Art. 6. § 1. W razie uchylania się zobowiązanego od wykonania obowiązku
wierzyciel powinien podjąć czynności zmierzające do zastosowania środków
egzekucyjnych.
§ 1a. Na bezczynność wierzyciela w podejmowaniu czynności, o których mowa
w § 1, służy skarga podmiotowi, którego interes prawny lub faktyczny został
naruszony w wyniku niewykonania obowiązku oraz organowi zainteresowanemu
wykonaniem obowiązku. Postanowienie w sprawie skargi wydaje organ wyższego
stopnia. Na postanowienie oddalające skargę przysługuje zażalenie.
§ 1b. Przed podjęciem czynności zmierzających do zastosowania środków
egzekucyjnych wierzyciel może podejmować działania informacyjne wobec
zobowiązanego zmierzające do dobrowolnego wykonania przez niego obowiązku.
§ 1c. Wierzyciel może odstąpić od czynności zmierzających do zastosowania
środków egzekucyjnych, jeżeli nie upłynęło 12 miesięcy od dnia wydania
postanowienia o umorzeniu postępowania egzekucyjnego z przyczyny określonej
w art. 59 § 2, wydanego w sprawie prowadzonej na wniosek tego wierzyciela, na
podstawie tytułu wykonawczego obejmującego inne należności pieniężne
zobowiązanego, chyba że ujawniony zostanie majątek lub źródło dochodu
zobowiązanego przewyższające kwotę wydatków egzekucyjnych.
§ 1d. W przypadku, o którym mowa w § 1c, wierzyciel przed wszczęciem
postępowania w sprawie odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej wzywa
zobowiązanego do złożenia oświadczenia o posiadanym majątku i źródłach dochodu
oraz o prawdziwości i zupełności tego oświadczenia, w terminie 7 dni od dnia
doręczenia wezwania. W przypadku gdy w wyniku wezwania nie zostanie złożone
oświadczenie lub w złożonym oświadczeniu nie zostanie wykazany majątek lub źródła
dochodu zobowiązanego przewyższające kwotę wydatków egzekucyjnych, z którego możliwe jest prowadzenie egzekucji administracyjnej, za dzień odstąpienia przyjmuje
się dzień doręczenia tego wezwania. Przepisy art. 61 stosuje się odpowiednio.
§ 1e. Oświadczenie, o którym mowa w § 1d zdanie pierwsze, składa się pod
rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia,
w wyznaczonym terminie, pisemnie lub ustnie do protokołu.
§ 1f. Wezwanie, o którym mowa w § 1d zdanie pierwsze, zawiera pouczenie
zobowiązanego o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia oraz
informacje umożliwiające złożenie prawdziwego i zupełnego oświadczenia
o posiadanym majątku i źródłach dochodu.
§ 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) formy działań informacyjnych, o których mowa w § 1b, przypadki, w których
mogą być te działania podejmowane, oraz sposób ich ewidencjonowania, mając
na względzie zapewnienie efektywności tych działań;
2) (uchylony)
3) tryb postępowania wierzycieli należności pieniężnych przy podejmowaniu
czynności, o których mowa w § 1, mając na względzie zapewnienie
terminowości i prawidłowości przesyłania zobowiązanemu upomnienia,
o którym mowa w art. 15 § 1, a także kierowania do organu egzekucyjnego
wniosków egzekucyjnych i tytułów wykonawczych.

Art. 6a. Przepis art. 6 stosuje się odpowiednio do zarządcy przedsiębiorstwa
w spadku, jeżeli zobowiązany będący przedsiębiorcą zmarł przed wszczęciem
postępowania egzekucyjnego.

Ustawa o postępowaniu egzekucyjnym w administracji art. 6

DODAJ