Ustawa z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu.

art. 1. więcej Art. 1. Tworzy się Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, zwaną dalej
„ABW”, właściwą w sprawach ochrony bezpieczeństwa wewnętrznego państwa i jego
porządku konstytucyjnego.

art. 2. więcej Art. 2. Tworzy się Agencję Wywiadu, zwaną dalej „AW”, właściwą w sprawach
ochrony bezpieczeństwa zewnętrznego państwa.

art. 3. więcej Art. 3. 1. Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, zwany dalej „Szefem
ABW”, i Szef Agencji Wywiadu, zwany dalej „Szefem AW”, są centralnymi
organami administracji rządowej, działającymi odpowiednio przy pomocy ABW
i AW, będącymi urzędami administracji rządowej.
2. Szef ABW i Szef AW podlegają bezpośrednio Prezesowi Rady Ministrów.
3. Działalność Szefa ABW i Szefa AW podlega kontroli Sejmu.

art. 4. więcej Art. 4. 1. Nazwy: Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencja Wywiadu
oraz ich skróty: „ABW” i „AW” przysługują wyłącznie Agencjom, o których mowa
w art. 1 i 2.
2. Ilekroć w ustawie jest mowa o „Agencjach”, należy przez to rozumieć łącznie
ABW i AW.

art. 5. więcej Art. 5. 1. Do zadań ABW należy:
1) rozpoznawanie, zapobieganie i zwalczanie zagrożeń godzących
w bezpieczeństwo wewnętrzne państwa oraz jego porządek konstytucyjny,
a w szczególności w suwerenność i międzynarodową pozycję, niepodległość i
nienaruszalność jego terytorium, a także obronność państwa;
2) rozpoznawanie, zapobieganie i wykrywanie przestępstw:
a) szpiegostwa, terroryzmu, bezprawnego ujawnienia lub wykorzystania
informacji niejawnych i innych przestępstw godzących w bezpieczeństwo
państwa,
b) godzących w podstawy ekonomiczne państwa,
c) korupcji osób pełniących funkcje publiczne, o których mowa w art. 1 i 2
ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności
gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. z 2017 r. poz.
1393 oraz z 2019 r. poz. 371 i 492), jeśli może to godzić w bezpieczeństwo
państwa,
d) w zakresie produkcji i obrotu towarami, technologiami i usługami
o znaczeniu strategicznym dla bezpieczeństwa państwa,
e) nielegalnego wytwarzania, posiadania i obrotu bronią, amunicją
i materiałami wybuchowymi, bronią masowej zagłady oraz środkami
odurzającymi i substancjami psychotropowymi, w obrocie
międzynarodowym,
f) przeciwko wymiarowi sprawiedliwości, określonych w art. 232, art. 233,
art. 234, art. 235, art. 236 § 1 i art. 239 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r.
– Kodeks karny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1950 i 2128), jeżeli pozostają
w związku z przestępstwami, o których mowa w lit. a–e
oraz ściganie ich sprawców;
2a) rozpoznawanie, zapobieganie i wykrywanie zagrożeń godzących
w bezpieczeństwo, istotnych z punktu widzenia ciągłości funkcjonowania
państwa systemów teleinformatycznych organów administracji publicznej lub
systemu sieci teleinformatycznych objętych jednolitym wykazem obiektów,
instalacji, urządzeń i usług wchodzących w skład infrastruktury krytycznej,
a także systemów teleinformatycznych właścicieli i posiadaczy obiektów,
instalacji lub urządzeń infrastruktury krytycznej, o których mowa w art. 5b ust. 7
pkt 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (Dz. U.
z 2019 r. poz. 1398);
2b) ujawnianie mienia zagrożonego przepadkiem w związku z przestępstwami, o
których mowa w pkt 2;
3) realizowanie, w granicach swojej właściwości, zadań związanych z ochroną
informacji niejawnych oraz wykonywanie funkcji krajowej władzy
bezpieczeństwa w zakresie ochrony informacji niejawnych w stosunkach
międzynarodowych;
4) uzyskiwanie, analizowanie, przetwarzanie i przekazywanie właściwym organom
informacji mogących mieć istotne znaczenie dla ochrony bezpieczeństwa
wewnętrznego państwa i jego porządku konstytucyjnego;
5) podejmowanie innych działań określonych w odrębnych ustawach i umowach
międzynarodowych.
2. Działalność ABW poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej może być
prowadzona w związku z jej działalnością na terytorium państwa wyłącznie
w zakresie realizacji zadań określonych w ust. 1 pkt 2.
3. Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego wykonuje zadania punktu
kontaktowego do wymiany danych, o którym mowa w art. 16 ust. 3 decyzji Rady
2008/615/WSiSW w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie
w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej (Dz. Urz. UE L 210
z 06.08.2008, str. 1).

art. 6. więcej Art. 6. 1. Do zadań AW należy:
1) uzyskiwanie, analizowanie, przetwarzanie i przekazywanie właściwym organom
informacji mogących mieć istotne znaczenie dla bezpieczeństwa
i międzynarodowej pozycji Rzeczypospolitej Polskiej oraz jej potencjału
ekonomicznego i obronnego;
2) rozpoznawanie i przeciwdziałanie zagrożeniom zewnętrznym godzącym
w bezpieczeństwo, obronność, niepodległość i nienaruszalność terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
3) ochrona zagranicznych przedstawicielstw Rzeczypospolitej Polskiej i ich
pracowników przed działaniami obcych służb specjalnych i innymi działaniami
mogącymi przynieść szkodę interesom Rzeczypospolitej Polskiej;
4) zapewnienie ochrony kryptograficznej łączności z polskimi placówkami
dyplomatycznymi i konsularnymi oraz poczty kurierskiej;
5) rozpoznawanie międzynarodowego terroryzmu, ekstremizmu oraz
międzynarodowych grup przestępczości zorganizowanej;
6) rozpoznawanie międzynarodowego obrotu bronią, amunicją i materiałami
wybuchowymi, środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi oraz
towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla
bezpieczeństwa państwa, a także rozpoznawanie międzynarodowego obrotu
bronią masowej zagłady i zagrożeń związanych z rozprzestrzenianiem tej broni
oraz środków jej przenoszenia;
7) rozpoznawanie i analizowanie zagrożeń występujących w rejonach napięć,
konfliktów i kryzysów międzynarodowych, mających wpływ na bezpieczeństwo
państwa, oraz podejmowanie działań mających na celu eliminowanie tych
zagrożeń;
7a) rozpoznawanie, przeciwdziałanie i zapobieganie zdarzeniom o charakterze
terrorystycznym wymierzonym przeciwko obywatelom lub mieniu
Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa, z wyłączeniem zdarzeń
o charakterze terrorystycznym wymierzonych przeciwko personelowi lub mieniu
Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;
8) prowadzenie wywiadu elektronicznego;
9) podejmowanie innych działań określonych w odrębnych ustawach i umowach
międzynarodowych.
2. Zadania, o których mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 3, są realizowane poza
granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Działalność AW na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może być
prowadzona wyłącznie w związku z jej działalnością poza granicami państwa,
a realizacja czynności operacyjno-rozpoznawczych, o których mowa w art. 27, 29
i 30, jest dopuszczalna wyłącznie za pośrednictwem Szefa ABW.

art. 7. więcej Art. 7. 1. Prezes Rady Ministrów określa kierunki działania Agencji w drodze
wytycznych.
2. Szefowie Agencji, najpóźniej na 3 miesiące przed końcem roku
kalendarzowego, przedstawiają Prezesowi Rady Ministrów, każdy w zakresie swojej
właściwości, roczne plany działania na rok następny.
3. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojej właściwości, przedstawiają
corocznie do dnia 31 stycznia Prezesowi Rady Ministrów sprawozdania z działalności
Agencji za poprzedni rok kalendarzowy.

art. 8. więcej Art. 8. 1. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojej właściwości, w celu
realizacji zadań Agencji mogą podejmować współdziałanie z właściwymi organami
i służbami innych państw.
2. Podjęcie współpracy, o której mowa w ust. 1, może nastąpić po uzyskaniu
zgody Prezesa Rady Ministrów.

art. 9. więcej Art. 9. 1. Działalność ABW i AW jest finansowana z budżetu państwa.
2. (uchylony)
3. Koszty realizacji zadań Agencji, w zakresie których – ze względu na
wyłączenie ich jawności – nie mogą być stosowane przepisy o finansach publicznych,
rachunkowości i zamówieniach publicznych, są finansowane z utworzonego na ten cel
funduszu operacyjnego.
4. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojej właściwości, określają w drodze
zarządzeń, stanowiące informacje niejawne szczegółowe zasady tworzenia funduszu
operacyjnego i gospodarowania tym funduszem.
5. (uchylony)

Art. 9a. (uchylony).

art. 10. więcej Art. 10. Organy administracji rządowej, organy samorządu terytorialnego,
instytucje państwowe oraz przedsiębiorcy prowadzący działalność w zakresie
użyteczności publicznej są obowiązani, w zakresie swojego działania, do
współdziałania z Agencjami, a w szczególności udzielania pomocy w realizacji zadań
Agencji.

art. 11. więcej Art. 11. Przy Radzie Ministrów działa Kolegium do Spraw Służb Specjalnych,
zwane dalej „Kolegium”, jako organ opiniodawczo-doradczy w sprawach
programowania, nadzorowania i koordynowania działalności ABW, AW, Służby
Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego i Centralnego Biura
Antykorupcyjnego, zwanych dalej „służbami specjalnymi”, oraz podejmowanych dla
ochrony bezpieczeństwa państwa działań Policji, Straży Granicznej, Straży
Marszałkowskiej, Żandarmerii Wojskowej, Służby Więziennej, Służby Ochrony Państwa, Krajowej Administracji Skarbowej, organów informacji finansowej oraz służb rozpoznania Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 12. więcej Art. 12. 1. Do zadań Kolegium należy formułowanie ocen lub wyrażanie opinii
w sprawach:
1) powoływania i odwoływania Szefa ABW, Szefa AW, Szefa Służby
Kontrwywiadu Wojskowego, Szefa Służby Wywiadu Wojskowego oraz Szefa
Centralnego Biura Antykorupcyjnego;
2) kierunków i planów działania służb specjalnych;
3) szczegółowych projektów budżetów służb specjalnych, przed rozpatrzeniem ich
przez Radę Ministrów;
4) projektów aktów normatywnych i innych dokumentów rządowych dotyczących
działalności służb specjalnych;
5) wykonywania przez służby specjalne powierzonych im zadań zgodnie
z kierunkami i planami działania tych służb;
6) rocznych sprawozdań przedstawianych przez Szefów z działalności podległych
im służb specjalnych;
7) koordynowania działalności ABW, AW, Służby Kontrwywiadu Wojskowego,
Służby Wywiadu Wojskowego i Centralnego Biura Antykorupcyjnego, a także
działalności służb specjalnych z Policją, Strażą Graniczną, Strażą
Marszałkowską, Żandarmerią Wojskową, Służbą Ochrony Państwa, Krajową
Administracją Skarbową, organami informacji finansowej i służbami
rozpoznania Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz ich współdziałania w
dziedzinie ochrony bezpieczeństwa państwa;
8) współdziałania podmiotów, o których mowa w art. 10, ze służbami specjalnymi;
9) współdziałania służb specjalnych z właściwymi organami i służbami innych
państw;
10) organizacji wymiany informacji istotnych dla bezpieczeństwa
i międzynarodowej pozycji Rzeczypospolitej Polskiej pomiędzy organami
administracji rządowej;
11) ochrony informacji niejawnych dotyczących:
a) zagrożeń o zasięgu ogólnokrajowym w zakresie ochrony informacji
niejawnych,
b) sposobów postępowania w sytuacji zagrożenia o zasięgu ogólnokrajowym,
powstałej wskutek ujawnienia informacji niejawnych, oraz dokonywanie
oceny skutków ujawnienia takich informacji,
c) projektów aktów normatywnych i innych dokumentów rządowych
dotyczących ochrony informacji niejawnych,
d) innych spraw zlecanych przez Radę Ministrów lub Prezesa Rady Ministrów
oraz wnoszonych przez ministrów w zakresie realizacji zadań związanych
z ochroną informacji niejawnych.
2. W skład Kolegium wchodzą:
1) przewodniczący – Prezes Rady Ministrów;
2) sekretarz Kolegium;
3) członkowie:
a) minister właściwy do spraw wewnętrznych,
b) minister właściwy do spraw zagranicznych,
c) Minister Obrony Narodowej,
d) minister właściwy do spraw finansów publicznych,
e) Szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego;
4) minister-członek Rady Ministrów właściwy do spraw koordynowania
działalności służb specjalnych, jeżeli został wyznaczony przez Prezesa Rady
Ministrów.
3. W posiedzeniach Kolegium uczestniczą także:
1) Szef ABW;
2) Szef AW;
2a) Szef Centralnego Biura Antykorupcyjnego;
3) Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego;
3a) Szef Służby Wywiadu Wojskowego;
4) Przewodniczący Sejmowej Komisji do Spraw Służb Specjalnych.
4. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej może delegować swojego
przedstawiciela do udziału w posiedzeniach Kolegium, spełniającego wymagania
określone w przepisach o ochronie informacji niejawnych w zakresie dostępu do
informacji niejawnych o klauzuli tajności „ściśle tajne”.
5. Przewodniczący Kolegium może zapraszać do udziału w posiedzeniach
Kolegium przewodniczących właściwych komisji sejmowych, przedstawicieli
organów państwowych oraz inne osoby, których uczestnictwo jest niezbędne ze
względu na tematykę obrad.
6. Sekretarza Kolegium powołuje, spośród osób spełniających wymagania
określone w przepisach o ochronie informacji niejawnych w zakresie dostępu do
informacji niejawnych o klauzuli tajności „ściśle tajne”, i odwołuje Prezes Rady
Ministrów.
7. Sekretarz Kolegium organizuje pracę Kolegium i w tym zakresie może
występować do organów administracji rządowej o przedstawienie informacji
niezbędnych w sprawach rozpatrywanych przez Kolegium.
8. Obsługę Kolegium zapewnia Kancelaria Prezesa Rady Ministrów.
9. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy tryb i zasady funkcjonowania Kolegium,
2) zakres czynności sekretarza Kolegium
– w sposób zapewniający sprawną pracę Kolegium.

art. 13. więcej Art. 13. 1. Prezes Rady Ministrów w celu koordynacji działań w dziedzinie
ochrony bezpieczeństwa i obronności państwa wydaje wiążące wytyczne oraz żąda
informacji i opinii od:
1) ministra właściwego do spraw wewnętrznych – w odniesieniu do działalności
Policji, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa;
2) Ministra Sprawiedliwości – w odniesieniu do działalności Służby Więziennej;
3) Ministra Obrony Narodowej – w odniesieniu do działalności Służby
Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego i Żandarmerii
Wojskowej;
4) Szefów Agencji – w odniesieniu do działalności tych Agencji;
5) Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego – w odniesieniu do działalności
Centralnego Biura Antykorupcyjnego;
6) ministra właściwego do spraw finansów publicznych – w odniesieniu do
działalności Krajowej Administracji Skarbowej oraz organów informacji
finansowej.
2. W przypadku powołania ministra w celu koordynowania działalności służb
specjalnych wytyczne, o których mowa w ust. 1, w odniesieniu do działalności
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego i Służby Wywiadu Wojskowego Prezes Rady Ministrów wydaje na wniosek tego ministra.
3. Wytyczne, o których mowa w ust. 1 i 2, opiniuje Prezydent Rzeczypospolitej
Polskiej oraz Kolegium do Spraw Służb Specjalnych.
4. Prezes Rady Ministrów, zwracając się do Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej o wyrażenie opinii w sprawie, o której mowa w ust. 3, załącza opinię
Kolegium do Spraw Służb Specjalnych.
5. O wydaniu wytycznych Prezes Rady Ministrów niezwłocznie powiadamia
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
6. Prezes Rady Ministrów w celu zapewnienia wymaganego współdziałania
służb specjalnych może żądać od Szefów tych służb informacji związanych
z planowaniem i wykonywaniem powierzonych zadań. Żądanie przekazania
informacji skierowane do Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego albo Szefa
Służby Wywiadu Wojskowego wymaga równoczesnego powiadomienia Ministra
Obrony Narodowej.
7. Prezes Rady Ministrów może upoważnić ministra powołanego w celu
koordynowania działalności służb specjalnych do wykonywania czynności, o których
mowa w ust. 6.
8. W razie konieczności współpracy służb specjalnych w celu realizacji
ustawowych zadań Prezes Rady Ministrów obowiązek koordynacji działań w tym
zakresie powierza ministrowi powołanemu w celu koordynowania działalności służb
specjalnych albo Szefowi jednej ze służb.

art. 14. więcej Art. 14. 1. Szefów ABW i AW powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów, po
zasięgnięciu opinii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Kolegium oraz Sejmowej
Komisji do Spraw Służb Specjalnych.
1a. Prezes Rady Ministrów zwracając się do Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej o wyrażenie opinii, o której mowa w ust. 1, załącza opinię Kolegium do
Spraw Służb Specjalnych.
2. Prezes Rady Ministrów, na wniosek Szefa właściwej Agencji, powołuje
i odwołuje zastępców Szefa ABW i Szefa AW, po zasięgnięciu opinii Sejmowej
Komisji do Spraw Służb Specjalnych.

art. 15. więcej Art. 15. Szefem ABW i Szefem AW może zostać osoba, która:
1) posiada wyłącznie obywatelstwo polskie;
2) korzysta z pełni praw publicznych;
3) wykazuje nieskazitelną postawę moralną, obywatelską i patriotyczną;
4) daje rękojmię należytego wykonywania zadań;
5) spełnia wymagania określone w przepisach o ochronie informacji niejawnych
w zakresie dostępu do informacji niejawnych o klauzuli tajności „ściśle tajne”;
6) nie pełniła służby zawodowej, nie pracowała i nie była współpracownikiem
organów bezpieczeństwa państwa, wymienionych w art. 5 ustawy z dnia
18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni
przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz. U. z 2019 r. poz. 1882), ani też nie była
sędzią, który orzekając uchybił godności urzędu, sprzeniewierzając się
niezawisłości sędziowskiej.

art. 16. więcej Art. 16. Odwołanie Szefa Agencji z zajmowanego stanowiska może nastąpić
w przypadku:
1) rezygnacji z zajmowanego stanowiska;
2) zrzeczenia się obywatelstwa polskiego lub nabycia obywatelstwa innego
państwa;
3) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za popełnione przestępstwo lub
przestępstwo skarbowe;
4) utraty predyspozycji niezbędnych do zajmowania stanowiska;
5) niewykonywania obowiązków z powodu choroby trwającej nieprzerwanie ponad
3 miesiące.

art. 17. więcej Art. 17. W przypadku zwolnienia stanowiska Szefa Agencji lub czasowej
niemożności sprawowania przez niego funkcji, Prezes Rady Ministrów może
powierzyć pełnienie obowiązków Szefa, na czas nie dłuższy niż 3 miesiące, jego
zastępcy lub innej osobie.

art. 18. więcej Art. 18. 1. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojej właściwości, przekazują
niezwłocznie Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej i Prezesowi Rady Ministrów informacje mogące mieć istotne znaczenie dla bezpieczeństwa i międzynarodowej pozycji Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojej właściwości, przekazują
niezwłocznie Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej informacje, o których mowa
w ust. 1, w każdym przypadku, kiedy Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej tak
zdecyduje.
3. Jeżeli informacje, o których mowa w ust. 1, dotyczą spraw objętych zakresem
działania właściwego ministra, Szef Agencji przekazuje je temu ministrowi, chyba że
Prezes Rady Ministrów zdecyduje inaczej.

art. 19. więcej Art. 19. 1. Szefowie kierują Agencjami bezpośrednio lub przez swoich
zastępców.
2. Szefowie Agencji mogą upoważnić podległych funkcjonariuszy do
załatwiania spraw w ich imieniu w określonym zakresie, z wyjątkiem spraw,
o których mowa w art. 29–31, a także art. 27, z wyłączeniem upoważnienia dla
zastępcy Szefa ABW w zakresie określonym w art. 27 ust. 9a.
3. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojej właściwości, w drodze zarządzeń,
określają sposoby, metody i formy wykonywania zadań w Agencji w zakresie
nieobjętym innymi przepisami.

art. 20. więcej Art. 20. 1. Prezes Rady Ministrów nadaje, w drodze zarządzeń, każdej z Agencji
statut, który określa jej organizację wewnętrzną.
2. Szefowie Agencji, w drodze zarządzeń, każdy w zakresie swojej właściwości,
nadają regulaminy organizacyjne jednostkom organizacyjnym każdej z Agencji,
w których określają jej strukturę wewnętrzną i szczegółowe zadania.
3. Szefowie Agencji, w drodze zarządzeń, każdy w zakresie swojej właściwości,
mogą tworzyć, przekształcać i likwidować ośrodki szkolenia Agencji, określając ich
strukturę, zadania oraz zasady funkcjonowania w zakresie nieobjętym innymi
przepisami.
4. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojej właściwości, mogą tworzyć
zespoły o charakterze stałym lub doraźnym, określając ich nazwę, skład osobowy oraz
szczegółowy zakres i tryb działania.

Art. 20a. W ABW i AW mogą być zatrudniani pracownicy.

art. 21. więcej Art. 21. 1. W granicach zadań, o których mowa w art. 5 ust. 1, funkcjonariusze
ABW wykonują:
1) czynności operacyjno-rozpoznawcze i dochodzeniowo-śledcze w celu
rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania przestępstw oraz ścigania ich
sprawców;
2) czynności operacyjno-rozpoznawcze i analityczno-informacyjne w celu
uzyskiwania i przetwarzania informacji istotnych dla ochrony bezpieczeństwa
państwa i jego porządku konstytucyjnego.
2. ABW wykonuje również czynności na polecenie sądu lub prokuratora
w zakresie określonym w Kodeksie postępowania karnego oraz Kodeksie karnym
wykonawczym.
3. Funkcjonariusze ABW wykonują czynności tylko w zakresie właściwości tej
Agencji i w tym zakresie przysługują im uprawnienia procesowe Policji, wynikające
z przepisów Kodeksu postępowania karnego.

art. 22. więcej Art. 22. W granicach zadań, o których mowa w art. 6 ust. 1, funkcjonariusze
AW wykonują czynności operacyjno-rozpoznawcze i analityczno-informacyjne.

Art. 22a. 1. Jeżeli informacje i materiały uzyskane w wyniku czynności
podjętych przez ABW albo AW wskazują, że sprawa będąca ich przedmiotem należy
do zakresu działania innych organów, służb lub instytucji, Szef właściwej Agencji
przekazuje, z zastrzeżeniem ust. 5–7, uzyskane informacje i materiały właściwemu
podmiotowi.
2. Jeżeli informacje i materiały uzyskane w wyniku czynności podjętych przez
organy, służby lub instytucje uprawnione do wykonywania czynności
operacyjno-rozpoznawczych wskazują, że sprawa będąca przedmiotem tych
czynności należy do zakresu działania ABW albo AW, podmioty te przekazują
uzyskane informacje i materiały właściwej Agencji.
3. Jeżeli informacje i materiały uzyskane przez ABW albo AW wskazują na
uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa lub przestępstwa skarbowego albo
potwierdzają jego popełnienie, Szef właściwej Agencji przedstawia je właściwemu prokuratorowi, w celu podjęcia decyzji w zakresie ich dalszego procesowego wykorzystania.
4. Jeżeli informacje i materiały uzyskane przez ABW albo AW wskazują na
uzasadnione podejrzenie popełnienia wykroczenia lub wykroczenia skarbowego albo
potwierdzają jego popełnienie, Szef właściwej Agencji, z zastrzeżeniem art. 148
ust. 2, zawiadamia organ właściwy dla ścigania sprawcy.
5. Jeżeli w toku realizacji czynności operacyjno-rozpoznawczych ujawnią się
okoliczności wskazujące na to, że sprawa będąca przedmiotem tych czynności nie
pozostaje w kompetencji ABW albo AW, Szef właściwej Agencji może podjąć
decyzję o jej kontynuowaniu, jeżeli jest to uzasadnione bezpieczeństwem państwa.
6. Szef właściwej Agencji podejmuje decyzję, o której mowa w ust. 5, za zgodą
Prezesa Rady Ministrów, z zastrzeżeniem ust. 7. Szef właściwej Agencji powiadamia
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o wystąpieniu do Prezesa Rady Ministrów
z wnioskiem o udzielenie takiej zgody.
7. W przypadku powołania ministra w celu koordynowania działalności służb
specjalnych, zgodę, o której mowa w ust. 6, wyraża ten minister.
8. Szef właściwej Agencji, niezwłocznie po uzyskaniu zgody, o której mowa
w ust. 6 albo 7, powiadamia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o kontynuacji
czynności, o których mowa w ust. 5.
9. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze zarządzenia niepodlegającego
ogłoszeniu, sposób i tryb realizacji przez Szefów Agencji obowiązków określonych
w ust. 1, 3 i 4, uwzględniając przepisy ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie
informacji niejawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 742).

Art. 22b. 1. Jeżeli informacje lub materiały uzyskane przez ABW podczas
realizacji zadań, o których mowa w art. 5 ust. 1:
1) wskazują na popełnienie przestępstwa szpiegostwa albo
2) uprawdopodobniają działalność zmierzającą do popełnienia przestępstwa
o charakterze terrorystycznym
– Szef ABW może, w przypadku gdy jest to uzasadnione względami bezpieczeństwa
państwa, odstąpić od obowiązku zawiadomienia właściwego prokuratora
o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia tego przestępstwa oraz osobie, która według
uzyskanych przez ABW informacji lub materiałów może być jego sprawcą.
2. Szef ABW może odstąpić od obowiązku, o którym mowa w ust. 1,
w przypadku gdy sprawca przestępstwa szpiegostwa albo podejrzewany
o przestępstwa o charakterze terrorystycznym świadomie i dobrowolnie:
1) ujawnił wszelkie okoliczności popełnionego czynu lub prowadzonej
działalności;
2) zobowiązał się do podjęcia tajnej współpracy z ABW.
3. Szef ABW może odstąpić od obowiązku, o którym mowa w ust. 1, po
zasięgnięciu opinii Prokuratora Generalnego oraz ministra – członka Rady Ministrów
właściwego do spraw koordynowania działalności służb specjalnych, jeżeli został
powołany.
4. Odstąpienie od obowiązku, o którym mowa w ust. 1, dotyczy funkcjonariuszy
publicznych wykonujących czynności w postępowaniu określonym w niniejszym
artykule.
5. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, w przypadku gdy sprawca przestępstwa
szpiegostwa lub podejrzewany o przestępstwa o charakterze terrorystycznym:
1) popełnił umyślne przestępstwo przeciwko życiu albo inne przestępstwo umyślne,
którego skutkiem jest śmierć człowieka, ciężki uszczerbek na zdrowiu, albo
2) współdziałał w popełnieniu takiego przestępstwa lub usiłował je popełnić albo
3) nakłaniał inną osobę do popełnienia czynu zabronionego, o którym mowa
w pkt 1.
6. W przypadku gdy sprawca przestępstwa szpiegostwa lub podejrzewany
o przestępstwa o charakterze terrorystycznym, mimo podjęcia tajnej współpracy
z ABW, prowadzi nadal działalność na szkodę Rzeczypospolitej Polskiej niezgodnie
z warunkami tej współpracy albo popełnił jedno z przestępstw, o których mowa
w ust. 5, lub współdziałał w popełnieniu takiego przestępstwa albo nakłaniał do jego
popełnienia, Szef ABW powiadamia o tym właściwego prokuratora.
7. Szef ABW powiadamia właściwego prokuratora także w przypadku, gdy
zostanie ujawnione, że sprawca przestępstwa szpiegostwa lub podejrzewany
o przestępstwa o charakterze terrorystycznym, który podjął tajną współpracę z ABW,
świadomie nie ujawnił wszelkich okoliczności czynu lub działalności, o których mowa
w ust. 1.
8. W przypadku zagrożenia życia lub zdrowia osoby, o której mowa w ust. 1, lub
osób przez nią wskazanych Szef ABW stosuje wobec tej osoby lub osób przez nią wskazanych odpowiednie do zagrożenia środki ochronne, a także zapewnia niezbędne środki pomocy, w tym, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, także pomoc
finansową. Przepisy art. 35 ust. 3 i art. 36 stosuje się odpowiednio.
9. Szef ABW cofa ochronę lub pomoc w przypadku:
1) umyślnego naruszania przez osobę objętą ochroną lub pomocą, o której mowa
w ust. 8, zasad albo zaleceń w zakresie tej ochrony lub pomocy;
2) zaistnienia co najmniej jednej z okoliczności, o których mowa w ust. 5–7.
10. W razie cofnięcia ochrony lub pomocy w przypadkach, o których mowa
w ust. 9, sprawca przestępstwa szpiegostwa lub podejrzewany o przestępstwa
o charakterze terrorystycznym jest obowiązany do zwrotu Szefowi ABW
równowartości świadczeń otrzymanych w ramach pomocy, a także zwrotu
dokumentów określonych w art. 35 ust. 3, jeżeli zostały mu wydane. Przepis stosuje
się odpowiednio do osób chronionych, o których mowa w ust. 8.

art. 23. więcej Art. 23. 1. Funkcjonariusze ABW, wykonując czynności służące realizacji
zadań, o których mowa w art. 5 ust. 1, mają prawo:
1) wydawania osobom poleceń określonego zachowania się w granicach
niezbędnych do wykonania czynności określonych w pkt 2–5a lub wykonywania
innych czynności służbowych podejmowanych w zakresie i w celu realizacji
ustawowych zadań ABW lub w celu uniknięcia bezpośredniego zagrożenia
bezpieczeństwa osób lub mienia, gdy jest to niezbędne do sprawnego i zgodnego
z prawem wykonywania tych czynności albo uniknięcia zatarcia śladów
przestępstwa;
2) legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości;
3) zatrzymywania osób w trybie i w przypadkach określonych w przepisach
Kodeksu postępowania karnego;
4) przeszukiwania osób i pomieszczeń w trybie i w przypadkach określonych
w przepisach Kodeksu postępowania karnego;
5) dokonywania kontroli osobistej, a także przeglądania zawartości bagaży
i sprawdzania ładunków w portach i na dworcach lub innych miejscach odprawy
podróżnych lub bagażu oraz w środkach transportu lądowego, powietrznego
i wodnego, w razie istnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia czynu
zabronionego pod groźbą kary lub w związku z realizacją zadań określonych
w art. 5 ust. 1 pkt 1–2b i 5;
5a) dokonywania sprawdzenia prewencyjnego na zasadach i w sposób określony
w art. 43a;
6) obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu zdarzeń
w miejscach publicznych oraz dźwięku towarzyszącego tym zdarzeniom
w trakcie wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych
podejmowanych na podstawie ustawy;
7) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji
rządowej i samorządu terytorialnego oraz przedsiębiorców prowadzących
działalność w zakresie użyteczności publicznej; wymienione instytucje, organy
i przedsiębiorcy są obowiązani, w zakresie swojego działania, do udzielenia
nieodpłatnie tej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa;
8) zwracania się o niezbędną pomoc do innych niż wymienieni
w pkt 7 przedsiębiorców, jednostek organizacyjnych i organizacji społecznych,
jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie
doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa.
2. Osobie zatrzymanej lub wobec której dokonano przeszukania, przysługują
uprawnienia odpowiednio osoby zatrzymanej lub osoby, której prawa zostały
naruszone, przewidziane w przepisach Kodeksu postępowania karnego.
3. Zatrzymanie osoby może być zastosowane tylko wówczas, gdy inne środki
okazały się bezcelowe lub nieskuteczne.
4. Osoba zatrzymana może być okazywana, fotografowana lub
daktyloskopowana tylko wtedy, gdy jej tożsamości nie można ustalić w inny sposób.
5. Osobę zatrzymaną należy niezwłocznie poddać, w razie uzasadnionej
potrzeby, badaniu lekarskiemu lub udzielić jej pierwszej pomocy medycznej.
6. Czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1–6, powinny być wykonywane
w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste osoby, wobec której zostały
podjęte.
7. Na sposób przeprowadzenia czynności, o których mowa w ust. 1:
1) pkt 1, 2, 7 i 8, w terminie 7 dni od dnia dokonania czynności,
2) pkt 6, w terminie 7 dni od dnia gdy podmiot dowiedział się o dokonanych wobec
niego czynnościach
– przysługuje zażalenie do prokuratora właściwego ze względu na miejsce
przeprowadzenia czynności. Do zażalenia stosuje się przepisy Kodeksu postępowania
karnego w zakresie dotyczącym postępowania odwoławczego.
8. Materiały z czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 6, które nie stanowią
informacji potwierdzających popełnienie przestępstwa lub nie są istotne dla
bezpieczeństwa państwa, podlegają niezwłocznie protokolarnemu, komisyjnemu
zniszczeniu. Zniszczenie materiałów zarządza Szef ABW.
9. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb
przeprowadzania badań lekarskich, o których mowa w ust. 5, osób zatrzymanych
przez funkcjonariuszy ABW. Rozporządzenie powinno określać osoby
przeprowadzające badania oraz organizację i miejsce przeprowadzania badań, a także
przypadki uzasadniające potrzebę udzielenia osobie zatrzymanej pierwszej pomocy
medycznej, z uwzględnieniem ochrony zdrowia osoby zatrzymanej.
10. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki
przeprowadzania i dokumentowania czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1–4 i 6,
uwzględniając dostosowany do sytuacji sposób przeprowadzania przez
funkcjonariuszy ABW czynności podejmowanych w ramach ustawowych uprawnień
oraz obowiązki funkcjonariuszy podczas realizacji tych czynności.

Art. 23a. 1. Kontrola osobista polega na sprawdzeniu:
1) zawartości odzieży i obuwia osoby poddawanej kontroli osobistej, zwanej dalej
„osobą kontrolowaną”, i przedmiotów, które znajdują się na jej ciele, bez
odsłaniania przykrytej odzieżą powierzchni ciała;
2) zawartości podręcznego bagażu oraz innych przedmiotów, które posiada przy
sobie osoba kontrolowana;
3) zawartości odzieży i obuwia osoby kontrolowanej i przedmiotów, które znajdują
się na jej ciele, z odsłonięciem przykrytych odzieżą powierzchni ciała w celu
oraz w zakresie niezbędnym do odebrania broni lub innych poszukiwanych
przedmiotów, w przypadku gdy ujawniono ich posiadanie przez osobę
kontrolowaną podczas sprawdzenia, o którym mowa w pkt 1 lub 2, i gdy do ich
odebrania nie jest wystarczające zastosowanie czynności określonych w pkt 1
i 2;
4) jamy ustnej, nosa, uszu oraz włosów osoby kontrolowanej;
5) miejsc intymnych osoby kontrolowanej, w szczególnie uzasadnionych
przypadkach.
2. Funkcjonariusz dokonuje kontroli osobistej w sposób możliwie najmniej
naruszający dobra osobiste osoby kontrolowanej oraz w zakresie niezbędnym
w danych okolicznościach do zrealizowania celu dokonywanej kontroli. Podczas
sprawdzenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 i 5, osoba kontrolowana powinna być
częściowo ubrana. Funkcjonariusz najpierw sprawdza część odzieży, a przed
sprawdzeniem kolejnej części umożliwia osobie kontrolowanej włożenie odzieży już
sprawdzonej.
3. Sprawdzenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1–3, można dokonać wzrokowo,
manualnie lub z wykorzystaniem psa służbowego lub środków technicznych
niezbędnych do wykrywania materiałów i urządzeń, których posiadanie jest
zabronione, w szczególności broni, materiałów wybuchowych, środków
odurzających, substancji psychotropowych i ich prekursorów, a sprawdzenia,
o którym mowa w ust. 1 pkt 4 i 5 – wzrokowo lub manualnie.
4. Funkcjonariusz dokonujący kontroli osobistej:
1) przystępując do czynności związanych z kontrolą osobistą podaje swój stopień,
imię i nazwisko w sposób umożliwiający odnotowanie tych danych,
a funkcjonariusz nieumundurowany na żądanie osoby kontrolowanej okazuje
również legitymację służbową w taki sposób, aby osoba kontrolowana miała
możliwość odczytać i zanotować numer i organ, który wydał legitymację, oraz
nazwisko funkcjonariusza;
2) podaje podstawę prawną i przyczynę podjęcia kontroli osobistej;
3) legitymuje osobę kontrolowaną oraz inne osoby, jeżeli uczestniczą w czynności;
4) może wezwać osobę kontrolowaną do dobrowolnego wydania przez nią broni lub
innych poszukiwanych przedmiotów oraz może żądać opróżnienia przez osobę
kontrolowaną kieszeni, innych części odzieży, przedmiotów znajdujących się na
ciele osoby kontrolowanej lub przez nią posiadanych, jak również może żądać
przyjęcia przez osobę kontrolowaną odpowiedniej pozycji ciała w sposób
umożliwiający sprawdzenie miejsc intymnych;
5) odbiera osobie kontrolowanej broń lub inne poszukiwane przedmioty;
6) sprawdza czy informacje o osobie kontrolowanej, przedmiotach lub
dokumentach posiadanych przez tę osobę są przetwarzane w dostępnych krajowych i międzynarodowych systemach informacyjnych, w których przetwarza się informacje, w tym dane osobowe, o osobach podejrzanych
o popełnienie przestępstw, osobach zaginionych lub osobach poszukiwanych
w związku z ochroną bezpieczeństwa i porządku publicznego lub w których
przetwarza się informacje o skradzionych lub utraconych dokumentach lub
przedmiotach w celu ich odnalezienia;
7) pobiera niezbędne dane osobowe osoby kontrolowanej lub innych osób, jeżeli
uczestniczą w czynności, oraz dane dotyczące posiadanych przez osobę
kontrolowaną dokumentów i podlegających sprawdzeniu przedmiotów, w tym
dane związane z tymi przedmiotami lub utrwalone na tych dokumentach;
8) może odstąpić od wykonywania czynności, o których mowa w pkt 1 i 3,
w przypadku gdy czynności te zostały wykonane przez funkcjonariusza
bezpośrednio przed przystąpieniem do dokonania kontroli osobistej w ramach
realizacji innych uprawnień ABW, w szczególności w związku
z legitymowaniem osoby.
5. Kontroli osobistej dokonuje funkcjonariusz tej samej płci, co osoba
kontrolowana, w miejscu niedostępnym w czasie wykonywania kontroli dla osób
postronnych.
6. W przypadku gdy kontrola osobista musi być dokonana niezwłocznie,
w szczególności ze względu na okoliczności mogące stanowić zagrożenie życia lub
zdrowia ludzkiego lub mienia, może jej dokonać funkcjonariusz płci odmiennej niż
osoba kontrolowana, także w miejscu niespełniającym warunku, o którym mowa
w ust. 5, w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste osoby
kontrolowanej.
7. Podczas kontroli osobistej może być obecna osoba przybrana przez
dokonującego czynności, a w przypadku gdy nie uniemożliwi to przeprowadzenia
kontroli osobistej albo nie utrudni jej przeprowadzenia w istotny sposób, podczas
kontroli osobistej może być obecna także osoba wskazana przez osobę kontrolowaną.
8. Osoba kontrolowana jest obowiązana umożliwić funkcjonariuszom dokonanie
czynności, o których mowa w ust. 1.
9. Po zakończeniu kontroli osobistej funkcjonariusz poucza osobę kontrolowaną
o prawie do złożenia zażalenia, o którym mowa w ust. 11, oraz o prawie do żądania
sporządzenia protokołu z kontroli osobistej.
10. Z kontroli osobistej sporządza się protokół w przypadku, gdy osoba
kontrolowana zgłosiła takie żądanie bezpośrednio po jej dokonaniu oraz w przypadku,
gdy w toku kontroli znaleziono broń lub inne poszukiwane przedmioty. Protokół
zawiera w szczególności:
1) oznaczenie czynności, podstawy prawnej i przyczyny jej podjęcia, jej miejsca
oraz danych osoby kontrolowanej i osób uczestniczących w kontroli osobistej,
obejmujących w szczególności imię, nazwisko, numer PESEL lub datę urodzenia
oraz rodzaj i cechy identyfikacyjne dokumentu, na podstawie którego ustalono
tożsamość osoby;
2) datę i godzinę rozpoczęcia i zakończenia czynności;
3) dane funkcjonariusza dokonującego czynności obejmujące imię, nazwisko
i stanowisko służbowe;
4) miejsce dokonania czynności;
5) przebieg czynności, oświadczenia i wnioski jej uczestników;
6) spis znalezionych i odebranych przedmiotów oraz w miarę potrzeby ich opis;
7) pouczenie osoby kontrolowanej o jej prawach;
8) w miarę potrzeby stwierdzenie innych okoliczności dotyczących przebiegu
czynności.
11. Osobie kontrolowanej przysługuje zażalenie do sądu rejonowego właściwego
ze względu na miejsce dokonania kontroli osobistej, w terminie 7 dni od dnia jej
dokonania, w celu zbadania zasadności, legalności oraz prawidłowości jej dokonania.
Do zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 50 Kodeksu postępowania
karnego.
12. W przypadku stwierdzenia bezzasadności, nielegalności lub
nieprawidłowości dokonania kontroli osobistej, sąd zawiadamia o tym prokuratora
i Szefa ABW.
13. W przypadku gdy w toku kontroli osobistej nie znaleziono broni lub innych
poszukiwanych przedmiotów lub w przypadku gdy osoba kontrolowana nie zgłosiła
żądania sporządzenia protokołu z kontroli, kontrolę osobistą dokumentuje się
w dokumentacji służbowej, określając datę, czas, miejsce i przyczynę jej dokonania,
dane osób w niej uczestniczących oraz rodzaj i wynik czynności, a także informację
o pouczeniu osoby kontrolowanej, o którym mowa w ust. 9.
14. W przypadku gdy przedmioty ujawnione w wyniku czynności, o których
mowa w ust. 1, stwarzają niebezpieczeństwo dla życia, zdrowia lub mienia,
funkcjonariusz, w granicach dostępnych środków, niezwłocznie podejmuje działania
zmierzające do usunięcia niebezpieczeństwa.
15. Zażalenie, o którym mowa w ust. 11, składa się za pośrednictwem jednostki
organizacyjnej ABW, której funkcjonariusz dokonał kontroli osobistej. Jednostka
organizacyjna, o której mowa w zdaniu pierwszym, niezwłocznie przekazuje
zażalenie do sądu rejonowego.

Art. 23b. 1. Przeglądanie zawartości bagaży lub sprawdzanie ładunków
w portach, na dworcach lub innych miejscach odprawy podróżnych lub bagażu oraz
w środkach transportu lądowego, powietrznego i wodnego polega na:
1) wzrokowej i manualnej kontroli zawartości bagaży lub ładunków, w tym
manualnym sprawdzeniu ładunków, elementów konstrukcyjnych bagaży oraz
znajdujących się w nich przedmiotów;
2) sprawdzeniu bagaży i ładunków z wykorzystaniem psa służbowego lub
wykorzystaniem środków technicznych niezbędnych do wykrywania materiałów
i urządzeń zabronionych, w szczególności broni, materiałów wybuchowych,
środków odurzających, substancji psychotropowych i ich prekursorów.
2. Czynności, o których mowa w ust. 1, wykonuje się w obecności posiadacza
bagaży lub ładunków, a w przypadku gdy nie można ustalić posiadacza bagaży lub
ładunków lub w przypadku jego nieobecności – w obecności przedstawiciela
przewoźnika, spedytora lub agenta morskiego.
3. W przypadku bagaży lub ładunków przyjętych do przewozu, czynności,
o których mowa w ust. 1, wykonuje się wyłącznie w obecności przedstawiciela
przewoźnika, spedytora lub agenta morskiego.
4. W przypadku braku możliwości zapewnienia natychmiastowej obecności
osób, o których mowa w ust. 2, funkcjonariusz może wykonać czynności określone
w ust. 1 bez ich obecności, jeżeli z posiadanych informacji wynika, że zwłoka może
spowodować zagrożenie życia lub zdrowia ludzkiego lub mienia, albo gdy istnieje
uzasadniona obawa zniszczenia bądź utracenia przedmiotów mogących stanowić
dowód w postępowaniu prowadzonym w związku z realizacją zadań, o których mowa
w art. 5 ust. 1 pkt 1–2b lub 5.
5. Funkcjonariusz, w związku z realizacją czynności, o których mowa w ust. 1,
ma prawo żądania udostępnienia bagaży lub przewożonych ładunków, w tym otwarcia
bagażnika oraz udostępnienia przestrzeni bagażowej w środkach komunikacji do
przejrzenia, wyjęcia przewożonych bagaży lub ładunków oraz otwarcia i pokazania
ich zawartości.
6. Osoby, o których mowa w ust. 2, są obowiązane udostępnić
funkcjonariuszowi bagaż lub ładunek do przejrzenia lub sprawdzenia, w tym wykonać
czynności, o których mowa w ust. 5.
7. Czynności, o których mowa w ust. 1, wykonuje się w miarę możliwości
w sposób niepowodujący uszkodzenia przeglądanych bagaży lub ładunków.
8. Przy dokonywaniu czynności, o których mowa w ust. 1, przepisy art. 23a
ust. 4 i 14 stosuje się odpowiednio.
9. Funkcjonariusz po zakończeniu wykonywania czynności, o których mowa
w ust. 1, poucza posiadacza bagaży lub ładunków lub przedstawiciela przewoźnika,
spedytora lub agenta morskiego, w obecności którego dokonano tych czynności,
o prawie do złożenia zażalenia, o którym mowa w ust. 11, oraz o prawie do żądania
sporządzenia protokołu z dokonanych czynności.
10. Z dokonania czynności, o których mowa w ust. 1, sporządza się protokół
w przypadku, gdy posiadacz bagaży lub ładunków lub przedstawiciel przewoźnika,
spedytora lub agenta morskiego, w obecności którego dokonano tych czynności,
zgłosił takie żądanie bezpośrednio po dokonaniu tych czynności oraz w przypadku,
gdy w toku czynności znaleziono broń lub inne poszukiwane przedmioty. Do
sporządzenia protokołu stosuje się odpowiednio przepis art. 23a ust. 10 zdanie drugie.
11. Posiadaczowi bagaży lub ładunków lub przedstawicielowi przewoźnika,
spedytora lub agenta morskiego, w obecności którego dokonano czynności
określonych w ust. 1, przysługuje zażalenie do sądu rejonowego właściwego ze
względu na miejsce dokonania czynności, w terminie 7 dni od dnia jej dokonania,
w celu zbadania zasadności, legalności oraz prawidłowości jej dokonania. Do
zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 50 Kodeksu postępowania
karnego. W przypadku stwierdzenia bezzasadności, nielegalności lub
nieprawidłowości dokonania czynności, przepis art. 23a ust. 12 stosuje się
odpowiednio.
12. W przypadku gdy w toku czynności, o których mowa w ust. 1, nie znaleziono
broni lub poszukiwanych przedmiotów lub gdy posiadacz bagaży lub ładunków lub
przedstawiciel przewoźnika, spedytora lub agenta morskiego, w obecności którego
dokonano tych czynności, nie zażądał sporządzenia protokołu, czynności dokumentuje
się w dokumentacji służbowej, określając datę, czas, miejsce i przyczynę ich
dokonania, dane osób w nich uczestniczących oraz rodzaj i wynik czynności, a także
informację o pouczeniu osoby, o którym mowa w ust. 9.
13. Zażalenie, o którym mowa w ust. 11, składa się za pośrednictwem jednostki
organizacyjnej ABW, której funkcjonariusz dokonał czynności, o której mowa
w ust. 1. Jednostka organizacyjna, o której mowa w zdaniu pierwszym, niezwłocznie
przekazuje zażalenie do sądu rejonowego.

Art. 23c. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób
sporządzania dokumentów, o których mowa w art. 23a ust. 10 i 13 oraz art. 23b ust. 10
i 12, a także wzory protokołów, o których mowa w art. 23a ust. 9 i art. 23b ust. 9,
z uwzględnieniem informacji niezbędnych do udokumentowania podstaw prawnych,
celu i zakresu dokonanej kontroli osobistej, przeglądania zawartości bagaży
i sprawdzania ładunków w portach i na dworcach oraz w środkach transportu
lądowego, powietrznego i wodnego oraz z uwzględnieniem niezbędnych danych
osobowych osób objętych tymi czynnościami, uczestniczących w tych czynnościach
oraz dokonujących tych czynności, a także informacji niezbędnych do ustalenia
przebiegu i wyniku tych czynności.

Art. 23d. 1. Funkcjonariusz, który w toku kontroli osobistej, sprawdzenia
prewencyjnego, przeglądania zawartości bagażu lub sprawdzania środków transportu
i ładunku lub sprawdzenia, o którym mowa w art. 43a ust. 4, ujawnił rzeczy mogące
stanowić dowód w sprawie o przestępstwo, którego ściganie należy do zadań ABW,
lub podlegające zajęciu w takim postępowaniu, jest obowiązany rzeczy te zatrzymać
za pokwitowaniem, a jeżeli ujawnił rzeczy mogące stanowić dowód w sprawie
o przestępstwo lub podlegające zajęciu w postępowaniu, którego ściganie nie należy
do zadań ABW, jest obowiązany niezwłocznie powiadomić o tym Policję.
2. Od obowiązków, o których mowa w ust. 1, funkcjonariusz może odstąpić,
w przypadku wykonywania czynności określonych w art. 29 ust. 1 lub art. 30 ust. 1.

art. 24. więcej Art. 24. 1. Funkcjonariusze AW, wykonując czynności, o których mowa
w art. 22, mają prawo:
1) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji
rządowej i samorządu terytorialnego oraz przedsiębiorców prowadzących
działalność w zakresie użyteczności publicznej; wymienione instytucje, organy
i przedsiębiorcy są obowiązani, w zakresie swojego działania, do udzielania
nieodpłatnie tej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa;
2) zwracania się o niezbędną pomoc do innych, niż wymienieni w pkt 1,
przedsiębiorców, jednostek organizacyjnych i organizacji społecznych, jak
również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie
doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób
przeprowadzania czynności, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 23 ust. 1 pkt 7 i 8,
uwzględniając obowiązki funkcjonariusza AW występującego z żądaniem udzielenia
pomocy lub zwracającego się o tę pomoc.

Art. 24a. 1. Funkcjonariusze ABW albo AW mają prawo przeprowadzania
doprowadzenia, o którym mowa w art. 4 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 24 maja 2013 r.
o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1834 oraz
z 2019 r. poz. 15), lub konwoju, o którym mowa w art. 4 pkt 3 tej ustawy.
2. Funkcjonariusze ABW albo AW wykonujący zadania w zakresie
przeprowadzania doprowadzenia lub konwoju, jeżeli jest to niezbędne do zapewnienia
bezpieczeństwa tego doprowadzenia lub konwoju, mają prawo wydawania poleceń
określonego zachowania się.
3. Do wykonywania zadań w zakresie przeprowadzania doprowadzenia lub
konwoju stosuje się przepisy art. 25, art. 26 i art. 26b.

art. 25. więcej Art. 25. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 11 pkt 1–6 i 8–14 ustawy
z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej,
funkcjonariusz ABW może użyć środków przymusu bezpośredniego, o których mowa
w art. 12 ust. 1 pkt 1, 2, 5, 7, 9, 11, pkt 12 lit. a i d, pkt 13 i 17–20 tej ustawy, lub
wykorzystać te środki.
2. W przypadkach, o których mowa w art. 45 pkt 1 lit. a–c i e, pkt 2, 3 i pkt 4
lit. a, b i lit. c tiret pierwsze oraz w art. 47 pkt 1, pkt 2 lit. a i pkt 3–7 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej, funkcjonariusz
ABW może użyć broni palnej lub ją wykorzystać.

art. 26. więcej Art. 26. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 11 pkt 1–3, 5, 6, 8–10, 12 i 13
ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej,
funkcjonariusz AW może użyć środków przymusu bezpośredniego, o których mowa
w art. 12 ust. 1 pkt 1, pkt 2 lit. a i b, pkt 7, 9, pkt 12 lit. a, pkt 13 i 18 tej ustawy, lub
wykorzystać te środki.
2. W przypadkach, o których mowa w art. 45 pkt 1 lit. a–c i e, pkt 2 i pkt 3
lit. a oraz w art. 47 pkt 1, 6 i 7 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu
bezpośredniego i broni palnej, funkcjonariusz AW może użyć broni palnej lub ją
wykorzystać.

Art. 26a. 1. W celu realizacji zadań, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 i 2,
Szef ABW może zarządzić o zastosowaniu przez ABW urządzeń uniemożliwiających
telekomunikację na określonym obszarze, przez czas niezbędny do wykonywania
czynności przez ABW, z uwzględnieniem konieczności minimalizacji skutków braku
możliwości korzystania z usług telekomunikacyjnych.
2. O zastosowaniu urządzeń, o których mowa w ust. 1, Szef ABW niezwłocznie
informuje Prezesa UKE.

Art. 26b. Użycie i wykorzystanie środków przymusu bezpośredniego i broni
palnej przez funkcjonariuszy ABW i AW oraz dokumentowanie tego użycia
i wykorzystania odbywa się na zasadach określonych w ustawie z dnia 24 maja 2013 r.
o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej.

art. 27. więcej Art. 27. 1. Sąd, na pisemny wniosek Szefa ABW, złożony po uzyskaniu
pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, może, w drodze postanowienia, zarządzić
kontrolę operacyjną – gdy inne środki okazały się bezskuteczne albo będą
nieprzydatne – przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych
podejmowanych przez ABW w celu rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania
przestępstw, o których mowa w:
1) art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a, c, d i e,
2) rozdziałach XXXV–XXXVII Kodeksu karnego oraz rozdziałach 6 i 7 Kodeksu
karnego skarbowego – jeżeli godzą w podstawy ekonomiczne państwa,
3) art. 232, art. 233 § 1, 1a, 4 i 6, art. 234, art. 235, art. 236 § 1 i art. 239 § 1 Kodeksu
karnego – jeżeli dotyczą przestępstw, o których mowa w pkt 1 i 2
– oraz w celu uzyskania i utrwalenia dowodów tych przestępstw, ujawnienia mienia
zagrożonego przepadkiem w związku z tymi przestępstwami i ścigania ich sprawców.
1a. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, przedstawia się wraz z materiałami
uzasadniającymi potrzebę zastosowania kontroli operacyjnej.
2. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, wydaje Sąd Okręgowy
w Warszawie.
3. W przypadkach niecierpiących zwłoki, jeżeli mogłoby to spowodować utratę
informacji lub zatarcie albo zniszczenie dowodów przestępstwa, Szef ABW może
zarządzić, po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, kontrolę
operacyjną, zwracając się jednocześnie do sądu, o którym mowa w ust. 2, z wnioskiem
o wydanie postanowienia w tej sprawie. W razie nieudzielenia przez sąd zgody
w terminie 5 dni od dnia zarządzenia kontroli operacyjnej Szef ABW wstrzymuje
kontrolę operacyjną oraz poleca protokolarne, komisyjne zniszczenie materiałów
zgromadzonych podczas jej stosowania.
4. (uchylony)
5. W przypadku potrzeby zarządzenia kontroli operacyjnej wobec osoby
podejrzanej lub oskarżonego, we wniosku Szefa ABW, o którym mowa w ust. 1,
zamieszcza się informację o toczącym się wobec tej osoby postępowaniu.
6. Kontrola operacyjna prowadzona jest niejawnie i polega na:
1) uzyskiwaniu i utrwalaniu treści rozmów prowadzonych przy użyciu środków
technicznych, w tym za pomocą sieci telekomunikacyjnych;
2) uzyskiwaniu i utrwalaniu obrazu lub dźwięku osób z pomieszczeń, środków
transportu lub miejsc innych niż miejsca publiczne;
3) uzyskiwaniu i utrwalaniu treści korespondencji, w tym korespondencji
prowadzonej za pomocą środków komunikacji elektronicznej;
4) uzyskiwaniu i utrwalaniu danych zawartych w informatycznych nośnikach
danych, telekomunikacyjnych urządzeniach końcowych, systemach
informatycznych i teleinformatycznych;
5) uzyskiwaniu dostępu i kontroli zawartości przesyłek.
7. Wniosek Szefa ABW, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać
w szczególności:
1) numer sprawy i jej kryptonim, jeżeli został jej nadany;
2) opis przestępstwa z podaniem, w miarę możliwości, jego kwalifikacji prawnej;
3) okoliczności uzasadniające potrzebę zastosowania kontroli operacyjnej, w tym
stwierdzonej bezskuteczności lub nieprzydatności innych środków;
4) dane osoby lub inne dane pozwalające na jednoznaczne określenie podmiotu lub
przedmiotu, wobec którego stosowana będzie kontrola operacyjna, ze
wskazaniem miejsca lub sposobu jej stosowania;
5) cel, czas i rodzaj prowadzonej kontroli operacyjnej.
8. Kontrolę operacyjną zarządza się na okres nie dłuższy niż 3 miesiące. Sąd,
o którym mowa w ust. 2, może, na pisemny wniosek Szefa ABW, złożony po
uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, na okres nie dłuższy niż kolejne
3 miesiące, wydać postanowienie o jednorazowym przedłużeniu kontroli operacyjnej,
jeżeli nie ustały przyczyny zarządzenia tej kontroli.
9. W uzasadnionych przypadkach, gdy podczas stosowania kontroli operacyjnej
pojawią się nowe okoliczności istotne dla zapobieżenia lub wykrycia przestępstwa
albo ustalenia sprawcy i uzyskania dowodów przestępstwa, sąd, o którym mowa
w ust. 2, na pisemny wniosek Szefa ABW, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody
Prokuratora Generalnego, może wydawać, również po upływie okresów, o których
mowa w ust. 8, kolejne postanowienia o przedłużeniu kontroli operacyjnej na
następujące po sobie okresy, z których żaden nie może trwać dłużej niż 12 miesięcy.
9a. Szef ABW może upoważnić swojego zastępcę do składania wniosków,
o których mowa w ust. 1, 3, 8 i 9, lub do zarządzania kontroli operacyjnej w trybie
ust. 3.
10. Do wniosków, o których mowa w ust. 3, 8 i 9, stosuje się odpowiednio
przepisy ust. 1a i 7. Sąd przed wydaniem postanowienia, o którym mowa w ust. 1, 3,
8 i 9, zapoznaje się z materiałami uzasadniającymi wniosek, w szczególności
zgromadzonymi podczas stosowania kontroli operacyjnej zarządzonej w tej sprawie.
11. Wnioski, o których mowa w ust. 1, 3–5, 8 i 9, sąd rozpoznaje jednoosobowo,
przy czym czynności sądu związane z rozpoznawaniem tych wniosków powinny być
realizowane w warunkach przewidzianych dla przekazywania, przechowywania
i udostępniania informacji niejawnych oraz z odpowiednim zastosowaniem przepisów
wydanych na podstawie art. 181 § 2 Kodeksu postępowania karnego. W posiedzeniu
sądu może wziąć udział wyłącznie prokurator i przedstawiciel Szefa ABW.
11a. Na postanowienia Sądu, o których mowa w:
1) ust. 1, 3, 8 i 9 – przysługuje zażalenie Szefowi ABW;
2) ust. 3 – przysługuje zażalenie Prokuratorowi Generalnemu.
Do zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego.
12. Przedsiębiorca telekomunikacyjny, operator pocztowy oraz usługodawca
świadczący usługi drogą elektroniczną są obowiązani do zapewnienia na własny koszt
warunków technicznych i organizacyjnych umożliwiających prowadzenie przez ABW
kontroli operacyjnej.
12a. Usługodawca świadczący usługi drogą elektroniczną będący
mikroprzedsiębiorcą lub małym przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495) zapewnia
warunki techniczne i organizacyjne umożliwiające prowadzenie przez ABW kontroli
operacyjnej stosownie do posiadanej infrastruktury.
13. Kontrola operacyjna powinna być zakończona niezwłocznie po ustaniu
przyczyn jej zarządzenia, najpóźniej jednak z upływem okresu, na który została
wprowadzona.
14. Szef ABW informuje Prokuratora Generalnego o wynikach kontroli
operacyjnej po jej zakończeniu, a na jego żądanie również o przebiegu tej kontroli,
przedstawiając zebrane w jej toku materiały.
15. W przypadku uzyskania dowodów pozwalających na wszczęcie
postępowania karnego lub mających znaczenie dla toczącego się postępowania
karnego Szef ABW przekazuje Prokuratorowi Generalnemu wszystkie materiały
zgromadzone podczas stosowania kontroli operacyjnej. W postępowaniu przed sądem,
w odniesieniu do tych materiałów, stosuje się odpowiednio art. 393 § 1 zdanie
pierwsze Kodeksu postępowania karnego.
15a. (uchylony)
15b. (uchylony)
15c. (uchylony)
15d. (uchylony)
15e. (uchylony)
15f. O zachowaniu materiałów z kontroli operacyjnej, które są istotne dla
bezpieczeństwa państwa, orzeka Sąd Okręgowy w Warszawie na pisemny wniosek
Szefa ABW złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego. Sąd przed wydaniem postanowienia zapoznaje się z materiałami uzasadniającymi wniosek, w szczególności z materiałami zgromadzonymi podczas stosowania kontroli
operacyjnej, której wniosek dotyczy.
15g. Przed wydaniem pisemnej zgody, o której mowa w ust. 15f, Prokurator
Generalny zapoznaje się z materiałami uzasadniającymi wniosek.
15h. W przypadku, gdy materiały, o których mowa w ust. 15:
1) zawierają informacje, o których mowa w art. 178 Kodeksu postępowania
karnego, Szef ABW zarządza ich niezwłoczne, komisyjne i protokolarne
zniszczenie;
2) mogą zawierać informacje, o których mowa w art. 178a i art. 180 § 3 Kodeksu
postępowania karnego, z wyłączeniem informacji o przestępstwach, o których
mowa w art. 240 § 1 Kodeksu karnego, albo informacje stanowiące tajemnice
związane z wykonywaniem zawodu lub funkcji, o których mowa
w art. 180 § 2 Kodeksu postępowania karnego, Szef ABW przekazuje
Prokuratorowi Generalnemu te materiały.
15i. W przypadku, o którym mowa w ust. 15h pkt 2, Prokurator Generalny
niezwłocznie po otrzymaniu materiałów, kieruje je do sądu, który zarządził kontrolę
operacyjną albo wyraził na nią zgodę w trybie określonym w ust. 3, wraz z wnioskiem
o:
1) stwierdzenie, które z przekazanych materiałów zawierają informacje, o których
mowa w ust. 15h pkt 2;
2) dopuszczenie do wykorzystania w postępowaniu karnym materiałów
zawierających informacje stanowiące tajemnice związane z wykonywaniem
zawodu lub funkcji, o których mowa w art. 180 § 2 Kodeksu postępowania
karnego, nieobjęte zakazami określonymi w art. 178a i art. 180 § 3 Kodeksu
postępowania karnego z wyłączeniem informacji o przestępstwach, o których
mowa w art. 240 § 1 Kodeksu karnego.
15j. Sąd, niezwłocznie po złożeniu wniosku przez Prokuratora Generalnego,
wydaje postanowienie o dopuszczeniu do wykorzystania w postępowaniu karnym
materiałów, o których mowa w ust. 15i pkt 2, gdy jest to niezbędne dla dobra wymiaru
sprawiedliwości, a okoliczność nie może być ustalona na podstawie innego dowodu,
a także zarządza niezwłoczne zniszczenie materiałów, których wykorzystanie
w postępowaniu karnym jest niedopuszczalne.
15k. Na postanowienie sądu w przedmiocie dopuszczenia do wykorzystania
w postępowaniu karnym materiałów, o których mowa w ust. 15i pkt 2, Prokuratorowi
Generalnemu przysługuje zażalenie. Do zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy
Kodeksu postępowania karnego.
15l. Szef ABW jest obowiązany do wykonania zarządzenia sądu o zniszczeniu
materiałów, o którym mowa w ust. 15j, oraz niezwłocznego, komisyjnego
i protokolarnego zniszczenia materiałów, których wykorzystanie w postępowaniu
karnym jest niedopuszczalne. Szef ABW niezwłocznie informuje Prokuratora
Generalnego o zniszczeniu tych materiałów.
16. Zgromadzone podczas stosowania kontroli operacyjnej materiały, które nie
są istotne dla bezpieczeństwa państwa lub nie stanowią informacji potwierdzających
zaistnienie przestępstwa, podlegają niezwłocznemu, protokolarnemu, komisyjnemu
zniszczeniu. Zniszczenie materiałów zarządza Szef ABW.
16a. O wydaniu i wykonaniu zarządzenia dotyczącego zniszczenia materiałów,
o których mowa w ust. 16, Szef ABW jest obowiązany do niezwłocznego
poinformowania Prokuratora Generalnego.
16b. Sąd, Prokurator Generalny oraz Szef ABW prowadzą rejestry postanowień,
pisemnych zgód, zarządzeń i wniosków dotyczących kontroli operacyjnej.
16c. Szef ABW prowadzi odrębne rejestry wniosków do Sądu o zezwolenie na
zachowanie materiałów zgromadzonych podczas stosowania kontroli operacyjnej
istotnych dla bezpieczeństwa państwa, zarządzeń o zniszczeniu materiałów
zgromadzonych podczas stosowania kontroli operacyjnej oraz zawiadomień
Prokuratora Generalnego o wydaniu przez Szefa ABW i wykonaniu zarządzenia
o zniszczeniu materiałów z kontroli operacyjnej.
16d. Rejestry, o których mowa w ust. 16b i 16c, prowadzi się w formie
elektronicznej, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych.
17. (uchylony)
18. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób
dokumentowania kontroli operacyjnej oraz przechowywania i przekazywania
wniosków i zarządzeń, a także przechowywania, przekazywania oraz przetwarzania
i niszczenia materiałów uzyskanych podczas stosowania tej kontroli, uwzględniając
potrzebę zapewnienia niejawnego charakteru podejmowanych czynności i uzyskanych
materiałów oraz wzory stosowanych druków i rejestrów.

art. 28. więcej Art. 28. 1. ABW może uzyskiwać niezbędne do realizacji zadań, o których
mowa w art. 5 ust. 1, dane niestanowiące treści odpowiednio, przekazu
telekomunikacyjnego, przesyłki pocztowej albo przekazu w ramach usługi
świadczonej drogą elektroniczną, określone w:
1) art. 180c i art. 180d ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne
(Dz. U. z 2018 r. poz. 1954, z późn. zm.), zwane dalej „danymi
telekomunikacyjnymi”,
2) art. 82 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U.
z 2018 r. poz. 2188 oraz z 2019 r. poz. 1051, 1495 i 2005), zwane dalej „danymi
pocztowymi”,
3) art. 18 ust. 1–5 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą
elektroniczną (Dz. U. z 2019 r. poz. 123 i 730), zwane dalej „danymi
internetowymi”
– oraz może je przetwarzać bez wiedzy i zgody osoby, której dotyczą.
2. Przedsiębiorca telekomunikacyjny, operator pocztowy lub usługodawca
świadczący usługi drogą elektroniczną udostępnia nieodpłatnie dane, o których mowa
w ust. 1, odpowiednio:
1) funkcjonariuszowi ABW wskazanemu w pisemnym wniosku Szefa ABW lub
osoby upoważnionej przez ten organ;
2) na ustne żądanie funkcjonariusza ABW posiadającego pisemne upoważnienie
Szefa ABW;
3) za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej funkcjonariuszowi ABW
posiadającemu upoważnienie, o którym mowa w pkt 2.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, udostępnianie danych, o których
mowa w ust. 1, odbywa się bez udziału pracowników przedsiębiorcy
telekomunikacyjnego, operatora pocztowego lub usługodawcy świadczącego usługi
drogą elektroniczną, lub przy ich niezbędnym współudziale, jeżeli możliwość taką
przewiduje porozumienie zawarte pomiędzy Szefem ABW a tym podmiotem.
4. Udostępnienie ABW danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, może nastąpić za
pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej, jeżeli sieć ta zapewnia:
1) możliwość ustalenia funkcjonariusza ABW uzyskującego dane, ich rodzaju oraz
czasu, w którym zostały uzyskane;
2) zabezpieczenie techniczne i organizacyjne uniemożliwiające osobie
nieuprawnionej dostęp do tych danych.
5. Szef ABW prowadzi rejestr wystąpień o uzyskanie danych
telekomunikacyjnych, pocztowych i internetowych zawierający informacje
identyfikujące jednostkę organizacyjną ABW i funkcjonariusza ABW uzyskującego
te dane, ich rodzaj, cel uzyskania oraz czas, w którym zostały uzyskane. Rejestr
prowadzi się w formie elektronicznej, z zachowaniem przepisów o ochronie
informacji niejawnych.
6. Dane, o których mowa w ust. 1, które mają znaczenie dla postępowania
karnego, Szef ABW przekazuje Prokuratorowi Generalnemu. Prokurator Generalny
podejmuje decyzję o zakresie i sposobie wykorzystania przekazanych danych.
7. Dane, o których mowa w ust. 1, które nie mają znaczenia dla postępowania
karnego albo nie są istotne dla bezpieczeństwa państwa, podlegają niezwłocznemu,
komisyjnemu i protokolarnemu zniszczeniu.

Art. 28a. 1. Kontrolę nad uzyskiwaniem przez ABW danych
telekomunikacyjnych, pocztowych lub internetowych sprawuje Sąd Okręgowy
w Warszawie.
2. Szef ABW przekazuje, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji
niejawnych, sądowi, o którym mowa w ust. 1, w okresach półrocznych, sprawozdanie
obejmujące:
1) liczbę przypadków pozyskania w okresie sprawozdawczym danych
telekomunikacyjnych, pocztowych lub internetowych oraz rodzaj tych danych;
2) kwalifikacje prawne czynów, w związku z zaistnieniem których wystąpiono
o dane telekomunikacyjne, pocztowe lub internetowe.
3. W ramach kontroli, o której mowa w ust. 1, sąd może zapoznać się
z materiałami uzasadniającymi udostępnienie ABW danych telekomunikacyjnych,
pocztowych lub internetowych.
4. Sąd, o którym mowa w ust. 1, informuje Szefa ABW o wyniku kontroli
w terminie 30 dni od jej zakończenia.
5. Kontroli, o której mowa w ust. 1, nie podlega uzyskiwanie danych na
podstawie art. 28b ust. 1.

Art. 28b. 1. W celu realizacji zadań, o których mowa w art. 5 ust. 1, ABW może
uzyskiwać dane:
1) z wykazu, o którym mowa w art. 179 ust. 9 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. –
Prawo telekomunikacyjne,
2) o których mowa w art. 161 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo
telekomunikacyjne,
3) w przypadku użytkownika, który nie jest osobą fizyczną numer zakończenia sieci
oraz siedzibę lub miejsce wykonywania działalności gospodarczej, firmę lub
nazwę i formę organizacyjną tego użytkownika,
4) w przypadku stacjonarnej publicznej sieci telekomunikacyjnej – także nazwę
miejscowości oraz ulicy, przy której znajduje się zakończenie sieci, udostępnione
użytkownikowi
– oraz może je przetwarzać bez wiedzy i zgody osoby, której dotyczą.
2. Do udostępniania i przetwarzania danych, o których mowa w ust. 1, art. 28
ust. 2–7 stosuje się.

art. 29. więcej Art. 29. 1. W sprawach o przestępstwa, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2,
czynności operacyjno-rozpoznawcze zmierzające do sprawdzenia uzyskanych
wcześniej wiarygodnych informacji o przestępstwie oraz wykrycia sprawców
i uzyskania dowodów mogą polegać na dokonaniu w sposób niejawny nabycia lub
przejęcia przedmiotów pochodzących z przestępstwa, ulegających przepadkowi albo
których wytwarzanie, posiadanie, przewożenie lub którymi obrót są zabronione,
a także przyjęciu lub wręczeniu korzyści majątkowej.
2. Szef ABW może zarządzić, na czas określony, czynności wymienione
w ust. 1, po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, którego bieżąco
informuje o przebiegu tych czynności i ich wyniku.
2a. Przed wydaniem pisemnej zgody Prokurator Generalny zapoznaje się
z materiałami uzasadniającymi potrzebę przeprowadzenia czynności, o których mowa
w ust. 1.
3. Czynności określone w ust. 1 nie mogą polegać na kierowaniu działaniami
wyczerpującymi znamiona czynu zabronionego pod groźbą kary.
4. W przypadku potwierdzenia informacji o przestępstwie określonym w art. 5
ust. 1 pkt 2 Szef ABW przekazuje Prokuratorowi Generalnemu wszystkie materiały
zgromadzone w wyniku wykonywania czynności. W postępowaniu przed sądem, w odniesieniu do tych materiałów, stosuje się odpowiednio art. 393 § 1 zdanie pierwsze Kodeksu postępowania karnego.
5. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób
przeprowadzania i dokumentowania czynności, o których mowa w ust. 1.
Rozporządzenie powinno, uwzględniając niejawny charakter czynności, ustalać
sposób przechowywania, przekazywania i niszczenia materiałów i dokumentów
uzyskanych lub wytworzonych w związku z realizacją czynności, o których mowa
w ust. 1, a także określać wzory stosowanych druków i rejestrów.

art. 30. więcej Art. 30. 1. W sprawach o przestępstwa, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2,
w ramach czynności operacyjno-rozpoznawczych zmierzających do
udokumentowania tych przestępstw albo ustalenia tożsamości osób uczestniczących
w tych przestępstwach lub przejęcia przedmiotów przestępstwa, Szef ABW może,
przed wszczęciem postępowania karnego, zarządzić niejawne nadzorowanie
wytwarzania, przemieszczania, przechowywania i obrotu przedmiotami przestępstwa,
jeżeli nie stworzy to zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzkiego.
2. O zarządzeniu, przebiegu i wynikach czynności podjętych w trybie ust. 1 Szef
ABW niezwłocznie zawiadamia Prokuratora Generalnego, który może nakazać ich
zaniechanie.
3. Stosownie do zarządzenia, o którym mowa w ust. 1, urzędy, instytucje
i podmioty prowadzące działalność w dziedzinie poczty i transportu, organy celne
oraz organy Straży Granicznej są obowiązane dopuścić do dalszego przewozu
przesyłki zawierające przedmioty przestępstwa w stanie nienaruszonym lub po ich
usunięciu albo zastąpieniu w całości lub w części.
4. W przypadku potwierdzenia informacji o przestępstwie Szef ABW przekazuje
Prokuratorowi Generalnemu wszystkie materiały zgromadzone w wyniku
wykonywania czynności. W postępowaniu przed sądem, w odniesieniu do tych
materiałów, stosuje się odpowiednio art. 393 § 1 zdanie pierwsze Kodeksu
postępowania karnego.
5. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób
przeprowadzania i dokumentowania czynności, o których mowa w ust. 1.
Rozporządzenie powinno, uwzględniając niejawny charakter czynności, ustalać
sposób przechowywania, przekazywania i niszczenia materiałów i dokumentów uzyskanych lub wytworzonych w związku z realizacją czynności, o których mowa w ust. 1, a także określać wzory stosowanych druków i rejestrów.

art. 31. więcej Art. 31. Przy wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 29 i 30, może być
stosowana kontrola korespondencji lub środki techniczne na zasadach określonych
w art. 27.

art. 32. więcej Art. 32. Nie popełnia przestępstwa, kto, będąc do tego uprawnionym, wykonuje
czynności określone w art. 29 ust. 1, jeżeli zostały zachowane warunki określone
w art. 29 ust. 3, a także kto wykonuje czynności określone w art. 30 ust. 1.

Art. 32a. 1. W celu zapobiegania i przeciwdziałania oraz zwalczania zdarzeń
o charakterze terrorystycznym dotyczących istotnych z punktu widzenia ciągłości
funkcjonowania państwa systemów teleinformatycznych organów administracji
publicznej lub sieci teleinformatycznych objętych jednolitym wykazem obiektów,
instalacji, urządzeń i usług wchodzących w skład infrastruktury krytycznej, a także
systemów teleinformatycznych właścicieli, posiadaczy samoistnych i zależnych
obiektów, instalacji lub urządzeń infrastruktury krytycznej, o których mowa w art. 5b
ust. 7 pkt 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym, lub danych
przetwarzanych w tych systemach oraz zapobiegania i wykrywania przestępstw
o charakterze terrorystycznym w tym obszarze oraz ścigania ich sprawców ABW
może przeprowadzać ocenę bezpieczeństwa tych systemów teleinformatycznych,
zwaną dalej „oceną bezpieczeństwa”.
2. Oceny bezpieczeństwa są przeprowadzane zgodnie z rocznym planem
przeprowadzania ocen bezpieczeństwa, opracowywanym w terminie do 30 września
roku poprzedzającego przez Szefa ABW w uzgodnieniu z ministrem właściwym do
spraw informatyzacji. W uzasadnionych przypadkach ocena bezpieczeństwa może
zostać przeprowadzona z pominięciem planu.
3. ABW informuje podmiot zarządzający systemem teleinformatycznym,
o którym mowa w ust. 1, o włączeniu tego systemu do rocznego planu
przeprowadzania ocen bezpieczeństwa.
4. Ocena bezpieczeństwa polega na przeprowadzeniu testów bezpieczeństwa
systemu teleinformatycznego w celu identyfikacji podatności, przez które rozumie się
słabość zasobu lub zabezpieczenia systemu teleinformatycznego, która może zostać wykorzystana przez zagrożenie, wpływających na integralność, poufność,
rozliczalność i dostępność tego systemu.
5. Ocena bezpieczeństwa powinna być prowadzona z uwzględnieniem zasady
minimalizacji zakłócenia pracy systemu teleinformatycznego lub ograniczenia jego
dostępności i nie może prowadzić do nieodwracalnego zniszczenia danych
przetwarzanych w systemie teleinformatycznym podlegającym tej ocenie.
6. W celu minimalizacji negatywnych następstw oceny bezpieczeństwa ABW
uzgadnia z podmiotem, o którym mowa w ust. 1, ramowe warunki przeprowadzania
tej oceny, w szczególności datę rozpoczęcia, harmonogram oraz zakres i rodzaj
przeprowadzanych w ramach oceny bezpieczeństwa testów bezpieczeństwa.
7. ABW może wytwarzać lub pozyskiwać urządzenia lub programy
komputerowe, o których mowa w art. 269b Kodeksu karnego, oraz ich używać w celu
określenia podatności ocenianego systemu na możliwość popełnienia przestępstw,
o których mowa w art. 165 § 1 pkt 4, art. 267 § 3, art. 268a § 1 albo § 2 w związku
z § 1, art. 269 § 2 albo art. 269a Kodeksu karnego.
8. Używając urządzeń lub programów komputerowych, o których mowa
w ust. 7, ABW może uzyskać dostęp do informacji dla niej nieprzeznaczonej,
przełamując albo omijając elektroniczne, magnetyczne, informatyczne lub inne
szczególne jej zabezpieczenie, lub może uzyskać dostęp do całości lub części systemu
teleinformatycznego.
9. Informacje uzyskane przez ABW w wyniku przeprowadzania oceny
bezpieczeństwa stanowią tajemnicę prawnie chronioną i nie mogą być wykorzystane
do realizacji innych zadań ustawowych ABW oraz podlegają one niezwłocznemu,
komisyjnemu i protokolarnemu zniszczeniu.
10. Po przeprowadzeniu oceny bezpieczeństwa ABW sporządza i przekazuje
podmiotowi, którego system podlegał ocenie bezpieczeństwa, raport zawierający
podsumowanie przeprowadzonych w ramach oceny bezpieczeństwa czynności oraz
wskazanie wykrytych podatności systemu teleinformatycznego.
11. Jeżeli wykryta podatność może wystąpić w innych systemach
teleinformatycznych, ABW informuje niezwłocznie ministra właściwego do spraw
informatyzacji o wykrytej podatności oraz o możliwości jej wystąpienia w innych
systemach teleinformatycznych.
12. Szef ABW określi, w drodze zarządzenia, rodzaje dokonywanych w ramach
oceny bezpieczeństwa testów bezpieczeństwa, uwzględniając potrzebę kompletności
dokonywanej oceny bezpieczeństwa.
13. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób niszczenia
przez Szefa ABW materiałów zawierających informacje, o których mowa w ust. 9,
a także wzory niezbędnych druków, mając na uwadze rodzaj materiałów
podlegających zniszczeniu.
14. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb i warunki
przeprowadzania oceny bezpieczeństwa, mając na uwadze określenie czynności
niezbędnych do jej przeprowadzenia, w tym dokonywanie uzgodnień, o których mowa
w ust. 6.

Art. 32aa. 1. W celu zapobiegania i przeciwdziałania oraz zwalczania zdarzeń o
charakterze terrorystycznym dotyczących istotnych z punktu widzenia ciągłości
funkcjonowania państwa systemów teleinformatycznych organów administracji
publicznej lub sieci teleinformatycznych objętych jednolitym wykazem obiektów,
instalacji, urządzeń i usług wchodzących w skład infrastruktury krytycznej, a także
systemów teleinformatycznych właścicieli, posiadaczy samoistnych i posiadaczy
zależnych obiektów, instalacji lub urządzeń infrastruktury krytycznej, o których mowa
w art. 5b ust. 7 pkt 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym,
lub danych przetwarzanych w tych systemach oraz zapobiegania i wykrywania
przestępstw o charakterze terrorystycznym w tym obszarze oraz ścigania ich
sprawców, ABW wdraża w tych podmiotach system wczesnego ostrzegania o
zagrożeniach występujących w sieci Internet, zwany dalej „systemem ostrzegania”,
prowadzi go i koordynuje jego funkcjonowanie.
2. Wdrożenie elementów systemu ostrzegania w podmiotach, o których mowa w
ust. 1, następuje zgodnie z rocznym planem wdrożenia, opracowywanym przez Szefa
ABW w terminie do dnia 30 września roku poprzedzającego. W uzasadnionych
przypadkach, na wniosek podmiotu, wdrożenie elementów systemu ostrzegania może
zostać przeprowadzone z pominięciem planu.
3. ABW niezwłocznie informuje podmiot, o którym mowa w ust. 1, o jego
włączeniu do rocznego planu wdrożenia systemu ostrzegania.
4. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, ma obowiązek przystąpić do systemu
ostrzegania oraz przekazać ABW niezbędne informacje umożliwiające wdrożenie
systemu ostrzegania w tym podmiocie.
5. W podmiotach, o których mowa w ust. 1, podległych Ministrowi Obrony
Narodowej lub przez niego nadzorowanych, wdrożenie systemu ostrzegania może
nastąpić za zgodą Ministra Obrony Narodowej.
6. Koszty wdrożenia i utrzymania systemu ostrzegania w podmiotach, o których
mowa w ust. 1, pokrywa ABW.
7. ABW, w drodze porozumienia, uzgadnia z podmiotem, o którym mowa w ust.
1, techniczne aspekty uczestnictwa w systemie ostrzegania oraz model konfiguracji
systemu.
8. W sytuacji braku możliwości zawarcia porozumienia, o którym mowa w ust.
7, z przyczyn leżących po stronie podmiotu, o którym mowa w ust. 1, ABW informuje
podmiot go nadzorujący lub ministra właściwego do spraw informatyzacji.
9. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb
prowadzenia, koordynacji i wdrażania systemu ostrzegania, w szczególności określi
czynności niezbędne do jego uruchomienia i utrzymania oraz wzór porozumienia, o
którym mowa w ust. 7, kierując się potrzebą zapewnienia bezpieczeństwa systemów
teleinformatycznych istotnych z punktu widzenia ciągłości funkcjonowania państwa.

Art. 32b. 1. W przypadku powzięcia informacji o wystąpieniu zdarzenia
o charakterze terrorystycznym dotyczącego systemów lub danych, o których mowa
w art. 32a ust. 1, Szef ABW może żądać od podmiotów, o których mowa w art. 5 ust. 1
pkt 2a, przedstawienia informacji o budowie, funkcjonowaniu oraz zasadach
eksploatacji posiadanych systemów teleinformatycznych, w tym informacji
obejmujących hasła komputerowe, kody dostępu i inne dane umożliwiające dostęp do
systemu oraz ich używanie, w celu zapobiegania, reagowania na zdarzenia
o charakterze terrorystycznym dotyczące systemów lub danych, o których mowa
w art. 32a ust. 1, a także zapobiegania i wykrywania przestępstw o charakterze
terrorystycznym w tym obszarze oraz ścigania ich sprawców.
2. Informacje i dane, o których mowa w ust. 1, podlegają ochronie przewidzianej
w przepisach o ochronie informacji niejawnych i mogą być udostępniane jedynie
funkcjonariuszom ABW prowadzącym w danym postępowaniu czynności operacyjno-rozpoznawcze i ich przełożonym, uprawnionym do sprawowania nadzoru
nad tymi czynnościami.
3. Skarb Państwa ponosi odpowiedzialność za szkody wyrządzone naruszeniem
przepisu ust. 2 na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym.

Art. 32c. 1. W celu zapobiegania, przeciwdziałania i wykrywania przestępstw
o charakterze terrorystycznym oraz ścigania ich sprawców sąd, na pisemny wniosek
Szefa ABW, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego,
w drodze postanowienia, może zarządzić zablokowanie przez usługodawcę
świadczącego usługi drogą elektroniczną dostępności w systemie teleinformatycznym
określonych danych informatycznych mających związek ze zdarzeniem o charakterze
terrorystycznym lub określonych usług teleinformatycznych służących lub
wykorzystywanych do spowodowania zdarzenia o charakterze terrorystycznym,
zwane dalej „blokadą dostępności”.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, przedstawia się wraz z materiałami
uzasadniającymi potrzebę zastosowanie blokady dostępności.
3. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, wydaje Sąd Okręgowy
w Warszawie.
4. W przypadkach niecierpiących zwłoki, jeżeli mogłaby ona spowodować
zdarzenie o charakterze terrorystycznym, Szef ABW, po uzyskaniu pisemnej zgody
Prokuratora Generalnego, może zarządzić blokadę dostępności, zwracając się
jednocześnie do sądu, o którym mowa w ust. 3, z wnioskiem o wydanie postanowienia
w tej sprawie.
5. Usługodawca świadczący usługi drogą elektroniczną jest obowiązany do
natychmiastowego dokonania czynności określonych w postanowieniu sądu lub
przekazanym mu żądaniu Szefa ABW.
6. Wniosek Szefa ABW, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać
w szczególności:
1) numer sprawy i jej kryptonim, jeżeli został jej nadany;
2) opis zdarzenia o charakterze terrorystycznym z podaniem, w miarę możliwości,
jego kwalifikacji prawnej;
3) okoliczności uzasadniające potrzebę blokady dostępności;
4) szczegółowe określenie rodzaju danych informatycznych lub usług
teleinformatycznych mających podlegać zablokowaniu;
5) dane pozwalające na jednoznaczne określenie podmiotu lub przedmiotu, wobec
którego stosowana będzie blokada dostępności, ze wskazaniem sposobu jej
stosowania;
6) cel i czas prowadzonej blokady dostępności.
7. Blokadę dostępności zarządza się na okres nie dłuższy niż 30 dni. Sąd,
o którym mowa w ust. 3, może, na pisemny wniosek Szefa ABW, złożony po
uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, wydać postanowienie o
jednorazowym przedłużeniu blokady dostępności na okres nie dłuższy niż 3 miesiące,
jeżeli nie ustały przyczyny jej zarządzenia.
8. Do wniosku, o którym mowa w ust. 4 i 7, stosuje się odpowiednio przepisy
ust. 2 i 6. Sąd przed wydaniem postanowienia, o którym mowa w ust. 1, 4 i 7,
zapoznaje się z materiałami uzasadniającymi wniosek.
9. Wnioski, o których mowa w ust. 1, 4 i 7, sąd rozpoznaje jednoosobowo, przy
czym czynności sądu związane z rozpoznawaniem tych wniosków powinny być
realizowane w warunkach przewidzianych dla przekazywania, przechowywania
i udostępniania informacji niejawnych oraz z odpowiednim zastosowaniem przepisów
wydanych na podstawie art. 181 § 2 Kodeksu postępowania karnego. W posiedzeniu
sądu może wziąć udział wyłącznie prokurator i Szef ABW.
10. Na postanowienia sądu, o których mowa w ust. 1, 4 i 7, przysługuje zażalenie
Szefowi ABW i Prokuratorowi Generalnemu. Do zażalenia stosuje się odpowiednio
przepisy Kodeksu postępowania karnego.
11. Blokady dostępności zaprzestaje się w przypadku:
1) nieudzielenia przez sąd, w terminie 5 dni od złożenia wniosku w trybie ust. 4,
zgody na zarządzenie przez Szefa ABW blokady dostępności;
2) nieudzielenia przez sąd zgody na przedłużenie blokady dostępności w trybie
ust. 7;
3) upływu okresu, na który blokada dostępności została wprowadzona.
12. Sąd, Prokurator Generalny oraz Szef ABW prowadzą w formie
elektronicznej, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych, rejestry
postanowień, pisemnych zgód, zarządzeń i wniosków dotyczących blokady
dostępności.
13. O zastosowaniu blokady dostępności Szef ABW powiadamia ministra
właściwego do spraw informatyzacji, jeżeli usługodawca świadczący usługi drogą
elektroniczną ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
14. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób
dokumentowania blokady dostępności oraz przechowywania i przekazywania
postanowień, pisemnych zgód, zarządzeń i wniosków, uwzględniając potrzebę
zapewnienia niejawnego charakteru podejmowanych czynności i uzyskanych
materiałów.

Art. 32d. 1. Szef ABW prowadzi rejestr zdarzeń naruszających bezpieczeństwo
systemów teleinformatycznych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2a.
2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, zawiera dane obejmujące:
1) identyfikację podmiotu, na rzecz którego działa system teleinformatyczny, oraz
dane administratora systemu;
2) datę i czas wykrycia naruszenia bezpieczeństwa systemu oraz prawdopodobną
początkową datę i czas naruszenia bezpieczeństwa systemu;
3) identyfikację źródła zdarzenia naruszającego bezpieczeństwo systemu;
4) opis stwierdzonego zdarzenia naruszającego bezpieczeństwo systemu oraz
sposób działania podmiotu powodującego naruszenie bezpieczeństwa;
5) opis szkód w systemie powstałych lub mogących powstać wskutek zdarzenia
naruszającego bezpieczeństwo systemu.
3. Dane, o których mowa w ust. 2, przekazuje Szefowi ABW administrator
systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2a, niezwłocznie po
wykryciu zdarzenia naruszającego bezpieczeństwo tego systemu.
4. Dane z rejestru są udostępniane ministrowi właściwemu do spraw
informatyzacji.

Art. 32e. 1. Szef ABW przeprowadza analizę zdarzeń naruszających
bezpieczeństwo systemów teleinformatycznych i wydaje podmiotom, o których mowa
w art. 32d ust. 3, rekomendacje zmierzające do podniesienia poziomu bezpieczeństwa
systemów teleinformatycznych w celu zapewnienia ich integralności, poufności,
rozliczalności i dostępności, zwane dalej „rekomendacjami”.
2. Podmioty, o których mowa w art. 32d ust. 3, mogą wnieść do Szefa ABW
zastrzeżenia do rekomendowanych sposobów podniesienia poziomu bezpieczeństwa systemów teleinformatycznych z uwagi na negatywny wpływ rekomendowanych działań na funkcjonalność systemu lub powstanie nowych podatności, jednak nie później niż w terminie 7 dni od dnia otrzymania rekomendacji.
3. Szef ABW odnosi się do zastrzeżeń otrzymanych w trybie ust. 2 niezwłocznie,
jednak nie później niż w terminie 14 dni od dnia ich otrzymania i podtrzymuje
rekomendacje lub przekazuje zmienione rekomendacje.
4. Podmioty, którym Szef ABW przekazał rekomendacje, w terminie miesiąca
od dnia ich otrzymania informują Szefa ABW o sposobie i zakresie ich uwzględnienia.
5. Nieuwzględnienie rekomendacji stanowi podstawę do wystąpienia przez Szefa
ABW do organu sprawującego nadzór nad podmiotem, o którym mowa w ust. 4,
z informacją o nieuwzględnieniu rekomendacji lub z wnioskiem o podjęcie działań
mających na celu wykonanie rekomendacji.

art. 33. więcej Art. 33. W zakresie swojej właściwości Agencje mogą uzyskiwać informacje,
w tym także niejawnie, gromadzić je, sprawdzać i przetwarzać.

art. 34. więcej Art. 34. 1. W zakresie swojej właściwości Agencje mogą zbierać, także
niejawnie, wszelkie dane osobowe, w tym również, jeżeli jest to uzasadnione
charakterem realizowanych zadań, dane wskazane w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia
14 grudnia 2018 r. o ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku z
zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości (Dz. U. z 2019 r. poz. 125), a także
korzystać z danych osobowych i innych informacji uzyskanych w wyniku
wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych przez uprawnione do tego
organy, służby i instytucje państwowe oraz przetwarzać je bez wiedzy i zgody osoby,
której te dane dotyczą.
2. Administrator zbioru danych jest obowiązany udostępnić dane osobowe,
o których mowa w ust. 1, na podstawie imiennego upoważnienia wydanego
odpowiednio przez Szefa ABW albo Szefa AW okazanego przez funkcjonariusza wraz
z legitymacją służbową.
2a. Administrator zbioru danych, o którym mowa w ust. 2, udostępnia Szefowi
ABW w drodze teletransmisji informacje zgromadzone w zbiorach danych bez
konieczności każdorazowego przedstawiania imiennego upoważnienia wydanego
przez Szefa ABW, okazywanego przez funkcjonariusza ABW wraz z legitymacją służbową, o których mowa w ust. 2, jeżeli jednostka organizacyjna ABW będąca odbiorcą informacji spełnia łącznie następujące warunki:
1) posiada urządzenia umożliwiające odnotowanie w systemie, kto, kiedy, w jakim
celu oraz jakie dane uzyskał;
2) posiada zabezpieczenia techniczne i organizacyjne uniemożliwiające
wykorzystanie danych niezgodnie z celem ich uzyskania;
3) specyfika lub zakres wykonywanych zadań uzasadnia takie udostępnienie.
3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej
Agencji, wzór upoważnienia, o którym mowa w ust. 2.
4. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej
Agencji, zakres, warunki i tryb przekazywania Agencjom informacji przez organy,
służby i instytucje państwowe, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem przepisów
dotyczących tych organów, służb i instytucji.

Art. 34a. 1. Jeżeli jest to konieczne do skutecznego zapobieżenia przestępstwom
określonym w art. 5 ust. 1 pkt 2 lub ich wykrycia albo ustalenia sprawców i uzyskania
dowodów, a także wykrycia i identyfikacji przedmiotów i innych korzyści
majątkowych pochodzących z tych przestępstw albo ich równowartości, ABW może
korzystać z przetwarzanych przez banki informacji stanowiących tajemnicę bankową
oraz informacji dotyczących umów o rachunek papierów wartościowych, umów o
rachunek pieniężny, umów ubezpieczenia lub innych umów dotyczących obrotu
instrumentami finansowymi, świadczenia usług płatniczych lub zawieranych z
uczestnikami funduszy inwestycyjnych, a w szczególności z przetwarzanych przez
uprawnione podmioty danych osób, które zawarły takie umowy.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do:
1) podmiotów wykonujących działalność na podstawie ustawy z dnia
26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 312);
2) podmiotów wykonujących działalność ubezpieczeniową;
3) podmiotów wykonujących działalność w zakresie obrotu papierami
wartościowymi i innymi instrumentami finansowymi na podstawie ustawy z dnia
29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2018 r. poz.
2286, z późn. zm.);
4) instytucji obowiązanych w rozumieniu przepisów o przeciwdziałaniu praniu
pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu;
5) podmiotów wykonujących działalność z zakresu usług płatniczych na podstawie
ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2019 r. poz.
659, 730 i 1495);
6) funduszy inwestycyjnych i towarzystw funduszy inwestycyjnych wykonujących
działalność na podstawie ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach
inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi
(Dz. U. z 2018 r. poz. 1355, z późn. zm.);
7) spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych.
3. Informacje i dane, o których mowa w ust. 1, oraz informacje związane
z przekazywaniem tych informacji i danych podlegają ochronie przewidzianej
w przepisach o ochronie informacji niejawnych i mogą być udostępniane jedynie
funkcjonariuszom ABW prowadzącym w danym postępowaniu czynności
operacyjno-rozpoznawcze i ich przełożonym, uprawnionym do sprawowania nadzoru
nad tymi czynnościami. Akta postępowań zawierające te informacje i dane udostępnia
się również sądom i prokuratorom, jeżeli następuje to w celu ścigania karnego.
4. Informacje i dane, o których mowa w ust. 1, udostępnia się na podstawie
postanowienia wydanego na pisemny wniosek Szefa ABW przez Sąd Okręgowy
w Warszawie.
5. Wniosek, o którym mowa w ust. 4, zawiera:
1) numer sprawy i jej kryptonim, jeżeli został jej nadany;
2) opis przestępstwa z podaniem jego kwalifikacji prawnej;
3) okoliczności uzasadniające potrzebę udostępnienia informacji i danych;
4) wskazanie podmiotu, którego informacje i dane dotyczą;
5) podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji i danych;
6) rodzaj i zakres informacji i danych.
6. Po rozpatrzeniu wniosku Sąd Okręgowy w Warszawie, w drodze
postanowienia, wyraża zgodę na udostępnienie informacji i danych, o których mowa
w ust. 1, określając ich rodzaj, zakres oraz podmiot zobowiązany do ich udostępnienia, albo odmawia udzielenia zgody na udostępnienie informacji i danych. Przepis art. 27
ust. 11 stosuje się odpowiednio.
7. Szefowi ABW na postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie, o którym
mowa w ust. 6, przysługuje zażalenie.
8. W przypadku wyrażenia przez Sąd Okręgowy w Warszawie zgody na
udostępnienie informacji i danych, o których mowa w ust. 1, Szef ABW pisemnie
informuje podmiot, o którym mowa w ust. 5 pkt 5, o wydaniu przez Sąd Okręgowy
w Warszawie postanowienia, wskazując jego datę i sygnaturę, oraz o rodzaju
i zakresie informacji i danych, które mają być udostępnione, podmiocie, którego
informacje i dane dotyczą, oraz o osobie funkcjonariusza ABW upoważnionego do ich
odbioru.
9. W terminie do 120 dni od dnia przekazania informacji i danych, o których
mowa w ust. 1, Szef ABW informuje podmiot, o którym mowa w ust. 5 pkt 4,
o postanowieniu Sądu Okręgowego w Warszawie wyrażającym zgodę na
udostępnienie informacji i danych.
10. Sąd Okręgowy w Warszawie, na wniosek Szefa ABW, złożony po uzyskaniu
pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, może odroczyć, w drodze postanowienia,
na czas oznaczony, z możliwością dalszego przedłużania, obowiązek, o którym mowa
w ust. 9, jeżeli zostanie uprawdopodobnione, że poinformowanie podmiotu, o którym
mowa w ust. 5 pkt 4, może zaszkodzić wynikom podjętych czynności operacyjno-
-rozpoznawczych. Przepis art. 27 ust. 11 stosuje się odpowiednio.
11. Jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 9 lub 10, zostało wszczęte
postępowanie przygotowawcze, podmiot, o którym mowa w ust. 5 pkt 4, jest
powiadamiany o postanowieniu Sądu Okręgowego w Warszawie o udostępnieniu
informacji i danych przez prokuratora lub, na jego polecenie, przez Szefa ABW przed
zamknięciem postępowania przygotowawczego albo niezwłocznie po jego umorzeniu.
12. Jeżeli informacje i dane, o których mowa w ust. 1, nie dostarczyły podstaw
do wszczęcia postępowania przygotowawczego, Szef ABW niezwłocznie pisemnie
zawiadamia o tym podmiot, o którym mowa w ust. 5 pkt 5.
13. Materiały zgromadzone w trybie, o którym mowa w ust. 1–10, niestanowiące
informacji potwierdzających zaistnienie przestępstwa, podlegają niezwłocznemu,
protokolarnemu, komisyjnemu zniszczeniu. Zniszczenie materiałów zarządza Szef
ABW.
14. Skarb Państwa ponosi odpowiedzialność za szkody wyrządzone naruszeniem
przepisu ust. 3 na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym.
15. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposoby
przetwarzania danych i informacji, o których mowa w ust. 1, w zbiorach danych,
rodzaje jednostek organizacyjnych ABW uprawnionych do korzystania z tych zbiorów
oraz wzory dokumentów obowiązujących przy przetwarzaniu danych, uwzględniając
potrzebę ochrony danych przed nieuprawnionym dostępem.

art. 35. więcej Art. 35. 1. W związku z wykonywaniem swoich zadań Agencje zapewniają
ochronę środków, form i metod realizacji zadań, zgromadzonych informacji oraz
własnych obiektów i danych identyfikujących funkcjonariuszy tych Agencji.
2. Przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych funkcjonariusze
Agencji mogą posługiwać się dokumentami publicznymi w rozumieniu ustawy z dnia
22 listopada 2018 r. o dokumentach publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 53, 1091 i
1716) lub innymi dokumentami, które uniemożliwiają ustalenie danych
identyfikujących funkcjonariusza oraz środków, którymi posługuje się przy
wykonywaniu zadań służbowych.
2a. Przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych funkcjonariusze
Agencji mogą posługiwać się środkami identyfikacji elektronicznej zawierającymi
dane inne niż dane identyfikujące funkcjonariusza Agencji.
3. Osoby udzielające Agencji pomocy przy wykonywaniu czynności operacyjnorozpoznawczych mogą posługiwać się dokumentami, o których mowa w ust. 2, oraz
odpowiednio środkami identyfikacji elektronicznej, o których mowa w ust. 2a.
4. ABW, z zastrzeżeniem ust. 5, na wniosek upoważnionych organów, służb i
instytucji państwowych, sporządza i wydaje dokumenty uniemożliwiające ustalenie
danych identyfikujących funkcjonariuszy i pracowników tych organów, służb lub
instytucji oraz osób udzielających im pomocy przy wykonywaniu czynności
operacyjno-rozpoznawczych oraz środków, którymi posługują się przy wykonywaniu
zadań służbowych, a także prowadzi centralny rejestr tych dokumentów.
4a. ABW prowadzi centralny rejestr środków identyfikacji elektronicznej, o
których mowa w ust. 2a.
4b. Przy sporządzaniu i wydawaniu dokumentów, o których mowa w ust. 2 i 4,
ABW może dokonywać zmiany danych i informacji zgromadzonych w rejestrach publicznych i ewidencjach prowadzonych przez organy administracji publicznej,
służących uprawdopodobnieniu danych i informacji zawartych w tych dokumentach.
5. Dokumenty i znaki identyfikujące osoby posługujące się nimi jako
funkcjonariuszy lub pracowników organów, służb lub instytucji państwowych,
o których mowa w ust. 4, wydają odpowiednio te organy, służby lub instytucje.
5a. Przy sporządzaniu i wydawaniu dokumentów, o których mowa w ust. 2 i 4,
Szef ABW może korzystać z pomocy emitenta dokumentu publicznego, o którym
mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 22 listopada 2018 r. o dokumentach
publicznych, Spółki, o której mowa w art. 17 ust. 1 tej ustawy, i podmiotów, o których
mowa w art. 18 tej ustawy, innych niż Spółka.
6. Nie popełnia przestępstwa:
1) kto poleca sporządzenie lub kieruje sporządzeniem dokumentów, o których
mowa w ust. 2 i 3;
2) kto sporządza dokumenty, o których mowa w ust. 2 i 3;
3) kto udziela pomocy w sporządzeniu dokumentów, o których mowa w ust. 2 i 3;
4) funkcjonariusz Agencji lub osoba wymieniona w ust. 3, posługujący się przy
wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych dokumentami, o których
mowa w ust. 2 i 3, lub środkami identyfikacji elektronicznej, o których mowa w
ust. 2a;
5) kto wydaje środki identyfikacji elektronicznej, o których mowa w ust. 2a,
funkcjonariuszowi Agencji albo osobom, o których mowa w ust. 3, lub
dopuszcza do uwierzytelnienia z wykorzystaniem takiego środka identyfikacji
elektronicznej w swoim systemie identyfikacji elektronicznej.
7. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze zarządzenia, sposób współdziałania
właściwych organów, służb i instytucji państwowych z Szefem ABW przy
prowadzeniu rejestru, o którym mowa w ust. 4, z uwzględnieniem wymogów
dotyczących ochrony informacji niejawnych.
8. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojego działania, określą w drodze
zarządzeń, szczegółowy tryb wydawania i przechowywania dokumentów, o których
mowa w ust. 2 i 3, oraz posługiwania się tymi dokumentami, z uwzględnieniem
wymogów dotyczących ochrony informacji niejawnych.
9. Szef ABW określi, w drodze zarządzenia, sposób prowadzenia rejestru,
o którym mowa w ust. 4, z zachowaniem wymogów dotyczących ochrony informacji
niejawnych.

art. 36. więcej Art. 36. 1. Agencje przy wykonywaniu swoich zadań mogą korzystać,
z zastrzeżeniem art. 37, z pomocy osób niebędących ich funkcjonariuszami.
Zabronione jest, z zastrzeżeniem ust. 2, ujawnianie danych o osobie udzielającej
Agencji pomocy przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych.
2. Ujawnienie danych o osobie, o której mowa w ust. 1, może nastąpić jedynie
w przypadkach określonych w art. 39 ust. 4.
2a. Osoba, o której mowa w ust. 1, nie może ujawniać faktu udzielania pomocy
ani okoliczności związanych z jej udzielaniem.
3. Za udzielenie pomocy osobom, o których mowa w ust. 1, może być przyznane
wynagrodzenie wypłacane z funduszu operacyjnego.
4. Jeśli w czasie korzystania lub w związku z korzystaniem przez Agencję
z pomocy osób, o których mowa w ust. 1, osoby te utraciły życie lub poniosły
uszczerbek na zdrowiu albo szkodę w mieniu, osobom tym lub ich spadkobiercom
przysługuje odszkodowanie.
5. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zasady i tryb
przyznawania odszkodowań w sprawach, o których mowa w ust. 4.

art. 37. więcej Art. 37. 1. Agencje nie mogą przy wykonywaniu swoich zadań korzystać z tajnej
współpracy:
1) posłów i senatorów;
2) osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, o których mowa w art. 2
ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze
stanowiska państwowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 152 i 1820);
3) dyrektorów generalnych w ministerstwach, urzędach centralnych lub urzędach
wojewódzkich;
4) sędziów, asesorów sądowych, prokuratorów, adwokatów i radców prawnych;
5) członków rady nadzorczej, członków zarządu oraz dyrektorów programów
„Telewizji Polskiej – Spółka Akcyjna” i „Polskiego Radia – Spółka Akcyjna”,
a także dyrektorów terenowych oddziałów „Telewizji Polskiej – Spółka
Akcyjna”;
6) dyrektora generalnego, dyrektorów biur oraz kierowników oddziałów
regionalnych „Polskiej Agencji Prasowej – Spółka Akcyjna”;
7) nadawców w rozumieniu art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r.
o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2019 r. poz. 361, 643, 1495 i 1655);
8) redaktorów naczelnych, dziennikarzy lub osób prowadzących działalność
wydawniczą, o których mowa w ustawie z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo
prasowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 1914);
9) rektorów;
10) członków Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Polskiej Komisji
Akredytacyjnej i Rady Doskonałości Naukowej.
2. Szefowie Agencji w celu realizacji zadań Agencji mogą wydać zgodę na
korzystanie z tajnej współpracy z osobami, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 8, jeżeli
jest to uzasadnione względami bezpieczeństwa państwa, po uzyskaniu zgody Prezesa
Rady Ministrów.
3. W przypadku powołania ministra w celu koordynowania działalności służb
specjalnych Szefowie Agencji wyrażają zgodę, o której mowa w ust. 2, po uzyskaniu
zgody tego ministra.

art. 38. więcej Art. 38. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojego działania, określają,
w drodze zarządzeń, obieg informacji, w tym niejawnych, w podległych Agencjach.

art. 39. więcej Art. 39. 1. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojego działania, mogą
zezwalać funkcjonariuszom i pracownikom Agencji oraz byłym funkcjonariuszom
i pracownikom, po ustaniu stosunku służbowego lub stosunku pracy w Agencji,
a także osobom udzielającym im pomocy w wykonywaniu czynności
operacyjno-rozpoznawczych, na udzielenie informacji niejawnej określonej osobie lub
instytucji.
2. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, wobec byłych funkcjonariuszy
i pracowników Urzędu Ochrony Państwa przysługuje Szefowi ABW.
3. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie może dotyczyć udzielenia
informacji o:
1) osobie, jeżeli zostały uzyskane w wyniku prowadzonych przez Agencje albo inne
organy, służby lub instytucje państwowe czynności operacyjno-rozpoznawczych;
2) szczegółowych formach i zasadach przeprowadzania czynności
operacyjno-rozpoznawczych oraz o stosowanych w związku z ich
prowadzeniem środkach i metodach;
3) osobie udzielającej pomocy Agencji, o której mowa w art. 36 ust. 1;
4) osobie udzielającej pomocy Urzędowi Ochrony Państwa w wykonywaniu
czynności operacyjno-rozpoznawczych.
4. Zakazu określonego w ust. 3 nie stosuje się w przypadku żądania prokuratora
albo sądu, zgłoszonego w celu ścigania karnego za czyn zabroniony, stanowiący
zbrodnię lub występek, którego skutkiem jest śmierć, lub przeprowadzenia
postępowania sprawdzającego na podstawie przepisów o ochronie informacji
niejawnych.
5. Zakazu określonego w ust. 3 nie stosuje się również w przypadku żądania
prokuratora lub sądu uzasadnionego podejrzeniem popełnienia przestępstwa
ściganego z oskarżenia publicznego w związku z wykonywaniem czynności
operacyjno-rozpoznawczych.
6. W razie odmowy zwolnienia funkcjonariusza, pracownika lub osoby
udzielającej im pomocy w wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych od
obowiązku zachowania w tajemnicy informacji niejawnych o klauzuli tajności „tajne”
lub „ściśle tajne” albo odmowy zezwolenia na udostępnienie materiałów stanowiących
informacje niejawne o klauzuli tajności „tajne” lub „ściśle tajne” pomimo żądania
prokuratora lub sądu, zgłoszonego w związku z postępowaniem karnym
o przestępstwo określone w art. 105 § 1 Kodeksu karnego lub o zbrodnię godzącą
w życie ludzkie albo o występek przeciwko życiu lub zdrowiu, gdy jego następstwem
była śmierć człowieka, Szef ABW albo Szef AW przedstawia żądane materiały oraz
wyjaśnienie Pierwszemu Prezesowi Sądu Najwyższego. Jeżeli Pierwszy Prezes Sądu
Najwyższego stwierdzi, że uwzględnienie żądania prokuratora lub sądu jest konieczne
do prawidłowości postępowania karnego, Szef ABW albo Szef AW jest obowiązany
zwolnić od zachowania tajemnicy lub udostępnić materiały objęte tajemnicą.

art. 40. więcej Art. 40. 1. Szef ABW koordynuje podejmowane przez służby specjalne
czynności operacyjno-rozpoznawcze mogące mieć wpływ na bezpieczeństwo
państwa.
2. Szef ABW, w celu zapewnienia koordynacji, o której mowa w ust. 1,
prowadzi centralną ewidencję zainteresowań operacyjnych służb specjalnych.
3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze zarządzenia, sposób współdziałania
służb specjalnych z Szefem ABW w zakresie prowadzenia ewidencji, o której mowa
w ust. 2, z uwzględnieniem wymogów dotyczących ochrony informacji niejawnych.

art. 41. więcej Art. 41. 1. Organy administracji rządowej przekazują Szefowi AW informacje
istotne dla bezpieczeństwa zewnętrznego i międzynarodowej pozycji
Rzeczypospolitej Polskiej, w szczególności dotyczące:
1) zagrożeń zewnętrznych godzących w bezpieczeństwo, obronność, niepodległość
oraz integralność terytorialną i nienaruszalność granic Rzeczypospolitej
Polskiej;
2) zagrożeń międzynarodowych sojuszy, układów politycznych i układów
wojskowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną;
3) międzynarodowego terroryzmu i ekstremizmu oraz międzynarodowych grup
przestępczości zorganizowanej;
4) międzynarodowego handlu bronią, amunicją, materiałami wybuchowymi,
środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi oraz towarami,
technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla bezpieczeństwa
Rzeczypospolitej Polskiej oraz dla utrzymania międzynarodowego pokoju
i bezpieczeństwa;
5) realizacji umów międzynarodowych dotyczących rozbrojenia oraz zagrożeń
związanych z rozprzestrzenianiem broni masowej zagłady oraz środków jej
przenoszenia;
6) zagrożeń występujących w rejonach konfliktów i kryzysów międzynarodowych;
7) zagrożeń realizacji celów polityki zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej;
8) zagrożeń interesów ekonomicznych Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Organy administracji rządowej przekazują Szefowi AW informacje, o których
mowa w ust. 1, niezwłocznie po ich uzyskaniu, w miarę możliwości w treści i formie,
w jakiej je uzyskały.
3. Informacje, o których mowa w ust. 1, Szef AW przekazuje organom
wymienionym w art. 18, a także, w zakresie ich właściwości – Szefowi ABW,
Szefowi Służby Kontrwywiadu Wojskowego lub Szefowi Służby Wywiadu
Wojskowego.

art. 42. więcej Art. 42. 1. Szefowie ABW i AW oraz Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego,
Szef Służby Wywiadu Wojskowego i Szef Centralnego Biura Antykorupcyjnego są
zobowiązani do współdziałania w ramach realizacji swoich zadań.
2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze zarządzenia, zakres i tryb
współdziałania oraz szczegółowy rozdział kompetencji pomiędzy ABW, AW, Służbę
Kontrwywiadu Wojskowego, Służbę Wywiadu Wojskowego i Centralne Biuro
Antykorupcyjne.

art. 43. więcej Art. 43. 1. Agencje zapewniają ochronę wykorzystywanych przez siebie
urządzeń oraz obszarów i obiektów, a także przebywających w nich osób, przez
wewnętrzną służbę ochrony.
2. Funkcjonariusze wykonujący zadania w zakresie ochrony, w granicach
chronionych obszarów i obiektów mają prawo:
1) ustalania uprawnień osób do przebywania na obszarach lub w obiektach
chronionych,
2) legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości,
3) wydawania poleceń dotyczących określonego zachowania się w granicach
chronionych obszarów i obiektów, w tym ich opuszczenia,
4) ujęcia osób stwarzających bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia ludzkiego,
a także dla chronionego mienia, w celu niezwłocznego oddania tych osób Policji
lub innym właściwym organom,
5) dokonywania sprawdzenia prewencyjnego, a także sprawdzania bagaży,
środków transportu i ładunków,
6) usunięcia pojazdów z miejsca postoju,
7) zniszczenia, unieruchomienia lub przejęcia kontroli lotu bezzałogowego statku
powietrznego, w tym modelu latającego
– jeżeli jest to niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa chronionych urządzeń,
a także obszarów, obiektów oraz przebywających w nich osób.
3. Czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 2, 4, 6 i 7, mogą być wykonywane
również w miejscu bezpośrednio sąsiadującym z chronionymi urządzeniami,
obszarami lub obiektami, jeżeli jest to niezbędne do zapewnienia ich bezpieczeństwa
lub bezpieczeństwa przebywających w nich osób.
4. Czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 4 i 5, wykonuje się z poszanowaniem
dóbr osobistych osoby, w stosunku do której zostały podjęte.
5. Do wykonywania zadań w zakresie ochrony, o której mowa w ust. 1, stosuje
się przepisy art. 25, art. 26 i art. 26b.

Art. 43a. 1. Sprawdzenie prewencyjne, o którym mowa w art. 43 ust. 2 pkt 5,
polega na manualnym sprawdzeniu osoby, zawartości jej odzieży oraz przedmiotów
znajdujących się na jej ciele lub przez nią posiadanych, sprawdzeniu za pomocą
środków technicznych niezbędnych do wykrywania materiałów i urządzeń
niebezpiecznych lub których posiadanie jest zabronione, w szczególności broni,
materiałów wybuchowych, środków odurzających, substancji psychotropowych i ich
prekursorów, sprawdzeniu biochemicznym lub z wykorzystaniem psa służbowego
w zakresie niezbędnym do realizacji celu podejmowanych czynności w danych
okolicznościach oraz w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste osoby,
wobec której czynności są wykonywane.
2. W stosunku do osób zatrzymanych, doprowadzonych lub konwojowanych
sprawdzenie prewencyjne, o którym mowa w art. 43 ust. 2 pkt 5, może polegać na:
1) żądaniu zdjęcia przez osobę poddaną sprawdzeniu prewencyjnemu odzieży
i obuwia,
2) zdjęciu osobie poddanej sprawdzeniu prewencyjnemu odzieży i obuwia
w przypadku niewykonania żądania, o którym mowa w pkt 1,
3) dokonaniu oględzin ciała osoby poddanej sprawdzeniu prewencyjnemu oraz
sprawdzeniu zdjętej odzieży i obuwia, w tym z wykorzystaniem środków,
o których mowa w ust. 1,
4) żądaniu wydania oraz oddania do depozytu, lub w celu zajęcia lub
zabezpieczenia:
a) środków płatniczych i przedmiotów wartościowych, dokumentów
tożsamości, środków łączności oraz urządzeń technicznych służących do
rejestrowania i odtwarzania informacji,
b) przedmiotów, które mogą stanowić zagrożenie życia lub zdrowia lub
bezpieczeństwa osoby poddanej sprawdzeniu prewencyjnemu lub innych
osób albo bezpieczeństwa przeprowadzanych czynności, w tym broni lub
przedmiotów, których posiadanie jest zabronione, lub innych
niebezpiecznych przedmiotów mogących służyć do popełnienia
przestępstwa lub wykroczenia lub przedmiotów mogących stanowić dowód w postępowaniu prowadzonym w związku z realizacją zadań, o których mowa w art. 5 ust. 1, lub podlegających przepadkowi,
5) odebraniu przedmiotów, o których mowa w pkt 4, oraz odpowiednio ich
przyjęciu do depozytu, zabezpieczeniu lub zajęciu
– w szczególności gdy czynności te przeprowadza się w przypadku zatrzymywania
osoby zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 3, lub innej czynności związanej z osobą
zatrzymaną, konwojowaną lub doprowadzoną z innymi osobami lub po każdorazowej
utracie kontaktu wzrokowego z osobą konwojowaną lub doprowadzaną.
3. Czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 1–3, wykonuje się w sposób
umożliwiający osobie pozostawienie części odzieży na ciele, a po sprawdzeniu zdjętej
odzieży – jej włożenie przed zdjęciem pozostałej niesprawdzonej części odzieży oraz
w warunkach zapewniających poszanowanie jej intymności.
4. Przeglądanie bagaży, środków transportu i ładunków polega na przeglądaniu
zawartości bagaży i sprawdzeniu ładunku poprzez manualne sprawdzenie ładunków
i elementów konstrukcyjnych bagaży oraz znajdujących się w nich przedmiotów lub
sprawdzenie bagaży i ładunków z wykorzystaniem urządzeń i sprzętu
specjalistycznego lub psa służbowego lub sprawdzeniu środków transportu
z wykorzystaniem urządzeń i sprzętu specjalistycznego lub psa służbowego, jeżeli jest
to niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa ochranianych obiektów.
5. Do sprawdzenia prewencyjnego, o którym mowa w art. 43 ust. 2 pkt 5,
przepisy art. 23a ust. 5, 6 i 14 stosuje się odpowiednio.

art. 44. więcej Art. 44. Służbę w ABW albo AW może pełnić osoba:
1) posiadająca obywatelstwo polskie;
2) korzystająca z pełni praw publicznych;
3) wykazująca nieskazitelną postawę moralną, obywatelską i patriotyczną;
4) dająca rękojmię zachowania tajemnicy stosownie do wymogów określonych
w przepisach o ochronie informacji niejawnych;
5) posiadająca co najmniej wykształcenie średnie lub średnie branżowe i określone
kwalifikacje zawodowe oraz zdolność fizyczną i psychiczną do służby w formacjach uzbrojonych, wymagających szczególnej dyscypliny służbowej, której gotowa jest się podporządkować.

art. 45. więcej Art. 45. 1. Zdolność fizyczną i psychiczną do służby ustalają komisje lekarskie
ABW albo AW, podległe Szefowi właściwej Agencji.
2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej
Agencji, zasady oceny zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Agencji, a także
tryb orzekania o tej zdolności oraz właściwość i tryb postępowania komisji lekarskich
w tych sprawach.

art. 46. więcej Art. 46. 1. Przyjęcie kandydata do służby w ABW albo AW następuje po
przeprowadzeniu postępowania kwalifikacyjnego, na które składają się:
1) przyjęcie podania o przyjęcie do służby, kwestionariusza osobowego, a także
dokumentów stwierdzających wymagane wykształcenie i kwalifikacje
zawodowe oraz zawierających dane o uprzednim zatrudnieniu;
2) przeprowadzenie rozmowy kwalifikacyjnej;
3) postępowanie sprawdzające, określone w przepisach o ochronie informacji
niejawnych;
4) ustalenie zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Agencji.
2. W stosunku do kandydata ubiegającego się o przyjęcie do służby w ABW albo
AW na stanowisko wymagające szczególnych umiejętności lub predyspozycji,
postępowanie kwalifikacyjne może być rozszerzone o czynności mające na celu
sprawdzenie przydatności kandydata do służby na takim stanowisku, w tym
o przeprowadzenie badania psychofizjologicznego.
3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej
Agencji, wzór kwestionariusza osobowego oraz szczegółowe zasady i tryb
przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego wobec kandydatów do służby
w Agencji, uwzględniając czynności niezbędne do podjęcia decyzji dotyczącej osoby
ubiegającej się o przyjęcie do służby w Agencji.

art. 47. więcej Art. 47. 1. Przed podjęciem służby funkcjonariusz ABW albo AW składa
ślubowanie według następującej roty:
„Ja, obywatel Rzeczypospolitej Polskiej, świadom podejmowanych
obowiązków funkcjonariusza Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego
(Agencji Wywiadu), ślubuję: służyć wiernie Narodowi, chronić ustanowiony Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej porządek prawny, strzec bezpieczeństwa Państwa i jego obywateli, nawet z narażeniem życia.
Wykonując powierzone mi zadania, ślubuję pilnie przestrzegać prawa,
dochować wierności konstytucyjnym organom Rzeczypospolitej Polskiej,
przestrzegać dyscypliny służbowej oraz wykonywać rozkazy i polecenia
przełożonych. Ślubuję strzec tajemnicy prawnie chronionej, honoru,
godności i dobrego imienia służby oraz przestrzegać zasad etyki
zawodowej.”.
2. Ceremoniał składania ślubowania w ABW i AW określają Szef ABW oraz
Szef AW, każdy w zakresie swojego działania.

art. 48. więcej Art. 48. 1. Stosunek służbowy funkcjonariusza ABW albo AW, zwanego dalej
„funkcjonariuszem”, powstaje w drodze mianowania na podstawie dobrowolnego
zgłoszenia się do służby.
2. Początek służby funkcjonariusza liczy się od dnia określonego w rozkazie
personalnym o przyjęciu do służby i mianowaniu na stanowisko służbowe w ABW
albo AW.
3. Mianowanie może nastąpić po odbyciu zasadniczej służby wojskowej albo po
przeniesieniu do rezerwy.
4. Warunku określonego w ust. 3 nie stosuje się do kobiet. Od warunku tego
można odstąpić również w stosunku do absolwentów szkół wyższych.
5. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej
Agencji, wzór legitymacji służbowej i innych dokumentów funkcjonariuszy, organy
właściwe do ich wydawania, wymiany i unieważniania oraz dokonywania w nich
wpisów, przypadki, w których legitymacja służbowa lub inne dokumenty podlegają
zwrotowi, wymianie lub unieważnieniu, a także tryb postępowania w przypadku ich
utraty, jak również sposób posługiwania się legitymacją służbową oraz innymi
dokumentami.
6. Szefowie Agencji, w drodze zarządzeń, każdy w zakresie swojej właściwości,
mogą określić znaki lub inne dokumenty identyfikacyjne funkcjonariuszy.

art. 49. więcej Art. 49. 1. Osobę przyjętą do służby w ABW albo AW mianuje się
funkcjonariuszem w służbie przygotowawczej na okres 3 lat.
2. Po upływie okresu służby przygotowawczej i uzyskaniu pozytywnej oceny
ogólnej w opinii służbowej funkcjonariusz zostaje mianowany na stałe.
3. W przypadkach uzasadnionych szczególnymi kwalifikacjami funkcjonariusza
Szef ABW i Szef AW, każdy w zakresie swojego działania, może skrócić okres jego
służby przygotowawczej albo zwolnić funkcjonariusza od odbywania tej służby.
4. W razie przerwy w wykonywaniu przez funkcjonariusza obowiązków
służbowych trwającej dłużej niż 3 miesiące właściwy Szef Agencji może przedłużyć
okres jego służby przygotowawczej.

art. 50. więcej Art. 50. 1. Szef ABW i Szef AW, każdy w zakresie swojego działania, jest
właściwy do przyjmowania do służby w Agencji, mianowania funkcjonariuszy na
stanowiska służbowe oraz ich przenoszenia, delegowania, oddelegowania, zwalniania
i odwoływania ze stanowisk służbowych, zawieszania i uchylania zawieszenia
w czynnościach służbowych, zwalniania ze służby oraz stwierdzania wygaśnięcia
stosunku służbowego.
2. W sprawach osobowych funkcjonariuszy innych, niż wymienione w ust. 1, są
właściwi przełożeni, upoważnieni przez Szefa Agencji.
3. Sprawy osobowe, o których mowa w ust. 1, są załatwiane przez wydanie
rozkazu personalnego.

Art. 50a. W sprawach wynikających ze stosunku służbowego Szefa ABW oraz
Szefa AW właściwy jest Prezes Rady Ministrów lub upoważniony przez niego
minister powołany w celu koordynowania działalności służb specjalnych.
Upoważnienie nie może obejmować spraw, o których mowa w art. 14.

art. 51. więcej Art. 51. 1. Czas pełnienia służby funkcjonariusza jest określany wymiarem jego
obowiązków, z uwzględnieniem prawa do wypoczynku.
2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej
Agencji, rozkład czasu służby, z uwzględnieniem czasu na wypoczynek oraz
przypadków przedłużenia czasu służby funkcjonariuszy każdej z Agencji,
uzasadnionych potrzebą zapewnienia niezakłóconego toku służby.

art. 52. więcej Art. 52. (uchylony).

Art. 52a. 1. W sprawach bezpieczeństwa i higieny służby stosuje się
odpowiednio przepisy działu dziesiątego ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks
pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040, 1043 i 1495), zwanej dalej „Kodeksem pracy”, a także przepisy wykonawcze wydane na jego podstawie, z wyłączeniem przepisów art. 207 § 2 pkt 7, art. 209¹ § 4, art. 228, art. 229 § 1–1², art. 230 § 2, art. 231, art. 234 § 1, 3 i 3¹, art. 235–235², art. 237–237², art. 237¹¹ § 4 oraz art. 237^11a–237¹⁴.
2. W zakresie określonym w ust. 1:
1) Szef ABW i Szef AW, każdy w zakresie swojego działania, realizuje obowiązki
i uprawnienia pracodawcy;
2) przełożony funkcjonariusza realizuje obowiązki i uprawnienia osoby kierującej
pracownikami;
3) funkcjonariusz realizuje obowiązki i uprawnienia pracownika.
3. Przepisy art. 209², art. 209³, art. 210 § 1–5, art. 229 § 4 oraz przepisy
wykonawcze wydane na podstawie art. 210 § 6 Kodeksu pracy stosuje się, jeżeli nie
zagraża to prawidłowemu wykonywaniu czynności służbowych przez:
1) funkcjonariuszy ABW, w celu realizacji zadań, o których mowa w art. 5 ust. 1;
2) funkcjonariuszy AW, w celu realizacji zadań, o których mowa w art. 6 ust. 1.
4. Na pierwsze badanie okresowe funkcjonariusz jest kierowany w terminie 3 lat
od dnia przyjęcia do służby.
5. W czasie wykonywania czynności służbowych, w okolicznościach
uzasadnionych stanem wyższej konieczności, funkcjonariusz może odstąpić od
przestrzegania zasad bezpieczeństwa i higieny służby, z zachowaniem dostępnych
w danych warunkach zabezpieczeń, jeżeli w jego ocenie, dokonanej w miejscu i czasie
wykonywania czynności służbowej, istnieje prawdopodobieństwo uratowania życia
ludzkiego lub odwrócenia zagrożenia godzącego w bezpieczeństwo państwa, w
szczególności gdy:
1) z powodu braku specjalistycznego uzbrojenia, wyposażenia lub innego sprzętu
zachodzi konieczność zastosowania środka zastępczego;
2) fizyczne warunki i umiejętności funkcjonariusza mogą zastąpić możliwość
użycia właściwego uzbrojenia, wyposażenia lub innego sprzętu;
3) funkcjonariusz wykona określoną czynność dobrowolnie.

art. 53. więcej Art. 53. 1. Funkcjonariusz podlega okresowemu opiniowaniu służbowemu,
przeprowadzanemu:
1) w służbie przygotowawczej – raz w roku;
2) w służbie stałej – raz na 3 lata.
2. Funkcjonariusza zapoznaje się z opinią służbową w ciągu 14 dni od dnia jej
sporządzenia; może on w terminie 14 dni od dnia zapoznania się z opinią służbową
wnieść odwołanie do wyższego przełożonego.
3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej
Agencji, wzór formularza opinii służbowej, szczegółowe zasady i tryb opiniowania
funkcjonariuszy, uwzględniając przesłanki opiniowania i jego częstotliwości, kryteria
brane pod uwagę przy opiniowaniu i skalę ocen, przypadki opiniowania
z pominięciem okresów przewidzianych w ustawie, właściwość przełożonych
w zakresie wydawania opinii, tryb zapoznawania funkcjonariuszy z opinią służbową
oraz tryb wnoszenia i rozpatrywania odwołań od opinii.

art. 54. więcej Art. 54. 1. Funkcjonariusza można odwołać z zajmowanego stanowiska
i przenieść do dyspozycji Szefa Agencji, w której pełni służbę.
2. Funkcjonariusz może pozostawać w dyspozycji Szefa Agencji, w której pełni
służbę, nieprzerwanie nie dłużej niż 12 miesięcy.
3. Po upływie okresu, o którym mowa w ust. 2, funkcjonariusza przenosi się na
określone stanowisko służbowe, a w razie niewyrażenia przez niego pisemnej zgody
na przeniesienie na to stanowisko, funkcjonariusza zwalnia się ze służby
z zachowaniem uprawnień przewidzianych dla funkcjonariuszy zwalnianych na
podstawie art. 60 ust. 2 pkt 6, chyba że spełnia warunki do zwolnienia ze służby na
korzystniejszych zasadach.
4. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej
Agencji, warunki i tryb przenoszenia funkcjonariuszy do dyspozycji Szefa Agencji,
z uwzględnieniem sposobu pełnienia służby w okresie pozostawania w tej dyspozycji.

art. 55. więcej Art. 55. 1. Funkcjonariusz z urzędu lub na własną prośbę może być przeniesiony
do pełnienia służby albo delegowany na okres do 6 miesięcy do czasowego pełnienia
służby w innej miejscowości.
2. Szef ABW i Szef AW, każdy w zakresie swojego działania, w uzasadnionych
przypadkach może przedłużyć okres delegowania, o którym mowa w ust. 1, do
12 miesięcy.

art. 56. więcej Art. 56. 1. Funkcjonariuszowi można powierzyć, na czas określony, pełnienie
obowiązków służbowych na innym stanowisku. W takim przypadku uposażenie
funkcjonariusza nie może być obniżone.
2. Funkcjonariusza, gdy jest to uzasadnione realizacją zadań Agencji, w której
pełni służbę, za jego zgodą, można oddelegować do wykonywania zadań służbowych
poza Agencją, po przeniesieniu go do dyspozycji Szefa tej Agencji. Przepisów
art. 54 nie stosuje się.
3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej
Agencji, warunki i tryb oddelegowania, uprawnienia i obowiązki funkcjonariusza
w czasie oddelegowania, wysokość i sposób wypłacania uposażenia i innych
świadczeń pieniężnych przysługujących oddelegowanemu funkcjonariuszowi,
uwzględniając miejsce oraz charakter i zakres wykonywanych przez niego zadań
służbowych poza Agencją, a także ustali, z uwzględnieniem przepisów o ochronie
informacji niejawnych, szczególne uprawnienia i obowiązki funkcjonariusza
pełniącego służbę poza granicami kraju.
4. (uchylony)

art. 57. więcej Art. 57. 1. Funkcjonariusza przenosi się na niższe stanowisko służbowe w razie
wymierzenia kary dyscyplinarnej wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe.
2. Funkcjonariusza można przenieść na niższe stanowisko służbowe
w przypadku:
1) orzeczenia przez właściwą komisję lekarską Agencji trwałej niezdolności do
pełnienia służby na zajmowanym stanowisku służbowym, jeżeli nie ma
możliwości mianowania go na stanowisko równorzędne;
2) nieprzydatności na zajmowanym stanowisku służbowym, stwierdzonej w opinii
służbowej w okresie służby przygotowawczej;
3) niewywiązywania się z obowiązków służbowych na zajmowanym stanowisku
służbowym, stwierdzonego w okresie służby stałej w dwóch kolejnych opiniach
służbowych, między którymi upłynęło co najmniej 6 miesięcy;
4) likwidacji zajmowanego stanowiska służbowego lub z innych przyczyn
uzasadnionych potrzebami organizacyjnymi, gdy nie ma możliwości
mianowania go na równorzędne stanowisko służbowe.
3. Funkcjonariusza można przenieść na niższe stanowisko służbowe również na
jego pisemną prośbę.
4. Funkcjonariusz, który nie wyraził zgody na przeniesienie na niższe stanowisko
służbowe z przyczyn określonych w ust. 2, może być zwolniony ze służby.

art. 58. więcej Art. 58. 1. Funkcjonariusza zawiesza się, rozkazem personalnym,
w czynnościach służbowych, na czas nie dłuższy niż 3 miesiące, w razie wszczęcia
przeciwko niemu postępowania karnego w sprawie o przestępstwo umyślne ścigane
z oskarżenia publicznego.
2. Funkcjonariusza można zawiesić w czynnościach służbowych, na czas nie
dłuższy niż 3 miesiące, w razie wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego
w sprawie o przestępstwo nieumyślne ścigane z oskarżenia publicznego,
postępowania w sprawie o wykroczenie oraz postępowania dyscyplinarnego, jeśli jest
to celowe z uwagi na dobro postępowania lub dobro służby.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach okres zawieszenia
w czynnościach służbowych można przedłużyć na dalszy czas oznaczony, nie dłuższy
niż do dnia uprawomocnienia się orzeczenia wydanego w postępowaniu karnym lub
postępowaniu w sprawie o wykroczenie, a w pozostałych przypadkach na czas nie
dłuższy niż 12 miesięcy.
4. Zawieszenie w czynnościach służbowych polega na odsunięciu
funkcjonariusza od wykonywania obowiązków służbowych.
5. W stosunku do decyzji o zawieszeniu funkcjonariusza w czynnościach
służbowych, funkcjonariusz może zwrócić się do Szefa Agencji z wnioskiem
o ponowne rozpatrzenie sprawy.
6. Funkcjonariusz zawieszony w czynnościach służbowych jest obowiązany:
1) niezwłocznie zdać broń i legitymację służbową oraz przedmioty związane
z wykonywanymi przez niego zadaniami, a w szczególności akta i dokumenty
prowadzonych przez niego spraw;
2) informować kierownika jednostki organizacyjnej o zamiarze opuszczenia
miejsca zamieszkania na okres dłuższy niż 3 dni.

art. 59. więcej Art. 59. 1. Funkcjonariusz może być skierowany do komisji lekarskiej właściwej
Agencji:
1) z urzędu lub na jego wniosek – w celu określenia stanu zdrowia oraz ustalenia
zdolności fizycznej i psychicznej do służby, jak również związku
poszczególnych chorób ze służbą;
2) z urzędu – w celu sprawdzenia prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności
do służby z powodu choroby lub prawidłowości wykorzystania zwolnienia
lekarskiego.
1a. Funkcjonariusz jest obowiązany poddać się badaniom zleconym przez
komisję lekarską, w tym również badaniom specjalistycznym, psychologicznym
i dodatkowym.
1b. W przypadku gdy przeprowadzone badania i zgromadzona dokumentacja nie
pozwalają na wydanie orzeczenia, funkcjonariusz może zostać skierowany na
obserwację w podmiocie leczniczym, jeżeli wyraża na to zgodę.
2. Funkcjonariusz może być również poddany badaniom psychofizjologicznym.
O skierowaniu funkcjonariusza na te badania decyduje Szef Agencji.

Art. 59a. 1. Komisje lekarskie, o których mowa w art. 59, są również właściwe
w sprawach:
1) ustalenia stopnia uszczerbku na zdrowiu funkcjonariusza doznanego wskutek
wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby lub choroby
pozostającej w związku ze szczególnymi warunkami lub właściwościami służby,
a także związku śmierci funkcjonariusza z wypadkiem lub chorobą pozostającą
w związku ze szczególnymi warunkami lub właściwościami służby;
2) uznania funkcjonariusza, funkcjonariusza zwolnionego ze służby, emeryta
i rencisty policyjnego za inwalidę oraz uznania go za niezdolnego do
samodzielnej egzystencji, a także związku śmierci funkcjonariusza,
funkcjonariusza zwolnionego ze służby, emeryta i rencisty policyjnego ze
służbą;
3) kontroli prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do służby z powodu
choroby lub prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego.
2. Komisja lekarska może skierować funkcjonariusza na badanie specjalistyczne,
psychologiczne oraz zlecić wykonanie badań dodatkowych w wyznaczonym terminie.
3. W przypadku gdy przeprowadzone badania i zgromadzona dokumentacja nie
pozwalają na wydanie orzeczenia, a z aktualnej wiedzy medycznej wynika, że do
wydania orzeczenia niezbędna jest obserwacja w podmiocie leczniczym, komisja
lekarska może skierować funkcjonariusza na taką obserwację. Obserwacja
w podmiocie leczniczym może nastąpić po wyrażeniu zgody przez funkcjonariusza.
4. Od orzeczenia komisji lekarskiej przysługuje odwołanie do komisji lekarskiej
wyższego stopnia w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia.
5. W przypadku orzeczenia niezdolności do służby komisja lekarska orzeka
również o grupie inwalidzkiej w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego
Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby
Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby
Więziennej oraz ich rodzin.
6. Kontrola prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do służby
z powodu choroby polega na sprawdzeniu prawidłowości ustalenia okresu zwolnienia
od zajęć służbowych z powodu przebywania na zwolnieniu lekarskim.
7. W przypadku ustalenia wcześniejszej daty ustania przyczyny będącej
podstawą zwolnienia od zajęć służbowych niż orzeczona w zaświadczeniu lekarskim,
zaświadczenie to traci ważność za okres od tej daty, jednak nie wcześniej niż od dnia
badania lekarskiego przeprowadzonego przez komisję lekarską.
8. W przypadku gdy funkcjonariusz nie poddaje się badaniom lekarskim lub
uniemożliwia ich przeprowadzenie lub nie dostarcza wyników badań lekarskich mimo
wezwania komisji lekarskiej, zaświadczenie lekarskie traci ważność od dnia
następującego po terminie wskazanym w wezwaniu.
9. W przypadkach, o których mowa w ust. 7 i 8, komisja lekarska orzeka
o zdolności funkcjonariusza do służby i informuje o tym lekarza wystawiającego
zaświadczenie lekarskie.
10. Kontrola prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego polega na
ustaleniu, czy funkcjonariusz w okresie orzeczonego zwolnienia od zajęć służbowych,
w tym w razie konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub innym
chorym członkiem rodziny lub zwolnienia w wyniku decyzji wydanej przez właściwy
organ albo uprawniony podmiot na podstawie przepisów o zwalczaniu chorób
zakaźnych albo o zwalczaniu gruźlicy, nie wykonuje pracy zarobkowej lub nie
wykorzystuje zwolnienia lekarskiego w inny sposób niezgodny z jego celem.
11. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości wykorzystania zwolnienia
lekarskiego komisja lekarska niezwłocznie zawiadamia przełożonego funkcjonariusza
o dokonanym ustaleniu.
12. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) właściwość i tryb postępowania komisji lekarskich w sprawach, o których mowa
w ust. 1;
2) tryb kierowania do komisji lekarskich oraz podmioty właściwe w tych sprawach;
3) szczegółowy sposób orzekania w sprawach, o których mowa w ust. 1, w tym
niezbędną dokumentację medyczną i inne dokumenty mogące stanowić
podstawę orzeczenia;
4) wzory orzeczeń komisji lekarskich w tych sprawach.
13. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 12, należy w szczególności
uwzględnić potrzebę zapewnienia sprawności postępowania oraz przejrzystości
stosowanych kryteriów oceny stanu zdrowia funkcjonariusza, jak również jednolitości
sposobu orzekania o stanie zdrowia funkcjonariusza.

art. 60. więcej Art. 60. 1. Funkcjonariusza zwalnia się ze służby w przypadku:
1) orzeczenia trwałej niezdolności do służby przez komisję lekarską właściwej
Agencji;
2) nieprzydatności do służby, stwierdzonej w opinii służbowej w okresie służby
przygotowawczej;
3) wymierzenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby;
4) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne ścigane
z oskarżenia publicznego;
5) utraty obywatelstwa polskiego.
2. Funkcjonariusza można zwolnić ze służby w przypadku:
1) niewywiązywania się z obowiązków służbowych w okresie odbywania służby
stałej, stwierdzonego w dwóch kolejnych opiniach, między którymi upłynęło co
najmniej 6 miesięcy;
2) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo inne niż określone
w ust. 1 pkt 4;
3) objęcia kierowniczego stanowiska państwowego albo objęcia funkcji z wyboru
w organach samorządu terytorialnego;
4) nabycia prawa do emerytury w pełnym wymiarze, określonego w przepisach
odrębnych;
5) gdy wymaga tego ważny interes służby;
6) likwidacji jednostki organizacyjnej Agencji lub jej reorganizacji połączonej ze
zmniejszeniem obsady etatowej, jeżeli przeniesienie funkcjonariusza do innej
jednostki organizacyjnej Agencji lub na niższe stanowisko służbowe nie jest
możliwe;
7) dwukrotnego nieusprawiedliwionego niestawienia się na badania, o których
mowa w art. 59 ust. 1a, lub niepoddania się im, albo w przypadku dwukrotnego
nieusprawiedliwionego niestawienia się na obserwację w podmiocie leczniczym,
w przypadku wyrażenia zgody przez funkcjonariusza, chyba że skierowanie do
komisji lekarskiej nastąpiło na wniosek funkcjonariusza;
8) upływu 12 miesięcy od dnia zaprzestania służby z powodu choroby;
9) nabycia obywatelstwa innego państwa.
3. Funkcjonariusza zwalnia się ze służby w terminie do 6 miesięcy od dnia
pisemnego zgłoszenia przez niego wystąpienia ze służby.
4. W przypadkach określonych w ust. 2 pkt 6 zwolnienie ze służby następuje po
upływie 6 miesięcy, a ze służby przygotowawczej – po upływie 3 miesięcy od dnia
podjęcia decyzji o likwidacji jednostki organizacyjnej Agencji lub jej reorganizacji.

art. 61. więcej Art. 61. Stosunek służbowy funkcjonariusza wygasa w przypadku:
1) śmierci funkcjonariusza;
2) nieobecności funkcjonariusza w służbie przez okres powyżej 3 miesięcy
z powodu tymczasowego aresztowania, chyba że wcześniej nastąpiło zwolnienie
funkcjonariusza ze służby.

art. 62. więcej Art. 62. 1. W razie uchylenia prawomocnego wyroku skazującego lub
prawomocnego orzeczenia o warunkowym umorzeniu postępowania karnego
i wydania orzeczenia o umorzeniu postępowania karnego albo w razie uchylenia kary
dyscyplinarnej wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe, obniżenia stopnia
służbowego lub kary wydalenia ze służby, ulegają uchyleniu skutki, jakie wynikły dla
funkcjonariusza w związku z wyznaczeniem na niższe stanowisko służbowe lub
obniżeniem stopnia służbowego. O uchyleniu innych skutków decyduje Szef
właściwej Agencji.
2. W razie uchylenia prawomocnego wyroku skazującego lub prawomocnego
orzeczenia o warunkowym umorzeniu postępowania karnego lub wydania
prawomocnego wyroku uniewinniającego, ulegają uchyleniu wszystkie skutki, jakie
powstały dla funkcjonariusza w wyniku postępowania dyscyplinarnego
przeprowadzonego w związku z oskarżeniem o popełnienie przestępstwa
stanowiącego przedmiot rozstrzygnięcia sądu.
3. Jeżeli w przypadku, o którym mowa w ust. 2, podstawę orzeczenia kary
dyscyplinarnej stanowiły przesłanki inne niż tylko oskarżenie o popełnienie
przestępstwa, o uchyleniu skutków, jakie powstały dla funkcjonariusza w wyniku
postępowania dyscyplinarnego, decyduje Szef właściwej Agencji. Przepis
ust. 1 stosuje się odpowiednio.

art. 63. więcej Art. 63. 1. Zwolnienie funkcjonariusza ze służby na podstawie art. 54 ust. 3,
art. 57 ust. 4 oraz art. 60 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 4 nie może nastąpić przed upływem
12 miesięcy od dnia zaprzestania służby z powodu choroby, chyba że funkcjonariusz
zgłosi pisemnie wystąpienie ze służby.
2. Zwolnienie funkcjonariusza ze służby na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 2 i ust. 2
pkt 1 nie może nastąpić przed upływem 3 miesięcy od dnia zaprzestania służby
z powodu choroby, chyba że funkcjonariusz zgłosi pisemnie wystąpienie ze służby.

art. 64. więcej Art. 64. 1. Funkcjonariusza nie można zwolnić ze służby w okresie ciąży,
w czasie urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego,
urlopu ojcowskiego, urlopu rodzicielskiego lub urlopu wychowawczego, z wyjątkiem
przypadków określonych w art. 54 ust. 3, art. 60 ust. 1 pkt 3 i 4 oraz ust. 2 pkt 2, 3, 5
i 6.
2. W razie zwolnienia funkcjonariusza ze służby na podstawie art. 54 ust. 3
i art. 60 ust. 2 pkt 5 i 6 w okresie ciąży, w czasie urlopu macierzyńskiego, urlopu na
warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu ojcowskiego lub urlopu rodzicielskiego
przysługuje mu uposażenie do końca okresu ciąży oraz trwania wymienionego urlopu.
3. Funkcjonariuszowi zwolnionemu na podstawie art. 54 ust. 3 lub art. 60 ust. 2
pkt 5 i 6 w czasie urlopu wychowawczego, przysługują do końca okresu, na który ten
urlop został udzielony:
1) świadczenie pieniężne, wypłacane na zasadach obowiązujących przy wypłacaniu
zasiłku wychowawczego;
2) inne uprawnienia przewidziane dla pracowników zwalnianych z pracy w czasie
urlopu wychowawczego z przyczyn niedotyczących pracowników.

art. 65. więcej Art. 65. 1. Funkcjonariusz zwolniony ze służby otrzymuje niezwłocznie
świadectwo służby.
2. Funkcjonariusz może żądać sprostowania świadectwa służby w terminie 7 dni
od dnia jego otrzymania.
3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej
Agencji, wzór formularza świadectwa służby, uwzględniając dane, które należy podać
w świadectwie służby, oraz tryb wydawania i sprostowania świadectwa służby,
a także właściwość przełożonych w tych sprawach.

art. 66. więcej Art. 66. W ABW i AW obowiązują następujące korpusy i stopnie służbowe:
1) korpus szeregowych:
a) szeregowy,
b) starszy szeregowy;
2) korpus podoficerów:
a) kapral,
b) starszy kapral,
c) plutonowy,
d) starszy plutonowy,
e) sierżant,
f) starszy sierżant,
g) sierżant sztabowy,
h) starszy sierżant sztabowy;
3) korpus chorążych:
a) młodszy chorąży,
b) chorąży,
c) starszy chorąży,
d) młodszy chorąży sztabowy,
e) chorąży sztabowy,
f) starszy chorąży sztabowy;
4) korpus oficerów:
a) podporucznik,
b) porucznik,
c) kapitan,
d) major,
e) podpułkownik,
f) pułkownik,
g) generał brygady.

art. 67. więcej Art. 67. 1. Na stopień szeregowego mianuje się funkcjonariusza z dniem
mianowania na stanowisko służbowe.
2. Na stopnie w korpusie szeregowych i podoficerów mianują przełożeni
posiadający uprawnienia w sprawach osobowych funkcjonariuszy.
3. Na stopnie w korpusie chorążych mianuje Szef właściwej Agencji lub
upoważniony przez niego przełożony.
4. Na pierwszy stopień w korpusie oficerów oraz na stopień generała brygady
mianuje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Prezesa Rady Ministrów. Na
pozostałe stopnie w korpusie oficerów mianuje Prezes Rady Ministrów.

art. 68. więcej Art. 68. Mianowanie na stopień w korpusie podoficerów lub chorążych jest
uzależnione od pozytywnej opinii służbowej i zajmowanego stanowiska służbowego,
a ponadto zdania odpowiedniego egzaminu.

art. 69. więcej Art. 69. Warunkiem mianowania na pierwszy stopień w korpusie oficerów jest
pozytywna opinia służbowa, zajmowanie stanowiska, z którym związany jest stopień
oficera, posiadanie wyższego wykształcenia oraz zdanie egzaminu na oficera.

art. 70. więcej Art. 70. 1. Funkcjonariusze odbywający szkolenie zawodowe mogą pełnić
służbę w systemie skoszarowanym.
2. Szefowie Agencji, w drodze zarządzeń, każdy w zakresie swojej właściwości,
mogą określić sposób organizacji służby i jej pełnienia w systemie skoszarowanym,
z uwzględnieniem czasu pełnienia tej służby oraz porządku dnia.

art. 71. więcej Art. 71. 1. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla
każdej Agencji, szczegółowe zasady i tryb szkolenia zawodowego funkcjonariuszy,
uwzględniając zakres tematyczny szkolenia i zróżnicowany sposób składania
egzaminów na pierwszy stopień w korpusie chorążych lub oficerów przed komisjami
egzaminacyjnymi.
2. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojego działania, w drodze zarządzeń,
powołują komisje egzaminacyjne, o których mowa w ust. 1, określając ich skład
osobowy, a także ustalają terminy egzaminów i określają wzór zaświadczenia
o zdaniu egzaminu oraz wysokość wynagrodzenia członków komisji.

art. 72. więcej Art. 72. 1. Mianowanie na kolejny, wyższy stopień następuje stosownie do
zajmowanego stanowiska służbowego, posiadanych kwalifikacji zawodowych oraz
posiadania pozytywnej opinii służbowej.
2. Nadanie kolejnego, wyższego stopnia nie może nastąpić wcześniej niż po
przesłużeniu w stopniu:
– kaprala – 1 roku,
– starszego kaprala – 1 roku,
– plutonowego – 1 roku,
– starszego plutonowego – 1 roku,
– sierżanta – 2 lat,
– starszego sierżanta – 2 lat,
– sierżanta sztabowego – 2 lat,
– młodszego chorążego – 3 lat,
– chorążego – 4 lat,
– starszego chorążego – 3 lat,
– młodszego chorążego sztabowego – 3 lat,
– chorążego sztabowego – 4 lat,
– podporucznika – 3 lat,
– porucznika – 3 lat,
– kapitana – 4 lat,
– majora – 4 lat,
– podpułkownika – 4 lat.

art. 73. więcej Art. 73. 1. W przypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie
funkcjonariusza posiadającego pozytywną opinię służbową oraz szczególne
kwalifikacje zawodowe lub umiejętność do pełnienia służby na odpowiednim
stanowisku służbowym można mianować na kolejny wyższy stopień mimo
niespełnienia innych warunków wymaganych do mianowania na ten stopień albo
przed upływem ustalonych okresów. Okresy te nie mogą być jednak skrócone więcej
niż o połowę.
2. Funkcjonariusza zwolnionego ze służby można mianować na kolejny wyższy
stopień za szczególne osiągnięcia w służbie.

art. 74. więcej Art. 74. 1. Stopnie podoficerów, chorążych, oficerów i generałów są
dożywotnie.
2. Funkcjonariusze zwolnieni ze służby mogą używać posiadanych stopni,
o których mowa w art. 66, z dodaniem określenia:
1) „rezerwy”, jeżeli funkcjonariusz podlega obowiązkowi służby wojskowej
i został uznany za zdolnego do tej służby;
2) „w stanie spoczynku”, jeżeli funkcjonariusz nie podlega obowiązkowi służby
wojskowej.
3. Utrata stopnia, o którym mowa w art. 66, następuje w razie:
1) utraty obywatelstwa polskiego;
2) prawomocnego orzeczenia środka karnego pozbawienia praw publicznych;
3) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności za
przestępstwo popełnione w wyniku motywacji zasługującej na szczególne
potępienie.

art. 75. więcej Art. 75. O utracie, pozbawieniu lub obniżeniu stopnia decyduje przełożony
właściwy do mianowania na ten stopień. O utracie lub pozbawieniu stopnia
podporucznika oraz stopnia generała brygady decyduje Prezydent Rzeczypospolitej
Polskiej; o utracie lub pozbawieniu pozostałych stopni w korpusie oficerów decyduje
Prezes Rady Ministrów.

art. 76. więcej Art. 76. 1. Funkcjonariuszowi przywraca się stopień w razie uchylenia:
1) prawomocnego orzeczenia środka karnego pozbawienia praw publicznych;
2) prawomocnego skazania na karę pozbawienia wolności za przestępstwo
popełnione w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie;
3) decyzji, na podstawie której nastąpiła utrata lub pozbawienie stopnia;
4) kary dyscyplinarnej obniżenia stopnia.
2. O przywróceniu stopnia decyduje przełożony właściwy do mianowania na
stopień; o przywróceniu stopnia podporucznika oraz stopnia generała brygady
decyduje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej; o przywróceniu pozostałych stopni
w korpusie oficerów decyduje Prezes Rady Ministrów.

art. 77. więcej Art. 77. 1. Osobę przyjmowaną do służby w ABW albo AW i posiadającą
stopień wojskowy, policyjny, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Biura Ochrony Rządu, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej lub Służby Więziennej można mianować na odpowiedni stopień we właściwej Agencji.
2. Osobę przyjętą do służby w ABW albo AW i posiadającą stopień Urzędu
Ochrony Państwa, Szef Agencji mianuje na równorzędny stopień tej Agencji.
3. Przy przyjmowaniu do służby osoby posiadającej stopień wojskowy
podporucznika, stopień podkomisarza Policji, stopień podporucznika Straży
Granicznej, stopień podporucznika Biura Ochrony Rządu, stopień podporucznika
Służby Ochrony Państwa, stopień młodszego kapitana Państwowej Straży Pożarnej
lub podporucznika Służby Więziennej, mianuje się na stopień podporucznika
właściwej Agencji.

art. 78. więcej Art. 78. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla
każdej Agencji, wzór wniosku o mianowanie na stopień służbowy oraz wzór aktu
mianowania na stopień, a także szczegółowe zasady i tryb mianowania
funkcjonariuszy na stopnie, ustalając sposób postępowania z wnioskiem
o mianowanie i terminy mianowania na stopień.

art. 79. więcej Art. 79. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany dochować obowiązków
wynikających z roty złożonego ślubowania.
2. Funkcjonariusz jest obowiązany odmówić wykonania rozkazu lub polecenia
przełożonego, jeśli wykonanie rozkazu lub polecenia łączyłoby się z popełnieniem
przestępstwa.
3. O odmowie wykonania rozkazu lub polecenia, o których mowa w ust. 2,
funkcjonariusz melduje Szefowi właściwej Agencji, z pominięciem drogi służbowej.

Art. 79a. 1. Funkcjonariusze w okresie pełnienia służby nie mogą:
1) być członkami zarządu, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej spółek prawa
handlowego;
2) być członkami zarządów, rad nadzorczych lub komisji rewizyjnych spółdzielni,
z wyjątkiem rad nadzorczych spółdzielni mieszkaniowej;
3) być członkiem zarządów fundacji prowadzących działalność gospodarczą;
4) posiadać w spółkach prawa handlowego więcej niż 10% akcji lub udziały
przedstawiające więcej niż 10% kapitału zakładowego – w każdej z tych spółek;
5) prowadzić działalności gospodarczej na własny rachunek lub wspólnie z innymi
osobami, a także zarządzać taką działalnością lub być przedstawicielem czy
pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności.
2. Szefowie Agencji, w celu realizacji zadań Agencji, mogą wydać zgodę na:
1) sprawowanie funkcji, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3,
2) posiadanie akcji lub udziałów, o których mowa w ust. 1 pkt 4,
3) prowadzenie działalności, o której mowa w ust. 1 pkt 5
– jeżeli jest to uzasadnione względami bezpieczeństwa państwa, po uzyskaniu zgody
Prezesa Rady Ministrów, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. W przypadku powołania ministra w celu koordynowania działalności służb
specjalnych, Szefowie Agencji wyrażają zgodę, o której mowa w ust. 2, po uzyskaniu
zgody tego ministra.

art. 80. więcej Art. 80. 1. Funkcjonariuszowi, z zastrzeżeniem ust. 2, nie wolno podejmować
zajęcia zarobkowego poza służbą.
2. Przełożony posiadający uprawnienia w sprawach osobowych może zezwolić
funkcjonariuszowi na wykonywanie zajęcia zarobkowego poza służbą, jeśli nie
koliduje to z wykonywaniem przez niego zadań służbowych oraz nie narusza honoru,
godności lub dobrego imienia służby.

Art. 80a. Funkcjonariusz składa Szefowi właściwej Agencji oświadczenie
o swoim stanie majątkowym, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 21 sierpnia
1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące
funkcje publiczne, w trybie określonym w tych przepisach.

art. 81. więcej Art. 81. 1. Funkcjonariusz nie może być członkiem partii politycznej ani
uczestniczyć w działalności tej partii lub na jej rzecz.
2. Funkcjonariusze nie mogą zrzeszać się w związkach zawodowych.
3. Funkcjonariusz jest obowiązany poinformować przełożonego
o przynależności do stowarzyszeń krajowych.
4. Przynależność funkcjonariusza do organizacji lub stowarzyszeń
zagranicznych albo międzynarodowych wymaga zezwolenia Szefa właściwej Agencji
lub upoważnionego przez niego przełożonego.

art. 82. więcej Art. 82. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany uzyskać zezwolenie Szefa właściwej
Agencji na wyjazd za granicę.
2. Funkcjonariusz jest obowiązany poinformować Szefa Agencji, w której pełni
służbę, o wyjeździe za granicę dzieci pozostających na jego utrzymaniu albo
współmałżonka.
3. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojego działania, określą, w drodze
zarządzeń, przypadki, w których uzyskanie zezwolenia lub wykonanie obowiązku,
o którym mowa w ust. 2, nie jest wymagane, a także obowiązki funkcjonariusza
wyjeżdżającego za granicę i powracającego z zagranicy.

art. 83. więcej Art. 83. Funkcjonariusz w związku z wykonywaniem zadań służbowych
korzysta z ochrony przewidzianej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy
publicznych.

art. 84. więcej Art. 84. 1. Funkcjonariuszowi przysługuje zwrot kosztów poniesionych na
ochronę prawną, jeżeli postępowanie karne wszczęte przeciwko niemu o przestępstwo
popełnione w związku z wykonywaniem czynności służbowych zostanie zakończone
prawomocnym orzeczeniem o umorzeniu wobec braku ustawowych znamion czynu
zabronionego lub niepopełnienia przestępstwa albo wyrokiem uniewinniającym.
2. Koszty w wysokości odpowiadającej określonemu w odrębnych przepisach
wynagrodzeniu jednego obrońcy zwraca się ze środków właściwej Agencji.

art. 85. więcej Art. 85. (uchylony).

Art. 85a. 1. Funkcjonariuszowi skierowanemu do wykonywania zadań
służbowych w państwie, którego terytorium w całości lub w części zostało uznane za
strefę działań wojennych na podstawie odrębnych przepisów lub w państwie, na
terytorium którego występują warunki stwarzające bezpośrednie zagrożenie dla życia
lub zdrowia tego funkcjonariusza przysługuje, na koszt właściwej Agencji,
ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków zaistniałych, w związku
z wykonywaniem tych zadań, poza granicami państwa, wskutek których nastąpiło
uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia lub śmierć funkcjonariusza.
2. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojej właściwości, określą, w drodze
zarządzeń, państwa, na których terytoriach występują warunki wymienione w ust. 1,
z zachowaniem wymogów dotyczących ochrony informacji niejawnych.
3. Zakres i sumę ubezpieczenia, o którym mowa w ust. 1, określa umowa
ubezpieczenia zawarta między zakładem ubezpieczeń a Szefem właściwej Agencji lub
funkcjonariuszem skierowanym do wykonywania zadań służbowych określonych
w ust. 1.
4. Maksymalną wysokość składki ubezpieczeniowej opłacanej lub refundowanej
z budżetu właściwej Agencji ustala Szef tej Agencji, uwzględniając w szczególności
rodzaj zadań służbowych przewidzianych do wykonywania przez funkcjonariusza
określonego w ust. 1 oraz miejsce wykonywania tych zadań.

Art. 85b. 1. Funkcjonariusz, o którym mowa w art. 85a ust. 1, po powrocie do
kraju podlega bezpłatnym badaniom lekarskim i psychologicznym.
2. W przypadku odniesienia ran, kontuzji, urazu psychicznego lub schorzenia
przez funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 1, lub ze względu na jego stan
psychofizyczny zgodnie ze wskazaniami lekarza funkcjonariusz może być skierowany
na bezpłatny turnus leczniczo-profilaktyczny wraz z pełnoletnim najbliższym
członkiem rodziny w rozumieniu w art. 4 pkt 12 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o
weteranach działań poza granicami państwa (Dz. U. z 2019 r. poz. 1569 i 1726).
3. Turnus leczniczo-profilaktyczny trwa 14 dni kalendarzowych i obejmuje
działania leczniczo-rehabilitacyjne i profilaktykę zdrowotną, w tym profilaktykę
psychologiczną.
4. Kolejny pobyt funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 1, na turnusie
leczniczo-profilaktycznym po tym samym uczestnictwie w zadaniach ochronnych
wykonywanych poza granicami państwa może odbyć się pod warunkiem poddania się
leczeniu specjalistycznemu, ambulatoryjnemu lub stacjonarnemu albo konsultacji
specjalistycznej zakończonej wskazaniem uczestnictwa w turnusie leczniczoprofilaktycznym jako niezbędnym do kontynuacji leczenia.
5. Osoby skierowane na turnus leczniczo-profilaktyczny mogą skorzystać z
prawa do turnusu leczniczo-profilaktycznego w trakcie pełnienia służby przez
funkcjonariusza.
6. Pełne koszty uczestnictwa w turnusie leczniczo-profilaktycznym
funkcjonariusza oraz 50% kosztów uczestnictwa pełnoletniego najbliższego członka
rodziny pokrywa się z budżetu państwa, z części pozostającej w dyspozycji Szefa
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego albo Szefa Agencji Wywiadu.
7. Skierowanie na badania, o których mowa w ust. 1, zawiera następujące dane
funkcjonariusza:
1) imię i nazwisko;
2) numer PESEL;
3) miejsce zamieszkania;
4) miejsce pełnienia służby;
5) okres delegowania, miejsce, stanowisko i zakres zadań wykonywanych podczas
realizacji zadań ochronnych wykonywanych poza granicami państwa.
8. Skierowanie na turnus leczniczo-profilaktyczny zawiera następujące dane:
1) funkcjonariusza:
a) imię i nazwisko,
b) numer PESEL,
c) miejsce zamieszkania,
d) miejsce pełnienia służby;
2) pełnoletniego najbliższego członka rodziny:
a) imię i nazwisko,
b) datę urodzenia,
c) stopień pokrewieństwa.
9. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) organ właściwy do kierowania funkcjonariusza na badania, o których mowa w
ust. 1,
2) zakres badań, o których mowa w ust. 1,
3) podmiot właściwy do przeprowadzania badań, o których mowa w ust. 1,
4) rodzaje i wzory dokumentów wystawianych po przeprowadzeniu badań, o
których mowa w ust. 1,
5) tryb kierowania funkcjonariusza wraz z pełnoletnim najbliższym członkiem
rodziny na turnus leczniczo-profilaktyczny,
6) podmiot kierujący na turnus leczniczo-profilaktyczny,
7) ramowy program turnusu leczniczo-profilaktycznego,
8) podmiot prowadzący turnus leczniczo-profilaktyczny,
9) rodzaje i wzory dokumentów wystawianych w związku z kierowaniem na turnus
leczniczo-profilaktyczny
– uwzględniając potrzeby funkcjonariusza wynikające z jego aktualnego stanu
zdrowia, w tym konieczność zapewnienia pełnej rekonwalescencji oraz umożliwienie
dalszego leczenia lub rehabilitacji po zakończeniu pobytu na turnusie leczniczoprofilaktycznym.

art. 86. więcej Art. 86. 1. Funkcjonariusz otrzymuje nieodpłatnie umundurowanie albo
równoważnik pieniężny w zamian za to umundurowanie, albo kwotę na zakup ubrania
typu cywilnego.
2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej
Agencji, wysokość i warunki przyznawania funkcjonariuszom równoważnika
pieniężnego oraz kwoty przeznaczonej na zakup ubrania typu cywilnego w zamian za
umundurowanie. Rozporządzenie powinno ustalać ekwiwalentną wysokość kwoty
pieniężnej należnej funkcjonariuszowi w przypadku nieotrzymania umundurowania,
uwzględniając zwłaszcza różnice wynikające z przynależności do poszczególnych
korpusów, oraz uwzględniać jego wysokość proporcjonalnie do okresu pełnienia
służby w danym roku kalendarzowym, a także określać termin wypłaty tego
równoważnika.

art. 87. więcej Art. 87. 1. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla
każdej Agencji, wzory, barwy i normy umundurowania funkcjonariuszy oraz sposób
noszenia umundurowania. Rozporządzenie powinno określać wygląd munduru
funkcjonariusza ABW i AW, jego barwę oraz rodzaje umundurowania, a także
okoliczności występowania przez funkcjonariuszy w poszczególnych rodzajach
mundurów i sposób noszenia mundurów.
2. Odznaki orderów i oznaczeń nosi się na mundurze w sposób
i w okolicznościach określonych odrębnymi przepisami.
3. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojego działania, mogą ustanawiać,
w drodze zarządzeń, odznaki i oznaki noszone na mundurze.

art. 88. więcej Art. 88. 1. Funkcjonariusze otrzymują nieodpłatnie uzbrojenie i wyposażenie
niezbędne do wykonywania czynności służbowych.
2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej
Agencji, normy wyposażenia i uzbrojenia, szczegółowe zasady dostępu do uzbrojenia,
jego przyznawania i użytkowania, a także może określić przypadki otrzymywania
i wysokość równoważnika pieniężnego w zamian za niektóre przedmioty tego wyposażenia, uwzględniając okresy używalności tych przedmiotów, terminy ich wydawania lub wypłacania równoważnika pieniężnego.

art. 89. więcej Art. 89. 1. Funkcjonariusze w czasie wykonywania zadań służbowych mogą
otrzymywać nieodpłatnie wyżywienie lub równoważnik pieniężny w zamian za
wyżywienie.
2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej
Agencji, normy wyżywienia i przypadki, w których funkcjonariusz otrzymuje
wyżywienie lub równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie, określając także
wysokość równoważnika pieniężnego.

art. 90. więcej Art. 90. 1. Funkcjonariuszowi i członkom jego rodziny przysługuje raz w roku
prawo przejazdu, na koszt właściwej Agencji, środkami publicznego transportu
zbiorowego, do jednej wybranej przez siebie miejscowości w kraju i z powrotem.
2. W razie niewykorzystania przysługującego przejazdu osoba uprawniona
otrzymuje zryczałtowany równoważnik pieniężny.
3. Zwrot kosztów przejazdu lub zryczałtowany równoważnik pieniężny,
o których mowa w ust. 1 i 2, nie przysługują funkcjonariuszowi w roku
kalendarzowym, w którym wykupiono uprawnienia do bezpłatnych przejazdów
środkami publicznego transportu zbiorowego.
4. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej
Agencji, sposób ustalania wysokości równoważnika, o którym mowa w ust. 2,
szczegółowe zasady korzystania przez funkcjonariuszy z uprawnień, o których mowa
w ust. 1–3, oraz dokumenty, na podstawie których następuje realizacja tych
uprawnień.
5. Osobom, o których mowa w ust. 1, mogą być przyznane także inne
świadczenia socjalne.
6. Prezes Rady Ministrów może określić, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla
każdej Agencji, rodzaj, zakres i sposób ustalania wysokości świadczeń socjalnych,
o których mowa w ust. 5, a także warunki korzystania przez funkcjonariuszy z tych
świadczeń.

art. 91. więcej Art. 91. 1. Za członków rodziny funkcjonariusza uprawnionych do świadczeń
przewidzianych w art. 90 uważa się małżonka i dzieci.
2. Za dzieci uważa się dzieci własne, dzieci małżonka, dzieci przysposobione
i dzieci przyjęte na wychowanie, które:
1) nie przekroczyły 18 roku życia, a w razie uczęszczania do szkoły – 24 lat albo
25 lat, jeżeli odbywają studia w szkole wyższej, a ukończenie 24 lat przypada na
ostatni lub przedostatni rok studiów, albo
2) stały się całkowicie niezdolne do pracy lub niezdolne do samodzielnej
egzystencji przed osiągnięciem wieku określonego w pkt 1.

art. 92. więcej Art. 92. 1. Okres służby funkcjonariusza traktuje się jako pracę w szczególnych
warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
2. Funkcjonariuszowi, który po zwolnieniu ze służby w ABW albo AW podjął
pracę, okres tej służby wlicza się do okresu zatrudnienia w zakresie wszelkich
uprawnień wynikających z prawa pracy.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do funkcjonariusza zwolnionego ze służby
w przypadku skazania go prawomocnym wyrokiem sądu lub ukarania karą
dyscyplinarną wydalenia ze służby.

Art. 92a. 1. Jeżeli funkcjonariusz zwolniony ze służby nie spełnia warunków do
nabycia prawa do emerytury policyjnej lub policyjnej renty inwalidzkiej, od
uposażenia wypłaconego funkcjonariuszowi po dniu 31 grudnia 1998 r. do dnia
zwolnienia ze służby, od którego nie odprowadzono składki na ubezpieczenia
emerytalne i rentowe, przekazuje się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składki za
ten okres przewidziane w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie
ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 300, z późn. zm.).
2. Przez uposażenie stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia
emerytalne i rentowe, o którym mowa w ust. 1, rozumie się uposażenie zasadnicze,
dodatki do uposażenia oraz nagrody roczne i uznaniowe, odpowiednio przeliczone
zgodnie z art. 110 ustawy, o której mowa w ust. 1.
3. Składki przekazuje się również w przypadku, gdy funkcjonariusz spełnia
jedynie warunki do nabycia prawa do policyjnej renty inwalidzkiej. Przekazanie
składek następuje na wniosek funkcjonariusza.
4. Składki podlegają waloryzacji wskaźnikiem waloryzacji składek określonym
na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1270, z późn. zm.5)
).
5. Przy obliczaniu kwoty należnych składek, waloryzowanych na podstawie
ust. 4, stosuje się odpowiednio art. 19 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, o której
mowa w ust. 1.
6. Przepisy ust. 1–5 stosuje się również do funkcjonariusza, który pozostawał
w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., jeżeli po zwolnieniu ze służby, pomimo
spełnienia warunków do nabycia prawa do emerytury policyjnej, zgłosił wniosek
o przyznanie emerytury z tytułu podlegania ubezpieczeniom społecznym.
7. W przypadku, o którym mowa w ust. 6, kwotę należnych, zwaloryzowanych
składek przekazuje się niezwłocznie na podstawie zawiadomienia przez Zakład
Ubezpieczeń Społecznych o nabyciu przez funkcjonariusza prawa do emerytury
przewidzianej w przepisach, o których mowa w ust. 4.
8. Kwota należnych, zwaloryzowanych składek stanowi przychody Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych.
9. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb i terminy
przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, o których mowa
w ust. 1, 3, 4 i 7, oraz jednostki do tego właściwe, mając na uwadze konieczność
zapewnienia prawidłowego i niezwłocznego wykonywania czynności związanych
z przekazywaniem tych składek.

art. 93. więcej Art. 93. Funkcjonariuszowi przysługują uprawnienia pracownika związane
z rodzicielstwem określone w Kodeksie pracy, z wyjątkiem art. 186⁷, jeżeli przepisy
niniejszej ustawy nie stanowią inaczej. Przepis art. 189¹ stosuje się odpowiednio.

art. 94. więcej Art. 94. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla
każdej Agencji, przebieg służby funkcjonariuszy. Rozporządzenie powinno określać
zwłaszcza:
1) szczegółowe zasady i tryb załatwiania spraw, w tym spraw osobowych
funkcjonariuszy, nawiązania, rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku służbowego, mianowania, przenoszenia, odwoływania i zwalniania ze stanowisk służbowych;
2) sposób usprawiedliwiania nieobecności w służbie;
3) rodzaje informacji, których ze względu na przebieg służby funkcjonariusza jest
on obowiązany udzielić.

art. 95. więcej Art. 95. 1. Funkcjonariuszowi przysługuje prawo do corocznego płatnego urlopu
wypoczynkowego w wymiarze 26 dni roboczych.
2. Funkcjonariusz nabywa prawo do pierwszego urlopu wypoczynkowego
z upływem 6 miesięcy służby, w wymiarze połowy urlopu przysługującego mu po
roku służby.
3. Prawo do urlopu wypoczynkowego w pełnym wymiarze funkcjonariusz
nabywa z upływem roku służby. Do urlopu tego wlicza się urlop, o którym mowa
w ust. 2.
4. Prawo do kolejnych urlopów funkcjonariusz nabywa w każdym następnym
roku kalendarzowym.
5. Do okresu służby, od którego zależy prawo do urlopu, wlicza się okresy
poprzedniego zatrudnienia i służby, bez względu na przerwy w zatrudnieniu i służbie
oraz sposób rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego.
6. Przez dni robocze rozumie się dni od poniedziałku do piątku, z wyłączeniem
dni ustawowo wolnych od pracy.

art. 96. więcej Art. 96. 1. Z ważnych względów służbowych funkcjonariusza można odwołać
z urlopu wypoczynkowego, a także wstrzymać mu udzielenie urlopu w całości lub
w części. Termin urlopu wypoczynkowego może być także przesunięty na wniosek
funkcjonariusza umotywowany ważnymi względami.
2. Funkcjonariuszowi odwołanemu z urlopu wypoczynkowego przysługuje
zwrot kosztów przejazdu poniesionych w związku z odwołaniem, według norm
ustalonych w przepisach o należnościach służbowych w przypadku przeniesienia lub
delegowania, jak również innych kosztów, które określi Prezes Rady Ministrów
w drodze rozporządzenia. Zwrot kosztów powinien obejmować udokumentowane
opłaty dokonane przez funkcjonariusza, a niewykorzystane w związku z odwołaniem
z urlopu, jak również opłaty poniesione przez członków rodziny, o których mowa w art. 91, jeżeli odwołanie funkcjonariusza z urlopu spowodowało również powrót tych osób.
3. Odwołanie funkcjonariusza z urlopu wypoczynkowego ze względów
służbowych wymaga zgody przełożonego.
4. Funkcjonariuszowi, który nie wykorzystał urlopu wypoczynkowego w danym
roku kalendarzowym, urlopu tego należy udzielić w ciągu pierwszych 3 miesięcy
następnego roku.

art. 97. więcej Art. 97. 1. Funkcjonariuszowi, który pełni służbę w warunkach szczególnie
uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia albo gdy jest to uzasadnione szczególnymi
właściwościami służby, może być przyznany płatny urlop dodatkowy w wymiarze do
11 dni roboczych rocznie.
2. Funkcjonariuszowi, który osiągnął określony wiek lub staż służby, przysługuje
płatny urlop dodatkowy w każdym roku kalendarzowym w wymiarze:
1) 5 dni roboczych, jeżeli ukończył 40 lat lub posiada 10 lat służby;
2) 8 dni roboczych, jeżeli ukończył 45 lat lub posiada 20 lat służby;
3) 11 dni roboczych, jeżeli ukończył 55 lat lub posiada 25 lat służby.
3. Łączny wymiar urlopów dodatkowych, o których mowa w ust. 1 i 2, nie może
przekroczyć 11 dni roboczych rocznie.
4. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej
Agencji, rodzaje stanowisk, na których występują warunki szczególnie uciążliwe lub
szkodliwe dla zdrowia, a także rodzaje innych stanowisk, na których przysługuje
prawo do urlopu dodatkowego, o którym mowa w ust. 1, albo gdy jest to uzasadnione
szczególnymi właściwościami służby.

art. 98. więcej Art. 98. 1. Funkcjonariuszowi można udzielić, na wniosek komisji lekarskiej,
płatnego urlopu zdrowotnego jednorazowo na okres do 2 miesięcy, łącznie w ciągu
kolejnych 12 miesięcy – na okres do 6 miesięcy.
2. Funkcjonariuszowi, który uzyskał zezwolenie na pobieranie nauki lub
odbywanie studiów i naukę tę pobiera lub odbywa studia, jak również uzyskał
zezwolenie na złożenie wniosku o wszczęcie postępowania w sprawie nadania stopnia
doktora lub stopnia doktora habilitowanego, a także na odbycie aplikacji radcowskiej
lub legislacyjnej, udziela się płatnego urlopu szkoleniowego w wymiarze:
1) na przygotowanie się do egzaminu wstępnego i jego złożenie – 7 dni;
2) w szkołach wyższych, w każdym roku studiów – 21 dni;
3) dla funkcjonariuszy pobierających naukę w szkołach pomaturalnych i na
studiach podyplomowych – 14 dni w celu przygotowania się i złożenia egzaminu
końcowego;
4) w celu przygotowania się do złożenia egzaminów doktorskich i obrony rozprawy
doktorskiej lub dla przygotowania się do kolokwium habilitacyjnego – 28 dni;
5) w celu przygotowania się i złożenia egzaminu radcowskiego – 30 dni;
6) w celu przygotowania się i złożenia egzaminu po zakończeniu aplikacji
legislacyjnej – 14 dni.
3. Funkcjonariuszowi udziela się urlopu okolicznościowego w celu zawarcia
związku małżeńskiego, w przypadku urodzenia się dziecka, ślubu dziecka własnego,
przysposobionego, pasierba, dziecka obcego przyjętego na wychowanie i utrzymanie,
w tym także w ramach rodziny zastępczej, a także z powodu pogrzebu małżonka,
dziecka, rodziców, rodzeństwa, teściów, dziadków i opiekunów oraz innej osoby
pozostającej na utrzymaniu funkcjonariusza lub pod jego bezpośrednią opieką. Urlopu
okolicznościowego można także udzielić funkcjonariuszowi w celu załatwienia
ważnych spraw osobistych albo w innych przypadkach zasługujących na szczególne
uwzględnienie, w wymiarze do 5 dni.
4. Funkcjonariuszowi w służbie stałej, na pisemny wniosek uzasadniony
ważnymi względami osobistymi, można udzielić urlopu bezpłatnego w wymiarze do
6 miesięcy.

Art. 98a. 1. Funkcjonariuszowi posiadającemu status weterana poszkodowanego
przysługuje prawo do corocznego płatnego dodatkowego urlopu wypoczynkowego w
wymiarze 5 dni roboczych.
2. Prawo do urlopu, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje funkcjonariuszowi
posiadającemu status weterana poszkodowanego uprawnionemu do urlopu
wypoczynkowego i urlopów dodatkowych, z wyłączeniem urlopu dodatkowego
z tytułu pełnienia służby w warunkach szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla
zdrowia, w wymiarze przekraczającym 26 dni roboczych.
3. Prawo do pierwszego urlopu, o którym mowa w ust. 1, powstaje z dniem, w
którym decyzja administracyjna o przyznaniu statusu weterana poszkodowanego stała
się ostateczna, przy czym realizacja tego prawa może nastąpić nie wcześniej niż z
dniem przedstawienia przez funkcjonariusza tej decyzji Szefowi właściwej Agencji.
4. Urlop, o którym mowa w ust. 1, wykorzystuje się w całości w roku
kalendarzowym, w którym funkcjonariusz ma do niego prawo, w terminie
uzgodnionym z przełożonym funkcjonariusza.

art. 99. więcej Art. 99. 1. Funkcjonariusz oddelegowany do pełnienia służby poza ABW albo
AW ma prawo tylko do jednego urlopu wypoczynkowego, w wymiarze
korzystniejszym.
2. Niewykorzystanej w okresie oddelegowania części urlopu wypoczynkowego,
wynikającej z różnicy w wymiarach urlopów, udziela się funkcjonariuszowi po
powrocie z oddelegowania.

art. 100. więcej Art. 100. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla
każdej Agencji:
1) tryb udzielania urlopów, o których mowa w art. 95 ust. 1, art. 97 ust. 1 i 2, art. 98
oraz art. 98a ust. 1, a także przełożonych właściwych w sprawach tych urlopów,
2) sposób postępowania w przypadku odwołania funkcjonariusza z urlopu
wypoczynkowego lub wstrzymania udzielenia tego urlopu,
3) sposób obliczania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop
wypoczynkowy,
4) wzór orzeczenia komisji lekarskiej ABW albo AW zawierającego wniosek
w sprawie udzielenia funkcjonariuszowi urlopu zdrowotnego
– uwzględniając konieczność zapewnienia niezakłóconego funkcjonowania jednostki
organizacyjnej Agencji oraz, w przypadku urlopu wypoczynkowego, prawo
funkcjonariuszy do wypoczynku.

art. 101. więcej Art. 101. Funkcjonariuszowi, który przejawia inicjatywę i osiąga znaczące
wyniki w służbie, mogą być udzielane wyróżnienia:
1) pochwała w rozkazie;
2) krótkoterminowy urlop wypoczynkowy w wymiarze do 7 dni roboczych;
3) nagroda pieniężna lub rzeczowa;
4) przedterminowe mianowanie na wyższy stopień;
5) mianowanie na wyższe stanowisko służbowe;
6) przedstawienie do orderu lub odznaczenia.

art. 102. więcej Art. 102. 1. Funkcjonariuszowi w służbie stałej przysługuje, z uwzględnieniem
członków rodziny, prawo do lokalu mieszkalnego w miejscowości, w której pełni
służbę, lub w miejscowości pobliskiej.
2. Przez miejscowość pobliską rozumie się miejscowość, do której czas dojazdu
koleją lub autobusami, przewidziany w rozkładzie jazdy, łącznie z przesiadkami nie
przekracza w obie strony 2 godzin, licząc od stacji (przystanku) najbliższej miejsca
pełnienia służby do stacji (przystanku) najbliższej miejsca zamieszkania, bez
uwzględnienia czasu dojazdu do i od stacji (przystanku) w obrębie miejscowości,
z której funkcjonariusz dojeżdża, oraz miejscowości, w której wykonuje obowiązki
służbowe.
3. Funkcjonariusz w służbie przygotowawczej może otrzymać tymczasową
kwaterę.

art. 103. więcej Art. 103. Członkami rodziny funkcjonariusza, których uwzględnia się przy
przydziale lokalu mieszkalnego, są pozostający z funkcjonariuszem we wspólnym
gospodarstwie domowym:
1) małżonek;
2) dzieci własne lub małżonka, przysposobione lub przyjęte na wychowanie
w ramach rodziny zastępczej, pozostające na jego utrzymaniu do czasu
ukończenia 18 roku życia, a w razie uczęszczania do szkoły lub odbywania
studiów w szkole wyższej – do czasu ukończenia nauki, nie dłużej jednak niż do
ukończenia przez nie 25 roku życia, chyba że przed osiągnięciem takiego wieku
orzeczono o ich całkowitej niezdolności do pracy;
3) rodzice funkcjonariusza i jego małżonka będący na jego wyłącznym utrzymaniu
lub jeżeli ze względu na wiek albo całkowitą lub częściową niezdolność do pracy
albo inne okoliczności są niezdolni do wykonywania zatrudnienia; za rodziców
uważa się również ojczyma i macochę oraz osoby przysposabiające.

art. 104. więcej Art. 104. 1. Na lokale mieszkalne dla funkcjonariuszy przeznacza się lokale
uzyskane w wyniku działalności inwestycyjnej właściwej Agencji oraz pozostające
i przekazane do dyspozycji Szefa tej Agencji.
2. Przepisy ustawy nie naruszają, wynikających z prawa własności, uprawnień
do rozporządzania lokalem mieszkalnym właściciela innego niż Skarb Państwa.

art. 105. więcej Art. 105. Funkcjonariuszowi przysługuje równoważnik pieniężny za remont
zajmowanego lokalu mieszkalnego, z uwzględnieniem liczby członków rodziny oraz
jego uprawnień wynikających z rozporządzenia wydanego na podstawie art. 111.

art. 106. więcej Art. 106. 1. Funkcjonariuszowi w służbie stałej przysługuje równoważnik
pieniężny za brak lokalu mieszkalnego, jeżeli on sam lub członkowie jego rodziny nie
posiadają lokalu mieszkalnego w miejscu pełnienia służby lub w miejscowości
pobliskiej.
2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej
Agencji, wysokość oraz szczegółowe zasady przyznawania i zwracania
równoważników pieniężnych za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego i za brak
lokalu mieszkalnego, uwzględniając sposób obliczania wysokości tych
równoważników oraz przypadki, w których świadczenia te są przyznawane,
i przypadki, w których podlegają zwrotowi.

art. 107. więcej Art. 107. 1. Funkcjonariuszowi, który zajmuje lokal mieszkalny w miejscowości
pobliskiej miejsca pełnienia służby, przysługuje zwrot kosztów dojazdu do miejsca
pełnienia służby i z powrotem.
2. Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1, nie przysługuje w roku
kalendarzowym, w którym właściwa Agencja wykupiła uprawnienia do bezpłatnych
przejazdów środkami komunikacji zbiorowej.
3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej
Agencji, szczegółowe zasady i tryb zwrotu funkcjonariuszowi kosztów, o których
mowa w ust. 1, uwzględniając sposób obliczania wysokości tych kosztów oraz
przypadki, w których koszty te są zwracane.

art. 108. więcej Art. 108. 1. Funkcjonariuszowi, który nie otrzymał lokalu mieszkalnego na
podstawie decyzji administracyjnej o przydziale, przysługuje pomoc finansowa na
uzyskanie lokalu mieszkalnego w spółdzielni mieszkaniowej albo domu
jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość.
2. Pomoc finansową, o której mowa w ust. 1, przyznaje się jednorazowo na
wniosek funkcjonariusza w służbie stałej.
3. Pomoc finansowa, o której mowa w ust. 2, podlega zwrotowi w przypadku:
1) wypłaty tej pomocy jako nienależnego świadczenia;
2) zwolnienia funkcjonariusza ze służby przed upływem 10 lat służby.
4. Przepisu ust. 3 pkt 2 nie stosuje się wobec funkcjonariusza zwolnionego ze
służby na podstawie art. 54 ust. 3 lub art. 60 ust. 1 pkt 1.
5. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej
Agencji, wysokość pomocy, o której mowa w ust. 1, tryb postępowania w sprawach
związanych z jej przyznawaniem oraz zwrotem, a także wzór wniosku o jej
przyznanie, uwzględniając coroczną waloryzację o prognozowany w ustawie
budżetowej na dany rok wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych,
liczbę członków rodziny funkcjonariusza i jego uprawnienia wynikające z
rozporządzenia wydanego na podstawie art. 111, rodzaje dokumentów wymaganych
przy ubieganiu się o przyznanie tej pomocy oraz sposób postępowania przy jej
przyznawaniu lub zwrocie.

art. 109. więcej Art. 109. Lokalu mieszkalnego na podstawie decyzji administracyjnej nie
przydziela się funkcjonariuszowi:
1) w razie skorzystania z pomocy finansowej, o której mowa w art. 108 ust. 1;
2) posiadającemu w miejscowości, w której pełni służbę, lub w miejscowości
pobliskiej lokal mieszkalny odpowiadający co najmniej przysługującej mu
powierzchni mieszkalnej albo dom jednorodzinny lub dom mieszkalno-
-pensjonatowy;
3) którego małżonek posiada lokal mieszkalny lub dom określony w pkt 2;
4) w razie zbycia przez niego lub jego małżonka spółdzielczego własnościowego
prawa do lokalu mieszkalnego, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną
nieruchomość albo domu, o którym mowa w pkt 2, z wyjątkiem przypadków
określonych na podstawie art. 110 ust. 3.

art. 110. więcej Art. 110. 1. Funkcjonariuszowi przeniesionemu z urzędu do służby w innej
miejscowości, który w poprzednim miejscu pełnienia służby posiadał lokal
mieszkalny, dom jednorodzinny lub dom mieszkalno-pensjonatowy, może być
przydzielony, na podstawie decyzji administracyjnej, lokal mieszkalny w nowym
miejscu pełnienia służby, jeżeli:
1) zwolni, wchodzący w skład mieszkaniowego zasobu gminnego lub innych
jednostek samorządu terytorialnego lub stanowiący własność Skarbu Państwa
albo państwowych osób prawnych, zajmowany lokal mieszkalny lub dom;
2) zwróci pomoc finansową przyznaną na:
a) wkład mieszkaniowy lub wkład budowlany w wysokości zwaloryzowanej
przez spółdzielnię,
b) spłatę innych należności – w wysokości przyznanej.
2. Funkcjonariuszowi, który skorzystał z pomocy finansowej, o której mowa
w art. 108 ust. 1, może być przydzielony lokal mieszkalny na podstawie decyzji
administracyjnej, jeżeli zwolni zajmowany lokal lub dom, o którym mowa w ust. 1,
oraz zwróci pomoc finansową na zasadach określonych w tym przepisie.
3. Tryb przydzielania lokalu mieszkalnego, o którym mowa w ust. 1 i 2,
szczegółowe zasady zwracania udzielonej pomocy finansowej oraz zasady zwalniania
zajmowanych lokali mieszkalnych lub domów, określonych w ust. 1, ustala w drodze
zarządzenia Szef właściwej Agencji.
4. Funkcjonariuszowi przeniesionemu z urzędu do służby w innej miejscowości,
który w poprzednim miejscu pełnienia służby nie zwolnił zajmowanego lokalu
mieszkalnego lub domu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, albo lokalu mieszkalnego lub
domu stanowiącego własność funkcjonariusza lub jego małżonka, można, bez
uwzględnienia zamieszkałych z nim członków rodziny, przydzielić tymczasową
kwaterę według przysługujących mu norm lub zapewnić zakwaterowanie w bursie,
hotelu lub innym pomieszczeniu mieszkalnym.
5. Funkcjonariusz delegowany do czasowego pełnienia służby w innej
miejscowości otrzymuje tymczasową kwaterę lub zapewnia mu się zakwaterowanie
w bursie, hotelu lub innym pomieszczeniu mieszkalnym. Koszt zakwaterowania
pokrywa się ze środków Agencji, w której funkcjonariusz pełni służbę.

art. 111. więcej Art. 111. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla
każdej Agencji, szczegółowe zasady przydziału, opróżniania i norm zaludnienia lokali
mieszkalnych oraz tymczasowych kwater przeznaczonych dla funkcjonariuszy ABW
i AW. Rozporządzenie powinno ustalać sposób przydziału lokali mieszkalnych
i kwater tymczasowych, oraz określać ich wielkość, z uwzględnieniem uprawnień
funkcjonariusza i liczby członków jego rodziny, a także wymieniać przesłanki
wydania decyzji o opróżnieniu lokalu lub tymczasowej kwatery.

art. 112. więcej Art. 112. Przydział i opróżnienie lokali mieszkalnych i tymczasowych kwater
oraz załatwienie spraw, o których mowa w art. 105, art. 106 ust. 1 oraz art. 108 ust. 1,
następuje w drodze decyzji administracyjnej.

art. 113. więcej Art. 113. Funkcjonariusz Agencji zwolniony ze służby, który nie posiada prawa
do lokalu mieszkalnego na warunkach określonych w przepisach o zaopatrzeniu
emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu
Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży
Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby
Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, zachowuje prawo do
przydzielonego lokalu według norm powszechnie obowiązujących lub może być
przeniesiony do zamiennego lokalu mieszkalnego.

art. 114. więcej Art. 114. 1. Prawo do uposażenia powstaje z dniem mianowania
funkcjonariusza na stanowisko służbowe.
2. Z tytułu służby funkcjonariusz otrzymuje jedno uposażenie i inne świadczenia
pieniężne określone w ustawie.
3. Przeciętne uposażenie funkcjonariuszy stanowi wielokrotność kwoty bazowej,
której wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa.
4. Wielokrotność, o której mowa w ust. 3, określa Rada Ministrów, w drodze
rozporządzeń, odrębnie dla każdej Agencji.

art. 115. więcej Art. 115. Uposażenie funkcjonariusza składa się z uposażenia zasadniczego
i dodatków do uposażenia.

art. 116. więcej Art. 116. 1. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie
dla każdej Agencji, grupy zaszeregowania i stawki uposażenia zasadniczego
funkcjonariuszy w tych grupach oraz wzrost uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi
lat.
2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej
Agencji, zasady i tryb zaliczania okresów służby, pracy i innych okresów do wysługi lat, uwzględnianej przy ustalaniu wzrostu uposażenia zasadniczego, uwzględniając okresy innej służby traktowane jako równorzędne ze służbą w ABW lub AW, okresy zatrudnienia i inne okresy, które na podstawie odrębnych przepisów podlegają
wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
3. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojego działania, określą, w drodze
zarządzeń, stanowiące informacje niejawne stanowiska służbowe i stopnie etatowe,
zaszeregowanie tych stanowisk do grup uposażenia i przypisanych im stopni
etatowych.

art. 117. więcej Art. 117. Funkcjonariusz przeniesiony na podstawie art. 54 ust. 1 do dyspozycji
Szefa właściwej Agencji otrzymuje uposażenie zasadnicze, dodatki do uposażenia
o charakterze stałym i inne świadczenia pieniężne należne na stanowisku
zajmowanym bezpośrednio przed przeniesieniem do dyspozycji Szefa,
z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian mających wpływ na prawo do
uposażenia i innych świadczeń pieniężnych lub na ich wysokość.

art. 118. więcej Art. 118. 1. Funkcjonariusz przeniesiony na stanowisko służbowe
zaszeregowane do niższej grupy uposażenia zasadniczego zachowuje prawo do kwoty
uposażenia pobieranego na poprzednio zajmowanym stanowisku do czasu uzyskania
wyższej kwoty uposażenia według stanowiska służbowego.
2. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojego działania, w szczególnie
uzasadnionych przypadkach, mogą zezwolić na zachowanie przez funkcjonariusza
przeniesionego na stanowisko służbowe zaszeregowane do niższej grupy uposażenia
zasadniczego prawa do zaszeregowania należnego na poprzednio zajmowanym
stanowisku, z jednoczesnym zachowaniem stopnia związanego z tym stanowiskiem.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do funkcjonariusza przeniesionego na niższe
stanowisko służbowe na podstawie art. 57 ust. 1 lub ust. 2 pkt 2 i 3 oraz
funkcjonariusza przeniesionego na własną prośbę.

art. 119. więcej Art. 119. 1. Funkcjonariusze otrzymują następujące dodatki do uposażenia:
1) dodatek za stopień;
2) dodatek służbowy;
3) dodatki uzasadnione szczególnymi właściwościami, kwalifikacjami, warunkami
albo miejscem pełnienia służby.
2. Dodatkami do uposażenia o charakterze stałym są dodatki ustalone
w stawkach miesięcznych.
3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej
Agencji, wysokość dodatków, o których mowa w ust. 1, zasady ich przyznawania
i obniżania, sposób ich wypłaty oraz rodzaje dodatków uzasadnionych szczególnymi
właściwościami, kwalifikacjami, warunkami lub miejscem pełnienia służby.

art. 120. więcej Art. 120. Uposażenie zasadnicze i dodatki do uposażenia o charakterze stałym
są płatne miesięcznie z góry. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojego działania,
mogą określić, w drodze zarządzeń, które dodatki o charakterze stałym są płatne
z dołu.

art. 121. więcej Art. 121. 1. Zmiana uposażenia następuje z dniem zaistnienia okoliczności
uzasadniających tę zmianę.
2. Jeżeli prawo do uposażenia powstało lub zmiana uposażenia nastąpiła w ciągu
miesiąca, uposażenie na czas do końca miesiąca oblicza się w wysokości 1/30 części
miesięcznego uposażenia za każdy dzień, gdy przepisy szczególne nie stanowią
inaczej.
3. Prawo do uposażenia wygasa z ostatnim dniem miesiąca, w którym nastąpiło
zwolnienie funkcjonariusza ze służby lub zaistniały inne okoliczności uzasadniające
wygaśnięcie tego prawa.

art. 122. więcej Art. 122. 1. Roszczenia z tytułu prawa do uposażenia i innych świadczeń oraz
należności pieniężnych ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym
roszczenie stało się wymagalne.
2. Organ właściwy do rozpatrywania roszczeń może nie uwzględnić
przedawnienia, jeżeli opóźnienie w dochodzeniu roszczenia jest usprawiedliwione
wyjątkowymi okolicznościami.
3. Bieg przedawnienia roszczenia z tytułu uposażenia i innych świadczeń oraz
należności pieniężnych przerywa:
1) każda czynność przed Szefem właściwej Agencji lub kierownikiem jednostki
organizacyjnej tej Agencji, podjęta bezpośrednio w celu dochodzenia lub
ustalenia albo zaspokojenia roszczenia;
2) uznanie roszczenia.

art. 123. więcej Art. 123. 1. Funkcjonariuszowi przysługują następujące świadczenia pieniężne:
1) zasiłek na zagospodarowanie;
2) nagrody oraz zapomogi;
3) nagrody jubileuszowe;
4) należności za podróże służbowe i przeniesienia;
5) świadczenia związane ze zwolnieniem ze służby.
2. W razie śmierci funkcjonariusza lub członka jego rodziny przysługują:
1) zasiłek pogrzebowy;
2) odprawa pośmiertna;
3) pomoc finansowa na kształcenie dzieci.

art. 124. więcej Art. 124. 1. Funkcjonariuszowi w związku z mianowaniem na stałe przysługuje
zasiłek na zagospodarowanie w wysokości jednomiesięcznego uposażenia
zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnymi w dniu mianowania
na stałe.
2. Zasiłek, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje funkcjonariuszowi
pełniącemu służbę w danej Agencji po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej lub
innej służby, w czasie której otrzymał taki zasiłek.

art. 125. więcej Art. 125. 1. Funkcjonariuszowi mogą być przyznawane nagrody roczne,
uznaniowe i zapomogi.
1a. Funkcjonariusz pełniący służbę w danym roku kalendarzowym nabywa
prawo do nagrody rocznej w wysokości 1/12 uposażenia otrzymanego w roku
kalendarzowym, za który nagroda przysługuje.
1b. Nagrodę roczną przysługującą zmarłemu funkcjonariuszowi, w wysokości
ustalonej w sposób określony w ust. 1a, wypłaca się członkom jego rodziny
uprawnionym do policyjnej renty rodzinnej.
1c. Do uposażenia, o którym mowa w ust. 1a, nie wlicza się uposażenia
otrzymywanego w okresie:
1) zawieszenia w czynnościach służbowych oraz tymczasowego aresztowania,
chyba że postępowanie będące przyczyną zawieszenia lub aresztowania
umorzono albo w jego wyniku funkcjonariusz został uniewinniony;
2) w przypadku funkcjonariusza ABW – od uprawomocnienia się wyroku
skazującego lub orzeczenia o ukaraniu karą dyscyplinarną wydalenia ze służby
do dnia zwolnienia ze służby;
3) w przypadku funkcjonariusza AW – niewykonywania obowiązków służbowych
z powodu choroby powstałej lub trwającej nadal po skazaniu funkcjonariusza
prawomocnym wyrokiem sądu lub wymierzeniu mu kary dyscyplinarnej
wydalenia ze służby.
1d. Nagrodę roczną obniża się nie więcej niż o 50% jej wysokości w przypadku:
1) warunkowego umorzenia prowadzonego przeciwko funkcjonariuszowi
postępowania karnego albo odstąpienia przez sąd od wymierzenia kary;
2) wymierzenia kary dyscyplinarnej:
a) w przypadku funkcjonariusza ABW – wymienionej w art. 146 ust. 1 pkt 1–
5,
b) w przypadku funkcjonariusza AW – kary dyscyplinarnej nagany
z ostrzeżeniem lub surowszej kary dyscyplinarnej;
3) skazania funkcjonariusza prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo
nieumyślne, ścigane z oskarżenia publicznego;
4) nieprzydatności funkcjonariusza ABW na zajmowanym stanowisku służbowym,
stwierdzonej w opinii służbowej w okresie służby przygotowawczej;
5) niewywiązywania się funkcjonariusza ABW z obowiązków służbowych na
zajmowanym stanowisku służbowym, stwierdzonego w opinii służbowej
w okresie służby stałej.
1e. W przypadkach, o których mowa w ust. 1d, przy obniżaniu nagrody rocznej
kierownik odpowiednio jednostki organizacyjnej ABW lub AW uwzględnia
całokształt okoliczności sprawy, w szczególności charakter popełnionego
przestępstwa lub przewinienia, jego skutki, rodzaj i wymiar orzeczonej kary oraz
dotychczasowe wyniki osiągane przez funkcjonariusza w służbie.
1f. Nagroda roczna nie przysługuje w przypadku:
1) skazania funkcjonariusza prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo
umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego;
2) wymierzenia kary dyscyplinarnej:
a) w przypadku funkcjonariusza ABW – wymienionej w art. 146 ust. 1 pkt 6–
10,
b) w przypadku funkcjonariusza AW – kary dyscyplinarnej wydalenia ze
służby;
3) zwolnienia funkcjonariusza ABW ze służby z powodu:
a) nieprzydatności do służby, stwierdzonej w opinii służbowej w okresie
służby przygotowawczej,
b) niewywiązywania się z obowiązków służbowych w okresie służby stałej,
stwierdzonego w dwóch kolejnych opiniach służbowych, między którymi
upłynęło co najmniej 6 miesięcy.
1g. Nagroda roczna jest obniżana lub nie przysługuje funkcjonariuszowi ABW
za rok kalendarzowy, w którym:
1) funkcjonariusz popełnił czyn będący przedmiotem postępowania karnego lub
dyscyplinarnego, a jeżeli nagroda została wypłacona – za rok, w którym
postępowanie zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem w przypadkach,
o których mowa w ust. 1d pkt 1–3;
2) funkcjonariuszowi wydano opinię służbową w przypadkach, o których mowa
w ust. 1d pkt 4 i 5;
3) funkcjonariusz popełnił czyn będący przedmiotem postępowania karnego lub
dyscyplinarnego, a jeżeli nagroda została wypłacona – za rok, w którym
postępowanie zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem w przypadkach,
o których mowa w ust. 1f pkt 1 i 2;
4) funkcjonariusz został zwolniony ze służby w przypadkach, o których mowa
w ust. 1f pkt 3.
1h. Nagroda roczna jest obniżana lub nie przysługuje funkcjonariuszowi AW za
rok kalendarzowy, w którym funkcjonariusz popełnił czyn będący przedmiotem
postępowania karnego lub dyscyplinarnego, a jeżeli nagroda została
funkcjonariuszowi wypłacona – za rok, w którym postępowanie zostało zakończone
prawomocnym orzeczeniem lub decyzją.
1i. W przypadku toczącego się przeciwko funkcjonariuszowi postępowania
karnego lub dyscyplinarnego o czyn popełniony w roku kalendarzowym, za który
nagroda roczna jest przyznawana, ustalenie uprawnień do nagrody rocznej następuje
po prawomocnym zakończeniu takiego postępowania. Nagrodę roczną wypłaca się
funkcjonariuszowi nie później niż w terminie 30 dni od dnia zakończenia
postępowania karnego lub dyscyplinarnego. W przypadku funkcjonariusza ABW
przepisy ust. 1d–1f stosuje się odpowiednio.
1j. W przypadku pełnienia służby przez funkcjonariusza w roku kalendarzowym
w różnych jednostkach organizacyjnych ABW nagrodę roczną przyznaje się i wypłaca w jednostce organizacyjnej ABW, która była w danym roku kalendarzowym ostatnim miejscem pełnienia służby przez funkcjonariusza.
1k. Wypłata nagrody rocznej następuje nie później niż w terminie pierwszych
3 miesięcy kalendarzowych następujących po roku, za który przyznaje się nagrodę
roczną, z wyjątkiem nagrody rocznej, którą wypłaca się funkcjonariuszowi
zwalnianemu ze służby, a także nagrody rocznej przysługującej zmarłemu
funkcjonariuszowi, którą wypłaca się odpowiednio w ostatnim dniu służby lub w dniu
stwierdzenia wygaśnięcia stosunku służbowego.
2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej
Agencji, warunki przyznawania funkcjonariuszom nagród uznaniowych i zapomóg,
okoliczności uzasadniające przyznanie funkcjonariuszowi nagrody uznaniowej
i zapomogi, właściwość przełożonych oraz tryb postępowania w tych sprawach, mając
na względzie celową i racjonalną politykę w zakresie dysponowania środkami
finansowymi.
3. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojego działania, określą, w drodze
zarządzeń, wysokość funduszu na nagrody i zapomogi, ustalając jednocześnie
wysokość środków finansowych przeznaczonych na nagrody roczne, uznaniowe
i zapomogi oraz warunki zwiększania wysokości funduszu na nagrody uznaniowe
i zapomogi.

art. 126. więcej Art. 126. 1. Funkcjonariuszowi przysługują nagrody jubileuszowe w wysokości:
po 20 latach służby – 75%,
po 25 latach służby – 100%,
po 30 latach służby – 150%,
po 35 latach służby – 200%,
po 40 latach służby – 300%
miesięcznego uposażenia zasadniczego, wraz z dodatkami o charakterze stałym.
2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej
Agencji, okresy wliczane do okresu służby, od którego zależy nabycie prawa do
nagrody jubileuszowej, oraz zasady jej obliczania i wypłacania.

art. 127. więcej Art. 127. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla
każdej Agencji, rodzaje świadczeń przysługujących funkcjonariuszom w razie
przeniesienia lub delegowania do czasowego pełnienia służby w innej miejscowości albo podróży służbowej poza stałe miejsce pełnienia służby. Rozporządzenia powinny określić rodzaje, wysokość i warunki przyznawania świadczeń, a także sposób ich
wypłaty.

art. 128. więcej Art. 128. 1. Funkcjonariusz zwolniony ze służby na podstawie art. 54 ust. 3,
art. 57 ust. 4 i art. 60 ust. 1 pkt 1 i 2, ust. 2 pkt 1, 3–6 i 8 oraz ust. 3 otrzymuje:
1) odprawę;
2) ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy niewykorzystany w roku
zwolnienia ze służby oraz za urlopy zaległe, z wyjątkiem urlopu, o którym mowa
w art. 98a ust. 1;
3) zryczałtowany ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany w danym roku
przejazd, ze środków Agencji;
4) zwrot kosztów przejazdu do obranego miejsca zamieszkania dla siebie, małżonka
oraz dzieci pozostających na jego utrzymaniu oraz zwrot kosztów przewozu
urządzenia domowego według zasad obowiązujących przy przeniesieniach
służbowych;
5) niewykorzystane w danym roku świadczenia pieniężne przysługujące stosownie
do przepisów wydanych na podstawie art. 90 ust. 4.
2. Funkcjonariusz zwolniony na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 3 otrzymuje 50%
odprawy oraz ekwiwalent pieniężny, o którym mowa w ust. 1 pkt 2.
3. Funkcjonariusz zwolniony na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 pkt 2
i 7 otrzymuje ekwiwalent pieniężny, o którym mowa w ust. 1 pkt 2.

art. 129. więcej Art. 129. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojego działania, lub
upoważnieni przez nich przełożeni mogą w przypadkach zasługujących na szczególne
uwzględnienie przyznać, z uwagi na uzasadnione potrzeby rodziny funkcjonariusza,
odprawę w wysokości nieprzekraczającej 50% w razie zwolnienia go ze służby na
podstawie art. 60 ust. 1 pkt 4 i ust. 2 pkt 2.

art. 130. więcej Art. 130. 1. Wysokość odprawy dla funkcjonariusza w służbie stałej równa się
wysokości trzymiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami
o charakterze stałym, należnymi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym
albo w ostatnim dniu pozostawania w dyspozycji Szefa właściwej Agencji na
podstawie art. 54 ust. 1. Odprawa ulega zwiększeniu o 20% uposażenia zasadniczego
wraz z dodatkami o charakterze stałym za każdy dalszy pełny rok wysługi ponad 5 lat nieprzerwanej służby, aż do wysokości sześciomiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym. Okres służby przekraczający 6 miesięcy liczy się jako pełny rok.
2. Przy ustalaniu wysokości odprawy uwzględnia się również okresy
nieprzerwanej zawodowej służby wojskowej, jeżeli w ciągu 90 dni po zwolnieniu z tej
służby żołnierz został przyjęty do służby w Agencji i nie otrzymał odprawy z tytułu
poprzednio pełnionej służby.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio w przypadku podjęcia służby w ABW
albo AW po zwolnieniu ze służby w innych służbach, w których przysługują
świadczenia tego rodzaju.
4. Do okresu nieprzerwanej służby w rozumieniu ust. 1–3 nie zalicza się okresów
odbywania kary pozbawienia wolności oraz tymczasowego aresztowania, chyba że
funkcjonariusz został uniewinniony lub postępowanie karne zostało umorzone.
5. Wysokość odprawy dla funkcjonariusza w służbie przygotowawczej równa się
wysokości jednomiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami
o charakterze stałym należnymi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym albo
w ostatnim dniu pozostawania w dyspozycji Szefa ABW albo Szefa AW, na podstawie
art. 54 ust. 1.

art. 131. więcej Art. 131. 1. W razie śmierci funkcjonariusza pozostałej po nim rodzinie
przysługuje odprawa pośmiertna w takiej wysokości, w jakiej przysługiwałaby temu
funkcjonariuszowi odprawa, gdyby był zwolniony ze służby, oraz świadczenia
określone w art. 128 ust. 1 pkt 2–4.
2. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, przysługują małżonkowi
funkcjonariusza, który pozostawał z nim we wspólności małżeńskiej, a w dalszej
kolejności dzieciom oraz rodzicom, jeżeli w dniu śmierci funkcjonariusza spełniali
warunki do uzyskania renty rodzinnej na podstawie przepisów o zaopatrzeniu
emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu
Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży
Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby
Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się także do zaginionych funkcjonariuszy.

art. 132. więcej Art. 132. 1. Funkcjonariuszowi w służbie stałej, zwolnionemu ze służby na
podstawie art. 60 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 pkt 4, wypłaca się co miesiąc przez okres roku
po zwolnieniu ze służby świadczenie pieniężne w wysokości odpowiadającej
uposażeniu zasadniczemu wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnymi na
ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym albo w ostatnim dniu pozostawania
w dyspozycji Szefa właściwej Agencji na podstawie art. 54 ust. 1.
2. Funkcjonariuszowi uprawnionemu do świadczenia określonego w ust. 1, który
nabył prawo do zaopatrzenia emerytalnego, przysługuje prawo wyboru jednego z tych
świadczeń.
3. Funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby na podstawie art. 60 ust. 2 pkt 5
lub 6, który z powodu nadal trwającej choroby nie może podjąć zatrudnienia, wypłaca
się co miesiąc świadczenie pieniężne określone w ust. 1 przez okres choroby, nie
dłużej jednak niż przez okres 3 miesięcy, chyba że wcześniej właściwa komisja
lekarska Agencji wyda orzeczenie o inwalidztwie stanowiące podstawę do ustalenia
prawa do renty inwalidzkiej.

art. 133. więcej Art. 133. Odprawa, o której mowa w art. 128 ust. 1 pkt 1, oraz świadczenia
określone w art. 132 nie przysługują funkcjonariuszowi, który bezpośrednio po
zwolnieniu ze służby został przyjęty do zawodowej służby wojskowej lub do innej
służby, w której przysługuje prawo do takich świadczeń.

art. 134. więcej Art. 134. 1. W razie śmierci funkcjonariusza, niezależnie od odprawy
pośmiertnej, o której mowa w art. 131 ust. 1, przysługuje zasiłek pogrzebowy
w wysokości:
1) 4000 zł, jeżeli koszty pogrzebu ponosi małżonek, dzieci, wnuki, rodzeństwo lub
rodzice;
2) kosztów rzeczywiście poniesionych, najwyżej jednak do wysokości określonej
w pkt 1, jeżeli koszty pogrzebu ponosi inna osoba.
2. Jeżeli śmierć funkcjonariusza nastąpiła na skutek wypadku pozostającego
w związku ze służbą, koszty pogrzebu pokrywa się ze środków właściwej Agencji.
Szef tej Agencji może wyrazić zgodę na pokrycie kosztów pogrzebu funkcjonariusza
zmarłego wskutek choroby pozostającej w związku ze służbą.
3. W przypadku pokrycia kosztów pogrzebu funkcjonariusza ze środków
właściwej Agencji małżonkowi funkcjonariusza, a w razie jego braku kolejno jednej z osób wymienionych w ust. 1 pkt 1, przysługuje połowa określonego tam zasiłku pogrzebowego.

Art. 134a. 1. W przypadku funkcjonariusza, którego śmierć nastąpiła w związku
ze służbą, każdemu z dzieci będących na jego utrzymaniu, które w dniu jego śmierci
spełniały warunki do uzyskania renty rodzinnej, Szef właściwej Agencji przyznaje
pomoc finansową na kształcenie, ze środków przeznaczonych na ten cel w budżecie
właściwej Agencji.
2. Pomoc finansowa, o której mowa w ust. 1, przysługuje uczniom i słuchaczom
ponadpodstawowych szkół publicznych i niepublicznych oraz publicznych i
niepublicznych szkół artystycznych realizujących kształcenie ogólne w zakresie
szkoły ponadpodstawowej, a także słuchaczom kolegiów pracowników służb
społecznych, oraz studentom szkół wyższych do czasu ukończenia kształcenia, nie
dłużej jednak niż do ukończenia 25. roku życia.
3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej
Agencji, wysokość pomocy, o której mowa w ust. 1, szczegółowe warunki i tryb jej
przyznawania, uwzględniając poziom kształcenia i rodzaj szkoły.

art. 135. więcej Art. 135. 1. W razie śmierci członka rodziny funkcjonariuszowi przysługuje
zasiłek pogrzebowy w wysokości:
1) 4000 zł – jeżeli koszty pogrzebu ponosi funkcjonariusz;
2) kosztów rzeczywiście poniesionych, najwyżej jednak do wysokości określonej
w pkt 1 – jeżeli koszty pogrzebu ponosi inna osoba.
2. Zasiłek pogrzebowy, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w razie śmierci
członków rodziny funkcjonariusza:
1) małżonka;
2) dzieci własnych lub małżonka oraz dzieci przysposobionych;
3) dzieci wychowywanych w ramach rodziny zastępczej;
4) dzieci przyjętych na wychowanie przed osiągnięciem pełnoletności, jeżeli
rodzice ich nie żyją albo nie mogą zapewnić im utrzymania bądź zostali
pozbawieni lub ograniczeni w sprawowaniu władzy rodzicielskiej;
5) rodziców funkcjonariusza oraz jego małżonka, a także ich ojczyma, macochy
oraz osób ich przysposabiających;
6) osób, których opiekunem prawnym został ustanowiony funkcjonariusz lub jego
małżonek.
3. (uchylony)

art. 136. więcej Art. 136. W razie urlopu, zwolnienia od zajęć służbowych oraz w okresie
pozostawania w dyspozycji Szefa ABW albo Szefa AW, na podstawie art. 54 ust. 1,
funkcjonariusz otrzymuje uposażenie zasadnicze, dodatki do uposażenia o charakterze
stałym i inne należności pieniężne przysługujące na ostatnio zajmowanym stanowisku
służbowym, z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian mających wpływ na
prawo do uposażenia i innych świadczeń pieniężnych lub na ich wysokość.

Art. 136a. 1. Miesięczne uposażenie funkcjonariusza za okres ustalony
przepisami Kodeksu pracy jako okres urlopu macierzyńskiego, okres urlopu na
warunkach urlopu macierzyńskiego oraz okres urlopu ojcowskiego wynosi 100%
uposażenia, o którym mowa w art. 136.
2. Miesięczne uposażenie funkcjonariusza za okres ustalony przepisami Kodeksu
pracy jako okres urlopu rodzicielskiego wynosi:
1) 100% miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 136, za okres do:
a) 6 tygodni urlopu rodzicielskiego, w przypadku, o którym mowa w art. 1821a
§ 1 pkt 1 i art. 183 § 4 pkt 1 Kodeksu pracy,
b) 8 tygodni urlopu rodzicielskiego, w przypadkach, o których mowa
w art. 1821a § 1 pkt 2 i art. 183 § 4 pkt 2 Kodeksu pracy,
c) 3 tygodni urlopu rodzicielskiego, w przypadku, o którym mowa
w art. 183 § 4 pkt 3 Kodeksu pracy;
2) 60% miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 136, za okres urlopu
rodzicielskiego przypadający po okresach, o których mowa w pkt 1.
3. Miesięczne uposażenie funkcjonariusza-kobiety, która we wniosku, złożonym
nie później niż 21 dni po porodzie, wystąpi o udzielenie jej, bezpośrednio po urlopie
macierzyńskim, urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze, wynosi 80%
miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 136, za cały okres odpowiadający
okresowi tych urlopów.
3a. W przypadku gdy wysokość uposażenia funkcjonariusza pomniejszonego
o zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, obliczonego zgodnie z ust. 1–
3, jest niższa niż kwota świadczenia rodzicielskiego, określonego w ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2220, z późn. zm.), kwotę uposażenia funkcjonariusza pomniejszonego o zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych podwyższa się do wysokości świadczenia
rodzicielskiego.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do funkcjonariusza, który we wniosku,
złożonym nie później niż 21 dni po przyjęciu dziecka na wychowanie i wystąpieniu
do sądu opiekuńczego z wnioskiem o wszczęcie postępowania w sprawie
przysposobienia dziecka lub po przyjęciu dziecka na wychowanie jako rodzina
zastępcza, z wyjątkiem rodziny zastępczej zawodowej, wystąpi o udzielenie mu,
bezpośrednio po urlopie na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu
rodzicielskiego w pełnym wymiarze.
5. Funkcjonariuszowi, który z uwagi na wniosek złożony w trybie ust. 3 albo
4 otrzymał 80% uposażenia, o którym mowa w ust. 3, w przypadku rezygnacji
z urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze albo rezygnacji z urlopu rodzicielskiego
w wymiarze, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, przysługuje jednorazowe wyrównanie
otrzymywanego uposażenia, o którym mowa w ust. 3, do wysokości 100%, pod
warunkiem niepobrania uposażenia za okres odpowiadający okresom tych urlopów.

Art. 136b. 1. W okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim funkcjonariusz
otrzymuje 80% uposażenia.
2. Zwolnienie lekarskie obejmuje okres, w którym funkcjonariusz jest zwolniony
od zajęć służbowych z powodu:
1) choroby funkcjonariusza, w tym niemożności wykonywania zajęć służbowych
z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r.
o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i
macierzyństwa (Dz. U. z 2019 r. poz. 645 i 1590);
2) oddawania krwi lub jej składników w jednostkach organizacyjnych publicznej
służby krwi lub z powodu okresowego badania lekarskiego dawców krwi;
3) konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym dzieckiem własnym
lub małżonka funkcjonariusza, dzieckiem przysposobionym, dzieckiem
przyjętym na wychowanie i utrzymanie, do ukończenia przez nie 14. roku życia;
4) konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny; za
członków rodziny uważa się małżonka, rodziców, rodzica dziecka
funkcjonariusza, ojczyma, macochę, teściów, dziadków, wnuki, rodzeństwo oraz
dzieci w wieku powyżej 14 lat, jeżeli pozostają we wspólnym gospodarstwie
domowym z funkcjonariuszem w okresie sprawowania nad nimi opieki;
5) konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem własnym lub
małżonka funkcjonariusza, dzieckiem przysposobionym, dzieckiem przyjętym
na wychowanie i utrzymanie do ukończenia przez nie 8. roku życia,
w przypadku:
a) nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola lub
szkoły, do których dziecko uczęszcza, a także w przypadku choroby niani,
z którą rodzice mają zawartą umowę uaktywniającą, o której mowa
w art. 50 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do
lat 3 (Dz. U. z 2019 r. poz. 409, 730 i 2020), lub dziennego opiekuna,
sprawujących opiekę nad dzieckiem,
b) porodu lub choroby małżonka funkcjonariusza lub rodzica dziecka
funkcjonariusza, stale opiekujących się dzieckiem, jeżeli poród lub choroba
uniemożliwia temu małżonkowi lub rodzicowi sprawowanie opieki nad
dzieckiem,
c) pobytu małżonka funkcjonariusza lub rodzica dziecka funkcjonariusza, stale
opiekujących się dzieckiem, w szpitalu lub innym zakładzie leczniczym
podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju
stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne.
3. Zwolnienie od zajęć służbowych z powodu konieczności osobistego
sprawowania opieki, o której mowa w ust. 2 pkt 3 i 5, przysługuje przez okres nie
dłuższy niż 60 dni w roku kalendarzowym, a w przypadku, o którym mowa w ust. 2
pkt 4 – przez okres nie dłuższy niż 14 dni w roku kalendarzowym, przy czym okresy
te łącznie nie mogą przekroczyć 60 dni w roku kalendarzowym.
4. Przepis ust. 3 stosuje się bez względu na liczbę dzieci i innych członków
rodziny wymagających opieki.
5. Jeżeli zwolnienie lekarskie obejmuje okres, w którym funkcjonariusz jest
zwolniony od zajęć służbowych z powodu:
1) wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby,
2) choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami
służby,
3) wypadku w drodze do miejsca pełnienia służby lub w drodze powrotnej ze
służby,
4) choroby przypadającej w czasie ciąży,
5) poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów
na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi pobrania
komórek, tkanek i narządów,
6) oddania krwi lub jej składników w jednostkach organizacyjnych publicznej
służby krwi lub z powodu badania lekarskiego dawców krwi,
7) przebywania na obserwacji w podmiocie leczniczym w wyniku skierowania
przez komisję lekarską
– zachowuje on prawo do 100% uposażenia.
6. Prawo do 100% uposażenia przysługuje również wtedy, gdy funkcjonariusz
został zwolniony od zajęć służbowych:
1) podczas wykonywania zadań poza granicami państwa w państwach określonych
w przepisach wydanych na podstawie art. 85a ust. 2;
2) w wyniku popełnienia przez inną osobę umyślnego czynu zabronionego
w związku z wykonywaniem przez funkcjonariusza czynności służbowych,
stwierdzonego orzeczeniem wydanym przez uprawniony organ;
3) na skutek czynów o charakterze bohaterskim dokonanych w szczególnie
niebezpiecznych warunkach, z wykazaniem wyjątkowej odwagi, z narażeniem
życia lub zdrowia, w obronie prawa, nienaruszalności granic państwowych,
życia, mienia lub bezpieczeństwa obywateli.
7. Związek zwolnienia od zajęć służbowych z czynami, o których mowa w ust. 6
pkt 3, stwierdza, w drodze decyzji, przełożony funkcjonariusza.
8. Od decyzji, o której mowa w ust. 7, funkcjonariuszowi przysługuje odwołanie
do wyższego przełożonego.

Art. 136c. 1. Okres przebywania na zwolnieniu lekarskim stwierdza
zaświadczenie lekarskie wystawione przez lekarza na zwykłym druku, z tym że:
1) w przypadku, o którym mowa w art. 136b ust. 2 pkt 2 – zaświadczenie jednostki
organizacyjnej publicznej służby krwi;
2) w przypadkach, o których mowa w art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca
1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie
choroby i macierzyństwa – decyzja wydana przez właściwy organ albo
uprawniony podmiot na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu
zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi;
3) w przypadku, o którym mowa w art. 136b ust. 2 pkt 5 lit. a – oświadczenie
funkcjonariusza.
2. W przypadkach uzasadnionych charakterem, miejscem, sposobem lub
rodzajem zadań służbowych wykonywanych przez funkcjonariusza okres jego
przebywania na zwolnieniu lekarskim stwierdza się w inny sposób niż określony
w ust. 1.
3. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojej właściwości, określą, w drodze
zarządzeń, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych, sposób
stwierdzania przebywania na zwolnieniu lekarskim funkcjonariusza, o którym mowa
w ust. 2.

Art. 136d. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany dostarczyć przełożonemu
posiadającemu uprawnienia w sprawach osobowych zaświadczenie lekarskie,
zaświadczenie jednostki organizacyjnej publicznej służby krwi albo decyzję, o której
mowa w art. 136c ust. 1 pkt 2, w terminie 7 dni od dnia ich otrzymania.
2. Oświadczenie o wystąpieniu okoliczności, o których mowa w art. 136b ust. 2
pkt 5 lit. a, funkcjonariusz jest obowiązany złożyć przełożonemu posiadającemu
uprawnienia w sprawach osobowych w terminie 7 dni od dnia ich zaistnienia.
3. W przypadku niedopełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 1 lub 2,
nieobecność w służbie w okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim uznaje się za
nieobecność nieusprawiedliwioną, chyba że niedostarczenie zaświadczenia albo
oświadczenia nastąpiło z przyczyn niezależnych od funkcjonariusza.

Art. 136e. 1. Prawidłowość orzekania o czasowej niezdolności do służby
z powodu choroby, prawidłowość wykorzystania zwolnienia lekarskiego, spełnienie
wymogów formalnych zaświadczeń lekarskich oraz oświadczenie funkcjonariusza,
o którym mowa w art. 136c ust. 1 pkt 3, może podlegać kontroli.
2. Kontrolę przeprowadzają:
1) komisje lekarskie podległe Szefom właściwej Agencji – w zakresie
prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do służby z powodu choroby
oraz prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego;
2) przełożony posiadający uprawnienia w sprawach osobowych – w zakresie
prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego i spełnienia wymogów
formalnych zaświadczeń lekarskich oraz w zakresie oświadczenia
funkcjonariusza, o którym mowa w art. 136c ust. 1 pkt 3.
3. Jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone nieprawidłowe wykorzystanie
zwolnienia lekarskiego, funkcjonariusz traci prawo do uposażenia za cały okres
zwolnienia.
4. Jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone, że oświadczenie funkcjonariusza,
o którym mowa w art. 136c ust. 1 pkt 3, zostało złożone niezgodnie z prawdą,
funkcjonariusz traci prawo do uposażenia za cały okres zwolnienia.
5. Jeżeli w wyniku kontroli komisja lekarska ustali datę ustania niezdolności do
służby wcześniejszą niż data orzeczona w zaświadczeniu lekarskim, funkcjonariusz
traci prawo do uposażenia za okres od tej daty do końca zwolnienia.
6. Jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone, że zwolnienie lekarskie zostało
sfałszowane, funkcjonariusz traci prawo do uposażenia za cały okres zwolnienia.
7. Kontrola prawidłowości wykorzystania zwolnień lekarskich polega na
ustaleniu, czy funkcjonariusz w okresie orzeczonej niezdolności do służby, w tym
sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem lub innym członkiem rodziny, nie
wykorzystuje zwolnienia lekarskiego w sposób niezgodny z jego celem,
a w szczególności czy nie wykonuje pracy zarobkowej.
8. Kontrola oświadczenia funkcjonariusza, o którym mowa w art. 136c ust. 1
pkt 3, polega na ustaleniu, czy nastąpiło nieprzewidziane zamknięcie żłobka, klubu
dziecięcego, przedszkola lub szkoły, do których uczęszcza dziecko funkcjonariusza,
lub na ustaleniu, czy niania lub dzienny opiekun dziecka przebywali na zwolnieniu
lekarskim.
9. Kontrolę prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego oraz
oświadczenia funkcjonariusza, o którym mowa w art. 136c ust. 1 pkt 3, przeprowadza
osoba upoważniona przez przełożonego funkcjonariusza.
10. W razie stwierdzenia w trakcie kontroli, że funkcjonariusz wykonuje pracę
zarobkową albo wykorzystuje zwolnienie lekarskie w inny sposób niezgodny z jego celem, osoba kontrolująca sporządza protokół, w którym podaje, na czym polegało nieprawidłowe wykorzystanie zwolnienia lekarskiego.
11. W razie stwierdzenia w trakcie kontroli, że oświadczenie funkcjonariusza,
o którym mowa w art. 136c ust. 1 pkt 3, nie jest zgodne z prawdą, osoba kontrolująca
sporządza protokół.
12. Protokół przedstawia się funkcjonariuszowi w celu wniesienia do niego
ewentualnych uwag. Wniesienie uwag funkcjonariusz potwierdza własnoręcznym
podpisem.
13. Na podstawie ustaleń zawartych w protokole przełożony stwierdza utratę
prawa do uposażenia za okres, o którym mowa w ust. 3 lub 4. Przepis stosuje się
odpowiednio w przypadku zawiadomienia przez komisję lekarską podległą Szefowi
właściwej Agencji w wyniku przeprowadzenia przez tę komisję kontroli
o nieprawidłowościach w wykorzystaniu zwolnienia lekarskiego.
14. Od decyzji, o której mowa w ust. 13, funkcjonariuszowi przysługuje
odwołanie do wyższego przełożonego.
15. Kontrola wymogów formalnych zaświadczeń lekarskich polega na
sprawdzeniu, czy zaświadczenie:
1) nie zostało sfałszowane;
2) zostało wydane zgodnie z przepisami w sprawie zasad i trybu wystawiania
zaświadczeń lekarskich.
16. Jeżeli w wyniku kontroli, o której mowa w ust. 15 pkt 1, zachodzi
podejrzenie, że zaświadczenie lekarskie zostało sfałszowane, przełożony występuje do
lekarza, który wystawił zaświadczenie lekarskie, o wyjaśnienie sprawy.
17. W razie podejrzenia, że zaświadczenie lekarskie zostało wydane niezgodnie
z przepisami w sprawie zasad i trybu wystawiania zaświadczeń lekarskich, przełożony
występuje o wyjaśnienie sprawy do terenowej jednostki organizacyjnej Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych.

Art. 136f. 1. Podstawę uposażenia, o którym mowa w art. 136b, stanowi
uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym, przysługujące
funkcjonariuszowi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym,
z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian, mających wpływ na prawo do
uposażenia i innych należności lub ich wysokość.
2. Przy obliczaniu uposażenia za okres przebywania na zwolnieniu lekarskim
przyjmuje się, że uposażenie za jeden dzień przebywania na zwolnieniu lekarskim
stanowi 1/30 uposażenia, o którym mowa w art. 136b.
3. W przypadku gdy funkcjonariusz pobrał już uposażenie za okres, w którym
przebywał na zwolnieniu lekarskim, potrąca mu się odpowiednią część uposażenia
przy najbliższej wypłacie.
4. Funkcjonariuszowi, który przebywał na zwolnieniu lekarskim w ostatnim
miesiącu pełnienia służby, potrąca się odpowiednią część uposażenia z należności
przysługujących mu z tytułu zwolnienia ze służby albo funkcjonariusz ten zwraca
odpowiednią część uposażenia w dniu ustania stosunku służbowego.

Art. 136g. 1. Środki finansowe uzyskane z tytułu zmniejszenia uposażeń
funkcjonariuszy w okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim przeznacza się
w całości na nagrody uznaniowe za wykonywanie zadań służbowych w zastępstwie
funkcjonariuszy przebywających na zwolnieniach lekarskich.
2. Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, zwiększają fundusz na nagrody
uznaniowe i zapomogi.
3. Rozdział środków finansowych, o których mowa w ust. 1, odbywa się po
zakończeniu okresu rozliczeniowego, trwającego nie krócej niż miesiąc kalendarzowy
i nie dłużej niż 3 miesiące kalendarzowe, przy czym wybór okresu rozliczeniowego
uzależnia się od wielkości środków finansowych uzyskanych z tytułu zmniejszenia
uposażeń funkcjonariuszy.

Art. 136h. Zmniejszenia wysokości uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami
o charakterze stałym za okres przebywania na zwolnieniu lekarskim nie uwzględnia
się przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczeń, o których mowa w art. 123 ust. 1
pkt 1, 3 i 5 i ust. 2 pkt 2 oraz art. 132 ust. 1.

art. 137. więcej Art. 137. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla
każdej Agencji, wysokość oraz warunki wypłaty uposażenia i innych świadczeń
funkcjonariuszom skierowanym do szkoły, na przeszkolenie lub na studia.
Rozporządzenie powinno określać świadczenia przysługujące funkcjonariuszowi
w związku z pobieraniem nauki, a także ich wysokość i warunki wypłaty.

art. 138. więcej Art. 138. W razie pobierania przez funkcjonariusza wynagrodzenia
przewidzianego w przepisach o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, funkcjonariuszowi oraz członkom jego rodziny przysługują świadczenia pieniężne z tytułu służby, określone w niniejszej ustawie, z wyjątkiem
uposażenia oraz świadczenia pieniężnego, o którym mowa w art. 89.

art. 139. więcej Art. 139. 1. Funkcjonariuszowi zawieszonemu w czynnościach służbowych
zawiesza się od najbliższego terminu płatności 50% ostatnio należnego uposażenia.
2. W razie uchylenia zawieszenia w czynnościach służbowych funkcjonariusz
otrzymuje zawieszoną część uposażenia oraz obligatoryjne podwyżki tego uposażenia,
wprowadzone w okresie zawieszenia, chyba że został zwolniony ze służby z powodu
skazania prawomocnym wyrokiem sądu albo ukarany karą dyscyplinarną wydalenia
ze służby.

art. 140. więcej Art. 140. 1. Funkcjonariuszowi tymczasowo aresztowanemu zawiesza się od
najbliższego terminu płatności 50% ostatnio należnego uposażenia.
2. W razie umorzenia postępowania karnego lub uniewinnienia prawomocnym
wyrokiem sądu, funkcjonariusz otrzymuje zawieszoną część uposażenia oraz
obligatoryjne podwyżki tego uposażenia, wprowadzone w okresie zawieszenia,
choćby umorzenie lub uniewinnienie nastąpiło po zwolnieniu funkcjonariusza ze
służby, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku, gdy postępowanie karne
umorzono z powodu przedawnienia lub amnestii, a także w razie warunkowego
umorzenia postępowania karnego.

art. 141. więcej Art. 141. 1. Funkcjonariuszowi, który samowolnie opuścił miejsce pełnienia
służby albo pozostaje poza nim lub nie podejmuje służby, zawiesza się uposażenie od
najbliższego terminu płatności. Jeżeli funkcjonariusz pobrał już za czas
nieusprawiedliwionej nieobecności uposażenie, potrąca mu się odpowiednią część
uposażenia przy najbliższej wypłacie.
2. W razie uznania nieobecności za usprawiedliwioną, wypłaca się
funkcjonariuszowi zawieszone uposażenie; w przypadku nieobecności
nieusprawiedliwionej funkcjonariusz traci za każdy dzień nieobecności 1/30 część
uposażenia miesięcznego.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w razie zawinionej niemożności
pełnienia przez funkcjonariusza obowiązków służbowych.
4. Funkcjonariuszowi, który rozpoczyna urlop bezpłatny w ciągu miesiąca
kalendarzowego, przysługuje uposażenie w wysokości 1/30 uposażenia miesięcznego
za każdy dzień poprzedzający dzień rozpoczęcia urlopu bezpłatnego. Jeżeli
funkcjonariusz pobrał już uposażenie za czas urlopu bezpłatnego, potrąca mu się
odpowiednią część uposażenia przy najbliższej wypłacie.

art. 142. więcej Art. 142. 1. Z uposażenia funkcjonariuszy mogą być dokonywane potrącenia na
podstawie sądowych i administracyjnych tytułów wykonawczych oraz na podstawie
przepisów szczególnych – na zasadach określonych w przepisach o egzekucji sądowej
lub postępowaniu egzekucyjnym w administracji albo w innych przepisach
szczególnych, jeżeli dalsze przepisy ustawy nie stanowią inaczej.
2. Przez uposażenie, o którym mowa w ust. 1, rozumie się uposażenie
zasadnicze, dodatki do uposażenia oraz świadczenia pieniężne wymienione w art. 123,
art. 128, art. 129 i art. 132.
3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej
Agencji, terminy płatności uposażenia i innych świadczeń pieniężnych oraz
właściwość i tryb postępowania w sprawach wypłacania świadczeń pieniężnych oraz
dokonywania potrąceń z tych należności.

art. 143. więcej Art. 143. Przepisu art. 142 ust. 1 i 2 nie stosuje się do zaliczek pobieranych do
rozliczenia, a w szczególności na koszty podróży służbowej, delegacji i przeniesienia.
Należności te potrąca się z uposażenia w pełnej wysokości, niezależnie od potrąceń
z innych tytułów.

Art. 143a. W przypadku zbiegu uprawnień do świadczeń socjalnych
określonych w rozporządzeniach wydanych na podstawie art. 90 ust. 6 oraz
do świadczeń z tytułu przeniesienia do pełnienia służby w innej miejscowości, a także
do świadczeń, o których mowa w art. 105, art. 106 ust. 1 i art. 108 ust. 1, z tytułu
służby obojga małżonków w ABW albo służby obojga małżonków w AW, obojgu
małżonkom przysługuje jedno świadczenie. W przypadku zbiegu uprawnień do
świadczeń w różnej wysokości wypłaca się świadczenie w wyższej wysokości.

art. 144. więcej Art. 144. Funkcjonariusz, niezależnie od odpowiedzialności karnej, ponosi
odpowiedzialność dyscyplinarną za popełnione przestępstwa i wykroczenia.

art. 145. więcej Art. 145. 1. Funkcjonariusz podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej za
naruszenia dyscypliny służbowej oraz w innych przypadkach określonych w ustawie.
2. Jeśli postępowanie dyscyplinarne zostało wszczęte na wniosek sądu lub
prokuratora, organ wnioskujący ma być poinformowany o wyniku tego postępowania.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio, gdy sąd nakazał wymierzenie kary
dyscyplinarnej funkcjonariuszowi, nie określając jednak jej rodzaju.

art. 146. więcej Art. 146. 1. Funkcjonariuszowi mogą być wymierzane kary dyscyplinarne:
1) upomnienie;
2) nagana;
3) surowa nagana;
4) nagana z ostrzeżeniem;
5) ostrzeżenie o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku;
6) wyznaczenie na niższe stanowisko służbowe;
7) obniżenie stopnia;
8) pozbawienie stopnia oficerskiego;
9) ostrzeżenie o niepełnej przydatności do służby;
10) wydalenie ze służby.
2. W uzasadnionych przypadkach można łączyć karę wyznaczenia na niższe
stanowisko służbowe oraz karę wydalenia ze służby z karą obniżenia stopnia.

art. 147. więcej Art. 147. 1. Nie można wszcząć postępowania dyscyplinarnego po upływie
90 dni od dnia otrzymania przez przełożonego, o którym mowa w art. 151,
wiadomości o popełnieniu przewinienia lub naruszeniu dyscypliny służbowej.
2. Nie można wymierzyć funkcjonariuszowi kary dyscyplinarnej po upływie
1 roku od dnia popełnienia czynu, o którym mowa w ust. 1.
3. W przypadku gdy czyn, o którym mowa w ust. 1, stanowi jednocześnie
przestępstwo, przedawnienie karalności dyscyplinarnej następuje dopiero z upływem
okresu przedawnienia karalności przestępstwa.

Art. 147a. 1. Postępowanie dyscyplinarne zakończone ostatecznym orzeczeniem
wznawia się, jeżeli:
1) dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności, okazały
się fałszywe;
2) zostały ujawnione istotne dla sprawy nowe fakty lub dowody, które nie były
znane w toku postępowania dyscyplinarnego;
3) orzeczenie wydano z naruszeniem przepisów, jeżeli mogło to mieć wpływ na
treść orzeczenia;
4) orzeczenie zostało wydane na podstawie innej decyzji lub orzeczenia sądu, które
zostało następnie uchylone lub zmienione;
5) prowadzone o ten sam czyn postępowanie karne, karne skarbowe lub w sprawach
o wykroczenia zostało zakończone prawomocnym wyrokiem uniewinniającym
albo orzeczeniem o umorzeniu postępowania ze względu na okoliczności
określone w art. 17 § 1 pkt 1 lub 2 Kodeksu postępowania karnego albo w art. 5
§ 1 pkt 1 lub 2 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.
2. Postępowania dyscyplinarnego nie wznawia się na niekorzyść obwinionego po
ustaniu karalności czynu.

Art. 147b. Postępowania dyscyplinarnego nie wznawia się po upływie 10 lat od
dnia uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego.

art. 148. więcej Art. 148. 1. O popełnieniu przez funkcjonariusza wykroczenia, w tym także
o odmowie przyjęcia mandatu karnego lub nieuiszczeniu w terminie grzywny
nałożonej w drodze mandatu zaocznego, właściwy organ zawiadamia Szefa Agencji,
w której funkcjonariusz pełni służbę.
2. W stosunku do funkcjonariuszy ABW i AW, w zakresie postępowania
w sprawach o wykroczenia, uprawnienia Policji wynikające z przepisów Kodeksu
postępowania w sprawach o wykroczenia przysługują Szefowi właściwej Agencji lub
upoważnionym przez niego funkcjonariuszom.

art. 149. więcej Art. 149. 1. Sąd rejonowy może odmówić wszczęcia postępowania, a wszczęte
umorzyć i sprawę przekazać Szefowi ABW albo Szefowi AW z wnioskiem
o wymierzenie kary dyscyplinarnej, jeżeli uzna to za wystarczającą reakcję na
wykroczenie.
2. Na postanowienie wskazane w ust. 1 pokrzywdzonemu przysługuje zażalenie.

art. 150. więcej Art. 150. 1. Za czyny, za które w myśl odrębnych przepisów właściwe organy są
uprawnione do nakładania kar porządkowych, funkcjonariusze ponoszą wyłącznie
odpowiedzialność dyscyplinarną.
2. Odpowiedzialności dyscyplinarnej podlegają również funkcjonariusze
w przypadkach, gdy właściwe organy są uprawnione do stosowania grzywny w celu
przymuszenia.
3. O pociągnięcie funkcjonariusza do odpowiedzialności dyscyplinarnej
występują organy, o których mowa w ust. 1 i 2, do Szefa właściwej Agencji.

art. 151. więcej Art. 151. Właściwi do udzielania wyróżnień oraz wymierzania kar
dyscyplinarnych są Szef ABW albo Szef AW, każdy w zakresie swojego działania,
a także inni uprawnieni przełożeni.

art. 152. więcej Art. 152. 1. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie
dla każdej Agencji, szczegółowe zasady i tryb udzielania wyróżnień, przeprowadzania
postępowań dyscyplinarnych, wymierzania i wykonywania kar oraz odwoływania się
od wymierzonych kar, a także właściwość przełożonych w tych sprawach,
z uwzględnieniem:
1) zakresu władzy dyscyplinarnej;
2) przełożonych, którzy posiadają władzę dyscyplinarną;
3) przypadków naruszenia dyscypliny i przypadków, w których postępowania
dyscyplinarnego nie wszczyna się;
4) formy i treści rozstrzygnięcia o wszczęciu oraz o zakończeniu postępowania
dyscyplinarnego, a także o wymierzeniu kary dyscyplinarnej;
5) czasu trwania postępowania dyscyplinarnego oraz praw obwinionego w toku
tego postępowania;
6) sposobu wykonywania oraz warunków i terminów zatarcia poszczególnych kar
dyscyplinarnych, a także przesłanek darowania kary dyscyplinarnej;
7) trybu postępowania przy wznowieniu postępowania dyscyplinarnego;
8) okoliczności i trybu udzielania wyróżnień przez przełożonych posiadających
władzę dyscyplinarną.
2. Na orzeczenie kończące postępowanie dyscyplinarne wydane w wyniku
rozpatrzenia odwołania funkcjonariuszowi przysługuje skarga do sądu
administracyjnego.

art. 153. więcej Art. 153. Przepisy art. 115 § 18 oraz art. 318 i 344 Kodeksu karnego stosuje się
odpowiednio do funkcjonariuszy ABW oraz AW.

Art. 153a. 1. Funkcjonariusz Agencji, który:
1) jest członkiem zarządu, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej spółki prawa
handlowego,
2) jest członkiem zarządu, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej spółdzielni,
z wyjątkiem rady nadzorczej spółdzielni mieszkaniowej,
3) jest członkiem zarządu fundacji prowadzącej działalność gospodarczą,
4) posiada w spółkach prawa handlowego więcej niż 10% akcji lub udziały
przedstawiające więcej niż 10% kapitału zakładowego – w każdej z tych spółek,
5) prowadzi działalność gospodarczą na własny rachunek lub wspólnie z innymi
osobami, zarządza taką działalnością lub jest przedstawicielem czy
pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności
– podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
2. Nie popełnia przestępstwa określonego w ust. 1 funkcjonariusz Agencji, który
uzyskał zgodę Szefa Agencji, o której mowa w art. 79a ust. 2.

Art. 153b. 1. Funkcjonariusz Agencji, który wbrew przepisom ustawy
wykorzystuje informacje uzyskane podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków
służbowych do wpływania na działalność organów władzy publicznej,
przedsiębiorców lub nadawców w rozumieniu art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 29 grudnia
1992 r. o radiofonii i telewizji oraz redaktorów naczelnych, dziennikarzy lub osób
prowadzących działalność wydawniczą, o których mowa w ustawie z dnia 26 stycznia
1984 r. – Prawo prasowe
– podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
2. Jeżeli sprawca czynu, o którym mowa w ust. 1, działa w celu osiągnięcia
korzyści osobistej lub majątkowej
– podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do lat 12.

Art. 153c. 1. Osoba, która pełniła służbę lub była zatrudniona w Agencji oraz
osoba, która pełniła służbę lub była zatrudniona w Urzędzie Ochrony Państwa, która
wbrew przepisom ustawy wykorzystuje informacje uzyskane podczas lub w związku
z pełnieniem obowiązków służbowych do wpływania na działalność organów władzy
publicznej, przedsiębiorców lub nadawców w rozumieniu art. 4 pkt 1 ustawy z dnia
29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji oraz redaktorów naczelnych, dziennikarzy
lub osób prowadzących działalność wydawniczą, o których mowa w ustawie z dnia
26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe
– podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
2. Jeżeli sprawca czynu, o którym mowa w ust. 1, działa w celu osiągnięcia
korzyści osobistej lub majątkowej
– podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.

Art. 153d. 1. Funkcjonariusz Agencji, który tajnie współpracuje z nadawcą
w rozumieniu art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji
oraz redaktorem naczelnym, dziennikarzem lub osobą prowadzącą działalność
wydawniczą, o których mowa w ustawie z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe
– podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
2. Nie popełnia przestępstwa określonego w ust. 1 funkcjonariusz Agencji, który
uzyskał zgodę Szefa Agencji, o której mowa w art. 37 ust. 2.

art. 154. więcej Art. 154. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 269 i 271, Nr 48, poz. 552 i 554, Nr 55, poz. 665, Nr 73, poz. 852, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz. 1191 i 1193 i Nr 122, poz. 1314, 1319i 1322, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 49, poz. 508, Nr 63, poz. 635, Nr 98, poz. 1069, 1070i 1071, Nr 123, poz. 1355, Nr 125, poz. 1368 i Nr 138, poz. 1546 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 26, poz. 265) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 163 w § 3 i 4 wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu”;
2) w art. 4778 w § 2 w pkt 3 wyrazy „w Urzędzie Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu”;
3) w art. 765 w § 2 w pkt 3 wyrazy „Urząd Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Agencję Wywiadu”;
4) w art. 811: a) w § 1 wyrazy „Straż Graniczną lub Urząd Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Straż Graniczną, Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Agencję Wywiadu”, a wyrazy „przedstawiciela Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „przedstawiciela Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego albo Agencji Wywiadu”, b) w § 2 w pkt 3 wyrazy „Urząd Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Agencję Wywiadu”;
5) w art. 814 w § 4 wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu”;
6) w art. 1057 w § 2 użyte dwukrotnie wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu”.

art. 155. więcej Art. 155. W ustawie z dnia 31 marca 1965 r. o wyższym szkolnictwie wojskowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 10, poz. 40, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, z 1997 r. Nr 96, poz. 590, Nr 107, poz. 688, Nr 115, poz. 741 i Nr 121, poz. 770 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) w art. 53 w ust. 1 i 2 wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu”.

art. 156. więcej Art. 156. W ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 146, poz. 680, z 1997 r. Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 943 i 944, z 1998 r. Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 114, poz. 1193, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 76, poz. 809, Nr 98, poz. 1068, Nr 123, poz. 1353 i Nr 125, poz. 1368 oraz z 2002 r. Nr 41, poz. 365) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 20 w § 2 wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu”;
2) w art. 46: a) w § 1 wyrazy „Straży Granicznej lub Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Straży Granicznej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Agencji Wywiadu”, b) w § 3 w pkt 3 wyrazy „Urząd Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Agencję Wywiadu”;
3) w art. 48 w § 5 wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu”;
4) w art. 50: a) w § 2 wyrazy „Urząd Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencję Wywiadu”, a wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu”, b) w § 3 w pkt 3 wyrazy „Urząd Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Agencję Wywiadu”;
5) w art. 64 w § 1 w pkt 13 wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu”;
6) w art. 153: a) w § 1 użyte dwukrotnie wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu”, b) w § 2 wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu”.

art. 157. więcej Art. 157. W ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 15: a) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„2. Obowiązki i uprawnienia związane z wykonywaniem czynności służbowych przez funkcjonariuszy Agencji Wywiadu i Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego dotyczą odpowiednio żołnierzy Wojskowych Służb Informacyjnych w zakresie wykonywanych przez nich zadań, a uprawnienia Agencji Wywiadu i Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego dotyczą odpowiednio Wojskowych Służb Informacyjnych. 3. W zakresie zadań wykonywanych przez Wojskowe Służby Informacyjne Ministrowi Obrony Narodowej przysługują odpowiednio uprawnienia Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Szefa Agencji Wywiadu przewidziane w ustawie z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676) i przepisach wydanych na jej podstawie.”,
b) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
„5. Sądem właściwym do załatwiania spraw, o których mowa w art. 27 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, wykonywanych przez Wojskowe Służby Informacyjne w zakresie ich zadań jest Wojskowy Sąd Okręgowy w Warszawie.”;
2) w art. 169 w ust. 1 w pkt 8 wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu”.

art. 158. więcej Art. 158. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2001 r. Nr 87, poz. 960 i Nr 110, poz. 1189) w art. 44h w ust. 1 w pkt 2 wyrazy „i Urzędowi Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu”.

art. 159. więcej Art. 159. W ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805) art. 302 otrzymuje brzmienie:
„Art. 302. Do okresu zatrudnienia wlicza się okres służby w Policji, Urzędzie Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służbie Więziennej, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej w zakresie i na zasadach przewidzianych odrębnymi przepisami.”

art. 160. więcej Art. 160. W ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. Nr 19, poz. 145, z 1989 r. Nr 33, poz. 175, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 75, poz. 471, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 75, poz. 853 i Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 48, poz. 545 i Nr 94, poz. 1037 oraz z 2001 r. Nr 98, poz. 1070) w art. 75 wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu”.

art. 161. więcej Art. 161. W ustawie z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. Nr 38, poz. 173, z 1989 r. Nr 34, poz. 178, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 155, poz. 1016, z 2000 r. Nr 48, poz. 546 i Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 76, poz. 806) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 5 w ust. 3: a) pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego - Prezes Rady Ministrów na wniosek Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,”
b) po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu:
„6a) Agencji Wywiadu - Prezes Rady Ministrów na wniosek Szefa Agencji Wywiadu,”;
2) w art. 17 w ust. 3 oraz w art. 29 w ust. 3 użyte w różnych przypadkach wyrazy „Szef Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szef Agencji Wywiadu”;
3) w art. 19 w ust. 1 w pkt 1 a, w art. 21 w ust. 4 w pkt 3, w art. 29 w ust. 1 w pkt 4 oraz w art. 31 w ust. 1 użyte w różnych przypadkach wyrazy „Urząd Ochrony Państwa” i „Szef Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencja Wywiadu” oraz „Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Szef Agencji Wywiadu”.

art. 162. więcej Art. 162. W ustawie z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756, z 1999 r. Nr 70, poz. 778, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 29, poz. 320, Nr 42, poz. 473, Nr 63, poz. 634, Nr 125, poz. 1367, Nr 126, poz. 1382 i Nr 128, poz. 1407 i 1408 oraz z 2002 r. Nr 37, poz. 329) w art. 20: a) w ust. 1 wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu”; b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii Szefów Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu, określi, w drodze rozporządzenia, organizację oraz zasady i tryb wykonywania zadań przez Państwową Inspekcję Sanitarną Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji na terenie obiektów Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu oraz w stosunku do funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu.”

art. 163. więcej Art. 163. W ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838 i Nr 86, poz. 958, z 2001 r. Nr 125, poz. 1371 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 41, poz. 365) w art. 13 w ust. 3 w pkt 1 wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu”.

art. 164. więcej Art. 164. W ustawie z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 388) w art. 31 w ust. 2 oraz w art. 67 w ust. 1 i 2 wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu”.

art. 165. więcej Art. 165. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58 i Nr 19, poz. 185) w art. 69 w ust. 4 i w art. 98 wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu”.

art. 166. więcej Art. 166. W ustawie z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 124, poz. 583, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770, z 1999 r. Nr 110, poz. 1255 oraz z 2001 r. Nr 45, poz. 498, Nr 106, poz. 1149 i Nr 110, poz. 1189) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 61 po wyrazach „Urzędu Ochrony Państwa,” dodaje się wyrazy „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu,”;
2) w art. 74 w ust. 5 i w art. 102 wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu”;
3) w art. 106 po wyrazach „Urzędzie Ochrony Państwa,” dodaje się wyrazy „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu,”.

art. 167. więcej Art. 167. W ustawie z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych (Dz. U. Nr 55, poz. 236, z 1997 r. Nr 82, poz. 518 i Nr 88, poz. 554, z 1999 r. Nr 72, poz. 802 oraz z 2000 r. Nr 107, poz. 1127) w art. 19 w ust. 2 wyrazy „Urzędzie Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu”.

art. 168. więcej Art. 168. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509 oraz z 2002 r. Nr 19, poz. 199 i Nr 25, poz. 253) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 21 w ust. 1 w pkt 77, w art. 30 w ust. 1 w pkt 5 i w art. 41 w ust. 6 użyte w różnych przypadkach wyrazy „Urząd Ochrony Państwa” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencja Wywiadu”;
2) art. 45a otrzymuje brzmienie:
„Art. 45a. Prezes Rady Ministrów określi, ze względu na ochronę tajemnicy państwowej, w drodze zarządzenia, odrębny tryb poboru podatku dochodowego, tryb składania informacji i zeznań podatkowych, a także dodatkowe zadania płatników związane z obowiązkiem rozliczania rocznego podatków, z uwzględnieniem wszystkich dodatkowych dochodów, wydatków, ulg, zwolnień i wyłączeń, mających wpływ na podstawę opodatkowania i wysokość podatku podatnika, niż określone w art. 6, 37, 38, 41, 42 i 45, ustalając jednocześnie dodatkowy zakres obowiązków płatnika, w szczególności prowadzenia postępowań i wydawania decyzji w sprawach podatkowych, w których właściwe są organy podatkowe.”

art. 169. więcej Art. 169. W ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 680, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 45, poz. 436 i Nr 110, poz. 1255 oraz z 2001 r. Nr 81, poz. 874 i 877 i Nr 110, poz. 1189) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 25 w pkt 1 w lit. a) wyrazy „Urząd Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencję Wywiadu”;
2) w art. 60 w ust. 1 i 4, w art. 66 w ust. 2, w art. 84 i w art. 100 w ust. 2 wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu”.

art. 170. więcej Art. 170. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 1999 r. Nr 54, poz. 572 i Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1103 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 14, poz. 143, Nr 81, poz. 877 i Nr 110, poz. 1189 oraz z 2002 r. Nr 41, poz. 365) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 5 w ust. 1 wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu”;
2) w art. 34b w ust. 3 w pkt 4 i w art. 36 w ust. 7 użyte w różnych przypadkach wyrazy „Urząd Ochrony Państwa” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego”.

art. 171. więcej Art. 171. W ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 57, poz. 603, Nr 115, poz. 1229, Nr 122, poz. 1323 i Nr 154, poz. 1793 i 1800 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253) w art. 36 w ust. 2: a) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego - wymaga zgody Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,”;
b) po pkt 3 dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
„4) Agencji Wywiadu - wymaga zgody Szefa Agencji Wywiadu.”

art. 172. więcej Art. 172. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253) w art. 6 w ust. 2 wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu”.

art. 173. więcej Art. 173. W ustawie z dnia 16 października 1992 r. o orderach i odznaczeniach (Dz. U. Nr 90, poz. 450, z 1999 r. Nr 101, poz. 1177 i z 2000 r. Nr 62, poz. 718) w art. 17 w ust. 1 wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu”.

art. 174. więcej Art. 174. W ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2002 r. Nr 11, poz. 108) w art. 38 w ust. 1 w pkt 2 wyrazy „Urzędzie Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu”.

art. 175. więcej Art. 175. W ustawie z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, z 1998 r. Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 122, poz. 1313 oraz z 2001 r. Nr 27, poz. 298 i Nr 81, poz. 877) wprowadza się następujące zmiany:
1) w tytule wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu”;
2) w art. 1, w art. 3 w ust. 1 w pkt 7, w art. 12, w art. 13 w ust. 1, w art. 39 w ust. 1 w pkt 2 i w art. 42 w ust. 2 użyte w różnych przypadkach wyrazy „Urząd Ochrony Państwa,” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencja Wywiadu,”;
3) w art. 3 w ust. 2 i 3 po wyrazach „Urzędzie Ochrony Państwa,” dodaje się wyrazy „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu”;
4) w art. 20 ust. 4a otrzymuje brzmienie:
„4a. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wykaz schorzeń i chorób, o których mowa w ust. 3 pkt 4 i 5, a także właściwość i warunki służby w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu powodujące ich ujawnienie lub pogorszenie stanu zdrowia, z uwzględnieniem tych chorób i schorzeń, które powstały w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Agencji Wywiadu, oraz tych, które istniały przed przyjęciem do służby w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Agencji Wywiadu, lecz uległy nasileniu lub ujawniły się w czasie trwania służby w tej formacji.”;
5) w art. 21: a) w ust. 1 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
„W stosunku do funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu właściwe w tych sprawach są komisje lekarskie podległe Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Szefowi Agencji Wywiadu.”,
b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zasady orzekania o inwalidztwie funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu, emerytów i rencistów Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu, tryb postępowania i właściwość komisji lekarskich w tych sprawach, a także sposób przeprowadzania kontrolnych badań lekarskich oraz wzywania inwalidów na te badania, uwzględniając w orzeczeniu grupę inwalidztwa, do której funkcjonariusz został zaliczony, związek inwalidztwa ze służbą, datę lub okres powstania inwalidztwa oraz ustalenia co do samodzielnej egzystencji.”;
6) po art. 58 dodaje się art. 58a w brzmieniu:
„Art. 58a. 1. Emeryci i renciści Urzędu Ochrony Państwa oraz osoby uprawnione do renty rodzinnej po funkcjonariuszach, emerytach i rencistach Urzędu Ochrony Państwa, z zastrzeżeniem art. 39, zachowują prawo do świadczeń pieniężnych ustalonych na podstawie przepisów ustawy. 2. Funkcjonariusze Urzędu Ochrony Państwa nabywają prawo do świadczeń pieniężnych z zaopatrzenia emerytalnego na warunkach określonych w przepisach obowiązujących w dniu zwolnienia ze służby.”

art. 176. więcej Art. 176. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1126, Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 5, poz. 42, Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1190, Nr 115, poz. 1229, Nr 129, poz. 1439 i Nr 154, poz. 1800) w art. 3 w pkt 15 wyrazy „Szefowi Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „odpowiednio Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Szefowi Agencji Wywiadu”.

art. 177. więcej Art. 177. W ustawie z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych, pielęgnacyjnych i wychowawczych (Dz. U. z 1998 r. Nr 102, poz. 651, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 60, poz. 636 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 104, poz. 1104 oraz z 2001 r. Nr 122, poz. 1349, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1791) w art. 20 w ust. 1 w pkt 2, w art. 21 i w art. 25 w ust. 2 wyrazy „Szefowi Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „odpowiednio Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefowi Agencji Wywiadu”.

art. 178. więcej Art. 178. W ustawie z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 368) w art. 64 w ust. 1 w pkt 1 wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „odpowiednio Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Agencji Wywiadu”.

art. 179. więcej Art. 179. W ustawie z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. Nr 142, poz. 702, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, z 1998 r. Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 116, poz. 1216 i Nr 119, poz. 1249 oraz z 2001 r. Nr 110, poz. 1189) w art. 15 w ust. 2 w pkt 1 wyrazy „Urzędowi Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego”.

art. 180. więcej Art. 180. W ustawie z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 81, poz. 889 i Nr 102, poz. 1115 oraz z 2002 r. Nr 4, poz. 31 i Nr 25, poz. 253) w art. 19 wprowadza się następujące zmiany:
1) w ust. 3 skreśla się wyrazy „, Szefowi Urzędu Ochrony Państwa”;
2) w ust. 4 wyrazy „, ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii Szefa Urzędu Ochrony Państwa,” zastępuje się wyrazami „oraz ministrem właściwym do spraw wewnętrznych”.

art. 181. więcej Art. 181. W ustawie z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 133, poz. 883, z 1999 r. Nr 110, poz. 1255, z 2000 r. Nr 2, poz. 5 oraz z 2001 r. Nr 81, poz. 877, Nr 106, poz. 1149, Nr 110, poz. 1189 i Nr 154, poz. 1800) w art. 68 w ust. 4 i w art. 112 w ust. 2 wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu”.

art. 182. więcej Art. 182. W ustawie z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468, z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887, Nr 144, poz. 929 i Nr 162, poz. 1116, z 1999 r. Nr 45, poz. 439, Nr 49, poz. 483, Nr 63, poz. 700, Nr 70, poz. 777, Nr 72, poz. 802, Nr 109, poz. 1236 i Nr 110, poz. 1255 i 1256, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 18, poz. 230, Nr 95, poz. 1041 i Nr 122, poz. 1311 i 1324, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 88, poz. 961, Nr 97, poz. 1050, Nr 126, poz. 1382 i 1384 i Nr 154, poz. 1796 i 1801 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253) w art. 8 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) funkcjonariusze Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu,”.

art. 183. więcej Art. 183. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348 i Nr 158, poz. 1042, z 1998 r. Nr 94, poz. 594, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1126, z 1999 r. Nr 88, poz. 980, Nr 91, poz. 1042 i Nr 110, poz. 1255 oraz z 2000 r. Nr 43, poz. 489, Nr 48, poz. 555 i Nr 103, poz. 1099, z 2001 r. Nr 154, poz. 1800 i 1802) w art. 2 wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „odpowiednio Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu”.

art. 184. więcej Art. 184. W ustawie z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz. U. z 1999 r. Nr 42, poz. 428, Nr 57, poz. 618, Nr 62, poz. 681 i Nr 63, poz. 701, z 2000 r. Nr 43, poz. 488 i Nr 50, poz. 600 oraz z 2002 r. Nr 14, poz. 128) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 17 w ust. 3 w pkt 4 wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu”;
2) w art. 17e w pkt 2 wyrazy „Szefa Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Szefa Agencji Wywiadu”;
3) w art. 31 w ust. 1 wyrazy „oraz Szef Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „, Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Szef Agencji Wywiadu”;
4) w art. 32 wyrazy „Szefem Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefem Agencji Wywiadu”.

art. 185. więcej Art. 185. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557 i Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 60, poz. 701 i Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, Nr 111, poz. 1194 i Nr 151, poz. 1686) w art. 10 w § 3 i w art. 253 w § 1 i 2 wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego”.

art. 186. więcej Art. 186. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 50, poz. 580, Nr 62, poz. 717, Nr 73, poz. 852 i Nr 93, poz. 1027 oraz z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 106, poz. 1149) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 134 w § 1 i w art. 309 w § 1 w pkt 4 wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu”;
2) w art. 312 w pkt 1 wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego”.

art. 187. więcej Art. 187. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 71, poz. 449, z 1998 r. Nr 137, poz. 886, z 1999 r. Nr 49, poz. 483, Nr 83, poz. 931 i Nr 101, poz. 1178, z 2000 r. Nr 104, poz. 1103, z 2001 r. Nr 81, poz. 877, Nr 110, poz. 1189 i Nr 123, poz. 1353 oraz z 2002 r. Nr 41, poz. 365) w art. 29 w ust. 7 wyrazy „Urzędem Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencją Bezpieczeństwa Wewnętrznego”.

art. 188. więcej Art. 188. W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872, z 1999 r. Nr 106, poz. 1216, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 483 i Nr 53, poz. 649, z 2001 r. Nr 27, poz. 298, Nr 106, poz. 1149, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1371, Nr 129, poz. 1444 i Nr 130, poz. 1452 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 w pkt 37, w art. 39 w ust. 2 w pkt 5, w art. 66 w ust. 4 w pkt 4 i w ust. 7, w art. 73 w ust. 3, w art. 76 w ust. 3 i 5 i w art. 86 w ust. 1 użyte w różnych przypadkach wyrazy „Urząd Ochrony Państwa” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencja Wywiadu”;
2) w art. 53 w ust. 1 w pkt 6, w art. 76 w ust. 4, w art. 80c w ust. 1 w pkt 4 i w art. 100c w ust. 1 w pkt 4 użyte w różnych przypadkach wyrazy „Urząd Ochrony Państwa” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencja Wywiadu”;
3) w art. 76 w ust. 3 i 4, w art. 80e w ust. 2 i w art. 86 w ust. 2 użyte w różnych przypadkach wyrazy „Szef Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Szef Agencji Wywiadu”.

art. 189. więcej Art. 189. W ustawie z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2001 r. Nr 127, poz. 1400 i z 2002 r. Nr 41, poz. 365) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 75d w ust. 2: a) pkt 10 otrzymuje brzmienie:
„10) Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,”
b) po pkt 10 dodaje się pkt 10a w brzmieniu:
„10a) Szefowi Agencji Wywiadu,”;
2) w art. 76a wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu”;
3) w art. 82 w ust. 6 wyrazy „oraz Szefa Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Szefa Agencji Wywiadu”;
4) w art. 85b: a) w ust. 2 i 3 wyrazy „Szefa Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Szefa Agencji Wywiadu”, b) w ust. 4 wyrazy „Szef Urzędu Ochrony Państwa powiadamia” zastępuje się wyrazami „Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Szef Agencji Wywiadu powiadamiają”;
5) w art. 87 w ust. 1 wyrazy „Szefa Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa Agencji Wywiadu”;
6) w art. 90 w ust. 2: a) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,”
b) po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
„3a) Szefa Agencji Wywiadu,”.

art. 190. więcej Art. 190. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543, z 2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253) w art. 46 w ust. 4 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Agencji Wywiadu - wymaga zgody wojewody, wydanej w porozumieniu odpowiednio z Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Szefem Agencji Wywiadu.”

art. 191. więcej Art. 191. W ustawie z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740, z 1999 r. Nr 11, poz. 95, z 2000 r. Nr 29, poz. 357, z 2001 r. Nr 4, poz. 23, Nr 27, poz. 298 i Nr 123, poz. 1353 oraz z 2002 r. Nr 71, poz. 656) w art. 4 w ust. 1 wprowadza się następujące zmiany: a) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,”;
b) dodaje się pkt 6 w brzmieniu:
„6) Szefa Agencji Wywiadu,”.

art. 192. więcej Art. 192. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. Nr 133, poz. 883, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 50, poz. 580 i Nr 116, poz. 1216 oraz z 2001 r. Nr 42, poz. 474, Nr 49, poz. 509 i Nr 100, poz. 1087) w art. 43 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. W odniesieniu do zbiorów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, oraz zbiorów, o których mowa w ust. 1 pkt 1a, przetwarzanych przez Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencję Wywiadu oraz Wojskowe Służby Informacyjne, Generalnemu Inspektorowi nie przysługują uprawnienia określone w art. 12 pkt 2, art. 14 pkt 1, 3-5 oraz w art. 15-18.”

art. 193. więcej Art. 193. W ustawie z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 1999 r. Nr 82, poz. 928, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 48, poz. 550, Nr 62, poz. 718, Nr 70, poz. 816, Nr 73, poz. 852, Nr 109, poz. 1158 i Nr 122, poz. 1314 i 1321, z 2001 r. Nr 3, poz. 18, Nr 5, poz. 43 i 44, Nr 42, poz. 475, Nr 63, poz. 634, Nr 73, poz. 761, Nr 76, poz. 811, Nr 87, poz. 954, Nr 102, poz. 1116, Nr 113, poz. 1207, Nr 115, poz. 1229, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1371, Nr 126, poz. 1382, Nr 129, poz. 1441, Nr 130, poz. 1450 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365 i Nr 71, poz. 655) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 33a w ust. 1 w pkt 7 wyrazy „Urząd Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencję Wywiadu”;
2) art. 76 otrzymuje brzmienie:
„Art. 76. Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych i Ministra Obrony Narodowej, ustala, w drodze rozporządzenia, szczegółowy rozdział kompetencji między Policję, Biuro Ochrony Rządu, Państwową Straż Pożarną, Straż Graniczną, Obronę Cywilną Kraju, Żandarmerię Wojskową i wojskowe organy porządkowe, a także zasady ich współdziałania.”

art. 194. więcej Art. 194. W ustawie z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (Dz. U. Nr 160, poz. 1080, z 1998 r. Nr 155, poz. 1014 oraz z 1999 r. Nr 72, poz. 802 i Nr 110, poz. 1255) w art. 1 w ust. 3 wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „odpowiednio Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Agencji Wywiadu”.

art. 195. więcej Art. 195. W ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 41, poz. 365) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4 w pkt 2 w lit. l), w art. 6 w ust. 1 w pkt 15, w art. 8 w ust. 15 w pkt 2 i w art. 16 w ust. 1 w pkt 11 użyte w różnych przypadkach wyrazy „Urząd Ochrony Państwa” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencja Wywiadu”;
2) w art. 6: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają osoby wymienione w ust. 1 pkt 13-14 i 16-18b, które nie pozostawały w służbie w dniu wejścia w życie ustawy.”,
b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
„3a. Obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają osoby wymienione w ust. 1 pkt 15, które przed dniem wejścia w życie ustawy nie pozostawały w stosunku służby w Urzędzie Ochrony Państwa.”

art. 196. więcej Art. 196. W ustawie z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 155, poz. 1014, z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 49, poz. 485, Nr 70, poz. 778 i Nr 110, poz. 1255, z 2000 r. Nr 6, poz. 69, Nr 12, poz. 136, Nr 48, poz. 550, Nr 95, poz. 1041, Nr 119, poz. 1251 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 45, poz. 497, Nr 46, poz. 499, Nr 88, poz. 961, Nr 98, poz. 1070, Nr 100, poz. 1082, Nr 102, poz. 1116, Nr 125, poz. 1368 i Nr 145, poz. 1623 oraz z 2002 r. Nr 41, poz. 363 i 365) w art. 32 w pkt 5 i w art. 171 w ust. 2 wyrazy „Szefa Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Szefa Agencji Wywiadu”.

art. 197. więcej Art. 197. W ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948 oraz z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 85, poz. 924, Nr 89, poz. 968Nr 111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1792) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Warunki nabywania prawa do emerytury i rent oraz innych świadczeń przysługujących z tytułu pobierania emerytury lub renty, a także zasady ustalania wysokości tych świadczeń dla:
1) żołnierzy zawodowych, funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Służby Więziennej i Państwowej Straży Pożarnej, którzy w dniu wejścia w życie ustawy pozostawali w służbie,
2) funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy zostali zwolnieni ze służby, a następnie podjęli służbę w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Agencji Wywiadu
oraz dla członków ich rodzin, określają przepisy o zaopatrzeniu emerytalnym tych osób.”;
2) w art. 6 w ust. 1 w pkt 6 w lit. b) oraz w art. 45 w ust. 2 w pkt 2 po wyrazach „Urzędzie Ochrony Państwa” dodaje się wyrazy „, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu”;
3) w art. 32 w ust. 3 w pkt 6 po wyrazach „Urzędu Ochrony Państwa,” dodaje się wyrazy „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu.”.

art. 198. więcej Art. 198. W ustawie z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz. U. Nr 155, poz. 1016, z 1999 r. Nr 38, poz. 360 i z 2000 r. Nr 48, poz. 553) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 38 w ust. 1, w art. 39 w ust. 1 i 3, w art. 41 w ust. 2 i w art. 52 użyte w różnych przypadkach wyrazy „Szef Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami odpowiednio „Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego” i „Szef Agencji Wywiadu”;
2) art. 40 otrzymuje brzmienie:
„Art. 40. Jeżeli Prezes Instytutu Pamięci, w związku z wykonywaniem swoich zadań, stwierdzi, że w dokumentach znajdują się informacje o przestępstwach określonych w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676), zawiadamia o tym bezzwłocznie Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Przepisu art. 304 Kodeksu postępowania karnego nie stosuje się.”

art. 199. więcej Art. 199. W ustawie z dnia 18 grudnia 1998 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 160, poz. 1063, z 1999 r. Nr 83, poz. 931 i z 2000 r. Nr 103, poz. 1099) w art. 23 w ust. 2 w pkt 1 wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu”.

art. 200. więcej Art. 200. W ustawie z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 39, poz. 462 oraz z 2001 r. Nr 22, poz. 247, Nr 27, poz. 298, Nr 56, poz. 580, Nr 110, poz. 1189, Nr 123, poz. 1353 i Nr 154, poz. 1800) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 w pkt 3, w art. 17 w ust. 1 w pkt 2 i w art. 29 w pkt 2 użyte w różnych przypadkach wyrazy „Urząd Ochrony Państwa” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego”;
2) skreśla się rozdział 2;
3) w art. 15, w art. 23 w ust. 3 i 4, w art. 36 w ust. 5 w pkt 1, w art. 42 w ust. 3 w pkt 2 i w ust. 5, w art. 48i, w art. 48m w pkt 2 i w art. 53 w ust. 3 użyte w różnych przypadkach wyrazy „Szef Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego”;
4) w art. 30 wyrazy „Urząd Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencja Wywiadu”;
5) w art. 40 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Jeżeli w toku poszerzonego lub specjalnego postępowania sprawdzającego wystąpią wątpliwości niepozwalające na ustalenie, czy osoba sprawdzana daje rękojmię zachowania tajemnicy, służba ochrony państwa zapewnia osobie sprawdzanej możliwość osobistego ustosunkowania się, w toku wysłuchania, do przesłanek faktycznych stwarzających te wątpliwości. Osoba ta może stawić się na wysłuchanie ze swoim pełnomocnikiem. Do informacji uzyskanych w wyniku wysłuchania stosuje się przepisy art. 39 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676).”;
6) w art. 53 w ust. 2 wyrazy „Szef Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Szef Agencji Wywiadu”;
7) w art. 74 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Do danych zgromadzonych w postępowaniu, o którym mowa w art. 67 ust. 1, stosuje się przepisy art. 39 ust. 4 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu.”;
8) w załączniku nr 1: a) w części I w pkt 15 wyrazy „Szefowi Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefowi Agencji Wywiadu”; b) w części II w pkt 28, 29 i 33 po wyrazach „Urzędu Ochrony Państwa,” dodaje się wyrazy „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu,”.

art. 201. więcej Art. 201. W ustawie z dnia 7 maja 1999 r. o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej i Urzędu Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 53, poz. 548 i z 2001 r. Nr 27, poz. 298) wprowadza się następujące zmiany:
1) w tytule ustawy wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu”;
2) w art. 1 w ust. 1 i w ust. 2 w pkt 1 wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu”;
3) w art. 1 w ust. 1 wyrazy „oraz Szefa Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Szefa Agencji Wywiadu”.

art. 202. więcej Art. 202. W ustawie z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. Nr 53, poz. 549 i z 2001 r. Nr 27, poz. 298) w art. 3 w pkt 1, w art. 15 w ust. 6, w art. 16 w ust. 2 i w art. 49 wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu”.

art. 203. więcej Art. 203. W ustawie z dnia 10 września 1999 r. o niektórych umowach kompensacyjnych zawieranych w związku z umowami dostaw na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa (Dz. U. Nr 80, poz. 903, z 2000 r. Nr 119, poz. 1250, z 2001 r. Nr 89, poz. 972 i z 2002 r. Nr 37, poz. 332) w art. 20 w ust. 2 wyrazy „Szefa Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego”.

art. 204. więcej Art. 204. W ustawie z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy (Dz. U. Nr 83, poz. 930, z 2000 r. Nr 60, poz. 703 i Nr 62, poz. 717, z 2001 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 106, poz. 1149 oraz z 2002 r. Nr 41, poz. 365) w art. 53 w § 38 w pkt 3, w art. 118 w § 2, w art. 134 w § 1 w pkt 3 oraz w art. 150 w § 3 i 4 użyte w różnych przypadkach wyrazy „Urząd Ochrony Państwa” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego”.

art. 205. więcej Art. 205. W ustawie z dnia 2 grudnia 1999 r. o narodowym spisie powszechnym ludności i mieszkań w 2002 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 1, poz. 1 i Nr 93, poz. 1026) w art. 3 w pkt 14 wyrazy „Ministra Obrony Narodowej i Szefa Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Ministra Obrony Narodowej, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Szefa Agencji Wywiadu”.

art. 206. więcej Art. 206. W ustawie z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 110, poz. 1255, z 2000 r. Nr 19, poz. 239 oraz z 2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr 100, poz. 1080 i Nr 154, poz. 1784 i 1799) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 w pkt 2 wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu”;
2) w art. 10a po wyrazach „spraw wewnętrznych” stawia się przecinek i wyrazy „oraz Szefa Urzędu Ochrony Państwa.” zastępuje się wyrazami „Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Szefa Agencji Wywiadu.”

art. 207. więcej Art. 207. W ustawie z dnia 28 kwietnia 2000 r. o systemie oceny zgodności, akredytacji oraz zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 43, poz. 489 i z 2001 r. Nr 63, poz. 636) w art. 8 wyrazy „Szefa Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego”.

art. 208. więcej Art. 208. W ustawie z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym (Dz. U. Nr 50, poz. 580 i z 2001 r. Nr 56, poz. 579) w art. 6 w pkt 7 wyrazy „Urzędowi Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego”.

art. 209. więcej Art. 209. W ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 49, poz. 508) w art. 57 w ust. 2, w art. 59 w ust. 1 i 3, w art. 60 w ust. 1 i w art. 62 użyte w różnych przypadkach wyrazy „Szef Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego”.

art. 210. więcej Art. 210. W ustawie z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718 i z 2001 r. Nr 46, poz. 499) w art. 22 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Minister Obrony Narodowej, minister właściwy do spraw wewnętrznych, minister właściwy do spraw zagranicznych, Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Szef Agencji Wywiadu wydają, w razie potrzeby, wyodrębnioną edycję dziennika urzędowego z aktami prawnymi zawierającymi informacje niejawne.”

art. 211. więcej Art. 211. W ustawie z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z 2001 r. Nr 122, poz. 1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4 w ust. 1 w pkt 4 i w ust. 4 wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu”;
2) w art. 8 w ust. 2, w art. 12 w ust. 4, w art. 14 w ust. 2a, w art. 14a w ust. 2, w art. 18 w ust. 3, w art. 40 w ust. 3, w art. 88 w ust. 3 i w art. 114 w ust. 5 w pkt 1 wyrazy „Szefa Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego”;
3) w art. 40 w ust. 2 wyrazy „Szefowi Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego”.

art. 212. więcej Art. 212. W ustawie z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł (Dz. U. Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 63, poz. 641 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 32, poz. 299 i Nr 41, poz. 365) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 5 w ust. 1 i w art. 33 w ust. 1 w pkt 2 i w ust. 5 użyte w różnych przypadkach wyrazy „Szef Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego”;
2) w art. 5 w ust. 4 i w art. 14 w ust. 2 użyte w różnych przypadkach wyrazy „Urząd Ochrony Państwa” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego”.

art. 213. więcej Art. 213. W ustawie z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18, Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1800) w art. 63 w ust. 4 wyrazy „Urzędzie Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu”.

art. 214. więcej Art. 214. W ustawie z dnia 29 listopada 2000 r. o obrocie z zagranicą towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla bezpieczeństwa państwa, a także dla utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 119, poz. 1250, z 2001 r. Nr 154, poz. 1789 i z 2002 r. Nr 41, poz. 365) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 w pkt 11 oraz w art. 29 w ust. 2 użyte w różnych przypadkach wyrazy „Szef Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szef Agencji Wywiadu”;
2) w art. 6 w ust. 2 wyrazy „Szefa Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Szefa Agencji Wywiadu”.

art. 215. więcej Art. 215. W ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 122, poz. 1321) w art. 24 w ust. 2 wyrazy „Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu”.

art. 216. więcej Art. 216. W ustawie z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 27, poz. 298 i Nr 106, poz. 1149) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 12 w ust. 3, w art. 16 w pkt 3, w art. 51 w ust. 1 i w art. 107 w ust. 2 użyte w różnych przypadkach wyrazy „Urząd Ochrony Państwa” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencja Wywiadu”;
2) w art. 84 w ust. 2 w pkt 5 po wyrazach „Urzędzie Ochrony Państwa,” dodaje się wyrazy „Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu,”;
3) w art. 92 w ust. 1 po wyrazach „Urzędzie Ochrony Państwa” dodaje się wyrazy „, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu”;

art. 217. więcej Art. 217. W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627 i Nr 115, poz. 1229) w art. 3 w pkt 40 wyrazy „Szefowi Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego albo Szefowi Agencji Wywiadu”.

art. 218. więcej Art. 218. W ustawie z dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. Nr 67, poz. 679) w art. 7 w ust. 2 i 3, w art. 9 w ust. 4, w art. 20 w ust. 3, w art. 23 w ust. 2, w art. 24 w ust. 2, w art. 29 w ust. 3, w art. 30, w art. 33 w ust. 2 i w art. 35 w ust. 2 użyte w różnych przypadkach wyrazy „Szef Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego”.

art. 219. więcej Art. 219. W ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych (Dz. U. Nr 123, poz. 1353 i Nr 154, poz. 1800) w art. 14 wprowadza się następujące zmiany: a) w ust. 1 w pkt 2 wyrazy „Urzędem Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencją Bezpieczeństwa Wewnętrznego”; b) w ust. 2 wyrazy „Urzędem Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „Agencją Bezpieczeństwa Wewnętrznego”.

art. 220. więcej Art. 220. W ustawie z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej (Dz. U. Nr 62, poz. 558) w art. 14: a) w zdaniu wstępnym oraz w pkt 1 wyrazy „lub Szefa Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Szefa Agencji Wywiadu”. b) w pkt 2 wyrazy „lub Szefem Urzędu Ochrony Państwa” zastępuje się wyrazami „, Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Szefem Agencji Wywiadu”.

art. 221. więcej Art. 221. Znosi się Urząd Ochrony Państwa.

art. 222. więcej Art. 222. Okres służby w Urzędzie Ochrony Państwa wlicza się do okresu
zatrudnienia w zakresie wszelkich uprawnień wynikających z prawa pracy

art. 223. więcej Art. 223. 1. Prezes Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia, ustali zasady
i tryb podziału mienia, dokumentów, limitów zatrudnienia oraz środków budżetowych
pozostających dotychczas w posiadaniu jednostek organizacyjnych Urzędu Ochrony Państwa i Wojskowych Służb Informacyjnych, zgodnie z kompetencjami utworzonych Agencji.
2. Wyodrębnione archiwum Urzędu Ochrony Państwa przechodzi do ABW.
Określone prawem obowiązki i prawa związane z archiwum Urzędu Ochrony Państwa
przechodzą na Szefa ABW.

art. 224. więcej Art. 224. 1. Należności i zobowiązania Szefa Urzędu Ochrony Państwa stają się
należnościami i zobowiązaniami Szefa ABW i Szefa AW w zakresie ich zadań
i kompetencji.
2. Prawa i obowiązki wynikające z umów i porozumień zawartych przez lub na
rzecz Urzędu Ochrony Państwa przejmuje ABW lub AW w zakresie swoich zadań lub
kompetencji.

art. 225. więcej Art. 225. Decyzje, postanowienia, poświadczenia bezpieczeństwa i odmowy
wydania poświadczenia bezpieczeństwa wydane przez Szefa Urzędu Ochrony
Państwa zachowują ważność, chyba że na podstawie odrębnych przepisów wcześniej
zostaną zmienione lub utracą ważność.

art. 226. więcej Art. 226. Postępowania wszczęte i niezakończone przed Szefem Urzędu
Ochrony Państwa dotyczące spraw, które przeszły do właściwości lub kompetencji
Szefa ABW albo Szefa AW, toczą się nadal, na podstawie dotychczasowych
przepisów, przed Szefem właściwej Agencji.

art. 227. więcej Art. 227. Funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa, którzy do dnia wejścia
w życie niniejszej ustawy zgłoszą wystąpienie ze służby, zwalnia się ze służby z dniem
zgłoszenia wystąpienia.

art. 228. więcej Art. 228. 1. Funkcjonariusze pełniący, w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy,
służbę w Urzędzie Ochrony Państwa, z wyjątkiem funkcjonariuszy Zarządu Wywiadu
Urzędu Ochrony Państwa, stają się, z utrzymaniem dotychczasowych warunków
służby – do czasu zmiany tych warunków w trybie określonym w art. 230 –
funkcjonariuszami ABW, zachowując ciągłość służby.
2. Funkcjonariusze Zarządu Wywiadu, w trybie określonym w ust. 1, stają się
funkcjonariuszami AW.
3. Żołnierze zawodowi Wojskowych Służb Informacyjnych są wyznaczani
i pełnią służbę w jednostkach organizacyjnych AW na zasadach i w trybie określonych w przepisach dotyczących pełnienia służby poza resortem obrony narodowej.
4. Żołnierzom zawodowym, o których mowa w ust. 3, w zakresie realizowanych
przez nich zadań przysługują uprawnienia funkcjonariuszy AW określone w rozdziale 4.

art. 229. więcej Art. 229. 1. Funkcjonariusze posiadający stopień podoficerski, chorążego lub
oficerski Urzędu Ochrony Państwa i niespełniający odpowiednich warunków
wykształcenia określonych w niniejszej ustawie zachowują posiadane stopnie.
2. Mianowanie funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1, na kolejny wyższy
stopień może nastąpić dopiero po uzupełnieniu wykształcenia.

art. 230. więcej Art. 230. 1. Szefowie ABW i AW, każdy w zakresie swojego działania,
w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, uwzględniając
kwalifikacje zawodowe funkcjonariusza, jego przydatność do służby w ABW albo
AW, a także wysokość posiadanych limitów zatrudnienia i środków budżetowych oraz
planowaną strukturę organizacyjną, poinformują pisemnie funkcjonariusza o:
1) proponowanych dla niego warunkach służby albo
2) wypowiedzeniu stosunku służbowego.
2. Jeżeli funkcjonariusz, w terminie 14 dni od dnia przedstawienia mu
proponowanych warunków służby, nie odmówi ich przyjęcia, uważa się, że wyraził
zgodę na te warunki. Pisemna informacja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać
pouczenie w tej sprawie.
3. W razie odmowy przyjęcia przez funkcjonariusza zaproponowanych
warunków służby, stosunek służby rozwiązuje się z dniem dokonania tej odmowy.
4. Stosunek służby funkcjonariusza, któremu został wypowiedziany stosunek
służbowy w trybie określonym w ust. 1 pkt 2, ulega rozwiązaniu w terminie
1 miesiąca, liczonym od dnia doręczenia temu funkcjonariuszowi pisma o
wypowiedzeniu stosunku służbowego.
5. Odmowa przyjęcia zaproponowanych warunków służby przez
funkcjonariusza następuje w formie pisemnej.
6. W okresie wypowiedzenia stosunku służbowego funkcjonariusz może zostać
zwolniony od obowiązku świadczenia służby.
7.9) Wobec funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 3 i 4, przepisów art. 60 ust. 4
oraz art. 63 nie stosuje się.
8. Funkcjonariuszowi zwolnionemu w trybie, o którym mowa w ust. 3 lub 4,
przysługuje prawo do świadczeń pieniężnych związanych ze zwolnieniem ze służby,
określonych w art. 128 ust. 1, a jeżeli są spełnione przesłanki do zwolnienia ze służby
na korzystniejszych warunkach, także do innych świadczeń i uprawnień wynikających
z ustawy.
6. W okresie wypowiedzenia stosunku służbowego funkcjonariusz może zostać
zwolniony od obowiązku świadczenia służby.
7. Wobec funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 3 i 4, przepisów art. 60 ust. 4
oraz art. 63 nie stosuje się.
8. Funkcjonariuszowi zwolnionemu w trybie, o którym mowa w ust. 3 lub 4,
przysługuje prawo do świadczeń pieniężnych związanych ze zwolnieniem ze służby,
określonych w art. 128 ust. 1, a jeżeli są spełnione przesłanki do zwolnienia ze służby
na korzystniejszych warunkach, także do innych świadczeń i uprawnień wynikających
z ustawy.

art. 231. więcej Art. 231. Do pracowników Urzędu Ochrony Państwa stosuje się odpowiednio
przepisy prawa pracy dotyczące uprawnień pracowników przejmowanego zakładu lub
jego części przez innego pracodawcę.

art. 232. więcej Art. 232. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych
w ustawie stosuje się przepisy dotychczas obowiązujące, o ile nie są z nią sprzeczne.

art. 233. więcej Art. 233. Prezes Rady Ministrów powoła pełnomocników do organizacji ABW
i AW oraz likwidatora Urzędu Ochrony Państwa oraz określi ich zadania
i uprawnienia.

art. 234. więcej Art. 234. Traci moc ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony
Państwa (Dz. U. z 1999 r. poz. 526, 548 i 1255, z 2000 r. poz. 852 oraz z 2001 r.
poz. 877 i 1149).

art. 235. więcej Art. 235. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia,
z wyjątkiem art. 227 i art. 233, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia.