Art. 28. 1. Cudzoziemcowi odmawia się wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, gdy:
1) nie posiada ważnego dokumentu podróży, ważnej wizy lub innych ważnych
dokumentów uprawniających do wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
i do pobytu na tym terytorium, lub
2) nie posiada dokumentu, o którym mowa w art. 25 ust. 1 pkt 2 lit. a albo art. 25
ust. 2, lub
3) wykorzystał dopuszczalny okres pobytu na terytorium państw obszaru Schengen
wynoszący 90 dni w każdym okresie 180 dni, chyba że umowy międzynarodowe
stanowią inaczej, lub
4) nie przedstawił dokumentów wystarczających do potwierdzenia celu i warunków
planowanego pobytu, lub
5) nie posiada wystarczających środków finansowych w wysokości uzależnionej od
czasu trwania i celu planowanego pobytu lub środków finansowych na podróż
powrotną do państwa pochodzenia lub zamieszkania lub na tranzyt przez
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do państwa trzeciego, które udzieli
pozwolenia na wjazd, albo dokumentu potwierdzającego możliwość uzyskania
takich środków zgodnie z prawem, lub
6) posiada podrobiony lub przerobiony dokument podróży, wizę lub inny dokument
uprawniający go do wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i pobytu na
tym terytorium, lub
7) jego wjazd następuje w okresie obowiązywania wpisu do wykazu
cudzoziemców, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest
niepożądany, lub
8) jego dane znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów odmowy
wjazdu, lub
9) jego wjazd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub pobyt na tym terytorium
może stanowić zagrożenie dla zdrowia publicznego, lub
10) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego lub stosunki międzynarodowe
Rzeczypospolitej Polskiej lub innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do cudzoziemca, który:
1) posiada wizę Schengen wydaną w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 23,
lub
2) podczas kontroli granicznej:
a) zadeklarował zamiar złożenia wniosku o udzielenie ochrony
międzynarodowej w przypadku, o którym mowa w art. 28 ust. 1 lub art. 61
ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom
ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) złożył wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej, lub
3) posiada zezwolenie, o którym mowa w art. 181 ust. 1.
3. Przepisów ust. 1 pkt 1–6 i 8–10 nie stosuje się do cudzoziemca, który
przejeżdża przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tranzytem w przypadku,
o którym mowa w art. 6 ust. 5 lit. a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady
(UE) 2016/399 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie unijnego kodeksu zasad regulujących
przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) (Dz. Urz. UE L 77
z 23.03.2016, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „kodeksem granicznym
Schengen”.
4. Przepisów ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do cudzoziemca, który wjeżdża na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres nieprzekraczający 90 dni.
5. Przepisów ust. 1 pkt 3–5 nie stosuje się do cudzoziemców będących
członkami załóg statków morskich przypływających do polskich portów morskich,
przekraczających granicę w celu zejścia na ląd i pobytu w granicach miasta portowego
oraz gmin z nim graniczących w trakcie pobytu statku w porcie.
6. Wyłącznej podstawy do odmowy wjazdu cudzoziemcowi nie mogą stanowić
okoliczności, o których mowa w ust. 1:
1) pkt 3 – w przypadku cudzoziemca, który posiada wizę krajową lub wizę
Schengen upoważniającą tylko do wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej i pobytu na tym terytorium;
2) pkt 8 – w przypadku cudzoziemca, który posiada wizę krajową, kartę pobytu lub
wizę Schengen upoważniającą tylko do wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej i pobytu na tym terytorium.
7. Przepisu:
1) ust. 1 pkt 1 – w zakresie, w jakim odnosi się do braku posiadania ważnej wizy
lub innych ważnych dokumentów uprawniających do wjazdu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej i do pobytu na tym terytorium,
2) ust. 1 pkt 3
– nie stosuje się do cudzoziemca, który wjeżdża na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej w celu korzystania z mobilności krótkoterminowej pracownika kadry
kierowniczej, specjalisty lub pracownika odbywającego staż, w ramach przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa, mobilności studenta, mobilności krótkoterminowej naukowca lub mobilności krótkoterminowej członka rodziny naukowca.
8. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do cudzoziemca, który bezpośrednio przed
wjazdem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej korzystał z mobilności w innym
państwie członkowskim Unii Europejskiej, które zażądało opuszczenia swojego
terytorium, w przypadku upływu okresu ważności albo cofnięcia:
1) wizy krajowej w celu odbycia studiów pierwszego stopnia, studiów drugiego
stopnia lub jednolitych studiów magisterskich albo kształcenia się w szkole
doktorskiej, z adnotacją „student”, lub wizy krajowej w celu prowadzenia badań
naukowych lub prac rozwojowych lub
2) zezwolenia na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 139a ust. 1, art. 144,
art. 151 ust. 1 lub art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. f.

Ustawa o cudzoziemcach art. 28

DODAJ