Ustawa z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji

art. 1. więcej Art. 1. Ustawa określa:
1) sposób postępowania wierzycieli w przypadkach uchylania się zobowiązanych
od wykonania ciążących na nich obowiązków, o których mowa w art. 2;
2) prowadzone przez organy egzekucyjne postępowanie i stosowane przez nie
środki przymusu służące doprowadzeniu do wykonania lub zabezpieczenia
wykonania obowiązków, o których mowa w art. 2;
3) (uchylony)
4) zasady i sposób prowadzenia Rejestru Należności Publicznoprawnych oraz
udostępniania danych z tego rejestru.

Art. 1a. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) biegłym skarbowym – rozumie się przez to rzeczoznawcę w określonej
dziedzinie, uprawnionego do wyceny majątku zobowiązanego i wpisanego na
listę biegłych skarbowych prowadzoną przez izbę administracji skarbowej;
1a) centralnym biurze łącznikowym – rozumie się przez to jednostkę organizacyjną,
o której mowa w art. 9 ustawy z dnia 11 października 2013 r. o wzajemnej
pomocy przy dochodzeniu podatków, należności celnych i innych należności
pieniężnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 765), zwanej dalej „ustawą o wzajemnej
pomocy”;
2) czynności egzekucyjnej – rozumie się przez to wszelkie podejmowane przez
organ egzekucyjny działania zmierzające do zastosowania lub zrealizowania
środka egzekucyjnego;
3) dłużniku zajętej wierzytelności – rozumie się przez to dłużnika zobowiązanego,
jak również bank, pracodawcę, podmiot prowadzący działalność maklerską,
trasata oraz inne podmioty realizujące, na wezwanie organu egzekucyjnego,
zajęcie wierzytelności lub innego prawa majątkowego zobowiązanego;
3a) dokumencie zabezpieczenia – rozumie się przez to dokument, o którym mowa
w art. 3 pkt 1 ustawy o wzajemnej pomocy;
4) egzekutorze – rozumie się przez to pracownika obsługującego organ
egzekucyjny, uprawnionego do dokonywania czynności egzekucyjnych;
4a) (uchylony)
4b) (uchylony)
4c) jednolitym tytule wykonawczym – rozumie się przez to dokument państwa
członkowskiego, o którym mowa w art. 3 pkt 4 ustawy o wzajemnej pomocy;
4d) należności celnej – rozumie się przez to należność celną, o której mowa
w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia
9 października 2013 r. ustanawiającym unijny kodeks celny (Dz. Urz. UE L 269
z 10.10.2013, str. 1, z późn. zm.), dochodzoną na podstawie tytułu
wykonawczego innego niż jednolity tytuł wykonawczy albo zagraniczny tytuł wykonawczy;
5) nieruchomości – rozumie się przez to również:
a) spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
b) spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
c) prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, w tym także
prawo do lokalu mieszkalnego w domu budowanym przez spółdzielnię
mieszkaniową w celu przeniesienia jego własności na członka spółdzielni;
5a) (uchylony)
6) opłacie komorniczej – rozumie się przez to opłatę wynoszącą 5% kwot
przekazanych wierzycielowi przez organ egzekucyjny lub przekazanych
wierzycielowi przez zobowiązanego w wyniku zastosowania środków
egzekucyjnych;
7) organie egzekucyjnym – rozumie się przez to organ uprawniony do stosowania
w całości lub w części określonych w ustawie środków służących
doprowadzeniu do wykonania przez zobowiązanych ich obowiązków
o charakterze pieniężnym lub obowiązków o charakterze niepieniężnym oraz
zabezpieczania wykonania tych obowiązków;
8) organie rekwizycyjnym – rozumie się przez to organ egzekucyjny o tej samej
właściwości rzeczowej co organ egzekucyjny prowadzący egzekucję, któremu
organ egzekucyjny zlecił wykonanie czynności egzekucyjnych;
8a) (uchylony)
8b) (uchylony)
8c) państwie członkowskim – rozumie się przez to państwo będące członkiem Unii
Europejskiej inne niż Rzeczpospolita Polska;
8d) państwie trzecim – rozumie się przez to państwo niebędące członkiem Unii
Europejskiej;
9) poborcy skarbowym – rozumie się przez to pracownika obsługującego organ
egzekucyjny, uprawnionego do dokonywania czynności egzekucyjnych
w egzekucji obowiązku o charakterze pieniężnym;
9a) (uchylony)
9b) (uchylony)
9c) (uchylony)
10) pracodawcy – rozumie się przez to podmioty wypłacające wynagrodzenia,
o których mowa w pkt 17;
10a) przedsiębiorstwie w spadku – rozumie się przez to przedsiębiorstwo w spadku
w rozumieniu ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym
przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją
przedsiębiorstw (Dz. U. poz. 1629 oraz z 2019 r. poz. 1495);
11) składkach na ubezpieczenia społeczne – rozumie się przez to również składki na
ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych, Fundusz Emerytur Pomostowych oraz Solidarnościowy
Fundusz Wsparcia Osób Niepełnosprawnych;
12) środku egzekucyjnym – rozumie się przez to:
a) w postępowaniu egzekucyjnym dotyczącym należności pieniężnych,
egzekucję:
– z pieniędzy,
– z wynagrodzenia za pracę,
– ze świadczeń z zaopatrzenia emerytalnego oraz ubezpieczenia
społecznego, a także z renty socjalnej,
– z rachunków bankowych,
– z innych wierzytelności pieniężnych,
– z praw z instrumentów finansowych w rozumieniu przepisów o obrocie
instrumentami finansowymi, zapisanych na rachunku papierów
wartościowych lub innym rachunku, oraz z wierzytelności z rachunku
pieniężnego służącego do obsługi takich rachunków,
– z papierów wartościowych niezapisanych na rachunku papierów
wartościowych,
– z weksla,
– z autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych oraz z praw
własności przemysłowej,
– z udziału w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością,
– z pozostałych praw majątkowych,
– z ruchomości,
– z nieruchomości,
b) w postępowaniu egzekucyjnym dotyczącym obowiązków o charakterze
niepieniężnym:
– grzywnę w celu przymuszenia,
– wykonanie zastępcze,
– odebranie rzeczy ruchomej,
– odebranie nieruchomości, opróżnienie lokali i innych pomieszczeń,
– przymus bezpośredni;
13) wierzycielu – rozumie się przez to podmiot uprawniony do żądania wykonania
obowiązku lub jego zabezpieczenia w administracyjnym postępowaniu
egzekucyjnym lub zabezpieczającym;
14) właściwym organie jednostki samorządu terytorialnego – rozumie się przez to
odpowiednio wójta, burmistrza (prezydenta miasta), starostę lub marszałka
województwa;
15) wstrzymaniu czynności egzekucyjnych – rozumie się przez to wstrzymanie
wykonania wszystkich lub części zastosowanych środków egzekucyjnych, które
nie powoduje uchylenia dokonanych czynności egzekucyjnych;
16) wstrzymaniu postępowania egzekucyjnego – rozumie się przez to wstrzymanie
wykonania zastosowanych środków egzekucyjnych, które nie powoduje
uchylenia dokonanych czynności egzekucyjnych, oraz niepodejmowanie
nowych środków egzekucyjnych;
17) wynagrodzeniu – rozumie się przez to wynagrodzenia oraz niewyłączone spod
egzekucji inne świadczenia pieniężne związane z pracą lub funkcją wykonywaną
przez zobowiązanego na podstawie stosunku pracy oraz innej podstawie, jeżeli
z tego tytułu zobowiązany otrzymuje okresowe świadczenia pieniężne;
17a) zagranicznym tytule wykonawczym – rozumie się przez to dokument określony
w przepisach ustawy o wzajemnej pomocy;
18) zajęciu egzekucyjnym – rozumie się przez to czynność organu egzekucyjnego,
w wyniku której organ egzekucyjny nabywa prawo rozporządzania składnikiem
majątkowym zobowiązanego w zakresie niezbędnym do wykonania obowiązku
objętego tytułem wykonawczym;
19) zajęciu zabezpieczającym – rozumie się przez to czynność organu
egzekucyjnego, w wyniku której organ egzekucyjny nabywa prawo
rozporządzania składnikiem majątkowym zobowiązanego w zakresie
niezbędnym do zabezpieczenia wykonania przez niego obowiązku objętego
dokumentem stanowiącym podstawę zabezpieczenia, ale która nie prowadzi do
przymusowego wykonania obowiązku;
19a) zarządcy przedsiębiorstwa w spadku – rozumie się przez to:
a) przed ustanowieniem zarządu sukcesyjnego – osobę, która dokonała
zgłoszenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1c ustawy z dnia 13 października
1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U.
z 2020 r. poz. 170),
b) po ustanowieniu zarządu sukcesyjnego – zarządcę sukcesyjnego, o którym
mowa w ustawie z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym
przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych
z sukcesją przedsiębiorstw, a w przypadku braku zarządcy sukcesyjnego –
osobę, o której mowa w art. 14 ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie
sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach
związanych z sukcesją przedsiębiorstw, dokonującą czynności, o których
mowa w art. 13 tej ustawy;
20) zobowiązanym – rozumie się przez to osobę prawną albo jednostkę
organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej albo osobę fizyczną, która nie
wykonała w terminie obowiązku o charakterze pieniężnym lub obowiązku
o charakterze niepieniężnym, a w postępowaniu zabezpieczającym – również
osobę lub jednostkę, której zobowiązanie nie jest wymagalne albo jej obowiązek
nie został ustalony lub określony, ale zachodzi obawa, że brak zabezpieczenia
mógłby utrudnić lub udaremnić skuteczne przeprowadzenie egzekucji, a odrębne
przepisy na to zezwalają;
21) zwolnieniu spod egzekucji – rozumie się przez to niepodejmowanie lub
odstąpienie od egzekucji z całości lub części składników majątkowych
zobowiązanego.

art. 2. więcej Art. 2. § 1. Egzekucji administracyjnej podlegają następujące obowiązki:
1) podatki, opłaty i inne należności, do których stosuje się przepisy działu III
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r.
poz. 900, z późn. zm.);
1a) niepodatkowe należności budżetowe, do których stosuje się przepisy ustawy
z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 869, z
późn. zm.);
1b) należności z tytułu przychodów z prywatyzacji;
2) grzywny i kary pieniężne wymierzane przez organy administracji publicznej;
3) należności pieniężne, inne niż wymienione w pkt 1 i 2, jeżeli pozostają we
właściwości rzeczowej organów administracji publicznej;
4) należności przypadające od jednostek budżetowych, wynikające z zastosowania
wzajemnego potrącenia zobowiązań podatkowych z zobowiązaniami tych jednostek;
5) należności pieniężne przekazane do egzekucji administracyjnej na podstawie innych ustaw;
6) wpłaty na rzecz funduszy celowych utworzonych na podstawie odrębnych przepisów;
7) należności pieniężne z tytułu składek specjalnych do Funduszu Rezerwowego;
8) należności pieniężne państwa członkowskiego wynikające z tytułu:
a) podatków i należności celnych pobieranych przez to państwo lub w jego
imieniu, przez jego jednostki podziału terytorialnego lub administracyjnego,
w tym organy lokalne, lub w imieniu tych jednostek lub organów, a także
w imieniu Unii Europejskiej,
b) refundacji, interwencji i innych środków stanowiących część całkowitego
lub częściowego systemu finansowania Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolniczego
Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW), w tym kwot należnych
w związku z tymi działaniami,
c) opłat i innych należności pieniężnych przewidzianych w ramach wspólnej
organizacji rynku Unii Europejskiej dla sektora cukru,
d) kar, grzywien, opłat i dopłat administracyjnych związanych
z należnościami pieniężnymi, o których mowa w lit. a–c, nałożonych przez
organy właściwe do pobierania podatków i należności celnych lub właściwe
do prowadzenia postępowań administracyjnych dotyczących podatków
i należności celnych lub potwierdzonych przez organy administracyjne lub
sądowe na wniosek organów właściwych w sprawie podatków i należności
celnych,
e) opłat za zaświadczenia i podobne do zaświadczeń dokumenty wydane
w postępowaniach administracyjnych w sprawie należności pieniężnych,
o których mowa w lit. a,
f) odsetek i kosztów związanych z należnościami pieniężnymi, o których
mowa w lit. a–e, w związku z którymi możliwe jest zwrócenie się
o wzajemną pomoc na podstawie ustawy o wzajemnej pomocy,
g) administracyjnych kar pieniężnych lub grzywien administracyjnych
nałożonych na pracodawcę delegującego pracownika z terytorium RP
w związku z naruszeniem przepisów dotyczących delegowania
pracowników w ramach świadczenia usług;
9) należności pieniężne przekazane do egzekucji administracyjnej na podstawie
ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska;
10) obowiązki o charakterze niepieniężnym pozostające we właściwości organów
administracji rządowej i samorządu terytorialnego lub przekazane do egzekucji
administracyjnej na podstawie przepisu szczególnego;
11) obowiązki z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy oraz wypłaty należnego
wynagrodzenia za pracę, a także innego świadczenia przysługującego
pracownikowi, nakładane w drodze decyzji organów Państwowej Inspekcji Pracy;
12) obowiązki z zakresu ochrony danych osobowych, nakładane w drodze decyzji
Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych.
§ 2. W zakresie nieuregulowanym odrębnymi przepisami, należności, o których
mowa w § 1, podlegają zabezpieczeniu w trybie i na zasadach określonych w dziale IV.
§ 3. Poddanie obowiązku egzekucji administracyjnej nie przesądza o wyłączeniu
sporu co do jego istnienia lub wysokości przed sądem powszechnym, jeżeli
z charakteru obowiązku wynika, że do rozpoznania takiego sporu właściwy jest ten sąd.

art. 3. więcej Art. 3. § 1. Egzekucję administracyjną stosuje się do obowiązków określonych
w art. 2, gdy wynikają one z decyzji lub postanowień właściwych organów, albo –
w zakresie administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego –
bezpośrednio z przepisu prawa, chyba że przepis szczególny zastrzega dla tych
obowiązków tryb egzekucji sądowej.
§ 1a. Egzekucję administracyjną stosuje się również do należności pieniężnych,
o których mowa w art. 2 § 1 pkt 5, wynikających z tytułów wykonawczych
wystawionych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych na
podstawie art. 44 ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach
udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. z 2020 r. poz.
122, 568 i 1086), zwanej dalej „ustawą o poręczeniach i gwarancjach udzielanych
przez Skarb Państwa”, oraz na podstawie art. 16 ustawy z dnia 12 lutego 2009 r.
o udzielaniu przez Skarb Państwa wsparcia instytucjom finansowym (Dz. U. z 2016 r.
poz. 1436), zwanej dalej „ustawą o udzielaniu przez Skarb Państwa wsparcia
instytucjom finansowym”.
§ 2. (uchylony)

Art. 3a. § 1. W zakresie zobowiązań powstałych w przypadkach określonych
w art. 8 i art. 21 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja
podatkowa, długów celnych powstałych w przypadkach określonych
w art. 77 ust. 1 oraz art. 81 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego
i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny
kodeks celny, podatków wykazanych w zgłoszeniu celnym, składek na
ubezpieczenie społeczne, opłat paliwowych, o których mowa w ustawie z dnia
27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu
Drogowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 72, 278 i 1087), dopłat, o których mowa
w ustawie z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2019 r.
poz. 847 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 284), opłat za gospodarowanie odpadami
komunalnymi, o których mowa w art. 6h ustawy z dnia 13 września 1996 r.
o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2020 r. poz. 1439), opłat
emisyjnych oraz opłat za korzystanie ze środowiska, o których mowa w ustawie
z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2020 r. poz. 1219
i 1378), daniny solidarnościowej, o której mowa w rozdziale 6a ustawy z dnia
26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz.
1426, 1291, 1428 i 1492), opłat, o których mowa w art. 9
2 ust. 1 ustawy z dnia
26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu
alkoholizmowi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2277 oraz z 2020 r. poz. 1492), a także
opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r.
o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2365 oraz z 2020 r. poz. 322 i 1492),
stosuje się również egzekucję administracyjną, jeżeli wynikają one odpowiednio:
1) z deklaracji lub zeznania złożonego przez podatnika lub płatnika;
2) ze zgłoszenia celnego złożonego przez zobowiązanego;
3) z deklaracji rozliczeniowej złożonej przez płatnika składek na ubezpieczenie społeczne;
4) z informacji o opłacie paliwowej;
5) z informacji o dopłatach;
6) z deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi
albo z zawiadomienia właściciela nieruchomości przez wójta, burmistrza
lub prezydenta miasta o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi;
7) z rozliczenia zamknięcia, o którym mowa w art. 175 rozporządzenia
delegowanego Komisji (UE) 2015/2446 z dnia 28 lipca 2015 r.
uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad dotyczących niektórych
przepisów unijnego kodeksu celnego (Dz. Urz. UE L 343 z 29.12.2015, str. 1,
z późn. zm.);
8) z informacji o opłacie emisyjnej;
9) z deklaracji o wysokości daniny solidarnościowej;
10) z wykazu zawierającego informacje i dane o zakresie korzystania ze
środowiska oraz o wysokości należnych opłat;
11) z informacji, o której mowa w art. 9
2 ust. 17 pkt 1 ustawy z dnia
26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi;
12) z informacji, o której mowa w art. 12g ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia
11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym.
§ 2. W przypadkach, o których mowa w § 1, stosuje się egzekucję
administracyjną, jeżeli:
1) w deklaracji, w zeznaniu, w zgłoszeniu celnym, w deklaracji rozliczeniowej,
w informacji o opłacie paliwowej, w informacji o dopłatach, w deklaracji
o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, w
zawiadomieniu o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami
komunalnymi, w rozliczeniu zamknięcia, w informacji o opłacie emisyjnej,
w deklaracji o wysokości daniny solidarnościowej, w wykazie zawierającym
informacje i dane o zakresie korzystania ze środowiska oraz o wysokości
należnych opłat, w informacji, o której mowa w art. 9
2 ust. 17 pkt 1 ustawy
z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i
przeciwdziałaniu alkoholizmowi, lub w informacji, o której mowa
w art. 12g ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu
publicznym, zostało zamieszczone pouczenie, że stanowią one podstawę do
wystawienia tytułu wykonawczego;
2) wierzyciel przed wszczęciem postępowania egzekucyjnego przesłał
zobowiązanemu upomnienie, o którym mowa w art. 15 § 1.

art. 4. więcej Art. 4. Do obowiązków, które wynikają z decyzji, postanowień lub innych
orzeczeń niż określone w art. 3 i art. 3a, stosuje się egzekucję administracyjną tylko
wówczas, gdy odrębne ustawy tak stanowią.

art. 5. więcej Art. 5. § 1. Uprawnionym do żądania wykonania w drodze egzekucji
administracyjnej obowiązków określonych w art. 2 jest:
1) w odniesieniu do obowiązków wynikających z decyzji lub postanowień organów
administracji rządowej i organów jednostek samorządu terytorialnego –
właściwy do orzekania organ I instancji, z zastrzeżeniem pkt 4 i 4c;
2) dla obowiązków wynikających z orzeczeń sądów lub innych organów albo
bezpośrednio z przepisów prawa – organ lub instytucja bezpośrednio
zainteresowana w wykonaniu przez zobowiązanego obowiązku albo powołana
do czuwania nad wykonaniem obowiązku, a w przypadku braku takiej jednostki
lub jej bezczynności – podmiot, na którego rzecz wydane zostało orzeczenie lub
którego interesy prawne zostały naruszone w wyniku niewykonania obowiązku;
3) dla obowiązków wynikających z tytułów wykonawczych wystawionych przez
ministra właściwego do spraw finansów publicznych na podstawie art. 44 ustawy
o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz art. 16 ustawy o udzielaniu przez Skarb Państwa wsparcia instytucjom finansowym – minister właściwy do spraw finansów publicznych;
4) w odniesieniu do obowiązków wynikających z wydanych przez naczelnika
urzędu celno-skarbowego decyzji, postanowień lub mandatów karnych,
z przyjętych przez naczelnika urzędu celno-skarbowego zgłoszeń celnych,
deklaracji, informacji o opłacie paliwowej albo rozliczeń zamknięcia – właściwy
naczelnik urzędu skarbowego;
4a) w odniesieniu do obowiązków wynikających z wydanych przez Szefa Krajowej
Administracji Skarbowej decyzji lub postanowień – naczelnik urzędu
skarbowego właściwy według adresu siedziby Szefa Krajowej Administracji
Skarbowej, z zastrzeżeniem pkt 4c;
4b) w odniesieniu do obowiązków wynikających z wydanych przez dyrektora izby
administracji skarbowej decyzji lub postanowień – naczelnik urzędu skarbowego
właściwy według adresu siedziby dyrektora izby administracji skarbowej;
4c) w odniesieniu do obowiązków wynikających z wydanych przez Szefa Krajowej
Administracji Skarbowej decyzji lub postanowień w toku postępowania
podatkowego, o którym mowa:
a) w art. 119g § 1 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa
– właściwy naczelnik urzędu skarbowego,
b) w art. 119g § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa –
organ jednostki samorządu terytorialnego, na wniosek którego
postępowanie podatkowe zostało przejęte;
5) w odniesieniu do grzywien nałożonych w drodze mandatu karnego
w postępowaniu w sprawach o wykroczenia, stanowiących dochód budżetu
państwa, z wyłączeniem grzywien nakładanych przez organy Inspekcji
Transportu Drogowego – właściwy naczelnik urzędu skarbowego.
§ 2. Uprawnione do żądania wykonania, w drodze egzekucji administracyjnej,
obowiązków, o których mowa w art. 2 § 1 pkt 8 lit. a–f i pkt 9, jest również państwo
członkowskie lub państwo trzecie.
§ 2a. Uprawniona do żądania wykonania, w drodze egzekucji administracyjnej,
obowiązków, o których mowa w art. 2 § 1 pkt 8 lit. g, jest Państwowa Inspekcja Pracy.
§ 3. W postępowaniu egzekucyjnym wszczętym na wniosek państwa
członkowskiego lub państwa trzeciego nie stosuje się przepisów regulujących prawa i obowiązki wierzyciela, chyba że ratyfikowana umowa międzynarodowa, której
stroną jest Rzeczpospolita Polska, lub przepisy ustawy stanowią inaczej.
§ 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, obowiązki pozostające we właściwości naczelnika urzędu
skarbowego uprawnionego do żądania ich wykonania w drodze egzekucji
administracyjnej oraz właściwość miejscową tego naczelnika urzędu skarbowego,
uwzględniając potrzebę sprawnego wykonywania tych zadań.

Art. 5a. Dane osobowe przetwarzane w celu wykonywania zadań wynikających
z ustawy podlegają zabezpieczeniom zapobiegającym nadużyciom lub niezgodnemu
z prawem dostępowi lub przekazywaniu polegającym co najmniej na:
1) dopuszczeniu przez administratora danych do przetwarzania danych osobowych
wyłącznie osób do tego uprawnionych;
2) pisemnym zobowiązaniu osób upoważnionych do przetwarzania danych
osobowych do zachowania ich w poufności;
3) testowaniu i doskonaleniu stosowanych środków technicznych i
organizacyjnych;
4) zapewnieniu bezpiecznej komunikacji w sieciach teleinformatycznych, w
szczególności poprzez pozyskiwanie danych osobowych i przekazywanie ich
podmiotom zewnętrznym z wykorzystaniem technik kryptograficznych;
5) zapewnieniu ochrony przed nieuprawnionym dostępem do systemów
informatycznych organów;
6) zapewnieniu integralności danych w systemach informatycznych organów;
7) określeniu zasad bezpieczeństwa przetwarzanych danych osobowych.

art. 6. więcej Art. 6. § 1. W razie uchylania się zobowiązanego od wykonania obowiązku
wierzyciel powinien podjąć czynności zmierzające do zastosowania środków
egzekucyjnych.
§ 1a. Na bezczynność wierzyciela w podejmowaniu czynności, o których mowa
w § 1, służy skarga podmiotowi, którego interes prawny lub faktyczny został
naruszony w wyniku niewykonania obowiązku oraz organowi zainteresowanemu
wykonaniem obowiązku. Postanowienie w sprawie skargi wydaje organ wyższego
stopnia. Na postanowienie oddalające skargę przysługuje zażalenie.
§ 1b. Przed podjęciem czynności zmierzających do zastosowania środków
egzekucyjnych wierzyciel może podejmować działania informacyjne wobec
zobowiązanego zmierzające do dobrowolnego wykonania przez niego obowiązku.
§ 1c. Wierzyciel może odstąpić od czynności zmierzających do zastosowania
środków egzekucyjnych, jeżeli nie upłynęło 12 miesięcy od dnia wydania
postanowienia o umorzeniu postępowania egzekucyjnego z przyczyny określonej
w art. 59 § 2, wydanego w sprawie prowadzonej na wniosek tego wierzyciela, na
podstawie tytułu wykonawczego obejmującego inne należności pieniężne
zobowiązanego, chyba że ujawniony zostanie majątek lub źródło dochodu
zobowiązanego przewyższające kwotę wydatków egzekucyjnych.
§ 1d. W przypadku, o którym mowa w § 1c, wierzyciel przed wszczęciem
postępowania w sprawie odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej wzywa
zobowiązanego do złożenia oświadczenia o posiadanym majątku i źródłach dochodu
oraz o prawdziwości i zupełności tego oświadczenia, w terminie 7 dni od dnia
doręczenia wezwania. W przypadku gdy w wyniku wezwania nie zostanie złożone
oświadczenie lub w złożonym oświadczeniu nie zostanie wykazany majątek lub źródła
dochodu zobowiązanego przewyższające kwotę wydatków egzekucyjnych, z którego możliwe jest prowadzenie egzekucji administracyjnej, za dzień odstąpienia przyjmuje
się dzień doręczenia tego wezwania. Przepisy art. 61 stosuje się odpowiednio.
§ 1e. Oświadczenie, o którym mowa w § 1d zdanie pierwsze, składa się pod
rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia,
w wyznaczonym terminie, pisemnie lub ustnie do protokołu.
§ 1f. Wezwanie, o którym mowa w § 1d zdanie pierwsze, zawiera pouczenie
zobowiązanego o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia oraz
informacje umożliwiające złożenie prawdziwego i zupełnego oświadczenia
o posiadanym majątku i źródłach dochodu.
§ 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) formy działań informacyjnych, o których mowa w § 1b, przypadki, w których
mogą być te działania podejmowane, oraz sposób ich ewidencjonowania, mając
na względzie zapewnienie efektywności tych działań;
2) (uchylony)
3) tryb postępowania wierzycieli należności pieniężnych przy podejmowaniu
czynności, o których mowa w § 1, mając na względzie zapewnienie
terminowości i prawidłowości przesyłania zobowiązanemu upomnienia,
o którym mowa w art. 15 § 1, a także kierowania do organu egzekucyjnego
wniosków egzekucyjnych i tytułów wykonawczych.

Art. 6a. Przepis art. 6 stosuje się odpowiednio do zarządcy przedsiębiorstwa
w spadku, jeżeli zobowiązany będący przedsiębiorcą zmarł przed wszczęciem
postępowania egzekucyjnego.

art. 7. więcej Art. 7. § 1. Organ egzekucyjny stosuje środki egzekucyjne przewidziane
w ustawie.
§ 2. Organ egzekucyjny stosuje środki egzekucyjne, które prowadzą
bezpośrednio do wykonania obowiązku, a spośród kilku takich środków – środki
najmniej uciążliwe dla zobowiązanego.
§ 3. Stosowanie środka egzekucyjnego jest niedopuszczalne, gdy egzekwowany
obowiązek o charakterze pieniężnym lub niepieniężnym został wykonany albo stał się bezprzedmiotowy.

art. 8. więcej Art. 8. § 1. Nie podlegają egzekucji administracyjnej:
1) przedmioty urządzenia domowego, pościel, bielizna i ubranie niezbędne dla
zobowiązanego i będących na jego utrzymaniu członków rodziny, a także
ubranie niezbędne do pełnienia służby lub wykonywania zawodu;
2) zapasy żywności i opału, niezbędne dla zobowiązanego i będących na jego
utrzymaniu członków rodziny na okres 30 dni;
3) jedna krowa lub dwie kozy albo trzy owce, potrzebne do wyżywienia
zobowiązanego i będących na jego utrzymaniu członków rodziny, wraz
z zapasem paszy i ściółki do najbliższych zbiorów;
4) narzędzia i inne przedmioty niezbędne do pracy zarobkowej wykonywanej
osobiście przez zobowiązanego, z wyłączeniem środka transportu, oraz surowce
niezbędne do tej pracy na okres 7 dni;
5) przedmioty niezbędne do pełnienia służby przez zobowiązanego lub do
wykonywania przez niego zawodu;
6) pieniądze w kwocie 760 zł;
7) wkłady oszczędnościowe złożone w bankach na zasadach i w wysokości
określonej przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe
(Dz. U. z 2019 r. poz. 2357 oraz z 2020 r. poz. 284, 288, 321 i 1086);
8) oszczędności członka kasy złożone w kasie w wysokości określonej przepisami
ustawy z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-
-kredytowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2412 oraz z 2020 r. poz. 288 i 321);
9) dokumenty osobiste, po jednej obrączce zobowiązanego i jego współmałżonka,
wykonanej z metali szlachetnych, ordery i odznaczenia oraz przedmioty
niezbędne zobowiązanemu i członkom jego rodziny do nauki lub wykonywania
praktyk religijnych, a także przedmioty codziennego użytku, które mogą być
sprzedane znacznie poniżej ich wartości, a które dla zobowiązanego mają
znaczną wartość użytkową;
10) kwoty otrzymane na pokrycie wydatków służbowych, w tym kosztów podróży
i wyjazdów – jeżeli egzekucja ma na celu zaspokojenie roszczeń z innych
tytułów niż roszczenia z tytułu alimentów, w tym należności budżetu państwa
z tytułu świadczeń wypłacanych w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów;
10a) 50% kwot diet otrzymanych na pokrycie wydatków służbowych, w tym kosztów
podróży i wyjazdów – jeżeli egzekucja ma na celu zaspokojenie roszczeń z tytułu
alimentów, w tym należności budżetu państwa z tytułu świadczeń wypłacanych
w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów;
11) kwoty otrzymane jako stypendia;
12) (uchylony)
13) rzeczy niezbędne ze względu na ułomność fizyczną zobowiązanego lub
członków jego rodziny;
14) kwoty otrzymane z tytułu obowiązkowych ubezpieczeń majątkowych;
15) środki pochodzące z dotacji przyznanej z budżetu państwa na określone cele
i znajdujące się na wyodrębnionym rachunku bankowym prowadzonym dla
obsługi bankowej dotacji oraz środki pochodzące z programów finansowanych
z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia
27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, wypłacone w formie zaliczki, chyba
że wierzytelność egzekwowana powstała w związku z realizacją projektu, na
który środki te były przeznaczone;
16) rzeczy służące w kościołach i innych domach modlitwy do odprawiania
nabożeństwa lub do wykonywania innych praktyk religijnych albo będące
obiektami kultu religijnego, choćby były kosztownościami lub dziełami sztuki;
17) (uchylony)
18) sumy przyznane orzeczeniem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, jeżeli
egzekwowana wierzytelność przysługuje Skarbowi Państwa.
§ 1a. W przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 15, egzekucji nie podlegają
również sumy już wypłacone oraz środki trwałe, wartości niematerialne i prawne
powstałe w ramach realizacji projektu, na który były przeznaczone środki pochodzące
z programów finansowanych z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 1
pkt 2 i 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, przez okres jego
realizacji wskazany w umowie o dofinansowanie projektu.
§ 2. Za przedmioty niezbędne zobowiązanemu i członkom jego rodziny,
w rozumieniu § 1 pkt 1, nie uważa się w szczególności:
1) mebli stylowych i stylizowanych;
2) telewizorów do odbioru programu w kolorze, chyba że zobowiązany wykaże, że
od roku produkcji telewizora upłynęło więcej niż 5 lat;
3) stereofonicznych radioodbiorników;
4) urządzeń służących do nagrywania lub odtwarzania obrazu lub dźwięku;
5) komputerów i urządzeń peryferyjnych, chyba że są one niezbędne
zobowiązanemu do pracy zarobkowej wykonywanej przez niego osobiście;
6) futer ze skór szlachetnych;
7) dywanów wełnianych i ze skór naturalnych;
8) porcelany, szkła ozdobnego i kryształów;
9) sztućców z metali szlachetnych;
10) dzieł sztuki.

Art. 8a. § 1. Jeżeli zobowiązanym jest rolnik prowadzący gospodarstwo rolne,
egzekucji nie podlegają również:
1) jeden koń wraz z uprzężą, jedna krowa, dwie kozy, jeden tryk i dwie owce, jedna
maciora oraz dziesięć sztuk drobiu;
2) jedna jałówka lub cieliczka w przypadku braku krowy;
3) zapasy paszy i ściółki dla inwentarza, o którym mowa w pkt 1 i 2, aż do
najbliższych zbiorów;
4) jeden pług, jeden zespół bron, jeden kultywator, jeden kierat, jedna sieczkarnia,
jeden wóz, jedne sanie robocze;
5) zboże lub inne ziemiopłody, niezbędne do najbliższych siewów lub najbliższego
sadzenia w gospodarstwie rolnym zobowiązanego;
6) zwierzęta gospodarskie w drugiej połowie okresu ciąży i w okresie odchowu
potomstwa oraz to potomstwo w okresie: źrebaki do 5 miesięcy, cielęta do
4 miesięcy, jagnięta do 3 miesięcy, prosięta do 2 miesięcy i koźlęta do
5 miesięcy;
7) zakontraktowane zwierzęta rzeźne, jeżeli ich waga nie odpowiada warunkom
handlowym albo termin dostawy nie upłynął lub nie upływa w miesiącu
przeprowadzenia egzekucji;
8) jeden ciągnik na 25 ha powierzchni gruntów, nie mniej jednak niż jeden ciągnik
na gospodarstwo rolne, wraz z urządzeniami towarzyszącymi niezbędnymi do
uprawy, pielęgnacji, zbioru i transportu ziemiopłodów;
9) jeden silnik elektryczny;
10) podstawowe maszyny i narzędzia rolnicze w ilości niezbędnej do pracy
w gospodarstwie rolnym zobowiązanego;
11) podstawowy sprzęt techniczny niezbędny do zakończenia cyklu danej
technologii produkcji w gospodarstwie specjalistycznym zobowiązanego;
12) zapasy paliwa i części zamienne niezbędne do normalnej pracy ciągnika
i maszyn rolniczych na okres do zakończenia cyklu produkcyjnego;
13) nawozy oraz środki ochrony roślin w ilości niezbędnej na dany rok gospodarczy
dla gospodarstwa rolnego zobowiązanego;
14) stado użytkowe kur niosek w okresie pierwszych 6 miesięcy nośności;
15) stado podstawowe zwierząt futerkowych oraz zwierzęta futerkowe, co do których
hodowca zawarł umowę kontraktacyjną na dostawę skór z tych zwierząt;
16) zapasy paszy i ściółki dla inwentarza, o którym mowa w pkt 6, 7, 14 i 15, aż do
najbliższych zbiorów;
17) zapasy opału na okres 6 miesięcy;
18) zaliczki kontraktacyjne.
§ 2. Egzekucji nie podlega ponadto nadwyżka inwentarza żywego ponad ilości
określone w § 1, jeżeli naczelnik urzędu skarbowego, po uzgodnieniu z wójtem
(burmistrzem, prezydentem miasta), uzna ją za niezbędną do prowadzenia tego
gospodarstwa rolnego, a dłużnik zobowiąże się do spłacenia egzekwowanej
należności w terminie lub w ratach określonych przez wierzyciela. W przypadku
niedotrzymania przez zobowiązanego warunków spłaty należności podjęte zostaną
dalsze czynności egzekucyjne.
§ 3. W przypadku, o którym mowa w § 2, egzekucji nie podlega także taka ilość
paszy, jaka jest niezbędna do utrzymania inwentarza żywego objętego wyłączeniem.
§ 4. Wyłącza się spod egzekucji zajęte zwierzęta gospodarskie, wpisane do ksiąg
zwierząt zarodowych albo uznane za rozpłodniki odpowiednie do dalszej hodowli,
jeżeli nie mogą być sprzedane osobie, która wykaże, że posiada gospodarstwo rolne,
w którym istnieją warunki do dalszej hodowli.
§ 5. Wierzytelność pieniężna, przypadająca rolnikowi z tytułu umowy
kontraktacji, może być zajęta egzekucyjnie do wysokości 25% należności za
dostarczony towar bez uwzględnienia ewentualnych potrąconych pożyczek i zaliczek kontraktacyjnych.
§ 6. Przepis § 5 stosuje się odpowiednio do świadczeń w naturze przypadających
rolnikowi z tytułu umowy kontraktacyjnej.

art. 9. więcej Art. 9. § 1. Wynagrodzenie ze stosunku pracy podlega egzekucji w zakresie
określonym w przepisach Kodeksu pracy.
§ 1¹. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do zasiłków dla bezrobotnych,
dodatków aktywizacyjnych, stypendiów oraz dodatków szkoleniowych, wypłacanych
na podstawie przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do należności członków rolniczych
spółdzielni produkcyjnych i członków ich rodzin z tytułu pracy w spółdzielni oraz
wszystkich świadczeń powtarzających się, których celem jest zapewnienie
utrzymania.
§ 3. Przepisu § 1 nie stosuje się do wierzytelności członków rolniczych
spółdzielni produkcyjnych z tytułu udziału w dochodach spółdzielni przypadających
im od wniesionych do spółdzielni wkładów.
§ 4. Dochody wymienione w § 1 i 2 oblicza się wraz ze wszystkimi dodatkami
i wartością świadczeń w naturze, lecz po potrąceniu podatków należnych od tych
dochodów.

art. 10. więcej Art. 10. § 1. Świadczenia pieniężne przewidziane w przepisach o zaopatrzeniu
emerytalnym podlegają egzekucji w zakresie określonym w tych przepisach.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do emerytur i rent otrzymywanych
z zagranicy, po przeliczeniu ich przez dłużnika zajętej wierzytelności na złote według
kursu banku z dnia wpłacenia do organu egzekucyjnego zajętych kwot.
§ 3. Do egzekucji z rent przysługujących z tytułu wypadku przy pracy lub
choroby zawodowej i z rent zasądzonych przez sąd lub ustalonych umową za utratę
zdolności do pracy albo za śmierć żywiciela lub wypłacanych z dobrowolnego
ubezpieczenia rentowego oraz do egzekucji ze świadczeń pieniężnych,
przysługujących z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa,
stosuje się przepisy o egzekucji ze świadczeń przewidzianych w przepisach o
zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.
§ 4. Nie podlegają egzekucji świadczenia alimentacyjne, świadczenia pieniężne
wypłacane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, świadczenia rodzinne,
dodatki rodzinne, pielęgnacyjne, porodowe, dla sierot zupełnych, zasiłki dla
opiekunów, świadczenia z pomocy społecznej, świadczenie wychowawcze oraz
jednorazowe świadczenie, o którym mowa w art. 10 ustawy z dnia 4 listopada 2016 r.
o wsparciu kobiet w ciąży i rodzin „Za życiem” (Dz. U. z 2019 r. poz. 473 i 1818).
§ 5. Nie podlegają egzekucji świadczenia, dodatki i inne kwoty, o których mowa
w art. 31 ust. 1, art. 80 ust. 1 i 1a, art. 81, art. 83 ust. 1 i 4, art. 84 pkt 2 i 3 i art. 140
ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy
zastępczej (Dz. U. z 2020 r. poz. 821), oraz środki finansowe na utrzymanie lokalu
mieszkalnego w budynku wielorodzinnym lub domu jednorodzinnego, o których
mowa w art. 83 ust. 2 i art. 84 pkt 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, w części przysługującej na umieszczone
w rodzinie zastępczej lub rodzinnym domu dziecka dzieci i osoby, które osiągnęły
pełnoletność przebywając w pieczy zastępczej.

art. 11. więcej Art. 11. (uchylony).

art. 12. więcej Art. 12. W przypadku gdy w wyniku zbiegu egzekucji administracyjnej
i egzekucji sądowej administracyjny organ egzekucyjny prowadzi obie egzekucje,
przepisy art. 8–10 stosuje się również do należności podlegających egzekucji sądowej,
chyba że określone w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego ograniczenia
egzekucji są mniejsze.

art. 13. więcej Art. 13. § 1. Organ egzekucyjny, na wniosek zobowiązanego i ze względu na
jego ważny interes, może zwolnić, na czas oznaczony lub nieoznaczony, z egzekucji
w całości lub części określone składniki majątkowe zobowiązanego.
§ 2. Na postanowienie w sprawie zwolnienia z egzekucji składników
majątkowych zobowiązanego służy zobowiązanemu zażalenie.

art. 14. więcej Art. 14. § 1. Przeciwko osobom, które korzystają z przywilejów i immunitetów
dyplomatycznych i w zakresie przewidzianym przez ustawy, umowy lub powszechnie
ustalone zwyczaje międzynarodowe nie podlegają orzecznictwu organów polskich, nie
może być prowadzona egzekucja administracyjna, chyba że chodzi o sprawę, w której
osoby te podlegają orzecznictwu polskich organów administracyjnych.
§ 2. Przeciwko osobom wymienionym w § 1, które podlegają orzecznictwu
organów polskich w rezultacie zrzeczenia się ich przywileju lub immunitetu przez
państwo wysyłające lub odpowiednią organizację międzynarodową, może być
prowadzona egzekucja administracyjna tylko w przypadku wyraźnego zrzeczenia się
przywileju lub immunitetu także w odniesieniu do egzekucji administracyjnej.
§ 3. Jednakże gdy w przypadkach określonych w § 2 prowadzenie egzekucji jest
dozwolone, niedopuszczalna jest egzekucja z mienia przeznaczonego do użytku
służbowego ani też stosowanie środków egzekucyjnych w stosunku do osoby
zobowiązanego.
§ 4. W przypadku wątpliwości co do stosowania przepisów § 1–3 organ
egzekucyjny zwraca się do ministra właściwego do spraw zagranicznych, który
rozstrzyga w drodze postanowienia, czy zobowiązany korzysta z immunitetów
i przywilejów, o których mowa w § 1.

art. 15. więcej Art. 15. § 1. Egzekucja administracyjna może być wszczęta, jeżeli wierzyciel,
po upływie terminu do wykonania przez zobowiązanego obowiązku, przesłał mu
pisemne upomnienie, zawierające wezwanie do wykonania obowiązku z zagrożeniem
skierowania sprawy na drogę postępowania egzekucyjnego, chyba że przepisy
szczególne inaczej stanowią. Postępowanie egzekucyjne może być wszczęte dopiero po
upływie 7 dni od dnia doręczenia tego upomnienia.
§ 1a. Upomnienie zawiera pouczenie zobowiązanego, że w przypadku
niewykonania w całości obowiązku w terminie 7 dni od dnia doręczenia upomnienia
zobowiązany ma obowiązek zawiadomienia wierzyciela, a po doręczeniu
zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego – również organu egzekucyjnego,
o zmianie adresu jego miejsca zamieszkania lub siedziby.
§ 1b. Upomnienie zawiera imię i nazwisko, stanowisko służbowe oraz podpis
osoby upoważnionej do działania w imieniu wierzyciela. Upomnienie generowane
automatycznie może nie zawierać podpisu tej osoby.
§ 2. Koszty upomnienia obciążają zobowiązanego i, z zastrzeżeniem § 3, są
pobierane na rzecz wierzyciela. Obowiązek uiszczenia kosztów upomnienia przez
zobowiązanego powstaje z chwilą doręczenia upomnienia. Koszty te podlegają
ściągnięciu w trybie określonym dla kosztów egzekucyjnych.
§ 3. Jeżeli wierzyciel jest jednocześnie organem egzekucyjnym, koszty
upomnienia są pobierane na rzecz komórki organizacyjnej wierzyciela, do której zadań
należy prowadzenie egzekucji.
§ 3a. Przepisów § 1–3 nie stosuje się do egzekucji należności pieniężnych
państwa członkowskiego lub państwa trzeciego, o których mowa w art. 2 ustawy
o wzajemnej pomocy.
§ 3b. Przepisów § 1–3 nie stosuje się do egzekucji należności pieniężnych,
o których mowa w art. 2 § 1 pkt 8 lit. g.
§ 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia,
wysokość kosztów upomnienia. Wysokość kosztów upomnienia nie może przekraczać
czterokrotnej wysokości kosztów związanych z doręczeniem upomnienia jako
przesyłki poleconej.
§ 5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, inne niż określone w § 3a należności pieniężne, których egzekucja
może być wszczęta bez uprzedniego doręczenia upomnienia, kierując się celowością
doręczenia upomnienia oraz potrzebą zapewnienia efektywności czynności
wierzyciela zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych.

art. 16. więcej Art. 16. Zastosowanie środka egzekucyjnego w postępowaniu egzekucyjnym
nie stoi na przeszkodzie wymierzeniu kary w postępowaniu karnym, w sprawach
o wykroczenia lub dyscyplinarnym za niewykonanie obowiązku.

art. 17. więcej Art. 17. § 1. O ile przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej,
rozstrzygnięcie i zajmowane przez organ egzekucyjny lub wierzyciela stanowisko
w sprawach dotyczących postępowania egzekucyjnego następuje w formie
postanowienia. Na postanowienie to służy zażalenie, jeżeli niniejsza ustawa lub
Kodeks postępowania administracyjnego tak stanowi. Zażalenie wnosi się do organu odwoławczego za pośrednictwem organu, który wydał zaskarżone postanowienie, w terminie 7 dni od dnia doręczenia lub ogłoszenia postanowienia.
§ 1a. O ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej, do zażaleń na postanowienia,
o których mowa w art. 34 § 2, wydanych przez wierzycieli, dla których organem
wyższego stopnia jest minister, stosuje się odpowiednio art. 127 § 3 Kodeksu
postępowania administracyjnego, z tym że termin do wniesienia zażalenia wynosi
7 dni od dnia doręczenia postanowienia.
§ 1b. Do zażaleń na postanowienia wydane w pierwszej instancji przez organy
sprawujące nadzór w rozumieniu przepisów art. 23 albo Szefa Krajowej Administracji
Skarbowej stosuje się odpowiednio art. 127 § 3 Kodeksu postępowania
administracyjnego, z tym że termin do wniesienia zażalenia wynosi 7 dni od dnia
doręczenia lub ogłoszenia postanowienia.
§ 1c. Organ egzekucyjny stwierdza, w drodze postanowienia, uchybienie
terminu do wniesienia skargi, wniosku lub innego podania, którego wniesienie jest
ograniczone terminem. Na postanowienie przysługuje zażalenie.
§ 2. Wniesienie zażalenia nie wstrzymuje postępowania egzekucyjnego. Organ
egzekucyjny lub organ odwoławczy może jednak w uzasadnionych przypadkach
wstrzymać postępowanie egzekucyjne do czasu rozpatrzenia zażalenia.
§ 3. Organem właściwym w sprawie stwierdzenia nieważności postanowienia jest:
1) organ wyższego stopnia;
2) dyrektor izby administracji skarbowej lub samorządowe kolegium odwoławcze,
jeżeli postanowienie zostało wydane przez ten organ;
3) Szef Krajowej Administracji Skarbowej, jeżeli postanowienie zostało wydane
przez dyrektora izby administracji skarbowej, z tym że w tym przypadku
postępowanie może być wszczęte wyłącznie z urzędu.

Art. 17a. W przypadku wniesienia podania, z którego wynika, że organem
właściwym w sprawie jest organ państwa członkowskiego lub państwa trzeciego,
podanie podlega zwrotowi wnoszącemu podanie, wraz z pouczeniem, że w sprawie
będącej przedmiotem podania powinien wnieść podanie do organu właściwego
państwa członkowskiego lub państwa trzeciego, zgodnie z przepisami
obowiązującymi w tym państwie. Zwrot podania następuje w formie postanowienia,
na które służy zażalenie.

Art. 17b. Właściwy organ jednostki samorządu terytorialnego może upoważnić
kierownika nieposiadającej osobowości prawnej jednostki organizacyjnej tej jednostki
samorządu terytorialnego do wykonywania w jego imieniu praw i obowiązków
wierzyciela. Na wniosek kierownika upoważnienie może być udzielone również
pracownikowi tej jednostki.

art. 18. więcej Art. 18. Jeżeli przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej, w postępowaniu
egzekucyjnym mają odpowiednie zastosowanie przepisy Kodeksu postępowania
administracyjnego.

Art. 18a. § 1. Rejestr Należności Publicznoprawnych, zwany dalej „rejestrem”,
jest prowadzony w systemie teleinformatycznym przez Szefa Krajowej Administracji
Skarbowej.
§ 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może wyznaczyć,
w drodze rozporządzenia, inny organ Krajowej Administracji Skarbowej do
prowadzenia rejestru, mając na względzie konieczność zapewnienia sprawnego
funkcjonowania tego rejestru oraz sprawność procesów wymiany informacji.
§ 3. Administratorem danych zgromadzonych w rejestrze jest organ prowadzący rejestr.

Art. 18b. § 1. W rejestrze gromadzi się informacje o należnościach pieniężnych,
podlegających egzekucji administracyjnej, dla których wierzycielem jest naczelnik
urzędu skarbowego albo jednostka samorządu terytorialnego, jeżeli należności te wynikają:
1) z dokumentu, o którym mowa w art. 3a § 1;
2) z decyzji, postanowienia lub innego orzeczenia, które jest ostateczne;
3) z prawomocnego wyroku, postanowienia lub mandatu karnego wydanego na
podstawie przepisów Kodeksu karnego skarbowego lub Kodeksu karnego;
4) z mandatu karnego wydanego w postępowaniu w sprawach o wykroczenia;
5) bezpośrednio z przepisu prawa.
§ 2. Rejestr zawiera dane dotyczące:
1) zobowiązanego będącego:
a) osobą fizyczną, obejmujące:
– imię i nazwisko,
– numer Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności
(PESEL), jeżeli został nadany,
– datę urodzenia, jeżeli nie został nadany numer PESEL,
b) osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, obejmujące:
– imię i nazwisko,
– firmę,
– numer PESEL, jeżeli został nadany, numer identyfikacji podatkowej
(NIP) lub numer identyfikacji w Krajowym Rejestrze Urzędowym
Podmiotów Gospodarki Narodowej (REGON),
c) osobą prawną lub jednostką organizacyjną niebędącą osobą prawną,
obejmujące:
– firmę lub nazwę,
– NIP lub numer REGON,
d) nierezydentem w rozumieniu przepisów Prawa dewizowego będącym
osobą fizyczną, obejmujące:
– imię i nazwisko,
– NIP albo kraj wydania i numer paszportu lub numer identyfikacyjny
nadany w innym kraju, w szczególności numer podatkowy lub numer
ubezpieczeniowy, jeżeli nierezydent nie posiada identyfikatora
podatkowego,
– datę urodzenia, jeżeli nierezydent nie posiada NIP, paszportu lub
numeru identyfikacyjnego nadanego w innym kraju,
e) nierezydentem w rozumieniu przepisów Prawa dewizowego będącym
osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, obejmujące:
– imię i nazwisko, firmę lub nazwę,
– NIP albo kraj wydania i numer paszportu lub numer identyfikacyjny
nadany w innym kraju, w szczególności numer podatkowy lub numer
ubezpieczeniowy, jeżeli nierezydent nie posiada numeru identyfikatora
podatkowego,
– datę urodzenia albo adres miejsca prowadzenia działalności
gospodarczej, w tym adres głównego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, jeżeli nierezydent nie posiada NIP, paszportu lub numeru identyfikacyjnego nadanego w innym kraju,
f) nierezydentem w rozumieniu przepisów Prawa dewizowego będącym
osobą prawną lub jednostką organizacyjną niebędącą osobą prawną, obejmujące:
– firmę lub nazwę,
– NIP albo numer identyfikacyjny nadany w innym kraju,
w szczególności numer podatkowy, jeżeli nierezydent nie posiada
numeru identyfikatora podatkowego,
– adres siedziby, jeżeli nierezydent nie posiada NIP lub numeru
identyfikacyjnego nadanego w innym kraju;
2) oznaczenia wierzyciela;
3) wysokości należności pieniężnej i odsetek z tytułu niezapłacenia jej w terminie,
jeżeli pobiera się odsetki, wraz z rodzajem i podstawą prawną tej należności;
4) informacji określonych w art. 18f § 1 i 2.

Art. 18c. § 1. Przed wprowadzeniem do rejestru danych, o których mowa
w art. 18b § 2, wierzyciel doręcza zobowiązanemu zawiadomienie o zagrożeniu
ujawnieniem w rejestrze.
§ 1a. Zawiadomienie, o którym mowa w § 1, zawiera imię i nazwisko,
stanowisko służbowe oraz podpis osoby upoważnionej do działania w imieniu
wierzyciela. Zawiadomienie generowane automatycznie może nie zawierać podpisu
tej osoby.
§ 2. Zawiadomienie, o którym mowa w § 1, może być zawarte w upomnieniu,
o którym mowa w art. 15 § 1, lub doręczone wraz z tym upomnieniem.
§ 3. Dane, o których mowa w art. 18b § 2, mogą być wprowadzone do rejestru
nie wcześniej niż po upływie 30 dni od dnia doręczenia zobowiązanemu
zawiadomienia, o którym mowa w § 1.
§ 4. Przepisy § 1–3 nie mają zastosowania, jeżeli wysokość należności
pieniężnej, o której dane mają być wprowadzone do rejestru, wraz z odsetkami z tytułu
niezapłacenia jej w terminie jest niższa niż czterokrotna wysokość kosztów
upomnienia, o którym mowa w art. 15 § 1.

Art. 18d. § 1. Wierzyciel wprowadza do systemu teleinformatycznego,
w którym jest prowadzony rejestr, dane, o których mowa w art. 18b § 2.
§ 2. Nie wprowadza się do rejestru danych, o których mowa w art. 18b § 2,
w przypadku wniesienia skargi do sądu administracyjnego na ostateczną decyzję,
postanowienie lub inne orzeczenie, o którym mowa w art. 18b § 1 pkt 2, do czasu
zakończenia prawomocnym orzeczeniem postępowania sądowoadministracyjnego.
§ 3. Wszczęcie postępowania w trybie nadzwyczajnym w sprawie ostatecznej
decyzji, postanowienia lub innego orzeczenia, o którym mowa w art. 18b § 1 pkt 2,
nie stanowi przeszkody do wprowadzenia do rejestru danych, o których mowa
w art. 18b § 2.
§ 4. Jednostka samorządu terytorialnego, reprezentowana przez organ
wykonawczy, wprowadza do rejestru dane, o których mowa w art. 18b § 2, jeżeli
posiada na to zgodę wyrażoną w uchwale, odpowiednio rady gminy, rady powiatu albo
sejmiku województwa. Uchwała określa rodzaj należności pieniężnej jednostki
samorządu terytorialnego, o której dane są przekazywane do rejestru.
§ 5. Wierzyciel wprowadza do rejestru, zmienia w rejestrze lub wykreśla
z rejestru dane, o których mowa w art. 18b § 2, za pośrednictwem funkcjonalności
systemu teleinformatycznego, w którym prowadzony jest rejestr, dostępnej na stronie
podmiotowej urzędu obsługującego organ prowadzący rejestr, z zastrzeżeniem
art. 18l.
§ 6. W przypadku stwierdzenia niezgodności danych, o których mowa w art. 18b
§ 2 pkt 1, wprowadzonych do rejestru z danymi zawartymi w rejestrze PESEL,
Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej lub rejestrze
przedsiębiorców lub rejestrze stowarzyszeń, innych organizacji społecznych
i zawodowych, fundacji oraz samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej
w Krajowym Rejestrze Sądowym, organ prowadzący rejestr:
1) nie ujawnia danych, o których mowa w art. 18b § 2, oraz
2) powiadamia wierzyciela, który wprowadził dane do rejestru, o niezgodności tych danych.

Art. 18e. Organ prowadzący rejestr ujawnia w rejestrze dane, o których mowa
w art. 18b § 2, gdy łączna kwota należności pieniężnych wraz odsetkami z tytułu
niezapłacenia ich w terminie wynosi nie mniej niż 5000 zł.

Art. 18f. § 1. Wierzyciel wprowadza do rejestru znane mu informacje dotyczące:
1) odroczenia terminu zapłaty należności pieniężnej;
2) rozłożenia na raty spłaty należności pieniężnej;
3) wszczęcia postępowania upadłościowego;
4) wszczęcia postępowania restrukturyzacyjnego;
5) wstrzymania wykonania ostatecznej decyzji, postanowienia lub innego
orzeczenia, o którym mowa w art. 18b § 1 pkt 2;
6) wszczęcia postępowania administracyjnego, postępowania podatkowego albo
postępowania sądowoadministracyjnego, jeżeli wszczęcie nastąpiło po
ujawnieniu danych, o których mowa w art. 18b § 2;
7) wszczęcia postępowania w trybie nadzwyczajnym w sprawie ostatecznej
decyzji, postanowienia lub innego orzeczenia, o których mowa w art. 18b § 1
pkt 2;
8) wniesienia sprzeciwu, o którym mowa w art. 18i;
9) umorzenia postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 59 § 2, w przypadku
gdy nie upłynęło 5 lat od dnia, w którym postanowienie o umorzeniu tego
postępowania stało się ostateczne;
10) śmierci lub ustania bytu prawnego zobowiązanego.
§ 2. Wierzyciel wprowadza do rejestru znane mu informacje dotyczące ustania
okoliczności, o których mowa w § 1 pkt 1–9.
§ 3. Informacje, o których mowa w § 1 i 2, wprowadzone do rejestru, podlegają
ujawnieniu w rejestrze, w przypadku, o którym mowa w art. 18e.

Art. 18g. Wierzyciel wprowadza do rejestru zmianę lub wykreśla z rejestru dane,
o których mowa w art. 18b § 2, niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni od dnia
powzięcia przez niego wiadomości o okoliczności uzasadniającej zmianę lub
wykreślenie tych danych.

Art. 18h. Wykreślenie z rejestru danych, o których mowa w art. 18b § 2,
następuje w przypadku, gdy:
1) obowiązek zapłaty należności pieniężnej wygaśnie;
2) wierzycielem nie jest podmiot, o którym mowa we wprowadzeniu do wyliczenia
w art. 18b § 1, lub nie są spełnione warunki określone w art. 18b § 1, art. 18c § 1
lub 3 lub art. 18d § 4;
3) utraci wykonalność wyrok, postanowienie albo mandat, z którego wynika
należność pieniężna ujawniona w rejestrze;
4) zostanie ustalony następca prawny zobowiązanego, w przypadku, o którym
mowa w art. 18f § 1 pkt 10;
5) sprzeciw, o którym mowa w art. 18i, zostanie uwzględniony w całości.

Art. 18i. § 1. Zobowiązanemu przysługuje prawo wniesienia sprzeciwu
w sprawie:
1) zagrożenia ujawnieniem w rejestrze;
2) wprowadzenia danych, o których mowa w art. 18b § 2, do systemu
teleinformatycznego, w którym jest prowadzony rejestr.
§ 2. Sprzeciw wnosi się do wierzyciela.
§ 3. Prawo wniesienia sprzeciwu przysługuje od dnia doręczenia zawiadomienia,
o którym mowa w art. 18c § 1, albo od dnia wprowadzenia do rejestru danych,
o których mowa w art. 18b § 2, bez tego zawiadomienia i trwa do dnia, do którego te
dane znajdują się w rejestrze.
§ 4. W sprzeciwie określa się żądanie oraz wskazuje się okoliczności i dowody
uzasadniające sprzeciw.
§ 5. Prawo wniesienia sprzeciwu, o którym mowa w § 1 pkt 1, przysługuje
wyłącznie w przypadku, gdy zobowiązany kwestionuje istnienie lub wysokość
należności pieniężnej lub odsetek z tytułu niezapłacenia jej w terminie.
§ 6. Postępowanie w sprawie sprzeciwu staje się bezprzedmiotowe w przypadku
wykreślenia z rejestru danych, o których mowa w art. 18b § 2, których ten sprzeciw
dotyczy.
§ 7. Jeżeli okoliczność, na której oparto sprzeciw, jest lub była przedmiotem
rozpatrzenia w odrębnym postępowaniu administracyjnym, podatkowym lub
sądowym albo zobowiązany kwestionuje w całości lub w części wymagalność
należności pieniężnej z uwagi na jej wysokość ustaloną lub określoną w decyzji,
postanowieniu lub innym orzeczeniu, od którego przysługują środki zaskarżenia,
wierzyciel wydaje postanowienie o niedopuszczalności zgłoszonego sprzeciwu.
§ 8. Postępowanie wszczęte sprzeciwem staje się bezprzedmiotowe, jeżeli przed
zakończeniem tego postępowania został wniesiony zarzut w sprawie egzekucji
administracyjnej oparty na okoliczności będącej podstawą sprzeciwu.
§ 9. Wniesienie sprzeciwu nie stanowi podstawy do wykreślenia z rejestru
danych, o których mowa w art. 18b § 2.
§ 10. W przypadku uwzględnienia sprzeciwu wierzyciel wprowadza do rejestru
zmianę albo wykreśla z rejestru dane, o których mowa w art. 18b § 2, w odpowiednim
zakresie.
§ 11. Wniesienie sprzeciwu nie stanowi przeszkody do wszczęcia lub
prowadzenia egzekucji administracyjnej należności pieniężnej, o której dane są
wprowadzone do rejestru.
§ 12. Postępowanie w sprawie sprzeciwu nie wyłącza odpowiedzialności za
naruszenie obowiązków wynikających z przepisów o ochronie danych osobowych.
§ 13. Na postanowienie wierzyciela o odmowie uwzględnienia sprzeciwu
przysługuje zażalenie. Zażalenie wnosi się do organu odwoławczego za
pośrednictwem wierzyciela, który wydał zaskarżone postanowienie.
§ 14. Od postanowienia w przedmiocie rozpoznania zażalenia, o którym mowa
w § 13, przysługuje skarga do wojewódzkiego sądu administracyjnego.

Art. 18j. § 1. Podmiotowi zainteresowanemu lub podmiotowi, o którym mowa
w art. 18q § 2, udostępnia się z rejestru dane, o których mowa w art. 18b § 2,
z zastrzeżeniem § 2 i 3.
§ 2. Dane, o których mowa w art. 18b § 2 pkt 1 lit. a tiret drugie i trzecie, lit. b
tiret trzecie, lit. d tiret drugie i trzecie, lit. e tiret drugie i trzecie oraz lit. f tiret drugie
i trzecie, udostępnia się podmiotowi zainteresowanemu lub podmiotowi, o którym
mowa w art. 18q § 2, wyłącznie w przypadku, w którym stanowią one przyjęte
kryterium wyszukania zobowiązanego.
§ 3. Dane, o których mowa w art. 18b § 2 pkt 3, są udostępniane podmiotowi
zainteresowanemu lub podmiotowi, o którym mowa w art. 18q § 2, w postaci łącznej
kwoty należności pieniężnych wraz z odsetkami z tytułu niezapłacenia ich w terminie.

Art. 18k. § 1. Dane, o których mowa w art. 18b § 2, udostępnia się
zobowiązanemu lub podmiotowi zainteresowanemu, po jego uwierzytelnieniu,
w sposób, o którym mowa w art. 3f § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja
podatkowa, za pośrednictwem portalu podatkowego, o którym mowa w art. 3
pkt 14 tej ustawy.
§ 2. Dane, o których mowa w art. 18b § 2, udostępniane zobowiązanemu
obejmują również wysokość należności pieniężnej wraz z odsetkami z tytułu
niezapłacenia jej w terminie, rodzaj i podstawę prawną należności pieniężnej oraz
oznaczenie wierzyciela, który wprowadził do rejestru dane o tej należności.
§ 3. Dane, o których mowa w art. 18b § 2, udostępnia się podmiotowi, o którym
mowa w art. 18q § 2, za pośrednictwem funkcjonalności systemu teleinformatycznego
udostępnionej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego organ prowadzący rejestr.

Art. 18l. Wierzycielowi lub podmiotowi, o którym mowa w art. 18q § 2,
będącemu organem Krajowej Administracji Skarbowej, w zakresie niezbędnym do
wykonywania zadań i uprawnień określonych w niniejszym rozdziale, zapewnia się
dostęp do systemu teleinformatycznego, w którym prowadzony jest rejestr, za
pośrednictwem systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 35 ust. 1 ustawy
z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2020 r.
poz. 505, 568, 695, 1087 i 1106).

Art. 18m. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia,
sposób i tryb korzystania z rejestru przez zobowiązanego, podmiot zainteresowany
oraz podmiot, o którym mowa w art. 18q § 2, w tym uzyskania z rejestru danych,
o których mowa w art. 18b § 2, oraz tryb i sposób wprowadzania danych do rejestru,
a także formaty danych wymagane przy wprowadzaniu danych, mając na względzie
potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa, wiarygodności i niezaprzeczalności danych
zawartych w rejestrze, konieczność zapewnienia ochrony tych danych przed
nieuprawnionym dostępem oraz umożliwienie sprawnego korzystania z rejestru.

Art. 18n. § 1. Dane, o których mowa w art. 18b § 2, dotyczące zobowiązanego,
o którym mowa w art. 18b § 2 pkt 1 lit. a lub d, udostępnia się z rejestru, jeżeli
podmiot zainteresowany oświadczy za pośrednictwem systemu teleinformatycznego,
w którym prowadzony jest rejestr, że posiada ważne, pisemne upoważnienie tego zobowiązanego.
§ 2. Upoważnienie jest ważne nie dłużej niż przez 60 dni od dnia jego udzielenia.

Art. 18o. § 1. Udostępnienie z rejestru danych, o których mowa w art. 18b § 2,
jest bezpłatne.
§ 2. Wydruk treści danych udostępnionych z rejestru nie stanowi dokumentu
urzędowego.

Art. 18p. § 1. Zobowiązanemu udostępnia się bezpłatnie, za pośrednictwem
systemu teleinformatycznego, w którym jest prowadzony rejestr, informacje o:
1) podmiocie zainteresowanym lub podmiocie, o którym mowa w art. 18q § 2 pkt 6
lub 7, który wystąpił o udostępnienie danych, o których mowa w art. 18b § 2,
2) dacie wystąpienia podmiotu zainteresowanego lub podmiotu, o którym mowa
w art. 18q § 2 pkt 6 lub 7, o udostępnienie danych, o których mowa w art. 18b
§ 2
– dotyczących tego zobowiązanego.
§ 2. Informacje, o których mowa w § 1, organ prowadzący rejestr przechowuje
przez okres 5 lat od dnia następującego po dniu udostępnienia danych, o których mowa
w art. 18b § 2.
§ 3. Podmiot, o którym mowa w art. 18q § 2 pkt 6 lub 7, udziela zobowiązanemu
bezpłatnie informacje o podmiocie, na rzecz którego wyszukał w rejestrze dane,
o których mowa w art. 18b § 2.

Art. 18q. § 1. Organ prowadzący rejestr wyraża zgodę na ułatwiony sposób
wyszukiwania zobowiązanych w rejestrze obejmujący więcej niż jednego
zobowiązanego.
§ 2. Zgoda, o której mowa w § 1, może być udzielona na wniosek:
1) wierzyciela,
2) sądowego lub administracyjnego organu egzekucyjnego,
3) sądu,
4) organu prokuratury,
5) Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego,
6) instytucji utworzonej na podstawie art. 105 ust. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia
1997 r. – Prawo bankowe,
7) biura informacji gospodarczej działającego na podstawie ustawy z dnia
9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych
gospodarczych (Dz. U. z 2020 r. poz. 389)
– zwanych dalej „podmiotami uprawnionymi”.
§ 3. Organ prowadzący rejestr wyraża zgodę, o której mowa w § 1, w drodze
postanowienia, jeżeli ułatwiony sposób wyszukiwania zobowiązanych w rejestrze jest
niezbędny podmiotowi uprawnionemu do realizacji zadań ustawowych albo
uzasadniony wykonywaniem ustawowo określonych uprawnień oraz podmiot
uprawniony spełnia łącznie następujące wymagania:
1) posiada urządzenia umożliwiające odnotowanie w systemie, kto i kiedy uzyskał
dane, o których mowa w art. 18b § 2;
2) posiada zabezpieczenia techniczne i organizacyjne uniemożliwiające
wykorzystanie danych niezgodnie z celem ich uzyskania.
§ 4. Organ prowadzący rejestr odmawia, w drodze postanowienia, wyrażenia
zgody, o której mowa w § 1, jeżeli podmiot uprawniony nie spełnia wymagań,
o których mowa w § 3.
§ 5. Organ prowadzący rejestr cofa, w drodze postanowienia, zgodę, o której
mowa w § 1, jeżeli podmiot uprawniony przestał spełniać wymagania, o których
mowa w § 3.
§ 6. Na postanowienie, o którym mowa w § 4 albo 5, służy zażalenie. Zażalenie
wnosi się do organu odwoławczego za pośrednictwem organu prowadzącego rejestr.
§ 7. Od podmiotów uprawnionych, o których mowa w § 2 pkt 1–5, nie wymaga
się upoważnienia, o którym mowa w art. 18n § 1.
§ 8. Podmiot uprawniony, o którym mowa w § 2 pkt 6 lub 7, jest obowiązany
uzyskać oświadczenie podmiotu, na rzecz którego wyszukuje dane w rejestrze,
o posiadaniu przez niego upoważnienia, o którym mowa w art. 18n § 1.
§ 9. Podmiot uprawniony, o którym mowa w § 2 pkt 1–5, prowadzi rejestr
zobowiązanych, o których uzyskał z rejestru dane, o których mowa w art. 18b § 2.
Podmiot uprawniony, o którym mowa w § 2 pkt 6 lub 7, prowadzi rejestr
zobowiązanych i podmiotów, na rzecz których wyszukał z rejestru dane, o których
mowa w art. 18b § 2.

Art. 18r. Dostęp do danych, o których mowa w art. 18b § 2, zawartych
w rejestrze zapewnia się osobom upoważnionym przez wierzycieli oraz organ
prowadzący rejestr w zakresie, w jakim jest to niezbędne do nadzoru, konserwacji
i rozwijania systemów informatycznych wierzycieli i systemu teleinformatycznego,
w ramach którego prowadzony jest rejestr.

Art. 18s. § 1. Dane, o których mowa w art. 18b § 2, udostępnione z rejestru,
mogą być przechowywane przez okres do 90 dni od dnia ich uzyskania.
§ 2. Podmiot, który uzyskał z rejestru dane, o których mowa w art. 18b § 2, nie
może ich ujawnić innym podmiotom.
§ 3. Przepisów § 1 i 2 nie stosuje się do podmiotów uprawnionych, o których
mowa w art. 18q § 2 pkt 1–5.
§ 4. Podmioty, o których mowa w art. 18q § 2 pkt 6 i 7, mogą ujawnić dane,
o których mowa w art. 18b § 2, wyłącznie podmiotowi, na rzecz którego wyszukały
dane w rejestrze.
§ 5. Przepisu § 1 nie stosuje się do instytucji ustawowo obowiązanych do oceny
zdolności kredytowej lub oceny ryzyka operacyjnego.

Art. 18t. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozdziale stosuje się
przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

Art. 18u. Udostępnienie danych zawartych w rejestrze nie stanowi naruszenia
przepisów o tajemnicy skarbowej, o których mowa w ustawie z dnia 29 sierpnia
1997 r. – Ordynacja podatkowa.

art. 19. więcej Art. 19. § 1. Naczelnik urzędu skarbowego jest organem egzekucyjnym
uprawnionym do stosowania wszystkich środków egzekucyjnych w egzekucji
administracyjnej należności pieniężnych oraz do zabezpieczania takich należności
w trybie i na zasadach określonych w dziale IV, z zastrzeżeniem § 2–8.
§ 2. Właściwy organ gminy o statusie miasta, wymienionej w odrębnych
przepisach oraz gminy wchodzącej w skład powiatu warszawskiego jest organem
egzekucyjnym uprawnionym do stosowania wszystkich środków egzekucyjnych,
z wyjątkiem egzekucji z nieruchomości, w egzekucji administracyjnej należności
pieniężnych, dla których ustalania lub określania i pobierania jest właściwy ten organ.
§ 2a. Organ egzekucyjny, o którym mowa w § 2, może upoważnić kierownika
nieposiadającej osobowości prawnej jednostki organizacyjnej gminy do działania w jego imieniu jako organ egzekucyjny. Na wniosek kierownika upoważnienie może
być udzielone również pracownikowi tej jednostki.
§ 3. (uchylony)
§ 4. Dyrektor oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wyznaczony przez
ministra właściwego do spraw finansów publicznych jest organem egzekucyjnym
uprawnionym do stosowania egzekucji z wynagrodzenia za pracę, ze świadczeń
z ubezpieczenia społecznego, z renty socjalnej, z wierzytelności pieniężnych oraz
z rachunków bankowych, w egzekucji administracyjnej należności pieniężnych
z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne i należności pochodnych od składek oraz
nienależnie pobranych świadczeń z ubezpieczenia społecznego lub innych świadczeń
wypłacanych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, które nie mogą być potrącane
z bieżących świadczeń.
§ 4a. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, siedziby i właściwość rzeczową oraz miejscową dyrektorów
oddziałów Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wyznaczonych do działania jako
organy egzekucyjne, uwzględniając strukturę organizacyjną Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych oraz dostępność systemu teleinformatycznego obsługującego egzekucję
administracyjną.
§ 5. (uchylony)
§ 6. (uchylony)
§ 7. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji Mienia Wojskowego jest organem
egzekucyjnym uprawnionym do stosowania egzekucji z wynagrodzenia za pracę albo
ze świadczeń z zaopatrzenia emerytalnego i ubezpieczenia społecznego, w egzekucji
administracyjnej należności pieniężnych z tytułu opłat za używanie lokalu i opłat
pośrednich oraz odszkodowań od żołnierzy i osób wspólnie z nimi zajmujących lokale
mieszkalne znajdujące się w dyspozycji Agencji Mienia Wojskowego.
§ 8. Organem egzekucyjnym w egzekucji administracyjnej należności
pieniężnych może być ponadto inny organ w zakresie określonym odrębnymi ustawami.
§ 9. Organ egzekucyjny wymieniony w § 2, 4, 7 i 8 jest uprawniony do
stosowania sposobów zabezpieczenia w zakresie określonym w art. 32a § 3
i art. 35 § 2.

art. 20. więcej Art. 20. § 1. Organem egzekucyjnym w zakresie egzekucji administracyjnej
obowiązków o charakterze niepieniężnym jest:
1) wojewoda;
2) właściwy organ jednostki samorządu terytorialnego w zakresie zadań własnych,
zadań zleconych i zadań z zakresu administracji rządowej oraz obowiązków
wynikających z decyzji i postanowień z zakresu administracji publicznej
wydawanych przez samorządowe jednostki organizacyjne;
3) kierownik wojewódzkiej służby, inspekcji lub straży w odniesieniu do
obowiązków wynikających z wydawanych w imieniu własnym lub wojewody
decyzji i postanowień;
4) kierownik powiatowej służby, inspekcji lub straży w odniesieniu do obowiązków
wynikających z wydawanych w zakresie swojej właściwości decyzji
i postanowień.
§ 2. Ponadto w przypadkach określonych szczególnymi przepisami jako organ
egzekucyjny w zakresie egzekucji administracyjnej obowiązków o charakterze
niepieniężnym działa każdy organ Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
Agencji Wywiadu lub Straży Granicznej, Prezes Urzędu Ochrony Danych
Osobowych, organ Państwowej Inspekcji Pracy wydający decyzję w pierwszej
instancji, organ straży pożarnej kierujący akcją ratowniczą, a także inne organy
powołane do ochrony spokoju, bezpieczeństwa, porządku, zdrowia publicznego lub
mienia społecznego.
§ 3. Organem egzekucyjnym w zakresie egzekucji administracyjnej obowiązków
o charakterze niepieniężnym, wynikających z decyzji z zakresu administracji
rządowej wydanych przez przedsiębiorstwa państwowe i inne państwowe jednostki
organizacyjne, spółdzielnie, a także przez stowarzyszenia, organizacje zawodowe
i samorządowe oraz inne organizacje społeczne jest wojewoda.

art. 21. więcej Art. 21. (uchylony).

art. 22. więcej Art. 22. § 1. Właściwość miejscową organu egzekucyjnego w egzekucji
należności pieniężnych z nieruchomości ustala się według miejsca jej położenia. Jeżeli
jednak nieruchomość położona jest na obszarze właściwości dwóch lub większej
liczby organów – egzekucję prowadzi organ, na którego obszarze znajduje się większa
część nieruchomości, a jeżeli nie można w powyższy sposób ustalić właściwości, egzekucję z nieruchomości prowadzi organ wyznaczony przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.
§ 2. Właściwość miejscową organu egzekucyjnego w egzekucji należności
pieniężnych z praw majątkowych lub ruchomości ustala się według miejsca
zamieszkania lub siedziby zobowiązanego, z zastrzeżeniem § 2a–3a.
§ 2a. Jeżeli zobowiązany ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terenie
państwa członkowskiego lub państwa trzeciego, organem egzekucyjnym, w egzekucji
należności pieniężnych z praw majątkowych lub ruchomości, jest organ będący
jednocześnie wierzycielem. W przypadku gdy wierzyciel nie jest jednocześnie
organem egzekucyjnym, właściwość miejscową organu egzekucyjnego ustala się
według siedziby wierzyciela.
§ 3. Jeżeli znany przed wszczęciem egzekucji majątek zobowiązanego lub
większa jego część nie znajduje się na terenie działania organu egzekucyjnego
ustalonego zgodnie z § 2 albo 2a, właściwość miejscową organu egzekucyjnego
niebędącego naczelnikiem urzędu skarbowego lub dyrektorem oddziału Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych ustala się według miejsca położenia składników tego majątku.
§ 3a. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie organu egzekucyjnego zgodnie z § 2–3,
właściwość tego organu ustala się według siedziby lub miejsca zamieszkania dłużnika
zobowiązanego, który jest obciążony prawem majątkowym względem
zobowiązanego.
§ 3b. W przypadku zmiany właściwości miejscowej organu egzekucyjnego
czynności podjęte przez organ egzekucyjny przed uzyskaniem informacji o tej zmianie
są skuteczne.
§ 4. Właściwość miejscową organu egzekucyjnego w egzekucji obowiązków
o charakterze niepieniężnym ustala się według miejsca zamieszkania lub siedziby
zobowiązanego, a w braku zamieszkania lub siedziby w kraju – według miejsca jego
pobytu, z zastrzeżeniem § 5.
§ 5. Właściwość miejscową organu egzekucyjnego w egzekucji obowiązków
o charakterze niepieniężnym ustala się:
1) w sprawach o odebranie rzeczy lub opróżnienie budynków i pomieszczeń –
według miejsca wykonania obowiązku;
2) w sprawach dotyczących nieruchomości oraz obiektów budowlanych – według
miejsca położenia tej nieruchomości lub obiektu budowlanego, z tym że jeżeli
nieruchomość lub obiekt budowlany są położone na obszarze właściwości dwóch
lub większej liczby organów – egzekucję prowadzi organ, na którego obszarze
znajduje się większa część nieruchomości lub obiektu budowlanego, a jeżeli nie
można w powyższy sposób ustalić właściwości, egzekucję z nieruchomości
prowadzi organ wyznaczony przez organ, o którym mowa w art. 23 § 1;
3) w sprawach dotyczących wykonywanej działalności gospodarczej, jeżeli stałe
miejsce wykonywania tej działalności znajduje się poza miejscem zamieszkania
lub siedziby zobowiązanego – według stałego miejsca wykonywania działalności
gospodarczej.

art. 23. więcej Art. 23. § 1. Nadzór nad egzekucją administracyjną sprawują organy wyższego
stopnia w stosunku do organów właściwych do wykonywania tej egzekucji.
§ 2. W przypadku braku organu wyższego stopnia w stosunku do organów
egzekucyjnych, o których mowa w art. 19, nadzór nad egzekucją należności
pieniężnych sprawuje właściwy miejscowo dyrektor izby administracji skarbowej,
z zastrzeżeniem § 3.
§ 3. W stosunku do organów egzekucyjnych będących organami samorządu
terytorialnego nadzór nad egzekucją należności pieniężnych sprawuje samorządowe
kolegium odwoławcze.
§ 3a. (uchylony)
§ 4. Organy sprawujące nadzór są jednocześnie:
1) organami odwoławczymi dla postanowień wydanych przez nadzorowane organy
egzekucyjne;
2) organami sprawującymi kontrolę przestrzegania w toku czynności
egzekucyjnych przepisów ustawy przez wierzycieli i nadzorowane organy
egzekucyjne.
§ 5. (uchylony)
§ 6. Organy sprawujące nadzór mogą, w szczególnie uzasadnionych
przypadkach, wstrzymać z urzędu, na czas określony, czynności egzekucyjne lub
postępowanie egzekucyjne prowadzone przez nadzorowany organ.
§ 7. (uchylony)
§ 8. Na postanowienie o wstrzymaniu czynności egzekucyjnych lub
wstrzymaniu postępowania egzekucyjnego służy zażalenie wierzycielowi
niebędącemu jednocześnie organem egzekucyjnym.

art. 24. więcej Art. 24. (uchylony).

art. 25. więcej Art. 25. § 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych sprawuje
zwierzchni nadzór i kontrolę przestrzegania w toku czynności egzekucyjnych
przepisów ustawy przez wierzycieli i organy egzekucyjne w zakresie egzekucji
należności pieniężnych.
§ 2. Właściwi ministrowie, centralne organy administracji rządowej oraz inne
centralne organy administracji publicznej, a także organy sprawujące nadzór nad
jednostkami samorządu terytorialnego, prowadzą kontrolę przestrzegania w toku
czynności egzekucyjnych przepisów ustawy – przez wierzycieli i organy egzekucyjne
w zakresie egzekucji administracyjnej obowiązków o charakterze niepieniężnym.

art. 26. więcej Art. 26. § 1. Organ egzekucyjny wszczyna egzekucję administracyjną na
wniosek wierzyciela i na podstawie wystawionego przez niego tytułu wykonawczego,
sporządzonego według ustalonego wzoru.
§ 1a. Za tytuł wykonawczy uznaje się również jednolity tytuł wykonawczy oraz
zagraniczny tytuł wykonawczy.
§ 1b. Do jednolitego tytułu wykonawczego oraz zagranicznego tytułu
wykonawczego nie stosuje się przepisów § 1e–1h, 2–4 i 6, art. 27 § 1–2a, art. 27a,
art. 28b i art. 29.
§ 1c. Wnioski egzekucyjne i tytuły wykonawcze przekazuje się do organu
egzekucyjnego:
1) drogą elektroniczną – przy wykorzystaniu systemu teleinformatycznego albo
z użyciem środków komunikacji elektronicznej;
2) przez operatora pocztowego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. –
Prawo pocztowe (Dz. U. z 2020 r. poz. 1041), przez swoich pracowników oraz
inne upoważnione osoby lub organy – jeżeli z przyczyn technicznych nie jest
możliwa droga elektroniczna.
§ 1d. (uchylony)
§ 1e. Wierzyciel przekazuje organowi egzekucyjnemu wraz z wnioskiem
egzekucyjnym i tytułem wykonawczym informację dotyczącą:
1) posiadanego przez zobowiązanego składnika majątkowego lub źródła jego
dochodu – w przypadku gdy są znane wierzycielowi;
2) majątku zobowiązanego lub większej jego części znajdującego się na terenie
działania organu egzekucyjnego – w przypadku ustalenia właściwości
miejscowej organu egzekucyjnego na podstawie art. 22 § 3;
3) siedziby lub miejsca zamieszkania dłużnika zobowiązanego, który jest obciążony
prawem majątkowym względem zobowiązanego – w przypadku ustalenia
właściwości miejscowej organu egzekucyjnego na podstawie art. 22 § 3a;
4) daty wysłania przez centralne biuro łącznikowe wniosku o udzielenie informacji
lub powiadomienie do państwa członkowskiego lub państwa trzeciego oraz
numeru referencyjnego tego wniosku – w przypadku wystąpienia o udzielenie
pomocy, o której mowa w ustawie o wzajemnej pomocy;
5) ujawnionego po umorzeniu postępowania egzekucyjnego na podstawie
art. 59 § 2 składnika majątkowego lub źródła dochodu zobowiązanego oraz
numeru i daty wydania postanowienia o umorzeniu postępowania egzekucyjnego
– w przypadku wystąpienia z wnioskiem o ponowne wszczęcie egzekucji
administracyjnej;
6) imienia i nazwiska oraz adresu do korespondencji przedstawiciela ustawowego
zobowiązanego;
7) imienia i nazwiska oraz adresu do korespondencji opiekuna albo kuratora
zobowiązanego – w przypadku ustanowienia opieki albo kurateli dla
zobowiązanego;
8) imienia i nazwiska oraz adresu do korespondencji zarządcy przedsiębiorstwa
w spadku – w przypadku działania zarządcy przedsiębiorstwa w spadku.
§ 1f. Informacja, o której mowa w § 1e, jest przekazywana w sposób, o którym
mowa w § 1c.
§ 1g. W przypadku gdy tytuł wykonawczy przekazany za pośrednictwem
systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 26aa § 1:
1) zawiera dane zobowiązanego, o których mowa w przepisach wydanych na
podstawie art. 27 § 2b pkt 4, niezgodne z danymi zawartymi w:
a) rejestrze PESEL,
b) Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej,
2) zawiera dane wierzyciela i podstawę prawną, niezgodne ze słownikami
referencyjnymi zamieszczonymi na stronie podmiotowej ministra właściwego do
spraw finansów publicznych,
3) nie zawiera danych, innych niż określone w pkt 1 i 2, wymaganych przepisami
art. 27
– wierzyciel jest zawiadamiany o nieprzyjęciu tytułu wykonawczego wraz z podaniem
przyczyny jego nieprzyjęcia.
§ 1h. Zawiadomienie, o którym mowa w § 1g, przekazuje się za pośrednictwem
systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 26aa § 1.
§ 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z Ministrem Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór:
1) tytułu wykonawczego,
2) kolejnego tytułu wykonawczego, o którym mowa w art. 26ca
– mając na względzie jednoznaczną identyfikację odpowiednio zobowiązanego,
małżonka zobowiązanego oraz podmiotu innego niż zobowiązany, o którym mowa
w art. 26ca § 1 pkt 2, możliwość elektronicznego przetwarzania danych zawartych
w tych tytułach oraz sprawne przeprowadzenie egzekucji administracyjnej.
§ 3. Obowiązek wystawienia tytułu wykonawczego według wzoru, o którym
mowa w § 1, spoczywa również na wierzycielu, którego należność pieniężna wynika
z orzeczenia sądu zaopatrzonego w klauzulę wykonalności.
§ 4. Jeżeli wierzyciel jest jednocześnie organem egzekucyjnym, przystępuje
z urzędu do egzekucji na podstawie tytułu wykonawczego przez siebie wystawionego.
§ 5. Wszczęcie egzekucji administracyjnej następuje z chwilą:
1) doręczenia zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego;
2) doręczenia dłużnikowi zajętej wierzytelności zawiadomienia o zajęciu
wierzytelności lub innego prawa majątkowego, jeżeli to doręczenie nastąpiło
przed doręczeniem zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego;
3) podpisania protokołu zajęcia ruchomości przez pracownika obsługującego organ
egzekucyjny, jeżeli to podpisanie nastąpiło przed doręczeniem zobowiązanemu
odpisu tytułu wykonawczego;
4) wpisu w księdze wieczystej o wszczęciu egzekucji z nieruchomości lub złożenia
wniosku o wpis o wszczęciu egzekucji z nieruchomości do zbioru dokumentów,
jeżeli ten wpis lub to złożenie nastąpiło przed doręczeniem zobowiązanemu
odpisu tytułu wykonawczego.
§ 5a. Jeżeli zobowiązany ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terenie
państwa członkowskiego, w przypadkach, o których mowa w § 5, zamiast odpisu
tytułu wykonawczego można doręczyć odpis tytułu wykonawczego w postaci
elektronicznej kopii dokumentu.
§ 5b. (uchylony)
§ 6. W przypadku przekształcenia zajęcia zabezpieczającego w zajęcie
egzekucyjne zobowiązanemu doręcza się odpis tytułu wykonawczego.

Art. 26a. (uchylony).

Art. 26aa. § 1. System teleinformatyczny, przy wykorzystaniu którego wnioski
egzekucyjne i tytuły wykonawcze lub informacje, o których mowa w art. 26 § 1e, są
przekazywane do organu egzekucyjnego będącego naczelnikiem urzędu skarbowego,
jest prowadzony przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej.
§ 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może wyznaczyć,
w drodze rozporządzenia, inny organ Krajowej Administracji Skarbowej do
prowadzenia systemu teleinformatycznego, mając na względzie konieczność
sprawnego funkcjonowania tego systemu, w tym przekazywania naczelnikowi urzędu
skarbowego będącemu organem egzekucyjnym wniosków egzekucyjnych, tytułów
wykonawczych i informacji, o których mowa w art. 26 § 1e.
§ 3. Organ prowadzący system teleinformatyczny, o którym mowa w § 1 i 2, na
wniosek wierzyciela, nadaje temu wierzycielowi dostęp do tego systemu w zakresie
niezbędnym do wszczęcia lub prowadzenia postępowania egzekucyjnego.

Art. 26b. § 1. Odpis tytułu wykonawczego sporządzony przez wierzyciela
zawiera adnotację „odpis tytułu wykonawczego”.
§ 2. Odpis tytułu wykonawczego sporządzony przez organ egzekucyjny zawiera
adnotację „odpis zgodny z oryginałem”, datę sporządzenia, imię i nazwisko oraz
podpis pracownika, który sporządził odpis.

Art. 26c. § 1. W razie potrzeby prowadzenia egzekucji przez więcej niż jeden
organ egzekucyjny lub zabezpieczenia należności pieniężnej hipoteką przymusową,
w tym hipoteką morską przymusową, wierzyciel wydaje dalszy tytuł wykonawczy.
§ 2. Dalszy tytuł wykonawczy zawiera dane, o których mowa
w art. 27 § 1 pkt 1–9a i 11–14, § 1a i 2 oraz art. 27d § 1, a także numer porządkowy
dalszego tytułu wykonawczego oraz oznaczenie celu, dla którego został wydany.
Dalszy tytuł wykonawczy zawiera informację wierzyciela o nadaniu temu tytułowi
klauzuli o skierowaniu tytułu wykonawczego do egzekucji administracyjnej.
§ 3. (uchylony)
§ 4. Zobowiązanemu nie doręcza się odpisu dalszego tytułu wykonawczego.
§ 5. Dalszy tytuł wykonawczy wystawia się w postaci:
1) papierowej;
2) elektronicznej, jeżeli istnieją warunki techniczne do wystawienia, przekazania
i korzystania z dalszego tytułu wykonawczego w takiej postaci, w przypadku:
a) konieczności przekazania go do organu egzekucyjnego innego niż organ
egzekucyjny prowadzący postępowanie egzekucyjne,

Art. 26ca. § 1. Wierzyciel wystawia kolejny tytuł wykonawczy w razie potrzeby:
1) zabezpieczenia na nieruchomości lub egzekucji z nieruchomości wchodzącej
w skład majątku wspólnego zobowiązanego i jego małżonka, zwanego dalej
„majątkiem wspólnym” – w przypadku gdy odpowiedzialność zobowiązanego
za należność pieniężną i odsetki z tytułu niezapłacenia jej w terminie obejmuje
majątek osobisty zobowiązanego i majątek wspólny;
2) egzekucji z przedmiotu hipoteki przymusowej – w przypadku przeniesienia tego
przedmiotu na podmiot inny niż zobowiązany.
§ 2. Kolejny tytuł wykonawczy zawiera dane, o których mowa
w art. 27 § 1 pkt 1–9a i 11–14, § 1a i 2 oraz art. 27d § 1, a także numer porządkowy
kolejnego tytułu wykonawczego, oznaczenie celu, dla którego został wydany, oraz:
1) dane:
a) małżonka zobowiązanego – w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1,
b) niebędącego zobowiązanym właściciela przedmiotu hipoteki przymusowej
– w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 2;
2) wysokość kosztów egzekucyjnych – w razie potrzeby zabezpieczenia należności
pieniężnej hipoteką przymusową;
3) datę wystawienia kolejnego tytułu wykonawczego, imię i nazwisko osoby
upoważnionej do działania w imieniu wierzyciela;
4) informację wierzyciela o nadaniu temu tytułowi klauzuli o skierowaniu tytułu
wykonawczego do egzekucji administracyjnej.
§ 3. Kolejny tytuł wykonawczy wystawia się w postaci:
1) papierowej;
2) elektronicznej, jeżeli istnieją warunki techniczne do wystawienia, przekazania
i korzystania z kolejnego tytułu wykonawczego w takiej postaci, w przypadku:
a) konieczności przekazania go do organu egzekucyjnego właściwego do
egzekucji z nieruchomości,
§ 4. Do kolejnego tytułu wykonawczego przepis art. 26c § 4 stosuje się odpowiednio.

Art. 26d. § 1. W przypadku utraty tytułu wykonawczego, po wszczęciu
egzekucji administracyjnej, wierzyciel ponownie wydaje tytuł wykonawczy po
uprzednim wydaniu postanowienia o utracie pierwotnego tytułu wykonawczego.
§ 2. Na ponownie wydanym tytule wykonawczym wierzyciel umieszcza
adnotację o jego wydaniu oraz oznaczenie postanowienia o utracie pierwotnego tytułu wykonawczego.
§ 3. Po ponownym wydaniu tytułu wykonawczego wierzyciel występuje do
organu egzekucyjnego o nadanie temu tytułowi klauzuli o skierowaniu tytułu
wykonawczego do egzekucji.
§ 4. Zobowiązanemu nie doręcza się odpisu ponownie wydanego tytułu wykonawczego.

Art. 26e. § 1. Pismo sporządzone przez wierzyciela lub organ egzekucyjny
w postaci elektronicznej opatruje się:
1) kwalifikowanym podpisem elektronicznym albo
2) podpisem zaufanym, albo
3) podpisem osobistym, albo
4) zaawansowaną pieczęcią elektroniczną, albo
5) kwalifikowaną pieczęcią elektroniczną.
§ 2. Jeżeli zachodzi potrzeba doręczenia wydruku pisma sporządzonego przez
wierzyciela lub organ egzekucyjny w postaci elektronicznej, wydruk tego pisma
odzwierciedla jego treść i zawiera informację o:
1) sporządzeniu pisma w postaci elektronicznej;
2) opatrzeniu pisma podpisem albo pieczęcią, o których mowa w § 1.
§ 3. Wydruk pisma, o którym mowa w § 2, stanowi dowód tego, co zostało
w nim stwierdzone.
§ 4. Doręczenie wydruku pisma, o którym mowa w § 2, uznaje się za doręczenie
tego pisma lub jego odpisu.
§ 5. Przepisów § 1 i § 2 pkt 2 nie stosuje się do jednolitego tytułu wykonawczego.

art. 27. więcej Art. 27. § 1. Tytuł wykonawczy zawiera:
1) oznaczenie wierzyciela;
1a) oznaczenie organu albo organów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 lit. d
ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o delegowaniu pracowników w ramach
świadczenia usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2206);
2) wskazanie imienia i nazwiska lub nazwy zobowiązanego i jego adresu, a także
PESEL, NIP lub REGON, jeżeli zobowiązany taki numer posiada;
3) treść podlegającego egzekucji obowiązku, podstawę prawną tego obowiązku
oraz stwierdzenie, że obowiązek jest wymagalny, a w przypadku egzekucji należności pieniężnej – także określenie jej wysokości i rodzaju, terminu, od którego nalicza się odsetki z tytułu niezapłacenia należności w terminie, oraz
rodzaju i stawki tych odsetek;
4) wskazanie zabezpieczenia należności pieniężnej hipoteką przymusową albo
przez ustanowienie zastawu skarbowego lub rejestrowego lub zastawu
nieujawnionego w żadnym rejestrze, ze wskazaniem terminów powstania tych
zabezpieczeń;
5) wskazanie podstawy prawnej pierwszeństwa zaspokojenia należności pieniężnej,
jeżeli należność korzysta z tego prawa i prawo to nie wynika z zabezpieczenia
należności pieniężnej;
6) wskazanie podstawy prawnej prowadzenia egzekucji administracyjnej;
7) datę wystawienia tytułu, podpis, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe
osoby upoważnionej do działania w imieniu wierzyciela;
8) pouczenie zobowiązanego o skutkach niezawiadomienia organu egzekucyjnego
o zmianie adresu miejsca zamieszkania lub siedziby;
9) pouczenie zobowiązanego o przysługującym mu prawie wniesienia do
wierzyciela, za pośrednictwem organu egzekucyjnego, zarzutu w sprawie
egzekucji administracyjnej oraz o skutkach wniesienia tego zarzutu nie później
niż w terminie 7 dni od dnia doręczenia odpisu tytułu wykonawczego i po
upływie tego terminu;
9a) pouczenie zobowiązanego o przysługującym jego małżonkowi prawie do
wniesienia sprzeciwu w sprawie odpowiedzialności majątkiem wspólnym;
10) klauzulę organu egzekucyjnego o skierowaniu tytułu do egzekucji
administracyjnej;
11) wskazanie środków egzekucyjnych stosowanych w egzekucji należności
pieniężnych;
12) datę doręczenia upomnienia, a jeżeli doręczenie upomnienia nie było wymagane,
podstawę prawną braku tego obowiązku;
13) datę doręczenia zobowiązanemu powiadomienia o wniosku o egzekucję
administracyjnej kary pieniężnej lub grzywny administracyjnej, o którym mowa
w art. 18 ust. 1 ustawy, o której mowa w pkt 1a;
14) datę, do której można prowadzić egzekucję należności pieniężnej, o której mowa
w art. 2 § 1 pkt 8 lit. g.
§ 1a. W tytule wykonawczym wierzyciel wskazuje jako adres zobowiązanego
ostatni znany mu adres miejsca zamieszkania lub siedziby zobowiązanego.
§ 1b. Tytuł wykonawczy wystawiony przez wierzyciela będącego jednocześnie
organem egzekucyjnym, w tym w postaci elektronicznej, może nie zawierać podpisu
osoby upoważnionej do działania w imieniu wierzyciela. Nadanie klauzuli
o skierowaniu tytułu wykonawczego do egzekucji administracyjnej uznaje się za
podpisanie tego tytułu przez osobę upoważnioną do działania w imieniu wierzyciela.
§ 2. Jeżeli tytuł wykonawczy dotyczy należności spółki nieposiadającej
osobowości prawnej, w tytule wykonawczym podaje się również imiona i nazwiska
oraz adresy wspólników.
§ 2a. Tytuł wykonawczy przekazywany do organu egzekucyjnego przy
wykorzystaniu systemu teleinformatycznego albo z użyciem środków komunikacji
elektronicznej sporządza się w postaci elektronicznej w formacie danych określonym
w przepisach wydanych na podstawie § 2b pkt 2.
§ 2b. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z Ministrem Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób nadania wierzycielowi dostępu do systemu teleinformatycznego,
o którym mowa w art. 26aa § 1,
2) sposób sporządzenia, w tym format danych, wniosku egzekucyjnego, tytułu
wykonawczego oraz informacji, o której mowa w art. 26 § 1e,
3) szczegółowy sposób przekazywania do organu egzekucyjnego wniosku
egzekucyjnego, tytułu wykonawczego oraz informacji, o której mowa
w art. 26 § 1e,
4) zakres danych zobowiązanego zawartych w tytule wykonawczym, przekazanym
przy wykorzystaniu systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 26aa
§ 1, weryfikowanych z danymi zawartymi w rejestrach, o których mowa
w art. 26 § 1g pkt 1,
5) sposób nadawania klauzuli o skierowaniu tytułu wykonawczego do egzekucji
administracyjnej,
6) sposób posługiwania się tytułem wykonawczym przekazanym drogą
elektroniczną,
7) sposób przekształcenia tytułu wykonawczego z postaci elektronicznej w postać papierową
– mając na względzie zapewnienie sprawnego przekazania drogą elektroniczną
wniosku egzekucyjnego, tytułu wykonawczego oraz informacji, o której mowa
w art. 26 § 1e, poprawności danych zawartych w tych dokumentach, zapewnienie
bezpieczeństwa korzystania z tych dokumentów oraz niezaprzeczalności
przekształcenia tytułu wykonawczego z postaci elektronicznej w postać papierową
w sposób zapewniający potwierdzenie nienaruszalności integralności i autentyczności
tego tytułu.
§ 3. (uchylony)
§ 4. (uchylony)

Art. 27a. § 1. W tytule wykonawczym wykazuje się należności pieniężne po
zaokrągleniu do pełnych dziesiątek groszy.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się również do odsetek z tytułu niezapłacenia w terminie
należności pieniężnej i kosztów egzekucyjnych.
§ 3. Zaokrąglenie następuje w ten sposób, że kwoty wynoszące:
1) mniej niż 5 groszy pomija się;
2) 5 i więcej groszy podwyższa się do pełnych dziesiątek groszy.
§ 4. Zaokrąglenie, o którym mowa w § 1 i 2, stosuje się w każdym przypadku
częściowej realizacji egzekwowanej należności pieniężnej, odsetek z tytułu
niezapłacenia jej w terminie oraz kosztów egzekucyjnych.
§ 5. Różnice występujące w końcowym rozliczeniu kwot uzyskanych z egzekucji,
wynikające z zaokrąglenia, traktuje się odpowiednio jako kwoty należne albo
umorzone z mocy prawa.

Art. 27b. (uchylony).

Art. 27c. (uchylony).

Art. 27d. § 1. W przypadku gdy zobowiązany będący przedsiębiorcą zmarł
przed wszczęciem postępowania egzekucyjnego, w tytule wykonawczym wskazuje się
imię i nazwisko zobowiązanego oraz firmę zobowiązanego z dodaniem oznaczenia „w spadku”.
§ 2. Tytuł wykonawczy, o którym mowa w § 1, uprawnia do przeprowadzenia
egzekucji z majątku przedsiębiorstwa w spadku. Prawa i obowiązki zobowiązanego
wykonuje zarządca przedsiębiorstwa w spadku.

Art. 27e. § 1. Jeżeli zgodnie z odrębnymi przepisami odpowiedzialność
zobowiązanego za należność pieniężną i odsetki z tytułu niezapłacenia jej w terminie
obejmuje majątek osobisty zobowiązanego i majątek wspólny, podstawą do
prowadzenia egzekucji z majątku osobistego zobowiązanego i majątku wspólnego
jest:
1) tytuł wykonawczy wystawiony na zobowiązanego;
2) kolejny tytułu wykonawczy wystawiony zgodnie z art. 26ca § 1 pkt 1.
§ 2. Tytuł wykonawczy, o którym mowa w § 1 pkt 1 lub 2, jest podstawą do
prowadzenia egzekucji z majątku osobistego zobowiązanego i majątku wspólnego
również kosztów upomnienia oraz kosztów egzekucyjnych powstałych
w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym na podstawie tego tytułu.
§ 3. Zawarcie umowy majątkowej małżeńskiej lub wystąpienie innego zdarzenia
skutkującego ograniczeniem, zniesieniem, wyłączeniem lub ustaniem
odpowiedzialności zobowiązanego, o której mowa w § 1, uznaje się za bezskuteczne
do składnika majątkowego, który wchodziłby w skład majątku wspólnego, gdyby nie
zawarto tej umowy majątkowej małżeńskiej lub nie wystąpiło takie zdarzenie prawne.
Składnik ten uznaje się za wchodzący w skład majątku wspólnego.
§ 4. Organ egzekucyjny, na wniosek małżonka zobowiązanego, zawiadamia go
o aktualnej wysokości egzekwowanej należności pieniężnej, odsetek z tytułu
niezapłacenia jej w terminie, kosztów upomnienia i kosztów egzekucyjnych,
jednocześnie pouczając o zakazie rozporządzania uprzednio zajętą rzeczą lub prawem
majątkowym wchodzących w skład majątku wspólnego oraz zakazie realizacji tego
prawa majątkowego poza częścią wolną od zajęcia.

Art. 27f. § 1. W sprawie odpowiedzialności majątkiem wspólnym małżonkowi
zobowiązanego przysługuje prawo sprzeciwu. Podstawą sprzeciwu jest ograniczenie,
zniesienie, wyłączenie lub ustanie odpowiedzialności całością albo częścią majątku
wspólnego. W sprzeciwie określa się istotę i zakres żądania oraz dowody
uzasadniające to żądanie.
§ 2. W przypadku egzekucji z nieruchomości wchodzącej w skład majątku
wspólnego sprzeciw wnosi się nie później niż w terminie 14 dni od dnia doręczenia
małżonkowi zobowiązanego wezwania zgodnie z art. 110c § 2a.
§ 3. Sprzeciw wnosi się do wierzyciela za pośrednictwem organu egzekucyjnego.
Sprzeciw może być wniesiony jeden raz w postępowaniu egzekucyjnym.
§ 4. Wierzyciel zawiadamia zobowiązanego o wniesieniu sprzeciwu przez
małżonka zobowiązanego.
§ 5. Wierzyciel wydaje postanowienie w sprawie sprzeciwu małżonka
zobowiązanego, w którym:
1) oddala sprzeciw;
2) uznaje sprzeciw:
a) w całości,
b) w części i w pozostałym zakresie oddala sprzeciw.
§ 6. Postanowienie w sprawie sprzeciwu małżonka zobowiązanego doręcza się
temu małżonkowi i zobowiązanemu. Na postanowienie o oddaleniu sprzeciwu
małżonka zobowiązanego małżonkowi zobowiązanego przysługuje zażalenie.
§ 7. Jeżeli postanowienie w sprawie sprzeciwu małżonka zobowiązanego stanie
się ostateczne, wierzyciel niezwłocznie zawiadamia organ egzekucyjny o sposobie
i dacie ostatecznego rozpatrzenia tego sprzeciwu.

Art. 27g. § 1. Małżonkowi zobowiązanego przysługują prawa zobowiązanego
w egzekucji z majątku wspólnego z chwilą wniesienia do organu egzekucyjnego
sprzeciwu albo wniosku o udzielenie informacji, o którym mowa w art. 27e § 4.
§ 2. Do czasu zawiadomienia organu egzekucyjnego, o którym mowa w art. 27f
§ 7, zajęta rzecz wchodząca w skład majątku wspólnego nie może być sprzedana,
a prawo majątkowe wchodzące w skład tego majątku wykonywane.

Art. 27h. § 1. W przypadku ostatecznego oddalenia sprzeciwu małżonka
zobowiązanego organ egzekucyjny:
1) poucza małżonka zobowiązanego o zakazie rozporządzania uprzednio zajętą
rzeczą lub prawem majątkowym wchodzącymi w skład majątku wspólnego,
chyba że został uprzednio pouczony zgodnie z art. 27e § 4;
2) kontynuuje egzekucję z majątku wspólnego przez realizację zastosowanego
środka egzekucyjnego lub zastosowanie kolejnego środka egzekucyjnego.
§ 2. W przypadku ostatecznego uznania sprzeciwu małżonka zobowiązanego
w całości albo w części organ egzekucyjny:
1) uchyla czynność egzekucyjną odpowiednio w całości albo w części, jeżeli osoba
trzecia nie nabyła rzeczy lub prawa majątkowego w egzekucji z majątku wspólnego;
2) usuwa stwierdzoną wadę czynności egzekucyjnej.

Art. 27i. § 1. Jeżeli prawo własności rzeczy lub inne prawo majątkowe
obciążone zastawem skarbowym lub hipoteką przymusową zabezpieczającymi
należność pieniężną i odsetki z tytułu niezapłacenia jej w terminie zostało
przeniesione na inny podmiot, podstawą do prowadzenia egzekucji z tej rzeczy lub
prawa majątkowego jest:
1) tytuł wykonawczy wystawiony na zobowiązanego;
2) kolejny tytuł wykonawczy wystawiony zgodnie z art. 26ca § 1 pkt 2.
§ 2. Tytuł wykonawczy, o którym mowa w § 1 pkt 1 lub 2, jest podstawą do
prowadzenia egzekucji z rzeczy lub prawa majątkowego obciążonych zastawem
skarbowym lub hipoteką przymusową również kosztów upomnienia i kosztów
egzekucyjnych.
§ 3. W egzekucji z rzeczy lub prawa majątkowego obciążonych zastawem
skarbowym lub hipoteką przymusową podmiot, o którym mowa w § 1, uczestniczy na
prawach zobowiązanego. Przepis art. 27e § 4 stosuje się odpowiednio.

Art. 27j. Podmiotowi będącemu w dniu zajęcia właścicielem rzeczy lub
posiadaczem prawa majątkowego, o których mowa w art. 27i § 1, przysługuje prawo
sprzeciwu. Podstawą sprzeciwu jest ograniczenie, wyłączenie lub ustanie
odpowiedzialności rzeczą lub prawem majątkowym. Przepisy art. 27f § 1 zdanie
trzecie, § 2, 3 i 5–7 oraz art. 27h stosuje się odpowiednio.

art. 28. więcej Art. 28. We wniosku o wszczęcie egzekucji administracyjnej wierzyciel może
wskazać środek egzekucyjny. Wierzyciel powinien wskazać środek egzekucyjny, gdy
wniosek dotyczy egzekucji obowiązku o charakterze niepieniężnym.

Art. 28a. W przypadku przejścia obowiązku objętego tytułem wykonawczym na
następcę prawnego zobowiązanego, postępowanie egzekucyjne jest kontynuowane,
a dokonane czynności egzekucyjne pozostają w mocy. Zastosowanie dalszych
środków egzekucyjnych może jednak nastąpić po wystawieniu przez wierzyciela
nowego tytułu wykonawczego i skierowaniu go do organu egzekucyjnego wraz
z urzędowym dokumentem wykazującym przejście dochodzonego obowiązku na
następcę prawnego.

Art. 28b. § 1. Jeżeli w trakcie postępowania egzekucyjnego zostanie wydana
decyzja, postanowienie lub inne orzeczenie określające lub ustalające inną wysokość należności pieniężnej niż objęta tytułem wykonawczym albo zostanie złożona korekta dokumentu, o którym mowa w art. 3a § 1, powodująca zwiększenie wysokości należności pieniężnej, wierzyciel niezwłocznie sporządza zmieniony tytuł wykonawczy.
§ 1a. Jeżeli w trakcie postępowania egzekucyjnego należności pieniężnej,
o której mowa w art. 2 § 1 pkt 8 lit. g, organ państwa członkowskiego wyda decyzję
lub inne orzeczenie ustalające inną wysokość należności niż objęta tytułem
wykonawczym, wierzyciel niezwłocznie sporządza zmieniony tytuł wykonawczy.
§ 2. W przypadku złożenia korekty dokumentu, o którym mowa w art. 3a § 1,
powodującej zmniejszenie wysokości należności pieniężnej organ egzekucyjny
kontynuuje postępowanie egzekucyjne, przy czym czynności egzekucyjne ograniczają
się do kwoty pozostałej do wyegzekwowania.
§ 3. W zmienionym tytule wykonawczym wierzyciel wskazuje wysokość
należności pieniężnej, odsetek z tytułu niezapłacenia jej w terminie oraz kosztów
upomnienia należnych na dzień wystawienia zmienionego tytułu wykonawczego.
W zmienionym tytule wykonawczym wskazuje się również dane dotyczące
pozostałych należności pieniężnych, które nie uległy zmianie.

Art. 28c. W przypadku skierowania do organu egzekucyjnego zmienionego
tytułu wykonawczego, zmienionego jednolitego tytułu wykonawczego lub
zmienionego zagranicznego tytułu wykonawczego, dokonane czynności egzekucyjne
pozostają w mocy, a uprzednio wszczęta egzekucja administracyjna jest
kontynuowana przez realizację zastosowanych środków egzekucyjnych oraz
stosowanie kolejnych środków egzekucyjnych.

Art. 28d. § 1. Jeżeli zobowiązany będący przedsiębiorcą zmarł po wszczęciu
postępowania egzekucyjnego i zarządca przedsiębiorstwa w spadku prowadzi
przedsiębiorstwo w spadku albo dokonuje czynności, o których mowa w art. 13
ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby
fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw, postępowanie
egzekucyjne jest kontynuowane, a dokonane czynności egzekucyjne pozostają
w mocy. Podjęcie dalszych czynności egzekucyjnych oraz zastosowanie środków
egzekucyjnych może nastąpić po wydaniu postanowienia o nadaniu tytułowi
wykonawczemu klauzuli o skierowaniu egzekucji przeciwko przedsiębiorstwu w spadku. Postanowienie doręcza się zarządcy przedsiębiorstwa w spadku. Na postanowienie przysługuje zażalenie.
§ 2. W przypadku, o którym mowa w § 1, tytuł wykonawczy wraz
z postanowieniem o nadaniu klauzuli o skierowaniu egzekucji przeciwko
przedsiębiorstwu w spadku uprawnia do przeprowadzenia egzekucji z
przedsiębiorstwa w spadku. Prawa i obowiązki zobowiązanego wykonuje zarządca
przedsiębiorstwa w spadku.

art. 29. więcej Art. 29. § 1. Organ egzekucyjny bada z urzędu dopuszczalność egzekucji
administracyjnej; organ ten nie jest natomiast uprawniony do badania zasadności
i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym.
§ 2. Organ egzekucyjny nie przystępuje do egzekucji i zawiadamia wierzyciela
o przyczynach nieprzystąpienia do egzekucji, jeżeli:
1) obowiązek, którego dotyczy tytuł wykonawczy, nie podlega egzekucji
administracyjnej;
2) organ egzekucyjny uprawdopodobni, że nie uzyska się kwoty przewyższającej
wydatki egzekucyjne;
3) tytuł wykonawczy nie spełnia wymogów określonych w art. 27 § 1 i 2.
§ 2a. Na wniosek wierzyciela niebędącego jednocześnie organem
egzekucyjnym, złożony w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia
o przyczynach nieprzystąpienia do egzekucji, organ egzekucyjny wydaje
postanowienie o nieprzystąpieniu do egzekucji lub przystępuje do egzekucji. Na
postanowienie o nieprzystąpieniu do egzekucji wierzycielowi przysługuje zażalenie.
§ 3. (uchylony)

Art. 29a. § 1. Jeżeli dochodzenie należności pieniężnych na wniosek państwa
członkowskiego lub państwa trzeciego stwarza szczególne problemy, powoduje powstanie znacząco wysokich wydatków egzekucyjnych lub wiąże się ze zwalczaniem zorganizowanej grupy albo związku mających na celu popełnienie przestępstwa, organ egzekucyjny może wystąpić do centralnego biura łącznikowego o uzgodnienie
z państwem członkowskim lub państwem trzecim zakresu oraz sposobu pokrycia
wydatków egzekucyjnych powstałych lub mogących powstać w ramach udzielania
pomocy na podstawie ustawy o wzajemnej pomocy, przedstawiając jednocześnie:
1) szczegółowe zestawienie wydatków egzekucyjnych;
2) numer rachunku bankowego organu egzekucyjnego, na który ma być przekazana
kwota wydatków.
§ 2. Do momentu uzgodnienia, o którym mowa w § 1, organ egzekucyjny może
nie podejmować czynności egzekucyjnych.

art. 30. więcej Art. 30. Organ egzekucyjny w egzekucji obowiązku o charakterze
niepieniężnym może zastosować inny środek egzekucyjny niż wskazany we wniosku,
jeżeli jest mniej uciążliwy dla zobowiązanego, a prowadzi bezpośrednio do wykonania
obowiązku. O powyższym organ egzekucyjny zawiadamia wierzyciela niebędącego
jednocześnie organem egzekucyjnym.

art. 31. więcej Art. 31. § 1. Organ egzekucyjny może zlecić organowi rekwizycyjnemu
wykonanie czynności egzekucyjnych w zakresie składników majątku zobowiązanego
znajdujących się na terenie działania tego organu. Organ egzekucyjny zlecający
wykonanie czynności egzekucyjnych sporządza odpis tytułu wykonawczego
oznaczając cel, któremu ma służyć, i jego liczbę porządkową, a także określa kwotowo
zakres zlecenia.
§ 1a. Organ rekwizycyjny wykonuje prawa i obowiązki organu egzekucyjnego
w zakresie zleconych czynności egzekucyjnych.
§ 2. Egzekutor obowiązany jest przed rozpoczęciem czynności egzekucyjnych
bez wezwania okazać zobowiązanemu zaświadczenie organu egzekucyjnego lub
legitymację służbową, upoważniające do czynności egzekucyjnych.

art. 32. więcej Art. 32. Organ egzekucyjny lub egzekutor, przystępując do czynności
egzekucyjnych, doręcza zobowiązanemu odpis tytułu wykonawczego, o ile nie został
wcześniej doręczony.

Art. 32a. § 1. Jeżeli zostało wszczęte postępowanie w sprawie istnienia lub
wysokości dochodzonej należności pieniężnej, wierzyciel zawiadamia o tym organ egzekucyjny, wskazując, w jakim zakresie egzekwowana należność pieniężna nie została zaskarżona.
§ 2. Zawiadomienie, o którym mowa w § 1, powoduje zawieszenie
postępowania egzekucyjnego w części dotyczącej przedmiotu sporu do czasu
ostatecznego zakończenia postępowania, o ile wierzyciel nie wystąpi z uzasadnionym
wnioskiem o dalsze prowadzenie postępowania egzekucyjnego lub podjęcie
zawieszonego postępowania egzekucyjnego.
§ 3. W okresie zawieszenia postępowania egzekucyjnego, o którym mowa w § 2,
organ egzekucyjny prowadzący to postępowanie może z urzędu lub na wniosek
wierzyciela dokonać zabezpieczenia, na podstawie tytułu wykonawczego
stanowiącego podstawę wszczęcia tego postępowania, poprzez zastosowanie sposobu
zabezpieczenia odpowiadającego środkowi egzekucyjnemu, do którego stosowania
jest uprawniony. W pozostałym zakresie, z wyłączeniem hipoteki przymusowej,
zabezpieczenia dokonuje naczelnik urzędu skarbowego, na wniosek organu
egzekucyjnego prowadzącego postępowanie egzekucyjne, na podstawie dalszego
tytułu wykonawczego.
§ 3a. W zakresie należności pieniężnych, o których mowa w art. 2 § 1 pkt 8
lit. g, przepisu § 3 nie stosuje się.
§ 4. Przepisy § 1–3 nie mają zastosowania do postępowania egzekucyjnego
wszczętego na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego na podstawie decyzji
nieostatecznej, której nadano rygor natychmiastowej wykonalności.

Art. 32aa. Wierzyciel niezwłocznie zawiadamia organ egzekucyjny o:
1) zmianie wysokości należności pieniężnej objętej tytułem wykonawczym
wynikającej z jej wygaśnięcia w całości albo w części, w szczególności gdy
wygaśnięcie jest wynikiem:
a) wyegzekwowania należności pieniężnej przez inny organ egzekucyjny,
b) korekty dokumentu, o którym mowa w art. 3a § 1, powodującej
zmniejszenie wysokości należności pieniężnej,
c) przedawnienia należności pieniężnej,
d) zapłaty wierzycielowi należności pieniężnej;
2) zdarzeniu powodującym zawieszenie lub umorzenie postępowania egzekucyjnego;
3) zdarzeniu powodującym ustanie przyczyny zawieszenia postępowania
egzekucyjnego;
4) okresie, za który nie nalicza się odsetek z tytułu niezapłacenia w terminie
należności pieniężnej, w wyniku zdarzenia zaistniałego po dniu wystawienia
tytułu wykonawczego;
5) uzyskanej informacji o składniku majątkowym lub źródle dochodu
zobowiązanego;
6) zobowiązanym w zakresie niezbędnym do prowadzenia egzekucji
administracyjnej, a w przypadku, o którym mowa w art. 28d § 1, również
imieniu, nazwisku i adresie do korespondencji zarządcy przedsiębiorstwa w spadku.

Art. 32b. § 1. W przypadkach określonych w art. 32a § 1, jeżeli w toku
postępowania egzekucyjnego wystąpiono z wnioskiem o odzyskanie należności
pieniężnych do państwa członkowskiego lub państwa trzeciego, organ egzekucyjny
informuje to państwo o okolicznościach, o których mowa w art. 32a § 1, wskazując,
w jakim zakresie należność pieniężna objęta wnioskiem nie została zaskarżona.
§ 2. Organ egzekucyjny może wystąpić, z urzędu lub na wniosek wierzyciela,
z wnioskiem o podjęcie środków zabezpieczających zaskarżoną część należności
pieniężnych na zasadach określonych w ustawie o wzajemnej pomocy lub
z uzasadnionym wnioskiem o dalsze odzyskiwanie tych należności.

Art. 32c. § 1. Jeżeli wszczęto procedurę wzajemnego porozumiewania, a wynik
tej procedury może mieć wpływ na egzekwowany obowiązek będący przedmiotem
wniosku państwa członkowskiego lub państwa trzeciego o odzyskanie należności
pieniężnych, o których mowa w art. 2 § 1 pkt 8 lit. a–f i pkt 9, postępowanie
egzekucyjne ulega zawieszeniu do czasu zakończenia procedury wzajemnego
porozumiewania, chyba że zachodzi potrzeba natychmiastowego wyegzekwowania
tych należności w związku z oszustwem lub niewypłacalnością.
§ 2. W okresie zawieszenia postępowania egzekucyjnego w przypadku,
o którym mowa w § 1, organ egzekucyjny może z urzędu lub na wniosek wierzyciela
dokonać zabezpieczenia należności pieniężnych, o których mowa w art. 2 § 1 pkt 8
lit. a–f i pkt 9.

art. 33. więcej Art. 33. § 1. Zobowiązanemu przysługuje prawo wniesienia do wierzyciela, za
pośrednictwem organu egzekucyjnego, zarzutu w sprawie egzekucji administracyjnej.
§ 2. Podstawą zarzutu w sprawie egzekucji administracyjnej jest:
1) nieistnienie obowiązku;
2) określenie obowiązku niezgodnie z treścią obowiązku wynikającego z:
a) orzeczenia, o którym mowa w art. 3 i art. 4,
b) dokumentu, o którym mowa w art. 3a § 1,
c) przepisu prawa, jeżeli obowiązek wynika bezpośrednio z tego przepisu;
3) błąd co do zobowiązanego;
4) brak uprzedniego doręczenia zobowiązanemu upomnienia, jeżeli jest wymagane;
5) wygaśnięcie obowiązku w całości albo w części;
6) brak wymagalności obowiązku w przypadku:
a) odroczenia terminu wykonania obowiązku,
b) rozłożenia na raty spłaty należności pieniężnej,
c) wystąpienia innej przyczyny niż określona w lit. a i b.
§ 3. W egzekucji administracyjnej należności pieniężnych, o których mowa
w art. 2 § 1 pkt 8 i 9, przepisów § 1 i 2 nie stosuje się. Przepis art. 17a stosuje się.
§ 4. Zarzut w sprawie egzekucji administracyjnej określa istotę i zakres żądania
oraz dowody uzasadniające to żądanie.
§ 5. Zarzut w sprawie egzekucji administracyjnej wnosi się nie później niż:
1) w terminie 30 dni od dnia wyegzekwowania w całości obowiązku, kosztów
upomnienia i kosztów egzekucyjnych;
2) do dnia wykonania w całości obowiązku o charakterze niepieniężnym lub
zapłaty w całości należności pieniężnej, odsetek z tytułu niezapłacenia jej
w terminie, kosztów upomnienia i kosztów egzekucyjnych;
3) w terminie 7 dni od dnia doręczenia zobowiązanemu postanowienia o umorzeniu
postępowania egzekucyjnego w całości albo w części.

art. 34. więcej Art. 34. § 1. Organ egzekucyjny niezwłocznie przekazuje wierzycielowi zarzut
w sprawie egzekucji administracyjnej.
§ 2. Wierzyciel wydaje postanowienie, w którym:
1) oddala zarzut w sprawie egzekucji administracyjnej;
2) uznaje zarzut w sprawie egzekucji administracyjnej:
a) w całości,
b) w części i w pozostałym zakresie oddala ten zarzut;
3) stwierdza niedopuszczalność zarzutu w sprawie egzekucji administracyjnej,
jeżeli:
a) zarzut jest albo był przedmiotem rozpatrzenia w odrębnym postępowaniu
podatkowym, administracyjnym lub sądowym,
b) zobowiązany kwestionuje w całości albo w części wymagalność należności
pieniężnej z uwagi na jej wysokość ustaloną lub określoną w orzeczeniu, od
którego przysługuje środek zaskarżenia.
§ 3. Na postanowienie w sprawie zarzutu w sprawie egzekucji administracyjnej
przysługuje zażalenie.
§ 4. Organ egzekucyjny po otrzymaniu zawiadomienia o wydaniu ostatecznego
postanowienia o:
1) oddaleniu zarzutu w sprawie egzekucji administracyjnej albo stwierdzeniu jego
niedopuszczalności – kontynuuje postępowanie egzekucyjne albo podejmuje
zawieszone postępowanie egzekucyjne;
2) uznaniu zarzutu w sprawie egzekucji administracyjnej, o którym mowa
w art. 33 § 2 pkt 6, jeżeli przyczyna braku wymagalności obowiązku, niemająca
charakteru trwałego, wystąpiła po wszczęciu egzekucji administracyjnej –
zawiesza postępowanie egzekucyjne w całości albo w części;
3) uznaniu zarzutu w sprawie egzekucji administracyjnej, o którym mowa w:
a) art. 33 § 2 pkt 1–5,
b) art. 33 § 2 pkt 6, jeżeli przyczyna braku wymagalności obowiązku ma
charakter trwały lub wystąpiła przed wszczęciem egzekucji
administracyjnej
– umarza postępowanie egzekucyjne w całości albo w części.

Art. 34a. Wierzyciel z urzędu występuje do organu egzekucyjnego o umorzenie
postępowania egzekucyjnego w całości albo w części w przypadku wystąpienia
przyczyny określonej w:
1) art. 33 § 2 pkt 1–5;
2) art. 33 § 2 pkt 6, jeżeli przyczyna braku wymagalności obowiązku ma charakter
trwały lub wystąpiła przed wszczęciem egzekucji administracyjnej.

art. 35. więcej Art. 35. § 1. Wniesienie przez zobowiązanego zarzutu w sprawie egzekucji
administracyjnej, nie później niż w terminie 7 dni od dnia doręczenia odpisu tytułu
wykonawczego, zawiesza postępowanie egzekucyjne w całości albo w części z dniem
doręczenia tego zarzutu organowi egzekucyjnemu do czasu zawiadomienia tego
organu o wydaniu ostatecznego postanowienia w sprawie tego zarzutu. Przepisy
art. 56 § 3, art. 57 § 1 i art. 58 stosuje się odpowiednio.
§ 1a. Wierzyciel po otrzymaniu zarzutu w sprawie egzekucji administracyjnej
może w uzasadnionych przypadkach wystąpić z wnioskiem o podjęcie zawieszonego
postępowania egzekucyjnego w całości albo w części.
§ 2. W okresie zawieszenia postępowania egzekucyjnego organ egzekucyjny
prowadzący to postępowanie może z urzędu lub na wniosek wierzyciela dokonać, na
podstawie tytułu wykonawczego, zabezpieczenia poprzez zastosowanie sposobu
zabezpieczenia odpowiadającego środkowi egzekucyjnemu, do którego stosowania
ten organ jest uprawniony. W pozostałym zakresie, z wyłączeniem hipoteki
przymusowej, zabezpieczenia dokonuje naczelnik urzędu skarbowego, na wniosek
organu egzekucyjnego prowadzącego postępowanie egzekucyjne, na podstawie
dalszego tytułu wykonawczego.
§ 2a. W zakresie należności pieniężnych, o których mowa w art. 2 § 1 pkt 8
lit. g, przepisu § 2 nie stosuje się.
§ 3. Jeżeli w toku postępowania egzekucyjnego wystąpiono o pomoc do państwa
członkowskiego lub państwa trzeciego z wnioskiem o odzyskanie należności
pieniężnych, o których mowa w art. 2 § 1 pkt 8 lit. a–f i pkt 9, organ egzekucyjny
informuje to państwo o okolicznościach, o których mowa w § 1.
§ 4. W przypadku określonym w § 3 organ egzekucyjny może, z urzędu lub na
wniosek wierzyciela, wystąpić z wnioskiem o podjęcie środków zabezpieczających
należności pieniężne na zasadach określonych w ustawie o wzajemnej pomocy lub
z uzasadnionym wnioskiem o dalsze odzyskiwanie tych należności.

Art. 35a. Jeżeli ze względu na rodzaj egzekwowanej należności dopuszczalne
jest kwestionowanie istnienia lub wysokości tej należności w drodze powództwa,
a zobowiązany wniesie takie powództwo do sądu, wierzyciel po otrzymaniu
powództwa zawiadamia o tym organ egzekucyjny, żądając wstrzymania postępowania
egzekucyjnego do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia sprawy przez sąd.

art. 36. więcej Art. 36. § 1. W zakresie niezbędnym do wszczęcia lub prowadzenia
postępowania egzekucyjnego oraz udzielania pomocy na podstawie ustawy
o wzajemnej pomocy organ egzekucyjny lub wierzyciel, o którym mowa w art. 5,
może żądać od uczestników postępowania informacji i wyjaśnień, jak również
zwracać się o udzielenie informacji do organów administracji publicznej oraz
jednostek organizacyjnych im podległych lub podporządkowanych, a także innych
podmiotów.
§ 1a. Informacje i wyjaśnienia, o których mowa w § 1, udzielane są nieodpłatnie
przez uczestników postępowania egzekucyjnego oraz organy administracji publicznej
i jednostki im podległe lub przez nie nadzorowane.
§ 1b. Udostępnianie informacji przez organy i jednostki, o których mowa w § 1a,
oraz dłużników zajętej wierzytelności nie narusza obowiązku zachowania przez nich
tajemnicy określonej w odrębnych przepisach.
§ 1c. Na żądanie organu egzekucyjnego lub centralnego biura łącznikowego
banki są obowiązane do przekazywania informacji dotyczących zobowiązanego lub
podmiotu, o którym mowa w art. 3 pkt 8 ustawy o wzajemnej pomocy, w zakresie:
1) posiadanych rachunków bankowych lub posiadanych pełnomocnictw do
dysponowania rachunkami bankowymi, liczby tych rachunków lub
pełnomocnictw, obrotów i stanów tych rachunków, z podaniem wpływów,
obciążeń rachunków i ich tytułów oraz odpowiednio ich nadawców i odbiorców;
2) posiadanych rachunków pieniężnych, rachunków papierów wartościowych lub
posiadanych pełnomocnictw do dysponowania takimi rachunkami, liczby tych
rachunków, a także obrotów i stanów tych rachunków;
3) zawartych umów kredytowych lub umów pożyczki, z podaniem wysokości
zobowiązań wynikających z tych kredytów lub pożyczek, celów, na jakie zostały
udzielone, i sposobu zabezpieczenia ich spłaty, a także umów depozytowych
i umów udostępniania skrytek sejfowych;
4) nabytych za pośrednictwem banków akcji Skarbu Państwa lub obligacji Skarbu
Państwa, a także obrotu tymi papierami wartościowymi;
5) obrotu wydawanymi przez banki certyfikatami depozytowymi lub innymi
papierami wartościowymi.
§ 1d. Przepis § 1c stosuje się odpowiednio do spółdzielczych kas
oszczędnościowo-kredytowych oraz podmiotów prowadzących rachunki papierów
wartościowych lub inne rachunki, na których zapisane są instrumenty finansowe,
a także rachunki pieniężne.
§ 2. Od wykonania żądania określonego w § 1 można uchylić się w takim
zakresie, w jakim według przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego można
odmówić zeznań w charakterze świadka albo odpowiedzi na zadane pytanie.
§ 3. W przypadku niewykonania w całości obowiązku podlegającego egzekucji
administracyjnej zobowiązany ma obowiązek niezwłocznie zawiadomić o zmianie
adresu miejsca zamieszkania lub siedziby:
1) wierzyciela – po doręczeniu upomnienia;
2) organ egzekucyjny – po doręczeniu odpisu tytułu wykonawczego.
§ 4. W razie niewykonania obowiązku zawiadomienia, o którym mowa w § 3,
doręczenie pisma wierzyciela lub organu egzekucyjnego pod dotychczasowym
adresem jest skuteczne. O obowiązku zawiadomienia, o którym mowa w § 3, oraz
o skutkach jego niewykonania poucza się zobowiązanego, doręczając mu
odpowiednio upomnienie lub odpis tytułu wykonawczego.

art. 37. więcej Art. 37. (uchylony).

Art. 37a. (uchylony).

Art. 37b. § 1. W zakresie niezbędnym do wszczęcia lub prowadzenia egzekucji
administracyjnej organ egzekucyjny lub wierzyciel wzywa zobowiązanego do
złożenia oświadczenia o posiadanym majątku i źródłach dochodu oraz
o prawdziwości i zupełności tego oświadczenia.
§ 2. Oświadczenie składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie
fałszywego oświadczenia, w wyznaczonym terminie, pisemnie lub ustnie do
protokołu.
§ 3. Wezwanie, o którym mowa w § 1, zawiera pouczenie zobowiązanego
o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia oraz informacje umożliwiające złożenie prawdziwego i zupełnego oświadczenia o posiadanym majątku i źródłach dochodu.
§ 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, elementy zawarte w wezwaniu do złożenia oświadczenia, o którym
mowa w § 1 i art. 6 § 1d, oraz w tych oświadczeniach, mając na względzie
zapewnienie prawidłowości pouczenia zobowiązanego o skutkach złożenia
fałszywego oświadczenia oraz prawdziwości i zupełności tych oświadczeń.

Art. 37c. § 1. Rozporządzenie rzeczą lub prawem majątkowym po ich zajęciu
nie ma wpływu na dalszą egzekucję z tej rzeczy lub prawa majątkowego. Nabywca
rzeczy lub prawa majątkowego może uczestniczyć w egzekucji z tej rzeczy lub prawa
majątkowego na prawach zobowiązanego. Czynności egzekucyjne podjęte w ramach
tej egzekucji są skuteczne wobec zobowiązanego i nabywcy rzeczy lub prawa
majątkowego.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się również do rozporządzenia rzeczą lub prawem
majątkowym, którego skutek nastąpił po zajęciu tej rzeczy lub prawa majątkowego.
Przepis ten nie uchybia przepisom o ochronie nabywców w dobrej wierze.
§ 3. Obciążenie rzeczy lub prawa majątkowego przez zobowiązanego po ich
zajęciu jest nieważne, a zabezpieczona wierzytelność nie korzysta z pierwszeństwa
zaspokojenia przewidzianego dla należności pieniężnych zabezpieczonych zastawem
lub hipoteką.
§ 4. Przepisy § 1–3 stosuje się odpowiednio do udziału we współwłasności
rzeczy lub prawa majątkowego.

art. 38. więcej Art. 38. § 1. Kto, nie będąc zobowiązanym, rości sobie prawa do rzeczy lub
prawa majątkowego, z którego prowadzi się egzekucję administracyjną, może
wystąpić do organu egzekucyjnego – w terminie czternastu dni od dnia uzyskania
wiadomości o czynności egzekucyjnej skierowanej do tej rzeczy lub tego prawa –
z żądaniem ich wyłączenia spod egzekucji, przedstawiając lub powołując dowody na
poparcie swego żądania.
§ 1a. Do żądania wyłączenia spod egzekucji rzeczy lub prawa majątkowego,
złożonego po upływie terminu, o którym mowa w § 1, przepisu art. 17 § 1c nie stosuje się.
§ 2. Organ egzekucyjny rozpozna żądanie i wyda postanowienie w sprawie
wyłączenia w terminie czternastu dni od dnia złożenia żądania. Termin ten może być
przedłużony o dalsze czternaście dni, gdy zbadanie dowodów w tym terminie nie było
możliwe.
§ 3. Do czasu wydania postanowienia w sprawie wyłączenia organ egzekucyjny
zaniecha dalszych czynności egzekucyjnych w stosunku do rzeczy lub prawa
majątkowego, których wyłączenia żądano; jednakże dokonane czynności egzekucyjne
pozostają w mocy.
§ 4. Przepisy § 1–3 stosuje się odpowiednio w przypadku zgłoszenia roszczeń do
rzeczy lub praw majątkowych zajętych w celu zabezpieczenia.

art. 39. więcej Art. 39. Jeżeli w egzekucji obowiązku o charakterze niepieniężnym rzecz lub
prawo majątkowe, których wyłączenia spod egzekucji żądano, zostały również objęte
środkiem egzekucyjnym wskazanym przez wierzyciela, organ egzekucyjny doręcza
mu postanowienie o wyłączeniu. Na to postanowienie przysługuje wierzycielowi
zażalenie. Do czasu rozstrzygnięcia zażalenia dokonane czynności egzekucyjne
pozostają w mocy.

art. 40. więcej Art. 40. § 1. Na postanowienie organu egzekucyjnego w sprawie odmowy
wyłączenia spod egzekucji rzeczy lub prawa majątkowego przysługuje zażalenie
osobie, o której mowa w art. 38 § 1.
§ 2. Na ostateczne postanowienie w sprawie odmowy wyłączenia rzeczy lub
prawa majątkowego nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego. Osobie, której
żądanie wyłączenia rzeczy lub prawa nie zostało uwzględnione, przysługuje natomiast
prawo żądania zwolnienia ich od zabezpieczenia lub egzekucji administracyjnej
w trybie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego. Osoba ta odpis pozwu
o zwolnienie kieruje równocześnie do organu egzekucyjnego.

art. 41. więcej Art. 41. § 1. Do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia żądania w sprawie
wyłączenia spod egzekucji rzeczy lub prawa majątkowego i w okresie 14 dni po tym
rozstrzygnięciu oraz w okresie od dnia skierowania do organu egzekucyjnego pozwu,
o którym mowa w art. 40 § 2, do dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu w sprawie
wyłączenia spod egzekucji objęte żądaniem wyłączenia rzeczy nie mogą być
sprzedane, a prawa majątkowe wykonywane.
§ 2. Jeżeli rzecz objęta żądaniem wyłączenia ulega szybkiemu zepsuciu, może
ona być sprzedana w trybie przewidzianym dla sprzedaży ruchomości w przepisach
o egzekucji należności pieniężnych przed rozstrzygnięciem żądania wyłączenia,
a osiągniętą ze sprzedaży kwotę składa się do depozytu organu egzekucyjnego.
W przypadku nieuwzględnienia żądania wyłączenia egzekucję prowadzi się do kwoty
złożonej do depozytu.
§ 3. Przepis § 2 stosuje się odpowiednio do ruchomości oznaczonych co do
gatunku, których przechowywanie powoduje wydatki niewspółmierne do ich wartości
albo powodowałoby znaczne obniżenie ich wartości.

art. 42. więcej Art. 42. W postępowaniu dotyczącym egzekucji należności pieniężnej osoba,
która żąda wyłączenia rzeczy lub prawa majątkowego, może wpłacić do depozytu
organu egzekucyjnego kwotę, na jaką zostały one oszacowane, albo kwotę równą
należności pieniężnej łącznie z kosztami egzekucyjnymi. Organ egzekucyjny uchyli
wówczas czynności egzekucyjne odnośnie do rzeczy lub prawa, których żądanie
wyłączenia dotyczy, co nie wpływa na dalszy tok postępowania o wyłączenie. W razie
uwzględnienia żądania wyłączenia, kwota złożona do depozytu podlega zwrotowi.
Jeżeli żądanie wyłączenia nie zostanie uwzględnione, egzekucję prowadzi się do
kwoty złożonej do depozytu.

art. 43. więcej Art. 43. Jeżeli w postępowaniu dotyczącym egzekucji należności pieniężnej
zostało zgłoszone, zgodnie z art. 38 § 1, żądanie wyłączenia spod egzekucji rzeczy lub
prawa majątkowego z tej przyczyny, że znajduje się we władaniu innej osoby na
podstawie umowy zastawu lub prawa użytkowania ustanowionego w wyniku umowy
o dożywocie, a żądanie to nie zostało uwzględnione, wierzytelność zabezpieczona
zastawem oraz wartość prawa użytkowania podlega zaspokojeniu z kwoty uzyskanej
z egzekucji, z uwzględnieniem prawa pierwszeństwa zaspokojenia przysługującego
z mocy ustawy należności pieniężnych.

art. 44. więcej Art. 44. Żądanie wyłączenia spod egzekucji rzeczy lub prawa majątkowego nie
może być zgłoszone, jeżeli z rzeczy lub prawa przeprowadzona została egzekucja
przez sprzedaż rzeczy lub wykonanie prawa majątkowego.

art. 45. więcej Art. 45. § 1. Organ egzekucyjny i egzekutor są obowiązani odstąpić od
czynności egzekucyjnych, jeśli zobowiązany okazał dowody stwierdzające
wykonanie, umorzenie, wygaśnięcie lub nieistnienie obowiązku, odroczenie terminu wykonania obowiązku, rozłożenie na raty spłaty należności pieniężnych, albo gdy zachodzi błąd co do osoby zobowiązanego. Organ egzekucyjny zawiadamia
wierzyciela o odstąpieniu od czynności egzekucyjnych.
§ 2. Organ egzekucyjny i egzekutor są obowiązani odstąpić od egzekucji ze
składnika majątkowego zobowiązanego, jeżeli okazał on dowody stwierdzające
częściowe wykonanie obowiązku lub umorzenie należności pieniężnej, a wartość
zajętego składnika majątkowego znacznie przekracza kwotę ostatecznie dochodzonej
należności i zobowiązany posiada inne składniki majątkowe, z których egzekucja
może być prowadzona.
§ 3. Organ egzekucyjny zawiadamia wierzyciela o odstąpieniu od czynności
egzekucyjnych i na jego żądanie wydaje postanowienie w sprawie odstąpienia od
czynności egzekucyjnych. Na postanowienie to przysługuje zażalenie wierzycielowi
niebędącemu jednocześnie organem egzekucyjnym.

art. 46. więcej Art. 46. § 1. Organ egzekucyjny i egzekutor może w razie potrzeby wezwać,
w pilnych przypadkach także ustnie, pomocy organu Policji, Straży Granicznej,
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Agencji Wywiadu, jeżeli natrafił na opór,
który uniemożliwia lub utrudnia przeprowadzenie egzekucji, albo jeżeli istnieje
uzasadnione przypuszczenie, że na taki opór natrafi. Jeżeli opór stawia żołnierz
w czynnej służbie wojskowej, należy wezwać pomocy właściwego organu
wojskowego, chyba że zwłoka grozi udaremnieniem egzekucji, a na miejscu nie ma
organu wojskowego.
§ 2. Organy wymienione w § 1 nie mogą odmówić udzielenia egzekutorowi pomocy.
§ 3. Sposób udzielania pomocy organowi egzekucyjnemu i egzekutorowi przy
wykonywaniu czynności egzekucyjnych, przypadki, w których wymagana jest pomoc
organów, sposób postępowania, tryb występowania o udzielenie pomocy, sposób jej
realizacji, a także sposób dokumentowania wykonywanych czynności i rozliczania ich
kosztów określi, w drodze rozporządzenia:
1) Minister Obrony Narodowej – w przypadku udzielania pomocy przez
Żandarmerię Wojskową lub wojskowe organy porządkowe;
2) minister właściwy do spraw wewnętrznych – w przypadku udzielania pomocy
przez Policję lub Straż Graniczną;
3) Prezes Rady Ministrów – w przypadku udzielania pomocy przez Agencję
Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Agencję Wywiadu.

art. 47. więcej Art. 47. § 1. Jeżeli cel egzekucji prowadzonej w sprawie należności pieniężnej
lub wydania rzeczy tego wymaga, organ egzekucyjny zarządzi otwarcie środków
transportu zobowiązanego, lokali i innych pomieszczeń zajmowanych przez
zobowiązanego oraz schowków w tych środkach, lokalach i pomieszczeniach.
§ 2. Przeszukania rzeczy, środków transportu, lokali i innych pomieszczeń oraz
schowków dokonuje komisja powołana przez organ egzekucyjny. Z dokonanych
czynności spisuje się protokół. Zakończeniem czynności jest zabezpieczenie
przeszukiwanego środka transportu, pomieszczenia lub lokalu. Protokół z dokonanych
czynności przekazuje się niezwłocznie zobowiązanemu.
§ 3. Zarządzenie, o którym mowa w § 1, doręcza się zobowiązanemu.

art. 48. więcej Art. 48. § 1. Egzekutor może przeszukać odzież na osobie zobowiązanego oraz
teczki, walizy i tym podobne przedmioty, które zobowiązany ma przy sobie, jeżeli
egzekucja dotyczy należności pieniężnej lub wydania rzeczy.
§ 2. Przeszukanie odzieży na osobie zobowiązanego oraz jego teczek, waliz i tym
podobnych przedmiotów poza mieszkaniem, przedsiębiorstwem, zakładem lub
gospodarstwem zobowiązanego może nastąpić tylko na podstawie pisemnego
polecenia organu egzekucyjnego. Egzekutor obowiązany jest okazać polecenie organu
egzekucyjnego zobowiązanemu przed przystąpieniem do czynności egzekucyjnych.
§ 3. Jeżeli w czasie dokonywania czynności egzekucyjnych, o których mowa
w § 1 i 2, egzekutor zauważy, że zobowiązany oddał poszukiwane przedmioty swemu
domownikowi lub innej osobie do ukrycia, egzekutor może przeszukać odzież tej
osoby oraz jej teczki, walizy i tym podobne przedmioty, jakie ona ma przy sobie.
§ 4. Przeszukanie odzieży powinno być dokonane tylko przez osobę tej samej
płci co osoba przeszukiwana.
§ 5. Przeszukania odzieży na żołnierzu w czynnej służbie wojskowej albo
funkcjonariuszu Policji, Służby Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby
Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego lub Straży Granicznej
przeprowadza w obecności egzekutora odpowiednio żołnierz Żandarmerii Wojskowej lub wojskowego organu porządkowego albo osoba wyznaczona przez przełożonego funkcjonariusza.

art. 49. więcej Art. 49. § 1. Podczas przeszukania ma prawo być obecny zobowiązany.
§ 2. Jeżeli zobowiązany lub inna obecna przy przeszukaniu osoba zachowuje się
niewłaściwie lub przeszkadza w dokonywaniu czynności egzekucyjnych, egzekutor
może upomnieć, a po bezskutecznym upomnieniu wydalić z miejsca dokonywania
czynności egzekucyjnych tę osobę.

Art. 49a. Przeszukanie rzeczy dokonywane jest zgodnie z celem tej czynności,
z zachowaniem umiaru i poszanowania godności osób, których ta czynność dotyczy,
oraz bez wyrządzania niepotrzebnych szkód i dolegliwości.

Art. 49b. § 1. Jeżeli podczas przeszukania egzekutor natrafi na dokument
opatrzony klauzulą tajności, egzekutor odstępuje od jego egzekucji.
§ 2. Rzeczy, których posiadanie jest zabronione, przekazuje się właściwemu
urzędowi lub instytucji.

art. 50. więcej Art. 50. § 1. W lokalach i innych pomieszczeniach organów państwowych oraz
na terenach kolejowych i lotnisk można dokonywać czynności egzekucyjnych tylko
po uprzednim zawiadomieniu tych organów państwowych lub zarządców
(komendantów) tych obiektów. Przepis ten nie dotyczy przypadków, gdy z mocy
szczególnych przepisów organy egzekucyjne właściwe są do działania na terenach
kolejowych oraz lotnisk.
§ 2. W obrębie budynków wojskowych i zajmowanych przez Policję, Służbę
Ochrony Państwa, Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencję Wywiadu,
Służbę Kontrwywiadu Wojskowego, Służbę Wywiadu Wojskowego, Centralne Biuro
Antykorupcyjne lub Straż Graniczną oraz na okrętach wojennych można dokonywać
czynności egzekucyjnych tylko po uprzednim zawiadomieniu odpowiednio
właściwego komendanta lub kierownika jednostki i w asyście wyznaczonego organu
wojskowego lub organu Policji, Służby Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby
Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego lub Straży Granicznej.
§ 3. Sposób asystowania przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych,
uwzględniając w szczególności przypadki i miejsca, w których wymagana jest asysta
organów, sposób postępowania przy wykonywaniu asysty, tryb powiadamiania właściwych organów, wymagane dokumenty, sposób dokumentowania wykonywanych czynności i rozliczania ich kosztów, określi, w drodze rozporządzenia:
1) Minister Obrony Narodowej – w przypadku wykonywania asysty przez Służbę
Kontrwywiadu Wojskowego, Służbę Wywiadu Wojskowego, Żandarmerię
Wojskową lub wojskowe organy porządkowe;
2) minister właściwy do spraw wewnętrznych – w przypadku wykonywania asysty
przez Policję, Służbę Ochrony Państwa lub Straż Graniczną;
3) Prezes Rady Ministrów – w przypadku wykonywania asysty przez Agencję
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencję Wywiadu lub Centralne Biuro
Antykorupcyjne.
§ 4. Przeszukania rzeczy osoby obowiązanej do zachowania tajemnicy
zawodowej dokonuje się w obecności przedstawiciela organizacji zawodowej, do
której osoba ta przynależy.

art. 51. więcej Art. 51. § 1. Na wniosek zobowiązanego, a także gdy egzekutor uzna to za
konieczne, może być przywołany świadek do obecności przy czynnościach
egzekucyjnych.
§ 2. Egzekutor przywołuje co najmniej dwóch świadków, jeżeli zobowiązany nie
może być obecny przy czynnościach egzekucyjnych na skutek wydalenia z miejsca
dokonywania czynności egzekucyjnych lub z innych przyczyn, chyba że zachodzi
obawa, iż wskutek upływu czasu potrzebnego na przywołanie świadków egzekucja
będzie udaremniona.
§ 3. Świadkami mogą być także pełnoletni członkowie rodziny i domownicy zobowiązanego.
§ 4. Świadkowie nie otrzymują wynagrodzenia.

art. 52. więcej Art. 52. § 1. Jeśli cel egzekucji tego wymaga, organ egzekucyjny zezwoli
pisemnie egzekutorowi na dokonanie czynności egzekucyjnej w dni wolne od pracy
lub w porze nocnej pomiędzy godziną 21 a godziną 7. Egzekutor jest obowiązany
okazać zezwolenie organu egzekucyjnego zobowiązanemu przed przystąpieniem do
czynności egzekucyjnych.
§ 2. Czynności egzekucyjne mogą być dokonywane w porze nocnej tylko
w obecności świadka.

art. 53. więcej Art. 53. § 1. Jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej, egzekutor sporządza
protokół z czynności egzekucyjnych, który zawiera:
1) oznaczenie miejsca, czasu i rodzaju czynności;
2) imiona i nazwiska osób uczestniczących w czynności;
3) sprawozdanie z przebiegu czynności;
4) zgłoszone przez obecnych wnioski i oświadczenia;
5) podpisy obecnych lub wzmiankę o przyczynie braku podpisów;
6) podpis egzekutora.
§ 2. Odpis protokołu, o którym mowa w § 1, doręcza się niezwłocznie zobowiązanemu.

art. 54. więcej Art. 54. § 1. Zobowiązanemu przysługuje skarga na czynność egzekucyjną
organu egzekucyjnego. Podstawą skargi jest:
1) dokonanie czynności egzekucyjnej z naruszeniem ustawy;
2) zastosowanie zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego, w ramach którego
dokonano czynności egzekucyjnej.
§ 2. Skarga na czynność egzekucyjną określa zaskarżoną czynność egzekucyjną,
zakres żądania i jego uzasadnienie.
§ 3. Skargę na czynność egzekucyjną wnosi się do organu egzekucyjnego, który
dokonał tej czynności, nie później niż w terminie 7 dni od dnia doręczenia
zobowiązanemu odpisu dokumentu stanowiącego podstawę dokonania zaskarżonej
czynności egzekucyjnej.
§ 4. Organ egzekucyjny wydaje postanowienie, w którym:
1) oddala skargę na czynność egzekucyjną;
2) uwzględnia skargę na czynność egzekucyjną:
a) w całości,
b) w części i w pozostałym zakresie oddala skargę.
§ 5. Na postanowienie w sprawie skargi na czynność egzekucyjną przysługuje
zażalenie.
§ 6. W przypadku uwzględnienia skargi na czynność egzekucyjną organ
egzekucyjny:
1) uchyla zaskarżoną czynność egzekucyjną w całości albo w części;
2) usuwa stwierdzoną wadę czynności egzekucyjnej.
§ 7. Wniesienie skargi na czynność egzekucyjną nie wstrzymuje dalszej
realizacji środka egzekucyjnego, w ramach którego dokonano zaskarżonej czynności
egzekucyjnej. W uzasadnionych przypadkach organ egzekucyjny może wstrzymać
dalszą realizację tego środka egzekucyjnego do dnia, w którym postanowienie
w sprawie skargi na czynność egzekucyjną stanie się ostateczne.

Art. 54a. § 1. Zobowiązanemu, wierzycielowi niebędącemu jednocześnie
organem egzekucyjnym, podmiotowi, którego interes prawny lub faktyczny został
naruszony w wyniku niewykonania obowiązku, oraz organowi zainteresowanemu
w wykonaniu obowiązku przysługuje skarga na przewlekłość postępowania
egzekucyjnego.
§ 2. Do skargi na przewlekłość postępowania egzekucyjnego przepisy art. 54 § 4
i 5 stosuje się odpowiednio.

Art. 54b. § 1. Organ egzekucyjny uchyla z urzędu w całości albo w części
czynność egzekucyjną, jeżeli została dokonana z naruszeniem ustawy.
§ 2. Organ egzekucyjny może uchylić z urzędu w całości albo w części czynność
egzekucyjną, jeżeli:
1) dalsza realizacja zastosowanego środka egzekucyjnego, w ramach którego
dokonano tej czynności egzekucyjnej:
a) jest niecelowa,
b) nie doprowadzi bezpośrednio do wyegzekwowania środków pieniężnych
przewyższających koszty egzekucyjne,
c) powoduje niewspółmierne trudności lub wydatki egzekucyjne w stosunku
do środków pieniężnych, które mogą być wyegzekwowane;
2) wyegzekwowanie należności pieniężnej, odsetek z tytułu niezapłacenia jej
w terminie, kosztów upomnienia i kosztów egzekucyjnych jest możliwe poprzez
zastosowanie lub realizację innego środka egzekucyjnego, mniej uciążliwego dla
zobowiązanego, lub umożliwiającego wyegzekwowanie tych należności
w krótszym czasie.
§ 3. W przypadku, o którym mowa w § 2, pozostają w mocy skutki związane
z zastosowaniem środka egzekucyjnego, w ramach którego dokonano uchylonej
czynności egzekucyjnej.
§ 4. Organ egzekucyjny niezwłocznie zawiadamia zobowiązanego i dłużnika
zajętej wierzytelności o uchyleniu czynności egzekucyjnej w całości albo w części.

art. 55. więcej Art. 55. (uchylony).

Art. 55a. 1. Jeżeli egzekucja prowadzona wobec podmiotu wpisanego
w Krajowym Rejestrze Sądowym dotyczy należności podatkowych i celnych, do
poboru których jest zobowiązany naczelnik urzędu skarbowego albo innych należności pieniężnych, do poboru których właściwy jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych,
a nie zostały one uregulowane w terminie 60 dni od daty wszczęcia egzekucji, organ
egzekucyjny składa wniosek o wpisanie do Krajowego Rejestru Sądowego daty
wszczęcia egzekucji tych należności, wysokości pozostałych do wyegzekwowania
kwot oraz daty i sposobu zakończenia egzekucji.
2. Zgłaszanie okoliczności podlegających wpisowi do Krajowego Rejestru
Sądowego może odbywać się z użyciem środków komunikacji elektronicznej.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, Ministrem
Sprawiedliwości i ministrem właściwym do spraw cyfryzacji może określić, w drodze
rozporządzenia, sposób sporządzania odpisów dokumentów oraz sposób zgłaszania
okoliczności, o których mowa w ust. 2, mając na względzie potrzebę zapewnienia
bezpiecznego, sprawnego i skutecznego przekazywania tych informacji.

Art. 55b. W wypadku postępowania egzekucyjnego dotyczącego nawiązki na
rzecz Skarbu Państwa lub przepadku, jeżeli jego przedmiotem jest kwota pieniężna,
naczelnik urzędu skarbowego jest obowiązany w przypadku częściowego lub
całkowitego wykonania zobowiązania lub jego wygaśnięcia niezwłocznie, nie później
jednak niż w terminie 7 dni od dnia powzięcia tych informacji, przekazać je
wierzycielowi. Wierzyciel występuje do biur informacji gospodarczej, działających na
podstawie ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych
i wymianie danych gospodarczych, z żądaniem aktualizacji informacji
gospodarczych, przekazując do biura aktualne dane.

art. 56. więcej Art. 56. § 1. Postępowanie egzekucyjne ulega zawieszeniu w całości lub
w części:
1) w razie wstrzymania wykonania, odroczenia terminu wykonania obowiązku albo
rozłożenia na raty spłat należności pieniężnej;
2) w razie śmierci zobowiązanego, jeżeli obowiązek nie jest ściśle związany ze
zobowiązanym, a jest prowadzona egzekucja z rzeczy lub prawa majątkowego,
które nie wygasło wskutek śmierci zobowiązanego;
3) w razie utraty przez zobowiązanego zdolności do czynności prawnych i braku
jego przedstawiciela ustawowego;
4) na żądanie wierzyciela;
5) w innych przypadkach przewidzianych w ustawach.
§ 1a. Przepisu § 1 pkt 2 nie stosuje się, jeżeli z chwilą śmierci zobowiązanego
będącego przedsiębiorcą został ustanowiony zarząd sukcesyjny.
§ 1b. Postępowanie egzekucyjne prowadzone przeciwko przedsiębiorstwu
w spadku ulega zawieszeniu w całości:
1) z upływem terminu, o którym mowa w art. 12 ust. 10 ustawy z dnia 5 lipca
2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych
ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw, w przypadku śmierci
zobowiązanego będącego przedsiębiorcą, jeżeli nie powołano zarządcy
sukcesyjnego;
2) w razie uchylenia postanowienia o nadaniu tytułowi wykonawczemu klauzuli
o skierowaniu egzekucji przeciwko przedsiębiorstwu w spadku;
3) w razie wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego.
§ 1c. Organ egzekucyjny może wystąpić do wierzyciela o zajęcie stanowiska,
czy obowiązek jest ściśle związany ze zobowiązanym.
§ 2. Zawieszenie postępowania egzekucyjnego, dotyczącego obowiązku
o charakterze niepieniężnym, z przyczyny określonej w § 1 pkt 2 i 3 może nastąpić
tylko w przypadkach, gdy nie zagraża to interesowi społecznemu.
§ 3. Organ egzekucyjny wydaje postanowienie w sprawie zawieszenia
postępowania egzekucyjnego.
§ 4. Na postanowienie organu egzekucyjnego o zawieszeniu postępowania lub
o odmowie zawieszenia tego postępowania służy zażalenie.
§ 5. W okresie zawieszenia postępowania egzekucyjnego z przyczyny określonej
w § 1 pkt 2 i 3 oraz § 1b nie rozpatruje się skargi, wniosku lub innego podania.

art. 57. więcej Art. 57. § 1. Organ egzekucyjny podejmuje zawieszone postępowanie
egzekucyjne po ustaniu przyczyny zawieszenia, zawiadamiając o tym zobowiązanego.
Jednocześnie organ egzekucyjny przystępuje do czynności egzekucyjnych.
§ 1a. W przypadku zawieszenia postępowania egzekucyjnego w związku
z rozłożeniem na raty spłat należności pieniężnej, organ egzekucyjny podejmuje
zawieszone postępowanie w zakresie wskazanym przez wierzyciela.
§ 2. W razie zawieszenia postępowania z przyczyny określonej w art.
56 § 1 pkt 2 i § 1b – organ egzekucyjny podejmie zawieszone postępowanie, gdy
organ ten zostanie zawiadomiony przez wierzyciela o ustaleniu według przepisów
prawa cywilnego spadkobierców zmarłego zobowiązanego, na których przeszedł
egzekwowany obowiązek, lub osób, na których rzecz zostały uczynione zapisy
windykacyjne. Wierzyciel może również, nie czekając na sądowe stwierdzenie
nabycia spadku lub przedmiotu zapisu windykacyjnego albo sporządzenie aktu
poświadczenia dziedziczenia, wskazać osobę, którą uważa za spadkobiercę zmarłego
zobowiązanego, lub osobę, na której rzecz został uczyniony zapis windykacyjny,
odpowiedzialną za egzekwowany obowiązek. Jednakże organ egzekucyjny
obowiązany jest zastosować się do postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku,
postanowienia częściowego stwierdzającego nabycie przedmiotu zapisu
windykacyjnego lub zarejestrowanego aktu poświadczenia dziedziczenia, jeżeli
postanowienie to lub wypis zarejestrowanego aktu poświadczenia dziedziczenia
zostaną mu złożone przed zakończeniem postępowania egzekucyjnego.
§ 2a. W razie zawieszenia postępowania egzekucyjnego z przyczyny określonej
w art. 56 § 1 pkt 2 albo § 1b pkt 2 organ egzekucyjny podejmuje zawieszone
postępowanie z dniem wydania postanowienia o nadaniu tytułowi wykonawczemu
klauzuli o skierowaniu egzekucji przeciwko przedsiębiorstwu w spadku.
§ 3. Jeżeli szczególne przepisy przewidują wydanie przez wierzyciela decyzji
o odpowiedzialności za zmarłego zobowiązanego innej osoby, jako spadkobiercy lub
zapisobiercy, organ egzekucyjny może podjąć postępowanie egzekucyjne, zawieszone
z przyczyny określonej w art. 56 § 1 pkt 2 i § 1b, po wydaniu takiej decyzji.

art. 58. więcej Art. 58. § 1. W przypadku zawieszenia postępowania egzekucyjnego pozostają
w mocy dokonane czynności egzekucyjne, z tym że w okresie zawieszenia z przyczyn
określonych w art. 56 § 1 pkt 1 i 4 mogą być dokonywane, za zgodą organu
egzekucyjnego, wypłaty z rachunków bankowych zobowiązanego po przedstawieniu
przez niego dokumentów świadczących o konieczności poniesienia danych
wydatków.
§ 2. Organ egzekucyjny może jednak uchylić dokonane czynności egzekucyjne,
jeżeli to jest uzasadnione ważnym interesem zobowiązanego, interes wierzyciela nie
stoi temu na przeszkodzie, a osoby trzecie na skutek tych czynności nie nabyły praw.
Uchylenie dokonanych czynności nie powoduje umorzenia należnych za nie kosztów
egzekucyjnych.
§ 3. Na postanowienie organu egzekucyjnego w sprawie uchylenia czynności
egzekucyjnych przysługuje zażalenie zobowiązanemu oraz wierzycielowi
niebędącemu jednocześnie organem egzekucyjnym.

art. 59. więcej Art. 59. § 1. Postępowanie egzekucyjne umarza się w całości albo w części
w przypadku:
1) niedopuszczalności egzekucji administracyjnej, w tym ze względu na
zobowiązanego;
2) niewykonalności obowiązku o charakterze niepieniężnym;
3) niespełnienia w tytule wykonawczym wymogów określonych w art. 27;
4) śmierci zobowiązanego, gdy obowiązek:
a) jest ściśle związany ze zobowiązanym,
b) nie jest ściśle związany ze zobowiązanym, a egzekucja jest prowadzona
wyłącznie z prawa majątkowego, które wygasło wskutek śmierci
zobowiązanego;
5) gdy postępowanie egzekucyjne zawieszone na żądanie wierzyciela nie zostało
podjęte przed upływem 12 miesięcy od dnia zgłoszenia tego żądania;
6) gdy z wnioskiem o umorzenie postępowania egzekucyjnego wystąpi wierzyciel;
7) gdy odrębne ustawy tak stanowią.
§ 2. Postępowanie egzekucyjne może być umorzone w przypadku stwierdzenia,
że w postępowaniu egzekucyjnym dotyczącym należności pieniężnej nie uzyska się
kwoty przewyższającej wydatki egzekucyjne.
§ 2a. W zakresie należności pieniężnych, o których mowa
w art. 2 § 1 pkt 8 lit. a–f i pkt 9, postępowanie egzekucyjne umarza się w całości albo
w części w przypadku:
1) określonym w § 1 pkt 1, 4, 6 i 7 oraz § 2;
2) niespełnienia w zagranicznym tytule wykonawczym wymogów określonych
w art. 102 ustawy o wzajemnej pomocy;
3) gdy zachodzi błąd co do zobowiązanego.
§ 3. (uchylony)
§ 4. Organ egzekucyjny wydaje postanowienie w sprawie umorzenia
postępowania egzekucyjnego na żądanie zobowiązanego, wierzyciela albo z urzędu.
Postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego zawiera informację
o uchyleniu czynności egzekucyjnych zgodnie z art. 60 § 1 zdanie pierwsze.
§ 5. Na postanowienie w sprawie umorzenia postępowania egzekucyjnego
przysługuje zażalenie zobowiązanemu oraz wierzycielowi niebędącemu jednocześnie
organem egzekucyjnym.
§ 6. W przypadku umorzenia postępowania egzekucyjnego z przyczyny
określonej w § 1 pkt 4 lit. b i pkt 5–7 oraz § 2 pozostają w mocy skutki związane
z zastosowaniem środka egzekucyjnego.

art. 60. więcej Art. 60. § 1. Umorzenie postępowania egzekucyjnego powoduje uchylenie
czynności egzekucyjnych. Pozostają jednak w mocy prawa osób trzecich nabyte na
skutek tych czynności.
§ 2. (uchylony)
§ 3. (uchylony)

art. 61. więcej Art. 61. W razie umorzenia postępowania egzekucyjnego z przyczyny określonej
w art. 59 § 2 wszczęcie ponownej egzekucji może nastąpić wówczas, gdy zostanie
ujawniony majątek lub źródła dochodu zobowiązanego przewyższające kwotę
wydatków egzekucyjnych.

art. 62. więcej Art. 62. § 1. W przypadku zbiegu egzekucji administracyjnej i sądowej do tej
samej rzeczy albo prawa majątkowego egzekucje do tej rzeczy albo prawa
majątkowego prowadzi łącznie sądowy organ egzekucyjny albo organ egzekucyjny,
który jako pierwszy dokonał zajęcia, a w razie niemożności ustalenia tego
pierwszeństwa – organ, który dokonał zajęcia na poczet należności w wyższej kwocie.
§ 2. W przypadku zbiegu egzekucji administracyjnej prowadzonej na podstawie
jednolitego tytułu wykonawczego państwa członkowskiego Unii Europejskiej albo
zagranicznego tytułu wykonawczego określonych w ustawie o wzajemnej pomocy i egzekucji sądowej do tej samej rzeczy albo prawa majątkowego – egzekucje do tej rzeczy albo prawa majątkowego prowadzi łącznie administracyjny organ egzekucyjny.
§ 3. W przypadku zbiegu egzekucji administracyjnej i sądowej do tej samej
rzeczy albo prawa majątkowego, gdy egzekucja sądowa dotyczy:
1) świadczenia alimentacyjnego, rentowego lub innego świadczenia
powtarzającego się,
2) świadczenia pieniężnego w walucie obcej
– egzekucję do tej rzeczy albo prawa majątkowego prowadzi łącznie sądowy organ
egzekucyjny.
§ 4. W przypadku zbiegu egzekucji administracyjnej, o której mowa w § 2,
i egzekucji sądowej, o której mowa w § 3, do tej samej rzeczy albo prawa
majątkowego egzekucję prowadzi łącznie sądowy organ egzekucyjny. Prawa
i obowiązki wierzyciela należności pieniężnej dochodzonej na podstawie jednolitego
tytułu wykonawczego albo zagranicznego tytułu wykonawczego wykonuje
administracyjny organ egzekucyjny.
§ 5. W przypadku przejęcia przez sądowy organ egzekucyjny prowadzenia
łącznie egzekucji do tej rzeczy albo prawa majątkowego egzekucję należności
pieniężnej, dochodzonej na podstawie jednolitego tytułu wykonawczego,
zagranicznego tytułu wykonawczego i należności pieniężnej, o której mowa
w art. 2 § 1 pkt 8 lit. g, koszty komornicze, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia
28 lutego 2018 r. o kosztach komorniczych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2363 oraz z 2020 r.
poz. 288), obciążające wierzyciela pokrywa, na żądanie sądowego organu
egzekucyjnego, administracyjny organ egzekucyjny z budżetu państwa.

Art. 62a. Zbieg egzekucji administracyjnej i sądowej nie wstrzymuje czynności egzekucyjnych.

Art. 62b. § 1. Jeżeli zgodnie z art. 62 prowadzenie łącznie egzekucji należy do
sądowego organu egzekucyjnego, organ egzekucyjny:
1) niezwłocznie sporządza adnotację w sprawie przekazania egzekucji do rzeczy
albo prawa majątkowego, zwaną dalej „adnotacją w sprawie zbiegu”,
zawierającą informacje niezbędne do prowadzenia łącznie egzekucji,
i przekazuje ją sądowemu organowi egzekucyjnemu w sposób określony
przepisami wydanymi na podstawie art. 63a § 2;
2) zwraca wierzycielowi niewykorzystaną zaliczkę;
3) przekazuje sądowemu organowi egzekucyjnemu środki pieniężne uzyskane
wskutek zajęcia rzeczy albo prawa majątkowego, do których nastąpił zbieg
egzekucji administracyjnej i sądowej, w przypadku gdy środki te nie zostały
wypłacone wierzycielowi przed przekazaniem sądowemu organowi
egzekucyjnemu adnotacji w sprawie zbiegu;
4) zawiadamia zobowiązanego lub dłużnika zajętej wierzytelności o przekazaniu
egzekucji sądowemu organowi egzekucyjnemu i umorzeniu opłaty za czynność
egzekucyjną, dokonaną w egzekucji, w której wystąpił zbieg.
§ 1a. Adnotacja w sprawie zbiegu zawiera:
1) wskazanie rodzaju i wysokości należności pieniężnej, odsetek z tytułu
niezapłacenia jej w terminie, kosztów upomnienia i kosztów egzekucyjnych
należnych na dzień sporządzenia tej adnotacji;
2) inne dane niezbędne do prowadzenia łącznie egzekucji do rzeczy albo prawa
majątkowego;
3) kwalifikowany podpis elektroniczny.
§ 1b. Adnotacja w sprawie zbiegu jest przekazywana w postaci elektronicznej
odpowiadającej strukturze logicznej dostępnej w Biuletynie Informacji Publicznej na
stronie podmiotowej ministra właściwego do spraw finansów publicznych.
§ 2. (uchylony)

Art. 62c. Organ egzekucyjny, zawiadamia wierzyciela, zobowiązanego
i dłużnika zajętej wierzytelności o przekazaniu egzekucji sądowemu organowi
egzekucyjnemu.

Art. 62d. § 1. Organ egzekucyjny, który przejął prowadzenie łącznie egzekucji
do rzeczy albo prawa majątkowego, do których nastąpił zbieg, prowadzi je w trybie
egzekucji administracyjnej.
§ 2. Organ egzekucyjny, który przejął prowadzenie łącznie egzekucji do rzeczy
albo prawa majątkowego zawiadamia zobowiązanego i dłużnika zajętej wierzytelności
o wysokości opłaty obliczonej zgodnie z art. 64 § 1a.
§ 2a. W przypadku nieprzekazania przez sądowy organ egzekucyjny adnotacji
w sprawie zbiegu lub przekazania jej w innej postaci niż wymagana organ
egzekucyjny, który przejął prowadzenie łącznie egzekucji z rzeczy albo prawa majątkowego, przed podziałem kwoty uzyskanej z egzekucji wzywa sądowy organ egzekucyjny do przekazania tej adnotacji w wymaganej postaci w terminie 14 dni od dnia doręczenia tego wezwania.
§ 2b. Jeżeli sądowy organ egzekucyjny nie przekazał adnotacji w sprawie zbiegu
w wymaganej postaci w terminie, o którym mowa w § 2a, organ egzekucyjny
zawiadamia sądowy organ egzekucyjny o nieprzystąpieniu do prowadzenia łącznie
egzekucji z rzeczy albo prawa majątkowego. Organ egzekucyjny zawiadamia sądowy
organ egzekucyjny, na jego żądanie, o sposobie rozliczania środków pieniężnych,
o którym mowa w § 2c.
§ 2c. W przypadku, o którym mowa w § 2b, organ egzekucyjny zaspokaja
w całości dochodzoną należność pieniężną, odsetki z tytułu niezapłacenia jej
w terminie, koszty upomnienia i koszty egzekucyjne, a pozostałe środki pieniężne
zalicza na poczet innej, objętej tytułem wykonawczym należności pieniężnej,
odsetek z tytułu niezapłacenia jej w terminie, kosztów upomnienia i kosztów
egzekucyjnych zgodnie z art. 115 § 7 i 8, a w przypadku braku podstawy zaliczenia –
zwraca je zobowiązanemu.
§ 2d. W przypadku zaspokojenia w całości dochodzonej należności pieniężnej,
odsetek z tytułu niezapłacenia jej w terminie, kosztów upomnienia i kosztów
egzekucyjnych, organ egzekucyjny niezwłocznie uchyla czynność egzekucyjną, która
doprowadziła do zbiegu egzekucji administracyjnej i sądowej, oraz zawiadamia
dłużnika zajętej wierzytelności o sposobie rozliczenia środków pieniężnych, o którym
mowa w § 2c.
§ 3. Na żądanie sądowego organu egzekucyjnego organ egzekucyjny, który
przejął prowadzenie łącznie egzekucji, informuje o jej przebiegu.

Art. 62e. § 1. W przypadku kolejnego zbiegu egzekucji administracyjnej
i sądowej do tej samej rzeczy albo prawa majątkowego egzekucję przejmuje organ
egzekucyjny, który prowadzi łącznie egzekucje w wyniku pierwszego zbiegu
egzekucji. Jeżeli kolejny zbieg egzekucji dotyczy egzekucji, o której mowa
w art. 62 § 2–4, prowadzenie łącznie egzekucji przejmuje organ egzekucyjny
określony zgodnie z tymi przepisami. Przepisy art. 62a–62d, art. 62f i art. 62g stosuje
się odpowiednio.
§ 2. Jeżeli w wyniku kolejnego zbiegu egzekucji nastąpiła zmiana organu
egzekucyjnego prowadzącego łącznie egzekucję do rzeczy albo prawa majątkowego, organ egzekucyjny, który przejął prowadzenie łącznie egzekucji w wyniku pierwszego zbiegu:
1) przekazuje adnotację w sprawie zbiegu organowi, który przejął prowadzenie
łącznie egzekucji w wyniku kolejnego zbiegu egzekucji, oraz
2) zawiadamia o przekazaniu prowadzenia łącznie egzekucji organ egzekucyjny,
który przekazał mu uprzednio adnotację w sprawie zbiegu.

Art. 62f. § 1. Organ egzekucyjny prowadzący łącznie egzekucje kończy,
w formie postanowienia, egzekucję sądową z rzeczy albo prawa majątkowego,
przejętą od sądowego organu egzekucyjnego, jeżeli jej dalsze prowadzenie jest
niemożliwe, niecelowe lub jeżeli jest oczywiste, że nie uzyska się kwoty wyższej od
kosztów tej egzekucji. W postanowieniu organ egzekucyjny uchyla również czynności
egzekucyjne podjęte w ramach tej egzekucji. Postanowienie doręcza się
wierzycielowi, zobowiązanemu, dłużnikowi zajętej wierzytelności oraz sądowemu
organowi egzekucyjnemu, od którego przejęto egzekucję.
§ 2. Na postanowienie, o którym mowa w § 1, zażalenie przysługuje
wierzycielowi niebędącemu organem egzekucyjnym oraz zobowiązanemu.

Art. 62g. Nie obciąża się kosztami egzekucyjnymi wierzyciela, na wniosek
którego została wszczęta egzekucja sądowa, przejęta przez organ egzekucyjny
w wyniku zbiegu egzekucji, jeżeli w egzekucji sądowej jest zwolniony z mocy ustawy
z kosztów egzekucyjnych.

art. 63. więcej Art. 63. § 1. W przypadku zbiegu egzekucji administracyjnych do tej samej
rzeczy albo prawa majątkowego przepisy art. 62 § 1 i 2, art. 62a–62c, art. 62d § 2a–3,
art. 62e § 1 zdanie pierwsze i § 2 oraz art. 62f stosuje się odpowiednio, z tym że
zamiast zawiadomienia, o którym mowa w art. 62d § 2b, organ egzekucyjny wydaje
postanowienie, na które przysługuje zażalenie organowi egzekucyjnemu, który nie
przekazał adnotacji w sprawie zbiegu.
§ 2. Spór o właściwość między organami egzekucyjnymi rozstrzyga, na wniosek
organu egzekucyjnego pozostającego w sporze, dyrektor izby administracji skarbowej
właściwy ze względu na siedzibę organu egzekucyjnego, który dokonał zajęcia na
poczet należności pieniężnych w wyższej kwocie. Do czasu ostatecznego
rozstrzygnięcia sporu przepisów art. 62d § 2a–2d nie stosuje się.

Art. 63a. § 1. Doręczenia pomiędzy organami egzekucyjnymi oraz pomiędzy
organem egzekucyjnym a komornikiem sądowym dokonuje się z użyciem środków
komunikacji elektronicznej. Jeżeli doręczenie za pomocą środków komunikacji
elektronicznej jest niemożliwe z przyczyn technicznych, w czasie niezbędnym do
przywrócenia ich funkcjonowania doręczenia dokonuje się w postaci papierowej.
§ 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z Ministrem Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy zakres danych zawartych w adnotacji w sprawie zbiegu,
2) sposób sporządzania adnotacji w sprawie zbiegu,
3) sposób dokonywania doręczeń z użyciem środków komunikacji elektronicznej
pomiędzy organami egzekucyjnymi oraz pomiędzy organem egzekucyjnym
a komornikiem sądowym
– mając na względzie sprawność i skuteczność prowadzenia łącznie egzekucji,
niezbędność danych do jej prowadzenia oraz bezpieczeństwo posługiwania się
dokumentami w postaci elektronicznej.

art. 64. więcej Art. 64. § 1. Organ egzekucyjny, z zastrzeżeniem § 2, w egzekucji należności
pieniężnych pobiera za dokonane czynności egzekucyjne opłaty w następującej
wysokości, z zastrzeżeniem art. 64d:
1) za pobranie pieniędzy na miejscu u zobowiązanego – 5% kwoty pobranej
należności, nie mniej jednak niż 2 zł 50 gr;
2) za zajęcie świadczeń z ubezpieczenia społecznego – 4% kwoty egzekwowanej
należności, nie mniej jednak niż 1 zł 40 gr;
3) za zajęcie wynagrodzenia za pracę – 4% egzekwowanej należności, nie mniej
jednak niż 2 zł 50 gr;
4) za zajęcie innych niż wymienione w pkt 2 i 3 wierzytelności pieniężnych lub
innych praw majątkowych – 5% kwoty egzekwowanej należności, nie mniej
jednak niż 4 zł 20 gr;
5) za zajęcie ruchomości – 6% kwoty egzekwowanej należności, nie mniej jednak
niż 6 zł 80 gr;
6) za zajęcie nieruchomości – 8% kwoty egzekwowanej należności, nie więcej
jednak niż 34 200 zł;
7) za odebranie zajętych ruchomości od zobowiązanego – 5% kwoty wartości
szacunkowej tych ruchomości, nie mniej jednak niż 6 zł 80 gr;
8) za odebranie pomieszczeń w zajętej nieruchomości – w wysokości i na zasadach
określonych w art. 64a § 1 pkt 6;
9) za ogłoszenie sprzedaży zajętych ruchomości w drodze licytacji lub przetargu
ofert lub za czynności przygotowawcze do sprzedaży egzekucyjnej w inny sposób
– 6 zł 80 gr;
10) za ogłoszenie sprzedaży zajętej nieruchomości – 10 zł;
11) za przeprowadzenie licytacji lub dokonanie sprzedaży egzekucyjnej w inny
sposób – 5% kwoty uzyskanej ze sprzedaży, nie mniej jednak niż 6 zł 80 gr;
12) za spisanie protokołu o udaremnieniu przez zobowiązanego przeprowadzenia
egzekucji z zajętych ruchomości lub praw majątkowych przez ich usunięcie,
zbycie lub uszkodzenie – 10% wartości szacunkowej tych ruchomości, nie mniej
jednak niż 13 zł 50 gr;
13) za wezwanie pomocy Policji, Straży Granicznej, Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby
Wywiadu Wojskowego, Żandarmerii Wojskowej lub wojskowych organów
porządkowych – 13 zł 50 gr;
14) za spisanie na miejscu u zobowiązanego protokołu o stanie majątkowym
zobowiązanego – 10% kwoty egzekwowanej należności, nie więcej jednak niż 3 zł.
§ 1a. W przypadku przejęcia prowadzenia egzekucji sądowej, w wyniku zbiegu
egzekucji do tej samej rzeczy albo prawa majątkowego, organ egzekucyjny pobiera
opłatę za prowadzenie egzekucji w wysokości, o której mowa w § 1 pkt 2–6.
W podstawie obliczenia opłaty uwzględnia się należności pieniężne wskazane przez
sądowy organ egzekucyjny w odpisie tytułu wykonawczego, w tym odsetki z tytułu
niezapłacenia należności w terminie.
§ 2. Organ egzekucyjny pobiera opłaty za czynności egzekucyjne, jeżeli nie
później niż po upływie 14 dni od dnia dokonania pierwszego zajęcia nieruchomości, rzeczy lub prawa majątkowego nadał w placówce pocztowej w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe za pokwitowaniem lub doręczył
zobowiązanemu odpis tytułu wykonawczego lub zawiadomienie o zajęciu
wierzytelności lub innego prawa majątkowego.
§ 3. Opłaty za czynności egzekucyjne, o których mowa w § 1 pkt 1–6, oblicza się
oddzielnie od każdego tytułu wykonawczego, który był podstawą dokonania czynności egzekucyjnych.
§ 4. Opłaty za zajęcia, o których mowa w § 1 pkt 2–6, pobiera się tylko raz w toku
postępowania egzekucyjnego, chociażby takie same czynności były następnie ponawiane.
§ 5. Jeżeli w celu wyegzekwowania tej samej należności pieniężnej dokonano
czynności egzekucyjnych, o których mowa w § 1 pkt 2–6, za dokonanie kolejnej
czynności egzekucyjnej pobiera się opłatę egzekucyjną pomniejszoną o opłatę za
wcześniej dokonaną czynność egzekucyjną, nie mniej jednak niż 6 zł 80 gr.
§ 6. Organ egzekucyjny pobiera opłatę manipulacyjną z tytułu zwrotu
wydatków za wszystkie czynności manipulacyjne związane ze stosowaniem środków
egzekucyjnych. Opłata wynosi 1% kwoty egzekwowanych należności pieniężnych
objętych każdym tytułem wykonawczym, nie mniej jednak niż 1 zł 40 gr. W podstawie
obliczenia opłaty uwzględnia się również odsetki z tytułu niezapłacenia należności
w terminie przypadające w dniu wszczęcia postępowania egzekucyjnego.
§ 7. Jeżeli wysokość opłaty egzekucyjnej jest określona stosunkowo do
egzekwowanej lub pobranej należności pieniężnej, w podstawie obliczenia opłaty
uwzględnia się również odsetki z tytułu niezapłacenia należności w terminie
przypadające w dniu podjęcia czynności egzekucyjnej lub sporządzenia dokumentu
stanowiącego podstawę dokonania czynności egzekucyjnej.
§ 8. Zapłata egzekwowanej należności po dokonaniu czynności egzekucyjnych
nie zwalnia od obowiązku uiszczenia opłaty manipulacyjnej oraz opłat za czynności
egzekucyjne i wydatków egzekucyjnych.

§ 9. Obowiązek uiszczenia opłat, o których mowa w § 1 i 6, powstaje:
1) za pobranie pieniędzy – z chwilą pobrania;
2) za zajęcie wierzytelności pieniężnych lub innych praw majątkowych u dłużnika
zajętej wierzytelności – z chwilą doręczenia dłużnikowi zajętej wierzytelności
zawiadomienia o zajęciu;
3) za zajęcie wierzytelności pieniężnych lub innych praw majątkowych w inny
sposób niż określony w pkt 2 – z chwilą zawiadomienia zobowiązanego
o zajęciu;
4) za zajęcie ruchomości – z chwilą podpisania protokołu zajęcia przez poborcę
skarbowego;
5) za zajęcie nieruchomości – z chwilą doręczenia zobowiązanemu wezwania,
o którym mowa w art. 110c § 2;
6) za odebranie zajętych ruchomości od zobowiązanego lub odebranie pomieszczeń
w zajętej nieruchomości – z chwilą podpisania przez poborcę skarbowego
protokołu ich odebrania;
7) za ogłoszenie o licytacji ruchomości lub za czynności przygotowawcze do
sprzedaży egzekucyjnej zajętych ruchomości w inny sposób lub ogłoszenie
sprzedaży zajętej nieruchomości – z chwilą doręczenia zobowiązanemu odpisu
obwieszczenia o licytacji lub zawiadomienia o dokonaniu czynności
przygotowawczych do sprzedaży w inny sposób;
8) za przeprowadzenie licytacji lub dokonanie sprzedaży egzekucyjnej w inny
sposób – z chwilą podpisania przez poborcę skarbowego protokołu sprzedaży;
9) za spisanie protokołu o udaremnieniu egzekucji – z chwilą podpisania przez
poborcę skarbowego tego protokołu;
10) za wezwanie pomocy organów, o których mowa w § 1 pkt 13 – z chwilą przybycia
funkcjonariusza na miejsce wykonywania czynności egzekucyjnej;
11) za spisanie protokołu o stanie majątkowym zobowiązanego – z chwilą
podpisania protokołu przez poborcę skarbowego lub innego upoważnionego
pracownika oraz przez zobowiązanego lub świadka przywołanego do tej czynności.
§ 10. Obowiązek uiszczenia opłaty manipulacyjnej powstaje z chwilą doręczenia
zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego. Jeżeli pierwszą czynnością egzekucyjną
jest zajęcie wierzytelności pieniężnej lub innego prawa majątkowego u dłużnika zajętej wierzytelności, obowiązek uiszczenia opłaty manipulacyjnej powstaje równocześnie z obowiązkiem uiszczenia opłaty za zajęcie.

Art. 64a. § 1. Organ egzekucyjny w egzekucji obowiązków o charakterze
niepieniężnym pobiera opłaty za dokonane czynności egzekucyjne w następującej
wysokości, z zastrzeżeniem art. 64d:
1) za wydanie postanowienia o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia – 10%
kwoty nałożonej grzywny, nie więcej jednak niż 68 zł; w przypadku
wielokrotnego nakładania grzywien opłatę pobiera się osobno od każdego
postanowienia;
2) za wydanie postanowienia o:
a) zastosowaniu wykonania zastępczego,
b) wezwaniu zobowiązanego do wydania rzeczy ruchomej albo dokumentu,
c) wezwaniu zobowiązanego do wykonania obowiązku wydania
nieruchomości albo opróżnienia lokalu,
d) wezwaniu zobowiązanego do wykonania obowiązku wskazanego w tytule
wykonawczym, z zagrożeniem zastosowania przymusu bezpośredniego
– 6 zł 80 gr;
3) za odebranie rzeczy ruchomej – 6 zł 80 gr;
4) za odebranie dokumentu – 4 zł 20 gr;
5) za odebranie nieruchomości – 68 zł;
6) za opróżnienie lokalu i innych pomieszczeń – 6 zł 80 gr od każdej izby; za
opróżnienie pomieszczeń mieszkalnych nie pobiera się odrębnej opłaty od
pomieszczeń pomocniczych, jak przedpokoje, korytarze, werandy, łazienki,
spiżarnie, a za opróżnienie pomieszczeń gospodarczych, w szczególności garaży
i stajni, pobiera się opłatę za każde pomieszczenie jak za izbę;
7) za czynności dotyczące sprzedaży licytacyjnej, za spisanie protokołu
o udaremnieniu przeprowadzenia egzekucji oraz za wezwanie pomocy organów,
o których mowa w art. 64 § 1 pkt 13, pobiera się odpowiednio opłaty określone
w art. 64 § 1 pkt 7, 9 i 11–13.
§ 2. Obowiązek uiszczenia opłat, o których mowa w § 1, powstaje:
1) za wydanie postanowień wymienionych w pkt 1 i 2 – z chwilą doręczenia
zobowiązanemu postanowienia;
2) za czynności wymienione w pkt 3–6 – z chwilą podpisania przez egzekutora
protokołu czynności egzekucyjnych;
3) za czynności wymienione w pkt 7 – z chwilą doręczenia zobowiązanemu odpisu
obwieszczenia o licytacji, z chwilą podpisania protokołu przeprowadzenia
licytacji, z chwilą przybycia funkcjonariusza organów, o których mowa
w art. 64 § 1 pkt 13, na miejsce wykonywania czynności egzekucyjnych lub
z chwilą podpisania protokołu o udaremnieniu przeprowadzenia egzekucji.

Art. 64b. § 1. Wydatkami egzekucyjnymi są koszty faktycznie poniesione przez
organ egzekucyjny w związku z prowadzeniem egzekucji, a w szczególności na opłacenie:
1) przejazdu i delegacji poborcy lub egzekutora;
2) przewozu, załadowania, rozładowania, przechowania, utrzymania i dozoru
zwierząt oraz ruchomości odebranych albo usuniętych z opróżnionych
budynków, lokali i pomieszczeń;
3) przymusowego otwarcia środków transportu, pomieszczeń i schowków;
4) należności świadków, biegłych i rzeczoznawców;
5) ogłoszenia w prasie;
6) sporządzenia dokumentów;
7) prowadzenia zarządu zajętej nieruchomości;
8) prowizji i opłat pobieranych w związku z realizacją zajęcia przez dłużnika zajętej
wierzytelności lub przekazywaniem dochodzonych kwot do organu
egzekucyjnego;
9) kosztu uzyskania informacji o majątku dłużnika;
10) wykonania zastępczego;
11) zastosowania przymusu bezpośredniego;
§ 2. Przez wydatki egzekucyjne rozumie się również koszty przekazania
wyegzekwowanych kwot w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym na podstawie
jednolitego tytułu wykonawczego albo zagranicznego tytułu wykonawczego.

Art. 64c. § 1. Opłaty, o których mowa w art. 64 § 1 i 6 oraz w art. 64a, wraz
z wydatkami poniesionymi przez organ egzekucyjny stanowią koszty egzekucyjne.
Koszty egzekucyjne, z zastrzeżeniem § 2–4, obciążają zobowiązanego.
§ 2. Jeżeli tytuł wykonawczy zawiera wady uniemożliwiające przeprowadzenie
postępowania egzekucyjnego, które nie mogły być znane organowi egzekucyjnemu
w chwili skierowania tego tytułu do egzekucji, wierzyciel niebędący jednocześnie
organem egzekucyjnym obowiązany jest uiścić, tytułem zwrotu wydatków
poniesionych przez organ egzekucyjny, kwotę wynoszącą 3 zł 40 gr.
§ 2a. Przepisu § 2 nie stosuje się do państwa członkowskiego lub państwa
trzeciego.
§ 2b. Przepisu § 2 nie stosuje się do Państwowej Inspekcji Pracy.
§ 3. Jeżeli po pobraniu od zobowiązanego należności z tytułu kosztów
egzekucyjnych okaże się, że wszczęcie i prowadzenie egzekucji było niezgodne
z prawem, należności te, wraz z naliczonymi od dnia ich pobrania odsetkami
ustawowymi, organ egzekucyjny zwraca zobowiązanemu, a jeżeli niezgodne z prawem
wszczęcie i prowadzenie egzekucji spowodował wierzyciel, obciąża nimi wierzyciela.
§ 3a. (uchylony)
§ 3b. (uchylony)
§ 4. Wierzyciel pokrywa koszty egzekucyjne, jeżeli nie mogą być one ściągnięte
od zobowiązanego.
§ 4a. (uchylony)
§ 4b. Nieściągnięte od zobowiązanego wydatki egzekucyjne, poniesione
w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym na podstawie jednolitego tytułu
wykonawczego, zagranicznego tytułu wykonawczego albo tytułu wykonawczego
obejmującego należności pieniężne, o których mowa w art. 2 § 1 pkt 8 lit. g, organ
egzekucyjny lub rekwizycyjny pokrywa bezpośrednio z budżetu państwa.
§ 4c. (uchylony)
§ 4d. Nie obciąża się kosztami egzekucyjnymi oraz kwotą, o której mowa w § 2,
wierzyciela będącego naczelnikiem urzędu skarbowego, ministrem właściwym do
spraw finansów publicznych, ministrem właściwym do spraw instytucji finansowych
albo ministrem właściwym do spraw budżetu, jeżeli organem egzekucyjnym
prowadzącym postępowanie był naczelnik urzędu skarbowego. Wydatki egzekucyjne
poniesione przez organ egzekucyjny są pokrywane z budżetu państwa.
§ 4e. Koszty egzekucyjne zabezpieczone zastawem skarbowym lub hipoteką
przymusową mogą być pokryte również przez aktualnego właściciela przedmiotu
zastawu skarbowego lub hipoteki przymusowej niebędącego zobowiązanym.
§ 5. Egzekucja kosztów egzekucyjnych następuje w trybie przepisów
o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Przy egzekucji kosztów egzekucyjnych
nie pobiera się opłat za czynności egzekucyjne.
§ 6. Koszty egzekucyjne powstałe w egzekucji należności pieniężnej są
dochodzone na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego na tę należność, chyba
że przepisy niniejszej ustawy stanowią inaczej.
§ 6a. Organ egzekucyjny zawiadamia:
1) zobowiązanego o wysokości kosztów egzekucyjnych na wniosek złożony
w terminie 6 miesięcy od dnia:
a) wyegzekwowania wykonania obowiązku, a w przypadku wyegzekwowania
obowiązku w egzekucji z nieruchomości – od dnia, w którym postanowienie
o przyznaniu własności nieruchomości stało się ostateczne,
b) w którym postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego stało się ostateczne;
2) wierzyciela o wysokości kosztów egzekucyjnych w terminie miesiąca od dnia
doręczenia wierzycielowi ostatecznego postanowienia umarzającego
postępowanie egzekucyjne, jeżeli koszty egzekucyjne obciążają wierzyciela.
§ 7. Organ egzekucyjny wydaje postanowienie w sprawie kosztów egzekucyjnych
na wniosek wierzyciela lub zobowiązanego, złożony w terminie 14 dni od dnia
doręczenia zawiadomienia o wysokości kosztów egzekucyjnych, o którym mowa
w § 6a. Na postanowienie to przysługuje zażalenie.
§ 7a. W przypadkach określonych w art. 80 i art. 81 ustawy o wzajemnej pomocy
organ egzekucyjny może wystąpić do państwa członkowskiego lub państwa trzeciego
o przekazanie na rachunek tego organu wydatków egzekucyjnych poniesionych
w związku z realizacją wniosku o odzyskanie należności pieniężnych wraz
z wypłaconymi odsetkami od zwróconych należności pieniężnych, przedstawiając ich
zestawienie, jeżeli wszczęcie lub prowadzenie egzekucji administracyjnej należności
pieniężnych będących przedmiotem zwrotu spowodowało państwo członkowskie lub
państwo trzecie.
§ 7b. W przypadku, o którym mowa w § 7a, nie wydaje się postanowienia
o wysokości wydatków egzekucyjnych obciążających wierzyciela.
§ 8. (uchylony)
§ 9. Środki pieniężne pochodzące z wyegzekwowanych kosztów egzekucyjnych,
w tym powstałych w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym na podstawie
jednolitego tytułu wykonawczego albo zagranicznego tytułu wykonawczego,
przypadają na rzecz tego organu, który je uzyskał.
§ 10. Jeżeli koszty egzekucyjne zostały pokryte przez wierzyciela, środki
pieniężne uzyskane z tego tytułu przypadają na rzecz organu, który dokonał czynności
egzekucyjnych powodujących powstanie tych kosztów, z zastrzeżeniem § 11.
§ 11. Jeżeli czynności egzekucyjne powodujące powstanie kosztów, o których
mowa w art. 64 § 1 pkt 2–6 i § 6, zostały dokonane przez więcej niż jeden organ
egzekucyjny lub rekwizycyjny, uzyskane z tego tytułu środki pieniężne rozdziela się
między te organy w proporcji odpowiadającej stosunkowi wyegzekwowanych przez nie
kwot do kwot wyegzekwowanych w całym postępowaniu egzekucyjnym. Przepis
art. 64 § 3 stosuje się odpowiednio.
§ 11a. W przypadku zbiegu egzekucji administracyjnych do tej samej rzeczy albo
prawa majątkowego koszty egzekucyjne przypadają na rzecz tych organów
egzekucyjnych, które dokonały poszczególnych czynności powodujących powstanie tych kosztów.
§ 12. Rozliczenia, o którym mowa w § 11, dokonuje organ egzekucyjny kończący
postępowanie egzekucyjne, nie później niż w terminie 30 dni od dnia zakończenia
postępowania egzekucyjnego. Rozliczenie może być dokonane za zgodą wierzyciela
przez potrącenie wzajemnych należności. Na postanowienie w sprawie rozliczenia
kosztów przysługuje zażalenie organom, których dotyczy to rozliczenie.

Art. 64d. § 1. Kwoty opłat za czynności egzekucyjne ulegają podwyższaniu
w stopniu odpowiadającym wzrostowi cen towarów i usług konsumpcyjnych
wynikającemu ze wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem
ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w formie komunikatu
w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”,
z uwzględnieniem zaokrąglenia, o którym mowa w art. 27a.
§ 2. Podwyższanie kwot opłat za czynności egzekucyjne następuje z ostatnim
dniem kwartału następującego po kwartale, w którym wzrost cen towarów i usług
konsumpcyjnych, liczony od dnia 1 stycznia 2002 r. przekroczył 20% lub
wielokrotność tej wielkości.
§ 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłasza, w drodze
obwieszczenia, podwyższone kwoty opłat za czynności egzekucyjne w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
§ 4. Przepisy § 1–3 stosuje się również do innych należności lub wartości
określonych w ustawie kwotowo.

Art. 64e. § 1. Organ egzekucyjny może umorzyć w całości lub w części
przypadające na jego rzecz koszty egzekucyjne.
§ 2. Koszty egzekucyjne mogą być umorzone, jeżeli:
1) stwierdzono nieściągalność od zobowiązanego dochodzonego obowiązku lub gdy
zobowiązany wykaże, że nie jest w stanie ponieść kosztów egzekucyjnych bez
znacznego uszczerbku dla swojej sytuacji finansowej;
2) za umorzeniem przemawia ważny interes publiczny;
3) ściągnięcie tylko kosztów egzekucyjnych spowodowałoby niewspółmierne
wydatki egzekucyjne.
§ 3. Koszty egzekucyjne powstałe w egzekucji należności pieniężnych mogą być
umorzone w przypadkach określonych w § 2 pkt 1, jeżeli obciążenie wierzyciela
obowiązkiem uiszczenia tych kosztów byłoby gospodarczo nieuzasadnione.
§ 4. W przypadku częściowego umorzenia kosztów egzekucyjnych umarza się
przede wszystkim opłaty za czynności egzekucyjne.
§ 4a. Organ egzekucyjny z urzędu umarza koszty z tytułu opłat, o których mowa
w art. 64 § 1 i 6, jeżeli opłaty te nie mogą być ściągnięte od zobowiązanego i powstały
w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym na podstawie jednolitego tytułu
wykonawczego, zagranicznego tytułu wykonawczego albo tytułu wykonawczego
obejmującego należności pieniężne, o których mowa w art. 2 § 1 pkt 8 lit. g. Nie
wydaje się postanowienia w sprawie umorzenia kosztów egzekucyjnych.
§ 4b. Przepis § 4a stosuje się odpowiednio do wydatków egzekucyjnych
poniesionych w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym na podstawie:
1) jednolitego tytułu wykonawczego albo zagranicznego tytułu wykonawczego,
chyba że organ egzekucyjny uzyskał zwrot tych wydatków od państwa członkowskiego lub państwa trzeciego w przypadkach określonych w art. 29a lub
w przypadkach określonych w art. 80 i art. 81 ustawy o wzajemnej pomocy;
2) tytułu wykonawczego obejmującego należności pieniężne, o których mowa
w art. 2 § 1 pkt 8 lit. g.
§ 4c. Organ egzekucyjny z urzędu umarza niewyegzekwowane koszty z tytułu
opłaty, o której mowa w art. 64 § 1 pkt 2–6, naliczonej w egzekucji, w której doszło do
zbiegu egzekucji administracyjnej i sądowej, w przypadku przejęcia prowadzenia
łącznie egzekucji przez sądowy organ egzekucyjny. Nie wydaje się postanowienia
w sprawie umorzenia kosztów egzekucyjnych.
§ 4d. Organ egzekucyjny z urzędu umarza niewyegzekwowane koszty z tytułu
opłaty, o której mowa w art. 64 § 1a, jeżeli opłata nie może być ściągnięta od
zobowiązanego. Nie wydaje się postanowienia w sprawie umorzenia kosztów egzekucyjnych.
§ 5. Na postanowienie w sprawie umorzenia kosztów egzekucyjnych służy
zażalenie zobowiązanemu i wierzycielowi niebędącemu jednocześnie organem egzekucyjnym.

Art. 64f. Organ egzekucyjny, ze względu na ważny interes zobowiązanego, może
rozłożyć na raty zapłatę przypadających na jego rzecz kosztów egzekucyjnych. Na
postanowienie w sprawie rozłożenia na raty spłaty kosztów egzekucyjnych przysługuje
zażalenie.

art. 65. więcej Art. 65. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, sposób ustalania i dokumentowania wydatków egzekucyjnych,
w szczególności sposób ustalania i rozliczania wydatków wspólnych, poniesionych
w związku z egzekucją u dwu lub więcej zobowiązanych oraz przypadki, w których wydatki ustala się w formie zryczałtowanej. Określając sposób ustalania i dokumentowania wydatków egzekucyjnych minister uwzględnia rodzaj wydatków
oraz ich udział w prowadzonych egzekucjach.

art. 66. więcej Art. 66. § 1. Wierzyciel ponosi wydatki związane z:
1) przekazaniem mu:
a) wyegzekwowanych lub uzyskanych środków pieniężnych,
b) wyegzekwowanego przedmiotu;
2) wyegzekwowaniem lub uzyskaniem przez organ egzekucyjny na rzecz tego
wierzyciela środków pieniężnych przy użyciu terminala płatniczego.
§ 2. Wydatki, o których mowa w § 1, organ egzekucyjny pokrywa
z wyegzekwowanych kwot.
§ 3. Wierzyciel, na rzecz którego organ egzekucyjny dokonał czynności
egzekucyjnych, jest obowiązany, z zastrzeżeniem § 4, do uiszczenia opłaty
komorniczej.
§ 4. Nie pobiera się opłaty komorniczej od:
1) kwot wpłaconych po wystąpieniu wierzyciela z żądaniem zawieszenia albo
umorzenia postępowania egzekucyjnego;
2) należności ściągniętych przez organ egzekucyjny będący jednocześnie ich
wierzycielem;
3) należności dochodzonych na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego
przez naczelnika urzędu skarbowego, ministra właściwego do spraw finansów
publicznych, ministra właściwego do spraw instytucji finansowych albo ministra
właściwego do spraw budżetu;
4) należności dochodzonych na podstawie jednolitego tytułu wykonawczego,
zagranicznego tytułu wykonawczego albo tytułu wykonawczego obejmującego
należności pieniężne, o których mowa w art. 2 § 1 pkt 8 lit. g.
§ 5. Opłata komornicza przypada na rzecz tego organu, który dokonał
ściągnięcia należności pieniężnej lub zastosował środki egzekucyjne, w wyniku
których należność została zapłacona.
[§ 6. Do opłaty komorniczej stosuje się odpowiednio przepisy § 2 oraz art. 64c
§ 11 i 12.]
§ 7. Jeżeli wierzyciel uchyla się od uiszczenia opłaty komorniczej, opłata ta,
w części, w jakiej nie została potrącona przez organ egzekucyjny, podlega
przymusowemu ściągnięciu w trybie egzekucji administracyjnej, po uprzednim
doręczeniu upomnienia z zagrożeniem egzekucją, a następnie wystawieniu tytułu
wykonawczego.
§ 8. Państwowe jednostki budżetowe, których należności dochodzone w trybie
egzekucyjnym stanowią dochód budżetu państwa, z zastrzeżeniem § 4, są upoważnione
do przeznaczania odpowiedniej części uzyskanych z egzekucji wpływów na pokrycie
opłaty komorniczej i wydatków, o których mowa w § 1.

Art. 66a. (uchylony).

Art. 66b. (uchylony).

Art. 66c. (uchylony).

Art. 66d. (uchylony).

Art. 66e. (uchylony).

Art. 66f. (uchylony).

Art. 66g. (uchylony).

Art. 66h. (uchylony).

Art. 66i. (uchylony).

Art. 66j. (uchylony).

Art. 66k. (uchylony).

Art. 66l. (uchylony).

Art. 66m. (uchylony).

Art. 66n. (uchylony).

Art. 66o. (uchylony).

Art. 66p. (uchylony).

Art. 66r. (uchylony).

Art. 66s. (uchylony).

Art. 66t. (uchylony).

Art. 66u. (uchylony).

Art. 66w. (uchylony).

Art. 66x. (uchylony).

Art. 66y. (uchylony).

Art. 66z. (uchylony).

Art. 66za. (uchylony).

Art. 66zb. (uchylony).

Art. 66zc. (uchylony).

Art. 66zd. (uchylony).

Art. 66ze. (uchylony).

Art. 66zf. (uchylony).

Art. 66zg. (uchylony).

Art. 66zh. (uchylony).

Art. 66zi. (uchylony).

Art. 66zj. (uchylony).

Art. 66zk. (uchylony).

Art. 66zl. (uchylony).

Art. 66zm. (uchylony).

Art. 66zn. (uchylony).

Art. 66zo. (uchylony).

Art. 66zp. (uchylony).

art. 67. więcej Art. 67. § 1. Podstawę zastosowania środków egzekucyjnych, o których mowa
w art. 1a pkt 12 lit. a, stanowi zawiadomienie o zajęciu prawa majątkowego
zobowiązanego u dłużnika zajętej wierzytelności albo protokół zajęcia prawa
majątkowego, albo protokół zajęcia i odbioru ruchomości, albo protokół odbioru dokumentu.
§ 1a. Zawiadomienia o zajęciu i inne pisma w ramach stosowanego środka
egzekucyjnego mogą być doręczane przy wykorzystaniu systemu teleinformatycznego
albo z użyciem środków komunikacji elektronicznej. W takim przypadku nie stosuje
się wzoru, o którym mowa w § 1.
§ 2. Zawiadomienie o zajęciu prawa majątkowego zobowiązanego u dłużnika
zajętej wierzytelności zawiera:
1) oznaczenie zobowiązanego, wierzyciela i organu egzekucyjnego;
2) oznaczenie dłużnika zajętej wierzytelności;
3) określenie stosowanego środka egzekucyjnego;
4) numer tytułu wykonawczego stanowiącego podstawę zajęcia, a w przypadku
jednolitego tytułu wykonawczego lub zagranicznego tytułu wykonawczego –
również wskazanie jego rodzaju;
5) kwotę należności, okres, za który należność została ustalona lub określona,
termin płatności należności, rodzaj i stopę odsetek z tytułu niezapłacenia
należności w terminie oraz kwotę odsetek naliczonych do dnia wystawienia zawiadomienia;
6) kwotę należnych kosztów egzekucyjnych;
7) wezwanie dłużnika zajętej wierzytelności do realizacji zajęcia lub
powiadomienia organu egzekucyjnego o przeszkodzie w realizacji zajęcia;
8) pouczenie zobowiązanego i dłużnika zajętej wierzytelności o skutkach zajęcia;
9) datę wystawienia zawiadomienia, podpis z podaniem imienia, nazwiska
i stanowiska służbowego podpisującego oraz odcisk pieczęci organu
egzekucyjnego.
§ 2a. Jeżeli zawiadomienie o zajęciu prawa majątkowego doręcza się dłużnikowi
zajętej wierzytelności przy wykorzystaniu systemu teleinformatycznego albo
z użyciem środków komunikacji elektronicznej:
1) w zawiadomieniu o zajęciu nie umieszcza się podpisu z podaniem imienia,
nazwiska i stanowiska służbowego podpisującego oraz odcisku pieczęci organu
egzekucyjnego;
2) zawiadomienie o zajęciu zawiera PESEL, NIP lub REGON zobowiązanego albo
jego numer w Krajowym Rejestrze Sądowym, albo numer w innym rejestrze lub
ewidencji, o ile są znane organowi egzekucyjnemu;
3) (uchylony)
§ 2b. (uchylony)
§ 2c. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia,
sposób sporządzania i dokonywania doręczeń dokumentów przesyłanych w ramach
stosowanego środka egzekucyjnego przy wykorzystaniu systemu teleinformatycznego
albo z użyciem środków komunikacji elektronicznej, mając na względzie
bezpieczeństwo posługiwania się dokumentami w postaci elektronicznej oraz
sprawność i skuteczność egzekucji.
§ 2d. Zawiadomienie o zajęciu wierzytelności z rachunku bankowego zawiera
również rodzaj należności pieniężnej, jeżeli należność:
1) jest zobowiązaniem podatkowym;
2) może być dochodzona z rachunku VAT, o którym mowa w art. 62a ustawy
z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe.
§ 3. Do protokołu zajęcia prawa majątkowego stosuje się odpowiednio § 4.
§ 4. Protokół zajęcia i odbioru ruchomości zawiera treść określoną w § 2 pkt 1,
4–6 i 9 oraz w art. 53 § 1 pkt 5, a ponadto:
1) wyszczególnienie zajętych ruchomości z podaniem ich ilości, rodzaju jednostki
miary i wartości szacunkowej ruchomości, jeżeli jej oszacowanie nie zostało
zastrzeżone dla biegłego skarbowego;
2) adnotację, które z zajętych ruchomości mogą być sprzedane bezpośrednio po
zajęciu, a także które ruchomości poborca pozostawia pod dozorem
zobowiązanego lub osoby zastępującej zobowiązanego, a które odbiera;
3) pouczenie zobowiązanego o skutkach zajęcia ruchomości;
4) pouczenie dozorcy o skutkach przyjęcia ruchomości pod dozór.
§ 5. Protokół odebrania dokumentu zawiera treść określoną w § 2 pkt 1, 4–6 i 9
i § 4 pkt 3 oraz w art. 53 § 1 pkt 1, 2 i 4–6, a ponadto:
1) oznaczenie lub opis odebranego dokumentu;
2) wartość szacunkową prawa majątkowego związanego z tym dokumentem.
§ 6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzory zawiadomień i protokołów, o których mowa w § 1,
uwzględniając uwarunkowania wynikające z elektronicznego przetwarzania danych
zawartych w tych zawiadomieniach i protokołach.

Art. 67a. § 1. Organ egzekucyjny może z mocy samego zajęcia wierzytelności
lub innego prawa majątkowego albo ruchomości wykonywać wszelkie prawa
zobowiązanego w zakresie niezbędnym do prowadzenia egzekucji.
§ 2. Zobowiązany udziela organowi egzekucyjnemu wszelkich wyjaśnień,
potrzebnych do dochodzenia należności pieniężnej.

Art. 67b. O ile dalsze przepisy nie stanowią inaczej, organ egzekucyjny zwraca
się do biegłego skarbowego o oszacowanie wartości zajętej ruchomości lub prawa
majątkowego.

Art. 67c. § 1. Uprawnienia do oszacowania wartości ruchomości lub prawa
majątkowego zobowiązanego mogą być nadane osobie, która:
1) korzysta w pełni z praw publicznych;
2) posiada:
a) dyplom ukończenia wyższej, średniej lub zasadniczej szkoły o profilu
technicznym lub artystycznym lub dyplom mistrza, w zawodzie lub
kierunku odpowiadającym rodzajowi majątku, którego wartość podlega
oszacowaniu,
b) opinię właściwego stowarzyszenia, organizacji zawodowej, szkoły wyższej
lub innej instytucji stwierdzającej posiadanie przez tę osobę teoretycznych
i praktycznych wiadomości w danej gałęzi techniki, sztuki, rzemiosła,
a także innych umiejętności niezbędnych do oszacowania wartości majątku.
§ 2. Z wnioskiem o nadanie uprawnień do szacowania wartości majątku
zobowiązanego kandydat na biegłego skarbowego występuje do dyrektora izby
administracji skarbowej.
§ 3. Do wniosku, o którym mowa w § 2, dołącza się:
1) kopię dokumentu oraz opinię, o których mowa w § 1 pkt 2;
2) informację określającą zakres uprawnień, o które kandydat się ubiega;
3) dokumenty stwierdzające tożsamość kandydata oraz jego niekaralność;
4) opinię zakładu pracy, jeżeli kandydat jest pracownikiem.
§ 4. Na postanowienie dyrektora izby administracji skarbowej, odmawiające
dokonania wpisu na listę biegłych skarbowych, przysługuje zażalenie.
§ 5. Podstawę do podjęcia czynności biegłego skarbowego stanowi wpis
kandydata na listę prowadzoną przez izbę administracji skarbowej.
§ 6. W prowadzonej przez izbę administracji skarbowej liście biegłych
skarbowych uwzględnia się:
1) imię i nazwisko biegłego skarbowego i jego adres zamieszkania;
2) zakres przyznanych uprawnień;
3) termin wpisania na listę;
4) wzór uwierzytelnionego podpisu biegłego skarbowego.
§ 7. Lista biegłych skarbowych jest prowadzona według wzoru określonego
przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, dostosowanego do
techniki informatycznej.
§ 8. Lista biegłych skarbowych jest dostępna dla zainteresowanych w siedzibie
odpowiedniej izby administracji skarbowej.
§ 9. W styczniu każdego roku izba administracji skarbowej przekazuje
ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych listę biegłych skarbowych,
a także zawiadamia niezwłocznie o każdym przypadku wpisania lub wykreślenia
z listy biegłego skarbowego.
§ 10. Skreślenie z listy biegłych skarbowych następuje:
1) na własną prośbę;
2) w przypadku:
a) pozbawienia praw publicznych lub utraty innych warunków do pełnienia tej
funkcji albo stwierdzenia, że z chwilą dokonania wpisu na listę biegły
skarbowy warunkom tym nie odpowiadał i nadal nie odpowiada,
b) śmierci biegłego skarbowego,
c) stwierdzenia nienależytego wykonywania funkcji biegłego skarbowego.
§ 11. Na postanowienie dyrektora izby administracji skarbowej w sprawie
skreślenia biegłego skarbowego z listy biegłych skarbowych przysługuje zażalenie.
§ 12. Biegły skarbowy może odmówić dokonania szacunku wartości majątku
zobowiązanego znajdującego się na terenie działania izby administracji skarbowej, na
listę której został wpisany, tylko z ważnych przyczyn.
§ 13. Biegły skarbowy, wydając opinię, używa tytułu biegłego skarbowego
z oznaczeniem izby administracji skarbowej, na listę której został wpisany.
§ 14. Biegły skarbowy jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić izbę
administracji skarbowej o:
1) każdej zmianie swojego adresu;
2) zamierzonej przerwie w wykonywaniu czynności biegłego skarbowego przez
okres dłuższy niż 3 miesiące.
§ 15. Biegłemu skarbowemu za oszacowanie wartości ruchomości lub prawa
majątkowego zobowiązanego przysługuje wynagrodzenie zgodne z zakresem
wykonanej pracy w wysokości określonej przez ministra właściwego do spraw
finansów publicznych w drodze rozporządzenia. Określając wysokość
wynagrodzenia, minister uwzględnia rodzaj i czas pracy oraz wysokość poniesionych
przez biegłego skarbowego wydatków związanych z oszacowaniem wartości
ruchomości lub prawa majątkowego.

Art. 67d. § 1. Organ egzekucyjny zawiadamia zobowiązanego o wyznaczonym
terminie oszacowania wartości ruchomości lub prawa majątkowego przez biegłego
skarbowego i przesyła zobowiązanemu odpis protokołu oszacowania.
§ 2. Jeżeli zobowiązany nie zgadza się z oszacowaniem przez biegłego
skarbowego wartości ruchomości lub prawa majątkowego, może w terminie 7 dni od
dnia doręczenia mu odpisu protokołu oszacowania wystąpić do organu egzekucyjnego
z wnioskiem o dokonanie tego oszacowania przez biegłego sądowego.
§ 3. Jeżeli wartość zajętej ruchomości lub prawa majątkowego oszacowana przez
biegłego sądowego nie różni się co najmniej o 25% od wartości oszacowanej przez
biegłego skarbowego, koszty oszacowania przez biegłego sądowego ponosi
zobowiązany.
§ 4. Wniesienie przez zobowiązanego wniosku, o którym mowa w § 2,
wstrzymuje sprzedaż zajętych rzeczy.

Art. 67e. § 1. Zapłaty należności pieniężnej, odsetek z tytułu niezapłacenia jej
w terminie, kosztów upomnienia i kosztów egzekucyjnych organowi egzekucyjnemu
można dokonać gotówką lub bezgotówkowo. Zapłaty bezgotówkowo można dokonać
w siedzibie organu egzekucyjnego, jeżeli po stronie tego organu istnieją warunki
techniczne.
§ 2. Zapłata organowi egzekucyjnemu, o której mowa w § 1, nie stanowi
egzekucji z pieniędzy.

Art. 67f. § 1. Do zapłaty:
1) gotówką – stosuje się odpowiednio przepisy art. 71e § 1, 2 i 5;
2) bezgotówkowo przy użyciu terminala płatniczego – stosuje się odpowiednio
przepisy art. 71e § 1, § 2 pkt 1–3, 5, 6 i 8 oraz § 5.
§ 2. W przypadku zapłaty przez podmiot inny niż zobowiązany pokwitowanie
pobrania zawiera również odpowiednio imię i nazwisko albo nazwę podmiotu
dokonującego zapłaty. Nie wymaga się podpisu zobowiązanego.

Art. 67g. Za dzień zapłaty egzekwowanej należności pieniężnej, odsetek z tytułu
niezapłacenia jej w terminie, kosztów upomnienia i kosztów egzekucyjnych uważa się
przy zapłacie:
1) gotówką – dzień:
a) pobrania gotówki,
b) wpłaty tych należności na rachunek organu egzekucyjnego w banku,
w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, w placówce pocztowej
w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe,
w biurze usług płatniczych, w instytucji płatniczej, w małej instytucji
płatniczej lub w instytucji pieniądza elektronicznego, o których mowa
w ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U.
z 2020 r. poz. 794);
2) bezgotówkowo – dzień:
a) obciążenia rachunku zobowiązanego przez dostawcę, o którym mowa
w art. 4a ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych –
w przypadku zapłaty przy użyciu polecenia przelewu,
b) uzyskania potwierdzenia autoryzacji transakcji płatniczej, o której mowa
w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych –
w przypadku zapłaty przy użyciu innego niż polecenie przelewu
instrumentu płatniczego.

Art. 67h. Przepisy art. 67e § 1, art. 67f i art. 67g stosuje się odpowiednio do zapłaty:
1) organowi egzekucyjnemu – wadium i ceny nabycia rzeczy lub prawa majątkowego;
2) wierzycielowi – należności pieniężnej, odsetek z tytułu niezapłacenia jej
w terminie i kosztów upomnienia.

art. 68. więcej Art. 68. (uchylony).

Art. 68a. Wpłata dokonana przez dłużnika zajętej wierzytelności do organu
egzekucyjnego wywiera ten sam skutek, co wpłata dokonana przez zobowiązanego do
rąk wierzyciela.

Art. 68b. § 1. Stwierdzenie nabycia w postępowaniu egzekucyjnym praw
własności lub innych praw albo ruchomości następuje w drodze postanowienia.
§ 2. Postanowienie, o którym mowa w § 1, organ egzekucyjny wydaje na żądanie
nabywcy, a jeżeli do wykonywania praw lub dysponowania ruchomościami niezbędne
jest posiadanie dowodu nabycia – z urzędu.

Art. 68c. (uchylony).

Art. 68d. Prawa majątkowe i ruchomości nabyte w postępowaniu egzekucyjnym
są wolne od obciążeń.

art. 69. więcej Art. 69. § 1. Gdy zobowiązanym do uiszczenia należności pieniężnej jest
państwowa jednostka budżetowa, wierzyciel w celu otrzymania tej należności składa
tytuł wykonawczy bezpośrednio tej państwowej jednostce, z której działalnością
wiąże się egzekwowana należność. Jednostka ta jest obowiązana bezzwłocznie
należność uiścić. Jeżeli należność nie zostanie uiszczona w terminie 7 dni od dnia
złożenia tytułu wykonawczego, jednostka nadrzędna zobowiązanego, na wniosek
wierzyciela, zarządza pokrycie należności ze środków zobowiązanego.
§ 2. W zakresie zarządzenia, o którym mowa w § 1, jednostce nadrzędnej
przysługują uprawnienia jednostki budżetowej do dysponowania środkami
zgromadzonymi na jej rachunku.
§ 3. Przepis § 1 nie ma zastosowania do należności z tytułu składek na
ubezpieczenie społeczne, zobowiązań podatkowych oraz należności, o których mowa
w art. 2 § 1 pkt 4.

Art. 69a. § 1. W razie zbiegu egzekucji administracyjnej i sądowej albo
egzekucji administracyjnych do tej samej rzeczy albo prawa majątkowego, gdy zajęte
kwoty w dniu realizacji zajęcia nie wystarczają na pokrycie egzekwowanych
należności pieniężnych, dłużnik zajętej wierzytelności:
1) przekazuje środki pieniężne:
a) organowi egzekucyjnemu, który pierwszy dokonał zajęcia, a w razie
niemożności ustalenia tego pierwszeństwa – organowi, który dokonał
zajęcia na poczet należności pieniężnych w wyższej kwocie, albo
b) administracyjnemu organowi egzekucyjnemu – w przypadku zbiegu
egzekucji, o którym mowa w art. 62 § 2, albo
c) sądowemu organowi egzekucyjnemu – w przypadku zbiegu egzekucji,
o którym mowa w art. 62 § 3 i 4;
2) pod rygorem odpowiedzialności za szkodę, niezwłocznie zawiadamia o zbiegu
egzekucji właściwe organy egzekucyjne, wskazując datę doręczenia
zawiadomień o zajęciach dokonanych przez te organy i wysokość należności, na
poczet których zajęcia zostały dokonane.
§ 2. W razie zbiegu egzekucji administracyjnej i sądowej albo egzekucji
administracyjnych do tej samej rzeczy albo prawa majątkowego, gdy zajęte kwoty nie
wystarczają na pokrycie egzekwowanych należności pieniężnych, zobowiązany
w przypadku zbiegu egzekucji do ruchomości albo prawa majątkowego, którego
warunkiem wykonywania jest posiadanie dokumentu, pod rygorem odpowiedzialności
za szkodę, niezwłocznie zawiadamia o zbiegu egzekucji właściwe organy egzekucyjne,
wskazując datę doręczenia zawiadomień o zajęciach dokonanych przez te organy
i wysokość należności, na poczet których zajęcia zostały dokonane.

art. 70. więcej Art. 70. § 1. Dłużnik zajętej wierzytelności jest obowiązany do naliczenia
odsetek z tytułu niezapłacenia należności w terminie, należnych od następnego dnia
po dniu wystawienia przez organ egzekucyjny zawiadomienia o zajęciu wierzytelności
lub prawa majątkowego do dnia przekazania organowi egzekucyjnemu środków
pieniężnych uzyskanych z zajęcia, z zastrzeżeniem § 2.
§ 2. Jeżeli dłużnik zajętej wierzytelności przekazuje organowi egzekucyjnemu
środki pieniężne za pośrednictwem rachunku bankowego, nalicza odsetki, o których
mowa w § 1, do dnia obciążenia rachunku bankowego zobowiązanego przekazywaną
kwotą.
§ 2a. Przekazując środki pieniężne organowi egzekucyjnemu, dłużnik zajętej
wierzytelności podaje informacje niezbędne do prawidłowego rozliczenia tych
środków.
§ 2b. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres informacji niezbędnych do prawidłowego
rozliczenia środków pieniężnych przekazanych organowi egzekucyjnemu przez
dłużnika zajętej wierzytelności oraz sposób przekazywania tych informacji, mając na
względzie zapewnienie identyfikacji realizowanego zajęcia, zobowiązanego, zbiegu
egzekucji oraz rachunku VAT, o którym mowa w art. 62a ustawy z dnia 29 sierpnia
1997 r. – Prawo bankowe.
§ 3. Organ egzekucyjny w okresie realizacji zajęcia jest obowiązany
powiadamiać dłużnika zajętej wierzytelności o każdorazowej zmianie stawki odsetek
z tytułu niezapłacenia należności w terminie.
§ 4. Dłużnik zajętej wierzytelności nie odpowiada za nieprawidłowe obliczenie
odsetek, jeżeli organ egzekucyjny nie powiadomił go w porę o zmianie, o której mowa w § 3.
§ 5. Przepisy § 1–4 stosuje się do dłużników zajętej wierzytelności
obowiązanych do prowadzenia ksiąg podatkowych w rozumieniu Ordynacji podatkowej.

Art. 70a. (uchylony).

Art. 70b. (uchylony).

Art. 70c. Zajęcie wierzytelności nie narusza uprawnień wynikających
z zamieszczonej w umowie klauzuli kompensacyjnej, o której mowa w ustawie z dnia
2 kwietnia 2004 r. o niektórych zabezpieczeniach finansowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 103).

art. 71. więcej Art. 71. § 1. Jeżeli egzekucja administracyjna należności pieniężnych staje się
bezskuteczna, organ egzekucyjny lub wierzyciel może zwrócić się do sądu o nakazanie zobowiązanemu wyjawienia majątku, zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania cywilnego.
§ 2. O nakazanie wyjawienia przez zobowiązanego majątku można zwrócić się
także przed wszczęciem egzekucji administracyjnej lub w toku tej egzekucji, jeżeli
zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że egzekwowana należność pieniężna nie
będzie mogła być zaspokojona ze znanego majątku zobowiązanego ani też z jego
wynagrodzenia za pracę lub z przypadających mu okresowo świadczeń za okres 6 miesięcy.
§ 3. Podstawą żądania wyjawienia przez zobowiązanego majątku są dokumenty
stanowiące podstawę wszczęcia egzekucji administracyjnej lub dokonania
zabezpieczenia w trybie przepisów działu IV. W tym przypadku nie nadaje się
sądowej klauzuli wykonalności.

Art. 71a. § 1. Organy egzekucyjne uprawnione są do przeprowadzania
u dłużników zajętej wierzytelności, z wyłączeniem banków, kontroli prawidłowości
realizacji zastosowanego środka egzekucyjnego, z zastrzeżeniem § 2.
§ 2. Jeżeli środek egzekucyjny zastosowany został przez organ egzekucyjny,
o którym mowa w art. 19 § 4, 7 i 8, kontrolę prawidłowości realizacji zastosowanego
środka egzekucyjnego przeprowadza, z urzędu lub na wniosek tego organu, naczelnik
urzędu skarbowego.
§ 3. Udostępnienie organowi egzekucyjnemu dokumentów i informacji
niezbędnych do przeprowadzenia kontroli prawidłowości realizacji zastosowanego
środka egzekucyjnego nie narusza obowiązku zachowania przez dłużników zajętej
wierzytelności tajemnicy określonej w odrębnych przepisach.
§ 4. Czynności kontrolnych dokonuje się w obecności dłużnika zajętej
wierzytelności lub osoby odpowiedzialnej za realizację zajęcia.
§ 5. Osoba dokonująca czynności kontrolnych obowiązana jest okazać pisemne
upoważnienie organu egzekucyjnego do dokonywania tych czynności.
§ 6. Kopię protokołu z czynności kontrolnych doręcza się dłużnikowi zajętej
wierzytelności lub osobie odpowiedzialnej za realizację zajęcia.
§ 7. Jeżeli dłużnik zajętej wierzytelności nie zgadza się z ustaleniami zawartymi
w protokole, może zgłosić niezwłocznie do protokołu odpowiednie wyjaśnienia lub
zastrzeżenia albo w terminie 14 dni od dnia jego doręczenia przedłożyć je w formie pisemnej.
§ 8. Przepisy § 1–7 stosuje się odpowiednio do zobowiązanego.
§ 9. Jeżeli w wyniku kontroli stwierdzono, że dłużnik zajętej wierzytelności
bezpodstawnie uchyla się od przekazania zajętej wierzytelności albo części
wierzytelności organowi egzekucyjnemu, organ ten wydaje postanowienie, w którym
określa wysokość nieprzekazanej kwoty. Na postanowienie w sprawie wysokości
nieprzekazanej kwoty przysługuje zażalenie.

Art. 71b. Jeżeli dłużnik zajętej wierzytelności bezpodstawnie uchyla się od
przekazania zajętej wierzytelności albo części wierzytelności organowi
egzekucyjnemu, zajęta wierzytelność albo część wierzytelności może być ściągnięta
od dłużnika zajętej wierzytelności w trybie egzekucji administracyjnej. Podstawą
wystawienia tytułu wykonawczego jest postanowienie, o którym mowa w art. 71a § 9.
Tytuł wykonawczy wystawia organ egzekucyjny, który dokonał u dłużnika zajętej
wierzytelności zajęcia wierzytelności.

Art. 71c. § 1. Organ egzekucyjny na wniosek zobowiązanego może, w drodze
decyzji, odroczyć termin zapłaty należności pieniężnych albo rozłożyć na raty zapłatę
należności pieniężnych dochodzonych na podstawie jednolitego tytułu wykonawczego
albo zagranicznego tytułu wykonawczego wraz z odsetkami naliczonymi zgodnie
z przepisami działu III ustawy – Ordynacja podatkowa.
§ 2. Do udzielania ulg, o których mowa w § 1, stosuje się odpowiednio przepisy
działów III i IV ustawy – Ordynacja podatkowa.
§ 3. O udzieleniu ulg, o których mowa w § 1, organ egzekucyjny informuje
państwo członkowskie lub państwo trzecie.

Art. 71d. § 1. Organ egzekucyjny stosuje egzekucję z pieniędzy poza siedzibą
tego organu poprzez ustne wezwanie zobowiązanego do zapłaty egzekwowanej
należności pieniężnej, odsetek z tytułu niezapłacenia jej w terminie, kosztów
upomnienia i kosztów egzekucyjnych oraz pobranie od zobowiązanego tych
należności.
§ 2. Organ egzekucyjny pobiera należność pieniężną, odsetki z tytułu
niezapłacenia jej w terminie, koszty upomnienia i koszty egzekucyjne gotówką lub
bezgotówkowo przy użyciu terminala płatniczego.

Art. 71e. § 1. Na pobraną należność pieniężną, odsetki z tytułu niezapłacenia jej
w terminie, koszty upomnienia i koszty egzekucyjne niezwłocznie wystawia się
pokwitowanie pobrania.
§ 2. Pokwitowanie pobrania zawiera:
1) podstawę prawną pobrania;
2) oznaczenie organu egzekucyjnego;
3) numer tytułu wykonawczego;
4) serię i numer pokwitowania pobrania;
5) imię i nazwisko lub nazwę zobowiązanego;
6) kwotę pobrania;
7) imię, nazwisko i stanowisko służbowe pracownika obsługującego organ
egzekucyjny, wystawiającego pokwitowanie pobrania;
8) datę wystawienia pokwitowania pobrania;
9) podpis zobowiązanego.
§ 3. W przypadku egzekucji z pieniędzy przeprowadzonej bezgotówkowo przy
użyciu terminala płatniczego przepisów § 2 pkt 4, 7 i 9 nie stosuje się. Wystawienie
pokwitowania pobrania należności pieniężnej, odsetek z tytułu niezapłacenia jej
w terminie, kosztów upomnienia i kosztów egzekucyjnych bezgotówkowo przy
użyciu terminala płatniczego uznaje się za zawiadomienie zobowiązanego
o zastosowanym środku egzekucyjnym.
§ 4. Egzekucja z pieniędzy jest zastosowana z chwilą wystawienia pokwitowania pobrania.
§ 5. Pokwitowanie pobrania należności pieniężnej, odsetek z tytułu
niezapłacenia jej w terminie i kosztów upomnienia wywiera ten sam skutek prawny co
pokwitowanie wierzyciela. Za pokwitowaną należność pieniężną, odsetki z tytułu
niezapłacenia jej w terminie i koszty upomnienia organ egzekucyjny ponosi
odpowiedzialność wobec wierzyciela.
§ 6. W egzekucji z pieniędzy nie stosuje się przepisu art. 53.

Art. 71f. W przypadku odebrania pieniędzy w wyniku przeszukania
pomieszczeń i schowków, urządzeń, maszyn, środków transportu oraz odzieży,
teczek, waliz i podobnych przedmiotów przepisy art. 53 oraz art. 71e § 1, § 2 pkt 1–8,
§ 4 i 5 stosuje się odpowiednio.

art. 72. więcej Art. 72. § 1. Organ egzekucyjny dokonuje zajęcia wynagrodzenia za pracę przez
przesłanie do pracodawcy zobowiązanego zawiadomienia o zajęciu tej części jego
wynagrodzenia, która nie jest zwolniona spod egzekucji, na pokrycie egzekwowanych
należności pieniężnych wraz z odsetkami z tytułu niezapłacenia należności w terminie
i kosztami egzekucyjnymi. Organ egzekucyjny jednocześnie wzywa pracodawcę, aby
nie wypłacał zajętej części wynagrodzenia zobowiązanemu, lecz przekazał ją
organowi egzekucyjnemu aż do pełnego pokrycia egzekwowanych należności pieniężnych.
§ 2. Zajęcie wynagrodzenia za pracę jest dokonane z chwilą doręczenia
pracodawcy zawiadomienia o zajęciu, o którym mowa w § 1. Zajęcie to zachowuje moc również w przypadku zmiany stosunku pracy lub zlecenia, nawiązania nowego stosunku pracy lub zlecenia z tym samym pracodawcą, a także w przypadku przejęcia pracodawcy przez innego pracodawcę.
§ 3. W stosunku do egzekwowanej należności pieniężnej nieważne są
rozporządzenia wynagrodzeniem przekraczające część wolną od zajęcia, dokonane po
jego zajęciu, a także przed tym zajęciem, jeżeli są wymagalne po zajęciu.
§ 4. Jednocześnie z przesłaniem zawiadomienia, o którym mowa w § 1, organ egzekucyjny:
1) zawiadamia zobowiązanego o zajęciu jego wynagrodzenia za pracę, doręczając
mu odpis tytułu wykonawczego, o ile nie został wcześniej doręczony, i odpis
wezwania przesłanego do pracodawcy, pouczając ponadto zobowiązanego, że
nie może odbierać wynagrodzenia poza częścią wolną od zajęcia ani
rozporządzać nim w żaden inny sposób;
2) wzywa pracodawcę, aby:
a) w terminie 7 dni od dnia doręczenia zawiadomienia złożył za okres
3 miesięcy poprzedzających zajęcie, za każdy miesiąc oddzielnie,
zestawienie otrzymanego w tym czasie wynagrodzenia zobowiązanego z
wyszczególnieniem wszystkich jego składników,
b) składał, w przypadku zaistnienia przeszkód do wypłacenia wynagrodzenia
za pracę, oświadczenie o rodzaju tych przeszkód, a w szczególności podał,
czy inne osoby roszczą sobie prawa do zajętego wynagrodzenia, czy i w
jakim sądzie toczy się sprawa o to wynagrodzenie oraz czy i o jakie
roszczenia została skierowana do tego wynagrodzenia egzekucja przez
innych wierzycieli;
3) poucza pracodawcę o określonych w art. 71b, art. 168c i art. 168e skutkach
niestosowania się do wezwań, o których mowa w pkt 1 i 2.

art. 73. więcej Art. 73. (uchylony).

art. 74. więcej Art. 74. (uchylony).

art. 75. więcej Art. 75. § 1. Jeżeli w czasie prowadzenia egzekucji z wynagrodzenia za pracę
zobowiązany przestał pracować u pracodawcy, u którego dokonano zajęcia
wynagrodzenia, pracodawca ten niezwłocznie zawiadamia o tym organ egzekucyjny
oraz we wzmiance o zajęciu wynagrodzenia w wydanym zobowiązanemu świadectwie pracy wskazuje organ egzekucyjny, numer sprawy egzekucyjnej i wysokość potrąconych już kwot.
§ 2. Jeżeli nowe miejsce pracy zobowiązanego jest znane dotychczasowemu
pracodawcy, pracodawca ten przesyła niezwłocznie dokumenty dotyczące zajęcia
wynagrodzenia zobowiązanego nowemu pracodawcy i zawiadamia o tym organ
egzekucyjny. Doręczenie tych dokumentów nowemu pracodawcy ma skutki prawne
zajęcia wynagrodzenia zobowiązanego u tego pracodawcy.
§ 3. Nowy pracodawca, któremu zobowiązany przedstawił świadectwo pracy ze
wzmianką o zajęciu wynagrodzenia, zawiadamia niezwłocznie o zatrudnieniu
dawnego pracodawcę oraz organ egzekucyjny.

art. 76. więcej Art. 76. (uchylony).

art. 77. więcej Art. 77. (uchylony).

art. 78. więcej Art. 78. (uchylony).

art. 79. więcej Art. 79. § 1. Organ egzekucyjny dokonuje zajęcia świadczeń z zaopatrzenia
emerytalnego oraz z ubezpieczenia społecznego zobowiązanego, a także z renty
socjalnej, zwanych dalej „świadczeniami”, przez przesłanie do organu rentowego
właściwego do spraw wypłaty zobowiązanemu świadczeń zawiadomienia o zajęciu tej
części przysługujących zobowiązanemu świa
dczeń, która nie jest zwolniona spod
egzekucji, na pokrycie egzekwowanych należności pieniężnych wraz z odsetkami
z tytułu niezapłacenia należności w terminie i kosztami egzekucyjnymi. Organ
egzekucyjny jednocześnie wzywa organ rentowy, aby nie wypłacał zajętej części
świadczenia zobowiązanemu, lecz przekazał ją organowi egzekucyjnemu aż do
pełnego pokrycia egzekwowanych należności pieniężnych.
§ 2. Zajęcie świadczeń jest dokonane z chwilą doręczenia organowi rentowemu
zawiadomienia o zajęciu. Zajęcie to zachowuje moc również w przypadku zmiany
organu rentowego właściwego do wypłaty świadczeń.
§ 3. W stosunku do egzekwowanej należności pieniężnej nieważne są
rozporządzenia świadczeniami przekraczające część wolną od zajęcia, dokonane po
ich zajęciu, a także przed tym zajęciem, jeżeli są wymagalne po zajęciu.
§ 4. Jednocześnie z przesłaniem zawiadomienia, o którym mowa w § 1, organ
egzekucyjny:
1) zawiadamia zobowiązanego o zajęciu przysługujących mu świadczeń,
doręczając mu odpis tytułu wykonawczego, o ile nie został wcześniej doręczony,
i odpis zawiadomienia przesłanego do organu rentowego, pouczając ponadto
zobowiązanego, że nie może odbierać świadczeń poza częścią wolną od zajęcia,
ani rozporządzać nimi w żaden inny sposób;
2) wzywa organ rentowy, aby:
a) w terminie 7 dni od dnia doręczenia zawiadomienia podał wysokość
przysługujących zobowiązanemu miesięcznych świadczeń i zawiadamiał
o każdej zmianie ich wysokości,
b) składał, w przypadku zaistnienia przeszkód do wypłacenia świadczeń,
oświadczenie o rodzaju tych przeszkód, a w szczególności podał, czy inne
osoby roszczą sobie prawa do zajętych świadczeń, czy i w jakim sądzie
toczy się sprawa o te świadczenia oraz czy i o jakie roszczenia została
skierowana do tych świadczeń egzekucja przez innych wierzycieli;
3) poucza organ rentowy o określonych w art. 71b, art. 168c i art. 168e skutkach
niestosowania się do wezwań, o których mowa w pkt 1 i 2.
§ 5. Przy egzekucji ze świadczeń stosuje się odpowiednio przepis art. 75.

art. 80. więcej Art. 80. § 1. Organ egzekucyjny dokonuje zajęcia wierzytelności z rachunku
bankowego przez przesłanie do banku zawiadomienia o zajęciu wierzytelności
pieniężnej zobowiązanego z rachunku bankowego do wysokości egzekwowanej
należności pieniężnej wraz z odsetkami z tytułu niezapłacenia w terminie dochodzonej
wierzytelności oraz kosztami egzekucyjnymi. Organ egzekucyjny jednocześnie
wzywa bank, aby bez zgody organu egzekucyjnego nie dokonywał wypłat z rachunku
bankowego do wysokości zajętej wierzytelności, lecz niezwłocznie:
1) po upływie 7 dni od dnia doręczenia zawiadomienia o zajęciu przekazał zajętą
kwotę organowi egzekucyjnemu na pokrycie egzekwowanej należności
pieniężnej, odsetek z tytułu niezapłacenia jej w terminie, kosztów upomnienia
i kosztów egzekucyjnych;
2) nie później niż w terminie 7 dni od dnia doręczenia zawiadomienia o zajęciu
zawiadomił organ egzekucyjny o przeszkodzie w dokonaniu wpłaty, w tym
również o nieprowadzeniu rachunku bankowego zobowiązanego;
3) po powstaniu wierzytelności, jeżeli jej wysokość przekracza kwotę wolną od
egzekucji, a zajęta kwota nie wystarcza na zaspokojenie egzekwowanych
należności pieniężnych, zawiadomił o zbiegu egzekucji.
§ 2. Zajęcie wierzytelności z rachunku bankowego jest dokonane z chwilą
doręczenia bankowi zawiadomienia o zajęciu, o którym mowa w § 1, i obejmuje
również środki pieniężne:
1) których nie było na rachunku bankowym w chwili zajęcia, a zostały wpłacone na
ten rachunek po dokonaniu zajęcia;
2) które zostały wpłacone na inny rachunek, otwarty po dokonaniu zajęcia.
§ 2a. Zajęcie wierzytelności z rachunku bankowego nie obejmuje kwot
pochodzących ze:
1) świadczeń alimentacyjnych, świadczeń pieniężnych wypłacanych w przypadku
bezskuteczności egzekucji alimentów, świadczeń rodzinnych, dodatków
rodzinnych, pielęgnacyjnych, porodowych, dla sierot zupełnych, zasiłków dla
opiekunów, świadczeń z pomocy społecznej, świadczeń integracyjnych,
świadczeń wychowawczych, jednorazowych świadczeń, o których mowa
w art. 10 ustawy z dnia 4 listopada 2016 r. o wsparciu kobiet w ciąży i rodzin
„Za życiem”, oraz świadczeń dobry start;
2) świadczeń, dodatków i innych kwot, o których mowa w art. 31 ust. 1,
art. 80 ust. 1 i 1a, art. 81, art. 83 ust. 1 i 4, art. 84 pkt 2 i 3 i art. 140 ust. 1 pkt 1
ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy
zastępczej, oraz środków finansowych na utrzymanie lokalu mieszkalnego
w budynku wielorodzinnym lub domu jednorodzinnego, o których mowa
w art. 83 ust. 2 i art. 84 pkt 1 tej ustawy, w części przysługującej na umieszczone
w rodzinie zastępczej lub rodzinnym domu dziecka dzieci i osoby, które
osiągnęły pełnoletność, przebywając w pieczy zastępczej.
§ 3. Jednocześnie z przesłaniem zawiadomienia, o którym mowa w § 1, organ
egzekucyjny zawiadamia zobowiązanego o zajęciu jego wierzytelności z rachunku
bankowego, doręczając mu odpis tytułu wykonawczego, o ile nie został wcześniej
doręczony, i odpis zawiadomienia skierowanego do banku o zakazie wypłaty zajętej
kwoty z rachunku bankowego bez zgody organu egzekucyjnego.

art. 81. więcej Art. 81. § 1. Zajęcie wierzytelności jest skuteczne w odniesieniu do rachunków
bankowych zobowiązanego prowadzonych przez bank, niezależnie od tego, czy organ
egzekucyjny wskazał w zawiadomieniu, o którym mowa w art. 80 § 1, numery tych
rachunków.
§ 1a. Zajęcie wierzytelności jest skuteczne w odniesieniu do rachunku
bankowego prowadzonego dla kilku osób fizycznych, którego współposiadaczem jest
zobowiązany. Przepis art. 80 § 2 stosuje się odpowiednio.
§ 2. Jeżeli zobowiązanym jest jednostka budżetowa, zajęciu podlega wyłącznie
rachunek wydatków.
§ 3. Jeżeli wierzytelności z innych rodzajów rachunków bankowych
zobowiązanego niż lokata terminowa, nie pokrywają dochodzonej należności, bank
realizuje zajęcie wierzytelności z rachunku tej lokaty w ostatniej kolejności.
§ 3a. Jeżeli zajęto wierzytelność z rachunku bankowego prowadzonego
w walucie obcej, bank przekazuje organowi egzekucyjnemu środki pieniężne
w złotych przeliczone według kursu kupna tej waluty, ogłoszonego przez Narodowy
Bank Polski w dniu przekazania tych środków organowi egzekucyjnemu.
§ 4. Wynikający z zajęcia wierzytelności z rachunku bankowego zakaz wypłat
z tego rachunku bez zgody organu egzekucyjnego nie dotyczy wypłat na bieżące
wynagrodzenia za pracę oraz na zasądzone alimenty i renty o charakterze
alimentacyjnym zasądzone tytułem odszkodowania. Wypłata na wynagrodzenia za
pracę może nastąpić po złożeniu bankowi odpisu listy płac lub innego wiarygodnego
dowodu, a wypłata alimentów lub renty o charakterze alimentacyjnym – tytułu
stwierdzającego obowiązek zobowiązanego do płacenia alimentów lub renty. Bank
dokonuje wypłat alimentów lub renty do rąk osoby uprawnionej do tych świadczeń.
§ 5. Przepis § 4 stosuje się również do podatku dochodowego od osób fizycznych
oraz składek na ubezpieczenie społeczne, należnych od dokonywanych wypłat na
bieżące wynagrodzenia.
§ 6. (uchylony)
§ 7. (uchylony)
§ 8. Zajęcie wierzytelności z rachunku bankowego nie podlega realizacji
w okresie blokady rachunku podmiotu kwalifikowanego w rozumieniu art. 119zg
pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.
§ 9. W przypadku, o którym mowa w § 8, bank informuje organ egzekucyjny
o przeszkodzie w realizacji zajęcia wierzytelności z rachunku bankowego
w przypadku blokady rachunku, o której mowa w art. 119zw § 1 ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.
§ 10. (uchylony)
§ 11. (uchylony)

art. 82. więcej Art. 82. (uchylony).

art. 83. więcej Art. 83. (uchylony).

art. 84. więcej Art. 84. § 1. Jeżeli przed zajęciem wierzytelności z rachunku bankowego
zobowiązanego w trybie art. 80 zostanie ujawniony dokument potwierdzający
posiadanie rachunku bankowego, zwany dalej „dokumentem”, organ egzekucyjny
dokonuje zajęcia wierzytelności z rachunku bankowego związanego z tym
dokumentem przez wpisanie jej do protokołu zajęcia.
§ 2. W protokole, o którym mowa w § 1, organ egzekucyjny podaje wysokość
egzekwowanej należności pieniężnej wraz z odsetkami z tytułu niezapłacenia
należności w terminie i kosztami egzekucyjnymi.
§ 3. Zajęcie wierzytelności z rachunku bankowego związanego z dokumentem
jest skuteczne wobec zobowiązanego z chwilą podpisania przez poborcę skarbowego
protokołu zajęcia, o którym mowa w § 1.
§ 4. Organ egzekucyjny zawiadamia niezwłocznie zobowiązanego o zajęciu jego
wierzytelności w części, w jakiej nie została zwolniona spod egzekucji, doręczając mu
odpis tytułu wykonawczego oraz odpis protokołu zajęcia wierzytelności z rachunku
bankowego związanego z dokumentem. Jednocześnie organ egzekucyjny poucza
zobowiązanego, że nie może realizować zajętej wierzytelności poza częścią wolną od
egzekucji ani rozporządzać nią w żaden inny sposób.
§ 5. Niezależnie od zawiadomienia, o którym mowa w § 4, organ egzekucyjny
przesyła do banku zawiadomienie o zajęciu wierzytelności pieniężnej z rachunku
bankowego. Przepisy art. 80 stosuje się odpowiednio.

art. 85. więcej Art. 85. § 1. Jeżeli dokument jest tego rodzaju, że bez jego okazania
zobowiązany nie może realizować wierzytelności z rachunku bankowego, organ
egzekucyjny dokonuje zajęcia wierzytelności z rachunku bankowego związanego
z tym dokumentem przez jego odbiór.
§ 2. Organ egzekucyjny potwierdza odbiór dokumentu protokołem odbioru
dokumentu. Przepisy art. 84 § 2–4 stosuje się odpowiednio.
§ 3. Niezależnie od zajęcia, o którym mowa w § 1, organ egzekucyjny przesyła
do banku zawiadomienie o zajęciu wierzytelności pieniężnej z rachunku bankowego.
Przepisy art. 80 stosuje się odpowiednio.

art. 86. więcej Art. 86. § 1. Organ egzekucyjny poucza wierzyciela, żeby w terminie 14 dni od
dnia zajęcia, o którym mowa w art. 85 § 1, wystąpił do sądu o umorzenie dokumentu
i zawiadomił o tym właściwy oddział banku przez doręczenie mu w tym samym
terminie odpisu złożonego do sądu wniosku w sprawie wszczęcia postępowania
o umorzenie dokumentu.
§ 2. W przypadku nieotrzymania zawiadomienia o wszczęciu postępowania
o umorzenie dokumentu właściwy oddział banku, po upływie 21 dni od dnia
doręczenia zawiadomienia o zajęciu wierzytelności z rachunku bankowego, odwołuje
wstrzymanie wypłat z tego rachunku, o czym zawiadamia posiadacza rachunku.
§ 3. Sąd rozpatruje wniosek o umorzenie dokumentu na zasadach i w trybie
przewidzianych w przepisach o umarzaniu utraconych dokumentów. W postępowaniu
w sprawie umorzenia dokumentu nie mogą być zgłaszane zarzuty dotyczące
zasadności roszczenia wierzyciela. Koszty postępowania obciążają właściciela
dokumentu. Sąd przesyła właściwemu oddziałowi banku wypis prawomocnego
postanowienia w sprawie umorzenia dokumentu.
§ 4. W przypadku umorzenia dokumentu, właściwy oddział banku wystawia
w jego miejsce nowy, aktualny dokument, który wydaje właścicielowi. W przypadku
nieuwzględnienia wniosku o umorzenie dokumentu, właściwy oddział banku
niezwłocznie odwołuje wstrzymanie wypłat z rachunku bankowego i zawiadamia
o tym właściciela.

Art. 86a. § 1. Wskutek zajęcia wierzytelności z rachunku bankowego, bank
wstrzymuje wszelkie wypłaty z zajętego rachunku i niezwłocznie zawiadamia
o zajęciu wierzytelności z rachunku bankowego inne oddziały banku, inne banki, placówki pocztowe w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe i inne podmioty uprawnione do dokonywania wypłat zobowiązanemu
z zajętego rachunku. Zajęcie nie dotyczy kwot wolnych od egzekucji.
§ 2. Inne banki, placówki pocztowe w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada
2012 r. – Prawo pocztowe i inne podmioty uprawnione do dokonywania wypłat,
o których mowa w § 1, po zawiadomieniu ich o zajęciu, ponoszą względem
wierzyciela odpowiedzialność za dokonane wypłaty.
§ 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw łączności i Ministrem Sprawiedliwości określi,
w drodze rozporządzenia, tryb zawiadamiania oddziałów banków, placówek
pocztowych w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe
i innych podmiotów uprawnionych do dokonywania wypłat z zajętego rachunku
w postępowaniu egzekucyjnym w administracji, zapewniający prawidłowe orzekanie
o ich odpowiedzialności za dokonane wypłaty.

Art. 86b. Zawiadomienie, o którym mowa w art. 80 § 1, i inne pisma
w egzekucji z wierzytelności z rachunku bankowego przesyła się do banku i organu
egzekucyjnego przy wykorzystaniu systemu teleinformatycznego obsługującego
zajęcie wierzytelności z rachunku bankowego. Jeżeli wykorzystanie tego systemu jest
niemożliwe z przyczyn technicznych, w czasie niezbędnym do przywrócenia jego
funkcjonowania zawiadomienie i inne pisma w egzekucji z wierzytelności z rachunku
bankowego doręcza się na piśmie.

art. 87. więcej Art. 87. Przepisy dotyczące egzekucji z rachunków bankowych i wierzytelności
z rachunku bankowego związanego z dokumentem stosuje się odpowiednio
w egzekucji z rachunków prowadzonych przez spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe.

art. 88. więcej Art. 88. (uchylony).

art. 89. więcej Art. 89. § 1. Organ egzekucyjny dokonuje zajęcia wierzytelności pieniężnej
innej, niż określona w art. 72–85, przez przesłanie do dłużnika zobowiązanego
zawiadomienia o zajęciu wierzytelności pieniężnej zobowiązanego i jednocześnie
wzywa dłużnika zajętej wierzytelności, aby należnej od niego kwoty do wysokości
egzekwowanej należności wraz z odsetkami z tytułu niezapłacenia należności
w terminie i kosztami egzekucyjnymi bez zgody organu egzekucyjnego nie uiszczał
zobowiązanemu, lecz należną kwotę przekazał organowi egzekucyjnemu na pokrycie
należności.
§ 2. Zajęcie wierzytelności jest dokonane z chwilą doręczenia dłużnikowi zajętej
wierzytelności zawiadomienia o zajęciu, o którym mowa w § 1. Zajęcie
wierzytelności z tytułu dostaw, robót i usług dotyczy również wierzytelności, które nie
istniały w chwili zajęcia, a powstaną po dokonaniu zajęcia z tytułu tych dostaw, robót i usług.
§ 3. Jednocześnie z przesłaniem zawiadomienia, o którym mowa w § 1, organ
egzekucyjny:
1) wzywa dłużnika zajętej wierzytelności, aby w terminie 7 dni od dnia doręczenia
zawiadomienia złożył oświadczenie dotyczące tego, czy:
a) uznaje zajętą wierzytelność zobowiązanego,
b) przekaże organowi egzekucyjnemu z zajętej wierzytelności kwoty na
pokrycie należności lub z jakiego powodu odmawia tego przekazania,
c) – i w jakim sądzie lub przed jakim organem toczy się albo toczyła się sprawa
o zajętą wierzytelność;
2) zawiadamia zobowiązanego, że nie wolno mu zajętej kwoty odebrać ani też
rozporządzać nią lub ustanowionym dla niej zabezpieczeniem;
3) doręcza zobowiązanemu odpis tytułu wykonawczego, o ile nie został wcześniej
doręczony, a także odpis wniosku, o którym mowa w art. 90 § 1.

Art. 89a. § 1. Zajęcie wierzytelności z tytułu nadpłaty lub zwrotu podatku
w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa obejmuje także wierzytelności przyszłe, wynikające z nadpłaty lub zwrotu podatku powstałych w ciągu roku od dnia dokonania zajęcia. Do zajęcia wierzytelności z tytułu nadpłaty lub zwrotu podatku przepisu art. 89 § 3 pkt 1 nie stosuje się.
§ 2. Dłużnik zajętej wierzytelności z tytułu nadpłaty lub zwrotu podatku
zawiadamia organ egzekucyjny o braku swojej właściwości, jeżeli nie jest dłużnikiem wierzytelności.
§ 2a. W przypadku zbiegu egzekucji do wierzytelności z tytułu nadpłaty lub
zwrotu podatku dłużnik zajętej wierzytelności zawiadamia właściwe organy
egzekucyjne o zbiegu egzekucji jednocześnie z przekazaniem środków pieniężnych na
pokrycie egzekwowanej należności pieniężnej, odsetek z tytułu niezapłacenia jej
w terminie, kosztów upomnienia i kosztów egzekucyjnych.
§ 2b. W przypadku zajęcia wierzytelności z tytułu nadpłaty lub zwrotu podatku
w wysokości nie wyższej niż 100 zł przez więcej niż jeden organ egzekucyjny nie
stosuje się przepisów art. 62–63a i art. 69 § 1. W takim przypadku dłużnik zajętej
wierzytelności przekazuje środki pieniężne na pokrycie egzekwowanej należności
pieniężnej, odsetek z tytułu niezapłacenia jej w terminie, kosztów upomnienia
i kosztów egzekucyjnych organowi egzekucyjnemu, który jako pierwszy dokonał
zajęcia, a w razie niemożności ustalenia tego pierwszeństwa – organowi
egzekucyjnemu, który dokonał zajęcia na poczet należności w wyższej kwocie.
§ 2c. Pozostałe po przekazaniu, o którym mowa w § 2b, środki pieniężne dłużnik
zajętej wierzytelności przekazuje organowi egzekucyjnemu, który jako kolejny
dokonał zajęcia nadpłaty lub zwrotu podatku, a w razie niemożności ustalenia
kolejności – organowi, który dokonał zajęcia na poczet należności w wyższej kwocie,
aż do całkowitego rozliczenia wierzytelności z tytułu nadpłaty lub zwrotu podatku.
§ 3. Zawiadomienie o zajęciu i inne pisma w ramach egzekucji z nadpłaty lub
zwrotu podatku sporządza się i doręcza z użyciem środków komunikacji
elektronicznej w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 67 § 2c.

art. 90. więcej Art. 90. § 1. Jeżeli organowi egzekucyjnemu jest wiadomo, że zajęta
wierzytelność jest zabezpieczona przez wpis w księdze wieczystej lub przez złożenie
dokumentu do zbioru dokumentów, składa on do sądu właściwego do prowadzenia
księgi wieczystej wniosek o wpis o zajęciu wierzytelności lub o złożenie tego wniosku
do zbioru dokumentów. Do wniosku organu egzekucyjnego dołącza się odpowiednio
dalszy tytuł wykonawczy albo kolejny tytuł wykonawczy.
§ 2. Jeżeli zajęta wierzytelność należy się zobowiązanemu od organów będących
jednocześnie jednostkami budżetowymi lub samorządowymi zakładami budżetowymi
albo od funduszy, których są dysponentami, za dłużnika zajętej wierzytelności uważa
się organ właściwy do wydania polecenia wypłaty.

art. 91. więcej Art. 91. Jeżeli dłużnik zajętej wierzytelności uchyla się od przekazania zajętej
kwoty organowi egzekucyjnemu, mimo że wierzytelność została przez niego uznana
i jest wymagalna, stosuje się odpowiednio przepisy art. 71b.

art. 92. więcej Art. 92. W egzekucji z kwot będących przedmiotem krajowych przekazów
pocztowych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące egzekucji z innych
wierzytelności pieniężnych. Za wierzyciela zajętej wierzytelności uważa się w tym
przypadku adresata przekazu, a za dłużnika zajętej wierzytelności – placówkę
pocztową w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe, która
obowiązana jest wypłacić kwotę przekazu adresatowi.

art. 93. więcej Art. 93. § 1. Organ egzekucyjny dokonuje zajęcia praw z instrumentów
finansowych w rozumieniu przepisów o obrocie instrumentami finansowymi,
zapisanych na rachunku papierów wartościowych lub innym rachunku, oraz
wierzytelności z rachunku pieniężnego zobowiązanego przez przesłanie do podmiotu
prowadzącego te rachunki, zwanego dalej „prowadzącym rachunki”, zawiadomienia
o zajęciu praw z instrumentów finansowych oraz wierzytelności z rachunku
pieniężnego zobowiązanego do wysokości dochodzonych należności, o których mowa w § 2.
§ 2. Organ egzekucyjny wzywa prowadzącego rachunki, aby przekazał organowi
egzekucyjnemu z rachunku pieniężnego zobowiązanego środki do wysokości
egzekwowanej należności wraz z odsetkami z tytułu niezapłacenia należności
w terminie i kosztami egzekucyjnymi, a jeżeli środki na rachunku pieniężnym nie są
wystarczające do pokrycia egzekwowanych kwot, aby dokonał na żądanie organu
egzekucyjnego sprzedaży zajętych instrumentów finansowych i uzyskaną ze
sprzedaży kwotę wpłacił organowi egzekucyjnemu albo zawiadomił ten organ w terminie 7 dni od dnia doręczenia zawiadomienia o przeszkodzie w dokonaniu
realizacji zajęcia, w tym również o nieprowadzeniu rachunku pieniężnego, rachunku
papierów wartościowych lub innego rachunku zobowiązanego.
§ 3. Zajęcie praw z instrumentów finansowych oraz wierzytelności z rachunku
pieniężnego jest dokonane z chwilą doręczenia prowadzącemu rachunki
zawiadomienia o zajęciu tych praw i obejmuje również prawa i wierzytelności, które
nie zostały zapisane lub nie znajdowały się na rachunkach zobowiązanego w chwili zajęcia.
§ 4. Zajęcie praw z instrumentów finansowych oraz wierzytelności z rachunku
pieniężnego jest skuteczne także wtedy, gdy zawiadomienie, o którym mowa w § 1,
zawiera tylko imię i nazwisko lub firmę oraz adres zobowiązanego.
§ 5. Jednocześnie z przesłaniem zawiadomienia, o którym mowa w § 1, organ egzekucyjny:
1) zawiadamia zobowiązanego o zajęciu jego praw z instrumentów finansowych
i wierzytelności z rachunku pieniężnego, doręczając mu odpis tytułu
wykonawczego, o ile nie został wcześniej doręczony, i odpis zawiadomienia
skierowanego do prowadzącego rachunki o zajęciu praw z instrumentów
finansowych i wierzytelności z rachunku pieniężnego, jak również zawiadamia
zobowiązanego, że nie wolno mu zajętymi prawami rozporządzać;
2) wzywa zobowiązanego, aby w terminie 7 dni od dnia doręczenia zawiadomienia,
o którym mowa w pkt 1, poinformował organ egzekucyjny, w jakiej kolejności
i po jakiej cenie instrumenty finansowe mają być zbywane.
§ 6. W przypadku, o którym mowa w § 5 pkt 2, organ egzekucyjny, stosownie do
dyspozycji zobowiązanego, wystawia zlecenie sprzedaży instrumentów finansowych
będących przedmiotem obrotu zorganizowanego w rozumieniu przepisów o obrocie
instrumentami finansowymi.
§ 7. Jeżeli zobowiązany w wyznaczonym terminie nie wskazał ceny lub
kolejności zbycia instrumentów finansowych lub jeżeli w terminie 5 kolejnych dni
transakcyjnych sprzedaż instrumentów finansowych zgodnie z dyspozycją
zobowiązanego nie dojdzie do skutku, organ egzekucyjny wystawia zlecenie
sprzedaży instrumentów finansowych po cenie umożliwiającej realizację zlecenia
w obrocie zorganizowanym.
§ 8. Organ egzekucyjny ustala zakres i kolejność sprzedaży instrumentów
finansowych na podstawie notowań z dnia poprzedzającego dzień zlecenia ich
sprzedaży w obrocie zorganizowanym.
§ 9. W pierwszej kolejności sprzedaży podlegają instrumenty finansowe, których
ceny w dniu poprzedzającym dzień zlecenia sprzedaży zapewniały najwyższy dochód
lub najniższą stratę liczoną w stosunku do wartości nominalnej tych instrumentów.
§ 10. Jeżeli w pierwszym dniu transakcyjnym po upływie okresu, o którym
mowa w § 7, sprzedaż instrumentów finansowych nie dojdzie do skutku lub uzyskana
ze sprzedaży kwota nie wystarcza na pokrycie dochodzonych należności, organ
egzekucyjny zleca dokonanie sprzedaży uzupełniających, stosując zasady określone
w § 8 i 9.

art. 94. więcej Art. 94. § 1. Do zajęcia instrumentów finansowych zapisanych na rachunku
papierów wartościowych lub innym rachunku, lecz niebędących przedmiotem obrotu
zorganizowanego, stosuje się odpowiednio przepisy art. 93 § 1, 3, 4 i § 5 pkt 1.
§ 2. Po otrzymaniu zawiadomienia o zajęciu instrumentów finansowych,
o których mowa w § 1, prowadzący rachunki niezwłocznie przesyła organowi
egzekucyjnemu wyciąg z rachunków zobowiązanego.
§ 3. Sprzedaż instrumentów finansowych, o których mowa w § 1, następuje na
rzecz osób fizycznych w trybie przepisów działu II rozdziału 6 oddziału 2.

Art. 94a. Prowadzący rachunki dokonuje zapisu instrumentów finansowych
nabywcy na jego rachunku na podstawie postanowienia, o którym mowa w art. 68b.

Art. 94b. W przypadku dokonania przez prowadzącego rachunki wypłaty
zobowiązanemu zajętych kwot lub kwot uzyskanych ze sprzedaży zajętych praw
z instrumentów finansowych albo wykonania rozporządzeń zobowiązanego
powodujących nieskuteczność prowadzonej egzekucji, stosuje się odpowiednio
przepis art. 71b.

Art. 94c. (uchylony).

Art. 94d. Przepisów niniejszego oddziału nie stosuje się do rachunku zbiorczego
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami
finansowymi (Dz. U. z 2020 r. poz. 89, 284, 288 i 568).

Art. 94e. Zawiadomienia i inne dokumenty sporządzone w egzekucji z praw
z instrumentów finansowych zapisanych na rachunkach papierów wartościowych lub
innych rachunkach oraz wierzytelności z rachunków pieniężnych można przesyłać do
prowadzącego rachunki przy wykorzystaniu systemu teleinformatycznego
obsługującego zajęcie wierzytelności z rachunku bankowego, jeżeli prowadzący
rachunek korzysta z tego systemu.

art. 95. więcej Art. 95. § 1. Organ egzekucyjny dokonuje zajęcia papierów wartościowych
niezapisanych na rachunku papierów wartościowych przez odbiór dokumentu, którego
posiadanie jest koniecznym warunkiem wykonywania prawa z tych papierów.
Przepisy art. 84 § 2–4 stosuje się odpowiednio.
§ 2. Zajęte papiery wartościowe niezapisane na rachunku papierów
wartościowych organ egzekucyjny przekazuje do sprzedaży podmiotowi
posiadającemu zezwolenie Komisji Nadzoru Finansowego na podejmowanie
czynności związanych z obrotem takimi papierami, a w przypadku jego braku lub gdy
sprzedaż w tym trybie wiązałaby się z poniesieniem zbyt dużych kosztów, sprzedaje
je w trybie określonym przepisami działu II rozdziału 6 oddziału 2.
§ 3. Zlecając sprzedaż papierów wartościowych podmiotowi, o którym mowa
w § 2, organ egzekucyjny stosuje zasady określone w art. 93 § 8–9.
§ 4. Jeżeli sprzedaż papierów wartościowych zobowiązanego następuje w trybie
przepisów działu II rozdziału 6 oddziału 2, a oszacowanie wartości zajętych papierów
wartościowych przez biegłego skarbowego wiązałoby się ze zbyt dużymi kosztami,
organ egzekucyjny, za zgodą zobowiązanego, przyjmuje cenę wywołania
w wysokości ceny nominalnej papierów wartościowych.

art. 96. więcej Art. 96. Organ egzekucyjny dokonuje zajęcia weksla, w rozumieniu ustawy
z dnia 28 kwietnia 1936 r. – Prawo wekslowe (Dz. U. z 2016 r. poz. 160), przez odbiór
weksla, stosując odpowiednio zasady określone w art. 84.

Art. 96a. Jednocześnie z zajęciem weksla organ egzekucyjny:
1) wzywa trasata, aby należnej od niego sumy wekslowej nie uiszczał prawnemu
posiadaczowi weksla, lecz należną sumę wpłacił w terminie wykupu weksla
organowi egzekucyjnemu;
2) zawiadamia zobowiązanego, że nie wolno mu rozporządzać zajętym wekslem ani
też odebrać od trasata sumy wekslowej.

Art. 96b. § 1. Organ egzekucyjny może wykonywać wszelkie prawa
zobowiązanego w zakresie realizacji zajętego weksla.
§ 2. Zobowiązany udziela organowi egzekucyjnemu wszelkich wyjaśnień
potrzebnych do dochodzenia praw przeciwko trasatowi.

Art. 96c. Organ egzekucyjny przedstawia weksel do zapłaty w trybie
określonym w przepisach ustawy – Prawo wekslowe lub sprzedaje w trybie
określonym przepisami działu II rozdziału 6 oddziału 2.

Art. 96d. § 1. Jeżeli egzekucja z weksla jest dokonywana w formie sprzedaży,
organ egzekucyjny, z zastrzeżeniem § 2, indosuje weksel na nabywcę. Dokonany
przez organ egzekucyjny indos wywiera skutki indosu wpisanego przez
zobowiązanego.
§ 2. Jeżeli na wekslu zostały umieszczone wyrazy „nie na zlecenie” lub inne
zastrzeżenie równoznaczne, organ egzekucyjny może przenieść weksel na nabywcę
tylko w formie i ze skutkami zwykłego przelewu.

Art. 96e. (uchylony).

Art. 96f. § 1. Jeżeli egzekucja z weksla w trybie określonym w art. 96c okaże się
nieskuteczna, zajęcie weksla staje się zajęciem wierzytelności zabezpieczonej wekslem.
§ 2. Do wierzytelności, o której mowa w § 1, stosuje się odpowiednio przepisy
działu II rozdziału 5 oddziału 1.

Art. 96g. § 1. Organ egzekucyjny dokonuje zajęcia:
1) autorskiego prawa majątkowego i praw pokrewnych,
2) patentu,
3) prawa ochronnego na wzór użytkowy,
4) prawa z rejestracji wzoru zdobniczego,
5) prawa z rejestracji znaku towarowego,
6) prawa do używania znaku towarowego powszechnie znanego
niezarejestrowanego,
7) prawa z rejestracji topografii układu scalonego,
8) prawa do projektu racjonalizatorskiego
oraz korzyści z tych praw, przez wpisanie ich do protokołu zajęcia i podpisanie
protokołu przez poborcę skarbowego, a także zobowiązanego lub świadków.
§ 2. Zajęcie praw, o których mowa w § 1 pkt 2–5, 7 i 8, może również nastąpić
przez przesłanie do Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej zawiadomienia
o zajęciu prawa.
§ 3. Zajęciu nie podlega:
1) autorskie prawo majątkowe służące twórcy za jego życia, z wyjątkiem
wymagalnych wierzytelności;
2) prawo do utworu nieopublikowanego, jeżeli spadkobiercy sprzeciwiają się
egzekucji z tego prawa i sprzeciw ten jest zgodny z ujawnioną wolą twórcy
nierozpowszechniania utworu;
3) patent i prawo ochronne na wzór użytkowy o charakterze tajnym.
§ 4. Zajęcie jest skuteczne z chwilą podpisania protokołu zajęcia przez osoby,
o których mowa w § 1, albo doręczenia Urzędowi Patentowemu Rzeczypospolitej
Polskiej zawiadomienia o zajęciu, jeżeli było wcześniejsze.
§ 5. Organ egzekucyjny niezwłocznie po dokonaniu zajęcia:
1) doręcza zobowiązanemu protokół zajęcia;
2) doręcza odpis tytułu wykonawczego, jeżeli uprzednio nie został on
zobowiązanemu doręczony;
3) zawiadamia zobowiązanego, że nie wolno mu rozporządzać zajętymi prawami;
4) przesyła do Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej wniosek o dokonanie
we właściwym rejestrze wpisu o zajęciu prawa, jeżeli przedmiotem zajęcia są
prawa objęte tymi rejestrami.

Art. 96h. § 1. Poborca skarbowy zamieszcza w protokole zajęcia opis zajętych
praw i jeżeli jest to możliwe – wartość szacunkową zajętych praw.
§ 2. Jeżeli oszacowanie przez poborcę skarbowego wartości zajętych praw nie
jest możliwe lub zajęcie jest dokonane przez doręczenie Urzędowi Patentowemu
Rzeczypospolitej Polskiej zawiadomienia o zajęciu, organ egzekucyjny zwraca się do
biegłego skarbowego o oszacowanie wartości tych praw.
§ 3. Na oszacowanie dokonane przez poborcę skarbowego zobowiązanemu
przysługuje prawo wniesienia do organu egzekucyjnego zarzutu – w terminie 7 dni od
dnia zajęcia. W przypadku nieuwzględnienia zarzutu zobowiązanego, organ
egzekucyjny zwraca się do biegłego skarbowego o oznaczenie wartości zajętych praw.
§ 4. Sprzedaż zajętych praw następuje w trybie przepisów działu II
rozdziału 6 oddziału 2.
§ 5. (uchylony)

Art. 96i. W egzekucji z wierzytelności z praw, o których mowa w art. 96g § 1,
stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące egzekucji z innych wierzytelności
pieniężnych.

Art. 96j. § 1. Organ egzekucyjny dokonuje zajęcia udziału w spółce
z ograniczoną odpowiedzialnością, zwanej dalej „spółką”, oraz wierzytelności z tego
prawa przez przesłanie do spółki zawiadomienia o zajęciu udziału i wezwanie jej, aby żadnych należności przypadających zobowiązanemu z tytułu zajętego udziału do wysokości egzekwowanej należności wraz z odsetkami z tytułu niezapłacenia
należności w terminie i kosztami egzekucyjnymi nie uiszczała zobowiązanemu, lecz
należne kwoty przekazała organowi egzekucyjnemu na pokrycie należności.
§ 2. Zajęcie udziału oraz wierzytelności z tego prawa jest dokonane z chwilą
doręczenia spółce zawiadomienia, o którym mowa w § 1.
§ 3. Organ egzekucyjny jednocześnie z przesłaniem spółce zawiadomienia o zajęciu:
1) kieruje do sądu rejestrowego wniosek o dokonanie w Krajowym Rejestrze
Sądowym wpisu o zajęciu udziału;
2) zawiadamia zobowiązanego, że nie wolno mu odebrać należności, o których
mowa w § 1, ani rozporządzać zajętym udziałem;
3) doręcza zobowiązanemu odpis tytułu wykonawczego, o ile nie został wcześniej
doręczony, a także odpis wniosku, o którym mowa w pkt 1.

Art. 96k. § 1. Jeżeli egzekucja z należności przysługujących zobowiązanemu
z tytułu zajętego udziału nie prowadzi do pełnego pokrycia dochodzonej należności,
organ egzekucyjny występuje do właściwego sądu rejestrowego o zarządzenie
sprzedaży zajętego udziału.
§ 2. Jeżeli sąd nie zarządzi sprzedaży zajętego udziału, pozostają w mocy
dokonane czynności egzekucyjne.
§ 3. Jeżeli sąd zarządzi sprzedaż udziału, a umowa spółki:
1) nie zawiera ograniczeń zbycia udziału albo
2) zawiera ograniczenia zbycia udziału, lecz spółka, w terminach i na zasadach
określonych w Kodeksie spółek handlowych, nie wystąpi o dokonanie
oszacowania wartości zajętego udziału albo wystąpi o takie oszacowanie, ale nie
wskaże osoby, która nabędzie udział, albo osoba wskazana przez spółkę nie
wpłaci organowi egzekucyjnemu ustalonej ceny
– organ egzekucyjny sprzedaje zajęty udział, stosując odpowiednio przepisy rozdziału
6 oddziału 2, z zastrzeżeniem § 4.
§ 4. Jeżeli sąd rejestrowy dokonał oszacowania wartości zajętego udziału, organ
egzekucyjny przyjmuje kwotę oszacowania jako cenę wywołania.

Art. 96l. Organ egzekucyjny dokonuje zajęcia innych praw majątkowych niż
określone w art. 89–96k, przez:
1) odbiór dokumentu, jeżeli warunkiem wykonywania prawa majątkowego jest
posiadanie dokumentu, albo
2) zawiadomienie dłużnika zobowiązanego, jeżeli zajęte prawo majątkowe jest tego
rodzaju, że jest oznaczony podmiot obciążony względem zobowiązanego.

Art. 96m. W egzekucji z pozostałych praw majątkowych stosuje się
odpowiednio przepisy działu II rozdziału 5 oddziału 1, z tym że w przypadku
sprzedaży stosuje się przepisy dotyczące sprzedaży ruchomości.

art. 97. więcej Art. 97. § 1. Do egzekucji z ruchomości zobowiązanego organ egzekucyjny
przystępuje przez ich zajęcie.
§ 2. Zajęciu podlegają ruchomości zobowiązanego, znajdujące się zarówno
w jego władaniu, jak i we władaniu innej osoby, jeżeli nie zostały wyłączone spod
egzekucji lub od niej zwolnione.
§ 3. Ruchomości przysłane jako krajowe przesyłki pocztowe pod adresem
zobowiązanego podlegają zajęciu w placówce pocztowej w rozumieniu ustawy z dnia
23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe obowiązanej do doręczenia tych przesyłek.
Zajęcie tych ruchomości jest równoznaczne z ich doręczeniem adresatowi. Poborca
skarbowy dokonuje otwarcia zajętej przesyłki pocztowej w obecności przedstawiciela
placówki pocztowej.
§ 4. Egzekucję z ułamkowej części ruchomości stanowiącej współwłasność
zobowiązanego prowadzi się w sposób przewidziany dla egzekucji z ruchomości, lecz
sprzedaży podlega wyłącznie udział zobowiązanego we współwłasności.
§ 4a. Organ egzekucyjny może sprzedać ruchomość, której współwłaścicielem
jest zobowiązany, jeżeli pozostali współwłaściciele wyrażą zgodę na jej sprzedaż.
Organ egzekucyjny przekazuje pozostałym współwłaścicielom środki pieniężne
odpowiadające ich udziałom we współwłasności sprzedanej ruchomości.
§ 4b. Innym współwłaścicielom lub każdemu z nich przysługuje prawo nabycia
zajętego udziału zobowiązanego po cenie oszacowania tego udziału. Jeżeli zamiar
nabycia zajętego udziału zgłosi więcej niż jeden współwłaściciel, organ egzekucyjny
sprzedaje udział temu współwłaścicielowi, który zaoferował najwyższą cenę.
§ 5. Nie podlegają zajęciu ruchomości o wartości ponad kwotę potrzebną do
zaspokojenia egzekwowanej należności wraz z odsetkami z tytułu niezapłacenia
należności w terminie i kosztami egzekucyjnymi, jeżeli zobowiązany posiada inną
podlegającą egzekucji ruchomość o wartości wystarczającej na zaspokojenie tych
należności, a sprzedaż egzekucyjna tej ruchomości nie nastręcza trudności.

art. 98. więcej Art. 98. § 1. Zajęcie ruchomości następuje przez wpisanie jej do protokołu
zajęcia i podpisanie protokołu przez pracownika obsługującego organ egzekucyjny.
Protokół podpisuje także zobowiązany, jeżeli jest obecny przy zajęciu, lub świadkowie.
§ 1a. Jeżeli z ewidencji prowadzonej przez zobowiązanego, urzędowego rejestru
ruchomości lub rejestru zastawów wynika, że zobowiązany jest właścicielem
ruchomości, organ egzekucyjny może zająć taką ruchomość. Do zajęcia takiej
ruchomości przepisów § 1 zdanie drugie, § 3 oraz art. 99 § 1 zdanie drugie nie stosuje się.
§ 1b. Organ egzekucyjny może wezwać zobowiązanego do okazania ruchomości
zajętej w sposób, o którym mowa w § 1a, lub wskazania miejsca jej przechowywania
w terminie wyznaczonym przez ten organ, nie krótszym niż 3 dni od dnia doręczenia
wezwania, pod rygorem nałożenia kary pieniężnej, o której mowa w art. 168d § 1.
§ 2. Zobowiązanemu doręcza się odpis protokołu zajęcia, a także odpis tytułu
wykonawczego, jeżeli uprzednio nie został on zobowiązanemu doręczony.
§ 3. Pracownik obsługujący organ egzekucyjny umieszcza na zajętej
ruchomości, jeżeli jest to możliwe lub nie powoduje nieproporcjonalnych trudności,
znak ujawniający na zewnątrz jej zajęcie. Usunięcie, zniszczenie lub brak znaku
ujawniającego na zewnątrz zajęcie ruchomości nie narusza zajęcia ruchomości.
§ 4. W przypadku zajęcia środka transportu podlegającego rejestracji na
podstawie odrębnych przepisów, organ egzekucyjny niezwłocznie zawiadamia
właściwy organ prowadzący rejestrację o dokonanym zajęciu.

Art. 98a. Do zwierząt stosuje się odpowiednio przepisy o egzekucji
z ruchomości, jeżeli nie jest to sprzeczne z przepisami o ochronie zwierząt.

art. 99. więcej Art. 99. § 1. Pracownik obsługujący organ egzekucyjny zamieszcza w protokole
zajęcia opis zajętej ruchomości według cech jej właściwych, a ponadto, jeżeli jest to
możliwe, oznacza jej wartość szacunkową. Przy sporządzaniu protokołu zajęcia
zobowiązanemu przysługuje prawo przedstawienia rachunków i innych dowodów dla
oznaczenia wartości szacunkowej zajętej ruchomości.
§ 1a. Organ egzekucyjny może sporządzić w terminie 30 dni od dnia zajęcia
ruchomości protokół uzupełniający w zakresie:
1) opisu ruchomości według cech jej właściwych – w przypadku niezgodności
w protokole zajęcia ruchomości opisu zajętej ruchomości z jej rzeczywistym
stanem;
2) oznaczenia wartości szacunkowej ruchomości – w przypadku jej nieoznaczenia
w protokole zajęcia.
§ 1b. Do protokołu uzupełniającego przepisy art. 53 § 1 pkt 5, art. 67 § 2 pkt 1
i 9, art. 98 § 2 oraz art. 99 § 2 stosuje się odpowiednio.
§ 2. Zobowiązanemu przysługuje w terminie 7 dni od dnia doręczenia
odpowiednio odpisu protokołu zajęcia ruchomości lub odpisu protokołu
uzupełniającego prawo wniesienia do organu egzekucyjnego skargi na oszacowanie
dokonane przez pracownika obsługującego organ egzekucyjny. W takim przypadku
organ egzekucyjny wzywa biegłego skarbowego do oszacowania wartości zajętej ruchomości.
§ 3. Oszacowania wartości zajętych:
1) kosztowności,
2) ruchomości o wartości historycznej, naukowej lub artystycznej
– dokonuje biegły skarbowy.
§ 3a. Kosztowność nie może być oszacowana poniżej wartości kruszcu lub
materiału, z którego została wytworzona.
§ 4. Organ egzekucyjny może wezwać biegłego skarbowego dla oszacowania
wartości innych zajętych ruchomości, jeżeli uzna to za potrzebne. Organ egzekucyjny
może również w tych przypadkach zwrócić się o wyrażenie opinii do instytucji
zajmującej się badaniem cen.

art. 100. więcej Art. 100. § 1. Poborca skarbowy pozostawi zajętą ruchomość w miejscu zajęcia
pod dozorem zobowiązanego lub dorosłego jego domownika albo innej osoby, u której
ruchomość zajął. Jeżeli zajęta ruchomość nie może być pozostawiona w miejscu
zajęcia, a nie ma innej osoby, której by można było oddać zajętą ruchomość pod dozór,
zostanie ona wzięta pod dozór organu egzekucyjnego.
§ 2. Poborca skarbowy może po zajęciu ruchomości odebrać ją zobowiązanemu
i oddać pod dozór innej osoby lub organu egzekucyjnego, jeżeli zobowiązany nie daje
rękojmi należytego przechowania zajętej ruchomości, odmawia podpisania protokołu
zajęcia, a także gdy usuwał lub usuwa ruchomości zajęte albo zagrożone zajęciem.
§ 3. Państwowa lub samorządowa instytucja kultury jest właściwa do
sprawowania dozoru nad zajętą ruchomością:
1) o wartości historycznej, naukowej lub artystycznej;
2) co do której istnieje przypuszczenie, że ma wartość historyczną, naukową lub
artystyczną.
§ 3a. Jednocześnie z oddaniem pod dozór państwowej lub samorządowej
instytucji kultury zajętej ruchomości, o której mowa w § 3, organ egzekucyjny
występuje do wojewódzkiego konserwatora zabytków właściwego ze względu na
miejsce jej przechowywania, a w przypadku materiału bibliotecznego – Dyrektora
Biblioteki Narodowej w Warszawie, z wnioskiem o wskazanie w wyznaczonym
terminie:
1) czy zajęta ruchomość, o której mowa w § 3 pkt 2, ma wartość historyczną,
naukową lub artystyczną;
2) która państwowa lub samorządowa instytucja kultury jest właściwa do
sprawowania dozoru i nabycia ruchomości, o których mowa w § 3.
§ 3b. Dozór nad zajętą kosztownością niemającą wartości historycznej,
naukowej lub artystycznej sprawuje organ egzekucyjny lub bank.
§ 3c. Dozór nad ruchomością zajętą w sposób, o którym mowa w art. 98 § 1a,
sprawuje zobowiązany, chyba że organ egzekucyjny postanowi inaczej.
§ 4. Osoba lub instytucja, pod której dozorem pozostają zajęte ruchomości,
sprawuje obowiązki dozorcy. Poborca skarbowy doręcza dozorcy odpis protokołu
zajęcia.

art. 101. więcej Art. 101. § 1. Zobowiązanemu albo domownikowi razem z nim mieszkającemu
służy prawo zwykłego używania zajętej ruchomości, pozostawionej pod ich dozorem, byleby przez to ruchomość nie straciła na wartości. To samo stosuje się, gdy ruchomość zobowiązanego zajęto u innej osoby i pozostawiono pod jej dozorem,
jeżeli osoba ta była uprawniona do używania tej ruchomości.
§ 2. W innych przypadkach dozorca nie ma prawa używania zajętej ruchomości,
chyba że jej używanie jest konieczne dla utrzymania jej wartości. W razie używania
przez dozorcę zajętego inwentarza żywego, wartość uzyskiwanych pożytków podlega
zaliczeniu na koszty dozoru.

art. 102. więcej Art. 102. § 1. Dozorca jest obowiązany przechowywać zajętą ruchomość z taką
starannością, aby zapobiec jej uszkodzeniu, zniszczeniu lub zaginięciu, oraz wydać ją
na wezwanie organu egzekucyjnego. Dozorca jest obowiązany zawiadomić organ
egzekucyjny o zmianie miejsca przechowywania ruchomości.
§ 2. Organ egzekucyjny przyznaje, na wniosek dozorcy złożony w terminie
miesiąca od dnia ustania dozoru, zwrot koniecznych wydatków związanych
z wykonywaniem dozoru oraz wynagrodzenie za dozór, chyba że dozorcą jest jedna
z osób wymienionych w art. 101 § 1.
§ 3. Organ egzekucyjny określa też wydatki i wynagrodzenie za dozór w razie
przechowywania zajętych ruchomości w pomieszczeniach przez ten organ
utrzymywanych.
§ 4. Na postanowienie organu egzekucyjnego w sprawie zwrotu wydatków
związanych z wykonywaniem dozoru oraz wynagrodzenia za dozór służy
wierzycielowi, zobowiązanemu oraz dozorcy zażalenie.
§ 5. Przepisów § 2–4 nie stosuje się, jeżeli z dozorcą zawarto umowę na
podstawie przepisów prawa cywilnego.

art. 103. więcej Art. 103. § 1. Dozorca nie odpowiada za uszkodzenie, zniszczenie lub zaginięcie
zajętej ruchomości:
1) wynikłe wskutek przypadku lub siły wyższej;
2) jeżeli zachował staranność, do jakiej był obowiązany zgodnie z art. 102 § 1.
§ 2. Za uszkodzenie, zniszczenie lub zaginięcie zajętej ruchomości w czasie
transportu odpowiada organ egzekucyjny, chyba że wynikły wskutek przypadku lub
siły wyższej.

art. 104. więcej Art. 104. § 1. Sprzedaż zajętych ruchomości nie może nastąpić wcześniej niż
siódmego dnia od daty zajęcia.
§ 2. Sprzedaż zajętych ruchomości może nastąpić bezpośrednio po zajęciu, jeżeli:
1) ruchomości ulegają łatwo zepsuciu albo sprawowanie nad nimi dozoru lub ich
przechowywanie powodowałoby koszty niewspółmierne do ich wartości;
2) zajęto inwentarz żywy, a zobowiązany odmówił zgody na przyjęcie go pod dozór;
3) egzekucja dotyczy zobowiązania, na którego pokrycie organ egzekucyjny przyjął
od zobowiązanego, będącego rolnikiem, przelew jego należności za przyszłe
dostawy towarowe, a dostawy te z winy zobowiązanego w terminie nie zostały wykonane.

Art. 104a. § 1. Zajęta ruchomość, której wartość szacunkowa została oznaczona,
może być sprzedana przez zobowiązanego, na jego wniosek, za zgodą organu
egzekucyjnego, z wyłączeniem ruchomości, o której mowa w art. 105 § 5 i 6.
§ 2. Jeżeli wartość szacunkowa zajętej ruchomości przekracza 5000 zł, podmiot,
który zamierza nabyć zajętą ruchomość, wpłaca na rachunek organu egzekucyjnego
zaliczkę w wysokości 1/10 wartości szacunkowej.
§ 3. Wniosek o wyrażenie zgody na sprzedaż zajętej ruchomości zawiera:
1) dane podmiotu, o którym mowa w § 2, w tym imię i nazwisko lub nazwę oraz
odpowiednio adres miejsca zamieszkania lub siedziby, numer telefonu i adres
elektroniczny, jeżeli posiada, oraz numer rachunku bankowego w przypadku
wpłaty zaliczki, o której mowa w § 2;
2) oznaczenie ruchomości, która ma być sprzedana;
3) proponowaną cenę nabycia ruchomości, zwaną dalej „proponowaną ceną
nabycia”, równą co najmniej:
a) cenie odpowiadającej wartości szacunkowej ruchomości,
b) połowie wartości szacunkowej ruchomości – w przypadku gdy sprzedaż tej
ruchomości przez organ egzekucyjny w pierwszym terminie nie doszła do skutku,
c) 1/3 wartości szacunkowej ruchomości – w przypadku gdy sprzedaż tej
ruchomości przez organ egzekucyjny w pierwszym i drugim terminie
licytacyjnym lub przetargu ofert nie doszła do skutku;
4) termin i sposób zapłaty proponowanej ceny nabycia.
§ 4. Do wniosku, o którym mowa w § 1, dołącza się:
1) oświadczenie podmiotu, o którym mowa w § 2, o zamiarze nabycia zajętej
ruchomości po proponowanej cenie nabycia;
2) dowód wpłaty zaliczki, o której mowa w § 2.
§ 5. Wniosek, o którym mowa w § 1, niespełniający wymagań ustalonych
przepisami ustawy pozostawia się bez rozpoznania.

Art. 104b. § 1. Organ egzekucyjny wydaje postanowienie w sprawie wyrażenia
zgody na sprzedaż przez zobowiązanego zajętej ruchomości, w terminie 14 dni od dnia
złożenia wniosku, o którym mowa w art. 104a § 1.
§ 2. Postanowienie o wyrażeniu zgody zawiera:
1) określenie warunków sprzedaży przez zobowiązanego zajętej ruchomości
poprzez wskazanie:
a) ceny nabycia tej ruchomości nie niższej niż proponowana cena nabycia,
b) terminu i sposobu zapłaty organowi egzekucyjnemu ceny nabycia tej
ruchomości;
2) pouczenie o skutkach niezapłacenia w wyznaczonym terminie w całości ceny
nabycia tej ruchomości.
§ 3. Organ egzekucyjny nie wyraża zgody na sprzedaż przez zobowiązanego
zajętej ruchomości, w przypadku gdy:
1) podmiot, o którym mowa w art. 104a § 2, nie daje rękojmi zapłaty w całości ceny
nabycia tej ruchomości w terminie i w sposób wyznaczony przez organ
egzekucyjny;
2) zachodzi przypuszczenie, że w ramach sprzedaży zajętej ruchomości
dokonywanej przez organ egzekucyjny uzyska się cenę nabycia wyższą niż
ustalona we wniosku, o którym mowa w art. 104a § 1.
§ 4. Na postanowienie o niewyrażeniu zgody na sprzedaż przez zobowiązanego
zajętej ruchomości przysługuje zażalenie zobowiązanemu i podmiotowi, o którym
mowa w art. 104a § 2.

Art. 104c. Sprzedaż ruchomości zgodnie z postanowieniem, o którym mowa
w art. 104b § 2, nie stanowi sprzedaży egzekucyjnej. Przepisy art. 68d, art. 107 § 4
i art. 115 stosuje się odpowiednio.

Art. 104d. § 1. Organ egzekucyjny stwierdza, w formie postanowienia,
wygaśnięcie postanowienia o wyrażeniu zgody na sprzedaż zajętej ruchomości przez
zobowiązanego w całości albo w części, w przypadku niedopełnienia warunków,
o których mowa w art. 104b § 2 pkt 1. Na postanowienie o wygaśnięciu
postanowienia o wyrażeniu zgody na sprzedaż zajętej ruchomości przez
zobowiązanego przysługuje zażalenie podmiotowi, o którym mowa w art. 104a § 2.
§ 2. Podmiot, o którym mowa w art. 104a § 2, który nie zapłacił w całości ceny
nabycia ruchomości w sposób i w terminie określonych w postanowieniu, o którym
mowa w art. 104b § 2, traci prawo do zwrotu zaliczki. Utracona zaliczka stanowi
dochód odpowiednio budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego.

Art. 104e. Organ egzekucyjny podaje do publicznej wiadomości informację
roczną o ruchomościach sprzedanych w trybie art. 104a. Podaniu do publicznej
wiadomości podlega wykaz zajętych ruchomości, wraz z uzyskaną ceną sprzedaży.
Informację roczną podaje się w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie
podmiotowej urzędu obsługującego organ egzekucyjny do końca stycznia roku
następującego po zakończeniu roku kalendarzowego.

art. 105. więcej Art. 105. § 1. Zajęte ruchomości, z zastrzeżeniem § 2 i 3, organ egzekucyjny:
1) sprzedaje w drodze licytacji publicznej;
2) sprzedaje po cenie oszacowania podmiotom prowadzącym działalność
handlową;
3) przekazuje do sprzedaży podmiotom prowadzącym sprzedaż komisową tego
rodzaju ruchomości;
4) sprzedaje w drodze przetargu ofert;
5) sprzedaje z wolnej ręki.
§ 1a. Organ egzekucyjny może wybrać formę przeprowadzenia licytacji
publicznej odrębnie dla każdego z dwóch terminów licytacyjnych.
§ 2. Zajętą ruchomość o wartości historycznej, naukowej lub artystycznej organ
egzekucyjny sprzedaje po cenie oszacowania państwowej lub samorządowej instytucji
kultury wskazanej odpowiednio przez wojewódzkiego konserwatora zabytków albo Dyrektora Biblioteki Narodowej w Warszawie. Jeżeli sprzedaż nie dojdzie do skutku, organ egzekucyjny sprzedaje lub przekazuje do sprzedaży zajętą ruchomość zgodnie z § 1.
§ 3. Przekazanie do sprzedaży, o którym mowa w § 1 pkt 3 i § 5, następuje po
cenie odpowiadającej co najmniej wartości szacunkowej ruchomości. Cenę można
obniżyć do 3/4 wartości szacunkowej ruchomości, jeżeli ruchomość nie zostanie
sprzedana przez okres miesiąca. Z uzyskanej ceny potrąca się prowizję określoną
w umowie z podmiotem, o którym mowa w § 1 pkt 3, § 5 i 6.
§ 4. Zajęte waluty obce lub inne wartości dewizowe organ egzekucyjny sprzedaje
bankowi prowadzącemu ich skup.
§ 5. Zajętą ruchomość, której sprzedaż wymaga zezwolenia, koncesji albo jest
działalnością regulowaną, organ egzekucyjny przekazuje do sprzedaży podmiotowi
posiadającemu takie zezwolenie, koncesję albo spełniającemu warunki wymagane
prawem do wykonywania działalności regulowanej albo sprzedaje ją temu podmiotowi.
§ 6. Zajętą ruchomość, której posiadanie jest uzależnione od spełnienia warunku
określonego odrębnymi przepisami, organ egzekucyjny sprzedaje podmiotowi
spełniającemu ten warunek.

Art. 105a. § 1. Licytacja publiczna odbywa się w terminie i miejscu
wyznaczonym przez organ egzekucyjny.
§ 2. Organ egzekucyjny ogłasza o licytacji przez obwieszczenie. Obwieszczenie
zawiera:
1) miejsce i termin licytacji;
2) określenie ruchomości, która ma być sprzedana, jej rodzaju i wartości
szacunkowej;
2a) cenę wywołania;
3) miejsce i termin, w którym można oglądać ruchomości przed licytacją;
4) imię i nazwisko lub firmę oraz adres zobowiązanego.
§ 3. Najpóźniej na 3 dni przed dniem licytacji, a w przypadkach określonych
w art. 104 § 2 – najpóźniej na godzinę przed rozpoczęciem licytacji, organ
egzekucyjny umieszcza obwieszczenie o licytacji w miejscu, w którym ma odbyć się
licytacja, na tablicy ogłoszeń organu egzekucyjnego i w innych miejscach, gdzie
umieszczenie takiego obwieszczenia uzna za celowe.
§ 3a. Obwieszczenie o licytacji zamieszcza się w Biuletynie Informacji
Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego organ egzekucyjny oraz
odpowiednio ministra właściwego do spraw finansów publicznych albo organu
jednostki samorządu terytorialnego, w terminie, o którym mowa w § 3.
§ 4. Odpis obwieszczenia o licytacji organ egzekucyjny doręcza zobowiązanemu
najpóźniej na 3 dni przed dniem licytacji.
§ 5. Organ egzekucyjny może zarządzić ogłoszenie o licytacji w prasie lub
w inny sposób, jeżeli uzna to za celowe.
§ 6. Przepisu § 5 nie stosuje się w przypadkach, gdy sprzedaż może nastąpić
bezpośrednio po zajęciu ruchomości.
§ 7. Licytacji nie można rozpocząć później niż w dwie godziny po terminie
oznaczonym w obwieszczeniu o licytacji.

Art. 105b. § 1. Jeżeli wartość szacunkowa sprzedawanej ruchomości przekracza
10 000 zł, osoba przystępująca do licytacji publicznej składa organowi
egzekucyjnemu wadium w wysokości 1/10 wartości szacunkowej. Wadium składa się
na rachunek organu egzekucyjnego. Wadium uznaje się za złożone, jeżeli wpłata
wadium zostanie uznana na rachunku organu egzekucyjnego najpóźniej w dniu
poprzedzającym dzień, w którym ma odbyć się licytacja publiczna.
§ 2. Nie później niż na godzinę przed terminem oznaczonym w obwieszczeniu
o licytacji wadium może być złożone:
1) bezgotówkowo przy użyciu terminala płatniczego – jeżeli po stronie organu
egzekucyjnego istnieją warunki techniczne do zapłaty bezgotówkowej przy
użyciu terminala płatniczego;
2) gotówką pracownikowi obsługującemu organ egzekucyjny – jeżeli wadium nie
przekracza 5000 zł.
§ 3. Wadium złożone przez licytanta, któremu udzielono przybicia, zatrzymuje
się i zalicza się na cenę nabycia. Wadium zwraca się pozostałym licytantom
w przypadku jego złożenia:
1) gotówką pracownikowi obsługującemu organ egzekucyjny – niezwłocznie;
2) bezgotówkowo – nie później niż w terminie 7 dni roboczych od dnia licytacji.
§ 4. Za datę zwrotu wadium, o którym mowa w § 3 pkt 2, uznaje się dzień
obciążenia rachunku organu egzekucyjnego.

Art. 105c. § 1. Licytacja odbywa się ustnie i rozpoczyna się od wywołania ceny.
Zaoferowana cena przestaje wiązać uczestnika licytacji, jeżeli inny uczestnik
zaoferował cenę wyższą, zwaną dalej „postąpieniem”. Pracownik obsługujący organ
egzekucyjny udzieli przybicia licytantowi, który zaoferował najwyższą cenę, jeżeli po
trzykrotnym wezwaniu do dalszych postąpień nie zaoferowano wyższej ceny.
§ 2. Licytacja dochodzi do skutku, jeżeli weźmie w niej udział przynajmniej
jeden licytant, który zaoferował co najmniej cenę wywołania.
§ 3. Ponowna licytacja może być wyznaczona po podaniu o tym do publicznej
wiadomości w terminach i w sposób określony w art. 105a § 3–5.
§ 4. Jeżeli kwota uzyskana ze sprzedaży części zajętych ruchomości wystarcza
na zaspokojenie egzekwowanych należności wraz z odsetkami z tytułu niezapłacenia
należności w terminie i kosztami egzekucyjnymi, pracownik obsługujący organ
egzekucyjny przerywa licytację, a organ egzekucyjny zwalnia pozostałe ruchomości
spod zajęcia.
§ 5. Przepisu § 4 nie stosuje się do ruchomości zajętych w postępowaniu celnym.

Art. 105d. § 1. Nabywca niezwłocznie po udzieleniu mu przybicia płaci cenę
nabycia w całości albo w części równej co najmniej cenie wywołania:
1) bezgotówkowo przy użyciu terminala płatniczego – jeżeli po stronie organu
egzekucyjnego istnieją warunki techniczne do zapłaty bezgotówkowej przy
użyciu terminala płatniczego;
2) gotówką – jeżeli po stronie organu egzekucyjnego nie istnieją odpowiednie
warunki techniczne do zapłaty bezgotówkowej przy użyciu terminala płatniczego.
§ 2. Jeżeli nabywca zapłacił część ceny nabycia zgodnie z § 1, zapłaty reszty
ceny dokonuje się na rachunek organu egzekucyjnego niezwłocznie, nie później niż
w dniu następującym po dniu licytacji, a jeżeli ten dzień przypada w sobotę lub
w dzień ustawowo wolny od pracy – w dniu następującym po dniu lub dniach wolnych
od pracy. Do zapłaty reszty ceny stosuje się odpowiednio przepisy art. 67g pkt 1 lit. b i pkt 2.
§ 3. W przypadku niezapłacenia ceny nabycia w terminie, o którym mowa w § 1
i 2, nabywca traci prawo wynikłe z przybicia i do zwrotu wadium i kwoty zapłaconej
w czasie licytacji oraz nie może uczestniczyć w licytacji tej samej ruchomości.
§ 4. Utracone wadium i kwota zapłacona w czasie licytacji stanowią dochód
odpowiednio budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego.
§ 5. W przypadku niezapłacenia:
1) co najmniej ceny wywołania zgodnie z § 1 – wznawia się niezwłocznie licytację
tej samej ruchomości, rozpoczynając ją od ceny wywołania;
2) reszty ceny zgodnie z § 2 – wyznacza się ponowną licytację na warunkach
odpowiednio pierwszej albo drugiej licytacji, w której nabywca nie zapłacił
reszty ceny.

art. 106. więcej Art. 106. § 1. Cena wywołania w pierwszym terminie licytacji wynosi
3/4 wartości szacunkowej ruchomości. Jeżeli licytacja w pierwszym terminie nie
dojdzie do skutku, ruchomości mogą być sprzedane w drugim terminie licytacyjnym.
Cena wywołania w drugim terminie licytacyjnym wynosi połowę wartości
szacunkowej ruchomości. Sprzedaż licytacyjna nie może nastąpić za cenę niższą od
ceny wywołania.
§ 2. O terminie i miejscu licytacji organ egzekucyjny zawiadamia
zobowiązanego najpóźniej na trzy dni przed dniem licytacji. W przypadkach
określonych w art. 104 § 2 zawiadomienie takie następuje przed rozpoczęciem licytacji.

art. 107. więcej Art. 107. § 1. Prawo własności zajętych ruchomości, będących przedmiotem
licytacji, nabywa osoba, która z zachowaniem przepisów o przeprowadzaniu licytacji
zaoferowała najwyższą cenę, uzyskała przybicie i zapłaciła całą cenę w terminie.
Nabywca nie może domagać się unieważnienia licytacji i nabycia ruchomości ani też
obniżenia ceny jej nabycia z powodu jej wad, mylnego oszacowania lub innej przyczyny.
§ 2. (uchylony)
§ 2a. Zobowiązany, wierzyciel oraz uczestnik licytacji mogą zgłosić do
protokołu licytacji skargę na naruszenie przepisów o przeprowadzaniu licytacji.
Skarga podlega rozpatrzeniu w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia.
§ 2b. W sprawie skargi na naruszenie przepisów o przeprowadzaniu licytacji
postanowienie wydaje organ egzekucyjny. Na postanowienie organu egzekucyjnego
oddalające skargę służy zażalenie.
§ 2c. Wniesienie skargi wstrzymuje wydanie sprzedanej rzeczy nabywcy do
czasu rozpatrzenia skargi. Nie dotyczy to rzeczy łatwo psujących się oraz rzeczy
wydanych nabywcy przed wniesieniem zażalenia.
§ 2d. Nabywca może zrzec się nabytej rzeczy i żądać zwrotu zapłaconej ceny,
jeżeli w terminie, o którym mowa w § 2a, skarga nie została rozpatrzona, a nabywcy
rzecz nie została wydana.
§ 3. Licytacja, przeprowadzona z naruszeniem przepisów o jej publicznym
charakterze, o cenie wywołania i nabycia oraz o wyłączeniu od udziału w licytacji,
podlega unieważnieniu przez organ egzekucyjny lub jego organ nadzorczy.
Unieważnienie licytacji może jednak nastąpić tylko wtedy, gdy ruchomości sprzedane
znajdują się jeszcze we władaniu nabywcy.
§ 4. W licytacji nie mogą uczestniczyć:
1) zobowiązany;
2) pracownik obsługujący organ egzekucyjny prowadzący licytację, jego małżonek i dzieci;
3) (uchylony)
4) osoby obecne na licytacji w charakterze urzędowym;
4a) licytant, który nie wykonał warunków poprzedniej licytacji tej samej
ruchomości;
5) osoby, które przekazały zajęte ruchomości na rzecz Skarbu Państwa, oraz
członkowie ich rodzin określeni w pkt 2.

Art. 107a. § 1. Organ egzekucyjny organizuje przetarg ofert, jeżeli zachodzi
przypuszczenie, że w wyniku sprzedaży zajętej ruchomości w drodze licytacji
publicznej nie uzyska się korzystnej ceny.
§ 2. W przetargu ofert nie mogą uczestniczyć osoby, o których mowa
w art. 107 § 4.
§ 3. Każdy oferent może złożyć jedną ofertę.

Art. 107b. § 1. Organ egzekucyjny zaprasza do udziału w przetargu ofert
poprzez zamieszczenie ogłoszenia o przetargu ofert w sposób i w miejscach
wskazanych w art. 105a § 3, 3a i 5.
§ 2. Ogłoszenie o przetargu ofert zawiera wskazanie:
1) ruchomości, która ma być sprzedana, jej rodzaju oraz wartości szacunkowej;
2) ceny wywołania;
3) miejsca i terminu:
a) dokonywania oględzin ruchomości,
b) składania ofert,
c) otwarcia ofert.
§ 3. Wyznaczony przez organ egzekucyjny termin do zgłaszania oferowanej ceny
za ruchomości zgłoszone do sprzedaży w drodze przetargu ofert nie może być krótszy
niż 3 dni od daty podania ogłoszenia o przetargu ofert do publicznej wiadomości.
§ 4. Cena wywołania przy sprzedaży w drodze przetargu ofert wynosi
3/4 wartości szacunkowej ruchomości. Sprzedaż ta nie może nastąpić za cenę niższą
od ceny wywołania.
§ 5. Odpis ogłoszenia o przetargu ofert organ egzekucyjny doręcza
zobowiązanemu najpóźniej na 3 dni przed terminem składania ofert.

Art. 107c. § 1. Oferty otwiera w miejscu i terminie określonym w ogłoszeniu
o przetargu komisja powołana przez organ egzekucyjny.
§ 2. W przetargu ofert uczestniczą oferenci obecni przy otwieraniu ofert.
§ 3. Imię i nazwisko lub firma oraz adres oferenta, którego oferta jest otwierana,
a także cena podana w ofercie ogłaszane są osobom obecnym oraz odnotowywane
w protokole postępowania przetargowego.
§ 4. Przy dokonywaniu wyboru oferty wybiera się ofertę z najkorzystniejszą ceną.
§ 5. Wynik przetargu ogłasza się niezwłocznie po otwarciu wszystkich ofert.

Art. 107d. § 1. Do sprzedaży zajętej ruchomości w drodze przetargu ofert
stosuje się odpowiednio przepisy art. 105b, art. 105c oraz art. 107 § 1 i 2a–4, z tym że
przez dzień licytacji rozumie się dzień otwarcia ofert.
§ 2. Jeżeli sprzedaż zajętych ruchomości w drodze przetargu ofert nie dojdzie do
skutku, organ egzekucyjny sprzedaje je w drodze licytacji publicznej.

Art. 107e. § 1. Licytacja publiczna może odbywać się w formie elektronicznej
(licytacja elektroniczna). W licytacji elektronicznej nie sprzedaje się ruchomości,
o której mowa w art. 105 § 5 i 6.
§ 2. Licytacja elektroniczna odbywa się za pośrednictwem systemu
teleinformatycznego prowadzonego przez podmiot wybrany przez organ egzekucyjny
i zgodnie z warunkami określonymi w regulaminie tego podmiotu.
§ 3. Organ egzekucyjny zawiadamia zobowiązanego o zamiarze sprzedaży
zajętej ruchomości w licytacji elektronicznej, ze wskazaniem podmiotu, o którym
mowa w § 2. Organ egzekucyjny podejmuje czynności zmierzające do sprzedaży
ruchomości w trybie licytacji elektronicznej, nie wcześniej niż w terminie 3 dni od
dnia doręczenia zawiadomienia.
§ 4. Do licytacji elektronicznej stosuje się odpowiednio przepis art. 106 § 1.
§ 5. Licytacja elektroniczna trwa nie krócej niż 7 dni od dnia jej rozpoczęcia.

art. 108. więcej Art. 108. § 1. Zajęte ruchomości, które nie zostały sprzedane w trybie
wskazanym w art. 105 § 1 pkt 1–4, a w przypadku sprzedaży licytacyjnej – w drugim
jej terminie, organ egzekucyjny sprzedaje z wolnej ręki po cenie określonej przez ten
organ, jednak nie niższej od 1/10 ich wartości szacunkowej.
§ 2. Zajęte ruchomości, niesprzedane w trybie § 1, organ egzekucyjny sprzedaje
po cenie stosowanej przy skupie przedmiotów używanych lub skupie surowców
wtórnych jednostkom organizacyjnym ochrony zdrowia i pomocy społecznej,
placówkom oświatowym, instytucjom kultury oraz organizacjom charytatywnym,
jeżeli mogą być przez te podmioty wykorzystane przy realizacji ich zadań statutowych.
§ 3. Zajęte ruchomości, niesprzedane w trybie § 2, organ egzekucyjny sprzedaje
jednostkom prowadzącym skup przedmiotów używanych lub surowców wtórnych.

Art. 108a. Zajętą ruchomość, która nie została sprzedana w trybie określonym
w art. 108, organ egzekucyjny zwalnia spod zajęcia, o ile zobowiązany spełnia
warunki do posiadania tej ruchomości określone odrębnymi przepisami. Przepis
art. 108b stosuje się odpowiednio.

Art. 108b. § 1. Nabywca ruchomości odbiera nabytą ruchomość niezwłocznie
w dniu zapłaty ceny nabycia tej ruchomości.
§ 2. W przypadku nieodebrania ruchomości zgodnie z § 1 organ egzekucyjny
doręcza nabywcy ruchomości wezwanie do jej odbioru w wyznaczonym terminie, nie
dłuższym niż miesiąc od dnia doręczenia wezwania, i poucza o skutkach
niezastosowania się do tego wezwania. W takim przypadku nabywca ruchomości ponosi koszty przechowywania ruchomości od dnia sprzedaży do dnia jej odbioru oraz koszty wezwania.
§ 3. Ruchomość może być wydana po zapłaceniu kosztów, o których mowa w § 2.
§ 4. Do ruchomości nieodebranej w terminie wyznaczonym przez organ
egzekucyjny stosuje się przepisy ustawy z dnia 18 października 2006 r. o likwidacji
niepodjętych depozytów (Dz. U. poz. 1537 oraz z 2009 r. poz. 1241), z wyłączeniem
art. 6. Za termin do odbioru depozytu, o którym mowa w art. 4 tej ustawy, uznaje się
dzień, w którym upłynął miesiąc od dnia doręczenia wezwania, o którym mowa w § 2.
§ 5. Do nieodebranej ruchomości o nieunijnym statusie celnym stosuje się
przepisy prawa celnego.

art. 109. więcej Art. 109. § 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi,
w drodze rozporządzenia, szczególny tryb postępowania przy:
1) sprzedaży zajętych ruchomości ulegających szybkiemu zepsuciu, zapewniający
ich niezwłoczną sprzedaż;
2) przechowywaniu i sprzedaży zajętych kosztowności, zapewniający prawidłową
wycenę zajętych ruchomości oraz zapobiegający ich kradzieży.
§ 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony Narodowej,
określi, w drodze rozporządzenia, szczególny tryb postępowania przy
przechowywaniu i sprzedaży zajętych broni, amunicji, materiałów wybuchowych
i innych przedmiotów, na których posiadanie jest wymagane zezwolenie,
wykluczający możliwość dostania się tych ruchomości do osób nieuprawnionych.

art. 110. więcej Art. 110. § 1. (uchylony)
§ 1a. (uchylony)
§ 2. (uchylony)
§ 3. (uchylony)
§ 3a. Organ egzekucyjny podejmuje czynności egzekucyjne związane
z egzekucją administracyjną z nieruchomości po otrzymaniu zaliczki na pokrycie
przewidywanych wydatków od wierzyciela niebędącego naczelnikiem urzędu
skarbowego, państwem członkowskim, państwem trzecim lub Państwową Inspekcją
Pracy, zwanego dalej „wierzycielem finansującym”. Przepis art. 29a stosuje się
odpowiednio.
§ 4. Wierzyciel finansujący wpłaca zaliczkę do organu egzekucyjnego
sukcesywnie, w miarę podejmowania przez ten organ kolejnych czynności
egzekucyjnych. Wysokość poszczególnych wpłat zaliczki określa organ egzekucyjny
na podstawie przewidywanych wydatków, z tym że jeżeli do egzekucji
z nieruchomości przystąpili kolejni wierzyciele finansujący – również dla tych
wierzycieli, rozdzielając kwotę zaliczki między wszystkich wierzycieli finansujących
w proporcji odpowiadającej stosunkowi ich należności pieniężnych do łącznej kwoty
należności pieniężnych wierzycieli finansujących, z zastrzeżeniem § 5.
§ 5. Łączna kwota zaliczki należna od jednego wierzyciela finansującego nie
może być większa niż 5% egzekwowanej należności pieniężnej wraz z odsetkami
z tytułu niezapłacenia jej w terminie i nie większa niż 11 400 zł, z tym że kwotę
odsetek przyjmuje się na dzień ustalenia pierwszej zaliczki.
§ 6. Organ egzekucyjny zwraca zaliczkę wierzycielowi przy podziale kwot
uzyskanych z egzekucji do wysokości wyegzekwowanych kwot na pokrycie
wydatków egzekucyjnych.
§ 7. W przypadku niewpłacenia zaliczki, o której mowa w § 4, organ
egzekucyjny wzywa wierzyciela finansującego do jej wpłacenia w terminie 7 dni od
dnia doręczenia wezwania, a po bezskutecznym upływie tego terminu nie przystępuje
do egzekucji z nieruchomości.

Art. 110a. Jeżeli nieruchomość położona jest na obszarze działania kilku
organów egzekucyjnych, organ prowadzący egzekucję powiadamia o wszczęciu,
a następnie o ukończeniu egzekucji inne organy egzekucyjne, na których obszarze
działania nieruchomość jest położona.

Art. 110b. Uczestnikami postępowania egzekucyjnego z nieruchomości są:
1) zobowiązany;
2) wierzyciele egzekwujący;
3) osoby, którym przysługują ograniczone prawa rzeczowe lub roszczenia albo
prawa osobiste zabezpieczone na nieruchomości;
4) organ, który zawarł umowę o oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste,
jeżeli przedmiotem egzekucji jest użytkowanie wieczyste.

Art. 110c. § 1. Organ egzekucyjny przystępuje do egzekucji administracyjnej
z nieruchomości przez zajęcie nieruchomości.
§ 2. Zajęcie następuje przez wezwanie zobowiązanego, aby zapłacił
egzekwowaną należność pieniężną wraz z odsetkami z tytułu niezapłacenia jej
w terminie i kosztami egzekucyjnymi w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania,
pod rygorem przystąpienia do opisu i oszacowania wartości nieruchomości.
Zobowiązanemu wraz z wezwaniem doręcza się odpis tytułu wykonawczego, o ile nie
został wcześniej doręczony.
§ 2a. W przypadku egzekucji z nieruchomości wchodzącej w skład majątku
wspólnego wezwanie, o którym mowa w § 2, doręcza się również małżonkowi
zobowiązanego.
§ 2b. W przypadku egzekucji z nieruchomości, obciążonej hipoteką
przymusową zabezpieczającą należność pieniężną i odsetki z tytułu niezapłacenia jej
w terminie, której prawo własności zostało przeniesione na inny podmiot niż
zobowiązany, wezwanie, o którym mowa w § 2, doręcza się również temu
podmiotowi.
§ 3. Równocześnie z wysłaniem wezwania zgodnie z § 2–2b, organ egzekucyjny
składa do sądu właściwego do prowadzenia księgi wieczystej wniosek o wpis
o wszczęciu egzekucji lub o złożenie tego wniosku do zbioru dokumentów wraz
z odpisem tego wezwania.
§ 4. Zajęcie nieruchomości jest dokonane z chwilą doręczenia wezwania zgodnie
z § 2–2b, z tym że odpowiednio dla zobowiązanego, małżonka zobowiązanego
i innego podmiotu, na który przeniesiono prawo własności nieruchomości, którym nie
doręczono wezwania, jak też w stosunku do osób trzecich, nieruchomość jest zajęta z chwilą dokonania wpisu w księdze wieczystej lub złożenia wniosku organu
egzekucyjnego do zbioru dokumentów wraz z odpisem wezwania, z zastrzeżeniem § 5.
§ 5. Dla każdego, kto wiedział o wszczęciu egzekucji, skutki zajęcia powstają
z chwilą, gdy o wszczęciu egzekucji powziął wiadomość, chociażby wezwanie nie
zostało jeszcze zobowiązanemu wysłane ani wpis w księdze wieczystej nie był jeszcze dokonany.
§ 6. W przypadku gdy miejsce pobytu zobowiązanego lub innego uczestnika
postępowania egzekucyjnego nie jest znane, organ egzekucyjny występuje do
właściwego sądu o ustanowienie kuratora do zastępowania osoby nieobecnej. Kurator
wykonuje swoje czynności także w interesie innych osób, którym w dalszym toku
postępowania doręczenia nie będą mogły być dokonane. Kurator może jednak
reprezentować równocześnie tylko osoby, których interesy nie są sprzeczne.

Art. 110d. § 1. Organ egzekucyjny łączy postępowania egzekucyjne
prowadzone co do kilku nieruchomości tego samego zobowiązanego lub co do kilku
części tej samej nieruchomości, jak również postępowania egzekucyjne dotyczące
części nieruchomości i jej całości, jeżeli odpowiada to celowi egzekucji i nie ma
przeszkód natury prawnej lub gospodarczej.
§ 2. Jeżeli nieruchomości są położone na obszarze działania różnych organów
egzekucyjnych, połączenie zarządza ten organ, który pierwszy wszczął egzekucję.
§ 3. Postępowanie egzekucyjne można rozdzielić, jeżeli w dalszym jego toku
odpadną przyczyny, które spowodowały połączenie.

Art. 110e. § 1. Zajęcie obejmuje nieruchomość i to wszystko, co może stanowić
przedmiot obciążenia hipoteką, a także pożytki z nieruchomości.
§ 2. Jeżeli egzekucję prowadzi się w celu dochodzenia należności z umów
ubezpieczenia lub wierzytelności zabezpieczonych hipoteką, zajęcie obejmuje także
prawa wynikające z umów ubezpieczenia przedmiotów wymienionych w § 1.

Art. 110f. § 1. (uchylony)
§ 2. Rozporządzenia przedmiotami podlegającymi zajęciu razem
z nieruchomością po ich zajęciu są nieważne. Nie dotyczy to rozporządzeń zarządcy
nieruchomości w zakresie jego ustawowych uprawnień.
§ 3. Rozporządzenie opróżnionym miejscem hipotecznym po zajęciu
nieruchomości jest nieważne.

Art. 110g. § 1. Zajętą nieruchomość pozostawia się w zarządzie zobowiązanego,
do którego stosuje się wówczas przepisy o zarządcy.
§ 2. Jeżeli prawidłowe sprawowanie zarządu tego wymaga, organ egzekucyjny
odbiera zobowiązanemu zarząd i ustanawia innego zarządcę.
§ 3. Przepis § 2 stosuje się również do zarządcy ustanowionego przez organ
egzekucyjny.
§ 4. Zarządca może zatrudnić zobowiązanego i jego rodzinę za wynagrodzeniem.
§ 5. Zobowiązanemu, któremu odebrano zarząd, pozostawia się pomieszczenia
w zajętej nieruchomości, jeżeli z nich korzystał w chwili zajęcia. Organ egzekucyjny
może jednak zarządzić, w formie postanowienia, odebranie pomieszczeń, jeżeli
zobowiązany lub jego domownik przeszkadza zarządcy w wykonywaniu zarządu.
§ 6. Zobowiązany, w stosunku do którego organ egzekucyjny zarządził
odebranie pomieszczeń, może wytoczyć powództwo o pozostawienie pomieszczeń
w jego użytkowaniu. Do powództwa stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu
postępowania cywilnego dotyczące powództwa o zwolnienie zajętego przedmiotu od
egzekucji administracyjnej.
§ 7. Jeżeli sąd oddalił powództwo, o którym mowa w § 6, organ egzekucyjny
występuje z wnioskiem o odebranie pomieszczeń do właściwego organu
egzekucyjnego w zakresie egzekucji administracyjnej obowiązków o charakterze
niepieniężnym. Podstawą wszczęcia egzekucji jest orzeczenie sądowe oddalające
powództwo, zaopatrzone w klauzulę wykonalności.
§ 8. Organ egzekucyjny wydaje w sprawach dotyczących ustanowienia bądź
odebrania zarządu postanowienie, na które przysługuje zażalenie.

Art. 110h. § 1. Jeżeli zarządca przy obejmowaniu zarządu napotyka przeszkody,
organ egzekucyjny wprowadza go w zarząd nieruchomością. Do wprowadzenia
w zarząd nieruchomością stosuje się odpowiednio art. 46.
§ 2. Po ustanowieniu zarządcy organ egzekucyjny wzywa osoby korzystające
z nieruchomości, aby przypadające od nich zaległe, bieżące i przyszłe świadczenia,
które stanowią dochód z nieruchomości, uiszczały do rąk zarządcy. W wezwaniu należy uprzedzić, że uiszczenie do rąk zobowiązanego będzie bezskuteczne w stosunku do wierzyciela.

Art. 110i. § 1. Zarządca zajętej nieruchomości jest obowiązany wykonywać
czynności potrzebne do prowadzenia prawidłowej gospodarki. Ma on prawo pobierać
zamiast zobowiązanego wszelkie pożytki z nieruchomości, rozporządzać nimi
w granicach zwykłego zarządu oraz prowadzić sprawy, które przy wykonywaniu
takiego zarządu okażą się potrzebne. W sprawach wynikających z zarządu
nieruchomością zarządca może pozywać i być pozywany.
§ 2. Zarządcy wolno zaciągać tylko takie zobowiązania, które mogą być
zaspokojone z pożytków z nieruchomości i są gospodarczo uzasadnione.
§ 3. Czynności przekraczające zakres zwykłego zarządu zarządca może
wykonywać tylko za zgodą zobowiązanego, a w jej braku – za zezwoleniem organu
egzekucyjnego, który przed wydaniem postanowienia wysłuchuje zobowiązanego
i zarządcę, chyba że zwłoka groziłaby powstaniem szkody.
§ 4. Zarząd nie ma wpływu na umowy dotyczące nieruchomości obowiązujące
w chwili jego ustanowienia. Zarządcy wolno jednak wypowiadać takie umowy
z zachowaniem obowiązujących przepisów oraz zawierać umowy na czas określony.
Do zawarcia umowy dotyczącej nieruchomości jest wymagana zgoda zobowiązanego,
a w jej braku – zezwolenie organu egzekucyjnego.

Art. 110j. § 1. Zarządca składa organowi egzekucyjnemu w wyznaczonych
przez ten organ terminach, co najmniej raz w roku oraz po ukończeniu zarządu,
sprawozdania ze swoich czynności oraz udokumentowane sprawozdania rachunkowe.
§ 2. Organ egzekucyjny po wysłuchaniu wierzycieli, zobowiązanego i zarządcy
oraz po rozpatrzeniu sprawozdań zatwierdza sprawozdania zarządcy albo odmawia ich
zatwierdzenia w całości lub w części.
§ 3. W przypadku odmowy zatwierdzenia sprawozdania przepisy art. 110g § 2
i 3 stosuje się odpowiednio.
§ 4. Zarządca jest odpowiedzialny względem wszystkich uczestników za
należyte wykonywanie swoich obowiązków.

Art. 110k. § 1. Zarządca może żądać wynagrodzenia oraz zwrotu wydatków,
które w związku z zarządem poniósł z własnych środków. Wysokość wynagrodzenia określa organ egzekucyjny odpowiednio do nakładu pracy i dochodowości nieruchomości.
§ 2. Wynagrodzenie, o którym mowa w § 1, nie należy się zarządcy, który jest
zobowiązanym. Może on tylko pokrywać z pożytków z nieruchomości
najkonieczniejsze potrzeby własne i rodziny w rozmiarze, jaki oznacza organ
egzekucyjny, oraz swoje wydatki związane z zarządem.
§ 3. Organ egzekucyjny w sprawach dotyczących wynagrodzenia oraz zwrotu
wydatków zarządcy wydaje postanowienie, na które przysługuje zażalenie.
§ 4. Roszczenia o wynagrodzenie za sprawowanie zarządu i o zwrot
poniesionych w związku z zarządem wydatków przedawniają się po upływie 30 dni
od dnia ustąpienia z zarządu lub jego ustania.

Art. 110l. § 1. Z pożytków z nieruchomości zarządca pokrywa w następującej
kolejności:
1) koszty egzekucji wraz ze swoim wynagrodzeniem oraz zwrot własnych
wydatków;
2) bieżące należności pracowników zatrudnionych w nieruchomości lub
w znajdującym się na niej przedsiębiorstwie należącym do zobowiązanego;
3) bieżąco przypadające w czasie zarządu alimenty przyznane prawomocnym
wyrokiem sądu od zobowiązanego, z wyjątkiem alimentów przysługującym
członkom rodziny zobowiązanego pozostającym z nim we wspólnym gospodarstwie domowym w chwili wszczęcia egzekucji;
4) bieżące zobowiązania podatkowe oraz bieżące należności z tytułu ubezpieczenia
społecznego pracowników, o których mowa w pkt 2;
5) zobowiązania związane z wykonywaniem zarządu;
6) należności z tytułu ubezpieczenia nieruchomości, jej przynależności i pożytków.
§ 2. Nadwyżkę dochodów, po pokryciu zobowiązań, o których mowa w § 1,
zarządca przekazuje do depozytu organu egzekucyjnego. Nadwyżkę dołącza się do
kwoty uzyskanej przez organ egzekucyjny za sprzedaż nieruchomości. Jeżeli
egzekucja ulega umorzeniu, nadwyżkę tę otrzymuje zobowiązany.

Art. 110m. § 1. Po upływie terminu określonego w wezwaniu zobowiązanego
do zapłaty dochodzonych należności organ egzekucyjny dokonuje opisu
i oszacowania wartości zajętej nieruchomości.
§ 2. Przed przystąpieniem do opisu i oszacowania wartości zajętej
nieruchomości organ egzekucyjny żąda od właściwych organów:
1) wyciągu – a w przypadku potrzeby odpisu księgi wieczystej albo zaświadczenia
sądu wystawionego na podstawie zbioru dokumentów prowadzonego dla
nieruchomości, zawierającego wskazanie jej właściciela i wykaz ujawnionych
w tym zbiorze obciążeń, jeżeli zaś nieruchomość jest objęta ewidencją gruntów
i budynków – także wyciągu z ich rejestru;
2) podania adresów miejsc zamieszkania uczestników postępowania.
§ 3. Jeżeli nieruchomość nie ma księgi wieczystej lub zbioru dokumentów, organ
egzekucyjny jest obowiązany uzyskać inny dokument stwierdzający własność
nieruchomości zobowiązanego.

Art. 110n. § 1. Jeżeli nieruchomość jest położona na obszarze przeznaczonym
w planie miejscowym na cele publiczne, organ egzekucyjny przed przystąpieniem do
opisu i oszacowania wartości nieruchomości wzywa właściwą jednostkę samorządu
terytorialnego do oświadczenia w terminie 3 miesięcy od dnia doręczenia wezwania,
czy skorzysta z prawa pierwokupu. Jeżeli jednostka samorządu terytorialnego nie
skorzystała z prawa pierwokupu albo organowi egzekucyjnemu w wyznaczonym
terminie nie zostanie doręczone oświadczenie w tej sprawie, prawo pierwokupu wygasa.
§ 2. Jeżeli oświadczenie, o którym mowa w § 1, zostało doręczone organowi
egzekucyjnemu w wyznaczonym terminie, organ ten oznacza cenę nabycia
w wysokości odpowiadającej wartości zajętej nieruchomości, określonej przez
rzeczoznawcę majątkowego.
§ 3. Postanowienie w sprawie wysokości ceny nabycia wywiera skutki przybicia.
Do ceny nabycia stosuje się odpowiednio art. 112 § 1.
§ 4. Postanowienie w sprawie wysokości ceny nabycia doręcza się jednostce,
o której mowa w § 1, zobowiązanemu i wierzycielowi. Na postanowienie to
przysługuje zażalenie.
§ 5. Jeżeli jednostce samorządu terytorialnego nie przysługuje prawo
pierwokupu nieruchomości lub prawo to wygasło, przepisy § 1–4 stosuje się
odpowiednio do prawa pierwokupu wpisanego do księgi wieczystej na rzecz innych osób.

Art. 110o. § 1. O terminie opisu i oszacowania wartości nieruchomości organ
egzekucyjny zawiadamia znanych mu uczestników postępowania egzekucyjnego.
§ 2. Organ egzekucyjny wzywa ponadto, przez obwieszczenie publiczne
wywieszone w siedzibie urzędu skarbowego oraz urzędu właściwej jednostki
samorządu terytorialnego, uczestników, o których nie ma wiadomości, oraz inne
osoby, które roszczą sobie prawa do nieruchomości i jej przynależności, aby przed
ukończeniem opisu zgłosiły swoje prawa.
§ 3. Zawiadomienia i obwieszczenia dokonywane są nie później niż na 14 dni
przed rozpoczęciem opisu.

Art. 110p. § 1. Na wniosek zobowiązanego, zgłoszony nie później niż podczas
opisu i oszacowania wartości nieruchomości, jak również z urzędu, może być
wystawiona na licytację wydzielona na podstawie przepisów o gospodarce
nieruchomościami część zajętej nieruchomości, której cena wywoławcza wystarcza na
zaspokojenie wierzyciela egzekwującego. O prowadzeniu egzekucji z wydzielonej
części nieruchomości organ egzekucyjny rozstrzyga po oszacowaniu wartości nieruchomości.
§ 2. Na postanowienie organu egzekucyjnego w sprawie prowadzenia egzekucji
z wydzielonej części nieruchomości i oszacowania jej wartości przysługuje zażalenie.
§ 3. W przypadku prowadzenia egzekucji z wydzielonej części nieruchomości
dalsze postępowanie co do reszty nieruchomości zawiesza się do czasu zakończenia
licytacji wydzielonej części.

Art. 110r. § 1. W protokole opisu i oszacowania wartości nieruchomości organ
egzekucyjny podaje:
1) oznaczenie nieruchomości, w tym numer ewidencyjny działki, obręb,
powierzchnię, a także oznaczenie księgi wieczystej lub w przypadku jej braku –
zbioru dokumentów;
2) obiekty budowlane ze wskazaniem ich przeznaczenia gospodarczego oraz
przynależności nieruchomości, jak również zapasy objęte zajęciem;
3) stwierdzone prawa i obciążenia;
4) umowy ubezpieczenia;
5) osoby, w których posiadaniu znajduje się nieruchomość, jej przynależności i pożytki;
6) sposób korzystania z nieruchomości przez zobowiązanego;
7) określenie wartości nieruchomości z podaniem jego podstaw;
8) zgłoszone prawa do nieruchomości;
9) inne okoliczności istotne dla oznaczenia lub oszacowania wartości nieruchomości.
§ 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy sposób przeprowadzenia opisu i oszacowania wartości
nieruchomości, mając na uwadze zapewnienie prawidłowej wyceny nieruchomości
i uwzględniając przepisy o gospodarce nieruchomościami.

Art. 110s. § 1. Do oszacowania wartości zajętej nieruchomości organ
egzekucyjny wyznacza rzeczoznawcę majątkowego, o którym mowa w przepisach
o gospodarce nieruchomościami.
§ 2. Przy oszacowaniu wartości nieruchomości podaje się wartość:
1) gruntów;
2) obiektów budowlanych;
3) przynależności i pożytków.
§ 3. W przypadku, o którym mowa w art. 110p, przy oszacowaniu wartości
nieruchomości podaje się wartość składników określonych w § 2 w odniesieniu do
wydzielonej części nieruchomości.
§ 4. Wartości, o których mowa w § 2 i 3, podaje się z uwzględnieniem oraz bez
uwzględnienia praw, które pozostają w mocy bez zaliczenia na cenę nabycia, oraz
wartości praw nieokreślonych sumą pieniężną obciążających nieruchomość,
w szczególności świadczeń z tytułu takich praw.

Art. 110t. Jeżeli zostały zgłoszone prawa osób trzecich do gruntu, obiektów
budowlanych, przynależności lub pożytków albo gdy składniki takie znajdują się we
władaniu osób trzecich, oznacza się:
1) wartość spornego składnika i wartość całości nieruchomości po wyłączeniu tego
składnika;
2) wartość całości nieruchomości z uwzględnieniem i bez uwzględnienia praw,
które pozostają w mocy bez zaliczenia na cenę nabycia;
3) wartości praw nieokreślonych sumą pieniężną, obciążających nieruchomość,
w szczególności świadczeń z tytułu takich praw.

Art. 110u. § 1. Zarzuty do opisu i oszacowania wartości nieruchomości mogą
być wnoszone przez wszystkich uczestników postępowania egzekucyjnego w terminie
14 dni od dnia ukończenia opisu i oszacowania wartości nieruchomości. Na
postanowienie organu egzekucyjnego w sprawie opisu i oszacowania wartości
nieruchomości przysługuje zażalenie.
§ 2. Jeżeli w stanie nieruchomości, w okresie pomiędzy sporządzeniem opisu
i oszacowaniem jej wartości a wyznaczonym terminem licytacji, zajdą istotne zmiany,
organ egzekucyjny może przeprowadzić dodatkowy opis i oszacowanie wartości nieruchomości.

Art. 110w. § 1. Zajętą nieruchomość organ egzekucyjny sprzedaje w drodze
licytacji publicznej.
§ 2. Termin licytacji nie może być wyznaczony wcześniej niż po upływie 30 dni
od dnia doręczenia zobowiązanemu opisu i oszacowania wartości nieruchomości.
§ 3. O licytacji organ egzekucyjny zawiadamia przez publiczne obwieszczenie,
w którym podaje:
1) termin i miejsce licytacji;
2) oznaczenie nieruchomości, która ma być sprzedana, ze wskazaniem miejsca jej
położenia i przeznaczenia gospodarczego oraz księgi wieczystej lub zbioru
dokumentów ze wskazaniem sądu, w którym są prowadzone;
3) oszacowaną wartość nieruchomości i cenę wywoławczą;
4) firmę lub imię i nazwisko zobowiązanego;
5) wysokość wadium, jakie licytant przystępujący do przetargu powinien złożyć,
z zaznaczeniem że wadium składa się w gotówce albo w postaci czeku
potwierdzonego wystawionego na organ egzekucyjny;
6) czas, w którym w terminie 14 dni przed dniem licytacji będzie wolno oglądać
nieruchomość oraz przeglądać w urzędzie skarbowym akta postępowania
egzekucyjnego;
7) wzmiankę, że prawa osób trzecich nie będą przeszkodą do licytacji i przyznania
nabywcy własności nieruchomości bez zastrzeżeń, jeżeli osoby te nie wystąpiły
wcześniej o wyłączenie nieruchomości lub jej przynależności spod egzekucji;
8) wyjaśnienie, że użytkowanie, służebności i prawa dożywotnika, jeżeli nie są
ujawnione w księdze wieczystej lub przez złożenie dokumentu do zbioru
dokumentów i nie zostaną zgłoszone najpóźniej na 3 dni przed rozpoczęciem
licytacji, nie będą uwzględnione w dalszym toku egzekucji i wygasną z chwilą,
w której postanowienie o przyznaniu własności stanie się ostateczne.
§ 4. Obwieszczenie o licytacji doręcza się:
1) uczestnikom postępowania;
2) właściwej jednostce samorządu terytorialnego oraz organom ubezpieczeń
społecznych z wezwaniem, aby najpóźniej w dniu licytacji zgłosiły zestawienie
podatków i innych danin publicznych, należnych na dzień licytacji;
3) osobom mającym prawo pierwokupu nieruchomości, jeżeli prawo to zostało
wpisane do księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości.
§ 5. Obwieszczenie o licytacji wywiesza się w siedzibach urzędu skarbowego
oraz urzędu właściwej jednostki samorządu terytorialnego co najmniej na 30 dni przed
jej terminem, a jeżeli wartość nieruchomości została oszacowana na kwotę wyższą niż
83 600 zł – także w dzienniku poczytnym w danej miejscowości.
§ 6. Na wniosek i koszt zobowiązanego lub wierzyciela organ egzekucyjny może
zarządzić ogłoszenie o licytacji również w inny wskazany przez nich sposób.
§ 7. W ogłoszeniu w dzienniku podaje się oznaczenie nieruchomości, termin
i miejsce licytacji, oszacowaną wartość nieruchomości i cenę wywoławczą oraz
wysokość wadium, jakie licytant powinien złożyć.
§ 8. Jeżeli egzekucja dotyczy jednej lub kilku nieruchomości położonych na
obszarze działania różnych organów egzekucyjnych, obwieszczenie wywiesza się
ponadto w siedzibach właściwych urzędów skarbowych, a jeżeli obwieszczenie ma być także ogłoszone w prasie, ogłasza się je w dziennikach poczytnych w miejscowościach, w których te urzędy się znajdują.

Art. 110y. § 1. Z chwilą obwieszczenia o licytacji nieruchomości wchodzącej
w skład gospodarstwa rolnego współwłaścicielowi tej nieruchomości, który nie jest
dłużnikiem osobistym, przysługuje prawo przejęcia nieruchomości na własność za
cenę nie niższą od oszacowanej wartości nieruchomości. Wniosek o przejęcie składa
się nie później niż 3 dnia poprzedzającego dzień licytacji.
§ 2. Jeżeli kilku współwłaścicieli zgłosi wniosek o przejęcie, pierwszeństwo
przysługuje temu z nich, który prowadzi gospodarstwo rolne lub pracuje w nim. Jeżeli
warunek ten spełnia kilku współwłaścicieli albo nie spełnia go żaden z nich, organ
egzekucyjny przyznaje pierwszeństwo temu współwłaścicielowi, który daje najlepszą
gwarancję należytego prowadzenia gospodarstwa rolnego.
§ 3. O pierwszeństwie przejęcia nieruchomości rozstrzyga organ egzekucyjny,
wydając postanowienie o przybiciu. Na postanowienie to przysługuje zażalenie.
§ 4. Jeżeli nikt nie skorzysta z prawa przejęcia nieruchomości na podstawie
przepisów § 1–3, albo jeżeli przedmiotem egzekucji nie jest nieruchomość wchodząca
w skład gospodarstwa rolnego, organ egzekucyjny po dokonaniu obwieszczeń
przedstawia akta organowi nadzoru. W przypadku spostrzeżenia niedokładności lub
wadliwości postępowania organ nadzoru poleci organowi egzekucyjnemu ich usunięcie.

Art. 110z. § 1. Na czynności organu egzekucyjnego dotyczące obwieszczenia
o licytacji przysługuje skarga. Skargę można wnieść w terminie 14 dni od dnia
ogłoszenia o licytacji.
§ 2. W sprawie skargi, o której mowa w § 1, postanowienie wydaje organ egzekucyjny.
§ 3. Na postanowienie organu egzekucyjnego oddalające skargę przysługuje zażalenie.

art. 111. więcej Art. 111. § 1. Wadium wynosi jedną dziesiątą części oszacowanej wartości
nieruchomości.
§ 2. Z zastrzeżeniem § 5 i 6, wadium składa:
1) przystępujący do licytacji;
2) osoba, która składa wniosek o przejęcie nieruchomości, o którym mowa
w art. 110y § 1, art. 111h § 2 i art. 111i § 3.
§ 3. Osoba, o której mowa w § 1 pkt 2, składa wadium w terminie złożenia
wniosku o przejęcie nieruchomości.
§ 4. Do złożenia wadium stosuje się odpowiednio przepis art. 105b § 1 zdanie
drugie i trzecie.
§ 5. Nie składa wadium osoba, której przysługuje ujawnione w opisie
i oszacowaniu prawo do nieruchomości lub jej przynależności, jeżeli jego wartość nie
jest niższa od wysokości wadium i zostało ono stwierdzone w protokole opisu
i oszacowania wartości nieruchomości.
§ 6. Jeżeli wartość prawa, o którym mowa w § 5, jest niższa od wysokości
wadium, wysokość wadium obniża się do różnicy między pełnym wadium a wartością prawa.

Art. 111a. Wadium złożone przez licytanta, któremu udzielono przybicia,
zatrzymuje się. Pozostałym licytantom wadium zwraca się niezwłocznie nie później
niż w terminie 7 dni roboczych od dnia licytacji. Za datę zwrotu wadium uznaje się
dzień obciążenia rachunku organu egzekucyjnego.

Art. 111b. § 1. Nabywca, który nie wykonał w terminie warunków licytacyjnych
co do zapłaty ceny, traci wadium.
§ 2. Od nabywcy nieskładającego wadium, który nie wykonał warunków
licytacyjnych, ściąga się wadium w trybie egzekucji administracyjnej.
§ 3. Z wadium utraconego przez nabywcę lub od niego ściągniętego pokrywa się
koszty egzekucji związane ze sprzedażą.

Art. 111c. § 1. Licytacja odbywa się publicznie, w obecności i pod nadzorem
kierownika komórki organizacyjnej urzędu skarbowego prowadzącej egzekucję
administracyjną, zwanego dalej „komornikiem skarbowym”.
§ 2. Po wywołaniu licytacji poborca skarbowy podaje do wiadomości obecnych:
1) przedmiot licytacji;
2) cenę wywoławczą;
3) wysokość wadium;
4) termin uiszczenia ceny nabycia;
5) prawa obciążające nieruchomość, które będą utrzymane w mocy z zaliczeniem
i bez zaliczenia na cenę nabycia;
6) zmiany w stanie faktycznym i prawnym nieruchomości, jeżeli zaszły po jej
opisie i oszacowaniu wartości.
§ 3. Przedmiotem licytacji jest nieruchomość według stanu objętego opisem
i oszacowaniem wartości z uwzględnieniem zmian, o których mowa w § 2 pkt 6.
§ 4. Jeżeli przedmiotem licytacji jest kilka nieruchomości lub kilka części jednej
nieruchomości, zobowiązany ma prawo wskazać kolejność, w jakiej ma być
przeprowadzona licytacja poszczególnych nieruchomości lub ich części.

Art. 111d. § 1. W licytacji nie mogą uczestniczyć:
1) zobowiązany;
2) pracownicy obsługujący organ egzekucyjny;
3) małżonkowie, dzieci, rodzice i rodzeństwo osób, o których mowa w pkt 1 i 2;
4) osoby obecne na licytacji w charakterze urzędowym;
5) licytant, który nie wykonał warunków poprzedniej licytacji tej samej
nieruchomości;
6) osoby, które mogą nabyć nieruchomość tylko za zezwoleniem organu
administracji publicznej, a zezwolenia tego nie przedstawiły.
§ 2. Stawienie się jednego licytanta wystarcza do przeprowadzenia licytacji.
§ 3. Pełnomocnictwo do udziału w licytacji stwierdzone jest dokumentem
z podpisem urzędowo lub notarialnie poświadczonym. Podpisy na pełnomocnictwach
udzielonych przez państwowe jednostki organizacyjne lub jednostki samorządu
terytorialnego oraz na pełnomocnictwach udzielonych adwokatom, radcom prawnym
lub doradcom podatkowym nie wymagają poświadczenia.

Art. 111e. Cena wywoławcza, za którą nieruchomość można nabyć w pierwszej
licytacji, wynosi trzy czwarte oszacowanej wartości nieruchomości.

Art. 111f. § 1. Licytacja odbywa się ustnie.
§ 2. Postąpienie nie może wynosić mniej niż jeden procent ceny wywołania,
z zaokrągleniem wzwyż do pełnych złotych.
§ 3. Zaoferowana cena przestaje wiązać, gdy inny licytant zaoferował cenę wyższą.
§ 4. Po ustaniu postąpień poborca skarbowy, uprzedzając obecnych, że po
trzecim obwieszczeniu dalsze postąpienia nie będą przyjęte, obwieszcza trzykrotnie
ostatnio zaoferowaną cenę, zamyka licytację i wymienia licytanta, który zaoferował
najwyższą cenę.
§ 5. Jeżeli należność wierzyciela wraz z odsetkami z tytułu niezapłacenia jej
w terminie i kosztami egzekucyjnymi zostanie uiszczona przed zamknięciem licytacji,
poborca skarbowy zamyka licytację, a organ egzekucyjny uchyla zajęcie nieruchomości.

Art. 111g. Jeżeli przedmiotem licytacji jest kilka nieruchomości lub kilka części
nieruchomości, poborca skarbowy wstrzymuje licytację pozostałych nieruchomości
lub ich części z chwilą, gdy osiągnięto kwotę wystarczającą na zaspokojenie
dochodzonej należności wraz z odsetkami z tytułu niezapłacenia jej w terminie
i kosztami egzekucyjnymi, a organ egzekucyjny uchyla zajęcie nieruchomości.

Art. 111h. § 1. Jeżeli nikt nie przystąpił do licytacji, a przedmiotem licytacji jest
nieruchomość wchodząca w skład gospodarstwa rolnego, współwłaściciel tej
nieruchomości niebędący dłużnikiem osobistym, ma prawo przejęcia nieruchomości
na własność za cenę nie niższą od trzech czwartych oszacowanej wartości
nieruchomości. Przepis art. 110y § 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
§ 2. Wniosek o przejęcie nieruchomości należy zgłosić w terminie 7 dni od dnia licytacji.
§ 3. Jeżeli nikt nie przystąpił do licytacji, a przedmiotem egzekucji jest
własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do
lokalu użytkowego lub prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni
mieszkaniowej, wierzyciel hipoteczny, inny niż urząd skarbowy, może przejąć to
prawo za cenę nie niższą od trzech czwartych oszacowanej wartości nieruchomości;
wniosek o przejęcie należy zgłosić w terminie 7 dni od dnia licytacji.

Art. 111i. § 1. Jeżeli nikt nie zgłosił wniosku, o którym mowa w art. 111h, organ
egzekucyjny wyznacza drugą licytację, na której cena wywoławcza wynosi 70%
oszacowanej wartości nieruchomości.
§ 2. Jeżeli nikt nie przystąpił do drugiej licytacji, przejęcie nieruchomości na
własność może nastąpić za cenę nie niższą od 70% wartości nieruchomości, przy czym
prawo przejęcia przysługuje wierzycielowi egzekwującemu lub hipotecznemu,
z wyjątkiem urzędu skarbowego, oraz współwłaścicielowi.
§ 3. Wniosek o przejęcie nieruchomości wierzyciel lub współwłaściciel składa
do organu egzekucyjnego w terminie 7 dni od dnia licytacji.
§ 4. Jeżeli kilku wierzycieli składa wniosek o przejęcie, pierwszeństwo
przysługuje temu, kto zaoferował cenę wyższą, a przy równych cenach – temu, czyja
należność jest większa.

Art. 111j. § 1. Jeżeli po drugiej licytacji żaden z wierzycieli lub współwłaścicieli
nie przejął nieruchomości na własność, organ egzekucyjny wyznacza trzecią licytację,
na której cena wywoławcza wynosi 65% oszacowanej wartości nieruchomości.
§ 2. Jeżeli nikt nie przystąpił do trzeciej licytacji, przejęcie nieruchomości na
własność może nastąpić przez osoby, o których mowa w art. 111i § 2, za cenę nie
niższą od 65% wartości nieruchomości. Do przejęcia nieruchomości na własność
stosuje się odpowiednio przepisy art. 111i § 3 i 4.

Art. 111k. § 1. Jeżeli po trzeciej licytacji żaden z wierzycieli nie przejął
nieruchomości na własność, uchyla się zajęcie nieruchomości. Nowa egzekucja z tej
samej nieruchomości może być wszczęta nie wcześniej niż po upływie 12 miesięcy od
dnia uchylenia zajęcia nieruchomości.
§ 2. Jeżeli wniosek o wszczęcie nowej egzekucji złożono przed upływem 3 lat od
trzeciej licytacji, organ egzekucyjny dokonuje nowego opisu i oszacowania wartości
nieruchomości tylko na wniosek zobowiązanego. Zobowiązany może złożyć taki
wniosek przed upływem 14 dni od dnia ponownego doręczenia mu wezwania do
zapłaty, o czym należy go uprzedzić przy doręczeniu wezwania.

Art. 111l. Skargę na czynności poborcy skarbowego w toku licytacji aż do jej
zamknięcia zgłasza się ustnie komornikowi skarbowemu, który przyjmuje skargę do
protokołu i natychmiast ją rozstrzyga, chyba że nie jest to możliwe. Rozstrzygnięcie
komornika skarbowego ma moc postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Art. 111m. § 1. Po zamknięciu licytacji organ egzekucyjny wydaje
postanowienie o przybiciu na rzecz licytanta, który zaoferował najwyższą cenę.
§ 2. Postanowienie o przybiciu ogłasza się niezwłocznie po zamknięciu licytacji,
z zastrzeżeniem § 3.
§ 3. Jeżeli skargi lub zażalenia wniesione w toku postępowania egzekucyjnego
nie są jeszcze ostatecznie rozstrzygnięte, organ egzekucyjny wstrzymuje wydanie
postanowienia o przybiciu do czasu ich rozstrzygnięcia.
§ 4. Gdy przejęcie nieruchomości na własność ma nastąpić po niedojściu do
skutku licytacji, organ egzekucyjny udziela przybicia na rzecz przejmującego po
wysłuchaniu wnioskodawcy.
§ 5. Postanowienie o przybiciu zawiera firmę lub imię i nazwisko nabywcy,
oznaczenie nieruchomości, datę licytacji i cenę nabycia.

Art. 111n. § 1. Organ egzekucyjny odmawia przybicia, jeżeli ostateczne
rozstrzygnięcia skarg lub zażaleń wniesionych w toku postępowania egzekucyjnego
potwierdzą naruszenie przepisów postępowania w toku licytacji i jeżeli uchybienia te
mogły mieć istotny wpływ na wynik licytacji albo, jeżeli uczestnik nie otrzymał
zawiadomienia o licytacji, chyba że będąc na licytacji nie wystąpił ze skargą na to
uchybienie.
§ 2. Organ egzekucyjny odmawia przybicia również wtedy, gdy postępowanie
egzekucyjne podlegało umorzeniu lub zawieszeniu.
§ 3. Organ egzekucyjny wyznacza ponowną licytację:
1) jeżeli odmówi przybicia z przyczyn, o których mowa w § 1;
2) po ustaniu przyczyny zawieszenia.

Art. 111o. § 1. Jeżeli przybicie nie następuje niezwłocznie po zamknięciu
licytacji, organ egzekucyjny na wniosek licytanta, który zaoferował najwyższą cenę,
może, w przypadku gdy zarządcą jest zobowiązany, odebrać mu zarząd i ustanowić
innego zarządcę.
§ 2. W sprawie odebrania zarządu organ egzekucyjny wydaje postanowienie na
wniosek nabywcy. Nabywca może być na własne żądanie ustanowiony zarządcą, jeżeli
oprócz wadium złożył w gotówce nie mniej niż piątą część ceny nabycia albo jeżeli do tej wysokości przysługuje mu prawo zaliczenia swej wierzytelności na poczet ceny nabycia.
§ 3. W przypadku wygaśnięcia skutków przybicia bez równoczesnego
umorzenia egzekucji, organ egzekucyjny wydaje postanowienie co do osoby zarządcy,
jeżeli dotychczasowym zarządcą był nabywca.

Art. 111p. Jeżeli nabywca nie uzyska przyznania własności, należność
przypadająca jemu z tytułu zarządu pokrywa się z kwot pieniężnych złożonych na
poczet ceny poza wadium.

Art. 111r. § 1. Postanowienie o przybiciu doręcza się wierzycielowi,
dłużnikowi, nabywcy i osobom, które w toku licytacji zaskarżyły czynności związane
z udzieleniem przybicia, jak też zarządcy, który nie jest dłużnikiem, a postanowienie
o odmowie przybicia – wierzycielowi, dłużnikowi i licytantowi, który zaoferował
najwyższą cenę.
§ 2. Na postanowienie organu egzekucyjnego co do przybicia przysługuje zażalenie.

Art. 111s. Jeżeli nabywca nie wykonał w terminie warunków licytacyjnych co
do zapłaty ceny, wygasają skutki przybicia. Uiszczoną część ceny zwraca się.
Następstwa te organ egzekucyjny stwierdza postanowieniem, na które przysługuje zażalenie.

Art. 111t. Wyznaczenie ponownej licytacji może nastąpić, gdy postanowienie
stwierdzające wygaśnięcie przybicia stanie się ostateczne.

art. 112. więcej Art. 112. § 1. Z chwilą gdy postanowienie o przybiciu stało się ostateczne, organ
egzekucyjny wzywa licytanta, który uzyskał przybicie, aby w terminie 14 dni od
otrzymania wezwania złożył do depozytu organu egzekucyjnego cenę nabycia
z potrąceniem wadium złożonego w gotówce. Na wniosek nabywcy organ
egzekucyjny może wyznaczyć dłuższy termin uiszczenia ceny nabycia,
nieprzekraczający jednak 3 miesięcy.
§ 2. Nabywca może zaliczyć na poczet ceny własną wierzytelność lub jej część,
jeżeli znajduje ona pokrycie w cenie nabycia.
§ 3. Za zgodą wierzyciela, którego wierzytelność znajduje pokrycie w cenie
nabycia, nabywca może tę wierzytelność zaliczyć na poczet ceny. Zgoda wierzyciela
stwierdzona jest dokumentem z podpisem urzędowo lub notarialnie poświadczonym
albo wyrażona do protokołu nie później niż w terminie, w którym nabywca ma
obowiązek uiścić cenę nabycia.

Art. 112a. Kwota przypadająca zobowiązanemu w chwili zajęcia na podstawie
umowy ubezpieczenia przechodzi na nabywcę w całości. O kwotę tę podwyższa się
cenę nabycia.

Art. 112b. § 1. Jeżeli postanowienie o przybiciu stało się ostateczne i nabywca
uiścił cenę nabycia albo postanowienie o ustaleniu ceny nabycia stało się ostateczne
i jednostka lub osoba, o których mowa w art. 110n, uregulowała całą cenę nabycia,
organ egzekucyjny wydaje postanowienie o przyznaniu własności.
§ 2. Na postanowienie o przyznaniu własności przysługuje zażalenie.
§ 3. Postanowienie o przyznaniu własności, które stało się ostateczne, przenosi
własność na nabywcę i jest tytułem do ujawnienia na rzecz nabywcy prawa własności
w katastrze nieruchomości oraz przez wpis w księdze wieczystej lub podlega złożeniu
do zbioru dokumentów. Postanowienie o przyznaniu własności jest także tytułem
egzekucyjnym do wprowadzenia nabywcy w posiadanie nieruchomości.
§ 4. Z chwilą kiedy postanowienie o przyznaniu własności stało się ostateczne,
do nabywcy należą pożytki z nieruchomości. Od tej chwili nabywca ponosi również
daniny publiczne przypadające z nieruchomości, których płatność przypada w dniu,
w którym postanowienie o przyznaniu własności stało się ostateczne, lub po tym dniu.
§ 5. (uchylony)

Art. 112c. § 1. Z chwilą gdy postanowienie o przyznaniu własności staje się
ostateczne, wygasają wszelkie prawa i skutki ujawnienia praw i roszczeń osobistych,
ciążące na nieruchomości. W miejsce tych praw powstaje prawo do zaspokojenia
z ceny nabycia w kolejności przewidzianej w przepisach o podziale kwoty uzyskanej z egzekucji.
§ 2. Pozostają w mocy bez potrącenia ich wartości z ceny nabycia:
1) prawa ciążące na nieruchomości z mocy ustawy;
2) służebności, o których mowa w art. 1000 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego.
§ 3. Pozostają również w mocy ujawnione przez wpis w księdze wieczystej lub
przez złożenie dokumentu do zbioru albo nieujawnione w ten sposób, lecz zgłoszone
najpóźniej na 3 dni przed terminem licytacji użytkowanie, służebności i prawa
dożywotnika, jeżeli przysługuje im pierwszeństwo przed wszystkimi hipotekami lub
jeżeli nieruchomość nie jest obciążona hipotekami albo jeżeli wartość użytkowania,
służebności lub praw dożywotnika znajduje pełne pokrycie w cenie nabycia. Jednakże
w ostatnim przypadku wartość tych praw będzie zaliczona na cenę nabycia.

Art. 112d. Na wniosek właściciela nieruchomości władnącej, zgłoszony
najpóźniej na 3 dni przed terminem licytacji, organ egzekucyjny może postanowić, że
służebność gruntowa, która nie znajduje pełnego pokrycia w cenie nabycia, będzie
utrzymana w mocy, jeżeli jest dla nieruchomości władnącej konieczna, a nie obciąża
w sposób istotny wartości nieruchomości obciążonej.

Art. 112e. Z chwilą gdy postanowienie o przyznaniu własności stało się
ostateczne, nabywca wstępuje w prawa i obowiązki zobowiązanego wynikające
z umów dotyczących nieruchomości stosownie do przepisów prawa normujących te umowy.

Art. 112f. § 1. Postanowienie o przyznaniu własności, które stało się ostateczne,
wraz z planem podziału kwoty uzyskanej z egzekucji jest tytułem do wykreślenia
w księdze wieczystej lub w zbiorze dokumentów wszelkich praw, które według planu
podziału wygasły.
§ 2. Na podstawie postanowienia o przyznaniu własności wykreśla się wszystkie
hipoteki obejmujące nieruchomość, jeżeli w postanowieniu stwierdzono zapłacenie
przez nabywcę całej ceny nabycia gotówką lub czekiem potwierdzonym.

Art. 112g. Nabywca nie może żądać unieważnienia nabycia ani zmniejszenia
ceny z powodu wad nieruchomości lub przedmiotów razem z nią nabytych.

art. 113. więcej Art. 113. (uchylony).

art. 114. więcej Art. 114. Do egzekucji z ułamkowej części nieruchomości i do egzekucji
z użytkowania wieczystego stosuje się odpowiednio przepisy o egzekucji
z nieruchomości, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

Art. 114a. O zajęciu ułamkowej części nieruchomości organ egzekucyjny
zawiadamia także pozostałych współwłaścicieli, a o zajęciu użytkowania wieczystego
– także właściciela nieruchomości oraz właściwy organ administracji publicznej.

Art. 114b. § 1. Jeżeli przedmiotem egzekucji jest użytkowanie wieczyste,
zajęcie obejmuje użytkowanie wieczyste gruntu wraz z jego pożytkami oraz
znajdujące się na gruncie obiekty budowlane stanowiące własność użytkownika
wieczystego wraz z:
1) ruchomościami, będącymi własnością użytkownika wieczystego, a potrzebnymi
do korzystania z przedmiotu użytkowania wieczystego zgodnie z jego
przeznaczeniem, jeżeli pozostają z tym przedmiotem w faktycznym związku,
odpowiadającym temu celowi;
2) wyposażeniem obiektów budowlanych stanowiących własność użytkownika wieczystego;
3) prawami wynikającymi z umów ubezpieczenia przedmiotów zajęcia, a także
należnościami z tych umów już przypadającymi.
§ 2. Zajęcie obejmuje także przedmioty, o których mowa w § 1 pkt 1 i 2,
wprowadzone później oraz później wzniesione obiekty budowlane i posadzone
rośliny, jak również prawa z umów ubezpieczenia później zawartych.

Art. 114c. Gdy przedmiotem zarządu jest ułamkowa część nieruchomości,
zarządca działa tylko w granicach uprawnień zobowiązanego jako współwłaściciela.

Art. 114d. W przypadku prowadzenia egzekucji z użytkowania wieczystego,
jeżeli właściwy organ wystąpił z żądaniem rozwiązania umowy użytkowania
wieczystego, wstrzymuje się czynności egzekucyjne w egzekucji z nieruchomości.
Organ egzekucyjny podejmuje egzekucję z nieruchomości, jeżeli sąd orzeknie, że brak
jest podstaw do rozwiązania umowy użytkowania wieczystego. W przypadku
rozwiązania umowy użytkowania wieczystego organ egzekucyjny uchyla zajęcie nieruchomości.

Art. 114e. W przypadku prowadzenia egzekucji z ułamkowej części
nieruchomości, opisowi i oszacowaniu wartości podlega cała nieruchomość.
Wartością takiej części nieruchomości jest odpowiednia część oszacowanej wartości
całej nieruchomości.

Art. 114f. Jeżeli egzekucja jest prowadzona z użytkowania wieczystego,
w protokole opisu i oszacowania wartości nieruchomości podaje się końcową datę
użytkowania wieczystego oraz ujawniony w księdze wieczystej sposób korzystania
z gruntu przez użytkownika wieczystego.

Art. 114g. Jeżeli przedmiotem egzekucji jest użytkowanie wieczyste,
postanowienie o przyznaniu tego prawa nie narusza ograniczonych praw rzeczowych
na nieruchomości powstałych przed jej oddaniem w użytkowanie wieczyste.

Art. 114h. § 1. Jeżeli przedmiotem licytacji jest ułamkowa część nieruchomości,
pozostają w mocy, bez potrącenia ich wartości z ceny nabycia, obciążenia tej części
ułamkowej nieruchomości ujawnione przez wpis w księdze wieczystej lub przez
złożenie dokumentu do zbioru dokumentów.
§ 2. Pozostają w mocy również obciążenia części ułamkowej nieruchomości
nieujawnione w sposób, o którym mowa w § 1, lecz zgłoszone najpóźniej na 3 dni
przed terminem licytacji, jeżeli zostały ustanowione przed dniem powstania
współwłasności.

Art. 114i. Postanowienie o przyznaniu własności ułamkowej części
nieruchomości nie narusza obciążających ją hipotek wpisanych przed powstaniem
współwłasności.

art. 115. więcej Art. 115. § 1. Z kwoty uzyskanej z egzekucji zaspokaja się w następującej
kolejności:
1) koszty egzekucyjne i koszty upomnienia;
2) należności zabezpieczone hipoteką morską lub przywilejem na statku morskim;
3) należności zabezpieczone hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym
i zastawem skarbowym albo korzystające z ustawowego pierwszeństwa oraz
prawa, które ciążyły na nieruchomości przed dokonaniem w księdze wieczystej
wpisu o wszczęciu egzekucji lub przed złożeniem do zbioru dokumentów
wniosku o dokonanie takiego wpisu;
4) należności, do których stosuje się przepisy działu III Ordynacji podatkowej, oraz
należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, o ile nie zostały
zaspokojone w trzeciej kolejności;
5) (uchylony)
6) inne należności i odsetki, z zastrzeżeniem § 2a i 3.
§ 2. Przy podziale kwoty uzyskanej z egzekucji z nieruchomości lub egzekucji
przejętej po wystąpieniu zbiegu egzekucji administracyjnej z sądową, po kosztach
egzekucyjnych i kosztach upomnienia zaspokaja się należności alimentacyjne,
a następnie należności za pracę za okres 3 miesięcy, do wysokości minimalnego
wynagrodzenia za pracę określonego w odrębnych przepisach, oraz renty z tytułu
odszkodowania za wywołanie choroby, niezdolności do pracy, kalectwa lub śmierci
i koszty zwykłego pogrzebu zobowiązanego, a po należnościach zabezpieczonych
hipoteką morską, przywilejem na statku morskim, hipoteką, zastawem, zastawem
rejestrowym i zastawem skarbowym albo korzystających z ustawowego pierwszeństwa
oraz prawach, które ciążyły na nieruchomości przed dokonaniem w księdze wieczystej
wpisu o wszczęciu egzekucji lub przed złożeniem do zbioru dokumentów wniosku
o dokonanie takiego wpisu – należności za pracę niezaspokojone w kolejności wcześniejszej.
§ 2a. Wraz z należnościami wymienionymi w § 1 pkt 2 i 3 są zaspokajane
roszczenia o świadczenia uboczne objęte zabezpieczeniem na mocy odrębnych
przepisów.
§ 3. Odsetki za zwłokę od należności pieniężnych, do których mają zastosowanie
przepisy działu III ustawy – Ordynacja podatkowa, zaspokaja się w kolejności
określonej dla tych należności.
§ 4. Jeżeli przedmiotem egzekucji jest własnościowe spółdzielcze prawo do
lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub prawo do domu
jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, wierzytelność spółdzielni
mieszkaniowej z tytułu niewniesionego wkładu budowlanego związana z tym prawem
zaspokaja się przed należnością zabezpieczoną hipotecznie na tym prawie.
§ 5. Należności wymienione w § 1 pkt 2 i 3 zaspokaja się do wysokości kwoty
uzyskanej ze sprzedaży rzeczy albo z realizacji prawa zbywalnego obciążonego. Jeżeli
uzyskana kwota nie wystarcza na zaspokojenie wszystkich zabezpieczonych
należności, należności te zaspokaja się w kolejności odpowiadającej przysługującemu
im pierwszeństwu, a jeżeli mają równe pierwszeństwo albo nie stosuje się do nich
zasady pierwszeństwa – proporcjonalnie w stosunku, w jakim pozostają do siebie.
§ 5a. Jeżeli z kwoty uzyskanej z egzekucji zaspokojeniu podlegają zarówno
wierzytelności zabezpieczone hipoteką, jak i prawa lub roszczenia ciążące na
nieruchomości, o pierwszeństwie między hipoteką a tymi prawami lub roszczeniami
rozstrzyga chwila, od której liczy się skutki wpisu hipoteki, prawa lub roszczenia do
księgi wieczystej.
§ 5b. Roszczenia nabywcy wynikające z odstąpienia od umowy deweloperskiej,
o której mowa w art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw
nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1805
oraz z 2020 r. poz. 471), lub z przekształcenia roszczenia z umowy deweloperskiej
w toku postępowania restrukturyzacyjnego lub upadłościowego, podlegają
zaspokojeniu z kwoty uzyskanej z egzekucji z nieruchomości, na której prowadzone
jest przedsięwzięcie deweloperskie, na takich samych zasadach, jak roszczenie
z umowy deweloperskiej, z pierwszeństwem wynikającym z ujawnienia w księdze
wieczystej przysługującego nabywcy roszczenia z umowy deweloperskiej także
w przypadku, gdy wpis o ujawnieniu tego roszczenia został wykreślony.
§ 6. Jeżeli kwota przeznaczona do podziału nie wystarcza na zaspokojenie
w całości wszystkich należności, należności dalszej kolejności zaspokaja się dopiero
po zupełnym zaspokojeniu należności wcześniejszej kolejności, a gdy kwota nie
wystarcza na pokrycie w całości wszystkich należności tej samej kolejności,
należności te zaspokaja się proporcjonalnie do wysokości każdej z nich.
§ 7. Środki pieniężne pozostałe po podziale kwoty uzyskanej z egzekucji organ
egzekucyjny z urzędu zalicza na poczet innej należności pieniężnej zobowiązanego
objętej tytułem wykonawczym, odsetek z tytułu niezapłacenia jej w terminie, kosztów
upomnienia i kosztów egzekucyjnych, obciążających zobowiązanego. Do zaliczenia
stosuje się odpowiednio przepisy § 1–6.
§ 8. Organ egzekucyjny wydaje postanowienie w sprawie zaliczenia środków
pieniężnych pozostałych po podziale kwoty uzyskanej z egzekucji na poczet innej
należności pieniężnej zobowiązanego objętej tytułem wykonawczym, odsetek z tytułu
niezapłacenia jej w terminie, kosztów upomnienia i kosztów egzekucyjnych,
obciążających zobowiązanego. Na postanowienie przysługuje zażalenie.

Art. 115a. § 1. Organ egzekucyjny dokonuje podziału kwoty uzyskanej ze
sprzedaży rzeczy albo wykonania prawa majątkowego, do których wystąpił zbieg egzekucji.
§ 2. Jeżeli kwoty uzyskane ze sprzedaży rzeczy albo wykonania prawa
majątkowego wystarczają na zaspokojenie wierzycieli, organ egzekucyjny
bezzwłocznie przekazuje wierzycielom przypadające im kwoty.
§ 3. W przypadku gdy kwoty uzyskane ze sprzedaży rzeczy albo wykonania
prawa majątkowego nie wystarczają na zaspokojenie wierzycieli, organ egzekucyjny
informuje wierzycieli o sposobie podziału kwoty uzyskanej z egzekucji.
§ 4. Wierzyciel może złożyć wniosek o wydanie postanowienia w sprawie
podziału kwoty uzyskanej z egzekucji. Wniosek składa się do organu egzekucyjnego
w terminie 7 dni od dnia doręczenia informacji, o której mowa w § 3. We wniosku
wskazuje się przyczyny, z powodu których wierzyciel nie zgadza się z podziałem.
§ 5. Wniosek o wydanie postanowienia w sprawie podziału kwoty uzyskanej
z egzekucji rozpatruje organ egzekucyjny po uprzednim zawiadomieniu wierzycieli
uczestniczących w podziale o złożonym wniosku i o możliwości wzięcia czynnego
udziału w tym postępowaniu. Na postanowienie organu egzekucyjnego w sprawie
podziału kwoty uzyskanej z egzekucji przysługuje wierzycielom i zobowiązanemu zażalenie.
§ 6. W przypadku złożenia wniosku o wydanie postanowienia w sprawie
podziału kwoty uzyskanej z egzekucji, kwoty uzyskane z egzekucji wpłaca się na
wydzielony rachunek bankowy organu egzekucyjnego z oprocentowaniem
udzielanym przez bank dla wkładów wypłacanych na każde żądanie.
§ 7. Jeżeli nie złożono wniosku o wydanie postanowienia w sprawie podziału
kwoty uzyskanej z egzekucji w terminie określonym w § 4 lub postanowienie
w sprawie podziału kwoty uzyskanej z egzekucji stało się ostateczne, organ
egzekucyjny przekazuje wierzycielom przypadające im kwoty.
§ 8. Jeżeli egzekucja jest prowadzona z prawa majątkowego wykonywanego
okresowo, organ egzekucyjny informuje też, w jakim procencie przypada na każdego
wierzyciela udział w kwotach uzyskanych z egzekucji. Jeżeli nastąpiła zmiana
podstaw podziału, organ egzekucyjny informuje wierzycieli o nowym podziale
udziałów wierzycieli w kwotach uzyskanych z egzekucji. Przepisy § 4−7 stosuje się
odpowiednio. Organ egzekucyjny przekazuje wierzycielowi przypadające mu
należności pieniężne, jeżeli wynoszą one więcej niż 20 zł, chyba że dochodzone
należności pieniężne nie przekraczają tej kwoty.

Art. 115aa. W przypadku zapłaty organowi egzekucyjnemu egzekwowanej
należności pieniężnej, odsetek z tytułu niezapłacenia jej w terminie, kosztów
upomnienia i kosztów egzekucyjnych przepis art. 115 stosuje się odpowiednio.

Art. 115b. Organ egzekucyjny sporządza plan podziału kwoty uzyskanej ze
sprzedaży nieruchomości niezwłocznie, gdy postanowienie o przyznaniu własności
nieruchomości staje się ostateczne.

Art. 115c. § 1. W podziale kwoty uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości oprócz
wierzycieli egzekwujących uczestniczą:
1) wierzyciele składający tytuł wykonawczy z dowodem doręczenia dłużnikowi
wezwania do zapłaty i wierzyciele, którzy uzyskali zabezpieczenie powództwa,
jeżeli zgłosili się najpóźniej w dniu uprawomocnienia się postanowienia
o przyznaniu własności nieruchomości;
2) osoby, które przed zajęciem nieruchomości nabyły do niej prawa stwierdzone
w protokole opisu i oszacowania wartości nieruchomości lub prawa których
zostały zgłoszone i udowodnione najpóźniej w dniu uprawomocnienia się
postanowienia o przyznaniu własności;
3) pracownicy co do stwierdzonych dokumentem należności za pracę, jeżeli zgłosili
swe roszczenia przed sporządzeniem planu podziału.
§ 2. (uchylony)
§ 3. Jeżeli wierzytelność hipoteczna nie jest stwierdzona tytułem wykonawczym,
należność przypadającą wierzycielowi hipotecznemu pozostawia się w depozycie
organu egzekucyjnego.

Art. 115d. § 1. Jeżeli przy sporządzaniu planu podziału okaże się, że nabywca,
uiszczając cenę, potrącił wierzytelność, która się w niej nie mieści, organ egzekucyjny
postanowieniem zobowiązuje nabywcę do uzupełnienia ceny w terminie 7 dni. Na
postanowienie to przysługuje zażalenie.
§ 2. W planie podziału organ egzekucyjny wymienia osoby, dla których jest
przeznaczona kwota przypadająca od nabywcy. W tej części plan podziału stanowi dla
nich tytuł egzekucyjny przeciwko nabywcy.
§ 3. Wierzyciel, któremu przysługuje roszczenie przeciwko nabywcy, nabywa
z mocy prawa hipotekę na sprzedanej nieruchomości. Ujawnienie hipoteki w księdze
wieczystej lub w zbiorze dokumentów następuje na wniosek wierzyciela.

Art. 115e. § 1. Jeżeli hipoteka nie jest wyczerpana i może jeszcze służyć
zabezpieczeniu wierzyciela, reszta kwoty pozostaje w depozycie organu
egzekucyjnego aż do ustania stosunku prawnego uzasadniającego korzystanie
z hipoteki.
§ 2. W przypadku hipoteki zabezpieczającej wiele wierzytelności, gdy łączna
kwota wierzytelności przewyższa sumę wymienioną we wpisie hipoteki, a wierzyciel
nie wskazał do dnia, w którym postanowienie o przyznaniu własności stało się
ostateczne, które z wierzytelności i w jakiej wysokości mają zostać zaspokojone,
zaspokaja się wszystkie wierzytelności proporcjonalnie do ich wysokości.

Art. 115f. Jeżeli wierzytelność jest zabezpieczona na kilku nieruchomościach
łącznie, wierzyciel powinien przed uprawomocnieniem się postanowienia
o przyznaniu własności złożyć oświadczenie, czy i w jakiej wysokości żąda
zaspokojenia z każdej ze sprzedanych nieruchomości. Jeżeli w powyższym terminie
tego nie uczyni, a podzielona ma być suma uzyskana tylko z jednej nieruchomości,
jego wierzytelność przyjmuje się do rozrachunku w całości; jeżeli natomiast
podziałowi podlegają kwoty uzyskane ze sprzedaży kilku łącznie obciążonych
nieruchomości, na wierzytelność łącznie zabezpieczoną przypada z każdej z kwot
podlegających podziałowi taka część, jaka odpowiada stosunkowi kwoty pozostającej
po zaspokojeniu należności z wcześniejszą kolejnością do sumy tych kwot.

Art. 115g. § 1. Kwotę wydzieloną na zaspokojenie wierzytelności, której
uiszczenie jest zależne od warunku zawieszającego albo od wyniku sporu, w którym
wierzyciel uzyskał zabezpieczenie powództwa, pozostawia się w depozycie organu egzekucyjnego.
§ 2. Kwotę wydzieloną na zaspokojenie wierzytelności, której uiszczenie jest
zależne od warunku rozwiązującego, wydaje się wierzycielowi bez zabezpieczenia.
Jeżeli jednak obowiązek zabezpieczenia zwrotu ciąży na wierzycielu z mocy
istniejącego między nim a zobowiązanym stosunku prawnego, organ egzekucyjny
pozostawia wydzieloną kwotę w depozycie organu egzekucyjnego.

art. 116. więcej Art. 116. (uchylony).

art. 117. więcej Art. 117. Organy określone w art. 20 § 2, w granicach swojej właściwości do
nakładania obowiązków o charakterze niepieniężnym, mogą stosować środki
egzekucyjne wskazane w art. 1a pkt 12 lit. b tiret drugie, trzecie i piąte również w celu
wyegzekwowania wydanych bezpośrednio ustnych poleceń, bez potrzeby
wystawienia tytułu wykonawczego i doręczenia zobowiązanemu postanowienia
o zastosowaniu środka egzekucyjnego, jeżeli zwłoka w wykonaniu obowiązku
groziłaby niebezpieczeństwem dla życia lub zdrowia ludzkiego albo ciężkimi
szkodami dla gospodarstwa narodowego lub jeżeli wymaga tego szczególny interes społeczny.

art. 118. więcej Art. 118. Zobowiązany do wykonania obowiązku o charakterze niepieniężnym
może być wezwany do wyjawienia, gdzie znajduje się przedmiot, którego egzekucja
dotyczy. Przepisy art. 71 stosuje się odpowiednio.

art. 119. więcej Art. 119. § 1. Grzywnę w celu przymuszenia nakłada się, gdy egzekucja dotyczy
spełnienia przez zobowiązanego obowiązku znoszenia lub zaniechania albo
obowiązku wykonania czynności, a w szczególności czynności, której z powodu jej
charakteru nie może spełnić inna osoba za zobowiązanego.
§ 2. Grzywnę nakłada się również, jeżeli nie jest celowe zastosowanie innego
środka egzekucji obowiązków o charakterze niepieniężnym.

art. 120. więcej Art. 120. § 1. Grzywna w celu przymuszenia może być nakładana zarówno na
osoby fizyczne, jak i osoby prawne, a także na jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej.
§ 2. Gdy zobowiązanym jest osoba fizyczna działająca przez ustawowego
przedstawiciela, przedsiębiorstwo państwowe lub inna państwowa jednostka organizacyjna, organizacja spółdzielcza, samorządowa, zawodowa lub inna społeczna
osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej,
grzywnę nakłada się na ustawowego przedstawiciela zobowiązanego lub na osobę, do
której należy bezpośrednie czuwanie nad wykonywaniem przez zobowiązanego
obowiązków tego rodzaju, jakim jest egzekwowany obowiązek. Jednocześnie może
być nałożona grzywna na zobowiązaną osobę prawną lub jednostkę organizacyjną,
jeżeli jest to niezbędne dla przymuszenia wykonania obowiązku.

art. 121. więcej Art. 121. § 1. Grzywna w celu przymuszenia może być nakładana kilkakrotnie
w tej samej lub wyższej kwocie, z zastrzeżeniem § 4.
§ 2. Z zastrzeżeniem § 5 każdorazowo nałożona grzywna nie może przekraczać
kwoty 10 000 zł, a w stosunku do osób prawnych i jednostek organizacyjnych
nieposiadających osobowości prawnej kwoty 50 000 zł.
§ 3. Grzywny nakładane wielokrotnie nie mogą łącznie przekroczyć kwoty
50 000 zł, a w stosunku do osób prawnych i jednostek organizacyjnych
nieposiadających osobowości prawnej kwoty 200 000 zł.
§ 4. Jeżeli egzekucja dotyczy spełnienia przez zobowiązanego obowiązku
wynikającego z przepisów prawa budowlanego, grzywna w celu przymuszenia jest
jednorazowa, chyba że dotyczy obowiązku utrzymania obiektu budowlanego w stanie
nieoszpecającym otoczenia.
§ 5. Wysokość grzywny, o której mowa w § 4, stanowi, w przypadku obowiązku
przymusowej rozbiórki budynku lub jego części, iloczyn powierzchni zabudowy
budynku lub jego części, objętego nakazem przymusowej rozbiórki, i 1/5 ceny 1 m²
powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, ogłoszonej przez Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów do obliczania
premii gwarancyjnej dla posiadaczy oszczędnościowych książeczek mieszkaniowych.

art. 122. więcej Art. 122. § 1. Grzywnę w celu przymuszenia nakłada organ egzekucyjny, który
doręcza zobowiązanemu:
1) odpis tytułu wykonawczego zgodnie z art. 32;
2) postanowienie o nałożeniu grzywny.
§ 2. Postanowienie o nałożeniu grzywny powinno zawierać:
1) wezwanie do uiszczenia nałożonej grzywny w oznaczonym terminie
z pouczeniem, że w przypadku nieuiszczenia grzywny w terminie zostanie ona
ściągnięta w trybie egzekucji administracyjnej należności pieniężnych;
2) wezwanie do wykonania obowiązku określonego w tytule wykonawczym
w terminie wskazanym w postanowieniu, z zagrożeniem, że w razie
niewykonania obowiązku w terminie będą nakładane dalsze grzywny w tej samej
lub wyższej kwocie, a w przypadku obowiązku wynikającego z przepisów prawa
budowlanego lub z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy będzie orzeczone
wykonanie zastępcze.
§ 3. Zobowiązanemu służy prawo zgłoszenia zarzutów i wniesienia zażalenia
w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego (art. 33 i 34) oraz prawo
wniesienia zażalenia na postanowienie o nałożeniu grzywny.

art. 123. więcej Art. 123. Przepisy art. 122 z zastrzeżeniem art. 121 § 4 stosuje się również
w przypadkach nakładania dalszych grzywien w celu przymuszenia, gdy zobowiązany
mimo wezwania nie wykonał obowiązku określonego w tytule wykonawczym.

art. 124. więcej Art. 124. § 1. Nałożone grzywny w celu przymuszenia, nieuiszczone w terminie,
podlegają ściągnięciu w trybie egzekucji należności pieniężnych, określonym
w niniejszej ustawie.
§ 2. Obowiązek uiszczenia nałożonych grzywien nie przechodzi na
spadkobierców lub prawonabywców zobowiązanego.

art. 125. więcej Art. 125. § 1. W razie wykonania obowiązku określonego w tytule
wykonawczym, nałożone, a nieuiszczone lub nieściągnięte grzywny w celu
przymuszenia podlegają umorzeniu.
§ 2. Postanowienie w sprawie umorzenia grzywny wydaje organ egzekucyjny na
wniosek zobowiązanego. Na postanowienie o odmowie umorzenia grzywny służy zażalenie.

art. 126. więcej Art. 126. Na wniosek zobowiązanego, który wykonał obowiązek, grzywny
uiszczone lub ściągnięte w celu przymuszenia mogą być w uzasadnionych
przypadkach zwrócone w wysokości 75% lub w całości. Państwowe organy
egzekucyjne mogą zwrócić grzywnę po uzyskaniu zgody organu wyższego stopnia.

art. 127. więcej Art. 127. Wykonanie zastępcze stosuje się, gdy egzekucja dotyczy obowiązku
wykonania czynności, którą można zlecić innej osobie do wykonania za
zobowiązanego i na jego koszt.

art. 128. więcej Art. 128. § 1. W celu zastosowania środka egzekucyjnego określonego
w art. 127 organ egzekucyjny doręcza zobowiązanemu:
1) odpis tytułu wykonawczego zgodnie z art. 32;
2) postanowienie, że obowiązek objęty tytułem wykonawczym zostanie w trybie
postępowania egzekucyjnego wykonany zastępczo przez inną osobę za
zobowiązanego, na jego koszt i niebezpieczeństwo.
§ 1a. Postanowienie, o którym mowa w § 1 pkt 2, zawiera również wskazanie
przybliżonej kwoty kosztów wykonania zastępczego.
§ 2. W postanowieniu o zastosowaniu wykonania zastępczego organ
egzekucyjny może wezwać zobowiązanego do wpłacenia w oznaczonym terminie
określonej kwoty tytułem zaliczki na koszty wykonania zastępczego, z pouczeniem,
że w przypadku niewpłacenia kwoty w tym terminie zostanie ona ściągnięta w trybie
egzekucji administracyjnej należności pieniężnych.
§ 3. W postanowieniu o zastosowaniu wykonania zastępczego organ
egzekucyjny może również nakazać zobowiązanemu dostarczenie posiadanej
dokumentacji, a także posiadanych materiałów i środków przewozowych,
niezbędnych do zastępczego wykonania egzekwowanej czynności, z zagrożeniem
zastosowania odpowiednich środków egzekucyjnych w razie uchylenia się
zobowiązanego od dostarczenia tych dokumentów, materiałów i środków przewozowych.
§ 4. Zobowiązanemu służy prawo zgłoszenia zarzutów i wniesienia zażalenia
w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego (art. 33 i 34) oraz prawo
wniesienia zażalenia na postanowienie o zastosowaniu wykonania zastępczego.

art. 129. więcej Art. 129. Organ egzekucyjny może wydawać postanowienia w sprawie
wezwania zobowiązanego do wpłacenia zaliczek na koszty wykonania zastępczego
oraz w sprawie dostarczenia dokumentacji, materiałów i środków przewozowych także w toku zastępczego wykonania egzekwowanego obowiązku. Do tych postanowień stosuje się przepisy art. 128.

art. 130. więcej Art. 130. Jeżeli w postanowieniu w sprawie wykonania zastępczego nie
wskazano osoby, której zostało zlecone zastępcze wykonanie egzekwowanego
obowiązku, organ egzekucyjny zleci wykonanie egzekwowanych czynności
określonej przez siebie osobie w terminie nie dłuższym niż miesiąc i zawiadomi o tym
zobowiązanego.

art. 131. więcej Art. 131. Wykonawca odpowiada wobec zobowiązanego za rzetelne wykonanie
robót, celowe zużycie materiałów dostarczonych przez zobowiązanego oraz
prawidłowe korzystanie z jego środków przewozowych. Zobowiązany może
dochodzić swoich roszczeń bezpośrednio od wykonawcy.

art. 132. więcej Art. 132. § 1. Zobowiązany ma prawo wglądu w czynności wykonawcy oraz
zgłaszania do organu egzekucyjnego wniosków co do sposobu wykonywania tych czynności.
§ 2. Zobowiązany może w toku czynności egzekucyjnych zgłosić do organu
egzekucyjnego wniosek o zaniechanie dalszego stosowania wykonania zastępczego,
jeżeli wykonawca na to się godzi, a zobowiązany złożył oświadczenie, że
egzekwowany obowiązek wykona w terminie przez organ egzekucyjny wskazanym.
Organ egzekucyjny uwzględni wniosek, jeżeli uzna to oświadczenie za niebudzące
wątpliwości. Organ egzekucyjny może uzależnić wyrażenie zgody na wniosek
zobowiązanego od złożenia przez niego zabezpieczenia wykonania egzekwowanego
obowiązku w formie, jaką uzna za wskazaną.
§ 3. Na postanowienie organu egzekucyjnego w sprawie wniosku o zaniechanie
dalszego stosowania wykonania zastępczego służy zobowiązanemu zażalenie.

art. 133. więcej Art. 133. § 1. O zakończeniu czynności egzekucyjnych w drodze wykonania
zastępczego i o wykonaniu egzekwowanego obowiązku organ egzekucyjny
zawiadamia zobowiązanego. Równocześnie doręcza mu wykaz kosztów wykonania
zastępczego, z wezwaniem do uiszczenia na pokrycie tych kosztów odpowiedniej
kwoty w oznaczonym terminie, z uprzedzeniem, że w razie nieuiszczenia tej kwoty
w terminie, zostanie ona ściągnięta w trybie egzekucji administracyjnej należności pieniężnych.
§ 2. Jeżeli koszty wykonania zastępczego są wysokie albo gdy wykonanie
zastępcze trwa dłuższy okres, organ egzekucyjny może przed zakończeniem egzekucji
doręczać zobowiązanemu wykazy poczynionych już kosztów z wezwaniem do ich
pokrycia w oznaczonym terminie. Przepisy § 1 stosuje się odpowiednio.

art. 134. więcej Art. 134. Jeżeli zobowiązany nie wpłacił w oznaczonym terminie określonej
w postanowieniu o zastosowaniu wykonania zastępczego kwoty tytułem zaliczki na
koszty wykonania zastępczego (art. 128 § 2) lub kwoty na pokrycie kosztów
wykonania zastępczego wskazanej w wykazach doręczonych zobowiązanemu w myśl
art. 133, organ egzekucyjny wszczyna egzekucję tych należności stosownie do
przepisów o egzekucji administracyjnej należności pieniężnych.

art. 135. więcej Art. 135. W sprawach kosztów wykonania zastępczego, nieuregulowanych
w art. 127–134, stosuje się przepisy art. 64c–65.

art. 136. więcej Art. 136. § 1. Jeżeli zobowiązany uchyla się od obowiązku wydania oznaczonej
rzeczy ruchomej, rzecz ta może być mu przez organ egzekucyjny odebrana w celu
wydania jej wierzycielowi. Dotyczy to również obowiązku wydania rzeczy na
określony okres czasu.
§ 2. Odrębne przepisy określają przypadki, w których środek egzekucyjny
przewidziany w § 1 może być zastosowany przy egzekucji obowiązku wydania rzeczy
ruchomej oznaczonej tylko co do rodzaju lub gatunku.
§ 3. Środek egzekucyjny określony w § 1 stosuje się również, gdy egzekwowany
jest obowiązek zniszczenia rzeczy ruchomej, nakazany ze względów sanitarnych lub
innych względów społecznych, a także gdy egzekwowany obowiązek polega na
ujawnieniu posiadania oznaczonej rzeczy ruchomej.

art. 137. więcej Art. 137. § 1. Organ egzekucyjny stosuje środek egzekucyjny określony
w art. 136 również, gdy podlegająca odebraniu rzecz ruchoma znajduje się we
władaniu innej osoby, jeżeli rzecz ta nie została wyłączona spod egzekucji (art. 38).
§ 2. Gdy egzekwowany jest obowiązek zniszczenia rzeczy ruchomej, nakazany
ze względów sanitarnych lub innych społecznych, rzecz ta podlega odebraniu w trybie
określonym w art. 136 również, gdy własność rzeczy przeszła z zobowiązanego na
inną osobę.

art. 138. więcej Art. 138. Odebrania rzeczy dokonuje egzekutor wyznaczony przez organ
egzekucyjny (art. 31).

art. 139. więcej Art. 139. § 1. Egzekutor, przystępując do czynności egzekucyjnych, doręcza
zobowiązanemu:
1) odpis tytułu wykonawczego zgodnie z art. 32;
2) postanowienie organu egzekucyjnego o wezwaniu zobowiązanego do wydania
rzeczy określonej w tytule wykonawczym, z zagrożeniem, że w razie
niewykonania obowiązku zostanie zastosowany środek egzekucyjny w celu
odebrania tej rzeczy.
§ 2. Zobowiązanemu służy prawo zgłoszenia zarzutów i wniesienia zażalenia
w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego (art. 33 i 34) oraz prawo
wniesienia zażalenia na postanowienie o zastosowaniu środka egzekucyjnego
odebrania rzeczy.

art. 140. więcej Art. 140. Odebraną rzecz wydaje się wierzycielowi lub osobie przez niego do
odbioru rzeczy upoważnionej, a gdy nie jest to możliwe, odebraną rzecz oddaje się na
skład na koszt i niebezpieczeństwo wierzyciela.

art. 141. więcej Art. 141. § 1. Jeżeli egzekwowany jest obowiązek wydania nieruchomości albo
opróżnienia lokalu mieszkalnego lub użytkowego albo innego pomieszczenia, stosuje
się środek egzekucyjny prowadzący do odebrania zobowiązanemu nieruchomości albo
usunięcia zobowiązanego z zajmowanego lokalu lub pomieszczenia, w celu wydania
tej nieruchomości lub opróżnionego lokalu (pomieszczenia) wierzycielowi. Dotyczy
to również obowiązku wydania nieruchomości na oznaczony okres czasu.
§ 2. Egzekucję prowadzi się przeciw zobowiązanemu, członkom jego rodziny
i domownikom oraz innym osobom zajmującym nieruchomość lub lokal
(pomieszczenie), które mają być opróżnione i wydane.

art. 142. więcej Art. 142. Odebrania nieruchomości lub opróżnienia lokalu i pomieszczeń
dokonuje egzekutor, wyznaczony przez organ egzekucyjny.

art. 143. więcej Art. 143. § 1. Egzekutor przystępując do czynności egzekucyjnych doręcza
zobowiązanemu:
1) odpis tytułu wykonawczego zgodnie z art. 32;
2) postanowienie organu egzekucyjnego o wezwaniu do wykonania obowiązku
wydania nieruchomości albo opróżnienia lokalu (pomieszczenia) określonego
w tytule wykonawczym, z zagrożeniem, że w razie niewykonania obowiązku
zostanie zastosowany środek egzekucyjny w celu odebrania nieruchomości lub
opróżnienia lokalu (pomieszczenia).
§ 2. Zobowiązanemu służy prawo zgłoszenia zarzutów i wniesienia zażalenia
w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego (art. 33 i 34) oraz prawo
wniesienia zażalenia na postanowienie w sprawie zastosowania środka
egzekucyjnego.

art. 144. więcej Art. 144. Egzekutor usuwa z nieruchomości lub lokalu (pomieszczenia), które
mają być opróżnione lub wydane wierzycielowi, znajdujące się tam ruchomości,
z wyjątkiem tych, które łącznie z nieruchomością (lokalem, pomieszczeniem)
podlegają wydaniu wierzycielowi, i wzywa osoby przebywające na tej nieruchomości
lub w tym lokalu (pomieszczeniu) do jego opuszczenia, z zagrożeniem zastosowania
przymusu bezpośredniego, a w razie oporu podejmuje odpowiednie kroki w celu
zastosowania przymusu bezpośredniego.

art. 145. więcej Art. 145. Gdy nieruchomość podlegająca wydaniu albo lokal (pomieszczenie)
podlegające opróżnieniu są zamknięte, egzekutor zarządzi ich otwarcie, przy
zastosowaniu przepisów art. 46 i 51.

art. 146. więcej Art. 146. Ruchomości usunięte z nieruchomości lub lokalu (pomieszczenia)
egzekutor oddaje zobowiązanemu lub osobie dorosłej spośród jego członków rodziny
i domowników albo na przechowanie innej osobie lub na skład, na koszt
i niebezpieczeństwo zobowiązanego, albo zarządzi przeniesienie tych ruchomości na koszt i niebezpieczeństwo zobowiązanego na inną jego nieruchomość lub do innego lokalu (pomieszczenia) zajmowanego przez zobowiązanego lub przydzielonego mu
w myśl obowiązujących przepisów.

art. 147. więcej Art. 147. Jeżeli zobowiązany mimo wezwania nie odebrał w zakreślonym
terminie ruchomości oddanych na przechowanie lub złożonych na skład, a koszty
przechowania lub składu mogą być wyższe niż wartość tych ruchomości, organ
egzekucyjny, na wniosek osoby, u której znajdują się te ruchomości, może je sprzedać,
stosując odpowiednio przepisy art. 105–107.

art. 148. więcej Art. 148. § 1. Przymus bezpośredni polega na doprowadzeniu do wykonania
obowiązku podlegającego egzekucji drogą zagrożenia zastosowania lub drogą
zastosowania bezpośrednio skutecznych środków, nie wyłączając siły fizycznej,
w celu usunięcia oporu zobowiązanego i oporu innych osób, które stoją na
przeszkodzie wykonaniu obowiązku.
§ 2. W szczególności przymus bezpośredni stosuje się w celu doprowadzenia do
wykonania przez zobowiązanego opuszczenia nieruchomości, lokalu (pomieszczenia),
wydania rzeczy, zaniechania czynności lub nieprzeszkadzania innej osobie
w wykonywaniu jej praw, a także w przypadkach, gdy ze względu na charakter
obowiązku stosowanie innych środków egzekucyjnych nie jest możliwe.

art. 149. więcej Art. 149. Organ egzekucyjny wyznacza egzekutora (art. 31) w celu
przeprowadzenia egzekucji przez zastosowanie przymusu bezpośredniego.

art. 150. więcej Art. 150. § 1. Egzekutor, przystępując do czynności egzekucyjnych, doręcza
zobowiązanemu:
1) odpis tytułu wykonawczego zgodnie z art. 32;
2) postanowienie organu egzekucyjnego o wezwaniu zobowiązanego do wykonania
obowiązku wskazanego w tytule wykonawczym, z zagrożeniem zastosowania
przymusu bezpośredniego.
§ 2. Zobowiązanemu służy prawo zgłoszenia zarzutów w sprawie prowadzenia
postępowania egzekucyjnego (art. 33 i 34) oraz prawo wniesienia zażalenia na
postanowienie w sprawie zastosowania środka egzekucyjnego.
§ 3. Jeżeli zwłoka w wykonaniu obowiązku może zagrozić zdrowiu lub życiu
albo spowodować niemożność lub znaczne utrudnienie w dochodzeniu wykonania
przez zobowiązanego obowiązku, a także w innych przypadkach określonych
w odrębnych przepisach, może być niezwłocznie zastosowany przymus bezpośredni
wykonania obowiązku wynikającego z przepisu prawa, po ustnym wezwaniu organu
egzekucyjnego, bez uprzedniego upomnienia zobowiązanego oraz bez doręczenia mu
odpisu tytułu wykonawczego i postanowienia o wezwaniu do wykonania obowiązku (§ 1).
§ 4. Określone w § 3 zasady stosowania przymusu bezpośredniego dotyczą
również organów celnych przy sprawowaniu kontroli celnej.

art. 151. więcej Art. 151. Egzekutor może zastosować przymus bezpośredni również w toku
postępowania egzekucyjnego, które zostało wszczęte w celu zastosowania innego ze
środków egzekucyjnych, wymienionych w art. 1a pkt 12 lit. b, gdy ten środek
egzekucyjny okazał się bezskuteczny, a zastosowanie przymusu bezpośredniego może
doprowadzić do wykonania egzekwowanego obowiązku. W tym przypadku przepisu
art. 150 § 1 nie stosuje się, natomiast egzekutor powinien ustnie uprzedzić
zobowiązanego, że w razie dalszego uchylania się od wykonania obowiązku zastosuje
przymus bezpośredni.

art. 152. więcej Art. 152. Egzekutor może w toku czynności egzekucyjnych zastosować
przymus bezpośredni również do innej osoby niebędącej zobowiązanym, jeżeli jej
działalność lub wstrzymywanie się od działalności albo jej zachowanie się stanowi
przeszkodę w doprowadzeniu do wykonania egzekwowanego obowiązku.

art. 153. więcej Art. 153. § 1. Przymus bezpośredni w stosunku do żołnierza w czynnej służbie
wojskowej albo funkcjonariusza Policji, Służby Ochrony Państwa, Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu
Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego
lub Straży Granicznej może być zastosowany tylko przez odpowiednio Żandarmerię
Wojskową lub wojskowy organ porządkowy albo organ Policji, Służby Ochrony
Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby
Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura
Antykorupcyjnego lub Straży Granicznej.
§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, gdy ze względów sanitarnych lub innych
społecznych zachodzi potrzeba natychmiastowego wykonania egzekwowanego
obowiązku, a Żandarmerii Wojskowej lub wojskowego organu porządkowego albo
właściwego organu Policji, Służby Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby
Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego lub Straży Granicznej
nie ma na miejscu.

Art. 153a. Jeżeli przepisy szczególne przewidują przymusowe doprowadzenie
żołnierza w czynnej służbie wojskowej, doprowadzenia tego dokonuje Żandarmeria
Wojskowa lub wojskowy organ porządkowy.

art. 154. więcej Art. 154. § 1. Organ egzekucyjny dokonuje zabezpieczenia należności
pieniężnej lub wykonania obowiązku o charakterze niepieniężnym, jeżeli brak
zabezpieczenia mógłby utrudnić lub udaremnić egzekucję, w szczególności jeżeli
stwierdzono:
– brak płynności finansowej zobowiązanego,
– unikanie wykonania przez zobowiązanego obowiązku przez nieujawnianie
zobowiązań powstających z mocy prawa lub nierzetelne prowadzenie ksiąg
podatkowych,
– dokonywanie przez zobowiązanego wyprzedaży majątku,
– niezłożenie oświadczenia, o którym mowa w art. 39 § 1 ustawy – Ordynacja
podatkowa, mimo wezwania do jego złożenia albo niewykazanie
w złożonym oświadczeniu wszystkich rzeczy lub praw podlegających
ujawnieniu.
§ 2. Zabezpieczenie może być dokonane także przed terminem płatności
należności pieniężnej lub przed terminem wykonania obowiązku o charakterze
niepieniężnym.
§ 3. Zabezpieczenie należności pieniężnych może dotyczyć również przyszłych
powtarzających się świadczeń.
§ 4. Zajęcie zabezpieczające przekształca się w zajęcie egzekucyjne:
1) z dniem wystawienia tytułu wykonawczego, pod warunkiem że nastąpiło nie
później niż przed upływem 2 miesięcy od dnia doręczenia ostatecznej decyzji lub
innego orzeczenia podlegającego wykonaniu w sprawie, w której dokonano
zabezpieczenia, bądź doręczenia postanowienia o nadaniu rygoru
natychmiastowej wykonalności;
2) z dniem wygaśnięcia decyzji, o której mowa w art. 61 ust. 3 ustawy z dnia
19 marca 2004 r. – Prawo celne (Dz. U. z 2019 r. poz. 1169 i 2070) pod
warunkiem wystawienia tytułu wykonawczego nie później niż przed upływem
14 dni od dnia jej wygaśnięcia;
3) z dniem podjęcia zawieszonego postępowania egzekucyjnego w przypadkach
określonych w art. 32a § 2, art. 32c § 1 i art. 35 § 1, a także w przypadkach
określonych w art. 79 ust. 5 ustawy o wzajemnej pomocy.
§ 5. W przypadku wniesienia skargi do sądu administracyjnego i wstrzymania
wykonania decyzji, o której mowa w § 4 pkt 1, zajęcie zabezpieczające przekształca
się w zajęcie egzekucyjne z dniem wystawienia tytułu wykonawczego, pod
warunkiem że nastąpiło nie później niż przed upływem 2 miesięcy od dnia doręczenia
odpisu prawomocnego orzeczenia o oddaleniu lub odrzuceniu skargi bądź umorzeniu
postępowania sądowego.
§ 6. Zajęcie zabezpieczające nie przekształca się w zajęcie egzekucyjne
w przypadku uchylenia przez organ odwoławczy lub sąd administracyjny decyzji
stanowiącej podstawę do dokonania zabezpieczenia, o ile wydanie nowej decyzji
nakładającej obowiązek podlegający wykonaniu w trybie przepisów o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji nie nastąpi w terminie 6 miesięcy od dnia doręczenia
decyzji organu odwoławczego lub prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego
organowi właściwemu do wydania decyzji.
§ 7. W dniu przekształcenia się zajęcia, o którym mowa w § 4 i 5, powstają
skutki związane z zastosowaniem środka egzekucyjnego.
§ 8. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej lub organ egzekucyjny, na wniosek
wierzyciela, nie postanowi inaczej, zabezpieczenie, o którym mowa w art. 164 § 1 pkt
2–5, wygasa po upływie 2 miesięcy od dnia doręczenia decyzji lub innego orzeczenia podlegającego wykonaniu w sprawie, w której dokonano zabezpieczenia, albo
doręczenia postanowienia o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności, chyba że
wierzyciel wystawił tytuł wykonawczy na zabezpieczoną należność pieniężną.

art. 155. więcej Art. 155. Zabezpieczenie może być dokonane również przed ustaleniem albo
określeniem kwoty należności pieniężnej lub obowiązku o charakterze niepieniężnym,
jeżeli brak zabezpieczenia mógłby utrudnić lub udaremnić skuteczne przeprowadzenie
egzekucji, a przepisy odrębne zezwalają na takie zabezpieczenie.

Art. 155a. § 1. Organ egzekucyjny dokonuje zabezpieczenia:
1) na wniosek wierzyciela i na podstawie wydanego przez niego zarządzenia
zabezpieczenia;
2) na wniosek wierzyciela lub innego organu egzekucyjnego, który prowadzi
postępowanie egzekucyjne, i na podstawie dalszego tytułu wykonawczego,
w przypadkach określonych odpowiednio w art. 32a § 3 albo art. 35 § 2;
3) na wniosek państwa członkowskiego i na podstawie zarządzenia zabezpieczenia,
zagranicznego tytułu wykonawczego, dokumentu zabezpieczenia albo
jednolitego tytułu wykonawczego określonych w przepisach ustawy o
wzajemnej pomocy, w zakresie należności pieniężnych, o których mowa
w art. 2 § 1 pkt 8 lit. a–f;
4) na wniosek państwa członkowskiego lub państwa trzeciego i na podstawie
zarządzenia zabezpieczenia albo zagranicznego tytułu wykonawczego
wystawionych zgodnie z przepisami ustawy o wzajemnej pomocy, w zakresie
należności, o których mowa w art. 2 § 1 pkt 9.
§ 1a. Organ egzekucyjny może z urzędu dokonać zabezpieczenia na podstawie
tytułu wykonawczego, w przypadkach określonych w art. 32a § 3, art. 32c § 2
i art. 35 § 2 oraz w przypadkach określonych w art. 79 ust. 5 ustawy o wzajemnej pomocy.
§ 2. (uchylony)
§ 3. Jeżeli wniosek o zabezpieczenie jest zgłaszany po wszczęciu albo
zakończeniu postępowania podatkowego lub kontrolnego, we wniosku tym
wyszczególnia się składniki majątkowe zobowiązanego, które mogą być przedmiotem zabezpieczenia.

Art. 155b. § 1. Organ egzekucyjny lub egzekutor, przystępując do czynności
zabezpieczających, doręcza zobowiązanemu odpowiednio:
1) odpis zarządzenia zabezpieczenia;
2) dokument zabezpieczenia;
3) odpis tytułu wykonawczego, o ile nie został wcześniej doręczony, wraz
z zawiadomieniem o przystąpieniu do zabezpieczenia;
4) zawiadomienie o przystąpieniu do zabezpieczenia, jeżeli odpis tytułu
wykonawczego został doręczony w egzekucji administracyjnej.
§ 1a. W przypadku gdy doręczenie odpisu zarządzenia po doręczeniu decyzji
o zabezpieczeniu, o której mowa w art. 33 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. –
Ordynacja podatkowa, mogłoby utrudnić lub udaremnić dokonanie zabezpieczenia,
organ egzekucyjny lub egzekutor wraz z odpisem zarządzenia zabezpieczenia doręcza
zobowiązanemu tę decyzję o zabezpieczeniu.
§ 2. W przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 4, nie stosuje się przepisów art. 33 i art. 34.

art. 156. więcej Art. 156. § 1. Zarządzenie zabezpieczenia zawiera:
1) oznaczenie wierzyciela;
2) wskazanie imienia i nazwiska lub nazwy zobowiązanego i jego adresu, a także
PESEL, NIP lub REGON, jeżeli zobowiązany taki numer posiada;
3) podanie treści obowiązku podlegającego zabezpieczeniu, podstawy prawnej
tego obowiązku, a w przypadku zabezpieczania należności pieniężnej – także
określenie jej wysokości i rodzaju;
4) wskazanie podstawy prawnej zabezpieczenia obowiązku;
5) wskazanie okoliczności świadczących o wystąpieniu możliwości utrudnienia
bądź udaremnienia egzekucji;
6) datę wydania zarządzenia zabezpieczenia, nazwę wierzyciela, który je wydał,
oraz imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe osoby upoważnionej do działania
w imieniu wierzyciela;
7) klauzulę organu egzekucyjnego o przyjęciu zarządzenia zabezpieczenia do
wykonania;
8) pouczenie zobowiązanego o przysługującym mu prawie wniesienia do
wierzyciela, za pośrednictwem organu egzekucyjnego, zarzutu w sprawie
zabezpieczenia oraz o skutkach wniesienia zarzutu w terminie nie później niż 7 dni od dnia doręczenia zobowiązanemu odpisu zarządzenia zabezpieczenia i po upływie tego terminu;
8a) pouczenie zobowiązanego o skutkach niezawiadomienia organu egzekucyjnego
o każdej zmianie adresu miejsca zamieszkania lub siedziby;
8b) pouczenie zobowiązanego o przysługującym jego małżonkowi prawie do
wniesienia sprzeciwu w sprawie zabezpieczenia na majątku wspólnym;
9) sposób i zakres zabezpieczenia obowiązku o charakterze niepieniężnym.
§ 1a. W zarządzeniu zabezpieczenia wierzyciel wskazuje jako adres
zobowiązanego ostatni znany mu adres miejsca zamieszkania lub siedziby zobowiązanego.
§ 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z Ministrem Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór:
1) zarządzenia zabezpieczenia, o którym mowa w § 1,
2) kolejnego zarządzenia zabezpieczenia, o którym mowa w art. 156a § 1
– mając na względzie jednoznaczną identyfikację odpowiednio zobowiązanego
i małżonka zobowiązanego, możliwość elektronicznego przetwarzania danych
zawartych w tym zarządzeniu oraz sprawne dokonanie zabezpieczenia.

Art. 156a. § 1. Wierzyciel wystawia kolejne zarządzenie zabezpieczenia w razie
potrzeby zabezpieczenia na nieruchomości wchodzącej w skład majątku wspólnego –
w przypadku gdy odpowiedzialność zobowiązanego za należność pieniężną i odsetki
z tytułu niezapłacenia jej w terminie obejmuje majątek osobisty zobowiązanego
i majątek wspólny.
§ 2. Kolejne zarządzenie zabezpieczenia zawiera dane, o których mowa
w art. 156 § 1 pkt 1–6 i 8 oraz § 1a, a także numer porządkowy kolejnego zarządzenia
zabezpieczenia, oznaczenie celu, dla którego zostało wydane, oraz:
1) dane małżonka zobowiązanego;
2) datę wystawienia kolejnego zarządzenia zabezpieczenia, imię i nazwisko osoby
upoważnionej do działania w imieniu wierzyciela;
3) informację wierzyciela o nadaniu temu zarządzeniu klauzuli organu
egzekucyjnego o przyjęciu zarządzenia zabezpieczenia do wykonania.
§ 3. Do kolejnego zarządzenia zabezpieczenia przepisy art. 26c § 4 i art. 26ca
§ 3 stosuje się odpowiednio.

art. 157. więcej Art. 157. § 1. Jeżeli obowiązek, którego dotyczy zarządzenie zabezpieczenia,
nie podlega zabezpieczeniu w trybie administracyjnym lub zarządzenie
zabezpieczenia nie zawiera treści określonej w art. 156 § 1, organ egzekucyjny nie
przystępuje do zabezpieczenia. Na postanowienie organu egzekucyjnego odmawiające
dokonania zabezpieczenia przysługuje wierzycielowi niebędącemu jednocześnie
organem egzekucyjnym zażalenie.
§ 2. Organ egzekucyjny może uzależnić nadanie klauzuli o przyjęciu zarządzenia
zabezpieczenia do wykonania od złożenia przez wierzyciela kaucji na zabezpieczenie
roszczeń zobowiązanego o naprawienie szkód spowodowanych wskutek wykonania
zarządzenia zabezpieczenia.

Art. 157a. Organ egzekucyjny może w każdym czasie uchylić lub zmienić
sposób lub zakres zabezpieczenia. Na postanowienie w sprawie zmiany lub uchylenia
zabezpieczenia służy zażalenie.

art. 158. więcej Art. 158. W przypadku potrzeby organ egzekucyjny może stosować kilka
sposobów zabezpieczenia.

art. 159. więcej Art. 159. § 1. Organ egzekucyjny na żądanie zobowiązanego uchyla
zabezpieczenie obowiązku o charakterze niepieniężnym, jeżeli wniosek o wszczęcie
postępowania egzekucyjnego nie został zgłoszony w terminie 3 miesięcy od dnia
dokonania tego zabezpieczenia.
§ 1a. O uchyleniu zabezpieczenia organ egzekucyjny wydaje postanowienie. Na
postanowienie to przysługuje zażalenie zobowiązanemu i wierzycielowi niebędącemu
jednocześnie organem egzekucyjnym.
§ 2. Termin określony w § 1 może być przez organ egzekucyjny przedłużony na
wniosek wierzyciela o okres do 3 miesięcy, jeżeli z uzasadnionych przyczyn
postępowanie egzekucyjne nie mogło być wszczęte.
§ 3. Na postanowienie organu egzekucyjnego w sprawie przedłużenia terminu
określonego w § 1 lub odmowy przedłużenia tego terminu służy wierzycielowi
i zobowiązanemu zażalenie.

art. 160. więcej Art. 160. § 1. Zabezpieczenie nie może zmierzać do tego, aby stanowiło
wykonanie obowiązku.
§ 2. W drodze zabezpieczenia nie można stosować przeciw zobowiązanemu
przymusu bezpośredniego.

art. 161. więcej Art. 161. Zajęte w celu zabezpieczenia ruchomości, o których mowa
w art. 104 § 2 pkt 1 i 2, albo które mogą stracić na wartości w przypadku ich
przechowywania, mogą być sprzedane bezpośrednio po ich zajęciu. Zajęte w celu
zabezpieczenia inne ruchomości mogą być sprzedane w drodze egzekucji
administracyjnej, jeżeli w razie niesprzedania straciłyby znacznie na wartości albo
jeżeli dozór zajętych przedmiotów powoduje znaczne koszty. Dotyczy to również
zajętego w celu zabezpieczenia inwentarza żywego, w razie gdy dłużnik odmawia
przyjęcia go pod dozór. Uzyskana ze sprzedaży kwota podlega złożeniu do depozytu
organu egzekucyjnego.

art. 162. więcej Art. 162. § 1. W razie zbiegu postępowania zabezpieczającego prowadzonego
przez organ egzekucji administracyjnej i organ egzekucji sądowej, przepisów art. 62–
62g nie stosuje się, chyba że w myśl przepisów Kodeksu postępowania cywilnego
rzecz stanowiąca przedmiot zabezpieczenia podlega sprzedaży.
§ 2. W razie zbiegu postępowania zabezpieczającego prowadzonego przez dwa
lub więcej organów egzekucji administracyjnej, mają odpowiednie zastosowanie
przepisy art. 63 i art. 63a.

art. 163. więcej Art. 163. § 1. Przepisy art. 64c stosuje się odpowiednio do opłat za czynności
zabezpieczenia i wydatków związanych z postępowaniem zabezpieczającym, jeżeli
postępowanie egzekucyjne zostało wszczęte.
§ 2. Organ egzekucyjny obciąża wierzyciela opłatami za czynności
zabezpieczające oraz wydatkami związanymi z zabezpieczeniem, jeżeli postępowanie
egzekucyjne nie zostało wszczęte wskutek braku wniosku, o którym mowa
w art. 159 § 2, lub wniosek ten nie został uwzględniony, a jeżeli nie zostało wszczęte
z innych powodów – wydatkami związanymi z postępowaniem zabezpieczającym.
Przepisy art. 64c § 6a pkt 2 i § 7 stosuje się odpowiednio.
§ 2a. Nie pobiera się opłat, o których mowa w § 2, jeżeli wierzyciel jest
jednocześnie organem egzekucyjnym dokonującym zabezpieczenia.]
§ 3. Organ egzekucyjny może zażądać od wierzyciela wpłaty zaliczki na
pokrycie wydatków związanych z postępowaniem zabezpieczającym i uzależnić
zabezpieczenie od wpłacenia tej zaliczki.
§ 4. Przepisy art. 65 stosuje się również do wydatków postępowania
zabezpieczającego.

art. 164. więcej Art. 164. § 1. Organ egzekucyjny dokonuje zabezpieczenia należności
pieniężnej przez:
1) zajęcie pieniędzy, wynagrodzenia za pracę, wierzytelności z rachunków
bankowych, innych wierzytelności i praw majątkowych lub ruchomości;
2) obciążenie nieruchomości zobowiązanego hipoteką przymusową, w tym przez
złożenie dokumentów do zbioru dokumentów w przypadku nieruchomości, która
nie ma urządzonej księgi wieczystej;
3) obciążenie statku morskiego lub statku morskiego w budowie zastawem
wpisanym do rejestru okrętowego (hipoteka morska przymusowa);
4) ustanowienie zakazu zbywania i obciążania nieruchomości, która nie ma
urządzonej księgi wieczystej albo której księga wieczysta zginęła lub uległa
zniszczeniu;
5) ustanowienie zakazu zbywania spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego,
spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego lub prawa do domu
jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej.
§ 2. Jeżeli organ egzekucyjny nie jest jednocześnie wierzycielem, obciążenia
nieruchomości hipoteką przymusową lub statku morskiego (statku morskiego
w budowie) hipoteką morską przymusową dokonuje wierzyciel, a jeżeli wierzycielem
jest państwo członkowskie lub państwo trzecie – organ egzekucyjny działający we
własnym imieniu i na rzecz tego państwa.
§ 2a. Podstawą wpisu hipoteki przymusowej dla zabezpieczenia należności
państw członkowskich lub państw trzecich jest: dokument zabezpieczenia państwa
członkowskiego, jednolity tytuł wykonawczy państwa członkowskiego, zagraniczny
tytuł wykonawczy albo zarządzenie zabezpieczenia określone w przepisach ustawy
o wzajemnej pomocy.
§ 2b. W przypadku gdy dokument, o którym mowa w § 2a, przekazany został do
organu egzekucyjnego przy wykorzystaniu systemu teleinformatycznego albo
z użyciem środków komunikacji elektronicznej, podstawą wpisu hipoteki
przymusowej jest wydruk tego dokumentu.
§ 2c. W przypadku gdy dokument, o którym mowa w § 2a, sporządzony jest
w języku urzędowym państwa członkowskiego lub państwa trzeciego albo języku
uzgodnionym zgodnie z art. 32 ustawy o wzajemnej pomocy, do wniosku o wpis
hipoteki przymusowej organ egzekucyjny dołącza również tłumaczenie tego
dokumentu sporządzone zgodnie z art. 31 ust. 1 lub 3 ustawy o wzajemnej pomocy.
§ 3. Przed skierowaniem wniosku do sądu o ustanowienie hipoteki przymusowej
lub do izby morskiej o ustanowienie hipoteki morskiej przymusowej wierzyciel
występuje do organu egzekucyjnego o nadanie tytułowi wykonawczemu lub
zarządzeniu zabezpieczenia klauzuli o skierowaniu tytułu wykonawczego do
egzekucji lub zarządzenia zabezpieczenia do wykonania.
§ 4. Do zajęcia zabezpieczającego stosuje się odpowiednio przepisy o zajęciu
egzekucyjnym pieniędzy, wynagrodzenia za pracę, świadczeń z zaopatrzenia
emerytalnego oraz ubezpieczenia społecznego, renty socjalnej, egzekucję z rachunków
bankowych, innych wierzytelności pieniężnych, praw z papierów wartościowych
zapisanych na rachunku papierów wartościowych oraz z wierzytelności z rachunku
pieniężnego, papierów wartościowych niezapisanych na rachunku papierów
wartościowych, weksla, autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych oraz
własności przemysłowej, udziału w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością,
pozostałych praw majątkowych oraz ruchomości.
§ 5. Zajęcie zabezpieczające nie może dotyczyć rzeczy lub praw zwolnionych
z egzekucji.

art. 165. więcej Art. 165. § 1. Wydane w formie dokumentu papiery wartościowe zajęte w celu
zabezpieczenia należności pieniężnych podlegają złożeniu do depozytu organu egzekucyjnego.
§ 2. Zajęte pieniądze w celu zabezpieczenia wpłaca się na wydzielony
oprocentowany rachunek bankowy organu egzekucyjnego z oprocentowaniem
udzielonym przez bank dla wkładów wypłacanych na każde żądanie, z zastrzeżeniem § 3.
§ 3. Jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że zabezpieczenie trwać będzie dłużej
niż 3 miesiące, zajęte pieniądze, na wniosek zobowiązanego, wpłaca się na rachunek
lokaty terminowej.
§ 4. Zajęta wierzytelność po nadejściu terminu jej płatności przez dłużnika tej
wierzytelności zrealizowana jest w celu zabezpieczenia przez przekazanie jej na
rachunek, o którym mowa w § 2. Tak samo przekazywane są zajęte w celu
zabezpieczenia wynagrodzenia za pracę i inne należności płatne w przyszłości, bez
ponawiania ich zajęcia aż do wysokości należności zabezpieczonej.
§ 5. Zajęta w celu zabezpieczenia wierzytelność z rachunku bankowego lub
rachunku prowadzonego przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową jest
realizowana przez jej przekazanie na rachunek, o którym mowa w § 2.

art. 166. więcej Art. 166. Na wniosek zobowiązanego, zabezpieczenie należności pieniężnej
może być dokonane przez złożenie kaucji. Jeżeli zobowiązany składa wniosek
o przyjęcie kaucji w gotówce albo wniosek o przyjęcie kaucji w innej postaci zostanie
uwzględniony przez organ egzekucyjny, organ ten określa kwotę kaucji, nie wyższą
jednak od należności podlegającej zabezpieczeniu.

Art. 166a. § 1. Zobowiązany nie może rozporządzać składnikiem majątkowym
zajętym w celu zabezpieczenia, z zastrzeżeniem § 2 i 3.
§ 2. W okresie zabezpieczenia mogą być dokonywane za zgodą organu
egzekucyjnego wypłaty z zajętego w celu zabezpieczenia rachunku bankowego
zobowiązanego, po przedstawieniu przez niego wiarygodnych dokumentów
świadczących o konieczności poniesienia tych wydatków dla wykonywania
działalności gospodarczej.
§ 3. Zajęcie zabezpieczające nie pozbawia zobowiązanego prawa do polecenia
zapłaty zabezpieczonej należności pieniężnej ze środków pieniężnych znajdujących
się na rachunku, o którym mowa w art. 165 § 2.

Art. 166b. W postępowaniu zabezpieczającym stosuje się odpowiednio przepisy
działu I i art. 168d.

Art. 166c. § 1. W zakresie należności pieniężnych, o których mowa w art. 2 § 1
pkt 8 lit. a–f i pkt 9, w postępowaniu zabezpieczającym nie stosuje się przepisów
art. 154 § 1–3, 5 i 6, art. 155, art. 156–157 i art. 163 § 2–3.
§ 2. W zakresie należności pieniężnych, o których mowa w art. 2 § 1 pkt 8 lit. g,
nie stosuje się przepisów działu IV.

Art. 166d. Organ egzekucyjny przystępuje do czynności zabezpieczających na
podstawie postanowienia o zabezpieczeniu wydanego przez prokuratora, sąd lub
finansowy organ postępowania przygotowawczego. Na żądanie prokuratora, sądu lub
finansowego organu postępowania przygotowawczego organ egzekucyjny, wraz z
przystąpieniem do czynności zabezpieczających, doręcza zobowiązanemu odpis tego
postanowienia. Do doręczenia stosuje się przepisy Kodeksu postępowania
administracyjnego.

Art. 166e. Należność pieniężną określoną w postanowieniu o zabezpieczeniu
wydanym przez prokuratora, sąd lub finansowy organ postępowania
przygotowawczego, w walucie obcej, przelicza się na złote według średniego kursu tej
waluty w stosunku do złotego z dnia roboczego ogłoszonego przez Narodowy Bank
Polski w dniu wydania tego postanowienia.

Art. 166f. Zajęte ruchomości, z wyjątkiem kosztowności, książeczek
oszczędnościowych, kart płatniczych, pieniędzy i innych papierów wartościowych,
przechowuje się w sposób wskazany w postanowieniu o zabezpieczeniu majątkowym,
a w przypadku braku takiego wskazania – pozostawia się na przechowanie osobie
dającej rękojmię należytego przechowywania, a gdy nie jest to możliwe –
u zobowiązanego lub jego rodziny.

Art. 166g. Organ egzekucyjny przesyła prokuratorowi, sądowi lub finansowemu
organowi postępowania przygotowawczego dokument stanowiący podstawę zajęcia
ruchomości, wierzytelności lub innego prawa majątkowego.

Art. 166h. § 1. Zajęte ruchomości ulegające szybkiemu zniszczeniu mogą być
sprzedane na podstawie postanowienia wydanego przez prokuratora, sąd lub
finansowy organ postępowania przygotowawczego.
§ 2. Uzyskane ze sprzedaży środki pieniężne składa się na rachunek, o którym
mowa w art. 165 § 2.

Art. 166i. Organ egzekucyjny zawiadamia prokuratora, sąd lub finansowy organ
postępowania przygotowawczego o ujawnionych rzeczach, wierzytelnościach lub
innych prawach majątkowych zobowiązanego, nieobjętych postanowieniem
o zabezpieczeniu majątkowym.

Art. 166j. § 1. Jeżeli kwota należności pieniężnej podlegającej zabezpieczeniu
jest wyższa niż wartość zabezpieczonego majątku, organ egzekucyjny może dokonać
zajęcia ruchomości, wierzytelności lub innego prawa majątkowego zobowiązanego na poczet:
1) grożącego przepadku równowartości przedmiotów albo równowartości korzyści
majątkowej;
2) grożącej grzywny;
3) grożącego obowiązku naprawienia szkody;
4) grożącego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę;
5) grożącego świadczenia pieniężnego;
6) grożącej nawiązki;
7) grożącego środka kompensacyjnego;
8) wykonania orzeczenia o kosztach sądowych;
9) grożącego obowiązku uiszczenia należności publicznoprawnej uszczuplonej
czynem zabronionym;
10) grożącego zwrotu korzyści majątkowej, jaką sprawca osiągnął z popełnionego
przestępstwa, lub jej równowartości.
§ 2. Zajęcie ruchomości, wierzytelności lub innego prawa majątkowego,
o którym mowa w § 1, podlega uchyleniu, jeżeli prokurator, sąd lub finansowy organ
postępowania przygotowawczego nie wydał postanowienia o zabezpieczeniu
majątkowym w terminie 7 dni od dnia dokonania zajęcia.

Art. 166k. Zajęcie ruchomości, wierzytelności lub innego prawa majątkowego
przekształca się w zajęcie egzekucyjne z dniem wystawienia tytułu wykonawczego na
podstawie prawomocnego orzeczenia odpowiednio o:
1) przepadku oraz orzeczonej jednocześnie grzywnie, obowiązku naprawienia
szkody, zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, świadczenia pieniężnego, środka
kompensacyjnego, nawiązki, zasądzonych od skazanego kosztów sądowych;
2) obowiązku uiszczenia należności publicznoprawnej uszczuplonej czynem
zabronionym lub zwrotu korzyści majątkowej, jaką sprawca osiągnął
z popełnionego przestępstwa, lub jej równowartości.

Art. 166l. Organ egzekucyjny zawiadamia prokuratora, sąd lub finansowy organ
postępowania przygotowawczego o wydatkach poniesionych przy wykonywaniu
postanowienia o zabezpieczeniu majątkowym, w szczególności na opłacenie:
1) sporządzania i doręczania pism;
2) przechowywania lub sprzedaży zajętej ruchomości, wierzytelności lub innego
prawa majątkowego;
3) należności biegłych lub rzeczoznawców;
4) oględzin lub badań.

Art. 166m. W przypadku zwrotu środków pieniężnych zobowiązanemu organ
egzekucyjny przesyła prokuratorowi, sądowi lub finansowemu organowi
postępowania przygotowawczego potwierdzenie tego zwrotu.

Art. 166n. W zakresie wykonywania postanowienia o zabezpieczeniu
majątkowym stosuje się odpowiednio przepisy:
1) działu I, z wyłączeniem przepisów art. 8–10, art. 12, art. 13, art. 26 § 1c pkt 1
oraz § 1e–1h, art. 27e–27j, art. 33–35, art. 38–44, art. 56 § 1 pkt 1–3,
art. 57 § 1a–3 oraz art. 58–61;
2) działu IV, z wyłączeniem przepisów art. 154–159, art. 161, art. 163, art. 166a
§ 2, art. 167 oraz art. 168;
3) art. 168b–168e.

art. 167. więcej Art. 167. § 1. Organ egzekucyjny w zarządzeniu zabezpieczenia wykonania
obowiązku o charakterze niepieniężnym określa środek zabezpieczania lub inną
czynność, które stosownie do okoliczności są zastosowane.
§ 2. Przy wyborze środka zabezpieczenia organ egzekucyjny uwzględni interesy
stron w takiej mierze, aby wierzycielowi zapewnić wykonanie obowiązku,
a zobowiązanego nie obciążać ponad potrzebę.

art. 168. więcej Art. 168. Organ egzekucyjny może w razie potrzeby zastosować także środki
zabezpieczenia przewidziane w art. 164 § 1. W szczególności może być dokonane
zajęcie pieniędzy, wynagrodzenia za pracę, wierzytelności z rachunków bankowych
i wkładów oszczędnościowych oraz innych wierzytelności, jeżeli w ten sposób
zabezpieczy się pokrycie przez zobowiązanego kosztów wykonania zastępczego.

Art. 168a. Osoba, która rości sobie prawo do rzeczy lub prawa majątkowego,
z których przeprowadzono egzekucję przez sprzedaż rzeczy lub wykonanie prawa
majątkowego, może dochodzić od zobowiązanego odszkodowania na podstawie
przepisów Kodeksu cywilnego dotyczących odpowiedzialności za wyrządzoną szkodę.

Art. 168b. § 1. Zobowiązany może dochodzić odszkodowania od organu
egzekucyjnego lub wierzyciela na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego za szkody wyrządzone wskutek niezgodnego z przepisami prawa wszczęcia lub prowadzenia
egzekucji administracyjnej lub postępowania zabezpieczającego.
§ 2. W przypadku należności pieniężnych określonych w art. 2 § 1 pkt 8
i 9 przez wierzyciela, o którym mowa w ust. 1, rozumie się centralne biuro łącznikowe.
§ 3. Zobowiązany może dochodzić odszkodowania od wierzyciela lub organu
prowadzącego rejestr, na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego, za szkodę
wyrządzoną na skutek niezgodnego z prawem ujawnienia w rejestrze danych,
o których mowa w art. 18b § 2.

Art. 168c. § 1. Dłużnik zajętej wierzytelności, który nie wykonał lub
nienależycie wykonał ciążące na nim obowiązki, o których mowa w art. 69a § 1, lub
obowiązki związane z realizacją egzekucyjnego lub zabezpieczającego zajęcia
wierzytelności lub prawa majątkowego, odpowiada za szkody wyrządzone z tego
powodu wierzycielowi na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego.
§ 2. Wierzyciel może dochodzić odszkodowania od zobowiązanego na
podstawie przepisów Kodeksu cywilnego za szkody wyrządzone wskutek
niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązku, o którym mowa w art. 69a § 2.

Art. 168d. § 1. Na osobę, która wbrew ciążącemu na niej obowiązkowi odmawia
udzielenia wierzycielowi lub organowi egzekucyjnemu informacji lub wyjaśnień
niezbędnych do prowadzenia egzekucji albo udziela fałszywych informacji lub
wyjaśnień, może być nałożona kara pieniężna do wysokości 3800 zł.
§ 1a. Na zobowiązanego nie nakłada się kary, o której mowa w § 1,
w przypadku, o którym mowa w art. 6 § 1d oraz art. 37b.
§ 2. (uchylony)
§ 3. Karę, o której mowa w § 1, można nałożyć również na:
1) zobowiązanego, który:
a) nie zawiadomił organu egzekucyjnego o:
– zmianie adresu miejsca zamieszkania lub siedziby,
– zajęciu przez inny organ egzekucyjny ruchomości oraz prawa
majątkowego, którego warunkiem wykonywania jest posiadanie dokumentu,
b) nie okazał zajętej ruchomości lub nie wskazał miejsca jej przechowywania
na wezwanie organu egzekucyjnego;
2) zarządcę nieruchomości, który bez usprawiedliwionej przyczyny nie złożył
sprawozdania lub nie wykonał polecenia organu egzekucyjnego.
§ 4. W przypadku uchybienia obowiązkowi, o którym mowa w § 1, przez
żołnierza, zamiast nałożenia kary pieniężnej występuje się do dowódcy jednostki
wojskowej, w której żołnierz ten pełni służbę, z wnioskiem o pociągnięcie go do
odpowiedzialności dyscyplinarnej.

Art. 168e. § 1. Na dłużnika zajętej wierzytelności, który nie wykonuje lub
nienależycie wykonuje ciążące na nim obowiązki związane z egzekucją lub
zabezpieczeniem wierzytelności lub prawa majątkowego, można nałożyć karę
pieniężną do wysokości 3800 zł.
§ 2. Kara, o której mowa w § 1, może być powtarzana w przypadku uchylania się
od wykonania, w dodatkowo wyznaczonych terminach, obowiązków wynikających
z zajęcia egzekucyjnego lub zabezpieczającego.
§ 3. (uchylony)
§ 4. (uchylony)
§ 5. (uchylony)
§ 6. (uchylony)
§ 7. (uchylony)

Art. 168ea. W przypadku osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej
nieposiadającej osobowości prawnej karę pieniężną, o której mowa w art. 168d
i art. 168e, nakłada się na pracownika bezpośrednio odpowiedzialnego za
odpowiednio udzielenie informacji lub wyjaśnień albo realizację zajęcia,
a w przypadku braku takiego pracownika na:
1) kierownika,
2) członka zarządu w spółce prawa handlowego,
3) wspólnika w spółce cywilnej
– bezpośrednio odpowiedzialnego za wykonanie obowiązku, o którym mowa
w art. 168d i art. 168e.

Art. 168eb. § 1. Postanowienie w sprawie nałożenia kary pieniężnej, o której
mowa w art. 168d i art. 168e, wydaje organ egzekucyjny.
§ 2. Na postanowienie o nałożeniu kary pieniężnej przysługuje zażalenie.

Art. 168f. Kto występuje o udostępnienie z rejestru danych, o których mowa
w art. 18b § 2, bez wymaganego upoważnienia zobowiązanego, o którym mowa
w art. 18b § 2 pkt 1 lit. a lub d, którego dane dotyczą albo oświadczenia podmiotu, na
rzecz którego wyszukuje dane w rejestrze, o posiadaniu takiego upoważnienia,
podlega grzywnie do 30 000 zł.

Art. 168g. Kto przechowuje uzyskane z rejestru dane, o których mowa
w art. 18b § 2, z naruszeniem przepisu art. 18s § 1, podlega grzywnie do 30 000 zł.

Art. 168h. Kto ujawnił dane, o których mowa w art. 18b § 2, dotyczące
zobowiązanego, o którym mowa w art. 18b § 2 pkt 1 lit. a lub d, z naruszeniem
przepisu art. 18s § 2 lub 4, podlega grzywnie do 30 000 zł.

art. 169. więcej Art. 169. Postępowanie egzekucyjne i zabezpieczające, toczące się w dniu
wejścia w życie niniejszej ustawy, będzie prowadzone w dalszym ciągu w myśl
przepisów tej ustawy i przez organy w niej wskazane.

art. 170. więcej Art. 170. § 1. Pozostają w mocy przepisy ustaw szczególnych dotyczące
administracyjnego postępowania zabezpieczającego na podstawie orzeczenia
prokuratora, sądu, organów administracji celnej lub organów kontroli administracji
publicznej o zabezpieczeniu rzeczy, w stosunku do których może być orzeczony przepadek.
§ 2. W postępowaniu o zabezpieczenie, o którym mowa w § 1, postanowienie
o wyłączeniu wydaje naczelnik urzędu skarbowego, stosując przepisy niniejszej
ustawy. Na postanowienie o wyłączeniu przysługuje prawo wniesienia zażalenia organowi, który wydał postanowienie o zabezpieczeniu, oraz wierzycielowi. Do czasu rozstrzygnięcia zażalenia dokonane czynności egzekucyjne pozostają w mocy.

art. 171. więcej Art. 171. Przepisy ustawy dotyczące:
1) ministrów i naczelnych organów administracji państwowej - stosuje się również do urzędów centralnych i ich kierowników,
2) prezydiów wojewódzkich rad narodowych - stosuje się również do prezydiów miejskich rad narodowych miast wyłączonych z województw,
3) prezydiów powiatowych rad narodowych - stosuje się również do prezydiów miejskich rad narodowych miast stanowiących powiaty miejskie oraz prezydiów dzielnicowych rad narodowych w miastach wyłączonych z województw.

art. 172. więcej Art. 172. W sprawach umarzania opłat za czynności egzekucyjne, które zostaną uregulowane przepisami wydanymi na podstawie art. 63 § 1, nie stosuje się przepisów dekretu z dnia 16 maja 1956 r. o umarzaniu i udzielaniu ulg w spłacaniu należności państwowych (Dz. U. Nr 17, poz. 92).

art. 173. więcej Art. 173. (uchylony).

art. 174. więcej Art. 174. Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, rozciągnąć
stosowanie w całości lub w części przepisów działu II rozdziału 6 w zakresie
przechowywania, oszacowania i sprzedaży zajętych ruchomości na określone
ruchomości, które stały się własnością Skarbu Państwa albo powiatu na podstawie
przepisów o likwidacji mienia, o przepadku mienia, z tytułu spadków lub z innych
tytułów albo gdy Skarb Państwa na podstawie szczególnych przepisów jest
upoważniony do sprzedaży cudzej ruchomości. Rozporządzenie to w szczególności
określi przypadki, w których może nastąpić nieodpłatne przekazanie ruchomości przez
Skarb Państwa albo powiat lub ich niszczenie, a także sposób rozliczania wydatków
związanych z przechowywaniem lub sprzedażą ruchomości niestanowiących
własności Skarbu Państwa.