Art. 299. 1. Cudzoziemiec jest obowiązany opuścić terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej przed upływem okresu pobytu objętego wizą Schengen lub wizą krajową oraz
przed upływem okresu ważności tej wizy.
1a. Cudzoziemiec, który nie spełnia warunków wjazdu lub pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub przestał spełniać te warunki, posiadający zezwolenie
pobytowe lub inne zezwolenie, udzielone przez inne państwo stosujące dyrektywę
Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie
wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu
do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich (Dz. Urz.
UE L 348 z 24.12.2008, str. 98, z późn. zm.), zwaną dalej „dyrektywą
2008/115/WE”, uprawniające go do pobytu na terytorium tego państwa, jest
obowiązany niezwłocznie opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i udać się na
terytorium państwa, które to zezwolenie wydało.
2. Cudzoziemiec, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na
podstawie umowy międzynarodowej o zniesieniu obowiązku wizowego lub
jednostronnego zniesienia obowiązku wizowego lub wobec którego stosuje się częściowe lub całkowite zniesienie obowiązku wizowego, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 539/2001 z dnia 15 marca 2001 r. wymieniającym państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych,
oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu, jest obowiązany opuścić to
terytorium przed upływem terminu przewidzianego w umowie międzynarodowej,
w jednostronnym zniesieniu obowiązku wizowego lub w rozporządzeniu.
3. Cudzoziemiec przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
w ramach ruchu bezwizowego na podstawie umowy międzynarodowej o zniesieniu
obowiązku wizowego lub w związku z jednostronnym zniesieniem przez Rzeczpospolitą Polską obowiązku wizowego jest obowiązany opuścić to terytorium po upływie okresu pobytu, na jaki wjechał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie
później niż po upływie 3 miesięcy od dnia utraty mocy umowy lub przywrócenia
obowiązku wizowego.
4. Jeżeli utrata mocy umowy o całkowitym lub częściowym zniesieniu
obowiązku wizowego lub przywrócenie obowiązku wizowego nastąpiły przed
ogłoszeniem jednego z tych faktów w formie przewidzianej prawem, termin, o którym
mowa w ust. 3, liczy się od dnia tego ogłoszenia.
5. Cudzoziemiec jest obowiązany opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
przed upływem terminu ważności zezwolenia na pobyt czasowy.
6. Cudzoziemiec jest obowiązany opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
w terminie:
1) 30 dni od dnia, w którym decyzja:
a) o odmowie przedłużenia mu wizy Schengen lub wizy krajowej, udzielenia
mu zezwolenia na pobyt czasowy, zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia
na pobyt rezydenta długoterminowego UE, decyzja o umorzeniu
postępowania w tych sprawach lub decyzja o cofnięciu mu zezwolenia na
pobyt czasowy, zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt
rezydenta długoterminowego UE lub
b) o odmowie nadania mu statusu uchodźcy lub udzielenia ochrony
uzupełniającej, o uznaniu wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej
za niedopuszczalny, o umorzeniu postępowania w sprawie udzielenia mu
ochrony międzynarodowej lub decyzja o pozbawieniu go statusu uchodźcy
lub ochrony uzupełniającej, lub
c) o cofnięciu zgody na pobyt ze względów humanitarnych
– stała się ostateczna, a w przypadku wydania decyzji przez organ wyższego
stopnia – od dnia, w którym decyzja została cudzoziemcowi doręczona;
2) 7 dni od dnia, w którym ustały przyczyny nieprzekazania go do państwa
trzeciego, o których mowa w art. 31 ust. 1.
7. Pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie,
o którym mowa w ust. 6, uważa się za legalny, chyba że wniosek o przedłużenie mu
wizy Schengen lub wizy krajowej lub o udzielenie mu zezwolenia na pobyt czasowy,
zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE
został złożony po upływie okresu jego legalnego pobytu na tym terytorium.
8. Przepisów ust. 1, 2, 5 i 6 nie stosuje się, jeżeli cudzoziemiec posiada ważny
dokument uprawniający go do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
z niniejszej ustawy wynika, że jego pobyt na tym terytorium uważa się za legalny.
8a. Przepisów ust. 6 pkt 1 lit. a i ust. 7 nie stosuje się w przypadku, gdy przed
wydaniem decyzji o odmowie przedłużenia cudzoziemcowi wizy Schengen lub wizy
krajowej, udzielenia mu zezwolenia na pobyt czasowy, zezwolenia na pobyt stały lub
zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE lub decyzji o umorzeniu
postępowania w tych sprawach zostało wszczęte wobec cudzoziemca postępowanie
w sprawie zobowiązania go do powrotu lub została mu wydana decyzja
o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu.
9. Przepisów ust. 6 pkt 1 lit. b i ust. 7 nie stosuje się, w przypadku gdy:
1) w dniu wydania decyzji o odmowie nadania statusu uchodźcy lub udzielenia
ochrony uzupełniającej lub decyzji o umorzeniu postępowania w sprawie
udzielenia ochrony międzynarodowej cudzoziemiec przebywa w strzeżonym
ośrodku lub w areszcie dla cudzoziemców, lub
2) decyzja o odmowie nadania statusu uchodźcy lub udzielenia ochrony
uzupełniającej lub decyzja o umorzeniu postępowania w sprawie udzielenia
ochrony międzynarodowej została wydana w związku ze złożeniem kolejnego
wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej, lub
3) przed wydaniem decyzji o odmowie nadania cudzoziemcowi statusu uchodźcy
lub udzielenia mu ochrony uzupełniającej lub decyzji o umorzeniu postępowania
w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej zostało wszczęte wobec
cudzoziemca postępowanie w sprawie zobowiązania go do powrotu lub została
mu wydana decyzja o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu.
10. Wojewoda, Szef Urzędu lub Rada do Spraw Uchodźców informuje organ
Straży Granicznej właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca o decyzji,
o której mowa w ust. 6 pkt 1, gdy decyzja ta stanie się ostateczna, lub o innych
rozstrzygnięciach, które skutkują tym, że pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przestaje być legalny.
11. W przypadku, o którym mowa w ust. 10, organ Straży Granicznej ustala, czy
zachodzą przesłanki do wydania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu.

Ustawa o cudzoziemcach art. 299

DODAJ