Ustawa z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu

art. 1. więcej Art. 1. Ustawa określa zasady i tryb przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz
finansowaniu terroryzmu.

art. 2. więcej Art. 2. 1. Instytucjami obowiązanymi są:
1) banki krajowe, oddziały banków zagranicznych, oddziały instytucji
kredytowych, instytucje finansowe mające siedzibę na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oraz oddziały instytucji finansowych niemających
siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 2357 oraz z 2020 r. poz. 284, 288 i 321);
2) spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe oraz Krajowa Spółdzielcza Kasa
Oszczędnościowo-Kredytowa, w rozumieniu ustawy z dnia 5 listopada 2009 r.
o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U. z 2019 r.
poz. 2412 oraz z 2020 r. poz. 288 i 321);
3) krajowe instytucje płatnicze, krajowe instytucje pieniądza elektronicznego,
oddziały unijnych instytucji płatniczych, oddziały unijnych i zagranicznych
instytucji pieniądza elektronicznego, małe instytucje płatnicze, biura usług
płatniczych oraz agenci rozliczeniowi, w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia
2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2020 r. poz. 794);
4) firmy inwestycyjne, banki powiernicze w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca
2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2020 r. poz. 89, 284, 288
i 568) oraz oddziały zagranicznych firm inwestycyjnych w rozumieniu tej
ustawy, prowadzące działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
5) zagraniczne osoby prawne prowadzące na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
działalność maklerską, w tym prowadzące taką działalność w formie oddziału,
oraz towarowe domy maklerskie w rozumieniu ustawy z dnia 26 października
2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 312), a także spółki
handlowe, o których mowa w art. 50a tej ustawy;
6) spółki prowadzące rynek regulowany – w zakresie, w jakim prowadzą platformę
aukcyjną, o której mowa w art. 3 pkt 10a ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie
instrumentami finansowymi;
7) fundusze inwestycyjne, alternatywne spółki inwestycyjne, towarzystwa funduszy
inwestycyjnych, zarządzający ASI, oddziały spółek zarządzających oraz
oddziały zarządzających z Unii Europejskiej znajdujące się na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, w rozumieniu ustawy z dnia 27 maja 2004 r.
o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami
inwestycyjnymi (Dz. U. z 2020 r. poz. 95 i 695);
8) zakłady ubezpieczeń wykonujące działalność, o której mowa w dziale
I załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności
ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 381, 730 i 2217),
w tym krajowe zakłady ubezpieczeń, główne oddziały zagranicznych zakładów
ubezpieczeń z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej oraz oddziały zagranicznych zakładów ubezpieczeń mających siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej;
9) pośrednicy ubezpieczeniowi wykonujący czynności pośrednictwa
ubezpieczeniowego w zakresie ubezpieczeń wymienionych w dziale I załącznika
do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i
reasekuracyjnej oraz oddziały zagranicznych pośredników wykonujących takie
czynności mające siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
z wyłączeniem agenta ubezpieczeniowego, który jest agentem
ubezpieczeniowym wykonującym czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego
na rzecz jednego zakładu ubezpieczeń w zakresie tego samego działu zgodnie
z załącznikiem do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności
ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej oraz nie pobiera od klienta składki
ubezpieczeniowej ani od zakładu ubezpieczeń kwot należnych klientowi;
10) Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. oraz spółka, której Krajowy
Depozyt Papierów Wartościowych S.A. przekazał wykonywanie czynności
z zakresu, o którym mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r.
o obrocie instrumentami finansowymi, w zakresie, w jakim prowadzą rachunki
papierów wartościowych lub rachunki zbiorcze;
11) przedsiębiorcy prowadzący działalność kantorową w rozumieniu ustawy z dnia
27 lipca 2002 r. – Prawo dewizowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 160 oraz z 2020 r. poz.
284), inni przedsiębiorcy świadczący usługę wymiany walut lub usługę
pośrednictwa w wymianie walut, niebędący innymi instytucjami obowiązanymi,
oraz oddziały przedsiębiorców zagranicznych prowadzących taką działalność na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
12) podmioty prowadzące działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług
w zakresie:
a) wymiany pomiędzy walutami wirtualnymi i środkami płatniczymi,
b) wymiany pomiędzy walutami wirtualnymi,
c) pośrednictwa w wymianie, o której mowa w lit. a lub b,
d) prowadzenia rachunków, o których mowa w ust. 2 pkt 17 lit. e;
13) notariusze w zakresie czynności dokonywanych w formie aktu notarialnego,
obejmujących:
a) przeniesienie własności wartości majątkowej, w tym sprzedaż, zamianę lub
darowiznę ruchomości lub nieruchomości,
b) zawarcie umowy działu spadku, zniesienia współwłasności, dożywocia,
renty w zamian za przeniesienie własności nieruchomości oraz o podział
majątku wspólnego,
c) przeniesienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, prawa
użytkowania wieczystego oraz ekspektatywy odrębnej własności lokalu,
d) wniesienie wkładu niepieniężnego po założeniu spółki,
e) zawarcie umowy dokumentującej wniesienie lub podwyższenie wkładów do
spółki albo wniesienie lub podwyższenie kapitału zakładowego,
f) przekształcenie lub połączenie spółek,
g) zbycie przedsiębiorstwa,
h) zbycie udziałów w spółce;
14) adwokaci, radcowie prawni, prawnicy zagraniczni, doradcy podatkowi
w zakresie, w jakim świadczą na rzecz klienta pomoc prawną lub czynności
doradztwa podatkowego dotyczące:
a) kupna lub sprzedaży nieruchomości, przedsiębiorstwa lub zorganizowanej
części przedsiębiorstwa,
b) zarządzania środkami pieniężnymi, instrumentami finansowymi lub innymi
aktywami klienta,
c) zawierania umowy o prowadzenie rachunku bankowego, rachunku
papierów wartościowych lub wykonywania czynności związanych
z prowadzeniem tych rachunków,
d) wnoszenia wkładu do spółki kapitałowej lub podwyższenia kapitału
zakładowego spółki kapitałowej,
e) tworzenia, prowadzenia działalności lub zarządzania spółkami
kapitałowymi lub trustami
– z wyjątkiem radców prawnych oraz prawników zagranicznych wykonujących
zawód w ramach stosunku pracy lub służby w urzędach obsługujących organy
administracji publicznej, innych państwowych lub samorządowych jednostkach
organizacyjnych oraz w podmiotach innych niż spółki, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 75), oraz doradców podatkowych wykonujących zawód w ramach stosunku pracy w podmiotach innych niż te, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 i 3
ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 130);
15) doradcy podatkowi w zakresie czynności doradztwa podatkowego innych niż
wymienione w pkt 14 oraz biegli rewidenci;
16) przedsiębiorcy w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo
przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 424),
niebędący innymi instytucjami obowiązanymi, świadczący usługi polegające na:
a) tworzeniu osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej
osobowości prawnej,
b) pełnieniu funkcji członka zarządu lub umożliwianiu innej osobie pełnienia
tej funkcji lub podobnej funkcji w osobie prawnej lub jednostce
organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej,
c) zapewnianiu siedziby, adresu prowadzenia działalności lub adresu
korespondencyjnego oraz innych pokrewnych usług osobie prawnej lub
jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej,
d) działaniu lub umożliwieniu innej osobie działania jako powiernik trustu,
który powstał w drodze czynności prawnej,
e) działaniu lub umożliwieniu innej osobie działania jako osoba wykonująca
prawa z akcji lub udziałów na rzecz podmiotu innego niż spółka notowana
na rynku regulowanym podlegającym wymogom dotyczącym ujawniania
informacji zgodnie z prawem Unii Europejskiej lub podlegająca
równoważnym standardom międzynarodowym;
17) podmioty prowadzące działalność w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych;
18) pośrednicy w obrocie nieruchomościami;
19) operatorzy pocztowi w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo
pocztowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 2188, z 2019 r. poz. 1051, 1495 i 2005 oraz z 2020 r. poz. 695);
20) podmioty prowadzące działalność w zakresie gier losowych, zakładów
wzajemnych, gier w karty i gier na automatach w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 847 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 284);
21) fundacje ustanowione na podstawie ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r.
o fundacjach (Dz. U. z 2018 r. poz. 1491 oraz z 2020 r. poz. 695) w zakresie,
w jakim przyjmują lub dokonują płatności w gotówce o wartości równej lub
przekraczającej równowartość 10 000 euro, bez względu na to, czy płatność jest
przeprowadzana jako pojedyncza operacja, czy kilka operacji, które wydają się
ze sobą powiązane;
22) stowarzyszenia posiadające osobowość prawną, utworzone na podstawie ustawy
z dnia 7 kwietnia 1989 r. – Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2019 r. poz. 713
oraz z 2020 r. poz. 695), w zakresie, w jakim przyjmują lub dokonują płatności
w gotówce o wartości równej lub przekraczającej równowartość 10 000 euro,
bez względu na to, czy płatność jest przeprowadzana jako pojedyncza operacja,
czy kilka operacji, które wydają się ze sobą powiązane;
23) przedsiębiorcy w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo
przedsiębiorców w zakresie, w jakim przyjmują lub dokonują płatności za towary
w gotówce o wartości równej lub przekraczającej równowartość 10 000 euro,
bez względu na to, czy transakcja jest przeprowadzana jako pojedyncza operacja,
czy kilka operacji, które wydają się ze sobą powiązane;
24) przedsiębiorcy w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo
przedsiębiorców w zakresie, w jakim prowadzą działalność polegającą na
udostępnianiu skrytek sejfowych, oraz oddziały przedsiębiorców zagranicznych
prowadzące taką działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
25) instytucje pożyczkowe w rozumieniu ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie
konsumenckim (Dz. U. z 2019 r. poz. 1083).
2. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) beneficjencie rzeczywistym – rozumie się przez to osobę fizyczną lub osoby
fizyczne sprawujące bezpośrednio lub pośrednio kontrolę nad klientem poprzez
posiadane uprawnienia, które wynikają z okoliczności prawnych lub
faktycznych, umożliwiające wywieranie decydującego wpływu na czynności lub
działania podejmowane przez klienta, lub osobę fizyczną lub osoby fizyczne,
w imieniu których są nawiązywane stosunki gospodarcze lub przeprowadzana
jest transakcja okazjonalna, w tym:
a) w przypadku klienta będącego osobą prawną inną niż spółka, której papiery
wartościowe są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym
podlegającym wymogom ujawniania informacji wynikającym z przepisów
prawa Unii Europejskiej lub odpowiadającym im przepisom prawa państwa
trzeciego:
– osobę fizyczną będącą udziałowcem lub akcjonariuszem klienta, której
przysługuje prawo własności więcej niż 25% ogólnej liczby udziałów
lub akcji tej osoby prawnej,
– osobę fizyczną dysponującą więcej niż 25% ogólnej liczby głosów
w organie stanowiącym klienta, także jako zastawnik albo użytkownik,
lub na podstawie porozumień z innymi uprawnionymi do głosu,
– osobę fizyczną sprawującą kontrolę nad osobą prawną lub osobami
prawnymi, którym łącznie przysługuje prawo własności więcej niż 25%
ogólnej liczby udziałów lub akcji klienta, lub łącznie dysponującą
więcej niż 25% ogólnej liczby głosów w organie klienta, także jako
zastawnik albo użytkownik, lub na podstawie porozumień z innymi
uprawnionymi do głosu,
– osobę fizyczną sprawującą kontrolę nad klientem poprzez posiadanie
w stosunku do tej osoby prawnej uprawnień, o których mowa
w art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy z dnia 29 września 1994 r.
o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r. poz. 351, 1495, 1571, 1655 i 1680
oraz z 2020 r. poz. 568), lub
– osobę fizyczną zajmującą wyższe stanowisko kierownicze w przypadku
udokumentowanego braku możliwości ustalenia lub wątpliwości co do
tożsamości osób fizycznych określonych w tiret pierwszym, drugim, trzecim i czwartym oraz w przypadku niestwierdzenia podejrzeń prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu,
b) w przypadku klienta będącego trustem:
– założyciela,
– powiernika,
– nadzorcę, jeżeli został ustanowiony,
– beneficjenta,
– inną osobę sprawującą kontrolę nad trustem,
c) w przypadku klienta będącego osobą fizyczną prowadzącą działalność
gospodarczą, wobec którego nie stwierdzono przesłanek lub okoliczności
mogących wskazywać na fakt sprawowania kontroli nad nim przez inną
osobę fizyczną lub osoby fizyczne, przyjmuje się, że taki klient jest
jednocześnie beneficjentem rzeczywistym;
2) blokadzie rachunku – rozumie się przez to czasowe uniemożliwienie korzystania
i dysponowania ze wszystkich lub części wartości majątkowych gromadzonych
na rachunku, w tym również przez instytucję obowiązaną;
3) członkach rodziny osoby zajmującej eksponowane stanowisko polityczne –
rozumie się przez to:
a) małżonka lub osobę pozostającą we wspólnym pożyciu z osobą zajmującą
eksponowane stanowisko polityczne,
b) dziecko osoby zajmującej eksponowane stanowisko polityczne i jego
małżonka lub osoby pozostającej we wspólnym pożyciu,
c) rodziców osoby zajmującej eksponowane stanowisko polityczne;
4) dyrektywie 2015/849 – rozumie się przez to dyrektywę Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie
zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub
finansowania terroryzmu, zmieniającą rozporządzenie Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 i uchylającą dyrektywę Parlamentu
Europejskiego i Rady 2005/60/WE oraz dyrektywę Komisji 2006/70/WE
(Dz. Urz. UE L 141 z 05.06.2015, str. 73);
5) europejskich urzędach nadzoru – rozumie się przez to Europejski Urząd Nadzoru
Bankowego, Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych
Programów Emerytalnych oraz Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów
Wartościowych;
6) finansowaniu terroryzmu – rozumie się przez to czyn określony w art. 165a
ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1950 i
2128 oraz z 2020 r. poz. 568);
7) grupie – rozumie się przez to jednostkę dominującą wraz z jej jednostkami
podporządkowanymi w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r.
o rachunkowości;
8) jednostkach współpracujących – rozumie się przez to organy administracji
rządowej, organy jednostek samorządu terytorialnego oraz inne państwowe
jednostki organizacyjne, a także Narodowy Bank Polski (NBP), Komisję
Nadzoru Finansowego (KNF) i Najwyższą Izbę Kontroli (NIK);
9) kadrze kierowniczej wyższego szczebla – rozumie się przez to członka zarządu,
dyrektora lub pracownika instytucji obowiązanej posiadającego wiedzę z zakresu
ryzyka prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu związanego
z działalnością instytucji obowiązanej oraz podejmującego decyzje mające
wpływ na to ryzyko;
10) kliencie – rozumie się przez to osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę
organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której instytucja
obowiązana świadczy usługi lub dla której wykonuje czynności wchodzące
w zakres prowadzonej przez nią działalności zawodowej, w tym z którą instytucja
obowiązana nawiązuje stosunki gospodarcze, lub na zlecenie której
przeprowadza transakcję okazjonalną, przy czym w przypadku umowy
ubezpieczenia przez klienta instytucji obowiązanej rozumie się ubezpieczającego,
a w przypadku umowy o prowadzenie rejestru akcjonariuszy, o której mowa
w art. 3282 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych
(Dz. U. z 2020 r. poz. 1526 i 2320), przez klienta instytucji obowiązanej rozumie
się wyłącznie akcjonariusza, zastawnika lub użytkownika akcji podlegającego
wpisowi do tego rejestru w związku z transakcją stanowiącą podstawę dokonania wpisu;
11) osobach zajmujących eksponowane stanowiska polityczne – rozumie się przez to
osoby fizyczne zajmujące znaczące stanowiska lub pełniące znaczące funkcje
publiczne, w tym:
a) szefów państw, szefów rządów, ministrów, wiceministrów, sekretarzy
stanu, podsekretarzy stanu, w tym Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej,
Prezesa Rady Ministrów i wiceprezesa Rady Ministrów,
b) członków parlamentu lub podobnych organów ustawodawczych, w tym
posłów i senatorów,
c) członków organów zarządzających partii politycznych,
d) członków sądów najwyższych, trybunałów konstytucyjnych oraz innych
organów sądowych wysokiego szczebla, których decyzje nie podlegają
zaskarżeniu, z wyjątkiem trybów nadzwyczajnych, w tym sędziów Sądu
Najwyższego, Trybunału Konstytucyjnego, Naczelnego Sądu
Administracyjnego, wojewódzkich sądów administracyjnych oraz sędziów
sądów apelacyjnych,
e) członków trybunałów obrachunkowych lub zarządów banków centralnych,
w tym Prezesa oraz członków Zarządu NBP,
f) ambasadorów, chargés d'affaires oraz wyższych oficerów sił zbrojnych,
g) członków organów administracyjnych, zarządczych lub nadzorczych
przedsiębiorstw państwowych, w tym dyrektorów przedsiębiorstw
państwowych oraz członków zarządów i rad nadzorczych spółek z udziałem
Skarbu Państwa, w których ponad połowa akcji albo udziałów należy do
Skarbu Państwa lub innych państwowych osób prawnych,
h) dyrektorów, zastępców dyrektorów oraz członków organów organizacji
międzynarodowych lub osoby pełniące równoważne funkcje w tych
organizacjach,
i) dyrektorów generalnych w urzędach naczelnych i centralnych organów
państwowych, dyrektorów generalnych urzędów wojewódzkich oraz
kierowników urzędów terenowych organów rządowej administracji
specjalnej;
12) osobach znanych jako bliscy współpracownicy osoby zajmującej eksponowane
stanowisko polityczne – rozumie się przez to:
a) osoby fizyczne będące beneficjentami rzeczywistymi osób prawnych,
jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej lub
trustów wspólnie z osobą zajmującą eksponowane stanowisko polityczne
lub utrzymujące z taką osobą inne bliskie stosunki związane z prowadzoną
działalnością gospodarczą,
b) osoby fizyczne będące jedynym beneficjentem rzeczywistym osób
prawnych, jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości
prawnej lub trustu, o których wiadomo, że zostały utworzone w celu
uzyskania faktycznej korzyści przez osobę zajmującą eksponowane
stanowisko polityczne;
13) państwie trzecim wysokiego ryzyka – rozumie się przez to państwo
identyfikowane na podstawie informacji pochodzących z wiarygodnych źródeł,
w tym raportów z ewaluacji krajowych systemów przeciwdziałania praniu
pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu przeprowadzanych przez Grupę
Specjalną do spraw Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF) oraz organy lub
organizacje z nią powiązane, jako nieposiadające skutecznego systemu
przeciwdziałania praniu pieniędzy lub finansowaniu terroryzmu lub posiadające
znaczące braki w systemie przeciwdziałania praniu pieniędzy lub finansowaniu
terroryzmu, w szczególności państwo trzecie zidentyfikowane przez Komisję
Europejską w akcie delegowanym przyjętym na podstawie art. 9 dyrektywy 2015/849;
14) praniu pieniędzy – rozumie się przez to czyn określony w art. 299 ustawy z dnia
6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny;
15) przeprowadzaniu transakcji – rozumie się przez to wykonanie przez instytucję
obowiązaną dyspozycji lub zlecenia wydanych przez klienta lub osobę działającą
w jego imieniu;
16) przetwarzaniu informacji – rozumie się przez to każdą operację wykonywaną na
informacjach, w szczególności ich uzyskiwanie, gromadzenie, utrwalanie,
przechowywanie, opracowywanie, zmienianie, udostępnianie i usuwanie,
a zwłaszcza te operacje, które wykonuje się w systemach informatycznych;
17) rachunku – rozumie się przez to:
a) rachunek płatniczy w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r.
o usługach płatniczych,
b) rachunek bankowy i rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-
-kredytowej niebędące rachunkami płatniczymi,
c) rachunek papierów wartościowych i rachunek zbiorczy oraz służący do ich
obsługi rachunek pieniężny, w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r.
o obrocie instrumentami finansowymi,
d) rejestr uczestników funduszu lub ewidencję uczestników funduszu
inwestycyjnego zamkniętego,
e) prowadzony w formie elektronicznej zbiór danych identyfikacyjnych
zapewniających osobom uprawnionym możliwość korzystania z jednostek
walut wirtualnych, w tym przeprowadzania transakcji ich wymiany,
f) rachunek derywatów w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie
instrumentami finansowymi;
18) relacjach korespondenckich – rozumie się przez to:
a) świadczenie usług bankowych przez jeden bank jako korespondenta na
rzecz innego banku jako respondenta,
b) relacje między instytucjami kredytowymi, instytucjami finansowymi,
w tym relacje, w ramach których są świadczone podobne usługi przez
instytucję będącą korespondentem na rzecz instytucji będącej
respondentem, oraz relacje, które zostały ustanowione na potrzeby
transakcji dotyczących papierów wartościowych lub na potrzeby transferów
środków pieniężnych;
19) rozporządzeniu 2015/847 – rozumie się przez to rozporządzenie Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) 2015/847 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie informacji towarzyszących transferom środków pieniężnych i uchylenia rozporządzenia (WE) nr 1781/2006 (Dz. Urz. UE L 141 z 05.06.2015, str. 1);
20) stosunkach gospodarczych – rozumie się przez to stosunki instytucji obowiązanej
z klientem związane z działalnością zawodową instytucji obowiązanej, które
w chwili ich nawiązywania wykazują cechę trwałości;
21) transakcji – rozumie się przez to czynność prawną lub faktyczną, na podstawie
której dokonuje się przeniesienia własności lub posiadania wartości
majątkowych, lub czynność prawną lub faktyczną dokonywaną w celu
przeniesienia własności lub posiadania wartości majątkowych;
22) transakcji okazjonalnej – rozumie się przez to transakcję, która nie jest
przeprowadzana w ramach stosunków gospodarczych;
23) transferze środków pieniężnych – rozumie się przez to transfer środków
pieniężnych w rozumieniu rozporządzenia 2015/847;
24) truście (trust) – rozumie się przez to regulowany przepisami prawa obcego
stosunek prawny wynikający ze zdarzenia prawnego, umowy lub porozumienia,
w tym zespołu takich zdarzeń lub czynności prawnych, na podstawie którego
dokonuje się przeniesienia własności lub posiadania wartości majątkowych na
powiernika w celu sprawowania zarządu powierniczego oraz udostępniania tych
wartości beneficjentom tego stosunku;
25) umowie ubezpieczenia – rozumie się przez to umowę, o której mowa w dziale
I załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności
ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej;
26) walucie wirtualnej – rozumie się przez to cyfrowe odwzorowanie wartości, które nie jest:
a) prawnym środkiem płatniczym emitowanym przez NBP, zagraniczne banki
centralne lub inne organy administracji publicznej,
b) międzynarodową jednostką rozrachunkową ustanawianą przez organizację
międzynarodową i akceptowaną przez poszczególne kraje należące do tej
organizacji lub z nią współpracujące,
c) pieniądzem elektronicznym w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r.
o usługach płatniczych,
d) instrumentem finansowym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r.
o obrocie instrumentami finansowymi,
e) wekslem lub czekiem
– oraz jest wymienialne w obrocie gospodarczym na prawne środki płatnicze
i akceptowane jako środek wymiany, a także może być elektronicznie
przechowywane lub przeniesione albo może być przedmiotem handlu
elektronicznego;
27) wartościach majątkowych – rozumie się przez to prawa majątkowe lub inne
mienie ruchome lub nieruchomości, środki płatnicze, instrumenty finansowe
w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami
finansowymi, inne papiery wartościowe, wartości dewizowe oraz waluty wirtualne;
28) wstrzymaniu transakcji – rozumie się przez to czasowe ograniczenie korzystania
i dysponowania wartościami majątkowymi polegające na uniemożliwieniu
przeprowadzenia przez instytucję obowiązaną określonej transakcji lub większej
liczby określonych transakcji.

art. 3. więcej Art. 3. Do umowy ubezpieczenia oraz do umowy o udostępnieniu skrytki
sejfowej stosuje się odpowiednio przepisy ustawy.

art. 4. więcej Art. 4. Przepisów rozporządzenia 2015/847 nie stosuje się do transferów
środków pieniężnych wykonywanych pomiędzy dostawcami usług płatniczych
mającymi siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na rachunek płatniczy
odbiorcy umożliwiający dokonywanie wyłącznie płatności za dostawę towarów lub
usług, jeżeli:
1) dostawca usług płatniczych odbiorcy może za pomocą niepowtarzalnego
identyfikatora transakcji monitorować transfer środków pieniężnych pomiędzy
odbiorcą a osobą fizyczną, osobą prawną lub jednostką organizacyjną
nieposiadającą osobowości prawnej, która zawarła z odbiorcą umowę na dostawę
towarów lub usług;
2) kwota transferu środków pieniężnych z tytułu płatności za dostawę towarów lub
usług nie przekracza równowartości 1000 euro.

art. 5. więcej Art. 5. Przeliczenia kwot wyrażonych w ustawie w euro dokonuje się według
średniego kursu waluty ogłoszonego przez NBP, obowiązującego w dniu
przeprowadzania transakcji, w dniu zlecenia przeprowadzenia transakcji lub w dniu
wydania decyzji o nałożeniu kary pieniężnej.

art. 6. więcej Art. 6. Instytucje obowiązane wyznaczają kadrę kierowniczą wyższego szczebla
odpowiedzialną za wykonywanie obowiązków określonych w ustawie.

art. 7. więcej Art. 7. W przypadku instytucji obowiązanej, w której działa zarząd lub inny
organ zarządzający, wyznacza się spośród członków tego organu osobę
odpowiedzialną za wdrażanie obowiązków określonych w ustawie.

art. 8. więcej Art. 8. Instytucje obowiązane wyznaczają pracownika zajmującego kierownicze
stanowisko odpowiedzialnego za zapewnienie zgodności działalności instytucji
obowiązanej oraz jej pracowników i innych osób wykonujących czynności na rzecz
tej instytucji obowiązanej z przepisami o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz
finansowaniu terroryzmu. Wyznaczony pracownik jest również odpowiedzialny za
przekazywanie w imieniu instytucji obowiązanej zawiadomień, o których mowa
w art. 74 ust. 1, art. 86 ust. 1, art. 89 ust. 1 i art. 90.

art. 9. więcej Art. 9. W przypadku instytucji obowiązanych prowadzących działalność
jednoosobowo zadania kadry kierowniczej wyższego szczebla oraz pracownika,
o których mowa w art. 6 i art. 8, wykonuje osoba prowadząca tę działalność.

art. 10. więcej Art. 10. 1. Organami administracji rządowej właściwymi w sprawach
przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, zwanymi dalej
„organami informacji finansowej”, są:
1) minister właściwy do spraw finansów publicznych jako naczelny organ
informacji finansowej;
2) Generalny Inspektor Informacji Finansowej, zwany dalej „Generalnym
Inspektorem”.
2. Generalnego Inspektora powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na
wniosek ministra właściwego do spraw finansów publicznych po zasięgnięciu opinii
ministra – członka Rady Ministrów właściwego do spraw koordynowania działalności
służb specjalnych, jeżeli został wyznaczony przez Prezesa Rady Ministrów.
3. Generalny Inspektor jest sekretarzem albo podsekretarzem stanu w urzędzie
obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

art. 11. więcej Art. 11. Generalnym Inspektorem może być osoba, która:
1) posiada wyłącznie obywatelstwo polskie;
2) korzysta z pełni praw publicznych;
3) wykazuje nieskazitelną postawę moralną, obywatelską i patriotyczną;
4) nie była skazana za przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego lub
przestępstwo skarbowe;
5) spełnia wymagania określone w przepisach o ochronie informacji niejawnych
w zakresie dostępu do informacji niejawnych o klauzuli „ściśle tajne”;
6) posiada tytuł zawodowy magistra lub tytuł równorzędny w zakresie prawa,
ekonomii lub finansów;
7) posiada wiedzę z zakresu przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu
terroryzmu;
8) nie pełniła służby zawodowej ani nie pracowała w organach bezpieczeństwa
państwa wymienionych w art. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 r.
o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat
1944–1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. z 2020 r. poz. 306, 284 i 322),
ani nie była ich współpracownikiem.

art. 12. więcej Art. 12. 1. Do zadań Generalnego Inspektora należy podejmowanie działań
w celu przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu,
w szczególności:
1) analizowanie informacji dotyczących wartości majątkowych, co do których
Generalny Inspektor powziął podejrzenie, że mają one związek z przestępstwem
prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu;
2) przeprowadzanie procedury wstrzymania transakcji lub blokady rachunku;
3) żądanie przekazania informacji o transakcjach i ich udostępnianie;
4) przekazywanie uprawnionym organom informacji i dokumentów
uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa;
5) wymiana informacji z jednostkami współpracującymi;
6) sporządzanie krajowej oceny ryzyka prania pieniędzy i finansowania terroryzmu
oraz strategii przeciwdziałania tym przestępstwom we współpracy z jednostkami
współpracującymi i instytucjami obowiązanymi;
7) sprawowanie kontroli nad przestrzeganiem przepisów dotyczących
przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu;
8) wydawanie decyzji w sprawach wpisu na listę osób i podmiotów, wobec których
stosuje się szczególne środki ograniczające, o których mowa w art. 117, lub
skreślenia z niej oraz prowadzenie tej listy;
9) współpraca z właściwymi organami innych państw, a także zagranicznymi
instytucjami i międzynarodowymi organizacjami zajmującymi się
przeciwdziałaniem praniu pieniędzy lub finansowaniu terroryzmu;
10) nakładanie kar administracyjnych, o których mowa w ustawie;
11) udostępnianie wiedzy i informacji z zakresu przepisów o przeciwdziałaniu
praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu w Biuletynie Informacji
Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego
do spraw finansów publicznych;
12) przetwarzanie informacji w trybie określonym w ustawie;
13) inicjowanie innych działań w celu przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz
finansowaniu terroryzmu.
2. Generalny Inspektor wykonuje swoje zadania przy pomocy komórki
organizacyjnej wyodrębnionej w tym celu w urzędzie obsługującym ministra
właściwego do spraw finansów publicznych.
3. W celu skutecznego i efektywnego wykonywania zadań Generalny Inspektor
może wydać, z zachowaniem wymogów dotyczących ochrony informacji niejawnych,
instrukcję dotyczącą sposobu realizacji zadań przez komórkę organizacyjną, o której
mowa w ust. 2, w zakresie gromadzenia, przetwarzania i analizy informacji w trybie ustawy.
4. Generalny Inspektor jest administratorem systemu teleinformatycznego
służącego przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.

art. 13. więcej Art. 13. 1. W celu przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu
terroryzmu izby rozliczeniowe utworzone na podstawie art. 67 ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe oraz instytucje utworzone na podstawie
art. 105 ust. 4 tej ustawy przekazują Generalnemu Inspektorowi, na jego żądanie,
informacje oraz dokumenty objęte tym żądaniem.
2. Żądania, informacje oraz dokumenty, o których mowa w ust. 1, mogą być
przekazywane przy wykorzystaniu systemu teleinformatycznego.

art. 14. więcej Art. 14. 1. Generalny Inspektor przedstawia Prezesowi Rady Ministrów, za
pośrednictwem ministra właściwego do spraw finansów publicznych, roczne
sprawozdanie ze swojej działalności w terminie 3 miesięcy od zakończenia roku, za
który jest składane sprawozdanie.
2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności informacje o:
1) poszczególnych kategoriach instytucji obowiązanych i znaczeniu gospodarczym
sektorów rynku, do których należą, według stanu na dzień 31 grudnia tego roku,
za który jest składane sprawozdanie;
2) liczbie przekazanych przez instytucje obowiązane informacji w trybie
przewidzianym w ustawie;
3) liczbie przekazanych przez jednostki współpracujące informacji w trybie
przewidzianym w ustawie;
4) działaniach podjętych przez Generalnego Inspektora na podstawie przekazanych
informacji, o których mowa w pkt 2 i 3, wraz z opisem tych działań;
5) liczbie postępowań karnych wszczętych i zakończonych w sprawach
dotyczących prania pieniędzy i liczbie postępowań karnych wszczętych
i zakończonych w sprawach dotyczących finansowania terroryzmu;
6) liczbie osób, którym przedstawiono zarzut prania pieniędzy, i liczbie osób,
którym przedstawiono zarzut finansowania terroryzmu;
7) liczbie osób prawomocnie skazanych za pranie pieniędzy i liczbie osób
prawomocnie skazanych za finansowanie terroryzmu;
8) rodzajach przestępstw bazowych, o których mowa w art. 1 lit. e Konwencji Rady
Europy o praniu, ujawnianiu, zajmowaniu i konfiskacie dochodów
pochodzących z przestępstwa oraz o finansowaniu terroryzmu, sporządzonej
w Warszawie dnia 16 maja 2005 r. (Dz. U. z 2008 r. poz. 1028 oraz z 2018 r. poz.
1328), do których odnoszą się informacje wskazane w pkt 5–7;
9) wartościach majątkowych, w stosunku do których dokonano zamrożenia,
wstrzymania transakcji i blokady lub orzeczono zajęcie, zabezpieczenie
majątkowe lub przepadek;
10) danych statystycznych dotyczących informacji od instytucji obowiązanych
i jednostek współpracujących, przekazanych przez Generalnego Inspektora do
prokuratury i innych organów oraz jednostek administracji publicznej w trybie
przewidzianym w ustawie;
11) danych statystycznych dotyczących informacji, o których mowa w pkt 10,
w wyniku których prokurator, inny organ lub jednostka administracji publicznej
podjęły dalsze czynności, w tym dotyczących przekazania innemu organowi lub
jednostce administracji publicznej, a w przypadku czynności podjętych przez
prokuratora – wszczęcia postępowania przygotowawczego, postawienia zarzutu
popełnienia przestępstwa, dokonania blokady rachunku albo wstrzymania
transakcji, wydania postanowienia o zabezpieczeniu majątkowym;
12) liczbie transgranicznych wniosków o udzielenie informacji, które zostały
przekazane przez zagraniczne jednostki analityki finansowej, rozpatrzonych
przez Generalnego Inspektora;
13) liczbie kontroli instytucji obowiązanych przeprowadzonych na podstawie
przepisów ustawy;
14) karach administracyjnych nałożonych na instytucje obowiązane na podstawie
przepisów ustawy;
15) działalności Komitetu Bezpieczeństwa Finansowego.
3. Minister Sprawiedliwości przekazuje Generalnemu Inspektorowi informacje,
o których mowa w ust. 2 pkt 5–9, w terminie miesiąca od zakończenia roku, za który
są przekazywane informacje.
4. Podmioty, o których mowa w art. 130 ust. 2, w zakresie swoich właściwości
przekazują Generalnemu Inspektorowi posiadane informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 1, w terminie miesiąca od zakończenia roku, za który są przekazywane informacje.
5. Podmioty, o których mowa w art. 105 ust. 1–4, przekazują Generalnemu
Inspektorowi informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 11, w terminie miesiąca od
zakończenia roku, za który są przekazywane informacje.
6. Minister Sprawiedliwości oraz podmioty, o których mowa w art. 105 ust. 1–4
i art. 130 ust. 2, przekazują informacje w trybie i formacie uzgodnionych
z Generalnym Inspektorem.
7. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, po przekazaniu Prezesowi Rady
Ministrów, Generalny Inspektor udostępnia w Biuletynie Informacji Publicznej na
stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

art. 15. więcej Art. 15. 1. Generalny Inspektor oraz pracownicy komórki organizacyjnej,
o której mowa w art. 12 ust. 2, podlegają wyłączeniu od wykonywania zadań,
o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1–5 i 7–10, w przypadku wystąpienia
okoliczności mogącej wywołać wątpliwość co do ich bezstronności, w tym
w przypadku spraw dotyczących ich praw lub obowiązków albo praw lub obowiązków
ich małżonka lub osoby pozostającej z nimi we wspólnym pożyciu, krewnych i powinowatych do drugiego stopnia albo osób związanych z nimi z tytułu przysposobienia,
opieki lub kurateli. Powody wyłączenia trwają mimo ustania małżeństwa, wspólnego
pożycia, przysposobienia, opieki lub kurateli.
2. O wyłączeniu, o którym mowa w ust. 1, rozstrzyga z urzędu lub na wniosek:
1) minister właściwy do spraw finansów publicznych – w przypadku Generalnego Inspektora;
2) Generalny Inspektor – w przypadku kierownika komórki organizacyjnej, o której
mowa w art. 12 ust. 2;
3) bezpośredni przełożony – w przypadku innych pracowników komórki
organizacyjnej, o której mowa w art. 12 ust. 2.
3. W przypadku wyłączenia:
1) Generalnego Inspektora – jego zadania wykonuje minister właściwy do spraw
finansów publicznych;
2) kierownika lub pracownika komórki organizacyjnej, o której mowa
w art. 12 ust. 2 – ich zadania wykonuje pracownik tej komórki wyznaczony
odpowiednio przez Generalnego Inspektora albo bezpośredniego przełożonego.

art. 16. więcej Art. 16. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, Szef Centralnego Biura
Antykorupcyjnego, Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Szef Służby
Kontrwywiadu Wojskowego, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
finansów publicznych, na wniosek Generalnego Inspektora mogą delegować
pracowników lub funkcjonariuszy jednostek i organów im podległych lub przez nich
nadzorowanych do pracy lub służby w komórce organizacyjnej, o której mowa
w art. 12 ust. 2.
2. Szczegółowe warunki i tryb delegowania pracowników lub funkcjonariuszy
jednostek i organów, o których mowa w ust. 1, regulują odrębne przepisy określające
sposób działania tych jednostek i organów.
3. Minister Obrony Narodowej w przypadku uzgodnienia z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych obsady stanowiska w komórce
organizacyjnej, o której mowa w art. 12 ust. 2, może skierować żołnierza
zawodowego na stanowisko służbowe w trybie art. 22 ustawy z dnia 11 września
2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 330, 730 i
1726) w celu wyznaczenia go przez ministra właściwego do spraw finansów
publicznych do pełnienia zawodowej służby wojskowej w tej komórce.

art. 17. więcej Art. 17. 1. Generalny Inspektor może zawierać porozumienia z podmiotami
innymi niż instytucje obowiązane w zakresie gromadzenia informacji istotnych dla
realizacji jego zadań. W porozumieniu określa się zakres, formę i tryb przekazania
informacji.
2. Generalny Inspektor może przetwarzać informacje, o których mowa w ust. 1.

art. 18. więcej Art. 18. W przypadku prowadzenia postępowania kontrolnego w zakresie i na
zasadach określonych w przepisach o Najwyższej Izbie Kontroli Generalny Inspektor
udostępnia kontrolerom informacje uzyskane w wyniku realizacji zadań, o których
mowa w art. 12 ust. 1, na podstawie odrębnego upoważnienia Prezesa NIK. Przepis
art. 101 ust. 1 stosuje się.

art. 19. więcej Art. 19. 1. Przy Generalnym Inspektorze działa Komitet Bezpieczeństwa
Finansowego, zwany dalej „Komitetem”, pełniący funkcje opiniodawczą i doradczą
w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.
2. Do zadań Komitetu należy w szczególności:
1) opiniowanie krajowej oceny ryzyka prania pieniędzy oraz finansowania
terroryzmu;
2) wydawanie opinii w zakresie zasadności zastosowania zaleceń Komisji
Europejskiej, o których mowa w art. 6 ust. 4 dyrektywy 2015/849;
3) opiniowanie strategii, o której mowa w art. 31 ust. 1, a także dokonywanie
przeglądu postępów w jej realizacji;
4) wydawanie rekomendacji dotyczących zastosowania wobec danej osoby lub
danego podmiotu szczególnych środków ograniczających;
5) opiniowanie wniosków o uznanie za bezprzedmiotowe stosowania wobec osoby
lub podmiotu szczególnych środków ograniczających;
6) dokonywanie analiz i ocen rozwiązań prawnych z zakresu przeciwdziałania
praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu;
7) przedstawienie opinii o potrzebie dokonania zmian przepisów
o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.

art. 20. więcej Art. 20. 1. W skład Komitetu wchodzą:
1) przewodniczący Komitetu – Generalny Inspektor;
2) wiceprzewodniczący Komitetu – kierownik komórki organizacyjnej, o której
mowa w art. 12 ust. 2;
3) członkowie Komitetu – po jednym przedstawicielu wskazanym przez:
a) ministra właściwego do spraw wewnętrznych,
b) Ministra Sprawiedliwości,
c) ministra właściwego do spraw zagranicznych,
d) Ministra Obrony Narodowej,
e) ministra właściwego do spraw gospodarki,
f) ministra właściwego do spraw finansów publicznych,
g) ministra właściwego do spraw informatyzacji,
h) ministra – członka Rady Ministrów właściwego do spraw koordynowania
działalności służb specjalnych, jeżeli został wyznaczony przez Prezesa
Rady Ministrów,
i) Przewodniczącego KNF,
j) Prezesa NBP,
k) Komendanta Głównego Policji,
l) Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej,
m) Komendanta Głównego Straży Granicznej,
n) Prokuratora Krajowego,
o) Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
p) Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego,
q) Szefa Agencji Wywiadu,
r) Szefa Służby Wywiadu Wojskowego,
s) Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego,
t) Szefa Krajowej Administracji Skarbowej,
u) Szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego.
2. Członkiem Komitetu może być osoba posiadająca wiedzę z zakresu
przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu oraz spełniająca
wymagania określone w przepisach o ochronie informacji niejawnych w zakresie
dostępu do informacji niejawnych o klauzuli „tajne” lub „ściśle tajne”.
3. Sekretarza Komitetu powołuje i odwołuje przewodniczący Komitetu.
Sekretarzem Komitetu może być osoba, która spełnia wymagania określone
w przepisach o ochronie informacji niejawnych w zakresie dostępu do informacji
niejawnych o klauzuli „ściśle tajne”.
4. Przewodniczący Komitetu może zapraszać do udziału w pracach Komitetu
inne osoby, bez prawa głosu.

art. 21. więcej Art. 21. Posiedzenia Komitetu odbywają się co najmniej trzy razy w roku,
w terminach wyznaczonych przez przewodniczącego Komitetu.

art. 22. więcej Art. 22. 1. Zadania, o których mowa w art. 19 ust. 2, Komitet wykonuje na
wniosek przewodniczącego Komitetu lub członka Komitetu wniesiony za
pośrednictwem sekretarza Komitetu. Do wniosku dołącza się projekt opinii, wniosku,
rekomendacji lub analizy, wraz z uzasadnieniem.
2. Wniosek o wydanie rekomendacji, o której mowa w art. 19 ust. 2 pkt 4, lub
opinii, o której mowa w art. 19 ust. 2 pkt 5, zawiera dodatkowo informacje
o wynikach ustaleń mających wpływ na wydanie rekomendacji i inne niezbędne
informacje.

art. 23. więcej Art. 23. 1. Posiedzenia Komitetu odbywają się w obecności co najmniej połowy
jego składu.
2. Członkowie Komitetu uczestniczą w jego posiedzeniach osobiście.
3. Uchwały są podejmowane w drodze głosowania zwykłą większością głosów
osób obecnych na posiedzeniu Komitetu. W przypadku równej liczby głosów rozstrzyga głos przewodniczącego Komitetu, a pod jego nieobecność – głos wiceprzewodniczącego Komitetu.
4. Przewodniczący może zarządzić, że uchwała Komitetu jest podejmowana
w trybie obiegowym przy wykorzystaniu środków komunikacji elektronicznej.

art. 24. więcej Art. 24. Szczegółowy tryb i sposób działania Komitetu określa regulamin
przyjęty przez Komitet i zatwierdzony przez Generalnego Inspektora.

art. 25. więcej Art. 25. 1. Generalny Inspektor opracowuje krajową ocenę ryzyka prania
pieniędzy oraz finansowania terroryzmu, zwaną dalej „krajową oceną ryzyka”, we
współpracy z Komitetem, jednostkami współpracującymi i instytucjami
obowiązanymi.
2. Przy przygotowywaniu krajowej oceny ryzyka Generalny Inspektor bierze pod
uwagę sprawozdanie Komisji Europejskiej, o którym mowa w art. 6 ust. 1–
3 dyrektywy 2015/849.
3. Generalny Inspektor weryfikuje aktualność krajowej oceny ryzyka i w razie
potrzeby, nie rzadziej jednak niż co 2 lata, aktualizuje ją.

art. 26. więcej Art. 26. 1. Jednostki współpracujące przekazują Generalnemu Inspektorowi
informacje lub dokumenty mogące mieć wpływ na krajową ocenę ryzyka.
2. Na żądanie Generalnego Inspektora jednostka współpracująca przekazuje
informacje lub dokumenty mogące mieć wpływ na krajową ocenę ryzyka. W żądaniu
Generalny Inspektor wskazuje format oraz termin ich przekazania.
3. Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego może odmówić przekazania
informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, jeżeli mogłoby to uniemożliwić mu
wykonywanie jego ustawowych zadań.

art. 27. więcej Art. 27. 1. Instytucje obowiązane identyfikują i oceniają ryzyko związane
z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu odnoszące się do ich działalności,
z uwzględnieniem czynników ryzyka dotyczących klientów, państw lub obszarów
geograficznych, produktów, usług, transakcji lub kanałów ich dostaw. Działania te są
proporcjonalne do charakteru i wielkości instytucji obowiązanej.
2. Przy ocenianiu ryzyka instytucje obowiązane mogą uwzględniać
obowiązującą krajową ocenę ryzyka, jak również sprawozdanie Komisji Europejskiej,
o którym mowa w art. 6 ust. 1–3 dyrektywy 2015/849.
3. Oceny ryzyka, o których mowa w ust. 1, instytucje obowiązane sporządzają
w postaci papierowej lub elektronicznej i w razie potrzeby, nie rzadziej jednak niż co
2 lata, aktualizują, w szczególności w związku ze zmianami czynników ryzyka
dotyczących klientów, państw lub obszarów geograficznych, produktów, usług,
transakcji lub kanałów ich dostaw albo dokumentów, o których mowa w ust. 2.
4. Oceny ryzyka, o których mowa w ust. 1, instytucje obowiązane mogą
udostępniać organom samorządów zawodowych lub stowarzyszeń skupiających te
instytucje obowiązane.

art. 28. więcej Art. 28. 1. Na żądanie Generalnego Inspektora instytucje obowiązane przekazują
przygotowane w zakresie swojej właściwości oceny ryzyka oraz inne informacje
mogące mieć wpływ na krajową ocenę ryzyka.
2. Przekazanie ocen ryzyka oraz informacji, o których mowa w ust. 1, może
nastąpić za pośrednictwem organów samorządów zawodowych lub stowarzyszeń
instytucji obowiązanych.

art. 29. więcej Art. 29. 1. Krajowa ocena ryzyka zawiera w szczególności:
1) opis metodyki krajowej oceny ryzyka;
2) opis zjawisk związanych z praniem pieniędzy oraz finansowaniem terroryzmu;
3) opis obowiązujących regulacji dotyczących prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu;
4) wskazanie poziomu ryzyka prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu
w Rzeczypospolitej Polskiej wraz z uzasadnieniem;
5) wnioski wynikające z oceny ryzyka prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu;
6) identyfikację zagadnień dotyczących ochrony danych osobowych związanych
z przeciwdziałaniem praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.
2. W krajowej ocenie ryzyka Generalny Inspektor może określić ryzyka typowe
dla poszczególnych rodzajów instytucji obowiązanych, które nie wymagają
dokumentowania w ocenach ryzyka sporządzanych przez te instytucje.
3. Generalny Inspektor przedstawia Komitetowi krajową ocenę ryzyka do zaopiniowania.

art. 30. więcej Art. 30. 1. Krajowa ocena ryzyka, po jej zaopiniowaniu przez Komitet, jest
przekazywana do akceptacji ministra właściwego do spraw finansów publicznych.
2. Krajową ocenę ryzyka po akceptacji, o której mowa w ust. 1, i po wyłączeniu
części zawierającej informacje niejawne Generalny Inspektor publikuje w Biuletynie
Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra
właściwego do spraw finansów publicznych.

art. 31. więcej Art. 31. 1. Generalny Inspektor, na podstawie krajowej oceny ryzyka,
opracowuje projekt strategii przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu
terroryzmu, zwanej dalej „strategią”, zawierający plan działań mających na celu
ograniczenie ryzyka związanego z praniem pieniędzy oraz finansowaniem terroryzmu.
2. W przypadku zmiany krajowej oceny ryzyka lub gdy wymaga tego wdrożenie
zaleceń Komisji Europejskiej, o których mowa w art. 6 ust. 4 dyrektywy 2015/849,
Generalny Inspektor opracowuje projekt aktualizacji strategii.
3. Przepisy art. 29 ust. 3 i art. 30 ust. 1 stosuje się odpowiednio.

art. 32. więcej Art. 32. 1. Projekt strategii jest przedkładany do rozpatrzenia przez Radę Ministrów.
2. Rada Ministrów w drodze uchwały przyjmuje strategię.
3. Jednostki współpracujące przekazują do Generalnego Inspektora informacje o:
1) sposobie wykorzystania zaleceń zawartych w strategii – w przypadku jednostek
współpracujących innych niż organy administracji rządowej,
2) podjętych działaniach wynikających z zaleceń zawartych w strategii –
w przypadku organów administracji rządowej
– co najmniej raz na 6 miesięcy od dnia jej ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

art. 33. więcej Art. 33. 1. Instytucje obowiązane stosują wobec swoich klientów środki
bezpieczeństwa finansowego.
2. Instytucje obowiązane rozpoznają ryzyko prania pieniędzy oraz finansowania
terroryzmu związane ze stosunkami gospodarczymi lub z transakcją okazjonalną oraz
oceniają poziom rozpoznanego ryzyka.
3. Instytucje obowiązane dokumentują rozpoznane ryzyko prania pieniędzy oraz
finansowania terroryzmu związane ze stosunkami gospodarczymi lub z transakcją
okazjonalną oraz jego ocenę, uwzględniając w szczególności czynniki dotyczące:
1) rodzaju klienta;
2) obszaru geograficznego;
3) przeznaczenia rachunku;
4) rodzaju produktów, usług i sposobów ich dystrybucji;
5) poziomu wartości majątkowych deponowanych przez klienta lub wartości
przeprowadzonych transakcji;
6) celu, regularności lub czasu trwania stosunków gospodarczych.
4. Instytucje obowiązane stosują środki bezpieczeństwa finansowego w zakresie
i z intensywnością uwzględniającymi rozpoznane ryzyko prania pieniędzy oraz
finansowania terroryzmu związane ze stosunkami gospodarczymi lub z transakcją
okazjonalną oraz jego ocenę.

art. 34. więcej Art. 34. 1. Środki bezpieczeństwa finansowego obejmują:
1) identyfikację klienta oraz weryfikację jego tożsamości;
2) identyfikację beneficjenta rzeczywistego oraz podejmowanie uzasadnionych
czynności w celu:
a) weryfikacji jego tożsamości,
b) ustalenia struktury własności i kontroli – w przypadku klienta będącego
osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej;
3) ocenę stosunków gospodarczych i, stosownie do sytuacji, uzyskanie informacji
na temat ich celu i zamierzonego charakteru;
4) bieżące monitorowanie stosunków gospodarczych klienta, w tym:
a) analizę transakcji przeprowadzanych w ramach stosunków gospodarczych
w celu zapewnienia, że transakcje te są zgodne z wiedzą instytucji
obowiązanej o kliencie, rodzaju i zakresie prowadzonej przez niego
działalności oraz zgodne z ryzykiem prania pieniędzy oraz finansowania
terroryzmu związanym z tym klientem,
b) badanie źródła pochodzenia wartości majątkowych będących w dyspozycji
klienta – w przypadkach uzasadnionych okolicznościami,
c) zapewnienie, że posiadane dokumenty, dane lub informacje dotyczące
stosunków gospodarczych są na bieżąco aktualizowane.
2. Instytucje obowiązane, stosując środki bezpieczeństwa finansowego,
o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, identyfikują osobę upoważnioną do działania
w imieniu klienta oraz weryfikują jej tożsamość i umocowanie do działania w imieniu klienta.
3. Instytucje obowiązane dokumentują zastosowane środki bezpieczeństwa
finansowego oraz wyniki bieżącej analizy przeprowadzanych transakcji. Na żądanie
organów, o których mowa w art. 130, instytucje obowiązane wykazują, że przy
uwzględnieniu poziomu rozpoznanego ryzyka prania pieniędzy oraz finansowania
terroryzmu związanego z danymi stosunkami gospodarczymi lub transakcją
okazjonalną zastosowały odpowiednie środki bezpieczeństwa finansowego.
4. Instytucje obowiązane na potrzeby stosowania środków bezpieczeństwa
finansowego mogą przetwarzać informacje zawarte w dokumentach tożsamości
klienta i osoby upoważnionej do działania w jego imieniu oraz sporządzać ich kopie.
5. Przed nawiązaniem stosunków gospodarczych lub przeprowadzeniem
transakcji okazjonalnej instytucje obowiązane informują klienta o przetwarzaniu jego
danych osobowych, w szczególności o obowiązkach instytucji obowiązanej
wynikających z ustawy w zakresie przetwarzania tych danych.
6. (uchylony)

art. 35. więcej Art. 35. 1. Instytucje obowiązane stosują środki bezpieczeństwa finansowego w przypadku:
1) nawiązywania stosunków gospodarczych;
2) przeprowadzania transakcji okazjonalnej:
a) o równowartości 15 000 euro lub większej, bez względu na to, czy
transakcja jest przeprowadzana jako pojedyncza operacja, czy kilka
operacji, które wydają się ze sobą powiązane, lub
b) która stanowi transfer środków pieniężnych na kwotę przekraczającą
równowartość 1000 euro;
3) przeprowadzania gotówkowej transakcji okazjonalnej o równowartości
10 000 euro lub większej, bez względu na to, czy transakcja jest przeprowadzana
jako pojedyncza operacja, czy kilka operacji, które wydają się ze sobą powiązane
– w przypadku instytucji obowiązanych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 23;
4) obstawiania stawek oraz odbioru wygranych o równowartości 2000 euro lub
większej, bez względu na to, czy transakcja jest przeprowadzana jako pojedyncza operacja, czy kilka operacji, które wydają się ze sobą powiązane – w przypadku
instytucji obowiązanych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20;
5) podejrzenia prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu;
6) wątpliwości co do prawdziwości lub kompletności dotychczas uzyskanych
danych identyfikacyjnych klienta.
2. Instytucje obowiązane stosują środki bezpieczeństwa finansowego również
w odniesieniu do klientów, z którymi utrzymują stosunki gospodarcze,
z uwzględnieniem rozpoznanego ryzyka prania pieniędzy oraz finansowania
terroryzmu, w szczególności gdy doszło do zmiany uprzednio ustalonego charakteru
lub okoliczności stosunków gospodarczych.

art. 36. więcej Art. 36. 1. Identyfikacja klienta polega na ustaleniu w przypadku:
1) osoby fizycznej:
a) imienia i nazwiska,
b) obywatelstwa,
c) numeru Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności
(PESEL) lub daty urodzenia – w przypadku gdy nie nadano numeru PESEL,
oraz państwa urodzenia,
d) serii i numeru dokumentu stwierdzającego tożsamość osoby,
e) adresu zamieszkania – w przypadku posiadania tej informacji przez
instytucję obowiązaną,
f) nazwy (firmy), numeru identyfikacji podatkowej (NIP) oraz adresu
głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej – w przypadku
osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą;
2) osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej:
a) nazwy (firmy),
b) formy organizacyjnej,
c) adresu siedziby lub adresu prowadzenia działalności,
d) NIP, a w przypadku braku takiego numeru – państwa rejestracji, rejestru
handlowego oraz numeru i daty rejestracji,
e) danych identyfikacyjnych, o których mowa w pkt 1 lit. a i c, osoby
reprezentującej tę osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą
osobowości prawnej.
2. Identyfikacja beneficjenta rzeczywistego obejmuje ustalenie danych,
o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a i b, w przypadku posiadania informacji przez
instytucję obowiązaną – również danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. c–e.
3. Identyfikacja osoby upoważnionej do działania w imieniu klienta obejmuje
ustalenie danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a–d.

art. 37. więcej Art. 37. Weryfikacja tożsamości klienta, osoby upoważnionej do działania
w jego imieniu oraz beneficjenta rzeczywistego polega na potwierdzeniu ustalonych
danych identyfikacyjnych na podstawie dokumentu stwierdzającego tożsamość osoby
fizycznej, dokumentu zawierającego aktualne dane z wyciągu z właściwego rejestru
lub innych dokumentów, danych lub informacji pochodzących z wiarygodnego
i niezależnego źródła.

art. 38. więcej Art. 38. 1. Instytucje obowiązane przy uwzględnieniu rozpoznanego ryzyka
prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu mogą odstąpić od stosowania środków
bezpieczeństwa finansowego, o których mowa w art. 34 ust. 1 pkt 1–3, w odniesieniu
do pieniądza elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r.
o usługach płatniczych, pod warunkiem że spełnione są następujące warunki
ograniczające ryzyko prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu:
1) instrument płatniczy nie może być zasilony lub instrument ten ma maksymalny
miesięczny limit transakcji płatniczych w wysokości równowartości 50 euro,
która to kwota może być wykorzystana wyłącznie na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
2) maksymalna kwota przechowywana elektronicznie nie przekracza
równowartości 50 euro;
3) instrument płatniczy może być wykorzystywany wyłącznie do zakupu towarów lub usług;
4) instrument płatniczy nie może być zasilony pieniądzem elektronicznym
wydanym bez zastosowania środków bezpieczeństwa finansowego;
5) wydawca pieniądza elektronicznego prowadzi bieżącą analizę
przeprowadzanych transakcji lub monitoruje stosunki gospodarcze w sposób
umożliwiający identyfikację transakcji nietypowych lub transakcji, których
okoliczności wskazują, że mogą mieć one związek z praniem pieniędzy lub
finansowaniem terroryzmu.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku wykupu pieniądza elektronicznego
lub podjęcia w gotówce wartości pieniądza elektronicznego, gdy kwota podlegająca
wykupowi przekracza równowartość 50 euro.

art. 39. więcej Art. 39. 1. Weryfikacja tożsamości klienta i beneficjenta rzeczywistego
następuje przed nawiązaniem stosunków gospodarczych lub przeprowadzeniem
transakcji okazjonalnej.
2. Weryfikacja tożsamości klienta i beneficjenta rzeczywistego może być
zakończona podczas nawiązywania stosunków gospodarczych, jeżeli jest to konieczne
dla zapewnienia ciągłości prowadzenia działalności gospodarczej i gdy występuje
niskie ryzyko prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu. W takich przypadkach
weryfikacja jest dokonywana w możliwie krótkim terminie od momentu rozpoczęcia
nawiązywania stosunków gospodarczych.
3. Instytucje obowiązane, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1–5, 7–11, 24 i 25,
mogą zawrzeć umowę o prowadzenie rachunku bankowego, rachunku papierów
wartościowych lub rachunku zbiorczego pod warunkiem, że środki bezpieczeństwa
finansowego, o których mowa w art. 34 ust. 1 pkt 1 i 2, zostaną zastosowane przed
przeprowadzeniem transakcji z wykorzystaniem tych rachunków.
4. W przypadku trustów, w których beneficjenci są określani na podstawie
szczególnych cech, instytucje obowiązane uzyskują informacje dotyczące rodzaju tych
beneficjentów, pozwalające im na identyfikację beneficjenta w momencie
dokonywania wypłaty wartości majątkowych lub wykonywania przez beneficjenta
przysługujących mu praw.

art. 40. więcej Art. 40. 1. Instytucje obowiązane, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 8, będące
stronami umowy ubezpieczenia, stosują wobec osób uprawnionych z tytułu tych
umów środki bezpieczeństwa finansowego, o których mowa w art. 34 ust. 1 pkt 1.
Środki te są stosowane niezwłocznie po ustaleniu osób uprawnionych z tytułu umowy
ubezpieczenia, nie później niż w momencie wypłaty świadczenia. Przepisy
art. 34 ust. 4, art. 36 ust. 1 pkt 1 oraz art. 37 stosuje się odpowiednio.
2. W przypadku uzyskania informacji o częściowym lub całkowitym
przeniesieniu praw z tytułu umowy ubezpieczenia instytucje obowiązane wymienione
w art. 2 ust. 1 pkt 8 stosują wobec osób uprawnionych z tytułu tych umów środek
bezpieczeństwa finansowego, o którym mowa w art. 34 ust. 1 pkt 2.

art. 41. więcej Art. 41. 1. W przypadku gdy instytucja obowiązana nie może zastosować
jednego ze środków bezpieczeństwa finansowego, o których mowa w art. 34 ust. 1:
1) nie nawiązuje stosunków gospodarczych;
2) nie przeprowadza transakcji okazjonalnej;
3) nie przeprowadza transakcji za pośrednictwem rachunku bankowego;
4) rozwiązuje stosunki gospodarcze.
2. Instytucja obowiązana ocenia, czy niemożność zastosowania środków
bezpieczeństwa finansowego, o której mowa w ust. 1, stanowi podstawę do
przekazania Generalnemu Inspektorowi zawiadomienia, o którym mowa w art. 74 lub art. 86.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do instytucji obowiązanych, o których
mowa w art. 2 ust. 1 pkt 14, w zakresie, w jakim instytucje te ustalają sytuację prawną
klienta w związku z postępowaniem sądowym, wykonywaniem obowiązków
polegających na obronie, reprezentowaniu lub zastępowaniu klienta w postępowaniu
sądowym albo udzielaniu klientowi porady prawnej dotyczącej wszczęcia
postępowania sądowego lub uniknięcia takiego postępowania.

art. 42. więcej Art. 42. 1. Instytucje obowiązane mogą stosować uproszczone środki
bezpieczeństwa finansowego w przypadkach, w których ocena ryzyka, o której mowa
w art. 33 ust. 2, potwierdziła niższe ryzyko prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu.
2. O niższym ryzyku prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu może
świadczyć w szczególności:
1) to, że klient jest:
a) jednostką sektora finansów publicznych, o której mowa w art. 9 ustawy
z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r.
poz. 869, z późn. zm.),
b) przedsiębiorstwem państwowym albo spółką z większościowym udziałem
Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków,
c) spółką, której papiery wartościowe są dopuszczone do obrotu na rynku
regulowanym podlegającym wymogom ujawniania informacji o jej
beneficjencie rzeczywistym wynikającym z przepisów prawa Unii Europejskiej lub odpowiadającym im przepisom prawa państwa trzeciego, albo spółką z większościowym udziałem takiej spółki,
d) rezydentem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa
członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) –
strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,
e) rezydentem państwa trzeciego określanego przez wiarygodne źródła jako
państwo o niskim poziomie korupcji lub innej działalności przestępczej,
f) rezydentem państwa trzeciego, w którym według danych pochodzących
z wiarygodnych źródeł obowiązują przepisy dotyczące przeciwdziałania
praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu odpowiadające wymogom
wynikającym z przepisów Unii Europejskiej z zakresu przeciwdziałania
praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu;
2) zawarcie umowy ubezpieczenia, gdy składka roczna nie przekracza
równowartości 1500 euro lub składka jednorazowa nie przekracza 3500 euro;
w przypadku grupowych umów ubezpieczenia wskazana wartość składek liczona
jest w odniesieniu do każdego ubezpieczonego;
3) przystąpienie i uczestnictwo w pracowniczym programie emerytalnym,
uczestnictwo w pracowniczym planie kapitałowym, zawarcie umowy i
gromadzenie oszczędności na indywidualnym koncie emerytalnym lub
indywidualnym koncie zabezpieczenia emerytalnego;
4) oferowanie produktów lub usług w celu zapewnienia odpowiednio
zdefiniowanego i ograniczonego dostępu do systemu finansowego klientom
mającym ograniczony dostęp do produktów lub usług oferowanych w ramach
tego systemu;
5) oferowanie produktów lub usług powiązanych z klientem, w przypadku których
ryzyko prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu jest ograniczane za
pomocą innych czynników, w tym jednostek uczestnictwa funduszy
inwestycyjnych otwartych lub specjalistycznych funduszy inwestycyjnych
otwartych lub określonych rodzajów pieniądza elektronicznego;
6) powiązanie stosunków gospodarczych lub transakcji okazjonalnej z:
a) państwem członkowskim Unii Europejskiej, państwem członkowskim
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stroną umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym,
b) państwem trzecim określanym przez wiarygodne źródła jako państwo
o niskim poziomie korupcji lub innej działalności przestępczej,
c) państwem trzecim, w którym według danych pochodzących
z wiarygodnych źródeł obowiązują przepisy dotyczące przeciwdziałania
praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu odpowiadające wymogom
wynikającym z przepisów Unii Europejskiej z zakresu przeciwdziałania
praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.
3. Uproszczonych środków bezpieczeństwa finansowego nie stosuje się
w przypadkach, o których mowa w art. 35 ust. 1 pkt 5 i 6.

art. 43. więcej Art. 43. 1. Instytucje obowiązane stosują wzmożone środki bezpieczeństwa
finansowego w przypadkach wyższego ryzyka prania pieniędzy lub finansowania
terroryzmu, a także w przypadkach, o których mowa w art. 44–46.
2. O wyższym ryzyku prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu może
świadczyć w szczególności:
1) nawiązywanie stosunków gospodarczych w nietypowych okolicznościach;
2) to, że klient jest:
a) osobą prawną lub jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości
prawnej, których działalność służy do przechowywania aktywów
osobistych,
b) spółką, w której wydano akcje na okaziciela, której papiery wartościowe nie
są dopuszczone do obrotu zorganizowanego, lub spółką, w której prawa
z akcji lub udziałów są wykonywane przez podmioty inne niż akcjonariusze
lub udziałowcy;
3) przedmiot prowadzonej przez klienta działalności gospodarczej obejmujący
przeprowadzanie znacznej liczby lub opiewających na wysokie kwoty transakcji
gotówkowych;
4) nietypowa lub nadmiernie złożona struktura własnościowa klienta, biorąc pod
uwagę rodzaj i zakres prowadzonej przez niego działalności gospodarczej;
5) korzystanie przez klienta z usług lub produktów oferowanych w ramach
bankowości prywatnej;
6) korzystanie przez klienta z usług lub produktów sprzyjających anonimowości lub
utrudniających jego identyfikację, w tym z usługi polegającej na tworzeniu
dodatkowych numerów rachunków oznaczanych zgodnie z przepisami
wydanymi na podstawie art. 68 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe oraz art. 4a ust. 5 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach
płatniczych, powiązanych z posiadanym rachunkiem, w celu ich udostępniania
innym podmiotom do identyfikacji płatności lub zleceniodawców tych płatności;
7) nawiązywanie albo utrzymywanie stosunków gospodarczych lub
przeprowadzanie transakcji okazjonalnej bez fizycznej obecności klienta –
w przypadku gdy związane z tym wyższe ryzyko prania pieniędzy lub
finansowania terroryzmu nie zostało ograniczone w inny sposób, w tym przez
użycie notyfikowanego środka identyfikacji elektronicznej adekwatnie do
średniego poziomu bezpieczeństwa, o którym mowa w rozporządzeniu
Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 910/2014 z dnia 23 lipca 2014 r.
w sprawie identyfikacji elektronicznej i usług zaufania w odniesieniu do
transakcji elektronicznych na rynku wewnętrznym oraz uchylającym dyrektywę
1999/93/WE (Dz. Urz. UE L 257 z 28.08.2014, str. 73), lub wymóg stosowania
kwalifikowanego podpisu elektronicznego lub podpisu potwierdzonego profilem
zaufanym ePUAP;
8) zlecanie przez nieznane lub niepowiązane z klientem podmioty trzecie transakcji,
których beneficjentem jest klient;
9) objęcie stosunkami gospodarczymi lub transakcjami nowych produktów lub
usług albo oferowanie produktów lub usług przy wykorzystaniu nowych kanałów dystrybucji;
10) powiązanie stosunków gospodarczych lub transakcji okazjonalnej z:
a) państwem trzecim wysokiego ryzyka,
b) państwem określanym przez wiarygodne źródła jako państwo o wysokim
poziomie korupcji lub innego rodzaju działalności przestępczej, państwo
finansujące lub wspierające popełnianie czynów o charakterze
terrorystycznym, lub z którym łączona jest działalność organizacji
o charakterze terrorystycznym,
c) państwem, w stosunku do którego Organizacja Narodów Zjednoczonych
lub Unia Europejska podjęły decyzję o nałożeniu sankcji lub szczególnych
środków ograniczających.
3. Instytucje obowiązane prowadzą bieżącą analizę przeprowadzanych transakcji.
4. W przypadku ujawnienia transakcji nietypowych, nienaturalnie złożonych
oraz opiewających na wysokie kwoty, które wydają się nie mieć uzasadnienia
prawnego lub gospodarczego, instytucje obowiązane:
1) podejmują działania w celu wyjaśnienia okoliczności, w jakich przeprowadzono
te transakcje;
2) intensyfikują stosowanie środka bezpieczeństwa finansowego, o którym mowa
w art. 34 ust. 1 pkt 4, w odniesieniu do stosunków gospodarczych, w ramach
których te transakcje zostały przeprowadzone.

art. 44. więcej Art. 44. 1. Instytucje obowiązane stosują wzmożone środki bezpieczeństwa
finansowego wobec klientów pochodzących z państwa trzeciego wysokiego ryzyka
lub mających w nim siedzibę.
2. Obowiązek stosowania wzmożonych środków bezpieczeństwa finansowego
wyłącznie ze względu na siedzibę w państwie trzecim wysokiego ryzyka nie dotyczy:
1) oddziałów instytucji obowiązanych,
2) jednostek zależnych z większościowym udziałem instytucji obowiązanych,
3) oddziałów i jednostek zależnych z większościowym udziałem podmiotów
mających siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej
podlegających obowiązkom wynikającym z przepisów o przeciwdziałaniu
praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, wydanych na podstawie
dyrektywy 2015/849
– stosujących procedury z zakresu przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz
finansowaniu terroryzmu obowiązujące w grupie, w skład której wchodzą.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, zakres stosowanych środków
bezpieczeństwa finansowego jest określany z uwzględnieniem oceny ryzyka, o której
mowa w art. 33 ust. 2.

art. 45. więcej Art. 45. 1. W przypadku transgranicznych relacji korespondenckich
z instytucją-respondentem z państwa trzeciego instytucje obowiązane, o których
mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1–5, 7–11, 24 i 25, będące instytucją-korespondentem,
stosują środki bezpieczeństwa finansowego oraz podejmują następujące działania:
1) pozyskują informacje o instytucji-respondencie w celu zrozumienia charakteru
działalności prowadzonej przez tę instytucję;
2) ustalają na podstawie powszechnie dostępnych informacji wiarygodność
instytucji-respondenta oraz jakość sprawowanego nad nią nadzoru;
3) oceniają procedury w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz
finansowaniu terroryzmu stosowane przez instytucję-respondenta;
4) uzyskują przed nawiązaniem relacji korespondenckiej akceptację kadry
kierowniczej wyższego szczebla;
5) określają oraz dokumentują zakres odpowiedzialności instytucji obowiązanej
oraz instytucji-respondenta za wykonanie obowiązków związanych
z przeciwdziałaniem praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu;
6) w odniesieniu do rachunków upewniają się, że instytucja-respondent zastosowała
wobec klientów mających bezpośredni dostęp do tych rachunków prowadzonych
w instytucji obowiązanej środki bezpieczeństwa finansowego, w tym środki
bezpieczeństwa finansowego, o których mowa w art. 34 ust. 1 pkt 1, oraz
zapewniają, iż instytucja-respondent udostępnia na ich żądanie informacje
dotyczące zastosowanych środków bezpieczeństwa finansowego.
2. Instytucje obowiązane, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1–5, 7–11, 24 i 25,
nie nawiązują lub nie utrzymują relacji korespondenckich z:
1) instytucją kredytową, finansową oraz podmiotem prowadzącym równoważną
działalność, niebędącymi częścią grupy, które nie posiadają siedziby na
terytorium państwa, według prawa którego zostały utworzone, oraz nie są
faktycznie zarządzane i kierowane według prawa tego państwa (bank fikcyjny);
2) instytucjami kredytowymi i finansowymi, o których wiadomo, że zawierają
umowy o prowadzenie rachunków z bankiem fikcyjnym.

art. 46. więcej Art. 46. 1. W celu ustalenia, czy klient lub beneficjent rzeczywisty jest osobą
zajmującą eksponowane stanowisko polityczne, instytucje obowiązane wdrażają
procedury oparte na analizie ryzyka, w tym mogą przyjmować od klienta oświadczenie
w formie pisemnej lub formie dokumentowej, że jest on albo nie jest osobą zajmującą
takie stanowisko, składane pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie
fałszywego oświadczenia. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia
w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za
złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie
o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.
2. W przypadku stosunków gospodarczych z osobą zajmującą eksponowane
stanowisko polityczne instytucje obowiązane stosują wobec tych osób środki
bezpieczeństwa finansowego oraz podejmują następujące działania:
1) uzyskują akceptację kadry kierowniczej wyższego szczebla na nawiązanie lub
kontynuację stosunków gospodarczych z osobą zajmującą eksponowane
stanowisko polityczne;
2) stosują odpowiednie środki w celu ustalenia źródła majątku klienta i źródła
pochodzenia wartości majątkowych pozostających w dyspozycji klienta
w ramach stosunków gospodarczych lub transakcji;
3) intensyfikują stosowanie środka bezpieczeństwa finansowego, o którym mowa
w art. 34 ust. 1 pkt 4.
3. Instytucje obowiązane, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 8, będące stronami
umowy ubezpieczenia, nie później niż w momencie przeniesienia praw z tytułu takiej
umowy lub wypłaty świadczenia podejmują odpowiednie środki w celu ustalenia, czy
uprawnieni z tytułu umowy lub ich beneficjenci rzeczywiści są osobami zajmującymi
eksponowane stanowiska polityczne.
4. W przypadku stwierdzenia wyższego ryzyka prania pieniędzy lub
finansowania terroryzmu instytucje obowiązane, przed wypłatą świadczenia z tytułu
umowy ubezpieczenia lub przeniesienia praw z tytułu umowy ubezpieczenia, stosują
środki bezpieczeństwa finansowego oraz podejmują następujące działania:
1) dokonują pogłębionej analizy stosunków gospodarczych z klientem;
2) informują o zamiarze wypłaty tego świadczenia kadrę kierowniczą wyższego szczebla.
5. W okresie od dnia zaprzestania zajmowania przez osobę eksponowanego
stanowiska politycznego do dnia ustalenia, że nie wiąże się z tą osobą wyższe ryzyko,
jednak nie krócej niż przez 12 miesięcy, instytucja obowiązana stosuje wobec takiej
osoby środki uwzględniające to ryzyko.
6. Przepisy ust. 1–5 stosuje się odpowiednio do członków rodziny osoby
zajmującej eksponowane stanowisko polityczne oraz osób znanych jako bliscy
współpracownicy osoby zajmującej eksponowane stanowisko polityczne.

art. 47. więcej Art. 47. 1. Instytucje obowiązane mogą korzystać z usług podmiotu trzeciego
przy stosowaniu środków bezpieczeństwa finansowego, o których mowa
w art. 34 ust. 1 pkt 1–3, pod warunkiem niezwłocznego przekazywania przez ten
podmiot, na żądanie instytucji obowiązanej, niezbędnych informacji oraz
dokumentów dotyczących zastosowanych środków bezpieczeństwa finansowego,
w tym kopii dokumentów uzyskanych podczas stosowania środków bezpieczeństwa finansowego polegających na identyfikacji klienta i beneficjenta rzeczywistego oraz weryfikacji ich tożsamości.
2. Korzystanie z usług podmiotu trzeciego nie zwalnia instytucji obowiązanej
z odpowiedzialności za zastosowanie środków bezpieczeństwa finansowego.
3. Podmiotem trzecim, o którym mowa w ust. 1, może być:
1) instytucja obowiązana;
2) podmiot z siedzibą w innym państwie lub organizacja członkowska lub federacja
zrzeszająca taki podmiot, który na podstawie właściwych przepisów tego
państwa z zakresu przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu
jest obowiązany do stosowania środków bezpieczeństwa finansowego
i przechowywania dokumentów i informacji oraz podlega nadzorowi właściwych
organów tego państwa w sposób odpowiadający wymogom wynikającym
z przepisów Unii Europejskiej z zakresu przeciwdziałania praniu pieniędzy
i finansowaniu terroryzmu.
4. Instytucje obowiązane nie korzystają z usług, o których mowa w ust. 1, jeżeli
podmiot trzeci ma siedzibę w państwie trzecim wysokiego ryzyka. Zakaz ten nie
dotyczy przypadków korzystania z usług:
1) oddziałów instytucji obowiązanych lub jednostek zależnych z większościowym
udziałem instytucji obowiązanych,
2) oddziałów lub jednostek zależnych z większościowym udziałem podmiotów
mających siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej oraz
podlegających obowiązkom wynikającym z przepisów o przeciwdziałaniu
praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, wydanych na podstawie
dyrektywy 2015/849
– jeżeli stosują procedury grupowe, o których mowa w art. 51 ust. 1.
5. Instytucja obowiązana wchodząca w skład grupy, która stosuje środki
bezpieczeństwa finansowego, zasady przechowywania dokumentów i informacji
i która wdrożyła wewnętrzną procedurę na poziomie grupy oraz podlega nadzorowi
właściwych organów państwa członkowskiego lub państwa trzeciego na zasadach
i w sposób odpowiadający wymogom wynikającym z przepisów Unii Europejskiej
z zakresu przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, może uznać,
że obowiązek stosowania środków bezpieczeństwa finansowego, o których mowa
w art. 34 ust. 1 pkt 1–3, został wykonany, jeżeli środki bezpieczeństwa finansowego
zostały zastosowane przez podmiot wchodzący w skład tej samej grupy. Przepis ust. 1 w zakresie przekazywania informacji i dokumentów oraz przepis ust. 2 w zakresie zasad odpowiedzialności za zastosowanie środków bezpieczeństwa finansowego
stosuje się.

art. 48. więcej Art. 48. 1. Instytucje obowiązane mogą powierzyć stosowanie środków
bezpieczeństwa finansowego oraz prowadzenie i dokumentowanie wyników bieżącej
analizy przeprowadzanych transakcji, o której mowa w art. 43 ust. 3, osobie fizycznej,
osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej
działającej w imieniu i na rzecz instytucji obowiązanej, jeżeli na podstawie pisemnej
umowy podmiot, któremu powierzono stosowanie środków bezpieczeństwa
finansowego, ma być traktowany jako część instytucji obowiązanej.
2. Powierzenie stosowania środków bezpieczeństwa finansowego na zasadach
określonych w ust. 1 nie zwalnia instytucji obowiązanej z odpowiedzialności za
zastosowanie środków bezpieczeństwa finansowego.

art. 49. więcej Art. 49. 1. Instytucje obowiązane przechowują przez okres 5 lat, licząc od
pierwszego dnia roku następującego po roku, w którym zakończono stosunki
gospodarcze z klientem lub w którym przeprowadzono transakcje okazjonalne:
1) kopie dokumentów i informacje uzyskane w wyniku stosowania środków
bezpieczeństwa finansowego;
2) dowody potwierdzające przeprowadzone transakcje i ewidencje transakcji,
obejmujące oryginalne dokumenty lub kopie dokumentów konieczne do
identyfikacji transakcji.
2. Instytucje obowiązane przechowują wyniki analiz, o których mowa
w art. 34 ust. 3, przez okres 5 lat, licząc od pierwszego dnia roku następującego po
roku ich przeprowadzenia.
3. Przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1 i 2, Generalny Inspektor
może zażądać przechowywania dokumentacji, o której mowa w ust. 1 i 2, przez
kolejny okres nie dłuższy niż 5 lat, licząc od dnia, w którym upływa okres, o którym
mowa w ust. 1 i 2, jeżeli jest to konieczne w celu przeciwdziałania praniu pieniędzy
lub finansowaniu terroryzmu.
4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do instytucji obowiązanych, o których mowa
w art. 2 ust. 1 pkt 13–18 i 21–23.
5. W przypadku likwidacji, połączenia, podziału lub przekształcenia instytucji
obowiązanej do przechowywania dokumentacji stosuje się przepisy art. 76 ust. 1
ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

art. 50. więcej Art. 50. 1. Instytucje obowiązane wprowadzają wewnętrzną procedurę
w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, zwaną
dalej „wewnętrzną procedurą instytucji obowiązanej”.
2. Wewnętrzna procedura instytucji obowiązanej określa, z uwzględnieniem
charakteru, rodzaju i rozmiaru prowadzonej działalności, zasady postępowania
stosowane w instytucji obowiązanej i obejmuje w szczególności określenie:
1) czynności lub działań podejmowanych w celu ograniczenia ryzyka prania
pieniędzy oraz finansowania terroryzmu i właściwego zarządzania
zidentyfikowanym ryzykiem prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu;
2) zasad rozpoznawania i oceny ryzyka prania pieniędzy oraz finansowania
terroryzmu związanego z danymi stosunkami gospodarczymi lub transakcją
okazjonalną, w tym zasad weryfikacji i aktualizacji uprzednio dokonanej oceny
ryzyka prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu;
3) środków stosowanych w celu właściwego zarządzania rozpoznanym ryzykiem
prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu związanym z danymi stosunkami
gospodarczymi lub transakcją okazjonalną;
4) zasad stosowania środków bezpieczeństwa finansowego;
5) zasad przechowywania dokumentów oraz informacji;
6) zasad wykonywania obowiązków obejmujących przekazywanie Generalnemu
Inspektorowi informacji o transakcjach oraz zawiadomieniach;
7) zasad upowszechniania wśród pracowników instytucji obowiązanej wiedzy
z zakresu przepisów o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu
terroryzmu;
8) zasad zgłaszania przez pracowników rzeczywistych lub potencjalnych naruszeń
przepisów z zakresu przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu
terroryzmu;
9) zasad kontroli wewnętrznej lub nadzoru zgodności działalności instytucji
obowiązanej z przepisami o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz
finansowaniu terroryzmu oraz zasadami postępowania określonymi
w wewnętrznej procedurze.
3. Wewnętrzna procedura instytucji obowiązanej, przed jej wprowadzeniem do
stosowania, podlega akceptacji przez kadrę kierowniczą wyższego szczebla.

art. 51. więcej Art. 51. 1. Instytucje obowiązane wchodzące w skład grupy oraz ich oddziały
i jednostki zależne z większościowym udziałem tych instytucji mające siedzibę w państwie trzecim wprowadzają grupową procedurę w zakresie przeciwdziałania
praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, zwaną dalej „procedurą grupową”,
w celu wykonania ciążących na grupie oraz wchodzących w jej skład podmiotach
obowiązków określonych w przepisach o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz
finansowaniu terroryzmu.
2. Procedura grupowa określa zasady wymiany i ochrony informacji
przekazywanych na potrzeby wykonywania obowiązków z zakresu przeciwdziałania
praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu pomiędzy poszczególnymi
podmiotami wchodzącymi w skład grupy.
3. W przypadku gdy wymogi obowiązujące w państwie trzecim w zakresie
przeciwdziałania praniu pieniędzy lub finansowaniu terroryzmu są mniej
rygorystyczne niż wynikające z ustawy, instytucje obowiązane wymagają stosowania
przepisów ustawy, również dotyczących ochrony danych osobowych, przez ich
oddziały i jednostki zależne z większościowym udziałem tych instytucji mające
siedzibę w państwie trzecim w zakresie, w jakim pozwalają na to przepisy tego państwa.
4. W przypadku gdy przepisy państwa trzeciego nie pozwalają na wdrożenie
procedury grupowej w oddziałach instytucji obowiązanych i jednostkach zależnych
z większościowym udziałem tych instytucji mających siedzibę w tym państwie,
instytucje obowiązane zapewniają stosowanie przez te oddziały i jednostki zależne
dodatkowych środków w celu skutecznego przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz
finansowaniu terroryzmu i informują o tym Generalnego Inspektora oraz organy,
o których mowa w art. 130 ust. 2, właściwe dla instytucji obowiązanej w zakresie
kontroli lub nadzoru. Jeżeli organy, o których mowa w art. 130, stwierdzą, w tym
w wyniku kontroli, że zastosowane dodatkowe środki są niewystarczające do
skutecznego przeciwdziałania praniu pieniędzy lub finansowaniu terroryzmu,
podejmują odpowiednie działania, w tym zakazują nawiązywania stosunków
gospodarczych lub nakazują ich zakończenie, zakazują przeprowadzania transakcji,
a w razie potrzeby nakazują zakończenie działalności w państwie trzecim.
5. Generalny Inspektor informuje europejskie organy nadzoru o przypadkach,
gdy przepisy państwa trzeciego nie pozwalają na wdrożenie procedury grupowej.

art. 52. więcej Art. 52. 1. Instytucje obowiązane zapewniają udział osób wykonujących
obowiązki związane z przeciwdziałaniem praniu pieniędzy oraz finansowaniu
terroryzmu w programach szkoleniowych dotyczących realizacji tych obowiązków.
2. Programy szkoleniowe, o których mowa w ust. 1, powinny uwzględniać
charakter, rodzaj i rozmiar działalności prowadzonej przez instytucję obowiązaną oraz
zapewniać aktualną wiedzę w zakresie realizacji obowiązków instytucji obowiązanej,
w szczególności obowiązków, o których mowa w art. 74 ust. 1, art. 86 ust. 1
i art. 89 ust. 1.
3. Do instytucji obowiązanych będących osobami fizycznymi prowadzącymi
działalność gospodarczą przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

art. 53. więcej Art. 53. 1. Instytucje obowiązane opracowują i wdrażają wewnętrzną procedurę
anonimowego zgłaszania przez pracowników lub inne osoby wykonujące czynności
na rzecz instytucji obowiązanej rzeczywistych lub potencjalnych naruszeń przepisów
z zakresu przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.
2. Procedura anonimowego zgłaszania naruszeń, o której mowa w ust. 1, określa
w szczególności:
1) osobę odpowiedzialną za odbieranie zgłoszeń;
2) sposób odbierania zgłoszeń;
3) sposób ochrony pracownika dokonującego zgłoszenia, zapewniający co najmniej
ochronę przed działaniami o charakterze represyjnym, dyskryminacją lub innymi
rodzajami niesprawiedliwego traktowania;
4) sposób ochrony danych osobowych pracownika dokonującego zgłoszenia oraz
osoby, której zarzuca się dokonanie naruszenia, zgodnie z przepisami o ochronie
danych osobowych;
5) zasady zachowania poufności w przypadku ujawnienia tożsamości osób,
o których mowa w pkt 4, lub gdy ich tożsamość jest możliwa do ustalenia;
6) rodzaj i charakter działań następczych podejmowanych po odebraniu zgłoszenia;
7) termin usunięcia przez instytucje obowiązane danych osobowych zawartych
w zgłoszeniach.

art. 54. więcej Art. 54. 1. Instytucje obowiązane, ich pracownicy oraz inne osoby działające
w imieniu i na rzecz instytucji obowiązanych zachowują w tajemnicy fakt przekazania
Generalnemu Inspektorowi lub innym właściwym organom informacji określonych
w rozdziałach 7 i 8 oraz informacji o prowadzonych analizach dotyczących prania
pieniędzy lub finansowania terroryzmu.
2. Obowiązek zachowania w tajemnicy informacji, o których mowa w ust. 1, nie
dotyczy przekazywania informacji pomiędzy:
1) instytucjami obowiązanymi oraz ich oddziałami i jednostkami zależnymi
wchodzącymi w skład grupy i stosującymi zasady postępowania określone
w procedurze grupowej, w tym oddziałami i jednostkami zależnymi mającymi
siedzibę w państwie trzecim;
2) instytucjami obowiązanymi, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 13–15 i 17, oraz
osobami z państw trzecich, które podlegają wymogom określonym w dyrektywie
2015/849 lub równoważnym i wykonują swoje czynności zawodowe w ramach
tej samej osoby prawnej lub w ramach struktury mającej wspólnego właściciela,
wspólny zarząd lub wspólną kontrolę zgodności z przepisami z zakresu
przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, w skład której
wchodzi osoba prawna, w ramach której ta instytucja obowiązana wykonuje
swoje czynności zawodowe;
3) instytucjami obowiązanymi, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 13–15 i 17, a ich
klientami w zakresie informacji przekazywanych w celu zaprzestania przez
klienta prowadzenia działalności sprzecznej z prawem lub powstrzymania
klienta od podjęcia takiej działalności;
4) instytucjami obowiązanymi, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1–5, 7–11, 13–
15, 17, 24 i 25, oraz pomiędzy tymi instytucjami obowiązanymi i ich
odpowiednikami mającymi siedzibę w państwie członkowskim lub w państwie
trzecim, które podlegają wymogom określonym w dyrektywie 2015/849 lub
równoważnym oraz stosują właściwe przepisy dotyczące tajemnicy zawodowej
i ochrony danych osobowych, w przypadkach dotyczących tego samego klienta
i tej samej transakcji.
3. Generalny Inspektor w uzasadnionych przypadkach może zażądać od
instytucji obowiązanych, o których mowa w ust. 2 pkt 1, zachowania w tajemnicy
faktu przekazania Generalnemu Inspektorowi lub innym właściwym organom
informacji, na zasadach określonych w rozdziale 9.

art. 55. więcej Art. 55. Centralny Rejestr Beneficjentów Rzeczywistych, zwany dalej
„Rejestrem”, jest systemem teleinformatycznym służącym przetwarzaniu informacji
o beneficjentach rzeczywistych spółek wymienionych w art. 58.

art. 56. więcej Art. 56. Organem właściwym w sprawach Rejestru jest minister właściwy do
spraw finansów publicznych.

art. 57. więcej Art. 57. 1. Organ właściwy w sprawach Rejestru jest administratorem danych
zgromadzonych w Rejestrze.
2. Do zadań organu właściwego w sprawach Rejestru należy:
1) prowadzenie Rejestru oraz określanie organizacyjnych warunków i technicznych
sposobów jego prowadzenia;
2) przetwarzanie informacji o beneficjentach rzeczywistych;
3) opracowywanie analiz statystycznych dotyczących informacji przetwarzanych
w Rejestrze.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może wyznaczyć organ
Krajowej Administracji Skarbowej do wykonywania zadań, o których mowa w ust. 2.

art. 58. więcej Art. 58. Do zgłaszania informacji o beneficjentach rzeczywistych i ich
aktualizacji są obowiązane:
1) spółki jawne;
2) spółki komandytowe;
3) spółki komandytowo-akcyjne;
4) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością;
5) spółki akcyjne, z wyjątkiem spółek publicznych w rozumieniu ustawy z dnia
29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów
finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych
(Dz. U. z 2019 r. poz. 623, 1798 i 2217).

art. 59. więcej Art. 59. Informacje podlegające zgłoszeniu do Rejestru obejmują:
1) dane identyfikacyjne spółek wymienionych w art. 58:
a) nazwę (firmę),
b) formę organizacyjną,
c) siedzibę,
d) numer w Krajowym Rejestrze Sądowym,
e) NIP;
2) dane identyfikacyjne beneficjenta rzeczywistego i członka organu lub wspólnika
uprawnionego do reprezentowania spółek wymienionych w art. 58:
a) imię i nazwisko,
b) obywatelstwo,
c) państwo zamieszkania,
d) numer PESEL albo datę urodzenia – w przypadku osób nieposiadających
numeru PESEL,
e) informację o wielkości i charakterze udziału lub uprawnieniach
przysługujących beneficjentowi rzeczywistemu.

art. 60. więcej Art. 60. 1. Informacje, o których mowa w art. 59, są zgłaszane do Rejestru nie
później niż w terminie 7 dni od dnia wpisu spółek wymienionych w art. 58 do
Krajowego Rejestru Sądowego, a w przypadku zmiany przekazanych informacji –
w terminie 7 dni od ich zmiany.
2. Do biegu terminów, o których mowa w ust. 1, nie wlicza się sobót i dni
ustawowo wolnych od pracy.
3. W przypadku awarii lub zakłóceń funkcjonowania systemu
teleinformatycznego organ właściwy w sprawach Rejestru informuje o ich
wystąpieniu i usunięciu w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej
urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych. W takim
przypadku do biegu terminów, o których mowa w ust. 1, nie wlicza się okresu od
chwili wystąpienia awarii lub zakłócenia wskazanych w informacji zamieszczonej
w tym Biuletynie do chwili zamieszczenia informacji o ich usunięciu.

art. 61. więcej Art. 61. 1. Zgłoszenia do Rejestru dokonuje osoba uprawniona do reprezentacji
spółki wymienionej w art. 58.
2. Zgłoszenia dokonuje się nieodpłatnie za pomocą środków komunikacji
elektronicznej.
3. Zgłoszenie składane jest w formie dokumentu elektronicznego, zgodnie ze
wzorem udostępnionym przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.
4. Zgłoszenie jest opatrzone kwalifikowanym podpisem elektronicznym lub
podpisem potwierdzonym profilem zaufanym ePUAP oraz zawiera oświadczenie
osoby dokonującej zgłoszenia do Rejestru o prawdziwości informacji zgłaszanych do
Rejestru.
5. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 4, składane jest pod rygorem
odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Składający
oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli o następującej treści:
„Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”.
Klauzula ta zastępuje pouczenie o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego
oświadczenia.

art. 62. więcej Art. 62. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, sposób i tryb składania zgłoszenia do Rejestru, o którym mowa
w art. 61, mając na uwadze konieczność zapewnienia bezpiecznego, sprawnego
i wiarygodnego zgłoszenia.

art. 63. więcej Art. 63. Informacje, o których mowa w art. 59, są wprowadzane do Rejestru
niezwłocznie po ich zgłoszeniu lub aktualizacji.

art. 64. więcej Art. 64. Zgromadzone w Rejestrze informacje, o których mowa w art. 59, są
przechowywane przez okres konieczny do realizacji zadań w celu przeciwdziałania
praniu pieniędzy lub finansowaniu terroryzmu.

art. 65. więcej Art. 65. Przetwarzanie informacji o beneficjentach rzeczywistych
zgromadzonych w Rejestrze odbywa się bez wiedzy osób, których informacje te dotyczą.

art. 66. więcej Art. 66. Do przetwarzania danych osobowych zgromadzonych w Rejestrze nie
stosuje się przepisów art. 15 ust. 1 lit. c rozporządzenia Parlamentu Europejskiego
i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych
w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu
takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie
danych) (Dz. Urz. UE L 119 z 04.05.2016, str. 1, z późn. zm.).

art. 67. więcej Art. 67. Rejestr jest jawny.

art. 68. więcej Art. 68. Domniemywa się, że dane wpisane do Rejestru są prawdziwe. Osoba
dokonująca zgłoszenia informacji o beneficjentach rzeczywistych i ich aktualizacji
ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną zgłoszeniem do Rejestru
nieprawdziwych danych, a także niezgłoszeniem w ustawowym terminie danych
i zmian danych objętych wpisem do Rejestru, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły
wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą osoba
dokonująca zgłoszenia informacji o beneficjentach rzeczywistych i ich aktualizacji nie
ponosi odpowiedzialności.

art. 69. więcej Art. 69. Informacje o beneficjentach rzeczywistych zgromadzone w Rejestrze są
udostępniane nieodpłatnie.

art. 70. więcej Art. 70. Informacje o beneficjentach rzeczywistych zgromadzone w Rejestrze są
udostępniane za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

art. 71. więcej Art. 71. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) sposób sporządzania i składania wniosków o udostępnienie informacji, o których
mowa w art. 59, oraz udostępniania tych informacji,
2) tryb składania wniosków o udostępnienie informacji, o których mowa w art. 59,
oraz udostępniania tych informacji,
3) terminy udostępniania informacji, o których mowa w art. 59
– mając na uwadze potrzebę zapewnienia szybkiego, wiarygodnego i bezpiecznego
dostępu do informacji z Rejestru.

art. 72. więcej Art. 72. 1. Instytucje obowiązane, z wyjątkiem instytucji, o których mowa
w art. 2 ust. 1 pkt 11, 13–15 i 18, przekazują Generalnemu Inspektorowi informacje o:
1) przyjętej wpłacie lub dokonanej wypłacie środków pieniężnych o równowartości
przekraczającej 15 000 euro;
2) wykonanym transferze środków pieniężnych o równowartości przekraczającej
15 000 euro, z wyjątkiem:
a) transferu środków pieniężnych pomiędzy rachunkiem płatniczym
i rachunkiem lokaty terminowej, które należą do tego samego klienta w tej
samej instytucji obowiązanej,
b) krajowego transferu środków pieniężnych z innej instytucji obowiązanej,
c) transakcji związanej z gospodarką własną instytucji obowiązanej, która
została przeprowadzona przez instytucję obowiązaną we własnym imieniu
i na własną rzecz, w tym transakcji zawartej na rynku międzybankowym,
d) transakcji przeprowadzonej w imieniu lub na rzecz jednostek sektora
finansów publicznych, o których mowa w art. 9 ustawy z dnia 27 sierpnia
2009 r. o finansach publicznych,
e) transakcji przeprowadzonej przez bank zrzeszający banki spółdzielcze,
jeżeli informacja o transakcji została przekazana przez zrzeszony bank spółdzielczy,
f) przewłaszczenia na zabezpieczenie wartości majątkowych wykonanego na
czas trwania umowy przewłaszczenia z instytucją obowiązaną.
2. Obowiązek przekazywania informacji, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, dotyczy
również transferu środków pieniężnych spoza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na
rzecz odbiorcy, którego dostawcą usług płatniczych jest instytucja obowiązana.
3. Instytucje obowiązane przekazują Generalnemu Inspektorowi informacje
o przeprowadzonej transakcji kupna lub sprzedaży wartości dewizowych, której
równowartość przekracza 15 000 euro, albo o pośredniczeniu w przeprowadzeniu
takiej transakcji.
4. Instytucje obowiązane, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 13, przekazują
Generalnemu Inspektorowi informacje o czynnościach wymienionych w tym
przepisie, których równowartość przekracza 15 000 euro.
5. Instytucje obowiązane przekazują informacje w terminie 7 dni od dnia:
1) przyjęcia wpłaty lub dokonania wypłaty środków pieniężnych – w przypadku
informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1;
2) wykonania transakcji płatniczej transferu środków pieniężnych – w przypadku
informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 2;
3) udostępnienia środków płatniczych odbiorcy – w przypadku informacji,
o których mowa w ust. 2;
4) przeprowadzenia albo pośredniczenia w przeprowadzeniu transakcji kupna lub
sprzedaży wartości dewizowych – w przypadku informacji, o których mowa w ust. 3;
5) sporządzenia aktu notarialnego – w przypadku informacji, o których mowa w ust. 4.
6. Informacje, o których mowa w ust. 1–5, zawierają:
1) niepowtarzalny identyfikator transakcji w ewidencji instytucji obowiązanej;
2) datę albo datę i godzinę przeprowadzenia transakcji;
3) dane identyfikacyjne, o których mowa w art. 36 ust. 1, klienta wydającego
dyspozycję lub zlecenie przeprowadzenia transakcji;
4) posiadane dane identyfikacyjne, o których mowa w art. 36 ust. 1, pozostałych
stron transakcji;
5) kwotę i walutę transakcji albo wagę i próbę złota dewizowego lub platyny
dewizowej będących przedmiotem transakcji;
6) rodzaj transakcji;
7) tytuł transakcji;
8) sposób wydania dyspozycji lub zlecenia przeprowadzenia transakcji;
9) numery rachunków wykorzystanych do przeprowadzenia transakcji oznaczone
identyfikatorem Międzynarodowego Numeru Rachunku Bankowego (IBAN) lub
identyfikatorem zawierającym kod kraju oraz numer rachunku w przypadku
rachunków nieoznaczonych IBAN.

art. 73. więcej Art. 73. 1. Informacje, o których mowa w art. 72, mogą być przekazywane,
w tym przy wykorzystaniu systemu teleinformatycznego, do Generalnego Inspektora
za pośrednictwem:
1) izb gospodarczych zrzeszających instytucje obowiązane;
2) banków zrzeszających banki spółdzielcze;
3) izb rozliczeniowych utworzonych na podstawie art. 67 ustawy z dnia 29 sierpnia
1997 r. – Prawo bankowe oraz instytucji utworzonych na podstawie
art. 105 ust. 4 tej ustawy;
4) innych podmiotów na podstawie podpisanych przez instytucję obowiązaną umów.
2. Korzystanie z pośrednictwa podmiotów, o których mowa w ust. 1, nie zwalnia
instytucji obowiązanej z odpowiedzialności za przekazanie informacji do Generalnego Inspektora.

art. 74. więcej Art. 74. 1. Instytucja obowiązana zawiadamia Generalnego Inspektora
o okolicznościach, które mogą wskazywać na podejrzenie popełnienia przestępstwa
prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu.
2. Zawiadomienie jest przekazywane niezwłocznie, nie później jednak niż
w terminie 2 dni roboczych od dnia potwierdzenia przez instytucję obowiązaną
podejrzenia, o którym mowa w ust. 1.
3. W zawiadomieniu podaje się:
1) dane identyfikacyjne, o których mowa w art. 36 ust. 1, klienta instytucji
obowiązanej przekazującej zawiadomienie;
2) posiadane dane identyfikacyjne, o których mowa w art. 36 ust. 1, osób
fizycznych, osób prawnych i jednostek organizacyjnych nieposiadających
osobowości prawnej, niebędących klientami instytucji obowiązanej
przekazującej zawiadomienie;
3) rodzaj i wielkość wartości majątkowych oraz miejsce ich przechowywania;
4) numer rachunku prowadzonego dla klienta instytucji obowiązanej przekazującej
zawiadomienie, oznaczony identyfikatorem IBAN lub identyfikatorem
zawierającym kod kraju oraz numer rachunku w przypadku rachunków
nieoznaczonych IBAN;
5) posiadane informacje, o których mowa w art. 72 ust. 6, w odniesieniu do
transakcji lub prób ich przeprowadzenia;
6) wskazanie państwa Europejskiego Obszaru Gospodarczego, z którym jest
powiązana transakcja, jeżeli została przeprowadzona w ramach działalności
transgranicznej;
7) posiadane informacje o rozpoznanym ryzyku prania pieniędzy lub finansowania
terroryzmu oraz o czynie zabronionym, z którego mogą pochodzić wartości
majątkowe;
8) uzasadnienie przekazania zawiadomienia.

art. 75. więcej Art. 75. Obowiązek przekazywania informacji i zawiadomień, o których mowa
w art. 74 ust. 1, art. 86 ust. 1, art. 89 ust. 1 oraz art. 90, nie dotyczy instytucji
obowiązanych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 14, w zakresie informacji uzyskanych podczas ustalania sytuacji prawnej klienta w związku z postępowaniem
sądowym, wykonywaniem obowiązków polegających na obronie, reprezentowaniu
lub zastępowaniu klienta w postępowaniu sądowym albo udzielaniu klientowi porady
prawnej dotyczącej wszczęcia postępowania sądowego lub uniknięcia takiego
postępowania, niezależnie od czasu uzyskania tych informacji.

art. 76. więcej Art. 76. 1. Na żądanie Generalnego Inspektora instytucja obowiązana
niezwłocznie przekazuje lub udostępnia posiadane informacje lub dokumenty,
niezbędne do realizacji zadań Generalnego Inspektora określonych w ustawie, w tym dotyczące:
1) klientów;
2) przeprowadzonych transakcji, w zakresie danych określonych w art. 72 ust. 6;
3) rodzaju i wielkości wartości majątkowych oraz miejsca ich przechowywania;
4) stosowania środka bezpieczeństwa finansowego, o którym mowa
w art. 34 ust. 1 pkt 4;
5) adresów IP, z których następowało połączenie z systemem teleinformatycznym
instytucji obowiązanej, oraz czasów połączeń z tym systemem.
2. Instytucja obowiązana, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 13, na żądanie
Generalnego Inspektora przekazuje również informacje i dokumenty w zakresie
innych czynności notarialnych niż wymienione w tym przepisie.
3. Generalny Inspektor w żądaniu, o którym mowa w ust. 1 i 2, może wskazać:
1) termin oraz formę przekazania lub udostępnienia informacji lub dokumentów;
2) zakres informacji oraz termin do ich pozyskania przez instytucję obowiązaną
w związku ze stosowaniem środka bezpieczeństwa finansowego, o którym mowa
w art. 34 ust. 1 pkt 4, lub w związku z określonymi transakcjami okazjonalnymi.
4. Informacje i dokumenty, o których mowa w ust. 1 i 2, są przekazywane
i udostępniane nieodpłatnie.

art. 77. więcej Art. 77. 1. W celu realizacji po raz pierwszy obowiązków, o których mowa
w art. 72, art. 74, art. 76, art. 86, art. 89 ust. 8 i art. 90, instytucja obowiązana
przekazuje do Generalnego Inspektora formularz identyfikujący instytucję
obowiązaną.
2. Formularz identyfikujący instytucję obowiązaną zawiera:
1) nazwę (firmę) wraz z określeniem formy organizacyjnej instytucji obowiązanej;
2) NIP instytucji obowiązanej;
3) określenie rodzaju działalności prowadzonej przez instytucję obowiązaną;
4) adres siedziby lub adres prowadzenia działalności;
5) imię, nazwisko, stanowisko, numer telefonu i adres elektronicznej skrzynki
pocztowej pracownika, o którym mowa w art. 8;
6) imiona, nazwiska, stanowiska, numery telefonów i adresy elektronicznej
skrzynki pocztowej innych pracowników odpowiedzialnych za realizację
przepisów ustawy, których instytucja obowiązana chce wskazać do kontaktów z
Generalnym Inspektorem;
7) nazwę (firmę) i NIP albo imię, nazwisko i PESEL podmiotu pośredniczącego,
o którym mowa w art. 73 ust. 1 – w przypadku korzystania z pośrednictwa tego
podmiotu.
3. W przypadku zmiany danych, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 3–7, instytucja
obowiązana dokonuje niezwłocznie ich aktualizacji.

art. 78. więcej Art. 78. 1. Instytucja obowiązana przekazuje za pomocą środków komunikacji
elektronicznej informacje, o których mowa w art. 72, oraz formularz, o którym mowa
w art. 77.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych udostępnia, w formie
dokumentu elektronicznego, wzory informacji, o których mowa w art. 72, oraz wzór
formularza, o którym mowa w art. 77.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, sposób sporządzania i przekazywania informacji, o których mowa
w art. 72, oraz formularza, o którym mowa w art. 77, a także tryb ich przekazywania,
mając na uwadze konieczność sprawnego, wiarygodnego i bezpiecznego ich
przekazywania.

art. 79. więcej Art. 79. 1. Instytucja obowiązana przekazuje za pomocą środków komunikacji
elektronicznej zawiadomienia, o których mowa w art. 74, oraz informacje
i dokumenty, o których mowa w art. 76.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych udostępnia, w formie
dokumentu elektronicznego, wzór zawiadomienia, o którym mowa w art. 74, oraz
wzór informacji, o których mowa w art. 76.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, sposób sporządzania i przekazywania zawiadomienia, o którym
mowa w art. 74, oraz informacji i dokumentów, o których mowa w art. 76, jak
również tryb ich przekazywania, mając na uwadze konieczność sprawnego,
wiarygodnego i bezpiecznego ich przekazywania.

art. 80. więcej Art. 80. 1. Generalny Inspektor przyjmuje zgłoszenia rzeczywistych lub
potencjalnych naruszeń przepisów z zakresu przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz
finansowaniu terroryzmu od pracowników, byłych pracowników instytucji
obowiązanych lub innych osób, które wykonują lub wykonywały czynności na rzecz
instytucji obowiązanych na innej podstawie niż stosunek pracy. Przekazanie
zgłoszenia nie narusza obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej.
2. Generalny Inspektor zapewnia ochronę danych osobowych osób
dokonujących zgłoszenia lub osób, którym zarzuca się naruszenie przepisów z zakresu
przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu. Dane osobowe są
gromadzone w odrębnym zbiorze danych.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, sposób odbierania zgłoszeń, o których mowa w ust. 1, sposób
postępowania ze zgłoszeniami i ich przechowywania, a także informowania
o działaniach, jakie mogą być podejmowane po przyjęciu zgłoszenia, mając na
względzie zapewnienie odpowiedniej ochrony, w tym ochrony danych osobowych, osoby dokonującej zgłoszenia lub osoby, której zarzuca się naruszenie przepisów z zakresu przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.

art. 81. więcej Art. 81. 1. Prokurator informuje Generalnego Inspektora o wydaniu
postanowienia o blokadzie rachunku lub wstrzymaniu transakcji, wszczęciu
postępowania, przedstawieniu zarzutu i wniesieniu aktu oskarżenia, w sprawach o
przestępstwo prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu.
2. Przekazanie informacji, o których mowa w ust. 1, następuje niezwłocznie, nie
później niż w terminie 7 dni od dnia dokonania czynności.
3. Informacje, o których mowa w ust. 1, wskazują w szczególności okoliczności
dotyczące popełnienia przestępstwa, wraz ze wskazaniem posiadanych danych
identyfikacyjnych, o których mowa w art. 36 ust. 1, osób fizycznych, osób prawnych
lub jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, oraz sygnaturę akt.
4. Generalny Inspektor niezwłocznie informuje prokuratora o posiadaniu
informacji pozostających w związku z informacjami przekazanymi na podstawie ust. 1.

art. 82. więcej Art. 82. 1. Na wniosek Generalnego Inspektora jednostki współpracujące
w granicach swoich ustawowych kompetencji przekazują lub udostępniają posiadane
informacje lub dokumenty. We wniosku Generalny Inspektor może wskazać termin
oraz formę ich przekazania lub udostępnienia.
2. W celu przekazania lub udostępnienia informacji lub dokumentów, o których
mowa w ust. 1, Generalny Inspektor może zawrzeć porozumienie z jednostką
współpracującą, określające warunki techniczne przekazania lub udostępnienia
informacji lub dokumentów.

art. 83. więcej Art. 83. 1. Jednostki współpracujące opracowują instrukcje postępowania na
wypadek sytuacji podejrzenia popełnienia przestępstwa prania pieniędzy lub
finansowania terroryzmu. Jednostki współpracujące niezwłocznie powiadamiają
Generalnego Inspektora o podejrzeniu popełnienia przestępstwa prania pieniędzy lub
finansowania terroryzmu.
2. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać w szczególności:
1) posiadane dane, o których mowa w art. 36 ust. 1, osób fizycznych, osób
prawnych lub jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej,
pozostających w związku z okolicznościami mogącymi wskazywać na podejrzenie popełnienia przestępstwa prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu;
2) opis okoliczności, o których mowa w pkt 1;
3) uzasadnienie przekazania powiadomienia.
3. Generalny Inspektor, nie później niż w terminie 30 dni, informuje Agencję
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Centralne Biuro Antykorupcyjne, Policję,
Żandarmerię Wojskową i Straż Graniczną o okolicznościach wskazujących na
związek pomiędzy informacjami zawartymi w powiadomieniu, o którym mowa
w ust. 1, a zawiadomieniami przekazanymi na podstawie art. 74 ust. 1, art. 86 ust. 1,
art. 89 ust. 1 i art. 90.

art. 84. więcej Art. 84. 1. Informacje, o których mowa w art. 81, i powiadomienia, o których
mowa w art. 83, są przekazywane w postaci papierowej lub za pomocą środków
komunikacji elektronicznej.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych udostępnia wzory
informacji, o których mowa w art. 81, i powiadomień, o których mowa w art. 83,
w formie dokumentu elektronicznego.
3. Generalny Inspektor zamieszcza wzory informacji, o których mowa w art. 81,
i powiadomień, o których mowa w art. 83, przekazywane w postaci papierowej,
w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego
ministra właściwego do spraw finansów publicznych.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, sposób sporządzania i przekazywania za pomocą środków
komunikacji elektronicznej informacji, o których mowa w art. 81, oraz powiadomień,
o których mowa w art. 83, a także tryb ich przekazywania, mając na uwadze potrzebę
zapewnienia szybkiego, wiarygodnego i bezpiecznego ich przekazania.

art. 85. więcej Art. 85. 1. Organy Straży Granicznej oraz naczelnicy urzędów celno-
-skarbowych przekazują Generalnemu Inspektorowi informacje, o których mowa
w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1889/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
26 października 2005 r. w sprawie kontroli środków pieniężnych wwożonych do
Wspólnoty lub wywożonych ze Wspólnoty (Dz. Urz. UE L 309 z 25.11.2005, str. 9),
oraz informacje zawarte w zgłoszeniu określonym w przepisach wydanych na
podstawie art. 21 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. – Prawo dewizowe. Informacje te są
przekazywane w terminie do 14. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano przywozu środków pieniężnych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
wywozu środków pieniężnych z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, są przekazywane za pomocą środków
komunikacji elektronicznej za pośrednictwem:
1) Szefa Krajowej Administracji Skarbowej – w przypadku informacji
przekazywanych przez naczelników urzędów celno-skarbowych;
2) Komendanta Głównego Straży Granicznej – w przypadku informacji
przekazywanych przez organy Straży Granicznej.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych udostępnia wzór
informacji, o których mowa w ust. 1, w formie dokumentu elektronicznego.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, sposób sporządzania i przekazywania informacji, o których mowa
w ust. 1, oraz tryb ich przekazywania, mając na uwadze potrzebę zapewnienia
szybkiego, wiarygodnego i bezpiecznego przekazania tych informacji.

art. 86. więcej Art. 86. 1. Instytucja obowiązana niezwłocznie zawiadamia Generalnego
Inspektora, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, o przypadku powzięcia
uzasadnionego podejrzenia, że określona transakcja lub określone wartości majątkowe
mogą mieć związek z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu.
2. W zawiadomieniu instytucja obowiązana przekazuje pozostające w jej
posiadaniu informacje związane z powziętym podejrzeniem oraz informację
o przewidywanym terminie przeprowadzenia transakcji, o której mowa w ust. 1.
Do zawiadomienia przepis art. 74 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
3. Po otrzymaniu zawiadomienia Generalny Inspektor dokonuje niezwłocznie
potwierdzenia jego przyjęcia, w postaci urzędowego poświadczenia odbioru,
zawierającego w szczególności datę i godzinę przyjęcia zawiadomienia.
4. Do czasu otrzymania żądania, o którym mowa w ust. 5, lub zwolnienia,
o którym mowa w ust. 6, nie dłużej jednak niż przez 24 godziny, licząc od momentu
potwierdzenia przyjęcia zawiadomienia, o którym mowa w ust. 3, instytucja obowiązana nie przeprowadza transakcji, o której mowa w ust. 1, lub innych transakcji
obciążających rachunek, na którym zgromadzono wartości majątkowe, o których
mowa w ust. 1.
5. Generalny Inspektor w przypadku uznania, że transakcja, o której mowa
w ust. 1, może mieć związek z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu,
przekazuje instytucji obowiązanej żądanie wstrzymania transakcji lub blokady
rachunku na okres nie dłuższy niż 96 godzin, licząc od daty i godziny wskazanych
w potwierdzeniu, o którym mowa w ust. 3. Niezwłocznie po otrzymaniu tego żądania
instytucja obowiązana wstrzymuje transakcję lub blokuje rachunek. W żądaniu
Generalny Inspektor określa wartości majątkowe objęte żądaniem.
6. Generalny Inspektor może zwolnić instytucję obowiązaną z obowiązku,
o którym mowa w ust. 4, w przypadku gdy posiadane informacje nie dają podstaw do
zawiadomienia prokuratora o podejrzeniu popełnienia przestępstwa prania pieniędzy
lub finansowania terroryzmu albo w przypadku uznania, że wstrzymanie transakcji lub
blokada rachunku mogłyby utrudnić wykonywanie zadań organom wymiaru
sprawiedliwości oraz służbom lub instytucjom odpowiedzialnym za ochronę porządku
publicznego, bezpieczeństwa obywateli lub ściganie sprawców przestępstw lub
przestępstw skarbowych.
7. Generalny Inspektor przekazuje instytucji obowiązanej żądanie, o którym
mowa w ust. 5, lub zwolnienie, o którym mowa w ust. 6, za pomocą środków
komunikacji elektronicznej.
8. Niezwłocznie po przekazaniu żądania, o którym mowa w ust. 5, Generalny
Inspektor zawiadamia właściwego prokuratora o podejrzeniu popełnienia
przestępstwa prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu.
9. Po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 8, prokurator może
postanowieniem wstrzymać transakcję lub dokonać blokady rachunku na czas
oznaczony, nie dłuższy niż 6 miesięcy, licząc od dnia otrzymania tego zawiadomienia.
10. Postanowienie w przedmiocie wstrzymania transakcji lub blokady rachunku,
o którym mowa w ust. 9, może zostać wydane również pomimo braku zawiadomienia
określonego w ust. 8.
11. W postanowieniu, o którym mowa w ust. 9, określa się zakres, sposób
i termin wstrzymania transakcji lub blokady rachunku. Na postanowienie przysługuje
zażalenie do sądu właściwego do rozpoznania sprawy.
12. Instytucja obowiązana na wniosek klienta wydającego dyspozycję lub
zlecenie przeprowadzenia transakcji, o których mowa w ust. 1, lub będącego
posiadaczem albo właścicielem wartości majątkowych, o których mowa w ust. 1, może poinformować tego klienta o przekazaniu przez Generalnego Inspektora żądania, o którym mowa w ust. 5. W tym przypadku przepisu art. 54 nie stosuje się.
13. Wstrzymanie transakcji lub blokada rachunku upada, jeżeli przed upływem
6 miesięcy, licząc od dnia otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w ust. 8, nie
zostanie wydane postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym lub postanowienie
w przedmiocie dowodów rzeczowych.

art. 87. więcej Art. 87. 1. Generalny Inspektor w przypadku uznania, że określona transakcja
lub określone wartości majątkowe mogą mieć związek z praniem pieniędzy lub
finansowaniem terroryzmu, przekazuje instytucji obowiązanej, za pomocą środków
komunikacji elektronicznej, żądanie wstrzymania transakcji lub blokady rachunku.
W żądaniu blokady rachunku Generalny Inspektor określa wartości majątkowe objęte
żądaniem.
2. Instytucja obowiązana wstrzymuje transakcję lub dokonuje blokady rachunku
na okres nie dłuższy niż 96 godzin, licząc od momentu otrzymania żądania, o którym
mowa w ust. 1.
3. Niezwłocznie po przekazaniu żądania, o którym mowa w ust. 1, Generalny
Inspektor zawiadamia właściwego prokuratora o podejrzeniu popełnienia
przestępstwa prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu.
4. Przepisy art. 86 ust. 9–13 stosuje się odpowiednio.

art. 88. więcej Art. 88. Generalny Inspektor informuje niezwłocznie, za pomocą środków
komunikacji elektronicznej, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego
o przekazaniu żądania, o którym mowa w art. 86 ust. 5 oraz art. 87 ust. 1.

art. 89. więcej Art. 89. 1. Instytucja obowiązana, z wyłączeniem banków krajowych, oddziałów
banków zagranicznych, oddziałów instytucji kredytowych oraz spółdzielczych kas
oszczędnościowo-kredytowych, niezwłocznie zawiadamia właściwego prokuratora
o przypadku powzięcia uzasadnionego podejrzenia, że wartości majątkowe będące
przedmiotem transakcji lub zgromadzone na rachunku pochodzą z przestępstwa
innego niż przestępstwo prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu lub
z przestępstwa skarbowego albo mają związek z przestępstwem innym niż
przestępstwo prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu lub z przestępstwem
skarbowym.
2. W zawiadomieniu instytucja obowiązana przekazuje pozostające w jej
posiadaniu informacje związane z powziętym podejrzeniem oraz informację
o przewidywanym terminie przeprowadzenia transakcji, o której mowa w ust. 1.
3. Do czasu otrzymania postanowienia, o którym mowa w ust. 4, nie dłużej niż
przez 96 godzin, licząc od momentu przekazania zawiadomienia, o którym mowa
w ust. 1, instytucja obowiązana nie przeprowadza transakcji, o której mowa w ust. 1,
lub innych transakcji obciążających rachunek, na którym zgromadzono wartości
majątkowe, o których mowa w ust. 1.
4. W terminie określonym w ust. 3 prokurator wydaje postanowienie
o wszczęciu lub odmowie wszczęcia postępowania, o którym niezwłocznie
zawiadamia instytucję obowiązaną. W przypadku wszczęcia postępowania prokurator,
w drodze postanowienia, dokonuje wstrzymania transakcji lub blokady rachunku, na
okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, licząc od dnia otrzymania zawiadomienia, o którym
mowa w ust. 1.
5. Postanowienie w przedmiocie wstrzymania transakcji lub blokady rachunku,
o którym mowa w ust. 4, może zostać wydane również pomimo braku zawiadomienia
określonego w ust. 1.
6. W postanowieniu, o którym mowa w ust. 4, określa się zakres, sposób i termin
wstrzymania transakcji lub blokady rachunku. Na postanowienie przysługuje
zażalenie do sądu właściwego do rozpoznania sprawy.
7. Wstrzymanie transakcji lub blokada rachunku upada, jeżeli przed upływem
6 miesięcy od dnia wydania postanowienia, o którym mowa w ust. 4 i 5, nie zostanie
wydane postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym lub postanowienie
w przedmiocie dowodów rzeczowych.
8. Niezwłocznie po otrzymaniu postanowień, o których mowa w ust. 4 i 7,
instytucja obowiązana przekazuje Generalnemu Inspektorowi, za pomocą środków
komunikacji elektronicznej, informacje o zawiadomieniach, o których mowa w ust. 1,
oraz kopie tych postanowień.

art. 90. więcej Art. 90. 1. Instytucja obowiązana niezwłocznie zawiadamia Generalnego
Inspektora, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, o przeprowadzeniu
transakcji, o której mowa w art. 86 ust. 1, w przypadku gdy przekazanie
zawiadomienia było niemożliwe przed jej przeprowadzeniem. W zawiadomieniu
instytucja obowiązana uzasadnia przyczyny wcześniejszego nieprzekazania
zawiadomienia oraz przekazuje pozostające w jej posiadaniu informacje potwierdzające powzięcie podejrzenia, o którym mowa w art. 86 ust. 1. Przepis art. 74 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
2. Instytucja obowiązana niezwłocznie zawiadamia właściwego prokuratora
o przeprowadzeniu transakcji, o której mowa w art. 89 ust. 1, w przypadku gdy
przekazanie zawiadomienia o tej transakcji było niemożliwe przed jej
przeprowadzeniem. W zawiadomieniu instytucja obowiązana uzasadnia przyczyny
wcześniejszego nieprzekazania zawiadomienia oraz przekazuje pozostające w jej
posiadaniu informacje potwierdzające powzięcie podejrzenia, o którym mowa
w art. 89 ust. 1. Przepis art. 89 ust. 8 stosuje się odpowiednio.

art. 91. więcej Art. 91. Wykonanie przez instytucję obowiązaną obowiązków, o których mowa
w art. 86, art. 87 i art. 89, nie powoduje odpowiedzialności dyscyplinarnej, cywilnej,
karnej ani innej określonej odrębnymi przepisami.

art. 92. więcej Art. 92. Do biegu terminów, o których mowa w art. 86 ust. 4 i 5, art. 87 ust. 2
oraz art. 89 ust. 3, nie wlicza się sobót i dni ustawowo wolnych od pracy.

art. 93. więcej Art. 93. Minister właściwy do spraw finansów publicznych udostępnia wzory:
1) zawiadomień, o których mowa w art. 86 ust. 1 i art. 90 ust. 1,
2) żądań, o których mowa w art. 86 ust. 5 i art. 87 ust. 1,
3) zwolnień, o których mowa w art. 86 ust. 6,
4) informacji o zawiadomieniu, o której mowa w art. 89 ust. 8
– w formie dokumentu elektronicznego.

art. 94. więcej Art. 94. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, sposób sporządzania i przekazywania:
1) zawiadomień, o których mowa w art. 86 ust. 1 i art. 90 ust. 1,
2) potwierdzeń, o których mowa w art. 86 ust. 3,
3) żądań, o których mowa w art. 86 ust. 5 i art. 87 ust. 1,
4) zwolnień, o których mowa w art. 86 ust. 6,
5) informacji o zawiadomieniu, o której mowa w art. 89 ust. 8
– oraz tryb ich przekazywania, mając na uwadze konieczność sprawnego,
wiarygodnego i bezpiecznego ich przekazywania.

art. 95. więcej Art. 95. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozdziale do wstrzymania
transakcji lub blokady rachunku przepisy ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks
postępowania karnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 30, 413 i 568) stosuje się odpowiednio.

art. 96. więcej Art. 96. 1. Do ujawniania Generalnemu Inspektorowi informacji w trybie
i zakresie przewidzianym ustawą nie stosuje się przepisów ograniczających
udostępnianie informacji lub danych objętych tajemnicą, z wyjątkiem informacji
niejawnych w rozumieniu przepisów o ochronie informacji niejawnych.
2. W celu realizacji zadań ustawowych Generalny Inspektor może:
1) zbierać i wykorzystywać niezbędne informacje zawierające dane osobowe oraz
przetwarzać je w rozumieniu przepisów o ochronie danych osobowych, także
bez wiedzy i zgody osoby, której dane dotyczą;
2) tworzyć zbiory danych osobowych;
3) przetwarzać informacje, o których mowa w art. 76 ust. 1 pkt 5, objęte tajemnicą
telekomunikacyjną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. –
Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2019 r. poz. 2460 oraz z 2020 r. poz. 374 i 695).
3. Dane, o których mowa w art. 14 ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochronie
danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem
przestępczości (Dz. U. z 2019 r. poz. 125), mogą być zbierane i wykorzystywane oraz
przetwarzane przez Generalnego Inspektora wyłącznie w przypadku, gdy jest to
niezbędne ze względu na zakres wykonywanych zadań lub czynności.

art. 97. więcej Art. 97. 1. (uchylony)
2. (uchylony)
3. (uchylony)
4. (uchylony)
5. (uchylony)
6. Kierownik komórki organizacyjnej, o której mowa w art. 12 ust. 2, któremu
inspektor ochrony danych wydał pisemne polecenie usunięcia stwierdzonych
uchybień, informuje Generalnego Inspektora, w terminie 7 dni od dnia wydania tego
polecenia, o jego wykonaniu lub przyczynie jego niewykonania.
7. W przypadku naruszenia przepisów ustawy lub przepisów o ochronie danych
osobowych inspektor ochrony danych podejmuje działania zmierzające do
wyjaśnienia okoliczności tego naruszenia, zawiadamiając o tym niezwłocznie
Generalnego Inspektora oraz ministra właściwego do spraw finansów publicznych.
8. Pełnomocnik przedstawia corocznie, w terminie do dnia 31 marca, ministrowi
właściwemu do spraw finansów publicznych oraz Generalnemu Inspektorowi
Ochrony Danych Osobowych, za pośrednictwem Generalnego Inspektora,
sprawozdanie za poprzedni rok kalendarzowy, w którym przedstawia stan ochrony
danych osobowych przetwarzanych przez Generalnego Inspektora oraz przypadki
naruszenia przepisów w tym zakresie.

art. 98. więcej Art. 98. 1. Kontrolę nad uzyskiwaniem przez Generalnego Inspektora danych,
o których mowa w art. 76 ust. 1 pkt 5, sprawuje Sąd Okręgowy w Warszawie.
2. Generalny Inspektor przekazuje, z zachowaniem przepisów o ochronie
informacji niejawnych, Sądowi Okręgowemu w Warszawie, w okresach półrocznych,
informacje o liczbie wystąpień do instytucji obowiązanych z żądaniem przekazania
lub udostępnienia posiadanych informacji lub dokumentów zawierających dane
telekomunikacyjne, o których mowa w art. 76 ust. 1 pkt 5.
3. W ramach kontroli, o której mowa w ust. 1, Sąd Okręgowy w Warszawie
może zapoznać się z materiałami uzasadniającymi wystąpienie przez Generalnego
Inspektora z żądaniem, o którym mowa w art. 76 ust. 1 pkt 5.
4. Sąd Okręgowy w Warszawie informuje Generalnego Inspektora o wyniku
kontroli w terminie 30 dni od dnia jej zakończenia.

art. 99. więcej Art. 99. 1. Informacje gromadzone i udostępniane przez organy informacji
finansowej w trybie przewidzianym w ustawie są objęte tajemnicą informacji finansowej.
2. Organy informacji finansowej udostępniają informacje, o których mowa
w ust. 1, wyłącznie w trybie przewidzianym w ustawie.
3. Obowiązek zachowania tajemnicy informacji finansowej obejmuje osoby
pełniące funkcje organów informacji finansowej, pracowników zatrudnionych
w komórce organizacyjnej, o której mowa w art. 12 ust. 2, oraz osoby wykonujące
czynności na rzecz tej komórki na innej podstawie niż stosunek pracy.
4. Obowiązek zachowania tajemnicy informacji finansowej istnieje również po
ustaniu pełnienia funkcji organu informacji finansowej, zatrudnienia w komórce
organizacyjnej, o której mowa w art. 12 ust. 2, oraz wykonywania na jej rzecz
czynności na innej podstawie niż stosunek pracy.
5. Obowiązek zachowania tajemnicy informacji finansowej obejmuje również
osoby pełniące funkcje organów uprawnionych do uzyskania informacji w trybie
przewidzianym w ustawie, pracowników, funkcjonariuszy oraz osoby wykonujące
czynności na rzecz tych organów. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.
6. Osoby, o których mowa w ust. 5, udostępniają informacje objęte tajemnicą
informacji finansowej, jeżeli obowiązek taki wynika z odrębnych przepisów.
7. Informacje, o których mowa w ust. 1, objęte tajemnicami prawnie
chronionymi określonymi w odrębnych przepisach organy informacji finansowej
udostępniają w zakresie i na zasadach wskazanych w tych przepisach.

art. 100. więcej Art. 100. 1. Generalny Inspektor przetwarza informacje finansowe, w tym dane
osobowe, przez okres, w którym są one niezbędne do realizacji jego ustawowych zadań.
2. Generalny Inspektor dokonuje, nie rzadziej niż raz na 5 lat, weryfikacji
potrzeby dalszego przetwarzania zgromadzonych informacji.
3. Po dokonaniu weryfikacji informacje, które nie są niezbędne do realizacji
ustawowych zadań Generalnego Inspektora, niezwłocznie usuwa powołana przez
niego komisja. Komisja sporządza protokół wykonanych czynności, zawierający
w szczególności wykaz usuniętych informacji oraz opis sposobu ich usunięcia.

art. 101. więcej Art. 101. 1. Ujawnianie osobom nieuprawnionym przez osoby, o których mowa
w art. 99 ust. 3 i 5, faktu przekazania Generalnemu Inspektorowi informacji w trybie
przewidzianym w ustawie jest zabronione.
2. Jednostki współpracujące, ich pracownicy i funkcjonariusze mogą wymieniać
między sobą informacje o przekazaniu lub pozyskaniu informacji w trybie
przewidzianym w ustawie, gdy jest to konieczne do zapewnienia prawidłowości
realizowanych przez nich zadań.

art. 102. więcej Art. 102. 1. Generalny Inspektor udostępnia dane osobowe:
1) osób fizycznych dokonujących w imieniu instytucji obowiązanych zawiadomień,
o których mowa w art. 74 i art. 86 ust. 1,
2) osób zgłaszających podejrzenie prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu
w ramach struktur wewnętrznych instytucji obowiązanych,
3) osób zgłaszających naruszenia przepisów z zakresu przeciwdziałania praniu
pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, o których mowa w art. 80 ust. 1,
4) pracowników komórki organizacyjnej, o której mowa w art. 12 ust. 2,
wykonujących zadania Generalnego Inspektora, o których mowa
w art. 12 ust. 1 pkt 1–5
– wyłącznie na żądanie sądu lub prokuratora, gdy jest to konieczne w toku
prowadzonego postępowania.
2. Dane osobowe udostępnione na podstawie ust. 1 nie mogą być udostępniane
innym podmiotom lub osobom, z wyjątkiem osób, o których mowa w art. 156 § 1 i 5
oraz art. 321 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego,
którym dane te mogą być udostępniane na zasadach określonych w tych przepisach.

art. 103. więcej Art. 103. 1. Jeżeli uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa prania
pieniędzy lub finansowania terroryzmu wynika z posiadanych przez Generalnego
Inspektora informacji, ich przetworzenia lub analizy, Generalny Inspektor przekazuje
właściwemu prokuratorowi zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa
wraz z informacjami lub dokumentami uzasadniającymi to podejrzenie.
2. Jeżeli podstawą zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, były:
1) informacja lub zawiadomienie, o których mowa w art. 74 i art. 86 ust. 1,
2) powiadomienie, o którym mowa w art. 83 ust. 1
– Generalny Inspektor, nie później niż w terminie 30 dni od dnia przekazania
zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, informuje o tym fakcie instytucję
obowiązaną lub jednostkę współpracującą, która przekazała informacje będące
podstawą tego zawiadomienia.

art. 104. więcej Art. 104. 1. Generalny Inspektor udostępnia, na pisemny wniosek, informacje
lub dokumenty, w tym informacje lub dokumenty objęte tajemnicami prawnie
chronionymi, zgromadzone na podstawie przepisów ustawy, sądom i prokuratorom na
potrzeby postępowania karnego.
2. W celu weryfikacji danych zawartych w przekazanym przez Generalnego
Inspektora zawiadomieniu o podejrzeniu popełnienia przestępstwa prania pieniędzy
lub finansowania terroryzmu prokurator może żądać od Generalnego Inspektora
udostępnienia informacji lub dokumentów, w tym informacji lub dokumentów
objętych tajemnicami prawnie chronionymi.
3. Generalny Inspektor występuje do instytucji obowiązanych, jednostek
współpracujących lub zagranicznych jednostek analityki finansowej w przypadku, gdy
żądane informacje, o których mowa w ust. 2, nie znajdują się w jego posiadaniu.

art. 105. więcej Art. 105. 1. Generalny Inspektor udostępnia posiadane informacje na pisemny
i uzasadniony wniosek:
1) Komendanta Głównego Policji,
2) Komendanta Centralnego Biura Śledczego Policji,
3) Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej,
4) Komendanta Głównego Straży Granicznej,
5) Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
6) Szefa Agencji Wywiadu,
7) Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego,
8) Szefa Służby Wywiadu Wojskowego,
9) Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego,
10) Inspektora Nadzoru Wewnętrznego,
11) Komendanta Biura Spraw Wewnętrznych Policji,
12) Komendanta Biura Spraw Wewnętrznych Straży Granicznej
– lub osób przez nich upoważnionych w zakresie ich ustawowych zadań.
2. Generalny Inspektor udostępnia informacje, o których mowa w art. 72:
1) Centralnemu Biuru Antykorupcyjnemu – w trybie i na zasadach określonych
w art. 22a ust. 5 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze
Antykorupcyjnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 1921 i 2020);
2) Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego – na warunkach określonych
w art. 34 ust. 2a ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. z 2020 r. poz. 27).
3. Generalny Inspektor udostępnia posiadane informacje również na pisemny
i uzasadniony wniosek:
1) Przewodniczącego KNF – w zakresie nadzoru sprawowanego przez KNF na
podstawie przepisów ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem
finansowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 180, 284, 568 i 695);
2) Prezesa NIK – w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia postępowania
kontrolnego określonego w przepisach ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r.
o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z 2019 r. poz. 489 i 1571);
3) krajowego administratora, o którym mowa w art. 3 pkt 22 rozporządzenia
Komisji (UE) nr 389/2013 z dnia 2 maja 2013 r. ustanawiającego rejestr Unii
zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, decyzjami
nr 280/2004/WE i nr 406/2009/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylającego rozporządzenia Komisji (UE) nr 920/2010
i nr 1193/2011 (Dz. Urz. UE L 122 z 03.05.2013, str. 1, z późn. zm.) –
w zakresie jego kompetencji;
4) ministra właściwego do spraw zagranicznych – w zakresie jego kompetencji
ustawowych w związku ze stosowaniem szczególnych środków ograniczających;
5) ministra właściwego do spraw finansów publicznych – w związku z wnioskiem,
o którym mowa w art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych.
4. Generalny Inspektor udostępnia posiadane informacje na pisemny
i uzasadniony wniosek Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, dyrektora izby
administracji skarbowej lub naczelnika urzędu celno-skarbowego w zakresie ich
ustawowych zadań.
5. Do informacji udostępnianych na podstawie ust. 1, 2, ust. 3 pkt 5
i ust. 4 przepisu art. 99 ust. 7 nie stosuje się, z wyjątkiem przepisów ustawy z dnia
5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 742).
6. W szczególnie uzasadnionych przypadkach Generalny Inspektor może
odmówić udostępnienia posiadanych informacji podmiotom, o których mowa
w ust. 1–4, jeżeli ich udostępnienie mogłoby:
1) negatywnie wpłynąć na proces analizowania przez Generalnego Inspektora
informacji dotyczących wartości majątkowych, co do których powzięto
podejrzenie, że mogą mieć związek z przestępstwem prania pieniędzy lub
finansowania terroryzmu;
2) narazić na niewspółmierną szkodę osobę fizyczną lub osobę prawną.

art. 106. więcej Art. 106. 1. W przypadku powzięcia podejrzenia popełnienia przestępstwa
skarbowego lub innego przestępstwa niż przestępstwo prania pieniędzy lub
finansowania terroryzmu Generalny Inspektor przekazuje informacje uzasadniające to
podejrzenie właściwym organom wskazanym w art. 105 ust. 1 i 4 w celu podjęcia
czynności wynikających z ich ustawowych zadań.
2. W przypadku powzięcia uzasadnionego podejrzenia naruszenia przepisów
związanych z funkcjonowaniem rynku finansowego Generalny Inspektor przekazuje
KNF informacje uzasadniające to podejrzenie.
3. Do informacji udostępnianych na podstawie ust. 1 przepisu art. 99 ust. 7 nie
stosuje się, z wyjątkiem przepisów ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie
informacji niejawnych.

art. 107. więcej Art. 107. 1. Po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w art. 86 ust. 8,
art. 87 ust. 3 lub art. 103 ust. 1, prokurator, w terminie 30 dni od dnia otrzymania tego
zawiadomienia, przekazuje Generalnemu Inspektorowi informacje o:
1) wydaniu postanowienia w przedmiocie blokady rachunku lub wstrzymania transakcji;
2) zawieszeniu postępowania;
3) podjęciu zawieszonego postępowania;
4) wydaniu postanowienia o przedstawieniu zarzutu popełnienia przestępstwa.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, zawierają sygnaturę akt sprawy oraz
znak i datę zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1.

art. 108. więcej Art. 108. 1. W przypadku otrzymania informacji, o których mowa w art. 106,
jednostka współpracująca przekazuje informację zwrotną o sposobie ich
wykorzystania w terminie nie dłuższym niż 90 dni, licząc od dnia ich otrzymania.
2. Informacja zwrotna zawiera sygnaturę akt jednostki współpracującej, znak
i datę pisma, w którym Generalny Inspektor przekazał te informacje, oraz wskazanie
sposobu wykorzystania tych informacji.

art. 109. więcej Art. 109. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić,
w drodze rozporządzenia, sposób:
1) sporządzania i przyjmowania przez Generalnego Inspektora wniosków,
o których mowa w art. 104 ust. 1 oraz art. 105 ust. 1, 3 i 4, oraz tryb ich przyjmowania,
2) przekazywania przez Generalnego Inspektora informacji, o których mowa
w art. 106 ust. 1 i 2
– mając na uwadze potrzebę zapewnienia szybkiego i bezpiecznego ich przyjmowania
i przekazywania.

art. 110. więcej Art. 110. 1. Generalny Inspektor udostępnia na wniosek lub z urzędu
zagranicznym jednostkom analityki finansowej oraz pozyskuje od tych jednostek
informacje związane z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu, w tym
informacje o czynach zabronionych, z których mogą pochodzić wartości majątkowe.
2. Udostępnienie informacji, o których mowa w ust. 1, następuje w celu ich
wykorzystania do wykonywania zadań przez jednostki analityki finansowej określone
w dyrektywie 2015/849, przepisach krajowych wdrażających tę dyrektywę lub
w przepisach prawa międzynarodowego regulujących zasady funkcjonowania
jednostek analityki finansowej.

art. 111. więcej Art. 111. 1. Generalny Inspektor udostępnia posiadane informacje i dokumenty
jednostkom analityki finansowej państw członkowskich Unii Europejskiej.
2. Generalny Inspektor udostępnia posiadane informacje jednostkom analityki
finansowej z państw niebędących państwami członkowskimi Unii Europejskiej na
zasadzie wzajemności.
3. Generalny Inspektor udostępnia posiadane informacje jednostkom analityki
finansowej państw będących stronami Konwencji Rady Europy o praniu, ujawnianiu,
zajmowaniu i konfiskacie dochodów pochodzących z przestępstwa oraz
o finansowaniu terroryzmu, sporządzonej w Warszawie dnia 16 maja 2005 r., na
zasadach określonych w tej Konwencji.
4. Generalny Inspektor w zakresie swoich uprawnień określonych w ustawie
może pozyskiwać informacje w celu udostępnienia ich zagranicznej jednostce
analityki finansowej.
5. Do informacji udostępnianych zagranicznym jednostkom analityki finansowej
przepisu art. 99 ust. 7 nie stosuje się, z wyjątkiem przepisów ustawy z dnia 5 sierpnia
2010 r. o ochronie informacji niejawnych.
6. Udostępnienie informacji na wniosek zagranicznej jednostki analityki
finansowej następuje w terminie 30 dni od dnia otrzymania tego wniosku przez
Generalnego Inspektora.
7. Udostępnianie i pozyskiwanie informacji i dokumentów od jednostek
analityki finansowej państw członkowskich Unii Europejskiej następuje przy
wykorzystaniu bezpiecznych systemów łączności oraz systemów teleinformatycznych
umożliwiających porównanie danych posiadanych przez Generalnego Inspektora
z danymi posiadanymi przez te jednostki w sposób anonimowy i z zapewnieniem
ochrony danych osobowych.

art. 112. więcej Art. 112. 1. Wniosek zagranicznej jednostki analityki finansowej
o udostępnienie informacji kierowany do Generalnego Inspektora oraz wniosek
Generalnego Inspektora kierowany do zagranicznej jednostki analityki finansowej
w celu pozyskania informacji zawierają dane identyfikacyjne, o których mowa w art. 36 ust. 1, opis okoliczności wskazujących na związek z praniem pieniędzy lub
finansowaniem terroryzmu oraz zamierzony cel wykorzystania informacji.
2. W przypadku gdy wniosek zagranicznej jednostki analityki finansowej nie
spełnia wymogów, o których mowa w ust. 1, lub w sposób niewystarczający wskazuje
na związek wnioskowanych informacji z praniem pieniędzy lub finansowaniem
terroryzmu, Generalny Inspektor zwraca się o jego uzupełnienie.
3. W przypadku gdy informacje przekazane Generalnemu Inspektorowi
w zawiadomieniu lub informacje, o których mowa w art. 74 ust. 1, art. 86 ust. 1,
art. 89 ust. 8 lub art. 90, dotyczą innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
Generalny Inspektor niezwłocznie przekazuje z urzędu te informacje do jednostki
analityki finansowej właściwego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

art. 113. więcej Art. 113. 1. Na uzasadniony wniosek zagranicznej jednostki analityki
finansowej Generalny Inspektor może zezwolić na przekazanie udostępnionych
informacji innym organom lub jednostkom analityki finansowej lub na wykorzystanie
tych informacji do celów innych niż określone w art. 110 ust. 2. Generalny Inspektor
wskazuje organy lub jednostki analityki finansowej, którym mogą być przekazane
udostępnione informacje, oraz określa cele, do jakich te informacje mogą być
wykorzystane.
2. Generalny Inspektor występuje do zagranicznej jednostki analityki finansowej
o wyrażenie zgody na przekazanie pozyskanych od niej informacji sądom, jednostkom
współpracującym, innym jednostkom analityki finansowej lub na wykorzystanie
takich informacji do celów innych niż wykonywanie swoich zadań. W przypadku
wyrażenia zgody przez zagraniczną jednostkę analityki finansowej Generalny
Inspektor przekazuje lub wykorzystuje pozyskane od niej informacje wyłącznie
w zakresie i w celach przez nią wskazanych.
3. Do informacji przekazywanych na podstawie ust. 1 i 2 przepisu
art. 99 ust. 7 nie stosuje się, z wyjątkiem przepisów ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r.
o ochronie informacji niejawnych.
4. Na uzasadniony wniosek zagranicznej jednostki analityki finansowej
pozwalający na uprawdopodobnienie podejrzenia popełnienia przestępstwa prania
pieniędzy lub finansowania terroryzmu Generalny Inspektor może przekazać
instytucji obowiązanej żądanie wstrzymania transakcji lub blokady rachunku. Przepisy
art. 87 stosuje się.

art. 114. więcej Art. 114. 1. Generalny Inspektor odmawia udostępnienia informacji
zagranicznej jednostce analityki finansowej, jeżeli:
1) wniosek tej jednostki o udostępnienie informacji nie dotyczy informacji,
o których mowa w art. 110 ust. 1, lub pozyskane informacje mają być
wykorzystane do celu innego niż ten, o którym mowa w art. 110 ust. 2, chyba że
zachodzi przypadek określony w art. 113 ust. 1;
2) informacje podlegają ochronie zgodnie z przepisami o ochronie informacji niejawnych;
3) udostępnienie informacji mogłoby utrudnić wykonywanie zadań organom
wymiaru sprawiedliwości oraz służbom lub instytucjom odpowiedzialnym za
ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa obywateli lub ściganie
sprawców przestępstw lub przestępstw skarbowych;
4) udostępnienie informacji mogłoby zagrozić bezpieczeństwu państwa lub
porządkowi publicznemu;
5) państwo trzecie nie gwarantuje odpowiedniego poziomu ochrony danych osobowych.
2. Odmowa udostępnienia informacji zagranicznej jednostce analityki
finansowej wymaga uzasadnienia.

art. 115. więcej Art. 115. 1. Generalny Inspektor może dokonywać wymiany informacji
związanych z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu z Agencją Unii
Europejskiej ds. Współpracy Organów Ścigania (Europol) bezpośrednio lub za
pośrednictwem Jednostki Krajowej Europolu.
2. Tryb i warunki techniczne wymiany informacji, o której mowa w ust. 1, mogą
zostać określone w porozumieniu zawartym między Generalnym Inspektorem
a Szefem Jednostki Krajowej Europolu.
3. Do wymiany informacji, o której mowa w ust. 1 i 2, przepisu art. 99 ust. 7 nie
stosuje się, z wyjątkiem przepisów ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie
informacji niejawnych.

art. 116. więcej Art. 116. 1. Generalny Inspektor może udostępniać oraz pozyskiwać informacje
w ramach współpracy z właściwymi organami innych państw, zagranicznymi
instytucjami i międzynarodowymi organizacjami zajmującymi się przeciwdziałaniem
praniu pieniędzy lub finansowaniu terroryzmu oraz europejskimi urzędami nadzoru.
W celu realizacji współpracy Generalny Inspektor może zawierać porozumienia
określające tryb i warunki techniczne udostępniania lub pozyskiwania informacji.
2. Do udostępniania i pozyskiwania informacji, o których mowa w ust. 1,
przepisu art. 99 ust. 7 nie stosuje się, z wyjątkiem przepisów ustawy z dnia 5 sierpnia
2010 r. o ochronie informacji niejawnych.

art. 117. więcej Art. 117. 1. W celu przeciwdziałania terroryzmowi oraz finansowaniu
terroryzmu instytucje obowiązane stosują szczególne środki ograniczające wobec
osób i podmiotów, o których mowa w art. 118 ust. 1.
2. Szczególne środki ograniczające polegają na:
1) zamrożeniu wartości majątkowych będących własnością, posiadanych,
kontrolowanych pośrednio oraz bezpośrednio przez osoby i podmioty, a także
korzyści pochodzących z tych wartości majątkowych, przez co rozumie się
zapobieganie ich przenoszeniu, zmianie lub wykorzystaniu, a także
przeprowadzeniu z udziałem tych wartości jakiejkolwiek operacji w jakikolwiek
sposób, który może spowodować zmianę ich wielkości, wartości, miejsca,
własności, posiadania, charakteru, przeznaczenia lub jakąkolwiek inną zmianę,
która może umożliwić osiągnięcie z nich korzyści;
2) nieudostępnieniu wartości majątkowych bezpośrednio ani pośrednio osobom
i podmiotom, ani na ich rzecz, przez co rozumie się w szczególności
nieudzielanie pożyczek, kredytu konsumenckiego lub kredytu hipotecznego,
niedokonywanie darowizn, niedokonywanie płatności za towary lub usługi.

art. 118. więcej Art. 118. 1. Instytucje obowiązane stosują szczególne środki ograniczające
wobec osób i podmiotów wskazanych na:
1) listach ogłaszanych przez Generalnego Inspektora na podstawie rezolucji Rady
Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych wydanych na podstawie
rozdziału VII Karty Narodów Zjednoczonych, dotyczących zagrożeń dla
międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa spowodowanych aktami
terrorystycznymi, w szczególności na listach, o których mowa w pkt 3 rezolucji
2253 (2015) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych lub
w pkt 1 rezolucji 1988 (2011) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych,
2) liście, o której mowa w art. 120 ust. 1
– publikowanych w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej ministra
właściwego do spraw finansów publicznych.
2. Listy, o których mowa w ust. 1, wraz z ich aktualizacjami są publikowane
niezwłocznie.
3. Generalny Inspektor może rozpowszechniać, przy wykorzystaniu środków
masowego przekazu, komunikat, w określonych przez Generalnego Inspektora formie
i czasie, o stosowaniu szczególnych środków ograniczających wobec osób lub
podmiotów.

art. 119. więcej Art. 119. 1. Instytucje obowiązane zamrażają wartości majątkowe oraz nie
udostępniają ich bez uprzedniego informowania osób i podmiotów, o których mowa
w art. 118 ust. 1.
2. Wszystkie posiadane informacje związane z zamrożeniem wartości
majątkowych lub ich nieudostępnieniem są przekazywane do Generalnego Inspektora
niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie 2 dni roboczych od dnia dokonania
zamrożenia lub nieudostępnienia wartości majątkowych.
3. W przypadku gdy Generalny Inspektor otrzyma informację o zastosowaniu
środków ograniczających wobec osoby lub podmiotu, które nie są wymienione na
listach, o których mowa w art. 118 ust. 1, wydaje decyzję o zwolnieniu z zamrożenia
wartości majątkowych lub o ich udostępnieniu.

art. 120. więcej Art. 120. 1. Generalny Inspektor prowadzi listę osób i podmiotów, wobec
których stosuje się szczególne środki ograniczające, oraz wydaje decyzje w sprawach
wpisu na tę listę lub wykreślenia z niej.
2. Postępowanie w sprawie wydania decyzji w sprawie wpisu na listę wszczyna
się z urzędu.
3. Decyzję w sprawie wpisu na listę lub wykreślenia z niej wydaje się na
podstawie rekomendacji Komitetu zawierającej wskazanie osoby lub podmiotu,
w stosunku do których ma zostać wydana decyzja, uzasadnienie oraz informacje
i dokumenty potwierdzające okoliczności, o których mowa w art. 121.
4. Decyzje, o których mowa w ust. 1, zawierają w szczególności datę wydania,
oznaczenie osoby lub podmiotu, wobec których stosuje się szczególne środki
ograniczające lub zaprzestaje się ich stosowania, powołanie podstawy prawnej,
rozstrzygnięcie oraz uzasadnienie.
5. Decyzja w sprawie wpisu na listę zawiera również pouczenie
o dopuszczalności wniesienia odwołania, złożenia wniosku, o którym mowa
w art. 125 ust. 1 pkt 1, oraz wniosku, o którym mowa w art. 127.
6. Generalny Inspektor może ograniczyć zakres uzasadnienia ze względu na
bezpieczeństwo państwa lub porządek publiczny.
7. Decyzje, o których mowa w ust. 1, podlegają natychmiastowemu wykonaniu.
8. Zawiadomienie strony o decyzjach, o których mowa w ust. 1, i innych
czynnościach podejmowanych w toku postępowania dotyczącego wydawania tych
decyzji następuje na zasadach i w trybie określonych w art. 49 ustawy z dnia
14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r.
poz. 256 i 695).
9. Od decyzji w sprawie wpisu na listę przysługuje prawo wniesienia odwołania
do ministra właściwego do spraw finansów publicznych w terminie 14 dni od dnia
dokonania zawiadomienia, o którym mowa w ust. 8.

art. 121. więcej Art. 121. Komitet może rekomendować wpisanie na listę, o której mowa
w art. 120 ust. 1:
1) osób, co do których istnieje uzasadnione podejrzenie, że popełniają same lub
wspólnie i w porozumieniu z inną osobą przestępstwo określone w art. 115 § 20,
art. 120, art. 121, art. 136, art. 166, art. 167, art. 171, art. 252, art. 255a lub
art. 259a ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny albo wykonanie
takiego czynu polecają lub kierują popełnieniem go przez inną osobę albo
podżegają do jego popełnienia lub ułatwiają jego popełnienie;
2) podmiotów, które są własnością lub są kontrolowane bezpośrednio lub pośrednio
przez osoby, co do których istnieje uzasadnione podejrzenie, o którym mowa
w pkt 1;
3) osób lub podmiotów, które działają w imieniu lub pod kierunkiem osób, co do
których istnieje uzasadnione podejrzenie, o którym mowa w pkt 1, albo
podmiotów, o których mowa w pkt 2.

art. 122. więcej Art. 122. 1. Komitet może rekomendować wpisanie na listę, o której mowa
w art. 120 ust. 1, lub wykreślenie z niej osób lub podmiotów na uzasadniony wniosek
przekazany za pośrednictwem ministra właściwego do spraw zagranicznych przez
podmioty, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 9.
2. Do wpisu na listę osób lub podmiotów rekomendowanych w trybie
określonym w ust. 1 przepisy art. 120 stosuje się odpowiednio.

art. 123. więcej Art. 123. Generalny Inspektor po uzyskaniu rekomendacji Komitetu może
wystąpić za pośrednictwem ministra właściwego do spraw zagranicznych do
niektórych podmiotów, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 9, z wnioskiem o
stosowanie szczególnych środków ograniczających wobec osób lub podmiotów
wpisanych na listę, o której mowa w art. 120 ust. 1.

art. 124. więcej Art. 124. Komitet dokonuje, raz na 6 miesięcy, oceny okoliczności
uzasadniających dalszą potrzebę stosowania szczególnych środków ograniczających
wobec osób lub podmiotów wpisanych na listę, o której mowa w art. 120 ust. 1.

art. 125. więcej Art. 125. 1. Komitet może potwierdzić brak okoliczności uzasadniających dalszą
potrzebę stosowania szczególnych środków ograniczających wobec osób lub
podmiotów wpisanych na listę, o której mowa w art. 120 ust. 1, w szczególności:
1) na umotywowany wniosek tej osoby lub tego podmiotu złożony do Generalnego Inspektora;
2) w wyniku dokonania okresowej oceny okoliczności uzasadniających dalszą
potrzebę stosowania szczególnych środków ograniczających, o której mowa w art. 124.
2. W przypadku potwierdzenia braku okoliczności uzasadniających potrzebę
stosowania szczególnych środków ograniczających wobec osób lub podmiotów
wpisanych na listę, o której mowa w art. 120 ust. 1, Komitet rekomenduje wykreślenie
tej osoby lub tego podmiotu z listy.

art. 126. więcej Art. 126. Do postępowania w pierwszej instancji w sprawie wydania decyzji,
o których mowa w art. 120 ust. 1, nie stosuje się przepisów art. 9, art. 11, art. 13,
art. 31, art. 61 § 4, art. 73, art. 78 i art. 79 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks
postępowania administracyjnego.

art. 127. więcej Art. 127. 1. O ile nie sprzeciwia się to realizacji celu przeciwdziałania
terroryzmowi oraz finansowaniu terroryzmu, Generalny Inspektor na wniosek osób
lub podmiotów, które wykażą uzasadniony interes, wydaje zezwolenie na
wykorzystanie zamrożonych wartości majątkowych lub ich udostępnienie,
w szczególności w celu:
1) zaspokojenia podstawowych potrzeb osoby fizycznej, wobec której stosuje się
szczególne środki ograniczające, lub podstawowych potrzeb osób najbliższych
w rozumieniu przepisu art. 115 § 11 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny;
2) zapłaty podatków, składek obowiązkowego ubezpieczenia społecznego, opłaty
za usługi użyteczności publicznej;
3) pokrycia uzasadnionych kosztów związanych z przechowywaniem lub
utrzymywaniem zamrożonych wartości majątkowych;
4) pokrycia uzasadnionych kosztów honorariów oraz zwrotu poniesionych
wydatków związanych ze świadczeniem usług prawnych.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, do wniosku załącza się
dokumenty potwierdzające informacje o stanie rodzinnym, majątku, dochodach,
źródłach utrzymania oraz wydatkach osoby, wobec której stosowane są szczególne
środki ograniczające.
3. W pozostałych przypadkach do wniosku załącza się dokumenty
poświadczające informacje o uzasadnionych kosztach i wydatkach.
4. Decyzję, o której mowa w ust. 1, Generalny Inspektor wydaje po uzyskaniu
rekomendacji Komitetu.
5. Przepisy ust. 1–4 stosuje się odpowiednio do wniosków dotyczących
zezwolenia na wykorzystanie zamrożonych wartości majątkowych lub udostępnienie
wartości majątkowych, złożonych na podstawie rozporządzenia Rady (WE)
nr 881/2002 z dnia 27 maja 2002 r. wprowadzającego niektóre szczególne środki
ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom związanym
z organizacjami ISIL (Daisz) i Al-Kaida (Dz. Urz. UE L 139 z 29.05.2002, str. 9,
z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem 881/2002”, rozporządzenia Rady (UE)
nr 753/2011 z dnia 1 sierpnia 2011 r. w sprawie środków ograniczających
skierowanych przeciwko niektórym osobom, grupom, przedsiębiorstwom
i podmiotom w związku z sytuacją w Afganistanie (Dz. Urz. UE L 199 z 02.08.2011,
str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem 753/2011”, rozporządzenia Rady
(WE) nr 2580/2001 z dnia 27 grudnia 2001 r. w sprawie szczególnych środków
restrykcyjnych skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom mających na
celu zwalczanie terroryzmu (Dz. Urz. UE L 344 z 28.12.2001, str. 70, z późn. zm.),
zwanego dalej „rozporządzeniem 2580/2001”.

art. 128. więcej Art. 128. Szczególnych środków ograniczających, o których mowa
w art. 117 ust. 2 pkt 2, nie stosuje się do:
1) naliczania należnych odsetek od środków pieniężnych zgromadzonych na
rachunkach osób lub podmiotów, wobec których stosuje się szczególne środki
ograniczające, pod warunkiem że naliczone odsetki podlegają zamrożeniu;
2) dokonywania płatności na rachunki osób lub podmiotów, wobec których stosuje
się szczególne środki ograniczające z tytułu zobowiązań wobec tych osób lub
podmiotów powstałych przed dniem powstania obowiązku stosowania
szczególnych środków ograniczających, pod warunkiem że płatności te
dokonywane są na rachunek prowadzony w Unii Europejskiej i podlegają
zamrożeniu.

art. 129. więcej Art. 129. 1. Osoby fizyczne:
1) będące beneficjentami rzeczywistymi lub wspólnikami, w tym akcjonariuszami,
instytucji obowiązanych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 16 lub 18,
2) prowadzące działalność w zakresie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 16 lub 18,
3) zajmujące stanowiska kierownicze w instytucjach obowiązanych, o których
mowa w art. 2 ust. 1 pkt 16 lub 18
– są obowiązane spełniać wymóg niekaralności za umyślne przestępstwo lub umyślne
przestępstwo skarbowe.
1a. Osoby fizyczne:
1) będące beneficjentami rzeczywistymi instytucji obowiązanych, o których mowa
w art. 2 ust. 1 pkt 16,
2) zajmujące stanowiska kierownicze w instytucjach obowiązanych, o których
mowa w art. 2 ust. 1 pkt 16
– są obowiązane posiadać wiedzę lub doświadczenie w zakresie działalności, o której
mowa w art. 2 ust. 1 pkt 16.
1b.20) Warunek, o którym mowa w ust. 1a, uznaje się za spełniony
w szczególności w przypadku:
1) ukończenia szkolenia lub kursu obejmujących prawne lub praktyczne
zagadnienia związane ze świadczeniem usług, o których mowa
w art. 2 ust. 1 pkt 16, lub
2) wykonywania, przez okres co najmniej roku, czynności związanych ze
świadczeniem usług, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 16
– potwierdzonych odpowiednimi dokumentami.
2. Na żądanie organu, o którym mowa w art. 130, osoby, o których mowa w:
1) ust. 1 – są obowiązane przedstawić zaświadczenie, że nie były skazane
prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo
skarbowe;
2) ust. 1a – są obowiązane przedstawić dokument potwierdzający spełnianie
warunku, o którym mowa w tym przepisie.

art. 130. więcej Art. 130. 1. Generalny Inspektor sprawuje kontrolę wykonywania przez
instytucje obowiązane obowiązków w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz
finansowaniu terroryzmu, zwaną dalej „kontrolą”.
2. W ramach sprawowanego nadzoru lub kontroli kontrolę sprawują także:
1) na zasadach określonych w przepisach odrębnych, z zastrzeżeniem
art. 131 ust. 1, 2 i 5:
a) Prezes NBP – zgodnie z ustawą z dnia 27 lipca 2002 r. – Prawo dewizowe,
w odniesieniu do podmiotów prowadzących działalność kantorową
w rozumieniu tej ustawy,
b) KNF – w odniesieniu do instytucji obowiązanych przez nią nadzorowanych,
c) Krajowa Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa – w odniesieniu
do spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych,
d) prezesi sądów apelacyjnych – w odniesieniu do notariuszy,
e) naczelnicy urzędów celno-skarbowych – w odniesieniu do instytucji
obowiązanych kontrolowanych przez te organy;
2) na zasadach określonych w ustawie wojewodowie lub starostowie –
w odniesieniu do stowarzyszeń;
3) na zasadach określonych w ustawie ministrowie lub starostowie – w odniesieniu
do fundacji.

art. 131. więcej Art. 131. 1. Kontrola jest przeprowadzana na podstawie rocznych planów
kontroli zawierających w szczególności wykaz podmiotów podlegających kontroli,
zakres kontroli oraz uzasadnienie jej przeprowadzenia.
2. Przy opracowywaniu planów kontroli bierze się pod uwagę ryzyko prania
pieniędzy oraz finansowania terroryzmu określone w szczególności w krajowej ocenie
ryzyka oraz w sprawozdaniu Komisji Europejskiej, o którym mowa w art. 6 ust. 1–
3 dyrektywy 2015/849.
3. Generalny Inspektor oraz podmioty, o których mowa w art. 130 ust. 2, mogą
przeprowadzić kontrolę nieprzewidzianą w rocznym planie kontroli (kontrola
doraźna).
4. Generalny Inspektor może zwrócić się do podmiotów, o których mowa
w art. 130 ust. 2, o przeprowadzenie kontroli doraźnej w instytucjach obowiązanych.
5. Podmioty, o których mowa w art. 130 ust. 2, przekazują Generalnemu
Inspektorowi:
1) roczne plany kontroli wraz z uzasadnieniem, nie później jednak niż do dnia
31 grudnia roku poprzedzającego kontrolę, a także aktualizacje planów,
w terminie 14 dni od dnia ich sporządzenia;
2) zawiadomienie o zamiarze przeprowadzenia kontroli doraźnej wraz
z uzasadnieniem, nie później niż w dniu rozpoczęcia kontroli, chyba że
przeprowadzenie kontroli wynika z zaktualizowanego planu kontroli;
3) informację o wynikach kontroli, w terminie 14 dni od dnia jej zakończenia lub
wydania zaleceń pokontrolnych albo podjęcia decyzji o odstąpieniu od ich
wydania.
6. Generalny Inspektor może zwrócić się do podmiotów, o których mowa
w art. 130 ust. 2, o przekazanie potwierdzonych kopii dokumentacji zgromadzonej
w toku kontroli.

art. 132. więcej Art. 132. 1. Generalny Inspektor koordynuje kontrole sprawowane przez
podmioty, o których mowa w art. 130 ust. 2.
2. W ramach koordynacji, o której mowa w ust. 1, Generalny Inspektor
opracowuje i udostępnia, w terminie do dnia 15 listopada każdego roku, informacje
o obszarach i sektorach szczególnie narażonych na ryzyko prania pieniędzy lub
finansowania terroryzmu.
3. Generalny Inspektor może przekazywać podmiotom, o których mowa
w art. 130 ust. 2, wskazówki dotyczące kontroli przestrzegania przepisów ustawy.

art. 133. więcej Art. 133. 1. Kontrolę przeprowadza co najmniej dwóch imiennie
upoważnionych przez Generalnego Inspektora pracowników komórki organizacyjnej,
o której mowa w art. 12 ust. 2, zwanych dalej „kontrolerami”.
2. Upoważnienie do przeprowadzenia kontroli jest udzielane w formie pisemnej
i zawiera:
1) podstawę prawną do przeprowadzenia kontroli;
2) oznaczenie organu przeprowadzającego kontrolę;
3) datę i miejsce wystawienia upoważnienia;
4) imię i nazwisko kontrolera oraz numer jego legitymacji służbowej;
5) oznaczenie kontrolowanej instytucji obowiązanej;
6) miejsce przeprowadzenia kontroli;
7) przedmiot oraz zakres kontroli;
8) datę rozpoczęcia kontroli oraz przewidywany czas jej trwania;
9) podpis osoby udzielającej upoważnienia;
10) pouczenie o prawach i obowiązkach kontrolowanej instytucji obowiązanej.

art. 134. więcej Art. 134. 1. Czynności kontrolnych dokonuje kontroler po okazaniu legitymacji
służbowej oraz pisemnego upoważnienia, o którym mowa w art. 133 ust. 2.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór legitymacji służbowej kontrolera oraz tryb jej wydawania
i wymiany, mając na uwadze potrzebę zapewnienia identyfikacji kontrolera oraz właściwej jego ochrony.

art. 135. więcej Art. 135. 1. Czynności kontrolnych dokonuje kontroler w miejscu prowadzenia
działalności przez kontrolowaną instytucję obowiązaną oraz w każdym innym miejscu
związanym z prowadzoną przez nią działalnością, w dniach i w godzinach pracy
kontrolowanej instytucji obowiązanej.
2. W przypadku podejrzenia popełnienia przestępstwa lub przestępstwa
skarbowego czynności kontrolne niecierpiące zwłoki mogą być podejmowane
w dniach wolnych od pracy lub poza godzinami pracy kontrolowanej instytucji
obowiązanej po uprzednim poinformowaniu o tym osoby upoważnionej do
reprezentowania kontrolowanej instytucji obowiązanej.
3. Poszczególne czynności kontrolne mogą być podejmowane również poza
miejscem określonym w ust. 1, w szczególności w lokalu komórki organizacyjnej,
o której mowa w art. 12 ust. 2, jeżeli jest to uzasadnione charakterem tych czynności
oraz może przyczynić się do szybszego i skuteczniejszego przeprowadzenia kontroli.

art. 136. więcej Art. 136. 1. W zakresie wynikającym z przedmiotu kontroli kontroler jest
uprawniony do swobodnego poruszania się w miejscach i pomieszczeniach objętych
kontrolą, bez obowiązku uzyskania przepustki, oraz nie podlega rewizji osobistej.
2. Czynności kontrolnych dokonuje się w obecności osoby upoważnionej przez
kontrolowaną instytucję obowiązaną, z wyjątkiem czynności, o których mowa
w art. 135 ust. 3.
3. Po zakończeniu czynności kontrolnych, a przed podpisaniem protokołu
kontroli, kontroler może zwrócić się do kontrolowanej instytucji obowiązanej
o złożenie w wyznaczonym terminie dodatkowych dokumentów oraz pisemnych
wyjaśnień w zakresie objętym kontrolą. Do terminu określonego w art. 141 ust. 3 nie
wlicza się okresu od dnia wysłania pisemnych wyjaśnień do dnia otrzymania
dodatkowych wyjaśnień lub dokumentów.

art. 137. więcej Art. 137. 1. Kontrolowana instytucja obowiązana ma obowiązek zapewnić
kontrolerowi warunki i środki niezbędne do sprawnego przeprowadzenia kontroli,
w szczególności przedstawić w wyznaczonym terminie żądane dokumenty
i materiały, zapewnić terminowe udzielanie informacji, udostępnić w niezbędnym
zakresie środki łączności, a także inne urządzenia techniczne, umożliwić sporządzanie
kopii, filmowanie, fotografowanie, dokonywanie nagrań dźwiękowych oraz
przedłożyć urzędowe tłumaczenia na język polski sporządzonych w języku obcym
dokumentów mających znaczenie dla kontroli.
2. Koszty wykonywania obowiązków określonych w ust. 1 ponosi kontrolowana
instytucja obowiązana.
3. W przypadku utrudniania lub uniemożliwiania przeprowadzenia kontroli
kontroler może korzystać z pomocy funkcjonariuszy Policji. Funkcjonariusze Policji
wykonują na polecenie kontrolera czynności umożliwiające sprawne i niezakłócone
przeprowadzenie kontroli.
4. Kontroler, w związku z wykonywaniem czynności kontrolnych, korzysta
z ochrony przewidzianej w ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny dla
funkcjonariuszy publicznych.

art. 138. więcej Art. 138. Kontroler przed podjęciem pierwszej czynności kontrolnej, takiej jak
przyjęcie informacji, wyjaśnień, przeprowadzenie przesłuchań, ma obowiązek
poinformować osobę upoważnioną przez kontrolowaną instytucję obowiązaną, jej
pracowników lub inne osoby wykonujące pracę na jej rzecz na innej podstawie niż
stosunek pracy o ich prawach i obowiązkach oraz pouczyć o skutkach prawnych
utrudniania lub uniemożliwiania przeprowadzenia czynności kontrolnych, a także
o odpowiedzialności za złożenie nieprawdziwych wyjaśnień lub zatajenie prawdy.
Składający wyjaśnienia może odmówić odpowiedzi, gdy odpowiedź mogłaby narazić
jego lub osoby, o których mowa w art. 83 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. –
Kodeks postępowania administracyjnego, na odpowiedzialność karną lub
bezpośrednią szkodę majątkową.

art. 139. więcej Art. 139. 1. Informacje pisemne sporządzane przez kontrolowaną instytucję
obowiązaną na potrzeby przeprowadzanej kontroli są podpisywane przez osoby
upoważnione do ich sporządzenia. W przypadku odmowy ich podpisania kontroler
sporządza stosowną adnotację w protokole przekazania materiałów.
2. Zgodność z oryginałem kopii dokumentów potwierdza osoba upoważniona do
reprezentowania kontrolowanej instytucji obowiązanej.
3. Potwierdzenie, o którym mowa w ust. 2, zawiera klauzulę „za zgodność
z oryginałem” i podpis osoby dokonującej potwierdzenia. Zgodność z oryginałem
kopii danych umieszczonych w systemach informatycznych lub kopii danych
utrwalonych na nośnikach informacji innych niż dokumenty potwierdza się na piśmie,
ze wskazaniem zawartości nośnika oraz jego rodzaju.

art. 140. więcej Art. 140. 1. Odebranie ustnych wyjaśnień wymaga sporządzenia protokołu,
w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje kontrolowana instytucja
obowiązana. Kontroler oraz osoba składająca ustne wyjaśnienia podpisują protokół
oraz parafują każdą jego stronę.
2. W przypadku odmowy podpisania protokołu przez osobę składającą ustne
wyjaśnienia wzmiankę o tym umieszcza się w protokole, z podaniem przyczyn
odmowy.
3. Wyjaśnienia udzielane ustnie mogą być utrwalane przy wykorzystaniu
urządzenia rejestrującego, po uprzednim poinformowaniu o tym osoby składającej
wyjaśnienia. W czynnościach ma prawo uczestniczyć osoba upoważniona do
reprezentowania kontrolowanej instytucji obowiązanej. Przepisów ust. 1 i 2 nie
stosuje się.
4. Kontroler przekazuje kontrolowanej instytucji obowiązanej na nośniku
elektronicznym kopię wyjaśnień ustnych utrwalonych za pomocą urządzenia
rejestrującego. Kontrolowana instytucja obowiązana lub osoba przez nią upoważniona
poświadcza pisemnie otrzymanie takiej kopii.

art. 141. więcej Art. 141. 1. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół kontroli
w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach.
2. Protokół kontroli zawiera:
1) nazwę i adres kontrolowanej jednostki obowiązanej;
2) imiona i nazwiska oraz stanowiska służbowe kontrolerów;
3) datę upoważnienia do przeprowadzenia kontroli oraz wzmianki o jego zmianach;
4) określenie przedmiotowego zakresu kontroli;
5) określenie dnia rozpoczęcia i zakończenia kontroli;
6) imiona i nazwiska oraz stanowiska służbowe osób składających oświadczenia
i udzielających informacji, wyjaśnień oraz składających zeznania w trakcie
przeprowadzania kontroli;
7) opis wykonanych czynności kontrolnych, ustaleń faktycznych oraz opis
stwierdzonych nieprawidłowości i ich zakres oraz osoby odpowiedzialne za te
nieprawidłowości;
8) opis załączników, z podaniem nazwy każdego załącznika;
9) pouczenie podmiotu kontrolowanego o przysługującym prawie zgłoszenia
zastrzeżeń do protokołu;
10) określenie miejsca i dnia sporządzenia protokołu kontroli.
3. Protokół kontroli doręcza się kontrolowanej instytucji obowiązanej w terminie
30 dni od dnia zakończenia kontroli bezpośrednio lub za pokwitowaniem przez
operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo mpocztowe.
4. Protokół kontroli podpisują kontroler oraz osoba upoważniona do
reprezentowania kontrolowanej instytucji obowiązanej.
5. Osoba upoważniona do reprezentowania kontrolowanej instytucji
obowiązanej parafuje każdą stronę jednego z otrzymanych egzemplarzy protokołu
kontroli, a następnie przekazuje ten egzemplarz Generalnemu Inspektorowi
w terminie 14 dni od dnia doręczenia protokołu kontroli.
6. Kontroler umieszcza na egzemplarzu protokołu kontroli, który otrzymuje
Generalny Inspektor, wzmiankę o odmowie jego podpisania. Odmowa podpisania
protokołu kontroli nie zwalnia kontrolowanej instytucji obowiązanej z wykonania
zaleceń, o których mowa w art. 142 ust. 3 pkt 3.
7. Kontrolowana instytucja obowiązana ma prawo zgłoszenia umotywowanych
zastrzeżeń do protokołu kontroli. Zastrzeżenia zgłasza się na piśmie do Generalnego
Inspektora w terminie 14 dni od dnia otrzymania protokołu kontroli.
8. Po rozpatrzeniu zastrzeżeń kontrolowanej instytucji obowiązanej, jednak nie
później niż po upływie 30 dni od dnia ich otrzymania, Generalny Inspektor
w przypadku uwzględnienia zastrzeżeń dokonuje zmiany protokołu kontroli w niezbędnym zakresie w formie pisemnego aneksu, który doręcza się tej instytucji
w terminie 30 dni od dnia otrzymania zastrzeżeń. W przypadku nieuwzględnienia zastrzeżeń kontrolowanej instytucji obowiązanej doręcza się tej instytucji pisemne
stanowisko dotyczące tych zastrzeżeń w terminie 30 dni od dnia ich otrzymania.
9. Oczywiste omyłki pisarskie lub rachunkowe prostuje kontroler, parafując
sprostowania. Generalny Inspektor o sprostowaniu oczywistych omyłek informuje
pisemnie kontrolowaną instytucję obowiązaną.

art. 142. więcej Art. 142. 1. Kontroler sporządza wystąpienie pokontrolne Generalnego
Inspektora, zwane dalej „wystąpieniem pokontrolnym”, w terminie 30 dni od dnia
doręczenia kontrolowanej instytucji obowiązanej:
1) protokołu kontroli – w przypadku braku zastrzeżeń, o których mowa
w art. 141 ust. 7;
2) stanowiska, o którym mowa w art. 141 ust. 8.
2. Wystąpienie pokontrolne, o którym mowa w ust. 1, doręcza się kontrolowanej
instytucji obowiązanej.
3. Wystąpienie pokontrolne zawiera:
1) ocenę działalności instytucji obowiązanej w zakresie objętym kontrolą;
2) zwięzły opis ustaleń kontroli, a w przypadku ustalenia nieprawidłowości –
wskazanie przepisów prawa, które zostały naruszone;
3) zalecenia pokontrolne ze wskazaniem sposobu i terminu usunięcia ustalonych
nieprawidłowości.
4. W terminie 30 dni od dnia otrzymania wystąpienia pokontrolnego
kontrolowana instytucja obowiązana przesyła Generalnemu Inspektorowi informacje
o sposobie realizacji zaleceń pokontrolnych lub o stanie ich realizacji, wraz ze
wskazaniem ostatecznego terminu ich wykonania.
5. Zmiana terminu wykonania zaleceń pokontrolnych może nastąpić za zgodą
Generalnego Inspektora na wniosek kontrolowanej instytucji obowiązanej złożony nie
później niż przed upływem terminu do ich wykonania.

art. 143. więcej Art. 143. Generalny Inspektor może w każdym czasie odstąpić od dalszego
przeprowadzania czynności kontrolnych, o czym informuje na piśmie kontrolowaną
instytucję obowiązaną. W takim przypadku nie sporządza się protokołu kontroli,
o którym mowa w art. 141 ust. 1.

art. 144. więcej Art. 144. Generalny Inspektor przekazuje pisemną informację o wynikach
kontroli przeprowadzonej przez Generalnego Inspektora oraz o odstąpieniu, o którym
mowa w art. 143, organom sprawującym nadzór nad skontrolowanymi instytucjami obowiązanymi w terminie odpowiednio 14 dni od dnia sporządzenia wystąpienia mpokontrolnego albo od dnia odstąpienia.

art. 145. więcej Art. 145. 1. Generalny Inspektor może przeprowadzać kontrolę przestrzegania
przepisów ustawy przez jednostki organizacyjne podmiotów mających siedzibę na
terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej działające na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oraz podlegające obowiązkom wynikającym z przepisów
o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu wydanych na
podstawie dyrektywy 2015/849.
2. W celu zapewnienia przestrzegania przez jednostki organizacyjne, o których
mowa w ust. 1, przepisów ustawy Generalny Inspektor może wymieniać informacje
z organami państw członkowskich Unii Europejskiej sprawującymi nadzór nad
przestrzeganiem przepisów o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu
terroryzmu wydanych na podstawie dyrektywy 2015/849.

art. 146. więcej Art. 146. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozdziale do kontroli
stosuje się przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo
przedsiębiorców.

art. 147. więcej Art. 147. Instytucja obowiązana, która nie dopełnia obowiązku:
1) wyznaczenia osoby odpowiedzialnej za wykonanie obowiązków określonych
w ustawie, o którym mowa w art. 8,
2) sporządzania oceny ryzyka oraz jej aktualizacji, o którym mowa w art. 27 ust. 3,
3) przekazania na żądanie Generalnego Inspektora oceny ryzyka oraz innych
informacji mogących mieć wpływ na krajową ocenę ryzyka, o którym mowa w art. 28,
4) stosowania środków bezpieczeństwa finansowego, o których mowa w:
a) art. 33,
b) art. 43 – w przypadkach wyższego ryzyka prania pieniędzy lub
finansowania terroryzmu oraz w przypadkach, o których mowa w art. 44–46,
5) dokumentowania zastosowanych środków bezpieczeństwa finansowego oraz
wyników bieżącej analizy przeprowadzanych transakcji oraz wykazania na żądanie organów, o których mowa w art. 130, zastosowania odpowiednich
środków bezpieczeństwa, o których mowa w art. 34 ust. 3,
6) przechowywania dokumentacji, o którym mowa w art. 49 ust. 1 i 2,
7) wprowadzenia wewnętrznej procedury instytucji obowiązanej, o którym mowa w art. 50,
8) wprowadzenia procedury grupowej, o którym mowa w art. 51,
9) zapewnienia udziału osób wykonujących obowiązki związane
z przeciwdziałaniem praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu
w programach szkoleniowych, o którym mowa w art. 52,
10) wdrożenia wewnętrznej procedury anonimowego zgłaszania naruszeń przepisów
z zakresu przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu,
o którym mowa w art. 53,
11) zachowania w tajemnicy faktu przekazania Generalnemu Inspektorowi lub
innym właściwym organom informacji, o którym mowa w art. 54 ust. 1,
12) przekazania lub udostępnienia informacji, o którym mowa w art. 72 lub art. 76,
13) przekazania zawiadomień, o którym mowa w art. 74, art. 86 ust. 1 lub
art. 90 ust. 1
– podlega karze administracyjnej.

art. 148. więcej Art. 148. Instytucja obowiązana, która nie dopełnia obowiązku:
1) zapewnienia, aby transferowi środków pieniężnych towarzyszyły informacje
o płatniku lub odbiorcy, o którym mowa w art. 4–6 rozporządzenia 2015/847,
2) wdrożenia skutecznych procedur pozwalających na wykrywanie brakujących
informacji o płatniku lub odbiorcy, o których mowa w art. 7, art. 8, art. 11
i art. 12 rozporządzenia 2015/847,
3) informowania Generalnego Inspektora o nieprzekazywaniu wymaganych
informacji o płatniku lub odbiorcy lub o podjętych działaniach, o którym mowa
w art. 8 rozporządzenia 2015/847,
4) zachowania wszystkich otrzymanych informacji o płatniku i odbiorcy, które
towarzyszą transferowi, o którym mowa w art. 10 rozporządzenia 2015/847,
5) udzielania Generalnemu Inspektorowi informacji, o którym mowa
w art. 14 rozporządzenia 2015/847,
6) przechowywania dokumentacji, o którym mowa w art. 16 rozporządzenia 2015/847
– podlega karze administracyjnej.

art. 149. więcej Art. 149. Instytucja obowiązana, która:
1) nie dopełnia obowiązku stosowania szczególnych środków ograniczających,
o których mowa w art. 117 ust. 1, lub obowiązku przekazywania Generalnemu
Inspektorowi posiadanych informacji związanych z ich stosowaniem,
2) nie dopełnia obowiązku zamrażania funduszy lub zasobów gospodarczych albo
zakazu udostępnienia funduszy lub zasobów gospodarczych, określonego
w art. 2 ust. 1, 2 i 3 rozporządzenia 881/2002, art. 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia
753/2011 oraz art. 2 ust. 1 rozporządzenia 2580/2001,
3) nie stosuje się do zakazu świadomego i celowego udziału w działaniach, których
przedmiotem lub celem jest, bezpośrednio lub pośrednio, próba obejścia nakazu
zamrożenia lub zakazu udostępnienia funduszy lub zasobów gospodarczych lub
obowiązku informowania o obejściu tych nakazów i zakazów, określonego
w art. 4 ust. 1 i 2 rozporządzenia 881/2002, art. 3 ust. 3 rozporządzenia
753/2011 oraz art. 3 rozporządzenia 2580/2001,
4) nie dopełnia obowiązku niezwłocznego przekazania informacji, które ułatwiłyby
zapewnienie zgodności z rozporządzeniem 881/2002, rozporządzeniem
753/2011 oraz rozporządzeniem 2580/2001, lub obowiązku współpracy z
Generalnym Inspektorem w zakresie weryfikacji tych informacji, określonego
w art. 5 ust. 1 rozporządzenia 881/2002, art. 8 ust. 1 rozporządzenia 753/2011
oraz art. 4 ust. 1 rozporządzenia 2580/2001,
5) nie stosuje się do zakazu świadczenia usług finansowych określonego
w art. 2 ust. 2 rozporządzenia 2580/2001
– podlega karze administracyjnej.

art. 150. więcej Art. 150. 1. Karami administracyjnymi są:
1) publikacja informacji o instytucji obowiązanej oraz zakresie naruszenia
przepisów ustawy przez tę instytucję w Biuletynie Informacji Publicznej na
stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw
finansów publicznych;
2) nakaz zaprzestania podejmowania przez instytucję obowiązaną określonych czynności;
3) cofnięcie koncesji lub zezwolenia albo wykreślenie z rejestru działalności regulowanej;
4) zakaz pełnienia obowiązków na stanowisku kierowniczym przez osobę
odpowiedzialną za naruszenie przez instytucję obowiązaną przepisów ustawy,
przez okres nie dłuższy niż rok;
5) kara pieniężna.
2. Karę pieniężną nakłada się do wysokości dwukrotności kwoty korzyści
osiągniętej lub straty unikniętej przez instytucję obowiązaną w wyniku naruszenia
albo – w przypadku gdy nie jest możliwe ustalenie kwoty tej korzyści lub straty –
do wysokości równowartości kwoty 1 000 000 euro.
3. Karę pieniężną nakłada się na instytucje obowiązane, o których mowa
w art. 2 ust. 1 pkt 1–5, 7–11, 24 i 25:
1) w przypadku osoby fizycznej – do wysokości 20 868 500 zł;
2) w przypadku osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej
osobowości prawnej – do wysokości równowartości kwoty 5 000 000 euro albo
do wysokości 10% obrotu wykazanego w ostatnim zatwierdzonym sprawozdaniu
finansowym za rok obrotowy lub w ostatnim skonsolidowanym sprawozdaniu
finansowym za rok obrotowy – w przypadku instytucji objętych
skonsolidowanym sprawozdaniem finansowym grupy kapitałowej.
4. Ustalając rodzaj kary administracyjnej oraz wysokość kary, uwzględnia się:
1) wagę naruszenia i czas jego trwania;
2) zakres odpowiedzialności instytucji obowiązanej;
3) możliwości finansowe instytucji obowiązanej;
4) skalę korzyści osiągniętych lub strat unikniętych przez instytucję obowiązaną,
jeżeli można te korzyści lub straty ustalić;
5) straty poniesione przez osoby trzecie w związku z naruszeniem, jeżeli można je
ustalić;
6) stopień współpracy instytucji obowiązanej z organami właściwymi w sprawach
przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu;
7) uprzednie naruszenia przepisów ustawy przez instytucję obowiązaną.
5. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, gdy:
1) waga naruszenia przepisów ustawy jest znikoma, a instytucja obowiązana
zaprzestała naruszania przepisów ustawy lub
2) za to samo zachowanie prawomocną decyzją na instytucję obowiązaną została
uprzednio nałożona kara administracyjna przez inny uprawniony organ
administracji publicznej lub instytucja obowiązana została prawomocnie ukarana za wykroczenie lub wykroczenie skarbowe lub prawomocnie skazana za
przestępstwo lub przestępstwo skarbowe i uprzednia kara spełnia cele, dla
których miałaby być nałożona kara administracyjna
– organy, o których mowa w art. 151 ust. 1, mogą, w drodze decyzji, odstąpić od
nałożenia kary administracyjnej.

art. 151. więcej Art. 151. 1. W drodze decyzji:
1) Generalny Inspektor – w zakresie naruszeń stwierdzonych w wyniku kontroli, o
której mowa w art. 130 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. c–e oraz pkt 2 i 3, nakłada kary
administracyjne, o których mowa w art. 150 ust. 1 pkt 1, 2 i 5;
2) Prezes NBP – w zakresie naruszeń stwierdzonych w wyniku kontroli, o której
mowa w art. 130 ust. 2 pkt 1 lit. a, nakłada kary administracyjne, o których
mowa w art. 150 ust. 1 pkt 1–3 i 5;
3) KNF – w zakresie naruszeń stwierdzonych w wyniku kontroli, o której mowa
w art. 130 ust. 2 pkt 1 lit. b, nakłada kary administracyjne, o których mowa
w art. 150 ust. 1.
2. Karę administracyjną, o której mowa w art. 150 ust. 1 pkt 3, na:
1) instytucje obowiązane, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 11, prowadzące
działalność kantorową w rozumieniu ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. – Prawo
dewizowe nakłada Prezes NBP;
2) instytucje obowiązane, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20, nakłada minister
właściwy do spraw finansów publicznych;
3) instytucje obowiązane objęte nadzorem, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia
21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym nakłada KNF.
3. Karę administracyjną, o której mowa w art. 150 ust. 1 pkt 4, w zakresie
sprawowanego nadzoru bankowego nakłada KNF.
4. Organy, o których mowa w ust. 1, mogą odstąpić od wszczęcia postępowania
w sprawie nałożenia kar administracyjnych, w przypadku gdy naruszenie
obowiązków, o których mowa w art. 147 lub art. 148, nie ma charakteru poważnego,
a instytucja obowiązana wykonała zalecenia pokontrolne.

art. 152. więcej Art. 152. 1. Generalny Inspektor publikuje w Biuletynie Informacji Publicznej
na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów
publicznych informacje o:
1) wydaniu ostatecznej decyzji w sprawie nałożenia kary administracyjnej,
2) wniesieniu skargi na decyzję, o której mowa w pkt 1,
3) orzeczeniach zapadłych w wyniku rozpatrzenia skargi, o której mowa w pkt 2
– w tym dane identyfikacyjne instytucji obowiązanej, na którą nałożono karę
administracyjną, rodzaj i charakter naruszenia przepisów ustawy oraz rodzaj lub
wysokość nałożonej kary administracyjnej.
2. Dane identyfikacyjne instytucji obowiązanej, o których mowa w ust. 1,
obejmują w przypadku:
1) osoby fizycznej – dane, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 1 lit. a–c i f;
2) osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej
– dane, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 2 lit. a–d.
3. W przypadku uznania publikacji informacji, o których mowa w ust. 1, za
nieproporcjonalną do naruszenia, zagrażającą stabilności rynków finansowych lub
zagrażającą prowadzonemu postępowaniu:
1) odracza się publikację informacji do momentu, kiedy przyczyny odroczenia
publikacji ustaną;
2) ogranicza się zakres publikowanej informacji.
4. Generalny Inspektor nie publikuje informacji, o których mowa w ust. 1,
w przypadku gdy odroczenie publikacji informacji lub ograniczenie zakresu publikacji
informacji jest nieproporcjonalne do naruszenia lub niewystarczające do uniknięcia
zagrożenia stabilności rynków finansowych.
5. Informacje, o których mowa w ust. 1, usuwa się z Biuletynu Informacji
Publicznej po upływie 5 lat od dnia ich opublikowania, z tym że informacje, o których
mowa w ust. 2 pkt 1, usuwa się po upływie roku.
6. Informacja o nałożonej karze administracyjnej jest przekazywana organowi
sprawującemu nadzór nad działalnością instytucji obowiązanej.
7. Informacja o karze administracyjnej nałożonej na instytucje obowiązane,
o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1–5, 7–11, 24 i 25, w zakresie wskazanym w ust. 1,
jest przekazywana europejskim urzędom nadzoru.
8. Przepisy niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio do kar
administracyjnych nakładanych przez organy, o których mowa w art. 151 ust. 1 pkt 2 i 3.

art. 153. więcej Art. 153. 1. Spółki wymienione w art. 58, które nie dopełniły obowiązku
zgłoszenia informacji, o których mowa w art. 59, w terminie wskazanym w ustawie,
podlegają karze pieniężnej do wysokości 1 000 000 zł.
2. Osoba fizyczna, o której mowa w art. 129:
1) ust. 1, która nie dopełnia obowiązku przedstawienia zaświadczenia, że nie była
skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne
przestępstwo skarbowe,
2) ust. 1a, która nie dopełnia obowiązku przedstawienia dokumentu
potwierdzającego spełnianie warunku, o którym mowa w tym przepisie
– podlega karze pieniężnej do wysokości 10 000 zł.

art. 154. więcej Art. 154. 1. W przypadku stwierdzenia naruszenia przez instytucję obowiązaną
obowiązków, o których mowa w art. 147 lub art. 148, organy, o których mowa
w art. 151 ust. 1, mogą nałożyć na osobę, o której mowa w art. 6–8, odpowiedzialną
za wykonanie obowiązków określonych w ustawie w czasie, w którym naruszono te
przepisy, karę pieniężną do wysokości 1 000 000 zł.
2. Do nakładania kary, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy
art. 150 ust. 4 i 5 oraz art. 152.

art. 155. więcej Art. 155. Wpływy z kar pieniężnych stanowią dochód budżetu państwa.

art. 156. więcej Art. 156. 1. Kto, działając w imieniu lub na rzecz instytucji obowiązanej:
1) nie dopełnia obowiązku przekazania Generalnemu Inspektorowi zawiadomienia
o okolicznościach, które mogą wskazywać na podejrzenie popełnienia
przestępstwa prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, lub obowiązku
przekazania Generalnemu Inspektorowi zawiadomienia o powzięciu
uzasadnionego podejrzenia, że określona transakcja lub wartości majątkowe
będące przedmiotem tej transakcji mogą mieć związek z praniem pieniędzy lub
finansowaniem terroryzmu,
2) przekazuje Generalnemu Inspektorowi nieprawdziwe lub zataja prawdziwe dane
dotyczące transakcji, rachunków lub osób,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
2. Tej samej karze podlega, kto wbrew przepisom ustawy ujawnia osobom
nieuprawnionym, posiadaczom rachunku lub osobom, których transakcja dotyczy,
informacje zgromadzone zgodnie z ustawą lub wykorzystuje te informacje w sposób
niezgodny z przepisami ustawy.
3. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 pkt 1 lub ust. 2 działa nieumyślnie,
podlega grzywnie.

art. 157. więcej Art. 157. Kto udaremnia lub utrudnia przeprowadzenie czynności kontrolnych,
o których mowa w rozdziale 12, podlega grzywnie.

art. 158. więcej Art. 158. W ustawie z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2017 r. poz. 2368 i 2400) w art. 6
ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej nie dotyczy informacji udostępnianych na podstawie przepisów o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu – w zakresie określonym tymi przepisami.”.

art. 159. więcej Art. 159. W ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1870 i 2400 oraz z 2018 r.
poz. 138) w art. 3 ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej nie dotyczy informacji udostępnianych na podstawie przepisów o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu – w zakresie określonym tymi przepisami.”.

art. 160. więcej Art. 160. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (Dz. U. z 2016 r. poz. 40 oraz z 2017 r. poz. 1909) po
art. 14 dodaje się art. 14a w brzmieniu:
„Art. 14a. 1. Organ, o którym mowa w art. 13, sprawuje kontrolę nad działalnością fundacji będącej instytucją
obowiązaną w rozumieniu przepisów o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu w zakresie
zgodności jej działania z przepisami tej ustawy.
2. Do kontroli, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 12 ustawy z dnia 1 marca
2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U. poz. 723).”.

art. 161. więcej Art. 161. W ustawie z dnia 7 kwietnia 1989 r. – Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2017 r. poz. 210) po art. 25 dodaje się art. 25a w brzmieniu:
„Art. 25a. 1. Organ, o którym mowa w art. 8 ust. 5, sprawuje kontrolę nad działalnością stowarzyszenia będącego instytucją obowiązaną w rozumieniu przepisów o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu w zakresie zgodności jego działania z przepisami tej ustawy.
2. Do kontroli, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 12 ustawy z dnia 1 marca
2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U. poz. 723).”.

art. 162. więcej Art. 162. W ustawie z dnia 14 lutego 1991 r. – Prawo o notariacie (Dz. U. z 2017 r. poz. 2291 oraz z 2018 r. poz. 398)
w art. 18 § 4 otrzymuje brzmienie:
„§ 4. Obowiązek zachowania tajemnicy nie dotyczy informacji udostępnianych na podstawie przepisów o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu – w zakresie określonym tymi przepisami.”.

art. 163. więcej Art. 163. W ustawie z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2018 r. poz. 377 i 650) w art. 37 ust. 4
otrzymuje brzmienie:
„4. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy informacji udostępnianych na podstawie przepisów o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu – w zakresie określonym tymi przepisami.”.

art. 164. więcej Art. 164. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 922 oraz z 2018 r.
poz. 138) w art. 43 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. W odniesieniu do zbiorów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2a i 3, oraz zbiorów, o których mowa w ust. 1
pkt 1a, przetwarzanych przez Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencję Wywiadu, Służbę Kontrwywiadu
Wojskowego, Służbę Wywiadu Wojskowego, Służbę Ochrony Państwa, Centralne Biuro Antykorupcyjne i Generalnego Inspektora Informacji Finansowej, z wyjątkiem zbioru danych, o których mowa w art. 80 ust. 2 ustawy z dnia
1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U. poz. 723), Generalnemu
Inspektorowi nie przysługują uprawnienia określone w art. 12 pkt 2, art. 14 pkt 1 i 3–5 oraz art. 15–18.”.

art. 165. więcej Art. 165. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 119zo w § 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) art. 106 i art. 106a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe oraz art. 15 i art. 16 ustawy z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2065, z późn. zm.),
w tym dokonywania oceny ryzyka prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, o której mowa w przepisach
o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu;”;
2) w art. 119zr w § 1 w pkt 5 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„dane identyfikacyjne pełnomocnika do rachunków podmiotu kwalifikowanego i reprezentanta podmiotu kwalifikowanego, a także jego beneficjenta rzeczywistego w rozumieniu art. 2 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U. poz. 723), jeżeli są dostępne, zawierające:”.

art. 166. więcej Art. 166. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 1876, z późn. zm.)
w art. 106a ust. 3a otrzymuje brzmienie:
„3a. W przypadku uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa, o którym mowa w art. 165a lub
art. 299 Kodeksu karnego, lub wykorzystywania działalności banku w celu ukrycia działań przestępczych lub dla celów mających związek z przestępstwem lub przestępstwem skarbowym prokurator może, w drodze postanowienia, wstrzymać określoną transakcję lub dokonać blokady środków na rachunku bankowym na czas oznaczony, nie dłuższy niż 6 miesięcy, również pomimo braku zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1. W postanowieniu określa się zakres, sposób i termin wstrzymania transakcji lub blokady środków na rachunku.”.

art. 167. więcej Art. 167. W ustawie z dnia 11 kwietnia 2001 r. o rzecznikach patentowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1314 i 2201)
w art. 14 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej nie dotyczy informacji udostępnianych na podstawie przepisów o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu – w zakresie określonym tymi przepisami.”.

art. 168. więcej Art. 168. W ustawie z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U.
z 2017 r. poz. 1920 i 2405 oraz z 2018 r. poz. 138 i 650) w art. 34a w ust. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) instytucji obowiązanych w rozumieniu przepisów o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu;”.

art. 169. więcej Art. 169. W ustawie z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2018 r.
poz. 450 i 650) w art. 33a w ust. 2 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) niewypełniania obowiązków wynikających z przepisów o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu;”.

art. 170. więcej Art. 170. W ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1768, z późn.
zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 uchyla się pkt 25a;
2) w art. 150 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) Generalnemu Inspektorowi Informacji Finansowej – w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu;”.

art. 171. więcej Art. 171. W ustawie z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U.
z 2017 r. poz. 2065, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 67 pkt 7 otrzymuje brzmienie:
„7) badaniu przestrzegania obowiązków wynikających z przepisów o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu;”;
2) w art. 68 w ust. 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) badaniu przestrzegania obowiązków wynikających z przepisów o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu;”;
3) w art. 71 w ust. 1 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) usunięcie w wyznaczonym terminie nieprawidłowości w zakresie przestrzegania obowiązków wynikających
z przepisów o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu;”.

art. 172. więcej Art. 172. W ustawie z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2018 r. poz. 165 i 650) w art. 11 ust. 2
otrzymuje brzmienie:
„2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może wystąpić z wnioskiem do Generalnego Inspektora
Informacji Finansowej, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego
lub Komendanta Głównego Policji o przekazanie informacji, czy w odniesieniu do podmiotów, o których mowa
w ust. 1 pkt 1, istnieją uzasadnione zastrzeżenia z punktu widzenia bezpieczeństwa państwa, porządku publicznego,
bezpieczeństwa interesów ekonomicznych państwa, a także zagrożeń związanych z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu.”.

art. 173. więcej Art. 173. W ustawie z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych (Dz. U. z 2018 r. poz. 470 i 650) w art. 25 w ust. 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) Generalny Inspektor Informacji Finansowej – w zakresie niezbędnym do wykonywania zadań określonych
w przepisach o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu;”.

art. 174. więcej Art. 174. W ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2017 r. poz. 2126 oraz z 2018
r. poz. 650) w art. 49a ust. 10 otrzymuje brzmienie:
„10. Minister właściwy do spraw środowiska przekazuje niezwłocznie Komisji Nadzoru Finansowego, Szefowi
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Szefowi Agencji Wywiadu wnioski o przeprowadzenie postępowania
kwalifikacyjnego, w celu przedstawienia opinii w zakresie, o którym mowa w ust. 2 pkt 1.”.

art. 175. więcej Art. 175. W ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2003 oraz z 2018 r.
poz. 62 i 650) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 59ic ust. 8 otrzymuje brzmienie:
„8. W przypadkach, o których mowa w ust. 6 i 7, dostawca niezwłocznie informuje konsumenta, nieodpłatnie,
o przyczynach odmowy zawarcia umowy, chyba że przekazanie takiej informacji zagrażałoby bezpieczeństwu narodowemu lub porządkowi publicznemu lub byłoby sprzeczne z przepisami prawa, w tym z przepisami ustawy z dnia
1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U. poz. 723), zwanej dalej
„ustawą o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy”.”;
2) w art. 64a w ust. 1 w pkt 1 lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) zasady i procedury wypełniania obowiązków instytucji obowiązanych w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy
o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy;”.

art. 176. więcej Art. 176. W ustawie z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. z 2017 r.
poz. 1170, z późn. zm.) w art. 35 w ust. 2 pkt 9 otrzymuje brzmienie:
„9) Generalnego Inspektora Informacji Finansowej, w zakresie wykonywania przez niego zadań określonych w przepisach o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu;”.

art. 177. więcej Art. 177. W ustawie z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji (Dz. U. z 2017 r. poz. 1937 i 2491 oraz z 2018 r. poz. 685) w art. 54 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. W przypadku gdy środki zdeponowane na rachunku zostały zablokowane na podstawie przepisów o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu lub została dokonana blokada rachunku podmiotu kwalifikowanego w rozumieniu art. 119zg pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r.
poz. 201, z późn. zm.), wypłatę środków gwarantowanych zawiesza się na czas trwania blokady.”.

art. 178. więcej Art. 178. W ustawie z dnia 15 grudnia 2016 r. o Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. poz. 2261)
w art. 39 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Obowiązek zachowania tajemnicy nie dotyczy informacji udostępnianych na podstawie przepisów o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu – w zakresie określonym tymi przepisami.”.

art. 179. więcej Art. 179. W ustawie z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2018 r. poz. 508 i 650)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 w ust. 1 uchyla się pkt 11;
2) w art. 14 w ust. 1:
a) uchyla się pkt 8,
b) pkt 9 otrzymuje brzmienie:
„9) koordynowanie kontroli celno-skarbowych wykonywanych przez naczelników urzędów celno-skarbowych,
z wyjątkiem kontroli celno-skarbowych, o których mowa w art. 54 ust. 1 pkt 5;”;
3) w art. 54 w ust. 1 w pkt 4 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
„5) o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.”;
4) w art. 148:
a) w ust. 1 w pkt 1 uchyla się lit. c,
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, stawki dodatku
kontrolerskiego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, warunki i tryb przyznawania, wypłaty, zmiany wysokości oraz
utraty dodatku kontrolerskiego, uwzględniając potrzebę zwiększenia skuteczności kontroli podatkowej, kontroli
celno-skarbowej, audytu lub czynności, o których mowa w art. 113–117, art. 118 ust. 1–17, art. 119 ust. 1–10,
art. 120 ust. 1–6, art. 122–126, art. 127 ust. 1–5, art. 127a ust. 1, 2 i 6–12, art. 128 ust. 1, art. 131 ust. 1, 2 i 5
i art. 133, przez zapewnienie motywacji do ich sprawnego wykonywania.”.

art. 180. więcej Art. 180. W ustawie z dnia 9 marca 2017 r. o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami (Dz. U.
poz. 648) wprowadza się następujące zmiany:
1) w odnośniku nr 1 po pkt 2 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
„3) dyrektywę Rady (UE) 2016/2258 z dnia 6 grudnia 2016 r. zmieniającą dyrektywę 2011/16/UE w odniesieniu do
dostępu organów podatkowych do informacji dotyczących przeciwdziałania praniu pieniędzy (Dz. Urz.
UE L 342 z 16.12.2016, str. 1).”;
2) w art. 2 po pkt 7 dodaje się pkt 7a w brzmieniu:
„7a) ustawie o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu – rozumie się przez to ustawę z dnia
1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U. poz. 723);”;
3) w art. 4:
a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. W celu realizacji zadań związanych z wymianą informacji podatkowych instytucje obowiązane wymienione w art. 2 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, na pisemne żądanie ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Szefa Krajowej Administracji Skarbowej lub jego upoważnionego przedstawiciela, są obowiązane do udzielenia informacji gromadzonych na potrzeby realizacji obowiązków związanych ze stosowaniem środków bezpieczeństwa finansowego wynikających z tej ustawy.”,
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Żądania, o których mowa w ust. 1 i 1a, oznacza się klauzulą „Tajemnica skarbowa”, a ich przekazanie
następuje w trybie przewidzianym dla dokumentów zawierających informacje niejawne o klauzuli „zastrzeżone”
w rozumieniu przepisów o ochronie informacji niejawnych.”;
4) w art. 24 w ust. 1 pkt 20 otrzymuje brzmienie:
„20) osobie kontrolującej – rozumie się przez to beneficjenta rzeczywistego, o którym mowa w art. 2 ust. 2 pkt 1
ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu;”.

Art. 180a. Zwalnia się z obowiązku przekazania informacji, o których mowa
w art. 72 ust. 1 pkt 2, w przypadku transferu środków pieniężnych stanowiących
wsparcie finansowe udzielone w ramach programu rządowego lub samorządowego
w związku z przeciwdziałaniem COVID-19 w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia
2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem,
przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz
wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374, 567, 568, 695, 875 i 1086).

art. 181. więcej Art. 181. 1. Zawiadomienia, o których mowa w art. 74, art. 86 ust. 1
i art. 90 ust. 1, potwierdzenie, o którym mowa w art. 86 ust. 3, żądania, o których
mowa w art. 86 ust. 5 i art. 87 ust. 1, zwolnienia, o których mowa w art. 86 ust. 6,
informacje i dokumenty, o których mowa w art. 76, a także informacje
o zawiadomieniu, o których mowa w art. 89 ust. 8, są przekazywane w formie
pisemnej do dnia wejścia w życie rozporządzeń, o których mowa w art. 79 ust. 3 i art. 94.
2. Przekazanie, o którym mowa w ust. 1, może następować za pomocą środków
komunikacji elektronicznej, jeżeli instytucja obowiązana uzgodniła z Generalnym
Inspektorem taki sposób przekazywania.

art. 182. więcej Art. 182. Formularz identyfikacyjny przekazany elektronicznie do Generalnego
Inspektora przez instytucję obowiązaną przed dniem wejścia w życie ustawy uznaje
się za formularz identyfikujący instytucję obowiązaną w rozumieniu art. 77 ust. 1.

art. 183. więcej Art. 183. W okresie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy instytucje
obowiązane, o których mowa w ustawie uchylanej w art. 197, przekazują informacje, o których mowa w art. 72, oraz formularze, o których mowa w art. 77 ust. 1, zgodnie
z przepisami dotychczasowymi, a po upływie tego okresu, nie dłużej jednak niż przez
12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy – zgodnie z przepisami dotychczasowymi
albo przepisami niniejszej ustawy.

art. 184. więcej Art. 184. 1. W okresie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy do instytucji
obowiązanych niebędących instytucjami obowiązanymi, o których mowa w ustawie
uchylanej w art. 197, przepisów art. 72 nie stosuje się.
2. W okresie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy instytucje obowiązane
niebędące instytucjami obowiązanymi, o których mowa w ustawie uchylanej
w art. 197, realizując obowiązki, o których mowa w art. 74, art. 76, art. 86, art. 89
ust. 8 i art. 90, nie przekazują do Generalnego Inspektora formularza identyfikującego,
o którym mowa w art. 77.
3. Po upływie okresu, o którym mowa w ust. 2, w celu realizacji po raz pierwszy
obowiązków, o których mowa w art. 74, art. 76, art. 86, art. 89 ust. 8 i art. 90,
instytucje obowiązane niebędące instytucjami obowiązanymi, o których mowa
w ustawie uchylanej w art. 197, przekazują do Generalnego Inspektora formularz,
o którym mowa w art. 77.

art. 185. więcej Art. 185. Do postępowań w sprawie wstrzymania transakcji lub blokady
rachunku wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje
się przepisy dotychczasowe.

art. 186. więcej Art. 186. Do zwolnienia wartości majątkowych zamrożonych przed dniem
wejścia w życie ustawy na podstawie art. 20d ustawy uchylanej w art. 197 stosuje się
przepisy dotychczasowe.

art. 187. więcej Art. 187. Rejestry transakcji, o których mowa w art. 8 ust. 1 i 3 ustawy
uchylanej w art. 197, są przechowywane do czasu upływu okresu ich przechowywania
przewidzianego na podstawie przepisów dotychczasowych.

art. 188. więcej Art. 188. 1. Do kontroli wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia
w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.
2. Czynności podjęte w toku kontroli przed dniem wejścia w życie ustawy
pozostają w mocy.
3. Upoważnienia Generalnego Inspektora wydane na podstawie art. 21 ust. 2
ustawy uchylanej w art. 197 pozostają w mocy.
4. Dotychczasowe legitymacje służbowe, o których mowa w art. 21 ust. 2
ustawy uchylanej w art. 197, zachowują ważność do czasu wydania nowych, jednak
nie dłużej niż przez okres 3 lat od dnia wejścia w życie ustawy.

art. 189. więcej Art. 189. Do postępowań w sprawie nałożenia kar pieniężnych wszczętych
i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy
dotychczasowe, chyba że przepisy niniejszej ustawy są względniejsze dla instytucji
obowiązanej.

art. 190. więcej Art. 190. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 15a
ust. 6 ustawy uchylanej w art. 197 zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów
wykonawczych wydanych na podstawie art. 85 ust. 4, jednak nie dłużej niż przez
okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.

art. 191. więcej Art. 191. 1. Znosi się Międzyresortowy Komitet Bezpieczeństwa Finansowego.
2. Tworzy się Komitet Bezpieczeństwa Finansowego.
3. Komitet Bezpieczeństwa Finansowego przedkłada Generalnemu Inspektorowi
do zatwierdzenia regulamin Komitetu w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.

art. 192. więcej Art. 192. Pierwszą krajową ocenę ryzyka, o której mowa w art. 25 ust. 1,
Generalny Inspektor opracowuje w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.

art. 193. więcej Art. 193. Pierwszą ocenę ryzyka, o której mowa w art. 27, instytucje
obowiązane sporządzają w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.

art. 194. więcej Art. 194. Tworzy się Centralny Rejestr Beneficjentów Rzeczywistych.

art. 195. więcej Art. 195. Spółki, o których mowa w art. 58, wpisane do Krajowego Rejestru
Sądowego przed dniem wejścia w życie rozdziału 6 zgłaszają do Centralnego Rejestru
Beneficjentów Rzeczywistych informacje o beneficjentach rzeczywistych w terminie
9 miesięcy od dnia wejścia w życie tego rozdziału.

art. 196. więcej Art. 196. 1. Pracownicy, funkcjonariusze i żołnierze delegowani do pracy
w jednostce, o której mowa w art. 3 ust. 4 ustawy uchylanej w art. 197, na podstawie
art. 5 ust. 1 tej ustawy, stają się pracownikami i funkcjonariuszami delegowanymi do
pracy w komórce organizacyjnej, o której mowa w art. 12 ust. 2, na podstawie
art. 16 ust. 1.
2. Żołnierze zawodowi wyznaczeni do pełnienia służby w jednostce, o której
mowa w art. 3 ust. 4 ustawy uchylanej w art. 197, na podstawie art. 5 ust. 3 tej ustawy,
stają się żołnierzami zawodowymi wyznaczonymi do pełnienia służby wojskowej
w komórce organizacyjnej, o której mowa w art. 12 ust. 2, na podstawie art. 16 ust. 3.

art. 197. więcej Art. 197. Traci moc ustawa z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu
praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2017 r. poz. 1049 oraz z
2018 r. poz. 650).

art. 198. więcej Art. 198. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia,
z wyjątkiem rozdziału 6, art. 194 i art. 195, które wchodzą w życie po upływie
18 miesięcy od dnia ogłoszenia.