Art. 24. 1. Środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego muszą
spełniać:
1) wymagania określone dla środków spożywczych powszechnie spożywanych
oraz
2) szczególne wymagania w zakresie składu oraz sposobu produkcji, zapewniające,
że środki te będą zaspokajały specjalne potrzeby żywieniowe konsumentów
finalnych zgodnie ze swoim przeznaczeniem.
2. Środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego, ze względu na
swoje przeznaczenie, obejmują w szczególności następujące grupy:
1) preparaty do początkowego żywienia niemowląt, w tym mleko początkowe, oraz
preparaty do dalszego żywienia niemowląt, w tym mleko następne;
2) środki spożywcze uzupełniające, obejmujące produkty zbożowe przetworzone
i inne środki spożywcze dla niemowląt i małych dzieci w wieku od roku do 3 lat;
3) środki spożywcze stosowane w dietach o ograniczonej zawartości energii w celu
redukcji masy ciała;
4) dietetyczne środki spożywcze specjalnego przeznaczenia medycznego;
5) środki spożywcze zaspokajające zapotrzebowanie organizmu przy intensywnym
wysiłku fizycznym, zwłaszcza sportowców;
6) środki spożywcze dla osób z zaburzeniami metabolizmu węglowodanów
(cukrzyca);
7) środki spożywcze niskosodowe, w tym sole dietetyczne o niskiej zawartości
sodu lub bezsodowe;
8) środki spożywcze bezglutenowe.
3. Środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego przeznaczone
bezpośrednio dla konsumenta finalnego mogą być wprowadzane do obrotu wyłącznie
w opakowaniach obejmujących w całości te środki, z zastrzeżeniem przepisów,
o których mowa w art. 26 ust. 2 pkt 3.
4. Dopuszcza się upowszechnianie wszelkich użytecznych informacji i zaleceń
dotyczących środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego,
kierowanych wyłącznie do osób posiadających kwalifikacje w zakresie medycyny,
farmacji lub żywienia.

Ustawa o bezpieczeństwie żywności i żywienia art. 24

DODAJ