Art. 380. 1. Wierzyciel, którego miejsce zwykłego pobytu, miejsce
zamieszkania albo siedziba znajdują się za granicą, korzysta w postępowaniu
upadłościowym z praw, które przysługują wierzycielowi, którego miejsce
zwykłego pobytu, miejsce zamieszkania albo siedziba znajdują się
w Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Wierzyciel, który nie ma miejsca zamieszkania, zwykłego pobytu albo
siedziby w Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym państwie członkowskim Unii
Europejskiej, jeżeli nie ustanowił w Rzeczypospolitej Polskiej pełnomocnika do
prowadzenia sprawy, jest obowiązany wskazać pełnomocnika do doręczeń
w Rzeczypospolitej Polskiej.
3. W przypadku niewskazania pełnomocnika do doręczeń, przeznaczone dla
tego wierzyciela pisma sądowe pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem
doręczenia. Wierzyciela należy o tym pouczyć przy pierwszym doręczeniu.
Wierzyciela należy również pouczyć o tym, kto może być ustanowiony
pełnomocnikiem.
4. Zagraniczne wierzytelności publicznoprawne, w szczególności należności
podatkowe oraz z tytułu ubezpieczenia społecznego, mogą być zgłoszone
w postępowaniu upadłościowym, o ile ich dochodzenie w Rzeczypospolitej
Polskiej jest dopuszczalne. W takim przypadku wierzytelności te podlegają
zaspokojeniu w kategorii drugiej, z wyjątkiem kar majątkowych niemających
charakteru cywilnoprawnego, orzeczonych przez sądy lub organy administracyjne
za granicą, które podlegają zaspokojeniu w kategorii trzeciej.

Prawo upadłościowe art. 380

DODAJ