Art. 158. 1. Zezwolenia na pobyt czasowy dla członka rodziny obywatela
Rzeczypospolitej Polskiej udziela się cudzoziemcowi, gdy:
1) pozostaje w uznawanym przez prawo Rzeczypospolitej Polskiej związku
małżeńskim z obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej albo
2) jest małoletnim dzieckiem cudzoziemca pozostającego w uznawanym przez
prawo Rzeczypospolitej Polskiej związku małżeńskim z obywatelem
Rzeczypospolitej Polskiej i posiadającego zezwolenie na pobyt czasowy dla
członka rodziny obywatela Rzeczypospolitej Polskiej lub zezwolenie na pobyt
stały udzielone w związku z pozostawaniem w związku małżeńskim
z obywatelem polskim.
2. Cudzoziemcowi posiadającemu zezwolenie na pobyt czasowy dla członka
rodziny obywatela Rzeczypospolitej Polskiej udziela się kolejnego zezwolenia
w przypadku:
1) rozwodu lub separacji cudzoziemca, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, gdy
przemawia za tym jego ważny interes, albo
2) owdowienia cudzoziemca, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, albo
3) śmierci rodzica małoletniego dziecka, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, gdy
przemawia za tym ważny interes tego dziecka.
3. Zezwolenia na pobyt czasowy w przypadkach, o których mowa w ust. 2,
udziela się jednorazowo na okres nie dłuższy niż 3 lata.

Art. 158a. Zezwolenia na pobyt czasowy dla członka rodziny obywatela
Rzeczypospolitej Polskiej udziela się cudzoziemcowi także wówczas, gdy jest:
1) dzieckiem obywatela polskiego lub jego małżonka, które nie ukończyło 21. roku
życia lub które pozostaje na utrzymaniu obywatela polskiego lub jego małżonka,
lub
2) rodzicem obywatela polskiego lub jego małżonka pozostającym na utrzymaniu
obywatela polskiego lub jego małżonka
– jeżeli obywatel polski zamieszkuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
i regularnie przemieszcza się z tego terytorium na terytorium innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej w celu wykonywania pracy na terytorium tego
państwa, a brak tego zezwolenia uniemożliwiałby korzystanie przez niego ze swobody
przepływu pracowników.

Ustawa o cudzoziemcach art. 158

DODAJ