuje klienta o istotnej zmianie w sposobie
wykonywania zleceń oraz w polityce wykonywania zleceń.
3. Firma inwestycyjna, na żądanie klienta, jest obowiązana wykazać klientowi,
że zlecenie zostało wykonane zgodnie z wdrożoną przez nią polityką wykonywania zleceń.
4. Wykonanie obowiązków, o których mowa w ust. 1–3, następuje
z uwzględnieniem art. 67 rozporządzenia 2017/565.
art. 74.
więcej
Art. 74a. (uchylony).
Art. 74b. 1. Przyjmowanie i przekazywanie zleceń nabycia lub zbycia
instrumentów finansowych polega na zobowiązaniu się firmy inwestycyjnej do
przyjmowania i przekazywania zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych
przez:
1) przyjmowanie i przekazywanie zleceń nabycia lub zbycia instrumentów
finansowych do innego podmiotu, w tym do emitenta instrumentu finansowego, wystawcy instrumentu finansowego lub oferującego taki instrument, w celu ich wykonania lub
2) kojarzenie dwóch lub więcej podmiotów w celu doprowadzenia do zawarcia
transakcji między tymi podmiotami.
2. (uchylony)
Art. 74c. Nie stanowi działalności maklerskiej, o której mowa w art. 69 ust. 2
pkt 3, przeniesienie przez firmę inwestycyjną instrumentów finansowych:
1) na rzecz pożyczkobiorcy, w wykonaniu umowy pożyczki instrumentów
finansowych zawartej w imieniu własnym przez firmę inwestycyjną działającą
na rachunek pożyczkobiorcy lub pożyczkodawcy;
2) na rzecz pożyczkodawcy, w wyniku zwrotu instrumentów finansowych
będących przedmiotem pożyczki instrumentów finansowych lub w wyniku
ustanowienia zabezpieczenia pożyczki instrumentów finansowych przez
pożyczkobiorcę;
3) na rzecz pożyczkobiorcy, w wyniku zwrotu instrumentów finansowych
będących przedmiotem zabezpieczenia pożyczki instrumentów finansowych.
Art. 74d. Nabywanie lub zbywanie na własny rachunek instrumentów
finansowych polega na nabywaniu lub zbywaniu instrumentów finansowych we
własnym imieniu albo na wykonywaniu innych czynności wywołujących równoważne
skutki, w tym w celu pełnienia funkcji animatora rynku lub w celu wykonania zlecenia klienta.
Art. 74e. 1. Firma inwestycyjna nabywająca lub zbywająca instrumenty
finansowe przez wykorzystywanie handlu algorytmicznego opracowuje, wdraża
i stosuje adekwatne oraz skuteczne rozwiązania mające na celu:
1) zapewnienie odporności i wydajności urządzeń i systemów teleinformatycznych
w stopniu odpowiadającym skali prowadzonej działalności, w szczególności
limitom i progom transakcyjnym;
2) zapobieżenie nieprawidłowemu wpływowi urządzeń i systemów
teleinformatycznych na sprawny i bezpieczny obrót instrumentami finansowymi,
w szczególności przez kierowanie błędnych zleceń;
3) uniemożliwienie wykorzystania urządzeń i systemów teleinformatycznych
w sposób naruszający przepisy rozporządzenia 596/2014 lub regulacje systemów
obrotu instrumentami finansowymi;
4) zapewnienie ciągłości obsługi oraz pracy urządzeń i systemów
teleinformatycznych wykorzystywanych w prowadzonej działalności.
2. Firma inwestycyjna monitoruje działanie urządzeń i systemów
teleinformatycznych i przeprowadza testy w zakresie oceny prawidłowości ich
działania w celu identyfikowania i eliminacji potencjalnych lub rzeczywistych
naruszeń wymogów, o których mowa w ust. 1.
3. Firma inwestycyjna nabywająca lub zbywająca instrumenty finansowe przez
wykorzystywanie handlu algorytmicznego stosuje warunki organizacyjne, o których
mowa w art. 1–18 rozporządzenia 2017/589.
4. Firma inwestycyjna informuje Komisję lub właściwy organ nadzoru innego
państwa członkowskiego właściwy ze względu na siedzibę systemu obrotu
instrumentami finansowymi, którego ta firma jest członkiem lub uczestnikiem,
o wykorzystywaniu handlu algorytmicznego w prowadzonej działalności oraz
o zaprzestaniu wykorzystywania handlu algorytmicznego w prowadzonej
działalności.
5. Firma inwestycyjna jest obowiązana do przekazywania, na żądanie Komisji
lub jej upoważnionego przedstawiciela, informacji dotyczących modelu handlu
algorytmicznego wykorzystywanego w prowadzonej działalności oraz
potwierdzających spełnienie warunków, o których mowa w ust. 1–3. Firma
inwestycyjna niezwłocznie informuje Komisję o zmianie modelu handlu
algorytmicznego wykorzystywanego w prowadzonej działalności.
6. Firma inwestycyjna dokumentuje czynności związane z wykorzystywaniem
handlu algorytmicznego w prowadzonej działalności w sposób pozwalający na
wykazanie spełnienia warunków, o których mowa w ust. 1–3.
7. W przypadku gdy firma inwestycyjna w prowadzonej działalności
wykorzystuje technikę handlu algorytmicznego o wysokiej częstotliwości, obowiązek,
o którym mowa w ust. 6, obejmuje również chronologiczną rejestrację wysłanych
przez nią zleceń, wraz z ich parametrami i odniesieniem do notowań instrumentów
finansowych z systemów obrotu instrumentami finansowymi, z uwzględnieniem
okoliczności ich wykonania, modyfikacji, odrzucenia lub anulowania. Firma inwestycyjna przechowuje zlecenia przez okres i w sposób określone w art. 28 rozporządzenia 2017/589.
Art. 74f. 1. W przypadku wykonywania przez firmę inwestycyjną czynności
animatora rynku z wykorzystaniem handlu algorytmicznego firma inwestycyjna:
1) uwzględnia płynność, skalę i specyfikę danego systemu obrotu instrumentami
finansowymi oraz właściwości danego instrumentu finansowego będącego
przedmiotem czynności animatora rynku;
2) regularnie zapewnia płynność instrumentowi finansowemu w sposób, jakiego
można racjonalnie oczekiwać;
3) zawiera z podmiotem prowadzącym system obrotu instrumentami finansowymi,
w formie pisemnej, umowę, której przedmiotem jest co najmniej określenie
sposobu wykonania obowiązków, o których mowa w pkt 2;
4) opracowuje, wdraża i stosuje adekwatne i skuteczne rozwiązania mające na celu
zapewnienie wykonania obowiązków określonych w umowie, o której mowa w pkt 3.
2. Działalność firmy inwestycyjnej polegająca na nabywaniu lub zbywaniu
instrumentów finansowych na własny rachunek, poprzez stałe składanie
z wykorzystaniem handlu algorytmicznego rynkowych zleceń nabycia lub zbycia tych
instrumentów, w ramach uczestnictwa lub członkostwa w jednym lub kilku systemach
obrotu instrumentami finansowymi, w sposób skutkujący wspomaganiem płynności
danego instrumentu finansowego (strategia animatora rynku), może być wykonywana
po spełnieniu warunków, o których mowa w ust. 1.
3. W celu zapewnienia płynności, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, firma
inwestycyjna wykonuje czynności animatora rynku w sposób ciągły, przez określoną
liczbę godzin, w ramach notowań instrumentu finansowego prowadzonych przez
system obrotu instrumentami finansowymi.
Art. 74g. 1. Firma inwestycyjna może, w drodze umowy zawartej w formie
pisemnej, umożliwić swojemu klientowi skorzystanie z bezpośredniego dostępu
elektronicznego w celu składania przez niego zleceń nabycia lub zbycia instrumentu
finansowego i zawierania transakcji wskutek takich zleceń.
2. Umowa, o której mowa w ust. 1, określa prawa i obowiązki klienta oraz firmy
inwestycyjnej w związku z umożliwieniem dostępu, w tym gwarantujące prawo firmy inwestycyjnej do monitorowania zleceń i transakcji klienta w celu przeciwdziałania przez firmę inwestycyjną naruszeniom przepisów prawa lub regulacji systemu obrotu instrumentami finansowymi dokonywanym wskutek zleceń składanych przez klienta
lub transakcji zawartych wskutek takich zleceń, oraz w celu ujawniania przypadków
takich naruszeń.
3. Firma inwestycyjna jest odpowiedzialna za naruszenia i szkody powstałe
wskutek składania przez klienta, któremu umożliwiła korzystanie z bezpośredniego
dostępu elektronicznego, zleceń w ramach korzystania z takiego dostępu oraz za
szkody powstałe wskutek transakcji zawartych w wyniku takich zleceń, jeżeli takie
zlecenia lub takie transakcje zostały złożone lub zawarte niezgodnie z przepisami
prawa lub regulacjami systemu obrotu instrumentami finansowymi.
Odpowiedzialności firmy inwestycyjnej z tytułu niewykonania lub nienależytego
wykonywania umowy nie można wyłączyć ani ograniczyć.
4. Firma inwestycyjna może zawrzeć umowę, o której mowa w ust. 1, jeżeli
opracuje, wdroży i stosuje adekwatne oraz odpowiednie rozwiązania mające na celu
zapewnienie prawidłowego korzystania z bezpośredniego dostępu elektronicznego
przez swoich klientów.
5. Rozwiązania, o których mowa w ust. 4, zapewniają:
1) weryfikację i ocenę klientów zamierzających korzystać lub korzystających
z bezpośredniego dostępu elektronicznego pod kątem prawidłowości
wypełniania przez nich obowiązków wynikających z takiego dostępu;
2) wprowadzenie mechanizmów, które mają na celu uniemożliwienie, wskutek
zawierania transakcji, przekraczania przez klientów limitów i progów
transakcyjnych, limitów ustanowionych dla prawidłowego rozliczenia
i rozrachunku zawieranych transakcji, dokonywania naruszeń przepisów prawa
lub regulacji systemu obrotu instrumentami finansowymi lub powstawania
innego ryzyka dla firmy inwestycyjnej.
6. Firma inwestycyjna umożliwiająca swoim klientom korzystanie
z bezpośredniego dostępu elektronicznego stosuje szczegółowe warunki
organizacyjne określone w art. 19–23 rozporządzenia 2017/589.
7. Firma inwestycyjna informuje Komisję lub właściwy organ nadzoru innego
państwa członkowskiego, właściwy ze względu na siedzibę systemu obrotu instrumentami finansowymi, którego ta firma jest członkiem lub uczestnikiem, o umożliwianiu klientom korzystania z bezpośredniego dostępu elektronicznego.
8. Firma inwestycyjna jest obowiązana do przekazywania, na żądanie Komisji
lub jej upoważnionego przedstawiciela, informacji dotyczących bezpośredniego
dostępu elektronicznego, z którego korzystanie umożliwia klientom, oraz informacji
potwierdzających spełnienie warunków, o których mowa w ust. 4–6.
9. Firma inwestycyjna dokumentuje czynności związane z umożliwianiem
klientom korzystania z bezpośredniego dostępu elektronicznego w sposób
pozwalający na wykazanie spełnienia warunków, o których mowa w ust. 4–6.
Art. 74h. 1. Firma inwestycyjna może, w drodze umowy zawartej w formie
pisemnej z innym podmiotem, zobowiązać się, zgodnie z zasadami określonymi
w regulaminie podmiotu uprawnionego do dokonywania rozliczania transakcji, do
wykonywania obowiązków wynikających z rozliczania transakcji zawartych przez ten
inny podmiot. Umowa określa prawa i obowiązki tego innego podmiotu oraz firmy
inwestycyjnej w związku z wykonywaniem obowiązków wynikających z rozliczenia
takich transakcji.
2. Firma inwestycyjna opracowuje, wdraża i stosuje adekwatne oraz skuteczne
rozwiązania mające na celu zapewnienie prawidłowego wykonywania przez podmiot,
z którym zawarła umowę, o której mowa w ust. 1, obowiązków związanych
z rozliczeniem, w szczególności obejmujące określenie warunków, które jest
obowiązany spełnić taki inny podmiot, ograniczających ryzyko firmy inwestycyjnej
i podmiotu uprawnionego do dokonywania rozliczania transakcji związane
z nierozliczeniem transakcji.
3. Firma inwestycyjna, która zgodnie z ust. 1 zobowiązała się do wykonywania
obowiązków wynikających z rozliczania transakcji zawartych przez inny podmiot,
stosuje rozwiązania określone w art. 24–27 rozporządzenia 2017/589.
art. 75.
więcej
liczba instrumentów finansowych, polega na podejmowaniu i realizacji decyzji
inwestycyjnych na rachunek klienta, w ramach pozostawionych przez klienta do
dyspozycji zarządzającego środków pieniężnych lub instrumentów finansowych.
2. (uchylony)
art. 76.
więcej
firmy inwestycyjnej albo na wniosek klienta, oraz przekazywaniu klientowi,
określonej w art. 9 rozporządzenia 2017/565, pisemnej, ustnej lub w innej formie,
w szczególności elektronicznej, spełniającej wymóg trwałego nośnika, przygotowanej
w oparciu o potrzeby i sytuację klienta rekomendacji, dotyczącej nabycia lub zbycia
jednego instrumentu finansowego lub większej ich liczby, albo dokonania innej
czynności wywołującej równoważne skutki, której przedmiotem są instrumenty
finansowe, albo rekomendacji dotyczącej powstrzymania się od wykonania takiej
czynności.
2. Firma inwestycyjna może świadczyć usługę doradztwa inwestycyjnego
w sposób zależny lub niezależny.
Art. 76a. Umowy o świadczenie usług, o których mowa w art. 72, art. 73,
art. 74b oraz art. 75, zawarte z klientem detalicznym w formie innej niż określona
w art. 58 rozporządzenia 2017/565 są nieważne.
art. 77.
więcej
firmę inwestycyjną walut obcych i dokonywanie ich sprzedaży na rachunek klienta,
jak również kupno walut obcych na rachunek klienta, w związku z obsługą realizacji
zobowiązań firmy inwestycyjnej wobec klienta lub zobowiązań klienta wobec firmy
inwestycyjnej z tytułu usług świadczonych przez tę firmę inwestycyjną na jego rzecz,
lub zobowiązań klienta wobec emitenta papierów wartościowych, w przypadku gdy
firma inwestycyjna działa w imieniu i na rachunek emitenta, lub zobowiązań emitenta
papierów wartościowych wobec klienta, w przypadku gdy firma inwestycyjna działa
w imieniu i na rachunek klienta w zakresie czynności wskazanych w art. 69 ust. 2.
2. Świadczenie przez firmę inwestycyjną usługi wymiany walutowej nie stanowi
działalności kantorowej w rozumieniu ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. – Prawo
dewizowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 160).
art. 78.
więcej
z tych systemów:
1) ustanawia przejrzyste zasady dotyczące kryteriów ustalania instrumentów
finansowych, które mogą być przedmiotem obrotu w ramach danego systemu;
2) stosuje przejrzyste zasady rzetelnego i prawidłowego obrotu oraz obiektywne
kryteria skutecznej realizacji zleceń;
3) posiada mechanizmy zapewniające należyte zarządzanie procesami
technicznymi, w tym skuteczne procedury awaryjne umożliwiające zarządzanie
ryzykiem zakłócenia funkcjonowania systemu.
1a. Dostęp do systemów obrotu instrumentami finansowymi, o których mowa
w ust. 1, jest udzielany według podlegających publikacji przejrzystych
i niedyskryminujących zasad, stworzonych na podstawie obiektywnych kryteriów.
1b. Dostęp do każdego z systemów obrotu instrumentami finansowymi,
o których mowa w ust. 1, posiada co najmniej trzech członków, uczestników lub
klientów, wykazujących się znacznym stopniem aktywności, z których każdy ma
możliwość interakcji odpowiednio ze wszystkimi pozostałymi członkami,
uczestnikami lub klientami, w odniesieniu do kształtowania się cen w systemie.
1ba. Zagraniczna osoba prawna z siedzibą na terytorium państwa należącego do
OECD nieprowadząca działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej może być stroną transakcji zawieranych w systemach obrotu instrumentami
finansowymi, o których mowa w ust. 1, jeżeli:
1) posiada zezwolenie lub na innej podstawie świadczy usługi w zakresie obrotu
instrumentami finansowymi w państwie swojej siedziby;
2) podlega nadzorowi właściwego organu nadzoru nad rynkiem finansowym
w państwie swojej siedziby;
3) państwo jej siedziby należy do Grupy Specjalnej do Spraw Przeciwdziałania
Praniu Pieniędzy (FATF);
4) zostało zawarte porozumienie, o którym mowa w art. 20 ust. 2 ustawy
o nadzorze, z właściwym organem nadzoru nad rynkiem finansowym
w państwie jej siedziby lub wielostronne porozumienie zapewniające współpracę
i skuteczną wymianę informacji, którego stroną jest ten organ nadzoru i Komisja,
lub w inny sposób zapewnione jest przekazywanie między tym organem nadzoru
a Komisją informacji niezbędnych z punktu widzenia sprawowanego przez
Komisję nadzoru nad działalnością tej zagranicznej osoby prawnej w systemie
obrotu instrumentami finansowymi.
1bb. Zagraniczna osoba prawna, o której mowa w ust. 1ba, może być stroną
transakcji zawieranych w systemach obrotu instrumentami finansowymi, o których
mowa w ust. 1, wyłącznie w zakresie nabywania lub zbywania instrumentów
finansowych na własny rachunek, z wyłączeniem pełnienia funkcji animatora rynku, lub na rachunek klientów mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa innego niż państwo członkowskie.
1bc. Na żądanie Komisji lub jej upoważnionego przedstawiciela osoby
uprawnione do reprezentowania zagranicznej osoby prawnej, o której mowa
w ust. 1ba, będącej stroną transakcji zawieranych w systemach obrotu instrumentami
finansowymi, o których mowa w ust. 1, lub wchodzące w skład ich statutowych
organów albo pozostające z nimi w stosunku pracy są obowiązane do niezwłocznego
sporządzenia i przekazania, na koszt tej zagranicznej osoby prawnej, kopii
dokumentów i innych nośników informacji oraz do udzielenia pisemnych lub ustnych
wyjaśnień w zakresie transakcji zawieranych w systemach obrotu instrumentami
finansowymi, o których mowa w ust. 1.
1bd. Komisja powiadamia właściwy organ nadzoru nad rynkiem finansowym
zagranicznej osoby prawnej, o której mowa w ust. 1ba, o wystąpieniu z żądaniem,
o którym mowa w ust. 1bc, a także o każdym przypadku niewykonania albo
nienależytego wykonania tego obowiązku.
1be. Jeżeli właściwy organ nadzoru nad rynkiem finansowym zagranicznej
osoby prawnej, o której mowa w ust. 1ba, nie podjął środków mających na celu
wykonanie przez tę osobę żądania, o którym mowa w ust. 1bc, albo, mimo środków
podjętych przez ten organ nadzoru, osoba ta nie wykonuje obowiązku określonego
w ust. 1bc albo nie wykonuje go należycie, Komisja może, w celu zapewnienia
prawidłowego funkcjonowania obrotu instrumentami finansowymi lub ochrony
interesów inwestorów, po uprzednim poinformowaniu tego organu, nałożyć na tę
zagraniczną osobę prawną karę pieniężną do wysokości 500 000 zł.
1c. Firma inwestycyjna prowadząca ASO lub OTF monitoruje oraz identyfikuje:
1) potencjalne konflikty interesów, jakie mogą powstać pomiędzy interesem ASO,
OTF, firmy inwestycyjnej lub jej właścicieli a obowiązkiem zapewnienia
należytego funkcjonowania ASO lub OTF;
2) negatywne skutki, jakie w związku z konfliktami interesów, o których mowa
w pkt 1, mogą wystąpić dla funkcjonowania ASO lub OTF lub dla ich członków,
uczestników lub klientów.
1d. Firma inwestycyjna prowadząca ASO lub OTF ustanawia mechanizmy
zarządzania konfliktami interesów, o których mowa w ust. 1c.
1e. Do prowadzenia ASO i OTF przepisy art. 18b stosuje się odpowiednio.
2. W przypadku gdy wymaga tego bezpieczeństwo obrotu w ASO albo na OTF
lub jest zagrożony interes inwestorów, firma inwestycyjna prowadząca ASO lub OTF,
na żądanie Komisji, wstrzymuje wprowadzenie instrumentów finansowych do obrotu
w tym ASO lub na tym OTF lub wstrzymuje rozpoczęcie obrotu wskazanymi
instrumentami finansowymi na okres nie dłuższy niż 10 dni.
3. W przypadku gdy obrót określonymi instrumentami finansowymi jest
dokonywany w okolicznościach wskazujących na możliwość zagrożenia
prawidłowego funkcjonowania ASO lub OTF lub bezpieczeństwa obrotu
dokonywanego w tym ASO lub na tym OTF, lub naruszenia interesów inwestorów,
Komisja może zażądać od firmy inwestycyjnej prowadzącej ASO lub OTF
zawieszenia obrotu tymi instrumentami finansowymi.
3a. W żądaniu, o którym mowa w ust. 3, Komisja może wskazać termin, do
którego zawieszenie obrotu obowiązuje. Termin ten może ulec przedłużeniu, jeżeli
zachodzą uzasadnione obawy, że w dniu jego upływu będą zachodziły przesłanki, o
których mowa w ust. 3.
3b. Komisja uchyla decyzję zawierającą żądanie, o którym mowa w ust. 3,
w przypadku gdy po jej wydaniu stwierdza, że nie zachodzą przesłanki zagrożenia
prawidłowego funkcjonowania ASO lub OTF lub bezpieczeństwa obrotu
dokonywanego w tym ASO lub na tym OTF, lub naruszenia interesów inwestorów.
4. Na żądanie Komisji firma inwestycyjna prowadząca ASO lub OTF wyklucza
z obrotu wskazane przez Komisję instrumenty finansowe, w przypadku gdy obrót nimi
zagraża w sposób istotny prawidłowemu funkcjonowaniu ASO lub OTF lub
bezpieczeństwu obrotu dokonywanego w tym ASO lub na tym OTF lub powoduje
naruszenie interesów inwestorów.
4a. Firma inwestycyjna prowadząca ASO lub OTF może podjąć decyzję
o zawieszeniu lub wykluczeniu papierów wartościowych lub instrumentów
finansowych niebędących papierami wartościowymi z obrotu, w przypadku gdy
instrumenty te przestały spełniać warunki obowiązujące na tym rynku, pod warunkiem
że nie spowoduje to znaczącego naruszenia interesów inwestorów lub zagrożenia
prawidłowego funkcjonowania rynku. Firma inwestycyjna prowadząca ASO lub OTF
informuje Komisję o podjęciu decyzji o zawieszeniu lub wykluczeniu instrumentów
finansowych z obrotu i podaje tę informację do publicznej wiadomości.
4b. W przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, Komisja może zażądać od
firmy inwestycyjnej prowadzącej ASO lub OTF zawieszenia lub wykluczenia z obrotu
instrumentów pochodnych powiązanych z papierami wartościowymi lub
instrumentami finansowymi niebędącymi papierami wartościowymi, o ile jest to
konieczne dla osiągnięcia celów zawieszenia lub wykluczenia z obrotu papierów
wartościowych lub instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi
stanowiących instrument bazowy tego instrumentu pochodnego.
4c. Firma inwestycyjna prowadząca ASO lub OTF, która zawiesiła lub
wykluczyła z obrotu w tym systemie instrument finansowy, odpowiednio zawiesza lub
wyklucza z obrotu powiązane z nim instrumenty pochodne, w przypadku gdy jest to
konieczne do osiągnięcia celów zawieszenia lub wykluczenia bazowego instrumentu
finansowego.
4d. W przypadku zawieszenia lub wykluczenia z obrotu w ASO lub na OTF na
podstawie ust. 4a lub 4c Komisja występuje do spółek prowadzących rynek
regulowany, innych podmiotów prowadzących ASO, innych podmiotów
prowadzących OTF oraz podmiotów systematycznie internalizujących transakcje
z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, organizujących obrót tymi samymi
instrumentami finansowymi lub powiązanymi z nimi instrumentami pochodnymi,
z żądaniem zawieszenia lub wykluczenia z obrotu tego instrumentu finansowego lub
powiązanego z nim instrumentu pochodnego, w przypadku gdy takie zawieszenie lub
wykluczenie z obrotu związane jest z podejrzeniem wykorzystania informacji poufnej,
bezprawnego ujawnienia informacji poufnej, manipulacji na rynku, ogłoszenia
wezwania do zapisywania się na sprzedaż lub zamianę akcji spółki publicznej lub
podejrzeniem naruszenia obowiązku publikacji informacji poufnej o emitencie lub
instrumencie finansowym zgodnie z przepisami art. 7 i art. 17 rozporządzenia
596/2014, chyba że takie zawieszenie lub wykluczenie z obrotu mogłoby spowodować
poważną szkodę dla interesów inwestorów lub prawidłowego funkcjonowania rynku.
4e. W przypadku otrzymania od właściwego organu nadzoru innego państwa
członkowskiego sprawującego w tym państwie nadzór nad ASO lub OTF informacji
o wystąpieniu przez ten organ z żądaniem zawieszenia lub wykluczenia z obrotu
określonego instrumentu finansowego lub powiązanego z nim instrumentu
pochodnego Komisja występuje do spółek prowadzących rynek regulowany,
podmiotów prowadzących ASO, podmiotów prowadzących OTF oraz podmiotów systematycznie internalizujących transakcje z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, organizujących obrót tymi samymi instrumentami finansowymi lub
powiązanymi z nimi instrumentami pochodnymi, z żądaniem zawieszenia lub
wykluczenia z obrotu tego instrumentu finansowego lub powiązanego z nim
instrumentu pochodnego, jeżeli takie zawieszenie lub wykluczenie z obrotu jest
związane z podejrzeniem wykorzystywania informacji poufnej, bezprawnego
ujawnienia informacji poufnej, manipulacji na rynku, ogłoszenia wezwania do
zapisywania się na sprzedaż lub zamianę akcji spółki publicznej lub podejrzeniem
naruszenia obowiązku publikacji informacji poufnej o emitencie lub instrumencie
finansowym zgodnie z przepisami art. 7 i art. 17 rozporządzenia 596/2014, chyba że
takie zawieszenie lub wykluczenie z obrotu mogłoby spowodować poważną szkodę
dla interesów inwestorów lub prawidłowego funkcjonowania rynku.
4f. Komisja podaje niezwłocznie do publicznej wiadomości informację
o wystąpieniu przez Komisję z żądaniem, o którym mowa w ust. 3, 4, 4b i 4d, oraz
przekazuje ją Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych
i właściwym organom nadzoru innych państw członkowskich, sprawującym w tych
państwach nadzór nad rynkami regulowanymi, ASO lub OTF. W przypadku gdy
Komisja nie zgłosiła żądania, o którym mowa w ust. 4e, przekazuje Europejskiemu
Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych oraz właściwym organom
nadzoru innych państw członkowskich, sprawującym w tych państwach nadzór nad
rynkami regulowanymi, ASO lub OTF informację o niezgłoszeniu żądania wraz
z wyjaśnieniami. Komisja przekazuje do publicznej wiadomości informację
o niezgłoszeniu żądania na podstawie ust. 4e.
5. W żądaniach, o których mowa w ust. 2, 3, 4, 4b, 4d i 4e, wskazuje się
szczegółowe przyczyny, które je uzasadniają.
6. Komisja podaje niezwłocznie do publicznej wiadomości informację
o wystąpieniu z żądaniem, o którym mowa w ust. 2 i 4e.
6a. Przepisy ust. 4a–4f i 6 stosuje się odpowiednio do przywrócenia obrotu
instrumentem finansowym lub instrumentem pochodnym powiązanym z tym
instrumentem finansowym.
6b. Instrumentami pochodnymi, o których mowa w ust. 4c–4e i 6a, są
instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c–i.
7. Firma inwestycyjna prowadząca ASO zapewnia sprawny i prawidłowy
rozrachunek oraz rozliczanie transakcji zawartych w tym systemie.
8. Jeżeli wykonanie obowiązku, o którym mowa w ust. 7 lub 12, polega na
zawarciu umowy z podmiotem uprawnionym do dokonywania rozrachunku lub
rozliczania transakcji, umowa może być zawarta z tym podmiotem, o ile podmiot ten:
1) wykorzystuje rozwiązania zapewniające sprawne i prawidłowe wykonywanie
powierzanych mu czynności, w tym spełnia warunki techniczne dokonywania
odpowiednio rozliczeń lub rozrachunku transakcji;
2) zapewnia wykonywanie powierzonych mu czynności w sposób niezagrażający
bezpieczeństwu obrotu i nienaruszający interesów uczestników tego obrotu.
9. Zamiar zawarcia umowy skutkującej zmianą podmiotu dokonującego
rozrachunku lub rozliczania transakcji wymaga zawiadomienia Komisji. Komisja,
w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania zawiadomienia, zgłasza sprzeciw wobec
planowanego zawarcia umowy z podmiotem dokonującym rozrachunku lub
rozliczania transakcji, w przypadku gdy podmiot, z którym ma zostać zawarta umowa
nie spełnia warunków, o których mowa w ust. 8.
10. Warunki, o których mowa w ust. 8 pkt 1, w zakresie spełniania warunków
technicznych, uważa się za spełnione w przypadku Krajowego Depozytu oraz
w przypadku:
1) spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu
zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 6, oraz spółki prowadzącej izbę
rozrachunkową – w zakresie powierzenia dokonywania rozrachunku transakcji;
2) spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu
zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 2, oraz spółki prowadzącej izbę
rozliczeniową – w zakresie powierzenia dokonywania rozliczenia transakcji.
11. W przypadku wystąpienia przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny
z wnioskiem, o którym mowa:
1) w art. 148 pkt 1 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu
Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej
restrukturyzacji, firma inwestycyjna organizująca ASO wyklucza z obrotu
wskazane we wniosku instrumenty finansowe;
2) w art. 148 pkt 2 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu
Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji, firma inwestycyjna organizująca ASO zawiesza obrót instrumentami finansowymi objętymi tym wnioskiem na okres wskazany we wniosku.
12. Firma inwestycyjna prowadząca OTF zapewnia sprawny i prawidłowy
rozrachunek oraz rozliczanie transakcji zawartych w systemie.
13. Firma inwestycyjna prowadząca ASO lub OTF informuje członków,
uczestników lub klientów o ich obowiązkach w zakresie rozrachunku transakcji.
14. Firma inwestycyjna upewnia się, czy istnieje dostęp do wystarczających
publicznie dostępnych informacji umożliwiających członkom, uczestnikom lub
klientom formułowanie opinii inwestycyjnych, uwzględniając zarówno charakter
członków, uczestników lub klientów, jak i rodzaje instrumentów wprowadzanych do
obrotu w ASO lub na OTF, a w przypadku braku dostępu – zapewnia członkom,
uczestnikom ASO lub klientom OTF dostęp do tych informacji.
15. Firma inwestycyjna prowadząca ASO lub OTF informuje Komisję
o przypadku:
1) istotnego naruszenia regulacji dotyczących obrotu dokonywanego w tym ASO
lub na tym OTF lub zasad uczciwego obrotu, oraz istotnych zakłóceniach
funkcjonowania systemu informatycznego ASO lub OTF, z uwzględnieniem
art. 81 rozporządzenia 2017/565 oraz sekcji A Załącznika III do tego
rozporządzenia,
2) uzasadniającym podejrzenie wystąpienia manipulacji na rynku, o której mowa
w art. 12 rozporządzenia 596/2014, lub wykorzystania informacji poufnej
w rozumieniu art. 7 rozporządzenia 596/2014, z uwzględnieniem
art. 82 rozporządzenia 2017/565 i sekcji B Załącznika III do tego rozporządzenia
– niezwłocznie po powzięciu informacji o wystąpieniu takiego przypadku.
16. W przypadku gdy z ustaleń Komisji wynika, że naruszenia, o których mowa
w ust. 15, miały miejsce, Komisja:
1) przekazuje Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych
oraz właściwym organom nadzoru innych państw członkowskich otrzymane od
firmy inwestycyjnej prowadzącej ASO lub OTF informacje o naruszeniach;
2) informuje prokuratora lub Policję o podejrzeniu wystąpienia w ASO lub na OTF
manipulacji na rynku, o której mowa w art. 12 rozporządzenia 596/2014, lub
wykorzystania informacji poufnej w rozumieniu art. 7 rozporządzenia 596/2014;
3) przekazuje ministrowi właściwemu do spraw budżetu otrzymane od firmy
inwestycyjnej prowadzącej ASO informacje o naruszeniach – w przypadku gdy
naruszenia te dotyczą prowadzonego przez firmę inwestycyjną jako ASO rynku
obrotu skarbowymi papierami wartościowymi w rozumieniu ustawy z dnia
27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz instrumentami finansowymi,
których instrumentem bazowym jest skarbowy papier wartościowy.
17. Firma inwestycyjna prowadząca OTF informuje Komisję o manipulacji na
rynku lub próbie manipulacji na rynku, o których mowa w art. 2 pkt 2
i 3 rozporządzenia 1227/2011, niezwłocznie po powzięciu informacji o wystąpieniu
takich przypadków.
18. W przypadku gdy z ustaleń Komisji wynika, że naruszenia, o których mowa
w ust. 17, miały miejsce, Komisja przekazuje Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki
otrzymane od firmy inwestycyjnej prowadzącej OTF informacje o naruszeniach.
19. Firma inwestycyjna prowadząca ASO lub OTF współpracuje z prokuratorem
lub Policją podczas wyjaśniania okoliczności naruszeń, o których mowa
w ust. 16 pkt 2.
Art. 78a. (uchylony).
Art. 78b. 1. Firma inwestycyjna prowadząca ASO ustanawia zasady zawierania
transakcji w tym systemie, które pozwalają na wykonywanie zleceń w sposób nieuznaniowy.
2. Zasady zawierania transakcji w ASO nie mogą przewidywać zaangażowania
środków własnych firmy inwestycyjnej w wykonywanie zleceń w tym systemie lub
zestawiania zleceń.
3. Do transakcji zawieranych w ASO pomiędzy jego członkami oraz do umowy
o korzystanie z tego systemu między firmą inwestycyjną prowadzącą ASO
a członkiem ASO przepisów art. 73 ust. 6a–6c, art. 73a ust. 1–5, art. 73b–73d,
art. 82a, art. 83b ust. 8 i art. 83c–83h nie stosuje się.
Art. 78c. 1. Firma inwestycyjna prowadząca OTF ustanawia zasady zawierania
transakcji w tym systemie, które pozwalają na wykonywanie zleceń w sposób uznaniowy.
2. Zasady zawierania transakcji na OTF nie mogą przewidywać zaangażowania
środków własnych firmy inwestycyjnej w wykonywanie zleceń w tym systemie albo środków finansowych jakiegokolwiek innego podmiotu stanowiącego część tej samej grupy kapitałowej, do której należy firma inwestycyjna.
3. Wykonywanie zleceń na OTF może polegać na zestawianiu zleceń, pod
warunkiem uzyskania zgody klienta. W takim przypadku firma inwestycyjna
ustanawia skuteczne mechanizmy zapobiegające naruszeniu warunków zestawiania
zleceń.
4. Przepis ust. 2 nie ma zastosowania, w przypadku gdy przedmiotem obrotu na
OTF są instrumenty dłużne, dla których nie ma płynnego rynku, emitowane przez:
1) Skarb Państwa, Unię Europejską, państwo członkowskie, w tym agendę
rządową, agencję lub spółkę celową utworzoną przez państwa członkowskie,
a w przypadku federalnego państwa członkowskiego – przez jednego z członków federacji;
2) spółkę celową utworzoną przez państwa członkowskie w celu emisji
instrumentów dłużnych;
3) międzynarodową instytucję finansową utworzoną przez co najmniej dwa
państwa członkowskie, której celem jest uruchamianie finansowania
i świadczenie pomocy finansowej z korzyścią dla jej członków, którzy
doświadczają poważnych problemów finansowych lub są zagrożeni takimi problemami;
4) Europejski Bank Inwestycyjny.
5. Przez płynny rynek, o którym mowa w ust. 4, rozumie się rynek, na którym
przedmiotem obrotu jest instrument finansowy lub klasa instrumentów finansowych,
na potrzeby których jest oceniana płynność rynku, oraz stale istnieją kupujący
i sprzedający gotowi do zawierania transakcji mających za przedmiot ten instrument
finansowy lub tę klasę instrumentów finansowych. Ocenę istnienia na rynku
kupujących i sprzedających gotowych do zawierania transakcji przeprowadza się –
z uwzględnieniem specyfiki struktury rynku, na którym przedmiotem obrotu jest dany
instrument finansowy lub dana klasa instrumentów finansowych – na podstawie:
1) średniej częstotliwości i wielkości transakcji, z uwzględnieniem szerokiego
zakresu warunków rynkowych oraz charakteru i terminu zapadalności
instrumentów finansowych w ramach danej klasy instrumentów finansowych;
2) liczby i rodzaju uczestników rynku, w tym udziału uczestników rynku w obrocie
danymi instrumentami finansowymi;
3) średniej wartości spreadów, jeżeli jest dostępna.
6. Firma inwestycyjna nie może zestawiać zleceń w ramach OTF w zakresie
instrumentów pochodnych odnoszących się do klasy instrumentów pochodnych, które
ogłoszono jako podlegające obowiązkowemu rozliczeniu zgodnie z art. 5
rozporządzenia 648/2012.
7. Przedmiotem obrotu na OTF nie mogą być wyłącznie produkty energetyczne
będące przedmiotem obrotu hurtowego, które muszą być wykonywane przez dostawę.
Art. 78d. 1. Firma inwestycyjna prowadząca OTF, z zastrzeżeniem art. 78e
ust. 2, może zestawić dwa lub więcej dostępnych w danym czasie zleceń, stając się
odpowiednio drugą stroną transakcji nabycia lub zbycia instrumentów finansowych
będących przedmiotem tych zleceń.
2. Zestawione zlecenia muszą być przeciwstawne oraz podlegać jednoczesnemu
wykonaniu.
3. Jeżeli przedmiot zlecenia jest podzielny, a podmiot składający zlecenie nie
zastrzegł inaczej, zlecenie może być zestawione w części.
4. W przypadku wycofania zlecenia objętego zestawieniem firma inwestycyjna
zastępuje wycofane zlecenie innymi dostępnymi w danym czasie zleceniami.
W przypadku braku takich zleceń wykonanie pozostałych zestawionych zleceń
następuje proporcjonalnie, chyba że byłoby to niezgodne z zastrzeżeniem, o którym
mowa w ust. 3.
5. Od transakcji zawartej w sposób, o którym mowa w ust. 1, firma inwestycyjna
nie może pobierać świadczeń innych niż prowizja, opłata lub wynagrodzenie, których
wysokość i sposób pobierania określa się w zasadach wykonywania zleceń na OTF.
Art. 78e. 1. Firma inwestycyjna nie może jednocześnie prowadzić OTF oraz
wykonywać czynności jako podmiot systematycznie internalizujący transakcje.
2. Firma inwestycyjna prowadząca OTF nie może zezwalać na łączenie zleceń
będących na OTF ze zleceniami lub kwotowaniami podmiotów systematycznie
internalizujących transakcje lub zleceniami innego OTF.
3. Udział w OTF animatora rynku jest dopuszczalny pod warunkiem braku
bliskich powiązań z firmą inwestycyjną prowadzącą OTF.
Art. 78f. 1. Wykonywanie zleceń na OTF w sposób uznaniowy ma miejsce
wyłącznie, w przypadku gdy firma inwestycyjna prowadząca OTF podejmuje
działania polegające na:
1) decydowaniu o umieszczeniu albo wycofaniu zlecenia z OTF lub
2) powstrzymaniu się od skojarzenia danego zlecenia klienta ze zleceniami
dostępnymi w systemie w danym czasie, pod warunkiem że jest to zgodne ze
szczegółowymi wskazówkami klienta oraz obowiązkiem wykonywania zleceń
na warunkach najbardziej korzystnych dla klienta.
2. W przypadku gdy w ramach OTF mają zostać skojarzone zlecenia dwóch lub
więcej klientów, firma inwestycyjna prowadząca OTF wykonuje zlecenia w sposób
uznaniowy, jeżeli ustala, czy i kiedy skojarzyć zlecenia dwóch lub większej liczby
klientów oraz w jakiej wielkości.
3. W odniesieniu do instrumentów finansowych innych niż udziałowe firma
inwestycyjna prowadząca OTF może ułatwiać negocjacje między klientami w celu
skojarzenia ze sobą dwóch lub więcej zleceń w jednej transakcji.
4. Do wykonywania zleceń klientów na OTF przepisy art. 73 ust. 5i i 6a–6c,
art. 73a–73d, art. 82a, art. 83b ust. 8 oraz art. 83c–83h stosuje się odpowiednio.
Art. 78g. 1. Komisja prowadzi rejestr ASO MŚP.
2. Firma inwestycyjna prowadząca ASO może wystąpić do Komisji z wnioskiem
o wpisanie tego ASO do rejestru ASO MŚP, jeżeli:
1) w dniu składania wniosku o wpis do rejestru co najmniej połowa emitentów,
których instrumenty finansowe są wprowadzone do ASO, stanowią emitenci
będący małymi i średnimi przedsiębiorcami, zgodnie z art. 78 ust. 1
rozporządzenia 2017/565;
2) spełnia warunki określone w art. 78 ust. 2 lit. a–i rozporządzenia 2017/565;
3) posiada zasady, systemy i procedury zapewniające, że emitenci, których
instrumenty są wprowadzone do tego systemu, osoby pełniące na rzecz tych
emitentów obowiązki zarządcze, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 25
rozporządzenia 596/2014, oraz osoby blisko z nimi związane, o których mowa
w art. 3 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia 596/2014, spełniają wymogi określone
w art. 19 ust. 1 rozporządzenia 596/2014;
4) posiada skuteczne systemy i mechanizmy kontroli, zmierzające do
przeciwdziałania przypadkom manipulacji na rynku i ujawniania takich przypadków zgodnie z wymogami określonymi w art. 16 ust. 1 rozporządzenia 596/2014.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, oraz dokumenty do niego załączone
zawierają informacje potwierdzające spełnianie warunków, o których mowa w ust. 2.
4. Komisja odmawia wpisu do rejestru, o którym mowa w ust. 1, jeżeli nie są
spełnione warunki określone w ust. 2.
5. Komisja wykreśla ASO z rejestru, o którym mowa w ust. 1, jeżeli:
1) firma złożyła wniosek o wykreślenie ASO z rejestru;
2) warunki, które były podstawą wpisu do rejestru, przestały być spełnione, przy
czym ocena spełniania warunku określonego w ust. 2 pkt 1 następuje zgodnie
z art. 79 ust. 1 rozporządzenia 2017/565.
6. Komisja wykreśla ASO z rejestru, o którym mowa w ust. 1, również
w przypadku, gdy po upływie 3 lat od dnia wpisu do tego rejestru na podstawie art. 69g
więcej niż połowa emitentów, których instrumenty finansowe są wprowadzone do
obrotu w tym systemie, nie spełnia wymogów uznania ich za małych i średnich
przedsiębiorców.
7. Komisja informuje Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów
Wartościowych o wpisaniu ASO do rejestru, o którym mowa w ust. 1, oraz o jego
wykreśleniu z tego rejestru.
Art. 78h. 1. Przy dokonywaniu zgłoszeń w imieniu firmy inwestycyjnej na
podstawie art. 26 rozporządzenia 600/2014 podmiot prowadzący system obrotu
instrumentami finansowymi stosuje mechanizmy zapewniające zabezpieczenie
i uwierzytelnienie środków przesyłu informacji, minimalizujące ryzyko
zniekształcenia danych i nieupoważnionego dostępu oraz zapobiegające wyciekowi
informacji.
2. Podmiot prowadzący system obrotu instrumentami finansowymi posiada
systemy zapasowe zapewniające możliwość oferowania swoich usług i ich utrzymanie
w każdym czasie.
Art. 78i. 1. Instrumenty finansowe emitenta wprowadzone do ASO MŚP lub do
ASO, w którym jest dokonywany obrót instrumentami finansowymi emitowanymi
przez małych i średnich przedsiębiorców, zarejestrowanego w innym państwie
członkowskim, mogą być wprowadzone do innego ASO MŚP lub innego ASO, w którym jest dokonywany obrót instrumentami finansowymi emitowanymi przez małych i średnich przedsiębiorców, zarejestrowanego w innym państwie
członkowskim, jeżeli emitent został o tym poinformowany i nie wyraził sprzeciwu.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, emitent podlega obowiązkom
związanym ze stosowaniem ładu korporacyjnego i obowiązkom informacyjnym
obowiązującym w:
1) ASO, w którym jest dokonywany obrót instrumentami finansowymi
emitowanymi przez małych i średnich przedsiębiorców, zarejestrowanego
w innym państwie członkowskim – jeżeli instrumenty finansowe tego emitenta
zostały wprowadzone w pierwszej kolejności do tego ASO;
2) ASO MŚP – jeżeli instrumenty finansowe tego emitenta zostały wprowadzone
w pierwszej kolejności do ASO MŚP.
art. 79.
więcej
pisemnej, powierzyć osobie fizycznej, osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej
nieposiadającej osobowości prawnej stałe lub okresowe wykonywanie w imieniu i na
rachunek firmy inwestycyjnej czynności pośrednictwa w zakresie działalności
prowadzonej przez tę firmę inwestycyjną (agent firmy inwestycyjnej).
2. Na podstawie umowy, o której mowa w ust. 1, mogą być wykonywane
czynności:
1) pozyskiwania klientów lub potencjalnych klientów usług maklerskich, w tym
informowania o zakresie usług maklerskich świadczonych przez firmę
inwestycyjną lub o instrumentach finansowych będących ich przedmiotem;
1a) pozyskiwania klientów lub potencjalnych klientów, w zakresie wykonywanych
przez firmę inwestycyjną czynności odpowiadających działalności, o której
mowa w art. 69 ust. 2 pkt 5, w odniesieniu do lokat strukturyzowanych, w tym
informowania o wykonywanych przez firmę inwestycyjną czynnościach
odpowiadających działalności, o której mowa w art. 69 ust. 2 pkt 5,
w odniesieniu do lokat strukturyzowanych, lub o lokatach strukturyzowanych
będących przedmiotem tych czynności;
1b) pozyskiwania posiadaczy lub potencjalnych posiadaczy lokaty strukturyzowanej,
w tym informowania o charakterze i zakresie pośrednictwa firmy inwestycyjnej
w zawieraniu umowy lokaty strukturyzowanej, o którym mowa w art. 69h ust. 1;
2) związane z zawieraniem:
a) umów o świadczenie usług maklerskich,
b) umów o wykonywanie przez firmę inwestycyjną czynności
odpowiadających działalności, o której mowa w art. 69 ust. 2 pkt 5,
w odniesieniu do lokat strukturyzowanych, lub umów pośrednictwa firmy
inwestycyjnej w zawieraniu umowy lokaty strukturyzowanej, o którym
mowa w art. 69h ust. 1,
c) umów lokaty strukturyzowanej wskutek pośrednictwa firmy inwestycyjnej;
3) umożliwiające realizację umów:
a) o świadczenie usług maklerskich, w szczególności polegające na
przyjmowaniu zleceń, o których mowa w art. 69 ust. 2 pkt 1, odbieraniu
innych oświadczeń woli klienta dla firmy inwestycyjnej, udostępnianiu lub
przekazywaniu klientowi informacji związanych ze świadczonymi na jego
rzecz usługami maklerskimi,
b) pośrednictwa firmy inwestycyjnej w zawieraniu umowy lokaty
strukturyzowanej, o którym mowa w art. 69h ust. 1, oraz umów
o wykonywanie przez firmę inwestycyjną czynności odpowiadających
działalności, o której mowa w art. 69 ust. 2 pkt 5, w odniesieniu do lokat
strukturyzowanych, w tym polegających na przyjmowaniu oświadczeń woli
klienta dla firmy inwestycyjnej oraz udostępnianiu lub przekazywaniu
klientowi informacji związanych z realizowanymi umowami.
2a. Czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 1, pkt 2 lit. a i pkt 3 lit. a oraz
ust. 2c, mogą być wykonywane wyłącznie przez samą firmę inwestycyjną lub przez
agenta tej firmy inwestycyjnej, z zastrzeżeniem ust. 2b. Agentem firmy inwestycyjnej
może być inna firma inwestycyjna, pod warunkiem że została ona wpisana do rejestru,
o którym mowa w ust. 8.
2b. Czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 1, mogą być wykonywane przez
podmioty inne niż firma inwestycyjna lub agent firmy inwestycyjnej, jeżeli w ramach
ich wykonywania informacje przekazywane są jednocześnie do szerokiej grupy
klientów lub potencjalnych klientów firmy inwestycyjnej, albo do nieokreślonego
adresata.
2c. Na podstawie umowy, o której mowa w ust. 1, mogą być również
wykonywane czynności pośrednictwa w zakresie przyjmowania zapisów
w odpowiedzi na publiczne wezwanie do zapisywania się na sprzedaż lub zamianę akcji spółki publicznej w rozumieniu ustawy o ofercie publicznej, w tym przyjmowanie oświadczenia woli akcjonariusza o złożeniu zapisu i wydawanie
składającemu zapis potwierdzenia złożenia zapisu.
3. Zakazane jest pozostawanie w stosunku umownym wynikającym z umowy,
o której mowa w ust. 1, z więcej niż jedną firmą inwestycyjną.
4. Zakazane jest przyjmowanie przez agenta firmy inwestycyjnej jakichkolwiek
wpłat, w związku z czynnościami wykonywanymi na podstawie umowy, o której
mowa w ust. 1, od osób, na rzecz których firma inwestycyjna świadczy usługi, jak
również dokonywanych przez firmę inwestycyjną na rzecz tych osób.
5. Za szkodę wyrządzoną przez agenta firmy inwestycyjnej w związku
z wykonywaniem czynności w imieniu i na rachunek firmy inwestycyjnej odpowiada
solidarnie ta firma inwestycyjna i agent, który wyrządził szkodę. Odpowiedzialność
wyłączona jest w przypadku, gdy szkoda nastąpiła wskutek działania siły wyższej lub
wyłącznie z winy osoby trzeciej.
6. Agent firmy inwestycyjnej informuje klienta lub potencjalnego klienta oraz
posiadacza lub potencjalnego posiadacza lokaty strukturyzowanej o zakresie
czynności, do podejmowania których zgodnie z umową, o której mowa w ust. 1, jest
upoważniony. W przypadku gdy agentem firmy inwestycyjnej jest osoba wykonująca
zawód maklera papierów wartościowych lub doradcy inwestycyjnego, jest ona
ponadto obowiązana okazać dokument potwierdzający posiadanie uprawnień do
wykonywania zawodu maklera papierów wartościowych lub doradcy inwestycyjnego.
6a. Firma inwestycyjna jest obowiązana nadzorować czynności wykonywane
przez agenta firmy inwestycyjnej na podstawie zawartej z tą firmą umowy, o której
mowa w ust. 1, w celu zapewnienia, że czynności, o których mowa w ust. 2 i 2c, są
wykonywane zgodnie z przepisami ustawy oraz przepisami wydanymi na jej
podstawie, a w szczególności, że obowiązki nałożone tymi przepisami na firmę
inwestycyjną są wykonywane w sposób prawidłowy, jak również w celu zapewnienia,
że działalność agenta firmy inwestycyjnej wykonywana w zakresie innym niż
wynikający z umowy, o której mowa w ust. 1, nie powoduje niekorzystnego wpływu
na czynności podejmowane na podstawie tej umowy.
7. W stosunku do agenta firmy inwestycyjnej Komisji przysługują przewidziane
w ustawie o nadzorze uprawnienia kontrolne, w zakresie dotyczącym czynności wykonywanych na rzecz firmy inwestycyjnej oraz sporządzanych w związku z tymi czynnościami dokumentów.
8. Komisja prowadzi rejestr agentów firm inwestycyjnych, z którymi firmy
inwestycyjne zawarły umowę, o której mowa w ust. 1.
8a. Rozpoczęcie wykonywania czynności, o których mowa w ust. 2 i 2c, może
nastąpić po wpisaniu agenta firmy inwestycyjnej do rejestru, o którym mowa w ust. 8.
9. Komisja skreśla agenta firmy inwestycyjnej z rejestru, o którym mowa
w ust. 8:
1) jeżeli narusza on przepisy ustawy lub przepisy wydane na jej podstawie,
w szczególności przepisy regulujące wykonywanie czynności, o których mowa
w ust. 2 lub 2c;
2) niezwłocznie po otrzymaniu od firmy inwestycyjnej informacji o rozwiązaniu
umowy, o której mowa w ust. 1;
3) jeżeli przestał on spełniać warunki, których spełnienie było podstawą wpisu do
rejestru;
4) jeżeli firma inwestycyjna utraciła uprawnienie do prowadzenia działalności
maklerskiej.
9a. W sprawach, o których mowa w ust. 9, przepisy art. 130 ust. 2 i 3 stosuje się
odpowiednio.
10. Podmiot, który został skreślony z rejestru agentów firm inwestycyjnych
z przyczyn, o których mowa w ust. 4, nie może ponownie być wpisany do tego rejestru
przed upływem 10 lat od dnia skreślenia, a w przypadku gdy skreślenie nastąpiło
w związku z popełnieniem przez agenta firmy inwestycyjnej przestępstwa – tak e
przed zatarciem skazania za to przestępstwo.
art. 80.
więcej
o której mowa w art. 79 ust. 1, jest przedsiębiorcą.
art. 81.
więcej
firma inwestycyjna, na rzecz której mają być wykonywane czynności, o których mowa
w art. 79 ust. 2 lub 2c. Wniosek zawiera:
1) w przypadku osoby fizycznej:
a) dane osobowe obejmujące imię i nazwisko, miejsce i adres zamieszkania,
numer PESEL, a w przypadku jego braku – serię i numer paszportu lub
innego dokumentu potwierdzającego tożsamość,
b) oświadczenie o wpisie do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności
Gospodarczej,
c) opis dotychczasowego przebiegu pracy zawodowej lub prowadzonej
działalności gospodarczej,
d) oświadczenie o nieuznaniu prawomocnym orzeczeniem za winną
popełnienia przestępstw lub wykroczeń, o których mowa w ust. 4,
e) zakres i sposób wykonywania czynności, jakie zostały powierzone na
podstawie umowy, o której mowa w art. 79 ust. 1, oraz miejsce jej
wykonywania,
f) wskazanie osoby lub osób z firmy inwestycyjnej odpowiedzialnych za
nadzór nad agentem firmy inwestycyjnej,
g) opinię firmy inwestycyjnej, że dana osoba posiada odpowiedni poziom
wiedzy i doświadczenia zawodowego w zakresie usług pośrednictwa
finansowego, obowiązujących przepisów prawa oraz standardów
działalności firm inwestycyjnych, chyba że agentem firmy inwestycyjnej
ma być osoba mająca prawo wykonywania zawodu maklera papierów
wartościowych lub doradcy inwestycyjnego;
2) w przypadku osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej
osobowości prawnej:
a) dane obejmujące firmę lub nazwę oraz siedzibę i adres,
b) opis prowadzonej działalności gospodarczej,
c) oświadczenie o wpisie do właściwego rejestru,
d) dane osobowe osób kierujących działalnością podmiotu obejmujące imię
i nazwisko, miejsce i adres zamieszkania, numer PESEL, a w przypadku
jego braku – serię i numer paszportu lub innego dokumentu
potwierdzającego tożsamość,
e) oświadczenia osób kierujących działalnością podmiotu o nieuznaniu
prawomocnym orzeczeniem za winne popełnienia przestępstwa lub
wykroczenia, o których mowa w ust. 4,
f) zakres i sposób wykonywania czynności, jakie zostały powierzone na
podstawie umowy, o której mowa w art. 79 ust. 1, oraz miejsce jej
wykonywania,
g) wskazanie osoby lub osób z firmy inwestycyjnej odpowiedzialnych za
nadzór nad agentem firmy inwestycyjnej,
h) opinię firmy inwestycyjnej, że doświadczenie w zakresie obrotu
instrumentami finansowymi posiadane przez dany podmiot lub przez osoby
kierujące jego działalnością oraz struktura organizacyjna tego podmiotu
gwarantują wykonywanie czynności, o których mowa w art. 79 ust. 2 i 2c,
w sposób prawidłowy, z dołożeniem należytej staranności – chyba że
agentem firmy inwestycyjnej ma być inna firma inwestycyjna.
2. Oświadczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b i d oraz pkt 2 lit. c i e,
składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych
oświadczeń. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli
następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie
fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu
o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
3. W przypadku gdy agentem firmy inwestycyjnej ma być podmiot prowadzący
działalność gospodarczą nadzorowaną przez organ, z którym Komisja zawarła
porozumienie, o którym mowa w art. 20 ust. 2 ustawy o nadzorze, Komisja, po
otrzymaniu wniosku, o którym mowa w ust. 1, występuje do tego organu
o przedstawienie opinii dotyczącej sytuacji finansowej podmiotu, który ma zostać
wpisany do rejestru oraz sposobu prowadzenia działalności przez ten podmiot.
Przedstawienie przez ten organ pozytywnej opinii o:
1) osobie fizycznej – jest uznawane za posiadanie przez nią odpowiedniego
poziomu wiedzy i doświadczenia zawodowego w zakresie, o którym mowa
w ust. 1 pkt 1 lit. g;
2) osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości
prawnej – jest uznawane za posiadanie przez nią lub przez osoby kierujące jej
działalnością doświadczenia w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. h,
oraz posiadanie przez tę osobę lub jednostkę struktury organizacyjnej,
gwarantujących wykonywanie czynności, o których mowa w art. 79 ust. 2 i 2c,
w sposób prawidłowy, z dołożeniem należytej staranności.
4. Komisja odmawia wpisu do rejestru w przypadku, gdy osoba fizyczna, o której
mowa w ust. 1 pkt 1, lub osoba kierująca działalnością podmiotu, o którym mowa
w ust. 1 pkt 2, została uznana prawomocnym orzeczeniem za winną popełnienia
przestępstwa skarbowego, przestępstwa przeciwko wiarygodności dokumentów,
mieniu, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi,
przestępstw lub wykroczeń określonych w art. 305, art. 307 lub art. 308 ustawy z dnia
30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej, przestępstw określonych
w ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, ustawie
o funduszach inwestycyjnych, ustawie o ofercie publicznej lub przestępstw
określonych w niniejszej ustawie.
5. Komisja odmawia również dokonania wpisu do rejestru osoby fizycznej,
o której mowa w ust. 1 pkt 1, lub podmiotu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2,
w przypadku gdy wykonywanie przez tę osobę lub ten podmiot czynności, o których
mowa w art. 79 ust. 2 lub 2c, mogłoby doprowadzić do naruszenia bezpieczeństwa
obrotu lub interesów klientów firmy inwestycyjnej. W przypadku podmiotu, o którym
mowa w ust. 1 pkt 2, Komisja odmawia dokonania wpisu do rejestru także wtedy, gdy
doświadczenie w zakresie obrotu instrumentami finansowymi posiadane przez ten
podmiot lub przez osoby kierujące jego działalnością oraz struktura organizacyjna
tego podmiotu nie gwarantują wykonywania czynności, o których mowa
w art. 79 ust. 2 i 2c, w sposób prawidłowy, z dołożeniem należytej staranności.
6. Firma inwestycyjna jest obowiązana do pisemnego informowania Komisji o:
1) każdorazowej zmianie danych objętych wnioskiem o wpis do rejestru,
w terminie 7 dni od dnia powzięcia informacji o tych zmianach;
2) rozpoczęciu przez agenta firmy inwestycyjnej wykonywania czynności,
o których mowa w art. 79 ust. 2 lub 2c, w terminie 3 dni od dnia rozpoczęcia
wykonywania tych czynności;
3) rozwiązaniu umowy, o której mowa w art. 79 ust. 1, ze wskazaniem daty
i przyczyn jej rozwiązania, w terminie 7 dni od dnia rozwiązania umowy.
Art. 81a. 1. Firma inwestycyjna może, na podstawie umowy zawartej w formie
pisemnej, powierzyć przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznemu wykonywanie
czynności, o których mowa w art. 2 pkt 3 rozporządzenia 2017/565 (outsourcing).
2. W przypadku gdy powierzenie dotyczy podstawowych lub istotnych funkcji
operacyjnych w rozumieniu art. 30 rozporządzenia 2017/565, stosuje się przepisy
art. 31 i art. 32 tego rozporządzenia.
3. W przypadku zlecenia przez firmę inwestycyjną prowadzącą ASO lub OTF
wykonywania całości albo części funkcji operacyjnych dotyczących systemów
transakcyjnych pozwalających na stosowanie lub wspierających stosowanie handlu
algorytmicznego:
1) stosuje się przepisy art. 6 rozporządzenia 2017/584;
2) nie stosuje się przepisu art. 81d;
3) stosuje się odpowiednio przepisy art. 16c i art. 16d ust. 1 i 2;
4) stosuje się odpowiednio przepis art. 16d ust. 3, z tym że firma inwestycyjna
dokonuje zawiadomienia, o którym mowa w tym przepisie, w terminie 14 dni od
dnia powzięcia informacji o zmianie, rozwiązaniu lub wygaśnięciu umowy,
o której mowa w ust. 1, dotyczącej zlecenia wykonywania całości albo części
funkcji operacyjnych dotyczących systemów transakcyjnych pozwalających na
stosowanie lub wspierających stosowanie handlu algorytmicznego.
Art. 81b. (uchylony).
Art. 81c. 1. Firma inwestycyjna uwzględnia ryzyko związane z powierzeniem
wykonywania czynności w systemie zarządzania ryzykiem, w tym wynikające
z niewykonania lub nienależytego wykonania umowy, o której mowa w art. 81a ust. 2,
w sposób obejmujący działania związane z identyfikacją, szacowaniem, kontrolą,
monitorowaniem i raportowaniem ryzyka w tym zakresie oraz przeciwdziałaniem mu
w tym zakresie.
2. Odpowiedzialności przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznego wobec
firmy inwestycyjnej za szkody wyrządzone klientom wskutek niewykonania lub
nienależytego wykonania umowy, o której mowa w art. 81a ust. 2, nie można wyłączyć.
3. W przypadku zawarcia umowy, o której mowa w art. 81a ust. 2, do której
zastosowanie mają przepisy prawa obcego, firma inwestycyjna zapewnia zawarcie
w niej postanowień odpowiadających przepisom art. 473 § 2, art. 474 i art. 483 § 2
ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny.
4. Odpowiedzialności firmy inwestycyjnej za szkody wyrządzone klientom
wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania umowy, o której mowa
w art. 81a ust. 1, przez przedsiębiorcę lub przedsiębiorcę zagranicznego nie można
wyłączyć ani ograniczyć.
5. Przed zawarciem umowy, o której mowa w art. 81a ust. 2, firma inwestycyjna
przygotowuje plan postępowania z ryzykiem, uwzględniając w szczególności:
1) sposób postępowania w zakresie wyboru przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy
zagranicznego, któremu zamierza powierzyć czynności;
2) charakter i zakres czynności oraz okres świadczenia usługi przez przedsiębiorcę
lub przedsiębiorcę zagranicznego i wszystkie jego etapy;
3) zagrożenia mogące spowodować powstanie kosztów związanych z wypłatą
odszkodowania z tytułu roszczeń klientów lub osób trzecich o naprawienie
szkody wyrządzonej wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania
umowy, o której mowa w art. 81a ust. 2, przez przedsiębiorcę lub przedsiębiorcę
zagranicznego w zakresie, w jakim nie poniósłby odpowiedzialności.
6. Firma inwestycyjna wprowadza adekwatne i skuteczne rozwiązania
zabezpieczające pokrycie ewentualnych kosztów, o których mowa w ust. 5 pkt 3,
w szczególności przez:
1) zawarcie w umowie, o której mowa w art. 81a ust. 2, postanowień
przewidujących pełną odpowiedzialność przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy
zagranicznego za te koszty lub
2) zawarcie odpowiedniej umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej,
gwarancji ubezpieczeniowej lub gwarancji bankowej, na podstawie której firma
inwestycyjna będzie uprawniona do otrzymania świadczenia w związku z tymi
kosztami, lub
3) posiadanie odpowiednich funduszy własnych na pokrycie tych kosztów.
Art. 81d. 1. Firma inwestycyjna zawiadamia Komisję o zamiarze zawarcia
umowy, o której mowa w art. 81a ust. 2, co najmniej na 14 dni przed jej zawarciem,
dołączając projekt umowy.
2. Firma inwestycyjna zawiadamia Komisję o zmianie, rozwiązaniu lub
wygaśnięciu umowy, o której mowa w art. 81a ust. 2, w terminie 14 dni od dnia
zaistnienia takiego zdarzenia.
Art. 81e. (uchylony).
Art. 81f. 1. Przedsiębiorca lub przedsiębiorca zagraniczny może powierzyć
innemu przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznemu wykonywanie czynności,
które zostały mu zlecone przez firmę inwestycyjną, o ile firma inwestycyjna wyrazi
pisemną zgodę. Pisemna zgoda firmy inwestycyjnej powinna określać zakres
powierzanych czynności wraz ze wskazaniem oznaczonego przedsiębiorcy lub
przedsiębiorcy zagranicznego, który będzie wykonywał te czynności.
2. Czynności powierzone w ramach dalszego powierzenia nie mogą stanowić
istoty czynności zleconych przez firmę inwestycyjną, a w przypadku umów, o których
mowa w art. 81a ust. 2 – powodować, że którykolwiek z warunków przewidzianych
w art. 31 ust. 2 rozporządzenia 2017/565 nie będzie spełniony.
3. Dalsze powierzenie czynności powierzonych w ramach dalszego powierzenia
nie jest dopuszczalne.
4. Wykonywanie czynności w ramach dalszego powierzenia nie wyłącza ani nie
zmienia zasad odpowiedzialności określonych w art. 81c ust. 2–4.
Art. 81g. (uchylony).
art. 82.
więcej
maklerskiej, z zastrzeżeniem art. 111 ust. 2, zawiera:
1) informacje, o których mowa w art. 1–7 rozporządzenia 2017/1943;
2) oświadczenia członków zarządu albo wspólników lub komplementariuszy
w spółce osobowej, rady nadzorczej, komisji rewizyjnej, o ile jest ustanowiona,
jak również innych osób, które odpowiadają za rozpoczęcie przez wnioskodawcę
działalności maklerskiej lub będą nią kierować, z wyłączeniem wspólników oraz
komplementariuszy w przypadku domu maklerskiego działającego w formie
spółki osobowej, którym nie przysługuje prawo prowadzenia spraw spółki lub jej
reprezentowania zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. –
Kodeks spółek handlowych, że nie były uznane prawomocnym orzeczeniem za
winne popełnienia przestępstwa skarbowego, przestępstwa przeciwko
wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi gospodarczemu, obrotowi
pieniędzmi i papierami wartościowymi, przestępstw lub wykroczeń określonych
w art. 305, art. 307 lub art. 308 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo
własności przemysłowej, przestępstwa określonego w ustawach, o których mowa w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym, przestępstwa stanowiącego naruszenie równoważnych przepisów
obowiązujących w innych państwach członkowskich oraz że w okresie 3 lat
poprzedzających dzień złożenia wniosku nie zostały ukarane w trybie
administracyjnym przez właściwy organ nadzoru innego państwa
członkowskiego za naruszenie przepisów wdrażających dyrektywę Parlamentu
Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie
warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru
ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi,
zmieniającą dyrektywę 2002/87/WE i uchylającą dyrektywy 2006/48/WE oraz
2006/49/WE (Dz. Urz. UE L 176 z 27.06.2013, str. 338, z późn. zm.) lub
przepisów rozporządzenia 575/2013;
3) w przypadku gdy wniosek dotyczy prowadzenia ASO – informacje, o których
mowa w art. 2 i art. 3 rozporządzenia 2016/824;
4) w przypadku gdy wniosek dotyczy prowadzenia OTF – informacje, o których
mowa w art. 2 i art. 6 rozporządzenia 2016/824, a w przypadku gdy
przedmiotem obrotu na OTF mają być produkty energetyczne sprzedawane
w obrocie hurtowym, które muszą być wykonywane przez dostawę – także
informacje o takich produktach, w zakresie, jaki zgodnie z przepisami
rozporządzenia 2016/824 jest wymagany wobec klas aktywów w rozumieniu
art. 1 pkt 2 tego rozporządzenia;
5) w przypadku gdy wnioskowana działalność będzie obejmować nabywanie lub
zbywanie na rachunek dającego zlecenie instrumentów finansowych na aukcjach
organizowanych przez platformę aukcyjną – informacje wskazujące, w jaki
sposób wnioskodawca zamierza zapewnić zgodność działalności z art. 19 ust. 3
oraz art. 59 ust. 2 i 3 rozporządzenia 1031/2010;
6) w przypadku podmiotu nieposiadającego zezwolenia na prowadzenie
działalności maklerskiej – wskazanie osób, które będą sprawowały funkcje,
o których mowa w art. 102a ust. 1, oraz informacje i oświadczenia wymienione
w art. 102a ust. 2.
2. Do wniosku, z zastrzeżeniem art. 111 ust. 2a, dołącza się:
1) (uchylony)
2) (uchylony)
2a) (uchylony)
3) (uchylony)
4) regulamin ochrony przepływu informacji poufnych oraz stanowiących tajemnicę
zawodową;
4a) (uchylony)
4b) procedury oraz opis rozwiązań i systemów, o których mowa w art. 16 ust. 2
rozporządzenia 596/2014;
4c) procedury oraz opis rozwiązań i systemów, o których mowa
w art. 16 ust. 1 rozporządzenia 596/2014 – w przypadku gdy wnioskodawca
zamierza organizować ASO lub OTF;
5) (uchylony)
6) (uchylony)
7) (uchylony)
8) w przypadku wnioskodawcy korzystającego z wyłączenia wynikającego z art. 98
ust. 9, dokument potwierdzający zawarcie umowy ubezpieczenia;
9) (uchylony)
10) (uchylony)
2a. Oświadczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 2, składa się pod rygorem
odpowiedzialności karnej. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia
w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za
złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.
3. (uchylony)
3a. (uchylony)
4. W celu ustalenia wpływu wywieranego przez podmiot posiadający pośrednio
lub bezpośrednio akcje lub udziały wnioskodawcy w liczbie zapewniającej co
najmniej 10% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu lub na zgromadzeniu
wspólników na sposób prowadzenia działalności maklerskiej, przestrzegania zasad
uczciwego obrotu lub należytego zabezpieczenia interesów klientów Komisja może żądać przedstawienia innych niż określone w art. 3 rozporządzenia 2017/1943 danych
dotyczących sytuacji prawnej lub finansowej tego podmiotu.
5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do wspólników, komplementariuszy lub
partnerów odpowiednio spółki jawnej, komandytowej, komandytowo-akcyjnej lub
partnerskiej, będącej wnioskodawcą, uprawnionych do prowadzenia spraw tej spółki
lub do jej reprezentowania zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. –
Kodeks spółek handlowych.
6. W celu ustalenia, czy wnioskodawca, którego wniosek obejmuje nabywanie
lub zbywanie na rachunek dającego zlecenie instrumentów finansowych na aukcjach
organizowanych przez platformę aukcyjną, zapewni zgodność działalności
z wymogami określonymi w przepisach rozporządzenia 1031/2010, poza
informacjami przedstawionymi przez wnioskodawcę na podstawie
ust. 1 pkt 5 Komisja może żądać od wnioskodawcy przedstawienia innych informacji
i dokumentów.
Art. 82a. 1. Firma inwestycyjna jest obowiązana zatrudniać osoby posiadające
odpowiednią wiedzę i kompetencje w zakresie:
1) przekazywania klientom lub potencjalnym klientom informacji o usługach
maklerskich oraz instrumentach finansowych będących ich przedmiotem;
2) wykonywania czynności, o których mowa w art. 69 ust. 2 pkt 5.
2. Zatrudnianie przez firmę inwestycyjną, na podstawie umowy o pracę, osób
posiadających tytuł doradcy inwestycyjnego lub maklera papierów wartościowych
uważa się za spełnienie wymogu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2.
3. Firma inwestycyjna zapewnia utrzymywanie i doskonalenie przez osoby,
o których mowa w ust. 1 i 2, wiedzy i kompetencji niezbędnych do należytego
wykonywania powierzonych obowiązków.
art. 83.
więcej
o pracę, co najmniej:
1) jednego maklera papierów wartościowych – do wykonywania każdej
z czynności, o których mowa w art. 69 ust. 2 pkt 1–3, 6, 8 i 9 oraz ust. 4 pkt 1;
2) dwóch doradców inwestycyjnych – do wykonywania czynności, o których mowa
w art. 69 ust. 2 pkt 4.
3) (uchylony)
2. Warunki, o których mowa w ust. 1, uważa się za spełnione, jeżeli czynności
wymienione w tym przepisie wykonuje makler papierów wartościowych lub doradca
inwestycyjny będący komplementariuszem w spółce komandytowo-akcyjnej lub
komandytowej albo wspólnikiem w spółce jawnej lub partnerskiej będącej firmą
inwestycyjną.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do zagranicznych firm inwestycyjnych
prowadzących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność maklerską bez
konieczności otwierania oddziału.
4. Firma inwestycyjna nie ma obowiązku zatrudniania maklera papierów
wartościowych do wykonywania czynności, o których mowa w art. 69 ust. 2 pkt 1,
których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w art. 32 ust. 2
ustawy o funduszach inwestycyjnych.
Art. 83a. 1. Firma inwestycyjna jest obowiązana stosować w prowadzonej
działalności rozwiązania techniczne i organizacyjne zapewniające bezpieczeństwo
i ciągłość świadczonych usług maklerskich oraz ochronę interesów klientów
i informacji poufnych lub stanowiących tajemnicę zawodową.
1a. Firma inwestycyjna jest obowiązana posiadać procedury anonimowego
zgłaszania wskazanemu członkowi zarządu, a w szczególnych przypadkach – radzie
nadzorczej, naruszeń prawa, w tym rozporządzenia 596/2014, rozporządzenia
600/2014 oraz procedur i standardów etycznych obowiązujących w firmie
inwestycyjnej.
1b. W ramach procedur, o których mowa w ust. 1a, firma inwestycyjna zapewnia
pracownikom, którzy zgłaszają naruszenia, ochronę co najmniej przed działaniami
o charakterze represyjnym, dyskryminacją lub innymi rodzajami niesprawiedliwego
traktowania.
1c. W przypadku domu maklerskiego działającego w formie spółki osobowej
wymogi, o których mowa w ust. 1a, mają zastosowanie do komplementariuszy lub
wspólników, którym przysługuje prawo prowadzenia spraw spółki lub jej
reprezentowania zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks
spółek handlowych.
2. (uchylony)
3. (uchylony)
3a. Ustanowiony w firmie inwestycyjnej system wynagradzania osób
świadczących pracę na jej rzecz, uczestniczących w świadczeniu usług maklerskich,
w szczególności obsługujących klienta lub potencjalnego klienta, powinien wspierać
wykonanie obowiązku, o którym mowa w art. 83c ust. 1, oraz być środkiem
ograniczającym ryzyko wystąpienia konfliktu interesów.
3b. Firma inwestycyjna jest obowiązana utrzymywać organizację
przedsiębiorstwa w sposób zapewniający:
1) odpowiednią liczbę osób świadczących pracę na jej rzecz, wymaganą do
prawidłowego świadczenia usług maklerskich, oraz
2) posiadanie przez osoby, o których mowa w pkt 1, odpowiedniej wiedzy,
kompetencji i doświadczenia w zakresie powierzonych obowiązków, oraz
utrzymywanie i doskonalenie przez te osoby takiej wiedzy i takich kompetencji.
3c. Firma inwestycyjna opracowuje, wdraża i stosuje procedury oraz inne
regulacje wewnętrzne w zakresie niezbędnym do prawidłowego świadczenia usług
maklerskich. W przypadku świadczenia usług maklerskich dla klientów detalicznych
firma inwestycyjna opracowuje, wdraża i stosuje regulaminy świadczenia usług
maklerskich.
3d. W przypadku gdy konstrukcja instrumentów finansowych lub specyfika
obrotu tymi instrumentami finansowymi uniemożliwia uregulowanie praw
i obowiązków związanych ze świadczeniem usług maklerskich w sposób jednolity dla
wszystkich klientów, na rzecz których świadczone są dane usługi, wymogu
opracowania regulaminu, o którym mowa w ust. 3c, nie stosuje się.
3e. Przy wykonywaniu obowiązków, o których mowa w ust. 1, 3b i 3c, firma
inwestycyjna uwzględnia zakres, skalę i złożoność prowadzonej działalności.
3f. Firma inwestycyjna opracowuje, wdraża i stosuje politykę w zakresie
świadczenia usług maklerskich i instrumentów finansowych będących jej
przedmiotem, uwzględniającą charakterystykę oraz potrzeby klientów lub
potencjalnych klientów, oraz akceptowanego przez klientów lub potencjalnych
klientów poziomu ryzyka.
3g. Firma inwestycyjna monitoruje i regularnie ocenia:
1) adekwatność celów strategicznych firmy inwestycyjnej przyjętych
w świadczeniu usług maklerskich oraz
2) adekwatność i skuteczność wdrożonych rozwiązań, regulacji i polityk
w organizacji przedsiębiorstwa.
3h. Firma inwestycyjna:
1) nagrywa rozmowy telefoniczne prowadzone z klientami w związku ze
świadczonymi usługami maklerskimi, o których mowa w art. 69 ust. 2 pkt 1–5;
2) sporządza protokoły, notatki lub nagrania rozmów przeprowadzonych
w bezpośredniej obecności klienta lub potencjalnego klienta w związku ze
świadczonymi usługami maklerskimi, o których mowa w art. 69 ust. 2 pkt 1–5.
4. Firma inwestycyjna rejestruje, przechowuje i archiwizuje dokumenty,
nagrania rozmów telefonicznych, korespondencję elektroniczną oraz inne informacje
sporządzane, przekazywane lub otrzymywane w związku ze świadczonymi usługami
maklerskimi.
4a. Z zastrzeżeniem art. 73 i art. 76 ust. 11 rozporządzenia 2017/565, obowiązek
przechowywania i archiwizowania, o którym mowa w ust. 4, wygasa z upływem 5 lat,
licząc od pierwszego dnia roku następującego po roku, w którym dokumenty lub
nośniki informacji zostały sporządzone lub otrzymane, a w przypadku regulaminów,
procedur oraz innych regulacji wewnętrznych – z upływem 5 lat, licząc od pierwszego
dnia roku następującego po roku, w którym przestały one obowiązywać. Komisja
może zażądać od firmy inwestycyjnej przechowywania i archiwizowania takich
danych lub dokumentów po upływie tego terminu, nie dłużej jednak niż przez 7 lat,
licząc od pierwszego dnia roku następującego po roku, w którym zostały one
sporządzone lub otrzymane, lub przestały obowiązywać.
4aa. Obowiązki określone w ust. 3h i 4, w tym w odniesieniu do usług, o których
mowa w art. 69 ust. 2 pkt 4 i 5, firma inwestycyjna wykonuje na zasadach określonych
w art. 72–76 rozporządzenia 2017/565.
4ab. Firma inwestycyjna oznacza datę i dokładny czas sporządzenia, przekazania
lub otrzymania informacji, o których mowa w ust. 3h i 4, w przypadku gdy dane te nie
są zawarte w ich treści.
4b. Obowiązek, o którym mowa w ust. 3h i 4, obejmuje również nagrywanie
rozmów telefonicznych i zapisywanie korespondencji elektronicznej, związanych
z czynnościami, które mogłyby skutkować świadczeniem jednej z usług maklerskich,
o których mowa w art. 69 ust. 2 pkt 1–5, nawet jeżeli w wyniku prowadzenia tych
rozmów lub korespondencji nie dochodziłoby do świadczenia usługi. Obowiązek nagrywania rozmów telefonicznych i zapisywania korespondencji elektronicznej obejmuje urządzenia firmy inwestycyjnej oraz, pod warunkiem zatwierdzenia do
używania przez firmę inwestycyjną prywatnych urządzeń osób zatrudnionych
w firmie inwestycyjnej – także takie prywatne urządzenia.
4c. Firma inwestycyjna informuje klientów lub potencjalnych klientów
o nagrywaniu rozmów telefonicznych lub zapisywaniu prowadzonej korespondencji
elektronicznej, w wyniku których dochodziłoby lub mogłoby dojść do świadczenia
jednej z usług maklerskich, o których mowa w art. 69 ust. 2 pkt 1–5, przed
rozpoczęciem takiego nagrania lub zapisu. Firma inwestycyjna może poinformować
jednokrotnie klienta lub potencjalnego klienta wskazując, że będzie nagrywała lub
zapisywała przyszłe rozmowy lub korespondencję. Firma inwestycyjna nie może
prowadzić rozmów telefonicznych lub korespondencji elektronicznej, jeżeli nie
poinformowała klienta lub potencjalnego klienta o nagrywaniu rozmów lub
zapisywaniu korespondencji.
4d. Firma inwestycyjna podejmuje działania zapobiegające prowadzeniu przez
osoby zatrudnione w firmie inwestycyjnej rozmów telefonicznych lub korespondencji
elektronicznej z wykorzystaniem zatwierdzonych do używania przez tę firmę
prywatnych urządzeń tych osób, jeżeli nie jest w stanie nagrywać tych rozmów lub
zapisywać tej korespondencji.
5. Firma inwestycyjna zarządza ryzykiem w swojej działalności, przy czym dom
maklerski, o którym mowa w art. 110a ust. 1 pkt 4, oraz dom maklerski będący firmą,
o której mowa w art. 95 ust. 2 rozporządzenia 575/2013, który prowadzi działalność
maklerską w zakresie, o którym mowa w art. 69 ust. 2 pkt 2 lub 4, stosują system
zarządzania ryzykiem, o którym mowa w oddziale 2a.
6. Do domu maklerskiego będącego firmą, o której mowa
w art. 95 ust. 2 rozporządzenia 575/2013, który prowadzi działalność maklerską
w zakresie, o którym mowa w art. 69 ust. 2 pkt 2 lub 4, stosuje się przepisy art. 110a–
110d, art. 110g–110q i art. 110v–110za.
Art. 83b. 1. Przy opracowywaniu, wdrażaniu i stosowaniu rozwiązań
technicznych i organizacyjnych w świadczeniu usług maklerskich firma inwestycyjna
uwzględnia zasady określone w art. 21 rozporządzenia 2017/565.
2. Firma inwestycyjna opracowuje, wdraża i stosuje politykę w celu zapewnienia
zgodności działalności firmy inwestycyjnej oraz jej agentów z przepisami prawa regulującymi świadczenie usług maklerskich oraz adekwatne i skuteczne rozwiązania techniczne i organizacyjne w tym zakresie, w tym zasady regulujące zawieranie transakcji przez osoby zaangażowane.
3. Firma inwestycyjna wykonuje obowiązek, o którym mowa w ust. 2,
z uwzględnieniem art. 22, art. 25, art. 26, art. 28 i art. 29 rozporządzenia 2017/565.
4. Firma inwestycyjna podejmuje działania określone
w art. 23 ust. 1 rozporządzenia 2017/565 w zakresie zarządzania ryzykiem
związanym z działalnością prowadzoną przez firmę inwestycyjną. W przypadku
określonym w art. 23 ust. 2 rozporządzenia 2017/565 firma inwestycyjna ustanawia
komórkę zarządzania ryzykiem wykonującą zadania, o których mowa w tym
przepisie, oraz inne obowiązki wynikające z odrębnych przepisów dotyczących
zarządzania ryzykiem.
5. Firma inwestycyjna opracowuje, wdraża i utrzymuje system audytu
wewnętrznego związanego z działalnością prowadzoną przez firmę inwestycyjną,
w ramach którego monitoruje i regularnie weryfikuje stosowane systemy oraz
wdrożone regulaminy i procedury wewnętrzne pod względem ich prawidłowości
i skuteczności w wypełnianiu przez firmę inwestycyjną obowiązków wynikających
z przepisów prawa, oraz podejmuje działania mające na celu eliminację wszelkich
nieprawidłowości. W przypadku, o którym mowa w art. 24 rozporządzenia 2017/565,
firma inwestycyjna ustanawia komórkę audytu wewnętrznego wykonującą zadania,
o których mowa w tym przepisie.
6. Firma inwestycyjna opracowuje, wdraża i utrzymuje system kontroli
wewnętrznej, w tym służący realizacji zadań, o których mowa w art. 21 ust. 1 lit. c
rozporządzenia 2017/565.
7. Firma inwestycyjna opracowuje, wdraża i stosuje odpowiednie środki oraz
procedury zarządzania konfliktami interesów w rozumieniu art. 33 rozporządzenia
2017/565, z uwzględnieniem art. 34 i art. 35 tego rozporządzenia.
8. Firma inwestycyjna, która emituje lub wystawia instrument finansowy, lub
udziela innym podmiotom, w ramach działalności maklerskiej, o której mowa
w art. 69 ust. 2 i ust. 4 pkt 3, porad w zakresie emitowania lub wystawiania
instrumentu finansowego, opracowuje, wdraża, stosuje oraz poddaje przeglądowi
rozwiązania związane z procesem emitowania lub wystawiania instrumentu finansowego, zapewniające, że instrument finansowy oraz strategia dystrybucji będą odpowiednie dla grupy docelowej.
9. Firma inwestycyjna, która w ramach prowadzonej działalności maklerskiej,
o której mowa w art. 69 ust. 2 i 4, rekomenduje lub oferuje instrument finansowy albo
w inny sposób umożliwia nabycie lub objęcie instrumentu finansowego przez grupę
docelową, opracowuje, wdraża, stosuje oraz poddaje przeglądowi rozwiązania
związane z procesem wykonywania tych czynności, zapewniające, że instrument
finansowy oraz strategia dystrybucji będą odpowiednie dla grupy docelowej.
10. Przez grupę docelową rozumie się określoną grupę nabywców instrumentu
finansowego, z których potrzebami, cechami lub celami instrument finansowy jest
zgodny, niezależnie od sposobu nabycia lub objęcia przez nich tego instrumentu,
w szczególności niezależnie od jego nabycia lub objęcia w ramach prowadzenia
działalności maklerskiej lub w związku z jej prowadzeniem, bezpośrednio lub za
pośrednictwem innych podmiotów.
11. Przez strategię dystrybucji rozumie się zamierzony sposób, w jaki instrument
finansowy może być nabyty lub objęty przez grupę docelową. W szczególności
instrument finansowy może być nabyty lub objęty przez grupę docelową w ramach
prowadzenia działalności maklerskiej lub w związku z jej prowadzeniem,
bezpośrednio lub za pośrednictwem innych podmiotów.
12. Rozwiązania, o których mowa w ust. 8, obejmują w szczególności:
1) określenie grupy docelowej instrumentu finansowego z uwzględnieniem
podziału klientów na kategorie zgodnie z art. 3a ust. 4;
2) identyfikację wszelkich istotnych ryzyk związanych z potencjalnym
nabywaniem lub obejmowaniem instrumentu finansowego przez grupę docelową
w celu dokonania oceny, czy instrument finansowy byłby odpowiedni dla tej grupy docelowej;
3) określenie strategii dystrybucji instrumentu finansowego, w przypadku gdy
rekomendowanie, oferowanie albo w inny sposób umożliwianie nabycia lub
objęcia instrumentu finansowego będzie wykonywane przez firmę inwestycyjną
zarówno samodzielnie, jak i przez uprawnione do takich czynności podmioty,
przy czym strategia dystrybucji powinna być odpowiednia dla określonej grupy docelowej;
4) sprawdzenie przed wyemitowaniem lub wystawieniem instrumentu
finansowego, czy instrument finansowy pozostaje zgodny z potrzebami
określonej grupy docelowej oraz czy zamierzona strategia dystrybucji tego
instrumentu jest odpowiednia dla tej grupy docelowej;
5) regularny przegląd, dokonywany z uwzględnieniem wszelkich zdarzeń, które
mogłyby wpłynąć na powstanie ryzyk dla grupy docelowej, czy instrument
finansowy pozostaje zgodny z potrzebami określonej grupy docelowej oraz czy
zamierzona strategia dystrybucji tego instrumentu jest odpowiednia dla tej grupy
docelowej.
13. Rozwiązania, o których mowa w ust. 9, obejmują w szczególności:
1) określenie grupy docelowej instrumentu finansowego, także w przypadku gdy
podmiot emitujący lub wystawiający instrument finansowy nie określił grupy
docelowej instrumentu finansowego;
2) określenie strategii dystrybucji instrumentu finansowego odpowiedniej dla
określonej grupy docelowej;
3) regularny przegląd, dokonywany z uwzględnieniem wszelkich zdarzeń, które
mogłyby wpłynąć na powstanie ryzyk dla grupy docelowej, czy instrument
finansowy pozostaje zgodny z potrzebami określonej grupy docelowej oraz czy
zamierzona strategia dystrybucji tego instrumentu jest odpowiednia dla tej grupy
docelowej.
14. W przypadku zamiaru dokonania istotnych zmian cech wystawionego lub
wyemitowanego instrumentu finansowego, grupy docelowej lub strategii dystrybucji
tego instrumentu firma inwestycyjna jest obowiązana dokonać oceny planowanych
zmian. Przepisy ust. 8 i 12 stosuje się odpowiednio.
15. W przypadku gdy strategia dystrybucji instrumentu finansowego przewiduje
wykorzystanie uprawnionych podmiotów trzecich, firma inwestycyjna emitująca lub
wystawiająca instrument finansowy udostępnia tym podmiotom informacje dotyczące
instrumentu finansowego, sposobu określenia grupy docelowej oraz strategii
dystrybucji tego instrumentu finansowego.
16. Firma inwestycyjna, która rekomenduje lub oferuje instrument finansowy
albo umożliwia w inny sposób nabycie lub objęcie instrumentu finansowego, uzyskuje
od podmiotu emitującego lub wystawiającego instrument finansowy informacje o rozwiązaniach określonych w ust. 12 oraz inne informacje pozwalające na zrozumienie cech instrumentu finansowego oraz określonej grupy docelowej.
17. Firma inwestycyjna, która rekomenduje lub oferuje instrument finansowy
albo umożliwia w inny sposób nabycie lub objęcie instrumentu finansowego, nie jest
obowiązana do ponownego określenia grupy docelowej oraz strategii dystrybucji,
jeżeli określiła grupę docelową lub strategię dystrybucji w związku z emitowaniem
lub wystawianiem instrumentu finansowego.
Art. 83c. 1. Firma inwestycyjna, prowadząc działalność maklerską, jest
obowiązana działać w sposób rzetelny i profesjonalny, zgodnie z zasadami uczciwego
obrotu oraz zgodnie z najlepiej pojętymi interesami jej klientów. W przypadku firmy
inwestycyjnej świadczącej usługę maklerską, o której mowa w art. 69 ust. 2 pkt 1 lub
4, obowiązek działania w najlepiej pojętym interesie klientów jest wykonywany
z uwzględnieniem art. 65 rozporządzenia 2017/565.
2. Informacje kierowane przez firmę inwestycyjną do klientów lub potencjalnych
klientów, w tym informacje upowszechniane przez firmę inwestycyjną w celu reklamy
lub promocji świadczonych przez nią usług, powinny być rzetelne oraz nie mogą
budzić wątpliwości ani wprowadzać w błąd. Informacje upowszechniane w celu
reklamy lub promocji usług świadczonych przez firmę inwestycyjną są oznaczane
w sposób niebudzący wątpliwości jako informacje upowszechniane w tych celach.
Uznaje się, że upowszechnianie informacji w sposób rzetelny, niebudzący wątpliwości
i niewprowadzający w błąd jest zachowane w przypadku spełnienia przez firmę
inwestycyjną warunków, o których mowa w art. 44 rozporządzenia 2017/565.
3. Treść i forma informacji, o których mowa w ust. 2, jest prezentowana w taki
sposób, aby klient lub potencjalny klient, do którego jest kierowana informacja lub
który może się z taką informacją zapoznać, mógł zrozumieć charakter danej usługi
maklerskiej lub instrumentu finansowego będącego jej przedmiotem oraz ryzyko
związane z nimi, a także podjąć świadomą decyzję inwestycyjną.
4. Firma inwestycyjna przekazuje klientowi lub potencjalnemu klientowi,
z uwzględnieniem art. 45–51 i art. 61 rozporządzenia 2017/565, w odpowiednim
czasie adekwatne i odpowiednie informacje dotyczące:
1) tej firmy oraz usług maklerskich świadczonych przez tę firmę;
2) instrumentów finansowych będących przedmiotem usług maklerskich
świadczonych przez tę firmę, rekomendacji oraz strategii działania;
3) systemów wykonania zlecenia;
4) kosztów i opłat związanych ze świadczeniem usług maklerskich.
5. W przypadku świadczenia usługi, o której mowa w art. 69 ust. 2 pkt 5, firma
inwestycyjna, zgodnie z art. 52 rozporządzenia 2017/565, przekazuje również
informacje o:
1) zależnym lub niezależnym charakterze świadczonej usługi doradztwa
inwestycyjnego;
2) zakresie instrumentów finansowych będących przedmiotem analizy na potrzeby
udzielenia rekomendacji, w szczególności informację, w jakim stopniu zakres
analizy dotyczy instrumentów finansowych emitowanych lub wystawianych
przez podmioty pozostające w bliskich powiązaniach z firmą inwestycyjną lub
przez podmioty, które pozostają z nią w takich stosunkach prawnych, osobistych
lub majątkowych, które mogłyby stwarzać ryzyko naruszenia niezależnego
charakteru świadczonej usługi;
3) częstotliwości dokonywania okresowej oceny odpowiedniości instrumentów
finansowych, jeżeli firma inwestycyjna zobowiązała się do dokonywania takiej oceny.
6. W przypadku gdy usługa, o której mowa w art. 69 ust. 2 pkt 5, jest
świadczona w sposób niezależny, firma inwestycyjna, z uwzględnieniem
art. 53 rozporządzenia 2017/565:
1) jest obowiązana objąć zakresem analizy wystarczający rodzaj instrumentów
finansowych dostępnych w obrocie i ich liczbę w sposób odpowiednio
zróżnicowany, w celu zapewnienia, że rekomendacja jest adekwatna i we
właściwy sposób realizuje cele inwestycyjne;
2) nie może objąć zakresem analizy wyłącznie instrumentów finansowych
emitowanych lub wystawianych przez podmioty pozostające w bliskich
powiązaniach z firmą inwestycyjną lub przez podmioty, które pozostają z nią
w takich stosunkach prawnych, osobistych lub majątkowych, które mogłyby
stwarzać ryzyko naruszenia niezależnego charakteru świadczonej usługi.
7. Przepisów ust. 2–5 nie stosuje się w przypadku, gdy usługa maklerska jest
elementem usługi uregulowanej w ustawie z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie
konsumenckim (Dz. U. z 2019 r. poz. 1083), ustawie z dnia 23 marca 2017 r.
o kredycie hipotecznym oraz o nadzorze nad pośrednikami kredytu hipotecznego i agentami (Dz. U. poz. 819, z 2018 r. poz. 2245 oraz z 2019 r. poz. 2217) lub w odrębnych przepisach określających odrębne obowiązki informacyjne wobec
klientów lub potencjalnych klientów.
Art. 83d. 1. Firma inwestycyjna, w związku ze świadczeniem usługi
maklerskiej, nie może przyjmować ani przekazywać jakichkolwiek świadczeń
pieniężnych, w tym opłat i prowizji, ani jakichkolwiek świadczeń niepieniężnych,
z wyłączeniem:
1) świadczeń pieniężnych lub niepieniężnych przyjmowanych od klienta lub od
osoby działającej w jego imieniu oraz świadczeń pieniężnych lub niepieniężnych
przekazywanych klientowi lub osobie działającej w jego imieniu;
2) świadczeń pieniężnych lub niepieniężnych przyjmowanych lub przekazywanych
osobie trzeciej, które są niezbędne do wykonywania danej usługi maklerskiej na
rzecz klienta, w szczególności:
a) kosztów z tytułu przechowywania instrumentów finansowych klienta
i środków pieniężnych powierzonych przez klienta,
b) opłat pobieranych przez podmiot organizujący system obrotu instrumentami
finansowymi oraz opłat za rozliczenie i rozrachunek transakcji,
c) opłat na rzecz organu nadzoru,
d) podatków, należności publicznoprawnych oraz innych opłat, których
obowiązek zapłaty wynika z przepisów prawa,
e) opłat związanych z wymianą walutową;
3) świadczeń pieniężnych i świadczeń niepieniężnych innych niż określone w pkt 1 i 2, jeżeli:
a) są one przyjmowane albo przekazywane w celu poprawienia jakości usługi
maklerskiej świadczonej przez firmę inwestycyjną na rzecz klienta,
b) ich przyjęcie lub przekazanie nie ma negatywnego wpływu na działanie
przez firmę inwestycyjną w sposób rzetelny i profesjonalny, zgodnie
z zasadami uczciwego obrotu oraz zgodnie z najlepiej pojętymi interesami jej klienta,
c) informacja o świadczeniach, w tym o ich istocie i wysokości,
a w przypadku gdy wysokość takich świadczeń nie może zostać
oszacowana – o sposobie ustalania ich wysokości, została przekazana
klientowi lub potencjalnemu klientowi w sposób rzetelny, dokładny i zrozumiały przed rozpoczęciem świadczenia danej usługi maklerskiej, przy czym warunek ten uznaje się za spełniony również w przypadku
przekazania klientowi lub potencjalnemu klientowi informacji sporządzonej
w formie ujednoliconej.
2. W przypadku świadczenia usługi maklerskiej, o której mowa
w art. 69 ust. 2 pkt 5, w sposób niezależny firma inwestycyjna nie może przyjmować
świadczeń pieniężnych ani świadczeń niepieniężnych od podmiotu trzeciego w
związku ze świadczeniem tej usługi.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do drobnych świadczeń niepieniężnych
przyjmowanych przez firmę inwestycyjną, jeżeli:
1) świadczenia te mogą poprawić jakość świadczonej usługi doradztwa
inwestycyjnego na rzecz klienta;
2) łączna wielkość i charakter tych świadczeń nie wpływałyby negatywnie na
przestrzeganie przez firmę inwestycyjną obowiązku działania zgodnie z najlepiej
pojętymi interesami klienta;
3) informacja o świadczeniach, w tym o ich istocie i wysokości, a w przypadku gdy
wysokość takich świadczeń nie może zostać oszacowana – o sposobie ustalania
ich wysokości, została przekazana klientowi lub potencjalnemu klientowi
w sposób rzetelny, dokładny i zrozumiały przed rozpoczęciem świadczenia
usługi doradztwa inwestycyjnego, przy czym świadczenia te mogą być opisane
w sposób ogólny.
4. W przypadku świadczenia usługi maklerskiej, o której mowa
w art. 69 ust. 2 pkt 4, firma inwestycyjna nie może przyjmować świadczeń
pieniężnych ani świadczeń niepieniężnych od podmiotu trzeciego w związku ze
świadczeniem tej usługi.
5. Przepisu ust. 4 nie stosuje się do drobnych świadczeń niepieniężnych
przyjmowanych przez firmę inwestycyjną, jeżeli:
1) świadczenia te mogą poprawić jakość świadczonej usługi zarządzania portfelami,
w skład których wchodzi jeden lub większa liczba instrumentów finansowych,
na rzecz klienta;
2) łączna wielkość i charakter tych świadczeń nie wpływałyby negatywnie na
przestrzeganie przez firmę inwestycyjną obowiązku działania zgodnie z najlepiej
pojętymi interesami klienta;
3) informacja o świadczeniach, w tym o ich istocie i wysokości, a w przypadku gdy
wysokość takich świadczeń nie może zostać oszacowana – o sposobie ustalania
ich wysokości, została przekazana klientowi lub potencjalnemu klientowi
w sposób rzetelny, dokładny i zrozumiały przed rozpoczęciem świadczenia
usługi zarządzania portfelami, w skład których wchodzi jeden lub większa liczba
instrumentów finansowych, przy czym świadczenia te mogą być opisane
w sposób ogólny.
6. Firma inwestycyjna informuje klienta o wszelkich zmianach w zakresie
informacji przekazanych zgodnie z ust. 1 pkt 3 lit. c, ust. 3 pkt 3 i ust. 5 pkt 3, jeżeli
zmiany te mają związek z usługami świadczonymi na rzecz klienta.
Art. 83e. 1. Firma inwestycyjna świadcząca usługi maklerskie, o których mowa
w art. 69 ust. 2, zapewnia, aby sposób wynagradzania osób zaangażowanych oraz
oceny pracy świadczonej przez te osoby na rzecz firmy inwestycyjnej nie powodował
ich działania w sposób nierzetelny i nieprofesjonalny, niezgodnie z najlepiej pojętymi
interesami jej klientów. W tym celu firma inwestycyjna opracowuje, wdraża oraz
stosuje politykę wynagrodzeń i praktyki zgodnie z art. 27 rozporządzenia 2017/565.
2. W przypadku świadczenia usługi maklerskiej, o której mowa
w art. 69 ust. 2 pkt 5, sposób wynagradzania oraz ocena pracy nie mogą zachęcać do
udzielania rekomendacji mających za przedmiot dany instrument finansowy w
przypadku, gdy inny instrument finansowy byłby bardziej adekwatny i lepiej
realizował cele inwestycyjne klienta.
3. Sposób wynagradzania, o którym mowa w ust. 1 i 2, dotyczy przyznawania
wynagrodzenia w rozumieniu art. 2 pkt 5 rozporządzenia 2017/565.
Art. 83f. 1. W przypadku gdy:
1) usługa maklerska, o której mowa w art. 69 ust. 2, ma być świadczona w ramach
jednej umowy łącznie z inną usługą, firma inwestycyjna informuje klienta, przed
zawarciem umowy, czy jest możliwe oddzielne zawarcie umowy o świadczenie
takiej usługi maklerskiej oraz umowy o świadczenie innych usług, a jeżeli jest to
możliwe, przekazuje klientowi odrębne zestawienie kosztów i opłat związanych
z poszczególnymi umowami;
2) zawarcie umowy o świadczenie usługi maklerskiej, o której mowa
w art. 69 ust. 2, jest warunkiem zawarcia umowy o świadczenie innej usługi albo zawarcie umowy o świadczenie innej usługi jest warunkiem zawarcia umowy o świadczenie usługi maklerskiej, o której mowa w art. 69 ust. 2, firma
inwestycyjna informuje klienta, przed zawarciem umowy, czy jest możliwe
zawarcie wyłącznie jednej z tych umów, a jeżeli jest to możliwe, przekazuje
klientowi odrębne zestawienie kosztów i opłat związanych z poszczególnymi umowami.
2. W przypadku gdy ryzyko wynikające z:
1) zawarcia z klientem detalicznym umowy, w ramach której usługa maklerska,
o której mowa w art. 69 ust. 2, ma być świadczona łącznie z inną usługą, może
różnić się od ryzyka wynikającego z oddzielnego zawarcia umowy
o świadczenie usługi maklerskiej, o której mowa w art. 69 ust. 2, firma
inwestycyjna informuje o tym klienta i przedstawia opis ryzyka wynikającego
z poszczególnych usług świadczonych w ramach umowy oraz sposób, w jaki
jednoczesne występowanie tych usług zmienia poziom ryzyka;
2) zawarcia z klientem detalicznym umowy o świadczenie usługi maklerskiej,
o której mowa w art. 69 ust. 2, jako warunku zawarcia umowy o świadczenie
innej usługi, albo z zawarcia z klientem detalicznym umowy o świadczenie innej
usługi, jako warunku zawarcia umowy o świadczenie usługi maklerskiej, o której
mowa w art. 69 ust. 2, może różnić się od ryzyka wynikającego z zawarcia
umowy o usługę maklerską, o której mowa w art. 69 ust. 2, bez takich
warunków, firma inwestycyjna informuje o tym klienta i przedstawia opis ryzyka
wynikającego z poszczególnych usług oraz sposób, w jaki jednoczesne
występowanie tych usług zmienia poziom ryzyka.
Art. 83g. 1. Firma inwestycyjna świadcząca usługi maklerskie, o których mowa
w art. 69 ust. 2 pkt 4 i 5, uzyskuje od klienta lub potencjalnego klienta adekwatne
informacje dotyczące jego:
1) wiedzy i doświadczenia w zakresie inwestowania na rynku finansowym;
2) sytuacji finansowej, w tym zdolności do ponoszenia strat;
3) celów inwestycyjnych, w tym poziomu akceptowanego ryzyka.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, są uzyskiwane od klienta lub
potencjalnego klienta w przypadku:
1) usługi, o której mowa w art. 69 ust. 2 pkt 4 – w celu umożliwienia zarządzania
portfelem, w skład którego wchodzi jeden lub większa liczba instrumentów finansowych, który będzie dla klienta odpowiedni ze względu na jego osobistą sytuację lub potrzeby inwestycyjne, w szczególności jego zdolność do
ponoszenia strat oraz poziom akceptowanego ryzyka;
2) usługi, o której mowa w art. 69 ust. 2 pkt 5 – w celu umożliwienia udzielania
przez firmę inwestycyjną rekomendacji, które są dla klienta odpowiednie ze
względu na jego osobistą sytuację lub potrzeby inwestycyjne, w szczególności
jego zdolność do ponoszenia strat oraz poziom akceptowanego ryzyka.
3. Firma inwestycyjna świadcząca usługę maklerską, o której mowa
w art. 69 ust. 2 pkt 5, przekazuje klientowi detalicznemu, na trwałym nośniku, raport
zawierający potwierdzenie odpowiedniości rekomendacji z wyjaśnieniem przyczyn,
dla których rekomendacja jest dla niego odpowiednia.
4. W przypadku gdy firma inwestycyjna, przy użyciu środków porozumiewania
się na odległość, które uniemożliwiają przekazanie trwałego nośnika, świadczy usługę
maklerską, o której mowa w art. 69 ust. 2 pkt 5, a bezpośrednim następstwem
udzielenia rekomendacji jest przyjęcie zlecenia, w ramach świadczenia usługi, o której
mowa w art. 69 ust. 2 pkt 1, firma inwestycyjna może przekazać klientowi na trwałym
nośniku raport, o którym mowa w ust. 3, niezwłocznie po przyjęciu zlecenia klienta, jeżeli:
1) klient wyraził zgodę na przekazanie raportu odpowiedniości po przyjęciu zlecenia;
2) firma inwestycyjna poinformowała klienta o możliwości odłożenia momentu
przekazania zlecenia do czasu przekazania raportu, o którym mowa w ust. 3, na
trwałym nośniku.
5. W przypadku gdy firma inwestycyjna, przy użyciu środków porozumiewania
się na odległość, które uniemożliwiają przekazanie trwałego nośnika, świadczy usługę
maklerską, o której mowa w art. 69 ust. 2 pkt 5, a bezpośrednim następstwem
udzielenia rekomendacji jest przyjęcie zlecenia do wykonania, w ramach świadczenia
usługi, o której mowa w art. 69 ust. 2 pkt 2, firma inwestycyjna może przekazać
klientowi na trwałym nośniku raport, o którym mowa w ust. 3, niezwłocznie po
zawarciu transakcji na rzecz klienta, jeżeli:
1) klient wyraził zgodę na przekazanie raportu odpowiedniości po zawarciu transakcji;
2) firma inwestycyjna poinformowała klienta o możliwości odłożenia momentu
zawarcia transakcji do czasu przekazania raportu, o którym mowa w ust. 3, na trwałym nośniku.
6. Firma inwestycyjna, zgodnie z art. 54 i art. 55 rozporządzenia 2017/565, na
podstawie informacji, o których mowa w ust. 1, dokonuje oceny odpowiedniości
usługi lub instrumentu finansowego będącego jej przedmiotem oraz sporządza raport,
o którym mowa w ust. 3.
Art. 83h. 1. Z zastrzeżeniem art. 83i ust. 3, firma inwestycyjna świadcząca
usługi maklerskie, o których mowa w art. 69 ust. 2 pkt 1, 2, 6, 7 lub 9, uzyskuje od
klienta lub potencjalnego klienta adekwatne informacje dotyczące jego wiedzy
i doświadczenia w zakresie inwestowania na rynku finansowym, w celu oceny, czy
usługa lub instrument finansowy będące jej przedmiotem są dla niego odpowiednie.
W przypadku, o którym mowa w art. 83f ust. 1, ocenie podlega, czy umowa zawierana
w okolicznościach określonych w art. 83f ust. 1 jest dla klienta lub potencjalnego
klienta odpowiednia.
2. W przypadku gdy na podstawie informacji, o których mowa w ust. 1, firma
inwestycyjna stwierdzi, że usługa lub instrument finansowy będący jej przedmiotem
nie są odpowiednie dla klienta lub potencjalnego klienta, niezwłocznie informuje
o tym klienta lub potencjalnego klienta.
3. W przypadku gdy klient lub potencjalny klient nie przedstawi informacji,
o których mowa w ust. 1, albo przedstawi informacje niewystarczające, firma
inwestycyjna informuje go, że brak tych informacji uniemożliwia jej dokonanie oceny,
czy przewidziana usługa lub instrument finansowy będący jej przedmiotem są dla
niego odpowiednie.
4. Firma inwestycyjna uzyskuje informacje, o których mowa w ust. 1, dokonuje
oceny odpowiedniości usługi lub instrumentu finansowego będącego jej przedmiotem
oraz przechowuje informacje dotyczące przeprowadzonej oceny zgodnie z art. 55
i art. 56 rozporządzenia 2017/565.
5. Przepisów ust. 1–4 nie stosuje się do firmy inwestycyjnej, która zawiera
umowę o wykonywanie zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych lub
umowę o przyjmowanie i przekazywanie zleceń nabycia lub zbycia instrumentów
finansowych, w przypadku gdy:
1) przedmiotem umowy będą wyłącznie nieskomplikowane instrumenty finansowe
oraz
2) umowa jest zawierana z inicjatywy klienta lub potencjalnego klienta, oraz
3) klient lub potencjalny klient został poinformowany przez firmę inwestycyjną, że
zawarcie umowy nie jest związane z obowiązkiem, o którym mowa w ust. 1, oraz
że nie będzie on korzystał z ochrony, jaką zapewniałoby mu wykonanie przez
firmę inwestycyjną takiego obowiązku, oraz
4) firma inwestycyjna spełnia wymogi związane z zarządzaniem konfliktami
interesów.
6. Przez nieskomplikowane instrumenty finansowe, o których mowa
w ust. 5 pkt 1, rozumie się:
1) akcje i certyfikaty inwestycyjne dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym
lub na rynku uznanym przez Komisję Europejską jako rynek równoważny
w państwie, które nie jest państwem członkowskim, oraz akcje i certyfikaty
inwestycyjne wprowadzone do ASO, z wyłączeniem akcji i certyfikatów
inwestycyjnych, które mają wbudowany instrument pochodny;
2) obligacje lub inne dłużne papiery wartościowe dopuszczone do obrotu na rynku
regulowanym lub na rynku uznanym przez Komisję Europejską jako rynek
równoważny w państwie, które nie jest państwem członkowskim, oraz obligacje
lub inne dłużne papiery wartościowe wprowadzone do ASO, z wyłączeniem
obligacji i dłużnych papierów wartościowych, które mają wbudowany
instrument pochodny lub których struktura utrudnia klientowi lub potencjalnemu
klientowi zrozumienie ryzyka związanego z tymi instrumentami finansowymi;
3) instrumenty rynku pieniężnego, z wyłączeniem instrumentów rynku
pieniężnego, które mają wbudowany instrument pochodny lub których struktura
utrudnia klientowi lub potencjalnemu klientowi zrozumienie ryzyka związanego
z tymi instrumentami finansowymi;
4) jednostki uczestnictwa funduszy inwestycyjnych, tytuły uczestnictwa funduszy
zagranicznych i tytuły uczestnictwa funduszy inwestycyjnych otwartych
z siedzibą w państwach będących stroną umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym, z wyłączeniem jednostek uczestnictwa oraz tytułów
uczestnictwa funduszy, o których mowa w art. 36 ust. 1 rozporządzenia Komisji
(UE) nr 583/2010 z dnia 1 lipca 2010 r. w sprawie wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE w zakresie kluczowych informacji dla inwestorów i warunków, które należy spełnić w przypadku
dostarczania kluczowych informacji dla inwestorów lub prospektu emisyjnego
na trwałym nośniku innym niż papier lub za pośrednictwem strony internetowej
(Dz. Urz. UE L 176 z 10.07.2010, str. 1);
5) instrumenty finansowe, o których mowa w art. 57 rozporządzenia 2017/565.
7. Jeżeli do zawarcia umowy dochodzi w wyniku skierowania do klienta lub
potencjalnego klienta zindywidualizowanych informacji o firmie inwestycyjnej,
instrumentach finansowych, usłudze lub transakcji, przyjmuje się, że nie została ona
zawarta w sposób określony w ust. 5 pkt 2.
Art. 83i. 1. Firma inwestycyjna, która, świadcząc na rzecz klienta usługi
maklerskie, korzysta z pośrednictwa innej firmy inwestycyjnej lub zagranicznej firmy
inwestycyjnej, może dokonywać oceny, o której mowa w art. 83g i art. 83h, na
podstawie informacji dotyczących klienta lub potencjalnego klienta otrzymywanych
od tej innej firmy inwestycyjnej lub zagranicznej firmy inwestycyjnej, lub uznać za
prawidłową ocenę dokonaną przez tę inną firmę inwestycyjną lub zagraniczną firmę
inwestycyjną.
2. Firma inwestycyjna, która pośredniczy w świadczeniu usługi maklerskiej
przez inną firmę inwestycyjną lub zagraniczną firmę inwestycyjną i przekazuje jej
informacje dotyczące klienta lub potencjalnego klienta, zapewnia kompletność
i rzetelność tych informacji oraz prawidłowość oceny dokonanej zgodnie z art. 83g
i art. 83h.
3. Firma inwestycyjna, która zawiera umowę o świadczenie usług maklerskich,
o których mowa w art. 69 ust. 2 pkt 1 lub 2, z klientem, w którego imieniu działa
pełnomocnik będący firmą inwestycyjną świadczącą na rzecz tego klienta usługę,
o której mowa w art. 69 ust. 2 pkt 4, nie uzyskuje informacji i nie przeprowadza
oceny, o której mowa w art. 83h ust. 1, chyba że w trakcie trwania stosunku
umownego z klientem zostanie odwołane pełnomocnictwo dla firmy inwestycyjnej
świadczącej na rzecz tego klienta usługę, o której mowa w art. 69 ust. 2 pkt 4.
Art. 83j. 1. Przy świadczeniu usługi maklerskiej firma inwestycyjna jest
obowiązana przekazywać klientowi detalicznemu oraz klientowi profesjonalnemu, na
trwałym nośniku, w terminie odpowiednim do charakteru świadczonej usługi, regularne sprawozdania związane z wykonywaniem umowy o świadczenie usług maklerskich, uwzględniające rodzaj i złożoność danych instrumentów finansowych,
charakter świadczonej usługi oraz koszty związane z transakcjami i usługami
wykonywanymi na rachunek klienta.
2. W przypadku świadczenia usługi maklerskiej, o której mowa
w art. 69 ust. 2 pkt 2, sprawozdania, o których mowa w ust. 1, firma inwestycyjna
przekazuje zgodnie z art. 59 rozporządzenia 2017/565.
3. W przypadku świadczenia usługi maklerskiej, o której mowa
w art. 69 ust. 2 pkt 4, sprawozdania, o których mowa w ust. 1, firma inwestycyjna
przekazuje zgodnie z art. 60 i art. 62 rozporządzenia 2017/565.
4. W przypadku świadczenia usługi maklerskiej, o której mowa
w art. 69 ust. 4 pkt 1, sprawozdania, o których mowa w ust. 1, firma inwestycyjna
przekazuje zgodnie z art. 63 rozporządzenia 2017/565.
5. W przypadku gdy firma inwestycyjna świadczy usługę maklerską, o której
mowa w art. 69 ust. 2 pkt 4, na rzecz klienta detalicznego, w sprawozdaniu, o którym
mowa w ust. 1, zamieszcza informację, w jaki sposób zostanie zapewnione, że usługa
lub instrumenty finansowe będące jej przedmiotem są nadal odpowiednie dla klienta.
6. W przypadku gdy firma inwestycyjna, świadcząc usługę maklerską, o której
mowa w art. 69 ust. 2 pkt 5, na rzecz klienta detalicznego, udzieliła mu rekomendacji
i zobowiązała się w ramach umowy do przeprowadzania okresowej oceny jej
odpowiedniości, jest obowiązana przekazywać klientowi regularnie ocenę tej
rekomendacji, wskazując, czy jest ona nadal odpowiednia dla tego klienta.
Art. 83k. Firmy inwestycyjne będące administratorami przetwarzającymi dane
osobowe w rozumieniu art. 4 pkt 1 rozporządzenia 2016/679 nie są obowiązane do
wykonywania obowiązków, o których mowa w art. 15 rozporządzenia 2016/679,
w zakresie, w jakim jest to niezbędne dla prawidłowej realizacji zadań dotyczących
przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu oraz zapobiegania
przestępstwom.
art. 84.
więcej
działalności maklerskiej w terminie 2 miesięcy od dnia jego złożenia.
1a. W przypadku podmiotu nieposiadającego zezwolenia na prowadzenie
działalności maklerskiej w zezwoleniu na prowadzenie działalności maklerskiej
Komisja zatwierdza członków zarządu, o których mowa w art. 102a ust. 1.
2. Zezwolenie zawiera:
1) firmę, siedzibę oraz adres firmy inwestycyjnej;
2) wskazanie czynności, na wykonywanie których jest udzielone zezwolenie.
3) (uchylony)
3. Zezwolenie nie może być udzielone wyłącznie na wykonywanie czynności
określonych w art. 69 ust. 4.
4. Komisja informuje Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów
Wartościowych o każdym przypadku udzielenia zezwolenia, dołączając informacje,
o których mowa w ust. 2.
art. 85.
więcej
1) (uchylony)
2) wniosek lub załączone do niego dokumenty nie są zgodne pod względem treści
z przepisami prawa lub ze stanem faktycznym;
3) wnioskodawca nie spełnia wymagań określonych w art. 95 lub art. 98;
3a) pozostawanie wnioskodawcy w bliskich powiązaniach z innym podmiotem
mogłoby uniemożliwić Komisji skuteczne sprawowanie nadzoru lub
sprawowanie takiego nadzoru byłoby utrudnione lub niemożliwe ze względu na
przepisy prawa obowiązujące w miejscu siedziby lub zamieszkania tego
podmiotu;
4) charakter powiązań istniejących pomiędzy podmiotami należącymi do grupy
kapitałowej, w skład której wchodzi wnioskodawca, uniemożliwia ustalenie
rzeczywistej struktury tej grupy lub rzeczywistych właścicieli;
5) osoby wymienione w art. 103 albo art. 111 ust. 6a nie spełniają warunków
określonych w tych przepisach;
6) opinia, o której mowa w art. 96 ust. 1 lub 2, jest negatywna;
7) z analizy wniosku i załączonych do niego dokumentów wynika, że
wnioskodawca nie zapewni prowadzenia działalności w sposób niezagrażający
bezpieczeństwu obrotu instrumentami finansowymi lub należycie
zabezpieczający interesy klientów;
8) wnioskodawca nie przedstawi, na żądanie Komisji, informacji, o których mowa
w art. 82 ust. 4–6;
9) (uchylony)
10) podmioty posiadające bezpośrednio lub pośrednio przez podmioty zależne akcje
albo udziały wnioskodawcy reprezentujące łącznie co najmniej 10% ogólnej
liczby głosów lub 10% kapitału zakładowego nie zapewniają właściwego
prowadzenia przez wnioskodawcę działalności maklerskiej;
11) na podstawie któregokolwiek z kryteriów określonych w art. 9 rozporządzenia
2017/1943 stwierdzi, że:
a) wnioskodawca nie zapewni wystarczających gwarancji prawidłowego
i ostrożnego zarządzania podmiotem, właściwego prowadzenia działalności
maklerskiej, w szczególności prowadzenia jej w sposób niezagrażający
bezpieczeństwu obrotu instrumentami finansowymi, w tym prowadzenia jej
w sposób niezagrażający takiemu bezpieczeństwu w związku
z utrzymywaniem systemu handlu algorytmicznego w rozumieniu
art. 1 ust. 3 rozporządzenia 2017/584, lub prowadzenia działalności
maklerskiej w sposób należycie zabezpieczający interesy klientów lub
b) istnieje prawdopodobieństwo, że akcjonariusz albo wspólnik posiadający co
najmniej 10% udział w kapitale zakładowym lub ogólnej liczbie głosów na
walnym zgromadzeniu lub zgromadzeniu wspólników, albo podmiot
dominujący w inny sposób, niż przez posiadanie odpowiedniego udziału
w kapitale zakładowym lub ogólnej liczbie głosów na walnym
zgromadzeniu lub zgromadzeniu wspólników, będzie wywierać negatywny
wpływ na działalność lub stabilność finansową podmiotu;
12) wnioskodawca nie zapewni zgodności działalności z art. 19 ust. 3 oraz
art. 59 ust. 2 i 3 rozporządzenia 1031/2010 – w przypadku gdy wniosek
obejmuje nabywanie lub zbywanie na rachunek dającego zlecenie instrumentów
finansowych na aukcjach organizowanych przez platformę aukcyjną.
2. Za uniemożliwienie lub utrudnienie skutecznego sprawowania nadzoru przez
Komisję, o którym mowa w ust. 1 pkt 3a, uznaje się w szczególności przypadki,
o których mowa w art. 10 rozporządzenia 2017/1943.
art. 86.
więcej
Komisję o:
1) zmianach danych zawartych we wniosku o udzielenie zezwolenia
i w załącznikach do niego, o których mowa w art. 82 ust. 1 i ust. 2 pkt 8;
2) (uchylony)
3) nabyciu akcji lub udziałów w innych spółkach w liczbie, która zapewnia prawo
do co najmniej 5% ogólnej liczby głosów.
2. Firma inwestycyjna jest obowiązana również przekazywać Komisji
informacje dotyczące prowadzonej przez firmę inwestycyjną działalności i jej sytuacji
finansowej, w tym w przypadku domu maklerskiego – informacje dotyczące
przestrzegania przez ten dom maklerski adekwatności kapitałowej, oraz zdarzeń
mogących mieć wpływ na prowadzoną przez nią działalność lub jej sytuację
finansową.
art. 87.
więcej
art. 88.
więcej
uprawnione do reprezentowania firmy inwestycyjnej lub wchodzące w skład jej
statutowych organów albo pozostające z firmą inwestycyjną w stosunku pracy są
obowiązane do niezwłocznego sporządzenia i przekazania, na koszt tej firmy
inwestycyjnej, kopii dokumentów i innych nośników informacji oraz do udzielenia
pisemnych lub ustnych wyjaśnień w zakresie nadzoru sprawowanego przez Komisję.
art. 89.
więcej
1) w przypadku nierozpoczęcia działalności maklerskiej w terminie 12 miesięcy od
dnia, w którym decyzja o udzieleniu zezwolenia stała się ostateczna;
2) z chwilą ogłoszenia upadłości firmy inwestycyjnej;
3) w przypadku otwarcia likwidacji firmy inwestycyjnej – z upływem 3 miesięcy
od dnia jej otwarcia, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W razie konieczności zabezpieczenia interesu publicznego Komisja może
w drodze decyzji:
1) skrócić termin wskazany w ust. 1 pkt 3,
2) wskazać czynności, jakie firma inwestycyjna może podejmować do czasu
wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej, lub
3) wskazać termin, w którym następuje zakończenie prowadzenia działalności
maklerskiej, w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3.
3. O ile w decyzji w sprawie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności
maklerskiej lub decyzji, o której mowa w ust. 2, nie określono inaczej, w przypadku
otwarcia likwidacji – do czasu wygaśnięcia zezwolenia, a w przypadku cofnięcia
zezwolenia – do czasu zaprzestania prowadzenia działalności, firma inwestycyjna
wykonuje wyłącznie czynności wynikające z prowadzenia rachunków, o których
mowa w art. 69 ust. 4 pkt 1, lub umów o zarządzanie portfelem instrumentów
finansowych – bez możliwości zawierania nowych umów – oraz wynikające
z nabytych na rachunek klientów instrumentów pochodnych, czynności mające na celu
zakończenie tych inwestycji przez klientów.
4. W przypadku wygaśnięcia lub cofnięcia zezwolenia lub zaprzestania
prowadzenia rachunków, o których mowa w art. 69 ust. 4 pkt 1, przez podmiot
prowadzący działalność maklerską, Komisja może nakazać przeniesienie
instrumentów finansowych i środków pieniężnych oraz dokumentów związanych
z prowadzeniem rachunków, o których mowa w art. 69 ust. 4 pkt 1, do innej firmy
inwestycyjnej, która uprzednio wyraziła na to zgodę.
5. W przypadku niewydania przez Komisję nakazu, o którym mowa w ust. 4, do
postępowania z dokumentami związanymi z prowadzeniem działalności maklerskiej
stosuje się art. 476 § 3 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek
handlowych. Podmiot prowadzący działalność maklerską niezwłocznie zawiadamia
Komisję o wyznaczeniu przechowawcy dokumentów związanych z prowadzeniem
działalności maklerskiej. W przypadku wyznaczenia przechowawcy przez sąd
zawiadomienia Komisji dokonuje ten sąd.
art. 90.
więcej
maklerskiej, ma obowiązek archiwizowania i przechowywania na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, przez okres 5 lat od dnia zaprzestania prowadzenia tej
działalności, dokumentów oraz innych nośników informacji związanych
z prowadzeniem tej działalności. Obowiązek uważa się za wykonany w przypadku
zapewnienia przez firmę inwestycyjną przechowywania dokumentów oraz innych
nośników informacji przez podmiot trzeci spełniający wymagania określone
w odrębnych przepisach.
2. Upoważniony przedstawiciel Komisji ma prawo wstępu do siedziby lub lokalu
podmiotu przechowującego dokumenty i inne nośniki informacji celem wglądu do
tych dokumentów i nośników.
3. Na pisemne żądanie Komisji lub jej upoważnionego przedstawiciela podmiot
przechowujący dokumenty jest obowiązany do niezwłocznego sporządzenia na
własny koszt i przekazania kopii tych dokumentów i nośników.
4. Przepisy ust. 1 nie naruszają przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r.
o rachunkowości.
5. Przepisów ust. 1–4 nie stosuje się do zagranicznych firm inwestycyjnych
prowadzących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność maklerską bez
otwierania oddziału.
art. 91.
więcej
wskazanie firm lub nazw, adresów siedziby oraz zakresu czynności, które
poszczególne firmy wykonują na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach
posiadanego zezwolenia.
1a. Rejestr firm inwestycyjnych zawiera również informację o cofnięciu firmie
inwestycyjnej zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej z przyczyn,
o których mowa w art. 167 ust. 1 pkt 1–3, 5 i 6. Informacja o cofnięciu zezwolenia jest
zamieszczana w rejestrze na 5 lat od dnia cofnięcia zezwolenia.
2. Rejestr firm inwestycyjnych dostępny jest na stronie internetowej Komisji.
art. 92.
więcej
zasadach określonych w odrębnych przepisach, izbę gospodarczą, zwaną dalej „izbą”.
2. Organizację władz izby, tryb ich powoływania, zakres kompetencji oraz
zadania izby określa statut izby.
3. Firmy inwestycyjne prowadzące działalność wyłącznie w zakresie
zarządzania portfelami instrumentów finansowych lub doradztwa inwestycyjnego
w zakresie instrumentów finansowych dopuszczonych do obrotu zorganizowanego
mogą być członkami izby, o której mowa w ust. 1, lub izby gospodarczej, o której
mowa w przepisach o funduszach inwestycyjnych.
art. 93.
więcej
ust. 1 oraz art. 89 ust. 1 i 2 nie stosuje się do zagranicznych firm inwestycyjnych.
Przepisu art. 86 ust. 2 nie stosuje się do zagranicznych firm inwestycyjnych w zakresie
odnoszącym się do sytuacji finansowej.
2. Przepisy art. 89 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio do zagranicznych firm
inwestycyjnych w przypadku zawieszenia lub zakazania, zgodnie z art. 169 ust. 5 pkt 1 lit. a lub ust. 8 pkt 1, w całości albo w części prowadzenia działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 93a. (uchylony).
Art. 93b. W celu zapewnienia przestrzegania przez firmę inwestycyjną
przepisów ustawy, przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie, przepisów
rozporządzenia 575/2013, rozporządzenia 600/2014, rozporządzenia 2017/565 oraz
innych bezpośrednio stosowanych przepisów prawa Unii Europejskiej mających
zastosowanie do firmy inwestycyjnej Komisja może zalecić zaprzestanie
w wyznaczonym terminie działania naruszającego te przepisy lub niepodejmowanie
takiego działania w przyszłości.
art. 94.
więcej
rozporządzenia:
1) tryb i warunki postępowania firm inwestycyjnych, banków, o których mowa
w art. 70 ust. 2, oraz banków powierniczych w zakresie:
a) promowania świadczonych usług oraz kontaktów z potencjalnymi
klientami,
b) zawierania transakcji i dokonywania rozliczeń,
c) traktowania klientów jak klientów profesjonalnych lub klientów
detalicznych zgodnie z art. 3a ust. 1 i 2,
d) świadczenia usług, w tym w zakresie świadczenia usług na rzecz kategorii
klientów, o których mowa w art. 3a ust. 4, w szczególności takich usług,
których przedmiotem są instrumenty dłużne, których struktura utrudnia
zrozumienie związanego z nimi ryzyka, i takich, których przedmiotem są
lokaty strukturyzowane,
e) (uchylona)
f) ustanawiania i realizacji zabezpieczeń spłaty kredytów i pożyczek
udzielonych na nabycie instrumentów finansowych oraz zabezpieczenia
wierzytelności na instrumentach finansowych, jeżeli konstrukcja tych
instrumentów umożliwia ustanowienie zabezpieczenia,
g) przyjmowania lub przekazywania jakichkolwiek świadczeń pieniężnych lub
niepieniężnych w związku z prowadzeniem działalności maklerskiej,
h) przekazywania sprawozdań, o których mowa w art. 83j ust. 1, w przypadku
świadczenia usługi maklerskiej, o której mowa w art. 69 ust. 2 pkt 1 i 5 oraz
ust. 4 pkt 6 i 8, o ile dotyczy wykonywania czynności, o których mowa
w art. 69 ust. 2 pkt 1, 2, 4 i 5 oraz ust. 4 pkt 1 i 6, a także wymogi dotyczące
treści tych sprawozdań oraz terminy ich przekazywania klientowi,
i) emitowania lub wystawiania instrumentów finansowych lub udzielania
porad w zakresie emitowania lub wystawiania instrumentu finansowego
albo rekomendowania lub oferowania albo w inny sposób umożliwiania
nabycia lub objęcia instrumentu finansowego
– w odniesieniu do wykonywania przez te podmioty czynności, o których mowa
w art. 69 ust. 2 i 4 i art. 119 ust. 1, przy zapewnieniu należytej staranności,
ochrony klienta oraz bezpiecznego i sprawnego zawierania i rozliczania
transakcji, a także przejrzystości i bezpieczeństwa obrotu;
2) (uchylony)
3) warunki, jakie muszą spełniać prowadzone przez firmę inwestycyjną ASO lub
OTF, przy uwzględnieniu konieczności zapewnienia bezpieczeństwa oraz
ochrony interesów inwestorów uczestniczących w obrocie w tych systemach;
4) zakres, tryb i formę oraz terminy przekazywania informacji, o których mowa
w art. 86 ust. 2, przez firmy inwestycyjne, banki, o których mowa w art. 70
ust. 2, i banki powiernicze, przy uwzględnieniu konieczności umożliwienia
Komisji, w zakresie określonym ustawą, wykonywania nadzoru nad
działalnością tych podmiotów;
5) szczegółowe warunki techniczne i organizacyjne wymagane do prowadzenia
działalności przez firmę inwestycyjną i bank, o którym mowa w art. 70 ust. 2,
oraz do prowadzenia rachunków papierów wartościowych, rachunków
derywatów i rachunków zbiorczych przez bank powierniczy, w tym:
a) sposób i szczegółowe warunki przechowywania, rejestrowania
i zabezpieczania instrumentów finansowych oraz środków pieniężnych
klientów, w tym szczegółowe warunki wykorzystywania instrumentów
finansowych i środków pieniężnych klientów, w szczególności dla celów
zabezpieczenia, oraz kategorie podmiotów, w których mogą być
deponowane środki pieniężne klientów,
b) szczegółowe kryteria w zakresie spełniania przez osoby, o których mowa
w art. 82a ust. 1, wymogu posiadania odpowiedniej wiedzy i kompetencji,
c) szczegółowe kryteria w zakresie spełniania przez członków zarządu i rady
nadzorczej wymogu posiadania nieposzlakowanej opinii, wiedzy,
kompetencji i doświadczenia, o których mowa w art. 103 ust. 1a, oraz
szczegółowe kryteria stosowane przy określaniu liczby funkcji, jakie mogą
być pełnione jednocześnie zgodnie z art. 103 ust. 1c,
d) szczegółowe kryteria w zakresie spełniania przez osoby, o których mowa
w art. 3 pkt 3–15 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 604/2014
z dnia 4 marca 2014 r. uzupełniającego dyrektywę Parlamentu
Europejskiego i Rady 2013/36/UE w odniesieniu do regulacyjnych
standardów technicznych w odniesieniu do kryteriów jakościowych
i właściwych kryteriów ilościowych ustalania kategorii pracowników,
których działalność zawodowa ma istotny wpływ na profil ryzyka instytucji
(Dz. Urz. UE L 167 z 06.06.2014, str. 30, z późn. zm.), wymogu
posiadania odpowiedniej wiedzy, kompetencji i doświadczenia,
e) szczegółowe kryteria w zakresie spełniania przez osoby wchodzące w skład
władz jednostki organizacyjnej banku prowadzącego działalność maklerską,
o której mowa w art. 111 ust. 2 pkt 1, wymogu posiadania
nieposzlakowanej opinii, wiedzy, kompetencji i doświadczenia, o których
mowa w art. 111 ust. 6a,
f) szczegółowe kryteria w zakresie spełniania przez osoby wchodzące w skład
władz oddziału zagranicznej osoby prawnej z siedzibą na terytorium
państwa innego niż państwo członkowskie, o którym mowa
w art. 115 ust. 1, wymogu posiadania nieposzlakowanej opinii, wiedzy,
kompetencji i doświadczenia, o których mowa w art. 115 ust. 5,
g) tryb i warunki postępowania przy dokonywaniu oceny oraz weryfikacji
spełniania przez osoby, o których mowa w lit. b–f, stosowanych wobec nich
odpowiednich wymogów w zakresie posiadania odpowiedniej wiedzy
i kompetencji, nieposzlakowanej opinii i doświadczenia, oraz tryb i warunki postępowania w zakresie utrzymywania i doskonalenia wiedzy i kompetencji tych osób oraz osób, o których mowa w art. 82a ust. 2,
h) tryb i warunki postępowania przy dokonywaniu oceny oraz weryfikacji
spełniania kryteriów stosowanych przy określaniu liczby funkcji, jakie
mogą być pełnione jednocześnie zgodnie z art. 103 ust. 1c,
i) procedury anonimowego zgłaszania naruszeń, o których mowa w art. 83a ust. 1a,
j) sposób i szczegółowe warunki rejestrowania zawieranych transakcji oraz
przechowywania i archiwizacji dokumentów i innych nośników informacji
sporządzanych w związku z prowadzeniem działalności
– z uwzględnieniem konieczności zapewnienia profesjonalnego, rzetelnego,
bezpiecznego i sprawnego prowadzenia działalności przez te podmioty, biorąc
pod uwagę jej zakres.
5a) (uchylony)
6) (uchylony)
2. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określa, w drodze
rozporządzenia, obowiązki sprawozdawcze domów maklerskich, banków
prowadzących działalność maklerską oraz zagranicznych firm inwestycyjnych
prowadzących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność maklerską
w formie oddziału i zagranicznych osób prawnych, o których mowa w art. 115,
prowadzących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność maklerską
w formie oddziału, banków powierniczych, podmiotów, o których mowa w art. 4
ust. 1 pkt 2, oraz Krajowego Depozytu i spółki, której Krajowy Depozyt przekazał
wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1,
a także Narodowego Banku Polskiego w zakresie obrotu papierami wartościowymi
emitowanymi przez Skarb Państwa, tak aby sprawozdania sporządzane przez te
podmioty pozwalały na dokonywanie analiz w zakresie stanu, dynamiki oraz struktury
zadłużenia budżetu państwa w skarbowych papierach wartościowych według grup
inwestorów oraz rodzajów tych papierów.
3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych może określić, w drodze
rozporządzenia, wykaz tytułów naukowych lub zawodowych, których posiadanie
przez osoby, którym powierzono wykonywanie czynności, o których mowa w art. 82a
ust. 1, uznaje się za posiadanie przez nie, w całości albo części, odpowiedniej wiedzy i odpowiednich kompetencji, biorąc pod uwagę, aby zakres wiedzy i kompetencji,
które należy wykazać w celu uzyskania danego tytułu, był zgodny z zakresem
określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 1 pkt 5 lit. b.
art. 95.
więcej
1) spółka akcyjna,
2) spółka komandytowo-akcyjna, w której komplementariuszami są wyłącznie
osoby mające prawo wykonywania zawodu maklera papierów wartościowych
lub doradcy inwestycyjnego, w liczbie co najmniej dwóch,
3) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością,
4) spółka komandytowa, w której komplementariuszami są wyłącznie osoby
mające prawo wykonywania zawodu maklera papierów wartościowych lub
doradcy inwestycyjnego, w liczbie co najmniej dwóch,
5) spółka partnerska, w której wspólnikami (partnerami) są wyłącznie osoby mające
prawo wykonywania zawodu maklera papierów wartościowych lub doradcy
inwestycyjnego, w liczbie co najmniej dwóch,
6) spółka jawna, w której wspólnikami są wyłącznie osoby mające prawo
wykonywania zawodu maklera papierów wartościowych lub doradcy
inwestycyjnego, w liczbie co najmniej dwóch
– z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „domem maklerskim”.
1a. Spółka, o której mowa w ust. 1, która uzyskała zezwolenie na prowadzenie
działalności maklerskiej, ma wyłączne prawo zamieszczania w firmie (nazwie) spółki
wyrazów „dom maklerski” oraz używania takiego oznaczenia w obrocie handlowym.
2. Działalność maklerska prowadzona przez spółkę, o której mowa w ust. 1
pkt 2, może obejmować wyłącznie czynności wskazane w art. 69 ust. 2 pkt 1, 4 i 5
oraz w ust. 4 pkt 3, 4, 6 i 7.
3. Działalność maklerska prowadzona przez spółkę, o której mowa w ust. 1
pkt 4–6, może obejmować wyłącznie czynności wskazane w art. 69 ust. 2 pkt 1 i 5
oraz w ust. 4 pkt 3, 4 i 6.
4. Akcje domu maklerskiego mogą być wyłącznie imienne, chyba że są
zdematerializowane.
5. Zapłata za obejmowane albo nabywane akcje domu maklerskiego, które nie są
zdematerializowane lub udziały domu maklerskiego, nie może pochodzić
z nieudokumentowanych źródeł, pożyczek, kredytów albo być w inny sposób
obciążona.
6. Środki pieniężne wnoszone jako wkład do będącej domem maklerskim spółki
jawnej, partnerskiej oraz komandytowej nie mogą pochodzić z pożyczek, kredytów
ani z nieudokumentowanych źródeł.
7. Jedynym akcjonariuszem domu maklerskiego w formie spółki akcyjnej może
być wyłącznie osoba prawna.
8. Jedynym udziałowcem domu maklerskiego w formie spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością może być wyłącznie osoba prawna.
9. W spółce komandytowo-akcyjnej oraz w spółce z ograniczoną
odpowiedzialnością prowadzących działalność maklerską ustanawia się radę
nadzorczą.
10. W przypadku gdy liczba komplementariuszy albo wspólników spełniających
warunek wskazany w ust. 1 pkt 2, 4–6 spadnie poniżej dwóch, dom maklerski,
z zastrzeżeniem art. 83, jest obowiązany do niezwłocznego doprowadzenia do stanu
zgodnego z przepisem ust. 1, jednak e w terminie nie dłuższym ni 6 miesięcy od
dnia, w którym dom maklerski przestał spełniać warunek wskazany w ust. 1. Do czasu
doprowadzenia do stanu zgodnego z przepisem ust. 1, dom maklerski wykonuje
wyłącznie czynności wynikające z zawartych umów o świadczenie usług maklerskich
bez możliwości zawierania nowych umów.
art. 96.
więcej
maklerskiej spółce:
1) która jest podmiotem zależnym od zagranicznej firmy inwestycyjnej, podmiotu
prowadzącego zagraniczny rynek regulowany, osoby prawnej prowadzącej
działalność maklerską na terytorium państwa należącego do OECD lub WTO,
lub od banku zagranicznego, lub
2) która jest podmiotem zależnym od podmiotu dominującego wobec zagranicznej
firmy inwestycyjnej, podmiotu prowadzącego zagraniczny rynek regulowany lub wobec osoby prawnej prowadzącej działalność maklerską na terytorium państwa należącego do OECD lub WTO, lub wobec banku zagranicznego, lub
3) na którą znaczny wpływ wywierają te same osoby fizyczne lub prawne, które
wywierają znaczny wpływ na zagraniczną firmę inwestycyjną, podmiot
prowadzący zagraniczny rynek regulowany lub osobę prawną prowadzącą
działalność maklerską na terytorium państwa należącego do OECD lub WTO,
lub na bank zagraniczny
– następuje po zasięgnięciu pisemnej opinii właściwego organu nadzoru innego
państwa członkowskiego lub państwa należącego do OECD lub WTO, który udzielił
zezwolenia na prowadzenie działalności w tym państwie; przedmiotem opinii jest
sposób prowadzenia tej działalności, w szczególności jego zgodność z przepisami
prawa obowiązującymi w tym państwie.
2. Udzielenie przez Komisję zezwolenia na prowadzenie działalności
maklerskiej spółce:
1) która jest podmiotem zależnym od instytucji kredytowej, w rozumieniu art. 4
ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe, albo od
zagranicznego zakładu ubezpieczeń posiadającego zezwolenie na prowadzenie
działalności wydane przez właściwy organ nadzoru innego państwa członkowskiego,
2) która jest podmiotem zależnym od podmiotu dominującego wobec instytucji
kredytowej, w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. –
Prawo bankowe, albo zagranicznego zakładu ubezpieczeń posiadającego
zezwolenie na prowadzenie działalności wydane przez właściwy organ nadzoru
innego państwa członkowskiego,
3) na którą znaczny wpływ wywierają te same osoby fizyczne lub prawne, które
wywierają znaczny wpływ na instytucję kredytową, w rozumieniu art. 4 ust. 1
pkt 17 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe, albo na zagraniczny
zakład ubezpieczeń posiadający zezwolenie na prowadzenie działalności wydane
przez właściwy organ nadzoru innego państwa członkowskiego
– następuje po zasięgnięciu pisemnej opinii organu innego państwa członkowskiego,
który udzielił podmiotowi, o którym mowa w pkt 1–3, zezwolenia na prowadzenie
działalności w tym państwie; celem uzyskania opinii jest dokonanie oceny
akcjonariuszy podmiotu należącego do tej samej grupy kapitałowej co wnioskodawca, jak również ocena wiarygodności i doświadczenia członków zarządu podmiotu należącego do tej samej grupy kapitałowej co wnioskodawca, lub innych osób
mających wpływ na zarządzanie tym podmiotem.
3. Przez wywieranie znacznego wpływu rozumie się posiadanie nie mniej niż
20% i nie więcej niż 50% głosów na walnym zgromadzeniu lub zgromadzeniu
wspólników – w przypadku spółki akcyjnej, spółki komandytowo-akcyjnej lub spółki
z ograniczoną odpowiedzialnością, lub uprawnienie do podejmowania decyzji
dotyczącej kształtowania polityki finansowej lub bieżącej działalności gospodarczej
tej osoby prawnej.
4. Komisja informuje Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów
Wartościowych o wydaniu zezwolenia na prowadzenie przez firmę inwestycyjną ASO
lub OTF, a na żądanie tego Urzędu Komisja udostępnia informacje, o których mowa
w art. 82 ust. 1 pkt 3 i 4.
art. 97.
więcej
kapitału zakładowego w wielkości, w jakiej został wpłacony, kapitału zapasowego,
niepodzielonego zysku z lat ubiegłych oraz kapitałów rezerwowych z wyłączeniem
kapitału z aktualizacji wyceny, pomniejszoną o niepokrytą stratę z lat ubiegłych.
2. W przypadku spółki jawnej, partnerskiej lub komandytowej przez kapitał
zakładowy rozumie się sumę wkładów wniesionych do spółki przez jej wspólników.
art. 98.
więcej
działalności maklerskiej wynosi, z zastrzeżeniem ust. 2–4, 8 i 9, co najmniej
równowartość w złotych 125 000 euro.
2. W przypadku gdy dom maklerski nie prowadzi działalności, o której mowa
w art. 69 ust. 4 pkt 1, kapitał założycielski wynosi co najmniej równowartość
w złotych 50 000 euro, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4.
3. W przypadku gdy dom maklerski prowadzi działalność, o której mowa
w art. 69 ust. 2 pkt 3 lub 7–9, kapitał założycielski wynosi co najmniej równowartość
w złotych 730 000 euro.
4. Kapitał założycielski domu maklerskiego, który nie prowadzi działalności, o
której mowa w art. 69 ust. 4 pkt 1, i który prowadzi jeden rodzaj lub kilka rodzajów
działalności, o których mowa w art. 69 ust. 2 pkt 1, 2, 4 i 5, będąc jednocześnie
agentem ubezpieczeniowym, agentem oferującym ubezpieczenia uzupełniające, brokerem ubezpieczeniowym albo brokerem reasekuracyjnym w rozumieniu ustawy z dnia 15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń (Dz. U. z 2019 r. poz. 1881), wynosi co najmniej równowartość w złotych 25 000 euro.
5. (uchylony)
6. (uchylony)
7. (uchylony)
8. Nie wymaga kapitału założycielskiego w wysokości ustalonej zgodnie
z ust. 3 prowadzenie przez dom maklerski działalności, o której mowa w art. 69 ust. 2
pkt 3, wyłącznie w zakresie transakcji długoterminowych o cechach określonych
w przepisach wydanych na podstawie ust. 11, o ile nie prowadzi działalności, o której
mowa w art. 69 ust. 2 pkt 7.
8a. Dom maklerski, który prowadzi działalność, o której mowa
w art. 69 ust. 2 pkt 2, i nie prowadzi działalności, o której mowa w art. 69 ust. 2 pkt 3,
może nabywać na własny rachunek instrumenty finansowe, których dotyczą zlecenia
złożone przez inwestorów, jeżeli:
1) instrumenty finansowe są nabywane na własny rachunek jedynie w przypadku,
gdy domowi maklerskiemu nie udaje się zrealizować w całości lub w części
zleceń inwestorów;
2) łączna wartość rynkowa takich instrumentów finansowych w żadnym czasie nie
przekracza wysokości 15% kapitału założycielskiego domu maklerskiego;
3) spełnia wymogi określone w art. 92–95 oraz części czwartej rozporządzenia
575/2013.
8b. Dom maklerski, który zgodnie z ust. 8a nabył instrumenty finansowe na
własny rachunek, jest obowiązany niezwłocznie zbyć takie instrumenty finansowe.
9. W przypadku gdy dom maklerski nie prowadzi działalności, o której mowa
w art. 69 ust. 4 pkt 1, i prowadzi jeden rodzaj lub kilka rodzajów działalności,
o których mowa w art. 69 ust. 2 pkt 1, 2, 4 i 5, oraz nie spełnia wymogu posiadania
kapitału założycielskiego w wysokości ustalonej zgodnie z ust. 2 lub 4, jest
obowiązany do zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody
powstałe w związku z prowadzeniem działalności maklerskiej.
9a. Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej, o którym mowa w ust. 9,
obejmuje szkody wyrządzone przez dom maklerski w związku z działalnością wykonywaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz innych państw członkowskich.
9b. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres ubezpieczenia, o którym mowa w ust. 9, termin
powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną, biorąc
w szczególności pod uwagę wykonywaną działalność domów maklerskich oraz zakres
prowadzonej działalności.
10. Równowartość w złotych kwot wyrażonych w euro, o których mowa
w ust. 1–4, jest ustalana na dzień bilansowy, na który jest sporządzane roczne
sprawozdanie finansowe, przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłaszanego przez
Narodowy Bank Polski, obowiązującego na ten dzień bilansowy, a na potrzeby
postępowania w przedmiocie udzielenia zezwolenia na prowadzenie działalności
maklerskiej – przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy
Bank Polski na dzień poprzedzający dzień złożenia wniosku o udzielenie zezwolenia
na prowadzenie działalności maklerskiej.
11. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, cechy transakcji długoterminowych, które mogą być dokonywane
przez dom maklerski bez obowiązku posiadania kapitału założycielskiego
w wysokości ustalonej zgodnie z ust. 3, z uwzględnieniem konieczności zapewnienia
bezpiecznego prowadzenia działalności maklerskiej.
Art. 98a. (uchylony).
Art. 98b. (uchylony).
Art. 98c. (uchylony).
Art. 98d. (uchylony).
Art. 98e. (uchylony).
Art. 98f. (uchylony).
Art. 98g. (uchylony).
Art. 98h. (uchylony).
Art. 98i. (uchylony).
Art. 98j. (uchylony).
art. 99.
więcej
art. 100.
więcej
sprawozdań finansowych albo innych informacji finansowych, których obowiązek
sporządzenia przez dom maklerski wynika z odrębnych przepisów lub prawidłowości
prowadzenia ksiąg rachunkowych, Komisja może zlecić kontrolę tych sprawozdań,
informacji i ksiąg rachunkowych firmie audytorskiej. W przypadku gdy kontrola
wykaże istotne nieprawidłowości, dom maklerski zwraca Komisji koszty
przeprowadzenia kontroli.
2. W stosunku do oddziału domu maklerskiego znajdującego się na terytorium
innego państwa członkowskiego, Komisji przysługują uprawnienia określone w ust. 1
oraz art. 88. Wykonanie uprawnień następuje po uprzednim pisemnym
poinformowaniu właściwego organu nadzoru w państwie, na którego terytorium
znajduje się oddział domu maklerskiego.
3. Biegły rewident lub firmy audytorskie badające sprawozdania finansowe
domu maklerskiego, podmiotu dominującego wobec domu maklerskiego lub
podmiotu wywierającego na dom maklerski znaczny wpływ w rozumieniu art. 96
ust. 3 niezwłocznie przekazują Komisji oraz radzie nadzorczej i zarządowi domu
maklerskiego, podmiotu dominującego wobec domu maklerskiego lub podmiotu
wywierającego na dom maklerski znaczny wpływ w rozumieniu art. 96 ust. 3 istotne
informacje, w posiadanie których weszli w związku z wykonywanymi czynnościami,
dotyczące zdarzeń powodujących:
1) powstanie uzasadnionego podejrzenia naruszenia przez ten dom maklerski,
członków jego zarządu lub pracowników przepisów prawa regulujących
prowadzenie działalności maklerskiej, zasad uczciwego obrotu lub interesów
zleceniodawców;
2) powstanie zagrożenia dla dalszego funkcjonowania tego domu maklerskiego;
3) odmowę wydania opinii dotyczącej sprawozdania finansowego tego domu
maklerskiego, wydanie opinii negatywnej dotyczącej jej sprawozdania
finansowego lub wniesienie zastrzeżeń w tej opinii.
3a. Biegły rewident lub firma audytorska może odstąpić od powiadomienia rady
nadzorczej i zarządu, o którym mowa w ust. 3, jeżeli przemawiają za tym ważne powody.
3b. Na żądanie Komisji lub jej upoważnionego przedstawiciela biegły rewident
oraz osoby wchodzące w skład organów zarządzających firmy audytorskiej badającej
sprawozdanie finansowe domu maklerskiego lub pozostające z tą firmą w stosunku
pracy są obowiązani niezwłocznie udzielać pisemnych lub ustnych informacji i
wyjaśnień, a także sporządzać i przekazywać kopie dokumentów i innych nośników
informacji, na koszt podmiotu badanego, w celu umożliwienia wykonywania
ustawowych zadań Komisji w zakresie nadzoru nad przestrzeganiem przepisów
oddziału 2a oraz rozporządzenia 575/2013.
4. Wykonanie obowiązku, o którym mowa w ust. 3 i 3b, nie narusza obowiązku
zachowania tajemnicy, o której mowa w art. 78 ustawy z dnia 11 maja 2017 r. o
biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym.
art. 101.
więcej
art. 102.
więcej
Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Za centralę domu maklerskiego uważa się jednostkę organizacyjną domu
maklerskiego, w której wykonują w sposób stały działalność członkowie zarządu
domu maklerskiego, komplementariusze w spółce komandytowo-akcyjnej lub
komandytowej albo wspólnicy w spółce jawnej lub partnerskiej będącej domem
maklerskim.
Art. 102a. 1. Powołanie prezesa zarządu domu maklerskiego i członka zarządu
domu maklerskiego, który będzie odpowiedzialny za nadzorowanie systemu
zarządzania ryzykiem, następuje, z zastrzeżeniem art. 84 ust. 1a, za zgodą Komisji.
Z wnioskiem o wyrażenie zgody występuje rada nadzorcza.
2. Rada nadzorcza domu maklerskiego, wraz z wnioskiem, o którym mowa
w ust. 1, przekazuje informacje i oświadczenia osób wskazanych w tym przepisie,
odnoszące się do okresu ostatnich 5 lat, dotyczące:
1) identyfikacji tych osób (dane osobowe);
2) wiedzy, umiejętności i doświadczenia tych osób, a w szczególności
wykształcenia, przebiegu pracy zawodowej i ukończonych szkoleń
zawodowych;
3) funkcji pełnionych w organach innych podmiotów;
4) karalności tych osób, prowadzonych przeciwko nim postępowań karnych
i postępowań w sprawach o przestępstwa skarbowe;
5) sankcji administracyjnych nałożonych na te osoby lub inne podmioty w związku
z zakresem odpowiedzialności tych osób;
6) postępowań sądowych, które mogą mieć negatywny wpływ na sytuację
finansową tych osób, zagrożonych sankcją postępowań administracyjnych, lub
dyscyplinarnych, w których te osoby występowały lub występują jako strona,
a także postępowań egzekucyjnych zakończonych lub prowadzonych przeciwko
tej osobie;
7) innych okoliczności mogących mieć wpływ na ocenę spełniania przez te osoby
wymogów określonych w art. 103 ust. 1a.
3. Komisja odmawia wyrażenia zgody, o której mowa w ust. 1, jeżeli osoba,
której dotyczy wniosek o wyrażenie zgody, nie spełnia wymogów określonych
w art. 103 ust. 1a lub 1b.
4. Jeżeli nie zachodzą przesłanki określone w ust. 3, przepisu ust. 1 nie stosuje
się do powołania na kolejną kadencję osób wymienionych w ust. 1.
5. Decyzja, o której mowa w ust. 1, może określać termin, do którego powinno
nastąpić powołanie lub powierzenie funkcji, o którym mowa w ust. 1. W przypadku
niedotrzymania tego terminu decyzja wygasa. Przepisu art. 162 § 3 ustawy z dnia
14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego nie stosuje się.
Art. 102b. 1. W zarządzie domu maklerskiego wyodrębnia się stanowisko
członka zarządu nadzorującego lub stanowiska członków zarządu nadzorujących
system zarządzania ryzykiem w działalności domu maklerskiego.
2. Zarząd domu maklerskiego ustala, a rada nadzorcza zatwierdza wewnętrzny
podział kompetencji w zarządzie domu maklerskiego.
3. W ramach wewnętrznego podziału kompetencji w zarządzie domu
maklerskiego nie mogą być łączone funkcje prezesa zarządu oraz członka zarządu
nadzorującego system zarządzania ryzykiem w działalności domu maklerskiego.
Art. 102c. 1. W przypadku gdy członek zarządu domu maklerskiego nie spełnia
wymogów określonych w art. 103 ust. 1a, Komisja może wystąpić do właściwego
organu domu maklerskiego z wnioskiem o jego odwołanie.
2. Komisja może zawiesić w czynnościach członka zarządu domu maklerskiego
do czasu podjęcia przez właściwy organ domu maklerskiego uchwały w sprawie
wniosku o jego odwołanie.
3. Rada nadzorcza może delegować członka rady nadzorczej, na okres nie
dłuższy niż 3 miesiące, do czasowego wykonywania czynności członka zarządu, który
został zawieszony.
art. 103.
więcej
powinna zapewniać skuteczne, prawidłowe i ostrożne zarządzanie domem
maklerskim, w szczególności uwzględnia zakres, skalę i złożoność prowadzonej
działalności, przy czym w skład zarządu powinny wchodzić co najmniej dwie osoby.
1a. W skład zarządu i rady nadzorczej domu maklerskiego mogą wchodzić
wyłącznie osoby posiadające nieposzlakowaną opinię w związku ze sprawowanymi
funkcjami, wiedzę, kompetencje i doświadczenie niezbędne do skutecznego,
prawidłowego oraz ostrożnego zarządzania domem maklerskim, w tym zarządzania
ryzykiem, z uwzględnieniem zakresu, skali i złożoności prowadzonej działalności.
Dom maklerski zapewnia utrzymywanie i doskonalenie przez członków organów
domu maklerskiego wiedzy i kompetencji niezbędnych do należytego wykonywania
powierzonych obowiązków.
1b. W skład organów domu maklerskiego nie mogą wchodzić osoby, które
zostały uznane prawomocnym orzeczeniem za winne popełnienia przestępstwa
skarbowego, przestępstwa przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi
gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, przestępstwa
określonego w art. 305, art. 307 lub art. 308 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo
własności przemysłowej, przestępstwa określonego w ustawach, o których mowa
w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym,
oraz przestępstwa stanowiącego naruszenie równoważnych przepisów
obowiązujących w innych państwach członkowskich.
1c. Liczba funkcji członka zarządu lub rady nadzorczej pełnionych jednocześnie
przez członka zarządu lub rady nadzorczej domu maklerskiego, o którym mowa
w art. 110a ust. 1 pkt 4, powinna być uzależniona od indywidualnych okoliczności
oraz charakteru, skali i stopnia złożoności działalności domu maklerskiego.
1d. Członek zarządu lub rady nadzorczej domu maklerskiego, o którym mowa
w art. 110a ust. 1 pkt 4, spełniającego co najmniej jeden z warunków określonych
w ust. 1h, może sprawować jednocześnie nie więcej niż:
1) jedną funkcję członka zarządu i dwie funkcje członka rady nadzorczej albo
2) cztery funkcje członka rady nadzorczej.
1e. Za jedną funkcję, o której mowa w ust. 1d, uznaje się:
1) funkcje członka zarządu lub rady nadzorczej sprawowane w podmiotach
należących do tej samej grupy kapitałowej;
2) funkcje członka zarządu lub rady nadzorczej sprawowane w podmiotach:
a) objętych tym samym instytucjonalnym systemem ochrony spełniającym
warunki, o których mowa w art. 113 ust. 7 rozporządzenia 575/2013,
b) w których dom maklerski posiada znaczny pakiet akcji, o którym mowa
w art. 4 ust. 1 pkt 36 rozporządzenia 575/2013.
1f. Przepisu ust. 1d nie stosuje się do funkcji sprawowanych przez członka
zarządu lub rady nadzorczej domu maklerskiego w podmiotach nieprowadzących
działalności gospodarczej, jak również do reprezentantów Skarbu Państwa.
1g. Na wniosek rady nadzorczej Komisja, biorąc pod uwagę w szczególności
zakres, skalę i złożoność działalności prowadzonej przez dom maklerski, może
wyrazić zgodę na sprawowanie przez członka zarządu lub rady nadzorczej, o których
mowa w ust. 1d, jednej dodatkowej funkcji członka rady nadzorczej ponad
ograniczenia przewidziane w ust. 1d i 1e, jeżeli nie zagrozi to należytemu
wykonywaniu przez członka zarządu lub rady nadzorczej powierzonych mu
obowiązków w domu maklerskim. Komisja informuje Europejski Urząd Nadzoru
Bankowego i Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych
o wydanych zgodach.
1h. Przepis ust. 1d ma zastosowanie do domu maklerskiego, o którym mowa
w art. 110a ust. 1 pkt 4, spełniającego co najmniej jeden z warunków:
1) instrumenty finansowe wyemitowane przez dom maklerski zostały dopuszczone
do obrotu na rynku regulowanym;
2) udział domu maklerskiego w aktywach sektora domów maklerskich jest nie
mniejszy niż 2%;
3) udział domu maklerskiego w funduszach własnych sektora domów maklerskich
jest nie mniejszy niż 2%.
2. W przypadku domu maklerskiego działającego w formie spółki osobowej
wymogi określone w ust. 1–1c mają zastosowanie do komplementariuszy lub
wspólników, którym przysługuje prawo prowadzenia spraw spółki lub jej
reprezentowania, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks
spółek handlowych.
3. Przepisy ust. 1–1h stosuje się również do finansowej spółki holdingowej oraz
finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej, o których mowa w art. 4
ust. 1 pkt 20 i 21 rozporządzenia 575/2013, o ile spółka ta jest podmiotem
dominującym wobec domu maklerskiego.
4. Komisja gromadzi informacje ujawniane przez domy maklerskie zgodnie
z art. 435 ust. 2 lit. c rozporządzenia 575/2013 i wykorzystuje je do analizy praktyk
zapewniających różnorodność w składzie organów domów maklerskich.
5. Komisja przekazuje informacje, o których mowa w ust. 4, Europejskiemu
Urzędowi Nadzoru Bankowego.
Art. 103a. Dom maklerski jest obowiązany utrzymywać przez cały okres swojej
działalności poziom sumy kapitału zakładowego w wielkości, w jakiej został
wpłacony, kapitału zapasowego, niepodzielonego zysku z lat ubiegłych oraz kapitałów
rezerwowych z wyłączeniem kapitału z aktualizacji wyceny, pomniejszonej
o niepokrytą stratę z lat ubiegłych oraz o stratę netto bieżącego okresu w wysokości
nie niższej niż poziom kapitału założycielskiego domu maklerskiego.
art. 104.
więcej
z zastrzeżeniem ust. 2, 3, 5 i 6–10, uprawnia dom maklerski do prowadzenia, w formie
oddziału, lub bez konieczności otwierania oddziału, w tym za pośrednictwem agenta
przebywającego w innym państwie członkowskim lub na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, działalności maklerskiej na terytorium wszystkich innych państw
członkowskich w zakresie czynności objętych zezwoleniem, o którym mowa
w art. 69 ust. 1.
2. Dom maklerski jest obowiązany zawiadomić Komisję o zamiarze
prowadzenia działalności maklerskiej w formie oddziału lub bez otwierania oddziału
na terytorium innego państwa członkowskiego.
3. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 2, zawiera informacje określone w:
1) art. 6 rozporządzenia 2017/1018 – w przypadku gdy działalność ma być
prowadzona w formie oddziału lub bez otwierania oddziału, ale za pośrednictwem agenta, który ma przebywać w innym państwie członkowskim, w którym ma być wykonywana działalność;
2) art. 3 rozporządzenia 2017/1018 – w przypadku gdy działalność ma być
prowadzona bez otwierania oddziału, w tym za pośrednictwem agenta, który ma
przebywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
4. (uchylony)
4a. (uchylony)
5. Komisja przekazuje informacje, o których mowa w ust. 3, właściwemu
organowi nadzoru innego państwa członkowskiego, na terytorium którego ma działać
oddział lub będzie prowadzona działalność, w terminie 3 miesięcy od dnia ich
otrzymania – w przypadku gdy działalność ma być prowadzona w sposób, o którym
mowa w ust. 3 pkt 1, albo miesiąca od dnia ich otrzymania – w przypadku gdy
działalność ma być prowadzona w sposób, o którym mowa w ust. 3 pkt 2.
W przypadku gdy działalność ma być prowadzona w sposób, o którym mowa
w ust. 3 pkt 1, wraz z informacjami, o których mowa w ust. 3, Komisja przekazuje
informacje o ogólnych zasadach funkcjonowania polskiego systemu rekompensat.
5a. (uchylony)
6. O przekazaniu informacji, o których mowa w ust. 3, właściwemu organowi
nadzoru innego państwa członkowskiego Komisja informuje dom maklerski, którego
te informacje dotyczą.
7. W przypadku zmiany zasad funkcjonowania systemu rekompensat, Komisja
przekazuje informację o tych zmianach właściwemu organowi nadzoru w innym
państwie członkowskim, na którego terytorium działa dom maklerski.
8. Informacje o zmianie danych zawartych w zawiadomieniu dom maklerski
przekazuje Komisji nie później niż na miesiąc przed dniem wejścia w życie tych
zmian. Komisja przekazuje te informacje właściwemu organowi nadzoru innego
państwa członkowskiego, na terytorium którego działa oddział lub jest prowadzona
działalność bez otwierania oddziału.
8a. Informacja, o której mowa w ust. 8, zawiera informacje określone w:
1) art. 7 rozporządzenia 2017/1018 – w przypadku gdy działalność jest prowadzona
w formie oddziału lub bez otwierania oddziału, ale za pośrednictwem agenta,
który przebywa w innym państwie członkowskim, w którym jest wykonywana działalność;
2) art. 4 rozporządzenia 2017/1018 – w przypadku gdy działalność jest prowadzona
bez otwierania oddziału, w tym za pośrednictwem agenta, który przebywa na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
9. Komisja może, w terminie 3 miesięcy – w przypadku gdy działalność ma być
prowadzona w sposób, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, albo miesiąca – w przypadku
gdy działalność ma być prowadzona w sposób, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, od dnia
złożenia zawiadomienia, zgłosić sprzeciw wobec zamiaru utworzenia oddziału lub
rozpoczęcia działalności bez otwierania oddziału poza terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, jeżeli stanowiłoby to zagrożenie dla funkcjonowania domu maklerskiego na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
10. Działalność maklerska na terytorium innego państwa członkowskiego może
być rozpoczęta po otrzymaniu od właściwego organu nadzoru tego państwa informacji
wskazującej warunki prowadzenia tej działalności lub po upływie 2 miesięcy
liczonych od dnia otrzymania przez właściwy organ nadzoru w innym państwie
członkowskim, na którego terytorium działalność ma być prowadzona,
zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2. Działalność, która ma być prowadzona
w sposób, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, może być podjęta po otrzymaniu przez dom
maklerski od Komisji informacji, o której mowa w ust. 6.
11. Komisja niezwłocznie informuje właściwy organ nadzoru innego państwa
członkowskiego, na którego terytorium działa dom maklerski, o cofnięciu lub
wygaśnięciu zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej będącego podstawą
prowadzenia działalności na terytorium danego państwa.
12. Komisja informuje Komisję Europejską oraz Europejski Urząd Nadzoru
Giełd i Papierów Wartościowych o liczbie przypadków zgłoszenia sprzeciwu,
o którym mowa w ust. 9.
13. Przewidywany zakres działalności, którą dom maklerski zamierza
prowadzić, nie może obejmować wyłącznie czynności określonych w art. 69 ust. 4.
14. Dom maklerski może ubiegać się o możliwość prowadzenia działalności
w formie oddziału lub w innej formie w kraju niebędącym państwem członkowskim
pod warunkiem uprzedniego zawarcia przez Komisję porozumienia, o którym mowa
w art. 20 ust. 2 ustawy o nadzorze, z organem nadzoru w kraju, w którym ma być
prowadzona ta działalność. W tym przypadku przepisy ust. 2, 3 i 9 stosuje się
odpowiednio.
Art. 104a. 1. Zezwolenie na prowadzenie ASO lub OTF uprawnia dom
maklerski do instalowania na terytorium innego państwa członkowskiego systemów
teleinformatycznych i urządzeń technicznych zapewniających dostęp do
prowadzonych przez ten dom maklerski ASO lub OTF podmiotom prowadzącym
działalność na terytorium innego państwa członkowskiego.
2. Dom maklerski jest obowiązany zawiadomić Komisję o zamiarze podjęcia
czynności, o których mowa w ust. 1, ze wskazaniem państwa, na którego terytorium
czynności te mają być podjęte.
2a. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 2, zawiera informacje określone
w art. 5 rozporządzenia 2017/1018.
3. Komisja przekazuje zawiadomienie, o którym mowa w ust. 2, w terminie
miesiąca od dnia jego otrzymania, właściwemu organowi nadzoru innego państwa
członkowskiego, na terytorium którego czynności określone w ust. 1 mają być
podjęte.
art. 105.
więcej
Art. 105a. (uchylony).
Art. 105b. (uchylony).
Art. 105c. (uchylony).
Art. 105d. (uchylony).
Art. 105e. (uchylony).
Art. 105f. (uchylony).
Art. 105g. (uchylony).
art. 106.
więcej
objąć akcje lub prawa z akcji domu maklerskiego w liczbie zapewniającej osiągnięcie
albo przekroczenie odpowiednio 10%, 20%, jednej trzeciej, 50% ogólnej liczby
głosów na walnym zgromadzeniu lub udziału w kapitale zakładowym, jest
obowiązany każdorazowo zawiadomić Komisję o zamiarze ich nabycia albo objęcia.
Podmiot, który zamierza, bezpośrednio lub pośrednio, stać się podmiotem
dominującym domu maklerskiego w sposób inny niż przez nabycie albo objęcie akcji
lub praw z akcji domu maklerskiego w liczbie zapewniającej większość ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu, obowiązany jest każdorazowo zawiadomić o tym zamiarze Komisję.
2. Za pośrednio stającego się podmiotem dominującym domu maklerskiego albo
pośrednio nabywającego lub obejmującego akcje lub prawa z akcji domu
maklerskiego uważa się podmiot dominujący w stosunku do podmiotu, który nabywa
albo obejmuje akcje lub prawa z akcji domu maklerskiego bezpośrednio, jak również
podmiot, który podejmuje działania powodujące, że stanie się on podmiotem
dominującym w stosunku do podmiotu, który jest podmiotem dominującym domu
maklerskiego albo posiada akcje lub prawa z akcji domu maklerskiego.
3. W przypadku gdy podmiot, który zamierza:
1) bezpośrednio nabyć albo objąć akcje lub prawa z akcji domu maklerskiego lub
stać się podmiotem dominującym domu maklerskiego, jest podmiotem
zależnym, zawiadomienie składa tylko ten podmiot łącznie z jego pierwotnym
podmiotem dominującym;
2) pośrednio nabyć albo objąć akcje lub prawa z akcji domu maklerskiego lub stać
się podmiotem dominującym domu maklerskiego, jest podmiotem zależnym,
zawiadomienie składa tylko jego pierwotny podmiot dominujący.
4. Obowiązek zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, dotyczy także:
1) zastawnika i użytkownika akcji, jeżeli zgodnie z art. 340 § 1 Kodeksu spółek
handlowych są oni uprawnieni do wykonywania prawa głosu z akcji;
2) podmiotu, który uzyskał prawo głosu na walnym zgromadzeniu na poziomach
określonych w ust. 1 w wyniku zdarzeń innych niż objęcie lub nabycie akcji lub
praw z akcji domu maklerskiego, w szczególności w wyniku zmiany statutu lub
w następstwie wygaśnięcia uprzywilejowania lub ograniczenia akcji co do prawa
głosu, a także nabycia akcji lub praw z akcji domu maklerskiego w liczbie
zapewniającej osiągnięcie albo przekroczenie poziomów określonych w ust. 1
w ogólnej liczbie głosów na walnym zgromadzeniu lub udziału w kapitale
zakładowym w wyniku dziedziczenia.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, obowiązek złożenia zawiadomienia
powstaje przed przystąpieniem do wykonywania prawa głosu z akcji albo
wykonywania uprawnień podmiotu dominującego wobec domu maklerskiego.
Przepisy art. 106a–106n stosuje się odpowiednio.
6. Do podmiotów, o których mowa w ust. 4, przepisy ust. 2 i 3 stosuje się
odpowiednio.
7. Przepisy ust. 1–6 i 9 stosuje się odpowiednio w przypadku, w którym dwa lub
więcej podmiotów działa w porozumieniu, którego przedmiotem jest wykonywanie
prawa głosu z akcji na poziomach określonych w ust. 1 lub wykonywanie uprawnień
podmiotu dominującego domu maklerskiego.
8. W przypadku działania w porozumieniu, o którym mowa w ust. 7,
zawiadomienie składają wszystkie strony porozumienia łącznie.
9. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy nabycie albo objęcie akcji
domu maklerskiego dokonywane jest przez bank krajowy lub instytucję kredytową
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe, dom
maklerski lub zagraniczną firmę inwestycyjną mającą siedzibę na terytorium państwa
członkowskiego, w wykonaniu umowy o gwarancję emisji, o której mowa w art. 14a
ust. 5 ustawy o ofercie publicznej, jeżeli:
1) prawa z akcji nie są wykonywane w celu ingerencji w zarządzanie domem
maklerskim oraz
2) akcje domu maklerskiego zostaną zbyte w ciągu roku od dnia ich nabycia albo
objęcia.
Art. 106a. 1. Podmiot składający zawiadomienie, o którym mowa w art. 106
ust. 1, przekazuje wraz z zawiadomieniem informację o posiadanych bezpośrednio lub
pośrednio akcjach lub prawach z akcji domu maklerskiego, o którym mowa w art. 106
ust. 1, jak również o podmiotach dominujących tego podmiotu i zawartych przez ten
podmiot porozumieniach oraz o pozostawaniu przez ten podmiot w stanach
faktycznych lub prawnych pozwalających innym podmiotom na wykonywanie praw
z akcji domu maklerskiego lub wykonywanie uprawnień podmiotu dominującego
domu maklerskiego.
2. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, wskazuje w zawiadomieniu sposób
realizacji zamiaru, którego dotyczy zawiadomienie oraz przedkłada dowody
wskazujące na istnienie zamiaru objętego zawiadomieniem, w szczególności stosowną
umowę lub porozumienie, a w przypadku, gdy zamiar ma zostać zrealizowany na
rynku regulowanym – stosowne oświadczenie w tym zakresie.
3. W przypadku gdy podmiot składający zawiadomienie jest:
1) zakładem ubezpieczeń, zakładem reasekuracji, instytucją kredytową
w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe, zagraniczną
firmą inwestycyjną, spółką zarządzającą lub zarządzającym z UE, którzy
uzyskali zezwolenie na wykonywanie działalności na terytorium państwa
członkowskiego, lub
2) podmiotem dominującym lub podmiotem pozostającym w podobnym stosunku
do zagranicznego zakładu ubezpieczeń, zagranicznego zakładu reasekuracji,
instytucji kredytowej w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo
bankowe, zagranicznej firmy inwestycyjnej, spółki zarządzającej lub
zarządzającego z UE, którzy uzyskali zezwolenie na wykonywanie działalności
na terytorium państwa członkowskiego
– zawiadomienie zawiera odpowiednią informację w tym zakresie, wskazującą
w szczególności nazwę i siedzibę zagranicznego zakładu ubezpieczeń, zagranicznego
zakładu reasekuracji, instytucji kredytowej, firmy inwestycyjnej, spółki zarządzającej
lub zarządzającego z UE, o których mowa w pkt 2; jeżeli nie zachodzą okoliczności
wymienione w pkt 1 i 2, zawiadomienie zawiera stosowne oświadczenie w tym zakresie.
Art. 106b. 1. Podmiot składający zawiadomienie, o którym mowa
w art. 106 ust. 1, przedstawia wraz z zawiadomieniem informacje, o których mowa
w rozporządzeniu 2017/1946.
2. (uchylony)
3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, dokumenty, które należy załączyć do zawiadomienia w celu
przedstawienia informacji określonych w ust. 1, mając na względzie umożliwienie
przeprowadzenia właściwej oceny podmiotu zamierzającego nabyć lub objąć akcje lub
prawa z akcji domu maklerskiego albo zamierzającego stać się podmiotem
dominującym domu maklerskiego w inny sposób.
Art. 106c. 1. Zawiadomienie i załączane dokumenty powinny być sporządzone
w języku polskim lub przetłumaczone na język polski. Tłumaczenie powinno być
sporządzone przez tłumacza przysięgłego lub właściwego konsula Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Dokumenty urzędowe przed tłumaczeniem powinny być zalegalizowane przez
konsula Rzeczypospolitej Polskiej. Obowiązku legalizacji nie stosuje się, jeżeli
umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, stanowi inaczej.
Art. 106d. W uzasadnionych przypadkach, w szczególności gdy prawo kraju
właściwego nie przewiduje sporządzania dokumentów wymaganych dla
przedstawienia informacji, o których mowa w rozporządzeniu 2017/1946, podmiot
składający zawiadomienie lub osoba, której sprawa dotyczy, może, w miejsce tych
dokumentów, złożyć stosowne oświadczenie zawierające wymagane informacje.
Art. 106e. 1. Podmiot składający zawiadomienie, o którym mowa w art. 106 ust.
1, niemający miejsca zamieszkania lub zwykłego pobytu albo siedziby w
Rzeczypospolitej Polskiej lub innym państwie członkowskim, jest obowiązany
ustanowić na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pełnomocnika do doręczeń w toku
postępowania w przedmiocie zawiadomienia.
2. W razie niedopełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 1, pisma w toku
postępowania pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia. O skutku tym
Komisja informuje pisemnie podmiot składający zawiadomienie.
Art. 106f. W przypadku gdy podmiot składający zawiadomienie jest
podmiotem, o którym mowa w art. 106a ust. 3 pkt 1 lub 2, Komisja występuje na
piśmie do właściwych organów nadzoru o przekazanie informacji w zakresie
określonym w art. 106h ust. 2, w celu ustalenia, czy zachodzi przesłanka, o której
mowa w art. 106h ust. 1 pkt 3.
Art. 106g. 1. Komisja, niezwłocznie po otrzymaniu zawiadomienia, nie później
jednak niż w terminie 2 dni roboczych, potwierdza w formie pisemnej jego
otrzymanie.
2. W przypadku stwierdzenia braków w zawiadomieniu lub gdy nie zostały
załączone do niego wymagane informacje lub dokumenty, Komisja wzywa podmiot
składający zawiadomienie do uzupełnienia tych braków w wyznaczonym terminie.
3. Komisja niezwłocznie po otrzymaniu informacji lub dokumentów
stanowiących uzupełnienie zawiadomienia, nie później jednak niż w terminie 2 dni
roboczych, potwierdza w formie pisemnej ich otrzymanie.
4. Komisja, wraz z potwierdzeniem otrzymania zawiadomienia i wszystkich
wymaganych informacji i dokumentów, informuje podmiot składający zawiadomienie o dacie upływu terminu na doręczenie decyzji w przedmiocie sprzeciwu, o której mowa w art. 106h ust. 1.
5. Komisja może, przed upływem 50. dnia roboczego terminu na doręczenie
decyzji w przedmiocie sprzeciwu, pisemnie wezwać podmiot składający
zawiadomienie do przekazania dodatkowych niezbędnych informacji lub dokumentów
w terminie 20 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania, a w przypadku gdy:
1) miejsce zamieszkania lub siedziba podmiotu składającego zawiadomienie
znajduje się w państwie niebędącym państwem członkowskim lub nadzór nad
nim sprawują władze nadzorcze państwa niebędącego państwem członkowskim lub
2) podmiot składający zawiadomienie nie jest podmiotem podlegającym nadzorowi
ubezpieczeniowemu, nadzorowi nad rynkiem kapitałowym lub nadzorowi
bankowemu sprawowanemu przez władze nadzorcze państwa członkowskiego
– w wyznaczonym terminie, nie krótszym niż 20 i nie dłuższym niż 30 dni roboczych
od dnia otrzymania wezwania, wskazując zakres żądanych informacji lub dokumentów.
6. W przypadku wezwania, o którym mowa w ust. 5, następuje zawieszenie
biegu terminu na doręczenie decyzji w przedmiocie sprzeciwu, od dnia wysłania
wezwania do dnia otrzymania informacji lub dokumentów, nie dłużej jednak niż do
upływu terminu na przekazanie informacji lub dokumentów.
7. Komisja w formie pisemnej potwierdza otrzymanie informacji lub
dokumentów, o których mowa w ust. 5, w terminie nie dłuższym niż 2 dni robocze od dnia ich otrzymania.
8. W przypadku kolejnych wezwań Komisji do przekazania dodatkowych
informacji lub dokumentów nie stosuje się terminów przekazania informacji lub
dokumentów, o których mowa w ust. 5. Wezwania te nie powodują zawieszenia biegu
terminu na doręczenie decyzji w przedmiocie sprzeciwu.
Art. 106h. 1. Komisja zgłasza, w drodze decyzji, sprzeciw co do nabycia albo
objęcia akcji lub praw z akcji lub co do stania się podmiotem dominującym domu
maklerskiego, jeżeli:
1) podmiot składający zawiadomienie nie uzupełnił w wyznaczonym terminie
braków w zawiadomieniu lub załączanych do zawiadomienia dokumentach
i informacjach;
2) podmiot składający zawiadomienie nie przekazał w terminie dodatkowych
informacji lub dokumentów żądanych przez Komisję;
3) uzasadnione jest to potrzebą ostrożnego i stabilnego zarządzania domem
maklerskim, z uwagi na możliwy wpływ podmiotu składającego zawiadomienie
na dom maklerski lub z uwagi na ocenę sytuacji finansowej podmiotu
składającego zawiadomienie.
2. W ramach oceny istnienia przesłanki, o której mowa w ust. 1 pkt 3, Komisja
bada, czy podmiot składający zawiadomienie wykazał, że:
1) daje rękojmię wykonywania swoich praw i obowiązków w sposób należycie
zabezpieczający interesy domu maklerskiego i klientów domu maklerskiego oraz
zapewnia właściwe prowadzenie działalności maklerskiej;
2) osoby, które będą kierować działalnością domu maklerskiego dają rękojmię
prowadzenia spraw domu maklerskiego w sposób należycie zabezpieczający
interesy domu maklerskiego i klientów domu maklerskiego oraz zapewnią właściwe wykonywanie działalności maklerskiej, a także posiadają odpowiednie
doświadczenie zawodowe;
3) jest w dobrej kondycji finansowej, w szczególności w odniesieniu do aktualnego
zakresu prowadzonej działalności, jak również wpływu realizacji planów
inwestycyjnych na przyszłą sytuację finansową podmiotu składającego
zawiadomienie i przyszłą sytuację finansową domu maklerskiego;
4) zapewni przestrzeganie przez dom maklerski wymogów ostrożnościowych
wynikających z przepisów prawa, w tym wymogów kapitałowych, kontroli
wewnętrznej, zarządzania ryzykiem, a w szczególności, że struktura grupy,
której dom maklerski stanie się częścią, umożliwiać będzie sprawowanie
efektywnego nadzoru oraz skuteczną wymianę informacji pomiędzy właściwymi
organami nadzorczymi i ustalenie zakresów właściwości tych organów;
5) środki finansowe związane z nabyciem albo objęciem akcji lub praw z akcji lub
podjęciem innych działań zmierzających do stania się podmiotem dominującym,
powodujących, że dom maklerski stanie się podmiotem zależnym, nie pochodzą
z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz nie mają związku
z finansowaniem terroryzmu ani w związku z zamierzonym nabyciem albo
objęciem akcji lub praw z akcji lub podjęciem innych działań zmierzających do
stania się podmiotem dominującym nie zachodzi zwiększone ryzyko popełnienia przestępstwa, a także wystąpienia innych działań związanych z wprowadzaniem do obrotu środków finansowych pochodzących z nielegalnych lub
nieujawnionych źródeł lub finansowaniem terroryzmu.
3. Dokonując oceny, o której mowa w ust. 1 pkt 3, Komisja uwzględnia
w szczególności, złożone w związku z postępowaniem, zobowiązania podmiotu
dotyczące domu maklerskiego lub ostrożnego i stabilnego nim zarządzania.
3a. W przypadku gdy zawiadomienie, o którym mowa w art. 106 ust. 1, zostało
złożone przez więcej niż jeden podmiot w odniesieniu do tego samego domu
maklerskiego, Komisja, dokonując oceny, o której mowa w ust. 1 pkt 3, traktuje
potencjalnych nabywców w sposób niedyskryminujący.
4. Komisja może, w terminie określonym w art. 106i ust. 1 wydać decyzję
o stwierdzeniu braku podstaw do zgłoszenia sprzeciwu, jeżeli stwierdzi, że nie
zachodzą okoliczności wskazane w ust. 1.
5. Wydając decyzję, o której mowa w ust. 4, Komisja może ustalić termin
nabycia albo objęcia akcji lub praw z akcji albo uzyskania uprawnień podmiotu
dominującego domu maklerskiego.
6. Termin, o którym mowa w ust. 5, może być wydłużony z urzędu lub na
wniosek podmiotu składającego zawiadomienie.
Art. 106i. 1. Komisja doręcza decyzję w przedmiocie sprzeciwu, o którym
mowa w art. 106h ust. 1, w terminie 60 dni roboczych od dnia otrzymania
zawiadomienia i wszystkich wymaganych informacji i dokumentów, nie później niż
w terminie 2 dni roboczych od dnia jej wydania.
2. Terminy przewidziane dla doręczenia decyzji kończącej postępowanie
w przedmiocie zawiadomienia uważa się za zachowane, jeżeli przed ich upływem
decyzja została nadana w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego.
Art. 106j. Podmiot składający zawiadomienie, o którym mowa w art. 106 ust. 1,
może zrealizować zamiar objęty zawiadomieniem, jeżeli Komisja nie doręczy decyzji
w przedmiocie sprzeciwu w terminie 60 dni roboczych, o którym mowa w art. 106i
ust. 1, albo jeżeli przed upływem tego terminu Komisja wyda decyzję o stwierdzeniu
braku podstaw do zgłoszenia sprzeciwu.
Art. 106k. W przypadku uchylenia przez sąd administracyjny decyzji
w przedmiocie sprzeciwu termin, o którym mowa w art. 106i ust. 1, biegnie od dnia,
w którym Komisji doręczono prawomocny wyrok sądu administracyjnego.
Art. 106l. 1. W przypadku nabycia albo objęcia akcji lub praw z akcji:
1) z naruszeniem przepisu art. 106 ust. 1 albo
2) pomimo zgłoszenia przez Komisję sprzeciwu, o którym mowa w art. 106h ust. 1, albo
3) przed upływem terminu uprawniającego Komisję do zgłoszenia sprzeciwu,
o którym mowa w art. 106h ust. 1, albo
4) po wyznaczonym przez Komisję terminie na nabycie albo objęcie akcji lub praw
z akcji, o którym mowa w art. 106h ust. 5
– z akcji tych nie może być wykonywane prawo głosu, z zastrzeżeniem art. 106m.
2. W przypadku wykonywania uprawnień podmiotu dominującego domu
maklerskiego:
1) z naruszeniem przepisu art. 106 ust. 1 albo
2) w przypadku zgłoszenia przez Komisję sprzeciwu, o którym mowa w art. 106h
ust. 1, albo
3) przed upływem terminu uprawniającego Komisję do zgłoszenia sprzeciwu,
o którym mowa w art. 106h ust. 1, albo
4) uzyskanych po upływie terminu, o którym mowa w art. 106h ust. 5
– członkowie zarządu domu maklerskiego powołani przez podmiot dominujący lub
będący członkami zarządu, prokurentami lub osobami pełniącymi kierownicze funkcje
w podmiocie dominującym nie mogą uczestniczyć w czynnościach z zakresu
reprezentacji domu maklerskiego; w przypadku gdy nie można ustalić, którzy
członkowie zarządu zostali powołani przez podmiot dominujący, powołanie zarządu
jest bezskuteczne od dnia uzyskania przez ten podmiot uprawnień podmiotu
dominującego domu maklerskiego, z zastrzeżeniem art. 106m.
3. Uchwały walnego zgromadzenia domu maklerskiego podjęte z naruszeniem
przepisu ust. 1 są nieważne, chyba że spełniają wymogi kworum oraz większości
głosów bez uwzględnienia głosów nieważnych. W przypadkach, o których mowa
w ust. 1, prawo wytoczenia powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały walnego
zgromadzenia przysługuje również Komisji. Przepis art. 425 Kodeksu spółek
handlowych stosuje się odpowiednio.
4. Czynności z zakresu reprezentacji domu maklerskiego podejmowane
z udziałem członków zarządu z naruszeniem przepisu ust. 2 są nieważne. Przepis
art. 58 § 3 Kodeksu cywilnego stosuje się odpowiednio.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 lub 2, Komisja może, w drodze
decyzji, nakazać zbycie akcji w wyznaczonym terminie.
6. Jeżeli akcje nie zostaną zbyte w terminie, o którym mowa w ust. 5, Komisja
może nałożyć na akcjonariusza domu maklerskiego karę pieniężną do wysokości
1 000 000 zł lub cofnąć zezwolenie na wykonywanie działalności maklerskiej.
7. Jeżeli podmiot, o którym mowa w art. 106 ust. 1, nabył lub objął akcje lub
prawa z akcji, o których mowa w art. 106 ust. 1, i nie dochowuje zobowiązania,
o którym mowa w art. 106h ust. 3, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć na ten
podmiot karę pieniężną do wysokości odpowiadającej wartości tych akcji lub praw
z akcji. Wartość akcji lub praw z akcji ustalana jest na dzień ich nabycia albo objęcia
według wartości godziwej, o której mowa w ustawie z dnia 29 września 1994 r.
o rachunkowości.
8. Decyzja, o której mowa w ust. 7, jest natychmiast wykonalna.
9. Komisja może określić w decyzji, o której mowa w ust. 7, że kara pieniężna
jest płatna w miesięcznych ratach.
10. Jeżeli podmiot, o którym mowa w art. 106 ust. 1, wypełni zobowiązanie,
o którym mowa w art. 106h ust. 3, przed upływem terminu wskazanego w decyzji,
o której mowa w ust. 7, Komisja wydaje decyzję o umorzeniu kary pieniężnej, o której
mowa w ust. 7:
1) w całości albo
2) w części odpowiadającej niezapłaconym przyszłym ratom – w przypadku
określonym w ust. 9.
Art. 106m. W przypadku gdy wymagają tego interesy domu maklerskiego oraz
klientów domu maklerskiego, a wnioskodawca wykaże, że nie zachodzi przesłanka,
o której mowa w art. 106h ust. 1 pkt 3, Komisja może, w szczególnie uzasadnionych
przypadkach, w drodze decyzji wydanej na wniosek akcjonariusza lub podmiotu
dominującego domu maklerskiego, uchylić zakazy, o których mowa w art. 106l ust. 1
lub 2. Do wniosku wnioskodawca dołącza informacje, o których mowa w art. 106b ust. 1.
Art. 106n. Podmiot nabywający albo obejmujący akcje lub prawa z akcji domu
maklerskiego, w trybie art. 106 ust. 1, jest obowiązany poinformować o nabyciu lub
objęciu dom maklerski, którego akcji nabycie albo objęcie dotyczy, w terminie 14 dni
od dnia nabycia albo objęcia.
Art. 106o. W przypadku zaległej kary pieniężnej, o której mowa w art. 106l
ust. 6 i 7, Komisja może nakazać domowi maklerskiemu, którego akcjonariuszem jest
podmiot, na który została nałożona kara, przekazanie na poczet zaległej kary
pieniężnej wraz z odsetkami wszelkich płatności dokonywanych przez dom maklerski
na rzecz tego akcjonariusza, w kwocie odpowiadającej tej karze wraz z odsetkami.
art. 107.
więcej
prawa z akcji domu maklerskiego ma obowiązek każdorazowo powiadomić
o zamiarze ich zbycia Komisję nie później niż na 14 dni przed planowanym zbyciem,
jeżeli w wyniku zbycia:
1) jego udział w ogólnej liczbie głosów na walnym zgromadzeniu lub w kapitale
zakładowym spadłby odpowiednio poniżej 10%, 20%, jednej trzeciej, 50% lub
2) dom maklerski przestałby być jego podmiotem zależnym.
2. Zamiar zbycia lub zbycie akcji lub praw z akcji domu maklerskiego przez
podmiot zależny uważa się za zamiar ich zbycia lub zbycie przez podmiot dominujący.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do akcji domu maklerskiego dopuszczonych do
obrotu na rynku regulowanym.
4. Podmiot zbywający akcje lub prawa z akcji domu maklerskiego, jest
obowiązany poinformować o zbyciu dom maklerski, którego akcji zbycie dotyczy
w terminie 14 dni od zbycia.
art. 108.
więcej
zarządzania domem maklerskim, z uwagi na ocenę sytuacji finansowej podmiotu,
który uzyskał bezpośrednio lub pośrednio prawo wykonywania głosu na walnym
zgromadzeniu na poziomach określonych w art. 106 ust. 1 albo stał się bezpośrednio
lub pośrednio podmiotem dominującym domu maklerskiego lub z uwagi na możliwy
wpływ tego podmiotu na dom maklerski, a w szczególności w przypadku
stwierdzenia, że podmiot ten nie dochowuje zobowiązań, o których mowa w art. 106h
ust. 3, Komisja może, w drodze decyzji:
1) nakazać zaprzestanie wywierania takiego wpływu, wskazując termin oraz
warunki i zakres podjęcia stosownych czynności lub
2) zakazać wykonywania prawa głosu z akcji domu maklerskiego posiadanych
przez ten podmiot lub wykonywania uprawnień podmiotu dominującego
przysługujących temu podmiotowi. Dokonując oceny, czy zachodzi przesłanka
do wydania tego zakazu przepisy art. 106h ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
2. Decyzje, o których mowa w ust. 1, są natychmiast wykonalne.
3. W przypadku wydania decyzji, o których mowa w ust. 1, wykonywanie przez
akcjonariusza prawa głosu ze wszystkich posiadanych akcji domu maklerskiego jest
bezskuteczne.
4. Uchwała walnego zgromadzenia domu maklerskiego jest nieważna, jeżeli przy
jej podejmowaniu wykonano prawo głosu z akcji, w stosunku do których Komisja
wydała na podstawie ust. 1 decyzję w przedmiocie zakazu wykonywania prawa głosu,
chyba że uchwała spełnia wymogi kworum oraz większości głosów oddanych bez
uwzględnienia głosów nieważnych. Prawo wytoczenia powództwa o stwierdzenie
nieważności uchwały przysługuje również Komisji. Przepis art. 425 Kodeksu spółek
handlowych stosuje się odpowiednio.
5. Jeżeli Komisja wydała na podstawie ust. 1 decyzję w przedmiocie zakazu
wykonywania uprawnień podmiotu dominującego, przepisy art. 106l ust. 2 i 4 stosuje
się odpowiednio.
6. W przypadku wydania na podstawie ust. 1 decyzji w przedmiocie zakazu
wykonywania prawa głosu lub uprawnień podmiotu dominującego, Komisja może,
w drodze decyzji, nakazać zbycie akcji w wyznaczonym terminie.
7. Jeżeli akcje nie zostaną zbyte w terminie, o którym mowa w ust. 6, Komisja
może w drodze decyzji nałożyć na akcjonariusza domu maklerskiego karę pieniężną
do wysokości 1 000 000 zł lub cofnąć zezwolenie na wykonywanie działalności przez
dom maklerski.
8. Na wniosek akcjonariusza lub podmiotu dominującego Komisja uchyla
decyzję w przedmiocie zakazu wydaną na podstawie ust. 1, jeżeli ustały okoliczności
uzasadniające wydanie tej decyzji.
9. Przepisy ust. 1–8 stosuje się odpowiednio w przypadku, o którym mowa
w art. 106 ust. 7, do podmiotów będących stronami porozumienia.
Art. 108a. Przepisy art. 106–108 stosuje się odpowiednio do:
1) udziałów domu maklerskiego w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
oraz udziałów z tytułu wkładu w domu maklerskim w spółce, o której mowa
w art. 95 ust. 1 pkt 4–6;
2) komplementariuszy domu maklerskiego, o którym mowa w art. 95 ust. 1 pkt 2
i 4, oraz osób uprawnionych do reprezentowania domu maklerskiego, o którym
mowa w art. 95 ust. 1 pkt 5 i 6.
art. 109.
więcej
wyemitowanych przez podmioty, wobec których jest podmiotem zależnym.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do nabywania akcji znajdujących się w obrocie
zorganizowanym:
1) z zachowaniem wymogów określonych w art. 5 ust. 4 rozporządzenia 596/2014 oraz
2) w celu dalszej odsprzedaży, w liczbie stanowiącej łącznie nie więcej niż 5%
kapitału zakładowego.
art. 110.
więcej
do likwidacji przeszkód w prowadzeniu w państwie niebędącym państwem
członkowskim działalności maklerskiej przez firmę inwestycyjną z siedzibą
w państwie członkowskim, Komisja informuje Komisję Europejską, na jej wniosek,
o prowadzonych postępowaniach w związku z:
1) wnioskami o udzielenie zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej
złożonymi przez podmioty będące bezpośrednio lub pośrednio podmiotem
zależnym od podmiotu podlegającego prawu państwa niebędącego państwem
członkowskim;
2) zawiadomieniami o zamiarze nabycia akcji domu maklerskiego, jeżeli nabywcą
jest podmiot podlegający prawu państwa niebędącego państwem członkowskim
i w wyniku tej transakcji może stać się on podmiotem dominującym wobec domu
maklerskiego.
2. Do zawiadomień, o których mowa w ust. 1, Komisja dołącza opis struktury
grupy kapitałowej, z tym że w przypadku zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1
pkt 2, opis powinien być sporządzony według stanu uwzględniającego nabycie akcji
podmiotu prowadzącego działalność maklerską.
3. Komisja zawiadamia Komisję Europejską oraz Europejski Urząd Nadzoru
Giełd i Papierów Wartościowych o znanych Komisji przeszkodach prawnych
i faktycznych, jakie napotykają domy maklerskie lub banki prowadzące działalność
maklerską w związku z prowadzeniem takiej działalności na terytorium państw
niebędących państwami członkowskimi.
Art. 110a. 1. Ilekroć w niniejszym oddziale jest mowa o:
1) dominującej finansowej spółce holdingowej o działalności mieszanej z państwa
członkowskiego – rozumie się przez to dominującą finansową spółkę holdingową
o działalności mieszanej z państwa członkowskiego, o której mowa w art. 4
ust. 1 pkt 32 rozporządzenia 575/2013;
2) dominującej finansowej spółce holdingowej z państwa członkowskiego –
rozumie się przez to dominującą finansową spółkę holdingową z państwa
członkowskiego, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 30 rozporządzenia 575/2013;
3) dominującej instytucji z państwa członkowskiego – rozumie się przez to
dominującą instytucję z państwa członkowskiego, o której mowa w art. 4 ust. 1
pkt 28 rozporządzenia 575/2013;
4) domu maklerskim – rozumie się przez to dom maklerski, którego zezwolenie na
działalność maklerską obejmuje co najmniej jedną z czynności, o których mowa
w art. 69 ust. 2 pkt 3, 6–9 lub ust. 4 pkt 1;
5) finansowej spółce holdingowej – rozumie się przez to finansową spółkę
holdingową, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia 575/2013;
6) finansowej spółce holdingowej o działalności mieszanej – rozumie się przez to
finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej, o której mowa w art. 4
ust. 1 pkt 21 rozporządzenia 575/2013;
7) instytucji – rozumie się przez to instytucję, o której mowa w art. 4 ust. 1
pkt 3 rozporządzenia 575/2013;
8) instytucji finansowej – rozumie się przez to instytucję finansową, o której mowa
w art. 4 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia 575/2013;
9) instytucji kredytowej – rozumie się przez to instytucję, o której mowa w art. 4
ust. 1 pkt 1 rozporządzenia 575/2013, do której stosuje się przepisy rozporządzenia 575/2013 zgodnie z art. 1 akapit pierwszy zdanie wstępne rozporządzenia 575/2013;
10) podmiocie dominującym – rozumie się przez to jednostkę dominującą, o której
mowa w art. 4 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia 575/2013, jak również podmiot
uznany przez Komisję za dominujący zgodnie z ust. 2;
11) podmiocie zależnym – rozumie się przez to jednostkę zależną, o której mowa
w art. 4 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia 575/2013;
12) spółce holdingowej o działalności mieszanej – rozumie się przez to holding
mieszany, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 22 rozporządzenia 575/2013;
13) udziale kapitałowym – rozumie się przez to posiadany bezpośrednio lub
pośrednio udział dający prawo do co najmniej 20% kapitału innego podmiotu lub
prawo do wykonywania co najmniej 20% głosów w organach innego podmiotu;
14) unijnej dominującej finansowej spółce holdingowej – rozumie się przez to unijną
dominującą finansową spółkę holdingową, o której mowa w art. 4 ust. 1
pkt 31 rozporządzenia 575/2013;
15) unijnej dominującej finansowej spółce holdingowej o działalności mieszanej –
rozumie się przez to unijną dominującą finansową spółkę holdingową
o działalności mieszanej, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 33 rozporządzenia
575/2013;
16) unijnej instytucji dominującej – rozumie się przez to unijną instytucję
dominującą, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 29 rozporządzenia 575/2013;
17) zagranicznej firmie inwestycyjnej – rozumie się przez to firmę inwestycyjną,
o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia 575/2013, z siedzibą w innym
państwie członkowskim.
2. Komisja może, w drodze decyzji, uznać za podmiot dominujący wobec domu
maklerskiego osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę nieposiadającą osobowości
prawnej, jeżeli wywiera ona znaczący wpływ na ten dom maklerski zgodnie z art. 96 ust. 3.
Art. 110b. 1. Dom maklerski opracowuje i wdraża odpowiedni i kompleksowy
system zarządzania ryzykiem, w zakresie którego określa:
1) dokładny, przejrzysty i spójny podział zadań, obowiązków i odpowiedzialności
w ramach struktury organizacyjnej;
2) skuteczne procedury w celu identyfikacji ryzyka, na które jest lub może być
narażony, jego szacowania i monitorowania, a także zarządzania tym ryzykiem;
3) zasady i procedury sporządzania raportów w zakresie ryzyka, o którym mowa
w pkt 2.
2. Dom maklerski wdraża system zarządzania ryzykiem, z zachowaniem
proporcjonalności w stosunku do charakteru, skali i złożoności rodzajów ryzyka
związanych z modelem biznesowym i działalnością prowadzoną przez dom
maklerski.
3. W przypadku gdy uzasadnia to wielkość, struktura organizacyjna, charakter,
zakres i złożoność działalności prowadzonej przez dom maklerski, ustanawia on
komitet do spraw ryzyka. Zadaniem komitetu jest wspieranie zarządu domu
maklerskiego w zakresie zarządzania ryzykiem.
Art. 110c. 1. Zarząd domu maklerskiego zapewnia skuteczne i ostrożne
zarządzanie domem maklerskim, w tym właściwy i przejrzysty podział zadań,
obowiązków i odpowiedzialności, a także prawidłowe funkcjonowanie systemu
zarządzania ryzykiem w domu maklerskim.
2. Zarząd domu maklerskiego w szczególności:
1) określa cele strategiczne domu maklerskiego;
2) określa strategię domu maklerskiego w zakresie zarządzania ryzykiem
i zapewnia jej wykonanie;
3) zapewnia integralność systemów rachunkowości i sprawozdawczości finansowej
oraz ich zgodność z prawem i stosowanymi standardami.
3. Rada nadzorcza domu maklerskiego sprawuje nadzór nad wypełnianiem przez
zarząd obowiązków, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz ocenia adekwatność
i skuteczność przyjętych rozwiązań, w tym zatwierdza system zarządzania ryzykiem.
4. Rada nadzorcza domu maklerskiego ma prawo dostępu do informacji
dotyczących ryzyka związanego z działalnością domu maklerskiego, w szczególności
ma prawo żądać informacji od osób wykonujących w domu maklerskim funkcje
w zakresie zarządzania ryzykiem oraz żądać wyjaśnień od ekspertów zewnętrznych
świadczących usługi w zakresie zarządzania ryzykiem na rzecz domu maklerskiego.
Art. 110ca. 1. W przypadku gdy uzasadniają to wielkość, struktura
organizacyjna, charakter, zakres i złożoność działalności prowadzonej przez dom maklerski, ustanawia on komitet do spraw nominacji, którego członkowie są powoływani przez radę nadzorczą spośród jej członków.
2. Komitet do spraw nominacji przy realizacji powierzonych mu zadań
uwzględnia, w miarę możliwości, potrzebę zapewnienia, aby proces decyzyjny
w zarządzie domu maklerskiego nie został zdominowany przez jedną osobę, co
mogłoby wpłynąć w sposób niekorzystny na interes domu maklerskiego.
3. W celu realizacji zadań komitet do spraw nominacji może korzystać
z wszelkich niezbędnych zasobów, w tym z usług doradztwa zewnętrznego.
4. Dom maklerski zapewnia odpowiednie finansowanie realizacji zadań przez
komitet do spraw nominacji.
5. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres zadań komitetu do spraw nominacji,
uwzględniając potrzebę zapewnienia skutecznego, prawidłowego i ostrożnego
zarządzania domem maklerskim.
Art. 110cb. Komitet do spraw nominacji albo rada nadzorcza, jeżeli nie
powołano tego komitetu, przyjmuje politykę różnorodności w składzie zarządu domu
maklerskiego, uwzględniającą szeroki zestaw cech i kompetencji wymaganych
w przypadku osób pełniących funkcję członków zarządu.
Art. 110d. Na potrzeby stosowania rozporządzenia 575/2013 zarząd domu
maklerskiego uznaje się za organ zarządzający w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 9 tego
rozporządzenia, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej.
Art. 110e. 1. Dom maklerski dokonuje oszacowania kapitału wewnętrznego.
Kapitał wewnętrzny powinien zostać oszacowany w wysokości zapewniającej
pokrycie istotnych zidentyfikowanych rodzajów i skali ryzyka występujących
w ramach prowadzonej przez ten dom działalności oraz innych istotnych rodzajów
ryzyka mogących wystąpić w przyszłości. Dom maklerski opracowuje i wdraża
odpowiednie, skuteczne i kompletne strategie i procedury służące do oszacowania
i utrzymywania kapitału wewnętrznego.
2. Dom maklerski utrzymuje w każdym czasie poziom funduszy własnych,
o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 118 rozporządzenia 575/2013, na poziomie nie
niższym niż poziom kapitału wewnętrznego.
3. Dom maklerski dokonuje oszacowania kapitału wewnętrznego na poziomie
jednostkowym. W przypadku gdy dom maklerski jest dominującą instytucją z państwa
członkowskiego, dokonuje oszacowania kapitału wewnętrznego na zasadzie
skonsolidowanej w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 48 rozporządzenia 575/2013 zgodnie
z art. 18–24 tego rozporządzenia.
4. Dom maklerski będący podmiotem zależnym od dominującej finansowej
spółki holdingowej z państwa członkowskiego lub dominującej finansowej spółki
holdingowej o działalności mieszanej z państwa członkowskiego szacuje kapitał
wewnętrzny na podstawie skonsolidowanej sytuacji finansowej tej spółki zgodnie
z art. 18–24 rozporządzenia 575/2013.
5. W przypadku gdy dom maklerski będący podmiotem zależnym od finansowej
spółki holdingowej lub finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej lub
dominująca wobec domu maklerskiego finansowa spółka holdingowa, lub dominująca
wobec domu maklerskiego finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej
posiada w państwie niebędącym państwem członkowskim:
1) podmiot zależny będący instytucją, instytucją finansową albo spółką zarządzania
aktywami w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia 575/2013 lub
2) udział kapitałowy w podmiocie, o którym mowa w pkt 1
– dom maklerski szacuje kapitał wewnętrzny na zasadzie subskonsolidowanej
w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 49 rozporządzenia 575/2013.
Art. 110f. 1. W przypadku gdy zagraniczna firma inwestycyjna prowadzi na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność w formie oddziału, Komisja może
zwrócić się do właściwego organu nadzoru w innym państwie członkowskim, który
udzielił tej firmie zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej, lub do
właściwego organu nadzoru sprawującego nadzór skonsolidowany nad podmiotem
dominującym, którego podmiotem zależnym jest ta zagraniczna firma inwestycyjna,
z wnioskiem o uznanie oddziału tej firmy za istotny.
2. Jeżeli w terminie 2 miesięcy od dnia otrzymania przez właściwy organ
nadzoru wniosku, o którym mowa w ust. 1, Komisja i właściwy organ nadzoru nie
osiągną wspólnego stanowiska w sprawie uznania oddziału zagranicznej firmy
inwestycyjnej za istotny, Komisja, w terminie 2 miesięcy od dnia upływu tego
terminu, wydaje decyzję w przedmiocie uznania oddziału zagranicznej firmy inwestycyjnej za istotny, jeżeli jego działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spełnia co najmniej jedną z następujących przesłanek:
1) udział w ogólnej wartości wkładów pieniężnych klientów na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej jest wyższy niż 2%;
2) liczba klientów oddziału jest znacząca w skali działalności wykonywanej przez
ten oddział na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
3) zawieszenie albo zakończenie działalności zagranicznej firmy inwestycyjnej
może stanowić zagrożenie dla stabilności systemu finansowego lub dla
bezpieczeństwa funkcjonowania systemów płatności, rozliczeń i rozrachunku na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Komisja, wydając decyzję, o której mowa w ust. 2, uwzględnia znane jej
opinie i zastrzeżenia właściwego organu nadzoru.
4. Informację o decyzji, o której mowa w ust. 2, Komisja przekazuje
właściwemu organowi nadzoru.
5. Na wniosek organu nadzoru z państwa członkowskiego, na którego terytorium
dom maklerski prowadzi działalność w formie oddziału lub na którego terytorium
działalność prowadzi oddział instytucji będącej podmiotem zależnym od domu
maklerskiego, nad którym Komisja sprawuje nadzór skonsolidowany, Komisja oraz
organ nadzoru z państwa członkowskiego mogą osiągnąć wspólne stanowisko
w sprawie uznania oddziału domu maklerskiego lub instytucji za istotny w terminie
dwóch miesięcy od dnia otrzymania wniosku przez Komisję.
6. W przypadku osiągnięcia wspólnego stanowiska albo wydania decyzji,
Komisja podejmuje współpracę z właściwym organem nadzoru. W ramach
współpracy Komisja:
1) udostępnia właściwemu organowi nadzoru informacje dotyczące nadzoru
płynnościowego, sprawowanego nad działalnością prowadzoną przez dom
maklerski w formie oddziału;
2) informuje właściwy organ nadzoru o wystąpieniu zaburzenia płynności oraz
działaniach podjętych w związku z tym zaburzeniem;
3) w przypadku zaistnienia sytuacji, która zagraża płynności na rynku i stabilności
systemu finansowego w którymkolwiek z państw członkowskich (sytuacja
nadzwyczajna), koordynuje i planuje działania nadzorcze wobec domu
maklerskiego, prowadzącego działalność w innym państwie członkowskim w formie oddziału, we współpracy z właściwym organem nadzoru oraz przekazuje Europejskiej Radzie do spraw Ryzyka Systemowego i Komitetowi
Stabilności Finansowej, o którym mowa w ustawie z dnia 5 sierpnia 2015 r.
o nadzorze makroostrożnościowym nad systemem finansowym i zarządzaniu
kryzysowym w systemie finansowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 483), informacje
istotne dla wykonywania ich zadań;
4) konsultuje działania nadzorcze nad domem maklerskim z właściwym organem nadzoru;
5) przekazuje właściwemu organowi nadzoru informacje o zmianach sytuacji
finansowej domu maklerskiego, które mogą zagrozić jego działalności, oraz
o sankcjach administracyjnych i środkach nadzorczych nałożonych przez
Komisję na dom maklerski w zakresie funduszy własnych domu maklerskiego,
a także o wynikach badania i oceny nadzorczej.
7. W przypadku, o którym mowa w ust. 5, Komisja może również ustanowić
kolegium, w skład którego wchodzi właściwy organ nadzoru, o którym mowa w ust. 5.
Przepis art. 110j stosuje się odpowiednio.
Art. 110g. 1. Dom maklerski wypełnia obowiązki określone w art. 110b,
art. 110c, art. 110p, art. 110q i art. 110v oraz sporządza i realizuje program
postępowania naprawczego na zasadzie indywidualnej, o której mowa w art. 6–10
rozporządzenia 575/2013, chyba że zgodnie z art. 7 rozporządzenia 575/2013 podlega
wyłącznie nadzorowi skonsolidowanemu.
2. W przypadku gdy dom maklerski jest podmiotem dominującym lub
podmiotem zależnym, wypełnia obowiązki określone w art. 110b, art. 110c, art. 110p,
art. 110q, art. 110v oraz sporządza i realizuje program postępowania naprawczego na
zasadzie skonsolidowanej lub subskonsolidowanej w rozumieniu odpowiednio art. 4
ust. 1 pkt 48 lub 49 rozporządzenia 575/2013. Mechanizmy i procedury stosowane
przez dom maklerski zapewniają spójność i integralność przyjętych rozwiązań oraz
dostarczenie informacji i danych niezbędnych Komisji do wykonywania nadzoru,
także w stosunku do podmiotów zależnych, które nie podlegają nadzorowi na
podstawie niniejszego oddziału i rozporządzenia 575/2013.
3. W przypadku gdy dom maklerski jest dominującą instytucją z państwa
członkowskiego lub unijną instytucją dominującą, nadzór skonsolidowany jest
sprawowany przez Komisję.
4. W przypadku gdy podmiotem dominującym wobec domu maklerskiego jest
dominująca finansowa spółka holdingowa z państwa członkowskiego, dominująca
finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej z państwa członkowskiego,
unijna dominująca finansowa spółka holdingowa lub unijna dominująca finansowa
spółka holdingowa o działalności mieszanej, nadzór skonsolidowany jest sprawowany
przez Komisję, z zastrzeżeniem ust. 5–7.
5. W przypadku gdy podmiotem dominującym wobec domu maklerskiego oraz
instytucji, której udzielono zezwolenia w innym państwie członkowskim, jest ta sama:
dominująca finansowa spółka holdingowa z państwa członkowskiego, dominująca
finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej z państwa członkowskiego,
unijna dominująca finansowa spółka holdingowa lub unijna dominująca finansowa
spółka holdingowa o działalności mieszanej, nadzór skonsolidowany jest sprawowany
przez Komisję, jeżeli podmiot dominujący ma siedzibę na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
6. W przypadku gdy podmioty dominujące wobec domu maklerskiego oraz
instytucji, której udzielono zezwolenia w innym państwie członkowskim, obejmują co
najmniej dwie finansowe spółki holdingowe lub finansowe spółki holdingowe
o działalności mieszanej, których siedziby znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej oraz w innym państwie członkowskim, a w każdym z tych państw
członkowskich znajduje się instytucja kredytowa, nadzór skonsolidowany jest
sprawowany przez Komisję, jeżeli instytucja kredytowa, która ma największą sumę
bilansową, uzyskała zezwolenie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
7. W przypadku, o którym mowa w ust. 6, gdy finansowa spółka holdingowa lub
finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej mają siedzibę w państwie
członkowskim innym niż Rzeczpospolita Polska albo państwo członkowskie,
w którym instytucja uzyskała zezwolenie, nadzór skonsolidowany jest sprawowany
przez Komisję, jeżeli dom maklerski ma największą sumę bilansową. W takim
przypadku dom maklerski jest uznawany za instytucję zależną od unijnej dominującej
finansowej spółki holdingowej lub od unijnej dominującej finansowej spółki
holdingowej o działalności mieszanej.
8. Komisja i właściwy organ nadzoru nad instytucją mogą uzgodnić, w drodze
porozumienia, odstąpienie od kryteriów określonych w ust. 5–7, gdyby zastosowanie
tych kryteriów okazało się niewłaściwe ze względu na specyfikę domu maklerskiego lub instytucji i istotność ich działalności w poszczególnych państwach członkowskich
oraz ustalić, że Komisja albo właściwy organ nadzoru będzie sprawować nadzór
skonsolidowany. W takim przypadku Komisja przed zawarciem porozumienia
umożliwia wyrażenie opinii odpowiedniej unijnej instytucji dominującej, unijnej
dominującej finansowej spółce holdingowej, unijnej dominującej finansowej spółce
holdingowej o działalności mieszanej lub domowi maklerskiemu albo instytucji
o większej sumie bilansowej, chyba że opinia została wyrażona wobec właściwego
organu nadzoru z innego państwa członkowskiego.
9. O zawarciu porozumienia, o którym mowa w ust. 8, Komisja powiadamia
Komisję Europejską i Europejski Urząd Nadzoru Bankowego.
10. Komisja, sprawując nadzór skonsolidowany:
1) koordynuje gromadzenie i wymianę informacji niezbędnych do sprawowania
nadzoru;
2) planuje i koordynuje działania nadzorcze we współpracy z właściwymi organami
nadzoru, których to dotyczy, a także, w uzasadnionych przypadkach,
z Narodowym Bankiem Polskim.
11. W przypadku gdy właściwe organy nadzoru nie współpracują z Komisją
sprawującą nadzór skonsolidowany w stopniu wymaganym do wykonania działań,
o których mowa w ust. 10, Komisja może skierować sprawę do Europejskiego Urzędu
Nadzoru Bankowego, zgodnie z art. 19 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego
i Rady (UE) nr 1093/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia
Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego),
zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE
(Dz. Urz. UE L 331 z 15.12.2010, str. 12, z późn. zm.), zwanego dalej
„rozporządzeniem 1093/2010”.
12. Działania nadzorcze, o których mowa w ust. 10 pkt 2, obejmują również
nałożenie sankcji zgodnie z art. 167, w związku z naruszeniem przepisów niniejszego
oddziału lub rozporządzenia 575/2013, nałożenie środka nadzorczego, o którym mowa
w art. 110y ust. 1 pkt 9, lub nałożenie ograniczeń w stosowaniu metody
zaawansowanego pomiaru do obliczania wymogów w zakresie funduszy własnych
zgodnie z art. 312 ust. 2 rozporządzenia 575/2013, a także przygotowywanie
wspólnych ocen, realizację planów awaryjnych i przekazywanie informacji do
publicznej wiadomości.
Art. 110h. 1. Komisja, podejmując decyzję w ramach sprawowania nadzoru
skonsolidowanego, dąży do osiągnięcia wspólnego stanowiska z właściwymi
organami nadzoru w zakresie:
1) stosowania art. 110e i prowadzenia badania i oceny nadzorczej, o którym mowa
w art. 110r, w celu określenia adekwatności skonsolidowanego poziomu
funduszy własnych grupy kapitałowej do jej sytuacji finansowej i profilu ryzyka
oraz poziomu funduszy własnych wymaganego do stosowania na poziomie
jednostkowym w stosunku do każdego podmiotu w ramach grupy kapitałowej
oraz na zasadzie skonsolidowanej w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 48
rozporządzenia 575/2013;
2) środków dotyczących istotnych kwestii i ustaleń w zakresie sprawowania
nadzoru nad spełnianiem wymogów dotyczących płynności, w tym związanych
z prawidłowością zarządzania ryzykiem płynności oraz potrzebą określenia
dostosowanych do domu maklerskiego wymogów dotyczących płynności.
2. Komisja wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1, w terminie:
1) 4 miesięcy od dnia przekazania przez Komisję pozostałym zainteresowanym
właściwym organom nadzoru sprawozdania zawierającego ocenę ryzyka grupy
kapitałowej – w zakresie określonym w ust. 1 pkt 1;
2) miesiąca od dnia sporządzenia oceny profilu ryzyka płynności grupy kapitałowej
– w zakresie określonym w ust. 1 pkt 2.
3. Komisja w decyzji, o której mowa w ust. 1, uwzględnia ocenę ryzyka
podmiotów zależnych przeprowadzoną przez właściwe organy nadzoru.
4. W przypadku braku wspólnego stanowiska Komisja, sprawując nadzór
skonsolidowany, z własnej inicjatywy lub na wniosek każdego z zainteresowanych
właściwych organów nadzoru może skonsultować się z Europejskim Urzędem
Nadzoru Bankowego.
5. W przypadku gdy Komisja sprawuje nadzór nad domem maklerskim będącym
podmiotem zależnym od unijnej instytucji dominującej, unijnej dominującej
finansowej spółki holdingowej lub unijnej dominującej finansowej spółki holdingowej
o działalności mieszanej, dąży do osiągnięcia wspólnego stanowiska z organem
sprawującym nadzór skonsolidowany oraz z innymi właściwymi organami nadzoru.
Komisja przedstawia tym organom ocenę ryzyka domu maklerskiego. W przypadku
braku wspólnego stanowiska Komisja może zwrócić się do organu sprawującego nadzór skonsolidowany z wnioskiem o skonsultowanie się z Europejskim Urzędem Nadzoru Bankowego.
6. W przypadku gdy Komisja, sprawując nadzór skonsolidowany, oraz właściwe
organy nie osiągną wspólnego stanowiska w terminach, o których mowa w ust. 2,
Komisja może wydać decyzję w sprawie zastosowania środków nadzorczych zgodnie
z art. 110y ust. 1 lub 3 na zasadzie skonsolidowanej, w rozumieniu art. 4 ust. 1
pkt 48 rozporządzenia 575/2013, uwzględniając ocenę ryzyka jednostek zależnych
przeprowadzoną przez właściwe organy nadzoru.
7. W przypadku gdy Komisja, sprawując nadzór skonsolidowany lub nadzór nad
domem maklerskim będącym podmiotem zależnym od unijnej instytucji dominującej,
unijnej dominującej finansowej spółki holdingowej lub unijnej dominującej
finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej, oraz właściwe organy nie
osiągną wspólnego stanowiska w terminach, o których mowa w ust. 2, Komisja może
wydać decyzję w sprawie zastosowania środków nadzorczych zgodnie z art. 110y
ust. 1 lub 3 na zasadzie indywidualnej w rozumieniu art. 6–10 rozporządzenia
575/2013 albo subskonsolidowanej w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 49 rozporządzenia
575/2013, uwzględniając opinie i zastrzeżenia organu sprawującego nadzór
skonsolidowany.
8. Jeżeli przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 2, którykolwiek
z zainteresowanych właściwych organów nadzoru skieruje sprawę do Europejskiego
Urzędu Nadzoru Bankowego zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1093/2010, Komisja,
sprawując nadzór skonsolidowany lub nadzór nad domem maklerskim będącym
podmiotem zależnym od unijnej instytucji dominującej, unijnej dominującej
finansowej spółki holdingowej lub unijnej dominującej finansowej spółki holdingowej
o działalności mieszanej, wydaje decyzję po otrzymaniu decyzji wydanej przez
Europejski Urząd Nadzoru Bankowego na podstawie art. 19 ust. 3 tego
rozporządzenia, uwzględniając stanowisko przedstawione w decyzji tego Urzędu lub
uzasadniając istotne odstępstwa. Terminy, o których mowa w ust. 2, uznaje się za
terminy zakończenia postępowania pojednawczego w rozumieniu rozporządzenia 1093/2010.
9. W przypadku gdy Komisja, sprawując nadzór skonsolidowany, wydała
decyzję po osiągnięciu wspólnego stanowiska, o którym mowa w ust. 1, niezwłocznie
przekazuje informację o tej decyzji zainteresowanym właściwym organom nadzoru.
10. W przypadku gdy Komisja, sprawując nadzór skonsolidowany, przy braku
wspólnego stanowiska wydała decyzję, o której mowa w ust. 7, niezwłocznie
przekazuje zainteresowanym właściwym organom nadzoru informację o tej decyzji
wraz z informacją o decyzjach przekazanych Komisji przez inne właściwe organy
nadzoru.
11. W przypadku gdy Komisja, sprawując nadzór nad domem maklerskim
będącym podmiotem zależnym od unijnej instytucji dominującej, unijnej dominującej
finansowej spółki holdingowej lub unijnej dominującej finansowej spółki holdingowej
o działalności mieszanej, wydała decyzję, o której mowa w ust. 8, niezwłocznie
przekazuje informację o tej decyzji organowi sprawującemu nadzór skonsolidowany
nad domem maklerskim.
12. Przesłanki wydania decyzji, o których mowa w ust. 1, 7 i 8, podlegają
weryfikacji co najmniej raz w roku. W przypadku gdy Komisja sprawuje nadzór
skonsolidowany, weryfikacja przesłanek wydania decyzji może zostać
przeprowadzona częściej na uzasadniony wniosek właściwego organu nadzoru dla
instytucji będącej podmiotem zależnym od domu maklerskiego. W przypadku gdy
dom maklerski jest podmiotem zależnym, Komisja może, w uzasadnionym
przypadku, wystąpić z wnioskiem o wcześniejszą weryfikację przesłanek wydania
decyzji do właściwego organu nadzoru, który sprawuje nadzór skonsolidowany nad
grupą kapitałową.
13. Przesłanki wydania decyzji, o których mowa w ust. 7 i 8, Komisja weryfikuje
raz w roku również na wniosek właściwego organu nadzoru, mając na względzie
konieczność dalszego stosowania środka nadzorczego. W przypadku zmiany
okoliczności Komisja może uchylić lub zmienić decyzję.
14. W przypadku gdy Komisja sprawuje nadzór skonsolidowany i właściwy
organ nadzoru dla instytucji będącej podmiotem zależnym od domu maklerskiego
wystąpi do Komisji z wnioskiem o wcześniejszą weryfikację przesłanek wydania
decyzji w sprawie zastosowania środka nadzorczego, o którym mowa w art. 110y
ust. 1 pkt 9 lub ust. 3, Komisja może, w uzasadnionym przypadku, dokonać
wcześniejszej weryfikacji, o ile wnioskujący organ dokona tożsamej weryfikacji
w odniesieniu do instytucji będącej podmiotem zależnym od domu maklerskiego.
W przypadku gdy dom maklerski jest podmiotem zależnym, Komisja może,
w uzasadnionym przypadku, wystąpić z wnioskiem do właściwego organu nadzoru, który sprawuje nadzór skonsolidowany nad grupą kapitałową, o wcześniejszą weryfikację przesłanek wydania decyzji w sprawie zastosowania środka nadzorczego
w postaci nałożenia dodatkowego wymogu w zakresie funduszy własnych.
Art. 110i. 1. W przypadku wystąpienia sytuacji nadzwyczajnej, w tym
określonej w art. 18 rozporządzenia 1093/2010, lub wystąpienia niekorzystnych
zmian na rynkach, potencjalnie zagrażających płynności na rynku i stabilności
systemu finansowego państwa członkowskiego, w którym podmioty należące do tej
samej grupy kapitałowej, co dom maklerski uzyskały zezwolenie na prowadzenie
działalności, lub państwa członkowskiego, w którym prowadzą działalność istotne
oddziały, o których mowa w art. 110f, Komisja, sprawując nadzór skonsolidowany,
zawiadamia o tym niezwłocznie Europejski Urząd Nadzoru Bankowego, Europejską
Radę do spraw Ryzyka Systemowego, Komitet Stabilności Finansowej i Narodowy
Bank Polski oraz przekazuje im informacje niezbędne do realizacji ich zadań.
2. W przypadku gdy Narodowy Bank Polski uzyska informacje o wystąpieniu
sytuacji nadzwyczajnej, o której mowa w ust. 1, zawiadamia o tym niezwłocznie
Komisję i właściwe organy nadzoru, które sprawują nadzór nad podmiotami
należącymi do grupy kapitałowej, oraz Europejski Urząd Nadzoru Bankowego.
3. Jeżeli do prawidłowego wykonywania nadzoru skonsolidowanego przez
Komisję niezbędne są informacje będące w posiadaniu właściwego organu nadzoru,
Komisja zwraca się bezpośrednio do tego organu o ich udostępnienie.
4. W przypadku gdy dom maklerski podlega nadzorowi skonsolidowanemu,
Komisja może zawrzeć z właściwym organem nadzoru sprawującym nadzór
skonsolidowany, a jeżeli Komisja sprawuje nadzór skonsolidowany – z właściwym
organem nadzoru dla podmiotu zależnego w grupie kapitałowej, porozumienie
dotyczące współpracy i koordynacji działań nadzorczych, które określa dodatkowe
zadania powierzone organowi sprawującemu nadzór skonsolidowany, procedury
podejmowania decyzji oraz tryb współpracy nadzorczej.
5. Komisja może zgodnie z porozumieniem, o którym mowa w ust. 4,
z uwzględnieniem art. 28 rozporządzenia 1093/2010, delegować swoje zadania
właściwemu organowi nadzoru tak, aby organ ten mógł skutecznie wykonywać
zadania z zakresu nadzoru albo przyjmować zadania właściwego organu nadzoru.
Porozumienie powinno określać w szczególności:
1) zakres delegowanych zadań;
2) zakres stosowania do delegowanych zadań przepisów prawa polskiego oraz
prawa innego państwa członkowskiego;
3) obowiązek właściwego organu nadzoru informowania Komisji
o podejmowanych działaniach nadzorczych oraz o ich skutkach;
4) warunki i tryb zmiany zakresu oraz odwołania delegowania zadań.
6. O zawarciu porozumienia, o którym mowa w ust. 4, Komisja informuje
Europejski Urząd Nadzoru Bankowego oraz dom maklerski.
7. Odwołanie delegowania zadań następuje w szczególności w przypadku
zmiany stanu faktycznego, wskutek której podmiot wskazany w porozumieniu,
o którym mowa w ust. 4, przestaje być podmiotem zależnym podmiotu dominującego,
nad którym nadzór sprawuje właściwy organ nadzoru.
8. Na podstawie porozumienia, o którym mowa w ust. 4, Komisja może
przyjmować jedynie takie zadania, jakie odpowiadają celom i zadaniom nadzoru.
9. Komisja zamieszcza porozumienie, o którym mowa w ust. 4, na swojej stronie
internetowej niezwłocznie po jego zawarciu, ze wskazaniem podmiotu, o którym
mowa w tym porozumieniu.
10. Jeżeli wykonanie decyzji lub innego rozstrzygnięcia właściwego organu
nadzoru mogłoby zagrażać ostrożnemu i stabilnemu zarządzaniu domem maklerskim,
Komisja może wypowiedzieć porozumienie, o którym mowa w ust. 4, i zawiesić
wykonanie decyzji lub innego rozstrzygnięcia.
11. Jeżeli inny organ nadzoru odmawia zawarcia porozumienia, o którym mowa
w ust. 4, albo pomimo zawarcia porozumienia nie stosuje się do jego postanowień,
w tym nie udziela w wyznaczonym terminie informacji, o których udzielenie
wnioskowała Komisja, Komisja może powiadomić o tym Europejski Urząd Nadzoru
Bankowego oraz wypowiedzieć porozumienie.
Art. 110j. 1. W przypadku gdy Komisja sprawuje nadzór skonsolidowany nad
domem maklerskim, może ustanowić kolegium złożone z właściwych organów
nadzoru, zwane dalej „kolegium”. Prawo udziału w kolegium przysługuje także
Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Bankowego.
2. W skład kolegium mogą wchodzić właściwe organy nadzoru sprawujące
nadzór nad podmiotami zależnymi od domu maklerskiego, unijnej dominującej
finansowej spółki holdingowej lub unijnej dominującej finansowej spółki holdingowej
o działalności mieszanej, a także właściwe organy nadzoru w państwie, na którego terytorium prowadzą działalność istotne oddziały instytucji wchodzących w skład grupy kapitałowej domu maklerskiego. W uzasadnionych przypadkach w skład kolegium mogą wchodzić także banki centralne z państw członkowskich. Właściwe
organy nadzoru z państw trzecich mogą uczestniczyć w kolegium, jeżeli podmiot
z państwa trzeciego wchodzi w skład grupy kapitałowej domu maklerskiego, a w tym
państwie trzecim obowiązują przepisy dotyczące zachowania tajemnicy zawodowej
w opinii Komisji równoważne zasadom określonym w ustawie, a w opinii wszystkich
właściwych organów nadzoru z innych państw członkowskich – zasadom
wynikającym z ich równoważnych przepisów prawa.
3. Ustanowienie i funkcjonowanie kolegium odbywa się na podstawie
porozumienia zawartego z właściwymi organami nadzoru. Jeżeli właściwy organ
nadzoru odmawia zawarcia porozumienia albo pomimo jego zawarcia nie stosuje się
do jego postanowień, Komisja może zwrócić się o pomoc do Europejskiego Urzędu
Nadzoru Bankowego zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1093/2010.
4. Do zadań kolegium należy:
1) wymiana informacji między organami nadzoru;
2) wyrażanie opinii na temat delegowania zadań;
3) konsultowanie działań planowanych w ramach programów oceny nadzorczej
wobec podmiotów z grupy kapitałowej objętych nadzorem skonsolidowanym;
4) zwiększanie efektywności nadzoru;
5) zapewnianie jednolitego stosowania wymogów, o których mowa w niniejszym
oddziale lub w rozporządzeniu 575/2013, we wszystkich podmiotach należących
do grupy kapitałowej objętej nadzorem skonsolidowanym;
6) planowanie i koordynowanie działań nadzorczych w sytuacji nadzwyczajnej.
5. W przypadku ustanowienia przez Komisję kolegium Komisja:
1) przewodniczy pracom kolegium;
2) zapewnia współpracę kolegium z właściwymi organami nadzoru z państw
trzecich;
3) podejmuje decyzje o tym, które właściwe organy uczestniczą w posiedzeniach
lub działaniach kolegium;
4) organizuje i koordynuje posiedzenia kolegium;
5) informuje Europejski Urząd Nadzoru Bankowego o działaniach kolegium,
w szczególności w sytuacjach nadzwyczajnych, oraz przekazuje mu informacje,
które są istotne dla ujednolicenia praktyk nadzorczych;
6) koordynuje gromadzenie i rozpowszechnianie informacji niezbędnych do
zapewnienia jednolitości praktyk nadzorczych oraz niezbędnych do oceny
stabilności finansowej poszczególnych podmiotów wchodzących w skład grupy
kapitałowej domu maklerskiego;
7) planuje i koordynuje działania nadzorcze we współpracy z właściwymi organami
nadzoru;
8) planuje i koordynuje stosowanie środków nadzorczych, przygotowywanie
wspólnych ocen, realizację planów awaryjnych i przekazywanie informacji do
wiadomości publicznej.
6. Komisja, podejmując działania w zakresie sprawowanego nadzoru
skonsolidowanego, uwzględnia skutki takich działań dla właściwych organów nadzoru
wchodzących w skład kolegium, a także wpływ takich działań na stabilność systemów
finansowych w państwach członkowskich, w których działają właściwe organy
nadzoru wchodzące w skład kolegium.
Art. 110k. 1. Komisja współpracuje z innymi właściwymi organami nadzoru
w zakresie sprawowanego nadzoru skonsolidowanego, w szczególności przekazuje im
lub zwraca się do nich o informacje niezbędne do oceny stabilności finansowej
instytucji lub instytucji finansowej w innym państwie członkowskim lub istotne dla
wykonywania zadań nadzorczych.
2. Przekazywane informacje mogą obejmować w szczególności:
1) określenie struktury prawnej grupy kapitałowej oraz jej struktury zarządzania,
w tym struktury organizacyjnej, w odniesieniu do wszystkich podmiotów
objętych nadzorem w zakresie, o którym mowa w niniejszym oddziale lub
równoważnych przepisach obowiązujących w innym państwie członkowskim,
podmiotów nieobjętych nadzorem w zakresie, o którym mowa w niniejszym
oddziale lub równoważnych przepisach obowiązujących w innym państwie
członkowskim, podmiotów zależnych nieobjętych nadzorem w zakresie,
o którym mowa w niniejszym oddziale lub równoważnych przepisach
obowiązujących w innym państwie członkowskim i istotnych oddziałów
należących do grupy kapitałowej, podmiotów dominujących oraz określenie właściwych organów dla podmiotów objętych nadzorem, o którym mowa w niniejszym oddziale lub równoważnych przepisach obowiązujących w innym
państwie członkowskim, wchodzących w skład grupy;
2) procedury gromadzenia informacji od instytucji wchodzących w skład danej
grupy kapitałowej oraz weryfikacji tych informacji;
3) informacje dotyczące niekorzystnych sytuacji w instytucjach lub w innych
podmiotach wchodzących w skład grupy kapitałowej, mogących mieć poważny
wpływ na te instytucje lub podmioty;
4) sankcje nałożone zgodnie z art. 167 w związku z naruszeniem przepisów
niniejszego oddziału lub rozporządzenia 575/2013 oraz środki nadzorcze podjęte
przez Komisję zgodnie z przepisami niniejszego oddziału, jeżeli jest to istotne
dla zadań nadzorczych sprawowanych przez właściwe organy nadzoru, oraz
nałożone ograniczenia w stosowaniu metody zaawansowanego pomiaru do
obliczania wymogów w zakresie funduszy własnych zgodnie z art. 312 ust. 2
rozporządzenia 575/2013.
3. Komisja może powiadomić Europejski Urząd Nadzoru Bankowego o każdym
przypadku, w którym:
1) właściwy organ nadzoru nie przekazał niezbędnych informacji;
2) wniosek o współpracę, w szczególności dotyczący wymiany istotnych
informacji, został odrzucony lub nie podjęto w jego sprawie żadnych działań
w odpowiednim terminie.
4. Komisja, sprawując nadzór nad domem maklerskim zależnym od unijnej
instytucji dominującej, może zwrócić się do właściwego organu nadzoru
sprawującego nadzór skonsolidowany o informacje dotyczące praktyki nadzorczej
przyjętej wobec instytucji wchodzących w skład grupy kapitałowej, do której należy
dom maklerski.
5. Komisja, podejmując decyzję w przedmiocie nałożenia na dom maklerski
będący podmiotem zależnym od instytucji sankcji zgodnie z art. 167, w związku
z naruszeniem przepisów niniejszego oddziału lub rozporządzenia 575/2013, lub
nałożenia środka nadzorczego, o którym mowa w art. 110y ust. 1 pkt 9, lub nałożenia
ograniczeń w stosowaniu zaawansowanej metody pomiaru do obliczania wymogów
w zakresie funduszy własnych zgodnie z art. 312 ust. 2 rozporządzenia 575/2013,
zwraca się o opinię do organu sprawującego nadzór skonsolidowany nad tą instytucją, jeżeli nałożenie sankcji, środka nadzorczego lub ograniczeń może mieć wpływ na prawidłowe wykonywanie zadań nadzorczych przez właściwy organ nadzoru
sprawujący nadzór skonsolidowany nad instytucją, której podmiotem zależnym jest
dom maklerski.
6. Komisja może odstąpić od przeprowadzenia konsultacji z właściwym
organem nadzoru sprawującym nadzór skonsolidowany, w przypadku gdy jest to
niezbędne do zapewnienia wykonania decyzji, o której mowa w ust. 5. W takim
przypadku Komisja niezwłocznie informuje inne właściwe organy o wydaniu decyzji.
7. Komisja, dla celów stosowania przepisów niniejszego oddziału
i rozporządzenia 575/2013, może zwrócić się do właściwych organów
o przeprowadzenie weryfikacji informacji dotyczących instytucji, finansowej spółki
holdingowej, finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej, instytucji
finansowej, spółki holdingowej o działalności mieszanej lub podmiotu zależnego,
mających siedzibę w danym państwie członkowskim.
8. W przypadku, o którym mowa w ust. 7, Komisja może zwrócić się
o umożliwienie Komisji lub jej upoważnionym przedstawicielom przeprowadzenia
takiej weryfikacji.
9. Jeżeli Komisja otrzyma wniosek o przeprowadzenie weryfikacji od
właściwego organu nadzoru z innego państwa członkowskiego, przeprowadza
weryfikację we własnym zakresie lub umożliwia jej przeprowadzenie przez właściwy
organ nadzoru składający wniosek albo umożliwia jej przeprowadzenie przez biegłego
rewidenta lub firmę audytorską lub inny podmiot posiadający wiedzę specjalistyczną.
Przepisy art. 25 ust. 3–7 ustawy o nadzorze stosuje się odpowiednio.
Art. 110l. 1. W przypadku gdy dom maklerski, będąc podmiotem zależnym, nie
jest objęty nadzorem skonsolidowanym zgodnie z art. 19 rozporządzenia 575/2013,
Komisja lub jej upoważniony przedstawiciel może żądać od podmiotu dominującego
przekazania informacji niezbędnych do sprawowania nadzoru nad tym domem
maklerskim.
2. Komisja, sprawując nadzór skonsolidowany, lub jej upoważniony
przedstawiciel mogą żądać od podmiotu zależnego od domu maklerskiego, finansowej
spółki holdingowej lub finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej, który
nie jest objęty zakresem nadzoru skonsolidowanego, niezwłocznego udzielenia, na koszt tego podmiotu, określonych informacji, niezbędnych do sprawowania nadzoru nad domem maklerskim.
3. W przypadku gdy finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej
podlega przepisom ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. o nadzorze uzupełniającym nad
instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń, zakładami reasekuracji i firmami
inwestycyjnymi wchodzącymi w skład konglomeratu finansowego (Dz. U. z 2019 r.
poz. 2146 i 2217), zwanej dalej „ustawą o nadzorze uzupełniającym”, w szczególności
w odniesieniu do nadzoru opartego na ryzyku, Komisja, w przypadku gdy sprawuje
nadzór skonsolidowany, może, po zasięgnięciu opinii pozostałych właściwych
organów nadzoru odpowiedzialnych za nadzór nad podmiotami zależnymi, stosować
do tej finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej wyłącznie przepisy
ustawy o nadzorze uzupełniającym.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, Komisja informuje Europejski Urząd
Nadzoru Bankowego i Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych
Programów Emerytalnych o wyłącznym stosowaniu przepisów ustawy o nadzorze
uzupełniającym.
Art. 110m. 1. Na żądanie Komisji lub jej upoważnionego przedstawiciela,
skierowane bezpośrednio lub za pośrednictwem domu maklerskiego, spółka
holdingowa o działalności mieszanej, będąca podmiotem dominującym wobec domu
maklerskiego, oraz podmioty zależne tej spółki, są obowiązane przekazywać, na
własny koszt, określone w żądaniu informacje, niezbędne do sprawowania nadzoru
nad domem maklerskim.
2. Na żądanie Komisji lub jej upoważnionego przedstawiciela osoby uprawnione
do reprezentowania spółki holdingowej o działalności mieszanej, o której mowa
w ust. 1, lub podmiotu zależnego od tej spółki lub osoby wchodzące w skład
statutowych organów tej spółki lub podmiotu zależnego od niej, są obowiązane do
niezwłocznego sporządzenia i przekazania, na koszt tej spółki holdingowej
o działalności mieszanej lub podmiotu zależnego od niej, kopii określonych
dokumentów i innych nośników informacji oraz do udzielenia wyjaśnień w celu
umożliwienia Komisji sprawowania nadzoru nad domem maklerskim, będącym
podmiotem zależnym od tej spółki holdingowej o działalności mieszanej.
3. Komisja, w ramach sprawowania nadzoru skonsolidowanego nad domem
maklerskim, może żądać przekazania określonych informacji niezbędnych do sprawowania nadzoru przez nieobjęte tym nadzorem podmioty zależne w grupie kapitałowej, do której należy ten dom maklerski.
4. Z zastrzeżeniem art. 387–403 rozporządzenia 575/2013, w przypadku gdy
podmiot dominujący domu maklerskiego jest spółką holdingową o działalności
mieszanej, Komisja jest uprawniona w ramach sprawowanego nadzoru do
monitorowania transakcji dokonywanych pomiędzy domem maklerskim a spółką
holdingową o działalności mieszanej lub jej podmiotami zależnymi.
5. Dom maklerski wprowadza procedury zarządzania ryzykiem, w tym
odpowiednie procedury sprawozdawcze i księgowe, w celu identyfikacji, pomiaru,
monitorowania i kontrolowania transakcji dokonywanych z jego podmiotem
dominującym będącym spółką holdingową o działalności mieszanej i podmiotami
zależnymi tej spółki.
6. Dom maklerski zgłasza Komisji każdą istotną transakcję z podmiotami,
o których mowa w ust. 4, inną niż transakcja, o której mowa w art. 394 ust. 1
i 2 rozporządzenia 575/2013. Procedury, o których mowa w ust. 5, oraz istotne transakcje podlegają kontroli Komisji.
Art. 110n. 1. Komisja prowadzi rejestr finansowych spółek holdingowych lub
finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej, w przypadku gdy
sprawuje nadzór skonsolidowany nad domem maklerskim, wobec którego podmiotem
dominującym jest finansowa spółka holdingowa lub finansowa spółka holdingowa
o działalności mieszanej.
2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, zawiera firmę lub nazwę oraz adres siedziby
finansowej spółki holdingowej lub finansowej spółki holdingowej o działalności
mieszanej.
3. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, Komisja udostępnia Komisji Europejskiej,
Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Bankowego i właściwym organom nadzoru.
4. Dom maklerski jest obowiązany co najmniej raz w roku weryfikować, czy
podmiot dominujący wobec domu maklerskiego jest finansową spółką holdingową,
finansową spółką holdingową o działalności mieszanej lub spółką holdingową
o działalności mieszanej. Dom maklerski przekazuje Komisji wyniki przeprowadzonej
weryfikacji najpóźniej w terminie 15 dni po zatwierdzeniu skonsolidowanego
sprawozdania podmiotu dominującego. W sytuacji gdy do końca pierwszego kwartału
danego roku kalendarzowego nie jest dostępne zbadane i zatwierdzone skonsolidowane sprawozdanie finansowe podmiotu dominującego wobec domu maklerskiego, dom maklerski przeprowadza weryfikację według informacji
dostępnych na koniec kwartału, a następnie przeprowadza weryfikację na podstawie
zatwierdzonego sprawozdania podmiotu dominującego.
Art. 110o. 1. W przypadku domu maklerskiego, którego podmiot dominujący
jest instytucją, finansową spółką holdingową albo finansową spółką holdingową
o działalności mieszanej, której siedziba znajduje się w państwie trzecim,
niepodlegającą nadzorowi skonsolidowanemu zgodnie z art. 110g ust. 3–9, Komisja
z urzędu, na wniosek tego podmiotu dominującego lub na wniosek instytucji będącej
podmiotem zależnym od tego podmiotu dominującego, dokonuje oceny, czy dom
maklerski podlega nadzorowi skonsolidowanemu sprawowanemu przez organ
nadzoru państwa trzeciego na podstawie zasad równoważnych w stosunku do
ustanowionych w przepisach niniejszego oddziału i wymogów określonych w art. 11–
24 rozporządzenia 575/2013.
2. Komisja dokonuje oceny, o której mowa w ust. 1, jeżeli jest organem
właściwym do sprawowania nadzoru skonsolidowanego w przypadku, o którym
mowa w ust. 4.
3. Komisja, badając równoważność zasad, o której mowa w ust. 1, konsultuje się
z właściwymi organami nadzoru sprawującymi nadzór nad instytucjami, które są
podmiotami zależnymi od podmiotu dominującego, o którym mowa w ust. 1.
4. W przypadku gdy ocena równoważności zasad, o której mowa w ust. 1, nie
wykaże pełnej równoważności, do nadzoru sprawowanego nad domem maklerskim
Komisja stosuje przepisy niniejszego oddziału dotyczące sprawowania nadzoru
skonsolidowanego lub podejmuje inne działania określone w przepisach niniejszego
oddziału, które pozwalają osiągnąć cele nadzoru skonsolidowanego nad domem
maklerskim. Komisja informuje właściwe organy nadzoru w innych państwach
członkowskich, które nadzorują instytucje będące podmiotami zależnymi od
podmiotów dominujących, o których mowa w ust. 1, o wyniku badania
równoważności zasad i uzgadnia odpowiednie działania nadzorcze. Komisja
informuje Europejski Urząd Nadzoru Bankowego i Komisję Europejską o podjętych
działaniach nadzorczych.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, Komisja może, w drodze decyzji,
nakazać domowi maklerskiemu podjęcie działań w celu zmiany struktury grupy kapitałowej w taki sposób, aby podmiotem dominującym wobec tego domu maklerskiego stała się finansowa spółka holdingowa lub finansowa spółka holdingowa
o działalności mieszanej, której siedziba znajduje się w państwie członkowskim, lub
zastosować przepisy dotyczące nadzoru skonsolidowanego do skonsolidowanej
pozycji tej finansowej spółki holdingowej lub tej finansowej spółki holdingowej
o działalności mieszanej.
Art. 110p. Dom maklerski dokumentuje systemy oraz procesy, o których mowa
w przepisach niniejszego oddziału lub rozporządzenia 575/2013, oraz rejestruje
transakcje, w sposób umożliwiający Komisji nadzór nad zgodnością działalności
domu maklerskiego z tymi przepisami.
Art. 110q. 1. Dom maklerski zarządza ryzykiem płynności w sposób
dostosowany do charakteru, zakresu i złożoności prowadzonej przez siebie
działalności.
2. Komisja powiadamia Europejski Urząd Nadzoru Bankowego o sankcjach
administracyjnych i środkach nadzorczych podjętych wobec domu maklerskiego
w związku z zagrożeniem utraty przez niego płynności.
Art. 110r. 1. Komisja dokonuje badania i oceny nadzorczej regulacji, strategii,
procesów i mechanizmów wdrożonych przez dom maklerski, o którym mowa
w art. 95 ust. 1, w zakresie zarządzania ryzykiem, w tym w celu realizacji przepisów
niniejszego oddziału i rozporządzenia 575/2013.
2. W zakresie badania i oceny nadzorczej, o którym mowa w ust. 1, Komisja
ocenia rodzaje ryzyka:
1) na które jest lub może być narażony dom maklerski;
2) jakie działalność domu maklerskiego stwarza dla rynku kapitałowego;
3) ujawnione w ramach testów warunków skrajnych.
3. W przypadku gdy badanie i ocena nadzorcza wykaże, że dom maklerski może
stwarzać ryzyko systemowe zgodnie z art. 23 rozporządzenia 1093/2010, Komisja
informuje Europejski Urząd Nadzoru Bankowego.
4. Komisja przekazuje Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Bankowego
informacje w zakresie funkcjonowania jej procedur badania i oceny nadzorczej.
5. Komisja zamieszcza na swojej stronie internetowej kryteria i metody
stosowane w badaniu i ocenie nadzorczej domów maklerskich, a także informacje w zakresie spełniania przez domy maklerskie wymogów lub norm, o których mowa w przepisach niniejszego oddziału lub rozporządzenia 575/2013.
Art. 110s. 1. Komisja co roku sporządza i realizuje program oceny nadzorczej,
którym objęte są domy maklerskie, o których mowa w art. 95 ust. 1.
2. Program oceny nadzorczej określa w szczególności:
1) sposób wykonania przez Komisję planowanych działań nadzorczych, w tym
alokacji dostępnych Komisji zasobów;
2) domy maklerskie, które mają podlegać zwiększonemu nadzorowi, oraz środki
podjęte w celu zapewnienia takiego nadzoru;
3) plan wizyt nadzorczych lub kontroli w domu maklerskim, w tym w jego
oddziałach i jednostkach zależnych mających siedzibę w innych państwach
członkowskich.
3. Zwiększony nadzór, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, może obejmować
w szczególności:
1) zwiększenie częstotliwości lub zakresu czynności nadzorczych w domu
maklerskim;
2) zwiększenie obowiązków informacyjnych domu maklerskiego;
3) dodatkowe lub częstsze przeglądy planów operacyjnych, strategicznych lub
biznesowych domu maklerskiego oraz tematyczne weryfikacje monitorujące
szczególne rodzaje ryzyka, które mogą zaistnieć.
Art. 110t. Komisja co najmniej raz w roku przeprowadza nadzorcze testy
warunków skrajnych w domach maklerskich.
Art. 110u. 1. W przypadku gdy dom maklerski stosuje do obliczania funduszy
własnych metody, których zastosowanie wymaga zezwolenia Komisji zgodnie
z częścią trzecią rozporządzenia 575/2013, Komisja co najmniej raz na 3 lata
weryfikuje wypełnianie przez dom maklerski warunków określonych
w rozporządzeniu 575/2013.
2. Jeżeli w ramach weryfikacji, o której mowa w ust. 1, zostaną stwierdzone
istotne nieprawidłowości w zakresie identyfikacji ryzyka w stosowanej metodzie,
w celu ich usunięcia oraz skorygowania ich negatywnych skutków Komisja, w drodze
decyzji, nakazuje domowi maklerskiemu przyjęcie wyższych mnożników, nakłada
dodatkowy wymóg w zakresie funduszy własnych lub podejmuje inne działania zmierzające do przywrócenia zgodności stosowanej metody z przepisami rozporządzenia 575/2013.
3. Jeżeli w odniesieniu do modelu wewnętrznego dotyczącego ryzyka
rynkowego liczne przekroczenia, o których mowa w art. 366 rozporządzenia
575/2013, wskazują, że model ten nie jest wystarczająco dokładny, Komisja uchyla
zezwolenie na stosowanie modelu wewnętrznego przez dom maklerski lub nakazuje
domowi maklerskiemu jego niezwłoczną zmianę.
4. W przypadku gdy dom maklerski przestał spełniać w istotnym zakresie
wymogi określone w rozporządzeniu 575/2013 dotyczące metody, na stosowanie
której uzyskał zezwolenie, Komisja może nakazać domowi maklerskiemu
przedstawienie planu przywrócenia zgodności z tymi wymogami wraz ze wskazaniem
terminu jego realizacji. W przypadku gdy w ocenie Komisji realizacja planu nie
przywróci pełnej zgodności lub jeżeli wskazany przez dom maklerski termin jest
nieodpowiedni, Komisja może nakazać domowi maklerskiemu zmianę tego planu.
W przypadku gdy dom maklerski nie przywróci w terminie zgodności z wymogami,
a brak zgodności z tymi wymogami stanowi ich istotne naruszenie, Komisja uchyla
zezwolenie na stosowanie danej metody lub ogranicza zakres udzielonego zezwolenia
do obszarów, w których spełniane są te wymogi.
Art. 110v. 1. Dom maklerski jest obowiązany sporządzić i stosować politykę
wynagrodzeń dla poszczególnych kategorii osób, których działalność zawodowa ma
istotny wpływ na profil ryzyka domu maklerskiego, obejmującą wynagrodzenia
i uznaniowe świadczenia emerytalne w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 73 rozporządzenia
575/2013, zwaną dalej „polityką wynagrodzeń”.
2. Zarząd domu maklerskiego opracowuje i wdraża politykę wynagrodzeń
zatwierdzoną przez radę nadzorczą.
3. Stosowana przez dom maklerski polityka wynagrodzeń obejmuje także jego
podmioty zależne oraz uwzględnia politykę wynagrodzeń stosowaną przez podmiot
dominujący wobec tego domu maklerskiego.
4. Komisja gromadzi i analizuje informacje publikowane przez domy maklerskie
zgodnie z art. 450 ust. 1 lit. g–i rozporządzenia 575/2013 w celu monitorowania
tendencji i praktyk w zakresie polityki wynagrodzeń stosowanej przez domy
maklerskie.
5. Dom maklerski raz do roku, w terminie do dnia 31 stycznia, przekazuje
Komisji dane o liczbie osób określonych w ust. 1, których łączne wynagrodzenie
w poprzednim roku wyniosło co najmniej równowartość 1 000 000 euro, wraz
z informacjami dotyczącymi stanowisk zajmowanych przez te osoby oraz wartości
głównych składników wynagrodzenia, przyznanych premii, nagród długookresowych
oraz odprowadzonych składek emerytalnych.
6. Komisja przekazuje informacje i dane, o których mowa w ust. 4 i 5,
Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Bankowego.
7. Równowartość w euro wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 5, oblicza się
według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski,
obowiązującego w dniu wypłaty danej kwoty.
8. W przypadku gdy uzasadnia to wielkość, struktura organizacyjna, charakter,
zakres i złożoność działalności prowadzonej przez dom maklerski, ustanawia on
komitet do spraw wynagrodzeń, w skład którego wchodzi co najmniej jeden członek
rady nadzorczej domu maklerskiego. Zadaniem komitetu jest wspieranie organów
domu maklerskiego w zakresie kształtowania i realizacji polityki wynagrodzeń.
Art. 110w. 1. Dom maklerski podaje w sprawozdaniu z działalności jednostki,
o którym mowa w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, dodatkowo:
1) informacje o jego działalności w podziale na poszczególne państwa
członkowskie i państwa trzecie, w których posiada podmioty zależne, na
zasadzie skonsolidowanej w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 48 rozporządzenia
575/2013 za dany rok obrotowy;
2) informację o stopie zwrotu z aktywów, obliczonej jako iloraz zysku netto i sumy
bilansowej.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 1, zawierają:
1) nazwę, charakter i lokalizację geograficzną działalności;
2) przychody w danym roku wykazane w sprawozdaniu finansowym;
3) liczbę pracowników w przeliczeniu na pełne etaty;
4) zysk lub stratę przed opodatkowaniem;
5) podatek dochodowy;
6) otrzymane finansowe wsparcie pochodzące ze środków publicznych,
w szczególności na podstawie ustawy z dnia 12 lutego 2009 r. o udzielaniu przez
Skarb Państwa wsparcia instytucjom finansowym (Dz. U. z 2016 r. poz. 1436).
3. Informacje, o których mowa w ust. 2, podlegają badaniu przez biegłego
rewidenta.
4. Dom maklerski ogłasza, w sposób ogólnie dostępny, opis systemu zarządzania
ryzykiem oraz polityki wynagrodzeń, informację o powołaniu komitetu do spraw
wynagrodzeń, o którym mowa w art. 110v ust. 8, a także informację o spełnianiu
przez członków organów domu maklerskiego wymogów określonych w art. 103
ust. 1–1h.
5. Dom maklerski prowadzący stronę internetową ogłasza na niej informacje,
o których mowa w ust. 1 i 4.
6. Komisja może nakazać, w drodze decyzji, domowi maklerskiemu ogłaszanie:
1) częściej niż raz do roku informacji, o których mowa w części ósmej
rozporządzenia 575/2013, wraz z określeniem terminów ich ogłaszania;
2) w sposób określony przez Komisję – informacji innych niż zamieszczone
w sprawozdaniu finansowym.
7. Komisja może, w drodze decyzji, nakazać podmiotowi dominującemu wobec
domu maklerskiego coroczne ogłaszanie, w sposób określony
w art. 434 rozporządzenia 575/2013 albo w inny sposób, w pełnym zakresie lub
poprzez zamieszczenie odesłań do odpowiednich dostępnych publicznie dokumentów,
informacji w zakresie opisu formy prawnej tego podmiotu oraz struktury zarządzania
i struktury organizacyjnej grupy kapitałowej.
Art. 110x. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) szczegółowe warunki szacowania przez dom maklerski kapitału wewnętrznego
oraz dokonywania przeglądów procesu szacowania i utrzymywania tego
kapitału,
2) szczegółowe warunki funkcjonowania systemu zarządzania ryzykiem w domu
maklerskim, w tym skład, szczegółowe zadania i sposób funkcjonowania
komitetu do spraw ryzyka,
3) kryteria techniczne opracowania programu oceny nadzorczej oraz badania
i oceny nadzorczej,
4) szczegółowy zakres polityki wynagrodzeń i sposób jej ustalania
– mając na względzie potrzebę zapewnienia skutecznego funkcjonowania organów
domu maklerskiego i należytego podejścia do podejmowanego ryzyka w zakresie prowadzonej działalności, właściwego funkcjonowania systemu zarządzania ryzykiem w domu maklerskim, szacowania kapitału wewnętrznego, realizacji celów
programu oceny nadzorczej oraz badania i oceny nadzorczej, a także sprawnego ich
przebiegu, jak również zapewnienia właściwego funkcjonowania w domu maklerskim
polityki wynagrodzeń, w tym wyeliminowania negatywnego wpływu systemów
wynagrodzeń na należyte zarządzanie ryzykiem oraz uwzględniając rozwiązania
umożliwiające Komisji monitorowanie prawidłowości stosowanych w domach
maklerskich wewnętrznych rozwiązań w zakresie zarządzania.
Art. 110y. 1. W przypadku naruszenia przez dom maklerski przepisów
niniejszego oddziału lub rozporządzenia 575/2013 oraz gdy zachodzi uzasadnione
prawdopodobieństwo naruszenia tych przepisów przez dom maklerski w okresie
kolejnych 12 miesięcy, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć następujące środki
nadzorcze:
1) nakazać zmianę stosowanych rozwiązań, procedur, mechanizmów i strategii
w zakresie systemu zarządzania ryzykiem oraz szacowania i utrzymywania
kapitału wewnętrznego;
2) nakazać sporządzenie planu przywrócenia stanu zgodnego z przepisami prawa;
w decyzji tej Komisja może wskazać termin realizacji tego planu;
3) nakazać zastosowanie szczególnych zasad polityki w zakresie wyceny aktywów
lub szczególnego kwalifikowania aktywów w zakresie wymogów dotyczących
funduszy własnych określonych w rozporządzeniu 575/2013;
4) nakazać ograniczenie zakresu lub rozmiaru prowadzonej przez dom maklerski
działalności, w tym nakazać domowi maklerskiemu zbycie zorganizowanej
części przedsiębiorstwa, która stanowi zagrożenie dla stabilności finansowej
domu maklerskiego;
5) nakazać ograniczenie ryzyka w prowadzonej działalności;
6) nakazać ograniczenie wysokości zmiennego składnika wynagrodzenia, jako
wyznaczonego procentu przychodów netto domu maklerskiego, w przypadku
gdy jego utrzymanie w tej wysokości zagraża spełnianiu wymogów
adekwatności kapitałowej;
7) nakazać domowi maklerskiemu zatrzymanie zysku netto i przeznaczenie go na
zwiększenie funduszy własnych;
8) ograniczyć wypłatę zysków lub zakazać wypłaty zysków akcjonariuszom,
udziałowcom lub posiadaczom instrumentów dodatkowych zaliczonych zgodnie
z przepisami części drugiej tytułu pierwszego rozdziału 3 rozporządzenia
575/2013 do kapitału dodatkowego Tier I domu maklerskiego;
9) nałożyć na dom maklerski dodatkowe wymogi w zakresie płynności.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 9, Komisja uwzględnia:
1) specyfikę działalności domu maklerskiego;
2) stosowane przez dom maklerski rozwiązania w zakresie realizacji przepisów
niniejszego oddziału i przepisów rozporządzenia 575/2013;
3) wyniki badania i oceny nadzorczej domu maklerskiego;
4) ryzyko płynności krajowego systemu finansowego.
3. W przypadku gdy:
1) dom maklerski nie spełnia wymogów określonych w art. 110b, art. 110c,
art. 110e i art. 110g,
2) niektóre rodzaje ryzyka lub ich elementy nie są objęte funduszami własnymi,
zgodnie z przepisami rozporządzenia 575/2013,
3) zastosowanie innych środków nadzorczych może nie zapewnić we właściwym
stopniu i czasie przestrzegania wymogów, o których mowa w przepisach
niniejszego oddziału i przepisach rozporządzenia 575/2013,
4) z badania i oceny nadzorczej lub weryfikacji, o której mowa w art. 110u,
wynika, że działalność domu maklerskiego doprowadzi do naruszenia wymogów
w zakresie funduszy własnych,
5) pomimo zastosowania przez dom maklerski wymogów określonych
w przepisach niniejszego oddziału lub rozporządzenia 575/2013 istnieje ryzyko
niedoszacowania ryzyka w działalności domu maklerskiego lub
6) wyniki testów warunków skrajnych przeprowadzonych przez dom maklerski
zgodnie z art. 377 rozporządzenia 575/2013 wskazują na istotne przekroczenie
wymogów w zakresie funduszy własnych w odniesieniu do korelacyjnego
portfela handlowego w rozumieniu rozporządzenia 575/2013
– Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć na dom maklerski środek nadzorczy
w postaci dodatkowych wymogów w zakresie posiadania wyższych funduszy
własnych niż określone w rozporządzeniu 575/2013.
4. Komisja, wydając decyzję, o której mowa w ust. 3, uwzględnia:
1) ilościowe i jakościowe aspekty stosowanej przez dom maklerski procedury
szacowania kapitału wewnętrznego, o której mowa w art. 110e;
2) obowiązujący w domu maklerskim system zarządzania ryzykiem;
3) wyniki badania i oceny nadzorczej w domu maklerskim;
4) ocenę ryzyka systemowego.
5. W przypadku gdy domy maklerskie o podobnym profilu ryzyka,
w szczególności o podobnej specyfice działalności lub podobnej lokalizacji
geograficznej ekspozycji, są lub mogą być narażone na podobne rodzaje ryzyka lub
stwarzają podobne ryzyko dla systemu finansowego, Komisja może, w odniesieniu do
takich domów maklerskich, przeprowadzić badanie i ocenę nadzorczą w podobny lub
taki sam sposób. Komisja informuje Europejski Urząd Nadzoru Bankowego o takich
przypadkach.
Art. 110z. 1. Komisja lub jej upoważniony przedstawiciel mogą żądać
przekazania jednorazowo lub z określoną częstotliwością informacji dotyczących
spełniania obowiązków określonych przepisami niniejszego oddziału lub
rozporządzenia 575/2013, jeżeli są one niezbędne do wykonywania nadzoru, od:
1) domu maklerskiego;
2) finansowej spółki holdingowej, finansowej spółki holdingowej o działalności
mieszanej lub spółki holdingowej o działalności mieszanej, mających siedzibę na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
3) osób uprawnionych do reprezentowania podmiotów, o których mowa w pkt 1 i 2,
osób wchodzących w skład organów tych podmiotów lub pozostających z tymi
podmiotami w stosunku pracy;
4) przedsiębiorców, którym podmioty wymienione w pkt 1 i 2 zleciły
wykonywanie swoich czynności.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, są przekazywane niezwłocznie lub
w terminie wyznaczonym przez Komisję.
3. Na żądanie Komisji lub jej upoważnionego przedstawiciela osoby uprawnione
do reprezentowania domu maklerskiego lub wchodzące w skład jego organów albo
pozostające z domem maklerskim w stosunku pracy są obowiązane do sporządzania
i przekazywania, na koszt tego domu, dodatkowych informacji sprawozdawczych,
niezwłocznie lub z określoną częstotliwością, w tym w zakresie sprawozdawczości
dotyczącej sytuacji kapitałowej lub poziomu płynności, lub ujawniania innych informacji niezbędnych do wykonywania nadzoru w zakresie określonym przepisami niniejszego oddziału lub rozporządzenia 575/2013.
Art. 110za. 1. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po
zasięgnięciu opinii Komisji, może określić, w drodze rozporządzenia:
1) sposób traktowania przez domy maklerskie znacznych pakietów akcji
podmiotów spoza sektora finansowego, o których mowa w art. 89
ust. 3 rozporządzenia 575/2013,
2) wagę ryzyka dla ekspozycji zabezpieczonych hipotekami na nieruchomościach,
o której mowa w art. 124 ust. 2 rozporządzenia 575/2013,
3) podejścia lub wymogi w zakresie funduszy własnych, o których mowa w art. 327
ust. 2 rozporządzenia 575/2013,
4) limit wartości ekspozycji wobec klienta lub grupy powiązanych klientów niższy
niż 150 000 000 euro, o którym mowa w art. 395 ust. 1 rozporządzenia
575/2013,
5) wyższy wymóg dotyczący pokrycia płynności, o którym mowa w art. 412 ust. 5
zdanie drugie rozporządzenia 575/2013,
6) ogólne wytyczne, o których mowa w art. 416 ust. 1 rozporządzenia 575/2013
– w zakresie odnoszącym się do działalności domów maklerskich.
2. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, wydając rozporządzenie,
o którym mowa w ust. 1, uwzględnia konieczność zapewnienia spełniania wymogów
ostrożnościowych przez domy maklerskie oraz potrzebę zapewnienia stabilności,
bezpieczeństwa i prawidłowego funkcjonowania rynku finansowego.
3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu opinii
Komisji, może określić, w drodze rozporządzenia, rodzaje ekspozycji wymienionych
w art. 400 ust. 2 i art. 493 ust. 3 rozporządzenia 575/2013, wobec których nie stosuje
się przepisu art. 395 ust. 1 tego rozporządzenia, kierując się potrzebą odzwierciedlenia
faktycznego obciążenia funduszy własnych domu maklerskiego ryzykiem
prowadzonej działalności, wynikającym z koncentracji ekspozycji.
Art. 110zb. 1. Wartość procentowa, o której mowa w art. 478
ust. 1 rozporządzenia 575/2013, dla domu maklerskiego wynosi 100%.
2. Wartość procentowa, o której mowa w art. 479 ust. 3 rozporządzenia
575/2013, dla domu maklerskiego wynosi 0%.
3. Współczynnik, o którym mowa w art. 480 ust. 2 rozporządzenia 575/2013, dla
domu maklerskiego wynosi 1.
4. Wartość procentowa, o której mowa w art. 486 ust. 5 rozporządzenia
575/2013, dla domu maklerskiego wynosi:
1) 40% – do dnia 31 grudnia 2015 r.;
2) 20% – od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2016 r.;
3) 0% – od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 31 grudnia 2017 r.
Art. 110zc. 1. W przypadku wystąpienia sytuacji zagrażającej stabilności
finansowej lub powstania niebezpieczeństwa niewypłacalności lub utraty płynności
domu maklerskiego na poziomie jednostkowym lub skonsolidowanym dom maklerski
niezwłocznie zawiadamia o tym Komisję oraz przedstawia jej program postępowania
naprawczego.
2. Za realizację programu postępowania naprawczego przez dom maklerski
odpowiada zarząd domu maklerskiego.
3. Program postępowania naprawczego uwzględnia wielkość domu
maklerskiego, a także skalę i stopień złożoności jego działalności.
4. Program postępowania naprawczego obejmuje w szczególności:
1) wskazanie sposobu przywrócenia stabilności finansowej, wypłacalności lub
płynności;
2) założenia do programu i wskazanie istotnych etapów jego realizacji;
3) wskazanie zagrożeń dla realizacji programu i sposobu ich eliminacji.
5. Komisja może wyznaczyć domowi maklerskiemu termin na opracowanie
programu postępowania naprawczego, o którym mowa w ust. 1, oraz zalecić jego
uzupełnienie lub ponowne opracowanie.
6. W razie zaniechania działań określonych w ust. 1 lub 5 Komisja może,
w drodze decyzji, nakazać domowi maklerskiemu wszczęcie postępowania
naprawczego.
7. W okresie realizacji przez dom maklerski programu postępowania
naprawczego zysk osiągany przez dom maklerski jest przeznaczany w pierwszej
kolejności na pokrycie strat, a następnie na zwiększenie funduszy własnych.
Art. 110zd. 1. Jeżeli program postępowania naprawczego nie jest wystarczający
lub jego realizacja nie jest należyta, Komisja może:
1) wystąpić do zarządu domu maklerskiego z żądaniem zwołania nadzwyczajnego
walnego zgromadzenia albo zgromadzenia wspólników w celu rozpatrzenia
sytuacji domu maklerskiego, powzięcia decyzji o pokryciu straty bilansowej oraz
podjęcia innych uchwał, w tym zwiększenia, w okresie nie dłuższym niż
6 miesięcy, funduszy własnych;
2) nakazać obniżenie lub wstrzymanie wypłaty niektórych zmiennych składników
wynagrodzeń osób zajmujących stanowiska kierownicze w domu maklerskim,
w tym przypadających za czas zajmowania stanowiska kierowniczego w domu
maklerskim, nie dłużej niż za ostatnie 3 lata.
2. Zarząd domu maklerskiego powinien zwołać nadzwyczajne walne
zgromadzenie albo zgromadzenie wspólników w ciągu 14 dni od dnia doręczenia
decyzji Komisji w przedmiocie żądania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1. Komisja może
zwołać nadzwyczajne walne zgromadzenie albo zgromadzenie wspólników, jeżeli
zarząd domu maklerskiego nie zwołał tego zgromadzenia w tym terminie. Koszty
zwołania i odbycia walnego zgromadzenia albo zgromadzenia wspólników obciążają
dom maklerski.
3. Przerwy w walnym zgromadzeniu albo w zgromadzeniu wspólników nie
mogą trwać łącznie dłużej niż 14 dni.
Art. 110ze. 1. Komisja może wydać decyzję o ustanowieniu kuratora
nadzorującego wykonanie programu postępowania naprawczego przez dom
maklerski, jeżeli jest to niezbędne do zapewnienia prawidłowego przebiegu
postępowania naprawczego.
2. Kuratorowi przysługuje prawo uczestniczenia w posiedzeniach organów
domu maklerskiego oraz prawo żądania informacji niezbędnych do wykonywania jego
funkcji. Organy z odpowiednim wyprzedzeniem informują kuratora o posiedzeniach organów.
3. Organy domu maklerskiego niezwłocznie informują kuratora o powziętych
uchwałach i decyzjach.
4. Kuratorowi przysługuje prawo wniesienia sprzeciwu wobec uchwał i decyzji
zarządu, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej domu maklerskiego. Oświadczenie o zamiarze wniesienia sprzeciwu zgłoszone na posiedzeniu rady nadzorczej, komisji
rewizyjnej lub zarządu wstrzymuje wykonanie uchwały lub decyzji.
5. Sprzeciw, o którym mowa w ust. 4, kurator wnosi do sądu właściwego
w sprawach gospodarczych w terminie 14 dni od daty powzięcia uchwały lub decyzji
zarządu, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej.
6. W przypadku braku wniesienia sprzeciwu do sądu w terminie, o którym mowa
w ust. 5, lub w przypadku oświadczenia kuratora, że nie będzie zgłaszał sprzeciwu,
uchwała lub decyzja, o której mowa w ust. 4, podlega wykonaniu.
7. Kurator może zaskarżyć uchwały walnego zgromadzenia albo zgromadzenia
wspólników, które naruszają interes domu maklerskiego, zgodnie z art. 249 § 1
i art. 422 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych.
8. Od decyzji o ustanowieniu kuratora dom maklerski może wnieść skargę do
sądu administracyjnego w terminie 7 dni od dnia doręczenia decyzji. Wniesienie
skargi nie wstrzymuje wykonania decyzji. Przepisu art. 127 § 3 ustawy z dnia
14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego, zwanej dalej
„Kodeksem postępowania administracyjnego”, nie stosuje się.
9. Funkcję kuratora może pełnić osoba posiadająca kwalifikacje i doświadczenie
zawodowe w zakresie organizacji i zasad działalności domu maklerskiego. Kuratorem
może być również osoba prawna.
10. Komisja może żądać od kuratora wyjaśnień i informacji związanych
z pełnieniem funkcji.
11. Kurator niezwłocznie zawiadamia Komisję o wszelkich zagrożeniach
prawidłowej i terminowej realizacji programu postępowania naprawczego.
12. Kurator składa Komisji kwartalne sprawozdania ze swojej działalności
zawierające ocenę realizacji przez zarząd domu maklerskiego programu postępowania
naprawczego.
13. Wynagrodzenie kuratora ustala Komisja, z tym że nie może ono być wyższe
niż wynagrodzenie prezesa domu maklerskiego, w którym ustanowiono kuratora.
W przypadku domu maklerskiego działającego w formie spółki osobowej
wynagrodzenie kuratora nie może przekraczać dziesięciokrotności przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku
w czwartym kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. Koszty związane z pełnieniem funkcji kuratora obciążają dom maklerski.
14. Komisja może odwołać kuratora nadzorującego wykonywanie programu
postępowania naprawczego przez dom maklerski w przypadku jego rezygnacji,
niewłaściwego pełnienia funkcji lub innych względów uniemożliwiających mu
należyte pełnienie tej funkcji.
15. Osobie fizycznej pełniącej funkcję kuratora przysługuje prawo do urlopu
wypoczynkowego w wysokości 26 dni na zasadach określonych w ustawie z dnia
26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040, 1043 i 1495)
w terminach uzgodnionych z Komisją.
16. Okres pełnienia funkcji kuratora jest wliczany do okresu pracy, od którego
zależą uprawnienia pracownicze. Do osób tych mają zastosowanie przepisy
o ubezpieczeniach społecznych i ubezpieczeniu zdrowotnym, o ile osoby te nie są
objęte tymi ubezpieczeniami z innych tytułów.
Art. 110zf. 1. Jeżeli dom maklerski nie przekaże programu postępowania
naprawczego zgodnie z art. 110zc ust. 1 albo gdy realizacja tego programu okaże się
nieskuteczna, Komisja może podjąć decyzję o ustanowieniu zarządu komisarycznego
na czas realizacji programu postępowania naprawczego. W decyzji o ustanowieniu
zarządu komisarycznego Komisja określa jego zadania.
2. Ustanowienie zarządu komisarycznego nie wpływa na organizację i sposób
działania domu maklerskiego.
3. Na zarząd komisaryczny przechodzi prawo prowadzenia spraw spółki i jej
reprezentowania, w szczególności zarząd komisaryczny może zaskarżyć uchwały
walnego zgromadzenia albo zgromadzenia wspólników, które naruszają interes domu
maklerskiego, zgodnie z art. 249 § 1 i art. 422 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r.
– Kodeks spółek handlowych. Z dniem ustanowienia zarządu komisarycznego rada
nadzorcza lub komisja rewizyjna zostają zawieszone, mandaty członków zarządu
domu maklerskiego, a także prokury i pełnomocnictwa wygasają. Na czas trwania
zarządu komisarycznego kompetencje innych organów domu maklerskiego zostają
zawieszone.
4. Zarząd komisaryczny może dokonać zamknięcia ksiąg rachunkowych domu
maklerskiego i sporządzić sprawozdanie finansowe domu maklerskiego na dzień wyznaczony przez Komisję oraz podjąć uchwałę o pokryciu straty za okres kończący się w tym dniu oraz straty za lata ubiegłe.
5. Zarząd komisaryczny wykonuje również zadania określone w decyzji o jego ustanowieniu.
6. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, rada nadzorcza, komisja rewizyjna albo
wspólnik mający prawo prowadzenia spraw spółki lub jej reprezentowania może
wnieść skargę do sądu administracyjnego w terminie 7 dni od daty doręczenia decyzji.
Wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania decyzji. Przepisu art. 127 § 3 Kodeksu
postępowania administracyjnego nie stosuje się.
7. Zarząd komisaryczny opracowuje i uzgadnia z Komisją program
postępowania naprawczego, kieruje jego realizacją oraz nie rzadziej niż co 3 miesiące
informuje Komisję, radę nadzorczą lub komisję rewizyjną o wynikach realizacji programu.
8. Ustanowienie zarządu komisarycznego podlega zgłoszeniu do rejestru
właściwego dla domu maklerskiego.
9. Wniosek o wpis do rejestru zarządu komisarycznego, wykreślenia członków
zarządu i prokurentów oraz zawieszenia rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej składa
zarząd komisaryczny w terminie 7 dni od dnia wydania decyzji o jego ustanowieniu.
Do uiszczenia opłaty sądowej od wniosku oraz opłaty za ogłoszenie wpisu
w Monitorze Sądowym i Gospodarczym jest obowiązany dom maklerski.
10. Komisja może żądać od zarządu komisarycznego wyjaśnień i informacji
związanych z wykonywaniem jego zadań.
Art. 110zg. 1. Członkowi zarządu komisarycznego, w przypadku złożenia
wniosku zgodnie z art. 174 § 1 Kodeksu pracy, udziela się urlopu bezpłatnego na
okres pełnienia tej funkcji.
2. Okres urlopu bezpłatnego, o którym mowa w ust. 1, jest wliczany do okresu
pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
3. Wynagrodzenie członków zarządu komisarycznego ustala Komisja, z tym że
nie może ono być wyższe niż wynagrodzenie członków dotychczasowego zarządu.
W przypadku domu maklerskiego działającego w formie spółki osobowej
wynagrodzenie członków zarządu komisarycznego nie może przekraczać
dziesięciokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze
przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. Koszty działalności zarządu komisarycznego obciążają dom maklerski.
Art. 110zh. W przypadku domu maklerskiego działającego w formie spółki
osobowej przepisy niniejszego oddziału dotyczące organów mają zastosowanie do
komplementariuszy lub wspólników, którym przysługuje prawo prowadzenia spraw
spółki lub jej reprezentowania, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 września
2000 r. – Kodeks spółek handlowych.
Art. 110zi. 1. Ilekroć w niniejszym oddziale jest mowa o:
1) dominującej finansowej spółce holdingowej o działalności mieszanej z państwa
członkowskiego – rozumie się przez to dominującą finansową spółkę holdingową
o działalności mieszanej z państwa członkowskiego, o której mowa w art. 4
ust. 1 pkt 32 rozporządzenia 575/2013;
2) dominującej finansowej spółce holdingowej z państwa członkowskiego –
rozumie się przez to dominującą finansową spółkę holdingową z państwa
członkowskiego, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 30 rozporządzenia 575/2013;
3) dominującej instytucji z państwa członkowskiego – rozumie się przez to
dominującą instytucję z państwa członkowskiego, o której mowa w art. 4 ust. 1
pkt 28 rozporządzenia 575/2013;
4) domu maklerskim – rozumie się przez to dom maklerski, o którym mowa
w art. 98 ust. 3;
5) finansowej spółce holdingowej – rozumie się przez to finansową spółkę
holdingową, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia 575/2013;
6) finansowej spółce holdingowej o działalności mieszanej – rozumie się przez to
finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej, o której mowa w art. 4
ust. 1 pkt 21 rozporządzenia 575/2013;
7) funkcji krytycznej – rozumie się przez to funkcję krytyczną, o której mowa
w art. 2 pkt 17 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu
Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej
restrukturyzacji;
8) głównej linii biznesowej – rozumie się przez to linię biznesową wraz
z powiązanymi usługami, która stanowi dla domu maklerskiego lub grupy,
w której skład wchodzi dom maklerski, istotne źródło przychodów lub zysku;
9) grupie – rozumie się przez to podmiot dominujący i jego podmioty zależne;
10) holdingu mieszanym – rozumie się przez to holding mieszany, o którym mowa
w art. 4 ust. 1 pkt 22 rozporządzenia 575/2013;
11) instytucji – rozumie się przez to instytucję kredytową, dom maklerski lub
zagraniczną firmę inwestycyjną;
12) instytucji finansowej – rozumie się przez to instytucję finansową, o której mowa
w art. 4 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia 575/2013;
13) instytucji kredytowej – rozumie się przez to instytucję kredytową, o której mowa
w art. 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia 575/2013, do której stosuje się przepisy
rozporządzenia 575/2013 zgodnie z art. 1 akapit pierwszy zdanie wstępne
rozporządzenia 575/2013;
14) istotnym oddziale – rozumie się przez to istotny oddział, o którym mowa
w art. 110f;
15) nadzwyczajnym publicznym wsparciu finansowym – rozumie się przez to pomoc
państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii
Europejskiej lub inne publiczne wsparcie finansowe na poziomie
ponadnarodowym, które, jeżeli jest udzielane na poziomie krajowym, stanowi
pomoc państwa udzielaną w celu utrzymania lub przywrócenia rentowności,
płynności bądź wypłacalności domu maklerskiego lub grupy, której częścią jest
dom maklerski, w tym działania, o których mowa w ustawie z dnia 12 lutego
2010 r. o rekapitalizacji niektórych instytucji oraz o rządowych instrumentach
stabilizacji finansowej (Dz. U. z 2018 r. poz. 124 oraz z 2019 r. poz. 1798);
16) podmiocie dominującym – rozumie się przez to podmiot dominujący, o którym
mowa w art. 110a ust. 1 pkt 10;
17) podmiocie powiązanym – rozumie się przez to podmiot wchodzący w skład
grupy;
18) podmiocie zależnym – rozumie się przez to jednostkę zależną, o której mowa
w art. 4 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia 575/2013;
19) standardowym postępowaniu upadłościowym – rozumie się przez to
postępowanie upadłościowe prowadzone na podstawie przepisów ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe lub zagraniczne postępowanie upadłościowe, o którym mowa w art. 379 pkt 1 tej ustawy;
20) systemie ochrony instytucjonalnej – rozumie się przez to system spełniający
wymogi określone w art. 113 ust. 7 rozporządzenia 575/2013;
21) unijnej dominującej finansowej spółce holdingowej – rozumie się przez to unijną
dominującą finansową spółkę holdingową, o której mowa w art. 4 ust. 1
pkt 31 rozporządzenia 575/2013;
22) unijnej dominującej finansowej spółce holdingowej o działalności mieszanej –
rozumie się przez to unijną dominującą finansową spółkę holdingową
o działalności mieszanej, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 33 rozporządzenia
575/2013;
23) unijnej instytucji dominującej – rozumie się przez to unijną instytucję
dominującą, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 29 rozporządzenia 575/2013;
24) unijnej jednostce dominującej – rozumie się przez to unijną instytucję
dominującą, unijną dominującą finansową spółkę holdingową lub unijną
dominującą finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej.
2. Przepisów oddziału 2b nie stosuje się do domów maklerskich, o których mowa
w ust. 1 pkt 4.
Art. 110zj. 1. Dom maklerski, który nie jest objęty grupowym planem naprawy
na podstawie niniejszej ustawy, ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe
albo na podstawie przepisów prawa innego państwa członkowskiego, w tym
przepisów wskazujących Europejski Bank Centralny jako właściwy w zakresie
grupowych planów naprawy dla instytucji kredytowych, zgodnie z rozporządzeniem
Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzającym
Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki
związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi (Dz. Urz.
UE L 287 z 29.10.2013, str. 63), oraz dom maklerski, który nie ma obowiązku
posiadania grupowego planu naprawy, są obowiązane posiadać plan naprawy. Plan
naprawy stanowi element systemu zarządzania, o którym mowa w art. 110c ust. 1.
Dom maklerski uwzględnia w planie naprawy podmioty działające w tej samej grupie.
2. Komisja, w przypadku gdy jest to niezbędne do zapewnienia stabilności rynku
finansowego, może, w drodze decyzji, nakazać sporządzenie planu naprawy domowi
maklerskiemu, który zgodnie z ust. 1 nie ma takiego obowiązku. W decyzji Komisja określa termin przedstawienia planu naprawy przez dom maklerski. Do postępowania w sprawie zatwierdzenia planu naprawy stosuje się przepisy art. 110zk ust. 2–11.
3. Plan naprawy obejmuje:
1) streszczenie głównych elementów planu naprawy;
2) opis istotnych zmian w domu maklerskim, które nastąpiły od dnia przedstawienia
planu naprawy albo ostatniej aktualizacji planu naprawy;
3) opis polityki informacyjnej domu maklerskiego w związku z potencjalnymi
negatywnymi reakcjami rynku finansowego na pogarszającą się sytuację domu
maklerskiego;
4) działania dotyczące kapitału i płynności domu maklerskiego konieczne w celu
poprawy jego sytuacji finansowej;
5) prognozowany harmonogram działań podejmowanych w celu realizacji
istotnych elementów planu naprawy;
6) szczegółowy opis okoliczności zagrażających skutecznej i terminowej realizacji
planu naprawy, obejmujący analizę wpływu działań przewidzianych w planie
naprawy na podmioty prowadzące działalność w tej samej grupie co dom
maklerski oraz na klientów i inne strony umów zawartych z domem maklerskim;
7) funkcje krytyczne występujące w domu maklerskim;
8) procedury ustalenia wartości i oceny zbywalności głównych linii biznesowych
i aktywów domu maklerskiego;
9) powiązania procesu przygotowania planu naprawy z systemem zarządzania
domem maklerskim oraz zasad zatwierdzania planu naprawy i ustalania osób
odpowiedzialnych za jego przygotowanie i wdrożenie;
10) czynności, które należy podjąć w celu utrzymania odpowiedniego poziomu
funduszy własnych domu maklerskiego lub przywrócenia poziomu funduszy
własnych do wysokości wymaganej zgodnie z art. 110e oraz zgodnie z
przepisami rozporządzenia 575/2013;
11) działania służące zapewnieniu możliwości kontynuowania działalności
i terminowego wywiązywania się z wymagalnych zobowiązań, ukierunkowane
zwłaszcza na zapewnienie dostępu do rezerwowych źródeł finansowania, w tym
do potencjalnych źródeł płynności, a także oceny dostępnych zabezpieczeń oraz
oceny możliwości udzielenia wsparcia finansowego pomiędzy podmiotami
powiązanymi i przenoszenia płynności pomiędzy liniami biznesowymi;
12) uzgodnienia mające na celu ograniczenie ryzyka i dźwigni finansowej, o której
mowa w art. 4 ust. 1 pkt 93 rozporządzenia 575/2013;
13) środki dotyczące restrukturyzacji zobowiązań domu maklerskiego;
14) środki dotyczące restrukturyzacji linii biznesowych domu maklerskiego;
15) porozumienia, umowy i inne działania mające na celu utrzymanie ciągłości
dostępu domu maklerskiego do infrastruktury rynków finansowych;
16) porozumienia, umowy i inne działania mające na celu utrzymanie ciągłości
działania domu maklerskiego;
17) opis działań przygotowawczych mających na celu umożliwienie zbycia przez
dom maklerski aktywów lub linii biznesowych w terminie zapewniającym
przywrócenie stabilności finansowej domu maklerskiego;
18) inne działania lub strategie zarządcze służące przywróceniu stabilności
finansowej domu maklerskiego oraz prognozowane skutki finansowe takich
działań lub strategii;
19) działania, jakie dom maklerski podjął lub planuje podjąć w celu umożliwienia
wdrożenia planu naprawy, w tym niezbędne do terminowego dokapitalizowania
domu maklerskiego;
20) poziomy wskaźników, o których mowa w art. 110zo ust. 1, po osiągnięciu
których mogą być podjęte działania określone w planie naprawy;
21) działania, jakie może podjąć dom maklerski, jeżeli zostaną spełnione przesłanki
wczesnej interwencji, o których mowa w art. 110zz.
4. Plan naprawy spełnia następujące warunki:
1) przewidziane planem naprawy działania przyczynią się do przywrócenia lub
utrzymania dobrej kondycji finansowej i rentowności domu maklerskiego lub
grupy;
2) przewidziane planem naprawy działania mogą być efektywnie i szybko
wdrożone bez negatywnych skutków dla systemu finansowego, w szczególności
bez spowodowania konieczności wdrażania planów naprawy przez inne
instytucje w tym samym czasie;
3) struktura kapitałowa i struktura finansowania domu maklerskiego wskazane
w planie naprawy są dostosowane do poziomu złożoności struktury
organizacyjnej i profilu ryzyka domu maklerskiego.
5. Plan naprawy nie może zakładać uzyskania nadzwyczajnego publicznego
wsparcia finansowego.
6. Plan naprawy podlega zatwierdzeniu przez zarząd domu maklerskiego.
7. Dom maklerski aktualizuje plan naprawy co najmniej raz w roku oraz po
istotnej zmianie struktury organizacyjnej lub prawnej, sytuacji finansowej lub po
wystąpieniu innego zdarzenia wpływającego na przyjęte w planie założenia
i wykonanie planu naprawy. Komisja może zalecić domowi maklerskiemu częstszą
aktualizację planu naprawy.
Art. 110zk. 1. Dom maklerski przedstawia Komisji plan naprawy w terminie
6 miesięcy od dnia rozpoczęcia działalności.
2. Komisja zatwierdza plan naprawy w drodze decyzji w terminie 6 miesięcy od
dnia jego otrzymania.
3. Aktualizacja planu naprawy, o której mowa w art. 110zj ust. 7, wymaga
zatwierdzenia przez Komisję. Przepisy ust. 2 i 4–10 stosuje się odpowiednio.
4. W przypadku gdy plan naprawy obejmuje istotny oddział domu maklerskiego,
Komisja konsultuje się z właściwym organem nadzoru w państwie członkowskim, na
terytorium którego istotny oddział prowadzi działalność.
5. Komisja przekazuje plan naprawy Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu,
który w przypadku zidentyfikowania w planie naprawy działań, które mogą mieć
negatywny wpływ na skuteczność restrukturyzacji i likwidacji domu maklerskiego,
niezwłocznie informację o tym przekazuje Komisji.
6. Jeżeli plan naprawy nie spełnia wymagań określonych w art. 110zj lub
występują inne istotne okoliczności zagrażające jego wdrożeniu, Komisja wzywa dom
maklerski do uzupełnienia lub zmiany planu, w terminie 2 miesięcy od dnia
doręczenia wezwania. Terminu tego nie wlicza się do terminu, o którym mowa
w ust. 2. Na wniosek domu maklerskiego Komisja może przedłużyć ten termin
o miesiąc.
7. W przypadku gdy zmieniony lub uzupełniony plan naprawy nadal nie spełnia
wymagań określonych w art. 110zj lub występują inne istotne okoliczności
zagrażające jego wdrożeniu, Komisja, w drodze decyzji, odmawia zatwierdzenia
planu naprawy, oraz wzywa dom maklerski do przedstawienia nowego planu naprawy.
8. W decyzji, o której mowa w ust. 7, Komisja może wskazać termin, do którego
dom maklerski powinien przedstawić nowy plan naprawy, oraz obszary działalności domu maklerskiego, które w ocenie Komisji wymagają uwzględnienia w planie naprawy.
9. Komisja zatwierdza nowy plan naprawy, o którym mowa w ust. 7, w terminie
6 miesięcy od dnia jego otrzymania.
10. W przypadku gdy nowy plan naprawy, o którym mowa w ust. 7, nie spełnia
wymagań określonych w art. 110zj lub występują inne istotne okoliczności
zagrażające jego wdrożeniu, Komisja zaleca domowi maklerskiemu wskazanie zmian
w działalności domu maklerskiego niezbędnych w celu spełnienia wymagań,
o których mowa w art. 110zj, lub w celu usunięcia innych istotnych okoliczności
zagrażających wdrożeniu planu naprawy, wyznaczając odpowiedni termin na
przedstawienie tych zmian. Jeżeli nowy plan naprawy nie spełnia wymagań
określonych w art. 110zj lub występują inne istotne okoliczności zagrażające jego
wdrożeniu, a dom maklerski nie wskaże zmian w działalności lub Komisja uzna je za
niewystarczające, Komisja, w drodze decyzji, odmawia zatwierdzenia nowego planu
naprawy oraz nakazuje wprowadzenie niezbędnych zmian w działalności domu
maklerskiego.
11. W decyzji, o której mowa w ust. 10, Komisja może określić termin
wprowadzenia zmian w działalności domu maklerskiego oraz w szczególności
nakazać domowi maklerskiemu:
1) zmianę profilu ryzyka, w tym ryzyka utraty płynności;
2) podjęcie działań w celu zapewnienia możliwości terminowego
dokapitalizowania domu maklerskiego;
3) dokonanie przeglądu strategii i struktury organizacyjnej domu maklerskiego;
4) wprowadzenie zmian w strategii finansowania, które obniżą poziom ryzyka
związany z działalnością domu maklerskiego w zakresie głównych linii
biznesowych i funkcji krytycznych;
5) wprowadzenie zmian w systemie zarządzania ryzykiem w domu maklerskim,
o którym mowa w art. 110b ust. 1.
12. Zatwierdzony plan naprawy Komisja przekazuje Bankowemu Funduszowi
Gwarancyjnemu w terminie 7 dni od dnia podjęcia decyzji, o której mowa w ust. 2.
Art. 110zl. 1. Dom maklerski będący unijną jednostką dominującą albo będące
unijnymi jednostkami dominującymi unijna dominująca finansowa spółka holdingowa
oraz unijna dominująca finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej, nad którymi Komisja sprawuje nadzór skonsolidowany, o którym mowa w art. 110g ust. 3–8, są obowiązane posiadać grupowe plany naprawy. Grupowy plan naprawy
może określać działania, które powinny zostać podjęte przez unijną jednostkę
dominującą, jak również poszczególne podmioty zależne.
2. Celem grupowego planu naprawy jest poprawa sytuacji finansowej grupy lub
podmiotów powiązanych będących instytucjami, z jednoczesnym uwzględnieniem
sytuacji finansowej innych podmiotów powiązanych. Grupowy plan naprawy
zapewnia koordynację działań w odniesieniu do unijnej jednostki dominującej,
podmiotów zależnych i istotnych oddziałów.
3. Do grupowego planu naprawy przepisy art. 110zj ust. 3–6 i art. 110zk ust. 5
i 12 stosuje się odpowiednio. Grupowy plan naprawy może uwzględniać umowy
dotyczące wsparcia finansowego w ramach grupy, o których mowa w art. 110zr ust. 1.
Grupowy plan naprawy określa informacje, o których mowa w art. 110zj ust. 3,
w odniesieniu do grupy, domu maklerskiego, jak również w odniesieniu do
poszczególnych podmiotów zależnych.
4. Grupowy plan naprawy podlega zatwierdzeniu przez organ zarządzający
podmiotu obowiązanego do jego sporządzenia.
Art. 110zm. 1. Unijna jednostka dominująca, o której mowa w art. 110zl ust. 1,
jest obowiązana przedstawić grupowy plan naprawy w terminie 6 miesięcy od dnia,
w którym uzyskała status unijnej jednostki dominującej. Do grupowego planu
naprawy przepisy art. 110zk stosuje się odpowiednio.
2. Grupowy plan naprawy Komisja przekazuje:
1) właściwym organom nadzoru dla podmiotów zależnych w grupie;
2) właściwym organom nadzoru w państwach członkowskich, na których
terytorium działa istotny oddział domu maklerskiego lub innej instytucji
wchodzącej w skład grupy;
3) Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu;
4) organom do spraw przymusowej restrukturyzacji właściwym dla podmiotów
zależnych.
3. Komisja, po konsultacjach z właściwymi organami nadzoru w państwach
członkowskich, na których terytorium działa istotny oddział domu maklerskiego lub
innej instytucji, dąży do osiągnięcia porozumienia z właściwymi organami nadzoru
dla podmiotów zależnych wchodzących w skład grupy w zakresie:
1) stwierdzenia, czy grupowy plan naprawy spełnia wymogi określone w art. 110zl
oraz w zakresie wpływu działań przewidzianych w grupowym planie naprawy na
stabilność finansową we wszystkich państwach członkowskich, w których
prowadzą działalność podmioty powiązane;
2) konieczności sporządzenia i przekazania planów naprawy przez niektóre lub
wszystkie instytucje zależne;
3) zasadności podjęcia działań, o których mowa w art. 110zk ust. 6–11
w odniesieniu do grupowego planu naprawy.
4. W przypadku gdy porozumienie w zakresie ust. 3 pkt 1 i 3 nie zostanie
osiągnięte w terminie 4 miesięcy od dnia przekazania przez Komisję grupowego planu
naprawy podmiotom, o których mowa w ust. 2, Komisja może podjąć działania,
o których mowa w art. 110zk ust. 6–11 w odniesieniu do unijnej jednostki
dominującej, uwzględniając stanowiska przekazane dotychczas przez właściwe
organy nadzoru. Komisja informuje właściwe organy nadzoru o ostatecznej treści
grupowego planu naprawy.
5. W przypadku gdy przed upływem terminu 4 miesięcy, o którym mowa
w ust. 4, Komisja lub inny zainteresowany właściwy organ nadzoru zwróci się do
Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego w trybie art. 19 rozporządzenia
1093/2010, Komisja może podejmować działania określone w ust. 3 pkt 3
w odniesieniu do unijnej jednostki dominującej, niezwłocznie po otrzymaniu decyzji
Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego zgodnie z art. 19 ust. 3 tego
rozporządzenia. Komisja, podejmując działania, o których mowa w art. 110zk ust. 4–
8, w odniesieniu do unijnej jednostki dominującej, uwzględnia decyzję Europejskiego
Urzędu Nadzoru Bankowego, chyba że Europejski Urząd Nadzoru Bankowego
w terminie miesiąca od dnia zakończenia postępowania pojednawczego nie wyda
decyzji. Termin 4 miesięcy, o którym mowa w ust. 4, uznaje się za termin zakończenia
postępowania pojednawczego w rozumieniu tego rozporządzenia.
6. Komisja może zwrócić się do Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego
w trybie art. 19 rozporządzenia 1093/2010 wyłącznie w zakresie, o którym mowa
w ust. 3 pkt 1, oraz w odniesieniu do unijnej jednostki dominującej w sprawach,
o których mowa w art. 110zk ust. 11 pkt 1, 2 i 4.
7. W przypadku gdy przed upływem terminu 4 miesięcy, o którym mowa
w ust. 4, właściwy organ nadzoru zwróci się do Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego w trybie art. 19 rozporządzenia 1093/2010, Komisja wraz z innymi właściwymi organami nadzoru, które nie zwróciły się do Europejskiego Urzędu Nadzoru
Bankowego w trybie art. 19 rozporządzenia 1093/2010, może osiągnąć porozumienie
w zakresie, o którym mowa w ust. 3 pkt 1 lub 3, w sprawie grupowego planu naprawy
w zakresie obejmującym podmioty powiązane podlegające nadzorowi Komisji i tych
właściwych organów nadzoru, w tym dom maklerski.
8. W przypadku gdy porozumienie, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, w zakresie
konieczności sporządzenia i przekazania planu naprawy przez instytucję zależną nie
zostanie osiągnięte w terminie 4 miesięcy od dnia przekazania przez Komisję
grupowego planu naprawy podmiotom, o których mowa w ust. 2, Komisja może
przekazać właściwemu organowi nadzoru dla instytucji zależnej stanowisko.
9. W przypadku gdy w skład grupy wchodzi dom maklerski będący podmiotem
zależnym, a porozumienie, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, w zakresie konieczności
sporządzenia i przekazania planu naprawy przez dom maklerski nie zostanie
osiągnięte w terminie 4 miesięcy od dnia przekazania przez Komisję grupowego planu
naprawy podmiotom, o których mowa w ust. 2, Komisja może nakazać domowi
maklerskiemu w drodze decyzji sporządzenie i przekazanie planu naprawy, zgodnie
z art. 110zj. W decyzji Komisja wskazuje termin sporządzenia i przekazania planu naprawy.
10. W przypadku gdy zostało osiągnięte porozumienie w sprawie sporządzenia
i przekazania przez dom maklerski planu naprawy, Komisja w drodze decyzji
nakazuje domowi maklerskiemu sporządzenie i przekazanie planu naprawy, zgodnie
z art. 110zj. W decyzji Komisja wskazuje termin sporządzenia i przekazania planu naprawy.
Art. 110zn. 1. W przypadku domu maklerskiego będącego podmiotem zależnym
od unijnej jednostki dominującej, nad którą sprawuje nadzór skonsolidowany
właściwy organ nadzoru z innego państwa członkowskiego, Komisja dąży do
osiągnięcia porozumienia z tym właściwym organem nadzoru oraz z innymi
właściwymi organami nadzoru, w terminie 4 miesięcy od dnia przekazania Komisji
grupowego planu naprawy przez właściwy organ nadzoru sprawujący nadzór
skonsolidowany, w zakresie spraw, o których mowa w art. 110zm ust. 3, w tym może
przekazać temu organowi stanowisko w zakresie, o którym mowa w art. 110zm ust. 3
pkt 1 lub 3, w odniesieniu do unijnej jednostki dominującej.
2. W przypadku gdy w terminie 4 miesięcy, o którym mowa w ust. 1, nie
zostanie osiągnięte porozumienie w zakresie konieczności sporządzenia i przekazania
planu naprawy przez dom maklerski, Komisja może wydać w odniesieniu do tego
domu maklerskiego decyzję w sprawie sporządzenia i przekazania planu naprawy,
zgodnie z art. 110zj. W decyzji Komisja wskazuje termin sporządzenia i przekazania
planu naprawy.
3. W przypadku gdy przed upływem terminu 4 miesięcy, o którym mowa
w ust. 1, Komisja lub właściwy organ nadzoru z innego państwa członkowskiego
zwróci się do Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego w trybie art. 19
rozporządzenia 1093/2010 w zakresie odnoszącym się do domu maklerskiego,
Komisja może wydać decyzję, o której mowa w ust. 2, niezwłocznie po otrzymaniu
decyzji Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego zgodnie z art. 19 ust. 3 tego
rozporządzenia. Komisja, wydając decyzję, o której mowa w ust. 2, uwzględnia
decyzję wydaną przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego, chyba że Europejski
Urząd Nadzoru Bankowego w terminie miesiąca od dnia zakończenia postępowania
pojednawczego nie wyda decyzji. Termin 4 miesięcy uznaje się za termin zakończenia
postępowania pojednawczego w rozumieniu tego rozporządzenia.
4. Komisja może zwrócić się do Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego
w trybie art. 19 rozporządzenia 1093/2010 wyłącznie w zakresie, o którym mowa
w art. 110zm ust. 3 pkt 1, oraz w odniesieniu do unijnej jednostki dominującej
w sprawach, o których mowa w art. 110zk ust. 11 pkt 1, 2 i 4.
5. W przypadku gdy przed upływem terminu 4 miesięcy, o którym mowa
w ust. 1, właściwy organ nadzoru zwróci się do Europejskiego Urzędu Nadzoru
Bankowego w trybie art. 19 rozporządzenia 1093/2010, Komisja wraz z innymi właściwymi organami nadzoru, które nie zwróciły się do Europejskiego Urzędu Nadzoru
Bankowego w trybie art. 19 rozporządzenia 1093/2010, może osiągnąć porozumienie
w zakresie spraw, o których mowa w art. 110zm ust. 3 pkt 1 lub 3, w zakresie
grupowego planu naprawy obejmującego podmioty powiązane podlegające nadzorowi
Komisji i tych właściwych organów nadzoru, w tym dom maklerski.
6. W przypadku gdy zgodnie z ust. 1 albo 5 zostało osiągnięte porozumienie
w zakresie konieczności sporządzenia i przekazania przez dom maklerski planu
naprawy, Komisja w drodze decyzji nakazuje domowi maklerskiemu sporządzenie i przekazanie planu naprawy, zgodnie z art. 110zj. W decyzji Komisja wskazuje termin sporządzenia i przekazania planu naprawy.
Art. 110zo. 1. Plan naprawy oraz grupowy plan naprawy określają poziomy
wskaźników, po osiągnięciu których dom maklerski podejmuje działania określone
w planie. Wskaźniki te odnoszą się do sytuacji finansowej domu maklerskiego, mogą
mieć charakter ilościowy lub jakościowy. Wskaźniki powinny umożliwiać łatwe
i systematyczne monitorowanie ich poziomu. Wskaźniki oraz sposób monitorowania
ich poziomu dom maklerski przedstawia Komisji łącznie z planem naprawy.
2. W uzasadnionym przypadku dom maklerski może podjąć działania wskazane
w planie naprawy pomimo nieosiągnięcia przez wskaźnik, którego dotyczy to
działanie, poziomu określonego w planie naprawy.
3. W uzasadnionym przypadku dom maklerski może, ze względu na
okoliczności, odstąpić od podjęcia działania wskazanego w planie naprawy pomimo
osiągnięcia przez wskaźnik, którego dotyczy to działanie, poziomu określonego
w planie naprawy.
4. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 3, dom maklerski niezwłocznie
informuje Komisję, wskazując przyczyny podjęcia działań zgodnie z ust. 2 lub
przyczyny odstąpienia od podjęcia działań zgodnie z ust. 3.
Art. 110zp. 1. Komisja może, w drodze decyzji, ograniczyć zakres informacji,
o których mowa w art. 110zj ust. 3, wymaganych w planie naprawy albo w grupowym
planie naprawy lub zmienić częstotliwość aktualizowania planu naprawy albo
grupowego planu naprawy.
2. Wydając decyzję, o której mowa w ust. 1, Komisja bierze pod uwagę:
1) wpływ zaprzestania prowadzenia działalności przez dom maklerski na rynki
finansowe, inne instytucje lub na gospodarkę ogółem;
2) wpływ upadłości domu maklerskiego przeprowadzonej w formie standardowego
postępowania upadłościowego na rynki finansowe, inne instytucje lub na
gospodarkę ogółem;
3) charakter działalności domu maklerskiego, jej zakres i stopień złożoności,
strukturę własnościową domu, formę prawną, profil ryzyka, wielkość lub
powiązania z podmiotami;
4) przynależność do systemów ochrony instytucjonalnej lub do innych wspólnych
systemów solidarności, o których mowa w art. 113 ust. 7 rozporządzenia
575/2013;
5) zakres działalności, o której mowa w art. 69 ust. 2 i 4, wykonywanej przez dom
maklerski.
3. Komisja może zasięgnąć opinii Komitetu Stabilności Finansowej w zakresie,
o którym mowa w ust. 2.
4. Komisja może zmienić lub uchylić decyzję, o której mowa w ust. 1.
5. Wydanie decyzji, o której mowa w ust. 1, nie ogranicza uprawnień Komisji
i Bankowego Funduszu Gwarancyjnego określonych w niniejszym oddziale.
6. Komisja nie może wydać decyzji, o której mowa w ust. 1, wobec domu
maklerskiego, w przypadku gdy:
1) całkowita wartość jego aktywów przekracza 30 000 000 000 euro lub
2) stosunek wartości jego aktywów do produktu krajowego brutto Rzeczypospolitej
Polskiej przekracza 20%, chyba że wartość jego aktywów jest niższa niż
5 000 000 000 euro.
7. Do obliczania w złotych wartości wyrażonych w euro przyjmuje się kurs
średni euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego roku
poprzedzającego.
8. Komisja informuje Europejski Urząd Nadzoru Bankowego o wydaniu decyzji,
o której mowa w ust. 1.
Art. 110zq. Komisja może w drodze decyzji zwolnić dom maklerski
z obowiązku sporządzenia planu naprawy, o którym mowa w art. 110zj–110zp, jeżeli
dom maklerski należy do systemu ochrony instytucjonalnej, pod warunkiem że ten
system ochrony instytucjonalnej zapewnia osiągnięcie poziomu ochrony nie niższego
niż w przypadku sporządzenia planu naprawy.
Art. 110zr. 1. Objęty nadzorem skonsolidowanym dom maklerski i objęta
wspólnie z nim nadzorem skonsolidowanym unijna instytucja dominująca, finansowa
spółka holdingowa, finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej, holding
mieszany, dominująca finansowa spółka holdingowa z państwa członkowskiego,
unijna dominująca finansowa spółka holdingowa, dominująca finansowa spółka
holdingowa o działalności mieszanej z państwa członkowskiego, unijna dominująca finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej oraz ich podmioty zależne
w państwach członkowskich lub w państwach trzecich będące instytucjami lub
instytucjami finansowymi mogą zawierać umowy dotyczące udzielenia wsparcia
finansowego dowolnej stronie tej umowy na wypadek zaistnienia w odniesieniu do tej
strony przesłanek zastosowania środków wczesnej interwencji określonych
w art. 110zz, jeżeli są spełnione warunki określone w art. 110zs–110zy.
2. Podmioty powiązane mogą zawierać inne umowy i porozumienia
niespełniające warunków, o których mowa w przepisach art. 110zs–110zy. Umowy
takie nie mogą być wykonywane, jeżeli dom maklerski albo inna strona umowy
spełnia warunki do zastosowania środków wczesnej interwencji.
Art. 110zs. 1. Umowa, o której mowa w art. 110zr ust. 1, może obejmować
jeden lub większą liczbę podmiotów zależnych w grupie i przewidywać
w szczególności wsparcie finansowe ze strony podmiotu dominującego na rzecz
podmiotów zależnych, ze strony podmiotów zależnych na rzecz podmiotu
dominującego lub między podmiotami zależnymi w grupie.
2. Umowa, o której mowa w art. 110zr ust. 1, może przewidywać wsparcie
finansowe w szczególności w formie pożyczki, udzielenia gwarancji lub
udostępnienia aktywów do wykorzystania jako zabezpieczenie, w tym między
otrzymującym wsparcie a podmiotem niebędącym podmiotem powiązanym.
3. Jeżeli zgodnie z umową, o której mowa w art. 110zr ust. 1, jeden z podmiotów
powiązanych w ramach grupy zgadza się udzielić wsparcia innemu podmiotowi
powiązanemu, umowa może przewidywać udzielenie wsparcia na zasadzie
wzajemności przez podmiot powiązany otrzymujący wsparcie na rzecz podmiotu
powiązanego udzielającego wsparcia.
4. Umowa, o której mowa w art. 110zr ust. 1, określa zasady obliczania opłat,
prowizji lub wynagrodzenia z tytułu każdej transakcji wykonanej w ramach tej umowy
w momencie udzielania wsparcia finansowego.
5. Umowa, o której mowa w art. 110zr ust. 1, spełnia następujące warunki:
1) przy zawieraniu umowy i ustalaniu opłat, prowizji lub wynagrodzenia z tytułu
udzielenia wsparcia finansowego strona jest obowiązana działać w swoim
najlepszym interesie, który może uwzględniać wszelkie bezpośrednie lub
pośrednie korzyści, jakie dana strona może odnieść w wyniku udzielenia
wsparcia finansowego;
2) strona udzielająca wsparcia finansowego – przed ustaleniem opłat, prowizji lub
wynagrodzenia z tytułu udzielenia wsparcia finansowego i przed podjęciem
jakiejkolwiek decyzji o udzieleniu wsparcia finansowego – jest obowiązana
uzyskać od strony otrzymującej takie wsparcie pełne informacje istotne w danej
sytuacji;
3) strona udzielająca wsparcia finansowego, rozważając udzielenie wsparcia
finansowego, może uwzględniać niedostępne dla rynku informacje posiadane
w związku z przynależnością do tej samej grupy co strona otrzymująca wsparcie
finansowe;
4) zasady obliczania opłat, prowizji lub wynagrodzenia z tytułu udzielenia wsparcia
finansowego mogą nie uwzględniać ewentualnego przewidywanego,
tymczasowego wpływu na ceny rynkowe wynikającego ze zdarzeń mających
miejsce poza grupą.
6. Działania wynikające z umowy, o której mowa w art. 110zr ust. 1, dotyczące
udzielenia wsparcia finansowego mogą być podejmowane wyłącznie przez strony
umowy w ramach grupy, z wyłączeniem spełniania ich przez osoby trzecie.
7. Dom maklerski lub inne objęte nadzorem skonsolidowanym podmioty,
o których mowa w art. 110zr ust. 1, mogą udzielić wsparcia finansowego również gdy
nie zawarły umowy, jeżeli udzielenie wsparcia nie stanowi zagrożenia dla grupy.
Zawarcie umowy nie może stanowić warunku prowadzenia przez podmiot powiązany
niebędący domem maklerskim działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
albo przez dom maklerski na terytorium innego państwa członkowskiego.
8. Umowa dotycząca wsparcia finansowego w ramach grupy może zostać
zawarta jedynie, jeżeli w momencie zawierania umowy żadna ze stron nie spełnia
warunków do zastosowania środków wczesnej interwencji.
Art. 110zt. Wsparcie finansowe, o którym mowa w art. 110zr ust. 1, może być
udzielone, jeżeli:
1) udzielenie wsparcia finansowego w znaczący sposób poprawi sytuację
finansową podmiotu powiązanego otrzymującego wsparcie;
2) udzielenie wsparcia finansowego pomoże utrzymać lub przywrócić stabilność
finansową podmiotom działającym w grupie i leży w interesie podmiotu
powiązanego udzielającego wsparcia finansowego;
3) są spełnione wymagania, o których mowa w art. 110zr ust. 1 i art. 110zs;
4) w momencie podejmowania decyzji przez podmiot powiązany udzielający
wsparcia o udzieleniu tego wsparcia istnieje uzasadnione prawdopodobieństwo,
że podmiot powiązany otrzymujący wsparcie finansowe wypłaci opłaty,
prowizje lub wynagrodzenie z tytułu wsparcia finansowego, a jeżeli wsparcie to
ma postać pożyczki – zwróci pożyczkę; jeżeli wsparcie finansowe przyjmuje
postać gwarancji lub dowolnej formy zabezpieczenia, ten sam warunek ma
zastosowanie do zobowiązania powstającego dla uprawnionego z tego
zabezpieczenia, gdy gwarancja lub zabezpieczenie zostaną wykonane;
5) udzielenie wsparcia finansowego nie zagraża płynności ani wypłacalności
podmiotu powiązanego udzielającego wsparcia;
6) udzielenie wsparcia finansowego nie stwarza zagrożenia dla stabilności
finansowej systemu finansowego państwa członkowskiego siedziby podmiotu
powiązanego udzielającego wsparcia;
7) w momencie udzielania wsparcia finansowego dom maklerski udzielający
wsparcia finansowego spełnia wymagania określone w oddziale 2a, przepisach
wykonawczych wydanych na podstawie art. 110x i 110za oraz nałożone na dom
maklerski dodatkowe wymogi, o których mowa w art. 110y ust. 1 pkt 9,
a udzielenie wsparcia finansowego nie spowoduje naruszenia tych wymagań
przez dom maklerski, chyba że zgody na to udzieli Komisja;
8) w momencie udzielania wsparcia finansowego dom maklerski udzielający
wsparcia finansowego spełnia wymagania określone w rozporządzeniu 575/2013
w zakresie limitów dużych ekspozycji, a udzielenie wsparcia finansowego nie
spowoduje naruszenia tych wymagań przez dom maklerski, chyba że zgody na
to udzieli Komisja;
9) udzielenie wsparcia finansowego nie zagraża przeprowadzeniu skutecznej
przymusowej restrukturyzacji podmiotu powiązanego udzielającego wsparcia.
Art. 110zu. 1. W przypadku gdy Komisja sprawuje nadzór skonsolidowany nad
domem maklerskim będącym unijną instytucją dominującą, zawarcie przez dom
maklerski umowy, o której mowa w art. 110zr ust. 1, wymaga zgody Komisji wydanej
na wniosek domu maklerskiego o zatwierdzenie umowy. Dom maklerski dołącza do
wniosku projekt tej umowy, informacje pozwalające na identyfikację podmiotów
zamierzających zawrzeć umowę oraz zgodę walnego zgromadzenia albo zgromadzenia wspólników domu maklerskiego na zawarcie umowy, o której mowa w art. 110zv.
2. Komisja niezwłocznie przekazuje wniosek właściwym organom nadzoru
sprawującym nadzór nad poszczególnymi jednostkami zależnymi, które będą stronami umowy.
3. Komisja, w trybie określonym w ust. 5–8, w drodze decyzji, odmawia
udzielenia zgody na zawarcie umowy, jeżeli umowa nie spełnia warunków
określonych w art. 110zt lub którakolwiek ze stron umowy spełnia warunki
zastosowania środków wczesnej interwencji.
4. Zmiany w umowie wymagają zgody Komisji.
5. Komisja, wydając decyzję, dąży do osiągnięcia z właściwymi organami
nadzoru sprawującymi nadzór nad podmiotami zależnymi porozumienia w sprawie
oceny, czy warunki proponowanej umowy są zgodne z warunkami wsparcia
finansowego określonymi w art. 110zt, uwzględniając jednocześnie potencjalny
wpływ wykonania umowy, w tym konsekwencje budżetowe w tych państwach
członkowskich, w których grupa prowadzi działalność.
6. W przypadku osiągnięcia porozumienia, o którym mowa w ust. 5, Komisja
wydaje decyzję w terminie 4 miesięcy od dnia otrzymania wniosku.
7. W przypadku nieosiągnięcia porozumienia, o którym mowa w ust. 5,
w terminie, o którym mowa w ust. 6, Komisja wydaje decyzję w sprawie wniosku,
uwzględniając przekazane dotychczas stanowiska właściwych organów nadzoru
z innych państw członkowskich. Komisja informuje o treści decyzji pozostałe
właściwe organy nadzoru z innych państw członkowskich.
8. Jeżeli w terminie, o którym mowa w ust. 6, którykolwiek z właściwych
organów nadzoru, o których mowa w ust. 2, skieruje sprawę do Europejskiego Urzędu
Nadzoru Bankowego zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1093/2010, Komisja może
wydać decyzję, o której mowa w ust. 7, niezwłocznie po otrzymaniu decyzji
Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego zgodnie z art. 19 ust. 3 tego
rozporządzenia. Komisja wydaje decyzję zgodną z decyzją Europejskiego Urzędu
Nadzoru Bankowego. Jeżeli Europejski Urząd Nadzoru Bankowego w terminie
miesiąca od dnia zakończenia postępowania pojednawczego nie wyda decyzji,
Komisja niezwłocznie wydaje decyzję. Termin 4 miesięcy uznaje się za termin
zakończenia postępowania pojednawczego w rozumieniu rozporządzenia 1093/2010.
9. Komisja, sprawując nadzór nad domem maklerskim będącym podmiotem
zależnym od unijnej instytucji dominującej, mającym stać się stroną umowy, o której
mowa w art. 110zr ust. 1, dąży do osiągnięcia porozumienia w zakresie, o którym
mowa w ust. 5, w terminie 4 miesięcy od dnia przekazania przez unijną instytucję
dominującą wniosku o zatwierdzenie umowy właściwemu organowi nadzoru nad tą
instytucją. Przed upływem terminu 4 miesięcy Komisja może przekazać właściwemu
organowi nadzoru nad tą instytucją stanowisko lub zwrócić się do Europejskiego
Urzędu Nadzoru Bankowego zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1093/2010.
Art. 110zv. 1. Zawarcie umowy dotyczącej wsparcia finansowego w ramach
grupy, której stroną miałby się stać dom maklerski, wymaga zgody walnego
zgromadzenia albo zgromadzenia wspólników domu maklerskiego.
2. Zarząd domu maklerskiego co roku składa walnemu zgromadzeniu albo
zgromadzeniu wspólników, wraz ze sprawozdaniem z działalności, sprawozdanie
z wykonania umowy dotyczącej wsparcia finansowego w ramach grupy.
Art. 110zw. Po udzieleniu zgody, o której mowa w art. 110zu, Komisja
przekazuje kopię umowy dotyczącej wsparcia finansowego w ramach grupy, a także
wszelkie kopie zmian w tej umowie Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu oraz
organom do spraw przymusowej restrukturyzacji w innych państwach członkowskich
właściwym dla podmiotów zależnych w grupie, które są stronami umowy.
Art. 110zx. 1. W przypadku gdy dom maklerski zamierza udzielić wsparcia
finansowego na podstawie umowy, o której mowa w art. 110zr ust. 1, składa
niezwłocznie wniosek o wyrażenie zgody przez Komisję. Jednocześnie dom maklerski
zawiadamia o zamiarze udzielenia wsparcia finansowego na podstawie umowy,
o której mowa w art. 110zr ust. 1:
1) właściwy organ nadzoru sprawujący nadzór skonsolidowany nad grupą, w której
skład wchodzi dom maklerski;
2) właściwy organ nadzoru sprawujący nadzór nad podmiotem powiązanym
otrzymującym wsparcie finansowe;
3) Europejski Urząd Nadzoru Bankowego.
2. Do wniosku i zawiadomienia, o których mowa w ust. 1, dom maklerski
załącza kopię umowy dotyczącej wsparcia finansowego w ramach grupy oraz
uzasadnienie proponowanych działań, określając w szczególności cel wsparcia finansowego i wskazując sposób spełnienia warunków określonych w art. 110zt, a także szczegółowe informacje na temat proponowanego wsparcia finansowego.
3. Komisja udziela zgody, o której mowa w ust. 1, w terminie 5 dni roboczych
od dnia otrzymania wniosku oraz dokumentów, o których mowa w ust. 2.
4. W przypadku stwierdzenia braków we wniosku lub dołączonych do niego
dokumentach, Komisja wzywa dom maklerski do uzupełnienia braków
w wyznaczonym terminie.
5. Komisja może ograniczyć zakres wsparcia finansowego. Zgoda może być
udzielona pod warunkiem lub z zastrzeżeniem terminu.
6. W przypadku gdy warunki określone w art. 110zt nie zostały spełnione,
Komisja odmawia udzielenia zgody.
7. Jeżeli Komisja nie wyda decyzji w terminie, o którym mowa w ust. 3, dom
maklerski może udzielić wsparcia finansowego na warunkach określonych we
wniosku i załączonych do niego dokumentach.
8. Termin 5 dni roboczych, o którym mowa w ust. 3, uważa się za zachowany,
jeżeli przed jego upływem decyzja została nadana w polskiej placówce pocztowej
operatora publicznego.
9. Informację o wydanej decyzji Komisja niezwłocznie przekazuje:
1) właściwemu organowi nadzoru dla podmiotu powiązanego otrzymującego
wsparcie finansowe;
2) właściwemu organowi nadzoru sprawującemu nadzór skonsolidowany –
w przypadku gdy Komisja nie sprawuje nadzoru skonsolidowanego nad domem
maklerskim;
3) Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Bankowego;
4) pozostałym członkom kolegium i członkom kolegium ds. przymusowej
restrukturyzacji – w przypadku gdy Komisja sprawuje nadzór skonsolidowany
nad domem maklerskim, a kolegia zostały powołane;
5) Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu.
10. W przypadku gdy właściwy organ nadzoru w innym państwie członkowskim
zakazał udzielenia albo ograniczył udzielenie wsparcia finansowego domowi
maklerskiemu albo innemu podmiotowi powiązanemu, Komisja jako organ
sprawujący nadzór skonsolidowany albo sprawując nadzór nad domem maklerskim
będącym podmiotem zależnym w grupie może, w razie powzięcia wątpliwości co do tej decyzji, w terminie 2 dni roboczych od dnia jej otrzymania, złożyć wniosek do Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego o udzielenie wsparcia w osiągnięciu
porozumienia zgodnie z art. 31 lit. c rozporządzenia 1093/2010.
11. Dom maklerski przekazuje informację o udzieleniu wsparcia finansowego
Komisji oraz podmiotom, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3.
12. Komisja, sprawując nadzór skonsolidowany nad domem maklerskim,
informuje o udzieleniu wsparcia finansowego przez dom maklerski, pozostałych
członków kolegium, Bankowy Fundusz Gwarancyjny i członków kolegium do spraw
przymusowej restrukturyzacji, jeżeli kolegia te zostały powołane.
13. Jeżeli właściwy organ nadzoru z innego państwa członkowskiego zakazał
udzielenia albo ograniczył podmiotowi powiązanemu, nad którym sprawuje nadzór,
udzielenie wsparcia finansowego domowi maklerskiemu, a wsparcie finansowe było
przewidziane w grupowym planie naprawy, Komisja może zwrócić się do właściwego
organu nadzoru, który sprawuje nadzór skonsolidowany w grupie, o ponowną
weryfikację grupowego planu naprawy, zgodnie z art. 110zn. W przypadku gdy
Komisja sprawuje nadzór skonsolidowany w grupie, podejmuje działania w sprawie
weryfikacji grupowego planu naprawy zgodnie z art. 110zm.
14. Jeżeli właściwy organ nadzoru z innego państwa członkowskiego zakazał
udzielenia albo ograniczył podmiotowi powiązanemu, nad którym sprawuje nadzór,
udzielenie wsparcia finansowego domowi maklerskiemu, a wsparcie finansowe było
przewidziane w planie naprawy domu maklerskiego, Komisja zaleca domowi
maklerskiemu zmianę planu naprawy, zgodnie z art. 110zk.
15. Jeżeli Komisja zgłosiła sprzeciw wobec planowego udzielenia wsparcia
finansowego albo ograniczyła udzielenie wsparcia finansowego przez dom maklerski
podmiotowi powiązanemu w grupie albo właściwy organ nadzoru z innego państwa
członkowskiego zakazał udzielenia albo ograniczył podmiotowi powiązanemu, nad
którym sprawuje nadzór, udzielenie wsparcia finansowego podmiotowi powiązanemu
w grupie, a wsparcie finansowe było przewidziane w grupowym planie naprawy
i Komisja sprawuje nadzór skonsolidowany w grupie, na wniosek właściwego organu
nadzoru z innego państwa członkowskiego dla podmiotu powiązanego, któremu
odmówiono wsparcia finansowego lub ograniczono wsparcie finansowe, Komisja
zaleca domowi maklerskiemu albo jego podmiotowi dominującemu będącemu unijną
jednostką dominującą zmianę grupowego planu naprawy.
Art. 110zy. Dom maklerski podaje do publicznej wiadomości, zgodnie
z art. 431–434 rozporządzenia 575/2013, informację, czy jest stroną umowy
dotyczącej wsparcia finansowego w ramach grupy. W przypadku gdy dom maklerski
jest stroną takiej umowy, podaje do publicznej wiadomości również opis ogólnych
warunków umowy oraz wskazuje podmioty powiązane będące stronami umowy.
Informacje te podlegają aktualizacji nie rzadziej niż raz do roku.
Art. 110zz. 1. Jeżeli ze względu na szybko pogarszającą się sytuację finansową
domu maklerskiego, w tym pogarszającą się płynność, wysoki lub gwałtownie rosnący
poziom dźwigni, rosnącą wartość pożyczek zagrożonych udzielonych przez dom
maklerski lub koncentrację ekspozycji, dom maklerski narusza albo z dużym
prawdopodobieństwem naruszy przepisy art. 98, oddziału 2a, rozporządzenia
575/2013, art. 3–7, art. 14–17, art. 24, art. 25 lub art. 26 rozporządzenia nr 600/2014,
niezależnie od środków nadzorczych przewidzianych w art. 110y, Komisja, w drodze
decyzji, może zastosować wobec domu maklerskiego następujące środki wczesnej
interwencji:
1) nakazać wdrożenie planu naprawy, w tym podjęcie określonych działań
przewidzianych w planie naprawy;
2) nakazać aktualizację planu naprawy zgodnie z art. 110zj ust. 7 przez
uwzględnienie w planie naprawy okoliczności, które doprowadziły do
wystąpienia sytuacji stanowiącej przesłankę zastosowania środków wczesnej
interwencji, a nie zostały przewidziane w tym planie naprawy;
3) nakazać w sytuacji, o której mowa w pkt 2, wdrożenie określonych działań
przewidzianych w zaktualizowanym planie naprawy;
4) nakazać domowi maklerskiemu zbadanie przyczyn zaistniałej sytuacji,
określenie środków pozwalających rozwiązać stwierdzone problemy oraz
sporządzenie programu działania w celu rozwiązania tych problemów
i harmonogramu jego wdrażania;
5) nakazać domowi maklerskiemu zwołanie nadzwyczajnego walnego
zgromadzenia albo nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników w celu
rozpatrzenia sytuacji domu maklerskiego lub umieszczenia spraw wskazanych
przez Komisję w porządku obrad walnego zgromadzenia; w przypadku
niewykonania któregokolwiek z żądań, do żądania Komisji stosuje się odpowiednio przepisy art. 237 § 1 i 3 albo art. 400 § 3 i 5 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych;
6) nakazać sporządzenie i uzgodnienie planu restrukturyzacji wierzytelności lub
innych długów z wierzycielami domu maklerskiego, zgodnie z planem naprawy;
7) nakazać wprowadzenie zmian w strategii domu maklerskiego;
8) nakazać wprowadzenie zmian w statucie albo umowie spółki domu maklerskiego
lub jego strukturze zarządzania, w tym w strukturze organizacyjnej;
9) nakazać odwołanie członka zarządu, którego działania lub zaniechania
doprowadziły do zaistnienia przesłanek zastosowania środków wczesnej
interwencji, a zastosowane inne środki wczesnej interwencji okazały się
nieskuteczne lub niewystarczające;
10) nakazać zawieszenie członka zarządu w czynnościach do czasu podjęcia uchwały
w sprawie wniosku o odwołanie członka zarządu, o którym mowa w pkt 9.
2. Przy ocenie sytuacji finansowej domu maklerskiego Komisja może brać pod
uwagę w szczególności zachowanie przez dom maklerski wymogu funduszy własnych
określonego w przepisach rozporządzenia 575/2013, powiększonego o 1,5 punktu
procentowego.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, koszty zwołania i odbycia
zgromadzenia ponosi dom maklerski. Przerwy w zgromadzeniu nie mogą trwać
łącznie dłużej niż 14 dni.
4. Komisja niezwłocznie powiadamia Bankowy Fundusz Gwarancyjny
o wszczęciu postępowania w sprawie zastosowaniu środka wczesnej interwencji,
o którym mowa w ust. 1.
5. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Komisja może określić termin jej
wykonania.
6. Na żądanie Komisji lub jej upoważnionego przedstawiciela osoby uprawnione
do reprezentowania domu maklerskiego lub wchodzące w skład jego statutowych
organów albo pozostające z domem maklerskim w stosunku pracy są obowiązane do
niezwłocznego sporządzenia i przekazania, na koszt tego domu maklerskiego,
wszystkich informacji celem aktualizacji planu przymusowej restrukturyzacji, a także
innych informacji, które w ocenie Komisji mogą mieć wpływ na przygotowanie lub
realizację przymusowej restrukturyzacji, w tym na oszacowanie wartości aktywów
i zobowiązań domu maklerskiego.
Art. 110zza. 1. Jeżeli w ocenie Komisji zastosowanie środków, o których mowa
w art. 110zz ust. 1 pkt 9, w celu poprawy sytuacji domu maklerskiego jest
niewystarczające, Komisja może wydać decyzję o ustanowieniu kuratora albo zarządu
komisarycznego. W decyzji Komisja określa zadania kuratora albo zarządu
komisarycznego.
2. Komisja może zmienić decyzję, o której mowa w ust. 1.
3. Kurator albo zarząd komisaryczny jest powoływany na okres nie dłuższy niż
rok. W uzasadnionych przypadkach okres ten może zostać przedłużony, jeżeli
w ocenie Komisji nie ustały przesłanki jego powołania. Komisja publikuje na stronie
internetowej informację o przedłużeniu okresu, na który został ustanowiony zarząd
komisaryczny albo kurator.
4. Do kuratora stosuje się odpowiednio przepisy art. 110ze ust. 2–10 i 12–16.
5. Do zarządu komisarycznego stosuje się odpowiednio przepisy art. 110zf
ust. 3–8 i art. 110zg.
6. W decyzji o ustanowieniu zarządu komisarycznego Komisja może uzależnić
dokonywanie określonych czynności przez zarząd komisaryczny od uzyskania zgody Komisji.
7. Zarząd komisaryczny może zwołać walne zgromadzenie albo zgromadzenie
wspólników za zgodą Komisji.
Art. 110zzb. 1. Jeżeli przesłanki zastosowania środków, o których mowa
w art. 110zz i art. 110zza, zostaną spełnione w odniesieniu do domu maklerskiego
będącego unijną jednostką dominującą albo w odniesieniu do unijnej dominującej
finansowej spółki holdingowej albo unijnej dominującej finansowej spółki
holdingowej o działalności mieszanej, Komisja, w przypadku gdy sprawuje nadzór
skonsolidowany, o którym mowa w art. 110g ust. 3–8, powiadamia o tym Europejski
Urząd Nadzoru Bankowego oraz zainteresowane właściwe organy nadzoru wchodzące
w skład kolegium.
2. Wydając decyzję w sprawie zastosowania środków, o których mowa
w art. 110zz i art. 110zza, Komisja uwzględnia stanowiska wyrażone przez
zainteresowane właściwe organy nadzoru, w tym także wpływ decyzji na podmioty
powiązane. Komisja przekazuje informację o wydaniu decyzji zainteresowanym
właściwym organom nadzoru wchodzącym w skład kolegium oraz Europejskiemu
Urzędowi Nadzoru Bankowego.
3. W przypadku gdy właściwy organ nadzoru z innego państwa członkowskiego
sprawujący nadzór skonsolidowany nad unijną jednostką dominującą powiadomi
Komisję sprawującą nadzór nad domem maklerskim będącym podmiotem zależnym
od tej unijnej jednostki dominującej o zaistnieniu przesłanek zastosowania środków
równoważnych do środków przewidzianych w art. 110zz lub art. 110zza
w odniesieniu do unijnej jednostki dominującej, Komisja może przekazać stanowisko
w zakresie zastosowania tych środków.
4. W przypadku gdy Komisja zostanie powiadomiona przez właściwy organ
nadzoru z innego państwa członkowskiego o planowanym zastosowaniu środków
równoważnych do środków przewidzianych w art. 110zz lub art. 110zza wobec
instytucji będącej podmiotem zależnym od unijnej jednostki dominującej objętej
nadzorem skonsolidowanym sprawowanym przez Komisję, Komisja może przekazać
temu właściwemu organowi nadzoru stanowisko w zakresie wpływu planowanych
środków na grupę oraz na podmioty powiązane w terminie 3 dni roboczych od dnia
otrzymania powiadomienia.
5. W przypadku gdy powiadomienie, o którym mowa w ust. 4, zostało
skierowane przez więcej niż jeden właściwy organ nadzoru, Komisja dąży do
osiągnięcia porozumienia z zainteresowanymi właściwymi organami nadzoru
w zakresie zastosowania środków, o których mowa w art. 110zza, albo zastosowania
środków równoważnych do środków przewidzianych w art. 110zza dla wszystkich
odnośnych instytucji albo w zakresie skoordynowania stosowania środków, o których
mowa w art. 110zz, albo środków równoważnych do środków przewidzianych
w art. 110zz, do więcej niż jednej instytucji. Porozumienie powinno zostać osiągnięte
w ciągu 5 dni roboczych od dnia otrzymania przez Komisję ostatniego
z powiadomień. Komisja informuje o porozumieniu unijną jednostkę dominującą, nad
którą sprawuje nadzór skonsolidowany.
6. Przepis ust. 5 ma również zastosowanie, w przypadku gdy Komisja, jako
organ sprawujący nadzór skonsolidowany nad unijną jednostką dominującą, jest
jednym z właściwych organów nadzoru zamierzających podjąć wymienione w tym
przepisie działania w odniesieniu do podmiotu zależnego, którym jest dom maklerski.
W takim wypadku w przypadku nieosiągnięcia porozumienia, o którym mowa
w ust. 5, w terminie 5 dni roboczych od dnia otrzymania przez Komisję ostatniego
z powiadomień, Komisja może wydać decyzję w sprawie zastosowania środków, o których mowa w art. 110zz i art. 110zza. W decyzji Komisja uwzględnia stanowiska innych właściwych organów nadzoru.
7. Jeżeli przesłanki zastosowania środków, o których mowa w art. 110zz
i art. 110zza, zostaną spełnione w odniesieniu do domu maklerskiego będącego
podmiotem zależnym od unijnej jednostki dominującej objętej nadzorem
skonsolidowanym sprawowanym przez właściwy organ nadzoru z innego państwa
członkowskiego, Komisja powiadamia o tym Europejski Urząd Nadzoru Bankowego
oraz ten właściwy organ nadzoru sprawujący nadzór skonsolidowany. Wydając
decyzję, Komisja uwzględnia stanowisko właściwego organu nadzoru sprawującego
nadzór skonsolidowany z innego państwa członkowskiego, jeżeli została ona
wyrażona w terminie 3 dni roboczych od dnia otrzymania przez ten właściwy organ
nadzoru powiadomienia od Komisji. Komisja powiadamia o wydaniu decyzji organ
sprawujący nadzór skonsolidowany, pozostałe właściwe organy nadzoru w ramach
kolegium oraz Europejski Urząd Nadzoru Bankowego.
8. Jeżeli przesłanki zastosowania środków, o których mowa w art. 110zz
i art. 110zza, zostaną spełnione w odniesieniu do domu maklerskiego będącego
podmiotem zależnym od unijnej jednostki dominującej objętej nadzorem
skonsolidowanym sprawowanym przez właściwy organ nadzoru z innego państwa
członkowskiego i jednocześnie co najmniej jeden inny właściwy organ nadzoru
z innego państwa członkowskiego sprawujący nadzór nad inną instytucją będącą
podmiotem zależnym od tej samej unijnej jednostki dominującej planuje zastosowanie
środków równoważnych do środków przewidzianych w art. 110zz lub art. 110zza
wobec nadzorowanej przez siebie instytucji, Komisja dąży do osiągnięcia
porozumienia z zainteresowanymi właściwymi organami nadzoru w zakresie
zastosowania środków, o których mowa w art. 110zza, albo zastosowania środków
równoważnych do środków przewidzianych w art. 110zza dla wszystkich odnośnych
instytucji albo w zakresie skoordynowania stosowania dowolnych środków, o których
mowa w art. 110zz, albo środków równoważnych do środków przewidzianych
w art. 110zz.
9. W przypadku nieosiągnięcia porozumienia, o którym mowa w ust. 8,
w terminie 5 dni roboczych od dnia otrzymania przez właściwy organ nadzoru
sprawujący nadzór skonsolidowany wobec unijnej jednostki dominującej ostatniego
z zawiadomień, Komisja może wydać decyzję w sprawie zastosowania środków, o których mowa w art. 110zz i art. 110zza, wobec domu maklerskiego będącego podmiotem zależnym.
10. Jeżeli Komisja nie zgadza się z decyzją wydaną po otrzymaniu
powiadomienia o zaistnieniu przesłanek zastosowania środków równoważnych do
środków przewidzianych w art. 110zz lub art. 110zza zgodnie z ust. 3 lub 4 lub
w przypadku nieosiągnięcia porozumienia, o którym mowa w ust. 5 i 8, Komisja może
skierować sprawę do Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego.
11. Europejski Urząd Nadzoru Bankowego na wniosek któregokolwiek
właściwego organu nadzoru może udzielić wsparcia właściwym organom nadzoru,
które zamierzają zastosować co najmniej jeden ze środków określonych w art. 110zz
ust. 1:
1) pkt 1 – w odniesieniu do działań przewidzianych w planie naprawy zgodnie
z art. 110zj ust. 3 pkt 4, 10, 11 i 19,
2) pkt 6,
3) pkt 8
– w osiągnięciu porozumienia zgodnie z art. 19 ust. 3 rozporządzenia 1093/2010.
12. Wydając decyzje, o których mowa w ust. 2, 6, 7 lub 9, Komisja uwzględnia
potencjalny wpływ tych decyzji na stabilność finansową w zainteresowanych
państwach członkowskich.
13. Jeżeli przed końcem okresu konsultacji, o którym mowa w ust. 1 i 7, lub
w terminie 5 dni roboczych, o którym mowa w ust. 6 i 9, którykolwiek
z zainteresowanych właściwych organów skieruje sprawę do Europejskiego Urzędu
Nadzoru Bankowego zgodnie z art. 19 ust. 3 rozporządzenia 1093/2010, Komisja
może wydać decyzję niezwłocznie po otrzymaniu decyzji Europejskiego Urzędu
Nadzoru Bankowego zgodnie z art. 19 ust. 3 tego rozporządzenia. Komisja, wydając
decyzję, uwzględnia decyzję Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego, chyba że
Europejski Urząd Nadzoru Bankowego w terminie 3 dni roboczych od dnia
zakończenia postępowania pojednawczego nie wyda decyzji. Termin konsultacji,
o których mowa w ust. 1 i 7, oraz termin 5 dni roboczych, o którym mowa w ust. 6 i 9,
uznaje się za termin zakończenia postępowania pojednawczego w rozumieniu tego
rozporządzenia. Sprawy nie kieruje się do Europejskiego Urzędu Nadzoru
Bankowego, jeżeli termin konsultacji, o których mowa w ust. 1 i 7, oraz termin 5 dni roboczych, o którym mowa w ust. 6 i 9, upłynął lub jeżeli wspólna decyzja została podjęta.
14. W przypadku niewydania decyzji przez Europejski Urząd Nadzoru
Bankowego w terminie 3 dni roboczych od dnia zakończenia postępowania
pojednawczego zastosowanie mają indywidualne decyzje wydane zgodnie z ust. 2, 6, 7 lub 9.
15. Komisja niezwłocznie powiadamia Bankowy Fundusz Gwarancyjny
o decyzjach o zastosowaniu środka wczesnej interwencji, o którym mowa w ust. 2 i 6–9.
Art. 110zzc. Przepisy niniejszego oddziału w zakresie grupowych planów
naprawy nie mają zastosowania do grup, w których skład wchodzi bank krajowy,
chyba że dom maklerski jest w takiej grupie unijną instytucją dominującą albo środki,
o których mowa w niniejszym oddziale, mają być zastosowane wobec domu
maklerskiego.
Art. 110zzd. W postępowaniach prowadzonych w sprawach, o których mowa
w art. 110zze i art. 110zzf, Komisja może odstąpić od stosowania art. 10 § 1 ustawy
z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego także
w przypadkach, gdy zastosowanie tego przepisu mogłoby uniemożliwić lub znacznie
utrudnić osiągnięcie celów wczesnej interwencji.
Art. 110zze. 1. Decyzje wydawane przez Komisję na podstawie przepisów
niniejszego oddziału podlegają natychmiastowemu wykonaniu.
2. Uzasadnienie decyzji, o której mowa w ust. 1, może zostać doręczone
w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji.
3. W przypadku gdy uzasadnienie doręczane jest po doręczeniu decyzji, termin
na złożenie wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy biegnie od dnia doręczenia
uzasadnienia decyzji.
Art. 110zzf. Do postępowań przed Komisją, prowadzonych na podstawie
przepisów niniejszego oddziału, nie stosuje się przepisu art. 31 ustawy z dnia
14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.
Art. 110zzg. 1. Doręczanie przez Komisję pism w postępowaniach
administracyjnych prowadzonych na podstawie przepisów niniejszego oddziału może
następować za pomocą środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. z 2019 r. poz. 123 i 730) na adres poczty elektronicznej podany uprzednio Komisji przez dom maklerski. Do tych postępowań przepisu art. 391 ustawy z dnia 14 czerwca
1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego nie stosuje się.
2. Dom maklerski, podejmując działalność, obowiązany jest w terminie 14 dni
przekazać Komisji adres poczty elektronicznej do doręczeń w postępowaniach,
o których mowa w ust. 1 zdanie pierwsze. W tym samym terminie dom maklerski
obowiązany jest zapewnić sobie możliwość identyfikacji pod adresem elektronicznej
skrzynki podawczej w systemie teleinformatycznym Komisji oraz podpisywania
urzędowych poświadczeń odbioru w sposób wskazany w art. 20a ustawy z dnia
17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania
publiczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 700, 730, 848, 1590 i 2294).
3. Dom maklerski, o którym mowa w ust. 1, zawiadamia Komisję o zmianie
adresu poczty elektronicznej, o którym mowa w ust. 1. W razie niedopełnienia tego
obowiązku, doręczenie pisma na wcześniej podany adres poczty elektronicznej ma
skutek prawny. Do postępowań, o których mowa w ust. 1 zdanie pierwsze, przepisu
art. 41 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego
nie stosuje się.
4. W przypadku ustanowienia pełnomocnika przez dom maklerski, o którym
mowa w ust. 1, pełnomocnictwo powinno określać adres poczty elektronicznej do
doręczeń. W przypadku braku wyznaczenia adresu poczty elektronicznej do doręczeń
w pełnomocnictwie doręczenie pisma na adres poczty elektronicznej domu
maklerskiego, który ustanowił pełnomocnika, ma skutek prawny. W przypadku
zmiany adresu poczty elektronicznej określonego w pełnomocnictwie przepis
ust. 3 stosuje się odpowiednio.
5. W przypadku nieodebrania pisma w formie dokumentu elektronicznego
w sposób, o którym mowa w art. 46 § 4 pkt 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. –
Kodeks postępowania administracyjnego, doręczenie uważa się za dokonane po
upływie 2 dni, licząc od dnia wysłania zawiadomienia, o którym mowa w art. 46 § 4
ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.
Art. 110zzh. 1. Jeżeli dom maklerski jest zagrożony upadłością, Komisja
informuje o tym niezwłocznie Bankowy Fundusz Gwarancyjny, wskazując przesłanki
takiej oceny.
2. Dom maklerski jest zagrożony upadłością, jeżeli spełniona jest przynajmniej
jedna przesłanka, o której mowa w art. 101 ust. 3 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r.
o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz
przymusowej restrukturyzacji.
3. Zarząd domu maklerskiego, zarząd komisaryczny albo likwidator
niezwłocznie zawiadamia Komisję o spełnieniu przesłanek, o których mowa w ust. 1.
art. 111.
więcej
prowadzić działalność maklerską po uzyskaniu zezwolenia Komisji.
1a. (uchylony)
2. Wniosek o udzielenie zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej
przez bank zawiera:
1) nazwę jednostki organizacyjnej banku, w ramach której ma być prowadzona
działalność maklerska;
2) informacje określone w art. 1–7 rozporządzenia 2017/1943;
3) oświadczenia członków zarządu, rady nadzorczej, komisji rewizyjnej, o ile jest
ustanowiona, jak również innych osób, które odpowiadają za rozpoczęcie przez
wnioskodawcę działalności maklerskiej lub będą nią kierować, że nie były
uznane prawomocnym orzeczeniem za winne popełnienia przestępstwa
skarbowego, przestępstwa przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu,
obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi,
przestępstw lub wykroczeń określonych w art. 305, art. 307 lub art. 308 ustawy
z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej, przestępstwa
określonego w ustawach, o których mowa w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 21 lipca
2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym, przestępstwa stanowiącego
naruszenie równoważnych przepisów obowiązujących w innych państwach
członkowskich oraz że w okresie 3 lat poprzedzających dzień złożenia wniosku
nie zostały ukarane w trybie administracyjnym przez właściwy organ nadzoru
innego państwa członkowskiego za naruszenie przepisów wdrażających
dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca
2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniającą dyrektywę 2002/87/WE i uchylającą
dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE lub przepisów rozporządzenia 575/2013;
4) w przypadku gdy wniosek dotyczy prowadzenia ASO – informacje, o których
mowa w art. 2 i art. 3 rozporządzenia 2016/824;
5) w przypadku gdy wniosek dotyczy prowadzenia OTF – informacje, o których
mowa w art. 2 i art. 6 rozporządzenia 2016/824, a w przypadku gdy
przedmiotem obrotu na OTF mają być produkty energetyczne sprzedawane
w obrocie hurtowym, które muszą być wykonywane przez dostawę – także
informacje o takich produktach, w zakresie, jaki zgodnie z przepisami
rozporządzenia 2016/824 jest wymagany wobec klas aktywów w rozumieniu
art. 1 pkt 2 tego rozporządzenia;
6) w przypadku gdy wnioskowana działalność będzie obejmować nabywanie lub
zbywanie na rachunek dającego zlecenie instrumentów finansowych na aukcjach
organizowanych przez platformę aukcyjną – informacje wskazujące, w jaki
sposób wnioskodawca zamierza zapewnić zgodność działalności z art. 19 ust. 3
oraz art. 59 ust. 2 i 3 rozporządzenia 1031/2010.
2a. Do wniosku o udzielenie zezwolenia na prowadzenie działalności
maklerskiej przez bank dołącza się:
1) procedury oraz opis rozwiązań i systemów, o których mowa
w art. 16 ust. 2 rozporządzenia 596/2014;
2) procedury oraz opis rozwiązań i systemów, o których mowa
w art. 16 ust. 1 rozporządzenia 596/2014 – w przypadku gdy wnioskodawca
zamierza prowadzić ASO lub OTF;
3) regulamin ochrony przepływu informacji poufnych oraz stanowiących tajemnicę
zawodową.
3. (uchylony)
4. (uchylony)
5. Warunkiem uzyskania zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej
przez bank jest organizacyjne wyodrębnienie tej działalności od pozostałej
działalności banku (wydzielenie organizacyjne), z zastrzeżeniem art. 113.
5a. (uchylony)
6. Liczba członków władz jednostki organizacyjnej, o której mowa
w ust. 2 pkt 1, powinna zapewniać skuteczne, prawidłowe oraz ostrożne zarządzanie
tą jednostką, w szczególności uwzględniać zakres, skalę i złożoność prowadzonej
działalności, przy czym w skład władz tej jednostki powinny wchodzić co najmniej
dwie osoby.
6a. W skład władz jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 2 pkt 1, mogą
wchodzić wyłącznie osoby posiadające nieposzlakowaną opinię w związku ze
sprawowanymi funkcjami, wiedzę, kompetencje i doświadczenie niezbędne do
skutecznego, prawidłowego oraz ostrożnego zarządzania tą jednostką, z
uwzględnieniem zakresu, skali i złożoności prowadzonej działalności. Bank
prowadzący działalność maklerską zapewnia utrzymywanie i doskonalenie przez
członków władz jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 2 pkt 1, wiedzy
i kompetencji niezbędnych do należytego wykonywania powierzonych obowiązków.
6b. Członkami zarządu ani rady nadzorczej banku prowadzącego działalność
maklerską, ani komisji rewizyjnej takiego banku, o ile jest ona ustanowiona, nie mogą
być osoby uznane prawomocnym orzeczeniem za winne popełnienia przestępstwa
skarbowego, przestępstwa przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi
gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, przestępstw lub
wykroczeń określonych w art. 305, art. 307 lub art. 308 ustawy z dnia 30 czerwca
2000 r. – Prawo własności przemysłowej lub przestępstwa określonego w ustawach,
o których mowa w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem
finansowym, oraz przestępstwa stanowiącego naruszenie równoważnych przepisów
obowiązujących w innych państwach członkowskich.
6c. Przepis ust. 6b stosuje się także do innych, niż określone w ust. 6b osób
odpowiadających za wykonywanie przez bank działalności maklerskiej lub
kierujących taką działalnością.
6d. Oświadczenia, o których mowa w ust. 2 pkt 3, składa się pod rygorem
odpowiedzialności karnej. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia
w nim klauzuli o następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za
złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.
6e. W przypadku banku prowadzącego działalność maklerską czynności
zarządzania ryzykiem, o których mowa w art. 23 rozporządzenia 2017/565, związane z działalnością maklerską prowadzoną przez bank oraz działalnością maklerską powierzoną przez bank na podstawie umowy wykonywane są w ramach systemu
zarządzania ryzykiem banku.
7. (uchylony)
8. Bank prowadzący działalność maklerską obowiązany jest posiadać centralę na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
9. Za centralę, o której mowa w ust. 8, uważa się jednostkę organizacyjną banku,
w której jest prowadzona działalność maklerska i w której w sposób stały wykonują
działalność osoby kierujące działalnością maklerską.
10. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określa, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe zasady wydzielenia organizacyjnego działalności
maklerskiej banku, uwzględniając konieczność zapewnienia zachowania poufności
danych w wydzielonej jednostce organizacyjnej banku przy jednoczesnym
zagwarantowaniu bezpiecznego i sprawnego prowadzenia działalności maklerskiej.
art. 112.
więcej
art. 113.
więcej
przez bank w ramach prowadzonej działalności maklerskiej lub umożliwiające
realizację tych umów, w szczególności polegające na doradzaniu klientowi lub
potencjalnemu klientowi w zakresie prowadzonej przez dany bank działalności
maklerskiej, przyjmowaniu zleceń, o których mowa w art. 69 ust. 2 pkt 1, oraz
odbieraniu innych oświadczeń woli dla banku w ramach prowadzonej działalności
maklerskiej, mogą być wykonywane poza wyodrębnioną jednostką banku, w której
jest prowadzona działalność maklerska.
2. Podstawą wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, poza jednostką
banku, w której prowadzona jest działalność maklerska, są regulacje wewnętrzne
banku określające w szczególności szczegółowy zakres tych czynności oraz sposób
ich wykonywania. Nie później niż w terminie miesiąca przed rozpoczęciem
wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, poza jednostką organizacyjną,
w której prowadzona jest działalność maklerska, bank jest obowiązany przedstawić
Komisji regulacje wewnętrzne, z których wynika przyjęty sposób postępowania.
3. W przypadku gdy przyjęty przez bank sposób postępowania mógłby
doprowadzić do naruszenia bezpieczeństwa obrotu lub interesów klientów banku, Komisja może w terminie miesiąca od dnia dokonania zawiadomienia zgłosić sprzeciw wobec jego wdrożenia.
4. W stosunku do jednostek banku wykonujących czynności, o których mowa
w ust. 1, Komisji przysługują przewidziane w ustawie o nadzorze uprawnienia
kontrolne, w zakresie dotyczącym tych czynności oraz sporządzanych w związku
z tymi czynnościami dokumentów.
art. 114.
więcej
odpowiednio przepisy art. 25e, art. 104 i art. 104a.
2. Do sprawozdania finansowego banku, w części dotyczącej wyłącznie
działalności maklerskiej, stosuje się odpowiednio art. 100 ust. 3 i 4.
3. Bank prowadzący działalność maklerską nie może zamieszczać w firmie
(nazwie) wyrazów „dom maklerski” ani używać takiego oznaczenia w obrocie
handlowym.
art. 115.
więcej
i mająca siedzibę na terytorium państwa innego niż państwo członkowskie może
prowadzić na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność maklerską wyłącznie
w formie oddziału. Prowadzenie takiej działalności wymaga zezwolenia Komisji.
2. Za oddział uważa się wyodrębnioną w strukturach zagranicznej osoby
prawnej, o której mowa w ust. 1, jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości
prawnej, która prowadzi działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej. Za jeden oddział uważa się wszystkie jednostki organizacyjne danej
zagranicznej osoby prawnej, o której mowa w ust. 1, zlokalizowane na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach których jest prowadzona działalność maklerska.
3. Wniosek o udzielenie zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej
przez zagraniczną osobę prawną zawiera:
1) nazwę organu sprawującego nadzór nad zagraniczną osobą prawną;
2) informacje dotyczące wnioskodawcy, określone w art. 1 rozporządzenia
2017/1943;
3) informacje o wysokości kapitału założycielskiego pozostającego do dyspozycji
oddziału, określone w art. 2 rozporządzenia 2017/1943;
4) informacje dotyczące akcjonariuszy lub wspólników wnioskodawcy, określone
w art. 3 rozporządzenia 2017/1943;
5) informacje dotyczące organu zarządzającego wnioskodawcy oraz osób
kierujących oddziałem, określone w art. 4 rozporządzenia 2017/1943;
6) informacje dotyczące organizacji oddziału, określone w art. 6 rozporządzenia
2017/1943;
7) oświadczenia osób kierujących oddziałem, że nie były uznane prawomocnym
orzeczeniem za winne popełnienia przestępstwa skarbowego, przestępstwa
przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi gospodarczemu,
obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, przestępstw lub wykroczeń
określonych w art. 305, art. 307 lub art. 308 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. –
Prawo własności przemysłowej ani przestępstwa określonego w ustawach,
o których mowa w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad
rynkiem finansowym.
4. Udzielenie zagranicznej osobie prawnej, o której mowa w ust. 1, zezwolenia
na prowadzenie działalności maklerskiej następuje pod warunkiem:
1) istnienia rozwiązań zapewniających Komisji uzyskiwanie informacji
niezbędnych z punktu widzenia sprawowanego przez Komisję nadzoru nad
prowadzoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalnością maklerską,
w tym w szczególności istnienia porozumienia, o którym mowa w art. 20 ust. 2
ustawy o nadzorze, z organem nadzoru, który udzielił tej osobie prawnej
zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej w państwie jej siedziby;
1a) podlegania przez zagraniczną osobę prawną w państwie jej siedziby nadzorowi
w zakresie usług określonych w art. 69 ust. 2 i 4, które zagraniczna osoba
prawna zamierza świadczyć na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) podlegania przez zagraniczną osobę prawną w państwie jej siedziby wymogom
w zakresie adekwatności kapitałowej równoważnym z wymogami określonymi
w przepisach oddziału 2a i rozporządzenia 575/2013;
3) wydzielenia przez tę osobę funduszu na prowadzenie działalności maklerskiej na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w wysokości nie mniejszej niż określona
w przepisach dotyczących kapitału założycielskiego domu maklerskiego;
4) uwzględnienia przez organ nadzoru, który udzielił tej zagranicznej osobie
prawnej zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej w państwie jej
siedziby, przy wydawaniu zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej,
zaleceń Grupy Specjalnej do Spraw Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF)
w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu;
5) związania Rzeczypospolitej Polskiej umową zawartą z państwem, na którego
terytorium ma siedzibę zagraniczna osoba prawna, zapewniającą stosowanie się
tego państwa do standardów określonych w art. 26 Modelowej konwencji OECD
w sprawie podatku od dochodów i majątku oraz zapewniającą skuteczną
wymianę informacji w sprawach podatkowych lub związania tego państwa
wielostronnym porozumieniem w sprawie podatków zapewniającym stosowanie
się tego państwa do takich standardów oraz skuteczną wymianę takich
informacji;
6) uczestniczenia przez zagraniczną osobę prawną w systemie rekompensat dla
inwestorów.
5. W skład władz oddziału powinny wchodzić osoby posiadające
nieposzlakowaną opinię w związku ze sprawowanymi funkcjami, wiedzę,
kompetencje i doświadczenie niezbędne do skutecznego, prawidłowego oraz
ostrożnego zarządzania oddziałem, w tym zarządzania ryzykiem, z uwzględnieniem
zakresu, skali i złożoności prowadzonej działalności. Zagraniczna osoba prawna
zapewnia utrzymywanie i doskonalenie przez członków władz oddziału wiedzy
i kompetencji niezbędnych do należytego wykonywania powierzonych obowiązków.
5a. Do zagranicznej osoby prawnej, o której mowa w ust. 1, stosuje się
odpowiednio przepisy art. 25e.
6. Do wykonywania nadzoru nad zagraniczną osobą prawną, o której mowa
w ust. 1, prowadzącą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność maklerską
w formie oddziału stosuje się odpowiednio przepisy art. 100 ust. 1 i 3 w przypadku,
gdy z odrębnych przepisów wynika obowiązek sporządzania przez oddział tej
zagranicznej osoby prawnej sprawozdań finansowych.
7. Przepisów ust. 1–6 nie stosuje się do podmiotu wpisanego do rejestru,
o którym mowa w art. 48 rozporządzenia 600/2014, jeżeli zamierza on świadczyć
usługi maklerskie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyłącznie na rzecz
uprawnionych kontrahentów oraz klientów profesjonalnych, o których mowa w art. 3 pkt 39b lit. a–m. Podmiot wpisany do rejestru może również prowadzić działalność w zakresie, o którym mowa w art. 31 ust. 3b lub art. 78 ust. 1bb.
8. Oświadczenia, o których mowa w ust. 3 pkt 7, składa się pod rygorem
odpowiedzialności karnej. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia
w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za
złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.
Art. 115a. 1. Nie stanowi działalności maklerskiej wymagającej uzyskania
zezwolenia na jej prowadzenie świadczenie przez podmiot, mający miejsce
zamieszkania lub siedzibę na terytorium państwa innego niż Rzeczpospolita Polska,
usługi na rzecz klienta mającego siedzibę, miejsce zamieszkania lub przebywającego
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli do rozpoczęcia świadczenia tej usługi
doprowadził ze swojej wyłącznej inicjatywy ten klient.
2. Wyłączenie, o którym mowa w ust. 1, nie obejmuje proponowania klientowi
przez podmiot, o którym mowa w ust. 1, usługi dotyczącej instrumentów finansowych
innego rodzaju niż będące przedmiotem usług świadczonych zgodnie z ust. 1 lub
proponowania mu innych usług niż świadczone zgodnie z ust. 1.
3. Za usługę świadczoną z wyłącznej inicjatywy klienta, o której mowa w ust. 1,
nie uznaje się usługi świadczonej w przypadku, gdy inicjatywa klienta jest
następstwem działań reklamowych lub promocyjnych podejmowanych przez podmiot
niemający miejsca zamieszkania lub siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
w stosunku do potencjalnych klientów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 115b. Komisja odmawia udzielenia zezwolenia zagranicznej osobie
prawnej, o której mowa w art. 115 ust. 1, w przypadku gdy:
1) wniosek lub załączone do niego dokumenty nie są zgodne pod względem treści
z przepisami prawa lub ze stanem faktycznym;
2) warunki określone w art. 115 ust. 4 nie są spełnione;
3) osoby wchodzące w skład władz oddziału nie spełniają warunków określonych
w art. 115 ust. 5;
4) z analizy wniosku i załączonych do niego dokumentów wynika, że
wnioskodawca nie zapewni prowadzenia działalności w sposób zgodny z ustawą,
przepisami wykonawczymi wydanymi na jej podstawie lub nie zapewni jej prowadzenia w sposób niezagrażający bezpieczeństwu obrotu instrumentami finansowymi lub należycie zabezpieczający interesy klientów;
5) podmioty posiadające bezpośrednio lub pośrednio przez podmioty zależne akcje
albo udziały wnioskodawcy reprezentujące łącznie co najmniej 10% ogólnej
liczby głosów lub 10% kapitału zakładowego nie zapewniają właściwego
prowadzenia przez wnioskodawcę działalności maklerskiej.
art. 116.
więcej
o której mowa w art. 115 ust. 1, może otworzyć przedstawicielstwo na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Za przedstawicielstwo uważa się wyodrębnioną w strukturach tej firmy lub
osoby jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która prowadzi
działalność wyłącznie w zakresie reklamy i promocji zagranicznej firmy
inwestycyjnej lub zagranicznej osoby prawnej, o której mowa w art. 115 ust. 1, na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. O otwarciu przedstawicielstwa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
zagraniczna firma inwestycyjna lub zagraniczna osoba prawna, o której mowa
w art. 115 ust. 1, niezwłocznie informuje Komisję.
art. 117.
więcej
mowa w art. 69 ust. 1, wykonywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej czynności
stanowiące, zgodnie z art. 69 ust. 2 i 4, działalność maklerską, jeżeli dana czynność
jest objęta zezwoleniem udzielonym tej firmie inwestycyjnej przez właściwy organ
nadzoru innego państwa członkowskiego w państwie jej siedziby. Działalność
maklerska może być prowadzona przez utworzenie na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej oddziału lub bez otwierania oddziału, w tym za pośrednictwem agenta
przebywającego w innym państwie członkowskim lub na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
1a. Za oddział, o którym mowa w ust. 1, uważa się wyodrębnioną w strukturach
zagranicznej firmy inwestycyjnej jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości
prawnej, która prowadzi działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej. Za jeden oddział uważa się wszystkie jednostki organizacyjne danej
zagranicznej firmy inwestycyjnej zlokalizowane na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, w ramach których jest prowadzona działalność maklerska.
2. (uchylony)
3. Warunkiem rozpoczęcia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej prowadzenia
przez zagraniczną firmę inwestycyjną działalności maklerskiej w zakresie określonym
w ust. 1 jest przekazanie Komisji przez właściwy organ nadzoru innego państwa
członkowskiego, który udzielił tej firmie inwestycyjnej zezwolenia na prowadzenie
działalności maklerskiej, odpowiednich informacji dotyczących tej działalności.
Komisja informuje zagraniczną firmę inwestycyjną o warunkach prowadzenia
działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3a. (uchylony)
3b. Działalność maklerska, która ma być prowadzona na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej:
1) bez otwierania oddziału, w tym za pośrednictwem agenta, który ma przebywać
na terytorium innego państwa członkowskiego – może zostać podjęta po
otrzymaniu przez Komisję od właściwego organu nadzoru innego państwa
członkowskiego odpowiednich informacji dotyczących tej działalności;
2) w formie oddziału, lub bez otwierania oddziału, ale za pośrednictwem agenta,
który ma przebywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – może zostać
podjęta z chwilą poinformowania tej zagranicznej firmy inwestycyjnej przez
Komisję o warunkach prowadzenia działalności maklerskiej na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej albo z upływem 2 miesięcy od dnia otrzymania przez
Komisję od właściwego organu nadzoru innego państwa członkowskiego
odpowiednich informacji dotyczących tej działalności – w przypadku gdyby
przed upływem tego terminu zagraniczna firma inwestycyjna nie otrzymała od
Komisji informacji o warunkach prowadzenia działalności maklerskiej na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
4. (uchylony)
5. Przez warunki prowadzenia działalności maklerskiej na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, o których mowa w ust. 3, rozumie się w szczególności
zasady określone w przepisach ustawy, przepisach wykonawczych wydanych na jej
podstawie oraz bezpośrednio stosowanych przepisach prawa Unii Europejskiej,
mające zastosowanie do działalności wykonywanej w sposób określony odpowiednio
w ust. 3b pkt 1 lub 2.
5a. Komisja może przekazać do publicznej wiadomości, a w przypadku
działalności prowadzonej przez zagraniczną firmę inwestycyjną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej za pośrednictwem agenta, który przebywa na terytorium innego państwa członkowskiego – przekazuje do publicznej wiadomości informacje
o agentach tej zagranicznej firmy inwestycyjnej, za pośrednictwem których prowadzi
ona działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
5b. Jeżeli zagraniczna firma inwestycyjna prowadzi działalność maklerską na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w formie oddziału, jej agenci przebywający na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, za pośrednictwem których wykonuje ona
działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wchodzą w skład
struktury oddziału tej firmy inwestycyjnej. Jeżeli zagraniczna firma inwestycyjna
prowadzi działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez
otwierania oddziału, ale za pośrednictwem agenta, który przebywa na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, do tego agenta, w zakresie tej działalności, stosuje się
przepisy dotyczące oddziałów.
6. Do tworzenia i działalności oddziałów zagranicznych firm inwestycyjnych nie
stosuje się przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa
przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyjątkiem art. 17 tej ustawy.
7. Przepisów ust. 1, 1a, 3, 3b i 5–6 nie stosuje się do czynności wykonywanych
na podstawie umowy z Narodowym Bankiem Polskim, Skarbem Państwa lub organem
państwowym wykonującym czynności związane z polityką pieniężną państwa,
kształtowaniem kursu wymiany walut, polityką zarządzania długiem publicznym oraz
polityką zarządzania wolnymi środkami Skarbu Państwa.
Art. 117a. 1. Zagraniczna firma inwestycyjna prowadząca w innym państwie
członkowskim ASO lub OTF może bez zezwolenia Komisji instalować na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej systemy teleinformatyczne i urządzenia techniczne
umożliwiające dostęp do prowadzonych przez tę firmę ASO lub OTF podmiotom
prowadzącym działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Warunkiem podjęcia czynności, o których mowa w ust. 1, jest
poinformowanie o tym Komisji przez właściwy organ nadzoru innego państwa
członkowskiego, który udzielił zagranicznej firmie inwestycyjnej zezwolenia na
prowadzenie ASO lub OTF.
3. Komisja może zwrócić się do organu nadzoru, o którym mowa w ust. 2,
o wskazanie uczestników ASO lub OTF, o których mowa w ust. 1.
4. W przypadkach gdy, zgodnie z art. 90 ust. 2 rozporządzenia 2017/565,
działalność podmiotu, o którym mowa w ust. 1, uzyska znaczną wagę dla
funkcjonowania rynku papierów wartościowych na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej oraz dla ochrony inwestorów, Komisja podejmuje współpracę z właściwym
organem nadzoru innego państwa członkowskiego, który udzielił temu podmiotowi
zezwolenia na prowadzenie rynku regulowanego.
art. 118.
więcej
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w formie oddziału lub bez otwierania oddziału,
ale za pośrednictwem agenta, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
podlega w innym państwie członkowskim nadzorowi właściwego organu, który
udzielił jej zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej, z zastrzeżeniem że
nadzór nad przestrzeganiem zasad świadczenia usług maklerskich, określonych
w przepisach prawa polskiego lub w bezpośrednio stosowanych przepisach prawa
Unii Europejskiej stosowanych do działalności tej firmy na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, sprawuje Komisja.
art. 119.
więcej
Rzeczypospolitej Polskiej może prowadzić rachunki papierów wartościowych,
rachunki derywatów i rachunki zbiorcze (działalność powiernicza).
2. Prowadzenie przez bank rachunków papierów wartościowych, rachunków
derywatów i rachunków zbiorczych na terytorium innego państwa członkowskiego
wymaga zezwolenia, o którym mowa w ust. 1.
3. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, może być udzielone również
w przypadku, gdy bank otrzymał już zezwolenie na prowadzenie działalności
maklerskiej. W takim przypadku prowadzenie rachunków papierów wartościowych,
rachunków derywatów i rachunków zbiorczych odbywa się poza jednostką
organizacyjną banku prowadzącą działalność maklerską.
4. Wniosek o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) dane osobowe o członkach zarządu i rady nadzorczej banku, jak również innych
osobach, które odpowiadają za rozpoczęcie działalności objętej wnioskiem lub
będą nią kierować, ich kwalifikacje zawodowe oraz dotychczasowy przebieg
pracy zawodowej;
2) w przypadku banku będącego spółką akcyjną – wskazanie akcjonariuszy
posiadających co najmniej 10% ogólnej liczby głosów lub co najmniej 10%
kapitału zakładowego;
3) informację o podmiotach dominujących i zależnych wobec wnioskodawcy;
4) informację o wysokości funduszy własnych;
5) informację o posiadanych urządzeniach telekomunikacyjnych i warunkach
lokalowych niezbędnych do prowadzenia rachunków papierów wartościowych,
rachunków derywatów i rachunków zbiorczych;
6) informację o planowanej organizacji prowadzenia rachunków papierów
wartościowych, rachunków derywatów i rachunków zbiorczych;
7) oświadczenia osób, które będą kierować działalnością objętą wnioskiem, o
nieuznaniu prawomocnym orzeczeniem za winne popełnienia przestępstwa
skarbowego, przestępstwa przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu,
obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi,
przestępstw lub wykroczeń określonych w art. 305, art. 307 lub art. 308 ustawy
z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej, przestępstwa
określonego w ustawach, o których mowa w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 21 lipca
2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym, oraz że w okresie 3 lat
poprzedzających dzień złożenia wniosku nie zostały ukarane w trybie
administracyjnym przez właściwy organ nadzoru za naruszenie przepisów
wdrażających dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia
26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych
do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i
firmami inwestycyjnymi, zmieniającą dyrektywę 2002/87/WE i uchylającą
dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE lub przepisów rozporządzenia
575/2013.
5. Do wniosku załącza się:
1) statut banku i zaświadczenie albo oświadczenie o wpisie do właściwego rejestru;
2) regulamin prowadzenia rachunków papierów wartościowych, regulamin
prowadzenia rachunków derywatów oraz regulamin prowadzenia rachunków
zbiorczych;
3) regulamin ochrony przepływu informacji poufnych;
4) ostatnie roczne sprawozdanie finansowe wraz ze sprawozdaniem z tego badania;
5) opis systemu kontroli wewnętrznej i regulamin nadzoru zgodności działalności
z prawem;
6) kopię umowy z Krajowym Depozytem o uczestnictwo w systemie rekompensat
zawartej pod warunkiem uzyskania zezwolenia na prowadzenie działalności
powierniczej.
5a. Oświadczenia, o których mowa w ust. 4 pkt 7 oraz w ust. 5 pkt 1, składa się
pod rygorem odpowiedzialności karnej. Składający oświadczenie jest obowiązany do
zawarcia w nim klauzuli o następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności
karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu
o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.
6. Działalnością banku polegającą na prowadzeniu rachunków papierów
wartościowych, rachunków derywatów i rachunków zbiorczych powinny kierować co
najmniej dwie osoby posiadające wykształcenie wyższe, co najmniej trzyletni staż
pracy w instytucjach rynku finansowego oraz dobrą opinię w związku ze
sprawowanymi funkcjami.
7. Kapitał założycielski banku powierniczego nie może być niższy niż wskazany
w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe.
8. Bank powierniczy obowiązany jest posiadać centralę na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
9. Za centralę banku powierniczego uważa się jednostkę organizacyjną banku, w
której w sposób stały wykonują działalność osoby kierujące działalnością banku
polegającą na prowadzeniu rachunków papierów wartościowych, rachunków
derywatów i rachunków zbiorczych.
10. (uchylony)
art. 120.
więcej
i siedzibę banku oraz termin rozpoczęcia działalności objętej zezwoleniem, nie
dłuższy niż 12 miesięcy od dnia, w którym decyzja o udzieleniu zezwolenia stała się
ostateczna.
art. 121.
więcej
jest prowadzenie rachunku papierów wartościowych, zastrzec, że rozliczenie na
rachunku klienta transakcji zawartej na podstawie zlecenia klienta nastąpi po
dostarczeniu bankowi przez klienta potwierdzenia tej transakcji.
2. Papiery wartościowe nabyte w wyniku transakcji, o której mowa w ust. 1,
zostają zapisane na rachunku papierów wartościowych:
1) firmy inwestycyjnej, zagranicznej firmy inwestycyjnej nieprowadzącej
działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
zagranicznej osoby prawnej nieprowadzącej działalności maklerskiej na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o której mowa w art. 31 ust. 1 pkt 2a,
wykonujących bezpośrednio zlecenie na rynku regulowanym – w przypadku gdy
zlecenie, o którym mowa w ust. 1, jest składane bezpośrednio w tej firmie
inwestycyjnej, zagranicznej firmie inwestycyjnej nieprowadzącej działalności
maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zagranicznej osobie
prawnej nieprowadzącej działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, o której mowa w art. 31 ust. 1 pkt 2a, albo
2) firmy inwestycyjnej, zagranicznej firmy inwestycyjnej nieprowadzącej
działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zagranicznej
osoby prawnej nieprowadzącej działalności maklerskiej na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, o której mowa w art. 31 ust. 1 pkt 2a lub
art. 115 ust. 1 – w przypadku gdy podmiot ten pośredniczy w przekazywaniu
zlecenia klienta do podmiotów wymienionych w pkt 1
– prowadzonym w celu ewidencjonowania papierów wartościowych nabywanych lub
zbywanych na rzecz klientów, o których mowa w ust. 1.
3. Przeniesienie papierów wartościowych będących przedmiotem transakcji,
o której mowa w ust. 1, pomiędzy rachunkiem papierów wartościowych podmiotu,
o którym mowa w ust. 2, a rachunkiem papierów wartościowych klienta następuje po
dostarczeniu zgodnych potwierdzeń tej transakcji przez klienta i ten podmiot
przekazanych odpowiednio do banków prowadzących ich rachunki papierów
wartościowych.
4. Papiery wartościowe zbyte w wyniku transakcji, o której mowa w ust. 1,
pozostają zapisane na rachunku papierów wartościowych klienta do chwili wskazanej
w dostarczonym przez niego potwierdzeniu transakcji.
5. W przypadku niedostarczenia zgodnych potwierdzeń transakcji, o której
mowa w ust. 1, do dnia, w którym powinno nastąpić jej rozliczenie w depozycie
papierów wartościowych, podmiot, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, odpowiada wobec
podmiotu, który na rachunek klienta zawarł transakcję na rynku regulowanym, za
zapłatę ceny oraz dostarczenie papierów wartościowych do rozliczenia. W przypadku
gdy klient przekazuje zlecenie bezpośrednio podmiotowi, o którym mowa w ust. 2
pkt 1, podmiot ten odpowiada za rozliczenie zawartej transakcji.
6. Przepisy ust. 1–5 nie mają zastosowania w przypadku, gdy przed rozliczeniem
transakcji, o której mowa w ust. 1, w depozycie papierów wartościowych nastąpiło
wygaśnięcie lub ustanie stosunku prawnego będącego podstawą świadczenia usług
przez podmiot, o którym mowa w ust. 2, na rzecz klienta lub utrata przez ten podmiot
uprawnień do prowadzenia działalności maklerskiej.
7. Przenoszenie papierów wartościowych w wyniku transakcji, o której mowa
w ust. 1, oraz pożytków z tych papierów wartościowych pomiędzy rachunkami
papierów wartościowych klienta banku powierniczego i podmiotu określonego
w ust. 2 oraz pomiędzy rachunkami podmiotów, o których mowa w ust. 2, uważa się
za dokonywane na rynku regulowanym.
8. Nabycie papierów wartościowych w wyniku transakcji, o której mowa
w ust. 1, przez podmiot, o którym mowa w ust. 2, powoduje powstanie po stronie tego
podmiotu obowiązków określonych w przepisach rozdziału 4 ustawy o ofercie
publicznej wyłącznie w przypadku, gdy papiery te pozostają zapisane na jego
rachunku papierów wartościowych, o którym mowa w ust. 2, w dniu następującym po
dniu rozliczenia tej transakcji w depozycie papierów wartościowych.
9. Przepisy ust. 2–8 stosuje się odpowiednio do niebędących papierami
wartościowymi instrumentów finansowych dopuszczonych do obrotu na rynku
regulowanym, z wyłączeniem instrumentów pochodnych.
10. Przepisy ust. 1–9 stosuje się odpowiednio do klienta firmy inwestycyjnej
prowadzącej na jego rzecz rachunek papierów wartościowych oraz do firmy
inwestycyjnej.
Art. 121a. Przepis art. 121 stosuje się odpowiednio w przypadku zamieszczenia
w umowie o prowadzenie rachunku zbiorczego zawartej z bankiem powierniczym lub
z firmą inwestycyjną zastrzeżenia, że rozliczenie na rachunku zbiorczym transakcji,
zawartej na podstawie zlecenia posiadacza rachunku zbiorczego, nastąpi po dostarczeniu, odpowiednio, bankowi powierniczemu lub firmie inwestycyjnej potwierdzenia tej transakcji.
art. 122.
więcej
uprawnione do reprezentowania banku powierniczego lub wchodzące w skład jego
statutowych organów albo zatrudnione w banku powierniczym są obowiązane do
niezwłocznego sporządzenia i przekazania, na koszt tego banku powierniczego, kopii
dokumentów i innych nośników informacji oraz do udzielenia pisemnych lub ustnych
wyjaśnień dotyczących prowadzonej działalności powierniczej, w zakresie nadzoru
sprawowanego przez Komisję nad zgodnością prowadzonej działalności z zasadami
prowadzenia rachunków papierów wartościowych, rachunków derywatów lub
rachunków zbiorczych.
2. Na żądanie Komisji lub jej upoważnionego przedstawiciela bank powierniczy
jest zobowiązany również do niezwłocznego przekazywania informacji dotyczących
rejestrowanych na prowadzonych przez ten bank rachunkach bankowych środków
pieniężnych stanowiących zabezpieczenia pożyczek instrumentów finansowych oraz
środków pieniężnych stanowiących depozyt zabezpieczający w przypadku
dokonywania transakcji instrumentami finansowymi, jeżeli z konstrukcji tego
instrumentu wynika obowiązek posiadania depozytu zabezpieczającego.
3. W stosunku do oddziału banku powierniczego znajdującego się na terytorium
innego państwa członkowskiego, Komisji przysługują w zakresie sprawowania
nadzoru nad prowadzoną działalnością powierniczą uprawnienia określone w ust. 1.
Wykonanie uprawnień następuje po uprzednim pisemnym poinformowaniu
właściwego organu nadzoru w państwie, na którego terytorium znajduje się oddział
banku powierniczego.
art. 123.
więcej
powierniczego oraz do wykonywania nadzoru nad takim bankiem stosuje się
odpowiednio przepisy art. 83a ust. 4 i 4a, art. 85, art. 86, art. 89, art. 90, art. 92
i art. 104.
art. 124.
więcej
mogą, na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej pod rygorem nieważności, zrzeszać się w klubach inwestora. W jednym klubie inwestora może być zrzeszonych nie mniej niż 3 i nie więcej niż 20 osób.
2. W umowie, o której mowa w ust. 1, członkowie klubu inwestora zobowiązują się do:
1) wspólnego działania w celu zdobywania wiedzy o zasadach inwestowania
w obrocie zorganizowanym, w szczególności przez wspólne inwestowanie
w zdematerializowane papiery wartościowe lub inne instrumenty finansowe
dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym;
2) nieuczestniczenia w innych klubach inwestora;
3) niezaciągania w związku z działalnością klubu inwestora zobowiązań o łącznej
wartości przewyższającej wartość aktywów zgromadzonych na prowadzonych
dla klubu inwestora rachunkach papierów wartościowych, rachunkach
derywatów i rachunkach pieniężnych służących do ich obsługi.
3. Każdemu członkowi klubu inwestora przysługuje prawo wniesienia w ciągu
roku kalendarzowego na rachunki pieniężne służące do obsługi prowadzonych dla
tego klubu rachunków papierów wartościowych lub rachunków derywatów środków
pieniężnych w łącznej wysokości nie wyższej niż 20 000 zł.
4. Klub inwestora ani jego członkowie nie są przedsiębiorcami.
5. W zakresie nieuregulowanym w ust. 1–4 do umowy, o której mowa w ust. 1,
stosuje się przepisy art. 860–864, art. 865 § 1 i art. 866–875 ustawy z dnia 23 kwietnia
1964 r. – Kodeks cywilny.
art. 125.
więcej
zwanego dalej „maklerem”, lub doradcy inwestycyjnego, zwanego dalej „doradcą”,
rozumie się wykonywanie funkcji w organach zarządzających lub nadzorczych firmy
inwestycyjnej bądź wykonywanie lub nadzorowanie wykonywania:
1) czynności stanowiących działalność maklerską,
2) związanych z rynkiem finansowym czynności niestanowiących działalności
maklerskiej,
3) innych czynności związanych z obsługą klientów lub dostępem do rachunków
prowadzonych dla klientów
– w ramach pozostawania tej osoby w stosunku pracy, zlecenia lub w innym stosunku
prawnym o podobnym charakterze z firmą inwestycyjną.
1a. Przez wykonywanie zawodu maklera lub doradcy rozumie się również
prowadzenie spraw spółki przez komplementariusza lub wspólnika w spółce osobowej
będącej domem maklerskim.
2. Przez wykonywanie zawodu maklera lub doradcy rozumie się również:
1) pozostawanie maklera lub doradcy w stosunku pracy, zlecenia lub w innym
stosunku prawnym o podobnym charakterze z bankiem powierniczym przy
wykonywaniu lub nadzorowaniu wykonywania czynności prowadzenia
rachunków papierów wartościowych, rachunków derywatów lub rachunków
zbiorczych;
2) pozostawanie maklera lub doradcy w stosunku pracy, zlecenia lub w innym
stosunku prawnym o podobnym charakterze z podmiotem, który jest obowiązany
do zatrudniania maklerów lub doradców na podstawie odrębnych przepisów
prawa przy wykonywaniu lub nadzorowaniu wykonywania czynności
określonych w tych przepisach;
3) wykonywanie przez maklera lub doradcę czynności, o których mowa
w art. 79 ust. 2 lub 2c.
4) (uchylony)
art. 126.
więcej
z przepisami prawa i zasadami uczciwego obrotu oraz mieć na względzie słuszne
interesy klientów.
2. Tytuły zawodowe „makler papierów wartościowych” i „doradca
inwestycyjny” podlegają ochronie prawnej.
3. Prawo wykonywania zawodu maklera lub doradcy przysługuje osobom, które
są wpisane odpowiednio na listę maklerów lub na listę doradców, o ile prawo to nie
zostało zawieszone zgodnie z przepisem art. 130 ust. 1.
art. 127.
więcej
fizyczna:
1) która posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
2) która korzysta z pełni praw publicznych;
3) która nie była uznana prawomocnym orzeczeniem za winną popełnienia
przestępstwa skarbowego, przestępstwa przeciwko wiarygodności dokumentów,
mieniu, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, przestępstw lub wykroczeń określonych w art. 305, art. 307 lub
art. 308 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej,
przestępstw określonych w ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełdach
towarowych, ustawie o funduszach inwestycyjnych, ustawie o ofercie publicznej
lub przestępstw określonych w niniejszej ustawie;
4) która złożyła, z zastrzeżeniem art. 129 ust. 1b, 2 i 3, egzamin z wynikiem
pozytywnym odpowiednio przed komisją egzaminacyjną dla maklerów albo
przed komisją egzaminacyjną dla doradców.
2. W przypadku osoby nieposiadającej polskiego obywatelstwa do stwierdzenia
pełni praw publicznych właściwe są przepisy prawa państwa, którego obywatelstwo
posiada dana osoba.
art. 128.
więcej
przygotowania kandydatów z następujących dziedzin:
1) prawo cywilne;
2) prawo gospodarcze;
3) prawo podatkowe i dewizowe;
4) prawo papierów wartościowych, instrumenty finansowe oraz obrót takimi
instrumentami;
5) działalność maklerska oraz działalność powiernicza;
6) system depozytowo-rozliczeniowy w zakresie obrotu instrumentami
finansowymi;
7) rynek finansowy;
8) tworzenie i funkcjonowanie funduszy inwestycyjnych;
9) komercjalizacja i prywatyzacja przedsiębiorstw;
10) zasady rachunkowości;
11) rynek towarów giełdowych;
12) matematyka finansowa;
13) analiza finansowa;
14) strategie inwestycyjne;
15) etyka zawodowa.
2. Egzamin dla doradców jest dodatkowo sprawdzianem teoretycznego
przygotowania kandydatów z następujących dziedzin: ekonomia, statystyka, finanse
publiczne, finanse przedsiębiorstw oraz zarządzanie portfelami, w skład których
wchodzi jeden lub większa liczba instrumentów finansowych.
3. Sprawdzian umiejętności, o którym mowa w art. 129 ust. 3, jest sprawdzianem
teoretycznego przygotowania kandydatów z następujących dziedzin:
1) prawo cywilne;
2) prawo gospodarcze;
3) prawo podatkowe i dewizowe;
4) prawo papierów wartościowych, instrumenty finansowe oraz obrót takimi
instrumentami;
5) działalność maklerska oraz działalność powiernicza;
6) system depozytowo-rozliczeniowy w zakresie obrotu instrumentami
finansowymi;
7) rynek finansowy;
8) tworzenie i funkcjonowanie funduszy inwestycyjnych;
9) komercjalizacja i prywatyzacja przedsiębiorstw;
10) zasady rachunkowości;
11) rynek towarów giełdowych;
12) etyka zawodowa.
4. Ustalony przez komisję egzaminacyjną zakres tematyczny egzaminu lub
sprawdzianu umiejętności, o którym mowa w art. 129 ust. 3, w terminie co najmniej
90 dni przed wyznaczonym terminem egzaminu lub sprawdzianu podawany jest wraz
z tym terminem do wiadomości publicznej przez publikację w Dzienniku Urzędowym
Komisji Nadzoru Finansowego oraz przez zamieszczenie tych informacji na stronie
internetowej Komisji.
5. Egzamin na maklera przeprowadza komisja egzaminacyjna dla maklerów,
a egzamin na doradcę – komisja egzaminacyjna dla doradców. Sprawdziany
umiejętności, o których mowa w art. 129 ust. 3, przeprowadzają odpowiednio komisja
egzaminacyjna dla maklerów albo komisja egzaminacyjna dla doradców.
6. Komisja egzaminacyjna składa się z 6 członków powoływanych
i odwoływanych przez Przewodniczącego Komisji. Przewodniczący Komisji
powołuje przewodniczącego komisji egzaminacyjnej spośród jej członków oraz, na wniosek przewodniczącego komisji egzaminacyjnej, zastępcę przewodniczącego komisji egzaminacyjnej i sekretarza komisji egzaminacyjnej.
7. Obsługę administracyjno-biurową komisji egzaminacyjnych zapewnia Urząd Komisji.
8. Przewodniczący komisji egzaminacyjnej kieruje jej pracami oraz wyznacza
terminy egzaminów albo sprawdzianów umiejętności, o których mowa w art. 129 ust. 3.
9. Członkom komisji egzaminacyjnych przysługuje wynagrodzenie za udział
w pracach komisji.
10. Za egzaminy oraz za sprawdzian umiejętności, o którym mowa
w art. 129 ust. 3, pobiera się opłaty, które stanowią przychody Urzędu Komisji.
11. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze
rozporządzenia:
1) wysokość opłat, o których mowa w ust. 10 oraz tryb i warunki dokonywania
zwrotu wniesionych opłat, mając na uwadze koszty przeprowadzania egzaminów
lub sprawdzianu umiejętności, o którym mowa w art. 129 ust. 3, oraz wydatki
związane z funkcjonowaniem komisji egzaminacyjnych;
2) regulamin przeprowadzania egzaminów na maklera i doradcę oraz regulamin
przeprowadzania sprawdzianu umiejętności, o którym mowa w art. 129 ust. 3,
uwzględniając konieczność zapewnienia równego traktowania osób składających
egzamin lub przystępujących do sprawdzianu umiejętności, poufności egzaminu
lub sprawdzianu umiejętności oraz ich sprawnej organizacji, oraz
3) sposób ustalania i wysokość wynagrodzeń członków komisji egzaminacyjnych
za udział w posiedzeniach tych komisji, przeprowadzanie egzaminów lub
sprawdzianu umiejętności, o którym mowa w art. 129 ust. 3, oraz
przygotowywanie projektów pytań i zadań na egzaminy lub sprawdzian
umiejętności, uwzględniając zakres obowiązków poszczególnych członków.
art. 129.
więcej
na wniosek zainteresowanego. Osoby, które złożyły z wynikiem pozytywnym
egzamin, zdały z wynikiem pozytywnym sprawdzian umiejętności lub których
uprawnienia do wykonywania zawodu zostały przez Komisję uznane, składają
wniosek w terminie 3 miesięcy odpowiednio od dnia złożenia egzaminu, zdania
sprawdzianu umiejętności lub uznania uprawnień do wykonywania zawodu.
1a. Do wniosku dołącza się oryginały lub kopie dokumentów potwierdzających
spełnienie warunków, o których mowa:
1) w art. 127 ust. 1 pkt 3;
2) odpowiednio w art. 127 ust. 1 pkt 4 lub w ust. 1b–3;
3) w art. 127 ust. 1 pkt 2 – w przypadku osób, o których mowa w art. 127 ust. 2.
1b. Wpis na listę maklerów albo na listę doradców bez konieczności składania
egzaminu mogą uzyskać osoby, które uzyskały dyplom ukończenia studiów wyższych
realizowanych na podstawie umowy, o której mowa w ust. 1c.
1c. Przewodniczący Komisji, po zasięgnięciu opinii komisji egzaminacyjnej dla
maklerów w odniesieniu do maklerów lub komisji egzaminacyjnej dla doradców
w odniesieniu do doradców, może zawrzeć umowę, o której mowa w art. 61 ustawy
z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, z
późn. zm.), z uczelnią posiadającą uprawnienie do nadawania stopnia naukowego
doktora w zakresie nauk ekonomicznych lub prawnych oraz prowadzącą studia
umożliwiające nabycie wiedzy z zakresu dziedzin, o których mowa w art. 128 ust. 1
lub ust. 1 i 2.
2. Wpis na listę maklerów lub doradców bez konieczności składania egzaminu
mogą uzyskać osoby, których kwalifikacje zostały uznane na zasadach określonych
w ustawie z dnia 22 grudnia 2015 r. o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych
nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej (Dz. U. z 2018 r. poz. 2272
oraz z 2019 r. poz. 534 i 577).
3. Wpis na listę maklerów lub na listę doradców bez konieczności składania
egzaminu mogą również uzyskać osoby nieposiadające uprawnień, o których mowa
w ust. 2, o ile posiadają nadany przez zagraniczną instytucję tytuł, odpowiadający pod
względem wymaganej do jego uzyskania wiedzy oraz podstawowych zasad jego
wykonywania zawodowi odpowiednio maklera lub doradcy oraz o ile ich kwalifikacje,
stwierdzone w wyniku przeprowadzonego sprawdzianu umiejętności, gwarantują, że
będą one wykonywać zawód na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w sposób należyty.
4. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określa, w drodze
rozporządzenia, wykaz nadawanych przez określone zagraniczne instytucje tytułów uprawniających do ubiegania się, zgodnie z ust. 3, o wpis na listę maklerów lub listę doradców bez konieczności składania egzaminu, uwzględniając konieczność zapewnienia, aby zakres wiedzy, którą należy się wykazać w celu uzyskania danego
tytułu, był zbliżony do zakresu tematycznego obowiązującego na egzaminie
odpowiednio dla maklerów lub dla doradców.
5. Osoba wpisana na listę maklerów lub na listę doradców jest obowiązana do
niezwłocznego pisemnego informowania Komisji o:
1) podjęciu wykonywania zawodu, ze wskazaniem daty jego podjęcia,
podstawowego zakresu czynności i miejsca wykonywania zawodu;
2) każdorazowej zmianie danych objętych wnioskiem, o którym mowa w ust. 1,
oraz danych, o których mowa w pkt 1.
6. Listy maklerów i doradców, skreślenie z listy oraz zawieszenie uprawnień do
wykonywania zawodu maklera lub doradcy podlegają ogłoszeniu w Dzienniku
Urzędowym Komisji Nadzoru Finansowego.
7. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określa, w drodze
rozporządzenia, wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając konieczność
odpowiedniego wykazania przez osoby składające wniosek spełnienia określonych
w ustawie warunków dokonania wpisu na listę maklerów lub na listę doradców oraz
zapewnienia Komisji możliwości weryfikacji spełnienia przez te osoby tych
warunków.
art. 130.
więcej
jego uprawnienia do wykonywania zawodu na okres od 3 miesięcy do 2 lat na skutek
naruszenia w związku z wykonywaniem zawodu:
1) przepisów prawa lub regulaminów i innych przepisów wewnętrznych, do których
przestrzegania makler lub doradca jest zobowiązany w związku
z wykonywaniem zawodu, lub
2) zasad uczciwego obrotu, lub
3) interesów klientów.
2. Komisja wydaje decyzję o skreśleniu z listy albo o zawieszeniu uprawnień do
wykonywania zawodu po przeprowadzeniu rozprawy.
3. W razie konieczności zabezpieczenia interesu publicznego Komisja może, od
chwili wszczęcia postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1, zawiesić uprawnienia maklera lub doradcy do czasu wydania decyzji w sprawie, jednak na
okres nie dłuższy niż 6 miesięcy. Przepisu ust. 2 nie stosuje się.
4. W przypadku wydania decyzji o zawieszeniu uprawnień maklera lub doradcy
do wykonywania zawodu, okres zawieszenia uprawnień, o którym mowa w ust. 3,
wlicza się do okresu zawieszenia uprawnień, o którym mowa w ust. 1.
5. Z zastrzeżeniem ust. 6, osoba skreślona z listy maklerów lub listy doradców
z przyczyn, o których mowa w ust. 1 lub w art. 131 pkt 3, nie może być ponownie
wpisana na listę maklerów ani na listę doradców przed upływem 10 lat od dnia
wydania decyzji. W przypadku gdy skreślenie nastąpiło z przyczyny, o której mowa
w art. 131 pkt 3, ponowne wpisanie nie może także nastąpić wcześniej, niż nastąpi
zatarcie skazania za przestępstwo, którego popełnienie stanowiło podstawę wydania
decyzji o skreśleniu z listy maklerów lub z listy doradców.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, wydając decyzję o skreśleniu z listy
maklerów lub doradców, Komisja może skrócić termin, o którym mowa w ust. 5.
art. 131.
więcej
1) na wniosek osoby wpisanej na listę;
2) w razie całkowitego albo częściowego ubezwłasnowolnienia;
3) na skutek uznania prawomocnym orzeczeniem za winnego popełnienia
przestępstwa skarbowego, przestępstwa przeciwko wiarygodności dokumentów,
mieniu, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami
wartościowymi, przestępstw lub wykroczeń określonych w art. 305, art. 307 lub
art. 308 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej,
przestępstw określonych w ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełdach
towarowych, ustawie o funduszach inwestycyjnych, ustawie o ofercie publicznej
lub przestępstw określonych w niniejszej ustawie;
4) na skutek śmierci osoby wpisanej na listę;
5) w przypadkach, o których mowa w art. 130 ust. 1.
Art. 131a. 1. Świadczenie usług w zakresie udostępniania informacji o
transakcjach wymaga zezwolenia Komisji wydanego na wniosek zainteresowanego podmiotu.
2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, może być udzielone na prowadzenie
działalności jako:
1) zatwierdzony podmiot publikujący;
2) dostawca informacji skonsolidowanych;
3) zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy.
3. Działalność, o której mowa w ust. 1, może być prowadzona, z zastrzeżeniem
art. 69f ust. 1, wyłącznie w formie spółki akcyjnej albo spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością.
Art. 131b. 1. Wniosek o udzielenie zezwolenia na świadczenie usług w zakresie
udostępniania informacji o transakcjach zawiera:
1) firmę, siedzibę oraz adres podmiotu ubiegającego się o zezwolenie;
2) wskazanie rodzaju działalności, o której mowa w art. 131a ust. 2;
3) program działania wskazujący rodzaj planowanych usług oraz strukturę
organizacyjną, zgodnie z art. 2 rozporządzenia 2017/571;
4) informacje dotyczące wewnętrznych zasad w zakresie ładu korporacyjnego,
zgodnie z art. 3 rozporządzenia 2017/571;
5) informacje o członkach zarządu i rady nadzorczej, zgodnie z art. 4
rozporządzenia 2017/571;
6) informacje dotyczące spełniania wymogów organizacyjnych, o których mowa w
rozdziale II i III rozporządzenia 2017/571;
7) oświadczenia członków zarządu oraz rady nadzorczej podmiotu ubiegającego
się o zezwolenie, że nie byli uznani prawomocnym orzeczeniem za winnych
popełnienia przestępstwa skarbowego, przestępstwa przeciwko wiarygodności
dokumentów, mieniu, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi
i papierami wartościowymi, przestępstwa lub wykroczenia określonego
w art. 305, art. 307 lub art. 308 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo
własności przemysłowej, przestępstwa określonego w art. 523 ustawy z dnia
28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe, przestępstwa określonego w ustawach,
o których mowa w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad
rynkiem finansowym, oraz przestępstwa stanowiącego naruszenie
równoważnych przepisów obowiązujących w innych państwach.
2. Oświadczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, składa się pod rygorem
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula
ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych
oświadczeń.
Art. 131c. 1. Komisja wydaje zezwolenie na wykonywanie działalności, o której
mowa w art. 131a ust. 2, zawierające:
1) firmę, siedzibę oraz adres podmiotu świadczącego usługi w zakresie
udostępniania informacji o transakcjach;
2) wskazanie zakresu działalności, na której wykonywanie zostało udzielone
zezwolenie.
2. Komisja przekazuje informację o udzielonym zezwoleniu Europejskiemu
Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych.
3. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, uprawnia podmiot świadczący usługi w
zakresie udostępniania informacji o transakcjach do prowadzenia działalności na
terytorium wszystkich innych państw członkowskich, w zakresie objętym
zezwoleniem.
4. Podmiot świadczący usługi w zakresie udostępniania informacji o transakcjach
na podstawie zezwolenia udzielonego w innym państwie członkowskim jest
uprawniony do prowadzenia tej działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
w zakresie objętym zezwoleniem.
Art. 131d. Komisja odmawia udzielenia zezwolenia na wykonywanie
działalności, o której mowa w art. 131a ust. 2, w przypadku gdy:
1)wniosek nie spełnia wymagań określonych w art. 131b;
2) wniosek nie jest zgodny pod względem treści z przepisami prawa lub ze stanem
faktycznym;
3) wnioskodawca nie spełnia wymagań określonych w rozporządzeniu 2017/571;
4) wnioskodawca nie zapewni prowadzenia działalności w sposób niezagrażający
bezpieczeństwu obrotu instrumentami finansowymi lub prawidłowemu
funkcjonowaniu rynku kapitałowego;
5) członkowie zarządu lub rady nadzorczej nie spełniają wymogów, o których
mowa w art. 131f, lub nie dają rękojmi należytego wykonywania obowiązków.
Art. 131e. 1. Komisja prowadzi rejestr podmiotów świadczących usługi w
zakresie udostępniania informacji o transakcjach zawierający wskazanie firm (nazw), adresów siedziby oraz zakresu czynności, które poszczególne podmioty wykonują na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach posiadanego zezwolenia.
2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, zawiera również informację o cofnięciu
zezwolenia na świadczenie usług w zakresie udostępniania informacji o transakcjach.
Informacja o cofnięciu zezwolenia jest zamieszczana w rejestrze na okres 5 lat od dnia
cofnięcia zezwolenia.
3. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, jest jawny. Komisja udostępnia rejestr na
swojej stronie internetowej.
Art. 131f. 1. Członkowie zarządu i rady nadzorczej podmiotów świadczących
usługi w zakresie udostępniania informacji o transakcjach posiadają nieposzlakowaną
opinię w związku ze sprawowanymi funkcjami oraz wiedzę, kompetencje
i doświadczenie, odpowiednie do pełnionych przez nich funkcji i powierzonych im
obowiązków.
2. Członkowie zarządu i rady nadzorczej podmiotów świadczących usługi
w zakresie udostępniania informacji o transakcjach, pełniąc swoje funkcje, kierują się
niezależnością osądu, aby zapewnić skuteczną ocenę i weryfikację podejmowania
i wykonywania decyzji związanych z bieżącym zarządzaniem, oraz poświęcają
wystarczającą ilość czasu na sprawowanie swoich funkcji i powierzonych im
obowiązków.
2a. W skład zarządu lub rady nadzorczej podmiotów świadczących usługi
w zakresie udostępniania informacji o transakcjach nie mogą wchodzić osoby, które
były uznane prawomocnym orzeczeniem za winne popełnienia przestępstwa
skarbowego, przestępstwa przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi
gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, przestępstwa lub
wykroczenia określonego w art. 305, art. 307 lub art. 308 ustawy z dnia 30 czerwca
2000 r. – Prawo własności przemysłowej, przestępstwa określonego w art. 523 ustawy
z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe, przestępstwa określonego
w ustawach, o których mowa w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze
nad rynkiem finansowym, oraz przestępstwa stanowiącego naruszenie równoważnych
przepisów obowiązujących w innych państwach.
2b. Podmiot świadczący usługi w zakresie udostępniania informacji
o transakcjach zapewnia utrzymywanie i doskonalenie przez osoby, o których mowa w ust. 1, wiedzy i kompetencji niezbędnych do należytego wykonywania powierzonych obowiązków.
3. Podmiot świadczący usługi w zakresie udostępniania informacji o transakcjach
niezwłocznie informuje Komisję o wszelkich zmianach w składzie zarządu lub rady
nadzorczej.
4. Członkowie zarządu i rady nadzorczej podmiotów świadczących usługi w
zakresie udostępniania informacji o transakcjach zapewniają skuteczne i ostrożne
zarządzanie podmiotem, w tym właściwy i przejrzysty podział zadań, obowiązków i
odpowiedzialności, a także prawidłowe funkcjonowanie rozwiązań zapobiegających
konfliktom interesów.
5. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych może określić, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe kryteria w zakresie spełniania przez członków zarządu
i rady nadzorczej podmiotu świadczącego usługi w zakresie udostępniania informacji
o transakcjach wymogów, o których mowa w ust. 1 i 2, a także tryb i warunki
postępowania przy dokonywaniu oceny oraz weryfikacji spełniania przez członków
zarządu i rady nadzorczej stosowanych wobec nich odpowiednich wymogów,
o których mowa w ust. 1 i 2, oraz tryb i warunki postępowania w zakresie
utrzymywania i doskonalenia wiedzy i kompetencji tych osób, uwzględniając
konieczność skutecznego i ostrożnego zarządzania podmiotem.
Art. 131g. 1. Zatwierdzony podmiot publikujący udostępnia informacje
wymagane na podstawie art. 20 i art. 21 rozporządzenia 600/2014 w czasie jak
najbardziej zbliżonym do rzeczywistego.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, są podawane do publicznej wiadomości
bezpłatnie, po 15 minutach od ich udostępnienia.
3. Informacje są publikowane w formacie określonym w art. 14 rozporządzenia
2017/571.
4. Informacje publikowane przez zatwierdzony podmiot publikujący zawierają w
szczególności:
1) dane identyfikujące instrument finansowy lub kod ISIN;
2) cenę, po jakiej zawarto transakcję;
3) wolumen transakcji;
4) godzinę zawarcia transakcji;
5) godzinę zgłoszenia transakcji;
6) oznaczenie waluty, w której rozliczana jest transakcja;
7) kod systemu obrotu, w którym zawarto transakcję, a w przypadku gdy transakcję
zawarto za pośrednictwem podmiotu systematycznie internalizującego
transakcje – oznaczenie „SI”; w pozostałych przypadkach stosuje się oznaczenie
„OTC”;
8) wskazanie, czy transakcja podlegała szczególnym warunkom.
5. Zatwierdzony podmiot publikujący stosuje i utrzymuje skuteczne rozwiązania
mające na celu zapobieganie konfliktom interesów, zgodnie z art. 5 rozporządzenia
2017/571.
6. Zatwierdzony podmiot publikujący stosuje mechanizmy bezpieczeństwa
służące zapewnieniu bezpieczeństwa środków przekazu informacji, minimalizowaniu
ryzyka uszkodzenia danych i nieuprawnionego dostępu oraz zapobieganiu wyciekowi
informacji przed ich publikacją.
7. Zatwierdzony podmiot publikujący wykorzystuje systemy i instrumenty, które
zapewniają ciągłość i regularność usług, zgodnie z art. 7 rozporządzenia 2017/571.
8. Zatwierdzony podmiot publikujący stosuje systemy umożliwiające skuteczną
kontrolę sprawozdań z transakcji pod kątem kompletności, wykrywania przeoczeń i
oczywistych błędów, a w przypadku błędnego sprawozdania – możliwość ponownego
przesłania sprawozdań, w których stwierdzono błędy, zgodnie z rozporządzeniem 2017/571.
Art. 131h. 1. Dostawca informacji skonsolidowanych gromadzi, konsoliduje i
udostępnia w czasie jak najbardziej zbliżonym do rzeczywistego informacje
upubliczniane:
1) zgodnie z art. 6 i art. 20 rozporządzenia 600/2014;
2) zgodnie z art. 10 i art. 21 rozporządzenia 600/2014.
2. Dostawca informacji skonsolidowanych posiadający zezwolenie, o którym
mowa w art. 131a ust. 2 pkt 2, może świadczyć usługi dodatkowe, o których mowa w
art. 13 rozporządzenia 2017/571.
3. Informacje, o których mowa w ust. 1, są podawane do publicznej wiadomości
bezpłatnie po 15 minutach od ich udostępnienia.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, informacje publikowane przez
dostawcę informacji skonsolidowanych zawierają, z uwzględnieniem art. 15 i art. 20
rozporządzenia 2017/571:
1) dane identyfikujące instrument finansowy lub kod ISIN;
2) cenę, po jakiej zawarto transakcję;
3) wolumen transakcji;
4) godzinę zawarcia transakcji;
5) godzinę zgłoszenia transakcji;
6) oznaczenie waluty, w której rozliczana jest transakcja;
7) kod systemu obrotu, w którym zawarto transakcję, a w przypadku gdy transakcję
zawarto za pośrednictwem podmiotu systematycznie internalizującego
transakcje – oznaczenie „SI”; w pozostałych przypadkach stosuje się oznaczenie
„OTC”;
8) wskazanie, czy transakcja podlegała szczególnym warunkom.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, informacje publikowane przez
dostawcę informacji skonsolidowanych zawierają informacje, o których mowa w ust.
4, a ponadto:
1) informację, że decyzja inwestycyjna i zawarcie transakcji nastąpiło przy użyciu
algorytmu komputerowego w firmie inwestycyjnej;
2) w przypadku gdy zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. a lub b rozporządzenia 600/2014
uchylono obowiązek publikowania informacji, o których mowa w art. 3 ust. 1
tego rozporządzenia – oznaczenie, który z tych uchylonych obowiązków
dotyczył transakcji.
Art. 131i. 1. Dostawca informacji skonsolidowanych zapewnia udostępnianie
skonsolidowanych danych pochodzących ze wszystkich rynków regulowanych, ASO,
OTF i zatwierdzonych podmiotów publikujących w zakresie wynikającym z art. 131g
ust. 1, w odniesieniu do instrumentów finansowych, o których mowa
w rozporządzeniu 2017/571.
2. Dostawca informacji skonsolidowanych stosuje i utrzymuje skuteczne
rozwiązania mające na celu zapobieganie konfliktom interesów, zgodnie z wymogami
określonymi w art. 5 rozporządzenia 2017/571.
3. Dostawca informacji skonsolidowanych stosuje mechanizmy bezpieczeństwa
służące zagwarantowaniu bezpieczeństwa środków przekazu informacji,
minimalizowaniu ryzyka uszkodzenia danych i nieuprawnionego dostępu oraz
zapobieganiu nieuprawnionemu ujawnieniu informacji przed ich publikacją.
Dostawca informacji skonsolidowanych wykorzystuje systemy i instrumenty, które
zapewniają ciągłość i regularność usług, zgodnie z art. 7 rozporządzenia 2017/571.
4. Dostawca informacji skonsolidowanych stosuje systemy umożliwiające
skuteczną kontrolę sprawozdań z transakcji pod kątem kompletności, wykrywania
przeoczeń i oczywistych błędów, a w przypadku błędnego sprawozdania – możliwość
ponownego przesłania sprawozdań, w których stwierdzono błędy, zgodnie z art. 10
rozporządzenia 2017/571.
5. Dostawca informacji skonsolidowanych rozpowszechnia informacje w sposób
zapewniający skuteczny oraz szybki dostęp do tych informacji na zasadach
niedyskryminacyjnych, w formatach łatwo dostępnych dla uczestników rynku i
pozwalających im na łatwe wykorzystanie tych informacji.
Art. 131j. 1. Zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy przekazuje Komisji lub
innym właściwym organom nadzoru lub Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Giełd i
Papierów Wartościowych informacje wymagane na podstawie art. 26 rozporządzenia
600/2014 w możliwie najkrótszym terminie, nie później jednak niż do końca dnia
roboczego następującego po dniu, w którym miała miejsce transakcja.
1a. W przypadku, o którym mowa w art. 26 ust. 5 rozporządzenia 600/2014,
podmiot prowadzący system obrotu instrumentami finansowymi może przekazywać
Komisji informacje wymagane na podstawie art. 26 rozporządzenia 600/2014 za
pośrednictwem zatwierdzonego mechanizmu sprawozdawczego.
2. Zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy stosuje i utrzymuje skuteczne
rozwiązania mające na celu zapobieganie konfliktom interesów, zgodnie z wymogami
określonymi w art. 5 rozporządzenia 2017/571.
3. Zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy stosuje mechanizmy
bezpieczeństwa służące zagwarantowaniu bezpieczeństwa środków przekazu
informacji, minimalizowaniu ryzyka uszkodzenia danych i nieuprawnionego dostępu
oraz zapobieganiu nieuprawnionemu udostępnieniu informacji, o których mowa w art.
26 rozporządzenia 600/2014. Zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy wykorzystuje
systemy i instrumenty, które zapewniają ciągłość i regularność usług, zgodnie z art. 9
rozporządzenia 2017/571.
4. Zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy stosuje systemy umożliwiające
skuteczną kontrolę sprawozdań z transakcji pod kątem kompletności, wykrywanie
przeoczeń i oczywistych błędów spowodowanych przez firmę inwestycyjną i umożliwiające, w przypadku wystąpienia takiego błędu lub przeoczenia, przekazywanie firmie inwestycyjnej szczegółowych informacji o danym błędzie lub
przeoczeniu, a w przypadku błędnego sprawozdania – możliwość ponownego
przesłania sprawozdań, w których stwierdzono błędy, zgodnie z art. 11 rozporządzenia 2017/571.
5. Zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy stosuje systemy umożliwiające
wykrywanie spowodowanych błędów lub przeoczeń oraz korygowanie i ponowne
przekazywanie właściwemu organowi prawidłowego i kompletnego sprawozdania z
transakcji, zgodnie z art. 11 rozporządzenia 2017/571.
Art. 131k. 1. Na żądanie Komisji lub jej upoważnionego przedstawiciela osoby
uprawnione do reprezentowania podmiotu świadczącego usługi w zakresie
udostępniania informacji o transakcjach lub wchodzące w skład jego statutowych
organów albo pozostające z nim w stosunku pracy niezwłocznie sporządzają
i przekazują, na koszt tego podmiotu, kopie dokumentów i innych nośników
informacji oraz udzielają pisemnych lub ustnych wyjaśnień.
2. Biegły rewident lub firmy audytorskie badające sprawozdanie finansowe
podmiotu świadczącego usługi w zakresie udostępniania informacji o transakcjach
niezwłocznie przekazują Komisji oraz organom statutowym tego podmiotu istotne
informacje, w posiadanie których weszli w związku z wykonywanymi czynnościami,
dotyczące zdarzeń powodujących:
1) powstanie uzasadnionego podejrzenia naruszenia przepisów prawa regulujących
prowadzenie działalności w zakresie udostępniania informacji o transakcjach
przez podmiot świadczący usługi w zakresie udostępniania informacji
o transakcjach, członków jego organów statutowych lub pracowników;
2) powstanie zagrożenia dla dalszej działalności podmiotu świadczącego usługi
w zakresie udostępniania informacji o transakcjach;
3) odmowę wydania opinii dotyczącej sprawozdania finansowego podmiotu
świadczącego usługi w zakresie udostępniania informacji o transakcjach,
wydanie opinii negatywnej dotyczącej jego sprawozdania finansowego lub
wniesienie zastrzeżeń w tej opinii.
3. Biegły rewident lub firma audytorska może odstąpić od powiadomienia
organów statutowych podmiotu świadczącego usługi w zakresie udostępniania informacji o transakcjach, o którym mowa w ust. 2, jeżeli przemawiają za tym ważne powody.
4. Wykonanie obowiązku, o którym mowa w ust. 2, nie narusza obowiązku
zachowania tajemnicy, o której mowa w art. 78 ustawy z dnia 11 maja 2017 r. o
biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym.
Art. 131l. W celu zapewnienia przestrzegania przez podmiot świadczący usługi
w zakresie udostępniania informacji o transakcjach przepisów ustawy, przepisów
wykonawczych wydanych na jej podstawie, przepisów rozporządzenia 600/2014,
rozporządzenia 2017/571 oraz innych bezpośrednio stosowanych przepisów prawa
Unii Europejskiej mających zastosowanie do tych podmiotów Komisja może zalecić
zaprzestanie w wyznaczonym terminie działania naruszającego te przepisy lub
niepodejmowanie takiego działania w przyszłości.
Art. 131m. 1. Podmiot świadczący usługi w zakresie udostępniania informacji
o transakcjach jest obowiązany posiadać procedury anonimowego zgłaszania
wskazanemu członkowi zarządu, a w szczególnych przypadkach – radzie nadzorczej,
naruszeń przepisów prawa, w tym przepisów rozporządzenia 596/2014
i rozporządzenia 600/2014, oraz procedur i standardów etycznych obowiązujących
w podmiocie świadczącym usługi w zakresie udostępniania informacji o transakcjach.
2. W ramach procedur, o których mowa w ust. 1, podmiot świadczący usługi
w zakresie udostępniania informacji o transakcjach zapewnia pracownikom, którzy
zgłaszają naruszenia, ochronę co najmniej przed działaniami o charakterze
represyjnym, dyskryminacją lub innymi rodzajami niesprawiedliwego traktowania.
Art. 131n. Przepisy niniejszego rozdziału mają zastosowanie do firm
inwestycyjnych, które świadczą usługi, o których mowa w art. 69 ust. 2 pkt 4.
Art. 131o. 1. Firma inwestycyjna dokonująca, w ramach świadczenia usługi,
o której mowa w art. 69 ust. 2 pkt 4, inwestycji w dopuszczone do obrotu na rynku
regulowanym akcje spółek opracowuje i publikuje politykę dotyczącą zaangażowania,
która opisuje, w jaki sposób zaangażowanie akcjonariuszy takich spółek jest przez nią
uwzględniane w jej strategii inwestycyjnej.
2. Polityka, o której mowa w ust. 1, zawiera opis sposobów:
1) monitorowania spółek, o których mowa w ust. 1, w szczególności pod względem
strategii, wyników oraz ryzyk finansowych i niefinansowych, struktury
kapitałowej, wpływu społecznego i na środowisko naturalne oraz ładu
korporacyjnego;
2) prowadzenia dialogu ze spółkami, o których mowa w ust. 1;
3) wykonywania prawa głosu oraz innych praw związanych z akcjami spółek,
o których mowa w ust. 1;
4) współpracy z innymi akcjonariuszami spółek, o których mowa w ust. 1;
5) komunikacji z pozostałymi akcjonariuszami i członkami organów spółek,
o których mowa w ust. 1;
6) zarządzania faktycznymi i potencjalnymi konfliktami interesów w odniesieniu
do zaangażowania firmy inwestycyjnej.
3. Firma inwestycyjna co rok opracowuje i publikuje sprawozdanie z realizacji
polityki, o której mowa w ust. 1. Sprawozdanie zawiera w szczególności:
1) ogólny opis sposobu głosowania;
2) opis najważniejszych głosowań;
3) opis sposobu korzystania z usług doradcy akcjonariusza do spraw głosowania,
o którym mowa w art. 4 § 1 pkt 16 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks
spółek handlowych.
4. W przypadku gdy firma inwestycyjna nie opracowuje lub nie publikuje
polityki, o której mowa w ust. 1, lub sprawozdania, o którym mowa w ust. 3, publikuje
wyjaśnienie powodów ich nieopracowania lub nieopublikowania.
5. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 3, może nie obejmować głosowań, które
są mało istotne ze względu na ich przedmiot lub wielkość udziału firmy inwestycyjnej
w spółce, o której mowa w ust. 1.
Art. 131p. Polityka, sprawozdanie oraz wyjaśnienia, o których mowa
w art. 131o ust. 1, 3 i 4, są publikowane na stronie internetowej firmy inwestycyjnej.
Art. 131q. 1. W przypadku gdy firma inwestycyjna w ramach:
1) zarządzania aktywami pracowniczego funduszu emerytalnego, o którym mowa
w art. 152 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu
funduszy emerytalnych, lokuje, na podstawie ustaleń z pracowniczym funduszem emerytalnym i w jego imieniu, aktywa tego funduszu w dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym akcje spółek,
2) świadczenia na rzecz zakładu ubezpieczeń wykonującego działalność w zakresie
ubezpieczeń, o których mowa w dziale I załącznika do ustawy z dnia
11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, lub na
rzecz zakładu reasekuracji wykonującego działalność w zakresie reasekuracji
ubezpieczeń, o których mowa w dziale I załącznika do tej ustawy, usługi,
o której mowa w art. 69 ust. 2 pkt 4, lokuje, na podstawie ustaleń z tym
zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji i w jego imieniu, aktywa tego
zakładu ubezpieczeń lub tego zakładu reasekuracji, w dopuszczone do obrotu na
rynku regulowanym akcje spółek
– firma inwestycyjna przekazuje corocznie, odpowiednio temu pracowniczemu
funduszowi emerytalnemu, zakładowi ubezpieczeń lub zakładowi reasekuracji,
informację dotyczącą zgodności przyjętej strategii inwestycyjnej i jej realizacji z tymi
ustaleniami oraz sposobu, w jaki strategia ta i jej realizacja przyczyniają się do
średnio- i długoterminowych wyników uzyskiwanych z aktywów tych podmiotów.
2. Informacja, o której mowa w ust. 1, zawiera w szczególności:
1) opis istotnych czynników ryzyka średnio- i długoterminowego związanego
z inwestycjami;
2) opis struktury portfela, sposobu zarządzania portfelem i kosztów tego
zarządzania;
3) opis sposobu korzystania z usług doradcy akcjonariusza do spraw głosowania,
o którym mowa w art. 4 § 1 pkt 16 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks
spółek handlowych;
4) opis ewentualnych konfliktów interesów, do których doszło w związku
z działaniami w zakresie zaangażowania, oraz sposobu ich rozwiązania;
5) wskazanie, czy, i w jaki sposób, firma inwestycyjna podejmuje decyzje
inwestycyjne w oparciu o ocenę średnio- i długoterminowych wyników spółki,
w której akcje, dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym, dokonano lokat.
3. Informacja, o której mowa w ust. 1, może być również przekazywana wraz ze
sprawozdaniem, o którym mowa w art. 83j.
4. Przepisów ust. 1 i 3 nie stosuje się, jeżeli informacja, o której mowa w ust. 1,
jest publicznie udostępniana przez firmę inwestycyjną.
Art. 131r. Za opracowanie i publikację dokumentów, o których mowa
w art. 131o ust. 1, 3 i 4 oraz art. 131q ust. 1, oraz za informacje zawarte w tych
dokumentach są odpowiedzialni członkowie zarządu firmy inwestycyjnej, a w
przypadku firmy inwestycyjnej będącej spółką osobową – wspólnicy lub
komplementariusze w tej spółce, którym przysługuje prawo prowadzenia spraw spółki
lub jej reprezentowania zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. –
Kodeks spółek handlowych.
art. 132.
więcej
1) za inwestora uważa się osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę
organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, na rzecz której dom
maklerski świadczy jedną z usług w zakresie czynności, o których mowa
w art. 69 ust. 2 i ust. 4 pkt 1, z wyłączeniem:
a) Skarbu Państwa,
b) Narodowego Banku Polskiego, banków z siedzibą na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oraz banków zagranicznych,
ba) Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i zarządzanych przez niego funduszy
tworzących lub wspierających system zabezpieczenia społecznego,
c) firm inwestycyjnych,
d) spółek prowadzących rynek regulowany,
e) Krajowego Depozytu oraz spółki, której Krajowy Depozyt przekazał
wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1
pkt 1–6 lub ust. 2,
f) podmiotów działających na podstawie ustawy z dnia 11 września 2015 r.
o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej,
g) podmiotów działających na podstawie ustawy o funduszach
inwestycyjnych,
h) podmiotów działających na podstawie ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r.
o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych,
i) spółek prowadzących giełdy towarowe, spółek prowadzących giełdowe
izby rozrachunkowe, towarowych domów maklerskich, zagranicznych osób
prawnych prowadzących działalność maklerską w zakresie obrotu towarami
giełdowymi, działających na podstawie ustawy z dnia 26 października
2000 r. o giełdach towarowych,
j) spółek prowadzących izbę rozliczeniową lub izbę rozrachunkową,
k) gmin, związków gmin, powiatów, związków powiatów, związków
powiatowo-gminnych, związków metropolitalnych i województw,
l) państw i ich jednostek terytorialnych posiadających osobowość prawną,
m) podmiotów wchodzących w skład tej samej co dom maklerski grupy
kapitałowej,
ma) podmiotów, o których mowa w art. 8a ust. 2,
n) osób, które w dniu zaistnienia jednej z okoliczności, o której mowa
w art. 133 ust. 2, lub w okresie 6 miesięcy poprzedzających zaistnienie
jednej z takich okoliczności, posiadały 5% lub więcej ogólnej liczby głosów
lub kapitału zakładowego domu maklerskiego, oraz osób, które w tym
czasie były podmiotami dominującymi lub zależnymi wobec domu
maklerskiego,
o) członków zarządu, rady nadzorczej, komisji rewizyjnej domu maklerskiego
oraz osób pełniących w domu maklerskim funkcje dyrektorów i zastępców
dyrektorów departamentów, jak również dyrektorów i zastępców
dyrektorów oddziałów domu maklerskiego, w przypadku gdy osoby te
pełniły swoje funkcje w dniu zaistnienia jednej z okoliczności, o której
mowa w art. 133 ust. 2, bądź w okresie bieżącego lub poprzedniego roku
obrotowego,
p) osób odpowiedzialnych za badanie sprawozdań finansowych domu
maklerskiego, osób zajmujących stanowisko głównego księgowego
w domu maklerskim oraz osób odpowiedzialnych za sporządzanie
i prowadzenie dokumentacji księgowej domu maklerskiego, w przypadku
gdy osoby te pełniły swoje funkcje w dniu zaistnienia jednej z okoliczności,
o której mowa w art. 133 ust. 2, bądź w okresie bieżącego lub poprzedniego
roku obrotowego,
r) członków zarządu i rady nadzorczej, osób posiadających 5% lub więcej
ogólnej liczby głosów lub kapitału zakładowego podmiotu dominującego
lub zależnego w stosunku do domu maklerskiego,
s) małżonka, wstępnych, zstępnych, rodzeństwa oraz powinowatych do
pierwszego stopnia osób, o których mowa w lit. n–r,
t) inwestorów, w stosunku do których ustalono w postępowaniu zakończonym
prawomocnym orzeczeniem sądu, że wskutek niewywiązywania się ze
swoich zobowiązań wobec domu maklerskiego przyczynili się do
zaistnienia jednej z okoliczności, o której mowa w art. 133 ust. 2;
2) za środki pieniężne inwestorów uważa się środki pieniężne zapisane na
rachunkach pieniężnych oraz inne środki pieniężne należne inwestorom od domu
maklerskiego z tytułu świadczonych na ich rzecz usług w zakresie czynności,
o których mowa w art. 69 ust. 2 i ust. 4 pkt 1, z wyłączeniem należności
przedawnionych;
3) za dom maklerski uważa się dom maklerski, bank prowadzący działalność
maklerską albo bank powierniczy;
4) przez zarząd domu maklerskiego rozumie się również komplementariuszy domu
maklerskiego, o którym mowa w art. 95 ust. 1 pkt 2 i 4, albo osoby uprawnione
do reprezentowania domu maklerskiego, o którym mowa w art. 95 ust. 1 pkt 5
i 6;
5) przez osoby posiadające udział w kapitale zakładowym domu maklerskiego
rozumie się również odpowiednio wspólników wnoszących wkład do domu
maklerskiego, o którym mowa w art. 95 ust. 1 pkt 4–6.
2. Przepisy niniejszego działu stosuje się odpowiednio do oddziałów
zagranicznych osób prawnych, o których mowa w art. 115 ust. 1, o ile nie są
uczestnikami systemu rekompensat obowiązującego w państwie ich siedziby lub
system rekompensat w państwie siedziby nie zapewnia odszkodowań w wysokości
określonej w ustawie.
3. W przypadku banków powierniczych system rekompensat obejmuje papiery
wartościowe i inne instrumenty finansowe będące przedmiotem obrotu na rynku
zorganizowanym zapisane na rachunkach papierów wartościowych i rachunkach
derywatów prowadzonych przez te banki.
art. 133.
więcej
rekompensat, w celu gromadzenia środków na wypłaty inwestorom rekompensat,
pochodzących z wpłat, o których mowa w art. 137 ust. 1 i 5.
2. Celem systemu rekompensat jest zapewnienie inwestorom wypłat do
wysokości określonej ustawą, środków pieniężnych oraz zrekompensowanie wartości
utraconych instrumentów finansowych, zgromadzonych przez nich w domach
maklerskich, w tym w ich oddziałach poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
z tytułu świadczonych na ich rzecz usług, w zakresie czynności, o których mowa
w art. 69 ust. 2 i ust. 4 pkt 1, w przypadku:
1) ogłoszenia upadłości lub otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego domu
maklerskiego lub
2) prawomocnego oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości ze względu na to, że
majątek tego domu maklerskiego nie wystarcza lub jedynie wystarcza na
zaspokojenie kosztów postępowania, lub
3) stwierdzenia przez Komisję, że dom maklerski nie jest w stanie, z powodów
ściśle związanych z sytuacją finansową, wykonać ciążących na nim zobowiązań
wynikających z roszczeń inwestorów i nie jest możliwe ich wykonanie
w najbliższym czasie.
2a. Umorzenie postępowania upadłościowego domu maklerskiego nie
wstrzymuje dokonywania czynności mających na celu wypłatę rekompensat
inwestorom.
3. Koszty prowadzenia przez Krajowy Depozyt systemu rekompensat, opłaty
należne z tytułu zarządzania systemem rekompensat oraz koszty wypłaty
rekompensat, w przypadku, o którym mowa w art. 145 ust. 1a, są pokrywane
z aktywów tego systemu.
art. 134.
więcej
regulamin funkcjonowania systemu rekompensat. Regulamin oraz jego zmiany
wymagają zatwierdzenia przez Komisję. Komisja odmawia zatwierdzenia regulaminu
lub jego zmian, jeżeli jego treść lub proponowane zmiany są sprzeczne z przepisami
prawa lub mogłyby naruszyć bezpieczeństwo zarządzania systemem rekompensat lub
wypłat rekompensat z tego systemu.
2. Regulamin, o którym mowa w ust. 1, określa szczegółowy sposób
funkcjonowania systemu rekompensat, a w szczególności:
1) sposób gospodarowania aktywami systemu rekompensat;
2) sposób zapewnienia wykonywania obowiązków przez podmioty objęte
systemem rekompensat;
3) sposób i tryb wnoszenia wpłat do systemu rekompensat przez podmioty objęte
tym systemem;
4) warunki i tryb dokonywania zwrotu domom maklerskim nadwyżki wniesionych
rocznych wpłat, o której mowa w art. 137 ust. 20;
5) tryb dokonywania wypłat inwestorom;
6) sposób dokonywania rozliczeń z podmiotem objętym systemem rekompensat
w przypadku zwolnienia z uczestnictwa tego podmiotu w systemie rekompensat
oraz okres, po zwolnieniu uczestnictwa podmiotu w systemie rekompensat,
w ciągu którego ujawnienie się okoliczności stanowiących podstawę dokonania
wypłat rekompensat powoduje brak zwrotu podmiotowi jego udziału w systemie;
7) wysokość opłat należnych z tytułu wykonywania przez Krajowy Depozyt
obowiązków wynikających z funkcjonowania systemu rekompensat oraz sposób
dokonywania z podmiotami objętymi systemem rekompensat rozliczeń kosztów
poniesionych w związku z funkcjonowaniem tego systemu;
8) środki dyscyplinujące i porządkowe, które mogą być stosowane wobec
podmiotów objętych systemem rekompensat naruszających obowiązki
wynikające z uczestnictwa w systemie rekompensat, zasady i tryb ich stosowania
oraz tryb informowania Komisji o naruszaniu obowiązków wynikających
z uczestnictwa w tym systemie.
art. 135.
więcej
udzielenia mu zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej obejmującej
świadczenie co najmniej jednej z usług w zakresie czynności, o których mowa w art.
69 ust. 2 lub ust. 4 pkt 1, a w przypadku banku powierniczego – z chwilą udzielenia
mu zezwolenia na prowadzenie rachunków papierów wartościowych, rachunków
derywatów i rachunków zbiorczych.
2. Dom maklerski jest zwolniony z uczestnictwa w systemie rekompensat
z chwilą:
1) zaprzestania działalności, określonej w decyzji o cofnięciu lub uchyleniu
zezwolenia, o którym mowa w art. 69 ust. 1, albo w decyzji o cofnięciu lub uchyleniu zezwolenia na prowadzenie rachunków papierów wartościowych, rachunków derywatów i rachunków zbiorczych przez bank;
2) wygaśnięcia zezwolenia w przypadkach, o których mowa w art. 89 ust. 1.
art. 136.
więcej
siedziby zagranicznej firmy inwestycyjnej prowadzącej działalność maklerską na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w formie oddziału nie zapewnia rekompensat
w wysokości lub w zakresie określonym w ustawie, oddział zagranicznej firmy
inwestycyjnej może, w celu zagwarantowania inwestorom wypłat rekompensat do
wysokości lub zakresu określonego w ustawie, złożyć do Krajowego Depozytu
wniosek o przystąpienie do systemu rekompensat. Złożenie przez oddział zagranicznej
firmy inwestycyjnej wniosku jest równoznaczne z jego uczestnictwem w tym
systemie.
2. Roczna wpłata, o której mowa w art. 137 ust. 1, dokonana przez oddział
zagranicznej firmy inwestycyjnej ma na celu uzupełnienie poziomu rekompensat
zapewnianego przez system rekompensat obowiązujący w państwie jej siedziby do
wysokości lub zakresu rekompensat zapewnianego przez system rekompensat.
3. W przypadku gdy oddział zagranicznej firmy inwestycyjnej nie wykonuje
bądź nienależycie wykonuje obowiązki wynikające z uczestnictwa w systemie
rekompensat, Krajowy Depozyt niezwłocznie informuje o tym Komisję. Komisja
przekazuje właściwemu organowi nadzoru, który udzielił zagranicznej firmie
inwestycyjnej zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej, informacje
otrzymane od Krajowego Depozytu, wskazując jednocześnie termin wykluczenia
oddziału zagranicznej firmy inwestycyjnej z systemu rekompensat, nie dłuższy niż
12 miesięcy od dnia przekazania informacji.
4. Krajowy Depozyt współpracuje z organem nadzoru, o którym mowa w ust. 3,
przy podejmowaniu przez ten organ środków mających na celu zapewnienie przez
oddział zagranicznej firmy inwestycyjnej należytego wykonania obowiązków
wynikających z uczestnictwa w systemie rekompensat.
5. W przypadku gdy po upływie okresu, o którym mowa w ust. 3, i pomimo
podjęcia środków, o których mowa w ust. 4, oddział zagranicznej firmy inwestycyjnej
nie wykonuje lub nienależycie wykonuje obowiązki wynikające z uczestnictwa
w systemie rekompensat, Krajowy Depozyt może, za zgodą organu nadzoru, o którym mowa w ust. 3, wykluczyć oddział zagranicznej firmy inwestycyjnej z systemu rekompensat.
6. Udział oddziału zagranicznej firmy inwestycyjnej w systemie rekompensat nie
ulega zwrotowi w przypadku wykluczenia z systemu, jeżeli w okresie wskazanym
w regulaminie, o którym mowa w art. 134 ust. 1, przypadającym po tym wykluczeniu
ujawnią się okoliczności stanowiące podstawę dokonania wypłat rekompensat
inwestorom będącym klientami tego oddziału.
7. System rekompensat zapewnia inwestorom wypłatę rekompensat z tytułu
usług świadczonych na ich rzecz w zakresie czynności, o których mowa w art. 69
ust. 2 i ust. 4 pkt 1, przez zagraniczną firmę inwestycyjną w ramach jej oddziału na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed dniem jego wykluczenia z systemu.
8. Oddział zagranicznej firmy inwestycyjnej informuje niezwłocznie klientów
o wykluczeniu z systemu rekompensat, wskazując w szczególności datę wykluczenia.
9. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Krajowy Depozyt określa zasady
i tryb wypłaty rekompensat dla inwestorów z tytułu usług świadczonych na ich rzecz
w zakresie czynności, o których mowa w art. 69 ust. 2 i ust. 4 pkt 1, przez zagraniczną
firmę inwestycyjną prowadzącą działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej w formie oddziału.
10. Zasady i tryb, o których mowa w ust. 9, są ustalane w porozumieniu
z podmiotem zarządzającym systemem rekompensat obowiązującym w państwie
siedziby zagranicznej firmy inwestycyjnej.
11. Zasady i tryb, o których mowa w ust. 9, powinny w szczególności
zapewniać:
1) możliwość żądania przez Krajowy Depozyt przekazania przez zagraniczną firmę
inwestycyjną informacji niezbędnych do prawidłowego wykonywania
obowiązków wynikających z uczestnictwa w systemie rekompensat oraz
możliwość wystąpienia do właściwego organu nadzoru w państwie siedziby tej
zagranicznej firmy inwestycyjnej o weryfikację tych informacji;
2) wypłatę rekompensat w wysokości różnicy między wysokością rekompensat
przysługujących inwestorom a wysokością rekompensat wypłacanych przez
system obowiązujący w państwie siedziby danej zagranicznej firmy
inwestycyjnej, po otrzymaniu informacji od właściwego organu nadzoru w państwie siedziby danej zagranicznej firmy inwestycyjnej dotyczącej zdarzeń, o których mowa w art. 133 ust. 2;
3) prawo weryfikacji przez Krajowy Depozyt praw przysługujących inwestorom,
na rzecz których świadczone są usługi przez zagraniczną firmę inwestycyjną
w ramach jej oddziału na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4) ścisłą współpracę między Krajowym Depozytem a podmiotem zarządzającym
systemem rekompensat w państwie siedziby zagranicznej firmy inwestycyjnej
w celu zapewnienia inwestorom sprawnej wypłaty rekompensat w
przysługującej im wysokości.
12. Zasady i tryb, o których mowa w ust. 9, powinny przewidywać sposób
ustalania wysokości rekompensat przysługujących z poszczególnych systemów
rekompensat inwestorom posiadającym roszczenie wzajemne wobec zagranicznej
firmy inwestycyjnej prowadzącej działalność maklerską na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w formie oddziału.
13. W zakresie nieuregulowanym przepisami ust. 1–12, do uczestnictwa
oddziału zagranicznej firmy inwestycyjnej w systemie rekompensat, przepisy
niniejszego działu stosuje się odpowiednio.
art. 137.
więcej
systemu rekompensat w każdym roku kalendarzowym obowiązkowe roczne wpłaty,
zwane dalej „rocznymi wpłatami”, w wysokości sumy iloczynów:
1) stawki nie wyższej niż 0,4% oraz średniego stanu środków pieniężnych
inwestorów;
2) stawki nie wyższej niż 0,01% oraz średniej wartości instrumentów finansowych,
z ostatnich 12 miesięcy, posiadanych przez inwestorów lub rejestrowanych na
rachunkach zbiorczych.
2. Przez wartość instrumentów finansowych posiadanych przez inwestorów lub
rejestrowanych na rachunkach zbiorczych rozumie się cenę bieżącą, ustaloną zgodnie
z zasadami zawartymi w przepisach określających szczególne zasady rachunkowości
domów maklerskich.
3. Przez średni stan środków pieniężnych inwestorów rozumie się stosunek sumy
stanu środków pieniężnych inwestorów na poszczególne dni robocze w ciągu
12 miesięcy do liczby dni roboczych przypadających w tym okresie.
4. Przez średnią wartość instrumentów finansowych posiadanych przez
inwestorów lub rejestrowanych na rachunkach zbiorczych rozumie się stosunek sumy
wartości instrumentów finansowych posiadanych przez inwestorów lub
rejestrowanych na rachunkach zbiorczych, na poszczególne dni robocze w ciągu
12 miesięcy, do liczby dni roboczych przypadających w tym okresie.
5. Banki powiernicze wnoszą obowiązkowo do systemu rekompensat w każdym
roku kalendarzowym roczne wpłaty w wysokości iloczynu stawki, o której mowa
w ust. 1 pkt 2, oraz, obliczanej zgodnie z zasadami określonymi w ust. 2 i 4, średniej
wartości instrumentów finansowych będących przedmiotem obrotu na rynku
zorganizowanym, z ostatnich 12 miesięcy, zapisanych na rachunkach inwestorów lub
rejestrowanych na rachunkach zbiorczych.
6. Do celów obliczenia średniego stanu środków pieniężnych, o którym mowa
w ust. 3, oraz średniej wartości, o której mowa w ust. 4 i 5, nie stosuje się wyłączenia,
o którym mowa w art. 132 ust. 1 pkt 1 lit. t.
7. Wysokość stawek, o których mowa w ust. 1, na kolejny rok kalendarzowy
określa i przekazuje domom maklerskim Krajowy Depozyt, nie później niż do końca
roku kalendarzowego poprzedzającego rok, w którym wpłata ma być wniesiona.
8. Domy maklerskie wnoszą roczne wpłaty w czterech ratach, w terminie do
ostatniego dnia roboczego miesiąca kończącego każdy kwartał kalendarzowy, z tym
że raty za pierwszy oraz drugi kwartał są równe i wnoszone w wysokości określonej
zgodnie z ust. 1 i 5, zaś raty za trzeci oraz czwarty kwartał są równe i wnoszone
w wysokości określonej zgodnie z ust. 1 i 5 według średniego stanu środków
pieniężnych inwestorów oraz średniej wartości instrumentów finansowych
posiadanych przez inwestorów lub rejestrowanych na rachunkach zbiorczych,
z drugiego półrocza poprzedniego roku kalendarzowego oraz pierwszego półrocza
roku kalendarzowego, w którym wpłaty są wnoszone.
9. W przypadku gdy suma roszczeń inwestorów z tytułu rekompensat przekroczy
wysokość środków zgromadzonych w systemie rekompensat, wartość należnych,
a jeszcze niewpłaconych rat na poczet rocznych wpłat za dany rok kalendarzowy jest
wnoszona w terminie 7 dni od dnia wezwania domów maklerskich do ich wniesienia
przez Krajowy Depozyt.
10. W przypadku gdy suma roszczeń inwestorów z tytułu rekompensat
przekroczy wysokość środków zgromadzonych w systemie rekompensat i należnych, a jeszcze niewpłaconych rat na poczet rocznych wpłat za dany rok kalendarzowy, kwota rocznych wpłat, które powinny zostać wpłacone do systemu w tym roku
kalendarzowym, może zostać podwyższona przez zastosowanie stawki nie wyższej jednak niż 1,8%.
11. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu opinii
Komisji i Krajowego Depozytu, dokonuje, w drodze rozporządzenia, podwyższenia,
o którym mowa w ust. 10, oraz określa termin jego płatności, z uwzględnieniem
konieczności zapewnienia realizacji roszczeń inwestorów.
12. W przypadku opóźnienia w dokonaniu wpłaty którejkolwiek z rat, o których
mowa w ust. 8 i 9, lub kwoty określonej w ust. 11, Krajowemu Depozytowi
przysługuje roszczenie o zapłatę do systemu rekompensat odsetek w wysokości
odsetek pobieranych od zaległości podatkowych. Wyciągi z ksiąg Krajowego
Depozytu, podpisane przez upoważnionych członków zarządu Krajowego Depozytu,
stwierdzające istnienie zobowiązania podmiotu objętego systemem rekompensat
i zawierające oświadczenie, że oparte na nich roszczenia są wymagalne, mają moc
tytułów wykonawczych bez potrzeby uzyskiwania dla nich klauzul wykonalności.
12a. W każdym roku kalendarzowym, najpóźniej do dnia upływu terminu do
wniesienia pierwszej raty wpłat rocznych za ten rok, Krajowy Depozyt informuje
Komisję o domach maklerskich, obowiązanych do wniesienia wpłat rocznych,
o których mowa w ust. 1, oraz o ich wysokości.
13. W przypadku stwierdzenia, że dom maklerski nie wykonuje bądź
nienależycie wykonuje obowiązki wynikające z uczestnictwa w systemie
rekompensat, Krajowy Depozyt niezwłocznie informuje o tym Komisję. Wobec domu
maklerskiego, który nie wykonuje bądź nienależycie wykonuje obowiązki wynikające
z uczestnictwa w systemie rekompensat, Komisja podejmuje środki, o których mowa
w art. 167 ust. 1 lub 2.
14. W przypadku gdy oddział domu maklerskiego prowadzący działalność
w innym państwie członkowskim nie wykonuje bądź nienależycie wykonuje
obowiązki wynikające z uczestnictwa w systemie rekompensat, do którego przystąpił,
Komisja po otrzymaniu od podmiotu zarządzającego tym systemem informacji
o zaistnieniu tych okoliczności współpracuje z tym podmiotem oraz podejmuje środki,
o których mowa w art. 167 ust. 1 lub 2, w związku z nienależytym wykonywaniem przez oddział domu maklerskiego obowiązków wynikających z uczestnictwa w tym systemie.
15. W przypadku gdy od poinformowania Komisji przez właściwy podmiot
zarządzający systemem rekompensat w innym państwie członkowskim upłynęło co
najmniej 12 miesięcy i pomimo podjęcia środków, o których mowa w art. 167 ust. 1
i 2, oddział domu maklerskiego nie wykonuje lub nienależycie wykonuje obowiązki
wynikające z uczestnictwa w systemie rekompensat innego państwa członkowskiego,
Komisja może, w sytuacji gdy wystąpi o to podmiot zarządzający systemem
rekompensat tego innego państwa członkowskiego, udzielić zgody na wykluczenie
oddziału domu maklerskiego z tego systemu.
16. Oddział domu maklerskiego informuje niezwłocznie klientów o wykluczeniu
z systemu rekompensat innego państwa członkowskiego, wskazując w szczególności
datę wykluczenia.
17. Komisja informuje właściwy podmiot zarządzający systemem rekompensat
w innym państwie członkowskim, do którego przystąpił oddział domu maklerskiego,
o zaistnieniu jednej z okoliczności, o której mowa w art. 133 ust. 2.
18. Obowiązek wnoszenia rocznych wpłat do systemu rekompensat przez dom
maklerski ulega zawieszeniu, w przypadku gdy dotychczasowe wpłaty domu
maklerskiego do systemu osiągną wysokość określoną zgodnie z ust. 19. Nie wyłącza
to obowiązku dokonania przez dom maklerski wpłaty do systemu w związku
z podwyższeniem stawek, o którym mowa w ust. 10.
19. Wysokość środków powodującą zawieszenie wpłat domu maklerskiego do
systemu rekompensat ustala się odpowiednio, zgodnie z zasadami obliczania
wysokości rocznych wpłat, poprzez zastosowanie dziesięciokrotności stawki, o której mowa w:
1) ust. 1 pkt 1, w odniesieniu do środków pieniężnych inwestorów;
2) ust. 1 pkt 2, w odniesieniu do instrumentów finansowych inwestorów lub
rejestrowanych na rachunkach zbiorczych.
20. W przypadku przekroczenia wysokości środków, o której mowa w ust. 19,
Krajowy Depozyt zwraca domowi maklerskiemu nadwyżkę wniesionych wpłat.
Zwrotu nadwyżki nie dokonuje się, w przypadku gdy nadwyżka ta jest skutkiem
zaprzestania prowadzenia przez dom maklerski działalności, z którą wiąże się
obowiązek wnoszenia wpłat do systemu.
21. Przepisów ust. 18–20 nie stosuje się w przypadku, gdy z systemu
rekompensat dokonano wypłat na rzecz inwestorów – do czasu, gdy wartość aktywów
systemu rekompensat osiągnie poziom wymagany przepisami prawa.
art. 138.
więcej
i odsetki, o których mowa w art. 137 ust. 12, a także pożytki uzyskane z tytułu
zarządzania tymi środkami, stanowią współwłasność łączną uczestników systemu.
1a. W przypadku zwolnienia z uczestnictwa w systemie rekompensat,
podmiotowi jest zwracany udział we współwłasności w wysokości, która
przysługiwałaby temu podmiotowi w przypadku jej ustania. Udział jest zwracany, pod
warunkiem że:
1) do dnia zwolnienia tego podmiotu z uczestnictwa w systemie rekompensat nie
nastąpiły okoliczności, o których mowa w art. 133 ust. 2, dotyczące
któregokolwiek uczestnika systemu rekompensat, oraz
2) w okresie wskazanym w regulaminie funkcjonowania systemu rekompensat nie
ujawnią się okoliczności stanowiące podstawę dokonania wypłat rekompensat
inwestorom będącym klientami tego podmiotu.
1b. W przypadku gdy którykolwiek z warunków, o których mowa w ust. 1a, nie
został spełniony, udział podmiotu zwolnionego z uczestnictwa w systemie
rekompensat może zostać zwrócony jedynie w takim zakresie, w jakim nie podlega on
wykorzystaniu na cele związane z wypłatą rekompensat.
2. W związku z uczestnictwem w systemie rekompensat domy maklerskie
tworzą, w ciężar kosztów, rezerwy do wysokości wpłat wniesionych do systemu.
W przypadku zwrotu nadwyżki wniesionych wpłat dom maklerski zmniejsza
utworzoną rezerwę o wysokość nadwyżki.
3. Środki wniesione przez dom maklerski tytułem rocznych wpłat, odsetki,
o których mowa w art. 137 ust. 12, a także pożytki uzyskane z tytułu zarządzania tymi
środkami, nie podlegają egzekucji prowadzonej z majątku uczestnika systemu.
art. 139.
więcej
o których mowa w art. 133 ust. 2, pomniejszonych o należności domu maklerskiego
od inwestora z tytułu świadczonych usług, według stanu z dnia zaistnienia jednej
z okoliczności, o której mowa w art. 133 ust. 2, do wysokości równowartości
w złotych 3000 euro – w 100% wartości środków objętych systemem rekompensat, oraz 90% nadwyżki ponad tę kwotę, z tym że górna granica środków objętych systemem rekompensat wynosi równowartość w złotych 22 000 euro, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Górna granica środków objętych systemem rekompensat wynosi:
1) równowartość w złotych 15 000 euro od dnia 1 stycznia 2006 r. do dnia
31 grudnia 2006 r.;
2) równowartość w złotych 19 000 euro – od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia
31 grudnia 2007 r.
3. Do obliczenia wartości euro w złotych przyjmuje się kurs średni Narodowego
Banku Polskiego, zgodnie z ogłaszaną tabelą kursową, z dnia zaistnienia okoliczności
stanowiącej podstawę do wypłat rekompensat.
4. Kwoty, o których mowa w ust. 1 i 2, określają maksymalną wysokość
roszczeń inwestora niezależnie od tego, w jakiej wysokości i na ilu rachunkach
posiadał środki, o których mowa w art. 133 ust. 2, lub z ilu wierzytelności przysługują
mu należności w danym domu maklerskim.
5. Rekompensata wypłacana na rzecz współwłaścicieli instrumentów
finansowych lub środków pieniężnych nie może przekroczyć kwoty ustalonej zgodnie
z ust. 1 i 2. Każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do otrzymania takiej
części tej kwoty, która odpowiada wysokości jego udziału we współwłasności.
W przypadku współwłasności łącznej wysokość udziału określają przepisy odnoszące
się do tej współwłasności w przypadku jej ustania.
6. Rekompensaty są płatne według terminarza wypłat nie później jednak niż
w terminie 3 miesięcy od dnia zatwierdzenia tego terminarza przez Krajowy Depozyt.
7. W przypadku wystąpienia szczególnie uzasadnionych okoliczności
uniemożliwiających wypłatę rekompensat w terminie 3 miesięcy, Komisja może, na
wniosek Krajowego Depozytu, przedłużyć termin wypłat, nie dłużej jednak niż
o kolejne 3 miesiące.
8. Krajowy Depozyt składa wniosek, o którym mowa w ust. 7, nie później niż na
14 dni przed upływem terminu wypłat rekompensat.
9. Roszczenia z tytułu rekompensaty przedawniają się z upływem 5 lat od dnia
zaistnienia okoliczności stanowiącej podstawę do wypłat rekompensat.
10. Inwestor zachowuje prawo do dochodzenia od masy upadłości, masy
sanacyjnej lub domu maklerskiego swoich roszczeń ponad kwotę określoną w ust. 1
i 2.
art. 140.
więcej
niż w terminie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia upadłości domu maklerskiego albo
otwarcia wobec niego postępowania restrukturyzacyjnego, ustalić i przedstawić
w formie pisemnej Krajowemu Depozytowi:
1) sporządzoną według wzoru określonego przez Krajowy Depozyt, listę
inwestorów uprawnionych do otrzymania rekompensat, z wyszczególnieniem
okoliczności stanowiących podstawę do uznania klientów domu maklerskiego za
inwestorów, kwot środków pieniężnych oraz wartości instrumentów
finansowych inwestorów, za które przysługuje rekompensata, oraz wyliczonych
kwot rekompensat należnych poszczególnym inwestorom wraz ze wskazaniem
sposobu ich wyliczenia;
2) kwotę płynnych środków domu maklerskiego wchodzących w skład masy
upadłości, masy układowej albo masy sanacyjnej według stanu na dzień
ogłoszenia upadłości albo otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego;
3) wysokość wydatków związanych z wypłatą wynagrodzeń pracownikom
upadłego albo restrukturyzowanego domu maklerskiego i wysokość bieżących
wydatków związanych z kosztami postępowania upadłościowego albo
restrukturyzacyjnego, poniesionych do dnia sporządzenia listy inwestorów,
powiększoną o wysokość niezbędnych wydatków związanych z wypłatą
rekompensat, wraz z aktualną wysokością środków płynnych domu
maklerskiego znajdujących się w dyspozycji syndyka lub zarządcy;
4) terminarz wypłat.
1a. Ustalenia informacji, o których mowa w ust. 1, syndyk lub zarządca
dokonuje na podstawie ksiąg domu maklerskiego, z zastrzeżeniem ust. 1b.
1b. Ustalenia okoliczności stanowiących podstawę do uznania klientów domu
maklerskiego za inwestorów uprawnionych do otrzymania rekompensaty syndyk lub
zarządca dokonuje również na podstawie danych zawartych we właściwych rejestrach
lub innych danych urzędowych, a w zakresie ustalenia osób, o których mowa
w art. 132 ust. 1 pkt 1 lit. s, także na podstawie stosownych oświadczeń odebranych
od klientów domu maklerskiego.
2. Krajowy Depozyt w terminie 30 dni sprawdza przedstawioną przez syndyka
lub zarządcę listę inwestorów pod względem zgodności z wymaganiami określonymi
w ust. 1 pkt 1, wyliczenie kwot rekompensat pod względem zgodności z ustawą oraz
terminarz wypłat, o którym mowa w ust. 1 pkt 4.
3. W przypadku powstania uzasadnionych wątpliwości co do podanej przez
syndyka lub zarządcę wysokości wydatków określonych w ust. 1 pkt 3, Krajowy
Depozyt zwraca się do sędziego-komisarza o zatwierdzenie wydatków w trybie
art. 168 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe albo art. 32 ustawy
z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne, co nie wstrzymuje powzięcia przez
Krajowy Depozyt uchwały o przekazaniu kwot na wypłatę rekompensat.
4. Jeżeli Krajowy Depozyt stwierdzi, że lista inwestorów nie odpowiada
warunkom określonym w ust. 1 pkt 1, odmawia jej przyjęcia i zwraca ją syndykowi
lub zarządcy, o czym niezwłocznie powiadamia sędziego-komisarza.
5. Syndyk lub zarządca jest zobowiązany do usunięcia braków wskazanych przez
Krajowy Depozyt w terminie nie dłuższym niż 14 dni.
6. Po ustaleniu listy wierzytelności, spisu wierzytelności lub po stwierdzeniu
wierzytelności prawomocnym orzeczeniem sądu syndyk lub zarządca uzupełnia listę,
o której mowa w ust. 1 pkt 1, o wierzytelności inwestorów nieobjęte tą listą. Do
uzupełnień listy inwestorów przepisy ust. 1–5 stosuje się odpowiednio.
7. W stosunku do roszczeń inwestorów z tytułu rekompensat, nieobjętych listą,
o której mowa w ust. 1 pkt 1, przyjętą przez Krajowy Depozyt, w tym jej
uzupełnieniami, podstawą ich uwzględnienia przy dokonywaniu wypłat rekompensat
może być wyłącznie prawomocne orzeczenie sądu stwierdzające prawo inwestora do
otrzymania rekompensaty oraz jej wysokość. W takim przypadku inwestorowi
przysługuje roszczenie do Krajowego Depozytu o wypłatę rekompensaty.
art. 141.
więcej
listy, o której mowa w art. 140 ust. 1 pkt 1, podejmuje i podaje do publicznej
wiadomości, w drodze ogłoszenia w dwóch dziennikach o zasięgu ogólnopolskim,
uchwałę o przekazaniu syndykowi lub zarządcy kwot na wypłatę rekompensat,
z zastrzeżeniem ust. 3.
2. Uchwała, o której mowa w ust. 1, określa:
1) kwotę środków przekazywanych syndykowi lub zarządcy na wypłatę
rekompensat, stanowiącą różnicę sumy należnych inwestorom rekompensat i środków płynnych domu maklerskiego, pomniejszonych o wydatki określone w art. 140 ust. 1 pkt 3;
2) sposób dokonywania przez syndyka lub zarządcę wypłat rekompensat, w tym
terminy i miejsce dokonywania wypłat.
3. W kwocie na wypłatę rekompensat uwzględnia się w całości udział
w systemie, jaki przysługuje domowi maklerskiemu w stanie upadłości albo
w restrukturyzacji.
4. Kwoty na wypłatę rekompensat, przekazane na podstawie uchwały zarządu
Krajowego Depozytu syndykowi lub zarządcy, nie wchodzą do masy upadłości, masy
układowej, ani masy sanacyjnej i nie mogą być wykorzystane przez syndyka lub
zarządcę na żaden inny cel niż wypłata rekompensat.
art. 142.
więcej
Depozytowi przysługuje roszczenie do masy upadłości o zwrot do systemu
rekompensat przekazanych kwot. Roszczenie o zwrot nie obejmuje jednak tej części
przekazanej kwoty, jaka odpowiada udziałowi w systemie rekompensat domu
maklerskiego w stanie upadłości.
2. Przepis art. 440 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe stosuje
się odpowiednio do zaspokojenia należności z funduszów masy upadłości,
w przypadku podmiotów, o których mowa w art. 64 pkt 2 ustawy z dnia 10 czerwca
2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów
oraz przymusowej restrukturyzacji:
1) firmy inwestycyjnej;
2) instytucji finansowej, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia
575/2013, z siedzibą w państwie członkowskim, jeżeli jest jednostką zależną
w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia 575/2013 wobec instytucji
kredytowej, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia 575/2013,
podmiotu, o którym mowa w pkt 3–9, lub firmy inwestycyjnej i jest objęta
nadzorem skonsolidowanym sprawowanym zgodnie z art. 6–17 rozporządzenia
575/2013;
3) finansowej spółki holdingowej, o której mowa w art. 4 ust. 1
pkt 20 rozporządzenia 575/2013, z siedzibą w państwie członkowskim;
4) finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej, o której mowa w art. 4
ust. 1 pkt 21 rozporządzenia 575/2013, z siedzibą w państwie członkowskim;
5) holdingu mieszanego, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 22 rozporządzenia
575/2013, z siedzibą w państwie członkowskim;
6) dominującej finansowej spółki holdingowej z państwa członkowskiego, o której
mowa w art. 4 ust. 1 pkt 30 rozporządzenia 575/2013;
7) unijnej dominującej finansowej spółki holdingowej, o której mowa w art. 4 ust. 1
pkt 31 rozporządzenia 575/2013;
8) dominującej finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej z państwa
członkowskiego, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 32 rozporządzenia 575/2013;
9) unijnej dominującej finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej,
o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 33 rozporządzenia 575/2013.
3. Roszczenia Krajowego Depozytu, o których mowa w ust. 1, wraz z odsetkami
i kosztami egzekucji, podlegają zaspokojeniu w kategorii pierwszej.
art. 143.
więcej
rekompensat na warunkach określonych ustawą oraz w uchwale zarządu Krajowego
Depozytu, o której mowa w art. 141 ust. 1, zgodnie z terminarzem wypłat.
1a. W przypadku gdy jest
prowadzone postępowanie karne, w którym zachodzi
uzasadnione podejrzenie, że środki objęte systemem rekompensat mogą mieć związek
z popełnieniem przestępstwa, o którym mowa w art. 299 ustawy z dnia 6 czerwca
1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1950 i 2128), prokurator może
postanowieniem wstrzymać wypłatę rekompensaty przysługującej inwestorowi
z tytułu tych środków na czas oznaczony, nie dłuższy jednak niż 3 miesiące.
1b. W postanowieniu, o którym mowa w ust. 1a, określa się zakres, sposób
i termin wstrzymania wypłaty. Na postanowienie przysługuje zażalenie do sądu
właściwego do rozpoznania sprawy.
1c. Wstrzymanie wypłaty upada, jeżeli w terminie, o którym mowa w ust. 1b, nie
zostanie wydane postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym.
1d. Przepisy ust. 1a–1c stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy wypłaty
rekompensat dokonuje Krajowy Depozyt.
1e. W sprawach dotyczących wstrzymania wypłaty rekompensaty
nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. –
Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 1987 i 2399 oraz z 2019 r.
poz. 150, 679, 1255 i 1694).
2. Po zakończeniu wypłat syndyk lub zarządca dokonuje rozliczenia
wypłaconych kwot i sporządza sprawozdanie, które przekazuje Krajowemu
Depozytowi w terminie 21 dni od dnia zakończenia wypłat. W tym terminie syndyk
lub zarządca przekazuje Krajowemu Depozytowi, zwracane do systemu rekompensat,
kwoty niewypłacone inwestorom oraz odsetki naliczone od kwoty przekazanej przez
Krajowy Depozyt na wypłatę rekompensat przez bank prowadzący rachunek, na który
wpłacono tę kwotę.
3. Krajowy Depozyt sprawuje kontrolę przestrzegania przez syndyka lub
zarządcę domu maklerskiego warunków wypłat rekompensat, określonych w ustawie
oraz w uchwale zarządu Krajowego Depozytu, o której mowa w art. 141 ust. 1.
4. O nieprawidłowościach ujawnionych w toku kontroli Krajowy Depozyt
zawiadamia sędziego-komisarza, wzywając syndyka lub zarządcę do ich usunięcia.
art. 144.
więcej
upadłości, masy sanacyjnej lub restrukturyzowanego domu maklerskiego,
w wysokości kwot wypłaconych z tytułu rekompensat przechodzą z mocy prawa na
Krajowy Depozyt, który realizuje je na rzecz systemu rekompensat.
2. Kwoty zwrócone Krajowemu Depozytowi przez syndyka lub zarządcę
w trybie określonym w art. 143 ust. 2 nie zmniejszają wierzytelności Krajowego
Depozytu do masy upadłości, masy sanacyjnej lub restrukturyzowanego domu
maklerskiego z tytułu przekazania środków pieniężnych na wypłatę rekompensat.
art. 145.
więcej
o ogłoszenie upadłości ze względu na to, że majątek domu maklerskiego nie wystarcza
lub jedynie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, albo umorzenie
postępowania upadłościowego, albo stwierdzenie przez Komisję zaistnienia
okoliczności, o której mowa w art. 133 ust. 2 pkt 3, albo gdy dłużnik w postępowaniu
restrukturyzacyjnym nie zostanie pozbawiony zarządu:
1) czynności, o których mowa w art. 140 ust. 1 pkt 1–3, ust. 1a–1b i ust. 5,
dokonywane przez syndyka lub zarządcę, wykonuje zarząd uczestnika systemu
rekompensat, komplementariusze uczestnika systemu, o którym mowa w art. 95
ust. 1 pkt 2 i 4, albo osoby uprawnione do reprezentowania uczestnika systemu,
o którym mowa w art. 95 ust. 1 pkt 5 i 6, albo inne osoby upoważnione do
reprezentowania uczestnika systemu, z wyłączeniem pełnomocników;
1a) czynności, o których mowa w art. 143 ust. 1, wykonuje Krajowy Depozyt;
1b) przepisów art. 140 ust. 1 pkt 4, art. 141 ust. 1, 2 i 4 oraz ust. 4 oraz art. 143
ust. 2–4 nie stosuje się;
2) przepisy art. 139 ust. 6, art. 140 ust. 2 i 4–7, art. 141 ust. 3, art. 143 ust. 1–1c oraz
art. 144 stosuje się odpowiednio;
3) Krajowy Depozyt może zlecić badanie prawidłowości wyliczenia wydatków,
o których mowa w art. 140 ust. 1 pkt 3, przez biegłego rewidenta, który,
wykonując zlecone czynności, jest upoważniony do wglądu do ksiąg
i dokumentów uczestnika systemu.
4) (uchylony)
1a. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1a, Zarząd Krajowego Depozytu,
w terminie 7 dni od dnia przyjęcia listy, o której mowa w art. 140 ust. 1 pkt 1,
podejmuje uchwałę dotyczącą wypłaty rekompensat i podaje ją do publicznej
wiadomości w drodze publikacji w dwóch dziennikach o zasięgu ogólnopolskim.
Uchwała określa kwotę przeznaczoną na wypłatę rekompensat, sposób dokonywania
wypłat, terminarz oraz miejsce dokonywania wypłat rekompensat.
1b. Po zakończeniu wypłat Krajowy Depozyt dokonuje rozliczenia wypłaconych
kwot i sporządza sprawozdanie, które przekazuje Komisji w terminie 21 dni od dnia
zakończenia wypłat.
2. W przypadku otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego domu
maklerskiego, wierzytelności inwestorów wobec dłużnika z tytułu usług
świadczonych na ich rzecz w zakresie czynności, o których mowa w art. 69 ust. 2
i ust. 4 pkt 1, do wysokości przysługujących im rekompensat, nie są objęte układem,
a w głosowaniu nad układem, obok innych wierzycieli, mogą brać udział jedynie
inwestorzy, których wierzytelności wobec upadłego są wyższe od przysługujących im
rekompensat, i tylko w zakresie tej nadwyżki.
art. 146.
więcej
z działalności systemu rekompensat za rok poprzedni, nie później niż w terminie
3 miesięcy od dnia kończącego poprzedni rok obrotowy.
2. Sprawozdanie z działalności systemu rekompensat podlega zbadaniu przez
firmę audytorską.
art. 147.
więcej
wymienioną w art. 148 ust. 1, w związku z podejmowanymi czynnościami służbowymi
w ramach pozostawania w stosunku pracy, zlecenia lub w innym stosunku prawnym
o podobnym charakterze, dotyczącą chronionych prawem interesów podmiotów
dokonujących czynności związanych z obrotem instrumentami finansowymi, lub
innych czynności w ramach regulowanej ustawą działalności objętej nadzorem
Komisji lub zagranicznego organu nadzoru, jak również dotyczącą czynności
podejmowanych w ramach wykonywania tego nadzoru, w szczególności informację zawierającą:
1) dane identyfikujące stronę umowy lub innej czynności prawnej;
2) treść umowy lub przedmiot czynności prawnej;
3) dane o sytuacji majątkowej strony umowy, w tym oznaczenie rachunku papierów
wartościowych, innego rachunku, na którym zapisywane są instrumenty
finansowe niebędące papierami wartościowymi, lub rachunku pieniężnego
służącego do obsługi tych rachunków, liczbę i oznaczenie instrumentów
finansowych, oraz wartość środków zgromadzonych na tych rachunkach;
4) oznaczenie rachunku zbiorczego, liczbę i oznaczenie zapisanych na nim
instrumentów finansowych oraz dane osób uprawnionych z tych instrumentów
finansowych.
art. 148.
więcej
1) maklerzy i doradcy;
2) osoby wchodzące w skład statutowych organów:
a) firmy inwestycyjnej,
b) (uchylona)
c) banku powierniczego,
d) (uchylona)
e) spółek prowadzących rynek regulowany,
f) Krajowego Depozytu,
g) izby, o której mowa w art. 92,
h) stowarzyszeń i organizacji zrzeszających maklerów, doradców, emitentów
zdematerializowanych papierów wartościowych albo banki powiernicze,
i) spółek prowadzących izbę rozliczeniową,
j) spółek prowadzących izbę rozrachunkową,
k) spółek, którym Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności,
o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1–6 lub ust. 2,
l) agenta firmy inwestycyjnej;
3) (uchylony)
4) osoby pozostające w stosunku pracy, zlecenia lub w innym stosunku prawnym
o podobnym charakterze z podmiotami, o których mowa w pkt 2;
5) osoby pozostające w stosunku pracy, zlecenia lub w innym stosunku prawnym
o podobnym charakterze z podmiotami pozostającymi w stosunku zlecenia lub
w innym stosunku prawnym o podobnym charakterze z podmiotami, o których
mowa w pkt 2;
6) osoby wchodzące w skład zespołu doradczego, o którym mowa w art. 46 ust. 5;
7) inne osoby, jeżeli obowiązek taki wynika z przepisów innych ustaw.
2. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej istnieje również po ustaniu
stosunków prawnych, o których mowa w ust. 1.
art. 149.
więcej
ustawy o nadzorze, informacje stanowiące tajemnicę zawodową, będące w posiadaniu
osób fizycznych wymienionych w art. 148 ust. 1, są ujawniane wyłącznie na żądanie:
1) sądu lub prokuratora w związku z toczącym się postępowaniem karnym lub
postępowaniem w sprawie o przestępstwo skarbowe;
2) sądu lub prokuratora w związku z wykonaniem wniosku o udzielenie pomocy
prawnej, pochodzącego od państwa obcego, które na mocy ratyfikowanej umowy
międzynarodowej wiążącej Rzeczpospolitą Polską ma prawo występować
o udzielenie informacji objętych tajemnicą zawodową;
3) sądu w związku z toczącym się postępowaniem cywilnym w sprawie, w której
stroną jest podmiot będący stroną umowy lub innej czynności objętej tą tajemnicą
– w zakresie informacji dotyczących tego podmiotu;
4) organu Krajowej Administracji Skarbowej:
a) w związku z toczącym się postępowaniem w sprawie o:
– przestępstwo skarbowe lub o wykroczenie skarbowe przeciwko osobie
fizycznej będącej stroną umowy lub innej czynności prawnej objętej
tajemnicą zawodową – w zakresie informacji dotyczących tej osoby,
– przestępstwo skarbowe popełnione przy wykonywaniu czynności
związanych z działalnością osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej
nieposiadającej osobowości prawnej, będącej stroną umowy lub innej
czynności prawnej objętej tajemnicą zawodową – w zakresie informacji
dotyczących tej osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej;
b) jeżeli jest to konieczne do skutecznego zapobieżenia przestępstwom lub
przestępstwom skarbowym, ich wykrycia albo ustalenia ich sprawców i
uzyskania dowodów ich popełnienia, a także wykrycia i identyfikacji
przedmiotów i innych korzyści majątkowych pochodzących z przestępstwa
lub przestępstwa skarbowego albo ich równowartości – w zakresie, o
którym mowa w art. 127a ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej
Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2019 r. poz. 768, 730, 1520, 1556 i 2200);
5) Prezesa Najwyższej Izby Kontroli lub upoważnionego przez niego kontrolera –
w zakresie informacji dotyczących jednostki kontrolowanej, niezbędnych do
ustalenia stanu faktycznego w prowadzonym postępowaniu kontrolnym dotyczącym tej jednostki, określonym w ustawie z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z 2019 r. poz. 489 i 1571);
6) firmy audytorskiej badającej sprawozdania finansowe podmiotu, o którym mowa
w art. 148 ust. 1 pkt 2, na podstawie zawartej z nim umowy – w zakresie
informacji określonych przepisami o rachunkowości;
7) Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Służby Kontrwywiadu Wojskowego,
Agencji Wywiadu, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura
Antykorupcyjnego, Policji, Żandarmerii Wojskowej, Straży Granicznej, Służby
Więziennej, Służby Ochrony Państwa i ich upoważnionych pisemnie
funkcjonariuszy lub żołnierzy – w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia
postępowania sprawdzającego na podstawie przepisów o ochronie informacji
niejawnych;
8) Policji, jeżeli jest to konieczne do skutecznego zapobieżenia popełnieniu
przestępstwa, jego wykrycia albo ustalenia sprawcy i uzyskania dowodów, a
także wykrycia i identyfikacji przedmiotów i innych korzyści majątkowych
pochodzących z przestępstwa albo ich równowartości, na zasadach i w trybie
określonych w art. 20 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2019
r. poz. 161, z późn. zm.);
8a) Centralnego Biura Antykorupcyjnego, jeżeli jest to konieczne do skutecznego
zapobieżenia popełnieniu przestępstwa, jego wykrycia albo ustalenia sprawcy
i uzyskania dowodów, na zasadach i w trybie określonych w art. 23 ustawy
z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym (Dz. U.
z 2019 r. poz. 1921 i 2020);
8b) Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, w trybie i na zasadach
określonych w art. 34a ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. z 2018 r. poz. 2387,
z późn. zm.);
8c) Żandarmerii Wojskowej, jeżeli jest to konieczne do skutecznego zapobieżenia
popełnieniu przestępstwa, jego wykrycia albo ustalenia sprawcy i uzyskania
dowodów, a także wykrycia i identyfikacji przedmiotów i innych korzyści majątkowych pochodzących z przestępstwa albo ich równowartości, na zasadach i w trybie określonych w art. 40b ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii
Wojskowej i wojskowych organach porządkowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 518 i 730);
9) komornika sądowego w związku z toczącym się postępowaniem
zabezpieczającym lub egzekucyjnym w sprawie roszczeń wobec podmiotu
będącego stroną umowy lub innej czynności prawnej objętej tajemnicą
zawodową albo wykonywaniem postanowienia o zabezpieczeniu spadku lub ze
sporządzaniem spisu inwentarza dotyczących spadku po takim podmiocie – w
zakresie informacji dotyczących tego podmiotu;
9a) Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w związku z toczącym się
postępowaniem przed Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów
prowadzonym na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 lutego 2007 r.
o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2019 r. poz. 369, 1571 i 1667),
jeżeli są niezbędne w toczącym się postępowaniu;
10) administracyjnego organu egzekucyjnego oraz centralnego biura łącznikowego,
o którym mowa w art. 9 ustawy z dnia 11 października 2013 r. o wzajemnej
pomocy przy dochodzeniu podatków, należności celnych i innych należności
pieniężnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 425 oraz z 2019 r. poz. 730 i 2070), w zakresie
wykonywania ich ustawowych zadań;
11) monitorującego aukcję – w zakresie, o którym mowa w art. 53
ust. 1 rozporządzenia 1031/2010;
12) Rzecznika Finansowego, o którym mowa w art. 11 ustawy z dnia 5 sierpnia
2015 r. o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego
i o Rzeczniku Finansowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2279), w zakresie niezbędnym
do realizacji przez niego ustawowych zadań;
13) Inspektora Nadzoru Wewnętrznego – jeżeli jest to konieczne do skutecznego
zapobieżenia popełnieniu przestępstwa, jego wykrycia albo ustalenia sprawców
i uzyskania dowodów, a także wykrycia i identyfikacji przedmiotów i innych
korzyści majątkowych pochodzących z przestępstwa albo ich równowartości, na
zasadach i w trybie określonych w art. 11p ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o
szczególnych formach sprawowania nadzoru przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2216 oraz z 2019 r. poz. 15, 125 i 2020);
14) Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych – w zakresie niezbędnym do
realizacji przez niego ustawowych zadań.
art. 150.
więcej
przekazywanie informacji stanowiących taką tajemnicę:
1) bezpośrednio osobie, której ta informacja dotyczy, lub innemu podmiotowi,
któremu osoba ta udzieliła pisemnego upoważnienia do otrzymania takich
informacji, z zastrzeżeniem ust. 2;
2) w zawiadomieniu o przestępstwie oraz dokumentach przekazywanych
w uzupełnieniu do zawiadomienia;
3) Generalnemu Inspektorowi Informacji Finansowej – w zakresie i na zasadach
określonych w przepisach o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz
finansowaniu terroryzmu;
4) organowi Krajowej Administracji Skarbowej lub osobom przez ten organ
upoważnionym – w zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań wynikających
z ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej;
5) Szefowi Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych – na zasadach
określonych w odrębnych przepisach, w zakresie niezbędnym do realizacji jego
ustawowych zadań;
6) organom podatkowym – na zasadach określonych w odrębnych przepisach, w
zakresie niezbędnym do realizacji ich ustawowych zadań;
7) przez dom maklerski bankowi będącemu w stosunku do tego domu maklerskiego
podmiotem dominującym w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe – na potrzeby sporządzania
skonsolidowanego sprawozdania finansowego, oraz Komisji Nadzoru
Finansowego w zakresie niezbędnym do wykonywania nadzoru
skonsolidowanego nad tym bankiem;
7a) przez dom maklerski podmiotowi podlegającemu w Rzeczypospolitej Polskiej
lub w innym państwie członkowskim obowiązkom, o których mowa
w przepisach działu IV rozdziału 1 oddziałów 2a i 2c lub w przepisach
rozporządzenia 575/2013, w zakresie, w jakim jest to niezbędne do wykonania
tych obowiązków;
7b) pomiędzy podmiotami zależnymi i dominującymi w grupie kapitałowej, do
której należy dom maklerski, jeżeli informacje są objęte zakresem nadzoru
skonsolidowanego, o ile przekazanie tych informacji jest niezbędne do
wykonania obowiązków, o których mowa w przepisach art. 110b, art. 110c,
art. 110e, art. 110g ust. 2, art. 110m, art. 110p, art. 110q, art. 110v lub art. 110w
oraz w przepisach działu IV rozdziału 1 oddziału 2c;
8) przez firmy inwestycyjne oraz banki powiernicze:
a) w przypadku określonym w art. 54 i art. 152,
b) w zakresie i na zasadach określonych w ustawie z dnia 9 kwietnia 2010 r.
o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych
gospodarczych (Dz. U. z 2019 r. poz. 681 i 730);
9) przez dom maklerski, zagraniczną osobę prawną, o której mowa w art. 115 ust. 1,
lub przez zagraniczną firmę inwestycyjną:
a) podmiotowi wiodącemu w rozumieniu art. 4 ust. 5 i 6 ustawy o nadzorze
uzupełniającym,
b) koordynatorowi w rozumieniu art. 3 pkt 19 ustawy o nadzorze
uzupełniającym,
c) koordynatorowi zagranicznemu w rozumieniu art. 3 pkt 20 ustawy
o nadzorze uzupełniającym
– w wykonaniu obowiązków określonych ustawą o nadzorze uzupełniającym;
10) przez Krajowy Depozyt, spółkę, której Krajowy Depozyt przekazał
wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1–
6, domy maklerskie, banki prowadzące działalność maklerską oraz banki
powiernicze – w zakresie określonym w art. 81 ust. 3 ustawy z dnia 11 września
2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej;
11) przez Krajowy Depozyt lub spółkę, której Krajowy Depozyt przekazał
wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1–
6, a także przez uczestników Krajowego Depozytu lub tej spółki, spółce
publicznej, w przypadku określonym w art. 91 ust. 15 ustawy o ofercie
publicznej;
12) między Komisją lub właściwym organem nadzoru w innym państwie
członkowskim a:
a) firmą audytorską badającą sprawozdania finansowe domu maklerskiego,
banku prowadzącego działalność maklerską, banku powierniczego lub
firmą audytorską badającą sprawozdania finansowe zagranicznej firmy
inwestycyjnej,
b) sędzią-komisarzem, nadzorcą sądowym, syndykiem lub zarządcą albo
likwidatorem domu maklerskiego, banku prowadzącego działalność
maklerską, banku powierniczego lub organem odpowiedzialnym za
prowadzenie postępowania upadłościowego lub likwidacyjnego
zagranicznej firmy inwestycyjnej
– jeżeli informacje te są niezbędne do wykonywania zadań w zakresie nadzoru
przez Komisję lub właściwy organ nadzoru w innym państwie członkowskim
albo do skutecznego prowadzenia postępowania upadłościowego, sprawowania
zarządu masą upadłości lub prowadzenia likwidacji, lub – w zakresie informacji
określonych przepisami o rachunkowości – do celów badania sprawozdań
finansowych tych domów maklerskich, banków lub zagranicznych firm
inwestycyjnych;
13) Krajowemu Depozytowi – jeżeli informacje te są niezbędne do wykonywania
jego ustawowych zadań, w szczególności związanych z tworzeniem, organizacją
i zarządzaniem systemem rekompensat;
13a) spółce, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu
zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1–6 lub ust. 2, jeżeli informacje te są
niezbędne do wykonywania tych czynności;
13b) przez Krajowy Depozyt lub spółkę, której Krajowy Depozyt przekazał
wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 4
lub 5 albo ust. 2 pkt 3 emitentowi papierów wartościowych, podmiotowi
wykonującemu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zadania w zakresie
centralnej rejestracji papierów wartościowych lub rozliczania transakcji zawieranych w obrocie papierami wartościowymi albo uprawnionemu do prowadzenia poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rachunków, na których
są rejestrowane papiery wartościowe, za pośrednictwem którego papiery
wartościowe, których dotyczą te informacje, są rejestrowane w depozycie
papierów wartościowych, w przypadkach określonych w art. 54 ust. 2;
13c) przez Krajowy Depozyt zgodnie z art. 48 ust. 5e;
14) przez Komisję lub jej upoważnionego przedstawiciela:
a) do publicznej wiadomości w zakresie dotyczącym treści podjętych uchwał
i decyzji, także w sprawach indywidualnych, jeżeli ze względu na interes
rynku instrumentów finansowych, rynku towarów giełdowych lub rynku
działalności funduszy inwestycyjnych, Komisja uznała przekazanie takiej
informacji za uzasadnione,
b) do publicznej wiadomości w trybie i na warunkach, o których mowa
w art. 25 ust. 1 i 2b ustawy o nadzorze,
c) w postępowaniu wyjaśniającym, w przypadku określonym w art. 38 ust. 5
ustawy o nadzorze,
d) w przypadkach określonych w art. 20 i art. 23 ustawy o nadzorze,
e) w przypadkach określonych w art. 151 oraz w art. 21 ust. 1, art. 21a, art. 22
i art. 24a ustawy o nadzorze, a także w art. 62a ust. 2, art. 96 ust. 10–10c
oraz art. 97 ust. 1f ustawy o ofercie publicznej,
f) do publicznej wiadomości w zakresie wyników testów warunków skrajnych
przeprowadzonych zgodnie z art. 110t,
g) na wniosek klienta domu maklerskiego na potrzeby wszczętego lub
planowanego postępowania cywilnego przeciwko domowi maklerskiemu,
którego upadłość ogłoszono;
15) przez Komisję lub jej upoważnionego przedstawiciela:
a) (uchylona)
b) Prezesowi Narodowego Banku Polskiego – jeżeli informacje te są niezbędne
w celu realizacji ustawowych zadań Narodowego Banku Polskiego
w zakresie polityki pieniężnej oraz nadzoru nad systemem płatności,
c) monitorującemu aukcję – w przypadku, o którym mowa w art. 53 ust. 3
i 4 rozporządzenia 1031/2010,
d) do Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego, Europejskiego Urzędu
Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych,
Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych,
Europejskiej Rady do spraw Ryzyka Systemowego, Komitetu Stabilności
Finansowej, Europejskiego Systemu Banków Centralnych, Europejskiego
Banku Centralnego, do banków centralnych w innych państwach
członkowskich oraz do właściwego organu nadzoru w innym państwie
członkowskim, Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, organów do spraw
przymusowej restrukturyzacji w innych państwach członkowskich,
w zakresie koniecznym do realizacji zadań ustawowych oraz zadań
określonych przez bezpośrednio stosowane akty prawa europejskiego,
e) w przypadkach, o których mowa w art. 30 ust. 2, art. 32a i art. 33 ust. 2
ustawy o nadzorze,
f) ministrowi właściwemu do spraw budżetu – w zakresie niezbędnym do
realizacji ustawowych zadań związanych z organizacją rynku obrotu
skarbowymi papierami wartościowymi w sposób, o którym mowa
w art. 13d ust. 1 i 2,
g) ministrowi właściwemu do spraw klimatu lub do Krajowego ośrodka
bilansowania i zarządzania emisjami, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy
z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów
cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1447 i 1501) –
w zakresie administrowania systemem handlu uprawnieniami do emisji
gazów cieplarnianych,
h) Agencji do spraw Współpracy Organów Regulacji Energetyki –
w przypadkach określonych w art. 32c ust. 14 i art. 32e ust. 5,
i) Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki – w zakresie niezbędnym do
wydania opinii, o których mowa w art. 32c ust. 6 pkt 1 i art. 32e
ust. 6 pkt 1, oraz prowadzenia współpracy, o której mowa w art. 32c
ust. 15 pkt 1,
j) ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych – w zakresie niezbędnym
do wydania opinii, o których mowa w art. 32c ust. 6 pkt 2 i art. 32e
ust. 6 pkt 2, oraz prowadzenia współpracy, o której mowa w art. 32c
ust. 15 pkt 2,
k) właściwemu ministrowi kierującemu działem administracji rządowej
obejmującym sprawy produkcji, wydobycia lub obrotu określonym
towarem, innym niż paliwo, energia lub produkt rolny – w zakresie
niezbędnym do wydania opinii, o których mowa w art. 32c ust. 6 pkt 3
i art. 32e ust. 6 pkt 3, oraz prowadzenia współpracy, o której mowa
w art. 32c ust. 15 pkt 3,
l) spółce prowadzącej rynek regulowany – w przypadkach określonych
w art. 163a;
16) w przypadkach określonych w art. 64a, art. 68a ust. 13, art. 68f ust. 1 i 2 oraz
art. 89 ust. 4;
17) przez firmę inwestycyjną lub bank powierniczy w związku z zawarciem lub
wykonywaniem umowy związanej z prowadzeniem działalności maklerskiej lub
powierniczej, w tym umowy, o której mowa w art. 81a ust. 1, lub umowy,
o której mowa w art. 79 ust. 1, o ile przekazanie tych informacji jest niezbędne
dla zawarcia lub wykonania umowy;
17a) przez przedsiębiorcę lub przedsiębiorcę zagranicznego w związku z zawarciem
lub wykonywaniem umowy, o której mowa w art. 81f ust. 1, o ile przekazanie
tych informacji jest niezbędne do zawarcia lub wykonywania tej umowy;
18) przez spółki prowadzące rynek regulowany monitorującemu aukcję – w zakresie
wykonania obowiązku, o którym mowa w art. 53 ust. 3 i 4 rozporządzenia
1031/2010;
18a) przez spółkę prowadzącą rynek regulowany w związku z zawarciem lub
wykonywaniem umowy, o której mowa w art. 16b ust. 1, o ile przekazanie tych
informacji jest niezbędne dla zawarcia lub wykonania umowy;
19) Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych, komitetom
ustanowionym przez ten organ oraz powołanym przez nie grupom – w celu
realizacji ich zadań i uprawnień;
20) Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych –
w zakresie dotyczącym treści informacji zawartych w zaleceniach, o których
mowa w art. 68 ust. 5 ustawy o ofercie publicznej, oraz decyzjach podjętych
przez Komisję – w celu ich publikacji;
21) przez Krajowy Depozyt lub spółkę, której Krajowy Depozyt przekazał
wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1–6, lub przez uczestników Krajowego Depozytu lub spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48
ust. 1 pkt 1–6, Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu – w zakresie:
a) dotyczącym liczby papierów wartościowych zapisanych na prowadzonych
przez te podmioty rachunkach papierów wartościowych i rachunkach
zbiorczych, na dzień wskazany przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny,
b) danych umożliwiających identyfikację osób uprawnionych z papierów
wartościowych wskazanych w decyzji Bankowego Funduszu
Gwarancyjnego w sprawie wszczęcia przymusowej restrukturyzacji albo
w sprawie umorzenia lub konwersji instrumentów kapitałowych podmiotu
w restrukturyzacji, albo w sprawie umorzenia lub konwersji zobowiązań
podmiotu w restrukturyzacji, a także liczby tych papierów wartościowych
posiadanych przez te osoby, na dzień umorzenia lub konwersji określony w tej decyzji
– jeżeli informacje te są niezbędne do realizacji ustawowych zadań Bankowego
Funduszu Gwarancyjnego, przy czym Bankowy Fundusz Gwarancyjny może
wystąpić o te informacje do uczestników Krajowego Depozytu lub spółki, której
Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których
mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1–6, odpowiednio, za pośrednictwem Krajowego
Depozytu lub za pośrednictwem tej spółki;
22) przez Krajowy Depozyt lub spółkę, której Krajowy Depozyt przekazał
wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1–
6, Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu – w zakresie umożliwiającym
identyfikację uczestników prowadzących rachunki papierów wartościowych lub rachunki zbiorcze, na których, według stanu na dany dzień, zapisane były papiery wartościowe wskazane przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny, jeżeli informacje
te są niezbędne do realizacji ustawowych zadań Bankowego Funduszu
Gwarancyjnego;
23) przez pośredników w rozumieniu przepisów działu IIIA – w zakresie i na
zasadach określonych zgodnie z przepisami działu IIIA;
2. Osoby, o których mowa w art. 148 ust. 1, są obowiązane do zachowania
w tajemnicy informacji dotyczących udzielania Policji informacji na zasadach określonych w art. 20 ust. 4–10 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, oraz dotyczące zawiadomienia, o którym mowa w art. 20 ust. 13 tej ustawy. Zachowanie
tajemnicy obowiązuje wobec osób, których ta informacja dotyczy, oraz osób trzecich,
z wyjątkiem osób reprezentujących Komisję oraz pracowników Urzędu Komisji,
którym informacje te są przekazywane w związku z wykonywaniem ustawowo
określonych zadań w zakresie nadzoru.
Art. 150a. Nie narusza obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej
przekazywanie przez Komisję ministrowi właściwemu do spraw finansów
publicznych informacji w ramach współpracy przy wykonywaniu zadań właściwego
organu w rozumieniu rozporządzenia 236/2012.
art. 151.
więcej
stanowiące tajemnicę zawodową:
1) rzecznikowi dyscyplinarnemu lub sądowi dyscyplinarnemu stowarzyszenia
zrzeszającego maklerów lub doradców, wyłącznie w zakresie niezbędnym do
ustalenia, na potrzeby wszczęcia lub prowadzenia postępowania
dyscyplinarnego, naruszenia zasad etyki zawodowej przez maklera lub doradcę;
2) rzecznikowi sądu lub sądowi izby, wyłącznie w zakresie niezbędnym do
ustalenia, na potrzeby prowadzonego postępowania, naruszenia przez członka
izby zasad etyki lub zasad rzetelnego wykonywania działalności gospodarczej;
3) Krajowemu Depozytowi, spółce prowadzącej izbę rozliczeniową, spółce
prowadzącej izbę rozrachunkową, spółce prowadzącej rynek regulowany, o ile
przekazanie takiej informacji jest niezbędne do wykonywania ustawowo określonych zadań tych podmiotów;
4) spółce, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu
zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1–6 lub ust. 2, o ile przekazanie takiej
informacji jest niezbędne do wykonywania tych czynności.
Art. 151a. Informacje dotyczące firmy inwestycyjnej przekazane przez tę firmę
Komisji w ramach sprawowanego nad nią nadzoru oraz oświadczenia Komisji
dotyczące tej firmy, zawarte w dokumentacji nadzorczej, mogą zostać ujawnione, o ile
nie narusza to interesu podmiotu, który je przekazał, lub interesu osób trzecich, lub nie
stanowi zagrożenia dla prawidłowego funkcjonowania systemu nadzoru nad
działalnością firm inwestycyjnych.
art. 152.
więcej
objęte tajemnicą zawodową, informacje o wierzytelnościach przysługujących im
względem klientów z tytułu świadczonych usług – w zakresie, w jakim informacje te
są niezbędne do ochrony ich interesów przed nierzetelnymi klientami.
art. 153.
więcej
którym informacje stanowiące taką tajemnicę zostały ujawnione w przypadkach
określonych w art. 149–152 lub art. 20, art. 21 i art. 23 ustawy o nadzorze, chyba że
na ujawnienie takich informacji przez te osoby zezwala przepis prawa.
2. Osoby, o których mowa w art. 148 ust. 1, oraz osoby, o których mowa
w ust. 1, ponoszą odpowiedzialność za szkody wynikające z nieuprawnionego
ujawnienia informacji stanowiącej tajemnicę zawodową i wykorzystania jej
niezgodnie z przeznaczeniem.
3. Osoby, o których mowa w art. 148 ust. 1, nie ponoszą odpowiedzialności za
szkodę wynikającą z ujawnienia i wykorzystania niezgodnie z przeznaczeniem
informacji stanowiącej tajemnicę zawodową przez osoby, którym informacje takie
zostały przekazane na podstawie art. 149–152 lub art. 20, art. 21 i art. 23 ustawy
o nadzorze.
art. 154.
więcej
art. 155.
więcej
art. 156.
więcej
art. 157.
więcej
art. 158.
więcej
art. 159.
więcej
art. 160.
więcej
art. 161.
więcej
art. 162.
więcej
niniejszą ustawą, rozporządzeniem 575/2013 – w zakresie zezwoleń, pozwoleń lub
zgód udzielanych domom maklerskim, lub rozporządzeniem 648/2012 podlega
opłacie w wysokości nie większej niż równowartość w złotych 4500 euro.
2. (uchylony)
3. Wydanie decyzji w sprawie zatwierdzenia zmian w regulaminie:
1) Krajowego Depozytu, w tym także w odrębnym regulaminie mającym
zastosowanie do pełnienia przez Krajowy Depozyt funkcji giełdowej izby
rozrachunkowej,
2) spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu
zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1–6 i ust. 2, w tym także w odrębnym regulaminie mającym zastosowanie do pełnienia przez spółkę, której Krajowy
Depozyt przekazał wykonywanie czynności, o których mowa w art. 48 ust. 2,
funkcji giełdowej izby rozrachunkowej,
3) izby rozliczeniowej lub izby rozrachunkowej,
4) funduszu rozliczeniowego zarządzanego przez izbę rozliczeniową, Krajowy
Depozyt lub spółkę, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności
z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 1,
5) funkcjonowania systemu rekompensat
– podlega opłacie w wysokości nie większej niż równowartość w złotych 4500 euro.
4. (uchylony)
5. Złożenie zawiadomienia, o którym mowa w art. 21 ust. 3a, podlega opłacie
w wysokości nie większej niż równowartość w złotych 4500 euro.
6. Przekazanie informacji, o której mowa w art. 21 ust. 3b, podlega opłacie
w wysokości nie większej niż równowartość w złotych 4500 euro.
7. Przekazanie Komisji przez właściwy organ nadzoru innego państwa
członkowskiego, który udzielił zagranicznej firmie inwestycyjnej zezwolenia na
prowadzenie działalności maklerskiej, odpowiednich informacji dotyczących działalności maklerskiej, jaka ma być przez tę firmę inwestycyjną prowadzona na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w sposób określony w art. 117 ust. 3b pkt 2, podlega
opłacie w wysokości nie większej niż równowartość w złotych 4500 euro, wnoszonej
przez zagraniczną firmę inwestycyjną, której takie odpowiednie informacje dotyczą.
8. Zagraniczna firma inwestycyjna, o której mowa w ust. 7, nie ponosi opłaty,
o której mowa w tym przepisie, jeżeli na zasadzie wzajemności polskie podmioty
prowadzące działalność maklerską w sposób określony w art. 104 ust. 3 pkt 1 na
terytorium państwa, w którym firma ta ma swoją siedzibę, nie ponoszą tego rodzaju opłaty.
9. Udzielenie zezwolenia przewidzianego rozporządzeniem 2016/1011 podlega
opłacie w wysokości równowartości w złotych 4500 euro.
10. Dokonanie rejestracji przewidzianej rozporządzeniem 2016/1011 podlega
opłacie w wysokości równowartości w złotych 2250 euro.
11. Dokonanie zatwierdzenia przewidzianego rozporządzeniem
2016/1011 podlega opłacie w wysokości równowartości w złotych 2250 euro.
12. Dokonanie uznania przewidzianego rozporządzeniem 2016/1011 podlega
opłacie w wysokości równowartości w złotych 2250 euro.
art. 163.
więcej
ustalaną na podstawie średniej wartości przychodów w okresie trzech lat
poprzedzających rok, za który jest należna opłata, z wyłączeniem dywidend
otrzymanych od jednostek zależnych i stowarzyszonych w rozumieniu przepisów
ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, zwanych dalej „jednostkami
zależnymi lub stowarzyszonymi”, oraz przychodów z rynku skarbowych papierów
wartościowych, w przypadku gdy spółka na podstawie umowy z ministrem
właściwym do spraw budżetu prowadzi taki rynek, w wysokości nie większej niż 3,5%
tej średniej, jednak nie mniej niż równowartość w złotych 6250 euro.
2. (uchylony)
3. Od Krajowego Depozytu pobiera się roczną opłatę ustalaną na podstawie
średniej wartości przychodów w okresie trzech lat poprzedzających rok, za który
należna jest opłata, z wyłączeniem dywidend otrzymanych od jednostek zależnych
i stowarzyszonych, w wysokości nie większej niż 5,5% tej średniej, jednak nie mniej
niż równowartość w złotych 6250 euro.
4. Od spółki prowadzącej izbę rozliczeniową oraz od spółki, której Krajowy
Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu rozliczania transakcji, pobiera
się roczną opłatę ustalaną na podstawie średniej wartości przychodów w okresie trzech
lat poprzedzających rok, za który należna jest opłata, z wyłączeniem dywidend
otrzymanych od jednostek zależnych i stowarzyszonych, w wysokości nie większej
niż 5,5% tej średniej, jednak nie mniej niż równowartość w złotych 6250 euro.
5. Od spółki prowadzącej izbę rozrachunkową oraz od spółki, której Krajowy
Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu rozrachunku transakcji, pobiera
się roczną opłatę ustalaną na podstawie średniej wartości przychodów w okresie trzech
lat poprzedzających rok, za który należna jest opłata, z wyłączeniem dywidend
otrzymanych od jednostek zależnych i stowarzyszonych, w wysokości nie większej
niż 5,5% tej średniej, jednak nie mniej niż równowartość w złotych 6250 euro.
6. Od spółki prowadzącej izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową, która
wykonuje funkcję giełdowej izby rozrachunkowej, pobiera się roczną opłatę ustalaną
na podstawie średniej wartości przychodów w okresie trzech lat poprzedzających rok,
za który należna jest opłata, z wyłączeniem dywidend otrzymanych od jednostek zależnych i stowarzyszonych, w wysokości nie większej niż 5,5% tej średniej, jednak nie mniej niż równowartość w złotych 6250 euro.
7. Od domu maklerskiego pobiera się roczną opłatę ustalaną na podstawie
średniej wartości przychodów ogółem w okresie trzech lat poprzedzających rok, za
który należna jest opłata, w wysokości nie większej niż 0,5% tej średniej, jednak nie
mniej niż równowartość w złotych 750 euro. Wielkość przychodów ogółem, o których
mowa w zdaniu pierwszym, stanowi suma następujących pozycji rachunku zysków i strat:
1) przychody z działalności maklerskiej,
2) przychody z instrumentów finansowych przeznaczonych do obrotu,
3) przychody z instrumentów finansowych utrzymywanych do terminu zapadalności,
4) przychody z instrumentów finansowych dostępnych do sprzedaży,
5) pozostałe przychody operacyjne,
6) przychody finansowe
– pomniejszona o dywidendy otrzymane od jednostek zależnych i stowarzyszonych,
które są obowiązane do wnoszenia opłat na pokrycie kosztów, o których mowa
w art. 17 ust. 1 ustawy o nadzorze.
8. Od agenta firmy inwestycyjnej, z wyłączeniem banku i domu maklerskiego,
pobiera się opłatę roczną w wysokości równowartości w złotych 500 euro.
9. Od zagranicznej firmy inwestycyjnej prowadzącej działalność maklerską na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w formie oddziału lub bez otwierania oddziału,
za pośrednictwem agenta, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
oraz od zagranicznej osoby prawnej prowadzącej działalność maklerską na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w formie oddziału pobiera się opłatę roczną, ustalaną
odpowiednio na podstawie przychodów oddziału lub przychodów zagranicznej firmy
inwestycyjnej uzyskanych w wyniku działalności agenta przebywającego na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w poprzednim roku kalendarzowym,
w wysokości nie większej niż 0,15% tych przychodów, jednak nie mniej niż
równowartość w złotych 500 euro. Przychody, o których mowa w zdaniu pierwszym,
są przychodami oddziału w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób
prawnych. Zagraniczne firmy inwestycyjne prowadzące działalność maklerską na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zagraniczne osoby prawne prowadzące taką działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie ponoszą opłaty, o której mowa
w zdaniu pierwszym, jeżeli na zasadzie wzajemności polskie podmioty prowadzące
działalność maklerską na terytorium państwa, w którym podmioty takie mają swoją
siedzibę, nie ponoszą tego rodzaju opłat.
10. Zagraniczne firmy inwestycyjne będące stronami transakcji zawieranych na
rynku regulowanym są obowiązane do wnoszenia opłaty rocznej w wysokości
równowartości w złotych 10 000 euro.
10a. Zagraniczne osoby prawne nieprowadzące działalności maklerskiej na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o których mowa w art. 31 ust. 1 pkt 2a, będące
stronami transakcji zawieranych na rynku regulowanym są obowiązane do wnoszenia
opłaty rocznej w wysokości równowartości w złotych 10 000 euro.
11. Od zatwierdzonego podmiotu publikującego, dostawcy informacji
skonsolidowanych, zatwierdzonego mechanizmu sprawozdawczego z tytułu
prowadzenia działalności w zakresie udostępniania informacji o transakcjach, za
każdy rodzaj prowadzonej działalności pobiera się opłatę roczną w wysokości
równowartości w złotych 500 euro.
12. Od administratora kluczowego wskaźnika referencyjnego w rozumieniu
art. 3 ust. 1 pkt 25 rozporządzenia 2016/1011 pobiera się opłatę roczną w wysokości
równowartości w złotych 1000 euro.
13. Od administratora istotnego wskaźnika referencyjnego w rozumieniu
art. 3 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia 2016/1011 pobiera się opłatę roczną w wysokości
równowartości w złotych 500 euro.
14. Od administratora pozaistotnego wskaźnika referencyjnego w rozumieniu
art. 3 ust. 1 pkt 27 rozporządzenia 2016/1011 pobiera się opłatę roczną w wysokości
równowartości w złotych 100 euro.
15. Od administratora wskaźnika referencyjnego stóp procentowych
w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 22 rozporządzenia 2016/1011 niebędącego kluczowym
wskaźnikiem referencyjnym w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 25 rozporządzenia
2016/1011 pobiera się opłatę roczną w wysokości równowartości w złotych 500 euro.
16. Od administratora towarowego wskaźnika referencyjnego w rozumieniu
art. 3 ust. 1 pkt 23 rozporządzenia 2016/1011 niebędącego kluczowym wskaźnikiem
referencyjnym w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 25 rozporządzenia 2016/1011 pobiera
się opłatę roczną w wysokości równowartości w złotych 500 euro.
Art. 163a. 1. W przypadku nieuiszczenia opłaty, o której mowa
w art. 163 ust. 10, spółka prowadząca rynek regulowany zawiesza, do czasu
uregulowania zaległości, możliwość zawierania transakcji na rynku regulowanym
przez zagraniczną firmę inwestycyjną.
2. Zawieszenie możliwości zawierania transakcji na rynku regulowanym przez
zagraniczną firmę inwestycyjną następuje nie później niż drugiego dnia sesyjnego
następującego po dniu przekazania przez Komisję spółce prowadzącej rynek
regulowany informacji o wydaniu ostatecznej decyzji, o której mowa w art. 17 ust. 12
ustawy o nadzorze, określającej wysokość zaległości z tytułu opłaty, o której mowa
w art. 163 ust. 10, należnej od tej zagranicznej firmy inwestycyjnej.
3. Przywrócenie możliwości zawierania transakcji na rynku regulowanym przez
zagraniczną firmę inwestycyjną następuje nie później niż drugiego dnia sesyjnego
następującego po dniu przekazania przez Komisję spółce prowadzącej rynek
regulowany informacji o uiszczeniu przez tę zagraniczną firmę inwestycyjną
należności z tytułu opłaty, o której mowa w art. 163 ust. 10.
4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, w przypadku gdy opłata, o której mowa
w art. 163 ust. 10, została uiszczona w części, a wartość zaległości nie przekracza
równowartości w złotych 500 euro.
5. W celu zapewnienia możliwości prawidłowego wykonywania przez spółki
prowadzące rynek regulowany obowiązków wynikających z ust. 1–3 Komisja może
zawierać z takimi spółkami porozumienia określające szczegółowy zakres informacji
przekazywanych dla celów określonych w ust. 1–3 oraz tryb ich przekazywania.
6. Przepisy ust. 1–5 stosuje się odpowiednio w przypadku nieuiszczenia opłaty,
o której mowa w art. 163 ust. 10a, przez zagraniczną osobę prawną nieprowadzącą
działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o której mowa
w art. 31 ust. 1 pkt 2a.
art. 164.
więcej
w art. 162 i art. 163, oraz ustalenie wysokości, naliczanie i uiszczanie tych opłat
następuje na zasadach, w trybie i na warunkach określonych w art. 17 ustawy
o nadzorze.
art. 165.
więcej
regulowanego, w przypadku gdy spółka prowadząca rynek regulowany:
1) nie rozpoczęła prowadzenia działalności objętej zezwoleniem w terminie
12 miesięcy od dnia, w którym decyzja o udzieleniu zezwolenia stała się
ostateczna;
2) przez okres co najmniej 6 miesięcy nie prowadziła działalności objętej
zezwoleniem;
3) otrzymała zezwolenie na podstawie fałszywych oświadczeń lub dokumentów
zaświadczających nieprawdę;
4) przestała spełniać warunki, które były podstawą udzielenia zezwolenia;
5) prowadzi działalność z istotnym naruszeniem przepisów prawa regulujących
prowadzenie rynku regulowanego;
6) nie przestrzega zasad uczciwego obrotu;
7) narusza interesy uczestników obrotu.
1a. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lub 5–7, Komisja może:
1) odstąpić od zastosowania sankcji, o której mowa w ust. 1, i nałożyć na spółkę
prowadzącą rynek regulowany karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo
do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego
przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok
obrotowy, jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł, albo
2) zastosować sankcję określoną w ust. 1 i jednocześnie nałożyć karę pieniężną, o
której mowa w pkt 1
– jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, których dopuściła się spółka prowadząca
rynek regulowany.
1b. W przypadku naruszenia przez spółkę prowadzącą rynek regulowany
przepisów regulujących prowadzenie tego rynku Komisja może również nakazać tej
spółce zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie
tych działań w przyszłości.
1c. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej przez
spółkę prowadzącą rynek regulowany w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 lub 5–7, kara pieniężna, o której mowa w ust. 1a pkt 1 albo 2, może zostać nałożona do wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści.
1d. W przypadku gdy spółka prowadząca rynek regulowany jest podmiotem
dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub
podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane
sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 1a pkt 1,
stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu
dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu
finansowym za rok obrotowy.
1e. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według
średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu
bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe
za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 1a pkt 1 lub ust. 1d.
2. Wydanie decyzji następuje po przeprowadzeniu rozprawy.
2a. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1a,
uwzględnia w szczególności:
1) wagę naruszenia i czas jego trwania;
2) stopień przyczynienia się spółki prowadzącej rynek regulowany do powstania
naruszenia;
3) sytuację finansową spółki prowadzącej rynek regulowany, na którą jest
nakładana kara, w szczególności wysokość jej całkowitych obrotów;
4) skalę korzyści uzyskanych lub strat unikniętych przez spółkę prowadzącą rynek
regulowany, jeżeli można te korzyści lub straty ustalić;
5) straty poniesione przez podmioty trzecie w związku z naruszeniem, jeżeli można
je ustalić;
6) stopień naprawienia szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań spółki
prowadzącej rynek regulowany;
7) gotowość spółki prowadzącej rynek regulowany do współpracy z Komisją
podczas wyjaśniania okoliczności naruszenia;
8) uprzednie naruszenia przepisów prawa regulujących prowadzenie działalności
przez podmiot prowadzący rynek regulowany, popełnione przez spółkę
prowadzącą rynek regulowany, na którą jest nakładana kara.
3. (uchylony)
4. Komisja informuje Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów
Wartościowych o każdym przypadku cofnięcia zezwolenia na prowadzenie rynku
regulowanego.
Art. 165a. 1. Komisja może cofnąć zezwolenie na prowadzenie platformy
aukcyjnej przez spółkę prowadzącą rynek regulowany, w przypadku gdy spółka ta:
1) nie złożyła w terminie 12 miesięcy od dnia uzyskania zezwolenia wniosku o wpis
platformy aukcyjnej do wykazu, o którym mowa w załączniku III do
rozporządzenia 1031/2010, albo nie rozpoczęła prowadzenia działalności objętej
zezwoleniem w terminie 12 miesięcy od dnia wpisu platformy aukcyjnej do tego
wykazu;
2) przez okres co najmniej 6 miesięcy nie prowadziła działalności objętej
zezwoleniem;
3) otrzymała zezwolenie na podstawie fałszywych oświadczeń lub dokumentów
zaświadczających nieprawdę;
4) zaprzestała prowadzenia obrotu, o którym mowa w art. 29a ust. 1, lub
organizowania obrotu, o którym mowa w art. 29a ust. 2;
5) przestała spełniać warunki, które były podstawą udzielenia zezwolenia;
6) poważnie i systematycznie narusza przepisy prawa regulujące prowadzenie
platformy aukcyjnej, w szczególności rozporządzenia 1031/2010 oraz
rozporządzenia 596/2014;
7) nie przestrzega zasad uczciwego prowadzenia aukcji;
8) narusza interesy uczestników aukcji uprawnień do emisji.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 6–8, Komisja może:
1) odstąpić od zastosowania sankcji, o której mowa w ust. 1, i nałożyć, w drodze
decyzji, na spółkę prowadzącą rynek regulowany karę pieniężną w wysokości do
10% przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym
za ostatni rok obrotowy, a w przypadku braku takiego sprawozdania – karę
pieniężną w wysokości do 10% prognozowanego przychodu określonego
w przedłożonej Komisji analizie ekonomiczno-finansowej, o której mowa
w art. 29a ust. 3 pkt 9,
2) zastosować sankcję, określoną w ust. 1, i jednocześnie nałożyć w drodze decyzji
karę pieniężną, o której mowa w pkt 1
− jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, których dopuściła się spółka prowadząca
rynek regulowany, prowadząc platformę aukcyjną.
3. Wydanie decyzji przez Komisję następuje po przeprowadzeniu rozprawy.
Art. 165b. 1. Komisja może zakazać prowadzenia rynku regulowanego, w
przypadku gdy spółka prowadząca rynek regulowany na podstawie innej niż
zezwolenie:
1) przez okres co najmniej 6 miesięcy nie prowadziła rynku regulowanego;
2) prowadzi działalność z istotnym naruszeniem przepisów prawa regulujących
prowadzenie rynku regulowanego;
3) nie przestrzega zasad uczciwego obrotu;
4) narusza interesy uczestników obrotu.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2–4, Komisja może:
1) odstąpić od zastosowania sankcji, o której mowa w ust. 1, i nałożyć na spółkę
prowadzącą rynek regulowany karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo
do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego
przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok
obrotowy, jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł, albo
2) zastosować sankcję określoną w ust. 1 i jednocześnie nałożyć karę pieniężną, o
której mowa w pkt 1
– jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, których dopuściła się spółka prowadząca
rynek regulowany.
2a. W przypadku naruszenia przez spółkę prowadzącą rynek regulowany
przepisów regulujących prowadzenie tego rynku Komisja może również nakazać tej
spółce zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie
tych działań w przyszłości.
2b. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej przez
spółkę prowadzącą rynek regulowany w wyniku naruszenia, o którym mowa
w ust. 1 pkt 2–4, kara pieniężna, o której mowa w ust. 2 pkt 1 albo 2, może zostać
nałożona do wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści.
2c. W przypadku gdy spółka prowadząca rynek regulowany jest podmiotem
dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub
podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane
sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu
finansowym za rok obrotowy.
2d. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według
średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu
bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe
za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lub ust. 2c.
2e. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 2,
uwzględnia w szczególności:
1) wagę naruszenia i czas jego trwania;
2) stopień przyczynienia się spółki prowadzącej rynek regulowany do powstania
naruszenia;
3) sytuację finansową spółki prowadzącej rynek regulowany, na którą jest
nakładana kara, w szczególności wysokość jej całkowitych obrotów;
4) skalę korzyści uzyskanych lub strat unikniętych przez spółkę prowadzącą rynek
regulowany, jeżeli można te korzyści lub straty ustalić;
5) straty poniesione przez podmioty trzecie w związku z naruszeniem, jeżeli można
je ustalić;
6) stopień naprawienia szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań spółki
prowadzącej rynek regulowany;
7) gotowość spółki prowadzącej rynek regulowany do współpracy z Komisją
podczas wyjaśniania okoliczności naruszenia;
8) uprzednie naruszenia przepisów prawa regulujących prowadzenie działalności
przez podmiot prowadzący rynek regulowany, popełnione przez spółkę
prowadzącą rynek regulowany, na którą jest nakładana kara.
3. Wydanie decyzji następuje po przeprowadzeniu rozprawy.
4. Komisja informuje Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów
Wartościowych o każdym przypadku zakazania prowadzenia rynku regulowanego.
Art. 165c. 1. Komisja może cofnąć spółce prowadzącej rynek regulowany,
posiadającej zezwolenie na prowadzenie ASO, zezwolenie na prowadzenie ASO,
w przypadku gdy w odniesieniu do działalności polegającej na prowadzeniu ASO spółka:
1) nie rozpoczęła prowadzenia działalności objętej zezwoleniem w terminie
12 miesięcy od dnia, w którym decyzja o udzieleniu zezwolenia stała się
ostateczna;
2) przez okres co najmniej 6 miesięcy nie prowadziła działalności objętej
zezwoleniem;
3) otrzymała zezwolenie na podstawie fałszywych oświadczeń lub dokumentów
zaświadczających nieprawdę;
4) przestała spełniać warunki, które były podstawą udzielenia zezwolenia;
5) prowadzi działalność z istotnym naruszeniem przepisów prawa regulujących
prowadzenie ASO;
6) nie przestrzega zasad uczciwego obrotu;
7) narusza interesy uczestników obrotu.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lub 5–7, Komisja może:
1) odstąpić od zastosowania sankcji, o której mowa w ust. 1, i nałożyć na spółkę
prowadzącą rynek regulowany karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo
do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego
przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok
obrotowy, jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł, albo
2) zastosować sankcję określoną w ust. 1 i jednocześnie nałożyć karę pieniężną,
o której mowa w pkt 1
– jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, których dopuściła się spółka prowadząca
rynek regulowany.
3. W przypadku naruszenia przez spółkę prowadzącą rynek regulowany,
posiadającą zezwolenie na prowadzenie ASO, przepisów prawa regulujących
prowadzenie ASO Komisja może również nakazać tej spółce zaprzestanie działań
skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości.
4. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 2,
uwzględnia w szczególności okoliczności wymienione w art. 165 ust. 2a.
5. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej przez
spółkę prowadzącą rynek regulowany, posiadającą zezwolenie na prowadzenie ASO,
w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 lub 5–7, kara pieniężna, o której
mowa w ust. 2 pkt 1 albo 2, może zostać nałożona do wysokości dwukrotności kwoty
osiągniętej korzyści.
6. W przypadku gdy spółka prowadząca rynek regulowany, posiadająca
zezwolenie na prowadzenie ASO, jest podmiotem dominującym, który sporządza
skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu
dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity
roczny przychód, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, stanowi kwota całkowitego
skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona
w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
7. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego
kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na
który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy,
o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lub ust. 6.
8. Komisja informuje Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów
Wartościowych o cofnięciu zezwolenia na prowadzenie ASO przez spółkę
prowadzącą rynek regulowany.
Art. 165d. 1. Komisja może zakazać prowadzenia ASO przez spółkę
prowadzącą rynek regulowany, w przypadku gdy spółka prowadząca rynek
regulowany, uprawniona do prowadzenia ASO na podstawie innej niż zezwolenie:
1) przez okres co najmniej 6 miesięcy nie prowadziła ASO;
2) prowadzi działalność z istotnym naruszeniem przepisów prawa regulujących
prowadzenie ASO;
3) nie przestrzega zasad uczciwego obrotu;
4) narusza interesy uczestników obrotu.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2–4, Komisja może:
1) odstąpić od zastosowania sankcji, o której mowa w ust. 1, i nałożyć na spółkę
prowadzącą rynek regulowany karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo
do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego
przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok
obrotowy, jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł, albo
2) zastosować sankcję określoną w ust. 1 i jednocześnie nałożyć karę pieniężną,
o której mowa w pkt 1
– jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, których dopuściła się spółka prowadząca
rynek regulowany.
3. W przypadku naruszenia przez spółkę prowadzącą rynek regulowany,
uprawnioną do prowadzenia ASO na podstawie innej niż zezwolenie, przepisów prawa
regulujących prowadzenie ASO Komisja może również nakazać jej zaprzestanie
działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań
w przyszłości.
4. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 2,
uwzględnia w szczególności okoliczności wymienione w art. 165 ust. 2a.
5. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej przez
spółkę prowadzącą rynek regulowany, uprawnioną do prowadzenia ASO na podstawie
innej niż zezwolenie, w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2–4, kara
pieniężna, o której mowa w ust. 2 pkt 1 albo 2, może zostać nałożona do wysokości
dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści.
6. W przypadku gdy spółka prowadząca rynek regulowany, uprawniona do
prowadzenia ASO na podstawie innej niż zezwolenie, jest podmiotem dominującym,
który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym
od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie
finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, stanowi kwota
całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego
ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
7. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego
kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na
który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy,
o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lub ust. 6.
8. Komisja informuje Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów
Wartościowych o zakazaniu prowadzenia ASO przez spółkę prowadzącą rynek regulowany.
Art. 165e. 1. Komisja może cofnąć spółce prowadzącej rynek regulowany,
posiadającej zezwolenie na prowadzenie OTF, zezwolenie na prowadzenie OTF,
w przypadku gdy w odniesieniu do działalności polegającej na prowadzeniu OTF
spółka:
1) nie rozpoczęła prowadzenia działalności objętej zezwoleniem w terminie
12 miesięcy od dnia, w którym decyzja o udzieleniu zezwolenia stała się
ostateczna;
2) przez okres co najmniej 6 miesięcy nie prowadziła działalności objętej
zezwoleniem;
3) otrzymała zezwolenie na podstawie fałszywych oświadczeń lub dokumentów
zaświadczających nieprawdę;
4) przestała spełniać warunki, które były podstawą udzielenia zezwolenia;
5) prowadzi działalność z istotnym naruszeniem przepisów prawa regulujących
prowadzenie OTF;
6) nie przestrzega zasad uczciwego obrotu;
7) narusza interesy uczestników obrotu.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lub 5–7, Komisja może:
1) odstąpić od zastosowania sankcji, o której mowa w ust. 1, i nałożyć na spółkę
prowadzącą rynek regulowany karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo
do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego
przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok
obrotowy, jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł, albo
2) zastosować sankcję określoną w ust. 1 i jednocześnie nałożyć karę pieniężną,
o której mowa w pkt 1
– jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, których dopuściła się spółka prowadząca
rynek regulowany.
3. W przypadku naruszenia przez spółkę prowadzącą rynek regulowany,
posiadającą zezwolenie na prowadzenie OTF, przepisów prawa regulujących
prowadzenie OTF Komisja może również nakazać tej spółce zaprzestanie działań
skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości.
4. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 2,
uwzględnia w szczególności okoliczności wymienione w art. 165 ust. 2a.
5. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej przez
spółkę prowadzącą rynek regulowany, posiadającą zezwolenie na prowadzenie OTF,
w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 lub 5–7, kara pieniężna, o której
mowa w ust. 2 pkt 1 albo 2, może zostać nałożona do wysokości dwukrotności kwoty
osiągniętej korzyści.
6. W przypadku gdy spółka prowadząca rynek regulowany, posiadająca
zezwolenie na prowadzenie OTF, jest podmiotem dominującym, który sporządza
skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu
dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity
roczny przychód, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, stanowi kwota całkowitego
skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona
w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
7. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego
kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na
który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy,
o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lub ust. 6.
8. Komisja informuje Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów
Wartościowych o cofnięciu zezwolenia na prowadzenie OTF przez spółkę prowadzącą
rynek regulowany.
Art. 165f. W przypadku cofnięcia albo wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie
rynku regulowanego uprawnienie do prowadzenia ASO oraz OTF wygasa w terminie,
w którym odpowiednio decyzja o cofnięciu zezwolenia powinna zostać wykonana
albo decyzja o udzieleniu zezwolenia wygasła.
art. 166.
więcej
Art. 166a. 1. W przypadku stwierdzenia przez Komisję, że podmiot prowadzący
zagraniczny rynek regulowany, prowadząc działalność, o której mowa w art. 14a
ust. 1, lub prowadząc działalność, o której mowa w art. 117a, narusza przepisy prawa
obowiązujące w państwie siedziby tego rynku w zakresie funkcjonowania rynku
regulowanego lub prowadzenia ASO lub OTF, Komisja informuje o stwierdzonych
naruszeniach właściwy organ nadzoru innego państwa członkowskiego, który udzielił
temu podmiotowi zezwolenia na prowadzenie działalności.
2. Jeżeli mimo środków podjętych przez właściwy organ nadzoru innego państwa
członkowskiego, który udzielił podmiotowi prowadzącemu zagraniczny rynek
regulowany zezwolenia, działalność tego podmiotu stanowi zagrożenie dla
prawidłowego funkcjonowania na terytorium innego państwa członkowskiego obrotu
instrumentami finansowymi lub interesów inwestorów, Komisja może zakazać
podmiotowi prowadzącemu zagraniczny rynek regulowany prowadzenia działalności, o której mowa w art. 14a ust. 1 lub w art. 117a ust. 1, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. O podjętej decyzji Komisja informuje Komisję Europejską, Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych oraz właściwy organ nadzoru innego
państwa członkowskiego, który udzielił temu podmiotowi zezwolenia.
2a. Komisja może skierować sprawę do Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd
i Papierów Wartościowych zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1095/2010.
3. Wydanie decyzji następuje po przeprowadzeniu rozprawy.
4. Rozstrzygnięcie, o którym mowa w ust. 2, podlega ogłoszeniu w Dzienniku
Urzędowym Komisji Nadzoru Finansowego. Komisja może nakazać jego ogłoszenie
w dwóch dziennikach ogólnopolskich na koszt podmiotu prowadzącego zagraniczny
rynek regulowany.
5. W przypadku zakazania prowadzenia działalności zgodnie z ust. 2, podmiot
prowadzący zagraniczny rynek regulowany nie może podjąć tej działalności przed
upływem 5 lat od dnia, w którym decyzja zakazująca prowadzenia działalności stała
się ostateczna, chyba że Komisja wyrazi zgodę na skrócenie tego terminu.
6. W razie konieczności zabezpieczenia interesu publicznego Komisja może –
przed podjęciem czynności określonych w ust. 1 i 2 – zawiesić na okres nie dłuższy
niż miesiąc, możliwość prowadzenia przez podmiot prowadzący zagraniczny rynek
regulowany działalności zgodnie z art. 14a ust. 1 lub art. 117a ust. 1 na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, informując o tym jednocześnie Komisję Europejską,
Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych oraz właściwy organ
nadzoru w innym państwie członkowskim, który udzielił zezwolenia temu
podmiotowi.
Art. 166b. (uchylony).
art. 167.
więcej
prowadzenie działalności maklerskiej albo ograniczyć zakres wykonywanej
działalności maklerskiej, w przypadku gdy firma inwestycyjna:
1) narusza przepisy ustawy lub innych ustaw mających zastosowanie do
działalności firmy inwestycyjnej, w tym zasad i trybu jej wykonywania, przepisy
wydane na ich podstawie lub przepisy rozporządzenia 575/2013, przepisy
rozporządzenia 596/2014, przepisy rozporządzenia 600/2014, przepisy rozporządzenia 1031/2010 lub inne bezpośrednio stosowane przepisy prawa Unii Europejskiej mające zastosowanie do działalności firmy inwestycyjnej;
2) nie przestrzega zasad uczciwego obrotu;
3) narusza interesy zleceniodawcy;
4) przez okres co najmniej 6 miesięcy nie prowadziła działalności objętej
zezwoleniem;
5) przestała spełniać warunki, które były podstawą udzielenia zezwolenia,
z zastrzeżeniem przepisu art. 95 ust. 10;
6) otrzymała zezwolenie na podstawie fałszywych oświadczeń lub dokumentów
zaświadczających nieprawdę.
1a. Jeżeli w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, Komisja ograniczy zakres
wykonywanej działalności maklerskiej, Komisja może również:
1) nakazać firmie inwestycyjnej zaprzestania działań skutkujących powstaniem
naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości lub
2) zakazać, na czas określony, zawierania na rynku regulowanym, w ASO lub na
OTF transakcji mających za przedmiot określony instrument finansowy.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3 lub 6, Komisja może również:
1) nałożyć na firmę inwestycyjną karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo
do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego
przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok
obrotowy, a w przypadku braku takiego sprawozdania karę pieniężną w
wysokości do 10% prognozowanego przychodu w pierwszym roku działalności
określonego w przedłożonej Komisji informacji finansowej, o której mowa
w art. 5 lit. a rozporządzenia 2017/1943 – jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł, albo
2) zastosować jedną z sankcji określonych w ust. 1 i jednocześnie nałożyć karę
pieniężną, o której mowa w pkt 1
– jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, których dopuściła się firma inwestycyjna.
2a. W przypadku gdy firma inwestycyjna jest podmiotem dominującym, który
sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od
podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe,
całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
2b. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według
średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu
bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe
za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lub ust. 2a.
2c. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej przez
firmę inwestycyjną w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1–3 lub 6, kara
pieniężna, o której mowa w ust. 2 pkt 1 albo 2, może zostać nałożona do wysokości
dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści.
2d. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 2,
uwzględnia w szczególności:
1) wagę naruszenia i czas jego trwania;
2) stopień przyczynienia się firmy inwestycyjnej do powstania naruszenia;
3) sytuację finansową firmy inwestycyjnej, na którą jest nakładana kara,
w szczególności wysokość jej całkowitych obrotów;
4) skalę korzyści uzyskanych lub strat unikniętych przez firmę inwestycyjną, jeżeli
można te korzyści lub straty ustalić;
5) straty poniesione przez podmioty trzecie w związku z naruszeniem, jeżeli można
je ustalić;
6) stopień naprawienia szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań firmy inwestycyjnej;
7) gotowość firmy inwestycyjnej do współpracy z Komisją podczas wyjaśniania
okoliczności naruszenia;
8) uprzednie naruszenia przepisów prawa regulujących prowadzenie działalności
przez firmy inwestycyjne, popełnione przez firmę inwestycyjną, na którą jest nakładana kara.
3. Sankcje, o których mowa w ust. 1, 1a lub 2, Komisja może zastosować
również wobec firmy inwestycyjnej powierzającej do wykonywania czynności
wskazane w art. 79 ust. 2 lub 2c agentowi firmy inwestycyjnej, który w związku
z wykonywaniem czynności na rzecz tej firmy inwestycyjnej narusza przepisy prawa,
zasady uczciwego obrotu lub interesy zleceniodawców.
4. W przypadku cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej,
podmiot, który je utracił, nie może ponownie wystąpić z wnioskiem o udzielenie
zezwolenia na prowadzenie tej działalności przed upływem 5 lat od dnia, w którym
decyzja o cofnięciu zezwolenia stała się ostateczna, chyba że Komisja wyrazi zgodę
na skrócenie tego terminu.
5. W razie konieczności zabezpieczenia interesu publicznego, Komisja może, od
chwili wszczęcia postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1, zawiesić, na
okres nie dłuższy niż miesiąc, możliwość wykonywania, w całości lub w części,
działalności maklerskiej, informując o tym jednocześnie Komisję Europejską oraz
Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych.
5a. W razie konieczności zabezpieczenia interesu publicznego Komisja może
w decyzji w sprawie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej
wskazać termin, w którym następuje zakończenie jej prowadzenia.
6. (uchylony)
7. (uchylony)
8. (uchylony)
9. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio w przypadku powzięcia przez
Komisję informacji o naruszeniu przez dom maklerski prowadzący działalność
maklerską na terytorium innego państwa członkowskiego przepisów regulujących
prowadzenie działalności maklerskiej na terytorium tego państwa. W takim przypadku
o zastosowaniu sankcji Komisja informuje właściwy organ nadzoru tego państwa
członkowskiego.
10. Komisja informuje Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów
Wartościowych o każdym przypadku cofnięcia zezwolenia na prowadzenie
działalności maklerskiej.
11. Komisja może zastosować sankcje, o których mowa w ust. 1 i 2,
w przypadku gdy firma inwestycyjna nie przedstawi nowego planu naprawy, o którym
mowa w art. 110zk ust. 7, lub nie przedstawi nowego planu naprawy w terminie,
o którym mowa w art. 110zk ust. 8.
12. W przypadku naruszenia przez firmę inwestycyjną obowiązków, o których
mowa w art. 83b ust. 7–17, Komisja może zakazać tej firmie inwestycyjnej zawierania
określonych umów, których przedmiotem są instrumenty finansowe.
Art. 167a. 1. W przypadku gdy finansowa spółka holdingowa, finansowa spółka
holdingowa o działalności mieszanej lub spółka holdingowa o działalności mieszanej
naruszają przepisy ustawy, przepisy wydane na jej podstawie lub przepisy
rozporządzenia 575/2013, Komisja może nakazać tym podmiotom usunięcie
stwierdzonych naruszeń lub przyczyn tych naruszeń lub nałożyć na te podmioty karę
pieniężną w wysokości do 10% przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym
skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, a jeżeli ostatnie
zbadane skonsolidowane sprawozdanie finansowe nie jest dostępne – do wysokości
20 000 000 zł, uwzględniając w szczególności wagę naruszenia, uprzednie naruszenia
przepisów oraz sytuację finansową tych podmiotów.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Komisja może również nałożyć karę
pieniężną do wysokości 20 000 000 zł na osoby odpowiedzialne za zaistniałe
naruszenie, uwzględniając w szczególności wagę naruszenia oraz czas jego trwania,
przyczyny naruszenia oraz sytuację finansową osoby, na którą nakładana jest kara.
2a. Kara, o której mowa w ust. 2, nie może być nałożona, jeżeli od uzyskania
przez Komisję wiadomości o czynie określonym w ust. 1 upłynęło więcej niż 2 lata
albo od popełnienia tego czynu upłynęło więcej niż 5 lat.
2b. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub
straty unikniętej przez finansową spółkę holdingową, finansową spółkę holdingową
o działalności mieszanej lub spółkę holdingową o działalności mieszanej w wyniku
naruszenia, o którym mowa w ust. 1, zamiast kary, o której mowa w ust. 1, Komisja
może nałożyć karę pieniężną w wysokości do dwukrotności kwoty osiągniętej
korzyści lub unikniętej straty. Do ustalenia wysokości kary pieniężnej przepis
ust. 1 stosuje się.
2c. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według
średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu
bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe
za rok obrotowy.
3. (uchylony)
4. (uchylony)
Art. 167b. (uchylony).
Art. 167c. 1. Komisja może cofnąć zezwolenie na świadczenie usług w zakresie
udostępniania informacji o transakcjach, w przypadku gdy podmiot świadczący te
usługi:
1) nie rozpoczął prowadzenia działalności objętej zezwoleniem w terminie 12
miesięcy od wydania zezwolenia;
2) przez okres co najmniej 6 miesięcy nie prowadził działalności objętej
zezwoleniem;
3) otrzymał zezwolenie na podstawie fałszywych oświadczeń lub dokumentów
zaświadczających nieprawdę;
4) przestał spełniać warunki, które były podstawą udzielenia zezwolenia;
5) istotnie narusza przepisy prawa regulujące świadczenie usług w zakresie
udostępniania informacji o transakcjach, w szczególności rozporządzenia
600/2014.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, Komisja może również nałożyć
na podmiot świadczący usługi w zakresie udostępniania informacji o transakcjach
karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej
równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim
zbadanym sprawozdaniu finansowym, jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł.
2a. W przypadku naruszenia przez podmiot świadczący usługi w zakresie
udostępniania informacji o transakcjach przepisów regulujących świadczenie tych
usług Komisja może również nakazać temu podmiotowi zaprzestanie działań
skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości.
3. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 2,
uwzględnia w szczególności:
1)wagę naruszenia i czas jego trwania;
2) stopień przyczynienia się podmiotu świadczącego usługi w zakresie
udostępniania informacji o transakcjach do powstania naruszenia;
3) sytuację finansową podmiotu świadczącego usługi w zakresie udostępniania
informacji o transakcjach, na który jest nakładana kara, w szczególności
wysokość jego całkowitych obrotów;
4) kwoty korzyści osiągniętych lub strat unikniętych przez podmiot świadczący
usługi w zakresie udostępniania informacji o transakcjach, jeżeli można te
korzyści lub straty ustalić;
5) straty poniesione przez osoby trzecie w związku z naruszeniem, jeżeli można je
ustalić;
6) gotowość podmiotu świadczącego usługi w zakresie udostępniania informacji o
transakcjach do współpracy z Komisją podczas wyjaśniania okoliczności
naruszenia;
7) stopień naprawienia szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań podmiotu
świadczącego usługi w zakresie udostępniania informacji o transakcjach;
8) uprzednie naruszenia przepisów prawa regulujących świadczenie usług w
zakresie udostępniania informacji o transakcjach popełnione przez podmiot, na
który jest nakładana kara.
4. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej przez
podmiot świadczący usługi w zakresie udostępniania informacji o transakcjach
w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, kara pieniężna, o której mowa
w ust. 2, może zostać nałożona do wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej
korzyści.
5. W przypadku gdy podmiot świadczący usługi w zakresie udostępniania
informacji o transakcjach jest podmiotem dominującym, który sporządza
skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu
dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity
roczny przychód, o którym mowa w ust. 2, stanowi kwota całkowitego
skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona
w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
6. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego
kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na
który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy,
o którym mowa w ust. 2 lub 5.
Art. 167d. 1. W przypadku gdy firma inwestycyjna, świadcząc usługę
pośrednictwa w zawieraniu umowy lokaty strukturyzowanej lub wykonując czynności
odpowiadające działalności, o której mowa w art. 69 ust. 2 pkt 5, w odniesieniu do
lokat strukturyzowanych, narusza przepisy, o których mowa w art. 69h ust. 2, Komisja może:
1) nakazać firmie inwestycyjnej zaprzestanie działań skutkujących powstaniem
naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości lub nałożyć na firmę inwestycyjną karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu
wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym, jeżeli przekracza
ona 20 750 000 zł, albo – gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej
w wyniku naruszenia – nałożyć na firmę inwestycyjną karę pieniężną do
wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści;
2) nakazać osobom odpowiedzialnym za zaistniałe naruszenie zaprzestanie działań
skutkujących powstaniem naruszeń lub nałożyć na te osoby, w drodze decyzji,
karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł;
3) zawiesić w czynnościach członka zarządu firmy inwestycyjnej
odpowiedzialnego za stwierdzone naruszenie na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy;
4) nakazać odwołanie członka zarządu firmy inwestycyjnej odpowiedzialnego za
stwierdzone naruszenie – w przypadku rażących i uporczywych naruszeń
przepisów, o których mowa w art. 69h ust. 2.
2. W przypadku gdy firma inwestycyjna jest podmiotem dominującym, który
sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od
podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe,
całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, stanowi kwota
całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego
ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
3. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego
kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na
który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy,
o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lub ust. 2.
4. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lub
2, uwzględnia w szczególności okoliczności określone w art. 167 ust. 2d.
Art. 167e. W przypadku gdy pośrednik, o którym mowa w art. 68i
ust. 1 pkt 1, lub podmiot mający siedzibę na terytorium państwa innego niż
państwo członkowskie, o którym mowa w art. 68i ust. 2, narusza przepisy działu
IIIA, Komisja może nakazać, odpowiednio temu pośrednikowi albo temu
podmiotowi, zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości albo nałożyć na tego pośrednika albo na ten podmiot karę pieniężną do wysokości 500 000 zł.
art. 168.
więcej
1) istotnie narusza przepisy prawa, w szczególności przepisy wydane na podstawie
art. 94 ust. 1 pkt 1 i 5,
2) nie przestrzega zasad uczciwego obrotu,
3) narusza interesy zleceniodawcy
– Komisja może, z zastrzeżeniem ust. 2, nałożyć na ten bank karę pieniężną do
wysokości 500 000 zł.
2. W przypadku gdy uzasadnia to charakter naruszeń, których dopuścił się bank
powierniczy, Komisja może cofnąć zezwolenie na prowadzenie działalności
powierniczej.
3. Przepisy art. 167 ust. 4, 5 i 9 stosuje się odpowiednio do banku powierniczego.
Art. 168a. 1. W przypadku stwierdzenia przez Komisję, że zagraniczna firma
inwestycyjna prowadząca działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej przez utworzenie oddziału lub bez otwierania oddziału narusza przepisy
prawa, których przestrzeganie pozostaje pod nadzorem właściwego organu nadzoru
innego państwa członkowskiego, który udzielił tej zagranicznej firmie inwestycyjnej
zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej, lub że przepisy te narusza jej
agent, Komisja zawiadamia ten organ nadzoru. W zawiadomieniu Komisja
przedstawia opis naruszeń i zwraca się o podjęcie odpowiednich środków przez
właściwy organ nadzoru innego państwa członkowskiego, a w przypadku gdy
zagraniczna firma inwestycyjna lub jej agent, naruszając te przepisy, działa na szkodę
interesów inwestorów lub prawidłowego funkcjonowania rynku finansowego,
Komisja wyznacza również termin, w ciągu którego środki podjęte przez ten organ
powinny doprowadzić do zaprzestania naruszeń przez zagraniczną firmę
inwestycyjną.
2. W przypadku nieotrzymania przez Komisję od właściwego organu nadzoru
innego państwa członkowskiego, który udzielił zagranicznej firmie inwestycyjnej
zezwolenia, odpowiedzi na zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, lub niepodjęcia
przez ten organ odpowiednich środków, lub gdy pomimo ich podjęcia nie okażą się
one skuteczne, i zagraniczna firma inwestycyjna, naruszając przepisy, o których mowa w ust. 1, lub jej agent, nadal działa na szkodę interesów inwestorów lub prawidłowego funkcjonowania rynku finansowego, Komisja, po poinformowaniu tego organu nadzoru, może, w drodze decyzji:
1) zakazać tej firmie, w całości albo w części, wykonywania działalności
maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo
2) zawiesić, w całości albo w części, prawo wykonywania działalności maklerskiej
przez tę firmę do czasu zaprzestania działań skutkujących powstaniem naruszeń,
jednak nie dłużej niż na okres 6 miesięcy, albo
3) zakazać tej firmie prowadzenia działalności, o której mowa w art. 117a ust. 1,
albo
4) nałożyć na tę firmę karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo do
wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego
przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok
obrotowy, a w przypadku braku takiego sprawozdania karę pieniężną do
wysokości 10% prognozowanego przychodu w pierwszym roku działalności,
określonego w przedłożonej właściwemu organowi nadzoru innego państwa
członkowskiego informacji, o której mowa w art. 5 lit. a rozporządzenia
2017/1943 – jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł, albo
5) nakazać naprawienie szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań
zagranicznej firmy inwestycyjnej lub jej agenta, o ile możliwe jest jej ustalenie, albo
6) nakazać osobom odpowiedzialnym za zaistniałe naruszenie zaprzestanie działań
skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań
w przyszłości, albo
7) zakazać osobom odpowiedzialnym za zaistniałe naruszenie udziału
w prowadzeniu działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, albo
8) nałożyć karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł na osoby odpowiedzialne za
zaistniałe naruszenia, albo
9) zastosować jedną lub kilka sankcji określonych w pkt 1–3 lub 5–7 oraz nałożyć
karę pieniężną, o której mowa w pkt 4 lub 8.
3. W przypadku gdy właściwy organ nadzoru innego państwa członkowskiego,
który udzielił zagranicznej firmie inwestycyjnej zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej, nie zgadza się z oceną naruszeń, o których mowa w ust. 1, Komisja może, przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 2, skierować sprawę do Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych zgodnie
z art. 19 rozporządzenia 1095/2010.
4. W przypadku gdy naruszenia dokonane przez zagraniczną firmę inwestycyjną
dotyczą przepisów działu IV rozdziału 1 oddziału 2a lub rozporządzenia 575/2013,
zastosowanie sankcji, o których mowa w ust. 2, następuje po poinformowaniu również
Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego.
5. W przypadku gdy zagraniczna firma inwestycyjna jest podmiotem
dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub
podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane
sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 2 pkt 4,
stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu
dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu
finansowym za rok obrotowy.
6. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego
kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na
który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy,
o którym mowa w ust. 2 pkt 4 lub ust. 5.
7. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej przez
firmę inwestycyjną w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1, kara pieniężna,
o której mowa w ust. 2 pkt 4 albo 8, może zostać nałożona do wysokości dwukrotności
kwoty osiągniętej korzyści.
8. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 2 pkt 4 lub
8, uwzględnia w szczególności:
1) wagę naruszenia i czas jego trwania;
2) stopień przyczynienia się zagranicznej firmy inwestycyjnej lub jej agenta do
powstania naruszenia;
3) sytuację finansową zagranicznej firmy inwestycyjnej, na którą jest nakładana
kara, w szczególności wysokość jej całkowitych obrotów;
4) skalę korzyści uzyskanych lub strat unikniętych przez zagraniczną firmę
inwestycyjną lub jej agenta, jeżeli można te korzyści lub straty ustalić;
5) straty poniesione przez podmioty trzecie w związku z naruszeniem, jeżeli można
je ustalić;
6) stopień naprawienia szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań
zagranicznej firmy inwestycyjnej lub jej agenta;
7) gotowość zagranicznej firmy inwestycyjnej do współpracy z Komisją podczas
wyjaśniania okoliczności naruszenia;
8) uprzednie, stwierdzone przez Komisję, naruszenia przepisów prawa
regulujących prowadzenie działalności przez zagraniczne firmy inwestycyjne,
popełnione odpowiednio przez zagraniczną firmę inwestycyjną, jej agenta lub
osoby, na które jest nakładana kara.
9. W przypadku zakazania zagranicznej firmie inwestycyjnej prowadzenia,
w całości albo w części, działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej firma ta nie może podjąć tej działalności przed upływem 5 lat od dnia,
w którym decyzja zakazująca prowadzenie takiej działalności stała się ostateczna,
chyba że Komisja wyrazi zgodę na skrócenie tego terminu.
10. W przypadku zakazania osobie odpowiedzialnej za zaistniałe naruszenie
udziału w prowadzeniu działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej osoba ta nie może wykonywać czynności związanych z działalnością
maklerską w ramach umowy o pracę, zlecenia lub innej umowy o podobnym
charakterze, zawartej z firmą inwestycyjną, ani pełnić funkcji w organach domu
maklerskiego, przez okres 5 lat od dnia, w którym decyzja o takim zakazie stała się
ostateczna, chyba że Komisja wyrazi zgodę na skrócenie tego okresu.
11. Komisja prowadzi jawny rejestr osób, którym wydano zakaz, o którym mowa
w ust. 2 pkt 7.
12. Komisja informuje Komisję Europejską oraz Europejski Urząd Nadzoru
Giełd i Papierów Wartościowych o sankcjach zastosowanych zgodnie z ust. 2.
art. 169.
więcej
inwestycyjna prowadząca działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej przez utworzenie oddziału, lub bez otwierania oddziału, ale za pośrednictwem
agenta przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, narusza przepisy
prawa, których przestrzeganie pozostaje pod nadzorem Komisji, lub że przepisy te
narusza taki agent, Komisja wzywa pisemnie zagraniczną firmę inwestycyjną do
zaprzestania tych naruszeń, wyznaczając termin do ich usunięcia.
2. Bieg terminu do usunięcia przez zagraniczną firmę inwestycyjną naruszeń
wskazanych w wezwaniu rozpoczyna się w dniu następującym po dniu otrzymania
wezwania.
3. Zagraniczna firma inwestycyjna niezwłocznie, jednak nie później niż w dniu
następującym po upływie terminu do usunięcia naruszeń wskazanych w wezwaniu,
przekazuje Komisji informację o sposobie uwzględnienia wezwania, wskazując
szczegółowy sposób usunięcia wskazanych w wezwaniu naruszeń.
4. Przez wezwanie, o którym mowa w ust. 1, rozumie się również wydanie
zaleceń, o których mowa w art. 36 ust. 5 lub 6 ustawy o nadzorze. Do obliczania biegu
terminu i informowania Komisji o sposobie uwzględnienia wezwania stosuje się
przepisy art. 36 ust. 7 i 8 ustawy o nadzorze.
5. Jeżeli zagraniczna firma inwestycyjna nie usunęła w całości stwierdzonych
naruszeń lub bezskutecznie upłynął termin na ich usunięcie, Komisja może:
1) w drodze decyzji:
a) zawiesić, w całości albo w części, prawo wykonywania działalności
maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczną
firmę inwestycyjną do czasu zaprzestania działań skutkujących powstaniem
naruszeń, jednak nie dłużej niż na okres 6 miesięcy, lub
b) nakazać naprawienie szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań
zagranicznej firmy inwestycyjnej lub jej agenta, o ile jest możliwe jej
ustalenie, albo
2) skierować sprawę do Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów
Wartościowych zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1095/2010.
6. Wydając decyzję, o której mowa w ust. 5 pkt 1 lit. a, Komisja może określić
szczegółowe warunki zawieszenia prawa wykonywania działalności maklerskiej na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym termin, od którego prawo to jest
zawieszone, oraz czynności, które zagraniczna firma inwestycyjna jest obowiązana
podjąć w celu należytego zabezpieczenia interesów inwestorów w związku
z zawieszeniem.
7. O wydaniu decyzji, o której mowa w ust. 5 pkt 1, oraz o jej treści Komisja
informuje właściwy organ nadzoru innego państwa członkowskiego, który udzielił
zagranicznej firmie inwestycyjnej zezwolenia.
8. Jeżeli pomimo wydania decyzji, o której mowa w ust. 5 pkt 1, zagraniczna
firma inwestycyjna lub jej agent w dalszym ciągu, naruszając przepisy, o których
mowa w ust. 1, działa na szkodę interesów inwestorów lub prawidłowego
funkcjonowania rynku finansowego lub działa w sposób naruszający zasady
uczciwego obrotu, Komisja, po poinformowaniu właściwego organu nadzoru innego
państwa członkowskiego, który udzielił zagranicznej firmie inwestycyjnej zezwolenia,
może, w drodze decyzji:
1) zakazać tej firmie, w całości albo w części, wykonywania działalności
maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo
2) nałożyć na tę firmę karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo do
wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego
przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok
obrotowy, a w przypadku braku takiego sprawozdania karę pieniężną
w wysokości do 10% prognozowanego przychodu w pierwszym roku
działalności, określonego w przedłożonej właściwemu organowi nadzoru innego
państwa członkowskiego informacji, o której mowa w art. 5 lit. a rozporządzenia
2017/1943 – jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł, albo
3) nakazać naprawienie szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań
zagranicznej firmy inwestycyjnej lub jej agenta, o ile możliwe jest jej ustalenie,
a nakaz nie był wcześniej nałożony, albo szkoda ujawniła się po wydaniu decyzji,
o której mowa w ust. 5 pkt 1, albo
4) nakazać osobom odpowiedzialnym za zaistniałe naruszenie zaprzestanie działań
skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań
w przyszłości, albo
5) zakazać osobom odpowiedzialnym za zaistniałe naruszenie udziału
w prowadzeniu działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, albo
6) nałożyć karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł na osoby odpowiedzialne za
zaistniałe naruszenia, albo
7) zastosować jedną lub kilka sankcji określonych w pkt 1 lub 3–5 oraz nałożyć karę
pieniężną, o której mowa w pkt 2 lub 6.
9. W przypadku gdy właściwy organ nadzoru innego państwa członkowskiego,
który udzielił zagranicznej firmie inwestycyjnej zezwolenia, po otrzymaniu informacji, o której mowa w ust. 7, nie zgadza się z decyzją, o której mowa w ust. 5 pkt 1, a informację o tym przekazał Komisji przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 8, Komisja może skierować sprawę do Europejskiego Urzędu Nadzoru
Giełd i Papierów Wartościowych zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1095/2010.
10. W przypadku gdy zagraniczna firma inwestycyjna jest podmiotem
dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub
podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane
sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 8 pkt 2,
stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu
dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu
finansowym za rok obrotowy.
11. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według
średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu
bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe
za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 8 pkt 2 lub ust. 10.
12. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej przez
firmę inwestycyjną w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1, kara pieniężna,
o której mowa w ust. 8 pkt 2 albo 6, może zostać nałożona do wysokości dwukrotności
kwoty osiągniętej korzyści.
13. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 8 pkt 2
lub 6, uwzględnia w szczególności:
1) wagę naruszenia i czas jego trwania;
2) stopień przyczynienia się zagranicznej firmy inwestycyjnej lub jej agenta do
powstania naruszenia;
3) sytuację finansową zagranicznej firmy inwestycyjnej, na którą jest nakładana
kara, w szczególności wysokość jej całkowitych obrotów;
4) skalę korzyści uzyskanych lub strat unikniętych przez zagraniczną firmę
inwestycyjną lub jej agenta, jeżeli można te korzyści lub straty ustalić;
5) straty poniesione przez podmioty trzecie w związku z naruszeniem, jeżeli można
je ustalić;
6) stopień naprawienia szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań
zagranicznej firmy inwestycyjnej lub jej agenta;
7) gotowość zagranicznej firmy inwestycyjnej do współpracy z Komisją podczas
wyjaśniania okoliczności naruszenia;
8) uprzednie, stwierdzone przez Komisję, naruszenia przepisów prawa
regulujących prowadzenie działalności przez zagraniczne firmy inwestycyjne,
popełnione przez zagraniczną firmę inwestycyjną, jej agenta lub osoby, na które
jest nakładana kara.
14. W przypadku zakazania zagranicznej firmie inwestycyjnej prowadzenia,
w całości albo w części, działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej firma ta nie może podjąć tej działalności przed upływem 5 lat od dnia,
w którym decyzja zakazująca prowadzenie takiej działalności stała się ostateczna,
chyba że Komisja wyrazi zgodę na skrócenie tego terminu.
15. W przypadku zakazania osobie odpowiedzialnej za zaistniałe naruszenie
udziału w prowadzeniu działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej osoba ta nie może wykonywać czynności związanych z działalnością
maklerską w ramach umowy o pracę, zlecenia lub innej umowy o podobnym
charakterze, zawartej z firmą inwestycyjną, ani pełnić funkcji w organach domu
maklerskiego, przez okres 5 lat od dnia, w którym decyzja o takim zakazie stała się
ostateczna, chyba że Komisja wyrazi zgodę na skrócenie tego okresu.
16. Komisja prowadzi jawny rejestr osób, którym wydano zakaz, o którym mowa
w ust. 8 pkt 5.
17. Komisja informuje Komisję Europejską oraz Europejski Urząd Nadzoru
Giełd i Papierów Wartościowych o sankcjach zastosowanych zgodnie z ust. 8.
Art. 169a. 1. W przypadku gdy dom maklerski narusza przepisy regulujące
prowadzenie działalności maklerskiej, Komisja może, w drodze decyzji:
1) nałożyć karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł na osoby odpowiedzialne za
zaistniałe naruszenie lub
2) nakazać osobom odpowiedzialnym za zaistniałe naruszenie zaprzestanie działań
skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań
w przyszłości, lub
3) nakazać odwołanie członka zarządu odpowiedzialnego za stwierdzone
naruszenie, w przypadku gdy naruszenia mają charakter poważny.
1a. W przypadku gdy spółka prowadząca rynek regulowany narusza przepisy
regulujące zasady prowadzenia działalności przez spółkę prowadzącą rynek
regulowany, Komisja może, w drodze decyzji:
1) nałożyć karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł na osoby odpowiedzialne za
zaistniałe naruszenie lub
2) nakazać odwołanie członka zarządu spółki prowadzącej rynek regulowany
odpowiedzialnego za zaistniałe naruszenie, w przypadku gdy naruszenia mają
charakter poważny.
1b. W przypadku gdy bank prowadzący działalność maklerską lub zagraniczna
osoba prawna prowadząca działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej narusza przepisy regulujące prowadzenie działalności maklerskiej, Komisja
może, w drodze decyzji:
1) nałożyć karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł na osoby odpowiedzialne za
zaistniałe naruszenie lub
2) nakazać odwołanie osoby odpowiedzialnej za zaistniałe naruszenia, w przypadku
gdy naruszenia mają charakter poważny.
1ba. W przypadku gdy podmiot świadczący usługi w zakresie udostępniania
informacji o transakcjach narusza przepisy określające zasady świadczenia tych usług,
Komisja może, w drodze decyzji:
1) nałożyć karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł na osoby odpowiedzialne za
zaistniałe naruszenie lub
2) nakazać odwołanie członka zarządu podmiotu świadczącego usługi w zakresie
udostępniania informacji o transakcjach odpowiedzialnego za zaistniałe
naruszenie, w przypadku gdy naruszenia mają charakter poważny.
1c. Kara, o której mowa w ust. 1–1ba, nie może być nałożona, jeżeli od
uzyskania przez Komisję wiadomości o czynie określonym odpowiednio w ust. 1–1ba
upłynęło więcej niż 2 lata albo od popełnienia tego czynu upłynęło więcej niż 5 lat.
1d. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1–1ba,
uwzględnia w szczególności:
1) wagę naruszenia i czas jego trwania;
2) stopień przyczynienia się osoby odpowiedzialnej za dane naruszenie do jego
powstania;
3) sytuację finansową osoby odpowiedzialnej za dane naruszenie;
4) skalę korzyści uzyskanych lub strat unikniętych przez osobę odpowiedzialną za
dane naruszenie, jeżeli można te korzyści lub straty ustalić;
5) straty poniesione przez podmioty trzecie w związku z naruszeniem, jeżeli można
je ustalić;
6) stopień naprawienia szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań osoby
odpowiedzialnej za dane naruszenie;
7) gotowość osoby odpowiedzialnej za dane naruszenie do współpracy z Komisją;
8) uprzednie naruszenia przepisów prawa regulujących prowadzenie działalności
odpowiednio przez dom maklerski, spółkę prowadzącą rynek regulowany, bank
prowadzący działalność maklerską lub podmiot świadczący usługi w zakresie
udostępniania informacji o transakcjach, popełnione przez osobę odpowiedzialną
za dane naruszenie;
9) potencjalne skutki systemowe naruszenia.
1e. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej przez
osoby, o których mowa w ust. 1–1ba, w wyniku naruszenia, o którym mowa w tych
przepisach, kara pieniężna, o której mowa w ust. 1–1ba, może zostać nałożona
do wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści.
2. (uchylony)
Art. 169b. 1. Komisja przekazuje corocznie Europejskiemu Urzędowi Nadzoru
Giełd i Papierów Wartościowych informację o przypadkach zastosowania
w poprzednim roku kalendarzowym sankcji, o których mowa w art. 165 ust. 1a
i art. 169a ust. 1–1ba, oraz sankcji, o których mowa w art. 167 ust. 1–3,
z wyłączeniem cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej.
2. Z zastrzeżeniem wymogów dotyczących ochrony tajemnicy zawodowej,
o których mowa w art. 147, Komisja informuje Europejski Urząd Nadzoru
Bankowego o sankcjach nałożonych w związku z naruszeniem przepisów działu IV
rozdziału 1 oddziału 2a lub rozporządzenia 575/2013, a także o wniesionych środkach
odwoławczych oraz o sposobie ich rozpatrzenia.
Art. 169c. 1. W przypadku gdy spółka prowadząca rynek regulowany narusza
przepisy regulujące prowadzenie platformy aukcyjnej, Komisja może, w drodze
decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 5 000 000 euro na osoby
odpowiedzialne za zaistniałe naruszenia.
2. Równowartość w złotych kwoty w euro wyznacza się w oparciu o średni kurs
euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski w dniu 19 listopada 2010 r.
3. Wydanie decyzji przez Komisję następuje po przeprowadzeniu rozprawy.
art. 170.
więcej
przestrzega zasad uczciwego obrotu lub narusza interesy jego uczestników, Komisja
może nałożyć karę pieniężną do wysokości 1 000 000 zł.
2. Wydanie decyzji następuje po przeprowadzeniu rozprawy.
Art. 170a. 1. W przypadku gdy spółka, której Krajowy Depozyt przekazał
wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1–6 lub
ust. 2, narusza przepisy prawa, nie przestrzega zasad uczciwego obrotu lub narusza
interesy jej uczestników, Komisja może zakazać wykonywania tych czynności lub
nałożyć karę pieniężną do wysokości 1 000 000 zł.
2. Wydanie decyzji następuje po przeprowadzeniu rozprawy.
3. (uchylony)
Art. 170b. 1. W przypadku gdy spółka prowadząca izbę rozliczeniową narusza
przepisy prawa, nie przestrzega zasad uczciwego obrotu lub narusza interesy jej
uczestników, Komisja może cofnąć spółce zezwolenie na prowadzenie izby
rozliczeniowej lub nałożyć na spółkę karę pieniężną do wysokości 1 000 000 zł.
2. Wydanie decyzji następuje po przeprowadzeniu rozprawy.
3. (uchylony)
Art. 170c. 1. W przypadku gdy spółka prowadząca izbę rozrachunkową narusza
przepisy prawa, nie przestrzega zasad uczciwego obrotu lub narusza interesy jej
uczestników, Komisja może cofnąć spółce zezwolenie na prowadzenie izby
rozrachunkowej lub nałożyć na spółkę karę pieniężną do wysokości 1 000 000 zł.
2. Wydanie decyzji następuje po przeprowadzeniu rozprawy.
Art. 170d. 1. W przypadku gdy posiadacz rachunku zbiorczego nie przekazuje
informacji w odpowiedzi na przekazane mu przez podmiot prowadzący rachunek
zbiorczy żądanie Komisji, o którym mowa w art. 8b ust. 1, albo przekazuje informacje
nieprawdziwe lub nierzetelne, Komisja może nałożyć na posiadacza rachunku
zbiorczego karę pieniężną do wysokości 500 000 zł.
2. W przypadku gdy podmiot prowadzący rachunek zbiorczy nie przekazuje
posiadaczowi rachunku zbiorczego żądania Komisji, o którym mowa w art. 8b ust. 1, lub nie przekazuje Komisji informacji otrzymanych od posiadacza rachunku zbiorczego w odpowiedzi na żądanie Komisji, o którym mowa w art. 8b ust. 1,
Komisja może nałożyć na podmiot prowadzący rachunek zbiorczy karę pieniężną do
wysokości 500 000 zł.
Art. 170e. 1. W przypadku gdy centralny depozyt papierów wartościowych
narusza:
1) wymogi organizacyjne określone w art. 26–30 rozporządzenia 909/2014,
2) zasady prowadzenia działalności określone w art. 32–35 rozporządzenia
909/2014,
3) wymogi dotyczące usług centralnego depozytu papierów wartościowych
określone w art. 37–41 rozporządzenia 909/2014,
4) wymogi ostrożnościowe określone w art. 43–46 oraz art. 47 ust. 2 rozporządzenia
909/2014,
5) wymogi kapitałowe określone w art. 47 ust. 1 rozporządzenia 909/2014,
6) wymogi dotyczące połączeń operacyjnych centralnych depozytów papierów
wartościowych określone w art. 48 rozporządzenia 909/2014,
7) zasady udzielania przez centralne depozyty papierów wartościowych
poszczególnych rodzajów dostępu, określone w art. 49–53 rozporządzenia
909/2014
– Komisja może nakazać centralnemu depozytowi papierów wartościowych usunięcie
stwierdzonych naruszeń lub przyczyn tych naruszeń lub nałożyć na ten podmiot karę
pieniężną do wysokości 82 680 000 zł albo kwoty stanowiącej równowartość 10%
całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu
finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 82 680 000 zł.
2. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty
unikniętej przez centralny depozyt papierów wartościowych w wyniku naruszenia
wymogów i zasad, o których mowa w ust. 1, zamiast kary, o której mowa w tym
ustępie, Komisja może nałożyć karę pieniężną do wysokości dwukrotnej kwoty
osiągniętej korzyści lub unikniętej straty.
3. W przypadku gdy centralny depozyt papierów wartościowych jest jednostką
dominującą, która sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity
roczny przychód, o którym mowa w ust. 1, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu centralnego depozytu ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
4. Komisja może cofnąć zezwolenie udzielone centralnemu depozytowi
papierów wartościowych na podstawie art. 16 rozporządzenia 909/2014 w
przypadkach określonych w art. 20 tego rozporządzenia.
5. W decyzji w przedmiocie cofnięcia zezwolenia udzielonego centralnemu
depozytowi papierów wartościowych na podstawie art. 16 rozporządzenia 909/2014
Komisja może jednocześnie nałożyć karę pieniężną, o której mowa w ust. 1 lub 2,
jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, jakich dopuścił się centralny depozyt papierów
wartościowych.
6. W przypadku gdy centralny depozyt papierów wartościowych narusza wymogi
i zasady, o których mowa w ust. 1, Komisja może:
1) nakazać osobom odpowiedzialnym za zaistniałe naruszenie zaprzestania działań
skutkujących powstaniem naruszeń lub nałożyć na te osoby karę pieniężną do
wysokości 20 670 000 zł;
2) zawiesić w czynnościach członka zarządu centralnego depozytu papierów
wartościowych odpowiedzialnego za stwierdzone naruszenie na okres nie
dłuższy niż 12 miesięcy;
3) odwołać członka zarządu centralnego depozytu papierów wartościowych
odpowiedzialnego za stwierdzone naruszenie – w przypadku gdy naruszenia, o
których mowa w ust. 1, mają charakter poważny i systematyczny.
7. Komisja przekazuje do publicznej wiadomości informację o:
1) treści rozstrzygnięcia oraz o rodzaju i charakterze naruszenia, imię i nazwisko
osoby fizycznej lub firmę (nazwę) centralnego depozytu papierów
wartościowych, na który została nałożona sankcja,
2) złożeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy – o ile Komisja przekazała do
publicznej wiadomości informację o decyzji, której ten wniosek dotyczy,
3) treści rozstrzygnięcia ostatecznej decyzji
– zgodnie z zasadami określonymi w art. 62 rozporządzenia 909/2014.
8. Przekazanie do publicznej wiadomości informacji określonych w ust. 7 pkt 1
lub 3 wymaga podjęcia przez Komisję uchwały.
9. Informacje, o których mowa w ust. 7, dotyczące imienia i nazwiska osoby, na
którą została nałożona sankcja, Komisja udostępnia na swojej stronie internetowej
przez okres roku, licząc od dnia ich udostępnienia.
Art. 170f. 1. W przypadku gdy podmiot wyznaczony do świadczenia bankowych
usług pomocniczych lub centralny depozyt papierów wartościowych, który na
podstawie art. 54 ust. 2 lit. a rozporządzenia 909/2014 uzyskał zezwolenie na
świadczenie bankowych usług pomocniczych określonych w załączniku do tego
rozporządzenia, narusza:
1) wymogi ostrożnościowe dotyczące ryzyk kredytowych, określone w art. 59 ust.
3 rozporządzenia 909/2014,
2) wymogi ostrożnościowe dotyczące ryzyk utraty płynności, określone w art. 59
ust. 4 rozporządzenia 909/2014
– Komisja może nakazać tym podmiotom usunięcie stwierdzonych naruszeń lub
przyczyn tych naruszeń lub nałożyć na te podmioty karę pieniężną do wysokości 82
680 000 zł albo kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego
przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok
obrotowy, jeżeli przekracza ona 82 680 000 zł.
2. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty
unikniętej przez podmioty, o których mowa w ust. 1, w wyniku naruszenia wymogów,
o których mowa w ust. 1, zamiast kary, o której mowa w tym ustępie, Komisja może
nałożyć karę pieniężną do wysokości dwukrotnej kwoty osiągniętej korzyści lub
unikniętej straty.
3. W przypadku gdy podmiot wyznaczony do świadczenia bankowych usług
pomocniczych lub centralny depozyt papierów wartościowych, który na podstawie art.
54 ust. 2 lit. a rozporządzenia 909/2014 uzyskał zezwolenie na świadczenie
bankowych usług pomocniczych określonych w załączniku do tego rozporządzenia,
jest jednostką dominującą, która sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe,
całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 1, stanowi kwota całkowitego
skonsolidowanego rocznego przychodu tych podmiotów ujawniona w ostatnim
zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
4. Komisja może cofnąć zezwolenie udzielone centralnemu depozytowi
papierów wartościowych na podstawie art. 54 rozporządzenia 909/2014 w
przypadkach określonych w art. 57 tego rozporządzenia.
5. W przypadku gdy podmiot wyznaczony do świadczenia bankowych usług
pomocniczych lub centralny depozyt papierów wartościowych, który na podstawie art.
54 ust. 2 lit. a rozporządzenia 909/2014 uzyskał zezwolenie na świadczenie
bankowych usług pomocniczych określonych w załączniku do tego rozporządzenia,
narusza wymogi, o których mowa w ust. 1, Komisja może:
1) nakazać osobom odpowiedzialnym za zaistniałe naruszenie zaprzestania działań
skutkujących powstaniem naruszeń lub nałożyć na te osoby karę pieniężną do
wysokości 20 670 000 zł;
2) zawiesić w czynnościach członka zarządu odpowiedzialnego za stwierdzone
naruszenie podmiotu wyznaczonego do świadczenia bankowych usług
pomocniczych lub centralnego depozytu papierów wartościowych, który na
podstawie art. 54 ust. 2 lit a rozporządzenia 909/2014 uzyskał zezwolenie na
świadczenie bankowych usług pomocniczych określonych w załączniku do tego
rozporządzenia – na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy;
3) odwołać członka zarządu odpowiedzialnego za stwierdzone naruszenie podmiotu
wyznaczonego do świadczenia bankowych usług pomocniczych lub centralnego
depozytu papierów wartościowych, który na podstawie art. 54 ust. 2 lit. a
rozporządzenia 909/2014 uzyskał zezwolenie na świadczenie bankowych usług
pomocniczych określonych w załączniku do tego rozporządzenia – w przypadku
gdy naruszenia, o których mowa w ust. 1, mają charakter poważny
i systematyczny.
6. Komisja przekazuje do publicznej wiadomości informację o:
1) treści rozstrzygnięcia oraz o rodzaju i charakterze naruszenia, imię i nazwisko
osoby fizycznej lub firmę (nazwę) podmiotu wyznaczonego do świadczenia
bankowych usług pomocniczych lub centralnego depozytu papierów wartościowych, który na podstawie art. 54 ust. 2 lit. a rozporządzenia 909/2014 uzyskał
zezwolenie na świadczenie bankowych usług pomocniczych określonych w
załączniku do tego rozporządzenia, na który została nałożona sankcja,
2) złożeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy – o ile Komisja przekazała do
publicznej wiadomości informację o decyzji, której ten wniosek dotyczy,
3) treści rozstrzygnięcia ostatecznej decyzji
– zgodnie z zasadami określonymi w art. 62 rozporządzenia 909/2014.
7. Przekazanie do publicznej wiadomości informacji określonych w ust. 6 pkt 1
lub 3 wymaga podjęcia przez Komisję uchwały.
8. Informacje, o których mowa w ust. 6, dotyczące imienia i nazwiska osoby, na
którą została nałożona sankcja, Komisja udostępnia na swojej stronie internetowej
przez okres roku, licząc od dnia ich udostępnienia.
Art. 170g. Komisja, nakładając sankcje, o których mowa w art. 170e lub art.
170f, uwzględnia okoliczności, o których mowa w art. 64 rozporządzenia 909/2014.
art. 171.
więcej
w art. 24 ust. 1, art. 47 ust. 1, art. 106 ust. 1, art. 107 ust. 1 lub w art. 31
ust. 2 rozporządzenia 648/2012, lub nie wykonuje tej czynności, działając w imieniu
lub w interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej
osobowości prawnej, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do
wysokości 500 000 zł.
2. Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę, o której mowa w ust. 1,
również na osobę, która:
1) nabywa lub obejmuje akcje pomimo zgłoszenia sprzeciwu, o którym mowa
w art. 24 ust. 3 lub art. 47 ust. 3, lub
2) nabywa lub obejmuje akcje lub prawa z akcji pomimo zgłoszenia sprzeciwu,
o którym mowa w art. 106h lub w art. 32 ust. 2 rozporządzenia 648/2012, lub
3) wykonuje czynności, o których mowa w pkt 1 lub 2, działając w imieniu lub
w interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej
osobowości prawnej.
2a. Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę, o której mowa w ust. 1,
również na osobę, która:
1) nabywa lub obejmuje akcje przed upływem terminu do zgłoszenia sprzeciwu,
o którym mowa w art. 24 ust. 3 lub art. 47 ust. 3, lub
2) nabywa lub obejmuje akcje lub prawa z akcji przed upływem terminu do
zgłoszenia sprzeciwu, o którym mowa w art. 106h lub w art. 32
ust. 2 rozporządzenia 648/2012, lub
3) nabywa lub obejmuje akcje z naruszeniem terminu wyznaczonego przez
Komisję, w którym nabycie lub objęcie akcji może zostać dokonane, o którym
mowa w art. 24 ust. 3a pkt 2 lub art. 47 ust. 3a pkt 2, lub
4) nabywa lub obejmuje akcje lub prawa z akcji z naruszeniem terminu
wyznaczonego przez Komisję, w którym nabycie lub objęcie akcji lub praw
z akcji może zostać dokonane, o którym mowa w art. 106h ust. 5 lub w art. 31
ust. 7 rozporządzenia 648/2012, lub
5) wykonuje czynności, o których mowa w pkt 1–4, działając w imieniu lub
interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej.
3. Wydanie decyzji, o której mowa w ust. 1, 2 lub 2a, następuje po
przeprowadzeniu rozprawy.
4. Rozstrzygnięcie Komisji podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym
Komisji Nadzoru Finansowego. Komisja może nakazać jego ogłoszenie w dwóch
dziennikach ogólnopolskich lub w inny sposób na koszt strony.
Art. 171a. 1. Na każdego, kto narusza:
1) ograniczenia w zakresie dokonywania krótkiej sprzedaży, określone w art. 12 lub
art. 13 rozporządzenia 236/2012,
2) ograniczenia w zakresie zawierania transakcji swapu ryzyka kredytowego
z tytułu długu państwowego, określone w art. 14 rozporządzenia 236/2012,
3) ograniczenia w zakresie zawierania transakcji swapu ryzyka kredytowego
z tytułu długu państwowego lub w zakresie wartości otwieranych pozycji
dotyczących swapu ryzyka kredytowego z tytułu długu państwowego,
wprowadzone na podstawie art. 21 rozporządzenia 236/2012,
4) zakaz lub ograniczenia w zakresie dokonywania krótkiej sprzedaży lub
zawierania innych transakcji, w przypadku których spadek ceny lub wartości
instrumentu finansowego wiąże się z uzyskaniem korzyści majątkowej,
wprowadzone na podstawie art. 20 lub art. 28 ust. 1 lit. b rozporządzenia
236/2012,
5) zakaz lub ograniczenia w zakresie dokonywania na rynku regulowanym lub w
ASO krótkiej sprzedaży określonego instrumentu finansowego lub zawierania
innych transakcji mających za przedmiot określony instrument finansowy,
wprowadzone na podstawie art. 23 rozporządzenia 236/2012
– Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 1 000 000 zł
albo do wysokości dziesięciokrotności korzyści majątkowej uzyskanej w wyniku transakcji.
2. Na każdego, kto nie wykonuje lub nienależycie wykonuje inne niż
wymienione w ust. 1 obowiązki określone w rozporządzeniu 236/2012 lub obowiązki
określone w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) nr 918/2012 z dnia 5 lipca
2012 r. uzupełniającym rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
nr 236/2012 r. w sprawie krótkiej sprzedaży i wybranych aspektów dotyczących
swapów ryzyka kredytowego w odniesieniu do definicji, obliczania pozycji krótkich
netto, pokrytych swapów ryzyka kredytowego z tytułu długu państwowego, progów
powodujących obowiązek zgłoszenia, progów płynności w odniesieniu do
zawieszenia ograniczeń, znacznych spadków wartości instrumentów finansowych
i wystąpienia niekorzystnych zdarzeń (Dz. Urz. UE L 274 z 09.10.2012, str. 1),
Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 500 000 zł.
Art. 171b. Przy ustalaniu wysokości kar pieniężnych, o których mowa
w art. 171a, uwzględnia się w szczególności stopień i zakres naruszenia, jego wpływ
na prawidłowe funkcjonowanie rynku kapitałowego oraz możliwości finansowe
podmiotu, który dokonał naruszenia.
Art. 171c. 1. W przypadku gdy kontrahent w rozumieniu
art. 3 pkt 2 rozporządzenia 2015/2365 nie wykonuje obowiązków, o których mowa
w art. 4 tego rozporządzenia, lub nienależycie je wykonuje, Komisja może:
1) nakazać kontrahentowi, który dopuścił się naruszenia, zaprzestania dalszego
naruszania tego przepisu oraz zobowiązać go do podjęcia we wskazanym
terminie działań, które mają zapobiegać naruszaniu tego przepisu w przyszłości;
2) nałożyć na kontrahenta karę pieniężną do wysokości 21 784 000 zł albo do
wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego
przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok
obrotowy, jeżeli przekracza ona 21 784 000 zł;
3) w przypadku kontrahenta prowadzącego działalność na podstawie zezwolenia
wydanego przez Komisję – cofnąć to zezwolenie.
2. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty
unikniętej przez kontrahenta w wyniku niewykonania lub nienależytego wykonania
obowiązków, o których mowa w art. 4 rozporządzenia 2015/2365, kara pieniężna,
o której mowa w ust. 1 pkt 2, może zostać nałożona do wysokości trzykrotności kwoty
osiągniętej korzyści lub unikniętej straty.
3. W przypadku gdy kontrahent jest podmiotem dominującym, który sporządza
skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu
dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity
roczny przychód, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, stanowi kwota całkowitego
skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona
w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
4. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego
kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na
który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy,
o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lub ust. 3.
5. W decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 3, Komisja może jednocześnie nałożyć
karę pieniężną, o której mowa w ust. 1 pkt 2, jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń,
jakich dopuścił się kontrahent.
6. W przypadku gdy kontrahent nie wykonuje obowiązków, o których mowa
w art. 4 rozporządzenia 2015/2365, lub nienależycie je wykonuje, Komisja może:
1) nakazać osobom odpowiedzialnym za zaistniałe naruszenie zaprzestania działań
skutkujących powstaniem naruszeń;
2) zawiesić w czynnościach członka zarządu tego podmiotu, którego działania lub
zaniechania doprowadziły do naruszenia tego przepisu, na okres nie dłuższy niż
12 miesięcy.
7. W przypadku kontrahenta będącego funduszem inwestycyjnym kara pieniężna
nakładana jest na towarzystwo funduszy inwestycyjnych będące organem tego
funduszu, a sankcje, o których mowa w ust. 6:
1) pkt 1 – są nakładane na osoby odpowiedzialne w tym towarzystwie za zaistniałe
naruszenie;
2) pkt 2 – są nakładane na członka zarządu tego towarzystwa.
8. W przypadku kontrahenta będącego alternatywną spółką inwestycyjną
zarządzaną przez zewnętrznie zarządzającego ASI albo zarządzającego z UE,
w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych, kara pieniężna nakładana jest
odpowiednio na zewnętrznie zarządzającego ASI albo zarządzającego z UE,
a sankcje, o których mowa w ust. 6:
1) pkt 1 – są nakładane na osoby odpowiedzialne u zewnętrznie zarządzającego ASI
albo u zarządzającego z UE za zaistniałe naruszenie;
2) pkt 2 – są nakładane na członka zarządu zewnętrznie zarządzającego ASI albo na
członka zarządu zarządzającego z UE.
9. Komisja przekazuje do publicznej wiadomości informacje o:
1) treści rozstrzygnięcia w sprawach, o których mowa w ust. 1, 2 i 5–8, oraz
o rodzaju i charakterze naruszenia, zawierające imię i nazwisko osoby fizycznej
lub firmę (nazwę) kontrahenta, na których została nałożona sankcja,
2) złożeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy – o ile Komisja przekazała do
publicznej wiadomości informację o decyzji, której ten wniosek dotyczy,
3) treści rozstrzygnięcia ostatecznej decyzji
– zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 rozporządzenia 2015/2365.
10. Przekazanie do publicznej wiadomości informacji określonych w ust. 9 pkt 1
lub 3 wymaga podjęcia przez Komisję uchwały.
11. Informacje, o których mowa w ust. 9, dotyczące imienia i nazwiska osoby,
na którą została nałożona sankcja, Komisja udostępnia na swojej stronie internetowej
przez okres roku, licząc od dnia ich udostępnienia.
Art. 171d. 1. W przypadku gdy kontrahent w rozumieniu
art. 3 pkt 2 rozporządzenia 2015/2365 dokonuje ponownego wykorzystania
w rozumieniu art. 3 pkt 12 rozporządzenia 2015/2365 wbrew warunkom określonym
w art. 15 tego rozporządzenia, Komisja może:
1) nakazać kontrahentowi, który dopuścił się naruszenia, zaprzestania dalszego
naruszania tego przepisu oraz zobowiązać go do podjęcia we wskazanym
terminie działań, które mają zapobiegać naruszaniu tego przepisu w przyszłości;
2) nałożyć na kontrahenta karę pieniężną:
a) w przypadku kontrahenta będącego osobą fizyczną – do wysokości
21 784 000 zł,
b) w przypadku kontrahenta niebędącego osobą fizyczną – do wysokości
65 352 000 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10%
całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym
sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona
65 352 000 zł;
3) w przypadku kontrahenta prowadzącego działalność na podstawie zezwolenia
wydanego przez Komisję – cofnąć to zezwolenie.
2. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty
unikniętej przez kontrahenta w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1, kara
pieniężna, o której mowa w ust. 1 pkt 2, może zostać nałożona do wysokości
trzykrotności kwoty osiągniętej korzyści lub unikniętej straty.
3. W przypadku gdy kontrahent jest podmiotem dominującym, który sporządza
skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu
dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity
roczny przychód, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b, stanowi kwota całkowitego
skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona
w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
4. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego
kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na
który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy,
o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b lub ust. 3.
5. W decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 3, Komisja może jednocześnie nałożyć
karę pieniężną, o której mowa w ust. 1 pkt 2, jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń,
jakich dopuścił się kontrahent.
6. W przypadku dopuszczenia się przez kontrahenta naruszenia, o którym mowa
w ust. 1, Komisja może:
1) nakazać osobom odpowiedzialnym za zaistniałe naruszenie zaprzestania działań
skutkujących powstaniem naruszeń;
2) zawiesić w czynnościach członka zarządu tego podmiotu, którego działania lub
zaniechania doprowadziły do naruszenia tego przepisu, na okres nie dłuższy niż
12 miesięcy.
7. W przypadku kontrahenta będącego funduszem inwestycyjnym kara pieniężna
nakładana jest na towarzystwo funduszy inwestycyjnych będące organem tego
funduszu, a sankcje, o których mowa w ust. 6:
1) pkt 1 – są nakładane na osoby odpowiedzialne w tym towarzystwie za zaistniałe
naruszenie;
2) pkt 2 – są nakładane na członka zarządu tego towarzystwa.
8. W przypadku kontrahenta będącego alternatywną spółką inwestycyjną
zarządzaną przez zewnętrznie zarządzającego ASI albo zarządzającego z UE,
w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych, kara pieniężna nakładana jest odpowiednio na zewnętrznie zarządzającego ASI albo zarządzającego z UE, a sankcje, o których mowa w ust. 6:
1) pkt 1 – są nakładane na osoby odpowiedzialne u zewnętrznie zarządzającego ASI
albo u zarządzającego z UE za zaistniałe naruszenie;
2) pkt 2 – są nakładane na członka zarządu zewnętrznie zarządzającego ASI albo na
członka zarządu zarządzającego z UE.
9. Komisja przekazuje do publicznej wiadomości informacje o:
1) treści rozstrzygnięcia w sprawach, o których mowa w ust. 1, 2 i 5–8, oraz
o rodzaju i charakterze naruszenia, zawierające imię i nazwisko osoby fizycznej
lub firmę (nazwę) kontrahenta, na których została nałożona sankcja,
2) złożeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy – o ile Komisja przekazała do
publicznej wiadomości informację o decyzji, której ten wniosek dotyczy,
3) treści rozstrzygnięcia ostatecznej decyzji
– zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 rozporządzenia 2015/2365.
10. Przekazanie do publicznej wiadomości informacji określonych w ust. 9 pkt 1
lub 3 wymaga podjęcia przez Komisję uchwały.
11. Informacje, o których mowa w ust. 9, dotyczące imienia i nazwiska osoby,
na którą została nałożona sankcja, Komisja udostępnia na swojej stronie internetowej
przez okres roku, licząc od dnia ich udostępnienia.
Art. 171e. Komisja, nakładając sankcje, o których mowa w art. 171c lub
art. 171d, uwzględnia okoliczności, o których mowa w art. 23 rozporządzenia
2015/2365.
Art. 171f. 1. Na każdego, kto narusza zakazy lub ograniczenia, o których mowa
w art. 40, art. 41, art. 42 lub art. 45 rozporządzenia 600/2014, lub nie stosuje się do
żądania, o którym mowa w art. 45 rozporządzenia 600/2014, Komisja może, w drodze
decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo do wysokości kwoty
stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego
w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym, jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł.
2. W przypadku gdy podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest podmiotem
dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub
podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane
sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 1, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
3. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego
kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na
który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy,
o którym mowa w ust. 1 lub 2.
art. 172.
więcej
art. 173.
więcej
odkupu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 17 rozporządzenia 596/2014, lub
stabilizacji, o której mowa w art. 3 ust. 2 lit. d tego rozporządzenia, z naruszeniem
zasad określonych w prospekcie emisyjnym lub z naruszeniem art. 5 rozporządzenia
596/2014, lub z naruszeniem standardów technicznych, wydanych na podstawie art. 5
ust. 6 tego rozporządzenia, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną
do wysokości 500 000 zł.
1a. W przypadku gdy naruszenia, o którym mowa w ust. 1, dopuszcza się
alternatywna spółka inwestycyjna, zarządzana przez zewnętrznie zarządzającego ASI,
kara, o której mowa w ust. 1, jest nakładana na zewnętrznie zarządzającego ASI w
rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych.
2. (uchylony)
3. Na każdego, kto nabywa, nie będąc uprawnionym, akcje spółki prowadzącej
rynek regulowany, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do
wysokości 1 000 000 zł.
4. Na każdego kto narusza obowiązek posiadania rozwiązań, systemów i
procedur, o których mowa w art. 16 ust. 1 i 2 rozporządzenia 596/2014, lub nie
przekazuje informacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 i 2 tego rozporządzenia, lub
przekazuje je z naruszeniem warunków określonych w tym przepisie, Komisja może,
w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną:
1) w przypadku osób fizycznych – do wysokości 4 145 600 zł;
2) w przypadku innych podmiotów – do wysokości 10 364 000 zł lub do kwoty
stanowiącej równowartość 2% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 10 364 000 zł.
4a. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty
unikniętej przez podmiot w wyniku naruszeń, o których mowa w ust. 4, zamiast kary,
o której mowa w tym ustępie, Komisja może nałożyć karę pieniężną do wysokości
trzykrotnej kwoty osiągniętej korzyści lub unikniętej straty.
5. (uchylony)
6. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, 1a, 3
i 4, działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej
nieposiadającej osobowości prawnej.
7. Na każdego kto sporządza lub rozpowszechnia rekomendacje inwestycyjne lub
inne informacje rekomendujące lub sugerujące strategię inwestycyjną z naruszeniem
art. 20 ust. 1 rozporządzenia 596/2014 lub nie zachowuje należytej staranności przy
dokonywaniu tych czynności, lub nie zapewnia rzetelności sporządzanych
rekomendacji albo nie ujawnia swojego interesu i konfliktów interesów istniejących
w chwili ich sporządzania lub rozpowszechniania, Komisja może, w drodze decyzji,
nałożyć karę pieniężną:
1) w przypadku osób fizycznych – do wysokości 2 072 800 zł;
2) w przypadku innych podmiotów – do wysokości 4 145 600 zł lub do kwoty
stanowiącej równowartość 2% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w
ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli
przekracza ona 4 145 600 zł.
7a. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty
unikniętej przez podmiot w wyniku naruszeń, o których mowa w ust. 7, zamiast kary,
o której mowa w tym ustępie, Komisja może nałożyć karę pieniężną do wysokości
trzykrotnej kwoty osiągniętej korzyści lub unikniętej straty.
8. W decyzji o nałożeniu kary Komisja może wyznaczyć termin ponownego
wykonania obowiązku lub dokonania czynności wymaganej przepisami, których
naruszenie było podstawą nałożenia kary pieniężnej. W razie bezskutecznego upływu
tego terminu Komisja może powtórnie wydać decyzję o nałożeniu kary pieniężnej.
9. Wydanie decyzji wobec osoby fizycznej następuje po przeprowadzeniu rozprawy.
Art. 173a. 1. Na kontrahentów finansowych w rozumieniu art. 2
pkt 8 rozporządzenia 648/2012, którzy nie wykonują lub nienależycie wykonują
obowiązki, o których mowa w rozporządzeniu 648/2012, lub przepisach wydanych na
jego podstawie, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do
wysokości 10 000 000 zł, nie większą niż 10% przychodu wykazanego w ostatnim
zbadanym sprawozdaniu finansowym, a w przypadku braku obowiązku badania
sprawozdania finansowego nie większą niż 10% przychodu wykazanego w ostatnim
zatwierdzonym sprawozdaniu finansowym.
2. Na kontrahentów finansowych, którzy nie wykonują lub nienależycie
wykonują obowiązki określone w ust. 1, i którzy wbrew obowiązkowi nie sporządzili
lub nie poddali badaniu sprawozdania finansowego, Komisja może, w drodze decyzji,
nałożyć karę pieniężną do wysokości 10 000 000 zł.
3. Na kontrahentów finansowych, którzy nie wykonują lub nienależycie
wykonują obowiązki określone w ust. 1, i którzy nie mają obowiązku sporządzenia
sprawozdania finansowego, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną
do wysokości 1 000 000 zł.
Art. 173b. 1. Na kontrahentów niefinansowych w rozumieniu art. 2
pkt 9 rozporządzenia 648/2012, którzy nie wykonują lub nienależycie wykonują
obowiązki, o których mowa w tym rozporządzeniu lub przepisach wydanych na jego
podstawie, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości
1 000 000 zł, nie większą niż 10% przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym
sprawozdaniu finansowym, a w przypadku braku obowiązku badania sprawozdania
finansowego nie większą niż 10% przychodu wykazanego w ostatnim zatwierdzonym
sprawozdaniu finansowym.
2. Na kontrahentów niefinansowych, którzy nie wykonują lub nienależycie
wykonują obowiązki określone w ust. 1, i którzy wbrew obowiązkowi nie sporządzili
lub nie poddali badaniu sprawozdania finansowego, Komisja może, w drodze decyzji,
nałożyć karę pieniężną do wysokości 1 000 000 zł.
3. Na kontrahentów niefinansowych, którzy nie wykonują lub nienależycie
wykonują obowiązki określone w ust. 1, i którzy nie mają obowiązku sporządzenia
sprawozdania finansowego, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną
do wysokości 500 000 zł.
Art. 173c. 1. W przypadku gdy:
1) CCP,
2) członek rozliczający w rozumieniu art. 2 pkt 14 rozporządzenia 648/2012,
3) klient w rozumieniu art. 2 pkt 15 rozporządzenia 648/2012, świadczący
pośrednie usługi rozliczeniowe, o których mowa w rozdziale II rozporządzenia
delegowanego Komisji (UE) nr 149/2013 z dnia 19 grudnia 2012 r.
uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
nr 648/2012 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych
dotyczących pośrednich uzgodnień rozliczeniowych, obowiązku rozliczania,
rejestru publicznego, dostępu do systemu obrotu, kontrahentów niefinansowych,
technik ograniczania ryzyka związanego z kontraktami pochodnymi będącymi
przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które nie są rozliczane przez
kontrahenta centralnego (Dz. Urz. UE L 52 z 23.02.2013, str. 11),
4) podmiot prowadzący system obrotu w rozumieniu art. 2 pkt 4 rozporządzenia 648/2012
– nie wykonuje lub nienależycie wykonuje obowiązki określone w rozporządzeniu
648/2012 lub przepisach wydanych na jego podstawie, Komisja może, w drodze
decyzji, nałożyć na te podmioty karę pieniężną do wysokości 10 000 000 zł, nie
większą niż 10% przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu
finansowym, a w przypadku braku obowiązku badania sprawozdania finansowego nie
większą niż 10% przychodu wykazanego w ostatnim zatwierdzonym sprawozdaniu finansowym.
2. Na podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3, które nie wykonują lub
nienależycie wykonują obowiązki określone w tym przepisie, i które wbrew
obowiązkowi nie sporządziły lub nie poddały badaniu sprawozdania finansowego,
Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 10 000 000 zł.
3. Na podmioty, o których mowa w ust. 1, które nie wykonują lub nienależycie
wykonują obowiązki określone w tym przepisie, i które nie mają obowiązku
sporządzenia sprawozdania finansowego, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć
karę pieniężną do wysokości 1 000 000 zł.
4. W przypadku gdy podmioty, o których mowa w ust. 1, nie wykonują lub
nienależycie wykonują obowiązki, o których mowa w ust. 1, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć na osoby odpowiedzialne za ich niewykonanie lub nienależyte wykonanie karę pieniężną do wysokości 100 000 zł.
5. Wydanie decyzji, o której mowa w ust. 4, następuje po przeprowadzeniu rozprawy.
Art. 173d. 1. W przypadku stwierdzenia okoliczności wskazujących na
zagrożenie niewykonywania lub nienależytego wykonywania przez CCP zobowiązań
wobec swoich członków lub naruszenia interesów uczestników obrotu, Komisja po
zasięgnięciu opinii Prezesa Narodowego Banku Polskiego może:
1) zakazać na czas określony, nie dłuższy niż 6 miesięcy, inwestowania całości lub
części kapitału własnego we wszystkie lub niektóre rodzaje instrumentów
finansowych, o których mowa w art. 47 rozporządzenia 648/2012, lub nakazać
wstrzymanie wypłat z zysku;
2) zakazać na czas określony, nie dłuższy niż 6 miesięcy, przyjmowania do
rozliczania przez CCP wszystkich lub niektórych rodzajów transakcji.
2. W przypadku gdy niektóre inwestycje lub transakcje nie prowadzą do
zwiększenia zagrożenia niewykonywania, lub nienależytego wykonywania przez CCP
zobowiązań wobec swoich członków, lub zwiększenia zagrożenia naruszenia
interesów uczestników obrotu, Komisja może w czasie trwania zakazu zezwolić na
dokonanie niektórych inwestycji lub przyjęcie do rozliczenia niektórych transakcji.
art. 174.
więcej
rozporządzenia 596/2014, w czasie trwania okresu zamkniętego, dokonuje transakcji
na rachunek własny lub na rachunek osoby trzeciej, Komisja może nałożyć, w drodze
decyzji, karę pieniężną do wysokości 2 072 800 zł.
2. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty
unikniętej przez podmiot w wyniku naruszeń, o których mowa w ust. 1, zamiast kary,
o której mowa w tym ustępie, Komisja może nałożyć karę pieniężną do wysokości
trzykrotnej kwoty osiągniętej korzyści lub unikniętej straty.
3. Wydanie decyzji wobec osoby fizycznej następuje po przeprowadzeniu rozprawy.
Art. 174a. 1. W przypadku gdy emitent, na wniosek osoby pełniącej obowiązki
zarządcze, udzielił zgody, o której mowa w art. 19 ust. 12 rozporządzenia 596/2014, z
naruszeniem art. 7–9 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2016/522 z dnia 17 grudnia 2015 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 596/2014 w kwestiach dotyczących wyłączenia niektórych organów
publicznych i banków centralnych państw trzecich, okoliczności wskazujących na
manipulację na rynku, progów powodujących powstanie obowiązku podania
informacji do wiadomości publicznej, właściwych organów do celów powiadomień o
opóźnieniach, zgody na obrót w okresach zamkniętych oraz rodzajów transakcji
wykonywanych przez osoby pełniące obowiązki zarządcze podlegających
obowiązkowi powiadomienia (Dz. Urz. UE L 88 z 05.04.2016, str. 1), Komisja może
nałożyć na emitenta karę pieniężną do wysokości 4 145 600 zł.
2. W przypadku emitenta będącego funduszem inwestycyjnym albo alternatywną
spółką inwestycyjną, kara pieniężna jest nakładana odpowiednio na towarzystwo
funduszy inwestycyjnych będące organem tego funduszu inwestycyjnego,
a w przypadku funduszu inwestycyjnego, co do którego towarzystwo funduszy
inwestycyjnych zawarło umowę, o której mowa w art. 4 ust. 1b ustawy o funduszach
inwestycyjnych, na zarządzającego z UE, zewnętrznie zarządzającego ASI
w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych albo zarządzającego z UE w
rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych, zarządzającego tą alternatywną
spółką inwestycyjną.
art. 175.
więcej
o którym mowa w art. 19 ust. 1–7 rozporządzenia 596/2014, Komisja może, w drodze
decyzji, nałożyć karę pieniężną:
1) w przypadku osób fizycznych – do wysokości 2 072 800 zł;
2) w przypadku innych podmiotów – do wysokości 4 145 600 zł.
2. (uchylony)
3. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty
unikniętej przez podmiot w wyniku naruszeń, o których mowa w ust. 1, zamiast kary,
o której mowa w tym ustępie, Komisja może nałożyć karę pieniężną do wysokości
trzykrotnej kwoty osiągniętej korzyści lub unikniętej straty.
4. W przypadku emitenta będącego funduszem inwestycyjnym albo alternatywną
spółką inwestycyjną, kara pieniężna jest nakładana odpowiednio na towarzystwo
funduszy inwestycyjnych będące organem tego funduszu inwestycyjnego,
a w przypadku funduszu inwestycyjnego, co do którego towarzystwo funduszy
inwestycyjnych zawarło umowę, o której mowa w art. 4 ust. 1b ustawy o funduszach inwestycyjnych, na zarządzającego z UE, zewnętrznie zarządzającego ASI w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych albo zarządzającego z UE w
rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych, zarządzającego tą alternatywną
spółką inwestycyjną.
Art. 175a. W przypadku gdy uczestnik rynku uprawnień do emisji lub platforma
aukcyjna nie wykonuje lub nienależycie wykonuje obowiązki, o których mowa w art.
18 ust. 1–5 rozporządzenia 596/2014, Komisja może nałożyć karę pieniężną do
wysokości 4 145 600 zł lub do kwoty stanowiącej równowartość 2% całkowitego
rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za
rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 4 145 600 zł.
art. 176.
więcej
obowiązki, o których mowa w art. 18 ust. 1–6 rozporządzenia 596/2014, Komisja
może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 4 145 600 zł lub do
kwoty stanowiącej równowartość 2% całkowitego rocznego przychodu wykazanego
w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza
ona 4 145 600 zł.
2. W przypadku naruszenia obowiązków, o których mowa w art. 18 ust. 1–6
rozporządzenia 596/2014, Komisja może nałożyć na osobę, która w tym okresie
pełniła funkcję członka zarządu emitenta, zewnętrznie zarządzającego ASI lub
zarządzającego z UE w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych lub
towarzystwa funduszy inwestycyjnych będącego organem funduszu inwestycyjnego
zamkniętego, karę pieniężną do wysokości 2 072 800 zł.
3. Przepisy art. 96 ust. 6 pkt 2 oraz ust. 7–8a ustawy o ofercie publicznej stosuje
się odpowiednio.
4. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty
unikniętej przez emitenta w wyniku naruszeń, o których mowa w ust. 1, zamiast kary,
o której mowa w ust. 1, Komisja może nałożyć karę pieniężną do wysokości
trzykrotnej kwoty osiągniętej korzyści lub unikniętej straty.
Art. 176a. W przypadku gdy emitent nie wykonuje obowiązków wynikających
z art. 5 albo wykonuje je nienależycie, Komisja może nałożyć na niego karę pieniężną
do wysokości 1 000 000 zł.
Art. 176b. Na każdego, kto nie przekazał Komisji zgodnie z art. 110m ust. 1–3
i art. 110z ust. 1 i 3 informacji na żądanie skierowane przez Komisję lub jej
upoważnionego przedstawiciela, Komisja może nałożyć karę pieniężną w wysokości
do 1 000 000 zł. Komisja, ustalając karę pieniężną, uwzględnia w szczególności wagę
żądanej informacji dla sprawowanego nadzoru oraz sytuację finansową podmiotu lub
osoby, na które jest nakładana kara.
Art. 176c. W przypadku stwierdzenia naruszenia przepisów rozporządzenia
596/2014 w zakresie wskazanym w art. 165 ust. 1 pkt 5, art. 165a ust. 1 pkt 6, art. 167
ust. 1 pkt 1, art. 173, art. 174, art. 175, art. 175a lub art. 176 Komisja może nakazać
podmiotowi, który dopuścił się naruszenia, zaprzestania dalszego naruszania tych
przepisów oraz zobowiązać go do podjęcia we wskazanym terminie działań, które
mają zapobiegać naruszaniu tych przepisów w przyszłości. Środek ten może być
stosowany bez względu na zastosowanie innych sankcji za naruszenie obowiązków, o
których mowa w art. 165 ust. 1 pkt 5, art. 165a ust. 1 pkt 6, art. 167 ust. 1 pkt 1, art.
173, art. 174, art. 175, art. 175a lub art. 176.
Art. 176d. 1. W przypadku stwierdzenia naruszenia przez osobę prawną lub
jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej przepisów
rozporządzenia 596/2014 w zakresie wskazanym w art. 173, art. 174, art. 175 lub
art. 176, Komisja może, w drodze decyzji, zakazać osobie fizycznej, do której
obowiązków należy zapewnienie przestrzegania przez tę osobę prawną lub tę
jednostkę przepisów rozporządzenia 596/2014 w zakresie wskazanym w art. 173,
art. 174, art. 175 lub art. 176, zawierania, na rachunek własny lub na rachunek osoby
trzeciej, transakcji, których przedmiotem są instrumenty finansowe, dopuszczone do
obrotu na rynku regulowanym lub wprowadzone do obrotu w ASO, na czas określony,
nieprzekraczający 5 lat. Środek ten może być stosowany bez względu na zastosowanie
innych sankcji za naruszenie obowiązków, o których mowa w art. 173, art. 174, art.
175 i art. 176.
2. W przypadku stwierdzenia naruszenia przepisów rozporządzenia 596/2014 w
zakresie wskazanym w art. 173, art. 174, art. 175 lub art. 176, przez osobę fizyczną,
Komisja może, w decyzji w sprawie zastosowania środków, o których mowa w art.
173, art. 174, art. 175 lub art. 176, zakazać tej osobie fizycznej zawierania, na rachunek
własny lub na rachunek osoby trzeciej, transakcji, których przedmiotem są instrumenty finansowe, dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym lub wprowadzone do obrotu w ASO, na czas określony, nieprzekraczający 5 lat.
Art. 176e. W przypadku gdy podmiot, o którym mowa w art. 173 ust. 4 lub 7,
art. 175a lub art. 176 ust. 1, jest jednostką dominującą, która sporządza
skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym
mowa w art. 173 ust. 4 pkt 2 lub ust. 7 pkt 2, art. 175a lub art. 176 ust. 1, stanowi
kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu tego podmiotu ujawniona
w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
Art. 176f. Komisja, nakładając sankcję, o której mowa w art. 173–176,
uwzględnia okoliczności, o których mowa w art. 31 ust. 1 rozporządzenia 596/2014.
Art. 176g. 1. Na każdego, kto narusza ustalone przez Komisję limity pozycji,
o których mowa w art. 32c ust. 1, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę
pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo kwoty stanowiącej równowartość 10%
całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu
finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł.
2. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej w wyniku
naruszenia, o którym mowa w ust. 1, kara pieniężna, o której mowa w ust. 1, może
zostać nałożona do wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści.
3. W przypadku gdy podmiot naruszający limit pozycji jest podmiotem
dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub
podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane
sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 1,
stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu
dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu
finansowym za rok obrotowy.
4. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego
kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na
który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy,
o którym mowa w ust. 1 lub 3.
5. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1,
uwzględnia w szczególności:
1) wagę naruszenia i czas jego trwania;
2) stopień przyczynienia się osoby, na którą jest nakładana kara, do powstania
naruszenia;
3) sytuację finansową osoby, na którą jest nakładana kara;
4) skalę korzyści uzyskanych przez osobę, na którą jest nakładana kara, jeżeli
można te korzyści ustalić;
5) straty poniesione przez podmioty trzecie w związku z naruszeniem, jeżeli można
je ustalić;
6) stopień naprawienia szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań osoby, na
którą jest nakładana kara;
7) gotowość do współpracy z Komisją podczas wyjaśniania okoliczności
naruszenia;
8) uprzednie naruszenia przepisów prawa regulujących funkcjonowanie rynku
finansowego popełnione przez osobę, na którą jest nakładana kara;
9) wpływ posiadanej pozycji w towarowym instrumencie pochodnym na ważny
interes publiczny lub wykonanie obowiązków wynikających z przepisów prawa
regulujących funkcjonowanie rynku towaru stanowiącego instrument bazowy dla
towarowego instrumentu pochodnego, w stosunku do którego nastąpiło
przekroczenie limitu pozycji.
6. Jeżeli zachowanie limitów pozycji ustalonych przez Komisję nie jest możliwe
bez naruszenia przez podmiot naruszający limit pozycji obowiązków wynikających
z przepisów prawa regulujących funkcjonowanie rynku towaru stanowiącego
instrument bazowy dla towarowego instrumentu pochodnego, w stosunku do którego
nastąpiło przekroczenie limitu pozycji, Komisja odstępuje od wymierzenia kary.
Art. 176h. 1. Komisja przekazuje do publicznej wiadomości, przez
zamieszczenie na swojej stronie internetowej:
1) informację o treści rozstrzygnięcia oraz o rodzaju i charakterze naruszenia,
zawierającą imię i nazwisko osoby fizycznej lub firmę (nazwę) innego podmiotu,
na który nałożona została sankcja, o której mowa w art. 165, art. 165b–165e,
art. 166a, art. 167, art. 167d, art. 168a, art. 169 i art. 169a;
2) w przypadku złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy – informację
o jego złożeniu, jeżeli Komisja przekazała do publicznej wiadomości informację
o decyzji, której ten wniosek dotyczy;
3) informację o treści rozstrzygnięcia ostatecznej decyzji.
2. Przekazanie do publicznej wiadomości informacji, o której mowa
w ust. 1 pkt 1, następuje po doręczeniu decyzji stronie postępowania.
3. Komisja może, w drodze uchwały, opóźnić przekazanie do publicznej
wiadomości informacji o decyzji, o której mowa w ust. 1, lub przekazać taką
informację bez wskazywania osoby fizycznej lub innego podmiotu, na który została
nałożona sankcja, w przypadku stwierdzenia, że podanie takiej informacji do
publicznej wiadomości:
1) wyrządziłoby niewspółmierną i znaczącą szkodę uczestnikom rynku
finansowego;
2) w przypadku danych osobowych lub nazwy podmiotu – jest nieproporcjonalne
do wagi stwierdzonego naruszenia;
3) stanowiłoby poważne zagrożenie dla stabilności systemu finansowego lub
będącego w toku postępowania administracyjnego, wyjaśniającego lub karnego.
4. Komisja może nie przekazywać do publicznej wiadomości informacji
o sankcjach nałożonych na podstawie art. 165, art. 165b–165e, art. 166a, art. 167,
art. 167d, art. 168a, art. 169 i art. 169a w przypadku stwierdzenia, że podanie takiej
informacji do publicznej wiadomości mogłoby:
1) naruszyć stabilność systemu finansowego lub
2) wyrządzić niewspółmierną i znaczącą szkodę podmiotom, które dopuściły się
naruszenia.
5. W przypadku gdy Komisja nie przekazała do publicznej wiadomości
informacji o imieniu i nazwisku osoby fizycznej lub firmie (nazwie) innego podmiotu,
może upublicznić te dane, jeżeli ustały przesłanki, o których mowa w ust. 3 pkt 1.
6. Informacje, o których mowa w ust. 1, są dostępne na stronie internetowej
Komisji przez co najmniej 5 lat, licząc od dnia ich udostępnienia, z tym że informacje
dotyczące imienia i nazwiska osoby, na którą została nałożona sankcja, są dostępne na
tej stronie przez rok. Usunięcie danych ze strony internetowej następuje na wniosek
podmiotu, który dopuścił się naruszenia.
7. Komisja informuje Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów
Wartościowych o nieprzekazaniu do publicznej wiadomości informacji zgodnie
z ust. 4. Komisja informuje ten Urząd również o złożeniu przez stronę wniosku
o ponowne rozpatrzenie sprawy oraz o treści rozstrzygnięcia ostatecznej decyzji.
8. Komisja przekazuje Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów
Wartościowych raz w roku informację zbiorczą o zastosowaniu środków, o których
mowa w ust. 1, 3 i 4.
Art. 176i. 1. W przypadku gdy:
1) administrator narusza wymogi w zakresie zarządzania i kontroli sprawowanych
przez administratora, określone w art. 4–10 rozporządzenia 2016/1011,
2) administrator narusza wymogi dotyczące danych wejściowych, metod
wyznaczania wskaźnika referencyjnego lub zgłaszania naruszeń, określone
w art. 11–14 rozporządzenia 2016/1011, inne niż wymogi określone w art. 11
ust. 1 lit. d lub ust. 4 tego rozporządzenia,
3) administrator narusza wymogi w zakresie kodeksu postępowania, określone
w art. 15 rozporządzenia 2016/1011,
4) podmiot nadzorowany przekazujący dane, w rozumieniu
art. 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia 2016/1011, narusza wymogi w zakresie
zarządzania i kontroli, określone w art. 16 tego rozporządzenia,
5) administrator narusza wymogi dotyczące kluczowego wskaźnika referencyjnego,
określone w art. 21 rozporządzenia 2016/1011,
6) administrator lub podmiot nadzorowany przekazujący dane, w rozumieniu
art. 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia 2016/1011, narusza wymogi dotyczące
przekazywania danych na potrzeby kluczowego wskaźnika referencyjnego,
określone w art. 23 rozporządzenia 2016/1011,
7) administrator narusza wymogi dotyczące istotnego wskaźnika referencyjnego,
określone w art. 24 lub art. 25 rozporządzenia 2016/1011,
8) administrator narusza wymogi dotyczące pozaistotnego wskaźnika
referencyjnego, określone w art. 26 rozporządzenia 2016/1011,
9) administrator narusza wymogi w zakresie oświadczenia, określone
w art. 27 rozporządzenia 2016/1011,
10) administrator narusza wymogi w zakresie procedury, określone
w art. 28 ust. 1 rozporządzenia 2016/1011,
11) podmiot nadzorowany w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 17 rozporządzenia
2016/1011 narusza wymogi określone w art. 28 ust. 2 rozporządzenia 2016/1011,
12) podmiot nadzorowany w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 17 rozporządzenia
2016/1011 narusza wymogi w zakresie stosowania wskaźników referencyjnych,
określone w art. 29 rozporządzenia 2016/1011
– Komisja może nałożyć, odpowiednio na administratora, podmiot nadzorowany
przekazujący dane albo na podmiot nadzorowany, karę pieniężną do wysokości
2 212 750 zł – w przypadku osoby fizycznej, a w przypadku administratora, podmiotu
nadzorowanego przekazującego dane oraz podmiotu nadzorowanego niebędących
osobami fizycznymi – karę pieniężną do wysokości 4 425 500 zł albo do wysokości
kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego
w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza
ona 4 425 500 zł.
2. W przypadku gdy administrator narusza art. 11 ust. 1 lit. d lub
ust. 4 rozporządzenia 2016/1011, Komisja może nałożyć na administratora karę
pieniężną:
1) w przypadku administratora będącego osobą fizyczną – do wysokości 442 550 zł;
2) w przypadku administratora niebędącego osobą fizyczną – do wysokości
1 106 375 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 2%
całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym
sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 1 106 375 zł.
3. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty
unikniętej odpowiednio przez administratora, podmiot nadzorowany przekazujący
dane albo przez podmiot nadzorowany w wyniku naruszeń, o których mowa w ust. 1
lub 2, kara pieniężna, o której mowa w tych przepisach, może zostać nałożona do
wysokości trzykrotności kwoty osiągniętej korzyści lub unikniętej straty.
4. W przypadku gdy administrator, podmiot nadzorowany przekazujący dane
albo podmiot nadzorowany jest podmiotem dominującym, który sporządza
skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu
dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity
roczny przychód, o którym mowa w ust. 1 lub 2, stanowi kwota całkowitego
skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona
w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
5. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego
kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy, o którym mowa w ust. 1, 2 lub 4.
6. W decyzji o nałożeniu kary Komisja może wyznaczyć termin wykonania
obowiązku lub dokonania czynności wymaganej przepisami, których naruszenie było
podstawą nałożenia kary pieniężnej. W razie bezskutecznego upływu tego terminu
Komisja może powtórnie wydać decyzję o nałożeniu kary pieniężnej, o której mowa
odpowiednio w ust. 1 albo 2.
7. W przypadku gdy administrator, podmiot nadzorowany przekazujący dane
albo podmiot nadzorowany narusza wymogi, o których mowa w ust. 1, Komisja może
również nakazać zaprzestanie działań skutkujących powstaniem naruszeń
i niepodejmowanie tych działań w przyszłości.
8. W przypadku gdy administrator, podmiot nadzorowany przekazujący dane
albo podmiot nadzorowany narusza wymogi, o których mowa w ust. 1, Komisja może również:
1) zawiesić w czynnościach członka zarządu odpowiedzialnego za stwierdzone
naruszenie na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy;
2) nakazać odwołanie członka zarządu odpowiedzialnego za stwierdzone
naruszenie – w przypadku gdy naruszenia, o których mowa w ust. 1, mają
charakter poważny i systematyczny.
Art. 176j. 1. Komisja może cofnąć albo zawiesić, na okres 6 miesięcy,
zezwolenie udzielone administratorowi na podstawie art. 34 ust. 1 rozporządzenia
2016/1011 lub jego rejestrację w przypadkach określonych w art. 35 ust. 1 tego
rozporządzenia.
2. W okresie, na który Komisja zawiesiła administratorowi zezwolenie lub
rejestrację, w przypadkach określonych w art. 35 ust. 3 rozporządzenia
2016/1011 Komisja może zezwolić na kontynuowanie opracowywania wskaźnika
referencyjnego.
3. W decyzji w sprawie cofnięcia albo zawieszenia zezwolenia lub rejestracji
udzielonych administratorowi na podstawie art. 34 ust. 1 rozporządzenia
2016/1011 Komisja może jednocześnie nałożyć karę pieniężną, o której mowa
w art. 176i ust. 1 albo 2, jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, jakich dopuścił się administrator.
4. Decyzja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Komisji Nadzoru
Finansowego.
5. Komisja, w terminie 5 dni roboczych, informuje Europejski Urząd Nadzoru
Giełd i Papierów Wartościowych o cofnięciu oraz zawieszeniu zezwolenia lub
rejestracji, o których mowa w ust. 1.
Art. 176k. 1. Komisja może cofnąć albo zawiesić, na okres 6 miesięcy, uznanie
udzielone administratorowi mającemu siedzibę lub miejsce zamieszkania w państwie
innym niż państwo członkowskie na podstawie art. 32 ust. 5 rozporządzenia
2016/1011, w przypadkach określonych w art. 32 ust. 8 tego rozporządzenia.
2. Decyzja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Komisji Nadzoru
Finansowego.
Art. 176l. 1. Komisja może nakazać administratorowi lub innemu podmiotowi
nadzorowanemu zaprzestanie stosowania danego wskaźnika referencyjnego,
zatwierdzonego na podstawie art. 33 ust. 1 rozporządzenia 2016/1011, w przypadku
gdy przestały być spełnione warunki określone w art. 33 ust. 1 rozporządzenia
2016/1011.
2. Decyzja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Komisji Nadzoru
Finansowego.
Art. 176m. Komisja, nakładając sankcje, o których mowa w art. 176i–176l,
uwzględnia okoliczności określone w art. 43 ust. 1 rozporządzenia 2016/1011.
Art. 176n. 1. Komisja, w drodze uchwały, przekazuje do publicznej wiadomości
informacje o wydaniu decyzji, o których mowa w art. 176i–176l, w zakresie
określonym w art. 45 rozporządzenia 2016/1011 i w sposób określony w tym
przepisie.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, dotyczące imienia i nazwiska osoby,
której dotyczy decyzja, Komisja udostępnia na swojej stronie internetowej przez okres
roku, licząc od dnia ich udostępnienia.
art. 177.
więcej
wskutek wystawienia świadectwa nieważnego, wydania świadectwa osobie nieuprawnionej lub niedokonania blokady papierów wartościowych w związku z wystawieniem świadectwa, chyba że szkoda nastąpiła z powodu siły wyższej albo
wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą wystawiający nie
ponosi odpowiedzialności.
2. Jeżeli wystawiający świadectwo działał na zlecenie innej osoby,
odpowiedzialność wystawiającego i zleceniodawcy jest solidarna i nie można jej
ograniczyć lub wyłączyć z góry.
art. 178.
więcej
w odrębnych przepisach albo nie będąc do tego uprawnionym w inny sposób
określony w ustawie, prowadzi działalność w zakresie obrotu instrumentami
finansowymi, podlega grzywnie do 5 000 000 zł.
Art. 178a. Kto, nie będąc do tego uprawnionym, używa oznaczeń, o których
mowa w art. 21 ust. 4a i 5,
podlega grzywnie do 1 000 000 zł albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo
obu tym karom łącznie.
Art. 178b. Kto bez wymaganego zezwolenia lub upoważnienia zawartego
w odrębnych przepisach albo nie będąc do tego uprawnionym w inny sposób
określony w przepisach ustawy lub rozporządzenia 2016/1011 prowadzi działalność
w zakresie sprawowania kontroli nad opracowywaniem wskaźnika referencyjnego,
podlega grzywnie do 5 000 000 zł.
Art. 178c. Kto, działając w imieniu lub na rachunek emitenta lub agenta emisji,
w celu doprowadzenia do zarejestrowania papierów wartościowych w depozycie
papierów wartościowych, przekazuje Krajowemu Depozytowi lub spółce, której
Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których
mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1, nieprawdziwe informacje lub zataja prawdziwe
informacje dotyczące tych papierów wartościowych lub emitenta, które są istotne dla
oceny dopuszczalności dokonania tej rejestracji,
podlega grzywnie do 2 000 000 zł.
Art. 178d. 1. Kto, będąc osobą uprawnioną do reprezentowania emitenta,
dopuszcza do tego, że emitent nie wykonuje obowiązków, o których mowa w art. 7b,
albo wykonuje je nienależycie,
podlega grzywnie do 2 000 000 zł.
2. Tej samej karze podlega, kto przekazuje Krajowemu Depozytowi
nieprawdziwe dane, o których mowa w art. 7b, lub zataja prawdziwe dane.
Art. 178e. Kto, będąc do tego obowiązanym, nie opracowuje, nie przekazuje lub
nie publikuje dokumentów, o których mowa w art. 131o ust. 1, 3 i 4 lub art. 131q
ust. 1, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
roku.
Art. 178f. Kto, będąc odpowiedzialnym za informacje zawarte w polityce
dotyczącej zaangażowania, o której mowa w art. 131o, podaje w niej nieprawdziwe
dane lub zataja prawdziwe dane wpływające w istotny sposób na treść tej polityki,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Art. 178g. Kto, będąc odpowiedzialnym za informacje, o których mowa
w art. 131q, podaje w nich nieprawdziwe dane lub zataja prawdziwe dane wpływające
w istotny sposób na treść tych informacji,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Art. 178h. Kto, działając w imieniu lub na rachunek emitenta lub będąc osobą
uprawnioną do reprezentowania emitenta, ujawnia agentowi emisji nieprawdziwe lub
nierzetelne dane, lub podaje nieprawdziwe informacje lub zataja prawdziwe
informacje dotyczące papierów wartościowych lub emitenta, które są istotne dla
realizacji przez agenta emisji obowiązków wskazanych w art. 7a ust. 4, dopuszczając
do tego, że agent emisji nie wykonuje obowiązków, o których mowa w art. 7a ust. 4,
albo wykonuje je nienależycie,
podlega grzywnie do 2 000 000 zł.
art. 179.
więcej
tajemnicy służbowej w rozumieniu rozporządzenia 236/2012 lub rozporządzenia
648/2012, ujawnia lub wykorzystuje w obrocie instrumentami finansowymi
informacje stanowiące taką tajemnicę, podlega grzywnie do 1 000 000 zł albo karze
pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie.
Art. 179a. Kto wbrew obowiązkowi określonemu w art. 28 ust. 4, art. 33 ust. 5,
art. 83 lub art. 84 rozporządzenia 648/2012 ujawnia informacje poufne w rozumieniu
tego rozporządzenia lub wykorzystuje takie informacje do celów innych niż określone
w tym rozporządzeniu, podlega grzywnie do 1 000 000 zł albo karze pozbawienia
wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie.
art. 180.
więcej
596/2014, ujawnia informację poufną,
podlega grzywnie do 2 000 000 zł albo karze pozbawienia wolności do lat 4, albo
obu tym karom łącznie.
art. 181.
więcej
596/2014, wykorzystuje informację poufną,
podlega grzywnie do 5 000 000 zł albo karze pozbawienia wolności od 3
miesięcy do lat 5, albo obu tym karom łącznie.
2. (uchylony)
art. 182.
więcej
596/2014, udziela rekomendacji lub nakłania do nabycia lub zbycia instrumentów
finansowych, których dotyczy informacja poufna,
podlega grzywnie do 2 000 000 zł albo karze pozbawienia wolności do lat 4, albo
obu tym karom łącznie.
art. 183.
więcej
596/2014, dokonuje manipulacji, o której mowa w art. 12 tego rozporządzenia,
podlega grzywnie do 5 000 000 zł albo karze pozbawienia wolności od 3
miesięcy do lat 5, albo obu tym karom łącznie.
2. Kto wchodzi w porozumienie z inną osobą mające na celu manipulację, o
której mowa w art. 12 rozporządzenia 596/2014,
podlega grzywnie do 2 000 000 zł.
art. 184.
więcej
o których mowa w art. 30 ust. 1–3, art. 32d, art. 88, art. 90 ust. 2 i 3 oraz art. 122,
podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto działając w imieniu lub w interesie osoby
prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej:
1) wbrew nakazowi określonemu w art. 89 ust. 4 nie dokonuje przeniesienia
papierów wartościowych, innych instrumentów finansowych i środków
pieniężnych lub dokumentów związanych z prowadzeniem tych rachunków;
2) wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 90 ust. 1, nie archiwizuje lub nie
przechowuje dokumentów lub innych nośników informacji związanych
z prowadzeniem działalności maklerskiej lub powierniczej.
3. Orzekanie w sprawach określonych w ust. 1 i 2 następuje w trybie przepisów
o postępowaniu w sprawach o wykroczenia.
art. 185.
więcej
art. 186.
więcej
art. 187.
więcej
art. 188.
więcej
art. 189.
więcej
art. 190.
więcej
art. 191.
więcej
art. 192.
więcej
art. 193.
więcej
art. 194.
więcej
art. 195.
więcej
art. 196.
więcej
art. 197.
więcej
art. 198.
więcej
art. 199.
więcej
art. 200.
więcej
art. 201.
więcej
art. 202.
więcej
art. 203.
więcej
art. 204.
więcej
art. 205.
więcej
art. 206.
więcej
art. 207.
więcej
art. 208.
więcej
art. 209.
więcej
art. 210.
więcej
art. 211.
więcej
art. 212.
więcej
art. 213.
więcej
art. 214.
więcej
Papierów Wartościowych w Warszawie S.A. stosuje się przepisy tej ustawy,
z wyłączeniem art. 25 i art. 165 ust. 3.
2. (uchylony)
3. Papiery wartościowe w rozumieniu art. 3 ust. 3 i 4 ustawy, o której mowa
w art. 224, będące w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy przedmiotem obrotu na
rynku regulowanym, stają się z tym dniem niebędącymi papierami wartościowymi
instrumentami finansowymi, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c i d.
4. Papiery wartościowe w rozumieniu art. 3 i 4 ustawy, o której mowa w art. 224,
będące w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy przedmiotem obrotu na rynku
regulowanym, które nie są w tym dniu zarejestrowane w depozycie papierów
wartościowych, stają się niebędącymi papierami wartościowymi instrumentami
finansowymi, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c i d, z dniem zarejestrowania w tym depozycie, pod warunkiem że rejestracja ta nastąpi w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
5. Z dniem wejścia w życie ustawy, urzędowy rynek giełdowy organizowany
przez spółkę, o której mowa w ust. 1, spełniający warunki określone w przepisach
wydanych na podstawie art. 90 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 224, staje się
rynkiem oficjalnych notowań, o którym mowa w art. 16 ust. 2.
art. 215.
więcej
rynek pozagiełdowy stosuje się przepisy tej ustawy, z wyłączeniem art. 36, art. 37
ust. 2 i art. 166 ust. 1 pkt 2 i 3.
2. (uchylony)
art. 216.
więcej
prowadzenie rachunków papierów wartościowych udzielone przez Komisję przed
dniem wejścia w życie ustawy uprawniają do wykonywania czynności określonych
odpowiednio w art. 69 ust. 2–4 albo w art. 119 ust. 1. W przypadku zamiaru
wykonywania przez dom maklerski lub bank prowadzący działalność maklerską
czynności określonych w art. 69 ust. 2–4, które przed dniem wejścia w życie ustawy
nie stanowiły działalności maklerskiej, przepisy art. 87 i art. 78 ust. 4 stosuje się
odpowiednio.
2. Podmioty prowadzące działalność maklerską na podstawie zezwoleń
udzielonych przez Komisję przed dniem wejścia w życie ustawy są obowiązane,
w terminie 6 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, do dostosowania prowadzonej
działalności do warunków wymaganych przepisami ustawy.
3. Spółki prowadzące rynek regulowany w dniu wejścia w życie ustawy są
obowiązane do dostosowania treści regulaminów, o których mowa odpowiednio
w art. 105 ust. 1 i art. 115 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 224, do zmian
wynikających z przepisów niniejszej ustawy, w terminie 3 miesięcy od dnia jej
wejścia w życie.
4. Emitenci papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu na
podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 224, którzy nie zawarli umowy,
o której mowa w art. 70 tej ustawy, przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, są
obowiązani do zawarcia umowy, o której mowa w art. 5 ust. 3–5, w terminie 14 dni
od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
art. 217.
więcej
wartościowych i listę doradców inwestycyjnych dokonane przed dniem wejścia
ustawy w życie.
2. Pozostają w mocy zgody i zezwolenia udzielone przez Komisję przed dniem
wejścia ustawy w życie.
art. 218.
więcej
dniem wejścia w życie ustawy w celu uzyskania uprawnień do wykonywania
czynności doradztwa inwestycyjnego są zobowiązani zdać egzamin uzupełniający.
Wymóg ten dotyczy również doradztwa inwestycyjnego w ramach wykonywania
przez takiego maklera czynności agenta firmy inwestycyjnej.
2. Egzamin uzupełniający jest przeprowadzany przez komisję egzaminacyjną dla
maklerów. Do przeprowadzania egzaminu uzupełniającego stosuje się odpowiednio
art. 128 ust. 1, 4, 9 i 10 w zakresie dotyczącym egzaminu przed komisją
egzaminacyjną dla maklerów, z zastrzeżeniem, że zakres tematyczny egzaminu
uzupełniającego obejmuje wyłącznie zagadnienia związane z wykonywaniem
czynności doradztwa inwestycyjnego.
2a. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określa, w drodze
rozporządzenia:
1) wysokość opłat za egzamin uzupełniający oraz tryb i warunki dokonywania
zwrotu wniesionych opłat, mając na uwadze koszty przeprowadzania egzaminu
oraz wydatki związane z funkcjonowaniem komisji egzaminacyjnej;
2) regulamin przeprowadzania egzaminu uzupełniającego, uwzględniając
konieczność zapewnienia równego traktowania osób składających egzamin,
poufności składanego egzaminu oraz jego sprawnej organizacji;
3) sposób ustalania i wysokość wynagrodzeń członków komisji egzaminacyjnej za
udział w posiedzeniach komisji egzaminacyjnej, przeprowadzanie egzaminu
uzupełniającego oraz przygotowywanie projektów pytań na egzamin
uzupełniający, uwzględniając zakres obowiązków poszczególnych członków
komisji egzaminacyjnej.
3. W przypadku maklera wpisanego na listę maklerów papierów wartościowych
przed dniem wejścia w życie ustawy, wymóg zatrudnienia, o którym mowa w art. 83
ust. 1 pkt 3, uważa się za spełniony, jeżeli złożył on z wynikiem pozytywnym egzamin
uzupełniający.
4. Fakt złożenia egzaminu uzupełniającego, o którym mowa w ust. 1, podlega
ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Komisji Papierów Wartościowych i Giełd,
o którym mowa w art. 7 ust. 4 ustawy o nadzorze.
art. 219.
więcej
o której mowa w art. 224, co do których postępowanie karne zostało umorzone lub
nastąpiła odmowa jego wszczęcia ze względu na ustanie karalności tego przestępstwa
w związku z wejściem w życie niniejszej ustawy, Przewodniczący Komisji może
zwrócić się do sądu lub prokuratora o udostępnienie informacji lub kopii dokumentów
dotyczących tych spraw, w zakresie niezbędnym do wszczęcia przez Komisję
postępowania administracyjnego w sprawach o odpowiadające tym przestępstwom
czyny określone w art. 171 ust. 1, art. 172–174.
2. Do czynów stanowiących przestępstwa określone w art. 167–173 ustawy,
o której mowa w art. 224, popełnionych przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy, a ujawnionych po tym dniu, stosuje się przepisy tej ustawy w zakresie
dotyczącym czynów określonych w art. 171 ust. 1, art. 172–174.
art. 220.
więcej
w życie ustawy stosuje się przepisy niniejszej ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Osoby, które w dniu wejścia w życie ustawy spełniają, według przepisów
dotychczasowych, warunki do uzyskania wpisu na listę maklerów lub listę doradców,
uzyskują wpis na listę, po złożeniu stosownego wniosku, z zachowaniem
3-miesięcznego terminu, o którym mowa w art. 129 ust. 1.
3. Do czynów popełnionych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
skutkujących odpowiedzialnością na podstawie ustawy, o której mowa w art. 224,
stosuje się przepisy dotychczasowe, chyba że przepisy niniejszej ustawy są
względniejsze dla sprawcy.
art. 221.
więcej
w przepisach działu V niniejszej ustawy, zabezpiecza wypłatę środków inwestorów,
o których mowa w art. 133 ust. 2, do wysokości równowartości w złotych 3000 euro
– w 100% wartości środków objętych systemem rekompensat oraz 90% nadwyżki
ponad tę kwotę, z tym że górna granica środków objętych systemem rekompensat
wynosi równowartość w złotych 11 000 euro obliczanej według kursu średniego Narodowego Banku Polskiego, zgodnie z ogłaszaną tabelą kursową, z dnia zaistnienia okoliczności stanowiącej podstawę do wypłat rekompensat.
art. 222.
więcej
pozostają w mocy, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy od dnia jej wejścia w życie,
przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 23 ust. 5 i 6, art. 31 ust. 2, art. 59c
ust. 2, art. 60 ust. 1, art. 60 ust. 3 pkt 2, art. 60 ust. 5, art. 90 ust. 2 i 4, art. 97a ust. 2
i art. 161g ustawy, o której mowa w art. 224.
art. 223.
więcej
obowiązujących na rok 2006, na potrzeby ustalenia wysokości wpłat do systemu
rekompensat, zgodnie z art. 121 ust. 6 ustawy, o której mowa w art. 224, stosuje się
przepisy niniejszej ustawy.
art. 224.
więcej
obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2005 r. poz. 937, 1108, 1199 i 1362),
z wyjątkiem art. 118–123 oraz art. 123a i 123b i art. 146a, z zastrzeżeniem art. 223,
które tracą moc z dniem 31 grudnia 2005 r.
art. 225.
więcej
Wyszukiwarka
- Kodeks Karny dostęp do ustawy
- 22 Kodeks Karny konkretny artykuł ustawy
- Sąd Okręgowy w Ełku informacje o sądzie
- Pełnomocnictwo ogólne dostęp do wzorców