Art. 257. 1. Sprzeciw powinien odpowiadać wymogom formalnym pisma
procesowego, a ponadto wskazywać zaskarżoną wierzytelność oraz zawierać
wniosek co do uznania albo odmowy uznania wierzytelności wraz z uzasadnieniem
i wskazaniem dowodów na jego poparcie.
2. Jeżeli sprzeciw nie odpowiada wymaganiom wskazanym w ust. 1 lub nie
uiszczono należnej opłaty, przepis art. 130 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. –
Kodeks postępowania cywilnego stosuje się odpowiednio. Sędzia-komisarz
odrzuca sprzeciw wniesiony po upływie terminu lub z innych przyczyn
niedopuszczalny, jak również sprzeciw, którego braków strona nie uzupełniła, lub
sprzeciw, od którego strona nie wniosła należnej opłaty w wyznaczonym terminie.
3. (uchylony)

Prawo upadłościowe art. 257

DODAJ