Art. 154. 1. Poza przypadkami, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1–5, 8 i 9,
cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia, o którym mowa w art. 151, gdy
jednostka naukowa działa głównie w celu ułatwiania naukowcom niezgodnego
z prawem wjazdu lub pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Poza przypadkami, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 100 ust. 1 pkt 1–5, 8
i 9, udzielenia kolejnego zezwolenia na pobyt czasowy w celu prowadzenia badań
naukowych odmawia się, gdy okoliczności sprawy wskazują, że poprzedzające je zezwolenie na pobyt czasowy było wykorzystane w innym celu niż cel, w jakim zostało udzielone.
3. Zezwolenia na pobyt czasowy w celu mobilności długoterminowej naukowca
odmawia się w przypadkach, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 100 ust. 1 pkt 1–5,
8 i 9, oraz gdy upłynął okres ważności posiadanego przez cudzoziemca dokumentu
pobytowego, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, lub
wizy długoterminowej, wydanych przez inne państwo członkowskie Unii
Europejskiej, z adnotacją „naukowiec”, lub dopuszczalny okres pobytu wskazany
w tej wizie.

Art. 154a. Poza przypadkami, o których mowa w art. 101 pkt 1 lub 2,
zezwolenie na pobyt czasowy w celu prowadzenia badań naukowych albo zezwolenie
na pobyt czasowy w celu mobilności długoterminowej naukowca cofa się, gdy:
1) okoliczności sprawy wskazują, że jest wykorzystywane w innym celu niż cel,
w jakim zostało udzielone lub
2) wystąpiła przynajmniej jedna z okoliczności, o których mowa
w art. 100 ust. 1 pkt 2, 4, 5 lub 8, lub
3) jednostka naukowa działa głównie w celu ułatwiania naukowcom niezgodnego
z prawem wjazdu lub pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ustawa o cudzoziemcach art. 154

DODAJ