Art. 160. Zezwolenia na pobyt czasowy można udzielić:
1) cudzoziemcowi będącemu członkiem rodziny zamieszkującego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej obywatela polskiego lub obywatela innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego
Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej innym niż ten,
o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium
obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin, który
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wspólnie z tym obywatelem
– ze względu na:
a) zależność finansową od niego lub pozostawanie z nim w gospodarstwie
domowym, w kraju, z którego przybył cudzoziemiec, lub
b) poważne względy zdrowotne wymagające osobistej opieki ze strony tego
obywatela
– jeżeli cudzoziemiec spełnia wymogi, o których mowa w art. 159 ust. 1 pkt 2;
2) małoletniemu dziecku cudzoziemca, który przebywa na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy krajowej lub zezwolenia na pobyt
czasowy, jeżeli dziecko to urodziło się w okresie ważności tej wizy krajowej lub
zezwolenia na pobyt czasowy, a cudzoziemiec spełnia wymogi, o których mowa
w art. 159 ust. 1 pkt 2 i 3;
3) cudzoziemcowi prowadzącemu życie rodzinne w rozumieniu Konwencji
o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie
dnia 4 listopada 1950 r. (Dz. U. z 1993 r. poz. 284, z późn. zm.), z
zamieszkującym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatelem polskim
lub obywatelem innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa
członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) –
strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej, z którym przebywa wspólnie na tym terytorium, jeżeli cudzoziemiec spełnia wymogi, o których mowa w art. 159 ust. 1 pkt 2;

Ustawa o cudzoziemcach art. 160

DODAJ