Wejscie w życie: 1 stycznia 2016
Ostatnia Zmiana: 17 lipca 2020
art. 1.
więcej
1) działalności w zakresie ubezpieczeń osobowych i ubezpieczeń majątkowych;
2) działalności reasekuracyjnej.
2. Ustawa określa także zasady:
1) wykonywania zawodu aktuariusza;
2) sprawowania nadzoru ubezpieczeniowego;
3) sprawowania nadzoru nad zakładami ubezpieczeń i zakładami reasekuracji
w grupach;
4) organizacji i funkcjonowania ubezpieczeniowego samorządu gospodarczego.
art. 2.
więcej
ubezpieczeń pomocy, która łącznie spełnia następujące warunki:
1) pomoc świadczona jest w razie wypadku lub awarii pojazdu mechanicznego
w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych,
Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli
Komunikacyjnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2214) na terytorium państwa
członkowskiego Unii Europejskiej przedsiębiorstwa udzielającego ochrony;
2) odpowiedzialność z tytułu świadczonej pomocy ogranicza się do:
a) usuwania awarii na miejscu z wykorzystaniem, w większości przypadków,
przez przedsiębiorstwo udzielające ochrony, własnego personelu i sprzętu,
b) przewiezienia pojazdu mechanicznego do najbliższego lub najbardziej
odpowiedniego miejsca, w którym mogą być wykonane naprawy, oraz
ewentualnego przewiezienia kierowcy i pasażerów, w normalnych
okolicznościach za pomocą tego samego środka transportu, do najbliższego
miejsca, z którego osoby te mogą kontynuować podróż innymi środkami,
c) transportowania pojazdu mechanicznego, ewentualnie wraz z kierowcą
i pasażerami, do miejsca zamieszkania kierowcy lub pasażerów, miejsca
rozpoczęcia podróży lub pierwotnego celu podróży w tym samym państwie.
2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może świadczyć zakład ubezpieczeń, który
otrzymał zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej w zakresie
ubezpieczeń, o których mowa w dziale II w grupie 18 załącznika do ustawy. W tym
przypadku stosuje się przepisy ustawy.
art. 3.
więcej
1) biuro narodowe – biuro narodowe w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r.
o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu
Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych;
2) bliskie powiązania – sytuację, w której:
a) dwa lub więcej podmiotów jest ze sobą powiązanych przez kontrolę lub
przez udział kapitałowy lub
b) dwa lub więcej podmiotów jest trwale powiązanych przez kontrolę z tą samą
osobą;
3) cedent – zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, który w związku
z wykonywaną działalnością ubezpieczeniową lub reasekuracyjną ceduje ryzyko
na zakład reasekuracji lub zakład ubezpieczeń wykonujący działalność
reasekuracyjną;
4) dominujący podmiot nieregulowany – dominujący podmiot nieregulowany
w rozumieniu ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. o nadzorze uzupełniającym nad
instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń, zakładami reasekuracji
i firmami inwestycyjnymi wchodzącymi w skład konglomeratu finansowego
(Dz. U. z 2019 r. poz. 2146 i 2217);
5) dominujący podmiot ubezpieczeniowy – jednostkę dominującą niebędącą
dominującym podmiotem nieregulowanym:
a) która posiada udziały kapitałowe w jednostkach zależnych oraz
b) której jednostkami zależnymi są wyłącznie lub w większości zakłady
ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji, a przynajmniej jednym z tych
zakładów jest krajowy zakład ubezpieczeń lub krajowy zakład reasekuracji
lub zagraniczny zakład ubezpieczeń, który uzyskał zezwolenie w jednym
z państw członkowskich Unii Europejskiej, lub zagraniczny zakład
reasekuracji, który uzyskał zezwolenie w jednym z państw członkowskich
Unii Europejskiej;
6) duże ryzyka – ryzyka, o których mowa w dziale II załącznika do ustawy:
a) w grupach 4–7, 11 i 12,
b) w grupach 14 i 15 – w przypadku gdy ubezpieczający wykonuje działalność
gospodarczą lub wolny zawód, a ryzyko wiąże się z tą działalnością,
c) w grupach 3, 8, 9, 10, 13 i 16 – w przypadku gdy ubezpieczający przekracza
co najmniej dwa z następujących progów w roku obrotowym:
– sumę aktywów bilansu w wysokości równowartości w złotych 6,2 mln
euro,
– łączne przychody netto ze sprzedaży towarów i usług oraz operacji
finansowych w wysokości równowartości w złotych 12,8 mln euro,
– średnioroczne zatrudnienie w przeliczeniu na pełne etaty w liczbie
250 osób;
7) efekty dywersyfikacji – ograniczenie ekspozycji na ryzyko zakładów
ubezpieczeń i zakładów reasekuracji oraz grup związane z dywersyfikacją ich
działalności, wynikające z faktu, że strata z tytułu realizacji jednego rodzaju
ryzyka może zostać skompensowana brakiem realizacji lub niepełną realizacją
innego rodzaju ryzyka, w przypadku gdy ryzyka te nie są w pełni skorelowane;
8) EIOPA – Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów
Emerytalnych, ustanowiony na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń
i Pracowniczych Programów Emerytalnych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i
uchylenia decyzji Komisji 2009/79/WE (Dz. Urz. UE L 331 z 15.12.2001, s. 48,
z późn. zm.);
9) firma inwestycyjna – firmę inwestycyjną w rozumieniu art. 3 pkt 3 lit. a–f ustawy
z dnia 15 kwietnia 2005 r. o nadzorze uzupełniającym nad instytucjami
kredytowymi, zakładami ubezpieczeń, zakładami reasekuracji i firmami inwestycyjnymi wchodzącymi w skład konglomeratu finansowego;
10) funkcja należąca do systemu zarządzania – zdolność zakładu ubezpieczeń lub
zakładu reasekuracji do wykonywania poszczególnych zadań w ramach systemu
zarządzania;
11) główny oddział – oddział w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r.
o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób
zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1079, 1214, 1495 i 1655) zakładu ubezpieczeń mającego
siedzibę w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej lub
zakładu reasekuracji mającego siedzibę w państwie niebędącym państwem
członkowskim Unii Europejskiej;
12) grupa – grupę podmiotów:
a) w skład której wchodzi podmiot posiadający udziały kapitałowe w innych
podmiotach, jednostki zależne tego podmiotu, oraz podmioty, w których ten
podmiot lub jego jednostki zależne posiadają udziały kapitałowe, a także
grupę podmiotów powiązanych ze sobą umową, o której mowa w art. 7 § 1
ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U.
z 2019 r. poz. 505, z późn. zm.),
b) opartą na ustanowieniu, w drodze umowy lub w inny sposób, silnych
i trwałych powiązań finansowych do celów nadzoru nad grupą, w skład
której mogą wchodzić towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, towarzystwa
reasekuracji wzajemnej lub inne zakłady ubezpieczeń oparte na zasadzie
wzajemności, spełniającą poniższe warunki:
– jeden z podmiotów wchodzących w skład grupy, uznawany za
jednostkę dominującą, jest uprawniony do kierowania polityką
finansową i operacyjną innych podmiotów wchodzących w skład
grupy, uznawanych za jednostki zależne,
– ustanowienie i rozwiązanie powiązań finansowych do celów nadzoru
nad grupą podlega zatwierdzeniu przez organ sprawujący nadzór nad
grupą;
13) instytucja kredytowa – instytucję kredytową w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy
z dnia 15 kwietnia 2005 r. o nadzorze uzupełniającym nad instytucjami
kredytowymi, zakładami ubezpieczeń, zakładami reasekuracji i firmami
inwestycyjnymi wchodzącymi w skład konglomeratu finansowego;
14) jednostka dominująca – podmiot, który sprawuje nad innym podmiotem kontrolę
w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 lit. a–d ustawy z dnia 29 września 1994 r.
o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r. poz. 351, 1495, 1571, 1655 i 1680 oraz z 2020
r. poz. 568), lub podmiot który w ocenie organu nadzoru w inny sposób sprawuje
kontrolę nad innym podmiotem;
15) jednostka zależna – podmiot kontrolowany przez jednostkę dominującą;
16) koasekuracja – umowę ubezpieczenia, na podstawie której co najmniej dwa
zakłady ubezpieczeń, działając w porozumieniu, zobowiązują się do spełnienia
określonego świadczenia w przypadku wystąpienia zdarzenia losowego
przewidzianego w umowie;
16a) koasekurator wiodący ‒ zakład ubezpieczeń wybrany spośród uczestników
umowy koasekuracyjnej do realizacji czynności określonych w tej umowie
w imieniu własnym i pozostałych zakładów ubezpieczeń
współubezpieczających;
17) kolegium organów nadzoru – stałą, elastyczną strukturę współpracy, koordynacji
i ułatwiania wydawania rozstrzygnięć dotyczących nadzoru nad grupą;
18) krajowy zakład ubezpieczeń – przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów ustawy
z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i
1495 oraz z 2020 r. poz. 424) z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
który uzyskał zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
19) krajowy zakład reasekuracji – przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów ustawy
z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, który uzyskał zezwolenie na wykonywanie
działalności reasekuracyjnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
20) miara ryzyka – funkcję matematyczną, która przyporządkowuje kwotę pieniężną
danej prognozie rozkładu prawdopodobieństwa i rośnie monotonicznie wraz
z poziomem ekspozycji na ryzyko stanowiącym podstawę danej prognozy
rozkładu prawdopodobieństwa;
21) mieszany dominujący podmiot ubezpieczeniowy – inną niż Skarb Państwa
jednostkę dominującą, której przynajmniej jedną z jednostek zależnych jest
zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, niebędącą:
a) zakładem ubezpieczeń,
b) zakładem reasekuracji,
c) dominującym podmiotem ubezpieczeniowym,
d) dominującym podmiotem nieregulowanym;
22) oddział – każdą formę stałej obecności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
zakładu ubezpieczeń mającego siedzibę w państwie członkowskim Unii
Europejskiej lub zakładu reasekuracji mającego siedzibę w państwie
członkowskim Unii Europejskiej, w tym oddział, w rozumieniu ustawy z dnia
6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych
i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
23) organ nadzoru – Komisję Nadzoru Finansowego;
24) organ nadzorczy – organ nadzoru lub organ właściwy w innym niż
Rzeczpospolita Polska państwie do sprawowania nadzoru nad działalnością
ubezpieczeniową lub reasekuracyjną;
25) organ sprawujący nadzór nad grupą – organ odpowiedzialny za nadzór nad grupą,
wyznaczony zgodnie z art. 404;
26) osoby pełniące kluczowe funkcje:
a) członków zarządu i członków rady nadzorczej zakładu ubezpieczeń albo
zakładu reasekuracji oraz osoby nadzorujące w takim zakładzie inne
kluczowe funkcje, w szczególności funkcję zarządzania ryzykiem, funkcję
zgodności z przepisami, funkcję audytu wewnętrznego i funkcję
aktuarialną,
b) członków rady administrującej spółki europejskiej, w której przyjęto system
monistyczny, oraz osoby nadzorujące w takiej spółce inne kluczowe funkcje, w szczególności funkcję zarządzania ryzykiem, funkcję zgodności
z przepisami, funkcję audytu wewnętrznego i funkcję aktuarialną;
27) outsourcing – umowę między zakładem ubezpieczeń albo zakładem reasekuracji
a dostawcą usług, na podstawie której dostawca usług wykonuje proces, usługę
lub działanie, które w innym przypadku zostałyby wykonane przez zakład
ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, a także umowę, na podstawie której
dostawca usług powierza wykonanie takiego procesu, usługi lub działania innym
podmiotom, za pośrednictwem których wykonuje on dany proces, usługę lub
działanie;
28) państwo członkowskie Unii Europejskiej umiejscowienia ryzyka – państwo
członkowskie Unii Europejskiej, w którym:
a) znajduje się nieruchomość wraz z częściami składowymi
i przynależnościami oraz znajdującym się w niej mieniem, o ile mienie to
jest objęte tą samą umową ubezpieczenia co nieruchomość,
b) pojazd jest zarejestrowany, w przypadku gdy umowa ubezpieczenia dotyczy
pojazdu podlegającego rejestracji, z zastrzeżeniem lit. c,
c) pojazd mechaniczny ma być zarejestrowany, w przypadku gdy pojazd
mechaniczny został nabyty w państwie członkowskim Unii Europejskiej
innym niż to, w którym ma być zarejestrowany, ale nie dłużej niż przez
okres 30 dni od dnia objęcia pojazdu mechanicznego w posiadanie przez
jego nabywcę,
d) została zawarta umowa ubezpieczenia, na okres nie dłuższy niż 4 miesiące,
dotycząca ubezpieczenia związanego z podróżą, niezależnie od grupy
określonej w załączniku do ustawy,
e) ubezpieczający będący osobą fizyczną ma stałe miejsce zamieszkania albo
ubezpieczający będący osobą prawną ma siedzibę jednostki organizacyjnej
objętej umową ubezpieczenia – w przypadkach innych niż określone
w lit. a–d;
29) pełniący obowiązki organu sprawującego nadzór nad grupą – organ nadzorczy,
który w przypadku, o którym mowa w art. 374 ust. 1 pkt 3, byłby organem
sprawującym nadzór nad grupą zgodnie z art. 404 ust. 2 – do czasu wydania
rozstrzygnięcia w sprawie weryfikacji, czy zakład ubezpieczeń lub zakład
reasekuracji, którego jednostka dominująca ma siedzibę na terytorium państwa
niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej, podlega nadzorowi wykonywanemu przez organ nadzorczy państwa niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej równoważnemu z nadzorem sprawowanym na podstawie rozdziału 15 nad zakładami ubezpieczeń lub zakładami reasekuracji, o których mowa w art. 374 ust. 1 pkt 1 i 2;
29a) podmiot finansowy:
a) instytucję kredytową,
b) instytucję finansową w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. ‒ Prawo bankowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 2357 oraz z
2020 r. poz. 284, 288 i 321),
c) przedsiębiorstwo pomocniczych usług bankowych w rozumieniu
art. 4 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ‒ Prawo bankowe,
d) zakład ubezpieczeń,
e) zakład reasekuracji,
f) dominujący podmiot ubezpieczeniowy,
g) firmę inwestycyjną,
h) dominujący podmiot nieregulowany;
30) podmiot posiadający udziały kapitałowe w innym podmiocie – podmiot, który
jest jednostką dominującą albo podmiot niebędący jednostką dominującą,
posiadający udział kapitałowy w innym podmiocie;
31) podmiot powiązany – podmiot, który jest jednostką zależną albo podmiot
niebędący jednostką zależną, w którym inny podmiot posiada udział kapitałowy;
32) podmiot regulowany – podmiot regulowany w rozumieniu ustawy z dnia
15 kwietnia 2005 r. o nadzorze uzupełniającym nad instytucjami kredytowymi,
zakładami ubezpieczeń, zakładami reasekuracji i firmami inwestycyjnymi
wchodzącymi w skład konglomeratu finansowego;
33) powiązanie przez kontrolę – związek między jednostką dominującą a jednostką
zależną lub podobny związek między jakimkolwiek podmiotem a zakładem
ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji;
33a) profilowanie – profilowanie osób fizycznych w rozumieniu
art. 4 pkt 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679
z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku
z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich
danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz. Urz. UE L 119 z 04.05.2016, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem 2016/679”;
34) prognoza rozkładu prawdopodobieństwa – funkcję matematyczną, która
zbiorowi możliwych przyszłych zdarzeń wzajemnie wykluczających się
przyporządkowuje prawdopodobieństwo ich wystąpienia;
35) przyjmujące państwo członkowskie Unii Europejskiej – państwo członkowskie
Unii Europejskiej, w którym zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji ma
oddział lub świadczy usługi, inne niż państwo członkowskie Unii Europejskiej,
w którym ten zakład ma siedzibę, przy czym państwem członkowskim Unii
Europejskiej, w którym zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji świadczy
usługi, jest państwo członkowskie Unii Europejskiej umiejscowienia ryzyka,
jeżeli ryzyko pokrywa zakład ubezpieczeń lub oddział położony w innym
państwie członkowskim Unii Europejskiej;
36) reprezentant do spraw roszczeń – pełnomocnika zakładu ubezpieczeń
wykonującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej działalność w zakresie ubezpieczenia
odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, z wyjątkiem
odpowiedzialności cywilnej przewoźnika, umocowanego w państwie
członkowskim Unii Europejskiej innym niż państwo członkowskie Unii
Europejskiej, w którym ten zakład ma siedzibę, zgodnie z prawem państwa,
w którym jest ustanowiony, do reprezentowania zakładu ubezpieczeń oraz
rozpatrywania i zaspokajania roszczeń w imieniu i na rachunek
reprezentowanego zakładu ubezpieczeń;
37) rodzaje reasekuracji:
a) reasekurację ubezpieczeń na życie, o których mowa w dziale I załącznika
do ustawy,
b) reasekurację pozostałych ubezpieczeń osobowych oraz ubezpieczeń
majątkowych, o których mowa w dziale II załącznika do ustawy;
38) ryzyko koncentracji – ekspozycje na ryzyko, w przypadku których wysokość
potencjalnej straty może zagrażać wypłacalności lub sytuacji finansowej zakładu
ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji;
39) ryzyko kredytowe – możliwość poniesienia straty lub niekorzystnej zmiany
sytuacji finansowej wynikającą z wahań zdolności kredytowej emitentów papierów wartościowych, kontrahentów i dłużników, na które narażone są zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji, w postaci ryzyka niewykonania zobowiązania przez kontrahenta, ryzyka spreadu lub ryzyka koncentracji aktywów;
40) ryzyko operacyjne – możliwość poniesienia straty wynikającą z niewłaściwych
lub błędnych procesów wewnętrznych, z działań personelu lub systemów lub ze
zdarzeń zewnętrznych;
41) ryzyko płynności – możliwość niezrealizowania przez zakład ubezpieczeń lub
zakład reasekuracji lokat i innych aktywów w celu uregulowania swoich
zobowiązań finansowych w momencie, gdy stają się one wymagalne;
42) ryzyko rynkowe – możliwość poniesienia straty lub niekorzystnej zmiany
sytuacji finansowej wynikającą bezpośrednio lub pośrednio z wahań poziomu
i wahań zmienności rynkowych cen aktywów, zobowiązań i instrumentów
finansowych;
43) ryzyko aktuarialne – możliwość poniesienia straty lub niekorzystnej zmiany
wartości zobowiązań, jakie mogą wyniknąć z zawartych umów ubezpieczenia
i umów gwarancji ubezpieczeniowych, w związku z niewłaściwymi założeniami
dotyczącymi wyceny składek i tworzenia rezerw techniczno-
-ubezpieczeniowych;
44) spółka celowa – podmiot niebędący zakładem ubezpieczeń ani zakładem
reasekuracji, który przejmuje ryzyka od zakładu ubezpieczeń lub zakładu
reasekuracji oraz w pełni finansuje ekspozycję z tytułu takich ryzyk z wpływów
z emisji dłużnych papierów wartościowych lub innego mechanizmu
finansowania, w którym prawa spłaty dostawców finansowania dłużnego lub
innego mechanizmu finansowania są podporządkowane zobowiązaniom
reasekuracyjnym tego podmiotu;
45) spółka publiczna – spółkę publiczną w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r.
o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do
zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (Dz. U. z 2019 r.
poz. 623, 1798 i 2217);
46) system zarządzania – system obejmujący funkcję zarządzania ryzykiem, funkcję
zgodności z przepisami, funkcję audytu wewnętrznego i funkcję aktuarialną,
który zapewnia prawidłowe i ostrożne zarządzanie zakładem ubezpieczeń lub
zakładem reasekuracji;
47) techniki przenoszenia ryzyka – techniki, które umożliwiają zakładom
ubezpieczeń lub zakładom reasekuracji przeniesienie na inny podmiot części lub
wszystkich ponoszonych ryzyk;
48) transakcja wewnątrz grupy – transakcję przeprowadzoną przez zakład
ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, której stronami są bezpośrednio lub
pośrednio inne podmioty wchodzące w skład tej samej grupy lub osoba fizyczna
lub prawna mająca bliskie powiązania z podmiotami wchodzącymi w skład
grupy, której celem jest realizacja zobowiązania, bez względu na to, czy
transakcja ma charakter umowny, oraz bez względu na to, czy transakcja ma
charakter odpłatny;
49) trwały nośnik – trwały nośnik w rozumieniu ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 287);
50) ubezpieczeniowy fundusz kapitałowy – w ubezpieczeniu, o którym mowa
w dziale I w grupie 3 załącznika do ustawy, wydzielony fundusz aktywów
stanowiący rezerwę tworzoną ze składek ubezpieczeniowych, inwestowany
w sposób określony w umowie ubezpieczenia;
51) udział kapitałowy – posiadanie, bezpośrednio lub w wyniku powiązania przez
kontrolę, co najmniej 20% praw głosu lub kapitału zakładowego innego
podmiotu;
52) uprawniony z umowy ubezpieczenia – uprawnionego do żądania spełnienia
przez zakład ubezpieczeń świadczenia z tytułu umowy ubezpieczenia; za
uprawnionego z umowy ubezpieczenia uważa się również poszkodowanego
w przypadku ubezpieczeń odpowiedzialności cywilnej;
53) Urząd – Urząd Komisji Nadzoru Finansowego;
53a) wewnętrzny zakład ubezpieczeń ‒ zakład ubezpieczeń, którego akcjonariuszem
lub udziałowcem jest:
a) podmiot finansowy niebędący zakładem ubezpieczeń albo zakładem
reasekuracji albo niewchodzący w skład grupy, w skład której wchodzą
zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji, albo
b) podmiot niebędący podmiotem finansowym
‒ którego celem jest ubezpieczanie wyłącznie ryzyk podmiotu lub podmiotów
będących jego akcjonariuszami lub udziałowcami lub podmiotów grupy, w skład
której wchodzi;
53b) wewnętrzny zakład reasekuracji ‒ zakład reasekuracji, którego akcjonariuszem
lub udziałowcem jest:
a) podmiot finansowy niebędący zakładem ubezpieczeń albo zakładem
reasekuracji albo niewchodzący w skład grupy, w skład której wchodzą
zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji, albo
b) podmiot niebędący podmiotem finansowym
‒ którego celem jest przyjmowanie do reasekuracji wyłącznie ryzyka podmiotu
lub podmiotów będących jego akcjonariuszami lub udziałowcami lub podmiotów
grupy, w skład której wchodzi;
54) zagraniczny ubezpieczeniowy fundusz gwarancyjny – podmiot, którego siedziba
znajduje się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, gwarantujący
zaspokojenie roszczeń z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia
odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w przypadku
niespełnienia obowiązku ubezpieczenia lub nieustalenia sprawcy szkody;
55) zagraniczny zakład ubezpieczeń – przedsiębiorcę zagranicznego w rozumieniu
ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców
zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wykonującego działalność
ubezpieczeniową;
56) zagraniczny zakład reasekuracji – przedsiębiorcę zagranicznego w rozumieniu
ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców
zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wykonującego działalność reasekuracyjną;
57) zdarzenie losowe – niezależne od woli ubezpieczającego lub ubezpieczonego
zdarzenie przyszłe i niepewne, którego wystąpienie powoduje uszczerbek
w dobrach osobistych lub w dobrach majątkowych albo zwiększenie potrzeb
majątkowych po stronie ubezpieczającego lub innej osoby objętej ochroną
ubezpieczeniową;
58) zewnętrzna instytucja oceny wiarygodności kredytowej – agencję ratingową
zarejestrowaną lub certyfikowaną zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu
Europejskiego i Rady (WE) nr 1060/2009 z dnia 16 września 2009 r. w sprawie
agencji ratingowych (Dz. Urz. UE L 302 z 17.11.2009, s. 1) lub bank centralny
sporządzający ratingi kredytowe wyłączone z zakresu stosowania tego
rozporządzenia.
2. Ilekroć w ustawie jest mowa o państwach członkowskich Unii Europejskiej,
należy przez to rozumieć także państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 6 lit. c, jeżeli ubezpieczający
wchodzi w skład grupy kapitałowej, dla której przygotowywane jest skonsolidowane
sprawozdanie finansowe w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r.
o rachunkowości, oceny, czy progi, o których mowa w tym przepisie, są przekroczone,
dokonuje się na podstawie skonsolidowanego sprawozdania finansowego.
4. Równowartość w złotych wyrażonych w euro kwot, o których mowa w ust. 1
pkt 6 lit. c, ustala się zgodnie z art. 272 ust. 6.
5. Funkcje należące do systemu zarządzania wykonują osoby wykonujące
czynności należące do tych funkcji oraz osoby nadzorujące te funkcje.
6. Na potrzeby przepisów rozdziału 15 przez podmiot posiadający udziały
kapitałowe w innym podmiocie rozumie się także podmiot, który w ocenie organu
nadzoru w inny sposób sprawuje kontrolę nad innym podmiotem lub w inny sposób
wywiera znaczący wpływ na inny podmiot.
7. Na potrzeby przepisów rozdziału 15przez podmiot powiązany rozumie się
podmiot, w którym inny podmiot posiada udziały kapitałowe.
art. 4.
więcej
czynności ubezpieczeniowych związanych z oferowaniem i udzielaniem ochrony na
wypadek ryzyka wystąpienia skutków zdarzeń losowych.
2. Przez działalność reasekuracyjną rozumie się wykonywanie czynności
związanych z przyjmowaniem ryzyka cedowanego przez zakład ubezpieczeń lub
przez zakład reasekuracji oraz dalsze cedowanie przyjętego ryzyka, w szczególności:
1) zawieranie i wykonywanie umów reasekuracji czynnej i umów retrocesji lub
zlecanie zawierania umów retrocesji brokerom reasekuracyjnym w rozumieniu
ustawy z dnia 15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1881), zwanej dalej „ustawą o dystrybucji ubezpieczeń”, a także
wykonywanie tych umów;
2) składanie oświadczeń woli w sprawach roszczeń o odszkodowania lub inne
świadczenia należne z tytułu umów, o których mowa w pkt 1;
3) ustalanie składek i prowizji należnych z tytułu umów, o których mowa w pkt 1;
4) prowadzenie kontroli przestrzegania przez cedentów warunków umów,
o których mowa w pkt 1.
3. Zakład ubezpieczeń nie może wykonywać innej działalności poza
działalnością ubezpieczeniową i bezpośrednio z nią związaną, z zastrzeżeniem ust. 6
i 11 oraz art. 43 ust. 1.
4. Zakład reasekuracji nie może wykonywać innej działalności poza
działalnością reasekuracyjną i czynnościami bezpośrednio z nią związanymi.
5. Czynnościami bezpośrednio związanymi z działalnością reasekuracyjną są
w szczególności czynności wykonywane w zakresie doradztwa statystycznego,
doradztwa aktuarialnego, analizy ryzyka, badań na rzecz klientów, lokowania środków
zakładu reasekuracji, a także czynności zapobiegania powstawaniu lub zmniejszenia
skutków wypadków ubezpieczeniowych lub finansowanie tych działań z funduszu
prewencyjnego.
6. Zakład działający jako zakład ubezpieczeń i reasekuracji może wykonywać
również działalność, o której mowa w ust. 2 i 5.
7. Czynnościami ubezpieczeniowymi, o których mowa w ust. 1, są:
1) zawieranie umów ubezpieczenia, umów gwarancji ubezpieczeniowych lub
zlecanie ich zawierania uprawnionym pośrednikom ubezpieczeniowym
w rozumieniu ustawy o dystrybucji ubezpieczeń, a także wykonywanie tych
umów;
2) zawieranie umów reasekuracji lub zlecanie ich zawierania brokerom
reasekuracyjnym w rozumieniu ustawy o dystrybucji ubezpieczeń, a także
wykonywanie tych umów, w zakresie cedowania ryzyka z umów ubezpieczenia
lub umów gwarancji ubezpieczeniowych (reasekuracja bierna);
3) składanie oświadczeń woli w sprawach roszczeń o odszkodowania lub inne
świadczenia należne z tytułu umów, o których mowa w pkt 1 i 2;
4) ustalanie składek i prowizji należnych z tytułu umów, o których mowa w pkt 1
i 2;
5) ustanawianie, w drodze czynności cywilnoprawnych, zabezpieczeń rzeczowych
lub osobistych, jeżeli są one bezpośrednio związane z zawieraniem umów,
o których mowa w pkt 1 i 2.
8. Czynnościami ubezpieczeniowymi są również:
1) ocena ryzyka w ubezpieczeniach osobowych i ubezpieczeniach majątkowych
oraz w umowach gwarancji ubezpieczeniowych;
2) wypłacanie odszkodowań i innych świadczeń należnych z tytułu umów,
o których mowa w ust. 7 pkt 1 i 2;
3) przejmowanie i zbywanie przedmiotów lub praw nabytych przez zakład
ubezpieczeń w związku z wykonywaniem umowy ubezpieczenia lub umowy
gwarancji ubezpieczeniowej;
4) prowadzenie kontroli przestrzegania przez ubezpieczających lub
ubezpieczonych, zastrzeżonych w umowie lub w ogólnych warunkach
ubezpieczeń, obowiązków i zasad bezpieczeństwa odnoszących się do
przedmiotów objętych ochroną ubezpieczeniową;
5) prowadzenie postępowań regresowych oraz postępowań windykacyjnych
związanych z wykonywaniem:
a) umów ubezpieczenia i umów gwarancji ubezpieczeniowych,
b) umów reasekuracji w zakresie cedowania ryzyka z umów ubezpieczenia
i umów gwarancji ubezpieczeniowych;
6) lokowanie środków zakładu ubezpieczeń;
7) wykonywanie innych czynności przewidzianych dla zakładu ubezpieczeń
w odrębnych ustawach.
9. Czynnościami ubezpieczeniowymi są także następujące czynności, jeżeli są
wykonywane przez zakład ubezpieczeń:
1) ustalanie przyczyn i okoliczności zdarzeń losowych;
2) ustalanie wysokości szkód oraz rozmiaru odszkodowań oraz innych świadczeń
należnych uprawnionym z umów ubezpieczenia lub umów gwarancji
ubezpieczeniowych;
3) ustalanie wartości przedmiotu ubezpieczenia;
4) zapobieganie powstawaniu albo zmniejszenie skutków zdarzeń losowych oraz
finansowanie tych działań z funduszu prewencyjnego.
10. Czynności, o których mowa w ust. 8 pkt 5 oraz ust. 9 pkt 1 i 2, a także
wypłacanie odszkodowań i innych świadczeń należnych z tytułu umów, o których
mowa w ust. 7 pkt 1 i 2, uważa się za czynności ubezpieczeniowe także wtedy, gdy
ich wykonywania podejmuje się zakład ubezpieczeń na wniosek innego zakładu
ubezpieczeń, Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego, Polskiego Biura
Ubezpieczycieli Komunikacyjnych lub uprawnionego z umowy ubezpieczenia
i umowy gwarancji ubezpieczeniowej, także w przypadku gdy umowy te zawarte są
z innym zakładem ubezpieczeń.
11. Zakład ubezpieczeń może bezpośrednio lub przez pośredników
ubezpieczeniowych:
1) pośredniczyć w imieniu lub na rzecz podmiotów wykonujących czynności
bankowe określone w art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ‒ Prawo
bankowe przy zawieraniu umów w ramach wykonywania tych czynności, na
zasadach określonych w tej ustawie;
2) pośredniczyć w zbywaniu i odkupywaniu jednostek uczestnictwa funduszy
inwestycyjnych lub tytułów uczestnictwa funduszy zagranicznych oraz funduszy
inwestycyjnych otwartych z siedzibą w państwach należących do Europejskiego
Obszaru Gospodarczego (EEA), na zasadach określonych w ustawie z dnia
27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi
funduszami inwestycyjnymi (Dz. U. z 2020 r. poz. 95), zwanej dalej „ustawą
o funduszach inwestycyjnych”;
3) wykonywać działalność akwizycyjną na rzecz dobrowolnych funduszy
emerytalnych, o których mowa w ustawie z dnia 28 sierpnia 1997 r.
o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. z 2020 r.
poz. 105);
4) pośredniczyć w imieniu lub na rzecz instytucji finansowych, o których mowa
w ustawie z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych
(Dz. U. poz. 2215, z 2019 r. poz. 1074 i 1572 oraz z 2020 r. poz. 568), innych niż
zakład ubezpieczeń, przy zawieraniu umów o zarządzanie pracowniczymi
planami kapitałowymi.
art. 5.
więcej
określony w załączniku do ustawy.
art. 6.
więcej
wyłącznie w formie spółki akcyjnej, towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych albo
spółki europejskiej określonej w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia
8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294
z 10.11.2001, s. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4,
s. 251).
2. Zakład reasekuracji może wykonywać działalność reasekuracyjną wyłącznie
w formie spółki akcyjnej, towarzystwa reasekuracji wzajemnej albo spółki europejskiej określonej w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE).
3. Do zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji wykonujących działalność
ubezpieczeniową lub reasekuracyjną w formie spółki europejskiej przepisy ustawy
dotyczące wykonywania takiej działalności w formie spółki akcyjnej stosuje się
odpowiednio, o ile ustawa nie stanowi inaczej.
art. 7.
więcej
reasekuracyjnej wymaga uzyskania zezwolenia organu nadzoru.
2. Działalność ubezpieczeniową wykonuje zakład ubezpieczeń działający jako
zakład ubezpieczeń albo zakład ubezpieczeń i reasekuracji.
3. Zakład ubezpieczeń wykonujący działalność w formie spółki akcyjnej ma
obowiązek i wyłączne prawo używania w firmie wyrazów „towarzystwo
ubezpieczeń”, „zakład ubezpieczeń”, „towarzystwo ubezpieczeń i reasekuracji” albo
„zakład ubezpieczeń i reasekuracji”. Dopuszczalne jest używanie w obrocie
odpowiednio skrótów „TU”, „ZU”, „TUiR” albo „ZUiR”.
4. Zakład ubezpieczeń wykonujący działalność w formie towarzystwa
ubezpieczeń wzajemnych ma obowiązek i wyłączne prawo używania w firmie
wyrazów „towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych”. Dopuszczalne jest używanie
w obrocie skrótu „TUW”.
5. Zakład reasekuracji wykonujący działalność w formie spółki akcyjnej ma
obowiązek i wyłączne prawo używania w firmie wyrazów „towarzystwo
reasekuracji”, „towarzystwo reasekuracyjne” albo „zakład reasekuracji”.
Dopuszczalne jest używanie w obrocie odpowiednio skrótów „TR” albo „ZR”.
6. Zakład reasekuracji wykonujący działalność w formie towarzystwa
reasekuracji wzajemnej ma obowiązek i wyłączne prawo używania w firmie wyrazów
„towarzystwo reasekuracji wzajemnej”. Dopuszczalne jest używanie w obrocie skrótu
„TRW”.
art. 8.
więcej
dotyczącego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.
2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji niezwłocznie zawiadamiają organ
nadzoru o wniosku składanym do sądu rejestrowego.
art. 9.
więcej
o której mowa w dziale I oraz w dziale II załącznika do ustawy.
2. Zakład ubezpieczeń wykonujący działalność, o której mowa w dziale
I załącznika do ustawy, używa w nazwie lub firmie wyrazów wyróżniających ten
rodzaj działalności.
art. 10.
więcej
wytoczyć według przepisów o właściwości ogólnej albo przed sąd właściwy dla
miejsca zamieszkania lub siedziby ubezpieczającego, ubezpieczonego lub
uprawnionego z umowy ubezpieczenia.
2. Powództwo o roszczenie wynikające z umowy ubezpieczenia można
wytoczyć według przepisów o właściwości ogólnej albo przed sąd właściwy dla
miejsca zamieszkania spadkobiercy ubezpieczonego lub spadkobiercy uprawnionego
z umowy ubezpieczenia.
art. 11.
więcej
ubezpieczeń jako strony postępowania dotyczącego roszczenia wynikającego
z działalności zagranicznego zakładu ubezpieczeń wykonywanej na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej przez oddział jest jednoznaczne ze wskazaniem jako strony
tego postępowania zagranicznego zakładu ubezpieczeń.
art. 12.
więcej
wykonujące działalność ubezpieczeniową w zakresie ubezpieczenia
odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe
w związku z ruchem tych pojazdów stają się członkami:
1) Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego – z dniem zawarcia pierwszej
umowy w tej grupie ubezpieczenia, oraz
2) Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych:
a) z dniem uzyskania zezwolenia na wykonywanie działalności
ubezpieczeniowej – w przypadku krajowego zakładu ubezpieczeń,
b) z dniem złożenia deklaracji członkowskiej – w przypadku zagranicznego
zakładu ubezpieczeń mającego siedzibę w państwie członkowskim Unii
Europejskiej,
c) z dniem uzyskania zezwolenia na wykonywanie działalności
ubezpieczeniowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez główny
oddział – w przypadku zagranicznego zakładu ubezpieczeń mającego
siedzibę w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii
Europejskiej.
2. Krajowy zakład ubezpieczeń i zagraniczny zakład ubezpieczeń wykonujące
działalność ubezpieczeniową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie
ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej rolników z tytułu posiadania gospodarstwa
rolnego stają się członkami Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego z dniem
zawarcia pierwszej umowy tego rodzaju ubezpieczenia.
art. 13.
więcej
fizyczna dająca rękojmię należytego wykonywania czynności likwidacyjnych
i regulowania płatności odszkodowawczych.
2. Dane dotyczące ustanowionych reprezentantów do spraw roszczeń zakład
ubezpieczeń przekazuje, w terminie 30 dni od dnia ich ustanowienia,
Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu.
3. Dane, o których mowa w ust. 2, obejmują:
1) nazwę i adres siedziby zakładu ubezpieczeń, który ustanowił reprezentanta do
spraw roszczeń;
2) imię i nazwisko lub nazwę reprezentanta do spraw roszczeń;
3) państwo członkowskie Unii Europejskiej, w którym ustanowiony jest
reprezentant do spraw roszczeń;
4) adres zamieszkania lub adres siedziby reprezentanta do spraw roszczeń;
5) adres do korespondencji reprezentanta do spraw roszczeń, jeżeli jest inny niż
adres, o którym mowa w pkt 4;
6) numer telefonu, numer faksu i adres elektroniczny reprezentanta do spraw
roszczeń.
art. 14.
więcej
ubezpieczeń i zagraniczny zakład ubezpieczeń mające siedzibę w państwie
niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej, które uzyskały zezwolenie
na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej przez główny oddział, podlega nadzorowi organu nadzoru.
2. Wykonywanie działalności reasekuracyjnej przez krajowy zakład reasekuracji
i zagraniczny zakład reasekuracji mające siedzibę w państwie niebędącym państwem
członkowskim Unii Europejskiej, które uzyskały zezwolenie na wykonywanie
działalności reasekuracyjnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez główny
oddział, podlega nadzorowi organu nadzoru.
art. 15.
więcej
umowy ubezpieczenia zawartej z ubezpieczającym.
2. Umowa ubezpieczenia ma charakter dobrowolny, z zastrzeżeniem przepisów
ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych,
Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli
Komunikacyjnych.
3. Umowa ubezpieczenia, ogólne warunki ubezpieczenia oraz inne wzorce
umowy są formułowane jednoznacznie i w sposób zrozumiały.
4. Ogólne warunki ubezpieczenia oraz inne wzorce umowy zakład ubezpieczeń
zamieszcza na swojej stronie internetowej.
5. Postanowienia umowy ubezpieczenia, ogólnych warunków ubezpieczenia
oraz innych wzorców umowy sformułowane niejednoznacznie interpretuje się na
korzyść ubezpieczającego, ubezpieczonego lub uprawnionego z umowy
ubezpieczenia.
art. 16.
więcej
1) rodzaj ubezpieczenia i jego przedmiot;
2) warunki zmiany sumy ubezpieczenia lub sumy gwarancyjnej, jeżeli ogólne
warunki ubezpieczenia taką zmianę przewidują;
3) prawa i obowiązki stron umowy ubezpieczenia;
4) zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń;
5) sposób ustalania rozmiaru szkody – przy ubezpieczeniach majątkowych;
6) sposób określania sumy odszkodowania lub innego świadczenia, jeżeli ogólne
warunki ubezpieczenia przewidują odstępstwa od zasad przewidzianych
w przepisach prawa;
7) sposób ustalania i opłacania składki ubezpieczeniowej;
8) metodę i sposób indeksacji składek ubezpieczeniowych, jeżeli ogólne warunki
ubezpieczenia przewidują indeksację składek;
9) tryb i warunki dokonania zmiany umowy ubezpieczenia zawartej na czas
nieokreślony;
10) przesłanki, sposób oraz termin wypowiedzenia umowy ubezpieczenia, jeżeli
ogólne warunki ubezpieczenia przewidują taką możliwość, a także przesłanki,
sposób oraz termin wystąpienia z umowy ubezpieczenia grupowego;
11) termin i sposób odstąpienia od umowy ubezpieczenia.
art. 17.
więcej
umów, w szczególności w ogólnych warunkach ubezpieczenia, informacje, które
postanowienia określają:
1) przesłanki wypłaty odszkodowania i innych świadczeń lub wartości wykupu
ubezpieczenia;
2) ograniczenia oraz wyłączenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń
uprawniające do odmowy wypłaty odszkodowania i innych świadczeń lub ich
obniżenia;
3) koszty oraz wszelkie inne obciążenia potrącane ze składek ubezpieczeniowych,
z aktywów ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych lub poprzez umorzenie
jednostek uczestnictwa ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych;
4) wartość wykupu ubezpieczenia w poszczególnych okresach trwania ochrony
ubezpieczeniowej oraz okres, w którym roszczenie o wypłatę wartości wykupu
nie przysługuje.
2. W przypadku umowy ubezpieczenia zawieranej na cudzy rachunek,
w szczególności ubezpieczenia grupowego, zakład ubezpieczeń przekazuje
informacje, o których mowa w ust. 1, za pośrednictwem ubezpieczającego, osobie
zainteresowanej, przed przystąpieniem do takiej umowy, na piśmie, lub, jeżeli osoba
zainteresowana wyrazi na to zgodę, na innym trwałym nośniku.
3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, sposób sporządzania informacji, o których mowa w ust. 1, mając na
uwadze zapewnienie czytelności i przejrzystości przekazywanych informacji.
art. 18.
więcej
w ubezpieczeniu grupowym, ubezpieczający nie może otrzymywać wynagrodzenia
lub innych korzyści w związku z oferowaniem możliwości skorzystania z ochrony
ubezpieczeniowej lub czynnościami związanymi z wykonywaniem umowy
ubezpieczenia. Nie wyklucza to możliwości zobowiązania się przez ubezpieczonego
wobec ubezpieczającego do finansowania kosztu składki ubezpieczeniowej.
2. Zakaz otrzymywania wynagrodzenia lub innych korzyści, o którym mowa
w ust. 1, obejmuje również osoby działające na rzecz lub w imieniu ubezpieczającego.
3. Przepisy ust. 1 zdanie pierwsze oraz ust. 2 nie dotyczą umów ubezpieczenia
grupowego, zawartych na rachunek pracowników lub osób wykonujących pracę na
podstawie umów cywilnoprawnych oraz członków ich rodzin, a także umów zawartych na rachunek członków stowarzyszeń, samorządów zawodowych lub związków zawodowych.
4. Przed przystąpieniem do umowy ubezpieczenia grupowego, o której mowa
w ust. 3, ubezpieczający przekazuje osobie zainteresowanej przystąpieniem do takiej
umowy informacje o:
1) firmie zakładu ubezpieczeń oraz adresie jego siedziby;
2) charakterze wynagrodzenia, w rozumieniu ustawy o dystrybucji ubezpieczeń,
otrzymywanego w związku z proponowanym przystąpieniem do umowy
ubezpieczenia grupowego;
3) możliwości złożenia reklamacji, wniesienia skargi oraz pozasądowego
rozwiązywania sporów.
5. W zakresie umów ubezpieczenia grupowego, o których mowa w ust. 3, do
ubezpieczającego stosuje się odpowiednio przepis art. 7 ustawy o dystrybucji
ubezpieczeń.
art. 19.
więcej
w szczególności ubezpieczenia grupowego, jeżeli konieczna jest zgoda
ubezpieczonego na udzielenie ochrony ubezpieczeniowej lub ubezpieczony zgadza się
na finansowanie kosztu składki ubezpieczeniowej, w przypadku niedoręczenia
ubezpieczonemu warunków umowy przed wyrażeniem takiej zgody, zakład
ubezpieczeń nie może powoływać się na postanowienia ograniczające lub wyłączające
odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń, a także przewidujące skutki naruszeń
powinności ubezpieczonego lub obciążające go obowiązkami.
art. 20.
więcej
ustawy, zakład ubezpieczeń zawiera w umowie ubezpieczenia:
1) definicje poszczególnych świadczeń;
2) określenie wysokości składek odpowiadających poszczególnym świadczeniom
podstawowym i dodatkowym, o ile w umowie występuje podział świadczeń na
świadczenie podstawowe i dodatkowe;
3) zasady ustalania świadczeń należnych z tytułu umowy, w szczególności sposób
kalkulacji i przyznawania premii, rabatów i udziału w zyskach ubezpieczonego,
określenie stopy technicznej, wskazanie wartości wykupu oraz wysokości sumy
ubezpieczenia w przypadku zmiany umowy ubezpieczenia na bezskładkową,
o ile są one gwarantowane, określenie kosztów oraz innych obciążeń
pobieranych przez zakład ubezpieczeń przy wypłacie świadczeń;
4) opis tych czynników w metodach kalkulacji rezerw techniczno-
-ubezpieczeniowych dla celów rachunkowości, które mogą mieć wpływ na
zmianę wysokości świadczenia zakładu ubezpieczeń lub wartości wykupu
ubezpieczenia;
5) wskazanie przepisów regulujących opodatkowanie świadczeń zakładu
ubezpieczeń;
6) wskazanie miejsca ujawnienia sprawozdania o wypłacalności i kondycji
finansowej zakładu ubezpieczeń.
2. W zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale I załącznika do ustawy,
przed wyrażeniem przez strony zgody na zmianę warunków umowy lub zmianę prawa
właściwego dla zawartej umowy zakład ubezpieczeń przekazuje ubezpieczającemu,
na piśmie lub, jeżeli ubezpieczający wyrazi na to zgodę, na innym trwałym nośniku,
informacje w tym zakresie wraz z określeniem wpływu tych zmian na wartość
świadczeń przysługujących z tytułu zawartej umowy.
3. W zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale I załącznika do ustawy,
zakład ubezpieczeń, na piśmie lub, jeżeli ubezpieczający wyrazi na to zgodę, na innym
trwałym nośniku, informuje ubezpieczającego, nie rzadziej niż raz w roku,
z zastrzeżeniem ust. 8, o wysokości świadczeń przysługujących z tytułu zawartej
umowy ubezpieczenia, jeżeli wysokość świadczeń ulega zmianie w trakcie
obowiązywania umowy ubezpieczenia, a także o wartości wykupu ubezpieczenia,
jeżeli z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia przysługuje wykup ubezpieczenia.
W przypadku gdy z umowy ubezpieczenia przysługuje świadczenie ustalane na
podstawie sumy ubezpieczenia wyrażonej w ustalonej kwocie, zakład ubezpieczeń
informuje ubezpieczającego o zmianie w zakresie sumy ubezpieczenia.
3a. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń zobowiązał się do przekazywania,
w określonych okresach, oceny, o której mowa w art. 22 ust. 2 pkt 7, informacja,
o której mowa w ust. 3, zawiera również ocenę odpowiedniości umowy ubezpieczenia
na życie, jeżeli jest związana z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, do
potrzeb ubezpieczającego.
4. W zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale I załącznika do ustawy,
zakład ubezpieczeń, na piśmie lub, jeżeli ubezpieczający wyrazi na to zgodę, na innym
trwałym nośniku, informuje ubezpieczającego, nie rzadziej niż raz w roku,
z zastrzeżeniem ust. 8, o wartości premii, jeżeli umowa ubezpieczenia uwzględnia udział w zysku z inwestowania rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów rachunkowości.
5. Informacje, o których mowa w ust. 2‒4, zakład ubezpieczeń może, za zgodą
ubezpieczającego, przekazać również za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
6. W przypadku umowy ubezpieczenia zawieranej na cudzy rachunek,
w szczególności ubezpieczenia grupowego, ubezpieczający przekazuje
ubezpieczonemu, na piśmie lub, jeżeli ubezpieczony wyrazi na to zgodę, na innym
trwałym nośniku, informacje określone w ust. 2‒4. Informacje te przekazuje się
ubezpieczonemu:
1) przed wyrażeniem przez ubezpieczającego zgody na zmianę warunków umowy
lub prawa właściwego dla umowy ubezpieczenia ‒ w przypadku informacji,
o których mowa w ust. 2;
2) niezwłocznie po ich przekazaniu przez zakład ubezpieczeń ubezpieczającemu ‒
w przypadku informacji, o których mowa w ust. 3 i 4.
7. W przypadku umowy ubezpieczenia zawieranej na cudzy rachunek,
w szczególności ubezpieczenia grupowego, zakład ubezpieczeń, na żądanie
ubezpieczonego, przekazuje informacje określone w ust. 2‒4.
8. Zakład ubezpieczeń przekazuje ubezpieczającemu informacje, o których
mowa w ust. 3 i 4, po raz pierwszy nie wcześniej niż w terminie 10 miesięcy i nie
później niż w terminie 14 miesięcy od dnia zawarcia umowy.
art. 21.
więcej
o których mowa w dziale I w grupie 3 załącznika do ustawy, zakład ubezpieczeń
uzyskuje od ubezpieczającego, w formie ankiety, informacje dotyczące jego potrzeb,
wiedzy i doświadczenia w dziedzinie ubezpieczeń na życie oraz jego sytuacji
finansowej, tak aby zakład ubezpieczeń mógł dokonać oceny, jaka umowa
ubezpieczenia jest odpowiednia do potrzeb ubezpieczającego.
2. W przypadku umowy ubezpieczenia zawieranej na cudzy rachunek,
w szczególności ubezpieczenia grupowego, o którym mowa w dziale I w grupie
3 załącznika do ustawy, zakład ubezpieczeń uzyskuje, w formie ankiety, informacje
dotyczące ubezpieczonego, o których mowa w ust. 1, przed wyrażeniem przez
ubezpieczonego zgody na objęcie ochroną ubezpieczeniową w ramach umowy
ubezpieczenia zawartej przez ubezpieczającego, tak aby zakład ubezpieczeń mógł
dokonać oceny, czy umowa ubezpieczenia jest odpowiednia do potrzeb
ubezpieczonego.
3. Na podstawie analizy informacji, o których mowa w ust. 1, zakład
ubezpieczeń przedstawia ubezpieczającemu propozycje ubezpieczenia odpowiednie
do potrzeb ubezpieczającego wraz z uzasadnieniem, które obejmuje w szczególności
zidentyfikowanie potrzeb ubezpieczającego oraz wyjaśnienie, w jaki sposób
przedstawione propozycje zaspokajają te potrzeby.
4. W przypadku gdy z analizy informacji, o których mowa w ust. 1, wynika, że
potrzeby ubezpieczającego są nieadekwatne do jego doświadczenia, wiedzy
w dziedzinie ubezpieczeń na życie lub sytuacji finansowej lub brak jest ubezpieczenia
odpowiedniego do potrzeb ubezpieczającego, zakład ubezpieczeń przekazuje
ubezpieczającemu tę informację z jednoczesnym ostrzeżeniem, że wynik analizy lub
oferta zakładu ubezpieczeń uniemożliwia zaoferowanie odpowiedniego
ubezpieczenia. Ubezpieczający pisemnie potwierdza otrzymanie tej informacji oraz
składa pisemne oświadczenie o zapoznaniu się z ostrzeżeniem. W takim przypadku
umowa ubezpieczenia może zostać zawarta tylko na podstawie pisemnego żądania
ubezpieczającego.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, zakład ubezpieczeń przedstawia
ubezpieczonemu przed wyrażeniem przez niego zgody na objęcie ochroną
ubezpieczeniową w ramach umowy ubezpieczenia zawartej przez ubezpieczającego
rekomendację wraz z uzasadnieniem w zakresie skorzystania przez ubezpieczonego
z tej ochrony. Uzasadnienie obejmuje w szczególności zidentyfikowanie potrzeb
ubezpieczonego oraz wyjaśnienie, w jaki sposób ochrona ubezpieczeniowa udzielana
na podstawie umowy ubezpieczenia zaspokaja te potrzeby. Do ubezpieczonego
i zakładu ubezpieczeń stosuje się odpowiednio przepisy ust. 3 i 4.
5a. Informacje, o których mowa w ust. 3‒5, przed zawarciem umowy
ubezpieczenia lub wyrażeniem przez ubezpieczonego zgody na objęcie ochroną
ubezpieczeniową, zakład ubezpieczeń przekazuje ubezpieczającemu lub ubezpieczonemu na piśmie lub, jeżeli ubezpieczający lub ubezpieczony wyrazi na to zgodę,
na innym trwałym nośniku.
5b. W przypadku zawarcia umowy ubezpieczenia lub wyrażenia przez
ubezpieczonego zgody na objęcie ochroną ubezpieczeniową za pomocą środków
porozumiewania się na odległość, które uniemożliwiają uprzednie dostarczenie
informacji, o których mowa w ust. 3‒5, zakład ubezpieczeń może przekazać te
informacje ubezpieczającemu lub ubezpieczonemu na piśmie lub, jeżeli
ubezpieczający lub ubezpieczony wyrazi na to zgodę, na innym trwałym nośniku, niezwłocznie po zawarciu umowy ubezpieczenia lub wyrażeniu zgody na objęcie ochroną ubezpieczeniową, jeżeli:
1) ubezpieczający lub ubezpieczony wyraził zgodę na otrzymanie tych informacji
niezwłocznie po zawarciu umowy lub wyrażeniu zgody na objęcie ochroną
ubezpieczeniową oraz
2) zakład ubezpieczeń umożliwił ubezpieczającemu lub ubezpieczonemu
późniejsze zawarcie umowy lub wyrażenie zgody na objęcie ochroną
ubezpieczeniową, aby mógł on otrzymać te informacje przed takim zawarciem
umowy lub wyrażeniem takiej zgody.
5c. W przypadku, o którym mowa w ust. 5b, ubezpieczający lub ubezpieczony
może odstąpić od umowy ubezpieczenia bez podania przyczyn, a jeżeli umowa
ubezpieczenia została zawarta na cudzy rachunek – ubezpieczony może wystąpić
z umowy ubezpieczenia ze skutkiem odstąpienia od tej umowy bez podania przyczyn,
składając oświadczenie na piśmie, w terminie 30 dni od dnia potwierdzenia
otrzymania informacji, o których mowa w ust. 3‒5. Termin uważa się za zachowany,
jeżeli przed jego upływem oświadczenie zostało wysłane. Ubezpieczający lub
ubezpieczony nie ponosi kosztów związanych z odstąpieniem od umowy
ubezpieczenia.
6. W przypadku odmowy wypełnienia przez ubezpieczającego lub
ubezpieczonego ankiety, o której mowa w ust. 1 lub 2, przepisów ust. 3 i 5 nie stosuje
się.
7. Przepisów ust. 1–5 nie stosuje się do pracowniczych programów emerytalnych
prowadzonych w formie umowy grupowego ubezpieczenia na życie, o których mowa
w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych
(Dz. U. z 2019 r. poz. 850, 1474 i 1495), oraz pracowniczych planów kapitałowych,
o których mowa w ustawie z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach
kapitałowych.
8. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, minimalny zakres danych zamieszczanych w ankiecie, o której mowa
w ust. 1 i 2, mając na uwadze zapewnienie, aby informacje gromadzone w formie
ankiety pozwalały na zidentyfikowanie potrzeb ubezpieczającego lub
ubezpieczonego.
art. 22.
więcej
z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, o której mowa w dziale I w grupie 3 załącznika do ustawy, zakład ubezpieczeń przekazuje osobie zainteresowanej zawarciem takiej umowy, na piśmie lub, jeżeli ubezpieczający wyrazi na to zgodę, na
innym trwałym nośniku, podstawowe informacje dotyczące tej umowy.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności:
1) cel i charakter umowy;
2) wykaz przysługujących świadczeń z umowy oraz wykaz oferowanych
ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych w ramach umowy;
3) tytuły oraz wysokość opłat pobieranych przez zakład ubezpieczeń;
4) określenie profilu ryzyka ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych;
5) rekomendowany minimalny okres trwania umowy wraz z uzasadnieniem
rekomendacji uwzględniającym horyzont inwestycyjny ubezpieczeniowego
funduszu kapitałowego;
6) informację o ryzyku inwestycyjnym ubezpieczającego lub ubezpieczonego, o ile
takie ryzyko występuje;
7) informację, czy zakład ubezpieczeń będzie przekazywał ubezpieczającemu lub
ubezpieczonemu, w określonych okresach, ocenę odpowiedniości ubezpieczenia
do jego potrzeb.
3. Informacje, o których mowa w ust. 1, określają miejsce i sposób uzyskania
dodatkowych informacji na temat ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych.
4. Informacje, o których mowa w ust. 1, są formułowane w sposób zrozumiały
i niewprowadzający w błąd oraz przekazywane w sposób niebudzący wątpliwości.
5. W przypadku umowy ubezpieczenia, jeżeli jest związana
z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, o której mowa w dziale I w grupie
3 załącznika do ustawy, zawieranej na cudzy rachunek, w szczególności
ubezpieczenia grupowego, ubezpieczający przekazuje osobie zainteresowanej
przystąpieniem do takiej umowy, na piśmie lub, jeżeli ubezpieczający wyrazi na to
zgodę, na innym trwałym nośniku, informacje, o których mowa w ust. 1. Przepisy
ust. 2–4 stosuje się odpowiednio.
art. 23.
więcej
z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, o której mowa w dziale I w grupie
3 załącznika do ustawy, zakład ubezpieczeń określa:
1) wykaz oferowanych w ramach umowy ubezpieczenia ubezpieczeniowych
funduszy kapitałowych;
2) zasady ustalania wartości świadczeń z umowy ubezpieczenia z tytułu śmierci
ubezpieczonego i dożycia ubezpieczonego do końca okresu ochrony
ubezpieczeniowej, a także zasady ustalania wartości całkowitego i częściowego
wykupu ubezpieczenia;
3) regulamin lokowania środków ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego;
4) zasady i terminy wyceny jednostek uczestnictwa ubezpieczeniowego funduszu
kapitałowego;
5) tytuły i wysokość opłat pobieranych ze składek ubezpieczeniowych, z aktywów
ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych lub przez umorzenie jednostek
uczestnictwa ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych, a w przypadku ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych będących funduszami zdefiniowanej
daty, o których mowa w art. 38 ustawy z dnia 4 października 2018 r.
o pracowniczych planach kapitałowych, tytuły i wysokość opłat pobieranych
z aktywów ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych zgodnie z zasadami
określonymi w art. 49 ust. 1–3 oraz art. 50 ust. 1, 7 i 8 tej ustawy;
6) zasady alokacji środków pochodzących ze składek ubezpieczeniowych
w jednostki uczestnictwa ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego, terminy
zamiany składek ubezpieczeniowych na jednostki uczestnictwa oraz zasady
umorzenia jednostek uczestnictwa ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego
i ich zamiany na środki pieniężne;
7) sposób postępowania zakładu ubezpieczeń w odniesieniu do ubezpieczeniowego
funduszu kapitałowego będącego funduszem zdefiniowanej daty, o którym
mowa w art. 38 ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach
kapitałowych, który osiągnął swoją zdefiniowaną datę, w przypadku gdy aktywa
netto tego funduszu spadną poniżej 2 000 000 zł.
2. Regulamin lokowania środków ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego
określa:
1) cel inwestycyjny ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego;
2) typy i rodzaje papierów wartościowych i innych praw majątkowych będących
przedmiotem lokat ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego;
3) charakterystykę aktywów wchodzących w skład ubezpieczeniowego funduszu
kapitałowego, kryteria doboru aktywów oraz zasady ich dywersyfikacji i inne
ograniczenia inwestycyjne;
4) informację o ryzyku inwestycyjnym ubezpieczającego lub ubezpieczonego.
3. Zakład ubezpieczeń w umowie ubezpieczenia na życie, jeżeli jest związana
z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, określa terminy, w jakich najpóźniej
nastąpi:
1) alokacja w jednostki uczestnictwa ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego
po dokonaniu wpłaty składek ubezpieczeniowych;
2) umorzenie jednostek uczestnictwa ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego
po złożeniu wniosku o wypłatę świadczenia z umowy ubezpieczenia i wypłata
świadczenia, a także wniosku o wypłatę wartości całkowitego lub częściowego
wykupu ubezpieczenia i wypłata wartości całkowitego lub częściowego wykupu
ubezpieczenia.
4. W zakresie umowy ubezpieczenia na życie, jeżeli jest związana
z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, zakład ubezpieczeń:
1) dokonuje wyceny jednostek uczestnictwa ubezpieczeniowego funduszu
kapitałowego nie rzadziej niż raz w miesiącu;
2) ogłasza, nie rzadziej niż raz w roku, na stronie internetowej zakładu ubezpieczeń,
wartość jednostki uczestnictwa ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego
ustaloną w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym jest ogłaszana;
3) sporządza i publikuje roczne i półroczne sprawozdania ubezpieczeniowego
funduszu kapitałowego.
5. W umowie ubezpieczenia na życie, jeżeli jest związana z ubezpieczeniowym
funduszem kapitałowym, zawartej na okres nie dłuższy niż 5 lat zakład ubezpieczeń
w zakresie wynagrodzenia pośrednika ubezpieczeniowego kieruje się zasadą
równomiernego rozłożenia w czasie wydatków z tytułu prowizji pośrednika
ubezpieczeniowego w okresie ubezpieczenia określonym w umowie ubezpieczenia.
6. W umowie ubezpieczenia na życie, jeżeli jest związana z ubezpieczeniowym
funduszem kapitałowym, zawartej na okres dłuższy niż 5 lat lub na czas nieokreślony
zakład ubezpieczeń w zakresie wynagrodzenia pośrednika ubezpieczeniowego kieruje
się zasadą równomiernego rozłożenia w czasie wydatków z tytułu prowizji pośrednika
ubezpieczeniowego w okresie nie krótszym niż 5 lat.
7. Przepisów ust. 5 i 6 nie stosuje się do umowy ubezpieczenia, w której
gwarantowana wysokość świadczenia z tytułu śmierci ubezpieczonego z dowolnej
przyczyny jest wyższa niż dziesięciokrotność rocznej składki należnej z tytułu tej
umowy w każdym z pierwszych 5 lat ubezpieczenia.
7a. W okresie, w którym wartość aktywów netto ubezpieczeniowego funduszu
kapitałowego będącego funduszem zdefiniowanej daty, o którym mowa w art. 38
ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych, jest
niższa niż 2 000 000 zł, zakład ubezpieczeń nie może pobierać z aktywów
ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego kosztów tego funduszu, o których mowa
w art. 50 ust. 1 pkt 5, 6, 8 i 9 tej ustawy.
8. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres danych wykazywanych w sprawozdaniach,
o których mowa w ust. 4 pkt 3, a także formę i sposób sporządzania oraz termin
i sposób publikowania tych sprawozdań, uwzględniając konieczność właściwego
i pełnego poinformowania ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych
z umów ubezpieczenia, o ubezpieczeniowym funduszu kapitałowym.
art. 24.
więcej
jest ustalana w oparciu o określone indeksy lub inne wartości bazowe, o której mowa
w dziale I w grupie 3 załącznika do ustawy, zakład ubezpieczeń informuje o:
1) aktywach, w które jest lub będzie inwestowana składka ubezpieczeniowa, oraz
proporcji, w jakiej części składki inwestowane są lub będą w poszczególne
aktywa;
2) indeksach lub innych wartościach bazowych, w oparciu o które jest ustalana
wysokość świadczeń, w sposób pozwalający na ich identyfikację;
3) zasadach ustalania wartości świadczeń z umowy ubezpieczenia z tytułu śmierci
ubezpieczonego i dożycia ubezpieczonego do końca okresu ochrony
ubezpieczeniowej, a także zasadach ustalania wartości całkowitego
i częściowego wykupu ubezpieczenia;
4) gwarantowanej wysokości świadczeń z umowy ubezpieczenia, jeżeli warunki
umowy ubezpieczenia przewidują gwarantowaną wysokość świadczeń;
5) terminach, w których są ustalane wartości indeksów lub inne wartości bazowe
stosowane do ustalania wartości świadczeń z umowy ubezpieczenia;
6) źródłach informacji o wartościach indeksów lub innych wartościach bazowych
stosowanych do ustalania wartości świadczeń z umowy ubezpieczenia;
7) tytułach oraz wysokości opłat pobieranych przez zakład ubezpieczeń;
8) sposobie rozliczania się stron umowy ubezpieczenia, w przypadku gdy:
a) ustalenie wartości świadczenia nie jest możliwe z powodu niemożliwości
ustalenia w czasie trwania umowy ubezpieczenia wartości indeksu lub innej
wartości bazowej, albo
b) w ocenie zakładu ubezpieczeń w czasie trwania umowy ubezpieczenia
istotnie została zmieniona metoda ustalania wartości indeksu lub innej
wartości bazowej;
9) terminach i sposobie udostępniania informacji o wartościach indeksów lub
innych wartościach bazowych, w oparciu o które jest ustalana wysokość
świadczeń.
2. W przypadku umowy ubezpieczenia na życie, w której wysokość świadczenia
jest ustalana w oparciu o określone indeksy lub inne wartości bazowe, zawieranej na
cudzy rachunek, w szczególności ubezpieczenia grupowego, ubezpieczający
przekazuje osobie zainteresowanej przed przystąpieniem do takiej umowy, na piśmie
lub, jeżeli ubezpieczający wyrazi na to zgodę, na innym trwałym nośniku, informacje,
o których mowa w ust. 1.
3. W umowie ubezpieczenia na życie, w której wysokość świadczenia jest
ustalana w oparciu o określone indeksy lub inne wartości bazowe, zawartej na okres
nie dłuższy niż 5 lat zakład ubezpieczeń w zakresie wynagrodzenia pośrednika
ubezpieczeniowego kieruje się zasadą równomiernego rozłożenia w czasie wydatków
z tytułu prowizji pośrednika ubezpieczeniowego w okresie ubezpieczenia określonym
w umowie ubezpieczenia.
4. W umowie ubezpieczenia na życie, w której wysokość świadczenia jest
ustalana w oparciu o określone indeksy lub inne wartości bazowe, zawartej na okres
dłuższy niż 5 lat lub na czas nieokreślony zakład ubezpieczeń w zakresie
wynagrodzenia pośrednika ubezpieczeniowego kieruje się zasadą równomiernego
rozłożenia w czasie wydatków z tytułu prowizji pośrednika ubezpieczeniowego
w okresie nie krótszym niż 5 lat.
art. 25.
więcej
ubezpieczającego będącego osobą fizyczną o:
1) prawie właściwym dla umowy – gdy strony nie mają swobody wyboru prawa;
2) prawie właściwym, którego wybór proponuje zakład ubezpieczeń – gdy strony
mają swobodę wyboru prawa;
3) sposobie i trybie rozpatrywania skarg i zażaleń zgłaszanych przez
ubezpieczającego lub uprawnionego z umowy ubezpieczenia, a także organu
właściwego do ich rozpatrzenia.
art. 26.
więcej
o której mowa w dziale I w grupie 3 załącznika do ustawy, oraz umowy ubezpieczenia
na życie lub dożycie, w której świadczenie zakładu ubezpieczeń z tytułu dożycia jest
równe składce ubezpieczeniowej powiększonej o określony w umowie ubezpieczenia
wskaźnik, w terminie 60 dni od dnia otrzymania po raz pierwszy rocznej informacji,
o której mowa w art. 20 ust. 3.
2. W przypadku umowy ubezpieczenia na życie zawartej na cudzy rachunek,
o której mowa w dziale I w grupie 3 załącznika do ustawy, oraz zawartej na cudzy
rachunek umowy ubezpieczenia na życie lub dożycie, w której świadczenie zakładu
ubezpieczeń z tytułu dożycia jest równe składce ubezpieczeniowej powiększonej
o określony w umowie ubezpieczenia wskaźnik, ubezpieczony może wystąpić
z umowy ubezpieczenia ze skutkiem odstąpienia od tej umowy, w terminie 60 dni od
dnia otrzymania po raz pierwszy, zgodnie z art. 20 ust. 6 pkt 2, rocznej informacji,
o których mowa w art. 20 ust. 3 i 4.
3. W przypadku odstąpienia lub wystąpienia z umowy ubezpieczenia na życie,
w której wysokość świadczenia jest ustalana w oparciu o określone indeksy lub inne
wartości bazowe, o której mowa w dziale I w grupie 3 załącznika do ustawy, oraz
umowy ubezpieczenia na życie lub dożycie, w której świadczenie zakładu
ubezpieczeń z tytułu dożycia jest równe składce ubezpieczeniowej powiększonej
o określony w umowie ubezpieczenia wskaźnik, zakład ubezpieczeń wypłaca wartość
opłaconych składek pomniejszonych nie więcej niż o 4%. Zakład ubezpieczeń może
pomniejszyć wypłacane kwoty o koszt udzielanej ochrony ubezpieczeniowej, chyba
że koszty te zostały rozliczone wcześniej. Jeżeli ubezpieczony finansował koszt
składki ubezpieczeniowej, ubezpieczający niezwłocznie zwraca ubezpieczonemu
kwoty wypłacone przez zakład ubezpieczeń.
4. W przypadku odstąpienia lub wystąpienia z umowy ubezpieczenia na życie
z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, zakład ubezpieczeń wypłaca wartość
jednostek ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych według stanu na dzień
otrzymania informacji o odstąpieniu lub wystąpieniu z umowy pomniejszoną nie
więcej niż o 4%. Zakład ubezpieczeń może pomniejszyć wypłacane kwoty o koszt
udzielanej ochrony ubezpieczeniowej, chyba że koszty te zostały rozliczone wcześniej. Jeżeli ubezpieczony finansował koszt składki ubezpieczeniowej, ubezpieczający niezwłocznie zwraca ubezpieczonemu kwoty wypłacone przez zakład
ubezpieczeń.
5. W przypadku umowy ubezpieczenia na życie, o której mowa w dziale
I w grupie 3 załącznika do ustawy, oraz umowy ubezpieczenia na życie lub dożycie,
w której świadczenie zakładu ubezpieczeń z tytułu dożycia jest równe składce
ubezpieczeniowej powiększonej o określony w umowie ubezpieczenia wskaźnik,
w rocznej informacji, o której mowa w art. 20 ust. 3, przekazywanej po raz pierwszy
zakład ubezpieczeń dodatkowo informuje o:
1) prawie ubezpieczającego albo ubezpieczonego odpowiednio do odstąpienia od
umowy ubezpieczenia albo wystąpienia z umowy ubezpieczenia ze skutkiem
odstąpienia od umowy ubezpieczenia;
2) wartości jednostek ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych według stanu na
dzień pierwszej informacji;
3) wysokości ewentualnego pomniejszenia opłaconych składek albo wartości
jednostek ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych w przypadku odstąpienia
od umowy albo wystąpienia z umowy ubezpieczenia.
art. 27.
więcej
17 załącznika do ustawy, polega na zobowiązaniu się zakładu ubezpieczeń w zamian
za opłacenie składki ubezpieczeniowej do poniesienia kosztów postępowania
sądowego oraz wykonania innych usług związanych bezpośrednio z ochroną
ubezpieczeniową, w szczególności w celu:
1) zapewnienia odszkodowania z tytułu poniesionej przez ubezpieczonego straty,
szkody lub uszkodzenia ciała przez ugodę pozasądową lub w postępowaniu
cywilnym lub karnym;
2) obrony w postępowaniu karnym lub reprezentowania ubezpieczonego
w postępowaniu cywilnym, karnym, administracyjnym lub innym postępowaniu
lub w związku z roszczeniem zgłoszonym wobec tej osoby.
2. W przypadku ubezpieczenia ochrony prawnej, o którym mowa w dziale II
w grupie 17 załącznika do ustawy, umowa ubezpieczenia nie może obejmować
dodatkowo innych grup ubezpieczeń, chyba że ubezpieczenia te uwzględnione zostały
w odrębnej części umowy ubezpieczenia oraz została dla nich ustalona odrębna
składka ubezpieczeniowa.
3. W ramach ubezpieczenia ochrony prawnej, o którym mowa w dziale II
w grupie 17 załącznika do ustawy, ubezpieczonemu przysługuje prawo swobodnego
wyboru adwokata lub radcy prawnego w zakresie obrony, reprezentowania lub
wspierania jego interesów w postępowaniu sądowym lub administracyjnym.
4. Zakład ubezpieczeń wykonujący działalność w zakresie ubezpieczeń ochrony
prawnej, o których mowa w dziale II w grupie 17 załącznika do ustawy, zapewnia, aby
pracownik zakładu ubezpieczeń zajmujący się obsługą roszczeń z tytułu umowy
ubezpieczenia w tym zakresie nie wykonywał podobnej działalności:
1) w zakresie innej grupy ubezpieczeń prowadzonej przez ten zakład ubezpieczeń;
2) w innym zakładzie ubezpieczeń, który jest jednostką dominującą lub jednostką
zależną tego zakładu ubezpieczeń wykonującą działalność ubezpieczeniową,
o której mowa w dziale II załącznika do ustawy.
5. W przypadku ubezpieczenia ochrony prawnej, o którym mowa w dziale II
w grupie 17 załącznika do ustawy, umowa ubezpieczenia zawiera informację
o wymagającej umowy stron możliwości poddania sporu między zakładem
ubezpieczeń udzielającym ochrony w zakresie ochrony prawnej a ubezpieczonym pod
rozstrzygnięcie sądu polubownego lub o możliwości rozstrzygnięcia takiego sporu
w inny, zapewniający porównywalną gwarancję obiektywności sposób.
6. W przypadku ubezpieczenia ochrony prawnej, o którym mowa w dziale II
w grupie 17 załącznika do ustawy, w sytuacji wystąpienia sprzeczności interesów lub
różnicy zdań w sprawie rozstrzygnięcia sporu zakład ubezpieczeń udzielający ochrony
w zakresie ochrony prawnej lub odpowiednio jednostka zajmująca się likwidacją
szkód informuje ubezpieczonego o prawie swobodnego wyboru adwokata lub radcy
prawnego w zakresie obrony, reprezentowania lub wspierania jego interesów
w postępowaniu sądowym lub administracyjnym, a także o wymagającej umowy stron
możliwości poddania sporu pod rozstrzygnięcie sądu polubownego lub o możliwości
rozstrzygnięcia takiego sporu w inny, zapewniający porównywalną gwarancję
obiektywności sposób.
7. Przepisów ust. 1‒6 nie stosuje się do:
1) ubezpieczenia ochrony prawnej, w przypadku gdy takie ubezpieczenie dotyczy
sporów lub ryzyka wynikających z użytkowania statków żeglugi morskiej lub
z nim związanych;
2) działalności prowadzonej przez zakład ubezpieczeń zapewniający ochronę od
odpowiedzialności cywilnej w zakresie obrony, reprezentowania lub wspierania interesów ubezpieczonego w postępowaniu sądowym lub administracyjnym, jeżeli działalność ta jest równocześnie prowadzona we własnym interesie zakładu
ubezpieczeń w ramach takiej ochrony;
3) działalności w zakresie ubezpieczenia ochrony prawnej podejmowanej przez
zakład ubezpieczeń udzielający ochrony w zakresie pomocy, która spełnia
następujące warunki:
a) działalność jest prowadzona w innym państwie członkowskim Unii
Europejskiej niż to, w którym znajduje się miejsce zamieszkania
ubezpieczonego,
b) działalność stanowi część umowy dotyczącej wyłącznie pomocy na korzyść
osób, które popadły w trudności w czasie podróży lub podczas nieobecności
w miejscu zamieszkania.
8. W przypadku, o którym mowa w ust. 7 pkt 3, zakład ubezpieczeń informuje,
że dane ubezpieczenie ogranicza się do okoliczności, o których mowa w ust. 7 pkt 3,
oraz że ma charakter dodatkowy w stosunku do pomocy.
art. 28.
więcej
podstawie uznania roszczenia uprawnionego z umowy ubezpieczenia w wyniku
ustaleń dokonanych w przeprowadzonym przez siebie postępowaniu, o którym mowa
w art. 29, zawartej z nim ugody lub prawomocnego orzeczenia sądu.
art. 29.
więcej
objętego ochroną ubezpieczeniową, w terminie 7 dni od dnia otrzymania tego
zawiadomienia, zakład ubezpieczeń informuje o tym ubezpieczającego lub ubezpieczonego, jeżeli nie są oni osobami występującymi z tym zawiadomieniem, oraz
podejmuje postępowanie dotyczące ustalenia stanu faktycznego zdarzenia losowego,
zasadności zgłoszonych roszczeń i wysokości świadczenia, a także informuje osobę
występującą z roszczeniem, na piśmie lub w inny sposób, na który osoba ta wyraziła
zgodę, jakie dokumenty są potrzebne do ustalenia odpowiedzialności zakładu
ubezpieczeń lub wysokości świadczenia, jeżeli jest to niezbędne do dalszego
prowadzenia postępowania.
2. W przypadku umowy ubezpieczenia zawartej na cudzy rachunek,
w szczególności ubezpieczenia grupowego, zawiadomienie o wystąpieniu zdarzenia
losowego może zgłosić również ubezpieczony albo jego spadkobiercy. W tym
przypadku spadkobierca jest traktowany tak jak uprawniony z umowy ubezpieczenia.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do zdarzeń objętych ochroną
ubezpieczeniową na podstawie umów ubezpieczenia, o których mowa w dziale II
w grupach 2 i 18 załącznika do ustawy, oraz umowy ubezpieczenia chorobowego,
o której mowa w dziale I w grupie 5 załącznika do ustawy, jeżeli świadczenie jest
spełnione bezpośrednio po zgłoszeniu zdarzenia losowego objętego ochroną
ubezpieczeniową lub bez przeprowadzania postępowania dotyczącego ustalenia stanu
faktycznego zdarzenia losowego, zasadności zgłoszonych roszczeń i wysokości
świadczenia.
4. Jeżeli w terminach określonych w ustawie lub w umowie zakład ubezpieczeń
nie wypłaci odszkodowania lub świadczenia, zawiadamia na piśmie:
1) osobę zgłaszającą roszczenie oraz
2) ubezpieczonego, w przypadku umowy ubezpieczenia zawartej na cudzy
rachunek, w szczególności ubezpieczenia grupowego, jeżeli nie jest on osobą
zgłaszającą roszczenie
‒ o przyczynach niemożności zaspokojenia ich roszczeń w całości lub w części,
a także wypłaca bezsporną część świadczenia.
5. Jeżeli odszkodowanie lub świadczenie nie przysługuje lub przysługuje w innej
wysokości niż określona w zgłoszonym roszczeniu, zakład ubezpieczeń informuje
o tym na piśmie:
1) osobę występującą z roszczeniem oraz
2) ubezpieczonego, w przypadku umowy ubezpieczenia zawartej na cudzy
rachunek, w szczególności ubezpieczenia grupowego, jeżeli nie jest on osobą
zgłaszającą roszczenie
‒ wskazując na okoliczności oraz na podstawę prawną uzasadniające całkowitą lub
częściową odmowę wypłaty świadczenia. Informacja ta zawiera pouczenie
o możliwości dochodzenia roszczeń na drodze sądowej.
6. Zakład ubezpieczeń udostępnia ubezpieczającemu, ubezpieczonemu, osobie
występującej z roszczeniem lub uprawnionemu z umowy ubezpieczenia informacje
i dokumenty gromadzone w celu ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń
lub wysokości odszkodowania lub świadczenia. Osoby te mogą żądać pisemnego
potwierdzenia przez zakład ubezpieczeń udostępnionych informacji, a także
sporządzenia na swój koszt kserokopii dokumentów i potwierdzenia ich zgodności
z oryginałem przez zakład ubezpieczeń.
7. Informacje i dokumenty, o których mowa w ust. 6, zakład ubezpieczeń
udostępnia, na żądanie, w postaci elektronicznej.
8. Sposób:
1) udostępniania informacji i dokumentów, o których mowa w ust. 6,
2) zapewniania możliwości pisemnego potwierdzania udostępnianych zgodnie
z ust. 6 informacji,
3) zapewniania możliwości sporządzania kserokopii dokumentów i potwierdzania
ich zgodności z oryginałem zgodnie z ust. 6
– nie może wiązać się z nadmiernymi utrudnieniami dla osób, o których mowa
w ust. 6.
9. Koszty sporządzenia kserokopii oraz udostępniania informacji i dokumentów
w postaci elektronicznej, ponoszone przez osoby, o których mowa w ust. 6, nie mogą
odbiegać od przyjętych w obrocie zwykłych kosztów wykonywania tego rodzaju
usług.
10. Zakład ubezpieczeń przechowuje informacje i dokumenty, o których mowa
w ust. 6, do czasu upływu terminu przedawnienia roszczeń z umowy ubezpieczenia.
art. 30.
więcej
ubezpieczenia lub umową gwarancji ubezpieczeniowej agentowi ubezpieczeniowemu
lub agentowi oferującemu ubezpieczenia uzupełniające w rozumieniu ustawy
o dystrybucji ubezpieczeń uznaje się za złożone zakładowi ubezpieczeń, w imieniu lub
na rzecz którego agent działa, o ile zostały złożone na piśmie lub na innym trwałym
nośniku.
2. Zakład ubezpieczeń nie może wyłączyć ani ograniczyć upoważnienia agenta
ubezpieczeniowego i agenta oferującego ubezpieczenia uzupełniające do odbierania
zawiadomień i oświadczeń, o których mowa w ust. 1.
art. 31.
więcej
o przeprowadzeniu dodatkowego badania technicznego, o którym mowa w art. 81
ust. 11 pkt 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. ‒ Prawo o ruchu drogowym (Dz. U.
z 2020 r. poz. 110, 284 i 568).
2. Badanie techniczne uznaje się za normalne następstwo szkody i jego koszty
pokrywa zakład ubezpieczeń w ramach ubezpieczenia casco oraz ubezpieczenia
odpowiedzialności cywilnej sprawcy.
art. 32.
więcej
reasekuracji finansowej, właściwie określają, mierzą, monitorują i kontrolują ryzyka
wynikające z tych umów, a także zarządzają tymi ryzykami i prowadzą
sprawozdawczość w ich zakresie.
2. Reasekuracja finansowa oznacza długoterminową umowę reasekuracji, której
charakterystyczną cechą jest ograniczony transfer ryzyka ubezpieczeniowego oraz
która posiada co najmniej jedną z następujących cech:
1) uwzględnia wartość pieniądza w czasie;
2) zobowiązuje zakład ubezpieczeń do pokrywania ujemnego salda reasekuratora.
art. 33.
więcej
dokonaniu oceny ryzyka ubezpieczeniowego.
2. Składkę ubezpieczeniową ustala się w wysokości, która zapewnia co najmniej
wykonanie wszystkich zobowiązań z umów ubezpieczenia i pokrycie kosztów
wykonywania działalności ubezpieczeniowej zakładu ubezpieczeń.
3. Zakład ubezpieczeń gromadzi odpowiednie dane statystyczne w celu ustalania
na ich podstawie wysokości składek ubezpieczeniowych, składek reasekuracyjnych
oraz rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności i rezerw
techniczno-ubezpieczeniowych dla celów rachunkowości.
4. Składkę ubezpieczeniową ustala się według kryteriów przedstawionych
w ogólnych warunkach ubezpieczenia, w szczególności w zakresie zniżek lub
podwyższeń kwot zasadniczych.
5. Zakład ubezpieczeń może dokonywać indeksacji składki ubezpieczeniowej
oraz innych opłat pobieranych od ubezpieczającego lub należnych ubezpieczającemu
z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia, pod warunkiem przedstawienia w niej metod,
według których dokonuje się indeksacji, i terminów, w których się jej dokonuje.
6. Składkę reasekuracyjną ustala się w wysokości, która zapewnia co najmniej
wykonanie wszystkich zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji i pokrycie
kosztów wykonywania działalności reasekuracyjnej przez zakład ubezpieczeń lub
zakład reasekuracji.
7. Zakład reasekuracji gromadzi odpowiednie dane statystyczne w celu ustalania
na ich podstawie wysokości składek reasekuracyjnych oraz rezerw techniczno-
-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności i rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów rachunkowości.
art. 34.
więcej
w kalkulowaniu składek ubezpieczeniowych i świadczeń nie może prowadzić do
różnicowania składek ubezpieczeniowych i świadczeń poszczególnych osób.
2. Różnicowanie składek ubezpieczeniowych i świadczeń do celów ubezpieczeń
z działu I i II załącznika do ustawy i związanych z nimi usług finansowych ze względu
na ciążę i macierzyństwo jest zakazane.
art. 35.
więcej
i podmioty, za pomocą których zakład ubezpieczeń wykonuje czynności
ubezpieczeniowe, są obowiązane do zachowania tajemnicy dotyczącej
poszczególnych umów ubezpieczenia.
2. Obowiązek zachowania tajemnicy, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy
informacji udzielanych na wniosek:
1) sądu lub prokuratury, o ile są niezbędne w toczącym się postępowaniu;
2) Policji, o ile są niezbędne w toczącym się postępowaniu lub na potrzeby
wykonywania czynności operacyjno--rozpoznawczych, a także wykrycia i
identyfikacji przedmiotów i innych korzyści majątkowych pochodzących
z przestępstwa albo ich równowartości, na zasadach i w trybie określonych w art.
20 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2020 r. poz. 360);
2a) Inspektora Nadzoru Wewnętrznego, o ile są niezbędne na potrzeby
wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych, na zasadach i w trybie
określonych w art. 11p ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o szczególnych
formach sprawowania nadzoru przez ministra właściwego do spraw
wewnętrznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 13);
3) Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, o ile są niezbędne w toczącym się
postępowaniu lub na potrzeby wykonywania czynności operacyjno-
-rozpoznawczych na zasadach określonych w ustawie z dnia 24 maja 2002 r.
o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. z 2020
r. poz. 27);
3a) Żandarmerii Wojskowej, o ile są niezbędne w toczącym się postępowaniu lub na
potrzeby wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych, a także
wykrycia i identyfikacji przedmiotów i innych korzyści majątkowych
pochodzących z przestępstwa albo ich równowartości, na zasadach i w trybie
określonych w art. 40b ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii
Wojskowej i wojskowych organach porządkowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 431);
4) komornika sądowego, w związku z toczącym się postępowaniem egzekucyjnym
lub zabezpieczającym albo wykonywaniem postanowienia o zabezpieczeniu
spadku lub ze sporządzaniem spisu inwentarza;
5) administracyjnego organu egzekucyjnego oraz centralnego biura łącznikowego,
o którym mowa w art. 9 ustawy z dnia 11 października 2013 r. o wzajemnej
pomocy przy dochodzeniu podatków, należności celnych i innych należności
pieniężnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 425 oraz z 2019 r. poz. 730 i 2070), w zakresie
wykonywania ich ustawowych zadań;
6) organu nadzoru, w zakresie wykonywania jego ustawowych zadań;
7) Najwyższej Izby Kontroli, o treści umów ubezpieczenia zawartych przez
jednostki objęte kontrolą;
8) organów Krajowej Administracji Skarbowej, w zakresie i na zasadach
określonych w przepisach ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej
Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2020 r. poz. 505 i 568);
9) Generalnego Inspektora Informacji Finansowej, w zakresie wykonywania przez
niego zadań określonych w przepisach o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz
finansowaniu terroryzmu;
10) Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych, w zakresie wykonywania przez
niego zadań określonych w przepisach o ochronie danych osobowych;
11) Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, w zakresie wykonywania
przez niego zadań określonych w przepisach o ochronie konkurencji
i konsumentów;
12) komisji do rozpatrywania roszczeń z tytułu szkód wyrządzonych przez wojska
obce, w zakresie wykonywania przez nią zadań określonych w ustawie z dnia
23 września 1999 r. o zasadach pobytu wojsk obcych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oraz zasadach ich przemieszczania się przez to
terytorium (Dz. U. z 2018 r. poz. 2110);
13) (uchylony)
14) Rzecznika Praw Obywatelskich, w zakresie wykonywania przez niego
ustawowych zadań, w związku z podjętą interwencją;
15) Rzecznika Finansowego, w zakresie wykonywania przez niego ustawowych
zadań;
16) Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego, w zakresie wykonywania
ustawowych zadań;
17) Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, w zakresie wykonywania
ustawowych zadań;
18) Polskiej Izby Ubezpieczeń, w zakresie wykonywania zadania, o którym mowa
w art. 426 ust. 2 pkt 9, z wyłączeniem danych osobowych;
19) biegłego rewidenta, w zakresie wykonywania ustawowych zadań;
20) ubezpieczającego, ubezpieczonego, a w przypadku zgłoszenia wystąpienia
zdarzenia losowego, z którym umowa wiąże odpowiedzialność zakładu
ubezpieczeń ‒ także uprawnionego z umowy ubezpieczenia;
21) innego zakładu ubezpieczeń, z którym zawarto umowę reasekuracji lub
koasekuracji, w zakresie umów ubezpieczenia ryzyka objętych tą umową;
22) zakładu reasekuracji, z którym zawarto umowę reasekuracji, w zakresie umów
ubezpieczenia ryzyka objętych tą umową;
23) innego zakładu ubezpieczeń, w celu i zakresie niezbędnym do przeciwdziałania
przestępstwom popełnianym na szkodę zakładu ubezpieczeń;
24) innego zakładu ubezpieczeń, w zakresie stosowania taryfy w zależności od
długości okresu bezszkodowego lub ustalania proporcjonalnej
odpowiedzialności, w przypadku zawarcia umów ubezpieczenia
obowiązkowego na ten sam okres w co najmniej dwóch zakładach ubezpieczeń,
lub na potrzeby ustalenia odpowiedzialności, jeżeli ten sam przedmiot
ubezpieczenia w tym samym czasie jest ubezpieczony od tego samego ryzyka
w dwóch lub więcej zakładach ubezpieczeń na sumy, które łącznie przewyższają
jego wartość ubezpieczeniową;
25) podmiotu przetwarzającego na zlecenie zakładu ubezpieczeń dane dotyczące
ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia
oraz administrujących indywidualnymi kontami jednostek uczestnictwa
w ubezpieczeniowym funduszu kapitałowym;
26) zleceniobiorców czynności ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych oraz funkcji
należących do systemu zarządzania powierzanych w drodze outsourcingu,
w zakresie, w jakim dotyczą one zleconych czynności i funkcji;
27) innego podmiotu, którego uprawnienie do żądania informacji wynika
z przepisów odrębnej ustawy.
3. Przetwarzanie danych oraz wykonywanie czynności i funkcji przez podmioty,
o których mowa w ust. 2 pkt 25 i 26, nie ogranicza odpowiedzialności wynikającej
z obowiązku zachowania tajemnicy, o którym mowa w ust. 1.
4. Obowiązek zachowania tajemnicy, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy
danych w zakresie umów ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy
pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów
oraz danych w zakresie szkód istotnych w rozumieniu ustawy z dnia 20 czerwca
1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, przekazywanych do centralnej ewidencji
pojazdów w rozumieniu tej ustawy.
5. Zakład ubezpieczeń może udostępniać dane dotyczące umów ubezpieczenia
na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 9 kwietnia 2010 r.
o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych (Dz. U.
z 2020 r. poz. 389).
6. Nie narusza obowiązku zachowania tajemnicy, o którym mowa w ust. 1,
złożenie zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na szkodę zakładu
ubezpieczeń albo o tym, że działalność zakładu ubezpieczeń jest wykorzystywana
w celu ukrycia przestępstwa lub przestępstwa skarbowego lub dla celów mających
związek z przestępstwem lub przestępstwem skarbowym.
7. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie do Polskiej Izby
Ubezpieczeń, Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego i Polskiego Biura
Ubezpieczycieli Komunikacyjnych oraz osób w nich zatrudnionych w zakresie
wykonywania ustawowych zadań.
Art. 35a. Zakład ubezpieczeń może przetwarzać dane osobowe, w tym dane
osobowe objęte obowiązkiem zachowania tajemnicy, o którym mowa w art. 35 ust. 1,
w przypadku uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa na szkodę zakładu
ubezpieczeń w celu i zakresie niezbędnym do zapobiegania temu przestępstwu.
Art. 35b. Do przetwarzania danych osobowych przez zakład ubezpieczeń
przepisu art. 15 rozporządzenia 2016/679 w zakresie, w jakim jest to niezbędne dla
prawidłowej realizacji zadań dotyczących przeciwdziałania praniu pieniędzy
i finansowaniu terroryzmu oraz zapobiegania przestępstwom, nie stosuje się.
art. 36.
więcej
pośrednictwem których zakład ubezpieczeń wykonuje czynności ubezpieczeniowe,
zachowują w tajemnicy informację o przekazaniu Policji danych, na zasadach określonych w art. 20 ust. 4‒10 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji.
2. Zachowanie tajemnicy, o której mowa w ust. 1, obowiązuje wobec strony
umowy ubezpieczenia oraz osób trzecich.
art. 37.
więcej
rachunek której ma zostać zawarta umowa ubezpieczenia, poddali się badaniom
lekarskim lub badaniom diagnostycznym z minimalnym ryzykiem, z wyłączeniem
badań genetycznych, w celu oceny ryzyka ubezpieczeniowego, ustalenia prawa do
świadczenia i wysokości tego świadczenia.
2. Koszty badań, o których mowa w ust. 1, pokrywa zakład ubezpieczeń.
3. Na żądanie ubezpieczonego lub osoby, z którą lub na rachunek której nie
została zawarta umowa ubezpieczenia na skutek odmowy zawarcia tej umowy przez
zakład ubezpieczeń lub rezygnacji tej osoby z zawarcia umowy, zakład ubezpieczeń
udostępnia wyniki badań, o których mowa w ust. 1. W przypadku śmierci
ubezpieczonego zakład ubezpieczeń udostępnia wyniki badań ubezpieczonego także
na żądanie uprawnionego z umowy ubezpieczenia, jeżeli wyniki badań
ubezpieczonego miały wpływ na całkowitą lub częściową odmowę wypłaty
świadczenia.
4. W przypadku gdy z żądaniem udostępnienia wyników badań, o których mowa
w ust. 1, występuje osoba, z którą lub na rachunek której nie została zawarta umowa
ubezpieczenia wskutek rezygnacji tej osoby z zawarcia tej umowy, koszt tych badań
pokrywa osoba występująca z żądaniem.
art. 38.
więcej
wykonujących działalność leczniczą w rozumieniu przepisów o działalności
leczniczej, które udzielały świadczeń zdrowotnych ubezpieczonemu lub osobie, na
rachunek której ma zostać zawarta umowa ubezpieczenia, informacje
o okolicznościach związanych z oceną ryzyka ubezpieczeniowego i weryfikacją
podanych przez tę osobę danych o jej stanie zdrowia, ustaleniem prawa tej osoby do
świadczenia z zawartej umowy ubezpieczenia i wysokością tego świadczenia.
2. Zakres informacji o stanie zdrowia ubezpieczonego lub osoby, na rachunek
której ma zostać zawarta umowa ubezpieczenia, obejmuje następujące informacje o:
1) przyczynach hospitalizacji, wykonanych w jej trakcie badaniach
diagnostycznych i ich wynikach, innych udzielonych świadczeniach
zdrowotnych, wynikach leczenia oraz o wynikach sekcji zwłok, jeżeli została
przeprowadzona;
2) przyczynach leczenia ambulatoryjnego, wykonanych w jego trakcie badaniach
diagnostycznych i ich wynikach, innych udzielonych świadczeniach
zdrowotnych oraz wynikach leczenia;
3) wynikach przeprowadzonych konsultacji;
4) przyczynie śmierci ubezpieczonego.
3. Informacje, o których mowa w ust. 2, udzielane są z wyłączeniem wyników
badań genetycznych.
4. Informacje o przyczynach hospitalizacji i leczenia zawierają kod jednostki
chorobowej zgodnie z Międzynarodową Statystyczną Klasyfikacją Chorób
i Problemów Zdrowotnych Rewizja Dziesiąta.
5. Z żądaniem przekazania informacji, o których mowa w ust. 2, występuje
lekarz upoważniony przez zakład ubezpieczeń.
6. Wystąpienie zakładu ubezpieczeń o informacje, o których mowa w ust. 2,
wymaga zgody ubezpieczonego lub osoby, na rachunek której ma zostać zawarta
umowa ubezpieczenia, albo jej przedstawiciela ustawowego.
7. Podmiot wykonujący działalność leczniczą przekazuje posiadane informacje
o stanie zdrowia ubezpieczonego lub osoby, na rachunek której ma zostać zawarta
umowa ubezpieczenia, zakładowi ubezpieczeń, który o te informacje występuje,
w terminie nie dłuższym niż 14 dni, licząc od dnia otrzymania wystąpienia
o przekazanie informacji.
8. Zakład ubezpieczeń może uzyskać odpłatnie od Narodowego Funduszu
Zdrowia dane o nazwach i adresach świadczeniodawców, którzy udzielili świadczeń
opieki zdrowotnej w związku z wypadkiem lub zdarzeniem losowym będącym
podstawą ustalenia jego odpowiedzialności oraz wysokości odszkodowania lub
świadczenia. Wystąpienie zakładu ubezpieczeń o te informacje wymaga zgody
ubezpieczonego albo jego przedstawiciela ustawowego.
9. Minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw instytucji finansowych, określi, w drodze rozporządzenia, tryb
udzielania zakładom ubezpieczeń przez podmioty wykonujące działalność leczniczą
informacji o stanie zdrowia ubezpieczonych lub osób, na rachunek których ma zostać
zawarta umowa ubezpieczenia, tryb udzielania zakładom ubezpieczeń przez
Narodowy Fundusz Zdrowia danych, o których mowa w ust. 8, oraz sposób ustalania
wysokości opłat za ich udzielenie, uwzględniając potrzebę zapewnienia poufności
przy ich udzielaniu oraz koszty związane z ich udzielaniem.
art. 39.
więcej
jej przedstawiciela ustawowego, na żądanie innego zakładu ubezpieczeń, udostępnić
temu zakładowi ubezpieczeń przetwarzane przez siebie dane osobowe w zakresie potrzebnym do oceny ryzyka ubezpieczeniowego i weryfikacji danych podanych przez ubezpieczającego, ubezpieczonego lub osobę, na rachunek której ma zostać
zawarta umowa ubezpieczenia, ustalenia prawa ubezpieczonego do świadczenia
z zawartej umowy ubezpieczenia i wysokości tego świadczenia, a także do udzielenia
posiadanych przez siebie informacji o przyczynie śmierci ubezpieczonego lub
informacji niezbędnych do ustalenia prawa uprawnionego z umowy ubezpieczenia do
świadczenia i jego wysokości.
2. Zakład ubezpieczeń, na żądanie ubezpieczającego lub ubezpieczonego,
przekazuje informacje o oświadczeniach złożonych przez nich na etapie zawierania
umowy ubezpieczenia na potrzeby oceny ryzyka ubezpieczeniowego lub kopie
dokumentów sporządzonych na tym etapie.
art. 40.
więcej
zakłady ubezpieczeń danych osoby poszkodowanej w zdarzeniu losowym objętym
ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej. Udostępnianie danych może dotyczyć
informacji niezbędnych zakładowi ubezpieczeń do ustalenia prawa osoby zgłaszającej
roszczenie do odszkodowania lub świadczenia z ubezpieczenia odpowiedzialności
cywilnej, a także określenia ich wysokości.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do Ubezpieczeniowego Funduszu
Gwarancyjnego i Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.
art. 41.
więcej
w art. 9 rozporządzenia 2016/679, dotyczące zdrowia, ubezpieczonych lub
uprawnionych z umowy ubezpieczenia, zawarte w umowach ubezpieczenia lub
oświadczeniach składanych przed zawarciem umowy ubezpieczenia, odpowiednio
w celu oceny ryzyka ubezpieczeniowego lub wykonania umowy ubezpieczenia,
w zakresie niezbędnym z uwagi na cel i rodzaj ubezpieczenia.
1a. Zakład ubezpieczeń może podejmować decyzje w indywidualnych
przypadkach, opierając się wyłącznie o zautomatyzowane przetwarzanie, w tym
profilowanie, danych osobowych w celu:
1) dokonania oceny ryzyka ubezpieczeniowego – w przypadku danych osobowych
dotyczących ubezpieczonych,
2) wykonania czynności ubezpieczeniowych, o których mowa w art. 4 ust. 9 pkt 1
i 2 – w przypadku danych osobowych dotyczących ubezpieczonych,
ubezpieczających i uprawnionych z umowy ubezpieczenia–pod warunkiem zapewnienia osobie, której dotyczy zautomatyzowana decyzja, prawa do otrzymania stosownych wyjaśnień co do podstaw podjętej decyzji,
zakwestionowania tej decyzji, wyrażenia własnego stanowiska oraz do uzyskania
interwencji ludzkiej.
1b. Decyzje, o których mowa w ust. 1a, mogą być podejmowane wyłącznie
w oparciu o następujące kategorie danych dotyczących osoby fizycznej:
1) imię (imiona) i nazwisko;
2) nazwisko rodowe;
3) imiona rodziców;
4) datę i miejsce urodzenia;
5) wiek;
6) płeć;
7) obywatelstwo;
8) numer PESEL, o ile został nadany;
9) numer identyfikacji podatkowej, o ile został nadany;
10) numer i serię dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego
tożsamość;
11) charakter wykonywanej pracy (branża);
12) miejsce zamieszkania;
13) okres ubezpieczenia;
14) przebieg ubezpieczenia;
15) sumę ubezpieczenia;
16) stan cywilny;
17) stan zdrowia ubezpieczonego;
18) sytuację finansową;
19) datę i numer rejestracji szkody, datę wystąpienia szkody oraz datę zgłoszenia
szkody lub roszczenia;
20) identyfikujące umowę ubezpieczenia, której szkoda dotyczy;
21) identyfikujące przedmiot ubezpieczenia.
1c. Zakład ubezpieczeń może przetwarzać dane osobowe, o których mowa
w ust. 1b, dotyczące ubezpieczonych, ubezpieczających lub innych uprawnionych
z umowy ubezpieczenia, bez zgody osoby, której te dane dotyczą, w celach, o których
mowa w art. 33 ust. 3, nie dłużej niż 12 lat od dnia rozwiązania umowy ubezpieczenia.
2. (uchylony)
art. 42.
więcej
zakładu ubezpieczeń, w zakresie zadań przez ten zakład ubezpieczeń wykonywanych
i w celu ich wykonania, w związku z wypadkiem lub zdarzeniem losowym będącym
podstawą ustalania odpowiedzialności, udzielają informacji o stanie sprawy oraz
udostępniają zebrane materiały, jeżeli są one niezbędne do ustalenia okoliczności tych
wypadków i zdarzeń losowych oraz wysokości odszkodowania lub świadczenia.
2. Sąd, prokuratura, Policja oraz inne organy i instytucje, na wniosek
Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego, Polskiego Biura Ubezpieczycieli
Komunikacyjnych lub Rzecznika Finansowego, w zakresie zadań przez nie
wykonywanych i w celu ich wykonania, udzielają informacji o stanie sprawy oraz
udostępniają zebrane materiały.
2a. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, zakład ubezpieczeń,
Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny, Polskie Biuro Ubezpieczycieli
Komunikacyjnych i Rzecznik Finansowy przetwarzają dane osobowe osób
odpowiedzialnych za zajście zdarzenia losowego, o których mowa
w art. 10 rozporządzenia 2016/679.
3. Zakład ubezpieczeń, na żądanie ubezpieczonego lub uprawnionego z umowy
ubezpieczenia, udostępnia posiadane przez siebie informacje związane z wypadkiem
lub zdarzeniem losowym będącym podstawą ustalenia jego odpowiedzialności oraz
ustalenia okoliczności wypadków i zdarzeń losowych, jak również wysokości
odszkodowania lub świadczenia.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do Ubezpieczeniowego Funduszu
Gwarancyjnego i Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.
art. 43.
więcej
ubezpieczenia mogą być sporządzane w postaci elektronicznej, jeżeli będą w sposób
należyty utworzone, utrwalone, przechowywane i zabezpieczone. Usługi związane
z zabezpieczeniem tych dokumentów mogą być wykonywane przez zakład
ubezpieczeń lub spółkę utworzoną przez zakład ubezpieczeń lub przez inne podmioty.
2. Podpis osoby reprezentującej zakład ubezpieczeń na dokumencie
potwierdzającym zawarcie umowy ubezpieczenia może być odtworzony
mechanicznie.
3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy sposób tworzenia, utrwalania, przechowywania
i zabezpieczania, w tym przy zastosowaniu podpisu elektronicznego, dokumentów, o których mowa w ust. 1, uwzględniając konieczność odpowiedniego zabezpieczenia zawartych w tych dokumentach danych.
art. 44.
więcej
z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wydaje, w drodze decyzji, po
rozpatrzeniu wniosku założycieli spółki celowej, organ nadzoru.
2. Organ nadzoru może cofnąć spółce celowej zezwolenie na wykonywanie
działalności, jeżeli spółka celowa:
1) przestała spełniać warunki wymagane do uzyskania zezwolenia;
2) wykonuje działalność z naruszeniem prawa lub nie zapewnia zdolności do
wykonywania zobowiązań;
3) złożyła wniosek o cofnięcie zezwolenia na wykonywanie działalności.
art. 45.
więcej
zarządzania.
2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji zapewniają proporcjonalność
systemu zarządzania do charakteru, skali i złożoności ich działalności.
3. System zarządzania obejmuje co najmniej:
1) strukturę organizacyjną, w której zakresy odpowiedzialności są jasno
i odpowiednio podzielone;
2) skuteczny system przekazywania informacji;
3) zgodność z innymi wymaganiami określonymi w niniejszym rozdziale.
4. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji dokonują regularnego przeglądu
funkcjonowania systemu zarządzania.
art. 46.
więcej
zasady dotyczące co najmniej:
1) zarządzania ryzykiem, obejmujące zasady związane z obszarami, o których
mowa w art. 57 ust. 2, oraz zasady dotyczące kryteriów stosowania korekty
z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej
wolnej od ryzyka, o której mowa w art. 229, w przypadku jej stosowania;
2) kontroli wewnętrznej;
3) audytu wewnętrznego;
4) outsourcingu, w przypadku gdy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji
stosuje lub zamierza go stosować, obejmujące w szczególności:
a) wykaz funkcji należących do systemu zarządzania oraz czynności
ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych, które zakład zamierza powierzać
w drodze outsourcingu ze wskazaniem, które z tych czynności zakład
uznaje za podstawowe lub ważne,
b) kryteria wyboru podmiotu, któremu zakład zamierza powierzać
wykonywanie czynności ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych oraz
funkcji należących do systemu zarządzania,
c) sposób realizacji warunków, o których mowa w art. 74 i art. 75,
d) zasady zarządzania ryzykiem związanym z powierzeniem, w drodze
outsourcingu, wykonywania czynności oraz funkcji należących do systemu
zarządzania;
5) spełniania obowiązków, o których mowa w art. 12 ustawy o dystrybucji
ubezpieczeń, i wymogów określonych w art. 19 ust. 1‒3 i 5 ustawy o dystrybucji
ubezpieczeń, przez osoby, o których mowa w tych przepisach;
6) spełniania obowiązków, o których mowa w art. 12 ustawy o dystrybucji
ubezpieczeń, i wymogów określonych w art. 19 ust. 1 ustawy o dystrybucji
ubezpieczeń, przez osoby wykonujące w tym zakładzie czynności dystrybucyjne
zakładu reasekuracji w rozumieniu ustawy o dystrybucji ubezpieczeń.
2. Zasady, o których mowa w ust. 1, określają również:
1) stanowiska nadzorujące w zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji inne
kluczowe funkcje, w tym co najmniej funkcje należące do systemu zarządzania;
2) stanowisko odpowiedzialne za wprowadzenie w życie zasad, o których mowa
w ust. 1 pkt 5 i 6.
3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji, co najmniej raz w roku, dokonują
przeglądu zasad, o których mowa w ust. 1. Zasady te są dostosowywane do istotnych
zmian w systemie zarządzania lub obszarze, którego dotyczą.
4. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji informują organ nadzoru o zamiarze
wprowadzenia zasad dotyczących outsourcingu oraz o istotnej zmianie tych zasad,
przekazując organowi nadzoru treść tych zasad.
5. Zarząd zakładu ubezpieczeń i zarząd zakładu reasekuracji zatwierdzają
zasady, o których mowa w ust. 1, i zapewniają wprowadzenie ich w życie.
art. 47.
więcej
współmierne systemy, zasoby i procedury pozwalające na zachowanie ciągłości
i regularności działania, w tym opracowują plany awaryjne.
art. 48.
więcej
reasekuracji, a w przypadku zakładu wykonującego działalność ubezpieczeniową lub
reasekuracyjną w formie spółki europejskiej, w której przyjęto system monistyczny –
członkiem rady administrującej, z zastrzeżeniem art. 50 ust. 4–7, może być osoba,
która spełnia łącznie następujące wymagania:
1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
2) posiada wyższe wykształcenie uzyskane w Rzeczypospolitej Polskiej lub
uzyskane w innym państwie wykształcenie będące wykształceniem wyższym
w rozumieniu właściwych przepisów tego państwa;
3) nie była skazana za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe
prawomocnym wyrokiem sądu;
4) daje rękojmię prowadzenia spraw zakładu w sposób należyty.
2. Członkiem rady nadzorczej zakładu ubezpieczeń lub członkiem rady
nadzorczej zakładu reasekuracji może być osoba, która spełnia łącznie wymagania,
o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, oraz daje rękojmię należytego wykonywania swojej
funkcji.
3. Osobą nadzorującą inną kluczową funkcję w zakładzie ubezpieczeń lub
zakładzie reasekuracji może być osoba, która spełnia łącznie wymagania, o których
mowa w ust. 1 pkt 1‒3, oraz:
1) posiada doświadczenie zawodowe niezbędne do wykonywania nadzorowanej
kluczowej funkcji;
2) daje rękojmię wykonywania zadań w sposób należyty.
4. Organ nadzoru, na wniosek zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji,
może odstąpić, w drodze decyzji, od wymogu posiadania wyższego wykształcenia
w stosunku do danej osoby, uwzględniając w szczególności doświadczenie zawodowe
kandydata na stanowisko osoby pełniącej kluczową funkcję.
5. Równoczesne zajmowanie przez tę samą osobę analogicznych stanowisk osób
pełniących kluczowe funkcje w zakładach ubezpieczeń lub zakładach reasekuracji
wykonujących działalność w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale I i dziale
II załącznika do ustawy, nie może być uznane za naruszenie wymagania dotyczącego
rękojmi.
art. 49.
więcej
o zmianach w składzie zarządu lub rady nadzorczej, a w przypadku zakładu
wykonującego działalność ubezpieczeniową lub reasekuracyjną w formie spółki
europejskiej, w której przyjęto system monistyczny – rady administrującej, w terminie
7 dni od dnia podjęcia uchwały o powołaniu lub odwołaniu członka zarządu, członka
rady nadzorczej lub członka rady administrującej, a także powzięcia informacji
o innym zdarzeniu powodującym zmianę składu zarządu, rady nadzorczej lub rady
administrującej.
2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji informują organ nadzoru o zmianach
na stanowiskach osób nadzorujących inne kluczowe funkcje, w terminie 7 dni od dnia
dokonania zmiany.
3. W informacji przekazywanej organowi nadzoru zakład ubezpieczeń i zakład
reasekuracji wskazują przyczyny zmiany danej osoby na stanowisku osoby pełniącej
kluczową funkcję, jeżeli zmiana ta nastąpiła z powodu niespełnienia przez tę osobę
wymagań ustawowych.
4. Do informacji przekazywanej organowi nadzoru dołącza się:
1) życiorysy osób mających pełnić kluczowe funkcje;
2) zgody osób mających pełnić kluczowe funkcje na objęcie stanowisk w zakładzie
ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji;
3) poświadczenia posiadania odpowiedniego wykształcenia i doświadczenia
zawodowego przez osoby mające pełnić kluczowe funkcje;
4) zaświadczenia albo oświadczenia o niekaralności osób mających pełnić
kluczowe funkcje;
5) oświadczenia osób mających pełnić kluczowe funkcje o toczących się przeciwko
nim postępowaniach sądowych w związku ze sprawą gospodarczą;
6) oświadczenia osób mających pełnić kluczowe funkcje o uczestnictwie
w organach zarządzających i nadzorujących spółek handlowych.
5. Zaświadczenie o niekaralności, o którym mowa w ust. 4 pkt 4, przedstawia się
nie później niż 3 miesiące od dnia jego wydania.
6. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 4 pkt 4, składa się pod rygorem
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie
zawiera w nim klauzulę następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności
karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu
o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.
7. Zawiadomienia i dokumenty sporządza się w języku polskim lub tłumaczy na
język polski. Tłumaczenie może być sporządzone wyłącznie przez tłumacza
przysięgłego lub konsula Rzeczypospolitej Polskiej.
8. Dokumenty urzędowe przed tłumaczeniem wymagają zalegalizowania przez
konsula Rzeczypospolitej Polskiej. Obowiązku legalizacji nie stosuje się, jeżeli
umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, stanowi inaczej.
9. W uzasadnionych przypadkach, w szczególności gdy prawo państwa
właściwego nie przewiduje sporządzenia wymaganych dokumentów, zakład
ubezpieczeń lub zakład reasekuracji może, w miejsce tych dokumentów, złożyć
oświadczenie osoby mającej pełnić kluczową funkcję zawierające wymagane
informacje.
art. 50.
więcej
ubezpieczeń wzajemnych, składa się z co najmniej dwóch członków.
2. Zarząd krajowego zakładu reasekuracji, z wyłączeniem towarzystwa
reasekuracji wzajemnej, składa się z co najmniej dwóch członków.
3. W skład zarządu krajowego zakładu ubezpieczeń i krajowego zakładu
reasekuracji wchodzi prezes.
4. Co najmniej połowa członków zarządu krajowego zakładu ubezpieczeń
i krajowego zakładu reasekuracji, w tym prezes zarządu oraz członek zarządu
odpowiedzialny za zarządzanie ryzykiem, posiada udowodnioną znajomość języka
polskiego.
5. Organ nadzoru, na wniosek krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego
zakładu reasekuracji, odstąpi, w drodze decyzji, od stosowania wymogu znajomości
języka polskiego w stosunku do danej osoby, jeżeli nie będzie to niezbędne ze
względów nadzoru ostrożnościowego, biorąc w szczególności pod uwagę zakres
działalności tego zakładu.
6. Co najmniej połowa członków zarządu krajowego zakładu ubezpieczeń
i krajowego zakładu reasekuracji, w tym prezes zarządu oraz członek zarządu
odpowiedzialny za zarządzanie ryzykiem, posiada doświadczenie zawodowe
niezbędne do zarządzania zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji.
7. W przypadku jednoosobowego zarządu towarzystwa ubezpieczeń
wzajemnych lub towarzystwa reasekuracji wzajemnej prezes zarządu posiada
udowodnioną znajomość języka polskiego oraz doświadczenie zawodowe niezbędne do zarządzania zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji. Przepisu ust. 5 nie stosuje się.
art. 51.
więcej
lub krajowego zakładu reasekuracji, w tym prezesa zarządu oraz członka zarządu
odpowiedzialnego za zarządzanie ryzykiem, następuje za zgodą organu nadzoru,
wyrażoną w drodze decyzji wydawanej na wniosek tego zakładu, chyba że powołanie
dotyczy osoby, która uzyskała taką zgodę w poprzedniej kadencji.
2. W przypadku gdy wniosek krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego
zakładu reasekuracji o wyrażenie zgody organu nadzoru dotyczy członka zarządu
wykonującego mandat, członek ten do czasu wydania decyzji przez organ nadzoru
może wykonywać mandat członka zarządu w dotychczasowym zakresie.
3. Organ nadzoru może odmówić, w drodze decyzji, wyrażenia zgody na
powołanie członka zarządu krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu
reasekuracji, jeżeli nie spełnia on wymagań określonych w ustawie.
4. Z dniem doręczenia decyzji, o której mowa w ust. 3, akt powołania członka
zarządu, którego dotyczy decyzja, nie wywołuje skutków prawnych, a mandat członka
zarządu wygasa.
art. 52.
więcej
wymagań określonych w przepisach ustawy, organ nadzoru może, w drodze decyzji,
stwierdzić niespełnienie przez daną osobę wymagań dotyczących pełnienia kluczowej
funkcji.
2. Z dniem doręczenia decyzji, o której mowa w ust. 1, akt powołania członka
zarządu lub członka rady nadzorczej, którego dotyczy decyzja, nie wywołuje skutków
prawnych, a mandat członka zarządu lub członka rady nadzorczej wygasa.
3. Z dniem doręczenia decyzji, o której mowa w ust. 1, dyrektor głównego
oddziału lub jego zastępca nie może pełnić swojej funkcji.
4. Z dniem doręczenia decyzji, o której mowa w ust. 1, osoba, której zakład
ubezpieczeń lub zakład reasekuracji powierzył pełnienie innej niż określona w ust. 2
i 3 kluczowej funkcji, nie może pełnić swojej funkcji.
art. 53.
więcej
może być osoba będąca członkiem organu zarządzającego:
1) towarzystwa funduszy inwestycyjnych lub zarządzającego ASI w rozumieniu
ustawy o funduszach inwestycyjnych prowadzącego działalność na podstawie
zezwolenia;
2) podmiotu prowadzącego działalność maklerską w rozumieniu ustawy z dnia
29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2020 r. poz. 89,
284, 288 i 568) lub inną działalność w zakresie obrotu instrumentami
finansowymi w rozumieniu tej ustawy;
3) powszechnego towarzystwa emerytalnego;
4) banku.
2. Członkiem zarządu zakładu ubezpieczeń nie może być osoba będąca
członkiem zarządu zakładu reasekuracji.
art. 54.
więcej
w związku z wygaśnięciem mandatu członka zarządu wskutek rezygnacji, śmierci,
odwołania go ze składu zarządu albo decyzji organu nadzoru o odmowie wyrażenia
zgody na powołanie albo o stwierdzeniu niespełnienia wymagań dotyczących
pełnienia kluczowej funkcji, zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, w terminie
6 miesięcy, dostosowuje swoją działalność do wymagań określonych w przepisach
ustawy.
art. 55.
więcej
spełniają wymagania kompetencji i rękojmi proporcjonalnie do wykonywanych
czynności.
art. 56.
więcej
system zarządzania ryzykiem obejmujący strategie, procesy i procedury
sprawozdawcze konieczne do określenia, pomiaru i monitorowania ryzyk, na które są
lub mogą być narażone, oraz współzależności między nimi, zarządzania tymi
rodzajami ryzyka i sprawozdawczości w ich zakresie, w sposób ciągły, zarówno na
poziomie indywidualnym, jak i zagregowanym.
2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji zapewniają efektywność i właściwe
zintegrowanie systemu zarządzania ryzykiem ze strukturą organizacyjną oraz
z procesami decyzyjnymi, z uwzględnieniem osób pełniących kluczowe funkcje.
art. 57.
więcej
uwzględnić w obliczeniach kapitałowego wymogu wypłacalności, oraz ryzyka, które
są uwzględniane jedynie częściowo lub są w tych obliczeniach pomijane.
2. System zarządzania ryzykiem obejmuje co najmniej:
1) ocenę ryzyka przyjmowanego do ubezpieczenia i tworzenie rezerw techniczno-
-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności;
2) zarządzanie aktywami i zobowiązaniami;
3) lokaty, w szczególności w instrumenty pochodne;
4) zarządzanie płynnością i ryzykiem koncentracji;
5) zarządzanie ryzykiem operacyjnym;
6) reasekurację i inne techniki przenoszenia ryzyka.
3. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji stosuje korektę
dopasowującą do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od
ryzyka lub korektę z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy
procentowej wolnej od ryzyka, opracowuje plan płynności prognozujący wpływy
pieniężne i wypływy pieniężne związane z aktywami i zobowiązaniami
podlegającymi tym korektom.
art. 58.
więcej
ubezpieczeń i zakład reasekuracji regularnie oceniają:
1) wrażliwość rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności
i dopuszczonych środków własnych na założenia stanowiące podstawę
ekstrapolacji odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od
ryzyka;
2) w przypadku gdy stosują korektę dopasowującą do odpowiedniej struktury
terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka:
a) wrażliwość rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności
i dopuszczonych środków własnych na założenia stanowiące podstawę
obliczania korekty dopasowującej do odpowiedniej struktury terminowej
stopy procentowej wolnej od ryzyka, w tym obliczania spreadu bazowego,
oraz możliwy wpływ przymusowej sprzedaży aktywów na wielkość
dopuszczonych środków własnych,
b) wrażliwość rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności
i dopuszczonych środków własnych na zmiany składu wyznaczonego
portfela aktywów,
c) wpływ obniżenia korekty dopasowującej do odpowiedniej struktury
terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka do zera;
3) w przypadku gdy stosują korektę z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury
terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka:
a) wrażliwość rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności
i dopuszczonych środków własnych na założenia stanowiące podstawę
obliczania korekty z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury
terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka oraz możliwy wpływ
przymusowej sprzedaży aktywów na wielkość dopuszczonych środków
własnych,
b) wpływ obniżenia korekty z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury
terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka do zera.
2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji co roku przedstawiają organowi
nadzoru wyniki ocen, o których mowa w ust. 1.
3. W przypadku gdy obniżenie korekty dopasowującej do odpowiedniej
struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka albo korekty z tytułu
zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od
ryzyka do zera skutkowałoby niezgodnością z kapitałowym wymogiem
wypłacalności, zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji przedstawiają organowi
nadzoru analizę środków, które mogłyby podjąć w celu przywrócenia poziomu
dopuszczonych środków własnych pokrywających kapitałowy wymóg wypłacalności
lub obniżenia profilu ryzyka, aby przywrócić zgodność z kapitałowym wymogiem
wypłacalności.
art. 59.
więcej
i zakład reasekuracji wykazują, że spełniają wymagania, o których mowa w art. 276.
art. 60.
więcej
zarządzania ryzykiem, zorganizowaną w sposób ułatwiający wdrożenie systemu
zarządzania ryzykiem.
art. 61.
więcej
wykorzystują zewnętrzną ocenę wiarygodności kredytowej przy ustalaniu wartości
rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności i przy obliczaniu
kapitałowego wymogu wypłacalności, w celu uniknięcia nadmiernego polegania na
zewnętrznych instytucjach oceny wiarygodności kredytowej, w miarę możliwości,
weryfikują odpowiedniość tych zewnętrznych ocen wiarygodności kredytowej
w ramach zarządzania ryzykiem, dokonując dodatkowych ocen oraz uwzględniając wykonawcze standardy techniczne Komisji Europejskiej wydane na podstawie art. 44 ust. 4a dyrektywy 2009/138/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 listopada
2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i
reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (Dz. Urz. UE L 335 z 17.12.2009, s. 1, z późn.
zm.), zwanej dalej „dyrektywą 2009/138/WE”.
art. 62.
więcej
zatwierdzony przez organ nadzoru pełny albo częściowy model wewnętrzny funkcja
zarządzania ryzykiem obejmuje dodatkowo następujące zadania:
1) opracowanie i wdrożenie modelu wewnętrznego;
2) weryfikację i walidację modelu wewnętrznego;
3) opracowanie dokumentacji modelu wewnętrznego i dokumentacji późniejszych
zmian wprowadzanych w modelu wewnętrznym;
4) analizę działania modelu wewnętrznego i opracowywanie w tym zakresie
raportów podsumowujących;
5) informowanie zarządu o działaniu modelu wewnętrznego, ze wskazaniem
obszarów wymagających poprawy, oraz bieżące powiadamianie zarządu
o działaniach podejmowanych w celu usprawnienia poprzednio stwierdzonych
przypadków, w których model wewnętrzny nie działał prawidłowo.
art. 63.
więcej
i zakład reasekuracji przeprowadzają własną ocenę ryzyka i wypłacalności, która
obejmuje co najmniej:
1) ogólne potrzeby w zakresie wypłacalności przy uwzględnieniu specyficznego
profilu ryzyka, zatwierdzonych limitów tolerancji ryzyka oraz strategii
działalności zakładu;
2) ciągłą zgodność z kapitałowym wymogiem wypłacalności i minimalnym
wymogiem kapitałowym oraz wymogami odnoszącymi się do rezerw
techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności;
3) stopień odchylenia profilu ryzyka danego zakładu od założeń stanowiących
podstawę kapitałowego wymogu wypłacalności obliczonego według formuły
standardowej lub przy zastosowaniu częściowego albo pełnego modelu wewnętrznego zakładu.
2. W przypadku towarzystw ubezpieczeń wzajemnych uznanych za małe własna
ocena ryzyka i wypłacalności obejmuje co najmniej potrzeby, o których mowa
w ust. 1 pkt 1, oraz:
1) ciągłą zgodność z wymogami odnoszącymi się do rezerw techniczno-
-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności;
2) sporządzenie prognozy wartości składki przypisanej brutto w kolejnych 5 latach
obrotowych działalności.
3. Na potrzeby stosowania ust. 1 pkt 1 zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji
posiadają procedury odpowiednie do charakteru, skali i złożoności ryzyk właściwych
dla jego działalności, umożliwiające im właściwe określenie i ocenę ryzyk
napotykanych w perspektywie krótkoterminowej i długoterminowej, na jakie są lub
mogą być narażone. Zakłady przedstawiają metody stosowane do dokonania tej oceny.
4. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji stosuje korektę
dopasowującą do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od
ryzyka lub korektę z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy
procentowej wolnej od ryzyka, zakład przeprowadza ocenę ciągłej zgodności
z kapitałowym wymogiem wypłacalności i minimalnym wymogiem kapitałowym
z uwzględnieniem i bez uwzględnienia tych korekt.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, jeżeli stosowany jest model
wewnętrzny, ocenę przeprowadza się wraz z przekalibrowaniem przekształcającym
wewnętrzne dane dotyczące ryzyka na miarę ryzyka i kalibrację kapitałowego
wymogu wypłacalności.
6. Własna ocena ryzyka i wypłacalności stanowi integralną część strategii
działalności i jest uwzględniana przy podejmowaniu strategicznych decyzji przez
zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji.
7. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji przeprowadzają własną ocenę
ryzyka i wypłacalności co najmniej raz w roku, a także bezzwłocznie po wystąpieniu
istotnych zmian w profilu ryzyka zakładu.
8. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji informują organ nadzoru o wynikach
przeprowadzonej własnej oceny ryzyka i wypłacalności zgodnie z przepisami art. 304
i art. 306 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/35 z dnia 10 października
2014 r. uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE
w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej
i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (Dz. Urz. UE L 12 z 17.01.2015, s. 1), zwanego
dalej „rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2015/35”.
9. Własna ocena ryzyka i wypłacalności nie służy do obliczania kapitałowego
wymogu wypłacalności i minimalnego wymogu kapitałowego.
art. 64.
więcej
system kontroli wewnętrznej, który obejmuje w szczególności procedury
administracyjne i księgowe, organizację kontroli wewnętrznej, odpowiednie ustalenia
w zakresie sporządzania raportów na wszystkich szczeblach struktury organizacyjnej
zakładu oraz funkcję zgodności z przepisami.
2. Funkcja zgodności z przepisami obejmuje:
1) doradzanie zarządowi i radzie nadzorczej zakładu w zakresie zgodności
wykonywania działalności ubezpieczeniowej lub reasekuracyjnej z przepisami
prawa;
2) ocenę możliwego wpływu wszelkich zmian stanu prawnego na operacje zakładu;
3) określenie i ocenę ryzyka związanego z nieprzestrzeganiem przepisów prawa,
regulacji wewnętrznych oraz przyjętych przez zakład standardów postępowania.
art. 65.
więcej
funkcję audytu wewnętrznego, która obejmuje ocenę adekwatności i efektywności
systemu kontroli wewnętrznej i innych elementów systemu zarządzania.
2. Funkcja audytu wewnętrznego jest obiektywna i niezależna od funkcji
operacyjnych.
3. Osoba lub komórka organizacyjna wykonująca funkcję audytu wewnętrznego,
z zastrzeżeniem art. 271 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/35, nie
może wykonywać tej funkcji łącznie z innymi funkcjami należącymi do systemu
zarządzania.
4. O wynikach i zaleceniach audytu wewnętrznego jest informowany zarząd
zakładu ubezpieczeń i zarząd zakładu reasekuracji, które określają, jakie działania
mają zostać podjęte w odniesieniu do wyników i zaleceń audytu wewnętrznego, oraz
zapewniają wykonanie tych działań.
5. Rada nadzorcza zakładu ubezpieczeń i rada nadzorcza zakładu reasekuracji
odpowiadają za weryfikację realizacji działań zarządu podjętych w związku
z wynikami i zaleceniami audytu wewnętrznego.
art. 66.
więcej
funkcję aktuarialną.
2. Do celów funkcji aktuarialnej należy w szczególności:
1) koordynacja ustalania wartości rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów
wypłacalności;
2) zapewnienie adekwatności metodyki stosowanych modeli, jak również założeń
przyjętych do ustalania wartości rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla
celów wypłacalności;
3) ocena, czy dane wykorzystane do ustalania wartości rezerw techniczno-
-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności są wystarczające i czy są
odpowiedniej jakości;
4) porównywanie najlepszych oszacowań z danymi wynikającymi ze
zgromadzonych doświadczeń;
5) informowanie zarządu i rady nadzorczej zakładu ubezpieczeń oraz zarządu i rady
nadzorczej zakładu reasekuracji o wiarygodności i adekwatności ustalania
wartości rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności;
6) nadzorowanie ustalania wartości rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla
celów wypłacalności w przypadkach stosowania przybliżeń, w tym podejścia
indywidualnego;
7) wyrażanie opinii na temat ogólnej polityki przyjmowania ryzyka do
ubezpieczenia;
8) wyrażanie opinii na temat adekwatności rozwiązań w zakresie reasekuracji;
9) współpracowanie przy efektywnym wdrażaniu systemu zarządzania ryzykiem,
w szczególności w zakresie:
a) modelowania ryzyka stanowiącego podstawę obliczeń kapitałowego
wymogu wypłacalności i minimalnego wymogu kapitałowego,
b) własnej oceny ryzyka i wypłacalności zakładu ubezpieczeń i zakładu
reasekuracji, o której mowa w art. 63;
10) ustalanie wartości rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów
rachunkowości.
art. 67.
więcej
i zakładzie reasekuracji może być wyłącznie aktuariusz.
2. Aktuariusza nadzorującego funkcję aktuarialną powołuje i odwołuje zarząd,
a jeżeli aktuariusz nadzorujący funkcję aktuarialną jest członkiem zarządu – organ
właściwy w sprawie powołania lub odwołania zarządu.
3. Organ właściwy w sprawie powołania aktuariusza nadzorującego funkcję
aktuarialną powołuje nowego aktuariusza nadzorującego funkcję aktuarialną nie
później niż w terminie 30 dni od dnia odwołania poprzedniego aktuariusza.
4. W razie naruszenia przez organ właściwy w sprawie powołania aktuariusza
nadzorującego funkcję aktuarialną obowiązku, o którym mowa w ust. 3, organ
nadzoru jest uprawniony do wskazania, w drodze natychmiast wykonalnej decyzji,
aktuariusza nadzorującego funkcję aktuarialną na okres nieprzekraczający 6 miesięcy.
5. Aktuariusz nadzorujący funkcję aktuarialną niezwłocznie informuje zarząd
zakładu ubezpieczeń i zarząd zakładu reasekuracji o ujawnieniu podczas realizacji
celów funkcji aktuarialnej faktów wskazujących na popełnienie przestępstwa lub
przestępstwa skarbowego lub naruszenie przepisów prawa.
6. Aktuariusz nadzorujący funkcję aktuarialną, w terminie 30 dni od dnia
poinformowania zarządu zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji o ujawnieniu
faktów, o których mowa w ust. 5, informuje organ nadzoru o ujawnionych faktach
oraz podjętych przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji działaniach
w związku z ich ujawnieniem.
art. 68.
więcej
matematyki ubezpieczeniowej, finansowej i statystyki, wpisana do rejestru
aktuariuszy.
2. Organ nadzoru prowadzi rejestr aktuariuszy.
3. Do rejestru aktuariuszy może być wpisana osoba fizyczna, która spełnia
następujące wymagania:
1) ukończyła studia wyższe;
2) przez okres co najmniej roku wykonywała czynności z zakresu matematyki
ubezpieczeniowej, finansowej i statystyki, pod kierunkiem aktuariusza;
3) złożyła z pozytywnym wynikiem egzamin aktuarialny;
4) posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
5) korzysta z pełni praw publicznych;
6) nie była prawomocnie skazana za umyślne przestępstwo przeciwko
wiarygodności dokumentów, przestępstwo przeciwko mieniu lub za
przestępstwo skarbowe.
4. Wymogu złożenia egzaminu aktuarialnego nie stosuje się do osoby fizycznej,
która:
1) uzyskała zwolnienie z egzaminu aktuarialnego, o którym mowa w ust. 5;
2) posiada pozytywną opinię aktuariusza, pod kierunkiem którego wykonywała
czynności, o których mowa w ust. 3 pkt 2.
5. Komisja Egzaminacyjna dla Aktuariuszy, zwana dalej „Komisją”, na wniosek
kandydata na aktuariusza, zwalnia go z wymogu złożenia egzaminu aktuarialnego,
jeżeli ukończył on uznane przez Komisję studia wyższe, o których mowa w art. 70
ust. 5 pkt 4, oraz złożył z wynikiem pozytywnym egzaminy na tych studiach
przeprowadzone w formie pisemnej, a od ukończenia studiów nie upłynęło więcej niż
3 lata.
6. Organ nadzoru, w drodze decyzji wydanej na wniosek zainteresowanej osoby,
dokonuje wpisu do rejestru aktuariuszy.
7. Wpis aktuariusza do rejestru aktuariuszy obejmuje:
1) imię i nazwisko, datę urodzenia i miejsce zamieszkania;
2) numer zaświadczenia Komisji o złożeniu egzaminu aktuarialnego albo
informację o zwolnieniu z wymogu złożenia egzaminu;
3) datę wpisu.
8. Aktuariusz niezwłocznie zgłasza organowi nadzoru zmianę danych
podlegających wpisowi.
9. Rejestr aktuariuszy jest ogłaszany przez ministra właściwego do spraw
instytucji finansowych w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor
Polski”.
10. Organ nadzoru, po uzyskaniu opinii ogólnopolskich organizacji aktuariuszy,
może zwolnić od wymogu złożenia egzaminu aktuarialnego osobę, która uzyskała
uprawnienia aktuarialne w innym państwie oraz która spełnia warunki, o których
mowa w ust. 3 pkt 4–6.
art. 69.
więcej
aktuariuszy w przypadku:
1) wniosku aktuariusza;
2) utraty przez aktuariusza pełnej zdolności do czynności prawnych;
3) prawomocnego orzeczenia wobec aktuariusza utraty praw publicznych;
4) skazania aktuariusza prawomocnym wyrokiem sądu za umyślne przestępstwo
przeciwko wiarygodności dokumentów, przestępstwo przeciwko mieniu lub za
przestępstwo skarbowe;
5) orzeczenia prawomocnym wyrokiem sądu o pozbawieniu prawa do
wykonywania zawodu aktuariusza.
2. Organ nadzoru skreśla aktuariusza z rejestru aktuariuszy również w przypadku
śmierci aktuariusza.
art. 70.
więcej
2. Osoby wchodzące w skład Komisji powołuje i odwołuje minister właściwy do
spraw instytucji finansowych na wniosek organu nadzoru.
3. Komisja składa się z:
1) przewodniczącego Komisji;
2) zastępcy przewodniczącego Komisji;
3) sekretarza Komisji;
4) siedmiu członków Komisji.
4. W skład Komisji wchodzą osoby posiadające wiedzę z zakresu matematyki
ubezpieczeniowej, finansowej i statystyki.
5. Do zadań Komisji należy w szczególności:
1) przygotowywanie testów egzaminacyjnych;
2) przeprowadzanie egzaminów aktuarialnych;
3) rozpatrywanie odwołań od wyników egzaminów, składanych przez jego
uczestników;
4) uznawanie, na wniosek jednostek organizacyjnych uczelni uprawnionych do
nadawania stopnia naukowego doktora nauk ekonomicznych, matematycznych
lub fizycznych, po zasięgnięciu opinii ogólnopolskich organizacji aktuariuszy,
studiów wyższych ukończonych w Rzeczypospolitej Polskiej lub zagranicznych
studiów wyższych uznawanych w Rzeczypospolitej Polskiej za równorzędne,
które zakresem kształcenia obejmują zakres egzaminu aktuarialnego lub
częściowy zakres egzaminu aktuarialnego, oraz cofanie tego uznania.
6. Za udział w przeprowadzeniu egzaminu aktuarialnego, udział w posiedzeniu
Komisji oraz za przygotowanie zadań egzaminacyjnych osobom wchodzącym w skład
Komisji przysługuje wynagrodzenie.
7. Obsługę Komisji zapewnia Urząd.
8. W przypadku uznania przez Komisję studiów wyższych, o którym mowa
w ust. 5 pkt 4, Przewodniczący Komisji Nadzoru Finansowego zawiera z uczelnią
umowę, o której mowa w art. 61 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85 i 374).
art. 71.
więcej
zagadnień z zakresu matematyki ubezpieczeniowej, finansowej i statystyki.
2. Warunkiem przystąpienia do egzaminu aktuarialnego jest złożenie w Urzędzie
pisemnego wniosku o przystąpienie do egzaminu oraz wniesienie opłaty
egzaminacyjnej.
3. Urząd jest odpowiedzialny za przechowywanie testów egzaminacyjnych.
4. Urząd nie ponosi kosztów uczestnika związanych z przystąpieniem do
egzaminu aktuarialnego.
5. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości co do trybu przeprowadzenia
egzaminu aktuarialnego lub merytorycznych błędów popełnionych przez osoby
wchodzące w skład Komisji organ nadzoru może unieważnić egzamin aktuarialny
i zarządzić jego powtórzenie.
art. 72.
więcej
rozporządzenia:
1) nadaje Komisji regulamin, uwzględniając konieczność zapewnienia działania
Komisji w sposób sprawny i skuteczny;
2) ustala wysokość opłat egzaminacyjnych dla osób składających egzaminy
aktuarialne przed Komisją i sposób ich uiszczania, uwzględniając koszty
przeprowadzenia egzaminu i zasady dostępu do zawodu aktuariusza oraz mając
na względzie, aby opłata ta nie była wyższa niż 25% przeciętnego wynagrodzenia
w gospodarce narodowej ogłoszonego przez prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego za poprzedni rok kalendarzowy;
3) ustala wysokość wynagrodzenia dla osób wchodzących w skład Komisji oraz
przypadki, gdy wynagrodzenie to nie przysługuje, uwzględniając nakład pracy
i zakres obowiązków osób wchodzących w skład Komisji.
2. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) zakres obowiązujących tematów egzaminu aktuarialnego,
2) sposób i tryb przeprowadzania egzaminu aktuarialnego,
3) sposób kontroli przeprowadzenia egzaminu aktuarialnego,
4) sposób i tryb uznawania studiów wyższych, o których mowa w art. 70 ust. 5
pkt 4, oraz cofania tego uznania,
5) sposób i tryb zwalniania kandydata z egzaminu aktuarialnego
– uwzględniając konieczność sprawdzenia wiedzy, umiejętności i kompetencji
kandydatów, sprawnego przeprowadzenia egzaminów oraz działania Komisji
w sposób sprawny i skuteczny.
art. 73.
więcej
w formie pisemnej, wykonywanie czynności ubezpieczeniowych, o których mowa
w art. 4 ust. 7 pkt 3, ust. 8 i 9.
2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą, w drodze outsourcingu,
powierzyć, w formie pisemnej, wykonywanie czynności, o których mowa w art. 4
ust. 2 pkt 2 i 4 oraz ust. 5.
3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą, w drodze outsourcingu,
powierzyć, w formie pisemnej, innym podmiotom wykonywanie funkcji należących
do systemu zarządzania.
art. 74.
więcej
funkcji należących do systemu zarządzania może odbywać się, pod warunkiem że:
1) dostawca usług będzie współpracował z organem nadzoru w zakresie
powierzonych czynności lub funkcji;
2) zakład ubezpieczeń, zakład reasekuracji, firma audytorska badająca
sprawozdania finansowe zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji, firma
audytorska badająca sprawozdania o wypłacalności i kondycji finansowej
zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji oraz organ nadzoru będą posiadać
dostęp do danych związanych z powierzonymi czynnościami lub funkcjami;
3) organ nadzoru będzie miał możliwość przeprowadzania kontroli działalności
i stanu majątkowego dostawcy usług w zakresie powierzonych czynności lub
funkcji.
art. 75.
więcej
podstawowych lub ważnych czynności nie może odbywać się w sposób prowadzący
do:
1) przekazania zarządzania zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji,
o którym mowa w art. 368 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks
spółek handlowych;
2) przekazania wykonywania działalności ubezpieczeniowej lub reasekuracyjnej
w sposób powodujący brak faktycznego wykonywania działalności przez zakład
ubezpieczeń lub zakład reasekuracji;
3) pogorszenia jakości systemu zarządzania zakładu ubezpieczeń lub zakładu
reasekuracji;
4) zwiększenia ryzyka operacyjnego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji;
5) pogorszenia możliwości monitorowania przez organ nadzoru przestrzegania
przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji jego obowiązków;
6) pogorszenia jakości świadczenia usług ubezpieczającym, ubezpieczonym lub
uprawnionym z umów ubezpieczenia oraz cedentom.
2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji zawiadamiają organ nadzoru co
najmniej na 30 dni przed wdrożeniem outsourcingu funkcji należących do systemu
zarządzania oraz podstawowych lub ważnych czynności, a także o istotnej zmianie
w outsourcingu tych funkcji lub czynności.
art. 76.
więcej
ubezpieczającym, ubezpieczonym lub uprawnionym z umów ubezpieczenia wskutek
niewykonania lub nienależytego wykonania outsourcingu nie można wyłączyć ani
ograniczyć.
2. Odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji za szkody
wyrządzone cedentom wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania
outsourcingu nie można wyłączyć ani ograniczyć.
art. 77.
więcej
outsourcingu zawierającą co najmniej:
1) dane identyfikujące przedsiębiorców, z którymi zostały zawarte umowy
powierzające wykonywanie czynności oraz funkcji należących do systemu
zarządzania;
2) zakres powierzonych czynności i funkcji należących do systemu zarządzania
oraz miejsce ich wykonywania;
3) okres obowiązywania umów.
art. 78.
więcej
ubezpieczeń i krajowego zakładu reasekuracji wykonujących działalność w formie
spółki akcyjnej stosuje się przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek
handlowych.
art. 79.
więcej
reasekuracji wymagają przed zarejestrowaniem zatwierdzenia przez organ nadzoru.
2. Zmiany w statucie w zakresie:
1) siedziby lub firmy,
2) podwyższenia lub obniżenia kapitału zakładowego,
3) w przypadku:
a) zakładu ubezpieczeń – zasięgu terytorialnego lub rzeczowego zakresu
działalności,
b) zakładu reasekuracji – zakresu działalności,
4) dotyczącym uprzywilejowania akcji lub uprawnień przyznanych akcjonariuszom
osobiście,
5) tworzenia w ciężar kosztów funduszy, rezerw techniczno-ubezpieczeniowych
dla celów rachunkowości i innych rezerw,
6) zasad reprezentacji,
7) gospodarowania majątkiem i aktywami zakładu ubezpieczeń i zakładu
reasekuracji, w tym w zakresie określenia kompetencji organów zakładu
ubezpieczeń i zakładu reasekuracji,
8) funduszu organizacyjnego
– wymagają przed zarejestrowaniem zatwierdzenia przez organ nadzoru.
art. 80.
więcej
niższy niż nieprzekraczalny dolny próg minimalnego wymogu kapitałowego
wymaganego dla grup ubezpieczeń, o których mowa w załączniku do ustawy, w zakresie których krajowy zakład ubezpieczeń posiada zezwolenie na wykonywanie
działalności ubezpieczeniowej.
2. Kapitał zakładowy krajowego zakładu reasekuracji nie może być niższy niż
nieprzekraczalny dolny próg minimalnego wymogu kapitałowego wymaganego dla
tego zakładu.
3. Kapitał zakładowy jest pokrywany wkładem pieniężnym i podlega wpłaceniu
w całości przed zarejestrowaniem krajowego zakładu ubezpieczeń i krajowego
zakładu reasekuracji w Krajowym Rejestrze Sądowym.
4. Wpłaty na akcje nie mogą pochodzić z nielegalnych lub nieujawnionych
źródeł oraz nie mogą mieć związku z finansowaniem terroryzmu.
art. 81.
więcej
akcji zdematerializowanych zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 lipca 2005 r.
o obrocie instrumentami finansowymi, mogą być tylko akcjami imiennymi.
2. Zbycie akcji imiennych wymaga, wydanej w drodze decyzji, zgody organu
nadzoru, jeżeli następuje w okresie do 12 miesięcy od dnia dokonania wpisu krajowego zakładu ubezpieczeń i krajowego zakładu reasekuracji do Krajowego Rejestru Sądowego. Zbycie tych akcji bez zgody organu nadzoru jest nieważne.
3. W celu ustalenia składu akcjonariuszy zakładu ubezpieczeń lub zakładu
reasekuracji Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A., spółka, której Krajowy
Depozyt Papierów Wartościowych S.A. przekazał wykonywanie czynności z zakresu
zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie
instrumentami finansowymi, firmy inwestycyjne i banki powiernicze w rozumieniu tej
ustawy przekazują, na żądanie zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji będącego
spółką publiczną i na jego koszt, w terminie 30 dni od dnia zgłoszenia żądania,
zakładowi ubezpieczeń lub zakładowi reasekuracji informację o posiadaniu przez
poszczególnych akcjonariuszy akcji tego zakładu ubezpieczeń lub zakładu
reasekuracji w liczbie zapewniającej co najmniej 5% ogólnej liczby głosów na
walnym zgromadzeniu.
4. Przekazanie zakładowi ubezpieczeń i zakładowi reasekuracji informacji,
o których mowa w ust. 3, nie narusza obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej
określonej w przepisach ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami
finansowymi.
5. W przypadku wykluczenia akcji zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji
z obrotu zorganizowanego lub wycofania akcji zakładu ubezpieczeń lub zakładu
reasekuracji z obrotu zorganizowanego, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 lipca
2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi lub ustawy z dnia 29 lipca 2005 r.
o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do
zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych, zakład ubezpieczeń
i zakład reasekuracji dokonują, w terminie 3 miesięcy od dnia doręczenia decyzji w tej
sprawie, zamiany akcji na okaziciela na akcje imienne. W okresie od dnia doręczenia
decyzji do dnia dokonania zamiany nie można dokonywać obrotu akcjami na
okaziciela.
art. 82.
więcej
objąć akcje lub prawa z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu
reasekuracji w liczbie zapewniającej osiągnięcie albo przekroczenie odpowiednio
jednej dziesiątej, jednej piątej, jednej trzeciej, jednej drugiej ogólnej liczby głosów na
walnym zgromadzeniu lub udziału w kapitale zakładowym, zawiadamia organ
nadzoru o zamiarze ich nabycia albo objęcia. Podmiot, który zamierza, bezpośrednio
lub pośrednio, stać się jednostką dominującą zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji w sposób inny niż przez nabycie albo objęcie akcji lub praw z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji w liczbie
zapewniającej większość ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu,
zawiadamia o tym zamiarze organ nadzoru.
2. Za pośrednio stającego się jednostką dominującą krajowego zakładu
ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji albo pośrednio nabywającego lub
obejmującego akcje lub prawa z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego
zakładu reasekuracji uważa się jednostkę dominującą w stosunku do podmiotu, który
nabywa albo obejmuje akcje lub prawa z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń lub
krajowego zakładu reasekuracji bezpośrednio, jak również podmiot, który podejmuje
działania powodujące, że stanie się on jednostką dominującą w stosunku do podmiotu,
który jest jednostką dominującą krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego
zakładu reasekuracji albo posiada akcje lub prawa z akcji krajowego zakładu
ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji.
3. W przypadku gdy podmiot, który zamierza:
1) bezpośrednio nabyć albo objąć akcje lub prawa z akcji krajowego zakładu
ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji lub stać się jednostką
dominującą krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji,
jest jednostką zależną – zawiadomienie składa tylko ten podmiot łącznie z jego
pierwotną jednostką dominującą;
2) pośrednio nabyć albo objąć akcje lub prawa z akcji krajowego zakładu
ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji lub stać się jednostką
dominującą krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji,
jest jednostką zależną – zawiadomienie składa tylko jego pierwotna jednostka
dominująca.
4. Obowiązek zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, dotyczy także:
1) zastawnika i użytkownika akcji, jeżeli zgodnie z art. 340 § 1 ustawy z dnia
15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych są oni uprawnieni do
wykonywania prawa głosu z akcji;
2) podmiotu, który uzyskał prawo głosu na walnym zgromadzeniu na poziomach
określonych w ust. 1 w wyniku zdarzeń innych niż objęcie lub nabycie akcji lub
praw z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji,
w szczególności w wyniku zmiany statutu lub w następstwie wygaśnięcia
uprzywilejowania lub ograniczenia akcji co do prawa głosu, a także nabycia akcji lub praw z akcji zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji w liczbie zapewniającej osiągnięcie albo przekroczenie poziomów określonych w ust. 1
w ogólnej liczbie głosów na walnym zgromadzeniu lub udziału w kapitale
zakładowym w wyniku dziedziczenia.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, obowiązek złożenia zawiadomienia
powstaje przed przystąpieniem do wykonywania prawa głosu z akcji albo
wykonywania uprawnień jednostki dominującej wobec zakładu ubezpieczeń lub
zakładu reasekuracji. Przepisy art. 83–98 stosuje się odpowiednio.
6. Do podmiotów, o których mowa w ust. 4, przepisy ust. 2 i 3 stosuje się
odpowiednio.
7. Przepisy ust. 1–6 i 9 stosuje się odpowiednio w przypadku, w którym dwa lub
więcej podmiotów działa w porozumieniu, którego przedmiotem jest wykonywanie
prawa głosu z akcji na poziomach określonych w ust. 1 lub wykonywanie uprawnień
jednostki dominującej krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu
reasekuracji.
8. W przypadku działania w porozumieniu, o którym mowa w ust. 7,
zawiadomienie składają wszystkie strony porozumienia łącznie.
9. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, w przypadku gdy nabycie albo objęcie akcji
krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji dokonywane jest
przez instytucję kredytową lub firmę inwestycyjną mającą siedzibę na terytorium
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w wykonaniu umowy o gwarancję emisji,
o której mowa w art. 14a ust. 5 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej
i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu
obrotu oraz o spółkach publicznych, jeżeli:
1) prawa z akcji nie są wykonywane w celu ingerencji w zarządzanie krajowym
zakładem ubezpieczeń lub krajowym zakładem reasekuracji oraz
2) akcje krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji
zostaną zbyte w ciągu roku od dnia ich nabycia albo objęcia.
art. 83.
więcej
przekazuje wraz z zawiadomieniem informację o posiadanych bezpośrednio lub
pośrednio akcjach lub prawach z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego
zakładu reasekuracji, o którym mowa w art. 82 ust. 1, o jednostkach dominujących
tego podmiotu i zawartych przez ten podmiot porozumieniach oraz o pozostawaniu
przez ten podmiot w stanach faktycznych lub prawnych pozwalających innym podmiotom na wykonywanie praw z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji lub wykonywanie uprawnień jednostki dominującej
krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji.
2. Podmiot składający zawiadomienie, o którym mowa w art. 82 ust. 1, wskazuje
w zawiadomieniu sposób realizacji zamiaru, którego dotyczy zawiadomienie, oraz
przedkłada dowody wskazujące na istnienie zamiaru objętego zawiadomieniem,
w szczególności stosowną umowę lub porozumienie, a w przypadku gdy zamiar ma
zostać zrealizowany na rynku regulowanym – oświadczenie w tym zakresie.
3. W przypadku gdy podmiot składający zawiadomienie, o którym mowa
w art. 82 ust. 1, jest:
1) zakładem ubezpieczeń, zakładem reasekuracji, instytucją kredytową,
zagraniczną firmą inwestycyjną w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r.
o obrocie instrumentami finansowymi, spółką zarządzającą lub zarządzającym
z UE w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych, które uzyskały
zezwolenie na wykonywanie działalności na terytorium państwa członkowskiego
Unii Europejskiej, lub
2) jednostką dominującą lub podmiotem pozostającym w podobnym stosunku do
zakładu ubezpieczeń, zakładu reasekuracji, instytucji kredytowej, firmy
inwestycyjnej, spółki zarządzającej lub zarządzającego z UE w rozumieniu
ustawy o funduszach inwestycyjnych, które uzyskały zezwolenie na
wykonywanie działalności na terytorium państwa członkowskiego Unii
Europejskiej
– zawiadomienie zawiera odpowiednią informację w tym zakresie, wskazującą
w szczególności nazwę i siedzibę zakładu ubezpieczeń, zakładu reasekuracji,
instytucji kredytowej, firmy inwestycyjnej, spółki zarządzającej lub zarządzającego
z UE, o których mowa w pkt 2. Jeżeli nie zachodzą okoliczności wymienione w pkt 1
i 2, zawiadomienie zawiera oświadczenie w tym zakresie.
art. 84.
więcej
przedstawia wraz z zawiadomieniem informacje dotyczące:
1) identyfikacji podmiotu składającego zawiadomienie, osób zarządzających jego
działalnością oraz osób przewidzianych do objęcia funkcji członków zarządu
krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji – o ile
podmiot składający zawiadomienie planuje zmiany w tym zakresie;
2) identyfikacji krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu
reasekuracji, o którym mowa w art. 82 ust. 1;
3) działalności zawodowej, gospodarczej lub statutowej podmiotu składającego
zawiadomienie i osób, o których mowa w pkt 1, a w szczególności przedmiotu
tej działalności, zakresu i miejsca jej prowadzenia oraz dotychczasowego jej
przebiegu, a także wykształcenia posiadanego przez podmiot składający
zawiadomienie, będący osobą fizyczną, i osób, o których mowa w pkt 1;
4) grupy, w skład której wchodzi podmiot składający zawiadomienie,
a w szczególności jej struktury, wchodzących w jej skład podmiotów, prawnych
i faktycznych powiązań kapitałowych, finansowych i osobowych z innymi
podmiotami;
5) sytuacji ekonomiczno-finansowej podmiotu składającego zawiadomienie;
6) skazania prawomocnym wyrokiem za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe,
postępowań warunkowo umorzonych oraz zakończonych ukaraniem postępowań
dyscyplinarnych, jak również innych zakończonych postępowań
administracyjnych i cywilnych, dotyczących podmiotu składającego
zawiadomienie lub osób, o których mowa w pkt 1, mogące mieć wpływ na ocenę
podmiotu składającego zawiadomienie w świetle kryteriów określonych
w art. 90 ust. 2;
7) toczących się postępowań karnych o przestępstwo umyślne, z wyłączeniem
przestępstw ściganych z oskarżenia prywatnego, lub postępowań w sprawie
o przestępstwo skarbowe, jak również innych toczących się postępowań
administracyjnych, dyscyplinarnych i cywilnych, mogące mieć wpływ na ocenę
podmiotu składającego zawiadomienie w świetle kryteriów określonych
w art. 90 ust. 2, prowadzonych przeciwko podmiotowi składającemu
zawiadomienie lub osobom, o których mowa w pkt 1, lub postępowań
związanych z działalnością tego podmiotu lub tych osób;
8) działań zmierzających do nabycia albo objęcia akcji lub praw z akcji w liczbie
zapewniającej osiągnięcie lub przekroczenie poziomów określonych w art. 82
ust. 1 albo stania się jednostką dominującą krajowego zakładu ubezpieczeń lub
krajowego zakładu reasekuracji, a w szczególności docelowego udziału
w ogólnej liczbie głosów na walnym zgromadzeniu krajowego zakładu
ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji, związanych z tym udziałem
uprawnień, sposobu i źródeł finansowania nabycia albo objęcia akcji lub praw z akcji, zawartych w związku z tymi działaniami umów oraz działania w porozumieniu z innymi podmiotami;
9) zamiarów podmiotu składającego zawiadomienie w odniesieniu do przyszłej
działalności krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji,
w szczególności w zakresie planów marketingowych, operacyjnych, finansowych oraz dotyczących organizacji i zarządzania, z uwzględnieniem zobowiązań, o których mowa w art. 90 ust. 3.
2. Informacje w zakresie kwalifikacji i doświadczenia zawodowego, a także
informacje w zakresie określonym w ust. 1 pkt 6 i 7, nie są wymagane w odniesieniu
do podmiotu składającego zawiadomienie i osób zarządzających jego działalnością,
jeżeli podmiot składający zawiadomienie jest instytucją kredytową, zakładem
ubezpieczeń, zakładem reasekuracji, firmą inwestycyjną, spółką zarządzającą lub
zarządzającym z UE w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych, które
uzyskały zezwolenie na wykonywanie działalności w państwie członkowskim Unii
Europejskiej, o ile okoliczność ta zostanie wykazana w zawiadomieniu.
3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, dokumenty, które należy załączyć do zawiadomienia w celu
przedstawienia informacji określonych w ust. 1, mając na względzie zapewnienie
proporcjonalności wymaganych informacji w zależności od zamierzonego wpływu
podmiotu składającego zawiadomienie na zarządzanie krajowym zakładem
ubezpieczeń lub krajowym zakładem reasekuracji.
art. 85.
więcej
dokumenty sporządza się w języku polskim lub tłumaczy na język polski.
Tłumaczenie może być sporządzone wyłącznie przez tłumacza przysięgłego lub
właściwego konsula Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Dokumenty urzędowe przed tłumaczeniem wymagają zalegalizowania przez
konsula Rzeczypospolitej Polskiej. Obowiązku legalizacji nie stosuje się, jeżeli
umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, stanowi inaczej.
art. 86.
więcej
właściwego nie przewiduje sporządzania wymaganych dokumentów, podmiot
składający zawiadomienie, o którym mowa w art. 82 ust. 1, lub osoba, której sprawa
dotyczy, może, w miejsce tych dokumentów, złożyć oświadczenie zawierające
wymagane informacje.
art. 87.
więcej
niemający miejsca zamieszkania lub zwykłego pobytu albo siedziby na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej ustanawia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
pełnomocnika do doręczeń w toku postępowania w przedmiocie zawiadomienia.
2. W razie niedopełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 1, pisma w toku
postępowania pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia. O skutku tym
organ nadzoru informuje na piśmie podmiot składający zawiadomienie.
art. 88.
więcej
w art. 82 ust. 1, jest podmiotem, o którym mowa w art. 83 ust. 3 pkt 1 lub 2, organ
nadzoru występuje na piśmie do organów nadzorczych państw członkowskich Unii
Europejskiej o przekazanie informacji w zakresie określonym w art. 90 ust. 2 w celu
ustalenia, czy zachodzi przesłanka, o której mowa w art. 90 ust. 1 pkt 3.
art. 89.
więcej
mowa w art. 82 ust. 1, nie później jednak niż w terminie 2 dni roboczych, potwierdza
w formie pisemnej jego otrzymanie.
2. W przypadku gdy zostały stwierdzone braki w zawiadomieniu lub gdy nie
zostały załączone do niego wymagane informacje lub dokumenty, organ nadzoru
wzywa podmiot składający zawiadomienie do uzupełnienia tych braków w wyznaczonym terminie.
3. Organ nadzoru niezwłocznie po otrzymaniu informacji lub dokumentów
stanowiących uzupełnienie zawiadomienia, nie później jednak niż w terminie 2 dni
roboczych, potwierdza w formie pisemnej ich otrzymanie.
4. Organ nadzoru wraz z potwierdzeniem otrzymania zawiadomienia
i wymaganych informacji i dokumentów informuje podmiot składający
zawiadomienie o dacie upływu terminu na doręczenie decyzji w przedmiocie
sprzeciwu, o której mowa w art. 90 ust. 1.
5. Organ nadzoru może, przed upływem 50. dnia roboczego terminu na
doręczenie decyzji w przedmiocie sprzeciwu, pisemnie wezwać podmiot składający
zawiadomienie do przekazania dodatkowych, niezbędnych informacji lub
dokumentów, w terminie 20 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania,
a w przypadku gdy:
1) miejsce zamieszkania lub siedziba podmiotu składającego zawiadomienie
znajduje się w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej
lub nadzór nad nim sprawują organy nadzorcze państwa niebędącego państwem
członkowskim Unii Europejskiej, lub
2) podmiot składający zawiadomienie nie jest podmiotem podlegającym nadzorowi
ubezpieczeniowemu, nadzorowi nad rynkiem kapitałowym lub nadzorowi
bankowemu sprawowanemu przez organy nadzorcze państwa członkowskiego
Unii Europejskiej – w wyznaczonym terminie, nie krótszym niż 20 i nie dłuższym niż 30 dni roboczych,
licząc od dnia otrzymania wezwania, wskazując zakres żądanych informacji lub
dokumentów.
6. W przypadku wezwania, o którym mowa w ust. 5, następuje zawieszenie
biegu terminu na doręczenie decyzji w przedmiocie sprzeciwu od dnia wysłania
wezwania do dnia otrzymania informacji lub dokumentów, nie dłużej jednak niż do
upływu terminu na przekazanie informacji lub dokumentów.
7. Organ nadzoru w formie pisemnej potwierdza otrzymanie informacji lub
dokumentów, o których mowa w ust. 5, w terminie nie dłuższym niż 2 dni robocze,
licząc od dnia ich otrzymania.
8. W przypadku kolejnych wezwań organu nadzoru do przekazania dodatkowych
informacji lub dokumentów nie stosuje się terminów przekazania informacji lub
dokumentów, o których mowa w ust. 5. Wezwania te nie powodują zawieszenia biegu
terminu na doręczenie decyzji w przedmiocie sprzeciwu.
art. 90.
więcej
albo objęcia akcji lub praw z akcji lub co do stania się jednostką dominującą
krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji, jeżeli:
1) podmiot składający zawiadomienie, o którym mowa w art. 82 ust. 1, nie
uzupełnił w wyznaczonym terminie braków w zawiadomieniu lub załączanych
do zawiadomienia dokumentów i informacji;
2) podmiot składający zawiadomienie, o którym mowa w art. 82 ust. 1, nie
przekazał w terminie dodatkowych informacji lub dokumentów żądanych przez
organ nadzoru;
3) uzasadnione jest to potrzebą ostrożnego i stabilnego zarządzania krajowym
zakładem ubezpieczeń lub krajowym zakładem reasekuracji z uwagi na możliwy
wpływ podmiotu składającego zawiadomienie, o którym mowa w art. 82 ust. 1,
na krajowy zakład ubezpieczeń lub krajowy zakład reasekuracji lub z uwagi na
ocenę sytuacji finansowej podmiotu składającego zawiadomienie.
2. W ramach oceny istnienia przesłanki, o której mowa w ust. 1 pkt 3, organ
nadzoru bada, czy podmiot składający zawiadomienie, o którym mowa w art. 82
ust. 1, wykazał, że:
1) daje rękojmię wykonywania swoich praw i obowiązków w sposób należycie
zabezpieczający interesy ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych
z umów ubezpieczenia;
2) daje rękojmię wykonywania swoich praw i obowiązków w sposób należycie
zabezpieczający interesy ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych
z umów ubezpieczenia podlegających reasekuracji oraz cedentów;
3) osoby, które będą kierować działalnością zakładu ubezpieczeń, dają rękojmię
prowadzenia spraw zakładu ubezpieczeń w sposób należycie zabezpieczający
interesy ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów
ubezpieczenia oraz posiadają odpowiednie doświadczenie zawodowe;
4) osoby, które będą kierować działalnością zakładu reasekuracji, dają rękojmię
prowadzenia spraw zakładu reasekuracji w sposób należycie zabezpieczający
interesy ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów
ubezpieczenia podlegających reasekuracji oraz cedentów;
5) jest w dobrej kondycji finansowej, w szczególności w odniesieniu do aktualnego
zakresu prowadzonej działalności, jak również wpływu realizacji planów
inwestycyjnych na przyszłą sytuację finansową podmiotu składającego
zawiadomienie i przyszłą sytuację finansową zakładu ubezpieczeń lub zakładu
reasekuracji;
6) zapewni przestrzeganie przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji
wymogów ostrożnościowych wynikających z przepisów prawa, w tym
wypłacalności, kontroli wewnętrznej, zarządzania ryzykiem, a w szczególności
że struktura grupy, w której skład wejdzie zakład ubezpieczeń lub zakład
reasekuracji, umożliwiać będzie sprawowanie efektywnego nadzoru oraz
skuteczną wymianę informacji pomiędzy organami nadzorczymi i ustalenie
zakresów właściwości tych organów;
7) środki finansowe związane z nabyciem albo objęciem akcji lub praw z akcji lub
podjęciem innych działań zmierzających do stania się jednostką dominującą,
powodujących, że zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji stanie się
jednostką zależną, nie pochodzą z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz
nie mają związku z finansowaniem terroryzmu, ani w związku z zamierzonym
nabyciem albo objęciem akcji lub praw z akcji lub podjęciem innych działań
zmierzających do stania się jednostką dominującą nie zachodzi zwiększone
ryzyko popełnienia przestępstwa, a także wystąpienia innych działań związanych
z wprowadzaniem do obrotu środków finansowych pochodzących z nielegalnych
lub nieujawnionych źródeł lub finansowaniem terroryzmu.
3. Dokonując oceny, o której mowa w ust. 1 pkt 3, organ nadzoru uwzględnia
w szczególności złożone w związku z postępowaniem zobowiązania podmiotu
dotyczące krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji oraz
ostrożnego i stabilnego nim zarządzania.
4. Organ nadzoru może, w terminie określonym w art. 91 ust. 1, wydać decyzję
o stwierdzeniu braku podstaw do zgłoszenia sprzeciwu, jeżeli stwierdzi, że nie
zachodzą okoliczności wskazane w ust. 1.
5. Wydając decyzję, o której mowa w ust. 4, organ nadzoru może ustalić termin
nabycia albo objęcia akcji lub praw z akcji albo uzyskania uprawnień jednostki
dominującej krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji.
Termin ten może być wydłużony z urzędu lub na wniosek podmiotu składającego
zawiadomienie.
art. 91.
więcej
mowa w art. 90 ust. 1, w terminie 60 dni roboczych od dnia otrzymania
zawiadomienia i wymaganych informacji i dokumentów, nie później niż w terminie
2 dni roboczych od dnia jej wydania.
2. Terminy przewidziane dla doręczenia decyzji kończącej postępowanie
w przedmiocie zawiadomienia uważa się za zachowane, jeżeli przed ich upływem
decyzja została nadana w placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu
ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 2188 oraz
z 2019 r. poz. 1051, 1495 i 2005).
art. 92.
więcej
może zrealizować zamiar objęty zawiadomieniem, jeżeli organ nadzoru nie doręczy
decyzji w przedmiocie sprzeciwu w terminie 60 dni roboczych, o którym mowa
w art. 91 ust. 1, albo jeżeli przed upływem tego terminu organ nadzoru wyda decyzję
o stwierdzeniu braku podstaw do zgłoszenia sprzeciwu.
art. 93.
więcej
w przedmiocie sprzeciwu termin 60 dni roboczych, o którym mowa w art. 91 ust. 1,
biegnie od dnia, w którym organowi nadzoru doręczono prawomocny wyrok sądu
administracyjnego.
art. 94.
więcej
1) z naruszeniem przepisu art. 82 ust. 1 albo
2) pomimo zgłoszenia przez organ nadzoru sprzeciwu, o którym mowa w art. 90
ust. 1, albo
3) przed upływem terminu na zgłoszenie przez organ nadzoru sprzeciwu, o którym
mowa w art. 90 ust. 1, albo
4) po wyznaczonym przez organ nadzoru terminie na nabycie albo objęcie akcji lub
praw z akcji, o którym mowa w art. 90 ust. 5
– z akcji tych nie może być wykonywane prawo głosu, z zastrzeżeniem art. 95
i art. 96.
2. W przypadku wykonywania uprawnień jednostki dominującej krajowego
zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji:
1) z naruszeniem przepisu art. 82 ust. 1 albo
2) pomimo zgłoszenia przez organ nadzoru sprzeciwu, o którym mowa w art. 90
ust. 1, albo
3) przed upływem terminu na zgłoszenie przez organ nadzoru sprzeciwu, o którym
mowa w art. 90 ust. 1, albo
4) uzyskanych po upływie terminu, o którym mowa w art. 90 ust. 5
– członkowie zarządu krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu
reasekuracji powołani przez jednostkę dominującą lub będący członkami zarządu,
prokurentami lub osobami pełniącymi kierownicze funkcje w jednostce dominującej
nie mogą uczestniczyć w czynnościach z zakresu reprezentacji krajowego zakładu
ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji.
3. W przypadku gdy nie można ustalić, którzy członkowie zarządu zostali
powołani przez jednostkę dominującą, powołanie zarządu jest bezskuteczne od dnia
uzyskania przez ten podmiot uprawnień jednostki dominującej krajowego zakładu
ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji, z zastrzeżeniem art. 95 i art. 96.
4. Uchwały walnego zgromadzenia krajowego zakładu ubezpieczeń lub
krajowego zakładu reasekuracji podjęte z naruszeniem przepisu ust. 1 są nieważne,
chyba że spełniają wymogi kworum oraz większości głosów bez uwzględnienia
głosów nieważnych. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, prawo wytoczenia
powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały walnego zgromadzenia przysługuje
również organowi nadzoru. Przepisy art. 425 ustawy z dnia 15 września 2000 r. –
Kodeks spółek handlowych stosuje się odpowiednio.
5. Czynności z zakresu reprezentacji krajowego zakładu ubezpieczeń lub
krajowego zakładu reasekuracji podejmowane z udziałem członków zarządu z naruszeniem przepisów ust. 2 i 3 są nieważne. Przepis art. 58 § 3 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 i 1495) stosuje się
odpowiednio.
6. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, 2 lub 3, organ nadzoru może,
w drodze decyzji, nakazać zbycie akcji w wyznaczonym terminie.
7. Jeżeli akcje nie zostaną zbyte w terminie, o którym mowa w ust. 6, organ
nadzoru może nałożyć na akcjonariusza krajowego zakładu ubezpieczeń lub
krajowego zakładu reasekuracji karę pieniężną do wysokości 10 000 000 zł, ustanowić
w krajowym zakładzie ubezpieczeń lub krajowym zakładzie reasekuracji zarząd
komisaryczny lub cofnąć zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej
lub wykonywanie działalności reasekuracyjnej.
8. Jeżeli podmiot, o którym mowa w art. 82 ust. 1, nabył lub objął akcje lub
prawa z akcji, o których mowa w art. 82 ust. 1, i nie dochowuje zobowiązania,
o którym mowa w art. 90 ust. 3, organ nadzoru może, w drodze decyzji, nałożyć na
ten podmiot karę pieniężną do wysokości odpowiadającej wartości tych akcji lub praw
z akcji. Wartość akcji lub praw z akcji ustalana jest na dzień ich nabycia albo objęcia
według wartości godziwej, o której mowa w ustawie z dnia 29 września 1994 r.
o rachunkowości.
9. Decyzja, o której mowa w ust. 8, jest natychmiast wykonalna.
10. Organ nadzoru może określić w decyzji, o której mowa w ust. 8, że kara
pieniężna jest płatna w miesięcznych ratach.
11. Jeżeli podmiot, o którym mowa w art. 82 ust. 1, wypełni zobowiązanie,
o którym mowa w art. 90 ust. 3, przed upływem terminu wskazanego w decyzji,
o której mowa w ust. 7, organ nadzoru wydaje decyzję o umorzeniu kary pieniężnej,
o której mowa w ust. 8:
1) w całości albo
2) w części odpowiadającej niezapłaconym przyszłym ratom – w przypadku
określonym w ust. 10.
Art. 94a. W przypadku zaległej kary pieniężnej, o której mowa w art. 94 ust. 7
i 8, organ nadzoru może nakazać krajowemu zakładowi ubezpieczeń lub krajowemu
zakładowi reasekuracji, którego akcjonariuszem jest podmiot, na który została
nałożona kara, przekazanie na poczet zaległej kary pieniężnej wraz z odsetkami
wszelkich płatności dokonywanych przez krajowy zakład ubezpieczeń lub krajowy zakład reasekuracji na rzecz tego akcjonariusza, w kwocie odpowiadającej tej karze wraz z odsetkami.
art. 95.
więcej
ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia, a wnioskodawca wykaże,
że nie zachodzi przesłanka, o której mowa w art. 90 ust. 1 pkt 3, organ nadzoru może,
w szczególnie uzasadnionych przypadkach, w drodze decyzji, wydanej na wniosek
akcjonariusza lub jednostki dominującej krajowego zakładu ubezpieczeń, uchylić
zakazy, o których mowa w art. 94 ust. 1, 2 lub 3. Do wniosku wnioskodawca dołącza
informacje, o których mowa w art. 84 ust. 1.
art. 96.
więcej
ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia podlegających reasekuracji
oraz cedentów, a wnioskodawca wykaże, że nie zachodzi przesłanka, o której mowa
w art. 90 ust. 1 pkt 3, organ nadzoru może, w szczególnie uzasadnionych
przypadkach, w drodze decyzji, wydanej na wniosek akcjonariusza lub jednostki
dominującej krajowego zakładu reasekuracji, uchylić zakazy, o których mowa
w art. 94 ust. 1, 2 lub 3. Do wniosku wnioskodawca dołącza informacje, o których
mowa w art. 84 ust. 1.
art. 97.
więcej
krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji, w trybie art. 82
ust. 1, informuje o nabyciu lub objęciu krajowy zakład ubezpieczeń lub krajowy
zakład reasekuracji, którego akcji nabycie albo objęcie dotyczy, w terminie 14 dni od
dnia nabycia albo objęcia.
art. 98.
więcej
zarządzania krajowym zakładem ubezpieczeń lub krajowym zakładem reasekuracji,
z uwagi na ocenę sytuacji finansowej podmiotu, który uzyskał bezpośrednio lub
pośrednio prawo wykonywania głosu na walnym zgromadzeniu na poziomach
określonych w art. 82 ust. 1 albo stał się bezpośrednio lub pośrednio jednostką
dominującą krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji, lub
z uwagi na możliwy wpływ tego podmiotu na krajowy zakład ubezpieczeń lub krajowy
zakład reasekuracji, a w szczególności w przypadku stwierdzenia, że podmiot ten nie
wykonuje zobowiązań, o których mowa w art. 90 ust. 3, organ nadzoru może,
w drodze decyzji, zakazać wykonywania prawa głosu z akcji krajowego zakładu
ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji posiadanych przez ten podmiot lub wykonywania uprawnień jednostki dominującej przysługujących temu podmiotowi.
Przy dokonywaniu oceny, czy zachodzi przesłanka do wydania tego zakazu, przepisy
art. 90 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, jest natychmiast wykonalna.
3. Uchwała walnego zgromadzenia krajowego zakładu ubezpieczeń lub
krajowego zakładu reasekuracji jest nieważna, jeżeli przy jej podejmowaniu
wykonano prawo głosu z akcji, w stosunku do których organ nadzoru wydał decyzję,
o której mowa w ust. 1, chyba że uchwała spełnia wymogi kworum oraz większości
głosów oddanych bez uwzględnienia głosów nieważnych. Prawo wytoczenia
powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały przysługuje również organowi
nadzoru. Przepisy art. 425 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek
handlowych stosuje się odpowiednio.
4. Jeżeli organ nadzoru wydał na podstawie ust. 1 decyzję w przedmiocie zakazu
wykonywania uprawnień jednostki dominującej, przepisy art. 94 ust. 2, 3 i 5 stosuje
się odpowiednio.
5. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, organ nadzoru może,
w drodze decyzji, nakazać zbycie akcji w wyznaczonym terminie.
6. Jeżeli akcje nie zostaną zbyte w terminie, o którym mowa w ust. 5, organ
nadzoru może nałożyć na akcjonariusza krajowego zakładu ubezpieczeń lub
krajowego zakładu reasekuracji karę pieniężną do wysokości 10 000 000 zł, ustanowić
w krajowym zakładzie ubezpieczeń lub krajowym zakładzie reasekuracji zarząd
komisaryczny lub cofnąć zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej
lub wykonywanie działalności reasekuracyjnej.
7. Na wniosek akcjonariusza lub jednostki dominującej organ nadzoru uchyla
decyzję, o której mowa w ust. 1, jeżeli ustały okoliczności uzasadniające wydanie tej
decyzji.
8. W przypadku gdy dwa lub więcej podmiotów działa w porozumieniu,
o którym mowa w art. 82 ust. 7, przepisy ust. 1–7 stosuje się odpowiednio.
art. 99.
więcej
prawa z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji,
powiadamia o zamiarze ich zbycia organ nadzoru, nie później niż na 14 dni przed
planowanym zbyciem, jeżeli w wyniku zbycia:
1) jego udział w ogólnej liczbie głosów na walnym zgromadzeniu lub w kapitale
zakładowym spadłby odpowiednio poniżej jednej dziesiątej, jednej piątej, jednej
trzeciej, jednej drugiej lub
2) krajowy zakład ubezpieczeń lub krajowy zakład reasekuracji przestałby być jego
jednostką zależną.
2. Zamiar zbycia lub zbycie akcji lub praw z akcji krajowego zakładu
ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji przez jednostkę zależną uważa się za
zamiar ich zbycia lub zbycie przez jednostkę dominującą.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, gdy jednostką dominującą jest Skarb Państwa.
4. Podmiot zbywający akcje lub prawa z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń
lub krajowego zakładu reasekuracji informuje o zbyciu krajowy zakład ubezpieczeń
lub krajowy zakład reasekuracji, którego akcji zbycie dotyczy, w terminie 14 dni,
licząc od dnia zbycia.
art. 100.
więcej
uzyskaniu informacji, organ nadzoru o nabyciu lub objęciu albo zbyciu akcji lub praw
z akcji przez akcjonariusza, jeżeli powoduje to powstanie sytuacji, o których mowa
w art. 82 ust. 1 lub art. 99 ust. 1.
2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji dołączają do rocznego sprawozdania
finansowego przedstawianego organowi nadzoru informację o posiadaniu przez
akcjonariusza akcji dających mu minimum 5% głosów na walnym zgromadzeniu lub
minimum 5% kapitału zakładowego.
3. Informacja, o której mowa w ust. 2, zawiera:
1) imię i nazwisko lub nazwę albo firmę akcjonariusza;
2) miejsce zamieszkania i adres zamieszkania lub siedzibę i adres siedziby
akcjonariusza;
3) liczbę posiadanych akcji i procent odpowiadających im głosów na walnym
zgromadzeniu.
art. 101.
więcej
działalność w formie spółki akcyjnej za małą spółkę akcyjną, w przypadku gdy
spełnione są łącznie następujące warunki:
1) roczna składka przypisana brutto zakładu nie przekracza równowartości
w złotych 5 mln euro;
2) łączne rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe brutto zakładu dla celów
wypłacalności nie przekraczają równowartości w złotych 25 mln euro;
3) łączne rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe brutto grupy dla celów
wypłacalności nie przekraczają równowartości w złotych 25 mln euro – jeżeli
zakład wchodzi w skład grupy;
4) zakład nie wykonuje działalności w zakresie ubezpieczenia lub reasekuracji
odpowiedzialności cywilnej, kredytu i gwarancji ubezpieczeniowej, chyba że
stanowią one ryzyka dodatkowe;
5) roczna składka przypisana brutto zakładu z reasekuracji czynnej nie przekracza
równowartości w złotych 0,5 mln euro oraz 10% łącznej składki przypisanej
brutto;
6) rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe brutto zakładu dla celów wypłacalności
z reasekuracji czynnej nie przekraczają równowartości w złotych 2,5 mln euro
oraz 10% łącznych rezerw techniczno-ubezpieczeniowych brutto dla celów
wypłacalności.
2. Równowartość w złotych wyrażonych w euro kwot, o których mowa w ust. 1,
ustala się zgodnie z art. 272 ust. 6.
3. Do zakładu ubezpieczeń uznanego za małą spółkę akcyjną nie stosuje się
art. 80 ust. 1 i art. 272 ust. 1 pkt 1–3.
4. Jeżeli którakolwiek z kwot, o których mowa w ust. 1, zostanie przekroczona
w 3 kolejnych latach obrotowych, zakład ubezpieczeń traci status małej spółki
akcyjnej. Zakład ubezpieczeń dostosowuje swoją działalność do wymogów określonych w ustawie, począwszy od 4. kolejnego roku obrotowego. Zakład ubezpieczeń
informuje o tym organ nadzoru.
art. 102.
więcej
wzajemności, jest towarzystwem ubezpieczeń wzajemnych.
art. 103.
więcej
wzajemnych przez podmioty będące członkami tego towarzystwa nie stosuje się
przepisów o zamówieniach publicznych.
art. 104.
więcej
członków na zasadzie wzajemności, jest towarzystwem reasekuracji wzajemnej.
art. 105.
więcej
reasekuracji wzajemnej, zwane dalej „towarzystwem”, podlegają wpisowi do
Krajowego Rejestru Sądowego.
2. Towarzystwo uzyskuje osobowość prawną z chwilą wpisania do Krajowego
Rejestru Sądowego.
art. 106.
więcej
w szczególności:
1) nazwę i siedzibę towarzystwa;
2) terytorialny zasięg działalności;
3) liczbę członków zarządu i rady nadzorczej;
4) zakres rzeczowy działalności, z określeniem działu, grup i rodzajów
ubezpieczeń;
5) zakres działalności reasekuracyjnej;
6) wysokość kapitału zakładowego;
7) zasady wykorzystania nadwyżki bilansowej oraz sposób pokrycia strat;
8) zasady umarzania udziałów;
9) zasady uzyskania i utraty członkostwa oraz rodzaje członkostwa;
10) sposób rozwiązania towarzystwa;
11) zasady dokonywania ogłoszeń towarzystwa, w tym oznaczenie pisma do
ogłoszeń;
12) organ uprawniony do zatwierdzania ogólnych warunków ubezpieczenia.
2. Do statutu towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych mogą być włączone ogólne
warunki ubezpieczenia.
3. Statut towarzystwa reasekuracji wzajemnej określa w szczególności elementy,
o których mowa w ust. 1 pkt 1, 3 i 5–11 oraz zakres działalności reasekuracyjnej,
o którym mowa w art. 165 ust. 2.
4. Statut towarzystwa jest sporządzany w formie aktu notarialnego.
5. Statut towarzystwa wymaga przed zarejestrowaniem zatwierdzenia przez
organ nadzoru.
art. 107.
więcej
1) zmiany siedziby lub nazwy,
2) zmiany rzeczowego zakresu działalności oraz zmiany terytorialnego zasięgu
działalności – w przypadku towarzystw ubezpieczeń wzajemnych,
3) obniżenia kapitału zakładowego,
4) tworzenia w ciężar kosztów funduszy, rezerw techniczno-ubezpieczeniowych
dla celów rachunkowości i innych rezerw,
5) zmiany zasad reprezentacji towarzystwa,
6) zmian w gospodarowaniu majątkiem i aktywami towarzystwa, w tym w zakresie
określenia kompetencji organów towarzystwa oraz spłat z tytułu zobowiązań
wobec członków towarzystwa,
7) zmian w funduszu organizacyjnym, z zastrzeżeniem art. 162 ust. 2 pkt 6
– wymagają przed zarejestrowaniem zatwierdzenia przez organ nadzoru.
art. 108.
więcej
członkowskiej, jeżeli tak stanowi statut towarzystwa.
art. 109.
więcej
ubezpieczeń wzajemnych za małe towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych, jeżeli
spełnione są łącznie następujące warunki:
1) towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych posiada ograniczony zakres działalności
ze względu na małą liczbę członków oraz niewielką liczbę lub niskie sumy
zawieranych umów ubezpieczenia lub niewielki terytorialny zasięg działalności;
2) towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych ubezpiecza jedynie swoich członków;
3) członkami towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych jest zdefiniowany w statucie
krąg:
a) osób fizycznych wykonujących określony zawód lub działalność, a także
członkowie ich rodzin,
b) osób prawnych, których cel działalności odnosi się do zawodu lub
działalności, o których mowa w lit. a, z wyłączeniem spółek prawa
handlowego;
4) roczna składka przypisana brutto w 3 ostatnich latach obrotowych,
a w przypadku towarzystwa wykonującego działalność w krótszym okresie – od
początku wykonywania działalności, nie przekracza równowartości w złotych
5 mln euro, ustalonej zgodnie z art. 272 ust. 6, oraz towarzystwo ubezpieczeń
wzajemnych przedstawi wiarygodną prognozę, że powyższa wartość nie zostanie
przekroczona w ciągu kolejnych 5 lat obrotowych;
5) towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych nie wykonuje działalności w zakresie
ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, ubezpieczenia kredytu ani gwarancji
ubezpieczeniowej, chyba że stanowią one ryzyka dodatkowe.
2. Decyzja o uznaniu towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych za małe
towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych podlega wpisowi do Krajowego Rejestru
Sądowego.
3. Jeżeli kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 4, zostanie przekroczona
w 3 kolejnych latach obrotowych, towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych traci status
małego towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych. Towarzystwo ubezpieczeń
wzajemnych dostosowuje swoją działalność do wymogów określonych w ustawie
począwszy od 4. kolejnego roku obrotowego. Towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych
informuje o tym organ nadzoru.
4. Małe towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych nie może wykonywać
działalności w zakresie reasekuracji czynnej.
5. Do towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych uznanego za małe towarzystwo
ubezpieczeń wzajemnych nie stosuje się przepisów art. 113 ust. 1, art. 114 i art. 285
ust. 1 pkt 5 oraz przepisów ustawy dotyczących kapitałowego wymogu wypłacalności
i minimalnego wymogu kapitałowego.
art. 110.
więcej
które łącznie spełnia warunki, o których mowa w art. 101 ust. 1, nie stosuje się
przepisów art. 114 ust. 1 i art. 272 ust. 1 pkt 1–3.
2. Jeżeli którakolwiek z kwot, o których mowa w art. 101 ust. 1, zostanie
przekroczona w 3 kolejnych latach obrotowych, zakład ubezpieczeń dostosowuje
swoją działalność do wymogów określonych w ustawie począwszy od 4. kolejnego
roku obrotowego.
art. 111.
więcej
inaczej, uzyskanie członkostwa w towarzystwie ubezpieczeń wzajemnych jest
związane z zawarciem umowy ubezpieczenia, a jego utrata ‒ z wygaśnięciem
stosunku ubezpieczenia.
2. Statut towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych może przewidywać, że
towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych będzie ubezpieczało także osoby niebędące
członkami towarzystwa. Osoby te nie mogą być zobowiązane do udziału w pokrywaniu straty towarzystwa przez wnoszenie dodatkowej składki ubezpieczeniowej.
3. Składki od osób, o których mowa w ust. 2, nie mogą stanowić więcej niż 10%
składki przypisanej brutto towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych.
art. 112.
więcej
uzyskanie członkostwa w towarzystwie reasekuracji wzajemnej jest związane
z zawarciem umowy reasekuracji, a jego utrata ‒ z wygaśnięciem stosunku
reasekuracji.
art. 113.
więcej
według zasad, o których mowa w art. 396 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks
spółek handlowych, z tym że obniżenie kapitału zapasowego może nastąpić wyłącznie
przez pokrycie straty bilansowej.
2. Statut towarzystwa określa system świadczeń członków na rzecz towarzystwa.
Przysługujące członkowi należności majątkowe od towarzystwa nie zwalniają tego
członka z obowiązku opłacania składek.
3. Członkowie towarzystwa nie odpowiadają za jego zobowiązania.
4. Statut towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych może przewidywać
zmniejszenie świadczeń towarzystwa na rzecz członków z tytułu ubezpieczeń, chyba
że przewiduje on nieograniczony udział członków w pokryciu straty w technicznym
rachunku ubezpieczeń.
art. 114.
więcej
być niższy niż nieprzekraczalny dolny próg minimalnego wymogu kapitałowego
wymaganego dla grup ubezpieczeń, o których mowa w załączniku do ustawy,
w zakresie których towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych posiada zezwolenie na
wykonywanie działalności ubezpieczeniowej.
2. Kapitał zakładowy towarzystwa reasekuracji wzajemnej nie może być niższy
niż nieprzekraczalny dolny próg minimalnego wymogu kapitałowego wymaganego
dla zakładu reasekuracji, o którym mowa odpowiednio w art. 272 ust. 1 pkt 4 lub 5.
3. Kapitał zakładowy towarzystwa jest pokrywany w całości wkładem
pieniężnym w terminie 30 dni od dnia zarejestrowania towarzystwa.
4. Statut towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych może przewidywać spłacanie
kapitału zakładowego tylko z nadwyżek rocznych i w okresie tworzenia kapitału
zapasowego osobom, które wniosły kapitał zakładowy, lub niespłacanie kapitału
zakładowego określonym osobom.
5. Towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych może obniżyć kapitał zakładowy
przez zmniejszenie nominalnej wartości udziałów lub przez umorzenie części
udziałów.
6. Osoby, które wniosły kapitał zakładowy, mogą być członkami zarządu lub
rady nadzorczej towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych w zakresie określonym
w statucie do czasu spłacenia kapitału.
7. Spłata kapitału zakładowego powoduje nabycie udziałów własnych przez
towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych.
8. Jeżeli udziały własne towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych nie zostaną zbyte
w terminie 12 miesięcy od dnia nabycia, podlegają umorzeniu w drodze obniżenia
kapitału zakładowego.
9. Udziały własne towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych w bilansie dla celów
rachunkowości umieszcza się jako osobną pozycję pod nazwą „Udziały własne do
zbycia”.
10. Towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych nie może wykonywać samo albo
przez pełnomocników uprawnień wynikających z udziałów własnych.
11. Towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych może przeznaczyć nadwyżkę roczną
na spłatę kapitału zakładowego, o którym mowa w ust. 4, albo na zwiększenie
kapitałów własnych i funduszy członkowskich tworzonych w tym towarzystwie.
art. 115.
więcej
uznane za małe towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych stosuje się odpowiednio
przepisy art. 82‒99.
art. 116.
więcej
1) zarząd towarzystwa, zwany dalej w niniejszym rozdziale „zarządem”;
2) rada nadzorcza towarzystwa, zwana dalej w niniejszym rozdziale „radą
nadzorczą”;
3) walne zgromadzenie członków towarzystwa, zwane dalej w niniejszym rozdziale
„walnym zgromadzeniem”.
art. 117.
więcej
2. W skład zarządu mogą być powołane osoby spośród członków towarzystwa
lub spoza ich grona.
3. Członków zarządu powołuje i odwołuje walne zgromadzenie, chyba że statut
towarzystwa stanowi inaczej.
art. 118.
więcej
zgromadzenia zatwierdzającego sprawozdanie finansowe za ostatni pełny rok
obrotowy pełnienia funkcji członka zarządu, a także wskutek śmierci członka zarządu, jego rezygnacji albo odwołania go ze składu zarządu. Do złożenia rezygnacji przez członka zarządu stosuje się odpowiednio przepisy o wypowiedzeniu zlecenia przez
przyjmującego zlecenie.
art. 119.
więcej
w czynnościach. Nie pozbawia go to roszczeń ze stosunku pracy lub innego stosunku
prawnego dotyczącego pełnienia funkcji członka zarządu.
art. 120.
więcej
reprezentowania dotyczy czynności sądowych i pozasądowych towarzystwa,
z wyjątkiem spraw, które wymagają uchwały walnego zgromadzenia.
2. Prawa członka zarządu do prowadzenia spraw towarzystwa i jego
reprezentowania nie można ograniczyć ze skutkiem wobec osób trzecich.
art. 121.
więcej
statut towarzystwa nie zawiera postanowień w tym przedmiocie, do składania
oświadczeń woli i podpisywania pism w imieniu towarzystwa jest wymagane
współdziałanie dwóch członków zarządu albo jednego członka zarządu łącznie
z prokurentem.
2. Przepis ust. 1 nie wyłącza ustanowienia prokury jednoosobowej lub łącznej
ani nie ogranicza praw prokurentów wynikających z przepisów o prokurze.
3. Oświadczenia pisemne kierowane do towarzystwa, złożone w jego lokalu albo
jednemu z członków zarządu lub prokurentowi mają skutek względem towarzystwa.
art. 122.
więcej
oznaczonej osoby zamieszcza się:
1) nazwę towarzystwa, jego siedzibę i adres;
2) oznaczenie sądu rejestrowego i numeru, pod którym towarzystwo jest wpisane
do rejestru;
3) imiona i nazwiska członków zarządu.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy oświadczeń woli
kierowanych do osób pozostających z towarzystwem w stałych stosunkach
umownych.
art. 123.
więcej
w sporach z nimi, towarzystwo reprezentuje rada nadzorcza lub pełnomocnik wybrany
przez walne zgromadzenie.
art. 124.
więcej
interesami konkurencyjnymi ani uczestniczyć w podmiocie konkurencyjnym. Jeżeli
statut towarzystwa nie stanowi inaczej, zgody udziela organ uprawniony do powołania
zarządu.
2. W przypadku sprzeczności interesów towarzystwa z osobistymi interesami
członka zarządu, jego współmałżonka, krewnych i powinowatych do drugiego stopnia
oraz osób, z którymi jest on powiązany osobiście, członek zarządu wstrzymuje się od
udziału w rozstrzygnięciu takich spraw i żąda zaznaczenia tego w protokole
posiedzenia zarządu.
art. 125.
więcej
obrad, imiona i nazwiska obecnych członków zarządu, liczbę głosów oddanych na
poszczególne uchwały oraz zdania odrębne. Protokoły podpisują obecni na
posiedzeniu członkowie zarządu. W protokole zamieszcza się podjęte uchwały.
art. 126.
więcej
powoływanych i odwoływanych przez walne zgromadzenie.
2. Statut towarzystwa może przewidywać inny sposób powoływania lub
odwoływania członków rady nadzorczej.
3. Członek zarządu, likwidator i pracownik towarzystwa zajmujący stanowisko
głównego księgowego, radcy prawnego lub inne podlegające bezpośrednio członkowi
zarządu nie mogą być równocześnie członkami rady nadzorczej.
art. 127.
więcej
towarzystwa we wszystkich dziedzinach jego działalności.
2. Do kompetencji rady nadzorczej należy w szczególności ocena sprawozdania
finansowego, co do zgodności zarówno z księgami i dokumentami, jak i ze stanem
faktycznym, badanie sprawozdania zarządu z działalności towarzystwa, badanie
wniosków zarządu co do podziału nadwyżki bilansowej albo pokrycia straty
bilansowej oraz składanie walnemu zgromadzeniu corocznego sprawozdania
pisemnego z wyników powyższej oceny.
3. W celu wykonania obowiązków, o których mowa w ust. 2, rada nadzorcza
może badać czynności towarzystwa, żądać od zarządu i pracowników towarzystwa
sprawozdań i wyjaśnień, dokonywać rewizji stanu majątku oraz sprawdzać księgi
i dokumenty.
art. 128.
więcej
w czynnościach poszczególnych lub wszystkich członków zarządu oraz delegowanie
członków rady nadzorczej do czasowego wykonywania czynności członków zarządu,
którzy nie mogą sprawować swoich czynności.
2. W przypadku długotrwałej niemożności sprawowania czynności przez
członka zarządu rada nadzorcza niezwłocznie podejmuje odpowiednie działania
w celu dokonania zmiany w składzie zarządu.
art. 129.
więcej
w statucie, który w szczególności może przewidywać obowiązek uzyskania przez
zarząd uprzedniej zgody rady nadzorczej na dokonanie określonych czynności.
2. W przypadku niewyrażenia przez radę nadzorczą zgody na dokonanie
określonej czynności, zarząd może zwrócić się do walnego zgromadzenia, aby podjęło
uchwałę udzielającą zgody na dokonanie tej czynności.
art. 130.
więcej
nadzorcza może delegować swoich członków do samodzielnego pełnienia
określonych czynności nadzorczych.
art. 131.
więcej
członkowie zostali zawiadomieni o posiedzeniu rady nadzorczej. Uchwały zapadają
bezwzględną większością głosów, w obecności co najmniej połowy członków rady
nadzorczej, chyba że statut towarzystwa stanowi inaczej.
2. Do protokołów rady nadzorczej stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące
protokołów zarządu.
3. Walne zgromadzenie uchwala regulamin dla rady nadzorczej określający jej
organizację i sposób wykonywania przez nią czynności.
art. 132.
więcej
W sprawach niezastrzeżonych w ustawie lub statucie do właściwości innych organów
towarzystwa podejmowanie uchwał należy do walnego zgromadzenia.
art. 133.
więcej
po upływie roku obrotowego.
2. Przedmiotem obrad zwyczajnego walnego zgromadzenia, poza sprawami
wymienionymi w statucie, jest:
1) rozpatrzenie i zatwierdzenie sprawozdania zarządu z działalności towarzystwa,
bilansu dla celów rachunkowości oraz rachunku zysków i strat za rok ubiegły;
2) podjęcie uchwały o podziale nadwyżki bilansowej albo o pokryciu straty
bilansowej;
3) udzielenie członkom organów towarzystwa absolutorium z wykonania przez
nich obowiązków.
art. 134.
więcej
towarzystwa może zawierać odmienne postanowienia dotyczące określenia miejsca
zwołania walnego zgromadzenia, jednakże walne zgromadzenie może odbywać się
wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
art. 135.
więcej
2. Rada nadzorcza ma prawo zwołania zwyczajnego walnego zgromadzenia,
jeżeli zarząd nie zwoła go w terminie określonym w art. 133 ust. 1, oraz
nadzwyczajnego walnego zgromadzenia, jeżeli zwołanie go uzna za wskazane,
a zarząd nie zwoła walnego zgromadzenia w terminie 14 dni od dnia zgłoszenia
odpowiedniego żądania przez radę nadzorczą.
3. Statut towarzystwa może przyznać uprawnienie, o którym mowa w ust. 2,
także innym osobom.
art. 136.
więcej
zgromadzeniu reprezentujący przynajmniej jedną dziesiątą udziałów lub głosów na
walnym zgromadzeniu, mogą żądać zwołania nadzwyczajnego walnego
zgromadzenia, jak również umieszczenia określonych spraw w porządku obrad
najbliższego walnego zgromadzenia. Żądanie takie należy złożyć na piśmie do zarządu
najpóźniej na 30 dni przed proponowanym terminem walnego zgromadzenia.
2. Statut towarzystwa może przyznać uprawnienia, o których mowa w ust. 1,
członkom towarzystwa uprawnionym do udziału w walnym zgromadzeniu
reprezentującym mniej niż jedną dziesiątą udziałów lub głosów na walnym
zgromadzeniu.
3. Jeżeli w terminie 14 dni od dnia przedstawienia żądania zarządowi
nadzwyczajne walne zgromadzenie nie będzie zwołane, sąd rejestrowy może, po
wezwaniu zarządu do złożenia oświadczenia, upoważnić do zwołania nadzwyczajnego
walnego zgromadzenia członków towarzystwa uprawnionych do udziału w walnym
zgromadzeniu, występujących z tym żądaniem. Sąd wyznacza przewodniczącego tego
walnego zgromadzenia. Walne zgromadzenie podejmuje uchwałę rozstrzygającą, czy
koszty zwołania i odbycia walnego zgromadzenia ma ponieść towarzystwo.
4. W ogłoszeniach i zawiadomieniach o zwołaniu nadzwyczajnego walnego
zgromadzenia, o którym mowa w ust. 3, należy powołać się na postanowienie sądu
rejestrowego.
5. Zawiadomienia, o których mowa w ust. 4, wysyłane są przesyłką poleconą, za
zwrotnym potwierdzeniem odbioru.
art. 137.
więcej
najmniej na 14 dni przed terminem walnego zgromadzenia.
2. W ogłoszeniu należy oznaczyć datę, godzinę i miejsce odbycia walnego
zgromadzenia oraz szczegółowy porządek obrad. W przypadku zamierzonej zmiany
statutu towarzystwa należy powołać dotychczas obowiązujące postanowienia oraz
treść projektowanej zmiany.
art. 138.
więcej
ważne bez względu na liczbę reprezentowanych na nim udziałów.
art. 139.
więcej
otwiera przewodniczący rady nadzorczej albo jego zastępca, a następnie spośród osób
uprawnionych do uczestnictwa w walnym zgromadzeniu wybiera się
przewodniczącego.
art. 140.
więcej
przez jego przewodniczącego, lista obecności zawierająca spis jego uczestników
z wymienieniem liczby udziałów na walnym zgromadzeniu, które każdy z nich
reprezentuje, i służących im głosów.
2. Na wniosek członków towarzystwa uprawnionych do udziału w walnym
zgromadzeniu, reprezentujących przynajmniej jedną dziesiątą udziałów lista
obecności jest sprawdzana przez wybraną w tym celu komisję złożoną co najmniej
z trzech osób. Wnioskodawcy mają prawo wyboru jednego członka komisji.
art. 141.
więcej
zgromadzeniu mogą uczestniczyć w walnym zgromadzeniu oraz wykonywać prawo
głosu osobiście lub przez pełnomocników.
2. Pełnomocnictwa udziela się pod rygorem nieważności na piśmie i dołącza się
do protokołu walnego zgromadzenia.
3. Członek zarządu lub pracownik towarzystwa nie mogą być pełnomocnikami
na walnym zgromadzeniu.
art. 142.
więcej
nie może osobiście, przez pełnomocnika, ani jako pełnomocnik innej osoby głosować
przy podejmowaniu uchwały dotyczącej jego odpowiedzialności wobec towarzystwa
z jakiegokolwiek tytułu, przyznania mu wynagrodzenia, umowy między nim
a towarzystwem oraz sporu między nim a towarzystwem.
art. 143.
więcej
głosów oddanych, jeżeli statut towarzystwa lub przepisy ustawy nie stanowią inaczej.
2. Głosowanie jest jawne. Tajne głosowanie zarządza się przy wyborach
organów towarzystwa lub likwidatorów oraz przy głosowaniach nad wnioskami
o odwołanie członków organów towarzystwa lub likwidatorów, o pociągnięcie ich do
odpowiedzialności, jak również w sprawach osobowych. Tajne głosowanie zarządza
się również na żądanie choćby jednego z obecnych.
3. Obrady walnego zgromadzenia są protokołowane przez notariusza.
4. W protokole należy stwierdzić prawidłowość zwołania walnego zgromadzenia
i jego zdolność do podejmowania uchwał, wymienić podjęte uchwały, liczbę głosów
oddanych za każdą uchwałą i zgłoszone sprzeciwy. W protokole zamieszcza się
podjęte uchwały. Do protokołu dołącza się odpowiednie dokumenty, w tym dowody
zwołania walnego zgromadzenia i listę obecności z podpisami uczestników
zgromadzenia.
5. Odpis protokołu zarząd umieszcza w księdze protokołów. Członkowie
towarzystwa uprawnieni do udziału w walnym zgromadzeniu mogą przeglądać księgę
protokołów oraz żądać wydania poświadczonych przez zarząd odpisów uchwał.
art. 144.
więcej
lub dobrymi obyczajami może być zaskarżona w drodze powództwa o uchylenie
uchwały wytoczonego przeciwko towarzystwu.
2. Prawo do wytoczenia powództwa o uchylenie uchwały walnego zgromadzenia
przysługuje:
1) zarządowi, radzie nadzorczej oraz poszczególnym członkom tych organów;
2) członkowi towarzystwa uprawnionemu do udziału w walnym zgromadzeniu,
który głosował przeciwko uchwale, a po jej podjęciu zażądał zaprotokołowania
sprzeciwu;
3) członkowi towarzystwa uprawnionemu do udziału w walnym zgromadzeniu,
bezzasadnie niedopuszczonemu do udziału w walnym zgromadzeniu;
4) innym członkom towarzystwa uprawnionym do udziału w walnym
zgromadzeniu, którzy nie byli obecni na walnym zgromadzeniu, jedynie
w przypadku wadliwego zwołania zgromadzenia lub podjęcia uchwały
w sprawie nieobjętej porządkiem obrad.
3. Uchwała walnego zgromadzenia może być zaskarżona przez członka
towarzystwa uprawnionego do udziału w walnym zgromadzeniu nawet w przypadku
zgodności uchwały z przepisami prawa i statutem towarzystwa, jeżeli jest sprzeczna
z interesem towarzystwa lub ma na celu pokrzywdzenie członka towarzystwa
uprawnionego do udziału w walnym zgromadzeniu.
4. Powództwo o uchylenie uchwały walnego zgromadzenia wytacza się
w terminie 30 dni od dnia otrzymania wiadomości o uchwale, nie później jednak niż
w terminie 6 miesięcy od dnia podjęcia uchwały.
art. 145.
więcej
zaskarżona w drodze powództwa wytoczonego przeciwko towarzystwu
o stwierdzenie nieważności uchwały. Przepisu art. 189 ustawy z dnia 17 listopada
1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1460, z późn. zm.)
nie stosuje się.
2. Prawo do wytoczenia powództwa o uchylenie uchwały walnego zgromadzenia
przysługuje osobom, o których mowa w art. 144 ust. 2.
3. Prawo do wytoczenia powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały
walnego zgromadzenia wygasa z upływem 6 miesięcy od dnia, w którym uprawniony
powziął wiadomość o uchwale, nie później jednak niż z upływem 2 lat od dnia
podjęcia uchwały.
art. 146.
więcej
uchwały walnego zgromadzenia pozwane towarzystwo reprezentuje zarząd, jeżeli na
mocy uchwały walnego zgromadzenia nie został ustanowiony w tym celu
pełnomocnik.
2. Jeżeli zarząd nie może działać za towarzystwo, a walne zgromadzenie nie
podjęło uchwały o ustanowieniu pełnomocnika, sąd właściwy do rozstrzygnięcia
powództwa wyznacza kuratora towarzystwa.
art. 147.
więcej
w stosunkach między towarzystwem a członkami towarzystwa uprawnionymi do
udziału w walnym zgromadzeniu.
2. W przypadkach, w których ważność czynności dokonanej przez towarzystwo
jest zależna od uchwały walnego zgromadzenia, uchylenie takiej uchwały nie ma
skutku wobec osób trzecich działających w dobrej wierze.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do wyroku, który zapadł w wyniku
powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały.
art. 148.
więcej
zgromadzenia podjętej większością co najmniej trzech czwartych oddanych głosów.
2. Walne zgromadzenie może upoważnić radę nadzorczą do dokonania w jego
uchwałach zmian o charakterze redakcyjnym.
3. Zmiany statutu towarzystwa nie mogą ograniczać praw wynikających
z zawartych umów ubezpieczenia.
art. 149.
więcej
towarzystwem jest podejmowana większością co najmniej trzech czwartych oddanych
głosów.
art. 150.
więcej
przekształcenia towarzystwa stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia
15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych dotyczące powstania spółki
akcyjnej.
2. Do przekształcenia towarzystwa wymaga się:
1) sporządzenia planu przekształcenia towarzystwa wraz z opinią biegłego
rewidenta;
2) podjęcia uchwały o przekształceniu towarzystwa w spółkę akcyjną i jej
zatwierdzenia przez organ nadzoru;
3) powołania członków organów spółki akcyjnej powstałej w wyniku
przekształcenia towarzystwa;
4) podpisania przez członków towarzystwa statutu spółki akcyjnej powstałej
w wyniku przekształcenia towarzystwa;
5) wykreślenia towarzystwa z rejestru i dokonania wpisu do rejestru spółki akcyjnej
powstałej w wyniku przekształcenia towarzystwa.
3. Do przygotowania planu przekształcenia towarzystwa stosuje się odpowiednio
przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych.
art. 151.
więcej
podejmowana większością co najmniej trzech czwartych oddanych głosów przez
walne zgromadzenie.
2. Uchwała o przekształceniu towarzystwa w spółkę akcyjną zawiera:
1) nazwę i siedzibę towarzystwa przekształcanego oraz firmę i siedzibę spółki
akcyjnej, która powstanie w wyniku przekształcenia towarzystwa;
2) zasady ustalenia wartości udziałów towarzystwa określonych na podstawie
sprawozdania finansowego sporządzanego dla celów przekształcenia;
3) określenie wysokości kapitału zakładowego spółki akcyjnej, która powstanie
w wyniku przekształcenia towarzystwa;
4) sposób objęcia akcji oraz zakres praw przyznanych akcjonariuszom
uczestniczącym w spółce akcyjnej, która powstanie w wyniku przekształcenia
towarzystwa, jeżeli przyznanie takich praw jest przewidziane;
5) zasięg terytorialny i rzeczowy zakres działalności spółki akcyjnej, która
powstanie w wyniku przekształcenia towarzystwa;
6) zgodę na treść statutu spółki akcyjnej, która powstanie w wyniku przekształcenia
towarzystwa;
7) imiona i nazwiska członków zarządu oraz rady nadzorczej spółki akcyjnej, która
powstanie w wyniku przekształcenia towarzystwa.
art. 152.
więcej
o przekształceniu towarzystwa w spółkę akcyjną, wzywa członków w sposób
przewidziany dla ich zawiadamiania do złożenia oświadczeń o uczestnictwie w powstającej spółce akcyjnej w zakresie:
1) zamiaru objęcia akcji spółki, która powstanie w wyniku przekształcenia
towarzystwa;
2) kontynuowania umowy ubezpieczenia w zakładzie ubezpieczeń, który powstanie
w wyniku przekształcenia towarzystwa – w przypadku towarzystwa ubezpieczeń
wzajemnych.
2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, składa się, pod rygorem nieważności,
w formie pisemnej.
3. Członkowi, który nie złożył oświadczenia o uczestnictwie w powstającej
spółce akcyjnej, przysługuje:
1) roszczenie o zapłatę kwoty odpowiadającej wartości jego udziału
w towarzystwie, zgodnie ze sprawozdaniem finansowym sporządzonym dla
celów przekształcenia;
2) prawo wypowiedzenia umowy ubezpieczenia.
4. Towarzystwo jest obowiązane do zapłaty kwoty, o której mowa w ust. 3 pkt 1,
nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia przekształcenia towarzystwa w spółkę
akcyjną.
5. Roszczenie o zapłatę kwoty, o której mowa w ust. 3 pkt 1, przedawnia się
z upływem 2 lat od dnia podjęcia uchwały o przekształceniu towarzystwa w spółkę
akcyjną.
art. 153.
więcej
w powstającej spółce akcyjnej przedstawia się na walnym zgromadzeniu, które ma
podjąć uchwałę o przekształceniu towarzystwa w spółkę akcyjną.
art. 154.
więcej
powstałej w wyniku przekształcenia obejmują akcje proporcjonalnie do ich udziałów.
2. Jeżeli kapitał zakładowy nie został w całości objęty w sposób, o którym mowa
w ust. 1, uzupełnia się go nowymi akcjami do pełnej wysokości. Akcje te są w całości
obejmowane za wkłady pieniężne.
art. 155.
więcej
zatwierdzana, w drodze decyzji, przez organ nadzoru.
2. Wniosek o zatwierdzenie uchwały o przekształceniu zawiera:
1) plan przekształcenia towarzystwa, o którym mowa w art. 150 ust. 2 pkt 1;
2) uchwałę o przekształceniu towarzystwa w spółkę akcyjną;
3) sprawozdanie finansowe przekształcanego towarzystwa;
4) dokumenty potwierdzające posiadanie środków finansowych wolnych od
obciążeń w wysokości równej kapitałowi zakładowemu wraz z oświadczeniem
o przeznaczeniu ich na pokrycie kapitału zakładowego;
5) informacje o obejmujących akcje osobach, które nie były członkami
przekształcanego towarzystwa;
6) oświadczenia członków towarzystwa o nieuczestniczeniu w powstającej spółce
akcyjnej.
art. 156.
więcej
o przekształceniu towarzystwa w spółkę akcyjną, jeżeli są spełnione łącznie
następujące warunki:
1) został złożony wniosek spełniający warunki określone w art. 155 ust. 2;
2) przekształcenie towarzystwa w spółkę akcyjną jest zgodne z przepisami prawa;
3) interesy ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów
ubezpieczenia są należycie zabezpieczone;
4) interesy ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów
ubezpieczenia podlegających reasekuracji oraz cedentów są należycie
zabezpieczone.
art. 157.
więcej
akcyjną.
2. Towarzystwo staje się spółką akcyjną z chwilą wpisu do Krajowego Rejestru
Sądowego. Jednocześnie sąd rejestrowy z urzędu wykreśla z rejestru towarzystwo
przekształcane.
art. 158.
więcej
powstałej spółki akcyjnej.
2. Do majątku powstałej spółki akcyjnej i do akcji wydawanych akcjonariuszom
stosuje się przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych
dotyczące wkładów niepieniężnych i akcji wydawanych za te wkłady.
art. 159.
więcej
wszystkie prawa i obowiązki, które przysługiwały towarzystwu przed
przekształceniem.
2. Spółka akcyjna staje się podmiotem zezwolenia na wykonywanie działalności
ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej, które zostało wydane towarzystwu
przed jego przekształceniem.
art. 160.
więcej
ogólnopolskim o przekształceniu i informuje na piśmie ubezpieczonych, którzy nie
byli członkami przekształcanego towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych,
o przysługującym im prawie do wypowiedzenia umowy ubezpieczenia w okresie
3 miesięcy od dnia ostatniego ogłoszenia.
2. Pierwszego ogłoszenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się w terminie
7 dni od dnia przekształcenia, a pozostałych – w odstępach nie krótszych niż 7 dni
i nie dłuższych niż 14 dni.
art. 161.
więcej
towarzystwa nie stanowi inaczej, do towarzystwa stosuje się odpowiednio przepisy
ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych dotyczące spółki
akcyjnej.
art. 162.
więcej
i zezwolenie na wykonywanie działalności reasekuracyjnej, dla krajowego zakładu
ubezpieczeń i dla krajowego zakładu reasekuracji, wydaje, w drodze decyzji, po
rozpatrzeniu wniosku założycieli, organ nadzoru.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) określenie nazwy lub firmy, siedziby i adresu krajowego zakładu ubezpieczeń
lub krajowego zakładu reasekuracji;
2) określenie zasięgu terytorialnego i rzeczowego zakresu działalności krajowego
zakładu ubezpieczeń lub zakresu działalności krajowego zakładu reasekuracji;
3) określenie wysokości kapitału zakładowego;
4) wskazanie założycieli;
5) wskazanie formy prawnej, w jakiej ma być wykonywana działalność;
6) określenie wysokości funduszu organizacyjnego przeznaczonego na utworzenie
administracji krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu
reasekuracji i zorganizowanie sieci przedstawicielstw;
7) wskazanie imion i nazwisk osób proponowanych na stanowiska osób pełniących
kluczowe funkcje;
8) wskazanie imion i nazwisk osoby, której powierzono prowadzenie ksiąg
rachunkowych, oraz doradcy inwestycyjnego – w przypadku, gdy obowiązek
zatrudnienia doradcy inwestycyjnego wynika z ustawy.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:
1) projekt statutu krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu
reasekuracji;
2) w przypadku krajowego zakładu ubezpieczeń – projekty ogólnych warunków
ubezpieczenia ryzyk, w zakresie których ma być wydane zezwolenie;
3) sprawozdania finansowe założycieli obejmujące bilanse dla celów
rachunkowości, rachunki zysków i strat, rachunki przepływów pieniężnych za
ostatnie 3 lata przed dniem złożenia wniosku lub z całego okresu działalności,
jeżeli założyciel wykonuje działalność gospodarczą przez czas krótszy niż okres
3 lat – w przypadku gdy obowiązek sporządzania takich sprawozdań
finansowych założycieli z prowadzonej przez nich działalności gospodarczej
wynika z odrębnych przepisów;
4) informacje dodatkowe do sprawozdań, o których mowa w pkt 3;
5) bilans dla celów wypłacalności za ostatnie 3 lata przed dniem złożenia wniosku
lub z całego okresu działalności, jeżeli założyciel wykonuje działalność
ubezpieczeniową lub działalność reasekuracyjną przez czas krótszy niż okres
3 lat – w przypadku gdy założycielem jest zakład ubezpieczeń lub zakład
reasekuracji;
6) obliczenie kapitałowego wymogu wypłacalności i obliczenie wysokości
dopuszczonych środków własnych stanowiących pokrycie kapitałowego
wymogu wypłacalności – w przypadku gdy założycielem jest zakład
ubezpieczeń lub zakład reasekuracji;
7) obliczenie minimalnego wymogu kapitałowego i obliczenie wysokości
dopuszczonych podstawowych środków własnych stanowiących pokrycie
minimalnego wymogu kapitałowego – w przypadku gdy założycielem jest
zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji;
8) sprawozdania bankowe z przepływu środków pieniężnych na rachunkach
bankowych obejmujące okres roku przed dniem złożenia wniosku;
9) zeznania podatkowe składane na podstawie przepisów o podatku dochodowym
od osób fizycznych, za ostatnie 3 lata podatkowe przed dniem złożenia wniosku;
10) oświadczenie o pochodzeniu środków pieniężnych przeznaczonych na pokrycie
kapitału zakładowego i funduszu organizacyjnego – w przypadku założycieli
będących osobami fizycznymi, które nie mają obowiązku sporządzania
sprawozdań finansowych;
11) oświadczenia założycieli o kapitale zakładowym, ze wskazaniem podmiotów
obejmujących akcje lub udziały, sposobu objęcia akcji lub udziałów, liczby
obejmowanych akcji lub udziałów oraz rodzaju akcji lub udziałów;
12) dowód posiadania przez założycieli środków finansowych wolnych od obciążeń
w wysokości równej kapitałowi zakładowemu i funduszowi organizacyjnemu
wraz z oświadczeniem o przeznaczeniu ich na pokrycie kapitału zakładowego
i funduszu organizacyjnego;
13) dowód posiadania przez założycieli dopuszczonych podstawowych środków
własnych na pokrycie minimalnego wymogu kapitałowego w wysokości równej
co najmniej nieprzekraczalnemu dolnemu progowi minimalnego wymogu
kapitałowego, o którym mowa w art. 272 ust. 1;
14) plan działalności, obejmujący okres pierwszych 3 lat obrotowych działalności;
15) zaświadczenie albo oświadczenie o wpisie do Krajowego Rejestru Sądowego lub
odpis ze stosownego rejestru wystawiony poza granicami Rzeczypospolitej
Polskiej, wydany nie później niż na 3 miesiące przed dniem złożenia wniosku –
w przypadku gdy założycielem jest osoba prawna;
16) zaświadczenie organu nadzorczego właściwego dla siedziby zagranicznego
zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji, dotyczące
wykonywanej przez wnioskodawcę działalności oraz spełnienia wymogów w zakresie wypłacalności;
17) poświadczone notarialnie kopie stron dowodu osobistego, zawierające serię
i numer dowodu osobistego, imię i nazwisko, numer ewidencyjny Powszechnego
Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL), oznaczenie organu
wydającego dowód osobisty oraz datę wydania dowodu osobistego albo
poświadczoną notarialnie kopię paszportu – w przypadku założycieli będących
osobami fizycznymi;
18) życiorysy założycieli będących osobami fizycznymi oraz osób proponowanych
na stanowiska osób pełniących kluczowe funkcje;
19) zgody osób proponowanych na stanowiska osób pełniących kluczowe funkcje na
objęcie stanowisk w krajowym zakładzie ubezpieczeń lub krajowym zakładzie
reasekuracji;
20) poświadczenie odpowiedniego wykształcenia i doświadczenia zawodowego
osób proponowanych na stanowiska osób pełniących kluczowe funkcje, w tym
kopie dokumentów potwierdzających wykształcenie;
21) poświadczoną kopię decyzji o wpisie osoby proponowanej na stanowisko
aktuariusza nadzorującego funkcję aktuarialną do rejestru aktuariuszy;
22) dane o wykształceniu i doświadczeniu zawodowym osoby proponowanej na
stanowisko aktuariusza nadzorującego funkcję aktuarialną, w tym kopie
dokumentów potwierdzających wykształcenie;
23) zaświadczenie albo oświadczenie o niekaralności założycieli – w przypadku
założycieli będących osobami fizycznymi, oraz zaświadczenie albo
oświadczenie o niekaralności osób proponowanych na stanowiska osób
pełniących kluczowe funkcje;
24) oświadczenia założycieli oraz osób proponowanych na stanowiska osób
pełniących kluczowe funkcje o toczących się przeciwko nim postępowaniach
sądowych w związku ze sprawą gospodarczą;
25) oświadczenia założycieli oraz osób proponowanych na stanowiska osób
pełniących kluczowe funkcje o uczestnictwie w organach zarządzających
i nadzorujących spółek handlowych;
26) oświadczenie doradcy inwestycyjnego o wyrażeniu zgody na zatrudnienie –
w przypadku wniosku o wydanie zezwolenia na wykonywanie działalności
ubezpieczeniowej w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale I w grupie
3 załącznika do ustawy;
27) listę reprezentantów do spraw roszczeń, którzy zostaną ustanowieni w każdym
państwie członkowskim Unii Europejskiej – w przypadku wniosku o wydanie
zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej w zakresie
ubezpieczeń, o których mowa w dziale II w grupie 10 załącznika do ustawy,
z wyjątkiem ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej przewoźnika;
28) oświadczenie założycieli, czy krajowy zakład ubezpieczeń lub krajowy zakład
reasekuracji będzie jednostką zależną:
a) zakładu ubezpieczeń, zakładu reasekuracji, instytucji kredytowej lub firmy
inwestycyjnej, które uzyskały odpowiednie zezwolenia na wykonywanie
działalności w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim
Unii Europejskiej,
b) jednostki dominującej w stosunku do zakładu ubezpieczeń, zakładu
reasekuracji, instytucji kredytowej lub firmy inwestycyjnej, które uzyskały
odpowiednie zezwolenia na wykonywanie działalności w innym niż
Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej,
c) osoby fizycznej lub prawnej posiadającej udziały kapitałowe w zakładzie
ubezpieczeń, zakładzie reasekuracji, instytucji kredytowej lub firmie
inwestycyjnej, które uzyskały odpowiednie zezwolenia na wykonywanie
działalności w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim
Unii Europejskiej
– lub czy którykolwiek z podmiotów, o których mowa w lit. a–c, będzie posiadał
w krajowym zakładzie ubezpieczeń lub w krajowym zakładzie reasekuracji
udziały kapitałowe, zawierające informacje o nazwach i adresach siedziby
podmiotów, o których mowa w lit. a–c.
4. Wymóg, o którym mowa w ust. 2 pkt 6, nie dotyczy przypadku, gdy akwizycja
na rzecz zakładu ubezpieczeń wykonującego działalność w formie towarzystwa
ubezpieczeń wzajemnych będzie prowadzona przez struktury własne założycieli
krajowego zakładu ubezpieczeń.
5. Oświadczenia, o których mowa w ust. 3 pkt 15 i 23, składa się pod rygorem
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie
zawiera w nim klauzulę następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności
karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu
o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.
6. Dokumenty, o których mowa w ust. 3, sporządza się w języku polskim lub
tłumaczy na język polski. Tłumaczenie może być sporządzone wyłącznie przez
tłumacza przysięgłego lub konsula Rzeczypospolitej Polskiej.
7. Dokumenty urzędowe przed tłumaczeniem wymagają zalegalizowania przez
konsula Rzeczypospolitej Polskiej.
8. W uzasadnionych przypadkach, w szczególności gdy prawo państwa
właściwego nie przewiduje sporządzania określonych dokumentów, o których mowa
w ust. 3, wnioskodawca lub osoba, której sprawa dotyczy, może w miejsce tych
dokumentów złożyć oświadczenie zawierające wymagane informacje.
9. Organ nadzoru może żądać od założycieli informacji dotyczących ich:
1) struktury własnościowej;
2) sytuacji finansowej;
3) dotychczasowej działalności.
art. 163.
więcej
dane i warunki, jakie ze względu na rodzaj i rozmiar prowadzonej działalności
ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej są niezbędne do zapewnienia zdolności krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji do wykonywania zobowiązań.
2. Plan działalności, o którym mowa w art. 162 ust. 3 pkt 14, zawiera
w szczególności:
1) określenie rodzajów ryzyka, które krajowy zakład ubezpieczeń zamierza
ubezpieczać, lub określenie rodzajów ryzyka, które krajowy zakład reasekuracji
zamierza przyjmować;
2) program reasekuracji zakładu ubezpieczeń określający formę i zakres
reasekuracji oraz reasekuratorów;
3) określenie umów reasekuracji, które zakład reasekuracji zamierza zawierać
z cedentami;
4) program retrocesji zakładu reasekuracji określający formę i zakres retrocesji oraz
retrocesjonariuszy;
5) określenie źródeł finansowania środków w wysokości kapitałowego wymogu
wypłacalności i minimalnego wymogu kapitałowego;
6) oszacowanie kosztów utworzenia administracji krajowego zakładu ubezpieczeń
lub krajowego zakładu reasekuracji i organizacji działalności z określeniem
źródeł finansowania tych kosztów;
7) określenie środków będących w posiadaniu krajowego zakładu ubezpieczeń,
które są niezbędne do wykonania usług świadczenia pomocy, jeżeli krajowy
zakład ubezpieczeń zamierza ubezpieczać ryzyka określone w dziale II w
grupie 18 załącznika do ustawy;
8) określenie organizacji działalności ubezpieczeniowej, a w przypadku zakładu
reasekuracji – działalności reasekuracyjnej, w tym:
a) systemu zarządzania,
b) sposobu zawierania umów ubezpieczenia,
c) zasad akceptacji ryzyka,
d) sposobu ustalania stawek ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych,
e) zasad ustalania wartości rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów
wypłacalności,
f) zasad ustalania wartości rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów
rachunkowości,
g) przyjętych zasad rachunkowości, w szczególności zasad rozliczania
kosztów, w tym kosztów administracyjnych i kosztów akwizycji,
h) systemu ustalania wartości odszkodowań lub świadczeń przez zakład
ubezpieczeń.
3. Do planu działalności, o którym mowa w art. 162 ust. 3 pkt 14, dołącza się
rachunek symulacyjny pierwszych 3 lat obrotowych działalności obejmujący:
1) oszacowanie kosztów działalności ubezpieczeniowej lub działalności
reasekuracyjnej, w tym kosztów administracyjnych i kosztów akwizycji;
2) oszacowanie składki, odszkodowań i świadczeń, z wyróżnieniem działalności
bezpośredniej i reasekuracji czynnej;
3) oszacowanie liczby zawieranych umów ubezpieczenia, stopy wypowiedzeń
umów i wartości sum ubezpieczenia, jeżeli krajowy zakład ubezpieczeń zamierza
ubezpieczać ryzyka, o których mowa w dziale I załącznika do ustawy;
4) oszacowanie i wskazanie źródeł finansowania środków niezbędnych do pokrycia
rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności, dopuszczonych
środków własnych w wysokości kapitałowego wymogu wypłacalności
i dopuszczonych podstawowych środków własnych w wysokości minimalnego
wymogu kapitałowego;
5) prognozę:
a) bilansu dla celów rachunkowości,
b) ogólnego rachunku zysków i strat,
c) zbiorczego technicznego rachunku ubezpieczeń,
d) technicznych rachunków ubezpieczeń dla grup ubezpieczeń – w przypadku
zakładu ubezpieczeń,
e) bilansu dla celów wypłacalności,
f) obliczenia kapitałowego wymogu wypłacalności wraz z opisem stosowanej
metody obliczeń oraz wartości dopuszczonych środków własnych
stanowiących pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności,
g) obliczenia minimalnego wymogu kapitałowego wraz z opisem stosowanej
metody obliczeń oraz wartości dopuszczonych podstawowych środków
własnych stanowiących pokrycie minimalnego wymogu kapitałowego;
6) uzasadnienie oszacowanych wartości, o których mowa w pkt 1–4.
4. W przypadku gdy krajowy zakład reasekuracji składa wniosek o wydanie
zezwolenia na wykonywanie działalności reasekuracyjnej w zakresie obu rodzajów
reasekuracji, prognozę zbiorczego technicznego rachunku ubezpieczeń, o której mowa
w ust. 3 pkt 5 lit. c, sporządza się oddzielnie dla każdego rodzaju reasekuracji.
art. 164.
więcej
będzie jednostką zależną któregokolwiek z podmiotów, o których mowa w art. 162
ust. 3 pkt 28 lit. a–c, lub gdy którykolwiek z podmiotów, o których mowa w art. 162
ust. 3 pkt 28 lit. a–c będzie posiadał w krajowym zakładzie ubezpieczeń lub
w krajowym zakładzie reasekuracji udziały kapitałowe, przed wydaniem zezwolenia
na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej
organ nadzoru występuje na piśmie do organu nadzorczego państwa członkowskiego
Unii Europejskiej o przekazanie informacji dotyczących:
1) nadzorowanego przez ten organ zakładu ubezpieczeń, zakładu reasekuracji,
instytucji kredytowej lub firmy inwestycyjnej,
2) założycieli, akcjonariuszy lub udziałowców podmiotów, o których mowa
w pkt 1,
3) jednostek dominujących w stosunku do podmiotów, o których mowa w pkt 1,
4) osób fizycznych lub prawnych sprawujących kontrolę nad podmiotami,
o których mowa w pkt 1
– które mogą być przydatne do oceny, czy założyciele, akcjonariusze, udziałowcy lub
osoby przewidziane na członków zarządu lub rady nadzorczej krajowego zakładu
ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji dają rękojmię prowadzenia spraw
krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji w sposób
należyty, a także czy osoby proponowane na stanowiska osób nadzorujących inne
kluczowe funkcje dają rękojmię wykonywania zadań w sposób należyty.
art. 165.
więcej
wydawane w zakresie jednej lub więcej grup ubezpieczeń, o których mowa
w załączniku do ustawy. Zezwolenie obejmuje całą grupę, chyba że wnioskodawca
występuje o zezwolenie obejmujące jedynie niektóre rodzaje ryzyka należące do danej
grupy ubezpieczeń.
2. Zezwolenie na wykonywanie działalności reasekuracyjnej jest wydawane,
zgodnie z wnioskiem o wydanie zezwolenia na wykonywanie działalności
reasekuracyjnej, w zakresie reasekuracji:
1) ubezpieczeń na życie, o których mowa w dziale I załącznika do ustawy;
2) pozostałych ubezpieczeń osobowych oraz ubezpieczeń majątkowych, o których
mowa w dziale II załącznika do ustawy;
3) ubezpieczeń, o których mowa w pkt 1 i 2.
art. 166.
więcej
1) nazwę lub firmę, siedzibę i adres krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego
zakładu reasekuracji;
2) zasięg terytorialny i rzeczowy zakres działalności krajowego zakładu
ubezpieczeń lub rzeczowy zakres działalności krajowego zakładu reasekuracji;
3) wysokość kapitału zakładowego;
4) założycieli;
5) formę organizacyjną działalności krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego
zakładu reasekuracji;
6) imiona i nazwiska osób przewidzianych na członków pierwszego zarządu;
7) imiona i nazwiska osób przewidzianych na członków rady nadzorczej.
art. 167.
więcej
ubezpieczenia ryzyka podstawowego zaliczanego do jednej lub więcej grup
ubezpieczeń, o których mowa w dziale II załącznika do ustawy, może ubezpieczać
ryzyka zaliczane do innych grup, bez konieczności uzyskania zezwolenia dotyczącego
takich ryzyk, pod warunkiem że ryzyka te spełniają łącznie następujące warunki:
1) są związane z ryzykiem podstawowym;
2) dotyczą przedmiotu objętego ubezpieczeniem od ryzyka podstawowego;
3) są objęte umową ubezpieczenia dotyczącą ryzyka podstawowego.
2. Ryzyk, o których mowa w dziale II w grupach 14, 15 i 17 załącznika do
ustawy, nie uważa się za ryzyka dodatkowe w stosunku do innych grup ubezpieczeń.
3. Ryzyka, o których mowa w dziale II w grupie 17 załącznika do ustawy,
przyjmowane do ubezpieczenia można uważać za ryzyko dodatkowe w stosunku do
ubezpieczeń, o których mowa w dziale II w grupie 18 załącznika do ustawy, jeżeli
spełnione są warunki, o których mowa w ust. 1, oraz jeden z następujących
warunków:
1) ryzyko podstawowe jest związane wyłącznie ze świadczeniem pomocy na
korzyść osób, które popadły w trudności w czasie podróży lub podczas
nieobecności w miejscu zamieszkania;
2) ubezpieczenie dotyczy sporów lub ryzyka wynikających z użytkowania statków
żeglugi morskiej lub z nim związanych.
art. 168.
więcej
wykonywał działalność w formie towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, organ
nadzoru może wydać promesę zezwolenia na wykonywanie działalności
ubezpieczeniowej.
2. W promesie organ nadzoru określa okres jej ważności, który nie może być
krótszy niż 6 miesięcy.
3. W okresie ważności promesy organ nadzoru nie może odmówić wydania
zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej, chyba że nastąpią zmiany
danych zawartych we wniosku, wymaganych dokumentów lub informacji, o których
mowa w art. 162.
4. Odmowa wydania promesy może nastąpić z przyczyn, o których mowa
w art. 170 ust. 1 pkt 1–5 i 10.
art. 169.
więcej
krajowego zakładu ubezpieczeń oraz zmiana zakresu działalności krajowego zakładu
reasekuracji wymaga zezwolenia organu nadzoru.
2. Zezwolenie jest wydawane na wniosek krajowego zakładu ubezpieczeń lub
krajowego zakładu reasekuracji.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera informacje, o których mowa
w art. 162 ust. 2 pkt 1 i 2.
4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się:
1) dowód posiadania dopuszczonych środków własnych w wysokości co najmniej
kapitałowego wymogu wypłacalności;
2) dowód posiadania dopuszczonych podstawowych środków własnych
w wysokości co najmniej minimalnego wymogu kapitałowego;
3) dokumenty, o których mowa w art. 162 ust. 3.
art. 170.
więcej
działalności reasekuracyjnej nie może być wydane, jeżeli:
1) wniosek o wydanie zezwolenia i dołączone do niego dokumenty nie spełniają
wymagań określonych w ustawie;
2) w skład zarządu lub rady nadzorczej krajowego zakładu ubezpieczeń lub
krajowego zakładu reasekuracji wchodzą osoby, które nie spełniają wymagań
określonych w ustawie;
3) osoby proponowane na osoby nadzorujące w krajowym zakładzie ubezpieczeń
lub krajowym zakładzie reasekuracji inne kluczowe funkcje nie spełniają
wymagań określonych w ustawie;
4) założyciele byli skazani za umyślne przestępstwo prawomocnym wyrokiem
sądu;
5) założyciele nie dają rękojmi prowadzenia spraw krajowego zakładu ubezpieczeń
lub krajowego zakładu reasekuracji w sposób należycie zabezpieczający interesy
ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia lub
umów ubezpieczenia podlegających reasekuracji oraz cedentów;
6) podmiot obejmujący lub posiadający, bezpośrednio lub pośrednio, akcje lub
prawa z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu
reasekuracji w liczbie zapewniającej osiągnięcie albo przekroczenie
odpowiednio jednej dziesiątej, jednej piątej, jednej trzeciej, jednej drugiej
ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu lub udziału w kapitale
zakładowym lub podmiot, który jest lub będzie, bezpośrednio lub pośrednio,
jednostką dominującą zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji w sposób
inny niż przez objęcie lub posiadanie akcji lub praw z akcji krajowego zakładu
ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji w liczbie zapewniającej
większość ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu, lub podmiot
działający w porozumieniu, o którym mowa w art. 82 ust. 7, nie daje rękojmi
prowadzenia spraw krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu
reasekuracji w sposób należycie zabezpieczający interesy ubezpieczających,
ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia lub umów
ubezpieczenia podlegających reasekuracji oraz cedentów;
7) założyciele nie udowodnią posiadania środków finansowych w wysokości
równej co najmniej funduszowi organizacyjnemu i ustalonym w planie
działalności wartościom emisji akcji (udziałów) krajowego zakładu ubezpieczeń
lub krajowego zakładu reasekuracji;
8) założyciele nie udowodnią posiadania dopuszczonych podstawowych środków
własnych na pokrycie minimalnego wymogu kapitałowego w wysokości równej
co najmniej nieprzekraczalnemu dolnemu progowi minimalnego wymogu
kapitałowego, o którym mowa w art. 272 ust. 1;
9) założyciele posługują się wartościami majątkowymi pochodzącymi
z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł lub mogącymi mieć związek
z finansowaniem terroryzmu;
10) plan działalności krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu
reasekuracji nie zapewnia zdolności krajowego zakładu ubezpieczeń lub
krajowego zakładu reasekuracji do wykonywania zobowiązań;
11) bliskie powiązania między zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji
i inną osobą fizyczną lub prawną stanowiłyby dla organu nadzoru przeszkodę
w sprawowaniu nadzoru;
12) przepisy obowiązujące w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii
Europejskiej, a także trudności w stosowaniu tych przepisów, mające
zastosowanie do osoby fizycznej lub prawnej, z którą zakład ubezpieczeń lub
zakład reasekuracji posiada bliskie powiązania, stanowiłyby dla organu nadzoru
przeszkodę w sprawowaniu nadzoru.
2. Zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej w zakresie
ubezpieczeń, o których mowa w dziale II w grupie 10 załącznika do ustawy,
z wyjątkiem ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej przewoźnika, nie może być
wydane, jeżeli krajowy zakład ubezpieczeń nie przedłoży listy reprezentantów do
spraw roszczeń.
3. Przez podmiot pośrednio obejmujący lub posiadający akcje lub prawa z akcji
lub pośrednio będący lub stający się jednostką dominującą, o którym mowa w ust. 1
pkt 6, rozumie się podmiot, o którym mowa w art. 82 ust. 2.
art. 171.
więcej
rozpoczynają wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności
reasekuracyjnej w terminie nieprzekraczającym 12 miesięcy od dnia wydania
zezwolenia.
2. Za dzień rozpoczęcia wykonywania działalności ubezpieczeniowej uważa się
dzień zawarcia pierwszej umowy ubezpieczenia.
3. Za dzień rozpoczęcia wykonywania działalności reasekuracyjnej uważa się
dzień zawarcia pierwszej umowy reasekuracji.
4. Krajowy zakład ubezpieczeń zawiadamia organ nadzoru o zaprzestaniu
wykonywania działalności ubezpieczeniowej lub zawierania umów ubezpieczenia
w danej grupie ubezpieczeń w terminie 7 dni.
5. Krajowy zakład reasekuracji zawiadamia organ nadzoru o zaprzestaniu
wykonywania działalności reasekuracyjnej lub zawierania umów reasekuracji
w danym rodzaju reasekuracji w terminie 7 dni.
art. 172.
więcej
ubezpieczeń zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej w zakresie
jednej lub więcej grup ubezpieczeń, a krajowemu zakładowi reasekuracji – zezwolenie na wykonywanie działalności reasekuracyjnej w zakresie jednego lub obu rodzajów reasekuracji, jeżeli krajowy zakład ubezpieczeń lub krajowy zakład reasekuracji:
1) nie spełnia wymogu zgodności z minimalnym wymogiem kapitałowym,
a przedstawiony krótkoterminowy plan finansowy nie został zaakceptowany
przez organ nadzoru, lub
2) nie zrealizował w terminie 3 miesięcy od dnia stwierdzenia niezgodności
z minimalnym wymogiem kapitałowym krótkoterminowego planu finansowego.
2. Organ nadzoru może cofnąć, w drodze decyzji, krajowemu zakładowi
ubezpieczeń zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej w zakresie
jednej lub więcej grup ubezpieczeń, a krajowemu zakładowi reasekuracji – zezwolenie
na wykonywanie działalności reasekuracyjnej w zakresie jednego lub obu rodzajów
reasekuracji, jeżeli:
1) krajowy zakład ubezpieczeń lub krajowy zakład reasekuracji:
a) przestał spełniać warunki wymagane do uzyskania zezwolenia,
b) wykonuje działalność z naruszeniem przepisów prawa, statutu, planu
działalności lub nie zapewnia zdolności do wykonywania zobowiązań,
c) zaprzestanie wykonywania działalności ubezpieczeniowej lub działalności
reasekuracyjnej przez okres dłuższy niż 6 miesięcy,
d) złoży wniosek o cofnięcie zezwolenia na wykonywanie działalności
ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej,
e) nie rozpoczął wykonywania działalności ubezpieczeniowej lub działalności
reasekuracyjnej w terminie, o którym mowa w art. 171 ust. 1;
2) w stosunku odpowiednio do akcjonariuszy albo udziałowców krajowego zakładu
ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji zaistniały przesłanki określone
w art. 170 ust. 1 pkt 4–9;
3) bliskie powiązania między zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji
i akcjonariuszami lub udziałowcami stanowią dla organu nadzoru przeszkodę
w sprawowaniu nadzoru;
4) przepisy obowiązujące w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii
Europejskiej, a także trudności w stosowaniu tych przepisów, mające
zastosowanie do akcjonariuszy lub udziałowców zakładu ubezpieczeń lub
zakładu reasekuracji stanowią dla organu nadzoru przeszkodę w sprawowaniu
nadzoru.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. e, organ nadzoru może cofnąć
zezwolenie w zakresie grup ubezpieczeń, w których wykonywanie działalności
ubezpieczeniowej nie zostało rozpoczęte, lub rodzaju reasekuracji, w zakresie którego
wykonywanie działalności reasekuracyjnej nie zostało rozpoczęte.
4. Organ nadzoru cofa zezwolenie na wykonywanie działalności
ubezpieczeniowej w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale II w grupie
10 załącznika do ustawy, z wyjątkiem ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej
przewoźnika, w przypadku stwierdzenia braku reprezentanta do spraw roszczeń
w państwie członkowskim Unii Europejskiej.
5. W przypadku cofnięcia zezwolenia na wykonywanie działalności
ubezpieczeniowej w zakresie jednej lub więcej grup ubezpieczeń organ nadzoru może
zakazać krajowemu zakładowi ubezpieczeń prawa swobodnego rozporządzania jego
aktywami oraz zaciągania zobowiązań lub je ograniczyć, wskazując zakres zakazu lub
ograniczenia, lub przekazać zarząd majątkiem tego zakładu wyznaczonej osobie.
6. W przypadku cofnięcia zezwolenia na wykonywanie działalności
reasekuracyjnej w zakresie jednego lub obu rodzajów reasekuracji organ nadzoru
może zakazać krajowemu zakładowi ubezpieczeń prawa swobodnego rozporządzania
jego aktywami oraz zaciągania zobowiązań lub je ograniczyć, wskazując zakres
zakazu lub ograniczenia, lub przekazać zarząd majątkiem tego zakładu wyznaczonej
osobie.
7. Z dniem przekazania zarządu majątkiem krajowego zakładu ubezpieczeń lub
krajowego zakładu reasekuracji wyznaczonej osobie prawo reprezentacji krajowego
zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji w zakresie praw
i obowiązków, których przedmiotem jest majątek krajowego zakładu ubezpieczeń lub
krajowego zakładu reasekuracji, przechodzi na wyznaczoną osobę.
8. Z dniem przekazania zarządu majątkiem krajowego zakładu ubezpieczeń lub
krajowego zakładu reasekuracji wyznaczonej osobie kompetencje organów krajowego
zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji w zakresie praw
i obowiązków, których przedmiotem jest majątek krajowego zakładu ubezpieczeń lub
krajowego zakładu reasekuracji, ulegają zawieszeniu do dnia upływu terminu
sprawowania zarządu przez wyznaczoną osobę.
9. Organ nadzoru ustala wynagrodzenie za sprawowanie zarządu majątkiem
krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji przez
wyznaczoną osobę. Koszty zarządu majątkiem krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji przez wyznaczoną osobę ponosi krajowy zakład ubezpieczeń lub krajowy zakład reasekuracji.
10. Osobom wyznaczonym do sprawowania zarządu majątkiem krajowego
zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji, w przypadku złożenia
wniosku zgodnie z art. 174 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1040, 1043 i 1495), udziela się urlopu bezpłatnego na okres
pełnienia tej funkcji. Okres urlopu bezpłatnego jest wliczany do okresu pracy, od
którego zależy nabycie uprawnień pracowniczych.
11. Organ nadzoru w decyzji o przekazaniu zarządu majątkiem krajowego
zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji wyznaczonej osobie określa:
1) osobę, której przekazuje się zarząd majątkiem krajowego zakładu ubezpieczeń
lub krajowego zakładu reasekuracji;
2) okres, na który jest ustanawiany zarząd majątkiem krajowego zakładu
ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji;
3) szczegółowe zadania w zakresie zarządu majątkiem krajowego zakładu
ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji;
4) sposób wykonywania zarządu majątkiem krajowego zakładu ubezpieczeń lub
krajowego zakładu reasekuracji;
5) wysokość wynagrodzenia za zarząd majątkiem krajowego zakładu ubezpieczeń
lub krajowego zakładu reasekuracji.
12. Decyzje organu nadzoru, o których mowa w ust. 1, 2, 5 i 6, są natychmiast
wykonalna.
13. Organ nadzoru trzykrotnie ogłasza w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim
informację o cofnięciu krajowemu zakładowi ubezpieczeń zezwolenia na
wykonywanie działalności ubezpieczeniowej. Pierwszego ogłoszenia dokonuje się
w terminie 7 dni od dnia cofnięcia zezwolenia, a pozostałych – w odstępach nie
krótszych niż 7 dni i nie dłuższych niż 14 dni.
14. Organ nadzoru przesyła do właściwego sądu rejestrowego odpis decyzji,
o których mowa w ust. 1–4.
15. W przypadku wydania decyzji, o których mowa w ust. 1–4, organ nadzoru
informuje o nich organy nadzorcze innych niż Rzeczpospolita Polska państw
członkowskich Unii Europejskiej.
art. 173.
więcej
ubezpieczeniowej krajowy zakład ubezpieczeń nie może:
1) zawierać umów ubezpieczenia;
2) przedłużać zawartych umów ubezpieczenia;
3) obejmować ochroną ubezpieczeniową nowych ryzyk na podstawie zawartych
umów ubezpieczenia;
4) podwyższać sum ubezpieczenia w zawartych umowach ubezpieczenia;
5) dokonywać zmian umów ubezpieczenia zwiększających odpowiedzialność
zakładu ubezpieczeń, innych niż podwyższanie sum ubezpieczenia.
2. W przypadku cofnięcia zezwolenia na wykonywanie działalności
reasekuracyjnej krajowy zakład ubezpieczeń lub krajowy zakład reasekuracji nie
może:
1) zawierać umów reasekuracji czynnej i umów retrocesji czynnej;
2) przedłużać zawartych umów reasekuracji czynnej i umów retrocesji czynnej;
3) przyjmować nowych cesji w ramach zawartych umów reasekuracji czynnej
i umów retrocesji czynnej;
4) zwiększać odpowiedzialności w ramach zawartych umów reasekuracji czynnej
i umów retrocesji czynnej.
3. W przypadku cofnięcia zezwolenia na wykonywanie działalności
ubezpieczeniowej umowy ubezpieczenia zawarte na czas nieokreślony ulegają
przekształceniu w umowy ubezpieczenia zawarte na czas określony wynoszący
12 miesięcy, licząc od dnia cofnięcia zezwolenia, przy czym:
1) krajowy zakład ubezpieczeń i ubezpieczający mogą rozwiązać umowę
ubezpieczenia w drodze porozumienia przed upływem tego terminu;
2) ubezpieczający może wypowiedzieć umowę ubezpieczenia przed upływem tego
terminu ze skutkiem natychmiastowym.
art. 174.
więcej
mowa w art. 162 ust. 1 i art. 169 ust. 1, oraz o cofnięciu zezwolenia, o którym mowa
w art. 172 ust. 1–4.
Art. 174a. 1. Organ nadzoru może na wniosek założycieli albo zakładu
ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, w drodze decyzji, uznać zakład ubezpieczeń lub
zakład reasekuracji za wewnętrzny zakład ubezpieczeń lub wewnętrzny zakład
reasekuracji, jeżeli spełnione są przesłanki określone odpowiednio
w art. 3 ust. 1 pkt 53a lub 53b.
2. Jeżeli zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji przestał spełniać wymogi
określone odpowiednio w art. 3 ust. 1 pkt 53a lub 53b, zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji informuje o tym organ nadzoru i dostosowuje swoją działalność do wymogów określonych w ustawie dla zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji
niebędącego wewnętrznym zakładem ubezpieczeń lub wewnętrznym zakładem
reasekuracji.
art. 175.
więcej
zagranicznych zakładów ubezpieczeń i głównych oddziałów zagranicznych zakładów
reasekuracji, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.
art. 176.
więcej
reasekuracji z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii
Europejskiej może podejmować i wykonywać działalność ubezpieczeniową na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na zasadzie wzajemności.
2. Zasady wzajemności nie stosuje się do państw należących do Światowej
Organizacji Handlu.
art. 177.
więcej
państwem członkowskim Unii Europejskiej może podejmować i wykonywać
działalność ubezpieczeniową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyłącznie przez
główny oddział.
2. Zagraniczny zakład reasekuracji z siedzibą w państwie niebędącym państwem
członkowskim Unii Europejskiej może podejmować i wykonywać działalność
reasekuracyjną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
1) przez główny oddział;
2) bezpośrednio z terytorium państwa, w którym ma siedzibę, jeżeli system
wypłacalności tego państwa, zgodnie z art. 172 dyrektywy 2009/138/WE, został
uznany za równoważny lub czasowo równoważny z systemem wypłacalności
ustanowionym w Unii Europejskiej;
3) bezpośrednio z terytorium państwa, w którym ma siedzibę, jeżeli z państwem
tym została zawarta umowa, o której mowa w art. 175 dyrektywy 2009/138/WE.
3. Podjęcie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej przez
główny oddział wymaga uzyskania zezwolenia organu nadzoru.
4. W przypadku gdy system wypłacalności państwa niebędącego państwem
członkowskim Unii Europejskiej został uznany za równoważny lub czasowo
równoważny z systemem wypłacalności ustanowionym w Unii Europejskiej, umowy
reasekuracji zawarte z zakładami, których siedziba znajduje się w tym państwie, są
traktowane w taki sam sposób, jak umowy reasekuracji zawarte z zakładem, który
posiada zezwolenie na wykonywanie działalności reasekuracyjnej wydane dla
krajowego zakładu reasekuracji.
5. W przypadku zawarcia przez Unię Europejską z państwem niebędącym
państwem członkowskim Unii Europejskiej, którego system wypłacalności nie został
uznany za równoważny lub czasowo równoważny zgodnie z art. 172 dyrektywy
2009/138/WE, umowy międzynarodowej odnoszącej się do reasekuracji, działalność
reasekuracyjna wykonywana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zakład
reasekuracji lub zakład ubezpieczeń z siedzibą w tym państwie jest wykonywana
zgodnie z warunkami tej umowy.
art. 178.
więcej
prawa polskiego i statutu głównego oddziału sporządzanego przez zagraniczny zakład
ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji w formie aktu notarialnego.
2. Statut głównego oddziału i jego zmiany podlegają zatwierdzeniu przez organ
nadzoru.
3. Statut głównego oddziału określa w szczególności:
1) strukturę organizacyjną głównego oddziału;
2) zasady tworzenia jednostek terenowych oraz zasady ich reprezentacji;
3) rodzaje rezerw techniczno-ubezpieczeniowych tworzonych przez główny
oddział dla celów rachunkowości i metody ich tworzenia;
4) zasady rozliczeń z centralą zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub
zagranicznego zakładu reasekuracji.
4. Główny oddział podlega wpisowi do Krajowego Rejestru Sądowego i może
rozpocząć wykonywanie działalności z chwilą dokonania wpisu.
5. Wpis do Krajowego Rejestru Sądowego może zostać dokonany po uzyskaniu
zezwolenia organu nadzoru na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej przez
zagraniczny zakład ubezpieczeń lub działalności reasekuracyjnej przez zagraniczny
zakład reasekuracji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
art. 179.
więcej
pozywać i być pozywany.
2. Głównym oddziałem kieruje dyrektor.
3. Prawo reprezentacji głównego oddziału przysługuje łącznie dyrektorowi
i jednemu z jego zastępców lub łącznie dwóm zastępcom dyrektora głównego
oddziału.
4. Dyrektor głównego oddziału oraz jego zastępcy są ujawniani w Krajowym
Rejestrze Sądowym.
5. Główny oddział przechowuje dokumenty dotyczące jego działalności
w siedzibie głównego oddziału.
6. Główny oddział ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
w miejscowości wskazanej w zezwoleniu.
art. 180.
więcej
która spełnia łącznie następujące wymagania:
1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
2) posiada wyższe wykształcenie uzyskane w Polsce lub uzyskane w innym
państwie wykształcenie będące wykształceniem wyższym w rozumieniu
właściwych przepisów tego państwa;
3) nie była skazana za umyślne przestępstwo prawomocnym wyrokiem sądu;
4) daje rękojmię prowadzenia spraw zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji
w sposób należyty.
2. Osobą nadzorującą inną kluczową funkcję w głównym oddziale może być
osoba, która spełnia łącznie wymagania, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3, oraz:
1) posiada doświadczenie zawodowe niezbędne do wykonywania nadzorowanej
kluczowej funkcji;
2) daje rękojmię wykonywania zadań w sposób należyty.
3. Równoczesne pełnienie przez tę samą osobę funkcji dyrektora głównego
oddziału, jego zastępcy lub osoby nadzorującej inną kluczową funkcję w głównym
oddziale zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub w głównym oddziale zagranicznego
zakładu reasekuracji wykonujących działalność w zakresie ubezpieczeń, o których
mowa w dziale I i dziale II załącznika do ustawy, nie może być uznane za naruszenie
wymagania dotyczącego rękojmi.
4. Dyrektor głównego oddziału zagranicznego zakładu ubezpieczeń i dyrektor
głównego oddziału zagranicznego zakładu reasekuracji oraz przynajmniej jeden z jego
zastępców posiadają udowodnioną znajomość języka polskiego.
5. Organ nadzoru, na wniosek zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub
zagranicznego zakładu reasekuracji, może odstąpić, w drodze decyzji, od stosowania
wymogu znajomości języka polskiego, jeżeli nie jest to niezbędne ze względów
nadzoru ostrożnościowego, biorąc w szczególności pod uwagę zakres działalności
zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji.
6. Organ nadzoru, na wniosek zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub
zagranicznego zakładu reasekuracji, może odstąpić, w drodze decyzji, od stosowania
wymogu posiadania wyższego wykształcenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2,
uwzględniając w szczególności doświadczenie zawodowe kandydatów na stanowiska
dyrektora głównego oddziału zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego
zakładu reasekuracji, jego zastępcy lub osób nadzorujących inne kluczowe funkcje.
7. Dyrektor głównego oddziału zagranicznego zakładu ubezpieczeń i dyrektor
głównego oddziału zagranicznego zakładu reasekuracji oraz przynajmniej jeden z jego
zastępców posiadają udowodnioną znajomość języka polskiego doświadczenie
zawodowe niezbędne do zarządzania zakładem ubezpieczeń lub zakładem
reasekuracji.
8. Zagraniczny zakład ubezpieczeń i zagraniczny zakład reasekuracji informują
organ nadzoru o zmianach na stanowiskach dyrektora głównego oddziału, jego
zastępcy lub osób nadzorujących inne kluczowe funkcje, w terminie 7 dni od dnia
dokonania zmiany. Przepisy art. 49 ust. 3–9 stosuje się odpowiednio.
art. 181.
więcej
w związku z rezygnacją, śmiercią, odwołaniem dyrektora głównego oddziału lub jego
zastępcy albo decyzją organu nadzoru o odmowie wyrażenia zgody na powołanie albo
o stwierdzeniu niespełnienia wymagań dotyczących pełnienia funkcji dyrektora
głównego oddziału lub jego zastępcy, zagraniczny zakład ubezpieczeń i zagraniczny
zakład reasekuracji dostosowują działalność do wymogów określonych w ustawie,
w terminie 6 miesięcy.
art. 182.
więcej
wykonywanie działalności ubezpieczeniowej przez główny oddział na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, na wniosek zagranicznego zakładu ubezpieczeń.
2. Organ nadzoru wydaje, w drodze decyzji, zezwolenie na wykonywanie
działalności reasekuracyjnej przez główny oddział na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, na wniosek zagranicznego zakładu reasekuracji.
3. Wniosek zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu
reasekuracji zawiera:
1) nazwę i siedzibę zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu
reasekuracji oraz nazwę państwa, w którym znajduje się jego siedziba;
2) siedzibę oraz rzeczowy zakres działalności głównego oddziału;
3) imiona i nazwiska osób proponowanych na stanowiska dyrektora głównego
oddziału, jego zastępców, osób nadzorujących inne kluczowe funkcje, osoby
odpowiedzialnej za prowadzenie ksiąg rachunkowych oraz doradcy
inwestycyjnego, w przypadku gdy obowiązek zatrudnienia doradcy
inwestycyjnego wynika z ustawy.
4. Do wniosku zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu
reasekuracji dołącza się:
1) statut zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu
reasekuracji;
2) informacje o wymogach wypłacalności, którym podlega zagraniczny zakład
ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji na podstawie odpowiednich
przepisów obowiązujących w państwie siedziby tego zakładu;
3) informacje o spełnieniu przez zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny
zakład reasekuracji wymogów wypłacalności, o których mowa w pkt 2;
4) plan działalności spełniający warunki, o których mowa w art. 163, określający
sposób prowadzenia głównego oddziału na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
obejmujący okres pierwszych 3 lat obrotowych działalności;
5) projekt statutu głównego oddziału;
6) zaświadczenie organu nadzorczego państwa, w którym znajduje się siedziba
zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji,
o posiadaniu przez ten zakład zezwolenia na wykonywanie działalności
ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej oraz o spełnianiu przez
zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji wymogów
wypłacalności, o których mowa w pkt 2, zawierające informację o sytuacji
finansowej tego zakładu;
7) sprawozdanie finansowe za okres ostatnich 3 lat przed dniem złożenia wniosku
działalności zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu
reasekuracji wraz ze sprawozdaniem z jego badania;
8) bilans dla celów wypłacalności za okres ostatnich 3 lat przed dniem złożenia
wniosku działalności zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego
zakładu reasekuracji;
9) w przypadku wniosku zagranicznego zakładu ubezpieczeń – dowód, że krajowe
zakłady ubezpieczeń mogą wykonywać działalność ubezpieczeniową na
terytorium państwa, w którym zagraniczny zakład ubezpieczeń ma siedzibę;
10) w przypadku wniosku zagranicznego zakładu reasekuracji – dowód, że krajowe
zakłady reasekuracji mogą wykonywać działalność reasekuracyjną na terytorium
państwa, w którym zagraniczny zakład reasekuracji ma siedzibę;
11) informacje o wysokości funduszu organizacyjnego przeznaczonego na
utworzenie administracji głównego oddziału i zorganizowanie jego jednostek
terenowych;
12) wskazanie źródeł środków finansowych niezbędnych do wypłacenia
odszkodowań i świadczeń z tytułu zawartych umów ubezpieczenia, pokrycia
kapitałowego wymogu wypłacalności i minimalnego wymogu kapitałowego;
13) zgodę osoby proponowanej na stanowisko dyrektora głównego oddziału oraz
osób proponowanych na stanowiska jego zastępców, a także zgodę osób
mających nadzorować inne kluczowe funkcje na wykonywanie obowiązków
w głównym oddziale;
14) życiorysy osób proponowanych na stanowiska dyrektora głównego oddziału
i jego zastępców oraz osób nadzorujących inne kluczowe funkcje;
15) dokumenty potwierdzające posiadanie odpowiedniego wykształcenia
i doświadczenia zawodowego niezbędnego do zarządzania zakładem
ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji osoby proponowanej na stanowisko
dyrektora i osób proponowanych na stanowiska jego zastępców;
16) dokumenty potwierdzające posiadanie odpowiedniego wykształcenia
i doświadczenia zawodowego osób przewidzianych do nadzorowania innych
kluczowych funkcji;
17) dane o wykształceniu i doświadczeniu zawodowym osoby proponowanej na
stanowisko aktuariusza nadzorującego funkcję aktuarialną, w tym kopie dokumentów potwierdzających posiadane wykształcenie oraz kopię decyzji o wpisie do rejestru aktuariuszy;
18) zaświadczenia albo oświadczenia o niekaralności osób proponowanych na
stanowiska dyrektora głównego oddziału i jego zastępców oraz osób
przewidzianych do nadzorowania innych kluczowych funkcji;
19) oświadczenia osób proponowanych na stanowiska dyrektora głównego oddziału
i jego zastępców oraz osób przewidzianych do nadzorowania innych kluczowych
funkcji o toczących się przeciwko nim postępowaniach sądowych w związku ze
sprawą gospodarczą;
20) oświadczenia osób proponowanych na stanowiska dyrektora głównego oddziału
i jego zastępców oraz osób przewidzianych do nadzorowania innych kluczowych
funkcji o uczestnictwie w organach zarządzających i nadzorujących spółek
handlowych.
5. Do wniosku zagranicznego zakładu ubezpieczeń dołącza się również:
1) projekty ogólnych warunków ubezpieczeń, w zakresie których ma być wydane
zezwolenie;
2) oświadczenie doradcy inwestycyjnego o wyrażeniu zgody na zatrudnienie –
w przypadku wniosku o wydanie zezwolenia na wykonywanie działalności
ubezpieczeniowej w zakresie ubezpieczeń na życie, jeżeli są związane z
ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym;
3) listę ustanowionych w każdym państwie członkowskim Unii Europejskiej
reprezentantów do spraw roszczeń – w przypadku wniosku o wydanie
zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej w zakresie
ubezpieczeń, o których mowa w dziale II w grupie 10 załącznika do ustawy,
z wyjątkiem ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej przewoźnika.
6. Wymóg, o którym mowa w ust. 4 pkt 9 i 10, nie dotyczy państw, z którymi
Rzeczpospolitą Polską wiążą umowy międzynarodowe zapewniające zasadę
wzajemności.
7. Oświadczenie o niekaralności, o którym mowa w ust. 4 pkt 18, składa się pod
rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający
oświadczenie zawiera w nim klauzulę następującej treści: „Jestem świadomy
odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta
zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych
zeznań.
8. Dokumenty, o których mowa w ust. 4 i 5, sporządza się w języku polskim lub
tłumaczy na język polski. Tłumaczenie może być sporządzone wyłącznie przez
tłumacza przysięgłego lub konsula Rzeczypospolitej Polskiej.
9. Dokumenty urzędowe przed tłumaczeniem wymagają zalegalizowania przez
konsula Rzeczypospolitej Polskiej. Obowiązku legalizacji nie stosuje się, jeżeli
umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, stanowi inaczej.
art. 183.
więcej
o którym mowa w art. 182 ust. 1, jest wydawane w zakresie jednej lub więcej grup
ubezpieczeń, o których mowa w załączniku do ustawy.
2. Zezwolenie na wykonywanie działalności reasekuracyjnej, o którym mowa
w art. 182 ust. 2, jest wydawane w zakresie:
1) reasekuracji ubezpieczeń na życie, o których mowa w dziale I załącznika do
ustawy;
2) reasekuracji pozostałych ubezpieczeń osobowych oraz ubezpieczeń
majątkowych, o których mowa w dziale II załącznika do ustawy;
3) reasekuracji ubezpieczeń, o których mowa w pkt 1 i 2.
3. Zezwolenie może być wydane, jeżeli w państwie, w którym znajduje się
siedziba zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji,
zakład ten posiada odpowiednie zezwolenie na wykonywanie działalności
ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej we wnioskowanym zakresie
i wykonuje działalność w formie organizacyjno-prawnej odpowiadającej spółce
akcyjnej albo towarzystwu ubezpieczeń wzajemnych lub towarzystwu reasekuracji
wzajemnej.
4. Wymóg co do formy, o którym mowa w ust. 3, nie dotyczy podmiotów
zagranicznych wykonujących działalność ubezpieczeniową lub reasekuracyjną,
których siedziba znajduje się w państwach należących do Światowej Organizacji
Handlu, lub jeżeli wynika to z umów międzynarodowych zawartych przez Unię
Europejską.
art. 184.
więcej
zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej przez główny oddział lub
uzyskał takie zezwolenie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz na terytorium
innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, może złożyć wniosek
o przyznanie mu łącznie następujących uprawnień do:
1) obliczania kapitałowego wymogu wypłacalności w odniesieniu do wyników
całej działalności ubezpieczeniowej, którą zagraniczny zakład ubezpieczeń
zamierza wykonywać lub wykonuje przez główne oddziały mające siedziby na
terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej;
2) złożenia kaucji, o której mowa w art. 187, jedynie na terytorium jednego spośród
państw członkowskich Unii Europejskiej, na terytorium których zagraniczny
zakład ubezpieczeń zamierza wykonywać lub wykonuje działalność ubezpieczeniową przez główne oddziały;
3) umiejscowienia aktywów odpowiadających minimalnemu wymogowi
kapitałowemu na terytorium jednego spośród państw członkowskich Unii
Europejskiej, na terytorium których zagraniczny zakład ubezpieczeń zamierza
wykonywać lub wykonuje działalność ubezpieczeniową przez główne oddziały.
2. Przy obliczaniu kapitałowego wymogu wypłacalności zagraniczny zakład
ubezpieczeń uwzględnia wyłącznie działalność ubezpieczeniową i działalność
reasekuracyjną wykonywane przez główne oddziały mające siedziby w państwach
członkowskich Unii Europejskiej.
3. Zagraniczny zakład ubezpieczeń występuje o przyznanie uprawnień,
o których mowa w ust. 1, do organu nadzoru oraz organów nadzorczych innych niż
Rzeczpospolita Polska państw członkowskich Unii Europejskiej, w których zamierza
wykonywać lub wykonuje działalność ubezpieczeniową przez główny oddział.
4. We wniosku, o którym mowa w ust. 1, zagraniczny zakład ubezpieczeń
wskazuje organ nadzorczy jednego spośród państw członkowskich Unii Europejskiej,
na terytorium których zagraniczny zakład ubezpieczeń zamierza wykonywać lub
wykonuje działalność ubezpieczeniową przez główne oddziały.
5. Nadzór nad wypłacalnością zagranicznego zakładu ubezpieczeń w odniesieniu
do jego działalności wykonywanej przez główne oddziały na terytorium państw
członkowskich Unii Europejskiej sprawuje organ nadzorczy wskazany we wniosku,
o którym mowa w ust. 1.
6. Kaucję, o której mowa w art. 187, składa się w państwie członkowskim Unii
Europejskiej, w którym ma siedzibę organ nadzorczy wskazany we wniosku, o którym
mowa w ust. 1.
7. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1, mogą być przyznane, gdy wyrażą na
to zgodę organy nadzorcze wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej, na
terytorium których zagraniczny zakład ubezpieczeń zamierza wykonywać lub wykonuje działalność ubezpieczeniową przez główne oddziały i na terytorium których złożył wniosek o przyznanie uprawnień. Organ nadzoru udziela zgody, w drodze
decyzji, po dokonaniu w szczególności oceny sytuacji finansowej zagranicznego
zakładu ubezpieczeń, w tym jego wypłacalności.
8. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1, przysługują po wyrażeniu zgody,
o której mowa w ust. 7, od dnia przekazania informacji przez wskazany organ
nadzorczy, o którym mowa w ust. 4, organom nadzorczym pozostałych państw
członkowskich Unii Europejskiej, na terytorium których zagraniczny zakład
ubezpieczeń zamierza wykonywać lub wykonuje działalność ubezpieczeniową przez
główne oddziały, o zamiarze sprawowania nadzoru nad wypłacalnością tego zakładu
ubezpieczeń.
9. Organ nadzoru przekazuje organom nadzorczym państw członkowskich Unii
Europejskiej, na terytorium których zagraniczny zakład ubezpieczeń zamierza
wykonywać lub wykonuje działalność ubezpieczeniową przez główne oddziały
informacje niezbędne do sprawowania nadzoru nad wypłacalnością zagranicznego
zakładu ubezpieczeń w odniesieniu do jego działalności wykonywanej przez główny
oddział na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej, lub występuje do nich
o te informacje.
10. Zagraniczny zakład ubezpieczeń traci uprawnienia, o których mowa w ust. 1,
z chwilą cofnięcia zgody na ich przyznanie przez organ nadzorczy, który takiej zgody
udzielił.
11. Nadzór sprawowany przez wskazany organ nadzorczy, o którym mowa
w ust. 4, jest traktowany tak jak nadzór, o którym mowa w rozdziale 8.
art. 185.
więcej
działalności ubezpieczeniowej w terminie nieprzekraczającym 12 miesięcy od dnia
wydania zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej przez główny
oddział.
2. Zagraniczny zakład reasekuracji rozpoczyna wykonywanie działalności
reasekuracyjnej w terminie nieprzekraczającym 12 miesięcy od dnia wydania
zezwolenia na wykonywanie działalności reasekuracyjnej przez główny oddział.
art. 186.
więcej
uzyskania zezwolenia organu nadzoru.
art. 187.
więcej
zakład ubezpieczeń lub działalności reasekuracyjnej przez zagraniczny zakład
reasekuracji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może być rozpoczęte po złożeniu
kaucji w celu zabezpieczenia przyszłych zobowiązań z tytułu umów ubezpieczenia lub
umów reasekuracji zawartych przez główny oddział na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
2. Kaucja jest równa co najmniej równowartości w złotych 25%
nieprzekraczalnego dolnego progu minimalnego wymogu kapitałowego, o którym
mowa w art. 272 ust. 1.
3. Kaucja jest utrzymywana przez cały okres działalności głównego oddziału na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Kaucja podlega zdeponowaniu na wyodrębnionym, oprocentowanym
rachunku w banku mającym siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, który
posiada fundusze własne w wysokości stanowiącej równowartość w złotych co
najmniej 100 mln euro, ustaloną zgodnie z art. 272 ust. 6.
5. Kaucja wraz z odsetkami jest zaliczana na poczet dopuszczonych
podstawowych środków własnych na pokrycie minimalnego wymogu kapitałowego.
6. Kaucja wraz z odsetkami podlega zwrotowi zagranicznemu zakładowi
ubezpieczeń lub zagranicznemu zakładowi reasekuracji po zaspokojeniu wszystkich
roszczeń wynikających z umów ubezpieczenia lub umów reasekuracji zawartych za
pośrednictwem głównego oddziału na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
7. Kaucja nie podlega egzekucji. Zaspokojenie z kaucji za zgodą organu nadzoru,
wydaną w drodze decyzji, może nastąpić jedynie w trakcie likwidacji głównego
oddziału.
art. 188.
więcej
ubezpieczeniowej przez zagraniczny zakład ubezpieczeń lub działalności
reasekuracyjnej przez zagraniczny zakład reasekuracji nie może być wydane, jeżeli:
1) wniosek zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu
reasekuracji nie spełnia wymagań określonych w ustawie;
2) osoby proponowane na stanowiska dyrektora głównego oddziału i jego
zastępców lub osoby przewidziane do nadzorowania innych kluczowych funkcji
nie spełniają wymagań określonych w ustawie;
3) zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji nie daje
rękojmi prawidłowego wykonywania działalności ubezpieczeniowej lub
działalności reasekuracyjnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4) zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji nie spełnia
wymogów wypłacalności, o których mowa w art. 182 ust. 4 pkt 2;
5) zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji nie posiada
środków finansowych w wysokości równej co najmniej funduszowi
organizacyjnemu i środków własnych głównego oddziału ustalonych w planie
działalności;
6) zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji nie posiada
środków finansowych niezbędnych do zapewnienia pokrycia kapitałowego
wymogu wypłacalności głównego oddziału lub środków finansowych niezbędnych do zapewnienia pokrycia minimalnego wymogu kapitałowego głównego
oddziału;
7) zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji posługuje
się wartościami majątkowymi pochodzącymi z nielegalnych lub nieujawnionych
źródeł lub mającymi związek z finansowaniem terroryzmu;
8) plan działalności nie zapewnia zdolności do wykonywania zobowiązań
głównego oddziału;
9) w stosunku odpowiednio do akcjonariuszy albo udziałowców zagranicznego
zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji zaistnieją
następujące przesłanki:
a) bliskie powiązania między zagranicznym zakładem ubezpieczeń lub
zagranicznym zakładem reasekuracji i inną osobą fizyczną lub prawną
stanowiłyby dla organu nadzoru przeszkodę w sprawowaniu nadzoru,
b) przepisy obowiązujące w państwie niebędącym państwem członkowskim
Unii Europejskiej, a także trudności w stosowaniu tych przepisów, mające
zastosowanie do osoby fizycznej lub prawnej, z którą zagraniczny zakład
ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji posiada bliskie
powiązania, stanowiłyby dla organu nadzoru przeszkodę w sprawowaniu
nadzoru.
2. Zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej przez
zagraniczny zakład ubezpieczeń w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale II
w grupie 10 załącznika do ustawy, z wyjątkiem ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej przewoźnika, nie może być wydane, jeżeli zagraniczny zakład ubezpieczeń nie przedłoży listy reprezentantów do spraw roszczeń.
art. 189.
więcej
celów wypłacalności przeznaczone na pokrycie bieżących i przyszłych zobowiązań,
jakie mogą wyniknąć z zawartych przez główny oddział umów ubezpieczenia, umów
gwarancji ubezpieczeniowych lub umów reasekuracji na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
2. Główny oddział tworzy rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe dla celów
rachunkowości przeznaczone na pokrycie bieżących i przyszłych zobowiązań, jakie
mogą wyniknąć z zawartych przez główny oddział umów ubezpieczenia lub umów
reasekuracji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
art. 190.
więcej
dopuszczone środki własne w wysokości nie niższej niż kapitałowy wymóg
wypłacalności.
2. Główny oddział posiada dopuszczone podstawowe środki własne
w wysokości nie niższej niż minimalny wymóg kapitałowy. Dopuszczone
podstawowe środki własne głównego oddziału nie mogą być niższe niż 50%
nieprzekraczalnego dolnego progu minimalnego wymogu kapitałowego, o którym
mowa w art. 272 ust. 1.
3. Przy obliczaniu kapitałowego wymogu wypłacalności i minimalnego wymogu
kapitałowego uwzględnia się wyłącznie działalność ubezpieczeniową i działalność
reasekuracyjną wykonywane przez główny oddział.
4. Aktywa odpowiadające kapitałowemu wymogowi wypłacalności są lokowane
przez główny oddział zgodnie z następującymi zasadami:
1) aktywa do wysokości minimalnego wymogu kapitałowego są lokowane na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) nadwyżka aktywów ponad minimalny wymóg kapitałowy jest lokowana na
terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej.
art. 191.
więcej
organów zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji stosuje się odpowiednio do
dyrektora głównego oddziału i jego zastępców.
art. 192.
więcej
o przeniesienie całości lub części portfela ubezpieczeń posiadanego przez główny oddział zagranicznego zakładu ubezpieczeń na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
na rzecz zakładu ubezpieczeń mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
2. Decyzja zatwierdzająca umowę, o której mowa w ust. 1, może być wydana,
jeżeli zakład ubezpieczeń przejmujący portfel ubezpieczeń posiada dopuszczone
środki własne w wysokości nie niższej niż kapitałowy wymóg wypłacalności.
3. Organ nadzoru zatwierdza, w drodze decyzji, umowę o przeniesienie całości
lub części portfela ubezpieczeń posiadanego przez główny oddział zagranicznego
zakładu ubezpieczeń na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz zakładu
ubezpieczeń mającego siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie
członkowskim Unii Europejskiej po uzyskaniu od właściwych organów nadzorczych
tego państwa:
1) informacji w zakresie dopuszczalności, według prawa tego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, przeniesienia portfela ubezpieczeń;
2) pozytywnej opinii lub zgody na dokonanie przeniesienia portfela ubezpieczeń;
3) informacji w zakresie posiadania przez zakład ubezpieczeń przejmujący portfel
ubezpieczeń dopuszczonych środków własnych w wysokości kapitałowego
wymogu wypłacalności.
4. Organ nadzoru zatwierdza, w drodze decyzji, umowę o przeniesienie całości
lub części portfela ubezpieczeń posiadanego przez główny oddział zagranicznego
zakładu ubezpieczeń na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz głównego
oddziału, który uzyskał zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej
w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, po
uzyskaniu od właściwych organów nadzorczych tego państwa informacji w zakresie,
o którym mowa w ust. 3.
5. W przypadku gdy ryzyko objęte umową ubezpieczenia zawartą przez główny
oddział zagranicznego zakładu ubezpieczeń na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
umiejscowione jest w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii
Europejskiej umiejscowienia ryzyka, organ nadzoru zatwierdza przeniesienie portfela
ubezpieczeń, o którym mowa w ust. 1, 3 lub 4, po uzyskaniu zgody właściwych
organów nadzorczych państwa członkowskiego Unii Europejskiej umiejscowienia
ryzyka.
6. Do umów o przeniesienie portfela ubezpieczeń, o których mowa w ust. 1, 3
i 4, przepisy art. 300–304 stosuje się odpowiednio.
art. 193.
więcej
o przeniesienie całości lub części portfela reasekuracji posiadanego przez główny
oddział zagranicznego zakładu reasekuracji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
na rzecz zakładu reasekuracji lub zakładu ubezpieczeń mającego siedzibę na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Decyzja zatwierdzająca umowę, o której mowa w ust. 1, może być wydana,
jeżeli zakład reasekuracji lub zakład ubezpieczeń przejmujący portfel reasekuracji
posiada dopuszczone środki własne w wysokości kapitałowego wymogu
wypłacalności.
3. Do umów o przeniesienie portfela reasekuracji przepisy art. 307–309 stosuje
się odpowiednio.
art. 194.
więcej
przez główny oddział działalności ubezpieczeniowej przez zagraniczny zakład
ubezpieczeń lub działalności reasekuracyjnej przez zagraniczny zakład reasekuracji na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zakład ten w państwie, w którym znajduje
się jego siedziba:
1) utracił zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub
działalności reasekuracyjnej;
2) został postawiony w stan likwidacji lub ogłoszono jego upadłość.
2. Organ nadzoru może cofnąć, w drodze decyzji, zezwolenie na wykonywanie
działalności w zakresie jednej lub więcej grup ubezpieczeń albo jednego lub kilku
rodzajów ubezpieczeń przez zagraniczny zakład ubezpieczeń bądź jednego lub obu
rodzajów reasekuracji przez zagraniczny zakład reasekuracji, na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, w sytuacji gdy:
1) zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji przestał
spełniać warunki uzyskania zezwolenia;
2) główny oddział wykonuje działalność z naruszeniem przepisów prawa, statutu
lub nie zapewnia zdolności zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub
zagranicznego zakładu reasekuracji do wykonywania zobowiązań;
3) zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji wystąpił do
organu nadzoru z wnioskiem o cofnięcie zezwolenia, pod warunkiem:
a) zagwarantowania zabezpieczenia interesów ubezpieczających,
ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia, w szczególności w zakresie spełnienia świadczeń i wypłaty odszkodowań – w przypadku zagranicznego zakładu ubezpieczeń,
b) zagwarantowania zabezpieczenia interesów ubezpieczających,
ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia podlegających
reasekuracji oraz cedentów – w przypadku zagranicznego zakładu
reasekuracji;
4) zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji nie
rozpoczął wykonywania działalności ubezpieczeniowej lub działalności
reasekuracyjnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie, o którym
mowa w art. 185;
5) zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji nie
wykonuje działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej przez
okres dłuższy niż 6 miesięcy;
6) zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji nie
zrealizował w terminie planu naprawczego albo krótkoterminowego planu
finansowego;
7) w stosunku odpowiednio do akcjonariuszy albo udziałowców zagranicznego
zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji zaistnieją
następujące przesłanki:
a) bliskie powiązania między zagranicznym zakładem ubezpieczeń lub
zagranicznym zakładem reasekuracji i inną osobą fizyczną lub prawną
stanowiłyby dla organu nadzoru przeszkodę w sprawowaniu nadzoru,
b) przepisy obowiązujące w państwie niebędącym państwem członkowskim
Unii Europejskiej, a także trudności w stosowaniu tych przepisów, mające
zastosowanie do osoby fizycznej lub prawnej, z którą zagraniczny zakład
ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji posiada bliskie
powiązania, stanowiłyby dla organu nadzoru przeszkodę w sprawowaniu
nadzoru.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 4, organ nadzoru może cofnąć
zezwolenie:
1) w przypadku zagranicznego zakładu ubezpieczeń – w zakresie grup ubezpieczeń,
w których wykonywanie działalności ubezpieczeniowej nie zostało rozpoczęte;
2) w przypadku zagranicznego zakładu reasekuracji – w zakresie rodzaju
reasekuracji, w którym wykonywanie działalności reasekuracyjnej nie zostało
rozpoczęte.
4. Organ nadzoru cofa zezwolenie na wykonywanie działalności
ubezpieczeniowej przez zagraniczny zakład ubezpieczeń w zakresie ubezpieczeń,
o których mowa w dziale II w grupie 10 załącznika do ustawy, z wyjątkiem
ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej przewoźnika, w przypadku stwierdzenia
braku reprezentanta do spraw roszczeń w państwie członkowskim Unii Europejskiej.
5. Zagraniczny zakład ubezpieczeń zawiadamia organ nadzoru w terminie 7 dni
o zaprzestaniu wykonywania działalności ubezpieczeniowej lub zawierania umów
ubezpieczenia w danej grupie ubezpieczeń.
6. Zagraniczny zakład reasekuracji zawiadamia organ nadzoru w terminie 7 dni
o zaprzestaniu wykonywania działalności reasekuracyjnej lub zawierania umów
reasekuracji w zakresie jednego rodzaju reasekuracji.
art. 195.
więcej
ubezpieczeniowej przez główny oddział zagranicznemu zakładowi ubezpieczeń, dla
którego organ nadzoru jest wskazanym właściwym organem, o którym mowa
w art. 184 ust. 4, wymaga powiadomienia organów nadzorczych pozostałych państw
członkowskich Unii Europejskiej, na terytorium których zagraniczny zakład
ubezpieczeń wykonuje działalność ubezpieczeniową przez główne oddziały.
2. W przypadku gdy organ nadzorczy, będący wskazanym właściwym organem,
o którym mowa w art. 184 ust. 4, poinformuje organ nadzoru o cofnięciu zezwolenia
na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej przez zagraniczny zakład
ubezpieczeń na jego terytorium przez główny oddział, organ nadzoru zastosuje wobec
tego zagranicznego zakładu ubezpieczeń odpowiednie środki przewidziane w ustawie.
3. W przypadku gdy powodem cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w ust. 2,
jest niedobór wymaganych dopuszczonych środków własnych na pokrycie
kapitałowego wymogu wypłacalności lub niedobór dopuszczonych podstawowych
środków własnych na pokrycie minimalnego wymogu kapitałowego, organ nadzoru
cofa zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej przez zagraniczny
zakład ubezpieczeń przez główny oddział na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
art. 196.
więcej
likwidacji.
art. 197.
więcej
w przypadku gdy:
1) działalność głównego oddziału jest wykonywana z naruszeniem przepisów
prawa, statutu, planu działalności lub nie zapewnia zdolności zagranicznego
zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji do wykonywania
zobowiązań;
2) główny oddział nie spełnia świadczeń ubezpieczeniowych lub świadczeń z tytułu
zawartych umów reasekuracji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo
spełnia je z opóźnieniem lub częściowo;
3) zostało wszczęte postępowanie upadłościowe lub likwidacyjne wobec
zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji
w państwie jego siedziby;
4) zachodzą okoliczności określone w art. 322 ust. 1.
2. W przypadku zarządzenia likwidacji głównego oddziału organ nadzoru
wyznacza likwidatora.
art. 198.
więcej
3 miesiące od dnia otwarcia likwidacji. Organ nadzoru może żądać przedstawiania
sprawozdań o przebiegu likwidacji w terminach krótszych oraz przekazywania
dodatkowych informacji.
2. W przypadku zarządzenia likwidacji głównego oddziału zagranicznego
zakładu ubezpieczeń główny oddział nie może:
1) zawierać umów ubezpieczenia;
2) przedłużać zawartych umów ubezpieczenia;
3) obejmować ochroną ubezpieczeniową nowych ryzyk na podstawie zawartych
umów ubezpieczenia;
4) podwyższać sum ubezpieczenia w zawartych umowach ubezpieczenia;
5) dokonywać zmian umów ubezpieczenia zwiększających odpowiedzialność
głównego oddziału.
3. W przypadku likwidacji głównego oddziału zagranicznego zakładu
ubezpieczeń przepis art. 173 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
4. W przypadku zarządzenia likwidacji głównego oddziału główny oddział nie
może:
1) zawierać umów reasekuracji czynnej i umów retrocesji czynnej;
2) przedłużać zawartych umów reasekuracji czynnej i umów retrocesji czynnej;
3) przyjmować nowych cesji w ramach zawartych umów reasekuracji czynnej
i umów retrocesji czynnej;
4) zwiększać odpowiedzialności w ramach zawartych umów reasekuracji czynnej
i umów retrocesji czynnej.
5. W przypadku likwidacji dobrowolnej głównego oddziału na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub utraty zezwolenia na wykonywanie działalności
ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej w państwie, w którym znajduje się
siedziba zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji,
likwidatorem głównego oddziału jest jego dyrektor.
6. Dyrektor głównego oddziału zagranicznego zakładu ubezpieczeń powiadamia
organ nadzoru o zaistnieniu okoliczności, o których mowa w art. 194 ust. 1–4,
w terminie 3 dni od dnia powzięcia informacji o zaistnieniu tych okoliczności, oraz
trzykrotnie ogłasza o ich zaistnieniu w dzienniku o zasięgu ogólnokrajowym.
Ogłoszenia są dokonywane w odstępach nie krótszych niż 7 dni i nie dłuższych niż
14 dni. Pierwszego ogłoszenia dokonuje się w terminie 7 dni od dnia powiadomienia
organu nadzoru.
7. Dyrektor głównego oddziału zagranicznego zakładu ubezpieczeń, który nie
powiadomi organu nadzoru oraz nie dokona wymaganych ogłoszeń o okolicznościach,
o których mowa w art. 194 ust. 1–4, odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie
z zagranicznym zakładem ubezpieczeń za szkodę wyrządzoną z tego tytułu
wierzycielom.
8. Dyrektor głównego oddziału zagranicznego zakładu reasekuracji powiadamia
organ nadzoru o zaistnieniu okoliczności, o których mowa w art. 194 ust. 1–4,
w terminie 3 dni od dnia powzięcia informacji o zaistnieniu tych okoliczności.
9. Dyrektor głównego oddziału zagranicznego zakładu reasekuracji, który nie
powiadomi organu nadzoru o okolicznościach, o których mowa w art. 194 ust. 1–4,
odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z zagranicznym zakładem reasekuracji
za szkodę wyrządzoną z tego tytułu wierzycielom.
art. 199.
więcej
-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności nie wystarczą na pokrycie wszystkich
zobowiązań głównego oddziału, za zgodą organu nadzoru, wydaną w drodze decyzji,
zaspokojenie niepokrytej części zobowiązań następuje z kaucji, o której mowa
w art. 187.
art. 200.
więcej
ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych dotyczące likwidacji
spółki akcyjnej.
art. 201.
więcej
odpowiadają za zobowiązania głównego oddziału całym swoim majątkiem.
art. 202.
więcej
zagraniczny zakład reasekuracji siedziby do państwa członkowskiego Unii
Europejskiej:
1) główny oddział, który uzyskał zezwolenia na wykonywanie działalności
ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, staje się oddziałem;
2) wygasa zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub
działalności reasekuracyjnej przez główny oddział;
3) kaucja, o której mowa w art. 187, wraz z odsetkami, podlega zwrotowi.
2. Z dniem przeniesienia siedziby głównego oddziału do powstałego oddziału
stosuje się przepisy rozdziału 8.
3. Organ nadzoru, w terminie 2 miesięcy od dnia otrzymania informacji od
organu nadzorczego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, do którego została
przeniesiona siedziba zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu
reasekuracji, o przeniesieniu siedziby zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub
zagranicznego zakładu reasekuracji do tego państwa, przekazuje temu zakładowi
informację o warunkach, na jakich działalność ta jest wykonywana na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Powstały oddział do czasu uzyskania od organu nadzoru informacji, o której
mowa w ust. 3, albo upływu terminu, o którym mowa w ust. 3, może wykonywać
działalność ubezpieczeniową i działalność reasekuracyjną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez główny oddział.
5. W przypadku nieprzekazania przez organ nadzorczy państwa członkowskiego
Unii Europejskiej, do którego została przeniesiona siedziba zagranicznego zakładu
ubezpieczeń lub siedziba zagranicznego zakładu reasekuracji, organowi nadzoru
informacji, o której mowa w ust. 3, organ nadzoru może zakazać wykonywania na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności ubezpieczeniowej przez
zagraniczny zakład ubezpieczeń lub działalności reasekuracyjnej przez zagraniczny
zakład reasekuracji.
art. 203.
więcej
ubezpieczeniową na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej w ramach
swobody świadczenia usług lub przez oddział, w zakresie objętym zezwoleniem na
wykonywanie działalności ubezpieczeniowej.
2. Krajowy zakład reasekuracji może wykonywać działalność reasekuracyjną na
terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej w ramach swobody
świadczenia usług lub przez oddział, w zakresie objętym zezwoleniem na
wykonywanie działalności reasekuracyjnej.
3. Działalność krajowego zakładu ubezpieczeń i krajowego zakładu reasekuracji
w zakresie, o którym mowa w ust. 1 i 2, podlega nadzorowi organu nadzoru.
art. 204.
więcej
państwa członkowskiego Unii Europejskiej może wykonywać działalność
ubezpieczeniową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli uzyskał odpowiednie
zezwolenie na wykonywanie tej działalności w państwie, w którym ma swoją siedzibę.
2. Zagraniczny zakład reasekuracji z innego niż Rzeczpospolita Polska państwa
członkowskiego Unii Europejskiej może wykonywać działalność reasekuracyjną na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli uzyskał odpowiednie zezwolenie na
wykonywanie tej działalności w państwie, w którym ma swoją siedzibę.
3. Wyłączny nadzór nad gospodarką finansową zagranicznego zakładu
ubezpieczeń z innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii
Europejskiej lub zagranicznego zakładu reasekuracji z innego niż Rzeczpospolita
Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, wykonującego działalność na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, sprawuje organ nadzorczy państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, w którym zakład ma swoją siedzibę.
art. 205.
więcej
państwa członkowskiego Unii Europejskiej wykonujący działalność ubezpieczeniową
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stosuje przepisy prawa polskiego w zakresie
niezbędnym dla ochrony nadrzędnego interesu publicznego, o którym mowa w art.
3 pkt 3 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców
zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, chyba że co innego wynika z umowy międzynarodowej, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, z zastrzeżeniem art. 204 ust. 3.
2. Za zobowiązania z tytułu wykonywanej działalności ubezpieczeniowej lub
działalności reasekuracyjnej zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład
reasekuracji odpowiada całym swoim majątkiem.
art. 206.
więcej
państwa członkowskiego Unii Europejskiej może wykonywać działalność
ubezpieczeniową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez oddział po otrzymaniu:
1) przez organ nadzoru od organu nadzorczego państwa, w którym znajduje się
siedziba zagranicznego zakładu ubezpieczeń, odpowiednich danych i informacji
zawierających:
a) zaświadczenie potwierdzające, że zagraniczny zakład ubezpieczeń posiada
dopuszczone środki własne w wysokości nie niższej niż kapitałowy wymóg
wypłacalności i dopuszczone podstawowe środki własne w wysokości nie
niższej niż minimalny wymóg kapitałowy,
b) wskazanie Rzeczypospolitej Polskiej jako państwa, na terytorium którego
zagraniczny zakład ubezpieczeń zamierza wykonywać działalność
ubezpieczeniową,
c) plan działalności, w tym rodzaje ryzyka, które zagraniczny zakład
ubezpieczeń zamierza ubezpieczać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
i strukturę organizacyjną oddziału,
d) adres oddziału na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
e) imiona i nazwiska osób upoważnionych do reprezentowania oraz
kierowania sprawami zakładu ubezpieczeń w zakresie jego działalności
przez oddział, ze wskazaniem sposobu reprezentacji,
f) oświadczenie, że zakład ubezpieczeń jest członkiem Polskiego Biura
Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, w przypadku gdy zamierza on
wykonywać działalność w zakresie ubezpieczeń, o której mowa w dziale II
w grupie 10 załącznika do ustawy, z wyłączeniem odpowiedzialności
cywilnej przewoźnika;
2) od organu nadzoru informacji o warunkach, na których działalność ta jest
wykonywana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Organ nadzoru przekazuje informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 2,
organowi nadzorczemu państwa, w którym znajduje się siedziba zagranicznego
zakładu ubezpieczeń, w terminie 2 miesięcy od dnia otrzymania informacji, o których
mowa w ust. 1 pkt 1.
3. W przypadku gdy organ nadzoru nie przekaże informacji, o których mowa
w ust. 1 pkt 2, organowi nadzorczemu państwa, w którym znajduje się siedziba
zagranicznego zakładu ubezpieczeń, w terminie określonym w ust. 2, zagraniczny
zakład ubezpieczeń może rozpocząć wykonywanie działalności przez oddział po
upływie 2 miesięcy od dnia otrzymania przez organ nadzoru informacji, o których
mowa w ust. 1 pkt 1, chyba że organ nadzoru wskaże wcześniejszy dzień, od którego
działalność może być podjęta.
4. O zamiarze zmiany danych lub informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1
lit. c–e, zagraniczny zakład ubezpieczeń z innego niż Rzeczpospolita Polska państwa
członkowskiego Unii Europejskiej informuje organ nadzoru co najmniej na miesiąc
przed planowanym wprowadzeniem tych zmian.
art. 207.
więcej
Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej może wykonywać
działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w inny sposób niż przez oddział,
w ramach swobody świadczenia usług, po otrzymaniu przez organ nadzoru od
organów nadzorczych państwa, w którym znajduje się siedziba zagranicznego zakładu
ubezpieczeń:
1) zaświadczenia potwierdzającego, że zagraniczny zakład ubezpieczeń posiada
dopuszczone środki własne na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności
oraz dopuszczone podstawowe środki własne na pokrycie minimalnego wymogu
kapitałowego;
2) informacji o grupach ubezpieczeń, w których zagraniczny zakład ubezpieczeń
posiada zezwolenie na wykonywanie działalności;
3) informacji o rodzajach ryzyka, które zagraniczny zakład ubezpieczeń zamierza
ubezpieczać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Zagraniczny zakład ubezpieczeń mający siedzibę w innym niż Rzeczpospolita
Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej może rozpocząć wykonywanie
działalności ubezpieczeniowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w inny sposób
niż przez oddział, w ramach swobody świadczenia usług, w dniu, w którym otrzyma informację od organu nadzorczego państwa, w którym znajduje się jego siedziba, o wysłaniu do organu nadzoru zaświadczenia i informacji, o których mowa w ust. 1.
3. O zamiarze zmiany informacji, o których mowa w ust. 1, zagraniczny zakład
ubezpieczeń z innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii
Europejskiej informuje organ nadzoru co najmniej na miesiąc przed planowanym
wprowadzeniem tych zmian.
art. 208.
więcej
Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, który zamierza
wykonywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność ubezpieczeniową
w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale II w grupie 10 załącznika do
ustawy, z wyjątkiem odpowiedzialności cywilnej przewoźnika, w inny sposób niż
przez oddział, w ramach swobody świadczenia usług, przekazuje organowi nadzoru,
za pośrednictwem organu nadzorczego państwa, w którym znajduje się jego siedziba:
1) imiona i nazwiska lub nazwy, a także adresy przedstawicieli do spraw roszczeń
upoważnionych do jego reprezentowania w zakresie niezbędnym do:
a) podejmowania i zaspokajania zgłaszanych roszczeń oraz
b) zapewnienia zastępstwa prawnego zakładu w sporach przed polskimi
sądami powszechnymi;
2) oświadczenie, że jest członkiem Polskiego Biura Ubezpieczycieli
Komunikacyjnych.
2. W przypadku gdy zagraniczny zakład ubezpieczeń nie wyznaczy
przedstawiciela do spraw roszczeń, organ nadzoru może wyrazić zgodę na
reprezentowanie zakładu ubezpieczeń w zakresie, o którym mowa w ust. 1, przez
ustanowionego przez ten zakład na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej reprezentanta
do spraw roszczeń.
Art. 208a. W przypadku gdy zagraniczny zakład ubezpieczeń mający siedzibę
w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej
zamierza zawierać umowy koasekuracji dużych ryzyk spełniające łącznie poniższe
warunki:
1) ryzyko jest umiejscowione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2) wyłącznie koasekurator wiodący jest odpowiedzialny przed ubezpieczającym za
całość ryzyka,
3) co najmniej jeden zakład ubezpieczeń współubezpieczający ma siedzibę
w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej niż koasekurator wiodący lub uczestniczy w umowie koasekuracji przez oddział ustanowiony w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej niż państwo, w którym koasekurator
wiodący ma siedzibę,
4) koasekurator wiodący ustala wysokość składek ubezpieczeniowych i warunki
umowy ubezpieczenia
‒ przepisy art. 207 i art. 208 stosuje się wyłącznie do zagranicznego zakładu
ubezpieczeń będącego koasekuratorem wiodącym, mającego siedzibę w innym niż
Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej.
art. 209.
więcej
wykonywanie działalności ubezpieczeniowej na terytorium innego niż Rzeczpospolita
Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej przez oddział, zawiadamia o tym
organ nadzoru.
2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) nazwę innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, na terytorium którego krajowy zakład ubezpieczeń zamierza
wykonywać działalność ubezpieczeniową przez oddział;
2) plan działalności, w tym rodzaje ryzyka, które krajowy zakład ubezpieczeń
zamierza ubezpieczać w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie
członkowskim Unii Europejskiej, i strukturę organizacyjną oddziału;
3) adres oddziału w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii
Europejskiej;
4) imiona i nazwiska osób upoważnionych do reprezentowania oraz kierowania
sprawami krajowego zakładu ubezpieczeń w zakresie jego działalności przez
oddział, ze wskazaniem sposobu reprezentacji;
5) oświadczenie, że krajowy zakład ubezpieczeń jest członkiem biura narodowego
i zagranicznego ubezpieczeniowego funduszu gwarancyjnego przyjmującego
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w przypadku gdy zamierza on
wykonywać działalność ubezpieczeniową w zakresie ubezpieczeń, o których
mowa dziale II w grupie 10 załącznika do ustawy, z wyłączeniem
odpowiedzialności cywilnej przewoźnika.
3. W terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania zawiadomienia organ nadzoru
przekazuje informacje, o których mowa w ust. 2, wraz z oświadczeniem, że krajowy
zakład ubezpieczeń posiada dopuszczone środki własne w wysokości nie niższej niż
kapitałowy wymóg wypłacalności i dopuszczone podstawowe środki własne w wysokości nie niższej niż minimalny wymóg kapitałowy, organom nadzorczym państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym krajowy zakład ubezpieczeń
zamierza wykonywać działalność ubezpieczeniową przez oddział, oraz informuje
o tym zakład ubezpieczeń, którego to dotyczy.
4. W terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania zawiadomienia organ nadzoru
może odmówić, w drodze decyzji, przekazania organom nadzorczym państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, w którym krajowy zakład ubezpieczeń zamierza
wykonywać działalność ubezpieczeniową przez oddział, informacji oraz
oświadczenia, o których mowa w ust. 2, jeżeli:
1) sytuacja finansowa krajowego zakładu ubezpieczeń nie pozwala na utworzenie
oddziału;
2) struktura organizacyjna oddziału nie zapewnia prawidłowego wykonywania
działalności;
3) osoby mające kierować oddziałem nie posiadają odpowiedniego wykształcenia
i doświadczenia zawodowego niezbędnego do zarządzania krajowym zakładem
ubezpieczeń lub nie dają rękojmi prowadzenia spraw zakładu ubezpieczeń
w sposób należyty lub były skazane za umyślne przestępstwo prawomocnym
wyrokiem sądu;
4) przedstawiony plan działalności nie zapewnia zdolności krajowego zakładu
ubezpieczeń do wykonywania zobowiązań.
5. Krajowy zakład ubezpieczeń może ustanowić oddział:
1) jeżeli po przekazaniu informacji i oświadczenia zgodnie z ust. 3 otrzyma od
organów nadzorczych państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym
zakład zamierza wykonywać działalność ubezpieczeniową przez oddział, informację o warunkach, na jakich działalność ta będzie wykonywana, albo
2) w przypadku nieotrzymania od organów nadzorczych państwa członkowskiego
Unii Europejskiej informacji, o której mowa w pkt 1 – po upływie 2 miesięcy od
dnia otrzymania przez zakład ubezpieczeń od organu nadzoru informacji
o przekazaniu do organu nadzorczego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, w którym krajowy zakład ubezpieczeń zamierza wykonywać
działalność ubezpieczeniową przez oddział, informacji i oświadczenia zgodnie
z ust. 3.
6. O zamiarze zmiany danych lub informacji, o których mowa w ust. 2 pkt 2–4,
krajowy zakład ubezpieczeń informuje organ nadzoru oraz organy nadzorcze państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym znajduje się siedziba oddziału krajowego zakładu ubezpieczeń, co najmniej na miesiąc przed planowanym
wprowadzeniem tych zmian. Przepisy ust. 3–5 stosuje się odpowiednio.
art. 210.
więcej
wykonywanie działalności reasekuracyjnej na terytorium innego niż Rzeczpospolita
Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej przez oddział, przekazuje organowi
nadzoru następujące informacje:
1) nazwę i adres krajowego zakładu reasekuracji;
2) nazwę innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, na terytorium którego krajowy zakład reasekuracji zamierza
wykonywać działalność reasekuracyjną przez oddział;
3) zakres planowanej działalności reasekuracyjnej w innym niż Rzeczpospolita
Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej;
4) adres oddziału w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii
Europejskiej;
5) imiona i nazwiska osób upoważnionych do reprezentowania oraz kierowania
sprawami krajowego zakładu reasekuracji w zakresie jego działalności przez
oddział, ze wskazaniem sposobu reprezentacji.
2. W terminie miesiąca od dnia otrzymania informacji, o których mowa w ust. 1,
organ nadzoru przekazuje je organom nadzorczym innego niż Rzeczpospolita Polska
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym krajowy zakład reasekuracji
zamierza rozpocząć wykonywanie działalności reasekuracyjnej przez oddział, wraz
z oświadczeniem dotyczącym posiadania przez krajowy zakład reasekuracji
dopuszczonych środków własnych w wysokości nie niższej niż kapitałowy wymóg
wypłacalności i dopuszczonych podstawowych środków własnych w wysokości nie
niższej niż minimalny wymóg kapitałowy.
art. 211.
więcej
działalność ubezpieczeniową na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa
członkowskiego Unii Europejskiej w inny sposób niż przez oddział, w ramach
swobody świadczenia usług, zawiadamia o tym organ nadzoru.
2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera wskazanie rodzajów
ryzyka, jakie krajowy zakład ubezpieczeń zamierza ubezpieczać, a w przypadku gdy
krajowy zakład ubezpieczeń zamierza wykonywać działalność w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale II w grupie 10 załącznika do ustawy, z wyjątkiem odpowiedzialności cywilnej przewoźnika, także:
1) imiona i nazwiska lub nazwy oraz adresy przedstawicieli do spraw roszczeń
upoważnionych do jego reprezentowania w zakresie niezbędnym do:
a) podejmowania i zaspokajania zgłaszanych roszczeń oraz
b) zapewnienia zastępstwa prawnego zakładu w sporach przed sądami
powszechnymi;
2) oświadczenie, że krajowy zakład ubezpieczeń jest członkiem biura narodowego
i zagranicznego ubezpieczeniowego funduszu gwarancyjnego.
3. W terminie miesiąca od dnia otrzymania zawiadomienia, o którym mowa
w ust. 1, organ nadzoru przekazuje organowi nadzorczemu państwa innego niż
Rzeczpospolita Polska członkowskiego Unii Europejskiej, w którym krajowy zakład
ubezpieczeń zamierza wykonywać działalność w inny sposób niż przez oddział,
w ramach swobody świadczenia usług:
1) zaświadczenie potwierdzające, że krajowy zakład ubezpieczeń posiada
dopuszczone środki własne na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności
i dopuszczone podstawowe środki własne na pokrycie minimalnego wymogu
kapitałowego;
2) informację o grupach ubezpieczeń, w których krajowy zakład ubezpieczeń
posiada zezwolenie na wykonywanie działalności;
3) informację o rodzajach ryzyka, które krajowy zakład ubezpieczeń zamierza
ubezpieczać w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii
Europejskiej;
4) w przypadku gdy krajowy zakład ubezpieczeń zamierza wykonywać działalność
w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale II w grupie 10 załącznika do
ustawy, z wyjątkiem odpowiedzialności cywilnej przewoźnika – dane osobowe
przedstawicieli krajowego zakładu ubezpieczeń, o których mowa w ust. 2 pkt 1,
oraz oświadczenie, że krajowy zakład ubezpieczeń jest członkiem biura
narodowego i zagranicznego ubezpieczeniowego funduszu gwarancyjnego.
4. Organ nadzoru informuje krajowy zakład ubezpieczeń o przekazaniu
informacji, o których mowa w ust. 3. Po otrzymaniu tej informacji krajowy zakład
ubezpieczeń może wykonywać działalność ubezpieczeniową na terytorium innego niż
Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej w inny sposób niż
przez oddział, w ramach swobody świadczenia usług.
5. O zamiarze zmiany danych lub informacji, o których mowa w ust. 2, krajowy
zakład ubezpieczeń informuje organ nadzoru co najmniej na miesiąc przed
wprowadzeniem tych zmian. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
Art. 211a. 1. W przypadku gdy krajowy zakład ubezpieczeń zamierza zawierać
umowy koasekuracji dużych ryzyk spełniające łącznie poniższe warunki:
1) ryzyka są umiejscowione na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska
państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
2) wyłącznie koasekurator wiodący jest odpowiedzialny przed ubezpieczającym za
całość ryzyka,
3) co najmniej jeden zakład ubezpieczeń współubezpieczający ma siedzibę
w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej niż koasekurator wiodący
albo uczestniczy w umowie koasekuracji przez oddział ustanowiony w państwie
członkowskim Unii Europejskiej innym niż państwo, w którym koasekurator
wiodący ma siedzibę,
4) koasekurator wiodący ustala wysokość składek ubezpieczeniowych i warunki
umowy ubezpieczenia
‒ przepisy art. 211 stosuje się wyłącznie do krajowego zakładu ubezpieczeń będącego
koasekuratorem wiodącym.
2. Krajowy zakład ubezpieczeń będący koasekuratorem wiodącym tworzy
rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe dla celów wypłacalności z tytułu umów
koasekuracji, o których mowa w ust. 1, zgodnie z art. 224 ust. 1, 3 i 4 oraz art. 225‒
237, z uwzględnieniem warunków umów koasekuracji.
art. 212.
więcej
i zaświadczenia organom nadzorczym innego niż Rzeczpospolita Polska państwa
członkowskiego Unii Europejskiej w języku urzędowym państwa członkowskiego
Unii Europejskiej, w którym krajowy zakład ubezpieczeń zamierza wykonywać
działalność przez oddział lub w inny sposób niż przez oddział w ramach swobody
świadczenia usług, chyba że organy nadzorcze tego państwa nie zgłoszą takiego
wymogu.
2. Organ nadzoru może zgłosić wymóg przekazania mu w języku polskim
informacji, oświadczeń i zaświadczeń dotyczących zagranicznego zakładu
ubezpieczeń z innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, który zamierza wykonywać działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez oddział lub w inny sposób niż przez oddział w ramach swobody świadczenia usług.
art. 213.
więcej
i powodach odmów przekazania informacji, oświadczeń lub zaświadczeń organom
nadzorczym innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich Unii
Europejskiej, dotyczących krajowych zakładów ubezpieczeń, niezbędnych do
wykonywania na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa
członkowskiego Unii Europejskiej działalności ubezpieczeniowej przez oddział lub
wykonywania takiej działalności w inny sposób niż przez oddział, w ramach swobody
świadczenia usług.
art. 214.
więcej
ubezpieczeń z innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii
Europejskiej wykonujący działalność ubezpieczeniową na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej umów ubezpieczenia oraz innych dokumentów w celu
zbadania ich zgodności z przepisami prawa polskiego dotyczącymi umowy
ubezpieczenia.
2. Jeżeli organ nadzoru stwierdzi, że zagraniczny zakład ubezpieczeń lub
zagraniczny zakład reasekuracji z innego niż Rzeczpospolita Polska państwa
członkowskiego Unii Europejskiej wykonujący na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej działalność przez oddział lub w inny sposób niż przez oddział, w ramach
swobody świadczenia usług, przy wykonywaniu tej działalności nie przestrzega
przepisów prawa polskiego, zobowiązuje ten zakład, w drodze zalecenia, do usunięcia
takiej nieprawidłowości. W przypadku gdy zagraniczny zakład ubezpieczeń lub
zagraniczny zakład reasekuracji nie wykonuje tego zalecenia, organ nadzoru może
zobowiązać go do jego wykonania w drodze decyzji.
3. Jeżeli zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji nie
podejmie koniecznych działań, o których mowa w ust. 2, organ nadzoru informuje
o tym organy nadzorcze innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego
Unii Europejskiej, w którym zakład ten ma siedzibę.
4. Jeżeli pomimo zastosowania środków przez organy nadzorcze innego niż
Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej wobec
zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji środki te
okażą się niedostateczne lub nie zostaną zastosowane a zagraniczny zakład
ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji w dalszym ciągu narusza przepisy prawa polskiego, organ nadzoru, po poinformowaniu właściwych organów nadzorczych państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym zakład ten ma
siedzibę, może:
1) zastosować wszystkie uprawnienia przysługujące mu zgodnie z ustawą
w stosunku do krajowych zakładów ubezpieczeń lub krajowych zakładów
reasekuracji, aby zapobiec dalszym naruszeniom prawa;
2) złożyć wniosek o pomoc do EIOPA.
4a. W celu niezwłocznego usunięcia lub zapobieżenia wystąpieniu dalszych
nieprawidłowości, w pilnym przypadku, organ nadzoru może wobec zagranicznego
zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji zastosować odpowiednio
wszystkie uprawnienia przysługujące mu zgodnie z ustawą w stosunku do krajowych
zakładów ubezpieczeń lub krajowych zakładów reasekuracji, z pominięciem trybu,
o którym mowa w ust. 2–4. O zastosowanych środkach organ nadzoru informuje
właściwy organ nadzorczy innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego
Unii Europejskiej, w którym zakład ten ma siedzibę.
5. Organ nadzoru w ramach czynności, o których mowa w ust. 4 pkt 1 i ust. 4a,
może również zakazać wykonywania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
działalności przez zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład
reasekuracji.
6. Organ nadzoru informuje Komisję Europejską i EIOPA o przypadkach
i powodach zastosowania środków, o których mowa w ust. 4 pkt 1 i ust. 4a.
art. 215.
więcej
zagraniczny zakład ubezpieczeń z innego niż Rzeczpospolita Polska państwa
członkowskiego Unii Europejskiej wykonujący na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej działalność ubezpieczeniową przez oddział lub w inny sposób niż przez
oddział, w ramach swobody świadczenia usług, zawiera informacje dotyczące:
1) adresu siedziby zagranicznego zakładu ubezpieczeń, który udziela ochrony
ubezpieczeniowej, a w przypadku zagranicznego zakładu ubezpieczeń
wykonującego działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez oddział
– adresu oddziału oraz adresu do doręczeń, jeżeli jest inny niż adres oddziału;
2) miejsca zawarcia umowy ubezpieczenia;
3) właściwości sądu, w przypadku sporu między stronami umowy ubezpieczenia;
4) daty zawarcia umowy ubezpieczenia i terminu jej obowiązywania;
5) przedmiotu umowy ubezpieczenia i warunków jej wykonania;
6) oznaczenia stron umowy ubezpieczenia;
7) wysokości składki ubezpieczeniowej;
8) wskazania ogólnych warunków ubezpieczenia, w oparciu o które została zawarta
umowa ubezpieczenia, oraz ich dostarczenia ubezpieczającemu;
9) imienia i nazwiska lub nazwy, a także adresu przedstawiciela do spraw roszczeń.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do dużych ryzyk.
art. 216.
więcej
innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej
informuje organ nadzoru, oddzielnie dla transakcji przeprowadzanych w zakresie
działalności oddziału oraz dla transakcji przeprowadzanych w inny sposób niż przez
oddział w ramach swobody świadczenia usług, o wysokości składki przypisanej,
odszkodowań, świadczeń i prowizji, niepomniejszonych o udział reasekuratorów
i spółek celowych, w podziale na państwa członkowskie Unii Europejskiej i linie
biznesowe, a także – w odniesieniu do działu II grupy 10 załącznika do ustawy,
z wyłączeniem odpowiedzialności cywilnej przewoźnika – o częstotliwości
występowania szkód i średniej wysokości odszkodowania.
2. Organ nadzoru przekazuje informacje, o których mowa w ust. 1, na wniosek,
organom nadzorczym innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, w którym krajowy zakład ubezpieczeń wykonuje działalność
ubezpieczeniową przez oddział lub w inny sposób niż przez oddział w ramach
swobody świadczenia usług.
art. 217.
więcej
portfela ubezpieczeń z zagranicznym zakładem ubezpieczeń mającym siedzibę
w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej.
2. Organ nadzoru zatwierdza umowę, o której mowa w ust. 1, jeżeli zostały
spełnione warunki przeniesienia portfela ubezpieczeń określone w art. 298–304 oraz:
1) po otrzymaniu od organu nadzorczego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, w którym przejmujący portfel ubezpieczeń zakład ubezpieczeń ma
siedzibę, potwierdzenia, że zakład ten po przejęciu portfela ubezpieczeń będzie
posiadać dopuszczone środki własne w wysokości nie niższej niż kapitałowy
wymóg wypłacalności;
2) po zasięgnięciu opinii:
a) w przypadku ubezpieczeń, o których mowa w dziale I załącznika do ustawy
– organu nadzorczego państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
w którym ubezpieczający ma stałe miejsce zamieszkania lub siedzibę,
b) w przypadku ubezpieczeń, o których mowa w dziale działu II załącznika do
ustawy – organu nadzorczego państwa członkowskiego Unii Europejskiej
umiejscowienia ryzyka.
art. 218.
więcej
Rzeczypospolitej Polskiej przez zakład ubezpieczeń mający siedzibę w innym niż
Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej wymaga
pozytywnej opinii organu nadzoru przekazanej organowi nadzorczemu państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, w którym zagraniczny zakład ubezpieczeń ma
siedzibę.
2. W przypadku gdy przeniesienie portfela ubezpieczeń, o którym mowa
w ust. 1, ma nastąpić na rzecz krajowego zakładu ubezpieczeń, organ nadzoru
przekazuje organowi nadzorczemu państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym zagraniczny zakład ubezpieczeń ma siedzibę, informację, czy krajowy zakład
ubezpieczeń po przeniesieniu portfela ubezpieczeń będzie posiadał dopuszczone
środki własne w wysokości nie niższej niż kapitałowy wymóg wypłacalności.
3. Informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, organ nadzoru przekazuje w terminie
3 miesięcy od dnia wystąpienia o przekazanie tych informacji.
art. 219.
więcej
przenoszony portfel ubezpieczeń obejmuje umowy ubezpieczenia, z których ryzyka są
umiejscowione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ubezpieczający ma prawo
wypowiedzenia takiej umowy.
2. Zakład ubezpieczeń, który przejął portfel ubezpieczeń, z których ryzyka są
umiejscowione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w terminie 30 dni od dnia
przejęcia portfela ubezpieczeń, ogłasza w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim
o przeniesieniu portfela ubezpieczeń i informuje ubezpieczających o możliwości
wypowiedzenia przez nich umowy ubezpieczenia w terminie 3 miesięcy od dnia
ogłoszenia. Zakład ubezpieczeń, w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia, przekazuje
kopię tego ogłoszenia organowi nadzoru.
3. Zakład ubezpieczeń może odstąpić od ogłoszenia, o którym mowa w ust. 2,
jeżeli powiadomi przesyłką poleconą ubezpieczających o przeniesieniu portfela
ubezpieczeń i możliwości wypowiedzenia przez nich umowy ubezpieczenia w terminie 3 miesięcy od dnia powiadomienia. Zakład ubezpieczeń, w terminie 30 dni od dnia doręczenia przesyłki poleconej, przekazuje organowi nadzoru kopię tej
przesyłki oraz kopie potwierdzeń odbioru.
art. 220.
więcej
portfela reasekuracji z zakładem reasekuracji lub zakładem ubezpieczeń mającym
siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii
Europejskiej.
2. Organ nadzoru zatwierdza umowę, o której mowa w ust. 1, jeżeli zostały
spełnione warunki odnoszące się do przeniesienia portfela reasekuracji, o których
mowa w art. 305–309, po otrzymaniu od organu nadzorczego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, w którym przejmujący zakład ubezpieczeń lub
zakład reasekuracji ma siedzibę, potwierdzenia, że zakład ten po przejęciu portfela
reasekuracji będzie posiadał dopuszczone środki własne w wysokości nie niższej niż
kapitałowy wymóg wypłacalności.
art. 221.
więcej
zakład reasekuracji mający siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej na
rzecz krajowego zakładu reasekuracji lub krajowego zakładu ubezpieczeń organ
nadzoru przekazuje właściwemu organowi nadzorczemu państwa członkowskiego
Unii Europejskiej, w którym zagraniczny zakład reasekuracji ma siedzibę, informację,
czy krajowy zakład reasekuracji lub krajowy zakład ubezpieczeń po przeniesieniu
portfela reasekuracji będzie posiadał dopuszczone środki własne w wysokości nie
niższej niż kapitałowy wymóg wypłacalności.
2. Informację, o której mowa w ust. 1, organ nadzoru przekazuje w terminie
3 miesięcy od dnia wystąpienia o przekazanie tej informacji.
art. 222.
więcej
wykonującego działalność ubezpieczeniową na terytorium innego niż Rzeczpospolita
Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej stosuje się odpowiednio przepisy
art. 318–328.
2. Do likwidacji oddziału zagranicznego zakładu ubezpieczeń z państwa
członkowskiego Unii Europejskiej stosuje się odpowiednio przepisy art. 319 i art. 327.
3. Do likwidacji oddziału krajowego zakładu reasekuracji wykonującego
działalność reasekuracyjną na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa
członkowskiego Unii Europejskiej stosuje się odpowiednio przepisy art. 318–328.
4. Do likwidacji oddziału zagranicznego zakładu reasekuracji z państwa
członkowskiego Unii Europejskiej stosuje się odpowiednio przepisy art. 319 ust. 2
i art. 327 ust. 3.
Art. 222a. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do zakładów ubezpieczeń
wykonujących działalność w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale
I załącznika do ustawy, oraz zakładów reasekuracji wykonujących działalność
w zakresie reasekuracji ubezpieczeń, o których mowa w dziale I załącznika do
ustawy.
Art. 222b. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji lokujące aktywa
w dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym akcje spółek opracowują i publikują
politykę dotyczącą zaangażowania, która opisuje, w jaki sposób zaangażowanie
akcjonariuszy takich spółek jest przez te zakłady uwzględniane w ich strategiach
inwestycyjnych.
2. Polityka, o której mowa w ust. 1, zawiera opis sposobów:
1) monitorowania spółek, o których mowa w ust. 1, w szczególności pod względem
strategii, wyników oraz ryzyk finansowych i niefinansowych, struktury
kapitałowej, wpływu społecznego i na środowisko naturalne oraz ładu korporacyjnego;
2) prowadzenia dialogu ze spółkami, o których mowa w ust. 1;
3) wykonywania prawa głosu oraz innych praw związanych z akcjami spółek,
o których mowa w ust. 1;
4) współpracy z innymi akcjonariuszami spółek, o których mowa w ust. 1;
5) komunikacji z pozostałymi akcjonariuszami i członkami organów spółek,
o których mowa w ust. 1;
6) zarządzania faktycznymi i potencjalnymi konfliktami interesów w odniesieniu
do zaangażowania zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.
3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji co rok opracowują i publikują
sprawozdanie z realizacji polityki, o której mowa w ust. 1. Sprawozdanie zawiera
w szczególności:
1) ogólny opis sposobu głosowania;
2) opis najważniejszych głosowań;
3) opis sposobu korzystania z usług doradcy akcjonariusza do spraw głosowania,
o którym mowa w art. 4 § 1 pkt 16 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks
spółek handlowych.
4. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji nie opracowują
lub nie publikują polityki, o której mowa w ust. 1, lub sprawozdania, o którym mowa
w ust. 3, publikują wyjaśnienie powodów ich nieopracowania lub nieopublikowania.
5. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 3, może nie obejmować głosowań, które
są mało istotne ze względu na ich przedmiot lub wielkość udziału zakładu ubezpieczeń
lub zakładu reasekuracji w spółce, o której mowa w ust. 1.
6. W przypadku gdy podmiot będący stroną ustaleń z zakładem ubezpieczeń lub
zakładem reasekuracji, o których mowa w art. 222d ust. 2, wdraża politykę dotyczącą
zaangażowania zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, zakład ten zamieszcza
na swojej stronie internetowej odnośnik do strony internetowej, na której ten podmiot
opublikował sprawozdanie, o którym mowa w ust. 3.
Art. 222c. Polityka, sprawozdanie oraz wyjaśnienia, o których mowa
w art. 222b ust. 1, 3 i 4, są publikowane na stronie internetowej odpowiednio zakładu
ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.
Art. 222d. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji publikują informacje
o tym, w jaki sposób główne elementy ich strategii inwestycji kapitałowych są spójne
z profilem i terminami zapadalności ich zobowiązań, w szczególności ich zobowiązań
długoterminowych, oraz w jaki sposób przyczyniają się one do średnio- i
długoterminowych wyników uzyskiwanych z ich aktywów.
2. W przypadku gdy:
1) firma inwestycyjna lub towarzystwo funduszy inwestycyjnych, w ramach
świadczenia na rzecz zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji usługi
zarządzania portfelem, w skład którego wchodzi jeden lub większa liczba
instrumentów finansowych, lokują, na podstawie ustaleń z tym zakładem
ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji i w jego imieniu, aktywa tego zakładu
ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji w dopuszczone do obrotu na rynku
regulowanym akcje spółek,
2) towarzystwo funduszy inwestycyjnych zarządzające funduszem inwestycyjnym,
który, na podstawie ustaleń z zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji,
lokuje swoje aktywa w dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym akcje spółek, i którego jednostki uczestnictwa lub certyfikaty inwestycyjne posiada zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji,
3) zarządzający ASI w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych
zarządzający alternatywną spółką inwestycyjną w rozumieniu ustawy
o funduszach inwestycyjnych, która, na podstawie ustaleń z zakładem
ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji, lokuje swoje aktywa w dopuszczone do
obrotu na rynku regulowanym akcje spółek, i której prawa uczestnictwa
w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych posiada zakład ubezpieczeń
lub zakład reasekuracji
– zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji publikują informacje dotyczące tych
ustaleń.
3. W informacjach dotyczących ustaleń, o których mowa w ust. 2, zakład
ubezpieczeń lub zakład reasekuracji w szczególności wskazują:
1) w jaki sposób ustalenia te zachęcają firmy inwestycyjne, towarzystwa funduszy
inwestycyjnych lub zarządzających ASI w rozumieniu ustawy o funduszach
inwestycyjnych do dostosowania ich strategii inwestycyjnych i decyzji
inwestycyjnych do profilu i terminów zapadalności zobowiązań zakładu
ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, w szczególności zobowiązań
długoterminowych;
2) w jaki sposób ustalenia te zachęcają firmy inwestycyjne, towarzystwa funduszy
inwestycyjnych lub zarządzających ASI w rozumieniu ustawy o funduszach
inwestycyjnych do podejmowania decyzji inwestycyjnych na podstawie oceny
średnio- i długoterminowych finansowych i niefinansowych wyników spółek,
w których akcje dokonano lokat, oraz do angażowania się w sprawy takich
spółek, w celu poprawy ich wyników w perspektywie średnio- i długoterminowej;
3) w jaki sposób metoda i horyzont czasowy oceny wyników firmy inwestycyjnej,
towarzystwa funduszy inwestycyjnych lub zarządzającego ASI w rozumieniu
ustawy o funduszach inwestycyjnych oraz wynagrodzenie za usługi zarządzania
aktywami są zgodne z profilem i terminem zapadalności zobowiązań zakładu
ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, w szczególności zobowiązań
długoterminowych, a także uwzględniają długoterminowe wyniki bezwzględne;
4) w jaki sposób zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji monitorują koszty
zarządzania portfelem poniesione przez firmy inwestycyjne, towarzystwa funduszy inwestycyjnych lub zarządzających ASI w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych oraz w jaki sposób określają i monitorują zgodność
dokonywanych lokat z ustaleniami, o których mowa w ust. 2;
5) okres obowiązywania ustaleń z firmą inwestycyjną, towarzystwem funduszy
inwestycyjnych lub zarządzającym ASI w rozumieniu ustawy o funduszach
inwestycyjnych.
4. Jeżeli ustalenia, o których mowa w ust. 2, nie obejmują co najmniej jednego
z elementów, o których mowa w ust. 3, zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji
wyjaśniają i uzasadniają tego przyczyny.
5. Informacje, o których mowa w ust. 1–3, oraz wyjaśnienia i uzasadnienie,
o których mowa w ust. 4, są publikowane i bezpłatnie udostępniane na stronie
internetowej zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji oraz są uaktualniane co
rok, a także w przypadku istotnej zmiany.
6. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą zamieszczać informacje,
o których mowa w ust. 1–4, w sprawozdaniu o wypłacalności i kondycji finansowej,
o którym mowa w art. 284.
Art. 222e. Za opracowanie i publikację dokumentów, o których mowa
w art. 222b ust. 1, 3 i 4 oraz art. 222d ust. 1, 2 i 4, oraz za informacje zawarte w tych
dokumentach są odpowiedzialni członkowie zarządu odpowiednio zakładu
ubezpieczeń albo zakładu reasekuracji.
art. 223.
więcej
celów wypłacalności w wartości godziwej.
2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji wyceniają zobowiązania dla celów
wypłacalności, inne niż rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe dla celów
wypłacalności, w wartości godziwej.
3. Przy wycenie zobowiązań dla celów wypłacalności, innych niż rezerwy
techniczno-ubezpieczeniowe dla celów wypłacalności, zakład ubezpieczeń i zakład
reasekuracji nie dokonują dostosowań w celu uwzględnienia własnej zdolności
kredytowej.
art. 224.
więcej
dla celów wypłacalności, przeznaczone na pokrycie bieżących i przyszłych zobowiązań, jakie mogą wyniknąć z zawartych umów ubezpieczenia, umów gwarancji ubezpieczeniowych lub umów reasekuracji.
2. Zakład reasekuracji tworzy rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe dla celów
wypłacalności, przeznaczone na pokrycie bieżących i przyszłych zobowiązań, jakie
mogą wyniknąć z zawartych umów reasekuracji.
3. Wartość rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności jest
równa bieżącej kwocie, którą zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji zapłaciłby
przy natychmiastowym przeniesieniu zobowiązań z tytułu zawartych umów
ubezpieczenia lub umów reasekuracji na inny zakład ubezpieczeń lub inny zakład
reasekuracji.
4. Wartość rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności
ustala się w sposób ostrożny, wiarygodny i obiektywny. Obliczenia dokonywane są
zgodnie z danymi dostępnymi na rynkach finansowych oraz ogólnodostępnymi
danymi na temat ryzyk aktuarialnych.
art. 225.
więcej
wypłacalności stanowi sumę najlepszego oszacowania oraz marginesu ryzyka.
2. Najlepsze oszacowanie jest równe oczekiwanej wartości obecnej przyszłych
przepływów pieniężnych ważonych prawdopodobieństwem ich realizacji, obliczonej
przy zastosowaniu odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od
ryzyka. Obliczenie najlepszego oszacowania jest dokonywane na podstawie
aktualnych i wiarygodnych informacji i realistycznych założeń. Prognozy
przepływów pieniężnych stosowane w obliczeniu najlepszego oszacowania
uwzględniają wpływy i wypływy pieniężne wymagane do rozliczenia zobowiązań
z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub umów reasekuracji w okresie trwania tych
zobowiązań. Najlepsze oszacowanie oblicza się w wysokości brutto, bez
pomniejszania o kwoty należne z umów reasekuracji i od spółek celowych.
3. Margines ryzyka ma wysokość zapewniającą, aby wartość rezerw techniczno-
-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności odpowiadała kwocie, której zakład
ubezpieczeń lub zakład reasekuracji zażądałyby za przejęcie zobowiązań z tytułu
zawartych umów ubezpieczenia lub umów reasekuracji i wywiązanie się
z zobowiązań.
4. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji obliczają najlepsze oszacowanie
i margines ryzyka oddzielnie.
5. Jeżeli przyszłe przepływy pieniężne związane z zobowiązaniami z tytułu
zawartych umów ubezpieczenia lub umów reasekuracji mogą być odwzorowane przy
wykorzystaniu dostępnych instrumentów finansowych, których wartość rynkową
można wiarygodnie określić, zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą ustalić
wartość rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności łącznie,
w oparciu o wartość rynkową tych instrumentów finansowych.
6. Jeżeli zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji obliczają najlepsze
oszacowanie i margines ryzyka oddzielnie, margines ryzyka oblicza się przy użyciu
metody kosztu kapitału. Stosowana stopa kosztu kapitału jest równa dodatkowej stopie
procentowej ponad odpowiednią stopę procentową wolną od ryzyka, którą zapłaciłby
zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji posiadający dopuszczone środki własne
w wysokości kapitałowego wymogu wypłacalności, niezbędną do pokrycia
zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub umów reasekuracji przez
okres trwania tych zobowiązań.
7. Stopa kosztu kapitału stosowana do obliczania marginesu ryzyka, określona
w art. 39 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/35, jest równa dla
wszystkich zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji i jest poddawana
okresowemu przeglądowi.
art. 226.
więcej
wykonawczych, o których mowa w art. 230 ust. 1, oraz nieopublikowania przez
EIOPA danych i informacji technicznych, o których mowa w art. 230 ust. 1, zakład
ubezpieczeń i zakład reasekuracji wyznaczają dla każdej odpowiedniej waluty
odpowiednią strukturę terminową stopy procentowej wolnej od ryzyka zgodnie
z ust. 2–6.
2. Przy wyznaczaniu odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej
wolnej od ryzyka zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji uwzględniają odpowiednie
instrumenty finansowe o takich terminach zapadalności, w przypadku których rynki
dla tych instrumentów finansowych oraz rynki obligacji są głębokie, płynne
i przejrzyste.
3. Jeżeli przy wyznaczaniu odpowiedniej struktury terminowej stopy
procentowej wolnej od ryzyka zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji uwzględniają
instrumenty finansowe o takich terminach zapadalności, w przypadku których rynki
dla danych instrumentów finansowych lub rynki obligacji nie są głębokie, płynne i przejrzyste, odpowiednia struktura terminowa stopy procentowej wolnej od ryzyka podlega ekstrapolacji.
4. Ekstrapolacja odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej
od ryzyka jest oparta na stopach forward.
5. Stopy forward, o których mowa w ust. 4, począwszy od stóp forward
powiązanych z instrumentami finansowymi o najdłuższych terminach zapadalności,
dla których można zaobserwować odpowiednie instrumenty finansowe i obligacje na
głębokim, płynnym i przejrzystym rynku, stopniowo zbiegają do ostatecznej stopy
forward.
6. W przypadku opublikowania przez EIOPA zasad opracowywania danych
i informacji technicznych, o których mowa w art. 230 ust. 1, zakład ubezpieczeń lub
zakład reasekuracji przy wyznaczaniu odpowiedniej struktury terminowej stopy
procentowej wolnej od ryzyka stosuje również te zasady.
art. 227.
więcej
dopasowującą do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od
ryzyka mającej zastosowanie przy obliczaniu najlepszego oszacowania portfela
zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub zobowiązań z tytułu
zawartych umów reasekuracji o charakterze zobowiązań z tytułu umów ubezpieczenia
na życie lub umów reasekuracji ubezpieczeń na życie, w tym zobowiązań z tytułu
świadczeń rentowych wynikających z umów ubezpieczeń, o których mowa w dziale
II załącznika do ustawy lub reasekuracji umów ubezpieczeń, o których mowa w dziale
II załącznika do ustawy, gdy spełnione są następujące warunki:
1) zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji wyznaczył portfel aktywów złożony
z obligacji i innych aktywów o podobnych właściwościach pod względem
przepływów pieniężnych w celu pokrycia najlepszego oszacowania portfela
zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub zobowiązań z tytułu
zawartych umów reasekuracji;
2) portfel zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub zobowiązań
z tytułu zawartych umów reasekuracji, do którego stosowana jest korekta
dopasowująca, oraz portfel aktywów będący przedmiotem wyznaczenia są
zidentyfikowane, organizowane i zarządzane niezależnie od pozostałej
działalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, a wyznaczony portfel
aktywów nie może być wykorzystywany do pokrywania strat wynikłych z pozostałej działalności danego zakładu;
3) oczekiwane przepływy pieniężne z wyznaczonego portfela aktywów odtwarzają
każdy z oczekiwanych przepływów pieniężnych portfela zobowiązań z tytułu
zawartych umów ubezpieczenia lub zobowiązań z tytułu zawartych umów
reasekuracji w tej samej walucie, a niedopasowania nie pociągają za sobą
znaczącego ryzyka w stosunku do ryzyka przyjętego przez zakład ubezpieczeń
lub zakład reasekuracji, związanego z portfelem zobowiązań, do którego stosuje
się korektę dopasowującą;
4) umowy ubezpieczenia lub umowy reasekuracji stanowiące podstawę portfela
zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub zobowiązań z tytułu
zawartych umów reasekuracji nie pociągają za sobą możliwości opłacenia
przyszłych składek;
5) ryzyko aktuarialne związane z portfelem zobowiązań z tytułu zawartych umów
ubezpieczenia lub zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji może
obejmować wyłącznie ryzyko długowieczności, ryzyko kosztów, ryzyko rewizji
wysokości rent i ryzyko śmiertelności;
6) najlepsze oszacowanie portfela zobowiązań z tytułu zawartych umów
ubezpieczenia lub zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji nie może
wzrosnąć o więcej niż 5% przy zastosowaniu szoku dla ryzyka śmiertelności
obliczanego zgodnie z art. 249 ust. 2–8, jeżeli ryzyko aktuarialne związane
z portfelem zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub zobowiązań
z tytułu zawartych umów reasekuracji obejmuje ryzyko śmiertelności;
7) umowy ubezpieczenia lub umowy reasekuracji stanowiące podstawę portfela
zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub zobowiązań z tytułu
zawartych umów reasekuracji nie obejmują opcji umownych przysługujących
ubezpieczającym z umów ubezpieczenia lub cedentom z umów reasekuracji albo
obejmują wyłącznie opcję wykupu, w której wartość wykupu nie przekracza
wartości aktywów wycenionych zgodnie z art. 223 ust. 1, pokrywających
zobowiązania z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub zobowiązania z tytułu
zawartych umów reasekuracji w momencie realizacji opcji wykupu;
8) przepływy pieniężne z wyznaczonego portfela aktywów są ustalone i nie mogą
zostać zmienione przez emitentów aktywów lub osoby trzecie, z zastrzeżeniem
ust. 4 i 5;
9) zobowiązania z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia lub zobowiązania z tytułu
zawartej umowy reasekuracji nie zostały podzielone na poszczególne części przy tworzeniu portfela zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji.
2. Wyznaczenie portfela aktywów obowiązuje przez cały okres trwania
zobowiązań, z wyjątkiem działań mających na celu odtworzenie przepływów
pieniężnych pomiędzy aktywami a zobowiązaniami w przypadku, gdy przepływy
pieniężne uległy znaczącym zmianom.
3. Stosowanie przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji korekty
dopasowującej, o której mowa w ust. 1, wymaga zgody organu nadzoru, wydanej
w drodze decyzji.
4. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą kwalifikować do
wyznaczonego portfela aktywa, z których przepływy pieniężne są ustalone,
z wyjątkiem zależności od inflacji, pod warunkiem że aktywa te odtwarzają przepływy
pieniężne portfela zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub
zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji, które są zależne od inflacji.
5. Jeżeli emitenci aktywów lub osoby trzecie mają prawo do zmiany przepływów
pieniężnych z danego aktywa w taki sposób, aby inwestor otrzymał wystarczającą
rekompensatę umożliwiającą mu uzyskanie takiego samego przepływu pieniężnego
w wyniku reinwestycji w aktywa o równoważnej lub lepszej jakości kredytowej,
prawo do zmiany przepływów pieniężnych nie wyklucza możliwości
zakwalifikowania aktywa do wyznaczonego portfela.
6. Zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji stosujący korektę dopasowującą
do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka do portfela
zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub zobowiązań z tytułu
zawartych umów reasekuracji nie może powrócić do podejścia, które nie uwzględnia
korekty dopasowującej.
7. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji stosujący
korektę dopasowującą do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej
wolnej od ryzyka stwierdzi, że warunki, o których mowa w ust. 1, nie są spełnione,
niezwłocznie informuje o tym organ nadzoru i podejmuje odpowiednie środki celem
przywrócenia zgodności z tymi warunkami. Jeżeli zakład ubezpieczeń lub zakład
reasekuracji nie przywróci zgodności z tymi warunkami w terminie 2 miesięcy od dnia
stwierdzenia niezgodności z tymi warunkami, zakład zaprzestaje stosowania korekty
dopasowującej do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od
ryzyka i nie może jej stosować przez okres kolejnych 24 miesięcy.
8. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji nie mogą stosować korekty
dopasowującej do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od
ryzyka do zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub zobowiązań
z tytułu zawartych umów reasekuracji, w przypadku gdy odpowiednia struktura
terminowa stopy procentowej wolnej od ryzyka stosowana przy obliczaniu
najlepszego oszacowania portfela tych zobowiązań obejmuje korektę z tytułu
zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od
ryzyka.
art. 228.
więcej
dopasowującą do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od
ryzyka dla każdej waluty zgodnie z następującymi zasadami:
1) korekta dopasowująca jest równa różnicy:
a) efektywnej rocznej stopy oprocentowania odpowiadającej pojedynczej
stopie dyskontowej, dla której oczekiwana wartość obecna przepływów
pieniężnych portfela zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia
lub zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji jest równa wartości
wyznaczonego portfela aktywów wycenionego zgodnie z art. 223 ust. 1,
oraz
b) efektywnej rocznej stopy oprocentowania odpowiadającej pojedynczej
stopie dyskontowej, dla której oczekiwana wartość obecna przepływów
pieniężnych portfela zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia
lub zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji jest równa wartości
najlepszego oszacowania portfela zobowiązań z tytułu zawartych umów
ubezpieczenia lub zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji,
obliczonego z uwzględnieniem zmian wartości pieniądza w czasie, przy
zastosowaniu podstawowej struktury terminowej stopy procentowej wolnej
od ryzyka;
2) korekta dopasowująca nie może obejmować spreadu bazowego
odzwierciedlającego ryzyko zatrzymane przez zakład ubezpieczeń lub zakład
reasekuracji;
3) zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji zwiększa spread bazowy w celu
zapewnienia, aby korekta dopasowująca dla aktywów, których ocena jakości
kredytowej jest niższa niż inwestycyjna, nie przekraczała wartości korekt dopasowujących dla aktywów o inwestycyjnej ocenie jakości kredytowej, takim samym czasie trwania i takiej samej klasie;
4) sposób wykorzystania zewnętrznych ocen wiarygodności kredytowej przy
obliczaniu korekty dopasowującej jest zgodny z art. 3–6 rozporządzenia
delegowanego Komisji (UE) 2015/35.
2. Spread bazowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 2:
1) jest równy sumie:
a) spreadu kredytowego odpowiadającego prawdopodobieństwu
niewykonania zobowiązania przez emitenta aktywów,
b) spreadu kredytowego odpowiadającego oczekiwanej stracie wynikającej
z obniżenia jakości kredytowej aktywów;
2) w przypadku ekspozycji wobec rządów centralnych lub banków centralnych
państw członkowskich Unii Europejskiej – nie może być niższy niż 30%
długoterminowej średniej wartości spreadu ponad stopę procentową wolną od
ryzyka aktywów o takim samym czasie trwania, takiej samej jakości kredytowej
i takiej samej klasie, obserwowanych na rynkach finansowych;
3) w przypadku ekspozycji innej niż wobec rządów centralnych lub banków
centralnych państw członkowskich Unii Europejskiej – nie może być niższy niż
35% długoterminowej średniej wartości spreadu ponad stopę procentową wolną
od ryzyka aktywów o takim samym czasie trwania, takiej samej jakości
kredytowej i takiej samej klasie, obserwowanych na rynkach finansowych.
3. Prawdopodobieństwo niewykonania zobowiązania przez emitenta aktywów,
o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a, ustala się w oparciu o długoterminowe statystyki
przypadków niewykonania zobowiązań przez emitenta aktywów, które są
odpowiednie dla aktywów pod względem czasu trwania aktywów, jakości kredytowej
i klasy aktywów.
4. Jeżeli nie jest możliwe wyznaczenie wiarygodnego spreadu kredytowego na
podstawie długoterminowych statystyk, o których mowa w ust. 3, spread bazowy jest
równy części długoterminowej średniej wartości spreadu ponad stopę procentową
wolną od ryzyka aktywów o takim samym czasie trwania, takiej samej jakości
kredytowej i takiej samej klasie, obserwowanych na rynkach finansowych.
art. 229.
więcej
z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka stosowanej przy obliczaniu najlepszego oszacowania, o którym mowa w art. 225 ust. 2.
2. Organ nadzoru wyraża, w drodze decyzji, zgodę na stosowanie przez zakład
ubezpieczeń lub zakład reasekuracji korekty z tytułu zmienności do odpowiedniej
struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka, aby zapobiec
procyklicznemu zachowaniu inwestycyjnemu zakładu.
3. Dla każdej odpowiedniej waluty korekta z tytułu zmienności do odpowiedniej
struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka jest oparta na spreadzie
pomiędzy stopą procentową możliwą do uzyskania z aktywów wchodzących w skład
portfela referencyjnego dla tej waluty a stopą odpowiedniej podstawowej struktury
terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka dla tej waluty.
4. Portfel referencyjny dla każdej odpowiedniej waluty, o którym mowa w ust. 3,
jest reprezentatywny dla aktywów, które są denominowane w tej walucie i w które
zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji lokuje środki w celu pokrycia najlepszego
oszacowania zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub zobowiązań
z tytułu zawartych umów reasekuracji denominowanych w tej walucie.
5. Wartość korekty z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej
stopy procentowej wolnej od ryzyka odpowiada 65% spreadu dla danej waluty
skorygowanego o ryzyko.
6. Spread dla danej waluty skorygowany o ryzyko stanowi różnicę pomiędzy
spreadem, o którym mowa w ust. 3, oraz częścią tego spreadu, która jest bezpośrednio
powiązana z realistyczną oceną oczekiwanych strat lub nieoczekiwanym ryzykiem
kredytowym lub innym ryzykiem związanym z aktywami.
7. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą stosować korektę z tytułu
zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od
ryzyka wyłącznie do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od
ryzyka, która nie jest wyznaczana za pomocą ekstrapolacji zgodnie z art. 226 ust. 3 i 4.
Ekstrapolacja odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka
jest oparta na skorygowanych stopach procentowych wolnych od ryzyka.
8. Dla każdego odpowiedniego państwa korekta z tytułu zmienności do
odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka odnosząca się
do waluty tego państwa odpowiada 65% sumy:
1) spreadu dla waluty tego państwa skorygowanego o ryzyko oraz
2) różnicy między spreadem dla danego państwa skorygowanym o ryzyko
a dwukrotnością spreadu dla waluty tego państwa skorygowanego o ryzyko,
jeżeli spełnione są następujące warunki:
a) różnica jest dodatnia,
b) spread dla danego państwa skorygowany o ryzyko jest wyższy niż
85 punktów bazowych.
9. Jeżeli jeden z warunków, o których mowa w ust. 8 pkt 2, nie jest spełniony,
korekta z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej
wolnej od ryzyka odnosząca się do waluty danego państwa odpowiada 65% spreadu
dla waluty tego państwa skorygowanego o ryzyko.
10. Korekta z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy
procentowej wolnej od ryzyka, o której mowa w ust. 8, jest stosowana do obliczania
najlepszego oszacowania zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia
i zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji dla produktów
ubezpieczeniowych sprzedawanych na rynku ubezpieczeń w danym państwie.
11. Spread dla danego państwa skorygowany o ryzyko jest wyznaczany
w oparciu o portfel referencyjny dla danego państwa jako różnica pomiędzy spreadem,
o którym mowa w ust. 3, dla waluty tego państwa oraz częścią tego spreadu, która jest
bezpośrednio powiązana z realistyczną oceną oczekiwanych strat, nieoczekiwanym
ryzykiem kredytowym lub innym ryzykiem związanym z aktywami.
12. Portfel referencyjny dla danego państwa, o którym mowa w ust. 11, jest
reprezentatywny dla aktywów, w które zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji
lokują środki w celu pokrycia najlepszego oszacowania zobowiązań z tytułu
zawartych umów ubezpieczenia lub zobowiązań z tytułu zawartych umów
reasekuracji dla produktów ubezpieczeniowych sprzedawanych na rynku
ubezpieczeniowym tego państwa i denominowanych w walucie tego państwa.
13. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji nie mogą stosować korekty z tytułu
zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od
ryzyka do zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia, jeżeli odpowiednia
struktura terminowa stopy procentowej wolnej od ryzyka stosowana przy obliczaniu
najlepszego oszacowania portfela tych zobowiązań obejmuje korektę dopasowującą
do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka.
14. Kapitałowy wymóg wypłacalności nie obejmuje ryzyka zmiany
podstawowych środków własnych wynikającego ze zmian korekty z tytułu zmienności
do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka.
art. 230.
więcej
podstawie art. 77e ust. 1 dyrektywy 2009/138/WE, danych i informacji technicznych
dotyczących:
1) odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka
stosowanej przy obliczaniu najlepszego oszacowania, bez uwzględnienia korekty
dopasowującej do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej
od ryzyka i korekty z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej
stopy procentowej wolnej od ryzyka,
2) spreadu bazowego służącego do obliczania korekty dopasowującej do
odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka,
o którym mowa w art. 228 ust. 1 pkt 2, dla każdego odpowiedniego czasu
trwania, jakości kredytowej i klasy aktywów,
3) korekty z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy
procentowej wolnej od ryzyka dla każdego odpowiedniego krajowego rynku
ubezpieczeń
– oraz wydania przez Komisję Europejską aktów wykonawczych na podstawie
art. 77e ust. 2 dyrektywy 2009/138/WE, określających dane i informacje w zakresie
określonym w pkt 1–3, zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji przy obliczaniu
najlepszego oszacowania, korekty dopasowującej do odpowiedniej struktury
terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka i korekty z tytułu zmienności do
odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka stosują dane
i informacje techniczne wskazane w tych aktach wykonawczych, a w zakresie
nieobjętym tymi aktami wykonawczymi – dane i informacje techniczne opracowane
i publikowane przez EIOPA.
2. W przypadku wydania przez Komisję Europejską aktów wykonawczych na
podstawie art. 77e ust. 2 dyrektywy 2009/138/WE, określających dane i informacje
w zakresie określonym w ust. 1 pkt 1–3, jeżeli nie zostały opracowane i opublikowane
przez EIOPA, na podstawie art. 77e ust. 1 dyrektywy 2009/138/WE, dane i informacje
techniczne w zakresie określonym w ust. 1 pkt 1–3, zakład ubezpieczeń i zakład
reasekuracji przy obliczaniu najlepszego oszacowania, korekty dopasowującej do
odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka i korekty z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka stosują dane i informacje techniczne wskazane w tych aktach
wykonawczych.
3. W przypadku opracowania i opublikowania przez EIOPA, na podstawie
art. 77e ust. 1 dyrektywy 2009/138/WE, danych i informacji technicznych w zakresie
określonym w ust. 1 pkt 1–3, jeżeli nie zostały wydane przez Komisję Europejską akty
wykonawcze na podstawie art. 77e ust. 2 dyrektywy 2009/138/WE, określające dane
i informacje w zakresie określonym w ust. 1 pkt 1–3, zakład ubezpieczeń i zakład
reasekuracji przy obliczaniu najlepszego oszacowania, korekty dopasowującej do
odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka i korekty
z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej
od ryzyka stosują dane i informacje techniczne opracowane i opublikowane przez
EIOPA.
4. W przypadku gdy w aktach wykonawczych albo w danych i informacjach
technicznych opracowanych i opublikowanych przez EIOPA, o których mowa
w ust. 1, nie zostaną określone dane i informacje techniczne, o których mowa w ust. 1
pkt 3, przy obliczaniu najlepszego oszacowania zakład ubezpieczeń i zakład
reasekuracji nie stosują korekty z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury
terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka.
art. 231.
więcej
celów wypłacalności zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji uwzględniają:
1) koszty, jakie zostaną poniesione w związku z obsługą zobowiązań z tytułu
zawartych umów ubezpieczenia i umów reasekuracji;
2) oczekiwany wzrost kosztów i roszczeń ubezpieczeniowych;
3) płatności na rzecz ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów
ubezpieczenia oraz cedentów z umów reasekuracji, w tym przyszłe premie
uznaniowe, których zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji zamierza
dokonywać niezależnie od tego, czy płatności te są zagwarantowane umownie,
chyba że płatności te są zakwalifikowane jako fundusze nadwyżkowe, o których
mowa w art. 244;
4) wartość gwarancji finansowych i opcji umownych zawartych w umowach
ubezpieczenia i umowach reasekuracji.
2. Przyjęte przez zakład ubezpieczeń założenia dotyczące prawdopodobieństwa
skorzystania przez ubezpieczających z opcji umownych, o których mowa w ust. 1 pkt 4, w tym odstąpień od umów ubezpieczenia i wypowiedzeń umów ubezpieczenia oraz wykupów ubezpieczenia, są realistyczne i oparte na aktualnych i wiarygodnych informacjach.
3. Przyjęte przez zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji założenia dotyczące
prawdopodobieństwa skorzystania przez cedentów z opcji umownych, o których
mowa w ust. 1 pkt 4, w tym odstąpień od umów reasekuracji i wypowiedzeń umów
reasekuracji, są realistyczne i oparte na aktualnych i wiarygodnych informacjach.
4. W założeniach, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się wpływ przyszłych
zmian warunków finansowych i niefinansowych na skorzystanie przez
ubezpieczających lub cedentów z opcji umownych, o których mowa w ust. 1 pkt 4.
art. 232.
więcej
celów wypłacalności zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji grupują zobowiązania
z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub z tytułu zawartych umów reasekuracji
według jednorodnych grup ryzyka, co najmniej w podziale na linie biznesowe.
art. 233.
więcej
techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności na udziale reasekuratorów
oraz spółek celowych zgodnie z art. 224–232.
2. Przy obliczaniu kwot należnych z umów reasekuracji i od spółek celowych
zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji uwzględniają różnicę w czasie między
otrzymaniem kwoty należnej od reasekuratora lub spółki celowej a dokonaniem
bezpośredniej wypłaty.
3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji dostosowują wyniki obliczeń,
o których mowa w ust. 2, uwzględniając oczekiwane straty w związku
z niewykonaniem zobowiązania przez reasekuratora lub spółkę celową.
4. W celu obliczenia oczekiwanych strat, o których mowa w ust. 3, zakład
ubezpieczeń i zakład reasekuracji ustalają prawdopodobieństwo niewykonania
zobowiązania przez reasekuratora lub spółkę celową oraz średnią wysokość straty
z tytułu niewykonania zobowiązania przez reasekuratora lub spółkę celową.
art. 234.
więcej
procesy i procedury zapewniające odpowiedniość, kompletność i dokładność danych
wykorzystywanych przy ustalaniu wartości rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla
celów wypłacalności.
2. Jeżeli zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji nie posiadają odpowiedniej
jakości danych umożliwiających zastosowanie wiarygodnej metody aktuarialnej dla
zbioru lub podzbioru zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub z tytułu
zawartych umów reasekuracji lub kwot należnych na podstawie umów reasekuracji
lub od spółek celowych, mogą w celu obliczenia najlepszego oszacowania zastosować
odpowiednie przybliżenia, w tym podejście indywidualne.
art. 235.
więcej
procesy i procedury w celu zapewnienia regularnego porównywania wartości
najlepszego oszacowania oraz założeń stanowiących podstawę obliczeń najlepszego
oszacowania z danymi wynikającymi ze zgromadzonych doświadczeń.
2. Jeżeli porównanie, o którym mowa w ust. 1, wykaże systematyczną różnicę
między danymi wynikającymi ze zgromadzonych doświadczeń a obliczeniami
najlepszego oszacowania, zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji dokonują
odpowiednich dostosowań stosowanych metod aktuarialnych lub przyjmowanych
założeń.
art. 236.
więcej
nadzoru, wykazują, że rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe dla celów wypłacalności
mają odpowiednią wartość, stosowane metody ustalania wartości tych rezerw są
właściwe i mogą być stosowane, a dane statystyczne stanowiące podstawę tych metod
są odpowiednie.
art. 237.
więcej
celów wypłacalności w zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji jest
niezgodne z art. 224–235, organ nadzoru zobowiązuje ten zakład, w drodze zalecenia,
do zwiększenia wartości rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów
wypłacalności, aby odpowiadały one wartości określanej zgodnie z przepisami
ustawy.
2. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji nie wykonuje
zalecenia, o którym mowa w ust. 1, organ nadzoru, w drodze decyzji, może
zobowiązać zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji do jego wykonania. Decyzja
jest natychmiast wykonalna.
art. 238.
więcej
aktywa wolne od obciążeń, dostępne na pokrycie strat wynikających z niesprzyjających wahań w obszarze wykonywanej działalności, zarówno przy założeniu kontynuacji działalności, jak i w przypadku likwidacji.
art. 239.
więcej
środki własne w wysokości nie niższej niż kapitałowy wymóg wypłacalności.
2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji posiadają dopuszczone podstawowe
środki własne w wysokości nie niższej niż minimalny wymóg kapitałowy.
art. 240.
więcej
sumę podstawowych środków własnych oraz uzupełniających środków własnych.
art. 241.
więcej
reasekuracji obejmują:
1) nadwyżkę aktywów dla celów wypłacalności nad zobowiązaniami dla celów
wypłacalności;
2) zobowiązania podporządkowane.
2. Wysokość nadwyżki, o której mowa w ust. 1 pkt 1, zakład ubezpieczeń
i zakład reasekuracji pomniejszają o wartość akcji własnych lub udziałów własnych
będących w posiadaniu zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji.
art. 242.
więcej
środki własne, które mogą stanowić przedmiot wezwania do opłacenia i zostać
przeznaczone do pokrycia strat.
2. Uzupełniające środki własne mogą obejmować następujące pozycje, o ile nie
stanowią one pozycji podstawowych środków własnych:
1) nieopłacony kapitał zakładowy, do którego opłacenia nie wezwano;
2) akredytywy i gwarancje;
3) inne prawnie wiążące zobowiązania wobec zakładu ubezpieczeń i zakładu
reasekuracji.
3. W przypadku towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych i towarzystwa
reasekuracji wzajemnej do uzupełniających środków własnych zalicza się przyszłe
należności towarzystwa od jego członków wynikające z możliwości wezwania do
wniesienia dopłat w ciągu kolejnych 12 miesięcy, w tym dopłat wynikających
z potencjalnych strat uwzględnionych w kapitałowym wymogu wypłacalności.
4. W przypadku gdy pozycja uzupełniających środków własnych została
opłacona lub wezwano do jej opłacenia, jest traktowana jako składnik aktywów i nie
stanowi uzupełniających środków własnych.
art. 243.
więcej
uzupełniających środków własnych uwzględniane przy określaniu środków własnych
zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji, uwzględniając art. 62–67 rozporządzenia
delegowanego Komisji (UE) 2015/35.
2. Kwota każdej pozycji uzupełniających środków własnych odzwierciedla
zdolność do pokrycia strat w ramach danej pozycji. Jeżeli dana pozycja
uzupełniających środków własnych posiada stałą wartość nominalną, kwota tej
pozycji odpowiada jej wartości nominalnej, pod warunkiem posiadania pełnej
zdolności do pokrycia strat.
3. Kwotę pozycji uzupełniających środków własnych ustala się w oparciu
o ostrożne i realistyczne założenia.
4. Organ nadzoru, w drodze decyzji, zatwierdza dla poszczególnych pozycji
uzupełniających środków własnych:
1) kwotę pieniężną albo
2) metodę stosowaną do wyznaczania kwoty pieniężnej, przy czym zgoda organu
nadzoru na kwotę wyznaczoną zgodnie z tą metodą jest udzielana na czas
określony.
5. Wydając decyzję, o której mowa w ust. 4, organ nadzoru ocenia:
1) status danych kontrahentów pod względem ich możliwości płatności i gotowości
do płatności;
2) możliwość uzyskania środków, przy uwzględnieniu formy prawnej danej
pozycji, oraz warunków, które stanowią przeszkodę dla skuteczności opłacenia
lub wezwania do opłacenia danej pozycji;
3) informacje o wynikach wcześniejszych wezwań, których zakład ubezpieczeń lub
zakład reasekuracji dokonał w odniesieniu do tego rodzaju uzupełniających
środków własnych, w zakresie, w jakim informacje te mogą zostać wiarygodnie
wykorzystane w celu oceny spodziewanych rezultatów przyszłych wezwań.
6. Organ nadzoru może uchylić decyzję, o której mowa w ust. 4, w przypadku
zmian okoliczności faktycznych skutkujących niezasadnością uznawania danej kwoty
lub metody.
art. 244.
więcej
1) w przypadku zakładu ubezpieczeń – skumulowane niepodzielone zyski zakładu,
które zgodnie ze statutem mogą zostać w pełni lub częściowo, dodatkowo w stosunku do podziału zysku uwzględnionego w rezerwach techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności, przeznaczone do podziału między
ubezpieczających, ubezpieczonych i uprawnionych z umów ubezpieczenia oraz
cedentów z umów reasekuracji, i które jeszcze nie zostały podzielone;
2) w przypadku zakładu reasekuracji – skumulowane niepodzielone zyski zakładu,
które zgodnie ze statutem mogą zostać w pełni lub częściowo, dodatkowo
w stosunku do podziału zysku uwzględnionego w rezerwach techniczno-
-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności, przeznaczone do podziału
pomiędzy cedentów z umów reasekuracji, i które jeszcze nie zostały podzielone.
2. Fundusze nadwyżkowe nie są uznawane za zobowiązania z tytułu zawartych
umów ubezpieczenia lub z tytułu zawartych umów reasekuracji w zakresie, w jakim
posiadają one cechy jakościowe, o których mowa w art. 245 ust. 2 i 3.
art. 245.
więcej
środków własnych do jednej z trzech kategorii.
2. Klasyfikacja pozycji środków własnych do poszczególnych kategorii jest
dokonywana w zależności od tego, czy należą one do podstawowych środków
własnych, czy do uzupełniających środków własnych, oraz w jakim zakresie posiadają
one następujące cechy jakościowe:
1) pozycja jest dostępna lub można wezwać do jej opłacenia w celu pełnego
pokrycia strat w przypadku kontynuacji działalności oraz w przypadku
likwidacji zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji oraz
2) w przypadku likwidacji zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji posiadacz
nie będzie uprawniony do odzyskania długu wynikającego z danej pozycji tak
długo, jak nie zostaną wypełnione wszystkie inne zobowiązania, łącznie
z zobowiązaniami wobec ubezpieczających, ubezpieczonych i uprawnionych
z umów ubezpieczenia oraz zobowiązaniami wobec cedentów z tytułu zawartych
umów reasekuracji.
3. Przy ocenie stopnia, w jakim pozycje środków własnych posiadają cechy
jakościowe określone w ust. 2, zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji biorą również
pod uwagę następujące czynniki:
1) dopasowanie okresu trwania pozycji do okresu trwania zobowiązań z tytułu
zawartych umów ubezpieczenia lub umów reasekuracji – jeżeli pozycja posiada
termin wymagalności;
2) czy pozycja jest wolna od wymogów lub bodźców do wykupu kwoty nominalnej;
3) czy pozycja jest wolna od obowiązkowych ustalonych opłat;
4) czy pozycja jest wolna od obciążeń i jak jest powiązana z inną umową.
art. 246.
więcej
kategorii 1, jeżeli posiadają w znacznym stopniu cechy jakościowe, o których mowa
w art. 245 ust. 2, z uwzględnieniem czynników, o których mowa w art. 245 ust. 3.
2. Pozycje podstawowych środków własnych klasyfikuje się do kategorii 2, jeżeli
posiadają w znacznym stopniu cechę jakościową, o której mowa w art. 245 ust. 2
pkt 2, z uwzględnieniem czynników, o których mowa w art. 245 ust. 3.
3. Pozycje uzupełniających środków własnych klasyfikuje się do kategorii 2,
jeżeli posiadają w znacznym stopniu cechy jakościowe, o których mowa w art. 245
ust. 2, z uwzględnieniem czynników, o których mowa w art. 245 ust. 3.
4. Pozostałe pozycje podstawowych i uzupełniających środków własnych
klasyfikuje się do kategorii 3.
5. Dokonując klasyfikacji pozycji środków własnych do poszczególnych
kategorii, o których mowa w ust. 1–4, zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji stosują
wykaz pozycji środków własnych zgodny z art. 69, art. 72, art. 74, art. 76
i art. 78 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/35.
6. W przypadku gdy wykaz środków własnych, o którym mowa w ust. 5, nie
obejmuje danej pozycji środków własnych, zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji
klasyfikują daną pozycję zgodnie z ust. 1–4.
7. Organ nadzoru, w drodze decyzji, zatwierdza klasyfikację pozycji środków
własnych, o których mowa w ust. 6.
art. 247.
więcej
1) fundusze nadwyżkowe, o których mowa w art. 244, do kategorii 1;
2) akredytywy i gwarancje zarządzane powierniczo na zlecenie wierzycieli
ubezpieczeniowych przez niezależnego powiernika i wystawione przez
instytucje kredytowe z siedzibą na terytorium Unii Europejskiej do kategorii 2.
2. Towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych, którego członkami są armatorzy,
wykonujące działalność ubezpieczeniową wyłącznie w zakresie ubezpieczeń,
o których mowa w dziale II w grupach 6, 12 i 17 załącznika do ustawy, klasyfikuje
przyszłe należności towarzystwa od jego członków wynikające z możliwości
wezwania do wniesienia dopłat, których towarzystwo może zażądać na podstawie
statutu w ciągu kolejnych 12 miesięcy, do kategorii 2.
3. Towarzystwo inne niż towarzystwo, o którym mowa w ust. 2, klasyfikuje
przyszłe należności towarzystwa od jego członków wynikające z możliwości
wezwania do wniesienia dopłat, których towarzystwo może zażądać na podstawie
statutu w ciągu kolejnych 12 miesięcy, do kategorii 2, jeżeli posiadają w znacznym
stopniu cechy jakościowe, o których mowa w art. 245 ust. 2, z uwzględnieniem
czynników, o których mowa w art. 245 ust. 3.
art. 248.
więcej
i zakładu reasekuracji stanowiących pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności
stanowi sumę wysokości dopuszczonych środków własnych zakwalifikowanych do
kategorii 1, 2 i 3.
2. Dopuszczone środki własne stanowiące pokrycie kapitałowego wymogu
wypłacalności podlegają co najmniej następującym wymogom ilościowym:
1) kwota pozycji dopuszczonych środków własnych zakwalifikowanych do
kategorii 1 stanowi więcej niż jedną trzecią łącznej wysokości dopuszczonych
środków własnych;
2) kwota pozycji dopuszczonych środków własnych zakwalifikowanych do
kategorii 3 stanowi mniej niż jedną trzecią łącznej wysokości dopuszczonych
środków własnych.
3. Wysokość dopuszczonych podstawowych środków własnych stanowiących
pokrycie minimalnego wymogu kapitałowego stanowi sumę:
1) wysokości dopuszczonych środków własnych zakwalifikowanych do kategorii
1;
2) wysokości dopuszczonych podstawowych środków własnych
zakwalifikowanych do kategorii 2.
4. Kwota pozycji dopuszczonych podstawowych środków własnych
zakwalifikowanych do kategorii 1 stanowi więcej niż 50% łącznej wysokości
dopuszczonych podstawowych środków własnych stanowiących pokrycie
minimalnego wymogu kapitałowego.
art. 249.
więcej
wymóg wypłacalności:
1) według formuły standardowej albo
2) według formuły standardowej i przy zastosowaniu częściowego modelu
wewnętrznego, albo
3) przy zastosowaniu pełnego modelu wewnętrznego.
2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji obliczają kapitałowy wymóg
wypłacalności przy założeniu kontynuacji działalności.
3. Kapitałowy wymóg wypłacalności jest obliczany tak, aby zapewniał
uwzględnienie wszystkich mierzalnych rodzajów ryzyka, na które narażony jest
zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji.
4. Kapitałowy wymóg wypłacalności obejmuje zawarte umowy ubezpieczenia
lub umowy reasekuracji oraz umowy ubezpieczenia lub umowy reasekuracji, których
spodziewane rozpoczęcie nastąpi w terminie kolejnych 12 miesięcy, z zastrzeżeniem
przepisów wydanych na podstawie art. 252 ust. 9.
5. Kapitałowy wymóg wypłacalności odpowiada wartości narażonej na ryzyko
zmiany podstawowych środków własnych zakładu ubezpieczeń lub zakładu
reasekuracji na poziomie ufności 99,5% w okresie jednego roku.
6. Kapitałowy wymóg wypłacalności pokrywa co najmniej następujące ryzyka:
1) aktuarialne w pozostałych ubezpieczeniach osobowych oraz ubezpieczeniach
majątkowych;
2) aktuarialne w ubezpieczeniach na życie;
3) aktuarialne w ubezpieczeniach zdrowotnych;
4) rynkowe;
5) kredytowe;
6) operacyjne.
7. Ryzyko operacyjne obejmuje ryzyko prawne i nie obejmuje ryzyka
wynikającego z decyzji strategicznych oraz ryzyka reputacji.
8. Przy obliczaniu kapitałowego wymogu wypłacalności zakład ubezpieczeń
i zakład reasekuracji uwzględniają wpływ technik przenoszenia ryzyka, pod
warunkiem że ryzyko kredytowe i inne ryzyka wynikające ze stosowania takich
technik zostaną uwzględnione w kapitałowym wymogu wypłacalności.
art. 250.
więcej
wymóg wypłacalności co najmniej raz w roku i informują organ nadzoru o wyniku
obliczeń.
2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji posiadają dopuszczone środki
własne w wysokości co najmniej kapitałowego wymogu wypłacalności wykazanego
w ostatnim sprawozdaniu przekazanym do organu nadzoru, o którym mowa
w art. 335.
3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji monitorują wysokość
dopuszczonych środków własnych i kapitałowy wymóg wypłacalności w sposób
ciągły.
4. Jeżeli profil ryzyka zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji znacząco
odbiega od założeń stanowiących podstawę ostatniego obliczenia kapitałowego
wymogu wypłacalności, zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji niezwłocznie
dokonują ponownego obliczenia kapitałowego wymogu wypłacalności i informują
organ nadzoru o wyniku obliczeń.
5. Jeżeli zachodzą przesłanki wskazujące, że profil ryzyka zakładu ubezpieczeń
lub zakładu reasekuracji uległ znacznej zmianie od dnia, na który obliczono
kapitałowy wymóg wypłacalności wykazany w ostatnich przekazanych organowi
nadzoru danych i informacjach, o których mowa w art. 304 rozporządzenia
delegowanego Komisji (UE) 2015/35, organ nadzoru może wydać zalecenie
ponownego obliczenia kapitałowego wymogu wypłacalności dla danego zakładu.
art. 251.
więcej
standardowej stanowi sumę:
1) podstawowego kapitałowego wymogu wypłacalności;
2) wymogu kapitałowego dla ryzyka operacyjnego;
3) dostosowania z tytułu zdolności rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla
celów wypłacalności i odroczonego podatku dochodowego do pokrywania strat.
art. 252.
więcej
najmniej z następujących modułów ryzyka:
1) aktuarialnego w pozostałych ubezpieczeniach osobowych oraz ubezpieczeniach
majątkowych;
2) aktuarialnego w ubezpieczeniach na życie;
3) aktuarialnego w ubezpieczeniach zdrowotnych;
4) rynkowego;
5) niewykonania zobowiązania przez kontrahenta.
2. Zobowiązania wynikające z zawartych umów ubezpieczenia lub umów
reasekuracji zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji przypisują do tego
z określonych w ust. 1 pkt 1–3 modułów ryzyka aktuarialnego, który najlepiej
odpowiada technicznemu charakterowi czynników ryzyka.
3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji kalibrują moduły ryzyka, o których
mowa w ust. 1, przy uwzględnieniu wartości narażonej na ryzyko na poziomie ufności
99,5% w okresie jednego roku.
4. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji, w uzasadnionych przypadkach,
uwzględniają efekty dywersyfikacji przy konstruowaniu poszczególnych modułów
ryzyka.
5. W odniesieniu do ryzyk wynikających z katastrof, w uzasadnionych
przypadkach, zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą wykorzystać specyfikę
geograficzną do obliczeń modułów ryzyka aktuarialnego, o których mowa w ust. 1
pkt 1–3.
6. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą przy obliczaniu modułów
ryzyka aktuarialnego, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3, oraz przy zachowaniu
konstrukcji formuły standardowej, zastąpić część stosowanych parametrów,
parametrami specyficznymi dla danego zakładu.
7. Parametry, o których mowa w ust. 6, są kalibrowane przy zastosowaniu metod
standardowych, w oparciu o wewnętrzne dane zakładu ubezpieczeń lub zakładu
reasekuracji lub dane, które są bezpośrednio związane z umowami ubezpieczenia lub
umowami reasekuracji zawieranymi przez ten zakład.
8. Możliwość stosowania parametrów specyficznych dla danego zakładu,
o której mowa w ust. 6, wymaga zatwierdzenia przez organ nadzoru. Wydając
decyzję, organ nadzoru weryfikuje kompletność, dokładność i odpowiedniość
stosowanych danych.
9. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy sposób obliczania podstawowego kapitałowego
wymogu wypłacalności według formuły standardowej, uwzględniając sposób
obliczania poszczególnych modułów i podmodułów ryzyka, z których składa się
podstawowy kapitałowy wymóg wypłacalności oraz zależności pomiędzy
poszczególnymi modułami ryzyka.
art. 253.
więcej
operacyjne w zakresie, w jakim nie zostało ono uwzględnione w poszczególnych
modułach ryzyka, o których mowa w art. 252 ust. 1.
2. Wymóg kapitałowy dla ryzyka operacyjnego jest obliczany zgodnie z art. 249
ust. 3–5.
3. W odniesieniu do umów ubezpieczenia na życie, w których ryzyko
inwestycyjne ponosi ubezpieczający, przy obliczaniu wymogu kapitałowego dla
ryzyka operacyjnego zakład ubezpieczeń uwzględnia kwotę rocznych kosztów
poniesionych w związku z zobowiązaniami z tytułu tych umów ubezpieczenia
w zakresie zobowiązań, w których ryzyko inwestycyjne ponosi ubezpieczający.
4. W odniesieniu do zobowiązań innych niż zobowiązania, w zakresie których
ryzyko inwestycyjne ponosi ubezpieczający, przy obliczaniu wymogu kapitałowego
dla ryzyka operacyjnego zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji uwzględniają
wielkość składki zarobionej i rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów
wypłacalności utworzonych na pokrycie zobowiązań z tytułu zawartych umów
ubezpieczenia lub umów reasekuracji. Wymóg kapitałowy dla ryzyka operacyjnego
nie może przekraczać 30% podstawowego kapitałowego wymogu wypłacalności.
art. 254.
więcej
możliwe wyrównanie nieoczekiwanych strat przez równoczesne zmniejszenie rezerw
techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności lub zmianę odroczonego
podatku dochodowego lub przez połączenie obu tych metod.
2. Dostosowanie, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia efekt ograniczenia
ryzyka przez przyszłe świadczenia uznaniowe z umów ubezpieczenia i umów
reasekuracji w zakresie, w jakim zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą
ustalić, że zmniejszenie takich świadczeń może zostać wykorzystane do pokrycia
nieoczekiwanych strat w momencie ich wystąpienia. Efekt ograniczenia ryzyka przez
przyszłe świadczenia uznaniowe nie może przekraczać sumy rezerw techniczno-
-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności związanych z tymi przyszłymi
świadczeniami uznaniowymi.
3. Wartość przyszłych świadczeń uznaniowych w niekorzystnych warunkach
porównuje się z wartością przyszłych świadczeń uznaniowych obliczoną zgodnie
z założeniami stanowiącymi podstawę obliczenia najlepszego oszacowania.
art. 255.
więcej
uproszczone obliczenia dla danego podmodułu lub modułu ryzyka jeżeli uzasadniają
to charakter, skala i złożoność ryzyk oraz jeżeli wymaganie od zakładu ubezpieczeń
lub zakładu reasekuracji stosowania standardowych obliczeń byłoby niewspółmierne
do ponoszonego ryzyka.
2. Do uproszczonych obliczeń stosuje się przepisy art. 249 ust. 3–5.
art. 256.
więcej
według formuły standardowej nie jest właściwe, ponieważ profil ryzyka danego
zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji znacząco odbiega od założeń
stanowiący podstawę obliczeń według formuły standardowej, organ nadzoru może,
w drodze decyzji, wymagać od tego zakładu zastąpienia części parametrów
stosowanych w obliczeniach według formuły standardowej parametrami
specyficznymi dla tego zakładu przy obliczaniu modułów ryzyka aktuarialnego,
o których mowa w art. 252 ust. 1 pkt 1–3.
2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji kalibrują parametry, o których mowa
w ust. 1, przy zastosowaniu metod standardowych, w oparciu o wewnętrzne dane
zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji lub dane, które są bezpośrednio
związane z umowami ubezpieczenia lub umowami reasekuracji zawieranymi przez ten
zakład.
3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji obliczają parametry, o których
mowa w ust. 1, zgodnie z przepisami art. 249 ust. 3–5.
4. Wydając decyzję, o której mowa w ust. 1, organ nadzoru weryfikuje
kompletność, dokładność i odpowiedniość stosowanych danych.
art. 257.
więcej
według formuły standardowej nie jest właściwe, ponieważ profil ryzyka danego
zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji znacząco odbiega od założeń
stanowiących podstawę obliczeń według formuły standardowej, organ nadzoru może,
w drodze decyzji, zobowiązać ten zakład do stosowania modelu wewnętrznego przy
obliczaniu kapitałowego wymogu wypłacalności lub odpowiednich modułów ryzyka
kapitałowego wymogu wypłacalności.
art. 258.
więcej
wymóg wypłacalności przy zastosowaniu pełnego albo częściowego modelu
wewnętrznego zatwierdzonego, w drodze decyzji, przez organ nadzoru.
2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą stosować częściowy model
wewnętrzny w celu obliczania:
1) jednego lub kilku modułów ryzyka lub podmodułów podstawowego
kapitałowego wymogu wypłacalności, o których mowa w art. 252 i w przepisach
wydanych na podstawie art. 252 ust. 9;
2) wymogu kapitałowego dla ryzyka operacyjnego, o którym mowa w art. 253;
3) dostosowania, o którym mowa w art. 251 pkt 3.
3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą stosować częściowy model
wewnętrzny w odniesieniu do całej działalności zakładu lub w odniesieniu do jednego
lub kilku głównych obszarów działalności zakładu.
4. Wraz z wnioskiem o zatwierdzenie modelu wewnętrznego zakład ubezpieczeń
i zakład reasekuracji przedkładają dokumentację potwierdzającą zgodność modelu
wewnętrznego z wymaganiami, o których mowa w art. 263–268.
5. W przypadku gdy wniosek zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji
o zatwierdzenie modelu wewnętrznego dotyczy częściowego modelu wewnętrznego,
wymagania, o których mowa w ust. 4, uwzględniają ograniczony zakres zastosowania
modelu.
6. Organ nadzoru zatwierdza pełny albo częściowy model wewnętrzny
w terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania kompletnego wniosku, jeżeli systemy
identyfikowania, pomiaru, monitorowania ryzyka, zarządzania ryzykiem i
prowadzenia sprawozdawczości na temat ryzyka stosowane przez zakład ubezpieczeń
lub zakład reasekuracji są odpowiednie, a w szczególności model wewnętrzny jest
zgodny z wymaganiami, o których mowa w art. 263–268, z uwzględnieniem
ograniczonego zakresu zastosowania modelu w przypadku gdy wniosek dotyczy
częściowego modelu wewnętrznego.
7. Organ nadzoru po zatwierdzeniu pełnego albo częściowego modelu
wewnętrznego może, w drodze decyzji, zażądać od zakładu ubezpieczeń lub zakładu
reasekuracji przedstawienia oszacowania kapitałowego wymogu wypłacalności
dokonanego według formuły standardowej.
art. 259.
więcej
model ten spełnia wymagania określone w art. 258 i art. 263–268 oraz:
1) ograniczony zakres stosowania modelu częściowego jest odpowiednio
uzasadniony;
2) kapitałowy wymóg wypłacalności obliczony przy zastosowaniu modelu
wewnętrznego lepiej odzwierciedla profil ryzyka zakładu ubezpieczeń lub
zakładu reasekuracji;
3) budowa częściowego modelu wewnętrznego powoduje, że częściowy model
wewnętrzny może zostać w pełni zintegrowany z formułą standardową
kapitałowego wymogu wypłacalności.
2. Dokonując oceny wniosku o zatwierdzenie częściowego modelu
wewnętrznego stosowanego do obliczania kapitałowego wymogu wypłacalności,
obejmującego:
1) niektóre podmoduły określonego modułu ryzyka lub
2) niektóre obszary działalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji
w odniesieniu do określonego modułu ryzyka
– organ nadzoru może zażądać od zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji
przedstawienia realistycznego planu przejściowego w celu rozszerzenia zakresu
stosowanego modelu wewnętrznego.
3. Plan przejściowy, o którym mowa w ust. 2, określa planowany sposób
rozszerzenia przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji zakresu modelu
wewnętrznego na inne podmoduły ryzyka lub inne obszary działalności, tak aby
zapewnić objęcie przez model wewnętrzny przeważającej części działalności
ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej w odniesieniu do określonego
modułu ryzyka.
art. 260.
więcej
w stosowanym modelu wewnętrznym zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.
Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą wprowadzać zmiany w stosowanym
modelu wewnętrznym zgodnie z tymi zasadami.
2. Zasady wprowadzania zmian w modelu wewnętrznym zawierają specyfikację
głównych i drugorzędnych zmian modelu wewnętrznego.
3. Organ nadzoru zatwierdza, w drodze decyzji, główne zmiany modelu
wewnętrznego oraz zmiany zasad wprowadzania zmian w stosowanym modelu
wewnętrznym, mając w szczególności na uwadze dostosowanie modelu
wewnętrznego do zmian zakresu i charakteru działalności zakładu.
4. Drugorzędne zmiany modelu wewnętrznego nie podlegają zatwierdzeniu
przez organ nadzoru, pod warunkiem że zostały opracowane zgodnie z zasadami
wprowadzania zmian w stosowanym modelu wewnętrznym.
5. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji wprowadzają systemy zapewniające
ciągłe i właściwe funkcjonowanie modelu wewnętrznego.
art. 261.
więcej
przez organ nadzoru zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji nie mogą powrócić do
obliczania całości lub części kapitałowego wymogu wypłacalności według formuły standardowej, z wyjątkiem należycie uzasadnionych okoliczności i pod warunkiem wyrażenia zgody, w drodze decyzji, przez organ nadzoru.
art. 262.
więcej
model wewnętrzny przestanie spełniać wymagania, o których mowa w art. 263–268,
zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji niezwłocznie przedstawiają organowi
nadzoru plan przywrócenia zgodności modelu z tymi wymaganiami lub dowód, że
skutki niezgodności są nieistotne.
2. Jeżeli zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji nie zrealizuje
przedstawionego organowi nadzoru planu, o którym mowa w ust. 1, organ nadzoru
nakazuje temu zakładowi, w drodze decyzji, powrót do obliczania kapitałowego
wymogu wypłacalności według formuły standardowej. Decyzja ta jest natychmiast
wykonalna.
art. 263.
więcej
stosowanie modelu wewnętrznego, który pełni istotną rolę w systemie zarządzania,
a w szczególności w:
1) systemie zarządzania ryzykiem, o którym mowa w art. 56–62, i procesach
decyzyjnych;
2) procesach oceny i alokacji kapitału ekonomicznego oraz kapitału
zabezpieczającego wypłacalność, w tym oceny, o której mowa w art. 63.
2. Częstotliwość obliczania kapitałowego wymogu wypłacalności przy
zastosowaniu modelu wewnętrznego jest zgodna z częstotliwością, z którą zakład
ubezpieczeń i zakład reasekuracji stosują model wewnętrzny do celów, o których
mowa w ust. 1.
3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji zapewniają w sposób ciągły
odpowiednią budowę i sposób funkcjonowania modelu wewnętrznego oraz właściwe
odzwierciedlenie przez model wewnętrzny profilu ryzyka zakładu.
art. 264.
więcej
rozkładu prawdopodobieństwa stanowiącej podstawę modelu wewnętrznego, spełnia
wymogi określone w ust. 2–11.
2. Metody stosowane do wyznaczania prognozy rozkładu prawdopodobieństwa
są oparte na odpowiednich, mających zastosowanie i właściwych metodach
aktuarialnych i technikach statystycznych i zgodne z metodami stosowanymi przy
ustalaniu wartości rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności.
Metody stosowane do wyznaczania prognozy rozkładu prawdopodobieństwa są oparte
na aktualnych i wiarygodnych informacjach oraz realistycznych założeniach.
3. Dane stosowane w modelu wewnętrznym są dokładne, kompletne
i odpowiednie. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji aktualizują bazy danych
stosowane przy wyznaczaniu prognozy rozkładu prawdopodobieństwa co najmniej raz
w roku.
4. Niezależnie od wybranej metody wyznaczania prognozy rozkładu
prawdopodobieństwa, model wewnętrzny wykazuje zdolność określania wagi ryzyka
w sposób wystarczający, aby zapewnić jego powszechne stosowanie i istotną rolę
w systemie zarządzania zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji,
w szczególności w systemie zarządzania ryzykiem, procesach decyzyjnych i alokacji
kapitału, zgodnie z art. 263.
5. Model wewnętrzny, z zastrzeżeniem art. 258 ust. 2, obejmuje istotne ryzyka,
na które narażone są zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji. Model wewnętrzny
obejmuje co najmniej ryzyka, o których mowa w art. 249 ust. 6.
6. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą uwzględniać w stosowanym
modelu wewnętrznym efekty dywersyfikacji w ramach poszczególnych kategorii
ryzyka i pomiędzy kategoriami ryzyka, jeżeli system stosowany do pomiaru tych
efektów dywersyfikacji jest odpowiedni.
7. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą w pełni uwzględniać
w stosowanym modelu wewnętrznym wpływ zastosowania technik przenoszenia
ryzyka, pod warunkiem że ryzyko kredytowe i inne ryzyka wynikające z zastosowania
technik przenoszenia ryzyka są odpowiednio odzwierciedlone w modelu
wewnętrznym.
8. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji dokonują w modelu wewnętrznym
dokładnej oceny ryzyk związanych z gwarancjami finansowymi i opcjami umownymi
zawartymi w umowach ubezpieczenia lub umowach reasekuracji, jeżeli ryzyka są
istotne. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji dokonują również oceny ryzyk
związanych z opcjami przysługującymi ubezpieczającym i ubezpieczonym oraz
opcjami umownymi zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji. W tym celu
zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji uwzględniają możliwy wpływ przyszłych
zmian warunków finansowych i niefinansowych na realizację tych opcji.
9. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą uwzględniać w stosowanym
modelu wewnętrznym przyszłe działania zarządu, które zgodnie z rozsądnymi oczekiwaniami zostałyby przeprowadzone w określonych okolicznościach, a także czas konieczny do realizacji takich działań.
10. Zakład ubezpieczeń uwzględnia w stosowanym modelu wewnętrznym
płatności na rzecz ubezpieczających, ubezpieczonych i uprawnionych z umów
ubezpieczenia oraz płatności na rzecz cedentów z umów reasekuracji, które planuje
dokonać niezależnie od zagwarantowania tych płatności w umowach ubezpieczenia
i umowach reasekuracji.
11. Zakład reasekuracji uwzględnia w stosowanym modelu wewnętrznym
płatności na rzecz cedentów z umów reasekuracji, które planuje dokonać niezależnie
od zagwarantowania tych płatności w umowach reasekuracji.
art. 265.
więcej
horyzont czasu lub inną miarę ryzyka niż określone w art. 249 ust. 5, jeżeli wyniki
uzyskane przy zastosowaniu modelu wewnętrznego będą wykorzystane przez zakład
ubezpieczeń lub zakład reasekuracji do obliczenia kapitałowego wymogu
wypłacalności w sposób zapewniający ubezpieczającym, ubezpieczonym
i uprawnionym z umów ubezpieczenia oraz cedentom z umów reasekuracji poziom
ochrony równoważny z poziomem ochrony określonym w art. 249.
2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji obliczają kapitałowy wymóg
wypłacalności bezpośrednio z prognozy rozkładu prawdopodobieństwa
wygenerowanej przez model wewnętrzny tego zakładu, który odpowiada wartości
narażonej na ryzyko, o której mowa w art. 249 ust. 5.
3. Jeżeli zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji nie mogą obliczyć
kapitałowego wymogu wypłacalności bezpośrednio z prognozy rozkładu
prawdopodobieństwa wygenerowanej przez model wewnętrzny, organ nadzoru może,
w drodze decyzji, zezwolić na zastosowanie przybliżeń przy obliczaniu kapitałowego
wymogu wypłacalności, pod warunkiem że zakład ubezpieczeń lub zakład
reasekuracji jest w stanie wykazać, że poziom ochrony ubezpieczających,
ubezpieczonych i uprawnionych z umów ubezpieczenia oraz cedentów z umów
reasekuracji jest równoważny z poziomem określonym w art. 249.
4. Organ nadzoru może wezwać zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji do
weryfikacji stosowanego modelu wewnętrznego na odpowiednich wzorcowych
portfelach umów i przy zastosowaniu założeń opartych w większym stopniu na
danych zewnętrznych niż na danych wewnętrznych celem zweryfikowania kalibracji modelu wewnętrznego oraz skontrolowania, czy specyfikacja modelu jest zgodna z ogólnie przyjętą praktyką rynkową.
art. 266.
więcej
dokonują przeglądu przyczyn powstania zysków i strat każdego głównego obszaru
działalności zakładu.
2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji wykazują, w jaki sposób wybrana
w modelu wewnętrznym kategoryzacja ryzyka wyjaśnia przyczyny powstania zysków
i strat. Kategoryzacja ryzyka oraz przypisanie zysków i strat odzwierciedlają profil
ryzyka zakładu.
art. 267.
więcej
walidacji modelu wewnętrznego, obejmujący monitorowanie skuteczności wyników
uzyskanych z modelu wewnętrznego, dokonywanie przeglądu ciągłej adekwatności
specyfikacji modelu oraz porównywanie wyników uzyskiwanych na podstawie
stosowanego modelu z danymi wynikającymi ze zgromadzonych doświadczeń.
2. Proces walidacji modelu wewnętrznego obejmuje efektywne metody
statystyczne walidacji modelu wewnętrznego, które umożliwiają zakładowi
ubezpieczeń i zakładowi reasekuracji wykazanie organowi nadzoru, że wymogi
kapitałowe wynikające z zastosowania modelu są odpowiednie.
3. Stosowane metody statystyczne służą weryfikacji adekwatności prognozy
rozkładu prawdopodobieństwa w porównaniu z poniesionymi stratami oraz
w porównaniu z istotnymi nowymi danymi i informacjami z nimi związanymi.
4. Proces walidacji modelu wewnętrznego obejmuje analizę stabilności modelu
wewnętrznego, w szczególności analizę wrażliwości wyników uzyskanych z modelu
wewnętrznego na zmiany w podstawowych założeniach stanowiących podstawę
stosowanego modelu wewnętrznego. Proces walidacji modelu wewnętrznego
obejmuje również ocenę dokładności, kompletności i adekwatności danych
stosowanych w modelu wewnętrznym.
art. 268.
więcej
zawierającą opis budowy stosowanego modelu wewnętrznego oraz szczegółowe
informacje dotyczące działania modelu wewnętrznego.
2. W dokumentacji zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji wykazują, że
stosowany model wewnętrzny spełnia wymagania określone w art. 263–267.
3. Dokumentacja zawiera szczegółowy opis teorii, założeń matematycznych
i empirycznych oraz pozostałych założeń stanowiących podstawę stosowanego
modelu wewnętrznego.
4. W dokumentacji określone są przypadki, w których model wewnętrzny nie
działa prawidłowo.
5. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji dokumentują główne zmiany
wprowadzane w modelu wewnętrznym zgodnie z art. 260.
art. 269.
więcej
wewnętrznego dostarczonego przez inny podmiot lub danych uzyskanych od innych
podmiotów nie zwalnia zakładu z obowiązku spełnienia wymagań określonych
w art. 258 i art. 263–268.
art. 270.
więcej
dla zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, w przypadkach gdy:
1) profil ryzyka zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji znacząco odbiega od
założeń leżących u podstaw obliczeń kapitałowego wymogu wypłacalności przy
zastosowaniu formuły standardowej oraz:
a) wymóg stosowania modelu wewnętrznego zgodnie z art. 257 jest
nieodpowiedni lub okazał się nieskuteczny lub
b) zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji jest w trakcie opracowywania
częściowego lub pełnego modelu wewnętrznego zgodnie z art. 257;
2) profil ryzyka zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji znacząco odbiega od
założeń stanowiących podstawę obliczeń kapitałowego wymogu wypłacalności
przy zastosowaniu pełnego albo częściowego modelu wewnętrznego, ponieważ
niektóre mierzalne rodzaje ryzyka nie zostały uwzględnione w sposób
wystarczający i dostosowanie modelu w celu bardziej odpowiedniego
odzwierciedlenia danego profilu ryzyka w odpowiednim terminie nie odniosło
pożądanego skutku;
3) system zarządzania zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji znacząco
odbiega od zasad określonych w ustawie i rozbieżności te uniemożliwiają
zakładowi ubezpieczeń lub zakładowi reasekuracji odpowiednie określenie,
pomiar i monitorowanie ryzyk, na które zakład jest lub może być narażony,
odpowiednie zarządzanie ryzykiem i prowadzenie sprawozdawczości na temat
ryzyka, oraz jest mało prawdopodobne, aby zastosowanie innych środków
doprowadziło do wystarczającej poprawy uchybień w odpowiednim terminie;
4) profil ryzyka zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji znacząco odbiega od
założeń stanowiących podstawę stosowanych przez zakład ubezpieczeń lub
zakład reasekuracji:
a) korekty dopasowującej do odpowiedniej struktury terminowej stopy
procentowej wolnej od ryzyka,
b) korekty z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy
procentowej wolnej od ryzyka.
2. Kapitałowy wymóg wypłacalności z uwzględnieniem ustanowionego narzutu
kapitałowego zastępuje nieadekwatny kapitałowy wymóg wypłacalności. Kapitałowy
wymóg wypłacalności nie obejmuje narzutu kapitałowego ustanowionego zgodnie
z ust. 1 pkt 3, w celu obliczenia marginesu ryzyka, o którym mowa w art. 225 ust. 6
i 7.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, kapitałowy wymóg
wypłacalności z uwzględnieniem narzutu kapitałowego jest obliczany zgodnie
z art. 249 ust. 3–5.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, narzut kapitałowy jest
współmierny do istotnych ryzyk wynikających z niezgodności, które są powodem
ustanowienia narzutu.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, narzut kapitałowy jest
współmierny do istotnych ryzyk wynikających z faktu, że profil ryzyka zakładu
znacząco odbiega od założeń leżących u podstaw stosowania korekt, o których mowa
w ust. 1 pkt 4.
6. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, zakład ubezpieczeń
i zakład reasekuracji usuwają niezgodności, które doprowadziły do ustanowienia
narzutu kapitałowego.
7. Organ nadzoru, co najmniej raz w roku, dokonuje przeglądu narzutu
kapitałowego.
8. Organ nadzoru znosi, w drodze decyzji, narzut kapitałowy, jeżeli zakład
ubezpieczeń lub zakład reasekuracji usunął niezgodności, które doprowadziły do
ustanowienia narzutu kapitałowego.
art. 271.
więcej
wymóg kapitałowy w sposób zrozumiały, prosty i zapewniający możliwość dokonania
kontroli obliczeń.
2. Minimalny wymóg kapitałowy odpowiada kwocie dopuszczonych
podstawowych środków własnych, poniżej której – przy założeniu kontynuacji
wykonywania działalności przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji –
ubezpieczający, ubezpieczeni lub uprawnieni z umów ubezpieczenia oraz cedenci
z umów reasekuracji mogliby być narażeni na niedopuszczalny poziom ryzyka.
3. Minimalny wymóg kapitałowy zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji jest
wyznaczany jako funkcja liniowa zbioru lub podzbioru następujących zmiennych:
1) rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności;
2) składki przypisanej;
3) sumy na ryzyku;
4) odroczonego podatku dochodowego;
5) kosztów administracyjnych.
4. Stosowane zmienne, o których mowa w ust. 3, mierzy się na udziale własnym,
po uwzględnieniu udziału reasekuratorów i spółek celowych.
5. Funkcja liniowa, o której mowa w ust. 3, jest kalibrowana według wartości
narażonej na ryzyko zmiany podstawowych środków własnych zakładu ubezpieczeń
lub zakładu reasekuracji, na poziomie ufności wynoszącym 85% w okresie jednego
roku.
art. 272.
więcej
jest równy odpowiednim kwotom bazowym:
1) równowartości w złotych 2 500 000 euro – dla zakładów ubezpieczeń
wykonujących działalność wyłącznie w zakresie ryzyk, o których mowa w dziale
II w grupach 1–9 oraz 16–18 załącznika do ustawy;
2) równowartości w złotych 3 700 000 euro – dla zakładów ubezpieczeń
wykonujących działalność w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale II
załącznika do ustawy, jeżeli zakład ubezpieczeń wykonuje działalność
w zakresie ryzyk, z których przynajmniej jedno ryzyko jest ryzykiem, o którym
mowa w dziale II w grupach 10–15 załącznika do ustawy;
3) równowartości w złotych 3 700 000 euro – dla zakładów ubezpieczeń
wykonujących działalność w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale
I załącznika do ustawy;
4) równowartości w złotych 3 600 000 euro ‒ dla zakładów reasekuracji innych niż
wewnętrzne zakłady reasekuracji;
5) równowartości w złotych 1 200 000 euro ‒ dla wewnętrznych zakładów
reasekuracji.
2. Obowiązujące wartości kwot bazowych są weryfikowane co 5 lat,
z uwzględnieniem zmian zharmonizowanego europejskiego indeksu cen
konsumpcyjnych publikowanego przez Urząd Statystyczny Unii Europejskiej.
3. Jeżeli procentowy wzrost zharmonizowanego europejskiego indeksu cen
konsumpcyjnych w okresie od dnia ostatniej zmiany do dnia przeglądu:
1) wynosi co najmniej 5% – nowe obowiązujące wartości tych kwot są ustalane
przez zwiększenie bazowych wartości kwot o procentową wielkość zmiany
zharmonizowanego europejskiego indeksu cen konsumpcyjnych wszystkich
państw członkowskich Unii Europejskiej w okresie od dnia 31 grudnia 2015 r.
do dnia przeglądu, z zaokrągleniem w górę do wielokrotności 100 000 euro;
2) jest mniejszy niż 5% – obowiązujące wartości tych kwot nie ulegają zmianie.
4. Obowiązujące wartości kwot bazowych organ nadzoru ogłasza co 5 lat
w Dzienniku Urzędowym Komisji Nadzoru Finansowego, w terminie 12 miesięcy od
dnia ich opublikowania przez Komisję Europejską w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej.
5. Jeżeli wielkość obowiązujących kwot bazowych ulega zmianie w danym roku
obrotowym, mają one zastosowanie od początku następnego roku obrotowego.
6. Do ustalenia równowartości w złotych wyrażonych w euro kwot bazowych
obowiązujących od dnia 31 grudnia danego roku do dnia 30 grudnia następnego roku
przyjmuje się średni kurs walut obcych ogłoszony przez Narodowy Bank Polski
w ostatnim dniu roboczym października danego roku.
art. 273.
więcej
kapitałowego wymogu wypłacalności i nie może przekraczać 45% kapitałowego
wymogu wypłacalności.
2. Minimalny wymóg kapitałowy nie może być niższy niż nieprzekraczalny
dolny próg minimalnego wymogu kapitałowego, o którym mowa w art. 272 ust. 1.
3. Jeżeli organ nadzoru nałożył narzut kapitałowy zgodnie z art. 270, minimalny
wymóg kapitałowy jest obliczany z uwzględnieniem narzutu kapitałowego.
art. 274.
więcej
wymóg kapitałowy co najmniej raz na kwartał i informują organ nadzoru o wyniku
obliczeń.
2. Dla celów obliczania limitów, o których mowa w art. 273 ust. 1, zakład
ubezpieczeń i zakład reasekuracji nie mają obowiązku obliczania kapitałowego
wymogu wypłacalności raz na kwartał.
3. Jeżeli minimalny wymóg kapitałowy zakładu ubezpieczeń i zakładu
reasekuracji jest równy jednemu z limitów, o których mowa w art. 273 ust. 1, zakład
wyjaśnia organowi nadzoru przyczyny uzyskanego wyniku obliczeń.
art. 275.
więcej
pozwalającą na odtworzenie odpowiednich obliczeń minimalnego wymogu
kapitałowego.
art. 276.
więcej
zgodnie z zasadą ostrożnego inwestora, określoną w ust. 2–5, 7 i 8.
2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji lokują środki finansowe wyłącznie
w aktywa i instrumenty finansowe, których ryzyko mogą właściwie określić, mierzyć,
monitorować, którym mogą właściwie zarządzać, które mogą właściwie kontrolować
i prowadzić sprawozdawczość w zakresie ryzyka i które mogą właściwie uwzględnić
przy ocenie ogólnych potrzeb w zakresie wypłacalności zgodnie z art. 63 ust. 1 pkt 1.
3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji lokują środki finansowe,
a w szczególności aktywa stanowiące pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności
i aktywa stanowiące pokrycie minimalnego wymogu kapitałowego, w taki sposób, aby
osiągnąć jak największy stopień bezpieczeństwa, jakości i rentowności, przy
jednoczesnym zachowaniu płynności środków. Umiejscowienie aktywów zapewnia
ich dostępność.
4. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji lokują aktywa zgodnie
z następującymi zasadami:
1) aktywa stanowiące pokrycie rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów
wypłacalności uwzględniają rodzaj działalności wykonywanej przez zakład
ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, w szczególności charakter i czas trwania
zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub umów reasekuracji;
2) aktywa stanowiące pokrycie rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów
wypłacalności są lokowane w sposób zgodny z interesami ubezpieczających,
ubezpieczonych i uprawnionych z umów ubezpieczenia, z uwzględnieniem
ujawnionych celów prowadzonej polityki lokacyjnej;
3) aktywa są zróżnicowane i odpowiednio rozproszone, tak aby umożliwiały
właściwe reagowanie przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji na zmiany w otoczeniu gospodarczym, w szczególności na rozwój sytuacji na rynkach finansowych i rynkach nieruchomości lub wystąpienie zdarzeń
katastroficznych;
4) lokaty w aktywa, które nie są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym,
zakład utrzymuje na ostrożnym poziomie;
5) zakład może lokować aktywa w instrumenty pochodne, pod warunkiem że
przyczyniają się one do zmniejszenia ryzyka lub ułatwiają efektywne zarządzanie
portfelem;
6) zakład różnicuje aktywa w taki sposób, aby uniknąć nadmiernego uzależnienia
od jednego, określonego składnika aktywów, emitenta lub grupy emitentów
powiązanych ze sobą lub określonego obszaru geograficznego oraz nadmiernej
akumulacji ryzyka w całym portfelu, a lokaty w aktywach wyemitowanych przez
tego samego emitenta lub grupę emitentów powiązanych ze sobą nie mogą
narażać zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji na nadmierną koncentrację
ryzyka.
5. W odniesieniu do lokat, o których mowa w ust. 4 pkt 2, w przypadku
wystąpienia konfliktu interesów zakład ubezpieczeń lub podmiot zarządzający
portfelem aktywów zapewnia dokonanie lokaty w najlepszym interesie
ubezpieczających, ubezpieczonych i uprawnionych z umów ubezpieczenia.
6. (uchylony)
7. W przypadku umów ubezpieczenia na życie, w których ryzyko lokaty ponosi
ubezpieczający, w tym umów ubezpieczenia na życie, w których świadczenie zakładu
ubezpieczeń jest ustalane w oparciu o określone indeksy, rezerwy techniczno-
-ubezpieczeniowe dla celów wypłacalności znajdują jak najdokładniejsze
odzwierciedlenie w jednostkach uczestnictwa lub w odpowiednich aktywach.
Przepisów ust. 4 pkt 3–6 nie stosuje się.
8. Jeżeli warunki umów ubezpieczenia na życie, w których ryzyko lokaty ponosi
ubezpieczający, w tym umów ubezpieczenia na życie, w których świadczenie zakładu
ubezpieczeń jest ustalane w oparciu o określone indeksy, przewidują wypłatę
świadczenia gwarantowanego związanego z wynikiem lokaty lub innego świadczenia
gwarantowanego, aktywa stanowiące pokrycie rezerw techniczno-ubezpieczeniowych
dla celów wypłacalności związanych z tymi świadczeniami są lokowane zgodnie
z przepisami ust. 4 pkt 3–6.
9. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń wykonuje działalność w zakresie
ubezpieczeń, o których mowa w dziale I w grupie 3 załącznika do ustawy, zatrudnia
doradcę inwestycyjnego do zarządzania ubezpieczeniowymi funduszami
kapitałowymi lub zawiera umowę z podmiotem uprawnionym, na podstawie
odrębnych przepisów, do zarządzania aktywami na zlecenie.
art. 277.
więcej
dla celów rachunkowości, przeznaczone na pokrycie bieżących i przyszłych
zobowiązań, jakie mogą wyniknąć z zawartych umów ubezpieczenia, umów gwarancji
ubezpieczeniowych lub umów reasekuracji.
2. Zakład reasekuracji tworzy rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe dla celów
rachunkowości, przeznaczone na pokrycie bieżących i przyszłych zobowiązań, jakie
mogą wyniknąć z zawartych umów reasekuracji.
3. Rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe dla celów rachunkowości obejmują:
1) rezerwę składek;
2) rezerwę na ryzyka niewygasłe;
3) rezerwę na niewypłacone odszkodowania i świadczenia, w tym rezerwę na
skapitalizowaną wartość rent;
4) rezerwę na wyrównanie szkodowości;
5) rezerwę ubezpieczeń na życie;
6) rezerwę ubezpieczeń na życie, gdy ryzyko lokaty ponosi ubezpieczający;
7) rezerwy na premie i rabaty dla ubezpieczonych;
8) rezerwy na zwrot składek dla członków;
9) inne rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe określone w statucie.
4. Rezerwy, o których mowa w ust. 3 pkt 5–7, oraz rezerwę na skapitalizowaną
wartość rent, zwiększa się w całości lub określonej części o przychody z tytułu lokat
tych rezerw, z uwzględnieniem warunków umowy ubezpieczenia i odpowiednich
formuł matematycznych wykorzystywanych przy obliczaniu rezerw.
5. Rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe dla celów rachunkowości, które są
ustalane metodami matematyki ubezpieczeniowej, są potwierdzone opinią aktuariusza
nadzorującego funkcję aktuarialną o ich prawidłowości.
6. Zakład ubezpieczeń, w zakresie koasekuracji, tworzy rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe dla celów rachunkowości zgodnie z zasadami przewidzianymi w ustawie, co najmniej w wysokości proporcjonalnej do udziału zakładu w koasekurowanym ryzyku.
art. 278.
więcej
kosztów fundusz prewencyjny, a także fundusze i rezerwy specjalne określone
w statucie.
2. Fundusz prewencyjny jest tworzony w wysokości nieprzekraczającej 1%
składki przypisanej na udziale własnym w ostatnim roku obrotowym.
art. 279.
więcej
ubezpieczeń i zakładu reasekuracji, zgromadzonych na wyodrębnionym rachunku
bankowym, mogą być finansowane wyłącznie koszty związane z utworzeniem
administracji zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji oraz jego
przedstawicielstw.
2. Przychody ze środków funduszu organizacyjnego zakładu ubezpieczeń lub
zakładu reasekuracji po opodatkowaniu zwiększają odpowiednio wartość tego
funduszu.
3. Wartość funduszu organizacyjnego w trakcie roku obrotowego może być
zwiększona wyłącznie o przychody ze środków funduszu organizacyjnego po
opodatkowaniu.
4. Sposób tworzenia funduszu organizacyjnego i gospodarowania tym
funduszem określają statuty zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji.
art. 280.
więcej
nadzoru roczne sprawozdanie finansowe, sporządzone zgodnie z przepisami
o rachunkowości, nie później niż w terminie 15 dni od dnia zatwierdzenia tego
sprawozdania przez organ zatwierdzający.
2. Sprawozdanie finansowe:
1) zakładu ubezpieczeń wykonującego działalność w zakresie ubezpieczeń,
o których mowa w dziale I oraz dziale II w grupie 10 załącznika do ustawy,
2) zakładu reasekuracji wykonującego działalność w zakresie reasekuracji
ubezpieczeń na życie, o których mowa w dziale I załącznika do ustawy
‒ podpisuje również aktuariusz nadzorujący funkcję aktuarialną.
3. Do sprawozdania finansowego:
1) zakładu ubezpieczeń wykonującego działalność w zakresie ubezpieczeń,
o których mowa w dziale II załącznika do ustawy,
2) zakładu reasekuracji wykonującego działalność w zakresie reasekuracji
ubezpieczeń, o których mowa w dziale II załącznika do ustawy
‒ w których rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe dla celów rachunkowości są
ustalane metodami aktuarialnymi, dołącza się opinię aktuariusza nadzorującego
funkcję aktuarialną o prawidłowości wykazanych w sprawozdaniu tych rezerw.
art. 281.
więcej
2. O wyborze firmy audytorskiej zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji
zawiadamiają organ nadzoru, nie później niż w terminie 7 dni od dnia wyboru.
art. 282.
więcej
nadzoru o zmianie osoby, której powierzono prowadzenie ksiąg rachunkowych,
w terminie 7 dni od dnia zmiany tej osoby.
2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji zawiadamiają organ nadzoru
o zmianie firmy audytorskiej badającej sprawozdanie finansowe w terminie 7 dni od
dnia zmiany tej firmy.
art. 283.
więcej
finansowego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji niezwłocznie informuje
organ nadzoru o ujawnionych podczas badania sprawozdania finansowego zakładu
faktach wskazujących na:
1) popełnienie przestępstwa;
2) istotne naruszenie przepisów prawa dotyczących warunków udzielenia
zezwolenia lub wykonywania działalności przez zakład ubezpieczeń lub zakład
reasekuracji;
3) zakłócenie ciągłości działania zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji;
4) możliwość odmowy wyrażenia opinii lub wyrażenia opinii z zastrzeżeniami.
2. Biegły rewident niezwłocznie informuje organ nadzoru również o faktach,
o których mowa w ust. 1, ujawnionych w podmiocie posiadającym bliskie powiązania
wynikające z powiązania przez kontrolę z zakładem ubezpieczeń lub zakładem
reasekuracji, w którym przeprowadza badanie sprawozdania finansowego.
3. Organ nadzoru może żądać od biegłego rewidenta przekazania informacji
i wyjaśnień dotyczących przeprowadzanego badania sprawozdania finansowego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji w zakresie niezbędnym dla wykonywania zadań z zakresu nadzoru.
art. 284.
więcej
ujawniają sprawozdanie o wypłacalności i kondycji finansowej.
2. Sprawozdanie o wypłacalności i kondycji finansowej zakładu ubezpieczeń
i zakładu reasekuracji obejmuje elementy i dane, o których mowa w art. 335 ust. 9,
oraz jest zgodne z zasadami, o których mowa w art. 335 ust. 10.
art. 285.
więcej
ubezpieczeń i zakładu reasekuracji, w pełnej formie lub poprzez zamieszczenie
odniesień do informacji równoważnych, zawiera następujące informacje:
1) opis działalności i wyników zakładu;
2) opis systemu zarządzania i ocenę jego adekwatności do profilu ryzyka zakładu;
3) opis ‒ oddzielnie dla każdej kategorii ryzyka ‒ ekspozycji na ryzyko,
koncentracji ryzyka, ograniczania ryzyka i wrażliwości na ryzyko;
4) opis ‒ oddzielnie dla aktywów, rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów
wypłacalności i pozostałych zobowiązań ‒ podstaw i metod stosowanych do ich
wyceny, wraz z wyjaśnieniem istotnych różnic w porównaniu z podstawami
i metodami stosowanymi do ich wyceny w sprawozdaniach finansowych;
5) opis zarządzania kapitałem zawierający co najmniej:
a) strukturę i wysokość środków własnych oraz ich jakość,
b) wysokość kapitałowego wymogu wypłacalności i minimalnego wymogu
kapitałowego,
c) informacje pozwalające na zrozumienie głównych różnic między
założeniami stanowiącymi podstawę formuły standardowej a założeniami
modelu wewnętrznego stosowanego przez zakład do obliczenia
kapitałowego wymogu wypłacalności,
d) kwotę niezgodności z minimalnym wymogiem kapitałowym oraz kwotę
istotnej niezgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności w okresie
sprawozdawczym, nawet jeżeli później została ona usunięta, wraz z wyjaśnieniem jej źródeł i konsekwencji, a także zastosowanych środków
naprawczych.
2. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji stosują korektę
dopasowującą do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od
ryzyka, opis, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, obejmuje również:
1) opis korekty dopasowującej do odpowiedniej struktury terminowej stopy
procentowej wolnej od ryzyka oraz portfela zobowiązań i wyznaczonych
aktywów, do których ma zastosowanie ta korekta;
2) ocenę ilościową wpływu zmiany korekty dopasowującej do odpowiedniej
struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka do zera na sytuację
finansową zakładu.
3. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji stosują korektę
z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej
od ryzyka, opis, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, obejmuje również ocenę ilościową
wpływu zmiany tej korekty do zera na sytuację finansową zakładu.
4. Opis, o którym mowa w ust. 1 pkt 5 lit. a, zawiera analizę istotnych zmian
w porównaniu z poprzednim okresem sprawozdawczym oraz wyjaśnienie istotnych
różnic w stosunku do wartości takich elementów w sprawozdaniach finansowych,
a także krótki opis możliwości dokonania transferu kapitału.
5. Ujawniane dane dotyczące kapitałowego wymogu wypłacalności, o którym
mowa w ust. 1 pkt 5 lit. b, określają oddzielnie kapitałowy wymóg wypłacalności
obliczony według formuły standardowej albo według formuły standardowej i przy
zastosowaniu częściowego modelu wewnętrznego, albo przy zastosowaniu pełnego
modelu wewnętrznego, oraz narzuty kapitałowe lub wpływ parametrów własnych
zakładu, które zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji są obowiązane stosować, wraz
ze zwięzłą informacją na temat uzasadnienia podanego przez organ nadzoru.
6. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji w uzasadnionych przypadkach
ujawniają, że kwoty, o których mowa w ust. 1 pkt 5 lit. b, podlegają dalszej ocenie
organu nadzoru.
art. 286.
więcej
organ nadzoru, w drodze decyzji, wyraża zgodę na nieujawnianie przez zakład
ubezpieczeń i zakład reasekuracji informacji, jeżeli:
1) w wyniku ujawnienia takich informacji podmioty konkurujące zakładu uzyskają
znaczącą nienależną korzyść;
2) zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji są obowiązane względem
ubezpieczających lub kontrahentów do zachowania tajemnicy lub poufności.
2. Jeżeli organ nadzoru wyrazi zgodę, o której mowa w ust. 1, zakład
ubezpieczeń i zakład reasekuracji podają tę informację w sprawozdaniu
o wypłacalności i kondycji finansowej i wskazują powody nieujawnienia informacji.
3. Organ nadzoru, w drodze decyzji, wyraża zgodę na wykorzystywanie
informacji ujawnionych na podstawie odrębnych przepisów lub odnoszenie się do nich
w zakresie, w jakim ujawnione informacje są równoważne z informacjami
wymaganymi w sprawozdaniu o wypłacalności i kondycji finansowej pod względem
ich charakteru i zakresu.
4. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji niezwłocznie informują organ
nadzoru o zmianie okoliczności faktycznych uzasadniających cofnięcie zgody,
o której mowa w ust. 1 lub 3.
5. Organ nadzoru, w drodze decyzji, może cofnąć zgodę, o której mowa w ust. 1
lub 3, jeżeli ustały przesłanki do jej wydania.
art. 287.
więcej
wpływ na informacje ujawnione zgodnie z art. 284‒286 zakład ubezpieczeń i zakład
reasekuracji ujawniają odpowiednie informacje na temat charakteru i skutków takiego
istotnego zdarzenia.
2. Za istotne zdarzenia, o których mowa w ust. 1, uznaje się co najmniej sytuacje,
w których:
1) stwierdzono niezgodność z minimalnym wymogiem kapitałowym, a w ocenie
organu nadzoru zakład nie będzie w stanie przedłożyć krótkoterminowego
realistycznego planu finansowego lub organ nadzoru nie otrzyma takiego planu
w ciągu miesiąca od stwierdzenia takiej niezgodności;
2) stwierdzono istotną niezgodność z kapitałowym wymogiem wypłacalności,
a organ nadzoru nie otrzyma realistycznego planu naprawczego w ciągu
2 miesięcy od stwierdzenia takiej niezgodności.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, zakład ubezpieczeń i zakład
reasekuracji, których to dotyczy, ujawniają kwotę niezgodności wraz z wyjaśnieniem
jej przyczyn i konsekwencji, a także zastosowanych środków naprawczych. Jeżeli
mimo krótkoterminowego planu finansowego, który początkowo został uznany za
realistyczny, nie usunięto niezgodności z minimalnym wymogiem kapitałowym
w ciągu 3 miesięcy od dnia jej stwierdzenia, niezgodność jest ujawniana na koniec
tego okresu, wraz z wyjaśnieniem jej przyczyn i konsekwencji, a także już
zastosowanych i dalszych planowanych środków naprawczych.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, zakład ubezpieczeń i zakład
reasekuracji, których to dotyczy, ujawniają kwotę niezgodności wraz z wyjaśnieniem
jej przyczyn i konsekwencji, a także zastosowanych środków naprawczych. Jeżeli
mimo planu naprawczego, który początkowo został uznany za realistyczny, nie
usunięto istotnej niezgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności w ciągu
6 miesięcy od dnia jej stwierdzenia, niezgodność ujawnia się na koniec tego okresu,
wraz z wyjaśnieniem jej przyczyn i konsekwencji, a także już zastosowanych
i dalszych planowanych środków naprawczych.
5. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą dobrowolnie ujawniać
informacje lub wyjaśnienia związane z wypłacalnością i kondycją finansową zakładu,
których ujawnienie nie jest wymagane ustawą.
art. 288.
więcej
ubezpieczeń ujawnia dane statystyczne dotyczące postępowań pozasądowych,
o których mowa w rozdziale 4 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o rozpatrywaniu
reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym (Dz. U. z
2019 r. poz. 2279), z udziałem tego zakładu ubezpieczeń.
art. 289.
więcej
systemy i struktury mające zapewnić realizację obowiązków dotyczących ujawniania
sprawozdania o wypłacalności i kondycji finansowej zakładu, a także obowiązku
sporządzenia na piśmie zasad zapewniających ciągłą adekwatność ujawnianych
informacji.
2. Sprawozdanie o wypłacalności i kondycji finansowej podlega zatwierdzeniu
przez radę nadzorczą zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji i jest ujawniane po
tym zatwierdzeniu.
art. 290.
więcej
ubezpieczeń i zakładu reasekuracji podlega badaniu przez firmę audytorską.
2. Celem badania sprawozdania o wypłacalności i kondycji finansowej zakładu
ubezpieczeń i zakładu reasekuracji jest wyrażenie przez biegłego rewidenta pisemnej
opinii w sprawozdaniu biegłego rewidenta o tym, czy sprawozdanie o wypłacalności
i kondycji finansowej:
1) jest sporządzone zgodnie z obowiązującymi przepisami, w szczególności
dotyczącymi:
a) ujmowania i wyceny aktywów dla celów wypłacalności,
b) ujmowania i wyceny zobowiązań dla celów wypłacalności innych niż
rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe dla celów wypłacalności,
c) ustalania wartości rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów
wypłacalności,
d) wymogów kapitałowych,
e) jakości i wysokości dopuszczonych środków własnych.
2) (uchylony)
3. Sprawozdanie biegłego rewidenta zawierające opinię biegłego rewidenta jest
publikowane razem ze sprawozdaniem o wypłacalności i kondycji finansowej.
4. Biegły rewident przeprowadzający badanie sprawozdania o wypłacalności
i kondycji finansowej zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji niezwłocznie
informuje organ nadzoru o ujawnionych podczas badania faktach wskazujących na:
1) popełnienie przestępstwa;
2) istotne naruszenie przepisów prawa dotyczących warunków udzielenia
zezwolenia lub wykonywania działalności przez zakład ubezpieczeń lub zakład
reasekuracji;
3) zakłócenie ciągłości działania zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji;
4) możliwość odmowy wyrażenia opinii lub wyrażenia opinii z zastrzeżeniami;
5) niezgodność z kapitałowym wymogiem wypłacalności;
6) niezgodność z minimalnym wymogiem kapitałowym.
5. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres badania sprawozdania o wypłacalności
i kondycji finansowej przez firmę audytorską oraz zakres informacji zawartych w
sprawozdaniu biegłego rewidenta, uwzględniając istotność danych zawartych
w sprawozdaniu o wypłacalności i kondycji finansowej.
art. 291.
więcej
o wypłacalności i kondycji finansowej nie później niż w ciągu 14 tygodni po
zakończeniu roku obrotowego kończącego się w dniu przypadającym między
30 czerwca a 31 grudnia.
art. 292.
więcej
nastąpić, jeżeli wykonują one działalność w takiej samej formie organizacyjnej.
art. 293.
więcej
stosuje się przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych
o łączeniu się spółek kapitałowych, z uwzględnieniem przepisów ustawy.
W przypadku towarzystw przepisy te stosuje się odpowiednio.
art. 294.
więcej
zawiązany przechodzą, z dniem połączenia:
1) portfel ubezpieczeń zakładu przejmowanego lub zakładów łączących się przez
zawiązanie nowego zakładu;
2) portfel reasekuracji zakładu przejmowanego lub zakładów łączących się przez
zawiązanie nowego zakładu.
2. Na zakład reasekuracji przejmujący lub na zakład reasekuracji nowo
zawiązany przechodzi, z dniem połączenia, portfel reasekuracji zakładu
przejmowanego lub łączących się zakładów.
art. 295.
więcej
reasekuracji uzgadniają na piśmie plan połączenia zakładów.
2. Plan połączenia zakładów ubezpieczeń albo zakładów reasekuracji, oprócz
danych określonych w ustawie z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek
handlowych, zawiera:
1) w przypadku zakładu ubezpieczeń ‒ grupy ubezpieczeń, w zakresie których
zakład ubezpieczeń przejmujący lub nowo zawiązany będzie wykonywać
działalność, a w przypadku zakładu reasekuracji ‒ rodzaj lub rodzaje
reasekuracji, w zakresie których zakład reasekuracji przejmujący lub nowo
zawiązany będzie wykonywać działalność;
2) imiona i nazwiska osób, które będą pełniły kluczowe funkcje w zakładzie
przejmującym lub nowo zawiązanym;
3) imię i nazwisko osoby, której powierzono prowadzenie ksiąg rachunkowych.
3. Do planu połączenia zakładów ubezpieczeń albo zakładów reasekuracji
dołącza się:
1) projekty uchwał o połączeniu zakładów ubezpieczeń albo zakładów reasekuracji;
2) projekt statutu zakładu przejmującego lub zakładu nowo zawiązanego;
3) prognozę sprawozdania finansowego zakładu przejmującego lub nowo
zawiązanego sporządzoną na dzień planowanego połączenia;
4) prognozę bilansu dla celów wypłacalności zakładu przejmującego lub nowo
zawiązanego sporządzoną na dzień planowanego połączenia;
5) dowód posiadania dopuszczonych środków własnych w wysokości nie niższej
niż kapitałowy wymóg wypłacalności zakładu przejmującego lub nowo
zawiązanego.
art. 296.
więcej
ubezpieczeń albo zakładów reasekuracji następuje nie później niż w terminie 14 dni
od ogłoszenia planu połączenia zakładów ubezpieczeń albo zakładów reasekuracji
przez jeden z łączących się zakładów ubezpieczeń albo zakładów reasekuracji.
2. Organ nadzoru może, w drodze decyzji, w terminie 3 miesięcy od dnia
otrzymania powiadomienia o planie połączenia zakładów ubezpieczeń albo zakładów
reasekuracji, złożyć sprzeciw wobec planowanego połączenia zakładów ubezpieczeń
albo zakładów reasekuracji, jeżeli z przedłożonych dokumentów wynika, że po
połączeniu nowo powstały zakład ubezpieczeń albo zakład reasekuracji nie będzie
posiadał dopuszczonych środków własnych w wysokości kapitałowego wymogu
wypłacalności, oraz:
1) interesy ubezpieczających, ubezpieczonych i uprawnionych z umów
ubezpieczenia nie zostały należycie zabezpieczone lub
2) interesy ubezpieczających, ubezpieczonych i uprawnionych z umów
ubezpieczenia podlegających reasekuracji oraz cedentów nie zostały należycie
zabezpieczone.
3. Sprzeciw złożony przez organ nadzoru powoduje bezskuteczność planu
połączenia zakładów ubezpieczeń albo zakładów reasekuracji.
4. Organ nadzoru może, w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania
powiadomienia o planie połączenia zakładów ubezpieczeń albo zakładów
reasekuracji, wydać decyzję o stwierdzeniu braku podstaw do zgłoszenia sprzeciwu,
jeżeli stwierdzi, że nie zachodzą okoliczności, o których mowa w ust. 2.
art. 297.
więcej
może wypowiedzieć umowę ubezpieczenia.
2. Zakład ubezpieczeń przejmujący lub zakład ubezpieczeń nowo zawiązany,
w terminie 30 dni od dnia połączenia, ogłasza w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim
o połączeniu zakładów ubezpieczeń i informuje ubezpieczających o możliwości
wypowiedzenia przez nich umowy ubezpieczenia w terminie 3 miesięcy od dnia
ogłoszenia, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5. Zakład ubezpieczeń, w terminie 14 dni od dnia
ogłoszenia, przekazuje kopię ogłoszenia organowi nadzoru.
3. Zakład ubezpieczeń przejmujący lub zakład ubezpieczeń nowo zawiązany
może odstąpić od ogłoszenia, o którym mowa w ust. 2, jeżeli powiadomi przesyłką
poleconą ubezpieczających o połączeniu zakładów ubezpieczeń i o możliwości
wypowiedzenia przez nich umowy ubezpieczenia w terminie 3 miesięcy od dnia
powiadomienia. Zakład ubezpieczeń informuje o tym organ nadzoru.
4. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w art. 296 ust. 4, organ
nadzoru, na koszt łączących się zakładów ubezpieczeń, ogłasza w dzienniku o zasięgu
ogólnopolskim o połączeniu zakładów ubezpieczeń i informuje ubezpieczających
o możliwości wypowiedzenia przez nich umowy ubezpieczenia w terminie 3 miesięcy
od dnia ogłoszenia.
5. Organ nadzoru może odstąpić od ogłoszenia, o którym mowa w ust. 4, jeżeli
zakład ubezpieczeń przejmujący lub zakład ubezpieczeń nowo zawiązany wykaże, że
ubezpieczający zostali powiadomieni o połączeniu zakładów ubezpieczeń oraz
o możliwości wypowiedzenia przez nich umowy ubezpieczenia w terminie 3 miesięcy
od dnia powiadomienia.
art. 298.
więcej
umowę o przeniesienie całości lub części portfela ubezpieczeń.
2. Przeniesienie portfela ubezpieczeń wymaga zatwierdzenia przez organ
nadzoru.
art. 299.
więcej
że zakład ubezpieczeń przejmujący i zakład ubezpieczeń przekazujący portfel
ubezpieczeń, po wykonaniu umowy, będą posiadać dopuszczone środki własne
w wysokości nie niższej niż kapitałowy wymóg wypłacalności.
2. Organ nadzoru może zwolnić zakład ubezpieczeń przekazujący lub zakład
ubezpieczeń przejmujący portfel ubezpieczeń od spełnienia warunku, o którym mowa
w ust. 1, jeżeli umowa ma na celu ochronę interesów ubezpieczających,
ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia w sytuacji zagrożenia
wypłacalności zakładu ubezpieczeń przekazującego.
art. 300.
więcej
może wypowiedzieć umowę ubezpieczenia.
2. Po zatwierdzeniu przeniesienia portfela ubezpieczeń organ nadzoru, na koszt
zakładu ubezpieczeń przejmującego i zakładu ubezpieczeń przekazującego portfel
ubezpieczeń, ogłasza w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim o dokonanym
przeniesieniu portfela ubezpieczeń i poinformuje ubezpieczających o możliwości
wypowiedzenia przez nich umowy ubezpieczenia w terminie 3 miesięcy od dnia
ogłoszenia.
3. Organ nadzoru może odstąpić od ogłoszenia, o którym mowa w ust. 1, jeżeli
zakład ubezpieczeń przejmujący i zakład ubezpieczeń przekazujący portfel
ubezpieczeń wykażą, że ubezpieczający zostali powiadomieni o przeniesieniu portfela
ubezpieczeń i możliwości wypowiedzenia przez nich umowy ubezpieczenia
w terminie 3 miesięcy od dnia powiadomienia.
art. 301.
więcej
składają wspólnie zakład ubezpieczeń przejmujący i zakład ubezpieczeń przekazujący
portfel ubezpieczeń.
2. Wniosek o zatwierdzenie przeniesienia portfela ubezpieczeń zawiera:
1) nazwy i siedziby zakładów ubezpieczeń przejmującego i przekazującego portfel
ubezpieczeń;
2) wykaz przenoszonych umów ubezpieczenia;
3) wykaz rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności,
ustalonych dla przenoszonych umów ubezpieczenia;
4) wykaz aktywów przenoszonych wraz z umowami ubezpieczenia.
3. Do wniosku o zatwierdzenie przeniesienia portfela ubezpieczeń dołącza się:
1) umowę o przeniesienie portfela ubezpieczeń;
2) dowód posiadania dopuszczonych środków własnych w wysokości kapitałowego
wymogu wypłacalności zakładów ubezpieczeń przejmującego i przekazującego
portfel ubezpieczeń lub wniosek o zwolnienie od spełnienia tego warunku.
art. 302.
więcej
ubezpieczeń, jeżeli są spełnione następujące warunki:
1) wniosek o zatwierdzenie przeniesienia portfela ubezpieczeń spełnia warunki
określone w art. 301;
2) zakłady ubezpieczeń przekazujący i przejmujący portfel ubezpieczeń spełniają
warunki określone w art. 299;
3) interesy ubezpieczających, ubezpieczonych i uprawnionych z umów
ubezpieczenia są należycie zabezpieczone.
art. 303.
więcej
przeniesienie umów ubezpieczenia, w których ryzyko umiejscowione jest w innym niż
Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej umiejscowienia
ryzyka, przeniesienie portfela ubezpieczeń jest uzależnione od uzyskania przez organ
nadzoru pozytywnej opinii organu nadzorczego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej umiejscowienia ryzyka. Brak opinii w terminie 3 miesięcy od dnia
otrzymania zapytania organu nadzoru uznaje się za pozytywną opinię organu
nadzorczego państwa członkowskiego Unii Europejskiej umiejscowienia ryzyka.
art. 304.
więcej
aktywów zakładu ubezpieczeń przekazującego do zakładu ubezpieczeń przejmującego
w wysokości rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności,
ustalonej dla przenoszonego portfela ubezpieczeń.
2. W przypadku uzasadnionym ochroną interesów ubezpieczających,
ubezpieczonych i uprawnionych z umów ubezpieczenia, organ nadzoru może, na
wniosek zainteresowanego zakładu ubezpieczeń, określić wartości aktywów
przenoszonych wraz z portfelem ubezpieczeń lub wyrazić zgodę na przeniesienie
portfela ubezpieczeń bez przekazania środków finansowych.
art. 305.
więcej
zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji umowę o przeniesienie całości lub
części portfela reasekuracji.
2. Przeniesienie portfela reasekuracji wymaga zatwierdzenia przez organ
nadzoru.
art. 306.
więcej
że zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji przejmujący i zakład ubezpieczeń lub
zakład reasekuracji przekazujący portfel reasekuracji po wykonaniu umowy będą
posiadać dopuszczone środki własne w wysokości nie niższej niż kapitałowy wymóg
wypłacalności.
2. Organ nadzoru może zwolnić zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji
przejmujący i zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji przekazujący portfel
reasekuracji od spełnienia warunku, o którym mowa w ust. 1, jeżeli umowa ma na celu
ochronę interesów ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia podlegających reasekuracji oraz cedentów w sytuacji zagrożenia wypłacalności zakładu ubezpieczeń albo zakładu reasekuracji przekazującego portfel
reasekuracji.
art. 307.
więcej
składają wspólnie zakłady ubezpieczeń, zakłady reasekuracji albo zakład ubezpieczeń
i zakład reasekuracji.
2. Wniosek o zatwierdzenie przeniesienia portfela reasekuracji zawiera:
1) nazwy i siedziby zakładu ubezpieczeń albo zakładu reasekuracji przekazującego
i zakładu ubezpieczeń albo zakładu reasekuracji przejmującego portfel
reasekuracji;
2) wykaz przenoszonych umów reasekuracji;
3) wykaz rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności,
ustalonych dla przenoszonych umów reasekuracji;
4) wykaz aktywów przenoszonych wraz z umowami reasekuracji.
3. Do wniosku o zatwierdzenie przeniesienia portfela reasekuracji dołącza się:
1) umowę o przeniesienie portfela reasekuracji;
2) dowód posiadania dopuszczonych środków własnych w wysokości kapitałowego
wymogu wypłacalności zakładu ubezpieczeń albo zakładu reasekuracji
przekazującego i zakładu ubezpieczeń albo zakładu reasekuracji przejmującego
portfel reasekuracji lub wniosek o zwolnienie od spełnienia tego warunku.
art. 308.
więcej
reasekuracji, jeżeli są spełnione następujące warunki:
1) wniosek o zatwierdzenie przeniesienia portfela reasekuracji spełnia warunki
określone w art. 307;
2) zakład ubezpieczeń albo zakład reasekuracji przekazujący oraz zakład
ubezpieczeń albo zakład reasekuracji przejmujący portfel reasekuracji spełniają
warunki określone w art. 306;
3) interesy ubezpieczających, ubezpieczonych i uprawnionych z umów
ubezpieczenia podlegających reasekuracji oraz cedentów są należycie
zabezpieczone.
art. 309.
więcej
aktywów zakładu ubezpieczeń albo zakładu reasekuracji przekazującego do zakładu
ubezpieczeń albo zakładu reasekuracji przejmującego w wysokości rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności, ustalonej dla przenoszonego portfela reasekuracji.
2. W przypadku uzasadnionym ochroną interesów ubezpieczających,
ubezpieczonych i uprawnionych z umów ubezpieczenia podlegających reasekuracji
oraz cedentów organ nadzoru może, na wniosek zainteresowanego zakładu
ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, określić wartości aktywów przenoszonych wraz
z portfelem reasekuracji lub wyrazić zgodę na przeniesienie portfela reasekuracji bez
przekazania środków finansowych.
art. 310.
więcej
na celu stwierdzenie pogorszenia sytuacji finansowej zakładu i niezwłocznie
powiadamiają organ nadzoru w przypadku wystąpienia takiego pogorszenia.
art. 311.
więcej
przepisów art. 224–237, organ nadzoru może, w drodze decyzji, zakazać:
1) swobodnego rozporządzania aktywami, wskazując zakres zakazu,
2) dokonywania wypłat z zysku
– po uprzednim zawiadomieniu organów nadzorczych przyjmujących państw
członkowskich Unii Europejskiej.
2. Organ nadzoru wskazuje aktywa obejmowane zakazem, o którym mowa
w ust. 1 pkt 1.
art. 312.
więcej
stwierdzi niezgodność z kapitałowym wymogiem wypłacalności lub gdy istnieje
niebezpieczeństwo wystąpienia takiej niezgodności w ciągu najbliższych 3 miesięcy,
zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji niezwłocznie informuje o tym organ
nadzoru.
2. W przypadku stwierdzenia niezgodności z kapitałowym wymogiem
wypłacalności, w terminie 2 miesięcy od dnia stwierdzenia tej niezgodności, zakład
ubezpieczeń lub zakład reasekuracji jest obowiązany przedkłada organowi nadzoru do
zatwierdzenia realistyczny plan naprawczy. Organ nadzoru zatwierdza ten plan
w drodze decyzji.
3. W przypadku wystąpienia niezgodności z kapitałowym wymogiem
wypłacalności organ nadzoru może, w drodze decyzji, zakazać zakładowi ubezpieczeń
lub zakładowi reasekuracji dokonywania wypłat z zysku, po uprzednim
zawiadomieniu organów nadzorczych przyjmujących państw członkowskich Unii
Europejskiej.
4. Organ nadzoru nakłada na zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji
obowiązek podjęcia takich środków, aby w terminie 6 miesięcy od dnia stwierdzenia
niezgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności przywrócony został poziom
dopuszczonych środków własnych pokrywający kapitałowy wymóg wypłacalności
lub został obniżony profil ryzyka w celu zapewnienia zgodności z kapitałowym
wymogiem wypłacalności.
5. Termin, o którym mowa w ust. 4, organ nadzoru może w uzasadnionych
przypadkach, w drodze decyzji, przedłużyć o 3 miesiące.
6. W przypadku ogłoszenia przez EIOPA o wystąpieniu wyjątkowo
niekorzystnej sytuacji, mającej wpływ na zakłady ubezpieczeń lub zakłady
reasekuracji reprezentujące znaczący udział w rynku lub w liniach biznesowych, na
które wpływ miało wystąpienie wyjątkowo niekorzystnej sytuacji, organ nadzoru
może przedłużyć, w drodze decyzji, termin przedłużony na podstawie ust. 5
w odniesieniu do zakładów, których to dotyczy, o maksymalny okres 7 lat.
7. Wydając decyzję, o której mowa w ust. 6, organ nadzoru uwzględnia istotne
czynniki, w tym średni czas trwania rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów
wypłacalności.
8. Organ nadzoru może wystąpić do EIOPA z wnioskiem o ogłoszenie
wystąpienia wyjątkowo niekorzystnej sytuacji, mającej wpływ na zakłady
ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji reprezentujące znaczący udział w rynku lub
w liniach biznesowych, na które wpływ miało wystąpienie wyjątkowo niekorzystnej
sytuacji, jeżeli istnieje duże prawdopodobieństwo, że zakłady ubezpieczeń lub zakłady
reasekuracji reprezentujące znaczący udział w rynku lub w dotkniętych liniach
biznesowych nie spełnią jednego z wymogów określonych w ust. 4 w terminie
określonym w ust. 4 lub 5.
9. Organ nadzoru współpracuje z EIOPA:
1) przy dokonywaniu oceny, czy występuje wyjątkowo niekorzystna sytuacja
mająca wpływ na zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji reprezentujące
znaczący udział w rynku lub w dotkniętych liniach biznesowych;
2) przy dokonywaniu oceny, czy po ogłoszeniu o wystąpieniu wyjątkowo
niekorzystnej sytuacji mającej wpływ na zakłady ubezpieczeń lub zakłady
reasekuracji reprezentujące znaczący udział w rynku lub w dotkniętych liniach
biznesowych, w dalszym ciągu spełnione są warunki, o których mowa w pkt 1;
3) przy ogłaszaniu przez EIOPA o wystąpieniu albo o ustaniu wyjątkowo
niekorzystnej sytuacji mającej wpływ na zakłady ubezpieczeń lub zakłady
reasekuracji reprezentujące znaczący udział w rynku lub w dotkniętych liniach
biznesowych.
10. W przypadku przedłużenia przez organ nadzoru terminu, na podstawie ust. 6,
zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji przedkłada organowi nadzoru, co
3 miesiące, sprawozdanie, w którym wskazuje podjęte środki i postępy dokonane
w celu przywrócenia poziomu dopuszczonych środków własnych stanowiących
pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności lub obniżenia profilu ryzyka w celu
zapewnienia zgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności.
11. Organ nadzoru cofa, w drodze decyzji, zgodę na przedłużenie terminu,
o której mowa w ust. 6, jeżeli sprawozdanie z postępów wykazuje, że w okresie od
dnia stwierdzenia niezgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności do dnia
przedłożenia sprawozdania z postępów w przywracaniu poziomu dopuszczonych
środków własnych stanowiących pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności lub
obniżaniu profilu ryzyka w celu zapewnienia zgodności z kapitałowym wymogiem
wypłacalności, nie dokonano istotnych postępów w przywracaniu tego poziomu lub
obniżaniu profilu ryzyka.
12. W wyjątkowych okolicznościach, jeżeli w opinii organu nadzoru sytuacja
finansowa danego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji może ulec dalszemu
pogorszeniu, organ nadzoru może, w drodze natychmiast wykonalnej decyzji,
ograniczyć swobodne rozporządzanie aktywami tego zakładu lub zakazać
dokonywania takiego rozporządzania, wskazując zakres ograniczenia lub zakazu.
Organ nadzoru wskazuje aktywa, które mają zostać objęte ograniczeniem lub
zakazem. O wydaniu ograniczenia lub zakazu organ nadzoru informuje organy
nadzorcze przyjmujących państw członkowskich Unii Europejskiej.
13. Przy dokonywaniu oceny, o której mowa w ust. 9 pkt 1, bierze się pod
uwagę, czy spełniony jest co najmniej jeden z następujących warunków:
1) spadek na rynkach finansowych jest niespodziewany, gwałtowny i poważny;
2) utrzymuje się niski poziom stóp procentowych;
3) wystąpiło zdarzenie katastroficzne o znaczącym wpływie na zakłady
ubezpieczeń, zakłady reasekuracji lub dotknięte linie biznesowe.
art. 313.
więcej
stwierdzi niezgodność z minimalnym wymogiem kapitałowym lub gdy istnieje
niebezpieczeństwo wystąpienia takiej niezgodności w ciągu najbliższych 3 miesięcy,
zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji niezwłocznie informuje o tym organ
nadzoru.
2. W terminie miesiąca od dnia stwierdzenia niezgodności z minimalnym
wymogiem kapitałowym zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji przedkłada do
zatwierdzenia przez organ nadzoru krótkoterminowy realistyczny plan finansowy
mający na celu przywrócenie, w terminie 3 miesięcy od tego stwierdzenia,
dopuszczonych podstawowych środków własnych co najmniej do poziomu
minimalnego wymogu kapitałowego lub obniżenie profilu ryzyka w celu zapewnienia
zgodności z minimalnym wymogiem kapitałowym. Organ nadzoru zatwierdza ten
plan w drodze decyzji.
3. W przypadku wystąpienia niezgodności z minimalnym wymogiem
kapitałowym organ nadzoru może, w drodze decyzji, zakazać zakładowi ubezpieczeń
lub zakładowi reasekuracji dokonywania wypłat z zysku, po uprzednim
zawiadomieniu organów nadzorczych przyjmujących państw członkowskich Unii
Europejskiej.
4. Organ nadzoru może, w drodze decyzji, ograniczyć swobodne rozporządzanie
aktywami zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji lub zakazać dokonywania
takich rozporządzeń, wskazując zakres ograniczenia lub zakazu. Organ nadzoru
wskazuje aktywa, które mają zostać objęte ograniczeniem lub zakazem. O wydaniu
ograniczenia lub zakazu organ nadzoru informuje organy nadzorcze przyjmujących
państw członkowskich Unii Europejskiej.
Art. 313a. W przypadku gdy organ nadzorczy z państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, w którym ma siedzibę zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny
zakład reasekuracji wykonujący działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
przez oddział lub w inny sposób niż przez oddział, w ramach swobody świadczenia
usług, podejmie środki mające na celu ograniczenie lub zakaz swobodnego
rozporządzania aktywami po stwierdzeniu, że ten zakład ubezpieczeń lub zakład
reasekuracji nie przestrzega przepisów tego państwa dotyczących tworzenia rezerw
techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności lub nie spełnia kapitałowego wymogu wypłacalności, lub nie spełnia minimalnego wymogu kapitałowego, organ nadzoru, w drodze decyzji, na wniosek tego organu nadzorczego ogranicza lub
zakazuje swobodnego rozporządzania aktywami takiego zagranicznego zakładu
umiejscowionymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wskazanymi we wniosku
tego organu nadzorczego.
art. 314.
więcej
krótkoterminowy plan finansowy, o którym mowa w art. 313 ust. 2, zawierają co
najmniej następujące informacje:
1) oszacowanie kosztów prowadzonej działalności ubezpieczeniowej lub
działalności reasekuracyjnej, w szczególności kosztów administracyjnych
i kosztów akwizycji;
2) oszacowanie przypisu składki oraz odszkodowań i świadczeń wypłaconych,
z wyróżnieniem działalności ubezpieczeniowej, w tym reasekuracji biernej, oraz
działalności reasekuracyjnej;
3) prognozę bilansu dla celów sprawozdawczości statutowej;
4) prognozę ogólnego rachunku zysków i strat;
5) prognozę zbiorczego technicznego rachunku ubezpieczeń;
6) prognozę technicznych rachunków ubezpieczeń dla poszczególnych grup
ubezpieczeń;
7) prognozę bilansu dla celów wypłacalności;
8) oszacowanie i wskazanie źródeł finansowania środków niezbędnych do pokrycia
rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności, dopuszczonych
środków własnych w wysokości kapitałowego wymogu wypłacalności oraz
podstawowych dopuszczonych środków własnych w wysokości minimalnego
wymogu kapitałowego;
9) obliczenie kapitałowego wymogu wypłacalności oraz wysokości dopuszczonych
środków własnych stanowiących pokrycie kapitałowego wymogu
wypłacalności;
10) obliczenie minimalnego wymogu kapitałowego oraz wysokości dopuszczonych
podstawowych środków własnych stanowiących pokrycie minimalnego wymogu
kapitałowego;
11) w przypadku zakładu ubezpieczeń – informacje dotyczące programu
reasekuracji, określające program i zakres reasekuracji oraz reasekuratorów, a w przypadku zakładu reasekuracji – informacje dotyczące programu retrocesji, określające formę i zakres retrocesji oraz retrocesjonariuszy.
2. Jeżeli sytuacja finansowa zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji
w zakresie wypłacalności ulegnie dalszemu pogorszeniu, organ nadzoru może podjąć
przewidziane w ustawie konieczne środki mające na celu ochronę interesów
ubezpieczających, ubezpieczonych i uprawnionych z umów ubezpieczenia oraz
ochronę zobowiązań wynikających z umów reasekuracji. Podjęte środki są
proporcjonalne do skali i czasu trwania pogorszonej sytuacji finansowej w zakresie
wypłacalności danego zakładu.
art. 315.
więcej
nadzorującego wykonanie przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji:
1) planu naprawczego, o którym mowa w art. 312 ust. 2;
2) krótkoterminowego planu finansowego, o którym mowa w art. 313 ust. 2.
2. Kuratora powołuje się na czas określony. Organ nadzoru może odwołać
kuratora w każdym czasie.
3. Kuratorowi przysługuje prawo uczestniczenia w posiedzeniach organów
zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji oraz prawo do uzyskiwania wszelkich
informacji niezbędnych do wykonywania jego funkcji.
4. Kuratorowi przysługuje prawo wniesienia sprzeciwu wobec uchwał i decyzji
zarządu i rady nadzorczej zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji do
właściwego sądu gospodarczego w terminie 14 dni od dnia ich podjęcia. Wniesienie
sprzeciwu wstrzymuje wykonanie uchwały lub decyzji.
5. Kurator zakładu ubezpieczeń, w terminie określonym w art. 424 § 1 ustawy
z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych, może zaskarżyć uchwałę
walnego zgromadzenia akcjonariuszy lub uchwałę walnego zgromadzenia członków,
która narusza interesy:
1) zakładu ubezpieczeń;
2) ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia.
6. Kurator zakładu reasekuracji, w terminie określonym w art. 424 § 1 ustawy
z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych, może zaskarżyć uchwałę
walnego zgromadzenia akcjonariuszy lub uchwałę walnego zgromadzenia członków,
która narusza interesy:
1) zakładu reasekuracji;
2) ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia
podlegających reasekuracji;
3) cedentów.
7. Decyzja organu nadzoru o ustanowieniu kuratora jest natychmiast wykonalna.
Na decyzję o ustanowieniu kuratora zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji może
wnieść skargę do sądu administracyjnego w terminie 7 dni od dnia doręczenia decyzji.
Wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania tej decyzji. Przepisu art. 127 § 3 ustawy
z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020
r. poz. 256) nie stosuje się.
8. Funkcję kuratora zakładu ubezpieczeń może pełnić osoba fizyczna posiadająca
co najmniej 10-letnie doświadczenie zawodowe w zakresie organizacji i zasad
działalności zakładu ubezpieczeń. Kuratorem może być również osoba prawna,
w której co najmniej połowa członków organu zarządzającego spełnia ten warunek.
9. Funkcję kuratora zakładu reasekuracji może pełnić osoba fizyczna posiadająca
co najmniej 10-letnie doświadczenie zawodowe w zakresie organizacji i zasad
działalności zakładu reasekuracji lub zakładu ubezpieczeń wykonującego również
działalność reasekuracyjną. Kuratorem może być również osoba prawna, w której co
najmniej połowa członków organu zarządzającego spełnia ten warunek.
10. Kurator składa organowi nadzoru okresowe sprawozdania ze swojej
działalności, zawierające ocenę realizacji przez zarząd zakładu ubezpieczeń lub
zakładu reasekuracji krótkoterminowego planu finansowego lub planu naprawczego.
Zakres, formę i sposób sporządzenia okresowego sprawozdania kuratora określa na
piśmie organ nadzoru.
11. Po wydaniu decyzji o ustanowieniu kuratora organ nadzoru wskazuje
w formie pisemnej osobę kuratora, jego szczegółowe zadania oraz wynagrodzenie.
Wynagrodzenie kuratora nie może być wyższe niż wynagrodzenie prezesa zarządu
zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, w którym ustanowiono kuratora.
Koszty związane z wykonaniem funkcji kuratora obciążają koszty działalności
zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.
art. 316.
więcej
komisaryczny w celu doprowadzenia do prawidłowych stosunków finansowych:
1) jeżeli zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji:
a) nie przedłoży krótkoterminowego planu finansowego, o którym mowa
w art. 313 ust. 2, lub organ nadzoru odmówi jego zatwierdzenia,
b) nie zrealizuje w terminie krótkoterminowego planu finansowego, o którym
mowa w art. 313 ust. 2;
2) w innym przypadku zagrożenia wypłacalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu
reasekuracji.
2. Organ nadzoru może ustanowić, w drodze decyzji, zarząd komisaryczny
w przypadku zaistnienia w zakładzie ubezpieczeń sytuacji niemożności wykonywania
przez organy tego zakładu ubezpieczeń powierzonych im zadań, co może w istotny
sposób zagrozić interesom ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych
z umów ubezpieczenia, a także gdy organy zakładu ubezpieczeń wykonują
powierzone im zadania z rażącym naruszeniem interesów zakładu ubezpieczeń,
ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia,
w szczególności przez doprowadzanie do sytuacji, w której zakład ubezpieczeń nie
będzie w stanie wypłacać należnych odszkodowań i świadczeń.
3. Organ nadzoru może ustanowić, w drodze decyzji, zarząd komisaryczny
w przypadku zaistnienia w zakładzie reasekuracji sytuacji niemożności wykonywania
przez organy tego zakładu reasekuracji powierzonych im zadań, co może w istotny
sposób zagrozić interesom ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych
z umów ubezpieczenia podlegających reasekuracji oraz cedentów, a także gdy organy
zakładu reasekuracji wykonują powierzone im zadania z rażącym naruszeniem
interesów zakładu reasekuracji, ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych
z umów ubezpieczenia podlegających reasekuracji oraz cedentów, w szczególności
przez doprowadzanie do sytuacji, w której zakład reasekuracji nie będzie w stanie
wypłacać kwot należnych cedentom z tytułu zawartych umów reasekuracji.
4. Decyzja o ustanowieniu zarządu komisarycznego jest natychmiast wykonalna.
5. Rada nadzorcza zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji może złożyć
wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, a w przypadku utrzymania decyzji w mocy
– wnieść skargę do sądu administracyjnego na decyzję o ustanowieniu zarządu
komisarycznego.
6. Ustanowienie zarządu komisarycznego podlega zgłoszeniu do Krajowego
Rejestru Sądowego. Zgłoszenia dokonuje zarząd komisaryczny w dniu jego
ustanowienia.
7. Ustanowienie zarządu komisarycznego nie wpływa na prawa i obowiązki
zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, z zastrzeżeniem wyjątków określonych
w ustawie.
8. Z dniem ustanowienia zarządu komisarycznego:
1) wygasają mandaty członków zarządu zakładu ubezpieczeń lub zakładu
reasekuracji;
2) wygasają ustanowione prokury i pełnomocnictwa;
3) prawa i obowiązki innych organów zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji
ulegają zawieszeniu na czas funkcjonowania zarządu komisarycznego,
z zastrzeżeniem ust. 5.
9. Zarząd komisaryczny ma prawo podejmowania decyzji w sprawach
zastrzeżonych w przepisach prawa i statucie do właściwości zarządu, rady nadzorczej
i walnego zgromadzenia zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.
10. Organ nadzoru wydaje decyzję o odwołaniu zarządu komisarycznego, jeżeli
przestały istnieć przesłanki ustanowienia zarządu komisarycznego, została zarządzona
likwidacja przymusowa zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji albo zakład
ubezpieczeń lub zakład reasekuracji został postawiony w stan upadłości.
11. Zarząd komisaryczny zakładu ubezpieczeń, w porozumieniu z organem
nadzoru, podejmuje niezbędne czynności w celu zabezpieczenia interesów
ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia.
12. Zarząd komisaryczny zakładu reasekuracji, w porozumieniu z organem
nadzoru, podejmuje niezbędne czynności w celu zabezpieczenia interesów
ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia
podlegających reasekuracji oraz cedentów.
13. Organ nadzoru w decyzji o ustanowieniu zarządu komisarycznego określa
dzień ustanowienia zarządu komisarycznego i okres, na jaki jest ustanowiony zarząd
komisaryczny, a także wskazuje, czy okres ten może być przedłużany.
14. Organ nadzoru po wydaniu decyzji o ustanowieniu zarządu komisarycznego
określa, w formie pisemnej, liczbę jego członków i skład, a także jego szczegółowe
zadania, sposób ich wykonywania, zasady reprezentacji oraz wynagrodzenie
członków.
15. Wynagrodzenie członków zarządu komisarycznego nie może być wyższe niż
wynagrodzenie członków dotychczasowego zarządu zakładu ubezpieczeń lub zakładu
reasekuracji. Koszty zarządu komisarycznego obciążają zakład ubezpieczeń lub
zakład reasekuracji.
16. Członkowi zarządu komisarycznego w przypadku złożenia wniosku zgodnie
z art. 174 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy udziela się urlopu bezpłatnego na okres pełnienia tej funkcji. Okres urlopu bezpłatnego jest wliczany do okresu pracy, od którego zależy nabycie uprawnień pracowniczych.
art. 317.
więcej
planu naprawczego, ustanowieniu kuratora albo ustanowieniu zarządu
komisarycznego, organ nadzoru ogłasza tę decyzję. Organ nadzoru ogłasza tę decyzję
także w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
art. 318.
więcej
w przypadku:
1) podjęcia przez walne zgromadzenie zakładu ubezpieczeń lub zakładu
reasekuracji uchwały o jego rozwiązaniu (likwidacja dobrowolna);
2) zarządzenia likwidacji przez organ nadzoru (likwidacja przymusowa).
art. 319.
więcej
1) zawierać umów ubezpieczenia;
2) przedłużać zawartych umów ubezpieczenia;
3) obejmować ochroną ubezpieczeniową nowych ryzyk na podstawie zawartych
umów ubezpieczenia;
4) podwyższać sum ubezpieczenia w zawartych umowach ubezpieczenia;
5) dokonywać zmian umów ubezpieczenia zwiększających odpowiedzialność
zakładu ubezpieczeń.
2. W przypadku otwarcia likwidacji zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji nie
mogą:
1) zawierać umów reasekuracji czynnej i umów retrocesji czynnej;
2) przedłużać zawartych umów reasekuracji czynnej i umów retrocesji czynnej;
3) przyjmować nowych cesji w ramach zawartych umów reasekuracji czynnej
i umów retrocesji czynnej;
4) zwiększać odpowiedzialności w ramach zawartych umów reasekuracji czynnej
i umów retrocesji czynnej.
3. W przypadku otwarcia likwidacji zakładu ubezpieczeń przepis art. 173
ust. 3 stosuje się odpowiednio.
art. 320.
więcej
ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji organ zwołujący walne zgromadzenie tego
zakładu zawiadamia organu nadzoru, nie później niż 30 dni przed jego zwołaniem,
o takim zamiarze.
2. Zawiadomienie o zamiarze rozwiązania zakładu ubezpieczeń zawiera:
1) określenie przyczyn rozwiązania zakładu ubezpieczeń;
2) wskazanie osób mających pełnić funkcje likwidatorów;
3) założenia planu likwidacji;
4) informacje o sposobach ochrony interesów ubezpieczających, ubezpieczonych
lub uprawnionych z umów ubezpieczenia;
5) propozycję harmonogramu podejmowanych przez zakład ubezpieczeń działań
w związku z likwidacją zakładu, ze szczególnym uwzględnieniem informacji
i dowodów w zakresie ochrony interesów ubezpieczających, ubezpieczonych lub
uprawnionych z umów ubezpieczenia.
3. Zawiadomienie o zamiarze rozwiązania zakładu reasekuracji zawiera:
1) określenie przyczyn rozwiązania zakładu reasekuracji;
2) wskazanie osób mających pełnić funkcje likwidatorów;
3) założenia planu likwidacji;
4) informacje o sposobach ochrony interesów ubezpieczających, ubezpieczonych
lub uprawnionych z umów ubezpieczenia podlegających reasekuracji oraz
cedentów;
5) propozycję harmonogramu podejmowanych przez zakład reasekuracji działań
w związku z likwidacją zakładu, ze szczególnym uwzględnieniem informacji
i dowodów w zakresie ochrony interesów ubezpieczających, ubezpieczonych lub
uprawnionych z umów ubezpieczenia podlegających reasekuracji oraz cedentów.
4. Organ nadzoru może, w terminie 30 dni od dnia otrzymania zawiadomienia,
w drodze decyzji, wyrazić sprzeciw, jeżeli rozwiązanie zakładu ubezpieczeń
zagrażałoby interesom ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów
ubezpieczenia, a w przypadku zakładu reasekuracji – zagrażałoby interesom
ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia
podlegających reasekuracji oraz cedentów. Organ, który zwołał walne zgromadzenie
zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, w przypadku zgłoszenia sprzeciwu
przez organ nadzoru, niezwłocznie odwołuje walne zgromadzenie.
5. Organ nadzoru, z ważnych powodów, może wyznaczyć likwidatorów
z urzędu.
art. 321.
więcej
wniosku o wykreślenie zakładu ubezpieczeń z rejestru dołącza umowę o przeniesienie całości portfela ubezpieczeń wraz z odpisem decyzji zatwierdzającej przeniesienie portfela.
2. W przypadku likwidacji dobrowolnej sąd odmawia wykreślenia zakładu
ubezpieczeń z Krajowego Rejestru Sądowego, jeżeli zakład ubezpieczeń nie
zabezpieczył wykonania zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia przez
zawarcie umowy o przeniesienie portfela ubezpieczeń.
art. 322.
więcej
ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji w przypadku gdy:
1) zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji wykonuje działalność z naruszeniem
prawa, statutu lub planu działalności, nie zapewniając zdolności zakładu do
wykonywania zobowiązań;
2) zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji nie zrealizuje w terminie planu
naprawczego, o którym mowa w art. 312 ust. 2, albo krótkoterminowego planu
finansowego, o którym mowa w art. 313 ust. 2;
3) walne zgromadzenie zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji nie podjęło
uchwały o pokryciu straty finansowej albo strata finansowa nie została pokryta
w terminie i w sposób określony w uchwale;
4) zarząd komisaryczny nie doprowadził do przywrócenia prawidłowych
stosunków finansowych zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji
w ustalonym terminie;
5) zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji nie spełnia świadczeń z tytułu umów
ubezpieczenia lub umów reasekuracji albo spełnia je z opóźnieniem lub
częściowo;
6) zostało cofnięte zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub
działalności reasekuracyjnej w zakresie całej działalności.
2. Decyzja o zarządzeniu likwidacji jest natychmiast wykonalna.
art. 323.
więcej
1) wyznacza likwidatora;
2) powiadamia na piśmie o otwarciu likwidacji znanych sobie wierzycieli zakładu
ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji;
3) niezwłocznie powiadamia o otwarciu likwidacji organy nadzorcze państw
członkowskich Unii Europejskiej;
4) ogłasza otwarcie likwidacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
2. Zawiadomienie wierzycieli zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji
o otwarciu likwidacji określa termin, w którym mają prawo zgłaszać swoje roszczenia,
skutek niedochowania tego terminu, oznaczenie likwidatora oraz zawiera informację
o skutkach otwarcia likwidacji dla umów ubezpieczenia i umów reasekuracji, których
stroną jest likwidowany zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji.
art. 324.
więcej
wynikających z prowadzonego postępowania likwidacyjnego, w stosunku do zakładu
ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, także na terytorium innych niż Rzeczpospolita
Polska państw członkowskich Unii Europejskiej, z uwzględnieniem prawa tych
państw.
2. Likwidator posiadający umocowanie do wykonywania obowiązków
wynikających z prowadzonego przymusowego postępowania likwidacyjnego
w stosunku do zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu
reasekuracji mającego siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej posiada
takie same uprawnienia jak likwidator zakładu ubezpieczeń lub likwidator zakładu
reasekuracji, o którym mowa w ust. 1.
art. 325.
więcej
1) bilans otwarcia likwidacji i sprawozdanie likwidacyjne w terminie
wyznaczonym przez organ nadzoru;
2) sprawozdanie finansowe za każdy rok likwidacji w terminie ustalonym dla
zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji;
3) sprawozdania o przebiegu likwidacji w terminach i w sposób określony przez
organ nadzoru;
4) niezwłocznie zawiadomienie o zakończeniu likwidacji.
art. 326.
więcej
pokrycie rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności tworzą
osobną masę przeznaczoną na zaspokojenie roszczeń z tytułu:
1) umów ubezpieczenia;
2) umów reasekuracji.
2. W przypadku likwidacji zakładu reasekuracji aktywa stanowiące pokrycie
rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności tworzą osobną masę
przeznaczoną na zaspokojenie roszczeń z tytułu umów reasekuracji.
3. Inne zobowiązania zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji mogą być
pokryte z aktywów stanowiących pokrycie rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla
celów wypłacalności wyłącznie po zaspokojeniu roszczeń z tytułu umów, o których
mowa w ust. 1 i 2.
art. 327.
więcej
wynikające z umów ubezpieczenia zawartych przez oddział zakładu lub w inny sposób
niż przez oddział, w ramach swobody świadczenia usług są wykonywane w ten sam
sposób, jak zobowiązania wynikające z pozostałych umów ubezpieczenia zawartych
przez ten zakład, bez względu na obywatelstwo ubezpieczających, ubezpieczonych lub
uprawnionych z umów ubezpieczenia.
2. W przypadku likwidacji zakładu ubezpieczeń zobowiązania wynikające
z umów koasekuracji zawartych przez zakład ubezpieczeń na terytorium państw
członkowskich Unii Europejskiej są wykonywane w ten sam sposób, jak zobowiązania
wynikające z innych umów ubezpieczenia zawartych przez ten zakład ubezpieczeń.
3. W przypadku likwidacji zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji
zobowiązania wynikające z umów reasekuracji zawartych przez oddział zakładu lub
w inny sposób niż przez oddział w ramach swobody świadczenia usług są
wykonywane w ten sam sposób, jak zobowiązania wynikające z pozostałych umów
reasekuracji zawartych przez ten zakład.
art. 328.
więcej
małymi towarzystwami ubezpieczeń wzajemnych oraz do likwidacji towarzystw
reasekuracji wzajemnej stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 15 września
2000 r. – Kodeks spółek handlowych dotyczące likwidacji spółki akcyjnej.
2. Likwidacja dobrowolna małego towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych
następuje w sposób określony w uchwale walnego zgromadzenia.
3. W przypadku likwidacji dobrowolnej małego towarzystwa ubezpieczeń
wzajemnych, jeżeli wraz z uchwałą o likwidacji towarzystwa nie zostanie podjęta
uchwała, o której mowa w ust. 2, albo jeżeli pomimo jej podjęcia czynności
likwidacyjne nie są wykonywane, sąd na wniosek organu nadzoru wyznacza
likwidatora. W takim przypadku stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia
15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych dotyczące likwidacji spółki
akcyjnej.
4. W przypadku likwidacji przymusowej małego towarzystwa ubezpieczeń
wzajemnych stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. –
Kodeks spółek handlowych dotyczące likwidacji spółki akcyjnej.
art. 329.
więcej
wykonującymi działalność ubezpieczeniową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
i zakładami reasekuracji wykonującymi działalność reasekuracyjną na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 204 ust. 3.
2. Nadzór nad zakładem ubezpieczeń i zakładem reasekuracji polega na:
1) ochronie interesów ubezpieczających, ubezpieczonych i uprawnionych z umów
ubezpieczenia;
2) ochronie interesów cedentów oraz ubezpieczających, ubezpieczonych
i uprawnionych z umów ubezpieczenia podlegających reasekuracji;
3) zapewnieniu przestrzegania przez zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji
przepisów prawa, w szczególności dotyczących gospodarki finansowej
w zakresie:
a) wymogów dotyczących wypłacalności,
b) zasad tworzenia i wartości rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów
wypłacalności,
c) zasad tworzenia i wysokości rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla
celów rachunkowości,
d) aktywów,
e) wysokości dopuszczonych środków własnych;
4) wydawaniu zezwoleń na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub
działalności reasekuracyjnej;
5) ocenie zdolności zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji do sprawnego
i efektywnego zarządzania ryzykiem w ramach systemu zarządzania zakładu;
6) podejmowaniu innych działań określonych w ustawie.
art. 330.
więcej
się na podejściu prospektywnym i bazującym na ocenie ryzyka. W ramach tego
podejścia nadzór obejmuje bieżącą weryfikację wykonywania działalności
ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej oraz badanie przestrzegania przez zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji przepisów prawa określających wymogi związane z ich działalnością.
2. Organ nadzoru bada przestrzeganie przez zakłady ubezpieczeń i zakłady
reasekuracji przepisów prawa określających wymogi związane z ich działalnością
w sposób proporcjonalny do charakteru, skali i złożoności ryzyk właściwych dla
działalności danego zakładu.
3. W okresach wyjątkowych zdarzeń na rynkach finansowych organ nadzoru
bierze pod uwagę potencjalne, procykliczne skutki swoich działań.
art. 331.
więcej
wykonalności, poza przypadkami określonymi w ustawie, również gdy wymaga tego
interes ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia.
art. 332.
więcej
zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji,
wykonującego działalność ubezpieczeniową lub reasekuracyjną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez oddział albo w inny sposób niż przez oddział w ramach
swobody świadczenia usług, narusza przepisy dotyczące gospodarki finansowej
obowiązujące w państwie członkowskim Unii Europejskiej, w którym zakład ten ma
siedzibę, informuje o tym organ nadzorczy tego państwa członkowskiego.
art. 333.
więcej
reasekuracji wykonuje działalność ubezpieczeniową lub reasekuracyjną na terytorium
innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej przez oddział, organ nadzoru, po
uprzednim powiadomieniu organu nadzorczego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, w którym zakład ten wykonuje działalność przez oddział, może
przeprowadzić kontrolę działalności i stanu majątkowego tego oddziału.
2. W przeprowadzanej przez organ nadzoru kontroli, o której mowa w ust. 1,
może uczestniczyć organ nadzorczy państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
w którym krajowy zakład ubezpieczeń lub krajowy zakład reasekuracji wykonuje
działalność przez oddział, jeżeli organ ten złoży taki wniosek.
3. W przypadku gdy zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład
reasekuracji wykonuje działalność ubezpieczeniową lub reasekuracyjną na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej przez oddział, organ nadzorczy państwa członkowskiego
Unii Europejskiej, w którym ma siedzibę ten zakład, po uprzednim powiadomieniu organu nadzoru, może przeprowadzić kontrolę działalności i stanu majątkowego tego oddziału.
4. Organ nadzoru może wystąpić do organu nadzorczego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, w którym ma siedzibę zagraniczny zakład
ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji wykonujący działalność
ubezpieczeniową lub reasekuracyjną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez
oddział, o uczestniczenie w przeprowadzanej w tym oddziale kontroli, o której mowa
w ust. 3.
5. Organ nadzoru, po uprzednim powiadomieniu organu nadzorczego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, w którym ma siedzibę zagraniczny zakład
ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji wykonujący działalność
ubezpieczeniową lub reasekuracyjną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez
oddział, może przeprowadzić kontrolę działalności tego oddziału, z wyłączeniem
kontroli jego gospodarki finansowej.
6. W przeprowadzanej przez organ nadzoru kontroli, o której mowa w ust. 5,
może uczestniczyć organ nadzorczy państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
w którym ma siedzibę zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład
reasekuracji wykonujący działalność ubezpieczeniową lub reasekuracyjną na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez oddział, jeżeli organ ten złoży taki
wniosek.
7. Do kontroli, o której mowa w ust. 5, stosuje się odpowiednio przepisy
dotyczące kontroli krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu
reasekuracji.
8. Organ nadzoru może złożyć wniosek o pomoc do EIOPA, jeżeli nie uzyskał
zgody na uczestniczenie w kontroli oddziału krajowego zakładu ubezpieczeń lub
oddziału krajowego zakładu reasekuracji prowadzonej przez organ nadzorczy
państwa, w którym znajduje się oddział, albo organ nadzorczy uniemożliwia lub
utrudnia organowi nadzoru skorzystanie z prawa uczestniczenia w kontroli, o której
mowa w ust. 3.
art. 334.
więcej
zlecenie zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji badaniu sprawozdania
finansowego lub sprawozdania o wypłacalności i kondycji finansowej organ nadzoru
może, w drodze decyzji, zobowiązać zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji do
zlecenia biegłemu rewidentowi badania prawidłowości i rzetelności sprawozdań finansowych lub sprawozdań o wypłacalności i kondycji finansowej sporządzanych przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji oraz kontroli ksiąg rachunkowych
mającej na celu badanie gospodarki finansowej i wypłacalności zakładu ubezpieczeń
lub zakładu reasekuracji. Badanie tych sprawozdań nie może być zlecone ponownie
biegłemu rewidentowi, który dokonał badania sprawozdania, w którym stwierdzono
nieprawidłowości.
art. 335.
więcej
nadzoru informacje i wyjaśnienia konieczne do celów nadzoru. Jeżeli ustawa nie
stanowi inaczej, informacje i wyjaśnienia przekazywane są na żądanie organu
nadzoru.
2. Informacje i wyjaśnienia, o których mowa w ust. 1, obejmują informacje
konieczne w procesie nadzoru do:
1) przeprowadzenia oceny systemu zarządzania stosowanego przez zakład
ubezpieczeń i zakład reasekuracji, spełnienia wymagań dotyczących osób
pełniących kluczowe funkcje, wykonywanej działalności, zasad wyceny
stosowanych do celów określenia wypłacalności, ryzyka związanego
z działalnością zakładu, systemów zarządzania ryzykiem, a także ich struktury
kapitałowej, potrzeb kapitałowych i zarządzania kapitałem;
2) wykonywania innych zadań nadzorczych.
3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji przedstawiają organowi nadzoru
dane i informacje, o których mowa w art. 304 rozporządzenia delegowanego Komisji
(UE) 2015/35.
4. W zakresie niezbędnym dla celów nadzoru organ nadzoru może żądać od
zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji:
1) przekazywania danych i informacji w określonych okresach;
2) przekazywania danych i informacji w przypadku wystąpienia określonych
zdarzeń;
3) przekazywania danych i informacji podczas postępowań dotyczących sytuacji
zakładu;
4) okazania dokumentów lub przekazania poświadczonych przez pracownika
zakładu kopii dokumentów oraz informacji i wyjaśnień dotyczących działalności
zakładu i jego gospodarki finansowej;
5) przedstawienia wzorców umownych, informacji o poszczególnych produktach
ubezpieczeniowych oferowanych na podstawie indywidualnych negocjacji z ubezpieczającymi, wniosków o zawarcie ubezpieczenia, taryf składek
ubezpieczeniowych i innych formularzy lub innych dokumentów stosowanych
przez zakład ubezpieczeń przy zawieraniu umów ubezpieczenia.
5. Organ nadzoru może żądać od zagranicznego zakładu ubezpieczeń z innego
niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej w zakresie
wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności ubezpieczeniowej:
1) okazania dokumentów lub przekazania poświadczonych przez pracownika
zakładu kopii dokumentów oraz informacji i wyjaśnień dotyczących działalności
zakładu, z wyłączeniem gospodarki finansowej;
2) przedstawienia wzorców umownych, informacji o poszczególnych produktach
ubezpieczeniowych oferowanych na podstawie indywidualnych negocjacji
z ubezpieczającymi, wniosków o zawarcie ubezpieczenia, formularzy lub innych
dokumentów stosowanych przez zakład ubezpieczeń przy zawieraniu umów
ubezpieczenia.
6. W zakresie niezbędnym dla celów nadzoru organ nadzoru może żądać
przekazania informacji od aktuariusza nadzorującego funkcję aktuarialną, biegłego
rewidenta przeprowadzającego badanie sprawozdania finansowego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji oraz od biegłego rewidenta przeprowadzającego
badanie sprawozdania o wypłacalności i kondycji finansowej zakładu ubezpieczeń lub
zakładu reasekuracji.
7. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji przekazują organowi nadzoru dane
i informacje za okresy roczne nie później niż w ciągu 14 tygodni po zakończeniu roku
obrotowego kończącego się w dniu przypadającym między 30 czerwca a 31 grudnia.
8. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji przekazują organowi nadzoru dane
i informacje za okresy kwartalne w roku obrotowym nie później niż w ciągu 5 tygodni
od ostatniego dnia kwartału w roku obrotowym kończącego się w okresie
przypadającym między 1 stycznia a 31 grudnia.
9. Informacje dostarczane do celów nadzoru obejmują:
1) elementy jakościowe lub ilościowe, lub odpowiednie połączenie tych
elementów;
2) elementy odnoszące się do przeszłości, teraźniejszości lub przyszłości, lub
odpowiednie połączenie tych elementów;
3) dane pochodzące ze źródeł wewnętrznych lub zewnętrznych, lub odpowiednie
połączenie tych danych.
10. Informacje dostarczane do celów nadzoru są zgodne z następującymi
zasadami:
1) odzwierciedlają charakter, skalę i złożoność działalności danego zakładu,
a w szczególności ryzyka właściwe dla jego działalności;
2) są dostępne, kompletne, porównywalne i spójne w czasie;
3) są istotne, wiarygodne i zrozumiałe.
11. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, formę oraz sposób sporządzenia danych i informacji, o których mowa
w ust. 3, mając na względzie umożliwienie organowi nadzoru efektywne gromadzenie
i analizowanie tych danych.
art. 336.
więcej
nadzoru dodatkowe sprawozdanie finansowe i statystyczne obejmujące informacje:
1) specyficzne dla Rzeczypospolitej Polskiej, niepodlegające harmonizacji w Unii
Europejskiej;
2) niezbędne do celów statystyki publicznej, inne niż określone w programie badań
statystyki publicznej;
3) specyficzne dla realizacji zadań związanych z uczestnictwem Narodowego
Banku Polskiego w Europejskim Systemie Banków Centralnych.
2. Dodatkowe sprawozdanie finansowe i statystyczne zakładu ubezpieczeń
obejmuje również informacje dotyczące skarg na działalność zakładu ubezpieczeń
oraz sporów sądowych z udziałem zakładu ubezpieczeń. Informacje dotyczące skarg
zakład ubezpieczeń przekazuje również Rzecznikowi Finansowemu. Rzecznik
Finansowy ujawnia te informacje.
3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres, częstotliwość, formę i sposób sporządzania
dodatkowego sprawozdania finansowego i statystycznego oraz termin jego
przedstawiania organowi nadzoru, uwzględniając informacje mające wpływ na ocenę
sytuacji finansowej zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.
art. 337.
więcej
współubezpieczający sporządzają dane statystyczne dotyczące zakresu operacji
koasekuracyjnych oraz przekazują je organowi nadzoru.
2. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres i rodzaje danych statystycznych, o których mowa w ust. 1, oraz terminy i formy ich przekazywania organowi nadzoru, uwzględniając dane pozwalające określić pełny zakres operacji koasekuracyjnych.
art. 338.
więcej
system przekazywania informacji i strukturę mające zapewnić realizację obowiązków
przekazywania informacji do celów nadzoru, a także sporządzają na piśmie zasady
zapewniające ciągłą adekwatność przekazywanych informacji. Zasady te podlegają
zatwierdzeniu przez zarząd.
art. 339.
więcej
lub zakład reasekuracji z obowiązku przekazywania pełnego wykazu aktywów lub
ograniczyć ten obowiązek do sprawozdań rocznych, jeżeli łącznie są spełnione
następujące warunki:
1) przekazywanie tych informacji stanowiłoby nadmierne obciążenie w stosunku do
charakteru, skali i złożoności ryzyk właściwych dla działalności danego zakładu;
2) przekazywanie tych informacji nie jest konieczne do prowadzenia skutecznego
nadzoru nad danym zakładem;
3) zwolnienie lub ograniczenie nie narusza stabilności odpowiednich systemów
finansowych w Unii Europejskiej;
4) dany zakład jest w stanie przekazywać dane i informacje na żądanie organu
nadzoru.
2. Organ nadzoru nie może zwolnić z obowiązku przekazywania pełnego
wykazu aktywów zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, który wchodzi
w skład grupy, chyba że dany zakład może wykazać organowi nadzoru, że
przekazywanie pełnego wykazu aktywów nie jest właściwe z uwagi na charakter, skalę
i złożoność ryzyk właściwych dla działalności danej grupy i przy uwzględnieniu celu
stabilności finansowej.
3. Organ nadzoru może zwolnić z obowiązku przekazywania pełnego wykazu
aktywów wyłącznie:
1) zakłady ubezpieczeń wykonujące działalność w zakresie ubezpieczeń, o których
mowa w dziale I załącznika do ustawy, lub zakłady reasekuracji wykonujące
działalność w zakresie reasekuracji ubezpieczeń na życie, o których mowa
w dziale I załącznika do ustawy, których łączny udział w rynku ubezpieczeń,
o których mowa w dziale I załącznika do ustawy, i reasekuracji ubezpieczeń,
o których mowa w dziale I załącznika do ustawy, mierzony wartością rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności w ujęciu brutto, nie przekracza 20%,
2) zakłady ubezpieczeń wykonujące działalność w zakresie ubezpieczeń, o których
mowa w dziale II załącznika do ustawy, lub zakłady reasekuracji wykonujące
działalność w zakresie reasekuracji pozostałych ubezpieczeń osobowych oraz
ubezpieczeń majątkowych, o których mowa w dziale II załącznika do ustawy,
których łączny udział w rynku ubezpieczeń, o których mowa w dziale II
załącznika do ustawy, i reasekuracji ubezpieczeń, o których mowa w dziale II
załącznika do ustawy, mierzony wielkością przypisu składki brutto, nie
przekracza 20%
– lub ograniczyć ten obowiązek do sprawozdań rocznych.
4. Organ nadzoru klasyfikując zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji do
przyznania uprawnień, o których mowa w ust. 1 i 3, kieruje się rozmiarem
wykonywanej działalności i priorytetowo traktuje najmniejsze zakłady.
5. Organ nadzoru dokonuje oceny, czy przekazywanie informacji stanowiłoby
nadmierne obciążenie w stosunku do charakteru, skali i złożoności ryzyk właściwych
dla danego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, biorąc pod uwagę co
najmniej:
1) wartość przypisu składki brutto, rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla
celów wypłacalności i aktywów zakładu;
2) zmienność odszkodowań i świadczeń wypłacanych przez zakład;
3) ryzyko rynkowe związane z lokatami zakładu;
4) poziom koncentracji ryzyka;
5) w przypadku zakładu ubezpieczeń – łączną liczbę grup ubezpieczeń, o których
mowa w dziale I załącznika do ustawy, albo łączną liczbę grup ubezpieczeń,
o których mowa w dziale II załącznika do ustawy, na wykonywanie działalności
w których organ nadzoru wydał zezwolenie;
6) możliwy wpływ zarządzania aktywami zakładu na stabilność finansową;
7) systemy i struktury zakładu służące przekazywaniu informacji do celów nadzoru
oraz zasady, o których mowa w art. 338;
8) adekwatność systemu zarządzania zakładu;
9) poziom dopuszczonych środków własnych zakładu na pokrycie kapitałowego
wymogu wypłacalności;
10) poziom dopuszczonych podstawowych środków własnych zakładu na pokrycie
minimalnego wymogu kapitałowego;
11) czy zakład jest wewnętrznym zakładem ubezpieczeń lub wewnętrznym zakładem
reasekuracji.
Art. 339a. 1. Organ nadzoru może, w drodze decyzji, zwolnić zakład
ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, o których mowa w art. 339 ust. 3 pkt 1 i 2,
z obowiązku przedstawiania informacji, o których mowa w art. 304 rozporządzenia
delegowanego Komisji (UE) 2015/35, za okresy kwartalne, jeżeli łącznie są spełnione
następujące warunki:
1) przekazywanie tych informacji za okresy kwartalne stanowiłoby nadmierne
obciążenie w stosunku do charakteru, skali i złożoności ryzyk właściwych dla
działalności danego zakładu;
2) informacje te są przekazywane co najmniej raz w roku.
2. Organ nadzoru nie może zwolnić zakładu ubezpieczeń lub zakładu
reasekuracji, który wchodzi w skład grupy, z obowiązku, o którym mowa w ust. 1,
chyba że dany zakład może wykazać organowi nadzoru, że przekazywanie informacji
za okresy kwartalne nie jest właściwe z uwagi na charakter, skalę i złożoność ryzyk
właściwych dla działalności danej grupy.
3. Organ nadzoru, klasyfikując zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji do
zwolnienia z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, kieruje się rozmiarem
wykonywanej przez zakład działalności i priorytetowo traktuje najmniejsze zakłady.
4. Przy wydawaniu decyzji, o której mowa w ust. 1, organ nadzoru stosuje
przepis art. 339 ust. 5.
art. 340.
więcej
do oceny zdolności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji do poniesienia
niekorzystnych skutków zdarzeń lub przyszłych zmian warunków gospodarczych,
które mogłyby mieć niekorzystny wpływ na ich ogólną kondycję finansową, i może
wezwać zakłady do przeprowadzania odpowiednich testów.
art. 341.
więcej
strategii, procesów i procedur sprawozdawczych ustanowionych przez zakład
ubezpieczeń lub zakład reasekuracji w celu zapewnienia zgodności z przepisami
ustawy, a w szczególności z przepisami dotyczącymi:
1) systemu zarządzania, w tym własnej oceny ryzyka i wypłacalności;
2) rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności;
3) wymogów kapitałowych;
4) zasad inwestowania;
5) jakości i wysokości dopuszczonych środków własnych;
6) w przypadku gdy zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji stosują pełny albo
częściowy model wewnętrzny – zgodności z wymogami dla pełnych
i częściowych modeli wewnętrznych.
2. Przegląd i ocena, o których mowa w ust. 1, obejmują ocenę wymogów
jakościowych związanych z systemem zarządzania, ocenę rodzajów ryzyka, na które
dany zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji jest lub może być narażony, oraz
ocenę zdolności zakładu do oszacowania tego ryzyka przy uwzględnieniu warunków,
w których zakład wykonuje działalność.
3. Organ nadzoru monitoruje sytuację zakładu ubezpieczeń i zakładu
reasekuracji w celu wykrycia pogarszającej się kondycji finansowej zakładu oraz
monitoruje proces prowadzący do naprawy sytuacji.
4. Organ nadzoru dokonuje oceny adekwatności metod i praktyk stosowanych
przez zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji w celu określenia możliwych zdarzeń
lub przyszłych zmian warunków gospodarczych, które mogłyby mieć niekorzystny
wpływ na jego ogólną kondycję finansową. Organ nadzoru dokonuje oceny zdolności
zakładu do poniesienia niekorzystnych skutków zdarzeń lub przyszłych zmian
warunków gospodarczych.
5. Organ nadzoru przeprowadza przeglądy i oceny regularnie, dostosowując ich
częstotliwość oraz zakres do charakteru, skali i złożoności działalności danego
zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.
art. 342.
więcej
majątkowego zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji.
2. W ramach kontroli, o której mowa w ust. 1, organ nadzoru może
przeprowadzić kontrolę działalności i stanu majątkowego dostawcy usług w zakresie
powierzonych, w drodze outsourcingu, czynności ubezpieczeniowych i
reasekuracyjnych oraz funkcji należących do systemu zarządzania.
3. Organ nadzoru może również:
1) przeprowadzić kontrolę dostawcy usług umiejscowionego w innym niż
Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej w zakresie
powierzonych przez krajowy zakład ubezpieczeń lub krajowy zakład reasekuracji, w drodze outsourcingu, czynności ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych oraz funkcji należących do systemu zarządzania;
2) powierzyć kontrolę, o której mowa w pkt 1, organowi nadzorczemu państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, w którym umiejscowiony jest dostawca
usług;
3) przeprowadzić, na wniosek organu nadzorczego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, w którym ma siedzibę zagraniczny zakład ubezpieczeń lub
zagraniczny zakład reasekuracji, kontrolę dostawcy usług umiejscowionego na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie powierzonych mu przez
zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji, w drodze
outsourcingu, czynności ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych oraz funkcji
należących do systemu zarządzania.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, organ nadzoru informuje organ
nadzorczy państwa członkowskiego Unii Europejskiej o zamiarze dokonania kontroli.
5. Organ nadzorczy państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym ma
siedzibę zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji, może
przeprowadzić kontrolę dostawcy usług umiejscowionego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie powierzonych mu przez zagraniczny zakład
ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji, w drodze outsourcingu, czynności
ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych oraz funkcji należących do systemu
zarządzania. Organ nadzorczy tego państwa informuje organ nadzoru o zamiarze
dokonania kontroli.
6. Organ nadzoru może złożyć wniosek o pomoc do EIOPA, jeżeli powiadomił
organ nadzorczy państwa członkowskiego Unii Europejskiej o zamiarze
przeprowadzenia kontroli, o której mowa w ust. 3 pkt 1, a organ nadzorczy tego
państwa uniemożliwia lub utrudnia organowi nadzoru jej przeprowadzenie.
art. 343.
więcej
i zakładu reasekuracji jest przeprowadzana przez pracowników Urzędu tworzących
zespół inspekcyjny, upoważnionych przez organ nadzoru, po okazaniu legitymacji
służbowej oraz doręczeniu upoważnienia do przeprowadzenia kontroli.
2. Pracownicy tworzący zespół inspekcyjny, w zakresie ustalonym
w upoważnieniu organu nadzoru, mają prawo do:
1) wstępu do wszystkich pomieszczeń kontrolowanego zakładu ubezpieczeń
i zakładu reasekuracji;
2) wglądu do dokumentów kontrolowanego zakładu ubezpieczeń i zakładu
reasekuracji oraz żądania, na koszt zakładu, sporządzenia kopii, odpisów
i wyciągów z tych dokumentów;
3) wglądu do danych zawartych w systemie informatycznym kontrolowanego
zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji oraz żądania, na koszt zakładu,
sporządzenia kopii lub wyciągów z tych danych, w tym w postaci elektronicznej;
4) wglądu do dokumentów pośrednika ubezpieczeniowego kontrolowanego
zakładu ubezpieczeń oraz żądania, na koszt zakładu, sporządzenia kopii, odpisów
i wyciągów z tych dokumentów;
5) żądania ustnych lub pisemnych wyjaśnień od osób pozostających w stosunku
pracy, zlecenia lub innym stosunku prawnym o podobnym charakterze
z zakładem ubezpieczeń i zakładem reasekuracji oraz pośredników
ubezpieczeniowych kontrolowanego zakładu ubezpieczeń, w tym w postaci
elektronicznej;
6) żądania przygotowania niezbędnych danych, w tym w postaci elektronicznej;
7) zabezpieczenia dokumentów i innych dowodów.
3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji zapewniają pracownikom
tworzącym zespół inspekcyjny swobodny dostęp do oddzielnego pomieszczenia
biurowego i środków łączności.
art. 344.
więcej
podlega:
1) działalność zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji w zakresie zgodności
z prawem, statutem, planem działalności, interesem ubezpieczających,
ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia, oraz interesem
cedentów, ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów
ubezpieczenia podlegających reasekuracji, a także zdolność do sprawnego
i efektywnego zarządzania ryzykiem w ramach systemu zarządzania zakładu;
2) stan majątkowy zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji.
2. Czynności kontrolne są przeprowadzane w terminie nie dłuższym niż 60 dni,
licząc od dnia rozpoczęcia kontroli.
art. 345.
więcej
najmniej z dwóch inspektorów.
2. Upoważnienie do przeprowadzenia kontroli zawiera co najmniej:
1) wskazanie podstawy prawnej;
2) oznaczenie organu nadzoru;
3) datę i miejsce wystawienia;
4) imię i nazwisko inspektora uprawnionego do wykonania kontroli oraz numer
jego legitymacji służbowej;
5) firmę lub nazwę podmiotu objętego kontrolą;
6) określenie zakresu przedmiotowego kontroli;
7) wskazanie daty rozpoczęcia i przewidywanego terminu zakończenia kontroli;
8) podpis osoby udzielającej upoważnienia z podaniem zajmowanego stanowiska
lub funkcji;
9) pouczenie o prawach i obowiązkach kontrolowanego podmiotu.
3. Kontrola jest przeprowadzana w siedzibie lub w miejscu wykonywania
działalności przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji oraz w godzinach pracy
lub w czasie faktycznego wykonywania działalności przez zakład.
4. W przypadku przeprowadzania, w celu weryfikacji na miejscu informacji,
o których mowa w art. 410, kontroli z udziałem osób wskazanych przez organ
nadzorczy państwa członkowskiego Unii Europejskiej wnioskujący o jej
przeprowadzenie, w upoważnieniu, o którym mowa w ust. 2, wskazuje się także
imiona i nazwiska tych osób oraz rodzaje i numery dokumentów potwierdzających ich
tożsamość.
5. Do przeprowadzenia kontroli organ nadzoru może upoważnić również osobę
niebędącą pracownikiem Urzędu, dysponującą niezbędną wiedzą w zakresie objętym
kontrolą. W takim przypadku w upoważnieniu, o którym mowa w ust. 2, wskazuje się
także imię i nazwisko tej osoby oraz rodzaj i numer dokumentu potwierdzającego jej
tożsamość.
art. 346.
więcej
kontroli mogłyby oddziaływać na jego prawa lub obowiązki albo prawa lub obowiązki
jego małżonka lub osoby pozostającej z nim faktycznie we wspólnym pożyciu,
krewnych i powinowatych do drugiego stopnia lub osób związanych z nim z tytułu
przysposobienia, opieki lub kurateli.
2. Inspektor może być wyłączony od udziału w kontroli również w razie
stwierdzenia innych przyczyn, które mogłyby wywołać wątpliwości co do jego
bezstronności.
3. Jeżeli okoliczności, o których mowa w ust. 1 i 2, zostaną ujawnione w toku
kontroli, inspektor nie podejmuje dalszych czynności i zawiadamia o tym
niezwłocznie organ nadzoru.
4. Wyłączony inspektor podejmuje jedynie czynności niecierpiące zwłoki ze
względu na interes publiczny lub ważny interes zakładu ubezpieczeń i zakładu
reasekuracji.
5. O wyłączeniu od udziału w kontroli postanawia organ nadzoru z urzędu albo
na wniosek zakładu ubezpieczeń, zakładu reasekuracji lub inspektora. Organ nadzoru,
postanawiając o wyłączeniu inspektora, uzupełnia skład zespołu inspekcyjnego,
a także zmienia odpowiednio upoważnienie do przeprowadzenia kontroli oraz
niezwłocznie doręcza upoważnienie zakładowi ubezpieczeń lub zakładowi
reasekuracji.
6. Z ważnych przyczyn organ nadzoru może zmienić skład osobowy zespołu
inspekcyjnego także w innych przypadkach, niż określone w ust. 1 i 2. Przepis ust. 5
zdanie drugie stosuje się odpowiednio.
art. 347.
więcej
2. Do dowodów zalicza się:
1) dokumenty;
2) dane i informacje umieszczone w systemach informatycznych zakładu
ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji;
3) dowody rzeczowe;
4) oświadczenia, informacje i wyjaśnienia złożone przez upoważnionych
pracowników i pośredników ubezpieczeniowych zakładu ubezpieczeń lub
upoważnionych pracowników zakładu reasekuracji;
5) oświadczenia osób trzecich;
6) opinie ekspertów;
7) wyniki oględzin;
8) inne materiały będące przedmiotem kontroli, które mogą przyczynić się do
stwierdzenia stanu faktycznego w zakresie objętym kontrolą.
3. Organ nadzoru przed podpisaniem protokołu, o którym mowa w art. 348
ust. 1, zapewnia zakładowi ubezpieczeń i zakładowi reasekuracji możliwość
zapoznania się materiałami będącymi dowodami, które nie zostały uzyskane w toku
kontroli, oraz ustosunkowania się do nich.
4. Dowody uzyskane w toku kontroli są przechowywane w sposób
uniemożliwiający dostęp do nich bez zgody inspektora kierującego zespołem
inspekcyjnym.
5. Dowody zebrane w toku kontroli mogą być zabezpieczane przez:
1) oddanie na przechowanie zarządowi zakładu ubezpieczeń, zarządowi zakładu
reasekuracji lub upoważnionemu przez zarząd pracownikowi zakładu za
pokwitowaniem;
2) przechowanie w siedzibie zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji
w oddzielnym, zamkniętym i opieczętowanym pomieszczeniu;
3) zabranie z zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji za pokwitowaniem.
art. 348.
więcej
2. Protokół kontroli zawiera w szczególności:
1) nazwę i siedzibę zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji;
2) datę i numer upoważnienia do przeprowadzenia kontroli oraz jego zmiany;
3) miejsce i datę przeprowadzania czynności kontrolnych;
4) wskazanie jednostek organizacyjnych objętych kontrolą;
5) wskazanie objętych kontrolą dostawców usług, którzy wykonują, w drodze
outsourcingu, czynności, funkcje lub zadania powierzone przez zakład
ubezpieczeń lub zakład reasekuracji;
6) imiona i nazwiska inspektorów;
7) określenie zakresu przedmiotowego kontroli;
8) imiona i nazwiska oraz stanowiska służbowe osób składających oświadczenia
oraz udzielających informacji i wyjaśnień w toku kontroli;
9) opis dokonanych czynności oraz ustalenia stanu faktycznego;
10) wzmiankę o poinformowaniu zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji
o przysługujących mu prawach i obowiązkach;
11) miejsce i datę sporządzenia protokołu.
3. Protokół kontroli sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których jeden
egzemplarz inspektor kierujący zespołem inspekcyjnym lub w jego zastępstwie inny
inspektor wchodzący w skład zespołu inspekcyjnego przeprowadzającego kontrolę
przekazuje zakładowi ubezpieczeń lub zakładowi reasekuracji.
4. Osoba upoważniona przez organ zarządzający zakładu ubezpieczeń lub
zakładu reasekuracji potwierdza odbiór protokołu kontroli na jednym egzemplarzu protokołu podpisanym przez inspektora kierującego zespołem inspekcyjnym. Osoby te parafują każdą stronę protokołu.
5. Jeżeli zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji odmawiają lub uchylają się od
odebrania protokołu kontroli, organ nadzoru wzywa na piśmie zakład ubezpieczeń
i zakład reasekuracji do odebrania protokołu, wyznaczając termin nie krótszy niż 7 dni
do dokonania tej czynności. W przypadku bezskutecznego upływu wyznaczonego
terminu protokół uważa się za doręczony z upływem ostatniego dnia tego terminu.
art. 349.
więcej
poprawek i dopisków.
2. Oczywiste omyłki pisarskie w protokole kontroli prostuje inspektor kierujący
zespołem inspekcyjnym, parafując sprostowania. Organ nadzoru o sprostowaniu
oczywistych omyłek pisarskich informuje na piśmie zakład ubezpieczeń lub zakład
reasekuracji.
art. 350.
więcej
ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą zgłosić organowi nadzoru pisemne
zastrzeżenia i uwagi do treści protokołu oraz wyjaśnienia w sprawach objętych
zakresem kontroli.
2. O sposobie rozpatrzenia zastrzeżeń organ nadzoru informuje zakład
ubezpieczeń i zakład reasekuracji w terminie 14 dni od dnia doręczenia zastrzeżeń.
3. Informacje o sposobie rozpatrzenia zastrzeżeń dołącza się do protokołu
kontroli.
art. 351.
więcej
outsourcingu, czynności ubezpieczeniowe i reasekuracyjne oraz funkcje należące do
systemu zarządzania powierzone przez zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji,
stosuje się odpowiednio przepisy o kontroli zakładów ubezpieczeń i zakładów
reasekuracji.
art. 352.
więcej
przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.
art. 353.
więcej
indywidualnej sprawy pojawiającej się w toku działalności zakładu ubezpieczeń lub
zakładu reasekuracji mogą przeprowadzić w tym zakładzie wizytę nadzorczą
w zakresie spełnienia wymagań określonych w rozdziale 3 oraz wymagań
dotyczących kapitałowego wymogu wypłacalności.
2. Wizyta nadzorcza może być także przeprowadzona w przypadku postępowań
dotyczących zgody lub zatwierdzenia przez organ nadzoru, określonych w ustawie.
art. 354.
więcej
w istotnym stopniu działalności prowadzonej przez zakład ubezpieczeń i zakład
reasekuracji, w szczególności terminowego wykonania ich zobowiązań wobec osób
trzecich.
art. 355.
więcej
2. Wizyta nadzorcza rozpoczyna się w dniu, w którym nastąpiło doręczenie
upoważnienia do przeprowadzenia wizyty nadzorczej zakładowi ubezpieczeń
i zakładowi reasekuracji, nie wcześniej jednak niż w dniu jej rozpoczęcia określonym
w upoważnieniu do jej przeprowadzenia.
3. Za dzień zakończenia wizyty nadzorczej uważa się dzień, w którym dokonana
została ostatnia czynność w ramach wizyty nadzorczej w miejscu wykonywania
działalności przez zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji.
art. 356.
więcej
nadzoru w formie pisemnej, wskazując w nim:
1) podstawę prawną;
2) oznaczenie organu nadzoru;
3) datę i miejsce wystawienia;
4) imię i nazwisko inspektora uprawnionego do przeprowadzenia wizyty
nadzorczej oraz numer jego legitymacji służbowej;
5) firmę (nazwę) zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji objętego wizytą
nadzorczą;
6) miejsce przeprowadzenia wizyty nadzorczej;
7) zakres przedmiotowy wizyty nadzorczej;
8) dzień rozpoczęcia wizyty nadzorczej oraz przewidywany czas jej trwania;
9) pouczenie o prawach i obowiązkach zakładu ubezpieczeń lub zakładu
reasekuracji objętego wizytą nadzorczą.
2. Zmiany dotyczące czasu trwania, przedmiotu, zakresu oraz miejsca
przeprowadzenia wizyty nadzorczej wymagają odpowiedniej zmiany upoważnienia do
jej przeprowadzenia.
3. Zmiana osoby upoważnionej do przeprowadzenia wizyty nadzorczej wymaga
wydania odrębnego upoważnienia.
4. W przypadku przeprowadzania, w celu weryfikacji na miejscu informacji,
o których mowa w art. 410, wizyty nadzorczej z udziałem osób wskazanych przez
organ nadzorczy państwa członkowskiego Unii Europejskiej wnioskujący o jej
przeprowadzenie, w upoważnieniu, o którym mowa w ust. 1, wskazuje się także
imiona i nazwiska tych osób oraz rodzaje i numery dokumentów potwierdzających ich
tożsamość.
art. 357.
więcej
działalności przez zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji oraz w godzinach jego
pracy lub w czasie faktycznego wykonywania działalności.
2. Wizytę nadzorczą przeprowadza zespół pracowników Urzędu, składający się
co najmniej z dwóch osób, po okazaniu zakładowi ubezpieczeń i zakładowi
reasekuracji lub osobie przez niego upoważnionej legitymacji służbowej lub
dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz doręczeniu upoważnienia do
przeprowadzenia wizyty nadzorczej.
3. Pracownik Urzędu, po doręczeniu upoważnienia, informuje zakład
ubezpieczeń i zakład reasekuracji o jego prawach i obowiązkach oraz poucza
o skutkach prawnych utrudniania lub uniemożliwiania przeprowadzenia czynności w
ramach wizyty nadzorczej.
4. Do wizyty nadzorczej nie stosuje się przepisów rozdziału 5 ustawy z dnia
6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.
5. Do pracowników Urzędu uczestniczących w wizycie nadzorczej stosuje się
odpowiednio przepis art. 346.
art. 358.
więcej
do ksiąg, dokumentów, systemów informatycznych lub innych nośników informacji
oraz żądania sporządzenia kopii, odpisów i wyciągów z badanych dokumentów.
2. Na żądanie pracownika Urzędu osoby wchodzące w skład statutowych
organów zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji lub osoby pozostające
z zakładem w stosunku pracy, zlecenia lub innym stosunku prawnym o podobnym
charakterze niezwłocznie sporządzają i przekazują, na koszt zakładu, kopie
dokumentów lub innych nośników informacji oraz udzielają pisemnych lub ustnych
wyjaśnień, w terminie określonym w żądaniu.
3. Z czynności odebrania wyjaśnień pracownicy Urzędu mogą sporządzać
notatki służbowe.
4. Pracownicy Urzędu mogą żądać od zakładu ubezpieczeń i zakładu
reasekuracji sporządzenia zestawień określonych danych i informacji na podstawie
dokumentów i innych nośników informacji, wyznaczając odpowiedni termin ich
przekazania.
art. 359.
więcej
Urzędu przeprowadzającym wizytę nadzorczą warunki do sprawnego
przeprowadzenia wizyty nadzorczej.
2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji, w miarę możliwości, udostępniają
pracownikom Urzędu posiadane urządzenia techniczne służące usprawnieniu
wykonywania czynności w ramach wizyty nadzorczej oraz oddzielne pomieszczenie
z odpowiednim wyposażeniem.
art. 360.
więcej
w toku wizyty nadzorczej:
1) dokumentów;
2) wyjaśnień udzielonych przez osoby wchodzące w skład statutowych organów
zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji lub osoby pozostające z zakładem
w stosunku pracy, zlecenia lub innym stosunku prawnym o podobnym
charakterze;
3) danych i informacji zamieszczonych w systemach informatycznych zakładu
ubezpieczeń i zakładu reasekuracji;
4) dowodów rzeczowych;
5) oświadczeń osób trzecich;
6) innych materiałów, które mogą przyczynić się do ustalenia stanu faktycznego
w zakresie objętym wizytą nadzorczą.
art. 361.
więcej
ubezpieczeń i zakładu reasekuracji w celu:
1) zapewnienia zgodności działalności zakładu z przepisami prawa, statutu lub
planem działalności;
2) zapewnienia trwałej zdolności zakładu do wykonywania zobowiązań;
3) zapobieżenia naruszaniu interesów ubezpieczających, ubezpieczonych
i uprawnionych z umów ubezpieczenia;
4) zapobieżenia naruszaniu interesów cedentów oraz ubezpieczających,
ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia podlegających
reasekuracji;
5) usunięcia nieprawidłowości stwierdzonych w procesie nadzoru;
6) poprawy i wzmocnienia systemu zarządzania zakładu;
7) ograniczenia ryzyka występującego w działalności zakładu;
8) innym, określonym w ustawie.
2. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji nie wykonają
w wyznaczonym terminie zaleceń, o których mowa w ust. 1, organ nadzoru może,
w drodze decyzji, zobowiązać zakład do wykonania tych zaleceń.
art. 362.
więcej
w wyznaczonym terminie decyzji, o której mowa w art. 361 ust. 2, organ nadzoru
może, w drodze decyzji:
1) nałożyć na członka zarządu zakładu ubezpieczeń, zakładu reasekuracji lub
prokurenta karę pieniężną do wysokości odpowiadającej ich trzykrotnemu
przeciętnemu miesięcznemu wynagrodzeniu z ostatnich 12 miesięcy, a jeżeli nie
można ustalić przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z ostatnich
12 miesięcy – do wysokości 100 000 złotych;
2) nałożyć na zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji karę pieniężną do
wysokości 0,5% składki przypisanej brutto wykazanej przez zakład ubezpieczeń
lub zakład reasekuracji w ostatnim przedstawionym organowi nadzoru sprawozdaniu finansowym, o którym mowa w art. 280, a w przypadku gdy zakład nie
wykonywał działalności lub uzyskał składkę przypisaną brutto poniżej 20 mln
złotych – do wysokości 100 000 złotych;
3) zawiesić w czynnościach członka zarządu zakładu ubezpieczeń lub zakładu
reasekuracji do czasu rozpatrzenia wniosku o jego odwołanie na najbliższym
posiedzeniu organu uprawnionego do jego odwołania;
4) wystąpić do właściwego organu zakładu ubezpieczeń, zakładu reasekuracji lub
innego uprawnionego podmiotu z wnioskiem o odwołanie członka zarządu lub
odwołanie udzielonej prokury, ze wskazaniem terminu, w którym wniosek ten
zostanie rozpatrzony.
2. Organ nadzoru może wobec zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji
zastosować środki, o których mowa w ust. 1, również w przypadku:
1) gdy zakład wykonuje działalność z naruszeniem przepisów prawa, statutu,
zawartych umów ubezpieczenia, zawartych umów reasekuracji lub planu
działalności;
2) niezastosowania się do obowiązku zlecenia biegłemu rewidentowi badania
sprawozdań o wypłacalności i kondycji finansowej sporządzanych przez zakład;
3) niezastosowania się do obowiązku zlecenia biegłemu rewidentowi badania
sprawozdań finansowych sporządzanych przez zakład;
4) niezastosowania się do żądania okazania dokumentów, przekazania
poświadczonych przez pracownika zakładu kopii dokumentów lub udzielenia
informacji i wyjaśnień;
5) niezastosowania się do wezwania organu nadzoru do przeprowadzania przez
zakład odpowiednich testów;
6) niezastosowania się do żądania zwołania walnego zgromadzenia i umieszczenia
określonych spraw w porządku obrad walnego zgromadzenia zakładu;
7) niezastosowania się do wezwania, o którym mowa w art. 236;
8) niezastosowania się do wezwania do weryfikacji stosowanego modelu
wewnętrznego, o którym mowa w art. 265 ust. 4;
9) niezastosowania się do żądania organu nadzoru będącego organem sprawującym
nadzór nad grupą do ponownego obliczenia kapitałowego wymogu
wypłacalności grupy, o którym mowa w art. 379 ust. 4.
3. W nałożeniu kary, o której mowa w ust. 1 pkt 1, nie stanowi przeszkody
okoliczność, że osoba, która pełniła funkcję członka zarządu, przestała pełnić tę
funkcję, jeżeli osoba ta pełniła funkcję członka zarządu w okresie, w którym zalecenia
lub decyzje organu nadzoru nie były przez ten zakład ubezpieczeń lub zakład
reasekuracji wykonywane.
4. Zawieszenie w czynnościach, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, polega na
wyłączeniu z podejmowania decyzji za zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji,
w tym w zakresie jego praw i obowiązków majątkowych.
5. Przepisy ust. 1 pkt 1, 3 i 4 oraz ust. 2 stosuje się do członków rady
administrującej w przypadku wykonywania działalności ubezpieczeniowej lub
działalności reasekuracyjnej w formie spółki europejskiej, w której przyjęto system
monistyczny.
6. Jeżeli zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji po doręczeniu przez organ
nadzoru decyzji stwierdzającej niespełnienie wymagań dotyczących pełnienia kluczowej funkcji dopuszcza osobę, której ta decyzja dotyczy, do pełnienia danej kluczowej funkcji, organ nadzoru może, w drodze decyzji, nałożyć na zakład
ubezpieczeń lub zakład reasekuracji karę pieniężną do wysokości 0,5% składki
przypisanej brutto wykazanej przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji
w ostatnim przedstawionym organowi nadzoru sprawozdaniu finansowym, o którym
mowa w art. 280, a w przypadku gdy zakład nie wykonywał działalności lub uzyskał
składkę przypisaną brutto poniżej 20 mln złotych – do wysokości 100 000 złotych.
7. (uchylony)
art. 363.
więcej
ubezpieczeń i zakładowi reasekuracji planowanego outsourcingu funkcji należących
do systemu zarządzania oraz podstawowych lub ważnych czynności, a także istotnej
zmiany takiej umowy outsourcingu, w przypadku stwierdzenia, że wykonywanie tych
funkcji i czynności mogłoby odbywać się z naruszeniem warunków, o których mowa
w art. 73–77.
2. Organ nadzoru może, w drodze decyzji, nakazać zakładowi ubezpieczeń
i zakładowi reasekuracji rozwiązanie w wyznaczonym terminie umowy outsourcingu
w przypadku stwierdzenia, że wykonywanie funkcji należących do systemu
zarządzania oraz podstawowych lub ważnych czynności odbywa się z naruszeniem
warunków, o których mowa w art. 73–77.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, nie stosuje się przewidzianych
w umowie outsourcingu ograniczeń w zakresie możliwości i terminów jej
rozwiązywania lub wypowiadania.
4. W przypadku zawarcia umowy outsourcingu z naruszeniem zakazu, o którym
mowa w ust. 1, albo nierozwiązania umowy outsourcingu w wyznaczonym terminie,
o którym mowa w ust. 2, organ nadzoru może nałożyć kary pieniężne, o których mowa
w art. 362 ust. 1 pkt 1 i 2.
art. 364.
więcej
nadzoru o terminie walnego zgromadzenia zakładu, w terminie 7 dni przed dniem
posiedzenia, a w przypadku nadzwyczajnego walnego zgromadzenia – niezwłocznie
po powzięciu informacji o zwołaniu walnego zgromadzenia.
2. Organ nadzoru może delegować swojego przedstawiciela do udziału
w posiedzeniu walnego zgromadzenia zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.
3. Przedstawiciel organu nadzoru może zabierać głos we wszystkich sprawach
na walnym zgromadzeniu zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.
4. Organ nadzoru może żądać od organów zakładu ubezpieczeń lub zakładu
reasekuracji zwołania, w określonym terminie, walnego zgromadzenia zakładu lub
umieszczenia określonych spraw w porządku obrad najbliższego walnego
zgromadzenia. W przypadku żądania zwołania walnego zgromadzenia zakładu
ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji organ nadzoru może wskazać sposób zwołania
walnego zgromadzenia, zgodny z przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. –
Kodeks spółek handlowych, oraz dzień jego odbycia.
5. Jeżeli w terminie 14 dni od dnia przedstawienia żądania, o którym mowa
w ust. 4, walne zgromadzenie zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji nie
zostanie zwołane w terminie określonym przez organ nadzoru lub określone sprawy
nie zostaną umieszczone w porządku obrad najbliższego walnego zgromadzenia,
organ nadzoru zwołuje walne zgromadzenie zakładu lub umieszcza określone sprawy
w porządku obrad najbliższego walnego zgromadzenia. Koszty zwołania i odbycia
walnego zgromadzenia ponosi zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji.
6. W przypadkach, o których mowa w ust. 4 i 5, organ nadzoru deleguje swojego
przedstawiciela do udziału w walnym zgromadzeniu zakładu ubezpieczeń lub zakładu
reasekuracji.
art. 365.
więcej
zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji:
1) w zakresie niezbędnym do realizacji wytycznych i zaleceń EIOPA wydawanych
na podstawie art. 16 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
nr 1094/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego
Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych
Programów Emerytalnych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia decyzji
Komisji 2009/79/WE, zwanego dalej „rozporządzeniem 1094/2010”;
2) w celu:
a) zapewnienia zgodności działalności zakładów ubezpieczeń i zakładów
reasekuracji z przepisami prawa,
b) zapobieżenia naruszaniu interesów ubezpieczających, ubezpieczonych lub
uprawnionych z umów ubezpieczenia,
c) ograniczenia ryzyka występującego w działalności zakładu ubezpieczeń lub
zakładu reasekuracji,
d) zapewnienia trwałej zdolności zakładu ubezpieczeń do wykonywania
zobowiązań.
2. Organ nadzoru przeprowadza konsultacje projektu rekomendacji
z zainteresowanymi podmiotami i instytucjami.
3. Organ nadzoru dokonuje oceny przewidywanych skutków społeczno-
-gospodarczych związanych z rekomendacjami oraz opracowuje projekt
rekomendacji. Przedstawienie tej oceny stanowi odrębną część projektu rekomendacji.
4. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji, które nie stosują się do
rekomendacji organu nadzoru, o których mowa w ust. 1 pkt 1, ani nie zamierzają się
do nich zastosować, informują o tym organ nadzoru. Organ nadzoru ujawnia
otrzymaną informację.
5. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji, które nie stosują się do
rekomendacji organu nadzoru, o których mowa w ust. 1 pkt 2, ani nie zamierzają się
do nich zastosować, informują organ nadzoru, w jaki sposób zamierzają osiągnąć cele,
dla realizacji których organ nadzoru wydał rekomendacje. Organ nadzoru ujawnia
otrzymaną informację.
art. 366.
więcej
2. Organ nadzoru wprowadza zakazy lub ograniczenia, o których mowa w art.
17 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1286/2014 z dnia
26 listopada 2014 r. w sprawie dokumentów zawierających kluczowe informacje,
dotyczących detalicznych produktów zbiorowego inwestowania i ubezpieczeniowych
produktów inwestycyjnych (PRIIP) (Dz. Urz. UE L 352 z 09.12.2014, str. 1, z późn.
zm.), w drodze decyzji.
3. Do decyzji, o których mowa w ust. 2, przepisy ustawy z dnia 14 czerwca
1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio.
4. Decyzje, o których mowa w ust. 2, podlegają ogłoszeniu w Dzienniku
Urzędowym Komisji Nadzoru Finansowego. Informacje o ich wydaniu organ nadzoru
przekazuje niezwłocznie do publicznej wiadomości za pośrednictwem agencji
informacyjnej, o której mowa w art. 58 ust. 1 ustawy o ofercie publicznej.
5. (uchylony)
Art. 366a. W przypadku gdy organ nadzorczy z państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, w którym ma siedzibę zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny
zakład reasekuracji wykonujący działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
przez oddział lub w inny sposób niż przez oddział, w ramach swobody świadczenia usług, cofnie temu zakładowi ubezpieczeń lub zakładowi reasekuracji zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej, organ nadzoru, w drodze decyzji, na wniosek tego organu nadzorczego, ogranicza lub
zakazuje swobodnego rozporządzania aktywami takiego zagranicznego zakładu
umiejscowionymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wskazanymi we wniosku
tego organu nadzorczego.
art. 367.
więcej
nadzorcze innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich Unii Europejskiej
o:
1) udzieleniu zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej
krajowemu zakładowi ubezpieczeń będącemu jednostką zależną jednostki
dominującej mającej siedzibę w państwie niebędącym państwem członkowskim
Unii Europejskiej;
2) udzieleniu zezwolenia na wykonywanie działalności reasekuracyjnej krajowemu
zakładowi reasekuracji będącemu jednostką zależną jednostki dominującej
mającej siedzibę w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii
Europejskiej;
3) bezpośrednim lub pośrednim nabyciu albo objęciu akcji lub praw z akcji
krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji przez
podmiot mający siedzibę w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii
Europejskiej, jeżeli wskutek nabycia albo objęcia akcji lub praw z akcji krajowy
zakład ubezpieczeń lub krajowy zakład reasekuracji staje się jednostką zależną
tego podmiotu.
2. Organ nadzoru wraz z informacją, o której mowa w pkt 1 i 2, przekazuje
informacje o strukturze danej grupy.
art. 368.
więcej
o trudnościach, na które w państwach niebędących państwami członkowskimi Unii
Europejskiej napotykają krajowe zakłady ubezpieczeń lub krajowe zakłady
reasekuracji, które zamierzają wykonywać lub wykonują działalność ubezpieczeniową
lub reasekuracyjną na terytorium tych państw.
art. 369.
więcej
1) średnim narzucie kapitałowym nałożonym na zakład ubezpieczeń i zakład
reasekuracji oraz o rozkładzie nałożonych w poprzednim roku narzutów kapitałowych, obliczonych jako procent kapitałowego wymogu wypłacalności, wykazanych odrębnie dla:
a) zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji,
b) zakładów ubezpieczeń wykonujących działalność w zakresie ubezpieczeń,
o których mowa w dziale I załącznika do ustawy,
c) zakładów ubezpieczeń wykonujących działalność w zakresie ubezpieczeń,
o których mowa w dziale II załącznika do ustawy,
d) zakładów reasekuracji;
2) udziale narzutów kapitałowych nałożonych przez organ nadzoru zgodnie
z art. 270 ust. 1 pkt 1–3 – w odniesieniu do każdej z informacji określonych
w pkt 1 lit. a–d;
3) liczbie zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji korzystających
z ograniczenia obowiązku regularnego przekazywania danych i informacji do
organu nadzoru oraz o liczbie zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji
korzystających ze zwolnienia z obowiązku przekazywania pełnego wykazu
aktywów, o którym mowa w art. 339 ust. 1, wraz z wartością ich wymogów
kapitałowych, przypisu składki brutto, rezerw techniczno-ubezpieczeniowych
dla celów wypłacalności i aktywów, mierzonych odpowiednio jako procent
łącznej wartości wymogów kapitałowych, przypisu składki brutto, rezerw
techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności oraz aktywów
zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji wykonujących działalność na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4) liczbie grup korzystających z ograniczenia obowiązku regularnego
przekazywania danych i informacji do organu nadzoru będącego organem
sprawującym nadzór nad grupą oraz o liczbie grup korzystających ze zwolnienia
z obowiązku przekazywania pełnego wykazu aktywów do organu nadzoru
będącego organem sprawującym nadzór nad grupą, wraz z wartością ich
wymogów kapitałowych, przypisu składki brutto, rezerw techniczno-
-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności i aktywów, mierzonych
odpowiednio jako procent łącznej wartości wymogów kapitałowych, przypisu
składki brutto, rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności
oraz aktywów wszystkich grup.
art. 370.
więcej
Rzeczpospolita Polska państw członkowskich Unii Europejskiej niezbędne informacje dotyczące umów koasekuracji i współpracuje z nimi w zakresie nadzoru nad takimi umowami.
2. Organ nadzoru współpracuje również z organami nadzorczymi innych niż
Rzeczpospolita Polska państw członkowskich Unii Europejskiej i Komisją Europejską
w zakresie prawidłowego rozwoju praktyki koasekuracyjnej w Unii Europejskiej.
art. 371.
więcej
w jednolitym formacie:
1) teksty aktów prawnych w zakresie działalności ubezpieczeniowej
i reasekuracyjnej;
2) informacje określające podstawowe kryteria i metody stosowane w nadzorze,
w szczególności niezbędne narzędzia ilościowe służące do oceny zdolności
zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji do poniesienia niekorzystnych
skutków zdarzeń lub przyszłych zmian warunków gospodarczych, które
mogłyby mieć niekorzystny wpływ na ich ogólną kondycję finansową;
3) zbiorcze dane statystyczne dotyczące głównych aspektów stosowania nadzoru
ostrożnościowego;
4) informacje określające sposób, w jaki Rzeczpospolita Polska skorzystała
z możliwości wyboru opcji przewidzianych w dyrektywie 2009/138/WE;
5) informacje określające cele nadzoru oraz jego główne funkcje i działania;
6) rekomendacje organu nadzoru.
2. Informacje, rekomendacje i dane, o których mowa w ust. 1 pkt 2–6, podlegają
aktualizacji.
art. 372.
więcej
wykonujące pracę w Urzędzie na podstawie umowy o dzieło, umowy zlecenia albo
innych umów cywilnoprawnych, osoby posiadające od organu nadzoru umocowanie
do wykonywania obowiązków wynikających z prowadzonego postępowania
naprawczego lub likwidacyjnego, a także osoby upoważnione do przeprowadzenia
kontroli albo wizyty nadzorczej, są obowiązani do nieujawniania osobom nieupoważnionym informacji, z którymi zapoznały się w trakcie wykonywania swoich
obowiązków wynikających z ustawy, z wyjątkiem informacji uniemożliwiających
rozpoznanie pojedynczego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.
2. Do przestrzegania tajemnicy, o której mowa w ust. 1, są również obowiązane
inne osoby, którym udostępniono informacje objęte tą tajemnicą, chyba że na ich
ujawnienie zezwalają przepisy ustawowe.
3. Naruszenia tajemnicy, o której mowa w ust. 1, nie stanowi złożenie
zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa oraz udzielanie informacji lub
przekazywanie dokumentów w wykonaniu obowiązku lub uprawnienia wynikającego
z odrębnych przepisów.
art. 373.
więcej
zakładami ubezpieczeń i zakładami reasekuracji, rozpatrywanymi indywidualnie,
stosuje się do nadzoru nad grupą, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią
inaczej.
2. W przypadku, gdy dany podmiot jest jednostką dominującą, jednostką zależną
albo podmiotem posiadającym udziały kapitałowe w innym podmiocie w związku
z oceną organu nadzoru, o której mowa odpowiednio w art. 3 ust. 1 pkt 14 albo ust. 6,
i ma to wpływ na zastosowanie nadzoru nad grupą lub jego zakres, organ nadzoru
informuje o dokonaniu takiej oceny na piśmie podmiot stojący na czele grupy.
W takim przypadku przepisy niniejszego rozdziału mają zastosowanie do podmiotów
wchodzących w skład grupy, od dnia doręczenia takiej informacji podmiotowi
stojącemu na jej czele.
art. 374.
więcej
1) zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe
w przynajmniej jednym zakładzie ubezpieczeń, zakładzie reasekuracji, zakładzie
ubezpieczeń z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii
Europejskiej lub zakładzie reasekuracji z siedzibą w państwie niebędącym
państwem członkowskim Unii Europejskiej;
2) zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, którego jednostką dominującą jest
dominujący podmiot ubezpieczeniowy mający siedzibę na terytorium państwa
członkowskiego Unii Europejskiej lub dominujący podmiot nieregulowany
mający siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej;
3) zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, którego jednostką dominującą jest
dominujący podmiot ubezpieczeniowy mający siedzibę w państwie niebędącym
państwem członkowskim Unii Europejskiej lub dominujący podmiot
nieregulowany mający siedzibę w państwie niebędącym państwem
członkowskim Unii Europejskiej lub zakład ubezpieczeń z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej albo zakład reasekuracji z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej;
4) zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, którego jednostką dominującą jest
mieszany dominujący podmiot ubezpieczeniowy.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 w:
1) pkt 1 i 2 – nadzór nad grupą jest sprawowany zgodnie z przepisami art. 378–415;
2) pkt 3 – nadzór nad grupą jest sprawowany zgodnie z przepisami art. 416–418;
3) pkt 4 – nadzór nad grupą jest sprawowany zgodnie z przepisem art. 419.
3. W przypadku gdy organ nadzoru nie jest organem sprawującym nadzór nad
grupą, organ nadzoru współpracuje z organem sprawującym nadzór nad grupą oraz
innymi zainteresowanymi organami nadzorczymi, w tym uczestniczy
w konsultacjach.
4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, jeżeli zakład ubezpieczeń
posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakład reasekuracji
posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub dominujący podmiot
ubezpieczeniowy mający siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii
Europejskiej lub dominujący podmiot nieregulowany mający siedzibę na terytorium
państwa członkowskiego Unii Europejskiej jest podmiotem powiązanym podmiotu
regulowanego lub dominującego podmiotu nieregulowanego, podlegających
nadzorowi uzupełniającemu zgodnie z ustawą z dnia 15 kwietnia 2005 r. o nadzorze
uzupełniającym nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń, zakładami
reasekuracji i firmami inwestycyjnymi wchodzącymi w skład konglomeratu
finansowego, albo sam jest podmiotem regulowanym lub dominującym podmiotem
nieregulowanym, podlegającym nadzorowi uzupełniającemu zgodnie z tą ustawą,
organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą, po przeprowadzeniu
konsultacji z innymi zainteresowanymi organami nadzorczymi, może, w drodze
decyzji, rozstrzygnąć o niesprawowaniu nadzoru w zakresie koncentracji ryzyka,
o którym mowa w art. 401, lub nadzoru w zakresie transakcji wewnątrz grupy,
o którym mowa w art. 402, lub obu tych rodzajów nadzoru, na poziomie danego
zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu
reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub danego
dominującego podmiotu ubezpieczeniowego lub danego dominującego podmiotu
nieregulowanego.
5. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może,
w drodze decyzji, rozstrzygnąć o nieobejmowaniu danego podmiotu nadzorem nad
grupą, jeżeli:
1) siedziba podmiotu mieści się w państwie niebędącym państwem członkowskim
Unii Europejskiej, w którym istnieją przeszkody prawne w przekazywaniu
niezbędnych informacji;
2) podmiot mający zostać objęty nadzorem nad grupą nie posiada istotnego
znaczenia dla celów nadzoru nad grupą;
3) objęcie podmiotu nadzorem nad grupą byłoby niewłaściwe lub wprowadzałoby
w błąd w zakresie celów nadzoru nad grupą.
6. W przypadku gdy kilka podmiotów wchodzących w skład grupy, które
mogłyby nie zostać objęte nadzorem nad grupą ze względu na brak istotnego znaczenia
dla celów nadzoru nad grupą, posiada łącznie istotne znaczenie dla celów nadzoru nad
grupą, w stosunku do podmiotów takich nie może być wydana decyzja, o której mowa
w ust. 5.
7. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą przed
wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 5, przeprowadza konsultacje
z zainteresowanymi organami nadzorczymi, jeżeli decyzja ma być wydana
z przyczyn, o których mowa w ust. 5 pkt 2 lub 3.
8. Jeżeli organ sprawujący nadzór nad grupą nie obejmie nadzorem nad grupą
krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji z przyczyn,
o których mowa w ust. 5 pkt 2 lub 3, organ nadzoru może zwrócić się do podmiotu
stojącego na czele grupy o udzielenie informacji mogących ułatwić nadzór
sprawowany nad danym zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji.
9. W przypadku gdy dominujący podmiot nieregulowany podlega przepisom
państwa niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej, równoważnym do
przepisów dyrektywy 2009/138/WE oraz dyrektywy 2002/87/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie dodatkowego nadzoru nad
instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń oraz przedsiębiorstwami
inwestycyjnymi konglomeratu finansowego, i zmieniającej dyrektywy Rady
73/239/EWG, 79/267/EWG, 92/49/EWG, 92/96/EWG, 93/6/EWG i 93/22/EWG oraz
dyrektywy 98/78/WE i 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz.
UE L 35 z 11.02.2003, s. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne,
rozdz. 6, t. 4, s. 340, z późn. zm.), zwanej dalej „dyrektywą 2002/87/WE”, w szczególności w zakresie nadzoru bazującego na ocenie ryzyka, organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą, po przeprowadzeniu konsultacji
z innymi zainteresowanymi organami nadzorczymi, może, w drodze decyzji,
rozstrzygnąć o stosowaniu jedynie stosownych przepisów ustawy z dnia 15 kwietnia
2005 r. o nadzorze uzupełniającym nad instytucjami kredytowymi, zakładami
ubezpieczeń, zakładami reasekuracji i firmami inwestycyjnymi wchodzącymi w skład
konglomeratu finansowego do tego dominującego podmiotu nieregulowanego.
10. W przypadku gdy dominujący podmiot nieregulowany podlega przepisom
państwa niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej, równoważnym do
przepisów dyrektywy 2009/138/WE oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego
i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia
instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad
instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniającej dyrektywę
2002/87/WE i uchylającej dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz. Urz.
UE L 176 z 27.06.2013, s. 338, z późn. zm.) i przepisów rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie
wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych,
zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz. Urz. UE L 176 z 27.06.2013, s.
1, z późn. zm.), w szczególności w zakresie nadzoru bazującego na ocenie ryzyka,
organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą, w porozumieniu
z organem odpowiedzialnym za nadzór skonsolidowany w sektorze bankowym
i w sektorze usług inwestycyjnych, może, w drodze decyzji, rozstrzygnąć
o stosowaniu jedynie przepisów ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. o nadzorze
uzupełniającym nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń, zakładami
reasekuracji i firmami inwestycyjnymi wchodzącymi w skład konglomeratu
finansowego, dotyczących najistotniejszego sektora w konglomeracie finansowym,
o którym mowa w art. 6 ust. 6 tej ustawy.
11. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą informuje
Europejski Urząd Nadzoru Bankowego ustanowiony na mocy rozporządzenia
Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 z dnia 24 listopada 2010 r.
w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu
Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji
Komisji 2009/78/WE (Dz. Urz. UE L 331 z 15.12.2010, s. 12, z późn. zm.) i EIOPA
o rozstrzygnięciach, o których mowa w ust. 9 i 10.
art. 375.
więcej
w innym zakładzie, krajowy zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe
w innym zakładzie, dominujący podmiot ubezpieczeniowy mający siedzibę na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub dominujący podmiot nieregulowany mający
siedzibę na terytorium Rzeczy-pospolitej Polskiej, o których mowa w art. 374 ust. 1
pkt 1 i 2, jest jednostką zależną zakładu ubezpieczeń, zakładu reasekuracji,
dominującego podmiotu ubezpieczeniowego lub dominującego podmiotu
nieregulowanego, który ma siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, przepisy art. 378–415 stosuje się odpowiednio wyłącznie na poziomie
zakładu ubezpieczeń, zakładu reasekuracji, dominującego podmiotu
ubezpieczeniowego lub dominującego podmiotu nieregulowanego, będącego
jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie Unii Europejskiej.
2. Jeżeli krajowy zakład ubezpieczeń, krajowy zakład reasekuracji, dominujący
podmiot ubezpieczeniowy mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
lub dominujący podmiot nieregulowany mający siedzibę na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej jest jednostką dominującą najwyższego szczebla na
poziomie Unii Europejskiej i jest jednocześnie jednostką zależną podmiotu
podlegającego nadzorowi uzupełniającemu zgodnie z ustawą z dnia 15 kwietnia
2005 r. o nadzorze uzupełniającym nad instytucjami kredytowymi, zakładami
ubezpieczeń, zakładami reasekuracji i firmami inwestycyjnymi wchodzącymi w skład
konglomeratu finansowego, organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad
grupą może, w drodze decyzji, po przeprowadzeniu konsultacji z innymi
zainteresowanymi organami nadzorczymi z innych niż Rzeczpospolita Polska państw
członkowskich Unii Europejskiej, rozstrzygnąć o niesprawowaniu nadzoru w zakresie
koncentracji ryzyka, o którym mowa w art. 401, lub nadzoru w zakresie transakcji
wewnątrz grupy, o którym mowa w art. 402, lub obu tych rodzajów nadzoru, na
poziomie podmiotu będącego jednostką dominującą najwyższego szczebla na
poziomie Unii Europejskiej.
art. 376.
więcej
najwyższego szczebla na poziomie Unii Europejskiej krajowego zakładu ubezpieczeń
posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie, krajowego zakładu reasekuracji
posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie, dominującego podmiotu
ubezpieczeniowego mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
dominującego podmiotu nieregulowanego mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ma siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, organ nadzoru, po przeprowadzeniu konsultacji
z organem sprawującym nadzór nad grupą oraz jednostką dominującą najwyższego
szczebla na poziomie Unii Europejskiej, może, w drodze natychmiast wykonalnej
decyzji, rozstrzygnąć o objęciu nadzorem nad grupą zakładu ubezpieczeń będącego
jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie krajowym, zakładu
reasekuracji będącego jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie
krajowym, dominującego podmiotu ubezpieczeniowego będącego jednostką
dominującą najwyższego szczebla na poziomie krajowym lub dominującego podmiotu
nieregulowanego będącego jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie
krajowym.
2. Organ nadzoru wyjaśnia objęcie nadzorem nad grupą podmiotów, o których
mowa w ust. 1, organowi sprawującemu nadzór nad grupą oraz podmiotowi będącemu
jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie Unii Europejskiej.
3. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą powiadamia
kolegium organów nadzoru o decyzji, o której mowa w ust. 1, zgodnie z art. 405 ust. 1
pkt 1.
4. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, przepisy art. 378–
415 stosuje się odpowiednio do podmiotu będącego jednostką dominującą
najwyższego szczebla na poziomie krajowym, z zastrzeżeniem ust. 5–11.
5. Organ nadzoru może ograniczyć nadzór nad grupą podmiotu będącego
jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie krajowym do nadzoru nad:
1) wypłacalnością grupy, o którym mowa w art. 378–400, lub
2) koncentracją ryzyka na poziomie grupy oraz transakcjami wewnątrz grupy,
o którym mowa w art. 401 i art. 402, lub
3) zarządzaniem ryzykiem i kontrolą wewnętrzną w grupie, o którym mowa
w art. 403.
6. W przypadku gdy organ nadzoru w odniesieniu do podmiotu będącego
jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie krajowym sprawuje nadzór
nad wypłacalnością grupy:
1) obowiązek stosowania metody obliczania wypłacalności na poziomie grupy,
wskazanej przez organ sprawujący nadzór nad grupą w odniesieniu do podmiotu
będącego jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie Unii
Europejskiej, jest uznawany za rozstrzygający i metoda ta jest stosowana;
2) jeżeli podmiot będący jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie
Unii Europejskiej uzyskał zezwolenie na stosowanie modelu wewnętrznego do
obliczania kapitałowego wymogu wypłacalności grupy oraz kapitałowych
wymogów wypłacalności zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji
wchodzących w skład grupy, decyzja ta jest uznawana za rozstrzygającą i jest
stosowana przez organ nadzoru.
7. Jeżeli organ nadzoru stwierdzi, że profil ryzyka podmiotu będącego jednostką
dominującą najwyższego szczebla na poziomie krajowym istotnie odbiega od założeń
stanowiących podstawę modelu wewnętrznego zatwierdzonego na poziomie Unii
Europejskiej, może, w drodze natychmiast wykonalnej decyzji, do czasu
uwzględnienia zastrzeżeń organu nadzoru przez dany podmiot:
1) nałożyć narzut kapitałowy na kapitałowy wymóg wypłacalności grupy tego
podmiotu wynikający z zastosowania modelu wewnętrznego lub
2) zobowiązać podmiot do obliczenia kapitałowego wymogu wypłacalności grupy
według formuły standardowej, jeżeli nałożenie narzutu kapitałowego nie byłoby
właściwe.
8. Organ nadzoru wyjaśnia decyzję, o której mowa w ust. 7, organowi
sprawującemu nadzór nad grupą.
9. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą powiadamia
kolegium organów nadzoru o decyzji, o której mowa w ust. 7, zgodnie art. 405 ust. 1
pkt 1.
10. Jeżeli organ nadzoru sprawuje nadzór nad wypłacalnością grupy, o którym
mowa w art. 378–400, w odniesieniu do podmiotu będącego jednostką dominującą
najwyższego szczebla na poziomie krajowym, podmiot ten nie może złożyć wniosku
o zezwolenie na objęcie jednostek zależnych przepisami art. 397 i art. 398.
11. Organ nadzoru nie może objąć nadzorem nad grupą zakładu ubezpieczeń
będącego jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie krajowym,
zakładu reasekuracji będącego jednostką dominującą najwyższego szczebla na
poziomie krajowym, dominującego podmiotu ubezpieczeniowego będącego jednostką
dominującą najwyższego szczebla na poziomie krajowym lub dominującego podmiotu
nieregulowanego będącego jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie
krajowym, w przypadku gdy zakład ubezpieczeń, zakład reasekuracji, dominujący
podmiot ubezpieczeniowy lub dominujący podmiot nieregulowany jest jednostką
zależną podmiotu będącego jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie Unii Europejskiej, który uzyskał zezwolenie na objęcie danej jednostki zależnej przepisami art. 397 i art. 398.
art. 377.
więcej
nadzorczymi z innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich Unii
Europejskiej, w których jest obecny inny podmiot powiązany będący jednostką
dominującą najwyższego szczebla na poziomie krajowym, w celu sprawowania
nadzoru nad grupą na poziomie podgrupy obejmującej kilka państw członkowskich
Unii Europejskiej.
2. W przypadku gdy podmiot powiązany będący jednostką dominującą
najwyższego szczebla na poziomie krajowym jest jednocześnie jednostką dominującą
najwyższego szczebla na poziomie podgrupy, organ nadzoru sprawuje nadzór nad
grupą na poziomie podgrupy obejmującej kilka państw członkowskich Unii
Europejskiej.
3. W przypadku gdy podmiot powiązany będący jednostką dominującą
najwyższego szczebla na poziomie krajowym nie jest jednostką dominującą
najwyższego szczebla na poziomie podgrupy, organ nadzoru nie sprawuje nadzoru nad
grupą na poziomie zakładu ubezpieczeń, zakładu reasekuracji, dominującego
podmiotu ubezpieczeniowego lub dominującego podmiotu nieregulowanego,
będącego jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie krajowym
obecnego w państwie członkowskim Unii Europejskiej innym niż państwo
członkowskie Unii Europejskiej, w którym ma siedzibę jednostka dominująca
najwyższego szczebla na poziomie podgrupy.
4. Organ nadzoru wyjaśnia zawarte porozumienie, o którym mowa w ust. 1,
organowi sprawującemu nadzór nad grupą oraz podmiotowi będącemu jednostką
dominującą najwyższego szczebla na poziomie Unii Europejskiej.
5. W przypadku gdy organ nadzoru jest organem sprawującym nadzór nad grupą,
organ nadzoru powiadamia kolegium organów nadzoru o porozumieniu, o którym
mowa w ust. 1, zgodnie z art. 405 ust. 1 pkt 1.
6. Przepisy art. 376 ust. 5–11 dotyczące jednostki dominującej najwyższego
szczebla na poziomie krajowym stosuje się odpowiednio.
art. 378.
więcej
i 3 oraz art. 403–415.
2. W przypadku, o którym mowa w art. 374 ust. 1 pkt 1, zakład ubezpieczeń
posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie zapewnia w ramach grupy stałą dostępność dopuszczonych środków własnych w wysokości równej co najmniej
kapitałowemu wymogowi wypłacalności grupy, obliczonemu zgodnie z art. 380–393.
3. W przypadku, o którym mowa w art. 374 ust. 1 pkt 2, zakład ubezpieczeń lub
zakład reasekuracji, którego jednostką dominującą jest dominujący podmiot
ubezpieczeniowy mający siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii
Europejskiej lub dominujący podmiot nieregulowany mający siedzibę na terytorium
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, zapewnia w ramach grupy stałą
dostępność dopuszczonych środków własnych w wysokości nie niższej niż kapitałowy
wymóg wypłacalności grupy, obliczony zgodnie z art. 394.
4. Spełnienie wymogów, o których mowa w ust. 2 i 3, podlega nadzorowi
sprawowanemu przez organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą
zgodnie z art. 404–415. Przepisy art. 310 i art. 312 ust. 1–11 stosuje się odpowiednio.
5. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe
w innym zakładzie lub zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym
zakładzie stwierdzi i poinformuje organ nadzoru będący organem sprawującym
nadzór nad grupą, że grupa nie spełnia kapitałowego wymogu wypłacalności lub
istnieje ryzyko wystąpienia takiej niezgodności w ciągu najbliższych 3 miesięcy,
organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą informuje o tym
pozostałe organy nadzorcze należące do kolegium organów nadzoru. Kolegium
organów nadzoru dokonuje analizy sytuacji finansowej grupy.
art. 379.
więcej
zakładzie, zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie,
dominujący podmiot ubezpieczeniowy oraz dominujący podmiot nieregulowany
dokonują obliczeń, o których mowa w art. 378 ust. 2 i 3, co najmniej raz w roku.
2. Dane do obliczeń oraz wyniki obliczeń są przekazywane organowi nadzoru
będącemu organem sprawującym nadzór nad grupą:
1) w przypadku gdy podmiotem stojącym na czele grupy jest zakład ubezpieczeń
lub zakład reasekuracji – przez zakład ubezpieczeń posiadający udziały
kapitałowe w innym zakładzie lub zakład reasekuracji posiadający udziały
kapitałowe w innym zakładzie;
2) w przypadku gdy podmiotem stojącym na czele grupy nie jest zakład
ubezpieczeń ani zakład reasekuracji – przez dominujący podmiot
ubezpieczeniowy albo przez dominujący podmiot nieregulowany albo przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji wchodzący w skład grupy wyznaczony przez organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad
grupą po przeprowadzeniu konsultacji z zainteresowanymi organami
nadzorczymi i podmiotem stojącym na czele grupy.
3. Zakład ubezpieczeń, zakład reasekuracji, dominujący podmiot
ubezpieczeniowy oraz dominujący podmiot nieregulowany monitorują kapitałowy
wymóg wypłacalności grupy w sposób ciągły. Jeżeli profil ryzyka grupy znacząco
odbiega od założeń stanowiących podstawę kapitałowego wymogu wypłacalności
grupy wykazanego w ostatnich przekazanych na poziomie grupy do organu nadzoru,
zgodnie z ust. 2, danych i informacjach, podmiot, o którym mowa w ust. 2,
bezzwłocznie dokonuje ponownego obliczenia kapitałowego wymogu wypłacalności
grupy i informuje organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą
o wyniku obliczeń.
4. W przypadku gdy istnieją podstawy, by przypuszczać, że profil ryzyka grupy
uległ znaczącej zmianie od dnia, na który obliczono kapitałowy wymóg wypłacalności
grupy wykazany w ostatnich przekazanych na poziomie grupy do organu nadzoru,
zgodnie z ust. 2, danych i informacjach, organ nadzoru będący organem sprawującym
nadzór nad grupą może zażądać, w drodze natychmiast wykonalnej decyzji,
ponownego obliczenia kapitałowego wymogu wypłacalności grupy.
art. 380.
więcej
kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały
kapitałowe w innym zakładzie jest obliczana przy zastosowaniu metody opierającej
się na danych skonsolidowanych.
2. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może, po
przeprowadzeniu konsultacji z zainteresowanymi organami nadzorczymi
i z podmiotem stojącym na czele grupy, nałożyć na podmiot stojący na czele grupy,
w drodze natychmiast wykonalnej decyzji, obowiązek stosowania metody odliczeń
i agregacji lub kombinacji tej metody oraz metody, o której mowa w ust. 1, jeżeli
stosowanie wyłącznie metody, o której mowa w ust. 1, nie byłoby właściwe.
art. 381.
więcej
posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakład reasekuracji
posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie uwzględnia proporcje posiadanych
udziałów kapitałowych w innych zakładach ubezpieczeń lub zakładach reasekuracji
będących podmiotami powiązanymi tego zakładu.
2. Przez proporcję posiadanych udziałów kapitałowych w danym zakładzie
będącym podmiotem powiązanym należy rozumieć:
1) wskaźnik procentowy stosowany do sporządzenia danych skonsolidowanych –
w przypadku gdy stosowana jest metoda opierająca się na danych
skonsolidowanych;
2) sumę procentowych zaangażowań w kapitale zakładowym danego zakładu,
wynikających z bezpośrednich lub pośrednich powiązań kapitałowych –
w przypadku gdy stosowana jest metoda odliczeń i agregacji, o której mowa
w art. 380 ust. 2.
3. Jeżeli zakład będący podmiotem powiązanym jest jednostką zależną zakładu
ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu
reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie i nie posiada
dopuszczonych środków własnych w wysokości co najmniej kapitałowego wymogu
wypłacalności, zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie
lub zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie uwzględnia
niedobór dopuszczonych środków własnych wykazany przez jednostkę zależną
w pełnej wysokości, niezależnie od proporcji posiadanych udziałów kapitałowych,
z zastrzeżeniem ust. 4.
4. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może wydać,
w drodze decyzji, zgodę na uwzględnienie niedoboru, o którym mowa w ust. 3,
stosownie do proporcji posiadanych udziałów kapitałowych w zakładzie będącym
jednostką zależną, jeżeli w ocenie organu nadzoru odpowiedzialność zakładu
ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu
reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie za zobowiązania tej
jednostki zależnej jest ściśle i jednoznacznie ograniczona do posiadanego udziału
kapitałowego.
5. Proporcja posiadanych udziałów kapitałowych w danym zakładzie będącym
podmiotem powiązanym, jaką należy uwzględnić, jest ustalana przez organ nadzoru
będący organem sprawującym nadzór nad grupą po konsultacji z pozostałymi
zainteresowanymi organami nadzorczymi oraz podmiotem stojącym na czele grupy
w następujących przypadkach:
1) jeżeli nie ma powiązań kapitałowych między niektórymi podmiotami
wchodzącymi w skład grupy;
2) gdy podmiot posiada udziały kapitałowe w innym podmiocie w związku
z dokonaniem przez organ nadzoru oceny, że w inny sposób niż określony
w art. 3 ust. 1 pkt 14 sprawuje on kontrolę nad tym podmiotem;
3) gdy podmiot posiada udziały kapitałowe w związku z dokonaniem przez organ
nadzoru oceny, że w inny sposób niż określony w art. 3 ust. 1 pkt 51 wywiera na
ten podmiot znaczący wpływ.
art. 382.
więcej
dopuszczonych środków własnych na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności
więcej niż jednego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji przy obliczaniu
wypłacalności grupy wyłącza się:
1) wartość aktywów zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe
w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe
w innym zakładzie, finansujących dopuszczone środki własne na pokrycie
kapitałowego wymogu wypłacalności któregokolwiek zakładu będącego
podmiotem powiązanym;
2) wartość aktywów zakładu będącego podmiotem powiązanym zakładu
ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu
reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie, finansujących
dopuszczone środki własne na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności
zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub
zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie;
3) wartość aktywów zakładu będącego podmiotem powiązanym zakładu
ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu
reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie, finansujących
dopuszczone środki własne na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności
któregokolwiek innego zakładu będącego podmiotem powiązanym danego
zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub
danego zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym
zakładzie.
2. Fundusze nadwyżkowe, o których mowa w art. 244, posiadane przez zakład
ubezpieczeń wykonujący działalność w zakresie ubezpieczeń, o których mowa
w dziale I załącznika do ustawy lub zakład reasekuracji wykonujący działalność
w zakresie reasekuracji ubezpieczeń, o których mowa w dziale I załącznika do
ustawy, będący podmiotem powiązanym zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały
kapitałowe w innym zakładzie, mogą być uwzględniane przy obliczaniu
wypłacalności grupy w wysokości, w jakiej są dopuszczone na pokrycie kapitałowego
wymogu wypłacalności zakładu będącego podmiotem powiązanym.
3. Nieopłacony kapitał zakładowy zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji
będącego podmiotem powiązanym zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały
kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały
kapitałowe w innym zakładzie może być uwzględniany przy obliczaniu wypłacalności
grupy w wysokości, w jakiej jest dopuszczony na pokrycie kapitałowego wymogu
wypłacalności zakładu będącego podmiotem powiązanym.
4. Przy obliczaniu wypłacalności grupy wyłącza się następujące pozycje:
1) nieopłacony kapitał zakładowy, stanowiący zobowiązanie zakładu ubezpieczeń
posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji
posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie, w części, w jakiej
odpowiada zobowiązaniu tego zakładu ubezpieczeń lub tego zakładu
reasekuracji;
2) nieopłacony kapitał zakładowy zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały
kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały
kapitałowe w innym zakładzie, stanowiący zobowiązanie zakładu będącego
podmiotem powiązanym tego zakładu, w części, w jakiej odpowiada
zobowiązaniu zakładu będącego podmiotem powiązanym;
3) nieopłacony kapitał zakładowy zakładu będącego podmiotem powiązanym
zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub
zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie,
stanowiący zobowiązanie innego zakładu będącego podmiotem powiązanym
tego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, w części, w jakiej odpowiada
zobowiązaniu innego zakładu ubezpieczeń lub innego zakładu reasekuracji
będącego podmiotem powiązanym.
5. Jeżeli organ nadzoru stwierdzi, że pozycje dopuszczonych środków własnych
na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności zakładu będącego podmiotem
powiązanym zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym
zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym
zakładzie, inne niż pozycje, o których mowa w ust. 2 i 3, nie mogą zostać
udostępnione na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie, dla którego jest obliczana
wypłacalność grupy, pozycje te mogą być uwzględnione w obliczeniu tylko
w wysokości, w jakiej są dopuszczone na pokrycie kapitałowego wymogu
wypłacalności zakładu będącego podmiotem powiązanym.
6. Suma wartości dopuszczonych środków własnych, o których mowa w ust. 2,
3 i 5, nie może być wyższa niż kapitałowy wymóg wypłacalności zakładu będącego
podmiotem powiązanym.
7. Uzupełniające środki własne zakładu będącego podmiotem powiązanym
zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu
reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie, które podlegają
uprzedniemu zatwierdzeniu przez organ nadzoru zgodnie z art. 243, są uwzględniane
przy obliczaniu wypłacalności grupy wyłącznie w zakresie, w jakim zostały
zatwierdzone przez organ nadzoru sprawujący nadzór nad danym podmiotem
powiązanym.
art. 383.
więcej
dopuszczonych środków własnych na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności,
które wynikają ze wzajemnych powiązań finansowych między zakładem ubezpieczeń
posiadającym udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładem reasekuracji
posiadającym udziały kapitałowe w innym zakładzie oraz:
1) podmiotem powiązanym tego zakładu;
2) podmiotem posiadającym udziały kapitałowe w tym zakładzie;
3) podmiotem powiązanym podmiotu wymienionego w pkt 2.
2. Przy obliczaniu wypłacalności grupy nie uwzględnia się pozycji
dopuszczonych środków własnych na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności
zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji będącego podmiotem powiązanym
zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu
reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie, dla którego jest
obliczana wypłacalność grupy, które wynikają ze wzajemnych powiązań finansowych
z innym podmiotem powiązanym danego zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały
kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały
kapitałowe w innym zakładzie.
3. Powiązania finansowe, o których mowa w ust. 1 i 2, polegają w szczególności
na:
1) posiadaniu przez zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym
zakładzie lub zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym
zakładzie lub podmiot powiązany tego zakładu udziałów kapitałowych w innym
podmiocie, który bezpośrednio lub pośrednio posiada pozycje dopuszczonych
środków własnych na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności zakładu
ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu
reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie;
2) udzieleniu przez zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym
zakładzie lub zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym
zakładzie lub podmiot powiązany tego zakładu pożyczki innemu podmiotowi,
który bezpośrednio lub pośrednio posiada pozycje dopuszczonych środków
własnych na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności zakładu
ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu
reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie.
art. 384.
więcej
wypłacalności i zobowiązania dla celów wypłacalności inne niż rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe dla celów wypłacalności wycenia się zgodnie z art. 223.
art. 385.
więcej
kapitałowe w więcej niż jednym zakładzie, przy obliczaniu wypłacalności grupy
uwzględnia się wszystkie zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji będące
podmiotami powiązanymi tego zakładu ubezpieczeń lub tego zakładu reasekuracji.
2. Jeżeli zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji będący podmiotem
powiązanym ma siedzibę w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej niż
zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w tym zakładzie lub zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w tym zakładzie, przy obliczaniu
wypłacalności grupy uwzględnia się:
1) kapitałowy wymóg wypłacalności zakładu będącego podmiotem powiązanym,
obliczony w tym innym państwie członkowskim Unii Europejskiej;
2) wysokość dopuszczonych środków własnych na pokrycie kapitałowego wymogu
wypłacalności zakładu będącego podmiotem powiązanym, ustaloną w tym
innym państwie członkowskim Unii Europejskiej.
art. 386.
więcej
zakładu reasekuracji, który, przez dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub przez dominujący podmiot nieregulowany, posiada udziały kapitałowe w innym zakładzie ubezpieczeń lub innym zakładzie reasekuracji lub w zakładzie ubezpieczeń z siedzibą
w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej lub w zakładzie
reasekuracji z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii
Europejskiej, uwzględnia się dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub dominujący
podmiot nieregulowany.
2. Dla celów obliczeń wypłacalności grupy dominujący podmiot
ubezpieczeniowy lub dominujący podmiot nieregulowany jest traktowany jak zakład
ubezpieczeń lub zakład reasekuracji. Przepisy art. 238–270 stosuje się odpowiednio.
3. Przy obliczaniu wypłacalności grupy uwzględnia się posiadany przez
dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub dominujący podmiot nieregulowany dług
podporządkowany lub dopuszczone środki własne objęte limitami ilościowymi,
o których mowa w art. 248, do wysokości niedoboru dopuszczonych środków
własnych na poziomie grupy.
4. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą zatwierdza,
w drodze decyzji, uzupełniające środki własne dominującego podmiotu
ubezpieczeniowego lub dominującego podmiotu nieregulowanego na potrzeby
obliczania wypłacalności grupy zgodnie z art. 243.
art. 387.
więcej
odliczeń i agregacji, o której mowa w art. 380 ust. 2, a zakład ubezpieczeń lub zakład
reasekuracji posiada udziały kapitałowe w zakładzie z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej, organ nadzoru będący organem
sprawującym nadzór nad grupą może dokonywać weryfikacji, czy w państwie
siedziby tego zakładu obowiązują równoważne przepisy określające wymogi uzyskania zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności
reasekuracyjnej oraz wymogi dotyczące wypłacalności.
2. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może
dokonywać weryfikacji, o której mowa w ust. 1, na wniosek zakładu ubezpieczeń lub
zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w zakładzie z siedzibą
w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej albo z urzędu.
3. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą, dokonując
weryfikacji, o której mowa w ust. 1, przeprowadza konsultacje z zainteresowanymi
organami nadzorczymi przy pomocy EIOPA.
4. W przypadku przyjęcia przez Komisję Europejską, na podstawie art. 227
ust. 3 dyrektywy 2009/138/WE, kryteriów oceny równoważności systemu
wypłacalności państwa niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej
organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą dokonuje weryfikacji,
o której mowa w ust. 1, na podstawie tych kryteriów. Organ nadzoru będący organem
sprawującym nadzór nad grupą nie dokonuje tej weryfikacji, jeżeli Komisja
Europejska, na podstawie art. 227 ust. 4 lub 5 dyrektywy 2009/138/WE, stwierdziła
równoważność lub tymczasową równoważność przepisów określających wymogi
uzyskania zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub
działalności reasekuracyjnej lub określających wymogi dotyczące wypłacalności
w tym państwie.
5. W przypadku uznania przez organ nadzoru będący organem sprawującym
nadzór nad grupą przepisów państwa niebędącego państwem członkowskim Unii
Europejskiej, określających wymogi uzyskania zezwolenia na wykonywanie
działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej oraz wymogi
dotyczące wypłacalności za równoważne lub stwierdzenia przez Komisję Europejską
równoważności, o której mowa w ust. 4, przy obliczaniu wypłacalności grupy,
w odniesieniu do zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji z siedzibą w takim
państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej, uwzględnia się
wymóg wypłacalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji oraz wysokość
dopuszczonych środków własnych na pokrycie tego wymogu, obliczoną zgodnie
z przepisami obowiązującymi w tym państwie.
6. W przypadku gdy weryfikacja, o której mowa w ust. 1, jest dokonywana przez
organ nadzorczy z innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii
Europejskiej będący organem sprawującym nadzór nad grupą, organ nadzoru
sprawujący nadzór nad zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji wchodzącym
w skład grupy współpracuje z tym organem nadzorczym oraz z zainteresowanymi
organami nadzorczymi w celu osiągnięcia wspólnego stanowiska.
7. W przypadku gdy organ nadzoru nie jest organem sprawującym nadzór nad
grupą i nie zgadza się z wynikiem weryfikacji dokonanej przez organ sprawujący
nadzór nad grupą, organ nadzoru może złożyć wniosek do EIOPA o wydanie
rozstrzygnięcia zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1094/2010 w terminie 3 miesięcy od
dnia powiadomienia o wyniku weryfikacji dokonanej przez organ sprawujący nadzór
nad grupą.
art. 388.
więcej
kapitałowe w instytucjach kredytowych, instytucjach finansowych w rozumieniu
art. 4 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe lub firmach
inwestycyjnych może przy obliczaniu wypłacalności grupy stosować metodę 1 albo
metodę 2, o których mowa w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) nr 342/2014
z dnia 21 stycznia 2014 r. uzupełniającym dyrektywę 2002/87/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
nr 575/2013 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących
stosowania metod obliczania wymogów adekwatności kapitałowej w odniesieniu do
konglomeratów finansowych (Dz. Urz. UE L 100 z 03.04.2014, s. 1).
2. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może wydać,
w drodze decyzji, zgodę na stosowanie metody 1 na wniosek zakładu ubezpieczeń lub
zakładu reasekuracji, o którym mowa w ust. 1.
3. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą wydaje,
w drodze decyzji, zgodę na stosowanie metody 1, jeżeli stwierdzi, że poziom
zarządzania w ramach grupy oraz poziom kontroli wewnętrznej w odniesieniu do
podmiotów, które zostałyby włączone w zakres konsolidacji, jest odpowiedni.
4. Zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w instytucjach
kredytowych, instytucjach finansowych lub firmach inwestycyjnych lub zakład
reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w instytucjach kredytowych, instytucjach
finansowych lub firmach inwestycyjnych stosuje wybraną metodę obliczania
wypłacalności grupy w sposób ciągły.
5. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może wydać,
w drodze decyzji, zgodę na odliczenie z dopuszczonych środków własnych grupy na
pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności grupy, posiadanych przez zakład
ubezpieczeń lub zakład reasekuracji wchodzący w skład grupy udziałów kapitałowych
w instytucjach kredytowych, instytucjach finansowych lub w firmach inwestycyjnych,
w szczególności, jeżeli wydanie zgody nie doprowadzi do nadmiernej ekspozycji na
ryzyko podmiotów wchodzących w skład grupy.
6. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą wydaje zgodę
na wniosek zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, o którym mowa w ust. 5,
albo z urzędu.
art. 389.
więcej
dotyczących podmiotu powiązanego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, niezbędnych do obliczenia wypłacalności grupy, z pozycji dopuszczonych środków własnych na pokrycie wypłacalności grupy wyłącza się aktywa finansujące kapitały
własne tego podmiotu powiązanego.
2. Niezrealizowane zyski związane z udziałami kapitałowymi w podmiocie
powiązanym, o którym mowa w ust. 1, nie mogą być uznawane za pozycje
dopuszczonych środków własnych na pokrycie wypłacalności grupy.
art. 390.
więcej
skonsolidowanych, o której mowa w art. 380 ust. 1, wypłacalność grupy zakładu
ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu
reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie jest obliczana na
podstawie danych skonsolidowanych, zgodnie z ust. 2‒7.
2. Wypłacalność grupy zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe
w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe
w innym zakładzie jest równa różnicy między:
1) wysokością dopuszczonych środków własnych grupy na pokrycie kapitałowego
wymogu wypłacalności grupy obliczonych na podstawie danych
skonsolidowanych oraz
2) kapitałowym wymogiem wypłacalności na poziomie grupy obliczonym na
podstawie danych skonsolidowanych (skonsolidowanym kapitałowym
wymogiem wypłacalności grupy).
3. Na potrzeby obliczania wypłacalności grupy przepisy art. 238–270 stosuje się
odpowiednio.
4. Skonsolidowany kapitałowy wymóg wypłacalności grupy nie może być niższy
niż minimalny skonsolidowany kapitałowy wymóg wypłacalności grupy.
5. Minimalny skonsolidowany kapitałowy wymóg wypłacalności grupy jest
równy sumie:
1) minimalnego wymogu kapitałowego zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały
kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały
kapitałowe w innym zakładzie;
2) łącznej wartości części minimalnych wymogów kapitałowych zakładów
będących podmiotami powiązanymi zakładu, o którym mowa w pkt 1,
odpowiadających proporcji posiadanych udziałów kapitałowych tego zakładu
w tych podmiotach powiązanych.
6. Minimalny skonsolidowany kapitałowy wymóg wypłacalności grupy jest
pokrywany dopuszczonymi podstawowymi środkami własnymi grupy. Wysokość
dopuszczonych podstawowych środków własnych grupy oblicza się zgodnie z art. 248
ust. 3 i 4.
7. Do celów ustalenia, czy pozycje dopuszczonych środków własnych
kwalifikują się na pokrycie minimalnego skonsolidowanego kapitałowego wymogu
wypłacalności grupy, przepisy art. 381–389 stosuje się odpowiednio.
8. Przepisy art. 313 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.
art. 391.
więcej
wydaje, w drodze decyzji, zgodę na obliczanie skonsolidowanego kapitałowego
wymogu wypłacalności grupy oraz kapitałowych wymogów wypłacalności zakładów
ubezpieczeń i zakładów reasekuracji wchodzących w skład grupy przy zastosowaniu
modelu wewnętrznego.
2. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą wydaje zgodę,
o której mowa w ust. 1, na wniosek złożony przez zakład ubezpieczeń lub zakład
reasekuracji oraz podmioty powiązane tego zakładu albo przez podmioty powiązane
dominującego podmiotu ubezpieczeniowego lub podmioty powiązane dominującego
podmiotu nieregulowanego.
3. W przypadku złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 2, organ nadzoru
będący organem sprawującym nadzór nad grupą bezzwłocznie podejmuje współpracę
z zainteresowanymi organami nadzorczymi w celu wydania decyzji o udzieleniu lub
odmowie udzielenia zgody, o której mowa w ust. 1, oraz określenia ewentualnych
warunków, którym ta zgoda podlega.
4. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą po otrzymaniu
kompletnego wniosku, o którym mowa w ust. 2, bezzwłocznie przekazuje ten wniosek
pozostałym członkom kolegium organów nadzoru.
5. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą wydaje zgodę,
o której mowa w ust. 1, lub odmawia wydania takiej zgody, w terminie 6 miesięcy od
dnia otrzymania kompletnego wniosku, o którym mowa w ust. 2. Wydając decyzję,
organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą współpracuje z
zainteresowanymi organami nadzorczymi, dążąc do osiągnięcia wspólnego
stanowiska zarówno co do samego rozstrzygnięcia, jak i jego przesłanek.
6. Jeżeli w terminie, o którym mowa w ust. 5, co najmniej jeden zainteresowany
organ nadzorczy złoży wniosek do EIOPA zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1094/2010, organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą zawiesza
postępowanie do czasu wydania przez EIOPA rozstrzygnięcia zgodnie z art. 19
ust. 3 tego rozporządzenia. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad
grupą wydaje decyzję po wydaniu rozstrzygnięcia przez EIOPA.
7. W przypadku gdy:
1) w terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania przez organ nadzoru będący organem
sprawującym nadzór nad grupą kompletnego wniosku, o którym mowa w ust. 2,
zainteresowane organy nadzorcze nie osiągną wspólnego stanowiska,
2) zainteresowany organ nadzorczy złożył wniosek do EIOPA, który nie wydał
rozstrzygnięcia
– decyzję wydaje wyłącznie organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad
grupą. Decyzję tę uznaje się za rozstrzygającą.
8. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą wydając
decyzję, o której mowa w ust. 1, bierze pod uwagę opinie i zastrzeżenia
zainteresowanych organów nadzorczych wyrażone w terminie, o którym mowa
w ust. 5.
9. W przypadku gdy rozstrzygnięcie jest wydawane przez organ nadzorczy
innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej będący
organem sprawującym nadzór nad grupą, organ nadzoru sprawujący nadzór nad
zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji wchodzącym w skład grupy
współpracuje z tym organem nadzorczym oraz z zainteresowanymi organami
nadzorczymi w celu osiągnięcia wspólnego stanowiska zarówno co do samego
rozstrzygnięcia, jak i jego przesłanek. W tym celu organ nadzoru wyraża opinię co do
proponowanego wspólnego stanowiska, zarówno co do samego rozstrzygnięcia, jak
i jego przesłanek, w szczególności w zakresie, w jakim wniosek złożony do organu
nadzorczego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii
Europejskiej będącego organem sprawującym nadzór nad grupą dotyczy
nadzorowanego przez organ nadzoru zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.
Rozstrzygnięcie organu nadzorczego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa
członkowskiego Unii Europejskiej będącego organem sprawującym nadzór nad grupą
jest stosowane przez organ nadzoru.
10. W przypadku, o którym mowa w ust. 9, organ nadzoru może złożyć wniosek
do EIOPA o wydanie rozstrzygnięcia zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1094/2010, w terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania przez organ sprawujący nadzór nad grupą kompletnego wniosku o wyrażenie zgody w zakresie odpowiadającym ust. 2.
11. W przypadku, o którym mowa w ust. 9, organ nadzoru przekazuje
nadzorowanemu przez niego zakładowi ubezpieczeń lub zakładowi reasekuracji
wchodzącemu w skład grupy rozstrzygnięcie wydane przez organ nadzorczy innego
niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej będący
organem sprawującym nadzór nad grupą.
12. Jeżeli organ nadzoru stwierdzi, że profil ryzyka nadzorowanego przez niego
zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji znacząco odbiega od założeń
stanowiących podstawę modelu wewnętrznego zatwierdzonego na poziomie grupy
przez organ nadzorczy innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego
Unii Europejskiej będący organem sprawującym nadzór nad grupą, organ nadzoru
może nałożyć, w drodze natychmiast wykonalnej decyzji, do czasu uwzględnienia
zastrzeżeń organu nadzoru przez dany zakład, narzut kapitałowy na kapitałowy
wymóg wypłacalności tego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji wynikający
z zastosowania modelu wewnętrznego.
13. Jeżeli nałożenie narzutu kapitałowego, o którym mowa w ust. 12, nie byłoby
właściwe, organ nadzoru może wymagać od zakładu ubezpieczeń lub zakładu
reasekuracji obliczenia kapitałowego wymogu wypłacalności według formuły
standardowej. W przypadkach, o których mowa w art. 270 ust. 1 pkt 1 i 3, organ
nadzoru może nałożyć, w drodze natychmiast wykonalnej decyzji, narzut kapitałowy
na kapitałowy wymóg wypłacalności tego zakładu ubezpieczeń lub zakładu
reasekuracji wynikający z zastosowania formuły standardowej.
14. Organ nadzoru wyjaśnia decyzje, o których mowa w ust. 12 i 13, pozostałym
członkom kolegium organów nadzoru.
art. 392.
więcej
rozstrzygając, czy skonsolidowany kapitałowy wymóg wypłacalności grupy
właściwie odzwierciedla profil ryzyka grupy, bierze pod uwagę na poziomie grupy
przypadki, o których mowa w art. 270 ust. 1 pkt 1–4, w szczególności gdy:
1) specyficzne ryzyka występujące na poziomie grupy nie zostałyby odpowiednio
ujęte w formule standardowej ani w zastosowanym modelu wewnętrznym,
ponieważ są trudne do oszacowania;
2) co najmniej jeden zainteresowany organ nadzorczy, w okolicznościach,
o których mowa w art. 270 oraz art. 391 ust. 12 i 13, nałożył narzut kapitałowy na kapitałowy wymóg wypłacalności zakładu ubezpieczeń będącego podmiotem powiązanym lub zakładu reasekuracji będącego podmiotem powiązanym.
2. Jeżeli profil ryzyka grupy nie jest właściwie odzwierciedlony, organ nadzoru
będący organem sprawującym nadzór nad grupą może nałożyć, w drodze natychmiast
wykonalnej decyzji, narzut kapitałowy na skonsolidowany kapitałowy wymóg
wypłacalności grupy.
3. Przepisy art. 270 oraz przepisy art. 276–286 rozporządzenia delegowanego
Komisji (UE) 2015/35 i wykonawcze standardy techniczne wydane na podstawie
art. 37 ust. 8 dyrektywy 2009/138/WE stosuje się odpowiednio.
art. 393.
więcej
mowa w art. 380 ust. 2, wypłacalność grupy zakładu ubezpieczeń posiadającego
udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały
kapitałowe w innym zakładzie jest równa różnicy między łączną wysokością
dopuszczonych środków własnych grupy, ustaloną zgodnie z ust. 2, a sumą:
1) łącznej wartości udziałów kapitałowych zakładu ubezpieczeń posiadającego
udziały kapitałowe lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe
w zakładach będących podmiotami powiązanymi oraz
2) łącznego kapitałowego wymogu wypłacalności grupy, o którym mowa w ust. 3.
2. Łączna wysokość dopuszczonych środków własnych grupy jest równa sumie:
1) wysokości dopuszczonych środków własnych na pokrycie kapitałowego
wymogu wypłacalności zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe
w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe
w innym zakładzie oraz
2) łącznej wartości części dopuszczonych środków własnych zakładów będących
podmiotami powiązanymi zakładu, o którym mowa w pkt 1, odpowiadających
proporcji posiadanych udziałów kapitałowych tego zakładu w tych podmiotach
powiązanych.
3. Łączny kapitałowy wymóg wypłacalności grupy jest równy sumie:
1) kapitałowego wymogu wypłacalności zakładu ubezpieczeń posiadającego
udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego
udziały kapitałowe w innym zakładzie oraz
2) łącznej wartości części kapitałowych wymogów wypłacalności zakładów
będących podmiotami powiązanymi zakładu, o którym mowa w pkt 1, odpowiadających proporcji posiadanych udziałów kapitałowych tego zakładu w tych podmiotach powiązanych.
4. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji posiada, przez
inne podmioty, udziały kapitałowe w zakładzie będącym podmiotem powiązanym,
udział kapitałowy w takim podmiocie powiązanym oblicza się jako iloczyn kolejnych
zaangażowań kapitałowych. W pozycjach, o których mowa w ust. 2 pkt 2 i ust. 3
pkt 2, uwzględnia się odpowiednią część wysokości dopuszczonych środków
własnych na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności zakładu będącego
podmiotem powiązanym oraz odpowiednią część kapitałowego wymogu
wypłacalności zakładu będącego podmiotem powiązanym.
5. Przepisy art. 391 stosuje się odpowiednio w przypadku złożenia przez zakład
ubezpieczeń lub zakład reasekuracji oraz podmioty powiązane tego zakładu albo przez
podmioty powiązane dominującego podmiotu ubezpieczeniowego lub podmioty
powiązane dominującego podmiotu nieregulowanego wniosku o zgodę na obliczanie
kapitałowego wymogu wypłacalności zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji
wchodzących w skład grupy na podstawie modelu wewnętrznego.
6. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą,
rozstrzygając, czy łączny kapitałowy wymóg wypłacalności grupy, obliczony zgodnie
z ust. 3, właściwie odzwierciedla profil ryzyka grupy, bierze pod uwagę specyficzne
ryzyka występujące na poziomie grupy, które nie zostały odpowiednio ujęte
w kapitałowym wymogu wypłacalności, ze względu na trudność w ich oszacowaniu.
7. Jeżeli profil ryzyka grupy znacząco odbiega od założeń stanowiących
podstawę łącznego kapitałowego wymogu wypłacalności grupy, organ nadzoru
będący organem sprawującym nadzór nad grupą może nałożyć, w drodze natychmiast
wykonalnej decyzji, narzut kapitałowy na łączny kapitałowy wymóg wypłacalności
grupy.
8. Przepisy art. 270 oraz przepisy art. 276–286 rozporządzenia delegowanego
Komisji (UE) 2015/35 i wykonawcze standardy techniczne wydane na podstawie
art. 37 ust. 8 dyrektywy 2009/138/WE stosuje się odpowiednio.
art. 394.
więcej
jednostką zależną dominującego podmiotu ubezpieczeniowego lub dominującego
podmiotu nieregulowanego, wypłacalność grupy oblicza się na poziomie dominującego podmiotu ubezpieczeniowego lub dominującego podmiotu
nieregulowanego zgodnie z art. 380–393.
2. Do celów obliczeń wypłacalności grupy jednostki dominujące, o których
mowa w ust. 1, są traktowane jak zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji.
3. Przepisy art. 238–270 stosuje się odpowiednio.
art. 395.
więcej
zakładu reasekuracji będącego jednostką zależną innego zakładu ubezpieczeń lub
innego zakładu reasekuracji, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:
1) jednostka zależna, w stosunku do której organ nadzoru będący organem
sprawującym nadzór nad grupą nie wydał decyzji, o której mowa w art. 374
ust. 5, jest objęta nadzorem nad grupą sprawowanym przez organ nadzoru będący
organem sprawującym nadzór nad grupą na poziomie jednostki dominującej;
2) procesy zarządzania ryzykiem i mechanizmy kontroli wewnętrznej jednostki
dominującej obejmują jednostkę zależną i w ocenie organu nadzoru jednostka
zależna jest zarządzana w sposób ostrożny;
3) zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji będący jednostką dominującą
otrzymał zgodę organu nadzoru, o której mowa w art. 403 ust. 8;
4) zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji będący jednostką dominującą
otrzymał zgodę, o której mowa w art. 412 ust. 2;
5) zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji będący jednostką dominującą złożył
wniosek o zgodę na objęcie jednostki zależnej przepisami art. 397 i art. 398
i uzyskał zgodę zgodnie z art. 396.
art. 396.
więcej
krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji będącego
jednostką zależną innego zakładu ubezpieczeń lub innego zakładu reasekuracji
przepisami art. 397 i art. 398, w szczególności, jeżeli wydanie takiej zgody nie
doprowadzi do ograniczenia zdolności krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego
zakładu reasekuracji do wykonywania zobowiązań lub do nadmiernej ekspozycji na
ryzyko.
2. Organ nadzoru wydaje zgodę, o której mowa w ust. 1, na wniosek jednostki
dominującej krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji.
3. W przypadku złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 2, organ nadzoru
bezzwłocznie podejmuje współpracę z zainteresowanymi organami nadzorczymi
państw członkowskich Unii Europejskiej w ramach kolegium organów nadzoru,
w celu podjęcia decyzji o udzieleniu albo odmowie udzielenia zgody, o której mowa
w ust. 1, oraz w celu określenia ewentualnych warunków, którym ta zgoda podlega.
4. Organ nadzoru po otrzymaniu kompletnego wniosku, o którym mowa w ust. 2,
bezzwłocznie informuje o nim pozostałych członków kolegium organów nadzoru
i przekazuje im ten wniosek.
5. Organ nadzoru wydaje zgodę, o której mowa w ust. 1, albo odmawia wydania
takiej zgody, w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa
w ust. 2. Warunkiem wydania decyzji przez organ nadzoru jest osiągnięcie wspólnego
stanowiska przez kolegium organów nadzoru. Wydając decyzję organ nadzoru
współpracuje z zainteresowanymi organami nadzorczymi dążąc do osiągnięcia
wspólnego stanowiska zarówno co do samego rozstrzygnięcia, jak i jego przesłanek.
6. W przypadku gdy w terminie, o którym mowa w ust. 5, zainteresowane
organy nadzorcze nie osiągną wspólnego stanowiska lub gdy którykolwiek
z zainteresowanych organów nadzorczych złożył wniosek do EIOPA o wydanie
rozstrzygnięcia zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1094/2010, organ nadzoru
przekazuje wniosek, o którym mowa w ust. 2, do rozpatrzenia organowi
sprawującemu nadzór nad grupą, chyba że sam jest organem sprawującym nadzór nad
grupą. W przypadku gdy wniosek, o którym mowa w ust. 2, został przekazany do
rozpatrzenia organowi będącemu organem sprawującym nadzór nad grupą, organ
nadzoru może złożyć wniosek do EIOPA o wydanie rozstrzygnięcia zgodnie z art. 19
rozporządzenia 1094/2010.
7. W przypadku gdy rozstrzygnięcie w sprawie:
1) wniosku o wyrażenie zgody w zakresie odpowiadającym ust. 1 jest wydawane
przez organ nadzorczy innego niż Rzeczpospolita Polska państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, który wydał jednostce zależnej zgodę na
wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej,
albo
2) wniosku, o którym mowa w ust. 2, lub wniosku o wyrażenie zgody w zakresie
odpowiadającym ust. 1, jest wydawane przez organ nadzorczy innego niż
Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej będący organem sprawującym nadzór nad grupą
– organ nadzoru współpracuje z tymi organami nadzorczymi oraz innymi
zainteresowanymi organami nadzorczymi w celu osiągnięcia wspólnego stanowiska
zarówno co do samego rozstrzygnięcia, jak i jego przesłanek. Rozstrzygnięcie wydane
przez organ nadzorczy innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego
Unii Europejskiej jest stosowane.
8. W przypadku:
1) o którym mowa w ust. 7,
2) gdy organ nadzoru jest organem sprawującym nadzór nad grupą i nie jest
organem, który wydał jednostce zależnej zezwolenie na wykonywanie
działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej
– organ nadzoru może złożyć wniosek do EIOPA o wydanie rozstrzygnięcia zgodnie
z art. 19 rozporządzenia 1094/2010, w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania przez
organ nadzoru kompletnego wniosku o wyrażenie zgody w zakresie odpowiadającym
ust. 1.
9. W przypadku złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 8 pkt 2, lub gdy
zainteresowane organy nadzorcze nie osiągną wspólnego stanowiska co do wniosku
o wyrażenie zgody w zakresie odpowiadającym ust. 1, lub w przypadku, gdy
którykolwiek z zainteresowanych organów nadzorczych złożył wniosek do EIOPA
o wydanie rozstrzygnięcia zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1094/2010, organ nadzoru
będący organem sprawującym nadzór nad grupą wydaje decyzję w sprawie wniosku
o wyrażenie zgody w zakresie odpowiadającym ust. 1. Organ nadzoru może wyrazić
taką zgodę, w szczególności jeżeli jej wydanie nie doprowadzi do ograniczenia
zdolności krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji do
wykonywania zobowiązań lub do nadmiernej ekspozycji na ryzyko.
10. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą, wydając
decyzję bierze pod uwagę:
1) opinie i zastrzeżenia zainteresowanych organów nadzorczych;
2) zastrzeżenia pozostałych organów nadzorczych należących do kolegium
organów nadzoru.
11. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą przekazuje
wnioskodawcy decyzję zawierającą wyjaśnienie jej elementów istotnie odbiegających
od zastrzeżeń zainteresowanych organów nadzorczych.
12. W przypadku gdy organ nadzoru jest organem sprawującym nadzór nad
grupą i zainteresowany organ nadzorczy złoży wniosek do EIOPA o wydanie
rozstrzygnięcia zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1094/2010, organ nadzoru zawiesza
postępowanie do czasu wydania przez EIOPA rozstrzygnięcia zgodnie z art. 19
ust. 3 tego rozporządzenia, chyba że organ nadzoru wydaje decyzję w sprawie
wniosku o wyrażenie zgody w zakresie odpowiadającym ust. 1 w związku ze
złożeniem przez organ nadzoru lub przez zainteresowany organ nadzorczy wniosku do EIOPA o wydanie rozstrzygnięcia zgodnie z art. 19 tego rozporządzenia. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą wydaje decyzję po wydaniu
rozstrzygnięcia przez EIOPA.
art. 397.
więcej
zależnej jest obliczany przy zastosowaniu modelu wewnętrznego zatwierdzonego na
poziomie grupy zgodnie z art. 391, a organ nadzoru wydał jednostce zależnej
zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności
reasekuracyjnej i w jego ocenie profil ryzyka jednostki zależnej odbiega znacząco od
założeń stanowiących podstawę stosowanego modelu wewnętrznego, w przypadkach,
o których mowa w art. 270, organ nadzoru jest uprawniony do wnioskowania
o nałożenie, do czasu właściwego uwzględnienia zastrzeżeń organu nadzoru przez
dany zakład, narzutu kapitałowego na kapitałowy wymóg wypłacalności jednostki
zależnej wynikający z zastosowania modelu wewnętrznego.
2. Jeżeli nałożenie narzutu kapitałowego, o którym mowa w ust. 1, nie byłoby
właściwe, organ nadzoru może wnioskować o zobowiązanie zakładu do obliczania
kapitałowego wymogu wypłacalności według formuły standardowej.
3. Organ nadzoru poddaje wniosek, o którym mowa w ust. 1 lub 2, pod dyskusję
w kolegium organów nadzoru i informuje o przyczynach przekazania takiego wniosku
jednostkę zależną i kolegium organów nadzoru.
4. Jeżeli kapitałowy wymóg wypłacalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu
reasekuracji będącego jednostką zależną jest obliczany według formuły standardowej,
a organ nadzoru wydał jednostce zależnej zezwolenie na wykonywanie działalności
ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej, oraz w ocenie organu nadzoru
profil ryzyka jednostki zależnej odbiega znacząco od założeń stanowiących podstawę
formuły standardowej i jeżeli dany zakład nie uwzględnia w sposób należyty
zastrzeżeń organu nadzoru, organ nadzoru jest uprawniony do wnioskowania o:
1) zobowiązanie zakładu do zastąpienia części parametrów stosowanych w formule
standardowej parametrami specyficznymi dla tego zakładu – zgodnie z art. 256
lub
2) nałożenie narzutu kapitałowego na kapitałowy wymóg wypłacalności zakładu –
w przypadkach, o których mowa w art. 270.
5. Organ nadzoru poddaje wniosek, o którym mowa w ust. 4, pod dyskusję
w kolegium organów nadzoru i wyjaśnia propozycję rozpatrzenia wniosku zakładowi ubezpieczeń lub zakładowi reasekuracji będącemu jednostką zależną i kolegium organów nadzoru.
6. W przypadku braku jednomyślności pomiędzy organem nadzoru a organem
sprawującym nadzór nad grupą organ nadzoru może złożyć wniosek o wydanie
rozstrzygnięcia do EIOPA zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1094/2010 w ciągu
miesiąca od przekazania wniosku.
7. Jeżeli został złożony wniosek do EIOPA, organ nadzoru zawiesza
postępowanie do czasu wydania przez EIOPA rozstrzygnięcia zgodnie z art. 19
ust. 3 rozporządzenia 1094/2010. Organ nadzoru wydaje decyzję po wydaniu
rozstrzygnięcia przez EIOPA.
8. W przypadku gdy organ nadzoru jest organem sprawującym nadzór nad grupą
i nie ma jednomyślności pomiędzy organem nadzoru a organem nadzorczym, który
wydał jednostce zależnej zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej
lub działalności reasekuracyjnej, organ nadzoru może złożyć wniosek o wydanie
rozstrzygnięcia do EIOPA w ciągu miesiąca od otrzymania wniosku organu
nadzorczego, który wydał jednostce zależnej zezwolenie na wykonywanie działalności
ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej, o zastosowanie środków
o zakresie odpowiadającym ust. 1, 2 lub 4.
art. 398.
więcej
będący jednostką zależną nie spełnia kapitałowego wymogu wypłacalności, zakład
ubezpieczeń lub zakład reasekuracji będący jednostką zależną przekazuje do organu
nadzoru, który udzielił mu zezwolenia na wykonywanie działalności
ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej, plan naprawczy, o którym mowa
w art. 312 ust. 2, w celu zapewnienia spełnienia kapitałowego wymogu wypłacalności
przez przywrócenie poziomu dopuszczonych środków własnych lub obniżenie profilu
ryzyka w terminie 6 miesięcy od dnia stwierdzenia niespełnienia kapitałowego
wymogu wypłacalności. Przepis art. 312 stosuje się odpowiednio.
2. Organ nadzoru niezwłocznie przekazuje kolegium organów nadzoru plan
naprawczy, o którym mowa w art. 312 ust. 2, przedłożony przez zakład ubezpieczeń
lub zakład reasekuracji będący jednostką zależną.
3. Organ nadzoru wydaje decyzję w sprawie zatwierdzenia planu naprawczego
w terminie 4 miesięcy od dnia stwierdzenia niespełnienia kapitałowego wymogu
wypłacalności. Wydając decyzję, organ nadzoru współpracuje z organami nadzorczymi innych państw członkowskich Unii Europejskiej w ramach kolegium organów nadzoru, dążąc do osiągnięcia wspólnego stanowiska, zarówno co do samego
rozstrzygnięcia, jak i jego przesłanek.
4. W przypadku gdy w terminie 4 miesięcy od dnia stwierdzenia niespełnienia
kapitałowego wymogu wypłacalności kolegium organów nadzoru nie osiągnie
wspólnego stanowiska, organ nadzoru wydaje decyzję w sprawie zatwierdzenia planu
naprawczego, biorąc pod uwagę opinie i zastrzeżenia pozostałych organów
nadzorczych należących do kolegium organów nadzoru.
5. Jeżeli organ nadzoru stwierdzi, po otrzymaniu powiadomienia, o którym
mowa w art. 310, pogarszanie się sytuacji finansowej zakładu ubezpieczeń lub zakładu
reasekuracji będącego jednostką zależną, niezwłocznie powiadamia kolegium
organów nadzoru. Organ nadzoru, z wyjątkiem sytuacji nadzwyczajnych, konsultuje
w kolegium organów nadzoru środki podejmowane wobec jednostki zależnej.
6. Organ nadzoru wydaje decyzję w sprawie środków, o których mowa w ust. 5,
w terminie miesiąca od dnia powiadomienia przez organ nadzoru kolegium organów
nadzoru. Wydając decyzję, organ nadzoru współpracuje z organami nadzorczymi
innych państw członkowskich Unii Europejskiej w ramach kolegium organów
nadzoru, dążąc do osiągnięcia wspólnego stanowiska, zarówno co do samego
rozstrzygnięcia, jak i jego przesłanek.
7. Jeżeli w terminie, o którym mowa w ust. 6, kolegium organów nadzoru nie
osiągnie wspólnego stanowiska w sprawie wniosku organu nadzoru dotyczącego
środków, o których mowa w ust. 5, organ nadzoru wydaje decyzję, biorąc pod uwagę
opinie i zastrzeżenia pozostałych organów nadzorczych należących do kolegium.
8. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji będący
jednostką zależną nie spełnia minimalnego wymogu kapitałowego, zakład
ubezpieczeń lub zakład reasekuracji przekazuje do organu nadzoru, który udzielił mu
zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności
reasekuracyjnej, krótkoterminowy plan finansowy, o którym mowa w art. 313 ust. 2,
w celu zapewnienia spełnienia minimalnego wymogu kapitałowego przez
przywrócenie poziomu dopuszczonych podstawowych środków własnych lub
obniżenie profilu ryzyka w terminie 3 miesięcy od dnia stwierdzenia niespełnienia
minimalnego wymogu kapitałowego. Przepis art. 313 stosuje się odpowiednio.
9. Organ nadzoru niezwłocznie przekazuje kolegium organów nadzoru
krótkoterminowy plan finansowy, o którym mowa w art. 313 ust. 2, przedłożony przez
zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji będący jednostką zależną.
10. Organ nadzoru informuje kolegium organów nadzoru o środkach podjętych
w celu spełnienia przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji będący jednostką
zależną minimalnego wymogu kapitałowego.
11. Organ nadzoru, z wyjątkiem sytuacji nadzwyczajnych, może złożyć wniosek
do EIOPA zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1094/2010 o wydanie rozstrzygnięcia
w przypadku braku jednomyślności pomiędzy organem nadzoru a organem
sprawującym nadzór nad grupą:
1) w odniesieniu do zatwierdzenia planu naprawczego, w tym przedłużenia okresu
naprawczego, w terminie, o którym mowa w ust. 3, lub
2) w odniesieniu do zatwierdzenia środków, jakie należy podjąć wobec jednostki
zależnej w terminie, o którym mowa w ust. 6.
12. Jeżeli został złożony wniosek do EIOPA, organ nadzoru zawiesza
postępowanie do czasu wydania przez EIOPA rozstrzygnięcia zgodnie z art. 19
ust. 3 rozporządzenia 1094/2010. Organ nadzoru wydaje decyzję po wydaniu
rozstrzygnięcia przez EIOPA. Decyzja jest przekazywana jednostce zależnej
i kolegium organów nadzoru.
13. Jeżeli organ nadzoru jest organem sprawującym nadzór nad grupą i nie jest
organem nadzorczym, który wydał zakładowi ubezpieczeń lub zakładowi reasekuracji
będącemu jednostką zależną zezwolenie na wykonywanie działalności
ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej, oraz nie ma jednomyślności
pomiędzy organem nadzoru a tym organem nadzorczym:
1) w odniesieniu do zatwierdzenia planu naprawczego, w tym przedłużenia okresu
naprawczego, w terminie, o którym mowa w ust. 3, lub
2) w odniesieniu do zatwierdzenia środków, jakie należy podjąć wobec jednostki
zależnej w terminie miesiąca od dnia powiadomienia kolegium organów nadzoru
przez organ nadzorczy, który wydał zakładowi ubezpieczeń lub zakładowi
reasekuracji będącemu jednostką zależną zezwolenie na wykonywanie
działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej, o zamiarze
podjęcia środków wobec jednostki zależnej
– organ nadzoru, z wyjątkiem sytuacji nadzwyczajnych, może złożyć wniosek do
EIOPA zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1094/2010 o wydanie rozstrzygnięcia.
art. 399.
więcej
lub zakładu reasekuracji, w przypadku gdy zakład przestał spełniać:
1) warunek, o którym mowa w art. 395 pkt 1;
2) warunek, o którym mowa w art. 395 pkt 2, a grupa nie przywróciła zgodności
z tym warunkiem w odpowiednim terminie;
3) warunki, o których mowa w art. 395 pkt 3 i 4.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli organ nadzoru będący
organem sprawującym nadzór nad grupą, po przeprowadzeniu konsultacji z kolegium
organów nadzoru, postanowi wyłączyć jednostkę zależną ze sprawowanego nadzoru
nad grupą, niezwłocznie informuje o tym zainteresowany organ nadzoru i jednostkę
dominującą.
3. Jednostka dominująca jest odpowiedzialna za zapewnienie spełniania
w sposób ciągły warunków, o których mowa w art. 395 pkt 2–4. W przypadku
niespełnienia danego warunku jednostka dominująca niezwłocznie informuje organ
nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą oraz organ nadzorczy
sprawujący nadzór nad daną jednostką zależną. Jednostka dominująca przedstawia
plan przywrócenia spełnienia danego warunku w odpowiednim terminie.
4. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą dokonuje, co
najmniej raz w roku, weryfikacji spełnienia warunków, o których mowa w art. 395
pkt 2–4.
5. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą dokonuje
weryfikacji spełnienia warunków, o których mowa w art. 395 pkt 2–4, na wniosek
zainteresowanego organu nadzorczego, jeżeli zainteresowany organ nadzorczy wyraża
wątpliwości dotyczące spełniania w sposób ciągły tych warunków.
6. W przypadku stwierdzenia niespełnienia warunków, o których mowa
w art. 395 pkt 2–4, organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą
może żądać od jednostki dominującej przedstawienia planu przywrócenia spełnienia
danego warunku w odpowiednim terminie.
7. Jeżeli po konsultacji z kolegium organów nadzoru, w ocenie organu nadzoru
będącego organem sprawującym nadzór nad grupą plan, o którym mowa w ust. 3 lub
6, jest niewystarczający lub nie jest wdrażany w uzgodnionym terminie, organ nadzoru
bezzwłocznie informuje zainteresowany organ nadzorczy o niespełnieniu warunków,
o których mowa w art. 395 pkt 2–4.
8. W przypadku gdy nadzór nad grupą sprawuje organ nadzorczy innego niż
Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, organ nadzoru jest
uprawniony do występowania z wnioskiem do organu sprawującego nadzór nad grupą o weryfikację spełniania w sposób ciągły warunków, o których mowa w art. 395 pkt 2–4.
art. 400.
więcej
ubezpieczeń i zakładów reasekuracji będących jednostkami zależnymi dominującego
podmiotu ubezpieczeniowego lub dominującego podmiotu nieregulowanego.
art. 401.
więcej
zgodnie z ust. 2–6 i art. 403–415.
2. Koncentracja ryzyka na poziomie grupy podlega nadzorowi sprawowanemu
przez organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą.
3. Zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji stojący na czele grupy lub,
w przypadku gdy na jej czele nie stoi zakład ubezpieczeń ani zakład reasekuracji,
dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub dominujący podmiot nieregulowany, lub
wchodzący w skład grupy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji wyznaczony
przez organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą po konsultacji
z pozostałymi zainteresowanymi organami nadzorczymi i z podmiotem stojącym na
czele grupy, przekazuje organowi nadzoru będącemu organem sprawującym nadzór
nad grupą:
1) sprawozdanie w zakresie koncentracji określonych rodzajów ryzyka, w możliwie
najkrótszym terminie;
2) regularnie, co najmniej raz w roku, sprawozdanie w zakresie znaczącej
koncentracji ryzyka na poziomie grupy.
4. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą, po
konsultacji z zainteresowanymi organami nadzorczymi i z podmiotem stojącym na
czele grupy, określa, w drodze natychmiast wykonalnej decyzji:
1) rodzaje ryzyka, które są objęte obowiązkiem sprawozdawczym w każdych
okolicznościach;
2) odpowiednie progi uznawania koncentracji ryzyka za znaczącą, oparte na
kapitałowych wymogach wypłacalności, rezerwach techniczno-
-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności lub obu tych elementach.
5. Wydając decyzję, o której mowa w ust. 4, organ nadzoru będący organem
sprawującym nadzór nad grupą i inne zainteresowane organy nadzorcze uwzględniają
specyfikę grupy oraz strukturę zarządzania ryzykiem w grupie.
6. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą, dokonując
przeglądu koncentracji ryzyka, monitoruje w szczególności ryzyko zarażenia
w grupie, ryzyko konfliktu interesów oraz poziom lub wielkość tych ryzyk.
art. 402.
więcej
z ust. 2–5 i art. 403–415.
2. Transakcje wewnątrz grupy podlegają nadzorowi sprawowanemu przez organ
nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą.
3. Zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji stojący na czele grupy lub,
w przypadku gdy na jej czele nie stoi zakład ubezpieczeń ani zakład reasekuracji,
dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub dominujący podmiot nieregulowany, lub
wchodzący w skład grupy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji wyznaczony
przez organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą po konsultacji
z pozostałymi zainteresowanymi organami nadzorczymi i z podmiotem stojącym na
czele grupy, przekazuje organowi nadzoru będącemu organem sprawującym nadzór
nad grupą sprawozdanie w zakresie:
1) znaczących transakcji wewnątrz grupy dokonywanych przez zakłady
ubezpieczeń i zakłady reasekuracji wchodzące w skład grupy, w tym transakcji
z osobami fizycznymi mającymi bliskie powiązania z podmiotem wchodzącym
w skład grupy, co najmniej raz w roku;
2) szczególnie znaczących transakcji wewnątrz grupy w możliwe najkrótszym
terminie;
3) określonych typów transakcji wewnątrz grupy, które muszą być przekazane
w każdych okolicznościach, w możliwie najkrótszym terminie.
4. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą, po
konsultacji z zainteresowanymi organami nadzorczymi i z podmiotem stojącym na
czele grupy, określa, w drodze natychmiast wykonalnej decyzji, rodzaje transakcji
wewnątrz grupy, zawieranych przez zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji
wchodzące w skład grupy, objęte obowiązkiem sprawozdawczym, o którym mowa
w ust. 3.
5. Przepisy art. 401 ust. 4–6 stosuje się odpowiednio.
art. 403.
więcej
2. Systemy zarządzania ryzykiem i kontroli wewnętrznej oraz procedury
sprawozdawcze są wdrażane spójnie we wszystkich zakładach ubezpieczeń
i zakładach reasekuracji objętych nadzorem nad grupą, o których mowa w art. 374 ust. 1 pkt 1 i 2, w sposób umożliwiający kontrolowanie tych systemów i procedur na
poziomie grupy.
3. Mechanizmy kontroli wewnętrznej grupy obejmują co najmniej:
1) odpowiednie mechanizmy dotyczące wypłacalności grupy, umożliwiające
identyfikację i pomiar istotnych ryzyk oraz właściwe powiązanie dopuszczonych
środków własnych z ryzykami;
2) rzetelne procedury dotyczące sprawozdawczości i rachunkowości,
umożliwiające monitorowanie transakcji wewnątrz grupy i koncentracji ryzyka
oraz zarządzanie nimi.
4. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą dokonuje
oceny systemów i procedur, o których mowa w ust. 2, zgodnie z art. 404–415.
5. Zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub
zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub
dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub dominujący podmiot nieregulowany przeprowadza własną ocenę ryzyka i wypłacalności, o której mowa w art. 63, na poziomie grupy.
6. Własna ocena ryzyka i wypłacalności przeprowadzana na poziomie grupy
podlega nadzorowi organu nadzoru będącemu organem sprawującym nadzór nad
grupą.
7. Jeżeli wypłacalność na poziomie grupy jest obliczana metodą, o której mowa
w art. 390, zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub
zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub
dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub dominujący podmiot nieregulowany
wykazuje organowi nadzoru będącemu organem sprawującym nadzór nad grupą
właściwe zrozumienie różnicy między sumą kapitałowych wymogów wypłacalności
wszystkich zakładów ubezpieczeń lub zakładów reasekuracji będących podmiotami
powiązanymi i wchodzących w skład grupy a skonsolidowanym kapitałowym
wymogiem wypłacalności grupy.
8. Zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie,
zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie, dominujący
podmiot ubezpieczeniowy lub dominujący podmiot nieregulowany może, pod
warunkiem uzyskania zgody organu nadzoru będącego organem sprawującym nadzór
nad grupą, wydanej w drodze decyzji, przeprowadzać jednocześnie własne oceny
ryzyka i wypłacalności na poziomie grupy i na poziomie dowolnej jednostki zależnej wchodzącej w skład grupy oraz sporządzać jeden dokument obejmujący wszystkie te oceny. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może wydać taką zgodę, w szczególności jeżeli nie doprowadzi to do nadmiernej ekspozycji na
ryzyko zakładów ubezpieczeń lub zakładów reasekuracji.
9. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą przed
wydaniem zgody, o której mowa w ust. 8, przeprowadza konsultacje z członkami
kolegium organów nadzoru i uwzględnia opinie i zastrzeżenia tych organów.
10. W przypadku uzyskania zgody, o której mowa w ust. 8, zakład ubezpieczeń
posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakład reasekuracji
posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub dominujący podmiot
ubezpieczeniowy lub dominujący podmiot nieregulowany przekazuje sporządzony
dokument jednocześnie wszystkim zainteresowanym organom nadzorczym.
11. Uzyskanie zgody, o której mowa w ust. 8, nie zwalnia zakładu ubezpieczeń
lub zakładu reasekuracji będącego jednostką zależną z obowiązku przeprowadzania
własnej oceny ryzyka i wypłacalności zgodnie z art. 63.
art. 404.
więcej
zakładami ubezpieczeń i zakładami reasekuracji wchodzącymi w skład grupy, organ
nadzoru wykonuje zadania organu sprawującego nadzór nad grupą.
2. Organ nadzoru wykonuje zadania organu sprawującego nadzór nad grupą
również w przypadku gdy:
1) podmiotem stojącym na czele grupy jest zakład ubezpieczeń lub zakład
reasekuracji, któremu organ nadzoru wydał zezwolenie na wykonywanie
działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej;
2) podmiotem stojącym na czele grupy nie jest zakład ubezpieczeń ani zakład
reasekuracji i spełniony jest jeden z poniższych warunków:
a) organ nadzoru wydał zezwolenie na wykonywanie działalności
ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej zakładowi ubezpieczeń
lub zakładowi reasekuracji, którego jednostką dominującą jest dominujący
podmiot ubezpieczeniowy lub dominujący podmiot nieregulowany,
b) organ nadzoru wydał zezwolenie na wykonywanie działalności
ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej zakładowi ubezpieczeń
lub zakładowi reasekuracji, którego jednostką dominującą jest dominujący
podmiot ubezpieczeniowy lub dominujący podmiot nieregulowany
z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a więcej niż jeden zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji z siedzibą na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej ma jako jednostkę dominującą ten sam, co
ten zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, dominujący podmiot
ubezpieczeniowy lub ten sam, co ten zakład ubezpieczeń lub zakład
reasekuracji, dominujący podmiot nieregulowany,
c) organ nadzoru sprawuje nadzór nad zakładem ubezpieczeń lub zakładem
reasekuracji z największą sumą aktywów bilansu, jeżeli podmiotem
stojącym na czele grupy jest więcej niż jeden dominujący podmiot
ubezpieczeniowy lub więcej niż jeden dominujący podmiot nieregulowany
i podmioty te mają siedziby na terytorium różnych państw członkowskich
Unii Europejskiej, a w każdym z tych państw członkowskich jest obecny
zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji,
d) organ nadzoru wydał zezwolenie na wykonywanie działalności
ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej zakładowi ubezpieczeń
lub zakładowi reasekuracji z największą sumą aktywów bilansu, jeżeli
więcej niż jeden zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji z siedzibą na
terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej ma jako jednostkę
dominującą ten sam, co ten zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji,
dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub ten sam, co ten zakład
ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, dominujący podmiot nieregulowany
i żaden z tych zakładów nie uzyskał zezwolenia na wykonywanie
działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej na
terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, na którym ten
dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub ten dominujący podmiot
nieregulowany ma siedzibę,
e) organ nadzoru wydał zezwolenie na wykonywanie działalności
ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej zakładowi ubezpieczeń
lub zakładowi reasekuracji z największą sumą aktywów bilansu, jeżeli
grupa nie posiada jednostki dominującej lub jeżeli nie są spełnione warunki,
o których mowa w lit. a–d.
3. Organ nadzoru wraz z innymi zainteresowanymi organami nadzorczymi
może, na wniosek któregokolwiek organu nadzorczego, wspólnie uzgodnić
odstąpienie od stosowania kryteriów, o których mowa w ust. 2, jeżeli ich stosowanie
nie byłoby właściwe z uwagi na strukturę grupy i względne znaczenie działalności zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji w różnych państwach członkowskich Unii Europejskiej, oraz wyznaczyć inny organ nadzorczy jako organ sprawujący nadzór nad grupą (wspólne uzgodnienie).
4. Organ nadzoru może, nie częściej niż raz w roku, wystąpić z wnioskiem
o otwarcie dyskusji, czy kryteria, o których mowa w ust. 2, są właściwe. Organ
nadzoru dąży do podjęcia wspólnego uzgodnienia w terminie 3 miesięcy od dnia
złożenia wniosku w sprawie dyskusji.
5. Organ nadzoru wyznaczony w trybie ust. 3 i 4 jako organ sprawujący nadzór
nad grupą powiadamia podmiot stojący na czele grupy o wyznaczeniu go jako organu
sprawującego nadzór nad grupą, podając uzasadnienie.
6. W terminie 3 miesięcy od złożenia wniosku w sprawie dyskusji organ nadzoru
może złożyć wniosek do EIOPA o wydanie rozstrzygnięcia zgodnie
z art. 19 rozporządzenia 1094/2010. W przypadku złożenia wniosku do EIOPA
zainteresowane organy nadzorcze podejmują wspólne uzgodnienie zgodne
z rozstrzygnięciem EIOPA.
7. W przypadku gdy organ nadzoru spełnia przynajmniej jedno z kryteriów,
o których mowa w ust. 2, przed podjęciem wspólnego uzgodnienia, na podstawie
którego zostanie wyznaczony inny organ nadzoru jako organ sprawujący nadzór nad
grupą, organ nadzoru przekazuje podmiotowi stojącemu na czele grupy informacje o:
1) zamiarze podjęcia wspólnego uzgodnienia,
2) projektowanej treści wspólnego uzgodnienia,
3) procedurach odwoławczych od rozstrzygnięć organu wyznaczanego jako organ
sprawujący nadzór nad grupą
‒ umożliwiając podmiotowi stojącemu na czele grupy wyrażenie opinii.
8. Na podstawie wspólnego uzgodnienia organ nadzoru może przyjmować
jedynie zadania odpowiadające celom i zadaniom nadzoru nad grupą określonym
w ustawie.
9. W przypadku niepodjęcia wspólnego uzgodnienia zadania organu
sprawującego nadzór nad grupą wykonuje organ nadzorczy określony zgodnie z ust. 2.
10. Po podjęciu wspólnego uzgodnienia, na podstawie którego został
wyznaczony inny organ nadzorczy jako organ sprawujący nadzór nad grupą, organ
nadzoru przekazuje podmiotowi stojącemu na czele grupy, który ma siedzibę na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, informacje o podjęciu wspólnego uzgodnienia i jego treści, oraz dniu, od którego wspólne uzgodnienie będzie przez organy nadzorcze stosowane.
11. W przypadku niepodjęcia wspólnego uzgodnienia organ nadzoru przekazuje
podmiotowi stojącemu na czele grupy informacje o jego niepodjęciu.
12. Organ nadzoru ogłasza w Dzienniku Urzędowym Komisji Nadzoru
Finansowego wspólne uzgodnienie albo informację o jego niepodjęciu.
art. 405.
więcej
posiada następujące uprawnienia i obowiązki w odniesieniu do nadzoru nad grupą:
1) koordynacja gromadzenia i rozpowszechniania odpowiednich i istotnych
informacji w normalnych i nadzwyczajnych sytuacjach, w tym przekazywania
istotnych informacji dotyczących zadań nadzorczych organów nadzorczych;
2) nadzór nad sytuacją finansową grupy i jej ocena;
3) ocena przestrzegania przez grupę przepisów dotyczących wypłacalności grupy,
koncentracji ryzyka i transakcji wewnątrz grupy, o których mowa w art. 378–
402;
4) ocena systemu zarządzania grupy określonego w art. 403 oraz spełniania przez
członków zarządu oraz rady nadzorczej podmiotu posiadającego udziały
kapitałowe w innym podmiocie przepisów, o których mowa w art. 48 i art. 414;
5) planowanie i koordynacja działań nadzorczych w normalnych i nadzwyczajnych
sytuacjach, we współpracy z zainteresowanymi organami nadzorczymi
i z uwzględnieniem charakteru, skali i złożoności ryzyk właściwych dla
działalności wykonywanej przez podmioty wchodzące w skład danej grupy,
poprzez odbywanie przynajmniej raz w roku regularnych spotkań lub stosowanie
innych odpowiednich środków;
6) inne zadania, środki, decyzje i rozstrzygnięcia przypisane organowi
sprawującemu nadzór nad grupą, w szczególności zatwierdzanie modelu
wewnętrznego na poziomie grupy zgodnie z art. 391 i art. 393, oraz wydawanie
zgody na stosowanie systemu ustanowionego zgodnie z art. 396–399.
2. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą przewodniczy
kolegium organów nadzoru powołanemu w celu ułatwienia wykonywania zadań,
o których mowa w ust. 1.
3. Kolegium organów nadzoru składa się z organu będącego organem
sprawującym nadzór nad grupą, organów nadzorczych państw członkowskich Unii Europejskiej, na których terytorium znajdują się siedziby zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji będących jednostkami zależnymi, oraz z EIOPA.
4. W pracach kolegium organów nadzoru mogą uczestniczyć:
1) organy nadzorcze sprawujące nadzór nad znaczącymi oddziałami zakładów
ubezpieczeń i zakładów reasekuracji, o których mowa w art. 354 rozporządzenia
delegowanego Komisji (UE) 2015/35;
2) organy nadzorcze sprawujące nadzór nad zakładami ubezpieczeń i zakładami
reasekuracji mającymi siedzibę na terytorium państw członkowskich Unii
Europejskiej, będących podmiotami powiązanymi innymi niż jednostki zależne;
3) organy nadzorcze sprawujące nadzór nad zakładami ubezpieczeń i zakładami
reasekuracji mającymi siedzibę na terytorium państw niebędących państwami
członkowskimi Unii Europejskiej, będących podmiotami powiązanymi;
4) organy nadzorcze sprawujące nadzór nad instytucjami kredytowymi i firmami
inwestycyjnymi mającymi siedzibę na terytorium państw członkowskich Unii
Europejskiej albo na terytorium państw niebędących państwami członkowskimi
Unii Europejskiej, będących podmiotami powiązanymi.
5. Udział organów nadzorczych, o których mowa w ust. 4, w pracach kolegium
organów nadzoru jest ograniczony do realizacji celu polegającego na efektywnej
wymianie informacji.
6. Powołanie i funkcjonowanie kolegium organów nadzoru jest oparte na
porozumieniu w zakresie koordynacji sprawowania nadzoru grupowego pomiędzy
organem będącym organem sprawującym nadzór nad grupą i pozostałymi
zainteresowanymi organami nadzorczymi.
7. W przypadku gdy kolegium organów nadzoru nie osiągnie wspólnego
stanowiska w odniesieniu do treści porozumienia w zakresie koordynacji
sprawowania nadzoru grupowego, organ nadzoru będący organem sprawującym
nadzór nad grupą może złożyć wniosek do EIOPA o wydanie rozstrzygnięcia.
8. W przypadku gdy organ nadzoru jest organem sprawującym nadzór nad grupą
i został złożony wniosek do EIOPA o wydanie rozstrzygnięcia w sprawie
porozumienia w zakresie koordynacji sprawowania nadzoru grupowego, organ
nadzoru wydaje decyzję zgodną z rozstrzygnięciem EIOPA. Organ nadzoru będący
organem sprawującym nadzór nad grupą przekazuje treść wydanej decyzji
zainteresowanym organom nadzorczym.
9. Porozumienie w zakresie koordynacji sprawowania nadzoru grupowego
określa procedury:
1) podejmowania przez zainteresowane organy nadzorcze rozstrzygnięć, o których
mowa w art. 391, art. 392 i art. 404;
2) konsultacji przeprowadzanych przez zainteresowane organy nadzorcze zgodnie
z ust. 6–8 i art. 378 ust. 5.
10. Porozumienie w zakresie koordynacji sprawowania nadzoru grupowego
może określać także procedury:
1) konsultacji między zainteresowanymi organami nadzorczymi, w szczególności
w sprawach, o których mowa w art. 374–377, art. 379–381, art. 387, art. 401–
403, art. 407, art. 412, art. 416 i art. 417;
2) współpracy z innymi organami nadzorczymi.
11. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może, na
podstawie porozumienia w zakresie koordynacji sprawowania nadzoru grupowego,
przydzielać dodatkowe zadania innym organom nadzorczym uczestniczącym
w pracach kolegium organów nadzoru, jeżeli przyczyni się to do poprawy
skuteczności nadzoru nad grupą i nie wpłynie to niekorzystnie na wypełnianie
obowiązków nadzorczych przez członków kolegium organów nadzoru.
12. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą przekazuje
EIOPA informacje dotyczące funkcjonowania kolegium organów nadzoru, w tym
istotnych trudności dotyczących jego funkcjonowania.
13. W przypadku gdy organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad
grupą w ocenie innego zainteresowanego organu nadzorczego nie wypełnia zadań,
o których mowa w ust. 1, lub gdy nie ma odpowiedniej współpracy między członkami
kolegium organów nadzoru i został złożony wniosek do EIOPA o wydanie
rozstrzygnięcia zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1094/2010, organ nadzoru wydaje
decyzję po wydaniu rozstrzygnięcia przez EIOPA. Organ nadzoru będący organem
sprawującym nadzór nad grupą przekazuje treść wydanego rozstrzygnięcia
zainteresowanym organom nadzorczym.
14. W przypadku gdy organem sprawującym nadzór nad grupą jest organ
nadzorczy innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, organ nadzoru jest uprawniony do uczestniczenia w pracach kolegium
organów nadzoru, jeżeli:
1) organ nadzoru sprawuje nadzór nad krajowym zakładem ubezpieczeń lub
krajowym zakładem reasekuracji wchodzącym w skład grupy;
2) organ nadzoru sprawuje nadzór nad znaczącym oddziałem zakładu ubezpieczeń
lub zakładu reasekuracji z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
3) organ nadzoru sprawuje nadzór nad instytucją kredytową lub firmą inwestycyjną
z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, będącą podmiotem
powiązanym.
15. W przypadku, o którym mowa w ust. 14 pkt 2 i 3, udział organu nadzoru
w pracach kolegium organów nadzoru jest ograniczony do realizacji celu polegającego
na efektywnej wymianie informacji.
16. W przypadku gdy w ocenie organu nadzoru organ nadzorczy innego niż
Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej będący organem
sprawującym nadzór nad grupą nie wypełnia zadań, o których mowa w ust. 1, lub gdy
nie ma odpowiedniej współpracy między członkami kolegium organów nadzoru,
organ nadzoru może złożyć wniosek o pomoc do EIOPA zgodnie
z art. 19 rozporządzenia 1094/2010.
17. W ramach prac kolegium organów nadzoru organ nadzoru jest uprawniony
do wymiany informacji i konsultacji z organami nadzorczymi będącymi członkami
kolegium organów nadzoru w celu podejmowania odpowiednich działań.
18. Organ nadzoru, który uczestniczy w pracach kolegium organów nadzoru,
może złożyć wniosek do EIOPA o wydanie rozstrzygnięcia zgodnie
z art. 19 rozporządzenia 1094/2010 w przypadku wystąpienia rozbieżnych opinii w
odniesieniu do porozumienia w zakresie koordynacji sprawowania nadzoru
grupowego.
19. Organ nadzoru, który uczestniczy w pracach kolegium organów nadzoru,
może, na podstawie porozumienia w zakresie koordynacji sprawowania nadzoru
grupowego, realizować dodatkowe zadania przydzielone mu przez inny organ
nadzorczy uczestniczący w pracach kolegium organów nadzoru, jeżeli przyczyni się
to do poprawy skuteczności nadzoru nad grupą i jeżeli realizacja dodatkowych zadań
nie wpłynie niekorzystnie na wypełnianie obowiązków nadzorczych przez organ
nadzoru.
art. 406.
więcej
wchodzących w skład kolegium organów nadzoru o informacje pomocne
w sprawowaniu nadzoru.
2. Organ nadzoru niezwłocznie przekazuje informacje innym organom
nadzorczym wchodzącym w skład kolegium organów nadzoru, obejmujące co
najmniej informacje dotyczące działań grupy i organu nadzoru oraz informacje
przekazywane przez podmioty wchodzące w skład grupy.
3. Jeżeli inny organ nadzorczy wchodzący w skład kolegium organów nadzoru
nie przekazał organowi nadzoru odpowiednich informacji w terminie 14 dni, organ
nadzoru może złożyć wniosek do EIOPA.
4. Organ nadzoru, który uczestniczy w kolegium organów nadzoru, może
niezwłocznie zwołać posiedzenie kolegium organów nadzoru w przypadkach gdy:
1) uzyska informacje o poważnym naruszeniu kapitałowego wymogu
wypłacalności lub naruszeniu minimalnego wymogu kapitałowego przez zakład
ubezpieczeń lub zakład reasekuracji wchodzący w skład grupy;
2) uzyska informacje o poważnym naruszeniu kapitałowego wymogu
wypłacalności na poziomie grupy;
3) wystąpiły inne wyjątkowe okoliczności.
art. 407.
więcej
nadzorczych innych organów nadzorczych przeprowadza konsultacje
z zainteresowanymi organami nadzorczymi wchodzącymi w skład kolegium organów
nadzoru w zakresie:
1) zmian struktury akcjonariatu lub udziałów, struktury organizacyjnej lub struktury
zarządzania zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji wchodzącego w skład
grupy, które wymagają zatwierdzenia lub wydania zgody przez organ nadzoru
lub uprawniają organ nadzoru do zgłoszenia sprzeciwu;
2) wydawania decyzji w sprawie przedłużenia okresu naprawczego, o którym
mowa w art. 312 ust. 5–9;
3) znaczących sankcji lub środków wyjątkowych zastosowanych przez organ
nadzoru, w tym nałożenia narzutu kapitałowego na kapitałowy wymóg
wypłacalności zgodnie z art. 270, oraz nałożonych ograniczeń dotyczących
stosowania modelu wewnętrznego przy obliczaniu kapitałowego wymogu
wypłacalności.
2. W konsultacjach, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, uczestniczy organ
sprawujący nadzór nad grupą.
3. Jeżeli decyzja wydana przez organ nadzoru jest oparta na informacjach
otrzymanych od innych organów nadzorczych, organ nadzoru przeprowadza
konsultacje z tymi organami nadzorczymi.
4. Organ nadzoru może odstąpić od przeprowadzenia konsultacji w pilnych
przypadkach lub jeżeli konsultacje mogłyby zagrozić skuteczności wydanej decyzji.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, organ nadzoru bezzwłocznie
informuje zainteresowane organy nadzorcze.
art. 408.
więcej
może wystąpić z wnioskiem do organu nadzorczego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, na którego terytorium jednostka dominująca ma siedzibę, o przekazanie
jednostce dominującej żądania udzielenia informacji odpowiednich dla wykonywania
praw i obowiązków organu sprawującego nadzór nad grupą, o których mowa
w art. 405.
2. Jeżeli informacje odpowiednie dla celów nadzoru nad grupą, o których mowa
w art. 410 ust. 2, zostały wcześniej przekazane innemu organowi nadzorczemu, organ
nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może wystąpić do tego
organu nadzorczego z wnioskiem o przekazanie odpowiednich informacji.
art. 409.
więcej
podmiotem powiązanym instytucji kredytowej lub firmy inwestycyjnej albo jeżeli ten
sam podmiot posiada udziały kapitałowe w zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie
reasekuracji i w instytucji kredytowej lub firmie inwestycyjnej:
1) organ nadzoru może wystąpić do organów odpowiedzialnych za sprawowanie
nadzoru nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi z wnioskiem
o przekazanie informacji mogących ułatwić realizację jego zadań, w szczególności zadań określonych w niniejszym rozdziale;
2) organ nadzoru przekazuje zainteresowanym organom nadzorczym informacje
związane z wykonywaniem nadzoru nad instytucjami kredytowymi i firmami
inwestycyjnymi, mogące ułatwić realizację zadań tych organów.
art. 410.
więcej
podmiotów podlegających nadzorowi nad grupą oraz podmioty posiadające udziały
kapitałowe w podmiotach podlegających nadzorowi nad grupą mogą dokonywać
wymiany informacji, które mogą być odpowiednie dla celów nadzoru nad grupą.
2. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może żądać
od każdego podmiotu wchodzącego w skład grupy danych i informacji istotnych dla
celów nadzoru nad grupą. Przepisy art. 335 stosuje się odpowiednio.
3. Organ nadzoru może żądać bezpośrednio od podmiotów wchodzących w skład
grupy niezbędnych danych i informacji, jeżeli wcześniej wystąpił o takie dane
i informacje do zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji objętego nadzorem nad
grupą, a zakład ten nie przekazał tych danych i informacji w odpowiednim terminie.
3a. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może
zwolnić z obowiązku przedstawiania sprawozdań na poziomie grupy do organu,
o których mowa w art. 372 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/35, za
okresy kwartalne, jeżeli wszystkie zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji
wchodzące w skład grupy zostały zwolnione z obowiązku, o którym mowa w art. 339a
ust. 1, lub uzyskały odpowiednie uprawnienie przyznane na podstawie przepisów
obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii
Europejskiej, biorąc pod uwagę charakter, skalę oraz złożoność ryzyk właściwych dla
działalności wykonywanej przez grupę.
4. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może zwolnić
z obowiązku przekazywania pełnego wykazu aktywów na poziomie grupy
w sprawozdaniu na poziomie grupy do organu, o którym mowa w art. 372
rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/35, jeżeli wszystkie zakłady
ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji wchodzące w skład grupy uzyskały
uprawnienie, o którym mowa w art. 339 ust. 1–4, lub odpowiednie uprawnienie
przyznane na podstawie przepisów obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita
Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, biorąc pod uwagę charakter, skalę
oraz złożoność ryzyk właściwych dla działalności wykonywanej przez grupę oraz cel
stabilności finansowej.
5. Zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie
ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji, zakład reasekuracji posiadający udziały
kapitałowe w innym zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji, dominujący
podmiot ubezpieczeniowy i dominujący podmiot nieregulowany przekazują organowi
nadzoru dane i informacje za okresy roczne, nie później niż w ciągu 20 tygodni po
zakończeniu roku obrotowego kończącego się w dniu przypadającym między
30 czerwca a 31 grudnia.
6. Zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie
ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji, zakład reasekuracji posiadający udziały
kapitałowe w innym zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji, dominujący
podmiot ubezpieczeniowy i dominujący podmiot nieregulowany przekazują organowi
nadzoru informacje za okresy kwartalne w roku obrotowym nie później niż w ciągu
11 tygodni po zakończeniu kwartału w roku obrotowym kończącego się w dniu
przypadającym między 1 stycznia a 31 grudnia.
art. 411.
więcej
pośrednictwem osób w tym celu wyznaczonych, weryfikację na miejscu informacji,
o których mowa w art. 410.
2. Weryfikacja, o której mowa w ust. 1, może być przeprowadzona w trybie
określonym w przepisach art. 342 albo art. 353.
3. Weryfikacja, o której mowa w ust. 1, może być przeprowadzana w siedzibie
lub miejscu wykonywania działalności:
1) zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji objętego nadzorem nad grupą;
2) podmiotu powiązanego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji objętego
nadzorem nad grupą;
3) jednostki dominującej zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji objętego
nadzorem nad grupą;
4) podmiotu powiązanego jednostki dominującej zakładu ubezpieczeń lub zakładu
reasekuracji objętego nadzorem nad grupą.
4. Jeżeli organ nadzoru zamierza zweryfikować informacje dotyczące podmiotu
wchodzącego w skład grupy i mającego siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska
państwie członkowskim Unii Europejskiej, w tym podmiotu niebędącego podmiotem
regulowanym, organ nadzoru może wystąpić do organu nadzorczego tego państwa
członkowskiego z wnioskiem o przeprowadzenie tej weryfikacji. Organ nadzoru może
uczestniczyć w przeprowadzeniu weryfikacji lub przeprowadzić ją we własnym
zakresie.
5. W przypadku otrzymania wniosku organu nadzorczego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej w sprawie zweryfikowania otrzymanych przez ten
organ informacji organ nadzoru przeprowadza taką weryfikację lub umożliwia temu
organowi nadzorczemu lub osobie wyznaczonej przez ten organ nadzorczy
uczestnictwo w przeprowadzanej przez organ nadzoru weryfikacji lub umożliwia przeprowadzenie przez ten organ nadzorczy takiej weryfikacji we własnym zakresie.
O podejmowanych działaniach jest informowany organ sprawujący nadzór nad grupą.
6. Jeżeli wniosek, o którym mowa w ust. 4, nie został rozpatrzony w terminie
2 tygodni lub organ nadzorczy, o którym mowa w ust. 3, utrudnia lub uniemożliwia
organowi nadzoru uczestniczenie lub przeprowadzenie we własnym zakresie
weryfikacji, organ nadzoru może złożyć wniosek o pomoc do EIOPA zgodnie
z art. 19 rozporządzenia 1094/2010.
art. 412.
więcej
zakładzie lub zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie
lub dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub dominujący podmiot nieregulowany
ujawnia, raz w roku, sprawozdanie na temat wypłacalności i kondycji finansowej na
poziomie grupy. Przepisy rozdziału 11 stosuje się odpowiednio.
2. Zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub
zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub
dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub dominujący podmiot nieregulowany może,
po uzyskaniu zgody organu nadzoru będącego organem sprawującym nadzór nad
grupą, przedstawić jedno sprawo-zdanie dotyczące wypłacalności i kondycji
finansowej grupy. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą
wyraża taką zgodę, jeżeli w jednolitym sprawozdaniu dotyczącym wypłacalności
i kondycji finansowej grupy zostaną przedstawione oddzielnie:
1) informacje na poziomie grupy, których ujawnianie jest wymagane zgodnie
z ust. 1;
2) informacje dotyczące jednostek zależnych w grupie, których ujawnianie jest
wymagane zgodnie z przepisami rozdziału 11, w sposób pozwalający na
rozpoznanie każdej z tych jednostek.
3. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą, przed
wydaniem, w drodze decyzji, zgody, o której mowa w ust. 2, przeprowadza
konsultacje z członkami kolegium organów nadzoru i bierze pod uwagę opinie i
zastrzeżenia organów nadzorczych uczestniczących w pracach kolegium.
4. Jeżeli sprawozdanie, o którym mowa w ust. 2, nie zawiera informacji, których
ujawniania wymaga od podobnych podmiotów organ nadzorczy, który wydał
zezwolenie jednostce zależnej wchodzącej w skład grupy na wykonywanie
działalności, a są to informacje istotne, organ nadzoru może zażądać od danej
jednostki zależnej ujawnienia niezbędnych dodatkowych informacji.
5. Zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie
ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji, zakład reasekuracji posiadający udziały
kapitałowe w innym zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji, dominujący
podmiot ubezpieczeniowy i dominujący podmiot nieregulowany, ujawniają
sprawozdanie o wypłacalności i kondycji finansowej na poziomie grupy nie później
niż w ciągu 20 tygodni po zakończeniu roku obrotowego kończącego się w dniu
przypadającym między 30 czerwca a 31 grudnia.
art. 413.
więcej
zakładzie lub zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie
lub dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub dominujący podmiot nieregulowany
ujawnia, raz do roku, opis struktury prawnej, struktury zarządzania i struktury
organizacyjnej na poziomie grupy, w tym informacje dotyczące wszystkich jednostek
zależnych, znaczących podmiotów powiązanych, znaczących oddziałów zakładów
ubezpieczeń i znaczących oddziałów zakładów reasekuracji wchodzących w skład
grupy.
art. 414.
więcej
ubezpieczeniowym lub dominującym podmiotem nieregulowanym, przepisy art. 48
i art. 49 stosuje się odpowiednio.
art. 415.
więcej
1) zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji wchodzący w skład grupy nie spełnia
wymogów, o których mowa w art. 378–403,
2) wymogi, o których mowa w pkt 1, są spełnione, ale wypłacalność zakładu
ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji wchodzącego w skład grupy może być
zagrożona, lub
3) transakcje wewnątrz grupy lub koncentracja ryzyka stanowią zagrożenie dla
sytuacji finansowej zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji wchodzącego
w skład grupy
– organ nadzoru może wydawać zalecenia w celu naprawy sytuacji w stosunku do
zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, a w przypadku gdy organ nadzoru jest
organem sprawującym nadzór nad grupą – w stosunku do dominującego podmiotu
ubezpieczeniowego lub dominującego podmiotu nieregulowanego.
2. W przypadku niewykonania w wyznaczonym terminie zaleceń, o których
mowa w ust. 1, organ nadzoru może, w drodze decyzji, zobowiązać do ich wykonania w określonym terminie. W przypadku niewykonania takiej decyzji przez dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub dominujący podmiot nieregulowany organ nadzoru
może nałożyć na ten podmiot karę pieniężną do wysokości 10 000 000 zł.
3. Jeżeli dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub dominujący podmiot
nieregulowany, o którym mowa w ust. 1, ma siedzibę w innym niż Rzeczpospolita
Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, organ nadzoru będący organem
sprawującym nadzór nad grupą informuje właściwe organy nadzorcze o swoich
ustaleniach w celu umożliwienia im podjęcia niezbędnych środków.
4. Jeżeli zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, o którym mowa w ust. 1,
ma siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii
Europejskiej, organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą
informuje właściwe organy nadzorcze o swoich ustaleniach w celu umożliwienia im
podjęcia niezbędnych środków.
5. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą,
w uzasadnionych przypadkach, koordynuje podejmowane środki z zainteresowanymi
organami nadzorczymi.
art. 416.
więcej
grupą wraz z zainteresowanymi organami nadzorczymi, dokonuje weryfikacji, czy
zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, którego jednostka dominująca ma
siedzibę na terytorium państwa niebędącego państwem członkowskim Unii
Europejskiej, podlega nadzorowi wykonywanemu przez organ nadzorczy państwa
niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej równoważnemu z nadzorem
sprawowanym na podstawie niniejszego rozdziału nad zakładami ubezpieczeń
i zakładami reasekuracji, o których mowa w art. 374 ust. 1 pkt 1 i 2.
2. Organ nadzoru pełniący obowiązki organu sprawującego nadzór nad grupą
dokonuje weryfikacji równoważności, o której mowa w ust. 1, z urzędu albo na
wniosek jednostki dominującej lub zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji,
który uzyskał zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub
działalności reasekuracyjnej w państwie członkowskim Unii Europejskiej.
3. Organ nadzoru pełniący obowiązki organu sprawującego nadzór nad grupą
przed wydaniem rozstrzygnięcia w sprawie weryfikacji równoważności, o której
mowa w ust. 1, przeprowadza konsultacje z zainteresowanymi organami
nadzorczymi, przy pomocy EIOPA.
3a. Organ nadzoru pełniący obowiązki organu sprawującego nadzór nad grupą
nie dokonuje weryfikacji równoważności, o której mowa w ust. 1, w przypadku
państwa, wobec którego dokonał już takiej weryfikacji, chyba że wynika to
z konieczności uwzględnienia istotnych zmian dokonanych w systemie nadzoru, jaki
sprawowany jest na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie ustawy oraz
na terytorium innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich Unii
Europejskiej na podstawie przepisów stanowiących implementację tytułu I dyrektywy
2009/138/WE oraz w odpowiednim systemie nadzoru tego państwa.
4. W przypadku wydania przez Komisję Europejską aktów wykonawczych,
o których mowa w art. 260 ust. 3 lub 5 dyrektywy 2009/138/WE, organ nadzoru
pełniący obowiązki organu sprawującego nadzór nad grupą nie dokonuje weryfikacji
równoważności.
5. W przypadku wydania przez Komisję Europejską aktów wykonawczych,
o których mowa w art. 260 ust. 3 lub 5 dyrektywy 2009/138/WE, lub wydania
rozstrzygnięcia stwierdzającego równoważność systemu nadzoru państwa niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej organ nadzoru polega na
równoważnym nadzorze nad grupą sprawowanym przez organy nadzorcze tego
państwa.
5a. W przypadku gdy organ nadzoru pełni obowiązki organu sprawującego
nadzór nad grupą i w skład grupy wchodzi zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji
mający siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej, którego suma aktywów
bilansu jest większa niż suma aktywów bilansu jednostki dominującej, o której mowa
w ust. 1, przepisu ust. 5 nie stosuje się, a zadania organu sprawującego nadzór nad
grupą wykonuje organ nadzoru.
6. Do współpracy z organami nadzorczymi, o których mowa w ust. 5, przepisy
art. 404–415 stosuje się odpowiednio.
7. W przypadku gdy organ nadzoru nie zgadza się z rozstrzygnięciem organu
nadzorczego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii
Europejskiej pełniącego obowiązki organu sprawującego nadzór nad grupą,
dokonanym w ramach sprawdzania, w zakresie odpowiadającym ust. 1,
równoważności nadzoru wykonywanego przez organ nadzorczy państwa niebędącego
państwem członkowskim Unii Europejskiej, organ nadzoru może złożyć wniosek do
EIOPA o wydanie rozstrzygnięcia zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1094/2010,
w terminie 3 miesięcy od dnia powiadomienia o rozstrzygnięciu dokonanym przez ten organ nadzorczy innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
art. 417.
więcej
równoważność systemu nadzoru państwa niebędącego państwem członkowskim Unii
Europejskiej, ani nie zostały przez Komisję Europejską wydane akty wykonawcze,
o których mowa w art. 260 ust. 3 lub 5 dyrektywy 2009/138/WE, do zakładów
ubezpieczeń lub zakładów reasekuracji stosuje się odpowiednio przepisy art. 378–394
i art. 401–415 albo jedną z metod, o której mowa w ust. 4.
2. Na poziomie dominującego podmiotu ubezpieczeniowego z siedzibą
w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej lub
dominującego podmiotu nieregulowanego z siedzibą w państwie niebędącym
państwem członkowskim Unii Europejskiej, zakładu ubezpieczeń z siedzibą
w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej lub zakładu
reasekuracji z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii
Europejskiej stosuje się zasady i metody, o których mowa w art. 378–415.
3. Dla celów obliczeń wypłacalności grupy podmiot, o którym mowa w ust. 2,
jest traktowany jak zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji przy zastosowaniu
przepisów art. 238–248, oraz:
1) przepisów art. 386 – w przypadku dominującego podmiotu ubezpieczeniowego
i dominującego podmiotu nieregulowanego;
2) przepisów art. 387 – w przypadku zakładu ubezpieczeń z siedzibą w państwie
niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej i zakładu reasekuracji
z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej.
4. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może
stosować inne metody zapewniające odpowiedni nadzór nad zakładami ubezpieczeń
i zakładami reasekuracji wchodzącymi w skład grupy. Organ nadzoru będący organem
sprawującym nadzór nad grupą określa te metody po przeprowadzeniu konsultacji
z zainteresowanymi organami nadzorczymi.
5. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może żądać
utworzenia dominującego podmiotu ubezpieczeniowego z siedzibą w państwie
członkowskim Unii Europejskiej lub dominującego podmiotu nieregulowanego
z siedzibą w państwie członkowskim Unii Europejskiej w celu stosowania regulacji
zawartych w niniejszym rozdziale do zakładów ubezpieczeń lub zakładów
reasekuracji wchodzących w skład grupy, w której podmiotem stojącym na czele grupy będzie ten dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub ten dominujący podmiot nieregulowany.
6. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą informuje
zainteresowane organy nadzorcze oraz Komisję Europejską o wybranych metodach
umożliwiających realizację celów nadzoru nad grupą.
art. 418.
więcej
jednostką zależną dominującego podmiotu ubezpieczeniowego z siedzibą w państwie
niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej lub dominującego podmiotu
nieregulowanego z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii
Europejskiej lub zakładu ubezpieczeń z siedzibą w państwie niebędącym państwem
członkowskim Unii Europejskiej lub zakładu reasekuracji z siedzibą w państwie
niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej, organ nadzoru dokonuje
weryfikacji równoważności, o której mowa w art. 416, wyłącznie na poziomie
jednostki dominującej najwyższego szczebla będącej dominującym podmiotem
ubezpieczeniowym z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii
Europejskiej lub dominującym podmiotem nieregulowanym z siedzibą w państwie
niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej lub zakładem ubezpieczeń
z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej lub
zakładem reasekuracji z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim
Unii Europejskiej.
2. W przypadku gdy nie zostało wydane rozstrzygnięcie stwierdzające
równoważność, o której mowa w art. 416 ust. 1, lub właściwy organ nadzorczy
państwa członkowskiego Unii Europejskiej nie wydał rozstrzygnięcia o stwierdzeniu
równoważności w zakresie odpowiadającym art. 416 ust. 1, ani nie zostały przez
Komisję Europejską wydane akty wykonawcze, o których mowa w art. 260 ust. 3 lub
5 dyrektywy 2009/138/WE, organ nadzoru może dokonać weryfikacji równoważności
na niższym poziomie, jeżeli zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji ma jednostkę
dominującą, niezależnie od tego, czy jest to dominujący podmiot ubezpieczeniowy
z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej,
dominujący podmiot nieregulowany z siedzibą w państwie niebędącym państwem
członkowskim Unii Europejskiej, zakład ubezpieczeń z siedzibą w państwie
niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej czy zakład reasekuracji
z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, organ nadzoru pełniący obowiązki
organu sprawującego nadzór nad grupą wyjaśnia rozstrzygnięcie w sprawie
weryfikacji równoważności podmiotowi stojącemu na czele grupy.
4. Przepis art. 417 stosuje się odpowiednio.
art. 419.
więcej
reasekuracji jest mieszany dominujący podmiot ubezpieczeniowy, organ nadzoru
sprawuje nadzór nad transakcjami pomiędzy tymi zakładami ubezpieczeń lub
zakładami reasekuracji a mieszanym dominującym podmiotem ubezpieczeniowym
i jego podmiotami powiązanymi.
2. Przepisy art. 402, art. 406–411 i art. 415 stosuje się odpowiednio.
art. 420.
więcej
wykonujące działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tworzą
ubezpieczeniowy samorząd gospodarczy.
2. Organizacją ubezpieczeniowego samorządu gospodarczego jest Polska Izba
Ubezpieczeń, zwana dalej „Izbą”.
art. 421.
więcej
ubezpieczeniowego samorządu gospodarczego na zasadach określonych w ustawie
z dnia 30 maja 1989 r. o izbach gospodarczych (Dz. U. z 2019 r. poz. 579).
art. 422.
więcej
przez zakład ubezpieczeń, o którym mowa w art. 420 ust. 1, działalności
ubezpieczeniowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Członkostwo w Izbie ustaje z dniem podjęcia uchwały o likwidacji
dobrowolnej albo z dniem, w którym decyzja o likwidacji przymusowej stała się
prawomocna.
3. Członkami Izby, na zasadzie dobrowolności, mogą być krajowe zakłady
reasekuracji i zagraniczne zakłady reasekuracji wykonujące działalność na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
art. 423.
więcej
w Rzeczypospolitej Polskiej i reprezentuje zakłady ubezpieczeń, a także zakłady
reasekuracji, które przystąpią do Izby.
art. 424.
więcej
2. Organami Izby są:
1) Walne Zgromadzenie Polskiej Izby Ubezpieczeń, zwane dalej „Walnym
Zgromadzeniem Izby”;
2) Zarząd Polskiej Izby Ubezpieczeń, składający się z Prezesa Zarządu, który jest
Prezesem Izby, i z pozostałych członków Zarządu, w tym Wiceprezesów,
których liczbę określa statut Izby;
3) Komisja Rewizyjna Polskiej Izby Ubezpieczeń.
3. Wybory do organów Izby są powszechne i odbywają się w głosowaniu tajnym.
4. Kadencja organów, o których mowa w ust. 2 pkt 2 i 3, nie może być dłuższa
niż 4 lata.
art. 425.
więcej
Zgromadzenie Izby bezwzględną większością głosów, w obecności co najmniej
połowy uprawnionych do głosowania.
2. Statut Izby określa w szczególności:
1) nazwę Izby i jej siedzibę;
2) zadania Izby i formy ich realizacji;
3) zakres uprawnień organów Izby oraz tryb ich wyboru;
4) prawa i obowiązki członków Izby;
5) zasady gospodarki finansowej Izby oraz zasady wykonywania działalności
gospodarczej;
6) strukturę organizacyjną Izby.
art. 426.
więcej
działań w celu ochrony wspólnych interesów członków Izby, współdziałanie
w zapobieganiu zagrożeniom rynku ubezpieczeń, kształtowanie, upowszechnianie
i czuwanie nad przestrzeganiem zasad uczciwej konkurencji i zasad etyki
w działalności ubezpieczeniowej.
2. Do zadań Izby należy w szczególności:
1) reprezentowanie członków Izby wobec organów władzy publicznej oraz
podejmowanie działań w celu ochrony ich interesów;
2) wyrażanie opinii o projektach aktów prawnych zawierających regulacje
dotyczące działalności ubezpieczeniowej, działalności reasekuracyjnej lub z nią
związanej i współdziałanie, na wniosek, przy ich opracowaniu;
3) reprezentowanie członków Izby w międzynarodowych organizacjach
ubezpieczeniowych;
4) współdziałanie z organizacjami, stowarzyszeniami i instytucjami krajowymi
i zagranicznymi w zakresie ubezpieczeń;
5) inicjowanie i wykonywanie działalności edukacyjnej i informacyjnej
w dziedzinie ubezpieczeń oraz współpraca w zakresie szkolenia i doskonalenia
zawodowego kadr ubezpieczeniowych;
6) pozyskiwanie, gromadzenie, przetwarzanie i przekazywanie informacji
o funkcjonowaniu rynków ubezpieczeniowych w Rzeczypospolitej Polskiej
i poza jej granicami oraz opracowywanie na ich podstawie i udostępnianie na
potrzeby działalności ubezpieczeniowej i działalności reasekuracyjnej analiz
i prognoz oraz wydawanie biuletynu Izby;
7) stwarzanie możliwości polubownego i pojednawczego rozstrzygania sporów
między członkami Izby;
8) tworzenie i wykonywanie informatycznych baz danych w zakresie statystyki
ubezpieczeniowej;
9) tworzenie sytemu rozliczeń i dokonywanie rozliczeń pomiędzy zakładami
ubezpieczeń wykonującymi na zlecenie innego zakładu ubezpieczeń czynności
ubezpieczeniowe, oraz gromadzenie, przetwarzanie i udostępnianie informacji
dotyczących rozliczeń między uczestnikami tego systemu.
3. Ustalenie zakresu oraz sposobu pozyskiwania i udostępniania informacji,
o których mowa w ust. 2 pkt 6, od zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji
wymaga uchwały Walnego Zgromadzenia Izby.
4. Izba udostępnia członkom Izby dane zgromadzone w bazie danych, o której
mowa w ust. 2 pkt 8.
5. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii Izby, zakres danych gromadzonych w bazach
danych, o których mowa w ust. 2 pkt 8, uwzględniając przydatność tych danych dla
zakładu ubezpieczeń i rozwoju rynku ubezpieczeń.
art. 427.
więcej
mowa w art. 426 ust. 1, podejmuje działania i stosuje środki określone w statucie
i uchwałach Walnego Zgromadzenia Izby.
art. 428.
więcej
przedsiębiorcy powołanego przez Walne Zgromadzenie Izby.
art. 429.
więcej
spadków, zapisów, dochodów z majątku Izby oraz dochodów z działalności
gospodarczej.
2. Dochód z działalności gospodarczej służy do realizacji zadań Izby i nie może
być przeznaczony do podziału między jej członków.
3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, wysokość składki członkowskiej płaconej przez zakłady ubezpieczeń
na rzecz Izby, uwzględniając zadania Izby określone w ustawie.
4. Sposób opłacania i egzekwowania składki oraz ustalania wysokości odsetek
za nieterminowe jej opłacanie określa statut Izby.
art. 430.
więcej
ubezpieczeniowe lub działalność reasekuracyjną,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
lat 2.
2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1,
działając w imieniu osoby prawnej.
art. 431.
więcej
w jego imieniu umowy ubezpieczenia,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
lat 2.
2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1,
działając w imieniu osoby prawnej.
art. 432.
więcej
w jego imieniu umowy reasekuracji,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
lat 2.
2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1,
działając w imieniu osoby prawnej.
art. 433.
więcej
dane i informacje nieprawdziwe albo przedstawia je organowi zakładu ubezpieczeń, organowi zakładu reasekuracji, władzom państwowym lub osobie powołanej do badania sprawozdań finansowych,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
lat 2.
2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
roku.
Art. 433a. Kto, będąc do tego obowiązanym, nie opracowuje lub nie publikuje
dokumentów, o których mowa w art. 222b ust. 1, 3 i 4 lub art. 222d ust. 1, 2 i 4,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
roku.
Art. 433b. Kto, będąc odpowiedzialnym za informacje zawarte w polityce
dotyczącej zaangażowania, o której mowa w art. 222b, podaje w niej nieprawdziwe
dane lub zataja prawdziwe dane wpływające w istotny sposób na treść tej polityki,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
roku.
Art. 433c. Kto, będąc odpowiedzialnym za informacje, o których mowa
w art. 222d, podaje w nich nieprawdziwe dane lub zataja prawdziwe dane wpływające
w istotny sposób na treść tych informacji,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
roku.
art. 434.
więcej
a w przypadku spółki europejskiej, w której przyjęto system monistyczny – członkiem
rady administrującej, lub likwidatorem zakładu ubezpieczeń albo zakładu
reasekuracji, przedstawia organowi nadzoru dane i informacje nieprawdziwe albo
w inny sposób wprowadza w błąd ten organ,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
lat 2.
art. 435.
więcej
spółki europejskiej, w której przyjęto system monistyczny – członkiem rady
administrującej, albo likwidatorem, nie zgłasza wniosku o ogłoszenie upadłości
zakładu ubezpieczeń pomimo powstania warunków uzasadniających według
przepisów upadłość zakładu ubezpieczeń, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
roku.
art. 436.
więcej
spółki europejskiej, w której przyjęto system monistyczny – członkiem rady
administrującej, albo likwidatorem, nie zgłasza wniosku o ogłoszenie upadłości
zakładu reasekuracji pomimo powstania warunków uzasadniających według
przepisów upadłość zakładu reasekuracji,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
roku.
art. 437.
więcej
ubezpieczeń albo zakładem reasekuracji, używa w nazwie albo do określenia
wykonywanej działalności lub w reklamie wyrazów wskazujących na wykonywanie
działalności ubezpieczeniowej lub reasekuracyjnej,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
roku.
2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1,
działając w imieniu osoby prawnej.
art. 438.
więcej
o których mowa w art. 198 ust. 6 albo 8,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
roku.
art. 439.
więcej
w art. 35 ust. 1, ujawnia ją lub wykorzystuje,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
lat 2.
2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu, o którym mowa w ust. 1, w celu
osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
lat 5.
art. 440.
więcej
w art. 372 ust. 1, ujawnia ją lub wykorzystuje,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
lat 2.
2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu, o którym mowa w ust. 1, w celu
osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
lat 5.
art. 441.
więcej
w art. 812 § 4 otrzymuje brzmienie:
„§ 4. Jeżeli umowa ubezpieczenia jest zawarta na okres dłuższy niż 6 miesięcy, ubezpieczający ma prawo odstąpienia od umowy ubezpieczenia w terminie 30 dni, a w przypadku gdy ubezpieczający jest przedsiębiorcą –
w terminie 7 dni od dnia zawarcia umowy. Jeżeli najpóźniej w chwili zawarcia umowy ubezpieczyciel nie poinformował ubezpieczającego będącego konsumentem o prawie odstąpienia od umowy, termin 30 dni biegnie od dnia,
w którym ubezpieczający będący konsumentem dowiedział się o tym prawie. Odstąpienie od umowy ubezpieczenia
nie zwalnia ubezpieczającego z obowiązku zapłacenia składki za okres, w jakim ubezpieczyciel udzielał ochrony
ubezpieczeniowej.”.
art. 442.
więcej
(Dz. U. z 2015 r. poz. 840) w art. 23b ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Inwalidzie wojennemu zaliczonemu do I i II grupy inwalidów przysługuje refundacja w wysokości 50%
opłaconej składki na obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych
lub na dobrowolne ubezpieczenie, o którym mowa w dziale II w grupie 3 załącznika do ustawy z dnia 11 września
2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844), z tym że jeżeli suma ubezpieczenia
przekracza równowartość 6000 euro przeliczonych na złote według kursu średniego euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z dnia opłacania składki, refundacja przysługuje od części opłaconej składki ustalonej w takiej
proporcji, w jakiej kwota stanowiąca równowartość 6000 euro pozostaje do rzeczywistej sumy ubezpieczenia.”.
art. 443.
więcej
z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 5a pkt 14 otrzymuje brzmienie:
„14) funduszach kapitałowych – oznacza to fundusze inwestycyjne oraz fundusze zagraniczne, o których mowa
w przepisach o funduszach inwestycyjnych, oraz ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe działające na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, z wyjątkiem funduszy emerytalnych,
o których mowa w przepisach o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych;”;
2) w art. 23 w ust. 1 pkt 57 otrzymuje brzmienie:
„57) składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka, o którym mowa w dziale I w grupach 1, 3 i 5 oraz
w dziale II w grupach 1 i 2 załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej
i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844), jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca
i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:
a) wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,
b) możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,
c) wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie;”;
3) w art. 24 ust. 15 otrzymuje brzmienie:
„15. Dochodem z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia zawartą na
podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, w przypadku ubezpieczeń związanych
z funduszami kapitałowymi, jest różnica między wypłaconą kwotą świadczenia a sumą składek wpłaconych do zakładu ubezpieczeń, które zostały przekazane na fundusz kapitałowy.”.
art. 444.
więcej
z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 12 w ust. 1 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) u ubezpieczycieli – kwota stanowiąca równowartość zmniejszenia stanu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych
utworzonych dla celów rachunkowości zgodnie z odrębnymi przepisami;”;
2) w art. 15 w ust. 1b pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe utworzone dla celów rachunkowości zgodnie z odrębnymi przepisami –
do wysokości stanowiącej przyrost tych rezerw na koniec roku podatkowego w stosunku do ich stanu na początek roku; przy ustalaniu zaliczek, o których mowa w art. 25, kosztem uzyskania przychodu jest przyrost stanu
rezerw techniczno-ubezpieczeniowych utworzonych dla celów rachunkowości na koniec okresu, za który wpłacana jest zaliczka, w stosunku do stanu tych rezerw na początek roku podatkowego;”;
3) w art. 16 w ust. 1:
a) pkt 59 otrzymuje brzmienie:
„59) składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz
pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka, o którym mowa w dziale I w grupach 1, 3 i 5 oraz
w dziale II w grupach 1 i 2 załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844), jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:
a) wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,
b) możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,
c) wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie;”,
b) w pkt 68 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 69 w brzmieniu:
„69) rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności, o których mowa w rozdziale 9 ustawy
z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej.”;
4) w art. 17 w ust. 1 pkt 22 otrzymuje brzmienie:
„22) dochody z działalności Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego, Rzecznika Finansowego oraz Polskiego
Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych;”.
art. 445.
więcej
(Dz. U. z 2015 r. poz. 489) w art. 5 dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu:
„4. Do umów zawieranych w zakresie uregulowanym niniejszą ustawą nie stosuje się przepisów ustawy z dnia
11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844).
5. Do firmy Korporacji nie stosuje się art. 7 ust. 3 ustawy, o której mowa w ust. 4.”.
art. 446.
więcej
1) w art. 3 w ust. 1 po pkt 21 dodaje się pkt 21a w brzmieniu:
„21a) rezerwach techniczno-ubezpieczeniowych – rozumie się przez to rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe dla celów rachunkowości tworzone przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji;”;
2) w załączniku nr 3 część „Pozycje pozabilansowe” otrzymuje brzmienie:
„Pozycje pozabilansowe
1. Należności warunkowe, w tym:
1.1. otrzymane gwarancje i poręczenia
1.2. pozostałe
2. Zobowiązania warunkowe, w tym:
2.1. udzielone poręczenia i gwarancje
2.2. weksle akceptowane i indosowane
2.3. aktywa z zobowiązaniem odsprzedaży
2.4. inne zobowiązania zabezpieczone na aktywach lub na przychodach
3. Zabezpieczenia z tytułu reasekuracji ustanowione na rzecz zakładu ubezpieczeń
4. Zabezpieczenia z tytułu reasekuracji ustanowione przez zakład ubezpieczeń na rzecz cedentów
5. Obce składniki aktywów nieujęte w aktywach”.
art. 447.
więcej
z późn. zm.) w art. 2 w pkt 1 lit. d otrzymuje brzmienie:
„d) krajowych i zagranicznych zakładów ubezpieczeń, krajowych i zagranicznych zakładów reasekuracji
w rozumieniu ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U.
poz. 1844) oraz Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r.
o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 392, z późn. zm.),”.
art. 448.
więcej
Nr 154, poz. 792, z późn. zm.) w art. 7 w pkt 2 lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844),”.
art. 449.
więcej
zm.) w art. 81 w ust. 11 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) w którym została dokonana naprawa wynikająca ze zdarzenia powodującego odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia, o którym mowa w dziale II w grupach 3 i 10 załącznika do
ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844),
w zakresie elementów układu nośnego, hamulcowego lub kierowniczego mających wpływ na bezpieczeństwo
ruchu drogowego;”.
art. 450.
więcej
z 2013 r. poz. 989, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 8 pkt 16 otrzymuje brzmienie:
„16) zakład ubezpieczeń na życie – oznacza zakład ubezpieczeń prowadzący działalność w zakresie ubezpieczeń,
o których mowa w dziale I załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej
i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844);”;
2) w art. 106j:
a) w ust. 3:
– pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) dodatkowe aktywa ponad rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe dla celów rachunkowości, które służą
jako zabezpieczenie zobowiązań wynikających z umowy o przyjmowanie składek, w wysokości równej
marginesowi wypłacalności ustalonemu dla odpowiednich rodzajów ryzyka, o których mowa w dziale I
załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej;”,
– dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
„3) środki własne w wysokości nie niższej niż margines wypłacalności i nie niższej niż kapitał gwarancyjny.”,
b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
„4. Kapitał gwarancyjny, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, jest równy większej z wartości:
1) jednej trzeciej marginesu wypłacalności;
2) minimalnej wysokości kapitału gwarancyjnego.”;
3) po art. 106j dodaje się art. 106ja–106jc w brzmieniu:
„Art. 106ja. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób wyliczenia wysokości
marginesu wypłacalności dla działu I i grup ubezpieczeń działu I załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r.
o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej oraz minimalną wysokość kapitału gwarancyjnego dla działu I załącznika do tej ustawy, uwzględniając konieczność zapewnienia wypłacalności zakładów ubezpieczeń na życie, do
których pracowniczy fundusz przekazuje składki pracowników zagranicznych.
Art. 106jb. 1. Środki własne zakładu ubezpieczeń na życie stanowią aktywa zakładu ubezpieczeń na życie,
z wyłączeniem aktywów:
1) przeznaczonych na pokrycie wszelkich przewidywalnych zobowiązań;
2) wartości niematerialnych i prawnych;
3) akcji własnych i udziałów własnych będących w posiadaniu zakładu ubezpieczeń na życie;
4) z tytułu odroczonego podatku dochodowego.
2. Z aktywów stanowiących środki własne zakładu ubezpieczeń na życie wyłącza się posiadane przez zakład
ubezpieczeń na życie w odniesieniu do innych zakładów ubezpieczeń, zakładów reasekuracji, instytucji kredytowych
i instytucji finansowych, w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2015 r.
poz. 128, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą – Prawo bankowe”, oraz firm inwestycyjnych w rozumieniu ustawy
z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2014 r. poz. 94, z późn. zm.):
1) pożyczki podporządkowane spełniające warunki określone w ust. 4 pkt 2;
2) skumulowane niezapłacone dywidendy z tytułu akcji uprzywilejowanych.
3. Środki własne zakładu ubezpieczeń na życie powinny w szczególności odpowiadać:
1) wartości opłaconego kapitału zakładowego;
2) wartości zobowiązań wobec członków towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, w przypadku towarzystwa
ubezpieczeń wzajemnych, pod warunkiem że zgodnie ze statutem towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych zobowiązania wobec członków towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych:
a) mogą być spłacone członkom towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych wyłącznie wtedy, gdy nie spowoduje
to naruszenia art. 106j ust. 3 pkt 3,
b) w przypadku likwidacji towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, mogą być spłacone członkom towarzystwa
ubezpieczeń wzajemnych wyłącznie po spłaceniu wszelkich innych zobowiązań towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych,
c) z wyłączeniem indywidualnych płatności związanych z wygaśnięciem członkostwa, nie mogą być spłacane
przed przekazaniem informacji o zamiarze dokonania spłaty, w terminie 30 dni przed dniem spłaty, organowi nadzoru, który może zakazać w tym terminie dokonywania spłaty;
3) kapitałowi zapasowemu i kapitałom rezerwowym oraz kapitałowi z aktualizacji wyceny;
4) niepodzielonemu wynikowi finansowemu z lat ubiegłych po potrąceniu należnych dywidend: zysk – wielkość
dodatnia, strata – wielkość ujemna;
5) wynikowi finansowemu netto w okresie sprawozdawczym po potrąceniu należnych dywidend: zysk – wielkość
dodatnia, strata – wielkość ujemna.
4. Na wniosek zakładu ubezpieczeń na życie i na podstawie przedstawionych przez niego dowodów organ nadzoru może, w drodze decyzji, wyrazić zgodę na zaliczenie do środków własnych:
1) ukrytych rezerw wynikających z niedoszacowania aktywów lub przeszacowania pasywów w bilansie dla celów
rachunkowości, o ile takie ukryte rezerwy nie mają wyjątkowego charakteru;
2) kapitału pożyczek podporządkowanych spełniających łącznie następujące warunki:
a) kapitał pożyczek podporządkowanych nie może stanowić więcej niż 25% środków własnych,
b) kapitał pożyczek podporządkowanych jest opłacony w pełnej wysokości,
c) w umowie pożyczki zawarto warunki, zgodnie z którymi kapitał pożyczek podporządkowanych
w przypadku upadłości albo likwidacji zakładu ubezpieczeń na życie może być spłacony dopiero po zaspokojeniu wszystkich innych wierzycieli zakładu ubezpieczeń,
d) w przypadku pożyczek z określonym okresem spłaty, pierwotny okres spłaty wynosi przynajmniej 5 lat,
e) w przypadku pożyczek, których termin spłaty nie jest ustalony, pożyczki te mogą być spłacane wyłącznie
z zachowaniem 5-letniego okresu wypowiedzenia, chyba że nie są już zaliczane do środków własnych,
f) w umowie pożyczki nie zawarto warunków przewidujących, że w określonych okolicznościach, innych niż
likwidacja zakładu ubezpieczeń na życie, zadłużenie zostanie spłacone przed uzgodnionym terminem spłaty,
g) w umowie pożyczki zawarto warunki, zgodnie z którymi umowa pożyczki może być zmieniona tylko po
otrzymaniu od organu nadzoru oświadczenia o braku zastrzeżeń do planowanych zmian;
3) połowy należnych wpłat na kapitał zakładowy, pod warunkiem że 25% tego kapitału zostało opłacone, nie więcej jednak niż równowartość 50% mniejszej spośród wartości marginesu wypłacalności lub środków własnych
zakładu ubezpieczeń na życie;
4) w przypadku gdy zakład ubezpieczeń na życie nie stosuje metody Zillmera lub stosuje ją, lecz nie uwzględnia
przy tym kosztów akwizycji w pełnej wysokości – różnicy między wysokością rezerwy w dziale ubezpieczeń
na życie obliczoną przez zakład ubezpieczeń na życie i wysokością rezerwy w dziale ubezpieczeń na życie obliczoną przy zastosowaniu metody Zillmera, z uwzględnieniem kosztów akwizycji w pełnej wysokości.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4 pkt 2 lit. d, zakład ubezpieczeń na życie przedstawia organowi nadzoru, nie późnej niż przed upływem 12 miesięcy przed terminem spłaty pożyczki, plan przedstawiający sposób
utrzymania lub podniesienia środków własnych do wymaganej wartości przed terminem spłaty, chyba że warunki zaliczenia pożyczki do środków własnych stopniowo ograniczają wartość pożyczki zaliczanej do środków własnych
przez okres co najmniej 5 lat przed terminem spłaty. Organ nadzoru może zezwolić na przedterminową spłatę pożyczki, na wniosek zakładu ubezpieczeń na życie, pod warunkiem że nie spowoduje to naruszenia art. 106j ust. 3 pkt 3.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 4 pkt 2 lit. e, dokonanie przedterminowej spłaty może nastąpić wyłącznie po uzyskaniu uprzedniej zgody organu nadzoru, na wniosek zakładu ubezpieczeń na życie, który zawiadamia organ nadzoru o planowanej spłacie co najmniej 6 miesięcy przed planowanym terminem spłaty i przedstawia dane
o wartości środków własnych i dane o wartości środków własnych przed dokonaniem płatności i po jej dokonaniu
płatności. Organ nadzoru może zezwolić na spłatę pożyczek, pod warunkiem że nie spowoduje to naruszenia art. 106j
ust. 3 pkt 3.
7. Wielkość, o której mowa w ust. 4 pkt 4, nie może przekroczyć 3,5% sumy różnicy pomiędzy sumami kapitału i wysokości rezerwy w dziale ubezpieczeń na życie dla wszystkich umów ubezpieczenia, dla których stosowanie
metody Zillmera jest dopuszczalne. Różnica zaliczana do środków własnych jest pomniejszana o nierozliczone koszty akwizycji, wykazane w bilansie dla celów rachunkowości jako aktywa.
Art. 106jc. Środki własne na pokrycie kapitału gwarancyjnego stanowią aktywa, o których mowa w art. 106jb,
z wyłączeniem aktywów, o których mowa w art. 106jb ust. 4 pkt 3.”;
4) po art. 146 dodaje się art. 146a w brzmieniu:
„Art. 146a. 1. Pracowniczy fundusz nie może polegać wyłącznie lub automatycznie na ratingach kredytowych
sporządzanych przez zewnętrzne instytucje oceny wiarygodności kredytowej lub wykorzystywać ich jako jedynego
parametru przy ocenie ryzyka związanego z lokowaniem aktywów pracowniczego funduszu.
2. Przez zewnętrzną instytucję oceny wiarygodności kredytowej, o której mowa w ust. 1, rozumie się agencję
ratingową zarejestrowaną lub certyfikowaną zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE)
nr 1060/2009 z dnia 16 września 2009 r. w sprawie agencji ratingowych (Dz. Urz. UE L 302 z 17.11.2009, s. 1,
z późn. zm.) lub bank centralny sporządzający ratingi kredytowe wyłączone z zakresu stosowania tego rozporządzenia.”.
art. 451.
więcej
Polskiej oraz zasadach ich przemieszczania się przez to terytorium (Dz. U. z 2014 r. poz. 1077) w art. 19 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Zwalnia się od obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia określonego w art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 22 maja
2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 392, z późn. zm.) wojska obce, których status jest określony
w umowach międzynarodowych ratyfikowanych za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie.”.
art. 452.
więcej
w art. 3a w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) wykonywania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności ubezpieczeniowej przez zagraniczny zakład
ubezpieczeń, o którym mowa w art. 204 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844);”.
art. 453.
więcej
„b) art. 430–440 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844),”.
art. 454.
więcej
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 474 uchyla się ust. 3;
2) w art. 477 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Z dniem ogłoszenia upadłości aktywa stanowiące pokrycie rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności upadłego zakładu ubezpieczeń tworzą osobną masę upadłości przeznaczoną na zaspokojenie roszczeń z tytułu umów ubezpieczenia, umów reasekuracji oraz kosztów likwidacji tej masy.”;
3) w art. 4771 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Z dniem ogłoszenia upadłości aktywa stanowiące pokrycie rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności upadłego zakładu reasekuracji tworzą osobną masę upadłości przeznaczoną na zaspokojenie roszczeń z tytułu umów reasekuracji oraz kosztów likwidacji tej masy.”.
art. 455.
więcej
1) w art. 2 w ust. 1 pkt 11a otrzymuje brzmienie:
„11a) reprezentant do spraw roszczeń – reprezentanta do spraw roszczeń w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844), ustanowionego
w Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczny zakład ubezpieczeń z państwa członkowskiego Unii Europejskiej;”;
2) w art. 14 ust. 3a otrzymuje brzmienie:
„3a. W przypadku niewypłacenia przez zakład ubezpieczeń odszkodowania w terminie, o którym mowa
w ust. 1 albo 2, lub niedopełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 3, organ nadzoru stosuje wobec zakładu ubezpieczeń środki nadzorcze określone w art. 362 ust. 1 pkt 1 lub 2 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności
ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, zwanej dalej „ustawą o działalności ubezpieczeniowej”.”;
3) po art. 22 dodaje się art. 22a w brzmieniu:
„Art. 22a. 1. Zakład ubezpieczeń informuje poszkodowanego lub uprawnionego z umowy ubezpieczenia,
o której mowa w art. 4 pkt 1 lub 2, o możliwości wyczerpania się określonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej, w przypadku gdy łączna kwota wypłaconych odszkodowań lub innych świadczeń przekroczy 80% określonej
w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.
2. Przekazując informację, o której mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń informuje jednocześnie poszkodowanego lub uprawnionego z umowy ubezpieczenia o możliwości wytoczenia powództwa do właściwego sądu
o ukształtowanie, na podstawie art. 3571 Kodeksu cywilnego, stosunku prawnego wynikającego z umowy ubezpieczenia, o której mowa w art. 4 pkt 1 lub 2.”;
4) w art. 27 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) zarejestrowany za granicą, jeżeli zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 28 lit. c ustawy o działalności ubezpieczeniowej
państwem członkowskim umiejscowienia ryzyka jest Rzeczpospolita Polska;”;
5) w art. 83d ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. W przypadku niedopełnienia obowiązków, o których mowa w ust. 1 lub 2, organ nadzoru stosuje wobec zakładu ubezpieczeń środki nadzorcze określone w art. 362 ust. 1 pkt 1 lub 2 ustawy o działalności ubezpieczeniowej.”;
6) w art. 97:
a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Członkiem Funduszu, z zastrzeżeniem ust. 1, może stać się zakład ubezpieczeń wykonujący działalność w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale I lub II załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej. Zakład ubezpieczeń staje się członkiem Funduszu z dniem złożenia deklaracji członkowskiej. Zakład
ubezpieczeń, o którym mowa w zdaniu pierwszym, przestaje być członkiem Funduszu z dniem złożenia oświadczenia o wystąpieniu z Funduszu.”,
b) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„3. Zakłady ubezpieczeń wykonujące działalność w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale I załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej, stają się członkami Funduszu w przypadku, o którym mowa
w art. 98 ust. 2, z zastrzeżeniem ust. 1a.
4. Zakłady ubezpieczeń posiadające zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej
w grupach obejmujących ubezpieczenie obowiązkowe, o którym mowa w art. 4 pkt 3, niebędące członkami Funduszu zgodnie z ust. 1–2, stają się członkami Funduszu w przypadku, o którym mowa w art. 98 ust. 2.”;
7) w art. 98 ust. 1a otrzymuje brzmienie:
„1a. Do zadań Funduszu należy także zaspokajanie roszczeń z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lit. a, w przypadku wyrządzenia szkody
w związku z ruchem pojazdu mechanicznego, jeżeli zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 28 lit. c ustawy o działalności ubezpieczeniowej państwem członkowskim umiejscowienia ryzyka jest Rzeczpospolita Polska.”;
8) w art. 99 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Fundusz może udzielać zwrotnej pomocy finansowej zakładowi ubezpieczeń przejmującemu portfel ubezpieczeń obowiązkowych, o których mowa w art. 4 pkt 1 i 2, jeżeli posiadane dopuszczone środki własne
w wysokości co najmniej kapitałowego wymogu wypłacalności nie gwarantują w pełni wypłacalności tego zakładu ubezpieczeń.
2. Pomoc finansowa, o której mowa w ust. 1, ma charakter pożyczki zwrotnej, której wysokość nie może przekroczyć wysokości rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności, wynikających z przejmowanego
portfela ubezpieczeń obowiązkowych, i która może być przeznaczona przez zakład ubezpieczeń tylko na zaspokojenie interesów uprawnionych z umów ubezpieczenia przejmowanego portfela ubezpieczeń obowiązkowych.”;
9) po art. 102 dodaje się art. 102a w brzmieniu:
„Art. 102a. 1. Do zadań Funduszu należy tworzenie i prowadzenie informatycznej bazy danych w zakresie niezbędnym do identyfikacji, weryfikacji i przeciwdziałania naruszeniu interesów uczestników rynku ubezpieczeniowego, obejmującej w szczególności informacje o wypłaconych odszkodowaniach i świadczeniach z umów ubezpieczenia, o których mowa w dziale I lub II załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej.
2. Dane, o których mowa w ust. 1, przechowywane są przez Fundusz przez 20 lat od dnia dokonania wpisu.
3. Zakład ubezpieczeń będący członkiem Funduszu przekazuje do Funduszu dane, o których mowa w ust. 1, drogą elektroniczną.
4. Fundusz udostępnia swoim członkom informacje i dane zgromadzone w bazie danych, o której mowa w ust. 1.
5. Fundusz udostępnia Polskiej Izbie Ubezpieczeń, na jej wniosek, zbiorcze dane zgromadzone w bazie danych,
o której mowa w ust. 1, dla celów opracowywania na ich podstawie analiz, raportów i prognoz.
6. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii
Polskiej Izby Ubezpieczeń w sprawie przydatności tych danych dla zakładów ubezpieczeń i rozwoju rynku ubezpieczeń, szczegółowy zakres danych gromadzonych w bazie danych, o której mowa w ust. 1, oraz termin ich przekazywania do Funduszu.”;
10) w art. 104 ust. 1a otrzymuje brzmienie:
„1a. Podmiotom wskazanym w ust. 1 pkt 2, 3, 5, 6 i 8 Fundusz udostępnia zgromadzone dane, o których mowa
w art. 102 ust. 2–4 oraz w art. 103, o ile jest to niezbędne do realizacji ich zadań ustawowych.”;
11) w art. 117:
a) w ust. 2 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
„3a) wpłat zakładów ubezpieczeń będących członkami Funduszu, wykonujących działalność w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale I lub II załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej,
z wyjątkiem ubezpieczeń, o których mowa w art. 4 pkt 1 i 2;”;
b) dodaje się ust. 7–9 w brzmieniu:
„7. Zakłady ubezpieczeń, z zastrzeżeniem ust. 3, posiadające zezwolenie na wykonywanie działalności
w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale I lub II załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej,
które są członkami Funduszu, jak również zagraniczne zakłady ubezpieczeń, działające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z przepisami prawa polskiego i posiadające zezwolenie na wykonywanie działalności
w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale I lub II załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej,
które są członkami Funduszu, są obowiązane wnieść składkę na rzecz Funduszu.
8. Wysokość składki, o której mowa w ust. 7, wnoszonej przez zakłady ubezpieczeń na rzecz Funduszu,
jest wyliczana od składki przypisanej brutto w ubezpieczeniach, o których mowa w ust. 2 pkt 3a.
9. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, na wniosek Funduszu, po zasięgnięciu opinii organu nadzoru, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość składki, o której mowa w ust. 7, oraz terminy jej uiszczania, uwzględniając zagwarantowanie płynności finansowej Funduszu.”;
12) w art. 124 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) państw Unii Europejskiej i powstałych w związku z ruchem pojazdów mechanicznych, jeżeli zgodnie z art. 3
ust. 1 pkt 28 lit. c ustawy o działalności ubezpieczeniowej państwem członkowskim umiejscowienia ryzyka jest
Rzeczpospolita Polska, a posiadacz pojazdu nie był ubezpieczony w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia
OC posiadaczy pojazdów mechanicznych.”.
art. 456.
więcej
1) art. 4b otrzymuje brzmienie:
„Art. 4b. Obowiązek dostarczenia poszukującemu ochrony ubezpieczeniowej albo klientowi przez pośrednika
ubezpieczeniowego informacji dotyczących pośrednika ubezpieczeniowego nie ma zastosowania w przypadku umowy ubezpieczenia dotyczącej dużych ryzyk w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 11 września 2015 r.
o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844), zwanej dalej „ustawą o działalności ubezpieczeniowej”, oraz w przypadku pośrednictwa ubezpieczeniowego w zakresie reasekuracji.”;
2) w art. 19 ust. 5–6a otrzymują brzmienie:
„5. W razie odmowy udzielenia wyjaśnień i informacji, o których mowa w ust. 2, niewykonywania zaleceń
określonych w ust. 3 lub naruszenia zakazu, o którym mowa w ust. 4, organ nadzoru może nakładać na zakład ubezpieczeń kary pieniężne, o których mowa w art. 362 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności ubezpieczeniowej.
6. Organ nadzoru może nałożyć kary pieniężne określone w art. 362 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności ubezpieczeniowej, jeżeli zakład ubezpieczeń nie zgłasza do rejestru agentów ubezpieczeniowych przedsiębiorcy, z którym
zawarł umowę agencyjną, nie zgłasza zmian danych objętych wpisem do rejestru agentów ubezpieczeniowych lub
nie zwraca się z wnioskiem o wykreślenie z rejestru agentów ubezpieczeniowych przedsiębiorcy, z którym rozwiązał
umowę agencyjną, w terminach określonych odpowiednio w art. 38, art. 41 ust. 1 i art. 42 ust. 1.
6a. W przypadku zakładu ubezpieczeń z siedzibą w państwie członkowskim Unii Europejskiej, wykonującego
działalność ubezpieczeniową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie przepisów rozdziału 8 ustawy
o działalności ubezpieczeniowej, na potrzeby kontroli i nadzoru nad działalnością tego zakładu ubezpieczeń
w zakresie korzystania z agentów ubezpieczeniowych stosuje się odpowiednio art. 214 oraz art. 333 ust. 4–8 ustawy
o działalności ubezpieczeniowej.”;
3) w art. 47 ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) działalność agencyjną z naruszeniem wymogów podejmowania tej działalności określonych w ustawie;”.
art. 457.
więcej
ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. W przypadku instytucji kredytowej, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. –
Prawo bankowe (Dz. U. z 2015 r. poz. 128, z późn. zm.), oraz zakładu ubezpieczeń, który wykonuje działalność na
podstawie przepisów rozdziału 8 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej
i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844), Komisja Nadzoru Finansowego przekazuje informację, o której mowa w ust. 4,
niezwłocznie po otrzymaniu informacji od właściwego organu nadzoru państwa członkowskiego Unii Europejskiej.”.
art. 458.
więcej
i 1166 oraz z 2013 r. poz. 1036) w art. 2 w ust. 1 pkt 11 otrzymuje brzmienie:
„11) zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji w rozumieniu ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności
ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844);”.
art. 459.
więcej
„8) zakład ubezpieczeń – zakład ubezpieczeń prowadzący działalność ubezpieczeniową w zakresie ubezpieczeń,
o których mowa w dziale I w grupie 3 załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844);”.
art. 460.
więcej
poz. 710) w art. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) zakład ubezpieczeń – zakład ubezpieczeń prowadzący działalność, o której mowa w dziale I załącznika do
ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844);”.
art. 461.
więcej
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 54a w ust. 3 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1) zagranicznym zakładem ubezpieczeń lub zagranicznym zakładem reasekuracji w rozumieniu ustawy z dnia
11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844), instytucją kredytową, zagraniczną firmą inwestycyjną w rozumieniu ustawy o obrocie instrumentami finansowymi lub spółką zarządzającą, które uzyskały zezwolenie na wykonywanie działalności na terytorium państwa członkowskiego, lub
2) podmiotem dominującym lub podmiotem pozostającym w podobnym stosunku do zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji w rozumieniu ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej
i reasekuracyjnej, instytucji kredytowej, zagranicznej firmy inwestycyjnej w rozumieniu ustawy o obrocie instrumentami finansowymi lub spółki zarządzającej, które uzyskały zezwolenie na wykonywanie działalności na
terytorium państwa członkowskiego”;
2) w art. 70 w ust. 2 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
„2a) określanie standardów prezentacji informacji o poszczególnych składnikach lokat funduszy inwestycyjnych;”;
3) w art. 219 dodaje się ust. 5–8 w brzmieniu:
„5. Jeżeli statut funduszu tak stanowi, fundusz inwestycyjny otwarty oraz specjalistyczny fundusz inwestycyjny
otwarty okresowo publikują informacje o poszczególnych składnikach lokat funduszu w zakresie, formie oraz
w terminach wskazanych w statucie. Publikacji dokonuje się na stronie internetowej wskazanej w statucie funduszu.
6. Jeżeli statut funduszu tak stanowi, fundusz inwestycyjny zamknięty, który nie jest publicznym funduszem
inwestycyjnym zamkniętym, udostępnia pisemnie na żądanie uczestnika funduszu, okresowe informacje
o poszczególnych składnikach lokat funduszu w zakresie, formie oraz w terminach wskazanych w statucie funduszu.
Informacje mogą być przekazane uczestnikowi przy użyciu trwałego nośnika informacji innego niż papier, wskazanego w statucie, jeżeli statut tak stanowi.
7. Informacje o poszczególnych składnikach lokat funduszu nie mogą zawierać informacji reklamowych, powinny być rzetelne oraz nie mogą wprowadzać w błąd. Przepisy art. 229 ust. 5 i 6 stosuje się odpowiednio.
8. Przy publikowaniu lub udostępnianiu informacji o poszczególnych składnikach lokat funduszu fundusz inwestycyjny jest obowiązany:
1) zapewnić dostęp do takich samych informacji o składnikach lokat funduszu wszystkim uczestnikom funduszu;
2) ujawniać informacje o składnikach lokat funduszu w takich samych terminach i w taki sam sposób wszystkim
uczestnikom funduszu;
3) prezentować informacje o składnikach lokat funduszu w taki sam sposób przez cały okres istnienia funduszu,
aby była zapewniona ciągłość prezentacji danych uwzględniająca każdy dzień wyceny aktywów funduszu,
w szczególności fundusz nie może pomijać danych za niektóre dni wyceny;
4) ujawniać informacje o składnikach lokat funduszu niezwłocznie po ich ustaleniu;
5) w razie zmiany statutu funduszu, wpływającej na sposób dokonywania lokat przez fundusz lub prezentowania
danych o poszczególnych składnikach lokat funduszu albo zmiany sposobu prezentacji informacji
o składnikach lokat funduszu:
a) zamieszczać na stronie internetowej lub w informacji dla uczestnika szczegółowe informacje
o przyczynach dokonania zmian w zakresie prezentacji informacji o poszczególnych składnikach lokat funduszu,
b) zamieszczać na stronie internetowej lub w informacji dla uczestnika różnice w zakresie prezentacji informacji o poszczególnych składnikach lokat funduszu wraz ze szczegółowym wyjaśnieniem tych różnic,
c) jeżeli nastąpiła zmiana zakresu informacji o poszczególnych składnikach lokat funduszu lub zmiana okresu, za które prezentowane są informacje o poszczególnych składnikach lokat funduszu, obok informacji
zawierającej dane za okres w nowym układzie prezentacyjnym:
– ujawniać, przez okres 6 miesięcy, dane porównawcze za okres dotychczasowy w dotychczasowym
układzie prezentacyjnym,
– ujawniać, przez okres 6 miesięcy, dane porównawcze w nowym układzie prezentacyjnym za okres
6 miesięcy poprzedzających dzień prezentacji danych w nowym układzie prezentacyjnym.”.
art. 462.
więcej
zm.) w art. 75 w ust. 1 pkt 22 otrzymuje brzmienie:
„22) ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844);”.
art. 463.
więcej
1) w art. 112 w ust. 1 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) członkami organów zakładu ubezpieczeń prowadzącego działalność ubezpieczeniową na podstawie ustawy
z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844);”;
2) w art. 173 w ust. 5 pkt 7 otrzymuje brzmienie:
„7) członkiem organów zakładu ubezpieczeń prowadzącego działalność ubezpieczeniową na podstawie ustawy
z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej.”.
art. 464.
więcej
ubezpieczeń, zakładami reasekuracji i firmami inwestycyjnymi wchodzącymi w skład konglomeratu finansowego (Dz. U.
z 2014 r. poz. 1406) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3:
a) pkt 2 i 2a otrzymują brzmienie:
„2) zakład ubezpieczeń:
a) krajowy zakład ubezpieczeń w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 11 września 2015 r.
o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844),
b) zagraniczny zakład ubezpieczeń w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 55 ustawy z dnia 11 września 2015 r.
o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej;
2a) zakład reasekuracji:
a) krajowy zakład reasekuracji w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 19 ustawy z dnia 11 września 2015 r.
o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej,
b) zagraniczny zakład reasekuracji w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 56 ustawy z dnia 11 września 2015 r.
o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej,
c) spółka celowa w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności
ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej;”,
b) pkt 9 otrzymuje brzmienie:
„9) sektor ubezpieczeniowy – sektor, który tworzą zakłady ubezpieczeń, zakłady reasekuracji lub dominujący
podmiot ubezpieczeniowy w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności
ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej;”;
2) w art. 6 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Wskaźnik wypłacalności sektora w grupie jest liczony jako iloraz sumy wymogów kapitałowych w sektorze
bankowym i inwestycyjnym lub kapitałowego wymogu wypłacalności w sektorze ubezpieczeniowym wszystkich
podmiotów w grupie należących do danego sektora oraz sumy wymogów kapitałowych w sektorze bankowym
i inwestycyjnym lub kapitałowego wymogu wypłacalności w sektorze ubezpieczeniowym wszystkich podmiotów należących do sektora finansowego.”;
3) w art. 42 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Podmiot wiodący przekazuje koordynatorowi na piśmie, w terminie 90 dni od dnia kończącego rok obrotowy, szczegółowe informacje o strukturze prawnej, strukturze zarządzania i strukturze organizacyjnej podmiotów regulowanych wchodzących w skład konglomeratu finansowego, w tym o podmiotach zależnych niebędących podmiotami regulowanymi oraz istotnych oddziałach instytucji kredytowych, o których mowa w art. 141f ust. 12, 13
i 17 ustawy – Prawo bankowe, istotnych oddziałach domów maklerskich, o których mowa w art. 98a ust. 12a ustawy
z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi oraz istotnych oddziałach zakładów ubezpieczeń
i istotnych oddziałach zakładów reasekuracji, o których mowa w art. 354 rozporządzenia delegowanego Komisji
(UE) 2015/35 z dnia 10 października 2014 r. uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady
2009/138/WE w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (Dz. Urz. UE L 12 z 17.01.2015, s. 1).”.
art. 465.
więcej
z 2015 r. poz. 577 i 892) w art. 7 ust. 2a otrzymuje brzmienie:
„2a. W przypadku zawarcia przez zakłady ubezpieczeń porozumienia koasekuracyjnego, na podstawie którego
zakłady ubezpieczeń zamierzają zawierać umowy ubezpieczenia na zasadach koasekuracji w rozumieniu art. 3 ust. 1
pkt 16 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844), zwanego dalej „porozumieniem koasekuracyjnym”, dopłaty są wypłacane zakładowi ubezpieczeń wskazanemu w tym
porozumieniu do reprezentowania pozostałych zakładów ubezpieczeń, zwanemu dalej „wiodącym zakładem ubezpieczeń”.”.
art. 466.
więcej
uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz. U. z 2012 r. poz. 651 i 742) w art. 22 w ust. 1 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) członkiem organów zakładu ubezpieczeń prowadzącego działalność ubezpieczeniową na podstawie ustawy
z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844).”.
art. 467.
więcej
zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 pkt 39 otrzymuje brzmienie:
„39) zakładzie ubezpieczeń – rozumie się przez to krajowy zakład ubezpieczeń, o którym mowa w art. 3 ust. 1
pkt 18 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844),
zagraniczny zakład ubezpieczeń, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 55 tej ustawy, prowadzący działalność na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, krajowy zakład reasekuracji, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 19 tej
ustawy, oraz zagraniczny zakład reasekuracji, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 56 tej ustawy, prowadzący
działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;”;
2) w art. 132 w ust. 1 w pkt 1 lit. f otrzymuje brzmienie:
„f) podmiotów działających na podstawie ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej
i reasekuracyjnej,”;
3) w art. 150 w ust. 1 pkt 10 otrzymuje brzmienie:
„10) przez Krajowy Depozyt, spółkę, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań,
o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1–6, domy maklerskie, banki prowadzące działalność maklerską oraz banki
powiernicze – w zakresie określonym w art. 81 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej;”.
art. 468.
więcej
1) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. W przypadku gdy prospekt emisyjny podstawowy, zaktualizowany zgodnie z art. 51, nie zawiera informacji
o szczegółowych warunkach poszczególnych ofert, emitent lub sprzedający:
1) przekazuje Komisji informację o szczegółowych warunkach oferty; Komisja przekazuje tę informację do organów nadzoru państw przyjmujących emitenta oraz do Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych;
2) udostępnia informację o szczegółowych warunkach oferty do publicznej wiadomości w sposób przewidziany
dla prospektu emisyjnego, w terminie umożliwiającym inwestorom zapoznanie się z jej treścią, nie później jednak niż przed rozpoczęciem subskrypcji lub sprzedaży papierów wartościowych objętych prospektem emisyjnym podstawowym, z uwzględnieniem art. 22, art. 26 i art. 33 rozporządzenia 809/2004.”;
2) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Do informacji o szczegółowych warunkach oferty przekazywanych w trybie, o którym mowa w ust. 1, nie
stosuje się wymogów wynikających z art. 51.”.
art. 469.
więcej
zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) nadzór ubezpieczeniowy, sprawowany zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności
ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844), zwanej dalej „ustawą o działalności ubezpieczeniowej
i reasekuracyjnej”, ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. z 2014 r.
poz. 1450 oraz z 2015 r. poz. 1844), ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o nadzorze ubezpieczeniowym i emerytalnym oraz ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o ubezpieczeniach upraw rolnych i zwierząt gospodarskich (Dz. U.
z 2015 r. poz. 577, 892 i 1844);”;
2) w art. 6 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) określone w ustawie z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, ustawie
– Prawo bankowe, ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, ustawie o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym, ustawie
z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych, ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r.
o indywidualnych kontach emerytalnych oraz indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego, ustawie
z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych, ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami
finansowymi, ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych, ustawie z dnia 21 listopada
2008 r. o emeryturach kapitałowych oraz ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych,”;
3) w art. 6b ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Komisja podaje do publicznej wiadomości informację o złożeniu zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia
przestępstwa określonego w art. 215 i art. 216 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, art. 171 ust. 1–3 ustawy – Prawo bankowe, art. 56a i art. 57 ustawy z dnia 26 października
2000 r. o giełdach towarowych, art. 430 ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, art. 47
i art. 48 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym, art. 50 ust. 1 i 2 ustawy z dnia
20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych, art. 40 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r.
o indywidualnych kontach emerytalnych oraz indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego, art. 287
i art. 290–296 ustawy o funduszach inwestycyjnych, art. 178 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami
finansowymi, art. 99 i art. 99a ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych lub art. 150 i art. 151 ustawy
z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych.”;
4) w art. 12 w ust. 2 w pkt 3 lit. e otrzymuje brzmienie:
„e) wydawania decyzji, o których mowa w art. 90, art. 94, art. 95, art. 96 oraz art. 98 ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej,”.
art. 470.
więcej
w załączniku do ustawy w części I w ust. 35 w kol. 4 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) numer polisy potwierdzającej zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, datę obowiązywania tej umowy ubezpieczenia oraz nazwę zakładu ubezpieczeń, z którym zawarto tę umowę –
w przypadku agenta ubezpieczeniowego działającego na rzecz więcej niż jednego zakładu ubezpieczeń
w zakresie tego samego działu ubezpieczeń, zgodnie z załącznikiem do ustawy z dnia 11 września 2015 r.
o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844)”.
art. 471.
więcej
w art. 69 w ust. 3 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Gwarantem może być jedynie osoba prawna mająca siedzibę na terytorium Unii Europejskiej lub terytorium państwa członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, oddział banku zagranicznego oraz główny oddział zakładu ubezpieczeń, które prowadzą na terytorium kraju działalność bankową lub ubezpieczeniową, w rozumieniu przepisów, odpowiednio, ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe lub ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej
i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844), oraz:”.
art. 472.
więcej
(Dz. U. z 2014 r. poz. 158) w art. 2 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) krajowy zakład ubezpieczeń, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 11 września 2015 r.
o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844);”.
art. 473.
więcej
badania sprawozdań finansowych oraz o nadzorze publicznym (Dz. U. z 2015 r. poz. 1011) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 w pkt 4 lit. d otrzymuje brzmienie:
„d) zakłady ubezpieczeń i główne oddziały zakładów ubezpieczeń oraz zakłady reasekuracji – w rozumieniu ustawy
z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844),”;
2) w art. 86 w ust. 6 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
„W odniesieniu do członka komitetu audytu towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, o którym mowa w ustawie z dnia
11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, nie stosuje się kryterium niezależności określonego w art. 56 ust. 3 pkt 1.”.
art. 474.
więcej
poz. 226, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 pkt 1–3 otrzymują brzmienie:
„1) instytucja finansowa – bank krajowy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. –
Prawo bankowe (Dz. U. z 2015 r. poz. 128, z późn. zm.), oraz krajowy zakład ubezpieczeń, o którym mowa
w art. 3 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej
(Dz. U. poz. 1844), w stosunku do których spełnione są odpowiednio przesłanki określone w art. 142
ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe albo art. 312 i art. 313 ustawy z dnia 11 września
2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej;
2) postępowanie naprawcze – postępowanie naprawcze, o którym mowa w art. 142–146 ustawy z dnia 29 sierpnia
1997 r. – Prawo bankowe, albo postępowanie naprawcze, o którym mowa w art. 311–316 ustawy z dnia
11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej;
3) program naprawczy – program postępowania naprawczego, o którym mowa w art. 142 ust. 1 ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe, albo plan naprawczy oraz krótkoterminowy plan finansowy, o których
mowa w art. 312 ust. 2 i art. 313 ust. 2 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej
i reasekuracyjnej.”;
2) w art. 4 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Emisja obligacji lub bankowych papierów wartościowych przez instytucję finansową może być objęta gwarancją, o ile spełnia warunki zobowiązania podporządkowanego albo pożyczki podporządkowanej określonych
w art. 127 ust. 3 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe oraz art. 241 ust. 1 pkt 2 ustawy
z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej.”;
3) w art. 6 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Wystąpienie o opinię Komisji Nadzoru Finansowego, o której mowa w ust. 3, stanowi wypełnienie warunków, o których mowa w art. 25 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe albo art. 82 ustawy z dnia
11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej.”;
4) w art. 14 ust. 7 otrzymuje brzmienie:
„7. Wystąpienie o opinię Komisji Nadzoru Finansowego stanowi wypełnienie warunków, o których mowa
w art. 25 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe oraz art. 82 ustawy z dnia 11 września 2015 r.
o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, oraz stanowi dokonanie zawiadomienia, o którym mowa w art. 69
ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do
zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1382, z późn. zm.).”.
art. 475.
więcej
w art. 55 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Umowy dotyczące odpłatnych świadczeń zdrowotnych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, mogą być również
zawierane przez zakład ubezpieczeń działający na podstawie ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844).”.
art. 476.
więcej
w art. 19 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Jeżeli suma wierzytelności banku z tytułu zawartych umów odwróconego kredytu hipotecznego przekracza
5% odpowiednio funduszy własnych lub funduszy oddziału, do czynności szacowania ryzyka długowieczności bank
powołuje aktuariusza, o którym mowa w art. 68 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844).”.
art. 477.
więcej
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Do dnia utworzenia Rejestru obwieszczeń, o których mowa w ustawie, dokonuje się w Monitorze Sądowym
i Gospodarczym. W postępowaniu upadłościowym wobec osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej obwieszczenia nie podlegają opłatom.”.
art. 478.
więcej
1) w art. 2 w pkt 3 lit. a otrzymuje brzmienie:
„a) po ust. 1a dodaje się ust. 1b w brzmieniu:
„1b. Z wpłat, o których mowa w ust. 1, pokrywa się także 16,5% wartości kosztów, o których mowa
w art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o nadzorze nad rynkiem kapitałowym.”,”;
2) w art. 6 w pkt 2, w art. 162:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Udzielenie zezwolenia, pozwolenia lub zgody przewidzianych niniejszą ustawą, rozporządzeniem
575/213 – w zakresie zezwoleń, pozwoleń lub zgód udzielanych domom maklerskim, lub rozporządzeniem
648/2012 podlega opłacie w wysokości nie większej niż równowartość w złotych 4500 euro.”,
b) uchyla się ust. 2.
art. 479.
więcej
i o Rzeczniku Finansowym (Dz. U. poz. 1348 i 1830) w art. 2 w pkt 3 lit. f otrzymuje brzmienie:
„f) krajowy zakład ubezpieczeń, zagraniczny zakład ubezpieczeń, główny oddział i oddział w rozumieniu ustawy
z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844),”.
art. 480.
więcej
reasekuracyjnej udzielone lub zachowane w mocy na podstawie przepisów ustawy
uchylanej w art. 503 pozostają w mocy.
2. W stosunku do zakładów ubezpieczeń, które uzyskały lub zachowały
zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej w zakresie ubezpieczeń,
o których mowa w dziale I w grupie 3 załącznika do ustawy uchylanej w art. 503,
uznaje się, że posiadają one zezwolenie na wykonywanie działalności
ubezpieczeniowej w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale I w grupie
3 załącznika do ustawy.
art. 481.
więcej
w art. 503 i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy
ustawy, w zakresie, w jakim ustawa, w takich samych sprawach jak te, w których
postępowania wszczęto, uprawnia organ nadzoru do wydawania decyzji lub aktów
zawierających takie same rozstrzygnięcia, jak decyzje lub akty, które mogłyby być
wydane na podstawie przepisów ustawy uchylanej w art. 503.
2. Decyzje i inne akty nadzorcze wydane przez organ nadzoru na podstawie
przepisów ustawy uchylanej w art. 503 pozostają w mocy w zakresie, w jakim ustawa,
w takich samych sprawach jak te, w których te decyzje lub akty zostały wydane,
uprawnia organ nadzoru do wydawania decyzji lub aktów zawierających takie same
rozstrzygnięcia, jak decyzje lub akty wydane na podstawie przepisów ustawy
uchylanej w art. 503.
art. 482.
więcej
ustawy stosuje się przepisy ustawy, z tym że:
1) do umów ubezpieczenia na cudzy rachunek zawartych przed dniem 1 kwietnia
2016 r. przepisy art. 19 i art. 21 stosuje się w przypadku:
a) wyrażenia przez ubezpieczonego zgody na udzielenie ochrony
ubezpieczeniowej lub zgody na finansowanie kosztu składki
ubezpieczeniowej po dniu 31 marca 2016 r.,
b) przedłużenia lub wznowienia ochrony ubezpieczeniowej po dniu 31 marca
2016 r.;
2) przepis art. 18 stosuje się do umów ubezpieczenia zawartych przed dniem
1 kwietnia 2016 r. w zakresie zdarzeń występujących po dniu 31 marca 2016 r.
2. Przepis art. 26 stosuje się do:
1) umów ubezpieczenia na życie, o których mowa w dziale I w grupie 3 załącznika
do ustawy, oraz umów ubezpieczenia na życie lub dożycie, w których
świadczenie zakładu ubezpieczeń z tytułu dożycia jest równe składce
ubezpieczeniowej powiększonej o określony w umowie ubezpieczenia
wskaźnik, zawartych po dniu 31 grudnia 2015 r.;
2) zawartych na cudzy rachunek, do dnia 31 grudnia 2015 r., umów ubezpieczenia
na życie, o których mowa w dziale I w grupie 3 załącznika do ustawy, oraz
zawartych na cudzy rachunek, do dnia 31 grudnia 2015 r., umów ubezpieczenia
na życie lub dożycie, w których świadczenie zakładu ubezpieczeń z tytułu
dożycia jest równe składce ubezpieczeniowej powiększonej o określony
w umowie ubezpieczenia wskaźnik, jeżeli zgoda ubezpieczonego na udzielenie
ochrony ubezpieczeniowej została wyrażona po dniu 31 grudnia 2015 r.
art. 483.
więcej
wymogów określonych w ustawie, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie
ustawy.
2. Do czasu dostosowania składu zarządu zgodnie z ust. 1 zakład ubezpieczeń
i zakład reasekuracji zapewniają zgodność składu zarządu z wymogami określonymi
w przepisach dotychczasowych.
3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji informują organ nadzoru o osobach
nadzorujących w tym zakładzie inne kluczowe funkcje, w terminie 7 dni od dnia
wejścia w życie ustawy. Przepis art. 49 stosuje się odpowiednio.
art. 484.
więcej
ust. 6, art. 26 ust. 2, art. 35b ust. 3, art. 166 ust. 1, art. 166 ust. 3 oraz art. 174 ust. 2
ustawy uchylanej w art. 503 zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 23 ust. 8, art. 38 ust. 9, art. 43 ust. 3, art. 72 ust. 1 i 2, art. 84 ust. 3 i art. 337 ust. 2, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.
2. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 81 ust. 2 pkt 6 lit. a ustawy
zmienianej w art. 446 zachowują moc do dnia wejścia w życie nowych przepisów
wykonawczych wydanych na podstawie art. 81 ust. 2 pkt 6 lit. a ustawy zmienianej
w art. 446, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.
art. 485.
więcej
przepisów ustawy uchylanej w art. 503 staje się Komisją.
2. Osoby wchodzące w skład Komisji Egzaminacyjnej dla Aktuariuszy w dniu
wejścia w życie ustawy zachowują swoje funkcje do czasu ich odwołania przez
ministra właściwego do spraw instytucji finansowych, na wniosek organu nadzoru.
3. Rejestr aktuariuszy prowadzony na podstawie przepisów ustawy uchylanej
w art. 503 staje się rejestrem aktuariuszy.
art. 486.
więcej
uchylanej w art. 503 staje się Izbą.
2. Mandaty członków Zarządu Polskiej Izby Ubezpieczeń oraz Komisji
Rewizyjnej Polskiej Izby Ubezpieczeń, pełniących funkcję w dniu wejścia w życie
ustawy zachowują moc i wygasają z upływem kadencji, na którą członkowie ci zostali
powołani.
3. W terminie 2 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy Izba przekaże dane
i informacje zgromadzone w bazach danych, o których mowa w art. 220 ust. 2 pkt 7
ustawy uchylanej w art. 503, Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu.
art. 487.
więcej
31 grudnia 2015 r. otworzy likwidację, może, za zgodą organu nadzoru, wykonywać
działalność zgodnie z dotychczasowymi przepisami także po dniu wejścia w życie
ustawy, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r. w przypadku likwidacji
dobrowolnej, a w przypadku likwidacji przymusowej – do dnia 31 grudnia 2020 r.,
jeżeli zakład ten:
1) złoży wniosek do organu nadzoru o wyrażenie zgody na wykonywanie
działalności zgodnie z dotychczasowymi przepisami;
2) nie wchodzi w skład grupy albo wszystkie zakłady ubezpieczeń lub zakłady
reasekuracji wchodzące w skład grupy przestały zawierać nowe umowy
ubezpieczenia lub nowe umowy reasekuracji;
3) będzie przedkładał organowi nadzoru sprawozdania roczne w sprawie postępów
osiągniętych w zakresie likwidacji;
4) zakończy likwidację do dnia 31 grudnia 2018 r. – w przypadku likwidacji
dobrowolnej, a w przypadku likwidacji przymusowej – do dnia 31 grudnia
2020 r.
2. Organ nadzoru, w drodze decyzji, może skrócić terminy, o których mowa
w ust. 1, jeżeli zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji w ocenie organu nadzoru
nie czyni wystarczających postępów w celu zakończenia likwidacji.
3. Organ nadzoru przekazuje organom nadzorczym państw członkowskich Unii
Europejskiej wykaz zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji, o których mowa
w ust. 1.
art. 488.
więcej
nadzoru dane i informacje, o których mowa w art. 335, za okresy roczne, nie później
niż:
1) 20 tygodni od ostatniego dnia roku obrotowego – w roku obrotowym kończącym
się w dniu przypadającym między 30 czerwca 2016 r. a 31 grudnia 2016 r.;
2) 18 tygodni od ostatniego dnia roku obrotowego – w roku obrotowym kończącym
się w dniu przypadającym między 30 czerwca 2017 r. a 31 grudnia 2017 r.;
3) 16 tygodni od ostatniego dnia roku obrotowego – w roku obrotowym kończącym
się w dniu przypadającym między 30 czerwca 2018 r. a 31 grudnia 2018 r.
2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji przekazują organowi nadzoru dane
i informacje, o których mowa w art. 335, za okresy kwartalne w roku obrotowym, nie
później niż:
1) 8 tygodni od ostatniego dnia kwartału w roku obrotowym – w odniesieniu do
kwartałów kończących się w dniu przypadającym między 1 stycznia 2016 r.
a 31 grudnia 2016 r.;
2) 7 tygodni od ostatniego dnia kwartału w roku obrotowym – w odniesieniu do
kwartałów kończących się w dniu przypadającym między 1 stycznia 2017 r.
a 31 grudnia 2017 r.;
3) 6 tygodni od ostatniego dnia kwartału w roku obrotowym – w odniesieniu do
kwartałów kończących się w dniu przypadającym między 1 stycznia 2018 r.
a 31 grudnia 2018 r.
3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji ujawniają sprawozdania
o wypłacalności i kondycji finansowej, o których mowa w rozdziale 11, nie później
niż:
1) 20 tygodni od ostatniego dnia roku obrotowego – w roku obrotowym kończącym
się w dniu przypadającym między 30 czerwca 2016 r. a 31 grudnia 2016 r.;
2) 18 tygodni od ostatniego dnia roku obrotowego – w roku obrotowym kończącym
się w dniu przypadającym między 30 czerwca 2017 r. a 31 grudnia 2017 r.;
3) 16 tygodni od ostatniego dnia roku obrotowego – w roku obrotowym kończącym
się w dniu przypadającym między 30 czerwca 2018 r. a 31 grudnia 2018 r.
art. 489.
więcej
zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji, zakład reasekuracji posiadający
udziały kapitałowe w innym zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji,
dominujący podmiot ubezpieczeniowy i dominujący podmiot nieregulowany
przekazują organowi nadzoru dane i informacje, o których mowa w art. 410, za okresy
roczne, nie później niż:
1) 26 tygodni od ostatniego dnia roku obrotowego – w roku obrotowym kończącym
się w dniu przypadającym między 30 czerwca 2016 r. a 31 grudnia 2016 r.;
2) 24 tygodnie od ostatniego dnia roku obrotowego – w roku obrotowym
kończącym się w dniu przypadającym między 30 czerwca 2017 r. a 31 grudnia
2017 r.;
3) 22 tygodnie od ostatniego dnia roku obrotowego – w roku obrotowym
kończącym się w dniu przypadającym między 30 czerwca 2018 r. a 31 grudnia
2018 r.
2. Zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie
ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji, zakład reasekuracji posiadający udziały
kapitałowe w innym zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji, dominujący
podmiot ubezpieczeniowy i dominujący podmiot nieregulowany przedkładają do
organu nadzoru informacje, o których mowa w art. 410, za okresy kwartalne w roku
obrotowym, nie później niż:
1) 14 tygodni od ostatniego dnia kwartału w roku obrotowym – w odniesieniu do
kwartałów kończących się w dniu przypadającym między 1 stycznia 2016 r.
a 31 grudnia 2016 r.;
2) 13 tygodni od ostatniego dnia kwartału w roku obrotowym – w odniesieniu do
kwartałów kończących się w dniu przypadającym między 1 stycznia 2017 r.
a 31 grudnia 2017 r.;
3) 12 tygodni od ostatniego dnia kwartału w roku obrotowym – w odniesieniu do
kwartałów kończących się w dniu przypadającym między 1 stycznia 2018 r.
a 31 grudnia 2018 r.
3. Zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie
ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji, zakład reasekuracji posiadający udziały
kapitałowe w innym zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji, dominujący
podmiot ubezpieczeniowy i dominujący podmiot nieregulowany, ujawniają
sprawozdanie o wypłacalności i kondycji finansowej na poziomie grupy, o którym
mowa w art. 412, nie później niż:
1) 26 tygodni od ostatniego dnia roku obrotowego – w roku obrotowym kończącym
się w dniu przypadającym między 30 czerwca 2016 r. a 31 grudnia 2016 r.;
2) 24 tygodnie od ostatniego dnia roku obrotowego – w roku obrotowym
kończącym się w dniu przypadającym między 30 czerwca 2017 r. a 31 grudnia
2017 r.;
3) 22 tygodnie od ostatniego dnia roku obrotowego – w roku obrotowym
kończącym się w dniu przypadającym między 30 czerwca 2018 r. a 31 grudnia
2018 r.
art. 490.
więcej
zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji klasyfikują pozycje podstawowych środków
własnych do kategorii 1 podstawowych środków własnych, jeżeli:
1) pozycje podstawowych środków własnych zostały wyemitowane przed dniem
18 stycznia 2015 r.;
2) w dniu 31 grudnia 2015 r. pozycje podstawowych środków własnych mogłyby
stanowić środki własne zakładu, do wysokości 50% mniejszej z dwóch wartości:
marginesu wypłacalności oraz środków własnych zakładu, zgodnie z przepisami
art. 148 ust. 4 pkt 3 i ust. 5 ustawy uchylanej w art. 503;
3) zgodnie z art. 246 ust. 1–4, pozycje podstawowych środków własnych nie
byłyby klasyfikowane do kategorii 1 ani 2.
2. W okresie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2025 r. zakład
ubezpieczeń i zakład reasekuracji klasyfikują pozycje podstawowych środków
własnych do kategorii 2 podstawowych środków własnych, jeżeli:
1) pozycje podstawowych środków własnych zostały wyemitowane przed dniem
18 stycznia 2015 r.;
2) w dniu 31 grudnia 2015 r. pozycje podstawowych środków własnych mogłyby
stanowić środki własne zakładu, do wysokości 25% środków własnych zgodnie
z przepisami art. 148 ust. 4 pkt 2 ustawy uchylanej w art. 503.
2a. Przepisy rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/35 wydane na
podstawie upoważnienia zawartego w art. 135 ust. 2 dyrektywy 2009/138/WE stosuje
się w odniesieniu do zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji lokujących środki
finansowe w zbywalne papiery wartościowe i inne instrumenty finansowe oparte na
pożyczkach przekształconych wyemitowane przed dniem 1 stycznia 2011 r.,
w przypadku gdy po dniu 31 grudnia 2014 r. zostały dodane nowe ekspozycje bazowe
lub ekspozycje zostały zastąpione.
3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji, które obliczają kapitałowy wymóg
wypłacalności według formuły standardowej, w kolejnych latach kalendarzowych
przy obliczaniu podmodułu ryzyka koncentracji aktywów oraz podmodułu ryzyka
spreadu stosują standardowe parametry w odniesieniu do ekspozycji wobec rządów
centralnych państw członkowskich Unii Europejskiej lub banków centralnych,
denominowanych i finansowanych w walucie krajowej dowolnego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej zgodnie z poniższymi zasadami:
1) do dnia 31 grudnia 2017 r. standardowe parametry w odniesieniu do ekspozycji
wobec rządów centralnych państw członkowskich Unii Europejskiej lub banków
centralnych, denominowanych i finansowanych w walucie krajowej dowolnego
innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, są
równe standardowym parametrom, które miałyby zastosowanie do takich
ekspozycji denominowanych i finansowanych w walucie krajowej danego rządu
centralnego lub banku centralnego;
2) w 2018 r. standardowe parametry w odniesieniu do ekspozycji wobec rządów
centralnych państw członkowskich Unii Europejskiej lub banków centralnych,
denominowanych i finansowanych w walucie krajowej dowolnego innego niż
Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej są
zmniejszane o 80%;
3) w 2019 r. standardowe parametry w odniesieniu do ekspozycji wobec rządów
centralnych państw członkowskich Unii Europejskiej lub banków centralnych,
denominowanych i finansowanych w walucie krajowej dowolnego innego niż
Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej są
zmniejszane o 50%.
3a. W okresie do dnia 31 grudnia 2023 r. zakład ubezpieczeń i zakład
reasekuracji obliczające kapitałowy wymóg wypłacalności według formuły
standardowej obliczają standardowe parametry podmodułu ryzyka cen akcji dla akcji
typu 1, o których mowa w art. 168 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE)
2015/35, nabytych do dnia 1 stycznia 2016 r. i nieobjętych ryzykiem cen akcji
opartym na czasie trwania, o którym mowa w art. 304 dyrektywy 2009/138/WE,
zgodnie z następującymi zasadami:
1) standardowy parametr stosowany do obliczania podmodułu ryzyka cen akcji
stanowi średnią ważoną:
a) parametru stosowanego do obliczania podmodułu ryzyka cen akcji zgodnie
z art. 170 ust. 1 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/35,
b) parametru stosowanego do obliczania podmodułu ryzyka cen akcji zgodnie
z art. 169 ust. 1 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/35;
2) waga parametru, o którym mowa w pkt 1 lit. b, jest zwiększana co najmniej
liniowo na koniec każdego roku kalendarzowego, od 0% w roku 2016 do 100%
w dniu 1 stycznia 2023 r.
4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio na poziomie grupy.
art. 491.
więcej
reasekuracji posiadały środki własne w wysokości nie niższej niż margines
wypłacalności w rozumieniu przepisów ustawy uchylanej w art. 503 i w dniu wejścia
w życie ustawy nie posiadają dopuszczonych środków własnych w wysokości nie
niższej niż kapitałowy wymóg wypłacalności, organ nadzoru, w drodze decyzji,
wyraża zgodę na podjęcie przez zakład niezbędnych środków w celu przywrócenia
poziomu dopuszczonych środków własnych na pokrycie kapitałowego wymogu
wypłacalności lub obniżenia profilu ryzyka w celu zapewnienia zgodności
z kapitałowym wymogiem wypłacalności do dnia 31 grudnia 2017 r.
2. W okresie, o którym mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji
co 3 miesiące przedkładają organowi nadzoru sprawozdanie, w którym wskazują
podjęte środki i postępy dokonane w celu przywrócenia poziomu dopuszczonych środków własnych na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności lub obniżenia profilu ryzyka w celu zapewnienia zgodności z kapitałowym wymogiem
wypłacalności.
3. Organ nadzoru cofa zgodę, o której mowa w ust. 1, jeżeli sprawozdanie
wykaże, że w okresie od dnia stwierdzenia niezgodności z kapitałowym wymogiem
wypłacalności do dnia przedłożenia sprawozdania nie dokonano znacznych postępów
w przywracaniu poziomu dopuszczonych środków własnych na pokrycie
kapitałowego wymogu wypłacalności lub w obniżaniu profilu ryzyka w celu
zapewnienia zgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności.
4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio na poziomie grupy oraz gdy zakład
ubezpieczeń lub zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym
zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji albo zakład ubezpieczeń lub zakład
reasekuracji wchodzący w skład tej samej grupy posiada środki własne na pokrycie
marginesu wypłacalności, ale nie jest spełniony kapitałowy wymóg wypłacalności
grupy.
art. 492.
więcej
krajowy zakład reasekuracji, który nie jest jednostką zależną innego zakładu
ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, może złożyć wniosek do organu nadzoru
będącego organem sprawującym nadzór nad grupą o zgodę na obliczanie wymogu
wypłacalności części grupy oraz kapitałowych wymogów wypłacalności niektórych
zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji wchodzących w skład grupy przy
zastosowaniu modelu wewnętrznego, jeżeli spełnione są poniższe warunki:
1) podmiot dominujący najwyższego szczebla w grupie ma siedzibę na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
2) profil ryzyka części grupy różni się znacząco od profilu ryzyka pozostałej części
grupy.
art. 493.
więcej
2015 r. posiadały środki własne w wysokości nie niższej niż margines wypłacalności,
ale nie posiadają dopuszczonych podstawowych środków własnych w wysokości nie
niższej niż minimalny wymóg kapitałowy, zapewniają zgodność z minimalnym
wymogiem kapitałowym w terminie do dnia 31 grudnia 2016 r.
2. W przypadku niespełnienia przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji
zgodności z minimalnym wymogiem kapitałowym w terminie, o którym mowa
w ust. 1, organ nadzoru cofa zakładowi ubezpieczeń lub zakładowi reasekuracji zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej.
art. 494.
więcej
reasekuracji dane dotyczące kapitałowego wymogu wypłacalności, o których mowa
w art. 285 ust. 5, mogą prezentować łącznie.
art. 495.
więcej
reasekuracji stosują wartości procentowe, o których mowa w art. 273 ust. 1, wyłącznie
w odniesieniu do kapitałowego wymogu wypłacalności obliczonego według formuły
standardowej.
art. 496.
więcej
nadzoru, wydaną w drodze decyzji, stosować przejściową korektę do odpowiedniej
struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka w odniesieniu do
dopuszczalnych zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia
i dopuszczalnych zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji (środek
przejściowy dotyczący stóp procentowych wolnych od ryzyka). Organ nadzoru może
wydać taką zgodę, w szczególności gdy stosowanie przez zakład ubezpieczeń i zakład
reasekuracji środka przejściowego dotyczącego stóp procentowych wolnych od
ryzyka nie doprowadzi do nadmiernej ekspozycji na ryzyko zakładu ubezpieczeń
i zakładu reasekuracji.
2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji stosujące środek przejściowy
dotyczący stóp procentowych wolnych od ryzyka:
1) nie uwzględniają dopuszczalnych zobowiązań z tytułu zawartych umów
ubezpieczenia lub dopuszczalnych zobowiązań z tytułu zawartych umów
reasekuracji przy obliczaniu korekty z tytułu zmienności do odpowiedniej
struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka;
2) nie stosują środka przejściowego dotyczącego rezerw techniczno-
-ubezpieczeniowych, o którym mowa w art. 497;
3) w sprawozdaniu o wypłacalności i kondycji finansowej, o którym mowa
w rozdziale 11, ujawniają, że stosują środek przejściowy dotyczący stóp
procentowych wolnych od ryzyka oraz ocenę ilościową wpływu niestosowania
tego środka przejściowego na sytuację finansową zakładu.
3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji obliczają przejściową korektę do
odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka dla każdej
waluty jako iloczyn:
1) różnicy między:
a) efektywną roczną stopą oprocentowania, odpowiadającą pojedynczej stopie
dyskontowej, dla której wartość rezerw techniczno-ubezpieczeniowych
portfela dopuszczalnych zobowiązań z tytułu zawartych umów
ubezpieczenia lub dopuszczalnych zobowiązań z tytułu zawartych umów
reasekuracji jest równa wartości rezerw techniczno-ubezpieczeniowych
portfela dopuszczalnych zobowiązań z tytułu zawartych umów
ubezpieczenia lub dopuszczalnych zobowiązań z tytułu zawartych umów
reasekuracji, ustalonej z uwzględnieniem technicznych stóp
oprocentowania stosowanych przez zakład ubezpieczeń i zakład
reasekuracji w dniu 31 grudnia 2015 r. a
b) efektywną roczną stopą oprocentowania, odpowiadającą pojedynczej stopie
dyskontowej, dla której oczekiwana wartość obecna przepływów
pieniężnych portfela dopuszczalnych zobowiązań z tytułu zawartych umów
ubezpieczenia lub dopuszczalnych zobowiązań z tytułu zawartych umów
reasekuracji jest równa najlepszemu oszacowaniu portfela dopuszczalnych
zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub portfela
dopuszczalnych zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji,
obliczonego z uwzględnieniem zmian wartości pieniądza w czasie, przy
zastosowaniu odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej
od ryzyka oraz
2) wskaźnika procentowego, o którym mowa w ust. 4.
4. Stosowany przy obliczaniu przejściowej korekty do odpowiedniej struktury
terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka wskaźnik procentowy zmniejsza się
liniowo na koniec każdego roku kalendarzowego, od 100% w ciągu roku
rozpoczynającego się w dniu 1 stycznia 2016 r. do 0% w ciągu roku rozpoczynającego
się w dniu 1 stycznia 2032 r.
5. Jeżeli zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji stosują korektę z tytułu
zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od
ryzyka, przez odpowiednią strukturę terminową stopy procentowej wolnej od ryzyka, o której mowa w ust. 3 pkt 1 lit. b, należy rozumieć skorygowaną strukturę terminową stopy procentowej wolnej od ryzyka.
6. Dopuszczalne zobowiązania z tytułu zawartych umów ubezpieczenia
i dopuszczalne zobowiązania z tytułu zawartych umów reasekuracji oznaczają
wyłącznie zobowiązania z tytułu zawartych umów ubezpieczenia i zobowiązania
z tytułu zawartych umów reasekuracji, które spełniają następujące wymogi:
1) umowy ubezpieczenia lub umowy reasekuracji powodujące powstanie
zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub zobowiązań z tytułu
zawartych umów reasekuracji zostały zawarte przed dniem 1 stycznia 2016 r.,
z wyłączeniem umów przedłużonych lub odnowionych tego dnia lub później;
2) zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji ustaliły wartość rezerw techniczno-
-ubezpieczeniowych na dzień 31 grudnia 2015 r. w celu pokrycia tych
zobowiązań;
3) przepisu art. 227 nie stosuje się do dopuszczalnych zobowiązań z tytułu
zawartych umów ubezpieczenia i dopuszczalnych zobowiązań z tytułu
zawartych umów reasekuracji.
art. 497.
więcej
nadzoru, wydaną w drodze decyzji, stosować przejściowe odliczenie w stosunku do
rezerw techniczno-ubezpieczeniowych (środek przejściowy dotyczący rezerw
techniczno-ubezpieczeniowych). Organ nadzoru może wydać taką zgodę,
w szczególności gdy stosowanie przez zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji
środka przejściowego dotyczącego rezerw techniczno-ubezpieczeniowych nie
doprowadzi do nadmiernej ekspozycji na ryzyko zakładu ubezpieczeń i zakładu
reasekuracji.
2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji obliczają przejściowe odliczenie
w stosunku do rezerw techniczno-ubezpieczeniowych w podziale na jednorodne grupy
ryzyka.
3. Przejściowe odliczenie w stosunku do rezerw techniczno-ubezpieczeniowych
jest równe iloczynowi:
1) różnicy między:
a) wartością rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności,
ustaloną na dzień 1 stycznia 2016 r. zgodnie z art. 224, pomniejszoną
o kwoty należne z umów reasekuracji i od spółek celowych a
b) wartością rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, ustaloną na dzień
31 grudnia 2015 r., pomniejszoną o kwoty należne z umów reasekuracji
oraz
2) wskaźnika procentowego, o którym mowa w ust. 4.
4. Stosowany przy obliczaniu środka przejściowego dotyczącego rezerw
techniczno-ubezpieczeniowych wskaźnik procentowy zmniejsza się liniowo na koniec
każdego roku kalendarzowego, od 100% w ciągu roku rozpoczynającego się w dniu
1 stycznia 2016 r. do 0% w ciągu roku rozpoczynającego się w dniu 1 stycznia 2032 r.
5. Jeżeli zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji stosuje w dniu 1 stycznia
2016 r. korektę z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy
procentowej wolnej od ryzyka, zakład ustala wartość, o której mowa w ust. 3 pkt 1
lit. a, stosując korektę z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej
stopy procentowej wolnej od ryzyka z tego dnia.
6. Jeżeli profil ryzyka zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji istotnie się
zmienił, organ nadzoru może, w drodze decyzji, wydanej z urzędu lub na wniosek
danego zakładu, zobowiązać zakład do ustalania wartości rezerw techniczno-
-ubezpieczeniowych, oraz w uzasadnionych przypadkach do obliczania kwoty korekty
z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej
od ryzyka, wykorzystywanych do obliczania przejściowego odliczenia w stosunku do
rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, co 24 miesiące lub częściej.
7. W przypadku gdy stosowanie przez dany zakład ubezpieczeń i zakład
reasekuracji środka przejściowego dotyczącego rezerw techniczno-
-ubezpieczeniowych pociągałoby za sobą zmniejszenie wymogów dotyczących
posiadanych środków finansowych w porównaniu z wymogami obowiązującymi
w dniu 31 grudnia 2015 r., organ nadzoru może ograniczyć, w drodze decyzji,
stosowanie przez dany zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji tego środka
przejściowego.
8. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji nie wykonają
decyzji, o której mowa w ust. 7, organ nadzoru może nakładać kary pieniężne,
o których mowa w art. 362 ust. 1 pkt 1 i 2.
9. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji stosujące środek przejściowy
dotyczący rezerw techniczno-ubezpieczeniowych nie mogą stosować środka
przejściowego dotyczącego stóp procentowych wolnych od ryzyka.
10. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji, które wykazują niezgodność
z kapitałowym wymogiem wypłacalności bez stosowania środka przejściowego
dotyczącego rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, przedkładają raz w roku
organowi nadzoru sprawozdanie o podjętych środkach i postępach na rzecz
przywrócenia przed końcem okresu, o którym mowa w ust. 4, poziomu
dopuszczonych środków własnych pokrywającego kapitałowy wymóg wypłacalności
lub obniżenia profilu ryzyka w celu przywrócenia zgodności z kapitałowym
wymogiem wypłacalności.
11. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji w sprawozdaniu o wypłacalności
i kondycji finansowej, o którym mowa w rozdziale 11, ujawniają, że stosują środek
przejściowy dotyczący rezerw techniczno-ubezpieczeniowych oraz ocenę ilościową
wpływu niestosowania tego środka przejściowego na sytuację finansową zakładu.
art. 498.
więcej
1) środek przejściowy dotyczący stóp procentowych wolnych od ryzyka albo
2) środek przejściowy dotyczący rezerw techniczno-ubezpieczeniowych
‒ jeżeli stwierdzą, że nie osiągną do końca okresu stosowania środka przejściowego
zgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności bez stosowania tego środka
przejściowego, niezwłocznie informują o tym organ nadzoru.
2. Organ nadzoru wymaga od zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji
podjęcia niezbędnych działań w celu zapewnienia zgodności z kapitałowym
wymogiem wypłacalności do końca okresu stosowania środka przejściowego
dotyczącego stóp procentowych wolnych od ryzyka albo środka przejściowego
dotyczącego rezerw techniczno-ubezpieczeniowych.
3. W ciągu 2 miesięcy od dnia stwierdzenia, zgodnie z ust. 1, że do końca okresu
stosowania środka przejściowego dotyczącego stóp procentowych wolnych od ryzyka
albo środka przejściowego dotyczącego rezerw techniczno-ubezpieczeniowych zakład
nie osiągnie zgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności bez stosowania
środka przejściowego, zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji przedkładają
organowi nadzoru plan stopniowego wdrożenia działań mających na celu
ustanowienie poziomu dopuszczonych środków własnych pokrywającego kapitałowy
wymóg wypłacalności lub obniżenie profilu ryzyka w celu zapewnienia zgodności
z kapitałowym wymogiem wypłacalności bez stosowania środka przejściowego do
końca okresu stosowania środka przejściowego.
4. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą uaktualnić plan, o którym
mowa w ust. 3.
5. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji co roku przedkładają organowi
nadzoru sprawozdanie, w którym wskazują podjęte środki i poczynione postępy
w celu zapewnienia zgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności do końca
okresu stosowania środka przejściowego dotyczącego stóp procentowych wolnych od
ryzyka albo środka przejściowego dotyczącego rezerw techniczno-
-ubezpieczeniowych.
6. Organ nadzoru cofa zgodę na stosowanie środka przejściowego dotyczącego
stóp procentowych wolnych od ryzyka albo środka przejściowego dotyczącego rezerw
techniczno-ubezpieczeniowych, jeżeli po zapoznaniu się ze sprawozdaniem, o którym
mowa w ust. 5, stwierdzi, że zapewnienie zgodności z kapitałowym wymogiem
wypłacalności do końca okresu stosowania środka przejściowego nie jest możliwe.
7. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji stosują środek
przejściowy dotyczący stóp procentowych wolnych od ryzyka albo środek
przejściowy dotyczący rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, przeprowadzają ocenę
ciągłej zgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności i minimalnym wymogiem
kapitałowym z uwzględnieniem i bez uwzględnienia tych środków przejściowych.
8. Organ nadzoru może, w drodze decyzji, nałożyć narzut kapitałowy dla zakładu
ubezpieczeń i zakładu reasekuracji, w przypadku gdy profil ryzyka zakładu
ubezpieczeń i zakładu reasekuracji znacząco odbiega od założeń stanowiących
podstawę stosowanego przez zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji środka
przejściowego dotyczącego stóp procentowych wolnych od ryzyka lubśrodka
przejściowego dotyczącego rezerw techniczno-ubezpieczeniowych.
9. W przypadku, o którym mowa w ust. 8, narzut kapitałowy jest współmierny
do istotnych ryzyk wynikających z faktu, że profil ryzyka zakładu znacząco odbiega
od założeń, stanowiących podstawę stosowania środka przejściowego dotyczącego
stóp procentowych wolnych od ryzyka albo środka przejściowego dotyczącego rezerw
techniczno-ubezpieczeniowych. Przepisy art. 270 stosuje się.
art. 499.
więcej
art. 500.
więcej
1 stycznia 2016 r., wystąpić do organu nadzoru o:
1) zgodę na stosowanie, po dniu 31 grudnia 2015 r., korekty dopasowującej do
odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka przy obliczaniu najlepszego oszacowania portfela zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji;
2) zgodę na stosowanie, po dniu 31 grudnia 2015 r., korekty z tytułu zmienności do
odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka przy
obliczaniu najlepszego oszacowania;
3) zatwierdzenie, dla poszczególnych pozycji uzupełniających środków własnych,
kwoty pieniężnej albo metody stosowanej do wyznaczania kwoty pieniężnej,
które po dniu 31 grudnia 2015 r. będą przez zakład uwzględniane przy określaniu
środków własnych zakładu;
4) zatwierdzenie klasyfikacji pozycji środków własnych, jakie po dniu 31 grudnia
2015 r. będą przez zakład uwzględniane przy określaniu środków własnych
zakładu;
5) zatwierdzenie możliwości stosowania przez zakład, po dniu 31 grudnia 2015 r.,
parametrów specyficznych dla tego zakładu przy obliczaniu modułów ryzyka
aktuarialnego, przy zachowaniu konstrukcji formuły standardowej;
6) zatwierdzenie pełnego albo częściowego modelu wewnętrznego, jaki zakład
będzie stosował po dniu 31 grudnia 2015 r. do obliczania kapitałowego wymogu
wypłacalności;
7) zatwierdzenie głównych zmian modelu wewnętrznego, jaki zakład będzie
stosował po dniu 31 grudnia 2015 r. do obliczania kapitałowego wymogu
wypłacalności;
8) zatwierdzanie zmian zasad wprowadzania zmian w modelu wewnętrznym, jakie
będą stosowane przez zakład po dniu 31 grudnia 2015 r.;
9) zgodę na odliczenie, po dniu 31 grudnia 2015 r., z dopuszczonych środków
własnych grupy na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności grupy,
posiadanych przez zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji wchodzące w skład
grupy udziałów kapitałowych w instytucjach kredytowych, instytucjach
finansowych lub w firmach inwestycyjnych;
10) zgodę na obliczanie, po dniu 31 grudnia 2015 r., skonsolidowanego
kapitałowego wymogu wypłacalności grupy oraz kapitałowych wymogów
wypłacalności zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji wchodzących
w skład grupy przy zastosowaniu modelu wewnętrznego;
11) zgodę na obliczanie, po dniu 31 grudnia 2015 r., kapitałowego wymogu
wypłacalności zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji wchodzących w skład grupy na podstawie modelu wewnętrznego, w przypadku stosowania metody odliczeń i agregacji;
12) zgodę na stosowanie, po dniu 31 grudnia 2015 r., środka przejściowego
dotyczącego stóp procentowych wolnych od ryzyka albo środka przejściowego
dotyczącego rezerw techniczno-ubezpieczeniowych.
2. Zgoda, o której mowa w ust. 1:
1) pkt 9 – może być wydana także z urzędu;
2) pkt 10 – może być wydana także na wniosek złożony przez podmioty powiązane
zakładu albo przez podmioty powiązane dominującego podmiotu
ubezpieczeniowego lub podmioty powiązane dominującego podmiotu
nieregulowanego;
3) pkt 11 – może być wydana także na wniosek złożony przez podmioty powiązane
zakładu albo przez podmioty powiązane dominującego podmiotu
ubezpieczeniowego lub podmioty powiązane dominującego podmiotu
nieregulowanego.
3. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może, przed
dniem 1 stycznia 2016 r., po przeprowadzeniu konsultacji z pozostałymi
zainteresowanymi organami nadzorczymi i z podmiotem stojącym na czele grupy,
zobowiązać podmiot stojący na czele grupy do stosowania, po dniu 31 grudnia 2015 r.,
metody odliczeń i agregacji lub kombinacji tej metody oraz metody opierającej się na
danych skonsolidowanych, jeżeli stosowanie wyłącznie metody opierającej się na
danych skonsolidowanych nie byłoby właściwe.
4. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą, w przypadku
zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, który, przez dominujący podmiot
ubezpieczeniowy lub przez dominujący podmiot nieregulowany, posiada udziały
kapitałowe w innym zakładzie ubezpieczeń lub innym zakładzie reasekuracji lub
w zakładzie ubezpieczeń z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim
Unii Europejskiej lub w zakładzie reasekuracji z siedzibą w państwie niebędącym
państwem członkowskim Unii Europejskiej, może przed dniem 1 stycznia 2016 r.
zatwierdzić, w drodze decyzji, uzupełniające środki własne tego dominującego
podmiotu ubezpieczeniowego lub tego dominującego podmiotu nieregulowanego na
potrzeby obliczania po dniu 31 grudnia 2015 r. wypłacalności na poziomie grupy.
5. W przypadku wydania przez organ nadzoru rozstrzygnięć w sprawach,
o których mowa w ust. 1, 3 lub 4, lub w sprawach, o których mowa w art. 44, art. 374 ust. 4–11, art. 375 ust. 2, art. 376, art. 387, art. 397, art. 398, art. 404 lub art. 416–418,
przed dniem 1 stycznia 2016 r., rozstrzygnięcia te nie mogą być stosowane przed
dniem 1 stycznia 2016 r.
6. W przypadku zawarcia przed dniem 1 stycznia 2016 r. porozumienia,
o którym mowa w art. 377, porozumienie to nie może być stosowane przed dniem
1 stycznia 2016 r.
7. Określone w art. 3 ust. 6 i 7, art. 374–377, art. 387, art. 390, art. 395, art. 397,
art. 398, art. 404, art. 405 i art. 416–418 zasady sprawowania nadzoru nad grupą
stosuje się od dnia 1 stycznia 2016 r.
art. 501.
więcej
przekazuje EIOPA informacje dotyczące:
1) dostępności gwarancji długoterminowych w ramach produktów
ubezpieczeniowych na rynku krajowym oraz postępowania zakładów
ubezpieczeń i zakładów reasekuracji jako inwestorów długoterminowych;
2) liczby zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji stosujących:
a) korektę dopasowującą do odpowiedniej struktury terminowej stopy
procentowej wolnej od ryzyka,
b) korektę z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy
procentowej wolnej od ryzyka,
c) środki, o których mowa w art. 312 ust. 4, w okresie przedłużonym na
podstawie art. 312 ust. 6,
d) podmoduł ryzyka akcji oparty na czasie trwania,
e) środek przejściowy dotyczący stóp procentowych wolnych od ryzyka,
f) środek przejściowy dotyczący rezerw techniczno-ubezpieczeniowych;
3) wpływu stosowania:
a) korekty dopasowującej do odpowiedniej struktury terminowej stopy
procentowej wolnej od ryzyka,
b) korekty z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy
procentowej wolnej od ryzyka,
c) symetrycznego mechanizmu dostosowania wymogu kapitałowego
związanego z inwestowaniem w akcje,
d) podmodułu ryzyka akcji opartego na czasie trwania,
e) środka przejściowego dotyczącego stóp procentowych wolnych od ryzyka,
f) środka przejściowego dotyczącego rezerw techniczno-ubezpieczeniowych
‒ na sytuację finansową zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji, na rynku
krajowym oraz w odniesieniu do poszczególnych zakładów, w sposób
uniemożliwiający ich identyfikację;
4) wpływu stosowania:
a) korekty dopasowującej do odpowiedniej struktury terminowej stopy
procentowej wolnej od ryzyka,
b) korekty z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy
procentowej wolnej od ryzyka,
c) symetrycznego mechanizmu dostosowania wymogu kapitałowego
związanego z inwestowaniem w akcje,
d) podmodułu ryzyka akcji opartego na czasie trwania
‒ na politykę lokacyjną zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji oraz
informację, czy ich stosowanie powoduje nienależne zmniejszenie kapitałowego
wymogu wypłacalności;
5) wpływu przedłużenia, na podstawie art. 312 ust. 6, okresu stosowania środków,
o których mowa w art. 312 ust. 4, na podjęte przez zakłady ubezpieczeń i zakłady
reasekuracji środki mające na celu przywrócenie poziomu dopuszczonych
środków własnych pokrywającego kapitałowy wymóg wypłacalności lub
obniżenie profilu ryzyka w celu uzyskania zgodności z kapitałowym wymogiem
wypłacalności;
6) w przypadku gdy zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji stosują środek
przejściowy dotyczący stóp procentowych wolnych od ryzyka albo środek
przejściowy dotyczący rezerw techniczno-ubezpieczeniowych:
a) realizacji planów stopniowego wdrożenia działań mających na celu
ustanowienie poziomu dopuszczonych środków własnych pokrywających
kapitałowy wymóg wypłacalności lub obniżenia profilu ryzyka w celu
zapewnienia zgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności do końca
okresu stosowania środka przejściowego dotyczącego stóp procentowych
wolnych od ryzyka albo środka przejściowego dotyczącego rezerw
techniczno-ubezpieczeniowych,
b) prognozy zmniejszenia zależności zakładu od stosowanego środka
przejściowego dotyczącego stóp procentowych wolnych od ryzyka albo
środka przejściowego dotyczącego rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, w tym informacji na temat działań podjętych lub planowanych przez zakłady i organ nadzoru.
art. 502.
więcej
ubezpieczeń poinformuje uprawnionego z umowy ubezpieczenia, o której mowa
w art. 4 pkt 1 lub 2 ustawy zmienianej w art. 455, o możliwości wyczerpania się
określonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej, jeżeli łączna kwota
wypłaconych odszkodowań lub innych świadczeń, przekroczyła przed dniem wejścia
w życie ustawy, 80% określonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.
2. Przekazując informację, o której mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń
poinformuje jednocześnie uprawnionego z umowy ubezpieczenia o możliwości
wytoczenia do właściwego sądu powództwa o ukształtowanie stosunku prawnego
wynikającego z umowy ubezpieczenia, o której mowa w art. 4 pkt 1 lub 2 ustawy
zmienianej w art. 455, na podstawie art. 3571 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. –
Kodeks cywilny.
art. 503.
więcej
ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2015 r. poz. 1206, 1273 i 1348).
art. 504.
więcej
1) art. 478, który wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia;
2) art. 3 ust. 1 pkt 4, 5, 12, 17, 21, 23–25, 29, 32, 44 i 48 oraz ust. 6 i 7, art. 44,
art. 374–377, art. 387, art. 390, art. 395, art. 397, art. 398, art. 404, art. 405,
art. 416–418, art. 464 pkt 1 lit. a – w zakresie art. 3 pkt 2a lit. c, oraz art. 500,
które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia;
3) art. 18, art. 19 i art. 21, które wchodzą w życie z dniem 1 kwietnia 2016 r.;
4) art. 4 ust. 11 pkt 3, który wchodzi w życie z dniem 1 sierpnia 2016 r.;
5) art. 291, art. 335 ust. 7 i 8, art. 410 ust. 5 i 6 oraz art. 412 ust. 5, które wchodzą
w życie z dniem 1 stycznia 2019 r.
Wyszukiwarka
- Kodeks Karny dostęp do ustawy
- 22 Kodeks Karny konkretny artykuł ustawy
- Sąd Okręgowy w Ełku informacje o sądzie
- Pełnomocnictwo ogólne dostęp do wzorców