Ustawa z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach

art. 1. więcej Art. 1. Ustawa określa zasady i warunki wjazdu cudzoziemców na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, ich przejazdu przez to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu
z niego, tryb postępowania oraz organy właściwe w tych sprawach.

art. 2. więcej Art. 2. Ustawy nie stosuje się do:
1) członków misji dyplomatycznych i urzędów konsularnych państw obcych oraz
innych osób zrównanych z nimi na podstawie ustaw, umów lub powszechnie
ustalonych zwyczajów międzynarodowych pod warunkiem wzajemności
i posiadania przez te osoby dokumentów potwierdzających pełnienie przez nie
funkcji uprawniających do wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
i pobytu na tym terytorium, z wyjątkiem art. 23, art. 32, art. 58, art. 60–63,
art. 66 ust. 4 i 5, art. 67–74, art. 78 ust. 1, art. 79 ust. 1 i 2, art. 80, art. 90–92 oraz
art. 96 i art. 97;
2) obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich
Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – stron umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej oraz
członków ich rodzin, którzy do nich dołączają lub z nimi przebywają.

art. 3. więcej Art. 3. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) azyl – azyl w rozumieniu art. 90 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu
cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2019
r. poz. 1666 i 2020);
2) cudzoziemiec – każdego, kto nie posiada obywatelstwa polskiego;
3) dokument podróży – dokument uznany przez Rzeczpospolitą Polską,
uprawniający do przekroczenia granicy, wydany cudzoziemcowi przez organ
państwa obcego, organ polski lub organizację międzynarodową albo podmiot
upoważniony przez organ państwa obcego lub obcą władzę o charakterze
państwowym;
4) doświadczenie zawodowe – doświadczenie uzyskane w trakcie zatrudnienia,
wykonywania innej pracy zarobkowej lub prowadzenia działalności
gospodarczej w danym zawodzie;
5) granica – granicę Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 1–3 ustawy z dnia
12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej (Dz. U. z 2019 r. poz.
1776);
5a) grupa przedsiębiorstw – co najmniej dwie osoby prawne lub jednostki
organizacyjne niebędące osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność
prawną, prowadzące działalność gospodarczą, które:
a) są powiązane ze sobą w sposób odpowiadający relacji spółki dominującej
i spółki zależnej w rozumieniu art. 4 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 września
2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 505, 1543, 1655
i 1798) lub
b) pozostają z inną osobą prawną lub jednostką organizacyjną niebędącą osobą
prawną, której ustawa przyznaje zdolność prawną, w takich stosunkach
prawnych, że wynika z nich podstawa do wywierania przez tę osobę prawną
lub jednostkę organizacyjną decydującego wpływu na ich działalność, z
użyciem tożsamych wzorców i prawideł zarządzania;
5b) jednostka przyjmująca – osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niebędącą
osobą prawną, której ustawa przyznaje zdolność prawną, do której jest
przenoszony pracownik wewnątrz przedsiębiorstwa, i która:
a) jest w szczególności oddziałem lub przedstawicielstwem pracodawcy
macierzystego będącego przedsiębiorcą zagranicznym lub
b) należy do tej samej grupy przedsiębiorstw co pracodawca macierzysty;
5c) jednostka naukowa – podmiot, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4–8
ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U.
poz. 1668, z późn. zm.);
6) kwalifikacje uzyskane w wyniku ukończenia studiów wyższych – kwalifikacje
uzyskane w wyniku ukończenia z wynikiem pozytywnym, poświadczonego
dyplomem, świadectwem lub innym dokumentem wydanym przez właściwy
organ programu studiów wyższych, czyli cyklu zajęć prowadzonych przez
instytucję edukacyjną uznaną za instytucję szkolnictwa wyższego przez państwo,
w którym ma ona siedzibę, pod warunkiem że czas trwania studiów niezbędny
do ich uzyskania wynosi co najmniej 3 lata;
7) mały ruch graniczny – wjazd cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, do których stosuje się rozporządzenie (WE) nr 1931/2006 Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. ustanawiające przepisy
dotyczące małego ruchu granicznego na zewnętrznych granicach lądowych
państw członkowskich i zmieniające postanowienia Konwencji z Schengen
(Dz. Urz. UE L 405 z 30.12.2006, str. 1, z późn. zm.), i ich pobyt na tym
terytorium;
7a) mobilność – uprawnienie cudzoziemca do wjazdu i pobytu na terytorium państw
członkowskich Unii Europejskiej, wynikające z posiadania ważnego dokumentu
pobytowego, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia Rady (WE)
nr 1030/2002 z dnia 13 czerwca 2002 r. ustanawiającego jednolity wzór
dokumentów pobytowych dla obywateli państw trzecich (Dz. Urz. UE L 157
z 15.06.2002, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne,
rozdz. 19, t. 6, str. 3, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem
nr 1030/2002”, lub z posiadania ważnej wizy długoterminowej, o której mowa
w art. 18 Konwencji Wykonawczej z dnia 19 czerwca 1990 r. do Układu
z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. między Rządami Państw Unii
Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki
Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach (Dz. Urz. UE L 239 z 22.09.2000, str. 19, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 19, t. 2, str. 9, z późn. zm.), zwanej dalej „Konwencją
Wykonawczą Schengen”, albo wydanej zgodnie z prawem państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, niebędącego państwem obszaru Schengen,
wydanych przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej niż to, w którym
cudzoziemiec korzysta z tego uprawnienia;
7b) (uchylony)
7c) (uchylony)
7d) mobilność długoterminowa członka rodziny naukowca – mobilność członka
rodziny naukowca przez okres przekraczający 180 dni w danym państwie
członkowskim Unii Europejskiej;
7e) mobilność długoterminowa naukowca – mobilność naukowca przez okres
przekraczający 180 dni w danym państwie członkowskim Unii Europejskiej;
7f) mobilność długoterminowa pracownika kadry kierowniczej, specjalisty lub
pracownika odbywającego staż, w ramach przeniesienia wewnątrz
przedsiębiorstwa – mobilność pracownika kadry kierowniczej, specjalisty lub
pracownika odbywającego staż, w ramach przeniesienia wewnątrz
przedsiębiorstwa, przez okres przekraczający 90 dni w danym państwie
członkowskim Unii Europejskiej;
7g) mobilność krótkoterminowa członka rodziny naukowca – mobilność członka
rodziny naukowca przez okres nieprzekraczający 180 dni w dowolnym okresie
liczącym 360 dni w każdym państwie członkowskim Unii Europejskiej;
7h) mobilność krótkoterminowa naukowca – mobilność naukowca przez okres
nieprzekraczający 180 dni w dowolnym okresie liczącym 360 dni w każdym
państwie członkowskim Unii Europejskiej;
7i) mobilność krótkoterminowa pracownika kadry kierowniczej, specjalisty lub
pracownika odbywającego staż, w ramach przeniesienia wewnątrz
przedsiębiorstwa – mobilność pracownika kadry kierowniczej, specjalisty lub pracownika odbywającego staż, w ramach przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa, przez okres nieprzekraczający 90 dni w dowolnym okresie
liczącym 180 dni w każdym państwie członkowskim Unii Europejskiej;
7j) mobilność studenta – mobilność studenta lub doktoranta objętego programem
unijnym lub programem wielostronnym obejmującym środki w zakresie
mobilności lub porozumieniem między przynajmniej dwiema instytucjami
szkolnictwa wyższego, przewidującym mobilność wewnątrzunijną przez okres
nieprzekraczający 360 dni w każdym państwie członkowskim;
8) naukowiec – cudzoziemca posiadającego co najmniej tytuł zawodowy
odpowiadający w Rzeczypospolitej Polskiej tytułowi zawodowemu magistra lub
równorzędnemu, umożliwiający ubieganie się o nadanie stopnia doktora;
9) ochrona czasowa – ochronę w rozumieniu art. 106 ust. 1 ustawy z dnia
13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
10) ochrona uzupełniająca – ochronę w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 13 czerwca
2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej;
10a) organizator stażu – osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niebędącą osobą
prawną, której ustawa przyznaje zdolność prawną, w której odbywa się staż,
mającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
11) państwa obszaru Schengen – państwa, które w pełni stosują dorobek Schengen;
11a) pierwsza karta pobytu – kartę pobytu wydaną cudzoziemcowi bezpośrednio po
udzieleniu zezwolenia na pobyt czasowy, zezwolenia na pobyt stały, zezwolenia
na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, zgody na pobyt ze
względów humanitarnych albo po uzyskaniu statusu uchodźcy lub ochrony
uzupełniającej;
12) powrót – powrót cudzoziemca do kraju jego pochodzenia, państwa tranzytu lub
innego państwa trzeciego, do którego zdecydował się powrócić i przez które
został przyjęty;
12a) pracodawca macierzysty – osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niebędącą
osobą prawną, której ustawa przyznaje zdolność prawną, posiadającą siedzibę
poza terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej, państw
członkowskich Europejskiego Porozumienia Wolnego Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej,
która zatrudnia pracownika przenoszonego do jednostki przyjmującej przed jego
przeniesieniem wewnątrz przedsiębiorstwa i w czasie tego przeniesienia;
13) pracodawca użytkownik – pracodawcę użytkownika w rozumieniu art. 2 pkt 1
ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1563);
13a) pracownik odbywający staż – cudzoziemca posiadającego dyplom ukończenia
studiów wyższych, który zostaje przeniesiony do jednostki przyjmującej w celu
rozwoju zawodowego, w tym związanego z przygotowaniem do objęcia
w przyszłości stanowiska u pracodawcy macierzystego lub w grupie
przedsiębiorstw, lub odbycia szkolenia w zakresie technik lub metod
prowadzenia działalności gospodarczej i który w czasie trwania przeniesienia
otrzymuje wynagrodzenie;
13b) przeniesienie wewnątrz przedsiębiorstwa – czasowe oddelegowanie
cudzoziemca, którego miejsce pobytu w chwili składania wniosku o udzielenie
zezwolenia, o którym mowa w art. 139a ust. 1, znajduje się poza terytorium
państw członkowskich Unii Europejskiej, przez pracodawcę macierzystego do
jednostki przyjmującej oraz korzystanie z mobilności;
14) przewoźnik – osobę fizyczną lub prawną albo jednostkę organizacyjną
nieposiadającą osobowości prawnej zajmującą się zarobkowo przewozem osób
drogą powietrzną, morską lub lądową;
15) sieć telekomunikacyjna – sieć w rozumieniu art. 2 pkt 35 ustawy z dnia 16 lipca
2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2018 r. poz. 1954, z późn. zm.);
15a) specjalista – cudzoziemca pracującego w ramach grupy przedsiębiorstw,
posiadającego kluczową i specyficzną wiedzę dla obszarów działania jednostki
przyjmującej, jej technik lub zarządzania nią, opartą na wysokich kwalifikacjach,
w tym odpowiednim doświadczeniu zawodowym;
16) status uchodźcy – status w rozumieniu art. 13 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r.
o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
16a) staż – niestanowiące wykonywania pracy wykonywanie przez cudzoziemca
zadań w celu nabycia wiedzy, umiejętności praktycznych i doświadczenia
zawodowego na podstawie umowy z organizatorem stażu;
16b) stażysta – cudzoziemca, który ukończył studia wyższe lub odbywa poza
granicami Unii Europejskiej studia wyższe, odbywającego staż;
17) strefa tranzytowa lotniska międzynarodowego – teren lotniska
międzynarodowego położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
rozciągający się między pokładem statku powietrznego a stanowiskiem kontroli
granicznej, obejmujący także płytę oraz pomieszczenia lotniska;
18) szkolenie zawodowe – zorganizowany proces dydaktyczny mający na celu
uzyskanie, uzupełnienie lub doskonalenie umiejętności, kwalifikacji
zawodowych lub ogólnych, potrzebnych do wykonywania pracy, w tym
umiejętności poszukiwania zatrudnienia;
18a) unijny program lub program wielostronny obejmujący środki w zakresie
mobilności – program finansowany przez Unię Europejską lub przez państwa
członkowskie Unii Europejskiej, który promuje przemieszczanie się obywateli
państw trzecich w Unii Europejskiej lub w państwach członkowskich Unii
Europejskiej uczestniczących w tym programie;
19) urządzenia telekomunikacyjne – urządzenia telekomunikacyjne w rozumieniu
art. 2 pkt 46 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne;
20) wiza – wizę Schengen lub wizę krajową;
21) wiza krajowa – wizę, o której mowa w art. 18 Konwencji Wykonawczej
Schengen, wydaną przez organ polski;
22) wiza Schengen – wizę, o której mowa w art. 2 pkt 2–5 rozporządzenia
Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009 z dnia 13 lipca 2009 r.
ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Wizowy (kodeks wizowy) (Dz. Urz.
UE L 243 z 15.09.2009, str. 1, z późn. zm.);
22a) wolontariusz – cudzoziemca, który ochotniczo i bez wynagrodzenia, z wyjątkiem
zwrotu kosztów lub kieszonkowego, wykonuje świadczenia w ramach udziału
w programie wolontariatu europejskiego;
23) wykonywanie pracy – wykonywanie pracy przez cudzoziemca w rozumieniu
art. 2 ust. 1 pkt 40 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia
i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1482, 1622 i 1818);
24) wykonywanie pracy w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji –
wykonywanie pracy przez cudzoziemca posiadającego kompetencje
potwierdzone wyższymi kwalifikacjami zawodowymi, który, niezależnie od
zachodzącego między stronami stosunku prawnego, wykonuje pracę na rzecz lub
pod kierownictwem innej osoby za wynagrodzeniem;
25) wyższe kwalifikacje zawodowe – kwalifikacje uzyskane w wyniku ukończenia
studiów wyższych albo co najmniej pięcioletnie doświadczenie zawodowe na
poziomie porównywalnym z poziomem kwalifikacji uzyskanych w wyniku
ukończenia studiów wyższych, niezbędne do wykonywania pracy określonej
w umowie lub w ofercie pracy stanowiącej ofertę zawarcia umowy w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1145 i 1495).

art. 4. więcej Art. 4. W sprawach uregulowanych w ustawie, należących do właściwości
wojewody, w których wojewoda jest organem właściwym do rozpatrzenia odwołania
lub w których organem wyższego stopnia jest Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców,
nie stosuje się przepisu art. 20 ustawy z dnia 23 stycznia 2009 r. o wojewodzie
i administracji rządowej w województwie (Dz. U. z 2019 r. poz. 1464).

art. 5. więcej Art. 5. 1. Do postępowań w sprawach uregulowanych w ustawie, należących do
właściwości konsulów, stosuje się przepisy ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. – Prawo
konsularne (Dz. U. z 2018 r. poz. 2141 oraz z 2019 r. poz. 60 i 1687), o ile ustawa nie
stanowi inaczej.
2. W zakresie nieuregulowanym przepisami działu IV do wydawania, cofania lub
unieważniania wiz krajowych lub przedłużania okresu ich ważności lub okresu pobytu
cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej objętego tymi wizami stosuje
się przepisy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009
z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Wizowy (kodeks
wizowy), zwanego dalej „Wspólnotowym Kodeksem Wizowym”.

art. 6. więcej Art. 6. 1. Organ wydający decyzję lub postanowienie w postępowaniu
prowadzonym na podstawie przepisów ustawy może odstąpić od sporządzenia ich
uzasadnienia w części dotyczącej uzasadnienia faktycznego, jeżeli wymagają tego
względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa
i porządku publicznego.
2. Nie można odstąpić od sporządzenia uzasadnienia w części dotyczącej
stwierdzenia przesłanki polskiego pochodzenia cudzoziemca.

art. 7. więcej Art. 7. 1. Organ:
1) prowadzący postępowanie w sprawach o:
a) wydanie cudzoziemcowi wizy,
b) przedłużenie okresu ważności wydanej wizy lub okresu pobytu objętego tą
wizą,
c) udzielenie cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy, zezwolenia na
pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii
Europejskiej, zwanego dalej „zezwoleniem na pobyt rezydenta
długoterminowego UE”,
d) zobowiązanie cudzoziemca do powrotu,
2) podejmujący czynności kontrolne wobec cudzoziemca
– poucza cudzoziemca pisemnie w języku dla niego zrozumiałym o zasadach i trybie
postępowania oraz o przysługujących mu prawach i ciążących na nim obowiązkach.
2. W przypadku postępowania w sprawach o zobowiązanie cudzoziemca do
powrotu w pouczeniu, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się także informację
o możliwości:
1) wystąpienia z roszczeniem przeciwko podmiotowi powierzającemu
wykonywanie pracy oraz wyegzekwowania orzeczenia wydanego przeciwko
takiemu podmiotowi, w związku z zaległym wynagrodzeniem, również
w przypadku wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu;
2) udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy na okres trwania
postępowania karnego toczącego się przeciwko podmiotowi powierzającemu
wykonywanie pracy, w którym cudzoziemiec występuje w charakterze
pokrzywdzonego:
a) w wyniku przestępstwa powierzenia wykonywania pracy w warunkach
szczególnego wykorzystania, o którym mowa w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia
15 czerwca 2012 r. o skutkach powierzania wykonywania pracy
cudzoziemcom przebywającym wbrew przepisom na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. poz. 769),
b) małoletniego cudzoziemca przebywającego bez ważnego dokumentu
uprawniającego do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
któremu powierzono wykonywanie pracy;
3) podjęcia innych działań przeciwko podmiotowi powierzającemu wykonywanie
pracy, w szczególności zawiadomienia właściwych organów.

art. 8. więcej Art. 8. 1. Wnioski w sprawach uregulowanych w ustawie sporządza się
w języku polskim.
2. Dokumenty sporządzone w języku obcym, służące za dowód w postępowaniu
prowadzonym na podstawie ustawy, składa się wraz z ich tłumaczeniem na język
polski, dokonanym przez tłumacza przysięgłego.
3. Wnioski składane w postępowaniu przed konsulem oraz dokumenty
sporządzone w języku obcym, służące za dowód w postępowaniu prowadzonym na
podstawie ustawy przed konsulem, składa się w języku polskim lub języku
wskazanym przez konsula.
4. W protokołach przesłuchania cudzoziemców, w sprawach uregulowanych
w ustawie, podaje się imię i nazwisko tłumacza.

art. 9. więcej Art. 9. 1. W sprawach uregulowanych w ustawie pisma doręcza się osobom
fizycznym pod wskazanym przez nie adresem albo w każdym miejscu, w którym się
adresata zastanie.
2. Cudzoziemcom pozbawionym wolności pisma doręcza się za pośrednictwem
administracji zakładu, w którym przebywają.
3. W razie wyjazdu cudzoziemca za granicę stosuje się przepisy art. 40 § 4 i 5
ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U.
z 2018 r. poz. 2096 oraz z 2019 r. poz. 60, 730 i 1133), zwanej dalej „Kodeksem
postępowania administracyjnego”.

Art. 9a. Termin na złożenie pisma w sprawach uregulowanych w ustawie przez
cudzoziemca umieszczonego w strzeżonym ośrodku lub w areszcie dla cudzoziemców
uważa się za zachowany, jeżeli pismo zostało złożone w administracji tego ośrodka
lub aresztu przed upływem terminu.

art. 10. więcej Art. 10. W toku postępowań prowadzonych na podstawie przepisów ustawy nie
stosuje się art. 73 § 1 i 1a, art. 79 oraz art. 81 Kodeksu postępowania
administracyjnego, jeżeli cudzoziemiec będący stroną postępowania przebywa za granicą i nie ustanowił pełnomocnika do prowadzenia sprawy zamieszkałego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 11. więcej Art. 11. 1. W toku postępowań prowadzonych na podstawie przepisów ustawy
funkcjonariusze Straży Granicznej mogą:
1) przeprowadzać wywiad środowiskowy lub
2) ustalać miejsce pobytu małżonka lub innego członka rodziny cudzoziemca,
a także osoby, z którą cudzoziemca łączą więzi o charakterze rodzinnym.
2. Wywiad środowiskowy obejmuje zebranie informacji dotyczących:
1) danych cudzoziemca, wobec którego prowadzone jest postępowanie, o którym
mowa w ust. 1;
2) miejsca pobytu cudzoziemca;
3) członków rodziny cudzoziemca oraz osób, z którymi zamieszkuje on we
wspólnym gospodarstwie domowym;
4) wykonywania przez cudzoziemca pracy lub prowadzenia działalności
gospodarczej;
5) podjęcia lub kontynuowania przez cudzoziemca nauki lub szkolenia
zawodowego;
6) sytuacji materialnej i warunków bytowych cudzoziemca;
7) podejmowania przez cudzoziemca działań mogących mieć wpływ na ochronę
bezpieczeństwa i porządku publicznego albo stanowiących zagrożenie dla
obronności lub bezpieczeństwa państwa;
8) innych okoliczności, których istnienie mogłoby mieć wpływ na rozstrzygnięcie
w postępowaniu prowadzonym wobec cudzoziemca.
3. Jeżeli w wyniku czynności, o których mowa w ust. 1, nie potwierdzono
informacji podanych przez cudzoziemca lub zgromadzone informacje okazały się
sprzeczne albo nasuwają wątpliwości odnośnie do ich prawdziwości, funkcjonariusze
Straży Granicznej mogą dokonać sprawdzenia lokalu, który cudzoziemiec wskazał
jako miejsce swego pobytu. Do sprawdzenia lokalu nie stosuje się przepisu
art. 79 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego.
4. Funkcjonariusz Straży Granicznej dokonujący sprawdzenia lokalu, o którym
mowa w ust. 3, ma prawo:
1) wejścia do lokalu,
2) żądania okazania przedmiotów należących do cudzoziemca i zamieszkującego
z nim członka rodziny,
3) żądania udzielenia wyjaśnień
– w celu potwierdzenia pobytu cudzoziemca w sprawdzanym lokalu.
5. Podczas przeprowadzania czynności, o których mowa w ust. 4, powinien być
obecny cudzoziemiec lub osoba trzecia, jeżeli lokal znajduje się w jej posiadaniu, albo
inny dorosły domownik. Czynności te są podejmowane i przeprowadzane
w godzinach od 6⁰⁰ do 22⁰⁰.
6. Czynności, o których mowa w ust. 4, funkcjonariusze Straży Granicznej
przeprowadzają za zgodą cudzoziemca lub osoby trzeciej, jeżeli lokal znajduje się
w jej posiadaniu, albo innego dorosłego domownika. Czynności te wymagają
późniejszego udokumentowania.
7. W przypadku gdy cudzoziemiec nie wyrazi zgody na dokonanie sprawdzenia
lokalu albo utrudnia lub uniemożliwia przeprowadzenie czynności, o których mowa
w ust. 4, uznaje się, że informacje o faktycznym miejscu pobytu cudzoziemca nie
zostały potwierdzone.
8. Jeżeli dokonanie sprawdzenia lokalu nie jest możliwe z przyczyn niezależnych
od cudzoziemca, funkcjonariusze Straży Granicznej informują o tym fakcie organ
prowadzący postępowanie oraz przekazują temu organowi informacje zgromadzone
w toku czynności, o których mowa w ust. 1.

art. 12. więcej Art. 12. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) sposób przeprowadzania przez funkcjonariuszy Straży Granicznej wywiadu
środowiskowego;
2) miejsce i czas przeprowadzania wywiadu, o którym mowa w pkt 1;
3) formę sprawozdania z wywiadu, o którym mowa w pkt 1.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
wewnętrznych uwzględni konieczność takiej organizacji przeprowadzenia wywiadu
środowiskowego, aby możliwe było zebranie informacji niezbędnych do postępowań
prowadzonych na podstawie ustawy oraz poszanowanie sfery prywatności
cudzoziemca.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób dokonywania przez funkcjonariuszy Straży Granicznej sprawdzenia
lokalu, o którym mowa w art. 11 ust. 3;
2) dokumenty upoważniające do dokonania sprawdzenia lokalu, o którym mowa
w art. 11 ust. 3, oraz sposób dokumentowania tego sprawdzenia.
4. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 3, minister właściwy do spraw
wewnętrznych uwzględni cel sprawdzenia lokalu, o którym mowa w art. 11 ust. 4,
oraz poszanowanie sfery prywatności osób, których sprawdzenie dotyczy.

art. 13. więcej Art. 13. W rejestrach i ewidencji prowadzonych na podstawie ustawy mogą być
przetwarzane następujące dane lub informacje dotyczące cudzoziemca:
1) imię (imiona) i nazwisko;
2) imię (imiona) i nazwiska poprzednie;
3) nazwisko rodowe;
4) płeć;
5) imię ojca;
6) imię i nazwisko rodowe matki;
7) data urodzenia, a w razie braku dokumentu potwierdzającego datę urodzenia
prawdopodobny rok urodzenia;
8) miejsce i państwo urodzenia;
9) rysopis:
a) wzrost w centymetrach,
b) kolor oczu,
c) znaki szczególne;
10) odciski linii papilarnych;
11) obywatelstwo;
12) narodowość;
13) stan cywilny;
14) wykształcenie;
15) zawód wykonywany;
16) krajowy numer identyfikacyjny;
17) numer dokumentu podróży;
18) oznaczenie podmiotu powierzającego wykonywanie pracy;
18a) nazwa, adres siedziby, podstawa prawna działalności, nazwa rejestru i numer
wpisu w rejestrze, numer REGON organizatora stażu;
18b) nazwa, adres siedziby, podstawa prawna działalności, nazwa rejestru i numer
wpisu w rejestrze, numer REGON jednostki organizacyjnej, na rzecz której
cudzoziemiec ma wykonywać świadczenia jako wolontariusz;
18c) nazwa, adres siedziby, podstawa prawna działalności, nazwa rejestru i numer
wpisu w rejestrze, numer REGON jednostki naukowej;
18d) nazwa i adres siedziby jednostki prowadzącej studia pierwszego stopnia, studia
drugiego stopnia lub jednolite studia magisterskie albo kształcenie w szkole
doktorskiej;
19) miejsce zamieszkania lub pobytu;
20) numer telefonu;
21) adres poczty elektronicznej;
22) informacje o karalności, o prowadzonych przeciwko cudzoziemcowi
postępowaniach karnych i postępowaniach w sprawach o wykroczenia oraz
o wydanych w stosunku do niego orzeczeniach w postępowaniu sądowym lub
administracyjnym;
23) numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji
Ludności (PESEL);
24) wizerunek twarzy;
25) informacja o zamieszkiwaniu na terytorium innego państwa członkowskiego
Unii Europejskiej co najmniej przez okres 18 miesięcy na podstawie wydanego
przez to państwo dokumentu pobytowego z adnotacją „Niebieska Karta UE”;
26) dane zapraszającego, o których mowa w art. 54 pkt 1.

art. 14. więcej Art. 14. Odciski linii papilarnych pobiera się od cudzoziemca za pomocą kart
daktyloskopijnych lub urządzenia do elektronicznego pobierania odcisków.

art. 15. więcej Art. 15. 1. Aktualne fotografie cudzoziemca dołączane do wniosków
o udzielenie mu zezwoleń pobytowych, wniosków o wydanie wizy krajowej lub
wniosków o wydanie dokumentów wydawanych cudzoziemcom powinny
odzwierciedlać, w sposób niebudzący uzasadnionych wątpliwości, wizerunek twarzy
cudzoziemca, przedstawiający ją bez nakrycia głowy i okularów z ciemnymi szkłami.
2. Cudzoziemiec z wrodzonymi lub nabytymi wadami narządu wzroku może
dołączyć do wniosku fotografię przedstawiającą go w okularach z ciemnymi szkłami.
W takim przypadku do wniosku dołącza się również dokumenty potwierdzające niepełnosprawność, a w przypadku braku możliwości ich przedstawienia oświadczenie cudzoziemca o niepełnosprawności.
3. Cudzoziemiec noszący nakrycie głowy zgodnie z zasadami swojego wyznania
może dołączyć do wniosku fotografię przedstawiającą go w nakryciu głowy, o ile
wizerunek twarzy jest w pełni widoczny. W takim przypadku do wniosku dołącza się
oświadczenie cudzoziemca o przynależności do wspólnoty wyznaniowej.
4. W uzasadnionych przypadkach do wniosku można dołączyć fotografię
przedstawiającą cudzoziemca z zamkniętymi oczami, innym niż naturalny wyrazem
twarzy lub z otwartymi ustami.

art. 16. więcej Art. 16. 1. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców, zwany dalej „Szefem
Urzędu”, jest centralnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach:
1) wjazdu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przejazdu przez
to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu z niego;
2) nadawania statusu uchodźcy;
3) udzielania ochrony uzupełniającej;
4) udzielania zgody na pobyt ze względów humanitarnych lub zgody na pobyt
tolerowany;
5) udzielania cudzoziemcom azylu;
6) udzielania ochrony czasowej.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych sprawuje nadzór nad Szefem
Urzędu.

art. 17. więcej Art. 17. 1. Prezes Rady Ministrów powołuje Szefa Urzędu, na wniosek ministra
właściwego do spraw wewnętrznych, spośród osób wyłonionych w drodze otwartego
i konkurencyjnego naboru.
2. Prezes Rady Ministrów odwołuje Szefa Urzędu, na wniosek ministra
właściwego do spraw wewnętrznych.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych powołuje zastępców Szefa
Urzędu, na wniosek Szefa Urzędu, spośród osób wyłonionych w drodze otwartego
i konkurencyjnego naboru.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych odwołuje zastępców Szefa
Urzędu, na wniosek Szefa Urzędu.

art. 18. więcej Art. 18. Stanowisko Szefa Urzędu może zajmować osoba, która:
1) posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny;
2) jest obywatelem polskim;
3) korzysta z pełni praw publicznych;
4) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne
przestępstwo skarbowe;
5) posiada kompetencje kierownicze;
6) posiada co najmniej 6-letni staż pracy, w tym co najmniej 3-letni staż pracy na
stanowisku kierowniczym;
7) posiada wiedzę z zakresu spraw należących do właściwości Szefa Urzędu.

art. 19. więcej Art. 19. 1. Informację o naborze na stanowisko Szefa Urzędu upublicznia się
w ogłoszeniu umieszczonym w miejscu powszechnie dostępnym w siedzibie Urzędu
do Spraw Cudzoziemców, zwanego dalej „Urzędem”, oraz w Biuletynie Informacji
Publicznej Urzędu do Spraw Cudzoziemców i Biuletynie Informacji Publicznej
Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
2. Ogłoszenie zawiera:
1) nazwę i adres Urzędu;
2) określenie stanowiska;
3) wymagania związane ze stanowiskiem wynikające z przepisów prawa;
4) zakres zadań wykonywanych na stanowisku;
5) wskazanie wymaganych dokumentów;
6) termin i miejsce składania dokumentów;
7) informację o metodach i technikach naboru.
3. Termin, o którym mowa w ust. 2 pkt 6, nie może być krótszy niż 10 dni od
dnia opublikowania ogłoszenia w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa
Rady Ministrów.
4. Nabór na stanowisko Szefa Urzędu przeprowadza zespół powołany przez
ministra właściwego do spraw wewnętrznych, liczący co najmniej 3 osoby, których
wiedza i doświadczenie dają rękojmię wyłonienia najlepszych kandydatów.
5. W toku naboru ocenia się doświadczenie zawodowe kandydata, wiedzę
niezbędną do wykonywania zadań na stanowisku, na które jest przeprowadzany nabór,
oraz kompetencje kierownicze.
6. Ocena wiedzy i kompetencji kierowniczych może być dokonana na zlecenie
zespołu przez osobę niebędącą członkiem zespołu, która posiada odpowiednie
kwalifikacje do dokonania tej oceny.
7. Członek zespołu oraz osoba, o której mowa w ust. 6, są obowiązani zachować
w tajemnicy informacje dotyczące osób ubiegających się o stanowisko, uzyskane
w trakcie naboru.
8. W toku naboru zespół wyłania nie więcej niż 3 kandydatów, których
przedstawia ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych.
9. Z przeprowadzonego naboru zespół sporządza protokół zawierający:
1) nazwę i adres Urzędu;
2) skład zespołu;
3) określenie stanowiska, na które był prowadzony nabór, oraz liczbę kandydatów;
4) imiona, nazwiska i adresy nie więcej niż 3 najlepszych kandydatów
uszeregowanych według poziomu spełniania przez nich wymagań określonych
w ogłoszeniu o naborze;
5) informację o zastosowanych metodach i technikach naboru;
6) uzasadnienie dokonanego wyboru albo powody niewyłonienia kandydata.
10. Wynik naboru ogłasza się niezwłocznie przez umieszczenie informacji
w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu do Spraw Cudzoziemców i Biuletynie
Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
11. Informacja o wyniku naboru zawiera:
1) nazwę i adres Urzędu;
2) określenie stanowiska, na które był prowadzony nabór;
3) imiona i nazwiska wybranych kandydatów oraz ich miejsca zamieszkania
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny
albo informację o niewyłonieniu kandydata.
12. Umieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady
Ministrów ogłoszenia o naborze oraz o wyniku tego naboru jest bezpłatne.

art. 20. więcej Art. 20. 1. Zespół przeprowadzający nabór na stanowiska, o których mowa
w art. 17 ust. 3, powołuje Szef Urzędu.
2. Do sposobu przeprowadzania naboru na stanowiska, o których mowa w art. 17
ust. 3, stosuje się przepisy art. 18 i art. 19.

art. 21. więcej Art. 21. 1. Szef Urzędu wykonuje swoje zadania przy pomocy Urzędu będącego
urzędem administracji rządowej.
2. W Urzędzie, oprócz pracowników w nim zatrudnionych, obowiązki mogą
pełnić funkcjonariusze:
1) Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu – na podstawie
art. 56 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. z 2018 r. poz. 2387, z późn. zm.);
2) Służby Ochrony Państwa na podstawie art. 89–98 ustawy z dnia 8 grudnia
2017 r. o Służbie Ochrony Państwa (Dz. U. z 2019 r. poz. 828, 1091, 1635 i
1726);
3) Państwowej Straży Pożarnej – na podstawie art. 28a ust. 2 i 3 ustawy z dnia
24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1499,
1635, 1726 i 2020);
4) Policji – na podstawie art. 36 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji
(Dz. U. z 2019 r. poz. 161, z późn. zm.);
5) Straży Granicznej – na podstawie art. 41 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 12 października
1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 147, z późn. zm.);
6) Służby Wywiadu Wojskowego i żołnierze tej służby – na podstawie art. 50 ust. 2
i 3 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz
Służbie Wywiadu Wojskowego (Dz. U. z 2019 r. poz. 687) oraz art. 15 ust. 2 i 3
ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o służbie funkcjonariuszy Służby
Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego (Dz. U. z 2019
r. poz. 1529 i 1726).
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w drodze zarządzenia, nadaje
Urzędowi statut określający organizację Urzędu, mając na uwadze zakres zadań Szefa
Urzędu oraz potrzebę zapewnienia sprawnego funkcjonowania Urzędu.

art. 22. więcej Art. 22. 1. Do zadań Szefa Urzędu należy:
1) wydawanie decyzji i postanowień w pierwszej instancji oraz rozpatrywanie
odwołań od decyzji i zażaleń na postanowienia wydane w pierwszej instancji
przez inne organy w sprawach uregulowanych:
a) w niniejszej ustawie,
b) w ustawie z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
c) w ustawie z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw
członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. z 2019 r.
poz. 293);
2) organizowanie i prowadzenie szkoleń w zakresie spraw należących do
kompetencji Szefa Urzędu;
3) przekazywanie właściwym organom innych państw obszaru Schengen, za
pośrednictwem Komendanta Głównego Policji, informacji dotyczących
podstawy prawnej i faktycznej wpisu do Systemu Informacyjnego Schengen do
celów określonych w art. 25 Konwencji Wykonawczej Schengen;
4) kontrola wykonywania przez wojewodów zadań określonych w ustawach
wymienionych w pkt 1;
5) (uchylony)
6) pełnienie funkcji krajowego punktu kontaktowego w sprawach:
a) przekazywania organom innych państw członkowskich Unii Europejskiej
informacji o:
– udzieleniu zezwolenia na pobyt czasowy cudzoziemcowi
posiadającemu zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE
udzielone przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej,
– odmowie udzielenia kolejnego zezwolenia na pobyt czasowy lub
cofnięciu takiego zezwolenia cudzoziemcowi posiadającemu
zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE udzielone przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej, lub członkowi rodziny tego cudzoziemca,
– udzieleniu cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt rezydenta
długoterminowego UE, gdy posiada on takie zezwolenie udzielone
przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej,
b) uzyskiwania od innych państw członkowskich Unii Europejskiej informacji
o:
– udzieleniu zezwolenia pobytowego przez inne państwo członkowskie
Unii Europejskiej cudzoziemcowi posiadającemu zezwolenie na pobyt
rezydenta długoterminowego UE,
– odmowie udzielenia kolejnego zezwolenia pobytowego lub cofnięciu
takiego zezwolenia przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej
cudzoziemcowi posiadającemu zezwolenie na pobyt rezydenta
długoterminowego UE lub członkowi rodziny tego cudzoziemca,
– udzieleniu cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt rezydenta
długoterminowego UE przez inne państwo członkowskie Unii
Europejskiej, gdy posiada on zezwolenie na pobyt rezydenta
długoterminowego UE;
7) pełnienie funkcji krajowego punktu kontaktowego, o którym mowa w art. 12
ust. 2 rozporządzenia nr 1931/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
20 grudnia 2006 r. ustanawiającego przepisy dotyczące małego ruchu
granicznego na zewnętrznych granicach lądowych państw członkowskich
i zmieniającego postanowienia Konwencji z Schengen, zwanego dalej
„rozporządzeniem nr 1931/2006”, oraz przekazywanie właściwym organom
państw stosujących to rozporządzenie oraz Komisji Europejskiej informacji
przechowywanych w rejestrze przypadków nadużycia zasad małego ruchu
granicznego oraz sankcji za nadużycie tych zasad, o którym mowa w art. 17
ust. 3 rozporządzenia nr 1931/2006;
8) pełnienie funkcji krajowego punktu kontaktowego w sprawach:
a) udzielania informacji o długości pobytu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej cudzoziemca posiadającego zezwolenie na pobyt czasowy w celu
wykonywania pracy w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji, gdy informacje te są niezbędne do uzyskania przez niego statusu rezydenta długoterminowego UE w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej,
b) uzyskiwania informacji o długości pobytu cudzoziemca w innym państwie
członkowskim Unii Europejskiej na podstawie dokumentu pobytowego,
o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia Rady (WE)
nr 1030/2002, z adnotacją „Niebieska Karta UE”, gdy informacje te są
niezbędne do obliczania długości pobytu uprawniającego do uzyskania na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zezwolenia na pobyt rezydenta
długoterminowego UE,
c) udzielania informacji innym państwom członkowskim Unii Europejskiej
o udzieleniu lub odmowie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy w celu
wykonywania pracy w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej cudzoziemcowi posiadającemu
w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej dokument pobytowy,
o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002,
z adnotacją „Niebieska Karta UE”,
d) uzyskiwania od innych państw członkowskich Unii Europejskiej informacji
o udzieleniu lub odmowie udzielenia cudzoziemcowi, który posiada na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zezwolenie na pobyt czasowy w celu
wykonywania pracy w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji,
dokumentu pobytowego, o którym mowa w art. 1 ust. 2
lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, z adnotacją „Niebieska Karta UE”,
e) udzielania Komisji Europejskiej informacji w zakresie danych
statystycznych dotyczących liczby obywateli państw trzecich, którym
udzielono zezwolenia na pobyt czasowy w celu wykonywania pracy
w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji lub którym cofnięto to
zezwolenie, oraz liczby członków rodziny takich obywateli, którym
udzielono zezwolenia na pobyt czasowy w celu połączenia z rodziną;
8a) pełnienie funkcji krajowego punktu kontaktowego do celów korzystania przez
cudzoziemców z mobilności w sprawach:
a) udzielania informacji organom innych państw członkowskich Unii
Europejskiej o udzieleniu zezwolenia na pobyt czasowy w celu:
– mobilności długoterminowej pracownika kadry kierowniczej,
specjalisty lub pracownika odbywającego staż, w ramach przeniesienia
wewnątrz przedsiębiorstwa,
– mobilności długoterminowej naukowca,
– mobilności długoterminowej członka rodziny naukowca,
b) udzielania informacji organom innych państw członkowskich Unii
Europejskiej o cofnięciu:
– wizy krajowej w celu odbycia studiów pierwszego stopnia, studiów
drugiego stopnia lub jednolitych studiów magisterskich albo kształcenia
się w szkole doktorskiej, z adnotacją „student”,
– wizy krajowej w celu prowadzenia badań naukowych lub prac
rozwojowych,
– zezwolenia na pobyt czasowy w celu wykonywania pracy w ramach
przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa cudzoziemcowi, który
korzysta z mobilności krótkoterminowej lub długoterminowej
pracownika kadry kierowniczej, specjalisty lub pracownika
odbywającego staż, w ramach przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa
w tych państwach,
– zezwolenia na pobyt czasowy w celu kształcenia się na studiach
cudzoziemcowi, który korzysta z mobilności studenta w tych
państwach,
– zezwolenia na pobyt czasowy w celu prowadzenia badań naukowych
cudzoziemcowi, który korzysta z mobilności krótkoterminowej
naukowca lub mobilności długoterminowej naukowca w tych
państwach,
– zezwolenia na pobyt czasowy, o którym mowa
w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. f, cudzoziemcowi, który korzysta
z mobilności krótkoterminowej członka rodziny naukowca lub
mobilności długoterminowej członka rodziny naukowca w tych
państwach,
c) uzyskiwania od organów innych państw członkowskich Unii Europejskiej
informacji o:
– wydaniu dokumentu pobytowego, o którym mowa
w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, z adnotacją „mobile
ICT”, cudzoziemcowi, który posiada na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej zezwolenie na pobyt czasowy w celu wykonywania pracy
w ramach przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa,
– wydaniu dokumentu pobytowego, o którym mowa
w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, lub wizy
długoterminowej, o której mowa w art. 18 Konwencji Wykonawczej
Schengen, przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej, albo
wizy długoterminowej wydanej zgodnie z prawem krajowym państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, niebędącego państwem obszaru
Schengen, zwanymi dalej „wizą długoterminową”, z adnotacją
„naukowiec – mobilność”, cudzoziemcowi, który posiada na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej zezwolenie na pobyt czasowy w celu
prowadzenia badań naukowych lub wizę krajową w celu prowadzenia
badań naukowych lub prac rozwojowych,
– udzieleniu zezwolenia pobytowego lub wydaniu wizy długoterminowej,
odpowiadających zezwoleniu na pobyt czasowy w celu mobilności
długoterminowej członka rodziny naukowca cudzoziemcowi, który
posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zezwolenie na pobyt
czasowy, o którym mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. f,
d) uzyskiwania od organów innych państw członkowskich Unii Europejskiej
informacji o cofnięciu dokumentu pobytowego, o którym mowa
w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002:
– z adnotacją „ICT”, cudzoziemcowi, który korzysta na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej z mobilności krótkoterminowej pracownika
kadry kierowniczej, specjalisty lub pracownika odbywającego staż,
w ramach przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa lub posiada na tym
terytorium zezwolenie na pobyt czasowy w celu mobilności
długoterminowej pracownika kadry kierowniczej, specjalisty lub
pracownika odbywającego staż, w ramach przeniesienia wewnątrz
przedsiębiorstwa,
– lub wizy długoterminowej, z adnotacją „student”, cudzoziemcowi,
który korzysta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z mobilności
studenta,
– lub wizy długoterminowej, z adnotacją „naukowiec”, cudzoziemcowi,
który korzysta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z mobilności
krótkoterminowej naukowca lub posiada na tym terytorium zezwolenie
na pobyt czasowy w celu mobilności długoterminowej naukowca,
– wydanego w związku z udzieleniem zezwolenia pobytowego w celu
połączenia z rodziną naukowca przez państwo członkowskie Unii
Europejskiej, które wydało naukowcowi dokument pobytowy, o którym
mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, lub wizę
długoterminową, z adnotacją „naukowiec”, cudzoziemcowi, który
korzysta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z mobilności
krótkoterminowej członka rodziny naukowca lub posiada na tym
terytorium zezwolenie na pobyt czasowy w celu mobilności
długoterminowej członka rodziny naukowca,
e) przyjmowania zawiadomień, o których mowa w art. 139n ust. 1 pkt 3,
art. 149b ust. 1 pkt 5, art. 156b ust. 1 pkt 3 i art. 169a ust. 1 pkt 3,
f) przyjmowania zawiadomień o zamiarze korzystania w innym państwie
członkowskim Unii Europejskiej z:
– mobilności krótkoterminowej lub długoterminowej pracownika kadry
kierowniczej, specjalisty lub pracownika odbywającego staż, w ramach
przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa przez cudzoziemca
posiadającego zezwolenie na pobyt czasowy w celu wykonywania
pracy w ramach przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa,
– mobilności studenta przez cudzoziemca posiadającego wizę krajową
w celu odbycia studiów pierwszego stopnia, studiów drugiego stopnia
lub jednolitych studiów magisterskich albo kształcenia się w szkole
doktorskiej, z adnotacją „student”, lub zezwolenie na pobyt czasowy
w celu kształcenia się na studiach,
– mobilności krótkoterminowej lub długoterminowej naukowca przez
cudzoziemca posiadającego wizę krajową w celu prowadzenia badań naukowych lub prac rozwojowych lub zezwolenie na pobyt czasowy w celu prowadzenia badań naukowych,
– mobilności krótkoterminowej lub długoterminowej członka rodziny
naukowca przez cudzoziemca posiadającego zezwolenie na pobyt
czasowy, o którym mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. f,
g) przyjmowania informacji o sprzeciwie państwa członkowskiego Unii
Europejskiej wobec mobilności, o których mowa w lit. f, na terytorium tego
państwa,
h) udzielania organom innych państw członkowskich Unii Europejskiej
informacji o wydanych przez Szefa Urzędu decyzjach o sprzeciwie
w przypadkach określonych w art. 139n ust. 12, art. 149b ust. 12, art. 156b
ust. 12 i art. 169a ust. 12,
i) przekazywania Komisji Europejskiej danych statystycznych dotyczących
liczby:
– cudzoziemców, którym wydano wizę krajową w celu odbycia studiów
pierwszego stopnia, studiów drugiego stopnia lub jednolitych studiów
magisterskich albo kształcenia się w szkole doktorskiej, z adnotacją
„student”, wizę krajową w celu prowadzenia badań naukowych lub prac
rozwojowych, z adnotacją „naukowiec”, wizę krajową w celu odbycia
stażu, wizę krajową w celu udziału w programie wolontariatu
europejskiego, lub którym udzielono zezwolenia na pobyt czasowy
w celu wykonywania pracy w ramach przeniesienia wewnątrz
przedsiębiorstwa, zezwolenia na pobyt czasowy w celu kształcenia się
na studiach, zezwolenia na pobyt czasowy w celu prowadzenia badań
naukowych, zezwolenia na pobyt czasowy w celu mobilności
długoterminowej naukowca, zezwolenia na pobyt czasowy dla stażysty,
zezwolenia na pobyt czasowy dla wolontariusza, zezwolenia na pobyt
czasowy, o którym mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. f, zezwolenia na
pobyt czasowy w celu mobilności długoterminowej członka rodziny
naukowca, lub zezwolenia na pobyt czasowy, o którym mowa
w art. 186 ust. 1 pkt 6 i 7,
– cudzoziemców, którym udzielono zezwolenia na pobyt czasowy w celu
mobilności długoterminowej pracownika kadry kierowniczej, specjalisty lub pracownika odbywającego staż, w ramach przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa,
– cudzoziemców, którym cofnięto zezwolenie na pobyt czasowy w celu
wykonywania pracy w ramach przeniesienia wewnątrz
przedsiębiorstwa, zezwolenie na pobyt czasowy w celu mobilności
długoterminowej pracownika kadry kierowniczej, specjalisty lub
pracownika odbywającego staż, w ramach przeniesienia wewnątrz
przedsiębiorstwa, wizę krajową w celu odbycia studiów pierwszego
stopnia, studiów drugiego stopnia lub jednolitych studiów
magisterskich albo kształcenia się w szkole doktorskiej, z adnotacją
„student”, zezwolenie na pobyt czasowy w celu kształcenia się na
studiach, wizę krajową w celu prowadzenia badań naukowych lub prac
rozwojowych, zezwolenie na pobyt czasowy w celu prowadzenia badań
naukowych, zezwolenie na pobyt czasowy w celu mobilności
długoterminowej naukowca, zezwolenie na pobyt czasowy dla stażysty,
zezwolenie na pobyt czasowy dla wolontariusza, zezwolenie na pobyt
czasowy, o którym mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. f, zezwolenie na
pobyt czasowy w celu korzystania z mobilności długoterminowej
członka rodziny naukowca, zezwolenie na pobyt czasowy, o którym
mowa w art. 186 ust. 1 pkt 6,
– zawiadomień, o których mowa w art. 139n ust. 1 pkt 3, art. 149b
ust. 1 pkt 5, art. 156b ust. 1 pkt 3 i art. 169a ust. 1 pkt 3,
– sprzeciwów, o których mowa w art. 139n ust. 6, art. 149b ust. 6,
art. 156b ust. 6 i art. 169a ust. 6,
j) udzielania informacji innym państwom członkowskim Unii Europejskiej o:
– obowiązujących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepisach
dotyczących mobilności,
– obowiązujących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepisach
dotyczących zatwierdzania instytucji badawczych lub zatwierdzania
instytucji szkolnictwa wyższego,
– wielostronnych programach dla studentów i naukowców, które
obejmują środki w zakresie mobilności, oraz o porozumieniach między dwiema lub większą liczbą instytucji szkolnictwa wyższego przewidujących mobilność wewnątrzunijną;
9) przekazywanie do organów wizowych w Rzeczypospolitej Polskiej informacji
i dokumentów, o których mowa w art. 16 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (WE) nr 767/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. w sprawie
Wizowego Systemu Informacyjnego (VIS) oraz wymiany danych pomiędzy
państwami członkowskimi na temat wiz krótkoterminowych (Dz. Urz. UE L 218
z 13.08.2008, str. 60, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem
nr 767/2008”;
10) pełnienie funkcji krajowego punktu kontaktowego do:
a) występowania, na wniosek wojewody, do właściwego organu innego
państwa członkowskiego Unii Europejskiej o udzielenie informacji, czy
cudzoziemiec nadal posiada ochronę międzynarodową w tym państwie
członkowskim,
b) przekazywania właściwym organom innych państw członkowskich Unii
Europejskiej, na ich wniosek, informacji, czy cudzoziemiec nadal posiada
ochronę międzynarodową w Rzeczypospolitej Polskiej,
c) przekazywania właściwym organom innych państw członkowskich Unii
Europejskiej informacji o udzieleniu cudzoziemcowi ochrony
międzynarodowej lub przejęciu odpowiedzialności za ochronę
międzynarodową, w przypadku gdy cudzoziemiec posiada zezwolenie na
pobyt rezydenta długoterminowego UE w innym państwie członkowskim
Unii Europejskiej;
10a) pełnienie funkcji:
a) punktu kontaktowego do udzielania innym państwom członkowskim Unii
Europejskiej informacji w sprawach udzielania ochrony międzynarodowej
oraz pozbawiania statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej,
b) organu wyznaczonego do celów określonych w art. 1 ust. 1 rozporządzenia
Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 603/2013 z dnia 26 czerwca
2013 r. w sprawie ustanowienia systemu Eurodac do porównywania odcisków palców w celu skutecznego stosowania rozporządzenia (UE) nr 604/2013 w sprawie ustanowienia kryteriów i mechanizmów ustalania
państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca oraz
w sprawie występowania o porównanie z danymi Eurodac przez organy
ścigania państw członkowskich i Europol na potrzeby ochrony porządku
publicznego, oraz zmieniającego rozporządzenie (UE)
nr 1077/2011 ustanawiające Europejską Agencję ds. Zarządzania
Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi
w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (wersja
przekształcona) (Dz. Urz. UE L 180 z 29.06.2013, str. 1), o którym mowa
w art. 27 ust. 2 tego rozporządzenia, z wyłączeniem obowiązków
wynikających z art. 9 ust. 1 i art. 14 ust. 1 i 2 tego rozporządzenia;
11) wykonywanie innych zadań określonych w ustawie oraz w przepisach
odrębnych.
2. Szef Urzędu jest organem wyższego stopnia w rozumieniu przepisów
Kodeksu postępowania administracyjnego w stosunku do wojewody w sprawach
uregulowanych w ustawach, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

art. 23. więcej Art. 23. Cudzoziemiec, który przekracza granicę, jest obowiązany posiadać:
1) ważny dokument podróży;
2) ważną wizę lub inny ważny dokument uprawniający go do wjazdu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej i do pobytu na tym terytorium, jeżeli są wymagane;
3) zezwolenie na wjazd do innego państwa lub zezwolenie na pobyt w innym
państwie, jeżeli zezwolenia takie są wymagane w przypadku przejazdu
tranzytem.

art. 24. więcej Art. 24. 1. Cudzoziemcy będący członkami załóg statków morskich
przypływających do polskich portów morskich, przekraczający granicę w celu zejścia
na ląd i pobytu w granicach miasta portowego oraz gmin z nim graniczących są
zwolnieni z obowiązku posiadania wiz w trakcie pobytu statku w porcie.
2. Cudzoziemcy, o których mowa w art. 4 ust. 2 lit. a rozporządzenia Rady (WE)
nr 539/2001 z dnia 15 marca 2001 r. wymieniającego państwa trzecie, których
obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te,
których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (Dz. Urz. WE L 81 z 21.03.2001,
str. 1, z późn. zm.), są zwolnieni z obowiązku posiadania wiz, gdy ich całkowity pobyt
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie przekracza 90 dni.

art. 25. więcej Art. 25. 1. Cudzoziemiec wjeżdżający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
jest obowiązany:
1) uzasadnić cel i warunki planowanego pobytu;
2) posiadać oraz okazać na żądanie:
a) dokument potwierdzający posiadanie ubezpieczenia zdrowotnego
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach
opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2019
r. poz. 1373, z późn. zm.) lub posiadanie podróżnego ubezpieczenia
medycznego o minimalnej kwocie ubezpieczenia w wysokości 30 000 euro,
ważnego przez okres planowanego pobytu cudzoziemca na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, pokrywającego wszelkie wydatki, które mogą
wyniknąć podczas pobytu na tym terytorium w związku z koniecznością
podróży powrotnej z powodów medycznych, potrzebą pilnej pomocy
medycznej, nagłym leczeniem szpitalnym lub ze śmiercią, w którym
ubezpieczyciel zobowiązuje się do pokrycia kosztów udzielonych
ubezpieczonemu świadczeń zdrowotnych bezpośrednio na rzecz podmiotu
udzielającego takich świadczeń, na podstawie wystawionego przez ten
podmiot rachunku – w przypadku wjazdu na podstawie wizy krajowej,
b) środki finansowe wystarczające na pokrycie kosztów planowanego pobytu
oraz podróży powrotnej do państwa pochodzenia lub zamieszkania lub
kosztów tranzytu do państwa trzeciego, które udzieli pozwolenia na wjazd,
albo dokument potwierdzający możliwość uzyskania takich środków
zgodnie z prawem.
1a. Cudzoziemiec wjeżdżający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu
korzystania z mobilności krótkoterminowej pracownika kadry kierowniczej, specjalisty lub pracownika odbywającego staż, w ramach przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa, mobilności studenta, mobilności krótkoterminowej naukowca lub
mobilności krótkoterminowej członka rodziny naukowca, który posiada dokument
pobytowy lub wizę długoterminową, o których mowa odpowiednio w art. 139n
ust. 1 pkt 2, art. 149b ust. 1 pkt 3, art. 156b ust. 1 pkt 2 lub art. 169a ust. 1 pkt 2,
wydane przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej, niebędące państwem
obszaru Schengen, przedstawia dodatkowo kopię wysłanego zawiadomienia, o którym
mowa w:
1) art. 139n ust. 1 pkt 3, lub pismo jednostki przyjmującej posiadającej siedzibę na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w którym podaje się, co najmniej, okres
korzystania z mobilności na tym terytorium oraz adres jednostki przyjmującej –
w przypadku korzystania z mobilności krótkoterminowej pracownika kadry
kierowniczej, specjalisty lub pracownika odbywającego staż, w ramach
przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa;
2) art. 149b ust. 1 pkt 5 – w przypadku korzystania z mobilności studenta;
3) art. 156b ust. 1 pkt 3 – w przypadku korzystania z mobilności krótkoterminowej
naukowca;
4) art. 169a ust. 1 pkt 3 – w przypadku korzystania z mobilności krótkoterminowej
członka rodziny naukowca.
2. Cudzoziemiec wjeżdżający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na
podstawie wizy w celu wykonywania pracy, który nie podlega jeszcze ubezpieczeniu
zdrowotnemu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r.
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych,
obowiązek określony w ust. 1 pkt 2 lit. a realizuje poprzez okazanie podróżnego
ubezpieczenia medycznego o minimalnej kwocie ubezpieczenia w wysokości
30 000 euro, ważnego do dnia uzyskania przez niego ubezpieczenia zdrowotnego,
pokrywającego wszelkie wydatki, które mogą wyniknąć podczas pobytu na tym
terytorium w związku z koniecznością podróży powrotnej z powodów medycznych,
potrzebą pilnej pomocy medycznej, nagłym leczeniem szpitalnym lub ze śmiercią,
w którym ubezpieczyciel zobowiązuje się do pokrycia kosztów udzielonych
ubezpieczonemu świadczeń zdrowotnych bezpośrednio na rzecz podmiotu
udzielającego takich świadczeń, na podstawie wystawionego przez ten podmiot
rachunku.
3. Obowiązek okazania środków finansowych lub dokumentów
potwierdzających możliwość uzyskania takich środków zgodnie z prawem nie dotyczy
cudzoziemców przekraczających granicę:
1) na podstawie:
a) umów międzynarodowych, które przewidują zwolnienie cudzoziemca
z obowiązku posiadania tych środków albo obowiązek pokrycia kosztów
jego pobytu przez polskie organy państwowe lub instytucje publiczne, lub
b) wizy w celu repatriacji, lub
c) wizy w celu wykonywania pracy, lub
ca) wizy, o której mowa w art. 60 ust. 1 pkt 5, lub
cb) wizy, o której mowa w art. 60 ust. 1 pkt 5a, lub
d) wizy w celu korzystania z ochrony czasowej, lub
e) wizy w celu realizacji zezwolenia na pobyt czasowy w celu łączenia rodzin,
lub
f) karty pobytu, lub
g) wizy w celu korzystania z uprawnień wynikających z posiadania Karty
Polaka lub
2) w związku z niesieniem pomocy charytatywnej, lub
3) w związku z uczestniczeniem w akcji ratunkowej.
4. Wymóg dotyczący posiadania ubezpieczenia medycznego, o którym mowa
w ust. 1 pkt 2 lit. a lub ust. 2, można uznać za spełniony, w przypadku gdy
cudzoziemiec posiada odpowiednie ubezpieczenie w związku ze swoją sytuacją
zawodową.
5. Kontroli dokumentów potwierdzających cel i warunki planowanego pobytu,
środków finansowych lub dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 4,
dokonuje funkcjonariusz Straży Granicznej podczas przekraczania przez cudzoziemca
granicy.

art. 26. więcej Art. 26. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) wysokość wymaganych od cudzoziemca wjeżdżającego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej środków finansowych przeznaczonych na pokrycie
kosztów:
a) utrzymania cudzoziemca w trakcie jego pobytu na tym terytorium,
b) podróży powrotnej do państwa pochodzenia lub zamieszkania,
c) tranzytu przez to terytorium do państwa trzeciego, które udzieli pozwolenia
na wjazd;
2) dokumenty, które mogą potwierdzić możliwość uzyskania środków, o których
mowa w pkt 1, zgodnie z prawem;
3) dokumenty, które mogą potwierdzić cel i czas trwania planowanego pobytu,
jeżeli ze względu na cel lub czas trwania planowanego pobytu następuje
zróżnicowanie wysokości środków.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
wewnętrznych uwzględni zróżnicowanie wysokości środków finansowych
w zależności od celu lub długości planowanego pobytu w taki sposób, aby zapewniona
została możliwość pokrycia przez cudzoziemca kosztów zakwaterowania, wyżywienia
oraz kosztów tranzytu lub podróży powrotnej do państwa pochodzenia lub
zamieszkania.

art. 27. więcej Art. 27. Do przekraczania granicy przez cudzoziemców pochodzących z państw
trzecich, będących uczniami szkół, którzy uczestniczą w wycieczkach szkolnych
z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, oraz do pobytu tych
cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stosuje się przepisy decyzji
Rady 94/795/WSiSW z dnia 30 listopada 1994 r. w sprawie wspólnych działań
przyjętych przez Radę na podstawie art. K.3 ust. 2 lit. b Traktatu o Unii Europejskiej
w sprawie ułatwień podróży dla uczniów pochodzących z państw trzecich
przebywających w Państwach Członkowskich (Dz. Urz. WE L 327 z 19.12.1994,
str. 1, z późn. zm.).

art. 28. więcej Art. 28. 1. Cudzoziemcowi odmawia się wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, gdy:
1) nie posiada ważnego dokumentu podróży, ważnej wizy lub innych ważnych
dokumentów uprawniających do wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
i do pobytu na tym terytorium, lub
2) nie posiada dokumentu, o którym mowa w art. 25 ust. 1 pkt 2 lit. a albo art. 25
ust. 2, lub
3) wykorzystał dopuszczalny okres pobytu na terytorium państw obszaru Schengen
wynoszący 90 dni w każdym okresie 180 dni, chyba że umowy międzynarodowe
stanowią inaczej, lub
4) nie przedstawił dokumentów wystarczających do potwierdzenia celu i warunków
planowanego pobytu, lub
5) nie posiada wystarczających środków finansowych w wysokości uzależnionej od
czasu trwania i celu planowanego pobytu lub środków finansowych na podróż
powrotną do państwa pochodzenia lub zamieszkania lub na tranzyt przez
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do państwa trzeciego, które udzieli
pozwolenia na wjazd, albo dokumentu potwierdzającego możliwość uzyskania
takich środków zgodnie z prawem, lub
6) posiada podrobiony lub przerobiony dokument podróży, wizę lub inny dokument
uprawniający go do wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i pobytu na
tym terytorium, lub
7) jego wjazd następuje w okresie obowiązywania wpisu do wykazu
cudzoziemców, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest
niepożądany, lub
8) jego dane znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów odmowy
wjazdu, lub
9) jego wjazd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub pobyt na tym terytorium
może stanowić zagrożenie dla zdrowia publicznego, lub
10) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego lub stosunki międzynarodowe
Rzeczypospolitej Polskiej lub innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do cudzoziemca, który:
1) posiada wizę Schengen wydaną w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 23,
lub
2) podczas kontroli granicznej:
a) zadeklarował zamiar złożenia wniosku o udzielenie ochrony
międzynarodowej w przypadku, o którym mowa w art. 28 ust. 1 lub art. 61
ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom
ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) złożył wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej, lub
3) posiada zezwolenie, o którym mowa w art. 181 ust. 1.
3. Przepisów ust. 1 pkt 1–6 i 8–10 nie stosuje się do cudzoziemca, który
przejeżdża przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tranzytem w przypadku,
o którym mowa w art. 6 ust. 5 lit. a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady
(UE) 2016/399 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie unijnego kodeksu zasad regulujących
przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) (Dz. Urz. UE L 77
z 23.03.2016, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „kodeksem granicznym
Schengen”.
4. Przepisów ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do cudzoziemca, który wjeżdża na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres nieprzekraczający 90 dni.
5. Przepisów ust. 1 pkt 3–5 nie stosuje się do cudzoziemców będących
członkami załóg statków morskich przypływających do polskich portów morskich,
przekraczających granicę w celu zejścia na ląd i pobytu w granicach miasta portowego
oraz gmin z nim graniczących w trakcie pobytu statku w porcie.
6. Wyłącznej podstawy do odmowy wjazdu cudzoziemcowi nie mogą stanowić
okoliczności, o których mowa w ust. 1:
1) pkt 3 – w przypadku cudzoziemca, który posiada wizę krajową lub wizę
Schengen upoważniającą tylko do wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej i pobytu na tym terytorium;
2) pkt 8 – w przypadku cudzoziemca, który posiada wizę krajową, kartę pobytu lub
wizę Schengen upoważniającą tylko do wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej i pobytu na tym terytorium.
7. Przepisu:
1) ust. 1 pkt 1 – w zakresie, w jakim odnosi się do braku posiadania ważnej wizy
lub innych ważnych dokumentów uprawniających do wjazdu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej i do pobytu na tym terytorium,
2) ust. 1 pkt 3
– nie stosuje się do cudzoziemca, który wjeżdża na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej w celu korzystania z mobilności krótkoterminowej pracownika kadry
kierowniczej, specjalisty lub pracownika odbywającego staż, w ramach przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa, mobilności studenta, mobilności krótkoterminowej naukowca lub mobilności krótkoterminowej członka rodziny naukowca.
8. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do cudzoziemca, który bezpośrednio przed
wjazdem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej korzystał z mobilności w innym
państwie członkowskim Unii Europejskiej, które zażądało opuszczenia swojego
terytorium, w przypadku upływu okresu ważności albo cofnięcia:
1) wizy krajowej w celu odbycia studiów pierwszego stopnia, studiów drugiego
stopnia lub jednolitych studiów magisterskich albo kształcenia się w szkole
doktorskiej, z adnotacją „student”, lub wizy krajowej w celu prowadzenia badań
naukowych lub prac rozwojowych lub
2) zezwolenia na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 139a ust. 1, art. 144,
art. 151 ust. 1 lub art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. f.

art. 29. więcej Art. 29. 1. Do przekraczania granicy przez członka rodziny obywatela polskiego,
który powraca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po okresie zamieszkiwania
w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, państwie członkowskim
Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – strony umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej, gdzie był
pracownikiem lub pracował na własny rachunek, stosuje się przepisy art. 9 ust. 2 i 3
oraz art. 11–14 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw
członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin.
2. Członkami rodziny obywatela polskiego w rozumieniu ust. 1 są osoby,
o których mowa w art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw
członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin.

art. 30. więcej Art. 30. Do przekraczania przez cudzoziemca granicy w zakresie uregulowanym
przepisami kodeksu granicznego Schengen nie stosuje się przepisów art. 23, art. 25,
art. 34, art. 35 oraz przepisów wydanych na podstawie art. 33 ust. 5.

art. 31. więcej Art. 31. 1. Cudzoziemca, któremu odmówiono wjazdu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, można – w szczególnie uzasadnionych przypadkach, ze względu na jego stan zdrowia – nie przekazywać do państwa trzeciego. Cudzoziemcowi temu w przypadku wystąpienia zagrożenia życia lub zdrowia zapewnia się
opiekę medyczną.
2. Koszty zapewnienia opieki medycznej, o której mowa w ust. 1, są pokrywane
z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw
wewnętrznych, ze środków pozostających w dyspozycji Komendanta Głównego
Straży Granicznej.

art. 32. więcej Art. 32. 1. W przypadku, o którym mowa w art. 6 ust. 5 lit. c kodeksu
granicznego Schengen, komendant placówki Straży Granicznej, po uzyskaniu zgody
Komendanta Głównego Straży Granicznej, może zezwolić cudzoziemcowi na wjazd
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres pobytu nie dłuższy niż 15 dni.
2. Jeżeli zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, zostało udzielone cudzoziemcowi,
którego dane znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów odmowy
wjazdu, Komendant Główny Straży Granicznej informuje o udzieleniu tego
zezwolenia właściwy organ innego państwa obszaru Schengen, które dokonało wpisu
danych do tego systemu.
3. W sprawie udzielenia zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się
przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.

art. 33. więcej Art. 33. 1. Decyzję o odmowie wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
wydaje cudzoziemcowi komendant placówki Straży Granicznej.
2. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje odwołanie do Komendanta
Głównego Straży Granicznej.
3. Decyzja, o której mowa w ust. 1, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
4. Komendant placówki Straży Granicznej odnotowuje wydanie decyzji, o której
mowa w ust. 1, w dokumencie podróży cudzoziemca.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
sposób odnotowywania w dokumencie podróży cudzoziemca wydania decyzji
o odmowie wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
6. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 5, minister właściwy do spraw
wewnętrznych uwzględni zapewnienie możliwości ustalenia podczas kontroli
dokumentu podróży cudzoziemca, czy i na jakiej podstawie oraz w jakim dniu i przez
kogo decyzja ta została wydana.

art. 34. więcej Art. 34. 1. Postępowanie prowadzone przez organy Straży Granicznej przed
wydaniem cudzoziemcowi decyzji, o której mowa w art. 33 ust. 1, ogranicza się do:
1) przesłuchania cudzoziemca;
2) kontroli dokumentów posiadanych przez cudzoziemca;
3) przesłuchania wskazanych przez cudzoziemca osób towarzyszących mu
w podróży;
4) dokonania sprawdzeń w dostępnych rejestrach, ewidencjach i wykazach
w sprawach cudzoziemców;
5) uzyskania niezbędnych informacji od instytucji państwowych, organów
administracji rządowej i samorządu terytorialnego, jednostek gospodarczych
prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej, innych jednostek
gospodarczych i organizacji społecznych lub osób fizycznych.
2. Czynności podejmowane w postępowaniu, o którym mowa w ust. 1, mogą być
ograniczone jedynie do kontroli posiadanych przez cudzoziemca dokumentów, jeżeli
okoliczności niespełnienia przez cudzoziemca warunków niezbędnych do
przekroczenia granicy nie budzą wątpliwości.

art. 35. więcej Art. 35. 1. Cudzoziemiec może być niezwłocznie doprowadzony do granicy,
jeżeli został zatrzymany w strefie nadgranicznej bezpośrednio po przekroczeniu
granicy nieumyślnie i wbrew przepisom prawa.
2. Organ, który zatrzymał cudzoziemca w związku z przekroczeniem granicy
wbrew przepisom prawa, pobiera od niego odciski linii papilarnych, chyba że
cudzoziemiec został niezwłocznie doprowadzony do granicy.
3. Organ, który pobrał odciski linii papilarnych, przekazuje Komendantowi
Głównemu Policji obraz linii papilarnych, dane osobowe cudzoziemca oraz
informacje, które umieszcza się w rejestrze, o którym mowa w art. 428 ust. 1 pkt 4.

art. 36. więcej Art. 36. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wykaz chorób zakaźnych mogących stanowić zagrożenie dla zdrowia
publicznego, których rozpoznanie lub podejrzenie wystąpienia może stanowić
podstawę odmowy wjazdu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej;
2) kryteria pozwalające podejrzewać wystąpienie chorób mogących stanowić
zagrożenie dla zdrowia publicznego, o których mowa w pkt 1.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
zdrowia uwzględni tylko choroby epidemiczne określone przez Światową Organizację
Zdrowia oraz inne choroby wysoce zakaźne i szczególnie niebezpieczne, które
podlegają zwalczaniu u obywateli polskich na podstawie przepisów ustawy z dnia
5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1239 i 1495), a także konieczność zapewnienia humanitarnego
traktowania cudzoziemców i zapobieżenia zagrożeniu dla zdrowia publicznego
w obszarze przejścia granicznego i na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 37. więcej Art. 37. Zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu
granicznego można udzielić cudzoziemcowi, który spełnia warunki określone
w art. 9 rozporządzenia nr 1931/2006.

art. 38. więcej Art. 38. Udzielenia zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego
ruchu granicznego odmawia się cudzoziemcowi, jeżeli nie spełnia warunków
określonych w art. 9 rozporządzenia nr 1931/2006.

art. 39. więcej Art. 39. Zezwolenie na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu
granicznego cofa się cudzoziemcowi, jeżeli:
1) zostało udzielone z naruszeniem art. 9 rozporządzenia nr 1931/2006 lub
2) cudzoziemiec przestał spełniać warunki do jego udzielenia.

art. 40. więcej Art. 40. 1. Zezwolenie na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu
granicznego unieważnia się, gdy cudzoziemiec, który wjechał na jego podstawie na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
1) przebywa na tym terytorium po upływie okresu pobytu, do którego był
uprawniony na podstawie zezwolenia, lub
2) przebywa poza strefą przygraniczną, w której zgodnie z zezwoleniem mógł
przebywać
– jeżeli zachodzą okoliczności określone w art. 303 ust. 1.
2. Zezwolenie na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego
można unieważnić, jeżeli cudzoziemiec nadużywa zasad małego ruchu granicznego
przebywając w strefie przygranicznej określonej w zezwoleniu, w celach innych niż
te, dla których zezwolenie może być udzielone.

art. 41. więcej Art. 41. 1. Cudzoziemcowi przekraczającemu granicę w ramach małego ruchu
granicznego odmawia się wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli:
1) nie posiada ważnego zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego
ruchu granicznego lub
2) wykorzystał dopuszczalny okres pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
w ramach małego ruchu granicznego, określony w umowie o małym ruchu
granicznym, lub
3) posiada podrobione lub przerobione zezwolenie na przekraczanie granicy
w ramach małego ruchu granicznego, lub
4) jego wjazd następuje w okresie obowiązywania wpisu do wykazu
cudzoziemców, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest
niepożądany, lub
5) jego dane znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów odmowy
wjazdu, lub
6) jego wjazd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub pobyt na tym terytorium
może stanowić zagrożenie dla zdrowia publicznego, lub
7) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego lub stosunki międzynarodowe
Rzeczypospolitej Polskiej lub innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej.
2. Cudzoziemcowi przekraczającemu granicę w ramach małego ruchu
granicznego odmawia się wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w drodze
decyzji.
3. Do odmowy wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach
małego ruchu granicznego stosuje się odpowiednio przepisy art. 33 ust. 1–3 i art. 34.

art. 42. więcej Art. 42. 1. Zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu
granicznego udziela, odmawia jego udzielenia lub cofa je konsul właściwy ze względu
na miejsce stałego zamieszkania cudzoziemca.
2. Odmowa udzielenia lub cofnięcie zezwolenia na przekraczanie granicy
w ramach małego ruchu granicznego następuje w drodze decyzji.
3. Od decyzji o odmowie udzielenia lub cofnięciu cudzoziemcowi zezwolenia na
przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego przysługuje wniosek
o ponowne rozpatrzenie sprawy przez konsula.
4. Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przez konsula składa się w terminie
14 dni od dnia doręczenia decyzji o odmowie udzielenia lub cofnięciu cudzoziemcowi
zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego.

art. 43. więcej Art. 43. 1. Zezwolenie na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu
granicznego unieważnia się w drodze decyzji.
2. Decyzję, o której mowa w ust. 1, wydaje komendant wojewódzki Policji,
komendant powiatowy (miejski) Policji, komendant oddziału Straży Granicznej lub
komendant placówki Straży Granicznej, który w wyniku kontroli legalności pobytu
cudzoziemca stwierdził okoliczności uzasadniające unieważnienie zezwolenia.
3. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje odwołanie do wojewody
właściwego ze względu na siedzibę organu, który wydał decyzję.

art. 44. więcej Art. 44. 1. Zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu
granicznego udziela się na wniosek cudzoziemca, złożony na formularzu.
2. Cudzoziemiec ubiegający się o zezwolenie na przekraczanie granicy
w ramach małego ruchu granicznego przedstawia konsulowi ważny dokument
podróży oraz składa:
1) wypełniony formularz wniosku o udzielenie mu tego zezwolenia, zawierający:
a) dane cudzoziemca lub informacje, o których mowa w art. 13,
b) następujące dane dotyczące dokumentu podróży:
– serię i numer dokumentu,
– datę wydania dokumentu i datę upływu jego ważności,
– nazwę organu wydającego dokument,
c) miejsce stałego zamieszkania cudzoziemca,
d) wskazanie powodów częstego przekraczania przez cudzoziemca granicy
w ramach małego ruchu granicznego,
e) następujące dane osoby albo firmy lub instytucji w polskiej strefie
przygranicznej, które będą odwiedzane przez cudzoziemca w trakcie jego
pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
– imię i nazwisko osoby albo nazwę firmy lub instytucji,
– adres,
– numer telefonu i faksu,
f) informację o wcześniej uzyskanych przez cudzoziemca zezwoleniach na
przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego,
g) datę oraz okoliczności unieważnienia lub cofnięcia wcześniej posiadanego
przez cudzoziemca zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego
ruchu granicznego – w przypadku gdy takie unieważnienie lub cofnięcie
nastąpiło;
2) aktualną fotografię;
3) dokumenty potwierdzające posiadanie miejsca stałego zamieszkania w strefie
przygranicznej;
4) dokumenty potwierdzające powody częstego przekraczania granicy.
3. Od cudzoziemca ubiegającego się o udzielenie mu zezwolenia na
przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego pobiera się odciski linii
papilarnych.
4. Jeżeli cudzoziemiec nie złożył odcisków linii papilarnych w celu udzielenia
mu zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego, choć
był do tego obowiązany, odmawia się wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia
mu tego zezwolenia.

art. 45. więcej Art. 45. 1. W zezwoleniu na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu
granicznego umieszcza się:
1) informacje, o których mowa w art. 7 ust. 3 rozporządzenia nr 1931/2006;
2) wskazanie płci posiadacza zezwolenia;
3) serię i numer zezwolenia.
2. W zezwoleniu, o którym mowa w ust. 1, umieszcza się zabezpieczenia
techniczne przewidziane rozporządzeniem nr 1030/2002.

art. 46. więcej Art. 46. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) wzór formularza wniosku o udzielenie cudzoziemcowi zezwolenia na
przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego,
2) liczbę fotografii dołączanych do wniosku, o którym mowa w pkt 1,
3) szczegółowe wymogi techniczne dotyczące fotografii dołączanych do wniosku,
o którym mowa w pkt 1,
4) wzór zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego,
5) sposób pobierania odcisków linii papilarnych w celu udzielenia cudzoziemcowi
zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego,
6) sposób utrwalania danych umieszczanych w zezwoleniu na przekraczanie
granicy w ramach małego ruchu granicznego i przekazywania ich do
spersonalizowania zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu
granicznego
– mając na uwadze potrzebę zapewnienia sprawności prowadzonego postępowania
oraz możliwości kontroli przekraczania granicy w ramach małego ruchu granicznego.

art. 47. więcej Art. 47. 1. Komendant placówki Straży Granicznej zatrzymuje zezwolenie na
przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego, jeżeli podczas kontroli
granicznej stwierdzi, że zostało ono cofnięte lub unieważnione, i wydaje
cudzoziemcowi zaświadczenie o zatrzymaniu zezwolenia.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb
postępowania po zatrzymaniu zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego
ruchu granicznego podczas kontroli granicznej oraz wzór zaświadczenia
o zatrzymaniu zezwolenia.
3. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 2, minister właściwy do spraw
wewnętrznych uwzględni liczbę niezbędnych egzemplarzy zaświadczenia
o zatrzymaniu zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu
granicznego oraz formę przekazania zaświadczenia właściwemu organowi, a także
konieczność umieszczenia we wzorze zaświadczenia informacji o okoliczności
stanowiącej podstawę zatrzymania zezwolenia.

art. 48. więcej Art. 48. Szef Urzędu przekazuje właściwym organom państw stosujących
rozporządzenie nr 1931/2006 informacje o:
1) decyzjach o unieważnieniu zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach
małego ruchu granicznego;
2) grzywnach nałożonych na cudzoziemca za przebywanie:
a) poza strefą przygraniczną, w której zgodnie z zezwoleniem na
przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego mógł
przebywać, lub
b) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po upływie okresu pobytu
określonego w zezwoleniu na przekraczanie granicy w ramach małego
ruchu granicznego;
3) decyzjach o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wydanych z przyczyn,
o których mowa w art. 302 ust. 1 pkt 12 lub 13.

art. 49. więcej Art. 49. 1. Cudzoziemiec może przedstawić zaproszenie jako dokument
potwierdzający posiadanie środków finansowych wystarczających na pokrycie
kosztów związanych z planowanym pobytem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
w tym kosztów zakwaterowania i wyżywienia, oraz na pokrycie kosztów podróży
powrotnej do państwa pochodzenia lub zamieszkania albo kosztów tranzytu do
państwa trzeciego, które udzieli pozwolenia na wjazd.
2. Zapraszającym może być:
1) obywatel polski zamieszkujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
obywatel innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa
członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) –
strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji
Szwajcarskiej lub członek jego rodziny, zamieszkujący na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej i posiadający prawo pobytu lub prawo stałego pobytu
na tym terytorium, lub
2) cudzoziemiec przebywający bezpośrednio przed wystawieniem zaproszenia
legalnie i nieprzerwanie co najmniej przez okres 5 lat na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub posiadający zezwolenie na pobyt stały lub
zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE, lub
3) osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej
mające siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Do ustalenia, że pobyt cudzoziemca, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest nieprzerwany, stosuje się przepis art. 195
ust. 4.

art. 50. więcej Art. 50. 1. Wpisania zaproszenia do ewidencji zaproszeń odmawia się albo
unieważnia się ten wpis, jeżeli:
1) zapraszający nie spełnia wymogów, o których mowa w art. 49 ust. 2, lub
2) obowiązuje wpis danych zapraszanego cudzoziemca do wykazu cudzoziemców,
których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany, lub
3) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego lub interes Rzeczypospolitej Polskiej,
lub
4) zapraszający nie wykazał, że może pokryć koszty, o których mowa w art. 53
pkt 2, lub
5) warunki mieszkaniowe zapraszającego wskazują, że nie będzie on w stanie
wykonać zobowiązań przyjętych na siebie w zaproszeniu, jeżeli jako miejsce
zakwaterowania zapraszanego cudzoziemca został wskazany lokal mieszkalny
zapraszającego, a zapraszający nie wykazał, że może zapewnić cudzoziemcowi
zakwaterowanie w innym miejscu, lub
6) zapraszający nie wykonał zobowiązań wynikających z uprzednio wystawionego
zaproszenia, lub
7) w postępowaniu w sprawie wpisania zaproszenia do ewidencji zaproszeń
zapraszający:
a) złożył wniosek zawierający nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe
informacje lub dołączył do niego dokumenty zawierające takie dane lub
informacje, lub
b) zeznał nieprawdę lub zataił prawdę albo podrobił lub przerobił dokument
w celu użycia go jako autentycznego lub takiego dokumentu używał jako
autentycznego, lub
8) okoliczności sprawy wskazują, że cel wjazdu zapraszanego cudzoziemca na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jego pobytu na tym terytorium będzie
inny niż deklarowany przez zapraszającego.
2. Przepis ust. 1 pkt 6 stosuje się, jeżeli zapraszający wystąpił z wnioskiem
o wpisanie zaproszenia do ewidencji zaproszeń przed upływem 3 lat po zakończeniu
okresu ważności zaproszenia zawierającego zobowiązania, których zapraszający nie
wykonał.

art. 51. więcej Art. 51. 1. Wpisane do ewidencji zaproszeń zaproszenie jest ważne we
wskazanym w nim okresie, na jaki zapraszający zaprosił cudzoziemca, nie dłuższym
niż 1 rok.
2. Zaproszenie wpisuje się do ewidencji zaproszeń na wniosek zapraszającego,
złożony na formularzu zawierającym:
1) dane i informacje, o których mowa w art. 54 pkt 1, 2 i 4–8;
2) informację o:
a) liczbie cudzoziemców zaproszonych w ciągu roku poprzedzającego
złożenie wniosku o wpisanie zaproszenia do ewidencji zaproszeń,
b) możliwościach majątkowych i zarobkowych zapraszającego,
c) warunkach zakwaterowania zapraszanego cudzoziemca;
3) zobowiązanie zapraszającego do pokrycia kosztów związanych z pobytem
cudzoziemca, w tym kosztów zakwaterowania, wyżywienia i ewentualnego
leczenia, pokrycia kosztów podróży powrotnej do państwa pochodzenia lub
zamieszkania albo kosztów tranzytu do państwa trzeciego, które udzieli
pozwolenia na wjazd, oraz kosztów wydania i wykonania decyzji
o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu;
4) poprzednie nazwiska zapraszanego cudzoziemca;
5) imię ojca zapraszanego cudzoziemca;
6) informacje wymagane na podstawie art. 37 ust. 1 rozporządzenia nr 767/2008;
7) pouczenie o tym, że zaproszenie nie jest dokumentem uprawniającym do
podjęcia pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
8) pisemne oświadczenie zapraszającego, pod rygorem odpowiedzialności karnej za
składanie fałszywych oświadczeń, że dane zawarte we wniosku są prawdziwe.
3. Wpisania zaproszenia do ewidencji zaproszeń dokonuje wojewoda właściwy
ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę zapraszającego.

art. 52. więcej Art. 52. 1. Wpisania zaproszenia do ewidencji zaproszeń odmawia wojewoda
właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę zapraszającego, w drodze
decyzji.
1a. Wpis zaproszenia do ewidencji zaproszeń unieważnia wojewoda, który
dokonał tego wpisu, w drodze decyzji.
2. Wojewoda wydaje decyzję o unieważnieniu wpisu zaproszenia do ewidencji
zaproszeń z urzędu albo na wniosek zapraszającego, złożony co najmniej 7 dni przed
rozpoczęciem okresu ważności zaproszenia.
3. Zaproszenie traci ważność w dniu, w którym decyzja, o której mowa w ust. 2,
stała się ostateczna.

art. 53. więcej Art. 53. Zapraszający ubiegający się o wpisanie zaproszenia do ewidencji
zaproszeń składa:
1) wypełniony formularz wniosku o wpisanie zaproszenia do ewidencji zaproszeń;
2) dokumenty potwierdzające możliwość pokrycia kosztów związanych z pobytem
cudzoziemca, w tym kosztów zakwaterowania i wyżywienia, pokrycia kosztów
podróży powrotnej do państwa pochodzenia lub zamieszkania albo kosztów
tranzytu do państwa trzeciego, które udzieli pozwolenia na wjazd;
3) dokument potwierdzający tytuł prawny do lokalu mieszkalnego, jeżeli jako
miejsce zakwaterowania zapraszanego cudzoziemca został wskazany lokal
mieszkalny zapraszającego, albo dokument potwierdzający możliwość
zapewnienia cudzoziemcowi zakwaterowania w innym miejscu.

art. 54. więcej Art. 54. W zaproszeniu umieszcza się:
1) imię (imiona), nazwisko, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, adres
zamieszkania, numer telefonu, rodzaj, serię i numer dokumentu tożsamości
zapraszającego, a w przypadku gdy zapraszającym jest osoba prawna lub
jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej – firmę albo nazwę,
numer REGON, adres siedziby i numer telefonu kontaktowego;
2) imię (imiona), nazwisko, datę i miejsce urodzenia, płeć, obywatelstwo, adres
zamieszkania, serię i numer dokumentu podróży zapraszanego cudzoziemca oraz
stopień pokrewieństwa z zapraszającym;
3) informację o zobowiązaniu się zapraszającego do pokrycia kosztów, o których
mowa w art. 51 ust. 2 pkt 3;
4) adres miejsca zakwaterowania zapraszanego cudzoziemca na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
5) określenie okresu, na który zapraszający zaprasza cudzoziemca, wyrażone
datami;
6) określenie celu pobytu zapraszanego cudzoziemca na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
7) nazwę organu, który wpisał zaproszenie do ewidencji zaproszeń;
8) datę i numer wpisu zaproszenia do ewidencji zaproszeń;
9) okres ważności zaproszenia;
10) informację, czy zapraszający zapewnia cudzoziemcowi zakwaterowanie
w swoim lokalu mieszkalnym.

art. 55. więcej Art. 55. Odbioru zaproszenia może dokonać pełnomocnik legitymujący się
pełnomocnictwem szczególnym do dokonania jego odbioru.

Art. 55a. W postępowaniu w sprawie wpisania zaproszenia do ewidencji
zaproszeń albo unieważnienia wpisu zaproszenia do ewidencji zaproszeń stroną
postępowania jest wyłącznie zapraszający.

art. 56. więcej Art. 56. W przypadku gdy zapraszający nie wykonał zobowiązań wynikających
z wystawionego zaproszenia, Skarb Państwa lub inne podmioty mogą dochodzić od
zapraszającego, w postępowaniu przed sądem, zwrotu poniesionych kosztów,
o których mowa w art. 51 ust. 2 pkt 3, wynikających z wykonywania przez te
podmioty ich ustawowych obowiązków, z wyjątkiem kosztów wydania i wykonania
decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu.

art. 57. więcej Art. 57. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wzory:
a) zaproszenia,
b) formularza wniosku o wpisanie zaproszenia do ewidencji zaproszeń;
2) wysokość środków, które powinien posiadać zapraszający na pokrycie kosztów,
o których mowa w art. 53 pkt 2.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
wewnętrznych uwzględni konieczność:
1) zapewnienia czytelności i kompletności wzoru zaproszenia;
2) wskazania we wzorze formularza wniosku o wpisanie zaproszenia do ewidencji
zaproszeń danych w zakresie niezbędnym do wpisania zaproszenia do ewidencji
zaproszeń;
3) określenia środków finansowych, które powinien posiadać zapraszający, w takiej
wysokości aby zapewnić pokrycie niezbędnych kosztów związanych z pobytem
cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym kosztów
zakwaterowania i wyżywienia, pokrycie kosztów podróży powrotnej do państwa
pochodzenia lub zamieszkania albo kosztów tranzytu do państwa trzeciego, które
udzieli pozwolenia na wjazd, i weźmie pod uwagę możliwość zróżnicowania tej
wysokości w zależności od miejsca zakwaterowania cudzoziemca, długości
okresu jego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz więzi
rodzinnych łączących zapraszającego z zapraszanym.

art. 58. więcej Art. 58. Cudzoziemcowi można wydać wizę Schengen lub wizę krajową.

art. 59. więcej Art. 59. 1. Wiza krajowa uprawnia do wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej i ciągłego pobytu na nim lub do kilku pobytów na tym terytorium
następujących po sobie, trwających łącznie dłużej niż 90 dni w okresie ważności wizy.
2. Okres pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy
krajowej ustala się w granicach określonych w ust. 1 odpowiednio do celu pobytu
wskazanego przez cudzoziemca.
3. Okres ważności wizy krajowej rozpoczyna się nie później niż 3 miesiące od
dnia jej wydania i nie przekracza 1 roku.

art. 60. więcej Art. 60. 1. Wizę Schengen lub wizę krajową wydaje się w celu:
1) turystycznym;
2) odwiedzin u rodziny lub przyjaciół;
3) udziału w imprezach sportowych;
4) prowadzenia działalności gospodarczej;
5) wykonywania pracy, w okresie nieprzekraczającym 6 miesięcy w ciągu
kolejnych 12 miesięcy, na podstawie wpisanego do ewidencji oświadczenia o
powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi;
5a) wykonywania pracy, o której mowa w art. 88 ust. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia
2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, w okresie
nieprzekraczającym 9 miesięcy w roku kalendarzowym;
6) wykonywania pracy innej, niż określona w pkt 5 i 5a;
7) prowadzenia działalności kulturalnej lub udziału w konferencjach;
8) wykonywania zadań służbowych przez przedstawicieli organu państwa obcego
lub organizacji międzynarodowej;
9) odbycia studiów pierwszego stopnia, studiów drugiego stopnia lub jednolitych
studiów magisterskich albo kształcenia się w szkole doktorskiej;
10) szkolenia zawodowego;
11) kształcenia się lub szkolenia w innej formie niż określona w pkt 9 lub 10;
12) dydaktycznym;
13) prowadzenia badań naukowych lub prac rozwojowych;
13a) odbycia stażu;
13b) udziału w programie wolontariatu europejskiego;
14) tranzytu;
15) tranzytu lotniczego;
16) leczenia;
17) dołączenia do obywatela innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
państwa członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu
(EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub
Konfederacji Szwajcarskiej lub przebywania z nim;
18) udziału w programie wymiany kulturalnej lub edukacyjnej, programie pomocy
humanitarnej lub programie pracy wakacyjnej;
18a) przybycia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jako członek najbliższej
rodziny repatrianta;
19) (uchylony)
19a) przybycia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jako członek najbliższej
rodziny osoby przebywającej w Polsce na podstawie zezwolenia na pobyt stały
uzyskanego na podstawie Karty Polaka;
20) korzystania z uprawnień wynikających z posiadania Karty Polaka;
21) repatriacji;
22) korzystania z ochrony czasowej;
23) przyjazdu ze względów humanitarnych, z uwagi na interes państwa lub
zobowiązania międzynarodowe;
24) realizacji zezwolenia na pobyt czasowy w celu łączenia rodzin;
24a) realizacji zezwolenia na pobyt czasowy w celu wykonywania pracy w ramach
przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa;
25) innym niż określone w pkt 1–24a.
2. Wiza w celu, o którym mowa w ust. 1:
1) pkt 8 – może być wydana w szczególności jako wiza dyplomatyczna lub
służbowa;
2) pkt 14 lub 15 – może być wydana tylko jako wiza Schengen;
3) pkt 9, 13–13b i 18a–22 – może być wydana tylko jako wiza krajowa.
3. Na naklejce wizowej w polu „uwagi”, obok oznaczenia celu wydania wizy,
zamieszcza się następujące adnotacje:
1) „student” – w przypadku wizy wydawanej w celu, o którym mowa w ust. 1 pkt 9,
gdy celem pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest
podjęcie lub kontynuacja stacjonarnych: studiów pierwszego stopnia, studiów
drugiego stopnia lub jednolitych studiów magisterskich albo kształcenie się
w szkole doktorskiej, zwanych dalej „studiami”, a w przypadku gdy
cudzoziemiec jest objęty unijnym programem lub programem wielostronnym
obejmującym środki w zakresie mobilności lub porozumieniem między
przynajmniej dwiema uznanymi instytucjami szkolnictwa wyższego
przewidującym mobilność wewnątrzunijną, także adnotację o tym programie lub
porozumieniu;
2) „naukowiec” – w przypadku wizy wydawanej w celu, o którym mowa
w ust. 1 pkt 13, a w przypadku gdy cudzoziemiec jest objęty unijnym
programem lub programem wielostronnym obejmującym środki w zakresie
mobilności lub porozumieniem między przynajmniej dwiema uznanymi
instytucjami szkolnictwa wyższego przewidującym mobilność wewnątrzunijną,
także adnotację o tym programie lub porozumieniu;
3) „stażysta” – w przypadku wizy wydawanej w celu, o którym mowa
w ust. 1 pkt 13a;
4) „wolontariusz” – w przypadku wizy wydawanej w celu, o którym mowa
w ust. 1 pkt 13b.
4. Wizę w celu, o którym mowa w ust. 1 pkt 9, z adnotacją „student”, wydaje się
również obywatelowi państwa określonego w przepisach wydanych na podstawie
art. 144 ust. 18, jeżeli celem jego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest
odbywanie kursu przygotowawczego do podjęcia nauki na studiach.
5. Minister właściwy do spraw zagranicznych informuje Szefa Urzędu corocznie,
nie później niż do dnia 15 czerwca, o liczbie poszczególnych wiz, o których mowa
w ust. 3, wydanych w poprzednim roku kalendarzowym.

art. 61. więcej Art. 61. Członkom misji dyplomatycznych i urzędów konsularnych państw
obcych oraz innym osobom zrównanym z nimi na podstawie ustaw, umów lub
powszechnie ustalonych zwyczajów międzynarodowych minister właściwy do spraw
zagranicznych wydaje dokumenty potwierdzające pełnienie funkcji, a członkom ich
rodzin pozostającym z nimi we wspólnocie domowej dokumenty określające ich
status.

art. 62. więcej Art. 62. Dokumenty, o których mowa w art. 61, uprawniają do wjazdu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i pobytu na tym terytorium.

art. 63. więcej Art. 63. Minister właściwy do spraw zagranicznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) dokumenty potwierdzające pełnienie funkcji członków misji dyplomatycznych
i urzędów konsularnych państw obcych oraz innych osób zrównanych z nimi pod
względem przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów lub
powszechnie ustalonych zwyczajów międzynarodowych, a także dokumenty
potwierdzające status członków ich rodzin, uprawniające do wjazdu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i pobytu na tym terytorium,
2) wzory dokumentów, o których mowa w pkt 1,
3) oznaczenie wiz Schengen lub wiz krajowych wydawanych osobom, o których
mowa w pkt 1
– uwzględniając obowiązujące w tym zakresie umowy lub powszechnie ustalone
zwyczaje międzynarodowe.

art. 64. więcej Art. 64. 1. Wiza w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 6, może być wydana
cudzoziemcowi, który przedstawi zezwolenie na pracę w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt
43a ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku
pracy, chyba że zezwolenie to nie jest wymagane.
1a. Wiza w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 5, może być wydana
cudzoziemcowi, który przedstawi wpisane do ewidencji oświadczenie o powierzeniu
wykonywania pracy cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 88z ust. 1 ustawy z dnia
20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.
1b. Wiza w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 5a, może być wydana
cudzoziemcowi, którego dotyczy wniosek o wydanie zezwolenia na pracę sezonową
wpisany do ewidencji, o której mowa w art. 88p ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 kwietnia
2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, jeżeli cudzoziemiec
przedstawi zaświadczenie, o którym mowa w art. 88p ust. 1 pkt 2 tej ustawy.
Zaświadczenie wydane na okresy, o których mowa w art. 88q ustawy z dnia 20
kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, jest ważne do
końca ostatniego okresu pracy wskazanego w tym zaświadczeniu.
2. Wizę w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 6, wydaje się na okres pobytu,
który odpowiada okresowi wskazanemu w zezwoleniu lub innym dokumencie niż
zaświadczenie, o którym mowa w art. 88p ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004
r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, albo wpisane do ewidencji
oświadczenie o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi, o którym mowa w
art. 88z ust. 1 tej ustawy. Okres ten nie może być dłuższy niż przewidziany dla danego
typu wizy.
2a. Wizę w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 5, wydaje się na okres
pobytu, który odpowiada okresowi wskazanemu w oświadczeniu o powierzeniu
wykonywania pracy cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 88z ust. 1 ustawy z dnia
20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Okres ten nie
może być dłuższy niż przewidziany dla danego typu wizy.
2b. Wizę w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 5a, wydaje się na okres
pobytu, który odpowiada okresowi wskazanemu w zaświadczeniu, o którym mowa w
art. 88p ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i
instytucjach rynku pracy. Okres ten nie może być dłuższy niż przewidziany dla danego
typu wizy.
3. W przypadku wizy wydawanej w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 5,
okres pobytu na który się ją wydaje, nie może być dłuższy niż 6 miesięcy w okresie
12 miesięcy liczonym od dnia pierwszego wjazdu cudzoziemca na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej z uwzględnieniem ograniczeń wynikających dla wiz
Schengen.
4. W przypadku wizy wydawanej w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 5a,
okres pobytu, na który się ją wydaje, nie może być dłuższy niż 9 miesięcy w roku
kalendarzowym z uwzględnieniem ograniczeń wynikających dla wiz Schengen.

Art. 64a. 1. Wiza krajowa w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 9,
z adnotacją „student”, może być wydana cudzoziemcowi, który spełnia warunki,
o których mowa w art. 144 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 2 lit. b, jeżeli jednostka prowadząca
studia, która podlega obowiązkowi zatwierdzenia, została zatwierdzona przez ministra
właściwego do spraw wewnętrznych na podstawie art. 144 ust. 4–14, albo w stosunku
do jednostki prowadzącej studia, która nie podlega obowiązkowi zatwierdzenia, nie
została wydana decyzja o zakazie przyjmowania cudzoziemców, o której mowa
w art. 144a ust. 1.
2. Wiza krajowa w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 13, może być
wydana cudzoziemcowi, który przedstawi umowę, o której mowa
w art. 151 ust. 1 pkt 2, zawartą z jednostką naukową mającą siedzibę na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, zatwierdzoną przez ministra właściwego do spraw
wewnętrznych na podstawie przepisów art. 151 ust. 4–5, oraz spełnia warunki,
o których mowa w art. 151 ust. 1 pkt 1 lit. b i c.
3. Wiza krajowa w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 13a, może być
wydana cudzoziemcowi, który spełnia warunki, o których mowa w art. 157a
ust. 1 pkt 1 lit. a, c, d i e oraz pkt 2–4, jeżeli organizator stażu został zatwierdzony
przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych na podstawie art. 157a ust. 6–15.
4. Wizę krajową w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 13a, wydaje się na
okres pobytu niezbędny do realizacji umowy, na podstawie której cudzoziemiec
będzie odbywał staż, nie dłuższy niż 6 miesięcy.
5. Wiza krajowa w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 13b, może być
wydana cudzoziemcowi, który spełnia warunki, o których mowa w art. 157g
ust. 1 pkt 1 lit. b i c oraz pkt 2, jeżeli jednostka organizacyjna, na rzecz której cudzoziemiec ma wykonywać świadczenia jako wolontariusz, została zatwierdzona
przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych na podstawie art. 157g ust. 5–14.
6. Cudzoziemiec, któremu przed dniem, o którym mowa w art. 144b ust. 1,
została wydana wiza krajowa, o której mowa w art. 60 ust. 1 pkt 9, z adnotacją
„student”, może kontynuować kształcenie w jednostce prowadzącej studia,
w stosunku do której została wydana decyzja, o której mowa w art. 144b ust. 1.
7. W postępowaniach w sprawie wydania wizy krajowej, o której mowa
w art. 60 ust. 1 pkt 9, z adnotacją „student”, cudzoziemcowi kontynuującemu
kształcenie w jednostce prowadzącej studia, w stosunku do której została wydana
decyzja, o której mowa w art. 144b ust. 1, nie stosuje się wymogu związanego
z obowiązkiem zatwierdzenia jednostki prowadzącej studia.
8. Cudzoziemiec, któremu przed dniem, o którym mowa w art. 151a ust. 1,
wydano wizę krajową, o której mowa w art. 60 ust. 1 pkt 13, może kontynuować
badania naukowe lub prace rozwojowe w jednostce, w stosunku do której została
wydana decyzja, o której mowa w art. 151a ust. 1.
9. W postępowaniu w sprawie wydania kolejnej wizy krajowej, o której mowa
w art. 60 ust. 1 pkt 13, cudzoziemcowi kontynuującemu odpowiednio badania
naukowe lub korzystanie z mobilności długoterminowej naukowca w jednostce
naukowej, w stosunku do której została wydana decyzja, o której mowa w art. 151a
ust. 1, nie stosuje się jednorazowo wymogu związanego z obowiązkiem zatwierdzania
jednostki naukowej.

art. 65. więcej Art. 65. 1. Wydania wizy krajowej odmawia się cudzoziemcowi, gdy zachodzi
co najmniej jedna z poniższych przesłanek:
1) obowiązuje wpis jego danych do wykazu cudzoziemców, których pobyt na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany, lub
2) jego dane znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów odmowy
wjazdu, lub
3) nie posiada on wystarczających środków finansowych na czas trwania
planowanego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz na podróż
powrotną do państwa pochodzenia lub zamieszkania albo na tranzyt do państwa
trzeciego, które udzieli pozwolenia na wjazd, lub możliwości uzyskania takich
środków zgodnie z prawem, lub
4) nie posiada on ubezpieczenia zdrowotnego lub medycznego, o którym mowa
w art. 25 ust. 1 pkt 2 lit. a, lub ubezpieczenia medycznego, o którym mowa
w art. 25 ust. 2, lub
5) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego lub interes Rzeczypospolitej Polskiej,
lub
6) dokument podróży cudzoziemca nie spełnia kryteriów określonych w art. 77
ust. 5, z wyłączeniem przypadku, gdy kryterium, o którym mowa w art. 77 ust. 5
pkt 1, zostało pominięte ze względu na słuszny interes cudzoziemca, lub
7) w postępowaniu w sprawie wydania wizy krajowej:
a) złożył on wniosek zawierający nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe
informacje lub dołączył do niego dokumenty zawierające takie dane lub
informacje, lub
b) zeznał on nieprawdę lub zataił prawdę albo podrobił lub przerobił dokument
w celu użycia go jako autentycznego lub takiego dokumentu używał jako
autentycznego, lub
8) nie uzasadnił celu lub warunków planowanego pobytu, lub
9) zachodzą uzasadnione wątpliwości co do jego zamiaru opuszczenia terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej przed upływem terminu ważności wizy, lub
10) zachodzą uzasadnione wątpliwości co do wiarygodności złożonych przez
cudzoziemca oświadczeń odnośnie do celu jego pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej z uwagi na dostępne organowi dowody lub
obiektywne okoliczności wskazujące na to, że cel pobytu cudzoziemca mógłby
być inny niż deklarowany.
1a. Wydania wizy krajowej w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 9,
z adnotacją „student”, odmawia się cudzoziemcowi także, gdy:
1) jednostka prowadząca studia działa głównie w celu ułatwiania studentom lub
doktorantom niezgodnego z prawem wjazdu lub pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub
2) cudzoziemiec ubiega się o wydanie kolejnej wizy krajowej w celu, o którym
mowa w art. 60 ust. 1 pkt 9, z adnotacją „student”, i okoliczności sprawy
wskazują, że poprzedzająca ją wiza była wykorzystana w innym celu niż cel,
w jakim została wydana.
1b. Wydania kolejnej wizy krajowej w celu, o którym mowa
w art. 60 ust. 1 pkt 9, z adnotacją „student”, można odmówić cudzoziemcowi, gdy
został skreślony z listy studentów lub doktorantów.
1c. Wydania wizy krajowej w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 13,
odmawia się cudzoziemcowi także, gdy:
1) jednostka naukowa działa głównie w celu ułatwiania naukowcom niezgodnego
z prawem wjazdu lub pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
2) cudzoziemiec ubiega się o wydanie kolejnej wizy krajowej w celu, o którym
mowa w art. 60 ust. 1 pkt 13, i okoliczności sprawy wskazują, że poprzedzająca
ją wiza była wykorzystana w innym celu niż cel, w jakim została wydana.
1d. Wydania wizy krajowej w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 13a,
odmawia się cudzoziemcowi także, gdy:
1) organizator stażu działa głównie w celu ułatwiania stażystom niezgodnego
z prawem wjazdu lub pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
2) organizator stażu:
a) jest zarządzany lub kontrolowany przez osobę fizyczną prawomocnie:
– ukaraną za wykroczenie, o którym mowa w art. 120 ust. 1 ustawy
z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku
pracy, która w ciągu 2 lat od ukarania została ponownie ukarana za
podobne wykroczenie, lub
– ukaraną za wykroczenia, o których mowa w art. 120 ust. 3–5 ustawy
z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku
pracy, lub
– skazaną za przestępstwo, o którym mowa w art. 218–221 ustawy z dnia
6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1950 i 2128),
zwanej dalej „Kodeksem karnym”, lub
b) nie dopełnia obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, lub
c) zalega z uiszczeniem podatków, z wyjątkiem przypadków, gdy uzyskał
przewidziane prawem zwolnienie, odroczenie, rozłożenie na raty zaległych
płatności lub wstrzymanie w całości wykonania decyzji właściwego organu,
lub
d) nie prowadzi działalności gospodarczej, a staż pozostaje w bezpośrednim
związku z taką działalnością, lub
3) została ogłoszona upadłość organizatora stażu albo jest on likwidowany, lub
4) cudzoziemiec ubiega się o wydanie kolejnej wizy krajowej w celu, o którym
mowa w art. 60 ust. 1 pkt 13a, i okoliczności sprawy wskazują, że poprzedzająca
ją wiza była wykorzystana w innym celu niż cel, w jakim została wydana.
1e. Wydania wizy krajowej w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 13b,
odmawia się cudzoziemcowi także, gdy:
1) jednostka organizacyjna, na rzecz której cudzoziemiec wykonuje lub zamierza
wykonywać świadczenia jako wolontariusz, działa głównie w celu ułatwiania
wolontariuszom niezgodnego z prawem wjazdu lub pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub
2) jednostka organizacyjna, na rzecz której cudzoziemiec wykonuje lub zamierza
wykonywać świadczenia jako wolontariusz:
a) jest zarządzana lub kontrolowana przez osobę fizyczną prawomocnie:
– ukaraną za wykroczenie, o którym mowa w art. 120 ust. 1 ustawy
z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku
pracy, która w ciągu 2 lat od ukarania została ponownie ukarana za
podobne wykroczenie, lub
– ukaraną za wykroczenia, o których mowa w art. 120 ust. 3–5 ustawy
z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku
pracy, lub
– skazaną za przestępstwo, o którym mowa w art. 218–221 Kodeksu
karnego, lub
b) nie dopełnia obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, lub
c) zalega z uiszczeniem podatków, z wyjątkiem przypadków, gdy uzyskała
przewidziane prawem zwolnienie, odroczenie, rozłożenie na raty zaległych
płatności lub wstrzymanie w całości wykonania decyzji właściwego organu,
lub
3) jednostka organizacyjna, na rzecz której cudzoziemiec wykonuje lub zamierza
wykonywać świadczenia jako wolontariusz, jest likwidowana, lub
4) cudzoziemiec ubiega się o wydanie kolejnej wizy krajowej w celu, o którym
mowa w art. 60 ust. 1 pkt 13b, i okoliczności sprawy wskazują, że poprzedzająca
ją wiza była wykorzystana w innym celu niż cel, w jakim została wydana.
1f. Wizę krajową w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 9, z adnotacją
„student”, lub w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 13, 13a lub 13b, albo
decyzję o odmowie wydania takiej wizy, wydaje się w terminie 60 dni od dnia
złożenia wniosku w tej sprawie wraz z dokumentami niezbędnymi do potwierdzenia
danych zawartych we wniosku i okoliczności uzasadniających ubieganie się
o wydanie tej wizy.
1g. Jeżeli do wniosku, o którym mowa w ust. 1f, nie zostały dołączone wszystkie
dokumenty niezbędne do potwierdzenia danych zawartych we wniosku i okoliczności
uzasadniających ubieganie się o wydanie tej wizy, wnioskodawcy przysługuje prawo
do ich uzupełnienia w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku.
2. Jeżeli dane cudzoziemca znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen
do celów odmowy wjazdu, wizę krajową można wydać tylko w razie istnienia
poważnych przyczyn uzasadniających jej wydanie, zwłaszcza ze względów
humanitarnych lub z powodu zobowiązań międzynarodowych, z uwzględnieniem
interesu państwa, które dokonało wpisu do Systemu Informacyjnego Schengen.
3. Przepisu ust. 1 pkt 9 nie stosuje się, gdy celem pobytu cudzoziemca na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest podjęcie lub kontynuacja studiów,
prowadzenie badań naukowych lub prac rozwojowych, odbycie stażu lub udział
w programie wolontariatu europejskiego.
4. Przepisów ust. 1 pkt 3 i 4 nie stosuje się, gdy celem pobytu cudzoziemca na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest realizacja zezwolenia na pobyt czasowy
w celu połączenia się z rodziną udzielonego członkowi rodziny cudzoziemca,
o którym mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d.

art. 66. więcej Art. 66. 1. Wizę krajową wydaje albo odmawia jej wydania konsul.
2. Wizę Schengen wydaje na granicy lub odmawia jej wydania komendant
placówki Straży Granicznej.
3. Wizę krajową wydaje się na wniosek cudzoziemca, składany przez niego na
formularzu.
3a. Wizę w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 24 i 24a, wydaje się
niezwłocznie, z zastrzeżeniem przepisów art. 67.
4. Wizę krajową wydaje członkowi misji dyplomatycznej lub urzędu
konsularnego państwa obcego lub innej osobie zrównanej z nimi pod względem
przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów lub powszechnie ustalonych zwyczajów międzynarodowych, a także członkom ich rodzin, lub odmawia im jej wydania:
1) minister właściwy do spraw zagranicznych albo
2) konsul.
5. Minister właściwy do spraw zagranicznych wydaje wizę krajową, o której
mowa w ust. 4, na podstawie noty ministerstwa spraw zagranicznych państwa obcego
lub jego misji dyplomatycznej, a konsul – dodatkowo na podstawie wniosku
o wydanie wizy.
6. Wizę krajową w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 5 lub 6, wydaje lub
odmawia jej wydania konsul właściwy ze względu na państwo stałego zamieszkania
cudzoziemca, a w przypadku cudzoziemca przebywającego legalnie na terytorium
innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego
Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – strony umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej – konsul,
którego siedziba znajduje się w danym państwie, o ile cudzoziemiec uzasadnił
złożenie wniosku poza państwem stałego zamieszkania.
7. Wizę krajową w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 5a, wydaje lub
odmawia jej wydania konsul właściwy ze względu na państwo stałego zamieszkania
cudzoziemca, a w przypadku cudzoziemca przebywającego legalnie na terytorium
innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego
Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – strony umowy o
Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej – konsul,
którego siedziba znajduje się w danym państwie, o ile cudzoziemiec uzasadnił złożenie
wniosku poza państwem stałego zamieszkania.

art. 67. więcej Art. 67. 1. Jeżeli wydanie wizy Schengen wymaga zasięgnięcia opinii
centralnego organu innego państwa obszaru Schengen zgodnie z art. 22
ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Wizowego, konsul rozpatrujący wniosek o wydanie
wizy Schengen występuje za pośrednictwem Szefa Urzędu o wyrażenie opinii do
właściwego organu tego państwa.
2. Szef Urzędu, w terminie 10 dni od dnia otrzymania wniosku w sprawie,
o której mowa w ust. 1, informuje konsula, czy centralny organ innego państwa
obszaru Schengen sprzeciwił się wydaniu wizy Schengen.

art. 68. więcej Art. 68. 1. Jeżeli wydanie wizy Schengen przez organ innego państwa obszaru
Schengen wymaga zasięgnięcia opinii polskiego centralnego organu zgodnie z art. 22
ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Wizowego, Szef Urzędu, w terminie 7 dni od dnia
otrzymania wniosku w tej sprawie, informuje centralny organ innego państwa obszaru
Schengen, czy sprzeciwia się wydaniu wizy Schengen.
2. Przed przekazaniem informacji, o której mowa w ust. 1, Szef Urzędu, w celu
stwierdzenia, czy istnieją podstawy do sprzeciwienia się wydaniu wizy Schengen ze
względu na okoliczności, o których mowa w art. 32 ust. 1 lit. a tiret vi Wspólnotowego
Kodeksu Wizowego, konsultuje się z:
1) Komendantem Głównym Straży Granicznej;
2) Komendantem Głównym Policji;
3) Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego;
4) Szefem Agencji Wywiadu;
5) ministrem właściwym do spraw zagranicznych.
3. Komendant Główny Straży Granicznej, Komendant Główny Policji, Szef
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szef Agencji Wywiadu i minister właściwy
do spraw zagranicznych przekazują Szefowi Urzędu informacje niezbędne do
ustalenia okoliczności, o których mowa w art. 32 ust. 1 lit. a tiret vi Wspólnotowego
Kodeksu Wizowego, w terminie 5 dni od dnia otrzymania wniosku w tej sprawie.
Nieprzekazanie informacji w tym terminie uważa się za zgodę tych organów na
wydanie wizy.
4. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się także w przypadku, gdy o wyrażenie zgody na
wydanie wizy Schengen o ograniczonej ważności terytorialnej ważnej na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej wystąpi organ innego państwa obszaru Schengen zgodnie
z art. 25 ust. 2 Wspólnotowego Kodeksu Wizowego.

art. 69. więcej Art. 69. 1. Konsul rozpatrujący wniosek o wydanie wizy Schengen zwraca się
do Szefa Urzędu o przekazanie informacji, czy zachodzą okoliczności uzasadniające
odmowę wydania cudzoziemcowi wizy Schengen, o których mowa w art. 32 ust. 1
lit. a tiret ii lub vi Wspólnotowego Kodeksu Wizowego, w przypadku gdy:
1) wniosek o wydanie wizy Schengen złożył obywatel państwa trzeciego,
w stosunku do którego istnieje wymóg zasięgnięcia opinii polskich organów przy
rozpatrywaniu tego wniosku lub
2) taka konieczność wynika z dwustronnych umów międzynarodowych
o reprezentacji wizowej, zawartych przez Rzeczpospolitą Polską z innymi
państwami obszaru Schengen na podstawie art. 8 ust. 4 lit. c Wspólnotowego
Kodeksu Wizowego.
2. Szef Urzędu przekazuje informację, o której mowa w ust. 1, w terminie 10 dni
od dnia otrzymania wniosku konsula w tej sprawie.
3. Przed przekazaniem informacji, o której mowa w ust. 1, Szef Urzędu
konsultuje się z:
1) Komendantem Głównym Straży Granicznej;
2) Komendantem Głównym Policji;
3) Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego;
4) Szefem Agencji Wywiadu;
5) ministrem właściwym do spraw zagranicznych;
6) innym organem niż wymienione w pkt 1–5, w razie potrzeby.
4. Do konsultacji, o których mowa w ust. 3, stosuje się przepis art. 68 ust. 3.
5. W innych przypadkach niż określone w ust. 1 konsul może zwrócić się do
Szefa Urzędu o przekazanie informacji, czy zachodzą okoliczności uzasadniające
odmowę wydania cudzoziemcowi:
1) wizy Schengen – o których mowa w art. 32 ust. 1 lit. a tiret ii lub vi
Wspólnotowego Kodeksu Wizowego, albo
2) wizy krajowej – o których mowa w art. 65 ust. 1 pkt 5 lub 8, albo
3) wizy krajowej – o których mowa w art. 65 ust. 1a lub 1c–1e.
6. Szef Urzędu przekazuje informację, o której mowa w ust. 5 pkt 3, w terminie
30 dni od dnia otrzymania wniosku konsula w tej sprawie.
7. Komendant Główny Straży Granicznej, Komendant Główny Policji, Szef
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szef Agencji Wywiadu, minister właściwy
do spraw zagranicznych lub inny organ, o którym mowa w ust. 3 pkt 6, przekazują
Szefowi Urzędu informacje niezbędne do ustalenia okoliczności, o których mowa
w art. 65 ust. 1a lub 1c–1e, w terminie 20 dni od dnia otrzymania wniosku w tej
sprawie. Nieprzekazanie informacji w tym terminie uważa się za zgodę tych organów
na wydanie wizy.

art. 70. więcej Art. 70. 1. Na wniosek Komendanta Głównego Straży Granicznej, Komendanta
Głównego Policji, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa Agencji Wywiadu, ministra właściwego do spraw zagranicznych lub innego organu, o którym mowa w art. 69 ust. 3 pkt 6, złożony przed upływem 5-dniowego terminu
wyznaczonego na przekazanie przez te organy Szefowi Urzędu informacji, czy
zachodzą okoliczności uzasadniające odmowę wydania cudzoziemcowi wizy
Schengen, o których mowa w art. 32 ust. 1 lit. a tiret ii lub vi Wspólnotowego
Kodeksu Wizowego, albo wizy krajowej, o których mowa w art. 65 ust. 1 pkt 5 lub 8,
Szef Urzędu może przedłużyć ten termin o 20 dni.
1a. Na wniosek Komendanta Głównego Straży Granicznej, Komendanta
Głównego Policji, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa Agencji
Wywiadu, ministra właściwego do spraw zagranicznych lub innego organu, o którym
mowa w art. 69 ust. 3 pkt 6, złożony przed upływem 20-dniowego terminu, o którym
mowa w art. 69 ust. 7, Szef Urzędu może przedłużyć ten termin o 25 dni.
2. W przypadku uwzględnienia przez Szefa Urzędu wniosku o przedłużenie
terminu, o którym mowa w ust. 1, lub konieczności przeprowadzenia przez niego
dodatkowego postępowania wyjaśniającego 10-dniowy termin wyznaczony Szefowi
Urzędu na przekazanie informacji konsulowi ulega przedłużeniu, nie dłużej jednak niż
do 30 dni.
2a. W przypadku uwzględnienia przez Szefa Urzędu wniosku o przedłużenie
terminu, o którym mowa w ust. 1a, lub konieczności przeprowadzenia przez niego
dodatkowego postępowania wyjaśniającego 30-dniowy termin wyznaczony Szefowi
Urzędu na przekazanie informacji konsulowi ulega przedłużeniu, nie dłużej jednak niż
do 55 dni.
3. O przedłużeniu terminu, o którym mowa w ust. 2 lub 2a, Szef Urzędu
powiadamia konsula.

art. 71. więcej Art. 71. 1. Wymiana informacji na podstawie art. 67–70 odbywa się za pomocą
środków komunikacji elektronicznej.
2. Wymiana informacji na podstawie art. 67–70 może odbywać się w formie
pisemnej w przypadku:
1) braku możliwości wymiany informacji za pomocą środków komunikacji
elektronicznej z powodu nadzwyczajnych okoliczności lub
2) wymiany informacji z organem, o którym mowa w art. 69 ust. 3 pkt 6.

art. 72. więcej Art. 72. Jeżeli dane cudzoziemca ubiegającego się o wydanie wizy krajowej
znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów odmowy wjazdu
i zachodzą poważne przyczyny uzasadniające wydanie tej wizy, o których mowa
w art. 65 ust. 2, konsul rozpatrujący wniosek o wydanie wizy krajowej, za
pośrednictwem Komendanta Głównego Policji, zasięga opinii, o której mowa
w art. 25 ust. 1 Konwencji Wykonawczej Schengen i informuje, za pośrednictwem
Komendanta Głównego Policji, o wydaniu wizy krajowej właściwy organ innego
państwa obszaru Schengen.

art. 73. więcej Art. 73. 1. Organem właściwym do informowania organów innych państw
obszaru Schengen o wydaniu wizy Schengen jest:
1) minister właściwy do spraw zagranicznych – w przypadkach, o których mowa
w art. 25 ust. 4 i art. 31 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Wizowego –
w odniesieniu do wiz Schengen wydawanych przez konsula;
2) Komendant Główny Straży Granicznej – w przypadkach, o których mowa
w art. 25 ust. 4 i art. 31 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Wizowego –
w odniesieniu do wiz Schengen wydawanych na granicy;
3) minister właściwy do spraw zagranicznych – w przypadkach, o których mowa
w art. 31 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Wizowego – w odniesieniu do wiz
Schengen wydawanych przez ministra właściwego do spraw zagranicznych.
2. W przypadku gdy w odniesieniu do wiz krajowych zaistnieją okoliczności,
o których mowa w art. 31 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Wizowego, konsul lub
minister właściwy do spraw zagranicznych informuje Szefa Urzędu o wydaniu wizy
krajowej.
3. Minister właściwy do spraw zagranicznych, konsul lub Komendant Główny
Straży Granicznej przekazuje informację o wydaniu wizy Schengen za pośrednictwem
Szefa Urzędu.
4. Szef Urzędu udostępnia informacje, o których mowa w ust. 1 i 2:
1) Komendantowi Głównemu Straży Granicznej;
2) Komendantowi Głównemu Policji;
3) Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego;
4) Szefowi Agencji Wywiadu;
5) ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych.

art. 74. więcej Art. 74. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 25 ust. 4 i art. 31
ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Wizowego, organem właściwym do gromadzenia
informacji o wizach Schengen wydanych przez właściwe organy innych państw
obszaru Schengen jest Szef Urzędu.
2. Szef Urzędu udostępnia informacje, o których mowa w ust. 1, Komendantowi
Głównemu Straży Granicznej, Komendantowi Głównemu Policji, Szefowi Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefowi Agencji Wywiadu i ministrowi właściwemu
do spraw zagranicznych.

art. 75. więcej Art. 75. 1. Odmowa wydania wizy krajowej następuje w drodze decyzji.
2. Decyzję o odmowie wydania wizy krajowej wydaje się na formularzu.

art. 76. więcej Art. 76. 1. Od decyzji o odmowie wydania wizy Schengen lub wizy krajowej
wydanej przez:
1) konsula – przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przez ten organ;
2) komendanta placówki Straży Granicznej – przysługuje odwołanie do
Komendanta Głównego Straży Granicznej.
2. Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przez konsula składa się w terminie
14 dni od dnia doręczenia decyzji o odmowie wydania wizy Schengen lub wizy
krajowej.
3. Konsul rozpatruje wniosek, o którym mowa w ust. 2, w terminie 7 dni.

art. 77. więcej Art. 77. 1. Cudzoziemiec ubiegający się o wydanie wizy krajowej składa
osobiście:
1) wypełniony formularz wniosku o wydanie tej wizy, zawierający:
a) dane cudzoziemca lub informacje, o których mowa w art. 13,
b) informację o obywatelstwie cudzoziemca w chwili urodzenia,
c) następujące dane dotyczące posiadanego przez cudzoziemca dokumentu
podróży:
– rodzaj,
– serię i numer,
– datę wydania i datę upływu ważności,
– nazwę organu wydającego,
d) adres poczty elektronicznej cudzoziemca,
e) nazwisko, imię, adres oraz obywatelstwo osoby sprawującej władzę
rodzicielską nad cudzoziemcem lub opiekuna prawnego cudzoziemca –
w przypadku osoby małoletniej,
f) nazwę i adres szkoły lub uczelni – w przypadku cudzoziemców będących
uczniami albo studentami lub doktorantami,
g) numer telefonu podmiotu powierzającego wykonywanie pracy,
h) posiadany przez cudzoziemca krajowy numer identyfikacyjny,
i) informację o wydanych cudzoziemcowi w okresie ostatnich 5 lat wizach
Schengen lub wizach krajowych,
j) wskazanie i uzasadnienie celu pobytu cudzoziemca na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej,
k) wskazanie państwa członkowskiego Unii Europejskiej, do którego
następuje pierwszy wjazd cudzoziemca na terytorium Unii Europejskiej,
l) informację o stałym zamieszkiwaniu cudzoziemca na terytorium innego
państwa niż państwo, którego jest obywatelem, oraz o dokumencie
uprawniającym go do pobytu na tym terytorium,
m) liczbę wjazdów cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do
których uprawniać ma wiza krajowa,
n) wskazanie planowanego okresu pobytu cudzoziemca na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej,
o) informację o pobraniu odcisków linii papilarnych od cudzoziemca w toku
poprzedniego postępowania w sprawie wydania mu wizy,
p) dane kontaktowe zapraszającego albo tymczasowy adres cudzoziemca na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
r) planowaną datę wjazdu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej i wyjazdu z tego terytorium,
s) informację dotyczącą pokrycia kosztów podróży cudzoziemca i jego
utrzymania,
t) następujące dane lub informacje dotyczące obywatela innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego
Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej, będącego
członkiem rodziny cudzoziemca:
– imię (imiona) i nazwisko,
– datę urodzenia,
– numer dokumentu podróży lub dowodu tożsamości,
– informację o obywatelstwie,
– informację o stopniu pokrewieństwa z cudzoziemcem;
2) aktualną fotografię;
3) dokumenty potwierdzające:
a) cel i warunki planowanego pobytu,
b) posiadanie wystarczających środków finansowych na pokrycie kosztów
utrzymania przez cały okres planowanego pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oraz na podróż powrotną do państwa
pochodzenia lub zamieszkania albo na tranzyt do państwa trzeciego, które
udzieli pozwolenia na wjazd, albo możliwość uzyskania takich środków
zgodnie z prawem,
c) posiadanie ubezpieczenia zdrowotnego w rozumieniu ustawy z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych lub podróżnego ubezpieczenia medycznego, o którym
mowa w art. 25 ust. 1 pkt 2 lit. a,
d) wiarygodność deklaracji cudzoziemca o zamiarze opuszczenia terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej przed upływem terminu ważności wizy,
e) inne okoliczności podane we wniosku.
2. Cudzoziemiec ubiegający się o wydanie wizy krajowej w celu, o którym
mowa w art. 60 ust. 1 pkt 5 lub 6, który nie podlega jeszcze ubezpieczeniu
zdrowotnemu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o
świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, składa
dokument potwierdzający posiadanie podróżnego ubezpieczenia medycznego,
o którym mowa w art. 25 ust. 2.
3. Do wymogu, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 lit. c lub ust. 2, stosuje się przepis
art. 25 ust. 4.
4. Konsul, dokonując oceny, czy cudzoziemiec spełnia wymóg, o którym mowa
w ust. 1 pkt 3 lit. c lub ust. 2, ustala, czy ubezpieczenie zapewnia podmiotom
udzielającym świadczeń zdrowotnych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
rzeczywistą możliwość zaspokajania roszczeń wobec ubezpieczyciela.
5. Cudzoziemiec ubiegający się o wydanie wizy krajowej przedstawia do wglądu
dokument podróży, który spełnia łącznie następujące kryteria:
1) jego okres ważności upłynie nie wcześniej niż po 3 miesiącach od upływu okresu
ważności wizy, o którą się ubiega;
2) zawiera przynajmniej dwie wolne strony;
3) został wydany w ciągu ostatnich 10 lat.
6. W pilnych przypadkach uzasadnionych słusznym interesem cudzoziemca
kryterium, o którym mowa w ust. 5 pkt 1, może być pominięte.
7. W szczególnych przypadkach uzasadnionych osobistą sytuacją cudzoziemca
konsul może odstąpić od wymogu osobistego złożenia wniosku.
8. Przyjęcie wniosku o wydanie wizy krajowej odnotowuje się w dokumencie
podróży cudzoziemca.

art. 78. więcej Art. 78. 1. Wizę krajową umieszcza się w formie naklejki wizowej
w dokumencie podróży, a w szczególnych przypadkach uzasadnionych interesem
cudzoziemca – na osobnym blankiecie wizowym.
2. Na blankiecie wizowym umieszcza się dane cudzoziemca lub informacje,
o których mowa w art. 13, oraz jego aktualną fotografię.

art. 79. więcej Art. 79. 1. Jeżeli w naklejce wizowej wizy krajowej został wykryty błąd przed
jej umieszczeniem w dokumencie podróży lub na blankiecie wizowym, naklejkę
unieważnia się.
2. Jeżeli błąd został wykryty po umieszczeniu naklejki wizowej wizy krajowej
w dokumencie podróży lub na blankiecie wizowym, minister właściwy do spraw
zagranicznych, konsul lub komendant placówki Straży Granicznej unieważnia
naklejkę wizową wizy krajowej, a w dokumencie podróży lub na blankiecie wizowym
umieszcza nową naklejkę.
3. Jeżeli dokument podróży należący do cudzoziemca przebywającego na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy krajowej został wymieniony,
wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca, na jego wniosek,
umieszcza w dokumencie wymienionym nową naklejkę wizową wizy krajowej.
4. Jeżeli komendant placówki Straży Granicznej wykrył błąd w naklejce wizowej
wizy Schengen, unieważnia tę naklejkę i umieszcza w dokumencie podróży lub na
blankiecie wizowym nową naklejkę.

art. 80. więcej Art. 80. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) oznaczenie celów wydania wiz Schengen lub wiz krajowych, z wyłączeniem
tranzytowej wizy lotniskowej, o której mowa w art. 2 pkt 5 Wspólnotowego
Kodeksu Wizowego, wizy Schengen wydawanej w celu tranzytu oraz wiz
wydawanych członkom misji dyplomatycznych lub urzędów konsularnych
państw obcych lub innym osobom zrównanym z nimi pod względem
przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów lub powszechnie
ustalonych zwyczajów międzynarodowych oraz członkom ich rodzin;
2) wzór blankietu wizowego, o którym mowa w art. 78 ust. 1;
3) wzory formularzy wniosków o wydanie wizy krajowej i szczegółowe wymogi
techniczne dotyczące fotografii dołączanej do wniosku;
4) sposób odnotowywania przyjęcia wniosku o wydanie wizy krajowej;
5) sposób przekazywania Szefowi Urzędu przez:
a) konsula – danych wymienionych we wniosku o wydanie wizy,
b) konsula, Komendanta Głównego Straży Granicznej i ministra właściwego
do spraw zagranicznych – informacji o wydaniu wizy Schengen;
6) wzór formularza, na którym wydaje się decyzję o odmowie wydania wizy
krajowej;
7) sposób umieszczania naklejki wizowej wizy krajowej w dokumencie podróży
lub na osobnym blankiecie wizowym;
8) sposób unieważniania naklejki wizowej wizy krajowej w przypadku, o którym
mowa w art. 79 ust. 2.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
wewnętrznych uwzględni:
1) typy wiz, o których mowa w art. 58, i cele wydania wizy określone w art. 60;
2) konieczność zapewnienia czytelności blankietu wizowego, o którym mowa
w art. 78 ust. 1;
3) konieczność zapewnienia kontroli odnotowywania przyjęcia wniosku o wydanie
wizy krajowej;
4) konieczność zapewnienia sprawnego i bezpiecznego przekazywania informacji
oraz danych, o których mowa w ust. 1 pkt 5;
5) konieczność zapewnienia kontroli czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 8.

art. 81. więcej Art. 81. 1. Do wydawania wiz członkowi rodziny obywatela polskiego, który
powraca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po okresie zamieszkiwania w innym
państwie członkowskim Unii Europejskiej, państwie członkowskim Europejskiego
Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej, gdzie był pracownikiem lub pracował
na własny rachunek, stosuje się przepisy art. 10 i art. 11a ustawy z dnia 14 lipca
2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe
z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich
rodzin.
2. Członkami rodziny obywatela polskiego w rozumieniu przepisu ust. 1 są
osoby, o których mowa w art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium
obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin.

art. 82. więcej Art. 82. 1. Przedłużenie okresu ważności wydanej wizy lub okresu pobytu
objętego tą wizą cudzoziemcowi przebywającemu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, zwane dalej „przedłużeniem wizy”, może nastąpić, w przypadku wizy
krajowej, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:
1) przemawia za tym ważny interes zawodowy lub osobisty cudzoziemca albo ze
względów humanitarnych nie może on opuścić tego terytorium przed upływem
terminu ważności wizy krajowej lub przed końcem objętego tą wizą
dozwolonego okresu pobytu;
2) zdarzenia, które są przyczyną ubiegania się o przedłużenie wizy krajowej,
wystąpiły niezależnie od woli cudzoziemca i nie były możliwe do przewidzenia
w dniu składania wniosku o wydanie wizy krajowej;
3) okoliczności sprawy nie wskazują, że cel pobytu cudzoziemca na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej będzie inny niż deklarowany;
4) nie zachodzą okoliczności, z powodu których odmawia się wydania wizy
krajowej.
2. Jeżeli dane cudzoziemca ubiegającego się o przedłużenie wizy krajowej
znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów odmowy wjazdu, wiza może być przedłużona tylko z poważnych przyczyn, zwłaszcza ze względów humanitarnych lub z powodu zobowiązań międzynarodowych, z uwzględnieniem
interesu państwa, które dokonało wpisu do Systemu Informacyjnego Schengen.

art. 83. więcej Art. 83. Jeżeli dane cudzoziemca ubiegającego się o przedłużenie wizy krajowej
znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów odmowy wjazdu
i zachodzą poważne przyczyny uzasadniające przedłużenie tej wizy, wojewoda
rozpatrujący wniosek o przedłużenie wizy krajowej zasięga opinii, o której mowa
w art. 25 ust. 1 Konwencji Wykonawczej Schengen, za pośrednictwem Komendanta
Głównego Policji i informuje, za pośrednictwem Komendanta Głównego Policji,
o przedłużeniu wizy krajowej właściwy organ innego państwa obszaru Schengen.

art. 84. więcej Art. 84. 1. Wizę Schengen lub wizę krajową przedłuża lub odmawia jej
przedłużenia wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca,
w drodze decyzji.
2. Wizę krajową można przedłużyć jednokrotnie, przy czym okres pobytu na
podstawie przedłużonej wizy krajowej nie może przekraczać okresu pobytu
przewidzianego dla wizy krajowej.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do cudzoziemca przebywającego w szpitalu,
którego stan zdrowia uniemożliwia opuszczenie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Cudzoziemcowi, o którym mowa w ust. 3, przedłuża się okres ważności
wydanej wizy krajowej lub okres pobytu objęty tą wizą do dnia, w którym stan jego
zdrowia pozwoli na opuszczenie przez niego terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 3 i 4, wojewoda może powołać biegłego
lekarza w celu wydania opinii, czy stan zdrowia cudzoziemca uniemożliwia
opuszczenie przez niego terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 85. więcej Art. 85. 1. Cudzoziemiec, który zamierza przedłużyć okres swojego pobytu na
podstawie wizy Schengen lub wizy krajowej, składa, nie później niż w dniu upływu
okresu jego legalnego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wypełniony
formularz wniosku o przedłużenie wizy.
2. Formularz, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) dane cudzoziemca lub informacje, o których mowa w art. 13;
2) następujące dane dotyczące posiadanego przez cudzoziemca dokumentu
podróży:
a) serię i numer,
b) datę wydania i datę upływu ważności,
c) nazwę organu wydającego,
d) liczbę osób wpisanych do dokumentu podróży;
3) informację o wydanych cudzoziemcowi wizach Schengen lub wizach krajowych;
4) uzasadnienie wniosku o przedłużenie wizy;
5) informację o podróżach i pobytach zagranicznych cudzoziemca w okresie
ostatnich 5 lat;
6) informację o środkach finansowych na pokrycie kosztów utrzymania
cudzoziemca;
7) informację o posiadanym przez cudzoziemca ubezpieczeniu zdrowotnym;
8) informację o zatrudnieniu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Do wniosku o przedłużenie wizy Schengen lub wizy krajowej stosuje się
przepisy art. 77 ust. 1 pkt 2 i 3 oraz ust. 2 i 4, z tym że do wymogów, o których mowa
w art. 77 ust. 1 pkt 3 lit. c lub ust. 2, stosuje się przepis art. 25 ust. 4.
4. Cudzoziemiec ubiegający się o przedłużenie wizy Schengen lub wizy krajowej
przedstawia do wglądu dokument podróży, do którego stosuje się przepisy art. 77
ust. 5 i 6.

art. 86. więcej Art. 86. Jeżeli cudzoziemiec złożył wniosek o przedłużenie wizy Schengen lub
wizy krajowej po terminie, o którym mowa w art. 85 ust. 1, odmawia się wszczęcia
postępowania w sprawie przedłużenia tej wizy.

art. 87. więcej Art. 87. 1. Jeżeli termin na złożenie wniosku o przedłużenie wizy Schengen lub
wizy krajowej został zachowany i wniosek nie zawiera braków formalnych lub braki
formalne zostały uzupełnione w terminie:
1) wojewoda umieszcza w dokumencie podróży cudzoziemca odcisk stempla
potwierdzającego złożenie wniosku;
2) pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się za legalny
od dnia złożenia wniosku do dnia, w którym decyzja w sprawie przedłużenia
wizy Schengen lub wizy krajowej stanie się ostateczna.
2. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się w razie zawieszenia postępowania
w sprawie przedłużenia wizy na wniosek strony.

art. 88. więcej Art. 88. 1. Przedłużoną wizę krajową umieszcza się w dokumencie podróży
w formie naklejki wizowej.
2. W szczególnych przypadkach uzasadnionych interesem cudzoziemca
przedłużoną wizę krajową umieszcza się na osobnym blankiecie wizowym.

art. 89. więcej Art. 89. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) wzory formularzy wniosków o przedłużenie wizy Schengen lub wizy krajowej
i szczegółowe wymogi techniczne dotyczące fotografii dołączanej do wniosku;
2) wzór stempla potwierdzającego złożenie wniosku o przedłużenie wizy Schengen
lub wizy krajowej;
3) sposób umieszczania naklejki wizowej przedłużonej wizy krajowej
w dokumencie podróży lub na osobnym blankiecie wizowym.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
wewnętrznych uwzględni:
1) konieczność zapewnienia przeprowadzenia kontroli prawidłowości złożenia
wniosku o przedłużenie wizy Schengen lub wizy krajowej;
2) konieczność zapewnienia prawidłowej realizacji polityki wizowej i zwalczania
nielegalnej imigracji.

art. 90. więcej Art. 90. 1. Wizę krajową cofa się z urzędu, jeżeli okoliczności uzasadniające
odmowę wydania wizy krajowej, o których mowa w art. 65 ust. 1 pkt 1 i 3–10,
powstały po jej wydaniu, albo na wniosek jej posiadacza.
1a. Wizę krajową wydaną w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 9,
z adnotacją „student”, cofa się także, gdy:
1) ustał cel pobytu, który był powodem wydania tej wizy, lub
2) cudzoziemiec przestał spełniać wymogi wydania wizy ze względu na
deklarowany cel pobytu, lub
3) okoliczności sprawy wskazują, że wiza była wykorzystana w innym celu niż cel,
w jakim została wydana, lub
4) wystąpiła przynajmniej jedna z okoliczności, o których mowa
w art. 100 ust. 1 pkt 2, 4, 5 lub 8, lub
5) jednostka prowadząca studia działa głównie w celu ułatwiania studentom lub
doktorantom niezgodnego z prawem wjazdu lub pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
1b. Wizę krajową wydaną w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 13, cofa
się także, gdy:
1) ustał cel pobytu, który był powodem wydania tej wizy, lub
2) cudzoziemiec przestał spełniać wymogi wydania wizy ze względu na
deklarowany cel pobytu, lub
3) okoliczności sprawy wskazują, że wiza była wykorzystana w innym celu niż cel,
w jakim została wydana, lub
4) wystąpiła przynajmniej jedna z okoliczności, o których mowa
w art. 100 ust. 1 pkt 2, 4, 5 lub 8, lub
5) jednostka naukowa działa głównie w celu ułatwiania naukowcom niezgodnego
z prawem wjazdu lub pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
1c. Wizę krajową wydaną w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 13a, cofa
się także, gdy:
1) ustał cel pobytu, który był powodem wydania tej wizy, lub
2) cudzoziemiec przestał spełniać wymogi wydania wizy ze względu na
deklarowany cel pobytu, lub
3) okoliczności sprawy wskazują, że wiza była wykorzystana w innym celu niż cel,
w jakim została wydana, lub
4) wystąpiła przynajmniej jedna z okoliczności, o których mowa
w art. 100 ust. 1 pkt 2, 4, 5 lub 8, lub
5) organizator stażu działa głównie w celu ułatwiania stażystom niezgodnego
z prawem wjazdu lub pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
6) organizator stażu:
a) jest zarządzany lub kontrolowany przez osobę fizyczną prawomocnie:
– ukaraną za wykroczenie, o którym mowa w art. 120 ust. 1 ustawy
z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku
pracy, która w ciągu 2 lat od ukarania została ponownie ukarana za
podobne wykroczenie, lub
– ukaraną za wykroczenia, o których mowa w art. 120 ust. 3–5 ustawy
z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku
pracy, lub
– skazaną za przestępstwo, o którym mowa w art. 218–221 Kodeksu
karnego, lub
b) nie dopełnia obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, lub
c) zalega z uiszczeniem podatków, z wyjątkiem przypadków, gdy uzyskał
przewidziane prawem zwolnienie, odroczenie, rozłożenie na raty zaległych
płatności lub wstrzymanie w całości wykonania decyzji właściwego organu,
lub
d) nie prowadzi działalności gospodarczej, a staż pozostaje w bezpośrednim
związku z taką działalnością, lub
7) została ogłoszona upadłość organizatora stażu albo jest on likwidowany.
1d. Wizę krajową wydaną w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 13b, cofa
się także, gdy:
1) ustał cel pobytu, który był powodem wydania tej wizy, lub
2) cudzoziemiec przestał spełniać wymogi wydania wizy ze względu na
deklarowany cel pobytu, lub
3) okoliczności sprawy wskazują, że wiza była wykorzystana w innym celu niż cel,
w jakim została wydana, lub
4) wystąpiła przynajmniej jedna z okoliczności, o których mowa
w art. 100 ust. 1 pkt 2, 4, 5 lub 8, lub
5) jednostka organizacyjna, na rzecz której cudzoziemiec wykonuje lub zamierza
wykonywać świadczenia jako wolontariusz, działa głównie w celu ułatwiania
wolontariuszom niezgodnego z prawem wjazdu lub pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, lub
6) jednostka organizacyjna, na rzecz której cudzoziemiec wykonuje lub zamierza
wykonywać świadczenia jako wolontariusz:
a) jest zarządzana lub kontrolowana przez osobę fizyczną prawomocnie:
– ukaraną za wykroczenie, o którym mowa w art. 120 ust. 1 ustawy
z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku
pracy, która w ciągu 2 lat od ukarania została ponownie ukarana za
podobne wykroczenie, lub
– ukaraną za wykroczenia, o których mowa w art. 120 ust. 3–5 ustawy
z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku
pracy, lub
– skazaną za przestępstwo, o którym mowa w art. 218–221 Kodeksu
karnego, lub
b) nie dopełnia obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, lub
c) zalega z uiszczeniem podatków, z wyjątkiem przypadków, gdy uzyskała
przewidziane prawem zwolnienie, odroczenie, rozłożenie na raty zaległych
płatności lub wstrzymanie w całości wykonania decyzji właściwego organu,
lub
7) jednostka organizacyjna, na rzecz której cudzoziemiec wykonuje lub zamierza
wykonywać świadczenia jako wolontariusz, jest likwidowana.
2. W przypadku gdy inne państwo obszaru Schengen zasięga opinii, o której
mowa w art. 25 ust. 2 Konwencji Wykonawczej Schengen, organ właściwy do
cofnięcia wizy ustala, czy zachodzą przesłanki do cofnięcia cudzoziemcowi wizy
krajowej i informuje o tym, za pośrednictwem Komendanta Głównego Policji,
właściwy organ tego państwa.
3. Organ, który unieważnił lub cofnął wizę krajową, umieszcza informacje o tej
wizie w Systemie Informacyjnym Schengen, o ile w dokumencie podróży lub na
osobnym blankiecie wizowym nie została odnotowana decyzja o unieważnieniu lub
cofnięciu tej wizy.

art. 91. więcej Art. 91. Wizę krajową unieważnia się, jeżeli w chwili jej wydania zachodziły
okoliczności uzasadniające odmowę jej wydania.

art. 92. więcej Art. 92. 1. Wizę Schengen lub wizę krajową cofa lub unieważnia, w drodze
decyzji:
1) konsul;
2) komendant oddziału Straży Granicznej;
3) komendant placówki Straży Granicznej.
2. Wizę Schengen lub wizę krajową wydawaną członkowi misji dyplomatycznej
lub urzędu konsularnego państwa obcego lub innej osobie zrównanej z nimi pod
względem przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów lub powszechnie
ustalonych zwyczajów międzynarodowych, a także członkom ich rodzin, cofa lub
unieważnia minister właściwy do spraw zagranicznych, kierując notę do ministerstwa
spraw zagranicznych państwa obcego lub jego misji dyplomatycznej.

art. 93. więcej Art. 93. 1. Od decyzji o cofnięciu lub unieważnieniu wizy Schengen lub wizy
krajowej wydanej przez:
1) konsula – przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przez ten organ;
2) komendanta oddziału Straży Granicznej lub komendanta placówki Straży
Granicznej – przysługuje odwołanie do Komendanta Głównego Straży
Granicznej.
2. Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przez konsula składa się w terminie
14 dni od dnia doręczenia decyzji o cofnięciu lub unieważnieniu wizy Schengen lub
wizy krajowej.
3. Konsul rozpatruje wniosek, o którym mowa w ust. 2, w terminie 7 dni.

art. 94. więcej Art. 94. 1. Decyzja o cofnięciu lub unieważnieniu wizy Schengen lub wizy
krajowej podlega natychmiastowemu wykonaniu.
2. Decyzję o cofnięciu lub unieważnieniu wizy krajowej wydaje się na
formularzu.
3. Wydanie decyzji o cofnięciu lub unieważnieniu wizy Schengen lub wizy
krajowej odnotowuje się w dokumencie podróży lub na osobnym blankiecie
wizowym.

art. 95. więcej Art. 95. 1. Organ, który unieważnił lub cofnął wizę krajową wydaną w celu
wykonywania pracy, informuje o tym starostę właściwego ze względu na miejsce
pobytu cudzoziemca, gdy decyzja w tej sprawie stanie się ostateczna.
2. Organ, który cofnął wizę krajową wydaną w celu odbycia studiów pierwszego
stopnia, studiów drugiego stopnia lub jednolitych studiów magisterskich albo
kształcenia się w szkole doktorskiej, z adnotacją „student”, lub wizę krajową w celu
prowadzenia badań naukowych lub prac rozwojowych, informuje o tym Szefa Urzędu,
gdy decyzja w tej sprawie stanie się ostateczna.
3. Szef Urzędu niezwłocznie przekazuje informację o cofnięciu wizy krajowej
wydanej w celu odbycia studiów pierwszego stopnia, studiów drugiego stopnia lub
jednolitych studiów magisterskich albo kształcenia się w szkole doktorskiej,
z adnotacją „student”, lub wizy krajowej w celu prowadzenia badań naukowych lub
prac rozwojowych organom państw członkowskich Unii Europejskiej, w których cudzoziemiec, któremu została wydana taka wiza, korzysta z mobilności studenta lub mobilności krótkoterminowej lub długoterminowej naukowca.

art. 96. więcej Art. 96. 1. Organ, który unieważnił lub cofnął wizę Schengen wydaną przez inne
państwo obszaru Schengen zgodnie z art. 34 ust. 1–3 Wspólnotowego Kodeksu
Wizowego, informuje o tym właściwy organ państwa, które wydało wizę.
2. Organem właściwym do gromadzenia informacji o wizach Schengen
wydanych przez polskie organy, unieważnionych lub cofniętych przez organy innych
państw obszaru Schengen zgodnie z art. 34 ust. 1–3 Wspólnotowego Kodeksu
Wizowego, jest Komendant Główny Straży Granicznej.

art. 97. więcej Art. 97. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób odnotowywania przez konsula, ministra właściwego do spraw
zagranicznych, komendanta oddziału Straży Granicznej lub komendanta
placówki Straży Granicznej wydania decyzji o unieważnieniu lub cofnięciu wizy
Schengen lub wizy krajowej w dokumencie podróży lub na osobnym blankiecie
wizowym;
2) wzór formularza, na którym wydaje się decyzję o unieważnieniu lub cofnięciu
wizy krajowej.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
wewnętrznych uwzględni potrzebę prawidłowej realizacji polityki wizowej
i zwalczania nielegalnej imigracji oraz zapewni możliwość kontroli czynności,
o których mowa w ust. 1 pkt 2.

art. 98. więcej Art. 98. 1. Zezwolenia na pobyt czasowy cudzoziemcowi udziela się albo –
w przypadkach, o których mowa w art. 160, art. 181 i art. 187 – można udzielić na
jego wniosek, jeżeli spełnia wymogi określone ze względu na deklarowany cel pobytu,
a okoliczności, które są podstawą ubiegania się o to zezwolenie, uzasadniają jego
pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres dłuższy niż 3 miesiące.
1a. Zezwolenia, o którym mowa w art. 139a ust. 1 i art. 139o ust. 1, udziela się
na wniosek jednostki przyjmującej.
2. Zezwolenia na pobyt czasowy udziela się na okres niezbędny do realizacji celu
pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie dłuższy jednak niż
3 lata.

art. 99. więcej Art. 99. 1. Cudzoziemcowi odmawia się wszczęcia postępowania w sprawie
udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy, gdy w dniu złożenia wniosku o udzielenie
tego zezwolenia:
1) posiada zezwolenie na pobyt stały lub zezwolenie na pobyt rezydenta
długoterminowego UE lub
2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy Schengen
upoważniającej tylko do wjazdu na to terytorium wydanej w celu, o którym
mowa w art. 60 ust. 1 pkt 23, lub
3) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na
pobyt czasowy, udzielonego w przypadkach, o których mowa w art. 181 ust. 1,
lub
4) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zgody na pobyt
tolerowany lub zgody na pobyt ze względów humanitarnych albo w związku
z udzieleniem mu azylu, ochrony uzupełniającej lub ochrony czasowej lub
nadaniem mu statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, lub
5) ubiega się o udzielenie ochrony międzynarodowej lub o udzielenie azylu, lub
6) jest zatrzymany, umieszczony w strzeżonym ośrodku lub w areszcie dla
cudzoziemców lub stosuje się wobec niego środek zapobiegawczy w postaci
zakazu opuszczania kraju, lub
7) odbywa karę pozbawienia wolności lub jest tymczasowo aresztowany, lub
8) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po tym, jak został
zobowiązany do powrotu, i nie upłynął jeszcze termin dobrowolnego powrotu
określony w decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, także
w przypadku przedłużenia tego terminu, lub
9) jest obowiązany opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w przypadkach,
o których mowa w art. 299 ust. 6, lub
10) przebywa poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
11) (uchylony)
1a. Poza przypadkami, o których mowa w ust. 1, cudzoziemcowi odmawia się
wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy, gdy przy
składaniu wniosku o udzielenie mu tego zezwolenia albo w terminie, o którym mowa
w art. 106 ust. 5, nie złożył odcisków linii papilarnych w celu wydania karty pobytu.
2. Przepisu ust. 1 pkt 10 nie stosuje się w przypadku wniosku o udzielenie
cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy w celu połączenia z rodziną.

art. 100. więcej Art. 100. 1. Udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy odmawia się
cudzoziemcowi, gdy:
1) nie spełnia on wymogów udzielenia mu zezwolenia na pobyt czasowy ze
względu na deklarowany cel pobytu lub okoliczności, które są podstawą
ubiegania się o to zezwolenie, nie uzasadniają jego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres dłuższy niż 3 miesiące lub
2) obowiązuje wpis danych cudzoziemca do wykazu cudzoziemców, których pobyt
jest na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej niepożądany, lub
3) jego dane znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów odmowy
wjazdu, lub
4) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego lub zobowiązania wynikające
z postanowień ratyfikowanych umów międzynarodowych obowiązujących
Rzeczpospolitą Polską, lub
5) w postępowaniu w sprawie udzielenia mu zezwolenia na pobyt czasowy:
a) złożył on wniosek zawierający nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe
informacje lub dołączył do niego dokumenty zawierające takie dane lub
informacje, lub
b) zeznał on nieprawdę lub zataił prawdę albo podrobił lub przerobił dokument
w celu użycia go jako autentycznego lub takiego dokumentu używał jako
autentycznego, lub
6) zalega z uiszczeniem podatków, z wyjątkiem przypadków gdy uzyskał
przewidziane prawem zwolnienie, odroczenie, rozłożenie na raty zaległych
płatności lub wstrzymanie w całości wykonania decyzji właściwego organu, lub
7) nie zwrócił kosztów związanych z wydaniem i wykonaniem decyzji
o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, które zostały pokryte z budżetu
państwa, lub
8) podlegając obowiązkowi leczenia na podstawie art. 40 ust. 1 ustawy z dnia
5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych
u ludzi, nie wyraża zgody na to leczenie, lub
9) złożył wniosek podczas nielegalnego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej lub przebywa na tym terytorium nielegalnie.
1a. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, cudzoziemcowi można udzielić
zezwolenia na pobyt czasowy z uwzględnieniem interesu państwa, które dokonało
wpisu do Systemu Informacyjnego Schengen, jeżeli zaistniały poważne przyczyny
uzasadniające udzielenie tego zezwolenia, a w szczególności względy humanitarne
lub wynikające z zobowiązań międzynarodowych.
1b. W przypadku, o którym mowa w ust. 1a, wojewoda lub Szef Urzędu
w drugiej instancji:
1) zasięga opinii, o której mowa w art. 25 ust. 1 Konwencji Wykonawczej
Schengen, za pośrednictwem Komendanta Głównego Policji;
2) informuje, za pośrednictwem Komendanta Głównego Policji, właściwy organ
innego państwa obszaru Schengen o udzieleniu cudzoziemcowi zezwolenia na
pobyt czasowy.
2. Cudzoziemcowi można odmówić udzielenia kolejnego zezwolenia na pobyt
czasowy w przypadku niewykonania obowiązku, o którym mowa w art. 113, jeżeli
wniosek o udzielenie kolejnego zezwolenia na pobyt czasowy złożył przed upływem
1 roku od upływu okresu ważności poprzedzającego go zezwolenia albo od dnia,
w którym decyzja o cofnięciu zezwolenia na pobyt czasowy stała się ostateczna.

art. 101. więcej Art. 101. Zezwolenie na pobyt czasowy cofa się cudzoziemcowi, gdy:
1) ustał cel pobytu, który był powodem udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy,
lub
2) przestał on spełniać wymogi udzielenia mu zezwolenia na pobyt czasowy ze
względu na deklarowany cel pobytu, lub
3) wystąpiła przynajmniej jedna z okoliczności, o których mowa w art. 100 ust. 1
pkt 2 lub 4–8.

art. 102. więcej Art. 102. Zezwolenie na pobyt czasowy wygasa z mocy prawa z dniem
uzyskania przez cudzoziemca kolejnego zezwolenia na pobyt czasowy, zezwolenia na pobyt stały, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE lub obywatelstwa polskiego.

art. 103. więcej Art. 103. W postępowaniu w sprawie udzielenia cudzoziemcowi lub cofnięcia
mu zezwolenia na pobyt czasowy przy wykonywaniu czynności mających na celu
ustalenie okoliczności, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 5, nie stosuje się przepisu
art. 79 Kodeksu postępowania administracyjnego.

art. 104. więcej Art. 104. 1. Zezwolenia na pobyt czasowy, z wyjątkiem zezwoleń, o których
mowa w art. 139a ust. 1 i art. 139o ust. 1, udziela lub odmawia jego udzielenia
wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca, w drodze decyzji.
2. Zezwolenie na pobyt czasowy cofa wojewoda, który go udzielił, w drodze
decyzji.
3. Jeżeli zezwolenia na pobyt czasowy udzielił Szef Urzędu w drugiej instancji,
zezwolenie to cofa wojewoda, który orzekał w sprawie udzielenia tego zezwolenia
w pierwszej instancji.

art. 105. więcej Art. 105. 1. Cudzoziemiec, z wyjątkami określonymi w art. 139l ust. 1 i art. 139t
ust. 1, składa wniosek o udzielenie mu zezwolenia na pobyt czasowy osobiście, nie
później niż w ostatnim dniu jego legalnego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
2. Jeżeli wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy nie został złożony
przez cudzoziemca osobiście, wojewoda wzywa go do osobistego stawiennictwa
w terminie nie krótszym niż 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez
rozpoznania.
3. W przypadku cudzoziemca będącego:
1) osobą małoletnią – wniosek o udzielenie mu zezwolenia na pobyt czasowy
składają rodzice lub ustanowieni przez sąd opiekunowie albo jedno z rodziców
lub jeden z ustanowionych przez sąd opiekunów;
2) osobą ubezwłasnowolnioną całkowicie – wniosek o udzielenie mu zezwolenia na
pobyt czasowy składa opiekun ustanowiony przez sąd;
3) osobą małoletnią bez opieki – wniosek o udzielenie mu zezwolenia na pobyt
czasowy składa kurator.
4. Przy składaniu wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy
cudzoziemcowi będącemu osobą małoletnią, która do dnia złożenia wniosku ukończyła 6. rok życia, jest wymagana jego obecność. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

art. 106. więcej Art. 106. 1. Wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy, z wyjątkiem
zezwoleń, o których mowa w art. 139a ust. 1 i art. 139o ust. 1, cudzoziemiec składa na
formularzu zawierającym:
1) dane cudzoziemca lub informacje, o których mowa w art. 13, w zakresie
niezbędnym do wydania zezwolenia;
2) (uchylony)
3) (uchylony)
4) (uchylony)
5) (uchylony)
6) imię, nazwisko, datę urodzenia oraz informacje o płci, obywatelstwie i miejscu
zamieszkania członków rodziny cudzoziemca zamieszkałych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, z określeniem stopnia pokrewieństwa, a także
informację o ubieganiu się przez nich o zezwolenie na pobyt czasowy oraz o tym,
czy pozostają na utrzymaniu cudzoziemca;
7) informację o poprzednich pobytach oraz aktualnym pobycie cudzoziemca na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
8) informację o podróżach i pobytach zagranicznych cudzoziemca w okresie
ostatnich 5 lat;
9) (uchylony)
10) informację o środkach finansowych na pokrycie kosztów utrzymania
cudzoziemca;
11) informację o posiadanym przez cudzoziemca ubezpieczeniu zdrowotnym;
12) informację o deklarowanym celu pobytu cudzoziemca na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
13) informację o zatrzymaniu cudzoziemca, umieszczeniu go w strzeżonym ośrodku
lub w areszcie dla cudzoziemców, zakazie opuszczania przez niego kraju,
odbywaniu kary pozbawienia wolności lub jego tymczasowym aresztowaniu;
14) informację o zobowiązaniach cudzoziemca wynikających z orzeczeń sądowych,
postanowień i decyzji administracyjnych, w tym o zobowiązaniach
alimentacyjnych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub poza tym
terytorium;
15) wzór podpisu cudzoziemca;
16) pisemne oświadczenie pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie
fałszywych oświadczeń, że dane zawarte we wniosku są prawdziwe.
1a. Cudzoziemiec ubiegający się o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy
i pracę, zezwolenia na pobyt czasowy w celu wykonywania pracy w zawodzie
wymagającym wysokich kwalifikacji albo zezwolenia na pobyt czasowy w celu
prowadzenia działalności gospodarczej, jeżeli celem pobytu cudzoziemca jest
wykonywanie pracy poprzez pełnienie funkcji w zarządzie spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością lub spółki akcyjnej, którą utworzył lub której udziały lub akcje
objął lub nabył lub prowadzenie spraw spółki komandytowej lub komandytowo-
-akcyjnej przez komplementariusza, lub działanie w charakterze prokurenta, składając
wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy dołącza do niego wypełniony
przez podmiot powierzający mu wykonywanie pracy załącznik zawierający:
1) informacje dotyczące podmiotu powierzającego wykonywanie pracy
i pracodawcy użytkownika:
a) nazwę lub imię i nazwisko,
b) adres siedziby lub miejsce zamieszkania,
c) podstawę prawną działalności, nazwę rejestru i numer wpisu w rejestrze,
a w przypadku osób fizycznych nieprowadzących działalności
gospodarczej – nazwę dokumentu tożsamości, serię i numer,
d) numer PESEL,
e) numer REGON;
2) informacje na temat pracy, która ma być powierzona cudzoziemcowi:
a) stanowisko lub rodzaj pracy,
b) miejsce wykonywania pracy,
c) podstawę prawną wykonywania pracy,
d) wymiar czasu pracy,
e) wysokość wynagrodzenia,
f) zakres podstawowych obowiązków na stanowisku pracy,
g) okres, na jaki podmiot powierzający wykonywanie pracy lub pracodawca
użytkownik chce powierzyć cudzoziemcowi wykonywanie pracy;
3) oświadczenie podmiotu powierzającego wykonywanie pracy, pod rygorem
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń, w przedmiocie
niekaralności za przestępstwa i wykroczenia, o których mowa w art. 117 pkt 1.
1b. W przypadku podmiotu powierzającego wykonywanie pracy będącego osobą
prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej,
oświadczenie, o którym mowa w ust. 1a pkt 3, składa osoba działająca w imieniu i na
rzecz tego podmiotu.
1c. Cudzoziemiec ubiegający się o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy
w celu wykonywania pracy w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji
składając wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy dołącza do niego
załącznik zawierający informację o:
1) posiadanych przez cudzoziemca wyższych kwalifikacjach zawodowych
niezbędnych do wykonywania pracy;
2) zamieszkiwaniu przez cudzoziemca w innym państwie członkowskim Unii
Europejskiej co najmniej przez okres 18 miesięcy na podstawie wydanego przez
to państwo dokumentu pobytowego z adnotacją „Niebieska Karta UE”.
1d. Cudzoziemiec ubiegający się o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy dla
stażysty lub zezwolenia na pobyt czasowy dla wolontariusza, składając wniosek
o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy, dołącza do niego załącznik zawierający
następujące informacje dotyczące organizatora stażu albo jednostki organizacyjnej, na
rzecz której cudzoziemiec ma wykonywać świadczenia jako wolontariusz:
1) nazwę;
2) adres siedziby;
3) podstawę prawną działalności, nazwę rejestru i numer wpisu w rejestrze;
4) numer REGON.
1e. Cudzoziemiec ubiegający się o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy
w celu prowadzenia badań naukowych lub zezwolenia na pobyt czasowy w celu
mobilności długoterminowej naukowca, składając wniosek o udzielenie zezwolenia na
pobyt czasowy, dołącza do niego załącznik zawierający:
1) informacje dotyczące jednostki naukowej, mającej siedzibę na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej:
a) nazwę,
b) adres siedziby,
c) podstawę prawną działalności, nazwę rejestru i numer wpisu w rejestrze,
d) numer REGON;
2) informację, czy cudzoziemiec jest objęty programem unijnym lub programem
wielostronnym obejmującym środki w zakresie mobilności lub porozumieniem
między przynajmniej dwiema instytucjami szkolnictwa wyższego
przewidującym mobilność wewnątrzunijną, oraz informacje dotyczące tego
programu lub porozumienia.
2. Składając wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy, cudzoziemiec
przedstawia ważny dokument podróży i dołącza do wniosku:
1) aktualne fotografie;
2) dokumenty niezbędne do potwierdzenia danych zawartych we wniosku
i okoliczności uzasadniających ubieganie się o udzielenie zezwolenia na pobyt
czasowy.
3. W szczególnie uzasadnionym przypadku, gdy cudzoziemiec nie posiada
ważnego dokumentu podróży i nie ma możliwości jego uzyskania, może przedstawić
inny dokument potwierdzający tożsamość.
4. Od cudzoziemca ubiegającego się o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy
pobiera się odciski linii papilarnych.
5. W przypadku gdy z przyczyn zależnych od wojewody nie jest możliwe
pobranie odcisków linii papilarnych od cudzoziemca w dniu, w którym nastąpiło jego
osobiste stawiennictwo, wojewoda wyznacza termin na ich złożenie, nie krótszy niż
7 dni.

Art. 106a. 1. Wniosek o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w art. 139a
ust. 1 lub art. 139o ust. 1, jednostka przyjmująca składa na formularzu zawierającym:
1) dane cudzoziemca lub informacje, o których mowa w art. 13, w zakresie
niezbędnym do wydania zezwolenia;
2) imię, nazwisko, datę urodzenia oraz informacje o płci, miejscu zamieszkania
i obywatelstwie członków rodziny cudzoziemca zamieszkałych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub zamierzających zamieszkiwać na tym terytorium,
z określeniem stopnia pokrewieństwa, a także informację o tym, czy pozostają
na utrzymaniu cudzoziemca;
3) informację o zamierzonym miejscu pobytu cudzoziemca na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
4) informację o aktualnym miejscu pobytu cudzoziemca;
5) informację o poprzednich pobytach cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej oraz innych państw członkowskich Unii Europejskiej;
6) informację o posiadanym przez cudzoziemca ubezpieczeniu zdrowotnym;
7) informacje dotyczące jednostki przyjmującej:
a) nazwę,
b) adres siedziby,
c) podstawę prawną działalności, nazwę rejestru i numer wpisu w rejestrze,
d) numer REGON;
8) informacje dotyczące pracodawcy macierzystego:
a) nazwę,
b) adres siedziby,
c) formę prawną działalności;
9) informację o powiązaniach między pracodawcą macierzystym a jednostką
przyjmującą;
10) informacje na temat pracy, która ma być powierzona cudzoziemcowi:
a) stanowisko,
b) miejsce wykonywania pracy,
c) podstawę prawną wykonywania pracy,
d) wymiar czasu pracy,
e) wysokość wynagrodzenia,
f) zakres podstawowych obowiązków na stanowisku pracy,
g) okres, w jakim cudzoziemiec będzie wykonywał pracę w jednostce
przyjmującej;
11) informację o planowanym czasie trwania przeniesienia wewnątrz
przedsiębiorstwa w poszczególnych państwach członkowskich Unii
Europejskiej;
12) informację o posiadaniu dokumentu pobytowego, o którym mowa
w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, z adnotacją „ICT”, wydanego
przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej;
13) informację o przeniesieniach wewnątrz przedsiębiorstwa na terytorium Unii
Europejskiej w okresie ostatnich 3 lat;
14) informację o posiadanych przez cudzoziemca kwalifikacjach zawodowych
i doświadczeniu, niezbędnych do wykonywania pracy w jednostce przyjmującej,
oraz spełnianiu wymagań kwalifikacyjnych i innych warunków w przypadku
pracy w zawodzie regulowanym lub – w przypadku pracy w charakterze
pracownika odbywającego staż – informację o posiadanym dyplomie ukończenia
studiów wyższych;
15) informację o dotychczasowym zatrudnieniu w ramach tego samego
przedsiębiorstwa lub tej samej grupy przedsiębiorstw przed przeniesieniem
wewnątrz przedsiębiorstwa;
16) oświadczenie jednostki przyjmującej dotyczące okoliczności, o których mowa
w art. 139a ust. 1 pkt 1 lit. f lub art. 139o ust. 1 pkt 1 lit. d;
17) informacje o okolicznościach, o których mowa w art. 139e pkt 2 lit. c–e lub
art. 139r pkt 3–5;
18) oświadczenie jednostki przyjmującej o okolicznościach, o których mowa
w art. 139f ust. 1 pkt 4 lub art. 139s ust. 1 pkt 3, dotyczące pracodawcy
macierzystego lub jednostki przyjmującej;
19) pisemne oświadczenie, pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie
fałszywych oświadczeń, że dane zawarte we wniosku są prawdziwe.
2. Jednostka przyjmująca, składając wniosek o udzielenie zezwolenia, o którym
mowa w art. 139a ust. 1 lub art. 139o ust. 1, przedstawia kopię ważnego dokumentu
podróży cudzoziemca i dołącza do wniosku:
1) aktualne fotografie cudzoziemca;
2) dokumenty niezbędne do potwierdzenia danych zawartych we wniosku
i okoliczności uzasadniających ubieganie się o udzielenie zezwolenia, o którym
mowa w art. 139a ust. 1 lub art. 139o ust. 1.

art. 107. więcej Art. 107. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wzór formularza wniosku o udzielenie cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt
czasowy, o którym mowa w art. 106 ust. 1;
1a) wzór załączników do wniosku o udzielenie cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt
czasowy, o których mowa w art. 106 ust. 1a i 1c–1e;
1b) wzór formularza wniosków o udzielenie cudzoziemcowi zezwoleń na pobyt
czasowy, o których mowa w art. 139a ust. 1 oraz art. 139o ust. 1;
2) liczbę fotografii dołączanych do wniosku o udzielenie cudzoziemcowi
zezwolenia na pobyt czasowy i szczegółowe wymogi techniczne dotyczące
fotografii dołączanych do wniosku;
3) wzór stempla potwierdzającego złożenie wniosku o udzielenie cudzoziemcowi
zezwolenia na pobyt czasowy;
4) sposób pobierania odcisków linii papilarnych w celu wydania karty pobytu;
5) sposób utrwalania danych umieszczanych w karcie pobytu i przekazywania ich
do spersonalizowania karty pobytu.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
wewnętrznych uwzględni potrzebę zapewnienia sprawności postępowania w sprawie
udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy i możliwości skutecznej
weryfikacji przesłanek udzielenia tego zezwolenia.

art. 108. więcej Art. 108. 1. Jeżeli termin na złożenie wniosku o udzielenie cudzoziemcowi
zezwolenia na pobyt czasowy został zachowany i wniosek nie zawiera braków
formalnych lub braki formalne zostały uzupełnione w terminie:
1) wojewoda umieszcza w dokumencie podróży cudzoziemca odcisk stempla
potwierdzającego złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy;
2) pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się za legalny
od dnia złożenia wniosku do dnia, w którym decyzja w sprawie udzielenia
zezwolenia na pobyt czasowy stanie się ostateczna.
2. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się w razie zawieszenia postępowania
w sprawie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy na wniosek
strony.

art. 109. więcej Art. 109. 1. Przed wydaniem decyzji o udzieleniu cudzoziemcowi zezwolenia na
pobyt czasowy wojewoda zwraca się do komendanta oddziału Straży Granicznej,
komendanta wojewódzkiego Policji, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
a w razie potrzeby także do konsula właściwego ze względu na ostatnie miejsce
zamieszkania cudzoziemca za granicą lub do innych organów z wnioskiem
o przekazanie informacji, czy wjazd cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej i jego pobyt na tym terytorium mogą stanowić zagrożenie dla obronności lub
bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego.
2. Komendanci, o których mowa w ust. 1, Szef Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego lub konsul przekazują informację, o której mowa w ust. 1, w terminie
30 dni od dnia otrzymania wniosku.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach termin 30-dniowy może być
przedłużony do 60 dni, o czym organ obowiązany do przekazania informacji
zawiadamia wojewodę.
4. Jeżeli organ obowiązany do przekazania informacji, o której mowa w ust. 1,
nie przekaże informacji w terminach, o których mowa w ust. 2 lub 3, uznaje się, że
wymóg uzyskania informacji został spełniony.
5. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do cudzoziemca, który w dniu złożenia wniosku
nie ukończył 13. roku życia.

art. 110. więcej Art. 110. (uchylony).

art. 111. więcej Art. 111. W przypadku gdy inne państwo obszaru Schengen zasięga opinii,
o której mowa w art. 25 ust. 2 Konwencji Wykonawczej Schengen, wojewoda ustala,
czy zachodzą przesłanki do cofnięcia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy
i informuje o tym, za pośrednictwem Komendanta Głównego Policji, właściwy organ
tego państwa.

art. 112. więcej Art. 112. (uchylony).

art. 113. więcej Art. 113. 1. Cudzoziemiec, któremu udzielono zezwolenia na pobyt czasowy,
zawiadamia wojewodę, który udzielił tego zezwolenia, w terminie 15 dni roboczych,
o ustaniu przyczyny udzielenia zezwolenia.
2. Jeżeli zezwolenia na pobyt czasowy udzielił Szef Urzędu w drugiej instancji,
zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, kieruje się do wojewody, który orzekał
w sprawie udzielenia tego zezwolenia w pierwszej instancji.

Art. 113a. W postępowaniu w sprawie udzielenia albo cofnięcia zezwolenia na
pobyt czasowy stroną postępowania jest wyłącznie cudzoziemiec, o którym mowa,
odpowiednio, w art. 98 ust. 1 albo art. 101.

Art. 113b. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, państwa,
których obywatelom ubiegającym się o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy,
o którym mowa w art. 144, art. 151 ust. 1, art. 151b ust. 1, art. 157a ust. 1 oraz
art. 157g ust. 1, przy ustalaniu wysokości miesięcznych środków finansowych, które cudzoziemiec posiada na pokrycie kosztów utrzymania, nie odlicza się środków przeznaczonych na pokrycie kosztów zamieszkania, uwzględniając potrzeby polskiej
polityki migracyjnej.

art. 114. więcej Art. 114. 1. Zezwolenia na pobyt czasowy i pracę udziela się, gdy celem pobytu
cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest wykonywanie pracy oraz
spełnione są łącznie następujące warunki:
1) cudzoziemiec posiada:
a) ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela
kosztów leczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) źródło stabilnego i regularnego dochodu wystarczającego na pokrycie
kosztów utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na jego
utrzymaniu;
2) cudzoziemiec ma zapewnione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsce
zamieszkania;
3) podmiot powierzający wykonywanie pracy nie ma możliwości zaspokojenia
potrzeb kadrowych na lokalnym rynku pracy;
4) wynagrodzenie, które jest wskazane przez podmiot powierzający wykonywanie
pracy w załączniku do wniosku o udzielenie zezwolenia, o którym mowa
w art. 106 ust. 1a, nie jest niższe niż wynagrodzenie pracowników
wykonujących w tym samym wymiarze czasu pracy pracę porównywalnego
rodzaju lub na porównywalnym stanowisku;
5) wysokość miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 4, nie jest niższa
niż wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę.
1a. Zezwolenia na pobyt czasowy i pracę udziela się także wówczas, gdy celem
pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest wykonywanie pracy
w zawodzie pożądanym dla polskiej gospodarki, określonym w przepisach wydanych
na podstawie ust. 5, cudzoziemiec posiada kwalifikacje zawodowe wymagane do wykonywania pracy w tym zawodzie i spełnione są łącznie warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 5.
2. Wysokość miesięcznego dochodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b,
powinna być wyższa niż wysokość dochodu uprawniającego do świadczeń
pieniężnych z pomocy społecznej określonych w ustawie z dnia 12 marca 2004 r.
o pomocy społecznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1507, 1622, 1690 i 1818), w odniesieniu
do cudzoziemca oraz każdego członka rodziny pozostającego na jego utrzymaniu.
3. Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, gdy:
1) zawód, który cudzoziemiec wykonuje w ramach powierzonej pracy, lub rodzaj
pracy, która jest mu powierzona, znajduje się w wykazie, o którym mowa
w art. 10 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia
i instytucjach rynku pracy, lub
2) cudzoziemiec bezpośrednio przed złożeniem wniosku posiadał zezwolenie na
pracę lub zezwolenie na pobyt czasowy i pracę u tego samego pracodawcy na
tym samym stanowisku, lub
2a) cudzoziemiec w okresie 3 lat poprzedzających złożenie wniosku ukończył
uczelnię z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo innego państwa
Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub Konfederacji Szwajcarskiej lub jest
doktorantem w Rzeczypospolitej Polskiej, lub
2b) cudzoziemiec w okresie 3 lat poprzedzających złożenie wniosku przebywał
legalnie i nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
3) cudzoziemiec spełnia warunki określone w przepisach wydanych na podstawie
art. 90 ust. 5 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia
i instytucjach rynku pracy, lub
4) cudzoziemiec spełnia warunki zwolnienia z obowiązku posiadania zezwolenia na
pracę, określone odrębnymi przepisami.
3a. Do ustalenia, że pobyt cudzoziemca, o którym mowa w ust. 3 pkt 2b, jest
nieprzerwany, stosuje się przepis art. 195 ust. 4.
4. Przepisu ust. 1 pkt 4 nie stosuje się, gdy cudzoziemiec spełnia warunki
zwolnienia z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę, określone odrębnymi
przepisami.
5. Minister właściwy do spraw pracy w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw gospodarki może określić, w drodze rozporządzenia, zawody pożądane dla polskiej gospodarki, biorąc pod uwagę potrzeby rynku pracy, w tym potrzebę zapewnienia efektywnego zatrudniania w zawodach, w których w skali całego kraju
występują znaczące niedobory pracowników.

Art. 114a. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw pracy oraz ministrem właściwym do spraw
gospodarki może określić, w drodze rozporządzenia, limit udzielanych w danym roku
kalendarzowym, w okolicznościach, o których mowa w art. 114 i art. 126, zezwoleń
na pobyt czasowy i pracę, który może obejmować poszczególne województwa,
zawody, rodzaje umów, na podstawie których cudzoziemcowi może zostać
powierzone wykonywanie pracy, lub rodzaje działalności podmiotu powierzającego
wykonywanie pracy cudzoziemcowi według klasyfikacji określonej w przepisach
wydanych na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce
publicznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 649 i 730).
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
wewnętrznych uwzględni potrzeby rynku pracy, względy bezpieczeństwa państwa
i porządku publicznego oraz zasadę komplementarności zatrudnienia cudzoziemców
w stosunku do obywateli polskich.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych ogłasza osiągnięcie limitów,
o których mowa w ust. 1, w danym roku kalendarzowym w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, w drodze obwieszczenia.

art. 115. więcej Art. 115. Uzyskanie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę nie zwalnia od
spełnienia określonych odrębnymi przepisami wymogów dotyczących wykonywania
zawodów regulowanych lub działalności.

art. 116. więcej Art. 116. Poza przypadkami, o których mowa w art. 99, odmawia się wszczęcia
postępowania w sprawie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy
i pracę, gdy w dniu składania wniosku o udzielenie mu tego zezwolenia:
1) jest pracownikiem delegowanym do pracy na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej na określony czas przez pracodawcę mającego siedzibę poza granicami
Rzeczypospolitej Polskiej – przez cały okres delegowania lub
2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zobowiązań
określonych w umowach międzynarodowych dotyczących ułatwienia wjazdu i czasowego pobytu niektórych kategorii osób fizycznych zajmujących się wymianą handlową lub inwestycjami, lub
3) prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
4) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu wykonywania pracy, o
której mowa w art. 88 ust. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji
zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, lub
5) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy wydanej
w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 1 lub 2, lub
6) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu turystycznym lub
w celu odwiedzin u rodziny lub przyjaciół, na podstawie wizy wydanej przez
inne państwo obszaru Schengen.

art. 117. więcej Art. 117. Poza przypadkami, o których mowa w art. 100, udzielenia zezwolenia
na pobyt czasowy i pracę cudzoziemcowi odmawia się, gdy:
1) podmiot powierzający wykonywanie pracy lub podmiot zarządzający nim lub
kontrolujący go:
a) został prawomocnie ukarany za wykroczenie, o którym mowa w art. 120
ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia
i instytucjach rynku pracy, i w ciągu 2 lat od ukarania został ponownie
ukarany za podobne wykroczenie lub
b) został prawomocnie ukarany za wykroczenia, o których mowa w art. 120
ust. 3–5 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia
i instytucjach rynku pracy, lub
c) jest osobą fizyczną skazaną prawomocnym wyrokiem za przestępstwo,
o którym mowa w art. 218–221 „Kodeksu karnego”, lub
d) jest osobą fizyczną skazaną prawomocnym wyrokiem za przestępstwo,
o którym mowa w art. 270–275 Kodeksu karnego, popełnione w związku
z postępowaniem w sprawie wydania zezwolenia na pracę, lub
e) jest osobą fizyczną skazaną prawomocnym wyrokiem za przestępstwo,
o którym mowa w art. 9 lub art. 10 ustawy z dnia 15 czerwca 2012 r.
o skutkach powierzania wykonywania pracy cudzoziemcom
przebywającym wbrew przepisom na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
lub
f) został prawomocnie ukarany za wykroczenie, o którym mowa w art. 11
ustawy z dnia 15 czerwca 2012 r. o skutkach powierzania wykonywania
pracy cudzoziemcom przebywającym wbrew przepisom na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
2) cudzoziemiec:
a) nie posiada formalnych kwalifikacji lub nie spełnia innych warunków, które
są wymagane, w przypadku zamiaru powierzenia mu wykonywania pracy
w zawodzie regulowanym w rozumieniu art. 5 pkt 4 ustawy z dnia 22
grudnia 2015 r. o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych
w państwach członkowskich Unii Europejskiej (Dz. U. z 2018 r. poz. 2272
oraz z 2019 r. poz. 534 i 577), lub
b) został skazany prawomocnym wyrokiem za przestępstwo, o którym mowa
w art. 270–275 Kodeksu karnego, popełnione w związku z postępowaniem
w sprawie wydania zezwolenia na pracę lub udzielenia mu zezwolenia na
pobyt czasowy i pracę, lub
c) nie spełnia wymagań podmiotu powierzającego wykonywanie pracy
cudzoziemcowi określonych w informacji starosty o braku możliwości
zaspokojenia potrzeb kadrowych tego podmiotu;
3) w danym roku kalendarzowym został osiągnięty dotyczący tego cudzoziemca
limit udzielonych zezwoleń na pobyt czasowy i pracę, określony w przepisach
wydanych na podstawie art. 114a ust. 1.

Art. 117a. Udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy i pracę można odmówić,
jeżeli podmiot powierzający wykonywanie pracy cudzoziemcowi nie posiada środków
finansowych ani źródeł dochodu niezbędnych do pokrycia zobowiązań wynikających
z powierzenia pracy cudzoziemcowi lub nie prowadzi rzeczywistej działalności
gospodarczej, rolniczej lub statutowej uzasadniającej powierzenie pracy
cudzoziemcowi w danym okresie, w szczególności zawiesił działalność lub został
wykreślony z właściwego rejestru lub jego działalność jest w okresie likwidacji.

art. 118. więcej Art. 118. 1. W decyzji o udzieleniu cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt
czasowy i pracę, poza okresem ważności tego zezwolenia, wskazuje się:
1) podmiot powierzający wykonywanie pracy, a w przypadku gdy cudzoziemiec
będzie pracownikiem tymczasowym – także pracodawcę użytkownika;
2) stanowisko, na jakim cudzoziemiec ma wykonywać pracę;
3) najniższe wynagrodzenie, które może otrzymywać cudzoziemiec na danym
stanowisku;
4) wymiar czasu pracy;
5) rodzaj umowy, na podstawie której cudzoziemiec ma wykonywać pracę.
2. W przypadku gdy w decyzji wskazuje się kilka podmiotów powierzających
wykonywanie pracy, warunki wykonywania pracy, o których mowa w ust. 1, określa
się odrębnie dla każdego podmiotu.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, gdy cudzoziemiec spełnia warunki zwolnienia
z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę, określone odrębnymi przepisami.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, w decyzji o udzieleniu zezwolenia na
pobyt czasowy i pracę, poza okresem ważności zezwolenia, zamieszcza się
informację, że cudzoziemiec jest uprawniony do wykonywania pracy na warunkach
określonych w przepisie będącym podstawą zwolnienia z obowiązku posiadania
zezwolenia na pracę.
5. W przypadku gdy wniosek o udzielenie cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt
czasowy i pracę dotyczy pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy lub pracy na
podstawie umowy cywilnoprawnej, w decyzji o udzieleniu zezwolenia na pobyt
czasowy i pracę najniższe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, wskazuje
się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy lub przewidywanego okresu
wykonywania zobowiązań wynikających z umowy.

art. 119. więcej Art. 119. Zmiana siedziby lub miejsca zamieszkania, nazwy lub formy prawnej
podmiotu powierzającego wykonywanie pracy cudzoziemcowi lub przejęcie
pracodawcy lub jego części przez innego pracodawcę, lub przejście zakładu pracy lub
jego części na innego pracodawcę, lub zastąpienie umowy cywilnoprawnej umową o
pracę nie wymagają zmiany lub wydania nowego zezwolenia na pobyt czasowy i
pracę.

art. 120. więcej Art. 120. 1. Zezwolenie na pobyt czasowy i pracę może być w każdym czasie,
na wniosek cudzoziemca, zmienione przez wojewodę właściwego ze względu na
miejsce aktualnego pobytu cudzoziemca, jeżeli cudzoziemiec zamierza wykonywać
pracę u innego pracodawcy użytkownika lub na innych warunkach niż określone
w art. 118 ust. 1 pkt 2–5.
2. Wojewoda może odmówić zmiany zezwolenia na pobyt czasowy i pracę,
jeżeli:
1) cudzoziemiec nie spełnia warunków, o których mowa w art. 114 ust. 1 pkt 1 lub
2, lub
2) podmiot, który powierza wykonywanie pracy, nie spełnia warunków, o których
mowa w art. 114 ust. 1 pkt 3 lub 4.
3. Wojewoda odmawia zmiany zezwolenia na pobyt czasowy i pracę, jeżeli okres
ważności zmienianego zezwolenia przekroczy 3 lata.
4. Stroną postępowania w sprawie zmiany zezwolenia na pobyt czasowy i pracę
jest wyłącznie cudzoziemiec, o którym mowa w ust. 1.

art. 121. więcej Art. 121. 1. Cudzoziemiec przebywający na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę zawiadamia pisemnie
wojewodę, który udzielił tego zezwolenia, w terminie 15 dni roboczych, o utracie
pracy u któregokolwiek z podmiotów powierzających wykonywanie pracy,
wymienionych w zezwoleniu.
2. Jeżeli zezwolenia na pobyt czasowy i pracę udzielił Szef Urzędu w drugiej
instancji, zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, kieruje się do wojewody, który
orzekał w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy i pracę w pierwszej
instancji.

art. 122. więcej Art. 122. Poza przypadkami, o których mowa w art. 101, wojewoda cofa
zezwolenie na pobyt czasowy i pracę, jeżeli:
1) stanowisko określone w zezwoleniu uległo zmianie lub wysokość
wynagrodzenia została obniżona, a zezwolenie to nie zostało zmienione lub
2) podmiot powierzający wykonywanie pracy cudzoziemcowi nie prowadzi
działalności gospodarczej, rolniczej lub statutowej, w szczególności zawiesił
działalność, został wykreślony z właściwego rejestru lub jest w okresie
likwidacji.

art. 123. więcej Art. 123. 1. Przepisów art. 101 pkt 1 i 2 nie stosuje się w okresie 30 dni
liczonych od dnia utraty pracy na rzecz podmiotu powierzającego wykonywanie
pracy, wymienionego w zezwoleniu:
1) jeżeli cudzoziemiec wykaże, że dopełnił obowiązku powiadomienia, o którym
mowa w art. 121, lub
2) jeżeli powiadomienie, o którym mowa w art. 121, nie zostało doręczone
wojewodzie z powodów niezależnych od cudzoziemca.
2. Do utraty pracy u wszystkich podmiotów powierzających wykonywanie
pracy, wymienionych w zezwoleniu, przepis ust. 1 ma zastosowanie nie więcej niż raz
w trakcie ważności zezwolenia.
3. Przepisów art. 101 pkt 1 i 2 nie stosuje się do zezwolenia na pobyt czasowy
i pracę udzielonego ze względu na cel, o którym mowa w art. 114 ust. 1a, jeżeli są
spełnione łącznie następujące warunki:
1) okres pozostawania cudzoziemca bez pracy nie przekroczył 3 miesięcy w okresie
ważności zezwolenia;
2) okres pozostawania cudzoziemca bez pracy wystąpił nie więcej niż 2 razy
w okresie ważności zezwolenia;
3) cudzoziemiec wykaże, że dopełnił obowiązku zawiadomienia, o którym mowa
w art. 121, lub że zawiadomienie nie zostało doręczone wojewodzie z powodów
niezależnych od cudzoziemca.

art. 124. więcej Art. 124. Wojewoda zawiadamia starostę właściwego ze względu na miejsce
pobytu cudzoziemca o cofnięciu cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy
i pracę, gdy decyzja w tej sprawie stanie się ostateczna.

art. 125. więcej Art. 125. 1. Do ustalenia, czy podmiot powierzający wykonywanie pracy
cudzoziemcowi nie ma możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych na lokalnym
rynku pracy, stosuje się przepisy art. 88c ust. 1 pkt 2 i ust. 1a–2 ustawy z dnia
20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.
2. O udzielenie informacji, o której mowa w art. 88c ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia
20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, występuje
podmiot powierzający wykonywanie pracy.
3. Informację, o której mowa w art. 88c ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia
2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, cudzoziemiec dołącza
w postępowaniu w sprawie o udzielenie lub zmianę zezwolenia na pobyt czasowy
i pracę.

art. 126. więcej Art. 126. 1. Jeżeli wykonywanie pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
polega na pełnieniu przez cudzoziemca funkcji w zarządzie osoby prawnej
podlegającej wpisowi do rejestru przedsiębiorców, której udziałów lub akcji cudzoziemiec nie posiada, zezwolenia na pobyt czasowy i pracę udziela się, jeżeli spełnia on warunki określone w art. 114 ust. 1 pkt 1 i 2, a podmiot, którym zarządza
lub będzie zarządzał, spełnia wymogi, o których mowa w art. 142 ust. 1 pkt 3.
2. Do zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 115, art. 117
i art. 118 ust. 1 pkt 1 i 2.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli wykonywanie pracy na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej polega na działaniu przez cudzoziemca w
charakterze prokurenta.

art. 127. więcej Art. 127. Zezwolenia na pobyt czasowy w celu wykonywania pracy w zawodzie
wymagającym wysokich kwalifikacji udziela się, gdy celem pobytu cudzoziemca na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest wykonywanie pracy w zawodzie
wymagającym wysokich kwalifikacji oraz spełnione są łącznie następujące warunki:
1) cudzoziemiec:
a) zawarł, na okres przynajmniej 1 roku, umowę o pracę, umowę o pracę
nakładczą, umowę cywilnoprawną, na podstawie której wykonuje pracę,
świadczy usługi lub pozostaje w stosunku służbowym,
b) posiada formalne kwalifikacje i spełnia inne warunki, które są wymagane,
w przypadku zamiaru wykonywania pracy w zawodzie regulowanym
w rozumieniu art. 5 pkt 4 ustawy z dnia 22 grudnia 2015 r. o zasadach
uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich
Unii Europejskiej,
c) posiada wyższe kwalifikacje zawodowe,
d) posiada ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia
2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów
leczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
e) posiada zgodę właściwego organu na zajmowanie określonego stanowiska,
wykonywanie zawodu lub prowadzenie innej działalności, gdy obowiązek
jej uzyskania przed zawarciem umowy wynika z odrębnych przepisów;
2) podmiot powierzający cudzoziemcowi wykonywanie tej pracy nie ma
możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych na lokalnym rynku pracy;
3) roczne wynagrodzenie brutto wynikające z miesięcznego lub rocznego
wynagrodzenia, wskazane w umowie, nie jest niższe niż równowartość 150%
kwoty przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w roku
poprzedzającym zawarcie umowy ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego na podstawie art. 20 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018 r.
poz. 1270, z późn. zm.).

Art. 127a. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw pracy oraz ministrem właściwym do spraw
gospodarki może określić, w drodze rozporządzenia, limit udzielanych w danym roku
kalendarzowym po raz pierwszy zezwoleń na pobyt czasowy w celu wykonywania
pracy w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji, który może obejmować
poszczególne województwa, zawody, rodzaje umów, na podstawie których
cudzoziemcowi może zostać powierzone wykonywanie pracy, lub rodzaje działalności
podmiotu powierzającego wykonywanie pracy cudzoziemcowi według klasyfikacji
określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia
29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
wewnętrznych uwzględni potrzeby rynku pracy, względy bezpieczeństwa państwa
i porządku publicznego oraz zasadę komplementarności zatrudnienia cudzoziemców
w stosunku do obywateli polskich.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych ogłasza osiągnięcie limitów,
o których mowa w ust. 1, w danym roku kalendarzowym w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, w drodze obwieszczenia.

art. 128. więcej Art. 128. Zezwolenia, o którym mowa w art. 127, udziela się na okres dłuższy
o 3 miesiące od okresu wykonywania pracy, nie dłuższy jednak niż 3 lata.

art. 129. więcej Art. 129. Przepisu art. 127 pkt 2 nie stosuje się, gdy:
1) zawód, który cudzoziemiec wykonuje w ramach powierzonej pracy, lub rodzaj
pracy, która jest mu powierzona, znajduje się w wykazie zawodów i rodzajów
pracy, o którym mowa w art. 10 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r.
o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, lub
2) cudzoziemiec, bezpośrednio przed złożeniem wniosku, posiadał zezwolenie na
pracę lub zezwolenie na pobyt i pracę, lub zezwolenie, o którym mowa
w art. 127, u tego samego podmiotu powierzającego mu wykonywanie pracy na
tym samym stanowisku, lub
3) cudzoziemiec był już legalnie zatrudniony na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej przez okres 2 lat na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 127,
lub
4) cudzoziemiec spełnia warunki określone w przepisach wydanych na podstawie
art. 90 ust. 5 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia
i instytucjach rynku pracy, lub
5) cudzoziemiec spełnia warunki zwolnienia z obowiązku posiadania zezwolenia na
pracę, określone odrębnymi przepisami.

art. 130. więcej Art. 130. Uzyskanie zezwolenia, o którym mowa w art. 127, nie zwalnia od
spełnienia określonych odrębnymi przepisami wymogów dotyczących wykonywania
zawodów regulowanych lub działalności.

art. 131. więcej Art. 131. Poza przypadkami, o których mowa w art. 99, odmawia się wszczęcia
postępowania w sprawie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia, o którym mowa
w art. 127, gdy w dniu złożenia wniosku o udzielenie tego zezwolenia cudzoziemiec:
1) ubiega się o zezwolenie, o którym mowa w art. 151, lub posiada takie zezwolenie
lub
1a) ubiega się o zezwolenie, o którym mowa w art. 151b, lub posiada takie
zezwolenie, lub
2) jest pracownikiem przedsiębiorstwa prowadzącego działalność gospodarczą
w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej i jest czasowo
oddelegowany przez pracodawcę w celu świadczenia usług na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, lub
3) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zobowiązań
określonych w umowie międzynarodowej dotyczącej ułatwienia wjazdu i czasowego pobytu niektórych kategorii osób fizycznych zajmujących się wymianą handlową lub inwestycjami, lub
4) posiada zezwolenie, o którym mowa w art. 186 ust. 1 pkt 3 lit. a, lub
5) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu wykonywania pracy, o
której mowa w art. 88 ust. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji
zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, lub
6) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy wydanej
w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 1 lub 2, lub
7) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu turystycznym lub
w celu odwiedzin u rodziny lub przyjaciół, na podstawie wizy wydanej przez
inne państwo obszaru Schengen.

art. 132. więcej Art. 132. Poza przypadkami, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1–5, 8 i 9,
udzielenia zezwolenia, o którym mowa w art. 127, cudzoziemcowi odmawia się, gdy:
1) zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 117 pkt 1 lit. a lub b;
2) w danym roku kalendarzowym został osiągnięty dotyczący tego cudzoziemca
limit udzielonych zezwoleń, o których mowa w art. 127, określony w przepisach
wydanych na podstawie art. 127a ust. 1.

art. 133. więcej Art. 133. 1. Poza przypadkami, o których mowa w art. 101, cudzoziemcowi cofa
się zezwolenie, o którym mowa w art. 127, gdy nie przestrzega on ograniczenia
w dostępie do rynku pracy określonego w art. 135 ust. 2.
2. Przepisów art. 101 pkt 1 lub 2 nie stosuje się, jeżeli łącznie spełnione są
następujące warunki:
1) okres pozostawania cudzoziemca bez pracy nie przekroczył 3 miesięcy w okresie
ważności zezwolenia, o którym mowa w art. 127;
2) okres pozostawania cudzoziemca bez pracy wystąpił nie więcej niż 2 razy
w okresie ważności zezwolenia;
3) cudzoziemiec wykaże, że dopełnił obowiązku powiadomienia, o którym mowa
w art. 134 ust. 1, lub że powiadomienie nie zostało doręczone wojewodzie
z powodów niezależnych od cudzoziemca.

art. 134. więcej Art. 134. 1. Cudzoziemiec przebywający na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 127, w terminie 15 dni roboczych zawiadamia pisemnie o utracie pracy wojewodę, który udzielił tego zezwolenia.
1a. Jeżeli zezwolenia, o którym mowa w art. 127, udzielił Szef Urzędu w drugiej
instancji, zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, kieruje się do wojewody, który
orzekał w sprawie udzielenia zezwolenia, o którym mowa w art. 127, w pierwszej
instancji.
2. Jeżeli w okresie pierwszych 2 lat pobytu cudzoziemca na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 127,
zmieniły się określone w zezwoleniu warunki pracy, o których mowa w art. 137 pkt 4,
cudzoziemiec w ciągu 15 dni roboczych powiadamia o tej zmianie organ, o którym
mowa w ust. 1.
3. Jeżeli po upływie 2 lat pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 127, nastąpiła zmiana
stanowiska, wynagrodzenia na niższe lub zmiana minimalnego wymiaru czasu pracy
i rodzaju umowy, na podstawie której cudzoziemiec wykonuje pracę, cudzoziemiec
w ciągu 15 dni roboczych powiadamia o tej zmianie organ, o którym mowa w ust. 1.

art. 135. więcej Art. 135. 1. Zezwolenie, o którym mowa w art. 127, może być w każdym czasie,
na wniosek cudzoziemca, zmienione przez wojewodę właściwego ze względu na
miejsce aktualnego pobytu cudzoziemca, jeżeli cudzoziemiec zamierza rozpocząć
wykonywanie pracy u innego podmiotu niż określony w zezwoleniu, zamierza
zmienić stanowisko lub będzie otrzymywać niższe wynagrodzenie niż określone
w zezwoleniu.
2. W okresie pierwszych 2 lat pobytu cudzoziemca na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 127:
1) cudzoziemiec nie może rozpocząć wykonywania pracy u innego podmiotu niż
określony w zezwoleniu,
2) cudzoziemiec nie może zmienić stanowiska, na jakim jest zatrudniony,
3) cudzoziemcowi nie można wypłacać wynagrodzenia niższego niż określone
w zezwoleniu
– bez zmiany tego zezwolenia.
3. Zmiana zezwolenia, o którym mowa w art. 127, nie jest wymagana
w przypadku zmiany nazwy lub formy prawnej podmiotu powierzającego cudzoziemcowi wykonywanie pracy, a także w przypadku przejęcia zakładu pracy lub jego części przez inny podmiot.
4. Zmiany zezwolenia, o którym mowa w art. 127, wojewoda odmawia, gdy:
1) okres, w którym cudzoziemiec pozostaje bez pracy:
a) przekracza 3 miesiące liczone od dnia utraty pracy do dnia złożenia przez
cudzoziemca wniosku o zmianę zezwolenia ze względu na zmianę
podmiotu powierzającego mu wykonywanie pracy lub
b) wystąpił więcej niż 2 razy w trakcie ważności zezwolenia, lub
2) cudzoziemiec nie powiadomił wojewody o utracie pracy w terminie wskazanym
w art. 134 ust. 1, lub
3) cudzoziemiec przestał spełniać warunki, o których mowa w art. 127 pkt 1, lub
4) podmiot, który będzie powierzał pracę cudzoziemcowi, nie spełnia warunków,
o których mowa w art. 127 pkt 2 lub 3, lub
5) okres ważności zmienionego zezwolenia przekroczy 3 lata.

art. 136. więcej Art. 136. 1. Do ustalenia, czy podmiot powierzający wykonywanie pracy
cudzoziemcowi nie ma możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych na lokalnym
rynku pracy, stosuje się przepisy art. 88c ust. 1 pkt 2 i ust. 1a–2 ustawy z dnia
20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.
2. O udzielenie informacji, o której mowa w art. 88c ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia
20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, występuje
podmiot powierzający wykonywanie pracy.
3. Informację, o której mowa w art. 88c ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia
2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, cudzoziemiec dołącza
w postępowaniu w sprawie o udzielenie lub zmianę zezwolenia, o którym mowa
w art. 127.

art. 137. więcej Art. 137. W decyzji o udzieleniu cudzoziemcowi zezwolenia, o którym mowa
w art. 127, określa się okres ważności tego zezwolenia i wskazuje się:
1) podmiot, u którego cudzoziemiec ma wykonywać pracę;
2) stanowisko, na jakim cudzoziemiec ma być zatrudniony;
3) wynagrodzenie;
4) minimalny wymiar czasu pracy i rodzaj umowy, na podstawie której
cudzoziemiec ma wykonywać pracę.

art. 138. więcej Art. 138. Wojewoda przekazuje Szefowi Urzędu odpis decyzji o:
1) udzieleniu, odmowie udzielenia i cofnięciu zezwolenia, o którym mowa
w art. 127, cudzoziemcowi, który zamieszkiwał przez okres 18 miesięcy
w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej na podstawie dokumentu
pobytowego, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002,
z adnotacją „Niebieska Karta UE”;
2) udzieleniu zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE posiadaczowi
zezwolenia, o którym mowa w art. 127.

art. 139. więcej Art. 139. (uchylony).

Art. 139a. 1. Zezwolenia na pobyt czasowy w celu wykonywania pracy
w ramach przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa udziela się, gdy celem pobytu
cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest wykonywanie pracy
w jednostce przyjmującej, mającej siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
w charakterze pracownika kadry kierowniczej, specjalisty lub pracownika
odbywającego staż, oraz są spełnione łącznie następujące warunki:
1) cudzoziemiec:
a) posiada adekwatne do przedmiotu działalności jednostki przyjmującej
kwalifikacje zawodowe i doświadczenie niezbędne w jednostce, do której
ma zostać przeniesiony przez pracodawcę macierzystego – w przypadku
pracy w charakterze pracownika kadry kierowniczej lub specjalisty – albo
dyplom ukończenia studiów wyższych – w przypadku pracy w charakterze
pracownika odbywającego staż,
b) posiada formalne kwalifikacje i spełnia inne warunki, które są wymagane,
w przypadku zamiaru wykonywania pracy w zawodzie regulowanym
w rozumieniu art. 5 pkt 4 ustawy z dnia 22 grudnia 2015 r. o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej,
c) bezpośrednio przed dniem przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa był
zatrudniony w ramach tego samego przedsiębiorstwa lub tej samej grupy
przedsiębiorstw nieprzerwanie przez okres wynoszący co najmniej:
– 12 miesięcy – w przypadku pracy w charakterze pracownika kadry
kierowniczej lub specjalisty,
– 6 miesięcy – w przypadku pracy w charakterze pracownika
odbywającego staż,
d) posiada ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela
kosztów leczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
e) ma zapewnione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsce
zamieszkania,
f) po zakończeniu okresu przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa będzie
mógł przenieść się z powrotem do pracodawcy macierzystego lub innego
przedsiębiorstwa należącego do tej samej grupy przedsiębiorstw, mającego
siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej;
2) umowa, na podstawie której cudzoziemiec ma wykonywać pracę, zawarta
w formie pisemnej, lub dokument wydany przez pracodawcę macierzystego,
stanowiący podstawę przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa, określa:
a) okres przeniesienia cudzoziemca wewnątrz przedsiębiorstwa,
b) siedzibę jednostki przyjmującej,
c) stanowisko cudzoziemca w jednostce przyjmującej,
d) wynagrodzenie i inne warunki pracy cudzoziemca w jednostce
przyjmującej.
2. Cudzoziemiec, którego celem pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
jest wykonywanie pracy w charakterze pracownika odbywającego staż w ramach
przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa, poza spełnianiem warunków, o których
mowa w ust. 1, posiada umowę dotyczącą odbywania stażu w jednostce przyjmującej,
która określa:
1) program stażu;
2) czas trwania stażu;
3) warunki nadzoru nad cudzoziemcem podczas odbywania przez niego stażu.
3. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. d, jest:
1) wyższe niż dochód uprawniający do świadczeń pieniężnych z pomocy
społecznej określonych w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej
w odniesieniu do cudzoziemca oraz każdego członka rodziny pozostającego na
jego utrzymaniu;
2) nie niższe niż wynagrodzenia pracowników wykonujących na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w tym samym wymiarze czasu pracy pracę
porównywalnego rodzaju lub na porównywalnym stanowisku;
3) nie niższe niż 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto
w gospodarce narodowej w województwie, w którym jednostka przyjmująca ma
siedzibę, w roku poprzedzającym złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia,
ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie
art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach
popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz. U. z 2018 r. poz. 1020, 1540 i
2529 oraz z 2019 r. poz. 1309 i 1622).
4. Do dokumentu potwierdzającego spełnianie warunku, o którym mowa
w ust. 1 pkt 1 lit. c, nie stosuje się przepisu art. 8 ust. 2.

Art. 139b. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw pracy oraz ministrem właściwym do spraw
gospodarki może określić, w drodze rozporządzenia, limit udzielanych w danym roku
kalendarzowym po raz pierwszy zezwoleń, o których mowa w art. 139a ust. 1, który
może obejmować poszczególne województwa, zawody lub rodzaje działalności
jednostek przyjmujących.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
wewnętrznych uwzględni potrzeby rynku pracy oraz względy bezpieczeństwa państwa
i porządku publicznego.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych ogłasza osiągnięcie limitów,
o których mowa w ust. 1, w danym roku kalendarzowym w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, w drodze obwieszczenia.

Art. 139c. 1. Zezwolenia, o którym mowa w art. 139a ust. 1, w przypadku gdy
celem pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest wykonywanie
pracy w charakterze pracownika odbywającego staż w ramach przeniesienia wewnątrz
przedsiębiorstwa, udziela się na okres do 1 roku.
2. Okres ważności zezwolenia, o którym mowa w art. 139a ust. 1, uwzględnia
okresy, w których cudzoziemiec planuje korzystać z mobilności na terytorium innych
państw członkowskich Unii Europejskiej.

Art. 139d. Uzyskanie zezwolenia, o którym mowa w art. 139a ust. 1, nie
zwalnia od spełnienia określonych odrębnymi przepisami wymogów dotyczących
wykonywania zawodów regulowanych lub działalności.

Art. 139e. Odmawia się wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia
cudzoziemcowi zezwolenia, o którym mowa w art. 139a ust. 1, gdy:
1) pierwszy lub najdłuższy pobyt cudzoziemca na terytorium Unii Europejskiej
w ramach przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa ma mieć miejsce na
terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub
2) cudzoziemiec w dniu złożenia wniosku o udzielenie tego zezwolenia:
a) ubiega się o zezwolenie, o którym mowa w art. 144, lub posiada takie
zezwolenie lub
b) ubiega się o zezwolenie, o którym mowa w art. 151, lub posiada takie
zezwolenie, lub
ba) ubiega się o zezwolenie, o którym mowa w art. 151b, lub posiada takie
zezwolenie, lub
c) jest pracownikiem przedsiębiorstwa mającego siedzibę w innym państwie
członkowskim Unii Europejskiej i jest czasowo oddelegowany przez
pracodawcę w celu świadczenia usług na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, lub
d) prowadzi działalność gospodarczą, lub
e) jest zatrudniony przez agencję pracy tymczasowej lub inne
przedsiębiorstwo zajmujące się udostępnianiem pracowników do pracy pod
nadzorem i kierownictwem innego przedsiębiorstwa lub jest przenoszony
wewnątrz przedsiębiorstwa przy udziale podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług pośrednictwa pracy, lub
f) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, chyba że ubiega się
o udzielenie kolejnego zezwolenia, o którym mowa w art. 139a ust. 1,
i bezpośrednio przed złożeniem wniosku o jego udzielenie przebywał na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie tego zezwolenia, lub
g) przebywa na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

Art. 139f. 1. Poza przypadkami, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1–4,
udzielenia zezwolenia, o którym mowa w art. 139a ust. 1, odmawia się, gdy:
1) jednostka przyjmująca została ustanowiona głównie w celu ułatwiania wjazdu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pracownikom przenoszonym wewnątrz
przedsiębiorstwa lub
2) wjazd cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego pobyt na
tym terytorium może stanowić zagrożenie dla zdrowia publicznego, lub
3) w postępowaniu w sprawie udzielenia tego zezwolenia osoba składająca wniosek
w imieniu i na rzecz jednostki przyjmującej:
a) złożyła wniosek zawierający nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe
informacje lub dołączyła do niego dokumenty zawierające takie dane lub
informacje lub
b) zeznała nieprawdę lub zataiła prawdę albo podrobiła lub przerobiła
dokument w celu użycia go jako autentycznego lub takiego dokumentu
używała jako autentycznego, lub
4) podmiot będący pracodawcą macierzystym lub jednostką przyjmującą:
a) jest zarządzany lub kontrolowany przez osobę fizyczną prawomocnie:
– ukaraną za wykroczenie, o którym mowa w art. 120 ust. 1 ustawy
z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku
pracy, która w ciągu 2 lat od ukarania została ponownie ukarana za
podobne wykroczenie, lub
– ukaraną za wykroczenia, o których mowa w art. 120 ust. 3–5 ustawy
z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku
pracy, lub
– skazaną za przestępstwo, o którym mowa w art. 218–221 Kodeksu
karnego, lub
b) nie dopełnia obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, lub
c) zalega z uiszczeniem podatków, z wyjątkiem przypadków gdy uzyskał
przewidziane prawem zwolnienie, odroczenie, rozłożenie na raty zaległych
płatności lub wstrzymanie w całości wykonania decyzji właściwego organu,
lub
d) nie prowadzi działalności gospodarczej albo została ogłoszona jego
upadłość, lub
5) w danym roku kalendarzowym został osiągnięty dotyczący cudzoziemca
przenoszonego w ramach przedsiębiorstwa limit udzielonych zezwoleń,
o których mowa w art. 139a ust. 1, określony w przepisach wydanych
na podstawie art. 139b ust. 1.
2. Poza przypadkami, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 3 i 4 oraz
w art. 100 ust. 1 pkt 1–4 i 8, udzielenia kolejnego zezwolenia, o którym mowa
w art. 139a ust. 1, odmawia się, gdy:
1) okoliczności sprawy wskazują, że poprzedzające je zezwolenie na pobyt czasowy
było wykorzystane w innym celu niż cel, w jakim zostało udzielone, lub
2) upłynął okres przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa na terytorium Unii
Europejskiej, który wynosi:
a) 3 lata – w przypadku pracy w charakterze pracownika kadry kierowniczej
lub specjalisty albo
b) 1 rok – w przypadku pracy w charakterze pracownika odbywającego staż,
lub
3) wniosek o udzielenie tego zezwolenia został złożony podczas nielegalnego
pobytu cudzoziemca, któremu ma być ono udzielone, na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 139g. Poza przypadkami, o których mowa w art. 101 pkt 1 lub 2,
zezwolenie, o którym mowa w art. 139a ust. 1, cofa się, gdy:
1) okoliczności sprawy wskazują, że jest wykorzystywane w innym celu niż cel,
w jakim zostało udzielone, lub
2) wystąpiła przynajmniej jedna z okoliczności, o których mowa
w art. 100 ust. 1 pkt 2, 4 lub 8, lub
3) wystąpiła przynajmniej jedna z okoliczności, o których mowa w art. 139f
ust. 1 pkt 1, 3 lub 4.

Art. 139h. W decyzji o udzieleniu cudzoziemcowi zezwolenia, o którym mowa
w art. 139a ust. 1, określa się okres ważności tego zezwolenia i wskazuje się:
1) jednostkę przyjmującą;
2) stanowisko, na jakim cudzoziemiec ma wykonywać pracę;
3) najniższe wynagrodzenie, jakie może otrzymywać cudzoziemiec na danym
stanowisku, określone w umowie lub w dokumencie, o których mowa
w art. 139a ust. 1 pkt 2;
4) wymiar czasu pracy cudzoziemca.

Art. 139i. 1. Zezwolenia, o którym mowa w art. 139a ust. 1, udziela lub
odmawia jego udzielenia wojewoda właściwy ze względu na siedzibę jednostki
przyjmującej, w drodze decyzji.
2. Decyzję w sprawie udzielenia zezwolenia, o którym mowa w art. 139a ust. 1,
wydaje się w terminie 90 dni od dnia złożenia wniosku w tej sprawie wraz
z dokumentami niezbędnymi do potwierdzenia danych zawartych we wniosku
i okoliczności uzasadniających ubieganie się o udzielenie tego zezwolenia.
3. Jeżeli do wniosku o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w art. 139a ust. 1,
nie zostały dołączone dokumenty niezbędne do potwierdzenia danych zawartych we
wniosku i okoliczności uzasadniających ubieganie się o udzielenie tego zezwolenia,
bieg terminu, o którym mowa w ust. 2, zawiesza się do dnia ich doręczenia
wojewodzie.

Art. 139j. 1. Szef Urzędu przekazuje wojewodzie, który udzielił zezwolenia,
o którym mowa w art. 139a ust. 1, informacje dotyczące cudzoziemca, któremu
zostało ono udzielone, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 8a lit. c tiret pierwsze, lub
zawiadomienie, o którym mowa w art. 22 ust. 1 pkt 8a lit. f tiret pierwsze, oraz
informacje o sprzeciwie wobec mobilności, której dotyczy to zawiadomienie,
uzyskane od innych państw członkowskich Unii Europejskiej.
2. Jeżeli cudzoziemcowi, który korzysta z mobilności krótkoterminowej lub
długoterminowej pracownika kadry kierowniczej, specjalisty lub pracownika
odbywającego staż, w ramach przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa w innym
państwie członkowskim Unii Europejskiej, cofnięto zezwolenie, o którym mowa
w art. 139a ust. 1, wojewoda przekazuje Szefowi Urzędu kopię decyzji w sprawie
cofnięcia tego zezwolenia.
3. Szef Urzędu niezwłocznie przekazuje informację o cofnięciu zezwolenia,
o którym mowa w art. 139a ust. 1, organom państw członkowskich Unii Europejskiej,
w których, zgodnie z przekazanymi informacjami, cudzoziemiec, któremu zostało
udzielone to zezwolenie, korzysta z mobilności krótkoterminowej lub
długoterminowej pracownika kadry kierowniczej, specjalisty lub pracownika
odbywającego staż, w ramach przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa.

Art. 139k. 1. W postępowaniu w sprawie udzielenia zezwolenia, o którym
mowa w art. 139a ust. 1, stroną postępowania jest wyłącznie jednostka przyjmująca.
2. W postępowaniu w sprawie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia, o którym
mowa w art. 139a ust. 1, jednostka przyjmująca zawiadamia niezwłocznie pisemnie
wojewodę o każdej zmianie okoliczności mających wpływ na warunki udzielenia tego
zezwolenia.
3. W postępowaniu w sprawie cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w art. 139a
ust. 1, stroną postępowania jest jednostka przyjmująca oraz cudzoziemiec, któremu
zostało ono udzielone.

Art. 139l. 1. Jednostka przyjmująca składa wniosek o udzielenie kolejnego
zezwolenia, o którym mowa w art. 139a ust. 1, nie później niż w ostatnim dniu
legalnego pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, przepis art. 108 stosuje się
odpowiednio.

Art. 139m. 1. Jednostka przyjmująca zawiadamia pisemnie wojewodę, który
udzielił zezwolenia, o którym mowa w art. 139a ust. 1, w terminie 15 dni roboczych,
o każdej zmianie okoliczności mających wpływ na warunki udzielonego zezwolenia.
2. Jeżeli zezwolenia, o którym mowa w art. 139a ust. 1, udzielił Szef Urzędu
w drugiej instancji, zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, kieruje się do wojewody,
który orzekał w sprawie udzielenia zezwolenia, o którym mowa w art. 139a ust. 1,
w pierwszej instancji.

Art. 139ma. Jednostka przyjmująca mająca siedzibę na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej zawiadamia o zamiarze korzystania z mobilności
krótkoterminowej lub długoterminowej pracownika kadry kierowniczej, specjalisty
lub pracownika odbywającego staż, w ramach przeniesienia wewnątrz
przedsiębiorstwa w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej przez cudzoziemca posiadającego zezwolenie, o którym mowa w art. 139a ust. 1, właściwy
organ innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym cudzoziemiec
zamierza korzystać z tej mobilności, oraz Szefa Urzędu, jeżeli przepisy obowiązujące
w tym państwie członkowskim przewidują wymóg takiego zawiadomienia.

Art. 139n. 1. Mobilność krótkoterminowa pracownika kadry kierowniczej,
specjalisty lub pracownika odbywającego staż, w ramach przeniesienia wewnątrz
przedsiębiorstwa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest dopuszczalna,
w przypadku gdy łącznie są spełnione następujące warunki:
1) celem pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej cudzoziemca będącego
pracownikiem kadry kierowniczej, specjalistą lub pracownikiem odbywającym
staż jest wykonywanie pracy w jednostce przyjmującej mającej siedzibę
w Rzeczypospolitej Polskiej w charakterze pracownika kadry kierowniczej,
specjalisty lub pracownika odbywającego staż, w ramach przeniesienia
wewnątrz przedsiębiorstwa;
2) posiadany przez cudzoziemca dokument pobytowy, o którym mowa
w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, wydany przez inne państwo
członkowskie Unii Europejskiej, zawiera adnotację „ICT”;
3) Szef Urzędu otrzymał zawiadomienie od jednostki przyjmującej mającej siedzibę
w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, które wydało temu
cudzoziemcowi dokument pobytowy, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a
rozporządzenia nr 1030/2002, zawierający adnotację „ICT”, o zamiarze
korzystania przez cudzoziemca z tej mobilności i nie wydał decyzji o sprzeciwie
w terminie 20 dni.
2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, sporządza się w języku
polskim i wnosi się je w formie pisemnej, w postaci papierowej albo w postaci
elektronicznej wnoszonej na elektroniczną skrzynkę podawczą Szefa Urzędu, o której
mowa w art. 3 pkt 17 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności
podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 700, 730, 848 i
1590). Zawiadomienie to zawiera następujące dane lub informacje dotyczące
cudzoziemca:
1) imię (imiona) i nazwisko;
2) datę i miejsce urodzenia;
3) płeć;
4) obywatelstwo;
5) stanowisko, na którym cudzoziemiec będzie wykonywał pracę;
6) planowany okres lub okresy wykonywania pracy na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej;
7) nazwę państwa członkowskiego Unii Europejskiej, które wydało cudzoziemcowi
dokument pobytowy, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia
nr 1030/2002, z adnotacją „ICT”;
7a) okres ważności dokumentu pobytowego, o którym mowa
w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, z adnotacją „ICT”;
8) nazwę i adres jednostki przyjmującej mającej siedzibę na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oraz pracodawcy macierzystego cudzoziemca;
9) imię, nazwisko, stanowisko służbowe oraz podpis osoby lub osób uprawnionych
do reprezentowania jednostki przyjmującej mającej siedzibę na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, jednostka przyjmująca
mająca siedzibę w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej dołącza:
1) dowód, że jednostka przyjmująca mająca siedzibę na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej spełnia warunki, o których mowa w art. 3 pkt 5b;
2) dowód, że cudzoziemiec posiada formalne kwalifikacje i spełnia inne warunki,
które są wymagane w przypadku zamiaru wykonywania pracy w zawodzie
regulowanym w rozumieniu art. 5 pkt 4 ustawy z dnia 22 grudnia 2015 r.
o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach
członkowskich Unii Europejskiej;
3) umowę, na podstawie której cudzoziemiec ma wykonywać pracę, zawartą
w formie pisemnej, lub dokument, o którym mowa w art. 139a ust. 1 pkt 2;
4) kopię ważnego dokumentu podróży cudzoziemca.
4. Dokumenty, o których mowa w ust. 3, sporządzone w języku obcym dołącza
się wraz z tłumaczeniem przysięgłym na język polski.
5. Termin, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, liczy się od dnia doręczenia Szefowi
Urzędu zawiadomienia wraz ze wszystkimi dokumentami, o których mowa w ust. 3,
i pod warunkiem spełnienia wymogu, o którym mowa w ust. 4.
6. Szef Urzędu wydaje decyzję o sprzeciwie, w przypadku gdy:
1) jednostka przyjmująca mająca siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
nie spełnia warunków, o których mowa w art. 3 pkt 5b, lub
2) cudzoziemiec nie posiada formalnych kwalifikacji lub nie spełnia innych
warunków, które są wymagane w przypadku zamiaru wykonywania pracy
w zawodzie regulowanym w rozumieniu art. 5 pkt 4 ustawy z dnia 22 grudnia
2015 r. o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach
członkowskich Unii Europejskiej, lub
3) wynagrodzenie określone w umowie, na podstawie której cudzoziemiec ma
wykonywać pracę, lub w dokumencie, o którym mowa w art. 139a ust. 1 pkt 2,
jest niższe niż wynagrodzenie pracowników wykonujących na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej pracę porównywalnego rodzaju i na porównywalnym
stanowisku, lub
4) okres ważności posiadanego przez cudzoziemca dokumentu pobytowego,
o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, wydanego
przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej, zawierającego adnotację
„ICT”, nie obejmuje okresu planowanej mobilności krótkoterminowej
pracownika kadry kierowniczej, specjalisty lub pracownika odbywającego staż,
w ramach przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa, lub
5) przemawiają za tym względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub
ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, lub
6) zawiadomienie zawiera nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje
lub dołączone do niego dokumenty zawierają takie dane lub informacje, lub
zostały podrobione lub przerobione, lub
7) obowiązuje wpis danych cudzoziemca do wykazu cudzoziemców, których pobyt
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany, lub
8) dane cudzoziemca znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów
odmowy wjazdu.
7. Po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, Szef Urzędu
zwraca się do Komendanta Głównego Straży Granicznej, Komendanta Głównego
Policji, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, a w razie potrzeby także do
innych organów, o przekazanie informacji, czy zachodzą okoliczności, o których
mowa w ust. 6 pkt 5.
8. Organy, o których mowa w ust. 7, przekazują informację, o której mowa
w ust. 7, w terminie 15 dni od dnia otrzymania wniosku.
9. Jeżeli organ obowiązany do przekazania informacji, o której mowa w ust. 7,
nie przekaże informacji w terminie, o którym mowa w ust. 8, uznaje się, że wymóg
uzyskania informacji został spełniony.
10. Wymiana informacji między Szefem Urzędu a organami, o których mowa
w ust. 7, może odbywać się za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
11. Decyzja Szefa Urzędu o sprzeciwie jest ostateczna.
12. Szef Urzędu niezwłocznie informuje organ państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, które wydało cudzoziemcowi dokument pobytowy, o którym mowa
w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, wydany przez inne państwo
członkowskie Unii Europejskiej, z adnotacją „ICT”, o wydaniu decyzji o sprzeciwie.

Art. 139o. 1. Zezwolenia na pobyt czasowy w celu mobilności długoterminowej
pracownika kadry kierowniczej, specjalisty lub pracownika odbywającego staż,
w ramach przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa udziela się cudzoziemcowi
będącemu pracownikiem kadry kierowniczej, specjalistą lub pracownikiem
odbywającym staż, gdy celem jego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
jest wykonywanie pracy w jednostce przyjmującej mającej siedzibę w
Rzeczypospolitej Polskiej w charakterze pracownika kadry kierowniczej, specjalisty
lub pracownika odbywającego staż, w ramach przeniesienia wewnątrz
przedsiębiorstwa oraz spełnione są łącznie następujące warunki:
1) cudzoziemiec:
a) posiada formalne kwalifikacje i spełnia inne warunki, które są wymagane
w przypadku zamiaru powierzenia mu wykonywania pracy w zawodzie
regulowanym w rozumieniu art. 5 pkt 4 ustawy z dnia 22 grudnia 2015 r.
o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach
członkowskich Unii Europejskiej,
aa) posiada dokument pobytowy, o którym mowa
w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, z adnotacją „ICT”,
wydany przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej,
b) posiada ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
c) ma zapewnione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsce
zamieszkania,
d) po zakończeniu okresu przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa będzie
mógł przenieść się z powrotem do pracodawcy macierzystego lub innego
przedsiębiorstwa należącego do tej samej grupy przedsiębiorstw, mającego
siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej;
2) umowa, na podstawie której cudzoziemiec ma wykonywać pracę, zawarta
w formie pisemnej, lub dokument wydany przez pracodawcę macierzystego,
stanowiący podstawę przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa, określa:
a) okres przeniesienia cudzoziemca wewnątrz przedsiębiorstwa,
b) siedzibę jednostki przyjmującej,
c) stanowisko cudzoziemca w jednostce przyjmującej,
d) wynagrodzenie i inne warunki pracy cudzoziemca w jednostce
przyjmującej.
2. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. d, jest:
1) wyższe niż dochód uprawniający do świadczeń pieniężnych z pomocy
społecznej określonych w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej
w odniesieniu do cudzoziemca oraz każdego członka rodziny pozostającego na
jego utrzymaniu;
2) nie niższe niż wynagrodzenie pracowników wykonujących na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w tym samym wymiarze czasu pracy pracę
porównywalnego rodzaju lub na porównywalnym stanowisku;
3) nie niższe niż 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto
w gospodarce narodowej w województwie, w którym jednostka przyjmująca ma
siedzibę, w roku poprzedzającym złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia,
ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie
art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach
popierania budownictwa mieszkaniowego.

Art. 139p. 1. Zezwolenia, o którym mowa w art. 139o ust. 1, udziela się na okres
nie dłuższy niż okres ważności posiadanego przez cudzoziemca dokumentu pobytowego, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, z adnotacją „ICT”, wydanego przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej.
2. Zezwolenia, o którym mowa w art. 139o ust. 1, w przypadku gdy celem
pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest wykonywanie pracy
w charakterze pracownika odbywającego staż w ramach przeniesienia wewnątrz
przedsiębiorstwa, udziela się na okres do 1 roku, z tym że okres ten nie może być
dłuższy niż okres ważności posiadanego przez cudzoziemca dokumentu pobytowego,
o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, z adnotacją „ICT”,
wydanego przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej.

Art. 139q. Uzyskanie zezwolenia, o którym mowa w art. 139o ust. 1, nie
zwalnia od spełnienia określonych odrębnymi przepisami wymogów dotyczących
wykonywania zawodów regulowanych lub działalności.

Art. 139r. Odmawia się wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia
cudzoziemcowi zezwolenia, o którym mowa w art. 139o ust. 1, gdy cudzoziemiec
w dniu złożenia wniosku o udzielenie tego zezwolenia:
1) ubiega się o zezwolenie, o którym mowa w art. 144, lub posiada takie zezwolenie
lub
2) ubiega się o zezwolenie, o którym mowa w art. 151, lub posiada takie
zezwolenie, lub
2a) ubiega się o zezwolenie, o którym mowa w art. 151b, lub posiada takie
zezwolenie, lub
3) jest pracownikiem przedsiębiorstwa mającego siedzibę w innym państwie
członkowskim Unii Europejskiej i jest czasowo oddelegowany przez pracodawcę
w celu świadczenia usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
4) prowadzi działalność gospodarczą, lub
5) jest zatrudniony przez agencję pracy tymczasowej lub inne przedsiębiorstwo
zajmujące się udostępnianiem pracowników do pracy pod nadzorem
i kierownictwem innego przedsiębiorstwa lub jest przenoszony wewnątrz
przedsiębiorstwa przy udziale podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą
w zakresie świadczenia usług pośrednictwa pracy.

Art. 139s. 1. Poza przypadkami, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1–4 i 8,
udzielenia zezwolenia, o którym mowa w art. 139o ust. 1, odmawia się, gdy:
1) upłynął okres ważności posiadanego przez cudzoziemca dokumentu
pobytowego, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002,
z adnotacją „ICT”, wydanego przez inne państwo członkowskie Unii
Europejskiej lub
2) w postępowaniu w sprawie udzielenia tego zezwolenia osoba składająca wniosek
w imieniu i na rzecz jednostki przyjmującej:
a) złożyła wniosek zawierający nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe
informacje lub dołączyła do niego dokumenty zawierające takie dane lub
informacje, lub
b) zeznała nieprawdę lub zataiła prawdę albo podrobiła lub przerobiła
dokument w celu użycia go jako autentycznego lub takiego dokumentu
używała jako autentycznego, lub
3) podmiot będący pracodawcą macierzystym lub jednostką przyjmującą:
a) jest zarządzany lub kontrolowany przez osobę fizyczną prawomocnie:
– ukaraną za wykroczenie, o którym mowa w art. 120 ust. 1 ustawy
z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku
pracy, która w ciągu 2 lat od ukarania została ponownie ukarana za
podobne wykroczenie, lub
– ukaraną za wykroczenia, o których mowa w art. 120 ust. 3–5 ustawy
z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku
pracy, lub
– skazaną wyrokiem za przestępstwo, o którym mowa w art. 218–
221 Kodeksu karnego, lub
b) nie dopełnia obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, lub
c) zalega z uiszczeniem podatków, z wyjątkiem przypadków gdy uzyskał
przewidziane prawem zwolnienie, odroczenie, rozłożenie na raty zaległych
płatności lub wstrzymanie w całości wykonania decyzji właściwego organu,
lub
d) nie prowadzi działalności gospodarczej albo została ogłoszona jego
upadłość, lub
4) upłynął okres przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa na terytorium Unii
Europejskiej, który wynosi:
a) 3 lata – w przypadku pracy w charakterze pracownika kadry kierowniczej
lub specjalisty albo
b) 1 rok – w przypadku pracy w charakterze pracownika odbywającego staż,
lub
5) wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy został złożony podczas
nielegalnego pobytu cudzoziemca, któremu ma być ono udzielone, na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Poza przypadkami, o których mowa w ust. 1 oraz art. 100 ust. 1 pkt 1–4 i 8,
udzielenia kolejnego zezwolenia, o którym mowa w art. 139o ust. 1, odmawia się,
gdy:
1) jednostka przyjmująca została ustanowiona głównie w celu ułatwiania wjazdu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pracownikom przenoszonym wewnątrz
przedsiębiorstwa lub
2) okoliczności sprawy wskazują, że poprzedzające je zezwolenie na pobyt czasowy
było wykorzystane w innym celu niż cel, w jakim zostało udzielone.

Art. 139t. 1. Jednostka przyjmująca składa wniosek o udzielenie zezwolenia,
o którym mowa w art. 139o ust. 1, cudzoziemcowi, który przebywa na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, nie później niż w ostatnim dniu jego legalnego pobytu na
tym terytorium.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, przepisy art. 108 stosuje się
odpowiednio.
3. W przypadku gdy jednostka przyjmująca składa wniosek o udzielenie
zezwolenia, o którym mowa w art. 139o ust. 1, cudzoziemcowi, który przebywa poza
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepisy art. 108 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 stosuje się
odpowiednio, w razie zgodnego z prawem wjazdu cudzoziemca na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej po złożeniu tego wniosku.
Art. 139u. Do zezwolenia, o którym mowa w art. 139o ust. 1, stosuje się
odpowiednio przepisy art. 139g, art. 139h, art. 139i, art. 139j ust. 3, art. 139k
i art. 139m.

Art. 139w. 1. Wojewoda przekazuje Szefowi Urzędu kopię decyzji o udzieleniu
lub cofnięciu zezwolenia, o którym mowa w art. 139o ust. 1.
2. Szef Urzędu przekazuje wojewodzie, który udzielił zezwolenia, o którym
mowa w art. 139o ust. 1, informacje dotyczące cudzoziemca, któremu zostało ono
udzielone, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 8a lit. d tiret pierwsze.

art. 140. więcej Art. 140. 1. Zezwolenia na pobyt czasowy w celu wykonywania pracy przez
cudzoziemca delegowanego przez pracodawcę zagranicznego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej udziela się cudzoziemcowi, jeżeli:
1) posiada zezwolenie na pracę w rozumieniu ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r.
o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy albo pisemne oświadczenie
pracodawcy o zamiarze powierzenia mu pracy, jeżeli zezwolenie na pracę nie jest
wymagane;
2) posiada ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia
2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia
cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
3) posiada źródło stabilnego i regularnego dochodu wystarczającego na pokrycie
kosztów utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na jego
utrzymaniu;
4) ma zapewnione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsce zamieszkania.
2. Do ustalenia, czy cudzoziemiec ubiegający się o udzielenie zezwolenia,
o którym mowa w ust. 1, posiada dochód, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, stosuje się
przepis art. 114 ust. 2.

art. 141. więcej Art. 141. Przepisu art. 100 ust. 1 pkt 9 nie stosuje się do cudzoziemca czasowo
oddelegowanego w celu świadczenia usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
przez pracodawcę mającego siedzibę na terytorium innego państwa członkowskiego
Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego
Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub
Konfederacji Szwajcarskiej, uprawnionego do przebywania i zatrudnienia na
terytorium tego państwa.

art. 142. więcej Art. 142. 1. Zezwolenia na pobyt czasowy w celu prowadzenia działalności
gospodarczej udziela się cudzoziemcowi, jeżeli celem jego pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej jest prowadzenie działalności gospodarczej na podstawie
przepisów obowiązujących w tym zakresie na tym terytorium oraz spełnione są
następujące warunki:
1) cudzoziemiec posiada:
a) ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r.
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych
lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) źródło stabilnego i regularnego dochodu wystarczającego na pokrycie
kosztów utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na jego
utrzymaniu,
c) zgodę właściwego organu na zajmowanie określonego stanowiska lub
wykonywanie zawodu, gdy obowiązek jej uzyskania wynika z przepisów
odrębnych;
2) cudzoziemiec ma zapewnione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsce
zamieszkania;
3) podmiot, który prowadzi działalność gospodarczą:
a) w roku podatkowym poprzedzającym złożenie wniosku o udzielenie
cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy w celu prowadzenia
działalności gospodarczej osiągnął dochód nie niższy niż 12-krotność
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej
w województwie, w którym podmiot ten ma siedzibę lub miejsce
zamieszkania, w roku poprzedzającym złożenie wniosku, ogłaszanego
przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 30 ust. 2
ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania
budownictwa mieszkaniowego, lub zatrudnia na czas nieokreślony
i w pełnym wymiarze czasu pracy co najmniej przez okres 1 roku
poprzedzającego złożenie wniosku co najmniej 2 pracowników będących Art. 142. 1. Zezwolenia na pobyt czasowy w celu prowadzenia działalności
gospodarczej udziela się cudzoziemcowi, jeżeli celem jego pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej jest prowadzenie działalności gospodarczej na podstawie
przepisów obowiązujących w tym zakresie na tym terytorium oraz spełnione są
następujące warunki:
1) cudzoziemiec posiada:
a) ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r.
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych
lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) źródło stabilnego i regularnego dochodu wystarczającego na pokrycie
kosztów utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na jego
utrzymaniu,
c) zgodę właściwego organu na zajmowanie określonego stanowiska lub
wykonywanie zawodu, gdy obowiązek jej uzyskania wynika z przepisów
odrębnych;
2) cudzoziemiec ma zapewnione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsce
zamieszkania;
3) podmiot, który prowadzi działalność gospodarczą:
a) w roku podatkowym poprzedzającym złożenie wniosku o udzielenie
cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy w celu prowadzenia
działalności gospodarczej osiągnął dochód nie niższy niż 12-krotność
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej
w województwie, w którym podmiot ten ma siedzibę lub miejsce
zamieszkania, w roku poprzedzającym złożenie wniosku, ogłaszanego
przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 30 ust. 2
ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania
budownictwa mieszkaniowego, lub zatrudnia na czas nieokreślony
i w pełnym wymiarze czasu pracy co najmniej przez okres 1 roku
poprzedzającego złożenie wniosku co najmniej 2 pracowników będących obywatelami polskimi lub cudzoziemcami, o których mowa w art. 87 ust. 1 pkt 1–9 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia
i instytucjach rynku pracy, lub
b) wykaże, że posiada środki pozwalające na spełnienie w przyszłości
warunków określonych w lit. a lub prowadzi działania pozwalające na
spełnienie w przyszłości tych warunków, w szczególności przyczyniające
się do wzrostu inwestycji, transferu technologii, wprowadzania korzystnych
innowacji lub tworzenia miejsc pracy.
2. Przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się również do utworzonej przez cudzoziemca
spółki komandytowej, komandytowo-akcyjnej, spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością lub spółki akcyjnej albo do spółki, do której cudzoziemiec
przystąpił lub której udziały lub akcje objął lub nabył.
3. Zezwolenia na pobyt czasowy w celu prowadzenia działalności gospodarczej
udziela się cudzoziemcowi, którego celem pobytu jest wykonywanie pracy poprzez
pełnienie funkcji w zarządzie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki
akcyjnej, którą utworzył lub której udziały lub akcje objął lub nabył, lub prowadzenie
spraw spółki komandytowej lub komandytowo-akcyjnej przez komplementariusza,
lub działanie w charakterze prokurenta, o ile cudzoziemiec spełnia warunki, o których
mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, a spółka spełnia warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 3.
4. Do ustalenia, czy cudzoziemiec ubiegający się o udzielenie mu zezwolenia,
o którym mowa w ust. 1, posiada dochód, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b, stosuje
się przepisy art. 114 ust. 2.
5. W postępowaniu w sprawie udzielenia zezwolenia, o którym mowa w ust. 1,
obywatelowi Republiki Tureckiej w związku z prowadzeniem lub zamiarem
prowadzenia przez niego działalności gospodarczej na własny rachunek na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, na podstawie przepisów obowiązujących w tym zakresie
na tym terytorium, stosuje się przepis art. 41 ust. 1 Protokołu dodatkowego do Układu
ustanawiającego stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją
(Dz. Urz. WE L 293 z 29.12.1972, str. 4, z późn. zm.).

Art. 142a. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw pracy oraz ministrem właściwym do spraw
gospodarki może określić, w drodze rozporządzenia, limit udzielanych w danym roku
kalendarzowym, w okolicznościach, o których mowa w art. 142 ust. 3, zezwoleń na pobyt czasowy w celu prowadzenia działalności gospodarczej, który może obejmować poszczególne województwa, zawody, rodzaje umów, na podstawie których
cudzoziemcowi może zostać powierzone wykonywanie pracy, lub rodzaje działalności
podmiotu powierzającego wykonywanie pracy cudzoziemcowi według klasyfikacji
określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia
29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
wewnętrznych uwzględni potrzeby rynku pracy, względy bezpieczeństwa państwa
i porządku publicznego oraz zasadę komplementarności zatrudnienia cudzoziemców
w stosunku do obywateli polskich.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych ogłasza osiągnięcie limitów,
o których mowa w ust. 1, w danym roku kalendarzowym w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, w drodze obwieszczenia.

art. 143. więcej Art. 143. 1. Poza przypadkami, o których mowa w art. 100, udzielenia
zezwolenia na pobyt czasowy w celu prowadzenia działalności gospodarczej
w okolicznościach, o których mowa w art. 142 ust. 3, cudzoziemcowi odmawia się,
gdy w danym roku kalendarzowym został osiągnięty dotyczący tego cudzoziemca
limit udzielonych zezwoleń określony w przepisach wydanych na podstawie art. 142a
ust. 1.
2. Do odmowy udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy w celu
prowadzenia działalności gospodarczej w okolicznościach, o których mowa
w art. 142 ust. 3, stosuje się przepisy art. 117 pkt 1 i 2.

Art. 143a. W decyzji o udzieleniu cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy
w celu prowadzenia działalności gospodarczej w okolicznościach, o których mowa
w art. 142 ust. 3, określa się okres ważności tego zezwolenia i wskazuje się:
1) podmiot powierzający cudzoziemcowi wykonywanie pracy;
2) stanowisko, na jakim cudzoziemiec ma wykonywać pracę.

art. 144. więcej Art. 144. 1. Zezwolenia na pobyt czasowy w celu kształcenia się na studiach
udziela się cudzoziemcowi, gdy celem jego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest podjęcie lub kontynuacja studiów w jednostce prowadzącej studia zatwierdzonej przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, chyba że ta
jednostka nie podlega obowiązkowi zatwierdzenia albo w jednostce prowadzącej
studia, która nie podlega obowiązkowi zatwierdzenia, w stosunku do której nie została
wydana decyzja o zakazie przyjmowania cudzoziemców, o której mowa w art. 144a
ust. 1, oraz gdy są spełnione łącznie następujące warunki:
1) cudzoziemiec przedłoży:
a) zaświadczenie jednostki prowadzącej studia o przyjęciu na studia lub
o kontynuacji studiów,
b) dowód uiszczenia opłaty, jeżeli podejmuje lub kontynuuje studia odpłatne;
2) cudzoziemiec posiada:
a) ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r.
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych
lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) wystarczające środki finansowe na pokrycie kosztów utrzymania i podróży
powrotnej do państwa pochodzenia lub zamieszkania albo kosztów tranzytu
do państwa trzeciego, które udzieli pozwolenia na wjazd, oraz kosztów
studiów.
1a. Wysokość miesięcznych środków finansowych, po odliczeniu środków
przeznaczonych na pokrycie kosztów zamieszkania, które cudzoziemiec posiada na
pokrycie kosztów utrzymania, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b, jest wyższa niż
wysokość dochodu uprawniającego do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej
określonych w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej w odniesieniu do
cudzoziemca oraz każdego członka rodziny pozostającego na jego utrzymaniu.
1b. Uważa się, że koszty zamieszkania, o których mowa w ust. 1a, obejmują co
najmniej wysokość stałych opłat związanych z eksploatacją zajmowanego lokalu
w rozliczeniu na liczbę osób zamieszkujących w tym lokalu, a ponadto opłaty za
dostawy do lokalu energii, gazu, wody oraz odbiór ścieków, odpadów i nieczystości
ciekłych.
1c. Przy ustalaniu wysokości miesięcznych środków finansowych, które
cudzoziemiec posiada na pokrycie kosztów utrzymania, nie odlicza się środków
przeznaczonych na pokrycie kosztów zamieszkania, zgodnie z wymogami określonymi w ust. 1b, jeżeli cudzoziemiec jest obywatelem państwa określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 113b.
2. Zezwolenia na pobyt czasowy w celu kształcenia się na studiach udziela się
także cudzoziemcowi, który zamierza odbyć kurs przygotowawczy do podjęcia nauki
na tych studiach i spełnia warunki określone w ust. 1, jeżeli jest obywatelem państwa
określonego w przepisach wydanych na podstawie ust. 18.
3. Zezwolenia na pobyt czasowy w celu kształcenia się na studiach udziela się
cudzoziemcowi także, gdy studia stanowiące kontynuację lub uzupełnienie studiów
podjętych na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej nie są
objęte programem unijnym lub programem wielostronnym obejmującym środki
w zakresie mobilności ani porozumieniem między przynajmniej dwiema instytucjami
szkolnictwa wyższego przewidującym mobilność wewnątrzunijną i są spełnione
łącznie następujące warunki:
1) cudzoziemiec spełnia warunki określone w ust. 1;
2) jednostka prowadząca studia została zatwierdzona przez ministra właściwego do
spraw wewnętrznych, chyba że ta jednostka nie podlega obowiązkowi
zatwierdzenia albo w stosunku do jednostki prowadzącej studia, która nie
podlega obowiązkowi zatwierdzenia, nie została wydana decyzja o zakazie
przyjmowania cudzoziemców, o której mowa w art. 144a ust. 1.
4. Jednostkę prowadzącą studia zatwierdza się na potrzeby przyjmowania
cudzoziemców w celu podjęcia lub kontynuacji studiów, w drodze decyzji, na wniosek
tej jednostki, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:
1) jednostka prowadząca studia istnieje od co najmniej 5 lat przed złożeniem
wniosku i w tym czasie prowadziła ona działalność polegającą na prowadzeniu
studiów;
2) nie sprzeciwiają się temu względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub
ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego;
3) nie sprzeciwia się temu interes Rzeczypospolitej Polskiej.
5. Obowiązkowi zatwierdzenia na potrzeby przyjmowania cudzoziemców w celu
podjęcia lub kontynuacji studiów nie podlegają:
1) uczelnie akademickie w rozumieniu art. 14 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. –
Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce;
2) uczelnie zawodowe w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo
o szkolnictwie wyższym i nauce, które są publicznymi uczelniami zawodowymi;
3) uczelnie wojskowe, o których mowa w art. 433 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia
20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce;
4) uczelnie służb państwowych, o których mowa w art. 433 ust. 1 pkt 2 ustawy
z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce;
5) uczelnie prowadzone przez kościoły i związki wyznaniowe, których stosunek do
Rzeczypospolitej Polskiej reguluje umowa międzynarodowa lub ustawa.
6. Przed wydaniem decyzji o zatwierdzeniu jednostki prowadzącej studia
minister właściwy do spraw wewnętrznych zwraca się do Komendanta Głównego
Straży Granicznej, Komendanta Głównego Policji, Szefa Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego i ministra właściwego do spraw zagranicznych, a w razie potrzeby
także do innych organów, o przekazanie informacji, czy zachodzą okoliczności istotne
dla oceny spełnienia warunków, o których mowa w ust. 4 pkt 2 lub 3.
7. Organy, o których mowa w ust. 6, przekazują informację, o której mowa
w ust. 6, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku.
8. W szczególnie uzasadnionym przypadku termin 30-dniowy może być
przedłużony do 60 dni, o czym organ obowiązany do przekazania informacji
zawiadamia ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
9. Jeżeli organ obowiązany do przekazania informacji, o której mowa w ust. 6,
nie przekaże informacji w terminach, o których mowa w ust. 7 i 8, uznaje się, że
wymóg uzyskania informacji został spełniony.
10. Przed wydaniem decyzji w sprawie zatwierdzenia jednostki prowadzącej
studia minister właściwy do spraw wewnętrznych zwraca się do ministra właściwego
do spraw szkolnictwa wyższego i nauki o opinię w tej sprawie.
11. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki przekazuje opinię,
o której mowa w ust. 10, ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych w terminie
14 dni od dnia otrzymania żądania opinii.
12. W przypadku braku opinii ministra właściwego do spraw szkolnictwa
wyższego i nauki w terminie, o którym mowa w ust. 11, wymóg zasięgnięcia opinii
uznaje się za spełniony.
13. Jednostkę prowadzącą studia zatwierdza się na okres 5 lat, a w szczególnie
uzasadnionych przypadkach na okres krótszy.
14. Do przedłużenia okresu zatwierdzenia jednostki prowadzącej studia stosuje
się przepisy ust. 4–13.
15. Minister właściwy do spraw wewnętrznych może wydać decyzję o odmowie
przedłużenia okresu zatwierdzenia lub cofnięciu zatwierdzenia jednostki prowadzącej
studia, gdy ta jednostka:
1) podlega likwidacji lub nie prowadzi rzeczywistej działalności polegającej na
prowadzeniu studiów, uzasadniającej przyjmowanie cudzoziemców w celu
podjęcia lub kontynuacji studiów lub
2) działa głównie w celu ułatwiania studentom lub doktorantom niezgodnego
z prawem wjazdu lub pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
3) nie dokonuje zawiadomień, o których mowa w art. 149b ust. 1 pkt 5, lub
4) nie wykonuje obowiązków, o których mowa w art. 149 ust. 3 lub w art. 149b
ust. 13, lub
5) jest zarządzana lub kontrolowana przez osobę fizyczną prawomocnie:
a) ukaraną za wykroczenie, o którym mowa w art. 120 ust. 1 ustawy z dnia
20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy,
która w ciągu 2 lat od ukarania została ponownie ukarana za podobne
wykroczenie, lub
b) ukaraną za wykroczenia, o których mowa w art. 120 ust. 3–5 ustawy z dnia
20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, lub
c) skazaną za przestępstwo, o którym mowa w art. 218–221 Kodeksu karnego,
lub
6) nie dopełnia obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, lub
7) zalega z uiszczeniem podatków, z wyjątkiem przypadków, gdy uzyskała
przewidziane prawem zwolnienie, odroczenie, rozłożenie na raty zaległych
płatności lub wstrzymanie w całości wykonania decyzji właściwego organu, lub
8) nie dopełnia obowiązku wprowadzania do Zintegrowanego Systemu Informacji
o Szkolnictwie Wyższym i Nauce POL-on danych, o których mowa
w art. 344 ust. 1 lub art. 345 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo
o szkolnictwie wyższym i nauce.
16. Jednostka prowadząca studia, której odmówiono przedłużenia okresu
zatwierdzenia lub której cofnięto zatwierdzenie, ze względu na okoliczności,
o których mowa w ust. 15 pkt 2 lub 3, nie może ponownie ubiegać się o zatwierdzenie przed upływem 5 lat od dnia, w którym decyzja w sprawie odmowy przedłużenia lub cofnięcia stała się ostateczna.
17. Aktualna lista zatwierdzonych jednostek prowadzących studia jest ogłaszana
w dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
18. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, państwa, których
obywatelom odbywającym kurs przygotowawczy do podjęcia nauki na studiach
udziela się zezwolenia na pobyt czasowy w celu kształcenia się na studiach,
uwzględniając potrzeby polskiej polityki migracyjnej.

Art. 144a. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych z urzędu lub na
wniosek Komendanta Głównego Straży Granicznej, Komendanta Głównego Policji,
Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub ministra właściwego do spraw
zagranicznych może wydać decyzję o zakazie przyjmowania cudzoziemców przez
jednostkę prowadzącą studia, o której mowa w art. 144 ust. 5, na okres do 5 lat, jeżeli:
1) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego lub
2) wymaga tego interes Rzeczypospolitej Polskiej, lub
3) jednostka ta:
a) podlega likwidacji lub nie prowadzi rzeczywistej działalności polegającej
na prowadzeniu studiów, uzasadniającej przyjmowanie cudzoziemców
w celu podjęcia lub kontynuacji studiów lub
b) działa głównie w celu ułatwiania studentom lub doktorantom niezgodnego
z prawem wjazdu lub pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
c) nie dokonuje zawiadomień, o których mowa w art. 149b ust. 1 pkt 5, lub
d) nie wykonuje obowiązków, o których mowa w art. 149 ust. 3 lub
w art. 149b ust. 13, lub
e) jest zarządzana lub kontrolowana przez osobę fizyczną prawomocnie:
– ukaraną za wykroczenie, o którym mowa w art. 120 ust. 1 ustawy
z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku
pracy, która w ciągu 2 lat od ukarania została ponownie ukarana za
podobne wykroczenie, lub
– ukaraną za wykroczenia, o których mowa w art. 120 ust. 3–5 ustawy
z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku
pracy, lub
– skazaną za przestępstwo, o którym mowa w art. 218–221 Kodeksu
karnego, lub
f) nie dopełnia obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, lub
g) zalega z uiszczeniem podatków, z wyjątkiem przypadków, gdy uzyskała
przewidziane prawem zwolnienie, odroczenie, rozłożenie na raty zaległych
płatności lub wstrzymanie w całości wykonania decyzji właściwego organu,
lub
h) nie dopełnia obowiązku wprowadzania do Zintegrowanego Systemu
Informacji o Szkolnictwie Wyższym i Nauce POL-on danych, o których
mowa w art. 344 ust. 1 lub art. 345 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. –
Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
2. Przed wydaniem decyzji o zakazie przyjmowania cudzoziemców minister
właściwy do spraw wewnętrznych zwraca się do ministra właściwego do spraw
szkolnictwa wyższego i nauki o opinię w tej sprawie.
3. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki przekazuje opinię,
o której mowa w ust. 2, ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych w terminie
14 dni od dnia otrzymania żądania opinii.
4. W przypadku braku opinii ministra właściwego do spraw szkolnictwa
wyższego i nauki w terminie, o którym mowa w ust. 3, wymóg zasięgnięcia opinii
uznaje się za spełniony.
5. Aktualna lista jednostek prowadzących studia, w stosunku do których wydano
decyzję, o której mowa w ust. 1, jest ogłaszana w dzienniku urzędowym ministra
właściwego do spraw wewnętrznych.

Art. 144b. 1. Jednostka prowadząca studia, w stosunku do której została wydana
decyzja o:
1) odmowie zatwierdzenia jednostki prowadzącej studia,
2) odmowie przedłużenia okresu zatwierdzenia jednostki prowadzącej studia,
3) cofnięciu zatwierdzenia jednostki prowadzącej studia,
4) zakazie przyjmowania cudzoziemców, o której mowa w art. 144a ust. 1
– od dnia, w którym decyzja ta stała się ostateczna, nie może prowadzić przyjęć
cudzoziemców na studia.
2. Cudzoziemiec, któremu udzielono zezwolenia na pobyt czasowy, o którym
mowa w art. 144, przed dniem, o którym mowa w ust. 1, może kontynuować kształcenie w jednostce prowadzącej studia, w stosunku do której została wydana decyzja, o której mowa w ust. 1.
3. W postępowaniach w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy,
o którym mowa w art. 144, cudzoziemcowi kontynuującemu kształcenie w jednostce
prowadzącej studia, w stosunku do której została wydana decyzja, o której mowa
w ust. 1, nie stosuje się wymogu związanego z obowiązkiem zatwierdzenia jednostki
prowadzącej studia.

art. 145. więcej Art. 145. 1. Pierwszego zezwolenia, o którym mowa w art. 144 ust. 1 i 3,
cudzoziemcowi, który podejmuje studia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na
pierwszym roku, udziela się na okres 15 miesięcy, a w przypadku gdy studia są objęte
programem unijnym lub programem wielostronnym obejmującym środki w zakresie
mobilności lub porozumieniem między przynajmniej dwiema instytucjami
szkolnictwa wyższego przewidującym mobilność wewnątrzunijną, pierwszego
zezwolenia, o którym mowa w art. 144 ust. 1, udziela się na okres 2 lat.
2. Jeżeli okoliczność będąca podstawą ubiegania się o zezwolenie, o którym
mowa w art. 144 ust. 1 i 3, uzasadnia pobyt cudzoziemca na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej przez okres krótszy niż określony w ust. 1, pierwszego
zezwolenia cudzoziemcowi, który podejmuje studia na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej na pierwszym roku, udziela się na czas trwania roku akademickiego lub
studiów przedłużony o 3 miesiące.
3. Zezwolenia, o którym mowa w art. 144 ust. 1, w okolicznościach, o których
mowa w art. 144 ust. 2, udziela się na okres trwania kursu przygotowawczego do
podjęcia nauki w celu kształcenia się na studiach przedłużony o 3 miesiące.
4. Kolejnego zezwolenia, o którym mowa w art. 144, udziela się na okres studiów
lub na okres kursu przygotowawczego do podjęcia nauki na tych studiach przedłużony
o 3 miesiące, nie dłuższy jednak niż 3 lata.

Art. 145a. Poza przypadkami, o których mowa w art. 99, odmawia się wszczęcia
postępowania w sprawie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy
w celu kształcenia się na studiach, gdy cudzoziemiec w dniu złożenia wniosku
o udzielenie tego zezwolenia:
1) posiada zezwolenie, o którym mowa w art. 139a ust. 1, udzielone w celu
wykonywania pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w charakterze
pracownika odbywającego staż lub
2) ubiega się o zezwolenie, o którym mowa w art. 127, lub posiada takie
zezwolenie.

art. 146. więcej Art. 146. (uchylony).

art. 147. więcej Art. 147. 1. Poza przypadkami, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1–5, 8 i 9,
cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia, o którym mowa w art. 144, gdy:
1) jednostka prowadząca studia działa głównie w celu ułatwiania studentom lub
doktorantom niezgodnego z prawem wjazdu lub pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub
2) zachodzą uzasadnione wątpliwości co do wiarygodności złożonych przez
cudzoziemca oświadczeń odnośnie do celu jego pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej z uwagi na dostępne organowi dowody lub
obiektywne okoliczności wskazujące na to, że cel pobytu cudzoziemca mógłby
być inny niż deklarowany.
2. Poza przypadkami, o których mowa w ust. 1 pkt 1 oraz
w art. 100 ust. 1 pkt 1–5, 8 i 9, w przypadku ponownego ubiegania się o udzielenie
pierwszego zezwolenia albo ubiegania się o udzielenie kolejnego zezwolenia,
cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia, o którym mowa w art. 144, gdy
okoliczności sprawy wskazują, że poprzedzające je zezwolenie na pobyt czasowy było
wykorzystane w innym celu niż cel, w jakim zostało udzielone.
3. W przypadku ponownego ubiegania się o udzielenie pierwszego zezwolenia
albo ubiegania się o udzielenie kolejnego zezwolenia, cudzoziemcowi można
odmówić udzielenia zezwolenia, o którym mowa w art. 144, gdy cudzoziemiec został
skreślony z listy studentów lub doktorantów.

art. 148. więcej Art. 148. 1. Poza przypadkami, o których mowa w art. 101 pkt 1 lub 2,
zezwolenie, o którym mowa w art. 144, cofa się, gdy:
1) okoliczności sprawy wskazują, że jest wykorzystywane w innym celu niż cel,
w jakim zostało udzielone, lub
2) wystąpiła przynajmniej jedna z okoliczności, o których mowa
w art. 100 ust. 1 pkt 2, 4, 5 lub 8, lub
3) jednostka prowadząca studia działa głównie w celu ułatwiania studentom lub
doktorantom niezgodnego z prawem wjazdu lub pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Cudzoziemcowi można cofnąć zezwolenie, o którym mowa w art. 144, gdy
został skreślony z listy studentów lub doktorantów.

Art. 148a. 1. Zaświadczenie, o którym mowa w art. 144 ust. 1 pkt 1 lit. a,
zawiera następujące dane lub informacje dotyczące cudzoziemca:
1) imię i nazwisko;
2) datę i miejsce urodzenia;
3) obywatelstwo;
4) rodzaj, serię i numer dokumentu tożsamości oraz nazwę państwa, które go
wydało;
5) nazwę i adres jednostki prowadzącej studia;
6) termin rozpoczęcia kształcenia na studiach;
7) okres kształcenia na studiach, na jaki cudzoziemiec został przyjęty;
8) kierunek studiów, a w przypadku szkoły doktorskiej – dyscypliny naukowe albo
artystyczne;
9) określenie rodzaju studiów i informację o ich odpłatności;
10) informację, w jakim języku odbywają się studia, oraz o poziomie biegłości
językowej wymaganym do ich odbycia;
11) informację, czy cudzoziemiec jest objęty programem unijnym lub programem
wielostronnym obejmującym środki w zakresie mobilności lub porozumieniem
między przynajmniej dwiema instytucjami szkolnictwa wyższego
przewidującym mobilność wewnątrzunijną oraz nazwę programu lub
porozumienia i nazwę oraz adres jednostek prowadzących studia, objętych tym
porozumieniem;
12) jeżeli zaświadczenie dotyczy kontynuacji studiów – informację dotyczącą
dotychczasowej realizacji toku studiów i zaliczenia przez niego wymaganych
programem studiów przedmiotów.
1a. Jednostka prowadząca studia, wydając zaświadczenie, o którym mowa
w art. 144 ust. 1 pkt 1 lit. a, dołącza wydruk karty okresowych osiągnięć studenta,
o której mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 81 ustawy z dnia 20 lipca
2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, lub potwierdzoną za zgodność z
oryginałem kopię tej karty, obrazujące dotychczasowy przebieg procesu kształcenia
cudzoziemca w tej jednostce, jeżeli dotyczy ono kontynuacji studiów.
2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
wzór zaświadczenia, o którym mowa w art. 144 ust. 1 pkt 1 lit. a, mając na uwadze
konieczność uzyskania informacji niezbędnych do wydania zezwolenia, o którym
mowa w art. 144 ust. 1, oraz ujednolicenia danych zawartych w zaświadczeniu i jego
formy.

Art. 148b. 1. Organ prowadzący postępowanie w sprawie udzielenia lub
cofnięcia cudzoziemcowi zezwolenia w celu kształcenia się na studiach dokonuje
sprawdzenia danych cudzoziemca w wykazie studentów, o którym mowa
w art. 344 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym
i nauce, lub w wykazie osób ubiegających się o stopień doktora, o którym mowa
w art. 345 ust. 1 tej ustawy.
2. Domniemywa się, że dane wpisane do wykazów, o których mowa w ust. 1, są
prawdziwe. Domniemanie to może być obalone tylko wskutek przeprowadzenia
dowodu z dokumentu urzędowego, w szczególności zaświadczenia, o którym mowa
w art. 144 ust. 1 pkt 1 lit. a, wydanego przez jednostkę prowadzącą studia.

art. 149. więcej Art. 149. 1. Postępowanie w sprawie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia,
o którym mowa w art. 144, prowadzi się z uwzględnieniem terminu rozpoczęcia nauki
przewidzianego programem studiów.
1a. Decyzję w sprawie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia, o którym mowa
w art. 144, wydaje się w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku w tej sprawie wraz
z dokumentami niezbędnymi do potwierdzenia danych zawartych we wniosku
i okoliczności uzasadniających ubieganie się o udzielenie tego zezwolenia.
1b. Jeżeli do wniosku o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w art. 144, nie
zostały dołączone wszystkie dokumenty niezbędne do potwierdzenia danych
zawartych we wniosku i okoliczności uzasadniających ubieganie się o udzielenie tego
zezwolenia, bieg terminu, o którym mowa w ust. 1a, zawiesza się do dnia ich
doręczenia wojewodzie.
2. O udzieleniu cudzoziemcowi zezwolenia, o którym mowa w art. 144,
wojewoda zawiadamia rektora uczelni lub kierownika innej jednostki prowadzącej
studia, wskazanej przez cudzoziemca we wniosku o udzielenie mu tego zezwolenia.
3. Rektor uczelni lub kierownik innej jednostki prowadzącej studia niezwłocznie
zawiadamia pisemnie wojewodę, który udzielił cudzoziemcowi zezwolenia, o którym
mowa w art. 144, o skreśleniu cudzoziemca z listy studentów lub doktorantów.
4. Wojewoda dokonuje sprawdzenia danych cudzoziemców, którym udzielił
zezwoleń na pobyt czasowy na podstawie art. 144 ust. 1 lub 3, w wykazie studentów,
o którym mowa w art. 344 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo
o szkolnictwie wyższym i nauce, lub w wykazie osób ubiegających się o stopień
doktora, o którym mowa w art. 345 ust. 1 tej ustawy, w każdym roku okresu ważności
zezwolenia w okresie przypadającym bezpośrednio po dniu 1 marca i 1 czerwca.
5. Jeżeli zezwolenia na pobyt czasowy udzielił Szef Urzędu w drugiej instancji,
sprawdzenia, o którym mowa w ust. 4, dokonuje wojewoda, który orzekał w sprawie
udzielenia tego zezwolenia w pierwszej instancji.

Art. 149a. Jeżeli cudzoziemiec posiadający wizę krajową w celu odbycia
studiów pierwszego stopnia, studiów drugiego stopnia lub jednolitych studiów
magisterskich albo kształcenia się w szkole doktorskiej, z adnotacją „student”, lub
zezwolenie na pobyt czasowy w celu kształcenia się na studiach zamierza korzystać
z mobilności studenta w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, jednostka
prowadząca studia, w której cudzoziemiec odbywa studia, mająca siedzibę na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub jednostka prowadząca studia, w której
cudzoziemiec zamierza odbywać studia, mająca siedzibę w państwie członkowskim
Unii Europejskiej, w którym cudzoziemiec zamierza korzystać z tej mobilności, lub
cudzoziemiec zamierzający korzystać z tej mobilności, zawiadamiają o tym zamiarze
właściwy organ tego państwa członkowskiego oraz Szefa Urzędu, o ile przepisy
obowiązujące w tym państwie członkowskim przewidują wymóg takiego
zawiadomienia.

Art. 149b. 1. Mobilność studenta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest
dopuszczalna, w przypadku gdy łącznie są spełnione następujące warunki:
1) celem pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej cudzoziemca będącego
studentem lub doktorantem jest kontynuacja lub uzupełnienie studiów podjętych
na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej;
2) cudzoziemiec jest objęty programem unijnym lub programem wielostronnym
obejmującym środki w zakresie mobilności lub porozumieniem między przynajmniej dwiema instytucjami szkolnictwa wyższego przewidującym mobilność wewnątrzunijną;
3) posiadany przez cudzoziemca dokument pobytowy, o którym mowa
w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, lub wiza długoterminowa,
wydane przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej, zawiera adnotację
„student”;
4) okres pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu kontynuacji lub
uzupełnienia studiów podjętych na terytorium innego państwa członkowskiego
Unii Europejskiej nie przekracza 360 dni;
5) Szef Urzędu otrzymał zawiadomienie od jednostki prowadzącej studia mającej
siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zatwierdzonej przez ministra
właściwego do spraw wewnętrznych na podstawie art. 144 ust. 4–14, chyba że ta
jednostka nie podlega obowiązkowi zatwierdzenia, albo od jednostki
prowadzącej studia, która nie podlega obowiązkowi zatwierdzenia, w stosunku
do której nie została wydana decyzja o zakazie przyjmowania cudzoziemców,
o której mowa w art. 144a ust. 1, o zamiarze korzystania przez cudzoziemca z tej
mobilności i nie wydał decyzji o sprzeciwie w terminie 30 dni.
2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, sporządza się w języku
polskim i wnosi się je w formie pisemnej, w postaci papierowej albo w postaci
elektronicznej wnoszonej na elektroniczną skrzynkę podawczą Szefa Urzędu, o której
mowa w art. 3 pkt 17 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności
podmiotów realizujących zadania publiczne. Zawiadomienie to zawiera następujące
dane lub informacje dotyczące cudzoziemca:
1) imię (imiona) i nazwisko;
2) datę i miejsce urodzenia;
3) płeć;
4) obywatelstwo;
5) serię, numer i termin ważności posiadanego przez cudzoziemca dokumentu
podróży;
6) planowany okres lub okresy kontynuacji lub uzupełnienia studiów;
7) nazwę państwa członkowskiego Unii Europejskiej, które wydało cudzoziemcowi
dokument pobytowy, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia
nr 1030/2002, lub wizę długoterminową, z adnotacją „student”;
8) okres ważności dokumentu pobytowego lub okres ważności i dopuszczalny
okres pobytu wskazany w wizie długoterminowej, o których mowa w pkt 7;
9) nazwę programu unijnego lub programu wielostronnego obejmującego środki
w zakresie mobilności lub porozumienia między przynajmniej dwiema
instytucjami szkolnictwa wyższego przewidującego mobilność wewnątrzunijną;
10) nazwę i adres jednostki prowadzącej studia mającej siedzibę na terytorium
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, o którym mowa w pkt 7, w której
dotąd cudzoziemiec odbywał studia;
11) nazwę i adres jednostki prowadzącej studia mającej siedzibę na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, w której cudzoziemiec zamierza kontynuować lub
uzupełniać studia podjęte na terytorium innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej;
12) imię, nazwisko, stanowisko służbowe oraz podpis osoby lub osób uprawnionych
do reprezentowania jednostki prowadzącej studia mającej siedzibę na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, jednostka prowadząca
studia załącza dowód:
1) posiadania przez cudzoziemca dokumentu pobytowego, o którym mowa
w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, lub wizy długoterminowej,
wydanych przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej, zawierających
adnotację „student”;
2) posiadania przez cudzoziemca ubezpieczenia zdrowotnego w rozumieniu ustawy
z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych lub potwierdzenia pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów
leczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
3) posiadania przez cudzoziemca wystarczających środków finansowych na
pokrycie kosztów utrzymania i podróży powrotnej do państwa członkowskiego
Unii Europejskiej, które wydało cudzoziemcowi dokument pobytowy, o którym
mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, lub wizę
długoterminową, z adnotacją „student”, w wysokości określonej
w art. 144 ust. 1a i w przepisach wydanych na podstawie art. 150;
4) uiszczenia przez cudzoziemca opłaty za studia, jeżeli kontynuacja lub
uzupełnienie studiów podjętych na terytorium innego państwa członkowskiego
Unii Europejskiej następuje odpłatnie.
4. Dokumenty, o których mowa w ust. 3, sporządzone w języku obcym dołącza
się wraz z tłumaczeniem przysięgłym na język polski.
5. Termin, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, liczy się od dnia doręczenia Szefowi
Urzędu zawiadomienia wraz ze wszystkimi dokumentami, o których mowa w ust. 3,
i pod warunkiem spełnienia wymogu, o którym mowa w ust. 4.
6. Szef Urzędu wydaje decyzję o sprzeciwie, w przypadku gdy:
1) okres ważności posiadanego przez cudzoziemca dokumentu pobytowego,
o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, lub wizy
długoterminowej, wydanych przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej, zawierających adnotację „student”, nie obejmuje okresu planowanej
mobilności studenta lub
2) cudzoziemiec nie posiada ubezpieczenia zdrowotnego w rozumieniu ustawy
z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych lub potwierdzenia pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów
leczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
3) cudzoziemiec nie posiada wystarczających środków finansowych na pokrycie
kosztów utrzymania i podróży powrotnej do państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, które wydało cudzoziemcowi dokument pobytowy, o którym
mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, lub wizę
długoterminową, z adnotacją „student”, w wysokości określonej
w art. 144 ust. 1a i w przepisach wydanych na podstawie art. 150, lub
4) cudzoziemiec nie uiścił opłaty za studia, lub
5) jednostka prowadząca studia działa głównie w celu ułatwiania studentom lub
doktorantom niezgodnego z prawem wjazdu lub pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, lub
6) jednostka prowadząca studia nie prowadzi rzeczywistej działalności polegającej
na prowadzeniu studiów lub jest likwidowana, lub
7) zawiadomienie zawiera nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje
lub dołączone do niego dokumenty zawierają takie dane lub informacje, lub
zostały podrobione lub przerobione, lub
8) obowiązuje wpis danych cudzoziemca do wykazu cudzoziemców, których pobyt
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany, lub
9) dane cudzoziemca znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów
odmowy wjazdu, lub
10) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego.
7. Po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, Szef Urzędu
zwraca się do Komendanta Głównego Straży Granicznej, Komendanta Głównego
Policji, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, a w razie potrzeby także do
innych organów, o przekazanie informacji, czy zachodzą okoliczności, o których
mowa w ust. 6 pkt 5 lub 10.
8. Organy, o których mowa w ust. 7, przekazują informację, o której mowa
w ust. 7, w terminie 20 dni od dnia otrzymania wniosku.
9. Jeżeli organ obowiązany do przekazania informacji, o której mowa w ust. 7,
nie przekaże informacji w terminie, o którym mowa w ust. 8, uznaje się, że wymóg
uzyskania informacji został spełniony.
10. Wymiana informacji między Szefem Urzędu a organami, o których mowa
w ust. 7, może odbywać się za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
11. Decyzja Szefa Urzędu o sprzeciwie jest ostateczna.
12. Szef Urzędu niezwłocznie informuje organ państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, które wydało cudzoziemcowi dokument pobytowy, o którym mowa
w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, lub wizę długoterminową,
z adnotacją „student”, o wydaniu decyzji o sprzeciwie.
13. Jednostka prowadząca studia mająca siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, która dokonała zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, niezwłocznie
zawiadamia pisemnie Szefa Urzędu o skreśleniu z listy studentów lub doktorantów
cudzoziemca korzystającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z mobilności
studenta.
14. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 13, Szef Urzędu niezwłocznie
przekazuje Komendantowi Głównemu Straży Granicznej.
15. Cudzoziemiec, który rozpoczął korzystanie z mobilności studenta, przed
dniem, o którym mowa w art. 144b ust. 1, może kontynuować kształcenie w jednostce prowadzącej studia, w stosunku do której została wydana decyzja, o której mowa w art. 144b ust. 1.

Art. 149c. 1. Szef Urzędu przekazuje wojewodzie, który udzielił zezwolenia na
pobyt czasowy w celu kształcenia się na studiach, zawiadomienie, o którym mowa
w art. 22 ust. 1 pkt 8a lit. f tiret drugie, oraz informacje o sprzeciwie wobec
mobilności, której dotyczy to zawiadomienie, uzyskane od innych państw
członkowskich Unii Europejskiej, dotyczące cudzoziemca, któremu to zezwolenie
zostało udzielone.
2. Wojewoda przekazuje Szefowi Urzędu kopię decyzji o cofnięciu zezwolenia
na pobyt czasowy w celu kształcenia się na studiach udzielonego cudzoziemcowi,
który korzysta z mobilności studenta w innym państwie członkowskim Unii
Europejskiej.
3. Szef Urzędu niezwłocznie przekazuje informację o cofnięciu zezwolenia na
pobyt czasowy w celu kształcenia się na studiach organom państw członkowskich Unii
Europejskiej, w których cudzoziemiec, któremu zostało udzielone to zezwolenie,
korzysta z mobilności studenta.
4. Szef Urzędu niezwłocznie przekazuje Komendantowi Głównemu Straży
Granicznej informację o cofnięciu dokumentu pobytowego, o którym mowa
w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, lub wizy długoterminowej,
z adnotacją „student”, wydanych przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej,
cudzoziemcowi, który korzysta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z mobilności
studenta.

art. 150. więcej Art. 150. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) minimalną wysokość środków finansowych, jakie musi posiadać cudzoziemiec
podejmujący lub kontynuujący studia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
dla siebie i członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu, na pokrycie
kosztów podróży powrotnej do państwa pochodzenia lub zamieszkania albo
kosztów tranzytu do państwa trzeciego, które udzieli pozwolenia na wjazd,
uwzględniając zróżnicowanie wysokości tych środków w zależności od państwa,
z którego cudzoziemiec przybył;
2) dokumenty mogące potwierdzić możliwość uzyskania środków finansowych,
o których mowa w pkt 1, oraz środków finansowych na pokrycie kosztów
utrzymania cudzoziemca oraz członków jego rodziny, o których mowa
w art. 144 ust. 1 pkt 2 lit. b, zgodnie z prawem, uwzględniając potrzebę
skutecznej weryfikacji możliwości uzyskania tych środków.

art. 151. więcej Art. 151. 1. Zezwolenia na pobyt czasowy w celu prowadzenia badań
naukowych udziela się cudzoziemcowi będącemu naukowcem, gdy celem jego pobytu
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest prowadzenie badań naukowych lub prac
rozwojowych w jednostce naukowej mającej siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej zatwierdzonej przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, oraz są
spełnione łącznie następujące warunki:
1) cudzoziemiec posiada:
a) ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r.
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych
lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) wystarczające środki finansowe na pokrycie kosztów utrzymania i kosztów
podróży powrotnej do państwa pochodzenia lub zamieszkania albo kosztów
tranzytu do państwa trzeciego, które udzieli pozwolenia na wjazd, albo
przedstawi dokumenty potwierdzające posiadanie tych środków,
c) pisemne oświadczenie jednostki naukowej, w którym zobowiązuje się ona
do zwrotu kosztów wydania i wykonania decyzji o zobowiązaniu
cudzoziemca do powrotu, pokrytych z budżetu państwa przed upływem
6 miesięcy od dnia wygaśnięcia umowy o przyjęciu cudzoziemca, jeżeli
przesłanką wydania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu jest
jego nielegalny pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) umowa o przyjęciu cudzoziemca w celu prowadzenia badań naukowych lub prac
rozwojowych, zawarta z jednostką naukową mającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jako umowa o pracę, umowa o dzieło, umowa zlecenia lub inna umowa cywilnoprawna, określa:
a) tytuł lub cel badań naukowych lub prac rozwojowych lub ich przedmiot,
b) zobowiązanie naukowca do uczestniczenia w prowadzeniu badań
naukowych lub prac rozwojowych,
c) zobowiązanie jednostki naukowej do zapewnienia naukowcowi warunków
do zrealizowania jego zobowiązania,
d) datę rozpoczęcia i zakończenia lub szacowany czas trwania badań
naukowych lub prac rozwojowych,
e) wynagrodzenie naukowca oraz inne warunki jego pracy,
f) informację na temat planowanych badań naukowych lub prac rozwojowych
na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej.
1a. Wysokość miesięcznych środków finansowych, po odliczeniu środków
przeznaczonych na pokrycie kosztów zamieszkania, które cudzoziemiec posiada na
pokrycie kosztów utrzymania, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b, jest wyższa niż
wysokość dochodu uprawniającego do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej
określonych w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej w odniesieniu do
cudzoziemca oraz każdego członka rodziny pozostającego na jego utrzymaniu.
1b. Uważa się, że koszty zamieszkania, o których mowa w ust. 1a, obejmują co
najmniej wysokość stałych opłat związanych z eksploatacją zajmowanego lokalu
w rozliczeniu na liczbę osób zamieszkujących w tym lokalu, a ponadto opłaty za
dostawy do lokalu energii, gazu, wody oraz odbiór ścieków, odpadów i nieczystości
ciekłych.
1c. Przy ustalaniu wysokości miesięcznych środków finansowych, które
cudzoziemiec posiada na pokrycie kosztów utrzymania, nie odlicza się środków
przeznaczonych na pokrycie kosztów zamieszkania, zgodnie z wymogami
określonymi w ust. 1b, jeżeli cudzoziemiec jest obywatelem państwa określonego
w przepisach wydanych na podstawie art. 113b.
2. (uchylony)
3. (uchylony)
4. Jednostkę naukową zatwierdza się na potrzeby przyjmowania cudzoziemców
w celu prowadzenia badań naukowych lub prac rozwojowych, w drodze decyzji, na
wniosek tej jednostki, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:
1) jednostka naukowa istnieje od co najmniej 5 lat przed złożeniem wniosku
i w tym czasie prowadziła ona działalność naukową w sposób samodzielny
i ciągły;
2) nie sprzeciwiają się temu względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub
ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego;
3) nie sprzeciwia się temu interes Rzeczypospolitej Polskiej.
4a. Przed wydaniem decyzji o zatwierdzeniu jednostki naukowej, minister
właściwy do spraw wewnętrznych zwraca się do Komendanta Głównego Straży
Granicznej, Komendanta Głównego Policji, Szefa Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego i ministra właściwego do spraw zagranicznych, a w razie potrzeby
także do innych organów, o przekazanie informacji, czy zachodzą okoliczności istotne
dla oceny spełnienia warunków, o których mowa w ust. 4 pkt 2 lub 3.
4b. Organy, o których mowa w ust. 4a, przekazują informację, o której mowa
w ust. 4a, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku.
4c. W szczególnie uzasadnionym przypadku termin 30-dniowy może być
przedłużony do 60 dni, o czym organ obowiązany do przekazania informacji
zawiadamia ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
4d. Jeżeli organ obowiązany do przekazania informacji, o której mowa w ust. 4a,
nie przekaże informacji w terminach, o których mowa w ust. 4b i 4c, uznaje się, że
wymóg uzyskania informacji został spełniony.
4e. Przed wydaniem decyzji w sprawie zatwierdzenia jednostki naukowej
minister właściwy do spraw wewnętrznych zwraca się do ministra właściwego do
spraw szkolnictwa wyższego i nauki o opinię w tej sprawie.
4f. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki przekazuje opinię,
o której mowa w ust. 4e, ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych w terminie
14 dni od dnia otrzymania żądania opinii.
4g. W przypadku braku opinii ministra właściwego do spraw szkolnictwa
wyższego i nauki w terminie, o którym mowa w ust. 4f, wymóg zasięgnięcia opinii
uznaje się za spełniony.
4h. Jednostkę naukową zatwierdza się na okres 5 lat, a w szczególnie
uzasadnionych przypadkach na okres krótszy.
5. Do przedłużenia okresu zatwierdzenia jednostki naukowej stosuje się przepisy
ust. 4–4h.
6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych może wydać decyzję o odmowie
przedłużenia okresu zatwierdzenia albo o cofnięciu zatwierdzenia jednostki naukowej,
w przypadku gdy:
1) jednostka naukowa zaprzestała prowadzenia badań naukowych lub prac
rozwojowych, lub
2) jednostka naukowa nie wykonuje obowiązków, o których mowa
w art. 152 ust. 4 i art. 156, o ile mają do niej zastosowanie, lub
3) umowa o przyjęciu cudzoziemca w celu prowadzenia badań naukowych lub prac
rozwojowych została zawarta wskutek poświadczenia nieprawdy lub bez
dochowania należytej staranności, lub
4) w postępowaniu w sprawie zatwierdzenia jednostki naukowej osoba składająca
wniosek w imieniu i na rzecz tej jednostki:
a) złożyła wniosek zawierający fałszywe informacje lub dołączyła do niego
dokumenty zawierające takie informacje lub
b) zeznała nieprawdę lub zataiła prawdę albo podrobiła lub przerobiła
dokument w celu użycia go jako autentycznego lub takiego dokumentu
używała jako autentycznego.
7. Jednostka naukowa, której odmówiono przedłużenia okresu zatwierdzenia lub
której cofnięto zatwierdzenie ze względu na okoliczności, o których mowa w ust. 6
pkt 2 i 3, nie może ponownie ubiegać się o zatwierdzenie przed upływem 5 lat od dnia
uprawomocnienia się decyzji o odmowie przedłużenia jego okresu lub cofnięciu
zatwierdzenia.
8. Aktualna lista zatwierdzonych jednostek naukowych jest ogłaszana
w dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

Art. 151a. 1. Jednostka naukowa, w stosunku do której została wydana decyzja
o:
1) odmowie zatwierdzenia jednostki naukowej,
2) odmowie przedłużenia okresu zatwierdzenia jednostki naukowej,
3) cofnięciu zatwierdzenia jednostki naukowej
– od dnia, w którym decyzja ta stała się ostateczna, nie może przyjmować
cudzoziemców w celu prowadzenia badań naukowych lub prac rozwojowych.
2. Cudzoziemiec, któremu przed dniem, o którym mowa w ust. 1, udzielono
zezwolenia na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 151 lub art. 151b, może kontynuować badania naukowe lub prace rozwojowe w jednostce, w stosunku do której została wydana decyzja, o której mowa w ust. 1.
3. W postępowaniu w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy,
o którym mowa w art. 151 lub art. 151b, cudzoziemcowi kontynuującemu
odpowiednio badania naukowe lub korzystanie z mobilności długoterminowej
naukowca w jednostce naukowej, w stosunku do której została wydana decyzja,
o której mowa w ust. 1, nie stosuje się jednorazowo wymogu związanego
z obowiązkiem zatwierdzenia jednostki naukowej.

Art. 151b. 1. Zezwolenia na pobyt czasowy w celu mobilności długoterminowej
naukowca udziela się cudzoziemcowi będącemu naukowcem, gdy celem jego pobytu
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest prowadzenie części badań naukowych lub
prac rozwojowych w jednostce naukowej mającej siedzibę na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej zatwierdzonej przez ministra właściwego do spraw
wewnętrznych na podstawie art. 151 ust. 4–5, oraz są spełnione łącznie następujące
warunki:
1) cudzoziemiec:
a) posiada dokument pobytowy, o którym mowa
w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, lub wizę
długoterminową, z adnotacją „naukowiec”, wydane przez inne państwo
członkowskie Unii Europejskiej,
b) posiada ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia
2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów
leczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
c) ma zapewnione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsce
zamieszkania,
d) posiada wystarczające środki finansowe na pokrycie kosztów utrzymania
i kosztów podróży powrotnej do państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, które wydało cudzoziemcowi dokument pobytowy, o którym
mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, lub wizę
długoterminową, z adnotacją „naukowiec”, albo przedstawi dokumenty
potwierdzające posiadanie tych środków;
2) umowa o przyjęciu cudzoziemca w celu prowadzenia badań naukowych lub prac
rozwojowych, na podstawie której cudzoziemiec ma prowadzić część badań
naukowych lub prac rozwojowych w jednostce naukowej mającej siedzibę na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zawarta z tą jednostką jako umowa
o pracę, umowa o dzieło, umowa zlecenia lub inna umowa cywilnoprawna,
określa:
a) tytuł lub cel badań naukowych lub prac rozwojowych lub ich przedmiot,
b) zobowiązanie naukowca do uczestniczenia w prowadzeniu badań
naukowych lub prac rozwojowych,
c) zobowiązanie jednostki naukowej do zapewnienia naukowcowi warunków
do zrealizowania jego zobowiązania,
d) datę rozpoczęcia i zakończenia lub szacowany czas trwania badań
naukowych lub prac rozwojowych,
e) wynagrodzenie naukowca oraz inne warunki jego pracy.
2. Wysokość miesięcznych środków finansowych, po odliczeniu środków
przeznaczonych na pokrycie kosztów zamieszkania, które cudzoziemiec posiada na
pokrycie kosztów utrzymania, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. d, jest wyższa niż
wysokość dochodu uprawniającego do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej
określonych w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej w odniesieniu do
cudzoziemca oraz każdego członka rodziny pozostającego na jego utrzymaniu.
3. Uważa się, że koszty zamieszkania, o których mowa w ust. 2, obejmują co
najmniej wysokość stałych opłat związanych z eksploatacją zajmowanego lokalu
w rozliczeniu na liczbę osób zamieszkujących w tym lokalu, a ponadto opłaty za
dostawy do lokalu energii, gazu, wody oraz odbiór ścieków, odpadów i nieczystości
ciekłych.
4. Przy ustalaniu wysokości miesięcznych środków finansowych, które
cudzoziemiec posiada na pokrycie kosztów utrzymania, nie odlicza się kosztów
środków przeznaczonych na pokrycie kosztów zamieszkania, zgodnie z wymogami
określonymi w ust. 3, jeżeli cudzoziemiec jest obywatelem państwa określonego
w przepisach wydanych na podstawie art. 113b.

art. 152. więcej Art. 152. 1. Jednostka naukowa zawiera z naukowcem umowę o przyjęciu go
w celu prowadzenia badań naukowych lub prac rozwojowych, gdy ich prowadzenie
zostało zatwierdzone przez właściwe organy jednostki naukowej.
2. Organy jednostki naukowej, rozpatrując zatwierdzenie prowadzenia badań
naukowych lub prac rozwojowych, uwzględniają:
1) cel i czas trwania badań naukowych lub prac rozwojowych oraz środki finansowe
niezbędne do ich przeprowadzenia;
2) dokumenty potwierdzające kwalifikacje naukowca istotne ze względu na
prowadzone badania naukowe lub prace rozwojowe.
3. (uchylony)
4. Jednostka naukowa wydaje naukowcowi pisemne oświadczenie, w którym
zobowiązuje się do poniesienia kosztów związanych z wydaniem i wykonaniem
decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, w przypadku, o którym mowa
w art. 337 ust. 5.
5. Umowa o przyjęciu cudzoziemca w celu prowadzenia badań naukowych lub
prac rozwojowych wygasa, w przypadku gdy odmówiono cudzoziemcowi wjazdu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy.

art. 153. więcej Art. 153. 1. Jeżeli okoliczność będąca podstawą ubiegania się o zezwolenie na
pobyt czasowy w celu prowadzenia badań naukowych uzasadnia pobyt cudzoziemca
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres krótszy niż 3 lata, zezwolenia
udziela się na okres prowadzenia badań naukowych lub prac rozwojowych na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Zezwolenia na pobyt czasowy w celu mobilności długoterminowej naukowca
udziela się na okres prowadzenia badań naukowych lub prac rozwojowych na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie dłuższy jednak niż okres ważności
dokumentu pobytowego, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia
nr 1030/2002, lub okres pobytu wynikający z wizy długoterminowej, z adnotacją
„naukowiec”, wydanej przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej.

art. 154. więcej Art. 154. 1. Poza przypadkami, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1–5, 8 i 9,
cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia, o którym mowa w art. 151, gdy
jednostka naukowa działa głównie w celu ułatwiania naukowcom niezgodnego
z prawem wjazdu lub pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Poza przypadkami, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 100 ust. 1 pkt 1–5, 8
i 9, udzielenia kolejnego zezwolenia na pobyt czasowy w celu prowadzenia badań
naukowych odmawia się, gdy okoliczności sprawy wskazują, że poprzedzające je zezwolenie na pobyt czasowy było wykorzystane w innym celu niż cel, w jakim zostało udzielone.
3. Zezwolenia na pobyt czasowy w celu mobilności długoterminowej naukowca
odmawia się w przypadkach, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 100 ust. 1 pkt 1–5,
8 i 9, oraz gdy upłynął okres ważności posiadanego przez cudzoziemca dokumentu
pobytowego, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, lub
wizy długoterminowej, wydanych przez inne państwo członkowskie Unii
Europejskiej, z adnotacją „naukowiec”, lub dopuszczalny okres pobytu wskazany
w tej wizie.

Art. 154a. Poza przypadkami, o których mowa w art. 101 pkt 1 lub 2,
zezwolenie na pobyt czasowy w celu prowadzenia badań naukowych albo zezwolenie
na pobyt czasowy w celu mobilności długoterminowej naukowca cofa się, gdy:
1) okoliczności sprawy wskazują, że jest wykorzystywane w innym celu niż cel,
w jakim zostało udzielone lub
2) wystąpiła przynajmniej jedna z okoliczności, o których mowa
w art. 100 ust. 1 pkt 2, 4, 5 lub 8, lub
3) jednostka naukowa działa głównie w celu ułatwiania naukowcom niezgodnego
z prawem wjazdu lub pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 155. więcej Art. 155. 1. Poza przypadkami, o których mowa w art. 99, odmawia się
wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt
czasowy w celu prowadzenia badań naukowych lub zezwolenia na pobyt czasowy
w celu mobilności długoterminowej naukowca, gdy cudzoziemiec w dniu złożenia
wniosku o udzielenie tego zezwolenia:
1) posiada zezwolenie, o którym mowa w art. 139a ust. 1, udzielone w celu
wykonywania pracy w charakterze pracownika odbywającego staż lub
2) ubiega się o zezwolenie, o którym mowa w art. 127, lub posiada takie
zezwolenie.
2. Odmawia się wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia cudzoziemcowi
zezwolenia na pobyt czasowy w celu mobilności długoterminowej naukowca także,
gdy wniosek o udzielenie tego zezwolenia został złożony w tym samym dniu lub
w terminie 14 dni od dnia otrzymania przez Szefa Urzędu zawiadomienia, o którym
mowa w art. 156b ust. 1 pkt 3.

Art. 155a. 1. Decyzję w sprawie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt
czasowy w celu prowadzenia badań naukowych lub zezwolenia na pobyt czasowy
w celu mobilności długoterminowej naukowca wydaje się w terminie 60 dni od dnia
złożenia wniosku w tej sprawie wraz z dokumentami niezbędnymi do potwierdzenia
danych zawartych we wniosku i okoliczności uzasadniających ubieganie się
o udzielenie tego zezwolenia.
2. Jeżeli do wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy w celu
prowadzenia badań naukowych lub zezwolenia na pobyt czasowy w celu mobilności
długoterminowej naukowca nie zostały dołączone dokumenty niezbędne do
potwierdzenia danych zawartych we wniosku i okoliczności uzasadniających
ubieganie się o udzielenie tego zezwolenia, bieg terminu, o którym mowa w ust. 1,
zawiesza się do dnia ich doręczenia wojewodzie.

art. 156. więcej Art. 156. 1. Jednostka naukowa informuje niezwłocznie wojewodę, który
udzielił cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy w celu prowadzenia badań
naukowych lub zezwolenia na pobyt czasowy w celu mobilności długoterminowej
naukowca lub przed którym toczy się postępowanie w sprawie udzielenia
cudzoziemcowi takich zezwoleń, o zdarzeniach mogących stanowić przeszkodę
w wykonaniu umowy o przyjęciu cudzoziemca w celu prowadzenia badań naukowych
lub prac rozwojowych.
2. Jeżeli zezwolenia na pobyt czasowy w celu prowadzenia badań naukowych
lub zezwolenia na pobyt czasowy w celu mobilności długoterminowej naukowca
udzielił Szef Urzędu w drugiej instancji lub przed Szefem Urzędu toczy się
postępowanie w sprawie udzielenia cudzoziemcowi takich zezwoleń, informację,
o której mowa w ust. 1, kieruje się do wojewody, który orzekał w sprawie udzielenia
zezwolenia na pobyt czasowy w pierwszej instancji.
3. Jednostka naukowa sporządza i przekazuje ministrowi właściwemu do spraw
wewnętrznych pisemne potwierdzenie wykonania wszystkich badań naukowych lub
prac rozwojowych, których dotyczyła umowa o przyjęciu cudzoziemca w celu
prowadzenia badań naukowych lub prac rozwojowych, w terminie 2 miesięcy od dnia
wygaśnięcia umowy.

Art. 156a. Jeżeli cudzoziemiec posiadający wizę krajową w celu prowadzenia
badań naukowych lub prac rozwojowych lub zezwolenie na pobyt czasowy w celu prowadzenia badań naukowych zamierza korzystać z mobilności krótkoterminowej lub długoterminowej naukowca w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej,
jednostka naukowa, w której ten cudzoziemiec prowadzi badania naukowe lub prace
rozwojowe, mająca siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub instytucja
naukowa, w której cudzoziemiec zamierza prowadzić badania naukowe lub prace
rozwojowe, mająca siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej, w którym
cudzoziemiec zamierza korzystać z tej mobilności, lub cudzoziemiec zamierzający
korzystać z tej mobilności, zawiadamiają o tym zamiarze właściwy organ tego
państwa członkowskiego oraz Szefa Urzędu, o ile przepisy obowiązujące w tym
państwie członkowskim przewidują wymóg takiego zawiadomienia.

Art. 156b. 1. Mobilność krótkoterminowa naukowca na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej jest dopuszczalna, w przypadku gdy są spełnione łącznie
następujące warunki:
1) celem pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej cudzoziemca będącego
naukowcem jest prowadzenie części badań naukowych lub prac rozwojowych
w jednostce naukowej mającej siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
zatwierdzonej przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych na podstawie
art. 151 ust. 4–5;
2) posiadany przez cudzoziemca dokument pobytowy, o którym mowa
w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, lub wiza długoterminowa,
wydane przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej, zawiera adnotację
„naukowiec”;
3) Szef Urzędu otrzymał zawiadomienie od jednostki naukowej, o której mowa
w pkt 1, o zamiarze korzystania przez cudzoziemca z tej mobilności i nie wydał
decyzji o sprzeciwie w terminie 30 dni.
2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, sporządza się w języku
polskim i wnosi się je w formie pisemnej, w postaci papierowej albo w postaci
elektronicznej wnoszonej na elektroniczną skrzynkę podawczą Szefa Urzędu, o której
mowa w art. 3 pkt 17 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności
podmiotów realizujących zadania publiczne. Zawiadomienie to zawiera następujące
dane lub informacje dotyczące cudzoziemca:
1) imię (imiona) i nazwisko;
2) datę i miejsce urodzenia;
3) płeć;
4) obywatelstwo;
5) serię, numer i termin ważności posiadanego przez cudzoziemca dokumentu
podróży;
6) planowany okres lub okresy prowadzenia badań naukowych lub prac
rozwojowych przez naukowca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
7) nazwę państwa członkowskiego Unii Europejskiej, które wydało cudzoziemcowi
dokument pobytowy, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia
nr 1030/2002, lub wizę długoterminową z adnotacją „naukowiec”;
8) okres ważności dokumentu pobytowego lub okres ważności i dopuszczalny
okres pobytu wskazany w wizie długoterminowej, o których mowa w pkt 7;
9) nazwę i adres instytucji naukowej z siedzibą na terytorium państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, o którym mowa w pkt 7, w której
cudzoziemiec prowadzi lub dotąd prowadził badania naukowe lub prace
rozwojowe;
10) nazwę i adres jednostki naukowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
w której mają być prowadzone badania naukowe lub prace rozwojowe;
11) imię, nazwisko, stanowisko służbowe oraz podpis osoby lub osób uprawnionych
do reprezentowania jednostki naukowej mającej siedzibę na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, jednostka naukowa
załącza:
1) dowód posiadania przez cudzoziemca dokumentu pobytowego, o którym mowa
w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, lub wizy długoterminowej,
wydanych przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej, zawierających
adnotację „naukowiec”;
2) dowód posiadania przez cudzoziemca ubezpieczenia zdrowotnego w rozumieniu
ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych lub potwierdzenia pokrycia przez
ubezpieczyciela kosztów leczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
3) dowód posiadania przez cudzoziemca wystarczających środków finansowych na
pokrycie kosztów utrzymania i podróży powrotnej do państwa członkowskiego
Unii Europejskiej, które wydało cudzoziemcowi dokument pobytowy, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, lub wizę długoterminową, z adnotacją „naukowiec”, w wysokości określonej
w art. 151 ust. 1a i w przepisach wydanych na podstawie art. 157;
4) umowę o przyjęciu cudzoziemca w celu prowadzenia badań naukowych lub prac
rozwojowych, na podstawie której cudzoziemiec ma prowadzić część badań
naukowych lub prac rozwojowych w jednostce naukowej mającej siedzibę na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o której mowa w ust. 1 pkt 1, zawartej z tą
jednostką jako umowa o pracę, umowa o dzieło, umowa zlecenia lub inna umowa
cywilnoprawna, i określającej:
a) tytuł lub cel badań naukowych lub prac rozwojowych lub ich przedmiot,
b) zobowiązanie naukowca do uczestniczenia w prowadzeniu badań
naukowych lub prac rozwojowych,
c) zobowiązanie jednostki naukowej do zapewnienia naukowcowi warunków
do zrealizowania jego zobowiązania,
d) datę rozpoczęcia i zakończenia lub szacowany czas trwania badań
naukowych lub prac rozwojowych,
e) wynagrodzenie naukowca oraz inne warunki jego pracy.
4. Dokumenty, o których mowa w ust. 3, sporządzone w języku obcym dołącza
się wraz z tłumaczeniem przysięgłym na język polski.
5. Termin, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, liczy się od dnia doręczenia Szefowi
Urzędu zawiadomienia wraz ze wszystkimi dokumentami, o których mowa w ust. 3,
i pod warunkiem spełnienia wymogu, o którym mowa w ust. 4.
6. Szef Urzędu wydaje decyzję o sprzeciwie, w przypadku gdy:
1) okres ważności posiadanego przez cudzoziemca dokumentu pobytowego,
o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, lub wizy
długoterminowej, wydanych przez inne państwo członkowskie Unii
Europejskiej, zawierających adnotację „naukowiec”, nie obejmuje okresu
planowanej mobilności krótkoterminowej naukowca lub
2) cudzoziemiec nie posiada ubezpieczenia zdrowotnego w rozumieniu ustawy
z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych lub potwierdzenia pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów
leczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
3) cudzoziemiec nie posiada wystarczających środków finansowych na pokrycie
kosztów utrzymania i podróży powrotnej do państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, które wydało cudzoziemcowi dokument pobytowy, o którym
mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, lub wizę
długoterminową, z adnotacją „naukowiec”, w wysokości określonej
w art. 151 ust. 1a i w przepisach wydanych na podstawie art. 157, lub
4) jednostka naukowa działa głównie w celu ułatwiania niezgodnego z prawem
wjazdu lub pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
5) jednostka naukowa nie prowadzi rzeczywistej działalności naukowej lub została
ogłoszona jej upadłość albo jest ona likwidowana, lub
6) zawiadomienie zawiera nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje
lub dołączone do niego dokumenty zawierają takie dane lub informacje, lub
zostały podrobione lub przerobione, lub
7) obowiązuje wpis danych cudzoziemca do wykazu cudzoziemców, których pobyt
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany, lub
8) dane cudzoziemca znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów
odmowy wjazdu, lub
9) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego.
7. Po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, Szef Urzędu
zwraca się do Komendanta Głównego Straży Granicznej, Komendanta Głównego
Policji, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, a w razie potrzeby także do
innych organów, o przekazanie informacji, czy zachodzą okoliczności, o których
mowa w ust. 6 pkt 4 lub 9.
8. Organy, o których mowa w ust. 7, przekazują informację, o której mowa
w ust. 7, w terminie 20 dni od dnia otrzymania wniosku.
9. Jeżeli organ obowiązany do przekazania informacji, o której mowa w ust. 7,
nie przekaże informacji w terminie, o którym mowa w ust. 8, uznaje się, że wymóg
uzyskania informacji został spełniony.
10. Wymiana informacji między Szefem Urzędu a organami, o których mowa
w ust. 7, może odbywać się za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
11. Decyzja Szefa Urzędu o sprzeciwie jest ostateczna.
12. Szef Urzędu niezwłocznie informuje organ państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, które wydało cudzoziemcowi dokument pobytowy, o którym mowa
w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, lub wizę długoterminową,
z adnotacją „naukowiec”, o wydaniu decyzji o sprzeciwie.
13. Cudzoziemiec, który rozpoczął korzystanie z mobilności krótkoterminowej
naukowca, przed dniem, o którym mowa w art. 151a ust. 1, może kontynuować
prowadzenie badań naukowych lub prac rozwojowych w jednostce naukowej,
w stosunku do której została wydana decyzja, o której mowa w art. 151a ust. 1.

Art. 156c. 1. Szef Urzędu przekazuje wojewodzie, który udzielił zezwolenia na
pobyt czasowy w celu prowadzenia badań naukowych, informacje dotyczące
cudzoziemca, któremu zostało ono udzielone, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 8a
lit. c tiret drugie, lub zawiadomienie, o którym mowa w art. 22 ust. 1 pkt 8a lit. f tiret
trzecie, oraz informacje o sprzeciwie wobec mobilności, której dotyczy to
zawiadomienie, uzyskane od innych państw członkowskich Unii Europejskiej.
2. Wojewoda przekazuje Szefowi Urzędu kopię decyzji o cofnięciu zezwolenia
na pobyt czasowy w celu prowadzenia badań naukowych cudzoziemcowi, który
korzysta z mobilności krótkoterminowej naukowca lub mobilności długoterminowej
naukowca.
3. Szef Urzędu niezwłocznie przekazuje informację o cofnięciu zezwolenia na
pobyt czasowy w celu prowadzenia badań naukowych organom państw
członkowskich Unii Europejskiej, w których cudzoziemiec, któremu zostało udzielone
to zezwolenie, korzysta z mobilności krótkoterminowej naukowca lub mobilności
długoterminowej naukowca.

Art. 156d. 1. Wojewoda przekazuje Szefowi Urzędu kopię decyzji o udzieleniu
lub cofnięciu zezwolenia na pobyt czasowy w celu mobilności długoterminowej
naukowca.
2. Szef Urzędu przekazuje wojewodzie, który udzielił zezwolenia na pobyt
czasowy w celu mobilności długoterminowej naukowca, informacje, o których mowa
w art. 22 ust. 1 pkt 8a lit. d tiret trzecie, dotyczące cudzoziemca, któremu to
zezwolenie zostało udzielone.

art. 157. więcej Art. 157. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) minimalną wysokość środków finansowych, jakie musi posiadać cudzoziemiec
prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej badania naukowe lub prace
rozwojowe dla siebie i członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu, na
pokrycie kosztów podróży powrotnej do państwa pochodzenia lub zamieszkania
albo kosztów tranzytu do państwa trzeciego, które udzieli pozwolenia na wjazd,
uwzględniając zróżnicowanie wysokości tych środków w zależności od państwa,
z którego cudzoziemiec przybył;
2) minimalną wysokość środków finansowych, jakie musi posiadać cudzoziemiec
korzystający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z mobilności
długoterminowej naukowca dla siebie i członków rodziny pozostających na jego
utrzymaniu, na pokrycie kosztów podróży powrotnej do państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, które wydało cudzoziemcowi dokument
pobytowy, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, lub
wizę długoterminową, z adnotacją „naukowiec”, uwzględniając konieczność
posiadania przez cudzoziemca tych środków w wysokości zapewniającej
rzeczywistą możliwość odbycia podróży powrotnej do tego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej;
3) dokumenty mogące potwierdzić możliwość uzyskania środków finansowych,
o których mowa w pkt 1 i 2, oraz środków finansowych na pokrycie kosztów
utrzymania cudzoziemca oraz członków jego rodziny, o których mowa
w art. 151 ust. 1 pkt 1 lit. c i art. 151b ust. 1 pkt 1 lit. d, zgodnie z prawem,
uwzględniając potrzebę skutecznej weryfikacji możliwości uzyskania tych
środków.

Art. 157a. 1. Zezwolenia na pobyt czasowy dla stażysty udziela się
cudzoziemcowi, gdy celem jego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest
odbycie stażu u organizatora stażu zatwierdzonego przez ministra właściwego do
spraw wewnętrznych oraz są spełnione łącznie następujące warunki:
1) cudzoziemiec:
a) przedstawi dokument potwierdzający ukończenie studiów wyższych
w ciągu 2 lat bezpośrednio poprzedzających złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia lub dokument potwierdzający odbywanie poza granicami Unii Europejskiej studiów wyższych,
b) posiada ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia
2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów
leczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
c) ma zapewnione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsce
zamieszkania,
d) posiada wystarczające środki finansowe na pokrycie kosztów utrzymania
i podróży powrotnej do państwa pochodzenia lub zamieszkania albo
kosztów tranzytu do państwa trzeciego, które udzieli pozwolenia na wjazd,
oraz kosztów odbywania stażu,
e) posiada pisemne oświadczenie organizatora stażu, w którym zobowiązuje
się on do poniesienia kosztów związanych z wydaniem i wykonaniem
decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, w przypadku, o którym
mowa w art. 337 ust. 6;
2) umowa, na podstawie której cudzoziemiec będzie odbywał staż, zawarta
w formie pisemnej z organizatorem stażu, określa:
a) opis programu stażu, zawierający informacje o jego celu edukacyjnym lub
składnikach edukacyjnych, szkoleniu teoretycznym i praktycznym,
stanowisku, na którym będzie odbywać się staż, języku, w którym będzie
odbywał się staż, poziomie biegłości językowej niezbędnej do odbywania
stażu, zakresie i rodzaju wykonywanych zadań, zakresie wiedzy,
umiejętności praktycznych i doświadczenia zawodowego, przewidzianych
do nabycia,
b) czas trwania stażu,
c) warunki odbywania i nadzorowania stażu, w tym określenie miejsca
wykonywania stażu oraz wyznaczenie opiekuna stażysty,
d) godziny odbywania stażu,
e) prawa i obowiązki stron dotyczące:
– pokrywania kosztów odbywania stażu,
– niezbędnych badań lekarskich,
– ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków,
– dni wolnych,
– warunków rozwiązania umowy,
f) sposób potwierdzenia zdobytej wiedzy, umiejętności praktycznych
i doświadczenia zawodowego;
3) staż będzie adekwatny do dziedziny i poziomu ukończonych lub odbywanych
studiów;
4) cudzoziemiec ukończył kurs języka polskiego lub innego języka, w którym
odbywa się staż, lub odbywa taki kurs, na poziomie biegłości językowej
niezbędnym do odbywania stażu.
2. Przed podpisaniem umowy, o której mowa w ust. 1 pkt 2, organizator stażu
jest obowiązany do przedstawienia cudzoziemcowi tłumaczenia umowy na język dla
niego zrozumiały.
3. Wysokość miesięcznych środków finansowych, po odliczeniu środków
przeznaczonych na pokrycie kosztów zamieszkania, które cudzoziemiec posiada na
pokrycie kosztów utrzymania, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. d, jest wyższa niż
wysokość dochodu uprawniającego do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej
określonych w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej w odniesieniu do
cudzoziemca oraz każdego członka rodziny pozostającego na jego utrzymaniu.
4. Uważa się, że koszty zamieszkania, o których mowa w ust. 3, obejmują co
najmniej wysokość stałych opłat związanych z eksploatacją zajmowanego lokalu
w rozliczeniu na liczbę osób zamieszkujących w tym lokalu, a ponadto opłaty za
dostawy do lokalu energii, gazu, wody oraz odbiór ścieków, odpadów i nieczystości
ciekłych.
5. Przy ustalaniu wysokości miesięcznych środków finansowych, które
cudzoziemiec posiada na pokrycie kosztów utrzymania, nie odlicza się środków
przeznaczonych na pokrycie kosztów zamieszkania, zgodnie z wymogami
określonymi w ust. 4, jeżeli cudzoziemiec jest obywatelem państwa określonego
w przepisach wydanych na podstawie art. 113b.
6. Organizatora stażu zatwierdza się na potrzeby przyjmowania cudzoziemców
w celu podjęcia stażu, w drodze decyzji, na wniosek tego organizatora, jeżeli są
spełnione łącznie następujące warunki:
1) organizator stażu istnieje od co najmniej 5 lat przed złożeniem wniosku i w tym
czasie prowadził działalność uzasadniającą przyjmowanie stażystów;
2) nie sprzeciwiają się temu względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub
ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego;
3) nie sprzeciwia się temu interes Rzeczypospolitej Polskiej.
7. Przed wydaniem decyzji o zatwierdzeniu organizatora stażu minister właściwy
do spraw wewnętrznych zwraca się do Komendanta Głównego Straży Granicznej,
Komendanta Głównego Policji, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego
i ministra właściwego do spraw zagranicznych, a w razie potrzeby także do innych
organów, o przekazanie informacji, czy zachodzą okoliczności istotne dla oceny
spełnienia warunków, o których mowa w ust. 6 pkt 2 lub 3.
8. Organy, o których mowa w ust. 7, przekazują informację, o której mowa
w ust. 7, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku.
9. W szczególnie uzasadnionym przypadku termin 30-dniowy może być
przedłużony do 60 dni, o czym organ obowiązany do przekazania informacji
zawiadamia ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
10. Jeżeli organ obowiązany do przekazania informacji, o której mowa w ust. 7,
nie przekaże informacji w terminach, o których mowa w ust. 8 i 9, uznaje się, że
wymóg uzyskania informacji został spełniony.
11. Przed wydaniem decyzji w sprawie zatwierdzenia organizatora stażu minister
właściwy do spraw wewnętrznych zwraca się do ministra właściwego do spraw pracy
o opinię w tej sprawie.
12. Minister właściwy do spraw pracy przekazuje opinię, o której mowa
w ust. 11, ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych w terminie 14 dni od dnia
otrzymania żądania opinii.
13. W przypadku braku opinii ministra właściwego do spraw pracy w terminie,
o którym mowa w ust. 12, wymóg zasięgnięcia opinii uznaje się za spełniony.
14. Organizatora stażu zatwierdza się na okres 2 lat, a w szczególnie
uzasadnionych przypadkach na okres krótszy.
15. Do przedłużenia okresu zatwierdzenia organizatora stażu stosuje się przepisy
ust. 6–14.
16. Minister właściwy do spraw wewnętrznych może wydać decyzję o odmowie
przedłużenia okresu zatwierdzenia lub cofnięciu zatwierdzenia organizatora stażu, gdy
ten organizator stażu:
1) podlega likwidacji lub nie prowadzi rzeczywistej działalności uzasadniającej
przyjmowanie cudzoziemców w celu podjęcia stażu lub
2) działa głównie w celu ułatwiania stażystom niezgodnego z prawem wjazdu lub
pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
17. Organizator stażu, któremu odmówiono przedłużenia okresu zatwierdzenia
lub któremu cofnięto zatwierdzenie, ze względu na okoliczności, o których mowa
w ust. 16 pkt 2, nie może ponownie ubiegać się o zatwierdzenie przed upływem 5 lat
od dnia, w którym decyzja w sprawie odmowy przedłużenia lub cofnięcia stała się
ostateczna.
18. Aktualna lista zatwierdzonych organizatorów stażu jest ogłaszana
w dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

Art. 157b. 1. Zezwolenia, o którym mowa w art. 157a ust. 1, udziela się na okres
niezbędny do realizacji umowy, na podstawie której cudzoziemiec będzie odbywał
staż, nie dłuższy niż 6 miesięcy.
2. Kolejnego zezwolenia, o którym mowa w art. 157a ust. 1, można udzielić
jednorazowo na okres niezbędny do zakończenia realizacji umowy dotyczącej
odbywania stażu, nie dłuższy niż 6 miesięcy.
3. Decyzję w sprawie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia, o którym mowa
w art. 157a ust. 1, wydaje się w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku w tej
sprawie wraz z dokumentami niezbędnymi do potwierdzenia danych zawartych we
wniosku i okoliczności uzasadniających ubieganie się o udzielenie tego zezwolenia.
4. Jeżeli do wniosku o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w art. 157a ust. 1,
nie zostały dołączone wszystkie dokumenty niezbędne do potwierdzenia danych
zawartych we wniosku i okoliczności uzasadniających ubieganie się o udzielenie tego
zezwolenia, bieg terminu, o którym mowa w ust. 1, zawiesza się do dnia ich
doręczenia wojewodzie.

Art. 157c. Poza przypadkami, o których mowa w art. 99, odmawia się wszczęcia
postępowania w sprawie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia, o którym mowa
w art. 157a ust. 1, gdy cudzoziemiec w dniu złożenia wniosku o udzielenie tego
zezwolenia:
1) posiada zezwolenie, o którym mowa w art. 139a ust. 1, udzielone w celu
wykonywania pracy w charakterze pracownika odbywającego staż lub
2) ubiega się o zezwolenie, o którym mowa w art. 127, lub posiada takie
zezwolenie.

Art. 157d. 1. Poza przypadkami, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1–5, 8 i 9,
cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia, o którym mowa w art. 157a
ust. 1, gdy:
1) organizator stażu działa głównie w celu ułatwiania stażystom niezgodnego
z prawem wjazdu lub pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
2) organizator stażu:
a) jest zarządzany lub kontrolowany przez osobę fizyczną prawomocnie:
– ukaraną za wykroczenie, o którym mowa w art. 120 ust. 1 ustawy
z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku
pracy, która w ciągu 2 lat od ukarania została ponownie ukarana za
podobne wykroczenie, lub
– ukaraną za wykroczenia, o których mowa w art. 120 ust. 3–5 ustawy
z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku
pracy, lub
– skazaną za przestępstwo, o którym mowa w art. 218–221 Kodeksu
karnego, lub
b) nie dopełnia obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, lub
c) zalega z uiszczeniem podatków, z wyjątkiem przypadków, gdy uzyskał
przewidziane prawem zwolnienie, odroczenie, rozłożenie na raty zaległych
płatności lub wstrzymanie w całości wykonania decyzji właściwego organu,
lub
d) nie prowadzi działalności gospodarczej, a staż pozostaje w bezpośrednim
związku z taką działalnością, lub
3) została ogłoszona upadłość organizatora stażu albo jest on likwidowany, lub
4) zachodzą uzasadnione wątpliwości co do wiarygodności złożonych przez
cudzoziemca oświadczeń odnośnie do celu jego pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej z uwagi na dostępne organowi dowody lub
obiektywne okoliczności wskazujące na to, że cel pobytu cudzoziemca mógłby
być inny niż deklarowany.
2. Poza przypadkami, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3 oraz
w art. 100 ust. 1 pkt 1–5, 8 i 9, cudzoziemcowi odmawia się udzielenia kolejnego zezwolenia, o którym mowa w art. 157a ust. 1, gdy okoliczności sprawy wskazują, że poprzedzające je zezwolenie na pobyt czasowy było wykorzystane w innym celu niż cel, w jakim zostało udzielone.

Art. 157e. Poza przypadkami, o których mowa w art. 101 pkt 1 lub 2,
zezwolenie, o którym mowa w art. 157a ust. 1, cofa się, gdy:
1) okoliczności sprawy wskazują, że jest wykorzystywane w innym celu niż cel,
w jakim zostało udzielone, lub
2) wystąpiła przynajmniej jedna z okoliczności, o których mowa
w art. 100 ust. 1 pkt 2, 4, 5 lub 8, lub
3) wystąpiła przynajmniej jedna z okoliczności, o których mowa w art. 157d
ust. 1 pkt 1–3.

Art. 157f. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) minimalną wysokość środków finansowych, jakie musi posiadać cudzoziemiec
odbywający staż na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dla siebie i członków
rodziny pozostających na jego utrzymaniu, na pokrycie kosztów podróży
powrotnej do państwa pochodzenia lub zamieszkania albo kosztów tranzytu do
państwa trzeciego, które udzieli pozwolenia na wjazd, uwzględniając
zróżnicowanie wysokości tych środków w zależności od państwa, z którego
cudzoziemiec przybył;
2) dokumenty mogące potwierdzić możliwość uzyskania środków finansowych,
o których mowa w pkt 1, oraz środków finansowych na pokrycie kosztów
utrzymania cudzoziemca oraz członków jego rodziny, o których mowa
w art. 157a ust. 1 pkt 1 lit. d, zgodnie z prawem, uwzględniając potrzebę
skutecznej weryfikacji możliwości uzyskania tych środków.

Art. 157g. 1. Zezwolenia na pobyt czasowy dla wolontariusza udziela się
cudzoziemcowi, gdy celem jego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest
udział w programie wolontariatu europejskiego oraz są spełnione łącznie następujące
warunki:
1) cudzoziemiec:
a) posiada ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia
2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów
leczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) ma zapewnione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsce
zamieszkania,
c) posiada wystarczające środki finansowe na pokrycie kosztów utrzymania
i podróży powrotnej do państwa pochodzenia lub zamieszkania albo
kosztów tranzytu do państwa trzeciego, które udzieli pozwolenia na wjazd;
2) umowa, na podstawie której cudzoziemiec ma wykonywać świadczenia jako
wolontariusz, zawarta z jednostką organizacyjną, na rzecz której cudzoziemiec
ma wykonywać te świadczenia, określa:
a) opis wolontariatu,
b) czas trwania wolontariatu,
c) warunki odbywania i nadzorowania wolontariatu,
d) godziny wykonywania świadczeń,
e) środki na pokrycie kosztów utrzymania i zakwaterowania cudzoziemca
i minimalną kwotę kieszonkowego otrzymywanego przez cudzoziemca,
f) szkolenia cudzoziemca, które są niezbędne do wykonywania świadczeń;
3) jednostka organizacyjna, na rzecz której cudzoziemiec ma wykonywać
świadczenia jako wolontariusz, została zatwierdzona przez ministra właściwego
do spraw wewnętrznych na potrzeby przyjmowania cudzoziemców jako
wolontariuszy.
2. Wysokość miesięcznych środków finansowych, po odliczeniu środków
przeznaczonych na pokrycie kosztów zamieszkania, które cudzoziemiec posiada na
pokrycie kosztów utrzymania, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. c, jest wyższa niż
wysokość dochodu uprawniającego do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej
określonych w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej w odniesieniu do
cudzoziemca oraz każdego członka rodziny pozostającego na jego utrzymaniu.
3. Uważa się, że koszty zamieszkania, o których mowa w ust. 2, obejmują co
najmniej wysokość stałych opłat związanych z eksploatacją zajmowanego lokalu
w rozliczeniu na liczbę osób zamieszkujących w tym lokalu, a ponadto opłaty za dostawy do lokalu energii, gazu, wody oraz odbiór ścieków, odpadów i nieczystości ciekłych.
4. Przy ustalaniu wysokości miesięcznych środków finansowych, które
cudzoziemiec posiada na pokrycie kosztów utrzymania, nie odlicza się środków
przeznaczonych na pokrycie kosztów zamieszkania, zgodnie z wymogami
określonymi w ust. 3, jeżeli cudzoziemiec jest obywatelem państwa określonego
w przepisach wydanych na podstawie art. 113b.
5. Jednostkę organizacyjną, o której mowa w ust. 1 pkt 3, zatwierdza się na
potrzeby przyjmowania cudzoziemców jako wolontariuszy, w drodze decyzji, na
wniosek tej jednostki, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:
1) jednostka ta istnieje od co najmniej 5 lat przed złożeniem wniosku i w tym czasie
prowadziła działalność uzasadniającą przyjmowanie wolontariuszy;
2) nie sprzeciwiają się temu względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub
ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego;
3) nie sprzeciwia się temu interes Rzeczypospolitej Polskiej.
6. Przed wydaniem decyzji o zatwierdzeniu jednostki organizacyjnej, o której
mowa w ust. 1 pkt 3, minister właściwy do spraw wewnętrznych zwraca się do
Komendanta Głównego Straży Granicznej, Komendanta Głównego Policji, Szefa
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i ministra właściwego do spraw
zagranicznych, a w razie potrzeby także do innych organów, o przekazanie informacji,
czy zachodzą okoliczności istotne dla oceny spełnienia warunków, o których mowa
w ust. 5 pkt 2 lub 3.
7. Organy, o których mowa w ust. 6, przekazują informację, o której mowa
w ust. 6, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku.
8. W szczególnie uzasadnionym przypadku termin 30-dniowy może być
przedłużony do 60 dni, o czym organ obowiązany do przekazania informacji
zawiadamia ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
9. Jeżeli organ obowiązany do przekazania informacji, o której mowa w ust. 6,
nie przekaże informacji w terminach, o których mowa w ust. 7 i 8, uznaje się, że
wymóg uzyskania informacji został spełniony.
10. Przed wydaniem decyzji w sprawie zatwierdzenia jednostki organizacyjnej,
o której mowa w ust. 1 pkt 3, minister właściwy do spraw wewnętrznych zwraca się
do ministra właściwego do spraw pracy o opinię w tej sprawie.
11. Minister właściwy do spraw pracy przekazuje opinię, o której mowa
w ust. 10, ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych w terminie 14 dni od dnia
otrzymania żądania opinii.
12. W przypadku braku opinii ministra właściwego do spraw pracy w terminie,
o którym mowa w ust. 11, wymóg zasięgnięcia opinii uznaje się za spełniony.
13. Jednostkę organizacyjną, o której mowa w ust. 1 pkt 3, zatwierdza się na
okres 2 lat, a w szczególnie uzasadnionych przypadkach na okres krótszy.
14. Do przedłużenia okresu zatwierdzenia jednostki organizacyjnej, o której
mowa w ust. 1 pkt 3, stosuje się przepisy ust. 5–13.
15. Minister właściwy do spraw wewnętrznych może wydać decyzję o odmowie
przedłużenia okresu zatwierdzenia lub cofnięciu zatwierdzenia jednostki
organizacyjnej, o której mowa w ust. 1 pkt 3, gdy ta jednostka:
1) podlega likwidacji lub nie prowadzi rzeczywistej działalności uzasadniającej
przyjmowanie cudzoziemców jako wolontariuszy lub
2) działa głównie w celu ułatwiania wolontariuszom niezgodnego z prawem wjazdu
lub pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
16. Jednostka organizacyjna, o której mowa w ust. 1 pkt 3, której odmówiono
przedłużenia okresu zatwierdzenia lub której cofnięto zatwierdzenie, ze względu na
okoliczności, o których mowa w ust. 15 pkt 2, nie może ponownie ubiegać się
o zatwierdzenie przed upływem 5 lat od dnia, w którym decyzja w sprawie odmowy
przedłużenia lub cofnięcia stała się ostateczna.
17. Aktualna lista zatwierdzonych jednostek organizacyjnych, o których mowa
w ust. 1 pkt 3, jest ogłaszana w dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw
wewnętrznych.

Art. 157h. 1. Zezwolenia, o którym mowa w art. 157g ust. 1, udziela się na okres
niezbędny do realizacji umowy, na podstawie której cudzoziemiec ma wykonywać
świadczenia jako wolontariusz, nie dłuższy niż 1 rok.
2. Decyzję w sprawie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia, o którym mowa
w art. 157g ust. 1, wydaje się w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku w tej
sprawie wraz z dokumentami niezbędnymi do potwierdzenia danych zawartych we
wniosku i okoliczności uzasadniających ubieganie się o udzielenie tego zezwolenia.
3. Jeżeli do wniosku o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w art. 157g ust. 1,
nie zostały dołączone wszystkie dokumenty niezbędne do potwierdzenia danych zawartych we wniosku i okoliczności uzasadniających ubieganie się o udzielenie tego zezwolenia, bieg terminu, o którym mowa w ust. 1, zawiesza się do dnia ich doręczenia wojewodzie.

Art. 157i. Poza przypadkami, o których mowa w art. 99, odmawia się wszczęcia
postępowania w sprawie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia, o którym mowa
w art. 157g ust. 1, gdy cudzoziemiec w dniu złożenia wniosku o udzielenie tego
zezwolenia:
1) posiada zezwolenie, o którym mowa w art. 139a ust. 1, udzielone w celu
wykonywania pracy w charakterze pracownika odbywającego staż lub
2) ubiega się o zezwolenie, o którym mowa w art. 127, lub posiada takie
zezwolenie.

Art. 157j. 1. Poza przypadkami, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1–5, 8 i 9,
cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia, o którym mowa w art. 157g
ust. 1, gdy:
1) jednostka organizacyjna, na rzecz której cudzoziemiec wykonuje lub zamierza
wykonywać świadczenia jako wolontariusz, działa głównie w celu ułatwiania
wolontariuszom niezgodnego z prawem wjazdu lub pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub
2) jednostka organizacyjna, na rzecz której cudzoziemiec wykonuje lub zamierza
wykonywać świadczenia jako wolontariusz:
a) jest zarządzana lub kontrolowana przez osobę fizyczną prawomocnie:
– ukaraną za wykroczenie, o którym mowa w art. 120 ust. 1 ustawy
z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku
pracy, która w ciągu 2 lat od ukarania została ponownie ukarana za
podobne wykroczenie, lub
– ukaraną za wykroczenia, o których mowa w art. 120 ust. 3–5 ustawy
z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku
pracy, lub
– skazaną za przestępstwo, o którym mowa w art. 218–221 Kodeksu
karnego, lub
b) nie dopełnia obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, lub
c) zalega z uiszczeniem podatków, z wyjątkiem przypadków, gdy uzyskała
przewidziane prawem zwolnienie, odroczenie, rozłożenie na raty zaległych
płatności lub wstrzymanie w całości wykonania decyzji właściwego organu,
lub
3) jednostka organizacyjna, na rzecz której cudzoziemiec wykonuje lub zamierza
wykonywać świadczenia jako wolontariusz, jest likwidowana, lub
4) zachodzą uzasadnione wątpliwości co do wiarygodności złożonych przez
cudzoziemca oświadczeń odnośnie do celu jego pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej z uwagi na dostępne organowi dowody lub
obiektywne okoliczności wskazujące na to, że cel pobytu cudzoziemca mógłby
być inny niż deklarowany.
2. Poza przypadkami, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3 oraz
w art. 100 ust. 1 pkt 1–5, 8 i 9, cudzoziemcowi odmawia się udzielenia kolejnego
zezwolenia, o którym mowa w art. 157g ust. 1, gdy okoliczności sprawy wskazują, że
poprzedzające je zezwolenie na pobyt czasowy było wykorzystane w innym celu niż
cel, w jakim zostało udzielone.

Art. 157k. Poza przypadkami, o których mowa w art. 101 pkt 1 lub 2,
zezwolenie, o którym mowa w art. 157g ust. 1, cofa się, gdy:
1) okoliczności sprawy wskazują, że jest wykorzystywane w innym celu niż cel,
w jakim zostało udzielone, lub
2) wystąpiła przynajmniej jedna z okoliczności, o których mowa
w art. 100 ust. 1 pkt 2, 4, 5 lub 8, lub
3) wystąpiła przynajmniej jedna z okoliczności, o których mowa w art. 157j
ust. 1 pkt 1–3.

Art. 157l. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) minimalną wysokość środków finansowych, jakie musi posiadać cudzoziemiec
wykonujący świadczenia jako wolontariusz na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej dla siebie i członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu, na
pokrycie kosztów podróży powrotnej do państwa pochodzenia lub zamieszkania
albo kosztów tranzytu do państwa trzeciego, które udzieli pozwolenia na wjazd, uwzględniając zróżnicowanie wysokości tych środków w zależności od państwa, z którego cudzoziemiec przybył;
2) dokumenty mogące potwierdzić możliwość uzyskania środków finansowych,
o których mowa w pkt 1, oraz środków finansowych na pokrycie kosztów
utrzymania cudzoziemca oraz członków jego rodziny, o których mowa
w art. 157g ust. 1 pkt 1 lit. c, zgodnie z prawem, uwzględniając potrzebę
skutecznej weryfikacji możliwości uzyskania tych środków.

art. 158. więcej Art. 158. 1. Zezwolenia na pobyt czasowy dla członka rodziny obywatela
Rzeczypospolitej Polskiej udziela się cudzoziemcowi, gdy:
1) pozostaje w uznawanym przez prawo Rzeczypospolitej Polskiej związku
małżeńskim z obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej albo
2) jest małoletnim dzieckiem cudzoziemca pozostającego w uznawanym przez
prawo Rzeczypospolitej Polskiej związku małżeńskim z obywatelem
Rzeczypospolitej Polskiej i posiadającego zezwolenie na pobyt czasowy dla
członka rodziny obywatela Rzeczypospolitej Polskiej lub zezwolenie na pobyt
stały udzielone w związku z pozostawaniem w związku małżeńskim
z obywatelem polskim.
2. Cudzoziemcowi posiadającemu zezwolenie na pobyt czasowy dla członka
rodziny obywatela Rzeczypospolitej Polskiej udziela się kolejnego zezwolenia
w przypadku:
1) rozwodu lub separacji cudzoziemca, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, gdy
przemawia za tym jego ważny interes, albo
2) owdowienia cudzoziemca, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, albo
3) śmierci rodzica małoletniego dziecka, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, gdy
przemawia za tym ważny interes tego dziecka.
3. Zezwolenia na pobyt czasowy w przypadkach, o których mowa w ust. 2,
udziela się jednorazowo na okres nie dłuższy niż 3 lata.

Art. 158a. Zezwolenia na pobyt czasowy dla członka rodziny obywatela
Rzeczypospolitej Polskiej udziela się cudzoziemcowi także wówczas, gdy jest:
1) dzieckiem obywatela polskiego lub jego małżonka, które nie ukończyło 21. roku
życia lub które pozostaje na utrzymaniu obywatela polskiego lub jego małżonka,
lub
2) rodzicem obywatela polskiego lub jego małżonka pozostającym na utrzymaniu
obywatela polskiego lub jego małżonka
– jeżeli obywatel polski zamieszkuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
i regularnie przemieszcza się z tego terytorium na terytorium innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej w celu wykonywania pracy na terytorium tego
państwa, a brak tego zezwolenia uniemożliwiałby korzystanie przez niego ze swobody
przepływu pracowników.

art. 159. więcej Art. 159. 1. Zezwolenia na pobyt czasowy w celu połączenia się z rodziną
udziela się cudzoziemcowi, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:
1) przybywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przebywa na tym
terytorium w celu połączenia się z rodziną i jest członkiem rodziny cudzoziemca
zamieszkującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
a) na podstawie zezwolenia na pobyt stały,
b) na podstawie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE,
c) w związku z nadaniem mu statusu uchodźcy,
d) w związku z udzieleniem mu ochrony uzupełniającej,
e) co najmniej przez okres 2 lat na podstawie kolejnych zezwoleń na pobyt
czasowy, w tym bezpośrednio przed złożeniem wniosku o udzielenie mu
zezwolenia na pobyt czasowy dla członka rodziny – na podstawie
zezwolenia udzielonego mu na okres pobytu nie krótszy niż 1 rok,
f) na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy, o którym mowa
w art. 151 ust. 1, lub wizy krajowej w celu prowadzenia badań naukowych
lub prac rozwojowych,
g) na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 151b
ust. 1,
h) na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy w celu wykonywania pracy
w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji,
ha) na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego w celu
wykonywania pracy w ramach przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa,
hb) na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego w celu mobilności
długoterminowej pracownika kadry kierowniczej, specjalisty lub
pracownika odbywającego staż, w ramach przeniesienia wewnątrz
przedsiębiorstwa,
hc) na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy, o którym mowa
w art. 186 ust. 1 pkt 7,
i) w związku z udzieleniem zgody na pobyt ze względów humanitarnych;
2) posiada:
a) ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r.
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych
lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) źródło stabilnego i regularnego dochodu wystarczającego na pokrycie
kosztów utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na jego
utrzymaniu;
3) ma zapewnione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsce zamieszkania.
2. Przepisów ust. 1 pkt 2 i 3 nie stosuje się do zezwolenia na pobyt czasowy
w celu połączenia się z rodziną udzielanego członkowi rodziny cudzoziemca, któremu
nadano status uchodźcy lub udzielono ochrony uzupełniającej, gdy wniosek
o udzielenie mu tego zezwolenia został złożony przed upływem 6 miesięcy od dnia
uzyskania statusu uchodźcy lub udzielenia ochrony uzupełniającej.
3. Za członka rodziny, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, uważa się:
1) osobę pozostającą z cudzoziemcem w uznawanym przez prawo
Rzeczypospolitej Polskiej związku małżeńskim;
2) małoletnie dziecko cudzoziemca i osoby pozostającej z nim w uznawanym przez
prawo Rzeczypospolitej Polskiej związku małżeńskim, w tym także dziecko
przysposobione;
3) małoletnie dziecko cudzoziemca, w tym także dziecko przysposobione,
pozostające na jego utrzymaniu, nad którym cudzoziemiec sprawuje faktycznie
władzę rodzicielską;
4) małoletnie dziecko osoby, o której mowa w pkt 1, w tym także dziecko
przysposobione, pozostające na jej utrzymaniu, nad którym sprawuje ona
faktycznie władzę rodzicielską.
4. Za członka rodziny małoletniego cudzoziemca, któremu nadano status
uchodźcy lub udzielono ochrony uzupełniającej, przebywającego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej bez opieki, uważa się także jego wstępnego w linii prostej
lub osobę pełnoletnią odpowiedzialną za małoletniego zgodnie z prawem
obowiązującym w Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 160. więcej Art. 160. Zezwolenia na pobyt czasowy można udzielić:
1) cudzoziemcowi będącemu członkiem rodziny zamieszkującego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej obywatela polskiego lub obywatela innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego
Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej innym niż ten,
o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium
obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin, który
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wspólnie z tym obywatelem
– ze względu na:
a) zależność finansową od niego lub pozostawanie z nim w gospodarstwie
domowym, w kraju, z którego przybył cudzoziemiec, lub
b) poważne względy zdrowotne wymagające osobistej opieki ze strony tego
obywatela
– jeżeli cudzoziemiec spełnia wymogi, o których mowa w art. 159 ust. 1 pkt 2;
2) małoletniemu dziecku cudzoziemca, który przebywa na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy krajowej lub zezwolenia na pobyt
czasowy, jeżeli dziecko to urodziło się w okresie ważności tej wizy krajowej lub
zezwolenia na pobyt czasowy, a cudzoziemiec spełnia wymogi, o których mowa
w art. 159 ust. 1 pkt 2 i 3;
3) cudzoziemcowi prowadzącemu życie rodzinne w rozumieniu Konwencji
o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie
dnia 4 listopada 1950 r. (Dz. U. z 1993 r. poz. 284, z późn. zm.), z
zamieszkującym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatelem polskim
lub obywatelem innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa
członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) –
strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej, z którym przebywa wspólnie na tym terytorium, jeżeli cudzoziemiec spełnia wymogi, o których mowa w art. 159 ust. 1 pkt 2;

art. 161. więcej Art. 161. 1. Zezwolenia na pobyt czasowy udziela się cudzoziemcowi, który
spełnia wymogi, o których mowa w art. 159 ust. 1 pkt 2 i 3, i który:
1) pozostaje w uznawanym przez prawo Rzeczypospolitej Polskiej związku
małżeńskim z cudzoziemcem zamieszkującym na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej na podstawie:
a) jednej z przesłanek, o których mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. a–g i ha–i,
oraz przebywa na tym terytorium,
b) zezwolenia, o którym mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. h, i przebywa na tym
terytorium lub terytorium innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej
– co najmniej od 5 lat na podstawie zezwoleń na pobyt czasowy w celu
połączenia się z rodziną;
2) jest pełnoletnim dzieckiem cudzoziemca zamieszkującego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie:
a) jednej z przesłanek, o których mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. a–g i ha–i,
oraz przebywa na tym terytorium,
b) zezwolenia, o którym mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. h, i przebywa na tym
terytorium lub terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej
– co najmniej od 5 lat na podstawie zezwoleń na pobyt czasowy w celu
połączenia się z rodziną.
2. Cudzoziemcowi, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na
podstawie zezwolenia na pobyt czasowy w celu połączenia się z rodziną, udziela się
zezwolenia na pobyt czasowy, gdy przemawia za tym jego ważny interes,
w przypadku:
1) rozwodu, separacji lub owdowienia tego cudzoziemca, jeżeli pozostawał
w uznawanym przez prawo Rzeczypospolitej Polskiej związku małżeńskim
z cudzoziemcem zamieszkującym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na
podstawie jednej z przesłanek, o których mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1, lub
2) śmierci jego rodzica będącego cudzoziemcem zamieszkującym na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie jednej z przesłanek, o których mowa
w art. 159 ust. 1 pkt 1, lub
3) śmierci jego małoletniego dziecka, któremu nadano status uchodźcy lub
udzielono ochrony uzupełniającej.
3. Do okresu pobytu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b i pkt 2 lit. b, zalicza się
okresy, o których mowa w art. 212 ust. 1 pkt 1.

Art. 161a. Jeżeli cudzoziemiec będący członkiem rodziny naukowca
posiadający zezwolenie na pobyt czasowy, o którym mowa
w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. f, zamierza korzystać z mobilności krótkoterminowej lub
długoterminowej członka rodziny naukowca w innym państwie członkowskim Unii
Europejskiej, naukowiec, którego członkiem rodziny jest ten cudzoziemiec, jednostka
naukowa, w której naukowiec ten prowadzi badania naukowe lub prace rozwojowe,
mająca siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub instytucja naukowa,
w której naukowiec ten zamierza prowadzić badania naukowe lub prace rozwojowe,
mająca siedzibę w tym innym państwie członkowskim Unii Europejskiej,
zawiadamiają o tym zamiarze właściwy organ tego państwa członkowskiego oraz
Szefa Urzędu, o ile przepisy obowiązujące w tym państwie członkowskim przewidują
wymóg takiego zawiadomienia.

Art. 161b. 1. Zezwolenia na pobyt czasowy w celu mobilności długoterminowej
członka rodziny naukowca udziela się cudzoziemcowi będącemu członkiem rodziny
naukowca, gdy celem jego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest pobyt wraz z naukowcem korzystającym z mobilności długoterminowej naukowca oraz są spełnione łącznie następujące warunki:
1) naukowiec korzystający lub zamierzający korzystać z mobilności
długoterminowej naukowca, z którym cudzoziemiec będący członkiem jego
rodziny ma przebywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, posiada
dokument pobytowy, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia
nr 1030/2002, lub wizę długoterminową, z adnotacją „naukowiec”, wydane
przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej;
2) cudzoziemiec będący członkiem rodziny naukowca posiada:
a) zezwolenie pobytowe w celu połączenia z rodziną oraz wydany w związku
z tym zezwoleniem dokument pobytowy, o którym mowa
w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, udzielone przez państwo
członkowskie Unii Europejskiej, które wydało naukowcowi dokument
pobytowy, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia
nr 1030/2002, lub wizę długoterminową, z adnotacją „naukowiec”,
b) ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r.
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych
lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
c) wystarczające środki finansowe na pokrycie kosztów utrzymania i kosztów
podróży powrotnej do państwa członkowskiego Unii Europejskiej, które
wydało naukowcowi dokument pobytowy, o którym mowa w art. 1 ust. 2
lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, lub wizę długoterminową, z adnotacją
„naukowiec”, albo przedstawi dokumenty potwierdzające posiadanie tych
środków.
2. Wysokość miesięcznych środków finansowych, po odliczeniu kosztów
zamieszkania, które cudzoziemiec posiada na pokrycie kosztów utrzymania, o których
mowa w ust. 1 pkt 2 lit. c, jest wyższa niż wysokość dochodu uprawniającego do
świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej określonych w ustawie z dnia 12 marca
2004 r. o pomocy społecznej w odniesieniu do cudzoziemca oraz każdego członka
rodziny pozostającego na jego utrzymaniu.
3. Uważa się, że koszty zamieszkania, o których mowa w ust. 2, obejmują co
najmniej wysokość stałych opłat związanych z eksploatacją zajmowanego lokalu w rozliczeniu na liczbę osób zamieszkujących w tym lokalu, a ponadto opłaty za dostawy do lokalu energii, gazu, wody oraz odbiór ścieków, odpadów i nieczystości
ciekłych.
4. W zakresie środków finansowych na pokrycie kosztów podróży powrotnej do
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, które wydało naukowcowi dokument
pobytowy, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, lub wizę
długoterminową, z adnotacją „naukowiec”, oraz dokumentów mogących potwierdzić
możliwość uzyskania środków finansowych, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. c,
stosuje się przepisy wydane na podstawie art. 157.

art. 162. więcej Art. 162. 1. W przypadku, o którym mowa w art. 158a, zezwolenia na pobyt
czasowy udziela się na okres do 1 roku.
1a. Zezwolenia na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 159 ust. 1, udziela się
cudzoziemcowi na okres:
1) do dnia, w którym upływa termin ważności zezwolenia na pobyt czasowy
udzielonego cudzoziemcowi, do którego członek rodziny przybył lub z którym
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) do 3 lat – w przypadku gdy cudzoziemcowi, do którego członek rodziny przybył
lub z którym przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, udzielono
zezwolenia na pobyt stały, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego
UE, ochrony uzupełniającej, zgody na pobyt ze względów humanitarnych lub
nadano mu status uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Zezwolenia na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 160 pkt 2, udziela się na
okres do dnia, w którym upływa termin ważności wizy krajowej lub zezwolenia na
pobyt czasowy udzielonych przedstawicielowi ustawowemu dziecka.
3. W przypadku, o którym mowa w art. 161 ust. 2, zezwolenia na pobyt czasowy
udziela się jednorazowo na okres do 3 lat.
4. Zezwolenia na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 161b ust. 1, udziela się
cudzoziemcowi do dnia, w którym upływa termin ważności zezwolenia na pobyt
czasowy w celu mobilności długoterminowej naukowca udzielonego cudzoziemcowi,
z którym członek rodziny przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 163. więcej Art. 163. 1. Do ustalenia, czy cudzoziemiec ubiegający się o udzielenie mu
zezwolenia na pobyt czasowy dla członka rodziny cudzoziemca posiada dochód,
o którym mowa w art. 159 ust. 1 pkt 2 lit. b, stosuje się przepis art. 114 ust. 2.
2. Wymóg posiadania źródła stabilnego i regularnego dochodu uważa się za
spełniony również wówczas, gdy koszty utrzymania cudzoziemca będzie pokrywał
członek rodziny obowiązany do jego utrzymania, który zamieszkuje na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 164. więcej Art. 164. Cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia, o którym mowa
w art. 159 ust. 1, w przypadkach, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1–5, 8 i 9.

art. 165. więcej Art. 165. 1. Poza przypadkami, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1–5,
cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy:
1) dla członka rodziny – obywatela Rzeczypospolitej Polskiej – w przypadku
cudzoziemca pozostającego w związku małżeńskim z obywatelem
Rzeczypospolitej Polskiej lub
2) w celu połączenia się z rodziną – w przypadku cudzoziemca pozostającego –
w związku małżeńskim z cudzoziemcem, o którym mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1
– gdy związek małżeński został zawarty w celu obejścia przepisów określających
zasady i warunki wjazdu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ich
przejazdu przez to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu z niego.
1a. Zezwolenia na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 161b ust. 1, odmawia
się w przypadkach, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1–5, 8 i 9, oraz gdy upłynął
okres ważności wydanego przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej
dokumentu pobytowego, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia
nr 1030/2002, lub wizy długoterminowej, z adnotacją „naukowiec”, posiadanych
przez naukowca, z którym członek rodziny przebywa na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
2. Do odmowy udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy dla członka rodziny
obywatela Rzeczypospolitej Polskiej lub zezwolenia na pobyt czasowy w celu
połączenia się z rodziną nie stosuje się przepisu art. 100 ust. 1 pkt 8, w przypadku gdy
cudzoziemiec ubiega się o kolejne zezwolenie.
3. Cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 158 ust. 1 pkt 2 lub art. 160 pkt 2, nie
można odmówić udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy, jeżeli wyłączną przyczyną odmowy byłby nielegalny pobyt tego cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Do odmowy udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy w celu połączenia się
z rodziną nie stosuje się przepisu art. 100 ust. 1 pkt 9 w przypadku członka rodziny
cudzoziemca, o którym mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d, jeżeli rodzina istniała
już w kraju pochodzenia cudzoziemca, a członek jego rodziny przebywał na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w dniu złożenia wniosku o udzielenie ochrony
międzynarodowej przez tego cudzoziemca.

art. 166. więcej Art. 166. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 101 pkt 1 lub 2, lub gdy
wystąpiła przynajmniej jedna z okoliczności, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 2,
4 lub 5, cudzoziemcowi cofa się:
1) zezwolenie na pobyt czasowy dla członka rodziny obywatela Rzeczypospolitej
Polskiej udzielone cudzoziemcowi pozostającemu w związku małżeńskim
z obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej lub
2) zezwolenie w celu połączenia się z rodziną udzielone cudzoziemcowi
pozostającemu w związku małżeńskim z cudzoziemcem, któremu udzielono
zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego
UE na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Poza przypadkami, o których mowa w art. 101 pkt 1, zezwolenie na pobyt
czasowy, o którym mowa w art. 161b ust. 1, cofa się, gdy wystąpiła przynajmniej
jedna z okoliczności, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 2, 4 lub 8.

Art. 166a. Poza przypadkami, o których mowa w art. 99, odmawia się wszczęcia
postępowania w sprawie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy,
o którym mowa w art. 161b ust. 1, gdy cudzoziemiec będący członkiem rodziny
naukowca w dniu złożenia wniosku o udzielenie tego zezwolenia:
1) posiada zezwolenie, o którym mowa w art. 139a ust. 1, udzielone w celu
wykonywania pracy w charakterze pracownika odbywającego staż lub
2) ubiega się o zezwolenie, o którym mowa w art. 127, lub posiada takie
zezwolenie.

art. 167. więcej Art. 167. W postępowaniu w sprawie udzielenia lub cofnięcia cudzoziemcowi
zezwolenia, o którym mowa w art. 159 ust. 1, uwzględnia się:
1) interes małoletniego dziecka;
2) charakter i trwałość więzi rodzinnych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
3) okres pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4) istnienie więzi rodzinnych, kulturowych i społecznych z państwem pochodzenia.

art. 168. więcej Art. 168. 1. Wniosek o udzielenie cudzoziemcowi przebywającemu poza
granicami Rzeczypospolitej Polskiej zezwolenia na pobyt czasowy w celu połączenia
się z rodziną składa cudzoziemiec zamieszkujący na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, do którego członek jego rodziny przybywa.
2. Złożenie przez cudzoziemca zamieszkującego na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy w celu połączenia się
z rodziną w imieniu członka jego rodziny wymaga pisemnej zgody tego członka
rodziny lub jego przedstawiciela ustawowego, chyba że wnioskodawca jest jego
przedstawicielem ustawowym.
3. Wyrażenie zgody, o której mowa w ust. 2, jest równoznaczne z udzieleniem
cudzoziemcowi zamieszkującemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
pełnomocnictwa do działania w imieniu członka rodziny w danym postępowaniu.
4. Jeżeli wniosek o udzielenie członkowi rodziny cudzoziemca, o którym mowa
w art. 139a ust. 1 lub art. 139o ust. 1, zezwolenia na pobyt czasowy w celu połączenia
się z rodziną został złożony w tym samym dniu lub w terminie 3 dni od dnia złożenia
wniosku o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w art. 139a ust. 1 lub art. 139o
ust. 1, zezwolenia tego udziela lub odmawia jego udzielenia wojewoda właściwy ze
względu na siedzibę jednostki przyjmującej.
4a. Jeżeli wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy w celu połączenia
się z rodziną członkowi rodziny cudzoziemca, o którym mowa w art. 151 ust. 1 lub
art. 151b ust. 1, został złożony w tym samym dniu lub w terminie 3 dni od dnia
złożenia wniosku o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w art. 151 ust. 1 lub
art. 151b ust. 1, zezwolenia tego udziela lub odmawia jego udzielenia wojewoda
właściwy do udzielenia zezwolenia, o którym mowa w art. 151 ust. 1 lub art. 151b
ust. 1.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4 albo 4a, wojewoda udziela lub
odmawia udzielenia zezwolenia w celu połączenia się z rodziną niezwłocznie po
udzieleniu lub odmowie udzielenia zezwolenia, o którym mowa odpowiednio
w art. 139a ust. 1 lub art. 139o ust. 1 albo w art. 151 ust. 1 lub art. 151b ust. 1.

art. 169. więcej Art. 169. 1. W postępowaniu w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt
czasowy cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 158 ust. 1 pkt 1 lub art. 159 ust. 3
pkt 1, organ, który prowadzi to postępowanie, ustala, czy związek małżeński został
zawarty w celu obejścia przepisów określających zasady i warunki wjazdu
cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ich przejazdu przez to
terytorium, pobytu na nim i wyjazdu z niego.
2. W postępowaniu, o którym mowa w ust. 1, w szczególności ustala się, czy
okoliczności sprawy wskazują na to, że:
1) jedno z małżonków przyjęło korzyść majątkową w zamian za wyrażenie zgody
na zawarcie małżeństwa, o ile nie wynikało to ze zwyczaju ugruntowanego
w danym państwie lub danej grupie społecznej;
2) małżonkowie nie wypełniają prawnych obowiązków wynikających z zawarcia
małżeństwa;
3) małżonkowie nie zamieszkują wspólnie lub nie prowadzą wspólnego
gospodarstwa domowego;
4) małżonkowie nie spotkali się przed zawarciem małżeństwa;
5) małżonkowie nie mówią językiem zrozumiałym dla obojga;
6) małżonkowie nie są zgodni co do dotyczących ich danych osobowych i innych
istotnych okoliczności ich dotyczących;
7) jedno z małżonków lub oboje małżonkowie w przeszłości zawierali już pozorne
małżeństwa.
3. W postępowaniu w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy
cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 160 pkt 3, organ, który prowadzi to
postępowanie, ustala w szczególności, czy więzi tego cudzoziemca z obywatelem
polskim lub obywatelem innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa
członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – strony
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej są
rzeczywiste i stałe.
4. W celu dokonania ustaleń, o których mowa w ust. 1–3, organ prowadzący
postępowanie może zwrócić się z wnioskiem do komendanta oddziału Straży
Granicznej lub komendanta placówki Straży Granicznej, właściwego ze względu na
miejsce pobytu cudzoziemca, o przeprowadzenie czynności, o których mowa w art. 11
ust. 1.
5. Przy dokonywaniu ustaleń, o których mowa w ust. 1–3, oraz przeprowadzaniu
czynności, o których mowa w art. 11 ust. 1, nie stosuje się przepisu art. 79 Kodeksu
postępowania administracyjnego.

Art. 169a. 1. Mobilność krótkoterminowa członka rodziny naukowca na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest dopuszczalna, w przypadku gdy łącznie są
spełnione następujące warunki:
1) celem pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej cudzoziemca będącego
członkiem rodziny naukowca korzystającego lub zamierzającego korzystać
z mobilności krótkoterminowej naukowca jest pobyt wraz z tym naukowcem na
tym terytorium;
2) cudzoziemiec będący członkiem rodziny naukowca posiada zezwolenie
pobytowe w celu połączenia się z rodziną oraz wydany w związku z tym
zezwoleniem dokument pobytowy, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a
rozporządzenia nr 1030/2002, wydane przez inne państwo członkowskie Unii
Europejskiej, które wydało temu naukowcowi dokument pobytowy, o którym
mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, lub wizę
długoterminową, z adnotacją „naukowiec”;
3) Szef Urzędu otrzymał zawiadomienie od jednostki naukowej mającej siedzibę na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zatwierdzonej przez ministra właściwego
do spraw wewnętrznych na podstawie przepisów art. 151 ust. 4–5, o zamiarze
korzystania z tej mobilności przez cudzoziemca będącego członkiem rodziny
naukowca korzystającego lub zamierzającego korzystać z mobilności
krótkoterminowej naukowca na tym terytorium i nie wydał decyzji o sprzeciwie
w terminie 30 dni.
2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, sporządza się w języku
polskim i wnosi się je w formie pisemnej, w postaci papierowej albo w postaci
elektronicznej wnoszonej na elektroniczną skrzynkę podawczą Szefa Urzędu, o której
mowa w art. 3 pkt 17 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności
podmiotów realizujących zadania publiczne. Zawiadomienie to zawiera następujące
dane lub informacje dotyczące cudzoziemca:
1) imię (imiona) i nazwisko;
2) datę i miejsce urodzenia;
3) płeć;
4) obywatelstwo;
5) serię, numer i termin ważności posiadanego przez członka rodziny naukowca
dokumentu podróży;
6) planowany okres lub okresy prowadzenia badań naukowych lub prac
rozwojowych przez naukowca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
7) nazwę państwa członkowskiego Unii Europejskiej, które wydało naukowcowi
dokument pobytowy, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia
nr 1030/2002, lub wizę długoterminową, z adnotacją „naukowiec”;
8) okres ważności dokumentu pobytowego lub okres ważności i dopuszczalny
okres pobytu wskazany w wizie długoterminowej, o których mowa w pkt 7;
9) okres ważności zezwolenia na pobyt w celu połączenia się z rodziną oraz
wydanego w związku z tym zezwoleniem dokumentu pobytowego, o którym
mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, udzielonego członkowi
rodziny naukowca przez państwo członkowskie Unii Europejskiej, które wydało
naukowcowi dokument pobytowy, o którym mowa
w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, lub wizę długoterminową,
z adnotacją „naukowiec”;
10) informacje na temat posiadanego przez członka rodziny naukowca ubezpieczenia
zdrowotnego;
11) informacje na temat posiadanych przez członka rodziny naukowca środków
finansowych na pokrycie kosztów utrzymania i kosztów podróży powrotnej do
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, o którym mowa w pkt 7;
12) nazwę i adres instytucji naukowej mającej siedzibę na terytorium państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, o którym mowa w pkt 7, w której to
instytucji naukowiec, którego członkiem rodziny jest cudzoziemiec, prowadzi
lub dotąd prowadził badania naukowe lub prace rozwojowe;
13) nazwę i adres jednostki naukowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
w której są albo mają być prowadzone badania naukowe lub prace rozwojowe
przez naukowca;
14) imię, nazwisko, stanowisko służbowe oraz podpis osoby lub osób uprawnionych
do reprezentowania jednostki naukowej mającej siedzibę na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, jednostka naukowa załącza
dowód posiadania przez cudzoziemca:
1) ubezpieczenia zdrowotnego w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r.
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych lub
potwierdzenia pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
2) wystarczających środków finansowych na pokrycie kosztów utrzymania
i podróży powrotnej do państwa członkowskiego Unii Europejskiej, które
wydało naukowcowi, z którym cudzoziemiec zamierza przebywać na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, dokument pobytowy, o którym mowa
w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, lub wizę długoterminową,
z adnotacją „naukowiec”, w wysokości określonej w art. 151 ust. 1a
i w przepisach wydanych na podstawie art. 157;
3) zezwolenia pobytowego w celu połączenia się z rodziną oraz wydanego
w związku z tym zezwoleniem dokumentu pobytowego, o którym mowa
w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, wydanych przez inne państwo
członkowskie Unii Europejskiej, które wydało temu naukowcowi dokument
pobytowy, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, lub
wizę długoterminową, z adnotacją „naukowiec”.
4. Dokumenty, o których mowa w ust. 3, sporządzone w języku obcym dołącza
się wraz z tłumaczeniem przysięgłym na język polski.
5. Termin, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, liczy się od dnia doręczenia Szefowi
Urzędu zawiadomienia wraz ze wszystkimi dokumentami, o których mowa w ust. 3,
i pod warunkiem spełnienia wymogu, o którym mowa w ust. 4.
6. Szef Urzędu wydaje decyzję o sprzeciwie, w przypadku gdy:
1) zezwolenie pobytowe w celu połączenia z rodziną oraz wydany w związku z tym
zezwoleniem dokument pobytowy, o którym mowa
w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, udzielone przez państwo
członkowskie Unii Europejskiej, które wydało naukowcowi dokument
pobytowy, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, lub
wizę długoterminową, z adnotacją „naukowiec”, nie obejmuje okresu
planowanej mobilności krótkoterminowej członka rodziny naukowca lub
2) cudzoziemiec nie posiada ubezpieczenia zdrowotnego w rozumieniu ustawy
z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych lub potwierdzenia pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów
leczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
3) cudzoziemiec nie posiada wystarczających środków finansowych na pokrycie
kosztów utrzymania i podróży powrotnej do państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, które wydało naukowcowi, z którym cudzoziemiec zamierza
przebywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dokument pobytowy,
o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, lub wizę
długoterminową, z adnotacją „naukowiec”, w wysokości określonej
w art. 151 ust. 1a i w przepisach wydanych na podstawie art. 157, lub
4) zawiadomienie zawiera nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje
lub dołączone do niego dokumenty zawierają takie dane lub informacje, lub
zostały podrobione lub przerobione, lub
5) obowiązuje wpis danych cudzoziemca do wykazu cudzoziemców, których pobyt
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany, lub
6) dane cudzoziemca znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów
odmowy wjazdu, lub
7) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego.
7. Po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, Szef Urzędu
zwraca się do Komendanta Głównego Straży Granicznej, Komendanta Głównego
Policji, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, a w razie potrzeby także do
innych organów, o przekazanie informacji, czy zachodzą okoliczności, o których
mowa w ust. 6 pkt 7.
8. Organy, o których mowa w ust. 7, przekazują informację, o której mowa
w ust. 7, w terminie 20 dni od dnia otrzymania wniosku.
9. Jeżeli organ obowiązany do przekazania informacji, o której mowa w ust. 7,
nie przekaże informacji w terminie, o którym mowa w ust. 8, uznaje się, że wymóg
uzyskania informacji został spełniony.
10. Wymiana informacji między Szefem Urzędu a organami, o których mowa
w ust. 7, może odbywać się za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
11. Decyzja Szefa Urzędu o sprzeciwie jest ostateczna.
12. Szef Urzędu niezwłocznie informuje organ państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, które wydało cudzoziemcowi zezwolenie pobytowe w celu połączenia
się z rodziną oraz dokument pobytowy, o którym mowa w art. 1 ust. 2
lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, o wydaniu decyzji o sprzeciwie.

Art. 169b. 1. Szef Urzędu przekazuje wojewodzie, który udzielił zezwolenia na
pobyt czasowy, o którym mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. f, informacje dotyczące
cudzoziemca, któremu zostało ono udzielone, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 8a
lit. c tiret trzecie, lub zawiadomienie, o którym mowa w art. 22 ust. 1 pkt 8a lit. f tiret
czwarte, oraz informacje o sprzeciwie wobec mobilności, której dotyczy to
zawiadomienie, uzyskane od innych państw członkowskich Unii Europejskiej,
dotyczące cudzoziemca, któremu to zezwolenie zostało udzielone.
2. Wojewoda przekazuje Szefowi Urzędu kopię decyzji o cofnięciu zezwolenia
na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. f, cudzoziemcowi, który
korzysta z mobilności krótkoterminowej członka rodziny naukowca lub mobilności
długoterminowej członka rodziny naukowca w innym państwie członkowskim Unii
Europejskiej.
3. Szef Urzędu niezwłocznie przekazuje informację o cofnięciu zezwolenia na
pobyt czasowy, o którym mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. f, organom państw
członkowskich Unii Europejskiej, w których cudzoziemiec, któremu zostało udzielone
to zezwolenie, korzysta z mobilności krótkoterminowej członka rodziny naukowca lub
mobilności długoterminowej członka rodziny naukowca.

Art. 169c. 1. Wojewoda przekazuje Szefowi Urzędu kopię decyzji o udzieleniu
lub cofnięciu zezwolenia na pobyt czasowy w celu mobilności długoterminowej
członka rodziny naukowca.
2. Szef Urzędu przekazuje wojewodzie, który udzielił zezwolenia na pobyt
czasowy w celu mobilności długoterminowej członka rodziny naukowca, informacje
dotyczące cudzoziemca, któremu zostało ono udzielone, o których mowa
w art. 22 ust. 1 pkt 8a lit. d tiret trzecie i czwarte.

art. 170. więcej Art. 170. Cudzoziemcowi, w stosunku do którego istnieje domniemanie, że jest
ofiarą handlu ludźmi w rozumieniu art. 115 § 22 Kodeksu karnego, wydaje się
zaświadczenie potwierdzające istnienie tego domniemania.

art. 171. więcej Art. 171. 1. Pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa
się za legalny przez okres ważności wydanego mu zaświadczenia, o którym mowa
w art. 170.
2. Pobyt cudzoziemca, o którym mowa w art. 170, przestaje się uważać za
legalny z chwilą odnotowania przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych
w rejestrze, o którym mowa w art. 428 ust. 1 pkt 7, informacji o tym, że
cudzoziemiec:
1) aktywnie, dobrowolnie i z własnej inicjatywy ponownie nawiązał kontakt
z osobami podejrzanymi o popełnienie przestępstwa, o którym mowa w art. 189a
§ 1 Kodeksu karnego, lub
2) przekroczył lub usiłował przekroczyć granicę wbrew przepisom prawa.
3. Informację, o której mowa w ust. 2, przekazuje organ, który wydał
zaświadczenie, o którym mowa w art. 170.

art. 172. więcej Art. 172. 1. Zaświadczenie, o którym mowa w art. 170, wydaje cudzoziemcowi
organ właściwy do prowadzenia postępowania w sprawie o przestępstwo, o którym
mowa w art. 189a § 1 Kodeksu karnego.
2. Zaświadczenie, o którym mowa w art. 170, jest ważne przez okres 3 miesięcy
od dnia jego wydania, a w przypadku małoletniego cudzoziemca – przez okres
4 miesięcy od dnia jego wydania.

art. 173. więcej Art. 173. Organ właściwy do prowadzenia postępowania w sprawie
o przestępstwo, o którym mowa w art. 189a § 1 Kodeksu karnego, poucza
cudzoziemca na piśmie w języku dla niego zrozumiałym o przepisach zawartych
w art. 171 i art. 172.

art. 174. więcej Art. 174. Organ, który wydał cudzoziemcowi zaświadczenie, o którym mowa
w art. 170, powiadamia o tym fakcie ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

art. 175. więcej Art. 175. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór zaświadczenia, o którym mowa w art. 170, uwzględniając cel,
w jakim zaświadczenie jest wydawane, oraz dane potwierdzające tożsamość
cudzoziemca.

art. 176. więcej Art. 176. Zezwolenia na pobyt czasowy dla ofiar handlu ludźmi udziela się
cudzoziemcowi, jeżeli łącznie spełnia następujące warunki:
1) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) podjął współpracę z organem właściwym do prowadzenia postępowania
w sprawie o przestępstwo, o którym mowa w art. 189a § 1 Kodeksu karnego,
a w przypadku małoletniego cudzoziemca – otrzymał status pokrzywdzonego
w postępowaniu w sprawie o przestępstwo, o którym mowa w art. 189a
§ 1 Kodeksu karnego;
3) zerwał kontakty z osobami podejrzanymi o popełnienie przestępstwa, o którym
mowa w art. 189a § 1 Kodeksu karnego.

art. 177. więcej Art. 177. Zezwolenia na pobyt czasowy dla ofiar handlu ludźmi udziela się na
okres co najmniej 6 miesięcy.

art. 178. więcej Art. 178. W postępowaniu w sprawie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na
pobyt czasowy dla ofiar handlu ludźmi nie stosuje się przepisów art. 99 ust. 1 pkt 2
i 4–6 oraz art. 100 ust. 1 pkt 2, 3 i 6–9.

art. 179. więcej Art. 179. Organ prowadzący postępowanie w sprawie udzielenia
cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy dla ofiar handlu ludźmi zapewnia
cudzoziemcowi, który nie włada w wystarczającym stopniu językiem polskim,
możliwość korzystania z pomocy tłumacza.

art. 180. więcej Art. 180. Zezwolenie na pobyt czasowy dla ofiar handlu ludźmi cofa się
cudzoziemcowi:
1) w przypadkach, o których mowa w art. 101 pkt 1 lub 2, w szczególności gdy
cudzoziemiec zaprzestał współpracy z organem właściwym do prowadzenia
postępowania w sprawie o przestępstwo, o którym mowa w art. 189a § 1
Kodeksu karnego, lub jeżeli postępowanie to zostało zakończone, lub
2) gdy wystąpiła przynajmniej jedna z okoliczności, o których mowa w art. 100
ust. 1 pkt 4 lub 5.

art. 181. więcej Art. 181. 1. Zezwolenia na pobyt czasowy ze względu na okoliczności
wymagające krótkotrwałego pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej można udzielić cudzoziemcowi, który przebywa na tym terytorium, jeżeli:
1) jest obowiązany do osobistego stawiennictwa przed polskim organem władzy
publicznej lub
2) obecności cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wymaga jego
wyjątkowa sytuacja osobista, lub
3) obecności cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wymaga interes
Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, można udzielić na okres niezbędny do
realizacji celu, ze względu na który zezwolenie zostało udzielone, nie dłuższy jednak
niż 6 miesięcy.
3. Zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, można także udzielić, gdy okoliczności
ubiegania się o to zezwolenie nie uzasadniają pobytu cudzoziemca na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej przez okres dłuższy niż 3 miesiące.

art. 182. więcej Art. 182. W postępowaniu w sprawie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia,
o którym mowa w art. 181 ust. 1, nie stosuje się przepisów art. 99 ust. 1 pkt 2, 3 i 6–
8.

art. 183. więcej Art. 183. 1. Wojewoda, rozpatrując wniosek cudzoziemca o udzielenie mu
zezwolenia, o którym mowa w art. 181 ust. 1, zwraca się z wnioskiem o przekazanie
informacji, czy wjazd cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i pobyt
na tym terytorium może stanowić zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa
państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, do:
1) komendanta oddziału Straży Granicznej;
2) komendanta wojewódzkiego Policji;
3) Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.
2. Wojewoda, w razie potrzeby, może zwrócić się o przekazanie informacji,
o których mowa w ust. 1, także do konsula właściwego ze względu na ostatnie miejsce
zamieszkania cudzoziemca za granicą lub do innych organów.
3. Komendanci, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, Szef Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego lub konsul przekazują wojewodzie informację, o której mowa w ust. 1,
w terminie 7 dni roboczych od dnia otrzymania wniosku o jej przekazanie.
4. W szczególnie uzasadnionych przypadkach termin, o którym mowa w ust. 3,
może być przedłużony do 30 dni roboczych, o czym komendanci, o których mowa
w ust. 1 pkt 1 i 2, i Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, a w przypadku,
o którym mowa w ust. 2 – także konsul, informują wojewodę.
5. Po upływie terminu, o którym mowa w ust. 3 lub 4, wymóg uzyskania
informacji, o której mowa w ust. 1, uznaje się za spełniony.
6. Przepisów ust. 1–5 nie stosuje się do cudzoziemca, który nie ukończył 13. roku
życia.

art. 184. więcej Art. 184. Udzielenia zezwolenia, o którym mowa w art. 181 ust. 1, odmawia się
cudzoziemcowi w przypadkach, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 i 3–5.

art. 185. więcej Art. 185. Zezwolenie, o którym mowa w art. 181 ust. 1, cofa się cudzoziemcowi,
gdy ustał cel pobytu, ze względu na który zezwolenie zostało udzielone, lub gdy
wystąpiła przynajmniej jedna z okoliczności, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 3–
5.

Art. 185a. 1. Zezwolenia na pobyt czasowy ze względu na pracę sezonową
udziela się cudzoziemcowi w przypadku, gdy celem jego pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej jest wykonywanie pracy, o której mowa w art. 88 ust. 2
ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy,
u podmiotu dotychczas powierzającego wykonywanie pracy lub u innego podmiotu
powierzającego wykonywanie pracy, jeżeli cudzoziemiec spełnia łącznie następujące
warunki:
1) wjechał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy wydanej w
celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 5a, albo w ramach ruchu bezwizowego,
w związku z wnioskiem o wydanie zezwolenia na pracę sezonową wpisanym do
ewidencji wniosków, o której mowa w art. 88p ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20
kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy;
2) posiada zezwolenie na pracę sezonową lub przedłużenie zezwolenia na pracę
sezonową, ważne w okresie przekraczającym okres pobytu określony w wizie
albo okres pobytu w ramach ruchu bezwizowego;
3) posiada źródło stabilnego i regularnego dochodu wystarczającego na pokrycie
kosztów utrzymania;
4) posiada ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2004
r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych
lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
5) ma zapewnione zakwaterowanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, udziela się na okres posiadanego przez
cudzoziemca zezwolenia na pracę sezonową lub przedłużenia zezwolenia na pracę
sezonową, nie dłuższy niż 9 miesięcy od dnia pierwszego wjazdu, o którym mowa w
ust. 1 pkt 1, następującego w danym roku kalendarzowym.
3. Zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, można także udzielić w przypadku, gdy
okoliczności ubiegania się o to zezwolenie nie uzasadniają pobytu cudzoziemca na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres dłuższy niż 3 miesiące.
4. W postępowaniu w sprawie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia, o którym
mowa w ust. 1, przepisy art. 183 stosuje się odpowiednio.
5. Do ustalenia, czy cudzoziemiec ubiegający się o udzielenie zezwolenia,
o którym mowa w ust. 1, posiada dochód, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, stosuje się
przepis art. 114 ust. 2.

Art. 185b. Zezwolenia, o którym mowa w art. 185a ust. 1, odmawia się
cudzoziemcowi, gdy nie spełnia on wymogów udzielenia mu tego zezwolenia lub
wystąpiła przynajmniej jedna z okoliczności, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 2–9.

Art. 185c. Zezwolenie, o którym mowa w art. 185a ust. 1, cofa się
cudzoziemcowi, gdy ustał cel pobytu, ze względu na który zezwolenie zostało
udzielone, lub cudzoziemiec przestał spełniać wymogi udzielenia mu tego zezwolenia
albo wystąpiła przynajmniej jedna z okoliczności, o których mowa w art. 100 ust. 1
pkt 2 lub 4–8.

art. 186. więcej Art. 186. 1. Zezwolenia na pobyt czasowy ze względu na inne okoliczności
udziela się cudzoziemcowi, jeżeli:
1) zamierza jako członek rodziny zamieszkiwać na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej wspólnie z pracownikiem migrującym, o którym mowa w pkt 19 części
I i art. 19 części II Europejskiej Karty Społecznej, sporządzonej w Turynie dnia
18 października 1961 r. (Dz. U. z 1999 r. poz. 67, z 2010 r. poz. 491 oraz
z 2011 r. poz. 1007), lub z prowadzącym na tym terytorium działalność
gospodarczą na własny rachunek cudzoziemcem, o którym mowa w art. 19
ust. 10 części II Europejskiej Karty Społecznej, sporządzonej w Turynie dnia
18 października 1961 r., lub
2) jest urodzonym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej małoletnim dzieckiem
cudzoziemca przebywającym na tym terytorium bez opieki, lub
3) posiada zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE udzielone przez
inne państwo członkowskie Unii Europejskiej oraz:
a) zamierza wykonywać pracę lub prowadzić działalność gospodarczą na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie przepisów
obowiązujących w tym zakresie na tym terytorium lub
b) zamierza podjąć lub kontynuować na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
studia lub szkolenie zawodowe, lub
c) wykaże, że zachodzą inne okoliczności uzasadniające jego zamieszkiwanie
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
4) jest członkiem rodziny cudzoziemca, o którym mowa w pkt 3, z którym
przebywał na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej
i towarzyszy mu lub chce się z nim połączyć, lub
5) posiada uprawnienie do wykonywania pracy na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej na zasadach określonych w decyzji nr 1/80 Rady Stowarzyszenia
Republiki Tureckiej i EWG z dnia 19 września 1980 r. w sprawie rozwoju
Stowarzyszenia, która to Rada została powołana na podstawie Układu
ustanawiającego stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą
a Turcją, podpisanego w Ankarze dnia 12 września 1963 r. (Dz. Urz. WE L 217 z 29.12.1964, str. 3685; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 11, t. 11 str. 1), lub
6) jest absolwentem polskiej uczelni i poszukuje na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej pracy lub planuje rozpocząć wykonywanie działalności gospodarczej na
tym terytorium, lub
7) bezpośrednio przed złożeniem wniosku o udzielenie tego zezwolenia przebywał
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na pobyt
czasowy w celu prowadzenia badań naukowych, zakończył prowadzenie badań
naukowych lub prac rozwojowych i poszukuje na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej pracy lub planuje rozpocząć wykonywanie działalności gospodarczej na
tym terytorium.
2. Do członka rodziny, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, stosuje się załącznik do
Europejskiej Karty Społecznej, sporządzonej w Turynie dnia 18 października 1961 r.
w zakresie dotyczącym jej art. 19 ust. 6.
3. Do członka rodziny cudzoziemca, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, stosuje się
przepisy art. 159 ust. 3.

art. 187. więcej Art. 187. Zezwolenia na pobyt czasowy ze względu na inne okoliczności można
udzielić cudzoziemcowi, jeżeli:
1) zamierza na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podjąć lub kontynuować:
a) naukę lub
b) szkolenie zawodowe, lub
2) (uchylony)
3) jest duchownym, członkiem zakonu lub osobą pełniącą funkcję religijną
w kościele lub związku wyznaniowym, którego status jest uregulowany umową
międzynarodową, przepisami obowiązującego na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej prawa lub który działa na podstawie wpisu do rejestru kościołów
i innych związków wyznaniowych, i jeżeli jego pobyt na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej jest związany z pełnioną funkcją lub przygotowaniem
do jej pełnienia, lub
4) jest pokrzywdzonym, o którym mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2, lub
5) bezpośrednio przed złożeniem wniosku o udzielenie zezwolenia przebywał na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia, o którym mowa
w pkt 4, do czasu otrzymania zaległego wynagrodzenia od podmiotu powierzającego wykonywanie pracy albo podmiotu, o którym mowa w art. 6 lub art. 7 ustawy z dnia 15 czerwca 2012 r. o skutkach powierzania wykonywania
pracy cudzoziemcom przebywającym wbrew przepisom na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, lub
6) jego pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niezbędny z uwagi na
konieczność poszanowania prawa do życia rodzinnego w rozumieniu Konwencji
o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie
dnia 4 listopada 1950 r., a cudzoziemiec przebywa na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej nielegalnie, lub
7) jego wyjazd z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej naruszałby prawa dziecka,
określone w Konwencji o prawach dziecka, przyjętej przez Zgromadzenie
Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r. (Dz. U. z 1991 r.
poz. 526, z 2000 r. poz. 11 oraz z 2013 r. poz. 677), w stopniu istotnie
zagrażającym jego rozwojowi psychofizycznemu, a cudzoziemiec przebywa na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nielegalnie, lub
8) wykazał, że zachodzą okoliczności inne niż określone w pkt 1–7, rozdziałach 2–
10 i art. 186 ust. 1, uzasadniające jego pobyt na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.

art. 188. więcej Art. 188. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 186 ust. 1 pkt 1, 3 lub 4,
zezwolenia na pobyt czasowy ze względu na inne okoliczności udziela się
cudzoziemcowi, jeżeli posiada:
1) ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r.
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych lub
potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
2) źródło stabilnego i regularnego dochodu wystarczającego na pokrycie kosztów
utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu.
1a. W przypadkach, o których mowa w art. 186 ust. 1 pkt 6 lub 7, zezwolenia na
pobyt czasowy ze względu na inne okoliczności udziela się cudzoziemcowi, jeżeli:
1) posiada ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia
2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) ma zapewnione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsce zamieszkania;
3) posiada wystarczające środki finansowe na pokrycie kosztów utrzymania
i powrotu.
2. W przypadkach, o których mowa w art. 186 ust. 1 pkt 3 lub 4, niezależnie od
wymogów określonych w ust. 1, zezwolenia na pobyt czasowy ze względu na inne
okoliczności udziela się cudzoziemcowi, jeżeli ma zapewnione na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej miejsce zamieszkania.
2a. W przypadkach, o których mowa w art. 186 ust. 1 pkt 6, niezależnie od
wymogów określonych w ust. 1a, zezwolenia na pobyt czasowy ze względu na inne
okoliczności udziela się cudzoziemcowi, jeżeli przedstawi dyplom ukończenia
studiów wyższych na polskiej uczelni.
2b. W przypadkach, o których mowa w art. 186 ust. 1 pkt 7, niezależnie od
wymogów określonych w ust. 1a, zezwolenia na pobyt czasowy ze względu na inne
okoliczności udziela się cudzoziemcowi, jeżeli przedstawi dokument wystawiony
przez jednostkę naukową mającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
w której prowadził badania naukowe lub prace rozwojowe, potwierdzający
zakończenie prowadzenia tych badań lub prac.
3. W przypadkach, o których mowa w art. 187, zezwolenia na pobyt czasowy ze
względu na inne okoliczności można udzielić, jeżeli cudzoziemiec, o którym mowa
w art. 187:
1) pkt 1, 3, 5 lub 8, posiada ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu ustawy z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów
leczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) pkt 1 lit. b lub pkt 8, posiada źródło stabilnego i regularnego dochodu
wystarczającego na pokrycie kosztów utrzymania siebie i członków rodziny
pozostających na jego utrzymaniu;
3) pkt 1 lit. a, posiada wystarczające środki finansowe na pokrycie kosztów nauki,
utrzymania i powrotu;
4) pkt 1, 3, 5 lub 8, ma zapewnione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsce
zamieszkania;
5) pkt 5, ma zapewnione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej utrzymanie.
4. Do ustalenia, czy cudzoziemiec ubiegający się o udzielenie mu zezwolenia,
o którym mowa w art. 186 ust. 1 lub art. 187, posiada dochód, o którym mowa w ust. 1
pkt 2 i ust. 3 pkt 2, stosuje się przepisy art. 114 ust. 2.
5. Wymóg posiadania źródła stabilnego i regularnego dochodu uważa się za
spełniony również wówczas, gdy koszty utrzymania cudzoziemca będzie pokrywał
członek rodziny obowiązany do jego utrzymania, który zamieszkuje na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
6. Wysokość miesięcznych środków finansowych, które cudzoziemiec posiada
na pokrycie kosztów utrzymania, o których mowa w ust. 1a pkt 3 lub ust. 3 pkt 3, jest
wyższa niż wysokość dochodu uprawniającego do świadczeń pieniężnych z pomocy
społecznej określonych w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej
w odniesieniu do cudzoziemca oraz każdego członka rodziny pozostającego na jego
utrzymaniu.

art. 189. więcej Art. 189. 1. W postępowaniu w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt
czasowy ze względu na inne okoliczności cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 186
ust. 1 pkt 5, stosuje się przepis art. 13 decyzji nr 1/80 Rady Stowarzyszenia Republiki
Tureckiej i EWG z dnia 19 września 1980 r. w sprawie rozwoju Stowarzyszenia, która
to Rada została powołana na podstawie Układu ustanawiającego stowarzyszenie
między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją, podpisanego w Ankarze dnia
12 września 1963 r.
2. W postępowaniu w sprawie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt
czasowy ze względu na inne okoliczności, o których mowa w art. 186 ust. 1 pkt 4,
stosuje się przepisy art. 169.

art. 190. więcej Art. 190. Zezwolenia na pobyt czasowy ze względu na inne okoliczności
cudzoziemcowi udziela się na okres:
1) ważności zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego cudzoziemcowi, któremu
cudzoziemiec ubiegający się o zezwolenie na pobyt czasowy ze względu na inne
okoliczności towarzyszy lub z którym zamierza się połączyć – w przypadku,
o którym mowa w art. 186 ust. 1 pkt 4;
2) nauki lub szkolenia zawodowego, nie na dłużej jednak niż na okres 1 roku –
w przypadku, o którym mowa w art. 187 pkt 1;
3) 9 miesięcy – jednorazowo, bezpośrednio po zakończeniu studiów lub prowadzenia
badań naukowych lub prac rozwojowych, w przypadku, o którym mowa
w art. 186 ust. 1 pkt 6 i 7.

Art. 190a. Poza przypadkami, o których mowa w art. 99, odmawia się wszczęcia
postępowania w sprawie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy ze
względu na inne okoliczności, o których mowa w art. 186 ust. 1 pkt 6 lub 7, gdy
cudzoziemiec w dniu złożenia wniosku o udzielenie tego zezwolenia:
1) posiada zezwolenie, o którym mowa w art. 139a ust. 1, udzielone w celu
wykonywania pracy w charakterze pracownika odbywającego staż lub
2) ubiega się o zezwolenie, o którym mowa w art. 127, lub posiada takie
zezwolenie.

art. 191. więcej Art. 191. 1. Do odmowy udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt
czasowy ze względu na inne okoliczności nie stosuje się przepisów:
1) art. 100 ust. 1 pkt 9 w przypadku, o którym mowa w art. 186 ust. 1 pkt 2 lub
art. 187 pkt 4;
2) art. 100 ust. 1 pkt 8 w przypadku, o którym mowa w art. 186 ust. 1 pkt 3 lub 4,
jeżeli cudzoziemiec ubiega się o udzielenie mu kolejnego zezwolenia;
3) art. 100 ust. 1 pkt 6 i 7 w przypadku, o którym mowa w art. 186 ust. 1 pkt 3, 4,
6 lub 7;
4) art. 100 ust. 1 pkt 2 i 3 oraz 6–9 w przypadkach, o których mowa w art. 186 ust. 1
pkt 5 lub art. 187 pkt 6 lub 7.
2. Cudzoziemcowi, który osiągnął pełnoletność w trakcie pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej i złożył wniosek o udzielenie mu zezwolenia na pobyt
czasowy ze względu na inne okoliczności w ciągu 1 roku od dnia, w którym osiągnął
pełnoletność, nie można odmówić udzielenia tego zezwolenia, gdy przemawia za tym
szczególnie ważny interes cudzoziemca, a wyłączną podstawą odmowy byłby jego
nielegalny pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 192. więcej Art. 192. 1. Zezwolenia udzielonego ze względu na okoliczności, o których
mowa w art. 186 ust. 1 pkt 3 lub 4, nie cofa się cudzoziemcowi, gdy podlegając
obowiązkowi leczenia na podstawie art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r.
o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, nie wyraża
zgody na to leczenie.
2. Zezwolenie udzielone ze względu na okoliczności, o których mowa w art. 186
ust. 1 pkt 5 lub art. 187 pkt 6 lub 7, cofa się cudzoziemcowi w przypadkach, o których
mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 lub 5 lub art. 101 pkt 1.
3. Zezwolenie na pobyt czasowy ze względu na inne okoliczności, o których
mowa w art. 186 ust. 1 pkt 6 lub 7, cofa się cudzoziemcowi w przypadkach, o których
mowa w art. 100 ust. 1 pkt 2, 4 lub 8 lub art. 101 pkt 1 lub 2.

art. 193. więcej Art. 193. Wojewoda informuje Szefa Urzędu o:
1) udzieleniu cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 186 ust. 1 pkt 3, zezwolenia
na pobyt czasowy ze względu na inne okoliczności, o cofnięciu mu takiego
zezwolenia lub o odmowie udzielenia kolejnego takiego zezwolenia;
2) cofnięciu cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 186 ust. 1 pkt 4, zezwolenia na
pobyt czasowy udzielonego ze względu na inne okoliczności lub o odmowie
udzielenia mu kolejnego takiego zezwolenia.

art. 194. więcej Art. 194. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) minimalną wysokość środków finansowych, jakie będzie musiał posiadać
cudzoziemiec, o którym mowa w art. 186 ust. 1 pkt 6 lub 7 lub
art. 187 pkt 1 lit. a, dla siebie i członków rodziny pozostających na jego
utrzymaniu, na pokrycie kosztów podróży powrotnej do państwa pochodzenia
lub zamieszkania albo kosztów tranzytu do państwa trzeciego, które udzieli
pozwolenia na wjazd, uwzględniając zróżnicowanie wysokości tych środków
w zależności od państwa, z którego cudzoziemiec przybył;
2) dokumenty mogące potwierdzić możliwość uzyskania środków finansowych,
o których mowa w pkt 1, oraz środków finansowych na pokrycie kosztów
utrzymania cudzoziemca oraz członków jego rodziny, o których mowa
w art. 188 ust. 1a pkt 3 lub ust. 3 pkt 3, zgodnie z prawem, uwzględniając
potrzebę skutecznej weryfikacji możliwości uzyskania tych środków.

art. 195. więcej Art. 195. 1. Zezwolenia na pobyt stały udziela się cudzoziemcowi na czas
nieoznaczony, na jego wniosek, jeżeli:
1) jest dzieckiem cudzoziemca, któremu udzielono zezwolenia na pobyt stały lub
zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE pozostającym pod jego
władzą rodzicielską:
a) urodzonym po udzieleniu temu cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt stały
lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE lub
b) urodzonym w okresie ważności zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego
temu cudzoziemcowi lub w okresie pobytu tego cudzoziemca na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zgody na pobyt ze względów
humanitarnych lub zgody na pobyt tolerowany albo w związku z nadaniem
mu statusu uchodźcy lub udzieleniem ochrony uzupełniającej, lub
2) jest dzieckiem obywatela polskiego pozostającym pod jego władzą rodzicielską,
lub
3) jest osobą o polskim pochodzeniu i zamierza osiedlić się na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na stałe, lub
4) pozostaje w uznawanym przez prawo Rzeczypospolitej Polskiej związku
małżeńskim z obywatelem polskim i pozostawał w tym związku małżeńskim
przez co najmniej 3 lata przed dniem, w którym złożył wniosek o udzielenie mu
zezwolenia na pobyt stały, i bezpośrednio przed złożeniem tego wniosku
przebywał nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres
nie krótszy niż 2 lata na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego
w związku z pozostawaniem w związku małżeńskim z tym obywatelem polskim
lub w związku z uzyskaniem statusu uchodźcy, ochrony uzupełniającej lub
zgody na pobyt ze względów humanitarnych, lub
5) jest ofiarą handlu ludźmi w rozumieniu art. 115 § 22 Kodeksu karnego i:
a) przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bezpośrednio przed
złożeniem wniosku o udzielenie mu zezwolenia na pobyt stały przez okres
nie krótszy niż 1 rok na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy dla ofiar
handlu ludźmi,
b) współpracował z organami ścigania w postępowaniu karnym w sprawie
o przestępstwo, o którym mowa w art. 189a § 1 Kodeksu karnego,
c) ma uzasadnione obawy przed powrotem do państwa pochodzenia, lub
6) bezpośrednio przed złożeniem wniosku o udzielenie mu zezwolenia na pobyt
stały przebywał nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez
okres nie krótszy niż:
a) 5 lat w związku z nadaniem mu statusu uchodźcy, udzieleniem ochrony
uzupełniającej lub na podstawie zgody na pobyt ze względów
humanitarnych lub
b) 10 lat na podstawie zgody na pobyt tolerowany udzielonej na podstawie
art. 351 pkt 1 lub 3, lub
c) 4 lata na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę udzielonego ze
względu na cel, o którym mowa w art. 114 ust. 1a, i posiada źródło
stabilnego i regularnego dochodu wystarczającego na pokrycie kosztów
utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu,
lub
7) (uchylony)
8) udzielono mu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej azylu, lub
9) posiada ważną Kartę Polaka i zamierza osiedlić się na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na stałe.
2. Do ustalenia polskiego pochodzenia osoby, o której mowa w ust. 1 pkt 3,
stosuje się przepisy art. 5 ust. 1 oraz odpowiednio przepisy art. 6 ust. 1 i 2 ustawy
z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1472).
2a. Do ustalenia, czy cudzoziemiec ubiegający się o udzielenie zezwolenia,
o którym mowa w ust. 1, posiada dochód, o którym mowa w ust. 1 pkt 6 lit. c, stosuje
się przepis art. 114 ust. 2.
3. Do okresów, o których mowa w ust. 1 pkt 6 lit. a lub b, cudzoziemcowi
przebywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie nadanego
statusu uchodźcy lub udzielonej ochrony uzupełniającej wlicza się okres jego pobytu
na tym terytorium w toku postępowania w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej, nawet jeżeli przebywał w tym okresie w strzeżonym ośrodku lub w areszcie dla cudzoziemców.
4. Pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanowiący
podstawę do udzielenia mu zezwolenia na pobyt stały uznaje się za nieprzerwany,
jeżeli żadna z przerw w nim nie była dłuższa niż 6 miesięcy i wszystkie przerwy nie
przekroczyły łącznie 10 miesięcy w okresach stanowiących podstawę do udzielenia
mu zezwolenia na pobyt stały, chyba że przerwa była spowodowana:
1) wykonywaniem przez cudzoziemca obowiązków zawodowych lub
świadczeniem przez niego pracy poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na
podstawie umowy zawartej z pracodawcą, którego siedziba znajduje się na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
2) towarzyszeniem cudzoziemcowi, o którym mowa w pkt 1, przez jego małżonka
lub małoletnie dziecko, lub
3) szczególną sytuacją osobistą wymagającą obecności cudzoziemca poza
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i trwała nie dłużej niż 6 miesięcy, lub
4) wyjazdem poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu odbycia praktyk lub
uczestnictwa w zajęciach, przewidzianych w toku studiów w polskiej uczelni.

art. 196. więcej Art. 196. 1. Cudzoziemcowi odmawia się wszczęcia postępowania w sprawie
udzielenia zezwolenia na pobyt stały, gdy w dniu złożenia wniosku o udzielenie tego
zezwolenia:
1) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
a) nielegalnie lub
b) na podstawie wizy Schengen upoważniającej tylko do wjazdu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej i pobytu na tym terytorium wydanej w celu,
o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 23, lub
c) na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 181 ust. 1, lub
d) na podstawie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE, lub
2) jest zatrzymany, umieszczony w strzeżonym ośrodku lub w areszcie dla
cudzoziemców lub stosuje się wobec niego środek zapobiegawczy w postaci
zakazu opuszczania kraju, lub
3) odbywa karę pozbawienia wolności lub jest tymczasowo aresztowany, lub
4) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po tym, jak został
zobowiązany do powrotu i nie upłynął jeszcze termin dobrowolnego powrotu określony w decyzji w tej sprawie, także w przypadku przedłużenia tego terminu, lub
5) jest obowiązany opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w przypadkach,
o których mowa w art. 299 ust. 6, lub
6) przebywa poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
7) (uchylony)
2. Przepisów ust. 1 pkt 1–5 nie stosuje się do cudzoziemca, któremu udzielono
azylu w Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Przepisu ust. 1 pkt 1 lit. a nie stosuje się do urodzonego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej małoletniego dziecka cudzoziemca, któremu udzielono
zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE,
oraz do dziecka obywatela polskiego, które pozostaje pod władzą rodzicielską tego
obywatela.
4. Przepisu ust. 1 pkt 1 lit. c nie stosuje się do cudzoziemców, o których mowa
w art. 195 ust. 1 pkt 3.
5. Poza przypadkami, o których mowa w ust. 1, cudzoziemcowi odmawia się
wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt stały, gdy przy
składaniu wniosku o udzielenie mu tego zezwolenia albo w terminie, o którym mowa
w art. 203 ust. 5, nie złożył odcisków linii papilarnych w celu wydania karty pobytu.

art. 197. więcej Art. 197. 1. Udzielenia zezwolenia na pobyt stały odmawia się cudzoziemcowi,
jeżeli:
1) nie spełnia on wymogów, o których mowa w art. 195 ust. 1, lub
2) obowiązuje wpis jego danych do wykazu cudzoziemców, których pobyt na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany, lub
3) jego dane znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów odmowy
wjazdu, lub
4) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego, lub
5) wymaga tego interes Rzeczypospolitej Polskiej, lub
6) podstawą ubiegania się o zezwolenie jest zawarcie przez niego związku
małżeńskiego z obywatelem polskim, a związek małżeński został zawarty lub
istnieje w celu obejścia przepisów określających zasady i warunki wjazdu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ich przejazdu przez to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu z niego, lub
7) w postępowaniu w sprawie udzielenia mu tego zezwolenia:
a) złożył on wniosek o udzielenie zezwolenia zawierający nieprawdziwe dane
osobowe lub fałszywe informacje lub dołączył do niego dokumenty
zawierające takie dane lub informacje, lub
b) zeznał on nieprawdę lub zataił prawdę albo podrobił lub przerobił dokument
w celu użycia go jako autentycznego lub takiego dokumentu używał jako
autentycznego, lub
8) zalega z uiszczeniem podatków, z wyjątkiem przypadków gdy uzyskał on
przewidziane prawem zwolnienie, odroczenie, rozłożenie na raty zaległych
płatności lub wstrzymanie w całości wykonania decyzji właściwego organu, lub
9) nie zwrócił kosztów związanych z wydaniem i wykonaniem decyzji
o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, które zostały pokryte z budżetu
państwa.
2. Udzielenia zezwolenia na pobyt stały cudzoziemcowi, o którym mowa
w art. 195 ust. 1 pkt 3, odmawia się w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 4
lub 7.
3. Udzielenia zezwolenia na pobyt stały cudzoziemcowi, o którym mowa
w art. 195 ust. 1 pkt 8, odmawia się, jeżeli nie spełnia on wymogów, o których mowa
w art. 195 ust. 1.
4. Do ustalenia okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 7, nie stosuje się
przepisu art. 79 Kodeksu postępowania administracyjnego.

art. 198. więcej Art. 198. 1. W przypadku, o którym mowa w art. 197 ust. 1 pkt 3,
cudzoziemcowi można udzielić zezwolenia na pobyt stały, z uwzględnieniem interesu
państwa, które dokonało wpisu do Systemu Informacyjnego Schengen, jeżeli
zaistniały poważne przyczyny uzasadniające udzielenie tego zezwolenia,
a w szczególności względy humanitarne lub wynikające z zobowiązań
międzynarodowych.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, wojewoda lub Szef Urzędu w drugiej
instancji:
1) zasięga opinii, o której mowa w art. 25 ust. 1 Konwencji Wykonawczej
Schengen, za pośrednictwem Komendanta Głównego Policji;
2) informuje, za pośrednictwem Komendanta Głównego Policji, właściwy organ
innego państwa obszaru Schengen o udzieleniu cudzoziemcowi zezwolenia na
pobyt stały.

art. 199. więcej Art. 199. 1. Zezwolenie na pobyt stały cofa się cudzoziemcowi, jeżeli:
1) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego lub
2) wymaga tego interes Rzeczypospolitej Polskiej, lub
3) w postępowaniu w sprawie udzielenia mu tego zezwolenia:
a) złożył on wniosek o udzielenie zezwolenia zawierający nieprawdziwe dane
osobowe lub fałszywe informacje lub dołączył do niego dokumenty
zawierające takie dane lub informacje, lub
b) zeznał on nieprawdę lub zataił prawdę albo podrobił lub przerobił dokument
w celu użycia go jako autentycznego lub takiego dokumentu używał jako
autentycznego, lub
4) został skazany prawomocnym wyrokiem w Rzeczypospolitej Polskiej za
przestępstwo umyślne na karę co najmniej 3 lat pozbawienia wolności, lub
5) opuścił terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres przekraczający 6 lat.
2. Cudzoziemcowi, o którym mowa w:
1) art. 195 ust. 1 pkt 3, cofa się zezwolenie na pobyt stały w przypadkach, o których
mowa w ust. 1 pkt 1, 3 lub 5;
2) art. 195 ust. 1 pkt 8, cofa się zezwolenie na pobyt stały w przypadku pozbawienia
go azylu w Rzeczypospolitej Polskiej;
3. Jeżeli podstawą udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt stały był fakt
pozostawania w związku małżeńskim z obywatelem polskim, zezwolenie można
cofnąć, jeżeli cudzoziemiec rozwiódł się w ciągu 2 lat od dnia, w którym udzielono
mu zezwolenia na pobyt stały.
4. Do ustalenia okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 3, nie stosuje się
przepisu art. 79 Kodeksu postępowania administracyjnego.

art. 200. więcej Art. 200. Zezwolenie na pobyt stały wygasa z mocy prawa z dniem:
1) udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego
UE albo
2) nabycia przez cudzoziemca obywatelstwa polskiego.

art. 201. więcej Art. 201. 1. Zezwolenia na pobyt stały udziela cudzoziemcowi lub odmawia jego
udzielenia wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca, w drodze
decyzji.
2. Zezwolenie na pobyt stały cofa się cudzoziemcowi, w drodze decyzji.
3. Decyzję w sprawie cofnięcia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt stały
wydaje wojewoda, który udzielił tego zezwolenia, a w przypadku gdy zezwolenia
udzielił Szef Urzędu w drugiej instancji – wojewoda, który orzekał w tej sprawie
w pierwszej instancji:
1) z urzędu albo
2) na wniosek Ministra Obrony Narodowej, Szefa Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Komendanta Głównego Straży Granicznej, Komendanta
Głównego Policji, komendanta oddziału Straży Granicznej, komendanta
placówki Straży Granicznej lub komendanta wojewódzkiego Policji.

art. 202. więcej Art. 202. 1. Cudzoziemiec składa wniosek o udzielenie mu zezwolenia na pobyt
stały osobiście, nie później niż w ostatnim dniu jego legalnego pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Jeżeli wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt stały nie został złożony przez
cudzoziemca osobiście, wojewoda wzywa go do osobistego stawiennictwa w terminie
nie krótszym niż 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.
3. W przypadku cudzoziemca będącego:
1) osobą małoletnią – wniosek o udzielenie mu zezwolenia na pobyt stały składają
rodzice lub ustanowieni przez sąd opiekunowie albo jedno z rodziców lub jeden
z ustanowionych przez sąd opiekunów;
2) osobą ubezwłasnowolnioną całkowicie – wniosek o udzielenie mu zezwolenia na
pobyt stały składa opiekun ustanowiony przez sąd;
3) osobą małoletnią bez opieki – wniosek o udzielenie mu zezwolenia na pobyt stały
składa kurator.
4. Przy składaniu wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt stały
cudzoziemcowi będącemu osobą małoletnią, która do dnia złożenia wniosku
ukończyła 6. rok życia, jest wymagana jego obecność. Przepis ust. 2 stosuje się
odpowiednio.
5. Wymogu dotyczącego terminu złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, nie
stosuje się do urodzonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej małoletniego
dziecka cudzoziemca, któremu udzielono zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na
pobyt rezydenta długoterminowego UE, oraz do dziecka obywatela polskiego, które
pozostaje pod władzą rodzicielską tego obywatela.

art. 203. więcej Art. 203. 1. Cudzoziemiec składa wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt
stały na formularzu zawierającym:
1) dane cudzoziemca lub informacje, o których mowa w art. 13;
2) dane lub informacje dotyczące małżonka cudzoziemca, o których mowa
w art. 13;
3) następujące dane dotyczące dokumentu podróży cudzoziemca:
a) serię i numer,
b) datę wydania i datę upływu ważności,
c) nazwę organu wydającego,
d) liczbę osób wpisanych do dokumentu podróży;
4) informacje o:
a) podróżach i pobytach zagranicznych cudzoziemca w okresie 5 lat przed
dniem złożenia wniosku,
b) poprzednich pobytach oraz aktualnym pobycie cudzoziemca na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
5) informację o zatrzymaniu cudzoziemca, umieszczeniu go w strzeżonym ośrodku
lub w areszcie dla cudzoziemców, o zakazie opuszczania przez niego kraju,
odbywaniu kary pozbawienia wolności lub o jego tymczasowym aresztowaniu;
6) informację o zobowiązaniach podatkowych cudzoziemca wobec Skarbu
Państwa;
7) wzór podpisu cudzoziemca.
2. Składając wniosek, o którym mowa w ust. 1, cudzoziemiec uzasadnia go,
składa pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń
pisemne oświadczenie, że dane zawarte we wniosku są prawdziwe, oraz przedstawia
ważny dokument podróży i dołącza do niego:
1) aktualną fotografię;
2) dokumenty niezbędne do potwierdzenia danych zawartych we wniosku
i okoliczności uzasadniających ubieganie się o udzielenie zezwolenia na pobyt
stały.
3. W szczególnie uzasadnionym przypadku, gdy cudzoziemiec nie posiada
ważnego dokumentu podróży i nie ma możliwości jego uzyskania, może przedstawić
inny dokument potwierdzający tożsamość.
4. Od cudzoziemca ubiegającego się o udzielenie zezwolenia na pobyt stały
pobiera się odciski linii papilarnych.
5. W przypadku gdy z przyczyn zależnych od wojewody nie jest możliwe
pobranie odcisków linii papilarnych od cudzoziemca w dniu, w którym nastąpiło jego
osobiste stawiennictwo, wojewoda wyznacza termin na ich złożenie, nie krótszy niż
7 dni.

art. 204. więcej Art. 204. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wzór formularza wniosku o udzielenie cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt
stały;
2) liczbę fotografii dołączanych do wniosku o udzielenie cudzoziemcowi
zezwolenia na pobyt stały i szczegółowe wymogi techniczne dotyczące tych
fotografii;
3) wzór stempla potwierdzającego złożenie wniosku o udzielenie cudzoziemcowi
zezwolenia na pobyt stały;
4) sposób pobierania odcisków linii papilarnych w celu wydania karty pobytu;
5) sposób utrwalania danych umieszczanych w karcie pobytu i przekazywania ich
do spersonalizowania karty pobytu.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
wewnętrznych uwzględni potrzebę zapewnienia sprawności postępowania w sprawie
udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt stały i możliwości skutecznej
weryfikacji przesłanek udzielenia tego zezwolenia.

art. 205. więcej Art. 205. 1. W postępowaniu w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt stały
cudzoziemcowi będącemu małżonkiem obywatela polskiego organ, który prowadzi to
postępowanie, ustala, czy związek małżeński został zawarty lub istnieje w celu
obejścia przepisów określających zasady i warunki wjazdu cudzoziemców na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ich przejazdu przez to terytorium, pobytu na
nim i wyjazdu z niego.
2. Do ustalenia, czy związek małżeński został zawarty lub istnieje w celu
obejścia przepisów określających zasady i warunki wjazdu cudzoziemców na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ich przejazdu przez to terytorium, pobytu na
nim i wyjazdu z niego, stosuje się przepisy art. 169 ust. 2, 4 i 5.

art. 206. więcej Art. 206. 1. Jeżeli wniosek o udzielenie cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt
stały został złożony w czasie jego legalnego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej i nie zawiera braków formalnych lub braki formalne zostały uzupełnione
w terminie:
1) wojewoda umieszcza w dokumencie podróży cudzoziemca odcisk stempla, który
potwierdza złożenie wniosku o udzielenie mu zezwolenia na pobyt stały;
2) pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się za legalny
od dnia złożenia wniosku do dnia, w którym decyzja w sprawie udzielenia mu
zezwolenia na pobyt stały stanie się ostateczna.
2. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się w razie zawieszenia postępowania
w sprawie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt stały na wniosek strony.

art. 207. więcej Art. 207. 1. Przed wydaniem decyzji o udzieleniu cudzoziemcowi zezwolenia na
pobyt stały wojewoda zasięga informacji, czy wjazd na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej i pobyt na tym terytorium stanowią zagrożenie dla obronności lub
bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego.
2. Informacji, o której mowa w ust. 1, zasięga się na wniosek, który składa się
do:
1) komendanta oddziału Straży Granicznej;
2) komendanta wojewódzkiego Policji;
3) Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, w szczególnie uzasadnionych przypadkach
można złożyć również do innych organów niż te, o których mowa w ust. 2.
4. Komendanci, o których mowa w ust. 2, Szef Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego lub organy, o których mowa w ust. 3, przekazują informację, o której
mowa w ust. 1, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku.
5. W szczególnie uzasadnionych przypadkach termin 30-dniowy może być
przedłużony do 60 dni.
6. Organ obowiązany do przekazania informacji zawiadamia wojewodę
o przedłużeniu terminu, o którym mowa w ust. 5.
7. Jeżeli organy, o których mowa w ust. 2 i 3, nie przekażą informacji
w terminach, o których mowa w ust. 4 lub 5, uznaje się, że wymóg uzyskania
informacji został spełniony.
8. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do cudzoziemca, który do dnia złożenia wniosku
o udzielenie zezwolenia na pobyt stały nie ukończył 13. roku życia.

Art. 207a. W postępowaniu w sprawie udzielenia albo cofnięcia zezwolenia na
pobyt stały stroną postępowania jest wyłącznie cudzoziemiec, o którym mowa
odpowiednio w art. 195 albo art. 199.

art. 208. więcej Art. 208. W przypadku gdy inne państwo obszaru Schengen zasięga opinii,
o której mowa w art. 25 ust. 2 Konwencji Wykonawczej Schengen, wojewoda ustala,
czy zachodzą przesłanki do cofnięcia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt stały
i informuje o tym, za pośrednictwem Komendanta Głównego Policji, właściwy organ
tego państwa.

art. 209. więcej Art. 209. (uchylony).

art. 210. więcej Art. 210. Postępowanie w sprawie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na
pobyt stały powinno zakończyć się nie później niż w ciągu 3 miesięcy od dnia jego
wszczęcia, a postępowanie odwoławcze – w ciągu 2 miesięcy od dnia otrzymania
odwołania.

art. 211. więcej Art. 211. 1. Zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE udziela się
cudzoziemcowi na czas nieoznaczony, na jego wniosek, jeżeli przebywa na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej legalnie i nieprzerwanie co najmniej przez 5 lat
bezpośrednio przed złożeniem wniosku i spełnia łącznie następujące warunki:
1) posiada źródło stabilnego i regularnego dochodu wystarczającego na pokrycie
kosztów utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na jego
utrzymaniu;
2) posiada ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia
2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
3) posiada potwierdzoną znajomość języka polskiego.
2. Cudzoziemiec ubiegający się o udzielenie mu zezwolenia na pobyt rezydenta
długoterminowego UE posiada dochód, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli spełnia
wymogi, o których mowa w art. 114 ust. 2, i spełniał je:
1) w ciągu 2 lat pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bezpośrednio przed
złożeniem wniosku – w przypadku, o którym mowa w art. 212 ust. 1 pkt 1;
2) w ciągu 3 lat pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bezpośrednio przed
złożeniem wniosku – w pozostałych przypadkach.
3. Znajomość języka polskiego, o której mowa w ust. 1 pkt 3, potwierdza się
jednym z następujących dokumentów:
1) urzędowym poświadczeniem znajomości języka polskiego, o którym mowa
w art. 11a ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz. U. z 2019
r. poz. 1480), na poziomie biegłości językowej co najmniej B1;
2) świadectwem ukończenia w Rzeczypospolitej Polskiej szkoły w rozumieniu
art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2019
r. poz. 1148, 1078, 1287, 1680, 1681 i 1818) lub uczelni w rozumieniu ustawy
z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce z wykładowym
językiem polskim;
3) świadectwem ukończenia szkoły lub uczelni z wykładowym językiem polskim
za granicą, odpowiadającej szkole lub uczelni w rozumieniu, odpowiednio,
art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe lub ustawy
z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
4. Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do małoletniego cudzoziemca, który do
dnia złożenia wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego
UE nie ukończył 16. roku życia.

art. 212. więcej Art. 212. 1. Do 5-letniego okresu pobytu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, o którym mowa w art. 211 ust. 1, zalicza się:
1) łączny okres legalnego pobytu na terytorium Unii Europejskiej, jeżeli
cudzoziemiec przebywał legalnie i nieprzerwanie na tym terytorium co najmniej
przez 5 lat na podstawie wydanego przez państwo członkowskie Unii
Europejskiej dokumentu pobytowego, o którym mowa w art. 1 ust. 2
lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, z adnotacją „Niebieska Karta UE”, w tym na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – co najmniej przez 2 lata bezpośrednio
przed złożeniem wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta
długoterminowego UE na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy w celu
wykonywania pracy w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji;
2) cały okres pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w toku postępowania
w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej, jeżeli przekroczył on
18 miesięcy;
3) połowę okresu pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – w przypadku
cudzoziemca przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
a) na podstawie wizy wydanej w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 9
lub 10, lub
b) na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 144 lub art. 187 pkt 1 lit. b,
lub
c) w toku postępowania w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej.
2. Do 5-letniego okresu pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
o którym mowa w art. 211 ust. 1, nie zalicza się pobytu cudzoziemca:
1) będącego pracownikiem delegowanym przez usługodawcę w celu
transgranicznego świadczenia usług lub będącego usługodawcą świadczącym
usługi transgraniczne;
2) przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy
Schengen upoważniającej tylko do wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej i pobytu na tym terytorium wydanej w celu, o którym mowa w art. 60
ust. 1 pkt 23;
3) w okresie jego nauki na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4) który został zobowiązany do powrotu i nie upłynął jeszcze termin dobrowolnego
powrotu określony w decyzji w tej sprawie, także w przypadku przedłużenia tego
terminu;
5) który jest obowiązany opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
w przypadkach, o których mowa w art. 299 ust. 6;
6) będącego członkiem misji dyplomatycznej lub urzędu konsularnego państwa
obcego lub inną osobą zrównaną z nimi na podstawie ustaw, umów
międzynarodowych lub powszechnie ustalonych zwyczajów
międzynarodowych;
7) o którym mowa w art. 139a ust. 1, art. 139o ust. 1 lub art. 181 ust. 1;
8) w toku postępowania w sprawie udzielenia mu ochrony międzynarodowej,
w przypadku gdy postępowanie to zakończyło się odmową nadania statusu
uchodźcy lub udzielenia ochrony uzupełniającej;
9) na podstawie zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu
granicznego.
3. Pobyt cudzoziemca stanowiący podstawę do udzielenia mu zezwolenia na
pobyt rezydenta długoterminowego UE uznaje się za nieprzerwany, jeżeli żadna
z przerw w nim:
1) nie była dłuższa niż 6 miesięcy i wszystkie przerwy nie przekroczyły łącznie
10 miesięcy w 5-letnim okresie, o którym mowa w art. 211 ust. 1 – w przypadku
pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) nie była dłuższa niż 12 miesięcy i wszystkie przerwy nie przekroczyły łącznie
18 miesięcy w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 – w przypadku pobytu na
terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej cudzoziemca
posiadającego zezwolenie na pobyt czasowy w celu wykonywania pracy
w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji.
4. Przepisu ust. 3, w zakresie, w jakim przewiduje maksymalne dopuszczalne
okresy przerw w pobycie cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie
stosuje się, jeżeli przerwa była spowodowana:
1) wykonywaniem przez cudzoziemca obowiązków zawodowych lub
świadczeniem przez niego pracy poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na
podstawie umowy zawartej z pracodawcą, którego siedziba znajduje się na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
2) towarzyszeniem cudzoziemcowi, o którym mowa w pkt 1, przez jego małżonka
lub małoletnie dziecko, lub
3) szczególną sytuacją osobistą wymagającą obecności cudzoziemca poza
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i trwała nie dłużej niż 6 miesięcy, lub
4) wyjazdem poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu odbycia praktyk lub
uczestnictwa w zajęciach, przewidzianych w toku studiów w polskiej uczelni.

art. 213. więcej Art. 213. 1. Cudzoziemcowi odmawia się wszczęcia postępowania w sprawie
udzielenia zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE, gdy w dniu złożenia
wniosku o udzielenie tego zezwolenia:
1) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
a) nielegalnie lub
b) na podstawie wizy Schengen upoważniającej tylko do wjazdu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej i pobytu na tym terytorium wydanej w celu,
o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 23, lub
c) w celu odbycia studiów lub szkolenia zawodowego, lub
d) w związku z zamiarem podjęcia lub kontynuowania nauki na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, lub
e) w związku z uzyskaniem zgody na pobyt ze względów humanitarnych,
zgody na pobyt tolerowany, azylu lub ochrony czasowej, lub
f) w związku z ubieganiem się o udzielenie ochrony międzynarodowej lub
udzielenie azylu, lub
g) na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 139a ust. 1, art. 139o ust. 1
lub art. 181 ust. 1, lub
h) na podstawie zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu
granicznego, lub
2) jest pracownikiem delegowanym przez usługodawcę w celu transgranicznego
świadczenia usług lub usługodawcą świadczącym usługi transgraniczne, lub
3) jest zatrzymany, umieszczony w strzeżonym ośrodku lub w areszcie dla
cudzoziemców lub jest wobec niego stosowany środek zapobiegawczy w postaci
zakazu opuszczania kraju, lub
4) odbywa karę pozbawienia wolności lub jest tymczasowo aresztowany, lub
5) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po tym, jak został
zobowiązany do powrotu i nie upłynął jeszcze termin dobrowolnego powrotu określony w decyzji w tej sprawie, także w przypadku przedłużenia tego terminu, lub
6) jest obowiązany opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w przypadkach,
o których mowa w art. 299 ust. 6, lub
7) przebywa poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
8) (uchylony)
2. Poza przypadkami, o których mowa w ust. 1, cudzoziemcowi odmawia się
wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt rezydenta
długoterminowego UE, gdy przy składaniu wniosku o udzielenie mu tego zezwolenia
albo w terminie, o którym mowa w art. 219 ust. 6, nie złożył odcisków linii
papilarnych w celu wydania karty pobytu.

art. 214. więcej Art. 214. 1. Cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia na pobyt
rezydenta długoterminowego UE, jeżeli:
1) nie spełnia wymogów, o których mowa w art. 211 ust. 1, lub
2) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego.
2. Na okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nie można się powoływać
w celach gospodarczych.

art. 215. więcej Art. 215. 1. Cudzoziemcowi cofa się zezwolenie na pobyt rezydenta
długoterminowego UE, jeżeli:
1) nabycie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE nastąpiło
w sposób niezgodny z prawem lub
2) stanowi on rzeczywiste i poważne zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa
państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, lub
3) opuścił on terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres przekraczający 6 lat,
lub
4) opuścił on terytorium Unii Europejskiej na okres następujących kolejno po sobie:
a) 12 miesięcy lub
b) 24 miesięcy, jeżeli posiadał zezwolenie na pobyt czasowy w celu
wykonywania pracy w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji lub
jest członkiem rodziny cudzoziemca, który takie zezwolenie posiadał, lub
5) uzyskał on na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej
zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE, lub
6) został on pozbawiony statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej na podstawie
przepisów ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom
ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zezwolenie na pobyt
rezydenta długoterminowego UE zostało udzielone w związku z pobytem na tym
terytorium na podstawie statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej.
2. Na zagrożenia, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nie można się powoływać
w celach gospodarczych.
3. W postępowaniu w sprawie cofnięcia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt
rezydenta długoterminowego UE ze względu na okoliczności, o których mowa
w ust. 1 pkt 2, uwzględnia się:
1) okres pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) wiek cudzoziemca;
3) związki cudzoziemca z Rzecząpospolitą Polską lub brak związków z państwem
pochodzenia;
4) skutki cofnięcia zezwolenia dla cudzoziemca i członków jego rodziny.

art. 216. więcej Art. 216. Do udzielenia kolejnego zezwolenia na pobyt rezydenta
długoterminowego UE cudzoziemcowi, któremu cofnięto takie zezwolenie ze względu
na przesłanki, o których mowa w art. 215 ust. 1 pkt 3–5, nie stosuje się art. 219 ust. 1
pkt 4 i 9.

art. 217. więcej Art. 217. Zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE wygasa z mocy
prawa z dniem nabycia obywatelstwa polskiego.

art. 218. więcej Art. 218. 1. Zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE udziela
cudzoziemcowi lub odmawia mu jego udzielenia, w drodze decyzji, wojewoda
właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca.
2. Zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE cofa, w drodze decyzji,
z urzędu lub na wniosek Ministra Obrony Narodowej, Szefa Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Komendanta Głównego Straży Granicznej, Komendanta Głównego
Policji, komendanta oddziału Straży Granicznej, komendanta placówki Straży
Granicznej lub komendanta wojewódzkiego Policji, wojewoda, który udzielił tego zezwolenia, a w przypadku gdy zezwolenia udzielił Szef Urzędu w drugiej instancji – wojewoda, który orzekał w tej sprawie w pierwszej instancji.

art. 219. więcej Art. 219. 1. Cudzoziemiec składa wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt
rezydenta długoterminowego UE na formularzu zawierającym:
1) dane cudzoziemca lub informacje, o których mowa w art. 13;
2) imię, nazwisko, datę urodzenia, płeć, obywatelstwo i miejsce zamieszkania
członków rodziny cudzoziemca pozostających na jego utrzymaniu,
zamieszkałych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z określeniem stopnia
pokrewieństwa;
3) następujące dane dotyczące dokumentu podróży cudzoziemca:
a) serię i numer,
b) datę wydania i datę upływu ważności,
c) nazwę organu wydającego,
d) liczbę osób wpisanych do dokumentu podróży;
4) informacje o:
a) podróżach i pobytach zagranicznych cudzoziemca w okresie 5 lat przed
dniem złożenia wniosku,
b) poprzednich pobytach oraz aktualnym pobycie cudzoziemca na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
5) informacje o:
a) źródle dochodu wystarczającego na pokrycie kosztów utrzymania
cudzoziemca i członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu,
b) liczbie osób pozostających na utrzymaniu cudzoziemca,
c) wysokości dochodu cudzoziemca w okresie ostatnich 3 lat, a w przypadku,
o którym mowa w art. 212 ust. 1 pkt 1 – w okresie ostatnich 2 lat;
6) informację o posiadanym przez cudzoziemca ubezpieczeniu zdrowotnym;
7) informację o udzielonym cudzoziemcowi w innym państwie członkowskim Unii
Europejskiej zezwoleniu na pobyt rezydenta długoterminowego UE;
8) informację o pobycie na terytorium innych państw członkowskich Unii
Europejskiej na podstawie dokumentu pobytowego z adnotacją „Niebieska Karta
UE” wydanego przez inne niż Rzeczpospolita Polska państwo członkowskie Unii
Europejskiej oraz o przerwach w tym pobycie;
9) informację o zatrzymaniu cudzoziemca, umieszczeniu go w strzeżonym ośrodku
lub w areszcie dla cudzoziemców, o zakazie opuszczania przez niego kraju,
odbywaniu kary pozbawienia wolności lub o jego tymczasowym aresztowaniu;
10) wzór podpisu cudzoziemca.
2. Składając wniosek, o którym mowa w ust. 1, cudzoziemiec uzasadnia go,
składa pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń
pisemne oświadczenie, że dane zawarte we wniosku są prawdziwe, oraz przedstawia
ważny dokument podróży oraz tytuł prawny do zajmowania lokalu mieszkalnego,
w którym będzie przebywał, i dołącza do niego:
1) aktualną fotografię;
2) dokumenty niezbędne do potwierdzenia danych zawartych we wniosku
i okoliczności uzasadniających ubieganie się o udzielenie zezwolenia na pobyt
rezydenta długoterminowego UE.
3. Za tytuł prawny, o którym mowa w ust. 2, nie uznaje się umowy użyczenia
lokalu, chyba że użyczającym jest zstępny, wstępny, małżonek, rodzice małżonka lub
rodzeństwo cudzoziemca.
4. W szczególnie uzasadnionym przypadku, gdy cudzoziemiec nie posiada
ważnego dokumentu podróży i nie ma możliwości jego uzyskania, może przedstawić
inny dokument potwierdzający tożsamość.
5. Od cudzoziemca ubiegającego się o udzielenie mu zezwolenia na pobyt
rezydenta długoterminowego UE pobiera się odciski linii papilarnych.
6. W przypadku gdy z przyczyn zależnych od wojewody nie jest możliwe
pobranie odcisków linii papilarnych od cudzoziemca w dniu, w którym nastąpiło jego
osobiste stawiennictwo, wojewoda wyznacza termin na ich złożenie, nie krótszy niż
7 dni.

art. 220. więcej Art. 220. W przypadku, o którym mowa w art. 25 ust. 1 Konwencji
Wykonawczej Schengen, wojewoda informuje właściwy organ innego państwa
obszaru Schengen, za pośrednictwem Komendanta Głównego Policji, o udzieleniu
cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE.

art. 221. więcej Art. 221. W przypadku gdy cudzoziemiec posiada zezwolenie na pobyt
rezydenta długoterminowego UE udzielone przez inne państwo członkowskie Unii
Europejskiej, wojewoda przekazuje Szefowi Urzędu kopię decyzji o udzieleniu cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 222. więcej Art. 222. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wzór formularza wniosku o udzielenie cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt
rezydenta długoterminowego UE;
2) liczbę fotografii dołączanych do wniosku o udzielenie cudzoziemcowi
zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE i szczegółowe wymogi
techniczne dotyczące tych fotografii;
3) wzór stempla potwierdzającego złożenie wniosku o udzielenie cudzoziemcowi
zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE;
4) sposób pobierania odcisków linii papilarnych w celu wydania karty pobytu;
5) sposób utrwalania danych umieszczanych w karcie pobytu i przekazywania ich
do spersonalizowania karty pobytu.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
wewnętrznych uwzględni potrzebę zapewnienia sprawności postępowania w sprawie
udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE
i możliwości skutecznej weryfikacji przesłanek udzielenia tego zezwolenia.

art. 223. więcej Art. 223. Do udzielenia lub cofnięcia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt
rezydenta długoterminowego UE stosuje się przepisy art. 202 oraz art. 206–210.

art. 224. więcej Art. 224. Szef Urzędu w terminie 1 miesiąca od otrzymania wniosku innego
państwa członkowskiego Unii Europejskiej udziela informacji temu państwu, czy
cudzoziemiec nadal posiada ochronę międzynarodową w Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 225. więcej Art. 225. Szef Urzędu w przypadku przejęcia przez Rzeczpospolitą Polską
odpowiedzialności za ochronę międzynarodową zwraca się do właściwego organu
innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, które wydało zezwolenie na pobyt
rezydenta długoterminowego UE z adnotacją o przyznanej ochronie
międzynarodowej, z wnioskiem o zmianę tej adnotacji.

art. 226. więcej Art. 226. Cudzoziemcowi mogą być wydane następujące dokumenty:
1) karta pobytu;
2) polski dokument podróży dla cudzoziemca;
3) polski dokument tożsamości cudzoziemca;
4) tymczasowy polski dokument podróży dla cudzoziemca;
5) dokument potwierdzający posiadanie zgody na pobyt tolerowany o nazwie
„zgoda na pobyt tolerowany”.

art. 227. więcej Art. 227. W przypadku gdy którykolwiek z dokumentów, o których mowa
w art. 226, został wydany osobie nieuprawnionej, organ wydający ten dokument
stwierdza, w drodze decyzji, jego nieważność.

art. 228. więcej Art. 228. W dokumentach, o których mowa w art. 226, nie umieszcza się
podpisu ich posiadacza, gdy są one wydawane:
1) osobie małoletniej, która nie ukończyła 13. roku życia do dnia:
a) złożenia wniosku o wydanie lub wymianę dokumentu, o którym mowa
w art. 226, lub
b) złożenia wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy, zezwolenia na
pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE –
w przypadku wydawania pierwszej karty pobytu, lub
c) wydania z urzędu polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca lub
tymczasowego polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca, lub
2) osobie, która z powodu swojej niepełnosprawności nie może złożyć podpisu
samodzielnie.

art. 229. więcej Art. 229. 1. Dokumenty, o których mowa w art. 226, wydaje się i wymienia na
wniosek cudzoziemca.
2. Pierwszą kartę pobytu wydaje się z urzędu.
3. Polski dokument tożsamości cudzoziemca, w przypadku małoletniego
cudzoziemca urodzonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i przebywającego
na tym terytorium bez opieki rodziców, można wydać także z urzędu.
4. Pierwszą kartę pobytu w przypadku cudzoziemca, który:
1) uzyskał zezwolenie na pobyt czasowy w celu połączenia się z rodziną, a w dniu
złożenia wniosku o udzielenie mu tego zezwolenia przebywał poza granicami
Rzeczypospolitej Polskiej, lub
1a) jest członkiem najbliższej rodziny repatrianta, lub
1b) uzyskał zezwolenie, o którym mowa w art. 139a ust. 1 lub art. 139o ust. 1, lub
2) (uchylony)
3) uzyskał zgodę na pobyt ze względów humanitarnych
– wydaje się na wniosek cudzoziemca.
5. Tymczasowy polski dokument podróży dla cudzoziemca w przypadku
cudzoziemca:
1) podlegającego relokacji lub przesiedleniu – wydaje się na wniosek Szefa Urzędu;
2) o którym mowa w art. 268 pkt 2 – można wydać także z urzędu.
6. Przed wydaniem pierwszej karty pobytu cudzoziemcowi, który uzyskał
zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE i wcześniej posiadał
zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE udzielone przez inne państwo
członkowskie Unii Europejskiej w związku z pobytem na podstawie ochrony
międzynarodowej, wojewoda zwraca się, za pośrednictwem Szefa Urzędu, do tego
państwa członkowskiego w celu ustalenia, czy cudzoziemiec nie został pozbawiony
ochrony międzynarodowej.
7. Wydanie karty pobytu cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 195 ust. 1 pkt 9,
następuje po zwróceniu przez niego Karty Polaka, zgodnie z art. 20 ust. 3 pkt 2 ustawy
z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka (Dz. U. z 2019 r. poz. 1598).

art. 230. więcej Art. 230. 1. Wniosek o wymianę dokumentów, o których mowa w art. 226
pkt 1–3 i 5, należy złożyć w terminie 14 dni po wystąpieniu przesłanek do ich
wymiany, o których mowa w przepisach niniejszego działu.
2. Wniosek o wydanie kolejnej karty pobytu należy złożyć co najmniej na 30 dni
przed upływem okresu ważności karty pobytu.

art. 231. więcej Art. 231. 1. Cudzoziemiec składa wniosek o wydanie lub wymianę
dokumentów, o których mowa w art. 226, na formularzu zawierającym:
1) dane cudzoziemca lub informacje, o których mowa w art. 13;
2) dane cudzoziemca lub informacje, o których mowa w art. 13, dotyczące objętych
wnioskiem dzieci i innych osób wpisanych do dokumentu podróży –
w przypadku wniosku o wydanie lub wymianę polskiego dokumentu podróży dla
cudzoziemca albo o wydanie tymczasowego polskiego dokumentu podróży dla
cudzoziemca;
3) adres zameldowania na pobyt stały lub pobyt czasowy trwający ponad
2 miesiące.
2. Cudzoziemiec, składając wniosek, o którym mowa w ust. 1, przedstawia
ważny dokument podróży i dołącza do wniosku:
1) aktualne fotografie swoją i osób objętych wnioskiem;
2) dokumenty niezbędne do potwierdzenia danych i okoliczności podanych we
wniosku.
3. W szczególnie uzasadnionym przypadku, gdy cudzoziemiec nie posiada lub
nie ma możliwości uzyskania dokumentu podróży, zamiast ważnego dokumentu
podróży dopuszcza się przedstawienie innego dokumentu potwierdzającego
tożsamość cudzoziemca.
4. Cudzoziemiec, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na
podstawie zaświadczenia, o którym mowa w art. 170, składając wniosek o wydanie
polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca jest zwolniony z obowiązku
przedstawienia ważnego dokumentu podróży lub innego dokumentu potwierdzającego
jego tożsamość, jeżeli z uwagi na szczególne okoliczności nie posiada takich
dokumentów i nie ma możliwości ich uzyskania.

art. 232. więcej Art. 232. 1. W przypadku utraty lub uszkodzenia dokumentu, o którym mowa
w art. 226 pkt 1–3 i 5, cudzoziemiec, w terminie 3 dni od dnia jego utraty lub
uszkodzenia, zawiadamia o tym fakcie organ, który wydał ten dokument.
2. Cudzoziemcowi, który zawiadomił o utracie lub uszkodzeniu dokumentu,
o którym mowa w art. 226 pkt 1–3 i 5, wydaje się nieodpłatnie zaświadczenie
potwierdzające ten fakt.
3. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 2, jest ważne do czasu wymiany
dokumentu, nie dłużej jednak niż przez 2 miesiące.
4. Zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się na formularzu
zawierającym dane, o których mowa w art. 244 ust. 1, oraz podpis zawiadamiającego.

art. 233. więcej Art. 233. 1. Cudzoziemiec, który odzyskał utracony dokument, o którym mowa
w art. 226 pkt 1–3 i 5, zawiadamia o tym fakcie, w terminie 3 dni od dnia jego
odzyskania, organ, który wydał ten dokument.
2. Cudzoziemiec, który otrzymał wymieniony dokument w miejsce utraconego,
niezwłocznie zwraca odzyskany dokument organowi, który ten dokument wydał.

art. 234. więcej Art. 234. 1. Osoba, która znalazła cudzy dokument, o którym mowa w art. 226
pkt 1–3 i 5, niezwłocznie przekazuje go wojewodzie, komendantowi wojewódzkiemu
(Stołecznemu), komendantowi powiatowemu (miejskiemu) Policji, komendantowi
komisariatu Policji, innemu organowi administracji publicznej lub konsulowi
Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, przekazują niezwłocznie znaleziony
dokument organowi, który go wydał, w celu unieważnienia.

art. 235. więcej Art. 235. 1. Dokumenty, o których mowa w art. 226, wydaje się lub wymienia
po uiszczeniu opłaty.
2. Dochody z opłat za wydanie i wymianę dokumentów, o których mowa
w art. 226, stanowią dochód budżetu państwa.

art. 236. więcej Art. 236. Opłaty, o której mowa w art. 235 ust. 1, nie pobiera się w przypadku:
1) wydania pierwszej karty pobytu cudzoziemcowi, który w Rzeczypospolitej
Polskiej uzyskał:
a) status uchodźcy,
b) ochronę uzupełniającą,
c) zgodę na pobyt ze względów humanitarnych;
1a) wydania pierwszej karty pobytu cudzoziemcowi, któremu w Rzeczypospolitej
Polskiej udzielono zezwolenia na pobyt stały jako członkowi najbliższej rodziny
repatrianta;
2) (uchylony)
3) gdy wydany lub wymieniony dokument zawierał wady techniczne;
4) wydania z urzędu polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca małoletniemu
cudzoziemcowi;
5) wydania tymczasowego polskiego dokumentu podróży cudzoziemcowi
relokowanemu lub przesiedlanemu albo w przypadku przymusowego wykonania
decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu;
6) wymiany karty pobytu z powodu okoliczności, o których mowa w art. 241 pkt 5
lub 6.

art. 237. więcej Art. 237. 1. Ulga w opłacie za wydanie lub wymianę dokumentów, o których
mowa w art. 226, przysługuje cudzoziemcom:
1) którzy znajdują się w trudnej sytuacji materialnej;
2) których celem pobytu jest pobieranie nauki w szkole ponadpodstawowej i szkole
wyższej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
3) małoletnim, którzy w dniu złożenia wniosku o wydanie lub wymianę
dokumentu, o którym mowa w art. 226, lub – w przypadku wydawania pierwszej
karty pobytu – do dnia złożenia wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt
czasowy, zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta
długoterminowego UE, nie ukończyli 16. roku życia.
2. Ulga w opłacie, o której mowa w ust. 1, wynosi 50% kwoty określonej
w przepisach wydanych na podstawie art. 239 ust. 1.

art. 238. więcej Art. 238. W przypadku zawinionej utraty lub zawinionego zniszczenia
dokumentów, o których mowa w art. 226 pkt 1–3 i 5, opłatę za wymianę tych
dokumentów podwyższa się do 300% w stosunku do opłat określonych w przepisach
wydanych na podstawie art. 239 ust. 1.

art. 239. więcej Art. 239. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wysokość opłat pobieranych w Rzeczypospolitej Polskiej za wydanie i wymianę
karty pobytu, polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca, polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca i dokumentu „zgoda na pobyt tolerowany” oraz za wydanie tymczasowego polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca;
2) tryb uiszczania opłat, o których mowa w pkt 1;
3) dokumenty wymagane do uzyskania ulg, o których mowa w art. 237 ust. 1;
4) wysokość opłat pobieranych w Rzeczypospolitej Polskiej za wymianę karty
pobytu, polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca, polskiego dokumentu
tożsamości cudzoziemca i dokumentu „zgoda na pobyt tolerowany”
w przypadku zawinionej ich utraty albo zawinionego ich zniszczenia.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
wewnętrznych uwzględni:
1) jednostkowe koszty wytworzenia i wydania lub wymiany karty pobytu,
polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca, polskiego dokumentu
tożsamości cudzoziemca i dokumentu „zgoda na pobyt tolerowany” oraz
wydania tymczasowego polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca;
2) zróżnicowanie wysokości opłat za wymianę dokumentów w przypadku
zawinionej ich utraty lub zniszczenia, w zależności od ilości zdarzeń
powodujących konieczność wydania nowych dokumentów.

art. 240. więcej Art. 240. Kartę pobytu wydaje się cudzoziemcowi, któremu udzielono:
1) zezwolenia na pobyt czasowy;
2) zezwolenia na pobyt stały;
3) zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE;
4) zgody na pobyt ze względów humanitarnych.

art. 241. więcej Art. 241. Kartę pobytu wymienia się w przypadku:
1) zmiany danych umieszczonych w dotychczasowej karcie pobytu;
2) zmiany wizerunku twarzy posiadacza karty pobytu w stosunku do wizerunku
twarzy umieszczonego w tej karcie w stopniu utrudniającym lub
uniemożliwiającym identyfikację posiadacza karty;
3) jej utraty;
4) jej uszkodzenia;
5) przejęcia przez Rzeczpospolitą Polską odpowiedzialności za ochronę
międzynarodową posiadacza karty pobytu wydanej w związku z udzieleniem zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE z adnotacją, o której mowa w art. 244 ust. 1 pkt 18;
6) przejęcia przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej odpowiedzialności
za ochronę międzynarodową posiadacza karty pobytu wydanej w związku
z udzieleniem zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE.

art. 242. więcej Art. 242. Karta pobytu w okresie swojej ważności potwierdza tożsamość
cudzoziemca podczas jego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz
uprawnia go, wraz z dokumentem podróży, do wielokrotnego przekraczania granicy
bez konieczności uzyskania wizy.

art. 243. więcej Art. 243. 1. Karta pobytu wydana cudzoziemcowi w przypadku udzielenia mu:
1) zezwolenia na pobyt czasowy – jest ważna przez okres, na który udzielono mu
tego zezwolenia;
2) zezwolenia na pobyt stały – jest ważna przez okres 10 lat od dnia jej wydania;
3) zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE – jest ważna przez okres
5 lat od dnia jej wydania;
4) zgody na pobyt ze względów humanitarnych – jest ważna przez okres 2 lat od
dnia jej wydania.
2. Kolejna karta pobytu wydana cudzoziemcowi po upływie terminu ważności
karty pobytu wydanej w związku z udzieleniem mu:
1) zezwolenia na pobyt stały – jest ważna przez okres 10 lat od dnia jej wydania;
2) zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE – jest ważna przez okres
5 lat od dnia jej wydania;
3) zgody na pobyt ze względów humanitarnych – jest ważna przez okres 2 lat od
dnia jej wydania.

art. 244. więcej Art. 244. 1. W karcie pobytu umieszcza się:
1) imię (imiona) i nazwisko cudzoziemca oraz imiona rodziców;
2) datę, miejsce i kraj urodzenia;
3) adres zameldowania na pobyt stały lub czasowy;
4) informację o obywatelstwie;
5) informację o płci;
6) informację o wzroście w centymetrach i kolorze oczu;
7) numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji
Ludności (PESEL) – w przypadku gdy został nadany;
8) informację o rodzaju udzielonego zezwolenia;
9) adnotację „naukowiec” – w przypadku zezwolenia, o którym mowa w art. 151,
a w przypadku gdy cudzoziemiec jest objęty unijnym programem lub programem
wielostronnym obejmującym środki w zakresie mobilności lub porozumieniem
między przynajmniej dwiema uznanymi instytucjami szkolnictwa wyższego
przewidującym mobilność wewnątrzunijną, także adnotację o tym programie lub
porozumieniu;
9a) adnotację „naukowiec – mobilność” – w przypadku zezwolenia, o którym mowa
w art. 151b;
9b) adnotację „student” – w przypadku zezwolenia, o którym mowa w art. 144,
a w przypadku gdy cudzoziemiec jest objęty unijnym programem lub programem
wielostronnym obejmującym środki w zakresie mobilności lub porozumieniem
między przynajmniej dwiema uznanymi instytucjami szkolnictwa wyższego
przewidującym mobilność wewnątrzunijną, także adnotację o tym programie lub
porozumieniu;
9c) adnotację „stażysta” – w przypadku zezwolenia, o którym mowa w art. 157a;
9d) adnotację „wolontariusz” – w przypadku zezwolenia, o którym mowa
w art. 157g;
10) adnotację „Niebieska Karta UE” – w przypadku zezwolenia, o którym mowa
w art. 127;
11) adnotację „dostęp do rynku pracy” – w przypadku zezwolenia udzielonego
cudzoziemcowi, który jest uprawniony do wykonywania pracy na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub jest zwolniony z obowiązku posiadania
zezwolenia na pracę;
11a) adnotację „ICT” – w przypadku zezwolenia, o którym mowa w art. 139a ust. 1;
11b) adnotację „mobile ICT” – w przypadku zezwolenia, o którym mowa w art. 139o
ust. 1;
12) adnotację „Poprzednio posiadacz Niebieskiej Karty UE” – w przypadku
zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE udzielonego
cudzoziemcowi, któremu udzielono zezwolenia na pobyt czasowy w celu
wykonywania pracy w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji;
12a) adnotację „praca sezonowa” – w przypadku zezwolenia, o którym mowa w art.
185a;
13) obraz linii papilarnych;
14) nazwę organu wydającego kartę;
15) datę wydania karty;
16) datę upływu okresu ważności karty;
17) fotografię cudzoziemca;
18) adnotację „ochrona międzynarodowa przyznana przez ... (wskazanie państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, które ją przyznało) w dniu ... (data
przyznania ochrony międzynarodowej)” – w przypadku zezwolenia na pobyt
rezydenta długoterminowego UE udzielonego cudzoziemcowi, któremu
przyznano ochronę międzynarodową;
2. Niezależnie od danych, o których mowa w ust. 1, karta pobytu może zawierać
podpis cudzoziemca oraz zakodowany zapis danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1,
2, 4, 5 lub 16.
3. W karcie pobytu wydawanej osobie, od której pobranie odcisków linii
papilarnych jest fizycznie niemożliwe, nie umieszcza się obrazu linii papilarnych.
4. W karcie pobytu nie umieszcza się danych, o których mowa w ust. 1 pkt 3, gdy
cudzoziemiec nie zameldował się w miejscu pobytu czasowego trwającego ponad
2 miesiące.

art. 245. więcej Art. 245. 1. Kartę pobytu wydaje lub odmawia jej wydania wojewoda, który
udzielił cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy, zezwolenia na pobyt stały lub
zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE.
2. Kartę pobytu w przypadku cudzoziemca, któremu udzielono zgody na pobyt
ze względów humanitarnych, wydaje lub odmawia jej wydania komendant oddziału
Straży Granicznej lub komendant placówki Straży Granicznej, który udzielił tej zgody.
3. Kartę pobytu wymienia lub odmawia jej wymiany wojewoda właściwy ze
względu na miejsce pobytu cudzoziemca.
4. Kartę pobytu w przypadku cudzoziemca, któremu udzielono zgody na pobyt
ze względów humanitarnych, wymienia lub odmawia jej wymiany komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki Straży Granicznej, właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca.
5. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się do wydania lub odmowy wydania kolejnej karty
pobytu.
6. Odmowa wydania albo wymiany karty pobytu następuje w drodze decyzji.
7. Organem wyższego stopnia, w rozumieniu Kodeksu postępowania
administracyjnego, w stosunku do komendanta oddziału Straży Granicznej lub
komendanta placówki Straży Granicznej w sprawach wydania albo wymiany karty
pobytu w przypadku cudzoziemca, któremu udzielono zgody na pobyt ze względów
humanitarnych, jest Szef Urzędu.
8. W przypadku gdy zezwolenia na pobyt czasowy, zezwolenia na pobyt stały,
zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE lub zgody na pobyt ze
względów humanitarnych udzielił Szef Urzędu lub gdy Szef Urzędu wydał decyzję
o wydaniu albo wymianie karty pobytu, kartę pobytu wydaje lub wymienia
odpowiednio organ, o którym mowa w ust. 1 lub 2, który orzekał w tych sprawach
w pierwszej instancji.

art. 246. więcej Art. 246. 1. Organ właściwy do wydania lub wymiany karty pobytu pobiera
odciski linii papilarnych od cudzoziemca, który składa wniosek o:
1) wydanie pierwszej karty pobytu w przypadku, o którym mowa w art. 229 ust. 4;
2) wydanie kolejnej karty pobytu;
3) wymianę karty pobytu.
2. W przypadku gdy z przyczyn zależnych od organu nie jest możliwe pobranie
odcisków linii papilarnych od cudzoziemca w dniu, w którym nastąpiło jego osobiste
stawiennictwo, organ ten wyznacza termin na ich złożenie, nie krótszy niż 7 dni.

art. 247. więcej Art. 247. Cudzoziemcowi odmawia się wszczęcia postępowania w sprawie
wydania karty pobytu lub jej wymiany, gdy przy składaniu wniosku o jej wydanie lub
wymianę albo w terminie, o którym mowa w art. 246 ust. 2, nie złożył odcisków linii
papilarnych w celu wydania lub wymiany karty pobytu.

art. 248. więcej Art. 248. 1. Cudzoziemiec odbiera kartę pobytu osobiście.
2. W przypadku gdy karta pobytu została wydana cudzoziemcowi, który nie
ukończył 13. roku życia do dnia jej odbioru, odbiera tę kartę jego przedstawiciel
ustawowy lub kurator.
3. Cudzoziemcowi odbierającemu kartę pobytu udostępnia się czytnik
elektroniczny w celu sprawdzenia, czy jego dane osobowe umieszczone w karcie są
zgodne ze stanem faktycznym.

art. 249. więcej Art. 249. 1. Cudzoziemiec zwraca kartę pobytu organowi, który ją wydał, gdy:
1) nabył obywatelstwo polskie;
2) wydano decyzję o stwierdzeniu nieważności tego dokumentu;
3) wydano decyzję o cofnięciu mu zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na
pobyt rezydenta długoterminowego UE;
4) wydano decyzję o cofnięciu mu zezwolenia na pobyt czasowy;
5) wydano decyzję o cofnięciu mu zgody na pobyt ze względów humanitarnych;
6) wydana decyzja o udzieleniu mu zezwolenia na pobyt czasowy wygasła z mocy
prawa na podstawie art. 102 albo na podstawie art. 307 ust. 1;
7) wydana decyzja o udzieleniu mu zezwolenia na pobyt stały wygasła z mocy
prawa na podstawie art. 200 pkt 1;
8) wydana decyzja o udzielaniu mu zgody na pobyt ze względów humanitarnych
wygasła z mocy prawa na podstawie art. 354 ust. 1 pkt 1, 3 lub 4.
2. Cudzoziemiec zwraca kartę pobytu niezwłocznie, nie później jednak niż
w terminie 14 dni od dnia, w którym:
1) doręczono mu dokument potwierdzający nabycie obywatelstwa polskiego albo
2) decyzja, o której mowa w ust. 1 pkt 2–8, stała się ostateczna albo wygasła.
3. Podmiot uprawniony do pochówku na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia
31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1473)
niezwłocznie zwraca kartę pobytu zmarłego cudzoziemca organowi, który tę kartę
wydał.
4. Organ, któremu zwrócono kartę pobytu, wydaje na wniosek cudzoziemca
nieodpłatnie zaświadczenie o zwrocie karty pobytu ważne przez okres 30 dni.

art. 250. więcej Art. 250. Kartę pobytu unieważnia się w przypadku:
1) jej utraty albo uszkodzenia – z dniem zgłoszenia utraty albo uszkodzenia do
właściwego organu;
2) jej wymiany z powodu zmiany:
a) wizerunku twarzy posiadacza karty w stosunku do wizerunku twarzy
umieszczonego w tej karcie w stopniu utrudniającym lub
uniemożliwiającym identyfikację posiadacza karty,
b) danych w niej umieszczonych
– z dniem odbioru nowej karty;
3) nabycia przez cudzoziemca obywatelstwa polskiego – z dniem upływu terminu
zwrotu karty;
4) zgonu posiadacza karty pobytu – z dniem uzyskania informacji przez organ
o zgonie cudzoziemca;
5) gdy cudzoziemiec nie zwróci jej, gdy wydano mu decyzję, o której mowa
w art. 249 ust. 1 pkt 2–8 – z dniem, w którym decyzja ta stała się ostateczna albo
wygasła.

art. 251. więcej Art. 251. Kartę pobytu unieważnia:
1) organ, który tę kartę wydał, w przypadku:
a) nabycia przez posiadacza karty pobytu obywatelstwa polskiego albo jego
zgonu,
b) gdy decyzja o cofnięciu zezwolenia na pobyt czasowy, zezwolenia na pobyt
stały, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE, zgody na
pobyt ze względów humanitarnych, decyzja o zobowiązaniu cudzoziemca
do powrotu lub decyzja o stwierdzeniu nieważności karty pobytu stała się
ostateczna,
c) przekazania cudzej karty pobytu przez osobę, która ją znalazła, chyba że
karta ta została już unieważniona,
d) zwrócenia przez cudzoziemca odzyskanej karty pobytu w przypadku,
o którym mowa w art. 233 ust. 2, chyba że karta ta została już
unieważniona,
e) wygaśnięcia decyzji o udzieleniu zezwolenia na pobyt czasowy w związku
z uzyskaniem przez cudzoziemca zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia
na pobyt rezydenta długoterminowego UE,
f) wygaśnięcia decyzji o udzieleniu zezwolenia na pobyt stały w związku
z uzyskaniem przez cudzoziemca zezwolenia na pobyt rezydenta
długoterminowego UE,
g) wygaśnięcia decyzji o udzieleniu zgody na pobyt ze względów
humanitarnych w związku z uzyskaniem przez cudzoziemca statusu
uchodźcy lub ochrony uzupełniającej, lub zezwolenia na pobyt stały,
h) wygaśnięcia decyzji o udzieleniu zgody na pobyt ze względów
humanitarnych w związku z zawiadomieniem o zrzeczeniu się prawa do
korzystania z tej zgody lub powrotem do kraju pochodzenia;
2) organ, który wymienia kartę pobytu, w przypadku:
a) zgłoszenia do właściwego organu utraty lub uszkodzenia karty pobytu,
b) odbioru nowej karty pobytu w przypadkach, o których mowa w art. 241
pkt 1 i 2.

art. 252. więcej Art. 252. Polski dokument podróży dla cudzoziemca wydaje się cudzoziemcowi,
który utracił swój dokument podróży albo którego dokument podróży uległ
zniszczeniu bądź utracił ważność, a nie jest możliwe otrzymanie przez cudzoziemca
nowego dokumentu podróży, gdy cudzoziemcowi udzielono:
1) zezwolenia na pobyt stały;
2) zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE;
3) ochrony uzupełniającej;
4) zgody na pobyt ze względów humanitarnych.

art. 253. więcej Art. 253. 1. Polski dokument podróży dla cudzoziemca w okresie swojej
ważności uprawnia cudzoziemca do wielokrotnego przekraczania granicy.
2. Polski dokument podróży dla cudzoziemca jest ważny przez okres jednego
roku od dnia jego wydania.

art. 254. więcej Art. 254. Wydanie cudzoziemcowi polskiego dokumentu podróży dla
cudzoziemca nie zwalnia go z obowiązku podjęcia działań zmierzających do
uzyskania przez niego dokumentu podróży.

art. 255. więcej Art. 255. 1. W polskim dokumencie podróży dla cudzoziemca umieszcza się:
1) imię (imiona) i nazwisko cudzoziemca;
2) datę, miejsce i kraj urodzenia;
3) informację o obywatelstwie;
4) informację o płci;
5) nazwę organu wydającego;
6) datę wydania dokumentu;
7) datę upływu okresu ważności dokumentu;
8) fotografię cudzoziemca;
2. Polski dokument podróży dla cudzoziemca zawiera podpis posiadacza i może
zawierać zakodowany zapis danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1–4 lub 7.

art. 256. więcej Art. 256. Wymiana polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca następuje
w przypadku:
1) zmiany danych umieszczonych w dotychczasowym dokumencie;
2) zmiany wizerunku twarzy posiadacza dokumentu w stosunku do wizerunku
twarzy umieszczonego w dokumencie w stopniu utrudniającym lub
uniemożliwiającym identyfikację posiadacza dokumentu;
3) utraty dokumentu;
4) uszkodzenia dokumentu.

art. 257. więcej Art. 257. 1. Polski dokument podróży dla cudzoziemca wydaje lub odmawia
jego wydania, wymienia lub odmawia jego wymiany wojewoda właściwy ze względu
na miejsce pobytu cudzoziemca.
2. Odmowa wydania lub wymiany dokumentu, o którym mowa w ust. 1,
następuje w drodze decyzji.

art. 258. więcej Art. 258. 1. Cudzoziemiec zwraca polski dokument podróży dla cudzoziemca
organowi, który go wydał, gdy:
1) nabył obywatelstwo polskie;
2) wydano decyzję o stwierdzeniu nieważności tego dokumentu;
3) wydano decyzję o cofnięciu mu zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na
pobyt rezydenta długoterminowego UE lub zgody na pobyt ze względów
humanitarnych;
4) wydano decyzję o pozbawieniu go ochrony uzupełniającej;
5) otrzymał dokument podróży.
2. Cudzoziemiec zwraca polski dokument podróży dla cudzoziemca
niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia, w którym:
1) doręczono mu dokument potwierdzający nabycie obywatelstwa polskiego;
2) doręczono mu dokument podróży;
3) decyzja, o której mowa w ust. 1 pkt 2–4, stała się ostateczna.
3. W pozostałym zakresie do zwrotu polskiego dokumentu podróży dla
cudzoziemca stosuje się przepisy art. 249 ust. 3 i 4.

art. 259. więcej Art. 259. 1. Polski dokument podróży dla cudzoziemca unieważnia się
w przypadku:
1) utraty albo uszkodzenia tego dokumentu – z dniem zgłoszenia jego utraty albo
uszkodzenia do właściwego organu;
2) wymiany dokumentu z powodu zmiany:
a) wizerunku twarzy posiadacza dokumentu w stosunku do wizerunku twarzy
umieszczonego w dokumencie w stopniu utrudniającym lub
uniemożliwiającym identyfikację posiadacza dokumentu,
b) danych w nim umieszczonych
– z dniem odbioru nowego dokumentu;
3) nabycia przez cudzoziemca obywatelstwa polskiego – z dniem upływu terminu
zwrotu dokumentu;
4) zgonu posiadacza dokumentu – z dniem uzyskania przez organ informacji o jego
zgonie;
5) gdy cudzoziemiec, któremu po utracie polskiego dokumentu podróży dla
cudzoziemca wydano kolejny dokument, zwrócił odzyskany polski dokument
podróży, chyba że dokument ten został już unieważniony – z dniem jego
zwrócenia;
6) gdy cudzoziemiec nie zwrócił polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca po
otrzymaniu dokumentu podróży – niezwłocznie po uzyskaniu przez cudzoziemca
informacji o otrzymaniu dokumentu podróży.
2. Polski dokument podróży dla cudzoziemca unieważnia:
1) organ, który ten dokument wydał, w przypadku:
a) nabycia przez posiadacza tego dokumentu obywatelstwa polskiego albo
jego zgonu,
b) gdy decyzja o cofnięciu zezwolenia na pobyt stały, zezwolenia na pobyt
rezydenta długoterminowego UE, zgody na pobyt ze względów
humanitarnych lub decyzja o pozbawieniu ochrony uzupełniającej albo
o stwierdzeniu nieważności dokumentu stała się ostateczna,
c) przekazania dokumentu przez osobę, która go znalazła, chyba że dokument
ten został już unieważniony,
d) zwrócenia przez cudzoziemca odzyskanego dokumentu w przypadku,
o którym mowa w art. 233 ust. 2, chyba że dokument ten został już
unieważniony,
e) otrzymania przez cudzoziemca dokumentu podróży;
2) organ, który ten dokument wymienił, w przypadku:
a) zgłoszenia do właściwego organu utraty lub uszkodzenia tego dokumentu,
b) odbioru nowego dokumentu w przypadkach, o których mowa w art. 256
pkt 1 i 2.

art. 260. więcej Art. 260. 1. Polski dokument tożsamości cudzoziemca może być wydany:
1) małoletniemu cudzoziemcowi urodzonemu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej i przebywającemu na tym terytorium bez opieki rodziców, jeżeli nie
sprzeciwia się temu interes Rzeczypospolitej Polskiej oraz przemawia za tym
dobro dziecka;
2) cudzoziemcowi, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na
podstawie zaświadczenia, o którym mowa w art. 170;
3) cudzoziemcowi, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i nie
posiada żadnego obywatelstwa, jeżeli przemawia za tym interes
Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Cudzoziemcowi, o którym mowa w ust. 1, polski dokument tożsamości
cudzoziemca może być wydany, jeżeli cudzoziemiec nie posiada dokumentu podróży
i nie jest możliwe otrzymanie przez niego innego dokumentu potwierdzającego
tożsamość.

art. 261. więcej Art. 261. 1. Polski dokument tożsamości cudzoziemca, w okresie swojej
ważności, potwierdza tożsamość cudzoziemca podczas pobytu cudzoziemca na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lecz nie potwierdza jego obywatelstwa.
2. Dokument, o którym mowa w ust. 1, nie uprawnia do przekroczenia granicy.
3. Posiadanie przez cudzoziemca dokumentu, o którym mowa w ust. 1, nie
zwalnia go z obowiązku uzyskania wizy, zezwolenia na pobyt czasowy, zezwolenia
na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE.

art. 262. więcej Art. 262. Polski dokument tożsamości cudzoziemca jest ważny przez okres
1 roku od dnia wydania.

art. 263. więcej Art. 263. 1. W polskim dokumencie tożsamości cudzoziemca umieszcza się:
1) imię (imiona) i nazwisko cudzoziemca oraz imiona jego rodziców;
2) datę, miejsce i kraj urodzenia;
3) adres zameldowania na pobyt stały lub czasowy;
4) informację o płci;
5) informację o wzroście w centymetrach i kolorze oczu;
6) nazwę organu wydającego dokument;
7) datę wydania dokumentu;
8) datę upływu okresu ważności dokumentu;
9) fotografię cudzoziemca;
10) pouczenie, że dokument nie potwierdza obywatelstwa, nie uprawnia do
przekraczania granicy ani nie jest dokumentem potwierdzającym legalny pobyt.
2. Polski dokument tożsamości cudzoziemca zawiera podpis jego posiadacza
i może zawierać zakodowany zapis danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4 lub 8.
3. W polskim dokumencie tożsamości cudzoziemca nie umieszcza się danych,
o których mowa w ust. 1 pkt 3, w przypadku gdy cudzoziemiec nie zameldował się
w miejscu pobytu czasowego trwającego ponad 2 miesiące.

art. 264. więcej Art. 264. 1. Polski dokument tożsamości cudzoziemca wydaje lub odmawia jego
wydania, wymienia lub odmawia jego wymiany wojewoda właściwy ze względu na
miejsce pobytu cudzoziemca.
2. Odmowa wydania lub wymiany polskiego dokumentu tożsamości
cudzoziemca następuje w drodze decyzji.

art. 265. więcej Art. 265. 1. Do wymiany polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca stosuje
się przepisy art. 256.
2. Cudzoziemiec zwraca polski dokument tożsamości cudzoziemca, gdy:
1) nabył obywatelstwo polskie;
2) wydano decyzję o stwierdzeniu nieważności tego dokumentu.
3. Cudzoziemiec zwraca polski dokument tożsamości cudzoziemca organowi,
który go wydał, niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia,
w którym:
1) doręczono mu dokument potwierdzający nabycie obywatelstwa polskiego albo
2) decyzja, o której mowa w ust. 2 pkt 2, stała się ostateczna.
4. W pozostałym zakresie do zwrotu polskiego dokumentu tożsamości
cudzoziemca stosuje się przepisy art. 249 ust. 3 i 4.

art. 266. więcej Art. 266. 1. Polski dokument tożsamości cudzoziemca unieważnia się
w przypadku:
1) utraty albo uszkodzenia tego dokumentu – z dniem zgłoszenia jego utraty albo
uszkodzenia do właściwego organu;
2) wymiany dokumentu z powodu zmiany:
a) wizerunku twarzy posiadacza dokumentu w stosunku do wizerunku twarzy
umieszczonego w dokumencie w stopniu utrudniającym lub
uniemożliwiającym identyfikację posiadacza dokumentu,
b) danych w nim umieszczonych
– z dniem odbioru nowego dokumentu;
3) nabycia przez cudzoziemca obywatelstwa polskiego – z dniem upływu terminu
zwrotu dokumentu;
4) zgonu posiadacza dokumentu – z dniem uzyskania informacji przez organ o jego
zgonie;
5) gdy cudzoziemiec, któremu po utracie polskiego dokumentu tożsamości
cudzoziemca wydano kolejny dokument, zwrócił odzyskany polski dokument
tożsamości cudzoziemca, chyba że dokument ten został już unieważniony –
z dniem jego zwrócenia.
2. Polski dokument tożsamości cudzoziemca unieważnia:
1) organ, który wydał ten dokument, w przypadku:
a) nabycia przez posiadacza tego dokumentu obywatelstwa polskiego albo
jego zgonu,
b) przekazania cudzego dokumentu przez osobę, która go znalazła, chyba że
dokument został już unieważniony,
c) zwrócenia przez cudzoziemca odzyskanego dokumentu w przypadku,
o którym mowa w art. 233 ust. 2, chyba że dokument został już
unieważniony,
d) gdy decyzja o stwierdzeniu nieważności dokumentu stała się ostateczna;
2) organ, który wymienił ten dokument, w przypadku:
a) zgłoszenia do właściwego organu utraty lub uszkodzenia tego dokumentu,
b) odbioru nowego dokumentu w przypadkach, o których mowa w art. 256
pkt 1 lub 2.

art. 267. więcej Art. 267. Tymczasowy polski dokument podróży dla cudzoziemca wydaje się
cudzoziemcowi zamierzającemu powrócić na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
który podczas pobytu za granicą utracił swój dokument podróży albo którego
dokument podróży uległ zniszczeniu bądź utracił ważność, a nie jest możliwe
otrzymanie przez niego nowego dokumentu podróży, gdy:
1) cudzoziemcowi udzielono:
a) zezwolenia na pobyt stały,
b) zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE,
c) ochrony uzupełniającej,
d) zgody na pobyt ze względów humanitarnych;
2) cudzoziemcowi nadano status uchodźcy.

art. 268. więcej Art. 268. Tymczasowy polski dokument podróży dla cudzoziemca może być
wydany cudzoziemcowi, który nie posiada dokumentu podróży i nie jest możliwe
otrzymanie przez niego nowego dokumentu podróży, gdy cudzoziemiec:
1) podlega relokacji lub przesiedleniu;
2) zamierza opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub został zobowiązany
do opuszczenia tego terytorium.

art. 269. więcej Art. 269. Tymczasowy polski dokument podróży dla cudzoziemca w okresie
swojej ważności uprawnia cudzoziemca:
1) o którym mowa w art. 267 i art. 268 pkt 1 – do jednokrotnego wjazdu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) o którym mowa w art. 268 pkt 2 – do wyjazdu z terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.

art. 270. więcej Art. 270. Tymczasowy polski dokument podróży dla cudzoziemca jest ważny
przez okres w nim oznaczony, nie dłuższy jednak niż 7 dni.

art. 271. więcej Art. 271. 1. W tymczasowym polskim dokumencie podróży dla cudzoziemca
umieszcza się:
1) imię (imiona) i nazwisko cudzoziemca;
2) datę, miejsce i kraj urodzenia cudzoziemca;
3) informację o obywatelstwie cudzoziemca;
4) informację o płci cudzoziemca;
5) informację o wzroście w centymetrach i kolorze oczu cudzoziemca;
6) imiona i nazwiska, daty, miejsca i kraj urodzenia oraz płeć towarzyszących
cudzoziemcowi dzieci tego cudzoziemca lub innych małoletnich znajdujących
się pod jego opieką;
7) nazwę organu wydającego dokument;
8) imię i nazwisko, stanowisko służbowe oraz podpis osoby wydającej dokument;
9) datę wydania dokumentu;
10) datę upływu okresu ważności dokumentu;
11) fotografię cudzoziemca;
12) fotografie towarzyszących cudzoziemcowi jego dzieci lub innych małoletnich
dzieci znajdujących się pod jego opieką.
2. Tymczasowy polski dokument podróży dla cudzoziemca zawiera podpis
posiadacza i może zawierać zakodowany zapis danych, o których mowa w ust. 1
pkt 1–4 lub 10.

art. 272. więcej Art. 272. 1. Tymczasowy polski dokument podróży dla cudzoziemca wydaje lub
odmawia jego wydania:
1) w Rzeczypospolitej Polskiej – wojewoda właściwy ze względu na miejsce
pobytu cudzoziemca, a w przypadku, gdy cudzoziemiec jest obowiązany opuścić
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – komendant placówki Straży Granicznej;
2) poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej – konsul.
2. Odmowa wydania tymczasowego polskiego dokumentu podróży dla
cudzoziemca następuje w drodze decyzji.
3. Od decyzji o odmowie wydania tymczasowego polskiego dokumentu podróży
dla cudzoziemca wydanej przez konsula przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie
sprawy przez ten sam organ.
4. Organem wyższego stopnia w stosunku do komendanta placówki Straży
Granicznej w sprawach dotyczących tymczasowego polskiego dokumentu podróży
dla cudzoziemca jest Komendant Główny Straży Granicznej.
5. Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przez konsula składa się w terminie
7 dni od dnia doręczenia cudzoziemcowi decyzji o odmowie wydania tymczasowego
polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca.

art. 273. więcej Art. 273. Dokument „zgoda na pobyt tolerowany” wydaje się cudzoziemcowi,
któremu udzielono zgody na pobyt tolerowany na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.

art. 274. więcej Art. 274. 1. Dokument „zgoda na pobyt tolerowany” w okresie swojej ważności
potwierdza tożsamość cudzoziemca podczas jego pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, lecz nie potwierdza obywatelstwa cudzoziemca.
2. Dokument „zgoda na pobyt tolerowany” nie uprawnia do przekroczenia
granicy.

art. 275. więcej Art. 275. Dokument „zgoda na pobyt tolerowany” jest ważny przez okres 2 lat
od dnia jego wydania.

art. 276. więcej Art. 276. 1. W dokumencie „zgoda na pobyt tolerowany” umieszcza się:
1) imię (imiona) i nazwisko cudzoziemca;
2) imiona rodziców cudzoziemca;
3) datę, miejsce i kraj urodzenia cudzoziemca;
4) adres zameldowania na pobyt stały lub czasowy cudzoziemca;
5) informację o obywatelstwie cudzoziemca;
6) informację o płci cudzoziemca;
7) informację o wzroście w centymetrach i kolorze oczu cudzoziemca;
8) numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji
Ludności (PESEL) cudzoziemca – w przypadku gdy został nadany;
9) nazwę organu wydającego dokument;
10) datę wydania dokumentu;
11) datę upływu okresu ważności dokumentu;
12) fotografię cudzoziemca;
13) obraz linii papilarnych cudzoziemca;
14) pouczenie, że dokument nie potwierdza obywatelstwa cudzoziemca ani nie
uprawnia do przekraczania granicy.
2. Dokument „zgoda na pobyt tolerowany” zawiera podpis jego posiadacza
i może zawierać zakodowany zapis danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 3, 5, 6 lub
11.
3. W dokumencie „zgoda na pobyt tolerowany” nie umieszcza się danych,
o których mowa w ust. 1 pkt 4, gdy cudzoziemiec nie zameldował się w miejscu
pobytu czasowego trwającego ponad 2 miesiące.

art. 277. więcej Art. 277. 1. Dokument „zgoda na pobyt tolerowany” wydaje lub odmawia jego
wydania komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki Straży
Granicznej, który udzielił cudzoziemcowi zgody na pobyt tolerowany, a wymienia lub
odmawia jego wymiany komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant
placówki Straży Granicznej właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca.
2. Odmowa wydania i wymiany dokumentu „zgoda na pobyt tolerowany”
następuje w drodze decyzji.
3. Organem wyższego stopnia w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania
administracyjnego w stosunku do komendanta oddziału Straży Granicznej lub
komendanta placówki Straży Granicznej w sprawach, o których mowa w ust. 2, jest
Szef Urzędu.
4. W przypadku gdy zgody na pobyt tolerowany udzielił Szef Urzędu lub gdy
Szef Urzędu wydał decyzję o wydaniu albo wymianie dokumentu „zgoda na pobyt
tolerowany”, dokument ten wydaje albo wymienia komendant oddziału Straży
Granicznej lub komendant placówki Straży Granicznej, który orzekał w tych sprawach
w pierwszej instancji.

art. 278. więcej Art. 278. 1. Organ właściwy do wydania lub wymiany dokumentu „zgoda na
pobyt tolerowany” pobiera od cudzoziemca, który składa wniosek o wydanie lub
wymianę tego dokumentu, odciski linii papilarnych.
1a. W przypadku gdy z przyczyn zależnych od organu nie jest możliwe pobranie
odcisków linii papilarnych od cudzoziemca w dniu, w którym nastąpiło jego osobiste
stawiennictwo, organ ten wyznacza termin na ich złożenie, nie krótszy niż 7 dni.
2. Cudzoziemcowi odmawia się wszczęcia postępowania w sprawie wydania lub
wymiany dokumentu „zgoda na pobyt tolerowany”, gdy przy składaniu wniosku
o wydanie lub wymianę tego dokumentu albo w terminie, o którym mowa w ust. 1a,
nie złożył odcisków linii papilarnych w celu wydania lub wymiany dokumentu „zgoda
na pobyt tolerowany”.

art. 279. więcej Art. 279. Do odbioru dokumentu „zgoda na pobyt tolerowany” stosuje się
przepisy art. 248.

art. 280. więcej Art. 280. 1. Do wymiany dokumentu „zgoda na pobyt tolerowany” stosuje się
przepisy art. 256.
2. Cudzoziemiec zwraca dokument „zgoda na pobyt tolerowany” w przypadku:
1) nabycia obywatelstwa polskiego;
2) gdy wydano decyzję o stwierdzeniu nieważności dokumentu;
3) gdy wydano decyzję o cofnięciu mu zgody na pobyt tolerowany;
4) gdy wydana decyzja o udzieleniu mu zgody na pobyt tolerowany wygasła z mocy
prawa na podstawie przepisów art. 354 ust. 1 pkt 1, 3 lub 4 lub ust. 2.
3. Cudzoziemiec zwraca dokument „zgoda na pobyt tolerowany” organowi,
który go wydał, niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia,
w którym:
1) doręczono mu dokument potwierdzający nabycie obywatelstwa polskiego albo
2) decyzja, o której mowa w ust. 2 pkt 2–4, stała się ostateczna albo wygasła.
4. W pozostałym zakresie do zwrotu dokumentu „zgoda na pobyt tolerowany”
stosuje się przepisy art. 249 ust. 3 i 4.

art. 281. więcej Art. 281. 1. Dokument „zgoda na pobyt tolerowany” unieważnia się
w przypadku:
1) utraty albo uszkodzenia tego dokumentu – z dniem zgłoszenia jego utraty albo
uszkodzenia do właściwego organu;
2) wymiany dokumentu z powodu zmiany:
a) wizerunku twarzy posiadacza dokumentu w stosunku do wizerunku twarzy
umieszczonego w dokumencie w stopniu utrudniającym lub
uniemożliwiającym identyfikację posiadacza dokumentu,
b) danych w nim umieszczonych
– z dniem odbioru nowego dokumentu;
3) nabycia przez cudzoziemca obywatelstwa polskiego – z dniem upływu terminu
zwrotu dokumentu;
4) zgonu posiadacza dokumentu – z dniem uzyskania przez organ informacji o jego
zgonie;
5) gdy cudzoziemiec nie zwrócił go na podstawie art. 280 ust. 2 pkt 2–4 – z dniem,
w którym decyzja, o której mowa w art. 280 ust. 2 pkt 2–4, stała się ostateczna
albo wygasła;
6) gdy został przekazany przez osobę, która go znalazła, i nie zgłoszono wcześniej
jego utraty – z dniem tego przekazania;
7) gdy cudzoziemiec, któremu po utracie dokumentu „zgoda na pobyt tolerowany”
wydano kolejny dokument, zwrócił odzyskany dokument „zgoda na pobyt
tolerowany”, chyba że dokument ten został już unieważniony – z dniem jego
zwrócenia.
2. Dokument „zgoda na pobyt tolerowany” unieważnia:
1) organ, który wydał ten dokument, w przypadku:
a) nabycia przez posiadacza tego dokumentu obywatelstwa polskiego albo
jego zgonu,
b) zwrócenia cudzego dokumentu przez osobę, która go znalazła, chyba że
dokument ten został już unieważniony,
c) zwrócenia przez cudzoziemca odzyskanego dokumentu w przypadku,
o którym mowa w art. 233 ust. 2, chyba że dokument ten został już
unieważniony,
d) gdy decyzja o cofnięciu zgody na pobyt tolerowany lub o stwierdzeniu
nieważności dokumentu stała się ostateczna,
e) wygaśnięcia decyzji o udzieleniu zgody na pobyt tolerowany z mocy prawa
na podstawie przepisów art. 354 ust. 1 pkt 1, 3 lub 4 oraz ust. 2;
2) organ, który wymienił ten dokument, w przypadku:
a) zgłoszenia do właściwego organu utraty lub uszkodzenia tego dokumentu,
b) odbioru nowego dokumentu w przypadkach, o których mowa w art. 256
pkt 1 lub 2.

art. 282. więcej Art. 282. Do odbioru polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca, polskiego
dokumentu tożsamości cudzoziemca lub tymczasowego polskiego dokumentu
podróży dla cudzoziemca stosuje się przepisy art. 248 ust. 1 i 2.

art. 283. więcej Art. 283. W przypadku gdy organ prowadzący kontrolę graniczną lub kontrolę
legalności pobytu cudzoziemca ustali, że cudzoziemiec posługuje się którymkolwiek
z dokumentów, które był obowiązany zwrócić na podstawie art. 233 ust. 2, art. 249
ust. 1, art. 258 ust. 1, art. 265 ust. 2 lub art. 280 ust. 2, organ ten:
1) zatrzymuje taki dokument;
2) wydaje nieodpłatnie zaświadczenie potwierdzające zatrzymanie takiego
dokumentu;
3) przesyła zatrzymany dokument organowi, który go wydał;
4) dokumentuje realizację czynności, o których mowa w pkt 1–3.

art. 284. więcej Art. 284. 1. W przypadku gdy cudzoziemiec, mimo ciążącego na nim obowiązku
zwrotu któregokolwiek z dokumentów, o których mowa w art. 226 pkt 1–3 i 5, takiego
dokumentu nie zwrócił lub w przypadku gdy cudzoziemiec zawiadomił o utracie
takiego dokumentu, organ, do którego należało zwrócić dokument, lub organ, który
został zawiadomiony o utracie dokumentu, umieszcza informacje o takim dokumencie
w Systemie Informacyjnym Schengen w celu jego zajęcia.
2. Organ, który na podstawie ust. 1 umieścił informacje o dokumencie
w Systemie Informacyjnym Schengen, usuwa te informacje, gdy dokument został
zwrócony.

art. 285. więcej Art. 285. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wzór:
a) karty pobytu,
b) polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca,
c) polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca,
d) tymczasowego polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca,
e) dokumentu „zgoda na pobyt tolerowany”,
f) formularza zgłoszenia utraty lub uszkodzenia karty pobytu, polskiego
dokumentu podróży dla cudzoziemca, polskiego dokumentu tożsamości
cudzoziemca lub dokumentu „zgoda na pobyt tolerowany”,
g) zaświadczenia o utracie lub uszkodzeniu karty pobytu, polskiego
dokumentu podróży dla cudzoziemca, polskiego dokumentu tożsamości
cudzoziemca lub dokumentu „zgoda na pobyt tolerowany”,
h) zaświadczenia o zwrocie karty pobytu, polskiego dokumentu podróży dla
cudzoziemca lub dokumentu „zgoda na pobyt tolerowany”,
i) zaświadczenia potwierdzającego zatrzymanie karty lub dokumentów,
o których mowa w lit. a–e;
2) wzór formularza wniosku o:
a) wydanie lub wymianę polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca,
b) wydanie lub wymianę polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca,
c) wydanie tymczasowego polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca,
d) wydanie lub wymianę karty pobytu,
e) wydanie dokumentu „zgoda na pobyt tolerowany” lub o wymianę takiego
dokumentu;
3) liczbę fotografii dołączanych do wniosków, o których mowa w pkt 2,
i szczegółowe wymogi techniczne dotyczące fotografii dołączanych do
wniosków;
4) sposób i tryb unieważniania karty pobytu, polskiego dokumentu podróży dla
cudzoziemca, polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca lub dokumentu
„zgoda na pobyt tolerowany”;
5) sposób pobierania odcisków linii papilarnych cudzoziemca w celu umieszczenia
ich w karcie pobytu lub dokumencie „zgoda na pobyt tolerowany”;
6) sposób utrwalania danych umieszczanych w karcie pobytu lub dokumencie
„zgoda na pobyt tolerowany” i przekazywania ich do spersonalizowania karty
pobytu lub dokumentu „zgoda na pobyt tolerowany”.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
wewnętrznych uwzględni:
1) konieczność zapewnienia czytelności i kompletności wzorów, o których mowa
w ust. 1 pkt 1;
2) dane osobowe w zakresie niezbędnym do wydania lub wymiany polskiego
dokumentu podróży dla cudzoziemca, polskiego dokumentu tożsamości
cudzoziemca, tymczasowego polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca,
karty pobytu lub dokumentu „zgoda na pobyt tolerowany”;
3) zapewnienie możliwości sprawnego wyeliminowania wadliwego dokumentu.

art. 286. więcej Art. 286. 1. Cudzoziemcy będący uczniami pochodzącymi z państw trzecich,
uczestniczący w wycieczce szkolnej do innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej na zasadach określonych w decyzji Rady 94/795/WSiSW z dnia
30 listopada 1994 r. w sprawie wspólnych działań przyjętych przez Radę na podstawie
art. K.3 ust. 2 lit. b Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie ułatwień podróży dla
uczniów pochodzących z państw trzecich przebywających w Państwach Członkowskich mogą być objęci listą podróżujących dla wycieczek w Unii Europejskiej, którą sporządza dyrektor szkoły.
2. Dane osobowe cudzoziemców podróżujących w ramach wycieczek w Unii
Europejskiej oraz ich prawo do ponownego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej potwierdza, na wniosek dyrektora szkoły, wojewoda właściwy dla siedziby
szkoły.
3. Listę podróżujących, o której mowa w ust. 1, sporządza się na formularzu.

art. 287. więcej Art. 287. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw zagranicznych oraz ministrem właściwym do spraw
oświaty i wychowania, określi, w drodze rozporządzenia, wzór formularza listy
podróżujących dla wycieczek w Unii Europejskiej.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
wewnętrznych uwzględni dane osobowe w zakresie, w jakim są one niezbędne do
spełnienia warunków wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej cudzoziemców
będących uczniami pochodzącymi z państw trzecich, uczestniczącymi w wycieczce
szkolnej do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej i ich pobytu na tym
terytorium, oraz możliwość weryfikacji tych danych, a także konieczność zapewnienia
sprawnego przekraczania granicy.

art. 288. więcej Art. 288. Cudzoziemiec w okresie pobytu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej jest obowiązany posiadać ważny dokument podróży oraz dokumenty
uprawniające go do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli są
wymagane.

art. 289. więcej Art. 289. 1. Kontrolę legalności pobytu cudzoziemców na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej prowadzą w celu ustalenia stanu faktycznego w zakresie przestrzegania przepisów dotyczących warunków wjazdu cudzoziemców na to terytorium i pobytu na nim organy Straży Granicznej i Policji.
2. Szef Urzędu i wojewoda mogą prowadzić kontrolę legalności pobytu
cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie niezbędnym do
prowadzenia przez te organy postępowań w sprawach cudzoziemców.
3. Naczelnik urzędu celno-skarbowego może prowadzić kontrolę, o której mowa
w ust. 1, w ramach dokonywanych kontroli, na zasadach i w trybie określonych w:
1) ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2018 r.
poz. 1990, z późn. zm.);
2) ustawie z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2019 r. poz.
2140);
3) ustawie z dnia 24 sierpnia 2007 r. o udziale Rzeczypospolitej Polskiej
w Systemie Informacyjnym Schengen oraz Wizowym Systemie Informacyjnym
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1844);
4) ustawie z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U.
z 2019 r. poz. 768, 730, 1520 i 1556);
5) ustawie z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2019 r. poz.
847 i 1495) w związku z ustawą z dnia 6 lipca 2001 r. o gromadzeniu,
przetwarzaniu i przekazywaniu informacji kryminalnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2126).

art. 290. więcej Art. 290. Organy administracji rządowej i samorządowej są obowiązane
współdziałać z organami Straży Granicznej, Policji, Krajowej Administracji
Skarbowej, Szefem Urzędu oraz wojewodą w zakresie dokonywania kontroli, o której
mowa w art. 289.

art. 291. więcej Art. 291. 1. Kontrolę legalności pobytu cudzoziemców na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej przeprowadza co najmniej dwóch funkcjonariuszy Straży
Granicznej, Policji, Służby Celno-Skarbowej, zwanych dalej „funkcjonariuszami”, lub co najmniej dwóch upoważnionych pracowników Urzędu albo urzędu wojewódzkiego, zwanych dalej „pracownikami”.
2. Kontrolę mogą przeprowadzać wspólnie funkcjonariusze i pracownicy, przy
czym przeprowadzają ją co najmniej dwie osoby.
3. W siedzibie Urzędu albo urzędu wojewódzkiego kontrola może być
przeprowadzana przez jednego pracownika.
4. Kontrola może być przeprowadzona przez jednego funkcjonariusza, jeżeli
w toku innych czynności służbowych przez niego wykonywanych zostały ujawnione
okoliczności uzasadniające jej przeprowadzenie.

art. 292. więcej Art. 292. 1. Funkcjonariusz przeprowadza kontrolę po okazaniu legitymacji
służbowej lub znaku identyfikacyjnego.
2. Pracownik przeprowadza kontrolę po podaniu imienia i nazwiska oraz
okazaniu upoważnienia do przeprowadzenia kontroli.
3. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 2, zawiera:
1) określenie podstawy prawnej do przeprowadzenia kontroli;
2) oznaczenie organu;
3) datę i miejsce jego wystawienia;
4) imię i nazwisko pracownika uprawnionego do przeprowadzenia kontroli;
5) określenie zakresu przedmiotowego kontroli;
6) datę jego ważności;
7) podpis osoby udzielającej upoważnienia z podaniem zajmowanego przez nią
stanowiska.

art. 293. więcej Art. 293. W trakcie kontroli funkcjonariusz lub pracownik mogą żądać
okazania:
1) dokumentu podróży i dokumentów uprawniających cudzoziemca do pobytu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) środków finansowych przeznaczonych na pokrycie kosztów:
a) utrzymania cudzoziemca w trakcie jego pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej,
b) podróży powrotnej cudzoziemca do państwa pochodzenia lub zamieszkania,
c) tranzytu cudzoziemca przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do
państwa trzeciego, które udzieli pozwolenia na wjazd;
3) dokumentu potwierdzającego możliwość uzyskania środków, o których mowa
w pkt 2, zgodnie z prawem;
4) dokumentów uprawniających cudzoziemca do wykonywania pracy, prowadzenia
działalności gospodarczej lub powierzenia wykonywania pracy;
5) dokumentów potwierdzających cel i warunki pobytu cudzoziemca na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 294. więcej Art. 294. 1. Cudzoziemiec poddany kontroli jest obowiązany okazać
dokumenty, o których mowa w art. 293 pkt 1, 4 i 5, oraz środki finansowe albo
dokument potwierdzający możliwość uzyskania takich środków zgodnie z prawem,
o których mowa w art. 293 pkt 2 i 3, jeżeli są wymagane.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy cudzoziemca, który przybył
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu połączenia z rodziną do osoby, która
uzyskała status uchodźcy.

art. 295. więcej Art. 295. 1. Funkcjonariusz lub pracownik pobiera od cudzoziemca w toku
kontroli odciski linii papilarnych w celu, o którym mowa w art. 20
ust. 1 rozporządzenia nr 767/2008.
2. Funkcjonariusz lub pracownik w celu, o którym mowa w art. 19
ust. 1 rozporządzenia nr 767/2008, może pobrać od cudzoziemca w toku kontroli
odciski linii papilarnych.
3. Funkcjonariusz lub pracownik dokonuje sprawdzenia odcisków linii
papilarnych pobranych od cudzoziemca w celu, o którym mowa w art. 19 ust. 1 lub
art. 20 ust. 1 rozporządzenia nr 767/2008, w Wizowym Systemie Informacyjnym,
a także w inny sposób umożliwiający ustalenie tożsamości cudzoziemca lub
stwierdzenie autentyczności wizy Schengen.

art. 296. więcej Art. 296. 1. Po przeprowadzeniu kontroli, w przypadku stwierdzenia, że pobyt
cudzoziemca jest:
1) niezgodny z przepisami dotyczącymi warunków wjazdu cudzoziemców na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i ich pobytu na tym terytorium,
funkcjonariusz lub pracownik sporządza protokół kontroli legalności pobytu
cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) zgodny z przepisami dotyczącymi warunków wjazdu cudzoziemców na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i ich pobytu na tym terytorium:
a) funkcjonariusz odnotowuje fakt przeprowadzenia kontroli w notatniku
służbowym lub sporządza notatkę służbową,
b) pracownik sporządza notatkę służbową.
2. Organ Policji, Szef Urzędu, wojewoda lub organ Krajowej Administracji
Skarbowej zawiadamia komendanta oddziału Straży Granicznej lub komendanta
placówki Straży Granicznej właściwego do wydania decyzji o zobowiązaniu
cudzoziemca do powrotu o stwierdzeniu, po przeprowadzeniu kontroli, że pobyt
cudzoziemca jest niezgodny z przepisami dotyczącymi warunków wjazdu
cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i ich pobytu na tym
terytorium.

art. 297. więcej Art. 297. 1. Protokół, o którym mowa w art. 296 ust. 1 pkt 1, zawiera:
1) stopień, imię i nazwisko oraz numer legitymacji służbowej funkcjonariusza lub
imię i nazwisko pracownika oraz numer i datę wystawienia upoważnienia, nazwę
organu, który wystawił upoważnienie;
2) datę i miejsce sporządzenia protokołu;
3) datę i godzinę rozpoczęcia i zakończenia kontroli;
4) miejsce przeprowadzenia kontroli;
5) imię i nazwisko, datę urodzenia oraz obywatelstwo kontrolowanego
cudzoziemca;
6) miejsce pobytu i adres zamieszkania cudzoziemca na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
7) opis okoliczności uzasadniających przeprowadzenie kontroli;
8) opis skontrolowanych dokumentów z podaniem ich numeru, okresu ważności
oraz nazwy organu, który je wydał;
9) wynik kontroli;
10) podpis funkcjonariusza lub pracownika sporządzającego protokół;
11) podpis cudzoziemca lub adnotację o przyczynach jego braku;
12) imię i nazwisko oraz podpis tłumacza, w przypadku gdy brał udział
w przeprowadzaniu kontroli.
2. Kopię protokołu wydaje się cudzoziemcowi.
3. W przypadku gdy cudzoziemiec odmawia podpisania protokołu, pozostawia
mu się odpis tego protokołu podpisany przez funkcjonariusza lub pracownika.

art. 298. więcej Art. 298. Notatka służbowa, o której mowa w art. 296 ust. 1 pkt 2, zawiera:
1) datę i miejsce sporządzenia notatki;
2) datę i godzinę rozpoczęcia i zakończenia kontroli;
3) imię i nazwisko, datę urodzenia oraz obywatelstwo kontrolowanego
cudzoziemca;
4) miejsce pobytu i adres zamieszkania cudzoziemca na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
5) wynik kontroli;
6) podpis funkcjonariusza lub pracownika sporządzającego notatkę;
7) imię i nazwisko tłumacza, w przypadku gdy brał udział w przeprowadzaniu
kontroli.

art. 299. więcej Art. 299. 1. Cudzoziemiec jest obowiązany opuścić terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej przed upływem okresu pobytu objętego wizą Schengen lub wizą krajową oraz
przed upływem okresu ważności tej wizy.
1a. Cudzoziemiec, który nie spełnia warunków wjazdu lub pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub przestał spełniać te warunki, posiadający zezwolenie
pobytowe lub inne zezwolenie, udzielone przez inne państwo stosujące dyrektywę
Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie
wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu
do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich (Dz. Urz.
UE L 348 z 24.12.2008, str. 98, z późn. zm.), zwaną dalej „dyrektywą
2008/115/WE”, uprawniające go do pobytu na terytorium tego państwa, jest
obowiązany niezwłocznie opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i udać się na
terytorium państwa, które to zezwolenie wydało.
2. Cudzoziemiec, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na
podstawie umowy międzynarodowej o zniesieniu obowiązku wizowego lub
jednostronnego zniesienia obowiązku wizowego lub wobec którego stosuje się częściowe lub całkowite zniesienie obowiązku wizowego, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 539/2001 z dnia 15 marca 2001 r. wymieniającym państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych,
oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu, jest obowiązany opuścić to
terytorium przed upływem terminu przewidzianego w umowie międzynarodowej,
w jednostronnym zniesieniu obowiązku wizowego lub w rozporządzeniu.
3. Cudzoziemiec przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
w ramach ruchu bezwizowego na podstawie umowy międzynarodowej o zniesieniu
obowiązku wizowego lub w związku z jednostronnym zniesieniem przez Rzeczpospolitą Polską obowiązku wizowego jest obowiązany opuścić to terytorium po upływie okresu pobytu, na jaki wjechał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie
później niż po upływie 3 miesięcy od dnia utraty mocy umowy lub przywrócenia
obowiązku wizowego.
4. Jeżeli utrata mocy umowy o całkowitym lub częściowym zniesieniu
obowiązku wizowego lub przywrócenie obowiązku wizowego nastąpiły przed
ogłoszeniem jednego z tych faktów w formie przewidzianej prawem, termin, o którym
mowa w ust. 3, liczy się od dnia tego ogłoszenia.
5. Cudzoziemiec jest obowiązany opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
przed upływem terminu ważności zezwolenia na pobyt czasowy.
6. Cudzoziemiec jest obowiązany opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
w terminie:
1) 30 dni od dnia, w którym decyzja:
a) o odmowie przedłużenia mu wizy Schengen lub wizy krajowej, udzielenia
mu zezwolenia na pobyt czasowy, zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia
na pobyt rezydenta długoterminowego UE, decyzja o umorzeniu
postępowania w tych sprawach lub decyzja o cofnięciu mu zezwolenia na
pobyt czasowy, zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt
rezydenta długoterminowego UE lub
b) o odmowie nadania mu statusu uchodźcy lub udzielenia ochrony
uzupełniającej, o uznaniu wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej
za niedopuszczalny, o umorzeniu postępowania w sprawie udzielenia mu
ochrony międzynarodowej lub decyzja o pozbawieniu go statusu uchodźcy
lub ochrony uzupełniającej, lub
c) o cofnięciu zgody na pobyt ze względów humanitarnych
– stała się ostateczna, a w przypadku wydania decyzji przez organ wyższego
stopnia – od dnia, w którym decyzja została cudzoziemcowi doręczona;
2) 7 dni od dnia, w którym ustały przyczyny nieprzekazania go do państwa
trzeciego, o których mowa w art. 31 ust. 1.
7. Pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie,
o którym mowa w ust. 6, uważa się za legalny, chyba że wniosek o przedłużenie mu
wizy Schengen lub wizy krajowej lub o udzielenie mu zezwolenia na pobyt czasowy,
zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE
został złożony po upływie okresu jego legalnego pobytu na tym terytorium.
8. Przepisów ust. 1, 2, 5 i 6 nie stosuje się, jeżeli cudzoziemiec posiada ważny
dokument uprawniający go do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
z niniejszej ustawy wynika, że jego pobyt na tym terytorium uważa się za legalny.
8a. Przepisów ust. 6 pkt 1 lit. a i ust. 7 nie stosuje się w przypadku, gdy przed
wydaniem decyzji o odmowie przedłużenia cudzoziemcowi wizy Schengen lub wizy
krajowej, udzielenia mu zezwolenia na pobyt czasowy, zezwolenia na pobyt stały lub
zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE lub decyzji o umorzeniu
postępowania w tych sprawach zostało wszczęte wobec cudzoziemca postępowanie
w sprawie zobowiązania go do powrotu lub została mu wydana decyzja
o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu.
9. Przepisów ust. 6 pkt 1 lit. b i ust. 7 nie stosuje się, w przypadku gdy:
1) w dniu wydania decyzji o odmowie nadania statusu uchodźcy lub udzielenia
ochrony uzupełniającej lub decyzji o umorzeniu postępowania w sprawie
udzielenia ochrony międzynarodowej cudzoziemiec przebywa w strzeżonym
ośrodku lub w areszcie dla cudzoziemców, lub
2) decyzja o odmowie nadania statusu uchodźcy lub udzielenia ochrony
uzupełniającej lub decyzja o umorzeniu postępowania w sprawie udzielenia
ochrony międzynarodowej została wydana w związku ze złożeniem kolejnego
wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej, lub
3) przed wydaniem decyzji o odmowie nadania cudzoziemcowi statusu uchodźcy
lub udzielenia mu ochrony uzupełniającej lub decyzji o umorzeniu postępowania
w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej zostało wszczęte wobec
cudzoziemca postępowanie w sprawie zobowiązania go do powrotu lub została
mu wydana decyzja o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu.
10. Wojewoda, Szef Urzędu lub Rada do Spraw Uchodźców informuje organ
Straży Granicznej właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca o decyzji,
o której mowa w ust. 6 pkt 1, gdy decyzja ta stanie się ostateczna, lub o innych
rozstrzygnięciach, które skutkują tym, że pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przestaje być legalny.
11. W przypadku, o którym mowa w ust. 10, organ Straży Granicznej ustala, czy
zachodzą przesłanki do wydania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu.

art. 300. więcej Art. 300. 1. Wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca,
który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie umowy
międzynarodowej o zniesieniu obowiązku wizowego lub wobec którego stosuje się
częściowe lub całkowite zniesienie obowiązku wizowego, zgodnie z rozporządzeniem
Rady (WE) nr 539/2001 z dnia 15 marca 2001 r. wymieniającym państwa trzecie,
których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych,
oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu, może przedłużyć
w uzasadnionych przypadkach okres pobytu tego cudzoziemca na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej o kolejne 90 dni, jeżeli możliwość taka jest przewidziana
w umowie o zniesieniu obowiązku wizowego.
2. Cudzoziemiec składa wniosek o przedłużenie okresu pobytu w ramach ruchu
bezwizowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osobiście, nie później niż
w ostatnim dniu jego legalnego pobytu na tym terytorium w ramach ruchu
bezwizowego, i uzasadnia ten wniosek.
3. Przedłużenie okresu pobytu w ramach ruchu bezwizowego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej następuje przez umieszczenie w dokumencie podróży
cudzoziemca odcisku stempla potwierdzającego przedłużenie okresu tego pobytu
o 90 dni.
4. Pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej cudzoziemca, który złożył
wniosek o przedłużenie okresu pobytu w ramach ruchu bezwizowego na tym
terytorium w terminie, o którym mowa w ust. 2, uważa się za legalny do dnia
umieszczenia w dokumencie podróży cudzoziemca odcisku stempla potwierdzającego
przedłużenie okresu tego pobytu lub do dnia wydania przez wojewodę decyzji
o odmowie przedłużenia okresu tego pobytu, nie dłużej jednak niż przez 90 dni, licząc
od następnego dnia po upływie okresu pobytu w ramach ruchu bezwizowego, jeżeli wniosek ten nie zawiera braków formalnych lub braki formalne zostały uzupełnione w terminie.
5. Przepisu art. 299 ust. 2 nie stosuje się do cudzoziemca, któremu wojewoda
przedłużył okres pobytu w ramach ruchu bezwizowego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z przepisami ust. 1–3.

art. 301. więcej Art. 301. 1. Przedłużenia okresu pobytu w ramach ruchu bezwizowego na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odmawia się w drodze decyzji.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
wzór stempla potwierdzającego przedłużenie okresu pobytu w ramach ruchu
bezwizowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej o 90 dni, mając na uwadze
potrzebę zapewnienia możliwości skutecznej weryfikacji przedłużenia okresu tego
pobytu.

art. 302. więcej Art. 302. 1. Decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wydaje się
cudzoziemcowi, gdy:
1) przebywa lub przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez ważnej
wizy lub innego ważnego dokumentu uprawniającego go do wjazdu na to
terytorium i pobytu na nim, jeżeli wiza lub inny dokument są lub były wymagane
lub
2) nie opuścił terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po wykorzystaniu
dopuszczalnego okresu jego pobytu na terytorium wszystkich lub niektórych
państw obszaru Schengen, do którego był uprawniony bez konieczności
posiadania wizy, w każdym okresie 180 dni, chyba że umowy międzynarodowe
stanowią inaczej, lub
3) nie opuścił terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po wykorzystaniu
dopuszczalnego okresu jego pobytu wskazanego w wizie Schengen w każdym
okresie 180 dni, lub po wykorzystaniu dopuszczalnego okresu pobytu na
podstawie wizy krajowej, lub
4) wykonuje lub w dniu wszczęcia kontroli legalności wykonywania pracy
prowadzonej przez uprawniony do tego organ wykonywał pracę bez
odpowiedniego zezwolenia na pracę lub oświadczenia o powierzeniu
wykonywania pracy cudzoziemcowi wpisanego do ewidencji oświadczeń, lub
5) podjął działalność gospodarczą niezgodnie z przepisami obowiązującymi w tym
zakresie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
6) nie posiada środków finansowych niezbędnych do pokrycia kosztów pobytu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podróży powrotnej do państwa
pochodzenia lub zamieszkania albo tranzytu przez terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej do państwa trzeciego, które udzieli pozwolenia na wjazd, i nie wskazał
wiarygodnych źródeł uzyskania takich środków finansowych, lub
7) obowiązuje wpis danych cudzoziemca do wykazu cudzoziemców, których pobyt
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany, lub
8) dane cudzoziemca znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów
odmowy wjazdu, jeżeli cudzoziemiec przebywa na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej w ramach ruchu bezwizowego lub na podstawie wizy Schengen,
z wyłączeniem wizy upoważniającej tylko do wjazdu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej i pobytu na tym terytorium, lub
9) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego lub interes Rzeczypospolitej Polskiej,
lub
10) przekroczył lub usiłował przekroczyć granicę wbrew przepisom prawa, lub
11) został skazany prawomocnym wyrokiem w Rzeczypospolitej Polskiej na karę
pozbawienia wolności podlegającą wykonaniu i istnieją podstawy do
przeprowadzenia postępowania w sprawie przekazania go za granicę w celu
wykonania orzeczonej wobec niego kary, lub
12) przebywa poza strefą przygraniczną, w której zgodnie z zezwoleniem na
przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego może przebywać,
chyba że umowy międzynarodowe stanowią inaczej, lub
13) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po upływie okresu pobytu, do
którego był uprawniony na podstawie zezwolenia na przekraczanie granicy
w ramach małego ruchu granicznego, chyba że umowy międzynarodowe
stanowią inaczej, lub
14) dalszy pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej będzie
stanowił zagrożenie dla zdrowia publicznego, co zostało potwierdzone badaniem
lekarskim, lub dla stosunków międzynarodowych innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, lub
15) cel i warunki pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są
niezgodne z deklarowanymi, chyba że przepisy prawa dopuszczają ich zmianę,
lub
16) została wydana decyzja o odmowie nadania statusu uchodźcy lub udzielenia
ochrony uzupełniającej, o uznaniu wniosku o udzielenie ochrony
międzynarodowej za niedopuszczalny, o umorzeniu postępowania w sprawie
udzielenia ochrony międzynarodowej lub decyzja o pozbawieniu go statusu
uchodźcy lub ochrony uzupełniającej i cudzoziemiec:
a) nie opuścił terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie i przypadku,
o których mowa w art. 299 ust. 6 pkt 1 lit. b, albo
b) przebywa w strzeżonym ośrodku albo w areszcie dla cudzoziemców.
2. Przepisów ust. 1 pkt 1–3 nie stosuje się w przypadkach, o których mowa
w art. 299 ust. 6.
3. Przepisów ust. 1 pkt 2 i 3 nie stosuje się, jeżeli cudzoziemiec posiada ważny
dokument uprawniający go do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
z niniejszej ustawy wynika, że jego pobyt na tym terytorium uważa się za legalny.
4. Przepisu ust. 1 pkt 4 nie stosuje się, jeżeli zostało wydane orzeczenie
o ukaraniu sprawcy za wykroczenie, o którym mowa w art. 120 ust. 3 ustawy z dnia
20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.
4a. Przepisów ust. 1 pkt 4 lub 5 nie stosuje się, jeżeli przemawia za tym
szczególnie ważny interes cudzoziemca.
5. W postępowaniu w sprawie zobowiązania do powrotu cudzoziemca
posiadającego zezwolenie na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 158 ust. 1 lub
art. 159 ust. 1, lub cudzoziemca, do którego dołączył cudzoziemiec posiadający
zezwolenie na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 159 ust. 1, bierze się pod uwagę
okres pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz istnienie
więzi kulturowych i społecznych z państwem pochodzenia.
6. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się w przypadku cudzoziemca:
1) który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku
z korzystaniem z mobilności krótkoterminowej pracownika kadry kierowniczej,
specjalisty lub pracownika odbywającego staż w ramach przeniesienia wewnątrz
przedsiębiorstwa na warunkach określonych w art. 139n ust. 1;
2) który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku
z korzystaniem z mobilności studenta na warunkach określonych w art. 149b
ust. 1;
3) który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku
z korzystaniem z mobilności krótkoterminowej naukowca na warunkach
określonych w art. 156b ust. 1;
4) będącego członkiem rodziny naukowca, który przebywa na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w związku z korzystaniem z mobilności
krótkoterminowej członka rodziny naukowca na warunkach określonych
w art. 169a ust. 1.

art. 303. więcej Art. 303. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 302 ust. 1, nie wszczyna się
postępowania w sprawie zobowiązania cudzoziemca do powrotu, a wszczęte
postępowanie w tej sprawie umarza się, jeżeli cudzoziemiec:
1) posiada status uchodźcy, korzysta z ochrony uzupełniającej lub
2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zgody na pobyt
ze względów humanitarnych lub zgody na pobyt tolerowany, lub
3) uzyskał zezwolenie, o którym mowa w art. 187 pkt 6 lub 7, lub
4) jest małżonkiem obywatela polskiego albo cudzoziemca posiadającego
zezwolenie na pobyt stały lub zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego
UE na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i nie sprzeciwiają się temu względy
obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku
publicznego, chyba że celem zawarcia związku małżeńskiego lub jego istnienia
jest obejście przepisów określających zasady i warunki wjazdu cudzoziemców
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ich przejazdu przez to terytorium,
pobytu na nim i wyjazdu z niego, lub
5) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy Schengen
wydanej w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 23, upoważniającej tylko do
wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i pobytu na tym terytorium,
zezwolenia, o którym mowa w art. 181 ust. 1, albo zezwolenia, o którym mowa
w art. 176, lub
6) uzyskał zezwolenie na pobyt stały lub zezwolenie na pobyt rezydenta
długoterminowego UE na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
7) posiada zezwolenie pobytowe lub inne zezwolenie uprawniające do pobytu,
udzielone przez inne państwo stosujące dyrektywę 2008/115/WE, i nie
sprzeciwiają się temu względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub
ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, chyba że cudzoziemiec nie
udał się niezwłocznie na terytorium tego państwa po pouczeniu go o obowiązku
wyjazdu na terytorium tego państwa, o którym mowa w art. 314, lub
8) jest czasowo oddelegowany w celu świadczenia usług na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej przez pracodawcę mającego siedzibę na terytorium
innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego
Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – strony umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej oraz jest
uprawniony do przebywania i zatrudnienia na terytorium tego państwa, jeżeli
decyzja o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu miałaby zostać wydana
z uwagi na przebywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez ważnej
wizy lub innego ważnego dokumentu uprawniającego do wjazdu na to terytorium
i pobytu na nim lub ze względu na przekroczenie lub usiłowanie przekroczenia
granicy wbrew przepisom prawa, lub
9) może zostać niezwłocznie przekazany do państwa trzeciego na podstawie umowy
międzynarodowej o przekazywaniu i przyjmowaniu osób po uprzednim
zatrzymaniu go w związku z przekroczeniem granicy wbrew przepisom prawa,
lub
10) może być niezwłocznie doprowadzony do granicy, jeżeli został zatrzymany
w strefie nadgranicznej bezpośrednio po nieumyślnym przekroczeniu granicy
wbrew przepisom prawa, lub
11) może zostać przekazany do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
państwa członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu
(EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub
Konfederacji Szwajcarskiej na podstawie obowiązującej w dniu 13 stycznia
2009 r. umowy międzynarodowej o przekazywaniu i przyjmowaniu osób, lub
12) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zaświadczenia,
o którym mowa w art. 170, lub
13) może zostać przekazany do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej
na podstawie przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 604/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia kryteriów i mechanizmów ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za
rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego
w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego lub
bezpaństwowca (wersja przekształcona) (Dz. Urz. UE L 180 z 29.06.2013),
zwanego dalej „rozporządzeniem 604/2013”, lub
14) jest przekazywany do państwa trzeciego na wniosek organów tego państwa
o wydanie osoby ściganej, w celu przeprowadzenia przeciw niemu na terytorium
tego państwa postępowania karnego lub wykonania orzeczonej kary albo środka
zabezpieczającego, lub
15) jest przekazywany do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej jako
osoba ścigana europejskim nakazem aresztowania w celu przeprowadzenia
przeciw niemu na terytorium tego państwa postępowania karnego lub wykonania
orzeczonej kary pozbawienia wolności albo innego środka polegającego na
pozbawieniu wolności.
2. W przypadku, o którym mowa w art. 302 ust. 1 pkt 1, decyzji o zobowiązaniu
cudzoziemca do powrotu nie wydaje się, gdy cudzoziemiec zgodnie z przepisami
art. 120 i art. 135 wystąpił o zmianę decyzji, o których mowa w tych przepisach, do
czasu zakończenia postępowania w sprawie zmiany tych decyzji.
3. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się w przypadku, o którym mowa w art. 32
ust. 1 lub art. 33 ust. 2 Konwencji dotyczącej statusu uchodźców, sporządzonej
w Genewie dnia 28 lipca 1951 r. (Dz. U. z 1991 r. poz. 515, 516 i 517).
4. Nie wszczyna się postępowania w sprawie zobowiązania cudzoziemca do
powrotu, jeżeli toczy się postępowanie w sprawie udzielenia temu cudzoziemcowi
ochrony międzynarodowej, chyba że cudzoziemiec złożył kolejny wniosek
o udzielenie ochrony międzynarodowej.
5. Cudzoziemca, o którym mowa w ust. 1 pkt 9, można – w szczególnie
uzasadnionych przypadkach, ze względu na jego stan zdrowia – nie przekazywać do
państwa trzeciego. Cudzoziemcowi temu w przypadku wystąpienia zagrożenia dla
jego życia lub zdrowia zapewnia się opiekę medyczną.
6. Koszty zapewnienia opieki medycznej, o której mowa w ust. 5, są pokrywane
z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw wewnętrznych, ze środków pozostających w dyspozycji Komendanta Głównego Straży Granicznej.
7. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 9 i 11, z wyjątkiem przypadku,
gdy cudzoziemcowi została wydana decyzja, o której mowa w art. 303a ust. 1,
komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki Straży Granicznej
właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca:
1) informuje cudzoziemca, do jakiego państwa zostanie przekazany;
2) doprowadza cudzoziemca do granicy państwa, do którego zostaje przekazany.

Art. 303a. 1. Cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 303 ust. 1 pkt 11,
z wyjątkiem przypadku, w którym zostaje on niezwłocznie przekazany do innego
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego
Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej na podstawie obowiązującej w dniu
13 stycznia 2009 r. umowy międzynarodowej o przekazywaniu i przyjmowaniu osób,
wydaje się decyzję o przekazaniu do tego państwa.
2. Do decyzji, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy
dotyczące decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, z tym że nie określa się
w niej terminu dobrowolnego powrotu i nie orzeka o zakazie ponownego wjazdu,
o którym mowa w art. 318 ust. 1 lub 3.
3. Koszty związane z wydaniem i wykonaniem decyzji, o której mowa w ust. 1,
ustala się, w przypadku gdy decyzja ta podlega przymusowemu wykonaniu. Przepisy
art. 336–338 i art. 340–347 stosuje się odpowiednio.

art. 304. więcej Art. 304. Organ prowadzący postępowanie w sprawie zobowiązania
cudzoziemca do powrotu poucza cudzoziemca o możliwości złożenia wniosku
o udzielenie ochrony międzynarodowej.

art. 305. więcej Art. 305. 1. Postępowanie w sprawie zobowiązania cudzoziemca do powrotu
zawiesza się w przypadku wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia
cudzoziemcowi ochrony międzynarodowej lub udzielenia mu zezwolenia, o którym
mowa w art. 176.
2. Postępowania w sprawie zobowiązania cudzoziemca do powrotu nie zawiesza
się w przypadku, gdy cudzoziemiec złożył kolejny wniosek o udzielenie ochrony
międzynarodowej.

art. 306. więcej Art. 306. Decyzja o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wygasa z mocy
prawa, jeżeli cudzoziemiec:
1) posiada status uchodźcy lub korzysta z ochrony uzupełniającej;
1a) posiada zezwolenie na pobyt stały lub zezwolenie na pobyt rezydenta
długoterminowego UE na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia,
o którym mowa w art. 176 lub art. 187 pkt 6 lub 7;
2a) otrzymał decyzję, o której mowa w art. 393b ust. 1;
3) otrzymał decyzję o umorzeniu postępowania w sprawie udzielenia ochrony
międzynarodowej i o przekazaniu do odpowiedzialnego państwa
członkowskiego – w przypadku, o którym mowa w art. 37 ust. 1 ustawy z dnia
13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 307. więcej Art. 307. 1. W dniu, w którym decyzja o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu
stanie się ostateczna, z mocy prawa następuje unieważnienie wizy krajowej,
wygaśnięcie zezwolenia na pobyt czasowy oraz zezwolenia na pracę.
2. W dniu, w którym decyzja o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wydana
na podstawie art. 302 ust. 1 pkt 12 lub 13 stanie się ostateczna, z mocy prawa
następuje unieważnienie zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu
granicznego.

art. 308. więcej Art. 308. Do cudzoziemców oraz członków ich rodzin uprawnionych do
wykonywania pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na zasadach określonych
w decyzji nr 1/80 Rady Stowarzyszenia Republiki Tureckiej i EWG z dnia
19 września 1980 r. w sprawie rozwoju Stowarzyszenia, która to Rada została
powołana na podstawie Układu ustanawiającego stowarzyszenie między Europejską
Wspólnotą Gospodarczą a Turcją, podpisanego w Ankarze dnia 12 września 1963 r.:
1) nie stosuje się przepisów art. 299–307, art. 310–321, art. 329, art. 334 i art. 335;
2) stosuje się przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium
obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin.

art. 309. więcej Art. 309. Organ, który wydaje decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do
powrotu, w przypadku cofnięcia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE udzielonego cudzoziemcowi posiadającemu ochronę międzynarodową w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej ustala, za
pośrednictwem Szefa Urzędu, czy cudzoziemiec nadal posiada ochronę
międzynarodową w tym państwie.

art. 310. więcej Art. 310. 1. Decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wydaje:
1) z urzędu – komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki
Straży Granicznej, który stwierdził istnienie przesłanki uzasadniającej wydanie
decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu;
2) na wniosek wojewody, Ministra Obrony Narodowej, Szefa Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa Agencji Wywiadu, organu Krajowej
Administracji Skarbowej, komendanta wojewódzkiego lub komendanta
powiatowego (miejskiego) Policji – komendant oddziału Straży Granicznej lub
komendant placówki Straży Granicznej, właściwy ze względu na siedzibę organu
występującego z wnioskiem albo miejsce pobytu cudzoziemca.
2. Komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki Straży
Granicznej, który stwierdził istnienie przesłanki uzasadniającej wydanie decyzji
o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, może przekazać dalsze prowadzenie
postępowania w sprawie zobowiązania cudzoziemca do powrotu, z urzędu lub na
wniosek cudzoziemca, w drodze postanowienia, komendantowi oddziału Straży
Granicznej lub komendantowi placówki Straży Granicznej właściwemu ze względu
na miejsce pobytu cudzoziemca.

art. 311. więcej Art. 311. (uchylony).

art. 312. więcej Art. 312. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) treść wniosku o wydanie decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu,
uwzględniając potrzebę zapewnienia sprawności i prawidłowości postępowania,
a w szczególności konieczność uzyskania informacji niezbędnych do wydania
decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu;
2) sposób odnotowywania w dokumencie podróży wydania decyzji o zobowiązaniu
cudzoziemca do powrotu, uwzględniając zapewnienie możliwości ustalenia
podczas kontroli dokumentu podróży cudzoziemca, że decyzja ta została wydana.

art. 313. więcej Art. 313. (uchylony).

art. 314. więcej Art. 314. 1. Organ właściwy do wydania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca
do powrotu, w przypadkach, o których mowa w art. 302 ust. 1 pkt 1–8 i 10–16,
poucza cudzoziemca posiadającego zezwolenie pobytowe lub inne zezwolenie
uprawniające go do pobytu, udzielone przez państwo stosujące dyrektywę
2008/115/WE, o obowiązku niezwłocznego wyjazdu na terytorium tego państwa.
2. Organ właściwy do wydania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu
odnotowuje dokonanie pouczenia, o którym mowa w ust. 1, w rejestrze, o którym
mowa w art. 428 ust. 1 pkt 6.
3. Pouczenie, o którym mowa w ust. 1, następuje w formie pisemnej w języku
zrozumiałym dla cudzoziemca.

art. 315. więcej Art. 315. 1. W decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu określa się
termin dobrowolnego powrotu, który wynosi od 15 do 30 dni, liczony od dnia
doręczenia decyzji.
2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, nie określa się terminu dobrowolnego
powrotu cudzoziemca, gdy:
1) istnieje prawdopodobieństwo ucieczki cudzoziemca lub
2) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego.
3. Oceniając prawdopodobieństwo ucieczki, bierze się pod uwagę,
w szczególności, czy cudzoziemiec:
1) zadeklarował niepodporządkowanie się obowiązkom wynikającym z otrzymania
decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu lub
2) nie dysponuje dokumentami poświadczającymi jego tożsamość, lub
3) przekroczył lub usiłował przekroczyć granicę wbrew przepisom prawa, lub
4) wjechał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obowiązywania
wpisu do wykazu cudzoziemców, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej jest niepożądany, lub do Systemu Informacyjnego Schengen do celu
odmowy wjazdu.
4. W decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, wydanej bez określenia
terminu dobrowolnego powrotu, wskazuje się państwo, do którego cudzoziemiec
powraca.
4a. W przypadku gdy cudzoziemcowi została wydana decyzja o zobowiązaniu
cudzoziemca do powrotu, w której określono termin dobrowolnego powrotu, przed
wydaniem mu decyzji o:
1) odmowie:
a) przedłużenia wizy Schengen lub wizy krajowej,
b) udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy,
c) udzielenia zezwolenia na pobyt stały,
d) udzielenia zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE,
2) umorzeniu postępowania w sprawach, o których mowa w pkt 1,
3) odmowie nadania statusu uchodźcy lub udzielenia ochrony uzupełniającej,
4) umorzeniu postępowania w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej
– termin dobrowolnego powrotu jest liczony od dnia, w którym decyzja, o której
mowa w pkt 1–4, stała się ostateczna, a w przypadku decyzji wydanej przez organ
wyższego stopnia – od dnia, w którym decyzja ostateczna została cudzoziemcowi
doręczona.
5. Decyzja o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wydana bez określenia
terminu dobrowolnego powrotu, o której mowa w ust. 2 pkt 2, podlega
natychmiastowemu wykonaniu.
6. W przypadku gdy cudzoziemiec przekroczył lub usiłował przekroczyć granicę
wbrew przepisom prawa w okresie po wydaniu decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca
do powrotu, a przed upływem terminu dobrowolnego powrotu, termin, o którym
mowa w ust. 1, wygasa z mocy prawa.
7. Jeżeli decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wydaje się
cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 309, który nadal posiada ochronę
międzynarodową w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, w decyzji o
zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu jako państwo powrotu cudzoziemca wskazuje
się państwo członkowskie Unii Europejskiej, w którym cudzoziemiec posiada ochronę
międzynarodową.
8. Jeżeli decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wydaje się
cudzoziemcowi, który przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na
podstawie zezwolenia na pobyt czasowy w związku z okolicznościami, o których
mowa w art. 186 ust. 1 pkt 3, w decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu jako
państwo powrotu cudzoziemca wskazuje się państwo członkowskie Unii Europejskiej, w którym cudzoziemiec posiada zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE.
9. Jeżeli decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wydaje się
cudzoziemcowi, który przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na
podstawie zezwolenia na pobyt czasowy jako członek rodziny cudzoziemca, który
przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na pobyt
czasowy w związku z okolicznościami, o których mowa w art. 186 ust. 1 pkt 3,
w decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu jako państwo powrotu
cudzoziemca wskazuje się państwo członkowskie Unii Europejskiej, w którym
członek rodziny tego cudzoziemca posiada zezwolenie na pobyt rezydenta
długoterminowego UE.

art. 316. więcej Art. 316. 1. Organ, wydając decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu,
może przedłużyć termin dobrowolnego powrotu, jeżeli cudzoziemiec jest obowiązany
do osobistego stawiennictwa przed polskim organem władzy publicznej lub jego
obecności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wymaga interes Rzeczypospolitej
Polskiej lub wyjątkowa sytuacja osobista cudzoziemca, wynikająca w szczególności
z długości pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z łączących
cudzoziemca więzi o charakterze rodzinnym i społecznym lub z potrzeby
kontynuowania nauki przez małoletnie dziecko cudzoziemca.
2. Organ, który wydał decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, może
przedłużyć termin dobrowolnego powrotu w niej określony z powodu okoliczności,
o których mowa w ust. 1, także po jej wydaniu, jednorazowo, na wniosek
cudzoziemca.
3. Termin dobrowolnego powrotu, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie może być
dłuższy niż 1 rok.

art. 317. więcej Art. 317. 1. W decyzji, o której mowa w art. 316 ust. 1 i 2, można do czasu
dobrowolnego powrotu zobowiązać cudzoziemca do:
1) zgłaszania się w określonych odstępach czasu do organu wskazanego w decyzji
– do dnia, w którym nastąpi dobrowolny powrót;
2) wpłaty zabezpieczenia pieniężnego w wysokości określonej w decyzji, nie
niższej niż dwukrotność minimalnego wynagrodzenia przewidzianego
w przepisach o minimalnym wynagrodzeniu za pracę;
3) przekazania do depozytu organowi wskazanemu w decyzji dokumentu podróży
albo innego dokumentu tożsamości;
4) zamieszkiwania w wyznaczonym w decyzji miejscu – do dnia, w którym nastąpi
dobrowolny powrót.
2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, można orzec o zastosowaniu jednego lub
więcej niż jednego spośród środków, o których mowa w ust. 1.
2a. Do zabezpieczenia pieniężnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, przepisy
art. 398 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
3. Zabezpieczenie pieniężne, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, i dokumenty,
o których mowa w ust. 1 pkt 3, przechowuje się do czasu okazania przez cudzoziemca
biletu na podróż powrotną lub innego dowodu, z którego wynika zaplanowana podróż
powrotna.
4. Cudzoziemcowi nie wolno zmieniać miejsca zamieszkania wyznaczonego
w decyzji o przedłużeniu terminu dobrowolnego powrotu bez zmiany tej decyzji.

art. 318. więcej Art. 318. 1. W decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu orzeka się
o zakazie ponownego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i innych państw
obszaru Schengen oraz określa się okres tego zakazu.
2. (uchylony)
3. W decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu orzeka się o zakazie
ponownego wjazdu tylko na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w przypadku, gdy
jest ona wydawana cudzoziemcowi:
1) posiadającemu ochronę międzynarodową w innym państwie członkowskim Unii
Europejskiej, któremu cofnięto zezwolenie na pobyt rezydenta
długoterminowego UE, lub
2) o którym mowa w art. 315 ust. 8 lub 9.

art. 319. więcej Art. 319. Zakazy, o których mowa w art. 318, określa się na następujące okresy:
1) od 6 miesięcy do 3 lat – w przypadkach, o których mowa w art. 302 ust. 1 pkt 1–
3, 6, 10, 12, 13, 15 lub 16;
2) od 1 roku do 3 lat – w przypadkach, o których mowa w art. 302 ust. 1 pkt 4 lub
5;
3) od 3 lat do 5 lat – w przypadkach, o których mowa w art. 302 ust. 1 pkt 7, 8, 11
lub 14;
4) 5 lat – w przypadkach, o których mowa w art. 302 ust. 1 pkt 9.

art. 320. więcej Art. 320. 1. Organ, który w pierwszej instancji wydał decyzję o zobowiązaniu
cudzoziemca do powrotu, może cofnąć zakaz, o którym mowa w art. 318, na wniosek
cudzoziemca, w drodze decyzji, jeżeli cudzoziemiec wykaże, że:
1) wykonał obowiązki wynikające z decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do
powrotu lub
2) jego ponowny wjazd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub innych państw
obszaru Schengen ma nastąpić ze względu na uzasadnione okoliczności,
zwłaszcza ze względów humanitarnych, lub
3) została mu przyznana pomoc w dobrowolnym powrocie, o której mowa w:
a) art. 334, lub
b) art. 75 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom
ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
1a. Organ, rozpatrując wniosek o cofnięcie zakazu, o którym mowa w art. 318,
uwzględnia, w szczególności:
1) okoliczności, w jakich cudzoziemcowi została wydana decyzja o zobowiązaniu
cudzoziemca do powrotu;
2) okoliczności, ze względu na które ma nastąpić ponowny wjazd cudzoziemca na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub innych państw obszaru Schengen.
2. Zakazu, o którym mowa w art. 318, nie cofa się, gdy:
1) wjazd lub pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może
stanowić zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego lub naruszyć interes Rzeczypospolitej
Polskiej lub
2) cudzoziemiec nie uiścił należności z tytułu kosztów związanych z wydaniem
i wykonaniem decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, które był
obowiązany ponieść, lub
3) został on orzeczony po wydaniu cudzoziemcowi decyzji o cofnięciu zakazu,
o którym mowa w art. 318, i od wydania tej decyzji nie upłynęły 2 lata, lub
4) nie upłynęła jeszcze połowa okresu, na jaki został orzeczony.
3. Przepisów ust. 2 pkt 3 i 4 nie stosuje się, jeżeli wjazd cudzoziemca na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ma nastąpić ze względów humanitarnych.

art. 321. więcej Art. 321. Organem wyższego stopnia, w rozumieniu Kodeksu postępowania
administracyjnego, w stosunku do komendanta oddziału Straży Granicznej lub
komendanta placówki Straży Granicznej w sprawach o zobowiązaniu cudzoziemca do
powrotu, przedłużenia terminu dobrowolnego powrotu oraz cofnięcia zakazu,
o którym mowa w art. 318, jest Szef Urzędu.

art. 322. więcej Art. 322. Pisma w sprawach o zobowiązanie cudzoziemca do powrotu mogą być
przekazywane z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu
art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną
(Dz. U. z 2019 r. poz. 123 i 730) lub faksu i doręczane cudzoziemcowi w formie
uzyskanej w wyniku takiego przekazu.

art. 323. więcej Art. 323. 1. Organ Straży Granicznej odnotowuje w dokumencie podróży
cudzoziemca wydanie decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu oraz
niezwłocznie informuje o tym organ, który wystąpił z wnioskiem o jej wydanie.
2. W przypadku doręczenia decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu
w formie, o której mowa w art. 322, organ, który wykonuje tę decyzję, odnotowuje
fakt jej wydania w dokumencie podróży cudzoziemca.

art. 324. więcej Art. 324. Organ, który wydaje decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do
powrotu:
1) pobiera od cudzoziemca odciski linii papilarnych, jeżeli nie zostały pobrane po
jego zatrzymaniu;
2) przekazuje Komendantowi Głównemu Policji obraz linii papilarnych, dane
osobowe cudzoziemca oraz informacje, które umieszcza się w rejestrze,
o którym mowa w art. 428 ust. 1 pkt 4;
3) sporządza fotografię cudzoziemca.

art. 325. więcej Art. 325. 1. W przypadku gdy cudzoziemiec nie posiada dokumentu podróży,
Komendant Główny Straży Granicznej składa do właściwego przedstawicielstwa
dyplomatycznego lub urzędu konsularnego państwa pochodzenia cudzoziemca
wniosek o wydanie takiego dokumentu.
2. Jeżeli na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie istnieje przedstawicielstwo
lub urząd, o którym mowa w ust. 1, Komendant Główny Straży Granicznej składa
wniosek o wydanie dokumentu podróży do właściwego organu państwa pochodzenia
cudzoziemca.
3. Przed wydaniem dokumentu podróży cudzoziemcowi właściwe organy Straży
Granicznej w uzasadnionych przypadkach umożliwiają przedstawicielstwom
dyplomatycznym, urzędom konsularnym lub właściwym organom państw
pochodzenia cudzoziemca przeprowadzenie z nim rozmowy w jednostkach
organizacyjnych Straży Granicznej, przedstawicielstwach dyplomatycznych lub
urzędach konsularnych państw pochodzenia cudzoziemca w celu potwierdzenia jego
obywatelstwa.
4. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się, o ile wiążące Rzeczpospolitą Polską umowy
międzynarodowe dotyczące przyjmowania i przekazywania osób, które nie spełniają
warunków wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i pobytu na tym terytorium
lub przestały spełniać te warunki, nie stanowią inaczej.
5. Rozmowę, o której mowa w ust. 3, przeprowadza się w obecności
funkcjonariusza Straży Granicznej oraz w razie potrzeby w obecności tłumacza.
6. (uchylony)
7. (uchylony)

art. 326. więcej Art. 326. 1. W postępowaniu w sprawie zobowiązania cudzoziemca do powrotu
dotyczącym cudzoziemca będącego małżonkiem obywatela polskiego albo
cudzoziemca posiadającego zezwolenie na pobyt stały lub zezwolenie na pobyt
rezydenta długoterminowego UE na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej organ, który
prowadzi to postępowanie, ustala, czy związek małżeński został zawarty lub istnieje
w celu obejścia przepisów określających zasady i warunki wjazdu cudzoziemców na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ich przejazdu przez to terytorium, pobytu na
nim i wyjazdu z niego.
2. Do ustalenia, czy związek małżeński został zawarty lub istnieje w celu
obejścia przepisów określających zasady i warunki wjazdu cudzoziemców na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ich przejazdu przez to terytorium, pobytu na
nim i wyjazdu z niego, stosuje się przepisy art. 169 ust. 2, 4 i 5.

art. 327. więcej Art. 327. 1. Organ prowadzący postępowanie w sprawie wydania decyzji
o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu zapewnia cudzoziemcowi, który nie włada
w wystarczającym stopniu językiem polskim, możliwość korzystania z pomocy
tłumacza.
2. Organ, który wydał decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu,
dokonuje w języku zrozumiałym dla cudzoziemca ustnego lub pisemnego tłumaczenia
podstawy prawnej decyzji, rozstrzygnięcia oraz pouczenia, czy i w jakim trybie służy
odwołanie od decyzji.

art. 328. więcej Art. 328. Organ prowadzący postępowanie w sprawie wydania decyzji
o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu informuje cudzoziemca o organizacjach
pozarządowych zajmujących się udzielaniem cudzoziemcom pomocy, w tym pomocy
prawnej.

art. 329. więcej Art. 329. 1. W przypadku gdy cudzoziemiec nie opuścił dobrowolnie terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w terminie określonym w decyzji o zobowiązaniu
cudzoziemca do powrotu, decyzja ta podlega przymusowemu wykonaniu.
2. Poza przypadkiem, o którym mowa w ust. 1, przymusowe wykonanie decyzji
o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu następuje, gdy:
1) w decyzji tej nie został określony termin dobrowolnego powrotu lub
2) po wydaniu tej decyzji:
a) zaistniało prawdopodobieństwo ucieczki cudzoziemca, lub
b) dalszy pobyt cudzoziemca może stanowić zagrożenie dla obronności lub
bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku
publicznego.
3. Przymusowe wykonanie decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu
polega na doprowadzeniu cudzoziemca do granicy albo do portu lotniczego albo
morskiego państwa, do którego zostaje doprowadzony. Do doprowadzenia
cudzoziemca od granicy do portu lotniczego państwa, do którego zostaje
doprowadzony, stosuje się przepisy załącznika do decyzji Rady 2004/573/WE z dnia
29 kwietnia 2004 r. w sprawie organizacji wspólnych lotów w celu wydalenia
z terytorium dwóch lub więcej Państw Członkowskich, obywateli państw trzecich,
którzy podlegają indywidualnemu nakazowi wydalenia (Dz. Urz. WE L 261
z 06.08.2004, str. 28, z późn. zm.).
4. Doprowadzenie cudzoziemca wykonuje:
1) do granicy – komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki
Straży Granicznej właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca;
2) od granicy do portu lotniczego albo morskiego państwa, do którego następuje
powrót – Komendant Główny Straży Granicznej lub komendant oddziału Straży
Granicznej właściwy ze względu na miejsce, w którym cudzoziemiec przekracza
granicę.
5. Komendant placówki Straży Granicznej właściwy ze względu na miejsce,
w którym cudzoziemiec przekracza granicę, odnotowuje w rejestrze spraw
dotyczących zobowiązania cudzoziemca do powrotu datę opuszczenia przez
cudzoziemca terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 329a. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, na wniosek
Komendanta Głównego Policji, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego albo
Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego, wydaje decyzję o zobowiązaniu
cudzoziemca do powrotu dotyczącą cudzoziemca, co do którego istnieje obawa, że
może prowadzić działalność terrorystyczną lub szpiegowską, albo podejrzewanego
o popełnienie jednego z tych przestępstw.
2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, podlega natychmiastowemu przymusowemu
wykonaniu.

art. 330. więcej Art. 330. 1. Decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu nie wykonuje się,
gdy:
1) wobec cudzoziemca toczy się postępowanie w sprawie udzielenia mu ochrony
międzynarodowej lub
2) wobec cudzoziemca toczy się postępowanie w sprawie udzielenia mu zgody na
pobyt ze względów humanitarnych, zgody na pobyt tolerowany lub zezwolenia,
o którym mowa w art. 176, lub
3) cudzoziemcowi udzielono zgody na pobyt ze względów humanitarnych lub
zgody na pobyt tolerowany lub zachodzą przesłanki do jej udzielenia, lub
4) cudzoziemiec przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie:
a) wizy Schengen upoważniającej tylko do wjazdu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej wydanej w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1
pkt 23, lub
b) zezwolenia, o którym mowa w art. 181 ust. 1, lub
5) cudzoziemiec przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie
zaświadczenia, o którym mowa w art. 170, lub
6) cudzoziemiec jest małżonkiem obywatela polskiego albo cudzoziemca
posiadającego zezwolenie na pobyt stały lub zezwolenie na pobyt rezydenta
długoterminowego UE na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i nie
sprzeciwiają się temu względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub
ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, chyba że celem zawarcia
związku małżeńskiego lub jego istnienia jest obejście przepisów określających
zasady i warunki wjazdu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, ich przejazdu przez to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu z niego, lub
7) wobec cudzoziemca orzeczono w Rzeczypospolitej Polskiej środek
zapobiegawczy w postaci zakazu opuszczania kraju, lub
8) cudzoziemiec zadeklarował zamiar złożenia wniosku o udzielenie ochrony
międzynarodowej w przypadku, o którym mowa w art. 28 ust. 1 lub 2 lub art. 61
ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
1a. Decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu nie wykonuje się z powodu
okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 8, do dnia:
1) upływu terminu do złożenia wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej
określonego w protokole potwierdzającym złożenie deklaracji zamiaru złożenia
wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej – w przypadku, o którym mowa
w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom
ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) w którym organ Straży Granicznej umożliwił złożenie wniosku o udzielenie
ochrony międzynarodowej:
a) cudzoziemcowi – w przypadku, o którym mowa w art. 28 ust. 2 ustawy
z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) kuratorowi w imieniu małoletniego bez opieki – w przypadku, o którym
mowa w art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu
cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
1b. Przepisu ust. 1 pkt 8 nie stosuje się, gdy cudzoziemiec kolejny raz
zadeklarował zamiar złożenia wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej, a nie
złożył wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej po uprzednio
zadeklarowanym zamiarze jego złożenia albo poprzedni wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej został uznany za niedopuszczalny z przyczyn, o których mowa w art. 38 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, albo po wydaniu decyzji o odmowie
nadania mu statusu uchodźcy i udzielenia ochrony uzupełniającej.
2. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się, jeżeli cudzoziemiec złożył kolejny
wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej, który jest:
1) pierwszym wnioskiem niedopuszczalnym z przyczyn, o których mowa w art. 38
ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom
ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jeżeli złożenie tego wniosku
nastąpiło tylko w celu opóźnienia wydania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca
do powrotu albo w celu opóźnienia lub uniemożliwienia jej wykonania;
2) złożony po wydaniu ostatecznej decyzji o:
a) uznaniu wniosku za niedopuszczalny z przyczyn, o których mowa w art. 38
ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom
ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) odmowie nadania statusu uchodźcy lub udzielenia ochrony uzupełniającej
albo decyzji o umorzeniu postępowania w sprawie udzielenia ochrony
międzynarodowej wydanej po rozpatrzeniu kolejnego wniosku o udzielenie
ochrony międzynarodowej.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, decyzję o zobowiązaniu
cudzoziemca do powrotu wykonuje się po tym, gdy decyzja, o której mowa w art. 38
ust. 4 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanie się ostateczna.

art. 331. więcej Art. 331. 1. W przypadku gdy cudzoziemiec złożył skargę do wojewódzkiego
sądu administracyjnego na decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wraz
z wnioskiem o wstrzymanie jej wykonania, termin dobrowolnego powrotu lub termin
przymusowego wykonania tej decyzji z mocy prawa przedłuża się do dnia wydania
przez wojewódzki sąd administracyjny postanowienia w sprawie tego wniosku.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, w przypadku gdy decyzja o zobowiązaniu
cudzoziemca do powrotu została wydana na podstawie art. 302 ust. 1 pkt 9.

art. 332. więcej Art. 332. Decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wydaną
małoletniemu cudzoziemcowi wykonuje się jeżeli:
1) cudzoziemiec ten ma w państwie, do którego został zobowiązany powrócić,
zapewnioną opiekę rodziców, innych osób pełnoletnich lub instytucji
opiekuńczych, zgodnie ze standardami określonymi w Konwencji o prawach
dziecka, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia
20 listopada 1989 r.;
2) powrót odbywa się pod opieką przedstawiciela ustawowego lub cudzoziemca
tego przekaże się jego przedstawicielowi ustawowemu albo przedstawicielowi
właściwych władz państwa, do którego nastąpi powrót.

art. 333. więcej Art. 333. 1. Przedstawiciele organizacji pozarządowych lub międzynarodowych
zajmujących się udzielaniem pomocy cudzoziemcom mogą być obecni jako
obserwatorzy w toku działań związanych z doprowadzeniem cudzoziemca do granicy
albo do portu lotniczego albo morskiego państwa, do którego zostaje doprowadzony,
podejmowanych w związku z przymusowym wykonaniem decyzji o zobowiązaniu
cudzoziemca do powrotu.
2. Koszty przejazdu nie więcej niż dwóch przedstawicieli organizacji
pozarządowych, o których mowa w ust. 1, od granicy do portu lotniczego albo
morskiego państwa, do którego cudzoziemiec zostaje doprowadzony, są pokrywane
z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw
wewnętrznych, ze środków będących w dyspozycji Komendanta Głównego Straży
Granicznej.
3. Pokrywanie kosztów przejazdu następuje w przypadku, gdy doprowadzanych
jest co najmniej 5 cudzoziemców oraz gdy doprowadzenie odbywa się statkiem
morskim lub wyczarterowanym statkiem powietrznym.
4. Przedstawiciele organizacji pozarządowych lub międzynarodowych,
o których mowa w ust. 1, mają w toku działań związanych z doprowadzeniem
cudzoziemca do granicy albo do portu lotniczego albo morskiego państwa, do którego
zostaje doprowadzony, prawo do:
1) obserwowania przebiegu wszystkich czynności podejmowanych wobec
cudzoziemca od rozpoczęcia do zakończenia doprowadzenia w celu
potwierdzenia poszanowania godności i praw cudzoziemca w toku tych
czynności;
2) porozumiewania się z doprowadzanym cudzoziemcem, o ile nie zakłóca to
czynności związanych z doprowadzeniem.
5. Funkcjonariusz Straży Granicznej przed rozpoczęciem doprowadzenia
cudzoziemca do granicy albo do portu lotniczego albo morskiego państwa, do którego
zostaje doprowadzony, informuje przedstawicieli organizacji pozarządowych lub
międzynarodowych, o których mowa w ust. 1, o zasadach obowiązujących podczas
doprowadzenia, w szczególności dotyczących przebiegu doprowadzenia oraz
warunków bezpieczeństwa.
6. Przedstawiciele organizacji pozarządowych lub międzynarodowych,
o których mowa w ust. 1, są obowiązani:
1) przestrzegać zasad obowiązujących podczas doprowadzenia cudzoziemca do
granicy albo do portu lotniczego albo morskiego państwa, do którego zostaje
doprowadzony;
2) wykonywać polecenia funkcjonariuszy Straży Granicznej w przypadku
wystąpienia zagrożenia, w szczególności zamachu na doprowadzających
funkcjonariuszy, lub w razie podjęcia przez cudzoziemca próby ucieczki.
7. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób i termin informowania przedstawicieli organizacji pozarządowych,
o których mowa w ust. 1, o przygotowywanym doprowadzeniu cudzoziemca do
granicy albo do portu lotniczego albo morskiego państwa, do którego zostaje
doprowadzony, oraz sposób i termin potwierdzania udziału tych przedstawicieli
w doprowadzeniu,
2) sposób dokumentowania przez przedstawicieli organizacji pozarządowych,
o których mowa w ust. 1, przebiegu doprowadzenia cudzoziemca do granicy
albo do portu lotniczego albo morskiego państwa, do którego zostaje
doprowadzony, oraz termin przekazywania tej dokumentacji Komendantowi
Głównemu Straży Granicznej
– uwzględniając konieczność zapewnienia sprawnej organizacji doprowadzenia oraz
wymiany informacji w tym zakresie.

art. 334. więcej Art. 334. 1. Podmiot, do którego statutowych obowiązków należy organizacja
dobrowolnych powrotów, może zorganizować cudzoziemcowi, na jego wniosek,
pomoc w dobrowolnym powrocie.
2. Pomoc w dobrowolnym powrocie może być udzielona cudzoziemcowi:
1) ubiegającemu się o udzielenie ochrony międzynarodowej, którego wniosek
o udzielenie tej ochrony ze względów formalnych został pozostawiony bez
rozpoznania, lub
2) któremu wydano decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, z wyjątkiem
decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, w której nie określono terminu
dobrowolnego powrotu, lub z wyjątkiem innego przypadku, gdy decyzja ta
podlega przymusowemu wykonaniu, lub
3) przebywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie
zaświadczenia, o którym mowa w art. 170, lub na podstawie zezwolenia na pobyt
czasowy, o którym mowa w art. 176, lub
4) któremu wydano decyzję o odmowie nadania mu statusu uchodźcy lub udzielenia
ochrony uzupełniającej.
3. Komendant Główny Straży Granicznej może zapewnić cudzoziemcowi
finansowanie pomocy w dobrowolnym powrocie.
4. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, współdziała z Komendantem Głównym
Straży Granicznej w zakresie organizacji pomocy w dobrowolnym powrocie.
5. Finansowanie kolejnej pomocy w dobrowolnym powrocie może nastąpić nie
wcześniej niż po upływie 2 lat od dnia, w którym cudzoziemiec, któremu udzielono
pierwszej pomocy w dobrowolnym powrocie, finansowanej przez Komendanta
Głównego Straży Granicznej, opuścił terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
6. Przepisu ust. 5 nie stosuje się do pomocy udzielanej cudzoziemcowi
przebywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej będącemu ofiarą handlu
ludźmi oraz małoletniemu cudzoziemcowi przebywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez opieki.

art. 335. więcej Art. 335. 1. Finansowanie pomocy w dobrowolnym powrocie obejmuje
pokrycie:
1) kosztów podróży;
2) opłat administracyjnych związanych z uzyskaniem dokumentu podróży oraz
niezbędnych wiz i zezwoleń;
3) kosztów wyżywienia w podróży;
4) kosztów opieki medycznej;
5) kosztów organizacji dobrowolnego powrotu przez podmiot, o którym mowa
w art. 334 ust. 1;
6) innych kosztów związanych z zapewnieniem cudzoziemcowi bezpiecznego
i humanitarnego powrotu.
2. Koszty związane z finansowaniem pomocy w dobrowolnym powrocie są
pokrywane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do
spraw wewnętrznych, ze środków będących w dyspozycji Komendanta Głównego
Straży Granicznej.
3. Organ właściwy do wydania decyzji o:
1) zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu,
2) odmowie nadania statusu uchodźcy lub udzielenia ochrony uzupełniającej
– informuje cudzoziemca o możliwości skorzystania z pomocy w dobrowolnym
powrocie.

art. 336. więcej Art. 336. 1. Koszty związane z wydaniem i wykonaniem decyzji
o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu ustala się w przypadku, gdy decyzja ta
podlega przymusowemu wykonaniu.
2. Komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki Straży
Granicznej właściwy w sprawie przymusowego wykonania decyzji o zobowiązaniu
cudzoziemca do powrotu, a w przypadku gdy cudzoziemiec przebywa w strzeżonym
ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców – organ Straży Granicznej, któremu podlega
ten ośrodek lub areszt, ustala, w drodze decyzji, wysokość kosztów, o których mowa
w ust. 1, oraz podmioty obowiązane do pokrycia tych kosztów. Decyzja podlega
natychmiastowemu wykonaniu.
2a. Koszty, o których mowa w ust. 1, ustala się, gdy decyzja o zobowiązaniu
cudzoziemca do powrotu stała się ostateczna, a w przypadku wydania takiej decyzji
przez organ wyższego stopnia – gdy decyzja ostateczna została doręczona, chyba że
podlega ona natychmiastowemu wykonaniu.
3. Należności z tytułu kosztów, o których mowa w ust. 1, przedawniają się
z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym decyzja o ustaleniu
wysokości kosztów stała się ostateczna.

art. 337. więcej Art. 337. 1. Koszty, o których mowa w art. 336 ust. 1, ponosi cudzoziemiec.
2. Zapraszający ponosi koszty, o których mowa w art. 336 ust. 1, w przypadku
gdy cudzoziemiec, którego zaprosił, wjechał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie, na który został zaproszony, i okoliczności uzasadniające zobowiązanie go do powrotu wystąpiły:
1) podczas pobytu cudzoziemca na tym terytorium w okresie objętym zaproszeniem
albo
2) po upływie okresu objętego zaproszeniem, gdy cudzoziemcowi nie przedłużono
wizy, nie uzyskał on zezwolenia na pobyt czasowy, zezwolenia na pobyt stały,
zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE lub nie korzysta z ochrony
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o której mowa w art. 3 ustawy z dnia
13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, i pozostał na tym terytorium.
3. Podmiot powierzający wykonywanie pracy lub pełnienie określonej funkcji
ponosi koszty, o których mowa w art. 336 ust. 1, w przypadku gdy cudzoziemcowi
została wydana decyzja o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu w związku
z okolicznością, o której mowa w art. 302 ust. 1 pkt 4.
3a. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, jeżeli wykonywanie pracy lub
pełnienie funkcji zostało cudzoziemcowi powierzone przez kilka podmiotów, ponoszą
one solidarnie koszty, o których mowa w art. 336 ust. 1.
4. Jeżeli cudzoziemcowi, który został zaproszony, została wydana decyzja
o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu w związku z okolicznością, o której mowa
w art. 302 ust. 1 pkt 4, koszty, o których mowa w art. 336 ust. 1, ponosi podmiot
powierzający wykonywanie pracy lub pełnienie określonej funkcji.
5. Jednostka naukowa, która przyjęła cudzoziemca w celu prowadzenia badań
naukowych lub prac rozwojowych, ponosi koszty, o których mowa w art. 336 ust. 1,
jeżeli decyzja o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu została wydana i wykonana
przed upływem 6 miesięcy od dnia wygaśnięcia umowy o przyjęciu go w celu
prowadzenia badań naukowych lub prac rozwojowych, a podstawą wydania tej decyzji
był pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez ważnej wizy,
jeżeli była wymagana, lub innego ważnego dokumentu uprawniającego go do wjazdu
na to terytorium i pobytu na nim.
6. Organizator stażu ponosi koszty, o których mowa w art. 336 ust. 1, jeżeli
decyzja o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu została wydana i wykonana przed
upływem 6 miesięcy od dnia wygaśnięcia umowy dotyczącej odbywania stażu, a podstawą wydania tej decyzji był pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez ważnej wizy, jeżeli była wymagana, lub innego ważnego
dokumentu uprawniającego go do wjazdu na to terytorium i pobytu na nim.

art. 338. więcej Art. 338. 1. Do kosztów, o których mowa w art. 336 ust. 1, zalicza się
w szczególności koszty:
1) postępowania w sprawie wydania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do
powrotu;
2) pobytu cudzoziemca w pomieszczeniu przeznaczonym dla osób zatrzymanych;
3) pobytu cudzoziemca w strzeżonym ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców;
4) badania lekarskiego cudzoziemca;
4a) zapewnienia cudzoziemcowi opieki medycznej i psychologicznej podczas
pobytu w strzeżonym ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców;
5) pomocy udzielonej cudzoziemcowi przez inne państwo członkowskie Unii
Europejskiej w związku z przeprowadzeniem tranzytu drogą powietrzną przez
jego terytorium;
5a) doprowadzenia cudzoziemca do pomieszczenia przeznaczonego dla osób
zatrzymanych, strzeżonego ośrodka lub aresztu dla cudzoziemców lub do organu
Straży Granicznej, sądu, prokuratury, jednostki Policji, Szefa Urzędu, placówek
opiekuńczo-wychowawczych lub podmiotów leczniczych;
5b) czynności, o których mowa w art. 325;
6) doprowadzenia cudzoziemca do granicy lub do portu lotniczego albo morskiego
państwa, do którego zostaje doprowadzony.
2. Koszty, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, określa się w formie ryczałtu,
a minimalna stawka za jeden dzień pobytu cudzoziemca w:
1) pomieszczeniu przeznaczonym dla osób zatrzymanych nie może być niższa niż
30 zł;
2) strzeżonym ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców nie może być niższa niż
20 zł.

art. 339. więcej Art. 339. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) szczegółowy sposób obliczania kosztów związanych z doprowadzeniem
cudzoziemca do granicy lub do portu lotniczego albo morskiego państwa, do
którego zostaje doprowadzony;
2) wysokość zryczałtowanych dziennych kosztów pobytu cudzoziemca w:
a) pomieszczeniu przeznaczonym dla osób zatrzymanych,
b) strzeżonym ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
wewnętrznych uwzględni rodzaj środka transportu użytego do przymusowego
wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu lub decyzji, o której
mowa w art. 303a ust. 1, liczbę osób doprowadzających cudzoziemca do granicy lub
do portu lotniczego albo morskiego państwa, do którego zostaje doprowadzony,
długość trasy przejazdu, a także koszty wyżywienia i zakwaterowania cudzoziemca
w pomieszczeniu przeznaczonym dla osób zatrzymanych oraz strzeżonym ośrodku lub
areszcie dla cudzoziemców.

art. 340. więcej Art. 340. Organ, który wydał decyzję o ustaleniu wysokości kosztów, o których
mowa w art. 336 ust. 1, może zmienić tę decyzję, jeżeli koszty te uległy zmianie po
wydaniu decyzji. Decyzja podlega natychmiastowemu wykonaniu.

art. 341. więcej Art. 341. Organem wyższego stopnia, w rozumieniu Kodeksu postępowania
administracyjnego, w stosunku do komendanta oddziału Straży Granicznej lub
komendanta placówki Straży Granicznej w sprawach o ustalenie wysokości kosztów,
o których mowa w art. 336 ust. 1, lub w sprawach zmiany decyzji o ustaleniu
wysokości kosztów, o których mowa w art. 336 ust. 1, jest Komendant Główny Straży
Granicznej.

art. 342. więcej Art. 342. 1. Należności z tytułu kosztów, o których mowa w art. 336 ust. 1,
podlegają, z zastrzeżeniem art. 343–345, egzekucji w trybie przepisów ustawy z dnia
17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1438, z późn. zm.).
2. Postępowanie egzekucyjne może być wszczęte bez uprzedniego doręczenia
upomnienia.
3. Organ Straży Granicznej, który wydał decyzję o ustaleniu wysokości kosztów,
o których mowa w art. 336 ust. 1, nie wystawia tytułu wykonawczego, jeżeli
z okoliczności sprawy wynika, że:
1) egzekucja byłaby bezskuteczna;
2) w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwoty wyższej od kosztów
dochodzenia i egzekucji tych kosztów, w szczególności gdy cudzoziemiec nie
posiada majątku na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Organ Straży Granicznej, który wydał decyzję o ustaleniu wysokości kosztów,
o których mowa w art. 336 ust. 1, niezwłocznie wystawia tytuł wykonawczy, jeżeli
okoliczności, o których mowa w ust. 3, uległy zmianie.

art. 343. więcej Art. 343. 1. Należności z tytułu kosztów, o których mowa w art. 336 ust. 1,
mogą być potrącane ze środków pieniężnych cudzoziemca znajdujących się
w depozycie strzeżonego ośrodka lub aresztu dla cudzoziemców, chyba że koszty
potrącenia przewyższałyby uzyskaną w ten sposób kwotę.
2. Komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki Straży
Granicznej, któremu podlega strzeżony ośrodek lub areszt dla cudzoziemców,
o którym mowa w ust. 1, ustala, w terminie 14 dni od dnia przyjęcia cudzoziemca do
strzeżonego ośrodka lub aresztu dla cudzoziemców, ryczałt na pokrycie należności
z tytułu kosztów, o których mowa w art. 336 ust. 1.
2a. W przypadku przeniesienia cudzoziemca do innego strzeżonego ośrodka lub
aresztu dla cudzoziemców ryczałtu nie ustala się ponownie.
3. Ryczałt stanowi przybliżoną wysokość kosztów ustalanych w drodze decyzji,
o której mowa w art. 336 ust. 2. Ryczałt ustala się z uwzględnieniem wysokości
zryczałtowanych dziennych kosztów pobytu cudzoziemca w strzeżonym ośrodku lub
areszcie dla cudzoziemców, określonej w przepisach wydanych na podstawie
art. 339 ust. 1, oraz okresu pobytu w strzeżonym ośrodku lub areszcie dla
cudzoziemców wskazanego w postanowieniu o umieszczeniu cudzoziemca w takim
ośrodku lub areszcie.
3a. Wysokość ryczałtu może ulec zmianie, w szczególności jeżeli pobyt
cudzoziemca w strzeżonym ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców został
przedłużony.
4. Organ Straży Granicznej, o którym mowa w ust. 2, zawiadamia pisemnie
cudzoziemca o ustaleniu ryczałtu na pokrycie należności z tytułu kosztów, o których
mowa w art. 336 ust. 1 lub o zmianie wysokości tego ryczałtu.
5. Środki pieniężne, o których mowa w ust. 1, w kwocie do wysokości
ustalonego ryczałtu są przechowywane i nie podlegają zwrotowi do czasu wydania
decyzji o ustaleniu wysokości kosztów, o których mowa w art. 336 ust. 1, lub
dokonania potrącenia, o którym mowa w art. 344 ust. 1.
6. Cudzoziemcowi pozostawia się środki pieniężne, o których mowa w ust. 1,
w kwocie nie niższej niż 600 zł dla każdego członka rodziny umieszczonego
w strzeżonym ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców, na zaspokojenie bieżących
potrzeb podczas pobytu w tym ośrodku lub w tym areszcie.
7. W przypadku przedłużenia pobytu cudzoziemca w strzeżonym ośrodku lub
areszcie dla cudzoziemców kwotę, o której mowa w ust. 6, można powiększyć
o 100 zł na każdy dodatkowy miesiąc pobytu cudzoziemca i członków jego rodziny
w strzeżonym ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców, jeżeli jest to uzasadnione ich
bieżącymi potrzebami.

art. 344. więcej Art. 344. 1. Potrącenia należności z tytułu kosztów, o których mowa w art. 336
ust. 1, dokonuje organ Straży Granicznej, który wydał decyzję o ustaleniu wysokości
tych kosztów.
2. (uchylony)
3. Potrącenie następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie do
Komendanta Głównego Straży Granicznej.
4. W przypadku zdeponowania środków pieniężnych w walucie obcej potrąceniu
podlega kwota należności pieniężnych ustalona według średniego kursu tej waluty
ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu poprzedzającym dzień wydania
postanowienia, o którym mowa w ust. 3.

art. 345. więcej Art. 345. 1. Należności z tytułu kosztów, o których mowa w art. 336 ust. 1,
mogą być również potrącane z zabezpieczenia pieniężnego, o którym mowa w art.
398 ust. 2 pkt 2. Do potrącenia stosuje się przepis art. 344.
2. Zabezpieczenie pieniężne w kwocie do wysokości kosztów ustalonych
w decyzji, o której mowa w art. 336 ust. 2, nie podlega zwrotowi, jeżeli cudzoziemiec nie uiścił należności z tytułu tych kosztów do czasu wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu.

art. 346. więcej Art. 346. (uchylony).

art. 347. więcej Art. 347. 1. Koszty, o których mowa w art. 336 ust. 1, są pokrywane z budżetu
państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw wewnętrznych,
ze środków będących w dyspozycji Komendanta Głównego Straży Granicznej
w przypadku:
1) nieuiszczenia należności z tytułu tych kosztów przez podmiot do tego
obowiązany;
2) braku możliwości potrącenia środków pieniężnych, o których mowa w art. 343
ust. 1;
3) braku możliwości ściągnięcia należności w postępowaniu egzekucyjnym.
2. Wpływy z uzyskanych należności z tytułu kosztów, o których mowa
w art. 336 ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa.

art. 348. więcej Art. 348. Cudzoziemcowi udziela się zgody na pobyt ze względów
humanitarnych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zobowiązanie go do
powrotu:
1) może nastąpić jedynie do państwa, w którym, w rozumieniu Konwencji
o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie
dnia 4 listopada 1950 r.:
a) zagrożone byłoby jego prawo do życia, wolności i bezpieczeństwa
osobistego lub
b) mógłby on zostać poddany torturom albo nieludzkiemu lub poniżającemu
traktowaniu albo karaniu, lub
c) mógłby być zmuszony do pracy, lub
d) mógłby być pozbawiony prawa do rzetelnego procesu sądowego albo być
ukarany bez podstawy prawnej, lub
2) naruszałoby jego prawo do życia rodzinnego lub prywatnego, w rozumieniu
przepisów Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności,
sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r., lub
3) naruszałoby prawa dziecka, określone w Konwencji o prawach dziecka, przyjętej
przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r.,
w stopniu istotnie zagrażającym jego rozwojowi psychofizycznemu.

art. 349. więcej Art. 349. 1. Cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zgody na pobyt ze
względów humanitarnych, jeżeli istnieją poważne podstawy, aby sądzić, że:
1) popełnił zbrodnię przeciwko pokojowi, zbrodnię wojenną lub zbrodnię
przeciwko ludzkości, w rozumieniu prawa międzynarodowego, lub
2) jest winny działań sprzecznych z celami i zasadami Narodów Zjednoczonych
określonymi w Preambule i art. 1 i 2 Karty Narodów Zjednoczonych, lub
3) popełnił na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zbrodnię lub popełnił poza tym
terytorium czyn, który jest zbrodnią według prawa polskiego, lub
4) stanowi zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego, lub
5) podżegał albo w inny sposób brał udział w popełnieniu zbrodni lub czynów,
o których mowa w pkt 1–3.
2. Cudzoziemcowi, który przed przybyciem na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej popełnił inny niż określony w pkt 1–3 czyn, który według prawa polskiego
jest przestępstwem zagrożonym karą pozbawienia wolności, można odmówić
udzielenia zgody na pobyt ze względów humanitarnych, jeżeli opuścił on kraj
pochodzenia wyłącznie w celu uniknięcia kary.

art. 350. więcej Art. 350. 1. Cudzoziemcowi cofa się zgodę na pobyt ze względów
humanitarnych, w przypadku gdy:
1) okoliczności, z powodu których zgoda została udzielona, przestały istnieć lub
zmieniły się w taki sposób, że zgoda nie jest już wymagana, lub
2) okoliczności uzasadniające odmowę udzielenia zgody powstały po jej
udzieleniu, lub
3) wyjdzie na jaw, że cudzoziemiec zataił informacje lub dokumenty albo
przedstawił fałszywe informacje lub dokumenty o istotnym znaczeniu dla
udzielenia zgody, lub
4) cudzoziemiec opuścił na stałe terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
5) cudzoziemiec powrócił do kraju pochodzenia.
2. Cudzoziemcowi można cofnąć zgodę na pobyt ze względów humanitarnych,
jeżeli po jej udzieleniu wyjdą na jaw okoliczności, o których mowa w art. 349 ust. 2.

art. 351. więcej Art. 351. Zgody na pobyt tolerowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
udziela się cudzoziemcowi, jeżeli zobowiązanie go do powrotu:
1) może nastąpić jedynie do państwa, w którym, w rozumieniu Konwencji
o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie
dnia 4 listopada 1950 r.:
a) zagrożone byłoby jego prawo do życia, wolności i bezpieczeństwa
osobistego lub
b) mógłby zostać poddany torturom albo nieludzkiemu lub poniżającemu
traktowaniu albo karaniu, lub
c) mógłby on być zmuszony do pracy, lub
d) mógłby być pozbawiony prawa do rzetelnego procesu sądowego albo być
ukarany bez podstawy prawnej
– w przypadku gdy zachodzą okoliczności do odmowy udzielenia zgody na
pobyt ze względów humanitarnych, o których mowa w art. 349, lub
2) jest niewykonalne z przyczyn niezależnych od organu właściwego do
przymusowego wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu i od
cudzoziemca, lub
3) może nastąpić jedynie do państwa, do którego wydanie go jest niedopuszczalne
na mocy orzeczenia sądu albo z uwagi na rozstrzygnięcie Ministra
Sprawiedliwości w przedmiocie odmowy wydania cudzoziemca.

art. 352. więcej Art. 352. Udzielenia zgody na pobyt tolerowany odmawia się cudzoziemcowi
w przypadkach, o których mowa w art. 351 pkt 2 lub 3, jeżeli jego pobyt na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej może stanowić zagrożenie dla obronności lub
bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego.

art. 353. więcej Art. 353. Zgodę na pobyt tolerowany cofa się, w drodze decyzji, gdy:
1) ustanie przyczyna udzielenia zgody, lub
2) cudzoziemiec opuścił terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
3) dalszy pobyt cudzoziemca może stanowić zagrożenie dla obronności lub
bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego – w przypadku zgody na pobyt tolerowany udzielonej na podstawie art. 351 pkt 2 lub 3, lub
4) cudzoziemiec uchyla się od nałożonych na niego w decyzji o udzieleniu zgody
obowiązków, o których mowa w art. 358 – w przypadku zgody na pobyt
tolerowany udzielonej na podstawie art. 351 pkt 2 lub 3.

art. 354. więcej Art. 354. 1. Decyzja o udzieleniu cudzoziemcowi zgody na pobyt ze względów
humanitarnych lub zgody na pobyt tolerowany wygasa z mocy prawa z dniem:
1) nadania mu statusu uchodźcy lub udzielenia ochrony uzupełniającej lub
2) nabycia przez niego obywatelstwa polskiego, lub
3) pisemnego zawiadomienia przez niego organu Straży Granicznej o zrzeczeniu
się prawa do korzystania odpowiednio ze zgody na pobyt ze względów
humanitarnych lub zgody na pobyt tolerowany, lub
4) uzyskania przez niego zezwolenia na pobyt stały.
2. Decyzja o udzieleniu cudzoziemcowi zgody na pobyt tolerowany wygasa
także z mocy prawa z dniem udzielenia mu zgody na pobyt ze względów
humanitarnych.

art. 355. więcej Art. 355. 1. W sprawach, o których mowa w art. 348 i art. 351, organami
właściwymi są komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki Straży
Granicznej.
2. Organem wyższego stopnia, w rozumieniu Kodeksu postępowania
administracyjnego, w stosunku do komendanta oddziału Straży Granicznej lub
komendanta placówki Straży Granicznej w sprawach, o których mowa w ust. 1, jest
Szef Urzędu.

art. 356. więcej Art. 356. 1. W przypadku gdy w postępowaniu w sprawie zobowiązania
cudzoziemca do powrotu wyjdzie na jaw okoliczność, o której mowa w:
1) art. 348 – w decyzji odmawiającej zobowiązania do powrotu udziela się zgody
na pobyt ze względów humanitarnych, chyba że zachodzi jedna z okoliczności,
o których mowa w art. 349;
2) art. 351 pkt 1 – w decyzji odmawiającej zobowiązania do powrotu
i odmawiającej udzielenia zgody na pobyt ze względów humanitarnych udziela
się zgody na pobyt tolerowany.
2. Jeżeli okoliczność, o której mowa w art. 348 lub art. 351 pkt 1 lub 2, wyszła
na jaw:
1) po wydaniu ostatecznej decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu albo
2) w związku z koniecznością wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do
powrotu wydanej przez organ innego państwa członkowskiego stosującego
dyrektywę Rady nr 2001/40/WE z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie wzajemnego
uznawania decyzji o wydalaniu obywateli państw trzecich (Dz. Urz. WE L 149
z 02.06.2001, str. 34; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 19, t. 4,
str. 107)
– z urzędu wszczyna się odrębne postępowanie.
3. Do decyzji kończącej postępowanie, o którym mowa w ust. 2, stosuje się
odpowiednio przepis ust. 1.
4. W przypadku, o którym mowa w art. 351 pkt 3, zgody na pobyt tolerowany
udziela się na wniosek cudzoziemca.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, organem właściwym do wszczęcia
postępowania w sprawie udzielenia zgody na pobyt ze względów humanitarnych lub
zgody na pobyt tolerowany jest komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant
placówki Straży Granicznej, który wydał decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do
powrotu.

art. 357. więcej Art. 357. 1. W sprawie cofnięcia cudzoziemcowi zgody na pobyt ze względów
humanitarnych lub zgody na pobyt tolerowany właściwy jest komendant oddziału
Straży Granicznej lub komendant placówki Straży Granicznej, który udzielił zgody,
a w przypadku gdy zgody udzielił Szef Urzędu – organ Straży Granicznej właściwy
ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca.
2. Postępowanie w sprawie, o której mowa w ust. 1, wszczyna się z urzędu.
W przypadku gdy pobyt cudzoziemca może stanowić zagrożenie dla obronności lub
bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego,
wniosek o wszczęcie postępowania może złożyć komendant wojewódzki Policji lub
Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.
3. Organem wyższego stopnia, w rozumieniu Kodeksu postępowania
administracyjnego, w stosunku do komendanta oddziału Straży Granicznej lub
komendanta placówki Straży Granicznej w sprawach, o których mowa w ust. 1 i 2, jest
Szef Urzędu.

art. 358. więcej Art. 358. W decyzji o udzieleniu cudzoziemcowi zgody na pobyt tolerowany
zobowiązuje się cudzoziemca do zgłaszania się w określonych odstępach czasu do
komendanta oddziału Straży Granicznej lub komendanta placówki Straży Granicznej,
wskazanego w decyzji lub właściwego ze względu na miejsce aktualnego pobytu
cudzoziemca oraz do informowania go o każdej zmianie swojego miejsca
zamieszkania.

art. 359. więcej Art. 359. 1. Przed wydaniem decyzji o udzieleniu cudzoziemcowi zgody na
pobyt ze względów humanitarnych komendant oddziału Straży Granicznej lub
komendant placówki Straży Granicznej zwraca się do komendanta wojewódzkiego
Policji i Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, a w razie potrzeby także do
innych organów z wnioskiem o przekazanie informacji, czy zachodzą okoliczności,
o których mowa w art. 349.
2. Przed wydaniem decyzji o udzieleniu cudzoziemcowi zgody na pobyt
tolerowany komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki Straży
Granicznej zwraca się do komendanta wojewódzkiego Policji i Szefa Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, a w razie potrzeby także do innych organów
z wnioskiem o przekazanie informacji, czy pobyt cudzoziemca na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej może stanowić zagrożenie dla obronności lub
bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego.
3. Komendant wojewódzki Policji i Szef Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego przekazuje informację, o której mowa w ust. 1 lub 2, w terminie 30 dni
od dnia otrzymania wniosku.
4. W szczególnie uzasadnionych przypadkach termin na przekazanie informacji,
o której mowa w ust. 1 lub 2, może być przedłużony do 60 dni roboczych, o czym
organ obowiązany do przekazania tej informacji zawiadamia komendanta oddziału
Straży Granicznej lub komendanta placówki Straży Granicznej.
5. Jeżeli organ obowiązany do przekazania informacji, o której mowa w ust. 1
lub 2, nie przekaże jej w terminach określonych w ust. 3 lub 4, uznaje się, że wymóg
uzyskania informacji został spełniony.
6. Przepisu ust. 1 lub 2 nie stosuje się w postępowaniu w sprawie wydania
decyzji o udzieleniu zgody na pobyt ze względów humanitarnych lub zgody na pobyt
tolerowany cudzoziemcowi, który nie ukończył 13. roku życia.

art. 360. więcej Art. 360. Tranzyt drogą powietrzną może być przeprowadzony po uzyskaniu
zezwolenia na taki tranzyt, udzielonego przez organ centralny innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, chyba że co innego wynika z umów
międzynarodowych.

art. 361. więcej Art. 361. W przypadku gdy organ centralny innego państwa członkowskiego
Unii Europejskiej nie udzieli zezwolenia na tranzyt w odpowiedzi na wniosek złożony
w trybie art. 365 ust. 2:
1) w ciągu 2 dni od przekazania wniosku centralnemu organowi innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej lub
2) w ciągu 48 godzin po upływie terminu, o którym mowa w pkt 1, jeżeli termin na
rozpatrzenie wniosku został przedłużony przez centralny organ innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej
– tranzyt może rozpocząć się na podstawie notyfikacji Komendanta Głównego Straży
Granicznej.

art. 362. więcej Art. 362. Postępowanie w sprawie udzielenia przez centralny organ innego
państwa członkowskiego Unii Europejskiej zezwolenia na tranzyt cudzoziemca drogą
powietrzną przez obszar portu lotniczego tego państwa wszczyna się w celu
wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, w przypadku gdy
doprowadzenie go do portu lotniczego państwa przeznaczenia nie jest możliwe
z wykorzystaniem bezpośredniego połączenia lotniczego z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 363. więcej Art. 363. W uzasadnionych przypadkach wnioskiem o udzielenie zezwolenia na
tranzyt drogą powietrzną można objąć również osoby odpowiedzialne za cudzoziemca
podczas tego tranzytu, w tym osoby sprawujące nad nim opiekę medyczną i tłumaczy,
zwane dalej „eskortą”.

art. 364. więcej Art. 364. Cudzoziemcowi, który opuścił terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
w związku z przeprowadzaniem tranzytu drogą powietrzną, zezwala się na ponowny
wjazd na to terytorium, gdy:
1) centralny organ innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej cofnął
zezwolenie na tranzyt drogą powietrzną lub
2) centralny organ innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej odmówił
zezwolenia na tranzyt drogą powietrzną, a tranzyt rozpoczął się na podstawie
notyfikacji Komendanta Głównego Straży Granicznej, lub
3) podczas tranzytu drogą powietrzną cudzoziemiec wjechał bez zezwolenia na
terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, na którego obszarze
znajduje się port lotniczy, przez który jest przeprowadzany tranzyt, lub
4) przymusowe wykonanie decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu lub
wejście cudzoziemca na pokład statku powietrznego okazało się bezskuteczne,
lub
5) przeprowadzenie tranzytu jest niemożliwe z innego powodu.

art. 365. więcej Art. 365. 1. Postępowanie, o którym mowa w art. 362, wszczyna się na wniosek
Komendanta Głównego Straży Granicznej.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się do centralnego organu innego
państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera dane cudzoziemca lub informacje,
o których mowa w art. 13.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
wzór formularza wniosku, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając konieczność
zapewnienia prawidłowego i sprawnego przeprowadzenia tranzytu drogą powietrzną
oraz konieczność zachowania wymogów bezpieczeństwa podczas doprowadzania
cudzoziemca do portu lotniczego państwa przeznaczenia.

art. 366. więcej Art. 366. 1. Komendant Główny Straży Granicznej doręcza wniosek
o udzielenie zezwolenia na tranzyt drogą powietrzną centralnemu organowi innego
państwa członkowskiego Unii Europejskiej co najmniej na 48 godzin przed
rozpoczęciem takiego tranzytu.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w szczególnie pilnych przypadkach.

art. 367. więcej Art. 367. 1. Komendant Główny Straży Granicznej uzgadnia z centralnym
organem innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej zakres pomocy udzielanej
przez ten organ podczas przeprowadzania tranzytu drogą powietrzną i sposób jego przeprowadzania. Tranzyt drogą powietrzną przeprowadza się w czasie nie dłuższym niż 24 godziny.
2. W przypadku gdy tranzytu drogą powietrzną nie można zakończyć w terminie,
o którym mowa w ust. 1, Komendant Główny Straży Granicznej może uzgodnić
z organem centralnym innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej
przedłużenie tego terminu o kolejne 48 godzin.

art. 368. więcej Art. 368. 1. Budżet państwa ponosi koszty:
1) ponownego wjazdu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) pomocy udzielonej przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej
w związku z przeprowadzeniem tranzytu drogą powietrzną przez jego
terytorium.
2. Koszty, o których mowa w ust. 1, są pokrywane z budżetu państwa z części,
której dysponentem jest minister właściwy do spraw wewnętrznych, ze środków
będących w dyspozycji Komendanta Głównego Straży Granicznej.

art. 369. więcej Art. 369. Jeżeli wykonanie decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu
z terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej jest niemożliwe
z wykorzystaniem bezpośredniego połączenia lotniczego do państwa przeznaczenia,
Komendant Główny Straży Granicznej, na wniosek centralnego organu tego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, udziela zezwolenia na tranzyt cudzoziemca drogą
powietrzną przez obszar polskiego lotniska w celu wykonania tej decyzji.

art. 370. więcej Art. 370. 1. Komendant Główny Straży Granicznej może odmówić udzielenia
zezwolenia na tranzyt drogą powietrzną, gdy:
1) cudzoziemiec jest oskarżony w Rzeczypospolitej Polskiej o popełnienie
przestępstwa lub jest poszukiwany w celu wykonania wyroku lub
2) tranzyt cudzoziemca przez terytorium innych państw lub przyjęcie cudzoziemca
przez państwo, do którego cudzoziemiec powraca, jest niemożliwe, lub
3) wykonanie decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wymaga zmiany
lotniska na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
4) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego lub zdrowia publicznego lub jest to
niezbędne z punktu widzenia stosunków międzynarodowych państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, lub
5) udzielenie pomocy innemu państwu członkowskiemu Unii Europejskiej
w przeprowadzeniu tranzytu jest niemożliwe.
2. Komendant Główny Straży Granicznej może cofnąć zezwolenie na tranzyt
drogą powietrzną, jeżeli po jego udzieleniu ujawnią się okoliczności, o których mowa
w ust. 1.

art. 371. więcej Art. 371. Do tranzytu cudzoziemca drogą powietrzną przez terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej nie stosuje się przepisów Kodeksu postępowania
administracyjnego i przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo
o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.).

art. 372. więcej Art. 372. W trakcie przeprowadzania tranzytu drogą powietrzną funkcjonariusze
innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej należący do eskorty, w przypadku:
1) zagrożenia bezpośrednim i bezprawnym zamachem na życie, zdrowie lub
wolność funkcjonariusza,
2) bezpośredniego i poważnego zagrożenia, że cudzoziemiec podejmie ucieczkę,
okaleczy siebie lub osoby trzecie lub zniszczy mienie, w sytuacji gdy brak jest
funkcjonariuszy Straży Granicznej lub Policji albo w celu ich wsparcia
– są uprawnieni do noszenia środków przymusu bezpośredniego, o których mowa
w art. 12 ust. 1 pkt 2, 7, pkt 12 lit. a i d oraz pkt 13 ustawy z dnia 24 maja 2013 r.
o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1834 oraz
z 2019 r. poz. 15), oraz do użycia lub wykorzystania środków przymusu
bezpośredniego, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1, 2, 7, pkt 12 lit. a i d oraz
pkt 13 tej ustawy, odpowiednio na zasadach dotyczących funkcjonariuszy Straży
Granicznej.

art. 373. więcej Art. 373. 1. Komendant Główny Straży Granicznej zawiadamia centralny organ
innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej o udzieleniu lub odmowie
udzielenia zezwolenia na tranzyt drogą powietrzną w terminie 48 godzin od
otrzymania wniosku, o którym mowa w art. 369.
2. W uzasadnionych przypadkach termin, o którym mowa w ust. 1, można
przedłużyć o kolejne 48 godzin.

art. 374. więcej Art. 374. Komendant Główny Straży Granicznej zawiadamia centralny organ
innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej o:
1) odmowie udzielenia zezwolenia na tranzyt drogą powietrzną lub cofnięciu tego
zezwolenia;
2) najbliższym terminie, w którym przeprowadzenie tranzytu drogą powietrzną
będzie możliwe – w przypadku odmowy udzielenia zezwolenia na tranzyt drogą
powietrzną lub cofnięcia tego zezwolenia ze względu na brak możliwości
udzielenia pomocy innemu państwu członkowskiemu Unii Europejskiej
w przeprowadzaniu tranzytu.

art. 375. więcej Art. 375. Komendant Główny Straży Granicznej, na wniosek centralnego organu
innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, może udzielić pomocy
w tranzycie drogą powietrzną przez obszar polskiego lotniska, polegającej
w szczególności na:
1) przejęciu cudzoziemca z pokładu statku powietrznego i konwojowaniu go na
obszarze lotniska lub
2) zapewnieniu cudzoziemcowi oraz jego eskorcie niezbędnej opieki medycznej
oraz wyżywienia, lub
3) odbiorze, przechowywaniu i przekazywaniu dokumentów podróży cudzoziemca,
lub
4) powiadamianiu centralnego organu innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej o miejscu i czasie odlotu cudzoziemca, jeżeli tranzyt odbywa się
bez eskorty, lub
5) przekazywaniu centralnemu organowi innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej istotnych informacji dotyczących przeprowadzania tranzytu, lub
6) zapewnieniu cudzoziemcowi zakwaterowania w czasie przeprowadzania
tranzytu, lub
7) przeciwdziałaniu próbom uniemożliwienia przeprowadzenia tranzytu
podejmowanym przez cudzoziemca.

art. 376. więcej Art. 376. 1. Komendant Główny Straży Granicznej, na wniosek centralnego
organu innego państwa Unii Europejskiej, może udzielić pomocy w strefie
tranzytowej lotniska międzynarodowego, w przypadku gdy:
1) centralnemu organowi innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej
cofnięto zezwolenie na tranzyt drogą powietrzną lub
2) centralnemu organowi innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej nie
wyrażono zgody na tranzyt drogą powietrzną, a tranzyt rozpoczął się na
podstawie notyfikacji centralnego organu tego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, lub
3) podczas tranzytu drogą powietrzną cudzoziemiec wjechał na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej bez zezwolenia, lub
4) przymusowe wykonanie decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu lub
wejście cudzoziemca na pokład statku powietrznego okazało się bezskuteczne,
lub
5) przeprowadzenie tranzytu jest niemożliwe z innego powodu.
2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, polega w szczególności na:
1) zapewnieniu cudzoziemcowi oraz jego eskorcie niezbędnej opieki medycznej
oraz wyżywienia lub
2) zapewnieniu cudzoziemcowi zakwaterowania, lub
3) przechowywaniu i przekazywaniu dokumentów podróży cudzoziemca, lub
4) przeciwdziałaniu próbom ucieczki cudzoziemca.

art. 377. więcej Art. 377. W trakcie przeprowadzania tranzytu drogą powietrzną przez obszar
polskiego lotniska funkcjonariusze innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej
należący do eskorty:
1) posiadają zezwolenie na przeprowadzanie tranzytu drogą powietrzną lub
notyfikację;
2) posiadają legitymację służbową;
3) noszą ubranie cywilne;
4) są nieuzbrojeni.

art. 378. więcej Art. 378. Po zakończeniu tranzytu drogą powietrzną przez obszar polskiego
lotniska Komendant Główny Straży Granicznej występuje do centralnego organu
innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej o pokrycie kosztów udzielonej
pomocy.

art. 379. więcej Art. 379. Komendant Główny Straży Granicznej wyznacza punkty kontaktowe,
z którymi funkcjonariusze innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej w trakcie przeprowadzania tranzytu drogą powietrzną mogą współpracować w zakresie wymiany informacji dotyczących przeprowadzania tego tranzytu.

art. 380. więcej Art. 380. Ostateczną decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wydaną
przez organ innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej stosującego dyrektywę
Rady 2001/40/WE z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie wzajemnego uznawania decyzji
o wydalaniu obywateli państw trzecich, zwanego dalej „wydającym państwem
członkowskim”, wykonują organy Straży Granicznej obowiązane do jej wykonania
w związku z:
1) poważnym i aktualnym zagrożeniem dla porządku publicznego lub
bezpieczeństwa narodowego wydającego państwa członkowskiego
w przypadkach:
a) skazania cudzoziemca przez to państwo za przestępstwo zagrożone karą co
najmniej 1 roku pozbawienia wolności lub
b) uzasadnionego podejrzenia popełnienia lub zamiaru popełnienia przez
cudzoziemca przestępstwa zagrożonego karą co najmniej 1 roku
pozbawienia wolności na terytorium wydającego państwa członkowskiego,
lub
2) naruszeniem przepisów prawa wydającego państwa członkowskiego
dotyczących wjazdu cudzoziemców na jego terytorium lub ich pobytu na tym
terytorium.

art. 381. więcej Art. 381. Wykonanie decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wydanej
przez organ wydającego państwa członkowskiego powoduje unieważnienie z mocy
prawa wizy krajowej lub zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu
granicznego oraz wygaśnięcie z mocy prawa zezwolenia na pracę.

art. 382. więcej Art. 382. Do decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wydanej przez
organ wydającego państwa członkowskiego małoletniemu cudzoziemcowi stosuje się
przepis art. 332.

art. 383. więcej Art. 383. Jeżeli decyzja o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wydana przez
organ wydającego państwa członkowskiego dotyczy cudzoziemca posiadającego
zezwolenie na pobyt czasowy, zezwolenie na pobyt stały lub zezwolenie na pobyt
rezydenta długoterminowego UE, Komendant Główny Straży Granicznej występuje
do wojewody właściwego ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca z wnioskiem
o ustalenie, czy zachodzą przesłanki do cofnięcia tego zezwolenia.

art. 384. więcej Art. 384. Komendant Główny Straży Granicznej przeprowadza za
pośrednictwem Biura SIRENE, o którym mowa w art. 35 ustawy z dnia 24 sierpnia
2007 r. o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w Systemie Informacyjnym Schengen
oraz Wizowym Systemie Informacyjnym, lub z wykorzystaniem innych dostępnych
środków współpracy i wymiany informacji konsultacje z właściwym organem:
1) wydającego państwa członkowskiego – w celu potwierdzenia, że decyzja
o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu jest w dalszym ciągu wykonalna;
2) państwa członkowskiego Unii Europejskiej, które udzieliło zezwolenia
pobytowego cudzoziemcowi zobowiązanemu do powrotu – w celu ustalenia, czy
zachodzą przesłanki do cofnięcia cudzoziemcowi tego zezwolenia.

art. 385. więcej Art. 385. Do wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu
wydanej przez organ wydającego państwa członkowskiego stosuje się przepisy
art. 360–379 i art. 394–427.

art. 386. więcej Art. 386. Decyzja o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wydana przez organ
wydającego państwa członkowskiego nie podlega wykonaniu, gdy:
1) wobec cudzoziemca toczy się postępowanie w sprawie udzielenia ochrony
międzynarodowej lub
2) wobec cudzoziemca toczy się postępowanie w sprawie udzielenia zgody na
pobyt tolerowany lub zezwolenia, o którym mowa w art. 176, art. 181 ust. 1 lub
art. 187 pkt 6 lub 7, lub
3) cudzoziemiec przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie:
a) wizy Schengen upoważniającej tylko do wjazdu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej wydanej w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1
pkt 23, lub
b) zaświadczenia, o którym mowa w art. 170, lub
4) cudzoziemcowi udzielono zezwolenia na pobyt czasowy, zezwolenia na pobyt
stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE, nadano mu
status uchodźcy lub udzielono mu ochrony uzupełniającej, zgody na pobyt ze
względów humanitarnych lub zgody na pobyt tolerowany, lub
5) cudzoziemiec jest małżonkiem obywatela polskiego albo cudzoziemca, któremu
udzielono zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta
długoterminowego UE na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, i nie
sprzeciwiają się temu względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub
ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, chyba że celem zawarcia
związku małżeńskiego lub jego istnienia jest obejście przepisów określających
zasady i warunki wjazdu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, ich przejazdu przez to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu z niego, lub
6) cudzoziemiec jest pozbawiony wolności na skutek wykonania orzeczenia sądu
lub zastosowano wobec niego środek zapobiegawczy w postaci zakazu
opuszczania kraju, lub
7) właściwy organ wydającego państwa członkowskiego:
a) nie przekazał dokumentów niezbędnych do potwierdzenia, że decyzja
o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu jest w dalszym ciągu wykonalna,
lub
b) nie potwierdził gotowości zwrotu kosztów wykonania decyzji
o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu.

art. 387. więcej Art. 387. Decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wydaną przez organ
wydającego państwa członkowskiego cudzoziemcowi lub członkom rodziny
cudzoziemca, którzy posiadają uprawnienie do wykonywania pracy na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na zasadach określonych w decyzji nr 1/80 Rady
Stowarzyszenia Republiki Tureckiej i EWG z dnia 19 września 1980 r. w sprawie
rozwoju Stowarzyszenia, która to Rada została powołana na podstawie Układu
ustanawiającego stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą
a Turcją, podpisanego w Ankarze dnia 12 września 1963 r., można wykonać tylko
wtedy, gdy zachodzą wszystkie przesłanki do wydalenia cudzoziemca z terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej określone w przepisach rozdziału 5 ustawy z dnia 14 lipca
2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin.

art. 388. więcej Art. 388. Decyzja o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wydana przez organ
wydającego państwa członkowskiego podlega przymusowemu wykonaniu przez
doprowadzenie cudzoziemca do granicy albo do portu lotniczego albo morskiego
państwa, do którego zostaje doprowadzony.

art. 389. więcej Art. 389. 1. Cudzoziemca doprowadza:
1) do granicy – komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki
Straży Granicznej właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca;
2) od granicy do portu lotniczego albo morskiego państwa, do którego zostaje
doprowadzony – Komendant Główny Straży Granicznej lub komendant oddziału
Straży Granicznej właściwy ze względu na miejsce, w którym cudzoziemiec
będzie przekraczał granicę.
2. Komendant Główny Straży Granicznej informuje organ wydającego państwa
członkowskiego o opuszczeniu terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez
cudzoziemca, o którym mowa w ust. 1.

art. 390. więcej Art. 390. Komendant placówki Straży Granicznej informuje niezwłocznie organ
wydającego państwa członkowskiego o opuszczeniu przez cudzoziemca terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 391. więcej Art. 391. 1. Koszty wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu
wydanej przez organ wydającego państwa członkowskiego ponosi cudzoziemiec.
2. Jeżeli cudzoziemiec nie uiści należności z tytułu kosztów, o których mowa
w ust. 1, Komendant Główny Straży Granicznej występuje z wnioskiem o zwrot tych
kosztów do organu wydającego państwa członkowskiego.
3. Do czasu uiszczenia przez cudzoziemca należności z tytułu kosztów,
o których mowa w ust. 1, lub ich zwrotu przez wydające państwo członkowskie koszty
te pokrywane są z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister
właściwy do spraw wewnętrznych, ze środków będących w dyspozycji Komendanta
Głównego Straży Granicznej.
4. Koszty wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wydanej
przez komendanta oddziału Straży Granicznej lub komendanta placówki Straży
Granicznej poniesione przez organy innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej są pokrywane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw wewnętrznych, ze środków będących w dyspozycji
Komendanta Głównego Straży Granicznej.

art. 392. więcej Art. 392. Do wniosku o zwrot kosztów, o których mowa w art. 391 ust. 1, oraz
do ich zwrotu w przypadku ich poniesienia przez organy innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej stosuje się przepisy decyzji Rady z dnia 23 lutego
2004 r. określającej kryteria oraz uzgodnienia praktyczne dotyczące rekompensaty
dysproporcji finansowych wynikających ze stosowania dyrektywy 2001/40/WE
w sprawie wzajemnego uznawania decyzji o wydalaniu obywateli państw trzecich
(Dz. Urz. WE L 60 z 27.02.2004, str. 55; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne,
rozdz. 1, t. 5, str. 25).

art. 393. więcej Art. 393. 1. Komendant Główny Straży Granicznej pełni funkcję krajowego
punktu kontaktowego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w rozumieniu art. 3
ust. 4 decyzji Rady z dnia 23 lutego 2004 r. określającej kryteria oraz uzgodnienia
praktyczne dotyczące rekompensaty dysproporcji finansowych wynikających ze
stosowania dyrektywy 2001/40/WE w sprawie wzajemnego uznawania decyzji
o wydalaniu obywateli państw trzecich.
2. Komendant Główny Straży Granicznej, pełniąc funkcję, o której mowa
w ust. 1, w szczególności:
1) uzgadnia wysokość kosztów wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do
powrotu wydanej przez komendanta oddziału Straży Granicznej lub komendanta
placówki Straży Granicznej poniesionych przez organy innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej oraz sposób ich zwrotu;
2) przekazuje dokumenty właściwym organom państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, które mają wykonać decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do
powrotu wydaną przez komendanta oddziału Straży Granicznej lub komendanta
placówki Straży Granicznej, potwierdzające, że decyzja ta jest w dalszym ciągu
wykonalna;
3) przekazuje właściwym organom państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
które mają wykonać decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wydaną
przez inne państwo członkowskie, informację, czy zachodzą przesłanki do
cofnięcia zezwolenia na pobyt czasowy, zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE cudzoziemcowi, którego ta decyzja będzie dotyczyć.

Art. 393a. 1. Organ Straży Granicznej przekazuje Szefowi Urzędu dowody lub
poszlaki, o których mowa w załączniku nr 2 do rozporządzenia wykonawczego
Komisji UE nr 118/2014 z dnia 30 stycznia 2014 r. zmieniającego rozporządzenie
(WE) nr 1560/2003 ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia
Rady (WE) nr 343/2003 ustanawiającego kryteria i mechanizmy określania państwa
członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl, złożonego w jednym
z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego (Dz. Urz. UE L 39
z 08.02.2014, str. 1), dotyczące cudzoziemca przebywającego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej bez ważnego dokumentu uprawniającego go do wjazdu na
to terytorium i pobytu na nim, który nie ubiega się o udzielenie ochrony
międzynarodowej, w zakresie niezbędnym do ustalenia, czy inne państwo
członkowskie jest właściwe do wtórnego przejęcia cudzoziemca, o którym mowa
w art. 23–25 rozporządzenia 604/2013.
2. Szef Urzędu przeprowadza postępowanie w sprawie ustalenia
odpowiedzialnego państwa członkowskiego, o którym mowa
w art. 20 rozporządzenia 604/2013.
3. Szef Urzędu jest organem właściwym w sprawach, o których mowa
w art. 24 rozporządzenia 604/2013, z wyłączeniem spraw o zobowiązanie
cudzoziemca do powrotu.

Art. 393b. 1. W przypadku gdy inne państwo członkowskie odpowiedzialne za
rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej na podstawie
rozporządzenia 604/2013 wyrazi zgodę na przejęcie cudzoziemca, o którym mowa
w art. 393a ust. 1, Szef Urzędu wydaje decyzję o jego przekazaniu do
odpowiedzialnego państwa członkowskiego.
2. Szef Urzędu jest organem właściwym do wydania cudzoziemcowi przepustki,
o której mowa w art. 29 ust. 1 zdanie trzecie rozporządzenia 604/2013.
3. Cudzoziemiec podlegający przekazaniu do odpowiedzialnego państwa
członkowskiego może być doprowadzony do granicy albo do portu lotniczego, albo
morskiego odpowiedzialnego państwa członkowskiego, do którego następuje
przekazanie.
4. Doprowadzenie, na wniosek Szefa Urzędu, wykonuje:
1) do granicy – komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki
Straży Granicznej właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca;
2) od granicy do portu lotniczego albo morskiego odpowiedzialnego państwa
członkowskiego, do którego następuje przekazanie – Komendant Główny Straży
Granicznej lub komendant oddziału Straży Granicznej właściwy ze względu na
miejsce przekroczenia granicy przez cudzoziemca.
5. Komendant placówki Straży Granicznej informuje niezwłocznie Szefa Urzędu
o przekroczeniu granicy przez cudzoziemca przekazywanego do odpowiedzialnego
państwa członkowskiego poprzez odnotowanie w rejestrze spraw prowadzonych na
podstawie rozporządzenia 604/2013 miejsca i daty przekroczenia granicy.
6. Koszty doprowadzenia cudzoziemca do granicy albo do portu lotniczego albo
morskiego odpowiedzialnego państwa członkowskiego, do którego następuje
przekazanie, są pokrywane z budżetu państwa, z części, której dysponentem jest
minister właściwy do spraw wewnętrznych, ze środków pozostających w dyspozycji
Komendanta Głównego Straży Granicznej.
7. Komendant Główny Straży Granicznej jest organem właściwym w sprawach,
o których mowa w art. 31 i art. 32 rozporządzenia 604/2013.

art. 394. więcej Art. 394. 1. Cudzoziemiec, wobec którego zachodzą okoliczności uzasadniające
wydanie mu decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu albo który uchyla się
od wykonania obowiązków określonych w tej decyzji, albo nie wywiązuje się
z obowiązków określonych w postanowieniu o zastosowaniu wobec niego środków, o których mowa w art. 398 ust. 2, może być zatrzymany na okres nie dłuższy niż 48 godzin.
1a. Cudzoziemiec może także zostać zatrzymany na okres nie dłuższy niż
48 godzin w celu:
1) przymusowego wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu
albo
2) przekazania na podstawie rozporządzenia 604/2013, albo
3) przekazania do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa
członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) –
strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji
Szwajcarskiej na podstawie umowy międzynarodowej o przekazywaniu
i przyjmowaniu osób, albo
4) przekazania do państwa trzeciego na podstawie umowy międzynarodowej
o przekazywaniu i przyjmowaniu osób.
2. Zatrzymania cudzoziemca dokonuje Straż Graniczna lub Policja,
a w przypadku, o którym mowa w ust. 1a – Straż Graniczna.
3. Podmiot, o którym mowa w ust. 2, niezwłocznie pobiera odciski linii
papilarnych od cudzoziemca i przekazuje Komendantowi Głównemu Policji dane,
o których mowa w art. 430 ust. 6.
4. Po zatrzymaniu cudzoziemca:
1) Policja – niezwłocznie przekazuje go do dyspozycji właściwego ze względu na
miejsce jego zatrzymania organu Straży Granicznej, składając jednocześnie
wniosek o wydanie decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu;
2) Straż Graniczna w zależności od okoliczności:
a) wydaje postanowienie w sprawie zastosowania wobec cudzoziemca
środków, o których mowa w art. 398 ust. 2, lub
b) występuje do sądu z wnioskiem o umieszczenie cudzoziemca w strzeżonym
ośrodku lub o zastosowanie wobec niego aresztu dla cudzoziemców, lub
c) występuje do wojewody z wnioskiem o wydanie decyzji o cofnięciu
cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt
rezydenta długoterminowego UE,
d) ustala, czy istnieją okoliczności uzasadniające przekazanie cudzoziemca do
innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej na podstawie
rozporządzenia 604/2013,
da) ustala, czy istnieją okoliczności uzasadniające przekazanie cudzoziemca do
innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa
członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) –
strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji
Szwajcarskiej na podstawie umowy międzynarodowej o przekazywaniu
i przyjmowaniu osób,
db) ustala, czy istnieją okoliczności uzasadniające przekazanie cudzoziemca do
państwa trzeciego na podstawie umowy międzynarodowej o przekazywaniu
i przyjmowaniu osób,
e) doprowadza cudzoziemca do granicy albo portu lotniczego albo morskiego
państwa, do którego następuje doprowadzenie.
5. Zatrzymanego cudzoziemca zwalnia się:
1) jeżeli w ciągu 48 godzin od chwili zatrzymania nie został przekazany do
dyspozycji sądu i jednocześnie nie został złożony wniosek o umieszczenie go
w strzeżonym ośrodku albo o zastosowanie wobec niego aresztu dla
cudzoziemców lub
2) jeżeli w ciągu 24 godzin od chwili przekazania do dyspozycji sądu nie doręczono
mu postanowienia o umieszczeniu w strzeżonym ośrodku albo o zastosowaniu
wobec niego aresztu dla cudzoziemców, lub
3) na polecenie sądu, lub
4) jeżeli ustanie przyczyna zatrzymania.
6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
wzór karty daktyloskopijnej, na której pobiera się od cudzoziemca odciski linii
papilarnych na podstawie ust. 3 i art. 35 ust. 2 oraz art. 324 pkt 1, uwzględniając
przyczynę pobrania odcisków linii papilarnych oraz konieczność zapewnienia
sprawnego ich pobrania, z poszanowaniem prywatności cudzoziemca.

art. 395. więcej Art. 395. 1. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do zatrzymania
cudzoziemca stosuje się przepisy ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 1987, z późn. zm.), zwanej dalej „Kodeksem postępowania karnego”.
2. Przepisu art. 248 § 3 Kodeksu postępowania karnego nie stosuje się do
zatrzymania cudzoziemca, jeżeli uchyla się on od wykonania obowiązków
określonych w decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu oraz gdy zaszła jedna
z przesłanek do przymusowego wykonania tej decyzji, o których mowa w art. 329
ust. 1 lub 2.

art. 396. więcej Art. 396. 1. W przypadku zaistnienia przeszkody uniemożliwiającej
doprowadzenie cudzoziemca do aresztu dla cudzoziemców lub uniemożliwiającej
przyjęcie go tam, cudzoziemiec może być umieszczony do czasu usunięcia tej
przeszkody w wydzielonym pomieszczeniu Straży Granicznej lub Policji
przeznaczonym dla osób zatrzymanych.
2. Wobec cudzoziemca umieszczonego w pomieszczeniu, o którym mowa
w ust. 1, stosuje się przepisy rozdziału 2 w zakresie, w jakim dotyczą one pobytu
w areszcie dla cudzoziemców.

art. 397. więcej Art. 397. 1. W przypadku zatrzymania małoletniego cudzoziemca
przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez opieki:
1) Policja – niezwłocznie przekazuje małoletniego cudzoziemca do dyspozycji
właściwego ze względu na miejsce jego zatrzymania organu Straży Granicznej;
2) Straż Graniczna – występuje do sądu właściwego ze względu na miejsce
zatrzymania małoletniego cudzoziemca z wnioskiem o umieszczenie go
w placówce opiekuńczo-wychowawczej lub w strzeżonym ośrodku.
2. Sąd, rozpatrując wniosek o umieszczenie w strzeżonym ośrodku małoletniego
cudzoziemca przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez opieki,
kierując się jego dobrem, uwzględnia w szczególności:
1) stopień rozwoju fizycznego i psychicznego małoletniego cudzoziemca;
2) cechy osobowości małoletniego cudzoziemca;
3) okoliczności zatrzymania małoletniego cudzoziemca;
4) warunki osobiste przemawiające za umieszczeniem małoletniego cudzoziemca
w strzeżonym ośrodku.
3. W strzeżonym ośrodku może być umieszczony małoletni cudzoziemiec
przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez opieki, który ukończył 15.
rok życia.
4. W przypadku wątpliwości dotyczących wieku cudzoziemca przyjmowanego
do strzeżonego ośrodka lub aresztu dla cudzoziemców, który podaje się za
małoletniego, poddaje się go, za jego zgodą lub za zgodą jego przedstawiciela
ustawowego, badaniom lekarskim w celu ustalenia rzeczywistego wieku
cudzoziemca. Wyniki badań lekarskich powinny informować o granicy błędu.
5. W przypadku braku zgody na przeprowadzenie badań lekarskich cudzoziemca
podającego się za małoletniego uważa się za osobę pełnoletnią.
6. Koszty związane z umieszczeniem i pobytem małoletniego cudzoziemca
w placówce opiekuńczo-wychowawczej są pokrywane z budżetu państwa z części,
której dysponentem jest minister właściwy do spraw wewnętrznych, ze środków
będących w dyspozycji Komendanta Głównego Straży Granicznej lub Komendanta
Głównego Policji.

art. 398. więcej Art. 398. 1. Wobec cudzoziemca można zastosować, w drodze postanowienia,
środki inne niż umieszczenie go w strzeżonym ośrodku lub areszcie dla
cudzoziemców, w przypadku gdy:
1) istnieje prawdopodobieństwo wydania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do
powrotu bez określenia terminu dobrowolnego powrotu i wynika ono
z okoliczności, o której mowa w art. 315 ust. 2 pkt 1, lub
2) wydano decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu bez określenia
terminu dobrowolnego powrotu i istnieje konieczność zabezpieczenia jej
wykonania, a wydanie tej decyzji wynika z okoliczności, o której mowa
w art. 315 ust. 2 pkt 1, lub
3) cudzoziemiec nie opuścił terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie
określonym w decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu,
a natychmiastowe wykonanie tej decyzji nie jest możliwe, lub
4) istnieje konieczność zabezpieczenia przekazania cudzoziemca zgodnie
z art. 28 rozporządzenia 604/2013, jeżeli istnieje znaczne prawdopodobieństwo
jego ucieczki, a natychmiastowe przekazanie do innego państwa członkowskiego
nie jest możliwe, lub
5) istnieje konieczność zabezpieczenia przekazania cudzoziemca do innego
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego
Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – strony umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej na
podstawie umowy międzynarodowej o przekazywaniu i przyjmowaniu osób,
a natychmiastowe przekazanie do tego państwa nie jest możliwe.
2. Środki inne niż umieszczenie cudzoziemca w strzeżonym ośrodku lub areszcie
dla cudzoziemców polegają na zobowiązaniu cudzoziemca do:
1) zgłaszania się w określonych odstępach czasu do organu Straży Granicznej
wskazanego w postanowieniu,
2) wpłaty zabezpieczenia pieniężnego w wysokości określonej w postanowieniu,
nie niższej niż dwukrotność minimalnego wynagrodzenia przewidzianego
w przepisach o minimalnym wynagrodzeniu za pracę,
3) przekazania dokumentu podróży do depozytu organowi wskazanemu
w postanowieniu,
4) zamieszkiwania w miejscu wyznaczonym w postanowieniu
– do czasu wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu lub
przekazania do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa
członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – strony
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej.
3. Do zabezpieczenia, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, stosuje się przepisy ustawy
z dnia 18 października 2006 r. o likwidacji niepodjętych depozytów (Dz. U. poz. 1537
oraz z 2009 r. poz. 1241), z tym że termin do odbioru depozytu wynosi 1 rok od dnia
doręczenia cudzoziemcowi wezwania do odbioru albo dnia dokonania wezwania,
o którym mowa w art. 6 ust. 5 tej ustawy.
4. W przypadku ucieczki cudzoziemca, w szczególności gdy opuścił terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub nie wywiązuje się z obowiązków wynikających
z postanowienia o zastosowaniu środków, o których mowa w ust. 2, zabezpieczenie,
o którym mowa w ust. 2 pkt 2, ulega przepadkowi na rzecz Skarbu Państwa.
O przepadku zabezpieczenia orzeka sąd.
5. Postanowienie o zastosowaniu środków, o których mowa w ust. 2, wydaje
organ Straży Granicznej, który:
1) stwierdził okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lub 3;
2) wydał decyzję, o której mowa w ust. 1 pkt 2;
3) zatrzymał cudzoziemca w celu, o którym mowa w art. 394 ust. 1a pkt 2 lub 3.
6. Na postanowienie o zastosowaniu środków, o których mowa w ust. 2,
przysługuje zażalenie do sądu rejonowego właściwego ze względu na siedzibę organu
Straży Granicznej, który wydał postanowienie, w terminie 7 dni od dnia jego
doręczenia. Sąd rozpatruje zażalenie w terminie 7 dni.
7. W postanowieniu o zastosowaniu środków, o których mowa w ust. 2, można
orzec o zastosowaniu więcej niż jednego spośród tych środków.
8. Postanowienie o zastosowaniu środków, o których mowa w ust. 2, podlega
natychmiastowemu wykonaniu.

Art. 398a. Cudzoziemca umieszcza się w strzeżonym ośrodku, jeżeli:
1) istnieje prawdopodobieństwo wydania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do
powrotu bez określenia terminu dobrowolnego powrotu i wynika ono
z okoliczności, o której mowa w art. 315 ust. 2 pkt 2, lub
2) wydano decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu bez określenia
terminu dobrowolnego powrotu i istnieje konieczność zabezpieczenia jej
wykonania, a wydanie tej decyzji wynika z okoliczności, o której mowa
w art. 315 ust. 2 pkt 2, lub
3) istnieje konieczność zabezpieczenia przekazania cudzoziemca do państwa
trzeciego na podstawie umowy międzynarodowej o przekazywaniu
i przyjmowaniu osób, a jego natychmiastowe przekazanie do tego państwa nie
jest możliwe, lub
4) wystąpił przynajmniej jeden z przypadków, o których mowa w art. 398 ust. 1,
oraz:
a) zastosowanie środków, o których mowa w art. 398 ust. 2, nie jest możliwe,
b) cudzoziemiec nie wywiązuje się z obowiązków określonych
w postanowieniu o zastosowaniu wobec niego środków, o których mowa
w art. 398 ust. 2.

art. 399. więcej Art. 399. 1. Areszt dla cudzoziemców stosuje się w przypadkach, o których
mowa w art. 398a, gdy istnieje ryzyko, że cudzoziemiec nie podporządkuje się
zasadom pobytu obowiązującym w strzeżonym ośrodku.
2. Areszt dla cudzoziemców wykonuje się w pomieszczeniach strzeżonych
ośrodków lub w pomieszczeniach Straży Granicznej przeznaczonych dla osób
zatrzymanych.

art. 400. więcej Art. 400. Postanowienia o umieszczeniu cudzoziemca w strzeżonym ośrodku
lub o zastosowaniu wobec niego aresztu dla cudzoziemców nie wydaje się, jeżeli:
1) mogłoby to spowodować niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia cudzoziemca;
2) stan psychofizyczny cudzoziemca może uzasadniać domniemanie, że
cudzoziemiec był poddany przemocy.

Art. 400a. 1. Komendant Główny Straży Granicznej zapewnia cudzoziemcowi,
który:
1) z powodu okoliczności, o których mowa w art. 400, nie został umieszczony
w strzeżonym ośrodku lub wobec którego nie zastosowano aresztu dla
cudzoziemców,
2) w przypadku, o którym mowa w art. 406 ust. 1 pkt 2 lub 3, został zwolniony ze
strzeżonego ośrodka lub aresztu dla cudzoziemców
– oraz członkom rodziny lub opiekunowi prawnemu tego cudzoziemca, w przypadku
osoby małoletniej lub ubezwłasnowolnionej, świadczenia z zakresu pomocy socjalnej,
opieki medycznej i psychologicznej.
2. Komendant Główny Straży Granicznej zleca organizację świadczeń, o których
mowa w ust. 1, podmiotowi, do którego statutowych obowiązków należy udzielanie
pomocy cudzoziemcom.
3. Podmiot, o którym mowa w ust. 2, współdziała z Komendantem Głównym
Straży Granicznej w zakresie organizacji świadczeń, o których mowa w ust. 1, przez
przekazywanie informacji mających wpływ na organizację świadczeń, o których
mowa w ust. 1, a w szczególności o przypadkach, o których mowa w art. 400c
ust. 2 pkt 1 i 2.

Art. 400b. 1. Świadczenia, o których mowa w art. 400a ust. 1, obejmują:
1) w zakresie pomocy socjalnej:
a) zakwaterowanie w miejscu wyznaczonym w decyzji o przyznaniu
świadczeń z zakresu pomocy socjalnej, opieki medycznej
i psychologicznej,
b) całodzienne wyżywienie,
c) usługi opiekuńcze w zakresie zaspokojenia codziennych potrzeb
życiowych, w tym opieki higienicznej,
d) zakup niezbędnych środków czystości i higieny osobistej,
e) zakup niezbędnej odzieży, bielizny i obuwia,
f) przejazdy środkami transportu publicznego w celu leczenia lub wzięcia
udziału w czynnościach związanych z prowadzonym postępowaniem
w sprawie zobowiązania cudzoziemca do powrotu, udzielenia zgody na
pobyt ze względów humanitarnych lub udzielenia zgody na pobyt
tolerowany;
2) w zakresie opieki medycznej i psychologicznej:
a) konsultacje lekarza podstawowej opieki zdrowotnej i lekarzy specjalistów,
b) pobyt w szpitalu lub podmiocie leczniczym wykonującym działalność
leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne,
c) zakup produktów leczniczych i środków sanitarnych, w tym środków
opatrunkowych,
d) konsultacje psychologiczne i psychoterapię.
2. Finansowanie świadczeń, o których mowa w art. 400a ust. 1, oraz kosztów ich
organizowania przez podmiot, o którym mowa w art. 400a ust. 2, zapewnia się
w okresie do 6 miesięcy od dnia doręczenia cudzoziemcowi decyzji o przyznaniu tych
świadczeń.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, ze względu na stan zdrowia
cudzoziemca, termin, o którym mowa w ust. 2, ulega przedłużeniu do dnia wykonania
decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu lub przekazania do innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego
Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej.
4. Przyznanie cudzoziemcowi świadczeń, o których mowa w art. 400a ust. 1, nie
wstrzymuje wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu.
5. Świadczenia, o których mowa w art. 400a ust. 1, oraz koszty ich
organizowania przez podmiot, o którym mowa w art. 400a ust. 2, są finansowane
z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw
wewnętrznych, ze środków będących w dyspozycji Komendanta Głównego Straży
Granicznej.

Art. 400c. 1. W decyzji o przyznaniu świadczeń, o których mowa w art. 400a
ust. 1, cudzoziemca można zobowiązać do:
1) zgłaszania się w określonych odstępach czasu do organu Straży Granicznej
wskazanego w decyzji,
2) przekazania dokumentu podróży do depozytu organowi wskazanemu w decyzji,
3) zamieszkiwania w miejscu wyznaczonym w decyzji
– do dnia wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, przekazania
go do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego
Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – strony umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej lub
udzielenia mu zgody na pobyt ze względów humanitarnych lub zgody na pobyt
tolerowany.
2. Cudzoziemca pozbawia się świadczeń, o których mowa w art. 400a ust. 1,
w drodze decyzji, jeżeli:
1) nie stawił się w miejscu zamieszkania wyznaczonym w decyzji o przyznaniu
świadczeń, o których mowa w art. 400a ust. 1, w terminie 2 dni od dnia jej
wydania;
2) opuścił miejsce zamieszkania wyznaczone w decyzji o przyznaniu świadczeń,
o których mowa w art. 400a ust. 1, i nie powrócił do niego przez okres dłuższy
niż 2 dni bez usprawiedliwionej przyczyny;
3) nie zgłasza się w określonych odstępach czasu do organu Straży Granicznej
wskazanego w decyzji o przyznaniu świadczeń, o których mowa w art. 400a
ust. 1;
4) opuścił terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 400d. 1. Decyzję o przyznaniu świadczeń, o których mowa w art. 400a
ust. 1, oraz o ich pozbawieniu wydaje z urzędu komendant oddziału Straży Granicznej
lub komendant placówki Straży Granicznej właściwy ze względu na miejsce pobytu
cudzoziemca. Decyzja podlega natychmiastowemu wykonaniu.
2. Organem wyższego stopnia, w rozumieniu Kodeksu postępowania
administracyjnego, w stosunku do komendanta oddziału Straży Granicznej lub
komendanta placówki Straży Granicznej w sprawach, o których mowa w ust. 1, jest
Komendant Główny Straży Granicznej.

art. 401. więcej Art. 401. 1. Sąd po wysłuchaniu cudzoziemca wydaje postanowienie
o umieszczeniu go w strzeżonym ośrodku lub o zastosowaniu wobec niego aresztu dla
cudzoziemców.
2. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, wydaje, na wniosek organu Straży
Granicznej, sąd rejonowy właściwy ze względu na miejsce aktualnego pobytu
cudzoziemca.
3. Wniosek o umieszczenie cudzoziemca w strzeżonym ośrodku albo
o zastosowanie wobec niego aresztu dla cudzoziemców zawiera:
1) imię (imiona), nazwisko, płeć oraz imiona rodziców cudzoziemca;
2) datę, miejsce i państwo urodzenia cudzoziemca;
3) obywatelstwo cudzoziemca;
4) dotychczasowe miejsce zamieszkania cudzoziemca na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
5) stałe miejsce zamieszkania za granicą;
6) podstawę prawną wniosku;
7) wskazanie okresu, na jaki umieszcza się cudzoziemca w strzeżonym ośrodku lub
stosuje się wobec niego areszt dla cudzoziemców;
8) uzasadnienie.
4. Sąd rozpatrując wniosek o umieszczenie w strzeżonym ośrodku cudzoziemca
wraz z małoletnim pozostającym pod jego opieką kieruje się także dobrem tego
małoletniego.
5. Sąd, rozpatrując wniosek o umieszczenie cudzoziemca w strzeżonym ośrodku,
ocenia możliwość zastosowania wobec niego środków, o których mowa w art.
398 ust. 2.
6. Sąd wydaje postanowienie o zastosowaniu środków, o których mowa w art.
398 ust. 2. Na postanowienie przysługuje zażalenie do sądu okręgowego w terminie
7 dni od dnia doręczenia postanowienia. Sąd rozpatruje zażalenie w terminie 7 dni.
7. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
wzór wniosków o:
1) umieszczenie cudzoziemca w strzeżonym ośrodku albo o zastosowanie wobec
niego aresztu dla cudzoziemców,
2) przedłużenie okresu pobytu cudzoziemca w strzeżonym ośrodku albo w areszcie
dla cudzoziemców
– uwzględniając konieczność zapewnienia sprawnego prowadzenia postępowań
w sprawie umieszczenia cudzoziemca w strzeżonym ośrodku albo zastosowania
wobec niego aresztu dla cudzoziemców oraz w sprawie przedłużenia okresu pobytu
cudzoziemca w strzeżonym ośrodku albo w areszcie dla cudzoziemców.

art. 402. więcej Art. 402. 1. Sąd, wydając postanowienie o umieszczeniu cudzoziemca
w strzeżonym ośrodku lub o zastosowaniu wobec niego aresztu dla cudzoziemców,
podejmuje niezbędne czynności w celu ochrony mienia cudzoziemca oraz zawiadamia
o wydanym postanowieniu:
1) właściwe przedstawicielstwo dyplomatyczne lub właściwy urząd konsularny –
za zgodą cudzoziemca, którego postanowienie dotyczy;
2) sąd opiekuńczy, jeżeli zachodzi potrzeba ustanowienia opieki nad małoletnimi
pozostającymi pod opieką cudzoziemca;
3) organ opieki społecznej, jeżeli zachodzi potrzeba otoczenia opieką osoby
niedołężnej lub chorej, którą cudzoziemiec się opiekował;
4) osobę wskazaną przez cudzoziemca.
2. Sąd powiadamia cudzoziemca w języku dla niego zrozumiałym o podjętych
czynnościach i wydanych zarządzeniach oraz o przysługujących cudzoziemcowi
prawach w postępowaniu przed sądem.

art. 403. więcej Art. 403. 1. Sąd w postanowieniu o umieszczeniu cudzoziemca w strzeżonym
ośrodku lub o zastosowaniu wobec niego aresztu dla cudzoziemców wskazuje okres
pobytu w strzeżonym ośrodku lub w areszcie dla cudzoziemców, nie dłuższy jednak
niż 3 miesiące.
2. Okres pobytu w strzeżonym ośrodku lub w areszcie dla cudzoziemców może
być przedłużony na czas określony, w przypadku gdy przed upływem okresu,
o którym mowa w ust. 1:
1) nie zostało zakończone postępowanie w sprawie:
a) zobowiązania cudzoziemca do powrotu albo
b) przekazania cudzoziemca do odpowiedzialnego państwa członkowskiego
na podstawie rozporządzenia 604/2013, albo
c) przekazania cudzoziemca do innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia
Wolnego Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej na podstawie umowy
międzynarodowej o przekazywaniu i przyjmowaniu osób, albo
2) trwają czynności mające na celu umożliwienie:
a) przymusowego wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do
powrotu albo
b) przekazania cudzoziemca zgodnie z art. 28 rozporządzenia 604/2013, albo
c) przekazania cudzoziemca do innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia
Wolnego Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej na podstawie umowy
międzynarodowej o przekazywaniu i przyjmowaniu osób
– jeżeli jednocześnie zachodzi jedna z okoliczności, o których mowa w art. 398a.
2a. Okres pobytu w strzeżonym ośrodku lub w areszcie dla cudzoziemców może
być także przedłużony na czas określony, niezbędny do wydania i wykonania decyzji
o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, w przypadku gdy cudzoziemcowi
przebywającemu w tym ośrodku lub w areszcie została wydana ostateczna decyzja o:
1) odmowie nadania mu statusu uchodźcy lub udzielenia ochrony uzupełniającej;
2) uznaniu wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej za niedopuszczalny;
3) umorzeniu postępowania w sprawie udzielenia mu ochrony międzynarodowej.
3. Okres pobytu w strzeżonym ośrodku lub w areszcie dla cudzoziemców nie
może przekroczyć 6 miesięcy, przy czym każde kolejne postanowienie sądu w tej
sprawie wydaje się na okres nie dłuższy niż 3 miesiące.
3a. Po upływie 6-miesięcznego okresu pobytu cudzoziemca w strzeżonym
ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców pobyt ten może być przedłużony na czas
określony, nie dłuższy niż 12 miesięcy, w przypadku gdy istnieje uzasadnione
przypuszczenie, że okres wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu
ulegnie przedłużeniu, oraz gdy:
1) cudzoziemiec, któremu wydano decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do
powrotu, nie współpracuje z organem Straży Granicznej w zakresie wykonania
tej decyzji lub
2) wykonanie decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu jest tymczasowo
niemożliwe z powodu opóźnień w uzyskaniu od państw trzecich dokumentów
niezbędnych do tego celu.
3b. Każde kolejne postanowienie w sprawie przedłużenia okresu pobytu
cudzoziemca w strzeżonym ośrodku lub w areszcie dla cudzoziemców, o których
mowa w ust. 3a, wydaje się na okres nie dłuższy niż 3 miesiące.
4. Do okresów, o których mowa w ust. 1–3a i 5, nie wlicza się okresu pobytu
cudzoziemca w strzeżonym ośrodku lub w areszcie dla cudzoziemców w związku ze
złożonym przez niego wnioskiem o udzielenie ochrony międzynarodowej.
5. W przypadku gdy cudzoziemiec złożył skargę do sądu administracyjnego na
decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wraz z wnioskiem o wstrzymanie
jej wykonania, okres pobytu w strzeżonym ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców
może być przedłużony do 18 miesięcy, przy czym sąd, o którym mowa w ust. 7, może
wydać postanowienie w tej sprawie na okres 6 miesięcy.
6. Cudzoziemca umieszcza się w strzeżonym ośrodku lub w areszcie dla
cudzoziemców na możliwie najkrótszy okres.
7. Sąd rejonowy właściwy ze względu na miejsce położenia strzeżonego ośrodka
lub aresztu dla cudzoziemców, w którym umieszczono cudzoziemca, wydaje
postanowienie o przedłużeniu okresu pobytu cudzoziemca w strzeżonym ośrodku lub
w areszcie dla cudzoziemców na wniosek organu Straży Granicznej obowiązanego do
wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu.
7a. Sąd, rozpatrując wniosek o przedłużenie okresu pobytu cudzoziemca
w strzeżonym ośrodku, ocenia możliwość zastosowania środków, o których mowa
w art. 398 ust. 2.
8. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 1 i 7, przysługuje zażalenie do sądu
okręgowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. Sąd rozpatruje
zażalenie w terminie 7 dni.

art. 404. więcej Art. 404. Do postępowania w sprawie umieszczenia cudzoziemca w strzeżonym
ośrodku, zastosowania wobec niego aresztu dla cudzoziemców, przedłużenia okresu
pobytu cudzoziemca w strzeżonym ośrodku lub w areszcie dla cudzoziemców oraz
zwolnienia cudzoziemca ze strzeżonego ośrodka lub z aresztu dla cudzoziemców
stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego, z tym że czynności
zastrzeżone dla prokuratora może wykonywać funkcjonariusz Straży Granicznej.

art. 405. więcej Art. 405. 1. W areszcie dla cudzoziemców może przebywać kobieta do 4.
miesiąca ciąży.
2. Organ Straży Granicznej, któremu podlega areszt dla cudzoziemców,
występuje do sądu z wnioskiem o umieszczenie w strzeżonym ośrodku kobiety
w ciąży przebywającej w areszcie przed upływem 3. miesiąca jej ciąży.

art. 406. więcej Art. 406. 1. Postanowienie o zwolnieniu cudzoziemca ze strzeżonego ośrodka
lub z aresztu dla cudzoziemców wydaje niezwłocznie z urzędu lub na wniosek
cudzoziemca, organ Straży Granicznej, któremu podlega strzeżony ośrodek lub areszt
dla cudzoziemców, w przypadku:
1) ustania przyczyn uzasadniających stosowanie tych środków lub
2) stwierdzenia, że zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 400, lub
3) stwierdzenia okoliczności innych niż określone w art. 400, uniemożliwiających
stosowanie tych środków, lub
4) wydania cudzoziemcowi zaświadczenia, o którym mowa w art. 170, lub gdy
toczy się postępowanie w sprawie udzielenia mu zezwolenia, o którym mowa
w art. 176, lub
5) zastosowania wobec cudzoziemca tymczasowego aresztowania albo innego
środka prawnego skutkującego pozbawieniem wolności, lub
6) stwierdzenia, że ze względów prawnych lub faktycznych, wykonanie decyzji
o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu nie jest możliwe.
1a. Organ Straży Granicznej, przed wydaniem z urzędu postanowienia
o zwolnieniu cudzoziemca ze strzeżonego ośrodka lub z aresztu dla cudzoziemców
w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 6, oraz rozpatrując wniosek
o zwolnienie cudzoziemca ze strzeżonego ośrodka, ocenia konieczność zastosowania
środków, o których mowa w art. 398 ust. 2.
1b. Organ Straży Granicznej wydaje postanowienie o zastosowaniu środków,
o których mowa w art. 398 ust. 2.
1c. Na postanowienie organu Straży Granicznej, o którym mowa w ust. 1b,
przysługuje zażalenie w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. Zażalenie
wnosi się do sądu rejonowego właściwego ze względu na siedzibę organu Straży
Granicznej, któremu podlega strzeżony ośrodek, za pośrednictwem organu Straży
Granicznej, któremu podlega strzeżony ośrodek.
2. Na postanowienie organu Straży Granicznej o odmowie uwzględnienia
wniosku o zwolnienie cudzoziemca ze strzeżonego ośrodka lub z aresztu dla
cudzoziemców przysługuje zażalenie w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. Zażalenie wnosi się do sądu rejonowego właściwego ze względu na siedzibę organu Straży Granicznej, któremu podlega strzeżony ośrodek lub areszt dla
cudzoziemców, za pośrednictwem organu Straży Granicznej, któremu podlega
strzeżony ośrodek lub areszt dla cudzoziemców.
3. Zażalenie, o którym mowa w ust. 2, przysługuje tylko wtedy, gdy wniosek
został złożony po upływie co najmniej 1 miesiąca od dnia wydania postanowienia
w przedmiocie umieszczenia cudzoziemca w strzeżonym ośrodku lub zastosowania
wobec niego aresztu dla cudzoziemców, przedłużenia okresu pobytu cudzoziemca
w strzeżonym ośrodku lub w areszcie dla cudzoziemców lub zwolnienia cudzoziemca
ze strzeżonego ośrodka lub z aresztu dla cudzoziemców.
4. Organ Straży Granicznej, któremu podlega strzeżony ośrodek lub areszt dla
cudzoziemców, niezwłocznie przekazuje zażalenie do sądu rejonowego. Sąd
rozpoznaje zażalenie w terminie 7 dni.
5. Cudzoziemca umieszczonego w strzeżonym ośrodku albo w areszcie dla
cudzoziemców zwalnia się w przypadku:
1) upływu okresu pobytu określonego w postanowieniu, o którym mowa w art. 403
ust. 1 lub 7 albo w art. 89 ust. 1 lub 6 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r.
o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
lub
2) wydania postanowienia lub zarządzenia o zwolnieniu cudzoziemca ze
strzeżonego ośrodka albo z aresztu dla cudzoziemców, lub
3) przymusowego wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu
albo przekazania cudzoziemca do odpowiedzialnego państwa członkowskiego
Unii Europejskiej na podstawie rozporządzenia 604/2013, lub
3a) upływu terminu:
a) o którym mowa w art. 24 ust. 2 rozporządzenia 604/2013, do złożenia
wniosku o wtórne przejęcie cudzoziemca do odpowiedzialnego państwa
członkowskiego w odniesieniu do cudzoziemca umieszczonego
w strzeżonym ośrodku albo w areszcie dla cudzoziemców w przypadku,
o którym mowa w art. 398 ust. 1 pkt 4,
b) przekazania cudzoziemca do odpowiedzialnego państwa członkowskiego,
o którym mowa w art. 28 ust. 3 zdanie szóste rozporządzenia 604/2013,
w odniesieniu do cudzoziemca umieszczonego w strzeżonym ośrodku albo w areszcie dla cudzoziemców w przypadku, o którym mowa w art. 398 ust. 1 pkt 4 niniejszej ustawy lub art. 87 ust. 1 pkt 5 ustawy
z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
c) o którym mowa w art. 28 ust. 3 zdanie drugie rozporządzenia 604/2013, na
złożenie wniosku o przejęcie lub wtórne przejęcie cudzoziemca do
odpowiedzialnego państwa członkowskiego w odniesieniu do cudzoziemca
umieszczonego w strzeżonym ośrodku albo w areszcie dla cudzoziemców
w przypadku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia
13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, lub
3b) przekazania cudzoziemca do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
państwa członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu
(EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub
Konfederacji Szwajcarskiej albo państwa trzeciego na podstawie umowy
międzynarodowej o przekazywaniu i przyjmowaniu osób, lub
4) doręczenia cudzoziemcowi decyzji o:
a) uchyleniu lub stwierdzeniu nieważności decyzji o zobowiązaniu
cudzoziemca do powrotu, z wyjątkiem decyzji, zgodnie z którą sprawa
została przekazana do ponownego rozpatrzenia, a cudzoziemiec został
umieszczony w strzeżonym ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców
w związku z okolicznością, o której mowa w art. 398 ust. 1 pkt 1 lub
art. 398a pkt 1, lub
b) nadaniu cudzoziemcowi statusu uchodźcy, udzieleniu mu ochrony
uzupełniającej lub udzieleniu mu azylu w Rzeczypospolitej Polskiej, lub
c) udzieleniu cudzoziemcowi zgody na pobyt ze względów humanitarnych lub
zgody na pobyt tolerowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
6. Organ Straży Granicznej, któremu podlega strzeżony ośrodek lub areszt dla
cudzoziemców, niezwłocznie informuje sąd, który wydał postanowienie, o zwolnieniu
cudzoziemca ze strzeżonego ośrodka albo z aresztu dla cudzoziemców.

art. 407. więcej Art. 407. 1. Cudzoziemcowi przysługuje od Skarbu Państwa odszkodowanie
oraz zadośćuczynienie w przypadku niesłusznego zatrzymania lub niesłusznego umieszczenia go w strzeżonym ośrodku lub zastosowania wobec niego aresztu dla cudzoziemców.
2. Postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1, prowadzi się na
podstawie przepisów Kodeksu postępowania karnego dotyczących odszkodowania za
niesłuszne skazanie, tymczasowe aresztowanie lub zatrzymanie.

art. 408. więcej Art. 408. Funkcjonowanie strzeżonych ośrodków oraz aresztów dla
cudzoziemców jest finansowane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest
minister właściwy do spraw wewnętrznych, ze środków będących w dyspozycji
Komendanta Głównego Straży Granicznej.

art. 409. więcej Art. 409. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w drodze
rozporządzenia, tworzy i likwiduje strzeżone ośrodki, określa organ Straży
Granicznej, któremu dany ośrodek ma podlegać, oraz może wskazać okres niezbędny
na zorganizowanie tego ośrodka, mając na względzie istniejące w tym zakresie
potrzeby.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w drodze zarządzenia, wyznacza
pomieszczenia, w których wykonuje się areszt dla cudzoziemców, uwzględniając
racjonalne wykorzystanie tych pomieszczeń.

art. 410. więcej Art. 410. 1. Przyjęcie cudzoziemca do strzeżonego ośrodka lub aresztu dla
cudzoziemców następuje na podstawie postanowienia sądu o umieszczeniu
cudzoziemca w strzeżonym ośrodku lub o zastosowaniu wobec cudzoziemca aresztu
dla cudzoziemców.
2. Cudzoziemiec jest obowiązany przekazać do depozytu strzeżonego ośrodka
lub aresztu dla cudzoziemców:
1) dokumenty potwierdzające jego tożsamość, pieniądze i przedmioty wartościowe;
2) urządzenia techniczne służące do rejestrowania obrazu;
3) przedmioty, które mogą stanowić zagrożenie porządku lub bezpieczeństwa
w ośrodku lub areszcie.
3. Cudzoziemiec przy przyjęciu do strzeżonego ośrodka lub aresztu dla
cudzoziemców jest obowiązany przekazać do depozytu także przedmioty, których wymiary lub ilość ograniczają powierzchnię pokoju dla cudzoziemców lub celi mieszkalnej.

art. 411. więcej Art. 411. Cudzoziemca przyjmowanego do strzeżonego ośrodka lub aresztu dla
cudzoziemców poucza się w zrozumiałym dla niego języku o przysługujących mu
prawach i o obowiązkach oraz zapoznaje się z przepisami regulującymi pobyt
w strzeżonym ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców. Fakt pouczenia cudzoziemiec
potwierdza własnoręcznym podpisem.

art. 412. więcej Art. 412. 1. Cudzoziemiec przy przyjęciu do strzeżonego ośrodka lub aresztu dla
cudzoziemców i podczas pobytu w ośrodku lub areszcie podlega kontroli osobistej na
zasadach określonych w art. 11aa ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży
Granicznej.
2. (uchylony)
3. Znalezione w czasie kontroli osobistej przedmioty, których cudzoziemiec nie
może posiadać w strzeżonym ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców, podlegają
zatrzymaniu. Przedmioty, których właściciela ustalono, przekazuje się do depozytu
albo przesyła na koszt cudzoziemca do wskazanej przez niego osoby, instytucji lub
organizacji. W uzasadnionym przypadku przedmioty te mogą być przesłane na koszt
strzeżonego ośrodka lub aresztu dla cudzoziemców.

art. 413. więcej Art. 413. 1. Cudzoziemca przyjętego do strzeżonego ośrodka lub aresztu dla
cudzoziemców poddaje się niezwłocznie badaniu lekarskiemu oraz w miarę potrzeby
zabiegom sanitarnym.
2. Lekarz przeprowadzający badanie, o którym mowa w ust. 1, oraz sprawujący
opiekę medyczną nad cudzoziemcami w strzeżonym ośrodku lub areszcie dla
cudzoziemców prowadzi dokumentację medyczną na zasadach określonych w ustawie
z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U.
z 2019 r. poz. 1127, 1128, 1590, 1655 i 1696).
3. Koszty badań, o których mowa w ust. 1, są pokrywane z budżetu państwa
z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw wewnętrznych, ze
środków będących w dyspozycji Komendanta Głównego Straży Granicznej.

art. 414. więcej Art. 414. 1. Cudzoziemca przyjętego do strzeżonego ośrodka umieszcza się
w pokoju dla cudzoziemców, a cudzoziemca przyjętego do aresztu dla cudzoziemców
– w celi mieszkalnej.
2. Cudzoziemców odmiennej płci umieszcza się oddzielnie.
3. Cudzoziemcowi umieszczonemu w strzeżonym ośrodku wraz z członkami
jego rodziny lub z małoletnim pozostającym pod jego opieką zapewnia się wspólny
pokój dla cudzoziemców.
4. Małoletniego cudzoziemca przebywającego w strzeżonym ośrodku bez
opiekuna umieszcza się w wyodrębnionej części ośrodka.
5. Cudzoziemców, którzy oświadczą, że są osobami sobie najbliższymi,
umieszcza się, na ich pisemny wniosek, w miarę możliwości w jednym pokoju dla
cudzoziemców.

art. 415. więcej Art. 415. 1. Cudzoziemiec umieszczony w strzeżonym ośrodku lub
przebywający w areszcie dla cudzoziemców ma prawo do:
1) kontaktowania się z polskimi organami państwowymi, a także
z przedstawicielstwem dyplomatycznym lub urzędem konsularnym państwa
obcego;
2) kontaktowania się z organizacjami pozarządowymi lub międzynarodowymi
zajmującymi się udzielaniem cudzoziemcom pomocy, w tym pomocy prawnej;
3) kontaktowania się i widzeń ze swoim pełnomocnikiem w warunkach
nienaruszających prawa do prywatności;
4) korzystania z przekazanych do depozytu:
a) przedmiotów, o których mowa w art. 410 ust. 2 pkt 2 i ust. 3, jeżeli nie
zostały zabezpieczone na pokrycie kosztów związanych z wydaniem
i wykonaniem decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu,
b) pieniędzy, z zastrzeżeniem art. 343 ust. 5,
c) przedmiotów wartościowych, jeżeli nie zostały zabezpieczone na pokrycie
kosztów związanych z wydaniem i wykonaniem decyzji o zobowiązaniu
cudzoziemca do powrotu;
5) korzystania z opieki medycznej i do pobytu w szpitalu lub podmiocie leczniczym
wykonującym działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe
świadczenia zdrowotne, jeżeli stan jego zdrowia tego wymaga;
6) niezakłóconego snu w godzinach od 22⁰⁰ do 7⁰⁰, a w dni świąteczne do godziny
8⁰⁰ oraz w innym czasie, jeżeli nie jest to sprzeczne z przepisami porządkowymi
regulującymi pobyt w strzeżonym ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców;
7) korzystania z urządzeń sanitarnych i środków czystości niezbędnych do
utrzymania higieny osobistej;
8) otrzymywania nieodpłatnie odzieży, bielizny i obuwia dostosowanych do pory
roku, o ile rzeczy będące własnością cudzoziemca nie nadają się do użycia lub
ich użycie jest niedopuszczalne ze względów higienicznych, a cudzoziemiec nie
posiada własnych środków finansowych na ich zakup;
9) posiadania przedmiotów kultu religijnego, wykonywania praktyk religijnych
i korzystania z posług religijnych oraz słuchania lub oglądania
w pomieszczeniach mieszkalnych lub w miejscu przebywania nabożeństw
transmitowanych przez środki masowego przekazu, w sposób niezakłócający
ustalonego porządku pobytu w strzeżonym ośrodku lub w areszcie dla
cudzoziemców;
10) korzystania z prasy, zakupu prasy z własnych środków finansowych i posiadania
jej w pokoju dla cudzoziemców lub w celi mieszkalnej;
11) korzystania z internetu na stanowiskach komputerowych dostępnych
w strzeżonym ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców;
12) korzystania z biblioteki;
13) użytkowania sprzętu rekreacyjno-sportowego w czasie i miejscu określonych
przez kierownika strzeżonego ośrodka lub funkcjonariusza odpowiedzialnego za
funkcjonowanie aresztu dla cudzoziemców;
14) zakupu z własnych środków finansowych artykułów żywnościowych
i przedmiotów osobistego użytku służących do utrzymania higieny osobistej oraz
do posiadania ich w pokoju dla cudzoziemców lub w celi mieszkalnej;
posiadanie tych przedmiotów w celi mieszkalnej jest możliwe, jeżeli one same
lub ich opakowania nie stanowią zagrożenia porządku lub bezpieczeństwa
w areszcie dla cudzoziemców;
15) zakupu z własnych środków finansowych materiałów piśmiennych, książek, gier
świetlicowych i posiadania ich w pokoju dla cudzoziemców lub w celi
mieszkalnej;
16) otrzymywania paczek z odzieżą, obuwiem i innymi przedmiotami osobistego
użytku oraz ze środkami opatrunkowymi i higienicznymi, a także z lekami, które
mogą być przekazane za zgodą lekarza, po sprawdzeniu ich zawartości
w obecności cudzoziemca;
17) prowadzenia korespondencji oraz korzystania ze środków łączności na własny
koszt, a w szczególnie uzasadnionych przypadkach do korzystania ze środków
łączności lub wysyłania korespondencji na koszt strzeżonego ośrodka lub aresztu
dla cudzoziemców;
18) składania próśb, skarg i wniosków do:
a) kierownika strzeżonego ośrodka albo organu Straży Granicznej, któremu
podlega ten ośrodek,
b) funkcjonariusza odpowiedzialnego za funkcjonowanie aresztu dla
cudzoziemców albo organu Straży Granicznej, któremu podlega ten areszt;
19) widzeń z osobami bliskimi w specjalnie do tego przeznaczonych
pomieszczeniach, za zgodą organu Straży Granicznej, któremu podlega
strzeżony ośrodek lub areszt dla cudzoziemców, lub osoby przez ten organ
upoważnionej.
1a. Zgody na widzenie z osobami bliskimi, o której mowa w ust. 1 pkt 19, można
odmówić cudzoziemcowi, gdy wymaga tego konieczność zapewnienia
bezpieczeństwa i porządku publicznego lub przestrzegania postanowień regulaminu
organizacyjno-porządkowego pobytu w strzeżonym ośrodku lub w areszcie dla
cudzoziemców.
2. Cudzoziemiec może korzystać z innych uprawnień niż określone w ust. 1 po
uzyskaniu zezwolenia organu Straży Granicznej, któremu podlega strzeżony ośrodek
lub areszt dla cudzoziemców, lub osoby przez ten organ upoważnionej.

art. 416. więcej Art. 416. 1. Cudzoziemiec umieszczony w strzeżonym ośrodku poza
uprawnieniami, o których mowa w art. 415 ust. 1, ma prawo do:
1) zakupu z własnych środków finansowych wyrobów tytoniowych i posiadania ich
w pokoju dla cudzoziemców;
2) poruszania się po terenie ośrodka w godzinach od 7⁰⁰ do 22⁰⁰, a w dni świąteczne
w godzinach od 8⁰⁰ do 22⁰⁰ z wyjątkiem miejsc, do których administracja
ośrodka wydała zakaz wstępu.
2. Małoletni przebywający w strzeżonym ośrodku ma prawo do uczestniczenia,
w czasie i miejscu określonych przez kierownika ośrodka, w zajęciach dydaktyczno-
-wychowawczych i rekreacyjno-sportowych. Program zajęć powinien być
dostosowany do wieku małoletniego i długości jego pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Cudzoziemiec przebywający w areszcie dla cudzoziemców poza
uprawnieniami, o których mowa w art. 415 ust. 1, ma ponadto prawo do:
1) odbywania codziennie co najmniej dwugodzinnego spaceru na wolnym
powietrzu, chyba że co innego wynika z zaleceń lekarza;
2) kontaktowania się z innymi cudzoziemcami przebywającymi w areszcie, po
uzyskaniu zezwolenia funkcjonariusza pełniącego służbę w areszcie,
w określonych miejscu i czasie;
3) korzystania z gier świetlicowych w czasie i miejscu określonych przez
funkcjonariusza pełniącego służbę w areszcie;
4) zakupu z własnych środków finansowych wyrobów tytoniowych i palenia
tytoniu, po uzyskaniu zezwolenia funkcjonariusza pełniącego służbę w areszcie,
w miejscu do tego wyznaczonym.

art. 417. więcej Art. 417. 1. Cudzoziemiec umieszczony w strzeżonym ośrodku lub
przebywający w areszcie dla cudzoziemców otrzymuje świadczenia zdrowotne, leki,
artykuły sanitarne oraz posiłki i napoje.
2. Cudzoziemiec otrzymuje świadczenia zdrowotne, leki i artykuły sanitarne na
zasadach określonych w art. 115 § 1a–8 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks
karny wykonawczy (Dz. U. z 2019 r. poz. 676, 679, 1694, 2020 i 2070), zwanej dalej
„Kodeksem karnym wykonawczym”, oraz w przepisach wydanych na podstawie
art. 115 § 9 i 10 tej ustawy.

art. 418. więcej Art. 418. W celu zapewnienia bezpieczeństwa cudzoziemcom, w strzeżonym
ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców można prowadzić obserwację pomieszczeń
i rejestrować z nich obraz, przy użyciu środków technicznych, na zasadach
określonych w ustawie z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej.

art. 419. więcej Art. 419. Cudzoziemiec umieszczony w strzeżonym ośrodku lub przebywający
w areszcie dla cudzoziemców jest obowiązany:
1) przestrzegać regulaminu pobytu w ośrodku lub areszcie;
2) wykonywać polecenia administracji ośrodka lub funkcjonariusza pełniącego
służbę w areszcie;
3) przestrzegać ciszy nocnej w godzinach od 22⁰⁰ do 7⁰⁰, a w dni świąteczne do
godziny 8⁰⁰;
4) przestrzegać zasad współżycia społecznego;
5) dbać o higienę osobistą i utrzymywać w czystości pomieszczenia, z których
korzysta;
6) korzystać z wyposażenia ośrodka lub aresztu w sposób zgodny z jego
przeznaczeniem;
7) w przypadku wystąpienia objawów choroby niezwłocznie powiadomić o tym
administrację ośrodka albo funkcjonariusza pełniącego służbę w areszcie;
8) w przypadku groźnego w skutkach zdarzenia niezwłocznie powiadomić o tym
administrację ośrodka albo funkcjonariusza pełniącego służbę w areszcie.

art. 420. więcej Art. 420. 1. Cudzoziemcowi umieszczonemu w strzeżonym ośrodku lub
przebywającemu w areszcie dla cudzoziemców zabrania się:
1) zakłócania spokoju i porządku w strzeżonym ośrodku lub w areszcie dla
cudzoziemców;
2) posiadania, poza depozytem, urządzeń technicznych służących do rejestrowania
obrazu, a także przedmiotów, które mogą stanowić zagrożenie porządku lub
bezpieczeństwa w strzeżonym ośrodku lub w areszcie dla cudzoziemców;
3) posiadania w pokojach dla cudzoziemców lub w celach mieszkalnych
przedmiotów, które mają takie wymiary lub występują w takiej ilości, że
ograniczają powierzchnię pokoju dla cudzoziemców lub w celi mieszkalnej;
4) spożywania alkoholu oraz przyjmowania środków odurzających lub substancji
psychotropowych;
5) palenia wyrobów tytoniowych poza miejscami do tego wyznaczonymi;
6) powodowania u siebie uszkodzeń ciała lub rozstroju zdrowia, jak również
nakłaniania do takich czynów lub pomagania w dokonywaniu takich czynów;
7) urządzania gier hazardowych i uczestniczenia w nich.
2. Cudzoziemcowi umieszczonemu w strzeżonym ośrodku poza zakazami,
o których mowa w ust. 1, zabrania się:
1) samowolnego oddalania się poza teren strzeżonego ośrodka lub przebywania
w miejscach, do których administracja ośrodka wydała zakaz wstępu;
2) dokonywania samowolnej zmiany pokoju dla cudzoziemców i miejsca
wyznaczonego do spania.

art. 421. więcej Art. 421. 1. Cudzoziemiec umieszczony w strzeżonym ośrodku podlega
odpowiedzialności dyscyplinarnej za naruszenie nakazów lub zakazów wynikających
z art. 419, art. 420 i przepisów wydanych na podstawie art. 427 ust. 1.
2. Karą dyscyplinarną jest pozbawienie cudzoziemca na okres do 7 dni prawa do:
1) udziału w zajęciach kulturalno-oświatowych lub sportowych, z wyjątkiem prawa
do korzystania z biblioteki i prawa do korzystania z prasy lub
2) zakupu artykułów żywnościowych i wyrobów tytoniowych oraz innych
artykułów dopuszczonych do posiadania w strzeżonym ośrodku.
3. Karę dyscyplinarną, o której mowa w ust. 2, wymierza, w drodze decyzji, na
pisemny wniosek kierownika strzeżonego ośrodka lub funkcjonariusza przez niego
upoważnionego, komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki
Straży Granicznej właściwy ze względu na miejsce położenia strzeżonego ośrodka.
4. Przy wymierzaniu cudzoziemcowi kary dyscyplinarnej, o której mowa
w ust. 2, uwzględnia się w szczególności:
1) stopień naruszenia nakazów lub zakazów wynikających z niniejszej ustawy;
2) rodzaj i okoliczności czynu;
3) dotychczasową postawę cudzoziemca;
4) stan zdrowia cudzoziemca;
5) wartości kulturowe i przekonania religijne cudzoziemca;
6) cele wychowawcze.

art. 422. więcej Art. 422. Decyzja o ukaraniu cudzoziemca karą dyscyplinarną zawiera:
1) oznaczenie organu wydającego decyzję;
2) datę wydania decyzji;
3) imię i nazwisko cudzoziemca;
4) podstawę prawną wymierzenia kary dyscyplinarnej;
5) rodzaj nałożonej kary dyscyplinarnej;
6) opis naruszenia przez cudzoziemca nakazów i zakazów wynikających
z niniejszej ustawy;
7) podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stopnia służbowego komendanta
oddziału Straży Granicznej albo komendanta placówki Straży Granicznej albo
upoważnionego przez niego funkcjonariusza.

art. 423. więcej Art. 423. W postępowaniu w sprawie wymierzenia kary dyscyplinarnej stosuje
się odpowiednio przepisy Kodeksu karnego wykonawczego.

art. 424. więcej Art. 424. 1. Jeżeli życiu cudzoziemca zagraża poważne niebezpieczeństwo,
będące następstwem odmawiania przez niego przyjmowania posiłków, co zostanie
stwierdzone przez co najmniej 2 lekarzy, cudzoziemca można poddać koniecznemu
zabiegowi lekarskiemu, w tym zabiegowi chirurgicznemu, nawet bez jego zgody.
2. W przypadku braku zgody cudzoziemca na przeprowadzenie zabiegu
lekarskiego o poddaniu cudzoziemca takiemu zabiegowi postanawia sąd rejonowy
właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca, na wniosek organu Straży
Granicznej, któremu podlega strzeżony ośrodek lub areszt dla cudzoziemców,
w którym cudzoziemiec przebywa.
3. W postanowieniu, o którym mowa w ust. 2, sąd określa sposób i miejsce
dokonania zabiegu lekarskiego.
4. W przypadku bezpośredniego zagrożenia życia cudzoziemca o konieczności
dokonania zabiegu lekarskiego decyduje lekarz.

art. 425. więcej Art. 425. 1. Cudzoziemcowi zwalnianemu ze strzeżonego ośrodka lub aresztu
dla cudzoziemców wydaje się przekazane przez niego do depozytu:
1) dokumenty potwierdzające jego tożsamość;
2) pieniądze, w kwocie uwzględniającej potrącenie, o którym mowa
w art. 343 ust. 1;
3) przedmioty, jeżeli nie są zabezpieczone na pokrycie kosztów związanych
z wydaniem i wykonaniem decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu.
2. W przypadku gdy po zwolnieniu cudzoziemca ze strzeżonego ośrodka lub
aresztu dla cudzoziemców następuje przymusowe wykonanie decyzji o zobowiązaniu
cudzoziemca do powrotu, dokumenty potwierdzające tożsamość cudzoziemca
i przedmioty, o których mowa w art. 410 ust. 2 pkt 2 i 3, pobiera z depozytu dowódca
doprowadzenia i zwraca je cudzoziemcowi w placówce Straży Granicznej, w której
cudzoziemiec przekracza granicę, lub w porcie lotniczym albo morskim państwa, do
którego zostaje doprowadzony.
3. Na wniosek cudzoziemca zwalnianego ze strzeżonego ośrodka lub aresztu dla
cudzoziemców przedmioty przekazane przez niego do depozytu mogą być wydane osobie upoważnionej przez niego na piśmie lub wskazanej przez niego instytucji lub organizacji. Koszty wydania przedmiotów z depozytu ponosi cudzoziemiec.

art. 426. więcej Art. 426. 1. Nadzór nad legalnością i prawidłowością pobytu cudzoziemców
w strzeżonych ośrodkach i aresztach dla cudzoziemców sprawuje sędzia penitencjarny
sądu okręgowego, zwany dalej „sędzią penitencjarnym”, właściwego ze względu na
miejsce położenia strzeżonego ośrodka lub aresztu dla cudzoziemców.
2. Nadzór penitencjarny sprawowany w strzeżonym ośrodku i areszcie dla
cudzoziemców przez sędziego penitencjarnego sądu okręgowego polega na kontroli
i ocenie w szczególności:
1) warunków bytowych cudzoziemców, stanu opieki medycznej, prawidłowości
rozmieszczenia cudzoziemców w pokojach dla cudzoziemców i celach
mieszkalnych, respektowania praw cudzoziemców określonych w art. 415–417;
2) prawidłowości załatwiania skarg i wniosków cudzoziemców;
3) zasadności wymierzania cudzoziemcom kar dyscyplinarnych;
4) zasadności i okoliczności poddawania zabiegom lekarskim cudzoziemców,
o których mowa w art. 424;
5) ustalonego w strzeżonym ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców regulaminu
organizacyjno-porządkowego;
6) przestrzegania przepisów o bezpieczeństwie w strzeżonym ośrodku lub areszcie
dla cudzoziemców, w tym przepisów dotyczących użycia środków przymusu
bezpośredniego;
7) prawidłowości postępowania administracji strzeżonego ośrodka lub aresztu dla
cudzoziemców w razie ujawnienia popełnienia przestępstwa, a także
w przypadkach wystąpienia wydarzeń nadzwyczajnych, w tym zgonu
cudzoziemca lub buntów.
3. Sędzia penitencjarny wizytuje strzeżone ośrodki i areszty dla cudzoziemców.
Ma on prawo wstępu w każdym czasie, bez ograniczeń, do tych miejsc oraz poruszania
się po ich terenie, prawo przeglądania dokumentów, żądania wyjaśnień od
administracji tych ośrodków i aresztów oraz przeprowadzania podczas nieobecności
innych osób rozmów z cudzoziemcami umieszczonymi w tych ośrodkach i aresztach.
4. Jeżeli zdaniem sędziego penitencjarnego zachodzi potrzeba wydania decyzji
nienależącej do jego właściwości, a w szczególności decyzji administracyjnej, przekazuje on swoje spostrzeżenia wraz z odpowiednimi wnioskami organowi Straży Granicznej, któremu podlega strzeżony ośrodek lub areszt dla cudzoziemców.
5. Organ, o którym mowa w ust. 4, zawiadamia sędziego penitencjarnego,
w terminie 14 dni lub w innym, wyznaczonym przez sędziego penitencjarnego
terminie, o podjętych decyzjach lub działaniach. Jeżeli sędzia penitencjarny uzna to
stanowisko za niezadowalające, przedstawia sprawę Komendantowi Głównemu
Straży Granicznej. Komendant Główny Straży Granicznej zawiadamia sędziego
penitencjarnego o sposobie załatwienia sprawy.
6. W przypadku gdy rażące uchybienia w funkcjonowaniu strzeżonego ośrodka
lub aresztu dla cudzoziemców powtarzają się albo gdy istniejące w ośrodku lub
w areszcie warunki nie zapewniają poszanowania praw cudzoziemców tam
przebywających, sędzia penitencjarny występuje do Komendanta Głównego Straży
Granicznej z wnioskiem o usunięcie w określonym terminie istniejących uchybień.
Jeżeli w wymienionym terminie uchybienia te nie zostały usunięte, sędzia
penitencjarny występuje z wnioskiem do ministra właściwego do spraw
wewnętrznych o zawieszenie działalności bądź o likwidację w całości lub w części
określonego strzeżonego ośrodka lub aresztu dla cudzoziemców.
7. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb sprawowania nadzoru
sędziego penitencjarnego nad strzeżonymi ośrodkami i aresztami dla cudzoziemców
oraz sposób dokumentowania tego nadzoru, uwzględniając w szczególności potrzebę
zapewnienia prawidłowości umieszczania i pobytu cudzoziemców w strzeżonych
ośrodkach i aresztach dla cudzoziemców oraz skutecznego eliminowania
stwierdzonych uchybień.

art. 427. więcej Art. 427. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) warunki, jakim powinny odpowiadać strzeżone ośrodki i areszty dla
cudzoziemców, uwzględniając w szczególności warunki rozmieszczania
cudzoziemców w pokojach dla cudzoziemców i celach mieszkalnych;
2) regulamin organizacyjno-porządkowy pobytu cudzoziemców w strzeżonym
ośrodku i w areszcie dla cudzoziemców, uwzględniając konieczność
zapewnienia porządku wewnętrznego w ośrodku i w areszcie;
3) warunki otrzymywania posiłków i napojów przez cudzoziemców umieszczonych
w strzeżonym ośrodku lub przebywających w areszcie dla cudzoziemców oraz
wartość dziennej normy wyżywienia, uwzględniając w szczególności wiek i stan
zdrowia cudzoziemców, a także religijne i kulturowe wymogi żywienia
cudzoziemców.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych może określić, w drodze
rozporządzenia, sposoby ochrony strzeżonych ośrodków i aresztów dla
cudzoziemców, mając na względzie strukturę organizacyjną Straży Granicznej,
obowiązki funkcjonariuszy Straży Granicznej pełniących służbę w strzeżonych
ośrodkach lub aresztach dla cudzoziemców, a także warunki wstępu na teren
ośrodków i aresztów osób, które nie są funkcjonariuszami albo pracownikami Straży
Granicznej.

art. 428. więcej Art. 428. 1. W sprawach z zakresu wjazdu cudzoziemców na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, pobytu na tym terytorium i wyjazdu z niego prowadzi się
w systemie informatycznym:
1) rejestry osób:
a) którym udzielono zezwolenia na wjazd, o którym mowa w art. 32 ust. 1,
b) zatrzymanych w strefie nadgranicznej i doprowadzonych do granicy;
2) rejestry spraw dotyczących:
a) odmowy wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) zezwoleń na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego,
c) wiz,
d) zezwoleń na pobyt czasowy,
e) zezwoleń na pobyt stały,
f) zezwoleń na pobyt rezydenta długoterminowego UE,
g) wydania i wymiany polskich dokumentów tożsamości cudzoziemca,
h) wydania tymczasowych polskich dokumentów podróży dla cudzoziemca,
i) wydania i wymiany polskich dokumentów podróży dla cudzoziemca,
j) zobowiązań do powrotu,
k) wydaleń z Rzeczypospolitej Polskiej obywateli Unii Europejskiej oraz
członków ich rodzin,
l) wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wydanej przez
organ wydającego państwa członkowskiego,
m) zgód na pobyt ze względów humanitarnych i zgód na pobyt tolerowany,
n) przekazań do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa
członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) –
stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji
Szwajcarskiej, o których mowa w art. 303a,
o) sprzeciwów i zawiadomień dotyczących mobilności cudzoziemców;
3) rejestr cudzoziemców, od których zostały pobrane odciski linii papilarnych
w sytuacjach, o których mowa w art. 35 ust. 2, art. 324 pkt 1, art. 394
ust. 3 niniejszej ustawy lub art. 73a ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium
obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin;
4) rejestr odcisków linii papilarnych pobranych od cudzoziemców w sytuacjach,
o których mowa w art. 35 ust. 2, art. 324 pkt 1, art. 394 ust. 3 niniejszej ustawy
lub art. 73a ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli
państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin;
5) ewidencję zaproszeń;
6) rejestr pouczeń udzielonych cudzoziemcom posiadającym ważne zezwolenie na
pobyt lub inne zezwolenie uprawniające do pobytu wydane przez inne państwo
obszaru Schengen o obowiązku niezwłocznego wyjazdu z terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium tego państwa obszaru Schengen;
7) rejestr wydanych cudzoziemcom zaświadczeń, o których mowa w art. 170.
2. Rejestry, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b, pkt 2 lit. l i pkt 6, mogą być
prowadzone w systemie kartotecznym.

art. 429. więcej Art. 429. 1. Rejestry w sprawach z zakresu wjazdu cudzoziemców na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, ich pobytu na tym terytorium i wyjazdu z niego prowadzą
następujące organy:
1) konsul, komendant oddziału Straży Granicznej, komendant placówki Straży
Granicznej, Komendant Główny Straży Granicznej, wojewoda, minister
właściwy do spraw zagranicznych i Szef Urzędu, każdy w zakresie swojej
właściwości – w przypadku rejestru, o którym mowa w art. 428 ust. 1 pkt 2 lit. c;
2) wojewoda i Szef Urzędu, każdy w zakresie swojej właściwości – w przypadku
rejestrów, o których mowa w art. 428 ust. 1 pkt 2 lit. d–g, i oraz k;
3) wojewoda, konsul i komendant placówki Straży Granicznej, Komendant Główny
Straży Granicznej, Szef Urzędu, każdy w zakresie swojej właściwości –
w przypadku rejestru, o którym mowa w art. 428 ust. 1 pkt 2 lit. h;
4) komendant oddziału Straży Granicznej i komendant placówki Straży Granicznej,
każdy w zakresie swojej właściwości – w przypadku rejestru, o którym mowa
w art. 428 ust. 1 pkt 6;
5) Komendant Główny Straży Granicznej – w przypadku rejestru, o którym mowa
w art. 428 ust. 1 pkt 1 lit. a i pkt 2 lit. l;
6) komendant oddziału Straży Granicznej – w przypadku rejestru, o którym mowa
w art. 428 ust. 1 pkt 1 lit. b;
7) komendant placówki Straży Granicznej i Komendant Główny Straży Granicznej,
każdy w zakresie swojej właściwości – w przypadku rejestru, o którym mowa
w art. 428 ust. 1 pkt 2 lit. a;
8) Komendant Główny Policji – w przypadku rejestru, o którym mowa w art. 428
ust. 1 pkt 4;
9) komendant oddziału Straży Granicznej, komendant placówki Straży Granicznej,
Komendant Główny Straży Granicznej i Szef Urzędu, każdy w zakresie swojej
właściwości – w przypadku rejestrów, o których mowa w art. 428
ust. 1 pkt 2 lit. j oraz n;
10) konsul, komendant oddziału Straży Granicznej, komendant placówki Straży
Granicznej, komendant wojewódzki lub komendant powiatowy (miejski) Policji,
wojewoda, każdy w zakresie swojej właściwości – w przypadku rejestru,
o którym mowa w art. 428 ust. 1 pkt 2 lit. b;
11) komendant oddziału Straży Granicznej, komendant placówki Straży Granicznej
i Szef Urzędu, każdy w zakresie swojej właściwości – w przypadku rejestru,
o którym mowa w art. 428 ust. 1 pkt 2 lit. m;
12) komendant oddziału Straży Granicznej i komendant placówki Straży Granicznej,
komendant wojewódzki Policji, komendant powiatowy (miejski) Policji, każdy
w zakresie swojej właściwości – w przypadku rejestru, o którym mowa
w art. 428 ust. 1 pkt 3;
13) minister właściwy do spraw wewnętrznych – w przypadku rejestru, o którym
mowa w art. 428 ust. 1 pkt 7;
14) Szef Urzędu – w przypadku rejestru, o którym mowa
w art. 428 ust. 1 pkt 2 lit. o.
2. Ewidencję zaproszeń prowadzi wojewoda i Szef Urzędu, każdy w zakresie
swojej właściwości.

art. 430. więcej Art. 430. 1. W rejestrach prowadzonych w sprawach z zakresu wjazdu
cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobytu na tym terytorium
i wyjazdu z niego, o których mowa w art. 428 ust. 1 pkt 2 lit. a–k oraz m–o, a także
w ewidencji zaproszeń przechowuje się informacje o wnioskach, postanowieniach,
decyzjach administracyjnych, orzeczeniach sądu oraz dane osobowe przetwarzane
zgodnie z niniejszą ustawą, dotyczące cudzoziemców objętych postępowaniami
w sprawach, których te rejestry i ewidencja dotyczą.
2. W rejestrach, o których mowa w art. 428 ust. 1 pkt 2 lit. b–k oraz m–o, a także
w ewidencji zaproszeń oprócz informacji i danych, o których mowa w ust. 1,
przechowuje się:
1) w rejestrze, o którym mowa w art. 428 ust. 1 pkt 2 lit. b, informacje o:
a) dacie wydania, numerze, serii oraz terminie upływu ważności zezwolenia
na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego,
b) utraconych, uszkodzonych lub zniszczonych zezwoleniach na przekraczanie
granicy w ramach małego ruchu granicznego,
c) przebywaniu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poza
strefą przygraniczną, w której – zgodnie z zezwoleniem – mógł przebywać,
lub o przebywaniu na tym terytorium po upływie okresu, w którym był do
tego uprawniony na podstawie zezwolenia,
d) decyzjach o unieważnieniu zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach
małego ruchu granicznego,
e) grzywnach nałożonych na cudzoziemca za przebywanie:
– poza strefą przygraniczną, w której zgodnie z zezwoleniem na
przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego mógł
przebywać, lub
– na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po upływie okresu pobytu
określonego w zezwoleniu na przekraczanie granicy w ramach małego
ruchu granicznego,
f) decyzjach o cofnięciu zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach
małego ruchu granicznego;
2) w rejestrach, o których mowa w art. 428 ust. 1 pkt 2 lit. d–f:
a) informacje o dokumentach, na podstawie których została potwierdzona
tożsamość cudzoziemca,
b) informacje o wydanej cudzoziemcowi karcie pobytu, o jej utracie,
uszkodzeniu lub unieważnieniu,
c) obraz linii papilarnych cudzoziemca;
3) w rejestrach, o których mowa w art. 428 ust. 1 pkt 2 lit. g–i:
a) informacje o wydanym cudzoziemcowi:
– polskim dokumencie tożsamości cudzoziemca,
– tymczasowym polskim dokumencie podróży dla cudzoziemca,
– polskim dokumencie podróży dla cudzoziemca,
b) informacje o utracie, uszkodzeniu lub unieważnieniu dokumentów,
o których mowa w lit. a,
c) dane cudzoziemca zawarte w dokumentach, o których mowa w lit. a;
4) w rejestrze, o którym mowa w art. 428 ust. 1 pkt 2 lit. j, fotografię cudzoziemca
oraz informacje o:
a) dniu opuszczenia przez cudzoziemca terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) decyzjach w sprawie wysokości kosztów przymusowego wykonania
decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu;
5) w rejestrze, o którym mowa w art. 428 ust. 1 pkt 2 lit. k, informację o dniu
opuszczenia przez cudzoziemca terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
6) w rejestrze, o którym mowa w art. 428 ust. 1 pkt 2 lit. m:
a) informacje o wydanej cudzoziemcowi karcie pobytu, o jej utracie,
uszkodzeniu lub unieważnieniu,
b) informacje o wydanym cudzoziemcowi dokumencie „zgoda na pobyt
tolerowany”, o jego utracie, uszkodzeniu lub unieważnieniu,
c) obraz linii papilarnych cudzoziemca;
6a) w rejestrze, o którym mowa w art. 428 ust. 1 pkt 2 lit. n, fotografię cudzoziemca
oraz informacje o:
a) dniu opuszczenia przez cudzoziemca terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) decyzjach w sprawie wysokości kosztów wydania i przymusowego
wykonania decyzji, o której mowa w art. 303a ust. 1;
6b) w rejestrze, o którym mowa w art. 428 ust. 1 pkt 2 lit. o:
a) informacje o zawiadomieniach jednostek przyjmujących mających siedziby
w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej, jednostek
prowadzących studia mających siedziby na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej i zawiadomieniach jednostek naukowych mających siedziby na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym informacje o planowanych
okresach korzystania przez cudzoziemca z mobilności,
b) informacje o dokumentach załączonych do zawiadomień, o których mowa
w lit. a,
c) informacje o decyzjach Szefa Urzędu o sprzeciwie;
7) w ewidencji zaproszeń informacje o zaproszeniu, w tym:
a) dane osobowe zapraszającego,
b) inne informacje umieszczone w zaproszeniu,
c) dane osobowe pełnomocnika ustanowionego do odbioru zaproszenia.
3. W rejestrze, o którym mowa w art. 428 ust. 1 pkt 1 lit. a, przechowuje się dane
osobowe cudzoziemców, którym udzielono zezwolenia na wjazd, o którym mowa
w art. 32 ust. 1.
4. W rejestrze, o którym mowa w art. 428 ust. 1 pkt 1 lit. b, przechowuje się dane
cudzoziemców zatrzymanych w strefie nadgranicznej i doprowadzonych do granicy.
5. W rejestrze, o którym mowa w art. 428 ust. 1 pkt 2 lit. l, przechowuje się
informację o dniu opuszczenia przez cudzoziemca terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
6. W rejestrze, o którym mowa w art. 428 ust. 1 pkt 3, przechowuje się:
1) następujące dane osobowe cudzoziemca, od którego pobrano odciski linii
papilarnych:
a) imię (imiona) i nazwisko,
b) datę i miejsce urodzenia,
c) obywatelstwo;
2) informacje o:
a) podstawie prawnej pobrania odcisków linii papilarnych,
b) stopniu służbowym osoby pobierającej odciski linii papilarnych oraz jej
imieniu i nazwisku.
7. W rejestrze, o którym mowa w art. 428 ust. 1 pkt 4, przechowuje się:
1) obraz linii papilarnych cudzoziemca;
2) informację o podstawie prawnej pobrania odcisków linii papilarnych od
cudzoziemca;
3) informację o dacie pobrania odcisków linii papilarnych od cudzoziemca;
4) informację o kartach daktyloskopijnych lub o pobraniu od cudzoziemca
odcisków linii papilarnych za pomocą urządzenia do ich elektronicznego
pobierania;
5) następujące dane osobowe cudzoziemca:
a) imię (imiona) i nazwisko,
b) datę i miejsce urodzenia,
c) obywatelstwo.
8. W rejestrze, o którym mowa w art. 428 ust. 1 pkt 6, przechowuje się dane
cudzoziemców, którzy zostali pouczeni o obowiązku niezwłocznego wyjazdu
z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, które udzieliło im zezwolenia na pobyt lub innego zezwolenia
uprawniającego do pobytu.
9. W rejestrze, o którym mowa w art. 428 ust. 1 pkt 7, przechowuje się:
1) następujące dane osobowe cudzoziemca, któremu zostało wydane
zaświadczenie, o którym mowa w art. 170:
a) imię (imiona) i nazwisko,
b) datę i miejsce urodzenia,
c) obywatelstwo,
d) płeć;
2) informację o organie, który wydał zaświadczenie, o którym mowa w art. 170;
3) informację o dacie wydania zaświadczenia, o którym mowa w art. 170;
4) informacje o tym, że cudzoziemiec aktywnie, dobrowolnie i z własnej inicjatywy
ponownie nawiązał kontakt z osobami podejrzanymi o popełnienie przestępstwa,
o którym mowa w art. 189a § 1 Kodeksu karnego, lub o tym, że przekroczył lub
usiłował przekroczyć granicę wbrew przepisom prawa, a także o dacie
odnotowania informacji.

art. 431. więcej Art. 431. 1. Dane w postaci odcisków linii papilarnych pobranych w celu
udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego
ruchu granicznego, wydania mu karty pobytu lub dokumentu „zgoda na pobyt
tolerowany” przechowuje się w rejestrach, o których mowa w art. 428 ust. 1 pkt 2
lit. b, d–f oraz m, do czasu wpisania do tych rejestrów potwierdzenia odbioru tego
zezwolenia, karty pobytu lub dokumentu „zgoda na pobyt tolerowany” przez organ
udzielający zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu
granicznego, organ wydający kartę pobytu lub dokument „zgoda na pobyt
tolerowany”.
2. W przypadku wydania decyzji o odmowie udzielenia cudzoziemcowi
zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego, zezwolenia
na pobyt czasowy, zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta
długoterminowego UE lub decyzji o odmowie wydania karty pobytu albo dokumentu
„zgoda na pobyt tolerowany” lub decyzji o odmowie ich wymiany, dane w postaci
odcisków linii papilarnych przechowuje się w rejestrach, o których mowa w art. 428
ust. 1 pkt 2 lit. b, d–f oraz m, do czasu wpisania informacji o wydaniu tych decyzji do
rejestrów, gdy decyzje te stały się prawomocne.

art. 432. więcej Art. 432. 1. Dane z rejestru odcisków linii papilarnych, o którym mowa
w art. 428 ust. 1 pkt 4, udostępnia się podmiotom, o których mowa w art. 450 ust. 1
pkt 1 i 2, oraz Szefowi Urzędu, w zakresie niezbędnym do realizacji ich ustawowych
zadań.
2. Dane z rejestru odcisków linii papilarnych, o którym mowa w art. 428 ust. 1
pkt 4, są udostępniane na pisemny wniosek podmiotów, o których mowa w art. 450
ust. 1 pkt 1 i 2, oraz Szefa Urzędu.
3. Dane z rejestru odcisków linii papilarnych, o którym mowa w art. 428 ust. 1
pkt 4, można udostępniać za pomocą urządzeń telekomunikacyjnych bez konieczności
składania pisemnego wniosku w tej sprawie, podmiotom, o których mowa w art. 450 ust. 1 pkt 1 i 2, oraz Szefowi Urzędu, w przypadku gdy spełniają łącznie następujące warunki:
1) posiadają odpowiednio zabezpieczone urządzenia telekomunikacyjne lub
systemy teleinformatyczne przeznaczone do komunikowania się z rejestrem
odcisków linii papilarnych;
2) posiadają zabezpieczenia techniczne i organizacyjne odpowiednie do
przetwarzania danych osobowych, w szczególności uniemożliwiające dostęp
osób nieuprawnionych do przetwarzania danych osobowych i wykorzystanie
danych niezgodnie z celem ich uzyskania;
3) wykonują zadania, których specyfika lub zakres uzasadniają uzyskanie danych
tą drogą albo prowadzą działalność, której specyfika lub zakres uzasadniają
uzyskanie danych tą drogą.
4. Dane z rejestru odcisków linii papilarnych, o którym mowa w art. 428 ust. 1
pkt 4, udostępnia Komendant Główny Policji.

art. 433. więcej Art. 433. Zasady prowadzenia rejestrów, o których mowa w art. 428 ust. 1 pkt 1
lit. b i pkt 2 lit. l, oraz zasady udostępniania danych zawartych w tych rejestrach
określają odrębne przepisy.

art. 434. więcej Art. 434. Wykaz cudzoziemców, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej jest niepożądany, zwany dalej „wykazem”, prowadzi Szef Urzędu.

art. 435. więcej Art. 435. 1. W wykazie umieszcza się i przechowuje dane cudzoziemca, jeżeli
zachodzi co najmniej jedna z następujących przesłanek:
1) cudzoziemcowi została wydana decyzja o zobowiązaniu cudzoziemca do
powrotu z orzeczonym zakazem wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
lub zakazem wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i innych państw
obszaru Schengen;
2) cudzoziemiec został skazany prawomocnym wyrokiem w:
a) Rzeczypospolitej Polskiej – za przestępstwo umyślne lub przestępstwo
skarbowe na karę grzywny lub karę pozbawienia wolności lub
b) innym państwie niż państwo obszaru Schengen – za przestępstwo
stanowiące zbrodnię w rozumieniu prawa polskiego, lub
c) Rzeczypospolitej Polskiej lub innym państwie obszaru Schengen – za
przestępstwo na karę pozbawienia wolności powyżej jednego roku;
3) wjazd lub pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest
niepożądany ze względu na zobowiązania wynikające z postanowień
ratyfikowanych umów międzynarodowych obowiązujących Rzeczpospolitą
Polską;
4) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego lub interes Rzeczypospolitej Polskiej;
5) cudzoziemiec po uprzednim zatrzymaniu go w związku z przekroczeniem
granicy wbrew przepisom prawa został przekazany do państwa trzeciego na
podstawie umowy międzynarodowej o przekazywaniu i przyjmowaniu osób;
6) cudzoziemiec został przekazany do innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego
Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub
Konfederacji Szwajcarskiej na podstawie umowy międzynarodowej
o przekazywaniu i przyjmowaniu osób.
2. Umieszczenie danych cudzoziemca w wykazie może nastąpić bez jego wiedzy
i zgody.

art. 436. więcej Art. 436. 1. W wykazie nie umieszcza się danych cudzoziemca:
1) będącego małżonkiem obywatela polskiego lub przebywającym na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej małżonkiem cudzoziemca posiadającego zezwolenie
na pobyt stały lub zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE, chyba
że:
a) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub
ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, lub interes
Rzeczypospolitej Polskiej lub
b) decyzja o odmowie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt
czasowy lub zezwolenia na pobyt stały, wydana w związku ze
stwierdzeniem, że związek małżeński został zawarty lub istnieje w celu
obejścia przez cudzoziemca przepisów określających zasady i warunki
wjazdu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ich przejazdu przez to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu z niego, stała się ostateczna, lub
c) decyzja o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, wydana z uwagi na
względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego lub w związku ze stwierdzeniem,
że związek małżeński został zawarty lub istnieje w celu obejścia przez
cudzoziemca przepisów określających zasady i warunki wjazdu
cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ich przejazdu przez
to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu z niego, stała się ostateczna;
2) będącego osobą małoletnią, z wyjątkiem sytuacji, gdy jego pobyt na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej może stanowić zagrożenie obronności lub
bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego;
3) skazanego prawomocnym wyrokiem w Rzeczypospolitej Polskiej za
przestępstwo umyślne lub przestępstwo skarbowe tylko na karę grzywny, jeżeli
tę grzywnę uiścił;
4) posiadającego zezwolenie na pobyt stały lub zezwolenie na pobyt rezydenta
długoterminowego UE udzielone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
5) któremu udzielono ochrony uzupełniającej, zezwolenia, o którym mowa
w art. 176 lub art. 187 pkt 6 lub 7, zgody na pobyt ze względów humanitarnych,
zgody na pobyt tolerowany na podstawie art. 351 pkt 1 lub któremu nadano status
uchodźcy;
6) któremu została wydana decyzja o cofnięciu zakazu ponownego wjazdu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Dane cudzoziemca, o którym mowa w ust. 1, umieszczone w wykazie usuwa
się.

art. 437. więcej Art. 437. 1. Obowiązywanie wpisu do wykazu zawiesza się, jeżeli:
1) cudzoziemiec posiada zgodę na pobyt tolerowany udzieloną na podstawie
art. 351 pkt 2 lub
2) cudzoziemcowi udzielono ochrony czasowej, lub
3) zostało wydane postanowienie o wstrzymaniu wykonania decyzji będącej
podstawą umieszczenia danych cudzoziemca w wykazie, lub
4) cudzoziemiec przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie
zaświadczenia, o którym mowa w art. 170, lub
5) zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 330 ust. 1 pkt 1, 2 lub 4.
1a. W przypadku gdy zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 330 ust. 1
pkt 1, obowiązywania wpisu do wykazu nie zawiesza się, jeżeli postępowanie
w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej zostało wszczęte wskutek złożenia
przez cudzoziemca kolejnego wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej.
2. Obowiązywanie wpisu do wykazu zawiesza się do dnia, w którym ustaną
okoliczności uzasadniające to zawieszenie.
3. Zawieszenie obowiązywania wpisu do wykazu przerywa okres
obowiązywania wpisu.

art. 438. więcej Art. 438. 1. Dane cudzoziemca umieszcza się w wykazie na okres:
1) określony w decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, jeżeli orzeczono
w niej o zakazie ponownego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
albo zakazie ponownego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
i innych państw obszaru Schengen;
2) 3 lat od dnia przekazania cudzoziemca do państwa trzeciego na podstawie
umowy międzynarodowej o przekazywaniu i przyjmowaniu osób, po uprzednim
zatrzymaniu go w związku z przekroczeniem granicy wbrew przepisom prawa;
2a) 1 roku od dnia przekazania cudzoziemca do innego państwa członkowskiego
Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia
Wolnego Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej na podstawie umowy
międzynarodowej o przekazywaniu i przyjmowaniu osób;
3) 5 lat od dnia zakończenia odbywania kary pozbawienia wolności orzeczonej na
podstawie wyroku będącego podstawą do umieszczenia danych w wykazie,
jeżeli cudzoziemiec został skazany na karę co najmniej 3 lat pozbawienia
wolności;
4) 3 lat od dnia zakończenia odbywania kary pozbawienia wolności orzeczonej na
podstawie wyroku będącego podstawą do umieszczenia danych w wykazie,
jeżeli cudzoziemiec został skazany na karę pozbawienia wolności poniżej 3 lat;
5) 3 lat od dnia uprawomocnienia się wyroku będącego podstawą do umieszczenia
danych w wykazie, jeżeli orzeczono wobec cudzoziemca karę grzywny;
6) warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności, od dnia
uprawomocnienia się wyroku, o którym mowa w art. 435 ust. 1 pkt 2, jeżeli wobec cudzoziemca orzeczono karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania;
7) wynikający z umów międzynarodowych obowiązujących Rzeczpospolitą
Polską, będących podstawą do umieszczenia danych cudzoziemca w wykazie;
8) nie dłuższy niż 5 lat, z możliwością przedłużenia na kolejne okresy, z których
żaden nie przekracza 5 lat, w przypadku wpisów umieszczonych w wykazie ze
względu na fakt, że wjazd lub pobyt cudzoziemca może stanowić zagrożenie
obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku
publicznego lub naruszyć interes Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Dane cudzoziemca umieszcza się w wykazie na okres, o którym mowa
w ust. 1, począwszy od dnia:
1) wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu;
2) upływu terminu dobrowolnego powrotu określonego w decyzji o zobowiązaniu
cudzoziemca do powrotu, w przypadku braku informacji o wykonaniu tej
decyzji.
3) (uchylony)
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, gdy Szef Urzędu uzyskał
informację o wykonaniu decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, będącej
podstawą wpisu, okres obowiązywania wpisu jest korygowany w ten sposób, że za
jego początek uznaje się dzień wykonania tej decyzji.
4. Dane cudzoziemca usuwa się z wykazu po upływie okresów, o których mowa
w ust. 1–3.

art. 439. więcej Art. 439. 1. W wykazie umieszcza się informację o podstawie prawnej
i faktycznej wpisu oraz następujące dane cudzoziemca:
1) imię (imiona) i nazwisko, a także inne imiona i nazwiska, jeżeli cudzoziemiec
ich używa bądź używał;
2) nazwisko rodowe;
3) imiona rodziców i nazwisko rodowe matki;
4) datę i miejsce urodzenia;
5) płeć;
6) obywatelstwo;
7) miejsce zamieszkania;
8) serię i numer dokumentu podróży.
2. W wykazie można umieścić również inne dane cudzoziemca lub informacje,
o których mowa w art. 13, w szczególności fotografię cudzoziemca oraz obraz linii
papilarnych.

art. 440. więcej Art. 440. 1. Umieszczenia danych cudzoziemca w wykazie, przedłużenia okresu
obowiązywania wpisu lub usunięcia tych danych z wykazu dokonuje Szef Urzędu,
z urzędu lub na wniosek jednego z następujących organów:
1) Ministra Obrony Narodowej;
2) (uchylony)
3) ministra właściwego do spraw zagranicznych;
4) Komendanta Głównego Policji;
5) Komendanta Głównego Straży Granicznej;
6) Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego;
7) Szefa Agencji Wywiadu;
8) Szefa Krajowej Administracji Skarbowej;
9) Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko
Narodowi Polskiemu;
10) wojewody.
2. W przypadku gdy Szef Urzędu nie uwzględni wniosku, o którym mowa
w ust. 1, wnioskodawca może zwrócić się z wnioskiem o rozstrzygnięcie sprawy do
ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, uwzględniając wniosek
o rozstrzygnięcie sprawy, o którym mowa w ust. 2, nakazuje Szefowi Urzędu
umieszczenie danych cudzoziemca w wykazie, przedłużenie okresu obowiązywania
wpisu albo usunięcie z wykazu danych cudzoziemca.

art. 441. więcej Art. 441. 1. Prokurator lub organy administracji rządowej przekazują Szefowi
Urzędu posiadane informacje o okolicznościach uzasadniających umieszczenie
danych cudzoziemca w wykazie lub o okolicznościach uzasadniających usunięcie tych
danych z wykazu, zawieszenie lub przedłużenie okresu obowiązywania wpisu wraz
z posiadaną fotografią cudzoziemca.
2. Organ, który wydał decyzję, na podstawie której:
1) umieszcza się dane cudzoziemca w wykazie albo
2) zawiesza się obowiązywanie wpisu, albo
3) usuwa się dane cudzoziemca z wykazu
– przekazuje Szefowi Urzędu tę decyzję, gdy stanie się ostateczna wraz z posiadaną
fotografią cudzoziemca.

art. 442. więcej Art. 442. 1. Sąd, który skazał cudzoziemca w Rzeczypospolitej Polskiej
prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne lub przestępstwo skarbowe na karę
grzywny lub karę pozbawienia wolności, przekazuje Szefowi Urzędu odpis
prawomocnego wyroku w tej sprawie, a także odpis orzeczenia zmieniającego ten
wyrok.
2. Sąd, który skazał cudzoziemca na podstawie wyroku, o którym mowa w ust. 1,
na karę z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, przekazuje Szefowi Urzędu
odpis tego wyroku.
3. Sąd, który orzekł w sprawie warunkowego przedterminowego zwolnienia
cudzoziemca z odbywania kary pozbawienia wolności, przekazuje Szefowi Urzędu
odpis orzeczenia w tej sprawie.
4. Sąd, o którym mowa w ust. 1, przekazuje Szefowi Urzędu informację
o uiszczeniu kary grzywny, jeżeli taka kara została orzeczona.
5. Sąd, o którym mowa w ust. 1 i 2, przekazuje Szefowi Urzędu kopie
dokumentów potwierdzających tożsamość cudzoziemca, jeżeli sąd posiada te
dokumenty.

art. 443. więcej Art. 443. 1. Szef Urzędu przekazuje przechowywane w wykazie dane
cudzoziemca, na okres ich przechowywania w wykazie, do Systemu Informacyjnego
Schengen do celów odmowy wjazdu, jeżeli podstawą przechowywania tych danych
w wykazie jest:
1) ostateczna decyzja o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, zawierająca zakaz
ponownego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i innych państw
obszaru Schengen lub
2) prawomocny wyrok, o którym mowa w art. 435 ust. 1 pkt 2 lit. b lub c, lub
3) uznanie wjazdu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego
pobytu na tym terytorium za niepożądane ze względu na zagrożenie obronności
lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego
lub możliwość naruszenia interesu Rzeczypospolitej Polskiej, lub
4) przekazanie cudzoziemca do państwa trzeciego na podstawie umowy
międzynarodowej o przekazywaniu i przyjmowaniu osób, po uprzednim
zatrzymaniu cudzoziemca w związku z przekroczeniem przez niego granicy
wbrew przepisom, lub
5) art. 77 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw
członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin.
2. Dane umieszczone w Systemie Informacyjnym Schengen usuwa się
w przypadku zawieszenia obowiązywania wpisu do wykazu, o którym mowa
w art. 437, do czasu ustania okoliczności uzasadniających to zawieszenie.
3. Po upływie okresu zawieszenia obowiązywania wpisu do wykazu dane
cudzoziemca umieszcza się ponownie w Systemie Informacyjnym Schengen do celów
odmowy wjazdu.

art. 444. więcej Art. 444. 1. Cudzoziemiec, którego dane zostały umieszczone w wykazie lub
Systemie Informacyjnym Schengen do celów odmowy wjazdu, ma prawo złożyć do
Szefa Urzędu wniosek o:
1) udostępnienie mu informacji o umieszczeniu jego danych w wykazie lub
Systemie Informacyjnym Schengen do celów odmowy wjazdu, o terminie
obowiązywania wpisu i podstawie prawnej i faktycznej wpisu;
2) sprostowanie danych, jeżeli są niekompletne, nieaktualne lub nieprawdziwe;
3) usunięcie danych, jeżeli zostały umieszczone lub są przechowywane
z naruszeniem przepisów ustawy.
2. Szef Urzędu odmawia cudzoziemcowi udostępnienia informacji o podstawie
faktycznej wpisu, jeżeli jego dane są umieszczone w wykazie lub Systemie
Informacyjnym Schengen w związku z okolicznościami, o których mowa w art. 435
ust. 1 pkt 4.

art. 445. więcej Art. 445. Do postępowania w sprawie wniosku, o którym mowa w art. 444
ust. 1, stosuje się przepisy działu VII Kodeksu postępowania administracyjnego.

art. 446. więcej Art. 446. 1. Cudzoziemiec składa wniosek, o którym mowa w art. 444 ust. 1, na
formularzu zawierającym:
1) dane cudzoziemca lub informacje, o których mowa w art. 13;
2) poprzednie imię (imiona) cudzoziemca;
3) serię i numer dokumentu podróży cudzoziemca;
4) adres zamieszkania cudzoziemca;
5) adres do korespondencji cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
lub adres jego pełnomocnika;
6) uzasadnienie wniosku w przypadkach, o których mowa w art. 444 ust. 1 pkt 2
i 3.
2. Szef Urzędu rozpatruje wniosek, o którym mowa w art. 444 ust. 1, w terminie
30 dni od dnia jego otrzymania.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
wzór formularza wniosku, o którym mowa w art. 444 ust. 1, uwzględniając potrzebę
zamieszczenia danych cudzoziemca w zakresie, w jakim są one niezbędne do
rozpatrzenia tego wniosku, a także konieczność zapewnienia sprawności
postępowania w tej sprawie.

art. 447. więcej Art. 447. 1. Cudzoziemiec ma prawo wglądu do dokumentów dotyczących
umieszczenia jego danych w wykazie.
2. Prawo, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje cudzoziemcowi, gdy jego
dane są umieszczone w wykazie w związku z okolicznościami, o których mowa w
art. 435 ust. 1 pkt 4.
3. Wgląd do dokumentów dotyczących umieszczenia danych w wykazie jest
cudzoziemcowi zapewniany w siedzibie Urzędu.
4. Do przeglądania dokumentów dotyczących umieszczenia danych
cudzoziemca w wykazie nie stosuje się przepisu art. 73 Kodeksu postępowania
administracyjnego.

art. 448. więcej Art. 448. W zakresie dotyczącym danych umieszczanych w Systemie
Informacyjnym Schengen przepisy art. 444–447 stosuje się tylko do danych
cudzoziemca umieszczonych przez Szefa Urzędu do celów odmowy wjazdu.

art. 449. więcej Art. 449. 1. Krajowy zbiór rejestrów, ewidencji i wykazu w sprawach
cudzoziemców tworzy oraz prowadzi w systemie teleinformatycznym Szef Urzędu.
2. Krajowy zbiór rejestrów, ewidencji i wykazu w sprawach cudzoziemców
składa się z:
1) rejestrów, o których mowa w art. 428 ust. 1 pkt 1 lit. a, pkt 2 lit. a–k oraz m–o,
a także pkt 3 i 6, z wyjątkiem rejestrów, o których mowa w art. 428 ust. 1 pkt 2
lit. c, prowadzonych przez konsula i ministra właściwego do spraw
zagranicznych;
2) ewidencji zaproszeń;
3) wykazu;
4) rejestru spraw o udzielenie lub pozbawienie ochrony międzynarodowej oraz
udzielenie pomocy cudzoziemcom ubiegającym się o udzielenie ochrony
międzynarodowej;
5) rejestru spraw o udzielenie cudzoziemcom azylu;
6) rejestru spraw o udzielenie cudzoziemcom zgody na pobyt ze względów
humanitarnych i zgody na pobyt tolerowany;
7) rejestru spraw o udzielenie cudzoziemcom ochrony czasowej;
8) rejestru spraw prowadzonych na podstawie rozporządzenia 604/2013;
9) rejestru pobytu obywateli Unii Europejskiej na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej;
10) rejestru kart pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej;
11) rejestru dokumentów potwierdzających posiadanie zezwolenia na pobyt stały
obywatela Unii Europejskiej;
12) rejestru kart stałego pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej;
13) rejestrów wniosków, wydanych postanowień i decyzji w sprawach o:
a) wydanie wizy krajowej w celu repatriacji,
b) udzielenie pomocy repatriantom ze środków budżetu państwa,
c) uznanie za repatrianta;
14) ewidencji osób ubiegających się o wydanie wizy krajowej w celu repatriacji,
które nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zapewnionego lokalu
mieszkalnego lub źródła utrzymania;
15) centralnego rejestru danych o nabyciu i utracie obywatelstwa polskiego;
16) rejestru wydanych cudzoziemcom zaświadczeń, o których mowa w art. 170;
17) centralnego rejestru wizowego, o którym mowa w art. 449a ust. 1;
18) rejestrów wniosków, wydanych decyzji i postanowień w sprawach o przyznanie
świadczenia pieniężnego, o którym mowa w ustawie z dnia 7 września 2007 r. o
Karcie Polaka.

Art. 449a. 1. Minister właściwy do spraw zagranicznych tworzy i prowadzi
w systemie teleinformatycznym centralny rejestr wizowy, obejmujący dane
z prowadzonych przez ministra właściwego do spraw zagranicznych i konsulów
rejestrów, o których mowa w art. 428 ust. 1 pkt 2 lit. c.
2. Dane przetwarzane w centralnym rejestrze wizowym udostępnia się
konsulom.

Art. 449b. 1. Szef Urzędu, na pisemny wniosek organu prowadzącego rejestr lub
ewidencję, o których mowa w art. 449 ust. 2, może dokonać w tym rejestrze lub
ewidencji zmian lub uzupełnień danych w celu zapewnienia ich kompletności
i poprawności merytorycznej.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do danych przetwarzanych w postępowaniach,
w wyniku których został wydany jeden z dokumentów, o których mowa w art. 226.

art. 450. więcej Art. 450. 1. Dane przetwarzane w krajowym zbiorze rejestrów, ewidencji
i wykazu w sprawach cudzoziemców, o których mowa w art. 449 ust. 2 pkt 1–12, 16
i 17, udostępnia się następującym podmiotom, w zakresie niezbędnym do realizacji
ich ustawowych zadań:
1) organom administracji publicznej, sądom i prokuraturom;
2) Radzie do Spraw Uchodźców, Policji, Straży Granicznej, Służbie Więziennej,
Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie Wywiadu Wojskowego,
Żandarmerii Wojskowej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji
Wywiadu, Służbie Ochrony Państwa, Państwowej Inspekcji Pracy, Centralnemu
Biuru Antykorupcyjnemu, Szefowi Krajowego Centrum Informacji
Kryminalnych i straży gminnej (miejskiej);
3) organom Krajowej Administracji Skarbowej.
2. Dane przetwarzane w krajowym zbiorze rejestrów, ewidencji i wykazu
w sprawach cudzoziemców, o których mowa w art. 449 ust. 2 pkt 1–12 i 16,
udostępnia się:
1) państwowym i samorządowym jednostkom organizacyjnym – w zakresie
niezbędnym do realizacji ich zadań publicznych;
2) komornikom sądowym – w zakresie niezbędnym do prowadzenia przez nich
postępowania egzekucyjnego lub zabezpieczającego albo wykonywania
postanowienia o zabezpieczeniu spadku lub sporządzania spisu inwentarza;
3) Polskiemu Czerwonemu Krzyżowi – w odniesieniu do danych osób
poszukiwanych;
4) organom egzekucyjnym w rozumieniu ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r.
o postępowaniu egzekucyjnym w administracji – w zakresie prowadzonej
egzekucji.
3. Podmiotom, o których mowa w ust. 1 i 2, nie udostępnia się danych w postaci
odcisków linii papilarnych, pobranych w celu wydania karty pobytu.

art. 451. więcej Art. 451. 1. Dane zgromadzone w krajowym zbiorze rejestrów, ewidencji
i wykazu w sprawach cudzoziemców, o których mowa w art. 449 ust. 2 pkt 1–12 i 16,
mogą być udostępniane podmiotom zagranicznym w celu wypełnienia postanowień
ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych, a także
wykonania aktu prawa stanowionego przez organizację międzynarodową, której
Rzeczpospolita Polska jest członkiem.
2. Tryb i sposób udostępniania danych zgromadzonych w krajowym zbiorze
rejestrów, ewidencji i wykazu w sprawach cudzoziemców, o których mowa w art. 449
ust. 2 pkt 1–12 i 16, podmiotom, o których mowa w ust. 1, określają ratyfikowane
przez Rzeczpospolitą Polską umowy międzynarodowe, akty prawa stanowionego
przez organizację międzynarodową, której Rzeczpospolita Polska jest członkiem, lub
porozumienia zawarte pomiędzy właściwymi ministrami państw członkowskich Unii
Europejskiej.

art. 452. więcej Art. 452. 1. Podmiotom, o których mowa w art. 450 ust. 1 i 2, dane przetwarzane
w krajowym zbiorze rejestrów, ewidencji i wykazu w sprawach cudzoziemców
udostępnia się na ich wniosek złożony na formularzu.
2. Organ rozpatrujący wniosek, o którym mowa w ust. 1, odmawia, w drodze
decyzji, udostępnienia danych, jeżeli zakres tych danych podany we wniosku nie
odpowiada zakresowi, o którym mowa w art. 450 ust. 1 lub 2.
3. Dane przetwarzane w krajowym zbiorze rejestrów, ewidencji i wykazu
w sprawach cudzoziemców są udostępniane w trybie, o którym mowa w ust. 1
i 2 przez:
1) Szefa Urzędu, z wyłączeniem rejestrów, o których mowa w art. 449 ust. 2 pkt 13
i 14;
2) wojewodę, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Komendanta
Głównego Straży Granicznej, komendanta oddziału Straży Granicznej,
komendanta placówki Straży Granicznej, Komendanta Głównego Policji,
komendanta wojewódzkiego lub komendanta powiatowego (miejskiego) Policji
– w zakresie prowadzonych przez nich rejestrów.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
wzór formularza wniosku o udostępnienie danych przetwarzanych w krajowym
zbiorze rejestrów, ewidencji i wykazu w sprawach cudzoziemców, uwzględniając
potrzebę zapewnienia sprawności postępowania w tej sprawie.

art. 453. więcej Art. 453. Dane przetwarzane w krajowym zbiorze rejestrów, ewidencji i wykazu
w sprawach cudzoziemców udostępnia się za pomocą urządzeń telekomunikacyjnych
podmiotom uprawnionym do ich uzyskania, jeżeli złożą jednorazowy wniosek w tej
sprawie, a Szef Urzędu wyrazi na to zgodę, i jeżeli spełniają łącznie następujące
warunki:
1) posiadają odpowiednio zabezpieczone urządzenia telekomunikacyjne lub
systemy teleinformatyczne przeznaczone do komunikowania się z krajowym
zbiorem rejestrów, ewidencji i wykazu w sprawach cudzoziemców lub są
uprawnione do korzystania z takich systemów teleinformatycznych;
2) posiadają zabezpieczenia techniczne i organizacyjne odpowiednie do
przetwarzania danych osobowych, w szczególności uniemożliwiające dostęp
osób nieuprawnionych do przetwarzania danych osobowych i wykorzystanie
danych niezgodnie z celem ich uzyskania;
3) wykonują zadania, których specyfika lub zakres uzasadniają uzyskanie danych
tą drogą, albo prowadzą działalność, której specyfika lub zakres uzasadniają
uzyskanie danych tą drogą.

art. 454. więcej Art. 454. 1. Szef Urzędu wyraża zgodę na udostępnienie danych przetwarzanych
w krajowym zbiorze rejestrów, ewidencji i wykazu w sprawach cudzoziemców za
pomocą urządzeń telekomunikacyjnych podmiotom uprawnionym do ich uzyskania,
odmawia wyrażenia tej zgody albo cofa ją, w drodze decyzji.
2. Decyzja o cofnięciu zgody na udostępnianie danych przetwarzanych
w krajowym zbiorze rejestrów, ewidencji i wykazu w sprawach cudzoziemców za
pomocą urządzeń telekomunikacyjnych podlega natychmiastowemu wykonaniu.

art. 455. więcej Art. 455. 1. Szef Urzędu może przeprowadzać kontrolę podmiotów, które mają
dostęp do danych przetwarzanych w krajowym zbiorze rejestrów, ewidencji i wykazu
w sprawach cudzoziemców za pomocą urządzeń telekomunikacyjnych lub systemów
teleinformatycznych, w zakresie spełniania przez te podmioty warunków, o których
mowa w art. 453.
2. Kontrola jest przeprowadzana w siedzibie podmiotu kontrolowanego oraz
w miejscach i w czasie wykonywania jego zadań, a jeżeli wymaga tego dobro kontroli,
również w dniach wolnych od pracy i poza godzinami pracy.
3. Kontrolę przeprowadza upoważniony przez Szefa Urzędu pracownik Urzędu
na podstawie imiennego upoważnienia i po okazaniu dowodu osobistego.
4. Podmiot kontrolowany jest obowiązany:
1) udostępnić przeprowadzającemu kontrolę pracownikowi Urzędu:
a) dokumenty potwierdzające uprawnienie do przetwarzania danych,
b) urządzenia telekomunikacyjne lub systemy teleinformatyczne przeznaczone
do komunikowania się z krajowym zbiorem rejestrów, ewidencji i wykazu
w sprawach cudzoziemców, w ramach dostępu do danych przetwarzanych
w krajowym zbiorze rejestrów, ewidencji i wykazu w sprawach
cudzoziemców;
2) zapewnić warunki do przeprowadzenia kontroli i środki niezbędne do jej
przeprowadzenia, w tym swobodny dostęp do pomieszczeń.
5. Pracownik Urzędu przeprowadzający kontrolę:
1) może w trakcie kontroli żądać od podmiotu kontrolowanego okazania
dokumentów, udostępnienia urządzeń lub systemów, o których mowa w ust. 4
pkt 1, oraz zapewnienia warunków i środków, o których mowa w ust. 4 pkt 2;
2) sporządza protokół po przeprowadzonej kontroli.

art. 456. więcej Art. 456. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w działaniu krajowego
zbioru rejestrów, ewidencji i wykazu w sprawach cudzoziemców lub jego
zabezpieczeniach, powstałych z winy organów mających dostęp do tego zbioru za
pomocą urządzeń telekomunikacyjnych lub systemów teleinformatycznych, Szef
Urzędu może zablokować dostęp do krajowego zbioru rejestrów, ewidencji i wykazu
w sprawach cudzoziemców do czasu usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości.

art. 457. więcej Art. 457. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) sposób i tryb przeprowadzania kontroli korzystania z dostępu do danych
przetwarzanych w krajowym zbiorze rejestrów, ewidencji i wykazu w sprawach
cudzoziemców za pomocą urządzeń telekomunikacyjnych lub systemów teleinformatycznych;
2) wzór upoważnienia, o którym mowa w art. 455 ust. 3;
3) wzór protokołu, o którym mowa w art. 455 ust. 5 pkt 2.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
wewnętrznych uwzględni konieczność zapewnienia ochrony przetwarzanych
w krajowym zbiorze rejestrów, ewidencji i wykazu w sprawach cudzoziemców
danych osobowych, a także wymagania w zakresie bezpieczeństwa przetwarzanych
w tym systemie danych.

art. 458. więcej Art. 458. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, tryb i sposób przydzielania, zmiany i cofania uprawnień do dostępu
do krajowego zbioru rejestrów, ewidencji i wykazu w sprawach cudzoziemców za
pomocą urządzeń telekomunikacyjnych, a także wzór upoważnienia do dostępu do
krajowego zbioru rejestrów, ewidencji i wykazu w sprawach cudzoziemców oraz
wykorzystywania danych z tego rejestru, uwzględniając konieczność zapewnienia
bezpieczeństwa przetwarzanych danych.

art. 459. więcej Art. 459. 1. Przewoźnik, który drogą powietrzną lub morską zamierza przywieźć
cudzoziemca do granicy, podejmuje wszelkie niezbędne środki, aby zapewnić, żeby
cudzoziemiec zamierzający wjechać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miał
ważny dokument podróży uprawniający go do przekroczenia granicy, wymaganą wizę
lub inny ważny dokument uprawniający go do wjazdu na to terytorium i pobytu na
nim, zezwolenie na wjazd do innego państwa lub zezwolenie na pobyt w innym
państwie, jeżeli zezwolenia takie są wymagane.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, dotyczy także przewoźników
wykonujących regularne przewozy osób w międzynarodowym transporcie drogowym,
z wyjątkiem ruchu przygranicznego.

art. 460. więcej Art. 460. 1. Przewoźnik, który drogą powietrzną, morską lub lądową przywiózł
cudzoziemca do granicy, niezwłocznie odwozi go na wniosek organu Straży
Granicznej do granicy państwa, z którego go przywiózł, a gdy jest to niemożliwe – do
państwa, w którym cudzoziemcowi wystawiono dokument podróży, na podstawie
którego podróżował, lub do każdego innego państwa, które zapewnia, że go przyjmie,
gdy:
1) cudzoziemcowi odmówiono wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
2) władze państwa docelowego lub graniczącego z terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej odmówiły wjazdu cudzoziemcowi podróżującemu przez to terytorium
tranzytem lub przewoźnik, który miał go przewieźć do tego państwa, odmówił
wykonania przewozu.
2. Jeżeli wykonanie obowiązku, o którym mowa w ust. 1, jest niemożliwe,
przewoźnik zapewnia na swój koszt inny środek transportu, którym cudzoziemiec
będzie mógł niezwłocznie opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Koszty pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej od chwili
wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, do czasu opuszczenia przez niego
tego terytorium pokrywa przewoźnik.

art. 461. więcej Art. 461. 1. Cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 460 ust. 1, można, w drodze
decyzji:
1) nakazać przebywanie w określonym miejscu do czasu opuszczenia terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub
2) zakazać opuszczania statku morskiego, lub
3) nakazać opuszczenie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na pokładzie tego
samego statku powietrznego, którym przybył, lub
4) nakazać opuszczenie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na pokładzie innego
statku powietrznego lub morskiego niż ten, którym przybył.
2. Decyzję w sprawach, o których mowa w ust. 1, wydaje komendant placówki
Straży Granicznej. Decyzja podlega natychmiastowemu wykonaniu.
3. Od decyzji komendanta placówki Straży Granicznej przysługuje odwołanie do
Komendanta Głównego Straży Granicznej.

art. 462. więcej Art. 462. 1. Na przewoźnika, który drogą powietrzną lub morską przywiózł do
granicy cudzoziemca nieposiadającego ważnego dokumentu podróży uprawniającego do przekroczenia granicy, wymaganej wizy lub innego ważnego dokumentu uprawniającego do wjazdu i pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
zezwolenia na wjazd do innego państwa lub zezwolenia na pobyt w innym państwie,
jeżeli zezwolenia takie są wymagane, nakłada się karę administracyjną w wysokości
stanowiącej równowartość od 3000 do 5000 euro za każdą przywiezioną osobę, z tym
że suma kar za jednorazowy przywóz grupy osób nie może przekroczyć
równowartości 500 000 euro.
2. Przepis ust. 1 dotyczy także przewoźników wykonujących regularne
przewozy osób w międzynarodowym transporcie drogowym, z wyjątkiem ruchu
przygranicznego.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli przewoźnik:
1) przywiózł do granicy cudzoziemca, który podczas kontroli granicznej złożył
wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej;
2) mimo dołożenia należytej staranności nie mógł stwierdzić, że cudzoziemiec nie
posiada ważnego dokumentu podróży uprawniającego do przekroczenia granicy,
wymaganej wizy lub innego ważnego dokumentu uprawniającego do wjazdu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i pobytu na tym terytorium, zezwolenia na
wjazd do innego państwa lub zezwolenia na pobyt w innym państwie.
4. Przeliczenia równowartości euro, o której mowa w ust. 1, na złote dokonuje
się według średniego kursu ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski dla tej waluty
w dniu wydania decyzji w sprawie nałożenia kary administracyjnej.
5. Karę administracyjną, o której mowa w ust. 1, nakłada na przewoźnika,
w drodze decyzji, komendant placówki Straży Granicznej, w której odmówiono
cudzoziemcowi wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
6. Od decyzji, o której mowa w ust. 5, przysługuje odwołanie do Komendanta
Głównego Straży Granicznej.
7. Termin płatności kary administracyjnej, o której mowa w ust. 1, wynosi 14 dni
od dnia, w którym decyzja w sprawie nałożenia kary stała się ostateczna.
8. Od nieuiszczonych w terminie kar pieniężnych pobiera się odsetki za każdy
dzień zwłoki w wysokości przewidzianej dla zaległości podatkowych.
9. Należności z tytułu kar administracyjnych, o których mowa w ust. 1,
podlegają egzekucji w trybie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r.
o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
10. Postępowanie egzekucyjne może być wszczęte bez uprzedniego doręczenia
upomnienia.
11. Komendant placówki Straży Granicznej, który wydał decyzję, o której mowa
w ust. 1, nie wystawia tytułu wykonawczego, jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że
egzekucja byłaby bezskuteczna.
12. Kara administracyjna, o której mowa w ust. 1, przedawnia się z upływem
5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin jej płatności.

art. 463. więcej Art. 463. 1. W przypadku gdy zachowanie cudzoziemca, któremu odmówiono
wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uzasadnia przypuszczenie, że ten
cudzoziemiec może spowodować zagrożenie bezpieczeństwa w międzynarodowej
komunikacji lądowej, lotniczej lub morskiej, doprowadzenie cudzoziemca
opuszczającego terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do granicy albo do portu
lotniczego albo morskiego państwa, do którego zostaje doprowadzony, zapewnia
właściwy komendant placówki Straży Granicznej:
1) z urzędu;
2) na wniosek upoważnionego przedstawiciela przewoźnika.
2. Koszty doprowadzenia pokrywa:
1) Straż Graniczna, w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1;
2) przewoźnik, w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2.
3. Koszty doprowadzenia cudzoziemca do granicy albo do portu lotniczego albo
morskiego państwa, do którego zostaje doprowadzony, obejmują koszty bezpośrednio
związane z przewozem, a także koszty świadczeń, które przysługują osobom
doprowadzającym cudzoziemca z tytułu podróży służbowej poza granicami państwa.

art. 464. więcej Art. 464. Kto zabiera w celu przywłaszczenia lub przywłaszcza sobie dokument
podróży, kartę pobytu, polski dokument podróży dla cudzoziemca, tymczasowy polski
dokument podróży dla cudzoziemca, polski dokument tożsamości cudzoziemca,
dokument „zgoda na pobyt tolerowany” lub takiego dokumentu używa, podlega
grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

art. 465. więcej Art. 465. 1. Kto:
1) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie posiadając do tego tytułu
prawnego,
2) na żądanie uprawnionych organów nie okazuje dokumentów uprawniających go
do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli są wymagane,
3) na żądanie uprawnionych organów nie okazuje środków finansowych albo
dokumentu potwierdzającego możliwość uzyskania zgodnie z prawem takich
środków, przeznaczonych na pokrycie kosztów:
a) utrzymania w trakcie pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) powrotu do państwa pochodzenia lub zamieszkania,
c) tranzytu przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do państwa trzeciego,
które udzieli pozwolenia na wjazd,
4) uchyla się od obowiązku wymiany lub zwrotu karty pobytu, polskiego
dokumentu podróży dla cudzoziemca, polskiego dokumentu tożsamości
cudzoziemca lub dokumentu „zgoda na pobyt tolerowany”,
5) nie zawiadamia o utracie karty pobytu, polskiego dokumentu podróży dla
cudzoziemca, polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca lub dokumentu
„zgoda na pobyt tolerowany” w terminie 3 dni od dnia ich utraty,
6) nie wykonuje obowiązku opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
w terminie wyznaczonym w decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu
lub w decyzji o przedłużeniu terminu dobrowolnego powrotu,
7) nie wykonuje obowiązku zgłaszania się w określonych odstępach czasu do
organu wskazanego w decyzji o przedłużeniu terminu dobrowolnego powrotu,
8) opuszcza miejsce zamieszkania wyznaczone mu w decyzji o przedłużeniu
terminu dobrowolnego powrotu,
9) wjechał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na
przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego i:
a) przebywa poza strefą przygraniczną, w ramach której posiadacz zezwolenia
jest uprawniony do przemieszczania się, albo
b) nie opuszcza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po upływie okresu
pobytu określonego w tym zezwoleniu
– podlega karze grzywny.
1a. Kto nie dopełnia obowiązku, o którym mowa w art. 157a ust. 2, podlega
karze grzywny od 200 zł do 2000 zł.
2. Orzekanie w sprawach o czyny, o których mowa w ust. 1 i 1a, następuje
w trybie przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania
w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2019 r. poz. 1120, 1123, 1556 i 1694).
3. Wyrok nakazowy wydany w postępowaniu nakazowym jest natychmiast
wykonalny.

Art. 465a. 1. W przypadku orzeczenia przez sąd zastępczej kary aresztu za
wykroczenia, o których mowa w art. 465 ust. 1 pkt 1 lub 6–9, dyrektor zakładu
karnego informuje organ Straży Granicznej, który wydał decyzję o zobowiązaniu
cudzoziemca do powrotu, o orzeczonym wymiarze zastępczej kary aresztu oraz o dniu
rozpoczęcia jej wykonywania.
2. Organ Straży Granicznej, który wydał decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca
do powrotu, po otrzymaniu informacji, o której mowa w ust. 1, przekazuje tę decyzję
sądowi, który wydał orzeczenie w pierwszej instancji.
3. Sąd, po otrzymaniu decyzji, o której mowa w ust. 2, umarza postępowanie
wykonawcze i wydaje nakaz zwolnienia cudzoziemca z zakładu karnego. Pozostałą do
odbycia karę zastępczą uznaje się za wykonaną.

art. 466. więcej Art. 466. W ustawie z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców
(Dz. U. z 2004 r. Nr 167, poz. 1758, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1a w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) posiadanie zezwolenia na pobyt:
a) czasowy z wyłączeniem zezwolenia, o którym mowa w art.
176 i art. 181 ust. 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650), lub
b) stały, lub
c) rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej”;
2) w art. 8 w ust. 1 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„2) nabycie nieruchomości przez cudzoziemca zamieszkującego w
Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej 5 lat od udzielenia mu
zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta
długoterminowego Unii Europejskiej;
3) nabycie przez cudzoziemca będącego małżonkiem obywatela
polskiego i zamieszkującego w Rzeczypospolitej Polskiej co
najmniej 2 lata od udzielenia mu zezwolenia na pobyt stały lub
zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej nieruchomości, które w wyniku nabycia stanowić będą
wspólność ustawową małżonków;”.

art. 467. więcej Art. 467. W ustawie z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (Dz. U. z
2011 r. Nr 118, poz. 687 i Nr 144, poz. 853 oraz z 2012 r. poz. 951) w art. 10 ust. 5a
otrzymuje brzmienie:
„5a. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, postępowanie ze zwłokami cudzoziemców umieszczonych w strzeżonym ośrodku lub przebywających w areszcie dla cudzoziemców, w szczególności sposób powiadamiania osób, o których mowa w ust. 1, o zgonie cudzoziemca, podmioty wydające zgodę na pochowanie zwłok, tryb postępowania ze zwłokami, które
nie zostaną odebrane, oraz sposób ponoszenia kosztów pochówku
zleconego przez strzeżony ośrodek lub areszt dla cudzoziemców, kierując się koniecznością zachowania godności należnej zmarłemu
i bezpieczeństwem sanitarnym.”.

art. 468. więcej Art. 468. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych
(Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 26:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Cudzoziemiec, dokonując zameldowania się na pobyt stały, zgłasza
wymagane dane do zameldowania oraz przedstawia kartę pobytu wydaną w związku z udzieleniem zezwolenia na pobyt stały, zezwolenia
na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, zgody na pobyt ze względów humanitarnych, ochrony uzupełniającej lub nadaniem
statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, dokument „zgoda na
pobyt tolerowany” albo zezwolenie na pobyt stały, zezwolenie na pobyt
rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, decyzję o nadaniu statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, udzieleniu w Rzeczypospolitej Polskiej ochrony uzupełniającej, zgody na pobyt ze względów humanitarnych albo zgody na pobyt tolerowany.”,
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Cudzoziemiec, dokonując zameldowania się na pobyt czasowy trwający ponad 3 miesiące, zgłasza wymagane dane do zameldowania oraz
przedstawia wizę, a w przypadku gdy wjazd cudzoziemca nastąpił na
podstawie umowy przewidującej zniesienie lub ograniczenie obowiązku posiadania wizy albo cudzoziemiec przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 108 ust. 1 pkt 2 lub art. 206 ust.
1 pkt 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz.
1650) lub na podstawie umieszczonego w dokumencie podróży odcisku
stempla, który potwierdza złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia na
pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej – dokument podróży, tymczasowe zaświadczenie tożsamości cudzoziemca, kartę pobytu, dokument „zgoda na pobyt tolerowany” albo zezwolenie na pobyt
czasowy, zezwolenie na pobyt stały, zezwolenie na pobyt rezydenta
długoterminowego Unii Europejskiej lub decyzję o nadaniu statusu
uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, udzieleniu w Rzeczypospolitej
Polskiej ochrony uzupełniającej, zgody na pobyt ze względów humanitarnych albo zgody na pobyt tolerowany.”;
2) w art. 44a:
a) w ust. 2 pkt 19 otrzymuje brzmienie:
„19) seria i numer karty pobytu wydanej w związku z udzieleniem zezwolenia na pobyt stały, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego
Unii Europejskiej, ochrony uzupełniającej, zgody na pobyt ze względów humanitarnych lub nadaniem statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej
Polskiej albo seria i numer dokumentu „zgoda na pobyt tolerowany”,
data wydania karty pobytu lub dokumentu „zgoda na pobyt tolerowany”, data ważności oraz oznaczenie organu, który wydał kartę pobytu
lub dokument „zgoda na pobyt tolerowany”;”,
b) w ust. 4 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) seria i numer karty pobytu wydanej w związku z udzieleniem zezwolenia na pobyt czasowy, data jej wydania, data ważności oraz oznaczenie organu, który ją wydał,”.

art. 469. więcej Art. 469. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687, ze
zm.) w art. 13 w ust. 1a pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) utrzymaniem, prowadzeniem i rozwojem infrastruktury niezbędnej do gromadzenia i przetwarzania danych daktyloskopijnych, o których mowa w art. 428 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650) i art. 119
ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
(Dz. U. z 2012 r. poz. 680);”.

art. 470. więcej Art. 470. W ustawie z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2011 r. Nr
116, poz. 675, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Straż Graniczna jest jednolitą, umundurowaną i uzbrojoną formacją
przeznaczoną do ochrony granicy państwowej, kontroli ruchu granicznego oraz zapobiegania i przeciwdziałania nielegalnej migracji.”,
b) w ust. 2:
– pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) ochrona granicy państwowej na lądzie i morzu;”,
– po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
„2a) zapobieganie i przeciwdziałanie nielegalnej migracji poprzez:
a) kontrolę przestrzegania przepisów dotyczących wjazdu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i pobytu na
tym terytorium,
b) rozpoznawanie i analizowanie zagrożeń migracyjnych,
c) zwalczanie zagrożeń migracyjnych, w tym przestępczości
związanej z nielegalną migracją,
d) realizowanie, w zakresie swojej właściwości, zadań określonych w ustawie z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach
(Dz. U. poz. 1650),
e) współdziałanie z organami i podmiotami właściwymi w sprawach udzielania cudzoziemcom zezwoleń na wjazd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub pobyt na tym terytorium,
w tym wykonywanie czynności na wniosek tych organów i
podmiotów, na zasadach określonych odrębnymi przepisami;”,
– w pkt 4:
– lit. d otrzymuje brzmienie:
„d) przestępstw i wykroczeń określonych w ustawie z dnia 12
grudnia 2013 r. o cudzoziemcach oraz w ustawie z dnia 13
czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2012 r. poz. 680),”,
– po lit. i kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. j w brzmieniu:
„j) przestępstw określonych w art. 189a Kodeksu karnego i w art.
8 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Przepisy wprowadzające
Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 554, z późn. zm.);”,
– pkt 5c uchyla się,
– pkt 5d otrzymuje brzmienie:
„5d) współdziałanie z innymi organami i służbami w zakresie rozpoznawania zagrożeń terroryzmem i przeciwdziałania tym zagrożeniom;”,
– pkt 9 otrzymuje brzmienie:
„9) gromadzenie i przetwarzanie informacji z zakresu ochrony granicy państwowej, kontroli ruchu granicznego, zapobiegania i
przeciwdziałania nielegalnej migracji oraz udostępnianie ich
właściwym organom państwowym;”,
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Straż Graniczna w zakresie określonym w ust. 2 i 2a współdziała z
właściwymi organami i instytucjami Unii Europejskiej oraz innych państw.”;
2) w art. 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Komendant Główny Straży Granicznej jest centralnym organem administracji rządowej podległym ministrowi właściwemu do spraw
wewnętrznych.”;
3) w art. 3a:
a) pkt 1–3 otrzymują brzmienie:
„1) kierowanie prowadzonymi przez Straż Graniczną działaniami
w zakresie ochrony granicy państwowej, kontroli ruchu granicznego oraz zapobiegania i przeciwdziałania nielegalnej migracji;
2) analizowanie zagrożeń bezpieczeństwa granicy państwowej i
zagrożeń migracyjnych;
3) nadawanie regulaminów organizacyjnych komendom oddziałów
Straży Granicznej oraz komórkom organizacyjnym Komendy
Głównej Straży Granicznej, a także nadawanie statutów ośrodkom szkolenia Straży Granicznej i ośrodkom Straży Granicznej;”,
b) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) sprawowanie nadzoru nad terenowymi organami Straży Granicznej oraz nad ośrodkami szkolenia Straży Granicznej i
ośrodkami Straży Granicznej;”,
c) pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) prowadzenie współpracy z organami i instytucjami Unii Europejskiej oraz organami i instytucjami innych państw właściwymi w sprawach określonych w art. 1 ust. 2 i 2a.”;
4) w art. 6 ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie:
„4. Komendant Główny Straży Granicznej może, w drodze zarządzenia,
tworzyć i znosić ośrodki szkolenia Straży Granicznej i ośrodki
Straży Granicznej oraz określać ich organizację i zakres działania.
5. Komendanta ośrodka szkolenia Straży Granicznej i ośrodka Straży
Granicznej oraz ich zastępców powołuje i odwołuje Komendant
Główny Straży Granicznej. Komendanci ośrodka szkolenia Straży
Granicznej oraz ośrodka Straży Granicznej są przełożonymi
wszystkich podległych im funkcjonariuszy.”;
5) w art. 8a:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Fundusz Wsparcia Straży Granicznej, zwany dalej „Funduszem”
składa się z funduszu centralnego, funduszy oddziałów Straży Granicznej, ośrodków szkolenia Straży Granicznej i ośrodków Straży Granicznej.”,
b) w ust. 4 po pkt 3 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
„4) komendantów ośrodków Straży Granicznej – są przychodami
funduszy ośrodków Straży Granicznej.”,
c) w ust. 6 po pkt 3 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 4 w
brzmieniu:
„4) komendanci ośrodków Straży Granicznej – w zakresie funduszy ośrodków Straży Granicznej.”;
6) w art. 9 w ust. 7 pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie:
„4) szczegółowy sposób wykonywania czynności zleconych w trybie ust. 1 przez właściwe organy państwowe;
5) sposób i tryb gromadzenia i przetwarzania informacji z zakresu
ochrony granicy państwowej, kontroli ruchu granicznego oraz
zapobiegania i przeciwdziałania nielegalnej migracji;”;
7) w art. 9e w ust. 1:
a) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) określonego w art. 464 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach,”,
b) po pkt 6b dodaje się pkt 6c w brzmieniu:
„6c) określonych w art. 189a Kodeksu karnego i w art. 8 ustawy z
dnia 6 czerwca 1997 r. – Przepisy wprowadzające Kodeks karny,”;
8) w art. 9f w ust. 1 po pkt 2a dodaje się pkt 2b w brzmieniu:
„2b) określone w art. 189a Kodeksu karnego i w art. 8 ustawy z
dnia 6 czerwca 1997 r. – Przepisy wprowadzające Kodeks karny,”;
9) w art. 10d ust. 20 otrzymuje brzmienie:
„20. W wyniku ustaleń dokonanych w toku kontroli organ Straży Granicznej właściwy ze względu na miejsce dokonanej kontroli podejmuje dalsze czynności określone w przepisach ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach.”;
10) w art. 11
a) w ust. 1:
– pkt 5b otrzymuje brzmienie:
„5b) doprowadzania:
a) osób, o których mowa w pkt 5, do właściwego organu Straży
Granicznej, sądu lub prokuratury,
b) cudzoziemców, wobec których prowadzone są postępowania
określone w ustawie z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach oraz w ustawie z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu
cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także umieszczonych w strzeżonym ośrodku lub
areszcie dla cudzoziemców do organu Straży Granicznej, sądu, prokuratury, jednostki organizacyjnej Policji, wojewody,
Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców, przedstawicielstw
dyplomatycznych, urzędów konsularnych, placówek opiekuńczo-wychowawczych lub podmiotów leczniczych,
c) cudzoziemców:
– którym została wydana decyzja o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu podlegająca przymusowemu wykonaniu zgodnie z art. 329 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach,
– którym odmówiono wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, i wystąpiły okoliczności, o których mowa w
art. 463 ust. 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach,
– którym została wydana decyzja o wydaleniu podlegająca
przymusowemu wykonaniu zgodnie z art. 71 ust. 2 i 3
ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego
terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej oraz członków ich rodzin (Dz. U. Nr 144, poz.
1043, późn. zm.35)),
– podlegających przekazaniu, o którym mowa w art. 41 ust.
2 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
– do granicy państwowej albo do portu lotniczego albo
morskiego państwa, do którego cudzoziemiec zostaje doprowadzony;”,
– po pkt 7 dodaje się pkt 7a w brzmieniu:
„7a) obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu w pomieszczeniach strzeżonych ośrodków, aresztów
dla cudzoziemców lub w pomieszczeniach przeznaczonych dla
osób zatrzymanych oraz w innych wykorzystywanych przez Straż
Graniczną obiektach i obszarach – w celu zapewnienia bezpieczeństwa przebywającym w nich osobom;”,
b) po ust. 2b dodaje się ust. 2c i 2d w brzmieniu:
„2c. Czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 7a, nie mogą być wykonywane w miejscach przeznaczonych dla celów sanitarno-higienicznych
oraz w pokojach dla cudzoziemców.
2d. Zgromadzone zapisy obrazu, o których mowa w ust. 1 pkt 7a, niezawierające dowodów pozwalających na wszczęcie postępowania karnego albo postępowania w sprawach o wykroczenia, postępowania dyscyplinarnego lub mogących być wykorzystanymi w postępowaniu w ramach czynności wyjaśniających albo dowodów mających znaczenie dla
toczących się takich postępowań przechowuje się przez okres 30 dni od
dnia zarejestrowania, a następnie niszczy.”,
c) po ust. 5a dodaje się ust. 5b w brzmieniu:
„5b. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób przechowywania i niszczenia zapisów obrazu, o których mowa w ust. 1 pkt 7a, oraz udostępniania ich uprawnionym podmiotom, uwzględniając potrzebę właściwego zabezpieczenia utrwalonego obrazu przed utratą, zniekształceniem lub nieuprawnionym ujawnieniem.”;
11) w art. 35 ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„3. W przypadkach uzasadnionych szczególnymi kwalifikacjami funkcjonariusza Komendant Główny Straży Granicznej, z urzędu albo
na wniosek komendanta oddziału Straży Granicznej, ośrodka szkolenia Straży Granicznej lub ośrodka Straży Granicznej, może skrócić okres służby przygotowawczej funkcjonariusza albo zwolnić go od odbywania tej służby.
4. W razie przerwy w wykonywaniu przez funkcjonariusza obowiązków
służbowych trwającej dłużej niż 3 miesiące Komendant Główny
Straży Granicznej może, z urzędu albo na wniosek komendanta oddziału Straży Granicznej, komendanta ośrodka szkolenia Straży
Granicznej lub komendanta ośrodka Straży Granicznej, przedłużyć
okres służby przygotowawczej funkcjonariusza.”;
12) w art. 36 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Do mianowania funkcjonariusza na stanowisko służbowe, przenoszenia na inne stanowisko oraz zwalniania z tego stanowiska właściwi
są przełożeni: Komendant Główny Straży Granicznej, komendanci
oddziałów Straży Granicznej, komendanci ośrodków szkolenia
Straży Granicznej oraz komendanci ośrodków Straży Granicznej.”;
13) w art. 39b w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) oddziale Straży Granicznej, ośrodku szkolenia Straży Granicznej albo ośrodku Straży Granicznej zarządza komendant tego
oddziału, ośrodka szkolenia albo ośrodka.”;
14) w art. 40a ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Skierowanie, o którym mowa w ust. 1, następuje na podstawie polecenia Komendanta Głównego Straży Granicznej, komendanta oddziału Straży Granicznej, komendanta ośrodka szkolenia Straży
Granicznej albo komendanta ośrodka Straży Granicznej. W przypadku wydania polecenia w formie ustnej funkcjonariusz otrzymuje potwierdzenie wydania tego polecenia na piśmie nie później niż
w ciągu 3 dni od dnia jego wydania.”;
15) w art. 91a:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Funkcjonariusze oraz pracownicy Straży Granicznej są obowiązani
złożyć oświadczenie o swoim stanie majątkowym, w tym o majątku objętym małżeńską wspólnością majątkową, przy nawiązywaniu
lub rozwiązywaniu stosunku służbowego lub stosunku pracy, corocznie oraz na żądanie Komendanta Głównego Straży Granicznej,
właściwych komendantów oddziałów Straży Granicznej, komendantów ośrodków szkolenia Straży Granicznej lub komendantów
ośrodków Straży Granicznej.”,
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Prawo wglądu do złożonych oświadczeń o stanie majątkowym mają:
Komendant Główny Straży Granicznej, właściwi komendanci oddziałów Straży Granicznej, ośrodków szkolenia Straży Granicznej
lub ośrodków Straży Granicznej oraz osoby przez nich pisemnie
upoważnione w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia analizy oświadczeń.”;
16) w art. 136b w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) komendantów oddziałów Straży Granicznej, komendantów
ośrodków szkolenia Straży Granicznej, komendantów ośrodków
Straży Granicznej oraz kierowników komórek organizacyjnych
Komendy Głównej;”.

art. 471. więcej Art. 471. W ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z
2013 r. poz. 1403 i 1623) w art. 1 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) przebywają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy, zezwolenia na pobyt czasowy, zezwolenia na pobyt
stały, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii
Europejskiej, zgody na pobyt ze względów humanitarnych, zgody na pobyt tolerowany lub w związku z uzyskaniem w Rzeczypospolitej Polskiej statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej, lub”.

art. 472. więcej Art. 472. W ustawie z dnia 21 grudnia 1990 r. o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych (Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 767, z późn. zm.) w art. 1a ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Ilekroć w ustawie jest mowa o obywatelach państw członkowskich,
rozumie się przez to także członków ich rodzin w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium
obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich
rodzin (Dz. U. Nr 144, poz. 1043, z późn. zm.) oraz obywateli
państw trzecich posiadających zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej w rozumieniu przepisów ustawy
z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650).”.

art. 473. więcej Art. 473. W ustawie z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich (Dz. U. z 2008 r. Nr 136,
poz. 856, z późn. zm.) w art. 1a w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) obywatele państwa członkowskiego Unii Europejskiej – obywateli państwa członkowskiego Unii Europejskiej oraz członków ich rodzin w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 lipca
2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. Nr
144, poz. 1043, z późn. zm.), cudzoziemców posiadających
zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, o którym mowa w ustawie z dnia 12 grudnia 2013 r. o
cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650), oraz obywateli polskich,
którzy uzyskali kwalifikacje w państwie członkowskim Unii Europejskiej;”.

art. 474. więcej Art. 474. W ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256,
poz. 2572, z późn. zm.) w art. 94a:
1) w ust. 2:
a) wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Na warunkach dotyczących obywateli polskich z nauki w publicznych szkołach dla dorosłych, publicznych szkołach policealnych, publicznych szkołach artystycznych, publicznych placówkach, publicznych zakładach kształcenia nauczycieli i publicznych kolegiach pracowników służb społecznych
oraz z kształcenia ustawicznego w formie kwalifikacyjnych kursów zawodowych korzystają:”,
b) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) obywatele państw członkowskich Unii Europejskiej, państwa
członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia o Wolnym
Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej, a także członkowie
ich rodzin posiadający prawo pobytu lub prawo stałego pobytu;”,
c) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) osoby, którym udzielono zezwolenia na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;”,
d) po pkt 7 dodaje się pkt 7a w brzmieniu:
„7a) osoby, którym udzielono zgody na pobyt ze względów humanitarnych, oraz członkowie ich rodzin;”,
e) pkt 10 i 11 otrzymują brzmienie:
„10) osoby, którym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej udzielono zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej;
11) osoby, którym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej udzielono zezwolenia na pobyt czasowy w związku z okolicznością,
o której mowa w art. 127, art. 159 ust. 1, art. 176 lub art. 186
ust. 1 pkt 3 lub 4 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650);”,
f) w pkt 12 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 13 w brzmieniu:
„13) osoby, które posiadają kartę pobytu z adnotacją „dostęp do
rynku pracy”, wizę Schengen lub wizę krajową wydaną w celu
wykonywania pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”;
2) w ust. 2a pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) pkt 6, 7a, 8 i 12 – uważa się małżonka oraz małoletnie dzieci tych osób
niepozostające w związku małżeńskim i będące na ich utrzymaniu, a w
przypadku małoletnich osób, o których mowa w pkt 6 i 8, także ich
wstępnego w linii prostej lub osobę pełnoletnią odpowiedzialną za małoletniego zgodnie z prawem obowiązującym w Rzeczypospolitej Polskiej.”;
3) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Osoby niebędące obywatelami polskimi niewymienione w ust. 2 mogą korzystać z nauki w publicznych szkołach dla dorosłych, publicznych szkołach policealnych, publicznych szkołach artystycznych, publicznych placówkach, publicznych zakładach kształcenia
nauczycieli i publicznych kolegiach pracowników służb społecznych oraz z kształcenia ustawicznego w formie kwalifikacyjnych
kursów zawodowych:
1) jako stypendyści otrzymujący stypendium przyznane przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania;
2) jako stypendyści otrzymujący stypendium przyznane przez organ prowadzący szkołę, zakład kształcenia nauczycieli lub placówkę, przez dyrektora szkoły, zakładu kształcenia nauczycieli lub placówki;
3) na warunkach odpłatności.”;
4) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
„3a. Wysokość odpłatności za korzystanie z nauki w publicznych szkołach, placówkach, zakładach kształcenia nauczycieli, kolegiach
pracowników służb społecznych oraz za kształcenie ustawiczne w
formie kwalifikacyjnych kursów zawodowych, o której mowa w ust. 3 pkt 3, oraz sposób wnoszenia opłat ustala organ prowadzący,
uwzględniając przewidywane koszty kształcenia lub koszty udzielanych świadczeń oraz możliwość całkowitego lub częściowego
zwolnienia z tej odpłatności.”;
5) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze rozporządzenia:
1) warunki i tryb przyjmowania osób niebędących obywatelami
polskimi do publicznych przedszkoli, szkół, w tym szkół artystycznych, placówek, zakładów kształcenia nauczycieli oraz na
kształcenie ustawiczne w formie kwalifikacyjnych kursów zawodowych, uwzględniając w szczególności rodzaje dokumentów potwierdzających poziom wykształcenia i stan zdrowia tych
osób, a także sposób ich kwalifikowania do odpowiedniej klasy
lub na odpowiedni semestr;
2) sposób organizacji dodatkowej nauki języka polskiego, dodatkowych zajęć wyrównawczych w zakresie przedmiotów nauczania oraz nauki języka i kultury kraju pochodzenia, o których
mowa w ust. 4 i 4b–5, z uwzględnieniem wymiaru godzin zajęć
i minimalnej liczby osób, dla których organizuje się naukę języka i kultury kraju pochodzenia;
3) wysokość stypendium dla osób, o których mowa w ust. 3 pkt 1,
oraz przypadki, w których stypendium może być obniżone lub
zawieszone, biorąc pod uwagę wysokość stypendium Prezesa
Rady Ministrów, o którym mowa w przepisach wydanych na
podstawie art. 90k.”.

art. 475. więcej Art. 475. W ustawie z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów
środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. z 2012 r. poz. 1138 oraz z 2013
r. poz. 1421) w art. 2 wprowadza się następujące zmiany:
1) w ust. 1 pkt 2a otrzymuje brzmienie:
„2a) funkcjonariusze Straży Granicznej w czasie wykonywania
czynności służbowych związanych z zapobieganiem i przeciwdziałaniem nielegalnej migracji, realizowanych na szlakach komunikacyjnych o szczególnym znaczeniu międzynarodowym;”;
2) ust. 2a otrzymuje brzmienie:
„2a. Do ulgi 100% przy przejazdach środkami publicznego transportu
zbiorowego autobusowego w komunikacji zwykłej, pospiesznej,
przyspieszonej i ekspresowej, na podstawie biletów jednorazowych, są uprawnieni funkcjonariusze Straży Granicznej w czasie
wykonywania czynności służbowych związanych z zapobieganiem
i przeciwdziałaniem nielegalnej migracji, realizowanych na szlakach komunikacyjnych o szczególnym znaczeniu międzynarodowym.”.

art. 476. więcej Art. 476. W ustawie z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z
2011 r. Nr 277, poz. 1634, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Ilekroć w ustawie jest mowa o obywatelach państw członkowskich
Unii Europejskiej, rozumie się przez to także członków ich rodzin
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z
tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej
i członków ich rodzin (Dz. U. Nr 144, poz. 1043, z późn. zm.)
oraz obywateli państw trzecich posiadających zezwolenie na pobyt
rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650).”;
2) w art. 15 ust. 3e otrzymuje brzmienie:
„3e. Cudzoziemiec niebędący obywatelem państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, któremu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
udzielono zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej albo któremu w Rzeczypospolitej Polskiej nadano status uchodźcy, odbywa staż podyplomowy na zasadach obowiązujących obywateli polskich.”.

art. 477. więcej Art. 477. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 98,
poz. 855, z późn. zm.) w art. 611t w § 5 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) państwa wykonania orzeczenia, do którego skazany będzie wydalony po odbyciu kary lub zwolnieniu z zakładu karnego na podstawie prawomocnej decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu,”.

art. 478. więcej Art. 478. W ustawie z dnia 17 lipca 1998 r. o pożyczkach i kredytach studenckich (Dz. U. Nr
108, poz. 685, z późn. zm.) w art. 6 w ust. 3:
1) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) cudzoziemców, którym udzielono zezwolenia na pobyt stały;”;
2) pkt 5–7 otrzymują brzmienie:
„5) cudzoziemców, którym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej udzielono zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej;
6) cudzoziemców, którym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
udzielono zezwolenia na pobyt czasowy w związku z okolicznością, o której mowa w art. 159 ust. 1 lub art. 186 ust. 1 pkt 3
lub 4 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650);
7) cudzoziemców, którym udzielono ochrony uzupełniającej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;”.

art. 479. więcej Art. 479. W ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.
U. z 2013 r. poz. 1442 i 1623) w art. 50 wprowadza się następujące zmiany:
1) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Dane zgromadzone na koncie ubezpieczonego, o których mowa w art.
40, i na koncie płatnika składek, o których mowa w art. 45, mogą
być udostępniane sądom, prokuratorom, organom kontroli skarbowej, organom podatkowym, komornikom sądowym, organom egzekucyjnym w rozumieniu ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2012 r. poz.
1015, z późn. zm.), Państwowej Inspekcji Pracy, Straży Granicznej, ośrodkom pomocy społecznej, powiatowym centrom pomocy
rodzinie, Komisji Nadzoru Finansowego oraz wojewodzie i Szefowi Urzędu do Spraw Cudzoziemców w zakresie prowadzonych postępowań dotyczących legalizacji pobytu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z uwzględnieniem przepisów dotyczących ochrony danych osobowych.”;
2) ust. 9 otrzymuje brzmienie:
„9. Dane zgromadzone na kontach, o których mowa w ust. 3, udostępnia
się bezpłatnie sądom, prokuratorom, organom kontroli skarbowej, organom podatkowym, Państwowej Inspekcji Pracy, Straży Granicznej, ośrodkom pomocy społecznej, powiatowym centrom pomocy rodzinie, Komisji Nadzoru Finansowego oraz wojewodzie i
Szefowi Urzędu do Spraw Cudzoziemców w zakresie prowadzonych postępowań dotyczących legalizacji pobytu cudzoziemców na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta – w zakresie niezbędnym do realizacji świadczeń rodzinnych.”.

art. 480. więcej Art. 480. W ustawie z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 532, z
późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) karcie pobytu – oznacza to dokument wydany cudzoziemcowi, który uzyskał zezwolenie na pobyt czasowy, zezwolenie na pobyt stały, zezwolenie
na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, ochronę uzupełniającą, zgodę na pobyt ze względów humanitarnych lub status uchodźcy w
Rzeczypospolitej Polskiej.”;
2) tytuł rozdziału 2 otrzymuje brzmienie:
„Nabycie obywatelstwa polskiego w drodze repatriacji i udzielanie zezwoleń na
pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej członkom najbliższej rodziny repatrianta”;
3) w art. 15:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Małżonkowi wnioskodawcy, niebędącemu osobą polskiego pochodzenia, zamierzającemu osiedlić się wspólnie z wnioskodawcą na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, udziela się zezwolenia na
pobyt stały.”,
b) ust. 3–5 otrzymują brzmienie:
„3. Wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt stały małżonka wnioskodawcy, o którym mowa w ust. 1, oraz małoletniego, o którym mowa w ust. 2, dołącza się do wniosku o wydanie wizy krajowej w celu repatriacji.
4. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców, zwany dalej „Szefem Urzędu”,
udziela lub odmawia udzielenia zezwolenia na pobyt stały osobom,
o których mowa w ust. 1 i 2, oraz wydaje kartę pobytu.
5. Do udzielenia zezwolenia na pobyt stały stosuje się przepisy działu VI
ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650).”;
4) w art. 16 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) przebywała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 144 ustawy z dnia 12
grudnia 2013 r. o cudzoziemcach;”;
5) w art. 32 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) udzielenia zezwolenia na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej członkom najbliższej rodziny repatrianta.”;
6) w art. 33 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Szef Urzędu prowadzi centralny rejestr wniosków, decyzji i postanowień wydanych w sprawach udzielenia zezwolenia na pobyt stały
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej członkom najbliższej rodziny repatrianta.”;
7) art. 34 otrzymuje brzmienie:
„Art. 34. Do sposobu i trybu udostępniania danych zawartych w rejestrze, o
którym mowa w art. 33, stosuje się odpowiednio przepisy art.
452–458 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach.”.

art. 481. więcej Art. 481. W ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. z 2013 r. poz. 932) w art. 4a ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Ilekroć w ustawie jest mowa o obywatelach państw członkowskich,
rozumie się przez to obywateli państw członkowskich, o których
mowa w ust. 1, a także członków ich rodzin w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium
obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich
rodzin (Dz. U. Nr 144, poz. 1043, z późn. zm.) oraz obywateli
państw trzecich posiadających zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej w rozumieniu przepisów ustawy
z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650).”.

art. 482. więcej Art. 482. W ustawie z dnia 11 kwietnia 2001 r. o rzecznikach patentowych (Dz. U. z 2011 r.
Nr 155, poz. 925) w art. 2 w ust. 1 w pkt 3 lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) obywateli państw trzecich posiadających zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650);”.

art. 483. więcej Art. 483. W ustawie z dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w
zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1017) w art. 8 w ust. 1 w pkt 1 w lit. a tiret trzecie otrzymuje brzmienie:
„– innego państwa, jeżeli otrzymała na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej zezwolenie na pobyt stały lub zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej albo na zasadzie wzajemności, o ile umowy międzynarodowe ratyfikowane przez Rzeczpospolitą Polską nie stanowią inaczej,”.

art. 484. więcej Art. 484. W ustawie z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2012 r. poz. 680) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) areszt dla cudzoziemców – areszt dla cudzoziemców w rozumieniu ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650);”,
b) pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) cudzoziemiec – cudzoziemca w rozumieniu ustawy z dnia 12
grudnia 2013 r. o cudzoziemcach;”,
c) pkt 7 otrzymuje brzmienie:
„7) karta pobytu – dokument wydany cudzoziemcowi, który uzyskał zezwolenie na pobyt czasowy, zezwolenie na pobyt stały,
zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, ochronę uzupełniającą, zgodę na pobyt ze względów
humanitarnych lub status uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej;”,
d) pkt 10 otrzymuje brzmienie:
„10) strzeżony ośrodek – strzeżony ośrodek w rozumieniu ustawy z
dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach;”;
2) w art. 3 w ust. 1 uchyla się pkt 3;
3) w art. 9:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) postępowanie o nadanie statusu uchodźcy lub udzielenie azylu
wobec cudzoziemca jest w toku lub zakończyło się,”,
b) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) cudzoziemcowi udzielono lub odmówiono udzielenia azylu,”;
4) w art. 28 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Wnioskodawca, który przebywa w strzeżonym ośrodku lub areszcie
dla cudzoziemców, areszcie śledczym lub zakładzie karnym, składa
wniosek za pośrednictwem komendanta oddziału Straży Granicznej
lub komendanta placówki Straży Granicznej obejmującego terytorialnym zasięgiem działania siedzibę strzeżonego ośrodka, aresztu
dla cudzoziemców, aresztu śledczego lub zakładu karnego.”;
5) w art. 33:
a) w ust. 1 uchyla się pkt 2 i 3,
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Organ przyjmujący wniosek odnotowuje unieważnienie wizy krajowej w dokumentach podróży wnioskodawcy i osoby, w której
imieniu wnioskodawca występuje.”,
c) w ust. 3 uchyla się pkt 2 i 3,
d) ust. 4–10 otrzymują brzmienie:
„4. Szef Urzędu może wstrzymać wykonanie decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu do dnia doręczenia wnioskodawcy decyzji
ostatecznej w sprawie o nadanie statusu uchodźcy, jeżeli przemawia za tym słuszny interes strony, nie jest to sprzeczne z interesem
społecznym i złożenie kolejnego wniosku nie nastąpiło w celu
opóźnienia lub zakłócenia wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu.
5. Wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu powinien zawierać uzasadnienie istnienia
słusznego interesu wnioskodawcy we wstrzymaniu jej wykonania.
6. Wniosek, o którym mowa w ust. 5, należy złożyć za pośrednictwem
organu przyjmującego, a w przypadku gdy decyzja o zobowiązaniu
cudzoziemca do powrotu została wydana po złożeniu kolejnego
wniosku o nadanie statusu uchodźcy − bezpośrednio do Szefa Urzędu.
7. Wydanie postanowienia w sprawie wstrzymania wykonania decyzji o
zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu powinno nastąpić w terminie 5 dni od dnia przekazania wniosku w tej sprawie przez organ
przyjmujący lub od dnia otrzymania wniosku złożonego – bezpośrednio do Szefa Urzędu.
8. Strona niezadowolona z postanowienia Szefa Urzędu w sprawie
wstrzymania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu może zwrócić się do tego organu o ponowne rozpatrzenie sprawy w
terminie 5 dni od dnia doręczenia postanowienia.
9. Szef Urzędu może zmienić lub uchylić postanowienie wstrzymujące
wykonanie decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu w
każdym czasie w razie zmiany okoliczności.
10. Postanowienie wstrzymujące wykonanie decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wygasa z mocy prawa w dniu doręczenia
cudzoziemcowi decyzji ostatecznej w sprawie o nadanie statusu
uchodźcy wszczętej na kolejny wniosek, o którym mowa w ust. 4.”;
6) w art. 34 w ust. 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) złożył wniosek w celu opóźnienia lub zakłócenia wykonania
decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu,”;
7) w art. 37 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„2. Przepisu ust. 1 pkt 6 nie stosuje się, w przypadku gdy cudzoziemiec
złożył kolejny wniosek o nadanie statusu uchodźcy, a Szef Urzędu
nie wstrzymał wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu.
3. Wnioskodawca, który składa wniosek podczas pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy lub zezwolenia na pobyt stały, jest obowiązany przekazać
dokument podróży do depozytu Szefowi Urzędu w dniu, w którym
zezwolenie na pobyt czasowy lub zezwolenie na pobyt stały utraci
ważność lub zostanie cofnięte.”;
8) w art. 38 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. W przypadku przymusowego wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu lub przekazania cudzoziemca na podstawie
rozporządzenia (WE) nr 343/2003 odbiór dokumentu podróży następuje w placówce Straży Granicznej albo na granicy państwa, do
którego następuje doprowadzenie lub przekazanie, albo w porcie
lotniczym lub morskim tego państwa.”;
9) w art. 45 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Jeżeli organ prowadzący postępowanie zamierza nadać cudzoziemcowi status uchodźcy lub udzielić mu ochrony uzupełniającej,
zwraca się do Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, a w
razie potrzeby także do innych organów, o przekazanie informacji,
czy wobec wnioskodawcy lub osoby, w której imieniu wnioskodawca występuje, zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 19
ust. 1 pkt 3 lub ust. 2 lub art. 20 ust. 1 pkt 2 lub ust. 2 lub 3.”;
10) art. 48 otrzymuje brzmienie:
„Art. 48. W przypadku gdy wnioskodawcy lub osobie, w której imieniu wnioskodawca występuje, odmawia się nadania statusu uchodźcy, w decyzji orzeka się ponadto o udzieleniu ochrony uzupełniającej z przyczyn,
o których mowa w art. 15, jeżeli nie sprzeciwiają się temu okoliczności określone w art. 20.”;
11) po art. 48 dodaje się art. 48a w brzmieniu:
„Art.48a. Organ, który wydał cudzoziemcowi decyzję o umorzeniu postępowania lub o odmowie nadania statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej, informuje o tym organ Straży Granicznej właściwy ze względu na
miejsce pobytu cudzoziemca, gdy decyzja w tej sprawie stanie się ostateczna.”;
12) uchyla się art. 49;
13) w art. 67 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Małoletniego bez opieki, któremu odmówiono nadania statusu
uchodźcy i udzielenia ochrony uzupełniającej, pozostawia się w
placówce opiekuńczo-wychowawczej do czasu przekazania go organom lub organizacjom kraju pochodzenia, do których zadań statutowych należą sprawy małoletnich.”;
14) w art. 70 w ust. 2:
a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zgody na pobyt ze względów humanitarnych lub zgody na
pobyt tolerowany”,
b) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy, zezwolenia na pobyt stały
lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej;”;
15) w art. 72 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) przygotowania cudzoziemca do prowadzenia samodzielnego
życia poza ośrodkiem, po otrzymaniu decyzji o nadaniu statusu
uchodźcy albo decyzji o odmowie nadania statusu uchodźcy, w
której udzielono ochrony uzupełniającej.”;
16) w art. 74 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) terminu wykonania obowiązku opuszczenia przez cudzoziemca
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po wydaniu decyzji o odmowie nadania statusu uchodźcy lub udzielenia ochrony uzupełniającej;”;
17) w art. 75:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Pomoc w dobrowolnym powrocie można zapewnić cudzoziemcowi:
1) w stosunku do którego wszczęto postępowanie w sprawie nadania mu statusu uchodźcy, które zakończyło się decyzją o odmowie nadania mu statusu uchodźcy lub udzielenia mu ochrony uzupełniającej;
2) który po złożeniu wniosku o nadanie statusu uchodźcy zrezygnował z ubiegania się o ten status.”,
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Pomoc w dobrowolnym powrocie można cudzoziemcowi zapewnić
kolejny raz nie wcześniej niż po upływie 2 lat od dnia, w którym
opuścił terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z wykorzystaniem tej pomocy.”,
c) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Pomoc w dobrowolnym powrocie obejmuje pokrycie:
1) kosztów podróży cudzoziemca;
2) opłat administracyjnych związanych z uzyskaniem dokumentu
podróży oraz niezbędnych wiz i zezwoleń;
3) kosztów wyżywienia w podróży;
4) kosztów opieki medycznej w podróży;
5) kosztów organizacji dobrowolnego powrotu przez podmiot, do
którego statutowych obowiązków należy organizacja dobrowolnych powrotów.”,
d) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
„3a. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, cudzoziemiec składa nie później
niż przed upływem 30 dni liczonych od dnia, w którym decyzja o odmowie nadania mu statusu uchodźcy lub udzielenia ochrony uzupełniającej lub decyzja o umorzeniu postępowania w sprawie nadania mu statusu uchodźcy stała się ostateczna. Jeżeli termin do złożenia wniosku
nie zostanie zachowany, Szef Urzędu pozostawia wniosek bez rozpoznania.”;
18) w dziale II tytuł rozdziału 6 otrzymuje brzmienie:
„Zatrzymanie cudzoziemca oraz umieszczenie go w strzeżonym ośrodku lub
zastosowanie aresztu dla cudzoziemców w postępowaniu w sprawie nadania
statusu uchodźcy lub udzielenia ochrony uzupełniającej”;
19) art. 88 otrzymuje brzmienie:
„1. Wnioskodawcę lub osobę, w której imieniu wnioskodawca występuje,
w przypadkach, o których mowa w art. 87, lub w przypadku gdy
cudzoziemiec nie wywiązuje się z obowiązków określonych w postanowieniu o zastosowaniu wobec niego środków, o których mowa w art. 88a ust. 1, umieszcza się w strzeżonym ośrodku lub w
areszcie dla cudzoziemców.
2. Areszt dla cudzoziemców stosuje się w przypadkach, gdy istnieje ryzyko, że cudzoziemiec nie podporządkuje się zasadom pobytu obowiązującym w strzeżonym ośrodku.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do:
1) małoletniego bez opieki;
2) cudzoziemca, którego stan psychofizyczny może uzasadniać
domniemanie, że był poddany przemocy albo że jest niepełnosprawny, z wyłączeniem przypadku, gdy zachowanie cudzoziemca zagraża bezpieczeństwu, zdrowiu lub życiu innych cudzoziemców przebywających w ośrodku lub pracownikom
ośrodka oraz jeżeli mogłoby to spowodować niebezpieczeństwo
dla jego życia lub zdrowia.”;
20) po art. 88 dodaje się art. 88a i art. 88b w brzmieniu:
„Art. 88a. 1. Wnioskodawcy lub osoby, w której imieniu wnioskodawca występuje, w przypadkach, o których mowa w art. 87 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz
ust. 2 pkt 1, można nie umieszczać w strzeżonym ośrodku i wówczas zobowiązać do:
1) zgłaszania się w określonych odstępach czasu do organu wskazanego w postanowieniu,
2) wpłaty zabezpieczenia pieniężnego w wysokości określonej w
postanowieniu, nie niższej niż dwukrotność minimalnego wynagrodzenia przewidzianego w przepisach o minimalnym wynagrodzeniu za pracę,
3) zamieszkiwania w miejscu wyznaczonym w postanowieniu
– do czasu, gdy decyzja w sprawie nadania statusu uchodźcy stanie się ostateczna.
2. Postanowienie o zastosowaniu środków, o których mowa w ust. 1,
wydaje organ Straży Granicznej, który zatrzymał wnioskodawcę
lub osobę, w której imieniu wnioskodawca występuje. Na postanowienie przysługuje zażalenie do sądu rejonowego właściwego ze
względu na siedzibę organu Straży Granicznej, który wydał postanowienie, w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. Sąd
rozpatruje zażalenie w terminie 7 dni.
3. W postanowieniu, o którym mowa w ust. 2, można orzec o zastosowaniu jednego lub więcej niż jednego spośród środków, o których mowa w ust. 1.
Art. 88b. 1. Sąd wydaje postanowienie o umieszczeniu wnioskodawcy lub osoby, w której imieniu wnioskodawca występuje, w strzeżonym
ośrodku lub o zastosowaniu wobec nich aresztu dla cudzoziemców,
na wniosek organu Straży Granicznej, który zatrzymał wnioskodawcę lub osobę, w której imieniu wnioskodawca występuje. Sąd
wydaje postanowienie po wysłuchaniu wnioskodawcy lub osoby, w
której imieniu wnioskodawca występuje.
2. Sąd, rozpatrując wniosek o umieszczenie wnioskodawcy lub osoby,
w której imieniu wnioskodawca występuje, w strzeżonym ośrodku,
ocenia możliwość zastosowania środków, o których mowa w art.
88a ust. 1.
3. Sąd wydaje postanowienie o zastosowaniu środków, o których mowa w art. 88a ust. 1. Na postanowienie przysługuje zażalenie do
sądu okręgowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. Sąd rozpatruje zażalenie w terminie 7 dni.”;
21) art. 89 otrzymuje brzmienie:
„Art. 89. 1. Sąd wydaje postanowienie o umieszczeniu wnioskodawcy lub osoby, w której imieniu wnioskodawca występuje, w strzeżonym
ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców na okres od 30 do 60 dni.
2. Jeżeli cudzoziemiec przebywający w strzeżonym ośrodku lub
areszcie dla cudzoziemców wskutek wykonania postanowienia sądu, wydanego na podstawie ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, złożył wniosek o nadanie statusu uchodźcy, sąd może wydać postanowienie w sprawie przedłużenia okresu pobytu cudzoziemca w strzeżonym ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców,
jeżeli stwierdzi, że wniosek został złożony wyłącznie w celu opóźnienia lub uniemożliwienia wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, okres pobytu cudzoziemca
w strzeżonym ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców przedłuża
się o 90 dni, począwszy od dnia złożenia przez cudzoziemca wniosku o nadanie statusu uchodźcy.
4. Jeżeli decyzja kończąca postępowanie w sprawie o nadanie statusu
uchodźcy i udzielenie ochrony uzupełniającej, na podstawie której
nie nadano statusu uchodźcy i nie udzielono ochrony uzupełniającej, została doręczona wnioskodawcy przed upływem okresów, o których mowa w ust. 1–3, okres pobytu w strzeżonym ośrodku lub
areszcie dla cudzoziemców może być przedłużony na czas określony niezbędny do wydania decyzji ostatecznej w tej sprawie lub do
przymusowego wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do
powrotu.
5. Okres pobytu w strzeżonym ośrodku i areszcie dla cudzoziemców,
o którym mowa w ust. 1–4, nie może przekroczyć 6 miesięcy.
6. Postanowienie w sprawie przedłużenia okresu pobytu w strzeżonym
ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców wydaje, na wniosek organu
Straży Granicznej, sąd rejonowy, właściwy dla siedziby tego organu.”;
22) w art. 89b ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Poza przypadkami, o których mowa w art. 406 ust. 5 ustawy z dnia 12
grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, cudzoziemca umieszczonego w
strzeżonym ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców zwalnia się na
podstawie decyzji Szefa Urzędu.
2. Szef Urzędu może wydać decyzję o zwolnieniu ze strzeżonego ośrodka
lub z aresztu dla cudzoziemców, z urzędu lub na wniosek wnioskodawcy, jeżeli z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że wnioskodawca i osoba, w której imieniu wnioskodawca występuje, z dużym prawdopodobieństwem spełniają warunki nadania
statusu uchodźcy, określone w art. 13, lub udzielenia ochrony uzupełniającej, określone w art. 15, i ich pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie stanowi zagrożenia dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego oraz nie istnieją okoliczności, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 3 lub ust. 2 lub art. 20 ust. 1 pkt 2 lub ust. 2 lub 3.”;
23) art. 89c otrzymuje brzmienie:
„Art. 89c. Wnioskodawcy lub osobie, w której imieniu wnioskodawca występuje, zwolnionym ze strzeżonego ośrodka lub z aresztu dla cudzoziemców na podstawie decyzji, o której mowa w art. 89b ust. 1 i 2, albo
nieumieszczonym w strzeżonym ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców z przyczyn określonych w art. 400 ustawy z dnia 12 grudnia 2013
r. o cudzoziemcach, Szef Urzędu może, w drodze decyzji, nakazać
przebywanie w określonym miejscu pobytu lub określonej miejscowości, których bez jego zezwolenia nie mogą opuszczać, do dnia, w którym decyzja w postępowaniu w sprawie nadania statusu uchodźcy stanie się ostateczna, oraz zobowiązać do zgłaszania się w określonych
odstępach czasu do organu wskazanego w decyzji.”;
24) uchyla się art. 89h;
25) w art. 89i:
a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Po upływie terminu ważności karty pobytu wydanej w związku z
uzyskaniem statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej wydaje
się kolejną kartę pobytu, ważną odpowiednio przez okres, o którym
mowa w ust. 1 lub 2.”,
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Dokument podróży przewidziany w Konwencji Genewskiej oraz kartę pobytu wydaje się po pobraniu danych biometrycznych cudzoziemca.”;
26) w art. 89j uchyla się ust. 2;
27) w art. 89k uchyla się ust. 4;
28) art. 89l otrzymuje brzmienie:
„Art. 89l. 1. Cudzoziemiec, który zostaje pozbawiony statusu uchodźcy, jest
obowiązany niezwłocznie zwrócić Szefowi Urzędu kartę pobytu i
dokument podróży przewidziany w Konwencji Genewskiej, nie
później jednak niż w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja w
tej sprawie stała się ostateczna.
2. Cudzoziemiec zobowiązany do powrotu jest obowiązany zwrócić
kartę pobytu komendantowi placówki Straży Granicznej przy przekraczaniu granicy.
3. Cudzoziemiec, który zostaje pozbawiony ochrony uzupełniającej,
jest obowiązany zwrócić Szefowi Urzędu kartę pobytu niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja w tej sprawie stała się ostateczna.”;
29) w art. 90 uchyla się ust. 2;
30) w art. 91 uchyla się ust. 2 i 3;
31) w art. 93 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Do postępowania w sprawie udzielenia azylu stosuje się odpowiednio
przepisy art. 23 ust. 1, art. 24, art. 25, art. 35, art. 37 ust. 1 pkt 1, 2,
4 i 5 oraz art. 45 ust. 1.”;
32) w art. 94 uchyla się ust. 3;
33) uchyla się art. 95;
34) art. 96 otrzymuje brzmienie:
„Art.96. Cudzoziemcowi, któremu udzielono azylu, można wydać decyzję o
zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu tylko po uprzednim pozbawieniu go azylu.”;
35) w dziale III uchyla się rozdział 2;
36) w art. 119 w ust. 1:
a) uchyla się pkt 2,
b) uchyla się pkt 4,
c) w pkt 6 uchyla się lit. c;
37) w art. 120:
a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) w pkt 3, 5 i 7, prowadzi Szef Urzędu;”,
b) uchyla się pkt 3;
38) w art. 121 w ust. 1 uchyla się pkt 2 i 4;
39) po art. 121a dodaje się art. 121b w brzmieniu:
„Art. 121b. 1. Odciski linii papilarnych cudzoziemca, pobrane w celu wydania
dokumentu podróży przewidzianego w Konwencji Genewskiej lub
karty pobytu, przechowuje się w rejestrze, o którym mowa w art.
119 ust. 1 pkt 1, do dnia, w którym Szef Urzędu wpisze do rejestru
potwierdzenie odbioru dokumentu lub karty pobytu.
2. W przypadku wydania cudzoziemcowi decyzji w sprawie odmowy:
1) nadania mu statusu uchodźcy,
2) udzielenia mu ochrony uzupełniającej,
3) wydania mu dokumentu podróży przewidzianego w Konwencji
Genewskiej lub karty pobytu,
4) wymiany dokumentów, o których mowa w pkt 3
– dane w postaci odcisków linii papilarnych przechowuje się w rejestrze, o którym mowa w art. 119 ust. 1 pkt 1, do dnia, w którym
zostaną w nim umieszczone informacje o prawomocnej decyzji w tej sprawie.”;
40) w art. 123 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Dane przetwarzane w rejestrach, o których mowa w art. 119 ust. 1 pkt
1 i 5, udostępnia się ministrowi właściwemu do spraw gospodarki
w zakresie niezbędnym do prowadzenia Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.”;
41) w art. 126 w ust. 1 w pkt 4 skreśla się przecinek i uchyla się pkt 5 i 6;
42) użyte w art. 31 w ust. 2, w art. 70 w ust. 2 w pkt 5, w art. 89a i w art. 89b w ust.
3 i 4 w różnym przypadku wyrazy „areszt w celu wydalenia” zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami „areszt dla cudzoziemców”;
43) użyte w art. 110 w ust. 2–4, w art. 117 w ust. 3, w art. 117b w ust. 4 i w art. 118
w ust. 3 w różnym przypadku wyrazy „zezwolenie na zamieszkanie na czas
oznaczony” zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami „zezwolenie na pobyt czasowy”.

art. 485. więcej Art. 485. W ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. z 2013 r. poz. 982) w art. 2:
1) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) cudzoziemcom zamieszkującym i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na pobyt stały, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego w
związku z okolicznościami, o których mowa w art. 127 lub art. 186 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650), lub w związku z uzyskaniem w Rzeczypospolitej Polskiej statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej,”;
2) po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
„2a) cudzoziemcom posiadającym kartę pobytu z adnotacją „dostęp
do rynku pracy”,”.

art. 486. więcej Art. 486. W ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2013 r.
poz. 1456 i 1623) w art. 1 w ust. 2 w pkt 2:
1) lit. c otrzymuje brzmienie:
„c) przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na
podstawie zezwolenia na pobyt stały, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, zezwolenia na
pobyt czasowy udzielonego w związku z okolicznościami, o
których mowa w art. 127 lub art. 186 ust. 1 pkt 3 ustawy z
dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650),
lub w związku z uzyskaniem w Rzeczypospolitej Polskiej statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej, jeżeli zamieszkują
z członkami rodzin na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,”;
2) po lit. c dodaje się lit. d w brzmieniu:
„d) posiadającym kartę pobytu z adnotacją „dostęp do rynku pracy”, z wyłączeniem obywateli państw trzecich, którzy uzyskali zezwolenie na pracę na terytorium państwa członkowskiego
na okres nieprzekraczający sześciu miesięcy, obywateli państw trzecich przyjętych w celu podjęcia studiów oraz obywateli państw trzecich, którzy mają prawo do wykonywania pracy na podstawie wizy.”.

art. 487. więcej Art. 487. W ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r. poz. 182,
ze zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 5 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) cudzoziemcom mającym miejsce zamieszkania i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
a) na podstawie zezwolenia na pobyt stały, zezwolenia na pobyt
rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, zezwolenia
na pobyt czasowy udzielony w związku z okolicznością, o
której mowa w art. 186 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 grudnia
2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650), lub w związku z
uzyskaniem w Rzeczypospolitej Polskiej statusu uchodźcy lub
ochrony uzupełniającej,
b) w związku z uzyskaniem w Rzeczypospolitej Polskiej zgody
na pobyt ze względów humanitarnych lub zgody na pobyt tolerowany – w formie schronienia, posiłku, niezbędnego ubrania oraz zasiłku celowego;”;
2) art. 5a otrzymuje brzmienie:
„Art.5a. Prawo do świadczeń w formie interwencji kryzysowej, schronienia,
posiłku, niezbędnego ubrania oraz zasiłku celowego przysługuje cudzoziemcom przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
na podstawie zaświadczenia, o którym mowa w art. 170 ustawy z dnia
12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, lub na podstawie zezwolenia, o
którym mowa w art. 176 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach.”;
3) w art. 18 w ust. 1 pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) przyznawanie i wypłacanie zasiłków celowych, a także udzielanie schronienia oraz zapewnianie posiłku i niezbędnego ubrania cudzoziemcom, którym udzielono zgody na pobyt ze względów humanitarnych lub zgody na pobyt tolerowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;”;
4) w art. 47 ust. 3a otrzymuje brzmienie:
„3a. Cudzoziemcom, o których mowa w art. 5a, można udzielić schronienia na okres ważności zaświadczenia, o którym mowa w art. 170
ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, lub na okres
ważności zezwolenia na pobyt czasowy.”;
5) w art. 101 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. W przypadkach szczególnie uzasadnionych sytuacją osobistą osoby
ubiegającej się o świadczenie, w sprawach niecierpiących zwłoki
oraz w sprawach cudzoziemców, którym udzielono zgody na pobyt
ze względów humanitarnych lub zgody na pobyt tolerowany, i cudzoziemców, o których mowa w art. 5a, właściwa miejscowo jest
gmina miejsca pobytu osoby ubiegającej się o świadczenie.”.

art. 488. więcej Art. 488. W ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku
pracy (Dz. U. z 2013 r. poz. 674, z późn. zm.49)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1:
a) w ust. 3:
– w pkt 2:
– – lit. e–h otrzymują brzmienie:
„e) posiadających w Rzeczypospolitej Polskiej zezwolenie na pobyt stały,
f) posiadających w Rzeczypospolitej Polskiej zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej,
g) posiadających w Rzeczypospolitej Polskiej zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z okolicznościami, o których mowa w art. 127, art. 151 ust. 1 lub 2 lub art. 186 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650),
h) posiadających w Rzeczypospolitej Polskiej zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z okolicznościami, o których mowa w art. 144, art. 159 ust. 1, art. 160, art. 161, art.
176, art. 186 ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 5 lub art. 187 ustawy z dnia 12
grudnia 2013 r. o cudzoziemcach,”,
– – po lit. h dodaje się lit. ha w brzmieniu:
„ha) posiadających zezwolenie na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 114 ust. 1 albo art. 126 ust. 1, albo wizę wydaną w
celu wykonywania pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,”,
– – lit. i otrzymuje brzmienie:
„i) posiadających w Rzeczypospolitej Polskiej zgodę na pobyt ze
względów humanitarnych lub zgodę na pobyt tolerowany,”,
– pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) cudzoziemców – członków rodzin obywateli polskich, którzy
uzyskali zezwolenie na pobyt czasowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo po złożeniu wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy, zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej
przebywają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 108 ust. 1 pkt 2 lub art. 206 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia
12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach lub na podstawie umieszczonego w dokumencie podróży odcisku stempla, który potwierdza złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, jeżeli bezpośrednio przed złożeniem wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy, zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej posiadali zezwolenie na pobyt czasowy;”
– pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) cudzoziemców zamierzających wykonywać pracę lub wykonujących pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niewymienionych w pkt 2–4.”,
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Na zasadach określonych w ustawie zasiłki i inne świadczenia z tytułu bezrobocia przysługują osobom, o których mowa w ust. 3 pkt 1,
2 lit. a–g, i, j, l oraz pkt 3 i 4.”,
c) dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu:
„5. Na zasadach określonych w ustawie osobom, o których mowa w ust.
3 pkt 2 lit. ha, przysługują zasiłki, o których mowa w rozdziale 15.
6. Na zasadach określonych w ustawie osoby, o których mowa w ust. 3
pkt 2 lit. h oraz ha, mogą korzystać z usług rynku pracy z wyłączeniem prawa do świadczeń określonych w art. 41–42a.”;
2) w art. 2 w ust. 1:
a) w pkt 2 wstęp do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„bezrobotnym – oznacza to osobę, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1 i 2
lit. a–g, lit. i, j, l oraz osobę, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. ha,
która bezpośrednio przed rejestracją jako bezrobotna była zatrudniona
nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres co
najmniej 6 miesięcy, oraz osobę, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 3 i 4,
niezatrudnioną i niewykonującą innej pracy zarobkowej, zdolną i gotową do podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym w danym zawodzie lub w danej służbie albo innej pracy zarobkowej albo jeżeli jest osobą niepełnosprawną, zdolną i gotową do
podjęcia zatrudnienia co najmniej w połowie tego wymiaru czasu pracy, nieuczącą się w szkole, z wyjątkiem uczącej się w szkole dla dorosłych lub przystępującej do egzaminu eksternistycznego z zakresu programu nauczania tej szkoły lub w szkole wyższej, gdzie studiuje na studiach niestacjonarnych, zarejestrowaną we właściwym dla miejsca zameldowania stałego lub czasowego powiatowym urzędzie pracy oraz
poszukującą zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, jeżeli:”,
b) w pkt 13 lit. e otrzymuje brzmienie:
„e) powierzenie wykonywania pracy cudzoziemcowi nieposiadającemu zezwolenia na pracę lub zezwolenia na pobyt i pracę,
w przypadkach gdy jest ono wymagane, lub powierzenie wykonywania pracy na innych warunkach lub na innym stanowisku niż określone w zezwoleniu na pracę, z zastrzeżeniem art. 88f ust. 1a i 1b;”,
c) pkt 14 otrzymuje brzmienie:
„14) nielegalnym wykonywaniu pracy przez cudzoziemca – oznacza to wykonywanie pracy przez cudzoziemca, który nie jest
uprawniony do wykonywania pracy w rozumieniu art. 87 ust. 1
lub nie jest zwolniony z obowiązku posiadania zezwolenia na
pracę na podstawie przepisów szczególnych lub którego podstawa pobytu nie uprawnia do wykonywania pracy, lub który
wykonuje pracę na innych warunkach lub na innym stanowisku
niż określone w zezwoleniu na pracę, z zastrzeżeniem art. 88f
ust. 1a i 1b, lub który wykonuje pracę na innych warunkach lub
na innym stanowisku niż określone w zezwoleniu na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 114, art. 126, art. 127 lub art. 142
ust. 3, z zastrzeżeniem art. 119 i art. 135 ust. 3 ustawy z dnia 12
grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, lub który wykonuje pracę bez
umowy o pracę albo umowy cywilnoprawnej w wymaganej formie;”;
3) w art. 9 w ust. 1 pkt 17 otrzymuje brzmienie:
„17) badanie i analizowanie sytuacji na lokalnym rynku pracy w
związku z postępowaniem o wydanie zezwolenia na pracę cudzoziemca lub postępowaniem o udzielenie zezwolenia na pobyt
czasowy, o którym mowa w art. 114 i art. 127 ustawy z dnia 12
grudnia 2013 r. o cudzoziemcach;”;
4) w art. 10 po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu:
„5a. Wykaz zawodów i rodzajów pracy, o którym mowa w ust. 4 pkt 1,
stosuje się odpowiednio w postępowaniu o udzielenie zezwolenia
na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 114 i art. 127 ustawy z
dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach.”;
5) w art. 33 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Starosta zawiadamia organ Straży Granicznej lub wojewodę właściwego ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca o zarejestrowaniu osoby, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. ha, jako bezrobotnej.”;
6) w art. 43 w ust. 1 po pkt 8 dodaje się przecinek i pkt 9 w brzmieniu:
„9) jest cudzoziemcem, o którym mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. h
oraz ha, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 6”;
7) w art. 87:
a) w ust. 1:
– pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„3) posiada zezwolenie na pobyt stały w Rzeczypospolitej Polskiej;
4) posiada zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii
Europejskiej w Rzeczypospolitej Polskiej;”,
– po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu:
„4a) posiada zgodę na pobyt ze względów humanitarnych;”,
– pkt 11a otrzymuje brzmienie:
„11a) posiada zezwolenie na pobyt czasowy, o którym mowa w art.
114 ust. 1, art. 126, art. 127 lub art. 142 ust. 3 ustawy z dnia 12
grudnia 2013 r. o cudzoziemcach – na warunkach określonych
w tym zezwoleniu;”,
– w pkt 12:
– – lit. a–c otrzymują brzmienie:
„a) na podstawie wizy, z wyjątkiem wizy wydanej w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 1, 22 lub 23 ustawy z dnia 12
grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, lub
b) na podstawie art. 108 ust. 1 pkt 2 lub art. 206 ust. 1 pkt 2
ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach lub na
podstawie umieszczonego w dokumencie podróży odcisku
stempla, który potwierdza złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, jeżeli bezpośrednio przed złożeniem wniosku był
uprawniony do wykonywania pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
c) na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy, z wyjątkiem zezwolenia udzielonego w związku z okolicznością, o której
mowa w art. 181 ust. 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, lub”,
– – lit. f otrzymuje brzmienie:
„f) w ramach ruchu bezwizowego.”,
b) w ust. 2 pkt 1–5 otrzymują brzmienie:
„1) posiadający w Rzeczypospolitej Polskiej zezwolenie na pobyt
czasowy udzielone w związku z okolicznościami, o których
mowa w art. 144, art. 151 ust. 1 lub 2, art. 158 ust. 2 pkt 1 lub 2,
art. 161 ust. 2, art. 176 lub art. 186 ust. 1 pkt 3 lub 4 ustawy z
dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach;
2) będący małżonkiem obywatela polskiego lub cudzoziemca, o
którym mowa w pkt 1 i ust. 1 pkt 1–6, posiadający zezwolenie
na pobyt czasowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
udzielone w związku z zawarciem związku małżeńskiego;
3) będący zstępnym, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 8 lit. b,
obywatela polskiego lub cudzoziemca, o którym mowa w pkt 1 i
2 oraz ust. 1 pkt 1–6, posiadający zezwolenie na pobyt czasowy
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4) posiadający zezwolenie na pobyt czasowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej udzielone na podstawie art. 159 ust. 1
ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach;
5) przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 108 ust. 1 pkt 2 lub art. 206 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia
12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach lub na podstawie umieszczonego w dokumencie podróży odcisku stempla, który potwierdza złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, jeżeli bezpośrednio przed złożeniem wniosku był zwolniony z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę na podstawie pkt 1–4;”;
8) w art. 88 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) wykonuje pracę u pracodawcy zagranicznego i jest delegowany
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres przekraczający
30 dni w ciągu kolejnych 6 miesięcy w innym celu niż wskazany w pkt 2–4.”;
9) w art. 88a po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Przedłużenie zezwolenia następuje na pisemny wniosek podmiotu
powierzającego wykonywanie pracy cudzoziemcowi, złożony nie
wcześniej niż w terminie 90 dni i nie później niż w terminie 30 dni
przed upływem okresu ważności zezwolenia.”;
10) w art. 88c:
a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) podmiot powierzający wykonywanie pracy cudzoziemcowi dołączył do wniosku o wydanie zezwolenia na pracę informację
starosty właściwego ze względu na główne miejsce wykonywania pracy przez cudzoziemca o braku możliwości zaspokojenia
potrzeb kadrowych pracodawcy w oparciu o rejestry bezrobotnych i poszukujących pracy lub o negatywnym wyniku rekrutacji organizowanej dla pracodawcy, sporządzoną z uwzględnieniem pierwszeństwa dostępu do rynku pracy dla obywateli polskich oraz cudzoziemców, o których mowa w art. 87 ust. 1 pkt 1–11.”,
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. W przypadku gdy specyfika pracy wykonywanej przez cudzoziemca
nie pozwala na wskazanie głównego miejsca jej wykonywania, informację, o której mowa w ust. 1 pkt 2, wydaje starosta właściwy
ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania podmiotu powierzającego wykonywanie pracy cudzoziemcowi.”,
c) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Informację, o której mowa w ust. 1 pkt 2, starosta wydaje na wniosek
podmiotu powierzającego wykonywanie pracy cudzoziemcowi w terminie:
1) nie dłuższym niż 14 dni od dnia złożenia oferty pracy w powiatowym urzędzie pracy, jeżeli z analizy rejestrów bezrobotnych i
poszukujących pracy nie wynika, że istnieje możliwość zorganizowania rekrutacji;
2) nie dłuższym niż 21 dni od dnia złożenia oferty pracy w przypadku organizowania rekrutacji wśród bezrobotnych i poszukujących pracy.”,
d) w ust. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) zawód, w którym cudzoziemiec ma wykonywać pracę, lub rodzaj pracy, która ma być mu powierzona, znajduje się w wykazie, o którym mowa w art. 10 ust. 4 pkt 1, określonym przez wojewodę właściwego ze względu na główne miejsce wykonywania pracy;”,
e) ust. 10 otrzymuje brzmienie:
„10. Jeżeli podmiotem powierzającym cudzoziemcowi wykonywanie
pracy jest agencja pracy tymczasowej, a zezwolenie dotyczy pracy
cudzoziemca w charakterze pracownika tymczasowego, stosuje się
przesłanki określone w ust. 1–3.”,
f) dodaje się ust. 11 w brzmieniu:
„11. Przepisy ust. 1–3 stosuje się do podmiotów powierzających cudzoziemcowi wykonywanie pracy, które nie są pracodawcami w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 25.”;
11) w art. 88f:
a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu:
„1a. Zmiana siedziby lub miejsca zamieszkania, nazwy lub formy prawnej podmiotu powierzającego cudzoziemcowi wykonywanie pracy
lub przejęcie zakładu pracy lub jego części przez innego pracodawcę nie wymagają wydania nowego zezwolenia na pracę.
1b. Podmiot powierzający cudzoziemcowi wykonywanie pracy może
powierzyć mu na okresy łącznie nieprzekraczające 30 dni w roku
kalendarzowym wykonywanie pracy o innym charakterze lub na
innym stanowisku niż określone w zezwoleniu na pracę, jeżeli zostały spełnione pozostałe warunki określone w zezwoleniu na pracę oraz wymagania, o których mowa w art. 88d. W takim przypadku uzyskanie zezwolenia na pracę określającego nowe okoliczności
nie jest wymagane.”,
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Na wniosek innego wojewody, naczelnika właściwego urzędu skarbowego, terenowej jednostki organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych, konsula, organu Państwowej Inspekcji Pracy, Służby
Celnej, Straży Granicznej lub Policji wojewoda przekazuje kopie
wydanych decyzji w sprawie zezwoleń na pracę oraz informacji, o
których mowa w art. 88i.”;
12) w art. 88g po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu:
„1a. Jeżeli termin na złożenie wniosku o wydanie przedłużenia zezwolenia na pracę u tego samego pracodawcy i na tym samym stanowisku został zachowany i wniosek nie zawiera braków formalnych
lub braki formalne zostały uzupełnione w terminie, pracę cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się za legalną od dnia złożenia wniosku do dnia, w którym decyzja o udzieleniu przedłużenia zezwolenia na pracę stanie się ostateczna.
1b. Do cudzoziemca, który złożył wniosek o zezwolenie na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 114 ust. 1, art. 126 ust. 1, art. 127 lub
art. 142 ust. 3 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach,
w celu kontynuowania pracy wykonywanej zgodnie z posiadanym
przez siebie zezwoleniem na pracę lub zezwoleniem na pobyt czasowy stosuje się przepis ust. 1a.”;
13) w art. 88h w ust. 1:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) uwzględnienia w umowie z cudzoziemcem warunków, o których mowa w art. 88c, zawartych w zezwoleniu na pracę;”,
b) pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie:
„4) przekazania cudzoziemcowi jednego egzemplarza zezwolenia
na pracę, którego to zezwolenie dotyczy;
5) informowania cudzoziemca o działaniach podejmowanych w
związku z postępowaniem o udzielenie lub przedłużenie zezwolenia na pracę oraz decyzjach o wydaniu, odmowie wydania lub
uchyleniu zezwolenia;”,
c) uchyla się pkt 7;
14) art. 88i otrzymuje brzmienie:
„Art. 88i. Podmiot powierzający cudzoziemcowi wykonywanie pracy w terminie 7 dni pisemnie powiadamia wojewodę, który wydał zezwolenie na
pracę, o następujących okolicznościach:
1) cudzoziemiec rozpoczął pracę o innym charakterze lub na innym
stanowisku niż określone w zezwoleniu na pracę, na warunkach,
o których mowa w art. 88f ust. 1b;
2) nastąpiła zmiana siedziby lub miejsca zamieszkania, nazwy lub
formy prawnej podmiotu powierzającego cudzoziemcowi wykonywanie pracy lub przejęcie zakładu pracy lub jego części
przez innego pracodawcę;
3) nastąpiło przejście zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę;
4) zmieniła się osoba reprezentująca pracodawcę, o której mowa w
art. 88c ust. 6 pkt 3;
5) cudzoziemiec nie podjął pracy w okresie 3 miesięcy od początkowej daty ważności zezwolenia na pracę;
6) cudzoziemiec przerwał pracę na okres przekraczający 3 miesiące;
7) cudzoziemiec zakończył pracę wcześniej niż 3 miesiące przed
upływem okresu ważności zezwolenia na pracę.”;
15) w art. 88j w ust. 1:
a) pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„3) został prawomocnie ukarany za wykroczenie określone w art.
120 ust. 3–5;
4) w ciągu dwóch lat od uznania za winnego popełnienia czynu, o
którym mowa w art. 120 ust. 1, został ponownie prawomocnie
ukarany za podobne wykroczenie;”,
b) pkt 7 otrzymuje brzmienie:
„7) jest osobą fizyczną karaną za czyn, o którym mowa w art. 189a
ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny, lub karaną w
innym państwie na podstawie przepisów Protokołu o zapobieganiu, zwalczaniu oraz karaniu za handel ludźmi, w szczególności kobietami i dziećmi, uzupełniającego Konwencję Narodów
Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości
zorganizowanej, albo jest podmiotem zarządzanym lub kontrolowanym przez taką osobę;”,
c) pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) nie dopełnia obowiązków wynikających z art. 88h ust. 4;”;
16) art. 88k otrzymuje brzmienie:
„Art. 88k. 1. Wojewoda uchyla wydane zezwolenie, jeżeli:
1) uległy zmianie okoliczności lub dowody, odnoszące się do wydanej decyzji;
2) ustała przyczyna udzielenia zezwolenia na pracę;
3) podmiot powierzający wykonywanie pracy nie dopełnił obowiązków, o których mowa w art. 88h ust. 4;
4) cudzoziemiec przestał spełniać wymagania, o których mowa w art. 88d;
5) zaistniały okoliczności, o których mowa w art. 88i pkt 5 lub 6;
6) otrzymał informację, że w stosunku do cudzoziemca obowiązuje
wpis do wykazu cudzoziemców, których pobyt na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany.
2. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się w przypadku, o którym mowa w
art. 88f ust. 1a i 1b.
3. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się, gdy wojewoda otrzymał powiadomienie, o którym mowa w art. 88i pkt 4.
4. Przepisu ust. 1 pkt 5 nie stosuje się, gdy wojewoda otrzymał powiadomienie, o którym mowa w art. 88i pkt 5 lub 6, określające
okoliczności wskazujące, że zezwolenie będzie wykorzystane
zgodnie z jego przeznaczeniem oraz:
1) przyczynę niepodjęcia pracy lub
2) przyczynę przerwy w wykonywaniu pracy.”;
17) po art. 88k dodaje się art. 88l i art. 88m w brzmieniu:
„Art. 88l. W przypadku uchylenia zezwolenia na pracę cudzoziemca przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy
krajowej wojewoda informuje o uchyleniu zezwolenia organ Straży
Granicznej, gdy decyzja w tej sprawie stanie się ostateczna.
Art. 88m. Zezwolenie na pracę wygasa z mocy prawa z dniem, w którym udzielono cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy i pracę w związku
z wykonywaniem pracy u tego samego pracodawcy i na tym samym
stanowisku.”;
18) w art. 90:
a) w ust. 1:
– pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) wzory wniosków o wydanie lub przedłużenie zezwolenia na
pracę, wzory oświadczeń podmiotu powierzającego cudzoziemcowi wykonywanie pracy o spełnieniu wymagań określonych w
ustawie oraz wzory zezwoleń i przedłużeń zezwoleń, które mogą zawierać dane osobowe cudzoziemca oraz podmiotu powierzającego cudzoziemcowi wykonywanie pracy”,
– część wspólna otrzymuje brzmienie:
„– mając na uwadze specyfikę sytuacji, o których mowa w art. 88, pierwszeństwo dostępu do rynku pracy dla obywateli polskich i cudzoziemców, o których mowa w art. 87 ust. 1 pkt 1–11, oraz zapewnienie właściwej organizacji postępowania w sprawach wydawania i przedłużania
zezwoleń na pracę.”,
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia,
przypadki, w których powierzenie cudzoziemcowi wykonywania
pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest dopuszczalne
bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę, uwzględniając
przypadki określone w umowach i porozumieniach międzynarodowych oraz programach szkoleniowych lub doradczych realizowanych w ramach działań Unii Europejskiej lub innych międzynarodowych programach pomocowych, polską politykę zagraniczną,
specyfikę wykonywanego zawodu, charakter pracy, okres pracy,
wymogi dotyczące podmiotu powierzającego wykonywanie pracy, a także szczególny status, który był podstawą udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”;
19) w art. 120 ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Kto nie dopełnia obowiązku, o którym mowa w art. 88i, podlega karze grzywny nie niższej niż 100 zł.”.

art. 489. więcej Art. 489. W ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z
2013 r. poz. 672, z późn. zm.) w art. 13:
1) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Osoby zagraniczne z państw członkowskich Unii Europejskiej, z państw członkowskich Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz osoby zagraniczne z państw niebędących stronami
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, które mogą korzystać ze swobody przedsiębiorczości na podstawie umów zawartych przez te państwa z Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na
takich samych zasadach, jak obywatele polscy.”;
2) w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) posiadają w Rzeczypospolitej Polskiej:
a) zezwolenie na pobyt stały,
b) zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej,
c) zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z okolicznością, o której mowa w art. 144 lub art. 159 ust. 1, z wyłączeniem okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a–d,
art. 186 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650),
d) zezwolenie na pobyt czasowy udzielone przybywającemu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przebywającemu na
tym terytorium w celu połączenia z rodziną członkowi rodziny, w rozumieniu art. 159 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 12 grudnia
2013 r. o cudzoziemcach, osób, o których mowa w lit. a, b, e oraz f,
e) status uchodźcy,
f) ochronę uzupełniającą,
g) zgodę na pobyt ze względów humanitarnych lub zgodę na pobyt tolerowany,
h) zezwolenie na pobyt czasowy i pozostają w związku małżeńskim, zawartym z obywatelem polskim zamieszkałym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
i) zezwolenie na pobyt czasowy w celu wykonywania działalności gospodarczej, udzielone ze względu na kontynuowanie
prowadzonej już działalności gospodarczej na podstawie wpisu do CEIDG,”;
3) ust. 2a otrzymuje brzmienie:
„2a. Obywatele innych państw niż wymienione w ust. 1, którzy przebywają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 108
ust. 1 pkt 2 lub art. 206 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2013
r. o cudzoziemcach lub na podstawie umieszczonego w dokumencie podróży odcisku stempla, który potwierdza złożenie wniosku o
udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii
Europejskiej, jeżeli bezpośrednio przed złożeniem wniosku o
udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy, zezwolenia na pobyt stały
lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej byli uprawnieni do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. c, d i h, mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na takich samych zasadach, jak obywatele polscy.”;
4) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie:
„4. Członek rodziny, w rozumieniu art. 159 ust. 3 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, osób zagranicznych, do których odnoszą się umowy międzynarodowe, o których mowa w ust. 3, posiadający zezwolenie na pobyt czasowy, może podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na takich samych zasadach jak te osoby zagraniczne.
5. Członek rodziny, w rozumieniu art. 159 ust. 3 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, posiadający zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z przybywaniem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przebywaniem na tym terytorium w celu połączenia z rodziną, może podejmować i wykonywać działalność gospodarczą w takim samym zakresie jak cudzoziemcy, którzy posiadają zezwolenie na pobyt czasowy i wykonują działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej dokonanego na zasadzie wzajemności.”.

art. 490. więcej Art. 490. W ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3:
a) w ust. 1:
– pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) osoby nieposiadające obywatelstwa państwa członkowskiego
Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej, które przebywają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy w celu wykonywania pracy, zezwolenia na
pobyt czasowy z wyłączeniem zezwolenia udzielonego na podstawie art. 181 ust. 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650), zezwolenia na pobyt stały, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej,
zgody na pobyt ze względów humanitarnych, zgody na pobyt tolerowany,”,
– po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
„2a) osoby, które uzyskały w Rzeczypospolitej Polskiej status
uchodźcy lub ochronę uzupełniającą albo korzystają z ochrony
czasowej na jej terytorium,”,
b) w ust. 2:
– pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) członkowie zakonów oraz alumni wyższych seminariów duchownych i teologicznych, postulanci, nowicjusze i junioryści
zakonów i ich odpowiednicy, którzy nie posiadają obywatelstwa
państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu
(EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym i nie są osobami, o których mowa w ust. 1 pkt 3, a przebywają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie
wizy, zezwolenia na pobyt czasowy, zezwolenia na pobyt stały,
zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, zgody na pobyt ze względów humanitarnych, zgody na
pobyt tolerowany,”,
– po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
„2a) osoby, które uzyskały w Rzeczypospolitej Polskiej status
uchodźcy lub ochronę uzupełniającą albo korzystają z ochrony
czasowej na jej terytorium,”;
2) w art. 12 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) art. 415 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach;”.

art. 491. więcej Art. 491. W ustawie z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r.
poz. 572, z późn. zm.) w art. 43:
1) w ust. 2:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) cudzoziemcy, którym udzielono zezwolenia na pobyt stały;”,
b) pkt 5 i 6 otrzymują brzmienie:
„5) cudzoziemcy, którym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
udzielono zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego
Unii Europejskiej;
6) cudzoziemcy, którym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
udzielono zezwolenia na pobyt czasowy w związku z okolicznością, o której mowa w art. 127, art. 159 ust. 1 lub art. 186 ust.
1 pkt 3 lub 4 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach
(Dz. U. poz. 1650);”;
2) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Cudzoziemcy, którzy posiadają kartę pobytu z adnotacją „dostęp do rynku
pracy” lub wizę Schengen lub wizę krajową wydaną w celu wykonywania
pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, mogą podejmować i odbywać studia wyższe, studia doktoranckie oraz kształcenie w innych formach,
a także uczestniczyć w badaniach naukowych i pracach rozwojowych na zasadach odpłatności. Osobom tym nie przysługuje prawo do stypendium socjalnego, stypendium specjalnego dla osób niepełnosprawnych i zapomóg.”.

art. 492. więcej Art. 492. W ustawie z dnia 16 grudnia 2005 r. o produktach pochodzenia zwierzęcego (Dz. U.
z 2006 r. Nr 17, poz. 127, z późn. zm.) w art. 21 w ust. 3 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) kopię zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE udzielonego
przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej – w przypadku gdy
wnioskodawca będący cudzoziemcem, w rozumieniu przepisów ustawy z
dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650), zamierza prowadzić działalność gospodarczą na podstawie przepisów obowiązujących w
tym zakresie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, albo”.

art. 493. więcej Art. 493. W ustawie z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. Nr 144, poz. 1043, z późn. zm.)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) wiza – wizę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r.
o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650);”;
2) po art. 2 dodaje się art. 2a w brzmieniu:
„Art. 2a. 1. Do osób, o których mowa w art. 1, stosuje się przepisy art. 49–56,
przepisy wydane na podstawie art. 57 ust. 1, art. 336 ust. 3, art. 337
ust. 1, art. 338, przepisy wydane na podstawie art. 339 ust. 1, art.
340–347, art. 394–427, art. 428 ust. 1 pkt 2 lit. a i k oraz pkt 3–5,
art. 429 ust. 1 pkt 2, 7, 8 i 12 oraz ust. 2, art. 430 ust. 1, 2 pkt 5 i 7
oraz ust. 6 i 7, art. 432, art. 439–441, art. 444–447, art. 449–456
oraz przepisy wydane na podstawie art. 457 ust. 1 i art. 458 ustawy
z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach.
2. Do osób, o których mowa w art. 1 pkt 4, stosuje się ponadto przepisy:
1) art. 3 pkt 20–22, art. 58, art. 59, art. 60 ust. 1 pkt 17, art. 66 ust.
1–3, art. 67–71, art. 73, art. 74, art. 77 ust. 1 pkt 1, 2 i 3 lit. a i e
oraz ust. 7 i 8, art. 78, art. 79, przepisy wydane na podstawie art.
80 ust. 1, art. 96, przepisy wydane na podstawie art. 97 ust. 1,
art. 360–379, art. 428 ust. 1 pkt 2 lit. c, art. 429 ust. 1 pkt 1, art.
443 ust. 1 pkt 5 oraz art. 448 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach;
2) art. 34 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady
(WE) nr 810/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiającego
Wspólnotowy Kodeks Wizowy (kodeks wizowy) (Dz. Urz. UE
L 243 z 15.09.2009, str. 1, z późn. zm.) w zakresie unieważnienia lub cofnięcia wizy krajowej.”;
3) w art. 10 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) jego wjazd następuje w okresie obowiązywania wpisu do wykazu cudzoziemców, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany, prowadzonego na podstawie art.
434 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, zwanego dalej „wykazem”, lub”;
4) w art. 11 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) jego wjazd następuje w okresie obowiązywania wpisu do wykazu lub”;
5) w art. 15 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Bez konieczności zachowania warunków pobytu określonych w niniejszym rozdziale na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może
przebywać:
1) obywatel UE i członek rodziny niebędący obywatelem UE –
przez okres do 3 miesięcy;
2) obywatel UE, który wjechał na to terytorium w celu poszukiwania pracy – przez okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, chyba że po
upływie tego okresu wykaże, że aktywnie kontynuuje poszukiwanie pracy i ma rzeczywiste szanse na zatrudnienie.”;
6) w art. 16 w ust. 1 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„2) posiada wystarczające środki finansowe do utrzymania siebie i
członków rodziny na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tak
aby nie stanowić obciążenia dla pomocy społecznej, oraz:
a) jest objęty powszechnym ubezpieczeniem zdrowotnym,
b) jest osobą uprawnioną do świadczeń opieki zdrowotnej na
podstawie przepisów o koordynacji w rozumieniu art. 5 pkt 23
ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki
zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z
2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.55)) albo
c) posiada prywatne ubezpieczenie zdrowotne, pokrywające
wszelkie wydatki, które mogą wyniknąć podczas pobytu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z potrzebą
pomocy medycznej lub leczeniem szpitalnym, w którym
ubezpieczyciel zobowiązuje się do pokrycia kosztów udzielonych ubezpieczonemu świadczeń zdrowotnych bezpośrednio
na rzecz podmiotu udzielającego takich świadczeń, na podstawie wystawionego przez ten podmiot rachunku;
3) studiuje lub odbywa szkolenie zawodowe w Rzeczypospolitej
Polskiej oraz:
a) posiada wystarczające środki finansowe do utrzymania siebie i
członków rodziny na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
tak aby nie stanowić obciążenia dla pomocy społecznej,
b) jest objęty powszechnym ubezpieczeniem zdrowotnym,
c) jest osobą uprawnioną do świadczeń opieki zdrowotnej na
podstawie przepisów o koordynacji w rozumieniu art. 5 pkt 23
ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki
zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych albo
d) posiada prywatne ubezpieczenie zdrowotne, pokrywające
wszelkie wydatki, które mogą wyniknąć podczas pobytu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z potrzebą
pomocy medycznej lub leczeniem szpitalnym, w którym
ubezpieczyciel zobowiązuje się do pokrycia kosztów udzielonych ubezpieczonemu świadczeń zdrowotnych bezpośrednio
na rzecz podmiotu udzielającego takich świadczeń, na podstawie wystawionego przez ten podmiot rachunku;”;
7) w art. 20 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
„2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy obywatela UE posiadającego prawo pobytu w okolicznościach, o których mowa w
art. 15 ust. 1 pkt 2.”;
8) w art. 31:
a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do:
1) obywatela UE będącego członkiem rodziny, obywatela UE lub
obywatela Rzeczypospolitej Polskiej innym niż ten, o którym
mowa w art. 2 pkt 4, który dołącza do niego lub przebywa z nim
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z powodu:
a) zależności finansowej od niego lub pozostawania z nim w gospodarstwie domowym, w kraju, z którego przybył obywatel
UE ubiegający się o zarejestrowanie pobytu, lub
b) poważnych względów zdrowotnych wymagających osobistej
opieki, sprawowanej przez obywatela UE lub obywatela Rzeczypospolitej Polskiej, do którego ten obywatel, dołącza lub z
którym przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) obywatela UE prowadzącego życie rodzinne w rozumieniu Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności,
sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. (Dz. U. z 1993 r.
Nr 61, poz. 284, z późn. zm.), z obywatelem UE lub obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej, do którego ten obywatel, dołącza
lub z którym przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”,
b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
„4. W przypadku, o którym mowa w ust. 1a pkt 2, organ, który prowadzi
postępowanie w sprawie o zarejestrowanie pobytu obywatela UE, ustala
w szczególności, czy więzi tego obywatela z obywatelem UE lub obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej, do którego ten obywatel, dołącza
lub z którym przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są rzeczywiste i stałe.”;
9) w art. 73 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2–4 w brzmieniu:
„2. Decyzję o wydaleniu organy mogą przekazywać między sobą za pośrednictwem urządzeń umożliwiających odczyt i zapis znaków pisma na nośniku papierowym lub za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej i doręczać tę decyzję obywatelowi UE lub członkowi
rodziny niebędącemu obywatelem UE w formie uzyskanej w wyniku takiego przekazu.
3. Wojewoda odnotowuje wydanie decyzji o wydaleniu w dokumencie
podróży obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE oraz niezwłocznie informuje o tym organ, który wystąpił z
wnioskiem o jej wydanie.
4. W przypadku doręczenia decyzji o wydaleniu w formie, o której mowa
w ust. 2, organ Straży Granicznej, który wykonuje tę decyzję, odnotowuje fakt jej wydania w dokumencie podróży cudzoziemca.”;
10) po art. 73 dodaje się art. 73a i art. 73b w brzmieniu:
„Art. 73a. 1. Organ, który wystąpił z wnioskiem o wydanie decyzji o wydaleniu
obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE,
lub komendant wojewódzki Policji właściwy ze względu na siedzibę wojewody, który wydał decyzję w tej sprawie na wniosek Ministra Obrony Narodowej lub z urzędu, pobiera od obywatela UE lub
członka rodziny niebędącego obywatelem UE odciski linii papilarnych oraz sporządza jego fotografię.
2. Odciski linii papilarnych pobiera się za pomocą kart daktyloskopijnych lub urządzenia do elektronicznego pobierania odcisków.
3. Organ, który pobrał odciski linii papilarnych, przekazuje Komendantowi Głównemu Policji ich obraz, dane osobowe obywatela UE
lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE oraz informacje,
o których mowa w art. 430 ust. 6 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach.
Art. 73b. 1. Decyzję o wydaleniu małoletniego obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE do kraju jego pochodzenia lub
do innego państwa wykonuje się, gdy cudzoziemiec ten ma w państwie, do którego zostaje wydalony, zapewnioną opiekę rodziców,
innych osób pełnoletnich lub instytucji opiekuńczych, zgodnie ze
standardami określonymi przez Konwencję o prawach dziecka,
przyjętą przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych
dnia 20 listopada 1989 r. (Dz. U. z 1991 r. Nr 120, poz. 526, z 2000
r. Nr 2, poz. 11 oraz z 2013 r. poz. 677).
2. Małoletniego obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE można wydalić tylko pod opieką przedstawiciela
ustawowego, chyba że decyzja o wydaleniu jest wykonywana w taki sposób, że małoletniego przekazuje się przedstawicielowi ustawowemu albo przedstawicielowi właściwych władz państwa, do którego następuje wydalenie.”;
11) art. 74 otrzymuje brzmienie:
„Art. 74. 1. Przymusowe wykonanie decyzji o wydaleniu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej polega na doprowadzeniu obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE do granicy albo do
portu lotniczego albo morskiego państwa, do którego zostaje doprowadzony.
2. Doprowadzenie obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE:
1) do granicy – wykonuje komendant oddziału Straży Granicznej
lub komendant placówki Straży Granicznej właściwy ze względu na miejsce pobytu obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE;
2) od granicy do portu lotniczego albo morskiego państwa, do którego zostaje doprowadzony – wykonuje Komendant Główny
Straży Granicznej lub komendant oddziału Straży Granicznej
właściwy ze względu na miejsce, w którym obywatel UE lub
członek rodziny niebędący obywatelem UE przekracza granicę.
3. Komendant placówki Straży Granicznej właściwy ze względu na
miejsce, w którym obywatel UE lub członek rodziny niebędący
obywatelem UE przekracza granicę, odnotowuje w rejestrze, o którym mowa w art. 428 ust. 1 pkt 2 lit. k ustawy z dnia 12 grudnia
2013 r. o cudzoziemcach, datę opuszczenia przez obywatela UE
lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Wojewoda, który wydał decyzję o wydaleniu, informuje organ
gminy właściwy ze względu na miejsce zameldowania na pobyt
stały lub pobyt czasowy trwający ponad 3 miesiące obywatela UE
lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE o opuszczeniu
przez niego terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z wykonaniem decyzji o wydaleniu.”;
12) po art. 74 dodaje się art. 74a i art. 74b w brzmieniu:
„Art. 74a. 1. Organ Straży Granicznej właściwy do przymusowego wykonania
decyzji o wydaleniu obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej określa,
w drodze decyzji, wysokość kosztów związanych z wydaniem i
przymusowym wykonaniem decyzji o wydaleniu, podmioty obowiązane do pokrycia tych kosztów oraz termin i sposób ich uiszczenia.
2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
3. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, służy odwołanie do Komendanta Głównego Straży Granicznej.
Art. 74b. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) treść wniosku o wydanie decyzji o wydaleniu obywatela UE lub
członka rodziny niebędącego obywatelem UE, uwzględniając
potrzebę zapewnienia sprawności i prawidłowości postępowania, a w szczególności konieczność uzyskania informacji niezbędnych do wydania decyzji o wydaleniu;
2) sposób odnotowywania w dokumencie podróży wydania decyzji
o wydaleniu, uwzględniając zapewnienie możliwości ustalenia
podczas kontroli dokumentu podróży obywatela UE lub członka
rodziny niebędącego obywatelem UE, że decyzja ta została wydana.”.

art. 494. więcej Art. 494. W ustawie z dnia 22 lipca 2006 r. o paszach (Dz. U. Nr 144, poz. 1045, z późn.
zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 10 w ust. 3 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) kopię zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii
Europejskiej udzielonego przez inne państwo członkowskie
Unii Europejskiej – w przypadku gdy wnioskodawca będący
cudzoziemcem, w rozumieniu przepisów o cudzoziemcach, zamierza wykonywać działalność gospodarczą na podstawie przepisów obowiązujących w tym zakresie w Rzeczypospolitej Polskiej, albo”;
2) w art. 20 w ust. 4 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) kopię zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii
Europejskiej udzielonego przez inne państwo członkowskie
Unii Europejskiej – jeżeli wnioskodawca będący cudzoziemcem, w rozumieniu przepisów o cudzoziemcach, zamierza wykonywać działalność gospodarczą na podstawie przepisów obowiązujących w tym zakresie w Rzeczypospolitej Polskiej, albo”.

art. 495. więcej Art. 495. W ustawie z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2012 r. poz.
1282, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 w ust. 1 w pkt 1 lit. k otrzymuje brzmienie:
„k) nadania statusu uchodźcy, udzielenia azylu, zgody na pobyt
ze względów humanitarnych, zgody na pobyt tolerowany,
oraz w sprawach ochrony czasowej,”;
2) w załączniku do ustawy:
a) w części II w ust. 21 w kolumnie 4 dodaje się pkt 15 w brzmieniu:
„15) zaświadczenie potwierdzające, iż w stosunku do cudzoziemca
istnieje domniemanie, że jest on ofiarą handlu ludźmi”,
b) w części III:
– ust. 2 otrzymuje brzmienie:

(załącznik nr 1)

– ust. 2a w kolumnie 2 otrzymuje brzmienie:
„2a. Zezwolenie, o którym mowa w art. 181 ust. 1 ustawy z dnia 12
grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, wydane na podstawie:
1) pkt 1 i 3
2) pkt 2”,
– po ust. 2a dodaje się ust. 2b w brzmieniu:

(załącznik nr 2)

– ust. 3 w kolumnie 2 otrzymuje brzmienie:
„3. Zezwolenie na pobyt stały”,
– ust. 4 w kolumnie 2 otrzymuje brzmienie:
„4. Zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej”,
– w ust. 44 w kolumnie 4 uchyla się pkt 14.

art. 496. więcej Art. 496. W ustawie z dnia 24 sierpnia 2007 r. o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w Systemie
Informacyjnym Schengen oraz Wizowym Systemie Informacyjnym (Dz. U. Nr 165,
poz. 1170, z późn. zm.) w art. 3 w ust. 1:
1) pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) cudzoziemca, o którym mowa w art. 443 ustawy z dnia 12
grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650), przysługuje Szefowi Urzędu do Spraw Cudzoziemców;”;
2) pkt 7 otrzymuje brzmienie:
„7) przedmiotów podlegających zatrzymaniu albo zatrzymaniu w
celu wykorzystania jako dowód w postępowaniu karnym lub
postępowaniu karnym skarbowym przysługuje ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, ministrowi spraw zagranicznych, Policji, Straży Granicznej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Żandarmerii Wojskowej, Centralnemu Biuru Antykorupcyjnemu, Służbie Celnej, wojewodom, Szefowi Urzędu do
Spraw Cudzoziemców, organom kontroli skarbowej, dyrektorowi urzędu morskiego, sądowi, prokuraturze lub urzędom skarbowym wyznaczonym w trybie przewidzianym w art. 3a.”.

art. 497. więcej Art. 497. W ustawie z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka (Dz. U. Nr 180, poz. 1280, z
późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Karta Polaka może być przyznana wyłącznie osobie nieposiadającej
obywatelstwa polskiego albo zezwolenia na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”;
2) w art. 17 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Karta Polaka traci ważność z chwilą nabycia obywatelstwa polskiego
albo uzyskania zezwolenia na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”;
3) w art. 19 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) wnioskodawca nabył obywatelstwo polskie albo uzyskał zezwolenie na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;”.

art. 498. więcej Art. 498. W ustawie z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów
(Dz. U. z 2012 r. poz. 1228 i 1548) w art. 1a w ust. 1 w pkt 2 lit. c otrzymuje brzmienie:
„c) przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na
podstawie zezwolenia na pobyt stały, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej oraz zezwolenia
na pobyt czasowy udzielonego w związku z okolicznością, o
której mowa w art. 186 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 grudnia
2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650),”.

art. 499. więcej Art. 499. W ustawie z dnia 18 marca 2008 r. o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych
nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 63, poz. 394) w
art. 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Ilekroć w ustawie jest mowa o obywatelach państw członkowskich,
rozumie się przez to także:
1) członków ich rodzin w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14
lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. Nr 144, poz. 1043, z późn. zm.);
2) obywateli państw trzecich posiadających zezwolenie na pobyt
rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach
(Dz. U. poz. 1650);
3) obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców będących beneficjentami ochrony międzynarodowej, posiadających status
uchodźcy lub osoby kwalifikującej się do otrzymania ochrony
uzupełniającej w rozumieniu odrębnych przepisów;
4) obywateli państw trzecich, którzy ubiegają się o przyjęcie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu podjęcia pracy w
zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji w rozumieniu
odrębnych przepisów;
5) obywateli państw trzecich, którzy zostali przyjęci na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w celach innych niż wykonywanie
pracy zgodnie z prawem Unii Europejskiej lub prawem krajowym i mają prawo do wykonywania pracy oraz posiadają dokument pobytowy zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr
1030/2002 z dnia 13 czerwca 2002 r. ustanawiającym jednolity
wzór dokumentów pobytowych dla obywateli państw trzecich
(Dz. Urz. UE L 157 z 15.06.2002, str. 1, z późn. zm.) oraz obywateli państw trzecich, którzy zostali przyjęci na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w celu wykonywania pracy zgodnie z
prawem Unii Europejskiej lub prawem krajowym w rozumieniu
odrębnych przepisów;
6) obywateli państw trzecich posiadających zezwolenie na pobyt
czasowy udzielone w związku z okolicznością, o której mowa w
art. 151 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach.”.

art. 500. więcej Art. 500. W ustawie z dnia 2 kwietnia 2009 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. z 2012 r. poz.
161) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 30:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Za obywatela polskiego uznaje się:
1) cudzoziemca przebywającego nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej od 3 lat na podstawie zezwolenia na pobyt stały, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej lub prawa stałego pobytu, który posiada w Rzeczypospolitej Polskiej stabilne i regularne źródło dochodu oraz tytuł prawny do zajmowania lokalu mieszkalnego;
2) cudzoziemca przebywającego nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej od 2 lat na podstawie zezwolenia na pobyt stały, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej lub prawa stałego pobytu, który:
a) pozostaje co najmniej od 3 lat w związku małżeńskim zawartym z obywatelem polskim lub
b) nie posiada żadnego obywatelstwa;
3) cudzoziemca przebywającego nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej od 2 lat na podstawie zezwolenia na pobyt stały, które uzyskał w związku z posiadaniem statusu uchodźcy nadanego w Rzeczypospolitej Polskiej;
4) małoletniego cudzoziemca przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na pobyt stały,
zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej lub prawa stałego pobytu, którego jedno z rodziców jest
obywatelem polskim, a drugie z rodziców, nieposiadające obywatelstwa polskiego, wyraziło zgodę na to uznanie;
5) małoletniego cudzoziemca przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na pobyt stały,
zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej lub prawa stałego pobytu, którego co najmniej jednemu
z rodziców zostało przywrócone obywatelstwo polskie, a drugie
z rodziców, nieposiadające obywatelstwa polskiego, wyraziło
zgodę na to uznanie;
6) cudzoziemca przebywającego nieprzerwanie i legalnie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej od 10 lat, który
spełnia łącznie następujące warunki:
a) posiada zezwolenie na pobyt stały, zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej lub prawo stałego pobytu,
b) posiada w Rzeczypospolitej Polskiej stabilne i regularne źródło dochodu oraz tytuł prawny do zajmowania lokalu mieszkalnego;
7) cudzoziemca przebywającego nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej od 2 lat na podstawie zezwolenia na pobyt stały, które uzyskał w związku z polskim pochodzeniem.”,
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Do ustalenia, czy cudzoziemiec przebywa nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stosuje się przepis art. 195 ust. 4
ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650).”;
2) w art. 62:
a) uchyla się ust. 3 i 4,
b) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
„6. Do sposobu i trybu udostępniania danych zawartych w centralnym rejestrze stosuje się odpowiednio przepisy art. 452–458 ustawy z dnia 12
grudnia 2013 r. o cudzoziemcach.”.

art. 501. więcej Art. 501. W ustawie z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (Dz. U. Nr 217, poz.
1427, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 7 w ust. 1 w pkt 3:
a) lit. c otrzymuje brzmienie:
„c) udzieleniem zezwolenia na pobyt stały,”,
b) w lit. i średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. j w brzmieniu:
„j) uzyskaniem zgody na pobyt ze względów humanitarnych;”;
2) w art. 43:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Cudzoziemiec dokonujący zameldowania na pobyt stały przedstawia
kartę pobytu wydaną w związku z udzieleniem zezwolenia na pobyt stały, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii
Europejskiej, zgody na pobyt ze względów humanitarnych, ochrony uzupełniającej, albo nadaniem statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, dokument „zgoda na pobyt tolerowany” albo zezwolenie na pobyt stały, zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, decyzję o nadaniu statusu uchodźcy
w Rzeczypospolitej Polskiej, udzieleniu w Rzeczypospolitej Polskiej ochrony uzupełniającej, zgody na pobyt ze względów humanitarnych albo zgody na pobyt tolerowany.”,
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Cudzoziemiec dokonujący zameldowania się na pobyt czasowy
przedstawia wizę, a w przypadku gdy wjazd cudzoziemca nastąpił
na podstawie umowy przewidującej zniesienie lub ograniczenie
obowiązku posiadania wizy albo cudzoziemiec przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 108 ust. 1 pkt 2
lub art. 206 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650) lub na podstawie umieszczonego w
dokumencie podróży odcisku stempla, który potwierdza złożenie
wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej – dokument podróży, tymczasowe zaświadczenie tożsamości cudzoziemca, kartę pobytu, dokument
„zgoda na pobyt tolerowany” albo zezwolenie na pobyt czasowy,
zezwolenie na pobyt stały, zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej lub decyzję o nadaniu statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, udzieleniu w Rzeczypospolitej Polskiej ochrony uzupełniającej, zgody na pobyt ze względów
humanitarnych albo zgody na pobyt tolerowany.”.

art. 502. więcej Art. 502. W ustawie z dnia 15 kwietnia 2011 r. o systemie informacji oświatowej (Dz. U. Nr
139, poz. 814, z późn. zm.) w art. 11:
1) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) obywatel państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa
członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia o Wolnym
Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej albo członek rodziny takiej osoby posiadający prawo pobytu lub prawo stałego pobytu;”;
2) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) osoba, której udzielono zezwolenia na pobyt stały na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;”;
3) po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu:
„6a) osoba, której udzielono zgody na pobyt ze względów humanitarnych, albo członek rodziny takiej osoby;”;
4) pkt 9 i 10 otrzymują brzmienie:
„9) osoba, której na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej udzielono
zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej;
10) osoba, której na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej udzielono zezwolenia na pobyt czasowy w związku z okolicznością, o
której mowa w art. 127, art. 159 ust. 1, art. 176 lub art. 186 ust.
1 pkt 3 lub 4 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach
(Dz. U. poz. 1650);”;
5) po pkt 11 dodaje się pkt 11a w brzmieniu:
„11a) osoba, która posiada kartę pobytu z adnotacją „dostęp do rynku pracy”,
wizę Schengen lub wizę krajową wydaną w celu wykonywania pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;”.

art. 503. więcej Art. 503. W ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 135, ze zm.) w art. 5 w ust. 1 pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„3) cudzoziemców mających miejsce zamieszkania w Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie:
a) zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej,
b) uzyskania w Rzeczypospolitej Polskiej statusu uchodźcy lub ochrony
uzupełniającej;
4) cudzoziemców mających miejsce zamieszkania i przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie:
a) zezwolenia na pobyt stały,
b) zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego w związku z okolicznością,
o której mowa w art. 186 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o
cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650).”.

art. 504. więcej Art. 504. W ustawie z dnia 1 lipca 2011 r. o samorządzie pielęgniarek i położnych (Dz. U. Nr
174, poz. 1038 oraz z 2013 r. poz. 779 i 1247) w art. 3 pkt 9 otrzymuje brzmienie:
„9) obywatelach państw członkowskich Unii Europejskiej – należy przez to rozumieć obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, Konfederacji Szwajcarskiej, członków ich rodzin w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 lipca
2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz
wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. Nr 144, poz. 1043, z późn. zm.) oraz
obywateli państw trzecich posiadających zezwolenie na pobyt rezydenta
długoterminowego Unii Europejskiej w rozumieniu przepisów ustawy z
dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650);”.

art. 505. więcej Art. 505. W ustawie z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. Nr 174,
poz. 1039, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) obywatelach państw członkowskich Unii Europejskiej – należy przez to rozumieć obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, Konfederacji Szwajcarskiej, członków ich rodzin w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 lipca
2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz
wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. Nr 144, poz. 1043, z późn. zm.) oraz
obywateli państw trzecich posiadających zezwolenie na pobyt rezydenta
długoterminowego Unii Europejskiej w rozumieniu przepisów ustawy z
dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650);”;
2) w art. 35 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) posiada zezwolenie na pobyt stały;”;
3) w art. 42 w ust. 1 pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie:
„4) utraty obywatelstwa polskiego, obywatelstwa państwa członkowskiego Unii
Europejskiej albo cofnięcia zezwolenia na pobyt stały;
5) cofnięcia statusu rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach;”.

art. 506. więcej Art. 506. W ustawie z dnia 16 września 2011 r. o wymianie informacji z organami ścigania
państw członkowskich Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 230, poz. 1371) w art. 6 w ust. 1
pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) krajowego zbioru rejestrów, ewidencji i wykazu w sprawach cudzoziemców;”.

art. 507. więcej Art. 507. Z dniem wejścia w życie ustawy udzielone na podstawie
dotychczasowych przepisów zezwolenia:
1) na zamieszkanie na czas oznaczony – stają się zezwoleniami na pobyt czasowy
i zachowują ważność przez okres, na który zostały wydane;
2) na osiedlenie – stają się zezwoleniami na pobyt stały.

art. 508. więcej Art. 508. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy wydane na podstawie
dotychczasowych przepisów decyzje:
1) o udzieleniu zgody na pobyt tolerowany ze względu na przesłanki, o których
mowa w art. 97:
a) ust. 1 pkt 1 lub 1a ustawy zmienianej w art. 484 niniejszej ustawy, stają się
decyzjami o udzieleniu zgody na pobyt ze względów humanitarnych,
b) ust. 1 pkt 2 lub ust. 2 ustawy zmienianej w art. 484 niniejszej ustawy, stają
się decyzjami o udzieleniu zgody na pobyt tolerowany, o której mowa
w art. 351 pkt 2 lub 3;
2) o zobowiązaniu cudzoziemca do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej i decyzje o wydaleniu, z wyłączeniem decyzji o wydaleniu wydanych na
podstawie ustawy zmienianej w art. 493 niniejszej ustawy, stają się decyzjami
o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu.
2. Z dniem wejścia w życie ustawy decyzje w sprawie udzielenia zgody na pobyt
tolerowany, o których mowa w art. 141 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 484 niniejszej
ustawy, stają się decyzjami o udzieleniu zgody na pobyt ze względów humanitarnych.
3. Decyzję w sprawie cofnięcia:
1) zgody na pobyt ze względów humanitarnych, która stała się tą decyzją na
podstawie ust. 1 pkt 1 lit. a lub ust. 2,
2) zgody na pobyt tolerowany, która na podstawie ust. 1 pkt 1 lit. b stała się zgodą
na pobyt tolerowany, o której mowa w art. 351 pkt 2 lub 3
– wydaje komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki Straży
Granicznej, który stwierdził wystąpienie okoliczności uzasadniających cofnięcie
zgody.
4. Karty pobytu wydane cudzoziemcom, którym przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy wydano decyzje w sprawie udzielenia zgody na pobyt tolerowany,
zachowują ważność przez okres, na który zostały wydane.
5. Cudzoziemcowi przebywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na
podstawie decyzji o udzieleniu zgody na pobyt ze względów humanitarnych, która
stała się tą decyzją na podstawie ust. 1 pkt 1 lit. a lub ust. 2, po upływie okresu
ważności posiadanej przez niego karty pobytu komendant oddziału Straży Granicznej
lub komendant placówki Straży Granicznej właściwy ze względu na miejsce pobytu
cudzoziemca wydaje kolejną kartę pobytu, od której wydania nie pobiera się opłaty.
6. Cudzoziemcowi przebywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na
podstawie decyzji o udzieleniu zgody na pobyt tolerowany, która stała się tą decyzją na podstawie ust. 1 pkt 1 lit. b, po upływie okresu ważności posiadanej przez niego karty pobytu komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki Straży Granicznej właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca wydaje dokument
„zgoda na pobyt tolerowany”.

art. 509. więcej Art. 509. Jeżeli przepisy niniejszej ustawy uzależniają udzielenie
cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej od
okresu jego pobytu na tym terytorium na podstawie:
1) zezwolenia na pobyt czasowy – do tego okresu pobytu cudzoziemca na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zalicza się okres pobytu cudzoziemca na
tym terytorium na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony;
2) zezwolenia na pobyt czasowy wydanego w określonym celu – do tego okresu
pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zalicza się okres
pobytu cudzoziemca na tym terytorium na podstawie zezwolenia na
zamieszkanie na czas oznaczony, wydanego ze względu na ten sam cel;
3) zgody na pobyt ze względów humanitarnych – do tego okresu pobytu
cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zalicza się okres pobytu
cudzoziemca na tym terytorium na podstawie decyzji o udzieleniu zgody na
pobyt tolerowany, wydanej ze względu na przesłanki, o których mowa w art. 97
ust. 1 pkt 1 lub 1a ustawy zmienianej w art. 484 niniejszej ustawy, lub zgody na
pobyt tolerowany, o której mowa w art. 141 ust. 2 ustawy zmienianej
w art. 484 niniejszej ustawy;
4) ochrony uzupełniającej – do tego okresu zalicza się okres pobytu cudzoziemca
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie decyzji o udzieleniu zgody
na pobyt tolerowany, wydanej ze względu na przesłanki, o których mowa
w art. 97 ust. 1 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 484 niniejszej ustawy.

art. 510. więcej Art. 510. Zaproszenia wpisane do ewidencji zaproszeń na podstawie
dotychczasowych przepisów, zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego
ruchu granicznego oraz wizy i dokumenty wydane cudzoziemcom na podstawie
przepisów rozdziału 6 ustawy, o której mowa w art. 521, zachowują ważność przez
okres, na który zostały wydane.

art. 511. więcej Art. 511. Do czasu wyczerpania zapasów, nie dłużej niż przez 1 rok od dnia
wejścia w życie niniejszej ustawy, blankiety dotychczasowych zaproszeń i dokumentów dla cudzoziemców wydaje się według wzorów określonych w aktach wykonawczych wydanych na podstawie art. 20, art. 24k, art. 48f, art. 48g i art. 84
ustawy, o której mowa w art. 521.

art. 512. więcej Art. 512. Do terminu opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez
cudzoziemców oraz do korzystania przez nich z pomocy w dobrowolnym powrocie,
w przypadkach gdy przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy została im wydana
decyzja o odmowie nadania statusu uchodźcy, udzielenia ochrony uzupełniającej lub
o odmowie udzielenia zgody na pobyt tolerowany, stosuje się przepisy
dotychczasowe.

art. 513. więcej Art. 513. 1. Do postępowań administracyjnych, których nie zakończono do dnia
wejścia w życie niniejszej ustawy decyzją ostateczną, a które zostały wszczęte przed
tym dniem na podstawie:
1) ustaw zmienianych w niniejszej ustawie,
2) ustawy, o której mowa w art. 521,
3) ustawy z dnia 28 lipca 2011 r. o zalegalizowaniu pobytu niektórych
cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie ustawy
o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
i ustawy o cudzoziemcach (Dz. U. z 2018 r. poz. 1156)
– stosuje się przepisy dotychczasowe.
2. Zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony i zezwolenia na osiedlenie się,
których udzielenie zakończy postępowania administracyjne, o których mowa w ust. 1
pkt 2 i pkt 3, w dniu ich udzielenia staną się odpowiednio zezwoleniami na pobyt
czasowy i zezwoleniami na pobyt stały.
3. Decyzje o udzieleniu zgody na pobyt tolerowany, których wydanie zakończy
postępowania administracyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 1, w dniu, w którym staną
się ostateczne, staną się decyzjami o udzieleniu:
1) zgody na pobyt ze względów humanitarnych – w przypadku decyzji wydanych
ze względu na przesłanki, o których mowa w art. 97 ust. 1 pkt 1 lub 1a ustawy
zmienianej w art. 484 niniejszej ustawy;
2) zgody na pobyt tolerowany, o której mowa w art. 351 pkt 2 lub 3 – w przypadku
decyzji wydanych ze względu na przesłanki, o których mowa w art. 97 ust. 1
pkt 2 lub ust. 2 ustawy zmienianej w art. 484 niniejszej ustawy.
4. Decyzje o zobowiązaniu cudzoziemca do opuszczenia terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej i decyzje o wydaleniu, których wydanie zakończy
postępowania administracyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lub 2, z wyłączeniem
postępowań administracyjnych, o których mowa w ustawie zmienianej w art. 493,
w dniu, w którym staną się ostateczne, staną się decyzjami o zobowiązaniu
cudzoziemca do powrotu.
5. Cudzoziemcowi przebywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na
podstawie:
1) decyzji o udzieleniu zgody na pobyt ze względów humanitarnych, która stała się
tą decyzją na podstawie ust. 3 pkt 1 – kartę pobytu wydaje komendant oddziału
Straży Granicznej lub komendant placówki Straży Granicznej właściwy ze
względu na miejsce pobytu cudzoziemca;
2) decyzji o udzieleniu zgody na pobyt tolerowany, która stała się tą decyzją na
podstawie ust. 3 pkt 2 – dokument „zgoda na pobyt tolerowany” wydaje
komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki Straży
Granicznej właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca.
6. Decyzję w sprawie cofnięcia zgody na pobyt ze względów humanitarnych,
o której mowa w ust. 3 pkt 1, lub w sprawie cofnięcia zgody na pobyt tolerowany,
o której mowa w ust. 3 pkt 2, wydaje komendant oddziału Straży Granicznej lub
komendant placówki Straży Granicznej, który stwierdził wystąpienie okoliczności
uzasadniających cofnięcie zgody.

art. 514. więcej Art. 514. 1. W decyzji o odmowie lub cofnięciu zezwolenia na zamieszkanie na
czas oznaczony, której wydanie zakończy postępowanie wszczęte przed dniem
wejścia w życie ustawy i niezakończone do tego dnia decyzją ostateczną, nie orzeka
się o zobowiązaniu cudzoziemca do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
2. W decyzji o:
1) cofnięciu zezwolenia na:
a) osiedlenie się,
b) pobyt rezydenta długoterminowego UE,
2) odmowie nadania cudzoziemcowi statusu uchodźcy, udzielenia ochrony
uzupełniającej i udzielenia zgody na pobyt tolerowany,
3) pozbawieniu cudzoziemca azylu,
4) cofnięciu zgody na pobyt tolerowany
– kończącej postępowanie wszczęte przed dniem wejścia w życie ustawy
i niezakończone do tego dnia decyzją ostateczną nie orzeka się o wydaleniu.
3. Organy prowadzące postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1 i 2,
poinformują organ Straży Granicznej właściwy ze względu na miejsce pobytu
cudzoziemca o zakończeniu postępowań, gdy decyzje w tych sprawach staną się
ostateczne.

art. 515. więcej Art. 515. 1. Postępowania w sprawie wymiany karty pobytu wydanej
cudzoziemcowi w związku z udzieleniem mu zgody na pobyt tolerowany ze względu
na przesłanki, o których mowa w art. 97 ust. 1 pkt 2 lub ust. 2 ustawy zmienianej
w art. 484 niniejszej ustawy, wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie
ustawy, stają się z tym dniem postępowaniami w sprawie wydania lub wymiany
dokumentu „zgoda na pobyt tolerowany”.
2. Wojewoda i Szef Urzędu przekazują w terminie 14 dni od dnia wejścia
w życie ustawy akta spraw, o których mowa w ust. 1, komendantowi oddziału Straży
Granicznej lub komendantowi placówki Straży Granicznej właściwemu ze względu
na miejsce pobytu cudzoziemca.

art. 516. więcej Art. 516. Cudzoziemcom, którzy ukończyli 6. rok życia i:
1) którym udzielono zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony albo
zezwolenia na osiedlenie, które stały się na podstawie art. 507 i art. 513
ust. 2 odpowiednio zezwoleniem na pobyt czasowy albo zezwoleniem na pobyt
stały, albo
2) którym udzielono zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE na
podstawie wniosku złożonego przed dniem wejścia w życie ustawy, albo
3) którzy przed dniem wejścia w życie ustawy złożyli wniosek o wymianę karty
pobytu, albo
4) którym wydano decyzję o udzieleniu zgody na pobyt tolerowany, która stała się
na podstawie art. 508 ust. 1 pkt 1 lit. a lub ust. 2 decyzją o udzieleniu zgody na
pobyt ze względów humanitarnych
– kartę pobytu wydaje się po pobraniu odcisków linii papilarnych, chyba że ich
pobranie jest fizycznie niemożliwe.

art. 517. więcej Art. 517. 1. Wpisy danych cudzoziemców zgromadzone w wykazie na
podstawie dotychczasowych przepisów z dniem wejścia w życie ustawy stają się
wpisami do wykazu prowadzonego na podstawie niniejszej ustawy i przechowuje się
je przez okres, na który zostały umieszczone w tym wykazie.
2. Do zakazów ponownego wjazdu orzeczonych w decyzjach wydanych na
podstawie dotychczasowych przepisów stosuje się przepisy działu X rozdziału
2 dotyczące umieszczania i przechowywania danych cudzoziemca, wobec którego
została wydana decyzja o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu z orzeczonym
zakazem wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub z zakazem wjazdu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i strefy Schengen.

art. 518. więcej Art. 518. Dane zgromadzone na podstawie dotychczasowych przepisów
w krajowym zbiorze rejestrów, ewidencji i wykazu w sprawach cudzoziemców
o nazwie „System Pobyt” z dniem wejścia w życie ustawy przekazuje się do
krajowego zbioru rejestrów, ewidencji i wykazu w sprawach cudzoziemców
prowadzonego na podstawie niniejszej ustawy.

art. 519. więcej Art. 519. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców powołany na podstawie ustawy
uchylonej w art. 521 jest Szefem Urzędu do Spraw Cudzoziemców w rozumieniu
niniejszej ustawy.

art. 520. więcej Art. 520. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie:
1) art. 11c ust. 8, art. 15 ust. 4, art. 20 ust. 1, art. 21 ust. 7, art. 23 ust. 5, art. 24j
ust. 2, art. 24k, art. 48f, art. 48g ust. 1, art. 53b ust. 6, art. 63 ust. 1 i 2, art. 63o,
art. 71d, art. 83 ust. 4, art. 84 ust. 1, art. 84a ust. 3, art. 100 ust. 1 i 2, art. 100a
ust. 6, art. 101 ust. 7, art. 109 ust. 2 i 3, art. 118 ust. 2, art. 123 ust. 1 i art. 142
ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 521, zachowują moc do dnia wejścia w życie
przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 12 ust. 1 i 3, art. 21 ust. 3,
art. 26 ust. 1, art. 33 ust. 5, art. 36 ust. 1, art. 46, art. 47 ust. 2, art. 57 ust. 1,
art. 63, art. 80 ust. 1, art. 89 ust. 1, art. 97 ust. 1, art. 107 ust. 1, art. 139, art. 146,
art. 150 ust. 1, art. 157 ust. 1, art. 204 ust. 1, art. 222 ust. 1, art. 239 ust. 1,
art. 285 ust. 1, art. 287 ust. 1, art. 312, art. 339 ust. 1, art. 365 ust. 4, art. 394
ust. 6, art. 409 i art. 427 ust. 1 niniejszej ustawy,
2) art. 10 ust. 5a ustawy zmienianej w art. 467 zachowują moc do dnia wejścia
w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 10 ust. 5a ustawy
zmienianej w art. 467 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą,
3) art. 94a ust. 6 ustawy zmienianej w art. 474 zachowują moc do dnia wejścia
w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 94a ust. 6 ustawy
zmienianej w art. 474 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą,
4) art. 90 ust. 1 i 4 ustawy zmienianej w art. 488 zachowują moc do dnia wejścia
w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 90 ust. 1 i 4
ustawy zmienianej w art. 488 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą
– nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

art. 521. więcej Art. 521. Traci moc ustawa z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U.
z 2011 r. poz. 1573, z 2012 r. poz. 589 i 769 oraz z 2013 r. poz. 628).

art. 522. więcej Art. 522. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2014 r., z wyjątkiem art. 470
pkt 3 lit. a w zakresie art. 3a pkt 3, art. 470 pkt 3 lit. b oraz art. 470 pkt 4, 5 i 11–16,
które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia.