Ustawa z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe

art. 1. więcej Art. 1. 1. Ustawa reguluje:
1) zasady wspólnego dochodzenia roszczeń wierzycieli od niewypłacalnych
dłużników będących przedsiębiorcami;
2) zasady dochodzenia roszczeń od niewypłacalnych dłużników będących
osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej;
3) skutki ogłoszenia upadłości;
4) zasady umarzania zobowiązań upadłego będącego osobą fizyczną.
5) (uchylony)
2. Przepisy ustawy stosuje się również do innych podmiotów określonych
w ustawie.

art. 2. więcej Art. 2. 1. Postępowanie uregulowane ustawą należy prowadzić tak, aby
roszczenia wierzycieli mogły zostać zaspokojone w jak najwyższym stopniu, a jeśli
racjonalne względy na to pozwolą – dotychczasowe przedsiębiorstwo dłużnika
zostało zachowane.
1a. (uchylony)
2. Postępowanie uregulowane ustawą wobec osób fizycznych należy
prowadzić również tak, aby umożliwić umorzenie zobowiązań upadłego
niewykonanych w postępowaniu upadłościowym.

art. 3. więcej Art. 3. Postępowanie uregulowane ustawą może być wszczęte tylko na
wniosek złożony przez podmioty określone w ustawie.

art. 4. więcej Art. 4. 1. Przepisy części pierwszej stosuje się odpowiednio do innych
rodzajów postępowań unormowanych w ustawie, chyba że przepis szczególny
stanowi inaczej.
2. Przepisy części pierwszej stosuje się odpowiednio do postępowań
określonych w art. 36 oraz rozdziale V rozporządzenia Parlamentu Europejskiego
i Rady (UE) 2015/848 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie postępowania
upadłościowego (Dz. Urz. UE L 141 z 05.06.2015, str. 19), zwanego dalej
„rozporządzeniem 2015/848”.

art. 5. więcej Art. 5. 1. Przepisy ustawy stosuje się do przedsiębiorców w rozumieniu
ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 i
1495), jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
2. Przepisy ustawy stosuje się także do:
1) spółek z ograniczoną odpowiedzialnością i spółek akcyjnych
nieprowadzących działalności gospodarczej;
2) wspólników osobowych spółek handlowych, ponoszących odpowiedzialność
za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem;
3) wspólników spółki partnerskiej.

art. 6. więcej Art. 6. Nie można ogłosić upadłości:
1) Skarbu Państwa;
2) jednostek samorządu terytorialnego;
3) publicznych samodzielnych zakładów opieki zdrowotnej;
4) instytucji i osób prawnych utworzonych w drodze ustawy, chyba że ustawa ta
stanowi inaczej, oraz utworzonych w wykonaniu obowiązku nałożonego
ustawą;
5) osób fizycznych prowadzących gospodarstwo rolne, które nie prowadzą innej
działalności gospodarczej lub zawodowej;
6) uczelni;
7) funduszy inwestycyjnych.

art. 7. więcej Art. 7. W razie śmierci przedsiębiorcy można ogłosić jego upadłość, jeżeli
wniosek o ogłoszenie upadłości został złożony w terminie roku od dnia jego
śmierci, a w przypadku ustanowienia zarządu sukcesyjnego, o którym mowa
w ustawie z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby
fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw (Dz. U.
poz. 1629 oraz z 2019 r. poz. 1495), zwanego dalej „zarządem sukcesyjnym” –
także po upływie roku od dnia śmierci przedsiębiorcy, a przed dniem wygaśnięcia
zarządu sukcesyjnego. Wniosek o ogłoszenie upadłości może złożyć wierzyciel,
zarządca sukcesyjny, a także spadkobierca, oraz małżonek i każde z dzieci lub
rodziców zmarłego, chociażby nie dziedziczyli po nim spadku.

art. 8. więcej Art. 8. 1. Wierzyciel może złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości osoby
fizycznej, która była przedsiębiorcą, także po zaprzestaniu prowadzenia przez nią
działalności gospodarczej, jeżeli od dnia wykreślenia z właściwego rejestru nie
upłynął rok. Postępowanie toczy się według przepisów tytułu V części trzeciej.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do osób, które przestały być
wspólnikami osobowych spółek handlowych.

art. 9. więcej Art. 9. Wierzyciel może złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości osoby
fizycznej, która faktycznie prowadziła działalność gospodarczą, nawet wówczas
gdy nie dopełniła obowiązku jej zgłoszenia we właściwym rejestrze, jeżeli od dnia
zaprzestania prowadzenia działalności nie upłynął rok. Postępowanie toczy się
według przepisów tytułu V części trzeciej.

Art. 9a. Nie można ogłosić upadłości przedsiębiorcy w okresie od otwarcia
postępowania restrukturyzacyjnego do jego zakończenia lub prawomocnego
umorzenia.

Art. 9b. 1. W przypadku złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości i wniosku
restrukturyzacyjnego, w pierwszej kolejności rozpoznaje się wniosek
restrukturyzacyjny.
2. Sąd upadłościowy wstrzymuje rozpoznanie wniosku o ogłoszenie
upadłości do czasu wydania prawomocnego orzeczenia w sprawie wniosku
restrukturyzacyjnego. Wstrzymanie rozpoznania wniosku o ogłoszenie upadłości
nie wyłącza możliwości zabezpieczenia majątku.
3. Jeżeli wstrzymaniu rozpoznania wniosku o ogłoszenie upadłości
sprzeciwia się interes ogółu wierzycieli, przepisu ust. 2 nie stosuje się. W takiej
sytuacji sąd upadłościowy wydaje postanowienie o przejęciu wniosku o ogłoszenie
upadłości i wniosku restrukturyzacyjnego do wspólnego rozpoznania
i rozstrzygnięcia jednym postanowieniem. Sąd upadłościowy rozpoznaje wnioski
w składzie właściwym dla rozpoznania wniosku o ogłoszenie upadłości.
4. Jeżeli przejęcie wniosku o ogłoszenie upadłości i wniosku
restrukturyzacyjnego do wspólnego rozpoznania prowadziłoby do znacznego
opóźnienia wydania orzeczenia w przedmiocie ogłoszenia upadłości, ze szkodą dla
wierzycieli, a podstawy restrukturyzacji przedstawione przez dłużnika we wniosku
restrukturyzacyjnym są znane sądowi upadłościowemu, sąd upadłościowy nie
wydaje postanowienia o przejęciu wniosków do wspólnego rozpoznania
i rozpoznaje wniosek o ogłoszenie upadłości, o czym zawiadamia sąd
restrukturyzacyjny.

art. 10. więcej Art. 10. Upadłość ogłasza się w stosunku do dłużnika, który stał się
niewypłacalny.

art. 11. więcej Art. 11. 1. Dłużnik jest niewypłacalny, jeżeli utracił zdolność do
wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych.
1a. Domniemywa się, że dłużnik utracił zdolność do wykonywania swoich
wymagalnych zobowiązań pieniężnych, jeżeli opóźnienie w wykonaniu
zobowiązań pieniężnych przekracza trzy miesiące.
2. Dłużnik będący osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą
osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, jest
niewypłacalny także wtedy, gdy jego zobowiązania pieniężne przekraczają wartość
jego majątku, a stan ten utrzymuje się przez okres przekraczający dwadzieścia
cztery miesiące.
3. Do majątku, o którym mowa w ust. 2, nie wlicza się składników
niewchodzących w skład masy upadłości.
4. Do zobowiązań pieniężnych, o których mowa w ust. 2, nie wlicza się
zobowiązań przyszłych, w tym zobowiązań pod warunkiem zawieszającym oraz
zobowiązań wobec wspólnika albo akcjonariusza z tytułu pożyczki lub innej czynności prawnej o podobnych skutkach, o których mowa w art. 342 ust. 1 pkt 4.
5. Domniemywa się, że zobowiązania pieniężne dłużnika przekraczają
wartość jego majątku, jeżeli zgodnie z bilansem jego zobowiązania, z wyłączeniem
rezerw na zobowiązania oraz zobowiązań wobec jednostek powiązanych,
przekraczają wartość jego aktywów, a stan ten utrzymuje się przez okres
przekraczający dwadzieścia cztery miesiące.
6. Sąd może oddalić wniosek o ogłoszenie upadłości, jeżeli nie ma zagrożenia
utraty przez dłużnika zdolności do wykonywania jego wymagalnych zobowiązań
pieniężnych w niedługim czasie.
7. Przepisy ust. 2–6 nie mają zastosowania do spółek osobowych określonych
w ustawie z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 505, z późn. zm.), zwanej dalej „Kodeksem spółek handlowych”,
w których co najmniej jednym wspólnikiem odpowiadającym za zobowiązania
spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem jest osoba fizyczna.

Art. 11a. 1. W przypadku ustanowienia zarządu sukcesyjnego można ogłosić
upadłość zmarłego przedsiębiorcy także wtedy, gdy w zakresie czynności
dokonywanych w ramach prowadzenia przedsiębiorstwa w spadku zarządca
sukcesyjny utracił zdolność do wykonywania wymagalnych zobowiązań
pieniężnych.
2. Przepis art. 11 ust. 1a stosuje się odpowiednio.

art. 12. więcej Art. 12. (uchylony).

Art. 12a. Sąd oddali wniosek o ogłoszenie upadłości złożony przez
wierzyciela, jeżeli dłużnik wykaże, że wierzytelność ma w całości charakter
sporny, a spór zaistniał między stronami przed złożeniem wniosku o ogłoszenie
upadłości.

art. 13. więcej Art. 13. 1. Sąd oddali wniosek o ogłoszenie upadłości, jeżeli majątek
niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania
lub wystarcza jedynie na zaspokojenie tych kosztów.
2. Sąd może oddalić wniosek o ogłoszenie upadłości w razie stwierdzenia, że
majątek dłużnika jest obciążony hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym,
zastawem skarbowym lub hipoteką morską w takim stopniu, że pozostały jego
majątek nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania.
2a. Oddalając wniosek o ogłoszenie upadłości, sąd ustala, czy materiał
zgromadzony w sprawie daje podstawę do rozwiązania podmiotu wpisanego do
Krajowego Rejestru Sądowego bez przeprowadzania postępowania
likwidacyjnego.
3. Jeżeli zostanie uprawdopodobnione, że obciążenia majątku dłużnika są
bezskuteczne według przepisów ustawy albo gdy dokonane zostały w celu
pokrzywdzenia wierzycieli, jak również jeżeli zostanie uprawdopodobnione, że
dłużnik dokonał innych czynności prawnych bezskutecznych według przepisów
ustawy, którymi wyzbył się majątku wystarczającego na zaspokojenie kosztów postępowania, a okoliczności sprawy wskazują, że zastosowanie przepisów o bezskuteczności i zaskarżaniu czynności upadłego doprowadzi do uzyskania
majątku o wartości przekraczającej przewidywaną wysokość kosztów, przepisów
ust. 1 i 2 nie stosuje się.
[4. Postanowienie o oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości na podstawie
ust. 1 lub 2 obwieszcza się.]

art. 14. więcej Art. 14. (uchylony).

art. 15. więcej Art. 15. (uchylony).

art. 16. więcej Art. 16. (uchylony).

art. 17. więcej Art. 17. (uchylony).

art. 18. więcej Art. 18. Sprawy o ogłoszenie upadłości rozpoznaje sąd upadłościowy
w składzie trzech sędziów zawodowych. Sądem upadłościowym jest sąd rejonowy
– sąd gospodarczy.

art. 19. więcej Art. 19. 1. Sprawy o ogłoszenie upadłości rozpoznaje sąd właściwy dla
głównego ośrodka podstawowej działalności dłużnika.
1a. Głównym ośrodkiem podstawowej działalności jest miejsce, w którym
dłużnik regularnie zarządza swoją działalnością o charakterze ekonomicznym
i które jako takie jest rozpoznawalne dla osób trzecich.
1b. W przypadku osoby prawnej oraz jednostki organizacyjnej
nieposiadającej osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność
prawną, domniemywa się, że głównym ośrodkiem jej podstawowej działalności jest
miejsce siedziby.
1c. W przypadku osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą lub
zawodową domniemywa się, że głównym ośrodkiem jej podstawowej działalności
jest główne miejsce wykonywania działalności gospodarczej lub zawodowej;
w przypadku każdej innej osoby fizycznej domniemywa się, że głównym
ośrodkiem podstawowej działalności jest miejsce zwykłego pobytu tej osoby.
2. (uchylony)
3. Jeżeli dłużnik nie ma w Rzeczypospolitej Polskiej głównego ośrodka
podstawowej działalności, właściwy jest sąd miejsca zwykłego pobytu albo
siedziby dłużnika, a jeżeli dłużnik nie ma w Rzeczypospolitej Polskiej miejsca
zwykłego pobytu albo siedziby, właściwy jest sąd, w którego obszarze znajduje się
majątek dłużnika.
4. Jeżeli okaże się, że właściwy jest inny sąd, sprawę przekazuje się temu
sądowi. Na postanowienie o przekazaniu sprawy nie przysługuje zażalenie.
Postanowienie to wiąże sąd, któremu sprawa została przekazana. Czynności
dokonane w sądzie niewłaściwym pozostają w mocy.

art. 20. więcej Art. 20. 1. Wniosek o ogłoszenie upadłości może zgłosić dłużnik lub każdy
z jego wierzycieli osobistych.
2. Wniosek mogą zgłosić również:
1) w stosunku do spółki jawnej, spółki partnerskiej, spółki komandytowej oraz
spółki komandytowo-akcyjnej – każdy ze wspólników odpowiadających bez
ograniczenia za zobowiązania spółki;
2) w stosunku do osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych
nieposiadających osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje
zdolność prawną – każdy, kto na podstawie ustawy, umowy spółki lub statutu
ma prawo do prowadzenia spraw dłużnika i do jego reprezentowania,
samodzielnie lub łącznie z innymi osobami;
3) w stosunku do przedsiębiorstwa państwowego – także organ założycielski;
4) w stosunku do jednoosobowej spółki Skarbu Państwa – także pełnomocnik
Rządu, państwowa osoba prawna, organ lub inna jednostka uprawniona do
wykonywania praw z akcji lub udziałów należących do Skarbu Państwa;
5) w stosunku do osoby prawnej, spółki jawnej, spółki partnerskiej oraz spółki
komandytowej i komandytowo-akcyjnej, będących w stanie likwidacji –
każdy z likwidatorów;
6) w stosunku do osoby prawnej wpisanej do Krajowego Rejestru Sądowego –
kurator ustanowiony na podstawie art. 42 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia
1964 r. – Kodeks cywilny;
7) w stosunku do dłużnika, któremu została udzielona pomoc publiczna
o wartości przekraczającej 100 000 euro – organ udzielający pomocy;
8) w stosunku do dłużnika, wobec którego prowadzona jest egzekucja przez
zarząd przymusowy albo przez sprzedaż przedsiębiorstwa, na podstawie
Kodeksu postępowania cywilnego – zarządca ustanowiony w tym
postępowaniu.

art. 21. więcej Art. 21. 1. Dłużnik jest obowiązany, nie później niż w terminie trzydziestu
dni od dnia, w którym wystąpiła podstawa do ogłoszenia upadłości, zgłosić
w sądzie wniosek o ogłoszenie upadłości.
2. Jeżeli dłużnikiem jest osoba prawna albo inna jednostka organizacyjna
nieposiadająca osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność
prawną, obowiązek, o którym mowa w ust. 1, spoczywa na każdym, kto na
podstawie ustawy, umowy spółki lub statutu ma prawo do prowadzenia spraw
dłużnika i do jego reprezentowania, samodzielnie lub łącznie z innymi osobami.
2a. W przypadku ustanowienia zarządu sukcesyjnego obowiązek, o którym
mowa w ust. 1, spoczywa na zarządcy sukcesyjnym. Jeżeli podstawa do ogłoszenia
upadłości wystąpiła przed ustanowieniem zarządu sukcesyjnego, termin do
zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości biegnie od dnia, w którym został
ustanowiony zarząd sukcesyjny. Zgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości przez
zarządcę sukcesyjnego nie wymaga zgody osób, na rzecz których działa zarządca
sukcesyjny.
3. Osoby, o których mowa w ust. 1–2a, ponoszą odpowiedzialność za szkodę
wyrządzoną wskutek niezłożenia wniosku w terminie określonym w ust. 1 lub 2a,
chyba że nie ponoszą winy. Osoby te mogą uwolnić się od odpowiedzialności,
w szczególności jeżeli wykażą, że w terminie określonym w ust. 1 lub 2a otwarto
postępowanie restrukturyzacyjne albo zatwierdzono układ w postępowaniu
o zatwierdzenie układu.
3a. W przypadku dochodzenia odszkodowania przez wierzyciela
niewypłacalnego dłużnika domniemywa się, że szkoda, o której mowa w ust. 3, obejmuje wysokość niezaspokojonej wierzytelności tego wierzyciela wobec dłużnika.
4. (uchylony)
5. Osoby, o których mowa w ust. 1–2a, nie ponoszą odpowiedzialności za
niezłożenie wniosku o ogłoszenie upadłości w czasie, gdy prowadzona jest
egzekucja przez zarząd przymusowy albo przez sprzedaż przedsiębiorstwa, na
podstawie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, jeżeli obowiązek złożenia
wniosku o ogłoszenie upadłości powstał w czasie prowadzenia egzekucji.

art. 22. więcej Art. 22. 1. Wniosek o ogłoszenie upadłości powinien zawierać:
1) imię i nazwisko dłużnika albo jego nazwę oraz numer PESEL albo numer
w Krajowym Rejestrze Sądowym, a w przypadku ich braku – inne dane
umożliwiające jego jednoznaczną identyfikację, miejsce zamieszkania albo
siedzibę, adres, a jeżeli dłużnikiem jest spółka osobowa, osoba prawna albo
inna jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, której
odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – imiona i nazwiska
reprezentantów w tym likwidatorów, jeżeli są ustanowieni, a ponadto
w przypadku spółki osobowej – imiona i nazwiska oraz miejsce zamieszkania
wspólników odpowiadających za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym
swoim majątkiem;
2) wskazanie miejsca, w którym znajduje się główny ośrodek podstawowej
działalności dłużnika;
3) wskazanie okoliczności, które uzasadniają wniosek i ich
uprawdopodobnienie;
4) informację, czy dłużnik jest uczestnikiem podlegającego prawu polskiemu lub
prawu innego państwa członkowskiego systemu płatności lub systemu
rozrachunku papierów wartościowych w rozumieniu ustawy z dnia
24 sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach płatności
i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad
tymi systemami (Dz. U. z 2019 r. poz. 212) lub niebędącym uczestnikiem
podmiotem prowadzącym system interoperacyjny w rozumieniu tej ustawy;
5) informację, czy dłużnik jest spółką publiczną w rozumieniu przepisów ustawy
z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania
instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz
o spółkach publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 623, 1798 i 2217).
2. (uchylony)
2a. (uchylony)
3. Jeżeli wniosek zgłasza wierzyciel, przepisu ust. 1 pkt 4 nie stosuje się.

Art. 22a. Wnioskodawca uiszcza zaliczkę na wydatki w toku postępowania
w przedmiocie ogłoszenia upadłości w wysokości jednokrotności przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród
z zysku w trzecim kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego i wraz z wnioskiem przedstawia dowód jej uiszczenia. W przypadku braku uiszczenia zaliczki przewodniczący wzywa do uiszczenia zaliczki w terminie tygodnia pod rygorem zwrotu wniosku.

art. 23. więcej Art. 23. 1. Jeżeli wniosek o ogłoszenie upadłości zgłasza dłużnik, do wniosku
powinien dołączyć:
1) aktualny wykaz majątku z szacunkową wyceną jego składników;
2) bilans sporządzony przez dłużnika dla celów postępowania, na dzień
przypadający w okresie trzydziestu dni przed dniem złożenia wniosku;
3) spis wierzycieli z podaniem ich adresów i wysokości wierzytelności każdego
z nich oraz terminów zapłaty, a także listę zabezpieczeń dokonanych przez
wierzycieli na jego majątku wraz z datami ich ustanowienia;
4) oświadczenie o spłatach wierzytelności lub innych długów dokonanych
w terminie sześciu miesięcy przed dniem złożenia wniosku;
5) spis podmiotów zobowiązanych majątkowo wobec dłużnika wraz z adresami,
z określeniem wierzytelności, daty ich powstania i terminów zapłaty;
6) wykaz tytułów egzekucyjnych oraz tytułów wykonawczych przeciwko
dłużnikowi;
7) informację o postępowaniach dotyczących ustanowienia na majątku dłużnika
hipotek, zastawów, zastawów rejestrowych, zastawów skarbowych i hipotek
morskich oraz innych obciążeń podlegających wpisowi w księdze wieczystej
lub w rejestrach, jak również o prowadzonych innych postępowaniach
sądowych, administracyjnych, sądowoadministracyjnych oraz przed sądami
polubownymi dotyczących majątku dłużnika;
8) informację o miejscu zamieszkania reprezentantów spółki lub osoby prawnej
i likwidatorów, jeżeli są ustanowieni;
9) informację, czy w jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych:
a) zatrudniał średniorocznie 250 lub więcej pracowników lub
b) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz
operacji finansowych przekraczający równowartość w złotych
50 milionów euro, lub
c) sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat
przekroczyły równowartość w złotych 43 milionów euro.
2. (uchylony)
3. Jeżeli dłużnik nie może dołączyć do wniosku dokumentów, o których
mowa w ust. 1, powinien podać przyczyny ich niedołączenia oraz je
uprawdopodobnić.

art. 24. więcej Art. 24. Jeżeli wniosek o ogłoszenie upadłości zgłasza wierzyciel, powinien
we wniosku uprawdopodobnić swoją wierzytelność.

Art. 24a. Do wniosku o ogłoszenie upadłości załącza się jeden dodatkowy
odpis wraz z odpisami załączników.

art. 25. więcej Art. 25. 1. Wraz z wnioskiem o ogłoszenie upadłości dłużnik jest obowiązany
złożyć oświadczenie na piśmie co do prawdziwości danych zawartych we wniosku.
2. Jeżeli oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, nie jest zgodne z prawdą,
dłużnik ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną na skutek podania
nieprawdziwych danych we wniosku o ogłoszenie upadłości.
3. W razie niezłożenia oświadczenia, o którym mowa w ust. 1, wniosek
zwraca się bez wzywania dłużnika do jego uzupełnienia.

art. 26. więcej Art. 26. 1. Uczestnikiem postępowania o ogłoszenie upadłości jest każdy, kto
złożył wniosek o ogłoszenie upadłości, oraz dłużnik.
2. O złożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości przedsiębiorstwa państwowego
albo jednoosobowej spółki Skarbu Państwa sąd niezwłocznie zawiadamia
odpowiednio organ założycielski albo pełnomocnika Rządu, państwową osobę
prawną, organ lub inną jednostkę uprawnioną do wykonywania praw z akcji lub
udziałów należących do Skarbu Państwa, które w terminie dwóch tygodni mogą
złożyć sądowi opinię w sprawie.

Art. 26¹. 1. Jeżeli dłużnik nie ma zdolności procesowej i nie działa za niego
przedstawiciel ustawowy, a także gdy w składzie organów dłużnika będącego
osobą prawną lub jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej,
której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, zachodzą braki
uniemożliwiające ich działanie, sąd upadłościowy ustanawia dla niego kuratora.
Kuratora ustanowionego na podstawie art. 42 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r.
– Kodeks cywilny powołuje się na kuratora, o którym mowa w niniejszym
przepisie.
2. Ustanowienie kuratora nie stanowi przeszkody do usunięcia, na podstawie
zasad ogólnych, braku zdolności procesowej albo braków w składzie organów
uniemożliwiających ich działanie.
3. Wynagrodzenie kuratora ustanowionego na podstawie ust. 1 ustala sędzia-
-komisarz w wysokości stosownej do nakładu pracy kuratora, stosując
odpowiednio przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia
28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2020 r.
poz. 755, 807 i 956). Wynagrodzenie kuratora obowiązanego do rozliczenia
podatku od towarów i usług podwyższa się o kwotę podatku od towarów i usług.
Na postanowienie w przedmiocie wynagrodzenia oraz zwrotu wydatków
przysługuje zażalenie. Zażalenie przysługuje również kuratorowi.
4. Przepisy ust. 1 i 3 stosuje się odpowiednio w przypadku śmierci dłużnika
po złożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości, jeżeli nie działa zarządca sukcesyjny,
oraz w przypadku wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego po złożeniu wniosku
o ogłoszenie upadłości.

art. 27. więcej Art. 27. 1. Sąd rozpoznaje sprawę na posiedzeniu niejawnym.
2. Sąd może na posiedzeniu niejawnym przeprowadzić postępowanie
dowodowe w całości lub w części także wówczas, gdy wyznaczono rozprawę.
3. Postanowienie w sprawie ogłoszenia upadłości sąd wydaje w terminie
dwóch miesięcy od dnia złożenia wniosku. Zażalenie na postanowienie w sprawie
ogłoszenia upadłości sąd drugiej instancji rozpoznaje w terminie miesiąca od dnia
przedstawienia mu akt sprawy.
4. Postanowienia oraz zarządzenia wydane w postępowaniu w przedmiocie
ogłoszenia upadłości zamieszcza się w Centralnym Rejestrze Restrukturyzacji
i Upadłości, o którym mowa w art. 5 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2020 r. poz. 814), zwanym dalej „Rejestrem”, wraz z informacją o terminie i sposobie wniesienia środka zaskarżenia. Postanowienia,
zarządzenia i inne dokumenty zamieszczone w Rejestrze są dostępne dla
uczestników postępowania.

art. 28. więcej Art. 28. 1. Wniosek o ogłoszenie upadłości nieodpowiadający wymogom
określonym w ustawie lub nienależycie opłacony zwraca się bez wezwania
o uzupełnienie lub opłacenie wniosku, jeżeli został on zgłoszony przez
wnioskodawcę reprezentowanego przez adwokata lub radcę prawnego.
2. W terminie tygodniowym od dnia doręczenia zarządzenia o zwrocie
z przyczyn określonych w ust. 1 wniosek ponownie złożony, odpowiadający
wymogom ustawowym i należycie opłacony, wywołuje skutek od daty
pierwotnego wniesienia. Skutek taki nie występuje w razie kolejnego zwrotu z tej
samej przyczyny.

art. 29. więcej Art. 29. Jeżeli na skutek braku lub wskazania nieprawidłowego adresu
dłużnika lub niewykonania innych zarządzeń nie można nadać sprawie dalszego
biegu, wniosek o ogłoszenie upadłości zwraca się.

Art. 29a. 1. Sąd może uznać cofnięcie wniosku o ogłoszenie upadłości za
niedopuszczalne, jeżeli prowadziłoby to do pokrzywdzenia wierzycieli.
2. Wykonanie przez dłużnika zobowiązań wobec wnioskodawcy po złożeniu
wniosku o ogłoszenie upadłości nie ma wpływu na dalszy bieg postępowania.

art. 30. więcej Art. 30. 1. Sąd może w razie potrzeby wysłuchać dłużnika oraz wierzyciela
będącego wnioskodawcą, a w sprawie upadłości przedsiębiorstwa państwowego
albo jednoosobowej spółki Skarbu Państwa także odpowiednio organ założycielski
albo przedstawiciela pełnomocnika Rządu, państwowej osoby prawnej, organu lub
innej jednostki uprawnionej do wykonywania praw z akcji lub udziałów należących
do Skarbu Państwa.
2. Sąd wysłuchuje dłużnika z zachowaniem przepisów Kodeksu
postępowania cywilnego o przesłuchaniu stron, po odebraniu od niego
przyrzeczenia.
3. Gdyby wysłuchanie, o którym mowa w ust. 2, było niemożliwe lub
nadmiernie utrudnione, sąd może zażądać od dłużnika złożenia wyjaśnień na piśmie
z podpisem notarialnie poświadczonym, pod rygorem odpowiedzialności karnej za
złożenie fałszywych zeznań. Wyjaśnienia te są dowodem w sprawie.
4. Do wysłuchania innych osób stosuje się przepis art. 217.

Art. 30a. W postępowaniu w przedmiocie ogłoszenia upadłości nie
przeprowadza się dowodu z opinii biegłego, z wyjątkiem określonym w art. 56b
ust. 1.

art. 31. więcej Art. 31. (uchylony).

art. 32. więcej Art. 32. 1. (uchylony)
2. Jeżeli wierzyciel cofnął wniosek o ogłoszenie upadłości po wykonaniu
przez dłużnika zobowiązań, o których mowa w art. 11, kosztami sądowymi obciąża
się dłużnika.
3. Kosztami sądowymi obciąża się dłużnika w przypadku oddalenia wniosku
na podstawie art. 13.
4. W sprawach, o których mowa w ust. 2 i 3, dłużnik obowiązany jest również
do zwrotu kosztów poniesionych przez wierzyciela.
5. Od wnioskodawcy sąd może zażądać zaliczki na wydatki w postępowaniu
w przedmiocie ogłoszenia upadłości w kwocie przewyższającej sumę określoną
w art. 22a pod rygorem odrzucenia wniosku. Na postanowienie sądu w przedmiocie
zaliczki zażalenie nie przysługuje. Żądanie dodatkowej zaliczki nie wstrzymuje
rozpoznania wniosku o ogłoszenie upadłości.
6. Wydatki pokrywane są w pierwszej kolejności z zaliczki wpłaconej przez
wnioskodawcę.

art. 33. więcej Art. 33. 1. Zażalenie przysługuje na postanowienie sądu kończące
postępowanie oraz w przypadkach określonych w ustawie.
2. Od postanowienia sądu drugiej instancji skarga kasacyjna nie przysługuje.
3. Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
nie przysługuje.

art. 34. więcej Art. 34. 1. W przypadku złożenia przez wierzyciela wniosku w złej wierze,
sąd, oddalając wniosek o ogłoszenie upadłości, obciąży wierzyciela kosztami
postępowania i może nakazać wierzycielowi złożenie publicznego oświadczenia
odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie.
2. W przypadku oddalenia wniosku wierzyciela o ogłoszenie upadłości
złożonego w złej wierze, dłużnikowi, a także osobie trzeciej przysługuje przeciwko
wierzycielowi roszczenie o naprawienie szkody.

art. 35. więcej Art. 35. W sprawach nieuregulowanych w ustawie do postępowania
w przedmiocie ogłoszenia upadłości stosuje się odpowiednio przepisy księgi
pierwszej części pierwszej Kodeksu postępowania cywilnego, z wyjątkiem
przepisów o zawieszeniu i wznowieniu postępowania.

art. 36. więcej Art. 36. Po złożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości sąd na wniosek albo
z urzędu może dokonać zabezpieczenia majątku dłużnika. W przedmiocie
zabezpieczenia sąd orzeka niezwłocznie.

art. 37. więcej Art. 37. W sprawach nieuregulowanych w ustawie do postępowania
zabezpieczającego stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania
cywilnego o postępowaniu zabezpieczającym. Przepisu art. 396 Kodeksu
postępowania cywilnego nie stosuje się.

art. 38. więcej Art. 38. 1. Sąd może zabezpieczyć majątek dłużnika przez ustanowienie
tymczasowego nadzorcy sądowego. Do tymczasowego nadzorcy sądowego
przepisy art. 157, art. 157a, art. 159–161, art. 166 ust. 6, art. 167 ust. 2, art. 167a,
art. 167b, art. 170–172 i art. 178 stosuje się odpowiednio.
1a. Postanowienie o ustanowieniu tymczasowego nadzorcy sądowego,
odwołaniu albo zmianie osoby tymczasowego nadzorcy sądowego i informację
o uprawomocnieniu się postanowienia o uchyleniu zabezpieczenia przez odwołanie
tymczasowego nadzorcy sądowego obwieszcza się.
1b. Sąd ustala wynagrodzenie tymczasowego nadzorcy sądowego, biorąc pod
uwagę nakład pracy, zakres czynności podejmowanych w postępowaniu, stopień
ich trudności oraz czas pełnienia funkcji.
1c. Wynagrodzenie tymczasowego nadzorcy sądowego ustala się
w wysokości od jednej czwartej przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia
w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w trzecim kwartale roku
poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego do
jego dwukrotności.
1d. W szczególnie uzasadnionych przypadkach można przyznać wyższe
wynagrodzenie w wysokości do czterokrotności wynagrodzenia, o którym mowa
w ust. 1c, jeżeli uzasadnia to nakład pracy tymczasowego nadzorcy sądowego,
zakres podjętych czynności, stopień ich trudności oraz czas pełnienia funkcji.
2. O wynagrodzeniu tymczasowego nadzorcy sądowego i zwrocie wydatków
koniecznych poniesionych w związku z pełnieniem funkcji orzeka sąd na jego
wniosek złożony w terminie tygodnia od dnia powiadomienia o odwołaniu lub od
dnia wygaśnięcia funkcji. Sąd może przyznać tymczasowemu nadzorcy sądowemu
zaliczkę na wydatki. Kwotę zaliczki wypłaca się w pierwszej kolejności z zaliczki
wpłaconej przez wnioskodawcę.
3. Sąd może zobowiązać tymczasowego nadzorcę sądowego do złożenia
w wyznaczonym terminie sprawozdania obejmującego w szczególności informacje
na temat stanu finansowego dłużnika, rodzaju i wartości jego majątku oraz przewidywanych kosztów postępowania upadłościowego. Sprawozdanie składa się w postaci elektronicznej i zamieszcza w Rejestrze.

Art. 38a. Dłużnik po ustanowieniu tymczasowego nadzorcy sądowego jest
uprawniony do dokonywania czynności zwykłego zarządu. Na dokonanie
czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu jest wymagana zgoda
tymczasowego nadzorcy sądowego pod rygorem nieważności. Zgoda może zostać
udzielona również po dokonaniu czynności w terminie trzydziestu dni od jej
dokonania.

art. 39. więcej Art. 39. 1. Sąd na wniosek wnioskodawcy, dłużnika lub tymczasowego
nadzorcy sądowego może zawiesić postępowanie egzekucyjne oraz uchylić zajęcie
rachunku bankowego, jeżeli jest to niezbędne do osiągnięcia celów postępowania
upadłościowego. Uchylając zajęcie rachunku bankowego, sąd ustanawia
tymczasowego nadzorcę sądowego, jeżeli wcześniej nie został ustanowiony.
2. Dyspozycje dłużnika dotyczące środków na rachunku bankowym, którego
zajęcie uchylono, wymagają zgody tymczasowego nadzorcy sądowego.
3. Postanowienie o zawieszeniu postępowania egzekucyjnego oraz uchyleniu
zajęcia rachunku bankowego doręcza się wierzycielowi prowadzącemu egzekucję
oraz organowi egzekucyjnemu. Na postanowienie to dłużnikowi oraz
wierzycielowi prowadzącemu egzekucję przysługuje zażalenie.

art. 40. więcej Art. 40. 1. Sąd może stosować inne sposoby zabezpieczenia, w tym także
zabezpieczenie przez ustanowienie zarządu przymusowego nad majątkiem
dłużnika, jeżeli zachodzi obawa, że dłużnik będzie ukrywał swój majątek lub
w inny sposób działał na szkodę wierzycieli, a także gdy dłużnik nie wykonuje
poleceń tymczasowego nadzorcy sądowego.
2. Ustanawiając zabezpieczenie przez zarząd przymusowy, sąd wyznacza
zarządcę przymusowego oraz określa zakres i sposób wykonywania zarządu.
3. Do czynności dłużnika dotyczących jego majątku objętego zarządem
przymusowym stosuje się odpowiednio przepisy art. 77–79.
4. Do zarządcy przymusowego przepisy art. 38 ust. 1a–3 oraz przepisy ustawy
o syndyku stosuje się odpowiednio.

art. 41. więcej Art. 41. (uchylony).

art. 42. więcej Art. 42. (uchylony).

art. 43. więcej Art. 43. Zabezpieczenia zastosowane przez sąd upadają z dniem
ogłoszenia upadłości albo uprawomocnienia się postanowienia o odrzuceniu
lub oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości albo umorzeniu postępowania
w przedmiocie rozpoznania tego wniosku. O upadku zabezpieczenia w postaci
ustanowienia tymczasowego nadzorcy sądowego albo zarządu przymusowego
obwieszcza się.

art. 44. więcej Art. 44. (uchylony).

art. 45. więcej Art. 45. (uchylony).

art. 46. więcej Art. 46. (uchylony).

art. 47. więcej Art. 47. (uchylony).

art. 48. więcej Art. 48. (uchylony).

art. 49. więcej Art. 49. (uchylony).

art. 50. więcej Art. 50. (uchylony).

art. 51. więcej Art. 51. 1. Uwzględniając wniosek o ogłoszenie upadłości, sąd wydaje
postanowienie o ogłoszeniu upadłości, w którym:
1) wymienia imię i nazwisko dłużnika (upadłego) albo jego nazwę, miejsce
zamieszkania albo siedzibę, adres oraz numer PESEL albo numer
w Krajowym Rejestrze Sądowym, a w przypadku ich braku – inne dane
umożliwiające jego jednoznaczną identyfikację;
2) (uchylony)
3) (uchylony)
4) wzywa wierzycieli upadłego do zgłoszenia wierzytelności syndykowi, na
wskazany adres, w terminie trzydziestu dni od dnia obwieszczenia
postanowienia o ogłoszeniu upadłości w Rejestrze;
5) wzywa osoby, którym przysługują prawa oraz prawa osobiste i roszczenia
ciążące na nieruchomości należącej do upadłego, jeżeli nie zostały ujawnione
przez wpis w księdze wieczystej, do ich zgłoszenia w terminie trzydziestu dni
od dnia obwieszczenia postanowienia o ogłoszeniu upadłości w Rejestrze pod
rygorem utraty prawa powoływania się na nie w postępowaniu
upadłościowym;
6) określa, czy funkcję sędziego-komisarza oraz zastępcy sędziego-komisarza
będzie pełnił sędzia czy referendarz sądowy, oraz wyznacza syndyka;
7) oznacza godzinę wydania postanowienia, jeżeli upadły jest uczestnikiem
podlegającego prawu polskiemu lub prawu innego państwa członkowskiego
systemu płatności lub systemu rozrachunku papierów wartościowych
w rozumieniu ustawy, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 4, lub niebędącym
uczestnikiem podmiotem prowadzącym system interoperacyjny
w rozumieniu tej ustawy.
2. Postanowienie o ogłoszeniu upadłości jest skuteczne i wykonalne z dniem
jego wydania, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
2a. W postanowieniu o ogłoszeniu upadłości wskazuje się podstawę
jurysdykcji sądów polskich. Jeżeli zastosowanie ma rozporządzenie 2015/848, w postanowieniu określa się również, czy postępowanie ma charakter główny czy uboczny.

art. 52. więcej Art. 52. Data wydania postanowienia o ogłoszeniu upadłości jest datą
upadłości. W przypadku wydania postanowienia o ogłoszeniu upadłości po
ponownym rozpoznaniu sprawy w następstwie uchylenia postanowienia przez sąd
drugiej instancji za datę upadłości uważa się datę wydania pierwszego
postanowienia o ogłoszeniu upadłości.

art. 53. więcej Art. 53. 1. Postanowienie o ogłoszeniu upadłości obwieszcza się.
2. Postanowienie w przedmiocie ogłoszenia upadłości doręcza się syndykowi
po uprzednim powiadomieniu go o ogłoszeniu upadłości, upadłemu albo jego
spadkobiercy oraz wierzycielowi, który żądał ogłoszenia upadłości. Postanowienie
w przedmiocie ogłoszenia upadłości przedsiębiorstwa państwowego albo
jednoosobowej spółki Skarbu Państwa doręcza się także odpowiednio organowi
założycielskiemu albo pełnomocnikowi Rządu, państwowej osobie prawnej, organowi lub innej jednostce uprawnionej do wykonywania praw z akcji lub udziałów
należących do Skarbu Państwa. Powiadomienie syndyka następuje w dniu
ogłoszenia upadłości i dokonuje się go przy zastosowaniu środków bezpośredniego
porozumiewania się na odległość, w szczególności przez telefon, faks lub pocztę
elektroniczną.
3. Jeżeli upadły jest uczestnikiem podlegającego prawu polskiemu lub prawu
innego państwa członkowskiego systemu płatności lub systemu rozrachunku
papierów wartościowych w rozumieniu ustawy, o której mowa w art. 22 ust. 1
pkt 4, lub niebędącym uczestnikiem podmiotem prowadzącym system
interoperacyjny w rozumieniu tej ustawy, postanowienie o ogłoszeniu upadłości
doręcza się także Prezesowi Narodowego Banku Polskiego, po uprzednim
powiadomieniu go o godzinie wydania postanowienia o ogłoszeniu upadłości.
4. Jeżeli upadły jest spółką publiczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów
finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych, postanowienie o ogłoszeniu upadłości doręcza się także Przewodniczącemu Komisji Nadzoru Finansowego.
5. O ogłoszeniu upadłości powiadamia się właściwą izbę administracji
skarbowej i właściwy oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, a także znane
sądowi organy egzekucyjne prowadzące postępowania egzekucyjne przeciwko
upadłemu. Powiadomienie organów egzekucyjnych następuje w dniu ogłoszenia
upadłości i dokonuje się go przy zastosowaniu środków bezpośredniego
porozumiewania się na odległość, w szczególności przez telefon, faks lub pocztę
elektroniczną.
6. Jeżeli upadły jest operatorem publicznej sieci telekomunikacyjnej lub
dostawcą publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U.
z 2019 r. poz. 2460 oraz z 2020 r. poz. 374, 695 i 875), o ogłoszeniu upadłości
powiadamia się Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej. Powiadomienie
następuje w dniu ogłoszenia upadłości i dokonuje się go przy zastosowaniu
środków bezpośredniego przekazu informacji, takich jak telefon, faks, poczta
elektroniczna.

art. 54. więcej Art. 54. 1. (uchylony)
2. Sąd drugiej instancji nie może orzec o ogłoszeniu upadłości.
3. W przypadku uchylenia postanowienia o ogłoszeniu upadłości
i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania syndyk oraz sędzia-komisarz
zachowują swoje uprawnienia, a czynności przez nich dokonane pozostają w mocy.
4. Jeżeli po uchyleniu postanowienia o ogłoszeniu upadłości i przekazaniu
sprawy do ponownego rozpoznania zostanie wydane postanowienie
o zatwierdzeniu układu albo postanowienie o otwarciu postępowania
restrukturyzacyjnego, postępowanie w przedmiocie ogłoszenia upadłości umarza
się.

Art. 54a. 1. Wierzycielowi w terminie tygodnia od dnia obwieszczenia
postanowienia o ogłoszeniu upadłości w Rejestrze, a wierzycielowi, którego
siedziba lub miejsce zwykłego pobytu w dniu otwarcia postępowania znajdowały
się za granicą, w terminie trzydziestu dni od dnia obwieszczenia postanowienia o ogłoszeniu upadłości w Rejestrze przysługuje zażalenie na postanowienie o ogłoszeniu upadłości wyłącznie w części dotyczącej jurysdykcji sądów polskich.
2. O wniesieniu zażalenia obwieszcza się w Rejestrze.

art. 55. więcej Art. 55. (uchylony).

art. 56. więcej Art. 56. (uchylony).

Art. 56a. 1. W postępowaniu o ogłoszenie upadłości uczestnik postępowania
może złożyć wniosek o zatwierdzenie warunków sprzedaży przedsiębiorstwa
dłużnika lub jego zorganizowanej części lub składników majątkowych
stanowiących znaczną część przedsiębiorstwa na rzecz nabywcy.
2. Niedopuszczalne jest złożenie wniosku o zatwierdzenie warunków
sprzedaży w odniesieniu do składników majątkowych objętych zastawem
rejestrowym, jeżeli umowa o ustanowienie zastawu rejestrowego przewiduje
przejęcie przedmiotu zastawu albo jego sprzedaż na podstawie art. 24 ustawy z dnia
6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów (Dz. U. z 2018 r.
poz. 2017), chyba że do wniosku zostanie dołączona pisemna zgoda zastawnika.
Przepis art. 330 stosuje się odpowiednio.
2a. Do wniosku o zatwierdzenie warunków sprzedaży wnioskodawca załącza
dowód wpłaty przez nabywcę, na rachunek depozytowy sądu właściwego do
rozpoznania wniosku, wadium w wysokości jednej dziesiątej oferowanej ceny.
W razie niezałączenia do wniosku o zatwierdzenie warunków sprzedaży dowodu
wpłaty wadium wniosek ten pozostawia się bez rozpoznania.
2b. Do wniosku o zatwierdzenie warunków sprzedaży wnioskodawca załącza
listę znanych mu zabezpieczeń dokonanych przez wierzycieli na majątku, którego
dotyczy ten wniosek, z podaniem adresów tych wierzycieli. Do wniosku
o zatwierdzenie warunków sprzedaży wnioskodawca załącza również odpisy tego
wniosku wraz z załącznikami dla wierzycieli zabezpieczonych na majątku, którego
dotyczy ten wniosek.
3. Do wniosku o zatwierdzenie warunków sprzedaży dołącza się opis
i oszacowanie składnika objętego wnioskiem sporządzone przez osobę wpisaną na
listę biegłych sądowych.
4. Wniosek o zatwierdzenie warunków sprzedaży musi zawierać warunki
sprzedaży przez wskazanie co najmniej ceny oraz nabywcy. Warunki sprzedaży
mogą być określone w złożonym projekcie umowy, która ma być zawarta przez
syndyka.
5. Wniosek o zatwierdzenie warunków sprzedaży może przewidywać
wydanie przedsiębiorstwa nabywcy z dniem ogłoszenia upadłości dłużnika.
W takim przypadku do wniosku dołącza się dowód wpłaty pełnej ceny na rachunek
depozytowy sądu.
6. Wniosek o zatwierdzenie warunków sprzedaży może dotyczyć więcej niż
jednego nabywcy.

Art. 56aa. 1. W przypadku złożenia wniosku o zatwierdzenie warunków
sprzedaży sąd ustanawia tymczasowego nadzorcę sądowego albo zarządcę
przymusowego.
2. Tymczasowy nadzorca sądowy albo zarządca przymusowy składa,
w wyznaczonym terminie, sprawozdanie obejmujące w szczególności informacje
na temat stanu finansowego dłużnika, rodzaju i wartości jego majątku oraz
przewidywanych kosztów postępowania upadłościowego oraz innych zobowiązań
masy upadłości, które należałoby ponieść przy likwidacji na zasadach ogólnych,
a także inne informacje istotne dla rozpoznania wniosku o zatwierdzenie warunków
sprzedaży.

Art. 56ab. O złożeniu wniosku o zatwierdzenie warunków sprzedaży
obwieszcza się.

Art. 56b. 1. Sprzedaż, o której mowa w niniejszym dziale, na rzecz
podmiotów wskazanych w art. 128 dopuszczalna jest wyłącznie po cenie sprzedaży
nie niższej niż cena oszacowania. Cenę oszacowania ustala sąd na podstawie
dowodu z opinii biegłego.
2. Wnioskodawca i potencjalny nabywca składają oświadczenie, czy między
nimi a dłużnikiem nie zachodzą stosunki, o których mowa w art. 128.

Art. 56c. 1. Sąd uwzględnia wniosek o zatwierdzenie warunków sprzedaży,
jeżeli cena jest wyższa niż kwota możliwa do uzyskania w postępowaniu
upadłościowym przy likwidacji na zasadach ogólnych, pomniejszona o koszty
postępowania oraz inne zobowiązania masy upadłości, które należałoby ponieść
przy likwidacji w takim trybie.
2. Sąd może uwzględnić wniosek o zatwierdzenie warunków sprzedaży, jeżeli
cena jest zbliżona do kwoty możliwej do uzyskania w postępowaniu
upadłościowym przy likwidacji na zasadach ogólnych, pomniejszonej o koszty
postępowania oraz inne zobowiązania masy upadłości, które należałoby ponieść
przy likwidacji w takim trybie, jeżeli przemawia za tym ważny interes publiczny
lub możliwość zachowania przedsiębiorstwa dłużnika.
3. Sąd rozpoznaje wniosek o zatwierdzenie warunków sprzedaży nie
wcześniej niż trzydzieści dni od dnia obwieszczenia o złożeniu tego wniosku oraz
nie wcześniej niż czternaście dni od dnia doręczenia wierzycielom zabezpieczonym
na majątku, którego dotyczy ten wniosek, odpisów tego wniosku wraz
z załącznikami oraz zobowiązaniem do zajęcia stanowiska w wyznaczonym
terminie.

Art. 56ca. 1. W przypadku złożenia co najmniej dwóch wniosków
o zatwierdzenie warunków sprzedaży przeprowadza się aukcję pomiędzy
nabywcami w celu wyboru najkorzystniejszych warunków sprzedaży. Do aukcji
stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego, z tym że:
1) warunki aukcji zatwierdza sąd w składzie jednoosobowym;
2) o aukcji należy zawiadomić wnioskodawców co najmniej dwa tygodnie przed
terminem posiedzenia wyznaczonego w celu jej przeprowadzenia;
3) aukcję przeprowadza się na posiedzeniu jawnym;
4) aukcję prowadzi tymczasowy nadzorca sądowy albo zarządca przymusowy
pod nadzorem sądu w składzie jednoosobowym;
5) wyboru najkorzystniejszej oferty dokonuje tymczasowy nadzorca sądowy
albo zarządca przymusowy, który przedstawia wybraną ofertę
w sprawozdaniu, o którym mowa w art. 56aa ust. 2.
2. W przypadku złożenia kolejnego wniosku o zatwierdzenie warunków
sprzedaży przepisu art. 56ab nie stosuje się.

Art. 56d. 1. Uwzględniając wniosek, sąd w postanowieniu o ogłoszeniu
upadłości zatwierdza warunki sprzedaży, określając co najmniej cenę oraz nabywcę
mienia będącego przedmiotem sprzedaży, o której mowa w niniejszym dziale.
W postanowieniu sąd może także odwołać się do warunków sprzedaży określonych
w projekcie umowy.
2. Na postanowienie oddalające wniosek o zatwierdzenie warunków
sprzedaży zażalenie przysługuje dłużnikowi oraz wnioskodawcy składającemu
wniosek o zatwierdzenie warunków sprzedaży, a na postanowienie uwzględniające
ten wniosek – dłużnikowi oraz każdemu z wierzycieli. Zażalenie można wnieść
w terminie dwóch tygodni od dnia obwieszczenia w Rejestrze.
3. Wadium wpłacone przez nabywcę wskazanego we wniosku
o zatwierdzenie warunków sprzedaży, który nie został uwzględniony, zwraca się
w terminie dwóch tygodni od dnia uprawomocnienia się postanowienia
o ogłoszeniu upadłości i zatwierdzeniu warunków sprzedaży na rachunek bankowy
wskazany przez nabywcę, chyba że nabywca wcześniej złożył wniosek o zwrot
wadium. Zwrot wadium na wniosek nabywcy skutkuje pozostawieniem bez
rozpoznania wniosku o zatwierdzenie warunków sprzedaży na rzecz tego nabywcy.
Wadium wpłacone przez nabywcę wskazanego we wniosku o zatwierdzenie
warunków sprzedaży, który został uwzględniony, zalicza się na poczet ceny
i niezwłocznie przekazuje z rachunku depozytowego sądu do masy upadłości.
4. Wadium wpłacone przez nabywcę zwraca się również z dniem
uprawomocnienia się postanowienia o ogłoszeniu upadłości i oddaleniu wniosku
o zatwierdzenie warunków sprzedaży, uprawomocnienia się zarządzenia o zwrocie
tego wniosku albo postanowienia o jego odrzuceniu albo umorzeniu postępowania
w przedmiocie rozpoznania wniosku o zatwierdzenie warunków sprzedaży.

Art. 56e. 1. Syndyk zawiera umowę sprzedaży na warunkach określonych
w postanowieniu sądu o zatwierdzeniu warunków sprzedaży nie później niż
w terminie trzydziestu dni od dnia stwierdzenia prawomocności tego
postanowienia, chyba że zaakceptowane przez sąd warunki umowy przewidywały
inny termin. O stwierdzeniu prawomocności postanowienia o zatwierdzeniu
warunków sprzedaży zawiadamia się syndyka, przy zastosowaniu środków
bezpośredniego porozumiewania się na odległość, w szczególności przez telefon,
faks lub pocztę elektroniczną.
2. Zawarcie umowy sprzedaży może nastąpić wyłącznie po wpłaceniu przez
nabywcę całej ceny do masy upadłości lub po wydaniu syndykowi ceny złożonej
wcześniej do depozytu.
2a. Jeżeli do zawarcia umowy sprzedaży nie dojdzie z winy nabywcy, syndyk
zachowuje wadium.
3. Do skutków sprzedaży według przepisów niniejszego rozdziału przepisy
art. 313, art. 314 i art. 317 stosuje się.

Art. 56f. 1. Jeżeli do wniosku o zatwierdzenie warunków sprzedaży był
dołączony dowód wpłaty pełnej ceny na rachunek depozytowy sądu, wydanie
przedmiotu sprzedaży nabywcy następuje niezwłocznie po wydaniu postanowienia
o ogłoszeniu upadłości.
1a. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku wpłaty pełnej ceny na
rachunek depozytowy sądu w toku postępowania w przedmiocie ogłoszenia
upadłości albo po wydaniu postanowienia o ogłoszeniu upadłości.
2. Wydanie przedmiotu sprzedaży nabywcy następuje do rąk nabywcy, przy
udziale syndyka. Przepis art. 174 stosuje się odpowiednio.
3. Do czasu uprawomocnienia się postanowienia zatwierdzającego warunki
sprzedaży i zawarcia umowy sprzedaży nabywca zarządza nabytym majątkiem
w granicach zwykłego zarządu na własne ryzyko i odpowiedzialność.
4. Uchylając postanowienie o zatwierdzeniu warunków sprzedaży, sąd
zobowiązuje nabywcę do zwrotu przedmiotu sprzedaży do rąk syndyka lub
dłużnika. Postanowienie jest tytułem egzekucyjnym przeciwko nabywcy.

Art. 56g. 1. Po uprawomocnieniu się postanowienia zatwierdzającego
warunki sprzedaży sąd z urzędu lub na wniosek syndyka postanowi o wydaniu
syndykowi ceny złożonej do depozytu.
2. W innych przypadkach niż określony w ust. 1 o wydaniu ceny z depozytu
orzeka na wniosek nabywcy sąd w terminie trzydziestu dni od dnia wydania
przedsiębiorstwa syndykowi lub dłużnikowi. Syndyk lub dłużnik może złożyć
wniosek o zatrzymanie ceny w depozycie na kolejne dwa tygodnie potrzebne do
złożenia wniosku o zabezpieczenie powództwa o odszkodowanie według
przepisów ogólnych. Po upływie tego terminu sąd niezwłocznie postanowi
o wydaniu ceny z depozytu, chyba że został złożony wniosek o zabezpieczenie.
3. W przedmiocie postanowienia o wydaniu ceny z depozytu w sytuacjach
wskazanych w ust. 1 i 2 orzeka sąd w składzie jednoosobowym.

Art. 56h. W terminie przewidzianym na zawarcie umowy sprzedaży syndyk
lub nabywca może złożyć wniosek do sądu o uchylenie lub zmianę postanowienia
o zatwierdzeniu warunków sprzedaży, jeżeli po wydaniu tego postanowienia
zmieniły się lub zostały ujawnione okoliczności mające istotny wpływ na wartość
składnika majątku będącego przedmiotem sprzedaży. Na postanowienie
uwzględniające ten wniosek zażalenie przysługuje również syndykowi oraz
nabywcy. Przepisy art. 56a–56g stosuje się odpowiednio.

art. 57. więcej Art. 57. 1. Upadły jest obowiązany wskazać i wydać syndykowi cały swój
majątek, a także wydać dokumenty dotyczące jego działalności, majątku oraz
rozliczeń, w szczególności księgi rachunkowe, inne ewidencje prowadzone dla
celów podatkowych i korespondencję. Wykonanie tego obowiązku upadły
potwierdza w formie oświadczenia na piśmie, które składa sędziemu-komisarzowi.
2. Upadły jest obowiązany udzielać sędziemu-komisarzowi i syndykowi
wszelkich potrzebnych wyjaśnień dotyczących swojego majątku.
3. Sędzia-komisarz może postanowić, aby upadły będący osobą fizyczną nie
opuszczał terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez jego zezwolenia.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do członków organu zarządzającego
upadłego niebędącego osobą fizyczną.
5. Na postanowienie sędziego-komisarza, o którym mowa w ust. 3 i 4,
przysługuje zażalenie.

art. 58. więcej Art. 58. 1. Jeżeli upadły ukrywa się lub ukrywa swój majątek w sprawie,
w której wydano postanowienie o ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację jego
majątku, sędzia-komisarz może zastosować wobec upadłego środki przymusu
określone w Kodeksie postępowania cywilnego dla egzekucji świadczeń
niepieniężnych.
2. Sędzia-komisarz może zastosować środki przymusu wobec upadłego, który
uchybia swoim obowiązkom albo po ogłoszeniu upadłości dopuszcza się czynów
mających na celu ukrycie majątku, obciążenie go pozornymi zobowiązaniami lub
w jakikolwiek sposób utrudnia ustalenie składu masy upadłości.
3. Sędzia-komisarz uchyli środki przymusu, gdy ustanie potrzeba ich
stosowania.
4. Na postanowienie w sprawie środków przymusu przysługuje zażalenie.

art. 59. więcej Art. 59. (uchylony).

art. 60. więcej Art. 60. (uchylony).

Art. 60¹. Po ogłoszeniu upadłości przedsiębiorca występuje w obrocie pod
dotychczasową firmą z dodaniem oznaczenia „w upadłości”.

art. 61. więcej Art. 61. Z dniem ogłoszenia upadłości majątek upadłego staje się masą
upadłości, która służy zaspokojeniu wierzycieli upadłego.

art. 62. więcej Art. 62. W skład masy upadłości wchodzi majątek należący do upadłego
w dniu ogłoszenia upadłości oraz nabyty przez upadłego w toku postępowania
upadłościowego, z wyjątkami określonymi w art. 63–67a.

art. 63. więcej Art. 63. 1. Nie wchodzi do masy upadłości:
1) mienie, które jest wyłączone od egzekucji według przepisów ustawy z dnia
17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2019 r. poz.
1460, z późn. zm.);
2) wynagrodzenie za pracę upadłego w części niepodlegającej zajęciu;
3) kwota uzyskana z tytułu realizacji zastawu rejestrowego lub hipoteki, jeżeli
upadły pełnił funkcję administratora zastawu lub hipoteki, w części
przypadającej zgodnie z umową powołującą administratora pozostałym
wierzycielom;
4) środki pieniężne znajdujące się na rachunku będącym przedmiotem blokady
rachunku podmiotu kwalifikowanego w rozumieniu art. 119zg pkt 2 ustawy
z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900,
z późn. zm.).
1a. W przypadku ogłoszenia upadłości osoby fizycznej, na której utrzymaniu
nie pozostają inne osoby, do masy upadłości nie wchodzi także część dochodu
upadłego, która łącznie z dochodami wyłączonymi z masy upadłości na podstawie
ust. 1 odpowiada kwocie stanowiącej 150% kwoty określonej w art. 8 ust. 1 pkt 1
ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1507,
1622, 1690, 1818 i 2473).
1b. W przypadku ogłoszenia upadłości osoby fizycznej, na której utrzymaniu
pozostają inne osoby, do masy upadłości nie wchodzi także część dochodu
upadłego, która łącznie z dochodami wyłączonymi z masy upadłości na podstawie
ust. 1 odpowiada iloczynowi liczby osób pozostających na utrzymaniu upadłego
oraz upadłego i 150% kwoty określonej w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia
12 marca 2004 r. o pomocy społecznej.
1c. Sędzia-komisarz na wniosek upadłego lub syndyka może w inny sposób
określić część dochodu upadłego, która nie wchodzi do masy upadłości zgodnie
z ust. 1a lub 1b, biorąc pod uwagę szczególne potrzeby upadłego i osób
pozostających na jego utrzymaniu, w tym ich stan zdrowia, potrzeby mieszkaniowe oraz możliwości ich zaspokojenia. Na postanowienie sędziego-komisarza przysługuje zażalenie upadłemu i wierzycielom.
1d. Część dochodu upadłego, która nie wchodzi do masy upadłości zgodnie
z ust. 1a–1c, nie podlega egzekucji.
2. Uchwała zgromadzenia wierzycieli może wyłączyć z masy upadłości inne
składniki mienia upadłego.
Art. 63a. Wątpliwości co do tego, które z przedmiotów należących do
upadłego wchodzą w skład masy upadłości, rozstrzyga sędzia-komisarz na wniosek
syndyka, upadłego lub wierzyciela. Na postanowienie sędziego-komisarza
zażalenie przysługuje wnioskodawcy, upadłemu i wierzycielom.

art. 64. więcej Art. 64. 1. Mienie przeznaczone na pomoc dla pracowników upadłego i ich
rodzin, stanowiące zgromadzone na odrębnym rachunku bankowym środki
pieniężne zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, tworzonego na podstawie
przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, wraz z przypadającymi
po ogłoszeniu upadłości kwotami pochodzącymi ze zwrotu udzielonych pożyczek
na cele mieszkaniowe, wpłatami odsetek bankowych od środków tego funduszu
oraz opłatami pobieranymi od korzystających z usług i świadczeń socjalnych
finansowanych z tego funduszu organizowanych przez upadłego, nie wchodzi
w skład masy upadłości. Składniki tego mienia oznaczy sędzia-komisarz.
2. Mieniem, o którym mowa w ust. 1, zarządza upadły, chyba że został
ustanowiony likwidator, kurator bądź przedstawiciel albo reprezentant upadłego
ustanowiony na podstawie przepisów o przedsiębiorstwach państwowych,
wydatkując zgromadzone na odrębnym rachunku bankowym funduszu środki na
cele i według zasad określonych w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń
socjalnych.
3. Niewykorzystane środki, o których mowa w ust. 1, zwiększają Fundusz
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

art. 65. więcej Art. 65. (uchylony).

Art. 65a. 1. W skład masy upadłości upadłego będącego stroną umowy
o subpartycypację, o której mowa w art. 183 ust. 4 ustawy z dnia 27 maja 2004 r.
o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami
inwestycyjnymi (Dz. U. z 2020 r. poz. 95 i 695), nie wchodzą wierzytelności
będące przedmiotem tej umowy.
2. Fundusz sekurytyzacyjny wstępuje w prawa upadłego z tytułu
wierzytelności podlegających wyłączeniu zgodnie z ust. 1 oraz zabezpieczeń tych
wierzytelności.
3. Syndyk przekazuje funduszowi sekurytyzacyjnemu świadczenia otrzymane
od dłużników z tytułu wierzytelności, o których mowa w ust. 1, oraz dłużników
z tytułu zabezpieczeń tych wierzytelności.

art. 66. więcej Art. 66. 1. W skład masy upadłości uczestnika systemu płatności lub systemu
rozrachunku papierów wartościowych, o którym mowa w art. 22 ust. 1 pkt 4, nie
wchodzi mienie upadłego wymienione w art. 80, a także inne aktywa niezbędne do
wykonania obowiązków wynikających z uczestnictwa w systemie, które powstały
przed ogłoszeniem upadłości, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. W celu wykonania obowiązków określonych w ust. 1 podmiot prowadzący
system jest upoważniony do dysponowania tym mieniem.
3. Mienie, o którym mowa w ust. 1, pozostałe po wykonaniu obowiązków
wynikających z uczestnictwa w systemie, wchodzi do masy upadłości.

art. 67. więcej Art. 67. 1. Z zastrzeżeniem przepisów art. 12 ustawy, o której mowa
w art. 22 ust. 1 pkt 4, przedmiot zabezpieczenia ustanowionego w związku
z uczestnictwem w systemie płatności lub systemie rozrachunku papierów
wartościowych w rozumieniu ustawy, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 4, na rzecz
podmiotu prowadzącego ten system lub na rzecz uczestnika tego systemu, nie
wchodzi do masy upadłości:
1) uczestnika tego systemu lub uczestnika współpracującego z nim systemu
interoperacyjnego, który ustanowił to zabezpieczenie,
2) niebędącego uczestnikiem podmiotu prowadzącego system interoperacyjny
współpracujący z tym systemem,
3) jakiegokolwiek innego podmiotu, który ustanowił to zabezpieczenie
– w razie ogłoszenia upadłości któregokolwiek z nich.
2. Z zastrzeżeniem przepisów art. 12 ustawy, o której mowa
w art. 22 ust. 1 pkt 4, przedmiot zabezpieczenia ustanowionego na rzecz
Narodowego Banku Polskiego, banku centralnego innego państwa członkowskiego
w rozumieniu ustawy, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 4, lub Europejskiego
Banku Centralnego, przez podmiot dokonujący operacji z tymi bankami lub przez
jakikolwiek inny podmiot, nie wchodzi do masy upadłości w razie ogłoszenia
upadłości któregokolwiek z nich.
3. Prawa podmiotu, na rzecz którego zostało ustanowione zabezpieczenie,
o którym mowa w ust. 1 lub 2, do zaspokojenia się z tego zabezpieczenia nie
ogranicza ogłoszenie upadłości podmiotu, który ustanowił to zabezpieczenie.
4. Upadły wykonuje zobowiązania – w związku z którymi zostało
ustanowione zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1 i 2 – na warunkach
obowiązujących w dniu poprzedzającym dzień ogłoszenia upadłości. Przepisu
art. 102 nie stosuje się.

Art. 67a. 1. Mienie przeznaczone na pomoc dla uczestników systemu
ochrony, stanowiące zgromadzone na odrębnym rachunku bankowym środki
pieniężne funduszu pomocowego tworzonego na podstawie przepisów ustawy
z dnia 7 grudnia 2000 r. o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu
się i bankach zrzeszających (Dz. U. z 2020 r. poz. 449 i 695), wraz
z przypadającymi po ogłoszeniu upadłości kwotami pochodzącymi ze zwrotu
udzielonych pożyczek na cele pomocowe, wpłatami odsetek bankowych od
środków tego funduszu oraz opłatami pobieranymi od korzystających z usług
i świadczeń finansowanych z tego funduszu organizowanych przez upadłego, nie
wchodzi w skład masy upadłości. Składniki tego mienia oznaczy sędzia-komisarz.
Na postanowienie sędziego-komisarza przysługuje zażalenie upadłemu,
wierzycielom oraz uczestnikom systemu ochrony.
2. Mieniem, o którym mowa w ust. 1, zarządza upadły, chyba że został
ustanowiony likwidator, kurator bądź przedstawiciel albo reprezentant upadłego
ustanowiony na podstawie postanowień umowy systemu ochrony, wydatkując
zgromadzone na odrębnym rachunku bankowym funduszu środki na cele i według
zasad określonych w przepisach ustawy, o której mowa w ust. 1, oraz umowy
systemu ochrony.
3. Dotychczasowi uczestnicy systemu ochrony mogą zdecydować
o przekazaniu mienia, o którym mowa w ust. 1, do jednego z nich albo do nowej
jednostki, w celu utworzenia, z wykorzystaniem tego mienia, nowego systemu
ochrony lub jego wykorzystania w istniejącym systemie ochrony.
4. W przypadku nieutworzenia nowego systemu ochrony lub nieprzystąpienia
do istniejącego systemu ochrony, o których mowa w ust. 3, mienie, o którym mowa
w ust. 1, zostaje przekazane dotychczasowym uczestnikom systemu ochrony,
stosownie do wielkości dokonanych wpłat.

art. 68. więcej Art. 68. (uchylony).

art. 69. więcej Art. 69. 1. Ustalenie składu masy upadłości następuje przez sporządzenie
spisu inwentarza oraz spisu należności. W spisie inwentarza syndyk ujmuje prawa,
objęte ruchomości, nieruchomości oraz środki pieniężne zgromadzone w kasie i na
rachunkach bankowych. Spis należności sporządza się na podstawie ksiąg
upadłego oraz dokumentów bezspornych.
1a. Jeżeli syndyk na podstawie ksiąg upadłego oraz dokumentów
bezspornych ustali, że w skład masy upadłości wchodzą ruchomości,
nieruchomości oraz środki pieniężne, których syndyk nie objął, sporządza ich spis.
W miarę ich obejmowania albo uzyskiwania ich równowartości syndyk składa
uzupełnienie spisu inwentarza.
1b. Do składników majątkowych, których syndyk nie objął na skutek
czynności bezskutecznych, przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.
1c. Do spisu należności przepis ust. 1a zdanie drugie oraz ust. 1b stosuje się
odpowiednio.
1d. Spisy, o których mowa w ust. 1–1c, składa się w postaci elektronicznej
i zamieszcza w Rejestrze.
1e. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór spisów,
o których mowa w ust. 1–1c, mając na uwadze zakres informacji, których
umieszczenie w spisach jest niezbędne dla oceny składu masy upadłości, a także
czytelność oraz kompletność spisów.
2. Wraz ze spisem inwentarza dokonuje się oszacowania majątku
wchodzącego do masy upadłości.
3. Domniemywa się, że rzeczy znajdujące się w posiadaniu upadłego w dniu
ogłoszenia upadłości należą do majątku upadłego.

art. 70. więcej Art. 70. Składniki mienia nienależące do majątku upadłego podlegają
wyłączeniu z masy upadłości.

Art. 70¹. Przepisów o wyłączeniu z masy upadłości nie stosuje się do rzeczy,
wierzytelności i innych praw majątkowych przeniesionych przez upadłego na
wierzyciela w celu zabezpieczenia wierzytelności. Do przedmiotów tych oraz do
zabezpieczonych w ten sposób wierzytelności stosuje się odpowiednio przepisy
ustawy dotyczące zastawu i wierzytelności zabezpieczonych zastawem.

art. 71. więcej Art. 71. 1. W razie zbycia przez upadłego mienia, które podlega wyłączeniu,
świadczenie otrzymane za zbyte mienie wydaje się osobie, do której mienie to
należało, jeżeli świadczenie jest wyodrębnione w masie upadłości.
2. W razie zbycia przez syndyka mienia, które podlegało wyłączeniu, osoba,
do której prawo to należało, może żądać wydania świadczenia wzajemnego
uzyskanego w zamian za to mienie.
3. Jeżeli świadczenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie zostało spełnione przed
zgłoszeniem żądania wydania, prawo do świadczenia przechodzi na mającego
prawo do wyłączonego mienia.

art. 72. więcej Art. 72. Osoba, której przysługuje prawo do mienia podlegającego
wyłączeniu, może żądać jego wydania lub świadczenia wzajemnego za
jednoczesnym zwrotem wydatków na utrzymanie tego mienia lub na uzyskanie
świadczenia wzajemnego poniesionych przez upadłego lub z masy upadłości.

art. 73. więcej Art. 73. 1. We wniosku o wyłączenie z masy upadłości należy zgłosić
wszelkie twierdzenia, zarzuty i dowody na ich poparcie pod rygorem utraty prawa powoływania ich w toku dalszego postępowania, chyba że powołanie ich we wniosku było niemożliwe.
2. Sędzia-komisarz rozpoznaje wniosek o wyłączenie z masy upadłości
w terminie jednego miesiąca od dnia jego złożenia po wysłuchaniu syndyka,
nadzorcy sądowego albo zarządcy.
3. (uchylony)
4. (uchylony)
5. (uchylony)
6. Postanowienie w przedmiocie wyłączenia z masy upadłości wymaga
uzasadnienia. Na postanowienie o wyłączeniu z masy upadłości przysługuje
zażalenie upadłemu i wierzycielom.

art. 74. więcej Art. 74. 1. W razie oddalenia wniosku o wyłączenie z masy upadłości
wnioskodawca może w drodze powództwa żądać wyłączenia mienia z masy
upadłości.
2. Powództwo wnosi się do sądu upadłościowego w terminie miesiąca od dnia
doręczenia postanowienia sędziego-komisarza o odmowie wyłączenia z masy
upadłości.
3. Powództwo może być oparte wyłącznie na twierdzeniach i zarzutach
zgłoszonych we wniosku o wyłączenie z masy upadłości. Inne twierdzenia
i zarzuty mogą być zgłoszone tylko wtedy, gdy powód wykaże, że ich wcześniejsze
zgłoszenie było niemożliwe. Niezależnie od wyniku sprawy sąd obciąży powoda
kosztami procesu, jeżeli powołał nowe dowody istotne dla rozstrzygnięcia sprawy,
których nie zgłosił we wniosku o wyłączenie.
4. Sąd może zabezpieczyć powództwo przez ustanowienie zakazu zbywania
lub obciążania mienia objętego żądaniem wyłączenia z masy upadłości.

art. 75. więcej Art. 75. 1. Z dniem ogłoszenia upadłości upadły traci prawo zarządu oraz
możliwość korzystania z mienia wchodzącego do masy upadłości i rozporządzania
nim.
2. Sędzia-komisarz określa zakres i czas korzystania przez upadłego lub
osoby mu bliskie, którzy w dacie ogłoszenia upadłości zamieszkiwali w mieszkaniu znajdującym się w lokalu lub w budynku wchodzącym do masy upadłości, z tego mieszkania.
3. (uchylony)

art. 76. więcej Art. 76. (uchylony).

art. 77. więcej Art. 77. 1. Czynności prawne upadłego dotyczące mienia wchodzącego do
masy upadłości są nieważne.
2. Na wniosek osoby trzeciej sędzia-komisarz może nakazać zwrot na jej rzecz
z masy upadłości jej świadczenia wzajemnego, które osoba ta świadczyła
w związku z dokonaniem przez nią z upadłym czynności prawnej, o której mowa
w ust. 1. Do zwrotu tego świadczenia stosuje się odpowiednio przepisy
o nienależnym świadczeniu.
3. Zwrot świadczenia, o którym mowa w ust. 2, można nakazać, jeżeli
czynność prawna została podjęta po ogłoszeniu upadłości i przed obwieszczeniem
w Rejestrze postanowienia o ogłoszeniu upadłości, a osoba trzecia przy
zachowaniu należytej staranności nie mogła wiedzieć o ogłoszeniu upadłości. Na
postanowienie sędziego-komisarza osobie tej przysługuje zażalenie.
4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do ustanowienia zabezpieczenia finansowego
zgodnie z przepisami ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o niektórych
zabezpieczeniach finansowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 103), jeżeli zawarcie umowy
lub ustanowienie zabezpieczenia finansowego nastąpiło w dniu ogłoszenia
upadłości, a uprawniony z zabezpieczenia wykaże, że nie wiedział i przy
zachowaniu należytej staranności nie mógł wiedzieć o wszczęciu postępowania
upadłościowego. Przepisu ust. 1 nie stosuje się również do zabezpieczeń, o których
mowa w art. 67.

art. 78. więcej Art. 78. Spełnienie świadczenia do rąk upadłego dokonane po obwieszczeniu
o ogłoszeniu upadłości w Rejestrze nie zwalnia z obowiązku spełnienia
świadczenia do masy upadłości, chyba że równowartość świadczenia została
przekazana przez upadłego do masy upadłości.

art. 79. więcej Art. 79. Przepisy art. 77 i 78 stosuje się również do czynności, które
podlegają ujawnieniu w księdze wieczystej i rejestrach, jeżeli przepisy szczególne
nie stanowią inaczej.

art. 80. więcej Art. 80. 1. Ogłoszenie upadłości uczestnika systemu płatności lub systemu
rozrachunku papierów wartościowych w rozumieniu ustawy z dnia 24 sierpnia
2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach
rozrachunków papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi
systemami nie wstrzymuje możliwości wykorzystania:
1) środków pieniężnych i instrumentów finansowych w rozumieniu ustawy
z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2020
r. poz. 89, 284, 288 i 568), zgromadzonych i zapisanych na jego rachunku
rozliczeniowym, nieobciążonych prawem rzeczowym na rzecz osób trzecich,
2) instrumentów finansowych zapisanych na rachunku rozliczeniowym
upadłego, jako przedmiot zabezpieczenia kredytu uzyskanego w ramach
systemu płatności lub systemu rozrachunku papierów wartościowych, jeżeli
kredyt taki może być udostępniony w ramach istniejącej umowy o kredyt
– w celu wykonania zobowiązań upadłego wynikających ze zleceń rozrachunku
wprowadzonych do systemu najpóźniej w dniu roboczym systemu
rozpoczynającym się w dniu, w którym została ogłoszona upadłość.
2. Za dzień roboczy systemu uznaje się określony przez zasady
funkcjonowania systemu płatności lub systemu rozrachunku papierów
wartościowych w rozumieniu ustawy, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 4, cykl
wykonywania zleceń, w trakcie którego dokonywane są rozliczenia lub rozrachunki
oraz występują inne operacje z tym związane; dzień ten może rozpoczynać się
i kończyć w następujących po sobie dniach kalendarzowych.

art. 81. więcej Art. 81. 1. Po ogłoszeniu upadłości nie można obciążyć składników masy
upadłości hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym lub
hipoteką morską w celu zabezpieczenia wierzytelności powstałej przed
ogłoszeniem upadłości.
1a. Po ogłoszeniu upadłości nie można ustanowić na składnikach masy
upadłości hipoteki przymusowej ani zastawu skarbowego, także dla zabezpieczenia
wierzytelności powstałej po ogłoszeniu upadłości.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli wniosek o wpis hipoteki został złożony
w sądzie co najmniej na sześć miesięcy przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie
upadłości.

art. 82. więcej Art. 82. Wpis w księdze wieczystej lub rejestrze dokonany z naruszeniem
art. 81 podlega wykreśleniu z urzędu. Podstawą wykreślenia jest postanowienie
sędziego-komisarza stwierdzające niedopuszczalność wpisu. Na postanowienie
sędziego-komisarza przysługuje zażalenie.

art. 83. więcej Art. 83. Postanowienia umowy zastrzegające na wypadek złożenia wniosku
o ogłoszenie upadłości lub ogłoszenia upadłości zmianę lub rozwiązanie stosunku
prawnego, którego stroną jest upadły, są nieważne.

art. 84. więcej Art. 84. 1. Postanowienie umowy, której stroną jest upadły, uniemożliwiające
albo utrudniające osiągnięcie celu postępowania upadłościowego jest bezskuteczne
w stosunku do masy upadłości.
2. Umowa przeniesienia własności rzeczy, wierzytelności lub innego prawa
zawarta w celu zabezpieczenia wierzytelności jest skuteczna wobec masy
upadłości, jeżeli została zawarta w formie pisemnej z datą pewną.
3. Umowa ustanawiająca zabezpieczenie finansowe na podstawie ustawy
z dnia 2 kwietnia 2004 r. o niektórych zabezpieczeniach finansowych dla swojej
skuteczności wobec masy upadłości nie wymaga zachowania formy pisemnej
z datą pewną.

art. 85. więcej Art. 85. 1. Jeżeli umowa ramowa, której jedną ze stron jest upadły, zastrzega,
że poszczególne umowy szczegółowe, których przedmiotem są terminowe operacje
finansowe, pożyczki instrumentów finansowych lub sprzedaż instrumentów
finansowych ze zobowiązaniem do ich odkupu, będą zawierane w wykonaniu
umowy ramowej oraz że rozwiązanie umowy ramowej powoduje rozwiązanie
wszystkich umów szczegółowych zawartych w wykonaniu tej umowy:
1) wierzytelności z tytułu poszczególnych umów szczegółowych zawartych
w jej wykonaniu nie są obejmowane układem zawartym w postępowaniu
upadłościowym;
2) syndykowi nie przysługuje uprawnienie do odstąpienia od umowy ramowej,
o którym mowa w art. 98.
2. Przez terminowe operacje finansowe, o których mowa w ust. 1, rozumie się
operacje, w których ustalono cenę, kurs, stopę procentową lub indeks –
a w szczególności nabywanie walut, papierów wartościowych, złota lub innych
metali szlachetnych, towarów lub praw, w tym umowy obliczone tylko na różnicę
cen, opcje i prawa pochodne – zawarte na umówioną datę lub umówiony termin,
w obrocie rynkowym.
2a. Przez instrumenty finansowe, o których mowa w ust. 1, rozumie się
instrumenty finansowe w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r.
3) w dniu ogłoszenia upadłości, ale po wydaniu postanowienia o ogłoszeniu
upadłości, jeżeli przyjmujący zabezpieczenie może potwierdzić, że nie
wiedział i nie mógł wiedzieć o ogłoszeniu upadłości.

o obrocie instrumentami finansowymi.
3. Każda ze stron może wypowiedzieć umowę, o której mowa w ust. 1,
z zachowaniem ustalonego w tej umowie sposobu rozliczenia stron na wypadek
rozwiązania umowy.
4. Dopuszczalne jest potrącenie wierzytelności wynikającej z rozliczenia
stron.
5. Do poszczególnych umów szczegółowych mających za przedmiot
terminowe operacje finansowe, pożyczki instrumentów finansowych lub sprzedaż
instrumentów finansowych ze zobowiązaniem do ich odkupu – nawet jeżeli nie
zostały one zawarte w wykonaniu umowy ramowej, o której mowa w ust. 1 – nie
stosuje się przepisów art. 98 i art. 99.

Art. 85a. Ogłoszenie upadłości dłużnika nie narusza uprawnień
wynikających z zamieszczonej w umowie klauzuli kompensacyjnej, o której mowa
w ustawie z dnia 2 kwietnia 2004 r. o niektórych zabezpieczeniach finansowych,
jeżeli umowa została zawarta:
1) przed dniem ogłoszenia upadłości;
2) w dniu ogłoszenia upadłości, ale przed wydaniem postanowienia o ogłoszeniu
upadłości;

art. 86. więcej Art. 86. 1. Po ogłoszeniu upadłości spółdzielni mieszkaniowej czynności
określone w art. 41–43 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach
mieszkaniowych (Dz. U. z 2018 r. poz. 845 i 1230 oraz z 2019 r. poz. 1309)
wykonuje syndyk.
2. Na syndyku ciąży obowiązek zawarcia umowy, o której mowa w art. 12,
art. 17¹⁴, art. 17¹⁵, art. 39 i art. 48 ustawy wskazanej w ust. 1, jeżeli żądanie zostało
złożone spółdzielni przed ogłoszeniem upadłości albo po ogłoszeniu upadłości na
podstawie art. 54¹ ust. 2 tej ustawy.

art. 87. więcej Art. 87. (uchylony).

art. 88. więcej Art. 88. (uchylony).

art. 89. więcej Art. 89. (uchylony).

art. 90. więcej Art. 90. (uchylony).

art. 91. więcej Art. 91. 1. Zobowiązania pieniężne upadłego, których termin płatności
świadczenia jeszcze nie nastąpił, stają się wymagalne z dniem ogłoszenia
upadłości.
2. Zobowiązania majątkowe niepieniężne zmieniają się z dniem ogłoszenia
upadłości na zobowiązania pieniężne i z tym dniem stają się płatne, chociażby
termin ich wykonania jeszcze nie nastąpił.

art. 92. więcej Art. 92. 1. Z masy upadłości mogą być zaspokojone odsetki od
wierzytelności, należne od upadłego, za okres do dnia ogłoszenia upadłości.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy odsetek od wierzytelności zabezpieczonych
hipoteką, wpisem w rejestrze, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem
skarbowym albo hipoteką morską. Odsetki te mogą być zaspokojone tylko
z przedmiotu zabezpieczenia.

art. 93. więcej Art. 93. 1. Potrącenie wierzytelności upadłego z wierzytelnością wierzyciela
jest dopuszczalne, jeżeli obie wierzytelności istniały w dniu ogłoszenia upadłości,
chociażby termin wymagalności jednej z nich jeszcze nie nastąpił.
2. Do potrącenia przedstawia się całkowitą sumę wierzytelności upadłego,
a wierzytelność wierzyciela tylko w wysokości wierzytelności głównej wraz
z odsetkami naliczonymi do dnia ogłoszenia upadłości.
3. Jeżeli termin płatności nieoprocentowanego długu upadłego w dniu
ogłoszenia upadłości nie nastąpił, do potrącenia przyjmuje się sumę należności
zmniejszoną o odsetki ustawowe, nie wyższe jednak niż sześć procent, za czas od
dnia ogłoszenia upadłości do dnia płatności i nie więcej niż za okres dwóch lat.

art. 94. więcej Art. 94. 1. Potrącenie nie jest dopuszczalne, jeżeli dłużnik upadłego nabył
wierzytelność w drodze przelewu lub indosu po ogłoszeniu upadłości albo nabył ją
w ciągu ostatniego roku przed dniem ogłoszenia upadłości, wiedząc o istnieniu
podstawy do ogłoszenia upadłości.
2. Potrącenie jest dopuszczalne, jeżeli nabywca stał się wierzycielem
upadłego wskutek spłacenia jego długu, za który odpowiadał osobiście albo
określonymi przedmiotami majątkowymi, i jeżeli nabywca w czasie, gdy przyjął
odpowiedzialność za dług upadłego, nie wiedział o istnieniu podstaw do ogłoszenia
upadłości. Potrącenie jest zawsze dopuszczalne, jeżeli przyjęcie odpowiedzialności
nastąpiło na rok przed dniem ogłoszenia upadłości.

art. 95. więcej Art. 95. Potrącenie nie jest dopuszczalne, jeżeli wierzyciel stał się dłużnikiem
upadłego po dniu ogłoszenia upadłości.

art. 96. więcej Art. 96. Wierzyciel, który chce skorzystać z prawa potrącenia, składa o tym
oświadczenie nie później niż przy zgłoszeniu wierzytelności.

art. 97. więcej Art. 97. Roszczenie wynikające z umowy zawartej w wyniku przyjęcia oferty
złożonej przez upadłego może być przez wierzyciela dochodzone w postępowaniu
upadłościowym tylko wtedy, gdy oświadczenie o przyjęciu oferty zostało złożone
upadłemu przed dniem ogłoszenia upadłości.

art. 98. więcej Art. 98. 1. Jeżeli w dniu ogłoszenia upadłości zobowiązania z umowy
wzajemnej nie zostały wykonane w całości lub części, syndyk może, za zgodą
sędziego-komisarza, wykonać zobowiązanie upadłego i zażądać od drugiej strony spełnienia świadczenia wzajemnego lub od umowy odstąpić ze skutkiem na dzień
ogłoszenia upadłości.
1a. Wydając zgodę, o której mowa w ust. 1, sędzia-komisarz kieruje się celem
postępowania upadłościowego, biorąc także pod uwagę ważny interes drugiej
strony umowy.
1b. Na postanowienie sędziego-komisarza zażalenie przysługuje upadłemu
oraz drugiej stronie umowy.
1c. Jeżeli w dniu ogłoszenia upadłości upadły był stroną umowy innej niż
umowa wzajemna, syndyk może od umowy odstąpić, chyba że ustawa przewiduje
inny skutek. Przepisy ust. 1–1b stosuje się odpowiednio.
2. Na żądanie drugiej strony złożone w formie pisemnej z datą pewną, syndyk
w terminie trzech miesięcy oświadczy na piśmie, czy od umowy odstępuje, czy też
żąda jej wykonania. Niezłożenie w tym terminie oświadczenia przez syndyka
uważa się za odstąpienie od umowy.
3. Druga strona, która ma obowiązek spełnić świadczenie wcześniej, może
wstrzymać się ze spełnieniem świadczenia, do czasu spełnienia lub zabezpieczenia
świadczenia wzajemnego. Prawo to drugiej stronie nie przysługuje, jeżeli w czasie
zawarcia umowy wiedziała lub wiedzieć powinna o istnieniu podstaw do
ogłoszenia upadłości.

art. 99. więcej Art. 99. Jeżeli syndyk odstępuje od umowy, druga strona nie ma prawa do
zwrotu spełnionego świadczenia, chociażby świadczenie to znajdowało się w masie
upadłości. Strona może dochodzić w postępowaniu upadłościowym należności
z tytułu wykonania zobowiązania i poniesionych strat, zgłaszając te wierzytelności
sędziemu-komisarzowi.

art. 100. więcej Art. 100. 1. Sprzedawca może żądać zwrotu rzeczy ruchomej – także
papierów wartościowych – wysłanej upadłemu bez otrzymania ceny, jeżeli rzecz ta
nie została objęta przed ogłoszeniem upadłości przez upadłego lub przez osobę
upoważnioną przez niego do rozporządzania rzeczą. Prawo żądania zwrotu służy
także komisantowi, który wysłał rzecz upadłemu.
2. Sprzedawca lub komisant, któremu rzecz została zwrócona, zwraca koszty,
które zostały poniesione lub mają być poniesione, oraz otrzymane zaliczki.
3. Syndyk może jednak rzecz zatrzymać, jeżeli zapłaci lub zabezpieczy
należną od upadłego cenę i koszty. Prawo to przysługuje syndykowi w terminie
miesiąca od dnia żądania zwrotu.

art. 101. więcej Art. 101. 1. Zastrzeżone w umowie sprzedaży na rzecz sprzedawcy prawo
własności nie wygasa z powodu ogłoszenia upadłości nabywcy, jeżeli jest
skuteczne wobec jego wierzycieli według przepisów Kodeksu cywilnego.
2. (uchylony)

art. 102. więcej Art. 102. 1. Zawarte przez upadłego umowy zlecenia lub komisu, w których
upadły był dającym zlecenie lub komitentem, a także umowy o zarządzanie
papierami wartościowymi upadłego wygasają z dniem ogłoszenia upadłości.
Wierzytelność z tytułu poniesionej wskutek tego straty może być dochodzona
w postępowaniu upadłościowym.
2. Od zawartych przez upadłego umów zlecenia lub komisu, w których upadły
był przyjmującym zlecenie lub komisantem, można odstąpić z dniem ogłoszenia
upadłości bez odszkodowania.

art. 103. więcej Art. 103. 1. Umowa agencyjna wygasa z dniem ogłoszenia upadłości jednej
ze stron.
2. W razie upadłości dającego zlecenie agent ma prawo dochodzić
w postępowaniu upadłościowym swojej wierzytelności powstałej z tytułu straty
poniesionej wskutek wygaśnięcia umowy.

art. 104. więcej Art. 104. 1. W razie ogłoszenia upadłości użyczającego lub biorącego do
używania, umowa użyczenia, jeżeli rzecz już została wydana, ulega rozwiązaniu na
żądanie jednej ze stron.
2. Jeżeli rzecz nie była jeszcze wydana, umowa wygasa.

art. 105. więcej Art. 105. W razie upadłości jednej ze stron umowy pożyczki, umowa
pożyczki wygasa, gdy przedmiot pożyczki nie został jeszcze wydany.

art. 106. więcej Art. 106. Pobranie z góry przez upadłego przed ogłoszeniem upadłości
czynszu najmu rzeczy ruchomej za czas dłuższy niż sześć miesięcy, licząc od dnia
ogłoszenia upadłości, nie zwalnia najemcy od obowiązku zapłaty czynszu do masy
upadłości.

art. 107. więcej Art. 107. 1. Umowa najmu lub dzierżawy nieruchomości upadłego wiąże
strony, jeżeli przedmiot umowy przed ogłoszeniem upadłości został wydany
najemcy lub dzierżawcy.
2. Pobranie z góry przez upadłego przed ogłoszeniem upadłości czynszu
najmu za czas dłuższy niż trzy miesiące, a czynszu dzierżawy za czas dłuższy niż
sześć miesięcy, licząc w obu przypadkach od dnia ogłoszenia upadłości, jak
również rozporządzanie tym czynszem, nie zwalnia najemcy lub dzierżawcy od
obowiązku zapłaty czynszu do masy upadłości.

art. 108. więcej Art. 108. Sprzedaż przez syndyka w toku postępowania upadłościowego
nieruchomości upadłego wywołuje takie same skutki w stosunku do umowy najmu
lub dzierżawy, jak sprzedaż w postępowaniu egzekucyjnym.

art. 109. więcej Art. 109. 1. Na podstawie postanowienia sędziego-komisarza syndyk
wypowiada umowę najmu lub dzierżawy nieruchomości upadłego z zachowaniem
trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, także wtedy, gdy wypowiedzenie tej
umowy przez upadłego nie było dopuszczalne. Sędzia-komisarz może wydać
postanowienie, jeżeli trwanie umowy utrudnia likwidację masy upadłości albo gdy
czynsz najmu lub dzierżawy odbiega od przeciętnych czynszów za najem lub
dzierżawę nieruchomości tego samego rodzaju. Na postanowienie
sędziego-komisarza przysługuje zażalenie.
2. Druga strona rozwiązanej umowy może dochodzić w postępowaniu
upadłościowym odszkodowania z powodu rozwiązania umowy najmu lub
dzierżawy przed terminem przewidzianym w umowie, zgłaszając te wierzytelności
sędziemu-komisarzowi.
3. Do najmu lub dzierżawy przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części
przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.

art. 110. więcej Art. 110. 1. Jeżeli w dniu ogłoszenia upadłości przedmiot najmu lub
dzierżawy nie był jeszcze wydany upadłemu, każda ze stron może odstąpić od
umowy najmu lub dzierżawy nieruchomości zawartej przez upadłego jako najemcę
lub dzierżawcę. Oświadczenie o odstąpieniu powinno być złożone w terminie
dwóch miesięcy od dnia ogłoszenia upadłości.
2. Odstąpienie od umowy nie pociąga za sobą obowiązku odszkodowania.
3. Jeżeli przedmiot najmu lub dzierżawy w dniu ogłoszenia upadłości był już
wydany upadłemu, syndyk może wypowiedzieć umowę najmu lub dzierżawy, także
wtedy, gdy wypowiedzenie tej umowy przez upadłego nie było dopuszczalne.
Jeżeli umowa dotyczy nieruchomości, w której prowadzone było przedsiębiorstwo
upadłego, wypowiedzenie następuje z zachowaniem trzymiesięcznego terminu
wypowiedzenia, a w innych przypadkach – z zachowaniem terminu ustawowego,
chyba że terminy wypowiedzenia przewidziane w umowie są krótsze.
4. Rozwiązanie umowy nie może nastąpić przed upływem terminu, za który
czynsz zapłacono z góry. Na podstawie postanowienia sędziego-komisarza syndyk
wypowiada umowę najmu lub dzierżawy przed terminem, jeżeli dalsze trwanie
umowy utrudniałoby prowadzenie postępowania upadłościowego, w szczególności
gdy prowadzi do zwiększenia kosztów upadłości. Na postanowienie
sędziego-komisarza przysługuje zażalenie.
5. Wynajmujący lub wydzierżawiający może dochodzić w postępowaniu
upadłościowym odszkodowania z powodu rozwiązania najmu lub dzierżawy przed
terminem przewidzianym w umowie, jednak za czas nie dłuższy niż dwa lata,
pomniejszonego o rozliczenie nakładów upadłego podnoszących wartość
przedmiotu najmu lub dzierżawy.
6. Do najmu lub dzierżawy przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części
przepisy ust. 1–5 stosuje się odpowiednio.

Art. 110a. 1. Syndyk może odstąpić z dniem ogłoszenia upadłości od umowy
o zakazie konkurencji, o której mowa w art. 1012 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r.
– Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040, 1043 i 1495), bez prawa do
odszkodowania.
2. W przypadku sprzedaży przedsiębiorstwa upadłego w całości
odpowiedzialność za zobowiązania upadłego z umowy o zakazie konkurencji,
o której mowa w art. 101² ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy,
przechodzi na nabywcę przedsiębiorstwa, chyba że syndyk wcześniej odstąpił od
umowy.

art. 111. więcej Art. 111. 1. Z dniem ogłoszenia upadłości umowa kredytu wygasa, jeżeli
przed tym terminem kredytodawca nie przekazał środków pieniężnych do
dyspozycji upadłego. Kredytodawca może dochodzić naprawienia szkody w postępowaniu upadłościowym, zgłaszając te wierzytelności sędziemu-komisarzowi.
2. W razie oddania do dyspozycji upadłego przed dniem ogłoszenia upadłości
części środków pieniężnych, upadły traci prawo do żądania wypłaty części
nieprzekazanej.

art. 112. więcej Art. 112. Ogłoszenie upadłości nie ma wpływu na umowy rachunku
bankowego, umowy rachunku papierów wartościowych, umowy rachunku
derywatów lub konta rozliczeniowego, lub umowy o prowadzenie rachunku
zbiorczego upadłego.

art. 113. więcej Art. 113. 1. Z dniem ogłoszenia upadłości wygasają umowy o udostępnienie
skrytek sejfowych oraz umowy przechowania zawarte przez upadłego z bankiem.
Wydanie złożonych w skrytkach przedmiotów lub papierów wartościowych
następuje w terminie uzgodnionym z syndykiem, jednak nie później niż w terminie
trzech miesięcy od dnia ogłoszenia upadłości.
2. Za okres korzystania ze skrytek i innych form przechowania po ogłoszeniu
upadłości bank pobiera opłaty według stawek obowiązujących strony w ostatnim
miesiącu przed dniem ogłoszenia upadłości.
3. Roszczenia banku, o których mowa w ust. 2, mogą być dochodzone
w postępowaniu upadłościowym, według zasad określonych dla dochodzenia
zwrotu kosztów postępowania.

art. 114. więcej Art. 114. 1. W przypadku ogłoszenia upadłości korzystającego z rzeczy na
podstawie umowy leasingu syndyk może, za zgodą sędziego-komisarza, odstąpić
z dniem ogłoszenia upadłości od umowy leasingu. Przepisy art. 98 ust. 2 i art. 99
stosuje się odpowiednio.
2. W razie ogłoszenia upadłości finansującego leasing przepisów ustawy
o odstąpieniu od umowy przez syndyka nie stosuje się.

art. 115. więcej Art. 115. 1. Ogłoszenie upadłości ubezpieczonego nie ma wpływu na umowy
obowiązkowego ubezpieczenia majątkowego.
2. Do umów ubezpieczeń majątkowych zawartych przez upadłego przed
dniem ogłoszenia upadłości stosuje się odpowiednio przepisy art. 98 i 99.

art. 116. więcej Art. 116. Roszczenia małżonka upadłego wynikające z umowy majątkowej
małżeńskiej mogą być uwzględnione tylko wówczas, gdy była ona zawarta co
najmniej dwa lata przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości.

art. 117. więcej Art. 117. (uchylony).

art. 118. więcej Art. 118. (uchylony).

art. 119. więcej Art. 119. 1. Jeżeli do spadku otwartego po dniu ogłoszenia upadłości
powołany zostaje upadły, spadek wchodzi do masy upadłości. Syndyk nie składa
oświadczenia o przyjęciu spadku, a spadek uważa się za przyjęty
z dobrodziejstwem inwentarza.
2. Jeżeli otwarcie spadku nastąpiło przed ogłoszeniem upadłości, a do chwili
jej ogłoszenia nie upłynął jeszcze termin do złożenia oświadczenia o przyjęciu lub
odrzuceniu spadku i powołany spadkobierca oświadczenia takiego nie złożył,
przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w razie ustanowienia zapisów
na rzecz upadłego.

art. 120. więcej Art. 120. Umowa zbycia całości lub części spadku albo całości lub części
udziału spadkowego zawarta przez upadłego po ogłoszeniu upadłości jest
nieważna. Nieważna jest też dokonana przez niego czynność rozporządzająca
udziałem w przedmiocie należącym do spadku, jak i jego zgoda na rozporządzenie
udziałem w przedmiocie należącym do spadku przez innego spadkobiercę.

art. 121. więcej Art. 121. 1. Jeżeli w skład spadku wchodzą wierzytelności i prawa wątpliwe
co do istnienia lub możliwości ich wykonania, można wyłączyć spadek z masy
upadłości.
2. Spadek podlega wyłączeniu, jeżeli składniki majątkowe wchodzące
w skład spadku są trudno zbywalne albo z innych przyczyn wejście spadku do masy
upadłości nie byłoby korzystne dla postępowania upadłościowego.
3. Postanowienie o wyłączeniu spadku z masy upadłości wydaje z urzędu
sędzia-komisarz. Na postanowienie przysługuje zażalenie upadłemu
i wierzycielom.

art. 122. więcej Art. 122. Jeżeli spadek zostanie wyłączony z masy upadłości, oświadczenie
o przyjęciu lub odrzuceniu spadku składa spadkobierca. Termin do złożenia
oświadczenia zaczyna biec od chwili uprawomocnienia się postanowienia o wyłączeniu.

art. 123. więcej Art. 123. Oświadczenie upadłego o odrzuceniu spadku lub zapisu
windykacyjnego jest bezskuteczne w stosunku do masy upadłości, jeżeli zostało
złożone po ogłoszeniu upadłości.

art. 124. więcej Art. 124. 1. Z dniem ogłoszenia upadłości jednego z małżonków powstaje
między małżonkami rozdzielność majątkowa, o której mowa w art. 53 § 1 ustawy
z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r.
poz. 2086 i 2089). Jeżeli małżonkowie pozostawali w ustroju wspólności
majątkowej, majątek wspólny małżonków wchodzi do masy upadłości, a jego
podział jest niedopuszczalny.
2. (uchylony)
3. Małżonek upadłego może dochodzić w postępowaniu upadłościowym
należności z tytułu udziału w majątku wspólnym, zgłaszając tę wierzytelność
sędziemu-komisarzowi.
4. Domniemywa się, że majątek wspólny powstały w okresie prowadzenia
przedsiębiorstwa przez upadłego został nabyty ze środków pochodzących
z dochodów tego przedsiębiorstwa.
5. Do masy upadłości nie wchodzą przedmioty służące wyłącznie małżonkowi
upadłego do prowadzenia działalności gospodarczej lub zawodowej, choćby były
objęte majątkową wspólnością małżeńską, z wyjątkiem przedmiotów majątkowych
nabytych do majątku wspólnego w ciągu dwóch lat przed dniem złożenia wniosku
o ogłoszenie upadłości.

art. 125. więcej Art. 125. 1. Ustanowienie rozdzielności majątkowej na podstawie orzeczenia
sądu w ciągu roku przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości jest
bezskuteczne w stosunku do masy upadłości, chyba że pozew o ustanowienie
rozdzielności majątkowej został złożony co najmniej na dwa lata przed dniem
złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości.
2. Po ogłoszeniu upadłości nie można ustanowić rozdzielności majątkowej
z datą wcześniejszą niż data ogłoszenia upadłości.
3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, gdy rozdzielność majątkowa
powstała z mocy prawa w ciągu roku przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie
upadłości w wyniku rozwodu, separacji albo ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków, chyba że pozew lub wniosek w sprawie został złożony co najmniej dwa
lata przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości. Rozwiedziony
małżonek upadłego albo małżonek upadłego może w drodze powództwa lub
zarzutu żądać uznania rozdzielności majątkowej za skuteczną w stosunku do masy
upadłości, jeżeli w chwili powstania rozdzielności majątkowej nie wiedział
o istnieniu podstawy do ogłoszenia upadłości, a powstanie rozdzielności
majątkowej nie doprowadziło do pokrzywdzenia wierzycieli. Powództwo wnosi się
do sądu upadłościowego. Sąd może zabezpieczyć powództwo przez ustanowienie
zakazu zbywania lub obciążania mienia, które stanowiło majątek wspólny
małżonków.

art. 126. więcej Art. 126. 1. Ustanowienie rozdzielności majątkowej umową majątkową jest
skuteczne w stosunku do masy upadłości tylko wtedy, gdy umowa zawarta została
co najmniej dwa lata przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, gdy umową majątkową ograniczono
wspólność majątkową.

art. 127. więcej Art. 127. 1. Bezskuteczne w stosunku do masy upadłości są czynności
prawne dokonane przez upadłego w ciągu roku przed dniem złożenia wniosku
o ogłoszenie upadłości, którymi rozporządził on swoim majątkiem, jeżeli dokonane
zostały nieodpłatnie albo odpłatnie, ale wartość świadczenia upadłego przewyższa
w rażącym stopniu wartość świadczenia otrzymanego przez upadłego lub
zastrzeżonego dla upadłego lub dla osoby trzeciej.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do ugody sądowej, uznania
powództwa i zrzeczenia się roszczenia.
3. Bezskuteczne są również zabezpieczenie i zapłata długu niewymagalnego
dokonane przez upadłego w ciągu sześciu miesięcy przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości. Jednak ten, kto otrzymał zapłatę lub zabezpieczenie, może w drodze powództwa lub zarzutu żądać uznania tych czynności za skuteczne, jeżeli
w czasie ich dokonania nie wiedział o istnieniu podstawy do ogłoszenia upadłości.
4. Przepisów ust. 1–3 nie stosuje się do zabezpieczeń ustanowionych przed
dniem ogłoszenia upadłości w związku z terminowymi operacjami finansowymi,
pożyczkami instrumentów finansowych lub sprzedażą instrumentów finansowych
ze zobowiązaniem do ich odkupu, o których mowa w art. 85 ust. 1.

art. 128. więcej Art. 128. 1. Sędzia-komisarz z urzędu albo na wniosek syndyka uzna za
bezskuteczną w stosunku do masy upadłości odpłatną czynność prawną dokonaną
przez upadłego w terminie sześciu miesięcy przed dniem złożenia wniosku
o ogłoszenie upadłości z małżonkiem, krewnym lub powinowatym w linii prostej,
krewnym lub powinowatym w linii bocznej do drugiego stopnia włącznie, z osobą
pozostającą z upadłym w faktycznym związku, prowadzącą z nim wspólnie
gospodarstwo domowe albo z przysposobionym lub przysposabiającym, chyba że
druga strona czynności wykaże, że nie doszło do pokrzywdzenia wierzycieli. Na
postanowienie sędziego-komisarza przysługuje zażalenie.
1a. Do czynności upadłego, dokonanych ze spółką, w której upadły jest
członkiem zarządu, jedynym wspólnikiem lub akcjonariuszem, oraz ze spółkami,
w których osoby wymienione w ust. 1 są członkami zarządu lub jedynymi
wspólnikami lub akcjonariuszami, przepis ust. 1 stosuje się.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności upadłego, będącego
spółką lub osobą prawną, dokonanej z jej wspólnikami, ich reprezentantami lub ich
małżonkami, jak również ze spółkami powiązanymi, ich wspólnikami,
reprezentantami lub małżonkami tych osób.
3. Do czynności upadłego będącego spółką, których dokonał z inną spółką,
jeżeli jedna z nich była spółką dominującą, a także jeżeli ta sama spółka jest spółką
dominującą w stosunku do upadłego i drugiej strony czynności, przepis
ust. 1 stosuje się.

Art. 128a. 1. Bezskuteczny w stosunku do masy upadłości jest przelew
wierzytelności przyszłej, jeżeli wierzytelność ta powstanie po ogłoszeniu
upadłości.
2. W przypadku gdy umowa przelewu wierzytelności została zawarta nie
później niż sześć miesięcy przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości
w formie pisemnej z datą pewną, przepisu ust. 1 nie stosuje się.

art. 129. więcej Art. 129. 1. Jeżeli wynagrodzenie za pracę reprezentanta upadłego lub
pracownika upadłego wykonującego zadania w zakresie zarządu
przedsiębiorstwem lub wynagrodzenie osoby świadczącej usługi związane
z zarządem lub nadzorem nad przedsiębiorstwem upadłego określone w umowie
o pracę, umowie o świadczenie usług lub uchwale organu upadłego zawartej lub
podjętej przed dniem ogłoszenia upadłości jest rażąco wyższe od przeciętnego
wynagrodzenia za tego rodzaju pracę lub usługi i nie jest uzasadnione nakładem
pracy, sędzia-komisarz z urzędu albo na wniosek syndyka uznaje, że określona
część wynagrodzenia przypadająca za okres przed dniem ogłoszenia upadłości, nie
dłuższy jednak niż sześć miesięcy przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie
upadłości, jest bezskuteczna w stosunku do masy upadłości, chociażby
wynagrodzenie zostało już wypłacone. Sędzia-komisarz może uznać za
bezskuteczne w całości lub części w stosunku do masy upadłości wynagrodzenie
reprezentanta upadłego, pracownika upadłego wykonującego zadania w zakresie
zarządu przedsiębiorstwem lub osoby świadczącej usługi związane z zarządem lub
nadzorem nad przedsiębiorstwem upadłego przypadające za czas po dniu
ogłoszenia upadłości, jeżeli ze względu na objęcie zarządu przez syndyka nie jest
ono uzasadnione nakładem pracy.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, sędzia-komisarz określa
podlegające zaspokojeniu z masy upadłości wynagrodzenie w wysokości
odpowiedniej do pracy wykonanej przez reprezentanta upadłego, pracownika
upadłego wykonującego zadania w zakresie zarządu przedsiębiorstwem lub osobę
wykonującą czynności związane z zarządem lub nadzorem nad przedsiębiorstwem
upadłego. Sędzia-komisarz wydaje postanowienie po wysłuchaniu syndyka oraz
reprezentanta, pracownika upadłego lub osoby wykonującej czynności związane
z zarządem lub nadzorem nad przedsiębiorstwem upadłego.
3. Przepis ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do świadczeń przysługujących
w związku z rozwiązaniem stosunku pracy albo umowy o usługi związane
z zarządem przedsiębiorstwem, z tym że ograniczenie wysokości tych świadczeń
następuje do wysokości określonych według zasad powszechnie obowiązujących.
4. Na postanowienie sędziego-komisarza przysługuje zażalenie.

art. 130. więcej Art. 130. 1. Sędzia-komisarz na wniosek syndyka uzna za bezskuteczne
w stosunku do masy upadłości obciążenie majątku upadłego hipoteką, zastawem,
zastawem rejestrowym lub hipoteką morską, jeżeli upadły nie był dłużnikiem
osobistym zabezpieczonego wierzyciela, a obciążenie to zostało ustanowione
w ciągu roku przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości i w związku
z jego ustanowieniem upadły nie otrzymał żadnego świadczenia.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli obciążenie rzeczowe
ustanowione zostało w zamian za świadczenie, które jest niewspółmiernie niskie
do wartości udzielanego zabezpieczenia.
3. Bez względu na wysokość świadczenia otrzymanego przez upadłego
sędzia-komisarz uzna za bezskuteczne obciążenia, o których mowa w ust. 1 i 2,
jeżeli obciążenia te zabezpieczają długi osób, o których mowa w art. 128, chyba że
druga strona wykaże, że nie doszło do pokrzywdzenia wierzycieli.
4. Na postanowienie sędziego-komisarza przysługuje zażalenie.

Art. 130a. Sędzia-komisarz na wniosek syndyka uzna za bezskuteczne
w stosunku do masy upadłości w całości lub części kary umowne zastrzeżone na
wypadek niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, jeżeli
zobowiązanie zostało w znacznej części wykonane przez upadłego lub jeżeli kara
umowna jest rażąco wygórowana. Na postanowienie sędziego-komisarza
przysługuje zażalenie.

art. 131. więcej Art. 131. W sprawach nieuregulowanych przepisami art. 127–130a do
zaskarżenia czynności prawnych upadłego, dokonanych z pokrzywdzeniem
wierzycieli, przepisy art. 132–134 oraz przepisy Kodeksu cywilnego o ochronie
wierzyciela w przypadku niewypłacalności dłużnika stosuje się odpowiednio.

Art. 131a. Jeżeli upadłość ogłoszono w wyniku rozpoznania wniosku
o ogłoszenie upadłości złożonego nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia
zakończenia postępowania restrukturyzacyjnego albo uprawomocnienia się
postanowienia o umorzeniu postępowania restrukturyzacyjnego, przez dzień
złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, o którym mowa w art. 127–130, rozumie
się dzień złożenia wniosku restrukturyzacyjnego.

art. 132. więcej Art. 132. 1. Powództwo może wytoczyć syndyk.
2. Syndyk nie ponosi opłat sądowych.
3. Nie można żądać uznania czynności za bezskuteczną po upływie dwóch lat
od dnia ogłoszenia upadłości, chyba że na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego
uprawnienie to wygasło wcześniej. Termin ten nie ma zastosowania, gdy żądanie
uznania czynności za bezskuteczną zgłoszone zostało w drodze zarzutu.

art. 133. więcej Art. 133. 1. Syndyk może wstąpić w miejsce powoda w sprawie wszczętej
przez wierzyciela, który zaskarżył czynności upadłego. W tym przypadku, jeżeli
pozwanym był także upadły, postępowanie w stosunku do niego umarza się po
uprawomocnieniu się postanowienia o ogłoszeniu upadłości.
2. Z odzyskanej części majątku syndyk zwraca wierzycielowi poniesione
przez niego koszty procesu.
3. W razie umorzenia postępowania upadłościowego lub uchylenia
postępowania upadłościowego przed zakończeniem sprawy, o której mowa
w ust. 1, sąd zawiadamia o toczącym się procesie wierzyciela, który może w ciągu
dwóch tygodni przystąpić do sprawy w charakterze powoda. Wierzyciel, który
zgłosił swoje przystąpienie do sprawy, nie może żądać powtórzenia
dotychczasowego postępowania.
4. Wierzyciel, który otrzymał przed ogłoszeniem upadłości jakiekolwiek
świadczenie na mocy wyroku uznającego czynność upadłego za bezskuteczną, nie
ma obowiązku wydania otrzymanego świadczenia masie upadłości.

art. 134. więcej Art. 134. 1. Jeżeli czynność upadłego jest bezskuteczna z mocy prawa lub
została uznana za bezskuteczną, to, co wskutek tej czynności ubyło z majątku
upadłego lub do niego nie weszło, podlega przekazaniu do masy upadłości, a jeżeli
przekazanie w naturze jest niemożliwe, do masy upadłości wpłaca się
równowartość w pieniądzu. Za zgodą sędziego-komisarza druga strona czynności
może zwolnić się z obowiązku przekazania do masy upadłości tego, co wskutek tej
czynności z majątku upadłego ubyło, przez zapłatę różnicy między wartością
rynkową świadczenia dłużnika z dnia zawarcia umowy, a wartością świadczenia
otrzymanego przez dłużnika. Na postanowienie, o którym mowa w zdaniu
poprzednim, przysługuje zażalenie.
1a. Jeżeli osoba obowiązana do przekazania składników majątkowych do
masy upadłości nie wykona swojego obowiązku na wezwanie syndyka, sędzia-komisarz wskazuje taką osobę lub takie osoby i określa zakres obowiązku każdej z nich. Na postanowienie sędziego-komisarza przysługuje zażalenie.
Prawomocne postanowienie ma moc tytułu wykonawczego.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, świadczenie wzajemne osoby
trzeciej zwraca się tej osobie, jeżeli znajduje się w masie upadłości oddzielnie od
innego majątku lub o ile masa upadłości jest nim wzbogacona. Jeżeli świadczenie
nie podlega zwrotowi, osoba trzecia może dochodzić wierzytelności
w postępowaniu upadłościowym.

art. 135. więcej Art. 135. 1. Przepisów umożliwiających zaskarżanie czynności prawnych lub
określających bezskuteczność czynności prawnych dokonanych przez upadłego nie
stosuje się do kompensowania dokonanego zgodnie z art. 136 lub art. 137 i jego
wyników.
2. Przepisów umożliwiających zaskarżanie czynności prawnych lub
określających bezskuteczność czynności prawnych dokonanych przez upadłego nie
stosuje się także do umowy o ustanowienie zabezpieczenia finansowego, o której
mowa w ustawie z dnia 2 kwietnia 2004 r. o niektórych zabezpieczeniach
finansowych, ani do wykonania zobowiązań wynikających z takiej umowy.

art. 136. więcej Art. 136. W razie ogłoszenia upadłości uczestnika systemu płatności lub
systemu rozrachunku papierów wartościowych, o którym mowa
w art. 22 ust. 1 pkt 4, skutki prawne zlecenia rozrachunku wynikające z jego
wprowadzenia do systemu oraz wyniki kompensowania są niepodważalne
i wiążące dla osób trzecich, jeżeli zlecenie to zostało wprowadzone do systemu
przed ogłoszeniem upadłości.

art. 137. więcej Art. 137. Jeżeli zlecenie rozrachunku, o którym mowa w art. 136, zostało
wprowadzone do systemu po ogłoszeniu upadłości i jest wykonane w dniu
roboczym systemu w rozumieniu art. 80 ust. 2, rozpoczynającym się w dniu,
w którym została ogłoszona upadłość, skutki prawne wynikające z jego
wprowadzenia do systemu są niepodważalne i wiążące dla osób trzecich jedynie
wtedy, gdy podmiot prowadzący system wykaże, że w momencie, w którym zgodnie z zasadami funkcjonowania tego systemu zlecenie to stało się nieodwołalne, nie wiedział ani nie mógł wiedzieć o ogłoszeniu upadłości.

Art. 137¹. (uchylony).

art. 138. więcej Art. 138. (uchylony).

art. 139. więcej Art. 139. (uchylony).

art. 140. więcej Art. 140. (uchylony).

art. 141. więcej Art. 141. (uchylony).

art. 142. więcej Art. 142. (uchylony).

art. 143. więcej Art. 143. (uchylony).

art. 144. więcej Art. 144. 1. Po ogłoszeniu upadłości postępowania sądowe, administracyjne
lub sądowoadministracyjne dotyczące masy upadłości mogą być wszczęte
i prowadzone wyłącznie przez syndyka albo przeciwko niemu.
2. Postępowania, o których mowa w ust. 1, syndyk prowadzi na rzecz
upadłego, lecz w imieniu własnym.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do postępowań w sprawach o należne od
upadłego alimenty oraz renty z tytułu odpowiedzialności za uszkodzenie ciała lub
rozstrój zdrowia albo utratę żywiciela oraz z tytułu zamiany uprawnień objętych
treścią prawa dożywocia na dożywotnią rentę.
4. Syndyk może żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku
alimentacyjnego.

art. 145. więcej Art. 145. 1. Postępowanie sądowe, administracyjne lub
sądowoadministracyjne w sprawie wszczętej przeciwko upadłemu przed dniem
ogłoszenia upadłości o wierzytelność, która podlega zgłoszeniu do masy upadłości,
może być podjęte przeciwko syndykowi tylko w przypadku, gdy w postępowaniu
upadłościowym wierzytelność ta po wyczerpaniu trybu określonego ustawą nie
zostanie umieszczona na liście wierzytelności.
2. (uchylony)

art. 146. więcej Art. 146. 1. Postępowanie egzekucyjne skierowane do majątku wchodzącego
w skład masy upadłości, wszczęte przed dniem ogłoszenia upadłości, ulega
zawieszeniu z mocy prawa z dniem ogłoszenia upadłości. Postępowanie to umarza
się z mocy prawa po uprawomocnieniu się postanowienia o ogłoszeniu upadłości.
Zawieszenie postępowania egzekucyjnego nie stoi na przeszkodzie przysądzeniu własności nieruchomości, jeżeli przybicia prawomocnie udzielono przed ogłoszeniem upadłości, a nabywca egzekucyjny wpłaci w terminie cenę nabycia.
2. Sumy uzyskane w zawieszonym postępowaniu egzekucyjnym, a jeszcze
niewydane, przelewa się do masy upadłości po uprawomocnieniu się postanowienia
o ogłoszeniu upadłości.
2a. Sumy uzyskane ze sprzedaży w postępowaniu egzekucyjnym składników
majątkowych obciążonych rzeczowo traktuje się w postępowaniu upadłościowym
jak sumy uzyskane z likwidacji obciążonych rzeczowo składników masy upadłości.
3. Po dniu ogłoszenia upadłości niedopuszczalne jest skierowanie egzekucji
do majątku wchodzącego w skład masy upadłości oraz wykonanie postanowienia
o zabezpieczeniu lub zarządzenia zabezpieczenia na majątku upadłego,
z wyjątkiem zabezpieczenia roszczeń alimentacyjnych oraz roszczeń o rentę
z tytułu odszkodowania za wywołanie choroby, niezdolności do pracy, kalectwa
lub śmierci oraz o zamianę uprawnień objętych treścią prawa dożywocia na
dożywotnią rentę.
4. (uchylony)

art. 147. więcej Art. 147. Do postępowań przed sądami polubownymi przepisy
art. 174 § 1 pkt 4 i 5 oraz art. 180 § 1 pkt 5 Kodeksu postępowania cywilnego,
a także art. 144 i art. 145 stosuje się odpowiednio.

Art. 147a. 1. Jeżeli w dniu ogłoszenia upadłości postępowanie przed sądem
polubownym nie zostało wszczęte, za zgodą sędziego-komisarza syndyk może
odstąpić od zapisu na sąd polubowny, jeżeli dochodzenie roszczenia przed sądem
polubownym utrudnia likwidację masy upadłości, w szczególności gdy stan masy
uniemożliwia pokrycie kosztów wszczęcia i prowadzenia postępowania przed
sądem polubownym.
2. Na żądanie drugiej strony złożone w formie pisemnej syndyk w terminie
trzydziestu dni oświadczy na piśmie, czy odstępuje od zapisu na sąd polubowny.
Niezłożenie w tym terminie oświadczenia przez syndyka uważa się za odstąpienie
od zapisu na sąd polubowny.
3. Druga strona może odstąpić od zapisu na sąd polubowny, gdy syndyk mimo
tego, że nie odstąpił od zapisu na sąd polubowny, odmówi udziału w kosztach
postępowania przed sądem polubownym.
4. Na skutek odstąpienia zapis na sąd polubowny traci moc.

art. 148. więcej Art. 148. (uchylony).

art. 149. więcej Art. 149. 1. Po ogłoszeniu upadłości postępowanie upadłościowe toczy się
w sądzie upadłościowym, który ogłosił upadłość.
2. Jeżeli postępowanie zostało wszczęte w kilku sądach właściwych, sprawa
należy do właściwości sądu, który pierwszy wydał postanowienie o ogłoszeniu
upadłości.
3. Jeżeli w toku postępowania okaże się, że właściwy jest inny sąd, sprawę
przekazuje się temu sądowi. Na postanowienie o przekazaniu nie przysługuje
zażalenie. Postanowienie wiąże sąd, któremu sprawa została przekazana.
Czynności dokonane w sądzie niewłaściwym pozostają w mocy.

art. 150. więcej Art. 150. 1. Sąd upadłościowy orzeka w składzie jednego sędziego
zawodowego, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W przedmiocie wynagrodzenia syndyka, a także rozpoznając zażalenie na
postanowienie sędziego-komisarza sąd upadłościowy orzeka w składzie trzech
sędziów zawodowych.
3. Sędzia-komisarz ani jego zastępca nie mogą wchodzić w skład sądu, który
orzeka w przedmiocie wynagrodzenia lub odwołania syndyka oraz wyłączenia
z masy upadłości.
4. W przypadku uchylenia postanowienia sędziego-komisarza i przekazania
sprawy do ponownego rozpoznania, sędzia-komisarz jest wyłączony od
ponownego rozpoznawania tej sprawy. Wyłączenie to obowiązuje również w przypadku uchylenia postanowienia wydanego w wyniku ponownego rozpoznania sprawy. W takim przypadku sprawę rozpoznaje zastępca sędziego-komisarza albo
wyznaczony sędzia.

art. 151. więcej Art. 151. 1. Po ogłoszeniu upadłości czynności postępowania
upadłościowego wykonuje sędzia-komisarz, z wyjątkiem czynności, dla których
właściwy jest sąd.
1a. Funkcję sędziego-komisarza może pełnić referendarz sądowy.
1b. Jeżeli funkcję sędziego-komisarza pełni referendarz sądowy, czynności
wskazane w art. 57 ust. 3 i 4, art. 58 ust. 1–3, art. 63a, art. 73 ust. 2, art. 259 ust. 1
i 1a, art. 315 i art. 350 ust. 1 i 2 wykonuje jako sędzia-komisarz wyznaczony
sędzia, do którego przepisy o czynnościach sędziego-komisarza stosuje się
odpowiednio.
1c. Na czynności referendarza sądowego pełniącego funkcję sędziego-
-komisarza przysługuje skarga w przypadkach, w których na postanowienie
sędziego-komisarza przysługuje zażalenie. Wniesienie skargi nie powoduje utraty
mocy przez zaskarżone postanowienie referendarza sądowego. Sąd rozpoznaje
skargę w składzie jednego sędziego, jako sąd drugiej instancji, stosując
odpowiednio przepisy o zażaleniu. Rozpoznając skargę, sąd wydaje postanowienie,
w którym zaskarżone postanowienie referendarza sądowego utrzymuje w mocy
albo je zmienia.
2. Zastępca sędziego-komisarza wykonuje czynności sędziego-komisarza,
jeżeli ustawa tak stanowi oraz w czasie trwania przemijającej przeszkody do
wykonywania tych czynności przez sędziego-komisarza.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, również po ogłoszeniu
upadłości, sąd może wskazać, że czynności sędziego-komisarza może wykonywać
więcej niż jeden zastępca sędziego-komisarza. Przepis art. 51 ust. 1 pkt 6 stosuje
się.
4. Do zastępcy sędziego-komisarza przepisy dotyczące sędziego-komisarza
stosuje się odpowiednio.
5. W czasie trwania przemijającej przeszkody do wykonywania czynności
przez sędziego-komisarza i jego zastępcę czynności wykonuje jako sędzia-
-komisarz wyznaczony sędzia, do którego przepisy o czynnościach sędziego-
-komisarza stosuje się odpowiednio.
6. Jeżeli do wykonania określonej czynności właściwy jest sędzia-komisarz,
a czynność ta ma być wykonana po dniu zakończenia postępowania albo
uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania, właściwy do jej
wykonania jest sąd w składzie jednoosobowym.

art. 152. więcej Art. 152. 1. Sędzia-komisarz kieruje tokiem postępowania upadłościowego,
sprawuje nadzór nad czynnościami syndyka, oznacza czynności, których
wykonywanie przez syndyka jest niedopuszczalne bez jego zezwolenia lub bez
zezwolenia rady wierzycieli, jak również zwraca uwagę na popełnione przez
syndyka uchybienia.
2. Sędzia-komisarz pełni ponadto inne czynności określone w ustawie.
3. Sędzia-komisarz i syndyk mogą porozumiewać się w sprawach
dotyczących postępowania upadłościowego bezpośrednio oraz z użyciem środków
bezpośredniego porozumiewania się na odległość, w szczególności przez telefon,
faks lub pocztę elektroniczną.

art. 153. więcej Art. 153. Skargi na czynności komornika rozpoznaje w postępowaniu
upadłościowym sędzia-komisarz.

art. 154. więcej Art. 154. Sędzia-komisarz w zakresie swych czynności ma prawa
i obowiązki sądu i przewodniczącego.

art. 155. więcej Art. 155. 1. Organy administracji publicznej obowiązane są udzielać pomocy
sędziemu-komisarzowi w wykonywaniu jego czynności.
2. (uchylony)

art. 156. więcej Art. 156. 1. W przypadku ogłoszenia upadłości powołuje się syndyka.
2. (uchylony)
3. (uchylony)
4. Syndyk niezwłocznie, nie później niż wraz z podjęciem pierwszej
czynności przed sądem lub sędzią-komisarzem, składa do akt postępowania
dokument potwierdzający zawarcie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności
cywilnej za szkody wyrządzone w związku z pełnieniem funkcji. Koszty
ubezpieczenia nie stanowią kosztów postępowania upadłościowego i nie podlegają
zwrotowi z masy upadłości.
5. (uchylony)

Art. 156¹. Postanowienie o wyznaczeniu syndyka obwieszcza się.

art. 157. więcej Art. 157. 1. Funkcję syndyka może pełnić osoba fizyczna, która posiada
pełną zdolność do czynności prawnych i licencję doradcy restrukturyzacyjnego.
2. Funkcję syndyka może również pełnić spółka handlowa, której wspólnicy
ponoszący odpowiedzialność za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym
swoim majątkiem albo członkowie zarządu reprezentujący spółkę posiadają
licencję, o której mowa w ust. 1.
3. Zasady i tryb wydawania licencji, o której mowa w ust. 1, określi odrębna
ustawa.
4. (uchylony)
5. W postanowieniu, w którym wyznacza się syndyka, wskazuje się numer
licencji doradcy restrukturyzacyjnego syndyka lub numer w Krajowym Rejestrze
Sądowym wyznaczonej do pełnienia funkcji syndyka spółki.
6. Jeżeli ustawa wymaga, aby osoba wyznaczona do pełnienia funkcji
syndyka posiadała także tytuł kwalifikowanego doradcy restrukturyzacyjnego,
funkcję syndyka może również pełnić spółka handlowa, której wspólnicy
ponoszący odpowiedzialność za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym
swoim majątkiem albo członkowie zarządu reprezentujący spółkę posiadają także
tytuł kwalifikowanego doradcy restrukturyzacyjnego.

Art. 157¹. 1. Sąd wyznacza syndyka, biorąc pod uwagę liczbę spraw,
w których osoba posiadająca licencję doradcy restrukturyzacyjnego pełni funkcję
nadzorcy sądowego lub zarządcy w postępowaniach restrukturyzacyjnych lub
syndyka w innych postępowaniach upadłościowych, a także jej doświadczenie
i dodatkowe kwalifikacje.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku wyznaczania syndyka
będącego spółką handlową.
3. W przypadku:
1) przedsiębiorcy, który w co najmniej jednym z dwóch ostatnich lat
obrotowych:
a) zatrudniał średniorocznie 250 lub więcej pracowników lub
b) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz
operacji finansowych przekraczający równowartość w złotych
50 milionów euro, lub
c) osiągnął sumy aktywów bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych
lat, które przekroczyły równowartość w złotych 43 milionów euro,
2) spółki o istotnym znaczeniu dla gospodarki państwa, umieszczonej
w wykazie określonym w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie
art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r. o zasadach zarządzania
mieniem państwowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 735),
3) przedsiębiorcy o szczególnym znaczeniu gospodarczo-obronnym,
umieszczonego w wykazie określonym w przepisach wykonawczych
wydanych na podstawie art. 6 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r.
o organizowaniu zadań na rzecz obronności państwa realizowanych przez
przedsiębiorców (Dz. U. poz. 1320, z 2002 r. poz. 1571 oraz z 2020 r.
poz. 374 i 568)
– sąd wyznacza do pełnienia funkcji syndyka osobę posiadającą licencję doradcy
restrukturyzacyjnego z tytułem kwalifikowanego doradcy restrukturyzacyjnego.

Art. 157a. 1. Syndykiem nie może być osoba fizyczna lub spółka handlowa,
która:
1) jest wierzycielem lub dłużnikiem upadłego, małżonkiem, wstępnym,
zstępnym, rodzeństwem, powinowatym upadłego lub jego wierzyciela w tej
samej linii czy stopniu, osobą pozostającą z nim w stosunku przysposobienia
lub małżonkiem tej osoby albo osobą pozostającą z upadłym w faktycznym
związku, prowadzącą z nim wspólnie gospodarstwo domowe;
2) jest lub była zatrudniona przez upadłego na podstawie stosunku pracy albo
wykonywała pracę lub świadczyła usługi na rzecz upadłego na podstawie
innego stosunku prawnego;
3) jest lub była członkiem organu, prokurentem lub pełnomocnikiem upadłego,
albo jest lub w okresie dwóch lat przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie
upadłości była wspólnikiem albo akcjonariuszem posiadającym udziały albo
akcje w wysokości wyższej niż 5% kapitału zakładowego dłużnika lub
wierzyciela;
4) jest lub była spółką powiązaną z upadłym lub jest lub była członkiem organu,
prokurentem lub pełnomocnikiem takiej spółki albo jest lub w okresie dwóch
lat przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości była wspólnikiem
albo akcjonariuszem posiadającym udziały albo akcje w wysokości wyższej
niż 5% kapitału zakładowego spółki powiązanej z dłużnikiem;
5) pełniła funkcję nadzorcy lub zarządcy w prowadzonym wcześniej wobec
upadłego postępowaniu restrukturyzacyjnym.
2. Syndyk oraz jego małżonek, wstępny, zstępny, rodzeństwo, osoba
pozostająca z nim w stosunku przysposobienia lub małżonek takiej osoby, jak
również osoba pozostająca z nim w faktycznym związku, prowadząca z nim
wspólnie gospodarstwo domowe, nie mogą nabyć rzeczy ani praw pochodzących
ze sprzedaży dokonanej w postępowaniu upadłościowym, w którym syndyk pełni
albo pełnił tę funkcję.
2a. Do innych umów zawieranych przez syndyka w toku postępowania
przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio, chyba że sędzia-komisarz postanowi
inaczej.
3. Przeszkoda, o której mowa w ust. 1 pkt 1, trwa mimo ustania małżeństwa
lub przysposobienia.
4. Syndyk niezwłocznie, nie później niż wraz z podjęciem pierwszej
czynności przed sądem lub sędzią-komisarzem, składa do akt postępowania
oświadczenie, że nie zachodzą przeszkody, o których mowa w ust. 1.

art. 158. więcej Art. 158. (uchylony).

art. 159. więcej Art. 159. 1. Na wniosek syndyka lub z urzędu sędzia-komisarz może powołać
zastępcę syndyka, jeżeli jest to potrzebne, zwłaszcza w przypadku wykonywania
czynności w innym okręgu sądowym.
2. Sędzia-komisarz określa zakres czynności zastępcy syndyka.
3. Do zastępcy syndyka przepisy ustawy o syndyku stosuje się odpowiednio.

art. 160. więcej Art. 160. 1. W sprawach dotyczących masy upadłości syndyk dokonuje
czynności w imieniu własnym na rachunek upadłego.
2. Syndyk nie odpowiada za zobowiązania zaciągnięte w sprawach
dotyczących masy upadłości.
3. Syndyk odpowiada za szkodę wyrządzoną na skutek nienależytego
wykonywania obowiązków.

art. 161. więcej Art. 161. 1. Syndyk może udzielać pełnomocnictw do dokonywania
czynności prawnych. Może też udzielać pełnomocnictw procesowych
w postępowaniach sądowych, administracyjnych, sądowoadministracyjnych
i przed sądami polubownymi.
2. Za szkodę wyrządzoną przez pełnomocników syndyk odpowiada jak za
działanie własne.

art. 162. więcej Art. 162. 1. Wynagrodzenie syndyka ustala się jako sumę pięciu części
składowych, w granicach od dwukrotności do dwustusześćdziesięciokrotności
podstawy wynagrodzenia.
2. Części składowe wynagrodzenia ustala się według następujących zasad:
1) część zależna od sumy wypłaconej wierzycielom w ramach wykonania
planów podziału powiększonej o koszty rozwiązania stosunków pracy
z pracownikami pozostającymi w zatrudnieniu w dniu ogłoszenia upadłości:
a) jedna podstawa wynagrodzenia – dla sumy do 100 000,00 zł,
b) cztery podstawy wynagrodzenia – dla sumy od 100 000,01 zł do
1 000 000,00 zł,
c) dziesięć podstaw wynagrodzenia – dla sumy od 1 000 000,01 zł do
10 000 000,00 zł,
d) trzydzieści podstaw wynagrodzenia – dla sumy od 10 000 000,01 zł do
100 000 000,00 zł,
e) osiemdziesiąt podstaw wynagrodzenia – dla sumy przekraczającej
100 000 000,00 zł;
2) część zależna od liczby pracowników zatrudnionych w dniu ogłoszenia
upadłości:
a) połowa podstawy wynagrodzenia – od 1 do 10 pracowników,
b) trzy podstawy wynagrodzenia – od 11 do 50 pracowników,
c) dziesięć podstaw wynagrodzenia – od 51 do 200 pracowników,
d) dwadzieścia podstaw wynagrodzenia – od 201 do 400 pracowników,
e) trzydzieści podstaw wynagrodzenia – powyżej 400 pracowników;
3) część zależna od liczby wierzycieli biorących udział w postępowaniu:
a) połowa podstawy wynagrodzenia – do 10 wierzycieli,
b) dwie podstawy wynagrodzenia – od 11 do 100 wierzycieli,
c) cztery podstawy wynagrodzenia – od 101 do 500 wierzycieli,
d) dwadzieścia podstaw wynagrodzenia – od 501 do 1000 wierzycieli,
e) czterdzieści podstaw wynagrodzenia – powyżej 1000 wierzycieli;
4) część zależna od czasu trwania postępowania upadłościowego od dnia
ogłoszenia upadłości do dnia wykonania ostatecznego planu podziału:
a) dla postępowań, w których suma podstaw wynagrodzenia określonych
w pkt 1–3 nie przekracza ośmiokrotności:
– cztery podstawy wynagrodzenia, jeżeli postępowanie trwało nie
dłużej niż sześć miesięcy,
– dwie podstawy wynagrodzenia, jeżeli postępowanie trwało powyżej
sześciu miesięcy, ale nie dłużej niż dwanaście miesięcy,
– jeżeli postępowanie trwało powyżej dwunastu miesięcy,
wynagrodzenia nie podwyższa się o ten składnik,
b) dla postępowań, w których suma podstaw wynagrodzenia określonych
w pkt 1–3 przekracza ośmiokrotność i nie jest większa niż
czterdziestokrotność:
– osiem podstaw wynagrodzenia, jeżeli postępowanie trwało nie dłużej
niż dwanaście miesięcy,
– cztery podstawy wynagrodzenia, jeżeli postępowanie trwało
powyżej dwunastu miesięcy, ale nie dłużej niż dwadzieścia cztery
miesiące,
– jeżeli postępowanie trwało powyżej dwudziestu czterech miesięcy,
wynagrodzenia nie podwyższa się o ten składnik,
c) dla postępowań, w których suma podstaw wynagrodzenia określonych
w pkt 1–3 przekracza czterdziestokrotność:
– czterdzieści podstaw wynagrodzenia, jeżeli postępowanie trwało nie
dłużej niż osiemnaście miesięcy,
– dwadzieścia podstaw wynagrodzenia, jeżeli postępowanie trwało
powyżej osiemnastu miesięcy, ale nie dłużej niż trzydzieści sześć
miesięcy,
– jeżeli postępowanie trwało powyżej trzydziestu sześciu miesięcy,
wynagrodzenia nie podwyższa się o ten składnik;
5) część ustalana przez sąd do siedemdziesięciu podstaw wynagrodzenia
w zależności od stopnia trudności prowadzonego postępowania i jego
efektywności, w szczególności od skomplikowania sytuacji prawnej
i faktycznej masy upadłości, rozproszenia majątku oraz optymalizacji
kosztów postępowania.
3. Przez podstawę wynagrodzenia należy rozumieć przeciętne miesięczne
wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w trzecim
kwartale roku poprzedniego, ogłoszone przez Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego.

art. 163. więcej Art. 163. 1. Sąd ustala wynagrodzenie wstępne syndyka na wniosek syndyka,
złożony po złożeniu planu likwidacyjnego, w terminie trzydziestu dni od dnia
złożenia wniosku.
2. We wniosku o ustalenie wynagrodzenia wstępnego podaje się aktualne,
według stanu na dzień złożenia wniosku, informacje o:
1) przewidywanej sumie zaspokojenia wierzycieli w ramach poszczególnych
kategorii zaspokojenia;
2) liczbie zatrudnionych pracowników;
3) liczbie wierzycieli;
4) przewidywanym zgodnie z planem likwidacyjnym czasie trwania
postępowania;
5) stopniu skomplikowania sytuacji prawnej i faktycznej masy upadłości,
rozproszeniu i stanie majątku oraz innych okolicznościach mających
znaczenie dla nakładu pracy syndyka.
3. Ustalając wynagrodzenie wstępne, sąd stosuje zasady określone w art. 162,
biorąc pod uwagę wskaźniki i okoliczności podane we wniosku oraz
prawdopodobieństwo realizacji planu likwidacyjnego zgodnie z jego założeniami.
4. Na postanowienie w przedmiocie ustalenia wynagrodzenia wstępnego
zażalenie przysługuje wyłącznie upadłemu i syndykowi.

art. 164. więcej Art. 164. 1. Po ustaleniu wynagrodzenia wstępnego syndyk pobiera z masy
upadłości zaliczki w wysokości do 75% wynagrodzenia wstępnego w czterech
ratach:
1) 10% – po uprawomocnieniu się postanowienia o wynagrodzeniu wstępnym;
2) 25% – po złożeniu listy wierzytelności;
3) 15% – po złożeniu pierwszego planu podziału;
4) 25% – po przeprowadzeniu pełnej likwidacji masy upadłości.
2. Zaliczkę na wynagrodzenie wypłaca się na podstawie rachunku
wystawionego przez syndyka.

art. 165. więcej Art. 165. 1. Sąd wydaje postanowienie w przedmiocie wynagrodzenia
ostatecznego na wniosek syndyka złożony w terminie tygodnia od dnia złożenia
ostatecznego planu podziału albo doręczenia mu postanowienia o odwołaniu lub
zmianie syndyka albo umorzeniu postępowania. Złożenie wniosku z uchybieniem
terminu skutkuje przyznaniem wynagrodzenia ostatecznego w wysokości
dotychczas pobranych zaliczek, chyba że sąd postanowi o przyznaniu niższego
wynagrodzenia i zwrocie części zaliczek. Do dnia wydania postanowienia
w przedmiocie wynagrodzenia ostatecznego syndyk może złożyć wniosek
o przywrócenie terminu, wykazując, że uchybienie terminu nastąpiło bez jego
winy.
2. We wniosku o przyznanie wynagrodzenia ostatecznego podaje się aktualne,
według stanu na dzień złożenia wniosku, informacje o:
1) sumie wypłaconej wierzycielom w ramach wykonania planów podziału oraz
o poniesionych z masy upadłości kosztach rozwiązania stosunków pracy
z pracownikami pozostającymi w zatrudnieniu na dzień ogłoszenia upadłości;
2) liczbie pracowników zatrudnionych w dniu ogłoszenia upadłości;
3) liczbie wierzycieli, którzy zgłosili swoje wierzytelności, oraz o liczbie
wierzycieli umieszczonych na liście wierzytelności z urzędu;
4) czasie trwania postępowania;
5) trudnościach prowadzonego postępowania i jego efektywności, w tym
informacje o wysokości kosztów postępowania i innych zobowiązaniach
masy upadłości.

art. 166. więcej Art. 166. 1. Sąd niezwłocznie doręcza odpis wniosku syndyka o przyznanie
wynagrodzenia ostatecznego upadłemu i członkom rady wierzycieli albo informuje
ich, że syndyk nie złożył takiego wniosku w terminie. Upadły i członkowie rady
wierzycieli mogą w terminie tygodnia zająć stanowisko w sprawie wniosku,
o czym należy ich pouczyć.
2. Sąd ustala wynagrodzenie ostateczne niezwłocznie po przedstawieniu
stanowisk, o których mowa w ust. 1, albo bezskutecznym upływie terminu na ich
przedstawienie.
3. Syndyk jest uprawniony do pobrania wynagrodzenia w wysokości
ustalonej w prawomocnym postanowieniu o ustaleniu wynagrodzenia ostatecznego
niezwłocznie po wydaniu postanowienia o zatwierdzeniu ostatecznego planu
podziału.
4. Jeżeli syndyk jest obowiązany wydać dłużnikowi jego majątek na skutek
uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu lub zakończeniu postępowania,
a postanowienie o przyznaniu wynagrodzenia ostatecznego nie jest jeszcze
prawomocne, kwota wynagrodzenia podlega złożeniu do depozytu sądowego,
w wysokości różnicy między wynagrodzeniem wnioskowanym a sumą pobranych
zaliczek, chyba że sąd, mając na względzie ważny interes dłużnika, postanowi
o ograniczeniu wysokości zabezpieczenia do kwoty ustalonej w nieprawomocnym
postanowieniu o przyznaniu wynagrodzenia ostatecznego. Sąd postanowi
o wydaniu syndykowi kwoty złożonej do depozytu sądowego na wniosek syndyka
na podstawie prawomocnego postanowienia o ustaleniu wynagrodzenia ostatecznego. W przedmiocie złożenia i wydania z depozytu orzeka sąd w składzie jednoosobowym.
5. Jeżeli wynagrodzenie ostateczne ustalono w wysokości niższej niż 75%
wynagrodzenia wstępnego, syndyk jest obowiązany zwrócić do masy upadłości
różnicę między sumą pobranych zaliczek a wynagrodzeniem ostatecznym.
W postanowieniu o przyznaniu wynagrodzenia ostatecznego sąd określi kwotę
podlegającą zwrotowi.
6. Na postanowienie sądu w przedmiocie ustalenia wynagrodzenia
ostatecznego i zwrotu zaliczek przysługuje zażalenie. Zażalenie przysługuje
również syndykowi.
7. Prawomocne postanowienie o przyznaniu wynagrodzenia ostatecznego
stanowi tytuł egzekucyjny przeciwko syndykowi oraz upadłemu.

art. 167. więcej Art. 167. 1. Jeżeli syndyk został odwołany lub w przypadku zmiany syndyka
przed dniem złożenia sprawozdania ostatecznego, zachowuje on prawo do zaliczek
pobranych zgodnie z art. 164 do czasu ustalenia wynagrodzenia ostatecznego.
2. Ustalając wynagrodzenie ostateczne w postępowaniu upadłościowym,
w którym funkcję pełniło kilku syndyków, sąd rozdziela wynagrodzenie między
nich proporcjonalnie do czasu pełnienia funkcji w postępowaniu, przy czym sąd
może zdecydować o odstąpieniu od proporcjonalnego podziału, w szczególności
jeżeli jest to uzasadnione zróżnicowanym wpływem poszczególnych syndyków na
zaistnienie okoliczności, o której mowa w art. 162 ust. 2 pkt 1, oraz ich nakładem
pracy.
3. W przypadku umorzenia postępowania upadłościowego albo jego
uchylenia sąd przyznaje syndykowi wynagrodzenie ostateczne, mając na uwadze
okoliczności, o których mowa w art. 162, nakład pracy syndyka i czas trwania
postępowania.
4. Jeżeli przyznana syndykowi część wynagrodzenia ostatecznego przekracza
wartość pobranych zaliczek, przepis art. 166 ust. 5 stosuje się odpowiednio.

Art. 167a. Wynagrodzenie i zaliczki na wynagrodzenie syndyka
obowiązanego do rozliczenia podatku od towarów i usług podwyższa się o kwotę
podatku od towarów i usług.

Art. 167b. 1. W przypadku śmierci syndyka roszczenie o należne mu
wynagrodzenie należy do spadku po nim.
2. O wynagrodzeniu syndyka w przypadku, o którym mowa w ust. 1, orzeka
sąd z urzędu.

art. 168. więcej Art. 168. 1. Syndyk składa sędziemu-komisarzowi w terminach przez niego
wyznaczonych, przynajmniej co trzy miesiące, sprawozdanie ze swoich czynności
oraz sprawozdanie rachunkowe z uzasadnieniem.
2. Zastępca syndyka, jeżeli jest ustanowiony, składa sprawozdania, o których
mowa w ust. 1, w terminach wyznaczonych przez syndyka. Syndyk składa te
sprawozdania wraz ze swoim sprawozdaniem sędziemu-komisarzowi.
3. Sprawozdania, o których mowa w ust. 1, 2 i 4, rozpoznaje sędzia-komisarz
po wysłuchaniu w miarę potrzeby i możliwości syndyka, upadłego i członków rady
wierzycieli.
4. Po wykonaniu ostatecznego planu podziału funduszów masy upadłości
syndyk i jego zastępcy składają sprawozdanie ostateczne obejmujące sprawozdanie
ze swoich czynności oraz sprawozdanie rachunkowe. Sprawozdanie ostateczne
obejmuje w szczególności wskazanie miejsca zarchiwizowania dokumentów
upadłego, łącznej wysokości wydatków z tytułu kosztów postępowania
i zobowiązań, o których mowa w art. 230, łącznej wysokości funduszów masy upadłości oraz funduszów uzyskanych ze zbycia rzeczy i praw obciążonych rzeczowo oraz ogólnego stopnia zaspokojenia wierzycieli.
5. Sędzia-komisarz zatwierdza sprawozdanie rachunkowe, odmawia uznania
określonego wydatku lub dokonuje odpowiedniego sprostowania oraz orzeka
o zwrocie do masy upadłości kwoty niezatwierdzonej. Sędzia-komisarz odmawia
zatwierdzenia sprawozdania ostatecznego w całości lub części, jeżeli syndyk
dokonał czynności niezgodnych z prawem lub skutkujących pokrzywdzeniem
wierzycieli lub upadłego albo mimo wezwania nie wykonał w zakreślonym terminie
wszystkich obowiązków. Na postanowienie sędziego-komisarza przysługuje
zażalenie. Zażalenie przysługuje również syndykowi. Prawomocne postanowienie
zobowiązujące syndyka do zwrotu do masy upadłości kwoty niezatwierdzonej
stanowi tytuł egzekucyjny przeciwko syndykowi.
5a. Prawomocne postanowienie o odmowie zatwierdzenia sprawozdania
ostatecznego w całości lub części doręcza się Ministrowi Sprawiedliwości.
6. Do sprawozdań, o których mowa w ust. 1 i 4, nie stosuje się przepisów
o rachunkowości.
7. Sprawozdania, o których mowa w ust. 1, 2 i 4, składa się w postaci
elektronicznej i zamieszcza w Rejestrze.
8. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór
sprawozdania z czynności syndyka, sprawozdania rachunkowego i sprawozdania
ostatecznego syndyka, mając na uwadze zakres informacji, których umieszczenie
w sprawozdaniach jest niezbędne dla prawidłowego sprawowania nadzoru nad
syndykiem, oceny stanu masy upadłości oraz nakładu pracy syndyka, a także
czytelność oraz kompletność sprawozdań.

art. 169. więcej Art. 169. 1. Syndyk wykonuje obowiązki sprawozdawcze ciążące na
upadłym. Syndyk nie odpowiada za opóźnienia w realizacji tych obowiązków
spowodowane nieprzekazaniem mu dokumentacji lub przekazaniem dokumentacji
nierzetelnej lub niekompletnej.
2. Obowiązek przekazywania informacji, o którym mowa
w art. 56 ust. 1 pkt 2 i ust. 7 oraz art. 70 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie
publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do
zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych, a także art. 17 ust. 1 i 2 oraz art. 19 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 596/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie nadużyć na rynku
(rozporządzenie w sprawie nadużyć na rynku) oraz uchylającego dyrektywę
2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady i dyrektywy Komisji 2003/124/WE,
2003/125/WE i 2004/72/WE (Dz. Urz. UE L 173 z 12.06.2014, str. 1, z późn.
zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 596/2014”, ciąży na syndyku.
3. Upadły jest obowiązany do natychmiastowego udostępniania syndykowi
posiadanych informacji i dokumentów pozwalających na wykonanie obowiązku,
o którym mowa w art. 56 ust. 1 pkt 2 i ust. 7 oraz art. 70 ustawy z dnia 29 lipca
2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych
do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych, a także
art. 17 ust. 1 i 2 oraz art. 19 ust. 3 rozporządzenia nr 596/2014. Jeżeli dla upadłego
został ustanowiony kurator w postępowaniu upadłościowym, obowiązek ten ciąży
na kuratorze.
4. Syndyk prowadzący przedsiębiorstwo upadłego może prowadzić
działalność wymagającą koncesji, licencji albo zezwolenia, chyba że co innego
wynika z odrębnych ustaw.
Art. 169a. 1. Sędzia-komisarz upomina syndyka, który nie wykonuje albo
nienależycie wykonuje swoje obowiązki.
2. W przypadku istotnego uchybienia albo braku poprawy w wykonywaniu
obowiązków mimo upomnienia, sędzia-komisarz nakłada na syndyka grzywnę
w wysokości od 1000 zł do 30 000 zł, biorąc pod uwagę stopień oraz wagę
uchybienia.

art. 170. więcej Art. 170. 1. W przypadku rażącego uchybienia lub braku poprawy
w wykonywaniu swoich obowiązków mimo nałożonej grzywny lub w przypadku
niewykonania obowiązków, o których mowa w art. 156 ust. 4 lub art. 157a ust. 4,
mimo wezwania do ich spełnienia w terminie tygodnia sąd odwołuje syndyka.
1a. Wniosek o odwołanie syndyka z przyczyn, o których mowa w ust. 1,
może złożyć prokurator.
2. Przed odwołaniem syndyka sąd jest obowiązany do jego wysłuchania.
W przypadku uprawdopodobnienia podstaw do odwołania syndyka sąd może do
czasu wydania postanowienia w przedmiocie odwołania zawiesić syndyka w
wykonywaniu jego czynności, ustanawiając tymczasowego syndyka, do którego
przepisy o syndyku stosuje się odpowiednio.
3. Sąd zmienia syndyka na jego wniosek albo na podstawie uchwały rady
wierzycieli podjętej w trybie określonym w art. 207a.
4. W przypadku śmierci syndyka albo utraty przez niego pełnej zdolności do
czynności prawnych albo jeżeli w składzie organów spółki będącej syndykiem
zachodzą braki uniemożliwiające jej działanie, sąd stwierdza wygaśnięcie funkcji
syndyka. W postanowieniu sąd wskazuje datę śmierci syndyka.
5. Sąd zmienia syndyka w przypadku cofnięcia albo zawieszenia syndykowi
praw wynikających z licencji doradcy restrukturyzacyjnego, a jeżeli syndykiem jest
spółka – w przypadku cofnięcia albo zawieszenia praw wynikających z licencji
doradcy restrukturyzacyjnego wspólnikom ponoszącym za zobowiązania spółki
odpowiedzialność bez ograniczenia całym swoim majątkiem albo członkom
zarządu reprezentującym taką spółkę.
6. Odpis prawomocnego postanowienia o odwołaniu syndyka lub
stwierdzeniu wygaśnięcia funkcji syndyka doręcza się Ministrowi
Sprawiedliwości.

art. 171. więcej Art. 171. 1. W przedmiocie odwołania lub zmiany zastępcy syndyka orzeka
sędzia-komisarz. Sędzia-komisarz odwołuje zastępcę syndyka również wówczas,
jeżeli jego dalszy udział w postępowaniu nie jest potrzebny.
2. (uchylony)
3. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 1 w zdaniu drugim, zażalenie nie
przysługuje.

art. 172. więcej Art. 172. 1. Na postanowienie w przedmiocie odwołania syndyka oraz na
postanowienie sędziego-komisarza w przedmiocie upomnienia lub nałożenia grzywny na syndyka przysługuje zażalenie. Zażalenie przysługuje również syndykowi. Przepisu art. 222 ust. 1 zdanie drugie nie stosuje się.
2. Sąd wyznacza syndyka po uprawomocnieniu się postanowienia
o odwołaniu, o którym mowa w ust. 1. Do czasu wyznaczenia syndyka sąd
wyznacza syndyka tymczasowego, do którego przepisy o syndyku stosuje się
odpowiednio.

art. 173. więcej Art. 173. Syndyk niezwłocznie obejmuje majątek upadłego, zarządza nim,
zabezpiecza go przed zniszczeniem, uszkodzeniem lub zabraniem go przez osoby
postronne oraz przystępuje do jego likwidacji.

art. 174. więcej Art. 174. 1. Jeżeli syndyk napotyka przeszkody ze strony upadłego przy
obejmowaniu majątku upadłego, wprowadzenia syndyka w posiadanie majątku
upadłego dokonuje komornik sądowy. Podstawę wprowadzenia stanowi
postanowienie sądu o ogłoszeniu upadłości lub postanowienie o powołaniu
syndyka bez potrzeby nadawania mu klauzuli wykonalności.
2. Koszty wprowadzenia pokrywa tymczasowo Skarb Państwa. Koszty te
stanowią koszt postępowania upadłościowego, a jeżeli upadły nie jest osobą
fizyczną, koszty te obciążają osoby uprawnione do reprezentowania upadłego,
które przeszkadzały w objęciu majątku. W przypadku niemożności ściągnięcia
kosztów od osób zobowiązanych do ich zwrotu podlegają one zaspokojeniu z masy
upadłości. Jeżeli działania utrudniające objęcie majątku przez syndyka
podejmowało kilka osób uprawnionych do reprezentowania upadłego, koszty
wprowadzenia obciążają te osoby solidarnie.
3. O zwrocie kosztów, o których mowa w ust. 2, orzeka sędzia-komisarz. Na
postanowienie sędziego-komisarza przysługuje zażalenie osobom zobowiązanym
do zwrotu kosztów.
4. Koszty, o których mowa w ust. 2, ściąga się od osób zobowiązanych do ich
zwrotu w trybie egzekucji opłat sądowych.

art. 175. więcej Art. 175. Syndyk podejmuje niezbędne czynności celem ujawnienia
postanowienia o ogłoszeniu upadłości w księdze wieczystej oraz w innych
księgach i rejestrach, do których wpisany jest majątek upadłego.

art. 176. więcej Art. 176. 1. Syndyk niezwłocznie zawiadamia o upadłości tych wierzycieli,
których adresy są znane na podstawie ksiąg upadłego, a także komorników
prowadzących postępowania egzekucyjne przeciwko upadłemu oraz małżonka
dłużnika.
1a. W zawiadomieniu skierowanym do wierzycieli syndyk poucza ich o treści
art. 54a, art. 235–237 i art. 239–241, wskazuje sąd, do którego można zaskarżyć
postanowienie o ogłoszeniu upadłości zgodnie z art. 54a ust. 1, imię i nazwisko
albo nazwę syndyka, adres, na który należy dokonać zgłoszenia wierzytelności,
termin, w którym należy dokonać tego zgłoszenia, albo sposób obliczenia tego
terminu oraz podaje numer rachunku bankowego, na który należy wpłacić
zryczałtowane koszty, o których mowa w art. 235 ust. 1.
1b. W zawiadomieniu skierowanym do małżonka dłużnika syndyk poucza go
o treści art. 124–126.
2. Syndyk zawiadamia placówki pocztowe w rozumieniu ustawy z dnia
23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U. z 2020 r. poz. 1041) o ogłoszeniu
upadłości. Placówki te doręczają syndykowi adresowane do upadłego przesyłki
pocztowe. Syndyk, w terminie siedmiu dni od dnia otrzymania przesyłki,
zawiadamia upadłego o otrzymaniu przesyłek pocztowych, które nie dotyczą masy
upadłości lub których zatrzymanie nie jest potrzebne ze względu na zawarte w nich
wiadomości, oraz umożliwia upadłemu odebranie tych przesyłek. Doręczenie
przesyłki pocztowej dla upadłego uważa się za dokonane z upływem trzydziestu
dni od dnia doręczenia przesyłki pocztowej syndykowi.
3. Syndyk zawiadamia o upadłości banki i instytucje, z którymi upadły zawarł
umowę o udostępnienie skrytki sejfowej albo złożył pieniądze lub inne przedmioty.
4. Syndyk wzywa przedsiębiorstwa przewozowe, przedsiębiorstwa
spedycyjne i domy składowe, w których znajdują się lub mogą znajdować się
towary należące do upadłego lub przesyłki do niego adresowane, o przekazanie
syndykowi przesyłek lub towarów oraz aby nie wykonywały poleceń kierowanych
do nich przez upadłego.

art. 177. więcej Art. 177. 1. Syndyk niezwłocznie wykonuje obowiązki przewidziane
przepisami o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności
pracodawcy.
2. Przekazane z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych
środki nie wchodzą do masy upadłości ani nie mogą służyć zaspokojeniu innych
wierzycieli niż uprawnieni do ich odbioru.

art. 178. więcej Art. 178. 1. Syndyk może żądać od organów administracji rządowej
i samorządu terytorialnego potrzebnych informacji dotyczących majątku upadłego.
2. Syndyk składa wniosek o poszukiwanie majątku upadłego przez komornika
z ograniczeniem do poszukiwania w bazach danych, do których komornik ma
dostęp. Przepisów art. 801 i art. 8011 Kodeksu postępowania cywilnego nie stosuje
się.
3. Do pism kierowanych do syndyka stosuje się odpowiednio przepis
art. 165 Kodeksu postępowania cywilnego.
4. Do doręczeń dokonywanych przez syndyka stosuje się odpowiednio
przepisy art. 131–142 Kodeksu postępowania cywilnego.
5. Po obwieszczeniu postanowienia o ogłoszeniu upadłości banki, w których
upadły ma rachunki bankowe, sejfy lub skrytki, są obowiązane zawiadomić o tym
syndyka.

art. 179. więcej Art. 179. Syndyk jest obowiązany podejmować działania z należytą
starannością, w sposób umożliwiający optymalne wykorzystanie majątku upadłego
w celu zaspokojenia wierzycieli w jak najwyższym stopniu, w szczególności przez
minimalizację kosztów postępowania.

art. 180. więcej Art. 180. (uchylony).

art. 181. więcej Art. 181. (uchylony).

art. 182. więcej Art. 182. (uchylony).

art. 183. więcej Art. 183. (uchylony).

art. 184. więcej Art. 184. (uchylony).

art. 185. więcej Art. 185. 1. Upadłym jest ten, wobec kogo wydano postanowienie
o ogłoszeniu upadłości.
2. Ogłoszenie upadłości nie ma wpływu na zdolność prawną oraz zdolność do
czynności prawnych upadłego.
3. Przekształcenia osób prawnych oraz innych jednostek organizacyjnych
nieposiadających osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność
prawną, po ogłoszeniu upadłości dopuszczalne są tylko według przepisów
niniejszej ustawy.
4. Koszty związane z funkcjonowaniem organów upadłego oraz realizacją
jego uprawnień organizacyjnych ustala każdorazowo sędzia-komisarz. Koszty te
wchodzą w skład kosztów postępowania upadłościowego. Na postanowienie
sędziego-komisarza przysługuje zażalenie.

art. 186. więcej Art. 186. Po ogłoszeniu upadłości wszelkie uprawnienia upadłego związane
z uczestnictwem w spółkach lub spółdzielniach wykonuje syndyk.

art. 187. więcej Art. 187. 1. Jeżeli upadły nie ma zdolności procesowej i nie działa za niego
przedstawiciel ustawowy, a także gdy w składzie organów upadłego będącego
osobą prawną lub jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej,
której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, zachodzą braki
uniemożliwiające ich działanie, sędzia-komisarz ustanawia dla niego kuratora,
który działa za upadłego w postępowaniu upadłościowym. Jeżeli dla upadłego
ustanowiono kuratora na podstawie art. 42 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. –
Kodeks cywilny, tego kuratora powołuje się na kuratora, o którym mowa
w niniejszym przepisie.
2. Ustanowienie kuratora na podstawie przepisu ust. 1 nie stanowi przeszkody
do usunięcia, według zasad ogólnych, braku zdolności procesowej albo braków
w składzie organów uniemożliwiających ich działanie. Z chwilą ich uzupełnienia
ustanowienie kuratora według przepisów niniejszego rozdziału traci moc.
3. Wobec kuratora nie stosuje się środków przymusu. Kurator ponosi
odpowiedzialność za szkodę tak jak syndyk.
4. Wynagrodzenie kuratora ustanowionego na podstawie ust. 1 ustala sędzia-
-komisarz w wysokości stosownej do nakładu pracy kuratora, stosując
odpowiednio przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia
28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Wynagrodzenie
kuratora obowiązanego do rozliczenia podatku od towarów i usług podwyższa się
o kwotę podatku od towarów i usług. Na postanowienie w przedmiocie wynagrodzenia oraz zwrotu wydatków przysługuje zażalenie. Zażalenie przysługuje również kuratorowi.

art. 188. więcej Art. 188. 1. W przypadku śmierci upadłego jego spadkobierca ma prawo brać
udział w postępowaniu upadłościowym. Jeżeli spadkobierca nie jest znany albo nie
wstąpił do postępowania, sędzia-komisarz na wniosek syndyka albo z urzędu
ustanowi kuratora, do którego przepis art. 187 stosuje się.
2. Ustanowienie kuratora na podstawie ust. 1 traci moc po wstąpieniu do
postępowania spadkobiercy upadłego, który wykazał swoje prawa prawomocnym
postanowieniem o stwierdzeniu nabycia spadku. Przepisy o prawach
i obowiązkach upadłego stosuje się odpowiednio do spadkobiercy.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio, gdy ustanowiono kuratora spadku.

art. 189. więcej Art. 189. Wierzycielem w rozumieniu ustawy jest każdy uprawniony do
zaspokojenia z masy upadłości, choćby wierzytelność nie wymagała zgłoszenia.

art. 190. więcej Art. 190. 1. Dla wierzyciela niemającego zdolności sądowej lub procesowej,
jak również dla wierzyciela będącego osobą prawną albo inną jednostką
organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której odrębna ustawa
przyznaje zdolność prawną, która posiada braki w składzie jej organów
uniemożliwiające jej działanie, sędzia-komisarz może ustanowić kuratora do
działania w postępowaniu upadłościowym, jeżeli przyczyni się to do usprawnienia
postępowania.
2. Ustanowienie kuratora zgodnie z przepisem ust. 1 nie stanowi przeszkody
do usunięcia, według przepisów ogólnych, braku zdolności sądowej lub procesowej
albo braków w składzie organów uniemożliwiających ich działanie. Z chwilą
uzupełnienia tych braków ustanowienie kuratora na podstawie ust. 1 traci moc.
3. Koszty działania kuratora obciążają wierzyciela, dla którego kurator został
ustanowiony, i podlegają zaspokojeniu z sum wypłaconych wierzycielowi
w postępowaniu upadłościowym. W razie zawarcia układu oraz jeżeli wypłacona wierzycielowi w postępowaniu upadłościowym suma nie wystarcza na zaspokojenie kosztów ustanowienia kuratora, sędzia-komisarz wydaje
postanowienie zobowiązujące wierzyciela do ich poniesienia. Koszty te ściąga się
według przepisów o egzekucji opłat sądowych. Na postanowienie
sędziego-komisarza przysługuje zażalenie.

art. 191. więcej Art. 191. Sędzia-komisarz zwołuje zgromadzenie wierzycieli:
1) jeżeli według przepisów ustawy wymagane jest podjęcie uchwały
zgromadzenia;
2) na wniosek przynajmniej dwóch wierzycieli mających łącznie nie mniej niż
trzecią część ogólnej sumy uznanych wierzytelności;
3) w innych przypadkach, gdy uzna to za potrzebne.

art. 192. więcej Art. 192. 1. Sędzia-komisarz zwołuje zgromadzenie wierzycieli przez
obwieszczenie, w którym wskazuje termin, miejsce i przedmiot obrad oraz sposób
głosowania.
2. Obwieszczenia dokonuje się przynajmniej na dwa tygodnie przed terminem
zgromadzenia wierzycieli.
3. W przypadku odroczenia zgromadzenia wierzycieli, sędzia-komisarz
podaje obecnym do wiadomości nowy termin i miejsce zgromadzenia; w takim
przypadku nie dokonuje się ponownego obwieszczenia. Oddany poprzednio głos
wierzyciela, który nie stawił się na odroczonym zgromadzeniu wierzycieli,
zachowuje moc i jest uwzględniany przy obliczaniu wyników głosowania, jeżeli na
tym zgromadzeniu poddane pod głosowanie są te same uchwały lub uchwały
korzystniejsze dla wierzycieli.

art. 193. więcej Art. 193. 1. Zgromadzeniu wierzycieli przewodniczy sędzia-komisarz.
2. Z przebiegu zgromadzenia wierzycieli sporządza się protokół.

art. 194. więcej Art. 194. Syndyk, członkowie rady wierzycieli i upadły wezwany do
udzielenia wyjaśnień obowiązani są stawić się na zgromadzeniu wierzycieli. Ich
niestawiennictwo jednak, choćby usprawiedliwione, nie stanowi przeszkody do
odbycia zgromadzenia wierzycieli.

art. 195. więcej Art. 195. 1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, w zgromadzeniu wierzycieli
mają prawo uczestniczyć z prawem głosu wierzyciele, których wierzytelności
zostały uznane. Wierzyciele głosują z sumą wierzytelności umieszczoną na liście
wierzytelności.
2. Sędzia-komisarz na wniosek wierzyciela i po wysłuchaniu upadłego może
dopuścić do udziału w zgromadzeniu wierzyciela, którego wierzytelność
uzależniona jest od warunku zawieszającego lub jest uprawdopodobniona;
stosownie do okoliczności sędzia-komisarz oznacza sumę, według której oblicza
się głos tego wierzyciela.

art. 196. więcej Art. 196. 1. Wierzyciele, którzy mają wierzytelność solidarną lub
niepodzielną, głosują przez wspólnego pełnomocnika, któremu pełnomocnictwo
powinno być udzielone na piśmie, z podpisem notarialnie poświadczonym.
Pełnomocnictwo udzielone adwokatowi lub radcy prawnemu nie wymaga
notarialnego poświadczenia. Pełnomocnikiem może być także jeden z wierzycieli.
O ustanowieniu pełnomocnika wierzyciele ci obowiązani są powiadomić
sędziego-komisarza na piśmie przed zgromadzeniem wierzycieli lub ustnie do
protokołu na zgromadzeniu.
2. Jeżeli wierzyciele nie dokonają wyboru pełnomocnika zgodnie z ust. 1,
w imieniu wierzycieli głosuje zarządca ustanowiony według przepisów ustawy
z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny o zarządzie związanym ze współwłasnością.
3. Niedokonanie przez wierzycieli, o których mowa w ust. 1 i 2, wyboru
pełnomocnika lub zarządcy nie stanowi przeszkody do wyznaczenia terminu
zgromadzenia wierzycieli.

art. 197. więcej Art. 197. 1. Wierzyciel nie ma prawa głosu na podstawie wierzytelności,
którą nabył w drodze przelewu lub indosu po ogłoszeniu upadłości, chyba że
przejście wierzytelności nastąpiło wskutek spłacenia przez niego długu, za który
odpowiadał osobiście albo określonymi przedmiotami majątkowymi, ze stosunku
prawnego powstałego przed ogłoszeniem upadłości.
2. (uchylony)
3. (uchylony)
4. (uchylony)

art. 198. więcej Art. 198. 1. Głosowanie na zgromadzeniu wierzycieli przeprowadza się
ustnie lub pisemnie, a opis przebiegu i wynik głosowania zamieszcza się
w protokole. W protokole podaje się imię i nazwisko głosującego, czy głosuje za,
czy przeciw uchwale, oraz sumę wierzytelności, z jaką głosuje. Jeżeli oddano głos
w cudzym imieniu, wskazuje się reprezentowanego oraz imię i nazwisko
głosującego. Wierzyciela, który wstrzymał się od głosu, uważa się za
nieuczestniczącego w głosowaniu.
2. Uczestnik postępowania może głosować na zgromadzeniu wierzycieli także
przez pełnomocnika.

art. 199. więcej Art. 199. 1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, uchwały zgromadzenia
wierzycieli zapadają bez względu na liczbę obecnych, większością głosów
wierzycieli mających przynajmniej piątą część ogólnej sumy wierzytelności
przypadających wierzycielom uprawnionym do uczestniczenia w tym
zgromadzeniu.
2. W sprawach o wyłączenie mienia z masy upadłości uchwały zapadają
większością głosów wierzycieli mających przynajmniej dwie trzecie ogólnej sumy
uznanych wierzytelności.

art. 200. więcej Art. 200. Sędzia-komisarz może uchylić uchwałę zgromadzenia wierzycieli,
jeżeli jest sprzeczna z prawem lub narusza dobre obyczaje albo rażąco narusza
interes wierzyciela, który głosował przeciw uchwale. Na postanowienie sędziegokomisarza przysługuje zażalenie.

art. 201. więcej Art. 201. 1. Radę wierzycieli ustanawia oraz powołuje i odwołuje jej
członków sędzia-komisarz z urzędu, o ile uzna to za potrzebne, albo na wniosek.
2. Sędzia-komisarz niezwłocznie, nie później niż w terminie tygodnia,
ustanawia radę wierzycieli na wniosek upadłego, co najmniej trzech wierzycieli lub
wierzyciela albo wierzycieli mających łącznie co najmniej piątą część sumy
wierzytelności z wyłączeniem wierzycieli określonych w art. 116 ustawy z dnia
15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne oraz wierzycieli, którzy nabyli
wierzytelność w drodze przelewu lub indosu po ogłoszeniu upadłości, chyba że
przejście wierzytelności nastąpiło wskutek spłacenia przez wierzyciela długu, za który odpowiadał osobiście albo określonymi przedmiotami majątkowymi, ze stosunku prawnego powstałego przed ogłoszeniem upadłości, albo nabycie
wierzytelności nastąpiło po obwieszczeniu w Rejestrze informacji o trybie i miejscu
sprzedaży wierzytelności, a zbycie nastąpiło na rzecz nabywcy, który zaoferował
najwyższą kwotę.
3. Do czasu zatwierdzenia listy wierzytelności uprawnienia wierzycieli
w sprawach dotyczących rady wierzycieli ustala się na podstawie:
1) spisu wierzycieli załączonego przez dłużnika do wniosku o ogłoszenie
upadłości;
2) spisu wierzytelności bezspornych przedstawionego na żądanie
sędziego-komisarza przez syndyka, sporządzonego w oparciu o księgi
rachunkowe i inne dokumenty upadłego;
3) przedłożonych przez wierzycieli tytułów egzekucyjnych;
4) spisu wierzytelności sporządzonego w postępowaniu restrukturyzacyjnym.

art. 202. więcej Art. 202. 1. Rada wierzycieli składa się z pięciu członków oraz dwóch
zastępców powoływanych spośród wierzycieli dłużnika będących uczestnikami
postępowania. Rada wierzycieli może składać się z trzech członków, jeżeli liczba
wierzycieli dłużnika będących uczestnikami postępowania jest mniejsza niż
siedem. Sędzia-komisarz może odwołać członków rady wierzycieli, którzy nie
pełnią należycie obowiązków, i powołać innych. Na postanowienie przysługuje
zażalenie. Odwołany prawomocnie członek rady wierzycieli nie może być
ponownie powołany.
1a. Sędzia-komisarz odwołuje członka rady wierzycieli na jego wniosek.
2. (uchylony)
3. Wierzyciel może nie przyjąć obowiązków członka rady lub jego zastępcy.
4. Do zastępcy członka rady wierzycieli przepisy dotyczące członka rady
wierzycieli stosuje się odpowiednio. Zastępca członka rady wierzycieli może
uczestniczyć w posiedzeniach rady wierzycieli. Głosuje on nad uchwałą w przypadku nieobecności któregokolwiek z członków rady wierzycieli. Zamiast
nieobecnego członka rady wierzycieli w pierwszej kolejności głosuje zastępca
wymieniony na pierwszym miejscu w sentencji postanowienia sędziego-komisarza
o powołaniu, jeżeli jest obecny na posiedzeniu.

Art. 202a. 1. Na wniosek wierzyciela lub wierzycieli mających co najmniej
piątą część sumy wierzytelności przysługujących wierzycielom będącym
uczestnikami postępowania, z wyłączeniem wierzycieli określonych w art. 116
ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne oraz wierzycieli, którzy
nabyli wierzytelność w drodze przelewu lub indosu po ogłoszeniu upadłości, chyba
że przejście wierzytelności nastąpiło wskutek spłacenia przez wierzyciela długu, za
który odpowiadał osobiście albo określonymi przedmiotami majątkowymi, ze
stosunku prawnego powstałego przed ogłoszeniem upadłości, albo nabycie
wierzytelności nastąpiło po obwieszczeniu w Rejestrze informacji o trybie i miejscu
sprzedaży wierzytelności, a zbycie nastąpiło na rzecz nabywcy, który zaoferował
najwyższą kwotę, sędzia-komisarz powołuje na członka rady wierzycieli wierzyciela
wskazanego przez wnioskodawcę, chyba że zachodzi uzasadnione przypuszczenie,
że wskazany wierzyciel nie będzie należycie pełnił obowiązków członka rady
wierzycieli. Na postanowienie oddalające wniosek zażalenie przysługuje wyłącznie
wnioskodawcy.
2. W przypadku gdy wierzyciel lub wierzyciele wnioskujący o powołanie
członka rady wierzycieli posiadają co najmniej dwie piąte sumy wierzytelności
przysługujących wierzycielom będącym uczestnikami postępowania, z wyłączeniem
wierzycieli określonych w art. 116 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo
restrukturyzacyjne oraz wierzycieli, którzy nabyli wierzytelność w drodze przelewu
lub indosu po ogłoszeniu upadłości, chyba że przejście wierzytelności nastąpiło
wskutek spłacenia przez wierzyciela długu, za który odpowiadał osobiście albo
określonymi przedmiotami majątkowymi, ze stosunku prawnego powstałego przed
ogłoszeniem upadłości, albo nabycie wierzytelności nastąpiło po obwieszczeniu
w Rejestrze informacji o trybie i miejscu sprzedaży wierzytelności, a zbycie
nastąpiło na rzecz nabywcy, który zaoferował najwyższą kwotę, mogą oni wskazać
po jednym kandydacie na członka rady wierzycieli na każdą piątą część
posiadanych wierzytelności.
3. Wierzyciel lub wierzyciele, których wniosek wskazany w ust. 1 lub 2 został
uwzględniony, nie mogą złożyć wniosku o powołanie kolejnych członków rady
wierzycieli, chyba że członek powołany poprzednio na ich wniosek został odwołany.

art. 203. więcej Art. 203. 1. Na wniosek wierzyciela lub wierzycieli mających co najmniej
piątą część sumy wierzytelności przysługujących wierzycielom będącym
uczestnikami postępowania, z wyłączeniem wierzycieli określonych w art. 116
ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne oraz wierzycieli, którzy
nabyli wierzytelność w drodze przelewu lub indosu po ogłoszeniu upadłości, chyba
że przejście wierzytelności nastąpiło wskutek spłacenia przez wierzyciela długu, za
który odpowiadał osobiście albo określonymi przedmiotami majątkowymi, ze
stosunku prawnego powstałego przed ogłoszeniem upadłości, albo nabycie
wierzytelności nastąpiło po obwieszczeniu w Rejestrze informacji o trybie i miejscu
sprzedaży wierzytelności, a zbycie nastąpiło na rzecz nabywcy, który zaoferował
najwyższą kwotę, sędzia-komisarz zmienia skład rady wierzycieli, powołując na
członka rady wierzycieli wierzyciela wskazanego przez wnioskodawcę, chyba że
zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że wskazany wierzyciel nie będzie należycie
pełnił obowiązków członka rady wierzycieli. Na postanowienie oddalające wniosek
zażalenie przysługuje wyłącznie wnioskodawcy.
2. Przepisy art. 202a ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
3. Sędzia-komisarz, zmieniając skład rady wierzycieli, nie może odwołać
członka rady wierzycieli powołanego na podstawie ust. 1 lub art. 202a, chyba że
żądają tego wierzyciele, na których wniosek członek został powołany.

art. 204. więcej Art. 204. 1. Członkowie rady wierzycieli pełnią swoje obowiązki osobiście
albo przez pełnomocników.
2. Pełnomocnictwo składa się przewodniczącemu rady, który składa je do akt
postępowania wraz z protokołem z posiedzenia rady wierzycieli.

art. 205. więcej Art. 205. 1. Rada wierzycieli udziela pomocy syndykowi, kontroluje jego
czynności, bada stan funduszów masy upadłości, udziela zezwolenia na czynności,
które mogą być dokonane tylko za zezwoleniem rady wierzycieli, oraz wyraża
opinię w innych sprawach, jeżeli tego zażąda sędzia-komisarz lub syndyk. Przy
wykonywaniu obowiązków rada wierzycieli kieruje się interesem ogółu
wierzycieli.
2. Rada wierzycieli lub jej członkowie mogą przedstawiać
sędziemu-komisarzowi swoje uwagi o działalności syndyka.
3. Rada wierzycieli może żądać od upadłego oraz syndyka wyjaśnień oraz
badać księgi i dokumenty dotyczące upadłości w zakresie, w jakim nie narusza to
tajemnicy przedsiębiorstwa. Sędzia-komisarz rozstrzyga wątpliwości co do zakresu
uprawnienia członków rady do badania ksiąg i dokumentów upadłego.

art. 206. więcej Art. 206. 1. Zezwolenia rady wierzycieli pod rygorem nieważności wymagają
następujące czynności:
1) dalsze prowadzenie przedsiębiorstwa przez syndyka, jeżeli ma trwać dłużej
niż trzy miesiące od dnia ogłoszenia upadłości;
2) odstąpienie od sprzedaży przedsiębiorstwa jako całości;
3) sprzedaż z wolnej ręki mienia wchodzącego w skład masy upadłości;
4) zaciąganie pożyczek lub kredytów oraz obciążenie majątku upadłego
ograniczonymi prawami rzeczowymi;
5) (uchylony)
6) uznanie, zrzeczenie się i zawarcie ugody co do roszczeń spornych oraz
poddanie sporu rozstrzygnięciu sądu polubownego.
1¹. (uchylony)
2. Jeżeli czynność, o której mowa w ust. 1 i 1¹, musi być dokonana
niezwłocznie i dotyczy wartości nieprzewyższającej dziesięciu tysięcy złotych,
syndyk, nadzorca sądowy albo zarządca może ją wykonać bez zezwolenia rady.
3. Zezwolenie rady wierzycieli na sprzedaż ruchomości nie jest wymagane,
jeżeli wskazana w spisie inwentarza wartość oszacowania wszystkich ruchomości
wchodzących w skład masy upadłości nie przekracza równowartości 50 000 zł.
4. Do zezwolenia na sprzedaż wierzytelności oraz innych praw, jeżeli
wskazana w spisie należności wartość nominalna wszystkich wierzytelności oraz
innych praw wchodzących w skład masy upadłości nie przekracza równowartości
50 000 zł, przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.
5. Wpis obciążenia majątku upadłego ograniczonym prawem rzeczowym
w księdze wieczystej lub rejestrze dokonany bez zezwolenia wymaganego zgodnie
z ust. 1 podlega wykreśleniu z urzędu. Podstawą wykreślenia jest prawomocne
postanowienie sędziego-komisarza stwierdzające niedopuszczalność wpisu. Na
postanowienie sędziego-komisarza przysługuje zażalenie.

art. 207. więcej Art. 207. 1. Rada wierzycieli wykonuje czynności przez podejmowanie
uchwał na posiedzeniach, chyba że regulamin stanowi inaczej. Posiedzenia rady
wierzycieli mogą odbywać się przy użyciu środków bezpośredniego
porozumiewania się na odległość.
1a. Jeżeli uchwała nie jest podejmowana na posiedzeniu, do jej podjęcia
konieczne jest oddanie głosów przez wszystkich członków rady wierzycieli.
W takim przypadku głosu nie może oddać zastępca członka rady wierzycieli.
1b. Uchwały rady wierzycieli podejmuje się większością głosów, jeżeli
ustawa nie stanowi inaczej, w terminie dwóch tygodni od dnia złożenia wniosku do
rady.
2. Rada wierzycieli może kontrolować czynności syndyka oraz badać stan
funduszów masy upadłości przez członka lub członków wskazanych w uchwale.
3. Uchwałę rady wierzycieli o zbadaniu ksiąg i dokumentów przedsiębiorstwa
upadłego wykonują wskazani w uchwale członkowie rady wierzycieli lub, jeżeli są
wymagane wiadomości specjalne, inne osoby. Koszty badania nie stanowią
kosztów postępowania i nie obciążają masy upadłości.
4. Z kontroli działalności upadłego albo syndyka oraz badania ksiąg
i dokumentów rada wierzycieli składa sprawozdanie sędziemu-komisarzowi.
Z innych czynności rada wierzycieli składa sprawozdanie na żądanie
sędziego-komisarza.

Art. 207a. 1. Na skutek uchwały rady wierzycieli podjętej w pełnym składzie,
za którą głosowało co najmniej czterech członków, albo na skutek uchwały rady
wierzycieli podjętej zgodnie z wnioskiem upadłego sąd zmienia syndyka
i powołuje do pełnienia tej funkcji osobę spełniającą wymogi, o których mowa
w art. 157 ust. 1 lub 2, wskazaną przez radę wierzycieli, chyba że byłoby to
niezgodne z prawem, rażąco naruszałoby interes wierzycieli lub zachodzi
uzasadnione przypuszczenie, że wskazana osoba nie będzie należycie pełniła
obowiązków. Na postanowienie sądu odmawiające powołania osoby wskazanej
przez radę zażalenie przysługuje wyłącznie członkom rady wierzycieli oraz
upadłemu.
2. Jeżeli rada wierzycieli składa się z trzech członków, uchwałę, o której
mowa w ust. 1, podejmuje się jednomyślnie.

art. 208. więcej Art. 208. 1. Pierwsze posiedzenie rady zwołuje syndyk niezwłocznie po
powołaniu rady wierzycieli. Rada wierzycieli na pierwszym posiedzeniu przyjmuje
regulamin, który określa w szczególności tryb posiedzeń, sposób zbierania głosów
i zasady współpracy rady z syndykiem, w tym sposób składania wniosków do rady.
Rada wierzycieli na pierwszym posiedzeniu wybiera spośród swoich członków
przewodniczącego rady. Posiedzenie rady zwołuje przewodniczący rady,
zawiadamiając członków i zastępców o terminie, miejscu i przedmiocie
posiedzenia. Regulamin może określać sposób zawiadamiania członków rady.
Posiedzeniu rady wierzycieli przewodniczy przewodniczący rady, chyba że
regulamin stanowi inaczej.
2. Posiedzenie rady wierzycieli może zwołać również sędzia-komisarz, który
przewodniczy posiedzeniu.

art. 209. więcej Art. 209. 1. Z posiedzenia rady wierzycieli sporządza się protokół. Protokół
podpisują obecni, a odmowę złożenia podpisu zaznacza się w protokole. Jeżeli
posiedzenie odbywa się przy użyciu środków bezpośredniego porozumiewania się
na odległość, protokół podpisuje wyłącznie przewodniczący rady, ze wskazaniem
przyczyny braku pozostałych podpisów, chyba że co innego wynika z regulaminu.
2. Przewodniczący rady niezwłocznie po posiedzeniu przekazuje odpis
protokołu sędziemu-komisarzowi, a także syndykowi, jeżeli nie był obecny na posiedzeniu. Do odpisu protokołu załącza się odpisy uchwał podjętych na posiedzeniu.
3. Po podjęciu uchwały bez zwoływania posiedzenia rady wierzycieli
przewodniczący rady niezwłocznie przekazuje odpis uchwały
sędziemu-komisarzowi.
4. Przepisów ust. 1–3 nie stosuje się w przypadku posiedzenia rady
wierzycieli, o którym mowa w art. 208 ust. 2.

art. 210. więcej Art. 210. 1. Uchwały rady wierzycieli zamieszcza się w Rejestrze.
2. W terminie tygodnia od dnia zamieszczenia uchwały rady wierzycieli
w Rejestrze uczestnik postępowania oraz syndyk mogą wnieść zarzuty przeciwko
uchwale. Zarzuty wniesione po upływie terminu lub nieodpowiadające wymogom
formalnym pisma procesowego pozostawia się bez rozpoznania. Przepisu
art. 130 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego nie stosuje się.
3. Sędzia-komisarz rozpoznaje zarzuty w terminie tygodnia od dnia
przedłożenia mu zarzutów.
4. Sędzia-komisarz w wyniku rozpoznania zarzutów lub z urzędu w terminie
dwóch tygodni od dnia zamieszczenia uchwały rady wierzycieli w Rejestrze może
uchylić tę uchwałę, jeżeli jest ona sprzeczna z prawem lub narusza interes
wierzycieli. Na postanowienie sędziego-komisarza zażalenie przysługuje wyłącznie
skarżącemu, upadłemu oraz członkom rady wierzycieli.
5. Wykonanie uchwały nie może nastąpić wcześniej niż po upływie dwóch
tygodni od dnia jej zamieszczenia w Rejestrze. Sędzia-komisarz może wstrzymać wykonanie uchwały do czasu uprawomocnienia się postanowienia w przedmiocie rozpoznania zarzutów lub postanowienia o uchyleniu uchwały rady wierzycieli.

art. 211. więcej Art. 211. 1. Członkowi rady wierzycieli przysługuje prawo do zwrotu
koniecznych wydatków związanych z jego udziałem w posiedzeniu rady
wierzycieli. Za udział w posiedzeniu sędzia-komisarz może przyznać członkowi
rady stosowne wynagrodzenie, jeżeli uzasadnione to jest rodzajem i stopniem
zawiłości sprawy oraz zakresem wykonywanych prac. Wynagrodzenie to nie może
przekraczać 3% miesięcznego przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa
w art. 162 ust. 2, za jeden dzień posiedzenia. Wynagrodzenie oraz zwrot wydatków
wchodzi w skład kosztów postępowania.
2. Postanowienie w sprawie wynagrodzenia i zwrotu wydatków wydaje
sędzia-komisarz po wysłuchaniu członka rady wierzycieli i syndyka.

art. 212. więcej Art. 212. 1. Członek rady wierzycieli odpowiada za szkodę wynikłą
z nienależytego pełnienia obowiązków.
2. Za szkodę wyrządzoną nienależytym wykonaniem obowiązków przez
pełnomocnika działającego w radzie wierzyciel odpowiada jak za działanie własne.

art. 213. więcej Art. 213. 1. Jeżeli rada wierzycieli nie została ustanowiona, czynności
zastrzeżone dla rady wierzycieli podejmuje sędzia-komisarz.
2. Sędzia-komisarz wykonuje również czynności zastrzeżone dla rady
wierzycieli, jeżeli rada nie wykona ich w terminie wyznaczonym przez
sędziego-komisarza lub w terminie określonym w art. 308 ust. 2.

art. 214. więcej Art. 214. Sąd orzeka na posiedzeniu niejawnym, jeżeli ustawa nie stanowi
inaczej.

art. 215. więcej Art. 215. 1. W razie ogłoszenia upadłości wszystkich wspólników spółki
cywilnej sąd może połączyć do łącznego rozpoznania sprawy upadłościowe
prowadzone wobec wspólników tej spółki. Jeżeli ogłoszono upadłość w różnych
sądach, przepisy art. 149 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
2. W postanowieniu o połączeniu spraw sąd wyznacza jednego
sędziego-komisarza do wszystkich połączonych spraw. Sąd może również
wyznaczyć jednego syndyka do wszystkich połączonych spraw, powołać jedną radę
wierzycieli i wyznaczyć wspólne zgromadzenie wierzycieli.
3. Dla każdego z upadłych sporządza się osobne listy wierzytelności oraz
plany podziału funduszów masy upadłości, w których z urzędu uwzględnia się
zaspokojenie wierzytelności, za które upadli odpowiadają solidarnie.
4. Wynagrodzenie syndyka oraz koszty likwidacji pokrywa się z masy
upadłości każdego z upadłych w częściach określonych przez sąd przy
odpowiednim uwzględnieniu zasad przyznawania wynagrodzenia.
5. W przypadku ogłoszenia upadłości osobowej spółki handlowej oraz jej
wspólników ponoszących odpowiedzialność za zobowiązania spółki bez
ograniczenia całym swoim majątkiem, a także jeżeli sąd uzna za uzasadnione
połączenie spraw upadłościowych prowadzonych wobec innych upadłych,
w szczególności wobec podmiotów powiązanych oraz małżonków, przepisy ust. 1–
4 stosuje się odpowiednio.

art. 216. więcej Art. 216. Do pełnomocnictwa określonego w ustawie stosuje się przepisy
Kodeksu cywilnego, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.

Art. 216a. 1. Jeżeli ustawa przewiduje złożenie dokumentu w postaci
elektronicznej, dokument składa się za pośrednictwem Rejestru i opatruje się
kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem
osobistym.
2. Dokumenty złożone w postaci elektronicznej drukuje się i załącza do akt
wyłącznie na zarządzenie sędziego--komisarza.

Art. 216b. Organy postępowań upadłościowych obowiązane są do wzajemnej
współpracy.

art. 217. więcej Art. 217. 1. Jeżeli zachodzi potrzeba przeprowadzenia dowodu
z przesłuchania upadłego, syndyka, wierzyciela, członka rady wierzycieli lub
innych osób, sąd albo sędzia-komisarz, stosownie do okoliczności, przesłuchuje ich
na posiedzeniu i z przesłuchania sporządza protokół, niezależnie od obecności innych osób zainteresowanych, albo odbiera od osób przesłuchiwanych oświadczenia na piśmie; oświadczenia te stanowią dowód w sprawie.
2. Sąd albo sędzia-komisarz może zarządzić również, by oświadczenie na
piśmie, o którym mowa w ust. 1, zawierało podpis notarialnie poświadczony.
3. Nieobecność osoby, o której mowa w ust. 1, wezwanej na posiedzenie lub
niezłożenie przez tę osobę oświadczenia na piśmie, nawet z przyczyn
usprawiedliwionych, nie tamuje postępowania.
4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się również do przeprowadzenia dowodu z zeznań
świadków oraz wysłuchania biegłych.

art. 218. więcej Art. 218. Syndyk składa sędziemu-komisarzowi wniosek o przeprowadzenie
dowodu, jeżeli uzna za konieczne ustalenie okoliczności sprawy w drodze
postępowania dowodowego. W przypadku uwzględnienia wniosku postępowanie
dowodowe prowadzi sędzia-komisarz.

Art. 218a. Sąd lub sędzia-komisarz, wyznaczając rozprawę, poucza
uczestnika postępowania występującego w sprawie bez adwokata, radcy prawnego,
osoby posiadającej licencję doradcy restrukturyzacyjnego, rzecznika patentowego
lub Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej o treści art. 162,
art. 206 § 2 pkt 3, art. 207, art. 217, art. 229 i art. 230 Kodeksu postępowania
cywilnego w zakresie, który jest uzasadniony przedmiotem sprawy, która ma być
rozpoznana na rozprawie.

art. 219. więcej Art. 219. 1. W postępowaniu upadłościowym orzeczenia zapadają w formie
postanowień. W postanowieniu oraz dokumencie, który dotyczy składnika masy
upadłości, podaje się numer danego składnika masy ujawniony w spisie inwentarza
lub w spisie należności lub w innych spisach.
1a. Postanowienia oraz zarządzenia wydane w postępowaniu
upadłościowym zamieszcza się w Rejestrze wraz z informacją o terminie i sposobie
wniesienia środka zaskarżenia.
1b. Uczestnicy postępowania mają dostęp do danych zawartych
w zamieszczanych w Rejestrze postanowieniach, zarządzeniach, dokumentach
i informacjach.
2. (uchylony)
2a. Postanowienia wydane na posiedzeniu niejawnym, na które przysługuje
zażalenie, z urzędu uzasadnia się na piśmie w terminie tygodnia od dnia wydania
postanowienia. Postanowienia te doręcza się wraz z uzasadnieniem. To samo
dotyczy zarządzeń.
3. Do uchwał rady wierzycieli i zgromadzenia wierzycieli przepisy ust. 1
zdanie drugie oraz ust. 1a i 1b stosuje się odpowiednio.

art. 220. więcej Art. 220. 1. Postanowienie wydane na posiedzeniu niejawnym doręcza się
upadłemu, osobom, których postanowienie dotyczy, oraz syndykowi, jeżeli ustawa
nie stanowi inaczej. Postanowień dotyczących ogółu wierzycieli nie doręcza się
wierzycielom.
2. Pisma oraz postanowienia, o których mowa w ust. 1, doręcza się w drodze
doręczenia elektronicznego, jeżeli pismo zostało wniesione za pośrednictwem
Rejestru albo wybrano doręczanie elektroniczne za pośrednictwem Rejestru.
Przepis art. 131¹ § 2 Kodeksu postępowania cywilnego stosuje się odpowiednio.

Art. 220a. Sędzia-komisarz w celu przyspieszenia postępowania może
dokonywać wezwań, zawiadomień i doręczeń w sposób, który uzna
w okolicznościach konkretnej sprawy za najbardziej celowy, nawet z pominięciem
przepisów ogólnych, jeżeli sposób wezwania, zawiadomienia lub doręczenia
umożliwia adresatowi zapoznanie się z treścią otrzymanej informacji.

art. 221. więcej Art. 221. 1. W przypadkach przewidzianych w ustawie obwieszczenia
dokonuje się w Rejestrze. W przypadku gdy od dnia obwieszczenia biegnie termin
do wniesienia środka zaskarżenia, obwieszczeniu podlega także informacja o
sposobie i terminie jego wniesienia.
2. Na wniosek syndyka lub z urzędu sędzia-komisarz może zarządzić
dokonanie obwieszczenia także w inny sposób.
3. Na żądanie upadłego lub wierzyciela, na ich koszt, obwieszczenie może być
dokonane w sposób przez nich wskazany.
4. Każdy ma dostęp do danych zawartych w obwieszczanych w Rejestrze
postanowieniach, zarządzeniach, dokumentach i informacjach.
5. Minister Sprawiedliwości podaje do publicznej wiadomości w Rejestrze
wzory dokumentów i pism procesowych określone w ustawie.

art. 222. więcej Art. 222. 1. Na postanowienia sądu upadłościowego i sędziego-komisarza
zażalenie przysługuje w przypadkach wskazanych w ustawie. Zażalenia na
postanowienia sędziego-komisarza rozpoznaje sąd upadłościowy jako sąd drugiej
instancji.
2. Odpis zażalenia wniesionego przez wierzyciela doręcza się upadłemu,
syndykowi oraz osobom, których dotyczy zaskarżone postanowienie.
3. Odpis zażalenia wniesionego przez upadłego doręcza się syndykowi oraz
osobom, których dotyczy zaskarżone postanowienie.
3a. Jeżeli ustawa przewiduje, że zażalenie może wnieść osoba niebędąca
uczestnikiem postępowania upadłościowego, odpis zażalenia doręcza się
upadłemu, syndykowi oraz osobom, których dotyczy zaskarżone postanowienie.
4. Odpisu zażalenia na postanowienia dotyczące ogółu wierzycieli nie doręcza
się wierzycielom.
5. Zażalenie rozpoznaje się w terminie trzydziestu dni od dnia przedstawienia
akt sądowi drugiej instancji.

art. 223. więcej Art. 223. 1. Od postanowień sądu drugiej instancji skarga kasacyjna nie
przysługuje, chyba że ustawa przewiduje inaczej.
2. Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
nie przysługuje.

art. 224. więcej Art. 224. 1. Termin do wniesienia środka zaskarżenia od postanowień
wydanych na posiedzeniu niejawnym biegnie od dnia zamieszczenia postanowienia
w Rejestrze. Zażalenie wnosi się w terminie tygodnia.
2. Jeżeli postanowienie wydane na posiedzeniu niejawnym podlega
obwieszczeniu, termin do wniesienia środka zaskarżenia biegnie od dnia
obwieszczenia.
3. Dla osób, którym ustawa nakazuje doręczyć postanowienie wydane na
posiedzeniu niejawnym, termin do wniesienia środka zaskarżenia biegnie od dnia
doręczenia postanowienia.
4. Jeżeli postanowienie, od którego przysługuje środek zaskarżenia, zostało
ogłoszone na posiedzeniu jawnym, osoby zawiadomione o posiedzeniu w terminie
tygodnia od dnia posiedzenia, a osoby, które nie zostały zawiadomione
o posiedzeniu jawnym – od dnia zamieszczenia, a jeżeli postanowienie podlega
obwieszczeniu – od dnia obwieszczenia postanowienia w Rejestrze, mogą złożyć
wniosek o sporządzenie uzasadnienia i doręczenie postanowienia wraz z
uzasadnieniem. Termin do wniesienia środka zaskarżenia biegnie od dnia
doręczenia postanowienia wraz z uzasadnieniem.

art. 225. więcej Art. 225. Skargi na czynności komornika w toku postępowania
upadłościowego wnosi się w terminie tygodniowym od dnia zakończenia
czynności.

art. 226. więcej Art. 226. 1. Zabezpieczenie w przypadkach określonych w ustawie następuje
przez złożenie do depozytu sądowego odpowiedniej sumy pieniężnej.
2. O wydaniu sumy złożonej do depozytu orzeka sędzia-komisarz po
wysłuchaniu syndyka i osób zainteresowanych.
3. (uchylony)
4. Na postanowienie sędziego-komisarza w przedmiocie zabezpieczenia
przysługuje zażalenie.

art. 227. więcej Art. 227. Sumy pieniężne wchodzące do masy upadłości oraz sumy uzyskane
ze zbycia rzeczy i praw obciążonych rzeczowo, jeżeli nie podlegają natychmiastowemu wydaniu, syndyk składa na oprocentowany rachunek bankowy lub na rachunek depozytowy Ministra Finansów.

art. 228. więcej Art. 228. 1. Akta sądowe udostępnia się w sekretariacie sądu uczestnikom
postępowania oraz każdemu, kto potrzebę ich przejrzenia dostatecznie
usprawiedliwi. Osoby te mogą otrzymywać z akt odpisy i wyciągi oraz bez żadnych
dodatkowych opłat sporządzać we własnym zakresie fotokopie.
1a. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do akt sądowych postępowania
o ogłoszenie upadłości zakończonego prawomocnym postanowieniem o ogłoszeniu
upadłości albo o oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości na podstawie
art. 13 ust. 1 lub 2.
2. Pobrane samodzielnie wydruki komputerowe postanowień, zarządzeń
i dokumentów obwieszczonych lub zamieszczonych w Rejestrze mają moc urzędowo
poświadczonych odpisów, jeżeli posiadają cechy umożliwiające ich weryfikację
z danymi zawartymi w Rejestrze.
3. Od dnia obwieszczenia w Rejestrze nie można zasłaniać się nieznajomością
treści obwieszczenia, chyba że mimo zachowania należytej staranności nie można
było dowiedzieć się o obwieszczeniu.

Art. 228a. 1. Syndyk zakłada i prowadzi akta do zgłoszeń wierzytelności.
2. Akta, o których mowa w ust. 1, mogą być także prowadzone
i przechowywane w postaci elektronicznej.
3. Syndyk zapewnia uczestnikom postępowania dostęp do akt, o których
mowa w ust. 1, w swoim biurze oraz, jeśli akta te są prowadzone w postaci
elektronicznej, także z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej.
4. Po prawomocnym zakończeniu postępowania akta, o których mowa
w ust. 1, są przekazywane do sądu upadłościowego, który wydał postanowienie
kończące postępowanie, i dołączane do akt sądowych.
5. W przypadku odwołania lub zmiany syndyka oraz wygaśnięcia funkcji
syndyka, akta, o których mowa w ust. 1, są przejmowane przez nowo
wyznaczonego syndyka.
6. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb
prowadzenia oraz udostępniania uczestnikom postępowania oraz służbie nadzoru
Ministra Sprawiedliwości akt, o których mowa w ust. 1, mając na względzie
zapewnienie bezpieczeństwa i ochrony danych w nich zawartych.

art. 229. więcej Art. 229. W sprawach nieuregulowanych ustawą do postępowania
upadłościowego stosuje się odpowiednio przepisy księgi pierwszej części pierwszej
Kodeksu postępowania cywilnego, z wyjątkiem przepisów o zawieszeniu
i wznowieniu postępowania.

art. 230. więcej Art. 230. 1. Do kosztów postępowania zalicza się wydatki bezpośrednio
związane z ustaleniem, zabezpieczeniem, zarządem i likwidacją masy upadłości
oraz ustaleniem wierzytelności, w szczególności wynagrodzenie syndyka oraz jego
zastępcy, wynagrodzenie osób zatrudnionych przez syndyka oraz należności
z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne od wynagrodzenia tych osób,
wynagrodzenie i wydatki członków rady wierzycieli, wydatki związane ze
zgromadzeniem wierzycieli, koszty archiwizacji dokumentów, korespondencji,
ogłoszeń, eksploatacji koniecznych pomieszczeń, podatki i inne daniny publiczne
związane z likwidacją masy upadłości.
2. Do innych zobowiązań masy upadłości zalicza się wszystkie
niewymienione w ust. 1 zobowiązania masy upadłości powstałe po ogłoszeniu upadłości, w szczególności należności ze stosunku pracy przypadające za czas po ogłoszeniu upadłości, zobowiązania z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia masy
upadłości, zobowiązania z zawartych przez upadłego przed ogłoszeniem upadłości
umów, których wykonania zażądał syndyk, inne zobowiązania powstałe
z czynności syndyka oraz przypadające za czas po ogłoszeniu upadłości renty
z tytułu odszkodowania za wywołanie choroby, niezdolności do pracy, kalectwa
lub śmierci i renty z tytułu zamiany uprawnień objętych treścią prawa dożywocia
na dożywotnią rentę.

art. 231. więcej Art. 231. 1. (uchylony)
2. Niezaspokojone z masy upadłości zobowiązania, o których mowa
w art. 230, po zakończeniu postępowania upadłościowego ponosi upadły.
W przypadku uchylenia postępowania upadłościowego sędzia-komisarz może
zwolnić upadłego od ponoszenia kosztów sądowych.
3. Na postanowienie sędziego-komisarza w przedmiocie kosztów przysługuje
zażalenie.

art. 232. więcej Art. 232. 1. W przypadku potrzeby, w szczególności w przypadku braku
płynnych funduszów masy upadłości, sędzia-komisarz zwoła zgromadzenie
wierzycieli w przedmiocie podjęcia uchwały co do wpłacenia przez wierzycieli
zaliczki na pokrycie kosztów postępowania albo zobowiąże wierzycieli mających
największe wierzytelności, których łączna wysokość wynosi co najmniej 30%
sumy wierzytelności przypadających wierzycielom uprawnionym do
uczestniczenia w zgromadzeniu, do złożenia zaliczki na koszty postępowania.
2. W przypadku gdy lista wierzytelności nie została sporządzona, wysokość
wierzytelności przysługujących wierzycielom ustala się na podstawie spisu
wierzycieli złożonego w postępowaniu w przedmiocie ogłoszenia upadłości lub na
podstawie spisu wierzytelności sporządzonego w postępowaniu
restrukturyzacyjnym albo na podstawie spisu bezspornych wierzytelności
przedstawionego na żądanie sędziego-komisarza przez syndyka, sporządzonego na
podstawie ksiąg rachunkowych upadłego.

art. 233. więcej Art. 233. Wierzycielowi nie przysługuje prawo do zwrotu kosztów
poniesionych przez niego w postępowaniu upadłościowym. Wierzycielowi zwraca
się jednak poniesione przez niego koszty postępowania wywołanego wniesieniem sprzeciwu co do uznania wierzytelności innego wierzyciela, jeżeli w wyniku wniesienia tego sprzeciwu odmówiono uznania zaskarżonej wierzytelności, jak
również zwraca się zaliczkę na koszty postępowania, którą złożył na żądanie
sędziego-komisarza albo zgodnie z uchwałą zgromadzenia wierzycieli, jeżeli
fundusze masy upadłości wystarczą na jej pokrycie.

art. 234. więcej Art. 234. 1. Nie można żądać od wierzyciela zwrotu do masy upadłości
kosztów wynikłych z czynności podjętych przez wierzyciela w postępowaniu
upadłościowym.
2. Po zakończeniu postępowania upadłościowego upadły nie może żądać od
wierzyciela zwrotu kosztów postępowania, chyba że nastąpiło uchylenie
postępowania upadłościowego, a wierzyciel zgłosił wniosek o ogłoszenie
upadłości w złej wierze.

art. 235. więcej Art. 235. 1. Wierzyciel, który zgłosił wierzytelność po upływie terminu
wyznaczonego do zgłaszania wierzytelności, ponosi zryczałtowane koszty
postępowania upadłościowego wynikłe z tego zgłoszenia, nawet jeżeli opóźnienie
powstało bez jego winy, w wysokości stanowiącej równowartość 15% przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród
z zysku w trzecim kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego, chyba że zgłoszenie wierzytelności po upływie
terminu jest wynikiem dokonania przez syndyka korekty deklaracji lub innego tego
typu dokumentu obejmującego rozliczenie.
2. Syndyk zobowiązuje wierzyciela do wpłaty zryczałtowanych kosztów,
o których mowa w ust. 1, na rachunek bankowy wskazany przez syndyka
w wyznaczonym terminie.

art. 236. więcej Art. 236. 1. Wierzyciel osobisty upadłego, który chce uczestniczyć
w postępowaniu upadłościowym, jeżeli niezbędne jest ustalenie jego wierzytelności,
powinien w terminie oznaczonym w postanowieniu o ogłoszeniu upadłości zgłosić
syndykowi swoją wierzytelność.
2. Uprawnienie do zgłoszenia wierzytelności przysługuje wierzycielowi
ponadto, gdy jego wierzytelność była zabezpieczona hipoteką, zastawem,
zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym, hipoteką morską lub przez inny
wpis w księdze wieczystej lub w rejestrze okrętowym. Jeżeli wierzyciel nie zgłosi
tych wierzytelności, będą one umieszczone na liście wierzytelności z urzędu.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do wierzytelności zabezpieczonych
hipoteką, zastawem lub zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym, hipoteką
morską na rzeczach wchodzących w skład masy upadłości, jeżeli upadły nie jest
dłużnikiem osobistym, a wierzyciel chce w postępowaniu upadłościowym
dochodzić swoich roszczeń z przedmiotu zabezpieczenia.
4. Postanowienia niniejszego artykułu dotyczące wierzytelności stosuje się do
innych należności podlegających zaspokojeniu z masy upadłości.

art. 237. więcej Art. 237. Nie wymagają zgłoszenia należności ze stosunku pracy. Należności
z tego tytułu umieszcza się na liście wierzytelności z urzędu.

art. 238. więcej Art. 238. 1. Przepisy dotyczące roszczeń pracowniczych stosuje się
odpowiednio do roszczeń Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych o zwrot z masy upadłości świadczeń Funduszu wypłaconych pracownikom upadłego.
2. Do wierzytelności Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego przepisy
dotyczące wierzytelności Zakładu Ubezpieczeń Społecznych stosuje się
odpowiednio.

art. 239. więcej Art. 239. 1. Zgłoszenia wierzytelności dokonuje się na piśmie w dwóch
egzemplarzach.
2. Wierzyciel może dokonać zgłoszenia wierzytelności za pośrednictwem
Rejestru.
3. W zgłoszeniu wierzytelności wierzyciel wskazuje dowody uzasadniające
zgłoszenie.
4. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór
pisemnego zgłoszenia wierzytelności oraz zakres danych objętych zgłoszeniem
wierzytelności za pośrednictwem Rejestru, mając na uwadze jego przejrzystość
i kompletność oraz uproszczenie i przyspieszenie zgłoszenia wierzytelności
w postaci elektronicznej.

Art. 239a. Zgłoszenie wierzytelności przerywa bieg terminu przedawnienia.
Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia
następującego po dniu uprawomocnienia się postanowienia o zakończeniu albo
umorzeniu postępowania upadłościowego.

art. 240. więcej Art. 240. W zgłoszeniu wierzytelności należy podać:
1) imię i nazwisko albo nazwę wierzyciela i odpowiednio jego miejsce
zamieszkania albo siedzibę, adres oraz numer PESEL albo numer
w Krajowym Rejestrze Sądowym, a w przypadku ich braku – inne dane
umożliwiające jego jednoznaczną identyfikację;
2) określenie wierzytelności wraz z należnościami ubocznymi oraz wartość
wierzytelności niepieniężnej;
3) dowody stwierdzające istnienie wierzytelności; jeżeli wierzytelność została
uznana w spisie wierzytelności sporządzonym w postępowaniu
restrukturyzacyjnym, wystarczające jest powołanie się na tę okoliczność;
4) kategorię, do której wierzytelność ma być zaliczona;
5) zabezpieczenia związane z wierzytelnością;
6) w razie zgłoszenia wierzytelności, w stosunku do której upadły nie jest
dłużnikiem osobistym, przedmiot zabezpieczenia, z którego wierzytelność
podlega zaspokojeniu;
7) stan sprawy, jeżeli co do wierzytelności toczy się postępowanie sądowe,
administracyjne, sądowoadministracyjne lub przed sądem polubownym;
[8) jeżeli wierzyciel jest wspólnikiem albo akcjonariuszem spółki będącej
upadłym – ilość posiadanych udziałów albo akcji oraz ich rodzaj;]
9) numer rachunku bankowego wierzyciela, jeżeli wierzyciel posiada taki
rachunek.

art. 241. więcej Art. 241. Jeżeli zgłoszenie wierzytelności nie odpowiada warunkom
formalnym pisma procesowego lub wymaganiom określonym w art. 239 i art. 240
lub wierzyciel w terminie wyznaczonym przez syndyka nie wpłacił zryczałtowanych
kosztów, o których mowa w art. 235 ust. 1, stosuje się odpowiednio przepis
art. 130 Kodeksu postępowania cywilnego.

art. 242. więcej Art. 242. Jeżeli zgłoszenia wierzytelności dokonuje wierzyciel
reprezentowany przez pełnomocnika procesowego, którym jest adwokat lub radca
prawny, lub osoba posiadająca licencję doradcy restrukturyzacyjnego, zgłoszenie
wierzytelności nieodpowiadające wymaganiom określonym w art. 239 i art. 240
lub zawierające inne braki uniemożliwiające nadanie zgłoszeniu biegu podlega
zwrotowi bez wzywania do jego uzupełnienia.

Art. 242a. 1. Zarządzenie syndyka o zwrocie zgłoszenia wierzytelności
wymaga uzasadnienia.
2. Na zarządzenie syndyka o zwrocie zgłoszenia wierzytelności
wierzycielowi przysługuje skarga do sędziego-komisarza. Syndyk poucza
wierzyciela występującego w sprawie bez adwokata, radcy prawnego, osoby
posiadającej licencję doradcy restrukturyzacyjnego, rzecznika patentowego lub
Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej o terminie i sposobie wniesienia
skargi.
3. Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma procesowego oraz
określać zwrócone zgłoszenie wierzytelności.
4. Skargę wnosi się w terminie tygodniowym od dnia doręczenia zarządzenia
syndyka o zwrocie zgłoszenia wierzytelności wraz z uzasadnieniem.
5. Skargę wnosi się do syndyka. Syndyk w terminie trzech dni od dnia
otrzymania skargi przekazuje sędziemu-komisarzowi skargę wraz ze zgłoszeniem
wierzytelności oraz z odpisem zarządzenia o zwrocie zgłoszenia wierzytelności,
chyba że skargę w całości uwzględnia. O uwzględnieniu skargi syndyk zawiadamia
skarżącego.
6. Sędzia-komisarz rozpoznaje skargę w terminie tygodniowym od dnia jej
wpływu do sędziego-komisarza, a gdy skarga zawiera braki formalne, które
podlegają uzupełnieniu lub jeżeli od skargi nie uiszczono należnej opłaty,
w terminie tygodniowym od dnia jej uzupełnienia lub opłacenia.
7. Sędzia-komisarz odrzuca skargę wniesioną po upływie przepisanego
terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę, której braków
nie uzupełniono w terminie lub od której nie uiszczono należnej opłaty. Na
postanowienie sędziego-komisarza o odrzuceniu skargi służy zażalenie.

art. 243. więcej Art. 243. 1. Syndyk sprawdza, czy zgłoszona wierzytelność znajduje
potwierdzenie w księgach rachunkowych lub innych dokumentach upadłego albo
we wpisach w księdze wieczystej lub rejestrach, oraz wzywa upadłego do złożenia
w zakreślonym terminie oświadczenia, czy wierzytelność uznaje.
2. W przypadku gdy zgłoszona wierzytelność nie znajduje potwierdzenia
w księgach rachunkowych lub innych dokumentach upadłego albo we wpisach
w księdze wieczystej lub rejestrach, syndyk wzywa wierzyciela do złożenia
w terminie tygodnia dokumentów wskazanych w zgłoszeniu wierzytelności pod rygorem odmowy uznania wierzytelności. Termin ten nie podlega przedłużeniu ani przywróceniu. Syndyk może jednak uwzględnić dokumenty złożone po upływie
terminu, jeżeli nie spowoduje to opóźnienia w przekazaniu listy
sędziemu-komisarzowi.
3. Wezwanie wierzyciela przez syndyka do złożenia dokumentów zawiera
pouczenie o skutkach uchybienia terminowi.

art. 244. więcej Art. 244. Po upływie terminu do zgłoszenia wierzytelności i sprawdzeniu
zgłoszonych wierzytelności syndyk niezwłocznie sporządza listę wierzytelności,
nie później niż w terminie dwóch miesięcy od upływu okresu przewidzianego do
zgłaszania wierzytelności.

art. 245. więcej Art. 245. 1. Na liście wierzytelności umieszcza się w osobnych rubrykach:
1) liczbę porządkową;
2) imię i nazwisko wierzyciela albo jego nazwę, miejsce zamieszkania albo
siedzibę, adres oraz numer PESEL albo numer w Krajowym Rejestrze
Sądowym, a w przypadku ich braku – inne dane umożliwiające jego
jednoznaczną identyfikację;
3) sumę, w jakiej wierzytelność podlega uznaniu, i sumę, według której będzie
obliczany głos wierzyciela w głosowaniu nad układem;
4) kategorię, w jakiej wierzytelność podlega zaspokojeniu;
5) informację o istnieniu i rodzaju zabezpieczenia wierzytelności;
6) informację, czy wierzytelność jest uzależniona od warunku;
7) informację, czy wierzycielowi przysługuje prawo potrącenia;
8) uzasadnienie;
9) informację o stanie postępowania sądowego, administracyjnego,
sądowoadministracyjnego lub postępowania przed sądem polubownym
w sprawie zgłoszonej wierzytelności, jej zabezpieczenia lub prawa
potrącenia.
2. Jeżeli syndyk zaprzecza w całości lub części oświadczeniom wierzyciela,
uzasadnia to w osobnej rubryce. Uzasadnienie to oraz uzasadnienie, o którym
mowa w ust. 1 pkt 8, obejmuje wskazanie stanu faktycznego, z którego wynika
wierzytelność, oraz dokumentów jej dotyczących.
3. W przypadku wierzytelności zabezpieczonych sumę, według której będzie
obliczany głos wierzyciela w głosowaniu nad układem, oznacza się według tej
części wierzytelności, która prawdopodobnie nie będzie zaspokojona z przedmiotu
zabezpieczenia.
4. Syndyk umieszcza na liście wierzytelności także oświadczenie upadłego
i podane przez niego uzasadnienie, jeżeli upadły złożył takie oświadczenie, albo
wzmiankę, że upadły oświadczenia takiego nie złożył i z jakiej przyczyny.
5. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór listy
wierzytelności, mając na uwadze zakres informacji ujmowanych w liście
wierzytelności, czytelność oraz kompletność listy.

Art. 245a. 1. Wierzytelność za okres rozliczeniowy, w trakcie którego została
ogłoszona upadłość, w szczególności z tytułu czynszu najmu lub dzierżawy,
podatków lub składek na ubezpieczenia społeczne, ulega z mocy prawa
proporcjonalnemu podziałowi na część traktowaną jak wierzytelność powstała
przed dniem ogłoszenia upadłości oraz część traktowaną jak wierzytelność
2. Jeżeli przedmiot leasingu nie stanowi u korzystającego upadłego środka
trwałego w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od
osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.) oraz ustawy z dnia
15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz.
865, z późn. zm.), do umowy leasingu przepis ust. 1 stosuje się.
3. Jeżeli rozliczenie należności publicznoprawnych wymaga sporządzenia
deklaracji lub innego tego typu dokumentu obejmujących rozliczenie, obie części
wierzytelności, o której mowa w ust. 1, ujmowane są w odrębnych deklaracjach lub
innych tego typu dokumentach.
powstająca po dniu ogłoszenia upadłości.

art. 246. więcej Art. 246. Wierzytelność niepieniężna będzie umieszczona na liście
wierzytelności w sumie pieniężnej według jej wartości z dnia ogłoszenia upadłości.

art. 247. więcej Art. 247. 1. Jeżeli w dniu ogłoszenia upadłości wierzytelność bez
zastrzeżenia odsetek nie była jeszcze wymagalna, na liście wierzytelności
umieszcza się sumę pieniężną wierzytelności pomniejszoną o odsetki ustawowe,
nie wyższe jednak niż 6% i za czas od dnia ogłoszenia upadłości do dnia
wymagalności, najwyżej jednak za dwa lata.
2. Odsetki od wierzytelności pieniężnej umieszcza się na liście wierzytelności
w kwocie naliczonej do dnia poprzedzającego dzień ogłoszenia upadłości włącznie.

art. 248. więcej Art. 248. 1. Wierzytelność, której upadły jest współdłużnikiem, oraz
wierzytelność poręczyciela upadłego z tytułu zwrotnego roszczenia umieszcza się
na liście w takiej wysokości, w jakiej współdłużnik lub poręczyciel zaspokoił
wierzyciela.
2. Współdłużnik, poręczyciel, gwarant lub bank otwierający akredytywy
może dokonać zgłoszenia wierzytelności przed zaspokojeniem wierzyciela. Na
liście wierzytelności umieszcza się wierzytelność współdłużnika, poręczyciela,
gwaranta lub banku otwierającego akredytywy, który nie zaspokoił wierzyciela
jako wierzytelność warunkową, która nie uprawnia do głosowania na zgromadzeniu
wierzycieli.

art. 249. więcej Art. 249. 1. Wierzytelności z tytułu powtarzających się świadczeń, których
czas trwania jest oznaczony, umieszcza się na liście jako sumę świadczeń za cały
czas ich trwania, pomniejszoną o odsetki ustawowe, nie wyższe jednak niż 6% i za
czas od dnia ogłoszenia upadłości do dnia wymagalności każdego przyszłego
świadczenia.
2. Wierzytelności z tytułu świadczeń powtarzających się, których czas
trwania oznaczono na czas życia uprawnionego lub innej osoby, albo
nieoznaczonych co do czasu trwania umieszcza się na liście wierzytelności jako
sumę stanowiącą wartość prawa.
3. Jeżeli w umowie o prawo do świadczeń powtarzających się ustalona jest
suma wykupu, sumę tę umieszcza się na liście jako wartość prawa.
4. Przepisów ust. 1–3 nie stosuje się do świadczeń alimentacyjnych.

art. 250. więcej Art. 250. Wierzytelność zabezpieczoną hipoteką lub wpisem w rejestrze na
majątku upadłego położonym za granicą umieszcza się na liście, jeżeli złożony
zostanie dowód wykreślenia wpisu o zabezpieczeniu. Złożenia dowodu wykreślenia wpisu o zabezpieczeniu nie wymaga się, jeżeli postępowanie upadłościowe
zostało uznane w kraju, w którym znajduje się przedmiot zabezpieczenia.

art. 251. więcej Art. 251. Wierzytelność w walucie obcej bez względu na termin jej
wymagalności umieszcza się na liście po przeliczeniu na walutę polską według
średniego kursu walut obcych w Narodowym Banku Polskim z dnia ogłoszenia
upadłości, a gdy takiego kursu nie było – według średniej ceny rynkowej z tej daty.
Umieszczenie na liście wierzytelności w przeliczeniu na walutę polską nie
powoduje przekształcenia zobowiązania wyrażonego w walucie obcej na
zobowiązanie w walucie polskiej. Zaspokojenie wierzytelności w wykonaniu planu
podziału następuje w walucie polskiej.

art. 252. więcej Art. 252. 1. Jeżeli wierzytelność została zgłoszona przez wierzyciela po
upływie terminu wyznaczonego do zgłaszania wierzytelności, bez względu na
przyczynę opóźnienia, czynności już dokonane w postępowaniu upadłościowym są
skuteczne wobec tego wierzyciela, zgłoszenie nie ma wpływu na złożone już plany
podziału, a jego uznaną wierzytelność uwzględnia się tylko w planach podziału
funduszów masy upadłości sporządzonych po jej uznaniu.
2. Jeżeli postanowienie dotyczące wierzytelności zgłoszonej po upływie
terminu wyznaczonego do zgłaszania wierzytelności nie zostało wydane albo nie
stało się prawomocne do dnia zakończenia lub umorzenia postępowania upadłościowego, postępowanie w tym zakresie podlega umorzeniu. Jeżeli jednak
wierzytelność zgłoszono po zatwierdzeniu ostatecznego planu podziału funduszów
masy upadłości, pozostawia się ją bez rozpoznania.

art. 253. więcej Art. 253. 1. Po upływie terminu wyznaczonego do zgłaszania wierzytelności
syndyk uzupełnia listę wierzytelności w miarę zgłaszania wierzytelności.
2. Jeżeli zgłoszono wierzytelności po przekazaniu listy wierzytelności
sędziemu-komisarzowi, syndyk sporządza uzupełnienie listy wierzytelności
obejmujące takie wierzytelności wraz z zaznaczeniem, w jaki sposób będą
zaspokajane.

art. 254. więcej Art. 254. 1. Zmianę wierzyciela po zgłoszeniu wierzytelności uwzględnia się
na liście wierzytelności tylko wtedy, gdy została stwierdzona dokumentem
urzędowym lub niebudzącym wątpliwości dokumentem prywatnym z podpisem
urzędowo poświadczonym i gdy zmiana wierzyciela zgłoszona została syndykowi
przed przekazaniem listy wierzytelności sędziemu-komisarzowi. Sędzia-komisarz
może uwzględnić zmianę wierzyciela zgłoszoną po przekazaniu mu listy
wierzytelności, a przed jej ostatecznym zatwierdzeniem, jeżeli nie spowoduje to
opóźnienia w postępowaniu.
2. Nieuwzględnienie zmian, o których mowa w ust. 1, nie pozbawia nabywcy
wierzytelności możliwości realizacji jego uprawnień na podstawie przepisów
ustawy w toku dalszego postępowania.

art. 255. więcej Art. 255. 1. Listę wierzytelności składa się w postaci elektronicznej. Podlega
ona zamieszczeniu w Rejestrze.

art. 256. więcej Art. 256. 1. W terminie dwóch tygodni od dnia obwieszczenia, o którym
mowa w art. 255 ust. 2, wierzyciel może złożyć do sędziego-komisarza sprzeciw
co do:
1) uznania wierzytelności – w przypadku wierzyciela umieszczonego na liście
wierzytelności;
2) odmowy uznania wierzytelności – w przypadku wierzyciela, któremu
odmówiono uznania zgłoszonej wierzytelności.
2. W tym samym terminie sprzeciw przysługuje upadłemu, o ile lista
wierzytelności nie jest zgodna z jego wnioskami lub oświadczeniami. Jeżeli upadły
nie składał oświadczeń, mimo iż był do tego wezwany, może zgłosić sprzeciw tylko
wtedy, gdy wykaże, że nie złożył oświadczeń z przyczyn od niego niezależnych.

art. 257. więcej Art. 257. 1. Sprzeciw powinien odpowiadać wymogom formalnym pisma
procesowego, a ponadto wskazywać zaskarżoną wierzytelność oraz zawierać
wniosek co do uznania albo odmowy uznania wierzytelności wraz z uzasadnieniem
i wskazaniem dowodów na jego poparcie.
2. Jeżeli sprzeciw nie odpowiada wymaganiom wskazanym w ust. 1 lub nie
uiszczono należnej opłaty, przepis art. 130 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. –
Kodeks postępowania cywilnego stosuje się odpowiednio. Sędzia-komisarz
odrzuca sprzeciw wniesiony po upływie terminu lub z innych przyczyn
niedopuszczalny, jak również sprzeciw, którego braków strona nie uzupełniła, lub
sprzeciw, od którego strona nie wniosła należnej opłaty w wyznaczonym terminie.
3. (uchylony)

art. 258. więcej Art. 258. 1. Sprzeciw może być oparty wyłącznie na twierdzeniach
i zarzutach wskazanych w zgłoszeniu wierzytelności. Inne twierdzenia i zarzuty
mogą być zgłoszone tylko wtedy, gdy wierzyciel wykaże, że ich wcześniejsze
zgłoszenie było niemożliwe albo że potrzeba ich wskazania wynikła później.
2. Jeżeli wierzytelność jest stwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu,
sprzeciw może być oparty tylko na zdarzeniach powstałych po zamknięciu
rozprawy w sprawie, w której orzeczenie zostało wydane. Zdarzenia potwierdza się
dowodem na piśmie.

Art. 258a. 1. Sędzia-komisarz doręcza odpis sprzeciwu syndykowi oraz
odpowiednio upadłemu i wierzycielowi, którego wierzytelności sprzeciw dotyczy,
wyznaczając termin wniesienia odpowiedzi na sprzeciw nie krótszy niż tydzień.
Syndyk, wraz z odpowiedzią na sprzeciw, przekazuje sędziemu-komisarzowi zgłoszenie wierzytelności oraz dokumenty złożone przez wierzyciela, o których mowa w art. 243 ust. 2.
2. Odpowiedź na sprzeciw wniesiona po upływie terminu lub której braków
strona nie uzupełniła w terminie podlega zwrotowi. Do odpowiedzi na sprzeciw
przepisy art. 257 ust. 1 i 2 zdanie pierwsze stosuje się odpowiednio.
3. Sędzia-komisarz pomija twierdzenia i dowody niezgłoszone w sprzeciwie
i odpowiedzi na sprzeciw, chyba że strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich
w sprzeciwie albo odpowiedzi na sprzeciw bez swojej winy lub że uwzględnienie
spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy.

art. 259. więcej Art. 259. 1. Sędzia-komisarz, zastępca sędziego-komisarza albo wyznaczony
sędzia rozpoznaje sprzeciw na posiedzeniu niejawnym w terminie dwóch miesięcy
od jego wniesienia. Jeżeli sędzia-komisarz, zastępca sędziego-komisarza albo
wyznaczony sędzia uzna za potrzebne wyznaczenie rozprawy, zawiadamia o niej
syndyka, upadłego oraz wierzyciela, który wniósł sprzeciw, i wierzyciela, którego
wierzytelności sprzeciw dotyczy. Niestawiennictwo tych osób, nawet
usprawiedliwione, nie wstrzymuje wydania postanowienia.
1a. Sędzia-komisarz, zastępca sędziego-komisarza albo wyznaczony sędzia
może odstąpić od przeprowadzenia dowodu z zeznań świadka lub opinii biegłego,
jeżeli świadek złożył zeznania albo biegły sporządził opinię w innym postępowaniu
toczącym się przed sądem, sądem polubownym lub organem administracji.
W takim przypadku dowodem są dokumenty, obejmujące treść zeznań świadka lub
opinii biegłego.
1b. W toku postępowania wywołanego wniesieniem sprzeciwu syndyk ma
prawa i obowiązki uczestnika postępowania.
2. Na postanowienie w przedmiocie sprzeciwu zażalenie przysługuje
upadłemu, syndykowi oraz każdemu z wierzycieli.
3. Uchylenie postanowienia w przedmiocie sprzeciwu i przekazanie sprawy
do ponownego rozpoznania jest możliwe tylko w przypadku konieczności
przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości albo gdy przy
rozpoznawaniu sprzeciwu doszło do nieważności postępowania, której skutków nie
dało się usunąć w postępowaniu zażaleniowym.

art. 260. więcej Art. 260. 1. Po uprawomocnieniu się postanowienia sędziego-komisarza
w sprawie sprzeciwu, a w razie jego zaskarżenia, po uprawomocnieniu się
postanowienia sądu, sędzia-komisarz dokonuje zmian na liście wierzytelności na
podstawie tych postanowień oraz zatwierdza listę wierzytelności.
2. Jeżeli sprzeciwu nie wniesiono, sędzia-komisarz zatwierdza listę
wierzytelności po upływie terminu do jego wniesienia.
3. Po upływie terminu do wniesienia sprzeciwów sędzia-komisarz może
zatwierdzić częściowo listę wierzytelności w zakresie nieobjętym sprzeciwami.

art. 261. więcej Art. 261. Sędzia-komisarz może z urzędu dokonać zmian na liście
wierzytelności w razie stwierdzenia, że na liście umieszczono wierzytelności, które
w całości lub części nie istnieją, lub nie umieszczono na liście wierzytelności, które
podlegają umieszczeniu na liście z urzędu. Postanowienie o zmianie na liście
podlega obwieszczeniu z urzędu. Na postanowienie to przysługuje zażalenie.

art. 262. więcej Art. 262. 1. Jeżeli wierzytelność zgłoszono po terminie wyznaczonym do
zgłoszenia wierzytelności lub została ujawniona po tym terminie wierzytelność,
która nie wymaga zgłoszenia, wierzytelność taką umieszcza się na uzupełnieniu
listy wierzytelności.
2. Lista wierzytelności ulega sprostowaniu stosownie do prawomocnych
orzeczeń. Zmiana wysokości wierzytelności zaistniała po ustaleniu listy
wierzytelności jest uwzględniana przy sporządzeniu planu podziału albo przy
głosowaniu na zgromadzeniu wierzycieli.
3. (uchylony)

art. 263. więcej Art. 263. Odmowa uznania wierzytelności według przepisów niniejszego
działu nie stanowi przeszkody do jej dochodzenia we właściwym trybie.
Z uwzględnieniem art. 145 ust. 1 dochodzenie wierzytelności, której odmówiono
uznania, jest możliwe dopiero po umorzeniu lub zakończeniu postępowania
upadłościowego.

art. 264. więcej Art. 264. 1. Z zastrzeżeniem art. 296, po zakończeniu lub umorzeniu
postępowania upadłościowego wyciąg z zatwierdzonej przez sędziego-komisarza
listy wierzytelności, zawierający oznaczenie wierzytelności oraz sumy otrzymanej
na jej poczet przez wierzyciela, jest tytułem egzekucyjnym przeciwko upadłemu.
2. Upadły może żądać ustalenia, że wierzytelność objęta listą wierzytelności
nie istnieje albo istnieje w mniejszym zakresie, jeżeli nie uznał wierzytelności
zgłoszonej w postępowaniu upadłościowym i nie zapadło co do niej jeszcze
prawomocne orzeczenie sądowe.
3. Po nadaniu wyciągowi z listy wierzytelności klauzuli wykonalności, zarzut,
że wierzytelność objęta listą wierzytelności nie istnieje albo że istnieje
w mniejszym zakresie, upadły może podnieść w drodze powództwa o pozbawienie
tytułu wykonawczego wykonalności.
4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w stosunku do wierzycieli, wobec których
upadły nie był dłużnikiem osobistym.

art. 265. więcej Art. 265. 1. Jeżeli sąd umorzył część zobowiązań upadłego, które nie zostały
zaspokojone w postępowaniu upadłościowym, w wyciągu z listy wierzytelności,
o którym mowa w art. 264 ust. 1, zamieszcza się wzmiankę określającą zakres
odpowiedzialności upadłego.
2. Jeżeli sąd umorzył całość zobowiązań upadłego, które nie zostały
zaspokojone w postępowaniu upadłościowym, przepisu art. 264 nie stosuje się.

art. 266. więcej Art. 266. Wierzyciel może żądać zwrotu dokumentów złożonych w celu
udowodnienia wierzytelności. Na zarządzenie sędziego-komisarza sekretarz
sądowy wydaje dokumenty z zaznaczeniem na nich, w jakiej sumie wierzytelność
została uznana.

Art. 266a. 1. W postępowaniu upadłościowym dopuszczalne jest zawarcie
układu.
2. Propozycje układowe w postępowaniu upadłościowym mogą zgłosić
upadły, wierzyciel oraz syndyk.

Art. 266b. 1. Podmioty uprawnione do złożenia propozycji układowych
mogą wraz z propozycjami złożyć wniosek o całkowite lub częściowe wstrzymanie
likwidacji masy upadłości do czasu zatwierdzenia układu.
2. Niedopuszczalne jest wstrzymanie likwidacji masy upadłości, jeżeli
propozycje układowe nie przewidują zaspokojenia wierzytelności nieobjętych
układem niezwłocznie po zatwierdzeniu układu i prawomocnym zakończeniu
postępowania na tej podstawie.
3. Niedopuszczalne jest wstrzymanie likwidacji w zakresie przedmiotu
obciążonego hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym
lub hipoteką morską, jeżeli sprzeciwi się temu wierzyciel, którego wierzytelność
jest w ten sposób zabezpieczona. Jeżeli sprzeciw wierzyciela wpłynął do
sędziego-komisarza po wydaniu postanowienia o wstrzymaniu likwidacji,
sędzia-komisarz uchyla swoje postanowienie w tym zakresie.
4. Sędzia-komisarz może wstrzymać likwidację masy upadłości, jeżeli zostały
spełnione przesłanki zwołania zgromadzenia wierzycieli w celu głosowania nad
układem, o których mowa w art. 266c ust. 1.
5. Sędzia-komisarz wstrzymuje likwidację masy upadłości, jeżeli zostały
spełnione przesłanki zwołania zgromadzenia wierzycieli w celu głosowania nad
układem, o których mowa w art. 266c ust. 2.
6. Sędzia-komisarz wstrzymuje likwidację masy upadłości wyłącznie
w zakresie, jaki jest niezbędny do wykonania układu.

Art. 266c. 1. Sędzia-komisarz może zwołać zgromadzenie wierzycieli w celu
głosowania nad układem, jeżeli zostało uprawdopodobnione, że układ zostanie
przyjęty przez wierzycieli i wykonany.
2. Sędzia-komisarz zwołuje zgromadzenie wierzycieli, jeżeli wniosek jest
popierany przez wierzyciela lub wierzycieli posiadających łącznie co najmniej 50%
sumy wierzytelności przysługujących wierzycielom uprawnionym do głosowania
nad układem.
3. Zgromadzenie wierzycieli zwołuje się po zatwierdzeniu listy
wierzytelności. Jeżeli sędzia-komisarz zatwierdził częściowo listę wierzytelności
w zakresie nieobjętym sprzeciwami, zgromadzenie wierzycieli zwołuje się, jeżeli
suma wierzytelności objętych sprzeciwami nie przekracza 15% sumy
wierzytelności objętych układem.

Art. 266d. Po prawomocnym zatwierdzeniu układu sąd wydaje
postanowienie o zakończeniu postępowania. Przepisy art. 362–367 stosuje się
odpowiednio.

Art. 266e. W przypadku zakończenia postępowania po prawomocnym
zatwierdzeniu układu wynagrodzenie ostateczne syndyka może zostać ustalone na
podstawie przepisów art. 55 oraz art. 58–61 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo
restrukturyzacyjne, jeżeli będzie to korzystne dla syndyka i jest uzasadnione jego
zaangażowaniem w skuteczne zawarcie układu.

Art. 266f. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym tytule do układu i jego
skutków przepisy Prawa restrukturyzacyjnego stosuje się odpowiednio, przy czym
czynności zastrzeżone dla nadzorcy sądowego lub zarządcy wykonuje syndyk.

art. 267. więcej Art. 267. (uchylony).

art. 268. więcej Art. 268. (uchylony).

art. 269. więcej Art. 269. (uchylony).

art. 270. więcej Art. 270. (uchylony).

art. 271. więcej Art. 271. (uchylony).

art. 272. więcej Art. 272. (uchylony).

art. 273. więcej Art. 273. (uchylony).

art. 274. więcej Art. 274. (uchylony).

art. 275. więcej Art. 275. (uchylony).

art. 276. więcej Art. 276. (uchylony).

art. 277. więcej Art. 277. (uchylony).

art. 278. więcej Art. 278. (uchylony).

art. 279. więcej Art. 279. (uchylony).

art. 280. więcej Art. 280. (uchylony).

art. 281. więcej Art. 281. (uchylony).

art. 282. więcej Art. 282. (uchylony).

art. 283. więcej Art. 283. (uchylony).

art. 284. więcej Art. 284. (uchylony).

art. 285. więcej Art. 285. (uchylony).

art. 286. więcej Art. 286. (uchylony).

art. 287. więcej Art. 287. (uchylony).

art. 288. więcej Art. 288. (uchylony).

art. 289. więcej Art. 289. (uchylony).

art. 290. więcej Art. 290. (uchylony).

art. 291. więcej Art. 291. (uchylony).

art. 292. więcej Art. 292. (uchylony).

art. 293. więcej Art. 293. (uchylony).

art. 294. więcej Art. 294. (uchylony).

art. 295. więcej Art. 295. (uchylony).

art. 296. więcej Art. 296. (uchylony).

art. 297. więcej Art. 297. (uchylony).

art. 298. więcej Art. 298. (uchylony).

art. 299. więcej Art. 299. (uchylony).

art. 300. więcej Art. 300. (uchylony).

art. 301. więcej Art. 301. (uchylony).

art. 302. więcej Art. 302. (uchylony).

art. 303. więcej Art. 303. (uchylony).

art. 304. więcej Art. 304. (uchylony).

art. 305. więcej Art. 305. (uchylony).

art. 306. więcej Art. 306. Po ogłoszeniu upadłości syndyk niezwłocznie przystępuje do spisu
inwentarza i oszacowania masy upadłości oraz sporządzenia planu likwidacyjnego.
Syndyk składa sędziemu-komisarzowi spis inwentarza wraz z planem
likwidacyjnym w terminie trzydziestu dni od dnia ogłoszenia upadłości. Plan
likwidacyjny określa proponowane sposoby sprzedaży składników majątku
upadłego, w szczególności sprzedaży przedsiębiorstwa, termin sprzedaży,
preliminarz wydatków oraz ekonomiczne uzasadnienie dalszego prowadzenia
działalności gospodarczej.

art. 307. więcej Art. 307. 1. Na podstawie spisu inwentarza i innych dokumentów upadłego
oraz oszacowania syndyk sporządza sprawozdanie finansowe na dzień
poprzedzający ogłoszenie upadłości i niezwłocznie przedkłada je sędziemu-komisarzowi.
2. Jeżeli z jakichkolwiek przyczyn syndyk nie może sporządzić spisu
inwentarza, oszacowania, planu likwidacji lub sprawozdania finansowego
w terminie, o którym mowa w art. 306, składa sędziemu-komisarzowi, w terminie
miesiąca od dnia ogłoszenia upadłości, pisemne sprawozdanie ogólne o stanie masy
upadłości i o możliwości zaspokojenia wierzycieli. Złożenie sprawozdania nie
zwalnia syndyka od obowiązku sporządzenia dokumentów, o których mowa
w ust. 1, gdy tylko będzie to możliwe.

art. 308. więcej Art. 308. 1. Po sporządzeniu spisu inwentarza i sprawozdania finansowego
albo po złożeniu pisemnego sprawozdania ogólnego syndyk przeprowadza
likwidację masy upadłości.
2. Syndyk jest obowiązany do podejmowania działań umożliwiających
zakończenie likwidacji w ciągu sześciu miesięcy od dnia ogłoszenia upadłości.
Sędzia-komisarz i rada wierzycieli rozpoznają wniosek o wyrażenie zgody na określony sposób likwidacji nie później niż w terminie dwóch tygodni od dnia przedstawienia im wniosku przez syndyka.

art. 309. więcej Art. 309. Sędzia-komisarz może wstrzymać likwidację masy upadłości do
czasu uprawomocnienia się postanowienia o ogłoszeniu upadłości.

art. 310. więcej Art. 310. 1. Przed rozpoczęciem likwidacji masy upadłości syndyk może
sprzedać z wolnej ręki bez zezwolenia rady wierzycieli ruchomości, jeżeli jest to
potrzebne na zaspokojenie kosztów postępowania. Ponadto syndyk może sprzedać
ruchomości, które ulegają szybkiemu zepsuciu lub wskutek opóźnienia sprzedaży
straciłyby znacznie na wartości albo których przechowanie pociąga za sobą koszty
zbyt wysokie w stosunku do ich wartości.
2. Jeżeli sędzia-komisarz wstrzyma likwidację masy upadłości, przepis
ust. 1 stosuje się w zakresie określonym przez sędziego-komisarza.

art. 311. więcej Art. 311. 1. Likwidacji masy upadłości dokonuje się przez sprzedaż z wolnej
ręki lub w drodze przetargu lub aukcji przedsiębiorstwa upadłego w całości lub
jego zorganizowanych części, nieruchomości i ruchomości, wierzytelności oraz
innych praw majątkowych wchodzących w skład masy upadłości albo przez
ściągnięcie wierzytelności od dłużników upadłego i wykonanie innych jego praw
majątkowych.
1a. Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Ministra Obrony Narodowej
przysługuje prawo wykupu składników majątku służących do prowadzenia
działalności w dziedzinie obronności i bezpieczeństwa państwa.
1aa. O zamiarze sprzedaży składników majątku służących do prowadzenia
działalności w dziedzinie obronności i bezpieczeństwa państwa syndyk
zawiadamia Ministra Obrony Narodowej, który może przedstawić sędziemu-
-komisarzowi w terminie:
1) tygodnia od dnia zawiadomienia – opinię albo
2) trzydziestu dni od dnia zawiadomienia – oświadczenie o skorzystaniu z prawa
wykupu, o którym mowa w ust. 1a.
1ab. Wykup, o którym mowa w ust. 1a, jest dokonywany po cenie sprzedaży
ustalonej na podstawie dowodu z opinii biegłego, przy czym cena nie może być
niższa niż kwota możliwa do uzyskania w postępowaniu upadłościowym przy
likwidacji na zasadach ogólnych, pomniejszona o koszty postępowania, które należałoby ponieść w związku z likwidacją w takim trybie. Koszty opinii biegłego
ponosi Skarb Państwa.
1ac. Na postanowienie ustalające cenę sprzedaży, po której jest dokonywany
wykup, o którym mowa w ust. 1a, zażalenie przysługuje Ministrowi Obrony
Narodowej, wierzycielom oraz upadłemu.
1ad. W przypadku wykupu składników majątku obciążonych zastawem
rejestrowym, przepisów art. 327 i art. 328 nie stosuje się. Z ceny sprzedaży
wyodrębnia się wartość rzeczy obciążonych zastawem i przeznacza się ją na
zaspokojenie zastawnika stosownie do przepisów art. 336 i art. 340.
1b. W terminie trzech dni od dnia sprzedaży składników majątku, ściągnięcia
wierzytelności albo wykonania praw majątkowych syndyk składa sędziemu komisarzowi spis zlikwidowanych składników masy upadłości. Spis składa się w
postaci elektronicznej i zamieszcza w Rejestrze.
1c. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowo
wzór spisu, o którym mowa w ust. 1b, mając na uwadze zakres informacji, których
umieszczenie w spisie jest niezbędne dla oceny składu masy upadłości, w
szczególności określenie zlikwidowanego składnika majątku, datę likwidacji, cenę,
a także biorąc pod uwagę czytelność oraz kompletność spisu.
2. W przypadkach wskazanych w ustawie likwidacja ruchomości
obciążonych zastawem rejestrowym oraz wierzytelności i praw obciążonych
zastawem rejestrowym lub zastawem finansowym może nastąpić także przez
przejęcie ich przez wierzyciela będącego zastawnikiem zastawu rejestrowego lub
zastawu finansowego, jeżeli umowa o ustanowieniu zastawu przewiduje
zaspokojenie zastawnika w drodze przejęcia przedmiotu zastawu.
3. Przepisy dotyczące likwidacji w drodze sprzedaży ruchomości oraz
przejęcia ruchomości obciążonych zastawem rejestrowym stosuje się odpowiednio
do sprzedaży i przejęcia przez wierzyciela zwierząt, jeżeli nie jest to sprzeczne
z przepisami dotyczącymi ochrony zwierząt.

art. 312. więcej Art. 312. 1. Po ogłoszeniu upadłości można prowadzić dalej przedsiębiorstwo
upadłego, jeżeli możliwe jest zawarcie układu z wierzycielami lub możliwa jest
sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego w całości lub jego zorganizowanych części.
2. Jeżeli syndyk prowadzi przedsiębiorstwo upadłego, powinien podjąć
wszelkie działania zapewniające zachowanie przedsiębiorstwa co najmniej
w niepogorszonym stanie.
3. Syndyk nie może prowadzić dalej przedsiębiorstwa upadłego, jeżeli na
upadłym ciąży obowiązek zwrotu pomocy publicznej. Rada wierzycieli może
zezwolić na zwrot pomocy publicznej udzielonej niezgodnie z prawem i dalsze
prowadzenie przedsiębiorstwa upadłego, jeżeli zostanie uprawdopodobnione, że
mimo zwrotu pomocy publicznej udzielonej niezgodnie z prawem pozostali
wierzyciele zostaną zaspokojeni w większym stopniu ze względu na sprzedaż
prowadzonego przedsiębiorstwa za większą kwotę lub w wyniku zawarcia
i wykonania układu.

art. 313. więcej Art. 313. 1. Sprzedaż dokonana w postępowaniu upadłościowym ma skutki
sprzedaży egzekucyjnej. Nabywca składników masy upadłości nie odpowiada za
zobowiązania podatkowe upadłego, także powstałe po ogłoszeniu upadłości.
2. Sprzedaż nieruchomości powoduje wygaśnięcie praw oraz praw i roszczeń
osobistych ujawnionych przez wpis do księgi wieczystej lub nieujawnionych w ten
sposób, lecz zgłoszonych sędziemu-komisarzowi w terminie określonym
w art. 51 ust. 1 pkt 5. W miejsce prawa, które wygasło, uprawniony nabywa prawo
do zaspokojenia wartości wygasłego prawa z ceny uzyskanej ze sprzedaży
obciążonej nieruchomości. Skutek ten powstaje z chwilą zawarcia umowy sprzedaży. Podstawą do wykreślenia praw, które wygasły na skutek sprzedaży, jest
prawomocny plan podziału sumy uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości
obciążonej. Podstawą wykreślenia hipoteki jest umowa sprzedaży nieruchomości.
3. Pozostają w mocy bez potrącania ich wartości z ceny nabycia służebność
drogi koniecznej, służebność przesyłu oraz służebność ustanowiona w związku
z przekroczeniem granicy przy wznoszeniu budowli lub innego urządzenia.
Użytkowanie oraz prawa dożywotnika pozostają w mocy, jeżeli przysługuje im
pierwszeństwo przed wszystkimi hipotekami lub jeżeli nieruchomość nie jest
hipotekami obciążona albo jeżeli wartość użytkowania i praw dożywotnika
znajduje pełne pokrycie w cenie nabycia. Jednakże w tym ostatnim wypadku
wartość tych praw będzie zaliczona na cenę nabycia.
4. Na wniosek właściciela nieruchomości władnącej, zgłoszony najpóźniej
w zarzutach do planu podziału sumy uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości obciążonej, sędzia-komisarz może postanowić, że służebność gruntowa, która nie znajduje pełnego pokrycia w cenie nabycia, zostaje utrzymana w mocy, jeżeli jest
dla nieruchomości władnącej konieczna, a nie obniża w sposób istotny wartości
nieruchomości obciążonej. Na postanowienie sędziego-komisarza przysługuje
zażalenie. Jeżeli wniosek o wyłączenie zgłoszony został w zarzutach, podlega
rozpoznaniu razem z zarzutami.
5. Przepisy ust. 2–4 stosuje się odpowiednio do sprzedaży prawa użytkowania
wieczystego, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu i statku morskiego
wpisanego do rejestru okrętowego.
6. Do sprzedaży ułamkowej części nieruchomości odpowiednie zastosowanie
mają przepisy art. 1004, art. 1005, art. 1007, art. 1009, art. 1012
i art. 1013 Kodeksu postępowania cywilnego.

art. 314. więcej Art. 314. 1. W razie zbycia przedsiębiorstwa, w którego skład wchodzą
przedmioty obciążone ograniczonymi prawami rzeczowymi, wartość składników
mienia obciążonych tymi prawami podlega ujawnieniu w umowie sprzedaży,
a uzyskana cena podlega podziałowi z uwzględnieniem art. 336 i 340.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w razie zbycia zorganizowanej
części przedsiębiorstwa.

art. 315. więcej Art. 315. Sędzia-komisarz może wyłączyć określone składniki majątku
z masy upadłości, w tym nieruchomość lub jej ułamkową część, jeżeli nie można
ich zbyć z zachowaniem przepisów ustawy, a dalsze pozostawanie tych składników
majątku w masie upadłości będzie niekorzystne dla wierzycieli z uwagi na
obciążenie masy upadłości związanymi z tym kosztami. Na postanowienie
sędziego-komisarza przysługuje zażalenie.

art. 316. więcej Art. 316. 1. Przedsiębiorstwo upadłego powinno być sprzedane jako całość,
chyba że nie jest to możliwe.
2. Sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego może być, po wyrażeniu zgody przez
sędziego-komisarza, poprzedzona umową dzierżawy na czas określony z prawem
pierwokupu, jeżeli przemawiają za tym względy ekonomiczne.
3. (uchylony)
4. O sprzedaży przedsiębiorstwa upadłego obwieszcza się.

art. 317. więcej Art. 317. 1. Na nabywcę przedsiębiorstwa upadłego przechodzą wszelkie
koncesje, zezwolenia, licencje i ulgi, które zostały udzielone upadłemu, chyba że
odrębne ustawy stanowią inaczej.
2. Nabywca może używać oznaczenia przedsiębiorstwa upadłego, w którym
mieści się jego nazwisko, tylko za zgodą upadłego. Nabywca przedsiębiorstwa
upadłego nabywa je w stanie wolnym od obciążeń i nie odpowiada za zobowiązania
upadłego. Wszelkie obciążenia na składnikach przedsiębiorstwa wygasają,
z wyjątkiem obciążeń wymienionych w art. 313 ust. 3 i 4.
2a. Przepis art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy stosuje
się odpowiednio.
3. Z chwilą zawiadomienia sądu, sądu polubownego lub organu
prowadzącego postępowanie administracyjne o nabyciu przedsiębiorstwa
upadłego, nabywca przedsiębiorstwa wstępuje z mocy prawa w miejsce upadłego
lub syndyka do postępowań cywilnych, administracyjnych, sądowo-
-administracyjnych oraz przed sądami polubownymi, dotyczących
przedsiębiorstwa lub jego składników, bez zezwolenia strony przeciwnej.

art. 318. więcej Art. 318. 1. Jeżeli sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego jako całości nie jest
możliwa ze względów ekonomicznych lub innych przyczyn, można sprzedać
zorganizowaną część przedsiębiorstwa.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do zbioru rzeczy lub praw
obciążonych zastawem rejestrowym, które wchodzą w skład przedsiębiorstwa.
Suma uzyskana ze sprzedaży takiego zbioru podlega podziałowi stosownie do
przepisów art. 336 i 340.

art. 319. więcej Art. 319. 1. Jeżeli planowana jest sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego
w całości, przy sporządzaniu spisu inwentarza i oszacowania masy upadłości, albo
odrębnie, jeżeli możliwość takiej sprzedaży ujawniła się na późniejszym etapie, biegły wybrany przez syndyka sporządza opis i oszacowanie przedsiębiorstwa upadłego.
2. Opis przedsiębiorstwa powinien określać w szczególności przedmiot
działalności przedsiębiorstwa, nieruchomości wchodzące w jego skład, ich obszar
oraz oznaczenie księgi wieczystej lub zbioru dokumentów, inne środki trwałe,
stwierdzone prawa, a także obciążenia.
3. W oszacowaniu należy odrębnie podać wartość przedsiębiorstwa w całości
oraz jego zorganizowanych części, jeżeli mogą być wydzielone do sprzedaży.
4. Jeżeli składniki przedsiębiorstwa są obciążone hipoteką, zastawem,
zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym, hipoteką morską lub innymi
prawami i skutkami ujawnienia praw i roszczeń osobistych, w oszacowaniu należy
oddzielnie podać, które z tych praw pozostają w mocy po sprzedaży, a także ich
wartość oraz wartość składników nimi obciążonych oraz stosunek wartości
poszczególnych składników obciążonych do wartości przedsiębiorstwa.
5. Zarzuty na opis i oszacowanie wnosi się w terminie tygodnia od dnia
obwieszczenia o ich przekazaniu sędziemu-komisarzowi. Zarzuty rozpoznaje
sędzia-komisarz. W przypadku wątpliwości co do rzetelności lub poprawności
opisu i oszacowania, sędzia-komisarz wskazuje biegłego do sporządzenia nowego
opisu i oszacowania.
6. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio w przypadku rzeczy, wierzytelności
i innych praw przeniesionych na wierzyciela w celu zabezpieczenia wierzytelności,
o ile mają być one sprzedane w ramach przedsiębiorstwa.

art. 320. więcej Art. 320. 1. Sprzedaż mienia uregulowana przepisami niniejszego działu
może nastąpić w drodze przetargu lub aukcji, do których przepisy Kodeksu
cywilnego stosuje się odpowiednio, z tym że:
1) warunki przetargu lub aukcji zatwierdza sędzia-komisarz;
2) o przetargu lub aukcji należy zawiadomić przez obwieszczenie co najmniej na
dwa tygodnie, a jeżeli przetarg albo aukcja dotyczy przedsiębiorstwa spółki
publicznej – co najmniej na sześć tygodni przed terminem posiedzenia
wyznaczonego w celu ich przeprowadzenia;
3) przetarg lub aukcję przeprowadza się na posiedzeniu jawnym;
4) przetarg lub aukcję prowadzi syndyk pod nadzorem sędziego-komisarza;
5) wyboru oferenta dokonuje syndyk; wybór wymaga zatwierdzenia przez
sędziego-komisarza;
6) postanowienie zatwierdzające wybór oferenta sędzia-komisarz może wydać
na posiedzeniu niejawnym;
7) sędzia-komisarz może odroczyć zatwierdzenie wyboru oferenta o tydzień;
w tym przypadku postanowienie o zatwierdzeniu wyboru oferenta
obwieszcza się.
2. Na postanowienie sędziego-komisarza o zatwierdzeniu wyboru oferenta
przysługuje zażalenie.
3. Przy sprzedaży nieruchomości, prawa użytkowania wieczystego,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz statku morskiego wpisanego
do rejestru okrętowego przepisy art. 317 ust. 3 i art. 319 stosuje się odpowiednio.

art. 321. więcej Art. 321. 1. Syndyk zawiera umowę sprzedaży w terminie określonym przez
sędziego-komisarza, nie dłuższym niż cztery miesiące od dnia zatwierdzenia
wyboru oferenta przez sędziego-komisarza.
2. Jeżeli do zawarcia umowy nie dojdzie z winy oferenta, sędzia-komisarz
wydaje postanowienie o ogłoszeniu nowego przetargu albo aukcji, w których nie
może uczestniczyć oferent, który nie zawarł umowy.

art. 322. więcej Art. 322. (uchylony).

art. 323. więcej Art. 323. (uchylony).

art. 324. więcej Art. 324. 1. Jeżeli rada wierzycieli udzieliła zezwolenia, o którym mowa
w art. 206 ust. 1 pkt 3, spółka z udziałem ponad połowy pracowników upadłego
będącego spółką handlową z udziałem Skarbu Państwa ma pierwszeństwo
w nabyciu przedsiębiorstwa upadłego albo jego zorganizowanej części nadającej
się do prowadzenia działalności gospodarczej.
2. Syndyk w pierwszej kolejności składa ofertę sprzedaży spółce
pracowniczej, o której mowa w ust. 1.

art. 325. więcej Art. 325. Jeżeli przepisy niniejszego działu nie stanowią inaczej, do
sprzedaży ruchomości przepisy art. 320 i art. 321 stosuje się odpowiednio.

art. 326. więcej Art. 326. (uchylony).

art. 327. więcej Art. 327. 1. Zastawnik zastawu rejestrowego może zaspokoić się
z przedmiotu zastawu przez jego przejęcie albo zbycie w trybie określonym
w art. 24 ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze
zastawów, jeżeli umowa o ustanowienie zastawu przewiduje taki sposób
zaspokojenia zastawnika.
2. Jeżeli rzecz obciążona zastawem rejestrowym znajduje się w posiadaniu
zastawnika lub osób trzecich, zastawnik zawiadamia o zaspokojeniu się syndyka.
Sędzia-komisarz może wyznaczyć zastawnikowi stosowny termin do zaspokojenia
się z przedmiotu zastawu. Jeżeli zastawnik nie skorzystał z tego prawa
w wyznaczonym terminie, osoba, u której znajduje się rzecz obciążona zastawem
rejestrowym, obowiązana jest wydać przedmiot zastawu syndykowi. Po
przekazaniu przedmiotu zastawu syndyk dokonuje jego sprzedaży; suma uzyskana
ze sprzedaży podlega podziałowi, z uwzględnieniem art. 336 i 340.
3. W sprawach, o których mowa w ust. 2, postanowienie sędziego-komisarza
o wydaniu syndykowi przedmiotu zastawu podlega wykonaniu bez nadawania mu
klauzuli wykonalności.

art. 328. więcej Art. 328. 1. Jeżeli przedmiot zastawu rejestrowego, z którego wierzyciel
może się zaspokoić, znajduje się we władaniu syndyka, a wierzycielowi
przysługuje prawo do przejęcia przedmiotu na własność, sędzia-komisarz
wyznacza wierzycielowi termin do wykonania tego prawa, nie krótszy niż jeden
miesiąc; po upływie terminu przedmiot zastawu zostanie sprzedany według
przepisów ustawy.
2. Jeżeli rzecz obciążona zastawem rejestrowym znajduje się we władaniu
syndyka, a umowa o ustanowieniu zastawu przewiduje zaspokojenie zastawnika
w trybie określonym w art. 24 ustawy, o której mowa w art. 327 ust. 1, syndyk
dokonuje sprzedaży rzeczy według przepisów niniejszej ustawy.

art. 329. więcej Art. 329. W przypadkach, o których mowa w art. 327 i 328, zastawnik jest
obowiązany rozliczyć się z syndykiem stosownie do przepisów ustawy z dnia
6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów.

art. 330. więcej Art. 330. 1. Jeżeli przedmiot obciążony zastawem rejestrowym jest
składnikiem przedsiębiorstwa upadłego i jego sprzedaż wraz z przedsiębiorstwem
może być korzystniejsza niż oddzielna sprzedaż przedmiotu zastawu, przepisów
art. 327 oraz art. 328 nie stosuje się.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, przedmiot obciążony zastawem
sprzedaje się wraz z przedsiębiorstwem. Z ceny sprzedaży przedsiębiorstwa
wyodrębnia się wartość rzeczy obciążonej zastawem i przeznacza się na
zaspokojenie zastawnika stosownie do art. 336 i 340.

Art. 330a. 1. Jeżeli w skład masy upadłości wchodzą ruchomości, których nie
można zbyć z zachowaniem przepisów ustawy, wierzyciel może przejąć na
własność ruchomości wystawione na sprzedaż albo niektóre z nich w cenie nie
niższej od połowy ceny oszacowania.
2. Pierwszeństwo przejęcia ruchomości na własność przysługuje
wierzycielowi, którego wierzytelność zabezpieczona jest zastawem, zastawem
rejestrowym, zastawem skarbowym na tej ruchomości, a w dalszej kolejności –
temu wierzycielowi, który oferował najwyższą cenę.
3. Oświadczenie o przejęciu będzie uwzględnione tylko wtedy, gdy
wierzyciel jednocześnie z wnioskiem złoży całą cenę. Własność ruchomości
przechodzi na wierzyciela z chwilą zawiadomienia go przez syndyka o przyznaniu
mu przejętej rzeczy.
4. Jeżeli fundusze masy upadłości wystarczają na zaspokojenie wszystkich
wierzycieli z wyższej i równorzędnej kategorii zaspokojenia i zobowiązań,
o których mowa w art. 230, nabywca może zaliczyć swoją wierzytelność na cenę
nabycia.
5. Przepis art. 317 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

art. 331. więcej Art. 331. 1. Likwidacja wierzytelności upadłego następuje przez ich zbycie
albo ściągnięcie.
2. Wybór sposobu likwidacji należy poprzedzić oceną, który z nich umożliwia
zaspokojenie wierzycieli w jak największym stopniu przy uwzględnieniu kosztów
i ryzyka niepowodzenia ściągnięcia wierzytelności upadłego oraz konieczności
zaspokojenia zobowiązań, o których mowa w art. 230, związanych
z przedłużeniem postępowania upadłościowego.

art. 332. więcej Art. 332. Likwidacja praw majątkowych upadłego następuje przez ich
wykonanie albo zbycie.

art. 333. więcej Art. 333. 1. Do likwidacji wierzytelności i praw majątkowych upadłego
obciążonych zastawem rejestrowym stosuje się odpowiednio przepisy art. 327–
330.
2. Do likwidacji wierzytelności i praw majątkowych upadłego obciążonych
zastawem finansowym stosuje się odpowiednio przepisy art. 327–330 oraz przepisy
ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o niektórych zabezpieczeniach finansowych.

art. 334. więcej Art. 334. 1. Do sprzedaży wierzytelności lub praw majątkowych upadłego
przepisy art. 315, art. 320 i art. 321 stosuje się odpowiednio.
2. Rada wierzycieli może wyrazić zgodę na inną formę poszukiwania
nabywcy, z jednoczesnym określeniem warunków sprzedaży.
3. Nie stanowi oferty publicznej papierów wartościowych w rozumieniu
art. 2 lit. d rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1129
z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie prospektu, który ma być publikowany
w związku z ofertą publiczną papierów wartościowych lub dopuszczeniem ich do
obrotu na rynku regulowanym oraz uchylenia dyrektywy 2003/71/WE (Dz. Urz.
UE L 168 z 30.06.2017, str. 12) ogłoszenie udostępniane w związku ze sprzedażą
papierów wartościowych przez syndyka. Do takiej sprzedaży nie stosuje się
przepisu art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami
finansowymi.
4. Jeżeli przedmiotem sprzedaży są instrumenty finansowe dopuszczone do
obrotu na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r.
o obrocie instrumentami finansowymi, sędzia-komisarz może zezwolić na ich
sprzedaż przez firmę inwestycyjną. W takim przypadku sędzia-komisarz może
wyznaczyć rynek regulowany lub polecić dokonanie wyboru rynku regulowanego
syndykowi oraz wyznaczyć minimalną cenę sprzedaży.
5. Przepis art. 317 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

art. 335. więcej Art. 335. Fundusze masy upadłości obejmują sumy uzyskane z likwidacji
masy upadłości oraz dochód uzyskany z prowadzenia lub wydzierżawienia
przedsiębiorstwa upadłego, a także odsetki od tych sum zdeponowanych w banku,
chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

art. 336. więcej Art. 336. 1. Sumy uzyskane z likwidacji rzeczy, wierzytelności i praw
obciążonych hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym
lub hipoteką morską, a także prawami oraz prawami osobistymi i roszczeniami
ujawnionymi przez wpis do księgi wieczystej lub nieujawnionymi w ten sposób,
lecz zgłoszonymi sędziemu-komisarzowi w terminie określonym
w art. 51 ust. 1 pkt 5, przeznacza się na zaspokojenie wierzycieli, których
wierzytelności były zabezpieczone na tych rzeczach lub prawach, z zachowaniem
przepisów ustawy. Kwoty pozostałe po zaspokojeniu tych wierzytelności wchodzą
do funduszów masy upadłości.
2. Przepisy o zaspokojeniu wierzytelności zabezpieczonej zastawem stosuje
się odpowiednio do zaspokojenia wierzytelności zabezpieczonych przez
przeniesienie na wierzyciela prawa własności rzeczy, wierzytelności i innego
prawa.
3. Do sum stanowiących pożytki rzeczy lub prawa obciążonego hipoteką,
zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym lub hipoteką morską,
a także prawami oraz prawami osobistymi i roszczeniami przepisu ust. 1 nie stosuje
się.

art. 337. więcej Art. 337. 1. Podziału funduszów dokonuje się jednorazowo albo kilkakrotnie
w miarę likwidacji masy upadłości po zatwierdzeniu przez sędziego-komisarza
listy wierzytelności w całości lub części.
1a. W przypadku zatwierdzenia częściowego listy wierzytelności, w planie
podziału uwzględnia się kwoty objęte nierozpoznanymi sprzeciwami,
zabezpieczając w masie upadłości środki na ich ewentualną wypłatę po
prawomocnym rozpoznaniu sprzeciwów.
2. W razie kilkakrotnego podziału funduszów masy upadłości, dokonuje się
podziału ostatecznego po całkowitym zlikwidowaniu masy upadłości.

art. 338. więcej Art. 338. Jeżeli w postępowaniu upadłościowym zaspokojeniu podlegają
wierzytelności zabezpieczone hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym,
zastawem skarbowym i hipoteką morską, podziału ostatecznego funduszów masy
upadłości dokonuje się po podziale sumy uzyskanej ze zbycia przedmiotu
obciążonego.

art. 339. więcej Art. 339. Do postępowania w sprawie podziału sumy uzyskanej z likwidacji
rzeczy, wierzytelności i praw, o których mowa w art. 336, stosuje się odpowiednio
przepisy o postępowaniu w sprawie podziału funduszów masy upadłości.
O sporządzeniu planu podziału zawiadamia się upadłego oraz te osoby, których
prawa podlegają zaspokojeniu z sumy uzyskanej z likwidacji. Środki zaskarżenia
może wnosić upadły oraz osoby uprawnione do zaspokojenia z sumy uzyskanej
z likwidacji.

art. 340. więcej Art. 340. 1. Wierzytelności osobiste zabezpieczone hipoteką, zastawem,
zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym i hipoteką morską umieszcza się
w planie podziału funduszów masy upadłości jedynie w takiej sumie, w jakiej nie
zostały zaspokojone z przedmiotu zabezpieczenia.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do wierzytelności, które zostały
zaspokojone przez zakład ubezpieczeń w wykonaniu umowy ubezpieczenia
zawartej przez upadłego.

art. 341. więcej Art. 341. Wierzytelność wierzyciela spadku przyjętego po ogłoszeniu
upadłości, za którą masa upadłości odpowiada, umieszcza się w planie podziału
funduszów masy upadłości do wysokości wartości majątku spadkowego. Jeżeli
w postępowaniu upadłościowym dochodzone są wierzytelności dwu lub więcej
wierzycieli spadku, które łącznie przekraczają wartość majątku spadkowego,
wierzytelności te umieszcza się w planie podziału w wysokości obniżonej
stosunkowo do wysokości każdej z nich.

art. 342. więcej Art. 342. 1. Należności podlegające zaspokojeniu z funduszów masy
upadłości dzieli się na następujące kategorie:
1) kategoria pierwsza – przypadające za czas przed ogłoszeniem upadłości
należności ze stosunku pracy, z wyjątkiem roszczeń z tytułu wynagrodzenia
reprezentanta upadłego lub wynagrodzenia osoby wykonującej czynności
związane z zarządem lub nadzorem nad przedsiębiorstwem upadłego,
należności rolników z tytułu umów o dostarczenie produktów z własnego
gospodarstwa rolnego, należności alimentacyjne oraz renty z tytułu
odszkodowania za wywołanie choroby, niezdolności do pracy, kalectwa lub
śmierci i renty z tytułu zamiany uprawnień objętych treścią prawa dożywocia
na dożywotnią rentę, przypadające za trzy ostatnie lata przed ogłoszeniem
upadłości należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne
w rozumieniu ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń
społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 266, 321, 568, 695 i 875) oraz należności
powstałe w postępowaniu restrukturyzacyjnym z czynności zarządcy albo
należności powstałe z czynności dłużnika dokonanych po otwarciu
postępowania restrukturyzacyjnego niewymagających zezwolenia rady
wierzycieli albo zgody nadzorcy sądowego lub dokonanych za zezwoleniem
rady wierzycieli albo zgodą nadzorcy sądowego, jeżeli upadłość ogłoszono
w wyniku rozpoznania uproszczonego wniosku o ogłoszenie upadłości jak
również należności z tytułu kredytu, pożyczki, obligacji, gwarancji lub
akredytyw lub innego finansowania przewidzianego układem przyjętym
w postępowaniu restrukturyzacyjnym i udzielonego w związku
z wykonaniem takiego układu, jeżeli upadłość ogłoszono w wyniku
rozpoznania wniosku o ogłoszenie upadłości złożonego nie później niż trzy
miesiące po prawomocnym uchyleniu układu;
2) kategoria druga – inne należności, jeżeli nie podlegają zaspokojeniu w innych
kategoriach, w szczególności podatki i inne daniny publiczne oraz pozostałe
należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne;
3) kategoria trzecia – odsetki od należności ujętych w wyższych kategoriach
w kolejności, w jakiej podlega zaspokojeniu kapitał, a także sądowe
i administracyjne kary grzywny oraz należności z tytułu darowizn i zapisów;
4) kategoria czwarta – należności wspólników albo akcjonariuszy z tytułu
pożyczki lub innej czynności prawnej o podobnych skutkach, w szczególności
dostawy towaru z odroczonym terminem płatności, dokonanej na rzecz upadłego będącego spółką kapitałową w okresie pięciu lat przed ogłoszeniem
upadłości, wraz z odsetkami.
5) (uchylony)
2. (uchylony)
3. Przepisy dotyczące zaspokojenia należności ze stosunku pracy stosuje się
odpowiednio do roszczeń Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych
o zwrot z masy upadłości świadczeń wypłaconych przez Fundusz pracownikom
upadłego.
4. (uchylony)
5. Przepisu ust. 1 pkt 4 nie stosuje się do:
1) należności z tytułu pożyczek oraz innych czynności prawnych o podobnych
skutkach dokonanych w toku postępowania restrukturyzacyjnego, jak
również w ramach wykonania układu;
2) należności z tytułu pożyczek oraz innych czynności prawnych o podobnych
skutkach dokonanych przez wspólników albo akcjonariuszy dysponujących
mniej niż 10% głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym
zgromadzeniu spółki, chyba że są oni członkami organów spółki lub
faktycznie prowadzą jej sprawy;
3) należności wspólnika albo akcjonariusza, który stał się nim w wyniku
konwersji wierzytelności na udziały lub akcje dokonanej w ramach zawartego
układu, z tytułu pożyczek oraz innych czynności prawnych o podobnych
skutkach dokonanych przed taką konwersją.
6. Do pożyczek lub innych czynności prawnych o podobnych skutkach
dokonanych przez podmiot, który dysponuje bezpośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu w spółce kapitałowej lub dysponuje bezpośrednio większością głosów w spółce osobowej, będącej
wspólnikiem albo akcjonariuszem upadłej spółki, która otrzymała pożyczkę lub
była beneficjentem czynności prawnej o podobnych skutkach, przepisy ust. 1 pkt 4
i ust. 5 stosuje się odpowiednio.

Art. 342a. 1. Jeżeli upadły jest osobą fizyczną i w skład masy upadłości
wchodzi lokal mieszkalny albo dom jednorodzinny, w którym zamieszkuje upadły,
a konieczne jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych upadłego i osób
pozostających na jego utrzymaniu, z sumy uzyskanej z jego sprzedaży wydziela się
upadłemu kwotę odpowiadającą przeciętnemu czynszowi najmu lokalu
mieszkalnego w tej samej lub sąsiedniej miejscowości za okres od dwunastu do
dwudziestu czterech miesięcy.
2. Kwotę, o której mowa w ust. 1, na wniosek upadłego, określa sędzia-
-komisarz, biorąc pod uwagę potrzeby mieszkaniowe upadłego, w tym liczbę osób
pozostających na jego utrzymaniu, zdolności zarobkowe upadłego, sumę uzyskaną
ze sprzedaży lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego oraz opinię
syndyka. Na postanowienie sędziego-komisarza przysługuje zażalenie.
3. Jeżeli fundusze masy upadłości na to pozwalają, a opuszczony przez
upadłego lokal mieszkalny albo dom jednorodzinny nie został jeszcze zbyty,
sędzia-komisarz może przyznać upadłemu zaliczkę na poczet kwoty, o której mowa
w ust. 1.

art. 343. więcej Art. 343. 1. Z masy upadłości zaspokaja się w pierwszej kolejności koszty
postępowania, a jeżeli fundusze masy upadłości na to pozwalają – również inne
zobowiązania masy upadłości, o których mowa w art. 230 ust. 2, w miarę wpływu
do masy upadłości stosownych sum.
1a. Jeżeli inne zobowiązania masy upadłości, o których mowa
w art. 230 ust. 2, nie zostaną zaspokojone w sposób, o którym mowa w ust. 1,
zaspokaja się je stosunkowo do wysokości każdej z nich w drodze podziału
funduszów masy upadłości. Przepisy art. 347–360 stosuje się odpowiednio.
2. Zobowiązania alimentacyjne ciążące na upadłym, przypadające za czas po
ogłoszeniu upadłości, syndyk zaspokaja zgodnie z ust. 1 w terminach ich płatności,
do dnia sporządzenia ostatecznego planu podziału, każdorazowo dla każdego uprawnionego w kwocie nie wyższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę. Pozostała część tych należności nie podlega zaspokojeniu z masy upadłości.

art. 344. więcej Art. 344. 1. Należności, o których mowa w art. 342 ust. 1, zaspokaja się
dopiero po zaspokojeniu w całości kosztów postępowania, zobowiązań masy
upadłości i należności alimentacyjnych zgodnie z art. 343.
2. Jeżeli suma przeznaczona do podziału nie wystarcza na zaspokojenie
w całości wszystkich należności, należności dalszej kategorii zaspokaja się dopiero
po zaspokojeniu w całości należności poprzedzającej kategorii, a jeżeli suma
przeznaczona do podziału nie wystarcza na zaspokojenie w całości wszystkich
należności tej samej kategorii, należności te zaspokaja się stosunkowo do
wysokości każdej z nich.

art. 345. więcej Art. 345. 1. Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, wierzytelności
zabezpieczone hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym
i hipoteką morską, a także wygasające według przepisów ustawy prawa oraz skutki
ujawnienia praw i roszczeń osobistych ciążące na nieruchomości, użytkowaniu
wieczystym, spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu lub statku morskim
wpisanym do rejestru okrętowego, podlegają zaspokojeniu z sumy uzyskanej
z likwidacji obciążonego przedmiotu, pomniejszonej o koszty likwidacji tego
przedmiotu oraz inne koszty postępowania upadłościowego w wysokości
nieprzekraczającej dziesiątej części sumy uzyskanej z likwidacji, nie więcej jednak
niż o taką część kosztów postępowania upadłościowego, która wynika ze stosunku
wartości obciążonego przedmiotu do wartości całej masy upadłości.
2. Wierzytelności i prawa, o których mowa w ust. 1, są zaspokajane
w kolejności przysługującego im pierwszeństwa. Jeżeli z sumy uzyskanej
z likwidacji obciążonego przedmiotu zaspokojeniu podlegają zarówno
wierzytelności zabezpieczone hipoteką, jak i wygasające na podstawie
art. 313 ust. 2 prawa oraz prawa i roszczenia osobiste, o pierwszeństwie rozstrzyga
chwila, od której liczy się skutki wpisu hipoteki, prawa lub roszczenia do księgi
wieczystej.
3. W równym stopniu z wierzytelnością zaspokaja się roszczenia
o świadczenia uboczne objęte zabezpieczeniem na mocy odrębnych przepisów.
Przypadającą wierzycielowi sumę zalicza się przede wszystkim na należność
główną, następnie na odsetki i pozostałe roszczenia o świadczenia uboczne, z tym
że koszty postępowania uwzględnia się w ostatniej kolejności.

art. 346. więcej Art. 346. 1. W razie sprzedaży nieruchomości, prawa użytkowania
wieczystego, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu lub statku
morskiego wpisanego do rejestru okrętowego, przed zaspokojeniem wierzytelności
zabezpieczonych hipoteką albo hipoteką morską oraz innych praw, w tym praw
i roszczeń osobistych, które ciążyły na przedmiocie sprzedaży i które w wyniku
sprzedaży wygasły, zaspokaja się należności alimentacyjne w zakresie wskazanym
w art. 343 ust. 2 oraz przypadające za czas po ogłoszeniu upadłości renty za
wywołanie choroby, niezdolności do pracy, kalectwa lub śmierci i renty z tytułu
zamiany uprawnień objętych treścią prawa dożywocia na dożywotnią rentę, jak też
wynagrodzenia za pracę pracowników wykonujących pracę na nieruchomości,
statku lub w lokalu za okres ostatnich trzech miesięcy przed sprzedażą, jednakże
tylko do wysokości trzykrotnego minimalnego wynagrodzenia za pracę.
2. Odrębnego planu podziału nie sporządza się, jeżeli suma uzyskana ze
sprzedaży nie wystarcza na zaspokojenie wierzytelności z tytułu alimentów, rent
i wynagrodzeń za pracę, o których mowa w ust. 1.

art. 347. więcej Art. 347. 1. Syndyk sporządza i składa sędziemu-komisarzowi plan podziału
funduszów masy upadłości, w którym:
1) określa sumę podlegającą podziałowi;
2) wymienia wierzytelności i prawa osób uczestniczących w podziale;
3) określa sumę, jaka każdemu z uczestników przypada z podziału;
4) wskazuje, które sumy mają być wypłacone, a które i z jakich przyczyn mają
być pozostawione w depozycie sądowym lub pozostawione w masie upadłości na zaspokojenie wierzytelności objętych nierozpoznanymi sprzeciwami;
5) określa, czy plan podziału jest częściowy czy ostateczny.
1a. Plan podziału składa się w postaci elektronicznej i zamieszcza
w Rejestrze.
2. Sędzia-komisarz może wnieść do planu poprawki lub polecić syndykowi
dokonanie wskazanych zmian w planie.

art. 348. więcej Art. 348. 1. W sprawach, w których wierzycielom przysługują prawa na
zbytych rzeczach lub prawach, o których mowa w art. 345 i 346, syndyk sporządza
oddzielny plan podziału sum uzyskanych ze sprzedanych rzeczy lub praw. Do tego
planu stosuje się odpowiednio przepis art. 347.
2. W planie podziału sumy uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości syndyk
wymienia dodatkowo prawa oraz prawa i roszczenia osobiste, które wskutek
sprzedaży nieruchomości wygasły.

art. 349. więcej Art. 349. 1. Sędzia-komisarz zawiadamia upadłego i członków rady
wierzycieli oraz obwieszcza, że plan podziału można przeglądać w sekretariacie
sądu i w terminie dwóch tygodni od dnia obwieszczenia wnosić zarzuty przeciwko
planowi podziału.
2. W przypadku złożenia ostatecznego planu podziału sędzia-komisarz
dokonuje czynności, o których mowa w ust. 1, po uprawomocnieniu się
postanowienia o przyznaniu syndykowi wynagrodzenia ostatecznego.
3. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór planu
podziału sumy uzyskanej ze sprzedaży rzeczy obciążonej, planu podziału oraz
ostatecznego planu podziału, mając na uwadze zakres informacji ujmowanych
w planach podziału, czytelność oraz kompletność planów podziału.

art. 350. więcej Art. 350. 1. Zarzuty przeciwko planowi podziału rozpoznaje
sędzia-komisarz.
2. W razie potrzeby sędzia-komisarz wysłucha osoby, których praw dotyczą
zarzuty.
3. Na postanowienie sędziego-komisarza przysługuje zażalenie.

art. 351. więcej Art. 351. 1. Sędzia-komisarz zatwierdza plan podziału, jeżeli nie wniesiono
zarzutów.
2. W razie wniesienia zarzutów, sprostowanie i zatwierdzenie planu podziału
następuje po uprawomocnieniu się postanowienia sędziego-komisarza w sprawie
zarzutów, a w razie jego zaskarżenia – po wydaniu postanowienia sądu.

art. 352. więcej Art. 352. 1. Plan podziału wykonuje się niezwłocznie po jego zatwierdzeniu.
Wykonanie planu podziału nie może jednak nastąpić przed uprawomocnieniem się
postanowienia o ogłoszeniu upadłości.
2. W razie wniesienia zarzutów przeciwko planowi podziału lub zażalenia na
postanowienie w sprawie zarzutów, plan wykonuje się w tych częściach, których
nie dotyczą żądania zgłoszone w zarzutach lub zażaleniu. W takim przypadku
zakres wykonania planu określa sędzia-komisarz.

art. 353. więcej Art. 353. 1. Wykonując plan podziału, syndyk wydaje wierzycielowi należną
mu kwotę lub przelewa ją na rachunek bankowy wierzyciela.
2. Po wykonaniu planu podziału syndyk składa sprawozdanie z wykonania
planu podziału. Sprawozdanie składa się w postaci elektronicznej i zamieszcza
w Rejestrze.
3. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór
sprawozdania, o którym mowa w ust. 2, mając na uwadze zakres informacji,
których umieszczenie w sprawozdaniu jest niezbędne dla oceny prawidłowości
wykonania planu podziału, w szczególności wysokość kwot wydanych
poszczególnym wierzycielom ze wskazaniem sposobu wykonania planu podziału,
a także biorąc pod uwagę czytelność oraz kompletność sprawozdania.

art. 354. więcej Art. 354. 1. W razie zaspokojenia wierzytelności wierzyciela osobistego
upadłego, zabezpieczonej na mieniu upadłego hipoteką lub hipoteką morską, przed
zbyciem przedmiotu obciążonego, w prawa wierzyciela wchodzi upadły.
Odpowiedniego wpisu o tym dokonuje się w księdze wieczystej lub w rejestrze
okrętowym.
2. Podstawę wpisu stanowi wyciąg z planu podziału funduszów masy
upadłości uwierzytelniony przez sekretarza sądowego.

art. 355. więcej Art. 355. Sumę wydzieloną na zaspokojenie wierzytelności, za którą osoba
trzecia odpowiada jako poręczyciel, gwarant lub współdłużnik, wydaje się
wierzycielowi w proporcji do wysokości kwoty należnej mu w dniu sporządzenia
planu podziału, a poręczycielowi, gwarantowi lub współdłużnikowi – w proporcji
do wysokości dokonanej zapłaty.

art. 356. więcej Art. 356. 1. Sumę wydzieloną na zaspokojenie wierzytelności, której
wysokość zależy od warunku rozwiązującego, wydaje się wierzycielowi bez
zabezpieczenia, chyba że obowiązek zabezpieczenia ciąży na wierzycielu z mocy
istniejącego między nim a upadłym stosunku prawnego.
2. Sumę wydzieloną na zaspokojenie wierzytelności, której zapłata zależy od
warunku zawieszającego, w tym wierzytelności, o których mowa w art. 248 ust. 2,
wydaje się wierzycielowi, jeżeli udowodni, że warunek się ziścił; w przeciwnym
razie sumę tę składa się do depozytu sądowego.
3. Sumę wydzieloną na zaspokojenie wierzytelności niewymagalnej składa
się do depozytu sądowego.

art. 357. więcej Art. 357. (uchylony).

art. 358. więcej Art. 358. Jeżeli wierzyciel nie odbierze swojej należności w terminie
miesiąca lub gdy należna mu suma nie może być mu wydana z powodu podania
nieprawidłowego adresu albo niepodania rachunku bankowego, sumy należne temu
wierzycielowi składa się do depozytu sądowego.

art. 359. więcej Art. 359. 1. W sprawach o złożenie do depozytu sądowego orzeka
sędzia-komisarz. Przepisów art. 6933 § 1 i 3 Kodeksu postępowania cywilnego nie
stosuje się.
2. W sprawach o wydanie kwot złożonych do depozytu sądowego orzeka
sędzia-komisarz, a po prawomocnym zakończeniu lub umorzeniu postępowania
upadłościowego – sąd.

art. 360. więcej Art. 360. 1. W postępowaniu o wydanie kwoty z depozytu sądowego badaniu
podlega jedynie legitymacja czynna wnioskodawcy. Kwoty z depozytu wydaje się
osobie, na którą przeszło uprawnienie wierzyciela do wypłaty kwoty z depozytu,
jeżeli przejście to będzie wykazane dokumentem urzędowym lub prywatnym
z podpisem urzędowo poświadczonym.
2. Termin do odbioru depozytu sądowego wynosi trzy lata od dnia
uprawomocnienia się postanowienia o zakończeniu albo umorzeniu postępowania
upadłościowego, ale nie mniej niż trzy lata od daty ziszczenia się warunku,
o którym mowa w art. 356 ust. 1 lub 2, albo od daty wymagalności. Po upływie
terminu prawa do niepodjętego depozytu przechodzą na Skarb Państwa. Do
likwidacji niepodjętego depozytu zastosowanie mają przepisy art. 693¹⁸–
693²² Kodeksu postępowania cywilnego.

art. 361. więcej Art. 361. 1. Sąd umorzy postępowanie upadłościowe, jeżeli:
1) majątek pozostały po wyłączeniu z niego przedmiotów majątkowych dłużnika
obciążonych hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem
skarbowym lub hipoteką morską nie wystarcza na zaspokojenie kosztów
postępowania;
2) wierzyciele zobowiązani uchwałą zgromadzenia wierzycieli albo
postanowieniem sędziego-komisarza nie złożyli w wyznaczonym terminie
zaliczki na koszty postępowania, a brak jest płynnych funduszów na te koszty;
3) wszyscy wierzyciele, którzy zgłosili swoje wierzytelności, żądają umorzenia
postępowania, a upadły wyraził na to zgodę.
2. W przypadku umorzenia postępowania upadłościowego z powodu,
o którym mowa w ust. 1 pkt 1, sąd ustala, czy materiał zgromadzony w sprawie
daje podstawę do rozwiązania podmiotu wpisanego do Krajowego Rejestru
Sądowego bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego.
3. Jeżeli w toku postępowania doszło do sprzedaży rzeczy lub praw,
wymagającej sporządzenia oddzielnego planu podziału, o którym mowa
w art. 348 ust. 1, umorzenie postępowania nie może nastąpić wcześniej niż po
wykonaniu planu podziału sum uzyskanych ze sprzedaży tych rzeczy lub praw.

art. 362. więcej Art. 362. Postanowienie o umorzeniu postępowania upadłościowego
doręcza się upadłemu, syndykowi oraz członkom rady wierzycieli. Postanowienie
obwieszcza się. Na postanowienie przysługuje zażalenie.

art. 363. więcej Art. 363. Prawomocne postanowienie o umorzeniu postępowania
upadłościowego stanowi podstawę do wykreślenia wpisów dotyczących upadłości
w księdze wieczystej i w rejestrach.

art. 364. więcej Art. 364. 1. Z dniem uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu
postępowania upadłościowego upadły odzyskuje prawo zarządzania swoim
majątkiem i rozporządzania jego składnikami.
2. Syndyk wyda niezwłocznie upadłemu jego majątek, księgi, korespondencję
i dokumenty. W przypadku potrzeby sędzia-komisarz wyda postanowienie
nakazujące przymusowe odebranie majątku. Prawomocne postanowienie ma moc
tytułu wykonawczego.

art. 365. więcej Art. 365. 1. Jeżeli upadły nie odbiera ksiąg, korespondencji lub dokumentów
w terminie wyznaczonym przez syndyka, syndyk oddaje je na przechowanie na
koszt upadłego. Syndyk może wstrzymać wydanie upadłemu majątku potrzebnego
na pokrycie kosztów przechowania ksiąg, korespondencji lub dokumentów do
czasu ich odebrania przez upadłego.
2. Syndyk pokrywa koszty przechowania ksiąg, korespondencji lub
dokumentów z funduszów masy upadłości, jeżeli posiada płynne środki
pozwalające na pokrycie tych kosztów. W przypadku braku płynnych środków syndyk dokonuje za zgodą sądu likwidacji majątku w celu pokrycia kosztów ich przechowania.
3. W przypadku braku majątku potrzebnego na pokrycie kosztów
przechowania ksiąg, korespondencji lub dokumentów sąd zasądza od upadłego na
rzecz przechowawcy koszty przechowania. W przypadku upadłego będącego osobą
prawną albo spółką osobową sąd może zasądzić koszty przechowania od osób
upoważnionych do reprezentowania upadłego, określając osobę albo osoby
ponoszące koszty przechowania. Na postanowienie sądu zażalenie przysługuje
wyłącznie upadłemu, osobie zobowiązanej do ponoszenia kosztów oraz
przechowawcy.
4. Jeżeli oddanie na przechowanie ksiąg, korespondencji lub dokumentów jest
niemożliwe, podlegają one złożeniu do właściwego archiwum wraz z aktami
postępowania upadłościowego na koszt upadłego, z wyjątkiem dokumentacji
osobowej i płacowej, do której stosuje się przepis art. 51u ust. 3 ustawy z dnia
14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. z 2020 r.
poz. 164). Koszty te ściąga się w trybie przepisów Kodeksu postępowania
cywilnego o egzekucji opłat sądowych. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.

art. 366. więcej Art. 366. 1. Sąd zarządza likwidację majątku i określa sposób likwidacji,
jeżeli upadły nie odbierze swojego majątku w terminie wyznaczonym przez
syndyka.
2. Sąd może nakazać likwidację majątku na koszt upadłego przez przekazanie
majątku na cele dobroczynne lub w inny sposób, jeżeli likwidacja majątku
w sposób określony przez sąd okaże się niemożliwa lub nadmiernie utrudniona.
Przepis art. 365 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
3. Na postanowienie w przedmiocie likwidacji przysługuje zażalenie.

art. 367. więcej Art. 367. 1. Po umorzeniu postępowania upadłościowego umarza się
wszczęte przez syndyka niezakończone procesy o uznanie za bezskuteczną
czynności dokonanej przez upadłego ze szkodą dla wierzycieli. Wzajemne
roszczenia o zwrot kosztów procesu wygasają.
2. W innych postępowaniach cywilnych upadły wchodzi do postępowania
w miejsce syndyka.

art. 368. więcej Art. 368. 1. Sąd po wykonaniu ostatecznego planu podziału stwierdza
zakończenie postępowania upadłościowego.
2. Sąd stwierdza zakończenie postępowania także wtedy, gdy w toku
postępowania wszyscy wierzyciele zostali zaspokojeni.
3. Przepisy art. 362–367 stosuje się odpowiednio.

art. 369. więcej Art. 369. 1. W terminie trzydziestu dni od dnia obwieszczenia postanowienia
o zakończeniu postępowania upadłościowego upadły będący osobą fizyczną może
złożyć wniosek o ustalenie planu spłaty wierzycieli i umorzenie pozostałej części
zobowiązań, które nie zostały zaspokojone w postępowaniu upadłościowym.
1a. W terminie, o którym mowa w ust. 1, upadły będący osobą fizyczną może
również złożyć wniosek o umorzenie zobowiązań bez ustalenia planu spłaty
wierzycieli, jeśli osobista sytuacja upadłego w oczywisty sposób wskazuje, że jest
on trwale niezdolny do dokonywania jakichkolwiek spłat w ramach planu spłaty
wierzycieli. Przepis art. 370f ust. 2 stosuje się.
1b. Wnioski, o których mowa w ust. 1 i 1a, rozpoznaje się na rozprawie.
O terminie rozprawy zawiadamia się wierzycieli przez obwieszczenie.
2. Jeżeli niezdolność do dokonywania jakichkolwiek spłat w ramach planu
spłaty wierzycieli wynikająca z osobistej sytuacji upadłego nie ma charakteru
trwałego, sąd umarza zobowiązania upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli
pod warunkiem, że w terminie pięciu lat od dnia uprawomocnienia się
postanowienia o warunkowym umorzeniu zobowiązań upadłego bez ustalenia
planu spłaty wierzycieli upadły ani żaden z wierzycieli nie złoży wniosku
o ustalenie planu spłaty wierzycieli, na skutek którego sąd, uznając, że ustała
niezdolność upadłego do dokonywania jakichkolwiek spłat w ramach planu spłaty
wierzycieli, uchyli postanowienie o warunkowym umorzeniu zobowiązań upadłego
bez ustalenia planu spłaty wierzycieli i ustali plan spłaty wierzycieli. Przepis
art. 370f ust. 2 stosuje się.
2a. Na wniosek upadłego lub wierzyciela, o którym mowa w ust. 2, sąd może
uchylić postanowienie o warunkowym umorzeniu zobowiązań upadłego bez
ustalenia planu spłaty wierzycieli i ustalić plan spłaty wierzycieli również po
upływie pięciu lat od dnia uprawomocnienia się postanowienia o warunkowym
umorzeniu zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli.
2b. W okresie pięciu lat od dnia uprawomocnienia się postanowienia
o warunkowym umorzeniu zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty
wierzycieli upadły nie może dokonywać czynności prawnych, dotyczących jego
majątku, które mogłyby pogorszyć jego sytuację majątkową.
2c. W szczególnie uzasadnionych przypadkach sąd, na wniosek upadłego,
może wyrazić zgodę na dokonanie czynności prawnej, o której mowa w ust. 2b,
albo zatwierdzić jej dokonanie.
2d. W okresie, o którym mowa w ust. 2b, upadły jest obowiązany składać
sądowi corocznie, do końca kwietnia, sprawozdanie ze swojej sytuacji majątkowej
i zawodowej za poprzedni rok kalendarzowy, w którym wykazuje osiągnięte
przychody oraz nabyte składniki majątkowe o wartości przekraczającej przeciętne
miesięczne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku
za ostatni kwartał okresu sprawozdawczego, ogłoszone przez Prezesa Głównego
Urzędu Statystycznego, jak również swoje możliwości zarobkowe, wydatki
potrzebne na swoje utrzymanie i osób pozostających na jego utrzymaniu, w tym
potrzeby mieszkaniowe. Do sprawozdania upadły dołącza kopię złożonego
rocznego zeznania podatkowego.
2e. W okresie, o którym mowa w ust. 2b, przepis art. 370c ust. 1 stosuje się
odpowiednio.
2f. Sąd uchyla postanowienie o warunkowym umorzeniu zobowiązań
upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli, gdy w okresie, o którym mowa
w ust. 2b, upadły:
1) nie złożył w terminie sprawozdania, o którym mowa w ust. 2d,
2) w sprawozdaniu, o którym mowa w ust. 2d, podał nieprawdziwe informacje,
w szczególności zataił osiągnięte przychody lub nabyte składniki majątkowe,
3) dokonał czynności prawnej, o której mowa w ust. 2b, bez uzyskania zgody
sądu albo czynność ta nie została przez sąd zatwierdzona,
4) ukrywał majątek lub czynność prawna upadłego została prawomocnie uznana
za dokonaną z pokrzywdzeniem wierzycieli
– chyba że uchybienie obowiązkom jest nieznaczne lub zaniechanie uchylenia
postanowienia o warunkowym umorzeniu zobowiązań upadłego bez ustalenia
planu spłaty wierzycieli jest uzasadnione względami słuszności lub względami
humanitarnymi.
2g. W razie uchylenia postanowienia o warunkowym umorzeniu zobowiązań
upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli zobowiązania upadłego nie
podlegają umorzeniu.
2h. Jeżeli upadły ani żaden z wierzycieli nie złoży wniosku, o którym mowa
w ust. 2, zobowiązania upadłego, o których mowa w ust. 1, ulegają umorzeniu
z upływem pięciu lat od dnia uprawomocnienia się postanowienia o warunkowym
umorzeniu zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli. Na
wniosek upadłego lub wierzyciela sąd wydaje postanowienie stwierdzające
umorzenie zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli. W
postanowieniu sąd wskazuje datę umorzenia zobowiązań upadłego.
3. Sąd oddala wniosek, o którym mowa w ust. 1 lub 1a, jeżeli:
1) upadły doprowadził do swojej niewypłacalności lub istotnie zwiększył jej
stopień w sposób celowy, w szczególności przez trwonienie części
składowych majątku oraz celowe nieregulowanie wymagalnych zobowiązań,
2) w okresie dziesięciu lat przed dniem zgłoszenia wniosku o ogłoszenie
upadłości w stosunku do upadłego prowadzono postępowanie upadłościowe,
w którym umorzono całość lub część jego zobowiązań
– chyba że uwzględnienie wniosku, o którym mowa w ust. 1 lub 1a, jest
uzasadnione względami słuszności lub względami humanitarnymi.

art. 370. więcej Art. 370. (uchylony).

Art. 370a. 1. W postanowieniu o ustaleniu planu spłaty wierzycieli sąd ustala,
czy upadły doprowadził do swojej niewypłacalności lub istotnie zwiększył jej
stopień umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa, oraz określa, w jakim zakresie
i okresie, nie dłuższym niż trzydzieści sześć miesięcy, upadły jest obowiązany
spłacać zobowiązania uznane na liście wierzytelności a niewykonane w toku
postępowania upadłościowego na podstawie planów podziału oraz jaka część
zobowiązań upadłego powstałych przed dniem ogłoszenia upadłości zostanie
umorzona po wykonaniu planu spłaty wierzycieli.
2. W przypadku ustalenia, że upadły doprowadził do swojej niewypłacalności
lub istotnie zwiększył jej stopień umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa, plan
spłaty wierzycieli nie może być ustalony na okres krótszy niż trzydzieści sześć
miesięcy ani dłuższy niż osiemdziesiąt cztery miesiące.
3. W przypadku gdy w drodze wykonania planów podziału oraz planu spłaty
wierzycieli dłużnik spłaci co najmniej 70% zobowiązań uznanych na liście
wierzytelności, plan spłaty wierzycieli nie może zostać ustalony na okres dłuższy
niż rok.
4. W przypadku gdy w drodze wykonania planów podziału oraz planu spłaty
wierzycieli dłużnik spłaci co najmniej 50% zobowiązań uznanych na liście
wierzytelności, plan spłaty wierzycieli nie może zostać ustalony na okres dłuższy
niż dwa lata.
5. Do okresów spłaty, o których mowa w ust. 2–4, zalicza się okres od upływu
sześciu miesięcy od dnia ogłoszenia upadłości do dnia zakończenia postępowania
upadłościowego. Do okresu spłaty nie zalicza się okresu warunkowego umorzenia
zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli.
6. Osoba, która pełniła w postępowaniu upadłościowym funkcję syndyka, na
żądanie sądu składa, w terminie czternastu dni, opis przyczyn powstania stanu
niewypłacalności upadłego.
7. Koszty postępowania upadłościowego oraz inne zobowiązania masy
upadłości niezaspokojone w toku postępowania upadłościowego uwzględnia się
w planie spłaty wierzycieli w pełnej wysokości, chyba że możliwości zarobkowe
upadłego, konieczność utrzymania upadłego i osób pozostających na jego
utrzymaniu oraz ich potrzeby mieszkaniowe nie pozwalają na zaspokojenie
kosztów postępowania upadłościowego oraz innych zobowiązań masy upadłości
w pełnej wysokości.
8. Sąd nie jest związany stanowiskiem upadłego oraz wierzycieli co do treści
planu spłaty wierzycieli. Ustalając plan spłaty wierzycieli, sąd bierze pod uwagę
możliwości zarobkowe upadłego, konieczność utrzymania upadłego i osób
pozostających na jego utrzymaniu oraz ich potrzeby mieszkaniowe, wysokość
niezaspokojonych wierzytelności oraz stopień zaspokojenia wierzytelności
w postępowaniu upadłościowym.
9. Do planu spłaty wierzycieli stosuje się odpowiednio przepisy art. 336
i art. 340–346.
10. Postanowienie o ustaleniu planu spłaty wierzycieli albo umorzeniu
zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli lub warunkowym
umorzeniu zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli obwieszcza się. Na postanowienie sądu w przedmiocie ustalenia planu spłaty wierzycieli albo w przedmiocie umorzenia zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty
wierzycieli lub w przedmiocie warunkowego umorzenia zobowiązań upadłego bez
ustalenia planu spłaty wierzycieli przysługuje zażalenie.
11. Ustalenie planu spłaty wierzycieli nie narusza praw wierzyciela wobec
poręczyciela upadłego oraz współdłużnika upadłego ani praw wynikających
z hipoteki, zastawu, zastawu rejestrowego, zastawu skarbowego oraz hipoteki
morskiej, jeżeli były one ustanowione na mieniu osoby trzeciej. Ustalenie planu
spłaty wierzycieli i umorzenie zobowiązań upadłego jest skuteczne również
w stosunkach między upadłym, a poręczycielem, gwarantem i współdłużnikiem
upadłego.

Art. 370b. 1. Od postanowienia sądu drugiej instancji w przedmiocie
ustalenia planu spłaty wierzycieli albo w przedmiocie umorzenia zobowiązań
upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli lub w przedmiocie warunkowego
umorzenia zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli przysługuje
skarga kasacyjna.
2. W przypadku wniesienia skargi kasacyjnej, sąd upadłościowy na wniosek
skarżącego może wstrzymać wydanie postanowienia o umorzeniu zobowiązań
upadłego, o którym mowa w art. 370f ust. 1.
3. Jeżeli w wyniku rozpoznania skargi kasacyjnej postanowienie
w przedmiocie ustalenia planu spłaty wierzycieli zostanie uchylone, sąd
upadłościowy uchyla postanowienie o umorzeniu zobowiązań upadłego, o którym
mowa w art. 370f ust. 1.

Art. 370c. 1. W okresie wykonywania planu spłaty wierzycieli
niedopuszczalne jest wszczęcie postępowania egzekucyjnego dotyczącego
wierzytelności wynikających z zobowiązań upadłego, o których mowa
w art. 369 ust. 1, z wyjątkiem wierzytelności wynikających z zobowiązań,
o których mowa w art. 370f ust. 2.
2. W okresie wykonywania planu spłaty wierzycieli upadły nie może
dokonywać czynności prawnych, które mogłyby pogorszyć jego zdolność do
wykonania planu spłaty wierzycieli.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach sąd na wniosek upadłego może
wyrazić zgodę na dokonanie albo zatwierdzić dokonanie czynności prawnej,
o której mowa w ust. 2.
4. Upadły jest obowiązany składać sądowi corocznie do końca kwietnia
sprawozdanie z wykonania planu spłaty wierzycieli za poprzedni rok
kalendarzowy, w którym wykazuje osiągnięte przychody, spłacone kwoty oraz
nabyte składniki majątkowe o wartości przekraczającej przeciętne miesięczne
wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w trzecim
kwartale roku poprzedniego, ogłoszone przez Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego. Do sprawozdania upadły dołącza kopię rocznego zeznania
podatkowego.

Art. 370d. 1. Jeżeli upadły nie może wywiązać się z obowiązków
określonych w planie spłaty wierzycieli, sąd na jego wniosek po wysłuchaniu
wierzycieli może zmienić plan spłaty wierzycieli. Sąd może przedłużyć termin
spłaty zobowiązań na dalszy okres nieprzekraczający osiemnastu miesięcy. Na
postanowienie sądu przysługuje zażalenie, a na postanowienie sądu drugiej
instancji – skarga kasacyjna.
1a. Jeżeli brak możliwości wywiązania się z obowiązków określonych
w planie spłaty wierzycieli ma charakter trwały i wynika z okoliczności
niezależnych od upadłego, sąd na wniosek upadłego, po wysłuchaniu wierzycieli,
może uchylić plan spłaty wierzycieli i umorzyć niewykonane zobowiązania
upadłego, o których mowa w art. 369 ust. 1. Na postanowienie sądu przysługuje
zażalenie, a od postanowienia sądu drugiej instancji – skarga kasacyjna.
2. W przypadku istotnej poprawy sytuacji majątkowej upadłego w okresie
wykonywania planu spłaty wierzycieli wynikającej z innych przyczyn niż zwiększenie się wynagrodzenia za pracę lub dochodów uzyskiwanych z osobiście wykonywanej przez upadłego działalności zarobkowej wierzyciel oraz upadły
mogą wystąpić z wnioskiem o zmianę planu spłaty wierzycieli. O zmianie planu
spłaty wierzycieli sąd orzeka po wysłuchaniu upadłego i wierzycieli objętych
planem spłaty. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie.
3. Do wierzycieli, których wierzytelności powstałe przed zakończeniem
postępowania upadłościowego zostały po ustaleniu planu spłaty wierzycieli
stwierdzone prawomocnym orzeczeniem, ugodą zawartą przed sądem lub
ostateczną decyzją, przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Art. 370e. 1. W przypadku niewykonywania przez upadłego obowiązków
ustalonych w planie spłaty wierzycieli sąd z urzędu albo na wniosek wierzyciela
uchyla plan spłaty wierzycieli po wysłuchaniu upadłego i wierzycieli objętych
planem spłaty, chyba że uchybienie obowiązkom jest nieznaczne lub umorzenie
pozostałej części zobowiązań upadłego jest uzasadnione względami słuszności lub
względami humanitarnymi. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli upadły:
1) nie złożył w terminie sprawozdania z wykonania planu spłaty wierzycieli
zgodnie z art. 370c ust. 4;
2) w sprawozdaniu z wykonania planu spłaty wierzycieli zataił osiągnięte
przychody lub nabyte składniki majątkowe, o których mowa w art. 370c
ust. 4;
3) dokonał czynności prawnej, o której mowa w art. 370c ust. 2, bez zgody sądu
albo czynność ta nie została przez sąd zatwierdzona;
4) ukrywał majątek lub czynność prawna upadłego została prawomocnie uznana
za dokonaną z pokrzywdzeniem wierzycieli.
3. W przypadku uchylenia planu spłaty zobowiązania upadłego nie podlegają
umorzeniu.

Art. 370ea. W sprawach, o których mowa w art. 370d i art. 370e, sąd orzeka
na rozprawie. O terminie rozprawy zawiadamia się wierzycieli przez
obwieszczenie.

Art. 370f. 1. Po wykonaniu przez upadłego obowiązków określonych
w planie spłaty wierzycieli sąd wydaje postanowienie o stwierdzeniu wykonania
planu spłaty i umorzeniu zobowiązań upadłego, o których mowa w art. 369 ust. 1,
niewykonanych w wyniku wykonania planu spłaty wierzycieli.
2. Nie podlegają umorzeniu zobowiązania o charakterze alimentacyjnym,
zobowiązania wynikające z rent z tytułu odszkodowania za wywołanie choroby,
niezdolności do pracy, kalectwa lub śmierci, zobowiązania do zapłaty kar grzywny
orzeczonych przez sąd, a także do wykonania obowiązku naprawienia szkody oraz
zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, zobowiązania do zapłaty nawiązki lub
świadczenia pieniężnego orzeczonych przez sąd jako środek karny lub środek
związany z poddaniem sprawcy próbie, jak również zobowiązania do naprawienia
szkody wynikającej z przestępstwa lub wykroczenia stwierdzonego prawomocnym
orzeczeniem oraz zobowiązania, których upadły umyślnie nie ujawnił, jeżeli
wierzyciel nie brał udziału w postępowaniu.
3. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie.
4. Po wydaniu postanowienia, o którym mowa w ust. 1, niedopuszczalne jest
wszczęcie postępowania egzekucyjnego dotyczącego wierzytelności wynikających
z zobowiązań upadłego, o których mowa w art. 369 ust. 1, z wyjątkiem
wierzytelności wynikających z zobowiązań, o których mowa w ust. 2.

art. 371. więcej Art. 371. 1. Postępowanie upadłościowe podlega uchyleniu w razie
prawomocnego odrzucenia albo oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości.
Przepisy art. 362–367 stosuje się odpowiednio.
2. Przepis ust. 1 ma odpowiednie zastosowanie w przypadku umorzenia
postępowania w przedmiocie ogłoszenia upadłości na podstawie art. 54 ust. 4.
3. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie.

art. 372. więcej Art. 372. 1. Zmiany stosunków prawnych dokonane na podstawie przepisów
ustawy obowiązują upadłego i drugą stronę również po umorzeniu lub zakończeniu
postępowania upadłościowego, chyba że przepisy odrębnej ustawy stanowią
inaczej.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w razie uchylenia postępowania
upadłościowego, z tym że:
1) upadły może cofnąć wypowiedzenie umów dokonane przez syndyka, jeżeli
nie upłynął termin wypowiedzenia;
2) upadły może w terminie trzydziestu dni od dnia ogłoszenia albo doręczenia
postanowienia, którym uchylono postępowanie – odstąpić od umów
zawartych przez syndyka, jeżeli umowa przez niego zawarta nie została
wykonana albo została wykonana częściowo.

art. 373. więcej Art. 373. 1. Sąd może orzec pozbawienie na okres od jednego do dziesięciu
lat prawa prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek lub w ramach
spółki cywilnej oraz pełnienia funkcji zarządcy sukcesyjnego, członka rady
nadzorczej, członka komisji rewizyjnej, reprezentanta lub pełnomocnika osoby
fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie tej działalności, spółki
handlowej, przedsiębiorstwa państwowego, spółdzielni, fundacji lub stowarzyszenia osoby, która ze swojej winy:
1) będąc do tego zobowiązana z mocy ustawy, nie złożyła w ustawowym
terminie wniosku o ogłoszenie upadłości albo
1a) faktycznie zarządzając przedsiębiorstwem dłużnika, istotnie przyczyniła się
do niezłożenia wniosku o ogłoszenie upadłości w ustawowym terminie, albo
2) po ogłoszeniu upadłości nie wydała lub nie wskazała majątku, ksiąg
rachunkowych, korespondencji lub innych dokumentów upadłego, w tym
danych w postaci elektronicznej, do których wydania lub wskazania była
obowiązana z mocy ustawy, albo
3) jako upadły po ogłoszeniu upadłości ukrywała, niszczyła lub obciążała
majątek wchodzący w skład masy upadłości, albo
4) jako upadły w toku postępowania upadłościowego nie wykonała innych
obowiązków ciążących na nim z mocy ustawy lub orzeczenia sądu albo
sędziego-komisarza, albo też w inny sposób utrudniała postępowanie.
1a. Mimo zaistnienia przesłanki, o której mowa w ust. 1 pkt 1, sąd może
oddalić wniosek o orzeczenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej, jeżeli
został złożony wniosek o otwarcie przyspieszonego postępowania układowego,
postępowania układowego lub postępowania sanacyjnego, a rozmiar
pokrzywdzenia wierzycieli jest nieznaczny.
2. Przy orzekaniu zakazu, o którym mowa w ust. 1, sąd bierze pod uwagę
stopień winy oraz skutki podejmowanych działań, w szczególności obniżenie
wartości ekonomicznej przedsiębiorstwa upadłego i rozmiar pokrzywdzenia
wierzycieli.
3. Sąd może orzec pozbawienie na okres od jednego do dziesięciu lat prawa
prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek lub w ramach spółki
cywilnej oraz pełnienia funkcji zarządcy sukcesyjnego, członka rady nadzorczej,
członka komisji rewizyjnej, reprezentanta lub pełnomocnika osoby fizycznej
prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie tej działalności, spółki handlowej,
przedsiębiorstwa państwowego, spółdzielni, fundacji lub stowarzyszenia osoby,
wobec której:
1) już co najmniej raz ogłoszono upadłość, z umorzeniem jej długów po
zakończeniu postępowania upadłościowego;
2) ogłoszono upadłość nie dawniej niż pięć lat przed ponownym ogłoszeniem
upadłości.

art. 374. więcej Art. 374. 1. Sąd może orzec zakaz prowadzenia działalności gospodarczej,
o którym mowa w art. 373, wobec dłużnika będącego osobą fizyczną, także jeżeli niewypłacalność dłużnika jest następstwem jego celowego działania lub rażącego niedbalstwa.
2. Do osób uprawnionych do reprezentowania przedsiębiorcy będącego osobą
prawną albo spółką handlową niemającą osobowości prawnej oraz osób faktycznie
zarządzających przedsiębiorstwem dłużnika, jeżeli niewypłacalność przedsiębiorcy
lub pogorszenie jego sytuacji finansowej jest następstwem celowego działania lub
rażącego niedbalstwa tych osób, przepis ust. 1 stosuje się.

art. 375. więcej Art. 375. 1. W sprawach, o których mowa w art. 373 i 374, orzeka sąd
upadłościowy.
2. Jeżeli postępowania upadłościowego nie wszczęto albo oddalono wniosek
o ogłoszenie upadłości lub umorzono postępowanie upadłościowe, orzeka sąd
właściwy do rozpoznania sprawy o ogłoszenie upadłości.

art. 376. więcej Art. 376. 1. Postępowanie w sprawach, o których mowa w art. 373
i art. 374, wszczyna się wyłącznie na wniosek wierzyciela, tymczasowego nadzorcy
sądowego, zarządcy przymusowego, syndyka, prokuratora, a także Prezesa Urzędu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów oraz Komisji Nadzoru Finansowego.
Wygaśnięcie w toku postępowania funkcji tymczasowego nadzorcy, zarządcy
przymusowego lub syndyka oraz zaspokojenie wierzytelności wierzyciela będącego
wnioskodawcą nie ma wpływu na dalszy bieg postępowania wszczętego na jego
wniosek. W sprawach tych stosuje się przepisy o postępowaniu nieprocesowym.
Przepisy art. 12a, art. 29–30 i art. 34 stosuje się odpowiednio.
2. Sąd wydaje postanowienie po przeprowadzeniu rozprawy.
3. Od postanowienia sądu drugiej instancji przysługuje skarga kasacyjna.
4. Odpis prawomocnego postanowienia sąd przesyła do Krajowego Rejestru
Sądowego.
5. Postanowienie o orzeczeniu zakazu prowadzenia działalności
gospodarczej obwieszcza się.

art. 377. więcej Art. 377. 1. Nie orzeka się zakazu, o którym mowa w art. 373, z przyczyn
wskazanych w art. 373 ust. 1 pkt 1 lub 1a i art. 374 ust. 1, jeżeli postępowanie w tej
sprawie nie zostało wszczęte w terminie roku od dnia ogłoszenia upadłości albo
oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości na podstawie art. 13, a gdy wniosek
o ogłoszenie upadłości nie był złożony, w terminie trzech lat od dnia ustania stanu
niewypłacalności albo wygaśnięcia obowiązku złożenia wniosku o ogłoszenie
upadłości przez daną osobę.
2. Nie orzeka się zakazu, o którym mowa w art. 373, z przyczyn wskazanych
w art. 373 ust. 1 pkt 2–4, jeżeli postępowanie w tej sprawie nie zostało wszczęte
w terminie roku od dnia zakończenia lub umorzenia postępowania upadłościowego.

art. 378. więcej Art. 378. 1. Przepisów niniejszej części nie stosuje się, jeżeli umowa
międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, albo prawo organizacji
międzynarodowej, której Rzeczpospolita Polska jest członkiem, stanowi inaczej.
2. (uchylony)

art. 379. więcej Art. 379. Ilekroć w przepisach niniejszej części jest mowa o:
1) zagranicznym postępowaniu upadłościowym – należy przez to rozumieć
wszelkie postępowania sądowe lub administracyjne lub inne postępowania
poddane nadzorowi sądu zagranicznego, których przedmiotem jest wspólne
dochodzenie roszczeń przeciwko dłużnikowi niewypłacalnemu lub
zagrożonemu niewypłacalnością, prowadzone za granicą, w których mienie
i sprawy dłużnika są poddane kontroli lub zarządowi zagranicznego sądu lub
zagranicznego zarządcy w celu ich restrukturyzacji lub likwidacji;
2) głównym zagranicznym postępowaniu upadłościowym – należy przez to
rozumieć postępowanie, o którym mowa w pkt 1, jeżeli prowadzone jest
w państwie, w którym znajduje się główny ośrodek podstawowej działalności
dłużnika;
3) ubocznym zagranicznym postępowaniu upadłościowym – należy przez to
rozumieć postępowanie, o którym mowa w pkt 1, jeżeli nie ma charakteru
głównego i jeżeli prowadzone jest w państwie miejsca prowadzenia
działalności dłużnika albo jego miejsca zamieszkania lub siedziby albo
w państwie, w którym znajduje się majątek dłużnika;
4) zarządcy zagranicznym – należy przez to rozumieć osobę lub podmiot
wyznaczony w zagranicznym postępowaniu upadłościowym do zarządzania
majątkiem dłużnika, reorganizowania lub likwidacji jego majątku, jak
również do nadzoru nad zarządzaniem majątkiem dłużnika lub jego
reorganizacją;
5) sądzie zagranicznym – należy przez to rozumieć sąd lub inny organ władzy
publicznej uprawniony do prowadzenia lub nadzorowania zagranicznego
postępowania upadłościowego;
6) miejscu prowadzenia działalności – należy przez to rozumieć miejsce,
w którym dłużnik podejmuje czynności w zakresie działalności o charakterze
ekonomicznym, jeżeli nie mają charakteru jednorazowego lub
krótkotrwałego;
7) uznanym zagranicznym postępowaniu upadłościowym – należy przez to
rozumieć zagraniczne postępowanie upadłościowe, co do którego zostało
wydane przez polski sąd prawomocne postanowienie o uznaniu orzeczenia
o wszczęciu postępowania.

art. 380. więcej Art. 380. 1. Wierzyciel, którego miejsce zwykłego pobytu, miejsce
zamieszkania albo siedziba znajdują się za granicą, korzysta w postępowaniu
upadłościowym z praw, które przysługują wierzycielowi, którego miejsce
zwykłego pobytu, miejsce zamieszkania albo siedziba znajdują się
w Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Wierzyciel, który nie ma miejsca zamieszkania, zwykłego pobytu albo
siedziby w Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym państwie członkowskim Unii
Europejskiej, jeżeli nie ustanowił w Rzeczypospolitej Polskiej pełnomocnika do
prowadzenia sprawy, jest obowiązany wskazać pełnomocnika do doręczeń
w Rzeczypospolitej Polskiej.
3. W przypadku niewskazania pełnomocnika do doręczeń, przeznaczone dla
tego wierzyciela pisma sądowe pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem
doręczenia. Wierzyciela należy o tym pouczyć przy pierwszym doręczeniu.
Wierzyciela należy również pouczyć o tym, kto może być ustanowiony
pełnomocnikiem.
4. Zagraniczne wierzytelności publicznoprawne, w szczególności należności
podatkowe oraz z tytułu ubezpieczenia społecznego, mogą być zgłoszone
w postępowaniu upadłościowym, o ile ich dochodzenie w Rzeczypospolitej
Polskiej jest dopuszczalne. W takim przypadku wierzytelności te podlegają
zaspokojeniu w kategorii drugiej, z wyjątkiem kar majątkowych niemających
charakteru cywilnoprawnego, orzeczonych przez sądy lub organy administracyjne
za granicą, które podlegają zaspokojeniu w kategorii trzeciej.

art. 381. więcej Art. 381. W sprawach nieuregulowanych przepisami niniejszej części
przepisy części I oraz Kodeksu postępowania cywilnego dotyczące
międzynarodowego postępowania cywilnego stosuje się odpowiednio.

art. 382. więcej Art. 382. 1. Do wyłącznej jurysdykcji sądów polskich należą sprawy
upadłościowe, jeżeli w Rzeczypospolitej Polskiej znajduje się główny ośrodek
podstawowej działalności dłużnika.
2. Sądom polskim przysługuje również jurysdykcja, jeżeli dłużnik prowadzi
w Rzeczypospolitej Polskiej działalność gospodarczą albo ma miejsce
zamieszkania lub siedzibę albo majątek.
3. Jeżeli jurysdykcja sądu polskiego jest wyłączna, postępowanie
upadłościowe ma charakter głównego postępowania upadłościowego.
W pozostałych przypadkach postępowanie upadłościowe ma charakter ubocznego
postępowania upadłościowego.

art. 383. więcej Art. 383. W sprawach upadłościowych nie stosuje się przepisów dotyczących
umów o jurysdykcję.

art. 384. więcej Art. 384. Ustanowienie przez sąd zagraniczny zarządcy zagranicznego do
podejmowania czynności w Rzeczypospolitej Polskiej nie wyłącza jurysdykcji
krajowej sądów polskich.

art. 385. więcej Art. 385. (uchylony).

art. 386. więcej Art. 386. 1. Postępowanie w przedmiocie uznania orzeczenia o wszczęciu
zagranicznego postępowania upadłościowego wszczyna się na wniosek zarządcy
zagranicznego albo dłużnika, któremu pozostawiono zarząd własny majątkiem.
2. Do wniosku o uznanie należy dołączyć:
1) odpis orzeczenia lub decyzji o wszczęciu zagranicznego postępowania
upadłościowego i ustanowieniu zarządcy albo
2) zaświadczenie sądu zagranicznego potwierdzające prowadzenie
postępowania i wyznaczenie zagranicznego zarządcy;
3) spis wierzycieli, których miejsce zamieszkania, siedziba lub główny ośrodek
podstawowej działalności znajdują się na terenie Rzeczypospolitej Polskiej,
wierzycieli, których wierzytelności wynikają z działalności ekonomicznej
dłużnika prowadzonej w Rzeczypospolitej Polskiej, oraz wierzycieli, którym
przysługują wobec dłużnika wierzytelności zabezpieczone na majątku
dłużnika położonym na terenie Rzeczypospolitej Polskiej hipoteką, zastawem,
zastawem skarbowym, zastawem rejestrowym, hipoteką morską lub przeniesieniem na zabezpieczenie rzeczy, wierzytelności lub innych praw
majątkowych.
3. W przypadku braku dokumentów wymienionych w ust. 2 pkt 1 i 2 do
wniosku należy dołączyć inny wiarygodny dowód na piśmie wszczęcia
zagranicznego postępowania i wyznaczenia zagranicznego zarządcy.
4. Do wniosku należy ponadto dołączyć oświadczenie wnioskodawcy
o innych postępowaniach zagranicznych prowadzonych wobec upadłego, które są
znane wnioskodawcy, oraz oświadczenie zawierające informacje o terminie
zgłaszania wierzytelności, adresie, pod którym wierzytelności należy zgłaszać, jak
również o innych niezbędnych danych, które należy podać w zgłoszeniu, oraz
o języku zgłoszenia.
5. Do dokumentów lub dowodów na piśmie, wymienionych w ust. 2–4,
należy ponadto dołączyć ich uwierzytelnione tłumaczenie na język polski.
6. Wnioskodawca uiszcza zaliczkę na wydatki w toku postępowania
w przedmiocie uznania orzeczenia o wszczęciu zagranicznego postępowania
upadłościowego w wysokości jednokrotności przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w trzecim
kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego i wraz z wnioskiem przedstawia dowód jej uiszczenia.
W przypadku nieuiszczenia zaliczki przewodniczący wzywa do jej uiszczenia
w terminie tygodnia pod rygorem zwrotu wniosku.

art. 387. więcej Art. 387. Uczestnikami postępowania w przedmiocie uznania orzeczenia
o wszczęciu zagranicznego postępowania upadłościowego są zarządca zagraniczny
albo dłużnik, któremu pozostawiono zarząd własny majątkiem.

art. 388. więcej Art. 388. Zawiadomienia uczestników postępowania o pierwszym
posiedzeniu sądu można dokonać za pośrednictwem operatora pocztowego
w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe przesyłką
poleconą, odpowiednio za potwierdzeniem odbioru albo za zwrotnym
pokwitowaniem odbioru.

art. 389. więcej Art. 389. Po wniesieniu wniosku o uznanie orzeczenia o wszczęciu
zagranicznego postępowania upadłościowego, wnioskodawca jest obowiązany
niezwłocznie informować sąd:
1) o zmianie postępowania zagranicznego, którego dotyczy wniosek o uznanie
orzeczenia o wszczęciu zagranicznego postępowania upadłościowego, oraz
o ustanowieniu lub zmianie zarządcy;
2) o innych zagranicznych postępowaniach upadłościowych dotyczących
dłużnika oraz innych postępowaniach sądowych, administracyjnych,
sądowoadministracyjnych i przed sądami polubownymi dotyczących majątku
dłużnika, które są znane wnioskodawcy.

art. 390. więcej Art. 390. 1. Z dniem wniesienia wniosku o uznanie orzeczenia o wszczęciu
zagranicznego postępowania upadłościowego sąd na wniosek wnioskodawcy
może:
1) wydać postanowienie o zabezpieczeniu;
2) zabezpieczyć dowody potrzebne do dochodzenia roszczeń przeciw
dłużnikowi.
2. Sąd może odmówić wydania postanowienia o zabezpieczeniu, jeżeli
zabezpieczenie to utrudniłoby zarządzanie majątkiem upadłego w głównym
zagranicznym postępowaniu upadłościowym.

art. 391. więcej Art. 391. (uchylony).

art. 392. więcej Art. 392. Orzeczenie o wszczęciu zagranicznego postępowania
upadłościowego podlega uznaniu, jeżeli:
1) dotyczy sprawy, która nie należy do wyłącznej jurysdykcji sądów polskich;
2) uznanie nie jest sprzeczne z podstawowymi zasadami porządku prawnego
w Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 393. więcej Art. 393. 1. W postanowieniu o uznaniu orzeczenia o wszczęciu
zagranicznego postępowania upadłościowego określa się:
1) imię i nazwisko albo firmę upadłego oraz odpowiednio miejsce zamieszkania
albo siedzibę upadłego;
2) sąd zagraniczny, który ogłosił upadłość;
3) zarządcę zagranicznego przez wskazanie jego imienia i nazwiska albo firmy
oraz odpowiednio miejsca zamieszkania albo siedziby;
4) czy uznane postępowanie jest postępowaniem głównym czy ubocznym.
2. W postanowieniu o uznaniu orzeczenia o wszczęciu zagranicznego
postępowania upadłościowego wzywa się wierzycieli upadłego do zgłoszenia
wierzytelności, wskazując termin zgłaszania wierzytelności oraz adres, pod którym
wierzytelności należy zgłosić, jak również niezbędne dane, które należy podać
w zgłoszeniu, i język zgłoszenia.
3. Postanowienie o uznaniu orzeczenia o wszczęciu zagranicznego
postępowania upadłościowego obwieszcza się.
4. Odpis postanowienia o uznaniu orzeczenia o wszczęciu zagranicznego
postępowania upadłościowego doręcza się wierzycielom wskazanym przez
wnioskodawcę w spisie, o którym mowa w art. 386 ust. 2 pkt 3, oraz innym
wierzycielom wskazanym w tym przepisie, jeżeli są znani sądowi, nawet jeżeli nie
zostali wskazani w spisie przedłożonym przez wnioskodawcę. Wierzycieli poucza
się o skutkach uznania orzeczenia o wszczęciu zagranicznego postępowania
upadłościowego oraz o możliwości złożenia wniosku o wszczęcie wtórnego
postępowania upadłościowego i skutkach niezłożenia wniosku w terminie
trzydziestu dni od dnia obwieszczenia.
5. Na postanowienie w przedmiocie uznania orzeczenia o wszczęciu
zagranicznego postępowania upadłościowego przysługuje zażalenie
wnioskodawcy oraz wierzycielom, o których mowa w art. 386 ust. 2 pkt 3.

Art. 393a. 1. Niezwłocznie po uznaniu orzeczenia o wszczęciu
zagranicznego postępowania upadłościowego sąd zabezpiecza majątek dłużnika
znajdujący się na terenie Rzeczypospolitej Polskiej przez ustanowienie
tymczasowego nadzorcy sądowego.
2. Czynności zagranicznego zarządcy albo dłużnika sprawującego zarząd
własny majątkiem, dotyczące majątku znajdującego się na terenie Rzeczypospolitej
Polskiej przekraczające zakres zwykłego zarządu wymagają zgody tymczasowego
nadzorcy sądowego pod rygorem nieważności, chyba że wymagają zgody sądu.
Zgody tymczasowego nadzorcy sądowego wymaga również wywiezienie
składników majątku dłużnika poza teren Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Zabezpieczenie przez ustanowienie tymczasowego nadzorcy sądowego
upada z mocy prawa z chwilą wszczęcia wtórnego postępowania upadłościowego,
prawomocnego oddalenia lub odrzucenia wniosku o wszczęcie wtórnego
postępowania upadłościowego lub umorzenia postępowania w przedmiocie
wniosku albo niezłożenia wniosku o wszczęcie wtórnego postępowania
upadłościowego w terminie trzydziestu dni od dnia obwieszczenia postanowienia
o uznaniu orzeczenia o wszczęciu zagranicznego postępowania upadłościowego.
4. Z dniem uznania orzeczenia o wszczęciu zagranicznego postępowania
upadłościowego zarówno głównego, jak i ubocznego sąd na wniosek zarządcy
zagranicznego może zabezpieczyć dowody.

art. 394. więcej Art. 394. 1. Jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej, uznanie orzeczenia
o wszczęciu zagranicznego postępowania upadłościowego skutkuje z mocy prawa
uznaniem wydanych w jego toku orzeczeń dotyczących powołania, odwołania oraz
zmiany zarządcy zagranicznego, a także orzeczeń dotyczących toku zagranicznego
postępowania upadłościowego, jego zawieszenia i zakończenia.
2. Egzekucja przeciwko upadłemu na podstawie zagranicznych tytułów
egzekucyjnych wykonalnych w państwie, w którym zostały wydane w uznanym
zagranicznym postępowaniu upadłościowym, w tym na podstawie listy
wierzytelności lub innych podobnych dokumentów, jak również egzekucja na
podstawie postanowień układu zawartego w uznanym zagranicznym postępowaniu
upadłościowym, a także egzekucja na podstawie wyciągów, odpisów i innych
podobnych dokumentów wystawionych na podstawie układu zawartego
w uznanym postępowaniu upadłościowym, może być prowadzona po stwierdzeniu
ich wykonalności przez sąd uznający orzeczenie o wszczęciu zagranicznego
postępowania upadłościowego.
3. Stwierdzenie wykonalności następuje przez nadanie klauzuli wykonalności
na wniosek wierzyciela. Do stwierdzenia istnienia podstaw wykonalności przepis
art. 392 stosuje się odpowiednio.

art. 395. więcej Art. 395. 1. Postanowienie o uznaniu orzeczenia o wszczęciu zagranicznego
postępowania upadłościowego może być w każdym czasie zmienione lub uchylone w przypadku późniejszego wykrycia, że nie było podstaw do jego uznania albo podstawy te przestały istnieć.
1a. Sąd uchyla postanowienie o uznaniu orzeczenia o wszczęciu
zagranicznego postępowania upadłościowego, jeżeli w zagranicznym
postępowaniu upadłościowym został przyjęty układ, którego treść jest rażąco
sprzeczna z polskim prawem.
2. Postępowanie w przedmiocie uchylenia lub zmiany orzeczenia o uznaniu
zagranicznego postępowania upadłościowego może być wszczęte na wniosek
każdego, kogo uznanie może dotyczyć, a także z urzędu.
3. Przepisy art. 393 ust. 3–5 stosuje się odpowiednio.

art. 396. więcej Art. 396. 1. W postanowieniu o zmianie orzeczenia o uznaniu orzeczenia
o wszczęciu zagranicznego postępowania upadłościowego sąd określa zakres
zmian, w szczególności zakres uprawnień zarządcy zagranicznego.
2. W przypadku pozbawienia zarządcy zagranicznego prawa do prowadzenia
postępowań cywilnych, wszczęte przez niego postępowania podlegają umorzeniu,
chyba że sąd prowadzący postępowanie postanowi, że do postępowań tych może
wstąpić inny zarządca zagraniczny albo syndyk ustanowiony w postępowaniu
upadłościowym lub dłużnik. Do interwencji ubocznych zgłoszonych przez
zarządcę zagranicznego przepis ten stosuje się odpowiednio.

art. 397. więcej Art. 397. 1. Z dniem uznania orzeczenia o wszczęciu zagranicznego
postępowania upadłościowego do skutków wszczęcia zagranicznego postępowania
upadłościowego dla prowadzonych w Rzeczypospolitej Polskiej postępowań
sądowych, egzekucyjnych, administracyjnych, sądowoadministracyjnych lub przed
sądami polubownymi stosuje się prawo polskie z uwzględnieniem, likwidacyjnego
lub restrukturyzacyjnego charakteru zagranicznego postępowania upadłościowego,
zakresu pozbawienia dłużnika prawa zarządu majątkiem oraz zakresu objęcia
wierzytelności układem. Prawo polskie stosuje się również do oceny możliwości
wszczęcia postępowania po uznaniu orzeczenia o wszczęciu zagranicznego
postępowania upadłościowego.
2. Przepis ust. 1 nie wyklucza jednak możliwości wnoszenia powództw
przeciwko upadłemu, jeżeli jest to konieczne dla zachowania praw osób trzecich.

art. 398. więcej Art. 398. Przepis art. 397 nie ogranicza praw wierzycieli do żądania
wszczęcia postępowania upadłościowego w Rzeczypospolitej Polskiej oraz do
zgłaszania wierzytelności w takim postępowaniu.

art. 399. więcej Art. 399. (uchylony).

art. 400. więcej Art. 400. (uchylony).

Art. 400a. Po uznaniu orzeczenia o wszczęciu zagranicznego postępowania
upadłościowego postępowanie toczy się w sądzie, który uznał orzeczenie.

art. 401. więcej Art. 401. 1. Po uznaniu orzeczenia o wszczęciu głównego zagranicznego
postępowania upadłościowego zarządca zagraniczny lub dłużnik, któremu
pozostawiono zarząd własny majątkiem, sporządza spis inwentarza i oszacowanie,
które obejmują wchodzący do masy upadłości majątek upadłego znajdujący się na
terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Spis inwentarza wraz z oszacowaniem zarządca
zagraniczny lub dłużnik, któremu pozostawiono zarząd własny majątkiem, składa
sądowi uznającemu orzeczenie o wszczęciu zagranicznego postępowania
w terminie czterech miesięcy od dnia uprawomocnienia się postanowienia
o uznaniu. O dokonanym spisie i oszacowaniu obwieszcza się. Wnioski
o wyłączenie z masy upadłości rozpoznaje sąd uznający. Termin do wniesienia
takich wniosków wynosi trzydzieści dni od dnia obwieszczenia.
2. Po sporządzeniu spisu inwentarza i oszacowania zarządca zagraniczny lub
dłużnik, któremu pozostawiono zarząd własny majątkiem, składa sądowi
uznającemu plan likwidacji majątku położonego w Rzeczypospolitej Polskiej oraz
ogólną informację o przewidywanym sposobie zaspokojenia wierzycieli, w tym
również mających miejsce zamieszkania, miejsce zwykłego pobytu albo siedzibę
w Rzeczypospolitej Polskiej. Na tej podstawie sąd uznający postanowieniem wyda
zezwolenie na likwidację majątku upadłego znajdującego się na terenie
Rzeczypospolitej Polskiej. Postanowienie to sąd uznający wydaje nie wcześniej niż
po upływie terminu, w którym można żądać wyłączenia z masy upadłości. Na
postanowienie o odmowie wydania zezwolenia przysługuje zażalenie.
3. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 2, nie obejmuje mienia, o które toczy
się postępowanie o wyłączenie z masy upadłości. Zarządca zagraniczny jest
uprawniony do likwidacji tego mienia dopiero po uprawomocnieniu się wyroku oddalającego powództwo o wyłączenie z masy upadłości lub po umorzeniu postępowania w tej sprawie, a gdy powództwa tego nie wniesiono, po upływie
terminu, w którym powództwo takie skarżący mógł wnieść.
4. Do ustalenia składu masy upadłości, spisu inwentarza i oszacowania,
wyłączeń z masy upadłości, zarządu masą upadłości znajdującą się
w Rzeczypospolitej Polskiej oraz likwidacji masy upadłości stosuje się przepisy
niniejszej ustawy. Sąd uznający może zezwolić na likwidację masy upadłości
w inny sposób, jeżeli nie narusza to podstawowych zasad porządku prawnego
Rzeczypospolitej Polskiej.
5. Po zakończeniu likwidacji majątku znajdującego się na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej sąd uznający wydaje postanowienie o zakończeniu
postępowania.
6. Sąd uznający wydaje również postanowienie o zakończeniu postępowania
w przypadku wszczęcia wtórnego postępowania upadłościowego oraz w przypadku
uprawomocnienia się postanowienia o uchyleniu postanowienia o uznaniu
orzeczenia o wszczęciu zagranicznego postępowania upadłościowego.

art. 402. więcej Art. 402. Po uznaniu orzeczenia o wszczęciu zagranicznego postępowania
upadłościowego zarządca zagraniczny jest uprawniony do złożenia wniosku
o ogłoszenie upadłości oraz do udziału w postępowaniu upadłościowym
prowadzonym przez sądy polskie, tak jak wierzyciel.

art. 403. więcej Art. 403. 1. W przypadku uznania orzeczenia o wszczęciu zagranicznego
postępowania upadłościowego, skutki ogłoszenia upadłości co do majątku
upadłego położonego w Rzeczypospolitej Polskiej oraz zobowiązań, które
powstały lub mają być wykonywane w Rzeczypospolitej Polskiej, ocenia się
według prawa polskiego.
2. Bezskuteczność i zaskarżanie czynności upadłego, dotyczących
znajdujących się w Rzeczypospolitej Polskiej składników mienia wchodzącego
w skład masy upadłości, ocenia się według prawa polskiego.

art. 404. więcej Art. 404. 1. Zaspokojenie wierzytelności zabezpieczonych ograniczonymi
prawami rzeczowymi na rzeczach znajdujących się w Rzeczypospolitej Polskiej
albo wpisanymi do ksiąg wieczystych i rejestrów w Rzeczypospolitej Polskiej
następuje według prawa polskiego. Przepisu art. 313 ust. 2 zdanie piąte nie stosuje
się.
2. Hipoteka wygasa z chwilą zawarcia umowy sprzedaży, pod warunkiem że
środki wpłyną na rachunek depozytowy Ministra Finansów. Podstawą wykreślenia
hipoteki jest zaświadczenie sądu uznającego.
3. Wypłata kwot z depozytu następuje bezpośrednio na rzecz wierzycieli po
zatwierdzeniu planu podziału sporządzonego przez zagranicznego zarządcę albo na
podstawie postanowienia sądu uznającego, jeżeli nie sporządzono planu podziału.

art. 405. więcej Art. 405. 1. Uznanie orzeczenia o wszczęciu zagranicznego postępowania
upadłościowego nie stanowi przeszkody do wszczęcia przez sąd polski
postępowania upadłościowego. Jeżeli jednak uznane zostało orzeczenie
o wszczęciu głównego zagranicznego postępowania upadłościowego,
postępowanie upadłościowe wszczęte w Rzeczypospolitej Polskiej jest wtórnym
postępowaniem upadłościowym.
2. Do postępowania, o którym mowa w ust. 1, stosuje się przepisy tytułu
niniejszego.
3. Jeżeli uznane zostało orzeczenie o wszczęciu ubocznego zagranicznego
postępowania upadłościowego, postępowanie upadłościowe w Rzeczypospolitej
Polskiej toczy się na zasadach ogólnych.

art. 406. więcej Art. 406. 1. Przepisy o wtórnym postępowaniu upadłościowym stosuje się
również do postępowań upadłościowych wszczętych przed uznaniem orzeczenia
o wszczęciu zagranicznego postępowania upadłościowego, jeżeli sąd polski uzna
zagraniczne postępowanie upadłościowe za główne.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, sąd zmienia wydane wcześniej
postanowienie o ogłoszeniu upadłości na postanowienie o wszczęciu wtórnego
postępowania upadłościowego.

art. 407. więcej Art. 407. Sąd wszczyna wtórne postępowanie upadłościowe, jeżeli wnosi o to
wierzyciel mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub główny ośrodek
podstawowej działalności w Rzeczypospolitej Polskiej, wierzyciel, którego
wierzytelności wynikają z działalności ekonomicznej dłużnika prowadzonej
w Rzeczypospolitej Polskiej, lub wierzyciel, któremu przysługują wobec dłużnika wierzytelności zabezpieczone na majątku dłużnika położonym na terenie Rzeczypospolitej Polskiej hipoteką, zastawem, zastawem skarbowym, zastawem
rejestrowym, hipoteką morską lub przeniesieniem na zabezpieczenie rzeczy,
wierzytelności lub innych praw majątkowych.

art. 408. więcej Art. 408. W przypadku uznania orzeczenia o wszczęciu głównego
zagranicznego postępowania upadłościowego domniemywa się, że dłużnik jest
niewypłacalny.

art. 409. więcej Art. 409. W przypadku wniesienia wniosku o wszczęcie wtórnego
postępowania upadłościowego sąd może uchylić lub zmienić zabezpieczenia
ustanowione na podstawie art. 390.

art. 410. więcej Art. 410. Po wszczęciu wtórnego postępowania upadłościowego:
1) zarząd majątkiem upadłego położonym w Rzeczypospolitej Polskiej
wykonywany dotychczas przez zarządcę zagranicznego lub dłużnika, któremu
pozostawiono zarząd własny majątkiem, przejmuje syndyk ustanowiony we
wtórnym postępowaniu upadłościowym;
2) syndyk wstępuje do postępowań sądowych, egzekucyjnych,
administracyjnych, sądowoadministracyjnych oraz przed sądami
polubownymi, prowadzonych przez zarządcę zagranicznego lub dłużnika,
któremu pozostawiono zarząd własny majątkiem.

Art. 410a. 1. Jeżeli w uznanym głównym zagranicznym postępowaniu
upadłościowym został zawarty układ, którego treść nie jest rażąco sprzeczna
z polskim prawem, sąd wyznacza termin zgromadzenia wierzycieli w celu
głosowania nad uznaniem skuteczności zagranicznego układu.
2. W zgromadzeniu wierzycieli biorą udział z prawem głosu wierzyciele,
których miejsce zamieszkania, siedziba lub główny ośrodek podstawowej
działalności znajdują się na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, wierzyciele, których
wierzytelności wynikają z działalności ekonomicznej dłużnika prowadzonej
w Rzeczypospolitej Polskiej, oraz wierzyciele, którym przysługują wobec dłużnika
wierzytelności zabezpieczone na majątku dłużnika położonym na terenie
Rzeczypospolitej Polskiej hipoteką, zastawem, zastawem skarbowym, zastawem
rejestrowym, hipoteką morską lub przeniesieniem na zabezpieczenie rzeczy,
wierzytelności lub innych praw majątkowych.
3. Do zgromadzenia wierzycieli i głosowania przepisy o zgromadzeniu
i głosowaniu nad układem w postępowaniu upadłościowym stosuje się
odpowiednio.

Art. 410b. 1. Jeżeli na zgromadzeniu wierzycieli nie podjęto uchwały
o uznaniu skuteczności zagranicznego układu, sąd umarza wtórne postępowanie
upadłościowe i uchyla postanowienie o uznaniu orzeczenia o wszczęciu
zagranicznego postępowania upadłościowego.
2. Przepisy art. 393 ust. 3–5 stosuje się odpowiednio.

art. 411. więcej Art. 411. Jeżeli we wtórnym postępowaniu upadłościowym ma zostać
zawarty układ, a w zagranicznym głównym postępowaniu upadłościowym ma
nastąpić likwidacja majątku upadłego, układ może mieć wyłącznie charakter
likwidacyjny.

art. 412. więcej Art. 412. Sumy uzyskane z podziału funduszów masy upadłości pozostałe po
zaspokojeniu wierzycieli we wtórnym postępowaniu upadłościowym przekazuje
się do głównego zagranicznego postępowania upadłościowego.

art. 413. więcej Art. 413. W sprawach uregulowanych przepisami niniejszej części sąd
i sędzia-komisarz mogą porozumiewać się bezpośrednio z sądem zagranicznym
i zarządcą zagranicznym, w szczególności przez telefon, faks lub pocztę
elektroniczną.

art. 414. więcej Art. 414. Syndyk ustanowiony w postępowaniu upadłościowym
porozumiewa się z sądem zagranicznym i zarządcą zagranicznym bezpośrednio lub
za pośrednictwem sędziego-komisarza.

art. 415. więcej Art. 415. 1. W sprawach uregulowanych przepisami niniejszej części sąd
i sędzia-komisarz współpracują z sądem zagranicznym i zarządcą zagranicznym.
2. Jeżeli wszczęto w Rzeczypospolitej Polskiej postępowanie upadłościowe,
sąd prowadzący to postępowanie podejmuje działania przewidziane w niniejszym
tytule.

art. 416. więcej Art. 416. W ramach współpracy z sądem zagranicznym i zarządcą
zagranicznym sąd i sędzia-komisarz mogą podejmować działania, które zapewniają
sprawne prowadzenie postępowań upadłościowych, a w szczególności
przekazywać oraz zwracać się o informacje:
1) dotyczące majątku upadłego i miejsca jego położenia, jak również informacje
dotyczące postępowań sądowych, administracyjnych,
sądowoadministracyjnych i przed sądami polubownymi dotyczących
upadłego;
2) o sposobie zabezpieczenia i likwidacji majątku upadłego;
3) o zaspokojeniu poszczególnych wierzycieli.

art. 417. więcej Art. 417. 1. Jeżeli w Rzeczypospolitej Polskiej wszczęto postępowanie
upadłościowe i uznano orzeczenia o wszczęciu dwóch lub więcej zagranicznych
postępowań upadłościowych przeciwko temu samemu upadłemu, sędzia-komisarz
określa, jaki majątek dłużnika objęty zostanie poszczególnymi postępowaniami. Na
postanowienie sędziego-komisarza przysługuje zażalenie.
2. Jeżeli w Rzeczypospolitej Polskiej nie zostało wszczęte postępowanie
upadłościowe obejmujące majątek należący do podmiotu, wobec którego są
prowadzone zagraniczne postępowania upadłościowe, postanowienie, o którym
mowa w ust. 1, wydaje sąd, który uznał orzeczenie o wszczęciu zagranicznego
postępowania upadłościowego. Przepisy części pierwszej tytułu II stosuje się
odpowiednio.

art. 418. więcej Art. 418. Jeżeli wniosek o ogłoszenie upadłości wobec przedsiębiorcy lub
osoby, o której mowa w art. 8 lub art. 9, złożono po ich śmierci, postępowanie
upadłościowe prowadzone jest według przepisów zawartych w tytule niniejszym.

art. 419. więcej Art. 419. 1. Jeżeli w postępowaniu nie bierze udziału spadkobierca, którego
prawa zostały stwierdzone prawomocnym postanowieniem o stwierdzeniu nabycia
spadku, albo kurator spadku, sąd w postanowieniu o ogłoszeniu upadłości ustanowi kuratora, do którego stosuje się przepis art. 187. Po ogłoszeniu upadłości orzeczenie o powołaniu lub zmianie kuratora wydaje sędzia-komisarz.
2. W razie zbycia spadku przed ogłoszeniem upadłości postępowanie
prowadzi się z udziałem nabywcy spadku, do którego stosuje się przepisy
dotyczące upadłego.
3. W przypadku gdy został ustanowiony zarząd sukcesyjny, uczestnikiem
postępowania o ogłoszenie upadłości zmarłego przedsiębiorcy jest również
zarządca sukcesyjny. Zażalenie na postanowienie o ogłoszeniu upadłości
przysługuje również osobie, która pełniła funkcję zarządcy sukcesyjnego w chwili
ogłoszenia upadłości.

art. 420. więcej Art. 420. (uchylony).

art. 421. więcej Art. 421. Do masy upadłości wchodzą aktywa spadku po zmarłym dłużniku,
a w przypadku ustanowienia zarządu sukcesyjnego także aktywa nabyte w okresie
zarządu sukcesyjnego, które weszły w skład przedsiębiorstwa w spadku.

art. 422. więcej Art. 422. Ustanowienie wykonawcy testamentu oraz zapisy i polecenia są
bezskuteczne wobec masy upadłości.

art. 423. więcej Art. 423. Do czynności upadłego, dokonanych na sześć miesięcy przed jego
śmiercią, przepisy art. 127–130a stosuje się.

art. 424. więcej Art. 424. W razie ogłoszenia upadłości w sprawach objętych przepisami
niniejszego tytułu skutki prawne związane z przyjęciem spadku powstają po
zakończeniu postępowania upadłościowego.

art. 425. więcej Art. 425. Po zakończeniu albo umorzeniu postępowania upadłościowego
wyciąg z zatwierdzonej listy wierzytelności, zawierający oznaczenie
wierzytelności oraz sumy na jej poczet otrzymane przez wierzyciela, jest tytułem
egzekucyjnym przeciwko spadkobiercy.

Art. 425a. Przepisy niniejszego tytułu stosuje się w przypadku ogłoszenia
upadłości dewelopera w rozumieniu ustawy z dnia 16 września 2011 r. o ochronie
praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1805 oraz z 2020 r. poz. 471), zwanej dalej „ustawą o ochronie nabywcy”.

Art. 425b. Postępowanie określone w niniejszym tytule prowadzi się
w celach, o których mowa w art. 2, a także aby doprowadzić do zaspokojenia
nabywców w drodze przeniesienia na nich własności lokali, o ile racjonalne
względy na to pozwolą.

Art. 425c. Ilekroć w przepisach niniejszego tytułu jest mowa o:
1) nabywcy – należy przez to rozumieć osobę fizyczną, osobę prawną, a także
jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną, której odrębna ustawa
przyznaje zdolność prawną, wobec której deweloper zobowiązał się do
przeniesienia prawa, o którym mowa w art. 1 ustawy o ochronie nabywcy,
i która zobowiązała się do spełnienia świadczenia pieniężnego na rzecz
dewelopera na poczet ceny nabycia tego prawa;
2) przeniesieniu własności lokalu – należy przez to rozumieć przeniesienie
własności lokalu mieszkalnego, a także przeniesienie własności
nieruchomości gruntowej zabudowanej domem jednorodzinnym lub
użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej i własności domu
jednorodzinnego na niej posadowionego stanowiącego odrębną nieruchomość;
3) umowie deweloperskiej – należy przez to rozumieć umowę między upadłym
a nabywcą, której przedmiotem jest przeniesienie prawa, o którym mowa
w art. 1 ustawy o ochronie nabywcy.

Art. 425d. W przypadku gdy upadły jest emitentem obligacji, a dla
zabezpieczenia praw z obligacji ustanowiono zabezpieczenie na nieruchomości, na której realizowane jest przedsięwzięcie deweloperskie, przepisów art. 488–490 nie stosuje się.

Art. 425e. 1. W postępowaniu upadłościowym syndyk może dalej prowadzić
przedsięwzięcie deweloperskie upadłego za zgodą sędziego-komisarza.
Sędzia-komisarz udziela zgody, jeżeli racjonalne względy wskazują, że dalsze
prowadzenie przedsięwzięcia deweloperskiego jest ekonomicznie uzasadnione
i istnieją szanse na jego ukończenie.
2. Syndyk prowadzi dalej przedsięwzięcie deweloperskie upadłego,
w odniesieniu do którego we wcześniejszym postępowaniu sanacyjnym wobec
upadłego nabywcy podjęli uchwałę, o której mowa w art. 358 ust. 4 ustawy z dnia
15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne, oraz wpłacili lub zabezpieczyli
dopłaty w terminach, o których mowa w art. 359 ust. 1 i 2 tej ustawy, ale układ nie
doszedł do skutku, chyba że na odstąpienie od dalszego prowadzenia
przedsięwzięcia deweloperskiego wyraził zgodę sędzia-komisarz.
3. Syndyk przechowuje środki pieniężne uzyskane z dopłat wpłaconych we
wcześniejszym postępowaniu sanacyjnym, przekazane mu przez zarządcę
ustanowionego w tym postępowaniu, na odrębnym rachunku bankowym. W przypadku odstąpienia od dalszego prowadzenia przedsięwzięcia deweloperskiego
syndyk zwraca dopłaty nabywcom, a zabezpieczenia wpłacenia dopłat wygasają
z mocy prawa.
4. W przypadku prawomocnego oddalenia lub odrzucenia wniosku
o ogłoszenie upadłości lub umorzenia postępowania w przedmiocie ogłoszenia
upadłości przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Art. 425f. 1. W przypadku dalszego prowadzenia przedsięwzięcia
deweloperskiego zgodnie z art. 425e do umowy deweloperskiej przepisu art. 98 nie
stosuje się w zakresie, w jakim przewiduje uprawnienie syndyka do odstąpienia od
umowy, a do roszczenia nabywcy wynikającego z umowy deweloperskiej przepisu
art. 91 nie stosuje się. Roszczenie nabywcy zaspokajane jest przez przeniesienie
własności lokalu.
2. Przeniesienie własności lokalu nie wywołuje skutków sprzedaży
egzekucyjnej. Przepisu art. 313 nie stosuje się.

Art. 425g. Jeżeli nieruchomość, na której prowadzone jest przedsięwzięcie
deweloperskie, obciążona jest hipoteką, której przysługuje pierwszeństwo przed
roszczeniami chociażby jednego nabywcy, a wierzyciel zabezpieczony hipoteką
wyraził zgodę na bezobciążeniowe wyodrębnienie lokalu mieszkalnego, o której
mowa w art. 22 ust. 1 pkt 17 ustawy o ochronie nabywcy, zgodnie z art. 76 ust. 4
zdanie drugie ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece
(Dz. U. z 2019 r. poz. 2204), albo zobowiązał się do wydania takiej zgody, zgoda
taka albo zobowiązanie do jej wydania pozostaje w mocy na warunkach w nich
określonych, przy czym warunek wykonania zobowiązania nabywcy względem
upadłego uznaje się za spełniony w przypadku wykonania zobowiązania do rąk
syndyka lub zarządcy ustanowionego we wcześniejszym postępowaniu
sanacyjnym.

Art. 425h. 1. Jeżeli w toku postępowania upadłościowego ujawni się
podstawa do przyjęcia, że dalsze prowadzenie przedsięwzięcia deweloperskiego
nie jest uzasadnione racjonalnymi względami, sędzia-komisarz na wniosek
syndyka udziela zgody na zaprzestanie dalszego prowadzenia przedsięwzięcia
deweloperskiego. Na postanowienie sędziego-komisarza przysługuje zażalenie.
2. Uprawomocnienie się postanowienia sędziego-komisarza o wyrażeniu
zgody na zaprzestanie dalszego prowadzenia przedsięwzięcia deweloperskiego
wywołuje z mocy prawa skutek odstąpienia przez syndyka od umów
deweloperskich na podstawie art. 98, a do roszczeń nabywców wynikających
z tych umów przepis art. 91 stosuje się odpowiednio.
3. Do dopłat w części niewykorzystanej przepis art. 425e ust. 3 zdanie drugie
stosuje się.
4. Po uprawomocnieniu się postanowienia sędziego-komisarza o wyrażeniu
zgody na zaprzestanie dalszego prowadzenia przedsięwzięcia deweloperskiego
syndyk informuje o tym bank prowadzący mieszkaniowy rachunek powierniczy dla
przedsięwzięcia deweloperskiego i składa dyspozycję zwrotu środków
znajdujących się na rachunku nabywcom.

Art. 425i. Sumy uzyskane z likwidacji nieruchomości, na której prowadzone
jest przedsięwzięcie deweloperskie, podlegają podziałowi na zasadach ogólnych,
z tym że w przypadku wyrażenia przez wierzyciela zabezpieczonego hipoteką
zgody na bezobciążeniowe wyodrębnienie lokalu mieszkalnego, o której mowa
w art. 22 ust. 1 pkt 17 ustawy o ochronie nabywcy, zgodnie z art. 76 ust. 4 zdanie
drugie ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece, albo
zobowiązania się przez niego do wydania takiej zgody uznaje się, że roszczeniu
nabywcy lokalu, którego ta zgoda albo zobowiązanie do jej wydania dotyczy,
przysługuje pierwszeństwo przed hipoteką w zakresie, w jakim dokonał wpłat na
poczet umowy.

Art. 425j. Roszczenia nabywcy wynikające z odstąpienia od umowy
deweloperskiej podlegają zaspokojeniu z sum uzyskanych z likwidacji
nieruchomości, na której prowadzone jest przedsięwzięcie deweloperskie, na takich
samych zasadach jak roszczenie z umowy deweloperskiej. Nabywcy przysługuje
pierwszeństwo wynikające z ujawnienia w księdze wieczystej przysługującego mu
roszczenia z umowy deweloperskiej, także w przypadku gdy wpis o ujawnieniu
tego roszczenia został wykreślony.

Art. 425k. Roszczenie pieniężne nabywcy powstałe wskutek przekształcenia
roszczenia z umowy deweloperskiej w toku postępowania restrukturyzacyjnego lub
upadłościowego podlega zaspokojeniu w sposób określony w art. 425j.

Art. 425l. 1. Na wniosek syndyka sędzia-komisarz może wyrazić zgodę na
sprzedaż nieruchomości, na której prowadzone jest przedsięwzięcie deweloperskie,
przedsiębiorcy, który zobowiąże się do kontynuacji przedsięwzięcia
deweloperskiego.
2. Przedsiębiorca nabywający nieruchomość na podstawie ust. 1 odpowiada
solidarnie z upadłym za jego zobowiązania z umów deweloperskich zawartych w związku z przedsięwzięciem deweloperskim realizowanym na nieruchomości, jak również za zobowiązania wobec nabywców wynikające z przekształcenia
roszczeń z takich umów w toku postępowania restrukturyzacyjnego lub
upadłościowego lub z odstąpienia od takich umów. Zobowiązania, o których mowa
w zdaniu poprzednim, nie podlegają zaspokojeniu w postępowaniu upadłościowym
prowadzonym wobec upadłego.
3. Wraz z własnością nieruchomości przedsiębiorca nabywający
nieruchomość na podstawie ust. 1 nabywa przysługujące upadłemu prawa
wynikające z umów deweloperskich zawartych w związku z przedsięwzięciem
deweloperskim realizowanym na nieruchomości.
4. Sprzedaż nieruchomości na podstawie ust. 1 nie wywołuje skutków
sprzedaży egzekucyjnej. Przepisu art. 313 nie stosuje się.
5. Wyrażając zgodę na sprzedaż nieruchomości na podstawie ust. 1,
sędzia-komisarz uwzględnia interes nabywców oraz prawdopodobieństwo
dokończenia przedsięwzięcia deweloperskiego przez przedsiębiorcę nabywającego
nieruchomość.
6. Do umowy deweloperskiej zawartej w ramach przedsięwzięcia
deweloperskiego prowadzonego na nieruchomości podlegającej sprzedaży na
podstawie ust. 1 przepisów art. 98 nie stosuje się. Do roszczenia nabywcy
wynikającego z umowy deweloperskiej przepisu art. 91 nie stosuje się.
7. W przypadku sprzedaży nieruchomości na podstawie ust. 1 przepisów
art. 336, art. 345 i art. 346 nie stosuje się.

Art. 425m. 1. Jeżeli dla przedsięwzięcia deweloperskiego prowadzonego na
nieruchomości nabytej na podstawie art. 425l ust. 1 jest prowadzony mieszkaniowy
rachunek powierniczy upadłego, przedsiębiorca nabywający tę nieruchomość jest
obowiązany do zawarcia umowy o prowadzenie mieszkaniowego rachunku
powierniczego w terminie trzydziestu dni od dnia wyrażenia przez
sędziego-komisarza zgody, o której mowa w art. 425l ust. 1. O otwarciu rachunku
powierniczego przedsiębiorca niezwłocznie informuje syndyka.
2. Niezwłocznie po zawarciu przez przedsiębiorcę umowy o prowadzenie
mieszkaniowego rachunku powierniczego zgodnie z ust. 1 syndyk informuje bank
prowadzący mieszkaniowy rachunek powierniczy upadłego o przejściu praw
z umów deweloperskich zgodnie z art. 425l ust. 3 i składa dyspozycję przekazania środków zgromadzonych na mieszkaniowym rachunku powierniczym upadłego na mieszkaniowy rachunek powierniczy przedsiębiorcy.
3. Po przekazaniu środków, o których mowa w ust. 2, na mieszkaniowy
rachunek powierniczy przedsiębiorcy nabywającego nieruchomość na podstawie
art. 425l ust. 1 umowa o prowadzenie mieszkaniowego rachunku powierniczego
upadłego wygasa.

Art. 425n. Nabywcy w liczbie stanowiącej co najmniej 20% liczby
nabywców w ramach przedsięwzięcia deweloperskiego prowadzonego przez
upadłego mogą zgłosić propozycje układowe w terminie trzydziestu dni od dnia
ogłoszenia upadłości.

Art. 425o. 1. Propozycje układowe mogą także obejmować:
1) wpłacenie dopłat przez wszystkich albo niektórych nabywców i zaspokojenie
ich przez przeniesienie własności lokali, przy czym propozycje układowe
mogą przewidywać późniejszy zwrot dopłat z przychodów z realizacji
przedsięwzięcia deweloperskiego;
2) sprzedaż nieruchomości, na której prowadzone jest przedsięwzięcie
deweloperskie, z zachowaniem ciążących na niej ograniczonych praw
rzeczowych, na rzecz przedsiębiorcy, który przejąłby zobowiązania wobec
nabywców i zobowiązałby się do kontynuacji przedsięwzięcia
deweloperskiego, przy czym propozycje układowe mogą przewidywać
zmianę treści umów deweloperskich;
3) określenie innych warunków kontynuacji przedsięwzięcia deweloperskiego
i sposobów jego finansowania;
4) zamianę lokali między wierzycielami lub zamianę lokalu na lokal niebędący
przedmiotem umowy deweloperskiej.
2. Przepis art. 162 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne
stosuje się odpowiednio.

Art. 425p. 1. Propozycje układowe mogą przewidywać różny sposób
traktowania nabywców w zależności od tego, czy wpłacą oni dopłaty, o których
mowa w art. 425o ust. 1 pkt 1.
2. Do propozycji układowych przewidujących sposób restrukturyzacji,
o którym mowa w art. 425o ust. 1 pkt 2, załącza się sporządzone w formie aktu
notarialnego nieodwołalne oświadczenie woli przedsiębiorcy o nabyciu
nieruchomości, na której jest prowadzone przedsięwzięcie deweloperskie, wraz
z ciążącymi na niej obciążeniami i o przejęciu zobowiązań upadłego w stosunku do
nabywców. W przypadku prawomocnego zatwierdzenia układu przewidującego
sprzedaż nieruchomości na zasadach określonych w oświadczeniu woli
przedsiębiorcy, o którym mowa w niniejszym ustępie, oświadczenie to zastępuje
jego oświadczenie woli konieczne do zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości,
na której jest prowadzone przedsięwzięcie deweloperskie, a umowę uznaje się za
zawartą.
3. Prawomocne postanowienie o zatwierdzeniu układu wraz
z oświadczeniem, o którym mowa w ust. 2, stanowi podstawę ujawnienia prawa
własności w księdze wieczystej. Jeżeli dla przedsięwzięcia deweloperskiego jest
prowadzony mieszkaniowy rachunek powierniczy upadłego, przepis art. 425m
stosuje się odpowiednio.

Art. 425q. 1. Głosowanie nad układem przeprowadza się w grupach
wierzycieli.
2. Nabywcy stanowią odrębną grupę wierzycieli, dla której sporządza się
odrębną listę wierzycieli uprawnionych do głosowania. Dopuszczalny jest
dodatkowy podział nabywców na większą liczbę grup obejmujących poszczególne
kategorie interesów, w szczególności z uwagi na stopień wykonania umowy
z deweloperem.

Art. 425r. 1. Jeżeli zostaną zgłoszone propozycje układowe przewidujące
sposób restrukturyzacji, o którym mowa w art. 425o ust. 1 pkt 1, sędzia-komisarz
niezwłocznie przeprowadza wstępne głosowanie nabywców nad propozycjami
układowymi w zakresie ich dotyczącym.
2. Sędzia-komisarz sporządza listę nabywców uprawnionych do głosowania
na podstawie listy przedłożonej przez syndyka.
3. Uchwała nabywców zostaje przyjęta, jeżeli wypowiedzą się za nią nabywcy
deklarujący łącznie dopłaty wystarczające zgodnie z treścią propozycji układowych
do sfinansowania dokończenia przedsięwzięcia deweloperskiego.
4. Przyjęcie uchwały stwierdza sędzia-komisarz postanowieniem.

Art. 425s. 1. W przypadku przyjęcia uchwały nabywców, o której mowa
w art. 425r ust. 3, nabywcy zobowiązani do wpłacenia dopłat wpłacają je do masy
upadłości lub zabezpieczają ich wpłatę w zakresie przewidzianym uchwałą
w terminie dwóch miesięcy od dnia podjęcia uchwały. W szczególnie
uzasadnionych przypadkach termin może zostać przedłużony postanowieniem
sędziego-komisarza.
2. Jeżeli w terminie, o którym mowa w ust. 1, nie zostaną wpłacone lub
zabezpieczone wszystkie dopłaty, w pełnej wysokości przewidzianej uchwałą,
nabywcy mogą uzupełnić brakujące dopłaty, wpłacając je lub zabezpieczając ich
wpłatę w terminie trzydziestu dni od bezskutecznego upływu terminu, o którym
mowa w ust. 1. W tym samym terminie upadły lub syndyk mogą przedstawić
dowód istnienia innych źródeł finansowania przedsięwzięcia deweloperskiego.
3. Wpłacenie lub zabezpieczenie dopłat lub innych środków w wysokości
wystarczającej na sfinansowanie przedsięwzięcia deweloperskiego stwierdza
postanowieniem sędzia-komisarz, jednocześnie wyznaczając termin zgromadzenia
wierzycieli w celu głosowania nad układem. Treść uchwały nabywców, o której
mowa w art. 425r ust. 3, włącza się do układu, a zgromadzenie wierzycieli nie
może przyjąć układu o treści odbiegającej od uchwały nabywców w zakresie nią
uregulowanym. Sędzia-komisarz zwraca uwagę wierzycieli uczestniczących
w zgromadzeniu wierzycieli na niezgodność propozycji układowych z uchwałą
nabywców. Sąd odmawia zatwierdzenia układu o treści odbiegającej od uchwały
nabywców w zakresie nią uregulowanym.
4. Jeżeli w terminach, o których mowa w ust. 1 lub 2, zostaną wpłacone lub
zabezpieczone dopłaty w wysokości przewidzianej uchwałą nabywców, o której
mowa w art. 425r ust. 3, przedsięwzięcie deweloperskie może być dalej
prowadzone.
5. W przypadku niedojścia układu do skutku pomimo podjęcia uchwały
nabywców, o której mowa w art. 425r ust. 3, oraz wpłacenia lub zabezpieczenia
w terminach, o których mowa w ust. 1 lub 2, dopłat w wysokości wystarczającej na
sfinansowanie przedsięwzięcia deweloperskiego w dalszym toku postępowania
upadłościowego odstąpienie przez syndyka od kontynuacji przedsięwzięcia
deweloperskiego wymaga zgody sędziego-komisarza.
6. Syndyk przechowuje środki pieniężne uzyskane z dopłat na odrębnym
rachunku bankowym. W przypadku odstąpienia od dalszego prowadzenia
przedsięwzięcia deweloperskiego syndyk zwraca dopłaty nabywcom,
a zabezpieczenia wpłacenia dopłat wygasają z mocy prawa.
7. Po uprawomocnieniu się postanowienia sędziego-komisarza o wyrażeniu
zgody na odstąpienie przez syndyka od kontynuacji przedsięwzięcia
deweloperskiego syndyk informuje o tym bank prowadzący mieszkaniowy
rachunek powierniczy dla przedsięwzięcia deweloperskiego i składa dyspozycję
zwrotu środków znajdujących się na rachunku nabywcom.

art. 426. więcej Art. 426. 1. Bank jest niewypłacalny również wówczas, gdy według bilansu
sporządzonego na koniec okresu sprawozdawczego aktywa banku nie wystarczają
na zaspokojenie jego zobowiązań.
2. Wniosek o ogłoszenie upadłości banku może zgłosić wyłącznie Komisja
Nadzoru Finansowego albo Bankowy Fundusz Gwarancyjny.
3. W postępowaniu upadłościowym wobec banku przepisów art. 11 ust. 3–7
oraz art. 38–43 nie stosuje się.

art. 427. więcej Art. 427. 1. Przed ogłoszeniem upadłości banku, sąd wysłuchuje co do
podstaw ogłoszenia upadłości oraz co do osoby syndyka:
1) przedstawiciela Komisji Nadzoru Finansowego;
1a) przedstawiciela Bankowego Funduszu Gwarancyjnego;
2) prezesa oraz innych członków ostatniego zarządu albo zarządu
komisarycznego, albo likwidatora banku, którego dotyczy wniosek.
1a. W przypadku postępowania dotyczącego upadłości banku będącego
podmiotem zależnym od Skarbu Państwa, sąd wysłuchuje również przedstawiciela
organu lub podmiotu uprawnionego do wykonywania praw z akcji lub udziałów
należących do Skarbu Państwa.
2. Sąd może odstąpić od wysłuchania prezesa oraz innych członków zarządu
banku, jeżeli ich wysłuchanie spowodowałoby zwłokę w rozpoznaniu sprawy.
3. Syndykiem może być także inny bank.
4. (uchylony)

art. 428. więcej Art. 428. (uchylony).

art. 429. więcej Art. 429. 1. (uchylony)
2. (uchylony)
3. W postanowieniu o ogłoszeniu upadłości sąd ustanawia kuratora do
reprezentowania banku w postępowaniu upadłościowym. Do kuratora stosuje się
przepisy art. 187 ust. 3 i 4.
4. Bankowy Fundusz Gwarancyjny jest ustanawiany kuratorem na swój
wniosek.

art. 430. więcej Art. 430. (uchylony).

art. 431. więcej Art. 431. (uchylony).

art. 432. więcej Art. 432. Sprawozdania, o których mowa w art. 168, syndyk przekazuje do
wiadomości Komisji Nadzoru Finansowego.

art. 433. więcej Art. 433. O ile skutki te nie nastąpiły wcześniej z powodu otwarcia
postępowania układowego, z dniem ogłoszenia upadłości:
1) organy zarządzające i nadzorcze banku ulegają rozwiązaniu;
2) wygasają zarząd komisaryczny, powołanie likwidatora oraz uprawnienia
kuratora ustanowionego na podstawie art. 144 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia
1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 2357 oraz z 2020 r. poz. 284,
288 i 321);
3) wygasają wszelkie uprawnienia osób wchodzących w skład organów banku
do odpraw pieniężnych, jak też do wynagrodzenia za okres po ogłoszeniu
upadłości.

art. 434. więcej Art. 434. O ile skutki te nie nastąpiły wcześniej z powodu otwarcia
postępowania układowego, z dniem ogłoszenia upadłości ulegają rozwiązaniu:
1) umowy rachunku bankowego; oprocentowanie rachunków bankowych jest
naliczane do dnia ogłoszenia upadłości;
2) umowy kredytu i pożyczki, jeżeli do dnia ogłoszenia upadłości nie nastąpiło
oddanie środków pieniężnych do dyspozycji kredytobiorcy (pożyczkobiorcy);
3) umowy poręczenia, gwarancji bankowych i akredytyw, jeżeli do dnia
ogłoszenia upadłości bank nie otrzymał prowizji z tytułu tych czynności;
4) umowy o udostępnienie skrytek sejfowych oraz umowy przechowania, z tym
że wydanie przedmiotów i papierów wartościowych powinno nastąpić
w terminie uzgodnionym z oddającym na przechowanie.

Art. 434a. Jeżeli wierzytelność banku zabezpieczona jest hipoteką na
nieruchomości, na której prowadzone jest przedsięwzięcie deweloperskie, a bank
wyraził zgodę na bezobciążeniowe wyodrębnienie lokalu mieszkalnego, o której
mowa w art. 22 ust. 1 pkt 17 ustawy o ochronie nabywcy, zgodnie z art. 76 ust. 4
zdanie drugie ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece, albo
zobowiązał się do wydania takiej zgody, zgoda taka albo zobowiązanie do jej
wydania pozostaje w mocy na warunkach w nich określonych. Przepis art. 425c
pkt 2 stosuje się odpowiednio.

art. 435. więcej Art. 435. (uchylony).

art. 436. więcej Art. 436. 1. Propozycje układowe mogą złożyć także akcjonariusze
(członkowie) reprezentujący dwie trzecie kapitału zakładowego banku w formie
spółki akcyjnej lub funduszu udziałowego banku spółdzielczego, jak również bank
zrzeszający, którego bank spółdzielczy jest akcjonariuszem.
2. Przed zatwierdzeniem układu sąd zasięga opinii Komisji Nadzoru
Finansowego.

art. 437. więcej Art. 437. 1. (uchylony)
2. Warunki nabycia przedsiębiorstwa bankowego przez inne banki oraz termin
składania ofert określa sędzia-komisarz, po zasięgnięciu opinii Komisji Nadzoru
Finansowego i Bankowego Funduszu Gwarancyjnego.
3. Postanowienie zatwierdzające wybór oferty sędzia-komisarz wydaje po
zasięgnięciu opinii Komisji Nadzoru Finansowego i Bankowego Funduszu
Gwarancyjnego.

art. 438. więcej Art. 438. 1. Nabywca przedsiębiorstwa bankowego przejmuje zobowiązania
z tytułu rachunków bankowych.
1a. W przypadku gdy oszacowanie przedsiębiorstwa bankowego wskazuje, że
cena nabycia przedsiębiorstwa bankowego uniemożliwiałaby pełne pokrycie
należności, o których mowa w art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r.
o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz
przymusowej restrukturyzacji (Dz. U. z 2020 r. poz. 842), sprzedaż
przedsiębiorstwa bankowego następuje:
1) z przejęciem przez nabywcę zobowiązań upadłego z tytułu należności,
o których mowa w art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r.
o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów
oraz przymusowej restrukturyzacji, albo
2) bez przejęcia przez nabywcę zobowiązań z tytułu rachunków bankowych.
1b. Sędzia-komisarz dokonuje wyboru sposobu sprzedaży przedsiębiorstwa
bankowego, o których mowa w ust. 1a, wraz z określeniem warunków nabycia
przedsiębiorstwa bankowego przez inne banki. Na postanowienie sędziegokomisarza przysługuje zażalenie.
2. Po zawarciu umowy sprzedaży przedsiębiorstwa bankowego syndyk
zgłasza niezwłocznie sprzedaż banku do rejestru, w którym bank jest wpisany.

art. 439. więcej Art. 439. Jeżeli przedsiębiorstwo bankowe nie jest sprzedane w całości,
syndyk za zezwoleniem sędziego-komisarza przystąpi do sprzedaży
poszczególnych składników majątku upadłego banku.

art. 440. więcej Art. 440. 1. Zaspokojenie wierzytelności i należności przypadających od
upadłego banku następuje zgodnie z ust. 2–6.
2. Należności podlegające zaspokojeniu z funduszów masy upadłości banku
dzieli się na następujące kategorie:
1) kategoria pierwsza – należności, o których mowa w art. 39 ust. 1 ustawy
z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie
gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji, wraz
z odsetkami i kosztami egzekucji, przypadające za czas przed ogłoszeniem
upadłości należności ze stosunku pracy, z wyjątkiem roszczeń z tytułu
wynagrodzenia reprezentanta upadłego lub wynagrodzenia osoby
wykonującej czynności związane z zarządem lub nadzorem nad
przedsiębiorstwem upadłego, należności rolników z tytułu umów o dostarczenie produktów z własnego gospodarstwa rolnego, należności alimentacyjne oraz renty z tytułu odszkodowania za wywołanie choroby,
niezdolności do pracy, kalectwa lub śmierci i renty z tytułu zamiany
uprawnień objętych treścią prawa dożywocia na dożywotnią rentę,
przypadające za trzy ostatnie lata przed dniem ogłoszeniem upadłości
należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne w rozumieniu ustawy
z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych;
2) kategoria druga – należności osób fizycznych, mikroprzedsiębiorców, małych
i średnich przedsiębiorców z tytułu środków objętych ochroną gwarancyjną
innych niż środki gwarantowane w rozumieniu art. 2 pkt 65 ustawy z dnia
10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie
gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji;
3) kategoria trzecia – inne należności, jeżeli nie podlegają zaspokojeniu
w innych kategoriach, w szczególności podatki i inne daniny publiczne oraz
pozostałe należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne;
4) kategoria czwarta – odsetki od należności ujętych w wyższych kategoriach
w kolejności, w jakiej podlega zaspokojeniu kapitał, a także sądowe
i administracyjne kary grzywny oraz należności z tytułu darowizn i zapisów;
5) kategoria piąta – należności wspólników albo akcjonariuszy z tytułu pożyczki
lub innej czynności prawnej o podobnych skutkach, w szczególności dostawy
towaru z odroczonym terminem płatności, dokonanej na rzecz upadłego
będącego spółką kapitałową w okresie 5 lat przed dniem ogłoszeniem
upadłości, wraz z odsetkami, jeżeli nie podlegają zaspokojeniu w kategoriach
niższych;
6) kategoria szósta – należności z tytułu obligacji, wraz z odsetkami i kosztami
egzekucji, z wyłączeniem należności z pkt 9, z tytułu innych instrumentów
dłużnych, które wykazują właściwości zbywalnych wierzytelności, lub
z tytułu instrumentów wywołujących skutki prawne dłużnych instrumentów
finansowych, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:
a) pierwotny umowny termin zapadalności należności wynosi co najmniej
rok,
b) w umowie lub załączonych do niej dokumentach i informacjach
dotyczących emisji dłużnych instrumentów finansowych, a w stosownych przypadkach także w prospekcie emisyjnym, w sposób
wyraźny i przystępny określono kategorię zaspokojenia należności,
c) należności nie wynikają:
– z instrumentów pochodnych, w szczególności takich, które odnoszą
się do aktywów, praw, zobowiązań, indeksów oraz innych
wskaźników, lub które wykazują właściwości pochodnych
instrumentów finansowych,
– ze strukturyzowanych produktów finansowych, o których mowa
w art. 2 ust. 1 pkt 28 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego
i Rady (UE) nr 600/2014 z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków
instrumentów finansowych oraz zmieniającego rozporządzenie (UE)
nr 648/2012 (Dz. Urz. UE L 173 z 12.06.2014, str. 84, z późn.
zm.),
d) wartość nominalna jednej obligacji nie jest niższa niż 400 000 zł lub
równowartość tej kwoty wyrażona w innej walucie, ustalona przy
zastosowaniu średniego kursu tej waluty ogłaszanego przez Narodowy
Bank Polski w dniu podjęcia decyzji emitenta o emisji;
7) kategoria siódma – należności z tytułu zobowiązań podporządkowanych
niezaliczanych do funduszy własnych banku, wraz z odsetkami i kosztami
egzekucji;
8) kategoria ósma – należności z tytułu zobowiązań zaliczanych do funduszy
własnych banku, o których mowa w art. 62 rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie
wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm
inwestycyjnych, zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz. Urz.
UE L 176 z 27.06.2013, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej
„rozporządzeniem nr 575/2013”, wraz z odsetkami i kosztami egzekucji;
9) kategoria dziewiąta – należności z tytułu zobowiązań zaliczanych do
funduszy własnych banku, o których mowa w art. 51 rozporządzenia
nr 575/2013, wraz z odsetkami i kosztami egzekucji;
10) kategoria dziesiąta – należności z tytułu zobowiązań zaliczanych do funduszy
własnych banku, o których mowa w art. 26 rozporządzenia nr 575/2013, wraz
z odsetkami i kosztami egzekucji.
2a. Do kategorii szóstej zalicza się instrumenty dłużne, o zmiennym
oprocentowaniu, wynikającym z powszechnie stosowanej stopy procentowej
wyrażonej za pomocą wskaźnika o charakterze referencyjnym, o którym mowa
w art. 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
2016/1011 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie indeksów stosowanych jako
wskaźniki referencyjne w instrumentach finansowych i umowach finansowych lub
do pomiaru wyników funduszy inwestycyjnych i zmieniającego dyrektywy
2008/48/WE i 2014/17/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 596/2014 (Dz. Urz.
UE L 171 z 29.06.2016, str. 1), oraz instrumenty dłużne, które są denominowane
w walucie innej niż waluta polska, o ile świadczenia główne lub uboczne są
denominowane w tej samej walucie.
3. Z masy upadłości zaspokaja się w pierwszej kolejności koszty
postępowania upadłościowego oraz koszty przymusowej restrukturyzacji
niepokryte z przychodów z przymusowej restrukturyzacji, a jeżeli fundusze masy
upadłości na to pozwalają – również inne zobowiązania masy upadłości, o których
mowa w art. 230 ust. 2, w miarę wpływu do masy upadłości stosownych sum.
Przepisy art. 343 ust. 1a i 2 oraz art. 344 stosuje się.
4. Należności Bankowego Funduszu Gwarancyjnego z tytułu wypłaty
środków gwarantowanych lub zapewnienia możliwości ich podjęcia nie wymagają
zgłoszenia. Należności z tego tytułu umieszcza się na liście wierzytelności
z urzędu.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 5, przepis art. 342 ust. 5 pkt 2–
3 oraz ust. 6 stosuje się.
6. Przepisy dotyczące zaspokojenia należności ze stosunku pracy stosuje się
odpowiednio do roszczeń Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych
o zwrot z masy upadłości świadczeń wypłaconych przez Fundusz pracownikom
upadłego.

art. 441. więcej Art. 441. Jeżeli wierzytelności i należności od upadłego były zabezpieczone
ograniczonymi prawami rzeczowymi, ich zaspokojenie następuje zgodnie
z art. 345 i 346.

Art. 441a. 1. Wniosek o ogłoszenie upadłości spółdzielczej kasy
oszczędnościowo-kredytowej może zgłosić wyłącznie Komisja Nadzoru
Finansowego albo Bankowy Fundusz Gwarancyjny.
2. W postępowaniu upadłościowym wobec spółdzielczej kasy
oszczędnościowo-kredytowej syndykiem może być także inna spółdzielcza kasa
oszczędnościowo-kredytowa.
3. Propozycje układowe mogą złożyć także członkowie spółdzielczej kasy
oszczędnościowo-kredytowej reprezentujący dwie trzecie funduszu udziałowego
kasy.
4. W pozostałym zakresie przepisy art. 426–441 stosuje się odpowiednio.

art. 442. więcej Art. 442. 1. W razie ogłoszenia upadłości banku hipotecznego osobną masę
upadłości, która służy zaspokojeniu roszczeń wierzycieli z listów zastawnych,
tworzą:
1) wierzytelności banku hipotecznego oraz prawa i środki, o których mowa
w art. 18 ust. 3, 3a i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o listach zastawnych
i bankach hipotecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 415), zwanej dalej „ustawą
o listach zastawnych”, wpisane do rejestru zabezpieczenia listów zastawnych;
2) środki uzyskane w wyniku spłaty wierzytelności wpisanych do rejestru
zabezpieczenia listów zastawnych;
3) składniki majątkowe uzyskane w zamian za aktywa wpisane do rejestru
zabezpieczenia listów zastawnych.
2. W razie wątpliwości, czy składniki, o których mowa w ust. 1, należą do
osobnej masy upadłości, uważa się, że należą one do tej masy do wysokości
ujawnionej w rejestrze zabezpieczenia listów zastawnych wartości:
1) wierzytelności banku hipotecznego oraz praw i środków, o których mowa
w art. 18 ust. 3, 3a i 4 ustawy o listach zastawnych;
2) odpowiednio wierzytelności i aktywów – w przypadku składników, o których
mowa w ust. 1 pkt 2 i 3.
3. Po zaspokojeniu roszczeń wierzycieli z listów zastawnych nadwyżkę
środków z osobnej masy upadłości zalicza się do masy upadłości.

Art. 442a. 1. Potrącenie wierzytelności wierzyciela upadłego banku
hipotecznego z wierzytelnościami upadłego banku hipotecznego należącymi do
osobnej masy upadłości nie jest dopuszczalne.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do potrącenia wierzytelności z tytułu
instrumentów finansowych zabezpieczających, o których mowa w art. 18 ust. 4
ustawy o listach zastawnych, wpisanych do rejestru zabezpieczenia listów
zastawnych. Do zaspokojenia roszczeń wierzycieli z tych instrumentów przepisy
niniejszego działu dotyczące zaspokajania roszczeń wierzycieli z listów
zastawnych stosuje się odpowiednio.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się również do rozliczeń dokonywanych
w ramach systemu płatności i systemu rozrachunku papierów wartościowych,
których uczestnikiem jest upadły bank hipoteczny, oraz rozliczeń zabezpieczeń
finansowych ustanowionych zgodnie z przepisami ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r.
o niektórych zabezpieczeniach finansowych.

art. 443. więcej Art. 443. 1. W postanowieniu o ogłoszeniu upadłości sąd ustanowi kuratora
dla reprezentowania w postępowaniu praw posiadaczy listów zastawnych. Przed
ustanowieniem kuratora sąd zasięga opinii Komisji Nadzoru Finansowego co do
osoby kuratora.
2. Do kuratora, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy
art. 187 ust. 3 i 4 oraz przepisy o sprawozdaniach syndyka.
3. Posiadacze listów zastawnych mogą działać w postępowaniu również
osobiście lub przez pełnomocnika, jeżeli zostali dopuszczeni do udziału
w postępowaniu przez sędziego-komisarza. Sędzia-komisarz dopuszcza
posiadaczy listów zastawnych do udziału w postępowaniu po wykazaniu, że
przysługują im prawa z listów zastawnych.

art. 444. więcej Art. 444. Kurator w terminie 21 dni od dnia ogłoszenia upadłości zgłasza do
masy upadłości:
1) ogólną sumę nominalną nieumorzonych do dnia ogłoszenia upadłości listów
zastawnych, których termin płatności przypada przed tym dniem, oraz ogólną
sumę niezapłaconych odsetek;
2) ogólną sumę nominalną listów zastawnych oraz odsetek płatnych po dniu
ogłoszenia upadłości, oraz premii przewidzianych w planie.

art. 445. więcej Art. 445. 1. Syndyk udziela kuratorowi wszelkich potrzebnych mu
informacji. Kurator ma prawo przeglądać księgi i dokumenty upadłego banku.
2. Na zgromadzeniu wierzycieli kurator ma prawo głosu tylko w sprawach,
które mogą mieć wpływ na prawa posiadaczy listów zastawnych.

Art. 445a. 1. Sędzia-komisarz zwołuje zgromadzenie wierzycieli z listów
zastawnych na wniosek wierzycieli z listów zastawnych reprezentujących co
najmniej 10% wierzytelności z tytułu nominalnej wartości listów zastawnych
pozostających w obrocie. Przepisy o zgromadzeniu wierzycieli stosuje się
odpowiednio.
2. Jeżeli przepisy niniejszego działu nie stanowią inaczej, uchwały
zgromadzenia wierzycieli z listów zastawnych zapadają bez względu na liczbę
obecnych, większością głosów wierzycieli reprezentujących ponad 50%
wierzytelności z tytułu nominalnej wartości listów zastawnych pozostających
w obrocie.
3. Zgody zgromadzenia wierzycieli z listów zastawnych wymaga sprzedaż
składników majątkowych wpisanych do rejestru zabezpieczenia listów zastawnych:
1) w całości, jeżeli środki uzyskane ze sprzedaży nie wystarczą na całkowite
zaspokojenie kosztów likwidacji osobnej masy upadłości oraz roszczeń
wierzycieli z listów zastawnych;
2) w części, jeżeli planowana jest ich sprzedaż poniżej wartości godziwej.

Art. 445b. 1. Likwidację osobnej masy upadłości syndyk przeprowadza
z udziałem kuratora.
2. W przypadku wyrażenia zgody przez radę wierzycieli lub
sędziego-komisarza na sprzedaż z wolnej ręki mienia wchodzącego w skład
osobnej masy upadłości sprzedaż wymaga zgody kuratora.
3. Jeżeli przepisy niniejszego działu nie stanowią inaczej, składniki
majątkowe wpisane do rejestru zabezpieczenia listów zastawnych sprzedaje się innemu bankowi hipotecznemu, a sprzedaż tych składników powoduje przejście na nabywcę zobowiązań upadłego banku wobec wierzycieli z listów zastawnych. Na
przejście zobowiązań zgoda wierzycieli z listów zastawnych nie jest wymagana.
O dokonanej sprzedaży obwieszcza się.
4. Umowa sprzedaży wierzytelności zabezpieczonej hipoteką stanowi
podstawę wpisu w księdze wieczystej.
5. Do sprzedaży części przedsiębiorstwa bankowego upadłego banku
hipotecznego, obejmującej w szczególności składniki osobnej masy upadłości,
wymagana jest uchwała zgromadzenia wierzycieli z listów zastawnych podjęta
większością dwóch trzecich głosów wierzycieli z tytułu nominalnej wartości listów
zastawnych pozostających w obrocie. W takim przypadku listy zastawne nie są
objęte sprzedażą, przy czym syndyk określa udział w cenie ze sprzedaży części
przedsiębiorstwa bankowego upadłego banku hipotecznego, który zostanie
przeznaczony na zaspokojenie roszczeń wierzycieli z listów zastawnych.

art. 446. więcej Art. 446. 1. Z dniem ogłoszenia upadłości banku hipotecznego terminy
wymagalności jego zobowiązań wobec wierzycieli z listów zastawnych ulegają
przedłużeniu o 12 miesięcy.
2. Zobowiązania wobec wierzycieli z listów zastawnych wymagalne,
a niezapłacone przed dniem ogłoszenia upadłości banku hipotecznego, zaspokaja
się w terminie 12 miesięcy od dnia ogłoszenia upadłości, nie wcześniej jednak niż
po pierwszym obwieszczeniu o wynikach testów, o którym mowa w art. 446a
ust. 8 pkt 1, z zastrzeżeniem art. 446c ust. 1 pkt 1.
3. Odsetki od wierzytelności z listów zastawnych należne od upadłego
wypłaca się w sposób i terminach określonych w warunkach emisji.

Art. 446a. 1. Syndyk niezwłocznie, nie później niż w terminie 3 miesięcy od
dnia ogłoszenia upadłości banku hipotecznego, przeprowadza w odniesieniu do
osobnej masy upadłości test równowagi pokrycia, o którym mowa w art. 25 ust. 2
pkt 1 ustawy o listach zastawnych, a jeżeli wynik testu równowagi pokrycia jest
pozytywny – test płynności, o którym mowa w art. 25 ust. 2 pkt 2 tej ustawy.
2. Kolejne testy płynności przeprowadza się nie rzadziej niż co 3 miesiące,
a kolejne testy równowagi pokrycia – nie rzadziej niż co 6 miesięcy. Jeżeli wynik testu równowagi pokrycia nie jest pozytywny, dalszych testów nie przeprowadza się.
3. Przeprowadzając test równowagi pokrycia i test płynności, syndyk
uwzględnia dodatkowo zobowiązania z listów zastawnych, o których mowa
w art. 446 ust. 2.
4. Test równowagi pokrycia i test płynności są przeprowadzane pod nadzorem
kuratora, odrębnie dla hipotecznych listów zastawnych i dla publicznych listów
zastawnych.
5. Wyniki testu równowagi pokrycia i testu płynności uznaje się za
pozytywne, jeżeli po ich przeprowadzeniu ustalono, że osobna masa upadłości
wystarcza na pełne zaspokojenie posiadaczy listów zastawnych.
6. Wyniki pierwszego po ogłoszeniu upadłości testu równowagi pokrycia albo
testu równowagi pokrycia i testu płynności, wraz z dokumentami, na podstawie
których przeprowadzono te testy, syndyk przekazuje niezwłocznie do wiadomości
Komisji Nadzoru Finansowego. Wyniki kolejnych testów syndyk przekazuje
niezwłocznie do wiadomości Komisji, wraz z dokumentami, na podstawie których
przeprowadzono te testy, jeżeli przeprowadzone zostały w inny sposób niż testy,
o których mowa w zdaniu pierwszym. Komisja może zgłosić uwagi,
w szczególności do sposobu przeprowadzenia testów, w terminie 2 tygodni od dnia
otrzymania ich wyników.
7. Syndyk po rozpatrzeniu uwag Komisji Nadzoru Finansowego niezwłocznie
przekazuje wyniki testu równowagi pokrycia i testu płynności
sędziemu-komisarzowi. Wyniki pierwszego po ogłoszeniu upadłości testu
równowagi pokrycia albo testu równowagi pokrycia i testu płynności przekazuje
się sędziemu-komisarzowi nie później niż w terminie 4 miesięcy od dnia ogłoszenia
upadłości banku hipotecznego.
8. Sędzia-komisarz:
1) obwieszcza o wynikach testu równowagi pokrycia albo testu równowagi
pokrycia i testu płynności;
2) wydaje i obwieszcza postanowienie o sposobie prowadzenia postępowania
upadłościowego wobec banku hipotecznego, o którym mowa w art. 446b
ust. 1 albo art. 446c ust. 1, oraz o sposobie prowadzenia postępowania,
w przypadku gdy zgromadzenie wierzycieli z listów zastawnych podjęło uchwałę, o której mowa w art. 446b ust. 2, art. 446c ust. 3 albo art. 446d ust. 1.

Art. 446b. 1. W przypadku pozytywnego wyniku testu równowagi pokrycia
i pozytywnego wyniku testu płynności:
1) roszczenia wierzycieli z listów zastawnych zaspokajane są zgodnie
z warunkami emisji, z uwzględnieniem art. 446 ust. 1;
2) syndyk może zawierać umowy dotyczące instrumentów finansowych,
o których mowa w art. 18 ust. 4 ustawy o listach zastawnych.
2. Zgromadzenie wierzycieli z listów zastawnych, nie później niż w terminie
2 miesięcy od dnia obwieszczenia o wynikach testów, może podjąć większością
dwóch trzecich głosów wierzycieli z tytułu nominalnej wartości listów zastawnych
pozostających w obrocie uchwałę o zobowiązaniu syndyka do podjęcia działań
w celu sprzedaży wszystkich wierzytelności i praw upadłego banku hipotecznego
należących do osobnej masy upadłości:
1) na rzecz banku hipotecznego wraz z przejściem całości zobowiązań upadłego
banku wobec wierzycieli z listów zastawnych albo
2) na rzecz banku hipotecznego albo innego banku bez przejścia zobowiązań
upadłego banku wobec wierzycieli z listów zastawnych.
3. Zgromadzenie wierzycieli z listów zastawnych, o którym mowa w ust. 2,
zwołuje się na wniosek złożony nie później niż w terminie miesiąca od dnia
obwieszczenia o wynikach testów.
4. W przypadku podjęcia uchwały, o której mowa w ust. 2 pkt 2, z osobnej
masy upadłości zaspokajane są roszczenia o odsetki za okres do dnia sprzedaży
wierzytelności i praw upadłego banku hipotecznego.
5. Jeżeli wpływy z tytułu sprzedaży składników osobnej masy upadłości
pomniejszone o łączną kwotę nominalnych wartości odsetek od znajdujących się
w obrocie listów zastawnych, przypadających do wypłaty w okresie kolejnych
6 miesięcy, oraz kwoty, o których mowa w art. 446 ust. 2, wyniosą co najmniej 5%
łącznej kwoty nominalnych wartości znajdujących się w obrocie listów
zastawnych, roszczenia wierzycieli z listów zastawnych mogą być zaspokojone
proporcjonalnie do wysokości tych roszczeń, w terminach wcześniejszych niż
w przedłużonych terminach wymagalności, o których mowa w art. 446 ust. 1.
Przepisu art. 356 ust. 3 nie stosuje się.
6. Listy zastawne w części zaspokojonej zgodnie z ust. 5 umarza się.
7. Środki, o których mowa w ust. 5, są przekazywane wierzycielom z listów
zastawnych w najbliższym terminie płatności odsetek określonym w warunkach
emisji, jednak nie wcześniej niż po upływie 14 dni od dnia uprawomocnienia się
postanowienia sędziego-komisarza, o którym mowa w art. 168 ust. 5.

Art. 446c. 1. W przypadku pozytywnego wyniku testu równowagi pokrycia
i braku pozytywnego wyniku testu płynności:
1) terminy wymagalności zobowiązań banku hipotecznego wobec wierzycieli
z listów zastawnych z tytułu nominalnej wartości tych listów, w tym
zobowiązań wymagalnych, a niezapłaconych przed dniem ogłoszenia
upadłości banku hipotecznego, ulegają przedłużeniu o 3 lata od
najpóźniejszego terminu wymagalności wierzytelności wpisanej do rejestru
zabezpieczenia listów zastawnych;
2) roszczenia wierzycieli z listów zastawnych z tytułu nominalnej wartości tych
listów zaspokajane są, proporcjonalnie do wysokości tych roszczeń,
w terminach wcześniejszych niż w przedłużonych terminach wymagalności,
o których mowa w pkt 1, ze środków tworzących osobną masę upadłości –
o ile środki te, po pomniejszeniu o wysokość:
a) łącznej kwoty nominalnych wartości odsetek od znajdujących się
w obrocie listów zastawnych, przypadających do wypłaty w okresie
kolejnych 6 miesięcy,
b) kosztów postępowania upadłościowego w zakresie osobnej masy
upadłości wynikających ze sprawozdania syndyka
– wyniosą co najmniej 5% łącznej kwoty nominalnych wartości znajdujących
się w obrocie listów zastawnych; przy czym listy zastawne w zaspokojonej
części podlegają umorzeniu.
2. Do przekazywania środków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosuje się
odpowiednio przepis art. 446b ust. 7.
3. Zgromadzenie wierzycieli z listów zastawnych, nie później niż w terminie
3 miesięcy od dnia obwieszczenia o wynikach testów, może podjąć większością
dwóch trzecich głosów wierzycieli z tytułu nominalnej wartości listów zastawnych
pozostających w obrocie uchwałę o niestosowaniu ust. 1, albo o zastosowaniu
procedury, o której mowa w art. 446d. Przepis art. 446b ust. 3 stosuje się.

Art. 446d. 1. W przypadku gdy wynik testu równowagi pokrycia nie jest
pozytywny, stosuje się odpowiednio przepisy art. 446b ust. 7 i art. 446c ust. 1,
chyba że zgromadzenie wierzycieli z listów zastawnych większością dwóch
trzecich głosów wierzycieli z tytułu nominalnej wartości listów zastawnych
pozostających w obrocie podejmie uchwałę o wyrażeniu zgody na likwidację
osobnej masy upadłości i sprzedaży składników majątkowych wpisanych do
rejestru zabezpieczenia listów zastawnych.
2. Zobowiązania banku hipotecznego wobec wierzycieli z listów zastawnych
stają się wymagalne z dniem podjęcia uchwały, o której mowa w ust. 1.
3. W przypadku podjęcia uchwały, o której mowa w ust. 1, możliwa jest
sprzedaż składników majątkowych wpisanych do rejestru zabezpieczenia listów
zastawnych:
1) na rzecz banku innego niż bank hipoteczny bez przejścia na nabywcę
zobowiązań upadłego banku wobec wierzycieli z listów zastawnych;
2) na rzecz podmiotu innego niż bank – w przypadku składników, których
posiadanie nie jest zastrzeżone dla banków.
4. W przypadku sprzedaży składnika majątkowego wpisanego do rejestru
zabezpieczenia listów zastawnych bez przejścia na nabywcę zobowiązań upadłego
banku wobec wierzycieli z listów zastawnych, ze środków uzyskanych ze
sprzedaży zaspokajane są roszczenia o odsetki z listów zastawnych
zabezpieczonych tym składnikiem za okres do dnia sprzedaży.

art. 447. więcej Art. 447. (uchylony).

art. 448. więcej Art. 448. Z osobnej masy upadłości zaspokaja się kolejno:
1) koszty likwidacji osobnej masy upadłości, które obejmują także
wynagrodzenie kuratora, oraz odsetki i inne należności uboczne z listów
zastawnych;
2) listy zastawne według ich wartości nominalnej.

art. 449. więcej Art. 449. Jeżeli osobna masa upadłości nie wystarcza na pełne zaspokojenie
posiadaczy listów zastawnych, pozostała suma podlega zaspokojeniu w podziale
funduszów masy upadłości. Sumę na zaspokojenie posiadaczy listów zastawnych
z funduszu masy upadłości przekazuje się do funduszu osobnej masy upadłości.

art. 450. więcej Art. 450. Nie można wprowadzać do obiegu listów zastawnych emitowanych
przez upadłego, które są jego własnością. Listy takie podlegają umorzeniu.

Art. 450a. Do postępowania upadłościowego wobec banków hipotecznych
przepisów tytułu Va części I nie stosuje się.

art. 451. więcej Art. 451. Przepisy niniejszego działu stosuje się w przypadku:
1) ogłoszenia upadłości banku krajowego, jeżeli prowadzi on działalność także
za granicą Rzeczypospolitej Polskiej w co najmniej jednym innym państwie
członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym;
2) ogłoszenia upadłości, otwarcia postępowania układowego lub innego
podobnego postępowania wobec instytucji kredytowej, jeżeli prowadzi ona
działalność także w Rzeczypospolitej Polskiej;
3) ogłoszenia upadłości, otwarcia postępowania układowego lub innego
podobnego postępowania wobec banku zagranicznego, jeżeli bank
zagraniczny prowadzi działalność w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w co
najmniej jednym innym państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;
4) ogłoszenia upadłości domu maklerskiego, jeżeli prowadzi on działalność
maklerską w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w co najmniej jednym innym
państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym;
5) ogłoszenia upadłości, otwarcia postępowania układowego lub innego
podobnego postępowania wobec zagranicznej firmy inwestycyjnej, jeżeli
prowadzi ona działalność maklerską także w Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 452. więcej Art. 452. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o „banku krajowym”, „banku
zagranicznym”, „instytucji kredytowej”, „oddziale banku krajowego za granicą”,
„oddziale banku zagranicznego” i „oddziale instytucji kredytowej” – rozumie się
przez to instytucje określone w przepisach prawa bankowego.
1a. Ilekroć w ustawie jest mowa o „firmie inwestycyjnej”, „zagranicznej
firmie inwestycyjnej” oraz „domu maklerskim” – rozumie się przez to instytucje
określone w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi
(Dz. U. z 2020 r. poz. 89, 284, 288 i 568).
2. Użyte w niniejszym dziale określenia oznaczają:
1) „sąd zagraniczny” – sąd lub inny organ uprawniony do prowadzenia lub
nadzorowania postępowania upadłościowego, układowego lub innego
podobnego postępowania w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej
lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu
(EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;
2) „zarządca zagraniczny” – osobę lub podmiot wyznaczony w zagranicznym
postępowaniu upadłościowym, układowym lub innym podobnym
postępowaniu do zarządzania, reorganizowania lub likwidacji majątku
dłużnika, ustanowiony zgodnie z prawem obowiązującym w innym państwie
członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym.

art. 453. więcej Art. 453. Sądom polskim nie przysługuje jurysdykcja w sprawach
upadłościowych dotyczących instytucji kredytowych lub zagranicznych firm
inwestycyjnych prowadzących działalność gospodarczą albo mających majątek
w Rzeczypospolitej Polskiej. Przepisu art. 405 ust. 1 nie stosuje się.

art. 454. więcej Art. 454. Orzeczenie o wszczęciu zagranicznego postępowania
upadłościowego, postępowania układowego lub innego podobnego postępowania
prowadzonego wobec instytucji kredytowych lub zagranicznych firm
inwestycyjnych podlega uznaniu z mocy prawa, jeżeli postępowanie wszczął
właściwy sąd zagraniczny w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub
państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) –
stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w którym instytucja
kredytowa lub zagraniczna firma inwestycyjna ma siedzibę.

art. 455. więcej Art. 455. W skład masy upadłości banku krajowego oraz domu maklerskiego
wchodzi także mienie upadłego znajdujące się na terytorium państw członkowskich
Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym.

art. 456. więcej Art. 456. 1. Sąd, który ogłosił upadłość banku krajowego, banku
zagranicznego, domu maklerskiego lub zagranicznej firmy inwestycyjnej,
powiadamia o tym niezwłocznie właściwe organy państwa członkowskiego Unii
Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,
w którym znajduje się oddział banku krajowego za granicą, inny oddział banku
zagranicznego, oddział domu maklerskiego albo oddział zagranicznej firmy
inwestycyjnej, informując o skutkach ogłoszenia upadłości.
2. Jeżeli wszczęcie postępowania, o którym mowa w ust. 1, może wpływać na
prawa osób trzecich w państwie będącym członkiem Unii Europejskiej lub
członkiem Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stroną
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym albo gdy takim osobom
przysługuje zażalenie na postanowienie o ogłoszeniu upadłości, postanowienie to podlega obwieszczeniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich oraz w dwóch czasopismach o zasięgu ogólnokrajowym w każdym państwie, w którym
znajduje się oddział banku albo oddział firmy inwestycyjnej. Termin do wniesienia
zażalenia liczy się od dnia obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Wspólnot
Europejskich.
3. Obwieszczenie, o którym mowa w ust. 2, jest dokonywane w języku lub
jednym z języków urzędowych państwa, w którym jest zamieszczane.
W obwieszczeniu należy określić cel i podstawy prawne ogłoszenia upadłości,
termin wniesienia zażalenia oraz adres sądu właściwego do jego rozpoznania wraz
z adresem sądu, za pośrednictwem którego wnosi się zażalenie.

art. 457. więcej Art. 457. 1. Wezwanie do zgłaszania wierzytelności przez wierzycieli
mających miejsce zamieszkania, miejsce zwykłego pobytu albo siedzibę
w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym zawiera nagłówek o treści: „Wezwanie do
zgłaszania wierzytelności. Termin zgłoszenia”, sporządzony we wszystkich
językach urzędowych Unii Europejskiej oraz języku norweskim i języku
islandzkim. Wezwanie wskazuje termin zgłoszenia wierzytelności, skutki jego
uchybienia, zawiera informację, czy wierzyciele posiadający wierzytelności
uprzywilejowane lub zabezpieczone rzeczowo muszą dokonać zgłoszenia
wierzytelności, a także określa obowiązek załączenia dowodów stwierdzających
istnienie wierzytelności.
1a. Do wezwania do zgłaszania wierzytelności, o którym mowa w ust. 1,
przepisy art. 176 ust. 1 i 1a stosuje się odpowiednio.
2. Wierzyciel mający miejsce zamieszkania, miejsce zwykłego pobytu albo
siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym może zgłosić wierzytelność w języku
urzędowym lub jednym z języków urzędowych państwa, w którym ma miejsce
zamieszkania, miejsce zwykłego pobytu albo siedzibę, jednakże co najmniej
nagłówek „Zgłoszenie wierzytelności” wyraża się w języku polskim. Sąd może
zażądać uwierzytelnionego tłumaczenia zgłoszenia na język polski.

art. 458. więcej Art. 458. 1. Wierzyciele upadłościowi banku krajowego, banku
zagranicznego, domu maklerskiego lub zagranicznej firmy inwestycyjnej, mający
miejsce zamieszkania, miejsce zwykłego pobytu albo siedzibę w państwie
członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym, mają w postępowaniu takie same prawa jak wierzyciele
krajowi.
2. Zagraniczne należności publicznoprawne zaspokaja się w kategorii
trzeciej.

art. 459. więcej Art. 459. 1. W przypadku ogłoszenia upadłości, otwarcia postępowania
układowego lub innego podobnego postępowania w stosunku do instytucji
kredytowej, mającej oddział na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
zagranicznej firmy inwestycyjnej, zarządca zagraniczny zamierzający wykonywać
swe czynności w Rzeczypospolitej Polskiej obowiązany jest wykazać swe
uprawnienia urzędowo poświadczonym odpisem orzeczenia lub decyzji o jego
ustanowieniu wraz z uwierzytelnionym tłumaczeniem na język polski.
2. Zarządca zagraniczny, o którym mowa w ust. 1, korzysta w zakresie swych
czynności urzędowych w Rzeczypospolitej Polskiej z takich samych uprawnień,
jakie przysługują mu w państwie, w którym został powołany.
3. Zarządca zagraniczny obowiązany jest wystąpić z wnioskiem o ujawnienie
ogłoszenia upadłości, otwarcia postępowania układowego lub innego podobnego
postępowania w księgach wieczystych, Krajowym Rejestrze Sądowym i innych
rejestrach prowadzonych w Rzeczypospolitej Polskiej. Z żądaniem takim wystąpić
mogą właściwe organy sądowe lub administracyjne państwa, w którym ogłoszono
upadłość, otwarto postępowanie układowe lub wszczęto inne podobne
postępowanie. Koszty poniesione w związku z tym ujawnieniem wchodzą w skład
kosztów postępowania.

Art. 459¹. Syndyk obowiązany jest regularnie, nie rzadziej niż co sześć
miesięcy, informować wierzycieli, których miejsce zwykłego pobytu, miejsce
zamieszkania lub siedziba znajdują się w innych państwach członkowskich Unii
Europejskiej lub w państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA) – stronach umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym o czynnościach podjętych w postępowaniu upadłościowym w okresie objętym informacją.

art. 460. więcej Art. 460. W postępowaniu upadłościowym wszczętym w Rzeczypospolitej
Polskiej stosuje się prawo polskie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią
inaczej.

art. 461. więcej Art. 461. 1. Stosunki pracy pracowników zatrudnionych na terytorium innego
państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym podlegają prawu właściwemu dla umowy
o pracę.
2. Uznanie danej rzeczy za nieruchomość ocenia się według prawa miejsca
położenia rzeczy.
3. Do umów mających za przedmiot korzystanie albo nabycie nieruchomości
położonej na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub
państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA)
– strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym stosuje się prawo
państwa, w którym nieruchomość jest położona.
4. Prawa dotyczące nieruchomości położonej na terytorium innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym oraz statku morskiego lub powietrznego, wpisanych do rejestru,
podlegają prawu państwa, w którym prowadzony jest rejestr.

art. 462. więcej Art. 462. 1. Ogłoszenie upadłości nie narusza praw wierzycieli i osób trzecich
ciążących na rzeczy i innym mieniu upadłego położonym na terytorium innego
państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym, nie wyłączając zorganizowanych części
tego mienia, w szczególności prawa do rozporządzania mieniem w celu
zaspokojenia należności lub prawa do zaspokojenia należności z pożytków, które
mienie przynosi, prawa zastawu i hipoteki, prawa do żądania wydania mienia od osób, we władaniu których się ono znajduje wbrew woli uprawnionego, prawa do
powierniczego korzystania z mienia.
2. Przepis ust. 1 stosuje się do praw i roszczeń osobistych, wpisanych do ksiąg
wieczystych i innych rejestrów publicznych, których realizacja prowadzi do
powstania praw wymienionych w ust. 1.
3. Przepisy ust. 1 i 2 nie wyłączają możliwości żądania w drodze powództwa
stwierdzenia nieważności czynności prawnej lub uznania za bezskuteczną
czynności prawnej dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli.

art. 463. więcej Art. 463. 1. Zastrzeżenie w umowie sprzedaży prawa własności na rzecz
sprzedawcy nie wygasa wskutek ogłoszenia upadłości banku krajowego będącego
nabywcą przedmiotu umowy, jeżeli w chwili ogłoszenia upadłości przedmiot
umowy znajdował się na terytorium innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.
2. Ogłoszenie upadłości banku krajowego będącego zbywcą składnika mienia
nie może być podstawą do odstąpienia od umowy sprzedaży, jeżeli wydanie
przedmiotu sprzedaży nastąpiło przed ogłoszeniem upadłości, a w chwili
ogłoszenia upadłości przedmiot sprzedaży znajdował się za granicą.
3. Przepisy ust. 1 i 2 nie wyłączają możliwości żądania w drodze powództwa
stwierdzenia nieważności czynności prawnej lub uznania za bezskuteczną
czynności prawnej dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli.

art. 464. więcej Art. 464. Wykonywanie praw, których powstanie, istnienie lub zbycie
wymaga dokonania wpisu do ksiąg lub rejestrów, ujawnienia na rachunku albo
złożenia do centralnego depozytu, podlega prawu państwa, w którym księgi lub
rejestry, rachunki albo depozyty są prowadzone.

art. 465. więcej Art. 465. Z zastrzeżeniem art. 464, prawo odkupu podlega prawu
właściwemu dla zobowiązań umownych, mającemu zastosowanie do umowy,
z której prawo to wynika.

art. 466. więcej Art. 466. Z zastrzeżeniem art. 464, do umów zawieranych w ramach
transakcji na rynku regulowanym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca
2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi stosuje się prawo właściwe dla zobowiązań umownych, mające zastosowanie do transakcji zawieranych na tym rynku.

art. 467. więcej Art. 467. Czynność kompensowania podlega prawu właściwemu dla
zobowiązań umownych, mającemu zastosowanie do umowy o kompensowanie.

Art. 467¹. Ogłoszenie upadłości nie narusza prawa wierzyciela do potrącenia
swej wierzytelności z wierzytelnością upadłego, jeżeli takie potrącenie jest
dopuszczalne według prawa właściwego dla wierzytelności upadłego.

art. 468. więcej Art. 468. Skuteczność i ważność czynności prawnej rozporządzającej
w stosunku do nieruchomości, statku morskiego lub powietrznego, podlegającego
wpisowi do rejestru, albo w stosunku do praw, których powstanie, istnienie lub
zbycie wymaga dokonania wpisu do ksiąg lub rejestrów, ujawnienia na rachunku
albo złożenia do centralnego depozytu, dokonanej przez upadłego po ogłoszeniu
upadłości podlega prawu państwa, w którym nieruchomość jest położona lub
w którym prowadzone są księgi, rejestry, rachunki albo depozyty.

art. 469. więcej Art. 469. Przepisów o nieważności i bezskuteczności czynności prawnej
dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli nie stosuje się, gdy prawo właściwe dla
tej czynności nie przewiduje bezskuteczności czynności dokonanych z
pokrzywdzeniem wierzycieli.

art. 470. więcej Art. 470. Wpływ ogłoszenia upadłości na postępowanie sądowe toczące się
przed sądem państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa
członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym ocenia się według prawa państwa,
w którym postępowanie się toczy.

art. 471. więcej Art. 471. 1. Wniosek o ogłoszenie upadłości zakładu ubezpieczeń lub zakładu
reasekuracji może zgłosić tylko dłużnik lub Komisja Nadzoru Finansowego, zwana
dalej „Komisją”.
2. Komisja jest uczestnikiem postępowania.

art. 472. więcej Art. 472. 1. Przed ogłoszeniem upadłości zakładu ubezpieczeń lub zakładu
reasekuracji sąd zasięga opinii Komisji co do osoby syndyka. Syndyk powinien
posiadać znajomość organizacji i zasad działania zakładów ubezpieczeń i zakładów
reasekuracji. Syndykiem może być inny zakład ubezpieczeń lub inny zakład
reasekuracji.
2. Syndyk przedkłada Komisji co najmniej raz w roku sprawozdanie ze
swoich czynności oraz sprawozdanie rachunkowe, po jego zatwierdzeniu przez
sędziego-komisarza.
3. Syndyk o ogłoszeniu upadłości zawiadamia znanych mu wierzycieli, którzy
udzielili upadłemu kredytu.

art. 473. więcej Art. 473. 1. W postanowieniu o ogłoszeniu upadłości zakładu ubezpieczeń
sąd po zasięgnięciu opinii Komisji ustanawia kuratora do reprezentowania
w postępowaniu upadłościowym interesów osób ubezpieczających,
ubezpieczonych, uposażonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia.
2. Do kuratora, o którym mowa w niniejszym dziale, stosuje się odpowiednio
przepisy art. 187 ust. 3 i 4 oraz przepisy o sprawozdaniach syndyka.
3. Kuratorowi przysługuje wynagrodzenie w wysokości ustalonej przez
sędziego-komisarza na wniosek Komisji. Wynagrodzenie wypłaca się z funduszów
masy upadłości i zalicza się do kosztów postępowania upadłościowego.

art. 474. więcej Art. 474. 1. Syndyk udziela kuratorowi potrzebnych informacji. Kurator ma
prawo przeglądać księgi i dokumenty upadłego. Na zgromadzeniu wierzycieli kurator ma prawo głosu tylko w sprawach, które mogą mieć wpływ na prawa ubezpieczonych.
2. Kurator ma prawo wnoszenia środków zaskarżenia w imieniu własnym na
rzecz osób ubezpieczonych, upoważnionych i uprawnionych z umów
ubezpieczenia, oraz jest uprawniony do zawarcia umowy o przeniesienie portfela
ubezpieczeń do innego zakładu z możliwością obniżenia sum ubezpieczenia lub
wysokości wypłacanych odszkodowań lub świadczeń. W przypadku zatwierdzenia
przez Komisję umowy o przeniesienie portfela, kurator ogłasza niezwłocznie jej
treść trzykrotnie w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim.
3. (uchylony)
4. Do umowy o przeniesienie portfela ubezpieczeń zawartej przez kuratora
stosuje się przepisy odrębne o przeniesieniu portfela ubezpieczeń.

art. 475. więcej Art. 475. Do ubezpieczonych, uposażonych lub uprawnionych z umów
ubezpieczenia przepisu art. 232 nie stosuje się.

art. 476. więcej Art. 476. Umowy ubezpieczenia zawarte przez upadły zakład ubezpieczeń
wygasają, jeżeli kurator nie zawarł umowy o przeniesienie portfela:
1) z umów obowiązkowych oraz umów ubezpieczenia na życie, w terminie
trzech miesięcy od ogłoszenia upadłości;
2) z innych umów w terminie miesiąca od dnia ogłoszenia upadłości.

art. 477. więcej Art. 477. 1. Z dniem ogłoszenia upadłości aktywa stanowiące pokrycie
rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności upadłego zakładu
ubezpieczeń tworzą osobną masę upadłości przeznaczoną na zaspokojenie roszczeń
z tytułu umów ubezpieczenia, umów reasekuracji oraz kosztów likwidacji tej masy.
2. Likwidację osobnej masy upadłości przeprowadza syndyk z udziałem
kuratora.
3. W razie wyrażenia zgody przez radę wierzycieli lub sędziego-komisarza na
sprzedaż z wolnej ręki mienia wchodzącego w skład osobnej masy upadłości
sprzedaż wymaga zgody kuratora.

Art. 477¹. 1. Z dniem ogłoszenia upadłości aktywa stanowiące pokrycie
rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności upadłego zakładu
reasekuracji tworzą osobną masę upadłości przeznaczoną na zaspokojenie roszczeń
z tytułu umów reasekuracji oraz kosztów likwidacji tej masy.
2. Likwidację osobnej masy upadłości przeprowadza syndyk.

art. 478. więcej Art. 478. 1. Z osobnej masy upadłości zakładu ubezpieczeń zaspokaja się
kolejno:
1) koszty likwidacji osobnej masy upadłości;
2) wierzytelności z umów ubezpieczenia, z zastrzeżeniem ust. 3;
3) wierzytelności z umów reasekuracji.
2. Niezaspokojone z osobnej masy upadłości wierzytelności z umów
ubezpieczenia umieszcza się w planie podziału funduszów masy upadłości
w kategorii pierwszej.
3. Wierzytelności osób poszkodowanych i uprawnionych z tytułu
ubezpieczeń obowiązkowych oraz wierzytelności ubezpieczonych, uprawnionych
i uposażonych z umów ubezpieczeń na życie, zaspokaja Ubezpieczeniowy Fundusz
Gwarancyjny i Polskie Biuro Ubezpieczycieli Komunikacyjnych według
odrębnych przepisów, w granicach określonych w tych przepisach.

Art. 478¹. Z osobnej masy upadłości zakładu reasekuracji zaspokaja się
kolejno:
1) koszty likwidacji osobnej masy upadłości;
2) wierzytelności z umów reasekuracji.

art. 479. więcej Art. 479. W razie oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości zakładu
ubezpieczeń z przyczyny, o której mowa w art. 13 ust. 1, jak również w razie
umorzenia postępowania upadłościowego, Ubezpieczeniowy Fundusz
Gwarancyjny zaspokaja roszczenia osób poszkodowanych i uprawnionych,
w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

art. 480. więcej Art. 480. Przy zawieraniu układu kurator głosuje sumą wierzytelności
ubezpieczonych niezaspokojonych z osobnej masy upadłości, przy czym
przysługuje mu jeden głos od każdej sumy, która wynika z podziału sumy
wszystkich innych wierzytelności uprawniających do głosowania przez liczbę
wierzycieli, którzy reprezentują te wierzytelności.

art. 481. więcej Art. 481. Przepisy art. 452 ust. 2, art. 453–466 i art. 4671–470 stosuje się
odpowiednio w przypadku:
1) ogłoszenia upadłości krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu
reasekuracji, jeżeli prowadzi on działalność także za granicą Rzeczypospolitej
Polskiej w co najmniej jednym innym państwie członkowskim Unii
Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym;
2) ogłoszenia upadłości, otwarcia postępowania układowego lub innego
podobnego postępowania wobec:
a) zagranicznego zakładu ubezpieczeń,
b) zagranicznego zakładu reasekuracji
– mającego siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub
państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu
(EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, jeżeli
prowadzi on działalność w Rzeczypospolitej Polskiej;
3) ogłoszenia upadłości, otwarcia postępowania układowego lub innego
podobnego postępowania wobec:
a) zagranicznego zakładu ubezpieczeń,
b) zagranicznego zakładu reasekuracji
– mającego siedzibę w państwie niebędącym członkiem Unii Europejskiej lub
członkiem Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stroną
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, jeżeli prowadzi on
działalność w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w co najmniej jednym innym
państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

art. 482. więcej Art. 482. Użyte w art. 481 określenia oznaczają:
1) „krajowy zakład ubezpieczeń” – przedsiębiorcę mającego siedzibę na terenie
Rzeczypospolitej Polskiej, który uzyskał zezwolenie na wykonywanie
działalności ubezpieczeniowej w rozumieniu odrębnych przepisów;
1a) „krajowy zakład reasekuracji” – przedsiębiorcę mającego siedzibę na terenie
Rzeczypospolitej Polskiej, który uzyskał zezwolenie na wykonywanie
działalności reasekuracyjnej w rozumieniu odrębnych przepisów;
2) „oddział krajowego zakładu ubezpieczeń” – jednostkę organizacyjną
krajowego zakładu ubezpieczeń, wykonującą w jego imieniu i na jego rzecz
wszystkie lub niektóre czynności wynikające z zezwolenia udzielonego
krajowemu zakładowi ubezpieczeń;
2a) „oddział krajowego zakładu reasekuracji” – jednostkę organizacyjną
krajowego zakładu reasekuracji, wykonującą w jego imieniu i na jego rzecz
wszystkie lub niektóre czynności wynikające z zezwolenia udzielonego
krajowemu zakładowi reasekuracji;
3) „zagraniczny zakład ubezpieczeń” – przedsiębiorcę mającego siedzibę za
granicą Rzeczypospolitej Polskiej, wykonującego działalność
ubezpieczeniową w rozumieniu odrębnych przepisów;
3a) „zagraniczny zakład reasekuracji” – przedsiębiorcę mającego siedzibę za
granicą Rzeczypospolitej Polskiej, wykonującego działalność reasekuracyjną
w rozumieniu odrębnych przepisów;
4) „oddział zagranicznego zakładu ubezpieczeń” – jednostkę organizacyjną
zagranicznego zakładu ubezpieczeń, wykonującą w jego imieniu i na jego
rzecz działalność ubezpieczeniową;
5) „oddział zagranicznego zakładu reasekuracji” – jednostkę organizacyjną
zagranicznego zakładu reasekuracji, wykonującą w jego imieniu i na jego
rzecz działalność reasekuracyjną.

art. 483. więcej Art. 483. 1. Przepisy niniejszego tytułu stosuje się w razie ogłoszenia
upadłości podmiotu emitującego obligacje, jeżeli dla zabezpieczenia praw
z obligacji ustanowiono zabezpieczenie na majątku emitenta.
2. Przepisów niniejszego tytułu nie stosuje się w razie ogłoszenia upadłości
emitenta obligacji przychodowych, jeżeli emitent w treści obligacji ograniczył
swoją odpowiedzialność do kwoty przychodów lub wartości majątku
przedsięwzięcia. Środki przeznaczone na zaspokojenie praw obligatariuszy z takich
obligacji nie wchodzą do masy upadłości, a roszczenia obligatariuszy nie podlegają
zaspokojeniu w postępowaniu upadłościowym.

art. 484. więcej Art. 484. 1. Dla reprezentowania praw obligatariuszy sąd ustanawia kuratora.
Kuratorem może być także bank, z którym upadły zawarł umowę
o reprezentowanie obligatariuszy wobec emitenta. Obligatariusze mogą działać
w postępowaniu również osobiście lub przez pełnomocnika, jeżeli zostali
dopuszczeni do udziału w postępowaniu przez sędziego-komisarza.
Sędzia-komisarz dopuszcza obligatariuszy do udziału w postępowaniu po
wykazaniu, że przysługują im prawa z obligacji.
2. Nie ustanawia się kuratora, o którym mowa w ust. 1, w przypadku gdy dla
zabezpieczenia praw z obligacji ustanowiono hipotekę na majątku emitenta.
W takiej sytuacji prawa i obowiązki obligatariuszy w postępowaniu
upadłościowym wykonuje administrator hipoteki, o którym mowa w art. 31 ust. 4
ustawy z dnia 15 stycznia 2015 r. o obligacjach (Dz. U. z 2018 r. poz. 483, z późn.
zm.).

art. 485. więcej Art. 485. Do kuratora, o którym mowa w niniejszym tytule, stosuje się
odpowiednio przepisy art. 187 ust. 3 i 4 oraz przepisy o sprawozdaniach syndyka.

art. 486. więcej Art. 486. Syndyk udziela kuratorowi potrzebnych informacji. Kurator ma
prawo przeglądać księgi i dokumenty upadłego. Na zgromadzeniu wierzycieli
kurator ma prawo głosu tylko w sprawach, które mogą mieć wpływ na prawa
obligatariuszy.

art. 487. więcej Art. 487. 1. Kurator zgłasza do masy upadłości:
1) ogólną sumę nominalną nieumorzonych do dnia ogłoszenia upadłości
obligacji, których termin płatności przypada przed tym dniem, oraz ogólną
sumę niezapłaconych odsetek od tych obligacji;
2) ogólną sumę obligacji oraz odsetek płatnych po dniu ogłoszenia upadłości.
2. W zgłoszeniu należy wymienić składniki majątku emitenta, na których
ustanowiono zabezpieczenie praw obligatariuszy.

art. 488. więcej Art. 488. 1. Przedmiot zabezpieczenia praw z obligacji tworzy osobną masę
upadłości przeznaczoną na zaspokojenie praw obligatariuszy.
2. Likwidację osobnej masy upadłości przeprowadza syndyk z udziałem
kuratora.
3. W razie wyrażenia zgody przez radę wierzycieli lub sędziego-komisarza na
sprzedaż z wolnej ręki mienia wchodzącego w skład osobnej masy upadłości
sprzedaż wymaga zgody kuratora.

art. 489. więcej Art. 489. Z osobnej masy upadłości zaspokaja się kolejno:
1) koszty likwidacji tej masy, które obejmują także wynagrodzenie kuratora;
2) należności obligatariuszy w nominalnej ich cenie;
3) odsetki (kupony).

art. 490. więcej Art. 490. Jeżeli osobna masa upadłości nie wystarczy na pełne zaspokojenie
należności obligatariuszy, należności niezaspokojone podlegają zaspokojeniu
z funduszu masy upadłości.

art. 491. więcej Art. 491. Nie można wprowadzać do obiegu obligacji emitowanych przez
upadłego, które są jego własnością. Obligacje takie podlegają umorzeniu.

Art. 491¹. 1. Przepisy niniejszego tytułu stosuje się wobec osób fizycznych,
których upadłości nie można ogłosić zgodnie z przepisami działu II tytułu I części
pierwszej.
2. W postanowieniu o ogłoszeniu upadłości sąd może postanowić, że
postępowanie upadłościowe wobec osób, o których mowa w ust. 1, będzie
prowadzone zgodnie z przepisami części pierwszej, jeżeli jest to uzasadnione
znacznym rozmiarem majątku dłużnika, znaczną liczbą wierzycieli lub innymi
uzasadnionymi przewidywaniami co do zwiększonego stopnia skomplikowania
postępowania.
3. W postępowaniu, o którym mowa w ust. 2, stosuje się przepisy art. 491⁷,
art. 491⁸ i art. 491¹⁰.
4. W postępowaniu, o którym mowa w ust. 2, przepis art. 361 stosuje się
odpowiednio jedynie wówczas, gdy upadłość została ogłoszona wyłącznie na
skutek uwzględnienia wniosku wierzyciela. Jeżeli upadłość nie została ogłoszona
wyłącznie na skutek uwzględnienia wniosku wierzyciela, sąd stwierdza
zakończenie postępowania upadłościowego również w przypadku braku masy
upadłości lub gdy po całkowitym zlikwidowaniu masy upadłości z uwagi na brak
funduszów masy upadłości, które mogłyby podlegać podziałowi, nie został
sporządzony ostateczny plan podziału.

Art. 491². 1. W sprawach nieuregulowanych w niniejszym tytule przepisy
o postępowaniu upadłościowym stosuje się odpowiednio, z tym że przepisów
art. 21, art. 25, art. 145, art. 151–155, art. 163, art. 164, art. 168 ust. 1–3 i 5,
art. 176 ust. 2, art. 244, art. 245, art. 253–264, art. 307 ust. 1, art. 337–339,
art. 343 ust. 1a, art. 346 ust. 2 i art. 347–356 oraz art. 358–366 nie stosuje się.
Przepisy art. 13, art. 22a, art. 32 ust. 5, art. 36–40 i art. 43 stosuje się odpowiednio
jedynie wówczas, gdy wniosek o ogłoszenie upadłości złożył wyłącznie wierzyciel.
Przepis art. 361 stosuje się odpowiednio jedynie wówczas, gdy upadłość została
ogłoszona wyłącznie na skutek uwzględnienia wniosku wierzyciela.
1a. W postępowaniu o ogłoszenie upadłości uczestnik postępowania może
złożyć wniosek o zatwierdzenie warunków sprzedaży składników majątku
o znacznej wartości. Przepisy art. 56a–56h stosuje się odpowiednio.
2. Postępowanie upadłościowe w sprawach objętych przepisami niniejszego
tytułu prowadzi się także wtedy, gdy dłużnik ma tylko jednego wierzyciela.
3. Wniosek o ogłoszenie upadłości może zgłosić dłużnik, z uwzględnieniem
art. 8 i art. 9. Wniosek składa się na formularzu.
4. Wniosek o ogłoszenie upadłości powinien zawierać:
1) imię i nazwisko, miejsce zamieszkania, adres oraz numer PESEL dłużnika,
a jeżeli dłużnik nie posiada numeru PESEL – inne dane umożliwiające jego
jednoznaczną identyfikację;
1a) NIP dłużnika, jeżeli dłużnik miał taki numer w ciągu ostatnich dziesięciu lat
przed dniem złożenia wniosku;
2) wskazanie miejsc, w których znajduje się majątek dłużnika;
3) wskazanie okoliczności, które uzasadniają wniosek i ich
uprawdopodobnienie;
4) aktualny i zupełny wykaz majątku z szacunkową wyceną jego składników;
5) spis wierzycieli z podaniem ich adresów i wysokości wierzytelności każdego
z nich oraz terminów zapłaty;
6) spis wierzytelności spornych z zaznaczeniem zakresu w jakim dłużnik
kwestionuje istnienie wierzytelności; wskazanie wierzytelności w spisie
wierzytelności spornych nie stanowi jej uznania;
7) listę zabezpieczeń ustanowionych na majątku dłużnika wraz z datami ich
ustanowienia, w szczególności hipotek, zastawów i zastawów rejestrowych;
8) informację o osiągniętych przychodach oraz o kosztach poniesionych na
swoje utrzymanie oraz osób pozostających na utrzymaniu dłużnika,
w ostatnich sześciu miesiącach przed dniem złożenia wniosku;
9) informację o czynnościach prawnych dokonanych przez dłużnika w ostatnich
dwunastu miesiącach przed dniem złożenia wniosku, których przedmiotem
były nieruchomości, akcje lub udziały w spółkach;
10) informację o czynnościach prawnych dokonanych przez dłużnika w ostatnich
dwunastu miesiącach przed dniem złożenia wniosku, których przedmiotem
były ruchomości, wierzytelności lub inne prawa, których wartość przekracza
10 000 zł;
11) oświadczenie o prawdziwości danych zawartych we wniosku.
5. Jeżeli wniosek o ogłoszenie upadłości zgłasza wierzyciel, przepisów
ust. 4 pkt 2 i 4–11 nie stosuje się. Przed wydaniem orzeczenia w przedmiocie
ogłoszenia upadłości sąd może zobowiązać dłużnika do przedstawienia informacji,
o których mowa w ust. 4, w terminie dwóch tygodni.
5a. Wartość, o której mowa w ust. 4 pkt 10, ustala się dla wszystkich
czynności dotyczących tego samego prawa lub wierzytelności, dokonanych przez
dłużnika w ostatnich dwunastu miesiącach przed dniem złożenia wniosku.
5b. Jeżeli oświadczenie, o którym mowa w ust. 4 pkt 11, nie jest zgodne
z prawdą, dłużnik ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną na skutek
podania nieprawdziwych danych we wniosku o ogłoszenie upadłości.
5c. Przez inne dane umożliwiające jednoznaczną identyfikację, o których
mowa w ust. 4 pkt 1, rozumie się w szczególności numer paszportu i oznaczenie
państwa wystawiającego paszport albo numer karty pobytu w Rzeczypospolitej
Polskiej, albo numer w zagranicznym rejestrze, albo zagraniczny numer
identyfikacji lub identyfikacji podatkowej.
6. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzory
formularzy wniosku o ogłoszenie upadłości, mając na uwadze podmiot, który
składa wniosek, oraz zakres informacji, których umieszczenie we wniosku jest
niezbędne.

Art. 491³. Sprawy o ogłoszenie upadłości objęte przepisami niniejszego
tytułu rozpoznaje sąd upadłościowy w składzie jednego sędziego zawodowego.

Art. 491⁴. (uchylony).

Art. 491⁵. 1. Uwzględniając wniosek o ogłoszenie upadłości, sąd wydaje
postanowienie o ogłoszeniu upadłości, w którym:
1) wymienia imię i nazwisko, miejsce zamieszkania, adres oraz numer PESEL
dłużnika (upadłego), a jeżeli upadły nie posiada numeru PESEL – inne dane
umożliwiające jego jednoznaczną identyfikację;
1a) wymienia NIP, jeżeli upadły miał taki numer w ciągu ostatnich dziesięciu lat
przed dniem złożenia wniosku;
2) określa, że upadły jest osobą nieprowadzącą działalności gospodarczej;
3) wzywa wierzycieli upadłego do zgłoszenia wierzytelności syndykowi, na
wskazany adres, w terminie trzydziestu dni od dnia obwieszczenia
postanowienia o ogłoszeniu upadłości w Rejestrze;
4) wzywa osoby, którym przysługują prawa oraz prawa i roszczenia osobiste
ciążące na nieruchomości należącej do upadłego, jeżeli nie zostały ujawnione
w księdze wieczystej, do ich zgłaszania w terminie trzydziestu dni od dnia obwieszczenia postanowienia o ogłoszeniu upadłości w Rejestrze, pod rygorem utraty prawa powoływania się na nie w postępowaniu;
5) wyznacza syndyka;
6) określa, czy postępowanie upadłościowe będzie prowadzone w trybie
określonym w art. 491¹ ust. 1 czy 2;
7) jeżeli postępowanie upadłościowe będzie prowadzone w trybie określonym
w art. 491¹ ust. 2, w postanowieniu o ogłoszeniu upadłości sąd określa
również, czy funkcje sędziego-komisarza oraz zastępcy sędziego-komisarza
będzie pełnił sędzia czy referendarz sądowy.
2. O prowadzeniu postępowania upadłościowego w trybie określonym
w art. 491¹ ust. 2 sąd może postanowić również po ogłoszeniu upadłości.
3. Jeżeli postępowanie jest prowadzone w trybie określonym
w art. 491¹ ust. 1, a do wykonania określonej czynności właściwy jest sędzia-
-komisarz, to czynność tę wykonuje jako sędzia-komisarz wyznaczony sędzia, do
którego przepisy o czynnościach sędziego-komisarza stosuje się odpowiednio.
4. Przez inne dane umożliwiające jednoznaczną identyfikację, o których
mowa w ust. 1 pkt 1, rozumie się dane, o których mowa w art. 491² ust. 5c.

Art. 491⁶. 1. Postanowienie o ogłoszeniu upadłości doręcza się również
syndykowi.
2. O ogłoszeniu upadłości powiadamia się właściwą izbę administracji
skarbowej oraz właściwy oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub Kasy
Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego.

Art. 491^6a. 1. W zawiadomieniu skierowanym do wierzycieli syndyk poucza
ich o treści art. 54a, art. 235–237, art. 239–241, art. 491^12a, art. 491¹⁴ ust. 5, 6 i 8,
art. 491^14a i art. 491¹⁶, wskazuje sąd, do którego można zaskarżyć postanowienie
o ogłoszeniu upadłości zgodnie z art. 54a ust. 1, imię i nazwisko albo nazwę
syndyka oraz adres, na który należy dokonać zgłoszenia wierzytelności, termin,
w którym należy dokonać zgłoszenia wierzytelności, albo sposób obliczenia tego
terminu oraz podaje numer rachunku bankowego, na który należy wpłacić
zryczałtowane koszty, o których mowa w art. 235 ust. 1.
2. W zawiadomieniu skierowanym do małżonka dłużnika syndyk poucza go
o treści art. 124–126, art. 491¹⁴ ust. 5, 6 i 8, art. 491^14a i art. 491¹⁶.

Art. 491⁷. 1. W przypadku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie
wystarcza na pokrycie kosztów postępowania albo w masie upadłości brak jest
płynnych funduszów na ich pokrycie, koszty te pokrywa tymczasowo Skarb
Państwa.
2. (uchylony)
3. Jednocześnie z ogłoszeniem upadłości sąd przyznaje syndykowi zaliczkę
na pokrycie kosztów postępowania oraz zarządza jej niezwłoczną wypłatę
tymczasowo ze środków Skarbu Państwa, chyba że majątek upadłego pozwala na
bieżące pokrywanie kosztów postępowania. W dalszym toku postępowania,
w razie potrzeby, sąd przyznaje syndykowi zaliczkę na pokrycie kosztów
postępowania oraz zarządza jej niezwłoczną wypłatę tymczasowo ze środków
Skarbu Państwa.
4. Syndyk zwraca Skarbowi Państwa wypłacone kwoty niezwłocznie po
wpływie do masy upadłości funduszów wystarczających na pokrycie kosztów
postępowania.
5. W przypadku postępowania wszczętego wyłącznie na wniosek wierzyciela
przepisów ust. 1 i 3 nie stosuje się, jeżeli dłużnik nie sprzeciwia się umorzeniu
postępowania. Przed umorzeniem postępowania sąd wysłuchuje dłużnika.

Art. 491⁸. 1. Po ogłoszeniu upadłości syndyk zwraca się do naczelnika urzędu
skarbowego właściwego dla upadłego z wnioskiem o udzielenie informacji
dotyczących upadłego, mających wpływ na ocenę jego sytuacji majątkowej,
w szczególności dotyczących okoliczności powodujących powstanie po stronie
upadłego obowiązku podatkowego w okresie pięciu lat przed dniem zgłoszenia
wniosku o ogłoszenie upadłości, oraz zasięga informacji w Krajowym Rejestrze
Sądowym, czy upadły jest wspólnikiem spółek handlowych, jak również czy
w okresie dziesięciu lat przed dniem zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości
sprawował funkcję członka organu spółek handlowych i czy w stosunku do tych
spółek ogłoszono upadłość.
2. Syndyk informuje sędziego-komisarza o niezgodności informacji
uzyskanych w sposób, o którym mowa w ust. 1, z danymi podanymi przez
upadłego we wniosku o ogłoszenie upadłości.

Art. 491⁹. 1. Sąd ustala wynagrodzenie syndyka w postępowaniu
prowadzonym według przepisów niniejszego tytułu biorąc pod uwagę wysokość
funduszów masy upadłości, stopień zaspokojenia wierzycieli, nakład pracy, zakres
czynności podejmowanych w postępowaniu, stopień ich trudności oraz czas
trwania postępowania.
2. Wynagrodzenie syndyka ustala się w wysokości od jednej czwartej
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat
nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez
Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego do jego dwukrotności.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach sąd może ustalić
wynagrodzenie syndyka w wysokości do czterokrotności przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 2, jeżeli jest to uzasadnione
zwiększonym nakładem pracy syndyka wynikającym w szczególności ze stopnia
skomplikowania postępowania oraz liczby wierzycieli.
4. W przedmiocie wynagrodzenia syndyka oraz zwrotu jego wydatków orzeka
sąd upadłościowy w składzie jednego sędziego zawodowego.

Art. 491¹⁰. 1. Sąd umarza postępowanie na wniosek upadłego.
2. Jeżeli upadły nie wskaże lub nie wyda syndykowi całego majątku,
niezbędnych dokumentów lub w inny sposób nie wykonuje ciążących na nim
obowiązków, sąd, z urzędu albo na wniosek syndyka lub wierzyciela, po
wysłuchaniu upadłego, syndyka, a w razie potrzeby także wierzycieli, umarza
postępowanie, chyba że uchybienie przez upadłego ciążącym na nim obowiązkom
nie jest istotne lub przeprowadzenie postępowania jest uzasadnione względami
słuszności lub względami humanitarnymi.
2a. Sąd umarza postępowanie, jeżeli zostanie ujawnione, że dane podane
przez dłużnika we wniosku o ogłoszenie upadłości są niezgodne z prawdą lub
niezupełne, chyba że niezgodność lub niezupełność nie są istotne lub
przeprowadzenie postępowania jest uzasadnione względami słuszności lub
względami humanitarnymi.
3. Sąd nie umarza postępowania, jeżeli umorzenie postępowania mogłoby
skutkować pokrzywdzeniem wierzycieli.
4. Na postanowienie w przedmiocie umorzenia postępowania przysługuje
zażalenie.
5. Do postępowania wszczętego na wniosek wierzyciela przepisów ust. 1
i 2 nie stosuje się.

Art. 491¹¹. (uchylony).

Art. 491^11a. 1. Wyboru sposobu likwidacji masy upadłości dokonuje
samodzielnie syndyk w sposób, który umożliwia zaspokojenie wierzycieli w jak
największym stopniu, z uwzględnieniem kosztów likwidacji.
2. O wyborze sposobu likwidacji nieruchomości oraz wyborze sposobu
likwidacji składników masy upadłości, których wartość oszacowania wskazana
w spisie inwentarza przekracza pięciokrotność przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w trzecim
kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego, syndyk zawiadamia wierzycieli oraz sąd. W zawiadomieniu
syndyk wskazuje sposób likwidacji oraz minimalną cenę.
3. Na skutek skargi na czynności syndyka, o której mowa w art. 49112a, lub
z urzędu sąd, w drodze postanowienia, zakazuje syndykowi dokonania likwidacji
składnika masy upadłości w wybrany przez syndyka sposób lub za wskazaną
minimalną cenę, jeżeli likwidacja byłaby niezgodna z prawem albo prowadziłaby
do pokrzywdzenia upadłego lub wierzycieli.
4. Przed wydaniem postanowienia, o którym mowa w ust. 3, sąd może
wstrzymać dokonanie likwidacji składnika masy upadłości. O wstrzymaniu
likwidacji składnika masy upadłości sąd zawiadamia syndyka w dniu wydania
postanowienia o wstrzymaniu likwidacji przy zastosowaniu środków
bezpośredniego porozumiewania się na odległość, w szczególności przez telefon,
faks lub pocztę elektroniczną.
5. W przypadku braku wstrzymania lub zakazu likwidacji składnika masy
upadłości likwidacja może nastąpić po upływie czternastu dni od dnia
zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2.

Art. 491¹². Syndyk może pisemnie upoważnić upadłego do sprzedaży
ruchomości należących do masy upadłości. Do upoważnienia stosuje się
odpowiednio przepisy o pełnomocnictwie.

Art. 491^12a. 1. Na czynności syndyka przysługuje skarga do sądu
upadłościowego. Dotyczy to także zaniechania przez syndyka dokonania
czynności.
2. Skargę może złożyć upadły, wierzyciel lub inna osoba, której prawo zostało
przez czynności lub zaniechanie syndyka naruszone albo zagrożone.
3. Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma procesowego oraz
określać zaskarżoną czynność lub czynność, której zaniechano, jak również
wniosek o zmianę, uchylenie lub dokonanie czynności, wraz z uzasadnieniem.
4. Skargę wnosi się w terminie siedmiu dni od dnia dokonania czynności, gdy
upadły, wierzyciel lub osoba, której prawo zostało przez czynność syndyka
naruszone albo zagrożone, była przy czynności obecna lub była o jej terminie
zawiadomiona; w innych przypadkach – od dnia zawiadomienia o dokonaniu
czynności upadłego, wierzyciela lub osoby, której prawo zostało przez czynność
syndyka naruszone albo zagrożone, a w braku zawiadomienia – od dnia powzięcia
wiadomości przez skarżącego o dokonanej czynności. Skargę na zaniechanie przez
syndyka dokonania czynności wnosi się w terminie siedmiu dni od dnia, w którym
skarżący dowiedział się, że czynność miała być dokonana.
5. Skargę wnosi się do syndyka, który dokonał zaskarżonej czynności lub
zaniechał jej dokonania. Syndyk w terminie trzech dni od dnia otrzymania skargi
sporządza uzasadnienie zaskarżonej czynności, o ile nie zostało ono sporządzone
wcześniej, albo przyczyn jej zaniechania i przekazuje je wraz ze skargą do
właściwego sądu upadłościowego, chyba że skargę w całości uwzględnia.
O uwzględnieniu skargi syndyk zawiadamia skarżącego oraz zainteresowanych,
których uwzględnienie skargi dotyczy.
6. Sąd rozpoznaje skargę w terminie siedmiu dni od dnia jej wpływu do sądu,
a gdy skarga zawiera braki formalne, które podlegają uzupełnieniu – od dnia jej
uzupełnienia.
7. Wniesienie skargi nie wstrzymuje postępowania upadłościowego ani
dokonania zaskarżonej czynności, chyba że sąd wstrzyma dokonanie czynności.
8. Sąd odrzuca skargę wniesioną po upływie przepisanego terminu,
nieopłaconą lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę, której
braków nie uzupełniono w terminie. Na postanowienie sądu o odrzuceniu skargi
służy zażalenie.
9. W razie odrzucenia skargi sąd z urzędu bierze pod uwagę okoliczności
wskazane w skardze i w razie potrzeby wydaje syndykowi polecenie dokonania
odpowiednich czynności lub zakazuje syndykowi dokonania określonych
czynności.

Art. 491¹³. (uchylony).

Art. 491¹⁴. 1. Po upływie terminu do zgłaszania wierzytelności
i przeprowadzeniu likwidacji majątku wchodzącego w skład masy upadłości
syndyk składa sądowi projekt planu spłaty wierzycieli z uzasadnieniem albo
informację, że zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 49114a ust. 1 lub
art. 491¹⁶ ust. 1 lub 2a.
2. W przypadku postępowania wszczętego wyłącznie na wniosek wierzyciela
syndyk składa sądowi projekt planu spłaty wierzycieli z uzasadnieniem albo
informację, że zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 491^14a ust. 1 lub
art. 491¹⁶ ust. 1 lub 2a, chyba że dłużnik na wezwanie syndyka oświadczy, że nie
wnosi o sporządzenie planu spłaty wierzycieli ani o umorzenie zobowiązań bez
ustalenia planu spłaty wierzycieli lub o warunkowe umorzenie zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli. Jeżeli dłużnik na wezwanie syndyka
oświadczy, że nie wnosi o sporządzenie planu spłaty wierzycieli ani o umorzenie
zobowiązań bez ustalenia planu spłaty wierzycieli lub o warunkowe umorzenie
zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli, sąd wydaje
postanowienie o zakończeniu postępowania.
3. Do projektu planu spłaty wierzycieli z uzasadnieniem albo informacji, że
zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 491^14a ust. 1 lub art. 491¹⁶ ust. 1 lub 2a,
syndyk załącza:
1) dowody doręczenia upadłemu oraz wierzycielom projektu planu spłaty
wierzycieli z uzasadnieniem albo informacji, że zachodzą przesłanki,
o których mowa w art. 49114a ust. 1 lub art. 49116 ust. 1 lub 2a, wraz z
pouczeniem o treści ust. 4 i zobowiązaniem do złożenia stanowiska, o którym
mowa w pkt 2, w terminie czternastu dni;
2) stanowiska upadłego oraz wierzycieli albo informację, że upadły lub
wierzyciele nie złożyli stanowiska wraz z podaniem przyczyny jego
niezłożenia.
4. Sąd ustala plan spłaty wierzycieli albo w przypadku, o którym mowa
w art. 49116 ust. 1 lub 2a, umarza zobowiązania upadłego bez ustalenia planu spłaty
wierzycieli lub warunkowo umarza zobowiązania upadłego bez ustalenia planu
spłaty wierzycieli albo wydaje postanowienie, o którym mowa w art. 49114a ust. 1,
po przeprowadzeniu rozprawy, jeżeli upadły, syndyk lub wierzyciel złożył wniosek
o przeprowadzenie rozprawy. O terminie rozprawy zawiadamia się upadłego
i syndyka oraz wierzyciela, który złożył wniosek o przeprowadzenie rozprawy.
5. W przypadku braku zgłoszeń wierzytelności i braku wierzytelności, które
w postępowaniu upadłościowym prowadzonym zgodnie z przepisami części
pierwszej podlegałyby z urzędu umieszczeniu na liście wierzytelności, sąd, po
upływie terminu do zgłoszenia wierzytelności, wydaje postanowienie o umorzeniu
zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli, chyba że w toku
postępowania nie zostały zaspokojone koszty tego postępowania tymczasowo
pokryte przez Skarb Państwa lub inne zobowiązania masy upadłości.
6. Zgłoszenie wierzytelności dokonane po złożeniu przez syndyka projektu
planu spłaty wierzycieli z uzasadnieniem albo informacji, że zachodzą przesłanki,
o których mowa w art. 491^14a ust. 1 lub art. 491¹⁶ ust. 1 lub 2a, pozostawia się bez
rozpoznania.[7. Postanowienie o ustaleniu planu spłaty wierzycieli albo umorzeniu
zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli lub warunkowym
umorzeniu zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli obwieszcza
się. Na postanowienie sądu w przedmiocie ustalenia planu spłaty wierzycieli albo
w przedmiocie umorzenia zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty
wierzycieli lub w przedmiocie warunkowego umorzenia zobowiązań upadłego bez
ustalenia planu spłaty wierzycieli przysługuje zażalenie.
8. Wydanie postanowienia o ustaleniu planu spłaty wierzycieli albo
umorzeniu zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli lub
warunkowym umorzeniu zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty
wierzycieli oznacza zakończenie postępowania.

Art. 491^14a. 1. Sąd wydaje postanowienie o odmowie ustalenia planu spłaty
wierzycieli albo umorzenia zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty
wierzycieli lub warunkowego umorzenia zobowiązań upadłego bez ustalenia planu
spłaty wierzycieli, jeżeli:
1) upadły doprowadził do swojej niewypłacalności lub istotnie zwiększył jej
stopień w sposób celowy, w szczególności przez trwonienie części
składowych majątku oraz celowe nieregulowanie wymagalnych zobowiązań,
2) w okresie dziesięciu lat przed dniem zgłoszenia wniosku o ogłoszenie
upadłości w stosunku do upadłego prowadzono postępowanie upadłościowe,
w którym umorzono całość lub część jego zobowiązań
– chyba że ustalenie planu spłaty wierzycieli lub umorzenie zobowiązań upadłego
bez ustalenia planu spłaty wierzycieli lub warunkowe umorzenie zobowiązań
upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli jest uzasadnione względami
słuszności lub względami humanitarnymi.
2. Jeżeli w przypadku, o którym mowa w ust. 1, w postępowaniu
zgromadzono fundusze masy upadłości, sąd wydaje postanowienie o ustaleniu
planu spłaty wierzycieli, w którym wymienia wierzycieli uczestniczących w planie
spłaty, oraz dokonuje podziału funduszy masy upadłości między wierzycieli
uczestniczących w planie spłaty. Przepisu art. 49121 nie stosuje się.
3. Wydanie postanowienia o odmowie ustalenia planu spłaty wierzycieli
oznacza zakończenie postępowania.

Art. 491¹⁵. 1. W postanowieniu o ustaleniu planu spłaty wierzycieli sąd:
1) wymienia wierzycieli uczestniczących w planie spłaty;
2) dokonuje podziału funduszy masy upadłości pomiędzy wierzycieli
uczestniczących w planie spłaty, jeżeli w postępowaniu zgromadzono
fundusze masy upadłości;
3) ustala, czy upadły doprowadził do swojej niewypłacalności lub istotnie
zwiększył jej stopień umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa;
4) określa, w jakim zakresie i okresie, nie dłuższym niż trzydzieści sześć
miesięcy, upadły jest obowiązany spłacać zobowiązania, które
w postępowaniu upadłościowym prowadzonym zgodnie z przepisami części
pierwszej zostałyby uznane na liście wierzytelności, oraz jaka część
zobowiązań upadłego powstałych przed dniem ogłoszenia upadłości zostanie
umorzona po wykonaniu planu spłaty wierzycieli.
1a. W przypadku ustalenia, że upadły doprowadził do swojej
niewypłacalności lub istotnie zwiększył jej stopień umyślnie lub wskutek rażącego
niedbalstwa, plan spłaty wierzycieli nie może być ustalony na okres krótszy niż
trzydzieści sześć miesięcy ani dłuższy niż osiemdziesiąt cztery miesiące.
1b. W przypadku gdy w drodze wykonania planu spłaty wierzycieli dłużnik
spłaci co najmniej 70% zobowiązań objętych planem spłaty wierzycieli, które
w postępowaniu upadłościowym prowadzonym zgodnie z przepisami części
pierwszej zostałyby uznane na liście wierzytelności, plan spłaty wierzycieli nie
może zostać ustalony na okres dłuższy niż rok.
1c. W przypadku gdy w drodze wykonania planu spłaty wierzycieli dłużnik
spłaci co najmniej 50% zobowiązań objętych planem spłaty wierzycieli, które
w postępowaniu upadłościowym prowadzonym zgodnie z przepisami części
pierwszej zostałyby uznane na liście wierzytelności, plan spłaty wierzycieli nie
może zostać ustalony na okres dłuższy niż dwa lata.
1d. Do okresów spłaty, o których mowa w ust. 1 pkt 4 oraz ust. 1a–1c, zalicza
się okres od upływu sześciu miesięcy od dnia ogłoszenia upadłości do dnia
ustalenia planu spłaty wierzycieli, chyba że dłużnik nie pokryłby w całości kosztów
postępowania tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa. Do okresu spłaty
nie zalicza się okresu warunkowego umorzenia zobowiązań upadłego bez ustalenia
planu spłaty wierzycieli.
2. Koszty postępowania tymczasowo pokryte przez Skarb Państwa oraz inne
zobowiązania masy upadłości niezaspokojone w toku postępowania uwzględnia się
w planie spłaty wierzycieli w pełnej wysokości, chyba że możliwości zarobkowe
upadłego, konieczność utrzymania upadłego i osób pozostających na jego
utrzymaniu oraz ich potrzeby mieszkaniowe nie pozwalają na zaspokojenie kosztów postępowania tymczasowo pokrytych przez Skarb Państwa oraz innych
zobowiązań masy upadłości w pełnej wysokości. W przypadku braku zgłoszeń
wierzytelności i braku wierzytelności, które w postępowaniu upadłościowym
prowadzonym zgodnie z przepisami części pierwszej podlegałyby z urzędu
umieszczeniu na liście wierzytelności, w planie spłaty wierzycieli uwzględnia się
wyłącznie zobowiązania, o których mowa w zdaniu poprzednim, a w przypadku
braku takich zobowiązań umarza się zobowiązania upadłego bez ustalenia planu
spłaty wierzycieli.
3. Koszty postępowania tymczasowo pokryte przez Skarb Państwa
nieuwzględnione w planie spłaty wierzycieli albo niezaspokojone w ramach
wykonania planu spłaty wierzycieli ponosi Skarb Państwa.
4. Sąd nie jest związany stanowiskiem upadłego oraz wierzycieli co do treści
planu spłaty wierzycieli. Ustalając plan spłaty wierzycieli, sąd bierze pod uwagę
możliwości zarobkowe upadłego, konieczność utrzymania upadłego i osób
pozostających na jego utrzymaniu oraz ich potrzeby mieszkaniowe, wysokość
niezaspokojonych wierzytelności oraz stopień zaspokojenia wierzytelności
w postępowaniu upadłościowym.
5. Ustalenie planu spłaty wierzycieli nie narusza praw wierzyciela wobec
poręczyciela upadłego oraz współdłużnika upadłego ani praw wynikających
z hipoteki, zastawu, zastawu rejestrowego, zastawu skarbowego oraz hipoteki
morskiej, jeśli były one ustanowione na mieniu osoby trzeciej. Ustalenie planu
spłaty wierzycieli i umorzenie zobowiązań upadłego jest skuteczne również
w stosunkach pomiędzy upadłym, a poręczycielem, gwarantem i współdłużnikiem
upadłego.
6. W okresie wykonywania planu spłaty wierzycieli niedopuszczalne jest
wszczęcie postępowania egzekucyjnego dotyczącego wierzytelności powstałych
przed ustaleniem planu spłaty wierzycieli, z wyjątkiem wierzytelności
wynikających z zobowiązań, o których mowa w art. 491²¹ ust. 2.
7. Do planu spłaty wierzycieli oraz wykonania określonego w planie spłaty
wierzycieli podziału funduszy masy upadłości stosuje się odpowiednio przepisy
art. 313 ust. 2, art. 335, art. 336, art. 340–348 i art. 352–356 oraz art. 358–360.

Art. 491¹⁶. 1. Sąd umarza zobowiązania upadłego bez ustalenia planu spłaty
wierzycieli, jeśli osobista sytuacja upadłego w oczywisty sposób wskazuje, że jest on trwale niezdolny do dokonywania jakichkolwiek spłat w ramach planu spłaty wierzycieli.
1a. Jeżeli w przypadku, o którym mowa w ust. 1, w postępowaniu
zgromadzono fundusze masy upadłości, sąd wydaje postanowienie o ustaleniu
planu spłaty wierzycieli, w którym wymienia wierzycieli uczestniczących w planie
spłaty, oraz dokonuje podziału funduszy masy upadłości między wierzycieli
uczestniczących w planie spłaty i umarza zobowiązania upadłego niewykonane
w wyniku wykonania planu spłaty wierzycieli.
2. Umarzając zobowiązania upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli
sąd obciąża Skarb Państwa tymczasowo pokrytymi kosztami postępowania.
2a. Jeżeli niezdolność do dokonywania jakichkolwiek spłat w ramach planu
spłaty wierzycieli wynikająca z osobistej sytuacji upadłego nie ma charakteru
trwałego, sąd umarza zobowiązania upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli
pod warunkiem, że w terminie pięciu lat od dnia uprawomocnienia się
postanowienia o warunkowym umorzeniu zobowiązań upadłego bez ustalenia
planu spłaty wierzycieli upadły ani żaden z wierzycieli nie złoży wniosku
o ustalenie planu spłaty wierzycieli, na skutek którego sąd, uznając, że ustała
niezdolność upadłego do dokonywania jakichkolwiek spłat w ramach planu spłaty
wierzycieli, uchyli postanowienie o warunkowym umorzeniu zobowiązań upadłego
bez ustalenia planu spłaty wierzycieli i ustali plan spłaty wierzycieli. Przepis
art. 491²¹ ust. 2 stosuje się. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.
2b. Na wniosek upadłego lub wierzyciela, o którym mowa w ust. 2a, sąd może
uchylić postanowienie o warunkowym umorzeniu zobowiązań upadłego bez
ustalenia planu spłaty wierzycieli i ustalić plan spłaty wierzycieli również po
upływie pięciu lat od dnia uprawomocnienia się postanowienia o warunkowym
umorzeniu zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli.
2c. W okresie pięciu lat od dnia uprawomocnienia się postanowienia
o warunkowym umorzeniu zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty
wierzycieli upadły nie może dokonywać czynności prawnych, dotyczących jego
majątku, które mogłyby pogorszyć jego sytuację majątkową.
2d. W szczególnie uzasadnionych przypadkach sąd, na wniosek upadłego,
może wyrazić zgodę na dokonanie czynności prawnej, o której mowa w ust. 2c,
albo zatwierdzić jej dokonanie.
2e. W okresie, o którym mowa w ust. 2c, upadły jest obowiązany składać
sądowi corocznie, do końca kwietnia, sprawozdanie ze swojej sytuacji majątkowej
i zawodowej za poprzedni rok kalendarzowy, w którym wykazuje osiągnięte
przychody oraz nabyte składniki majątkowe o wartości przekraczającej przeciętne
miesięczne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku
za ostatni kwartał okresu sprawozdawczego, ogłoszone przez Prezesa Głównego
Urzędu Statystycznego, jak również swoje możliwości zarobkowe, wydatki
potrzebne na swoje utrzymanie i osób pozostających na jego utrzymaniu, w tym
potrzeby mieszkaniowe. Do sprawozdania upadły dołącza kopię złożonego
rocznego zeznania podatkowego.
2f. W okresie, o którym mowa w ust. 2c, przepis art. 49115 ust. 6 stosuje się
odpowiednio.
2g. Sąd uchyla postanowienie o warunkowym umorzeniu zobowiązań
upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli, gdy w okresie, o którym mowa
w ust. 2c, upadły:
1) nie złożył w terminie sprawozdania, o którym mowa w ust. 2e,
2) w sprawozdaniu, o którym mowa w ust. 2e, podał nieprawdziwe informacje,
w szczególności zataił osiągnięte przychody lub nabyte składniki majątkowe,
3) dokonał czynności prawnej, o której mowa w ust. 2c, bez uzyskania zgody
sądu albo czynność ta nie została przez sąd zatwierdzona,
4) ukrywał majątek lub czynność prawna upadłego została prawomocnie uznana
za dokonaną z pokrzywdzeniem wierzycieli
– chyba że uchybienie obowiązkom jest nieznaczne lub zaniechanie uchylenia
postanowienia o warunkowym umorzeniu zobowiązań upadłego bez ustalenia
planu spłaty wierzycieli jest uzasadnione względami słuszności lub względami
humanitarnymi.
2h. W razie uchylenia postanowienia o warunkowym umorzeniu zobowiązań
upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli zobowiązania upadłego nie
podlegają umorzeniu.
2i. Jeżeli upadły ani żaden z wierzycieli nie złoży wniosku, o którym mowa
w ust. 2a, zobowiązania upadłego ulegają umorzeniu z upływem pięciu lat od dnia
uprawomocnienia się postanowienia o warunkowym umorzeniu zobowiązań
upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli. Na wniosek upadłego lub wierzyciela sąd wydaje postanowienie stwierdzające umorzenie zobowiązań
upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli. W postanowieniu sąd wskazuje
datę umorzenia zobowiązań upadłego.
3. Przepisy art. 491²¹ ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Art. 491¹⁷. 1. Od postanowienia sądu drugiej instancji w przedmiocie
ustalenia planu spłaty wierzycieli albo w przedmiocie umorzenia zobowiązań
upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli lub w przedmiocie warunkowego
umorzenia zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli przysługuje
skarga kasacyjna.
2. W przypadku wniesienia skargi kasacyjnej, na wniosek skarżącego sąd
może wstrzymać wydanie postanowienia, o którym mowa w art. 491²¹ ust. 1.
3. Jeżeli w wyniku rozpoznania skargi kasacyjnej postanowienie o ustaleniu
planu spłaty wierzycieli zostanie uchylone, sąd uchyla postanowienie, o którym
mowa w art. 491²¹ ust. 1.

Art. 491¹⁸. 1. W okresie wykonywania planu spłaty wierzycieli upadły nie
może dokonywać czynności prawnych, dotyczących jego majątku, które mogłyby
pogorszyć jego zdolność do wykonania planu spłaty wierzycieli.
2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach sąd, na wniosek upadłego,
może wyrazić zgodę na dokonanie albo zatwierdzić dokonanie czynności prawnej,
o której mowa w ust. 1.
3. Upadły jest obowiązany składać sądowi corocznie, do końca kwietnia,
sprawozdanie z wykonania planu spłaty wierzycieli za poprzedni rok
kalendarzowy, w którym wykazuje osiągnięte przychody, spłacone kwoty oraz
nabyte składniki majątkowe o wartości przekraczającej przeciętne miesięczne
wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku za ostatni
kwartał okresu sprawozdawczego, ogłoszone przez Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego. Do sprawozdania upadły dołącza kopię złożonego rocznego
zeznania podatkowego.

Art. 491¹⁹. 1. Jeżeli upadły nie może wywiązać się z obowiązków
określonych w planie spłaty wierzycieli, sąd na jego wniosek, po wysłuchaniu wierzycieli, może zmienić plan spłaty wierzycieli. Sąd może przedłużyć termin spłaty wierzytelności na dalszy okres nieprzekraczający osiemnastu miesięcy. Na
postanowienie sądu przysługuje zażalenie, a od postanowienia sądu drugiej
instancji skarga kasacyjna.
2. Jeżeli brak możliwości wywiązania się z obowiązków określonych
w planie spłaty wierzycieli ma charakter trwały i wynika z okoliczności
niezależnych od upadłego, sąd na wniosek upadłego, po wysłuchaniu wierzycieli,
może uchylić plan spłaty wierzycieli i umorzyć niewykonane zobowiązania
upadłego, o których mowa w art. 49115 ust. 1–3. Na postanowienie sądu
przysługuje zażalenie, a od postanowienia sądu drugiej instancji skarga kasacyjna.
3. W razie istotnej poprawy sytuacji majątkowej upadłego w okresie
wykonywania planu spłaty wierzycieli, wynikającej z innych przyczyn niż
zwiększenie się wynagrodzenia za pracę lub dochodów uzyskiwanych z osobiście
wykonywanej przez upadłego działalności zarobkowej, każdy z wierzycieli oraz
upadły może wystąpić z wnioskiem o zmianę planu spłaty wierzycieli. O zmianie
planu spłaty wierzycieli sąd orzeka po wysłuchaniu upadłego i wierzycieli objętych
planem spłaty wierzycieli. Na postanowienie przysługuje zażalenie.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do wierzycieli, których
wierzytelności powstałe przed ustaleniem planu spłaty wierzycieli zostały po jego
ustaleniu stwierdzone prawomocnym orzeczeniem, ugodą zawartą przed sądem lub
ostateczną decyzją.

Art. 491²⁰. 1. W razie niewykonywania przez upadłego obowiązków
określonych w planie spłaty wierzycieli sąd z urzędu albo na wniosek wierzyciela,
po wysłuchaniu upadłego i wierzycieli objętych planem spłaty wierzycieli, uchyla
plan spłaty wierzycieli, chyba że uchybienie obowiązkom jest nieznaczne lub
dalsze wykonywanie planu spłaty wierzycieli jest uzasadnione względami
słuszności lub względami humanitarnymi. Na postanowienie przysługuje zażalenie.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, gdy upadły:
1) nie złożył w terminie sprawozdania z wykonania planu spłaty wierzycieli
zgodnie z art. 49118 ust. 3;
2) w sprawozdaniu z wykonania planu spłaty wierzycieli zataił osiągnięte
przychody lub nabyte składniki majątkowe, o których mowa
w art. 491¹⁸ ust. 3;
3) dokonał czynności prawnej, o której mowa w art. 491¹⁸ ust. 1, bez uzyskania
zgody sądu albo czynność ta nie została przez sąd zatwierdzona;
4) ukrywał majątek lub czynność prawna upadłego została prawomocnie uznana
za dokonaną z pokrzywdzeniem wierzycieli.
3. W razie uchylenia planu spłaty wierzycieli zobowiązania upadłego nie
podlegają umorzeniu.

Art. 491^20a. W sprawach, o których mowa w art. 491¹⁹ i art. 491²⁰, sąd orzeka
na rozprawie. O terminie rozprawy zawiadamia się wierzycieli przez
obwieszczenie.

Art. 491²¹. 1. Po wykonaniu przez upadłego obowiązków określonych
w planie spłaty wierzycieli sąd wydaje postanowienie o stwierdzeniu wykonania
planu spłaty wierzycieli i umorzeniu zobowiązań upadłego powstałych przed
dniem ogłoszenia upadłości i niewykonanych w wyniku wykonania planu spłaty
wierzycieli. Na postanowienie przysługuje zażalenie.
2. Nie podlegają umorzeniu zobowiązania o charakterze alimentacyjnym,
zobowiązania wynikające z rent z tytułu odszkodowania za wywołanie choroby,
niezdolności do pracy, kalectwa lub śmierci, zobowiązania do zapłaty orzeczonych
przez sąd kar grzywny, a także do wykonania obowiązku naprawienia szkody oraz
zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, zobowiązania do zapłaty nawiązki lub
świadczenia pieniężnego orzeczonych przez sąd jako środek karny lub środek
związany z poddaniem sprawcy próbie, jak również zobowiązania do naprawienia
szkody wynikającej z przestępstwa lub wykroczenia stwierdzonego prawomocnym
orzeczeniem oraz zobowiązania, których upadły umyślnie nie ujawnił, jeżeli
wierzyciel nie brał udziału w postępowaniu.
3. Po wydaniu postanowienia, o którym mowa w ust. 1, niedopuszczalne jest
wszczęcie postępowania egzekucyjnego dotyczącego wierzytelności powstałej
przed dniem ustalenia planu spłaty wierzycieli z wyjątkiem wierzytelności
wynikających z zobowiązań, o których mowa w ust. 2.

Art. 491²². 1. Jeżeli zostanie uprawdopodobnione, że w drodze układu
zostaną osiągnięte cele postępowania, sędzia-komisarz, na wniosek upadłego,
postanowieniem zwołuje zgromadzenie wierzycieli w celu zawarcia układu. Na
postanowienie o odmowie zwołania zgromadzenia wierzycieli przysługuje
zażalenie.
2. Zwołując zgromadzenie wierzycieli sędzia-komisarz może wstrzymać
likwidację majątku upadłego, w szczególności lokalu mieszkalnego albo domu
jednorodzinnego, w którym zamieszkuje upadły. Na postanowienie w przedmiocie
wstrzymania likwidacji przysługuje zażalenie.
3. Wniosek o zwołanie zgromadzenia wierzycieli złożony po zakończeniu
likwidacji masy upadłości pozostawia się bez rozpoznania.
4. Układ może zostać przyjęty wyłącznie za zgodą upadłego.
5. W przypadku postępowania wszczętego na wniosek wierzyciela wniosek,
o którym mowa w ust. 1, może złożyć również każdy z wierzycieli. Przepisu
ust. 4 nie stosuje się.

Art. 491²³. Do zawarcia układu w postępowaniu prowadzonym na podstawie
przepisów niniejszego tytułu, do jego skutków, zmiany oraz uchylenia przepisy
o układzie w postępowaniu upadłościowym prowadzonym wobec przedsiębiorców
stosuje się odpowiednio, z wyjątkiem przepisów art. 192 ust. 1 i 2.

Art. 491²⁴. 1. Po ogłoszeniu upadłości syndyk zakłada i prowadzi akta, w tym
akta do zgłoszeń wierzytelności.
2. Akta, o których mowa w ust. 1, mogą być także prowadzone
i przechowywane w postaci elektronicznej.
3. Syndyk zapewnia uczestnikom postępowania dostęp do akt, o których
mowa w ust. 1, w swoim biurze oraz, jeśli akta te są prowadzone w postaci
elektronicznej, także z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej.
4. Po prawomocnym zakończeniu postępowania akta, o których mowa
w ust. 1, są przekazywane do sądu upadłościowego, który wydał postanowienie
kończące postępowanie, i dołączane do akt sądowych.
5. W przypadku odwołania lub zmiany syndyka oraz wygaśnięcia funkcji
syndyka, akta, o których mowa w ust. 1, są przejmowane przez nowo
wyznaczonego syndyka.
6. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb
prowadzenia oraz udostępniania uczestnikom postępowania oraz służbie nadzoru
Ministra Sprawiedliwości akt, o których mowa w ust. 1, mając na względzie
zapewnienie bezpieczeństwa i ochrony danych w nich zawartych.

Art. 491²⁵. 1. Dłużnik będący osobą fizyczną nieprowadzącą działalności
gospodarczej, który stał się niewypłacalny, może wystąpić do sądu upadłościowego
o otwarcie postępowania o zawarcie układu na zgromadzeniu wierzycieli.
2. Sąd może skierować dłużnika, który złożył wniosek o ogłoszenie upadłości,
do postępowania o zawarcie układu na zgromadzeniu wierzycieli, chyba że dłużnik
we wniosku o ogłoszenie upadłości złożył oświadczenie, że nie wyraża zgody na
udział w postępowaniu o zawarcie układu na zgromadzeniu wierzycieli.
3. Sąd uwzględnia wniosek dłużnika o otwarcie postępowania o zawarcie
układu na zgromadzeniu wierzycieli albo może skierować go do tego postępowania,
jeżeli możliwości zarobkowe dłużnika oraz jego sytuacja zawodowa wskazują na
zdolność do pokrycia kosztów postępowania o zawarcie układu oraz możliwość
zawarcia i wykonania układu z wierzycielami.
4. Wniosek o otwarcie postępowania o zawarcie układu na zgromadzeniu
wierzycieli składa się na formularzu.
5. Wniosek, o którym mowa w ust. 4, powinien odpowiadać warunkom
formalnym, o których mowa w art. 491² ust. 4, oraz zawierać wstępne propozycje
układowe.
6. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór
formularza wniosku dłużnika o otwarcie postępowania o zawarcie układu na zgromadzeniu wierzycieli, mając na uwadze zakres informacji, których umieszczenie we wniosku jest niezbędne.

Art. 491²⁶. 1. Dłużnik wraz z wnioskiem o otwarcie postępowania o zawarcie
układu na zgromadzeniu wierzycieli uiszcza zaliczkę na wydatki postępowania
w wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze
przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w trzecim kwartale roku poprzedniego,
ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, pod rygorem zwrotu
wniosku.
2. W przypadku, o którym mowa w art. 491²⁵ ust. 2, dłużnik uiszcza zaliczkę
na wydatki, o której mowa w ust. 1, nadzorcy sądowemu w terminie trzydziestu dni
od dnia otwarcia postępowania o zawarcie układu na zgromadzeniu wierzycieli pod
rygorem umorzenia postępowania i rozpoznania wniosku o ogłoszenie upadłości.

Art. 491²⁷. 1. Uwzględniając wniosek o otwarcie postępowania o zawarcie
układu na zgromadzeniu wierzycieli lub kierując dłużnika do tego postępowania,
sąd wydaje postanowienie o otwarciu postępowania o zawarcie układu na
zgromadzeniu wierzycieli, w którym:
1) wymienia imię i nazwisko, miejsce zamieszkania, adres oraz numer PESEL
dłużnika, a jeżeli dłużnik nie posiada numeru PESEL – inne dane
umożliwiające jego jednoznaczną identyfikację;
2) wyznacza nadzorcę sądowego.
2. Przez inne dane umożliwiające jednoznaczną identyfikację, o których
mowa w ust. 1 pkt 1, rozumie się dane, o których mowa w art. 491² ust. 5c.

Art. 491²⁸. 1. Postanowienie o otwarciu postępowania o zawarcie układu na
zgromadzeniu wierzycieli obwieszcza się.
2. Postanowienie w przedmiocie otwarcia postępowania o zawarcie układu na
zgromadzeniu wierzycieli doręcza się dłużnikowi, a postanowienie o otwarciu
postępowania o zawarcie układu na zgromadzeniu wierzycieli doręcza się także
nadzorcy sądowemu.
3. O otwarciu postępowania o zawarcie układu na zgromadzeniu wierzycieli
zawiadamia się właściwą izbę administracji skarbowej oraz właściwy oddział
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub Kasy Rolniczego Ubezpieczenia
Społecznego.

Art. 491²⁹.Jednocześnie z otwarciem postępowania o zawarcie układu na
zgromadzeniu wierzycieli sąd przyznaje nadzorcy sądowemu zaliczkę na pokrycie
kosztów postępowania o zawarcie układu oraz zarządza jej niezwłoczną wypłatę
z zaliczki uiszczonej przez dłużnika.

Art. 491³⁰. Nadzorca sądowy w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia
postanowienia o otwarciu postępowania o zawarcie układu na zgromadzeniu
wierzycieli:
1) sporządza w porozumieniu z dłużnikiem propozycje układowe;
2) sporządza spis wierzytelności;
3) sporządza spis wierzytelności spornych;
4) zwołuje zgromadzenie wierzycieli w celu głosowania nad układem.

Art. 491³¹. 1. Termin zgromadzenia wierzycieli ustala nadzorca sądowy
w porozumieniu z dłużnikiem.
2. Zgromadzenie wierzycieli nie może odbyć się później niż trzy miesiące od
dnia otwarcia postępowania o zawarcie układu na zgromadzeniu wierzycieli,
a w przypadku, o którym mowa w art. 491²⁵ ust. 2 – cztery miesiące od dnia
otwarcia tego postępowania pod rygorem jego umorzenia.
3. Nadzorca sądowy zawiadamia wierzycieli o terminie i miejscu
zgromadzenia za pośrednictwem operatora pocztowego w rozumieniu ustawy
z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe przesyłką poleconą, odpowiednio za
potwierdzeniem odbioru albo za zwrotnym pokwitowaniem odbioru co najmniej
dwa tygodnie przed dniem zgromadzenia. Wraz z zawiadomieniem należy
doręczyć wierzycielowi propozycje układowe.

Art. 491³². 1. Zgromadzeniu wierzycieli przewodniczy nadzorca sądowy.
2. Z przebiegu zgromadzenia wierzycieli sporządza się protokół, który
powinien zawierać treść układu oraz wymieniać wierzycieli głosujących za
układem i przeciwko układowi.
3. Nadzorca sądowy przedstawia sądowi wniosek o zatwierdzenie układu albo
o umorzenie postępowania w terminie dwudziestu jeden dni od dnia zgromadzenia
wierzycieli.

Art. 491³³. 1. Układ jest zawierany na okres nieprzekraczający pięciu lat.
2. W przypadku, gdy układ obejmuje wierzytelności, o których mowa
w art. 151 ust. 2 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne, układ,
w części dotyczącej tych wierzytelności, może być zawarty na okres przekraczający
pięć lat.

Art. 491³⁴. Dłużnik wykonuje układ za pośrednictwem nadzorcy wykonania
układu.

Art. 491³⁵. 1. Wynagrodzenie nadzorcy sądowego wynosi równowartość 15%
kwoty przeznaczonej dla wierzycieli zgodnie z postanowieniami układu i składa się
z opłaty wstępnej, wynoszącej połowę przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia
w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w trzecim kwartale roku
poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, oraz
kwot wypłacanych nadzorcy sądowemu wraz z wypłatą wynikających z układu
świadczeń dla wierzycieli, w wysokości nieprzekraczającej równowartości 15%
każdorazowej wypłaty świadczenia dla wierzycieli.
2. W przypadku gdy kwota przeznaczona dla wierzycieli zgodnie
z postanowieniami układu przekracza 100 000 zł, wynagrodzenie od kwoty
przewyższającej 100 000 zł wynosi równowartość 3% kwoty przeznaczonej dla
wierzycieli.
3. W przypadku gdy kwota przeznaczona dla wierzycieli zgodnie
z postanowieniami układu przekracza 500 000 zł, wynagrodzenie od kwoty
przewyższającej 500 000 zł wynosi równowartość 1% kwoty przeznaczonej dla
wierzycieli.
4. Opłatę wstępną nadzorca sądowy pobiera po doręczeniu postanowienia
o otwarciu postępowania o zawarcie układu na zgromadzeniu wierzycieli,
a pozostałą część wynagrodzenia – równocześnie z dokonaniem wypłat dla
wierzycieli w wykonaniu układu zatwierdzonego przez sąd.
5. Wynagrodzenie nadzorcy sądowego nie może być niższe od opłaty
wstępnej, o której mowa w ust. 1.

Art. 491³⁶. 1. Sąd umarza postępowanie o zawarcie układu na zgromadzeniu
wierzycieli, jeżeli:
1) dłużnik nie realizuje ciążących na nim obowiązków;
2) aktualne możliwości zarobkowe dłużnika oraz jego sytuacja zawodowa nie
uprawdopodobniają zdolności do pokrycia kosztów postępowania o zawarcie
układu na zgromadzeniu wierzycieli oraz możliwości zawarcia i wykonania
układu z wierzycielami;
3) w terminie sześciu miesięcy od dnia wydania postanowienia o otwarciu
postępowania o zawarcie układu na zgromadzeniu wierzycieli nadzorca
sądowy nie przedstawi wniosku o zatwierdzenie układu.
2. W przypadku, o którym mowa w art. 491²⁵ ust. 2, po prawomocnym
umorzeniu postępowania sąd rozpoznaje wniosek dłużnika o ogłoszenie upadłości.

Art. 491³⁷. 1. Po wydaniu postanowienia, o którym mowa w art. 491²⁷ ust. 1,
nadzorca sądowy zakłada i prowadzi akta.
2. Akta, o których mowa w ust. 1, mogą być także prowadzone
i przechowywane w postaci elektronicznej.
3. Nadzorca sądowy zapewnia uczestnikom postępowania dostęp do akt,
o których mowa w ust. 1, w swoim biurze oraz, jeśli akta te są prowadzone
w postaci elektronicznej, także z wykorzystaniem środków komunikacji
elektronicznej.
4. Po prawomocnym zakończeniu postępowania akta, o których mowa
w ust. 1, są przekazywane do sądu upadłościowego, który wydał postanowienie
kończące postępowanie, i dołączane do akt sądowych.
5. W przypadku odwołania lub zmiany nadzorcy sądowego oraz wygaśnięcia
funkcji nadzorcy sądowego, akta, o których mowa w ust. 1, są przejmowane przez
nowo wyznaczonego nadzorcę sądowego.
6. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb
prowadzenia oraz udostępniania uczestnikom postępowania oraz służbie nadzoru
Ministra Sprawiedliwości akt, o których mowa w ust. 1, mając na względzie
zapewnienie bezpieczeństwa i ochrony danych w nich zawartych.

Art. 491³⁸. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym tytule do
postępowania o zawarcie układu na zgromadzeniu wierzycieli, w tym do zawarcia
układu, jego skutków, zmiany oraz uchylenia stosuje się odpowiednio przepisy
ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne dotyczące
przyspieszonego postępowania układowego.

art. 492. więcej Art. 492. (uchylony).

art. 493. więcej Art. 493. (uchylony).

art. 494. więcej Art. 494. (uchylony).

art. 495. więcej Art. 495. (uchylony).

art. 496. więcej Art. 496. (uchylony).

art. 497. więcej Art. 497. (uchylony).

art. 498. więcej Art. 498. (uchylony).

art. 499. więcej Art. 499. (uchylony).

art. 500. więcej Art. 500. (uchylony).

art. 501. więcej Art. 501. (uchylony).

art. 502. więcej Art. 502. (uchylony).

art. 503. więcej Art. 503. (uchylony).

art. 504. więcej Art. 504. (uchylony).

art. 505. więcej Art. 505. (uchylony).

art. 506. więcej Art. 506. (uchylony).

art. 507. więcej Art. 507. (uchylony).

art. 508. więcej Art. 508. (uchylony).

art. 509. więcej Art. 509. (uchylony).

art. 510. więcej Art. 510. (uchylony).

art. 511. więcej Art. 511. (uchylony).

art. 512. więcej Art. 512. (uchylony).

art. 513. więcej Art. 513. (uchylony).

art. 514. więcej Art. 514. (uchylony).

art. 515. więcej Art. 515. (uchylony).

art. 516. więcej Art. 516. (uchylony).

art. 517. więcej Art. 517. (uchylony).

art. 518. więcej Art. 518. (uchylony).

art. 519. więcej Art. 519. (uchylony).

art. 520. więcej Art. 520. (uchylony).

art. 521. więcej Art. 521. (uchylony).

art. 522. więcej Art. 522. 1. Kto będąc dłużnikiem albo osobą uprawnioną do
reprezentowania dłużnika, który jest osobą prawną lub spółką handlową niemającą
osobowości prawnej, podaje we wniosku o ogłoszenie upadłości nieprawdziwe
dane
– podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
2. Tej samej karze podlega, kto będąc dłużnikiem lub osobą uprawnioną do
reprezentowania dłużnika, który jest osobą prawną lub spółką handlową niemającą
osobowości prawnej, w postępowaniu w przedmiocie ogłoszenia upadłości podaje
sądowi nieprawdziwe informacje co do stanu majątku dłużnika.

art. 523. więcej Art. 523. 1. Kto będąc upadłym albo osobą uprawnioną do reprezentowania
upadłego, który jest osobą prawną lub spółką handlową niemającą osobowości
prawnej, nie wydaje syndykowi całego majątku wchodzącego do masy upadłości,
ksiąg rachunkowych lub innych dokumentów dotyczących jego majątku
– podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
2. Tej samej karze podlega, kto będąc upadłym albo osobą uprawnioną do
reprezentowania upadłego, który jest osobą prawną lub spółką handlową niemającą
osobowości prawnej, nie udziela syndykowi lub sędziemu-komisarzowi informacji
dotyczących majątku upadłego lub nie udostępnia syndykowi posiadanych przez
siebie danych lub dokumentów pozwalających na wykonanie obowiązku, o którym
mowa w art. 56 ust. 1 pkt 2 i ust. 7 oraz art. 70 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r.
o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do
zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych, oraz obowiązku,
o którym mowa w art. 17 ust. 1 lub 2 i art. 19 ust. 3 rozporządzenia nr 596/2014.

art. 524. więcej Art. 524. W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r. Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz. 1176 oraz z 2003 r. Nr 49, poz. 408) w art. 874:
1) dotychczasową treść oznacza się jako § 1;
2) dodaje się § 2 w brzmieniu:
„§ 2. Spółka ulega rozwiązaniu z dniem ogłoszenia upadłości wspólnika.”.

art. 525. więcej Art. 525. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 269 i 271, Nr 48, poz. 552 i 554, Nr 55, poz. 665, Nr 73, poz. 852, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz. 1191 i 1193 i Nr 122, poz. 1314, 1319i 1322, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 49, poz. 508, Nr 63, poz. 635, Nr 98, poz. 1069, 1070i 1071, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1368 i Nr 138, poz. 1546, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 26, poz. 265, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz. 764, Nr 126, poz. 1069 i 1070, Nr 129, poz. 1102, Nr 153, poz. 1271, Nr 219, poz. 1849 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 41, poz. 360 i Nr 42, poz. 363) w art. 174 w § 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) jeżeli ogłoszono upadłość strony, a spór dotyczy przedmiotu wchodzącego w skład masy upadłości.”.

art. 526. więcej Art. 526. W ustawie z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 107, poz. 685, Nr 121, poz. 769 i 770 i Nr 139, poz. 934, z 1998 r. Nr 155, poz. 1015, z 1999 r. Nr 49, poz. 483, Nr 101, poz. 1178 i Nr 110, poz. 1255, z 2000 r. Nr 43, poz. 483, Nr 48, poz. 552, Nr 70, poz. 819, Nr 114, poz. 1193 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 37, poz. 424, Nr 88, poz. 961, Nr 100, poz. 1084 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424) wprowadza się następujące zmiany:
1) uchyla się art. 56 i 57;
2) uchyla się rozdział 8.

art. 527. więcej Art. 527. W ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 w ust. 1 w pkt 6 zdanie ostatnie otrzymuje brzmienie:
„Za kierownika jednostki uważa się również likwidatora, a także syndyka lub zarządcę ustanowionego w postępowaniu upadłościowym, jeżeli prowadzą przedsiębiorstwo upadłego,”;
2) w art. 53 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Przepis ust. 1 nie dotyczy jednostek, w stosunku do których ogłoszona została upadłość.”.

art. 528. więcej Art. 528. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 2000 r. Nr 9, poz. 131, Nr 86, poz. 958, Nr 119, poz. 1252 i Nr 122, poz. 1316 oraz z 2001 r. Nr 154, poz. 1802) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 22 ust. 3, w art. 27 ust. 1 i 2, w art. 27a ust. 1-4, w art. 28 ust. 1-3c i 4-7 oraz w art. 31 po użytym w różnych przypadkach wyrazie „syndyk” dodaje się użyte w różnych przypadkach wyrazy „lub zarządca”;
2) w art. 27a w ust. 2 wyrazy „w trybie art. 99 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512, z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 6, poz. 43, Nr 43, poz. 189, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 54, poz. 349, Nr 117, poz. 751, Nr 121, poz. 770 i Nr 140, poz. 940 i z 1998 r. Nr 117, poz. 756)” zastępuje się wyrazami „w trybie art. 168 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 60, poz. 535)”;
3) art. 30 otrzymuje brzmienie:
„Art. 30. 1. Z tytułu przekazania środków syndykowi lub zarządcy masy upadłości Funduszowi przysługuje roszczenie do masy upadłości o zwrot przekazanych kwot, które podlegają zaspokojeniu w kolejności ustalonej w art. 440 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze. 2. Kwoty zwrócone Funduszowi przez syndyka lub zarządcę masy upadłości w trybie określonym w art. 28 ust. 5 nie zmniejszają wierzytelności Funduszu do masy upadłości z tytułu przekazania środków pieniężnych na wypłatę środków gwarantowanych.”;
4) w art. 33 w ust. 1 wyrazy „sędziego-komisarza” zastępuje się wyrazami „syndyka, nadzorcę sądowego lub zarządcę”;
5) w art. 35: a) w ust. 1a wyrazy „art. 165 ust. 3 ustawy - Prawo bankowe” zastępuje się wyrazami „art. 437 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze”, b) w ust. 3 po użytym w różnych przypadkach wyrazie „syndyk” dodaje się użyte w różnych przypadkach wyrazy „lub zarządca”;
6) w art. 38: a) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
„ 7. Zakres, tryb i terminy przekazywania przez banki informacji, o których mowa w ust. 6, określa, w drodze zarządzenia, Prezes Narodowego Banku Polskiego, na wniosek Funduszu.”,
b) uchyla się ust. 9.

art. 529. więcej Art. 529. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397 i Nr 240, poz. 2055) w art. 35 po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
„4. W razie upadłości nabywcy akcji Skarbu Państwa w spółkach, o których mowa w art. 5, wierzytelności Skarbu Państwa z tytułu spłaty należności z tytułu nabycia akcji zaspokajane są w kolejności przewidzianej do zaspokojenia zobowiązań podatkowych.”.

art. 530. więcej Art. 530. W ustawie z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 17, poz. 209 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 1, poz. 2 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 49, poz. 408) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 41 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) informacje o zabezpieczeniu majątku dłużnika w postępowaniu upadłościowym poprzez zawieszenie prowadzonych przeciwko niemu egzekucji, o oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości z uwagi na fakt, że majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania,”;
2) w art. 44 w ust. 1 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) informacje o wszczęciu postępowania naprawczego, o ogłoszeniu upadłości z określeniem sposobu prowadzenia postępowania i jego zmianach, o zakończeniu tych postępowań lub o uchyleniu układu, o osobie zarządcy przymusowego, syndyka, nadzorcy sądowego, zarządcy, zarządcy zagranicznego oraz o osobach powołanych w toku postępowania upadłościowego do reprezentowania upadłego (reprezentant upadłego lub przedstawiciel upadłego).”;
3) w art. 45: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Wpisów w dziale 5 i w dziale 6 rejestru przedsiębiorców, o których mowa w art. 44 ust. 1 pkt 5, dokonuje się z urzędu.”,
b) uchyla się ust. 2;
4) w art. 55: a) w pkt 1 i 2 wyrazy „majątek dłużnika nie wystarcza nawet na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego” zastępuje się wyrazami „majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania”, b) pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) osoby, które przez sąd upadłościowy zostały pozbawione prawa prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek oraz pełnienia funkcji członka rady nadzorczej, reprezentanta lub pełnomocnika w spółce handlowej, przedsiębiorstwie państwowym lub spółdzielni.”.

art. 531. więcej Art. 531. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1385 i 1387 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424) wprowadza się następujące zmiany:
1) uchyla się art. 103 i art. 160-168;
2) w art. 124a skreśla się wyrazy „, z zastrzeżeniem art. 165 ust. 2”;
3) w art. 158 w ust. 1 skreśla się zdanie drugie;
4) w art. 169 skreśla się wyrazy „upadłością banku bądź”.

art. 532. więcej Art. 532. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o listach zastawnych i bankach hipotecznych (Dz. U. Nr 140, poz. 940, z 1998 r. Nr 107, poz. 669, z 2000 r. Nr 6, poz. 70 i Nr 60, poz. 702, z 2001 r. Nr 15, poz. 148 i Nr 39, poz. 459 oraz z 2002 r. Nr 126, poz. 1070 i Nr 153, poz. 1271) uchyla się art. 35.

art. 533. więcej Art. 533. W ustawie z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz. U. Nr 26, poz. 306, z 2001 r. Nr 85, poz. 924 i Nr 154, poz. 1799, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391) w art. 2 uchyla się pkt 6.

art. 534. więcej Art. 534. W ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. Nr 122, poz. 1319, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 129, poz. 1102 i Nr 166, poz. 1360) w art. 13 w pkt 5 skreśla się wyrazy „albo układowego”.

art. 535. więcej Art. 535. W ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami (Dz. U. Nr 123, poz. 1351) wprowadza się następujące zmiany:
1) uchyla się art. 8-10 i w art. 12 ust. 1;
2) w art. 11 skreśla się wyrazy „ust. 2 pkt 2”;
3) w art. 15 w ust. 1 i 2 wyrazy „art. 4-14” zastępuje się wyrazami „art. 4-7 i art. 11-14 ustawy oraz art. 22 ust. 1 pkt 4, art. 66 i 67, art. 80 i art. 135-137 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 60, poz. 535)”;
4) art. 29 otrzymuje brzmienie:
„Art. 29. Przepisy art. 1 pkt 4 i 5 lit. f) i lit. j), art. 5, art. 13 ust. 3 pkt 3 i ust. 4 oraz art. 23 stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej.”.

art. 536. więcej Art. 536. W sprawach, w których ogłoszono upadłość przed dniem wejścia
w życie ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.

art. 537. więcej Art. 537. W sprawach, w których przed dniem wejścia w życie ustawy
wpłynął wniosek o ogłoszenie upadłości, lecz jeszcze nie wydano postanowienia
o ogłoszeniu upadłości, postępowanie w przedmiocie ogłoszenia upadłości
prowadzi się według przepisów ustawy.

art. 538. więcej Art. 538. 1. Jeżeli podanie o otwarcie postępowania układowego złożone
zostało przed dniem wejścia w życie ustawy, lecz jeszcze nie orzeczono o otwarciu
postępowania układowego, postępowanie prowadzi się według przepisów ustawy.
Sąd może zobowiązać dłużnika do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości
z możliwością zawarcia układu zgodnie z przepisami ustawy.
2. W sprawach, w których postanowienie o otwarciu układu zostało wydane
przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy rozporządzenia
Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. – Prawo
o postępowaniu układowym (Dz. U. poz. 836, z późn. zm.), z wyjątkiem art. 31 § 5 zdanie drugie.

art. 539. więcej Art. 539. W sprawach, o których mowa w art. 536 i 538 ust. 2, wpisu do
Krajowego Rejestru Sądowego dokonuje się według przepisów dotychczasowych.

art. 540. więcej Art. 540. Do postępowań wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy,
na podstawie art. 17² rozporządzenia, o którym mowa w art. 545 pkt 1, stosuje się
przepisy dotychczasowe.

art. 541. więcej Art. 541. 1. Do czasu wydania ustawy, o której mowa w art. 157 ust. 3, od syndyka, nadzorcy sądowego albo zarządcy i ich zastępców nie wymaga się licencji, o której mowa w art. 157 ust. 1.
2. W zakresie kwalifikacji wymaganych od syndyka zachowuje moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości wydane na podstawie art. 14 § 4 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej wymienionego w art. 545 pkt 1.

art. 542. więcej Art. 542. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 38 ust. 7 ustawy nowelizowanej w art. 528 zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych.

art. 543. więcej Art. 543. Ilekroć w przepisach odrębnych jest mowa o „postępowaniu
upadłościowym”, rozumie się przez to postępowanie upadłościowe obejmujące
likwidację majątku upadłego.

art. 544. więcej Art. 544. Ilekroć w przepisach odrębnych jest mowa o „postępowaniu
układowym”, rozumie się przez to także postępowanie upadłościowe
z możliwością zawarcia układu.

art. 545. więcej Art. 545. Tracą moc:
1) rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. –
Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. poz. 512, z późn. zm.);
2) rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. –
Przepisy wprowadzające prawo upadłościowe (Dz. U. poz. 835 oraz z 1946 r.
poz. 197, 321 i 329);
3) rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. –
Prawo o postępowaniu układowym (Dz. U. poz. 836, z późn. zm.).

art. 546. więcej Art. 546. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 2003 r., z tym że:
1) w przypadku przedsiębiorców, którzy złożyli wnioski, o których mowa
w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o pomocy publicznej
dla przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu dla rynku pracy (Dz. U.
poz. 1800, z późn. zm.), oraz dłużników odpowiadających solidarnie wraz
z przedsiębiorcami, będących stroną postępowania restrukturyzacyjnego prowadzonego na podstawie tej ustawy, przepisy niniejszej ustawy
o postępowaniu naprawczym wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia
ogłoszenia, z tym że postępowanie naprawcze nie obejmuje zobowiązań
cywilnoprawnych i publicznoprawnych objętych postępowaniem toczącym
się na podstawie przepisów o pomocy publicznej dla przedsiębiorców
o szczególnym znaczeniu dla rynku pracy, jeżeli przedsiębiorca jest stroną
takiego postępowania w chwili ogłoszenia oświadczenia o wszczęciu
postępowania naprawczego w Monitorze Sądowym i Gospodarczym;
2) przepisy art. 451, art. 454–470, art. 481 i art. 482 stosuje się z dniem
przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej.