Art. 302. 1. Decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wydaje się
cudzoziemcowi, gdy:
1) przebywa lub przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez ważnej
wizy lub innego ważnego dokumentu uprawniającego go do wjazdu na to
terytorium i pobytu na nim, jeżeli wiza lub inny dokument są lub były wymagane
lub
2) nie opuścił terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po wykorzystaniu
dopuszczalnego okresu jego pobytu na terytorium wszystkich lub niektórych
państw obszaru Schengen, do którego był uprawniony bez konieczności
posiadania wizy, w każdym okresie 180 dni, chyba że umowy międzynarodowe
stanowią inaczej, lub
3) nie opuścił terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po wykorzystaniu
dopuszczalnego okresu jego pobytu wskazanego w wizie Schengen w każdym
okresie 180 dni, lub po wykorzystaniu dopuszczalnego okresu pobytu na
podstawie wizy krajowej, lub
4) wykonuje lub w dniu wszczęcia kontroli legalności wykonywania pracy
prowadzonej przez uprawniony do tego organ wykonywał pracę bez
odpowiedniego zezwolenia na pracę lub oświadczenia o powierzeniu
wykonywania pracy cudzoziemcowi wpisanego do ewidencji oświadczeń, lub
5) podjął działalność gospodarczą niezgodnie z przepisami obowiązującymi w tym
zakresie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
6) nie posiada środków finansowych niezbędnych do pokrycia kosztów pobytu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podróży powrotnej do państwa
pochodzenia lub zamieszkania albo tranzytu przez terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej do państwa trzeciego, które udzieli pozwolenia na wjazd, i nie wskazał
wiarygodnych źródeł uzyskania takich środków finansowych, lub
7) obowiązuje wpis danych cudzoziemca do wykazu cudzoziemców, których pobyt
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany, lub
8) dane cudzoziemca znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów
odmowy wjazdu, jeżeli cudzoziemiec przebywa na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej w ramach ruchu bezwizowego lub na podstawie wizy Schengen,
z wyłączeniem wizy upoważniającej tylko do wjazdu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej i pobytu na tym terytorium, lub
9) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego lub interes Rzeczypospolitej Polskiej,
lub
10) przekroczył lub usiłował przekroczyć granicę wbrew przepisom prawa, lub
11) został skazany prawomocnym wyrokiem w Rzeczypospolitej Polskiej na karę
pozbawienia wolności podlegającą wykonaniu i istnieją podstawy do
przeprowadzenia postępowania w sprawie przekazania go za granicę w celu
wykonania orzeczonej wobec niego kary, lub
12) przebywa poza strefą przygraniczną, w której zgodnie z zezwoleniem na
przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego może przebywać,
chyba że umowy międzynarodowe stanowią inaczej, lub
13) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po upływie okresu pobytu, do
którego był uprawniony na podstawie zezwolenia na przekraczanie granicy
w ramach małego ruchu granicznego, chyba że umowy międzynarodowe
stanowią inaczej, lub
14) dalszy pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej będzie
stanowił zagrożenie dla zdrowia publicznego, co zostało potwierdzone badaniem
lekarskim, lub dla stosunków międzynarodowych innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, lub
15) cel i warunki pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są
niezgodne z deklarowanymi, chyba że przepisy prawa dopuszczają ich zmianę,
lub
16) została wydana decyzja o odmowie nadania statusu uchodźcy lub udzielenia
ochrony uzupełniającej, o uznaniu wniosku o udzielenie ochrony
międzynarodowej za niedopuszczalny, o umorzeniu postępowania w sprawie
udzielenia ochrony międzynarodowej lub decyzja o pozbawieniu go statusu
uchodźcy lub ochrony uzupełniającej i cudzoziemiec:
a) nie opuścił terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie i przypadku,
o których mowa w art. 299 ust. 6 pkt 1 lit. b, albo
b) przebywa w strzeżonym ośrodku albo w areszcie dla cudzoziemców.
2. Przepisów ust. 1 pkt 1–3 nie stosuje się w przypadkach, o których mowa
w art. 299 ust. 6.
3. Przepisów ust. 1 pkt 2 i 3 nie stosuje się, jeżeli cudzoziemiec posiada ważny
dokument uprawniający go do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
z niniejszej ustawy wynika, że jego pobyt na tym terytorium uważa się za legalny.
4. Przepisu ust. 1 pkt 4 nie stosuje się, jeżeli zostało wydane orzeczenie
o ukaraniu sprawcy za wykroczenie, o którym mowa w art. 120 ust. 3 ustawy z dnia
20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.
4a. Przepisów ust. 1 pkt 4 lub 5 nie stosuje się, jeżeli przemawia za tym
szczególnie ważny interes cudzoziemca.
5. W postępowaniu w sprawie zobowiązania do powrotu cudzoziemca
posiadającego zezwolenie na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 158 ust. 1 lub
art. 159 ust. 1, lub cudzoziemca, do którego dołączył cudzoziemiec posiadający
zezwolenie na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 159 ust. 1, bierze się pod uwagę
okres pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz istnienie
więzi kulturowych i społecznych z państwem pochodzenia.
6. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się w przypadku cudzoziemca:
1) który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku
z korzystaniem z mobilności krótkoterminowej pracownika kadry kierowniczej,
specjalisty lub pracownika odbywającego staż w ramach przeniesienia wewnątrz
przedsiębiorstwa na warunkach określonych w art. 139n ust. 1;
2) który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku
z korzystaniem z mobilności studenta na warunkach określonych w art. 149b
ust. 1;
3) który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku
z korzystaniem z mobilności krótkoterminowej naukowca na warunkach
określonych w art. 156b ust. 1;
4) będącego członkiem rodziny naukowca, który przebywa na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w związku z korzystaniem z mobilności
krótkoterminowej członka rodziny naukowca na warunkach określonych
w art. 169a ust. 1.

Ustawa o cudzoziemcach art. 302

DODAJ