Wejscie w życie: 28 października 2006
Ostatnia Zmiana: brak
art. 1.
więcej
bezpieczeństwa żywności i żywienia zgodnie z przepisami rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego
Europejski Urząd do Spraw Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego
procedury w sprawie bezpieczeństwa żywności (Dz. Urz. WE L 31 z 01.02.2002,
str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 6, str. 463), zwanego dalej
„rozporządzeniem nr 178/2002”.
2. Ustawa określa:
1) wymagania zdrowotne żywności – w zakresie nieuregulowanym
w rozporządzeniach Unii Europejskiej;
2) wymagania dotyczące przestrzegania zasad higieny:
a) żywności – w zakresie nieuregulowanym w rozporządzeniu (WE)
nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r.
w sprawie higieny środków spożywczych (Dz. Urz. UE L 139 z 30.04.2004,
str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 34, str. 319),
zwanym dalej „rozporządzeniem nr 852/2004”,
b) materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością –
w zakresie nieuregulowanym w rozporządzeniu (WE)
nr 1935/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 października
2004 r. w sprawie materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu
z żywnością oraz uchylającym dyrektywy 80/590/EWG i 89/109/EWG (Dz.
Urz. UE L 338 z 13.11.2004, str. 4), zwanym dalej „rozporządzeniem
nr 1935/2004”;
3) właściwość organów w zakresie przeprowadzania urzędowych kontroli
żywności na zasadach określonych w rozporządzeniu (WE)
nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r.
w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia
zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi
zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz. Urz. UE L 191 z 30.04.2004, str. 1;
Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 45, str. 200), zwanym dalej
„rozporządzeniem nr 882/2004”;
4) wymagania dotyczące przeprowadzania urzędowych kontroli żywności –
w zakresie nieuregulowanym w rozporządzeniu nr 882/2004.
3. Ustawa reguluje również:
1) zasady sprzedaży, reklamy i promocji środków spożywczych,
2) wymagania w zakresie żywienia dzieci i młodzieży w ramach żywienia
zbiorowego
– w przedszkolach, innych formach wychowania przedszkolnego, szkołach,
z wyłączeniem szkół dla dorosłych, branżowych szkół II stopnia oraz szkół
policealnych, a także w placówkach systemu oświaty, o których mowa w art. 2 pkt 3,
7 i 8 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 996,
z późn. zm.Błąd! Nie zdefiniowano zakładki.)
), zwanych dalej „jednostkami systemu
światy”.
art. 2.
więcej
1) środków spożywczych produkowanych, przetwarzanych i przechowywanych
w gospodarstwie domowym na potrzeby własne oraz do własnego spożycia
w tym gospodarstwie;
2) żywności pochodzenia zwierzęcego w zakresie uregulowanym
w rozporządzeniu (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
29 kwietnia 2004 r. ustanawiającym szczególne przepisy dotyczące higieny
w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. UE L
139 z 30.04.2004, str. 55; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 45,
str. 14), zwanym dalej „rozporządzeniem nr 853/2004”, rozporządzeniu (WE)
nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r.
ustanawiającym szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli
w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do
spożycia przez ludzi (Dz. Urz. UE L 139 z 30.04.2004, str. 206; Dz. Urz. UE
Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 45, str. 75) i w ustawie z dnia 16 grudnia
2005 r. o produktach pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. z 2019 r. poz. 824);
3) artykułów rolno-spożywczych w zakresie jakości handlowej tych artykułów
określonej przepisami ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej
artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2164 i 2354 oraz z 2019 r.
poz. 1038).
2. Ustawy nie stosuje się do osób zbierających indywidualnie grzyby rosnące
w warunkach naturalnych, objęte wykazem określonym na podstawie art. 44 pkt 1.
art. 3.
więcej
w rozumieniu art. 2 rozporządzenia nr 178/2002.
2. Produkty niespełniające wymagań prawa żywnościowego nie mogą być
oznakowane i wprowadzane do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jako
żywność.
3. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) analiza ryzyka – analizę ryzyka w rozumieniu art. 3 pkt 10 rozporządzenia
nr 178/2002;
2) aromat (środek aromatyzujący) – środek aromatyzujący w rozumieniu art. 3
ust. 2 lit. a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE)
nr 1334/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie środków aromatyzujących
i niektórych składników żywności o właściwościach aromatyzujących do użycia
w oraz na środkach spożywczych oraz zmieniającego rozporządzenie Rady
(EWG) nr 1601/91, rozporządzenia (WE) nr 2232/96 oraz (WE) nr 110/2008
oraz dyrektywę 2000/13/WE (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 34), zwanego
dalej „rozporządzeniem nr 1334/2008”;
3) (uchylony)
4) (uchylony)
5) bezpieczeństwo żywności – ogół warunków, które muszą być spełniane,
dotyczących w szczególności:
a) stosowanych substancji dodatkowych i aromatów,
b) poziomów substancji zanieczyszczających,
c) pozostałości pestycydów,
d) warunków napromieniania żywności,
e) cech organoleptycznych,
i działań, które muszą być podejmowane na wszystkich etapach produkcji lub
obrotu żywnością
– w celu zapewnienia zdrowia i życia człowieka;
6) cechy organoleptyczne – zespół cech obejmujących smak, zapach, wygląd,
w tym barwę i konsystencję, środków spożywczych, które można wyodrębnić
i ocenić przy pomocy zmysłów człowieka;
7) data minimalnej trwałości – datę w rozumieniu art. 2 ust. 2 lit. r rozporządzenia
Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r.
w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany
rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE)
nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE
Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE
oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. Urz. UE L
304 z 22.11.2011, str. 18, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem
nr 1169/2011”;
8) dobra praktyka higieniczna (Good Hygienic Practice – GHP) – działania, które
muszą być podjęte, i warunki higieniczne, które muszą być spełniane
i kontrolowane na wszystkich etapach produkcji lub obrotu, aby zapewnić
bezpieczeństwo żywności;
9) dobra praktyka produkcyjna (Good Manufacturing Practice – GMP) –
w odniesieniu do produkcji żywności: działania, które muszą być podjęte,
i warunki, które muszą być spełniane, aby produkcja żywności odbywała się
w sposób zapewniający bezpieczeństwo żywności, zgodnie z jej
przeznaczeniem, a w odniesieniu do produkcji materiałów i wyrobów
przeznaczonych do kontaktu z żywnością – dobra praktyka produkcyjna
w rozumieniu art. 3 lit. a rozporządzenia (WE) nr 2023/2006 z dnia 22 grudnia
2006 r. w sprawie dobrej praktyki produkcyjnej w odniesieniu do materiałów
i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością (Dz. Urz. UE L
384 z 29.12.2006, str. 75), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 2023/2006”;
10) dostawy bezpośrednie – działalność, o której mowa w art. 1 ust. 2 lit. c
rozporządzenia nr 852/2004;
10a) enzym spożywczy – enzym spożywczy w rozumieniu art. 3 ust. 2
lit. a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE)
nr 1332/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie enzymów spożywczych,
zmieniającego dyrektywę Rady 83/417/EWG, rozporządzenie Rady (WE)
nr 1493/1999, dyrektywę 2000/13/WE, dyrektywę Rady 2001/112/WE oraz
rozporządzenie (WE) nr 258/97 (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 7),
zwanego dalej „rozporządzeniem nr 1332/2008”;
11) informowanie o ryzyku – informowanie o ryzyku w rozumieniu art. 3
pkt 13 rozporządzenia nr 178/2002;
12) materiały i wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością – materiały i wyroby,
do których ma zastosowanie rozporządzenie nr 1935/2004, zgodnie z art. 1 ust. 2
i 3 tego rozporządzenia;
13) monitoring – monitorowanie w rozumieniu art. 2 pkt 8 rozporządzenia
nr 882/2004;
14) najwyższy dopuszczalny poziom pozostałości pestycydów – najwyższy
dopuszczalny poziom pozostałości (Najwyższy Dopuszczalny Poziom – NDP)
w rozumieniu art. 3 ust. 2 lit. d rozporządzenia (WE) nr 396/2005 Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 23 lutego 2005 r. w sprawie najwyższych
dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w żywności i paszy
pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oraz na ich powierzchni, zmieniającego
dyrektywę Rady 91/414/EWG (Dz. Urz. UE L 70 z 16.03.2005, str. 1), zwanego
dalej „rozporządzeniem nr 396/2005”;
15) naturalna woda mineralna – wodę podziemną wydobywaną jednym lub kilkoma
otworami naturalnymi lub wierconymi, różniącą się od wody przeznaczonej do
spożycia przez ludzi pierwotną czystością pod względem chemicznym
i mikrobiologicznym oraz charakterystycznym stabilnym składem mineralnym,
a w określonych przypadkach także właściwościami mającymi znaczenie
fizjologiczne, powodującymi korzystne oddziaływanie na zdrowie ludzi;
16) (uchylony)
17) nowa żywność – żywność i składniki żywności, do których ma zastosowanie
rozporządzenie (WE) nr 258/97 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
27 stycznia 1997 r. dotyczące nowej żywności i nowych składników żywności
(Dz. Urz. WE L 43 z 14.02.1997, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne,
rozdz. 13, t. 18, str. 244), zwane dalej „rozporządzeniem nr 258/97”, zgodnie
z art. 1 tego rozporządzenia;
18) ocena ryzyka – ocenę ryzyka w rozumieniu art. 3 pkt 11 rozporządzenia
nr 178/2002;
19) opakowany środek spożywczy – żywność opakowaną w rozumieniu art. 2 ust. 2
lit. e rozporządzenia nr 1169/2011;
20) otwór – miejsce czerpania (wydobywania) naturalnej wody mineralnej lub wody
źródlanej z naturalnego źródła lub z odwiertu;
20a) oświadczenie zdrowotne – oświadczenie zdrowotne w rozumieniu art. 2 ust. 2
pkt 5 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady
z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych
dotyczących żywności (Dz. Urz. UE L 12 z 18.01.2007, str. 3), zwanego dalej
„rozporządzeniem nr 1924/2006”;
21) oświadczenie żywieniowe – oświadczenie żywieniowe w rozumieniu art. 2 ust. 2
pkt 4 rozporządzenia nr 1924/2006;
21a) podmiot działający na rynku materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu
z żywnością – podmiot działający na rynku w rozumieniu art. 2 ust. 2 lit. d
rozporządzenia nr 1935/2004;
22) podmiot działający na rynku spożywczym – podmiot w rozumieniu art. 3
pkt 3 rozporządzenia nr 178/2002;
22a) podmiot zajmujący się recyklingiem – podmiot zajmujący się recyklingiem
materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych w rozumieniu art. 2 ust. 2 lit. f
rozporządzenia Komisji (WE) nr 282/2008 z dnia 27 marca 2008 r. w sprawie
materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu
przeznaczonych do kontaktu z żywnością oraz zmieniającego rozporządzenie
(WE) nr 2023/2006 (Dz. Urz. UE L 86 z 28.03.2008, str. 9), zwanego dalej
„rozporządzeniem nr 282/2008”;
23) pozostałości pestycydów – pozostałości pestycydów w rozumieniu art. 3 ust. 2
lit. c rozporządzenia nr 396/2005;
24) prawo żywnościowe – prawo żywnościowe w rozumieniu art. 3
pkt 1 rozporządzenia nr 178/2002;
25) (uchylony)
26) preparat do dalszego żywienia niemowląt – środek spożywczy specjalnego
przeznaczenia żywieniowego stanowiący podstawowy płynny składnik
stopniowo różnicującej się diety, stosowany w żywieniu niemowląt od momentu
wprowadzenia odpowiedniego żywienia uzupełniającego;
27) preparat do początkowego żywienia niemowląt – środek spożywczy specjalnego
przeznaczenia żywieniowego stosowany w żywieniu niemowląt przez pierwsze
miesiące życia, pokrywający całkowite zapotrzebowanie żywieniowe do czasu
wprowadzenia odpowiedniego żywienia uzupełniającego;
28) produkcja pierwotna – produkcję podstawową w rozumieniu art. 3
pkt 17 rozporządzenia nr 178/2002;
29) produkcja środków spożywczych – czynności obejmujące przygotowywanie
surowców do przerobu, ich przechowywanie, poddawanie procesom
technologicznym, pakowanie i znakowanie oraz wszelkie inne czynności
związane z przygotowywaniem do obrotu, a także przechowywanie wyrobów
gotowych do czasu wprowadzenia ich do obrotu;
29a) przetwórca – przetwórcę w rozumieniu art. 2 ust. 2 lit. e rozporządzenia
nr 282/2008;
29b) rolniczy handel detaliczny – handel detaliczny w rozumieniu art. 3 ust. 7
rozporządzenia nr 178/2002, polegający na produkcji żywności pochodzącej w
całości lub części z własnej uprawy, hodowli lub chowu podmiotu działającego
na rynku spożywczym i zbywaniu takiej żywności:
a) konsumentowi finalnemu, o którym mowa w art. 3 ust. 18 rozporządzenia
nr 178/2002, lub
b) do zakładów prowadzących handel detaliczny z przeznaczeniem dla
konsumenta finalnego;
30) rozpuszczalnik – substancję przeznaczoną do rozpuszczania środków
spożywczych lub ich składników, łącznie z substancjami zanieczyszczającymi
obecnymi w tych środkach spożywczych lub na ich powierzchni albo w ich
składnikach;
31) rozpuszczalnik ekstrakcyjny – rozpuszczalnik użyty do ekstrakcji w procesie
przetwarzania surowców, środków spożywczych, ich komponentów lub
składników, który jest z nich usunięty, chyba że znajduje się w tych środkach
spożywczych lub składnikach jako pozostałość lub pochodne z powodów
niezamierzonych, lecz technologicznie nieuniknionych;
32) ryzyko – ryzyko w rozumieniu art. 3 pkt 9 rozporządzenia nr 178/2002;
33) składnik odżywczy – składnik odżywczy w rozumieniu art. 2 ust. 2 lit. s
rozporządzenia nr 1169/2011;
34) składnik żywności – składnik w rozumieniu art. 2 ust. 2 lit. f rozporządzenia
nr 1169/2011;
34a) składnik żywności o właściwościach aromatyzujących – składnik żywności
o właściwościach aromatyzujących w rozumieniu art. 3 ust. 2
lit. i rozporządzenia nr 1334/2008;
35) (uchylony)
36) substancja dodatkowa – dodatek do żywności w rozumieniu art. 3 ust. 2
lit. a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE)
nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz.
Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16), zwanego dalej „rozporządzeniem
nr 1333/2008”;
37) substancja pomagająca w przetwarzaniu – substancję pomocniczą
w przetwórstwie w rozumieniu art. 3 ust. 2 lit. b rozporządzenia nr 1333/2008;
38) substancja zanieczyszczająca – substancję zanieczyszczającą w rozumieniu
art. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 315/93 z dnia 8 lutego 1993 r.
ustanawiającego procedury Wspólnoty w odniesieniu do substancji skażających
w żywności (Dz. Urz. WE L 37 z 13.02.1993, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie
wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 2, str. 204), zwanego dalej „rozporządzeniem
nr 315/93”;
39) suplement diety – środek spożywczy, którego celem jest uzupełnienie normalnej
diety, będący skoncentrowanym źródłem witamin lub składników mineralnych
lub innych substancji wykazujących efekt odżywczy lub inny fizjologiczny,
pojedynczych lub złożonych, wprowadzany do obrotu w formie umożliwiającej
dawkowanie, w postaci: kapsułek, tabletek, drażetek i w innych podobnych
postaciach, saszetek z proszkiem, ampułek z płynem, butelek z kroplomierzem
i w innych podobnych postaciach płynów i proszków przeznaczonych do
spożywania w małych, odmierzonych ilościach jednostkowych, z wyłączeniem
produktów posiadających właściwości produktu leczniczego w rozumieniu
przepisów prawa farmaceutycznego;
40) surowce – produkty produkcji pierwotnej w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. b
rozporządzenia nr 852/2004;
41) system analizy zagrożeń i krytycznych punktów kontroli (Hazard Analysis and
Critical Control Points), zwany dalej „systemem HACCP” – postępowanie
mające na celu zapewnienie bezpieczeństwa żywności przez identyfikację
i oszacowanie skali zagrożeń z punktu widzenia wymagań zdrowotnych
żywności oraz ryzyka wystąpienia zagrożeń podczas przebiegu wszystkich
etapów produkcji i obrotu żywnością; system ten ma również na celu określenie
metod eliminacji lub ograniczania zagrożeń oraz ustalenie działań korygujących;
42) system wczesnego ostrzegania o niebezpiecznej żywności i paszach (Rapid Alert
System for Food and Feed), zwany dalej „systemem RASFF” – postępowanie
organów urzędowej kontroli żywności i innych podmiotów realizujących zadania
z zakresu bezpieczeństwa żywności, zgodnie z zasadami określonymi w art. 50–
52 rozporządzenia nr 178/2002;
43) środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego – środek
spożywczy, który ze względu na specjalny skład lub sposób przygotowania wyraźnie różni się od środków spożywczych powszechnie spożywanych i zgodnie z informacją zamieszczoną na opakowaniu jest wprowadzany do
obrotu z przeznaczeniem do zaspokajania szczególnych potrzeb żywieniowych:
a) osób, których procesy trawienia i metabolizmu są zachwiane lub osób, które
ze względu na specjalny stan fizjologiczny mogą odnieść szczególne
korzyści z kontrolowanego spożycia określonych substancji zawartych
w żywności – taki środek spożywczy może być określany jako
„dietetyczny”,
b) zdrowych niemowląt i małych dzieci w wieku od roku do 3 lat;
44) środek spożywczy szkodliwy dla zdrowia lub życia człowieka – środek
spożywczy, którego spożycie w warunkach normalnych i zgodnie
z przeznaczeniem może spowodować negatywne skutki dla zdrowia lub życia
człowieka, w szczególności, jeżeli:
a) nie spełnia wymagań zdrowotnych określonych w dziale II,
b) zawiera:
– substancje zanieczyszczające lub zanieczyszczenia mikrobiologiczne
w ilościach przekraczających dopuszczalne poziomy określone
w rozporządzeniach Unii Europejskiej2)
oraz inne zanieczyszczenia,
– pozostałości skażeń promieniotwórczych w ilościach przekraczających
poziomy określone w rozporządzeniach Unii Europejskiej,
– weterynaryjne produkty lecznicze w ilościach przekraczających
dopuszczalne poziomy lub zabronione określone w rozporządzeniach
Unii Europejskiej,
– inne substancje szkodliwe dla zdrowia lub życia człowieka określone
w przepisach Unii Europejskiej;
45) środek spożywczy zafałszowany – środek spożywczy, którego skład lub inne
właściwości zostały zmienione, a konsument nie został o tym poinformowany
w sposób określony w przepisach rozporządzenia nr 1169/2011, albo środek
spożywczy, w którym zostały wprowadzone zmiany mające na celu ukrycie jego
rzeczywistego składu lub innych właściwości; środek spożywczy jest środkiem
spożywczym zafałszowanym, w szczególności jeżeli:
a) dodano do niego substancje zmieniające jego skład lub obniżające jego
wartość odżywczą,
b) odjęto składnik lub zmniejszono zawartość jednego lub kilku składników
decydujących o wartości odżywczej lub innej właściwości środka
spożywczego,
c) dokonano zabiegów, które ukryły jego rzeczywisty skład lub nadały mu
wygląd środka spożywczego o należytej jakości,
d) niezgodnie z prawdą podano jego nazwę, skład, datę lub miejsce produkcji,
termin przydatności do spożycia lub datę minimalnej trwałości albo w inny
sposób nieprawidłowo go oznakowano
– wpływając przez te działania na bezpieczeństwo środka spożywczego;
46) środek spożywczy zepsuty – środek spożywczy, którego skład lub właściwości
uległy zmianom wskutek nieprawidłowości zaistniałych na etapie produkcji,
obrotu lub pod wpływem działań czynników naturalnych, takich jak: wilgotność,
czas, temperatura lub światło, albo wskutek obecności drobnoustrojów, a także
zanieczyszczeń, powodujących, że nie nadaje się on do spożycia zgodnie z jego
przeznaczeniem w rozumieniu art. 14 ust. 2 lit. b i ust. 5 rozporządzenia
nr 178/2002;
47) termin przydatności do spożycia – termin, o którym mowa
w art. 24 rozporządzenia nr 1169/2011;
48) ujęcie wód podziemnych – zespół urządzeń wodnych służących do wydobywania
wody podziemnej i jednocześnie zabezpieczających tę wodę przed
zanieczyszczeniem;
49) urzędowe kontrole żywności – urzędowe kontrole w rozumieniu art. 2
pkt 1 rozporządzenia nr 882/2004 w zakresie odnoszącym się do bezpieczeństwa
żywności;
50) wartość odżywcza – szczególne wartości środka spożywczego ze względu na:
a) energię (wartość kaloryczną), niezależnie od tego, czy środek spożywczy jej
dostarcza i w jakiej ilości, lub
b) składniki odżywcze, niezależnie od tego, czy środek spożywczy je zawiera,
czy nie;
51) woda stołowa – wodę powstałą przez dodanie:
a) naturalnej wody mineralnej lub soli mineralnych zawierających co najmniej
jeden składnik mający znaczenie fizjologiczne, taki jak: sód, magnez, wapń,
chlorki, siarczany, wodorowęglany lub węglany do wody źródlanej albo
b) wody źródlanej lub soli mineralnych, o których mowa w lit. a, do naturalnej
wody mineralnej;
51a) woda źródlana – wodę podziemną wydobywaną jednym lub kilkoma otworami
naturalnymi lub wierconymi, pierwotnie czystą pod względem chemicznym
i mikrobiologicznym, nieróżniącą się właściwościami i składem mineralnym od
wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi określonej w przepisach ustawy
z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym
odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2018 r. poz. 1152 i 1629);
52) wprowadzanie żywności do obrotu – wprowadzanie na rynek w rozumieniu art. 3
pkt 8 rozporządzenia nr 178/2002;
53) (uchylony)
54) zakład – przedsiębiorstwo spożywcze w rozumieniu art. 3 pkt 2 rozporządzenia
nr 178/2002;
54a) zakład działający na rynku materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu
z żywnością – przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 2 ust. 2 lit. c rozporządzenia
nr 1935/2004;
55) zakład żywienia zbiorowego – zakład żywienia zbiorowego w rozumieniu art. 2
ust. 2 lit. d rozporządzenia nr 1169/2011;
56) zakład żywienia zbiorowego typu zamkniętego – zakład wykonujący działalność
w zakresie zorganizowanego żywienia określonych grup konsumentów,
w szczególności w szpitalach, zakładach opiekuńczo-wychowawczych,
żłobkach, przedszkolach, szkołach, internatach, zakładach pracy, z wyłączeniem
żywienia w samolotach i innych środkach transportu oraz wojskowych polowych
punktów żywieniowych;
57) zanieczyszczenia – substancje zanieczyszczające, zanieczyszczenia biologiczne
oraz ciała obce, szkodniki lub ich części;
58) zarządzanie ryzykiem – zarządzanie ryzykiem w rozumieniu art. 3
pkt 12 rozporządzenia nr 178/2002;
59) żywność genetycznie zmodyfikowana – genetycznie zmodyfikowaną żywność
w rozumieniu art. 2 pkt 6 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie genetycznie
zmodyfikowanej żywności i paszy (Dz. Urz. UE L 268 z 18.10.2003, str. 1; Dz.
Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 32, str. 432), zwanego dalej
„rozporządzeniem nr 1829/2003”;
60) żywność tradycyjna – produkty rolne i środki spożywcze:
a) których nazwy są zarejestrowane zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE)
nr 509/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie produktów rolnych
i środków spożywczych będących gwarantowanymi tradycyjnymi
specjalnościami (Dz. Urz. UE L 93 z 31.03.2006, str. 1) lub
rozporządzeniem Rady (WE) nr 510/2006 z dnia 20 marca 2006 r.
w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia
produktów rolnych i środków spożywczych (Dz. Urz. UE L
93 z 31.03.2006, str. 12), lub
b) w stosunku do których wnioski o rejestrację zostały wysłane do Komisji
Europejskiej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 17 grudnia 2004 r.
o rejestracji i ochronie nazw i oznaczeń produktów rolnych i środków
spożywczych oraz o produktach tradycyjnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 915),
lub
c) umieszczone na liście produktów tradycyjnych prowadzonej przez ministra
właściwego do spraw rynków rolnych;
61) żywność przeznaczona bezpośrednio dla konsumenta finalnego – żywność
przeznaczoną bezpośrednio dla konsumentów finalnych w rozumieniu art. 3
pkt 18 rozporządzenia nr 178/2002.
Art. 3a. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o państwie członkowskim Unii
Europejskiej, należy przez to rozumieć również państwo członkowskie Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronę umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym.
2. Ilekroć w ustawie jest mowa o państwie trzecim, należy przez to rozumieć
państwo inne niż wymienione w ust. 1.
art. 4.
więcej
żywności stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, jeżeli
przepisy ustawy nie stanowią inaczej.
art. 5.
więcej
art. 6.
więcej
niniejszego działu wdrażających dyrektywy Unii Europejskiej i wymagań
rozporządzeń Unii Europejskiej dotyczących bezpieczeństwa żywności nie mogą być
wprowadzane do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Środki spożywcze niespełniające wymagań określonych w przepisach
niniejszego działu niewdrażających dyrektyw Unii Europejskiej nie mogą być
wprowadzane do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Dopuszcza się do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej środki
spożywcze niespełniające wymagań, o których mowa w ust. 2, jeżeli zostały:
1) wyprodukowane lub wprowadzone do obrotu w innym państwie członkowskim
Unii Europejskiej, zgodnie z prawem tego państwa, lub
2) wyprodukowane w państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA), będącym stroną umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym, albo wyprodukowane lub wprowadzone do obrotu w Republice
Turcji, zgodnie z prawem tych państw, w zakresie, w jakim korzystają ze swobody przepływu towarów na podstawie umów zawartych ze Wspólnotą Europejską
– pod warunkiem, że nie stanowią zagrożenia dla zdrowia lub życia człowieka.
4. W przypadku uzasadnionego podejrzenia, że środek spożywczy, o którym
mowa w ust. 3, może zagrażać zdrowiu lub życiu człowieka, właściwy organ
urzędowej kontroli żywności żąda przedstawienia przez podmiot działający na rynku
spożywczym w wyznaczonym terminie informacji potwierdzających spełnianie
równoważnych wymagań zdrowotnych, w tym dokumentów wydanych przez
właściwe władze państwa pochodzenia.
Art. 6a. 1. Środki spożywcze niespełniające wymagań zdrowotnych określonych
w przepisach niniejszego działu i w przepisach Unii Europejskiej dotyczących
bezpieczeństwa żywności nie mogą być stosowane do produkcji innych środków
spożywczych.
2. Środki spożywcze zawierające zanieczyszczenia lub inne substancje
w ilościach szkodliwych dla zdrowia mogą być wykorzystane do produkcji środków
spożywczych oraz wprowadzane do obrotu po obniżeniu tych zanieczyszczeń lub
substancji do dopuszczalnych poziomów lub po ich usunięciu, pod warunkiem że:
1) uzyskanie dopuszczalnych poziomów nie będzie wynikiem mieszania tych
środków spożywczych ze środkami spożywczymi spełniającymi wymagania
zdrowotne oraz
2) właściwy organ urzędowej kontroli żywności stwierdzi, w drodze decyzji, ich
przydatność do spożycia lub do produkcji innych środków spożywczych.
art. 7.
więcej
oceny dotychczasowych informacji zaistnieją dostateczne podstawy do stwierdzenia,
że środek spożywczy może zagrażać zdrowiu lub życiu człowieka, pomimo spełniania
wymagań zdrowotnych określonych w przepisach niniejszego działu wdrażających
dyrektywy Unii Europejskiej lub w rozporządzeniach Unii Europejskiej dotyczących
bezpieczeństwa żywności, to obrót takim środkiem spożywczym może być
zawieszony lub ograniczony albo mogą zostać ustanowione szczególne wymagania
dla takiego środka spożywczego.
2. Jeżeli istnieją dostateczne podstawy do stwierdzenia, że środek spożywczy
specjalnego przeznaczenia żywieniowego, znajdujący się w obrocie w państwach
członkowskich Unii Europejskiej, dla którego nie określono szczegółowych wymagań
zdrowotnych, nie jest odpowiedni do zaspokajania szczególnych potrzeb żywieniowych zgodnie z jego przeznaczeniem lub zagraża zdrowiu lub życiu człowieka, to obrót takim środkiem spożywczym może być zawieszony lub
ograniczony albo mogą zostać ustanowione szczególne wymagania dla takiego środka
spożywczego.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw rolnictwa może, w drodze rozporządzenia, zawiesić lub ograniczyć obrót
albo ustanowić szczególne wymagania dla środków spożywczych, o których mowa
w ust. 1 lub 2, uwzględniając konieczność zapewnienia bezpieczeństwa zdrowia lub
życia człowieka oraz fakt, że rozporządzenie obowiązuje do dnia wejścia w życie
odpowiednich przepisów Unii Europejskiej albo do dnia odmowy przyjęcia przez
Komisję Europejską lub Radę Unii Europejskiej takich przepisów.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia przekazuje niezwłocznie rozporządzenie,
o którym mowa w ust. 3, wraz z uzasadnieniem, innym państwom członkowskim Unii
Europejskiej i Komisji Europejskiej.
art. 8.
więcej
zakazuje wprowadzania do obrotu lub nakazuje wycofanie z obrotu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej jako środka spożywczego specjalnego przeznaczenia
żywieniowego albo suplementu diety, produktu, który nie spełnia wymagań
określonych dla tych środków spożywczych w niniejszym dziale.
art. 9.
więcej
rozporządzenie nr 1333/2008.
art. 10.
więcej
1) wykaz substancji dodatkowych (dozwolonych substancji dodatkowych), które
mogą być wprowadzane do obrotu i stosowane w żywności, w tym w aromatach,
zgodnie z ich funkcjami technologicznymi, oraz szczegółowe warunki ich
stosowania, w tym rodzaj środków spożywczych, w których mogą być
stosowane, oraz ich dopuszczalne maksymalne poziomy,
2) specyfikacje i kryteria czystości substancji dodatkowych
– mając na względzie potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz
wymagania w tym zakresie obowiązujące w Unii Europejskiej.
Art. 10a. Wymagania dotyczące enzymów spożywczych określa rozporządzenie
nr 1332/2008.
art. 11.
więcej
art. 12.
więcej
żywności nie mogą zawierać pierwiastków i substancji chemicznych w ilościach
szkodliwych dla zdrowia człowieka.
art. 13.
więcej
o właściwościach aromatyzujących określa rozporządzenie nr 1334/2008.
art. 14.
więcej
lub składników żywności powinno być uzasadnione technologicznie i nie może
powodować występowania w żywności lub jej składnikach pozostałości w ilościach
mogących niekorzystnie oddziaływać na zdrowie człowieka.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) maksymalne dopuszczalne poziomy zawartości w rozpuszczalnikach
ekstrakcyjnych pierwiastków szkodliwych dla zdrowia,
2) wykaz substancji i materiałów dopuszczonych do stosowania jako
rozpuszczalniki ekstrakcyjne, warunki ich stosowania oraz maksymalne
dopuszczalne poziomy pozostałości w żywności lub składnikach żywności,
3) szczegółowe wymagania w zakresie oznakowania rozpuszczalników
ekstrakcyjnych
– mając na względzie potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz jednolite
wymagania w tym zakresie obowiązujące w Unii Europejskiej.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić w rozporządzeniu,
o którym mowa w ust. 2:
1) wymagania dotyczące pobierania próbek i metod analitycznych stosowanych
w trakcie urzędowej kontroli żywności do oznaczania parametrów właściwych
dla rozpuszczalników ekstrakcyjnych,
2) specyfikacje i kryteria czystości rozpuszczalników ekstrakcyjnych
– mając na względzie potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz jednolite
wymagania w tym zakresie obowiązujące w Unii Europejskiej, jeżeli są ustalone.
art. 15.
więcej
pozostałości pestycydów, które mogą znajdować się w środkach spożywczych lub na
ich powierzchni, określa rozporządzenie nr 396/2005.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób pobierania próbek żywności na potrzeby urzędowej kontroli żywności
i monitoringu w celu oznaczania poziomów pozostałości pestycydów, w tym
wielkość i liczbę pobieranych próbek,
2) procedury, w tym definicje, stosowane przy pobieraniu próbek,
3) kryteria dla metod analitycznych,
4) sposób podawania i interpretacji wyników analiz,
5) sposób transportu i przechowywania próbek przed przystąpieniem do analizy
– mając na względzie zapewnienie bezpieczeństwa żywności oraz jednolite
wymagania w tym zakresie obowiązujące w Unii Europejskiej.
art. 16.
więcej
spełniać wymagania:
1) mikrobiologiczne określone w rozporządzeniu Komisji (WE)
nr 2073/2005 z dnia 15 listopada 2005 r. w sprawie kryteriów
mikrobiologicznych dotyczących środków spożywczych (Dz. Urz. UE L
338 z 22.12.2005, str. 1, z późn. zm.);
2) w zakresie najwyższych dopuszczalnych poziomów substancji
zanieczyszczających określonych w rozporządzeniu Komisji (WE)
nr 1881/2006 z dnia 19 grudnia 2006 r. ustalającym najwyższe dopuszczalne
poziomy niektórych zanieczyszczeń w środkach spożywczych (Dz. Urz. UE L
364 z 20.12.2006, str. 5, z późn. zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem
nr 1881/2006”.
art. 17.
więcej
właściwym do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, maksymalne
poziomy substancji zanieczyszczających innych niż określone w rozporządzeniu
nr 1881/2006, które mogą się znajdować w środkach spożywczych lub na ich
powierzchni, przeznaczonych do obrotu lub do produkcji innych środków spożywczych, mając na względzie potwierdzone dane naukowe, potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz ochronę zdrowia publicznego.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia może wydać rozporządzenie, o którym
mowa w ust. 1, z zachowaniem trybu i po spełnieniu warunków określonych w art. 5
ust. 3 rozporządzenia nr 315/93.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, na potrzeby urzędowej
kontroli żywności i monitoringu, w celu oznaczania poziomów zawartości substancji
zanieczyszczających innych niż określone w rozporządzeniach Unii Europejskiej:
1) metody pobierania i przygotowywania próbek określonych środków
spożywczych,
2) kryteria dla metod analitycznych stosowanych do oznaczania tych poziomów
– mając na względzie potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żywności.
art. 18.
więcej
promieniowaniem jonizującym wyłącznie w celu:
1) zmniejszenia liczby przypadków chorób spowodowanych spożyciem żywności
przez niszczenie drobnoustrojów chorobotwórczych;
2) zapobiegania psuciu się żywności przez opóźnienie lub powstrzymanie procesów
rozkładu i przez niszczenie mikroorganizmów odpowiedzialnych za te procesy;
3) przedłużenia okresu przydatności do spożycia przez hamowanie naturalnych
procesów biologicznych związanych z dojrzewaniem lub kiełkowaniem;
4) usunięcia organizmów szkodliwych dla zdrowia roślin lub dla żywności
pochodzenia roślinnego.
art. 19.
więcej
dopuszczalne wyłącznie, jeżeli:
1) nie stanowi zagrożenia dla zdrowia lub życia człowieka;
2) jest korzystne dla konsumentów;
3) jest uzasadnione technologicznie oraz nie będzie wykonywane w celu
zastępowania wymagań zdrowotnych oraz warunków sanitarnych
i higienicznych w produkcji i w obrocie żywnością;
4) żywność poddawana temu napromienianiu:
a) spełnia obowiązujące wymagania zdrowotne oraz
b) nie zawiera substancji chemicznych służących do jej konserwacji lub
stabilizacji.
art. 20.
więcej
jonizującym może być wykonywane przez podmioty działające na rynku
spożywczym, które uzyskały zgodę, w drodze decyzji, Głównego Inspektora
Sanitarnego.
2. Wniosek o wydanie zgody zawiera:
1) nazwę lub firmę wnioskodawcy, siedzibę i adres zakładu lub jednostki
organizacyjnej wnioskodawcy, w których będzie dokonywane napromienianie
żywności promieniowaniem jonizującym, oraz numer identyfikacji podatkowej
(NIP);
2) dane zakładu lub jednostki organizacyjnej, w których będzie dokonywane
napromienianie żywności promieniowaniem jonizującym, dotyczące urządzeń
i aparatury służących do napromieniania, stosowanych procedur pomiarowych
oraz kwalifikacji personelu odpowiedzialnego za napromienianie żywności;
3) informacje o planowanych środkach bezpieczeństwa stosowanych w związku
z napromienianiem żywności;
4) rodzaj środków spożywczych, które mogą być poddawane napromienianiu
promieniowaniem jonizującym w zakładzie lub jednostce organizacyjnej;
5) dane dotyczące osoby sprawującej nadzór nad napromienianiem żywności.
3. Zgoda Głównego Inspektora Sanitarnego jest wydawana pod warunkiem, że:
1) wyposażenie zakładu lub jednostki organizacyjnej podmiotu działającego na
rynku spożywczym, w których będzie dokonywane napromienianie żywności
promieniowaniem jonizującym w urządzenia i aparaturę do napromieniania
żywności, spełniają wymagania określone na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 2, a personel posiada kwalifikacje niezbędne do napromieniania żywności w sposób zapewniający jej bezpieczeństwo;
2) zakład lub jednostka organizacyjna będą spełniały wymagania higieniczne
zapewniające bezpieczeństwo żywności;
3) przestrzegane będą warunki określone w art. 19.
4. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Główny Inspektor Sanitarny nadaje numer
identyfikacyjny zakładowi lub jednostce organizacyjnej podmiotu działającego na
rynku spożywczym, w których będzie dokonywane napromienianie żywności
promieniowaniem jonizującym.
5. W zakładzie lub jednostce organizacyjnej dokonujących napromieniania
żywności promieniowaniem jonizującym są prowadzone rejestry dla każdego
z używanych źródeł promieniowania jonizującego zawierające dane określone na
podstawie art. 22 ust. 1 pkt 4.
6. Główny Inspektor Sanitarny zawiesza lub cofa zgodę w przypadku
stwierdzenia w wyniku urzędowej kontroli żywności, że napromienianie żywności
promieniowaniem jonizującym jest dokonywane w sposób niezgodny z przepisami
ustawy lub z warunkami określonymi w decyzji, a w szczególności jeżeli nie są
przestrzegane warunki określone w art. 19, nie są prowadzone rejestry dla każdego
z używanych źródeł promieniowania jonizującego lub brak jest informacji o zmianach
dotyczących danych, o których mowa w ust. 2.
art. 21.
więcej
1) niezwłocznie:
a) informację o podmiocie działającym na rynku spożywczym, który uzyskał
zgodę na dokonywanie napromieniania żywności promieniowaniem
jonizującym,
b) kopię decyzji o zawieszeniu lub cofnięciu zgody;
2) corocznie informacje o:
a) wynikach kontroli przeprowadzanych w zakładach lub jednostkach
organizacyjnych podmiotów działających na rynku spożywczym
dokonujących napromieniania żywności promieniowaniem jonizującym,
w szczególności dotyczące rodzaju i ilości środków spożywczych
poddawanych napromienianiu oraz stosowanych dawek promieniowania,
b) wynikach kontroli przeprowadzanych na etapie obrotu żywnością oraz
stosowanych metodach analitycznych.
art. 22.
więcej
rozporządzenia:
1) środki spożywcze, które mogą być poddane napromienianiu promieniowaniem
jonizującym, maksymalne dopuszczalne dawki oraz dozwolone źródła
promieniowania jonizującego,
2) szczegółowe warunki napromieniania żywności promieniowaniem jonizującym,
w tym wymagania dotyczące urządzeń służących do napromieniania oraz
procedury pomiarowe,
3) szczególne wymagania w zakresie opakowania i oznakowania środków
spożywczych poddanych napromienianiu promieniowaniem jonizującym,
4) zakres informacji zamieszczanych w rejestrach, o których mowa w art. 20 ust. 5,
oraz okres ich przechowywania,
5) szczególne warunki przywozu z państw trzecich środków spożywczych
poddanych napromienianiu promieniowaniem jonizującym
– mając na względzie potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz jednolite
wymagania w tym zakresie obowiązujące w Unii Europejskiej.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić w rozporządzeniu,
o którym mowa w ust. 1:
1) dodatkowe warunki wydania zgody na dokonywanie napromieniania żywności
promieniowaniem jonizującym,
2) metody analityczne, stosowane do celów urzędowej kontroli żywności
i monitoringu, pobieranych próbek żywności napromienianej promieniowaniem
jonizującym
– mając na względzie potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz jednolite
wymagania obowiązujące w Unii Europejskiej w tym zakresie, jeżeli są ustalone.
art. 23.
więcej
wystawionych na działanie promieniowania jonizującego powstałego na skutek
zastosowania urządzeń pomiarowych lub kontrolnych pod warunkiem, że wchłonięta
dawka nie przekracza poziomu 0,01 Gy dla urządzeń kontrolnych, w których
wykorzystuje się neutrony, oraz 0,5 Gy w pozostałych przypadkach, przy
maksymalnym poziomie energii promieniowania wynoszącym 10 MeV w przypadku
promieni rentgenowskich, 14 MeV w przypadku neutronów i 5 MeV w innych
przypadkach.
2. Przepisów art. 19 pkt 3 i pkt 4 lit. b, art. 20–22 nie stosuje się do
napromieniania żywności przygotowywanej pod nadzorem lekarza dla pacjentów
wymagających diety o sterylnej czystości.
art. 24.
więcej
spełniać:
1) wymagania określone dla środków spożywczych powszechnie spożywanych
oraz
2) szczególne wymagania w zakresie składu oraz sposobu produkcji, zapewniające,
że środki te będą zaspokajały specjalne potrzeby żywieniowe konsumentów
finalnych zgodnie ze swoim przeznaczeniem.
2. Środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego, ze względu na
swoje przeznaczenie, obejmują w szczególności następujące grupy:
1) preparaty do początkowego żywienia niemowląt, w tym mleko początkowe, oraz
preparaty do dalszego żywienia niemowląt, w tym mleko następne;
2) środki spożywcze uzupełniające, obejmujące produkty zbożowe przetworzone
i inne środki spożywcze dla niemowląt i małych dzieci w wieku od roku do 3 lat;
3) środki spożywcze stosowane w dietach o ograniczonej zawartości energii w celu
redukcji masy ciała;
4) dietetyczne środki spożywcze specjalnego przeznaczenia medycznego;
5) środki spożywcze zaspokajające zapotrzebowanie organizmu przy intensywnym
wysiłku fizycznym, zwłaszcza sportowców;
6) środki spożywcze dla osób z zaburzeniami metabolizmu węglowodanów
(cukrzyca);
7) środki spożywcze niskosodowe, w tym sole dietetyczne o niskiej zawartości
sodu lub bezsodowe;
8) środki spożywcze bezglutenowe.
3. Środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego przeznaczone
bezpośrednio dla konsumenta finalnego mogą być wprowadzane do obrotu wyłącznie
w opakowaniach obejmujących w całości te środki, z zastrzeżeniem przepisów,
o których mowa w art. 26 ust. 2 pkt 3.
4. Dopuszcza się upowszechnianie wszelkich użytecznych informacji i zaleceń
dotyczących środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego,
kierowanych wyłącznie do osób posiadających kwalifikacje w zakresie medycyny,
farmacji lub żywienia.
art. 25.
więcej
prowadzona wyłącznie w publikacjach popularnonaukowych specjalizujących się
w upowszechnianiu wiedzy z zakresu opieki nad dzieckiem lub w publikacjach
naukowych i musi być ograniczona do informacji potwierdzonych badaniami
naukowymi. Informacje zawarte w reklamie nie mogą sugerować, że karmienie
sztuczne jest równoważne lub korzystniejsze od karmienia piersią.
2. Zabrania się:
1) reklamy preparatów do początkowego żywienia niemowląt w miejscach ich
sprzedaży;
2) prowadzenia działalności promocyjnej zachęcającej do nabycia preparatów do
początkowego żywienia niemowląt i przedmiotów służących do karmienia
niemowląt, takiej jak rozdawanie próbek, specjalne wystawy, kupony rabatowe,
premie, specjalne wyprzedaże i sprzedaż wiązana;
3) oferowania lub dostarczania przez producentów lub dystrybutorów preparatów
do początkowego żywienia niemowląt oraz przedmiotów służących do karmienia
niemowląt, ich próbek lub innych przedmiotów tego typu o charakterze
promocyjnym – konsumentom, w tym przede wszystkim kobietom ciężarnym,
rodzicom niemowląt lub członkom ich rodzin, bezpośrednio lub za
pośrednictwem podmiotów udzielających świadczeń zdrowotnych, bezpłatnie
lub po obniżonej cenie.
3. Preparaty do początkowego żywienia niemowląt oraz przedmioty służące do
karmienia niemowląt, dostarczone bezpłatnie lub po obniżonej cenie, instytucjom
sprawującym opiekę nad niemowlętami lub organizacjom społecznym, których cele
statutowe obejmują pomoc dzieciom lub rodzinie, mogą być wykorzystywane lub
przekazywane do wykorzystania wyłącznie w żywieniu tych niemowląt, które muszą
być karmione sztucznie, przez okres uzasadniony potrzebami żywieniowymi tych
niemowląt.
art. 26.
więcej
rozporządzenia:
1) przeznaczenie środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego
należących do grup wymienionych w art. 24 ust. 2 pkt 1–4,
2) szczegółowe wymagania, jakie powinny spełniać środki spożywcze specjalnego
przeznaczenia żywieniowego wymienione w art. 24 ust. 2 pkt 1–4,
w szczególności w zakresie ich składu,
3) wykaz substancji chemicznych należących do kategorii substancji dodawanych
w szczególnych celach żywieniowych do środków spożywczych specjalnego
przeznaczenia żywieniowego określonych w art. 24 ust. 2 pkt 1 i 2, które mogą
być wykorzystane w produkcji tych środków spożywczych oraz warunki ich
stosowania,
4) szczególne wymagania i warunki dotyczące oznakowania, prezentacji i reklamy
środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego i przedmiotów
służących do karmienia niemowląt,
5) wymagania w zakresie treści materiałów informacyjnych i edukacyjnych
dotyczących żywienia niemowląt oraz warunki przekazywania takich materiałów
przez producentów i dystrybutorów środków spożywczych specjalnego
przeznaczenia żywieniowego i przedmiotów służących do karmienia niemowląt
– mając na względzie potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz jednolite
wymagania w tym zakresie obowiązujące w Unii Europejskiej.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić w rozporządzeniu,
o którym mowa w ust. 1:
1) szczegółowe przeznaczenie i wymagania, jakie powinny spełniać środki
spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego nienależące do grup
wymienionych w art. 24 ust. 2 pkt 1–4,
2) metody pobierania próbek oraz metody analizy stosowane w ramach urzędowej
kontroli środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego,
3) warunki wprowadzania do obrotu środków spożywczych specjalnego
przeznaczenia żywieniowego przeznaczonych bezpośrednio dla konsumenta
finalnego bez opakowania obejmującego w całości środek spożywczy
– mając na względzie potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz jednolite
wymagania w tym zakresie obowiązujące w Unii Europejskiej, jeżeli są ustalone.
art. 27.
więcej
i składniki mineralne, które naturalnie występują w żywności i spożywane są jako jej
część, oraz inne substancje wykazujące efekt odżywczy lub inny efekt fizjologiczny.
2. Maksymalny dopuszczalny poziom zawartości witamin i składników
mineralnych oraz innych substancji, o których mowa w ust. 1, w suplementach diety
zapewnia, że zwykłe stosowanie suplementu diety zgodnie z informacją zamieszczoną
w oznakowaniu będzie bezpieczne dla zdrowia i życia człowieka.
3. Suplementy diety przeznaczone bezpośrednio dla konsumenta finalnego są
wprowadzane do obrotu w opakowaniu.
4. (uchylony)
5. Oznakowanie, prezentacja i reklama suplementów diety nie mogą zawierać
informacji stwierdzających lub sugerujących, że zbilansowana i zróżnicowana dieta
nie może dostarczyć wystarczających dla organizmu ilości składników odżywczych.
6. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) wykaz witamin i składników mineralnych oraz ich formy chemiczne, które mogą
być stosowane w produkcji suplementów diety,
2) szczególne wymagania w zakresie oznakowania suplementów diety
– mając na względzie potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz jednolite
wymagania w tym zakresie obowiązujące w Unii Europejskiej.
7. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić w rozporządzeniu,
o którym mowa w ust. 6:
1) dodatkowe wymagania dotyczące zawartości w suplementach diety witamin
i składników mineralnych, w tym kryteria czystości oraz maksymalny
i minimalny poziom witamin i składników mineralnych w suplemencie diety,
2) wymagania dotyczące zawartości w suplementach diety substancji
wykazujących efekt odżywczy lub inny efekt fizjologiczny, innych niż witaminy
i składniki mineralne, w tym maksymalne i minimalne poziomy tych substancji
– mając na względzie potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz jednolite
wymagania w tym zakresie obowiązujące w Unii Europejskiej, jeżeli są ustalone.
art. 28.
więcej
mineralne lub inne substancje wykazujące efekt odżywczy lub inny fizjologiczny, z uwzględnieniem wymagań określonych w rozporządzeniu (WE) nr 1925/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie dodawania do
żywności witamin i składników mineralnych oraz niektórych innych substancji (Dz.
Urz. UE L 404 z 30.12.2006, str. 26, z późn. zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem
nr 1925/2006”.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) środki spożywcze, do których są obligatoryjnie dodawane witaminy i składniki
mineralne,
2) poziomy lub maksymalne poziomy witamin i składników mineralnych
– mając na względzie potwierdzone dane naukowe, w tym dotyczące zmiennego
zapotrzebowania różnych grup konsumentów, wymagania określone
w art. 12 rozporządzenia nr 1925/2006 oraz potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa
żywności.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić w rozporządzeniu,
o którym mowa w ust. 2, zakazy lub ograniczenia w stosowaniu niektórych substancji
innych niż witaminy i składniki mineralne w produkcji określonych środków
spożywczych.
art. 29.
więcej
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podmiot działający na rynku spożywczym,
który wprowadza lub ma zamiar wprowadzić po raz pierwszy do obrotu:
1) preparaty do początkowego żywienia niemowląt oraz środki spożywcze
specjalnego przeznaczenia żywieniowego, które nie należą do grup określonych
w art. 24 ust. 2 pkt 1–3,
2) suplementy diety,
3) środki spożywcze, do których dodawane są witaminy, składniki mineralne lub
substancje, o których mowa w załączniku III część B i C do rozporządzenia
nr 1925/2006
– jest obowiązany powiadomić o tym Głównego Inspektora Sanitarnego.
2. W powiadomieniu, o którym mowa w ust. 1, podmiot działający na rynku
spożywczym podaje następujące dane:
1) nazwę produktu oraz jego producenta;
2) postać produktu, w jakiej jest on wprowadzany do obrotu;
3) wzór oznakowania w języku polskim;
4) kwalifikację/rodzaj środka spożywczego przyjętą przez podmiot działający na
rynku spożywczym;
5) skład jakościowy obejmujący dane dotyczące składników zawartych
w produkcie, w tym substancji czynnych;
6) skład ilościowy składników;
7) imię i nazwisko albo nazwę, adres oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP)
podmiotu powiadamiającego o pierwszym wprowadzeniu do obrotu.
3. Jeżeli środek spożywczy, o którym mowa w ust. 1, znajduje się w obrocie
w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, w powiadomieniu należy
ponadto wskazać właściwy organ tego państwa, który został powiadomiony
o wprowadzeniu środka spożywczego do obrotu lub zezwolił na wprowadzenie środka
spożywczego do obrotu w tym państwie, załączając równocześnie kopię uprzedniego
powiadomienia lub zezwolenia.
4. Powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się w formie dokumentu
elektronicznego powstałego przez wprowadzenie danych do elektronicznego
formularza powiadomienia, którego wzór określają przepisy wydane na podstawie
art. 31 ust. 6 pkt 1.
5. Jeżeli dokument elektroniczny, o którym mowa w ust. 4, nie został opatrzony
kwalifikowanym podpisem elektronicznym, powiadomienia, o którym mowa w ust. 1,
należy dokonać również w formie pisemnej na formularzu według wzoru, o którym
mowa w ust. 4.
6. Za dzień złożenia powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, uznaje się dzień
otrzymania przez Głównego Inspektora Sanitarnego powiadomienia opatrzonego
kwalifikowanym podpisem elektronicznym lub własnoręcznym podpisem.
Art. 29a. 1. Dopuszcza się wprowadzenie do obrotu środków spożywczych
specjalnego przeznaczenia żywieniowego, o których mowa w art. 24 ust. 2 pkt 1
i 4 sprowadzanych z zagranicy, bez konieczności realizowania obowiązku określonego w art. 29, jeżeli ich zastosowanie jest niezbędne dla ratowania życia lub
zdrowia, pod warunkiem, że dany środek jest dopuszczony do obrotu w kraju,
z którego jest sprowadzany.
2. Podstawą wprowadzenia do obrotu środków, o których mowa w ust. 1,
jest zapotrzebowanie wystawione przez lekarza w podmiocie wykonującym
działalność leczniczą na środek spożywczy specjalnego przeznaczenia
żywieniowego stosowany w podmiocie wykonującym działalność leczniczą lub
stosowany poza podmiotem wykonującym działalność leczniczą, którego
zasadność wystawienia została potwierdzona przez konsultanta z danej dziedziny
medycyny.>
2a. Zapotrzebowanie, o którym mowa w ust. 2, składa się do ministra
właściwego do spraw zdrowia za pośrednictwem Systemu Obsługi Importu
Docelowego, o którym mowa w art. 31c ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r.
o systemie informacji w ochronie zdrowia (Dz. U. z 2020 r. poz. 702 i 1493),
zwanego dalej „SOID”.>
2b. Założenie konta w SOID następuje na zasadach przewidzianych
w art. 4ab ust. 1, 3, 5 i 6 ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo
farmaceutyczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 944 i 1493).
<2c. Zapotrzebowania, o których mowa w ust. 2, podpisują odpowiednio:
1) lekarz wystawiający zapotrzebowanie, osoba uprawniona do reprezentacji
podmiotu wykonującego działalność leczniczą oraz konsultant
potwierdzający zasadność wystawienia zapotrzebowania – w przypadku
zapotrzebowania na środek spożywczy specjalnego przeznaczenia
żywieniowego stosowany w podmiocie wykonującym działalność leczniczą,
2) lekarz wystawiający zapotrzebowanie oraz konsultant potwierdzający
zasadność wystawienia zapotrzebowania – w przypadku zapotrzebowania
na środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego stosowany
poza podmiotem wykonującym działalność leczniczą
– kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym, podpisem
osobistym albo z wykorzystaniem sposobu potwierdzenia pochodzenia
i integralności danych w postaci elektronicznej dostępnego w systemie
teleinformatycznym udostępnionym bezpłatnie przez Zakład Ubezpieczeń
Społecznych.
2d. Zapotrzebowanie na środek spożywczy specjalnego przeznaczenia
żywieniowego stosowany w podmiocie wykonującym działalność leczniczą
zawiera:
1) dane podmiotu wykonującego działalność leczniczą składającego
zapotrzebowanie:
a) nazwę (firmę) łącznie z nazwą jednostki organizacyjnej lub nazwą
komórki organizacyjnej, jeżeli dotyczy,
b) numer identyfikacji podatkowej (NIP),
c) numer wpisu do rejestru podmiotów wykonujących działalność
leczniczą,
d) resortowy kod identyfikacyjny jednostki organizacyjnej lub komórki
organizacyjnej, o którym mowa w art. 105 ust. 4a ustawy z dnia
15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2020 r. poz. 295,
567 i 1493), jeżeli dotyczy,
e) dane adresowe,
f) adres poczty elektronicznej, na który zostanie wysłana informacja
o rozpatrzeniu zapotrzebowania;
2) dane lekarza wystawiającego zapotrzebowanie:
a) imię i nazwisko,
b) numer prawa wykonywania zawodu;
3) dane osoby uprawnionej do reprezentacji:
a) imię i nazwisko,
b) stanowisko,
c) adres poczty elektronicznej;
4) dane pacjenta, dla którego wystawiono zapotrzebowanie, jeżeli dotyczy:
a) imię i nazwisko pacjenta,
b) numer PESEL pacjenta, a w przypadku jego braku – serię i numer
dowodu osobistego lub paszportu,
c) w przypadku osób małoletnich, którym nie nadano numeru PESEL –
numer PESEL przedstawiciela ustawowego albo opiekuna, jeżeli został
ustanowiony, a w przypadku jego braku – serię i numer dowodu
osobistego lub paszportu przedstawiciela ustawowego albo opiekuna;
5) dane dotyczące środka spożywczego specjalnego przeznaczenia
żywieniowego:
a) nazwę środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego,
b) skład środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego,
c) postać środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego,
d) ilość i jednostkę ilości,
e) czas trwania kuracji – w dniach, jeżeli dotyczy,
f) uzasadnienie zapotrzebowania,
g) nazwę producenta,
h) rozpoznanie według Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji
Chorób i Problemów Zdrowotnych;
6) dane konsultanta z danej dziedziny medycyny potwierdzającego zasadność
wystawienia zapotrzebowania:
a) imię i nazwisko,
b) numer prawa wykonywania zawodu,
c) kwalifikacje zawodowe, w tym posiadane tytuły: zawodowy i naukowy,
d) oznaczenie typu konsultanta (wojewódzki albo krajowy),
e) oznaczenie dziedziny medycyny.
2e. Zapotrzebowanie na środek spożywczy specjalnego przeznaczenia
żywieniowego stosowany poza podmiotem wykonującym działalność leczniczą
zawiera:
1) dane podmiotu wykonującego działalność leczniczą składającego
zapotrzebowanie:
a) nazwę (firmę) łącznie z nazwą jednostki organizacyjnej lub nazwą
komórki organizacyjnej – jeżeli dotyczy,
b) numer identyfikacji podatkowej (NIP),
c) numer wpisu do rejestru podmiotów wykonujących działalność
leczniczą,
d) resortowy kod identyfikacyjny jednostki organizacyjnej lub komórki
organizacyjnej, o którym mowa w art. 105 ust. 4a ustawy z dnia
15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, jeżeli dotyczy,
e) dane adresowe;
2) dane lekarza wystawiającego zapotrzebowanie:
a) imię i nazwisko,
b) numer prawa wykonywania zawodu;
3) dane pacjenta, dla którego wystawiono zapotrzebowanie:
a) imię i nazwisko pacjenta,
b) numer PESEL pacjenta, a w przypadku jego braku – serię i numer
dowodu osobistego lub paszportu,
c) w przypadku osób małoletnich, którym nie nadano numeru PESEL –
numer PESEL przedstawiciela ustawowego albo opiekuna, jeżeli został
ustanowiony, a w przypadku jego braku – serię i numer dowodu
osobistego lub paszportu przedstawiciela ustawowego albo opiekuna,
d) adres poczty elektronicznej, na który zostanie wysłana informacja
o rozpatrzeniu zapotrzebowania,
e) adres pacjenta;
4) dane dotyczące środka spożywczego specjalnego przeznaczenia
żywieniowego:
a) nazwę środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego,
b) skład środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego,
c) postać środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego,
d) ilość i jednostkę ilości,
e) czas trwania kuracji – w dniach,
f) uzasadnienie zapotrzebowania,
g) nazwę producenta,
h) rozpoznanie według Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji
Chorób i Problemów Zdrowotnych;
5) dane konsultanta z danej dziedziny medycyny potwierdzającego zasadność
wystawienia zapotrzebowania:
a) imię i nazwisko,
b) numer prawa wykonywania zawodu,
c) kwalifikacje zawodowe, w tym posiadane tytuły: zawodowy i naukowy,
d) oznaczenie typu konsultanta (wojewódzki albo krajowy),
e) oznaczenie dziedziny medycyny.
2f. Przepisy art. 4ad ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo
farmaceutyczne stosuje się odpowiednio.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do środków spożywczych specjalnego
przeznaczenia żywieniowego, które z uwagi na bezpieczeństwo ich stosowania oraz
wielkość obrotu powinny być wprowadzone do obrotu z uwzględnieniem obowiązków
wynikających z art. 29.
4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się również do środka spożywczego specjalnego
przeznaczenia żywieniowego, o którym mowa w art. 24 ust. 2 pkt 1 i 4, jeżeli jego
odpowiednik w rozumieniu ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 784 i 999) – zwanej dalej „ustawą o refundacji”,
jest już wprowadzony do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
w odniesieniu do którego wydano decyzję, o której mowa w art. 32.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia wydaje zgodę na sprowadzenie
z zagranicy środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego,
o którym mowa w art. 24 ust. 2 pkt 1 i 4. Zgoda jest udostępniana niezwłocznie
Głównemu Inspektorowi Sanitarnemu w SOID. Zgoda na sprowadzenie
z zagranicy środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego nie ma
formy decyzji administracyjnej i nie mają do niej zastosowania przepisy ustawy
z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U.
z 2020 r. poz. 256, 695 i 1298).
6. (uchylony)
art. 30.
więcej
Główny Inspektor Sanitarny może przeprowadzić postępowanie mające na celu
wyjaśnienie, czy produkt objęty powiadomieniem, ze względu na jego skład, właściwości poszczególnych składników oraz przeznaczenie:
1) jest środkiem spożywczym zgodnie z zaproponowaną przez podmiot działający
na rynku spożywczym kwalifikacją oraz czy spełnia wymagania dla danego
rodzaju środka spożywczego, w szczególności, czy jako:
a) środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego wyraźnie
różni się od żywności przeznaczonej do powszechnego spożycia oraz czy
odpowiada szczególnym potrzebom żywieniowym, zgodnie z jego
przeznaczeniem, o którym mowa w art. 3 ust. 3 pkt 43, i spełnia wymagania
określone w przepisach wydanych na podstawie art. 26 ust. 1 i 2,
b) suplement diety lub środek spożywczy, do którego dodano witaminy,
składniki mineralne lub inne substancje wykazujące efekt odżywczy lub
inny fizjologiczny spełnia warunki określone w przepisach wydanych –
odpowiednio – na podstawie art. 27 ust. 6 i 7 oraz w rozporządzeniu
1925/2006;
2) nie spełnia wymagań innego rodzaju produktu przeznaczonego do używania
przez ludzi, w szczególności produktu leczniczego w rozumieniu przepisów
prawa farmaceutycznego, produktu kosmetycznego w rozumieniu przepisów
o produktach kosmetycznych lub wyrobu medycznego w rozumieniu przepisów
o wyrobach medycznych.
2. Główny Inspektor Sanitarny powiadamia niezwłocznie podmiot, o którym
mowa w art. 29 ust. 1, o rozpoczęciu postępowania, o którym mowa w ust. 1.
3. Postępowanie, o którym mowa w ust. 1, nie może trwać dłużej niż 60 dni
roboczych, z wyłączeniem czasu niezbędnego do udokumentowania spełnienia
wymagań, o których mowa w ust. 1.
4. Podmiot, o którym mowa w art. 29 ust. 1, jest powiadamiany pisemnie
o wynikach przeprowadzonego postępowania, z zastrzeżeniem art. 31.
5. Główny Inspektor Sanitarny prowadzi rejestr produktów objętych
powiadomieniem o pierwszym wprowadzeniu do obrotu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, o których mowa w art. 29 ust. 1. Rejestr produktów
prowadzony jest w formie elektronicznej i zawiera dane określone na podstawie
art. 31 ust. 6 pkt 2 wprowadzone do rejestru w sposób, o którym mowa w art. 29
ust. 4.
6. Dane z rejestru, o którym mowa w ust. 5, są publikowane na stronie
internetowej Głównego Inspektoratu Sanitarnego, z wyłączeniem danych
stanowiących tajemnicę przedsiębiorcy.
art. 31.
więcej
w art. 30 ust. 1, Główny Inspektor Sanitarny może:
1) zażądać opinii Zespołu do Spraw Suplementów Diety działającego w ramach
Rady Sanitarno-Epidemiologicznej, o której mowa w art. 9 ustawy z dnia
14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 59);
2) zobowiązać podmiot, o którym mowa w art. 29 ust. 1, do udokumentowania, że
środek spożywczy spełnia wymagania, o których mowa w art. 30 ust. 1, w
szczególności do przedłożenia opinii podmiotu, o którym mowa w art. 7 ust. 1
pkt 1, 2 i 4–8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i
nauce (Dz. U. poz. 1668, z późn. zm.7)
), zwanego dalej „jednostką naukową”.
2. W przypadku przeprowadzania postępowania, o którym mowa w art. 30 ust. 1
pkt 2, mającego na celu wyjaśnienie, że środek spożywczy objęty powiadomieniem
nie spełnia wymagań produktu leczniczego określonego przepisami prawa
farmaceutycznego albo wyrobu medycznego w rozumieniu przepisów o wyrobach
medycznych, Główny Inspektor Sanitarny zobowiązuje podmiot, o którym mowa
w art. 29 ust. 1, do przedłożenia opinii Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych.
3. Opinia Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych
i Produktów Biobójczych jest dla Głównego Inspektora Sanitarnego wiążąca
w prowadzonym postępowaniu.
4. Podmiot obowiązany do przedłożenia opinii jednostki naukowej może
dostarczyć opinię właściwej krajowej jednostki naukowej wymienionej w wykazie, o
którym mowa w ust. 6 pkt 3, lub właściwej instytucji naukowej innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej.
5. Koszty wydania opinii, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 2, ponosi podmiot,
o którym mowa w art. 29 ust. 1.
6. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) wzór formularza powiadomienia, o którym mowa w art. 29 ust. 4,
2) dane zawarte w rejestrze produktów objętych powiadomieniem umożliwiające
ich identyfikację oraz wzór rejestru,
3) wykaz krajowych jednostek naukowych właściwych do wydawania opinii,
o której mowa w ust. 1 pkt 2,
4) metody obliczania kosztów ponoszonych przez krajową jednostkę naukową
w związku z wydaniem opinii, w tym w szczególności rodzaje kosztów i średni
wymiar czasu pracy niezbędnego do przygotowania opinii,
5) wysokość opłaty pobieranej przy wydawaniu opinii przez Urząd Rejestracji
Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
– mając na względzie zapewnienie sprawnego przebiegu postępowań, o których mowa
w art. 30, kompetencje jednostek zgodnie z zakresem zadań określonych statutami
oraz kwalifikacje personelu i kalkulację kosztów za przygotowywanie opinii.
art. 32.
więcej
w art. 29 ust. 1, niespełniający wymagań określonych dla tego środka, znajduje się
w obrocie, właściwy państwowy powiatowy lub graniczny inspektor sanitarny
podejmuje decyzję o czasowym wstrzymaniu wprowadzania tego środka
spożywczego do obrotu lub wycofaniu z obrotu do czasu zakończenia postępowania,
o którym mowa w art. 30 ust. 1.
2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, jest podejmowana również w przypadku
stwierdzenia, że produkt objęty powiadomieniem spełnia wymagania produktu
leczniczego albo wyrobu medycznego.
3. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 2, państwowy
powiatowy inspektor sanitarny, za pośrednictwem państwowego wojewódzkiego
inspektora sanitarnego, powiadamia właściwego wojewódzkiego inspektora
farmaceutycznego przesyłając kopię wydanej decyzji.
art. 33.
więcej
służące do wydobywania, transportu i rozlewu tych wód, a także opakowania, muszą
zabezpieczać te wody przed zanieczyszczeniem lub zmianą ich charakterystycznego
składu mineralnego.
2. Naturalne wody mineralne mogą być wprowadzane do obrotu
w opakowaniach zamkniętych w sposób zabezpieczający je przed zanieczyszczeniem
oraz zmianą właściwości i zafałszowaniem naturalnej wody mineralnej.
3. Oznakowanie wód przeznaczonych do spożycia przez ludzi, niebędących
naturalnymi wodami mineralnymi, nie może wprowadzać konsumenta w błąd informacjami, które sugerowałyby, że woda ta jest naturalną wodą mineralną, w szczególności nie może zawierać oznaczenia „naturalna woda mineralna”.
4. Dopuszcza się znakowanie naturalnych wód mineralnych informacjami:
„pobudzające trawienie”, „może polepszyć funkcje wątrobowo-żółciowe” lub
oznaczeniami podobnymi, pod warunkiem że wody te spełniają szczególne
wymagania określone w tym zakresie na podstawie art. 39 pkt 1.
art. 34.
więcej
Rzeczypospolitej Polskiej muszą być uznane jako naturalne wody mineralne przez:
1) Głównego Inspektora Sanitarnego, jeżeli woda wydobywana jest z otworu
znajdującego się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) właściwy organ innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jeżeli woda
wydobywana jest z otworu znajdującego się na terytorium tego państwa, albo
3) Głównego Inspektora Sanitarnego albo właściwy organ innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, jeżeli woda wydobywana jest z otworu
znajdującego się na terytorium państwa trzeciego.
2. Główny Inspektor Sanitarny może uznać, w drodze decyzji, wodę pochodzącą
z otworu znajdującego się na terytorium państwa trzeciego jako naturalną wodę
mineralną, jeżeli właściwy organ tego państwa poświadczy spełnianie przez tę wodę
wymagań określonych w niniejszej ustawie i w przepisach wydanych na jej podstawie
oraz zobowiąże się do przeprowadzania regularnych kontroli warunków
wydobywania, transportu i rozlewu tej wody. Zaświadczenie jest ważne przez okres
nieprzekraczający 5 lat od daty jego wydania.
art. 35.
więcej
wody jako naturalnej wody mineralnej na podstawie wniosku zainteresowanego
podmiotu.
2. Wniosek o uznanie wody jako naturalnej wody mineralnej zawiera:
1) firmę producenta wody, jego siedzibę oraz adres zakładu, w którym będzie
produkowana naturalna woda mineralna;
1a) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym, o ile
producent wody taki numer posiada;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP);
3) informacje o nazwie i miejscu położenia otworu lub otworów, z których
wydobywana jest woda;
4) (uchylony)
5) informacje o właściwościach wody wynikające z przeprowadzonej oceny
i kwalifikacji rodzajowej tej wody;
6) nazwę handlową (wymyśloną), pod którą woda będzie wprowadzana do obrotu;
7) wzór etykiety z proponowanym oznakowaniem.
3. Do wniosku dołącza się:
1) (uchylony)
2) ocenę i kwalifikację rodzajową naturalnej wody mineralnej objętej wnioskiem o
uznanie, przeprowadzone przez jednostkę naukową lub inny podmiot
upoważnione przez Głównego Inspektora Sanitarnego albo przez instytucję
naukową lub inny podmiot innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej
właściwe do przeprowadzania ocen i kwalifikacji rodzajowych naturalnych wód
mineralnych w tych państwach;
3) zaświadczenie właściwego organu państwa trzeciego, o którym mowa w art. 34
ust. 2, jeżeli woda pochodzi z otworu znajdującego się na terytorium tego
państwa.
art. 36.
więcej
naturalnej wody mineralnej określa:
1) firmę producenta wody, jego siedzibę oraz adres zakładu, w którym będzie
produkowana naturalna woda mineralna;
2) nazwę handlową (wymyśloną) naturalnej wody mineralnej;
3) nazwę otworu lub otworów, z których czerpana jest ta woda;
4) zawartość charakterystycznych składników mineralnych w litrze wody;
5) stopień nasycenia dwutlenkiem węgla i jego pochodzenie;
6) informacje dodatkowe zalecane w ocenie i kwalifikacji rodzajowej wody,
świadczące o szczególnych właściwościach lub przeznaczeniu wody, określone
w przepisach wydanych na podstawie art. 39 pkt 2.
2. Główny Inspektor Sanitarny nie rzadziej niż raz w roku podaje do wiadomości,
w formie obwieszczenia, w dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw
zdrowia, wykaz wód uznanych jako naturalne wody mineralne.
3. Główny Inspektor Sanitarny uchyla, w drodze decyzji, dokonane przez siebie
uznanie i zakazuje produkcji i wprowadzania do obrotu naturalnej wody mineralnej,
jeżeli:
1) naturalna woda mineralna lub warunki jej wydobywania, transportu i rozlewu nie
odpowiadają wymaganiom określonym w ustawie oraz w uznaniu, o którym
mowa w art. 35 ust. 1;
2) podmiot, o którym mowa w art. 35 ust. 1, nie złożył nowego zaświadczenia przed
upływem okresu ważności zaświadczenia, o którym mowa w art. 34 ust. 2.
4. Główny Inspektor Sanitarny przekazuje każdorazowo Komisji Europejskiej
informacje o uznaniu i o uchyleniu uznania wody jako naturalnej wody mineralnej.
art. 37.
więcej
ust. 1–3.
2. Wody źródlane i wody stołowe podlegają ocenie i kwalifikacji rodzajowej.
art. 38.
więcej
źródlanych i wód stołowych mogą być przeprowadzane przez jednostkę naukową lub
inny podmiot, upoważnione, w drodze decyzji, przez Głównego Inspektora
Sanitarnego albo przez instytucje naukowe lub inne podmioty innych państw
członkowskich Unii Europejskiej właściwe do przeprowadzania ocen i kwalifikacji
rodzajowych naturalnych wód mineralnych w tych państwach.
2. Jednostka naukowa lub inny podmiot, o których mowa w ust. 1, działające na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, mogą ubiegać się o uzyskanie upoważnienia
Głównego Inspektora Sanitarnego, jeżeli:
1) są właściwe w zakresie spraw związanych z przeprowadzaniem ocen
i kwalifikacji rodzajowych naturalnych wód mineralnych, wód źródlanych i wód
stołowych;
2) zatrudniają osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje dla przeprowadzania
ocen i kwalifikacji rodzajowych wód;
3) posiadają co najmniej trzyletnie doświadczenie w zakresie zagadnień objętych
przeprowadzaniem ocen i kwalifikacji rodzajowych naturalnych wód
mineralnych, wód źródlanych i wód stołowych.
3. Główny Inspektor Sanitarny może cofnąć, w drodze decyzji, upoważnienie,
jeżeli jednostka naukowa lub inny podmiot, o których mowa w ust. 1, nie będą
spełniać kryteriów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2.
art. 39.
więcej
1) szczegółowe wymagania, jakie powinny spełniać naturalne wody mineralne,
wody źródlane i wody stołowe, w tym wymagania mikrobiologiczne, maksymalne dopuszczalne poziomy naturalnych składników mineralnych tych wód, warunki poddawania tych wód procesom usuwania składników lub
nasycania dwutlenkiem węgla,
2) wzorcowy zakres badań, sposób przeprowadzania oceny i kwalifikacji
rodzajowej wód, o których mowa w pkt 1,
3) szczególne wymagania dotyczące oznakowania, prezentacji i reklamy wód,
o których mowa w pkt 1,
4) szczegółowe wymagania higieniczne dotyczące wydobywania, transportu
i rozlewu wód, o których mowa w pkt 1
– mając na względzie potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żywności, przestrzeganie
warunków określonych w art. 33 oraz jednolite wymagania w tym zakresie
obowiązujące w Unii Europejskiej.
art. 40.
więcej
wykorzystywanych w zakładach lecznictwa uzdrowiskowego w celach leczniczych
określonych w przepisach ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach
uzdrowiskowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1056) oraz tych wód wprowadzanych do
obrotu w opakowaniach na zasadach określonych przepisami prawa
farmaceutycznego.
art. 41.
więcej
świeże lub suszone, objęte wykazem określonym na podstawie art. 44 pkt 1, mogą być
wprowadzane do obrotu lub stosowane do produkcji przetworów grzybowych oraz
środków spożywczych zawierających grzyby.
2. Grzyby oraz ich przetwory, o których mowa w ust. 1, muszą spełniać
wymagania określone dla środków spożywczych.
3. Grzyby świeże i suszone są dopuszczane do obrotu przez klasyfikatorów
grzybów lub grzyboznawców, których uprawnienia określają przepisy wydane na
podstawie art. 44 pkt 4.
art. 42.
więcej
grzybowych oraz środków spożywczych zawierających grzyby, jeżeli:
1) są jednego gatunku, z wyjątkiem grzybów, które mogą być użyte do produkcji
środków spożywczych;
2) nie są rozdrobnione, z wyjątkiem podzielonych jeden raz wzdłuż osi ich trzonów,
a także nie mogą to być wyłącznie trzony lub trzony oddzielone od kapeluszy
w ilości przekraczającej liczbę kapeluszy;
3) nie wykazują zapleśnienia;
4) nie występują w nich żywe larwy lub kanaliki po larwach muchówek, a ilość
grzybów zaczerwionych pierwotnie nie przekracza 5% masy całkowitej
grzybów;
5) zawartość substancji zanieczyszczających organicznych, w szczególności
ściółki, mchu, igliwia, nie przekracza 0,3% masy całkowitej grzybów;
6) zawartość substancji zanieczyszczających mineralnych nie przekracza 1% masy
całkowitej grzybów.
2. (uchylony)
3. Grzyby suszone dopuszcza się do obrotu lub produkcji przetworów
grzybowych oraz środków spożywczych zawierających grzyby, jeżeli:
1) są jednego gatunku, w postaci całych owocników, kapeluszy lub krajanki;
2) zaczerwienie pierwotne nie przekracza 5% masy całkowitej grzybów;
3) nie wykazują zapleśnienia oraz obecności szkodników;
4) zawilgocenie nie przekracza 12% masy całkowitej grzybów.
4. Dopuszczenie do obrotu grzybów świeżych rosnących w warunkach
naturalnych potwierdzane jest atestem na grzyby świeże, wydanym przez
klasyfikatora grzybów lub grzyboznawcę, według wzoru określonego na podstawie
art. 44 pkt 3.
5. Dopuszczenie do obrotu grzybów suszonych pozyskiwanych z grzybów
rosnących w warunkach naturalnych potwierdzane jest atestem na grzyby suszone,
wydanym przez grzyboznawcę, według wzoru określonego na podstawie art. 44 pkt 3.
art. 43.
więcej
1) jest pełnoletnia;
2) ukończyła:
a) co najmniej gimnazjum lub ośmioletnią szkołę podstawową oraz
b) kurs specjalistyczny dla kandydatów na klasyfikatorów grzybów;
3) zdała egzamin przed komisją egzaminacyjną powołaną przez państwowego
wojewódzkiego inspektora sanitarnego.
2. Uprawnienia grzyboznawcy może uzyskać osoba, która:
1) jest pełnoletnia;
2) posiada co najmniej wykształcenie średnie lub średnie branżowe;
3) ukończyła kurs specjalistyczny dla kandydatów na grzyboznawców;
4) zdała egzamin przed komisją egzaminacyjną powołaną przez państwowego
wojewódzkiego inspektora sanitarnego działającego z upoważnienia Głównego
Inspektora Sanitarnego.
3. Organem właściwym w sprawach nadawania uprawnień klasyfikatora
grzybów i grzyboznawcy, potwierdzonych świadectwami, oraz pozbawiania tych
uprawnień jest państwowy wojewódzki inspektor sanitarny wskazany w przepisach
wydanych na podstawie art. 44.
art. 44.
więcej
właściwym do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia:
1) wykaz grzybów dopuszczonych do obrotu lub produkcji przetworów
grzybowych oraz środków spożywczych zawierających grzyby,
2) szczegółowe wymagania dotyczące oznakowania grzybów oraz przetworów
grzybowych,
3) wykaz i rodzaje przetworów grzybowych dopuszczonych do obrotu oraz
wymagania, jakie muszą spełniać te przetwory,
4) warunki skupu, przechowywania i sprzedaży grzybów oraz wymagania
technologiczne i warunki przetwarzania grzybów,
5) wzory atestów na grzyby świeże i grzyby suszone,
6) warunki i tryb uzyskiwania uprawnień klasyfikatora grzybów i grzyboznawcy,
w tym ramowe programy kursów specjalistycznych,
7) państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego właściwego do nadawania
i pozbawiania uprawnień, o których mowa w pkt 6,
8) wzory świadectw klasyfikatora grzybów i grzyboznawcy
– mając na względzie potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz racjonalne
gospodarowanie zasobami grzybów rosnących w warunkach naturalnych, w tym
ograniczenia wynikające z przepisów o ochronie przyrody.
Art. 44a. 1. Produkcja i zbywanie żywności w ramach rolniczego handlu
detalicznego:
1) mogą być dokonywane w ilościach dostosowanych do potrzeb konsumentów;
2) nie mogą stanowić zagrożenia dla bezpieczeństwa żywności i wpływać
niekorzystnie na ochronę zdrowia publicznego;
3) podlegają nadzorowi organów odpowiednio Państwowej Inspekcji Sanitarnej
albo Inspekcji Weterynaryjnej.
4) (uchylony)
5) (uchylony)
1a. Zbywanie żywności w ramach rolniczego handlu detalicznego:
1) do zakładów prowadzących handel detaliczny z przeznaczeniem dla konsumenta
finalnego odbywa się, jeżeli zakłady te są zlokalizowane na obszarze
województwa, w którym ma miejsce prowadzenie produkcji tej żywności w
ramach rolniczego handlu detalicznego, lub na obszarach powiatów lub miast
stanowiących siedzibę wojewody lub sejmiku województwa, sąsiadujących z
tym województwem;
2) jest dokumentowane w sposób umożliwiający określenie ilości zbywanej
żywności;
3) nie może być dokonywane z udziałem pośrednika, z wyjątkiem zbywania takiej
żywności podczas wystaw, festynów, targów lub kiermaszy, organizowanych w
celu promocji żywności, jeżeli pośrednik zbywa konsumentom finalnym
żywność:
a) wyprodukowaną przez tego pośrednika w ramach rolniczego handlu
detalicznego,
b) wyprodukowaną przez inny podmiot prowadzący rolniczy handel detaliczny
na obszarze powiatu, w którym pośrednik ten prowadzi produkcję żywności
w ramach rolniczego handlu detalicznego, lub na obszarze powiatu
sąsiadującego z tym powiatem.
2. W miejscu zbywania żywności konsumentowi finalnemu przez podmiot
prowadzący rolniczy handel detaliczny, w tym przez pośrednika, o którym mowa w
ust. 1a pkt 3, umieszcza się w sposób czytelny i widoczny dla konsumenta:
1) napis „rolniczy handel detaliczny”;
2) dane obejmujące:
a) imię i nazwisko albo nazwę i siedzibę podmiotu prowadzącego rolniczy
handel detaliczny,
b) adres miejsca prowadzenia produkcji tej żywności,
c) weterynaryjny numer identyfikacyjny podmiotu prowadzącego rolniczy
handel detaliczny, o ile taki numer został nadany.
3. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, maksymalną ilość
żywności zbywaną w ramach rolniczego handlu detalicznego oraz zakres i sposób
dokumentowania tej ilości, mając na względzie potrzeby konsumentów, rodzaj
zbywanej żywności oraz ochronę zdrowia publicznego, w tym zapewnienie
bezpieczeństwa tej żywności.
4. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zdrowia może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowy
sposób oznakowania miejsca zbywania żywności konsumentowi finalnemu przez
podmiot prowadzący rolniczy handel detaliczny, w tym przez pośrednika, mając na
względzie zapewnienie informacji o żywności zbywanej w ramach rolniczego handlu
detalicznego i podmiotach prowadzących ten handel oraz ochronę zdrowia
publicznego.
art. 45.
więcej
2. (uchylony)
3. Oznakowanie środka spożywczego powszechnie spożywanego nie może
zawierać określenia „dietetyczny” lub w inny sposób sugerować, że jest to środek
spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego.
4. Środki spożywcze niebędące preparatami do początkowego żywienia
niemowląt nie mogą być oznakowane, prezentowane, reklamowane, promowane
i wprowadzane do obrotu jako środki spożywcze wystarczające do zaspokajania
potrzeb żywieniowych prawidłowo rozwijających się niemowląt w ciągu pierwszych
miesięcy życia, do momentu wprowadzenia odpowiedniego żywienia
uzupełniającego.
art. 46.
więcej
art. 47.
więcej
art. 48.
więcej
2. Środki spożywcze wprowadzane do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej muszą być oznakowane w języku polskim. Środki spożywcze mogą być
ponadto oznakowane w innych językach.
3. Wymóg znakowania w języku polskim nie dotyczy środków spożywczych
przeznaczonych do wywozu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
art. 49.
więcej
art. 50.
więcej
2. (uchylony)
3. Szczegółowe wymagania dotyczące oznakowania żywności genetycznie
zmodyfikowanej określają przepisy art. 12–14 rozporządzenia nr 1829/2003 oraz
art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1830/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
22 września 2003 r. dotyczącego możliwości śledzenia i etykietowania organizmów
zmodyfikowanych genetycznie oraz możliwości śledzenia żywności i produktów
paszowych wyprodukowanych z organizmów zmodyfikowanych genetycznie
i zmieniającego dyrektywę 2001/18/WE (Dz. Urz. UE L 268 z 18.10.2003, str. 24; Dz.
Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 32, str. 455), zwanego dalej
„rozporządzeniem nr 1830/2003”.
4. Żywność ekologiczną, określoną przepisami rozporządzenia Rady (WE)
nr 834/2007 z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie produkcji ekologicznej
i znakowania produktów ekologicznych i uchylającego rozporządzenie (EWG)
nr 2092/91 (Dz. Urz. UE L 189 z 20.07.2007, str. 1, z późn. zm.), rozporządzenia
Komisji (WE) nr 889/2008 z dnia 5 września 2008 r. ustanawiającego szczegółowe
zasady wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 834/2007 w sprawie produkcji
ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych w odniesieniu do produkcji
ekologicznej, znakowania i kontroli (Dz. Urz. UE L 250 z 18.09.2008, str. 1, z późn.
zm.) i rozporządzenia Komisji (WE) nr 1235/2008 z dnia 8 grudnia 2008 r.
ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE)
nr 834/2007 w odniesieniu do ustaleń dotyczących przywozu produktów
ekologicznych z krajów trzecich (Dz. Urz. UE L 334 z 12.12.2008, str. 25), można
znakować dodatkowo zgodnie z wymogami określonymi w tych rozporządzeniach.
art. 51.
więcej
art. 52.
więcej
przydatności do spożycia mogą znajdować się w obrocie do tej daty lub terminu.
Art. 52a. Środki spożywcze mogą być znakowane oświadczeniami
żywieniowymi i zdrowotnymi pod warunkiem spełniania wymagań określonych
w rozporządzeniu nr 1924/2006.
Art. 52b. 1. Główny Inspektor Sanitarny jest właściwym organem krajowym
w rozumieniu art. 13 ust. 5, art. 14, art. 15 ust. 2 oraz art. 16–19 rozporządzenia
nr 1924/2006 w zakresie odnoszącym się do przyjmowania i przekazywania do
Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) wniosków podmiotów
działających na rynku spożywczym w celu udzielenia zezwolenia na wpisanie
oświadczenia o zmniejszeniu ryzyka choroby lub oświadczenia odnoszącego się do
rozwoju i zdrowia dzieci lub oświadczenia zawierającego wniosek o ochronę
zastrzeżonych danych do wspólnotowego rejestru oświadczeń żywieniowych
i zdrowotnych dotyczących żywności.
2. Właściwy państwowy powiatowy inspektor sanitarny lub państwowy
graniczny inspektor sanitarny są organami właściwymi w sprawach czasowego
zawieszania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stosowania oświadczenia
żywieniowego lub zdrowotnego niezgodnego z przepisami rozporządzenia
nr 1924/2006.
3. W przypadku wydania decyzji w zakresie, o którym mowa w ust. 2, właściwy
państwowy inspektor sanitarny powiadamia Głównego Inspektora Sanitarnego,
przesyłając kopię ostatecznej decyzji.
Art. 52c. 1. W jednostkach systemu oświaty:
1) sprzedawane mogą być wyłącznie środki spożywcze objęte grupami środków
spożywczych przeznaczonych do sprzedaży dzieciom i młodzieży w tych
jednostkach określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 6 pkt 1;
2) w ramach żywienia zbiorowego dzieciom i młodzieży stosowane mogą być
wyłącznie środki spożywcze, które spełniają wymagania określone w przepisach
wydanych na podstawie ust. 6 pkt 2.
2. W jednostkach systemu oświaty zabrania się reklamy oraz promocji
polegającej na prowadzeniu działalności zachęcającej do nabywania środków
spożywczych innych niż objęte grupami środków spożywczych przeznaczonych do
sprzedaży dzieciom i młodzieży w tych jednostkach określonymi w przepisach
wydanych na podstawie ust. 6 pkt 1 oraz niespełniających wymagań określonych
w przepisach wydanych na podstawie ust. 6 pkt 2.
3. Dyrektor przedszkola, a w przypadku innej formy wychowania
przedszkolnego prowadzonej przez osobę prawną niebędącą jednostką samorządu
terytorialnego lub osobę fizyczną – także osoba kierująca daną inną formą
wychowania przedszkolnego albo dyrektor szkoły lub dyrektor jednostki systemu
oświaty może ustalić, w porozumieniu z radą rodziców, szczegółową listę produktów
dopuszczonych do sprzedaży lub stosowania w ramach żywienia zbiorowego
w oparciu o przepisy wydane na podstawie ust. 6.
4. W jednostkach systemu oświaty, w których nie funkcjonuje rada rodziców,
listę produktów, o której mowa w ust. 3, może ustalić dyrektor przedszkola,
a w przypadku innej formy wychowania przedszkolnego prowadzonej przez osobę
prawną niebędącą jednostką samorządu terytorialnego lub osobę fizyczną – także
osoba kierująca daną inną formą wychowania przedszkolnego albo dyrektor szkoły
lub dyrektor jednostki systemu oświaty.
5. W przypadku naruszenia przepisów ust. 1–4, dyrektor przedszkola,
a w przypadku innej formy wychowania przedszkolnego prowadzonej przez osobę
prawną niebędącą jednostką samorządu terytorialnego lub osobę fizyczną – także
osoba kierująca daną inną formą wychowania przedszkolnego, dyrektor szkoły oraz
dyrektor jednostki systemu oświaty są uprawnieni do rozwiązania, bez zachowania
terminu wypowiedzenia, umowy z podmiotem prowadzącym sprzedaż środków
spożywczych lub działalność w zakresie zbiorowego żywienia dzieci i młodzieży, bez
odszkodowania.
6. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) grupy środków spożywczych przeznaczonych do sprzedaży dzieciom
i młodzieży w jednostkach systemu oświaty,
2) wymagania, jakie muszą spełniać środki spożywcze stosowane w ramach
żywienia zbiorowego dzieci i młodzieży w jednostkach systemu oświaty
– uwzględniając normy żywienia dzieci i młodzieży oraz mając na względzie wartości
odżywcze i zdrowotne środków spożywczych.
art. 53.
więcej
do kontaktu z żywnością są obowiązane przestrzegać wymagań w zakresie dobrej
praktyki produkcyjnej określonych w rozporządzeniu nr 2023/2006.
2. Podmioty zajmujące się recyklingiem i przetwórcy są obowiązani przestrzegać
wymagań określonych w rozporządzeniu nr 282/2008.
art. 54.
więcej
właściwym do spraw gospodarki oraz ministrem właściwym do spraw klimatu określi,
w drodze rozporządzenia:
1) wykaz substancji, których stosowanie jest dozwolone w procesie wytwarzania
lub przetwarzania materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych,
z uwzględnieniem dopuszczalnych limitów migracji lub zawartości tych
substancji oraz innych ograniczeń i specyfikacji dla substancji lub materiałów
i wyrobów, a także sposób sprawdzania zgodności tych materiałów i wyrobów
z ustalonymi limitami,
2) wykaz substancji, których stosowanie jest dozwolone w procesie wytwarzania
lub przetwarzania materiałów i wyrobów z innych tworzyw niż określone
w pkt 1, z uwzględnieniem dopuszczalnych limitów migracji lub zawartości tych
substancji oraz innych ograniczeń i specyfikacji dla substancji lub materiałów
i wyrobów, a także sposób sprawdzania zgodności tych materiałów i wyrobów
z ustalonymi limitami
– uwzględniając konieczność zapewnienia bezpieczeństwa zdrowia lub życia
człowieka, ochronę środowiska oraz jednolite wymagania obowiązujące w tym
zakresie w Unii Europejskiej.
art. 55.
więcej
wprowadzane do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są znakowane
w języku polskim. Materiały i wyroby mogą być ponadto znakowane w innych
językach.
art. 56.
więcej
art. 13 rozporządzenia nr 1935/2004, do:
1) przyjmowania wniosków podmiotów, o których mowa w art. 53, o udzielenie
zezwolenia na stosowanie substancji nieobjętych wykazami, o których mowa
w art. 54, oraz na procesy recyklingu materiałów i wyrobów z tworzyw
sztucznych zgodnie z przepisami rozporządzenia nr 282/2008;
2) przekazywania tych wniosków do Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa
Żywności.
art. 57.
więcej
mowa w art. 56.
art. 58.
więcej
nr 1935/2004 minister właściwy do spraw zdrowia może, w drodze rozporządzenia,
zawiesić lub ograniczyć obrót, w tym również nakazać wycofanie z obrotu materiałów
lub wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością, albo ustanowić szczególne
wymagania dla materiałów lub wyrobów spełniających wymagania określone
w niniejszym dziale lub w przepisach wydanych na podstawie art. 54, uwzględniając
konieczność zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz fakt, że rozporządzenie
obowiązuje do dnia wejścia w życie odpowiednich przepisów Unii Europejskiej lub
do dnia odmowy przyjęcia przez Komisję Europejską lub Radę Unii Europejskiej
takich przepisów.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia przekazuje niezwłocznie, wraz
z uzasadnieniem, rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, innym państwom
członkowskim Unii Europejskiej i Komisji Europejskiej.
art. 59.
więcej
przestrzegać w zakładach wymagań higienicznych określonych w rozporządzeniu
nr 852/2004.
2. Osoba pracująca w styczności z żywnością powinna uzyskać określone
przepisami o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi orzeczenie lekarskie dla celów sanitarno-epidemiologicznych o braku przeciwwskazań do wykonywania prac, przy wykonywaniu których istnieje
możliwość przeniesienia zakażenia na inne osoby.
3. Spełnienie wymagań określonych w rozdziale XII załącznika II do
rozporządzenia nr 852/2004 jest potwierdzane dokumentacją o przeprowadzonych
szkoleniach lub udzielonym instruktażu osobom wykonującym prace przy produkcji
lub w obrocie żywnością oraz osobom odpowiedzialnym za wdrożenie i stosowanie
zasad systemu HACCP w zakładzie.
4. Podmiot działający na rynku spożywczym jest obowiązany przechowywać
w aktach osobowych orzeczenia lekarskie i dokumentację, o których mowa w ust. 2
i 3, oraz udostępniać je na żądanie organów urzędowej kontroli żywności.
5. Kopie orzeczenia lekarskiego oraz dokumentacji, o których mowa w ust. 2 i 3,
znajdują się w miejscu wykonywania pracy przez osobę, której dotyczy to orzeczenie
lub dokumentacja.
Art. 59a. Podmioty działające na rynku spożywczym, prowadzące zakłady
obrotu żywnością lub gastronomii, obowiązane są uwzględniać w procedurach
dotyczących dobrej praktyki higienicznej oraz wdrażania i stosowania zasad systemu
HACCP prawo wstępu i korzystania z tych zakładów przez osoby niepełnosprawne
z psem asystującym w rozumieniu przepisów o rehabilitacji zawodowej i społecznej
oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.
art. 60.
więcej
do kompetencji określonych w art. 73 ust. 1 pkt 1 i 3, są organami właściwymi
w zakresie zadań, o których mowa w art. 7 i art. 8 rozporządzenia nr 852/2004,
dotyczących krajowych poradników dobrej praktyki higienicznej oraz wdrażania
i stosowania zasad systemu HACCP.
art. 61.
więcej
inspektor sanitarny są organami właściwymi w sprawach rejestracji oraz
zatwierdzania, warunkowego zatwierdzania, przedłużania warunkowego
zatwierdzenia, zawieszania oraz cofania zatwierdzenia zakładów, które:
1) produkują lub wprowadzają do obrotu żywność pochodzenia niezwierzęcego,
2) wprowadzają do obrotu produkty pochodzenia zwierzęcego, nieobjętych
urzędową kontrolą organów Inspekcji Weterynaryjnej,
3) produkują lub wprowadzają do obrotu żywność zawierającą jednocześnie środki
spożywcze pochodzenia niezwierzęcego i produkty pochodzenia zwierzęcego, o
której mowa w art. 1 ust. 2 rozporządzenia nr 853/2004, z wyłączeniem zakładów
prowadzących rolniczy handel detaliczny, z zastrzeżeniem art. 73 ust. 6,
4) działają na rynku materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu
z żywnością, w tym zakładów prowadzonych przez podmioty zajmujące się
recyklingiem
– w trybie i na zasadach określonych w rozporządzeniu nr 852/2004 i rozporządzeniu
nr 882/2004.
art. 62.
więcej
przez zakład działalności państwowy powiatowy inspektor sanitarny lub państwowy
graniczny inspektor sanitarny:
1) prowadzi rejestr zakładów, o których mowa w art. 61, podlegających urzędowej
kontroli organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej, zwany dalej „rejestrem
zakładów”, oraz uaktualnia na bieżąco dane zawarte w rejestrze;
2) wydaje decyzje w sprawie zatwierdzenia, warunkowego zatwierdzenia,
przedłużenia warunkowego zatwierdzenia, zawieszenia lub cofania
zatwierdzenia zakładów określonych w art. 61 oraz odmowy wpisu do rejestru
zakładów, jeżeli zachodzą przesłanki określone w art. 31 ust. 2 rozporządzenia
nr 882/2004;
3) wydaje decyzje o wykreśleniu z rejestru zakładów;
4) wydaje zaświadczenie o wpisie do rejestru zakładów według wzoru określonego
na podstawie art. 67 ust. 3 pkt 6.
2. W odniesieniu do obiektów lub urządzeń ruchomych i tymczasowych
właściwym w sprawach rejestracji oraz zatwierdzania jest państwowy powiatowy
inspektor sanitarny lub państwowy graniczny inspektor sanitarny:
1) dla obiektów lub urządzeń ruchomych – właściwy ze względu na siedzibę
zakładu lub miejsce prowadzenia działalności przez zakład,
2) dla obiektów lub urządzeń tymczasowych – właściwy ze względu na miejsce
prowadzenia działalności przez zakład
– który produkuje lub wprowadza do obrotu żywność z tych obiektów lub urządzeń.
3. W odniesieniu do urządzeń dystrybucyjnych do sprzedaży żywności
właściwym w sprawach rejestracji jest państwowy powiatowy inspektor sanitarny lub
państwowy graniczny inspektor sanitarny właściwy ze względu na siedzibę zakładu,
który produkuje lub wprowadza do obrotu żywność z tych urządzeń.
art. 63.
więcej
zatwierdzeniu lub warunkowym zatwierdzeniu, a w przypadkach określonych
w ust. 2, po uzyskaniu wpisu do rejestru zakładów.
1a. Zatwierdzanie jest dokonywane na podstawie wniosku podmiotu
działającego na rynku spożywczym prowadzącego zakład.
2. Zatwierdzenie nie jest wymagane w odniesieniu do:
1) działalności w zakresie dostaw bezpośrednich;
2) urządzeń dystrybucyjnych do sprzedaży żywności;
3) obiektów lub urządzeń ruchomych lub tymczasowych, uprzednio dopuszczonych
do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie produkcji lub obrotu
żywnością w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej;
4) gospodarstw agroturystycznych;
5) podmiotów prowadzących działalność w zakresie produkcji win gronowych
uzyskanych z winogron pochodzących z upraw własnych w ilości mniejszej niż
1000 hl w ciągu roku kalendarzowego zgodnie z zasadami określonymi
w przepisach o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi
wyrobami i organizacji rynku wina;
6) aptek, punktów aptecznych i hurtowni farmaceutycznych określonych
przepisami prawa farmaceutycznego;
7) sklepów zielarskich;
8) przedsiębiorców prowadzących sprzedaż detaliczną innych niż środki spożywcze
produktów oraz wprowadzających do obrotu środki spożywcze opakowane,
trwałe mikrobiologicznie;
9) producentów gazów technicznych na potrzeby podmiotów działających na rynku
spożywczym;
10) zakładów prowadzących działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa
w sprzedaży żywności „na odległość” (sprzedaży wysyłkowej), w tym sprzedaży
przez Internet;
11) zakładów działających na rynku materiałów i wyrobów przeznaczonych do
kontaktu z żywnością, w tym zakładów prowadzonych przez podmioty
zajmujące się recyklingiem;
12) podmiotów działających na rynku spożywczym prowadzących produkcję
pierwotną;
13) podmiotów prowadzących rolniczy handel detaliczny żywnością pochodzenia
niezwierzęcego;
14) podmiotów działających na rynku spożywczym przygotowujących żywność w
pomieszczeniach używanych głównie jako prywatne domy mieszkalne, ale gdzie
regularnie przygotowuje się żywność w celu wprowadzenia do obrotu, o których
mowa w rozdziale III załącznika II do rozporządzenia nr 852/2004.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, podmiot działający na rynku
spożywczym lub na rynku materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu
z żywnością jest obowiązany złożyć wniosek o wpis do rejestru zakładów.
4. Urządzenia dystrybucyjne, o których mowa w ust. 2 pkt 2, muszą być
oznakowane w sposób umożliwiający identyfikację zakładu, w tym w szczególności
informacjami obejmującymi imię, nazwisko, adres i numer telefonu albo nazwę,
siedzibę, adres zakładu i numer telefonu.
art. 64.
więcej
i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością składają wniosek o wpis do
rejestru zakładów albo o zatwierdzenie zakładu i o wpis do rejestru zakładów,
w terminie co najmniej 14 dni przed dniem rozpoczęcia planowanej działalności,
w formie pisemnej, według wzorów określonych odpowiednio na podstawie art. 67
ust. 3 pkt 2 i 3.
1a. W przypadku zmiany danych podmiot działający na rynku spożywczym lub
na rynku materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością składa
wniosek o dokonanie zmian w rejestrze zakładów, w formie pisemnej, według wzoru
określonego na podstawie art. 67 ust. 3 pkt 4, w terminie 30 dni od dnia powstania
zmiany.
2. Wniosek zawiera:
1) imię, nazwisko i numer PESEL, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę,
siedzibę i adres wnioskodawcy, numer identyfikacyjny REGON, jeżeli taki
numer posiada, oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP);
1a) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym, o ile
wnioskodawca taki numer posiada;
1b) numer identyfikacyjny w ewidencji gospodarstw rolnych, w rozumieniu
przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw
rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności – w odniesieniu do
podmiotów działających na rynku spożywczym prowadzących działalność
w zakresie dostaw bezpośrednich;
2) określenie rodzaju i zakresu działalności, która ma być prowadzona w zakładzie,
w tym rodzaju żywności, która ma być przedmiotem produkcji lub obrotu;
3) określenie lokalizacji zakładu lub miejsca prowadzenia działalności
gospodarczej.
3. Do wniosku dołącza się:
1) (uchylony)
2) (uchylony)
3) (uchylony)
4) w przypadku zgłoszenia urządzeń dystrybucyjnych, o których mowa w art. 63
ust. 2 pkt 2 – wykaz tych urządzeń zawierający typ urządzenia, nazwę
producenta i rok jego produkcji oraz datę uruchomienia.
art. 65.
więcej
1) wniosku podmiotu działającego na rynku spożywczym lub na rynku materiałów
i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością w przypadkach
określonych w art. 63 ust. 2;
2) decyzji o zatwierdzeniu lub warunkowym zatwierdzeniu zakładów, jeżeli są
spełnione wymagania określone w art. 31 ust. 2 lit. b–d rozporządzenia
nr 882/2004.
2. Podmiot działający na rynku spożywczym jest obowiązany do aktualizowania
wykazu urządzeń, o którym mowa w art. 64 ust. 3 pkt 4, przynajmniej dwa razy
w roku oraz na żądanie właściwego państwowego powiatowego inspektora
sanitarnego.
3. Wykreślenie z rejestru zakładów następuje na podstawie:
1) wniosku podmiotu działającego na rynku spożywczym lub na rynku materiałów
i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością;
2) decyzji właściwego państwowego powiatowego inspektora sanitarnego, o której
mowa w art. 66 ust. 1 pkt 1;
3) decyzji właściwego państwowego powiatowego inspektora sanitarnego lub
państwowego granicznego inspektora sanitarnego, jeżeli zakład zaprzestał
działalności w zakresie produkcji lub obrotu żywnością lub materiałami i
wyrobami przeznaczonymi do kontaktu z żywnością, a podmiot działający na
rynku spożywczym lub na rynku materiałów i wyrobów przeznaczonych do
kontaktu z żywnością nie złożył wniosku, o którym mowa w pkt 1;
4) braku aktualizacji, o której mowa w ust. 2.
art. 66.
więcej
nr 882/2004 właściwy państwowy powiatowy inspektor sanitarny wydaje decyzję
w sprawie:
1) cofnięcia zatwierdzenia zakładu;
2) zawieszenia zatwierdzenia zakładu.
2. Decyzjom, o których mowa w ust. 1, nadaje się rygor natychmiastowej
wykonalności.
art. 67.
więcej
1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres
wnioskodawcy;
2) w przypadku osoby fizycznej – numer ewidencyjny powszechnego
elektronicznego systemu ewidencji ludności (PESEL), jeżeli numer taki został
nadany;
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP);
4) (uchylony)
5) numer wpisu do ewidencji gospodarstw rolnych, o którym mowa w art. 64 ust. 3
pkt 3;
6) określenie rodzaju i zakresu działalności, która ma być prowadzona w zakładzie,
w tym rodzaju żywności, która ma być przedmiotem produkcji lub obrotu;
7) termin rozpoczęcia działalności objętej wpisem do rejestru;
8) informacje o przeprowadzonych urzędowych kontrolach zakładu;
9) decyzje w sprawie wykreślenia z rejestru.
2. Wykazy, o których mowa w art. 64 ust. 3 pkt 4, przechowywane są w aktach
rejestrowych dotyczących zakładu posiadającego urządzenia dystrybucyjne.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wzory:
1) rejestru zakładów,
2) wniosku o wpis zakładu do rejestru zakładów,
3) wniosku o zatwierdzenie zakładu i o wpis do rejestru zakładów,
4) wniosku o dokonanie zmian w rejestrze zakładów,
5) wniosku o wykreślenie z rejestru zakładów,
6) zaświadczenia o wpisie do rejestru zakładów
– mając na względzie jednolite wymagania w tym zakresie obowiązujące w Unii
Europejskiej.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić, w rozporządzeniu,
o którym mowa w ust. 3, sposób prowadzenia rejestru zakładów w systemie
informatycznym, z wyłączeniem danych objętych tajemnicą przedsiębiorcy, mając na
względzie powszechny dostęp do danych zawartych w rejestrach oraz jednolite
wymagania w tym zakresie obowiązujące w Unii Europejskiej, jeżeli zostaną ustalone.
art. 68.
więcej
w ramach dostaw bezpośrednich są obowiązane przestrzegać zasad dobrej praktyki
higienicznej.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) zakres działalności prowadzonej w ramach dostaw bezpośrednich, w tym
wielkość i obszar dostaw bezpośrednich,
2) szczegółowe wymagania higieniczne dla działalności prowadzonej w ramach
dostaw bezpośrednich
– mając na względzie zapewnienie bezpieczeństwa żywności oraz realizację celów
rozporządzenia nr 852/2004.
art. 69.
więcej
rolnictwa, każdy w zakresie swojego działania, działając w porozumieniu, mogą
określić, w drodze rozporządzenia, wymagania higieniczne w:
1) zakładach stosujących tradycyjne metody produkcji lub obrotu żywnością,
w celu umożliwienia stosowania tych metod,
2) zakładach zlokalizowanych w regionach szczególnych ze względu na położenie
geograficzne, w celu uwzględnienia potrzeb tych zakładów,
3) innych zakładach – wyłącznie w zakresie ich konstrukcji, organizacji
i wyposażenia
– dostosowując te wymagania do wymogów określonych w załączniku II do
rozporządzenia nr 852/2004 oraz mając na względzie wielkość zakładu, a także
zapewnienie bezpieczeństwa żywności i realizację celów rozporządzenia nr 852/2004.
2. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, należy uwzględnić tryb
i warunki określone w art. 13 ust. 5–7 rozporządzenia nr 852/2004.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia oraz minister właściwy do spraw
rolnictwa, każdy w zakresie swojego działania, działając w porozumieniu, mogą
określić, w drodze rozporządzenia, ogólne odstępstwa od wymagań higienicznych
określonych w rozdziale II pkt 1 i rozdziale V pkt 1 załącznika II do rozporządzenia
nr 852/2004 w zakładach produkujących żywność tradycyjną w zakresie określonym
w art. 7 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2074/2005 z dnia 5 grudnia 2005 r.
ustanawiającego środki wykonawcze w odniesieniu do niektórych produktów
objętych rozporządzeniem (WE) nr 853/2004 i do organizacji urzędowych kontroli na
mocy rozporządzeń (WE) nr 854/2004 oraz (WE) nr 882/2004, ustanawiającego
odstępstwa od rozporządzenia (WE) nr 852/2004 i zmieniającego rozporządzenie
(WE) nr 853/2004 oraz (WE) nr 854/2004 (Dz. Urz. WE L 338 z 22.12.2005, str. 27),
zwanego dalej „rozporządzeniem nr 2074/2005”, mając na względzie umożliwienie
zakładom stosowania tradycyjnych metod produkcji oraz zapewnienie bezpieczeństwa
żywności.
4. Właściwy państwowy powiatowy inspektor sanitarny oraz właściwy
powiatowy lekarz weterynarii, zgodnie z kompetencjami określonymi w art. 73, są
organami właściwymi do wydawania decyzji przyznających indywidualne odstępstwa
od wymagań higienicznych określonych w rozdziale II pkt 1 i rozdziale V
pkt 1 załącznika II do rozporządzenia nr 852/2004 zakładom produkującym żywność
tradycyjną, jeżeli są spełniane przez zakład wymagania określone na podstawie ust. 3.
5. O przyznanych indywidualnych odstępstwach są powiadamiani, odpowiednio,
Główny Inspektor Sanitarny albo Główny Lekarz Weterynarii.
6. Minister właściwy do spraw zdrowia oraz minister właściwy do spraw
rolnictwa, każdy w zakresie swoich kompetencji, powiadamiają Komisję Europejską
oraz pozostałe państwa członkowskie Unii Europejskiej o przyznanych odstępstwach
określonych na podstawie ust. 3, na zasadach określonych w art. 7
ust. 3 rozporządzenia nr 2074/2005.
7. Główny Inspektor Sanitarny oraz Główny Lekarz Weterynarii, każdy
w zakresie swoich kompetencji, powiadamiają Komisję Europejską oraz pozostałe państwa członkowskie Unii Europejskiej o przyznanych odstępstwach określonych na podstawie ust. 4, na zasadach określonych w art. 7 ust. 3 rozporządzenia
nr 2074/2005.
art. 70.
więcej
szczególne wymagania higieniczne w zakresie transportu morskiego cukru surowego
luzem, mając na względzie zapewnienie bezpieczeństwa żywności.
art. 71.
więcej
przechowywania lub sprzedaży grzybów oraz produkcji przetworów grzybowych
spełniają obowiązujące wymagania higieniczne oraz muszą zatrudniać klasyfikatorów
grzybów lub grzyboznawców.
art. 72.
więcej
próbki wszystkich potraw o krótkim okresie przydatności do spożycia,
wyprodukowanych i przeznaczonych do żywienia konsumentów w tym zakładzie.
2. Zakład, o którym mowa w ust. 1, w przypadku wprowadzania do obrotu
gotowych potraw pochodzących z innych zakładów przechowuje próbki
poszczególnych potraw otrzymanych wraz z dostawą partii każdej potrawy o krótkim
okresie przydatności do spożycia z zakładu, w którym zostały wyprodukowane.
3. Na podstawie pisemnej umowy zakłady, o których mowa w ust. 2, mogą
ustalić, że obowiązek pobierania i przechowywania próbek potraw będzie dotyczył
zakładu, w którym potrawy te zostały wyprodukowane.
4. Pobrane próbki potraw są udostępniane organom Państwowej Inspekcji
Sanitarnej na żądanie tych organów.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia,
sposób, miejsce, czas i warunki pobierania i przechowywania próbek, mając na
względzie zapewnienie bezpieczeństwa żywności oraz rodzaj środków spożywczych.
6. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić, w drodze rozporządzenia,
wymagania obowiązujące przy prowadzeniu żywienia zbiorowego typu zamkniętego,
mając na względzie normy żywienia oraz wymagania zdrowotne.
art. 73.
więcej
w art. 4 rozporządzenia nr 882/2004, w zakresie bezpieczeństwa żywności, są:
1) organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej, zgodnie z właściwością określoną
przepisami ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej,
w odniesieniu do:
a) żywności pochodzenia niezwierzęcego produkowanej i wprowadzanej do
obrotu, przywożonej z państw trzecich oraz wywożonej i powrotnie
wywożonej do tych państw,
b) produktów pochodzenia zwierzęcego znajdujących się w handlu
detalicznym w rozumieniu art. 3 pkt 7 rozporządzenia nr 178/2002, z
wyłączeniem produktów pochodzenia zwierzęcego znajdujących się w
rolniczym handlu detalicznym,
c) żywności zawierającej jednocześnie środki spożywcze pochodzenia
niezwierzęcego i produkty pochodzenia zwierzęcego, o której mowa w art.
1 ust. 2 rozporządzenia nr 853/2004, produkowanej i wprowadzanej do
obrotu lub wywożonej do państw trzecich, przywożonej z tych państw w
zakresie nieobjętym decyzją Komisji 2007/275/WE z dnia 17 kwietnia 2007
r. dotyczącą wykazu zwierząt i produktów mających podlegać kontroli
w punktach kontroli granicznej na mocy dyrektyw Rady 91/496/EWG i
97/78/WE (Dz. Urz. UE L 116 z 04.05.2007, str. 9, z późn. zm.) oraz
powrotnie wywożonej do tych państw, z wyłączeniem żywności znajdującej
się w rolniczym handlu detalicznym,
d) prawidłowości stosowania zasad systemu HACCP w zakładach objętych
nadzorem Państwowej Inspekcji Sanitarnej;
2) organy Wojskowej Inspekcji Sanitarnej, zgodnie z właściwością określoną
w przepisach wydanych na podstawie art. 20a ustawy z dnia 14 marca 1985 r.
o Państwowej Inspekcji Sanitarnej;
3) organy Inspekcji Weterynaryjnej, zgodnie z właściwością określoną przepisami
ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 2018 r.
poz. 1557);
4) organy Wojskowej Inspekcji Weterynaryjnej, zgodnie z właściwością określoną
w przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 7 ustawy z dnia 29 stycznia
2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej;
5) inne organy w zakresie posiadanych kompetencji.
2. W sprawach przeprowadzania urzędowych kontroli żywności w odniesieniu
do żywności produkowanej lub wprowadzonej do obrotu z obiektów lub urządzeń
ruchomych lub tymczasowych właściwość organów jest określana każdorazowo
według siedziby zakładu lub miejsca prowadzenia tej działalności.
3. Organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz organy, o których mowa
w ust. 1 pkt 5, są właściwe w sprawach przeprowadzania urzędowych kontroli
materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością w zakresie określonym w rozporządzeniu nr 1935/2004 oraz w rozporządzeniu nr 282/2008.
4. Urzędowe kontrole, o których mowa w ust. 1, obejmują:
1) żywność genetycznie zmodyfikowaną oraz organizmy genetycznie
zmodyfikowane przeznaczone do wykorzystania jako żywność w zakresie
uregulowanym w rozporządzeniu nr 1829/2003, rozporządzeniu nr 1830/2003
oraz rozporządzeniu (WE) nr 1946/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady
z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie transgranicznego przemieszczania organizmów
genetycznie zmodyfikowanych (Dz. Urz. UE L 287 z 05.11.2003, str. 1),
zwanym dalej „rozporządzeniem nr 1946/2003”;
2) wszystkie istotne dane i informacje potwierdzające zapewnianie zgodności
z rozporządzeniem nr 1924/2006 w zakresie stosowanych przez podmiot
działający na rynku spożywczym oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia, minister właściwy do spraw rolnictwa
oraz Minister Obrony Narodowej określą, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
warunki i sposób współdziałania w zakresie sprawowania nadzoru organów
Państwowej Inspekcji Sanitarnej z organami Inspekcji Weterynaryjnej, Wojskowej
Inspekcji Sanitarnej oraz Wojskowej Inspekcji Weterynaryjnej, mając na względzie
potrzebę zapewnienia sprawnego nadzoru nad przestrzeganiem bezpieczeństwa
żywności i żywienia, w tym zapewnienie organom Wojskowej Inspekcji Sanitarnej
oraz Wojskowej Inspekcji Weterynaryjnej możliwości przeprowadzania audytów w zakładach zaopatrujących w żywność lub ubiegających się o takie zaopatrywanie Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz wojsk obcych przebywających na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
6. Jeżeli środki spożywcze pochodzenia zwierzęcego są produkowane lub
przechowywane w zakładzie produkującym lub przechowującym inne środki
spożywcze lub właściwe władze państwa przeznaczenia wywożonej żywności
zawierającej jednocześnie produkty pochodzenia roślinnego i zwierzęcego, o której
mowa w art. 1 ust. 2 rozporządzenia nr 853/2004, wymagają świadectwa zdrowia
wystawionego przez urzędowego lekarza weterynarii, szczegółowe warunki i sposób
współdziałania w zakresie sprawowania nadzoru oraz przeprowadzania urzędowych
kontroli żywności, określa porozumienie zawarte między Głównym Inspektorem
Sanitarnym a Głównym Lekarzem Weterynarii.
art. 74.
więcej
art. 75.
więcej
kontrolom organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej są obowiązane do pokrywania
opłat uwzględniających koszty związane z czynnościami wykonywanymi w ramach
urzędowych kontroli żywności:
1) jeżeli w wyniku tych czynności zostaną stwierdzone przez kontrolujących
niezgodności z przepisami prawa żywnościowego, w tym jeżeli zachodzi
konieczność pobrania próbek żywności albo materiałów lub wyrobów
przeznaczonych do kontaktu z żywnością do badań i wykonania badań
laboratoryjnych w celu potwierdzenia niezgodności;
2) związanych z przeprowadzeniem ponownych czynności kontrolnych w celu
sprawdzenia, czy niezgodności, o których mowa w pkt 1, zostały usunięte;
3) związanych z przeprowadzaniem granicznych kontroli sanitarnych.
2. Opłatami, o których mowa w ust. 1, jest obciążany producent środka
spożywczego lub inny podmiot działający na rynku spożywczym odpowiedzialny za
towar w obrocie.
3. Jeżeli w trakcie wykonywania czynności kontrolnych stwierdzono
niezgodności, o których mowa w ust. 1, wskazujące, że mogły one powstać na etapie,
gdy zakwestionowany środek spożywczy znajdował się w obrocie i producent nie
ponosi odpowiedzialności za powstałe niezgodności, wówczas opłatami jest obciążany
kontrolowany.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia,
wysokość opłat mających na celu pokrycie kosztów ponoszonych przez organy
Państwowej Inspekcji Sanitarnej za czynności wykonywane w ramach urzędowych
kontroli żywności, w tym metody obliczania niektórych opłat, stawki opłat oraz
sposób wnoszenia opłat, mając na względzie zasady ustalania opłat określone
w art. 27–29 rozporządzenia nr 882/2004.
art. 76.
więcej
ust. 1, w związku z przeprowadzaniem urzędowych kontroli, przysługuje prawo:
1) wstępu do pomieszczeń zakładu o każdej porze;
2) badania procesów technologicznych i receptur w zakresie niezbędnym do
zrealizowania celu kontroli;
3) przeglądania ksiąg i innych dokumentów kontrolowanego zakładu, jeżeli jest to
niezbędne ze względu na cel przeprowadzanej kontroli;
4) podejmowania innych czynności niezbędnych do wyjaśnienia sprawy, zgodnie
z zakresem uprawnień w ramach urzędowych kontroli żywności, w tym
nieodpłatnego pobierania próbek środków spożywczych lub materiałów
i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością w celu wykonania badań
laboratoryjnych.
2. Uzyskane przez organy urzędowej kontroli żywności, w trakcie kontroli,
informacje, dokumenty i inne dane stanowiące tajemnicę przedsiębiorcy nie mogą być
przekazywane innym organom ani ujawniane, jeżeli nie jest to konieczne ze względu
na ochronę życia lub zdrowia człowieka, z wyłączeniem żądania sądu lub prokuratury
w związku z toczącym się postępowaniem.
art. 77.
więcej
w art. 54 rozporządzenia nr 882/2004, w przypadku stwierdzenia uchybień
zagrażających zdrowiu lub życiu człowieka, jest nadawany rygor natychmiastowej
wykonalności.
art. 78.
więcej
i żywienia w zakresie bezpieczeństwa żywności wykonują akredytowane:
1) laboratoria Państwowej Inspekcji Sanitarnej, funkcjonujące w zintegrowanym
systemie badań laboratoryjnych żywności określonym w art. 15a ustawy z dnia
14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej;
2) laboratoria Inspekcji Weterynaryjnej określone w art. 25 ustawy z dnia
29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej;
3) laboratoria organów, o których mowa w art. 73 ust. 1 pkt 5;
4) laboratoria referencyjne realizujące zadania określone w art. 33 rozporządzenia
nr 882/2004.
2. Laboratoria, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 4, wykonują badania
laboratoryjne dla celów urzędowych kontroli materiałów i wyrobów przeznaczonych
do kontaktu z żywnością.
3. Zadania realizowane przez laboratoria referencyjne są finansowane z budżetu
państwa, z części, której dysponentem są minister właściwy do spraw zdrowia oraz
minister właściwy do spraw rolnictwa, każdy w zakresie swoich kompetencji.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia wyznacza, w drodze rozporządzenia,
laboratoria referencyjne wykonujące badania środków spożywczych podlegających
urzędowym kontrolom organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz materiałów
i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością dla celów urzędowych kontroli
żywności i żywienia, mając na względzie zapewnienie bezpieczeństwa żywności oraz
realizację zadań określonych w art. 33 rozporządzenia nr 882/2004.
art. 79.
więcej
niezwierzęcego oraz materiały lub wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością,
przywożone z państw trzecich.
2. Graniczne kontrole sanitarne obejmują również żywność pochodzenia
niezwierzęcego oraz materiały lub wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością,
wprowadzone na terytorium Unii Europejskiej przez przejście graniczne leżące na
terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej i niepoddane w tym
państwie granicznej kontroli sanitarnej, obejmowane na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej procedurą celną, z którą wiąże się dopuszczenie do obrotu.
3. Graniczne kontrole sanitarne są przeprowadzane na zasadach określonych
w art. 15–24 rozporządzenia nr 882/2004.
4. Graniczne kontrole sanitarne obejmują żywność pochodzenia niezwierzęcego
oraz materiały lub wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością, wywożone
z terytorium Unii Europejskiej, na podstawie wniosku o dokonanie granicznej kontroli sanitarnej podmiotu działającego na rynku spożywczym odpowiedzialnego za te towary lub na podstawie powiadomienia organu celnego.
5. Graniczne kontrole sanitarne nie obejmują towarów przywożonych lub
wywożonych w ilościach wskazujących na ich niehandlowy charakter, w tym w celu
wykonania badań lub doświadczeń albo w celach reklamy.
art. 80.
więcej
wymagań określonych w art. 16 rozporządzenia nr 882/2004:
1) przez państwowych granicznych inspektorów sanitarnych – na przejściach
granicznych określonych na podstawie art. 83 ust. 2 pkt 1;
2) przez państwowych powiatowych inspektorów sanitarnych lub państwowych
granicznych inspektorów sanitarnych właściwych ze względu na miejsce
przeznaczenia towarów, siedzibę importera albo odbiorcy towarów, zgodnie
z danymi wskazanymi we wniosku o dokonanie granicznej kontroli sanitarnej
lub określonych w dokumentach przewozowych towarzyszących towarom,
a także w innych właściwych miejscach, o których mowa w art. 15 ust. 2
rozporządzenia nr 882/2004.
1a. Państwowy graniczny inspektor sanitarny przeprowadzający graniczną
kontrolę sanitarną w portach morskich współpracuje z organami celnymi w zakresie
tej kontroli, w szczególności informuje naczelnika urzędu celno-skarbowego
właściwego dla portu morskiego o terminie, w tym o godzinie, i miejscu planowanej
kontroli. Państwowy graniczny inspektor sanitarny przeprowadza graniczną kontrolę
sanitarną w portach morskich w sposób pozwalający na zachowanie terminów, o
których mowa w art. 60 ust. 2–5 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej
Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2019 r. poz. 768 i 730).
2. W przypadku podejrzenia niezgodności z wymaganiami zdrowotnymi, albo
gdy istnieją wątpliwości odnośnie identyfikacji towaru, o których mowa
w art. 18 rozporządzenia nr 882/2004, są przeprowadzane kontrole bezpośrednie.
art. 81.
więcej
mowa w art. 79 ust. 1, jest obowiązana powiadomić właściwego państwowego
granicznego inspektora sanitarnego nie później niż na 48 godzin przed planowanym
przywozem lub wywozem towarów, a w przypadku środków spożywczych
nietrwałych mikrobiologicznie nie później niż na 24 godziny, składając wniosek
określony na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1.
2. Niezbędna do dokonania granicznej kontroli sanitarnej dokumentacja jest
przedkładana w języku polskim lub w innym języku urzędowym Unii Europejskiej.
Jeżeli ze względu na bezpieczeństwo żywności okaże się to niezbędne, właściwy
państwowy graniczny lub powiatowy inspektor sanitarny może zażądać
uwierzytelnionego tłumaczenia dokumentacji przedłożonej w innym języku Unii
Europejskiej.
art. 82.
więcej
Inspekcji Sanitarnej wydaje świadectwo stwierdzające spełnianie przez towary objęte
graniczną kontrolą sanitarną wymagań zdrowotnych.
2. W przypadku stwierdzenia, że towary objęte graniczną kontrolą sanitarną nie
spełniają obowiązujących wymagań zdrowotnych, organ, o którym mowa w ust. 1,
podejmuje działania określone w art. 18–21 rozporządzenia nr 882/2004.
3. Organy celne obejmują towary objęte graniczną kontrolą sanitarną procedurą
celną, zgodnie z warunkami określonymi w świadectwie stwierdzającym spełnienie
przez te towary wymagań zdrowotnych albo zgodnie z działaniami, o których mowa
w ust. 2.
art. 83.
więcej
rozporządzenia, wzory:
1) wniosku o dokonanie granicznej kontroli sanitarnej,
2) świadectwa spełniania wymagań zdrowotnych towaru objętego graniczną
kontrolą sanitarną
– mając na względzie zapewnienie bezpieczeństwa żywności.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rynków rolnych, ministrem
właściwym do spraw wewnętrznych, ministrem właściwym do spraw gospodarki
morskiej, ministrem właściwym do spraw transportu oraz ministrem właściwym
do spraw finansów publicznych – wykaz przejść granicznych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, przez które środki spożywcze oraz materiały lub
wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością mogą być wprowadzane na
terytorium Unii Europejskiej,
2) w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych –
sposób współpracy organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej z organami
celnymi w zakresie granicznych kontroli sanitarnych, w tym w zakresie trybu
postępowania tych organów w podejmowaniu działań określonych w art. 27–29 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. ustanawiającego wymagania w zakresie akredytacji i nadzoru rynku
odnoszące się do warunków wprowadzania produktów do obrotu i uchylającego
rozporządzenie (EWG) nr 339/93 (Dz. Urz. UE L 218 z 13.08.2008, str. 30)
– mając na względzie konieczność sanitarnego zabezpieczenia granic Unii
Europejskiej i zapewnienie bezpieczeństwa żywności.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wykaz
towarów, które podlegają granicznej kontroli sanitarnej, z uwzględnieniem
klasyfikacji towarów według kodów taryfy celnej (CN), mając na względzie
zapewnienie bezpieczeństwa żywności.
art. 84.
więcej
transportu spełniających wymagania sanitarne, zabezpieczonych przed ich
niekontrolowanym otwarciem zgodnie z przepisami prawa celnego.
art. 85.
więcej
w art. 73 ust. 1, obejmują zadania dotyczące powiadamiania o niebezpiecznej
żywności, w tym żywności pochodzenia zwierzęcego oraz paszach określonych
w przepisach o paszach oraz o materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu
z żywnością, w ramach sieci systemu RASFF.
2. Główny Inspektor Sanitarny kieruje siecią systemu RASFF oraz:
1) prowadzi krajowy punkt kontaktowy systemu RASFF;
2) jest odpowiedzialny za funkcjonowanie krajowego punktu kontaktowego;
3) powiadamia Komisję Europejską o stwierdzonych przypadkach niebezpiecznej
żywności oraz pasz.
3. W ramach systemu RASFF funkcjonuje podpunkt krajowego punktu
kontaktowego, o którym mowa w art. 13 ust. 1a ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r.
o Inspekcji Weterynaryjnej.
art. 86.
więcej
właściwego do spraw zdrowia oraz ministra właściwego do spraw rolnictwa
opracowują wytyczne do przeprowadzania badań i koordynują te badania w ramach
programu monitoringu żywności i żywienia oraz pasz realizowane przez organy
urzędowej kontroli żywności oraz opracowują opinie naukowe niezbędne dla oceny
ryzyka.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wykaz jednostek badawczo-
-rozwojowych, o których mowa w ust. 1, nadzorowanych przez tych ministrów,
mając na względzie zapewnienie bezpieczeństwa żywności i żywienia, kompetencje
jednostki i kwalifikacje personelu.
3. Zadania, o których mowa w ust. 1, realizowane przez jednostki badawczo-
-rozwojowe są finansowane z budżetu państwa, z części, której dysponentem są
minister właściwy do spraw zdrowia oraz minister właściwy do spraw rolnictwa,
każdy w zakresie swoich kompetencji.
art. 87.
więcej
potrzeby oceny ryzyka realizuje Rada do Spraw Monitoringu Żywności i Żywienia,
zwana dalej „Radą”, działająca przy ministrze właściwym do spraw zdrowia.
2. W skład Rady wchodzi:
1) po jednym przedstawicielu każdej jednostki badawczo-rozwojowej, o której
mowa w art. 86 ust. 2;
2) dziewięciu przedstawicieli nauki reprezentujących kierunki badań objęte
zakresem monitoringu, z uczelni oraz jednostek badawczo-rozwojowych niebędących wykonawcami tych badań;
3) po dwóch przedstawicieli ministra właściwego do spraw zdrowia oraz ministra
właściwego do spraw rolnictwa;
4) jeden przedstawiciel ministra właściwego do spraw środowiska.
3. Przewodniczącym Rady jest przedstawiciel ministra właściwego do spraw
zdrowia, a zastępcą przewodniczącego – przedstawiciel ministra właściwego do spraw
rolnictwa wskazani przez właściwego ministra.
4. Członków Rady powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw zdrowia
w uzgodnieniu lub na wniosek ministrów i władz uczelni, których przedstawiciele
wchodzą w skład Rady.
5. Do zadań Rady należy w szczególności:
1) przygotowywanie perspektywicznych kierunków badań monitoringowych;
2) przygotowywanie okresowych planów badań monitoringowych;
3) opiniowanie wykonanych badań monitoringowych w odniesieniu do założonych
celów i uzyskiwanych wyników oraz raportu z badań monitoringowych
przygotowywanego corocznie przez jednostki badawczo-rozwojowe prowadzące badania monitoringowe;
4) współudział w upowszechnianiu wyników badań monitoringowych,
publikowanych w raporcie z badań monitoringowych w ramach działalności
zawodowej członków Rady;
5) współpraca z organami urzędowej kontroli żywności;
6) doradztwo naukowe na rzecz organów urzędowej kontroli żywności;
7) dokonywanie oceny ryzyka.
6. Dokumenty, o których mowa w ust. 5 pkt 1–3, są przedstawiane przez Radę
do akceptacji przez ministra właściwego do spraw zdrowia i ministra właściwego do
spraw rolnictwa.
7. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, regulamin pracy Rady, biorąc
pod uwagę zakres jej zadań.
8. Członkom Rady, z wyjątkiem członków Rady będących pracownikami
urzędów organów administracji rządowej, za udział w posiedzeniach przysługują diety
oraz zwrot kosztów podróży na obszarze kraju przewidziane w przepisach wydanych
na podstawie art. 775 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U.
z 2019 r. poz. 1040).
9. Obsługę sekretariatu Rady oraz publikację raportu zapewnia minister
właściwy do spraw zdrowia.
art. 88.
więcej
nad wykonywaniem urzędowych kontroli żywności w zakresie określonym w ustawie
sprawuje minister właściwy do spraw zdrowia, który działa w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw rolnictwa oraz ministrem właściwym do spraw
rynków rolnych.
2. Nadzór nad przestrzeganiem przepisów prawa żywnościowego oraz nad
wykonywaniem urzędowych kontroli żywności, w zakresie określonym w art. 73 ust.
1 pkt 3, sprawują minister właściwy do spraw rolnictwa oraz minister właściwy do
spraw rynków rolnych, działając w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
zdrowia.
3. Zadania ministrów właściwych do spraw zdrowia, rolnictwa oraz rynków
rolnych, o których mowa w ust. 1 i 2, obejmują zarządzanie ryzykiem i informowanie
o ryzyku w zakresie dotyczącym bezpieczeństwa żywności, przy udziale organów
urzędowej kontroli żywności.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia oraz minister właściwy do spraw
rolnictwa, każdy w zakresie swoich kompetencji, opracowują plany awaryjne,
o których mowa w art. 13 rozporządzenia nr 882/2004.
art. 89.
więcej
w zakresie koordynacji spraw z zakresu zapewnienia bezpieczeństwa żywności,
w tym działań dotyczących analizy ryzyka.
art. 90.
więcej
Urzędem do Spraw Bezpieczeństwa Żywności, zwanym dalej „Urzędem”.
2. Współpraca, o której mowa w ust. 1, obejmuje w szczególności:
1) wyznaczanie przedstawiciela do Forum Doradczego Urzędu;
2) składanie do Urzędu wniosków o wydanie opinii naukowych w sprawach
objętych zakresem działania Urzędu;
3) przekazywanie Urzędowi zgromadzonych danych naukowych dotyczących
bezpieczeństwa żywności;
4) przekazywanie, na żądanie Urzędu, dodatkowych danych niezbędnych do oceny
ryzyka;
5) wyznaczanie jednostek naukowych, które mogą uczestniczyć w wypełnianiu
zadań Urzędu, w szczególności przez wydawanie opinii naukowych.
3. Współpraca, o której mowa w ust. 1, w odniesieniu do żywności objętej
nadzorem ministra właściwego do spraw rolnictwa lub ministra właściwego do spraw
rynków rolnych jest wykonywana w porozumieniu z właściwym ministrem.
art. 91.
więcej
w szczególności w zakresie realizacji zadań, o których mowa:
1) w art. 38 rozporządzenia nr 396/2005;
2) w art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2065/2003 Parlamentu Europejskiego
i Rady z dnia 10 listopada 2003 r. w sprawie środków aromatyzujących dymu
wędzarniczego używanych lub przeznaczonych do użycia w środkach
spożywczych lub na ich powierzchni (Dz. Urz. UE L 309 z 26.11.2003, str. 1;
Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 32, str. 661).
art. 92.
więcej
przeprowadzenia postępowania dotyczącego wstępnej oceny naukowej oraz
sporządzenia wstępnego sprawozdania odnośnie do nowej żywności wprowadzanej do
obrotu w zakresie określonym przepisami rozporządzenia nr 258/97 oraz do
przyjmowania od Komisji Europejskiej wstępnych sprawozdań przygotowanych
w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej, a także do zgłaszania uwag
i uzasadnionych sprzeciwów do takich sprawozdań.
2. Postępowanie, o którym mowa w ust. 1, przeprowadzają krajowe jednostki
naukowe upoważnione, w drodze decyzji, przez ministra właściwego do spraw
zdrowia, podejmowanej z uwzględnieniem w szczególności zadań statutowych
i kwalifikacji personelu oraz niezależności jednostki od podmiotów działających na
rynku spożywczym.
3. Koszty dokumentacji, badań lub dowodów naukowych niezbędnych do
przygotowania wstępnego sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, ponoszą
wnioskodawcy określeni w art. 4 ust. 1 rozporządzenia nr 258/97.
art. 93.
więcej
wykonywania czynności dotyczących żywności genetycznie zmodyfikowanej oraz
organizmów genetycznie zmodyfikowanych przeznaczonych do wykorzystania jako
żywność w zakresie określonym w rozporządzeniu nr 1829/2003, rozporządzeniu
nr 1830/2003 oraz rozporządzeniu nr 1946/2003.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje Głównemu Inspektorowi
Sanitarnemu stanowisko wraz z uzasadnieniem w terminie 30 dni od dnia otrzymania
wniosku, o którym mowa w art. 27 rozporządzenia nr 1829/2003.
art. 94.
więcej
z ministrem właściwym do spraw rolnictwa oraz ministrem właściwym do spraw
rynków rolnych, koordynuje działania mające na celu opracowanie zintegrowanego
wieloletniego krajowego planu urzędowych kontroli żywności i pasz, o którym mowa
w art. 41 i art. 42 rozporządzenia nr 882/2004, oraz współpracuje w tym zakresie
z państwami członkowskimi Unii Europejskiej i Komisją Europejską.
2. Główny Inspektor Sanitarny we współpracy z Głównym Lekarzem
Weterynarii będącym koordynatorem zadań inspekcji, o których mowa w ust. 3, są
organami właściwymi do zadań związanych z opracowaniem i realizacją
wieloletniego krajowego planu, o którym mowa w ust. 1.
3. Główny Lekarz Weterynarii, w ramach współpracy, o której mowa w ust. 2,
jest odpowiedzialny za koordynowanie:
1) opracowania planów urzędowych kontroli w części dotyczącej kompetencji
Inspekcji Weterynaryjnej, Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa
oraz Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych;
2) realizacji planów urzędowych kontroli w zakresie, o którym mowa w pkt 1;
3) przygotowywania rocznych sprawozdań z realizacji planów w zakresie,
o którym mowa w pkt 1.
art. 95.
więcej
odpowiedzialność za tę szkodę ponosi podmiot działający na rynku spożywczym na
zasadach określonych w przepisach Kodeksu cywilnego dotyczących
odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny.
art. 96.
więcej
powszechnie spożywany szkodliwy dla zdrowia lub życia człowieka,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
lat 2.
2. Kto produkuje lub wprowadza do obrotu, szkodliwy dla zdrowia lub życia
człowieka, środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego, suplement
diety lub nową żywność,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
lat 3.
3. Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełnienia przestępstwa określonego w ust. 1
lub 2 stałe źródło dochodów albo dopuszcza się przestępstw określonych w ust. 1 i 2
w stosunku do środków spożywczych o znacznej wartości,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5.
4. Jeżeli sprawca czynów określonych w ust. 1 lub 2 działa nieumyślnie,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
roku.
art. 97.
więcej
lub zafałszowany,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
roku.
2. Jeżeli sprawca dopuszcza się przestępstwa określonego w ust. 1 w stosunku do
środków spożywczych o znacznej wartości,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 3.
art. 98.
więcej
żywności „na odległość” (sprzedaży wysyłkowej), w tym sprzedaży przez internet,
bez spełnienia obowiązku określonego w art. 63 ust. 3,
podlega karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
2. Jeżeli sprawca uczynił sobie z przestępstwa określonego w ust. 1 stałe źródło
dochodów albo dopuszcza się przestępstw określonych w ust. 1 w stosunku do
żywności o znacznej wartości,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 3.
art. 99.
więcej
1) znakuje żywność genetycznie zmodyfikowaną niezgodnie z art. 12–
14 rozporządzenia nr 1829/2003 oraz art. 4 rozporządzenia nr 1830/2003,
2) wprowadza do obrotu żywność genetycznie zmodyfikowaną bez uzyskania
zezwolenia, o którym mowa w art. 7 rozporządzenia nr 1829/2003, albo
dokonuje tej czynności niezgodnie z warunkami określonymi w tym zezwoleniu,
3) nie wykonuje obowiązku monitoringu wprowadzonej do obrotu żywności
genetycznie zmodyfikowanej w sposób określony w art. 9 rozporządzenia
nr 1829/2003 albo dokonuje tych czynności niezgodnie z tymi przepisami,
4) nie wycofuje z obrotu żywności genetycznie zmodyfikowanej, która nie spełnia
wymogów określonych w przepisach rozporządzenia nr 1829/2003,
5) nie stosuje się do decyzji w sprawie przywozu organizmów genetycznie
zmodyfikowanych przeznaczonych do bezpośredniego wykorzystania jako
żywność albo do ich przetwarzania, o których mowa w art. 10
ust. 1 rozporządzenia nr 1946/2003,
6) dokonuje transgranicznego przemieszczania organizmów genetycznie
zmodyfikowanych przeznaczonych do bezpośredniego wykorzystania jako
żywność lub do ich przetwarzania w sposób niezgodny z art. 10
ust. 1 rozporządzenia nr 1946/2003,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
2. Takiej samej karze podlega, kto:
1) wprowadza do obrotu nową żywność bez uzyskania zezwolenia, o którym mowa
w art. 7 rozporządzenia nr 258/97;
2) znakuje nową żywność niezgodnie z art. 8 rozporządzenia nr 258/97.
art. 100.
więcej
1) używa do produkcji lub wprowadza do obrotu środek spożywczy po upływie
terminu przydatności do spożycia lub daty minimalnej trwałości,
2) dokonuje napromieniania żywności bez uzyskania zgody, o której mowa
w art. 20 ust. 1, lub niezgodnie z warunkami w niej określonymi,
3) wprowadza po raz pierwszy do obrotu środek, o którym mowa w art. 29 ust. 1,
bez powiadomienia Głównego Inspektora Sanitarnego,
4) reklamuje lub prowadzi działalność promocyjną preparatów do początkowego
żywienia niemowląt wbrew zakazowi określonemu w art. 25 ust. 2,
5) prowadzi działalność promocyjną przedmiotów służących do karmienia
niemowląt wbrew zakazowi określonemu w art. 25 ust. 2,
6) oferuje lub dostarcza preparaty do początkowego żywienia niemowląt oraz
przedmioty służące do karmienia niemowląt, ich próbki lub inne przedmioty tego
typu o charakterze promocyjnym, konsumentom wbrew zakazowi określonemu
w art. 25 ust. 2,
7) nie wykonuje czynności w zakresie identyfikacji dostawców lub odbiorców
żywności wbrew obowiązkowi określonemu w art. 18 rozporządzenia
nr 178/2002,
8) nie wdraża w zakładzie procedur opartych na zasadach systemu HACCP wbrew
obowiązkowi określonemu w art. 5 rozporządzenia nr 852/2004 lub nie
przestrzega wymagań higienicznych, wbrew obowiązkowi określonemu
w art. 59 ust. 1,
9) wprowadza do obrotu jako naturalną wodę mineralną wodę, która nie została
uznana w trybie określonym w art. 35 ust. 1,
10) wykonuje czynności klasyfikatora grzybów lub grzyboznawcy bez posiadania
uprawnień określonych w art. 43,
11) zatrudnia osoby, co do których stwierdzone zostały przeciwwskazania do
wykonywania prac, przy wykonywaniu których istnieje możliwość przeniesienia
zakażenia na inne osoby wbrew zakazowi, o którym mowa w załączniku II
rozdziale VIII ust. 2 rozporządzenia nr 852/2004 lub osoby nieposiadające
orzeczeń lekarskich do celów sanitarno-epidemiologicznych o braku
przeciwwskazań do wykonywania prac, przy wykonywaniu których istnieje
możliwość przeniesienia zakażenia na inne osoby, wbrew obowiązkowi
określonemu w art. 59 ust. 2,
12) (uchylony)
13) wprowadza do obrotu materiał lub wyrób przeznaczony do kontaktu z żywnością
niespełniający wymagań określonych w art. 3 rozporządzenia nr 1935/2004 albo
taki materiał lub wyrób zawierający w swoim składzie substancje inne niż określone w trybie art. 54, albo taki materiał lub wyrób nieprawidłowo oznakowany,
14) nie przestrzega w zakładzie działającym na rynku materiałów i wyrobów
przeznaczonych do kontaktu z żywnością zasad dobrej praktyki produkcyjnej
wbrew obowiązkowi określonemu w art. 4 rozporządzenia nr 2023/2006,
15) prowadzi proces recyklingu materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych, bez
zezwolenia Komisji wydanego na zasadach określonych w art. 4–
8 rozporządzenia nr 282/2008 lub w sposób niezgodny z warunkami
określonymi w tym zezwoleniu,
16) prowadzi działalność w zakresie produkcji lub obrotu materiałami i wyrobami
przeznaczonymi do kontaktu z żywnością, w tym materiałami i wyrobami
z tworzyw sztucznych pochodzącymi z recyklingu, bez złożenia wniosku o wpis
do rejestru zakładów w trybie i na zasadach określonych w art. 63,
17) nie umieszcza w miejscu zbywania żywności w ramach rolniczego handlu
detalicznego oznaczenia, o którym mowa w art. 44a ust. 2, lub podaje w tym
oznaczeniu informacje niepełne lub nieprawdziwe,
podlega karze grzywny.
2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1,
w stosunku do środków spożywczych po upływie ich terminu przydatności do
spożycia, o znacznej wartości,
podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.
art. 101.
więcej
w trybie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.
art. 102.
więcej
ust. 1 pkt 13, sąd może orzec przepadek przedmiotów, które służyły lub były
przeznaczone do popełnienia wykroczenia, chociażby nie stanowiły one własności
sprawcy, jeżeli stanowią one zagrożenie dla zdrowia lub życia człowieka.
2. W przypadku orzeczenia środka karnego, o którym mowa w ust. 1, koszty
zniszczenia ponosi producent lub podmiot wprowadzający do obrotu materiał lub
wyrób przeznaczony do kontaktu z żywnością.
art. 103.
więcej
1) nie przestrzega wymagań w zakresie znakowania środków spożywczych, w tym
w zakresie prezentacji, reklamy i promocji, określonych w art. 33 ust. 3 i 4,
art. 45 ust. 3 i 4, art. 48 ust. 2 i 3 oraz art. 52a, a także wymagań w tym zakresie
określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 3, art. 22
ust. 1 pkt 3, art. 26 ust. 1 pkt 4, art. 27 ust. 6 pkt 2, art. 39 pkt 3 i art. 44 pkt 2,
1a) (utracił moc)
1b) nie przestrzega wymagań w zakresie znakowania środków spożywczych,
określonych w przepisach:
a) rozporządzenia nr 1333/2008 – w zakresie substancji dodatkowych,
b) rozporządzenia nr 1334/2008 – w zakresie aromatów,
c) rozporządzenia nr 1169/2011,
2) wprowadza do obrotu jako żywność produkt niebędący żywnością,
3) nie wycofuje z obrotu środka spożywczego szkodliwego dla zdrowia lub życia
człowieka, środka spożywczego zepsutego oraz środka spożywczego
zafałszowanego,
4) prowadzi działalność w zakresie produkcji lub obrotu żywnością bez złożenia
wniosku o wpis do rejestru zakładów lub o zatwierdzenie zakładu i wpis do
rejestru zakładów lub wbrew decyzji o odmowie zatwierdzenia zakładu w trybie
i na zasadach określonych w art. 6 rozporządzenia nr 852/2004 oraz art. 63,
5) produkuje lub wprowadza do obrotu żywność w zakresie niezgodnym z decyzją
o zatwierdzeniu zakładu, o której mowa w art. 62 ust. 1 pkt 2,
6) prowadzi działalność w zakresie produkcji lub obrotu żywnością wbrew decyzji
o cofnięciu lub zawieszeniu zatwierdzenia zakładu, o której mowa w art. 66
ust. 1, lub wbrew decyzji o czasowym zawieszeniu działania lub zamknięciu
całego lub części danego zakładu na podstawie art. 54 ust. 2 lit. e rozporządzenia
nr 882/2004,
7) utrudnia lub uniemożliwia przeprowadzenie urzędowej kontroli żywności,
8) w ramach prowadzonej działalności sprzedaje w jednostce systemu oświaty
środki spożywcze inne niż objęte grupami środków spożywczych
przeznaczonych do sprzedaży dzieciom i młodzieży określonymi w przepisach
wydanych na podstawie art. 52c ust. 6 pkt 1,
9) w ramach prowadzonej działalności reklamuje lub promuje w jednostce systemu
oświaty środki spożywcze inne niż objęte grupami środków spożywczych
przeznaczonych do sprzedaży dzieciom i młodzieży określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 52c ust. 6 pkt 1 lub niespełniające wymagań określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 52c ust. 6 pkt 2,
10) prowadząc działalność w zakresie zbiorowego żywienia dzieci i młodzieży
w jednostce systemu oświaty w ramach żywienia zbiorowego stosuje środki
spożywcze nieodpowiadające wymaganiom określonym w przepisach wydanych
na podstawie art. 52c ust. 6 pkt 2
podlega karze pieniężnej w wysokości do trzydziestokrotnego przeciętnego
wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej za rok poprzedzający,
ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, na podstawie przepisów
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1:
1) pkt 1–3 – wysokość kary pieniężnej może być wymierzona do pięciokrotnej
wartości brutto zakwestionowanej ilości środka spożywczego lub produktu
niebędącego żywnością wprowadzonego do obrotu jako żywność;
2) pkt 4, 8–10 – wysokość kary pieniężnej może być wymierzona do 5000 zł, nie
mniej niż 1000 zł;
3) pkt 5 – wysokość kary nie może być mniejsza niż 500 zł.
art. 104.
więcej
decyzji, właściwy państwowy wojewódzki inspektor sanitarny.
2. Ustalając wysokość kary pieniężnej, właściwy państwowy wojewódzki
inspektor sanitarny uwzględnia stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia i
zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu działającego na rynku
spożywczym i wielkość produkcji zakładu.
3. Do kar pieniężnych, w zakresie nieuregulowanym w ustawie, stosuje się
odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja
podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, 924 i 1018), z tym że organowi, o którym mowa
w ust. 1, przysługują uprawnienia organu podatkowego.
4. Kary pieniężne stanowią dochód budżetu państwa.
art. 105.
więcej
„4) decyzję właściwego państwowego inspektora sanitarnego o zatwierdzeniu zakładu, o której mowa w art. 65 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. Nr 171, poz. 1225).”.
art. 106.
więcej
„2) jakości zdrowotnej żywności, w ramach urzędowej kontroli żywności i monitoringu określonych w przepisach o bezpieczeństwie żywności i żywienia.”.
art. 107.
więcej
1) w art. 7 w ust. 1: a) wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„W oznakowaniu opakowanych środków spożywczych przeznaczonych bezpośrednio dla konsumenta finalnego lub do zakładów żywienia zbiorowego podaje się:”,
b) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) dane identyfikujące producenta albo producentów, w tym firmę lub nazwę ze wskazaniem formy prawnej i ich adres, a przypadku osoby fizycznej imię i nazwisko oraz nazwę, pod którą osoba ta wykonuje działalność, oraz jej adres,”;
2) w art. 15 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia określi szczegółowy zakres informacji podawanych w oznakowaniu opakowanych środków spożywczych i środków spożywczych bez opakowań przeznaczonych bezpośrednio dla konsumenta finalnego lub do zakładów żywienia zbiorowego oraz sposób znakowania tych środków spożywczych, z wyłączeniem znakowania wartością odżywczą,”;
3) użyte w art. 7 ust. 3-5 oraz w art. 15 pkt 6 wyrazy „bezpośrednio dla konsumenta” zastępuje się wyrazami „bezpośrednio dla konsumenta finalnego”;
4) w art. 17 w ust. 1 w pkt 1 lit. d otrzymuje brzmienie:
„d) powiadamianie podpunktu krajowego punktu kontaktowego w ramach sieci systemu wczesnego ostrzegania o niebezpiecznej żywności i paszach (systemu RASFF) o podjętych decyzjach dotyczących niebezpiecznych artykułów rolno-spożywczych,”.
art. 108.
więcej
1) w art. 1 w ust. 3 w pkt 3 lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) środkami spożywczymi, w rozumieniu przepisów o bezpieczeństwie żywności i żywienia,”;
2) w art. 13 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) substancje nowe stosowane wyłącznie jako substancje dodatkowe do żywności, w rozumieniu przepisów o bezpieczeństwie żywności i żywienia,”.
art. 109.
więcej
„2. W sprawach dotyczących żywności i środków farmaceutycznych stosuje się przepisy o bezpieczeństwie żywności i żywienia i przepisy o środkach farmaceutycznych, o ile nie są sprzeczne z przepisami ustawy.”.
art. 110.
więcej
„2a) suplementami diety, w rozumieniu przepisów o bezpieczeństwie żywności i żywienia,”.
art. 111.
więcej
„6) o bezpieczeństwie żywności i żywienia”.
art. 112.
więcej
1) w art. 2 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„2) aromatyzowanie - użycie przy wyrobie napojów spirytusowych co najmniej jednej substancji naturalnej lub preparatu aromatycznego, ewentualnie substancji aromatycznej identycznej z naturalną, dopuszczonej na podstawie przepisów o bezpieczeństwie żywności i żywienia;
3) barwienie - użycie przy wyrobie napojów spirytusowych co najmniej jednego barwnika, dozwolonego na podstawie przepisów o bezpieczeństwie żywności i żywienia;”;
2) w art. 7 pkt 13 otrzymuje brzmienie:
„13) innych naturalnych substancji węglowodanowych, dozwolonych na podstawie przepisów o bezpieczeństwie żywności i żywienia.”;
3) w art. 8 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Do aromatyzowania napojów spirytusowych można stosować substancje dopuszczone na podstawie przepisów o bezpieczeństwie żywności i żywienia, z zastrzeżeniem ust. 2.”.
art. 113.
więcej
1) w art. 38 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) został ustalony najwyższy dopuszczalny poziom pozostałości w środkach spożywczych, których dotyczy zastosowanie tego środka, na podstawie przepisów rozporządzenia (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lutego 2005 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w żywności i paszy pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oraz na ich powierzchni, zmieniającego dyrektywę Rady 91/414/EWG (Dz. Urz. UE L 70 z 16.03.2005, str. 1) lub przepisów o bezpieczeństwie żywności i żywienia;”;
2) w art. 54 w pkt 2 lit. f otrzymuje brzmienie:
„f) tymczasowe wartości najwyższego dopuszczalnego poziomu pozostałości pestycydów, jeżeli nie zostały ustalone na podstawie przepisów o bezpieczeństwie żywności i żywienia, oraz wyniki badań, informacje i dane, na podstawie których ustalono te wartości;”;
3) art. 69 otrzymuje brzmienie:
„Art. 69. W przypadku podejrzenia zastosowania środka ochrony roślin niedopuszczonego do obrotu lub zastosowania środka w sposób stwarzający zagrożenie zdrowia człowieka lub zwierząt organy Inspekcji stosują procedurę powiadamiania zgodnie z systemem wczesnego ostrzegania o niebezpiecznej żywności i paszach w rozumieniu przepisów o bezpieczeństwie żywności i żywienia.”.
art. 114.
więcej
1) w art. 1 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Ustawa nie narusza przepisów o bezpieczeństwie żywności i żywienia.”;
2) w art. 2: a) pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1) aromatyzacja - używanie przy wytwarzaniu fermentowanych napojów winiarskich jednego lub więcej, dozwolonych na podstawie przepisów o bezpieczeństwie żywności i żywienia, ziół aromatycznych, przypraw korzennych lub naturalnych i identycznych z naturalnymi substancji aromatycznych;
2) barwienie - używanie przy wytwarzaniu fermentowanych napojów winiarskich jednego lub więcej, dozwolonych na podstawie przepisów o bezpieczeństwie żywności i żywienia, barwników lub cukru palonego;”,
b) pkt 11 otrzymuje brzmienie:
„11) dozwolona substancja dodatkowa lub dozwolona substancja aromatyczna - substancje określone na podstawie przepisów o bezpieczeństwie żywności i żywienia;”;
3) w art. 6 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Do słodzenia fermentowanych napojów winiarskich mogą być również stosowane inne substancje słodzące dozwolone na podstawie przepisów o bezpieczeństwie żywności i żywienia.”;
4) w art. 28 w pkt 3 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„minister właściwy do spraw zdrowia realizuje zadania w zakresie jakości zdrowotnej wyrobów winiarskich objętych wspólną organizacją rynku wina na podstawie przepisów o bezpieczeństwie żywności i żywienia, a także przepisów Unii Europejskiej:”.
art. 115.
więcej
1) w art. 3 w ust. 2 pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) przyjmowanie informacji o niebezpiecznych produktach żywnościowych oraz paszach od organów Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa, Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, w zakresie kompetencji tych inspekcji, oraz od organów Inspekcji Handlowej o niebezpiecznych produktach żywnościowych pochodzenia zwierzęcego oraz ocena ryzyka i stopnia zagrożenia spowodowanego niebezpiecznym produktem żywnościowym lub paszą, a następnie przekazywanie tych informacji do kierującego siecią systemu RASFF, o którym mowa w art. 85 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. Nr 171, poz. 1225).”;
2) w art. 13 w ust. 1a pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) jest odpowiedzialny za zbieranie informacji dotyczących wszystkich stwierdzonych przypadków niebezpiecznej żywności pochodzenia roślinnego, zwierzęcego i pasz - w zakresie objętym kompetencjami Inspekcji Weterynaryjnej, Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa, Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych oraz Inspekcji Handlowej - i za przekazywanie tych informacji do krajowego punktu kontaktowego sieci systemu RASFF.”.
art. 116.
więcej
„7) nadzorem sanitarnym na podstawie ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2006 r. Nr 122, poz. 851, z późn. zm.) i ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. Nr 171, poz. 1225), w zakresie dotyczącym bezpieczeństwa żywności.”.
art. 117.
więcej
„6) jednostki organizacyjne posiadające specjalistyczne laboratoria, wykonujące badania produktów leczniczych, środków spożywczych, substancji i preparatów chemicznych, środków ochrony roślin, produktów biobójczych i organizmów genetycznie zmodyfikowanych, jeżeli obowiązek przeprowadzania takich badań wynika z odrębnych przepisów, w szczególności przepisów: prawa farmaceutycznego, o bezpieczeństwie żywności i żywienia, o substancjach i preparatach chemicznych, o ochronie roślin, o produktach biobójczych i przepisów o organizmach genetycznie zmodyfikowanych".
art. 118.
więcej
1) w art. 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Ustawa określa również właściwość organów Inspekcji Weterynaryjnej w zakresie urzędowych kontroli produktów pochodzenia zwierzęcego, określonych w przepisach rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz. Urz. UE L 165 z 30.04.2004, str. 1), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 882/2004”, oraz w przepisach Unii Europejskiej wydanych w trybie tego rozporządzenia, nieuregulowanym w przepisach o bezpieczeństwie żywności i żywienia.”;
2) art. 2 otrzymuje brzmienie:
„Art. 2. Przepisy ustawy nie naruszają przepisów o bezpieczeństwie żywności i żywienia.”.
art. 119.
więcej
wprowadzone do obrotu przed dniem wejścia w życie ustawy, mogą znajdować się
w obrocie do wyczerpania zapasów, lecz nie dłużej niż przez dwanaście miesięcy od
dnia wejścia w życie ustawy.
art. 120.
więcej
art. 9a ustawy, o której mowa w art. 127 pkt 1, pozostają w mocy.
2. Oceny i kwalifikacje rodzajowe naturalnych wód mineralnych, naturalnych
wód źródlanych i wód stołowych dokonane do dnia wejścia w życie ustawy zachowują
ważność.
art. 121.
więcej
była dotychczas stosowana w celu żywienia ludzi, podmiot działający na rynku
spożywczym jest obowiązany przedstawić, na żądanie właściwego organu urzędowej
kontroli żywności, dokumentację potwierdzającą historię stosowania tej żywności
oraz określającą, w jakiej postaci żywność ta lub jej składniki były stosowane w celu
żywienia ludzi w państwach członkowskich Unii Europejskiej przed dniem 15 maja
1997 r.
2. W przypadku braku dokumentacji, o której mowa w ust. 1, niezbędne jest
przeprowadzenie postępowania określonego przepisami rozporządzenia nr 258/97.
art. 122.
więcej
wpisane do rejestru, o którym mowa w art. 62 ust. 1 pkt 1, są obowiązane, w okresie
sześciu miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, złożyć wnioski o wpis do rejestru
zakładów lub o zatwierdzenie zakładu.
2. Wnioski, o których mowa w art. 64 ust. 1, nie są wymagane, jeżeli zakłady
produkujące lub wprowadzające żywność do obrotu są objęte rejestrami prowadzonymi na podstawie art. 27a ustawy, o której mowa w art. 127 pkt 1, lub na podstawie przepisów wcześniej obowiązujących, i spełniają wymagania określone
w niniejszej ustawie.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, właściwy państwowy powiatowy
inspektor sanitarny dokonuje wpisu zakładu do rejestru zakładów z urzędu, chyba że
w terminie, o którym mowa w ust. 1, podmiot działający na rynku spożywczym
zostanie wezwany do złożenia wniosku lub uzupełnienia danych objętych wnioskiem
albo podmiot ten złoży wniosek o dokonanie zmian w rejestrze lub o wykreślenie
zakładu z rejestru.
art. 123.
więcej
podstawie przepisów dotychczasowych zachowują ważność.
art. 124.
więcej
art. 125.
więcej
ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 127 pkt 1, realizuje swoje zadania do dnia
powołania Rady do Spraw Monitoringu Żywności i Żywienia, o której mowa w art. 87
niniejszej ustawy.
art. 126.
więcej
pkt 1, 2 i 3, ust. 5, 6 i 7, art. 9a ust. 1, art. 10 ust. 3, art. 20 ust. 2, art. 22 ust. 4, art. 24
ust. 5, art. 40a ust. 2 i 8, art. 41 ust. 6, 7 i 8, art. 44 ust. 4 i art. 48 ust. 2 ustawy, o której
mowa w art. 127 pkt 1, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów
wykonawczych wydanych na podstawie art. 10, art. 13 ust. 2, art. 14 ust. 2, art. 15, 16,
art. 22 ust. 1, art. 26 ust. 1, art. 27 ust. 6, art. 28 ust. 3, art. 31 ust. 4, art. 39, art. 44,
art. 50 ust. 1, art. 73 ust. 5, art. 83 ust. 2 i 3, art. 86 ust. 2 i art. 87 ust. 7 niniejszej
ustawy.
2. (uchylony)
3. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 3 ust. 4 pkt 1 i 2 ustawy,
o której mowa w art. 127 pkt 2, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów
wykonawczych wydanych na podstawie art. 54 pkt 1 i 2 niniejszej ustawy.
4. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 15 pkt 1 ustawy, o której
mowa w art. 107, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych
wydanych na podstawie art. 15 tej ustawy, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
art. 127.
więcej
1) ustawa z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia
(Dz. U. z 2005 r. poz. 265 i 1480);
2) ustawa z dnia 6 września 2001 r. o materiałach i wyrobach przeznaczonych do
kontaktu z żywnością (Dz. U. poz. 1408, z 2003 r. poz. 1662, z 2004 r. poz. 1808
oraz z 2005 r. poz. 1480).
art. 128.
więcej
Wyszukiwarka
- Kodeks Karny dostęp do ustawy
- 22 Kodeks Karny konkretny artykuł ustawy
- Sąd Okręgowy w Ełku informacje o sądzie
- Pełnomocnictwo ogólne dostęp do wzorców