Art. 49. 1. Instytucje obowiązane przechowują przez okres 5 lat, licząc od
pierwszego dnia roku następującego po roku, w którym zakończono stosunki
gospodarcze z klientem lub w którym przeprowadzono transakcje okazjonalne:
1) kopie dokumentów i informacje uzyskane w wyniku stosowania środków
bezpieczeństwa finansowego;
2) dowody potwierdzające przeprowadzone transakcje i ewidencje transakcji,
obejmujące oryginalne dokumenty lub kopie dokumentów konieczne do
identyfikacji transakcji.
2. Instytucje obowiązane przechowują wyniki analiz, o których mowa
w art. 34 ust. 3, przez okres 5 lat, licząc od pierwszego dnia roku następującego po
roku ich przeprowadzenia.
3. Przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1 i 2, Generalny Inspektor
może zażądać przechowywania dokumentacji, o której mowa w ust. 1 i 2, przez
kolejny okres nie dłuższy niż 5 lat, licząc od dnia, w którym upływa okres, o którym
mowa w ust. 1 i 2, jeżeli jest to konieczne w celu przeciwdziałania praniu pieniędzy
lub finansowaniu terroryzmu.
4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do instytucji obowiązanych, o których mowa
w art. 2 ust. 1 pkt 13–18 i 21–23.
5. W przypadku likwidacji, połączenia, podziału lub przekształcenia instytucji
obowiązanej do przechowywania dokumentacji stosuje się przepisy art. 76 ust. 1
ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

Ustawa o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu art. 49

DODAJ