Art. 376. 1. W przypadku gdy podmiot będący jednostką dominującą
najwyższego szczebla na poziomie Unii Europejskiej krajowego zakładu ubezpieczeń
posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie, krajowego zakładu reasekuracji
posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie, dominującego podmiotu
ubezpieczeniowego mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
dominującego podmiotu nieregulowanego mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ma siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, organ nadzoru, po przeprowadzeniu konsultacji
z organem sprawującym nadzór nad grupą oraz jednostką dominującą najwyższego
szczebla na poziomie Unii Europejskiej, może, w drodze natychmiast wykonalnej
decyzji, rozstrzygnąć o objęciu nadzorem nad grupą zakładu ubezpieczeń będącego
jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie krajowym, zakładu
reasekuracji będącego jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie
krajowym, dominującego podmiotu ubezpieczeniowego będącego jednostką
dominującą najwyższego szczebla na poziomie krajowym lub dominującego podmiotu
nieregulowanego będącego jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie
krajowym.
2. Organ nadzoru wyjaśnia objęcie nadzorem nad grupą podmiotów, o których
mowa w ust. 1, organowi sprawującemu nadzór nad grupą oraz podmiotowi będącemu
jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie Unii Europejskiej.
3. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą powiadamia
kolegium organów nadzoru o decyzji, o której mowa w ust. 1, zgodnie z art. 405 ust. 1
pkt 1.
4. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, przepisy art. 378–
415 stosuje się odpowiednio do podmiotu będącego jednostką dominującą
najwyższego szczebla na poziomie krajowym, z zastrzeżeniem ust. 5–11.
5. Organ nadzoru może ograniczyć nadzór nad grupą podmiotu będącego
jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie krajowym do nadzoru nad:
1) wypłacalnością grupy, o którym mowa w art. 378–400, lub
2) koncentracją ryzyka na poziomie grupy oraz transakcjami wewnątrz grupy,
o którym mowa w art. 401 i art. 402, lub
3) zarządzaniem ryzykiem i kontrolą wewnętrzną w grupie, o którym mowa
w art. 403.
6. W przypadku gdy organ nadzoru w odniesieniu do podmiotu będącego
jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie krajowym sprawuje nadzór
nad wypłacalnością grupy:
1) obowiązek stosowania metody obliczania wypłacalności na poziomie grupy,
wskazanej przez organ sprawujący nadzór nad grupą w odniesieniu do podmiotu
będącego jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie Unii
Europejskiej, jest uznawany za rozstrzygający i metoda ta jest stosowana;
2) jeżeli podmiot będący jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie
Unii Europejskiej uzyskał zezwolenie na stosowanie modelu wewnętrznego do
obliczania kapitałowego wymogu wypłacalności grupy oraz kapitałowych
wymogów wypłacalności zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji
wchodzących w skład grupy, decyzja ta jest uznawana za rozstrzygającą i jest
stosowana przez organ nadzoru.
7. Jeżeli organ nadzoru stwierdzi, że profil ryzyka podmiotu będącego jednostką
dominującą najwyższego szczebla na poziomie krajowym istotnie odbiega od założeń
stanowiących podstawę modelu wewnętrznego zatwierdzonego na poziomie Unii
Europejskiej, może, w drodze natychmiast wykonalnej decyzji, do czasu
uwzględnienia zastrzeżeń organu nadzoru przez dany podmiot:
1) nałożyć narzut kapitałowy na kapitałowy wymóg wypłacalności grupy tego
podmiotu wynikający z zastosowania modelu wewnętrznego lub
2) zobowiązać podmiot do obliczenia kapitałowego wymogu wypłacalności grupy
według formuły standardowej, jeżeli nałożenie narzutu kapitałowego nie byłoby
właściwe.
8. Organ nadzoru wyjaśnia decyzję, o której mowa w ust. 7, organowi
sprawującemu nadzór nad grupą.
9. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą powiadamia
kolegium organów nadzoru o decyzji, o której mowa w ust. 7, zgodnie art. 405 ust. 1
pkt 1.
10. Jeżeli organ nadzoru sprawuje nadzór nad wypłacalnością grupy, o którym
mowa w art. 378–400, w odniesieniu do podmiotu będącego jednostką dominującą
najwyższego szczebla na poziomie krajowym, podmiot ten nie może złożyć wniosku
o zezwolenie na objęcie jednostek zależnych przepisami art. 397 i art. 398.
11. Organ nadzoru nie może objąć nadzorem nad grupą zakładu ubezpieczeń
będącego jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie krajowym,
zakładu reasekuracji będącego jednostką dominującą najwyższego szczebla na
poziomie krajowym, dominującego podmiotu ubezpieczeniowego będącego jednostką
dominującą najwyższego szczebla na poziomie krajowym lub dominującego podmiotu
nieregulowanego będącego jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie
krajowym, w przypadku gdy zakład ubezpieczeń, zakład reasekuracji, dominujący
podmiot ubezpieczeniowy lub dominujący podmiot nieregulowany jest jednostką
zależną podmiotu będącego jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie Unii Europejskiej, który uzyskał zezwolenie na objęcie danej jednostki zależnej przepisami art. 397 i art. 398.

Ustawa o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej art. 376

DODAJ