Art. 400. Postanowienia o umieszczeniu cudzoziemca w strzeżonym ośrodku
lub o zastosowaniu wobec niego aresztu dla cudzoziemców nie wydaje się, jeżeli:
1) mogłoby to spowodować niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia cudzoziemca;
2) stan psychofizyczny cudzoziemca może uzasadniać domniemanie, że
cudzoziemiec był poddany przemocy.

Art. 400a. 1. Komendant Główny Straży Granicznej zapewnia cudzoziemcowi,
który:
1) z powodu okoliczności, o których mowa w art. 400, nie został umieszczony
w strzeżonym ośrodku lub wobec którego nie zastosowano aresztu dla
cudzoziemców,
2) w przypadku, o którym mowa w art. 406 ust. 1 pkt 2 lub 3, został zwolniony ze
strzeżonego ośrodka lub aresztu dla cudzoziemców
– oraz członkom rodziny lub opiekunowi prawnemu tego cudzoziemca, w przypadku
osoby małoletniej lub ubezwłasnowolnionej, świadczenia z zakresu pomocy socjalnej,
opieki medycznej i psychologicznej.
2. Komendant Główny Straży Granicznej zleca organizację świadczeń, o których
mowa w ust. 1, podmiotowi, do którego statutowych obowiązków należy udzielanie
pomocy cudzoziemcom.
3. Podmiot, o którym mowa w ust. 2, współdziała z Komendantem Głównym
Straży Granicznej w zakresie organizacji świadczeń, o których mowa w ust. 1, przez
przekazywanie informacji mających wpływ na organizację świadczeń, o których
mowa w ust. 1, a w szczególności o przypadkach, o których mowa w art. 400c
ust. 2 pkt 1 i 2.

Art. 400b. 1. Świadczenia, o których mowa w art. 400a ust. 1, obejmują:
1) w zakresie pomocy socjalnej:
a) zakwaterowanie w miejscu wyznaczonym w decyzji o przyznaniu
świadczeń z zakresu pomocy socjalnej, opieki medycznej
i psychologicznej,
b) całodzienne wyżywienie,
c) usługi opiekuńcze w zakresie zaspokojenia codziennych potrzeb
życiowych, w tym opieki higienicznej,
d) zakup niezbędnych środków czystości i higieny osobistej,
e) zakup niezbędnej odzieży, bielizny i obuwia,
f) przejazdy środkami transportu publicznego w celu leczenia lub wzięcia
udziału w czynnościach związanych z prowadzonym postępowaniem
w sprawie zobowiązania cudzoziemca do powrotu, udzielenia zgody na
pobyt ze względów humanitarnych lub udzielenia zgody na pobyt
tolerowany;
2) w zakresie opieki medycznej i psychologicznej:
a) konsultacje lekarza podstawowej opieki zdrowotnej i lekarzy specjalistów,
b) pobyt w szpitalu lub podmiocie leczniczym wykonującym działalność
leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne,
c) zakup produktów leczniczych i środków sanitarnych, w tym środków
opatrunkowych,
d) konsultacje psychologiczne i psychoterapię.
2. Finansowanie świadczeń, o których mowa w art. 400a ust. 1, oraz kosztów ich
organizowania przez podmiot, o którym mowa w art. 400a ust. 2, zapewnia się
w okresie do 6 miesięcy od dnia doręczenia cudzoziemcowi decyzji o przyznaniu tych
świadczeń.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, ze względu na stan zdrowia
cudzoziemca, termin, o którym mowa w ust. 2, ulega przedłużeniu do dnia wykonania
decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu lub przekazania do innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego
Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej.
4. Przyznanie cudzoziemcowi świadczeń, o których mowa w art. 400a ust. 1, nie
wstrzymuje wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu.
5. Świadczenia, o których mowa w art. 400a ust. 1, oraz koszty ich
organizowania przez podmiot, o którym mowa w art. 400a ust. 2, są finansowane
z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw
wewnętrznych, ze środków będących w dyspozycji Komendanta Głównego Straży
Granicznej.

Art. 400c. 1. W decyzji o przyznaniu świadczeń, o których mowa w art. 400a
ust. 1, cudzoziemca można zobowiązać do:
1) zgłaszania się w określonych odstępach czasu do organu Straży Granicznej
wskazanego w decyzji,
2) przekazania dokumentu podróży do depozytu organowi wskazanemu w decyzji,
3) zamieszkiwania w miejscu wyznaczonym w decyzji
– do dnia wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, przekazania
go do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego
Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – strony umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej lub
udzielenia mu zgody na pobyt ze względów humanitarnych lub zgody na pobyt
tolerowany.
2. Cudzoziemca pozbawia się świadczeń, o których mowa w art. 400a ust. 1,
w drodze decyzji, jeżeli:
1) nie stawił się w miejscu zamieszkania wyznaczonym w decyzji o przyznaniu
świadczeń, o których mowa w art. 400a ust. 1, w terminie 2 dni od dnia jej
wydania;
2) opuścił miejsce zamieszkania wyznaczone w decyzji o przyznaniu świadczeń,
o których mowa w art. 400a ust. 1, i nie powrócił do niego przez okres dłuższy
niż 2 dni bez usprawiedliwionej przyczyny;
3) nie zgłasza się w określonych odstępach czasu do organu Straży Granicznej
wskazanego w decyzji o przyznaniu świadczeń, o których mowa w art. 400a
ust. 1;
4) opuścił terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 400d. 1. Decyzję o przyznaniu świadczeń, o których mowa w art. 400a
ust. 1, oraz o ich pozbawieniu wydaje z urzędu komendant oddziału Straży Granicznej
lub komendant placówki Straży Granicznej właściwy ze względu na miejsce pobytu
cudzoziemca. Decyzja podlega natychmiastowemu wykonaniu.
2. Organem wyższego stopnia, w rozumieniu Kodeksu postępowania
administracyjnego, w stosunku do komendanta oddziału Straży Granicznej lub
komendanta placówki Straży Granicznej w sprawach, o których mowa w ust. 1, jest
Komendant Główny Straży Granicznej.

Ustawa o cudzoziemcach art. 400

DODAJ