Art. 171. 1. Na każdego, kto nie dokonuje zawiadomienia, o którym mowa
w art. 24 ust. 1, art. 47 ust. 1, art. 106 ust. 1, art. 107 ust. 1 lub w art. 31
ust. 2 rozporządzenia 648/2012, lub nie wykonuje tej czynności, działając w imieniu
lub w interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej
osobowości prawnej, Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do
wysokości 500 000 zł.
2. Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę, o której mowa w ust. 1,
również na osobę, która:
1) nabywa lub obejmuje akcje pomimo zgłoszenia sprzeciwu, o którym mowa
w art. 24 ust. 3 lub art. 47 ust. 3, lub
2) nabywa lub obejmuje akcje lub prawa z akcji pomimo zgłoszenia sprzeciwu,
o którym mowa w art. 106h lub w art. 32 ust. 2 rozporządzenia 648/2012, lub
3) wykonuje czynności, o których mowa w pkt 1 lub 2, działając w imieniu lub
w interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej
osobowości prawnej.
2a. Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę, o której mowa w ust. 1,
również na osobę, która:
1) nabywa lub obejmuje akcje przed upływem terminu do zgłoszenia sprzeciwu,
o którym mowa w art. 24 ust. 3 lub art. 47 ust. 3, lub
2) nabywa lub obejmuje akcje lub prawa z akcji przed upływem terminu do
zgłoszenia sprzeciwu, o którym mowa w art. 106h lub w art. 32
ust. 2 rozporządzenia 648/2012, lub
3) nabywa lub obejmuje akcje z naruszeniem terminu wyznaczonego przez
Komisję, w którym nabycie lub objęcie akcji może zostać dokonane, o którym
mowa w art. 24 ust. 3a pkt 2 lub art. 47 ust. 3a pkt 2, lub
4) nabywa lub obejmuje akcje lub prawa z akcji z naruszeniem terminu
wyznaczonego przez Komisję, w którym nabycie lub objęcie akcji lub praw
z akcji może zostać dokonane, o którym mowa w art. 106h ust. 5 lub w art. 31
ust. 7 rozporządzenia 648/2012, lub
5) wykonuje czynności, o których mowa w pkt 1–4, działając w imieniu lub
interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej.
3. Wydanie decyzji, o której mowa w ust. 1, 2 lub 2a, następuje po
przeprowadzeniu rozprawy.
4. Rozstrzygnięcie Komisji podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym
Komisji Nadzoru Finansowego. Komisja może nakazać jego ogłoszenie w dwóch
dziennikach ogólnopolskich lub w inny sposób na koszt strony.

Art. 171a. 1. Na każdego, kto narusza:
1) ograniczenia w zakresie dokonywania krótkiej sprzedaży, określone w art. 12 lub
art. 13 rozporządzenia 236/2012,
2) ograniczenia w zakresie zawierania transakcji swapu ryzyka kredytowego
z tytułu długu państwowego, określone w art. 14 rozporządzenia 236/2012,
3) ograniczenia w zakresie zawierania transakcji swapu ryzyka kredytowego
z tytułu długu państwowego lub w zakresie wartości otwieranych pozycji
dotyczących swapu ryzyka kredytowego z tytułu długu państwowego,
wprowadzone na podstawie art. 21 rozporządzenia 236/2012,
4) zakaz lub ograniczenia w zakresie dokonywania krótkiej sprzedaży lub
zawierania innych transakcji, w przypadku których spadek ceny lub wartości
instrumentu finansowego wiąże się z uzyskaniem korzyści majątkowej,
wprowadzone na podstawie art. 20 lub art. 28 ust. 1 lit. b rozporządzenia
236/2012,
5) zakaz lub ograniczenia w zakresie dokonywania na rynku regulowanym lub w
ASO krótkiej sprzedaży określonego instrumentu finansowego lub zawierania
innych transakcji mających za przedmiot określony instrument finansowy,
wprowadzone na podstawie art. 23 rozporządzenia 236/2012
– Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 1 000 000 zł
albo do wysokości dziesięciokrotności korzyści majątkowej uzyskanej w wyniku transakcji.
2. Na każdego, kto nie wykonuje lub nienależycie wykonuje inne niż
wymienione w ust. 1 obowiązki określone w rozporządzeniu 236/2012 lub obowiązki
określone w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) nr 918/2012 z dnia 5 lipca
2012 r. uzupełniającym rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
nr 236/2012 r. w sprawie krótkiej sprzedaży i wybranych aspektów dotyczących
swapów ryzyka kredytowego w odniesieniu do definicji, obliczania pozycji krótkich
netto, pokrytych swapów ryzyka kredytowego z tytułu długu państwowego, progów
powodujących obowiązek zgłoszenia, progów płynności w odniesieniu do
zawieszenia ograniczeń, znacznych spadków wartości instrumentów finansowych
i wystąpienia niekorzystnych zdarzeń (Dz. Urz. UE L 274 z 09.10.2012, str. 1),
Komisja może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 500 000 zł.

Art. 171b. Przy ustalaniu wysokości kar pieniężnych, o których mowa
w art. 171a, uwzględnia się w szczególności stopień i zakres naruszenia, jego wpływ
na prawidłowe funkcjonowanie rynku kapitałowego oraz możliwości finansowe
podmiotu, który dokonał naruszenia.

Art. 171c. 1. W przypadku gdy kontrahent w rozumieniu
art. 3 pkt 2 rozporządzenia 2015/2365 nie wykonuje obowiązków, o których mowa
w art. 4 tego rozporządzenia, lub nienależycie je wykonuje, Komisja może:
1) nakazać kontrahentowi, który dopuścił się naruszenia, zaprzestania dalszego
naruszania tego przepisu oraz zobowiązać go do podjęcia we wskazanym
terminie działań, które mają zapobiegać naruszaniu tego przepisu w przyszłości;
2) nałożyć na kontrahenta karę pieniężną do wysokości 21 784 000 zł albo do
wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego
przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok
obrotowy, jeżeli przekracza ona 21 784 000 zł;
3) w przypadku kontrahenta prowadzącego działalność na podstawie zezwolenia
wydanego przez Komisję – cofnąć to zezwolenie.
2. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty
unikniętej przez kontrahenta w wyniku niewykonania lub nienależytego wykonania
obowiązków, o których mowa w art. 4 rozporządzenia 2015/2365, kara pieniężna,
o której mowa w ust. 1 pkt 2, może zostać nałożona do wysokości trzykrotności kwoty
osiągniętej korzyści lub unikniętej straty.
3. W przypadku gdy kontrahent jest podmiotem dominującym, który sporządza
skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu
dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity
roczny przychód, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, stanowi kwota całkowitego
skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona
w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
4. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego
kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na
który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy,
o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lub ust. 3.
5. W decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 3, Komisja może jednocześnie nałożyć
karę pieniężną, o której mowa w ust. 1 pkt 2, jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń,
jakich dopuścił się kontrahent.
6. W przypadku gdy kontrahent nie wykonuje obowiązków, o których mowa
w art. 4 rozporządzenia 2015/2365, lub nienależycie je wykonuje, Komisja może:
1) nakazać osobom odpowiedzialnym za zaistniałe naruszenie zaprzestania działań
skutkujących powstaniem naruszeń;
2) zawiesić w czynnościach członka zarządu tego podmiotu, którego działania lub
zaniechania doprowadziły do naruszenia tego przepisu, na okres nie dłuższy niż
12 miesięcy.
7. W przypadku kontrahenta będącego funduszem inwestycyjnym kara pieniężna
nakładana jest na towarzystwo funduszy inwestycyjnych będące organem tego
funduszu, a sankcje, o których mowa w ust. 6:
1) pkt 1 – są nakładane na osoby odpowiedzialne w tym towarzystwie za zaistniałe
naruszenie;
2) pkt 2 – są nakładane na członka zarządu tego towarzystwa.
8. W przypadku kontrahenta będącego alternatywną spółką inwestycyjną
zarządzaną przez zewnętrznie zarządzającego ASI albo zarządzającego z UE,
w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych, kara pieniężna nakładana jest
odpowiednio na zewnętrznie zarządzającego ASI albo zarządzającego z UE,
a sankcje, o których mowa w ust. 6:
1) pkt 1 – są nakładane na osoby odpowiedzialne u zewnętrznie zarządzającego ASI
albo u zarządzającego z UE za zaistniałe naruszenie;
2) pkt 2 – są nakładane na członka zarządu zewnętrznie zarządzającego ASI albo na
członka zarządu zarządzającego z UE.
9. Komisja przekazuje do publicznej wiadomości informacje o:
1) treści rozstrzygnięcia w sprawach, o których mowa w ust. 1, 2 i 5–8, oraz
o rodzaju i charakterze naruszenia, zawierające imię i nazwisko osoby fizycznej
lub firmę (nazwę) kontrahenta, na których została nałożona sankcja,
2) złożeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy – o ile Komisja przekazała do
publicznej wiadomości informację o decyzji, której ten wniosek dotyczy,
3) treści rozstrzygnięcia ostatecznej decyzji
– zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 rozporządzenia 2015/2365.
10. Przekazanie do publicznej wiadomości informacji określonych w ust. 9 pkt 1
lub 3 wymaga podjęcia przez Komisję uchwały.
11. Informacje, o których mowa w ust. 9, dotyczące imienia i nazwiska osoby,
na którą została nałożona sankcja, Komisja udostępnia na swojej stronie internetowej
przez okres roku, licząc od dnia ich udostępnienia.

Art. 171d. 1. W przypadku gdy kontrahent w rozumieniu
art. 3 pkt 2 rozporządzenia 2015/2365 dokonuje ponownego wykorzystania
w rozumieniu art. 3 pkt 12 rozporządzenia 2015/2365 wbrew warunkom określonym
w art. 15 tego rozporządzenia, Komisja może:
1) nakazać kontrahentowi, który dopuścił się naruszenia, zaprzestania dalszego
naruszania tego przepisu oraz zobowiązać go do podjęcia we wskazanym
terminie działań, które mają zapobiegać naruszaniu tego przepisu w przyszłości;
2) nałożyć na kontrahenta karę pieniężną:
a) w przypadku kontrahenta będącego osobą fizyczną – do wysokości
21 784 000 zł,
b) w przypadku kontrahenta niebędącego osobą fizyczną – do wysokości
65 352 000 zł albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10%
całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym
sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona
65 352 000 zł;
3) w przypadku kontrahenta prowadzącego działalność na podstawie zezwolenia
wydanego przez Komisję – cofnąć to zezwolenie.
2. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty
unikniętej przez kontrahenta w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1, kara
pieniężna, o której mowa w ust. 1 pkt 2, może zostać nałożona do wysokości
trzykrotności kwoty osiągniętej korzyści lub unikniętej straty.
3. W przypadku gdy kontrahent jest podmiotem dominującym, który sporządza
skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub podmiotem zależnym od podmiotu
dominującego, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, całkowity
roczny przychód, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b, stanowi kwota całkowitego
skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona
w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
4. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego
kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na
który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy,
o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b lub ust. 3.
5. W decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 3, Komisja może jednocześnie nałożyć
karę pieniężną, o której mowa w ust. 1 pkt 2, jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń,
jakich dopuścił się kontrahent.
6. W przypadku dopuszczenia się przez kontrahenta naruszenia, o którym mowa
w ust. 1, Komisja może:
1) nakazać osobom odpowiedzialnym za zaistniałe naruszenie zaprzestania działań
skutkujących powstaniem naruszeń;
2) zawiesić w czynnościach członka zarządu tego podmiotu, którego działania lub
zaniechania doprowadziły do naruszenia tego przepisu, na okres nie dłuższy niż
12 miesięcy.
7. W przypadku kontrahenta będącego funduszem inwestycyjnym kara pieniężna
nakładana jest na towarzystwo funduszy inwestycyjnych będące organem tego
funduszu, a sankcje, o których mowa w ust. 6:
1) pkt 1 – są nakładane na osoby odpowiedzialne w tym towarzystwie za zaistniałe
naruszenie;
2) pkt 2 – są nakładane na członka zarządu tego towarzystwa.
8. W przypadku kontrahenta będącego alternatywną spółką inwestycyjną
zarządzaną przez zewnętrznie zarządzającego ASI albo zarządzającego z UE,
w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych, kara pieniężna nakładana jest odpowiednio na zewnętrznie zarządzającego ASI albo zarządzającego z UE, a sankcje, o których mowa w ust. 6:
1) pkt 1 – są nakładane na osoby odpowiedzialne u zewnętrznie zarządzającego ASI
albo u zarządzającego z UE za zaistniałe naruszenie;
2) pkt 2 – są nakładane na członka zarządu zewnętrznie zarządzającego ASI albo na
członka zarządu zarządzającego z UE.
9. Komisja przekazuje do publicznej wiadomości informacje o:
1) treści rozstrzygnięcia w sprawach, o których mowa w ust. 1, 2 i 5–8, oraz
o rodzaju i charakterze naruszenia, zawierające imię i nazwisko osoby fizycznej
lub firmę (nazwę) kontrahenta, na których została nałożona sankcja,
2) złożeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy – o ile Komisja przekazała do
publicznej wiadomości informację o decyzji, której ten wniosek dotyczy,
3) treści rozstrzygnięcia ostatecznej decyzji
– zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 rozporządzenia 2015/2365.
10. Przekazanie do publicznej wiadomości informacji określonych w ust. 9 pkt 1
lub 3 wymaga podjęcia przez Komisję uchwały.
11. Informacje, o których mowa w ust. 9, dotyczące imienia i nazwiska osoby,
na którą została nałożona sankcja, Komisja udostępnia na swojej stronie internetowej
przez okres roku, licząc od dnia ich udostępnienia.

Art. 171e. Komisja, nakładając sankcje, o których mowa w art. 171c lub
art. 171d, uwzględnia okoliczności, o których mowa w art. 23 rozporządzenia
2015/2365.

Art. 171f. 1. Na każdego, kto narusza zakazy lub ograniczenia, o których mowa
w art. 40, art. 41, art. 42 lub art. 45 rozporządzenia 600/2014, lub nie stosuje się do
żądania, o którym mowa w art. 45 rozporządzenia 600/2014, Komisja może, w drodze
decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 20 750 000 zł albo do wysokości kwoty
stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego
w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym, jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł.
2. W przypadku gdy podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest podmiotem
dominującym, który sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe, lub
podmiotem zależnym od podmiotu dominującego, który sporządza skonsolidowane
sprawozdanie finansowe, całkowity roczny przychód, o którym mowa w ust. 1, stanowi kwota całkowitego skonsolidowanego rocznego przychodu podmiotu dominującego ujawniona w ostatnim zbadanym skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy.
3. Równowartość w złotych kwoty w walucie obcej oblicza się według średniego
kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu bilansowym, na
który zostało sporządzone ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe za rok obrotowy,
o którym mowa w ust. 1 lub 2.

Ustawa o obrocie instrumentami finansowymi art. 171

DODAJ