Art. 330. 1. Decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu nie wykonuje się,
gdy:
1) wobec cudzoziemca toczy się postępowanie w sprawie udzielenia mu ochrony
międzynarodowej lub
2) wobec cudzoziemca toczy się postępowanie w sprawie udzielenia mu zgody na
pobyt ze względów humanitarnych, zgody na pobyt tolerowany lub zezwolenia,
o którym mowa w art. 176, lub
3) cudzoziemcowi udzielono zgody na pobyt ze względów humanitarnych lub
zgody na pobyt tolerowany lub zachodzą przesłanki do jej udzielenia, lub
4) cudzoziemiec przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie:
a) wizy Schengen upoważniającej tylko do wjazdu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej wydanej w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1
pkt 23, lub
b) zezwolenia, o którym mowa w art. 181 ust. 1, lub
5) cudzoziemiec przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie
zaświadczenia, o którym mowa w art. 170, lub
6) cudzoziemiec jest małżonkiem obywatela polskiego albo cudzoziemca
posiadającego zezwolenie na pobyt stały lub zezwolenie na pobyt rezydenta
długoterminowego UE na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i nie
sprzeciwiają się temu względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub
ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, chyba że celem zawarcia
związku małżeńskiego lub jego istnienia jest obejście przepisów określających
zasady i warunki wjazdu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, ich przejazdu przez to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu z niego, lub
7) wobec cudzoziemca orzeczono w Rzeczypospolitej Polskiej środek
zapobiegawczy w postaci zakazu opuszczania kraju, lub
8) cudzoziemiec zadeklarował zamiar złożenia wniosku o udzielenie ochrony
międzynarodowej w przypadku, o którym mowa w art. 28 ust. 1 lub 2 lub art. 61
ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
1a. Decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu nie wykonuje się z powodu
okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 8, do dnia:
1) upływu terminu do złożenia wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej
określonego w protokole potwierdzającym złożenie deklaracji zamiaru złożenia
wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej – w przypadku, o którym mowa
w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom
ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) w którym organ Straży Granicznej umożliwił złożenie wniosku o udzielenie
ochrony międzynarodowej:
a) cudzoziemcowi – w przypadku, o którym mowa w art. 28 ust. 2 ustawy
z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) kuratorowi w imieniu małoletniego bez opieki – w przypadku, o którym
mowa w art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu
cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
1b. Przepisu ust. 1 pkt 8 nie stosuje się, gdy cudzoziemiec kolejny raz
zadeklarował zamiar złożenia wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej, a nie
złożył wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej po uprzednio
zadeklarowanym zamiarze jego złożenia albo poprzedni wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej został uznany za niedopuszczalny z przyczyn, o których mowa w art. 38 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, albo po wydaniu decyzji o odmowie
nadania mu statusu uchodźcy i udzielenia ochrony uzupełniającej.
2. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się, jeżeli cudzoziemiec złożył kolejny
wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej, który jest:
1) pierwszym wnioskiem niedopuszczalnym z przyczyn, o których mowa w art. 38
ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom
ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jeżeli złożenie tego wniosku
nastąpiło tylko w celu opóźnienia wydania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca
do powrotu albo w celu opóźnienia lub uniemożliwienia jej wykonania;
2) złożony po wydaniu ostatecznej decyzji o:
a) uznaniu wniosku za niedopuszczalny z przyczyn, o których mowa w art. 38
ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom
ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) odmowie nadania statusu uchodźcy lub udzielenia ochrony uzupełniającej
albo decyzji o umorzeniu postępowania w sprawie udzielenia ochrony
międzynarodowej wydanej po rozpatrzeniu kolejnego wniosku o udzielenie
ochrony międzynarodowej.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, decyzję o zobowiązaniu
cudzoziemca do powrotu wykonuje się po tym, gdy decyzja, o której mowa w art. 38
ust. 4 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanie się ostateczna.

Ustawa o cudzoziemcach art. 330

DODAJ