Art. 229. 1. Dokumenty, o których mowa w art. 226, wydaje się i wymienia na
wniosek cudzoziemca.
2. Pierwszą kartę pobytu wydaje się z urzędu.
3. Polski dokument tożsamości cudzoziemca, w przypadku małoletniego
cudzoziemca urodzonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i przebywającego
na tym terytorium bez opieki rodziców, można wydać także z urzędu.
4. Pierwszą kartę pobytu w przypadku cudzoziemca, który:
1) uzyskał zezwolenie na pobyt czasowy w celu połączenia się z rodziną, a w dniu
złożenia wniosku o udzielenie mu tego zezwolenia przebywał poza granicami
Rzeczypospolitej Polskiej, lub
1a) jest członkiem najbliższej rodziny repatrianta, lub
1b) uzyskał zezwolenie, o którym mowa w art. 139a ust. 1 lub art. 139o ust. 1, lub
2) (uchylony)
3) uzyskał zgodę na pobyt ze względów humanitarnych
– wydaje się na wniosek cudzoziemca.
5. Tymczasowy polski dokument podróży dla cudzoziemca w przypadku
cudzoziemca:
1) podlegającego relokacji lub przesiedleniu – wydaje się na wniosek Szefa Urzędu;
2) o którym mowa w art. 268 pkt 2 – można wydać także z urzędu.
6. Przed wydaniem pierwszej karty pobytu cudzoziemcowi, który uzyskał
zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE i wcześniej posiadał
zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE udzielone przez inne państwo
członkowskie Unii Europejskiej w związku z pobytem na podstawie ochrony
międzynarodowej, wojewoda zwraca się, za pośrednictwem Szefa Urzędu, do tego
państwa członkowskiego w celu ustalenia, czy cudzoziemiec nie został pozbawiony
ochrony międzynarodowej.
7. Wydanie karty pobytu cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 195 ust. 1 pkt 9,
następuje po zwróceniu przez niego Karty Polaka, zgodnie z art. 20 ust. 3 pkt 2 ustawy
z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka (Dz. U. z 2019 r. poz. 1598).

Ustawa o cudzoziemcach art. 229

DODAJ