Art. 398. 1. Wobec cudzoziemca można zastosować, w drodze postanowienia,
środki inne niż umieszczenie go w strzeżonym ośrodku lub areszcie dla
cudzoziemców, w przypadku gdy:
1) istnieje prawdopodobieństwo wydania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do
powrotu bez określenia terminu dobrowolnego powrotu i wynika ono
z okoliczności, o której mowa w art. 315 ust. 2 pkt 1, lub
2) wydano decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu bez określenia
terminu dobrowolnego powrotu i istnieje konieczność zabezpieczenia jej
wykonania, a wydanie tej decyzji wynika z okoliczności, o której mowa
w art. 315 ust. 2 pkt 1, lub
3) cudzoziemiec nie opuścił terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie
określonym w decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu,
a natychmiastowe wykonanie tej decyzji nie jest możliwe, lub
4) istnieje konieczność zabezpieczenia przekazania cudzoziemca zgodnie
z art. 28 rozporządzenia 604/2013, jeżeli istnieje znaczne prawdopodobieństwo
jego ucieczki, a natychmiastowe przekazanie do innego państwa członkowskiego
nie jest możliwe, lub
5) istnieje konieczność zabezpieczenia przekazania cudzoziemca do innego
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego
Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – strony umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej na
podstawie umowy międzynarodowej o przekazywaniu i przyjmowaniu osób,
a natychmiastowe przekazanie do tego państwa nie jest możliwe.
2. Środki inne niż umieszczenie cudzoziemca w strzeżonym ośrodku lub areszcie
dla cudzoziemców polegają na zobowiązaniu cudzoziemca do:
1) zgłaszania się w określonych odstępach czasu do organu Straży Granicznej
wskazanego w postanowieniu,
2) wpłaty zabezpieczenia pieniężnego w wysokości określonej w postanowieniu,
nie niższej niż dwukrotność minimalnego wynagrodzenia przewidzianego
w przepisach o minimalnym wynagrodzeniu za pracę,
3) przekazania dokumentu podróży do depozytu organowi wskazanemu
w postanowieniu,
4) zamieszkiwania w miejscu wyznaczonym w postanowieniu
– do czasu wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu lub
przekazania do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa
członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – strony
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej.
3. Do zabezpieczenia, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, stosuje się przepisy ustawy
z dnia 18 października 2006 r. o likwidacji niepodjętych depozytów (Dz. U. poz. 1537
oraz z 2009 r. poz. 1241), z tym że termin do odbioru depozytu wynosi 1 rok od dnia
doręczenia cudzoziemcowi wezwania do odbioru albo dnia dokonania wezwania,
o którym mowa w art. 6 ust. 5 tej ustawy.
4. W przypadku ucieczki cudzoziemca, w szczególności gdy opuścił terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub nie wywiązuje się z obowiązków wynikających
z postanowienia o zastosowaniu środków, o których mowa w ust. 2, zabezpieczenie,
o którym mowa w ust. 2 pkt 2, ulega przepadkowi na rzecz Skarbu Państwa.
O przepadku zabezpieczenia orzeka sąd.
5. Postanowienie o zastosowaniu środków, o których mowa w ust. 2, wydaje
organ Straży Granicznej, który:
1) stwierdził okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lub 3;
2) wydał decyzję, o której mowa w ust. 1 pkt 2;
3) zatrzymał cudzoziemca w celu, o którym mowa w art. 394 ust. 1a pkt 2 lub 3.
6. Na postanowienie o zastosowaniu środków, o których mowa w ust. 2,
przysługuje zażalenie do sądu rejonowego właściwego ze względu na siedzibę organu
Straży Granicznej, który wydał postanowienie, w terminie 7 dni od dnia jego
doręczenia. Sąd rozpatruje zażalenie w terminie 7 dni.
7. W postanowieniu o zastosowaniu środków, o których mowa w ust. 2, można
orzec o zastosowaniu więcej niż jednego spośród tych środków.
8. Postanowienie o zastosowaniu środków, o których mowa w ust. 2, podlega
natychmiastowemu wykonaniu.

Art. 398a. Cudzoziemca umieszcza się w strzeżonym ośrodku, jeżeli:
1) istnieje prawdopodobieństwo wydania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do
powrotu bez określenia terminu dobrowolnego powrotu i wynika ono
z okoliczności, o której mowa w art. 315 ust. 2 pkt 2, lub
2) wydano decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu bez określenia
terminu dobrowolnego powrotu i istnieje konieczność zabezpieczenia jej
wykonania, a wydanie tej decyzji wynika z okoliczności, o której mowa
w art. 315 ust. 2 pkt 2, lub
3) istnieje konieczność zabezpieczenia przekazania cudzoziemca do państwa
trzeciego na podstawie umowy międzynarodowej o przekazywaniu
i przyjmowaniu osób, a jego natychmiastowe przekazanie do tego państwa nie
jest możliwe, lub
4) wystąpił przynajmniej jeden z przypadków, o których mowa w art. 398 ust. 1,
oraz:
a) zastosowanie środków, o których mowa w art. 398 ust. 2, nie jest możliwe,
b) cudzoziemiec nie wywiązuje się z obowiązków określonych
w postanowieniu o zastosowaniu wobec niego środków, o których mowa
w art. 398 ust. 2.

Ustawa o cudzoziemcach art. 398

DODAJ