Art. 162. 1. Wynagrodzenie syndyka ustala się jako sumę pięciu części
składowych, w granicach od dwukrotności do dwustusześćdziesięciokrotności
podstawy wynagrodzenia.
2. Części składowe wynagrodzenia ustala się według następujących zasad:
1) część zależna od sumy wypłaconej wierzycielom w ramach wykonania
planów podziału powiększonej o koszty rozwiązania stosunków pracy
z pracownikami pozostającymi w zatrudnieniu w dniu ogłoszenia upadłości:
a) jedna podstawa wynagrodzenia – dla sumy do 100 000,00 zł,
b) cztery podstawy wynagrodzenia – dla sumy od 100 000,01 zł do
1 000 000,00 zł,
c) dziesięć podstaw wynagrodzenia – dla sumy od 1 000 000,01 zł do
10 000 000,00 zł,
d) trzydzieści podstaw wynagrodzenia – dla sumy od 10 000 000,01 zł do
100 000 000,00 zł,
e) osiemdziesiąt podstaw wynagrodzenia – dla sumy przekraczającej
100 000 000,00 zł;
2) część zależna od liczby pracowników zatrudnionych w dniu ogłoszenia
upadłości:
a) połowa podstawy wynagrodzenia – od 1 do 10 pracowników,
b) trzy podstawy wynagrodzenia – od 11 do 50 pracowników,
c) dziesięć podstaw wynagrodzenia – od 51 do 200 pracowników,
d) dwadzieścia podstaw wynagrodzenia – od 201 do 400 pracowników,
e) trzydzieści podstaw wynagrodzenia – powyżej 400 pracowników;
3) część zależna od liczby wierzycieli biorących udział w postępowaniu:
a) połowa podstawy wynagrodzenia – do 10 wierzycieli,
b) dwie podstawy wynagrodzenia – od 11 do 100 wierzycieli,
c) cztery podstawy wynagrodzenia – od 101 do 500 wierzycieli,
d) dwadzieścia podstaw wynagrodzenia – od 501 do 1000 wierzycieli,
e) czterdzieści podstaw wynagrodzenia – powyżej 1000 wierzycieli;
4) część zależna od czasu trwania postępowania upadłościowego od dnia
ogłoszenia upadłości do dnia wykonania ostatecznego planu podziału:
a) dla postępowań, w których suma podstaw wynagrodzenia określonych
w pkt 1–3 nie przekracza ośmiokrotności:
– cztery podstawy wynagrodzenia, jeżeli postępowanie trwało nie
dłużej niż sześć miesięcy,
– dwie podstawy wynagrodzenia, jeżeli postępowanie trwało powyżej
sześciu miesięcy, ale nie dłużej niż dwanaście miesięcy,
– jeżeli postępowanie trwało powyżej dwunastu miesięcy,
wynagrodzenia nie podwyższa się o ten składnik,
b) dla postępowań, w których suma podstaw wynagrodzenia określonych
w pkt 1–3 przekracza ośmiokrotność i nie jest większa niż
czterdziestokrotność:
– osiem podstaw wynagrodzenia, jeżeli postępowanie trwało nie dłużej
niż dwanaście miesięcy,
– cztery podstawy wynagrodzenia, jeżeli postępowanie trwało
powyżej dwunastu miesięcy, ale nie dłużej niż dwadzieścia cztery
miesiące,
– jeżeli postępowanie trwało powyżej dwudziestu czterech miesięcy,
wynagrodzenia nie podwyższa się o ten składnik,
c) dla postępowań, w których suma podstaw wynagrodzenia określonych
w pkt 1–3 przekracza czterdziestokrotność:
– czterdzieści podstaw wynagrodzenia, jeżeli postępowanie trwało nie
dłużej niż osiemnaście miesięcy,
– dwadzieścia podstaw wynagrodzenia, jeżeli postępowanie trwało
powyżej osiemnastu miesięcy, ale nie dłużej niż trzydzieści sześć
miesięcy,
– jeżeli postępowanie trwało powyżej trzydziestu sześciu miesięcy,
wynagrodzenia nie podwyższa się o ten składnik;
5) część ustalana przez sąd do siedemdziesięciu podstaw wynagrodzenia
w zależności od stopnia trudności prowadzonego postępowania i jego
efektywności, w szczególności od skomplikowania sytuacji prawnej
i faktycznej masy upadłości, rozproszenia majątku oraz optymalizacji
kosztów postępowania.
3. Przez podstawę wynagrodzenia należy rozumieć przeciętne miesięczne
wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w trzecim
kwartale roku poprzedniego, ogłoszone przez Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego.

Prawo upadłościowe art. 162

DODAJ