Art. 317. 1. W decyzji, o której mowa w art. 316 ust. 1 i 2, można do czasu
dobrowolnego powrotu zobowiązać cudzoziemca do:
1) zgłaszania się w określonych odstępach czasu do organu wskazanego w decyzji
– do dnia, w którym nastąpi dobrowolny powrót;
2) wpłaty zabezpieczenia pieniężnego w wysokości określonej w decyzji, nie
niższej niż dwukrotność minimalnego wynagrodzenia przewidzianego
w przepisach o minimalnym wynagrodzeniu za pracę;
3) przekazania do depozytu organowi wskazanemu w decyzji dokumentu podróży
albo innego dokumentu tożsamości;
4) zamieszkiwania w wyznaczonym w decyzji miejscu – do dnia, w którym nastąpi
dobrowolny powrót.
2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, można orzec o zastosowaniu jednego lub
więcej niż jednego spośród środków, o których mowa w ust. 1.
2a. Do zabezpieczenia pieniężnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, przepisy
art. 398 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
3. Zabezpieczenie pieniężne, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, i dokumenty,
o których mowa w ust. 1 pkt 3, przechowuje się do czasu okazania przez cudzoziemca
biletu na podróż powrotną lub innego dowodu, z którego wynika zaplanowana podróż
powrotna.
4. Cudzoziemcowi nie wolno zmieniać miejsca zamieszkania wyznaczonego
w decyzji o przedłużeniu terminu dobrowolnego powrotu bez zmiany tej decyzji.

Ustawa o cudzoziemcach art. 317

DODAJ