Art. 52. Środki spożywcze oznakowane datą minimalnej trwałości lub terminem
przydatności do spożycia mogą znajdować się w obrocie do tej daty lub terminu.

Art. 52a. Środki spożywcze mogą być znakowane oświadczeniami
żywieniowymi i zdrowotnymi pod warunkiem spełniania wymagań określonych
w rozporządzeniu nr 1924/2006.

Art. 52b. 1. Główny Inspektor Sanitarny jest właściwym organem krajowym
w rozumieniu art. 13 ust. 5, art. 14, art. 15 ust. 2 oraz art. 16–19 rozporządzenia
nr 1924/2006 w zakresie odnoszącym się do przyjmowania i przekazywania do
Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) wniosków podmiotów
działających na rynku spożywczym w celu udzielenia zezwolenia na wpisanie
oświadczenia o zmniejszeniu ryzyka choroby lub oświadczenia odnoszącego się do
rozwoju i zdrowia dzieci lub oświadczenia zawierającego wniosek o ochronę
zastrzeżonych danych do wspólnotowego rejestru oświadczeń żywieniowych
i zdrowotnych dotyczących żywności.
2. Właściwy państwowy powiatowy inspektor sanitarny lub państwowy
graniczny inspektor sanitarny są organami właściwymi w sprawach czasowego
zawieszania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stosowania oświadczenia
żywieniowego lub zdrowotnego niezgodnego z przepisami rozporządzenia
nr 1924/2006.
3. W przypadku wydania decyzji w zakresie, o którym mowa w ust. 2, właściwy
państwowy inspektor sanitarny powiadamia Głównego Inspektora Sanitarnego,
przesyłając kopię ostatecznej decyzji.

Art. 52c. 1. W jednostkach systemu oświaty:
1) sprzedawane mogą być wyłącznie środki spożywcze objęte grupami środków
spożywczych przeznaczonych do sprzedaży dzieciom i młodzieży w tych
jednostkach określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 6 pkt 1;
2) w ramach żywienia zbiorowego dzieciom i młodzieży stosowane mogą być
wyłącznie środki spożywcze, które spełniają wymagania określone w przepisach
wydanych na podstawie ust. 6 pkt 2.
2. W jednostkach systemu oświaty zabrania się reklamy oraz promocji
polegającej na prowadzeniu działalności zachęcającej do nabywania środków
spożywczych innych niż objęte grupami środków spożywczych przeznaczonych do
sprzedaży dzieciom i młodzieży w tych jednostkach określonymi w przepisach
wydanych na podstawie ust. 6 pkt 1 oraz niespełniających wymagań określonych
w przepisach wydanych na podstawie ust. 6 pkt 2.
3. Dyrektor przedszkola, a w przypadku innej formy wychowania
przedszkolnego prowadzonej przez osobę prawną niebędącą jednostką samorządu
terytorialnego lub osobę fizyczną – także osoba kierująca daną inną formą
wychowania przedszkolnego albo dyrektor szkoły lub dyrektor jednostki systemu
oświaty może ustalić, w porozumieniu z radą rodziców, szczegółową listę produktów
dopuszczonych do sprzedaży lub stosowania w ramach żywienia zbiorowego
w oparciu o przepisy wydane na podstawie ust. 6.
4. W jednostkach systemu oświaty, w których nie funkcjonuje rada rodziców,
listę produktów, o której mowa w ust. 3, może ustalić dyrektor przedszkola,
a w przypadku innej formy wychowania przedszkolnego prowadzonej przez osobę
prawną niebędącą jednostką samorządu terytorialnego lub osobę fizyczną – także
osoba kierująca daną inną formą wychowania przedszkolnego albo dyrektor szkoły
lub dyrektor jednostki systemu oświaty.
5. W przypadku naruszenia przepisów ust. 1–4, dyrektor przedszkola,
a w przypadku innej formy wychowania przedszkolnego prowadzonej przez osobę
prawną niebędącą jednostką samorządu terytorialnego lub osobę fizyczną – także
osoba kierująca daną inną formą wychowania przedszkolnego, dyrektor szkoły oraz
dyrektor jednostki systemu oświaty są uprawnieni do rozwiązania, bez zachowania
terminu wypowiedzenia, umowy z podmiotem prowadzącym sprzedaż środków
spożywczych lub działalność w zakresie zbiorowego żywienia dzieci i młodzieży, bez
odszkodowania.
6. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) grupy środków spożywczych przeznaczonych do sprzedaży dzieciom
i młodzieży w jednostkach systemu oświaty,
2) wymagania, jakie muszą spełniać środki spożywcze stosowane w ramach
żywienia zbiorowego dzieci i młodzieży w jednostkach systemu oświaty
– uwzględniając normy żywienia dzieci i młodzieży oraz mając na względzie wartości
odżywcze i zdrowotne środków spożywczych.

Ustawa o bezpieczeństwie żywności i żywienia art. 52

DODAJ