Wejscie w życie: 20 kwietnia 2004

Ostatnia Zmiana: 9 października 2020

Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług

art. 1. więcej Art. 1. 1. Ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem od towarów i usług.
2. Podatek od towarów i usług stanowi dochód budżetu państwa.

art. 2. więcej Art. 2. Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o:
1) terytorium kraju – rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
z zastrzeżeniem art. 2a;
2) państwie członkowskim – rozumie się przez to państwo członkowskie Unii Europejskiej;
3) terytorium Unii Europejskiej – rozumie się przez to terytoria państw
członkowskich Unii Europejskiej, z tym że na potrzeby stosowania tej ustawy:
a) Księstwo Monako traktuje się jako terytorium Republiki Francuskiej, wyspę
Man traktuje się jako terytorium Zjednoczonego Królestwa Wielkiej
Brytanii i Irlandii Północnej, suwerenne strefy Akrotiri i Dhekelia traktuje
się jako terytorium Republiki Cypru,
b) następujące terytoria poszczególnych państw członkowskich traktuje się
jako wyłączone z terytorium Unii Europejskiej:
– wyspę Helgoland, terytorium Buesingen – z Republiki Federalnej
Niemiec,
– Ceutę, Melillę, Wyspy Kanaryjskie – z Królestwa Hiszpanii,
– Livigno, Campione d’Italia, włoską część jeziora Lugano – z Republiki Włoskiej,
– francuskie terytoria, o których mowa w art. 349 i art. 355
ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej – z Republiki
Francuskiej,
– Górę Athos – z Republiki Greckiej,
– Wyspy Alandzkie – z Republiki Finlandii,
– Wyspy Normandzkie – ze Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii
i Irlandii Północnej,
c) Gibraltar traktuje się jako wyłączony z terytorium Unii Europejskiej;
4) terytorium państwa członkowskiego – rozumie się przez to terytorium państwa
wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a;
5) terytorium państwa trzeciego – rozumie się przez to terytorium państwa
niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3;
5a) państwie członkowskim konsumpcji – rozumie się przez to państwo
członkowskie, w odniesieniu do którego zgodnie z art. 28k przyjmuje się, że na
jego terytorium ma miejsce świadczenie usług telekomunikacyjnych, usług
nadawczych lub usług elektronicznych;
6) towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii;
7) imporcie towarów – rozumie się przez to przywóz towarów z terytorium państwa
trzeciego na terytorium Unii Europejskiej;
8) eksporcie towarów – rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub
transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:
a) dostawcę lub na jego rzecz, lub
b) nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz,
z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów
wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych
statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych
– jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony
przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych;
9) imporcie usług – rozumie się przez to świadczenie usług, z tytułu wykonania
których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4;
10) nowych środkach transportu – rozumie się przez to przeznaczone do transportu
osób lub towarów:
a) pojazdy lądowe napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż
48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata, jeżeli
przejechały nie więcej niż 6000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia
ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia
do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy
raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym
po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia
do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest
wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu
lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment
dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on
wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został
po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta,
b) jednostki pływające o długości większej niż 7,5 metra, jeżeli były używane
nie dłużej niż 100 godzin roboczych na wodzie lub od momentu ich
dopuszczenia do użytku upłynęło nie więcej niż 3 miesiące, z wyjątkiem
statków morskich, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1; za moment
dopuszczenia do użytku jednostki pływającej uznaje się dzień, w którym
została ona wydana przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień,
w którym została po raz pierwszy użyta dla celów demonstracyjnych przez producenta,
c) statki powietrzne o maksymalnej masie startowej większej niż
1550 kilogramów, jeżeli były używane nie dłużej niż 40 godzin roboczych
lub od momentu ich dopuszczenia do użytku upłynęło nie więcej niż
3 miesiące, z wyjątkiem środków transportu lotniczego, o których mowa
w art. 83 ust. 1 pkt 6; za moment dopuszczenia do użytku statku
powietrznego uznaje się dzień, w którym został on wydany przez
producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz
pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta;
11) podatku od wartości dodanej – rozumie się przez to podatek od wartości dodanej
nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od
towarów i usług nakładanego tą ustawą;
12) obiektach budownictwa mieszkaniowego – rozumie się przez to budynki
mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji
Obiektów Budowlanych w dziale 11;
13) urzędzie skarbowym – rozumie się przez to urząd skarbowy, przy pomocy
którego właściwy dla podatnika naczelnik urzędu skarbowego wykonuje swoje
zadania;
14) pierwszym zasiedleniu – rozumie się przez to oddanie do użytkowania
pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lubrozpoczęcie użytkowania na
potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:
a) wybudowaniu lub
b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu
przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości
początkowej;
14a) wytworzeniu nieruchomości – rozumie się przez to wybudowanie budynku,
budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku
dochodowym;
15) działalności rolniczej – rozumie się przez to produkcję roślinną i zwierzęcą,
w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego
oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod
folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów,
hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów
użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz
chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy
w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni,
uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego,
wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych,
chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek
oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż
produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (CN 4403 41 00 i 4403 49) oraz bambusa (CN 1401 10 00), a także świadczenie usług rolniczych;
16) gospodarstwie rolnym – rozumie się przez to gospodarstwo rolne w rozumieniu
przepisów o podatku rolnym;
17) gospodarstwie leśnym – rozumie się przez to gospodarstwo prowadzone przez
podatnika, na którym ciąży obowiązek podatkowy w podatku leśnym;
18) gospodarstwie rybackim – rozumie się przez to prowadzenie działalności
w zakresie chowu i hodowli ryb oraz innych organizmów żyjących w wodzie;
19) rolniku ryczałtowym – rozumie się przez to rolnika dokonującego dostawy
produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub
świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na
podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie
odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych;
20) produktach rolnych – rozumie się przez to towary pochodzące z własnej
działalności rolniczej rolnika ryczałtowego oraz towary, o których mowa w art.
20 ust. 1c i 1d ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.);
21) usługach rolniczych – rozumie się przez to:
a) usługi związane z rolnictwem oraz chowem i hodowlą zwierząt, z
wyłączeniem usług weterynaryjnych (PKWiU ex 01.6), z wyłączeniem
usług podkuwania koni i prowadzenia schronisk dla zwierząt gospodarskich
(PKWiU ex 01.62.10.0),
b) usługi związane z leśnictwem (PKWiU ex 02.40.10), z wyłączeniem
patrolowania lasów wykonywanego na zlecenie przez jednostki inne niż
leśne (PKWiU ex 02.40.10.3),
c) usługi wspomagające rybactwo (PKWiU ex 03.00.7), z wyłączeniem usług
związanych z rybołówstwem morskim (PKWiU 03.00.71.0),
d) wynajem i dzierżawę maszyn i urządzeń rolniczych, bez obsługi (PKWiU
77.31.10.0);
22) sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne
świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów;
23) sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju – rozumie się przez to dostawę
towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów
i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa
członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla
wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa
dokonywana jest na rzecz:
a) podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej
podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku
rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa
w art. 9, lub
b) innego niż wymieniony w lit. a podmiotu niebędącego podatnikiem podatku
od wartości dodanej;
24) sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju – rozumie się przez to dostawę
towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od wartości
dodanej lub na jego rzecz z terytorium państwa członkowskiego innego niż
terytorium kraju na terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla
wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa jest
dokonywana na rzecz:
a) podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem w rozumieniu art. 15,
którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia
towarów, o którym mowa w art. 9, lub
b) innego niż wymieniony w lit. a podmiotu, niebędącego podatnikiem
w rozumieniu art. 15 i niemającego obowiązku rozliczania
wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9;
25) małym podatniku – rozumie się przez to podatnika podatku od towarów i usług:
a) u którego wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła
w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty
odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro,
b) prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami
inwestycyjnymi, zarządzającego alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, będącego agentem, zleceniobiorcą lub inną osobą świadczącą usługi o podobnym charakterze, z wyjątkiem komisu – jeżeli
kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzenia za wykonane usługi (wraz
z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym
wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 45 000 euro
– przy czym przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według
średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy
dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł;
25a) usługach telekomunikacyjnych – rozumie się przez to usługi dotyczące
transmisji, emisji i odbioru sygnałów, tekstów, obrazów i dźwięków lub
wszelkiego rodzaju informacji drogą kablową, radiową, optyczną lub za
pośrednictwem innych systemów elektromagnetycznych, w tym związane z nimi
przeniesienie lub cesję praw do użytkowania środków dla zapewniania takiej
transmisji, emisji i odbioru, wraz z zapewnieniem dostępu do ogólnoświatowych
sieci informacyjnych, z uwzględnieniem art. 6a rozporządzenia wykonawczego
Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki
wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu
podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, z późn. zm.),
zwanego dalej „rozporządzeniem 282/2011”;
25b) usługach nadawczych – rozumie się przez to usługi nadawcze, o których mowa
w art. 6b rozporządzenia 282/2011;
26) usługach elektronicznych – rozumie się przez to usługi świadczone za pomocą
środków komunikacji elektronicznej, o których mowa w art. 7 rozporządzenia 282/2011;
26a) systemie gazowym – rozumie się przez to system gazowy znajdujący się na
terytorium Unii Europejskiej lub jakąkolwiek sieć połączoną z takim systemem;
27) wyrobach akcyzowych – rozumie się przez to wyroby akcyzowe w rozumieniu
przepisów o podatku akcyzowym, z wyłączeniem gazu dostarczanego
w systemie gazowym;
27a) systemie elektroenergetycznym – rozumie się przez to system
elektroenergetyczny w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r.
– Prawo energetyczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 755, z późn. zm.);
27b) wartości rynkowej – rozumie się przez to całkowitą kwotę, jaką, w celu
uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub
usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana
jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej
konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium
kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub
świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się:
a) w odniesieniu do towarów – kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów
lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt
wytworzenia, określone w momencie dostawy,
b) w odniesieniu do usług – kwotę nie mniejszą niż całkowity koszt poniesiony
przez podatnika na wykonanie tych usług;
27c) (uchylony)
27d) (uchylony)
27e) zorganizowanej części przedsiębiorstwa – rozumie się przez to organizacyjnie
i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników
materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do
realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić
niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania;
27f) (uchylony)
27g) czasopismach regionalnych lub lokalnych – rozumie się przez to wydawnictwa
periodyczne o tematyce regionalnej lub lokalnej, także przeznaczone dla osób
niewidomych i niedowidzących, publikowane nie częściej niż raz w tygodniu w
postaci odrębnych zeszytów (numerów) objętych wspólnym tytułem, których
zakończenia nie przewiduje się, ukazujące się na ogół w regularnych odstępach
czasu w nakładzie w wersji drukowanej nie wyższym niż 15 000 egzemplarzy, z wyjątkiem:
a) periodyków o treści ogólnej, stanowiących podstawowe źródło informacji
bieżącej o aktualnych wydarzeniach krajowych lub zagranicznych,
przeznaczonych dla szerokiego kręgu czytelników,
b) publikacji zawierających treści pornograficzne, publikacji zawierających
treści nawołujące do nienawiści na tle różnic narodowościowych,
etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na
bezwyznaniowość lub znieważające z tych powodów grupę ludności lub
poszczególne osoby oraz publikacji propagujących ustroje totalitarne,
c) wydawnictw, które zawierają głównie kompletne powieść, opowiadanie lub
inne dzieło w formie tekstu ilustrowanego lub nie, albo w formie rysunków
opatrzonych opisem lub nie,
d) publikacji, w których więcej niż 20% powierzchni jest przeznaczone na
krzyżówki, kryptogramy, zagadki oraz inne gry słowne lub rysunkowe,
e) publikacji zawierających informacje popularne, w szczególności porady
oraz informacje o znanych i sławnych postaciach z życia publicznego,
f) czasopism w wersji drukowanej, na których nie zostanie uwidoczniona
wysokość nakładu;
28) Ordynacji podatkowej – rozumie się przez to ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. –
Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.3)
);
29) (uchylony)
30) ex – rozumie się przez to zakres towarów i usług węższy niż określony
odpowiednio w danym dziale, pozycji, podpozycji lub kodzie Nomenklatury
scalonej (CN) lub danym grupowaniu klasyfikacji wydanych na podstawie
przepisów o statystyce publicznej;
31) fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie
elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej
podstawie;
32) fakturze elektronicznej – rozumie się przez to fakturę w formie elektronicznej
wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym;
33) terenach budowlanych – rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę
zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy
i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu
i zagospodarowaniu przestrzennym;
34) pojazdach samochodowych – rozumie się przez to pojazdy samochodowe
w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej
nieprzekraczającej 3,5 tony;
35) podmiocie prowadzącym skład podatkowy – rozumie się przez to podmiot, o
którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku
akcyzowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 864, z późn. zm.);
36) zarejestrowanym odbiorcy – rozumie się przez to podmiot, o którym mowa w art.
2 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym;
37) rachunku VAT – rozumie się przez to rachunek VAT, o którym mowa w:
a) art. 62a ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z
2019 r. poz. 2357),
b) art. 3b ust. 1 ustawy z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach
oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2386, z późn. zm.);
38) ustawie o zarządzie sukcesyjnym – rozumie się przez to ustawę z dnia 5 lipca
2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych
ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw (Dz. U. poz. 1629 oraz z
2019 r. poz. 1495);
39) przedsiębiorstwie w spadku – rozumie się przez to przedsiębiorstwo w spadku w
rozumieniu ustawy o zarządzie sukcesyjnym;
40) zarządzie sukcesyjnym – rozumie się przez to zarząd sukcesyjny, o którym mowa
w ustawie o zarządzie sukcesyjnym;
41) bonie – rozumie się przez to instrument, z którym wiąże się obowiązek jego
przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub
świadczenie usług, w przypadku którego towary, które mają zostać dostarczone,
lub usługi, które mają zostać wykonane, lub tożsamość potencjalnych dostawców
lub usługodawców są wskazane w samym instrumencie lub określone w
powiązanej dokumentacji, w tym w warunkach wykorzystania tego instrumentu;
42) emisji bonu ‒ rozumie się przez to pierwsze wprowadzenie bonu do obrotu;
43) bonie jednego przeznaczenia – rozumie się przez to bon, w przypadku którego
miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których bon dotyczy, oraz
kwota należnego podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym
charakterze z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług są znane
w chwili emisji tego bonu;
44) bonie różnego przeznaczenia – rozumie się przez to bon inny niż bon jednego przeznaczenia;
45) transferze bonu ‒ rozumie się przez to emisję bonu oraz każde przekazanie tego
bonu po jego emisji.

Art. 2a. 1. W przypadku umów zawartych między Rzecząpospolitą Polską
a państwem członkowskim lub państwem trzecim w sprawie budowy lub utrzymania
mostów transgranicznych lub wspólnych odcinków dróg, za terytorium kraju uznaje
się most lub wspólny odcinek drogi oraz miejsce ich budowy, położone poza
terytorium kraju, za które, zgodnie z umową, jest odpowiedzialna Rzeczpospolita
Polska, jeżeli w odniesieniu do tej umowy została wydana decyzja Rady
upoważniająca do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 5 dyrektywy
2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku
od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej
dalej „dyrektywą 2006/112/WE”.
2. W przypadku umów zawartych między Rzecząpospolitą Polską a państwem
członkowskim w sprawie budowy lub utrzymania mostów transgranicznych lub
wspólnych odcinków dróg, za terytorium tego państwa członkowskiego uznaje się
most lub wspólny odcinek drogi oraz miejsce ich budowy, położone na terytorium
kraju, za które, zgodnie z umową, jest odpowiedzialne to państwo członkowskie, jeżeli
w odniesieniu do tej umowy została wydana decyzja Rady upoważniająca do
stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 5 dyrektywy 2006/112/WE.
3. W przypadku umów zawartych między Rzecząpospolitą Polską a państwem
trzecim w sprawie budowy lub utrzymania mostów transgranicznych lub wspólnych
odcinków dróg, za terytorium tego państwa trzeciego uznaje się most lub wspólny
odcinek drogi oraz miejsce ich budowy, położone na terytorium kraju, za które,
zgodnie z umową, jest odpowiedzialne to państwo trzecie, jeżeli w odniesieniu do tej umowy została wydana decyzja Rady upoważniająca do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 5 dyrektywy 2006/112/WE.

art. 3. więcej Art. 3. 1. (uchylony)
2. (uchylony)
3. W przypadku podatników:
1) (uchylony)
2) nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca
prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju – właściwym
organem podatkowym jest Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-
-Śródmieście, zwany dalej „naczelnikiem drugiego urzędu skarbowego”;
3) o których mowa w art. 130a pkt 2, i podmiotów zagranicznych, o których mowa
w art. 131 pkt 2, zidentyfikowanych na potrzeby procedury szczególnej
rozliczania VAT, o której mowa w dziale XII w rozdziałach 6a i 7, dla których
państwem członkowskim konsumpcji jest Rzeczpospolita Polska – właściwym
organem podatkowym jest Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego.
3a. (uchylony)
4. (uchylony)
5. (uchylony)
6. W przypadku podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1a i art. 17 ust. 1i,
właściwym organem podatkowym jest organ podatkowy, który był właściwy dla
zmarłego podatnika w dniu jego śmierci.

art. 4. więcej Art. 4. Ulgi i zwolnienia podatkowe udzielone na podstawie odrębnych ustaw
nie mają zastosowania do podatku od towarów i usług.

art. 5. więcej Art. 5. 1. Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej
„podatkiem”, podlegają:
1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2) eksport towarów;
3) import towarów na terytorium kraju;
4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
2. Czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego,
czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.
3. Opodatkowaniu podatkiem podlegają również towary w przypadku, o którym
mowa w art. 14. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.
4. W przypadku wystąpienia nadużycia prawa dokonane czynności, o których
mowa w ust. 1, wywołują jedynie takie skutki podatkowe, jakie miałyby miejsce w
przypadku odtworzenia sytuacji, która istniałaby w braku czynności stanowiących
nadużycie prawa.
5. Przez nadużycie prawa rozumie się dokonanie czynności, o których mowa w
ust. 1, w ramach transakcji, która pomimo spełnienia warunków formalnych
ustanowionych w przepisach ustawy, miała zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści
podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.
6. W przypadku umów zawartych między Rzecząpospolitą Polską a państwem
trzecim w sprawie budowy lub utrzymania mostów transgranicznych lub wspólnych
odcinków dróg opodatkowaniu nie podlega import towarów wykorzystywanych do
budowy lub utrzymania mostów transgranicznych lub wspólnych odcinków dróg z
tego państwa trzeciego na terytorium kraju, jeżeli w odniesieniu do tej umowy została
wydana decyzja Rady upoważniająca do stosowania środków stanowiących
odstępstwo od art. 2 ust. 1 lit. d dyrektywy 2006/112/WE.

Art. 5a. Towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art.
5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej
(CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w
sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy
Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie
wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych
na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według
Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy
wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody
Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

art. 6. więcej Art. 6. Przepisów ustawy nie stosuje się do:
1) transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa;
2) czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.
3) (uchylony)

art. 7. więcej Art. 7. 1. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie
się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:
1) przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego
w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności
towarów w zamian za odszkodowanie;
2) wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej
umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy
sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje,
że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą
zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3) wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem
a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4) wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu,
jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5) ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego,
ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz
przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na
spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz
członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub
lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni
własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6) oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7) zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
2. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się
również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego
przedsiębiorstwa, w szczególności:
1) przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego
pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców,
akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów
stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2) wszelkie inne darowizny
– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty
podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub
wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości
i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą
podatnika.
4. Przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się
przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:
1) o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli
podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2) których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli
jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia,
jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru,
nie przekraczają 10 zł.
5. (uchylony)
6. (uchylony)
7. Przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako
próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech
i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie)
przez podatnika:
1) ma na celu promocję tego towaru oraz
2) nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie
danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym
elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu
promowanego towaru.
8. W przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru
w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu
w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów
biorących udział w tych czynnościach.
9. Przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym
charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się umowy w wyniku których,
zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje
korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których
przedmiotami są grunty.

art. 8. więcej Art. 8. 1. Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie
się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki
organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów
w rozumieniu art. 7, w tym również:
1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na
formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania
czynności lub sytuacji;
3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu
działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
2. Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:
1) użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych
niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów
osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników,
wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich
domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków
stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo
do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu
nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2) nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników,
w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy,
członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób
prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne
świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
2a. W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz
osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam
otrzymał i wyświadczył te usługi.
3. (uchylony)
4. (uchylony)
5. Przepis ust. 2 pkt 1 nie ma zastosowania w przypadku użycia pojazdów
samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli
podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty
podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, obliczoną zgodnie z art. 86a ust. 1, z tytułu:
1) nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów lub
2) nabycia, importu lub wytworzenia części składowych do tych pojazdów, jeżeli
z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów podatnikowi nie
przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 i ust. 5, za nabycie towarów
uznaje się również przyjęcie ich w używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy,
leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Art. 8a. 1. Transfer bonu jednego przeznaczenia dokonany przez podatnika
działającego we własnym imieniu uznaje się za dostawę towarów lub świadczenie
usług, których ten bon dotyczy.
2. Faktycznego przekazania towarów lub faktycznego świadczenia usług
w zamian za bon jednego przeznaczenia przyjmowany przez dostawcę lub
usługodawcę jako wynagrodzenie lub część wynagrodzenia nie uznaje się za
niezależną transakcję w części, w której wynagrodzenie stanowił bon.
3. Jeżeli transferu bonu jednego przeznaczenia dokonuje podatnik działający
w imieniu innego podatnika, uznaje się, że taki transfer stanowi dostawę towarów lub
świadczenie usług, których ten bon dotyczy, dokonane przez podatnika, w imieniu
którego działa podatnik.
4. W przypadku gdy dostawca towarów lub usługodawca nie jest podatnikiem,
który działając we własnym imieniu, wyemitował bon jednego przeznaczenia, uznaje
się, że ten dostawca lub usługodawca dokonał odpowiednio dostawy towarów lub
świadczenia usług, których ten bon dotyczy, na rzecz podatnika, który wyemitował ten bon.

Art. 8b. 1. Faktyczne przekazanie towarów lub faktyczne świadczenie usług
dokonane w zamian za bon różnego przeznaczenia przyjmowany przez dostawcę lub
usługodawcę jako wynagrodzenie lub część wynagrodzenia podlega opodatkowaniu
podatkiem. Nie podlega opodatkowaniu podatkiem wcześniejszy transfer bonu
różnego przeznaczenia.
2. W przypadku gdy transferu bonu różnego przeznaczenia dokonuje podatnik
inny niż podatnik dokonujący czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem
zgodnie z ust. 1, opodatkowaniu podatkiem podlegają usługi pośrednictwa oraz inne
usługi, które można zidentyfikować, takie jak usługi dystrybucji lub promocji,
dotyczące tego bonu.

art. 9. więcej Art. 9. 1. Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa
w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel
towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na
terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego
rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów
lub na ich rzecz.
2. Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:
1) nabywcą towarów jest:
a) podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości
dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
b) osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
– z zastrzeżeniem art. 10;
2) dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
3. Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy:
1) nabywcą jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 1,
2) dokonującym dostawy towarów jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 2
– jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.

art. 10. więcej Art. 10. 1. Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9,
nie występuje w przypadku, gdy:
1) dotyczy towarów, do których miałyby odpowiednio zastosowanie przepisy
art. 45 ust. 1 pkt 9, art. 80, art. 83 ust. 1 pkt 1, 3, 6, 10 i 18, z uwzględnieniem
warunków określonych w tych przepisach;
2) dotyczy towarów innych niż wymienione w pkt 1 nabywanych przez:
a) rolników ryczałtowych dla prowadzonej przez nich działalności rolniczej,
b) podatników, którzy wykonują jedynie czynności inne niż opodatkowane
podatkiem i którym nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku
należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług,
c) podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie
art. 113 ust. 1 i 9,
d) osoby prawne, które nie są podatnikami
– jeżeli całkowita wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na
terytorium kraju nie przekroczyła w trakcie roku podatkowego kwoty 50 000 zł;
3) dostawa towarów, w wyniku której ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie
towarów na terytorium kraju:
a) nie stanowiła u podatnika, o którym mowa w art. 15, albo nie stanowiłaby u
podatnika podatku od wartości dodanej dostawy towarów, o której mowa
w art. 7, lub stanowiła albo stanowiłaby taką dostawę towarów, ale
dokonywaną przez podatnika, u którego sprzedaż jest zwolniona od podatku
na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, albo podatnika podatku od wartości dodanej,
do którego miałyby zastosowanie podobne zwolnienia, z wyjątkiem
przypadku, gdy przedmiotem dostawy są nowe środki transportu, lub
b) stanowiłaby dostawę towarów, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2;
4) dostawa towarów, o których mowa w art. 120 ust. 1, w wyniku której ma miejsce
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju, jest opodatkowana
podatkiem od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów na zasadach odpowiadających
regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty
jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach;
5) dostawa towarów, o których mowa w art. 120 ust. 1, w wyniku której ma miejsce
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju, jest dokonywana
przez organizatora aukcji (licytacji) oraz do dostawy tej zastosowano szczególne
zasady opodatkowania podatkiem od wartości dodanej obowiązujące w państwie
członkowskim rozpoczęcia transportu lub wysyłki, stosowane do dostaw
towarów dokonywanych przez organizatora aukcji (licytacji), wyłączające
uznanie dostawy towarów za czynność odpowiadającą wewnątrzwspólnotowej
dostawie towarów, pod warunkiem posiadania przez nabywcę dokumentów
jednoznacznie potwierdzających nabycie towarów na tych szczególnych zasadach.
2. Przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się, jeżeli całkowita wartość
wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju nie przekroczyła
w poprzednim roku podatkowym kwoty 50 000 zł.
3. Przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 nie stosuje się, jeżeli przedmiotem nabycia są:
1) nowe środki transportu;
2) wyroby akcyzowe.
4. Przy ustalaniu wartości, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 2, nie wlicza się
kwoty podatku od wartości dodanej należnego lub zapłaconego na terytorium państwa
członkowskiego, z którego towary te są wysyłane lub transportowane. Do wartości,
o których mowa w zdaniu pierwszym, nie wlicza się wartości z tytułu
wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o których mowa w ust. 3.
5. W przypadku gdy u podmiotów, u których zgodnie z ust. 1 pkt 2 nie występuje
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, zostaje przekroczona kwota, o której mowa
w ust. 1 pkt 2, uznaje się, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce od
momentu przekroczenia tej kwoty.
6. Podatnicy oraz osoby prawne niebędące podatnikami, do których ma
zastosowanie ust. 1 pkt 2, mogą wybrać opodatkowanie wewnątrzwspólnotowego
nabycia towarów przez złożenie naczelnikowi urzędu skarbowego pisemnego
oświadczenia o takim wyborze albo przez podanie dokonującemu dostawy towarów
numeru, o którym mowa w art. 97 ust. 10.
7. Wybór opodatkowania, o którym mowa w ust. 6, obowiązuje przez 2 kolejne
lata, licząc od dnia dokonania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dla którego
dokonano takiego wyboru.
8. Podatnicy, o których mowa w ust. 6, mogą ponownie skorzystać z wyłączenia,
o którym mowa w ust. 1, jeżeli zawiadomią pisemnie naczelnika urzędu skarbowego
o rezygnacji z opodatkowania przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują
z opodatkowania, nie wcześniej jednak niż po upływie terminu określonego w ust. 7.
9. (uchylony)

art. 11. więcej Art. 11. 1. Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem,
o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów
przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego
podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na
terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego
innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego
przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach
wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają
służyć działalności gospodarczej podatnika.
2. Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym
mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, ma zastosowanie również do przemieszczenia towarów
przez siły zbrojne Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego lub przez
towarzyszący im personel cywilny z terytorium państwa członkowskiego innego niż
terytorium kraju na terytorium kraju, w przypadku gdy towary nie zostały przez nich
nabyte zgodnie ze szczególnymi zasadami regulującymi opodatkowanie podatkiem od
wartości dodanej na krajowym rynku jednego z państw członkowskich dla sił
zbrojnych Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego, jeżeli import tych towarów
nie mógłby korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 45 ust. 1 pkt 9.

art. 12. więcej Art. 12. 1. Przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez
podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy:
1) towary są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego,
dla których miejscem dostawy zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 jest terytorium kraju, jeżeli towary te są przemieszczane przez tego podatnika dokonującego ich dostawy lub na jego rzecz;
2) przemieszczenie towarów następuje w ramach sprzedaży wysyłkowej na
terytorium kraju;
3) towary są przemieszczane na pokładach statków, samolotów lub pociągów
w trakcie części transportu pasażerów, o której mowa w art. 22 ust. 5,
z przeznaczeniem dokonania ich dostawy przez tego podatnika lub na jego rzecz
na pokładach tych pojazdów;
4) towary mają być przedmiotem czynności odpowiadającej eksportowi towarów
dokonanej przez tego podatnika na terytorium państwa członkowskiego,
z którego są przemieszczane na terytorium kraju;
5) towary mają być przedmiotem czynności odpowiadającej
wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 i 2,
dokonanej przez tego podatnika na terytorium państwa członkowskiego,
z którego są przemieszczane na terytorium kraju;
6) towary mają być przedmiotem wykonanych na terytorium kraju na rzecz tego
podatnika usług polegających na ich wycenie lub wykonaniu na nich prac, pod
warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem
przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały
pierwotnie wywiezione;
7) towary mają być czasowo używane na terytorium kraju w celu świadczenia usług
przez tego podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na
terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu;
8) towary mają być czasowo używane przez tego podatnika na terytorium kraju, nie
dłużej jednak niż przez 24 miesiące, pod warunkiem że import takich towarów
z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju z uwagi na ich przywóz
czasowy byłby zwolniony od cła;
9) przemieszczeniu podlega gaz w systemie gazowym, energia elektryczna
w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci
dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej.
2. W przypadku gdy ustaną okoliczności, o których mowa w ust. 1,
przemieszczenie towarów uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Art. 12a. (uchylony).

art. 13. więcej Art. 13. 1. Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa
w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu
czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż
terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2–8.
2. Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:
1) podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby
transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego
innym niż terytorium kraju;
2) osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest
zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium
państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3) podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą
podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na
terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju,
niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe,
które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą
zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów
akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4) podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym)
w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem
dostawy są nowe środki transportu.
3. Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również
przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów
należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa
członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na
terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone,
wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia
towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli
mają służyć działalności gospodarczej podatnika.
4. Przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika,
o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową
dostawę towarów, w przypadku gdy:
1) towary są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego,
dla których miejscem dostawy zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 jest terytorium
państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli towary te są
przemieszczane przez tego podatnika dokonującego ich dostawy lub na jego
rzecz;
2) przemieszczenie towarów następuje w ramach sprzedaży wysyłkowej
z terytorium kraju;
3) towary są przemieszczane na pokładach statków, samolotów lub pociągów
w trakcie transportu pasażerskiego wykonywanego na terytorium Unii
Europejskiej z przeznaczeniem dokonania ich dostawy przez tego podatnika na
pokładach tych pojazdów;
4) towary mają być przedmiotem eksportu towarów przez tego podatnika;
5) towary mają być przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
o której mowa w ust. 1 i 2, dokonanej przez tego podatnika, jeżeli
przemieszczenie towarów następuje na terytorium państwa członkowskiego inne
niż terytorium państwa członkowskiego, do którego dokonywana jest ta
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów;
6) towary mają być przedmiotem wykonanych na terytorium państwa
członkowskiego innym niż terytorium kraju na rzecz tego podatnika usług
polegających na ich wycenie lub wykonaniu na nich prac, pod warunkiem że
towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone na
terytorium kraju;
7) towary mają być czasowo używane na terytorium państwa członkowskiego
innym niż terytorium kraju, w celu świadczenia usług przez podatnika
posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju, który
przemieścił lub na rzecz którego przemieszczono te towary;
8) towary mają być czasowo używane przez tego podatnika na terytorium państwa
członkowskiego innym niż terytorium kraju, nie dłużej jednak niż przez
24 miesiące, pod warunkiem że import takich towarów z terytorium państwa
trzeciego z uwagi na ich przywóz czasowy byłby zwolniony od cła;
9) przemieszczeniu podlega gaz w systemie gazowym, energia elektryczna
w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci
dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej.
5. W przypadku gdy ustaną okoliczności, o których mowa w ust. 4,
przemieszczenie towarów uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
6. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym
dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona
od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.
7. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje również wówczas, gdy
dokonującymi dostawy towarów są inne niż wymienione w ust. 6 podmioty, jeżeli
przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
8. Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów nie uznaje się dostawy towarów,
o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1, 3, 6, 10 i 18, oraz towarów opodatkowanych
według zasad określonych w art. 120 ust. 4 i 5.

Art. 13a. 1. Przemieszczenia towarów w procedurze magazynu typu call-off
stock nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa
w art. 11 ust. 1.
2. Procedura magazynu typu call-off stock ma miejsce, jeżeli łącznie spełnione
są następujące warunki:
1) towary są wysyłane lub transportowane przez podatnika podatku od wartości
dodanej lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz z terytorium państwa
członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju w celu ich
dostawy na późniejszym etapie i po ich wprowadzeniu do magazynu
w procedurze magazynu typu call-off stock innemu podatnikowi, uprawnionemu
do nabycia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, zgodnie
z zawartym wcześniej porozumieniem między tymi podatnikami;
2) podatnik podatku od wartości dodanej wysyłający lub transportujący towary nie
ma siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia
działalności gospodarczej na terytorium kraju;
3) podatnik, któremu mają zostać dostarczone towary, jest zarejestrowany jako
podatnik VAT UE, a jego nazwa lub imię i nazwisko oraz numer identyfikacji
podatkowej poprzedzony kodem PL są znane podatnikowi podatku od wartości dodanej wysyłającemu lub transportującemu towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu;
4) podatnik podatku od wartości dodanej wysyłający lub transportujący towary
rejestruje przemieszczenie towarów w ewidencji, o której mowa w art. 54a
ust. 1 rozporządzenia 282/2011, oraz podaje w informacji odpowiadającej
informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1 pkt 5, numer
identyfikacji podatkowej, o którym mowa w pkt 3.

Art. 13b. Jeżeli warunki określone w art. 13a ust. 2 są spełnione,
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1, uznaje się za
dokonane przez podatnika, o którym mowa w art. 13a ust. 2 pkt 3, na terytorium kraju
w momencie przeniesienia na niego prawa do rozporządzania towarami jak właściciel,
o ile przeniesienie to nastąpi w terminie 12 miesięcy od dnia wprowadzenia towarów
do magazynu w procedurze magazynu typu call-off stock.

Art. 13c. Jeżeli w terminie, o którym mowa w art. 13b, podatnik, o którym
mowa w art. 13a ust. 2 pkt 3, zostaje zastąpiony przez innego podatnika, uznaje się, że
w okresie zastąpienia nie miało miejsca wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów,
o którym mowa w art. 11 ust. 1, pod warunkiem że:
1) podatnik zastępujący jest uprawniony do nabycia prawa do rozporządzania
towarami jak właściciel zgodnie z porozumieniem zawartym między nim
a podatnikiem podatku od wartości dodanej wysyłającym lub transportującym towary;
2) podatnik podatku od wartości dodanej wysyłający lub transportujący towary nie
ma siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia
działalności gospodarczej na terytorium kraju;
3) podatnik zastępujący jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE, a jego nazwa
lub imię i nazwisko oraz numer identyfikacji podatkowej poprzedzony kodem
PL są znane podatnikowi podatku od wartości dodanej wysyłającemu lub
transportującemu towary w momencie zastąpienia;
4) podatnik podatku od wartości dodanej wysyłający lub transportujący towary
podaje w informacji odpowiadającej informacji podsumowującej, o której mowa
w art. 100 ust. 1 pkt 5, numer identyfikacji podatkowej, o którym mowa w pkt 3;
5) zastąpienie zostało zarejestrowane przez podatnika podatku od wartości dodanej
wysyłającego lub transportującego towary w ewidencji, o której mowa w art. 54a
ust. 1 rozporządzenia 282/2011.

Art. 13d. 1. Jeżeli w terminie, o którym mowa w art. 13b, przestaje być
spełniony którykolwiek z warunków, o których mowa w art. 13a ust. 2 lub art. 13c,
uznaje się, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa
w art. 11 ust. 1, nastąpiło z chwilą, gdy warunek ten przestał być spełniony.
2. Jeżeli przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel
nastąpiło na osobę inną niż podatnik, o którym mowa w art. 13a ust. 2 pkt 3, lub
podatnik go zastępujący, uznaje się, że warunki, o których mowa w art. 13a ust. 2 lub
art. 13c, przestają być spełnione bezpośrednio przed taką czynnością.
3. Jeżeli towary są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa
członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały
pierwotnie przemieszczone, lub na terytorium państwa trzeciego, uznaje się, że
warunki określone w art. 13a ust. 2 lub art. 13c przestają być spełnione bezpośrednio
przed rozpoczęciem tej wysyłki lub transportu.
4. W przypadku zniszczenia, utraty lub kradzieży towarów wprowadzonych do
magazynu w procedurze magazynu typu call-off stock uznaje się, że warunki
określone w art. 13a ust. 2 lub art. 13c przestają być spełnione w dniu, w którym
towary zostały zniszczone, utracone lub skradzione, a jeżeli określenie takiego dnia
nie jest możliwe – w dniu, w którym stwierdzono ich zniszczenie lub brak.

Art. 13e. 1. Jeżeli w terminie, o którym mowa w art. 13b, nie nastąpiło
przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na rzecz podatnika,
o którym mowa w art. 13a ust. 2 pkt 3, lub podatnika go zastępującego ani nie zaszła
żadna z okoliczności określonych w art. 13d, uznaje się, że wewnątrzwspólnotowe
nabycie towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, ma miejsce w dniu następującym
po upływie tego terminu.
2. Jeżeli w terminie, o którym mowa w art. 13b, nie nastąpiło przeniesienie
prawa do rozporządzania towarami jak właściciel i towary zostały powrotnie
przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały pierwotnie
wysłane lub przetransportowane, a podatnik podatku od wartości dodanej wysyłający
lub transportujący towary zarejestrował ich powrotne przemieszczenie w ewidencji, o której mowa w art. 54a ust. 1 rozporządzenia 282/2011, uznaje się, że nie miało miejsca wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1.

Art. 13f. 1. Podatnik lub podatnik podatku od wartości dodanej prowadzący
magazyn, do którego wprowadzane są towary w procedurze magazynu typu call-off
stock, w terminie 14 dni od dnia pierwszego wprowadzenia towarów do magazynu
w tej procedurze, składa, zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego
w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności
podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 346, 568 i 695), za
pomocą środków komunikacji elektronicznej, zawiadomienie o prowadzeniu
magazynu wykorzystywanego w procedurze magazynu typu call-off stock.
2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera następujące dane:
1) miejsce i cel składania zawiadomienia;
2) dane podatnika lub podatnika podatku od wartości dodanej:
a) nazwę lub imię i nazwisko,
b) adres siedziby lub adres miejsca zamieszkania,
c) numer identyfikacji podatkowej – w przypadku podatnika,
d) numer identyfikacyjny, pod którym podatnik podatku od wartości dodanej
jest zidentyfikowany na potrzeby tego podatku w państwie, w którym
posiada siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia
działalności gospodarczej, a w przypadku podatnika podatku od wartości
dodanej będącego osobą fizyczną – także datę urodzenia,
e) kod stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej właściwy dla
państwa członkowskiego wydania numeru, o którym mowa w lit. d;
3) adres magazynu;
4) datę pierwszego wprowadzenia towarów do magazynu;
5) dane kontaktowe podatnika, podatnika podatku od wartości dodanej lub pełnomocnika:
a) imię i nazwisko,
b) numer telefonu.
3. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, może zawierać adres poczty
elektronicznej podatnika lub podatnika podatku od wartości dodanej prowadzących
magazyn lub ich pełnomocnika.
4. Jeżeli zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, nie spełnia wymogów
określonych w ust. 1 i 2, naczelnik urzędu skarbowego w terminie 14 dni od dnia
otrzymania zawiadomienia wzywa do jego uzupełnienia.
5. Podatnik lub podatnik podatku od wartości dodanej prowadzący magazyn
składa, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, zawiadomienie naczelnikowi
urzędu skarbowego o zmianie danych zawartych w zawiadomieniu, o którym mowa
w ust. 1, w terminie 14 dni od dnia zaistnienia zmian, zgodnie z wzorem dokumentu
elektronicznego, o którym mowa w ust. 1.
6. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1 i 5:
1) podatnik – składa do naczelnika urzędu skarbowego;
2) podatnik podatku od wartości dodanej – składa do naczelnika drugiego urzędu
skarbowego.

Art. 13g. Minister właściwy do spraw finansów publicznych udostępni na
elektronicznej platformie usług administracji publicznej wzór dokumentu
elektronicznego, o którym mowa w art. 13f ust. 1 i 5.

Art. 13h. 1. Przemieszczenia towarów w procedurze magazynu typu call-off
stock nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa
w art. 13 ust. 3.
2. Procedura magazynu typu call-off stock ma miejsce, jeżeli łącznie spełnione
są następujące warunki:
1) towary są wysyłane lub transportowane przez podatnika zarejestrowanego jako
podatnik VAT UE lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, z terytorium
kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, w celu
ich dostawy na późniejszym etapie i po ich wprowadzeniu do magazynu
w procedurze magazynu typu call-off stock podatnikowi podatku od wartości
dodanej uprawnionemu do nabycia prawa do rozporządzania tymi towarami jak
właściciel zgodnie z zawartym wcześniej porozumieniem między tymi podatnikami;
2) podatnik wysyłający lub transportujący towary nie ma siedziby działalności
gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na
terytorium państwa członkowskiego, do którego przemieszcza towary
z terytorium kraju;
3) podatnik podatku od wartości dodanej, na rzecz którego towary są wysyłane lub
transportowane, jest zidentyfikowany na potrzeby transakcji
wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż
terytorium kraju, a jego nazwa lub imię i nazwisko oraz numer identyfikacyjny
dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez to państwo
członkowskie są znane podatnikowi, o którym mowa w pkt 2, w momencie
rozpoczęcia wysyłki lub transportu;
4) podatnik, o którym mowa w pkt 2, rejestruje przemieszczenie towarów
w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 11c, oraz podaje w informacji
podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1 pkt 5, numer identyfikacyjny,
o którym mowa w pkt 3.

Art. 13i. Jeżeli warunki określone w art. 13h ust. 2 są spełnione,
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1, uznaje się za
dokonaną przez podatnika, o którym mowa w art. 13h ust. 2 pkt 2, na terytorium kraju
w momencie przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na
podatnika podatku od wartości dodanej, któremu te towary mają być dostarczone, o ile
przeniesienie to nastąpi w terminie 12 miesięcy od dnia wprowadzenia towarów do
magazynu w procedurze magazynu typu call-off stock.

Art. 13j. Jeżeli w terminie, o którym mowa w art. 13i, podatnik podatku od
wartości dodanej zostaje zastąpiony przez innego podatnika podatku od wartości
dodanej, uznaje się, że w okresie zastąpienia nie miała miejsca wewnątrzwspólnotowa
dostawa towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3, pod warunkiem że:
1) podatnik zastępujący podatnika podatku od wartości dodanej jest uprawniony do
nabycia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel zgodnie
z porozumieniem zawartym między nim a podatnikiem, o którym mowa
w art. 13h ust. 2 pkt 2;
2) podatnik, o którym mowa w art. 13h ust. 2 pkt 2, nie ma siedziby działalności
gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, do którego przemieszcza towary z terytorium kraju;
3) podatnik zastępujący podatnika podatku od wartości dodanej jest
zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium
państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, a jego nazwa lub imię
i nazwisko oraz numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych
nadany mu przez to państwo członkowskie są znane podatnikowi, o którym
mowa w art. 13h ust. 2 pkt 2, w momencie zastąpienia;
4) podatnik, o którym mowa w art. 13h ust. 2 pkt 2, podaje w informacji
podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1 pkt 5, numer identyfikacyjny,
o którym mowa w pkt 3;
5) zastąpienie zostało zarejestrowane przez podatnika, o którym mowa w art. 13h
ust. 2 pkt 2, w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 11c.

Art. 13k. 1. Jeżeli w terminie, o którym mowa w art. 13i, przestaje być
spełniony którykolwiek z warunków, o których mowa w art. 13h ust. 2 lub art. 13j,
uznaje się, że przemieszczenie towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3, nastąpiło
z chwilą, gdy warunek ten przestał być spełniony.
2. Jeżeli przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel
nastąpiło na osobę inną niż podatnik podatku od wartości dodanej, któremu te towary
miały być dostarczone, lub podatnik go zastępujący, uznaje się, że warunki, o których
mowa w art. 13h ust. 2 lub art. 13j, przestają być spełnione bezpośrednio przed taką czynnością.
3. Jeżeli towary są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa
członkowskiego inne niż terytorium kraju lub na terytorium państwa trzeciego, uznaje
się, że warunki określone w art. 13h ust. 2 lub art. 13j przestają być spełnione
bezpośrednio przed rozpoczęciem tej wysyłki lub transportu.
4. W przypadku zniszczenia, utraty lub kradzieży towarów przemieszczonych do
magazynu w procedurze magazynu typu call-off stock uznaje się, że warunki
określone w art. 13h ust. 2 lub art. 13j przestają być spełnione w dniu, w którym
towary zostały utracone, skradzione lub zniszczone, a jeżeli określenie takiego dnia
nie jest możliwe – w dniu, w którym stwierdzono ich zniszczenie lub brak.

Art. 13l. 1. Jeżeli w terminie, o którym mowa w art. 13i, nie nastąpiło
przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na rzecz podatnika
podatku od wartości dodanej lub podatnika go zastępującego ani nie zaszła żadna
z okoliczności określonych w art. 13k, uznaje się, że wewnątrzwspólnotowa dostawa
towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3, ma miejsce w dniu następującym po upływie tego terminu.
2. Jeżeli w terminie, o którym mowa w art. 13i, nie nastąpiło przeniesienie prawa
do rozporządzania towarami jak właściciel i towary zostały powrotnie przemieszczone
na terytorium kraju, a podatnik, o którym mowa w art. 13h ust. 2 pkt 2, zarejestrował
ich powrotne przemieszczenie w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 11c, uznaje
się, że nie miała miejsca wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, o której mowa
w art. 13 ust. 3.

art. 14. więcej Art. 14. 1. Opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji
i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:
1) rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej;
2) zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną
albo przedsiębiorstwem w spadku wykonywania czynności podlegających
opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia
zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego;
3) wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego albo uprawnienia do powołania zarządcy
sukcesyjnego – w przypadku gdy zarząd sukcesyjny nie został ustanowiony i
dokonano zgłoszenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1c ustawy z dnia 13
października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników
(Dz. U. z 2019 r. poz. 63, 730, 1018 i 1495).
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, u których sprzedaż jest
zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9.
3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik, o którym
mowa w art. 15, będący osobą fizyczną albo przedsiębiorstwem w spadku, nie
wykonywał czynności podlegających opodatkowaniu co najmniej przez 10 miesięcy. Nie dotyczy to podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej.
4. Przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których
przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
5. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani
sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki, zaprzestania
wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia
przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3, zwany dalej „spisem z natury”. Podatnicy
są obowiązani złożyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego
podstawie wartości towarów i o kwocie podatku należnego, nie później niż w dniu
złożenia deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania
spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo
wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3.
6. Obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w
dniu rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających
opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3.
7. Dostawa towarów dokonywana przez byłych wspólników spółek, o których
mowa w ust. 1 pkt 1, oraz przez osoby fizyczne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 3,
której przedmiotem są towary objęte spisem z natury, podlega zwolnieniu od podatku
przez okres 12 miesięcy od dnia, o którym mowa w ust. 6, pod warunkiem rozliczenia
podatku od towarów objętych spisem z natury.
7a. Przepis ust. 7 stosuje się również do dostawy towarów dokonywanej przez
osoby będące właścicielami przedsiębiorstwa w spadku na dzień:
1) zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu przez
przedsiębiorstwo w spadku;
2) wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego;
3) wygaśnięcia uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego.
8. Podstawą opodatkowania jest wartość towarów podlegających spisowi
z natury, ustalona zgodnie z art. 29a ust. 2.
9. (uchylony)
9a. Osobom fizycznym, o których mowa w ust. 1 pkt 2, osobom, które były
wspólnikami spółek, o których mowa w ust. 1 pkt 1, w dniu ich rozwiązania, zwanym
dalej „byłymi wspólnikami”, oraz osobom, o których mowa w ust. 7a, przysługuje
prawo zwrotu różnicy podatku wykazanego w deklaracji podatkowej za okres, w
którym odpowiednio te osoby, spółki albo podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1a,
i podatnik, którego działalność jest kontynuowana przez podatnika, o którym mowa w
art. 15 ust. 1a, byli podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni.
9b. W przypadku byłych wspólników zwrotu różnicy podatku dokonuje się na
podstawie złożonej deklaracji podatkowej oraz złożonych nie później niż w dniu
złożenia tej deklaracji:
1) umowy spółki, aktualnej na dzień rozwiązania spółki;
2) wykazu rachunków bankowych byłych wspólników w banku mającym siedzibę
na terytorium kraju lub ich rachunków w spółdzielczej kasie oszczędnościowokredytowej, której są członkami, na które ma być dokonany zwrot różnicy
podatku.
9c. Zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w ust. 9b, dokonuje się:
1) w proporcjach wynikających z prawa do udziału w zysku określonego w umowie
spółki; jeżeli ze złożonej umowy nie wynikają te udziały w zysku, przyjmuje się,
że prawa do udziału w zysku są równe;
2) na rachunki, o których mowa w ust. 9b pkt 2.
9ca. W przypadku osób, o których mowa w ust. 7a, zwrotu różnicy podatku
dokonuje się na podstawie złożonej deklaracji podatkowej oraz złożonych nie później
niż w dniu złożenia tej deklaracji:
1) dokumentów potwierdzających ich udział w przedsiębiorstwie w spadku;
2) wykazu rachunków bankowych tych osób w banku mającym siedzibę na
terytorium kraju lub ich rachunków w spółdzielczej kasie oszczędnościowokredytowej, której są członkami, na które ma być dokonany zwrot różnicy
podatku.
9cb. Zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w ust. 9ca, dokonuje się:
1) w proporcjach wynikających z prawa do udziału w przedsiębiorstwie w spadku;
jeżeli ze złożonych dokumentów nie wynikają te udziały, przyjmuje się, że prawa
do udziału są równe;
2) na rachunki, o których mowa w ust. 9ca pkt 2.
9d. Do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w ust. 9a, przepisy art. 87 ust. 2
zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 7 stosuje się odpowiednio.
9e. W przypadku niezłożenia dokumentów, o których mowa w ust. 9b albo 9ca,
kwota zwrotu różnicy podatku składana jest do depozytu organu podatkowego. W
przypadku gdy złożono dokumenty, o których mowa w ust. 9b albo 9ca, ale w wykazie
rachunków, o którym mowa w tych przepisach, nie podano rachunku byłego
wspólnika albo osoby, o której mowa w ust. 7a, do depozytu składana jest kwota
zwrotu różnicy podatku w części przypadającej temu byłemu wspólnikowi albo tej
osobie.
9f. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, złożenie do
depozytu kwoty zwrotu różnicy podatku następuje po zakończeniu weryfikacji
rozliczenia podatnika dokonywanej w ramach czynności sprawdzających, kontroli
podatkowej, kontroli celno-skarbowej lub postępowania podatkowego.
9g. W przypadku gdy przed upływem terminu zwrotu różnicy podatku, o którym
mowa w art. 87 ust. 2 zdanie pierwsze, złożono dokumenty, o których mowa w ust. 9b
albo 9ca, a naczelnik urzędu skarbowego przedłużył termin zwrotu zgodnie z art. 87
ust. 2 zdanie drugie, i przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność
zwrotu, urząd skarbowy wypłaca byłym wspólnikom albo osobom, o których mowa w
ust. 7a, należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie
prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego
rozłożenia na raty. W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 9b albo 9ca,
złożono na 14 dni przed upływem terminu zwrotu lub później, odsetki, o których
mowa w zdaniu pierwszym, są naliczane od 15. dnia po dniu złożenia tych
dokumentów. Odsetek nie nalicza się od kwoty zwrotu różnicy podatku w części
przypadającej temu byłemu wspólnikowi albo tej osobie, których rachunku nie podano.
9h. W przypadku osób, o których mowa w ust. 9a, w stosunku do których
naczelnik urzędu skarbowego przedłużył termin zwrotu zgodnie z art. 87 ust. 2 zdanie
drugie, i przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, urząd
skarbowy wypłaca tym osobom należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości
odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności
podatku lub jego rozłożenia na raty.
9i. Kwota zwrotu różnicy podatku złożona w depozycie nie podlega
oprocentowaniu, z zastrzeżeniem ust. 9j.
9j. Oprocentowanie kwoty zwrotu różnicy podatku złożonej w depozycie jest
naliczane od 15. dnia po dniu złożenia dokumentów, o których mowa w ust. 9b albo
9ca, lub podania numerów rachunków, o których mowa w ust. 9e zdanie drugie.
10. Do rozliczenia podatku od towarów objętych spisem z natury przepisy
art. 99 stosuje się odpowiednio.

art. 15. więcej Art. 15. 1. Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające
osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność
gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
1a. Podatnikiem, o którym mowa w ust. 1, jest także jednostka organizacyjna
niemająca osobowości prawnej stanowiąca przedsiębiorstwo w spadku w okresie od
otwarcia spadku do dnia wygaśnięcia:
1) zarządu sukcesyjnego albo
2) uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego, jeżeli zarząd sukcesyjny nie
został ustanowiony i dokonano zgłoszenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1c
ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji
podatników i płatników.
1b. Podatnika, o którym mowa w ust. 1a, uznaje się za podatnika kontynuującego
prowadzenie działalności gospodarczej zmarłego podatnika.
2. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów,
handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne
oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność
gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu
towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
3. Za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa
w ust. 1, nie uznaje się czynności:
1) z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1–6 ustawy z dnia
26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;
2) (uchylony)
3) z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2–9 ustawy z dnia
26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu
wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych
czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy
zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do
warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności
zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.
3a. Przepis ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio do usług twórców i artystów
wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
wynagradzanych w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw
autorskich lub praw artystycznego wykonania albo ich wykonanie, w tym również
wynagradzanych za pośrednictwem organizacji zbiorowego zarządzania prawami
autorskimi lub prawami pokrewnymi.
3b. Za zgodą naczelnika urzędu skarbowego, właściwego dla osoby prawnej
podatnikami mogą być również jednostki organizacyjne osoby prawnej, będącej
organizacją pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia
2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2019 r. poz.
688, 1570 i 2020) prowadzące działalność gospodarczą, jeżeli samodzielnie
sporządzają sprawozdanie finansowe.
3c. Sprzedażą dokonywaną przez podatników, o których mowa w ust. 3b, jest
także odpłatne przekazywanie towarów oraz świadczenie usług pomiędzy jednostkami
organizacyjnymi wchodzącymi w skład osoby prawnej.
4. W przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne,
leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne,
o którym mowa w art. 96 ust. 1.
5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących
wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach.
6. Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów
obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi
przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem
czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
7. (uchylony)
8. (uchylony)
8a. (uchylony)
8b. (uchylony)
9. (uchylony)
10. (uchylony)

art. 16. więcej Art. 16. Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne
niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, niebędące podatnikami,
o których mowa w art. 15, dokonujące okazjonalnie wewnątrzwspólnotowej dostawy
nowych środków transportu.

art. 17. więcej Art. 17. 1. Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne
niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne:
1) na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na
podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło
na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano
preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną;
2) uprawnione do korzystania z procedury uszlachetniania czynnego lub procedury
odprawy czasowej, w tym również osoby, na które zgodnie z odrębnymi
przepisami, zostały przeniesione prawa i obowiązki osoby uprawnionej do
korzystania z procedury;
3) dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
4) nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
a) usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności
gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej
na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e,
podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
b) usługobiorcą jest:
– w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b – podatnik, o którym
mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym
mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania
zgodnie z art. 97 ust. 4,
– w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku
których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest
terytorium kraju – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba
prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,
– w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15,
posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce
prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba
prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca
siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do
zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4;
5) nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
a) dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający
siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia
działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy
towarów:
– innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie
elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci
dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej,
– innej niż transfer bonów jednego przeznaczenia
– podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
b) nabywcą jest:
– w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej
w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej
przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej – podmiot
zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,
– w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku
których miejscem dostawy towarów, których te bony dotyczą, jest
terytorium kraju – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba
prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,
– w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15,
posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce
prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba
prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca
siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4,
c) dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej na
terytorium kraju;
6) obowiązane do zapłaty podatku na podstawie art. 42 ust. 8 lub ust. 10.
7) (uchylony)
8) (uchylony)
1a. Przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się również, w przypadku gdy
usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia
działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia
działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej
usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący
dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej
na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.
1b. W przypadku gdy podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, ustanowiły
przedstawiciela podatkowego, o którym mowa w art. 18d ust. 1, podatnikiem jest ten
przedstawiciel podatkowy – w zakresie, w jakim działa w imieniu własnym na rzecz
tych podmiotów.
1c. (uchylony)
1d. (uchylony)
1e. (uchylony)
1f. (uchylony)
1g. (uchylony)
1h. (uchylony)
1i. Podatnikiem, o którym mowa w ust. 1, jest także jednostka organizacyjna
niemająca osobowości prawnej stanowiąca przedsiębiorstwo w spadku w okresie od
otwarcia spadku do dnia wygaśnięcia:
1) zarządu sukcesyjnego albo
2) uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego, jeżeli zarząd sukcesyjny nie
został ustanowiony i dokonano zgłoszenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1c ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników.
1j. Podatnika, o którym mowa w ust. 1i, uznaje się za podatnika kontynuującego
prowadzenie działalności gospodarczej zmarłego podatnika.
2. W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5, usługodawca lub dokonujący
dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.
2a. (uchylony)
2b. (uchylony)
3. (uchylony)
3a. (uchylony)
4. (uchylony)
5. (uchylony)
6. (uchylony)
7. (uchylony)

Art. 17a. Płatnikiem podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o
którym mowa w art. 103 ust. 5a pkt 1 i 2, jest odpowiednio zarejestrowany odbiorca
lub podmiot prowadzący skład podatkowy, dokonujący na rzecz podmiotu, o którym
mowa w art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku
akcyzowym, wewnątrzwspólnotowego nabycia w rozumieniu przepisów o podatku
akcyzowym.

art. 18. więcej Art. 18. Organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r.
o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1438, z późn.
zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu
przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy,
dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub
posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Art. 18a. 1. Podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1, nieposiadający siedziby
działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, podlegający obowiązkowi zarejestrowania się
jako podatnik VAT czynny, jest obowiązany ustanowić przedstawiciela podatkowego.
2. Podatnik posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce
prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego innym
niż terytorium kraju może ustanowić przedstawiciela podatkowego.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze
rozporządzenia, przypadki, w których nie ma obowiązku ustanawiania przedstawiciela
podatkowego, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowego rozliczenia
podatku przez podmioty nieposiadające siedziby działalności gospodarczej lub stałego
miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego.

Art. 18b. 1. Przedstawicielem podatkowym może być osoba fizyczna, osoba
prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, jeżeli łącznie
spełnia następujące warunki:
1) posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju;
2) jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, a w przypadku, o którym mowa
w art. 18d ust. 1 – jako podatnik VAT UE;
3) przez ostatnie 24 miesiące nie zalegała z wpłatami poszczególnych podatków
stanowiących dochód budżetu państwa, przekraczającymi odrębnie w każdym
podatku odpowiednio 3% kwoty należnych zobowiązań podatkowych
w poszczególnych podatkach; udział zaległości w kwocie podatku ustala się
w stosunku do kwoty należnych wpłat za okres rozliczeniowy, którego dotyczy zaległość;
4) przez ostatnie 24 miesiące osoba fizyczna będąca podatnikiem, a w przypadku
podatników niebędących osobami fizycznymi – osoba będąca wspólnikiem
spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej, członkiem władz
zarządzających, głównym księgowym, nie została prawomocnie skazana na
podstawie ustawy z dnia 10 września 1999 r. – Kodeks karny skarbowy (Dz. U.
z 2018 r. poz. 1958, z późn. zm.) za popełnienie przestępstwa skarbowego;
5) jest uprawniona do zawodowego wykonywania doradztwa podatkowego zgodnie
z przepisami o doradztwie podatkowym lub do usługowego prowadzenia ksiąg
rachunkowych zgodnie z przepisami o rachunkowości.
2. Wymóg, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się również za spełniony, jeżeli
łącznie spełnione są następujące warunki:
1) podmiot uregulował, wraz z odsetkami za zwłokę, zaległości przekraczające
odrębnie w każdym podatku odpowiednio 3% kwoty należnych zobowiązań
podatkowych w poszczególnych podatkach, w terminie 30 dni od dnia powstania
tych zaległości;
2) uregulowanie zaległości zgodnie z pkt 1 w ostatnich 24 miesiącach nie dotyczyło
więcej niż dwóch okresów rozliczeniowych odrębnie w każdym podatku.
3. Przepisu ust. 1 pkt 5 nie stosuje się do agencji celnej, jeżeli podatnik
ustanawiający ten podmiot przedstawicielem podatkowym dokonuje na terytorium
kraju wyłącznie importu towarów, których miejscem przeznaczenia jest terytorium
państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju i wywóz z terytorium kraju jest
dokonywany przez importera tych towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej
dostawy towarów.
4. Przedstawiciela podatkowego ustanawia się w drodze pisemnej umowy, która
powinna zawierać:
1) nazwy stron umowy oraz ich adresy i dane identyfikacyjne na potrzeby
odpowiednio podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym
charakterze;
2) adres, pod którym będzie prowadzona i przechowywana dokumentacja na
potrzeby podatku;
3) oświadczenie podmiotu, który jest ustanawiany przedstawicielem podatkowym,
o spełnieniu warunków, o których mowa w ust. 1;
4) zakres upoważnienia w przypadku określonym w art. 18c ust. 1 pkt 2;
5) w przypadku, o którym mowa w art. 18d ust. 1, zgodę przedstawiciela
podatkowego na wykonywanie obowiązków i czynności podatnika, dla którego
został ustanowiony, w imieniu własnym i na rzecz tego podatnika.

Art. 18c. 1. Przedstawiciel podatkowy wykonuje w imieniu i na rzecz podatnika,
dla którego został ustanowiony:
1) obowiązki tego podatnika w zakresie rozliczania podatku, w tym w zakresie
sporządzania deklaracji podatkowych oraz informacji podsumowujących,
o których mowa w art. 100 ust. 1, a także w zakresie prowadzenia
i przechowywania dokumentacji, w tym ewidencji, na potrzeby podatku;
2) inne czynności wynikające z przepisów o podatku od towarów i usług, jeżeli
został do tego upoważniony w umowie.
2. Przedstawiciel podatkowy odpowiada solidarnie z podatnikiem za
zobowiązanie podatkowe, które przedstawiciel podatkowy rozlicza w imieniu i na
rzecz tego podatnika.

Art. 18d. 1. W przypadku podatnika, który:
1) dokonuje na terytorium kraju wyłącznie importu towarów, których miejscem
przeznaczenia jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju
i wywóz z terytorium kraju jest dokonywany przez importera tych towarów
w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, oraz
2) nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny
– przedstawiciel podatkowy wykonuje, w imieniu własnym i na rzecz tego podatnika,
obowiązki tego podatnika, o których mowa w art. 18c ust. 1 pkt 1, oraz – jeżeli umowa
tak stanowi – inne czynności tego podatnika, o których mowa w art. 18c ust. 1 pkt 2.
2. Podatnik, o którym mowa w ust. 1, odpowiada solidarnie z przedstawicielem
podatkowym za zobowiązanie podatkowe, które przedstawiciel podatkowy rozlicza
w imieniu własnym na rzecz tego podatnika.

art. 19. więcej Art. 19. (uchylony).

Art. 19a. 1. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy
towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7–11, art. 14 ust. 6, art. 20
i art. 21 ust. 1.
1a. W przypadku, o którym mowa w art. 8a ust. 1 i 3, obowiązek podatkowy
powstaje z chwilą dokonania transferu bonu jednego przeznaczenia.
2. W odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również
za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę.
3. Usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po
sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego
okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia
świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż
rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy
płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku
podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów, z wyjątkiem
dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2.
4a. W przypadku, o którym mowa w art. 8a ust. 1 i 3, dostawę towarów uznaje
się za dokonaną, a usługę uznaje się za wykonaną z chwilą dokonania transferu bonu jednego przeznaczenia.
5. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą:
1) otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu:
a) wydania towarów przez komitenta komisantowi na podstawie umowy komisu,
b) przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego
w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie,
c) dokonywanej w trybie egzekucji dostawy towarów, o której mowa w art. 18,
d) świadczenia, na podstawie odrębnych przepisów, na zlecenie sądów
powszechnych, administracyjnych, wojskowych lub prokuratury usług
związanych z postępowaniem sądowym lub przygotowawczym,
z wyjątkiem usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług,
e) świadczenia usług zwolnionych od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37–41;
2) otrzymania całości lub części dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym
charakterze, o których mowa w art. 29a ust. 1;
3) wystawienia faktury w przypadkach, o których mowa w art. 106b ust. 1, z tytułu:
a) świadczenia usług budowlanych lub budowlano-montażowych,
b) dostawy książek drukowanych (CN ex 4901 10 00, 4901 91 00, ex 4901 99
00 i 4903 00 00) – z wyłączeniem map i ulotek – oraz gazet, czasopism i
magazynów, drukowanych (CN 4902),
c) czynności polegających na drukowaniu książek (CN ex 4901 10 00, 4901
91 00, ex 4901 99 00 i 4903 00 00) – z wyłączeniem map i ulotek – oraz
gazet, czasopism i magazynów (CN 4902), z wyjątkiem usług, do których
stosuje się art. 28b, stanowiących import usług;
4) wystawienia faktury z tytułu:
a) dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego,
b) świadczenia usług:
– telekomunikacyjnych,
– wymienionych w poz. 24–37, 50 i 51 załącznika nr 3 do ustawy,
– najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze,
– ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia,
– stałej obsługi prawnej i biurowej,
– dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego
– z wyjątkiem usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług.
6. W przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 1 i 2, obowiązek podatkowy
powstaje w odniesieniu do otrzymanej kwoty.
7. W przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił
faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą
upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4,
a w przypadku gdy nie określono takiego terminu – z chwilą upływu terminu płatności.
8. Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano
całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład
budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu
mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje
z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.
9. Obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą powstania
długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 10a i 11.
10. (uchylony)
10a. W przypadku objęcia towarów procedurą uszlachetniania czynnego
obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą zamknięcia
procedury uszlachetniania czynnego zgodnie z art. 324 rozporządzenia
wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447 z dnia 24 listopada 2015 r. ustanawiającego
szczegółowe zasady wykonania niektórych przepisów rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny
(Dz. Urz. UE L 343 z 29.12.2015, str. 558, z późn. zm.), zwanego dalej
„rozporządzeniem 2015/2447”.
11. W przypadku objęcia towarów procedurą: składowania celnego, odprawy
czasowej z całkowitym zwolnieniem z należności celnych przywozowych,
uszlachetniania czynnego, tranzytu, wolnego obszaru celnego, jeżeli od towarów tych
pobierane są opłaty wyrównawcze lub opłaty o podobnym charakterze, obowiązek
podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą wymagalności tych opłat.
12. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze
rozporządzenia, późniejsze niż wymienione w ust. 1, 5 oraz 7–11 terminy powstania
obowiązku podatkowego, uwzględniając specyfikę wykonywania niektórych
czynności, uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami oraz przepisy
Unii Europejskiej.

art. 20. więcej Art. 20. 1. W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy
powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia
miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4.
1a. W przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wykonywanej
w sposób ciągły przez okres dłuższy niż miesiąc uważa się ją za dokonaną z upływem
każdego miesiąca do czasu zakończenia dostawy tych towarów.
2. (uchylony)
3. (uchylony)
4. W przypadku, o którym mowa w art. 13 ust. 5, obowiązek podatkowy
powstaje z chwilą ustania okoliczności, o których mowa w art. 13 ust. 4.
5. W wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy
powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej,
nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym
dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia,
z zastrzeżeniem ust. 8 i 9. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.
6. (uchylony)
7. (uchylony)
8. W przypadku, o którym mowa w art. 12 ust. 2, obowiązek podatkowy
powstaje z chwilą ustania okoliczności, o których mowa w art. 12 ust. 1.
9. W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu
obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania tych towarów, nie później jednak
niż z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej.

Art. 20a. (uchylony).

Art. 20b. (uchylony).

art. 21. więcej Art. 21. 1. Mały podatnik może wybrać metodę rozliczeń polegającą na tym, że
obowiązek podatkowy w odniesieniu do dokonywanych przez niego dostaw towarów
i świadczenia usług powstaje:
1) z dniem otrzymania całości lub części zapłaty – w przypadku dokonania dostawy
towarów lub świadczenia usług na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15,
zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny,
2) z dniem otrzymania całości lub części zapłaty, nie później niż 180. dnia, licząc
od dnia wydania towaru lub wykonania usługi – w przypadku dokonania dostawy
towarów lub świadczenia usług na rzecz podmiotu innego niż wymieniony w pkt 1
– po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego w terminie
do końca miesiąca poprzedzającego okres, za który będzie stosował tę metodę, zwaną dalej „metodą kasową”; otrzymanie zapłaty w części powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części.
2. Przepis ust. 1 stosuje się do czynności wykonanych w okresie, w którym
podatnik stosuje metodę kasową.
3. Mały podatnik może zrezygnować z metody kasowej, nie wcześniej jednak niż
po upływie 12 miesięcy, w trakcie których rozliczał się tą metodą, po uprzednim
pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do końca
kwartału, w którym stosował tę metodę.
4. Mały podatnik traci prawo do rozliczania podatku metodą kasową, począwszy
od rozliczenia za miesiąc następujący po kwartale, w którym przekroczył kwotę
określoną w art. 2 pkt 25.
5. (uchylony)
6. Przepis ust. 1:
1) nie narusza przepisów art. 19a ust. 5 pkt 1 i 2;
2) nie ma zastosowania do:
a) dostawy towarów i świadczenia usług, o których mowa w art. 8a ust. 1 i 3,
b) dostawy towarów, o której mowa w art. 20 ust. 1‒4.

art. 22. więcej Art. 22. 1. Miejscem dostawy towarów jest w przypadku:
1) towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich
nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się
w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy;
2) towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub
bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego
rzecz – miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się
za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie
montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem;
3) towarów niewysyłanych ani nietransportowanych – miejsce, w którym towary
znajdują się w momencie dostawy;
4) dostawy towarów na pokładach statków, samolotów lub pociągów w trakcie
części transportu pasażerów wykonywanej na terytorium Unii Europejskiej –
miejsce rozpoczęcia transportu pasażerów;
5) dostawy gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie
elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji
energii cieplnej lub chłodniczej do podmiotu będącego podatnikiem, który
wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2,
lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel
czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6, którego
głównym celem nabywania gazu, energii elektrycznej, energii cieplnej lub
chłodniczej jest odprzedaż tych towarów w takich systemach lub sieciach
dystrybucji i u którego własne zużycie takich towarów jest nieznaczne – miejsce,
gdzie podmiot taki posiada siedzibę działalności gospodarczej, a w przypadku
posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, do którego
dostarczane są te towary – miejsce, gdzie podmiot ten posiada stałe miejsce
prowadzenia działalności gospodarczej, a w przypadku braku siedziby
działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności
gospodarczej – miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub
zwykłe miejsce pobytu;
6) dostawy gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie
elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji
energii cieplnej lub chłodniczej, jeżeli taka dostawa jest dokonywana do
podmiotu innego niż podmiot, o którym mowa w pkt 5 – miejsce, w którym
nabywca korzysta z tych towarów i je zużywa; jeżeli wszystkie te towary lub ich
część nie są w rzeczywistości zużyte przez tego nabywcę, towary niezużyte
uważa się za wykorzystane i zużyte w miejscu, w którym nabywca posiada
siedzibę działalności gospodarczej, a w przypadku posiadania stałego miejsca
prowadzenia działalności gospodarczej, do którego dostarczane są te towary –
miejsce, gdzie nabywca posiada stałe miejsce prowadzenia działalności
gospodarczej, a w przypadku braku siedziby działalności gospodarczej lub
stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – miejsce, w którym
posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.
2. W przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są
wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego
w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej
dostawie.
2a. W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub
transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego przez nabywcę,
który dokonuje również ich dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są
przyporządkowane dostawie dokonanej do tego nabywcy, chyba że z warunków
dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towarów należy przyporządkować jego
dostawie.
2b. W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub
transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego
państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane
wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego.
2c. W przypadku gdy podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy
numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez
państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub
transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot.
2d. Przez podmiot pośredniczący, o którym mowa w ust. 2b i 2c, rozumie się
innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje
towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2–2c, dostawę towarów, która:
1) poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu
rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
2) następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu
zakończenia wysyłki lub transportu towarów.
4. W przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest
terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika lub
podatnika podatku od wartości dodanej, który jest również podatnikiem z tytułu
importu albo zaimportowania tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium
państwa członkowskiego importu albo zaimportowania tych towarów.
5. Na potrzeby określenia miejsca świadczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 4
oraz art. 28i ust. 2:
1) przez część transportu pasażerów wykonaną na terytorium Unii Europejskiej
rozumie się część transportu zrealizowanego bez zatrzymania na terytorium
państwa trzeciego, od miejsca rozpoczęcia transportu pasażerów do miejsca
zakończenia transportu pasażerów;
2) przez miejsce rozpoczęcia transportu pasażerów rozumie się przewidziane
pierwsze na terytorium Unii Europejskiej miejsce przyjęcia pasażerów na pokład,
w tym również po odcinku podróży poza terytorium Unii Europejskiej;
3) przez miejsce zakończenia transportu pasażerów rozumie się przewidziane
ostatnie na terytorium Unii Europejskiej miejsce zejścia z pokładu pasażerów,
którzy zostali na niego przyjęci na terytorium Unii Europejskiej, w tym również
przed odcinkiem podróży poza terytorium Unii Europejskiej;
4) w przypadku podróży w obie strony, odcinek powrotny transportu uznaje się za
transport oddzielny.
6. (uchylony)

art. 23. więcej Art. 23. 1. W przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę
towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego
przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów
uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych
niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa
członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona
o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej
w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie
przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.
3. Przepis ust. 2 stosuje się pod warunkiem, że całkowita wartość towarów
innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego
państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju,
pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym
kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo
członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.
4. W przypadku przekroczenia kwoty, o której mowa w ust. 2, miejsce
opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów obowiązuje, począwszy od dostawy, którą przekroczono tę kwotę.
5. Podatnicy, do których ma zastosowanie ust. 2, mogą wybrać miejsce
opodatkowania określone w ust. 1 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia
naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji), z zaznaczeniem
nazwy państwa członkowskiego lub nazw państw członkowskich, których
zawiadomienie to dotyczy.
6. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 5, składa się co najmniej na 30 dni
przed datą dostawy, począwszy od której podatnik chce korzystać z opcji, o której
mowa w ust. 5.
7. W terminie 30 dni od pierwszej dostawy towarów po skorzystaniu z opcji,
o której mowa w ust. 5, podatnik jest obowiązany przedstawić naczelnikowi urzędu
skarbowego dokument potwierdzający o zawiadomieniu właściwego organu
podatkowego w innym państwie członkowskim o zamiarze rozliczania w tym
państwie członkowskim podatku od wartości dodanej od sprzedaży wysyłkowej
z terytorium kraju.
8. Opcja, o której mowa w ust. 5, obowiązuje co najmniej przez 2 lata od daty
pierwszej dostawy dokonanej w trybie przewidzianym tą opcją.
9. W przypadku gdy po upływie okresu, o którym mowa w ust. 8, podatnik
rezygnuje z korzystania z opcji, o której mowa w ust. 5, dla jednego lub więcej państw
członkowskich, jest on obowiązany przed datą dostawy, począwszy od której
rezygnuje z korzystania z tej opcji, zawiadomić na piśmie naczelnika urzędu
skarbowego o tej rezygnacji.
10. Przeliczenia kwot, o których mowa w ust. 2 i 3, dokonuje się według
ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski średniego kursu waluty, w której,
w państwie członkowskim przeznaczenia, kwoty te są ustalane, obowiązującego
w dniu 1 maja 2004 r., w zaokrągleniu do 1000 zł.
11. Przepisów ust. 1–9 nie stosuje się do:
1) nowych środków transportu;
2) towarów, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2.
12. W przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, której przedmiotem
są wyroby akcyzowe, dostawę towarów uznaje się w każdym przypadku za dokonaną
na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia.
13. Przepisów ust. 1–9 nie stosuje się również do towarów opodatkowanych
według zasad określonych w art. 120 ust. 4 i 5.
14. Warunkiem uznania dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej
z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego
przeznaczenia jest otrzymanie przez podatnika, przed upływem terminu do złożenia
deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, następujących dokumentów,
jeżeli dokumenty te łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy
znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla
wysyłanych lub transportowanych towarów:
1) dokumentów przewozowych otrzymanych od przewoźnika (spedytora)
odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju – w przypadku gdy
przewóz towarów jest zlecany przez podatnika przewoźnikowi;
2) (uchylony)
3) dokumentów potwierdzających odbiór towarów poza terytorium kraju.
15. W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 14, nie potwierdzają
jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium
państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych
towarów, dokumentami wskazującymi, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium
państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych
towarów, mogą być również inne dokumenty otrzymywane przez podatnika w tego
rodzaju dostawie towarów, w szczególności:
1) korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2) dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy
dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej
formie – w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania.
15a. Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 14 i 15, nie został spełniony,
podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za
dany okres rozliczeniowy. W tym przypadku podatnik wykazuje tę dostawę
w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za następny okres rozliczeniowy jako
dostawę towarów na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia
deklaracji podatkowej za ten następny okres rozliczeniowy podatnik nie otrzymał dokumentów wskazujących, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa
członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.
15b. Otrzymanie dokumentów po terminie, o którym mowa w ust. 15a,
wskazujących, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego
przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, uprawnia podatnika do
dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym
podatnik otrzymał te dokumenty.
16. Sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju występuje również, jeżeli dla
dokonania tej sprzedaży wysyłane lub transportowane z terytorium państwa trzeciego
towary zostały sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów.
17. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór zawiadomienia, o którym mowa w ust. 5 i 9, uwzględniając:
1) konieczność prawidłowej identyfikacji podatników;
2) wymagania związane z określoną na podstawie odrębnych przepisów wymianą
informacji o dokonywanych dostawach w ramach sprzedaży wysyłkowej
z terytorium kraju;
3) przepisy Unii Europejskiej.

art. 24. więcej Art. 24. 1. W przypadku sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju dostawę
towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W przypadku sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju dostawę towarów
uznaje się za dokonaną poza terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów
innych niż wyroby akcyzowe, wysyłanych lub transportowanych z tego samego
państwa członkowskiego na terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku od
wartości dodanej, nie przekroczyła w roku podatkowym kwoty 160 000 zł.
3. Przepis ust. 2 stosuje się, pod warunkiem że całkowita wartość towarów
innych niż wyroby akcyzowe, wysyłanych lub transportowanych z tego samego
państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju,
pomniejszona o kwotę podatku od wartości dodanej, nie przekroczyła w poprzednim
roku podatkowym kwoty 160 000 zł.
4. Podatnicy podatku od wartości dodanej, do których ma zastosowanie ust. 2,
mogą wybrać miejsce opodatkowania określone w ust. 1 pod warunkiem pisemnego
zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji).
5. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 4, składa się co najmniej na 30 dni
przed datą dostawy, począwszy od której podatnik wybiera opcję, o której mowa
w ust. 4.
6. Opcja, o której mowa w ust. 4, obowiązuje co najmniej przez 2 lata od daty
pierwszej dostawy dokonanej w trybie przewidzianym tą opcją.
7. W przypadku gdy po upływie okresu, o którym mowa w ust. 6, podatnik
rezygnuje z korzystania z opcji, o której mowa w ust. 4, jest on obowiązany
zawiadomić na piśmie naczelnika urzędu skarbowego o tej rezygnacji.
8. Przepisów ust. 1–7 nie stosuje się do:
1) nowych środków transportu;
2) towarów, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2.
9. W przypadku sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju, której przedmiotem
są wyroby akcyzowe, dostawę towarów uznaje się w każdym przypadku za dokonaną
na terytorium kraju.
10. Przepisów ust. 1–7 nie stosuje się również do:
1) towarów, o których mowa w art. 120 ust. 1, opodatkowanych podatkiem od
wartości dodanej w państwie członkowskim rozpoczęcia transportu lub wysyłki
na zasadach odpowiadającym regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5;
2) towarów, o których mowa w art. 120 ust. 1, będących przedmiotem dostawy na
aukcji (licytacji) w państwie członkowskim rozpoczęcia transportu lub wysyłki,
jeżeli dostawa ich jest dokonywana przez organizatora aukcji (licytacji) oraz do
dostawy tej zastosowano szczególne zasady opodatkowania podatkiem od
wartości dodanej obowiązujące w państwie członkowskim rozpoczęcia
transportu lub wysyłki, stosowane do dostaw towarów dokonywanych przez
organizatora aukcji (licytacji), wyłączające uznanie dostawy towarów za
czynność odpowiadającą wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.
11. Przepis ust. 10 stosuje się pod warunkiem posiadania przez dokonującego
dostawy towarów dokumentów jednoznacznie potwierdzających dokonanie tej
dostawy na zasadach określonych w tych przepisach.
12. Sprzedaż wysyłkowa na terytorium kraju występuje również, jeżeli dla
dokonania tej sprzedaży wysyłane lub transportowane z terytorium państwa trzeciego
towary zostały zaimportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż
terytorium kraju.
13. (uchylony)

art. 25. więcej Art. 25. 1. Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na
terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie
zakończenia ich wysyłki lub transportu.
2. Nie wyłączając zastosowania ust. 1 w przypadku gdy nabywca, o którym
mowa w art. 9 ust. 2, przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów podał numer
przyznany mu przez dane państwo członkowskie dla celów transakcji
wewnątrzwspólnotowych inne niż państwo członkowskie, na którym towary znajdują
się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, wewnątrzwspólnotowe
nabycie towarów uznaje się za dokonane również na terytorium tego państwa
członkowskiego, chyba że nabywca udowodni, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów:
1) zostało opodatkowane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary
znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, lub
2) zostało uznane za opodatkowane na terytorium państwa członkowskiego, na
którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu,
ze względu na zastosowanie procedury uproszczonej w wewnątrzwspólnotowej
transakcji trójstronnej, o której mowa w dziale XII.

art. 26. więcej Art. 26. 1. W przypadku gdy nabywcą w wewnątrzwspólnotowym nabyciu
towarów jest:
1) podatnik – przepis art. 25 ust. 2 pkt 2 stosuje się pod warunkiem wykazania przez
tego podatnika w informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1,
czynności w ramach transakcji trójstronnej dokonywanych przez niego
w zakresie wewnątrzwspólnotowych nabyć oraz wewnątrzwspólnotowych
dostaw towarów;
2) podatnik lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, która nie podała, zgodnie
z art. 97 ust. 10, numeru identyfikacji podatkowej poprzedzonej kodem PL –
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium
kraju, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się, jeżeli nabywca dla
wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów podał numer przyznany mu na potrzeby
tych transakcji na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju,
o ile miejsce zakończenia wysyłki lub transportu towarów nie znajduje się na
terytorium kraju.

Art. 26a. 1. Miejscem importu towarów jest terytorium państwa
członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na
terytorium Unii Europejskiej.
2. W przypadku gdy towary zostaną objęte z momentem ich wprowadzenia na
terytorium Unii Europejskiej jedną z następujących procedur:
1) uszlachetniania czynnego,
2) odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych
przywozowych,
3) składowania celnego,
4) tranzytu, w tym także składowaniem czasowym przed objęciem towarów jedną
z procedur celnych,
5) wolnego obszaru celnego
– miejscem importu takich towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na
którym towary te przestaną podlegać tym procedurom.

art. 27. więcej Art. 27. (uchylony).

art. 28. więcej Art. 28. (uchylony).

Art. 28a. Na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:
1) ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
a) podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której
mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej
działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z
uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
b) osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest
zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub
podatku od wartości dodanej;
2) podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji
nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub
świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu
do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Art. 28b. 1. Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na
rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę
działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2–4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a,
art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.
2. W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia
działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego
siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe
miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.
3. W przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby
działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej,
o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada
on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.
4. W przypadku świadczenia usług, które są przeznaczone wyłącznie na cele
osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników,
udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków
organów stanowiących osób prawnych lub członków stowarzyszenia, do określenia
miejsca świadczenia stosuje się odpowiednio przepisy art. 28c.

Art. 28c. 1. Miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących
podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności
gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3,
art. 28g ust. 2 i art. 28h–28n.
2. W przypadku gdy usługi są świadczone ze stałego miejsca prowadzenia
działalności gospodarczej usługodawcy znajdującego się w innym miejscu niż jego
siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe
miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.
3. W przypadku gdy usługodawca nie posiada siedziby działalności gospodarczej
lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2,
miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce
zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Art. 28d. Miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących
podatnikami przez pośredników działających w imieniu i na rzecz osób trzecich jest
miejsce, w którym dokonywana jest podstawowa transakcja.

Art. 28e. Miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym
usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie
nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej
funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako
kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania
i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru
budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Art. 28f. 1. Miejscem świadczenia usług transportu pasażerów jest miejsce,
gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości.
1a. Miejscem świadczenia usług transportu towarów na rzecz podatnika:
1) posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej, stałe
miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego są świadczone te
usługi, a w przypadku braku takiej siedziby działalności gospodarczej lub stałego
miejsca prowadzenia działalności gospodarczej posiadającego na terytorium
kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, jeżeli transport ten
jest wykonywany w całości poza terytorium Unii Europejskiej, jest terytorium
znajdujące się poza terytorium Unii Europejskiej;
2) posiadającego na terytorium państwa trzeciego siedzibę działalności
gospodarczej, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego
są świadczone te usługi, a w przypadku braku takiej siedziby działalności
gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej
posiadającego na terytorium państwa trzeciego stałe miejsce zamieszkania albo
zwykłe miejsce pobytu, jeżeli transport ten jest wykonywany w całości na
terytorium kraju, jest terytorium kraju.
2. Miejscem świadczenia usług transportu towarów na rzecz podmiotów
niebędących podatnikami jest miejsce, w którym odbywa się transport,
z uwzględnieniem pokonanych odległości, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Miejscem świadczenia usług transportu towarów, którego rozpoczęcie
i zakończenie ma miejsce odpowiednio na terytorium dwóch różnych państw
członkowskich, na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, gdzie
transport towarów się rozpoczyna.
4. Miejsce rozpoczęcia transportu, o którym mowa w ust. 3, oznacza miejsce,
w którym faktycznie rozpoczyna się transport towarów, niezależnie od pokonanych
odległości do miejsca, gdzie znajdują się towary.
5. Miejsce zakończenia transportu, o którym mowa w ust. 3, oznacza miejsce,
w którym faktycznie kończy się transport towarów.

Art. 28g. 1. Miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne,
artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi
i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy,
świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.
2. Miejscem świadczenia usług w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki,
edukacji, rozrywki oraz podobnych usług, takich jak targi i wystawy, oraz usług
pomocniczych do tych usług, w tym świadczenia usług przez organizatorów usług
w tych dziedzinach, świadczonych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, jest
miejsce, w którym ta działalność faktycznie jest wykonywana.

Art. 28h. W przypadku świadczenia na rzecz podmiotów niebędących
podatnikami usług:
1) pomocniczych do usług transportowych, takich jak załadunek, rozładunek,
przeładunek lub podobnych usług,
2) wyceny rzeczowego majątku ruchomego oraz na rzeczowym majątku ruchomym
– miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym usługi są faktycznie wykonywane.

Art. 28i. 1. Miejscem świadczenia usług restauracyjnych i cateringowych jest
miejsce, w którym usługi są faktycznie wykonywane, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W przypadku gdy usługi restauracyjne i cateringowe są faktycznie
wykonywane na pokładach statków, statków powietrznych lub pociągów podczas
części transportu pasażerów wykonanej na terytorium Unii Europejskiej, miejscem
świadczenia usług jest miejsce rozpoczęcia transportu pasażerów.

Art. 28j. 1. Miejscem świadczenia usług krótkoterminowego wynajmu środków
transportu jest miejsce, w którym te środki transportu są faktycznie oddawane do
dyspozycji usługobiorcy.
2. Przez krótkoterminowy wynajem środków transportu, o którym mowa
w ust. 1, rozumie się ciągłe posiadanie środka transportu lub korzystanie z niego przez
okres nieprzekraczający 30 dni, a w przypadku jednostek pływających – przez okres
nieprzekraczający 90 dni.
3. Miejscem świadczenia usług polegających na wynajmie, innym niż wynajem
krótkoterminowy, środków transportu na rzecz podmiotów niebędących podatnikami
jest miejsce, gdzie usługobiorca posiada siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub
zwykłe miejsce pobytu, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. Miejscem świadczenia usługi wynajmu statku rekreacyjnego, innego niż
wynajem krótkoterminowy, na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest
miejsce, w którym statek rekreacyjny jest faktycznie oddawany do dyspozycji
usługobiorcy, pod warunkiem że usługodawca faktycznie świadczy tę usługę ze swojej
siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności
gospodarczej, znajdujących się w tym miejscu.

Art. 28k. 1. Miejscem świadczenia usług telekomunikacyjnych, usług
nadawczych i usług elektronicznych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami
jest miejsce, w którym podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub
zwykłe miejsce pobytu.
2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania, w przypadku gdy łącznie są spełnione
następujące warunki:
1) usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, a w razie braku takiej
siedziby – stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, tylko na
terytorium jednego państwa członkowskiego;
2) usługi, o których mowa w ust. 1, są świadczone na rzecz podmiotów niebędących
podatnikami, posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, o którym mowa w pkt 1;
3) całkowita wartość usług, o których mowa w ust. 1, świadczonych na rzecz
podmiotów, o których mowa w pkt 2, pomniejszona o kwotę podatku, nie
przekroczyła w trakcie roku podatkowego ani w poprzednim roku podatkowym
kwoty 10 000 euro lub jej równowartości wyrażonej w walucie krajowej państwa
członkowskiego, o którym mowa w pkt 1, przy czym w przypadku usługodawcy
posiadającego siedzibę działalności gospodarczej, a w razie braku takiej siedziby
– stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, tylko na terytorium
kraju wyrażona w złotych równowartość kwoty w euro wynosi 42 000 zł.
3. Jeżeli w trakcie roku podatkowego kwota, o której mowa w ust. 2 pkt 3,
zostanie przekroczona, przepis ust. 1 stosuje się począwszy od usługi, w związku ze
świadczeniem której przekroczono tę kwotę.
4. Podatnicy, do których ma zastosowanie przepis ust. 2, mogą wskazać jako
miejsce świadczenia usług miejsce, o którym mowa w ust. 1. Podatnicy posiadający
siedzibę działalności gospodarczej, a w razie braku takiej siedziby – stałe miejsce
zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, tylko na terytorium kraju wskazują miejsce
świadczenia usług przez złożenie naczelnikowi urzędu skarbowego pisemnego
zawiadomienia o takim wyborze do 10. dnia miesiąca następującego po miesiącu,
w którym dokonano tego wyboru.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, podatnik nie może zmienić miejsca
świadczenia usług wcześniej niż po upływie 2 kolejnych lat, licząc od dnia wykonania
pierwszej usługi, dla której miejsce świadczenia zostało określone zgodnie z ust. 1.
6. Podatnik posiadający siedzibę działalności gospodarczej, a w razie braku
takiej siedziby – stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, tylko na
terytorium kraju może ponownie określić miejsce świadczenia usług zgodnie
z ust. 2 po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego
o rezygnacji z dokonanego wyboru, o którym mowa w ust. 4, przed początkiem
miesiąca, w którym rezygnuje z określania miejsca świadczenia usług zgodnie z ust. 1.

Art. 28l. W przypadku świadczenia na rzecz podmiotów niebędących
podatnikami, posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce
pobytu poza terytorium Unii Europejskiej, usług:
1) sprzedaży praw lub udzielania licencji i sublicencji, przeniesienia lub cesji praw
autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddania do
używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego
gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw,
2) reklamy,
3) doradczych, inżynierskich, prawniczych, księgowych oraz usług podobnych do
tych usług,
4) przetwarzania danych, dostarczania informacji oraz usług tłumaczeń,
5) bankowych, finansowych, ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, z wyjątkiem
wynajmu sejfów przez banki,
6) dostarczania (oddelegowania) personelu,
7) wynajmu, dzierżawy lub innych o podobnym charakterze, których przedmiotem
są rzeczy ruchome, z wyjątkiem środków transportu, za które uznaje się również
przyczepy i naczepy oraz wagony kolejowe,
8) (uchylony)
9) (uchylony)
10) (uchylony)
11) polegających na zapewnieniu dostępu do systemów gazowych, systemów
elektroenergetycznych lub do sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej,
12) przesyłowych:
a) gazu w systemie gazowym,
b) energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym,
c) energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub
chłodniczej,
13) bezpośrednio związanych z usługami, o których mowa w pkt 11 i 12,
14) polegających na zobowiązaniu się do powstrzymania się od dokonania czynności
lub posługiwania się prawem, o których mowa w pkt 1–13
– miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie podmioty te posiadają siedzibę, stałe
miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Art. 28m. (uchylony).

Art. 28n. 1. W przypadku świadczenia usług turystyki, o których mowa
w art. 119 ust. 1, miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługodawca posiada
siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. W przypadku, gdy usługi turystyki, o których mowa w art. 119 ust. 1, są
świadczone ze stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy
znajdującego się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej,
miejscem świadczenia usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności
gospodarczej.
3. W przypadku gdy usługodawca nie posiada siedziby działalności gospodarczej
lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2,
miejscem świadczenia usług turystyki, o których mowa w art. 119 ust. 1, jest miejsce,
w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Art. 28o. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić,
w drodze rozporządzenia, inne niż wskazane w art. 22–26 i art. 28b–28n miejsce
świadczenia przy dostawie towarów, wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów,
imporcie towarów i świadczeniu usług, uwzględniając specyfikę świadczenia
niektórych usług, dostawy niektórych towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia lub
importu niektórych towarów oraz przepisy Unii Europejskiej.

art. 29. więcej Art. 29. (uchylony).

Art. 29a. 1. Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a–30c,
art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą
dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu
sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi
dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi
bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
1a. Podstawa opodatkowania z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług
dokonanych w zamian za bon różnego przeznaczenia realizowany w całości,
w odniesieniu do tego bonu, jest równa:

1) wynagrodzeniu zapłaconemu za ten bon różnego przeznaczenia,
pomniejszonemu o kwotę podatku związaną z dostarczonymi towarami lub
świadczonymi usługami;
2) wartości pieniężnej wskazanej na tym bonie różnego przeznaczenia lub
w powiązanej dokumentacji, pomniejszonej o kwotę podatku związaną
z dostarczonymi towarami lub świadczonymi usługami – w przypadku gdy
informacje dotyczące wynagrodzenia są niedostępne.
1b. Podstawa opodatkowania z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług
dokonanych w zamian za bon różnego przeznaczenia realizowany w części,
w odniesieniu do tego bonu, jest równa odpowiedniej części:
1) wynagrodzenia zapłaconego za ten bon różnego przeznaczenia, pomniejszonej
o kwotę podatku związaną z dostarczonymi towarami lub świadczonymi usługami;
2) wartości pieniężnej wskazanej na tym bonie różnego przeznaczenia lub
w powiązanej dokumentacji, pomniejszonej o kwotę podatku związaną
z dostarczonymi towarami lub świadczonymi usługami – w przypadku gdy
informacje dotyczące wynagrodzenia są niedostępne.
1c. W przypadku, o którym mowa w ust. 1a i 1b, przepisy ust. 2 i 5 stosuje się odpowiednio.
2. W przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą
opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny
nabycia – koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy
towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3.
4. (uchylony)
5. W przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą
opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.
6. Podstawa opodatkowania obejmuje:
1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2) koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu
i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od
nabywcy lub usługobiorcy.
7. Podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:
1) stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2) udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych
w momencie sprzedaży;
3) otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych
wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy
i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego
ewidencji na potrzeby podatku.
8. W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych
albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia
się wartości gruntu.
9. Przepisu ust. 8 nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste
gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale
z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli.
10. Podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:
1) kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2) wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3) zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem
sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4) wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym
charakterze, o których mowa w ust. 1.
11. Do podstawy opodatkowania nie wlicza się wartości opakowania, jeżeli
podatnik dokonał dostawy towaru w opakowaniu zwrotnym, pobierając kaucję za to
opakowanie lub określając taką kaucję w umowie dotyczącej dostawy towaru.
12. W przypadku niezwrócenia przez nabywcę opakowania, o którym mowa
w ust. 11, podstawę opodatkowania podwyższa się o wartość tego opakowania:
1) w dniu następującym po dniu, w którym umowa przewidywała zwrot
opakowania – jeżeli tego opakowania nie zwrócono w terminie określonym w umowie;
2) 60. dnia od dnia wydania opakowania – jeżeli w umowie nie określono terminu
zwrotu tego opakowania.
13. W przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1–3, obniżenia podstawy
opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze
z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika,
uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres
rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę
korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub
usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania
przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia
deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do
uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie
to uzyskano.
14. Przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki
w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której
wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.
15. Warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury
korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku:
1) eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;
2) dostawy towarów i świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania
znajduje się poza terytorium kraju;
3) sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego,
usług dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, usług dystrybucji
gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych oraz usług wymienionych w
poz. 24–37, 50 i 51 załącznika nr 3 do ustawy;
4) gdy podatnik nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby
doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca
towaru lub usługobiorca wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z
warunkami określonymi w fakturze korygującej.
16. W przypadku, o którym mowa w ust. 15 pkt 4, obniżenie podstawy
opodatkowania następuje nie wcześniej niż w deklaracji podatkowej składanej za
okres rozliczeniowy, w którym zostały łącznie spełnione przesłanki określone
w ust. 15 pkt 4.

art. 30. więcej Art. 30. (uchylony).

Art. 30a. 1. Do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku
wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów stosuje się odpowiednio przepisy art. 29a
ust. 1–1b, 6, 7, 10 i 11.
2. Do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadkach, o których mowa
w art. 11, stosuje się odpowiednio art. 29a ust. 2.
2a. Do ustalenia podstawy opodatkowania – w celu obliczenia i wpłacenia kwot
podatku – w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o których mowa
w art. 103 ust. 5aa, do określenia kwoty zapłaty, ceny nabycia lub kosztu wytworzenia
można przyjąć ceny towarów udostępnione zgodnie z ust. 2b, jeżeli zostaną
udostępnione. W takim przypadku stosuje się odpowiednio tylko przepis art. 29a ust. 1 albo 2.
2b. Ceny towarów, o których mowa w ust. 2a, mogą być udostępniane przez
ministra właściwego do spraw finansów publicznych, w formie komunikatu, w
Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu go obsługującego, na
okres miesiąca, ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten miesiąc. Przy
określaniu cen tych towarów uwzględnia się ich ceny hurtowe w Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Jeżeli po dokonaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nabywca
otrzymuje zwrot podatku akcyzowego zapłaconego na terytorium państwa
członkowskiego, z którego wysłano lub transportowano towary, podstawę
opodatkowania obniża się o kwotę zwróconego podatku akcyzowego, przy czym ma
on obowiązek udowodnić na podstawie posiadanych dokumentów, że otrzymał zwrot
podatku akcyzowego.

Art. 30b. 1. Podstawą opodatkowania z tytułu importu towarów jest wartość
celna powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu są towary
opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna
powiększona o należne cło i podatek akcyzowy.
2. W przypadku towarów objętych procedurą uszlachetniania biernego podstawą
opodatkowania jest różnica między wartością celną produktów przetworzonych lub
zamiennych dopuszczonych do obrotu a wartością towarów wywiezionych czasowo,
powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu w ramach uszlachetniania biernego są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania
jest różnica między wartością celną produktów przetworzonych lub zamiennych
dopuszczonych do obrotu a wartością towarów wywiezionych czasowo, powiększona
o należne cło i podatek akcyzowy.
3. W przypadku towarów objętych procedurą odprawy czasowej z częściowym
zwolnieniem od należności celnych przywozowych podstawą opodatkowania jest
wartość celna powiększona o cło, które byłoby należne, gdyby towary te były objęte
procedurą dopuszczenia do obrotu. Jeżeli przedmiotem importu w ramach procedury
odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych
są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest
wartość celna powiększona o cło, które byłoby należne, gdyby towary te były objęte
procedurą dopuszczenia do obrotu, i o podatek akcyzowy.
3a. W przypadku towarów objętych procedurą uszlachetniania czynnego, do
których ma zastosowanie przepis art. 324 rozporządzenia 2015/2447, podstawą
opodatkowania jest wartość celna. Jeżeli przedmiotem importu w ramach tej
procedury są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania
jest wartość celna powiększona o podatek akcyzowy.
4. Podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1–3a, obejmuje koszty
dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia – o ile
nie zostały włączone do wartości celnej – ponoszone do pierwszego miejsca
przeznaczenia na terytorium kraju, jak również wynikające z transportu do innego
miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium Unii Europejskiej, jeżeli
miejsce to jest znane w momencie dokonania importu.
5. Przez pierwsze miejsce przeznaczenia rozumie się miejsce wymienione
w liście przewozowym lub jakimkolwiek innym dokumencie przewozowym, na
podstawie którego towary są importowane. W przypadku braku takiej informacji za
pierwsze miejsce przeznaczenia uważa się miejsce pierwszego przeładunku na terytorium kraju.
6. Do podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 1–3a, dolicza się opłaty
oraz inne należności, jeżeli organy celne mają obowiązek pobierać te należności z
tytułu importu towarów.
7. Przy ustalaniu podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 1–3a, przepisy
art. 29a ust. 7 pkt 1 i 2 stosuje się odpowiednio.

Art. 30c. 1. Podstawy opodatkowania z tytułu importu usług nie ustala się,
w przypadku gdy wartość usługi została wliczona do podstawy opodatkowania
wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub wartość usługi, na podstawie
odrębnych przepisów, zwiększa wartość celną importowanego towaru.
2. Podstawy opodatkowania przy dostawie towarów, dla których zgodnie
z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest nabywca tych towarów, nie ustala się,
w przypadku gdy podatek od towarów, które są na terytorium kraju instalowane lub
montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, został w całości z tytułu ich
importu pobrany od podatnika dokonującego nabycia tych towarów. Jeżeli jednak
kwota podatku z tytułu importu towarów jest niższa od kwoty podatku, jaka byłaby
należna z tytułu dostawy tych towarów na terytorium kraju, podatnik dokonujący ich
nabycia jest obowiązany do rozliczenia tej różnicy.

art. 31. więcej Art. 31. (uchylony).

Art. 31a. 1. W przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy
opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się
według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski
na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.
Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu
wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień
poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty
inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.
2. W przypadku gdy podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku
podatkowego, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są
określone na tej fakturze w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według
kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na
ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury. Przepis ust. 1 zdanie
drugie stosuje się odpowiednio.
3. W przypadku importu towarów przeliczenia na złote dokonuje się zgodnie
z przepisami celnymi.
4. W przypadku usług wstępu na imprezy masowe w rozumieniu ustawy z dnia
20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2171) kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania wyrażone w walucie obcej mogą być przeliczane na złote zgodnie z przepisami celnymi stosowanymi na potrzeby obliczania wartości celnej importowanych towarów.

art. 32. więcej Art. 32. 1. W przypadku gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów
lub usługodawcą istnieją powiązania, o których mowa w ust. 2, oraz w przypadku gdy
wynagrodzenie jest:
1) niższe od wartości rynkowej, a nabywca towarów lub usług nie ma zgodnie
z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie
art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę
podatku naliczonego,
2) niższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca
nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na
podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego
o kwotę podatku naliczonego, a dostawa towarów lub świadczenie usług są
zwolnione od podatku,
3) wyższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca
nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na
podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego
o kwotę podatku naliczonego
– organ podatkowy określa podstawę opodatkowania zgodnie z wartością rynkową,
jeżeli okaże się, że powiązania te miały wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu
dostawy towarów lub świadczenia usług.
2. Przez powiązania, o których mowa w ust. 1, rozumie się powiązania:
1) w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych i art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
2) wynikające ze stosunku pracy;
3) wynikające z tytułu przysposobienia.
3. (uchylony)
4. (uchylony)
5. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku transakcji zawieranych
pomiędzy podmiotami powiązanymi, w odniesieniu do których właściwy organ
podatkowy wydał uprzednie porozumienie cenowe, o którym mowa w dziale III ustawy z dnia 16 października 2019 r. o rozstrzyganiu sporów dotyczących podwójnego opodatkowania oraz zawieraniu uprzednich porozumień cenowych (Dz. U. poz. 2200).

art. 33. więcej Art. 33. 1. Podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 1b, są
obowiązani do obliczenia i wykazania w:
1) zgłoszeniu celnym albo
2) rozliczeniu zamknięcia, o którym mowa w art. 175 rozporządzenia
delegowanego Komisji (UE) 2015/2446 z dnia 28 lipca 2015 r. uzupełniającego
rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w
odniesieniu do szczegółowych zasad dotyczących niektórych przepisów
unijnego kodeksu celnego (Dz. Urz. UE L 343 z 29.12.2015, str. 1, z późn. zm.),
zwanego dalej „rozporządzeniem 2015/2446”, w przypadkach, o których mowa
w art. 324 lub art. 325 rozporządzenia 2015/2447
– kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.
2. Jeżeli organ celny stwierdzi, że w zgłoszeniu celnym lub w rozliczeniu
zamknięcia kwota podatku została wykazana nieprawidłowo, naczelnik urzędu celnoskarbowego wydaje decyzję określającą podatek w prawidłowej wysokości.
3. Po przyjęciu zgłoszenia celnego lub po przedstawieniu rozliczenia zamknięcia
podatnik może wystąpić z wnioskiem do naczelnika urzędu celno-skarbowego o
wydanie decyzji określającej podatek w prawidłowej wysokości.
4. Podatnik jest obowiązany w terminie 10 dni, licząc od dnia jego
powiadomienia przez organ celny o wysokości należności podatkowych, do wpłacenia
kwoty obliczonego podatku, z zastrzeżeniem art. 33a–33c.
5. W przypadkach niewymienionych w ust. 1–4 i art. 34 podatnik jest
obowiązany do zapłaty kwoty należnego podatku w terminie i na warunkach określonych dla uiszczenia cła, również gdy towary zostały zwolnione od cła lub
stawki celne zostały zawieszone albo obniżone do wysokości 0%.
6. Naczelnik urzędu skarbowego właściwy do poboru kwoty należności celnych
przywozowych wynikających z długu celnego jest obowiązany do poboru podatku
należnego z tytułu importu towarów, z zastrzeżeniem art. 33a i 33c.
7. Organ celny zabezpiecza kwotę podatku, jeżeli podatek ten nie został
uiszczony, w przypadkach i trybie stosowanych przy zabezpieczaniu należności
celnych na podstawie przepisów celnych, z zastrzeżeniem ust. 7a–7e.
7a. Przepisu ust. 7 nie stosuje się, gdy zabezpieczenie potencjalnego długu
celnego wymaganego zgodnie z:
1) art. 148 ust. 2 lit. c lub art. 211 ust. 3 lit. c rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r.
ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz. Urz. UE L 269 z 10.10.2013, str. 1, z
późn. zm.), zwanego dalej „unijnym kodeksem celnym”,
2) art. 115 ust. 1 lit. a i ust. 2 lit. a rozporządzenia 2015/2446
– dotyczy przypadków objęcia towarów czasowym składowaniem lub procedurą:
końcowego przeznaczenia, składowania celnego, uszlachetniania czynnego lub
odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych,
pod warunkiem że podatnik przedstawi organowi celnemu dokumenty potwierdzające,
że jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny i nie posiada zaległości z tytułu cła
i podatków stanowiących dochód budżetu państwa, składek na ubezpieczenia
społeczne i zdrowotne oraz nie jest wobec niego prowadzone postępowanie
egzekucyjne, likwidacyjne lub upadłościowe.
7b. Wymóg przedstawienia przez podatnika dokumentów, o których mowa w ust.
7a, uważa się za spełniony również w przypadku złożenia przez podatnika oświadczeń o tej samej treści.
7c. Oświadczenia, o których mowa w ust. 7b, składa się pod rygorem
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie
jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy
odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.
7d. Dokumentów, o których mowa w ust. 7a, nie przedstawia się, jeżeli organ
celny dysponuje takimi dokumentami, przedstawionymi mu nie wcześniej niż 6
miesięcy przed dokonaniem importu, i dane w nich zawarte są aktualne.
7e. Jeżeli organ celny uzna, że w przypadkach, o których mowa w ust. 7a, istnieje
ryzyko, że kwota podatku nie zostanie zapłacona w przewidzianym terminie, może w
każdym czasie zażądać złożenia zabezpieczenia.
8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze
rozporządzenia, określić terminy zapłaty podatku inne niż określone w ust. 4 i 5 oraz
warunki stosowania innych terminów, uwzględniając przepisy Unii Europejskiej oraz
przebieg realizacji budżetu państwa.

Art. 33a. 1. Podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny może rozliczyć
kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej
za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów.
2. Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem:
1) przedstawienia przez podatnika naczelnikowi urzędu celno-skarbowego,
wydanych nie wcześniej niż 6 miesięcy przed dokonaniem importu:
a) zaświadczeń o braku zaległości we wpłatach należnych składek na
ubezpieczenie społeczne oraz we wpłatach poszczególnych podatków
stanowiących dochód budżetu państwa, przekraczających odrębnie
z każdego tytułu, w tym odrębnie w każdym podatku, odpowiednio 3%
kwoty należnych składek i należnych zobowiązań podatkowych
w poszczególnych podatkach; udział zaległości w kwocie składek lub
podatku ustala się w stosunku do kwoty należnych wpłat za okres
rozliczeniowy, którego dotyczy zaległość,
b) potwierdzenia zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT czynnego;
2) (uchylony)
3) dokonywania zgłoszeń celnych przez przedstawiciela bezpośredniego lub
pośredniego w rozumieniu przepisów celnych.
2a. Wymóg przedstawienia przez podatnika dokumentów, o których mowa
w ust. 2 pkt 1, uważa się za spełniony również w przypadku złożenia przez podatnika
oświadczeń o tej samej treści.
2b. Oświadczenia, o których mowa w ust. 2a, składa się pod rygorem
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie
jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy
odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta
zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych
zeznań.
2c. Naczelnikiem urzędu celno-skarbowego, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, jest
naczelnik urzędu celno-skarbowego właściwy ze względu na siedzibę lub miejsce
zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników nieposiadających siedziby lub
miejsca zamieszkania na terytorium kraju – Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu CelnoSkarbowego we Wrocławiu.
2d. Warunku, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, nie stosuje się, jeżeli podatnik
posiada status upoważnionego przedsiębiorcy w rozumieniu art. 38 unijnego kodeksu
celnego lub posiada pozwolenie na stosowanie uproszczenia, o którym mowa w art.
166 oraz art. 182 unijnego kodeksu celnego.
3. Warunku przedstawienia dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie
stosuje się, jeżeli naczelnik urzędu celno-skarbowego posiada złożone przez podatnika
aktualne dokumenty.
4. (uchylony)
5. W przypadku gdy zgłoszenie celne dotyczące towarów, o których mowa w ust.
1, jest dokonywane przez przedstawiciela pośredniego w rozumieniu przepisów
celnych, uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje podatnikowi, na rzecz
którego jest składane zgłoszenie celne. Przepisy ust. 2–3 stosuje się odpowiednio.
6. (uchylony)
7. Podatnik, który wybrał rozliczenie podatku należnego z tytułu importu
towarów na zasadach określonych w ust. 1 i nie rozliczył tego podatku w całości lub
w części na tych zasadach, traci prawo do rozliczania podatku w deklaracji
podatkowej w odniesieniu do kwoty podatku należnej z tytułu importu towarów,
której nie rozliczył w deklaracji podatkowej. Podatnik jest obowiązany do zapłaty
kwoty podatku wraz z odsetkami naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu do
poboru kwoty należności celnych przywozowych wynikających z długu celnego.
8. W przypadku gdy zgłoszenie celne dotyczące towarów, o których mowa w ust.
1, jest dokonywane przez przedstawiciela bezpośredniego lub pośredniego w rozumieniu przepisów celnych, przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio, z tym że obowiązek zapłaty kwoty podatku wraz z odsetkami ciąży solidarnie na podatniku oraz
na działającym na jego rzecz przedstawicielu.
8a. Obowiązek zapłaty kwoty podatku wraz z odsetkami, o którym mowa w ust.
8, nie ciąży na przedstawicielu, który działa na rzecz podatnika:
1) o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2, posiadającego status upoważnionego
przedsiębiorcy w rozumieniu art. 38 unijnego kodeksu celnego lub
2) który posiada pozwolenie na stosowanie uproszczenia, o którym mowa w art. 166
oraz art. 182 unijnego kodeksu celnego.
9. (uchylony)
10. (uchylony)
11. (uchylony)
12. (uchylony)

Art. 33b. 1. W przypadku stosowania przez podatnika, o którym mowa w art. 17
ust. 1 pkt 1 i 2, odprawy scentralizowanej, o której mowa w art. 179 unijnego kodeksu
celnego, w której realizację zaangażowane są administracje celne z co najmniej dwóch
państw członkowskich, podatnik jest obowiązany do obliczenia i wykazania kwoty
podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji dla importu towarów,
zwanej dalej „deklaracją importową”.
2. Deklaracja importowa jest składana naczelnikowi urzędu celno-skarbowego
w terminie do 16. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał
obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów, nie później jednak niż przed
złożeniem deklaracji podatkowej. W przypadku gdy towary powinny być
przedstawiane lub udostępniane do kontroli tylko w jednym urzędzie celno-skarbowym, podatnik może złożyć deklarację importową zbiorczą za okres miesięczny.
3. Podatnik jest obowiązany w terminie, o którym mowa w ust. 2, do wpłacenia
kwot podatku wykazanych w deklaracjach importowych, z zastrzeżeniem art. 33a.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, przepisy art. 33 ust. 2, 3, 6 i 7 stosuje się odpowiednio.
5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór deklaracji importowej, wraz z objaśnieniami co do sposobu jej
wypełnienia, miejsce i sposób składania deklaracji importowej oraz właściwość
miejscową naczelnika urzędu celno-skarbowego, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając:
1) zakres zadań wykonywanych przez naczelnika urzędu celno-skarbowego;
2) specyfikę odprawy scentralizowanej;
3) potrzebę zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku.

Art. 33c. W przypadku importu towarów doręczanych w formie przesyłek
pocztowych przez operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada
2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 2188 oraz z 2019 r. poz. 1051, 1495
i 2005) do podatku z tytułu importu towarów przepis art. 65a ustawy z dnia 19 marca
2004 r. – Prawo celne (Dz. U. z 2019 r. poz. 1169 i 2070) stosuje się odpowiednio.

art. 34. więcej Art. 34. 1. W przypadkach innych niż określone w art. 33 ust. 1–3 kwotę
podatku należnego z tytułu importu towarów określa naczelnik urzędu celnoskarbowego w drodze decyzji.
2. Do należności podatkowych określonych zgodnie z art. 33 ust. 1, z wyjątkiem
przypadków określonych w art. 33a, stosuje się odpowiednio przepisy celne dotyczące
powiadamiania dłużnika o kwocie należności wynikających z długu celnego.
3. Od decyzji, o której mowa w ust. 1 oraz w art. 33 ust. 2 i 3, służy odwołanie
do dyrektora izby administracji skarbowej, za pośrednictwem naczelnika urzędu
celno-skarbowego, który wydał decyzję.
4. Do postępowań, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 33 ust. 2 i 3, stosuje się
przepisy Ordynacji podatkowej.

art. 35. więcej Art. 35. (uchylony).

art. 36. więcej Art. 36. (uchylony).

art. 37. więcej Art. 37. 1. Podatnik jest obowiązany zapłacić różnicę między podatkiem
wynikającym z decyzji naczelnika urzędu celno-skarbowego, o których mowa w art.
33 ust. 2 i 3 oraz w art. 34, a podatkiem:
1) pobranym przez naczelnika urzędu skarbowego właściwego do poboru kwoty
należności celnych przywozowych wynikających z długu celnego,
2) należnym z tytułu importu towarów wykazanym przez podatnika w:
a) zgłoszeniu celnym i rozliczonym w deklaracji podatkowej, zgodnie z art. 33a, lub
b) deklaracji importowej, zgodnie z art. 33b
– w terminie 10 dni, licząc od dnia doręczenia tych decyzji.
1a. W przypadku gdy kwota podatku należnego z tytułu importu towarów została
określona w decyzjach, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz w art. 34, naczelnik
urzędu skarbowego właściwy do poboru kwoty należności celnych przywozowych
wynikających z długu celnego pobiera od niepobranej kwoty podatku odsetki z
uwzględnieniem wysokości i zasad obowiązujących na potrzeby odsetek za zwłokę od
zaległości podatkowych, z zastrzeżeniem ust. 1aa i 1ab, z tym że ich wysokość jest
liczona od dnia następującego po dniu powstania obowiązku podatkowego do dnia
powiadomienia o wysokości należności podatkowych.
1aa. W przypadku gdy kwota podatku została określona w decyzji, o której mowa
w art. 33 ust. 2 i 3, odsetki pobiera się w wysokości:
1) 50% stawki odsetek za zwłokę, o której mowa w art. 56 § 1 Ordynacji
podatkowej, jeżeli zgłaszający:
a) złoży wniosek, o którym mowa w art. 33 ust. 3, nie później niż w terminie
6 miesięcy od dnia przyjęcia zgłoszenia celnego lub przedstawienia
rozliczenia zamknięcia, oraz
b) uiści w terminie 10 dni od dnia powiadomienia niepobraną na podstawie
zgłoszenia celnego lub rozliczenia zamknięcia kwotę podatku wraz z odsetkami;
2) 150% stawki odsetek za zwłokę, o której mowa w art. 56 § 1 Ordynacji
podatkowej, jeżeli w wyniku kontroli zgłoszenia celnego lub rozliczenia
zamknięcia dokonanej z urzędu stwierdzono zaniżenie kwoty podatku w
wysokości przekraczającej 25% kwoty należnej i wyższej niż pięciokrotna
wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę w rozumieniu ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2018
r. poz. 2177 oraz z 2019 r. poz. 1564), obowiązującego w dniu następującym po
dniu upływu terminu płatności należności.
1ab. W przypadku gdy kwota podatku została określona w decyzji, o której
mowa w art. 34, odsetki pobiera się w wysokości 150% stawki odsetek za zwłokę, o
której mowa w art. 56 § 1 Ordynacji podatkowej.
1b. Od kwoty podatku wynikającego z decyzji, o której mowa w art. 33 ust. 2 i 3
oraz w art. 34, niezapłaconej w terminie, pobiera się odsetki za zwłokę zgodnie
z przepisami Ordynacji podatkowej.
2. (uchylony)
3. Przepisy ust. 1–1b stosuje się odpowiednio do decyzji dyrektora izby administracji skarbowej.

art. 38. więcej Art. 38. 1. W zakresie nieuregulowanym w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 1b,
art. 19a ust. 9–11 oraz art. 33–37 stosuje się odpowiednio przepisy celne dotyczące
poboru i wymiaru cła, z wyjątkiem przepisów dotyczących przedłużenia terminu
zapłaty, odroczenia płatności oraz innych ułatwień płatniczych przewidzianych
w przepisach celnych.
2. Jeżeli, zgodnie z przepisami celnymi, powiadomienie dłużnika o wysokości
długu celnego nie może nastąpić z uwagi na przedawnienie, a nie upłynęło 5 lat, licząc
od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu
importu towarów, i istnieje podstawa do obliczenia lub zweryfikowania należności
podatkowych, naczelnik urzędu celno-skarbowego może określić elementy
kalkulacyjne według zasad określonych w przepisach celnych na potrzeby
prawidłowego określenia należnego podatku z tytułu importu towarów.

art. 39. więcej Art. 39. Organem podatkowym właściwym w sprawie postępowań dotyczących
ulg w spłacie zobowiązań podatkowych w podatku jest naczelnik urzędu skarbowego
właściwy dla podatnika.

art. 40. więcej Art. 40. W przypadku gdy kwota podatku została nadpłacona, podatnikowi nie
przysługuje zwrot nadpłaconego podatku, jeżeli kwota nadpłaconego w imporcie
podatku pomniejszyła kwotę podatku należnego.

art. 41. więcej Art. 41. 1. Stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2–12c, art. 83,
art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
2. Dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż
klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi
związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem
art. 114 ust. 1.
2a. Dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy, innych niż
klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi
związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 5%.
3. W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%,
z zastrzeżeniem art. 42.
4. W eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.
5. W eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, dokonywanym
przez rolników ryczałtowych stawka podatku wynosi 0%, pod warunkiem
prowadzenia przez podatnika ewidencji określonej w art. 109 ust. 3.
6. Stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4
i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji
podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz
towaru poza terytorium Unii Europejskiej.
6a. Dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:
1) dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego
służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy
organ celny wydruk tego dokumentu;
2) dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego
służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem,
jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
3) zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem
teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia
potwierdzona przez właściwy organ celny.
6b. W przypadku wywozu, o którym mowa w art. 140 ust. 2 rozporządzenia
2015/2446, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest zaświadczenie, o którym mowa
w art. 68b ustawy z dnia 19 marca 2004 r. – Prawo celne.
7. Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie
wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres
rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%,
pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem
terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku
nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają
zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.
8. Przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny
potwierdzający procedurę wywozu.
9. Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru
poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 6
i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za
okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.
9a. Jeżeli podatnik otrzymał całość lub część zapłaty przed dokonaniem dostawy
towarów, stawkę podatku 0% w eksporcie towarów stosuje się w odniesieniu do
otrzymanej zapłaty, pod warunkiem że wywóz towarów nastąpi w terminie
2 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym podatnik otrzymał tę zapłatę, oraz
podatnik w tym terminie otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6. Przepisy ust. 7,
9 i 11 stosuje się odpowiednio.
9b. Przepis ust. 9a stosuje się również, jeżeli wywóz towarów nastąpi w terminie
późniejszym niż określony w ust. 9a, pod warunkiem że wywóz towarów w tym
późniejszym terminie jest uzasadniony specyfiką realizacji tego rodzaju dostaw
potwierdzoną warunkami dostawy, w których określono termin wywozu towarów.
10. (uchylony)
11. Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym
mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia
deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.
12. Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do:
1) dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy lub
robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budowlanych lub ich części
zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
2) robót konserwacyjnych dotyczących:
a) obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem
lokali użytkowych,
b) lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w
Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12
– w zakresie, w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 1.
12a. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym
rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem
lokali użytkowych, lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych
sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, oraz
obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex
1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi
zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i
niepełnosprawnych, a także mikroinstalację, o której mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z
dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2018 r. poz. 2389, z
późn. zm.), funkcjonalnie z nimi związaną, z zastrzeżeniem ust. 12b.
12b. Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym
określonego w ust. 12a nie zalicza się:
1) budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa
przekracza 300 m2;
2) lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.
12c. W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej
limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej, z zastrzeżeniem ust. 12 pkt 2.
12d. Przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 12, rozumie się roboty
mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego
części, inne niż remont.
12e. Przepisu ust. 12 pkt 2 nie stosuje się, jeżeli wartość towarów bez podatku
wliczanych do podstawy opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych
przekracza 50% tej podstawy.
12f. Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy towarów i
świadczenia usług klasyfikowanych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w
grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), z wyłączeniem sprzedaży w zakresie:
1) napojów innych niż wymienione w załączniku nr 3 lub załączniku nr 10 do
ustawy lub w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie, w tym ich
przygotowania i podania;
2) towarów nieprzetworzonych przez podatnika, innych niż wymienione w
załączniku nr 3 lub załączniku nr 10 do ustawy lub w przepisach wykonawczych
wydanych na jej podstawie;
3) posiłków, których składnikiem są towary wskazane jako wyłączone z grupowań
wymienionych w poz. 2 i 11 załącznika nr 10 do ustawy.
13. Do towarów i usług będących przedmiotem czynności, o których mowa w
art. 5, niewymienionych w Nomenklaturze scalonej (CN) lub w klasyfikacjach
wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, stosuje się stawkę podatku
w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w przepisach ustawy lub przepisach
wykonawczych wydanych na jej podstawie określono inną stawkę.
14. (uchylony)
14a. W przypadku czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem, która
została wykonana przed dniem zmiany stawki podatku, dla której obowiązek
podatkowy powstaje w dniu zmiany stawki podatku lub po tym dniu, czynność ta
podlega opodatkowaniu według stawek podatku obowiązujących dla tej czynności
w momencie jej wykonania.
14b. (uchylony)
14c. W przypadku czynności, dla której w związku z jej wykonywaniem
ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, a okres, do którego
odnoszą się te płatności lub rozliczenia, obejmuje dzień zmiany stawki podatku,
czynność uznaje się za wykonaną:
1) w dniu poprzedzającym dzień zmiany stawki podatku – w zakresie jej części
wykonywanej do dnia poprzedzającego dzień zmiany stawki podatku;
2) z upływem tego okresu – w zakresie jej części wykonywanej od dnia zmiany stawki podatku.
14d. W przypadku, gdy nie jest możliwe określenie faktycznego wykonania
części czynności w okresie, o którym mowa w ust. 14c, dla określenia tej części,
uznaje się, że czynność wykonywana jest w tym okresie proporcjonalnie.
14e. W przypadku:
1) dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego,
2) świadczenia usług telekomunikacyjnych,
3) świadczenia usług wymienionych w poz. 24–37, 50 i 51 załącznika nr 3 do ustawy
– dla których wystawiono fakturę, a po wystawieniu tej faktury uległa zmianie stawka
podatku w odniesieniu do okresów, do których odnoszą się płatności lub rozliczenia
objęte tą fakturą, może być stosowana stawka podatku obowiązująca przed dniem
zmiany stawki podatku, pod warunkiem że w pierwszej fakturze wystawianej po dniu
zmiany stawki podatku, nie później jednak niż w ciągu 12 miesięcy od dnia zmiany
stawki podatku, uwzględniona zostanie korekta rozliczenia objętego fakturą
wystawioną przed dniem zmiany stawki podatku.
14f. Zmiana stawki podatku w odniesieniu do czynności, która zostanie
wykonana w dniu zmiany stawki podatku lub po tym dniu, w związku z którą
otrzymano całość lub część zapłaty, nie powoduje zmiany wysokości opodatkowania
zapłaty otrzymanej przed dniem zmiany stawki podatku.
14g. Przepisów ust. 14a–14f nie stosuje się w przypadku importu towarów lub
wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dla których to czynności wysokość
opodatkowania podatkiem określa się według stawek podatku obowiązujących w dniu
powstania obowiązku podatkowego.
14h. W przypadku:
1) opodatkowania podatkiem czynności uprzednio zwolnionych od podatku,
2) zwolnienia od podatku czynności uprzednio opodatkowanych podatkiem
– przepisy ust. 14a–14g stosuje się odpowiednio.
15. (uchylony)
16. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze
rozporządzenia, może obniżać stawki podatku do wysokości 0%, 5% lub 7% dla
dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług albo dla części tych
dostaw lub części świadczenia usług oraz określać warunki stosowania obniżonych
stawek, uwzględniając:
1) specyfikę obrotu niektórymi towarami i świadczenia niektórych usług;
2) przebieg realizacji budżetu państwa;
3) przepisy Unii Europejskiej.

art. 42. więcej Art. 42. 1. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu
według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:
1) podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny
numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez
państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod
stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
2) podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany
okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące
przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium
kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż
terytorium kraju;
3) podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę
towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
1a. Stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:
1) podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub
ust. 3 pkt 1, lub
2) złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych
dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami,
o których mowa w art. 100 ust. 8
– chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.
2. Warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się za spełnione również
wówczas, gdy nie są spełnione wymagania w zakresie:
1) nabywcy – w przypadkach, o których mowa w art. 13 ust. 2 pkt 3 i 4;
2) dokonującego dostawy – w przypadku, o którym mowa w art. 16.
3. Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli
łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem
wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium
państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:
1) dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora)
odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których
jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich
przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju
– w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2) (uchylony)
3) specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
4) (uchylony)
– z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.
4. W przypadku wywozu towarów będących przedmiotem
wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika
dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka
transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa
w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:
1) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub
miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy
towarów oraz nabywcy tych towarów;
2) adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres
siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
3) określenie towarów i ich ilości;
4) potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa
w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż
terytorium kraju;
5) rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary,
lub numer lotu – w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu
lotniczego.
5. W przypadku wywozu przez nabywcę nowych środków transportu bez użycia
innego środka transportu (przewozowego) podatnik oprócz dokumentu, o którym
mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający dane umożliwiające
prawidłową identyfikację podatnika dokonującego dostaw i nabywcy oraz nowego
środka transportu, w szczególności:
1) dane dotyczące podatnika i nabywcy,
2) dane pozwalające jednoznacznie zidentyfikować przedmiot dostawy jako nowy
środek transportu,
3) datę dostawy,
4) podpisy podatnika i nabywcy,
5) oświadczenie nabywcy o wywozie nowego środka transportu poza terytorium
kraju w terminie 14 dni od dnia dostawy,
6) pouczenie nabywcy o skutkach niewywiązania się z obowiązku, o którym mowa w pkt 5
– zwany dalej „dokumentem wywozu”.
6. Dokument wywozu podatnik wystawia w każdym przypadku, w którym ma
zastosowanie art. 106g ust. 4.
7. (uchylony)
8. W przypadku przekroczenia terminu, o którym mowa w ust. 5 pkt 5, nabywca
nowego środka transportu jest obowiązany pierwszego dnia po upływie tego terminu
do zapłaty podatku od dokonanej na jego rzecz dostawy tego środka transportu.
9. Kwotę podatku zapłaconego zgodnie z ust. 8 zwraca się na wniosek nabywcy
nowego środka transportu, w przypadku gdy nowy środek transportu zostanie
wywieziony na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju i tam
zostanie zarejestrowany, jeżeli podlega obowiązkowi rejestracji, przy czym nabywca
ma obowiązek udowodnić na podstawie posiadanych dokumentów wywóz tego środka
transportu i jego zarejestrowanie. Podatek zwraca urząd skarbowy, który pobrał ten podatek.
10. W przypadku gdy nabywca, o którym mowa w ust. 5, przed
zarejestrowaniem nowego środka transportu na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju dokona dostawy tego środka transportu na terytorium kraju, od czynności tej podatek nalicza i rozlicza nabywca środka transportu, który rejestruje ten środek transportu na terytorium kraju.
11. W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3–5, nie potwierdzają
jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa
członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa
w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa
wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:
1) korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2) dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3) dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy
dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej
formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie
zobowiązania;
4) dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa
członkowskiego innym niż terytorium kraju.
12. Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed
upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za:
1) okres kwartalny – podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa
w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji,
o której mowa w art. 109 ust. 3, za następny okres rozliczeniowy ze stawką
właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem
terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres rozliczeniowy
nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2;
2) okres miesięczny – podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której
mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji,
o której mowa w art. 109 ust. 3, za kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego
towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji
podatnik za ten kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2.
12a. W przypadkach, o których mowa w ust. 12, otrzymanie dowodów,
o których mowa w ust. 1 pkt 2, upoważnia podatnika do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za okres rozliczeniowy, w którym dostawa ta została dokonana,
i dokonania korekty deklaracji podatkowej oraz odpowiednio informacji
podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1.
13. (uchylony)
14. Przepisy ust. 1–4, 11 i 12 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej
dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3.
15. (uchylony)
16. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór dokumentu, o którym mowa w ust. 5, uwzględniając:
1) konieczność odpowiedniego dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy
towarów i identyfikacji czynności dokonanych przez grupy podatników;
2) potrzebę zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku;
3) potrzebę zapewnienia prawidłowej wymiany informacji dotyczących nowych
środków transportu zgodnie z odrębnymi przepisami.
17. (uchylony)

Art. 42a. Wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją
wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu
towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:
1) opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;
2) klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury
scalonej (CN) albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji
Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii,
podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług niezbędną do:
a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,
b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na
jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;
3) stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi.

Art. 42b. 1. WIS jest wydawana na wniosek:
1) podatnika posiadającego numer identyfikacji podatkowej;
2) podmiotu innego niż wymieniony w pkt 1, dokonującego lub zamierzającego
dokonywać czynności, o których mowa w art. 42a;
3) zamawiającego w rozumieniu ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo
zamówień publicznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1986 i 2215 oraz z 2019 r.
poz. 53, 730 i 1655) – w zakresie mającym wpływ na sposób obliczenia ceny
w związku z udzielanym zamówieniem publicznym.
2. Wniosek o wydanie WIS zawiera:
1) imię i nazwisko lub nazwę wnioskodawcy, jego adres zamieszkania lub adres
siedziby, numer identyfikacji podatkowej lub inny numer umożliwiający
identyfikację wnioskodawcy;
2) imię, nazwisko i adres zamieszkania pełnomocnika wnioskodawcy, jeżeli został
ustanowiony, lub innych osób upoważnionych do kontaktu w sprawie wniosku;
3) określenie przedmiotu wniosku, w tym:
a) szczegółowy opis towaru lub usługi, pozwalający na taką ich identyfikację,
aby dokonać ich klasyfikacji zgodnej z Nomenklaturą scaloną (CN), Polską
Klasyfikacją Wyrobów i Usług lub Polską Klasyfikacją Obiektów
Budowlanych,
b) wskazanie klasyfikacji, według której mają być klasyfikowane towar lub
usługa,
c) wskazanie przepisów ustawy lub przepisów wykonawczych wydanych na
jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w ust. 4;
4) informacje dotyczące opłaty należnej od wniosku.
3. Wnioskodawca, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, we wniosku o wydanie
WIS składa pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań
oświadczenie następującej treści: „Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie
fałszywego oświadczenia oświadczam, że w dniu złożenia wniosku, w zakresie
przedmiotowym wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa
ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta
co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego.”. Treść
oświadczenia zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie
fałszywych zeznań. W razie złożenia fałszywego oświadczenia przepisu art. 42c
ust. 1 nie stosuje się w związku z wydaniem tej WIS.
4. Wniosek o wydanie WIS może zawierać żądanie sklasyfikowania towaru albo
usługi na potrzeby stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych
wydanych na jej podstawie, innych niż dotyczące określenia stawki podatku.
5. Przedmiotem wniosku o wydanie WIS mogą być:
1) towar albo usługa, albo
2) towary lub usługi, które w ocenie wnioskodawcy razem składają się na jedną
czynność podlegającą opodatkowaniu.
6. Do wniosku o wydanie WIS dołącza się potwierdzenie wpłaty opłaty, o której
mowa w art. 42d ust. 1.
7. Do wniosku o wydanie WIS można dołączyć dokumenty odnoszące się do
towaru albo usługi, w szczególności fotografie, plany, schematy, katalogi, atesty,
instrukcje, informacje od producenta lub inne dostępne dokumenty umożliwiające
organowi wydającemu WIS dokonanie właściwej klasyfikacji towaru albo usługi.
8. Na wezwanie organu wydającego WIS wnioskodawca jest obowiązany
do dostarczenia, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, próbki towaru,
w przypadku gdy jest to niezbędne dla dokonania prawidłowej klasyfikacji towaru.
W przypadku niedostarczenia próbki towaru w terminie określonym w wezwaniu
organ wydający WIS wydaje postanowienie o pozostawieniu wniosku o wydanie WIS
bez rozpatrzenia.
9. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór wniosku o wydanie WIS, mając na względzie ujednolicenie
formy składanych wniosków oraz zapewnienie sprawnej obsługi wnioskodawców.

Art. 42c. 1. WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotów, o których mowa
w art. 42b ust. 1, dla których została wydana, w odniesieniu do:
1) towaru będącego przedmiotem dostawy, importu lub wewnątrzwspólnotowego
nabycia dokonanych po dniu, w którym WIS została doręczona;
2) usługi, która została wykonana po dniu, w którym WIS została doręczona;
3) towarów oraz usług, które razem składają się na jedną czynność podlegającą
opodatkowaniu wykonaną po dniu, w którym WIS została doręczona.
2. W przypadku zmiany albo uchylenia WIS i zastosowania się przez podmiot,
na rzecz którego została ona wydana, do WIS przed jej zmianą albo uchyleniem,
przepisy art. 14k–14m Ordynacji podatkowej stosuje się odpowiednio.
3. W przypadku:

1) czynności, o której mowa w art. 42a, dokonanej po dniu, w którym WIS została
zamieszczona w Biuletynie Informacji Publicznej organu wydającego WIS, do
podmiotu innego niż podmiot, o którym mowa w ust. 1,
2) zastosowania na potrzeby podatku klasyfikacji towaru według Nomenklatury
scalonej (CN), określonej dla tego towaru w wiążącej informacji akcyzowej
– przepisy art. 14k–14m Ordynacji podatkowej stosuje się odpowiednio.

Art. 42d. 1. Wniosek o wydanie WIS podlega opłacie w wysokości 40 zł.
2. W przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 5 pkt 2, opłata za wniosek
o wydanie WIS jest ustalana jako iloczyn kwoty określonej w ust. 1 i liczby towarów
oraz usług składających się, w ocenie wnioskodawcy, razem na jedną czynność
podlegającą opodatkowaniu.
3. Opłata za wniosek o wydanie WIS stanowi dochód budżetu państwa.
4. Opłata za wniosek o wydanie WIS podlega zwrotowi:
1) w całości – w przypadku wycofania wniosku;
2) w części przekraczającej należną wysokość – w przypadku uiszczenia jej
w wysokości wyższej od należnej.
5. Zwrotu opłaty za wniosek o wydanie WIS dokonuje się nie później niż
w terminie 30 dni od dnia:
1) wycofania wniosku;
2) zakończenia postępowania w sprawie wydania WIS – w przypadku, o którym
mowa w ust. 4 pkt 2.

Art. 42e. 1. Wnioskodawca jest obowiązany do uiszczenia opłaty z tytułu
przeprowadzonych badań lub analiz, w przypadku gdy rozpatrzenie wniosku
o wydanie WIS wymaga przeprowadzenia badania lub analizy.
2. Badania lub analizy mogą być wykonywane przez laboratoria jednostek
organizacyjnych Krajowej Administracji Skarbowej lub inne akredytowane
laboratoria, Bibliotekę Narodową, a także instytuty naukowe Polskiej Akademii Nauk,
instytuty badawcze lub międzynarodowe instytuty naukowe utworzone na podstawie
odrębnych przepisów, działające na terytorium kraju, dysponujące wyposażeniem
niezbędnym dla danego rodzaju badań lub analiz.
3. Opłata, o której mowa w ust. 1, pobierana za badania lub analizy wykonywane
przez laboratoria jednostek organizacyjnych Krajowej Administracji Skarbowej
stanowi dochód budżetu państwa.
4. Na wezwanie organu wydającego WIS wnioskodawca jest obowiązany do
uiszczenia, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, zaliczki na pokrycie opłaty,
o której mowa w ust. 1. W przypadku nieuiszczenia zaliczki w terminie określonym
w wezwaniu organ wydający WIS wydaje postanowienie o pozostawieniu wniosku
o wydanie WIS bez rozpatrzenia.
5. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, i termin jej uiszczenia są określane
przez organ wydający WIS w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
6. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, powinna odpowiadać rzeczywistym
wydatkom poniesionym z tytułu przeprowadzonych badań lub analiz. W przypadku
gdy badania lub analizy są przeprowadzane przez laboratoria jednostek
organizacyjnych Krajowej Administracji Skarbowej, wysokość opłaty, o której mowa
w ust. 1, powinna odpowiadać ryczałtowym stawkom opłat określonym w przepisach
wydanych na podstawie art. 92 ust. 4 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. – Prawo celne,
jeżeli stawki te zostały określone w tych przepisach.
7. W przypadku gdy kwota zaliczki uiszczonej na pokrycie opłaty, o której mowa
w ust. 1, jest wyższa niż kwota opłaty określona w postanowieniu wydanym na
podstawie ust. 5, a także w przypadku gdy opłata jest nienależna, zwrot kwoty
nienależnej następuje w terminie 30 dni od dnia zakończenia postępowania w sprawie
wydania WIS.

Art. 42f. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, sposób uiszczenia opłaty za wniosek o wydanie WIS i opłaty, o której
mowa w art. 42e ust. 1, mając na względzie zapewnienie sprawnej obsługi
wnioskodawców.

Art. 42g. 1. WIS wydaje się bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż
w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku o wydanie WIS. Do tego terminu
nie wlicza się terminów i okresów, o których mowa w art. 139 § 4 Ordynacji podatkowej.
2. W sprawach dotyczących WIS stosuje się odpowiednio przepisy działu IV
Ordynacji podatkowej, z wyłączeniem rozdziałów 17, 18, 19 i 20.

Art. 42h. 1. WIS wygasa z mocy prawa w przypadku zmiany przepisów prawa
podatkowego w zakresie podatku odnoszących się do towaru albo usługi będących jej
przedmiotem, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami.
Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których
WIS stała się z nimi niezgodna.
2. Szef Krajowej Administracji Skarbowej z urzędu zmienia albo uchyla wydaną
WIS, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, w tym w wyniku wystąpienia przesłanek,
o których mowa w art. 240 § 1 Ordynacji podatkowej.
3. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z urzędu zmienia wydaną WIS,
w przypadku gdy nie jest ona zgodna z przepisami prawa w wyniku:
1) przyjęcia zmiany w Nomenklaturze scalonej (CN);
2) przyjęcia przez Komisję Europejską środków w celu określenia klasyfikacji
taryfowej towarów;
3) utraty zgodności z interpretacją Nomenklatury scalonej (CN) wynikającą z:
a) not wyjaśniających, o których mowa w art. 9 ust. 1 lit. a tiret drugie
rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie
nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy
Celnej,
b) wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej,
c) decyzji klasyfikacyjnych, opinii klasyfikacyjnych lub zmian not
wyjaśniających do Nomenklatury Zharmonizowanego Systemu Oznaczania
i Kodowania Towarów, przyjętej przez organizację ustanowioną na
podstawie Konwencji o utworzeniu Rady Współpracy Celnej, sporządzonej
w Brukseli dnia 15 grudnia 1950 r. (Dz. U. z 1978 r. poz. 43);
4) błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.
4. Szef Krajowej Administracji Skarbowej może przejąć do dalszego
prowadzenia, w drodze postanowienia, wszczęte przez Dyrektora Krajowej Informacji
Skarbowej postępowanie w sprawie zmiany WIS.

Art. 42i. WIS, wraz z wnioskami o ich wydanie, decyzje Szefa Krajowej
Administracji Skarbowej o zmianie albo uchyleniu WIS oraz decyzje Dyrektora
Krajowej Informacji Skarbowej o zmianie WIS, po usunięciu danych identyfikujących
podatnika, zamawiającego i inne podmioty wskazane we wniosku o wydanie WIS oraz danych objętych tajemnicą przedsiębiorstwa, są zamieszczane, bez zbędnej
zwłoki, w Biuletynie Informacji Publicznej Krajowej Informacji Skarbowej.

art. 43. więcej Art. 43. 1. Zwalnia się od podatku:
1) (uchylony)
2) dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej
od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie
przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku
należnego o kwotę podatku naliczonego;
2a) dostawę gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów, jeżeli z tytułu
nabycia, importu lub wytworzenia tych posiłków nie przysługiwało
dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego
o kwotę podatku naliczonego;
3) dostawę produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej,
dokonywaną przez rolnika ryczałtowego oraz świadczenie usług rolniczych
przez rolnika ryczałtowego;
4) dostawę za cenę równą wartości nominalnej znaczków pocztowych, ważnych
w obrocie pocztowym na terytorium kraju i innych znaczków tego typu;
5) dostawę ludzkich organów i mleka kobiecego;
6) dostawę krwi, osocza w pełnym składzie, komórek krwi lub preparatów
krwiopochodnych pochodzenia ludzkiego, niebędących lekami;
7) transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet
używanych jako prawny środek płatniczy, z wyłączeniem banknotów i monet
będących przedmiotami kolekcjonerskimi, za które uważa się monety ze złota,
srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako
prawny środek płatniczy lub które mają wartość numizmatyczną;
8) dostawę złota dla Narodowego Banku Polskiego;
9) dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane;
10) dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich
części upłynął okres krótszy niż 2 lata;
10a) dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym
mowa w pkt 10, pod warunkiem że:
a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy
prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku
naliczonego,
b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie,
w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego
o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one
niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów;
11) czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują
spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących
właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych
niebędących członkami spółdzielni, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4
ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych
(Dz. U. z 2018 r. poz. 845 i 1230 oraz z 2019 r. poz. 1309);
12) usługi zarządzania:
a) funduszami inwestycyjnymi, alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi
i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych – w rozumieniu
przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi
funduszami inwestycyjnymi,
b) portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych i alternatywnych
funduszy inwestycyjnych, o których mowa w lit. a, lub ich częścią,
c) ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi w rozumieniu przepisów
o działalności ubezpieczeniowej,
d) otwartymi funduszami emerytalnymi oraz dobrowolnymi funduszami
emerytalnymi w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu
funduszy emerytalnych, a także Funduszem Gwarancyjnym utworzonym na
podstawie tych przepisów,
e) pracowniczymi programami emerytalnymi w rozumieniu przepisów
o pracowniczych programach emerytalnych,
f) obowiązkowym systemem rekompensat oraz funduszem rozliczeniowym
utworzonymi na podstawie przepisów prawa o publicznym obrocie
papierami wartościowymi, a także innymi środkami i funduszami, które są
gromadzone lub tworzone w celu zabezpieczenia prawidłowego rozliczenia
transakcji zawartych w obrocie na rynku regulowanym w rozumieniu tych
przepisów albo w obrocie na giełdach towarowych w rozumieniu przepisów
o giełdach towarowych, przez partnera centralnego, agenta
rozrachunkowego lub izbę rozliczeniową w rozumieniu przepisów
o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach
rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi
systemami,
g) pracowniczymi planami kapitałowymi, w rozumieniu ustawy z dnia 4
października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (Dz. U. poz.
2215 oraz z 2019 r. poz. 1074 i 1572);
13) udzielanie licencji lub upoważnienie do korzystania z licencji oraz przeniesienie
autorskiego prawa majątkowego w rozumieniu przepisów prawa autorskiego –
w odniesieniu do programu komputerowego – bez pobrania należności na rzecz
placówek oświatowych, o których mowa w ust. 9;
14) świadczenie usług przez techników dentystycznych w ramach wykonywania ich
zawodu, jak również dostawę protez dentystycznych lub sztucznych zębów przez
dentystów oraz techników dentystycznych;
15) działalność w zakresie gier hazardowych podlegającą przepisom o grach
hazardowych;
16) dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2, której przedmiotem są
produkty spożywcze, z wyjątkiem napojów alkoholowych o zawartości alkoholu
powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów
bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, jeżeli są one
przekazywane na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu ustawy
z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie,
z przeznaczeniem na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez tę
organizację;
17) powszechne usługi pocztowe świadczone przez operatora obowiązanego do
świadczenia takich usług, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami
związaną;
18) usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu,
ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów
i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach
działalności leczniczej przez podmioty lecznicze;
18a) usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu,
ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów
i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, świadczone na rzecz
podmiotów leczniczych na terenie ich zakładów leczniczych, w których
wykonywana jest działalność lecznicza;
19) usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu,
ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach
wykonywania zawodów:
a) lekarza i lekarza dentysty,
b) pielęgniarki i położnej,
c) medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia
15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2018 r. poz. 2190, z późn. zm.),
d) psychologa;
19a) świadczenie usług, o których mowa w pkt 18 i 19, jeżeli usługi te zostały nabyte
przez podatnika we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej od podmiotów,
o których mowa w pkt 18 i 19;
20) usługi transportu sanitarnego;
21) usługi świadczone przez niezależne grupy osób, na rzecz swoich członków,
których działalność jest zwolniona od podatku lub w zakresie której członkowie
ci nie są uznawani za podatników, w celu świadczenia swoim członkom usług
bezpośrednio niezbędnych do wykonywania tej działalności zwolnionej lub
wyłączonej od podatku, w przypadku gdy grupy te ograniczają się do żądania od
swoich członków zwrotu kosztów do wysokości kwoty indywidualnego udziału przypadającego na każdego z nich w ogólnych wydatkach tych grup, poniesionych we wspólnym interesie, jeżeli zwolnienie nie spowoduje
naruszenia warunków konkurencji;
22) usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej oraz
usługi określone w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, a także
dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, na rzecz
beneficjenta tej pomocy, wykonywane przez:
a) regionalne ośrodki polityki społecznej, powiatowe centra pomocy rodzinie,
ośrodki pomocy społecznej, centra usług społecznych, rodzinne domy
pomocy, ośrodki wsparcia i ośrodki interwencji kryzysowej,
b) wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę:
– domy pomocy społecznej prowadzone przez podmioty posiadające zezwolenie wojewody,
– placówki opiekuńczo-wychowawcze i ośrodki adopcyjno-opiekuńcze,
c) placówki specjalistycznego poradnictwa,
d) inne niż wymienione w lit. a–c placówki zapewniające całodobową opiekę
osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym
wieku na podstawie zezwolenia wojewody, wpisane do rejestru
prowadzonego przez wojewodę,
e) specjalistyczne ośrodki wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie;
23) usługi opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami
w podeszłym wieku, świadczone w miejscu ich zamieszkania przez podmioty
inne niż wymienione w pkt 22, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną;
24) usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą oraz dostawę towarów
i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane:
a) w formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej, w
przepisach o systemie oświaty oraz w przepisach ustawy z dnia 14 grudnia
2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 1148, z późn. zm.),
b) przez podmioty sprawujące opiekę nad dziećmi w wieku do 3 lat;
25) usługi w zakresie obowiązkowych ubezpieczeń społecznych;
26) usługi świadczone przez:
a) jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania,
b) uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty
badawcze, w zakresie kształcenia
– oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane;
27) usługi prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym,
ponadpodstawowym i wyższym, świadczone przez nauczycieli;
28) usługi nauczania języków obcych oraz dostawę towarów i świadczenie usług
ściśle z tymi usługami związane, inne niż wymienione w pkt 26, pkt 27 i pkt 29;
29) usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż
wymienione w pkt 26:
a) prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych
przepisach, lub
b) świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe – wyłącznie
w zakresie usług objętych akredytacją, lub
c) finansowane w całości ze środków publicznych
– oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane;
30) usługi zakwaterowania:
a) w bursach i internatach świadczone na rzecz uczniów i wychowanków szkół
prowadzących te bursy i internaty,
b) w domach studenckich świadczone na rzecz studentów i doktorantów
uczelni prowadzących te domy studenckie,
c) świadczone na rzecz uczniów i wychowanków lub studentów i doktorantów
przez podmioty inne niż wymienione w lit. a i b, pod warunkiem że szkoły
lub uczelnie mają z tymi podmiotami zawarte umowy dotyczące
zakwaterowania swoich uczniów i wychowanków lub studentów i doktorantów;
31) usługi oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną, realizowane przez:
a) kościoły i związki wyznaniowe, o których mowa w przepisach o stosunku
Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej oraz
w przepisach o stosunku Państwa do kościołów i innych związków
wyznaniowych,
b) organizacje powołane do realizacji celów o charakterze politycznym,
związkowym, patriotycznym, filozoficznym, filantropijnym lub
obywatelskim
– w zakresie interesu zbiorowego swoich członków, wykonywane na rzecz ich
członków w zamian za składki, których wysokość i zasady ustalania wynikają
z przepisów statutowych tych podmiotów, pod warunkiem że podmioty te nie są
nastawione na osiąganie zysków, jeżeli zwolnienie nie spowoduje naruszenia
warunków konkurencji;
32) usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone
przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych
osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju
i upowszechniania sportu, pod warunkiem że:
a) są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania
wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim,
b) świadczący te usługi nie są nastawieni na osiąganie zysków,
c) są one świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących
w wychowaniu fizycznym
– z wyłączeniem usług związanych z działalnością marketingową oraz
reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego
prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług
odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem
fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością;
33) usługi kulturalne świadczone przez:
a) podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie
odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane
do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego
podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
b) indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu
przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane
w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw
autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów;
34) usługi związane z realizacją zadań radiofonii i telewizji świadczone przez
jednostki publicznej radiofonii i telewizji, z wyłączeniem:
a) usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach,
b) usług w zakresie produkcji filmów reklamowych i promocyjnych,
c) usług reklamowych i promocyjnych,
d) działalności agencji informacyjnych;
35) zapewnienie personelu przez kościoły i związki wyznaniowe, o których mowa
w pkt 31 lit. a, lub instytucje filozoficzne dla działalności, o której mowa
w pkt 18, 22, 24, 26 i 28–30, w celu zapewnienia opieki duchowej;
36) usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości
o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek,
wyłącznie na cele mieszkaniowe;
37) usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa
w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi
świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów
ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych
w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji;
38) usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa
w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także
zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę;
39) usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych
zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi
pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami
kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę;
40) usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków
pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług;
40a) usługi, w tym także usługi pośrednictwa, których przedmiotem są udziały w:
a) spółkach,
b) innych niż spółki podmiotach, jeżeli mają one osobowość prawną
– z wyłączeniem usług przechowywania tych udziałów i zarządzania nimi;
41) usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa
w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U.
z 2018 r. poz. 2286, z późn. zm.14)
), z wyłączeniem przechowywania tych
instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.
2. (uchylony)
3. Rolnik ryczałtowy dokonujący dostawy produktów rolnych lub świadczący
usługi rolnicze, które są zwolnione od podatku na podstawie ust. 1 pkt 3, może
zrezygnować z tego zwolnienia pod warunkiem dokonania zgłoszenia rejestracyjnego,
o którym mowa w art. 96 ust. 1 i 2.
4. (uchylony)
5. Podatnicy, o których mowa w ust. 3, którzy zrezygnowali ze zwolnienia od
podatku, mogą po upływie 3 lat od daty rezygnacji ze zwolnienia ponownie skorzystać
ze zwolnienia określonego w ust. 1 pkt 3. Zwolnienie, o którym mowa w zdaniu
pierwszym, obowiązuje pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu
skarbowego przed początkiem miesiąca (kwartału), od którego podatnicy ci ponownie
chcą skorzystać ze zwolnienia.
6. (uchylony)
7. (uchylony)
7a. (uchylony)
8. (uchylony)
9. Przez placówki oświatowe, o których mowa w ust. 1 pkt 13 oraz w art. 83,
rozumie się szkoły i przedszkola publiczne i niepubliczne, szkoły wyższe i placówki
opiekuńczo-wychowawcze.
10. Podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa
w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części,
pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:
1) są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2) złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich
nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają
opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
11. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:
1) imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej
dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2) planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3) adres budynku, budowli lub ich części.
12. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 16, stosuje się pod warunkiem
posiadania przez dokonującego dostawy towarów dokumentacji potwierdzającej
dokonanie dostawy na rzecz organizacji pożytku publicznego, z przeznaczeniem
wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez tę organizację.
12a. Zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 16, nie stosuje się, jeżeli:
1) określenie przeznaczenia otrzymanych przez organizację pożytku publicznego
towarów nie jest możliwe na podstawie prowadzonej przez tę organizację
dokumentacji, lub
2) wykorzystanie otrzymanych przez organizację pożytku publicznego towarów
nastąpiło na cele inne niż cele działalności charytatywnej prowadzonej przez tę
organizację.
13. (uchylony)
14. (uchylony)
15. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37–41, nie mają zastosowania do:
1) czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2) usług doradztwa;
3) usług w zakresie leasingu.
16. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 40a i 41, nie ma zastosowania do
usług dotyczących praw i udziałów odzwierciedlających:
1) tytuł prawny do towarów;
2) tytuł własności nieruchomości;
3) prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości;
4) udziały i inne tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne
prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części;
5) prawa majątkowe, których instrumentami bazowymi są towary, mierniki i limity
wielkości produkcji oraz uprawnienia do emisji zanieczyszczeń, i które mogą być
zrealizowane poprzez dostawę towarów lub świadczenie usług innych niż
zwolnione z podatku.
17. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22–24, 26, 28, 29, 31, 32
i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle
związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:
1) nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie
z ust. 1 pkt 18, 18a, 22–24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2) ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika,
przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników
niekorzystających z takiego zwolnienia.
17a. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają
zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych
z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi
podstawowe.
18. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod
warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach,
nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich
osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie
świadczonych usług.
19. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:
1) usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
2) wstępu:
a) na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości
i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
b) do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
c) do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze
kulturalnym;
3) wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez
biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
4) usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
5) działalności agencji informacyjnych;
6) usług wydawniczych;
7) usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
8) usług ochrony praw.
20. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług
wymienionych w poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy.
21. Jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników
sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości
uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia
warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od
podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9–10a, przyjmuje się, że warunki
zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione.

art. 44. więcej Art. 44. Zwalnia się od podatku wewnątrzwspólnotowe nabycie:
1) towarów, do których miałyby zastosowanie przepisy art. 43 ust. 1 pkt 5–8;
2) towarów, których import na warunkach określonych w przepisach dotyczących
importu towarów byłby zwolniony od podatku.
3) (uchylony)

art. 45. więcej Art. 45. 1. Zwalnia się od podatku import:
1) towarów objętych procedurą uszlachetniania czynnego;
2) towarów objętych procedurą odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od
należności celnych przywozowych;
3) złota przez Narodowy Bank Polski;
4) powracających z terytorium państwa trzeciego, zwolnionych od cła towarów,
dokonywany przez podatnika, który wcześniej wywiózł te towary;
5) do portów przez podmioty zajmujące się rybołówstwem morskim ich własnych
połowów, niebędących jeszcze przedmiotem dostawy, w stanie
nieprzetworzonym lub po zakonserwowaniu dla celów dokonania dostawy;
6) ludzkich organów i mleka kobiecego;
7) krwi, osocza w pełnym składzie, komórek krwi lub preparatów
krwiopochodnych pochodzenia ludzkiego, niebędących lekami;
8) walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy,
z wyłączeniem przedmiotów kolekcjonerskich, za które uważa się monety ze
złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako
prawny środek płatniczy lub które mają wartość numizmatyczną;
9) towarów przez siły zbrojne państw innych niż Rzeczpospolita Polska będących
sygnatariuszami Traktatu Północnoatlantyckiego do użytku własnego takich sił
lub personelu cywilnego im towarzyszącego lub też w celu zaopatrzenia ich mes
i kantyn, jeżeli siły te biorą udział we wspólnych działaniach obronnych;
10) gazu w systemie gazowym lub gazu wprowadzanego do systemu gazowego lub
sieci gazociągów kopalnianych ze statków przewożących gaz, a także energii
elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej
przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej.
2. Zwolnień, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 5, nie stosuje się, jeżeli na podstawie
przepisów celnych powstaje obowiązek uiszczenia cła.
3. Zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się, jeżeli:
1) na podstawie przepisów celnych powstaje obowiązek uiszczenia cła;
2) nastąpiło zamknięcie procedury uszlachetniania czynnego zgodnie z art. 324
rozporządzenia 2015/2447.

art. 46. więcej Art. 46. Na potrzeby stosowania art. 47–80:
1) za napoje alkoholowe uważa się piwo, wino, aperitify na bazie wina lub
alkoholu, koniaki, likiery lub napoje spirytusowe i inne podobne, klasyfikowane
według kodów objętych pozycjami od 2203 00 do 2208 Nomenklatury scalonej (CN);
2) za tytoń i wyroby tytoniowe uważa się wyroby klasyfikowane według kodów
objętych pozycjami od 2401 do 2403 Nomenklatury scalonej (CN);
3) za rzeczy osobistego użytku uważa się towary bezpośrednio używane przez
osobę fizyczną lub wykorzystywane w gospodarstwie domowym, jeżeli ich ilość lub rodzaj nie wskazują na przeznaczenie handlowe lub do działalności gospodarczej, a także przenośny sprzęt niezbędny do wykonywania przez osobę
zainteresowaną zawodu;
4) kwoty wyrażone w euro przelicza się przy zastosowaniu kursu obowiązującego
w pierwszym dniu roboczym października poprzedniego roku podatkowego,
publikowanego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, przy czym
wyrażone w złotych kwoty wynikające z przeliczenia zaokrągla się do pełnych
złotych w ten sposób, że końcówki kwot wynoszące mniej niż 50 groszy pomija
się, a końcówki kwot wynoszące 50 i więcej groszy podwyższa się do pełnych złotych.

art. 47. więcej Art. 47. 1. Zwalnia się od podatku import rzeczy osobistego użytku osoby
fizycznej przenoszącej miejsce zamieszkania z terytorium państwa trzeciego na
terytorium kraju, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:
1) rzeczy służyły do osobistego użytku tej osobie w miejscu zamieszkania na
terytorium państwa trzeciego, z tym że towary nieprzeznaczone do konsumpcji
musiały służyć do takiego użytku przez okres co najmniej 6 miesięcy przed
dniem, w którym osoba ta przestała mieć miejsce zamieszkania na terytorium
państwa trzeciego;
2) rzeczy będą używane na terytorium kraju do takiego samego celu, w jakim były
używane na terytorium państwa trzeciego;
3) osoba fizyczna miała miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego
nieprzerwanie przez okres co najmniej 12 miesięcy poprzedzających zmianę
miejsca zamieszkania;
4) rzeczy te przez 12 miesięcy od dnia zgłoszenia do procedury dopuszczenia do
obrotu nie mogą zostać oddane jako zabezpieczenie, sprzedane, wynajęte,
użyczone, wydzierżawione lub w inny sposób odstąpione odpłatnie lub nieodpłatnie bez wcześniejszego poinformowania o tym organu celnego.
2. Zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się do:
1) napojów alkoholowych;
2) tytoniu i wyrobów tytoniowych;
3) środków transportu przeznaczonych do działalności gospodarczej;
4) artykułów potrzebnych do wykonywania zawodu lub zajęcia, innych niż
przenośne przedmioty sztuki stosowanej lub wyzwolonej.
3. Import rzeczy osobistego użytku jest zwolniony od podatku, jeżeli rzeczy
zostały zgłoszone do procedury dopuszczenia do obrotu przed upływem 12 miesięcy
od dnia przeniesienia przez osobę, o której mowa w ust. 1, miejsca zamieszkania na
terytorium kraju, z zachowaniem warunku określonego w ust. 4.
4. W przypadku sprzedaży lub przeniesienia prawa własności w inny sposób,
wynajmu, użyczenia, wydzierżawienia lub innego odstąpienia rzeczy, o których mowa
w ust. 1, dokonanych przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, rzeczy
te są opodatkowane podatkiem według stawek obowiązujących w dniu tego
odstąpienia, z uwzględnieniem wartości celnej ustalonej dla tego dnia przez organ celny.
5. Zwolnienie od podatku, o którym mowa w ust. 1, stosuje się także do importu
rzeczy stanowiących mienie osoby fizycznej, zgłoszonych do procedury dopuszczenia
do obrotu przed dniem przeniesienia przez tę osobę miejsca zamieszkania na
terytorium kraju, jeżeli osoba ta zobowiąże się do przeniesienia miejsca zamieszkania
na terytorium kraju przed upływem 6 miesięcy od dnia przedstawienia organowi
celnemu takiego zobowiązania oraz zostanie złożone zabezpieczenie w celu
zagwarantowania pokrycia kwoty podatku. Termin określony w ust. 1 pkt 1 liczy się
od dnia dopuszczenia towaru do obrotu na terytorium kraju.
6. Zwolnienie od podatku, o którym mowa w ust. 1, stosuje się także:
1) do importu rzeczy osobistego użytku osoby fizycznej, która miała miejsce
zamieszkania na terytorium państwa trzeciego przez okres krótszy niż
12 miesięcy, ale nie krótszy niż 6 miesięcy, jeżeli osoba ta uprawdopodobni, że
nie miała wpływu na skrócenie okresu tego zamieszkania;
2) w przypadku gdy osoba, o której mowa w ust. 1, nie zachowała terminu
określonego w ust. 3, jeżeli osoba ta uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło
bez jej winy.

art. 48. więcej Art. 48. 1. Zwalnia się od podatku import, z zastrzeżeniem ust. 3, rzeczy
osobistego użytku, w tym także rzeczy nowych, należących do osoby przenoszącej
miejsce zamieszkania z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju w związku
z zawarciem związku małżeńskiego, jeżeli osoba ta miała miejsce zamieszkania na
terytorium państwa trzeciego przez okres co najmniej 12 miesięcy poprzedzających
zmianę tego miejsca.
2. Zwolnienie od podatku stosuje się także do importu prezentów zwyczajowo
ofiarowanych w związku z zawarciem związku małżeńskiego przez osoby, o których
mowa w ust. 1, przesyłanych przez osoby mające miejsce zamieszkania na terytorium
państwa trzeciego, pod warunkiem że wartość poszczególnych prezentów nie jest
wyższa niż kwota wyrażona w złotych odpowiadająca równowartości 1000 euro.
3. Zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie stosuje się do:
1) napojów alkoholowych;
2) tytoniu i wyrobów tytoniowych.
4. Towary, o których mowa w ust. 1 i 2, podlegają zwolnieniu od podatku, jeżeli
zostały zgłoszone do procedury dopuszczenia do obrotu przed upływem 4 miesięcy od
dnia zawarcia związku małżeńskiego przez osobę uprawnioną do zwolnienia od
podatku i jeżeli osoba ta przedstawiła dokument potwierdzający zawarcie związku małżeńskiego.
5. Zwolnienie od podatku stosuje się także do towarów zgłoszonych do
procedury dopuszczenia do obrotu przez osobę uprawnioną do korzystania ze
zwolnienia przed ustalonym dniem zawarcia związku małżeńskiego, nie wcześniej
jednak niż 2 miesiące przed tym dniem, jeżeli zostanie złożone zabezpieczenie w celu
zagwarantowania pokrycia kwoty podatku.
6. Towary, o których mowa w ust. 1 i 2, przez 12 miesięcy od dnia zgłoszenia do
procedury dopuszczenia do obrotu nie mogą zostać oddane jako zabezpieczenie,
sprzedane, wynajęte, użyczone, wydzierżawione lub w inny sposób odstąpione
odpłatnie lub nieodpłatnie bez uprzedniego poinformowania o tym organu celnego.
7. W przypadku sprzedaży lub przeniesienia prawa własności w inny sposób,
wynajmu, użyczenia, wydzierżawienia lub innego odstąpienia rzeczy, o których mowa
w ust. 1 i 2, dokonanych przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 6, rzeczy te
są opodatkowane podatkiem według stawek obowiązujących w dniu tego odstąpienia,
z uwzględnieniem ich wartości celnej ustalonej przez organ celny dla tego dnia.

art. 49. więcej Art. 49. 1. Zwalnia się od podatku import rzeczy pochodzących ze spadku
otrzymanych przez:
1) osobę fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania na terytorium kraju lub
2) prowadzącą działalność niedochodową osobę prawną posiadającą siedzibę na
terytorium kraju.
2. Zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się do:
1) napojów alkoholowych;
2) tytoniu i wyrobów tytoniowych;
3) środków transportu przeznaczonych do działalności gospodarczej;
4) artykułów potrzebnych do wykonywania zawodu lub zajęcia, innych niż
przenośne przedmioty sztuki stosowanej lub wyzwolonej, używanych do
wykonywania zawodu lub zajęcia przez osobę zmarłą;
5) zapasów surowców, półproduktów lub wyrobów gotowych;
6) żywego inwentarza i zapasów produktów rolnych, których ilość jest większa niż
przeznaczona na niezbędne potrzeby domowe rodziny.
3. Rzeczy, o których mowa w ust. 1, podlegają zwolnieniu od podatku, jeżeli
zostały zgłoszone do procedury dopuszczenia do obrotu przed upływem 2 lat, licząc
od dnia ostatecznego nabycia spadku przez osobę uprawnioną. Okres ten może być
wydłużony przez właściwego naczelnika urzędu celno-skarbowego w wyjątkowych
przypadkach.

art. 50. więcej Art. 50. 1. Zwalnia się od podatku import wyposażenia, materiałów szkolnych
i innych artykułów stanowiących zwykłe wyposażenie pokoju studenta lub ucznia,
należących do osoby przybywającej na terytorium kraju w celu nauki, jeżeli są one
wykorzystywane na potrzeby osobiste studenta lub ucznia.
2. Na potrzeby stosowania ust. 1 przez:
1) ucznia lub studenta rozumie się osobę zapisaną do placówki edukacyjnej w celu
uczęszczania na kursy w pełnym wymiarze przez nią oferowane;
2) wyposażenie rozumie się bieliznę i pościel, jak również ubrania stare lub nowe;
3) materiały szkolne rozumie się przedmioty i instrumenty (łącznie z kalkulatorami
i maszynami do pisania) zwykle używane przez uczniów lub studentów do nauki.

art. 51. więcej Art. 51. 1. Zwalnia się od podatku import towarów umieszczonych
w przesyłkach wysyłanych z terytorium państwa trzeciego bezpośrednio do odbiorcy
przebywającego na terytorium kraju, pod warunkiem że łączna wartość towarów
w przesyłce nie przekracza kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej
równowartości 22 euro.
2. Zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się do:
1) napojów alkoholowych;
2) tytoniu i wyrobów tytoniowych;
3) perfum i wód toaletowych.
3. Zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się do towarów
importowanych w drodze zamówienia wysyłkowego.

art. 52. więcej Art. 52. 1. Zwalnia się od podatku import, z zastrzeżeniem ust. 2, towarów
umieszczonych w przesyłce wysyłanej z terytorium państwa trzeciego przez osobę
fizyczną i przeznaczonej dla osoby fizycznej przebywającej na terytorium kraju, jeżeli
łącznie są spełnione następujące warunki:
1) ilość i rodzaj towarów nie wskazują na ich przeznaczenie handlowe;
2) odbiorca nie jest obowiązany do uiszczenia opłat na rzecz nadawcy w związku
z otrzymaniem przesyłki;
3) przesyłki mają charakter okazjonalny.
2. Towary, o których mowa w ust. 1, są zwolnione od podatku w ramach
następujących norm:
1) napoje alkoholowe:
a) napoje powstałe w wyniku destylacji i wyroby spirytusowe o mocy
objętościowej alkoholu powyżej 22%, alkohol etylowy nieskażony o mocy
objętościowej alkoholu wynoszącej 80% i więcej – 1 litr lub
b) napoje otrzymywane w wyniku destylacji i wyroby spirytusowe, aperitify
na bazie wina lub alkoholu, tafia, sake lub podobne napoje o mocy
objętościowej alkoholu nieprzekraczającej 22%, wina musujące, wina
wzmacniane – 1 litr lub
c) wina inne niż musujące – 2 litry;
2) tytoń i wyroby tytoniowe:
a) papierosy – 50 sztuk lub
b) cygaretki (cygara o ciężarze nie większym niż 3 g) – 25 sztuk, lub
c) cygara – 10 sztuk, lub
d) tytoń do palenia – 50 g;
3) perfumy – 50 g lub wody toaletowe – 0,25 l;
4) kawa – 500 g lub ekstrakty i esencje kawy – 200 g;
5) herbata – 100 g lub ekstrakty i esencje herbaty – 40 g.
3. Zwolnienia od podatku, o których mowa w ust. 1, stosuje się, jeżeli wartość
przesyłki nie przekracza kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 45 euro.
4. Towary, o których mowa w ust. 2, zawarte w przesyłce w ilościach
przekraczających określone limity podlegają całkowitemu wyłączeniu ze zwolnienia.

art. 53. więcej Art. 53. 1. Zwalnia się od podatku import, z zastrzeżeniem ust. 3–5, środków
trwałych i innego wyposażenia, należących do przedsiębiorcy wykonującego w celach
zarobkowych i na własny rachunek działalność gospodarczą, który zaprzestał
prowadzenia tej działalności na terytorium państwa trzeciego i zamierza wykonywać
podobną działalność na terytorium kraju, jeżeli łącznie są spełnione następujące
warunki:
1) środki trwałe i inne wyposażenie były używane przez przedsiębiorcę w miejscu
poprzedniego wykonywania działalności przez okres co najmniej 12 miesięcy
przed dniem zaprzestania działalności przedsiębiorstwa na terytorium państwa
trzeciego;
2) środki trwałe i inne wyposażenie są przeznaczone na terytorium kraju do takiego
samego celu, w jakim były używane na terytorium państwa trzeciego;
3) rodzaj i ilość przywożonych rzeczy odpowiadają rodzajowi i skali działalności
prowadzonej przez przedsiębiorcę.
2. W przypadku korzystania ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1,
przez właściciela gospodarstwa rolnego zwolniony od podatku jest także import
żywego inwentarza.
3. Zwolnienia od podatku nie stosuje się w przypadku zaprzestania działalności
w związku z połączeniem się przedsiębiorców lub nabyciem albo przejęciem
w posiadanie przez przedsiębiorcę krajowego zorganizowanej części mienia
przedsiębiorcy zagranicznego, jeżeli nie powoduje to rozpoczęcia prowadzenia nowej
działalności.
4. Zwolnienia od podatku nie stosuje się również do:
1) środków transportu, które nie służą do wykonywania działalności gospodarczej;
2) towarów przeznaczonych do spożycia przez ludzi lub zwierzęta;
3) paliwa;
4) zapasów surowców, półproduktów i wyrobów gotowych;
5) inwentarza żywego stanowiącego własność przedsiębiorcy, który prowadzi
działalność w zakresie obrotu zwierzętami hodowlanymi.
5. Środki trwałe i inne wyposażenie podlegają zwolnieniu od podatku, jeżeli
zostały zgłoszone do procedury dopuszczenia do obrotu przed upływem 12 miesięcy, licząc od dnia zaprzestania działalności przedsiębiorstwa na terytorium państwa trzeciego.
6. Środki trwałe i inne wyposażenie, zwolnione od podatku, przez 12 miesięcy,
licząc od dnia zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu, nie mogą zostać
oddane jako zabezpieczenie, sprzedane, wynajęte, użyczone, wydzierżawione lub
w inny sposób odstąpione odpłatnie lub nieodpłatnie bez uprzedniego poinformowania
o tym organu celnego. W odniesieniu do wypożyczania lub przekazania okres ten
może być w uzasadnionych przypadkach wydłużony do 36 miesięcy przez naczelnika
urzędu skarbowego.
7. W przypadku sprzedaży lub przeniesienia prawa własności w inny sposób,
wynajmu, użyczenia, wydzierżawienia lub innego odstąpienia rzeczy zwolnionych od
podatku na podstawie ust. 1 i 2, dokonanych przed upływem okresu, o którym mowa
w ust. 6, rzeczy te są opodatkowane podatkiem według stawek obowiązujących
w dniu tego odstąpienia, z uwzględnieniem wartości celnej ustalonej dla tego dnia
przez organ celny.
8. Do osób wykonujących wolne zawody, które uzyskały prawo do
wykonywania takich zawodów na terytorium kraju, oraz do osób prawnych
nieprowadzących działalności gospodarczej, które przenoszą swoją działalność
z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju, ust. 1–7 stosuje się odpowiednio.

art. 54. więcej Art. 54. 1. Zwalnia się od podatku import produktów rolnych oraz produktów
hodowli, pszczelarstwa, ogrodnictwa i leśnictwa, uzyskanych w gospodarstwach
zlokalizowanych na terytorium państwa trzeciego, graniczących z terytorium kraju,
prowadzonych przez rolnika prowadzącego główne gospodarstwo rolne na terytorium
kraju, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:
1) w przypadku produktów hodowli – produkty uzyskano od zwierząt
wyhodowanych na terytorium kraju lub dopuszczonych do obrotu na terytorium kraju;
2) produkty te zostały poddane jedynie zabiegom, które zwykle są dokonywane po
ich zebraniu lub wyprodukowaniu;
3) zgłoszenie celne do procedury dopuszczenia do obrotu tych produktów jest
dokonywane przez rolnika lub w jego imieniu.
2. Do produktów rybołówstwa i gospodarki rybnej prowadzonej przez polskich
rybaków w wodach płynących i jeziorach stanowiących granicę Rzeczypospolitej Polskiej oraz do produktów łowiectwa prowadzonego przez polskich myśliwych na tych jeziorach i wodach płynących przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

art. 55. więcej Art. 55. Zwalnia się od podatku import, na zasadzie wzajemności, nasion,
nawozów i produktów służących do uprawy ziemi i roślin, przeznaczonych do
wykorzystania w gospodarstwach znajdujących się na terytorium kraju,
prowadzonych przez osoby prowadzące główne gospodarstwo zlokalizowane na
terytorium państwa trzeciego graniczące z terytorium kraju, jeżeli łącznie są spełnione
następujące warunki:
1) ilość przywożonych produktów nie przekracza ilości niezbędnej do uprawy lub
prowadzenia danego gospodarstwa;
2) zgłoszenie celne produktów jest dokonywane przez rolnika lub w jego imieniu.

art. 56. więcej Art. 56. 1. Zwalnia się od podatku import towarów przywożonych w bagażu
osobistym podróżnego przybywającego z terytorium państwa trzeciego na terytorium
kraju, jeżeli ilość i rodzaj tych towarów wskazuje na przywóz o charakterze
niehandlowym, a wartość tych towarów nie przekracza kwoty wyrażonej w złotych
odpowiadającej równowartości 300 euro.
2. W przypadku podróżnych w transporcie lotniczym i morskim zwolnienie,
o którym mowa w ust. 1, stosuje się do importu towarów, których wartość nie
przekracza kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 430 euro.
3. Do celów stosowania progów pieniężnych, o których mowa w ust. 1 i 2, nie
można dzielić wartości jednego towaru.
4. Jeżeli łączna wartość towarów przywożonych przez podróżnego przekracza
wartości kwot wyrażonych w złotych, o których mowa w ust. 1–3, zwolnienie od
podatku jest udzielane do wysokości tych kwot w stosunku do towarów, które
mogłyby być objęte takim zwolnieniem, gdyby były przywiezione oddzielnie.
5. Przez bagaż osobisty, o którym mowa w ust. 1, rozumie się cały bagaż, który
podróżny jest w stanie przedstawić organom celnym, wjeżdżając na terytorium kraju,
jak również bagaż, który przedstawi on później organom celnym, pod warunkiem
przedstawienia dowodu, że bagaż ten był zarejestrowany jako bagaż towarzyszący
w momencie wyruszenia w podróż przez przedsiębiorstwo, które było odpowiedzialne
za jego przewóz. Bagaż osobisty obejmuje paliwo znajdujące się w standardowym zbiorniku dowolnego pojazdu silnikowego oraz paliwo znajdujące się w przenośnym kanistrze, którego ilość nie przekracza 10 litrów, z zastrzeżeniem art. 77.
6. Przez przywóz o charakterze niehandlowym, o którym mowa w ust. 1,
rozumie się przywóz spełniający następujące warunki:
1) odbywa się okazjonalnie;
2) obejmuje wyłącznie towary na własny użytek podróżnych lub ich rodzin lub
towary przeznaczone na prezenty.
7. Na potrzeby stosowania zwolnienia, o którym mowa w ust. 2, przez:
1) podróżnych w transporcie lotniczym rozumie się wszystkich pasażerów
podróżujących drogą powietrzną, z wyłączeniem prywatnych lotów
o charakterze rekreacyjnym; prywatne loty o charakterze rekreacyjnym
oznaczają użycie statku powietrznego przez jego właściciela lub inną osobę
fizyczną lub prawną korzystającą z niego na zasadzie najmu lub w jakikolwiek
inny sposób, w celach innych niż zarobkowe, w szczególności w celu innym niż
przewóz pasażerów lub towarów lub świadczenie usług za wynagrodzeniem lub
wykonywanie zadań organów publicznych;
2) podróżnych w transporcie morskim rozumie się wszystkich pasażerów
podróżujących drogą morską, z wyłączeniem prywatnych rejsów morskich
o charakterze rekreacyjnym; prywatne rejsy morskie o charakterze rekreacyjnym
oznaczają użycie pełnomorskiej jednostki pływającej przez jej właściciela lub
inną osobę fizyczną lub prawną korzystającą z niej na zasadzie najmu lub
w jakikolwiek inny sposób, w celach innych niż zarobkowe, w szczególności
w celu innym niż przewóz pasażerów lub towarów lub świadczenie usług za
wynagrodzeniem lub wykonywanie zadań organów publicznych.
8. Zwalnia się od podatku import towarów w ramach następujących norm:
1) napoje alkoholowe, jeżeli są przywożone przez podróżnego, który ukończył 17 lat:
a) napoje powstałe w wyniku destylacji i wyroby spirytusowe o mocy
objętościowej alkoholu powyżej 22%, alkohol etylowy nieskażony o mocy
objętościowej alkoholu wynoszącej 80% i więcej – 1 litr lub
b) alkohol i napoje alkoholowe o mocy objętościowej alkoholu
nieprzekraczającej 22% – 2 litry, i
c) wina niemusujące – 4 litry, i
d) piwa – 16 litrów;
2) wyroby tytoniowe, jeżeli są przywożone w transporcie lotniczym lub transporcie
morskim przez podróżnego, który ukończył 17 lat:
a) papierosy – 200 sztuk lub
b) cygaretki (cygara o masie nie większej niż 3 g/sztukę) – 100 sztuk, lub
c) cygara – 50 sztuk, lub
d) tytoń do palenia – 250 g;
3) wyroby tytoniowe, jeżeli są przywożone w transporcie innym niż lotniczy lub
morski przez podróżnego, który ukończył 17 lat:
a) papierosy – 40 sztuk lub
b) cygaretki (cygara o masie nie większej niż 3 g/sztukę) – 20 sztuk, lub
c) cygara – 10 sztuk, lub
d) tytoń do palenia – 50 g.
9. Zwalnia się od podatku import napojów alkoholowych, jeżeli są przywożone
przez podróżnego, który ukończył 17 lat, który ma miejsce zamieszkania w strefie
nadgranicznej lub jest pracownikiem zatrudnionym w strefie nadgranicznej, lub jest
członkiem załogi środków transportu wykorzystywanych do podróży z terytorium
państwa trzeciego na terytorium kraju w ramach następujących norm:
1) napoje powstałe w wyniku destylacji i wyroby spirytusowe o mocy
objętościowej alkoholu powyżej 22%, alkohol etylowy nieskażony o mocy
objętościowej alkoholu wynoszącej 80% i więcej – 0,5 litra lub
2) alkohol i napoje alkoholowe o mocy objętościowej alkoholu nieprzekraczającej
22% – 0,5 litra, i
3) wina niemusujące – 0,5 litra, i
4) piwa – 2 litry.
10. W przypadku gdy podróżny, o którym mowa w ust. 9, udowodni, że udaje się
poza strefę nadgraniczną w kraju lub nie wraca ze strefy nadgranicznej sąsiadującego
terytorium państwa trzeciego, zastosowanie ma zwolnienie, o którym mowa w ust. 8.
Jeżeli jednak pracownik zatrudniony w strefie nadgranicznej lub członek załogi środka
transportu wykorzystywanego do podróży z terytorium państwa trzeciego na
terytorium kraju, przywozi towary w ramach wykonywania pracy, zastosowanie ma
zwolnienie, o którym mowa w ust. 9.
10a. Przez pracownika zatrudnionego w strefie nadgranicznej, o którym mowa
w ust. 9 i 10, rozumie się każdą osobę, której zwykła działalność zawodowa wymaga
przekroczenia granicy w jej dniach pracy.
11. Zwolnienie w ramach norm, o którym mowa w ust. 8 pkt 1 i ust. 9, można
stosować do dowolnego połączenia różnych rodzajów alkoholu i napojów
alkoholowych, o których mowa w ust. 8 pkt 1 lit. a i b i ust. 9 pkt 1 i 2, pod
warunkiem że suma wartości procentowych wykorzystywanych z poszczególnych
zwolnień nie przekracza 100%.
12. Zwolnienie w ramach norm, o którym mowa w ust. 8 pkt 2 i 3, można
stosować do dowolnego połączenia wyrobów tytoniowych, pod warunkiem że suma
wartości procentowych wykorzystywanych z poszczególnych zwolnień nie przekracza 100%.
13. Do ogólnej wartości kwot, o których mowa w ust. 1 i 2, wyrażonych
w złotych nie jest wliczana:
1) wartość towarów, o których mowa w ust. 8 i 9;
2) wartość paliwa, o którym mowa w ust. 5;
3) wartość bagażu osobistego, importowanego czasowo lub importowanego po jego
czasowym wywozie;
4) wartość produktów leczniczych niezbędnych do spełnienia osobistych potrzeb
podróżnego.
14. Przepisy ust. 1–13 stosuje się również, jeżeli podróżny, którego podróż
obejmowała tranzyt przez terytorium państwa trzeciego lub rozpoczynała się na
jednym z terytoriów, o których mowa w art. 2 pkt 3 lit. b i c, nie jest w stanie wykazać,
że towary przewożone w jego bagażu osobistym zostały nabyte na ogólnych zasadach
opodatkowania na terytorium Unii Europejskiej i nie dotyczy ich zwrot podatku lub
podatku od wartości dodanej. Przelot bez lądowania nie jest uważany za tranzyt.

art. 57. więcej Art. 57. 1. Zwalnia się od podatku import:
1) zwierząt specjalnie przygotowanych do użytku laboratoryjnego;
2) nieprodukowanych na terytorium kraju substancji biologicznych lub
chemicznych, nadających się głównie do celów naukowych, przywożonych
w ilościach, które nie wskazują na przeznaczenie handlowe.
2. Zwolnienia od podatku, o których mowa w ust. 1, stosuje się pod warunkiem,
że towary są przeznaczone dla:
1) instytucji publicznych, których podstawową działalnością jest edukacja lub
prowadzenie badań naukowych, albo dla wydzielonych jednostek tych instytucji,
jeżeli podstawową działalnością tych jednostek jest prowadzenie badań naukowych lub edukacja;
2) prywatnych instytucji, których podstawową działalnością jest edukacja lub
prowadzenie badań naukowych.

art. 58. więcej Art. 58. 1. Zwalnia się od podatku import:
1) substancji leczniczych pochodzenia ludzkiego;
2) odczynników do badania grupy krwi;
3) odczynników do badania rodzajów tkanek;
4) opakowań specjalnie przystosowanych do przewozu towarów określonych
w pkt 1–3 oraz rozpuszczalników i dodatków potrzebnych do ich użycia, jeżeli
są przywożone jednocześnie z tymi towarami.
2. Na potrzeby stosowania ust. 1, przez:
1) substancje lecznicze pochodzenia ludzkiego rozumie się ludzką krew i jej
pochodne: cała krew ludzka, wysuszone ludzkie osocze, ludzka albumina
i roztwory stałe białka ludzkiego osocza, ludzka immunoglobulina i ludzki
fibrynogen;
2) odczynniki do badania grupy krwi rozumie się wszystkie odczynniki ludzkie,
zwierzęce, roślinne i innego pochodzenia, stosowane do badania krwi i do
badania niezgodności krwi;
3) odczynniki do badania rodzajów tkanek rozumie się wszystkie odczynniki
ludzkie, zwierzęce, roślinne i innego pochodzenia, stosowane do oznaczania
typów ludzkich tkanek.
3. Zwolnienie od podatku towarów, o których mowa w ust. 1, stosuje się, jeżeli
łącznie są spełnione następujące warunki:
1) towary są przeznaczone dla instytucji lub laboratoriów prowadzących
działalność medyczną lub naukową niemającą charakteru handlowego;
2) towarowi towarzyszy certyfikat wydany przez odpowiednie władze państwa
wysyłki;
3) towar jest przewożony w pojemniku opatrzonym etykietą identyfikacyjną.

art. 59. więcej Art. 59. Zwalnia się od podatku import przesyłek zawierających próbki
substancji posiadających atest Światowej Organizacji Zdrowia i przeznaczonych do
kontroli jakości surowców używanych do produkcji środków farmaceutycznych
i leków, przywożonych dla instytucji powołanych do tego celu.

art. 60. więcej Art. 60. Zwalnia się od podatku import środków farmaceutycznych i leków
przeznaczonych do użytku medycznego dla ludzi lub zwierząt przybyłych z terytorium
państwa trzeciego uczestniczących w międzynarodowych imprezach sportowych
organizowanych na terytorium kraju, jeżeli ich ilość i rodzaj są odpowiednie do celu,
w jakim są przywożone, i do czasu trwania imprezy sportowej.

art. 61. więcej Art. 61. 1. Zwalnia się od podatku import:
1) leków, odzieży, środków spożywczych, środków sanitarno-czyszczących
i innych rzeczy służących zachowaniu lub ochronie zdrowia oraz artykułów
o przeznaczeniu medycznym, przywożonych przez organizacje społeczne lub
jednostki organizacyjne statutowo powołane do prowadzenia działalności
charytatywnej lub do realizacji pomocy humanitarnej, przeznaczonych do
nieodpłatnej dystrybucji wśród osób potrzebujących pomocy;
2) towarów przesyłanych nieodpłatnie przez osoby mające swoje miejsce
zamieszkania lub siedzibę na terytorium państwa trzeciego, przeznaczonych dla
organizacji społecznych lub jednostek organizacyjnych statutowo powołanych
do prowadzenia działalności charytatywnej lub do realizacji pomocy
humanitarnej, wykorzystywanych do zebrania funduszy w trakcie zbiórek
publicznych organizowanych na rzecz osób potrzebujących pomocy;
3) wyposażenia i materiałów biurowych przesyłanych nieodpłatnie przez osoby
mające miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium państwa trzeciego,
przeznaczonych dla organizacji społecznych lub jednostek organizacyjnych
statutowo powołanych do prowadzenia działalności charytatywnej lub do
realizacji pomocy humanitarnej, wykorzystywanych jedynie do tej działalności.
2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie wyłącznie do
organizacji społecznych lub jednostek organizacyjnych, w których procedury
księgowe umożliwiają kontrolę wykorzystania zwolnionych od podatku towarów.
3. Zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się do:
1) napojów alkoholowych;
2) tytoniu i wyrobów tytoniowych;
3) kawy i herbaty;
4) środków transportu, z wyjątkiem ambulansów.
4. Towary, o których mowa w ust. 1, mogą być użyczane, wydzierżawiane,
wynajmowane lub odstępowane wyłącznie do celów określonych w ust. 1 pkt 1 i 2, po
uprzednim zawiadomieniu organu celnego.
5. W przypadku sprzedaży lub przeniesienia prawa własności w inny sposób,
wynajmu, użyczenia, wydzierżawienia lub innego odstąpienia towarów zwolnionych
od podatku, o których mowa w ust. 1, w celu innym niż uprawniający do zwolnienia
od podatku, towary te są opodatkowane podatkiem według stawek obowiązujących
w dniu tego odstąpienia, z uwzględnieniem wartości celnej ustalonej dla tego dnia
przez organ celny.
6. Organizacje społeczne lub jednostki organizacyjne, które przestają spełniać
warunki uprawniające do skorzystania ze zwolnienia lub które zamierzają używać
towarów zwolnionych od podatku do celów innych niż określone w ust. 1,
są obowiązane poinformować o tym organ celny.
7. Towary pozostające w posiadaniu organizacji społecznej lub jednostki
organizacyjnej, która przestała spełniać warunki do korzystania ze zwolnienia od
podatku, są opodatkowane podatkiem według stawek obowiązujących w dniu,
w którym przestały spełniać te warunki, z uwzględnieniem wartości celnej ustalonej
dla tego dnia przez organ celny.
8. Towary używane przez organizację społeczną lub jednostkę organizacyjną,
korzystającą ze zwolnienia od podatku, do celów innych niż określone w ust. 1, są
opodatkowane podatkiem według stawek obowiązujących w dniu, w którym uzyskały
nowe zastosowanie, z uwzględnieniem wartości celnej ustalonej dla tego dnia przez
organ celny.

art. 62. więcej Art. 62. 1. Zwalnia się od podatku import towarów specjalnie przystosowanych
do celów rehabilitacji społecznej, zawodowej i medycznej oraz pomocy naukowej,
kulturalnej i podnoszenia kwalifikacji osób niepełnosprawnych, jeżeli towary te są
przywożone przez organizacje społeczne lub jednostki organizacyjne, których
podstawowym celem statutowym jest rehabilitacja oraz pomoc naukowa i kulturalna
tym osobom, oraz jeżeli zostały oddane takim instytucjom bezpłatnie i bez uzyskania
korzyści ekonomicznych ze strony dającego.
2. Zwolnienia od podatku, o których mowa w ust. 1, stosuje się także do importu:
1) części zamiennych, elementów i specjalnego wyposażenia, przeznaczonych do
towarów, o których mowa w ust. 1,
2) narzędzi używanych do konserwacji, kontroli, kalibrowania lub naprawy
towarów, o których mowa w ust. 1
– pod warunkiem że te części, elementy, wyposażenie lub narzędzia zostały
przywiezione jednocześnie z towarami, o których mowa w ust. 1, lub zostały
przywiezione później, jeżeli można jednoznacznie stwierdzić, że są przeznaczone do
takich towarów, które wcześniej zostały zwolnione od podatku.
3. Towary zwolnione od podatku mogą być użyczane, wydzierżawiane,
wynajmowane lub odstępowane wyłącznie do celów określonych w ust. 1, po
uprzednim zawiadomieniu organu celnego.
4. W przypadku sprzedaży lub przeniesienia prawa własności w inny sposób,
wynajmu, użyczenia, wydzierżawienia lub innego odstąpienia towarów zwolnionych
od podatku, w celu innym niż uprawniający do zwolnienia od podatku, towary te są
opodatkowane podatkiem według stawek obowiązujących w dniu tego odstąpienia,
z uwzględnieniem ich wartości celnej ustalonej dla tego dnia przez organ celny.
5. Towary zwolnione od podatku mogą być użyczane, wynajmowane lub
odstępowane, nieodpłatnie lub za opłatą, przez obdarowane organizacje społeczne lub
jednostki organizacyjne w celach niekomercyjnych osobom, o których mowa w ust. 1,
bez uiszczania podatku.
6. W przypadku sprzedaży lub przeniesienia prawa własności w inny sposób,
wynajmu, użyczenia, wydzierżawienia lub innego odstąpienia towarów zwolnionych
od podatku, o których mowa w ust. 1, w celu innym niż uprawniający do zwolnienia
od podatku, towary te są opodatkowane podatkiem według stawek obowiązujących
w dniu tego odstąpienia, z uwzględnieniem ich wartości celnej ustalonej dla tego dnia
przez organ celny.
7. Organizacje społeczne lub jednostki organizacyjne, które przestają spełniać
warunki upoważniające do skorzystania ze zwolnienia lub które zamierzają używać
towarów zwolnionych od podatku do celów innych niż przewidziane w tym artykule,
są obowiązane poinformować o tym organ celny.
8. Towary pozostające w posiadaniu organizacji społecznej lub jednostki
organizacyjnej, która przestała spełniać warunki do korzystania ze zwolnienia od podatku, podlegają opodatkowaniu podatkiem według stawek obowiązujących
w dniu, w którym wygasły te warunki, z uwzględnieniem ich wartości celnej ustalonej
dla tego dnia przez organ celny.
9. Towary używane przez organizację społeczną lub jednostkę organizacyjną
korzystającą ze zwolnienia od podatku do celów innych niż określone
w ust. 1 podlegają opodatkowaniu podatkiem według stawek obowiązujących w dniu,
w którym uzyskały nowe zastosowanie, z uwzględnieniem ich wartości celnej
ustalonej dla tego dnia przez organ celny.

art. 63. więcej Art. 63. 1. Zwalnia się od podatku import towarów:
1) przywożonych przez państwowe jednostki organizacyjne, organizacje społeczne
lub jednostki organizacyjne statutowo powołane do prowadzenia działalności
charytatywnej lub do realizacji pomocy humanitarnej, jeżeli są przeznaczone do
bezpłatnego:
a) rozdania ofiarom klęski żywiołowej lub katastrofy lub
b) oddania do dyspozycji ofiarom klęski żywiołowej lub katastrofy i pozostają
własnością tych jednostek;
2) przywożonych przez jednostki ratownictwa, przeznaczonych na ich potrzeby,
w związku z prowadzonymi przez nie działaniami.
2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się wyłącznie do organizacji
społecznych i jednostek organizacyjnych, w których procedury księgowe umożliwiają
kontrolę wykorzystania zwolnionych od podatku towarów.
3. Zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się do materiałów
i sprzętu przeznaczonych do odbudowy terenów dotkniętych klęską żywiołową lub katastrofą.
4. Towary, o których mowa w ust. 1, mogą być użyczane, wydzierżawiane,
wynajmowane lub odstępowane wyłącznie do celów określonych w ust. 1 pkt 1 i 2, po
uprzednim zawiadomieniu organu celnego.
5. W przypadku sprzedaży lub przeniesienia prawa własności w inny sposób,
wynajmu, użyczenia, wydzierżawienia lub innego odstąpienia towarów zwolnionych
od podatku na podstawie ust. 1 towary te są opodatkowane podatkiem według stawek
obowiązujących w dniu tego odstąpienia, z uwzględnieniem ich wartości celnej
ustalonej dla tego dnia przez organ celny.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 5, uznaje się, że obowiązek podatkowy
z tytułu importu towarów nie powstaje, jeżeli:
1) towary będą używane w celu, który uprawniałby do skorzystania ze zwolnienia
od podatku na podstawie ust. 1, oraz
2) organ celny, który przyjął zgłoszenie celne dotyczące dopuszczenia do obrotu
towaru zwolnionego od podatku, zostanie niezwłocznie poinformowany
o odstąpieniu.
7. Towary użyte przez organizację uprawnioną do zwolnienia do celów innych
niż określone w ust. 1 są opodatkowane podatkiem w wysokości obowiązującej
w dniu, w którym zostaną wykorzystane w innym celu, z uwzględnieniem ich
wartości celnej ustalonej dla tego dnia przez organ celny.

art. 64. więcej Art. 64. 1. Zwalnia się od podatku import:
1) odznaczeń przyznanych przez rządy państw trzecich osobom mającym miejsce
zamieszkania na terytorium kraju;
2) pucharów, medali i podobnych przedmiotów o charakterze symbolicznym, które
zostały przyznane na terytorium państwa trzeciego osobom mającym miejsce
zamieszkania na terytorium kraju, w uznaniu zasług za działalność w dowolnej
dziedzinie lub zasług związanych ze szczególnymi wydarzeniami, jeżeli są
przywożone na terytorium kraju przez osobę nagrodzoną;
3) pucharów, medali i podobnych przedmiotów o charakterze symbolicznym
ofiarowanych nieodpłatnie przez władze państw obcych lub osoby mające
siedzibę na terytorium państwa trzeciego, przywożonych w celu przyznania ich
na terytorium kraju za zasługi określone w pkt 2;
4) pucharów, medali oraz pamiątek o charakterze symbolicznym i o niewielkiej
wartości, przeznaczonych do bezpłatnego rozdania osobom mającym miejsce
zamieszkania na terytorium państwa trzeciego podczas kongresów lub
podobnych imprez o charakterze międzynarodowym odbywających się na
terytorium kraju, jeżeli ich ilość nie wskazuje na przeznaczenie handlowe.
2. Zwolnienie od podatku stosuje się, jeżeli osoba zainteresowana udokumentuje,
że spełnia warunki określone w ust. 1.

art. 65. więcej Art. 65. 1. Zwalnia się od podatku import towarów:
1) przywożonych na terytorium kraju przez osoby, które składały oficjalną wizytę
na terytorium państwa trzeciego i otrzymanych w związku z tą wizytą jako
podarunki od przyjmujących je władz;
2) przywożonych przez osoby przybywające na terytorium kraju z oficjalną wizytą,
z zamiarem wręczenia ich w charakterze podarunków władzom polskim;
3) przesyłanych jako podarunki, w dowód przyjaźni lub życzliwości, przez władze
lub przedstawicieli państw obcych oraz zagraniczne organizacje prowadzące
działalność o charakterze publicznym, które mieszczą się na terytorium państwa
trzeciego, polskim władzom lub organizacjom prowadzącym działalność
o charakterze publicznym.
2. Zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się do:
1) napojów alkoholowych;
2) tytoniu i wyrobów tytoniowych.
3. Zwolnienie od podatku, o którym mowa w ust. 1, stosuje się, jeżeli łącznie są
spełnione następujące warunki:
1) towar stanowi podarunek o charakterze okazjonalnym;
2) ilość lub rodzaj towaru nie wskazuje na przeznaczenie handlowe.

art. 66. więcej Art. 66. Zwalnia się od podatku, na zasadzie wzajemności, import:
1) darów ofiarowanych panującym i głowom państw oraz osobom, które zgodnie
z przepisami międzynarodowymi korzystają z takich samych przywilejów;
2) towarów przeznaczonych do wykorzystania lub użycia przez panujących i głowy
państw obcych oraz ich oficjalnych przedstawicieli w okresie ich oficjalnego
pobytu na terytorium kraju.

art. 67. więcej Art. 67. 1. Zwalnia się od podatku import próbek towarów mających nieznaczną
wartość i mogących służyć jedynie uzyskaniu zamówień na towary tego samego
rodzaju, które mają być przywiezione na terytorium kraju.
2. Za próbkę towaru, o której mowa w ust. 1, uważa się niewielką ilość towaru,
reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, pod warunkiem że sposób
prezentacji i jakość czynią je bezużytecznymi dla celów innych niż promocja.
3. Organ celny, przyjmując zgłoszenie celne obejmujące próbki, o których mowa
w ust. 1, może uzależnić zwolnienie tych próbek od podatku od pozbawienia ich
wartości handlowej przez przedarcie, przedziurkowanie, naniesienie nieusuwalnych i widocznych znaków lub w inny sposób pozwalający na zachowanie przez ten towar charakteru próbek.

art. 68. więcej Art. 68. Zwalnia się od podatku import materiałów drukowanych o charakterze
reklamowym, w szczególności katalogi, cenniki, instrukcje obsługi lub ulotki
handlowe dotyczące towarów przeznaczonych do sprzedaży lub wynajmu albo
związane ze świadczeniem usług przewozowych, handlowych, bankowych lub
ubezpieczeniowych, przywożonych przez osobę mającą siedzibę na terytorium
państwa trzeciego, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:
1) na materiałach w sposób widoczny jest umieszczona nazwa przedsiębiorstwa,
które produkuje, sprzedaje lub wynajmuje towary albo oferuje usługi, do których
one się odnoszą;
2) przesyłka zawiera jeden dokument albo jeden egzemplarz każdego dokumentu,
jeżeli składa się ona z wielu dokumentów;
3) w przypadku przesyłek zawierających wiele kopii jednego dokumentu ich łączny
ciężar brutto nie przekracza 1 kg;
4) przesyłka nie znajduje się w serii przesyłek przekazywanych przez nadawcę
temu samemu odbiorcy.

art. 69. więcej Art. 69. Zwalnia się od podatku import towarów innych niż określone
w art. 68 spełniających wyłącznie funkcje reklamowe i nieposiadających wartości
handlowej, przesyłanych nieodpłatnie przez dostawcę swoim odbiorcom.

art. 70. więcej Art. 70. 1. Zwalnia się od podatku, z zastrzeżeniem ust. 3, import:
1) niewielkich próbek towarów wytwarzanych na terytorium państwa trzeciego,
jeżeli łącznie spełniają następujące warunki:
a) są bezpłatnie przywożone z terytorium państwa trzeciego lub są uzyskiwane
na imprezach, o których mowa w ust. 2, z towarów przywiezionych
z terytorium państwa trzeciego,
b) są przeznaczone wyłącznie do bezpłatnego rozdania,
c) mogą być używane wyłącznie w celu reklamy i mają niewielką wartość jednostkową,
d) ich wartość i ilość, biorąc pod uwagę liczbę zwiedzających i wystawców,
pozostaje w odpowiednich proporcjach do charakteru imprezy,
e) nie nadają się do obrotu handlowego i, jeżeli ich charakter na to pozwala,
znajdują się w opakowaniach zawierających mniejszą ilość towaru niż
najmniejsze opakowania takiego towaru znajdujące się w obrocie
handlowym;
2) towarów przywożonych wyłącznie w celu demonstracji maszyn i urządzeń
wytwarzanych na terytorium państwa trzeciego, jeżeli:
a) są przeznaczone do zużycia lub ulegają zniszczeniu w trakcie trwania
imprezy oraz
b) ich wartość i ilość, biorąc pod uwagę liczbę zwiedzających i wystawców,
pozostaje w odpowiednich proporcjach do charakteru imprezy;
3) materiałów o niewielkiej wartości przeznaczonych do budowy, wyposażenia
i dekoracji stoisk wystawców zagranicznych, w szczególności farby, lakiery,
tapety i inne materiały, jeżeli zostaną zużyte lub zniszczone;
4) drukowanych materiałów, katalogów, prospektów, cenników, plakatów
reklamowych, ilustrowanych i nieilustrowanych kalendarzy, nieoprawionych
fotografii i innych towarów dostarczonych bezpłatnie, w celu wykorzystania ich
do reklamy towarów wytwarzanych na terytorium państwa trzeciego, jeżeli:
a) są przeznaczone do bezpłatnego rozdania,
b) ich wartość i ilość, biorąc pod uwagę liczbę zwiedzających i wystawców,
pozostaje w odpowiednich proporcjach do charakteru imprezy.
2. Zwolnienie od podatku, o którym mowa w ust. 1, stosuje się pod warunkiem,
że towary są przeznaczone na:
1) wystawy, targi, salony i podobne imprezy o charakterze handlowym,
przemysłowym, rolnym lub rzemieślniczym;
2) wystawy lub imprezy organizowane w celach charytatywnych;
3) wystawy lub imprezy organizowane w celach naukowych, technicznych,
rzemieślniczych, artystycznych, edukacyjnych, kulturalnych, sportowych,
religijnych, związanych z działalnością związków zawodowych, turystycznych
lub w celu promowania współpracy międzynarodowej;
4) spotkania przedstawicieli organizacji międzynarodowych;
5) uroczystości i spotkania o charakterze oficjalnym lub upamiętniającym
określone zdarzenia.
3. Niekonfekcjonowane próbki środków spożywczych i napojów, spełniające
warunki określone w ust. 1 pkt 1, podlegają zwolnieniu od podatku, jeżeli są
bezpłatnie konsumowane na imprezach, o których mowa w ust. 2.
4. Zwolnienie od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, nie dotyczy:
1) napojów alkoholowych;
2) tytoniu i wyrobów tytoniowych;
3) paliw stałych, ciekłych i gazowych.

art. 71. więcej Art. 71. 1. Zwalnia się od podatku import towarów przeznaczonych do badań,
analiz lub prób mających na celu określenie ich składu, jakości lub innych parametrów
technicznych, przeprowadzanych w celu uzyskania informacji lub w ramach testów
o charakterze przemysłowym lub handlowym, jeżeli są spełnione łącznie następujące
warunki:
1) towary poddawane badaniom, analizom lub próbom zostaną w całości zużyte lub
zniszczone w trakcie ich wykonywania;
2) badania, analizy lub próby nie stanowią promocji handlowej;
3) ilości towarów ściśle odpowiadają celowi, do którego realizacji są przywożone.
2. Zwolnienie od podatku, o którym mowa w ust. 1, stosuje się również do
importu towarów, które nie uległy zniszczeniu lub zużyciu w trakcie badań, analiz lub
prób, pod warunkiem że produkty powstałe po ich przeprowadzeniu za zgodą organu
celnego zostaną:
1) całkowicie zniszczone lub pozbawione wartości handlowej lub
2) staną się przedmiotem zrzeczenia na rzecz Skarbu Państwa, bez obciążania go
kosztami, lub
3) zostaną wywiezione z terytorium Unii Europejskiej.
3. Jeżeli towary powstałe po przeprowadzeniu badań, analiz lub prób są
dopuszczane do obrotu, podlegają one opodatkowaniu podatkiem według stawek
obowiązujących w dniu zakończenia tych badań, analiz lub prób, z uwzględnieniem
wartości celnej ustalonej dla tego dnia przez organ celny. Jeżeli osoba zainteresowana,
za zgodą organu celnego i na warunkach określonych przez organ celny, przetworzy
pozostałe produkty na odpady lub złom, wysokość podatku określa się, uwzględniając
stawki i wartości właściwe dla tych produktów w dniu ich powstania.

art. 72. więcej Art. 72. Zwalnia się od podatku import znaków, wzorów, szkiców lub projektów
oraz towarzyszącej im dokumentacji i wniosków patentowych, przeznaczonych dla
instytucji właściwych do spraw ochrony praw autorskich lub patentów.

art. 73. więcej Art. 73. Zwalnia się od podatku import:
1) folderów, broszur, książek, czasopism, przewodników, oprawionych lub
nieoprawionych plakatów, nieoprawionych fotografii i powiększeń
fotograficznych, ilustrowanych lub nieilustrowanych map geograficznych,
ilustrowanych kalendarzy, których głównym celem jest zachęcanie do wyjazdów
zagranicznych, w szczególności do uczestnictwa w spotkaniach lub imprezach
o charakterze kulturalnym, turystycznym, sportowym, religijnym lub
zawodowym, pod warunkiem że towary te:
a) są przeznaczone do bezpłatnego rozdania oraz
b) nie zawierają więcej niż 25% powierzchni prywatnej reklamy, oraz
c) mają charakter materiałów promocyjnych;
2) wykazów i spisów hoteli zagranicznych wydawanych przez urzędowe instytucje
turystyczne lub pod ich patronatem oraz rozkładów jazdy środków transportu
działających na terytorium państwa trzeciego, jeżeli dokumenty te nie zawierają
więcej niż 25% powierzchni prywatnej reklamy;
3) materiałów wysyłanych akredytowanym przedstawicielom lub korespondentom
instytucji turystycznych i nieprzeznaczonych do rozdania, a w szczególności
roczniki, spisy abonentów telefonicznych lub teleksowych, spisy hoteli, katalogi
targowe, próbki wyrobów rzemieślniczych o nieznacznej wartości,
dokumentacja na temat muzeów, uniwersytetów, uzdrowisk lub innych
podobnych instytucji.

art. 74. więcej Art. 74. 1. Zwalnia się od podatku, z zastrzeżeniem ust. 2, import:
1) dokumentów przysyłanych bezpłatnie organom władzy publicznej;
2) publikacji rządów państw obcych oraz publikacji organizacji międzynarodowych
przeznaczonych do bezpłatnego rozdania;
3) dokumentów wyborczych, w szczególności kart do głosowania, list wyborczych
w wyborach organizowanych przez organy mające swoje siedziby na terytorium
państwa trzeciego;
4) przedmiotów mających służyć jako dowody lub do podobnych celów przed
sądami lub innymi organami władzy publicznej;
5) wzorów podpisów i drukowanych okólników zawierających podpisy, które są
przesyłane w ramach zwyczajowej wymiany informacji między służbami
publicznymi lub organami bankowymi;
6) urzędowych wydawnictw przeznaczonych dla Narodowego Banku Polskiego;
7) raportów, sprawozdań z działalności, ulotek informacyjnych, prospektów,
blankietów przedpłat i innych dokumentów przedsiębiorstw mających swoją
siedzibę na terytorium państwa trzeciego i przeznaczonych dla posiadaczy lub
subskrybentów papierów wartościowych emitowanych przez te
przedsiębiorstwa;
8) zapisanych nośników, w szczególności w formie perforowanych kart, zapisów
dźwiękowych i mikrofilmów, wykorzystywanych do przekazywania informacji,
przesyłanych bezpłatnie odbiorcy, jeżeli zwolnienie nie spowoduje naruszenia
warunków konkurencji;
9) akt, dokumentacji archiwalnych, formularzy i innych dokumentów, które mają
być wykorzystane w trakcie międzynarodowych spotkań, konferencji lub
kongresów oraz sprawozdań z tych imprez;
10) planów, rysunków technicznych, odbitek, opisów i innych podobnych
dokumentów przywożonych w celu uzyskania lub realizacji zamówień poza
terytorium Unii Europejskiej lub w celu uczestnictwa w konkursach
organizowanych na terytorium kraju;
11) dokumentów przeznaczonych do wykorzystania w trakcie egzaminów
organizowanych na terytorium kraju przez instytucje mające swoją siedzibę poza
terytorium Unii Europejskiej;
12) formularzy przeznaczonych do wykorzystania jako urzędowe dokumenty
w międzynarodowym ruchu pojazdów lub w transporcie towarów,
odbywających się na podstawie umów międzynarodowych;
13) formularzy, etykiet, biletów i podobnych dokumentów wysyłanych przez
przedsiębiorstwa przewozowe lub przedsiębiorstwa hotelarskie, mające siedzibę
poza terytorium Unii Europejskiej, biurom podróży mającym siedzibę na
terytorium kraju;
14) formularzy, biletów, konosamentów, listów przewozowych lub innych
dokumentów handlowych lub urzędowych, które zostały użyte w obrocie
gospodarczym;
15) urzędowych druków dokumentów wydawanych przez władze państw trzecich
lub organy międzynarodowe oraz druków odpowiadających międzynarodowym
wzorom w celu ich dystrybucji, przesyłanych przez stowarzyszenia mające
siedzibę na terytorium państwa trzeciego odpowiednim stowarzyszeniom
mającym siedzibę na terytorium kraju;
16) fotografii, slajdów i mat stereotypowych do fotografii, w tym zawierających
opisy, przesyłanych agencjom prasowym lub wydawcom gazet lub czasopism;
17) towarów określonych w załączniku nr 7 do ustawy produkowanych przez
Organizację Narodów Zjednoczonych lub jedną z jej specjalistycznych agencji
bez względu na cel, w jakim mają być wykorzystane;
18) artykułów kolekcjonerskich i dzieł sztuki, o charakterze edukacyjnym,
naukowym lub kulturalnym, które nie są przeznaczone na sprzedaż i które są
importowane przez muzea, galerie i inne instytucje, pod warunkiem że artykuły
te są przywożone bezpłatnie, a jeżeli za opłatą, to nie są dostarczone przez
podatnika;
19) publikacji oficjalnych wydawanych z upoważnienia państwa eksportującego,
instytucji międzynarodowych, władz i organów regionalnych lub lokalnych na
mocy prawa obowiązującego w państwie eksportującym, a także druków
rozprowadzanych w związku z wyborami do Parlamentu Europejskiego albo
wyborami narodowymi w państwie, w którym te druki są tworzone przez
zagraniczne organizacje polityczne, oficjalnie uznane za takie organizacje,
w zakresie, w jakim te publikacje i druki podlegały opodatkowaniu w państwie
eksportującym i nie były objęte zwrotem podatku.
2. Zwolnienie od podatku stosuje się, jeżeli dokumenty i towary określone
w ust. 1 nie mają wartości handlowej.

art. 75. więcej Art. 75. Zwalnia się od podatku import materiałów wykorzystywanych do
mocowania i zabezpieczania towarów w trakcie ich transportu z terytorium państwa
trzeciego na terytorium kraju, w szczególności sznurów, słomy, płótna, papieru,
kartonu, drewna, tworzywa sztucznego, które ze swojej natury nie służą do
powtórnego użytku.

art. 76. więcej Art. 76. Zwalnia się od podatku import ściółki, nawozów, pasz, przywożonych
w środkach transportu wykorzystywanych do przewozu zwierząt z terytorium państwa
trzeciego na terytorium kraju, przeznaczonych dla zwierząt w trakcie ich transportu.

art. 77. więcej Art. 77. 1. Zwalnia się od podatku import:
1) paliwa przewożonego w standardowych zbiornikach:
a) prywatnych środków transportu,
b) środków transportu przeznaczonych do działalności gospodarczej,
c) specjalnych kontenerów
– w ilości do 200 litrów na środek transportu;
2) paliwa w przenośnych zbiornikach przewożonych przez prywatne środki
transportu, przeznaczone do zużycia w tych pojazdach, nie więcej jednak niż
10 litrów;
3) niezbędnych do eksploatacji środków transportu smarów znajdujących się w tych
środkach.
2. Na potrzeby stosowania zwolnienia, o którym mowa w ust. 1:
1) za standardowy zbiornik uważa się zbiornik paliwa, który:
a) jest montowany na stałe przez producenta we wszystkich środkach
transportu lub cysternach takiego samego typu jak dany środek transportu
lub cysterna i który pozwala na bezpośrednie wykorzystanie paliwa do
napędu środka transportu lub funkcjonowania systemu chłodzenia i innych
systemów działających w środku transportu lub cysternie, lub
b) jest przystosowany do środków transportu pozwalających na bezpośrednie
wykorzystanie gazu jako paliwa lub do działania innych systemów, w które
może być wyposażony środek transportu, lub
c) jest montowany na stałe przez producenta we wszystkich kontenerach tego
samego typu co dany kontener i którego stałe wmontowanie umożliwia
bezpośrednie wykorzystanie paliwa do pracy w czasie transportu systemów
chłodzenia i innych systemów, w jakie kontenery specjalne mogą być
wyposażone;
2) za środek transportu przeznaczony do działalności gospodarczej uważa się każdy
mechaniczny pojazd drogowy wykorzystywany w działalności gospodarczej,
w tym ciągnik z naczepą lub bez naczepy, który ze względu na rodzaj, budowę
lub wyposażenie jest przeznaczony do przewozu towarów lub więcej niż dziewięciu osób razem z kierowcą, a także specjalistyczny mechaniczny pojazd drogowy;
3) za kontener specjalny uważa się każdy kontener wyposażony w specjalnie
zaprojektowane instalacje systemów chłodzenia, systemów natleniania,
systemów izolacji cieplnej lub innych systemów;
4) za prywatny środek transportu uważa się każdy mechaniczny pojazd drogowy
inny niż wymieniony w pkt 2.
3. Towary, o których mowa w ust. 1, są zwolnione od podatku, jeżeli są
wykorzystywane wyłącznie przez środek transportu, w którym zostały przywiezione.
Towary te nie mogą zostać usunięte z tego środka transportu ani być składowane,
chyba że jest to konieczne w przypadku jego naprawy, oraz nie mogą zostać odpłatnie
lub nieodpłatnie odstąpione przez osobę korzystającą ze zwolnienia.
4. W przypadku naruszenia warunków, o których mowa w ust. 3, wysokość
podatku określa się według stanu i wartości celnej towaru w dniu naruszenia tych
warunków oraz według stawek obowiązujących w tym dniu.

art. 78. więcej Art. 78. Zwalnia się od podatku import towarów przywożonych z terytorium
państwa trzeciego przez upoważnione organizacje w celu wykorzystania ich do
budowy, utrzymania lub ozdoby cmentarzy, grobów i pomników upamiętniających
ofiary wojny pochowane na terytorium kraju.

art. 79. więcej Art. 79. Zwalnia się od podatku import:
1) trumien zawierających zwłoki i urn z prochami zmarłych, jak również kwiatów,
wieńców i innych przedmiotów ozdobnych zwykle im towarzyszących;
2) kwiatów, wieńców i innych przedmiotów ozdobnych przywożonych przez osoby
mające miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, udające się na
pogrzeby lub przybywające w celu udekorowania grobów znajdujących się na
terytorium kraju, jeżeli ich ilość nie wskazuje na przeznaczenie handlowe.

art. 80. więcej Art. 80. Zwalnia się od podatku import towarów przeznaczonych do użytku:
1) urzędowego obcych przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych
oraz misji specjalnych na terytorium kraju, a także organizacji
międzynarodowych mających siedzibę lub placówkę na terytorium kraju,
2) osobistego uwierzytelnionych w Rzeczypospolitej Polskiej szefów
przedstawicielstw dyplomatycznych państw obcych, osób należących do personelu dyplomatycznego tych przedstawicielstw i misji specjalnych, osób należących do personelu organizacji międzynarodowych oraz innych osób
korzystających z przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów lub
powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych, jak również
pozostających z nimi we wspólnocie domowej członków ich rodzin,
3) osobistego urzędników konsularnych państw obcych oraz pozostających z nimi
we wspólnocie domowej członków ich rodzin,
4) osobistego osób niekorzystających z immunitetów, a należących do
cudzoziemskiego personelu przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów
konsularnych oraz misji specjalnych na terytorium kraju
– na zasadzie wzajemności i pod warunkiem nieodstępowania towarów przez okres
3 lat od dnia dopuszczenia ich do obrotu osobom innym niż wymienione w pkt 1–4.

art. 81. więcej Art. 81. Zwolnienia, o których mowa w art. 47–80, stosuje się w przypadku
zastosowania zwolnień od cła, z wyjątkiem art. 56 i art. 74 ust. 1 pkt 19.

art. 82. więcej Art. 82. 1. W odniesieniu do organizacji międzynarodowych, które na
terytorium kraju prowadzą działalność w zakresie zadań publicznych określonych
w ustawie z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego
i o wolontariacie, mogą być zastosowane zwolnienia od podatku na warunkach
określonych w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 2.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw zagranicznych, może, w drodze rozporządzenia,
zwolnić od podatku organizacje międzynarodowe, które na terytorium kraju prowadzą
działalność w zakresie zadań publicznych określonych w ustawie z dnia 24 kwietnia
2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, i są zwolnione od
analogicznych podatków w innych krajach, uwzględniając:
1) konieczność prawidłowego określenia ilości i wartości towarów objętych zwolnieniem;
2) sytuację gospodarczą państwa;
3) przepisy Unii Europejskiej.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze
rozporządzenia, wprowadzić inne niż określone w art. 43–81 zwolnienia od podatku,
a także określić szczegółowe warunki stosowania tych zwolnień, uwzględniając:
1) specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz uwarunkowania obrotu
gospodarczego niektórymi towarami;
2) przebieg realizacji budżetu państwa;
3) potrzebę uzyskania dostatecznej informacji o towarach będących przedmiotem
zwolnienia;
4) przepisy Unii Europejskiej.

Art. 82a. Jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub
komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku
możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia
spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18,
zwolnień od podatku wprowadzonych na podstawie przepisów wydanych na
podstawie art. 82 ust. 2 i 3, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od
podatku nie są spełnione.

art. 83. więcej Art. 83. 1. Stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do:
1) dostaw i importu:
a) jednostek pływających używanych do żeglugi na pełnym morzu i
przewożących odpłatnie pasażerów lub używanych do celów handlowych,
przemysłowych lub do połowów, w tym w szczególności:
– pełnomorskich liniowców pasażerskich, pełnomorskich łodzi
wycieczkowych oraz podobnych jednostek pływających,
zaprojektowanych głównie do przewozu osób; pełnomorskich promów
wszelkiego rodzaju (CN 8901 10 10),
– pełnomorskich tankowców (CN 8901 20 10),
– pełnomorskich chłodniowców, innych niż objęte podpozycją 8901 20
(CN 8901 30 10),
– pozostałych jednostek pływających pełnomorskich do przewozu
towarów oraz pozostałych jednostek pływających pełnomorskich do
przewozu zarówno osób, jak i towarów, z wyłączeniem barek morskich
bez napędu (CN ex 8901 90 10),
– pełnomorskich statków rybackich, pełnomorskich statków przetwórni
oraz pełnomorskich pozostałych jednostek pływających do
przetwarzania lub konserwowania produktów rybołówstwa (CN 8902
00 10),
– pchaczy pełnomorskich (CN 8904 00 91) i holowników pełnomorskich
(CN ex 8904 00 10),
– pełnomorskich lodołamaczy (CN ex 8906 90 10),
b) używanych na morzu statków ratowniczych morskich (CN ex 8905 90 10) i
łodzi ratunkowych (CN ex 8906 90 10),
c) jednostek pływających używanych do rybołówstwa przybrzeżnego (CN ex
8902 00 90);
2) (uchylony)
3) dostaw części do jednostek pływających, o których mowa w pkt 1, i wyposażenia
tych jednostek, jeżeli są w nie wbudowywane lub służą ich eksploatacji;
4) importu części do jednostek pływających, o których mowa w pkt 1, i
wyposażenia tych jednostek, jeżeli są w nie wbudowywane lub służą ich
eksploatacji;
5) importu środków transportu lotniczego oraz części zamiennych do nich
i wyposażenia pokładowego przez przewoźników lotniczych wykonujących
głównie przewozy w transporcie międzynarodowym;
6) dostaw środków transportu lotniczego oraz części zamiennych do nich
i wyposażenia pokładowego dla przewoźników lotniczych wykonujących
głównie przewozy w transporcie międzynarodowym;
7) usług w zakresie kontroli i nadzoru ruchu lotniczego, świadczonych na rzecz
przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie
międzynarodowym;
8) usług związanych z obsługą startu, lądowania, parkowania, obsługą pasażerów
i ładunków oraz innych o podobnym charakterze usług świadczonych na rzecz
przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie
międzynarodowym;
9) usług świadczonych na obszarze portów morskich polegających na obsłudze
środków transportu morskiego lub służących bezpośrednim potrzebom ich
ładunków;
9a) usług świadczonych na obszarze portów morskich, związanych z transportem
międzynarodowym, polegających na obsłudze środków transportu lądowego
oraz żeglugi śródlądowej lub służących bezpośrednim potrzebom ich ładunków;
10) dostaw towarów służących bezpośrednio zaopatrzeniu statków:
a) używanych do żeglugi na pełnym morzu oraz przewożących pasażerów za
opłatą lub używanych dla celów gospodarczych, przemysłowych lub do
połowów,
b) używanych do ratownictwa lub do udzielania pomocy na morzu, lub do
połowów przybrzeżnych, z wyłączeniem dostaw prowiantu na pokład
statków do połowów przybrzeżnych,
c) marynarki wojennej, wypływających z kraju do zagranicznych portów
i przystani;
11) usług ratownictwa morskiego, nadzoru nad bezpieczeństwem żeglugi morskiej
i śródlądowej oraz usług związanych z ochroną środowiska morskiego
i utrzymaniem akwenów portowych i torów podejściowych;
12) usług najmu, dzierżawy, leasingu lub czarteru jednostek pływających, o których
mowa w pkt 1, oraz najmu, dzierżawy, leasingu lub czarteru wyposażenia tych
jednostek;
13) usług najmu, dzierżawy, leasingu lub czarteru środków transportu lotniczego
oraz najmu, dzierżawy, leasingu lub czarteru wyposażenia tych środków
wykorzystywanych przez przewoźników lotniczych wykonujących głównie
przewozy w transporcie międzynarodowym;
14) usług związanych z obsługą jednostek pływających, o których mowa w pkt 1,
należących do armatorów morskich, z wyjątkiem usług świadczonych na cele
osobiste załogi;
15) usług polegających na remoncie, przebudowie lub konserwacji jednostek
pływających, o których mowa w pkt 1, oraz ich części składowych;
16) usług polegających na remoncie, przebudowie lub konserwacji środków
transportu lotniczego oraz ich wyposażenia i sprzętu zainstalowanego na nich,
używanych przez przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy
w transporcie międzynarodowym;
17) pozostałych usług świadczonych na rzecz armatorów morskich lub innych
podmiotów wykonujących przewozy środkami transportu morskiego służących bezpośrednim potrzebom jednostek pływających, o których mowa w pkt 1, lub ich ładunków;
18) dostaw towarów służących zaopatrzeniu środków transportu lotniczego
używanych przez przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy
w transporcie międzynarodowym;
19) usług polegających na wykonywaniu czynności bezpośrednio związanych
z organizacją eksportu towarów, a w szczególności wystawianiu dokumentów
spedytorskich, konosamentów i załatwianiu formalności celnych;
20) usług związanych bezpośrednio z importem towarów, w przypadku gdy wartość
tych usług została włączona do podstawy opodatkowania, zgodnie z art. 30b
ust. 4, z wyjątkiem usług:
a) w zakresie ubezpieczenia towarów,
b) dotyczących importu towarów zwolnionych od podatku;
21) usług związanych bezpośrednio z eksportem towarów:
a) dotyczących towarów eksportowanych polegających na ich pakowaniu,
przewozie do miejsc formowania przesyłek zbiorowych, składowaniu,
przeładunku, ważeniu, kontrolowaniu i nadzorowaniu bezpieczeństwa
przewozu,
b) świadczonych na podstawie umowy maklerskiej, agencyjnej, zlecenia
i pośrednictwa, dotyczących towarów eksportowanych;
22) dostaw towarów do wolnych obszarów celnych lub składów celnych:
a) ustanowionych na terenie lotniczego, morskiego lub rzecznego przejścia
granicznego, przeznaczonych do odprzedaży podróżnym,
b) przeznaczonych do wywozu dla odbiorcy poza terytorium Unii Europejskiej
i objętych procedurą wywozu w rozumieniu przepisów celnych, w tym
także w celu ich kompletacji, pakowania lub formowania przesyłek zbiorowych;
23) usług transportu międzynarodowego;
24) usług polegających na naprawie, uszlachetnianiu, przerobie lub przetwarzaniu towarów;
25) dostaw towarów nabywanych przez podmioty mające siedzibę lub miejsce
zamieszkania albo pobytu na terytorium państwa trzeciego, niebędące
podatnikami w rozumieniu art. 15, jeżeli towary te są przeznaczone do przerobu, uszlachetnienia lub przetworzenia na terytorium kraju, a następnie do wywozu z terytorium Unii Europejskiej, w przypadku gdy podatnik:
a) przekaże nabyty przez podmiot towar podatnikowi, który dokonuje
przerobu, uszlachetnienia lub przetworzenia tego towaru,
b) posiada dowód, że należność za towar została zapłacona i przekazana na
rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium
kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-
-kredytowej, której jest członkiem;
26) dostaw sprzętu komputerowego:
a) dla placówek oświatowych,
b) dla organizacji humanitarnych, charytatywnych lub edukacyjnych w celu
dalszego nieodpłatnego przekazania placówkom oświatowym
– przy zachowaniu warunków, o których mowa w ust. 13–15.
1a. Przez przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy
w transporcie międzynarodowym, o których mowa w ust. 1 pkt 5–8, 13, 16 i 18,
rozumie się przewoźników lotniczych posiadających siedzibę działalności
gospodarczej na terytorium kraju, u których udział:
1) przychodów z działalności w transporcie międzynarodowym w przewozach
ogółem,
2) zrealizowanej liczby lotów w transporcie międzynarodowym w przewozach
ogółem,
3) liczby pasażerów lub ilości przewożonych towarów, lub ilości przewożonych
przesyłek w transporcie międzynarodowym w przewozach ogółem
– wynosił w każdej z tych trzech kategorii w poprzednim roku podatkowym co
najmniej 60%.
1b. W przypadku przewoźników lotniczych rozpoczynających w trakcie danego
roku podatkowego działalność polegającą na międzynarodowych przewozach
lotniczych określenie udziału w każdej z trzech kategorii, o których mowa w ust. 1a,
jest dokonywane na podstawie danych prognozowanych na dany rok podatkowy.
1c. Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego ogłasza do dnia 31 marca danego roku
podatkowego, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Urzędu Lotnictwa
Cywilnego, listę przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy
w transporcie międzynarodowym, o których mowa w ust. 1a, na okres od dnia 1 kwietnia danego roku podatkowego do dnia 31 marca następnego roku podatkowego, na podstawie danych uzyskanych od przewoźników lotniczych.
1d. Przewoźnicy lotniczy przekazują Prezesowi Urzędu Lotnictwa Cywilnego
dane potwierdzające spełnienie kryteriów, o których mowa w ust. 1a, najpóźniej do
dnia 20 lutego danego roku podatkowego.
1e. Na wniosek przewoźnika rozpoczynającego działalność w trakcie danego
roku podatkowego, Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego uwzględnia tego
przewoźnika na liście przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy
w transporcie międzynarodowym, jeżeli spełnia kryteria, o których mowa w ust. 1a,
na podstawie prognozowanych danych uzyskanych od tego przewoźnika. Wpis na listę
jest dokonywany na okres od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu
ogłoszenia obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Urzędu Lotnictwa Cywilnego do
dnia 31 marca następnego roku podatkowego.
1f. Przez przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy
w transporcie międzynarodowym, o których mowa w ust. 1 pkt 5–8, 13, 16 i 18,
rozumie się również przewoźników lotniczych nieposiadających siedziby działalności
gospodarczej na terytorium kraju:
1) uprawnionych do wykonywania przewozów w transporcie międzynarodowym
na podstawie odpowiedniego aktu właściwego organu państwa siedziby tego
przewoźnika, w szczególności koncesji lub certyfikatu przewoźnika lotniczego, lub
2) wpisanych na listę przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy
w transporcie międzynarodowym ogłoszoną przez właściwy organ państwa
siedziby danego przewoźnika.
2. Opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0% podlegają czynności,
o których mowa w ust. 1 pkt 7–18 i 20–22, w przypadku prowadzenia przez podatnika
dokumentacji, z której jednoznacznie wynika, że czynności te zostały wykonane przy
zachowaniu warunków określonych w tym przepisie.
2a. Do usług służących bezpośrednim potrzebom ładunków, o których mowa
w ust. 1 pkt 9, 9a i 17, zalicza się załadunek, wyładunek, przeładunek oraz inne usługi
wykonywane na tych ładunkach niezbędne do wykonania usługi transportu tych
ładunków, z wyjątkiem usług składowania tych ładunków, z tym że usługi składowania ładunków, które stanowią część załadunku, wyładunku lub przeładunku, w części wykonywanej w okresie nieprzekraczającym:
1) 20 dni dla ładunków przewożonych w kontenerach,
2) 60 dni dla pozostałych ładunków
– zalicza się do usług służących bezpośrednim potrzebom ładunków.
3. Przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w ust. 1 pkt 23, rozumie się:
1) przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów:
a) z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu
(przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej,
b) z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca
przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju,
c) z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca
przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej, jeżeli trasa
przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt),
d) z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium państwa członkowskiego innym
niż terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium
Unii Europejskiej lub z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii
Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium państwa
członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym
odcinku przez terytorium kraju;
2) przewóz lub inny sposób przemieszczania osób środkami transportu morskiego,
lotniczego i kolejowego:
a) z miejsca wyjazdu na terytorium kraju do miejsca przyjazdu poza terytorium kraju,
b) z miejsca wyjazdu poza terytorium kraju do miejsca przyjazdu na terytorium kraju,
c) z miejsca wyjazdu poza terytorium kraju do miejsca przyjazdu poza
terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez
terytorium kraju (tranzyt);
3) usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej, związane z usługami,
o których mowa w pkt 1 i 2.
4. Nie jest usługą, o której mowa w ust. 3, przewóz osób lub towarów
w przypadku gdy miejsce wyjazdu (nadania) i miejsce przyjazdu (przeznaczenia) tych
osób lub towarów znajduje się na terytorium kraju, a przewóz poza terytorium kraju
ma wyłącznie charakter tranzytu.
5. Dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa
w ust. 1 pkt 23, są w przypadku transportu:
1) towarów przez przewoźnika lub spedytora – list przewozowy lub dokument
spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski,
konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji
międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że
w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło
przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez
przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt 2;
2) towarów importowanych – oprócz dokumentów, o których mowa w pkt 1,
dokument potwierdzony przez urząd celno-skarbowy, z którego jednoznacznie
wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu
importu towarów;
3) towarów przez eksportera – dowód wywozu towarów;
4) osób – międzynarodowy bilet lotniczy, promowy, okrętowy lub kolejowy,
wystawiony przez przewoźnika na określoną trasę przewozu dla konkretnego pasażera.
6. Dokument, o którym mowa w ust. 5 pkt 3, powinien zawierać co najmniej:
1) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania
eksportera towarów;
2) określenie towarów i ich ilości;
3) potwierdzenie wywozu przez właściwy organ celny.
7. Przez usługi, o których mowa w ust. 1 pkt 24, rozumie się usługi:
1) świadczone bezpośrednio przez podatnika, który sprowadził z terytorium
państwa trzeciego na terytorium kraju towary objęte procedurą uszlachetniania
czynnego w celu ich naprawy, uszlachetnienia, przerobu lub przetworzenia,
jeżeli towary te zostaną wywiezione z terytorium kraju poza terytorium Unii
Europejskiej zgodnie z warunkami określonymi w przepisach celnych;
2) polegające na pośredniczeniu między podmiotem mającym siedzibę lub miejsce
zamieszkania albo pobytu na terytorium państwa trzeciego niebędącym
podatnikiem, w rozumieniu art. 15, a podatnikiem, o którym mowa w pkt 1, gdy
pośrednik otrzymuje prowizję lub inne wynagrodzenie od którejkolwiek ze stron
zawartego kontraktu dotyczącego usług określonych w pkt 1, pod warunkiem
posiadania kopii dokumentów potwierdzających powrotny wywóz towarów
z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej;
3) świadczone przez innych podatników na zlecenie podatnika, o którym mowa
w pkt 1, polegające wyłącznie na naprawie, uszlachetnieniu, przerobie lub
przetworzeniu towarów sprowadzonych w tym celu przez podatnika określonego
w pkt 1, pod warunkiem:
a) uzyskania oświadczenia od zleceniodawcy, że towar, który powstał
w wyniku wykonania tej usługi, zostanie wywieziony z terytorium kraju
poza terytorium Unii Europejskiej,
b) posiadania szczegółowego rozliczenia tych usług zgodnie z treścią
dokumentów celnych, których kopie powinny być w posiadaniu tych
podatników, potwierdzających powrotny wywóz towarów z terytorium
kraju poza terytorium Unii Europejskiej;
4) polegające na naprawie, uszlachetnieniu, przerobie lub przetworzeniu towarów
sprowadzonych z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju, które zostały
objęte procedurą uszlachetniania czynnego w rozumieniu przepisów celnych,
świadczone przez podatników na zlecenie podmiotów mających siedzibę lub
miejsce zamieszkania albo pobytu na terytorium państwa trzeciego niebędących
podatnikami, w rozumieniu art. 15, w ramach kontraktów wielostronnych, jeżeli:
a) naprawiony, uszlachetniony, przerobiony lub przetworzony przez tych
podatników towar został sprowadzony z terytorium państwa trzeciego na
terytorium kraju przez podatnika będącego również stroną tego kontraktu,
b) podatnik posiada szczegółowe rozliczenie wykonanych usług zgodnie
z dokumentami celnymi potwierdzającymi wywóz towarów z terytorium
kraju poza terytorium Unii Europejskiej oraz kopie tych dokumentów celnych.
8. Przepisy ust. 7 pkt 2–4 stosuje się, jeżeli podatnik spełni określone w nich
warunki oraz otrzyma całość lub co najmniej 50% zapłaty przed upływem 60 dni, licząc od daty wywozu z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej towaru
będącego przedmiotem świadczonych usług, z tym że spełnienie warunków także po
upływie tego terminu uprawnia podatnika do dokonania korekty kwoty podatku
należnego w złożonej deklaracji podatkowej, w której wykazano usługę.
9. Przez usługi, o których mowa w ust. 1 pkt 24, rozumie się również usługi
polegające na przerobie, uszlachetnieniu lub przetworzeniu, świadczone na zlecenie
podmiotów mających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium
kraju, w przypadku gdy:
1) wykonywane przez podatnika usługi dotyczą towarów nabytych lub
zaimportowanych w tym celu na terytorium Unii Europejskiej;
2) podatnik posiada dowód, że należność za usługę została zapłacona i przekazana
na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju
lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej,
której jest członkiem;
3) podatnik posiada dokument potwierdzający wywóz towaru z terytorium kraju
poza terytorium Unii Europejskiej, którego usługa dotyczy.
10. Przepis ust. 9 stosuje się pod warunkiem, że podatnik otrzyma dokument
potwierdzający wywóz towaru z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej,
nie później jednak niż 40. dnia, licząc od daty wykonania usługi; otrzymanie
dokumentu potwierdzającego wywóz towaru z terytorium kraju poza terytorium Unii
Europejskiej w terminie późniejszym uprawnia podatnika do dokonania korekty
kwoty podatku należnego w złożonej deklaracji podatkowej, w której wykazano usługę.
11. Jeżeli towar, który powstał w wyniku czynności, o których mowa w ust. 9,
został zbyty na terytorium kraju, podatnicy, którzy dokonali tych czynności, są
obowiązani do zapłacenia podatku według stawki właściwej dla dostawy tego towaru,
przy czym podatek ustala się od wartości rynkowej towaru pomniejszonej o kwotę podatku.
12. Przepis ust. 1 pkt 25 stosuje się pod warunkiem, że podatnik otrzyma zapłatę,
nie później jednak niż 40. dnia, licząc od dnia wydania towaru; otrzymanie zapłaty
w terminie późniejszym uprawnia podatnika do dokonania korekty kwoty podatku należnego.
13. Opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0% podlegają towary
wymienione w załączniku nr 8 do ustawy.
14. Dokonujący dostawy, o której mowa w ust. 1 pkt 26, stosuje stawkę podatku
0%, pod warunkiem:
1) posiadania stosownego zamówienia potwierdzonego przez organ nadzorujący
daną placówkę oświatową, zgodnie z odrębnymi przepisami – w przypadku
dostawy, o której mowa w ust. 1 pkt 26 lit. a;
2) posiadania kopii umowy o nieodpłatnym przekazaniu sprzętu komputerowego
placówce oświatowej oraz posiadania stosownego zamówienia potwierdzonego
przez organ nadzorujący placówkę oświatową, zgodnie z odrębnymi przepisami
– w przypadku dostawy, o której mowa w ust. 1 pkt 26 lit. b.
15. Dostawca obowiązany jest przekazać kopię dokumentów, o których mowa
w ust. 14, do właściwego urzędu skarbowego.
16. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze
rozporządzenia:
1) dokumenty, o których mowa w ust. 5 pkt 2,
2) dane, które powinny zawierać dokumenty, o których mowa w ust. 5 pkt 3,
3) wzór dokumentu, o którym mowa w ust. 5 pkt 2,
4) dokumenty, dane, które powinna zawierać dokumentacja, o której mowa w ust. 2
– uwzględniając specyfikę wykonywania niektórych czynności, konieczność
zapewnienia prawidłowej identyfikacji usługi na potrzeby rozliczenia podatku oraz
przepisy Unii Europejskiej.

art. 84. więcej Art. 84. 1. Podatnicy świadczący usługi w zakresie handlu, którzy dokonują
sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej od podatku lub opodatkowanej według
różnych stawek, a nie są obowiązani prowadzić ewidencji, o której mowa w art. 111
ust. 1, mogą w celu obliczenia kwoty podatku należnego dokonać podziału sprzedaży
towarów w danym okresie rozliczeniowym w proporcjach wynikających
z udokumentowanych zakupów z tego okresu, w którym dokonano zakupu. Do
obliczenia tych proporcji przyjmuje się wyłącznie towary przeznaczone do dalszej
sprzedaży według cen uwzględniających podatek.
2. Jeżeli podatnik podjął lub wznowił działalność wymienioną w ust. 1, podział
sprzedaży może być dokonany przy zastosowaniu do obrotu danego okresu
rozliczeniowego procentowych wskaźników podziału udokumentowanych zakupów,
dokonanych w okresie rozliczeniowym przed zakończeniem okresu rozliczeniowego,
w którym podjęto lub wznowiono działalność.

art. 85. więcej Art. 85. W przypadku świadczenia przez podatnika usług, w tym w zakresie
handlu i gastronomii, kwota podatku należnego może być obliczana jako iloczyn
wartości dostawy i stawki:
1) 18,03% – dla towarów i usług objętych stawką podatku 22%;
2) 6,54% – dla towarów i usług objętych stawką podatku 7%;
3) 4,76% – dla towarów i usług objętych stawką podatku 5%.

art. 86. więcej Art. 86. 1. W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do
wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15,
przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
2. Kwotę podatku naliczonego stanowi:
1) suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika
z tytułu:
a) nabycia towarów i usług,
b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub
wykonaniem usługi;
2) w przypadku importu towarów – kwota podatku:
a) wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego,
b) należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a,
c) wynikająca z deklaracji importowej, w przypadku, o którym mowa
w art. 33b;
3) zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;
4) kwota podatku należnego z tytułu:
a) świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem
jest ich usługobiorca,
b) dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest
ich nabywca,
c) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9,
d) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11;
5) (uchylony)
6) różnica podatku, o której mowa w art. 30c ust. 2 i art. 37;
7) u podatnika, o którym mowa w art. 16, kwota stanowiąca równowartość 22%
kwoty należnej z tytułu dostawy nowego środka transportu, nie wyższa jednak
niż kwota podatku zawartego w fakturze stwierdzającej nabycie tego środka lub
dokumencie celnym, albo podatku zapłaconego przez tego podatnika od
wewnątrzwspólnotowego nabycia tego środka.
2a. W przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów
wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż
działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie
art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku,
o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do
działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego,
o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu
wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej,
zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien
najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i
dokonywanych przez niego nabyć.
2b. Sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej
przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:
1) zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku
naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego
proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności
gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2) obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na
działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym
mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności
gospodarczej nie jest możliwe.
2c. Przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać
w szczególności następujące dane:
1) średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane
z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób
wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2) średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane
z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych
przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3) roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika
z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej
działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym
charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika
działalności innej niż gospodarcza;
4) średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej
w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności
gospodarczej i poza tą działalnością.
2d. W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa
w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.
2e. Podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie
działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu
obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a,
przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem
urzędu skarbowego w formie protokołu.
2f. Przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do
wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za
poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.
2g. Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę
zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a
i 10 stosuje się odpowiednio.
2h. W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji
wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie
z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie
najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności
i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny
sposób określenia proporcji.
3. (uchylony)
4. (uchylony)
5. (uchylony)
5a. (uchylony)
5b. (uchylony)
5c. (uchylony)
6. (uchylony)
7. (uchylony)
7a. (uchylony)
7b. W przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw
wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej
majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów
wykonywanej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów
osobistych, o których mowa w art. 8 ust. 2, gdy przypisanie tych nakładów w całości
do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego
oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość jest
wykorzystywana do celów działalności gospodarczej.
8. Podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę
podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary
i usługi dotyczą:
1) dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju,
jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na
terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek
odliczonego podatku z tymi czynnościami;
2) (uchylony)
3) dostawy towarów, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16.
9. Podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę
podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary
i usługi dotyczą czynności zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7
oraz pkt 37–41, wykonywanych na terytorium kraju, w przypadku gdy miejscem
świadczenia tych usług zgodnie z art. 28b lub art. 28l jest terytorium państwa trzeciego
lub gdy usługi dotyczą bezpośrednio towarów eksportowanych, pod warunkiem że
podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi
czynnościami.
10. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego
powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub
importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.
10a. (uchylony)
10b. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego
w przypadkach, o których mowa w:
1) ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres,
w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny;
2) ust. 2 pkt 4 lit. c – powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik:
a) otrzyma fakturę dokumentującą dostawę towarów, stanowiącą u niego
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie trzech miesięcy od
upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał
obowiązek podatkowy,
b) uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego
nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany
rozliczyć ten podatek, nie później niż w terminie 3 miesięcy od upływu
miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy;
3) ust. 2 pkt 4 lit. a, b i d – powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik
uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji
podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, nie później niż
w terminie 3 miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych
towarów lub usług powstał obowiązek podatkowy.
10c. Przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty
uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi.
10d. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego
powstaje:
1) w przypadku stosowania w imporcie towarów uproszczenia, o którym mowa w
art. 182 unijnego kodeksu celnego – za okres rozliczeniowy, w którym podatnik
dokonał wpisu do rejestru zgłaszającego; obniżenie kwoty podatku należnego
następuje pod warunkiem dokonania przez podatnika zapłaty podatku
wykazanego w dokumencie celnym stanowiącym zgłoszenie uzupełniające
dotyczące tego okresu rozliczeniowego, z zastrzeżeniem art. 33a;
2) w przypadku decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34 –
w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał decyzję; obniżenie kwoty
podatku należnego następuje pod warunkiem dokonania przez podatnika zapłaty
podatku wynikającego z decyzji.
10e. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego
w odniesieniu do nabytych przez małego podatnika towarów i usług, w okresie
stosowania przez niego metody kasowej, powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za
okres, w którym podatnik dokonał zapłaty za te towary i usługi.
10f. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego
w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 16, powstaje w rozliczeniu za okres,
w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonanej przez niego
wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.
10g. W przypadku nieotrzymania w terminie, o którym mowa w ust. 10b pkt 2
lit. a, faktury dokumentującej dostawę towarów, stanowiącą u podatnika
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, podatnik jest obowiązany do
odpowiedniego pomniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres,
w którym upłynął ten termin.
10h. Otrzymanie przez podatnika faktury dokumentującej dostawę towarów,
stanowiącą u podatnika wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie
późniejszym niż określony w ust. 10b pkt 2 lit. a, upoważnia podatnika do
odpowiedniego powiększenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okres
rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał tę fakturę.
10i. W przypadku uwzględnienia przez podatnika kwoty podatku należnego w
deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, w terminie
późniejszym niż określony w ust. 10b pkt 2 lit. b i pkt 3, podatnik może odpowiednio
zwiększyć kwotę podatku naliczonego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w
odniesieniu do którego nie upłynął jeszcze termin do złożenia deklaracji podatkowej.
11. Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach
określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji
podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.
12. (uchylony)
12a. (uchylony)
13. Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę
podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on
obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za
okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później
jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do
obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.
13a. Jeżeli podatnik w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowego nabycia
towarów, dostawy towarów oraz świadczenia usług, dla których zgodnie
z art. 17 podatnikiem jest nabywca towarów lub usług, nie dokonał obniżenia kwoty
podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa
w ust. 10 i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty
deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty
podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od końca roku,
w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.
14. W przypadku podatników obowiązanych do dokonywania korekt kwot
podatku naliczonego, o których mowa w art. 91 ust. 1 i 2, część kwoty podatku
naliczonego obniżającą kwotę podatku należnego oblicza się w oparciu o proporcję
właściwą dla roku podatkowego, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty
podatku należnego niezależnie od terminu obniżenia kwoty podatku.
15. Do uprawnienia, o którym mowa w ust. 13, stosuje się odpowiednio art. 81b
Ordynacji podatkowej.
16. (uchylony)
17. (uchylony)
18. (uchylony)
19. Jeżeli w okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywał czynności
opodatkowanych na terytorium kraju oraz nie wykonywał czynności poza terytorium
kraju kwotę podatku naliczonego może przenieść do rozliczenia na następny okres
rozliczeniowy.
19a. W przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał fakturę korygującą,
o której mowa w art. 29a ust. 13 i 14, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty
podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę fakturę korygującą otrzymał.
Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego
określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu
przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu
za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.
19b. W przypadku, o którym mowa w art. 29a ust. 15 pkt 4, nabywca towaru lub
usługi jest obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za
okres, w którym dowiedział się o warunkach, na jakich transakcja została
zrealizowana.
20. (uchylony)
21. (uchylony)
22. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze
rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia
proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych
podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na
podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego
sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności
przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Art. 86a. 1. W przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi
kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:
1) wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2) należnego z tytułu:
a) świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem
jest ich usługobiorca,
b) dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest
ich nabywca,
c) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3) należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
4) wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej
w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa
w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
2. Do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa
w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:
1) nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich
części składowych;
2) używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub
innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż
wymienione w pkt 3;
3) nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu,
wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji
tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub
używaniem tych pojazdów.
3. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania:
1) w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
a) wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
b) konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie
z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów
o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2) do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi
towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych
towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie
do działalności gospodarczej podatnika.
4. Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do
działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:
1) sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony
w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2) konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych
z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych
z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
5. Warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się
w przypadku pojazdów samochodowych:
1) przeznaczonych wyłącznie do:
a) odprzedaży,
b) sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
c) oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy,
leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
– jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów
stanowi przedmiot działalności podatnika;
2) w odniesieniu do których:
a) kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik
oblicza zgodnie z ust. 1 lub
b) podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego
o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.
6. Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia
wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej
podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej
działalności.
7. Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:
1) numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
2) dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
3) stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia
prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień
zakończenia prowadzenia ewidencji;
4) wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego
wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:
a) kolejny numer wpisu,
b) datę i cel wyjazdu,
c) opis trasy (skąd – dokąd),
d) liczbę przejechanych kilometrów,
e) imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem
– potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego
w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona
podatnikiem;
5) liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego
oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.
8. W przypadku gdy pojazd samochodowy jest udostępniany osobie niebędącej
pracownikiem podatnika, wpis, o którym mowa w ust. 7 pkt 4:
1) jest dokonywany przez osobę, która udostępnia pojazd;
2) obejmuje:
a) kolejny numer wpisu,
b) datę i cel udostępnienia pojazdu,
c) stan licznika na dzień udostępnienia pojazdu,
d) liczbę przejechanych kilometrów,
e) stan licznika na dzień zwrotu pojazdu,
f) imię i nazwisko osoby, której udostępniony został pojazd.
9. Do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:
1) pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń,
który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub
trwałą przegrodą:
a) klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju:
wielozadaniowy, van lub
b) z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
2) pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę
kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu
ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
3) pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych
przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
a) agregat elektryczny/spawalniczy,
b) do prac wiertniczych,
c) koparka, koparko-spycharka,
d) ładowarka,
e) podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
f) żuraw samochodowy
– jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym
wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.
10. Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:
1) pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego
przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego
zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu
zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;
2) pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami
o ruchu drogowym.
11. W przypadku gdy w pojeździe samochodowym, dla którego wydano
zaświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 1, zostały wprowadzone zmiany,
w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 9 pkt 1 lub 2,
uznaje się, że pojazd nie jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej:
1) od dnia wprowadzenia zmian,
2) jeżeli nie można określić dnia wprowadzenia zmian:
a) od okresu rozliczeniowego, w którym podatnik po raz pierwszy odliczył
podatek naliczony od wydatków związanych z tym pojazdem
samochodowym, z zastrzeżeniem lit. b,
b) od okresu rozliczeniowego następującego po okresie rozliczeniowym, dla
którego podatnik wykaże, że pojazd samochodowy spełniał wymagania,
o których mowa w ust. 9 pkt 1 lub 2
– chyba że zachodzi przypadek, o którym mowa w ust. 4 pkt 1.
12. Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy
samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu,
mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach
w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.
13. W przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12,
uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności
gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.
14. W przypadku zmiany wykorzystywania pojazdu samochodowego podatnik
jest obowiązany do aktualizacji informacji, o której mowa w ust. 12, najpóźniej przed
dniem, w którym dokonuje tej zmiany.
15. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór informacji, o której mowa w ust. 12, uwzględniając potrzebę
zawarcia w niej danych pozwalających na identyfikację pojazdu samochodowego,
w szczególności marki, modelu pojazdu i jego numeru rejestracyjnego, jak również
daty poniesienia pierwszego wydatku związanego z danym pojazdem, oraz
uwzględniając potrzebę umożliwienia prawidłowej aktualizacji złożonej informacji.
16. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze
rozporządzenia, inne niż określone w ust. 9 pojazdy samochodowe, o których mowa
w ust. 4 pkt 2, uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej
podatnika, wymagania dla tych pojazdów samochodowych oraz dokumenty
potwierdzające spełnienie wymagań, uwzględniając specyfikę ich konstrukcji oraz ich
zastosowanie, a w przypadku pojazdów mających więcej niż jeden rząd siedzeń –
również wymóg, aby dopuszczalna masa całkowita była większa niż 3 tony.
17. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze
rozporządzenia, inne niż wskazane w ust. 5 przypadki, w których nie stosuje się
warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, uwzględniając specyfikę
prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej oraz konieczność
przeciwdziałania nadużyciom wynikającym z wykorzystywania pojazdów do celów
innych niż związane z działalnością gospodarczą.

art. 87. więcej Art. 87. 1. W przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa
w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego,
podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne
okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.
2. Zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6 i 6a, następuje w terminie 60
dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w
banku mającym siedzibę na terytorium kraju albo na rachunek podatnika
w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazany
w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, lub na
wskazany przez podatnika rachunek banku mającego siedzibę na terytorium kraju lub
na rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jako zabezpieczenie udzielanego przez ten bank lub przez tę kasę kredytu, na podstawie złożonego przez podatnika do naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do złożenia deklaracji
podatkowej, pisemnego, nieodwołalnego upoważnienia organu podatkowego,
potwierdzonego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową
udzielających kredytu, do przekazania tego zwrotu. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga
dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten
termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanej w
ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej lub
postępowania podatkowego. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą
zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca
należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej
stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.
2a. W przypadku wydłużenia terminu na podstawie ust. 2 zdanie drugie, urząd
skarbowy na wniosek podatnika dokonuje zwrotu różnicy podatku w terminie
wymienionym w ust. 2 zdanie pierwsze, jeżeli podatnik wraz z wnioskiem złoży
w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe w kwocie odpowiadającej kwocie
wnioskowanego zwrotu podatku. Jeżeli wniosek wraz z zabezpieczeniem został
złożony na 13 dni przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 2, lub później,
zwrotu dokonuje się w terminie 14 dni od dnia złożenia tego zabezpieczenia.
2b. Weryfikacja zasadności zwrotu różnicy podatku może obejmować
sprawdzenie rozliczenia podatnika, rozliczeń innych podmiotów biorących udział w
obrocie towarami lub usługami, będącymi przedmiotem rozliczenia podatnika, oraz
sprawdzenie zgodności tych rozliczeń z faktycznym przebiegiem transakcji.
2c. Naczelnik urzędu skarbowego przedłuża podatnikowi termin zwrotu różnicy
podatku, o którym mowa w ust. 2, 5a i 6, na podstawie żądania zgłoszonego przez
Komendanta Głównego Policji, Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Szefa
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Prokuratora Generalnego w związku z
prowadzonym postępowaniem na okres wskazany w żądaniu, nie dłuższy niż 3
miesiące. Żądanie zawiera uzasadnienie. Przepis ust. 2 zdanie trzecie stosuje się
odpowiednio.
3. (uchylony)
3a. (uchylony)
4. (uchylony)
4a. Zabezpieczenie majątkowe, o którym mowa w ust. 2a, może być złożone
w formie:
1) gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej;
2) poręczenia banku;
3) weksla z poręczeniem wekslowym banku;
4) czeku potwierdzonego przez krajowy bank wystawcy czeku;
5) papierów wartościowych na okaziciela o określonym terminie wykupu
wyemitowanych przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski, bankowych
papierów wartościowych i listów zastawnych o określonym terminie wykupu,
wyemitowanych we własnym imieniu i na własny rachunek przez podmiot
mogący być gwarantem lub poręczycielem zgodnie z przepisami Ordynacji
podatkowej.
4b. Zabezpieczenie majątkowe, o którym mowa w ust. 2a, dotyczące zwrotu
podatku w wysokości nie większej niż wyrażonej w złotych kwocie odpowiadającej
równowartości 1000 euro, może być złożone w formie weksla. Przeliczenia kwoty
wyrażonej w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez
Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy okresu rozliczeniowego, którego
dotyczy zwrot podatku, w zaokrągleniu do pełnych złotych.
4c. Do zabezpieczeń majątkowych, o których mowa w ust. 2a, przepisy art. 33e–
33g Ordynacji podatkowej stosuje się odpowiednio.
4d. Naczelnik urzędu skarbowego odmawia przyjęcia zabezpieczenia, jeżeli
stwierdzi, że złożone zabezpieczenie:
1) nie zapewni pokrycia w całości wypłacanej kwoty zwrotu, o której mowa
w ust. 2a, lub
2) nie zapewni w sposób pełny pokrycia w terminie wypłacanej kwoty zwrotu –
w przypadku zabezpieczenia z określonym terminem ważności.
4e. Zabezpieczenie majątkowe zostaje zwolnione w dniu następującym po dniu:
1) zakończenia przez organ podatkowy weryfikacji, o której mowa w ust. 2 –
w przypadku zabezpieczenia, o którym mowa w ust. 2a;
2) w którym upłynęło 180 dni od dnia złożenia deklaracji podatkowej, w której była
wykazana kwota zwrotu podatku – w przypadku, o którym mowa w ust. 5a.
4f. Zwolnienia zabezpieczenia nie dokonuje się:
1) w przypadku wszczęcia, zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej:
a) postępowania podatkowego w zakresie rozliczenia, którego dotyczy
zabezpieczenie – do czasu zakończenia tego postępowania, lub
b) kontroli podatkowej w zakresie rozliczenia, którego dotyczy zabezpieczenie
– do upływu terminu 3 miesięcy od dnia zakończenia kontroli, jeżeli w tym
terminie nie wszczęto postępowania podatkowego;
2) w przypadku wszczęcia kontroli celno-skarbowej w zakresie rozliczenia, którego
dotyczy zabezpieczenie – do upływu terminu 3 miesięcy od dnia zakończenia tej
kontroli, a jeżeli w tym terminie doszło do przekształcenia kontroli celnoskarbowej w postępowanie podatkowe w zakresie rozliczenia, którego dotyczy
zabezpieczenie – do zakończenia tego postępowania;
3) w przypadku stwierdzenia, że podatnik w złożonej deklaracji podatkowej
wykazał kwotę zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego
nienależną lub wyższą od kwoty należnej i ją otrzymał – do czasu uregulowania
powstałej zaległości podatkowej.
5. Podatnikom dokonującym dostawy towarów lub świadczenia usług poza
terytorium kraju i niedokonującym sprzedaży opodatkowanej przysługuje zwrot
kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1, w terminie określonym w ust. 2 zdanie pierwsze. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a–2c oraz
ust. 4a–4f stosuje się odpowiednio.
5a. W przypadku gdy podatnik nie wykonał w okresie rozliczeniowym czynności
opodatkowanych na terytorium kraju oraz czynności wymienionych w art. 86 ust. 8
pkt 1, podatnikowi przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego, podlegającego
odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą
na terytorium kraju lub poza tym terytorium, w terminie 180 dni od dnia złożenia
rozliczenia, z zastrzeżeniem art. 86 ust. 19. Na pisemny wniosek podatnika urząd
skarbowy dokonuje zwrotu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie 60 dni,
jeżeli podatnik złoży w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe. Przepisy ust.
2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a–2c oraz ust. 4a–4f stosuje się odpowiednio.
6. Urząd skarbowy jest obowiązany dokonać zwrotu różnicy podatku, o której
mowa w ust. 2, w terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, w przypadku
gdy łącznie spełnione są następujące warunki:
1) kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, z wyłączeniem
kwoty podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w ust. 1, nierozliczonej w poprzednich okresach rozliczeniowych i wykazanej w deklaracji, wynikają z:
a) faktur dokumentujących kwoty należności, które zostały w całości
zapłacone za pośrednictwem rachunku bankowego podatnika w banku
mającym siedzibę na terytorium kraju albo rachunku podatnika w
spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem,
wskazanego w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach,
b) faktur, innych niż wymienione w lit. a, dokumentujących należności, jeżeli
łączna kwota tych należności nie przekracza 15 000 zł,
c) dokumentów celnych, deklaracji importowej oraz decyzji, o których mowa
w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34, i zostały przez podatnika zapłacone,
d) importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33a, wewnątrzwspólnotowego
nabycia towarów, świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich
usługobiorca, lub dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich
nabywca, jeżeli w deklaracji podatkowej została wykazana kwota podatku
należnego od tych transakcji,
2) kwota podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w ust. 1,
nierozliczona w poprzednich okresach rozliczeniowych i wykazana w deklaracji
nie przekracza 3000 zł,
3) podatnik złoży w urzędzie skarbowym, nie później niż w dniu złożenia
deklaracji, potwierdzenie zapłaty należności, o których mowa w pkt 1 lit. a,
4) podatnik przez kolejne 12 miesięcy poprzedzających bezpośrednio okres, w
rozliczeniu za który występuje z wnioskiem o zwrot w terminie 25 dni:
a) był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
b) składał za każdy okres rozliczeniowy deklaracje, o których mowa w art. 99 ust. 1–3
– przy czym przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a–2c oraz ust. 4a–4f stosuje
się odpowiednio.
6a. Na wniosek podatnika, zawarty w złożonej deklaracji podatkowej, urząd
skarbowy jest obowiązany dokonać zwrotu różnicy podatku, o której mowa w ust. 2,
na rachunek VAT podatnika w terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia.
6b. Zwrot różnicy podatku, o którym mowa w ust. 6a, jest dokonywany przez
urząd skarbowy przy użyciu komunikatu przelewu, o którym mowa w art. 108a ust. 3,
w którym urząd skarbowy wskazuje w miejsce informacji, o których mowa w art. 108a
ust. 3:
1) pkt 1 i 2 – kwotę odpowiadającą zwracanej kwocie różnicy podatku;
2) pkt 3 – okres rozliczeniowy, którego dotyczy wniosek o zwrot;
3) pkt 4 – numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby
podatku.
7. Różnicę podatku niezwróconą przez urząd skarbowy w terminach, o których
mowa w ust. 2 zdanie pierwsze i ust. 5a, traktuje się jako nadpłatę podatku
podlegającą oprocentowaniu w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.
8. (uchylony)
9. (uchylony)
10. Do zwrotu różnicy podatku podatnikowi, o którym mowa w art. 16, stosuje
się odpowiednio przepisy ust. 2–2c, 6 i 7.
10a. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 2, powinno zawierać co najmniej:
1) datę wystawienia;
2) imię i nazwisko lub nazwę podatnika, nazwę banku lub spółdzielczej kasy
oszczędnościowo-kredytowej udzielających kredytu oraz ich adresy;
3) numery identyfikacji podatkowej podatnika i banku lub spółdzielczej kasy
oszczędnościowo-kredytowej;
4) rachunek banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, na który
ma być przekazany zwrot;
5) wskazanie deklaracji podatkowej, której dotyczy upoważnienie;
6) wskazanie kwoty zwrotu podatku, która ma być przekazana jako zabezpieczenie kredytu;
7) podpis podatnika.
11. (uchylony)
12. (uchylony)
13. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze
rozporządzenia:
1) szczegółowy sposób przyjmowania zabezpieczeń, o których mowa w ust. 2a,
2) inne niż wymienione w ust. 4a formy zabezpieczeń oraz sposób ich przyjmowania
– uwzględniając konieczność zabezpieczenia zwracanej kwoty podatku.

art. 88. więcej Art. 88. 1. Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje
się do nabywanych przez podatnika:
1) (uchylony)
2) (uchylony)
3) (uchylony)
4) usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem:
a) (uchylona)
b) nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez
podatników świadczących usługi przewozu osób.
5) (uchylony)
1a. Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do
wydatków, o których mowa w art. 29a ust. 7 pkt 3.
2. (uchylony)
3. (uchylony)
3a. Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy
podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:
1) sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
a) wystawionymi przez podmiot nieistniejący;
b) (uchylona)
2) transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest
zwolniona od podatku;
3) (uchylony)
4) wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
a) stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej
tych czynności,
b) podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych
pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
c) potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58
i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności;
5) faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi
przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
6) (uchylony)
7) wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do
czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na
fakturze – w części dotyczącej tych czynności.
3b. Przepis ust. 3a stosuje się odpowiednio do duplikatów faktur.
4. Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się
również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni,
zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.
5. (uchylony)
6. Nie stanowi podstawy do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku
należnego kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c,
w przypadku opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym
mowa w art. 25 ust. 2, na terytorium kraju z powodu podania numeru, o którym mowa
w art. 97 ust. 10, w sytuacji gdy towary w momencie zakończenia ich wysyłki lub
transportu znajdują się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Art. 88a. (uchylony).

art. 89. więcej Art. 89. 1. W odniesieniu do:
1) przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych oraz członków
personelu tych przedstawicielstw i urzędów, a także innych osób zrównanych
z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, jeżeli nie
są obywatelami polskimi i nie mają stałego pobytu na terytorium kraju,
2) Sił Zbrojnych Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego oraz Sił Zbrojnych
Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego uczestniczących w Partnerstwie
dla Pokoju, wielonarodowych Kwater i Dowództw i ich personelu cywilnego,
3) podmiotów nieposiadających siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca
prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywano transakcji
gospodarczych, stałego miejsca zamieszkania lub zwykłego miejsca pobytu na
terytorium kraju, niedokonujących sprzedaży na terytorium kraju,
4) podatników i podmiotów zagranicznych, zidentyfikowanych na potrzeby
procedury szczególnej rozliczania VAT, o której mowa w dziale XII
w rozdziałach 6a i 7, nieposiadających na terytorium kraju siedziby działalności
gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej
– mogą być zastosowane zwroty podatku na warunkach określonych w ust. 1a–1g oraz
w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 2, 3 i 5.
1a. Podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 3, mogą ubiegać się o zwrot podatku
w odniesieniu do nabytych przez nie na terytorium kraju towarów i usług lub
w odniesieniu do towarów, które były przedmiotem importu na terytorium kraju, jeżeli
te towary i usługi były przez te podmioty wykorzystywane do wykonywania czynności
dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego
na terytorium państwa, w którym rozliczają one podatek od wartości dodanej lub
podatek o podobnym charakterze, innym niż terytorium kraju.
1b. W przypadku gdy towary lub usługi, od których podatnik podatku od
wartości dodanej lub innego podatku o podobnym charakterze ubiega się o zwrot
podatku, były wykorzystywane tylko częściowo do wykonywania czynności dających
prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na
terytorium państwa, w którym rozlicza on podatek od wartości dodanej lub podatek
o podobnym charakterze, innym niż terytorium kraju – podatnikowi przysługuje zwrot
podatku w proporcji, w jakiej towary lub usługi związane są z wykonywaniem
czynności dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku
naliczonego. Podatnik ubiegający się o zwrot podatku jest obowiązany w składanym
wniosku przy określaniu wnioskowanej kwoty zwrotu podatku uwzględnić proporcję
obliczoną zgodnie ze zdaniem pierwszym.
1c. Podmiotom, o których mowa w ust. 1 pkt 3, nie przysługuje zwrot podatku
w odniesieniu do kwot podatku:
1) zafakturowanych niezgodnie z przepisami ustawy oraz przepisami
wykonawczymi wydanymi na jej podstawie;
2) dotyczących czynności, o których mowa w art. 2 pkt 8 lit. b i art. 13;
3) w odniesieniu do których, zgodnie z przepisami ustawy oraz przepisami
wykonawczymi wydanymi na jej podstawie, nie przysługuje podatnikom,
o których mowa w art. 15, prawo do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego.
1d. Podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 3, składają wnioski o dokonanie
zwrotu podatku:
1) za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w przypadku gdy podmioty te
posiadają siedzibę działalności gospodarczej na terytorium państwa
członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2) na piśmie, zgodnie ze wzorem określonym w rozporządzeniu wydanym na
podstawie ust. 5, w przypadku gdy podmioty te nie posiadają siedziby
działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego innym niż
terytorium kraju.
1e. W przypadku gdy proporcja, o której mowa w ust. 1b, ulegnie zmianie po
złożeniu wniosku o zwrot podatku – podatnik:
1) uwzględnia zmianę tej proporcji oraz dokonuje odpowiedniej korekty kwot
podatku do zwrotu wynikającej ze zmiany tej proporcji we wniosku o zwrot
podatku składanym w roku podatkowym następującym po roku podatkowym,
za który lub którego część złożony został ten wniosek;
2) składa korektę wniosku o zwrot podatku, jeżeli w roku podatkowym
następującym po roku podatkowym, za który lub którego część złożony został
ten wniosek, podatnik nie występuje o zwrot podatku.
1f. Od kwoty podatku niezwróconej przez urząd skarbowy podmiotom, o których
mowa w ust. 1 pkt 3, w terminach określonych w rozporządzeniu wydanym na
podstawie ust. 5 naliczane są odsetki.
1g. Kwoty zwrotu podatku uzyskane nienależnie przez podmioty, o których
mowa w ust. 1 pkt 3, podlegają zwrotowi do urzędu skarbowego wraz z należnymi
odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych. W przypadku
niezwrócenia kwoty zwrotu podatku uzyskanej nienależnie wraz z należnymi
odsetkami, podmiotom, o których mowa w ust. 1 pkt 3, nie przysługują żadne dalsze
zwroty do wysokości niezwróconej kwoty wraz z odsetkami.
1h. Podatnik, o którym mowa w art. 15, ubiegający się o zwrot podatku od
wartości dodanej w odniesieniu do nabytych przez niego towarów i usług lub
w odniesieniu do zaimportowanych przez niego towarów wykorzystywanych do
wykonywania czynności dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego
o kwotę podatku naliczonego na terytorium kraju, składa wniosek za pomocą środków komunikacji elektronicznej o dokonanie takiego zwrotu za pośrednictwem właściwego dla podatnika naczelnika urzędu skarbowego do właściwego państwa członkowskiego.
1i. Wniosek o dokonanie zwrotu, o którym mowa w ust. 1h, nie jest
przekazywany do właściwego państwa członkowskiego w przypadku gdy w okresie,
do którego odnosi się wniosek, podatnik:
1) nie był podatnikiem, o którym mowa w art. 15;
2) dokonywał wyłącznie dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od
podatku innych niż transakcje, do których stosuje się art. 86 ust. 9;
3) był podatnikiem, u którego sprzedaż była zwolniona od podatku na podstawie art. 113.
1j. Naczelnik urzędu skarbowego wydaje postanowienie, na które służy
zażalenie, o nieprzekazaniu do właściwego państwa członkowskiego wniosku
o dokonanie zwrotu, o którym mowa w ust. 1h. Podatnik jest powiadamiany
o wydaniu postanowienia również za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
1k. W przypadku gdy towary lub usługi, od których podatnik, o którym mowa
w art. 15, ubiega się o zwrot podatku od wartości dodanej, były wykorzystywane tylko
częściowo do wykonywania na terytorium kraju czynności dających prawo do
obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, podatnik
ubiegający się o zwrot podatku jest obowiązany przy określaniu wnioskowanej kwoty
zwrotu podatku uwzględnić odpowiednio:
1) proporcję lub udział procentowy obliczone zgodnie z art. 86 ust. 2g i 7b, art. 90,
art. 90a, art. 90c i art. 91 lub
2) zasady wymienione w art. 86a.
1l. W przypadku gdy proporcja, o której mowa w ust. 1k, ulegnie zmianie po
złożeniu wniosku o zwrot podatku od wartości dodanej – podatnik:
1) uwzględnia zmianę tej proporcji oraz dokonuje odpowiedniej korekty kwot
podatku do zwrotu wynikającej ze zmiany tej proporcji we wniosku o zwrot
podatku od wartości dodanej składanym w roku podatkowym następującym po
roku podatkowym, za który lub którego część złożony został ten wniosek;
2) składa korektę wniosku o zwrot podatku od wartości dodanej, jeżeli w roku
podatkowym następującym po roku podatkowym, za który lub którego część złożony został ten wniosek, podatnik nie występuje o zwrot podatku od wartości dodanej.
1m. Przepisy ust. 1a–1g stosuje się odpowiednio do podatników i podmiotów
zagranicznych, o których mowa w ust. 1 pkt 4, z tym że mogą się oni również ubiegać
o zwrot podatku w odniesieniu do nabytych przez nich na terytorium kraju towarów
i usług lub w odniesieniu do towarów, które były przedmiotem importu na terytorium
kraju, jeżeli te towary i usługi były przez nich wykorzystywane do świadczenia na
terytorium kraju usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych lub usług
elektronicznych na rzecz osób niebędących podatnikami, o których mowa w art. 28a.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw zagranicznych, określi, w drodze rozporządzenia,
przypadki i tryb zwrotu podatku przedstawicielstwom dyplomatycznym, urzędom
konsularnym oraz członkom personelu tych przedstawicielstw i urzędów, a także
innym osobom zrównanym z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów
międzynarodowych, jeżeli nie są obywatelami polskimi i nie mają stałego pobytu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zwrot taki wynika z porozumień
międzynarodowych lub zasady wzajemności.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu
z Ministrem Obrony Narodowej, określi, w drodze rozporządzenia, przypadki i tryb
zwrotu podatku Siłom Zbrojnym Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego oraz
Siłom Zbrojnym Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego uczestniczących
w Partnerstwie dla Pokoju, wielonarodowym Kwaterom i Dowództwom i ich
personelowi cywilnemu.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych przy wydawaniu
rozporządzeń, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia:
1) porozumienia międzynarodowe;
2) konieczność prawidłowego udokumentowania zwracanych kwot podatku;
3) potrzebę zapewnienia informacji o towarach i usługach, od których nabycia podatek jest zwracany;
4) przepisy Unii Europejskiej.
5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) warunki, terminy i tryb zwrotu podatku podatnikom i podmiotom, o których
mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, oraz sposób naliczania i wypłaty odsetek od kwot
podatku niezwróconych w terminie,
2) wzór wniosku o zwrot podatku składany przez podmioty, o których mowa
w ust. 1d pkt 2,
3) informacje, jakie powinien zawierać wniosek o zwrot podatku składany za
pomocą środków komunikacji elektronicznej,
4) sposób opisu niektórych informacji zawartych we wniosku o zwrot podatku,
5) sposób i przypadki potwierdzania złożenia wniosku o zwrot podatku,
6) przypadki, w których podatnik ubiegający się o zwrot powinien złożyć
dodatkowe dokumenty, oraz rodzaje tych dokumentów,
7) przypadki, w których podatnikom i podmiotom, o których mowa w ust. 1 pkt 3
i 4, dokonującym sprzedaży przysługuje zwrot podatku,
8) tryb zwrotu podatku w przypadkach, o których mowa w ust. 1e
– uwzględniając konieczność prawidłowego udokumentowania zakupów, od których
przysługuje zwrot podatku, potrzebę zapewnienia prawidłowej informacji
o wysokości zwracanych kwot podatku i niezbędnych informacji o podmiocie
ubiegającym się o zwrot podatku jako podmiocie uprawnionym do otrzymania tego
zwrotu, potrzebę zapewnienia prawidłowego naliczania odsetek za zwłokę, potrzebę
wykorzystania środków komunikacji elektronicznej oraz przepisy Unii Europejskiej.
6. W odniesieniu do organizacji humanitarnych, charytatywnych lub
edukacyjnych, których działalność jest zaliczana do działalności pożytku publicznego
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku
publicznego i o wolontariacie, oraz do niektórych grup towarów mogą być
zastosowane zwroty podatku na warunkach określonych w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 7.
7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze
rozporządzenia, warunki zwrotu podatku organizacjom humanitarnym,
charytatywnym lub edukacyjnym z tytułu eksportu towarów oraz warunki, jakie
muszą spełniać te organizacje, żeby otrzymać taki zwrot, uwzględniając:
1) sytuację gospodarczą państwa;
2) przebieg realizacji budżetu państwa;
3) konieczność prawidłowego określenia kwot zwracanego podatku;
4) konieczność zapewnienia informacji o eksporcie towarów;
5) przepisy Unii Europejskiej.
8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, informacje, jakie powinien zawierać wniosek, o którym mowa
w ust. 1h, sposób opisu niektórych informacji, a także warunki i termin składania
wniosków, uwzględniając:
1) konieczność zapewnienia informacji o prawie podatnika do obniżenia kwoty
podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu towarów
i usług na terytorium kraju;
2) potrzebę zapewnienia niezbędnych do ubiegania się o zwrot podatku od wartości
dodanej informacji o podatniku jako podmiocie uprawnionym do otrzymania tego zwrotu;
3) potrzebę zapewnienia prawidłowej informacji o wysokości żądanych kwot
zwrotu podatku;
4) potrzebę zapewnienia informacji dotyczących towarów i usług związanych
z wnioskowanymi kwotami zwrotu podatku;
5) przepisy Unii Europejskiej.

Art. 89a. 1. Podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek
należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju
w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona.
Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na
część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.
1a. Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w
przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek
formie w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.
2. Przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:
1) dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika,
o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny,
niebędącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2019 r. poz. 243, z późn. zm.), postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2) (uchylony)
3) na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje
się korekty, o której mowa w ust. 1:
a) wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
b) dłużnik nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu
ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne, postępowania
upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
4) (uchylony)
5) od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata,
licząc od końca roku, w którym została wystawiona.
6) (uchylony)
3. Korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres,
w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod
warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres
wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.
4. W przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano
korekty, o której mowa w ust. 1, należność zastała uregulowana lub zbyta
w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy
opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym
należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania
należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się
w odniesieniu do tej części.
5. Wierzyciel informuje o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwego dla
niego naczelnika urzędu skarbowego w deklaracji podatkowej, w której dokonuje tej korekty.
6. (uchylony)
7. (uchylony)
8. (uchylony)

Art. 89b. 1. W przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury
dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w
terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na
fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z
tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu
płatności określonego w umowie lub na fakturze.
1a. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej
w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu
terminu płatności tej należności.
1b. Przepisu ust. 1 nie stosuje się również w przypadku, gdy dłużnik w ostatnim
dniu miesiąca, w którym upływa 90 dzień od dnia upływu terminu płatności, jest w
trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015
r. – Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.
2. W przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 90 dni od dnia
upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy
podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust.
1a stosuje się odpowiednio.
3. (uchylony)
4. W przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa
w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu
za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1.
W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać
zwiększony w odniesieniu do tej części.
5. (uchylony)
6. (uchylony)

art. 90. więcej Art. 90. 1. W stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez
podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do
obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo
nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.
2. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których
mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część
kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom,
w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku
należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.
3. Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu
z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty
podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku
z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego,
oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.
4. Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku
rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy,
w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do
najbliższej liczby całkowitej.
5. Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego
z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są
zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych
i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania
gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez
podatnika na potrzeby jego działalności.
6. Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:
1) pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
2) usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38–41, w zakresie, w jakim
transakcje te mają charakter pomocniczy.
7. (uchylony)
8. Podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu,
o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był
niższy niż 30 000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej
odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.
9. Przepis ust. 8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do
niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.
9a. Przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2–6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.
10. W przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2–8:
1) przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu,
wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł
– podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2) nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.
10a. W przypadku jednostki samorządu terytorialnego proporcję, o której mowa
w ust. 2, ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki
samorządu terytorialnego. Przepisy ust. 3–6 i 8–10 stosuje się odpowiednio.
10b. Przez jednostki organizacyjne jednostki samorządu terytorialnego, o
których mowa w ust. 10a, rozumie się:
1) utworzone przez jednostkę samorządu terytorialnego samorządową jednostkę
budżetową lub samorządowy zakład budżetowy;
2) urząd gminy, starostwo powiatowe, urząd marszałkowski.
11. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze
rozporządzenia, metody obliczania proporcji inne niż określona w ust. 3 oraz warunki
ich stosowania, uwzględniając uwarunkowania obrotu gospodarczego oraz przepisy Unii Europejskiej.
12. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze
rozporządzenia, przypadki, w których podatnik ma prawo uznać, że proporcja
określona zgodnie z ust. 2–8, która przekroczyła 98%, a kwota podatku naliczonego
niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była
równa lub większa niż 500 zł, wynosi 100%, oraz warunki ich stosowania,
uwzględniając uwarunkowania obrotu gospodarczego oraz specyfikę wykonywanych czynności.

Art. 90a. 1. W przypadku, o którym mowa w art. 86 ust. 7b, gdy w ciągu
120 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym nieruchomość stanowiąca część
przedsiębiorstwa podatnika została przez niego oddana do użytkowania, nastąpi zmiana w stopniu wykorzystania tej nieruchomości do celów działalności gospodarczej, dokonuje się korekty podatku naliczonego odliczonego przy jej nabyciu
lub wytworzeniu. Korekty, o której mowa w zdaniu pierwszym, dokonuje się
w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła ta zmiana, w kwocie
proporcjonalnej do pozostałego okresu korekty. Jeżeli podatnik wykorzystuje tę
nieruchomość w działalności gospodarczej również do czynności zwolnionych od
podatku bez prawa do odliczeń, korekta powinna uwzględniać proporcję określoną w
art. 90 ust. 3–10a, zastosowaną przy odliczeniu.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, przepisu art. 8 ust. 2 nie stosuje się.

Art. 90b. 1. W przypadku gdy w ciągu 60 miesięcy, licząc od miesiąca,
w którym odpowiednio nabyto, dokonano importu lub oddano do używania pojazd
samochodowy:
1) o którym mowa w art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a, nastąpi zmiana jego
wykorzystywania na wykorzystywanie do celów działalności gospodarczej i do
celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik jest obowiązany do
dokonania korekty kwoty podatku naliczonego odliczonej przy nabyciu,
imporcie lub wytworzeniu tego pojazdu;
2) w odniesieniu do którego kwotę podatku naliczonego stanowiła kwota, o której
mowa w art. 86a ust. 1, nastąpi zmiana jego wykorzystywania na
wykorzystywanie wyłącznie do działalności gospodarczej, podatnik jest
uprawniony do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego odliczonej przy
nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego pojazdu.
2. W przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 1, nastąpi sprzedaż
pojazdu samochodowego, uznaje się, że wykorzystanie tego pojazdu zostało
zmienione na wykorzystanie wyłącznie do działalności gospodarczej, aż do końca
okresu korekty.
3. Przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio również w przypadku, o którym
mowa w art. 86a ust. 13.
4. Na potrzeby korekty, o której mowa w ust. 1, uznaje się, że pojazd
samochodowy odpowiednio nie jest już wykorzystywany wyłącznie do działalności
gospodarczej albo jest wykorzystywany wyłącznie do takiej działalności począwszy
od miesiąca, w którym nastąpiła zmiana jego wykorzystywania. Korekty tej dokonuje się w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana, w kwocie
proporcjonalnej do pozostałego okresu korekty.
5. W przypadku gdy podatnik wykorzystuje pojazd samochodowy w działalności
gospodarczej również do czynności zwolnionych od podatku bez prawa do odliczeń,
kwota korekty, o której mowa w ust. 1, powinna uwzględniać proporcję określoną
w art. 90, zastosowaną przy odliczeniu.
6. W przypadku pojazdów samochodowych o wartości początkowej
nieprzekraczającej 15 000 zł korekty, o której mowa w ust. 1, dokonuje się, jeżeli
zmiana ich wykorzystywania nastąpiła w okresie 12 miesięcy, licząc od miesiąca,
w którym odpowiednio nabyto, dokonano importu lub oddano do używania ten pojazd
samochodowy. Przepisy ust. 2–5 stosuje się odpowiednio.

Art. 90c. 1. W przypadku nabytych towarów i usług, w odniesieniu do których
kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie z art. 86 ust. 2a, po zakończeniu roku
podatkowego, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty
podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1,
podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku odliczonego przy ich nabyciu,
uwzględniając dane dla zakończonego roku podatkowego. Przepisy art. 91 ust. 2–
9 stosuje się odpowiednio.
2. W przypadku gdy korekty podatku odliczonego dokonuje podatnik, dla
którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie art. 86
ust. 22, może on uwzględnić dane za rok podatkowy poprzedzający poprzedni rok
podatkowy, jeżeli takie dane przyjęto w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego
w przypadku, o którym mowa w art. 86 ust. 2a.
3. Dokonując korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik może przyjąć inny
sposób określania proporcji, niż został przyjęty dla danego roku podatkowego, jeżeli
byłby on bardziej reprezentatywny dla zakończonego roku.

art. 91. więcej Art. 91. 1. Po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do
obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w
art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie
z art. 90 ust. 2–10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art.
90 ust. 2–6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla
zakończonego roku podatkowego.
2. W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku
dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw
wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub
wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość
początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik
dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego
użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do
użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym,
dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania
gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub
wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych
i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis
ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku,
w którym zostały oddane do użytkowania.
2a. Obowiązek dokonywania korekt w ciągu 10 lat, o którym mowa w ust. 2, nie
dotyczy opłat rocznych pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie
wieczyste; w przypadku tych opłat przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.
3. Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej
składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym,
za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej
– w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.
4. W przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż
towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane
zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na
potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca
okresu korekty.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana
jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje
się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż,
a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej
za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.
6. W przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:
1) opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze
wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami
opodatkowanymi;
2) zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania
korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest
związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub
niepodlegającymi opodatkowaniu.
7. Przepisy ust. 1–6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał
prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od
wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo
nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku
należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.
7a. W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku
dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw
wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub
wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość
początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się
na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej
dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta
następuje w okresie korekty.
7b. W przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a,
wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której
mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie
i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.
7c. Jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia
towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności,
w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub
wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje – korekty,
o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres
rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.
7d. W przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek
naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności
towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem
wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do
obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do
obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim
zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji
podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.
7e. Podatnik, który ponownie skorzysta ze zwolnień, o których mowa w art. 43
ust. 1 pkt 3 albo art. 113 ust. 1, może dokonać korekty podatku naliczonego za
pozostający okres korekty w deklaracji podatkowej składanej za ostatni okres
rozliczeniowy, w którym podatnik był podatnikiem VAT czynnym.
8. Korekty, o której mowa w ust. 5–7, dokonuje się również, jeżeli towary
i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub
zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.
9. W przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części
przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1–8 jest dokonywana przez nabywcę
przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
10. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze
rozporządzenia, dla grupy podatników, inne niż wymienione w ust. 1–9, warunki
dokonywania korekt związanych z odliczeniem kwoty podatku naliczonego oraz
zwolnić niektóre grupy podatników od dokonywania korekt, uwzględniając:
1) specyfikę wykonywania niektórych czynności;
2) uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami i usługami;
3) konieczność zapewnienia prawidłowego odliczenia kwoty podatku naliczonego.

art. 92. więcej Art. 92. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze
rozporządzenia, może określić:
1) (uchylony)
2) (uchylony)
3) przypadki, gdy kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce
dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług oraz warunki i tryb
dokonywania tego zwrotu.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, wydając rozporządzenia,
o których mowa w ust. 1, uwzględnia:
1) specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz uwarunkowania obrotu
gospodarczego niektórymi towarami;
2) konieczność prawidłowego udokumentowania czynności, od których
przysługuje zwrot podatku;
3) potrzebę zapewnienia jednakowego traktowania podmiotów wykorzystujących
w swojej działalności te same towary;
4) przepisy Unii Europejskiej.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw rolnictwa i ministrem właściwym do spraw rozwoju
wsi, może określić, w drodze rozporządzenia, listę towarów i usług lub przypadki,
w których nabycie towarów i usług przez podatników prowadzących działalność
rolniczą nie uprawnia do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku
naliczonego w całości lub w części lub zwrotu różnicy podatku w całości lub w części,
uwzględniając specyfikę działalności rolniczej, a także mając na uwadze
uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami.

art. 93. więcej Art. 93. (uchylony).

art. 94. więcej Art. 94. (uchylony).

art. 95. więcej Art. 95. (uchylony).

art. 96. więcej Art. 96. 1. Podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem
wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu
skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. W przypadku osób fizycznych, o których mowa w art. 15 ust. 4 i 5, zgłoszenie
rejestracyjne może być dokonane wyłącznie przez jedną z osób, na które będą
wystawiane faktury przy zakupie towarów i usług i które będą wystawiały faktury
przy sprzedaży produktów rolnych.
3. Podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od
podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności
zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na
podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.
3a. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, którzy ustanowili
przedstawiciela podatkowego, o którym mowa w art. 18d ust. 1.
4. Naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu
rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku
podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na
wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.
4a. Naczelnik urzędu skarbowego nie dokonuje rejestracji podmiotu jako
podatnika VAT bez konieczności zawiadamiania podmiotu, jeżeli:
1) dane podane w zgłoszeniu rejestracyjnym są niezgodne z prawdą lub
2) podmiot ten nie istnieje, lub
3) mimo podjętych udokumentowanych prób nie ma możliwości skontaktowania
się z tym podmiotem albo jego pełnomocnikiem, lub
4) podmiot albo jego pełnomocnik nie stawia się na wezwania naczelnika urzędu skarbowego, lub
5) z posiadanych informacji wynika, że podatnik może prowadzić działania z
zamiarem wykorzystania działalności banków w rozumieniu art. 119zg pkt 1
Ordynacji podatkowej lub spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych do
celów mających związek z wyłudzeniami skarbowymi w rozumieniu art. 119zg
pkt 9 Ordynacji podatkowej, lub
6) wobec tego podmiotu sąd orzekł, na podstawie odrębnych przepisów, zakaz
prowadzenia działalności gospodarczej.
4b. W przypadku zarejestrowania podatnika, którego zgłoszenie rejestracyjne
zostało złożone przez pełnomocnika, pełnomocnik odpowiada solidarnie wraz z
zarejestrowanym podatnikiem do kwoty 500 000 zł za zaległości podatkowe podatnika powstałe z tytułu czynności wykonanych w ciągu 6 miesięcy od dnia zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT czynnego.
4c. Przepisu ust. 4b nie stosuje się, jeżeli powstanie zaległości podatkowych nie
wiązało się z uczestnictwem podatnika w nierzetelnym rozliczaniu podatku w celu
odniesienia korzyści majątkowej.
5. Jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży
opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia,
obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1,
a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni – do
aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:
1) przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży towaru lub usługi, innych niż
zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 2a i 4–41 lub przepisów
wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, w przypadku rozpoczęcia dokonywania tej sprzedaży;
2) przed dniem, w którym podatnik traci prawo do zwolnienia, o którym mowa
w art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku utraty tego prawa;
3) przed początkiem miesiąca, w którym podatnik rezygnuje ze zwolnienia,
o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 oraz art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku
rezygnacji z tego zwolnienia, z zastrzeżeniem pkt 4;
4) przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, w przypadku
rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9, od pierwszej wykonanej czynności.
Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.
6. Jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania
czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie
działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika
urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.
7. W przypadku śmierci podatnika naczelnik urzędu skarbowego wykreśla z
urzędu podatnika z rejestru jako podatnika VAT.
7a. (uchylony)
7b. Naczelnik urzędu skarbowego wykreśla z urzędu podatnika, o którym mowa
w art. 15 ust. 1a, z rejestru jako podatnika VAT w przypadku:
1) zaprzestania przez osobę, która dokonała zgłoszenia, o którym mowa w art. 12
ust. 1c ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji
podatników i płatników, prowadzenia przedsiębiorstwa w spadku pod firmą
zmarłego przedsiębiorcy albo
2) wygaśnięcia uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego – w przypadku
gdy zarząd sukcesyjny nie został ustanowiony i dokonano zgłoszenia, o którym
mowa w art. 12 ust. 1c ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach
ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, albo
3) zaprzestania pełnienia funkcji przez zarządcę sukcesyjnego, albo
4) wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego.
7c. Osoba, która dokonała zgłoszenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1c ustawy z
dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i
płatników, a w przypadku jej śmierci, ograniczenia lub utraty zdolności do czynności
prawnych – osoby, o których mowa w art. 14 ustawy o zarządzie sukcesyjnym,
dokonujące czynności, o których mowa w art. 13 tej ustawy, są obowiązane do
poinformowania naczelnika urzędu skarbowego o zaistnieniu zdarzeń, o których
mowa w ust. 7b pkt 1 i 2, niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni od dnia
wystąpienia tych zdarzeń.
7d. Zarządca sukcesyjny, a w przypadku gdy zarządca sukcesyjny przestał pełnić
swą funkcję przed wygaśnięciem zarządu sukcesyjnego – osoby, o których mowa w
art. 14 ustawy o zarządzie sukcesyjnym, dokonujące czynności, o których mowa w art.
13 tej ustawy, są obowiązani do poinformowania naczelnika urzędu skarbowego o
zaistnieniu zdarzeń, o których mowa w ust. 7b pkt 3 i 4, niezwłocznie, nie później niż
w terminie 7 dni od dnia wystąpienia tych zdarzeń.
8. W przypadku gdy zaprzestanie wykonywania czynności podlegających
opodatkowaniu nie zostało zgłoszone zgodnie z ust. 6, naczelnik urzędu skarbowego
wykreśla z urzędu podatnika z rejestru jako podatnika VAT.
8a. Przepisu ust. 7 nie stosuje się w przypadku śmierci podatnika, gdy właściwy
naczelnik urzędu skarbowego otrzymał z Centralnej Ewidencji i Informacji o
Działalności Gospodarczej:
1) dane zarządcy sukcesyjnego, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o zarządzie sukcesyjnym,
2) informacje o zmianach danych, o których mowa w pkt 1
– na podstawie art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o Centralnej Ewidencji i
Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy (Dz.
U. z 2019 r. poz. 1291, 1495 i 1649).
8b. Właściwy naczelnik urzędu skarbowego przywraca zarejestrowanie
podatnika, o którym mowa w ust. 7 lub art. 15 ust. 1a, w przypadkach, o których mowa
w ust. 7b pkt 1 i 3, jako podatnika VAT ze statusem takim, jaki posiadał przed dniem
wykreślenia, bez konieczności składania zgłoszenia rejestracyjnego w przypadku:
1) dokonania zgłoszenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1c ustawy z dnia 13
października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i
płatników, w tym ponownego dokonania tego zgłoszenia,
2) gdy zarządca sukcesyjny poinformuje o ustanowieniu zarządu sukcesyjnego,
3) gdy po wykreśleniu podatnika, zgodnie z ust. 7b pkt 3, zarządca sukcesyjny
poinformuje o jego powołaniu
– pod warunkiem złożenia niezwłocznie brakujących deklaracji za okresy
poprzedzające okres, w którym dokonano zgłoszenia lub złożono informację, zgodnie
z pkt 1–3.
9. Naczelnik urzędu skarbowego wykreśla z urzędu podatnika z rejestru jako
podatnika VAT bez konieczności zawiadamiania o tym podatnika, jeżeli:
1) podatnik nie istnieje lub
2) mimo podjętych udokumentowanych prób nie ma możliwości skontaktowania
się z podatnikiem albo jego pełnomocnikiem, lub
3) dane podane w zgłoszeniu rejestracyjnym okażą się niezgodne z prawdą, lub
4) podatnik albo jego pełnomocnik nie stawia się na wezwania naczelnika urzędu
skarbowego, naczelnika urzędu celno-skarbowego, dyrektora izby administracji
skarbowej lub Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, lub
5) posiadane informacje wskazują na prowadzenie przez podatnika działań z
zamiarem wykorzystania działalności banków w rozumieniu art. 119zg pkt 1
Ordynacji podatkowej lub spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych do
celów mających związek z wyłudzeniami skarbowymi w rozumieniu art. 119zg
pkt 9 Ordynacji podatkowej, lub
6) wobec tego podatnika sąd orzekł, na podstawie odrębnych przepisów, zakaz
prowadzenia działalności gospodarczej.
9a. Wykreśleniu z urzędu z rejestru jako podatnik VAT podlega także podatnik, który:
1) zawiesił wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów
dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na okres co
najmniej 6 kolejnych miesięcy lub
2) będąc obowiązanym do złożenia deklaracji, o której mowa w art. 99 ust. 1, 2 lub
3, nie złożył takich deklaracji za 3 kolejne miesiące lub takiej deklaracji za kwartał, lub
3) składał przez 6 kolejnych miesięcy lub 2 kolejne kwartały deklaracje, o których
mowa w art. 99 ust. 1, 2 lub 3, w których nie wykazał sprzedaży, nabycia
towarów lub usług ani importu towarów z kwotami podatku do odliczenia, lub
4) wystawiał faktury lub faktury korygujące, dokumentujące czynności, które nie
zostały dokonane, lub
5) prowadząc działalność gospodarczą wiedział lub miał uzasadnione podstawy do
tego, aby przypuszczać, że dostawcy lub nabywcy biorący udział pośrednio lub
bezpośrednio w dostawie tego samego towaru lub usługi uczestniczą w
nierzetelnym rozliczaniu podatku w celu odniesienia korzyści majątkowej
– z zastrzeżeniem ust. 9b–9f.
9b. Jeżeli podatnik, o którym mowa w ust. 9a pkt 1, w okresie zawieszenia
działalności gospodarczej będzie wykonywał czynności, o których mowa w art. 5 ust.
1, jest on obowiązany przed dniem:
1) zawieszenia działalności gospodarczej albo
2) rozpoczęcia wykonywania takich czynności w okresie zawieszenia działalności gospodarczej
– zawiadomić o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego, wskazując okres, w
którym będzie wykonywał te czynności.
9c. W przypadku złożenia zawiadomienia, o którym mowa w ust. 9b, naczelnik
urzędu skarbowego nie wykreśla podatnika z rejestru albo przywraca zarejestrowanie
podatnika jako podatnika VAT na okres wskazany w zawiadomieniu. Jeżeli okres
wskazany w zawiadomieniu jest krótszy od okresu zawieszenia działalności
gospodarczej, przepis ust. 9a pkt 1 stosuje się odpowiednio.
9d. Przepis ust. 9a pkt 2 nie ma zastosowania, w przypadku gdy w wyniku
wezwania przez właściwego dla podatnika naczelnika urzędu skarbowego podatnik udowodni, że prowadzi opodatkowaną działalność gospodarczą oraz złoży niezwłocznie brakujące deklaracje.
9e. Przepis ust. 9a pkt 3 nie ma zastosowania, w przypadku gdy niewykazanie
sprzedaży, nabycia towarów lub usług ani importu towarów z kwotami podatku do
odliczenia wynikało, zgodnie z wyjaśnieniami podatnika, ze specyfiki prowadzonej
działalności gospodarczej.
9f. Przepis ust. 9a pkt 4 nie ma zastosowania, w przypadku gdy wystawienie
faktury lub faktury korygującej było wynikiem pomyłki lub nastąpiło bez wiedzy podatnika.
9g. Podatnik, o którym mowa w ust. 9a pkt 1, zostaje zarejestrowany bez
konieczności składania zgłoszenia rejestracyjnego ponownie jako podatnik VAT z
dniem wznowienia wykonywania działalności gospodarczej, ze statusem takim, jaki
posiadał przed dniem zawieszenia tej działalności.
9h. Naczelnik urzędu skarbowego, na wniosek podmiotu, o którym mowa w ust.
9 pkt 1–4 i ust. 9a pkt 2, złożony w terminie 2 miesięcy od dnia wykreślenia z rejestru
jako podatnika VAT, przywraca zarejestrowanie podmiotu jako podatnika VAT
czynnego bez konieczności składania zgłoszenia rejestracyjnego, jeżeli podatnik
udowodni, że prowadzi opodatkowaną działalność gospodarczą, a w przypadku
nieskładania deklaracji pomimo takiego obowiązku – jeżeli najpóźniej wraz ze
złożeniem wniosku o przywrócenie zarejestrowania złoży brakujące deklaracje.
9ha. Przepis ust. 9h stosuje się odpowiednio w przypadku, w którym w złożonych
deklaracjach nie została wykazana sprzedaż, nabycie towarów lub usług ani import
towarów z kwotami podatku do odliczenia, i okoliczność ta wynika, zgodnie z
wyjaśnieniami podatnika, ze specyfiki prowadzonej działalności gospodarczej.
9i. Naczelnik urzędu skarbowego przywraca zarejestrowanie podatnika, o
którym mowa w ust. 9a pkt 4, bez konieczności składania zgłoszenia rejestracyjnego,
jako podatnika VAT ze statusem takim, jaki posiadał przed dniem wykreślenia, jeżeli
podatnik wykaże, że prowadzi działalność gospodarczą, a wystawienie faktury lub
faktury korygującej, o których mowa w ust. 9a pkt 4, było wynikiem pomyłki lub
nastąpiło bez wiedzy podatnika.
9j. Naczelnik urzędu skarbowego przywraca zarejestrowanie podatnika, o
którym mowa w ust. 9 pkt 5, jako podatnika VAT czynnego bez konieczności
składania zgłoszenia rejestracyjnego, jeżeli podatnik udowodni, że prowadzone przez niego działania nie są realizowane z zamiarem, o którym mowa w ust. 9 pkt 5, albo
wyjdą na jaw inne okoliczności lub dowody, z których wynikał brak tego zamiaru.
10. Podatnicy zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, u których następnie
sprzedaż została zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub którzy
następnie zgłosili, że będą wykonywać wyłącznie czynności zwolnione od podatku na
podstawie art. 43, pozostają w rejestrze jako podatnicy VAT zwolnieni.
10a. Przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio, jeżeli w składanych przez 6
kolejnych miesięcy lub 2 kolejne kwartały deklaracjach, o których mowa w art. 99 ust.
1, 2 lub 3, podatnik wykazał wyłącznie sprzedaż zwolnioną od podatku.
10b. Przepisu ust. 10 nie stosuje się, jeżeli ze złożonych wyjaśnień w związku z
okolicznościami wskazanymi w ust. 10a wynika, że brak wykazanej w deklaracjach
sprzedaży innej niż zwolniona od podatku związany jest ze specyfiką prowadzonej
działalności gospodarczej, a nie z zaprzestaniem wykonywania sprzedaży innej niż
zwolniona od podatku.
10c. Naczelnik urzędu skarbowego przywraca zarejestrowanie podatnika jako
podatnika VAT czynnego, bez konieczności składania zgłoszenia rejestracyjnego,
jeżeli podatnik wykaże, że brak wykazanej w deklaracjach sprzedaży innej niż
zwolniona od podatku związany jest ze specyfiką prowadzonej działalności
gospodarczej, a nie z zaprzestaniem wykonywania sprzedaży innej niż zwolniona od podatku.
11. (uchylony)
12. Jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik
jest obowiązany zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni,
licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. Obowiązek ten nie dotyczy przypadków,
gdy następuje wyłącznie zmiana danych objętych obowiązkiem aktualizacji na
podstawie ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji
podatników i płatników. Zdanie drugie nie ma zastosowania w przypadku, gdy
zgłaszana zmiana powoduje zmianę właściwości organu podatkowego.
12a. W przypadku podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1a, obowiązki
określone w ust. 5 i 12 wykonuje zarządca sukcesyjny. W okresie od otwarcia spadku
do dnia ustanowienia zarządu sukcesyjnego albo wygaśnięcia uprawnienia do
powołania zarządcy sukcesyjnego, a także w okresie od dnia, w którym zarządca
sukcesyjny przestał pełnić tę funkcję, do dnia powołania kolejnego zarządcy sukcesyjnego albo wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego obowiązek aktualizowania
danych za przedsiębiorstwo w spadku wykonują osoby, o których mowa w art. 14
ustawy o zarządzie sukcesyjnym, dokonujące czynności, o których mowa w art. 13 tej ustawy.
13. Na wniosek zainteresowanego naczelnik urzędu skarbowego jest obowiązany
potwierdzić, czy podatnik jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny lub
zwolniony. Zainteresowanym może być zarówno sam podatnik, jak i osoba trzecia
mająca interes prawny w złożeniu wniosku.
14. Na wniosek podatnika świadczącego usługi międzynarodowego przewozu
drogowego, polegającego na okazjonalnym przewozie osób autobusami
zarejestrowanymi na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju,
posiadającego siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia
działalności gospodarczej, z którego świadczy te usługi, na terytorium państwa
członkowskiego innym niż terytorium kraju, a w przypadku braku takiej siedziby
działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej
posiadającego stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu na terytorium
państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, naczelnik urzędu skarbowego
jest obowiązany do wydania kopii potwierdzenia zarejestrowania podatnika jako
podatnika VAT czynnego w liczbie wskazanej we wniosku.

Art. 96a. W przypadku świadczenia usług międzynarodowego przewozu
drogowego, polegającego na okazjonalnym przewozie osób autobusami
zarejestrowanymi na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju,
przez podatników posiadających siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce
prowadzenia działalności gospodarczej, z którego świadczą te usługi, na terytorium
państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, a w przypadku braku takiej
siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności
gospodarczej posiadających stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu
na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, kierujący
pojazdem w trakcie wykonywania tych przewozów na terytorium kraju jest obowiązany do:
1) posiadania potwierdzenia zarejestrowania tego podatnika jako podatnika VAT
czynnego lub kopii takiego potwierdzenia, o której mowa w art. 96 ust. 14
– w przypadku obowiązku złożenia przez podatnika zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1, albo
2) posiadania wydruku potwierdzenia, o którym mowa w art. 134a ust. 4 –
w przypadku złożenia przez podatnika zgłoszenia, o którym mowa w art. 134a ust. 1.

Art. 96b. 1. Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi w postaci
elektronicznej wykaz podmiotów:
1) w odniesieniu do których naczelnik urzędu skarbowego nie dokonał rejestracji
albo które wykreślił z rejestru jako podatników VAT;
2) zarejestrowanych jako podatnicy VAT, w tym podmiotów, których rejestracja
jako podatników VAT została przywrócona.
2. Wykaz jest udostępniany w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie
podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów
publicznych w sposób umożliwiający sprawdzenie, w tym automatycznie, czy
podmiot znajduje się w wykazie na wybrany dzień, przypadający nie wcześniej niż w
okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym podmiot jest sprawdzany. Dane tego
podmiotu są udostępniane według stanu na wybrany dzień, z wyjątkiem danych, o
których mowa w ust. 3 pkt 1–3, które są udostępniane według stanu na dzień sprawdzenia.
3. Wykaz zawiera następujące dane podmiotów, o których mowa w ust. 1:
1) firmę (nazwę) lub imię i nazwisko;
2) numer, za pomocą którego podmiot został zidentyfikowany na potrzeby podatku,
jeżeli taki numer został przyznany;
2a) status podmiotu:
a) w odniesieniu do którego nie dokonano rejestracji albo który wykreślono z
rejestru jako podatnika VAT,
b) zarejestrowanego jako „podatnik VAT czynny” albo „podatnik VAT
zwolniony”, w tym podmiotu, którego rejestracja została przywrócona;
3) numer identyfikacyjny REGON, o ile został nadany;
4) numer PESEL, o ile podmiot posiada;
5) numer w Krajowym Rejestrze Sądowym, o ile został nadany;
6) adres siedziby – w przypadku podmiotu niebędącego osobą fizyczną;
7) adres stałego miejsca prowadzenia działalności albo adres miejsca zamieszkania, w
przypadku nieposiadania stałego miejsca prowadzenia działalności ‒ w
odniesieniu do osoby fizycznej;
8) imiona i nazwiska osób wchodzących w skład organu uprawnionego do
reprezentowania podmiotu oraz ich numery identyfikacji podatkowej lub numery
PESEL;
9) imiona i nazwiska prokurentów oraz ich numery identyfikacji podatkowej lub
numery PESEL;
10) imię i nazwisko lub firmę (nazwę) wspólnika oraz jego numer identyfikacji
podatkowej lub numer PESEL;
11) daty rejestracji, odmowy rejestracji albo wykreślenia z rejestru oraz
przywrócenia zarejestrowania jako podatnika VAT;
12) podstawę prawną odpowiednio odmowy rejestracji, wykreślenia z rejestru oraz
przywrócenia zarejestrowania jako podatnika VAT;
13) numery rachunków rozliczeniowych, o których mowa w art. 49 ust. 1 pkt 1 ustawy
z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe, lub imiennych rachunków w
spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której podmiot jest członkiem,
otwartych w związku z prowadzoną przez członka działalnością gospodarczą –
wskazanych w zgłoszeniu identyfikacyjnym lub zgłoszeniu aktualizacyjnym i
potwierdzonych przy wykorzystaniu STIR w rozumieniu art. 119zg pkt 6
Ordynacji podatkowej.
3a. (uchylony)
4. Wykaz w zakresie dotyczącym podmiotów, o których mowa w:
1) ust. 1 pkt 1, nie zawiera danych, o których mowa w ust. 3 pkt 13, a w przypadku
podmiotów, o których mowa w art. 96 ust. 9a pkt 1 − danych, o których mowa w
ust. 3 pkt 4 i 8−10;
2) ust. 1 pkt 2, nie zawiera danych, o których mowa w ust. 3 pkt 4 i 8−10.
5. Podanie do publicznej wiadomości danych zawartych w wykazie nie narusza
przepisów o tajemnicy skarbowej.
6. (uchylony)
6a. (uchylony)
7. Szef Krajowej Administracji Skarbowej wykreśla podmiot z wykazu po
upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym naczelnik urzędu skarbowego nie dokonał rejestracji podmiotu jako podatnika VAT albo wykreślił podmiot z rejestru jako podatnika VAT.
8. Wykaz jest aktualizowany w dni robocze, raz na dobę.
9. Dostęp do wykazu jest możliwy także za pośrednictwem systemu
teleinformatycznego Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.
10. Szef Krajowej Administracji Skarbowej, z urzędu lub na wniosek, usuwa lub
prostuje dane inne niż dane osobowe zawarte w wykazie niezgodne ze stanem
rzeczywistym.
11. Podmiot, którego dane zostały zawarte w wykazie, może złożyć do Szefa
Krajowej Administracji Skarbowej wniosek o usunięcie lub sprostowanie danych
innych niż dane osobowe niezgodnych ze stanem rzeczywistym wraz z uzasadnieniem.
12. Szef Krajowej Administracji Skarbowej odmawia, w drodze decyzji,
usunięcia lub sprostowania danych innych niż dane osobowe zawartych w wykazie
wskazanych we wniosku podmiotu, jeżeli spowodowałoby to niezgodność ze stanem rzeczywistym.

art. 97. więcej Art. 97. 1. Podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi
zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania
pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego
nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym,
o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również do podatników w rozumieniu art. 15 innych
niż wymienieni w ust. 1 i osób prawnych niebędących podatnikami w rozumieniu
art. 15, u których wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przekroczyła
kwotę, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, oraz tych, którzy zamierzają skorzystać
z możliwości określonej w art. 10 ust. 6.
3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio również do podatników, o których
mowa w art. 15, innych niż wymienieni w ust. 1 i 2, którzy:
1) nabywają usługi, do których stosuje się art. 28b, jeżeli usługi te stanowiłyby u
nich import usług;
2) świadczą usługi, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4, dla podatników
podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi
podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej.
3a. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, którzy ustanowili
przedstawiciela podatkowego, o którym mowa w art. 18d ust. 1.
4. Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podmiot, który dokonał
zawiadomienia zgodnie z ust. 1, jako podatnika VAT UE.
5. (uchylony)
6. (uchylony)
7. (uchylony)
8. (uchylony)
9. Naczelnik urzędu skarbowego potwierdza zarejestrowanie podmiotu,
o którym mowa w ust. 1–3, jako podatnika VAT UE.
10. Podmioty, o których mowa w ust. 1–3, zarejestrowane jako podatnicy VAT
UE, które uzyskały potwierdzenie zgodnie z ust. 9, podając numer, pod którym są
zidentyfikowane na potrzeby podatku, przy:
1) dokonywaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów,
2) dokonywaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
3) świadczeniu usług, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4, dla podatników
podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi
podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
4) nabywaniu usług, do których stosuje się art. 28b, dla których są podatnikami
z tytułu importu usług,
5) przemieszczaniu towarów, w celu ich nabycia, z terytorium państwa
członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju w procedurze
magazynu typu call-off stock, o której mowa w dziale II rozdziale 3a
– są obowiązane do posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej
poprzedzonym kodem PL.
11. (uchylony)
12. (uchylony)
13. W przypadku zaprzestania przez podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT
UE wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1 i 3, podmiot ten jest
obowiązany na piśmie zgłosić ten fakt naczelnikowi urzędu skarbowego przez
aktualizację zgłoszenia rejestracyjnego; zgłoszenie składa się w terminie 15 dni, licząc
od dnia zaistnienia tej okoliczności.
14. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 13, stanowi dla naczelnika urzędu
skarbowego podstawę do wykreślenia podmiotu z rejestru jako podatnika VAT UE.
15. W przypadku gdy podmiot, o którym mowa w ust. 1–3, złoży za 3 kolejne
miesiące lub kwartał deklaracje, o których mowa w art. 99 ust. 1, 2 lub 3, w których
nie wykazał sprzedaży, nabycia towarów lub usług ani importu towarów z kwotami
podatku do odliczenia, naczelnik urzędu skarbowego wykreśla z urzędu ten podmiot z
rejestru jako podatnika VAT UE i powiadamia go o wykreśleniu.
15a. Przepis ust. 15 stosuje się odpowiednio, gdy podmiot, o którym mowa w
ust. 1–3, przez okres 3 kolejnych miesięcy nie składał informacji podsumowujących,
o których mowa w art. 100, pomimo istnienia takiego obowiązku.
16. Wykreślenie podatnika z rejestru jako podatnika VAT, o którym mowa w art.
96 ust. 6, 7, 7b i 8–9a, jest równoznaczne z wykreśleniem z rejestru jako podatnika
VAT UE. Przepisy art. 96 ust. 8b i 9g–9i stosuje się odpowiednio.
17. Naczelnik urzędu skarbowego lub wyznaczona przez ministra właściwego do
spraw finansów publicznych jednostka organizacyjna, na wniosek zainteresowanego,
potwierdza zidentyfikowanie określonego podmiotu na potrzeby transakcji
wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż
terytorium kraju albo informuje o braku takiego potwierdzenia. Zainteresowanym
może być podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna, która nie jest takim
podatnikiem, mający interes prawny w uzyskaniu potwierdzenia.
18. Wniosek, o którym mowa w ust. 17, składa się na piśmie, faksem lub
telefonicznie albo pocztą elektroniczną.
19. (uchylony)
20. Minister właściwy do spraw finansów publicznych wyznaczy, w drodze
rozporządzenia, jednostkę organizacyjną do celów dokonywania potwierdzenia
zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji
wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż
terytorium kraju oraz informowania o braku takiego potwierdzenia, uwzględniając
konieczność zapewnienia sprawności postępowania w tych sprawach.
21. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze
rozporządzenia, wyznaczyć organ podatkowy właściwy w sprawach rejestrowania
podatników dokonujących pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego
wewnątrzwspólnotowego nabycia oraz określić terytorialny zasięg jego działania, uwzględniając konieczność usprawnienia weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym oraz wymiany informacji między organami podatkowymi.

art. 98. więcej Art. 98. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze
rozporządzenia:
1) może określić podatników innych niż wymienieni w art. 96 ust. 3, niemających
obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego,
2) określi wzór zgłoszenia rejestracyjnego, wzór potwierdzenia zarejestrowania
podatnika jako podatnika VAT, wzór potwierdzenia zarejestrowania osoby
prawnej oraz podatnika jako podatnika VAT UE i wzór zgłoszenia o zaprzestaniu
wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, o których mowa
w art. 96 ust. 1, 4 i 6 oraz art. 97 ust. 9,
3) określi niezbędne elementy wniosku i potwierdzenia, o których mowa w art. 97
ust. 17, oraz przypadki, w których wyznaczona jednostka, o której mowa w tym
przepisie, wydaje pisemne potwierdzenie
– uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowej identyfikacji podatników oraz
wymagania związane z wymianą informacji o dokonywanych nabyciach i dostawach
wewnątrzwspólnotowych.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw informatyzacji, może określić, w drodze
rozporządzenia, sposób oraz warunki organizacyjno-techniczne składania w formie
elektronicznej zgłoszenia rejestracyjnego i jego aktualizacji oraz zgłoszenia
o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, o których
mowa w art. 96 i 97, a także ich strukturę, uwzględniając potrzebę zapewnienia im
bezpieczeństwa, wiarygodności, niezaprzeczalności, nienaruszalności oraz
znakowania czasem.
3. (uchylony)

art. 99. więcej Art. 99. 1. Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać
w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25.
dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2–
10, art. 130c i art. 133.
2. Mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie
skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia
miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.
3. Mali podatnicy, którzy nie wybrali metody kasowej, mogą również składać
deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 2, po uprzednim pisemnym
zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, najpóźniej do 25. dnia drugiego
miesiąca kwartału, za który będzie po raz pierwszy złożona kwartalna deklaracja
podatkowa.
3a. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się do podatników:
1) rejestrowanych przez naczelnika urzędu skarbowego jako podatnicy VAT czynni
– przez okres 12 miesięcy począwszy od miesiąca, w którym dokonana została rejestracja lub
2) którzy w danym kwartale lub w poprzedzających go 4 kwartałach dokonali
dostawy towarów lub świadczenia usług, o których mowa w załączniku nr 15 do
ustawy, chyba że łączna wartość tych czynności bez kwoty podatku nie
przekroczyła, w żadnym miesiącu z tych okresów, kwoty 50 000 zł, lub
3) którzy w danym kwartale dokonali importu towarów na zasadach określonych w art. 33a ust. 1.
3b. Za dostawę towarów, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy, nie
uznaje się dostawy towarów, o których mowa w poz. 92 tego załącznika, jeżeli:
1) dostawa ta jest dokonywana na stacjach paliw lub stacjach gazu płynnego do
standardowych zbiorników pojazdów;
2) dostawy tej dokonuje podatnik dostarczający gaz przewodowy za pośrednictwem
własnych sieci przesyłowych lub dystrybucyjnych.
3c. W przypadku gdy łączna wartość dostaw towarów, o których mowa
w załączniku nr 15 do ustawy, bez kwoty podatku przekroczyła kwotę, o której mowa
w ust. 3a, podatnicy, o których mowa w ust. 2 i 3, są obowiązani do składania
deklaracji podatkowych za okresy miesięczne począwszy od rozliczenia za pierwszy miesiąc kwartału:
1) w którym przekroczono tę kwotę – jeżeli przekroczenie kwoty nastąpiło
w pierwszym lub drugim miesiącu kwartału; w przypadku gdy przekroczenie
kwoty nastąpiło w drugim miesiącu kwartału, deklaracja za pierwszy miesiąc kwartału jest składana w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po drugim miesiącu kwartału;
2) następujący po kwartale, w którym przekroczono tę kwotę – jeżeli przekroczenie
kwoty nastąpiło w trzecim miesiącu kwartału.
3d. W przypadku importu towarów dokonanego na zasadach określonych w art.
33a ust. 1 podatnicy, o których mowa w ust. 2 i 3, są obowiązani do składania
deklaracji podatkowych za okresy miesięczne począwszy od rozliczenia za pierwszy miesiąc kwartału:
1) w którym dokonano tego importu – jeżeli nastąpiło to w pierwszym lub drugim
miesiącu kwartału, a w przypadku gdy dokonanie tego importu nastąpiło w
drugim miesiącu kwartału, deklaracja za pierwszy miesiąc kwartału jest składana
w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po drugim miesiącu kwartału;
2) następujący po kwartale, w którym dokonano tego importu – jeżeli dokonanie
tego importu nastąpiło w trzecim miesiącu kwartału.
4. Podatnicy, o których mowa w ust. 3, mogą ponownie składać deklaracje
podatkowe za okresy miesięczne, nie wcześniej jednak niż po upływie 4 kwartałów,
za które składali deklaracje kwartalne, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu
naczelnika urzędu skarbowego w terminie do dnia złożenia deklaracji podatkowej za
pierwszy miesięczny okres rozliczeniowy, jednak nie później niż z dniem upływu
terminu złożenia tej deklaracji.
4a. Podatnicy, którzy dokonali importu towarów na zasadach określonych w art.
33a ust. 1, mogą składać deklaracje podatkowe za okresy kwartalne na zasadach
przewidzianych w ust. 2 i 3, nie wcześniej jednak niż po upływie 12 miesięcy
następujących po ostatnim miesiącu kwartału, w którym dokonali tego importu.
5. Mali podatnicy, u których wartość sprzedaży przekroczyła kwotę określoną w
art. 2 pkt 25, składają deklaracje podatkowe za okresy miesięczne począwszy od
rozliczenia za pierwszy miesiąc kwartału:
1) w którym przekroczono tę kwotę – jeżeli przekroczenie kwoty nastąpiło w
pierwszym lub drugim miesiącu kwartału, a w przypadku gdy przekroczenie tej
kwoty nastąpiło w drugim miesiącu kwartału, deklaracja za pierwszy miesiąc
kwartału jest składana w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po drugim miesiącu kwartału;
2) następującego po kwartale, w którym przekroczono tę kwotę – jeżeli
przekroczenie kwoty nastąpiło w trzecim miesiącu kwartału.
6. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio do podatników, którzy zrezygnowali
z prawa do rozliczania się metodą kasową.
7. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, u których sprzedaż jest
zwolniona od podatku na podstawie art. 113, oraz podmiotów wykonujących
wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub na
podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, chyba że:
1) przysługuje im zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego zgodnie
z art. 87 lub przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 1 pkt 3;
2) są obowiązani do dokonania korekty podatku odliczonego, o której mowa
w art. 90a, art. 90c lub art. 91, lub
3) są obowiązani do dokonania korekty, o której mowa w art. 89a ust. 4 lub art. 89b
ust. 1, lub uprawnieni do dokonania korekty, o której mowa w art. 89b ust. 4.
7a. W przypadku zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na
podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności
gospodarczej podatnicy nie mają obowiązku składania deklaracji, o których mowa
w ust. 1 i 2, za okresy rozliczeniowe, których to zawieszenie dotyczy.
7b. Zwolnienie z obowiązku składania deklaracji podatkowych, o którym mowa
w ust. 7a, nie dotyczy:
1) (uchylony)
2) podatników dokonujących wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3) podatników dokonujących importu usług lub nabywających towary – w zakresie
których są podatnikiem;
4) okresów rozliczeniowych, w których zawieszenie wykonywania działalności
gospodarczej nie dotyczyło pełnego okresu rozliczeniowego;
5) okresów rozliczeniowych, za które podatnik jest obowiązany do rozliczenia
podatku z tytułu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu oraz za
które jest obowiązany dokonać korekty podatku naliczonego.
7c. Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1–3, zawierają dane
niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości
podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane
dotyczące podatnika.
8. Podatnicy wymienieni w art. 15, inni niż zarejestrowani jako podatnicy VAT
czynni i osoby prawne niebędące podatnikami w rozumieniu art. 15, u których wartość
wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przekroczyła kwotę, o której mowa
w art. 10 ust. 1 pkt 2, lub którzy skorzystali z możliwości wymienionej w art. 10
ust. 6, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe w zakresie
dokonywanych nabyć za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca
następującego po każdym kolejnym miesiącu.
8a. W przypadku podatnika wymienionego w art. 15, innego niż zarejestrowany
jako podatnik VAT czynny, który ustanowił przedstawiciela podatkowego, o którym
mowa w art. 18d ust. 1, deklaracje podatkowe składa we własnym imieniu na jego
rzecz przedstawiciel podatkowy za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca
następującego po każdym kolejnym miesiącu.
9. W przypadku gdy podatnicy wymienieni w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 nie mają
obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1–3 lub 8,
deklarację podatkową składa się w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po
miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy.
10. W przypadku gdy podatnicy, o których mowa w art. 15, oraz podmioty
niebędące podatnikami wymienionymi w art. 15, niemające obowiązku składania
deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1–3 lub w ust. 8, dokonują jedynie
wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu, deklarację podatkową
w zakresie nabywanych nowych środków transportu składa się w terminie 14 dni od
dnia powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu.
11. Podatnicy, o których mowa w art. 16, składają w urzędzie skarbowym
deklaracje podatkowe w terminie do ostatniego dnia miesiąca następującego po
miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy.
11a. W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa
w art. 103 ust. 5a, podatnik jest obowiązany składać naczelnikowi urzędu skarbowego
właściwemu w sprawie rozliczania podatku akcyzowego deklaracje o należnych
kwotach podatku za okresy miesięczne, w terminie do 5. dnia miesiąca następującego
po miesiącu, w którym powstał obowiązek ich zapłaty. W przypadku, o którym mowa
w art. 17a, deklarację składa płatnik.
11b. Deklaracje, o których mowa w ust. 1–3, 3c–6, 8–9 i 11a, składa się
wyłącznie za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
11c. Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1–3, są składane zgodnie
z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r.
o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U.
z 2019 r. poz. 700, 730 i 848), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa
w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest
przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a
§ 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.
12. Zobowiązanie podatkowe, kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu
podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1, przyjmuje
się w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej, chyba że organ podatkowy określi
je w innej wysokości.
13. (uchylony)
13a. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi i udostępni na
elektronicznej platformie usług administracji publicznej wzór dokumentu, o którym
mowa w ust. 11c.
13b. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz
z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji
podatkowych, o których mowa w ust. 1–3, oraz niezbędnymi pouczeniami,
uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego
obowiązku przez organ podatkowy.
14. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 8 i 9, wraz
z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca
ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.
14a. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór deklaracji podatkowej, o której mowa w ust. 8a, wraz
z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego jej wypełnienia oraz terminu i miejsca
jej składania, w celu umożliwienia przedstawicielowi podatkowemu rozliczenia we
własnym imieniu i na rzecz podatnika, którego jest przedstawicielem,
wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.
14b. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 10 i 11, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia wewnątrzwspólnotowych nabyć i wewnątrzwspólnotowych dostaw nowych środków transportu.
14c. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór deklaracji, o której mowa w ust. 11a, wraz z objaśnieniami co
do sposobu prawidłowego jej wypełniania oraz terminu i miejsca jej składania, w celu
umożliwienia rozliczenia podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o
którym mowa w art. 103 ust. 5a, w tym również przez płatnika, uwzględniając
specyfikę wykonywania czynności, których dotyczy ta deklaracja.
15. (uchylony)
16. (uchylony)

art. 100. więcej Art. 100. 1. Podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy
VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje
o dokonanych:
1) wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do
których ma zastosowanie art. 42 ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości
dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych
na potrzeby podatku od wartości dodanej,
2) wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub
art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych
na potrzeby podatku od wartości dodanej,
3) dostawach towarów zgodnie z art. 136 ust. 1 lub 2, na rzecz podatników podatku
od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami,
zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
4) usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od
wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami,
zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na
terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż
zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca,
5) przemieszczeniach towarów w procedurze magazynu typu call-off stock, o której
mowa w dziale II rozdziale 3b, oraz o zmianach w zakresie tej procedury
zawartych w informacjach
– zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.
2. Przepis ust. 1 pkt 2 w zakresie wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów,
o których mowa w art. 9 ust. 1, stosuje się również do osób prawnych niebędących
podatnikami w rozumieniu art. 15, zarejestrowanych jako podatnicy VAT UE.
3. Informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne, za pomocą
środków komunikacji elektronicznej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego
po miesiącu, w którym:
1) powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa
w ust. 1 pkt 1–4;
2) dokonano przemieszczenia towarów lub zmiany w zakresie procedury, o których
mowa w ust. 1 pkt 5.
4. (uchylony)
5. (uchylony)
6. (uchylony)
7. (uchylony)
8. Informacja podsumowująca powinna zawierać następujące dane:
1) nazwę lub imię i nazwisko podmiotu składającego informację podsumowującą
oraz jego numer identyfikacji podatkowej podany w potwierdzeniu dokonanym
przez naczelnika urzędu skarbowego zgodnie z art. 97 ust. 9, który zastosował
dla transakcji i przemieszczeń, o których mowa w ust. 1;
2) właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji
wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla
podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej takim
podatnikiem, nabywających towary lub usługi, zawierający dwuliterowy kod
stosowany dla podatku od wartości dodanej;
3) właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji
wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla
podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego dostawy towarów, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej –
w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2;
4) łączną wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, łączną wartość
wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w tym również łączną wartość
dostawy towarów, o której mowa w ust. 1 pkt 3, łączną wartość świadczonych
usług, o których mowa w ust. 1 pkt 4 – w odniesieniu do poszczególnych
kontrahentów;
5) właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji
wewnątrzwspólnotowych podatnika podatku od wartości dodanej nadany mu
przez państwo członkowskie, na terytorium którego towary zostały
przemieszczone w procedurze magazynu typu call-off stock – w przypadku,
o którym mowa w ust. 1 pkt 5.
9. W przypadku transakcji, o której mowa w art. 136, informacja
podsumowująca powinna dodatkowo zawierać adnotację, że nabycie i dostawa zostały
dokonane w ramach wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych.
10. Na potrzeby ust. 1 pkt 4 zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości
dodanej na terytorium państwa członkowskiego, na którym, zgodnie z art. 28b, ma
miejsce świadczenie usług, jest usługobiorca, jeżeli podatnik, o którym mowa
w art. 15, będący usługodawcą nie posiada na terytorium tego państwa członkowskiego:
1) siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej;
2) siedziby działalności gospodarczej, posiada natomiast na tym terytorium stałe
miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, przy czym to stałe miejsce
prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia
działalności gospodarczej usługodawcy, jeżeli usługodawca posiada takie inne
miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na tym terytorium, nie
uczestniczy w tych transakcjach.
11. Na potrzeby określenia momentu powstania obowiązku podatkowego, o
którym mowa w ust. 3, w zakresie świadczenia usług wymienionych w ust. 1 pkt 4,
przepisy art. 19a ust. 1–3 i 8 stosuje się odpowiednio.
12. Przedstawiciel podatkowy, o którym mowa w art. 18d ust. 1, składa, za
okresy miesięczne, informacje podsumowujące zawierające zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, do rozliczenia których został upoważniony.

art. 101. więcej Art. 101. W przypadku stwierdzenia jakichkolwiek błędów w złożonej
informacji podsumowującej podmiot, który złożył informację podsumowującą, jest
obowiązany złożyć niezwłocznie korektę tej informacji za pomocą środków
komunikacji elektronicznej.

Art. 101a. 1. Podatnicy dokonujący dostawy towarów lub świadczący usługi, dla
których podatnikiem jest nabywca, w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1
pkt 7 i 8, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje
o dokonanych dostawach towarów oraz świadczonych usługach, zwane dalej
„informacjami podsumowującymi w obrocie krajowym”.
2. Informacje podsumowujące w obrocie krajowym składa się za okresy
miesięczne za pomocą środków komunikacji elektronicznej w terminie do 25. dnia
miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu
dokonania transakcji.
3. Informacja podsumowująca w obrocie krajowym powinna zawierać
następujące dane:
1) nazwę lub imię i nazwisko oraz numer identyfikacji podatkowej podatnika
składającego informację podsumowującą w obrocie krajowym;
2) nazwę lub imię i nazwisko oraz numer identyfikacji podatkowej podatnika
nabywającego towary lub usługi;
3) łączną wartość dostaw towarów oraz świadczonych usług, dla których
podatnikiem jest nabywca, w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7
i 8 – w odniesieniu do poszczególnych nabywców.
4. W przypadku stwierdzenia jakichkolwiek błędów w złożonej informacji
podsumowującej w obrocie krajowym podatnik jest obowiązany złożyć niezwłocznie
korektę tej informacji za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
5. W przypadku zmiany wartości dostaw towarów lub świadczonych usług,
o których mowa w ust. 3 pkt 3, podatnik jest obowiązany skorygować łączną wartość
w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, za który dokonuje się korekty podstawy
opodatkowania w deklaracji podatkowej. Jeżeli korekta dotyczy okresu, za który została złożona informacja podsumowująca w obrocie krajowym, przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.

art. 102. więcej Art. 102. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór informacji podsumowującej wraz z objaśnieniami co do
sposobu jej wypełnienia, terminu i miejsca składania oraz wzór korekty informacji
podsumowującej wraz z objaśnieniami co do sposobu jej wypełnienia, uwzględniając
specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz przepisy Unii Europejskiej.
2. (uchylony)
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór informacji podsumowującej w obrocie krajowym wraz z
objaśnieniami co do sposobu jej wypełnienia, terminu i miejsca składania, oraz wzór
korekty tej informacji wraz z objaśnieniami co do sposobu jej wypełnienia,
uwzględniając specyfikę dostaw towarów oraz świadczenia usług, dla których
podatnikiem jest nabywca, w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8.

art. 103. więcej Art. 103. 1. Podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez
wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy
miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym
powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem
ust. 1a–4 oraz art. 33 i art. 33b.
1a. Podatnicy, u których obowiązek składania deklaracji podatkowych za okresy
miesięczne, na podstawie art. 99 ust. 3c pkt 1 lub ust. 5 pkt 1, powstał w drugim
miesiącu kwartału, są obowiązani do obliczania i wpłacania podatku za pierwszy
miesiąc kwartału w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po drugim miesiącu kwartału.
2. Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 2 i 3, są obowiązani, bez wezwania
naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy kwartalne
w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał
obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4
oraz art. 33.
2a. (uchylony)
2b. (uchylony)
2c. (uchylony)
2d. (uchylony)
2e. (uchylony)
2f. (uchylony)
2g. (uchylony)
3. W przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 10, podatnicy są obowiązani, bez
wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku
w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu
skarbowego.
4. Przepis ust. 3 stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego
nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których
podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1–3 lub 8, jeżeli środek transportu ma
być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega
rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju.
5. W przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, podatnicy są obowiązani
przedłożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgodnie z ustalonym wzorem informację
o nabywanych środkach transportu. Do informacji dołącza się kopię faktury
potwierdzającej nabycie środka transportu przez podatnika.
5a. W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o których mowa w
ust. 5aa, podatnik jest obowiązany, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do
obliczania i wpłacania kwot podatku na rachunek urzędu skarbowego właściwego w
zakresie wpłat podatku akcyzowego:
1) w terminie 5 dni od dnia, w którym towary te zostały wprowadzone do
określonego we właściwym zezwoleniu miejsca odbioru wyrobów akcyzowych
– jeżeli towary są nabywane wewnątrzwspólnotowo w rozumieniu przepisów
ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym przez zarejestrowanego
odbiorcę z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z
przepisami o podatku akcyzowym;
2) w terminie 5 dni od dnia wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa
członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego;
3) z chwilą przemieszczenia tych towarów na terytorium kraju – jeżeli towary są
przemieszczane poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z
przepisami o podatku akcyzowym.
5aa. Przepis ust. 5a stosuje się do następujących towarów:
1) benzyn lotniczych (CN 2710 12 31);
2) benzyn silnikowych (CN 2710 12 25 – z wyłączeniem benzyn lakowych i
przemysłowych, CN 2710 12 41, CN 2710 12 45, CN 2710 12 49, CN 2710 12
51, CN 2710 12 59, CN 2710 12 90, CN 2207 20 00);
3) gazu płynnego (LPG) – (CN 2711 12, CN 2711 13, CN 2711 14 00, CN 2711 1900);
4) olejów napędowych (CN 2710 19 43, CN 2710 20 11);
5) olejów opałowych (CN 2710 19 62, CN 2710 19 64, CN 2710 19 68, CN 2710
20 31, CN 2710 20 35, CN 2710 20 39, CN 2710 20 90);
6) paliw typu benzyny do silników odrzutowych (CN 2710 12 70);
7) paliw typu nafty do silników odrzutowych (CN 2710 19 21);
8) pozostałych olejów napędowych (CN 2710 19 46, CN 2710 19 47, CN 2710 19
48, CN 2710 20 15, CN 2710 20 17, CN 2710 20 19);
9) paliw ciekłych w rozumieniu ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie
monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. z 2019 r. poz. 660 i 1527),
które nie zostały ujęte w pkt 1–4 i 6–8;
10) biopaliw ciekłych w rozumieniu ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o
biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1155, 1123, 1210 i 1527);
11) pozostałych towarów, o których mowa w art. 86 ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia
2008 r. o podatku akcyzowym, wymienionych w załączniku nr 1 do tej ustawy,
bez względu na kod CN.
5ab. Do towarów, o których mowa w ust. 5aa, stosuje się klasyfikację w układzie
odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady
(EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i
statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z
07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t.
2, str. 382, z późn. zm.). Zmiany w Nomenklaturze Scalonej (CN) nie powodują zmian opodatkowania podatkiem towarów wymienionych w ust. 5aa, jeżeli nie zostały określone w ustawie.
5b. W przypadku, o którym mowa w ust. 5a pkt 3, obliczenie i wpłacenie kwoty
podatku może nastąpić w terminie 5 dni od otrzymania towarów na terytorium kraju,
jeżeli podatnik, najpóźniej na 3 dni robocze przed przemieszczeniem towarów na
terytorium kraju, złoży do naczelnika urzędu skarbowego właściwego w sprawie
rozliczania podatku akcyzowego zgłoszenie o planowanym nabyciu
wewnątrzwspólnotowym, o którym mowa w art. 78 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia
6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.
5c. Przepisy ust. 5a pkt 1 i 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli podatek jest
pobierany przez płatnika.
5d. Organem właściwym w zakresie zobowiązań z tytułu kwot podatku, o
których mowa w ust. 5a, jest organ podatkowy właściwy w sprawie rozliczania
podatku akcyzowego.
6. (uchylony)
7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór informacji, o której mowa w ust. 5, uwzględniając konieczność
zapewnienia prawidłowej identyfikacji środka transportu, w tym jego przebieg oraz
datę pierwszego dopuszczenia do użytku.

Art. 103a. W przypadku gdy podatek jest pobierany przez płatnika, o którym
mowa w art. 17a, wpłacanie kwot podatku przez podatnika, o którym mowa w art. 103
ust. 5a, może być dokonywane na rachunek VAT płatnika przy użyciu komunikatu
przelewu, o którym mowa w art. 108a ust. 3, w którym podatnik wskazuje w miejsce
informacji, o których mowa w art. 108a ust. 3:
1) pkt 1 i 2 – kwotę podatku, o której mowa w art. 103 ust. 5a, która ma zostać
zapłacona w mechanizmie podzielonej płatności;
2) pkt 3 – numer dokumentu związanego z płatnością wystawionego przez płatnika,
o którym mowa w art. 17a;
3) pkt 4 – numer, za pomocą którego płatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku.

art. 104. więcej Art. 104. 1. Przepisy art. 21 i art. 86 ust. 10e stosuje się również do podatnika
rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez podatnika wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, kwot określonych
w art. 2 pkt 25.
2. W przypadku przekroczenia kwot określonych zgodnie z ust. 1 podatnik traci
prawo do rozliczania się metodą kasową począwszy od okresu rozliczeniowego
następującego po kwartale, w którym nastąpiło to przekroczenie, oraz w następnym roku podatkowym.

art. 105. więcej Art. 105. (uchylony).

Art. 105a. 1. Podatnik, o którym mowa w art. 15, na rzecz którego dokonano
dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy, odpowiada
solidarnie wraz z podmiotem dokonującym tej dostawy za jego zaległości podatkowe,
w części podatku proporcjonalnie przypadającej na dostawę dokonaną na jego rzecz,
jeżeli w momencie dokonania tej dostawy podatnik wiedział lub miał uzasadnione
podstawy do tego, aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną
na jego rzecz dostawę lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu
skarbowego.
2. Podatnik miał uzasadnione podstawy do tego, aby przypuszczać, że cała kwota
podatku przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę towarów lub jej część nie
zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego, jeżeli okoliczności towarzyszące
tej dostawie towarów lub warunki, na jakich została ona dokonana, odbiegały od
okoliczności lub warunków zwykle występujących w obrocie tymi towarami,
w szczególności jeżeli cena za dostarczone podatnikowi towary była bez uzasadnienia
ekonomicznego niższa od ich wartości rynkowej.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się:
1) do nabycia towarów, o których mowa w poz. 92 załącznika nr 15 do ustawy, jeżeli:
a) nabycie to jest dokonywane na stacjach paliw lub stacjach gazu płynnego,
do standardowych zbiorników pojazdów używanych przez podatników
nabywających te towary, do napędu tych pojazdów,
b) dostawy tych towarów dokonuje podatnik dostarczający gaz przewodowy
za pośrednictwem własnych sieci przesyłowych lub dystrybucyjnych;
2) jeżeli powstanie zaległości podatkowych nie wiązało się z uczestnictwem
podmiotu dokonującego dostawy towarów, o którym mowa w ust. 1, w
nierzetelnym rozliczaniu podatku w celu odniesienia korzyści majątkowej;
3) (uchylony)
4) (uchylony)
5) do nabycia towarów, udokumentowanego fakturą, w której kwota należności
ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018
r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495);
6) do nabycia towarów, za które podatnik dokonał zapłaty z zastosowaniem
mechanizmu podzielonej płatności.
4. Jeżeli podatnik wykaże, że okoliczności lub warunki, o których mowa
w ust. 2, nie miały wpływu na niezapłacenie podatku, przepisu ust. 1 nie stosuje się.

Art. 105b. (uchylony).

Art. 105c. (uchylony).

Art. 105d. (uchylony).

art. 106. więcej Art. 106. (uchylony).

Art. 106a. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:
1) sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5
oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie
rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest
wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz
usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
2) dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika
posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te
czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności
gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej –
posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe
miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy
miejscem świadczenia jest terytorium:
a) państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do
zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca
i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego
nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
b) państwa trzeciego;
3) świadczenia usług telekomunikacyjnych, nadawczych i elektronicznych, dla
których miejscem świadczenia jest miejsce określone zgodnie z art. 28k ust. 1,
przez podatników zidentyfikowanych na potrzeby procedury szczególnej,
o której mowa w dziale XII w rozdziałach 6a i 7, dla których państwem
członkowskim identyfikacji jest Rzeczpospolita Polska.

Art. 106b. 1. Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
1) sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa
w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku,
podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz
osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2) sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium
kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3) wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż
wskazany w pkt 1;
4) otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności,
o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy
wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek
podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
2. Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do
sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub
przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.
3. Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić
fakturę dokumentującą:
1) czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których
mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed
wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy
wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia
faktury nie wynika z ust. 1,
2) sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1
i art. 118
– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od
końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano
całość lub część zapłaty.
4. Do świadczenia usług, o których mowa w art. 106a pkt 3, przepis
ust. 3 pkt 1 stosuje się odpowiednio.
5. W przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy
rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym fakturę na rzecz podatnika podatku
lub podatku od wartości dodanej wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon
potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca
towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.
6. W przypadku stwierdzenia, że podatnik wystawił fakturę z naruszeniem ust. 5,
organ podatkowy ustala temu podatnikowi dodatkowe zobowiązanie podatkowe w
wysokości odpowiadającej 100% kwoty podatku wykazanego na tej fakturze. W
stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za
wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania
podatkowego nie ustala się.
7. Przepisów ust. 5 i 6 nie stosuje się do podatników świadczących usługi
taksówek osobowych, z wyłączeniem wynajmu samochodów osobowych z kierowcą
(PKWiU 49.32.11.0).

Art. 106c. Faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18,
z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na
rzecz dłużnika:
1) organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r.
o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;
2) komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów
Kodeksu postępowania cywilnego.

Art. 106d. 1. Podmiot, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1, nabywający
towary lub usługi od podatnika może wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury:
1) dokumentujące dokonanie przez podatnika sprzedaży na rzecz tego podmiotu,
2) o których mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
3) dokumentujące dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa
w art. 106a pkt 2 lit. b
– jeżeli ten podmiot i ten podatnik wcześniej zawarli umowę w sprawie wystawiania
faktur w imieniu i na rzecz tego podatnika, w której została określona procedura
zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego tych czynności.
2. Faktury może wystawiać w imieniu i na rzecz podatnika również upoważniona
przez niego osoba trzecia, w szczególności jego przedstawiciel podatkowy, o którym
mowa w art. 18a.

Art. 106e. 1. Faktura powinna zawierać:
1) datę wystawienia;
2) kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób
jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich
adresy;
4) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku,
z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na
potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on
towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6) datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę
otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest
określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8) miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10) kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu
wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11) wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez
kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12) stawkę podatku;
13) sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi
stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty
dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15) kwotę należności ogółem;
16) w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których:
a) obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1, lub
b) w przepisach wydanych na podstawie art. 19a ust. 12 określono termin
powstania obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty
– wyrazy „metoda kasowa”;
17) w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz
„samofakturowanie”;
18) w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym
do rozliczenia podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze
jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie”;
18a) w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której
mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców,
obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie
usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy – wyrazy „mechanizm
podzielonej płatności”;
19) w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku
na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na
podstawie art. 82 ust. 3 – wskazanie:
a) przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie
którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku,
b) przepisu dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od podatku taką dostawę
towarów lub takie świadczenie usług, lub
c) innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub
świadczenie usług korzysta ze zwolnienia;
20) w przypadku, o którym mowa w art. 106c – nazwę i adres organu egzekucyjnego
lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu
określonym dla podatnika – imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres;
21) w przypadku faktur wystawianych w imieniu i na rzecz podatnika przez jego
przedstawiciela podatkowego – nazwę lub imię i nazwisko przedstawiciela
podatkowego, jego adres oraz numer, za pomocą którego jest on zidentyfikowany
na potrzeby podatku;
22) w przypadku gdy przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy są nowe środki
transportu – datę dopuszczenia nowego środka transportu do użytku oraz:
a) przebieg pojazdu – w przypadku pojazdów lądowych, o których mowa
w art. 2 pkt 10 lit. a,
b) liczbę godzin roboczych używania nowego środka transportu –
w przypadku jednostek pływających, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. b,
oraz statków powietrznych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. c;
23) w przypadku faktur wystawianych przez drugiego w kolejności podatnika,
o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, w wewnątrzwspólnotowej
transakcji trójstronnej (procedurze uproszczonej) – dane określone w art. 136;
24) w przypadkach, o których mowa w art. 97 ust. 10 pkt 2 i 3:
a) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby
podatku, poprzedzony kodem PL,
b) numer, za pomocą którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany
na potrzeby podatku od wartości dodanej w danym państwie członkowskim,
zawierający dwuliterowy kod stosowany na potrzeby podatku od wartości
dodanej właściwy dla tego państwa członkowskiego.
2. W przypadku świadczenia usług turystyki, dla których podstawę
opodatkowania stanowi zgodnie z art. 119 ust. 1 kwota marży, faktura – w zakresie
danych określonych w ust. 1 pkt 1–17 – powinna zawierać wyłącznie dane określone
w ust. 1 pkt 1–8 i 15–17, a także wyrazy „procedura marży dla biur podróży”.
3. W przypadku dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów
kolekcjonerskich i antyków, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie
z art. 120 ust. 4 i 5 marża, faktura – w zakresie danych określonych w ust. 1 pkt 1–
17 – powinna zawierać wyłącznie dane określone w ust. 1 pkt 1–8 i 15–17, a także
odpowiednio wyrazy „procedura marży – towary używane”, „procedura marży –
dzieła sztuki” lub „procedura marży – przedmioty kolekcjonerskie i antyki”.
4. Faktura nie zawiera:
1) (uchylony)
2) w przypadku, o którym mowa w art. 16 – danych określonych w ust. 1 pkt 4;
3) w przypadku, o którym mowa w art. 106b ust. 3 pkt 2 – danych określonych
w ust. 1 pkt 12–14;
4) w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 3, jeżeli usługodawcą jest podmiot
zagraniczny, o którym mowa w art. 131 pkt 2, zidentyfikowany na potrzeby
procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 7 – danych
określonych w ust. 1 pkt 4.
5. Faktura może nie zawierać:
1) w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a – danych określonych
w ust. 1 pkt 10 i 12–14;
2) w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. b – danych określonych
w ust. 1 pkt 5 i 12–14;
3) w przypadku gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo
kwoty 100 euro, jeżeli kwota ta określona jest w euro – danych określonych
w ust. 1 pkt 3 dotyczących nabywcy i danych określonych w ust. 1 pkt 8, 9 i 11–
14, pod warunkiem że zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych
stawek podatku kwotę podatku.
6. Przepisu ust. 5 pkt 3 nie stosuje się w przypadku sprzedaży wysyłkowej
z terytorium kraju i sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju, sprzedaży, dla której
nie jest na fakturze podawany numer, o którym mowa w ust. 1 pkt 5,
wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz w przypadku, o którym mowa
w art. 106a pkt 2 lit. a.
7. Kwotę podatku w odniesieniu do dostarczanych towarów lub świadczonych
usług objętych daną stawką podatku podatnik może obliczyć według następującego wzoru:
?? = ?? × ?? / 100 + ??
gdzie:
?? – oznacza kwotę podatku,
?B – oznacza wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług objętych
stawką podatku, uwzględniającą kwotę podatku (wartość sprzedaży
brutto),
?? – oznacza stawkę podatku.
8. W przypadku gdy podatnik oblicza kwotę podatku zgodnie z ust. 7, zamiast
ceny jednostkowej netto podatnik może wykazywać na fakturze cenę wraz z kwotą
podatku (cenę jednostkową brutto), a zamiast wartości sprzedaży netto – wartość
sprzedaży brutto.
9. W przypadku, o którym mowa w ust. 8, sumę wartości sprzedaży netto
stanowi różnica między wartością sprzedaży brutto a kwotą podatku, z podziałem na
poszczególne stawki podatku.
10. Podatnik może określić w fakturze również kwoty podatku dotyczące
wartości poszczególnych dostarczonych towarów i wykonanych usług wykazanych
w tej fakturze; w tym przypadku łączna kwota podatku może być ustalona w wyniku
podsumowania jednostkowych kwot podatku.
11. Kwoty podatku wykazuje się w złotych. Kwoty podatku wyrażone w walucie
obcej wykazuje się w złotych przy zastosowaniu zasad przeliczania na złote przyjętych
dla przeliczania kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania. Kwoty
wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki
poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki od 0,5 grosza zaokrągla się do 1 grosza.
12. W przypadku stwierdzenia, że podatnik wystawił fakturę z naruszeniem ust.
1 pkt 18a, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustala
dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty
podatku przypadającej na dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, wykazanej na tej fakturze. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie
skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się.
13. Przepisu ust. 12 nie stosuje się, jeżeli zapłata kwoty odpowiadającej kwocie
podatku przypadającej na dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w
załączniku nr 15 do ustawy, wykazanej na fakturze, została dokonana z zastosowaniem
mechanizmu podzielonej płatności.

Art. 106f. 1. Faktura, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, powinna zawierać:
1) dane, o których mowa w art. 106e ust. 1 pkt 1–6;
2) otrzymaną kwotę zapłaty;
3) kwotę podatku wyliczoną według wzoru:
?? = ?? × ?? / 100 + ??
gdzie:
?? – oznacza kwotę podatku,
?? – oznacza kwotę otrzymanej całości lub części zapłaty,
?P – oznacza stawkę podatku;
4) dane dotyczące zamówienia lub umowy, a w szczególności: nazwę (rodzaj)
towaru lub usługi, cenę jednostkową netto, ilość zamówionych towarów, wartość
zamówionych towarów lub usług bez kwoty podatku, stawki podatku, kwoty
podatku oraz wartość zamówienia lub umowy z uwzględnieniem kwoty podatku.
2. Przepisy art. 106e ust. 1 pkt 16–21 i 24 oraz ust. 2–6, 10 i 11 stosuje się odpowiednio.
3. Jeżeli faktura, o której mowa w ust. 1, nie obejmuje całej zapłaty, w fakturze
wystawianej po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi sumę wartości towarów lub
usług pomniejsza się o wartość otrzymanych części zapłaty, a kwotę podatku
pomniejsza się o sumę kwot podatku wykazanego w fakturach dokumentujących
otrzymanie części zapłaty. Faktura, o której mowa w zdaniu pierwszym, powinna
również zawierać numery faktur wystawionych przed wydaniem towaru lub
wykonaniem usługi.
4. W przypadku gdy wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą
otrzymanie części zapłaty, a faktury te obejmują łącznie całą zapłatę, ostatnia z tych
faktur powinna zawierać również numery poprzednich faktur.

Art. 106g. 1. Faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach,
z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji
podatnik dokonujący sprzedaży.
2. W przypadku, o którym mowa w art. 106c, faktura jest wystawiana w trzech
egzemplarzach, z których jeden jest wydawany nabywcy, drugi – podmiot ją
wystawiający pozostawia w swojej dokumentacji, a trzeci – przekazuje dłużnikowi.
3. W przypadku faktur przesyłanych w formie elektronicznej:
1) podatnik dokonujący sprzedaży lub upoważniona przez niego do wystawiania
faktur osoba trzecia przesyła je lub udostępnia nabywcy,
2) nabywca, o którym mowa w art. 106d ust. 1, przesyła je lub udostępnia
podatnikowi, który upoważnił go do wystawiania faktur, z uwzględnieniem
zasad wynikających z procedury zatwierdzania faktur przez podatnika
dokonującego sprzedaży,
3) nabywca, o którym mowa w art. 106k ust. 1, przesyła je lub udostępnia
wystawcy faktury,
4) podmiot, o którym mowa w art. 106c, przesyła je lub udostępnia nabywcy
i dłużnikowi
– zachowując je jednocześnie w swojej dokumentacji.
4. W przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu na
rzecz nabywcy, o którym mowa w art. 13 ust. 2 pkt 4, podatnik, w terminie 14 dni od
dnia dokonania dostawy, przesyła kopię wystawionej faktury lub dane w niej zawarte
do wyznaczonej jednostki, o której mowa w art. 97 ust. 17.

Art. 106h. 1. W przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej
przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u
podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą wystawianą
przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota
podatku są zaewidencjonowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy.
3. W przypadku gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży
zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia
w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę.
4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy paragon został uznany za
fakturę wystawioną zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3.

Art. 106i. 1. Fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca
następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano
usługę, z zastrzeżeniem ust. 2‒9.
2. Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano
całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się
nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano
całość lub część zapłaty od nabywcy.
3. Fakturę wystawia się nie później niż:
1) 30. dnia od dnia wykonania usług – w przypadku, o którym mowa w art. 19a
ust. 5 pkt 3 lit. a;
2) 60. dnia od dnia wydania towarów – w przypadku, o którym mowa w art. 19a
ust. 5 pkt 3 lit. b, z zastrzeżeniem ust. 4;
3) 90. dnia od dnia wykonania czynności – w przypadku, o którym mowa w art. 19a
ust. 5 pkt 3 lit. c;
4) z upływem terminu płatności – w przypadku, o którym mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4.
4. W przypadku dostawy towarów, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b,
gdy umowa przewiduje rozliczenie zwrotów wydawnictw, fakturę wystawia się nie
później niż 120. dnia od pierwszego dnia wydania towarów.
5. W przypadku, o którym mowa w art. 29a ust. 12, fakturę wystawia się nie później niż:
1) 7. dnia od określonego w umowie dnia zwrotu opakowania;
2) 60. dnia od dnia wydania opakowania, jeżeli w umowie nie określono terminu zwrotu opakowania.
6. W przypadkach, o których mowa w art. 106b ust. 3, fakturę wystawia się:
1) zgodnie z ust. 1 i 2 – jeżeli żądanie wystawienia faktury zostało zgłoszone do
końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź
otrzymano całość lub część zapłaty;
2) nie później niż 15. dnia od dnia zgłoszenia żądania – jeżeli żądanie wystawienia
faktury zostało zgłoszone po upływie miesiąca, o którym mowa w pkt 1.
6a. W przypadku, o którym mowa w art. 106b ust. 4, przepisy ust. 6 stosuje się
odpowiednio.
7. Faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed:
1) dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi;
2) otrzymaniem, przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi,
całości lub części zapłaty.
8. Przepis ust. 7 pkt 1 nie dotyczy wystawiania faktur w zakresie dostawy
i świadczenia usług, o których mowa w art. 19a ust. 3, 4 i ust. 5 pkt 4, jeżeli faktura
zawiera informację, jakiego okresu rozliczeniowego dotyczy.
9. Przepisów ust. 3, 4 i 8 nie stosuje się do wystawiania faktur w zakresie
dostawy towarów lub świadczenia usług, o których mowa w art. 8a ust. 1 i 3.

Art. 106j. 1. W przypadku gdy po wystawieniu faktury:
1) udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2) udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3) dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4) dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b
ust. 1 pkt 4,
5) podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku
lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury
– podatnik wystawia fakturę korygującą.
2. Faktura korygująca powinna zawierać:
1) wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
2) numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
3) dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
a) określone w art. 106e ust. 1 pkt 1–6,
b) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
4) przyczynę korekty;
5) jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku
należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę
korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych
stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
6) w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.
3. W przypadku gdy podatnik udziela opustu lub obniżki ceny w odniesieniu do
wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych lub świadczonych na rzecz jednego
odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca, o której mowa w ust. 2:
1) powinna zawierać dodatkowo wskazanie okresu, do którego odnosi się udzielany
opust lub obniżka;
2) może nie zawierać danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 5 i 6 oraz nazwy
(rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą.

Art. 106k. 1. Nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą
pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1
pkt 8–15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.
2. Faktura, o której mowa w ust. 1, wymaga akceptacji wystawcy faktury.
3. Faktura, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:
1) wyrazy „NOTA KORYGUJĄCA”;
2) numer kolejny i datę jej wystawienia;
3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich
adresy i numer za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby
podatku, a także numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest
zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej;
4) dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura, o której mowa w ust. 1,
określone w art. 106e ust. 1 pkt 1–6;
5) wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.
4. Przepisy ust. 1–3 nie naruszają przepisów dotyczących wystawiania faktur korygujących.

Art. 106l. 1. W przypadku gdy faktura ulegnie zniszczeniu albo zaginie:
1) podatnik lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia,
wystawia ponownie fakturę:
a) na wniosek nabywcy – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej
w posiadaniu podatnika,
b) zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy;
2) nabywca, o którym mowa w art. 106d ust. 1 lub art. 106k ust. 1, wystawia
ponownie fakturę:
a) na wniosek podatnika – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej
w posiadaniu nabywcy,
b) zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika;
3) podmiot, o którym mowa w art. 106c, wystawia ponownie fakturę:
a) na wniosek nabywcy lub dłużnika – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze
będącej w posiadaniu tego podmiotu,
b) zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy lub dłużnika.
2. Faktura wystawiona ponownie powinna zawierać wyraz „DUPLIKAT” oraz
datę jej wystawienia.
3. Do faktur wystawionych ponownie przepisu art. 106g ust. 4 nie stosuje się.

Art. 106m. 1. Podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności
pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury.
2. Przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do
tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury.
3. Przez integralność treści faktury rozumie się, że w fakturze nie zmieniono
danych, które powinna zawierać faktura.
4. Autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można
zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną
ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług.
5. Poza wykorzystaniem kontroli biznesowych, określonych w ust. 4,
autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury elektronicznej są zachowane,
w szczególności, w przypadku wykorzystania:
1) kwalifikowanego podpisu elektronicznego lub
2) elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z umową w sprawie
europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa
dotycząca tej wymiany przewiduje stosowanie procedur gwarantujących
autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej danych.

Art. 106n. 1. Stosowanie faktur elektronicznych wymaga akceptacji odbiorcy faktury.
2. W przypadku przesyłania lub udostępniania temu samemu odbiorcy
jednocześnie więcej niż jednej faktury elektronicznej dane wspólne dla
poszczególnych faktur mogą zostać podane tylko raz, o ile dla każdej faktury są
dostępne wszystkie te dane.

Art. 106o. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić,
w drodze rozporządzenia, przypadki, w których faktury mogą zawierać zakres danych
węższy niż określony w art. 106e, oraz zakres tych danych, uwzględniając:
1) konieczność zapewnienia odpowiedniego dokumentowania dostawy towarów
lub świadczenia usług i identyfikacji czynności dokonanych przez niektóre
kategorie podatników;
2) niską wartość transakcji lub specyfikę niektórych rodzajów działalności
związaną z liczbą lub rodzajem wykonywanych czynności.

Art. 106p. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić,
w drodze rozporządzenia, w odniesieniu do niektórych rodzajów towarów lub usług,
inny niż określony w art. 31a ust. 1 sposób przeliczania wykazywanych na fakturach
kwot w walutach obcych, stosowanych do określenia podstawy opodatkowania,
z uwzględnieniem specyfiki rozliczania należności z tytułu dostaw tych towarów lub
świadczenia tych usług.

Art. 106q. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić,
w drodze rozporządzenia, późniejsze niż określone w art. 106i terminy wystawiania
faktur, uwzględniając specyfikę niektórych rodzajów działalności związaną z liczbą
lub rodzajem wykonywanych czynności.

art. 107. więcej Art. 107. (uchylony).

art. 108. więcej Art. 108. 1. W przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca
osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę
podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik wystawi
fakturę, w której wykaże kwotę podatku wyższą od kwoty podatku należnego.
3. W przypadku, o którym mowa w art. 43 ust. 12a, do zapłaty podatku jest
obowiązana organizacja pożytku publicznego.
4. (uchylony)

Art. 108a. 1. Podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku,
przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą
zastosować mechanizm podzielonej płatności.
1a. Przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w
załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności
ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. –
Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej
płatności.
1b. Podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust.
1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej
faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.
1c. Przepisy ust. 1–1b stosuje się odpowiednio do płatności, o których mowa w
art. 19a ust. 8. W takim przypadku w komunikacie przelewu, o którym mowa w ust.
3, podatnik w miejsce informacji, o której mowa w ust. 3 pkt 3, wpisuje wyraz
„zaliczka”.
1d. W przypadku dokonania potrącenia, o którym mowa w art. 498 Kodeksu
cywilnego, przepisów ust. 1a i 1b nie stosuje się w zakresie, w jakim kwoty należności są potrącane.
1e. Przepisów ust. 1a i 1b nie stosuje się w przypadku dokonywania płatności
kwoty należności wynikającej z faktury dokumentującej transakcje realizowane w
wykonaniu umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym, o której mowa w art. 7 ust.
1 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz. U. z
2019 r. poz. 1445, 1572 i 2020), jeżeli podmiot, na rzecz którego dokonywana jest
płatność, na dzień dokonania dostawy był partnerem prywatnym, z którym podmiot
publiczny zawarł umowę o partnerstwie publiczno-prywatnym, lub jednoosobową
spółką partnera prywatnego albo spółką kapitałową, której jedynymi wspólnikami są
partnerzy prywatni, z którą podmiot publiczny zawarł umowę o partnerstwie
publiczno-prywatnym.
2. Zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:
1) zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z
otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT;
2) zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto
wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo
na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest
prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób.
3. Zapłata z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności dokonywana jest
w złotych polskich przy użyciu komunikatu przelewu udostępnionego przez bank lub
spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową, przeznaczonego do dokonywania
płatności w mechanizmie podzielonej płatności, w którym podatnik wskazuje:
1) kwotę odpowiadającą całości albo części kwoty podatku wynikającej z faktury,
która ma zostać zapłacona w mechanizmie podzielonej płatności;
2) kwotę odpowiadającą całości albo części wartości sprzedaży brutto;
3) numer faktury, w związku z którą dokonywana jest płatność;
4) numer, za pomocą którego dostawca towaru lub usługodawca jest
zidentyfikowany na potrzeby podatku.
3a. W przypadku wystawienia na rzecz podatnika przez jednego dostawcę lub
usługodawcę w okresie nie krótszym niż jeden dzień i nie dłuższym niż jeden miesiąc
więcej niż jednej faktury zapłata z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności
może dotyczyć więcej niż jednej faktury.
3b. W przypadku, o którym mowa w ust. 3a, komunikat przelewu, o którym
mowa w ust. 3:
1) obejmuje wszystkie faktury wystawione dla podatnika przez jednego dostawcę
lub usługodawcę w okresie nie krótszym niż jeden dzień i nie dłuższym niż jeden miesiąc;
2) zawiera kwotę odpowiadającą sumie kwot podatku wykazanych w fakturach, o
których mowa w pkt 1.
3c. W przypadku, o którym mowa w ust. 3a, w komunikacie przelewu, o którym
mowa w ust. 3, w miejsce informacji, o której mowa w ust. 3 pkt 3, wpisuje się okres,
za który dokonywana jest płatność.
4. W przypadkach określonych w art. 29a ust. 10 pkt 1–3 i ust. 14 zwrot całości
albo części zapłaty może być dokonywany przy użyciu komunikatu przelewu, o którym mowa w ust. 3, w którym podatnik w miejsce informacji, o której mowa w ust.
3 pkt 4, wskazuje numer, za pomocą którego nabywca towaru lub usługobiorca jest
zidentyfikowany na potrzeby podatku.
5. W przypadku gdy płatność zostanie dokonana w sposób określony w ust. 2 na
rzecz podatnika innego niż wskazany na fakturze, o której mowa w ust. 3 pkt 3,
podatnik, na rzecz którego dokonano tej płatności, odpowiada solidarnie wraz
z dostawcą tych towarów lub usługodawcą za nierozliczony przez dostawcę towarów
lub usługodawcę podatek wynikający z tej dostawy towarów lub tego świadczenia
usług do wysokości kwoty otrzymanej na rachunek VAT.
6. Odpowiedzialność solidarna podatnika, o którym mowa w ust. 5, jest
wyłączona w przypadku dokonania przez tego podatnika płatności na rachunek VAT
dostawcy towarów lub usługodawcy wskazanego na fakturze, o której mowa w ust. 3
pkt 3, albo zwrotu otrzymanej płatności na rachunek VAT podatnika, od którego
otrzymano tę płatność, niezwłocznie po powzięciu informacji o jej otrzymaniu, w
kwocie otrzymanej na rachunek VAT. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.
7. W przypadku stwierdzenia, że podatnik dokonał płatności z naruszeniem ust.
1a, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustala
dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty
podatku przypadającej na nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do
ustawy, wykazane na fakturze, której dotyczy płatność. W stosunku do osób
fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie
skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się.
8. Przepisu ust. 7 nie stosuje się, jeżeli dostawca lub usługodawca rozliczył całą
kwotę podatku wynikającą z faktury, która została zapłacona z naruszeniem ust. 1a.

Art. 108b. 1. Na wniosek podatnika naczelnik urzędu skarbowego wydaje, w
drodze postanowienia, zgodę na przekazanie środków zgromadzonych na wskazanym
przez podatnika rachunku VAT na wskazany przez niego rachunek bankowy albo
rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest
prowadzony ten rachunek VAT.
1a. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 1, służy zażalenie.
2. Podatnik we wniosku określa wysokość środków zgromadzonych na rachunku
VAT, jaka ma zostać przekazana.
3. Naczelnik urzędu skarbowego wydaje postanowienie w terminie 60 dni od
dnia otrzymania wniosku. W postanowieniu naczelnik urzędu skarbowego określa
wysokość środków, jaka ma zostać przekazana.
4. Naczelnik urzędu skarbowego przekazuje, przy wykorzystaniu systemu
teleinformatycznego albo z użyciem środków komunikacji elektronicznej, informację
o postanowieniu, o którym mowa w ust. 1, bankowi albo spółdzielczej kasie
oszczędnościowo-kredytowej, które prowadzą rachunek VAT wskazany we wniosku.
Informacja zawiera dane niezbędne do realizacji postanowienia, w tym:
1) numer rachunku VAT, o którym mowa w ust. 1;
2) numer rachunku bankowego albo rachunku w spółdzielczej kasie
oszczędnościowo-kredytowej, o których mowa w ust. 1;
3) wysokość środków, o których mowa w ust. 3.
5. Naczelnik urzędu skarbowego odmawia, w drodze decyzji, wydania zgody na
przekazanie środków zgromadzonych na rachunku VAT:
1) w przypadku posiadania przez podatnika zaległości z tytułu podatków i
należności, o których mowa w art. 62b ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia
1997 r. – Prawo bankowe – w wysokości odpowiadającej tej zaległości wraz
z odsetkami za zwłokę, według stanu na dzień wydania decyzji;
2) w przypadku gdy zachodzi uzasadniona obawa, że:
a) zobowiązanie podatkowe z tytułu podatków i należności, o których mowa
w art. 62b ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo
bankowe, nie zostanie wykonane, w szczególności gdy podatnik trwale nie
uiszcza wymagalnych zobowiązań podatkowych lub dokonuje czynności
polegających na zbywaniu majątku, które mogą utrudnić lub udaremnić
egzekucję zobowiązań podatkowych, lub
b) wystąpi zaległość podatkowa z tytułu podatków i należności, o których
mowa w art. 62b ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo
bankowe, lub zostanie ustalone dodatkowe zobowiązanie podatkowe.
6. Podatnik będący państwową jednostką budżetową dysponuje środkami
zgromadzonymi na rachunkach VAT prowadzonych dla rachunków rozliczeniowych,
o których mowa w art. 196 ust. 1 pkt 2 i 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 869, 1622, 1649 i 2020), na podstawie przepisów tej ustawy.
7. W przypadku rozwiązania spółki cywilnej lub spółki handlowej niemającej
osobowości prawnej z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, mogą wystąpić również
osoby, które były wspólnikami tych spółek. Przepisy ust. 2–5 stosuje się odpowiednio.

Art. 108c. 1. Do wysokości kwoty odpowiadającej kwocie podatku wynikającej
z otrzymanej faktury, zapłaconej z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności,
przepisów art. 112b ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 oraz art. 112c nie stosuje się.
2. Do zaległości w podatku powstałej za okres rozliczeniowy, za który podatnik
w złożonej deklaracji podatkowej wykazał kwotę podatku naliczonego, której co
najmniej 95% wynika z otrzymanych przez podatnika faktur, które zostały zapłacone
z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, przepisu art. 56b Ordynacji
podatkowej nie stosuje się.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do podatnika, który wiedział, że faktura
zapłacona z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności:
1) została wystawiona przez podmiot nieistniejący;
2) stwierdza czynności, które nie zostały dokonane;
3) podaje kwoty niezgodne z rzeczywistością;
4) potwierdza czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i art. 83
Kodeksu cywilnego.
4. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do zaległości podatkowej w podatku
przekraczającej dwukrotność kwoty podatku naliczonego wykazanej w złożonej
deklaracji podatkowej.

Art. 108d. 1. Jeżeli zapłata zobowiązania podatkowego z tytułu podatku
następuje w całości z rachunku VAT w terminie wcześniejszym niż termin zapłaty
podatku, kwotę zobowiązania podatkowego z tytułu podatku można obniżyć o kwotę
wyliczoną według wzoru:
? = ? × ? × ? / 360
w którym poszczególne symbole oznaczają:
S – kwotę, o którą obniża się kwotę zobowiązania podatkowego
z tytułu podatku,
Z – kwotę zobowiązania podatkowego z tytułu podatku wynikającą
z deklaracji podatkowej przed obniżeniem tego zobowiązania,
r – stopę referencyjną Narodowego Banku Polskiego obowiązującą na
dwa dni robocze przed dniem zapłaty podatku,
n – liczbę dni od dnia, w którym obciążono rachunek bankowy albo
rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla
których jest prowadzony rachunek VAT, z wyłączeniem tego dnia,
do dnia, w którym upływa termin zapłaty podatku, włącznie z tym dniem.
2. Kwotę, o którą obniża się kwotę zobowiązania podatkowego z tytułu podatku,
zaokrągla się do pełnych złotych.
3. Do zaokrąglenia kwoty, o którą obniża się kwotę zobowiązania podatkowego
z tytułu podatku, stosuje się przepis art. 63 § 1 Ordynacji podatkowej.

Art. 108e. Podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów lub świadczą usługi, o
których mowa w załączniku nr 15 do ustawy, oraz podatnicy nabywający te towary
lub usługi są obowiązani posiadać rachunek rozliczeniowy, o którym mowa w art. 49
ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe, lub imienny rachunek
w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej otwarty w związku z prowadzoną
działalnością gospodarczą, prowadzone w walucie polskiej.

Art. 108f. 1. Na wniosek podatnika nieposiadającego siedziby działalności
gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na
terytorium kraju naczelnik drugiego urzędu skarbowego dokonuje zwrotu
poniesionych przez podatnika kosztów obsługi rachunków, o których mowa w art.
108e, oraz rachunków VAT prowadzonych dla tych rachunków.
2. Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1, przysługuje do wysokości kosztów
wynikających z wykorzystywania rachunków, o których mowa w art. 108e, oraz
prowadzonych dla nich rachunków VAT do celów obowiązkowego stosowania
mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ust. 1a.
3. Wniosek o zwrot kosztów może być składany za okresy kwartalne, półroczne
lub roczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po okresie, za który
składany jest wniosek.
4. We wniosku o zwrot kosztów określa się kwotę, o którą ubiega się podatnik,
oraz numer rachunku rozliczeniowego lub numer imiennego rachunku w spółdzielczej
kasie oszczędnościowo-kredytowej, na który ma zostać dokonany zwrot kosztów.
5. Do wniosku o zwrot kosztów dołącza się dokumenty potwierdzające wysokość
poniesionych przez podatnika kosztów.
6. Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1, dokonywany jest w złotych polskich
na rachunek rozliczeniowy podatnika lub imienny rachunek w spółdzielczej kasie
oszczędnościowo-kredytowej wskazany we wniosku, w terminie 30 dni od dnia jego
otrzymania.
7. W razie uzasadnionych wątpliwości dotyczących wniosku o zwrot kosztów
lub dołączonych do niego dokumentów naczelnik drugiego urzędu skarbowego zwraca
się do wnioskodawcy o dodatkowe wyjaśnienia.
8. W przypadku, o którym mowa w ust. 7, zwrot kosztów, o których mowa w ust.
1, może nastąpić w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 oraz w wysokości
kwot faktycznie uznanych, nie później jednak niż w terminie 30 dni od dnia
otrzymania dodatkowych wyjaśnień. Od kwot zwróconych w terminie późniejszym
niż określony w ust. 6 nie przysługują odsetki za zwłokę.
9. Odmowa zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 1, następuje w drodze
postanowienia, na które służy zażalenie.
10. W zakresie nieuregulowanym w ust. 1–9 do wniosków o zwrot kosztów
stosuje się odpowiednio przepisy działu IV Ordynacji podatkowej.

art. 109. więcej Art. 109. 1. Podatnicy, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na
podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży za dany
dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym.
2. W przypadku stwierdzenia, że podatnik nie prowadzi ewidencji, o której
mowa w ust. 1, albo prowadzi ją w sposób nierzetelny, a na podstawie dokumentacji
nie jest możliwe ustalenie wartości sprzedaży, organ podatkowy określi, w drodze
oszacowania, wartość sprzedaży opodatkowanej i ustali od niej kwotę podatku
należnego. Jeżeli nie można określić przedmiotu opodatkowania, kwotę podatku ustala
się przy zastosowaniu stawki 22%.
3. Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności
zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na
podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od
podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję
zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie
informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:
1) rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku
należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;
2) kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym
korekty podatku naliczonego;
3) kontrahentów;
4) dowodów sprzedaży i zakupów.
3a. Podatnicy świadczący usługi, których miejscem świadczenia nie jest
terytorium kraju, są obowiązani w prowadzonej ewidencji podać nazwę usługi,
wartość usługi bez podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze,
uwzględniając moment powstania obowiązku podatkowego określany dla tego rodzaju
usług świadczonych na terytorium kraju. W przypadku usług, do których stosuje się
art. 28b, stosuje się odpowiednio przepisy art. 19a ust. 1–3 i 8.
3b. Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na
zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za
pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3,
łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji.
3c. Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 2 i 3, są obowiązani przesyłać do
urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję,
o której mowa w ust. 3, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c:
1) za pierwszy i drugi miesiąc danego kwartału – w terminie do 25. dnia miesiąca
następującego odpowiednio po każdym z tych miesięcy;
2) za ostatni miesiąc danego kwartału, łącznie z deklaracją – w terminie do złożenia
tej deklaracji.
3d. Faktury, o których mowa w art. 106h ust. 1–3, ujmuje się w ewidencji,
o której mowa w ust. 3, w okresie rozliczeniowym, w którym zostały wystawione.
Faktury te nie zwiększają wartości sprzedaży oraz podatku należnego za okres,
w którym zostały ujęte w tej ewidencji.
3e. W terminie 14 dni od dnia:
1) stwierdzenia przez podatnika, że przesłana ewidencja zawiera błędy lub dane
niezgodne ze stanem faktycznym, lub
2) zmiany danych zawartych w przesłanej ewidencji
– podatnik jest obowiązany przesłać korektę ewidencji na zasadach określonych
w art. 99 ust. 11c.
3f. W przypadku stwierdzenia przez naczelnika urzędu skarbowego w przesłanej
ewidencji błędów, które uniemożliwiają przeprowadzenie weryfikacji prawidłowości
transakcji, naczelnik urzędu skarbowego wzywa podatnika do ich skorygowania,
wskazując te błędy.
3g. Podatnik w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania, o którym mowa
w ust. 3f, przesyła, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, do naczelnika urzędu
skarbowego ewidencję skorygowaną w zakresie błędów wskazanych w wezwaniu lub
składa wyjaśnienia wskazujące, że ewidencja nie zawiera błędów, o których mowa
w wezwaniu.
3h. Jeżeli podatnik, wbrew obowiązkowi określonemu w ust. 3g:
1) nie prześle ewidencji skorygowanej w zakresie błędów wskazanych w wezwaniu
lub nie złoży wyjaśnień, albo zrobi to po terminie,
2) w złożonych wyjaśnieniach nie wykaże, że ewidencja nie zawiera błędów,
o których mowa w wezwaniu
– naczelnik urzędu skarbowego może nałożyć, w drodze decyzji, na tego podatnika
karę pieniężną w wysokości 500 zł za każdy błąd, o którym mowa w ust. 3f.
3i. Przepisu ust. 3h nie stosuje się do podatnika będącego osobą fizyczną
prowadzącą działalność gospodarczą, który za ten sam czyn ponosi odpowiedzialność
za wykroczenie skarbowe lub przestępstwo skarbowe.
3j. Wpływy z kar pieniężnych, o których mowa w ust. 3h, stanowią dochód
budżetu państwa.
3k. Karę pieniężną, o której mowa w ust. 3h, uiszcza się bez wezwania
naczelnika urzędu skarbowego w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji, o której
mowa w ust. 3h.
4. (uchylony)
5. (uchylony)
6. (uchylony)
7. (uchylony)
8. (uchylony)
8a. Ewidencja, o której mowa w ust. 3, prowadzona jest w formie elektronicznej
przy użyciu programów komputerowych.
9. W przypadku, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 6, podatnicy są obowiązani
prowadzić ewidencję otrzymywanych towarów zawierającą w szczególności datę ich
otrzymania, dane pozwalające na identyfikację towarów oraz datę wydania towaru po
wykonaniu usługi przez podatnika.
9a. W przypadkach, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7 i 8, podatnicy podatku
od wartości dodanej są obowiązani prowadzić ewidencję przemieszczanych towarów
zawierającą w szczególności datę ich przemieszczenia na terytorium kraju oraz dane
pozwalające na identyfikację towarów.
10. Przepis ust. 9 stosuje się odpowiednio do towarów przemieszczanych przez
podatnika na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli na
tych towarach mają być wykonane usługi na rzecz podatnika, a po wykonaniu tych
usług towary te są wysyłane lub transportowane z powrotem do tego podatnika na
terytorium kraju.
10a. Przepis ust. 9a stosuje się odpowiednio do towarów przemieszczanych przez
podatnika w przypadkach, o których mowa w art. 13 ust. 4 pkt 7 i 8.
11. Podmioty, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, są obowiązane prowadzić
ewidencję, na podstawie której można określić wartość nabywanych przez nie
towarów z innych państw członkowskich; prowadzenie ewidencji powinno zapewnić
wskazanie dnia, w którym wartość nabywanych przez te podmioty towarów z innych
państw członkowskich przekroczy kwotę 50 000 zł, z uwzględnieniem wartości
towarów określonych w art. 10 ust. 3.
11a. Podatnicy, o których mowa w art. 28k ust. 2, posiadający siedzibę
działalności gospodarczej, a w razie braku takiej siedziby – stałe miejsce zamieszkania
lub zwykłe miejsce pobytu, tylko na terytorium kraju są obowiązani prowadzić
ewidencję, na podstawie której można określić wartość świadczonych przez nich usług
telekomunikacyjnych, usług nadawczych i usług elektronicznych na rzecz podmiotów
niebędących podatnikami, posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub
zwykłe miejsce pobytu na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Ewidencja powinna zapewnić wskazanie usługi, w związku ze świadczeniem
której nastąpiło przekroczenie kwoty, o której mowa w art. 28k ust. 2 pkt 3.
11b. Podatnicy, na rzecz których są przemieszczane towary z terytorium państwa
członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju w procedurze
magazynu typu call-off stock, o której mowa w dziale II rozdziale 3a, są obowiązani
prowadzić ewidencję tych towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 54a
ust. 2 rozporządzenia 282/2011.
11c. Podatnicy, którzy przemieszczają towary z terytorium kraju na terytorium
państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju w procedurze magazynu typu call-
-off stock, o której mowa w dziale II rozdziale 3b, są obowiązani prowadzić ewidencję
tych towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 54a ust. 1 rozporządzenia 282/2011.
11d. Podatnicy niebędący podatnikami, o których mowa w ust. 11b, oraz
podatnicy podatku od wartości dodanej, prowadzący magazyn, do którego
wprowadzane są towary w procedurze magazynu typu call-off stock, o której mowa
w dziale II rozdziale 3a, są obowiązani prowadzić ewidencję towarów, dostępną dla
organów podatkowych w miejscu prowadzenia magazynu.
11e. Ewidencja, o której mowa w ust. 11d, zawiera następujące dane:
1) numer identyfikacyjny podatnika podatku od wartości dodanej
przemieszczającego towary w procedurze magazynu typu call-off stock, o której
mowa w dziale II rozdziale 3a, jeżeli prowadzącym magazyn jest podatnik;
2) numer identyfikacyjny, o którym mowa w art. 13a ust. 2 pkt 3, a w przypadku
podatnika zastępującego – numer identyfikacyjny, o którym mowa w art. 13c pkt 3;
3) opis i ilość towarów wprowadzonych do magazynu oraz datę ich wprowadzenia;
4) opis i ilość towarów wyprowadzonych z magazynu oraz datę ich wyprowadzenia;
5) opis i ilość towarów zniszczonych, utraconych lub skradzionych oraz datę
zniszczenia, utraty lub kradzieży towarów, które uprzednio zostały wprowadzone
do magazynu, a jeżeli określenie takiej daty nie jest możliwe – datę stwierdzenia
ich zniszczenia lub braku.
12. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe dane, jakie powinny zawierać prowadzone przez podatnika ewidencje, o których mowa w ust. 9 i 10, a także wzory tych ewidencji, uwzględniając:
1) specyfikę wykonywania czynności, których przedmiotem są przemieszczane
towary objęte obowiązkiem ewidencyjnym;
2) konieczność zapewnienia dokumentacji umożliwiającej zweryfikowanie
prawidłowości rozliczenia podatku.
13. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze
rozporządzenia, niektóre grupy podatników będących osobami fizycznymi
z prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, jeżeli jest to uzasadnione specyfiką
wykonywanej przez tych podatników działalności, a dodatkowo jeżeli w związku
z wykonywanymi przez nich czynnościami naczelnik urzędu skarbowego otrzymuje
dokumenty umożliwiające prawidłowe określenie osiąganego przez tych podatników obrotu.
14. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 3, oraz sposób
wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z ust. 3b i 3c, uwzględniając
konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczeń podatników oraz kontroli
obowiązków podatników przez organ podatkowy, identyfikowania obszarów,
w których występują nadużycia w podatku lub narażonych na te nadużycia, oraz
możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji.

Art. 109a. W przypadku ujęcia w ewidencji przez podatnika, o którym mowa w
art. 109 ust. 3, wystawionej dla niego faktury dotyczącej sprzedaży potwierdzonej
paragonem, który nie zawiera numeru, za pomocą którego jest on zidentyfikowany na
potrzeby podatku, organ podatkowy ustala temu podatnikowi dodatkowe
zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 100% kwoty podatku
wykazanego na tej fakturze. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn
ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe,
dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się.

art. 110. więcej Art. 110. W przypadku gdy osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające
osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nie są obowiązane do prowadzenia ewidencji
określonej w art. 109 ust. 3 w związku z dokonywaniem sprzedaży zwolnionej od
podatku na podstawie art. 43 i art. 82 ust. 3, dokonają sprzedaży opodatkowanej i nie
zapłacą podatku należnego, a na podstawie dokumentacji nie jest możliwe ustalenie wartości tej sprzedaży, organ podatkowy określi, w drodze oszacowania, wartość sprzedaży opodatkowanej i ustali od niej kwotę podatku należnego. Jeżeli nie można
określić przedmiotu opodatkowania, kwotę podatku ustala się przy zastosowaniu stawki 22%.

art. 111. więcej Art. 111. 1. Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych
nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są
obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.
1a. (uchylony)
1b. W ewidencji, o której mowa w ust. 1, wykazuje się dane o sprzedaży,
zawarte w dokumentach wystawianych przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym
określające przedmiot opodatkowania, wysokość podstawy opodatkowania i podatku
należnego oraz dane służące identyfikacji poszczególnych sprzedaży, w tym numer,
za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku albo podatku
od wartości dodanej.
2. W przypadku stwierdzenia, że podatnik narusza obowiązek określony
w ust. 1, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustala
za okres do momentu rozpoczęcia prowadzenia ewidencji sprzedaży przy
zastosowaniu kas rejestrujących, dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości
odpowiadającej 30% kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług.
W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za
wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania
podatkowego nie ustala się.
3. Jeżeli z przyczyn niezależnych od podatnika nie może być prowadzona
ewidencja sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, podatnik jest obowiązany
ewidencjonować sprzedaż przy zastosowaniu rezerwowej kasy rejestrującej.
W przypadku gdy ewidencjonowanie sprzedaży przy zastosowaniu rezerwowej kasy
rejestrującej jest niemożliwe, podatnik nie może dokonywać sprzedaży.
3a. Podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas
rejestrujących są obowiązani:
1) wystawić i wydać nabywcy paragon fiskalny lub fakturę z każdej sprzedaży:
a) w postaci papierowej lub
b) za zgodą nabywcy, w postaci elektronicznej, przesyłając ten dokument
w sposób z nim uzgodniony;
2) dokonywać niezwłocznego zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu
serwis kas rejestrujących każdej nieprawidłowości w pracy kasy;
3) udostępniać kasy rejestrujące do kontroli stanu ich nienaruszalności
i prawidłowości pracy na każde żądanie właściwych organów;
4) poddawać kasy rejestrujące w terminach określonych w przepisach wydanych
na podstawie ust. 7a pkt 4 obowiązkowemu przeglądowi technicznemu przez
właściwy podmiot prowadzący serwis kas rejestrujących;
5) (uchylony)
6) przechowywać kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w art. 112,
zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r.
o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r. poz. 351, 1495, 1571, 1655 i 1680);
7) stosować kasy rejestrujące wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej
sprzedaży, z zastrzeżeniem ust. 3b;
8) dokonać wydruku dokumentów wystawianych przy zastosowaniu kas
rejestrujących, z wyjątkiem dokumentów, o których mowa w pkt 1 lit. b;
9) prowadzić i przechowywać dokumentację o przebiegu eksploatacji kasy
rejestrującej, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie ust. 7a
i ust. 9 pkt 1;
10) (uchylony)
11) poddać obowiązkowemu przeglądowi technicznemu kasy rejestrujące, które
zostały przez podatnika utracone, a następnie odzyskane, przed ich ponownym
zastosowaniem do prowadzenia ewidencji;
12) zapewnić połączenie umożliwiające przesyłanie danych między kasą
rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, określone w art. 111a ust. 3;
13) zakończyć używanie kas rejestrujących w przypadku zakończenia działalności
gospodarczej lub pracy kas rejestrujących, zapewniając zabezpieczenie danych
z kasy rejestrującej.
3aa. Wykonanie obowiązku, o którym mowa w ust. 3a pkt 4, stwierdza się na
podstawie wpisu wyniku przeglądu technicznego w książce kasy rejestrującej i zapisu
daty dokonania tego przeglądu w Centralnym Repozytorium Kas.
3ab. W przypadku gdy z przyczyn niezależnych od podatnika nie jest możliwe
zapewnienie połączenia, o którym mowa w art. 111a ust. 3:
1) czasowo – podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję sprzedaży i zapewnić
to połączenie niezwłocznie po ustaniu tych przyczyn;
2) trwale – podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję sprzedaży i za zgodą
naczelnika urzędu skarbowego zapewnić to połączenie w ustalonych
z naczelnikiem urzędu skarbowego odstępach czasowych.
3b. Podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży, u których podstawą
opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane
usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innej umowy
o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganej
przez nich wysokości podstawy opodatkowania i podatku należnego całą wartość
sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.
3c. Do prowadzenia ewidencji sprzedaży mogą być stosowane wyłącznie kasy
rejestrujące, które zostały nabyte w okresie obowiązywania potwierdzenia, o którym
mowa w ust. 6b, z uwzględnieniem ust. 3d.
3ca. Podatnicy mogą używać kas rejestrujących, o których mowa w ust. 6a, do
prowadzenia ewidencji sprzedaży, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu
lub innej umowy o podobnym charakterze, gdy zostały one nabyte odpowiednio przez
wynajmującego, wydzierżawiającego, leasingodawcę lub drugą stronę innej umowy
o podobnym charakterze, w okresie obowiązywania potwierdzenia, o którym mowa
w ust. 6b, z uwzględnieniem ust. 3d.
3d. W przypadku gdy dla danego rodzaju czynności, zgodnie z przepisami
wydanymi na podstawie ust. 7a pkt 1, są przewidziane kasy rejestrujące
o zastosowaniu specjalnym – podatnik jest obowiązany stosować te kasy.
4. Podatnicy, u których:
1) powstał obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży i którzy w obowiązujących
terminach rozpoczęli prowadzenie ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas
rejestrujących, o których mowa w ust. 6a,
2) nie powstał obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży i którzy rozpoczęli
prowadzenie ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących,
o których mowa w ust. 6a, oraz dotychczas nie używali kas rejestrujących lub
kas, o których mowa w art. 145a ust. 1, do prowadzenia ewidencji sprzedaży
– mają prawo do odliczenia od podatku należnego kwoty wydanej na zakup każdej
z kas rejestrujących, w wysokości 90% jej ceny zakupu (bez podatku), nie więcej
jednak niż 700 zł, a w przypadku gdy kwota ta jest w okresie rozliczeniowym wyższa
od kwoty podatku należnego, mają prawo do zwrotu ich różnicy na rachunek bankowy
podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika
w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, lub do
odliczenia od podatku należnego tej różnicy za następne okresy rozliczeniowe, pod
warunkiem że zakup kas rejestrujących nastąpił nie później niż w terminie 6 miesięcy
od dnia rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji.
5. W przypadku gdy podatnicy, o których mowa w ust. 4, wykonują wyłącznie
czynności zwolnione od podatku lub są podatnikami, u których sprzedaż jest
zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, urząd skarbowy dokonuje
zwrotu kwoty określonej w ust. 4 na rachunek bankowy podatnika w banku mającym
siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie
oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, w terminie do 25. dnia od dnia
złożenia wniosku przez podatnika.
6. Podatnicy są obowiązani do zwrotu odliczonych lub zwróconych im kwot
wydanych na zakup kas rejestrujących, w przypadku gdy w okresie 3 lat od dnia
rozpoczęcia prowadzenia ewidencji sprzedaży zakończą działalność gospodarczą lub
nie poddadzą kas rejestrujących w terminach określonych w przepisach wydanych na
podstawie ust. 7a pkt 4 obowiązkowemu przeglądowi technicznemu przez właściwy
podmiot prowadzący serwis, a także w innych przypadkach określonych w przepisach
wydanych na podstawie ust. 7 pkt 2.
6a. Kasa rejestrująca musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie,
przechowywanie i bezpieczne przesyłanie danych z kasy rejestrującej na zewnętrzne
nośniki danych oraz umożliwiać połączenie i przesyłanie danych między kasą
rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, określone w art. 111a ust. 3. Pamięć
fiskalna kasy rejestrującej musi posiadać numer unikatowy nadawany w drodze
czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów
publicznych.
6b. Producenci krajowi i podmioty dokonujące wewnątrzwspólnotowego
nabycia lub importu kas rejestrujących w celu wprowadzenia ich na terytorium kraju
do obrotu są obowiązani do uzyskania dla danego typu kas rejestrujących potwierdzenia Prezesa Głównego Urzędu Miar, że kasy te spełniają funkcje wymienione w ust. 6a i wymagania techniczne dla kas rejestrujących.
6c. Potwierdzenie, o którym mowa w ust. 6b, wydaje się na czas określony.
Potwierdzenie to może być cofnięte w przypadku wprowadzenia do obrotu kas
rejestrujących:
1) niespełniających funkcji wymienionych w ust. 6a lub wymagań technicznych dla
kas rejestrujących, lub
2) niezgodnych z egzemplarzem wzorcowym kasy rejestrującej lub dokumentami
dołączanymi do wniosku o wydanie tego potwierdzenia.
6d. Prezes Głównego Urzędu Miar:
1) w drodze decyzji wydaje, odmawia wydania lub cofa potwierdzenie, o którym
mowa w ust. 6b;
2) ogłasza w Dzienniku Urzędowym Głównego Urzędu Miar wykaz typów kas
rejestrujących:
a) które otrzymały potwierdzenie, o którym mowa w ust. 6b, wraz
z określeniem numeru i daty potwierdzenia, terminu jego obowiązywania
oraz nazwy producenta krajowego, podmiotu dokonującego
wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu kas rejestrujących,
b) na które cofnięto potwierdzenie, o którym mowa w ust. 6b, wraz
z określeniem numeru i daty potwierdzenia, daty jego cofnięcia oraz nazwy
producenta krajowego, podmiotu, który dokonał wewnątrzwspólnotowego
nabycia lub importu kas rejestrujących.
6e. Spełnienie funkcji wymienionych w ust. 6a i wymagań technicznych dla kas
rejestrujących stwierdza się na podstawie wyników badań wykonywanych przez
Prezesa Głównego Urzędu Miar, potwierdzonych sprawozdaniem.
6f. W przypadku stwierdzenia na podstawie badań, że dany typ kas
rejestrujących nie spełnia określonych funkcji wymienionych w ust. 6a lub wymagań
technicznych dla kas rejestrujących, Prezes Głównego Urzędu Miar odmawia wydania
potwierdzenia, o którym mowa w ust. 6b.
6fa. W przypadku zmiany programu pracy kasy rejestrującej Prezes Głównego
Urzędu Miar zmienia, w drodze decyzji, potwierdzenie, o którym mowa w ust. 6b.
Przepisy ust. 6b, ust. 6d pkt 2, ust. 6e i 6f stosuje się odpowiednio.
6g. Producenci krajowi i podmioty dokonujące wewnątrzwspólnotowego
nabycia lub importu kas rejestrujących, którzy uzyskali potwierdzenie, o którym
mowa w ust. 6b, są obowiązani do:
1) zorganizowania serwisu kas rejestrujących dokonującego przeglądów
technicznych kas;
2) zamieszczania w dokumentach obowiązkowo dołączanych do kasy rejestrującej
przy wprowadzaniu jej do obrotu deklaracji, według wzoru określonego
w przepisach wydanych na podstawie ust. 9 pkt 6, o spełnieniu przez dostarczaną
kasę funkcji wymienionych w ust. 6a i wymagań technicznych dla kas
rejestrujących oraz zgodności z egzemplarzem wzorcowym kasy, która była
podstawą do wydania potwierdzenia, o którym mowa w ust. 6b.
6h. Podmiot dokonujący sprzedaży kasy rejestrującej jej użytkownikowi jest
obowiązany przekazać aktualny wykaz uprawnionych podmiotów, które prowadzą
serwis, o którym mowa w ust. 6g pkt 1, wraz z adresami punktów, w których są
wykonywane usługi serwisowe (w tym przeglądy techniczne kas) w zakresie danego
typu kasy.
6i. Podmioty, które występowały z wnioskiem o wydanie potwierdzenia,
o którym mowa w ust. 6b, są obowiązane przed likwidacją działalności do przekazania
w drodze umowy obowiązków i uprawnień w zakresie prowadzenia serwisu, o którym
mowa w ust. 6g pkt 1, innemu podmiotowi będącemu producentem krajowym,
podmiotem dokonującym wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu kas
rejestrujących, wprowadzającym do obrotu kasy rejestrujące lub innym podmiotom
prowadzącym serwis kas rejestrujących. O zawarciu umowy podmioty przekazujące
serwis kas rejestrujących są obowiązane powiadomić właściwego dla nich naczelnika
urzędu skarbowego.
6j. W przypadku gdy do obrotu wprowadzono kasę rejestrującą, która wbrew
deklaracji, o której mowa w ust. 6g pkt 2, nie spełnia funkcji wymienionych w ust. 6a
lub wymagań technicznych dla kas rejestrujących, lub do której nie dołączono takiej
deklaracji, naczelnik urzędu skarbowego nakłada, w drodze decyzji, na producenta
krajowego, podmiot dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu kasy
rejestrującej albo inny podmiot wprowadzający do obrotu tę kasę karę pieniężną
w wysokości 5000 zł.
6k. Podstawą do wydania decyzji, o której mowa w ust. 6j, w zakresie
wymaganych funkcji wymienionych w ust. 6a i wymagań technicznych dla kas
rejestrujących jest opinia Prezesa Głównego Urzędu Miar, która zawiera opis braków
w zakresie spełnienia tych funkcji lub wymagań technicznych.
6ka. W przypadku gdy podatnik nie podda kasy rejestrującej w terminach
określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 7a pkt 4 obowiązkowemu
przeglądowi technicznemu przez właściwy podmiot prowadzący serwis, naczelnik
urzędu skarbowego nakłada, w drodze decyzji, na podatnika karę pieniężną
w wysokości 300 zł.
6l. Wpływy z kar pieniężnych, o których mowa w ust. 6j i 6ka, stanowią dochód
budżetu państwa. Karę pieniężną uiszcza się, bez wezwania naczelnika urzędu
skarbowego, na rachunek bankowy właściwego urzędu skarbowego w terminie 14 dni
od dnia doręczenia decyzji, o której mowa w ust. 6j i 6ka.
7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:
1) określi warunki, sposób i tryb odliczania od podatku należnego lub zwrotu kwot,
o których mowa w ust. 4 i 5, uwzględniając obowiązki podatników związane ze
składaniem deklaracji podatkowej oraz przeciwdziałanie nadużyciom
związanym z odliczeniem albo zwrotem tych kwot;
2) określi warunki i tryb zwrotu przez podatnika kwot, o których mowa w ust. 6,
oraz inne przypadki naruszenia warunków związanych z ich odliczeniem albo
zwrotem, powodujące konieczność dokonania przez podatnika zwrotu,
uwzględniając okres używania kas rejestrujących, przestrzeganie przez
podatników obowiązków związanych z używaniem tych kas oraz konieczność
zapewnienia kontroli realizacji nałożonego na podatników obowiązku zwrotu
odliczonych albo zwróconych im kwot wydanych na zakup kas rejestrujących
w przypadku naruszenia warunków związanych z odliczeniem albo zwrotem
tych kwot;
3) może podwyższyć wysokość odliczenia lub zwrotu kwoty wydanej na zakup kas
rejestrujących, uwzględniając wydatki związane z ich zakupem.
7a. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) sposób prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących,
w tym kas o zastosowaniu specjalnym dla danego rodzaju czynności, oraz warunki i sposób używania kas rejestrujących, w tym sposób zakończenia używania kas w przypadku zakończenia działalności gospodarczej lub pracy tych
kas, szczególne przypadki i sposób wystawiania dokumentów w postaci innej niż
wydruk przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz rodzaje dokumentów
składanych w związku z używaniem kas rejestrujących, sposób ich składania
oraz wzory tych dokumentów, uwzględniając potrzebę właściwego prowadzenia
ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników,
o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu
sprzedaży przy zastosowaniu tych kas przez podatników, jak również
zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku i prawidłowości
końcowego rozliczenia pracy kas rejestrujących;
2) (uchylony)
3) warunki zorganizowania i prowadzenia serwisu kas rejestrujących mające
znaczenie dla ewidencjonowania, w tym warunki, które powinny spełniać
podmioty prowadzące serwis kas rejestrujących, uwzględniając potrzebę
prawidłowego ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu tych kas przez
podatników, o których mowa w ust. 1, oraz dostępność serwisu kas;
4) terminy oraz zakres obowiązkowych przeglądów technicznych, o których mowa
w ust. 3a pkt 4 i 11, uwzględniając potrzebę sprawdzenia poprawnego działania
kasy rejestrującej w zakresie prawidłowego ewidencjonowania sprzedaży,
przechowywania zarejestrowanych w niej danych, wydawania konsumentowi
dowodów nabycia towarów i usług i wydawania innych dokumentów fiskalnych.
8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze
rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności
z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze
zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu
państwa. Przy wydawaniu rozporządzenia minister właściwy do spraw finansów
publicznych uwzględnia:
1) wielkość i proporcje sprzedaży zwolnionej od podatku w danej grupie podatników;
2) stosowane przez podatników zasady dokumentowania sprzedaży;
3) możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji
przy zastosowaniu kas rejestrujących;
4) konieczność zapewnienia realizacji obowiązku, o którym mowa w ust. 1, przy
uwzględnieniu korzyści wynikających z ewidencjonowania sprzedaży przy
zastosowaniu kas rejestrujących oraz faktu zwrotu podatnikom przez budżet
państwa części wydatków na zakup tych kas;
5) konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczania podatku, w tym
właściwego ewidencjonowania sprzedaży;
6) konieczność zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku;
7) konieczność przeciwdziałania nadużyciom związanym
z nieewidencjonowaniem sprzedaży przez podatników.
9. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) wymagania techniczne dla kas rejestrujących dotyczące:
a) rodzajów kas rejestrujących,
b) konstrukcji kas rejestrujących,
c) zapisu i przechowywania danych w pamięciach kas rejestrujących,
d) dokumentów wystawianych przy zastosowaniu kas rejestrujących,
e) pracy kas rejestrujących, w tym połączenia i przesyłania danych między
kasami rejestrującymi a Centralnym Repozytorium Kas, określonych
w art. 111a ust. 3, oraz fiskalizacji kas rejestrujących,
f) kas rejestrujących o zastosowaniu specjalnym,
2) rodzaje danych zawartych we wniosku o wydanie potwierdzenia, o którym
mowa w ust. 6b, oraz rodzaje dokumentów, w tym oświadczeń, i urządzeń,
w tym kas rejestrujących wzorcowych do badań, niezbędnych do wydania
potwierdzenia, w tym dołączanych do wniosku o wydanie potwierdzenia,
3) okres, na który jest wydawane potwierdzenie, o którym mowa w ust. 6b,
4) zakres badań kasy rejestrującej oraz rodzaje danych zawartych w sprawozdaniu
z badań kasy rejestrującej,
5) sposób oznaczania pamięci fiskalnej kas rejestrujących numerami unikatowymi
oraz warunki ich przydzielania,
6) rodzaje dokumentów dołączanych do kasy rejestrującej przy wprowadzaniu jej
do obrotu oraz wzór deklaracji, o której mowa w ust. 6g pkt 2
– uwzględniając potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu lub
nieprawidłowemu prowadzeniu ewidencji sprzedaży przez podatników oraz zabezpieczenia zaewidencjonowanych danych, a także bezpiecznego przesyłania tych danych między kasą a Centralnym Repozytorium Kas, konieczność zapewnienia
nabywcy prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów i usług z uwidocznioną
kwotą podatku oraz możliwość sprawdzenia przez niego prawidłowości
zaewidencjonowania sprzedaży i wystawiania dowodu potwierdzającego jej
dokonanie oraz optymalne dla danego rodzaju sprzedaży rozwiązania techniczne
dotyczące konstrukcji kas rejestrujących, jak również celowość systematycznej
aktualizacji i weryfikacji wydanych potwierdzeń, o których mowa w ust. 6b.

Art. 111a. 1. Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi Centralne
Repozytorium Kas, formułuje polecenia do kas rejestrujących i jest administratorem
danych w nim zawartych.
2. Centralne Repozytorium Kas jest systemem teleinformatycznym służącym do:
1) odbierania i gromadzenia danych z kas rejestrujących, które obejmują:
a) dane o sprzedaży wykazane w prowadzonej ewidencji, o której mowa
w art. 111 ust. 1,
b) dane o zdarzeniach zapisywanych w pamięciach kas rejestrujących,
mających znaczenie dla pracy kas rejestrujących, które wystąpiły podczas
używania tych kas, w tym o fiskalizacji kasy, zmianach stawek podatku,
zmianach adresu punktu sprzedaży i datach dokonania przeglądów
technicznych;
2) analizy i kontroli danych z kas rejestrujących;
3) przesyłania poleceń do kas rejestrujących, dotyczących pracy kas.
3. Kasy rejestrujące łączą się z Centralnym Repozytorium Kas za pośrednictwem
sieci telekomunikacyjnej w sposób, który zapewnia:
1) przesyłanie danych z kas rejestrujących do Centralnego Repozytorium Kas
w sposób bezpośredni, ciągły, zautomatyzowany lub na żądanie Szefa Krajowej
Administracji Skarbowej, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze
logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 Ordynacji podatkowej;
2) przesyłanie poleceń z Centralnego Repozytorium Kas do kas rejestrujących,
dotyczących pracy kas, i ich odbiór przez te kasy:
a) związanych z fiskalizacją kasy rejestrującej,
b) obejmujących określenie:
– sposobu i zakresu przesyłania danych z tej kasy,
– sposobu pracy kasy rejestrującej,
c) zapewniających prawidłowość pracy kasy rejestrującej.
4. Szef Krajowej Administracji Skarbowej udostępnia dane z kas rejestrujących
zgromadzone w Centralnym Repozytorium Kas ministrowi właściwemu do spraw
finansów publicznych, dyrektorom izb administracji skarbowej, naczelnikom urzędów
skarbowych i naczelnikom urzędów celno-skarbowych, w zakresie niezbędnym do
wykonywania obowiązków ustawowych.

Art. 111b. 1. Ewidencja sprzedaży, o której mowa w art. 111 ust. 1,
w odniesieniu do niektórych grup podatników lub rodzajów czynności może być
prowadzona przy użyciu kas rejestrujących mających postać oprogramowania,
spełniających wymagania, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie
ust. 3 pkt 2.
2. Do kas rejestrujących, o których mowa w ust. 1, przepisy art. 111 i art. 111a
stosuje się odpowiednio.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze
rozporządzenia:
1) grupy podatników lub rodzaje czynności, w odniesieniu do których możliwe jest
używanie kas rejestrujących, o których mowa w ust. 1,
2) wymagania techniczne dla kas rejestrujących, o których mowa w ust. 1, oraz
sposób ich używania, w tym sposób prowadzenia ewidencji sprzedaży przy ich
użyciu, sposób zakończenia ich używania w przypadku zakończenia działalności
gospodarczej lub pracy tych kas oraz szczególne przypadki i sposób wystawiania
dokumentów w postaci innej niż wydruk przy zastosowaniu tych kas
– uwzględniając potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu lub
nieprawidłowemu prowadzeniu ewidencji sprzedaży przez podatników oraz
zabezpieczenia zaewidencjonowanych danych, a także bezpiecznego przesyłania tych
danych między kasą a Centralnym Repozytorium Kas, konieczność zapewnienia
nabywcy prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów i usług z uwidocznioną
kwotą podatku oraz możliwość sprawdzenia przez niego prawidłowości
zaewidencjonowania sprzedaży i wystawiania dowodu potwierdzającego jej
dokonanie oraz optymalne dla danego rodzaju sprzedaży rozwiązania techniczne dla tych kas.

art. 112. więcej Art. 112. Podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla
celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury,
związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania
podatkowego, z zastrzeżeniem art. 130d ust. 3 i art. 134 ust. 3.

Art. 112a. 1. Podatnicy przechowują:
1) wystawione przez siebie lub w swoim imieniu faktury, w tym faktury
wystawione ponownie,
2) otrzymane faktury, w tym faktury wystawione ponownie
– w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie
oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od
momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia
zobowiązania podatkowego.
2. Podatnicy posiadający siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju
są obowiązani do przechowywania faktur na terytorium kraju.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli faktury są przechowywane poza
terytorium kraju w formie elektronicznej w sposób umożliwiający naczelnikowi
urzędu skarbowego, naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, dyrektorowi izby
administracji skarbowej lub Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej, za pomocą
środków elektronicznych, dostęp on-line do tych faktur.
4. Podatnicy zapewniają naczelnikowi urzędu skarbowego, naczelnikowi urzędu
celno-skarbowego, dyrektorowi izby administracji skarbowej lub Szefowi Krajowej
Administracji Skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny
dostęp do faktur, o których mowa w ust. 1, a w przypadku faktur przechowywanych
w formie elektronicznej – również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych
w nich zawartych.

Art. 112b. 1. W razie stwierdzenia, że podatnik:
1) w złożonej deklaracji podatkowej wykazał:
a) kwotę zobowiązania podatkowego niższą od kwoty należnej,
b) kwotę zwrotu różnicy podatku lub kwotę zwrotu podatku naliczonego
wyższą od kwoty należnej,
c) kwotę różnicy podatku do obniżenia kwoty podatku należnego za następne
okresy rozliczeniowe wyższą od kwoty należnej,
d) kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub
kwotę różnicy podatku do obniżenia kwoty podatku należnego za następne
okresy rozliczeniowe, zamiast wykazania kwoty zobowiązania
podatkowego podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego,
2) nie złożył deklaracji podatkowej oraz nie wpłacił kwoty zobowiązania
podatkowego
– naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego określa
odpowiednio wysokość tych kwot w prawidłowej wysokości oraz ustala dodatkowe
zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty zaniżenia
zobowiązania podatkowego albo kwoty zawyżenia zwrotu różnicy podatku, zwrotu
podatku naliczonego lub różnicy podatku do obniżenia podatku należnego za następne
okresy rozliczeniowe.
2. Jeżeli po zakończeniu kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej w
przypadkach, o których mowa w:
1) ust. 1 pkt 1, podatnik złożył korektę deklaracji uwzględniającą stwierdzone
nieprawidłowości i najpóźniej w dniu złożenia tej korekty deklaracji wpłacił
kwotę zobowiązania podatkowego lub zwrócił nienależną kwotę zwrotu,
2) ust. 1 pkt 2, podatnik złożył deklarację podatkową i najpóźniej w dniu złożenia
tej deklaracji wpłacił kwotę zobowiązania podatkowego
– wysokość dodatkowego zobowiązania podatkowego wynosi 20% kwoty zaniżenia
zobowiązania podatkowego albo kwoty zawyżenia zwrotu różnicy podatku, zwrotu
podatku naliczonego lub różnicy podatku do obniżenia podatku należnego za następne
okresy rozliczeniowe.
2a. Jeżeli w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, podatnik skorygował
deklarację zgodnie z art. 62 ust. 4 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej
Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2019 r. poz. 768, 730, 1520, 1556 i 2200) i
najpóźniej w dniu złożenia tej korekty deklaracji wpłacił kwotę zobowiązania
podatkowego lub zwrócił nienależną kwotę zwrotu, wysokość dodatkowego zobowiązania podatkowego wynosi 15% kwoty zaniżenia zobowiązania podatkowego albo kwoty zawyżenia zwrotu różnicy podatku, zwrotu podatku naliczonego lub
różnicy podatku do obniżenia podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe.
3. Przepisów ust. 1–2a nie stosuje się:
1) jeżeli przed dniem wszczęcia kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej podatnik:
a) złożył odpowiednią korektę deklaracji podatkowej albo
b) złożył deklarację podatkową z wykazanymi kwotami podatku
– oraz wpłacił na rachunek urzędu skarbowego kwotę wynikającą ze złożonej
deklaracji albo korekty deklaracji podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę;
2) w zakresie ustalania dodatkowego zobowiązania podatkowego, w przypadku gdy
zaniżenie kwoty zobowiązania podatkowego lub zawyżenie kwoty zwrotu
różnicy podatku, zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku do obniżenia
podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe, wiąże się z:
a) popełnionymi w deklaracji błędami rachunkowymi lub oczywistymi omyłkami,
b) nieujęciem podatku należnego lub podatku naliczonego w rozliczeniu za
dany okres rozliczeniowy, a podatek należny lub podatek naliczony został
ujęty w poprzednich okresach rozliczeniowych lub w okresach następnych
po właściwym okresie rozliczeniowym, jeżeli nastąpiło to przed dniem
wszczęcia kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej;
3) w zakresie ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego w stosunku do
osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za
wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe.

Art. 112c. W zakresie, w jakim w przypadkach, o których mowa w art. 112b ust.
1 pkt 1, ust. 2 pkt 1 oraz ust. 2a, odpowiednio zaniżona kwota zobowiązania
podatkowego, zawyżona kwota zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku
naliczonego, zawyżona kwota różnicy podatku do obniżenia kwoty podatku należnego
za następne okresy rozliczeniowe, lub wykazanie kwoty zwrotu różnicy podatku lub
kwoty zwrotu podatku naliczonego, lub kwoty różnicy podatku do obniżenia za
następne okresy rozliczeniowe, w miejsce wykazania kwoty zobowiązania
podatkowego podlegającego wpłacie na rachunek urzędu skarbowego, wynikają w całości lub w części z obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur, które:
1) zostały wystawione przez podmiot nieistniejący,
2) stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,
3) podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji,
dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
4) potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i art. 83
Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności
– wysokość dodatkowego zobowiązania podatkowego w części dotyczącej podatku
naliczonego wynikającego z powyższych faktur wynosi 100%.

art. 113. więcej Art. 113. 1. Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u
których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym
kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.
2. Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:
1) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej
z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2) odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od
podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82
ust. 3, z wyjątkiem:
a) transakcji związanych z nieruchomościami,
b) usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38–41,
c) usług ubezpieczeniowych
– jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3) odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku
dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
3. (uchylony)
4. Podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia
określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze
naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze
zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku
podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować
ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej
czynności.
5. Jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie
ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od
czynności, którą przekroczono tę kwotę.
6. (uchylony)
7. (uchylony)
8. (uchylony)
9. Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika
rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych
w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy,
w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym,
kwoty określonej w ust. 1.
10. Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie
ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy
w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc
począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.
10a. Jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników
sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości
uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia
warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień, o
których mowa w ust. 1 i 9, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od
podatku nie są spełnione.
11. Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub
zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od
końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia,
ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.
11a. Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą
fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do
zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął
ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.
12. W przypadku gdy między podatnikiem, o którym mowa w ust. 1 lub 9, a
kontrahentem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2, który wpływa na
wykazywaną przez podatnika w transakcjach z tym kontrahentem wartość sprzedaży
w ten sposób, że jest ona niższa niż wartość rynkowa, dla określenia momentu utraty
mocy zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 5 i 10, uwzględnia się wartość
rynkową tych transakcji.
13. Zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:
1) dokonujących dostaw:
a) towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
b) towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu
przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
– energii elektrycznej (CN 2716 00 00),
– wyrobów tytoniowych,
– samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych
przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do
środków trwałych podlegających amortyzacji,
c) budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa
w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
d) terenów budowlanych,
e) nowych środków transportu,
f) następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach
zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej
fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub
większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili
zawarcia umowy włącznie:
– preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU 20.42.1),
– komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),
– urządzeń elektrycznych i nieelektrycznego sprzętu gospodarstwa
domowego (PKWiU 27),
– maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),
g hurtowych i detalicznych części do:
– pojazdów samochodowych (PKWiU 45.3),
– motocykli (PKWiU 45.4);
2) świadczących usługi:
a) prawnicze,
b) w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego
z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także
związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji
gospodarstwa rolnego,
c) jubilerskie,
d) ściągania długów, w tym factoringu;
3) nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
14. (uchylony)

art. 114. więcej Art. 114. 1. Podatnik świadczący usługi taksówek osobowych, z wyłączeniem
wynajmu samochodów osobowych z kierowcą (PKWiU 49.32.11.0), może wybrać
opodatkowanie tych usług w formie ryczałtu według stawki 3%, po uprzednim
pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca
miesiąca poprzedzającego okres, w którym będzie stosował ryczałt.
2. Przy opodatkowaniu usług w formie ryczałtu, o którym mowa w ust. 1, nie
stosuje się przepisu art. 86.
3. W zakresie usług, o których mowa w ust. 1, opodatkowanych w formie
ryczałtu podatnik składa w terminie, o którym mowa w art. 99 ust. 1, skróconą
deklarację podatkową. Przepisy art. 99 ust. 7a i 7b stosuje się odpowiednio.
4. Podatnik, który wybrał opodatkowanie w formie ryczałtu, może zrezygnować
z tej formy opodatkowania, nie wcześniej jednak niż po upływie 12 miesięcy, po
uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do
końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego nie będzie rozliczał się w formie
ryczałtu.
5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór deklaracji podatkowej, o której mowa w ust. 3, wraz
z objaśnieniami co do sposobu jej wypełnienia, uwzględniając termin i miejsce
składania deklaracji podatkowej.
6. (uchylony)

art. 115. więcej Art. 115. 1. Rolnikowi ryczałtowemu dokonującemu dostawy produktów
rolnych dla podatnika podatku, który rozlicza ten podatek, przysługuje zryczałtowany
zwrot podatku z tytułu nabywania niektórych środków produkcji dla rolnictwa
opodatkowanych tym podatkiem. Kwota zryczałtowanego zwrotu podatku jest
wypłacana rolnikowi ryczałtowemu przez nabywcę produktów rolnych.
2. Stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o którym mowa w ust. 1, wynosi
6,5% kwoty należnej z tytułu dostawy produktów rolnych pomniejszonej o kwotę
zryczałtowanego zwrotu podatku.

art. 116. więcej Art. 116. 1. Podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny nabywający
produkty rolne od rolnika ryczałtowego wystawia w dwóch egzemplarzach fakturę
dokumentującą nabycie tych produktów. Oryginał faktury jest przekazywany
dostawcy.
2. Faktura dokumentująca nabycie produktów rolnych powinna być oznaczona
jako „Faktura VAT RR” i zawierać co najmniej:
1) imię i nazwisko lub nazwę albo nazwę skróconą dostawcy i nabywcy oraz ich
adresy;
2) numer identyfikacji podatkowej lub numer PESEL dostawcy i nabywcy;
3) (uchylony)
4) datę dokonania nabycia oraz datę wystawienia i numer kolejny faktury;
5) nazwy nabytych produktów rolnych;
6) jednostkę miary i ilość nabytych produktów rolnych oraz oznaczenie (opis) klasy
lub jakości tych produktów;
7) cenę jednostkową nabytego produktu rolnego bez kwoty zryczałtowanego
zwrotu podatku;
8) wartość nabytych produktów rolnych bez kwoty zryczałtowanego zwrotu podatku;
9) stawkę zryczałtowanego zwrotu podatku;
10) kwotę zryczałtowanego zwrotu podatku od wartości nabytych produktów rolnych;
11) wartość nabytych produktów rolnych wraz z kwotą zryczałtowanego zwrotu
podatku;
12) kwotę należności ogółem wraz z kwotą zryczałtowanego zwrotu podatku,
wyrażoną cyfrowo i słownie;
13) czytelne podpisy osób uprawnionych do wystawienia i otrzymania faktury lub
podpisy oraz imiona i nazwiska tych osób.
3. Faktura VAT RR powinna również zawierać oświadczenie dostawcy
produktów rolnych w brzmieniu:
„Oświadczam, że jestem rolnikiem ryczałtowym zwolnionym od podatku
od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od
towarów i usług.”.
3a. Faktura VAT RR może być, za zgodą dostawcy, wystawiana, podpisywana i
przesyłana w formie elektronicznej. W tym przypadku zamiast czytelnymi podpisami
lub podpisami osób uprawnionych do wystawienia i otrzymania faktury VAT RR w
formie elektronicznej, określonymi w ust. 2 pkt 13, faktura powinna być opatrzona,
odpowiednio przez dostawcę i nabywcę, kwalifikowanym podpisem elektronicznym.
Przez przekazanie dostawcy oryginału faktury VAT RR rozumie się jej przesłanie w
formie elektronicznej.
4. W przypadku umów kontraktacji lub innych umów o podobnym charakterze
oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, może być złożone tylko raz w okresie
obowiązywania umowy. Oświadczenie to sporządza się jako osobny dokument.
Dokument ten powinien zawierać elementy, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, oraz
datę zawarcia i określenie przedmiotu umowy, datę sporządzenia tego dokumentu oraz
czytelny podpis składającego oświadczenie. Dokument sporządza się w dwóch
egzemplarzach. Oryginał jest przekazywany nabywcy.
4a. Oświadczenie określone w ust. 4 może być wystawiane, podpisywane i
przesyłane w formie elektronicznej. W tym przypadku zamiast czytelnym podpisem
składającego oświadczenie w formie elektronicznej, określonym w ust. 4, dokument
powinien być opatrzony przez składającego oświadczenie kwalifikowanym podpisem
elektronicznym. Przez przekazanie nabywcy oryginału oświadczenia rozumie się jego
przesłanie w formie elektronicznej.
5. W przypadku rezygnacji ze zwolnienia od podatku określonego w art. 43
ust. 1 pkt 3 składający oświadczenie, o którym mowa w ust. 4, informuje o tym
niezwłocznie nabywcę.
6. Zryczałtowany zwrot podatku zwiększa u nabywcy produktów rolnych kwotę
podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, w rozliczeniu za okres
rozliczeniowy, w którym dokonano zapłaty, pod warunkiem że:
1) nabycie produktów rolnych jest związane z dostawą opodatkowaną;
2) zapłata należności za produkty rolne, obejmująca również kwotę
zryczałtowanego zwrotu podatku, nastąpiła na rachunek bankowy rolnika
ryczałtowego lub na jego rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowokredytowej, której jest członkiem;
3) w dokumencie stwierdzającym dokonanie zapłaty należności za produkty rolne
zostaną podane numer i data wystawienia faktury potwierdzającej nabycie tych
produktów albo na fakturze potwierdzającej zakup produktów rolnych podano
dane identyfikacyjne dokumentu stwierdzającego dokonanie zapłaty.
7. Za datę dokonania zapłaty uważa się datę wydania dyspozycji przekazania
środków finansowych na rachunek bankowy rolnika ryczałtowego lub na jego
rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem,
jeżeli dyspozycja ta została zrealizowana.
8. Warunek, o którym mowa w ust. 6 pkt 2, dotyczy tej części zapłaty, która
stanowi różnicę między kwotą należności za dostarczone produkty rolne a kwotą
należności za towary i usługi dostarczone rolnikowi ryczałtowemu przez nabywcę
tych produktów rolnych.
9. Przez należności za towary i usługi dostarczane rolnikowi ryczałtowemu,
o których mowa w ust. 8, rozumie się również potrącenia z tytułu spłat rat pożyczek
i zaliczek udzielanych rolnikowi ryczałtowemu dostarczającemu produkty rolne,
dokonane przez podatnika nabywającego te produkty, pod warunkiem że:
1) zaliczka została przekazana na rachunek bankowy rolnika ryczałtowego lub na
jego rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest
członkiem, a na fakturze potwierdzającej zakup produktów rolnych podano dane
identyfikacyjne dokumentu potwierdzającego dokonanie tej wpłaty;
2) raty i pożyczki wynikają z umów zawartych w formie pisemnej.
9a. Przez należności za towary i usługi dostarczane rolnikowi ryczałtowemu,
o których mowa w ust. 8, rozumie się również potrącenia, jeżeli wynikają z innych
ustaw, rozporządzeń Rady UE lub tytułów wykonawczych (egzekucyjnych).
9b. Przepisu ust. 6 pkt 3 nie stosuje się do dokumentów stwierdzających
dokonanie zapłaty w formie zaliczki po spełnieniu warunków, o których mowa
w ust. 9 pkt 1. W przypadku gdy zaliczki obejmują całą kwotę należności z tytułu
nabycia produktów rolnych, przepisu ust. 6 pkt 3 nie stosuje się, pod warunkiem że
podatnik po dokonaniu nabycia produktów rolnych wystawi i wyda rolnikowi
ryczałtowemu dokument potwierdzający nabycie produktów rolnych, w którym
zostaną również wykazane dane identyfikujące dokumenty potwierdzające dokonanie
zapłaty zaliczki na rachunek bankowy rolnika ryczałtowego lub na jego rachunek w
spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem.
10.Rolnik ryczałtowy jest obowiązany przechowywać oryginały faktur VAT RR
oraz kopie oświadczeń, o których mowa w ust. 4, przez okres 5 lat, licząc od końca
roku, w którym wystawiono fakturę. Obowiązek ten obejmuje również faktury VAT
RR i oświadczenia wystawione w formie elektronicznej.

art. 117. więcej Art. 117. Rolnik ryczałtowy w zakresie prowadzonej działalności rolniczej
dostarczający produkty rolne jest zwolniony z obowiązku:
1) wystawiania faktur;
2) prowadzenia ewidencji dostaw i nabyć towarów i usług;
3) składania w urzędzie skarbowym deklaracji podatkowej, o której mowa w art. 99 ust. 1;
4) dokonania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96.

art. 118. więcej Art. 118. Przepisy art. 115, art. 116 ust. 1–3a i 5–10 oraz art. 117 stosuje się
odpowiednio w przypadku wykonywania przez rolnika ryczałtowego usług rolniczych
na rzecz podatników podatku, którzy rozliczają ten podatek.

art. 119. więcej Art. 119. 1. Podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest
kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.
2. Przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą, którą
ma zapłacić nabywca usługi, a faktycznymi kosztami poniesionymi przez podatnika
z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści
turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące
składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie,
wyżywienie, ubezpieczenie.
3. Przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki,
w przypadku gdy podatnik:
1) (uchylony)
2) działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;
3) przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla
bezpośredniej korzyści turysty.
4) (uchylony)
3a. Podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję,
o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie
towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz
posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty.
4. Podatnikom, o których mowa w ust. 3, nie przysługuje prawo do obniżenia
kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych
dla bezpośredniej korzyści turysty.
5. W przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki, oprócz usług
nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, podatnik
wykonuje we własnym zakresie część świadczeń w ramach tej usługi, zwanych dalej
„usługami własnymi”, odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług
własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla
bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług
własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29a.
6. W przypadkach, o których mowa w ust. 5, podatnik obowiązany jest do
wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część należności za usługę przypada na
usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na
usługi własne.
7. Usługi turystyki podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0%,
jeżeli usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty są
świadczone poza terytorium Unii Europejskiej.
8. Jeżeli usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści
turysty są świadczone zarówno na terytorium Unii Europejskiej, jak i poza nim, to
usługi turystyki podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0% tylko
w części, która dotyczy usług świadczonych poza terytorium Unii Europejskiej.
9. Przepisy ust. 7 i 8 stosuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika
dokumentów potwierdzających świadczenie tych usług poza terytorium Unii Europejskiej.
10. (uchylony)

art. 120. więcej Art. 120. 1. Na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:
1) przez dzieła sztuki rozumie się:
a) obrazy, kolaże i podobne płyty dekoracyjne, rysunki i pastele, wykonane
w całości przez artystę, z wyłączeniem planów i rysunków do celów
architektonicznych, inżynieryjnych, przemysłowych, komercyjnych,
topograficznych lub podobnych, ręcznie zdobionych produktów rzemiosła
artystycznego, tkanin malowanych dla scenografii teatralnej, do wystroju
pracowni artystycznych lub im podobnych zastosowań (CN 9701),
b) oryginalne sztychy, druki i litografie, sporządzone w ograniczonej liczbie
egzemplarzy, czarno-białe lub kolorowe, złożone z jednego lub kilku
arkuszy, w całości wykonane przez artystę, niezależnie od zastosowanego
przez niego procesu lub materiału, z wyłączeniem wszelkich procesów
mechanicznych lub fotomechanicznych (CN 9702 00 00),
c) oryginalne rzeźby oraz posągi z dowolnego materiału, pod warunkiem że
zostały one wykonane w całości przez artystę; odlewy rzeźby, których
liczba jest ograniczona do 8 egzemplarzy, a wykonanie było nadzorowane
przez artystę lub jego spadkobierców (CN 9703 00 00),
d) gobeliny (CN 5805 00 00) oraz tkaniny ścienne (CN 6304) wykonane ręcznie
na podstawie oryginalnych wzorów dostarczonych przez artystę, pod
warunkiem że ich liczba jest ograniczona do 8 egzemplarzy,
e) fotografie wykonane przez artystę, opublikowane przez niego lub pod jego
nadzorem, podpisane i ponumerowane, ograniczone do 30 egzemplarzy we
wszystkich rozmiarach oraz oprawach;
2) przez przedmioty kolekcjonerskie rozumie się:
a) znaczki pocztowe lub skarbowe, stemple pocztowe, koperty pierwszego
obiegu, ostemplowane materiały piśmienne i im podobne, ofrankowane,
a jeżeli nieofrankowane, to uznane za nieważne i nieprzeznaczone do
użytku jako ważne środki płatnicze (CN 9704 00 00),
b) kolekcje oraz przedmioty kolekcjonerskie o wartości zoologicznej,
botanicznej, mineralogicznej, anatomicznej, historycznej, archeologicznej,
paleontologicznej, etnograficznej lub numizmatycznej (CN 9705 00 00),
a także przedmioty kolekcjonerskie, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7;
3) przez antyki rozumie się przedmioty, inne niż wymienione w pkt 1 i 2, których
wiek przekracza 100 lat (CN 9706 00 00);
4) przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do
dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone
w pkt 1–3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102,
7103, 7106, 7108, 7110, 7112);
5) przez kwotę sprzedaży rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub
ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając
w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą
dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu
i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot,
o których mowa w art. 29a ust. 7;
6) przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których
mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika;
7) przez łączną wartość dostaw rozumie się sumę poszczególnych kwot sprzedaży;
8) przez łączną wartość nabyć rozumie się sumę poszczególnych kwot nabycia.
2. Stawkę podatku 7% stosuje się do importu dzieł sztuki, przedmiotów
kolekcjonerskich oraz antyków.
3. Stawkę podatku 7% stosuje się również do:
1) dostawy dzieł sztuki dokonywanej:
a) przez ich twórcę lub spadkobiercę twórcy,
b) okazjonalnie przez podatnika innego niż podatnik, o którym mowa w ust. 4
i 5, którego działalność jest opodatkowana, w przypadku gdy dzieła sztuki
zostały osobiście przywiezione przez podatnika lub zostały przez niego
nabyte od ich twórcy lub spadkobiercy twórcy, lub też w przypadku gdy
uprawniają go one do pełnego odliczenia podatku;
2) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli dokonującym dostawy,
w wyniku której ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, jest
podatnik podatku od wartości dodanej, do którego miałyby zastosowanie
przepisy pkt 1.
4. W przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł
sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego
podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą
opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży
a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.
5. Jeżeli rodzaj poszczególnych przedmiotów kolekcjonerskich lub specyfika ich
dostaw czyni skomplikowanym lub niemożliwym określenie marży zgodnie z ust. 4,
podatnik może, za zgodą naczelnika urzędu skarbowego, obliczać marżę jako różnicę
pomiędzy łączną wartością dostaw a łączną wartością nabyć określonego rodzaju
przedmiotów kolekcjonerskich w okresie rozliczeniowym.
6. (uchylony)
7. Jeżeli w przypadkach, o których mowa w ust. 5, łączna wartość nabyć
określonego rodzaju przedmiotów kolekcjonerskich jest w okresie rozliczeniowym
wyższa od łącznej wartości dostaw takich przedmiotów, różnica ta podwyższa łączną
wartość nabyć przedmiotów kolekcjonerskich w następnym okresie rozliczeniowym.
8. Jeżeli podatnik oblicza marżę zgodnie z ust. 5, obowiązany jest on do
stosowania takiego sposobu obliczania marży od określonych przedmiotów
kolekcjonerskich do końca okresu, o którym mowa w ust. 13.
9. Jeżeli różnica, o której mowa w ust. 7, utrzymuje się przez okres 12 miesięcy,
to podatnik traci prawo do obliczania marży zgodnie z ust. 5. Podatnik może ubiegać
się ponownie o skorzystanie z obliczania marży zgodnie z ust. 5 po upływie roku od
utraty tego prawa, licząc od końca miesiąca, w którym utracił prawo do rozliczania tą
metodą.
10. Przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki,
przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:
1) osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej
osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub
niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2) podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była
zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3) podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4
i 5;
4) podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była
zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym
w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5) podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była
opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających
regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie
potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
11. Przepisy ust. 4 i 5 mogą mieć również zastosowanie do dostawy:
1) dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków uprzednio
importowanych przez podatnika, o którym mowa w ust. 4 i 5;
2) dzieł sztuki nabytych od ich twórców lub spadkobierców twórców;
3) dzieł sztuki nabytych od podatnika, o którym mowa w art. 15, innego niż
wymieniony w ust. 4 i 5, które podlegały opodatkowaniu podatkiem według stawki 7%.
12. W przypadku dostawy towarów, o których mowa w ust. 11 pkt 1, kwotę
nabycia, którą należy uwzględnić przy obliczaniu marży, o której mowa w ust. 4 i 5,
przyjmuje się w wysokości równej kwocie podstawy opodatkowania zastosowanej
przy imporcie towarów powiększonej o należny podatek z tytułu tego importu.
13. Przepis ust. 11 stosuje się w przypadku, gdy podatnik zawiadomił na piśmie
naczelnika urzędu skarbowego o przyjętym sposobie opodatkowania zgodnie z ust. 4
i 5 przed dokonaniem dostawy. Zawiadomienie jest ważne przez okres 2 lat, licząc od
końca miesiąca, w którym podatnik zawiadomił naczelnika urzędu skarbowego. Po
tym okresie, jeżeli podatnik chce stosować procedurę polegającą na opodatkowaniu
marży, musi ponownie złożyć to zawiadomienie.
14. Podatnik może stosować ogólne zasady opodatkowania do dostaw, do
których stosuje się przepisy ust. 10 i 11. W przypadku zastosowania ogólnych zasad
podatnik ma prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego od towarów, o których
mowa w ust. 11, w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy u
tego podatnika z tytułu dostawy tych towarów.
15. Jeżeli podatnik oprócz zasad, o których mowa w ust. 4 i 5, stosuje również
ogólne zasady opodatkowania, to jest on obowiązany prowadzić ewidencję zgodnie
z art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem podziału w zależności od sposobu opodatkowania;
w odniesieniu do dostawy, o której mowa w ust. 4 i 5, ewidencja musi zawierać
w szczególności kwoty nabycia towarów niezbędne do określenia kwoty marży,
o której mowa w tych przepisach.
16. (uchylony)
17. W zakresie, w jakim podatnik dokonuje dostaw towarów opodatkowanych
zgodnie z ust. 4 i 5, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje
się do nabywanych przez tego podatnika:
1) dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków przez niego
importowanych;
2) dzieł sztuki nabytych od ich twórców lub spadkobierców twórców;
3) dzieł sztuki nabytych od podatnika niebędącego podatnikiem, o którym mowa
w ust. 4 i 5.
18. Przepisu ust. 17 nie stosuje się w sytuacji, gdy dostawa towarów podlega
opodatkowaniu podatkiem na zasadach innych niż określone w ust. 4 i 5.
19. Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do
nabywanych przez podatnika towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów
kolekcjonerskich i antyków, jeżeli podlegały opodatkowaniu zgodnie z ust. 4 i 5.
20. W przypadku eksportu towarów dokonywanego przez podatnika, o którym
mowa w ust. 4 i 5, do którego mają zastosowanie zasady opodatkowania zgodne
z ust. 4 i 5, marża podlega opodatkowaniu stawką 0%.
21. Przepisów ust. 1–20 nie stosuje się do nowych środków transportu będących
przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

art. 121. więcej Art. 121. 1. Ilekroć w przepisach niniejszego rozdziału jest mowa o złocie
inwestycyjnym, rozumie się przez to:
1) złoto w postaci sztabek lub płytek o próbie co najmniej 995 tysięcznych oraz
złoto reprezentowane przez papiery wartościowe;
2) złote monety, które spełniają łącznie następujące warunki:
a) posiadają próbę co najmniej 900 tysięcznych,
b) zostały wybite po roku 1800,
c) są lub były obowiązującym środkiem płatniczym w kraju pochodzenia,
d) są sprzedawane po cenie, która nie przekracza o więcej niż 80% wartości
rynkowej złota zawartego w monecie.
2. Złote monety wymienione w spisie ogłaszanym co roku w serii C Dziennika
Urzędowego Unii Europejskiej spełniają warunki określone w ust. 1 pkt 2 przez cały
rok obowiązywania spisu.
3. Złotych monet, o których mowa w ust. 1 i 2, nie traktuje się jako przedmiotów
kolekcjonerskich o wartości numizmatycznej.

art. 122. więcej Art. 122. 1. Zwalnia się od podatku dostawę, wewnątrzwspólnotowe nabycie
i import złota inwestycyjnego, w tym również złota inwestycyjnego
reprezentowanego przez certyfikaty na złoto asygnowane lub nieasygnowane, lub
złota, którym prowadzony jest obrót na rachunkach złota, oraz w szczególności
pożyczki w złocie i operacje typu swap w złocie, z którymi wiąże się prawo własności
lub roszczenie w odniesieniu do złota inwestycyjnego, a także transakcje dotyczące
złota inwestycyjnego związane z kontraktami typu futures i forward, powodujące
przeniesienie prawa własności lub roszczenia w odniesieniu do złota inwestycyjnego.
2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio do usług
świadczonych przez agentów działających w imieniu i na rzecz innych osób,
pośredniczących w dostawie złota inwestycyjnego dla swojego zleceniodawcy.

art. 123. więcej Art. 123. 1. Podatnik może zrezygnować ze zwolnienia, o którym mowa
w art. 122 ust. 1, jeżeli:
1) wytwarza złoto inwestycyjne lub przetwarza złoto innego rodzaju na złoto
inwestycyjne, a dostawa jest dokonywana dla innego podatnika, lub
2) w zakresie prowadzonego przedsiębiorstwa dokonuje dostawy złota w celach
przemysłowych, a dostawa dotyczy złota inwestycyjnego, o którym mowa
w art. 121 ust. 1 pkt 1, i jest dokonywana dla innego podatnika.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do usług, o których mowa w art. 122 ust. 2.
3. Podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 2, są obowiązani zawiadomić na piśmie
o zamiarze rezygnacji ze zwolnienia naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem
miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku podatników
rozpoczynających wykonywanie czynności, o których mowa w art. 122, w ciągu roku
podatkowego – przed dniem wykonania pierwszej z tych czynności.

art. 124. więcej Art. 124. 1. Podatnik wykonujący czynności zwolnione od podatku na podstawie
art. 122 ust. 1 ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego:
1) od nabycia złota inwestycyjnego od podatnika, o którym mowa w art. 123 ust. 1;
2) od nabycia, w tym również wewnątrzwspólnotowego, lub importu złota innego
niż złoto inwestycyjne, jeżeli to złoto jest następnie przekształcone w złoto
inwestycyjne przez tego podatnika lub na jego rzecz;
3) od nabycia usług polegających na zmianie postaci, masy lub próby złota, w tym
złota inwestycyjnego.
2. Podatnik zwolniony od podatku na podstawie art. 122 ust. 1, który wytwarza
złoto inwestycyjne lub przetwarza złoto w złoto inwestycyjne, ma prawo do odliczenia
od kwoty podatku należnego kwotę podatku naliczonego od nabycia, w tym również
wewnątrzwspólnotowego, lub importu towarów lub usług, związanych
z wytworzeniem lub przetworzeniem tego złota.
3. Przepis art. 86 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

art. 125. więcej Art. 125. 1. Podatnicy dokonujący dostaw złota inwestycyjnego są obowiązani
prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3.
2. Ewidencja powinna zawierać także dane dotyczące nabywcy, które
umożliwiają jego identyfikację.

art. 126. więcej Art. 126. 1. Osoby fizyczne niemające stałego miejsca zamieszkania na
terytorium Unii Europejskiej, zwane dalej „podróżnymi”, mają prawo do otrzymania
zwrotu podatku zapłaconego przy nabyciu towarów na terytorium kraju, które w stanie
nienaruszonym zostały wywiezione przez nie poza terytorium Unii Europejskiej
w bagażu osobistym podróżnego, z zastrzeżeniem ust. 3 oraz art. 127 i 128.
2. Stałe miejsce zamieszkania, o którym mowa w ust. 1, ustala się na podstawie
paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość.
3. Zwrot podatku nie przysługuje w przypadku nabycia paliw silnikowych.

art. 127. więcej Art. 127. 1. Zwrot podatku, o którym mowa w art. 126 ust. 1, przysługuje
w przypadku zakupu towarów u podatników, zwanych dalej „sprzedawcami”, którzy:
1) są zarejestrowani jako podatnicy podatku oraz
2) prowadzą ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, oraz
3) zawarli umowy w sprawie zwrotu podatku przynajmniej z jednym z podmiotów,
o których mowa w ust. 8.
2. Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się w przypadku, gdy sprzedawca dokonuje
zwrotu podatku podróżnemu.
3. Sprzedawcami nie mogą być podatnicy, u których sprzedaż jest zwolniona od
podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9.
4. Sprzedawcy są obowiązani:
1) poinformować naczelnika urzędu skarbowego na piśmie, że są sprzedawcami;
2) zapewnić podróżnym pisemną informację o zasadach zwrotu podatku w czterech
językach: polskim, angielskim, niemieckim i rosyjskim;
3) oznaczyć punkty sprzedaży znakiem informującym podróżnych o możliwości
zakupu w tych punktach towarów, od których przysługuje zwrot podatku;
4) poinformować naczelnika urzędu skarbowego o miejscu, gdzie podróżny
dokonujący u nich zakupu towarów może odebrać podatek, oraz z kim mają
zawarte umowy o zwrot podatku, i przedłożyć kopie tych umów.
5. Zwrot podatku podróżnym jest dokonywany w złotych przez sprzedawcę lub
przez podmioty, których przedmiotem działalności jest dokonywanie zwrotu,
o którym mowa w art. 126 ust. 1. Zwrot podatku jest dokonywany w formie wypłaty
gotówkowej lub polecenia przelewu, czeku rozrachunkowego lub karty płatniczej.
6. Sprzedawcy, o których mowa w ust. 5, mogą dokonywać zwrotu, o którym
mowa w art. 126 ust. 1, wyłącznie w odniesieniu do towarów nabytych przez
podróżnego u tego sprzedawcy.
7. (uchylony)
8. Podmioty, o których mowa w ust. 5, niebędące sprzedawcami mogą
dokonywać zwrotu, o którym mowa w art. 126 ust. 1, pod warunkiem że podmioty te:
1) są co najmniej od 12 miesięcy poprzedzających złożenie wniosku o wydanie
zaświadczenia, o którym mowa w pkt 6, zarejestrowanymi podatnikami podatku;
2) zawiadomiły na piśmie naczelnika urzędu skarbowego o zamiarze rozpoczęcia
działalności w zakresie zwrotu podatku podróżnym;
3) co najmniej od 12 miesięcy poprzedzających złożenie wniosku o wydanie
zaświadczenia, o którym mowa w pkt 6, nie mają zaległości w podatkach
stanowiących dochody budżetu państwa oraz zaległości z tytułu składek wobec
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych;
4) (uchylony)
5) złożyły w urzędzie skarbowym kaucję gwarancyjną w wysokości 5 mln zł w formie:
a) depozytu pieniężnego,
b) gwarancji bankowych,
c) obligacji Skarbu Państwa co najmniej o trzyletnim terminie wykupu;
6) uzyskały od Szefa Krajowej Administracji Skarbowej zaświadczenie
stwierdzające spełnienie łącznie warunków wymienionych w pkt 1–5.
9. Kaucja gwarancyjna, o której mowa w ust. 8 pkt 5, jest utrzymywana przez
cały okres działalności podmiotu, o którym mowa w ust. 5, i podlega zwrotowi po
zakończeniu działalności związanej ze zwrotem podatku.
10. Podmiotem, o którym mowa w ust. 8, dokonującym zwrotu podatku może
być wyłącznie spółka z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółka akcyjna.
11. Członkami władz spółek wymienionych w ust. 10 nie mogą być osoby
karane za przestępstwa skarbowe lub za przestępstwa popełnione w celu osiągnięcia
korzyści majątkowej.
11a. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 8 pkt 6, Szef Krajowej Administracji
Skarbowej wydaje na okres nie dłuższy niż 2 lata.
11b. Warunek, o którym mowa w ust. 8 pkt 3, uważa się za spełniony również
w przypadku gdy podmioty posiadały zaległości w podatkach stanowiących dochody
budżetu państwa lub zaległości z tytułu składek wobec Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych i uregulowały te zaległości wraz z odsetkami za zwłokę w terminie
30 dni od dnia powstania tych zaległości.
11c. Przepisy ust. 8–11b stosuje się odpowiednio do podmiotów, które uzyskały
zaświadczenie, o którym mowa w ust. 8 pkt 6, i które przed upływem okresu, na który
zostało ono wydane, ponownie składają wniosek o wydanie zaświadczenia na
następny okres, z tym że warunek, o którym mowa w ust. 8 pkt 3, musi być spełniony
w odniesieniu do okresu od dnia wydania zaświadczenia do dnia poprzedzającego
ponowne złożenie wniosku o wydanie zaświadczenia.
12. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, tryb przyjmowania kaucji gwarancyjnej, o której mowa w ust. 8 pkt 5,
uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowego udokumentowania przyjęcia kaucji.

art. 128. więcej Art. 128. 1. Zwrot podatku może być dokonany, jeżeli podróżny wywiózł
zakupiony towar poza terytorium Unii Europejskiej nie później niż w ostatnim dniu
trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonał zakupu.
2. Podstawą do dokonania zwrotu podatku jest przedstawienie przez podróżnego
dokumentu wystawionego przez sprzedawcę, na którym urząd celno-skarbowy
potwierdził stemplem zaopatrzonym w numerator wywóz towarów. Do dokumentu
powinien być przymocowany wystawiony przez sprzedawcę paragon z kasy rejestrującej.
3. Urząd celno-skarbowy potwierdza wywóz towaru na dokumencie, o którym
mowa w ust. 2, po sprawdzeniu zgodności danych dotyczących podróżnego zawartych w tym dokumencie z danymi zawartymi w przedstawionym paszporcie lub innym
dokumencie stwierdzającym tożsamość.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do potwierdzania wywozu z terytorium
Unii Europejskiej towarów nabytych przez podróżnego na terytorium państwa
członkowskiego innym niż terytorium kraju.
5. W przypadku gdy podróżny opuszcza terytorium Unii Europejskiej
z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, zwrot podatku
przysługuje, jeżeli dokument, o którym mowa w ust. 2, został potwierdzony przez
właściwy organ celny, przez który towary zostały wywiezione z terytorium Unii Europejskiej.
6. Sprzedawcy oraz podmioty, o których mowa w art. 127 ust. 5, dokonujący
zwrotu podatku podróżnemu mają prawo do pobrania od podróżnego prowizji od
zwracanej kwoty podatku.
7. Rozliczenia między podmiotem, który dokonał zwrotu, a sprzedawcą towaru
regulują zawarte przez nich umowy.

art. 129. więcej Art. 129. 1. Do dostawy towarów, od których dokonano zwrotu podatku
podróżnemu, sprzedawca stosuje stawkę podatku 0%, pod warunkiem że:
1) spełnił warunki, o których mowa w art. 127 ust. 4 pkt 1 i 4, oraz
2) przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres
rozliczeniowy otrzymał dokument określony w art. 128 ust. 2, zawierający
potwierdzenie wywozu tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej;
3) posiada dokumenty, określone odrębnymi przepisami, potwierdzające dokonanie
zwrotu kwoty tego podatku – w przypadku gdy zwrot podatku został dokonany
w formie polecenia przelewu, czeku rozrachunkowego lub karty płatniczej.
2. Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru
poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 1
pkt 2, nie później jednak niż przed upływem 10 miesięcy, licząc od końca miesiąca,
w którym dokonano dostawy, upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku
należnego od tej dostawy w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik
otrzymał ten dokument.

art. 130. więcej Art. 130. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) wzór znaku, o którym mowa w art. 127 ust. 4 pkt 3;
2) wzór stempla, o którym mowa w art. 128 ust. 2;
3) niezbędne dane, które powinien zawierać dokument, o którym mowa w art. 128
ust. 2.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, wydając rozporządzenie,
o którym mowa w ust. 1, uwzględnia:
1) prawidłową identyfikację towarów;
2) możliwość potwierdzania wywozu towarów przez organy celne;
3) formę, w której ma być dokonany zwrot podatku;
4) konieczność prawidłowego określenia kwoty podatku, o której zwrot może
ubiegać się podróżny;
5) prawidłową identyfikację sprzedawcy i nabywcy;
6) konieczność zapewnienia prawidłowego oznaczania punktów sprzedaży znakiem
informującym podróżnych o możliwości zakupu w tych punktach towarów, od
których przysługuje zwrot podatku.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze
rozporządzenia:
1) inne towary niż wymienione w art. 126 ust. 3, przy których wywozie nie stosuje
się art. 126 ust. 1,
2) minimalną łączną wartość zakupów wynikającą z dokumentu, o którym mowa
w art. 128 ust. 2, przy której można żądać zwrotu podatku,
3) maksymalną wysokość prowizji, o której mowa w art. 128 ust. 6
– uwzględniając sytuację gospodarczą państwa, sytuację w zakresie obrotu
towarowego z zagranicą poszczególnymi grupami towarów, sytuację rynkową
w obrocie towarami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem oraz przepisy Unii Europejskiej.
4. (uchylony)

Art. 130a. Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o:
1) VAT – rozumie się przez to podatek i podatek od wartości dodanej;
2) podatnikach – rozumie się przez to osoby prawne, jednostki organizacyjne
niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, które posiadają siedzibę
działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności
gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej;
3) procedurze szczególnej rozliczania VAT – rozumie się przez to rozliczenie VAT
należnego z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych
lub usług elektronicznych państwu członkowskiemu konsumpcji, w którym
podatnik nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca
prowadzenia działalności gospodarczej.

Art. 130b. 1. Podatnik świadczący usługi telekomunikacyjne, usługi nadawcze
lub usługi elektroniczne, dla których miejscem świadczenia jest miejsce określone
zgodnie z art. 28k ust. 1, na rzecz osób niebędących podatnikami, o których mowa
w art. 28a, mających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu
w państwie członkowskim konsumpcji, może złożyć zgłoszenie informujące
o zamiarze skorzystania z procedury szczególnej rozliczania VAT w państwie
członkowskim, w którym posiada:
1) siedzibę działalności gospodarczej albo
2) stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, jeżeli nie posiada siedziby
działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej, albo
3) stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej i które wybiera w celu
złożenia zgłoszenia, jeżeli nie posiada siedziby działalności gospodarczej na
terytorium Unii Europejskiej, ale posiada więcej niż jedno stałe miejsce
prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej.
2. Państwo członkowskie, w którym podatnik złożył zgłoszenie, uznaje się za
państwo członkowskie identyfikacji.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, podatnik nie może zmienić
państwa członkowskiego identyfikacji wcześniej niż po upływie dwóch kolejnych lat, licząc od końca roku, w którym rozpoczął korzystanie z procedury szczególnej rozliczania VAT.
4. W przypadku gdy państwem członkowskim identyfikacji jest Rzeczpospolita
Polska, zgłoszenia dokonuje się za pomocą środków komunikacji elektronicznej do
naczelnika drugiego urzędu skarbowego.
5. Naczelnik drugiego urzędu skarbowego dokonuje identyfikacji podatnika na
potrzeby procedury szczególnej rozliczania VAT i potwierdza zgłoszenie,
wykorzystując numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku.
6. W przypadku gdy podatnik nie spełnia warunków do korzystania z procedury
szczególnej rozliczania VAT, naczelnik drugiego urzędu skarbowego wydaje
postanowienie o odmowie przyjęcia zgłoszenia, na które służy zażalenie. Podatnik jest
powiadamiany o wydaniu postanowienia również za pomocą środków komunikacji
elektronicznej.
7. Podatnik zidentyfikowany na potrzeby procedury szczególnej rozliczania
VAT jest obowiązany do zawiadomienia naczelnika drugiego urzędu skarbowego za
pomocą środków komunikacji elektronicznej o:
1) zmianach danych objętych zgłoszeniem, z wyjątkiem tych, których aktualizacji
dokonał na podstawie art. 96 ust. 12 lub ustawy z dnia 13 października 1995 r.
o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników,
2) zmianach działalności objętej procedurą szczególną rozliczania VAT, w wyniku
których przestał spełniać warunki do jej stosowania,
3) zaprzestaniu świadczenia usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych i usług elektronicznych
– nie później niż 10. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wystąpiła
okoliczność wymagająca zawiadomienia.
8. W przypadku gdy podatnik zidentyfikowany na potrzeby procedury
szczególnej rozliczania VAT:
1) zawiadomi naczelnika drugiego urzędu skarbowego o zaprzestaniu świadczenia
usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych i usług elektronicznych lub
2) nie istnieje lub mimo udokumentowanych prób nie ma możliwości
skontaktowania się z nim albo jego pełnomocnikiem, albo przez okres ośmiu kolejnych kwartałów kalendarzowych nie świadczy usług objętych procedurą
szczególną rozliczania VAT, lub
3) nie spełnia warunków do korzystania z procedury szczególnej rozliczania VAT, lub
4) systematycznie nie przestrzega zasad dotyczących procedury szczególnej
rozliczania VAT
– naczelnik drugiego urzędu skarbowego wydaje postanowienie o wygaśnięciu
identyfikacji tego podatnika na potrzeby procedury szczególnej rozliczania VAT, na
które służy zażalenie. Podatnik jest powiadamiany o wydaniu postanowienia również
za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Art. 130c. 1. Podatnicy zidentyfikowani na potrzeby procedury szczególnej
rozliczania VAT są obowiązani składać za pomocą środków komunikacji
elektronicznej deklaracje na potrzeby rozliczenia VAT, zwane dalej „deklaracjami
VAT”, do Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście, zwanego dalej
„drugim urzędem skarbowym”.
2. Deklaracje VAT składa się za okresy kwartalne w terminie do 20. dnia
miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.
3. Termin, o którym mowa w ust. 2, upływa również, gdy ostatni dzień terminu
przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy.
4. Deklaracja VAT powinna zawierać:
1) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku;
2) dla każdego państwa członkowskiego konsumpcji, w którym VAT jest należny:
a) całkowitą wartość usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych oraz
usług elektronicznych pomniejszoną o kwotę VAT,
b) całkowitą kwotę podatku należnego przypadającą na usługi, o których
mowa w lit. a, wraz z jej podziałem na kwoty odpowiadające
poszczególnym stawkom VAT,
c) stawki VAT;
3) kwotę podatku należnego ogółem.
5. W przypadku gdy poza stałym miejscem prowadzenia działalności
gospodarczej w państwie członkowskim identyfikacji podatnik ma również inne stałe
miejsce prowadzenia działalności gospodarczej znajdujące się w innym państwie
członkowskim, z którego świadczone są usługi telekomunikacyjne, usługi nadawcze lub usługi elektroniczne, deklaracja VAT oprócz informacji, o których mowa w ust. 4, powinna zawierać:
1) całkowitą wartość tych usług dla państwa członkowskiego, w którym ten
podatnik ma takie miejsce, wraz z jej podziałem na państwa członkowskie
konsumpcji, oraz
2) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku
od wartości dodanej, a w przypadku jego braku – jakikolwiek numer, za pomocą
którego ten podatnik jest identyfikowany w państwie członkowskim, w którym
ma takie miejsce.
6. Kwoty w deklaracji VAT wyrażane są w euro.
7. W przypadku gdy płatności z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych,
usług nadawczych lub usług elektronicznych dokonywano w innych walutach niż
euro, do ich przeliczenia na euro stosuje się kurs wymiany opublikowany przez
Europejski Bank Centralny w ostatnim dniu danego okresu rozliczeniowego, a jeżeli
nie zostanie opublikowany w tym dniu – kurs wymiany opublikowany następnego dnia.
8. Podatnicy są obowiązani do wpłacania kwot VAT w euro, wskazując
deklarację VAT, której dotyczy wpłata, w terminie, o którym mowa w ust. 2, na
rachunek bankowy drugiego urzędu skarbowego.

Art. 130d. 1. Podatnicy zidentyfikowani na potrzeby procedury szczególnej
rozliczania VAT są obowiązani prowadzić w postaci elektronicznej ewidencję
transakcji objętych procedurą szczególną rozliczania VAT, zgodnie z wymogami,
o których mowa w art. 63c rozporządzenia 282/2011.
2. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, powinna być udostępniona przez
podatnika za pomocą środków komunikacji elektronicznej na każde żądanie państwa
członkowskiego identyfikacji oraz państwa członkowskiego konsumpcji.
3. Ewidencję, o której mowa w ust. 1, należy przechowywać przez okres 10 lat
od zakończenia roku, w którym dokonano świadczenia usług telekomunikacyjnych,
usług nadawczych lub usług elektronicznych.

art. 131. więcej Art. 131. Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o:
1) VAT – rozumie się przez to podatek i podatek od wartości dodanej;
2) podmiotach zagranicznych – rozumie się przez to osoby prawne, jednostki
organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne
nieposiadające siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca
prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej,
wykonujące czynności podlegające opodatkowaniu VAT na terytorium Unii
Europejskiej;
3) (uchylony)
4) państwie członkowskim identyfikacji – rozumie się przez to państwo
członkowskie, które podmiot zagraniczny wybiera w celu złożenia zgłoszenia
informującego o zamiarze skorzystania z procedury szczególnej rozliczania
VAT, jeżeli jego działalność w zakresie świadczenia usług
telekomunikacyjnych, usług nadawczych lub usług elektronicznych jako
podatnika VAT na terytorium Unii Europejskiej zostanie rozpoczęta zgodnie
z postanowieniami niniejszego rozdziału;
5) (uchylony)
6) procedurze szczególnej rozliczania VAT – rozumie się przez to rozliczenie VAT
należnego z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych
lub usług elektronicznych państwu członkowskiemu konsumpcji za
pośrednictwem państwa członkowskiego identyfikacji.

art. 132. więcej Art. 132. 1. Podmioty zagraniczne świadczące usługi telekomunikacyjne, usługi
nadawcze lub usługi elektroniczne, dla których miejscem świadczenia jest miejsce
określone zgodnie z art. 28k ust. 1, na rzecz osób niebędących podatnikami, o których
mowa w art. 28a, mających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce
pobytu na terytorium Unii Europejskiej, mogą złożyć w państwie członkowskim
identyfikacji zgłoszenie informujące o zamiarze skorzystania z procedury szczególnej
rozliczania VAT.
2. (uchylony)
3. W przypadku gdy państwem członkowskim identyfikacji jest Rzeczpospolita
Polska, zgłoszenia dokonuje się za pomocą środków komunikacji elektronicznej do
naczelnika drugiego urzędu skarbowego.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, zgłoszenie powinno zawierać
w szczególności: nazwę podmiotu zagranicznego, jego adres wraz z kodem
pocztowym, adres poczty elektronicznej, adres strony internetowej należącej do tego
podmiotu, numer podatkowy przyznany mu w państwie siedziby działalności
gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, jeżeli jest
tam nadawany, oraz oświadczenie podmiotu zagranicznego, że nie posiada on siedziby
działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej
na terytorium Unii Europejskiej.
5. Naczelnik drugiego urzędu skarbowego, potwierdzając zgłoszenie, nadaje
z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej podmiotowi zagranicznemu
numer identyfikacyjny na potrzeby rozliczania świadczonych przez niego usług
telekomunikacyjnych, usług nadawczych lub usług elektronicznych.
5a. W przypadku gdy podmiot zagraniczny nie spełnia warunków do korzystania
z procedury szczególnej rozliczania VAT, naczelnik drugiego urzędu skarbowego
wydaje postanowienie o odmowie przyjęcia zgłoszenia, na które służy zażalenie.
Podmiot zagraniczny jest powiadamiany o wydaniu postanowienia również za pomocą
środków komunikacji elektronicznej.
6. Podmiot zagraniczny zidentyfikowany na potrzeby procedury szczególnej
rozliczania VAT jest obowiązany do zawiadomienia naczelnika drugiego urzędu
skarbowego za pomocą środków komunikacji elektronicznej o:
1) zmianach danych objętych zgłoszeniem,
2) zmianach działalności objętej procedurą szczególną rozliczania VAT, w wyniku
których przestał spełniać warunki do jej stosowania,
3) zaprzestaniu świadczenia usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych i usług
elektronicznych
– nie później niż 10. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wystąpiła
okoliczność wymagająca zawiadomienia.
7. W przypadku gdy:
1) podmiot zagraniczny zidentyfikowany na potrzeby procedury szczególnej
rozliczania VAT zawiadomi naczelnika drugiego urzędu skarbowego
o zaprzestaniu świadczenia usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych
i usług elektronicznych lub
2) mimo udokumentowanych prób nie ma możliwości skontaktowania się
z podmiotem zagranicznym zidentyfikowanym na potrzeby procedury
szczególnej rozliczania VAT albo jego pełnomocnikiem, albo przez okres ośmiu
kolejnych kwartałów kalendarzowych podmiot ten nie świadczy usług objętych
procedurą szczególną rozliczania VAT, lub
3) podmiot zagraniczny zidentyfikowany na potrzeby procedury szczególnej
rozliczania VAT nie spełnia warunków do korzystania z procedury szczególnej
rozliczania VAT, lub
4) podmiot zagraniczny zidentyfikowany na potrzeby procedury szczególnej
rozliczania VAT systematycznie nie przestrzega zasad dotyczących procedury
szczególnej rozliczania VAT
– naczelnik drugiego urzędu skarbowego wydaje postanowienie o wygaśnięciu
identyfikacji tego podmiotu na potrzeby procedury szczególnej rozliczania VAT, na
które służy zażalenie. Podmiot zagraniczny jest powiadamiany o wydaniu
postanowienia również za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
8. (uchylony)

art. 133. więcej Art. 133. 1. Podmioty zagraniczne zidentyfikowane na potrzeby procedury
szczególnej rozliczania VAT są obowiązane składać za pomocą środków komunikacji
elektronicznej deklaracje VAT do drugiego urzędu skarbowego.
2. Deklaracje VAT składa się za okresy kwartalne w terminie do 20. dnia
miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.
2a. Termin, o którym mowa w ust. 2, upływa również, gdy ostatni dzień terminu
przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy.
3. (uchylony)
4. Deklaracja VAT powinna zawierać:
1) numer identyfikacyjny, o którym mowa w art. 132 ust. 5;
2) dla każdego państwa członkowskiego konsumpcji:
a) całkowitą wartość usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych oraz
usług elektronicznych pomniejszoną o kwotę VAT,
b) całkowitą kwotę podatku należnego przypadającą na usługi, o których
mowa w lit. a, wraz z jej podziałem na kwoty odpowiadające
poszczególnym stawkom VAT,
c) stawki VAT;
3) dla wszystkich państw członkowskich konsumpcji – całkowitą kwotę podatku należnego.
5. Kwoty w deklaracji VAT wyrażane są w euro.
6. W przypadku gdy płatności z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych,
usług nadawczych lub usług elektronicznych dokonywano w innych walutach niż
euro, do ich przeliczenia na euro stosuje się kurs wymiany opublikowany przez
Europejski Bank Centralny w ostatnim dniu danego okresu rozliczeniowego, a jeżeli
nie zostanie opublikowany w tym dniu – kurs wymiany opublikowany następnego dnia.
7. (uchylony)
8. Podmioty zagraniczne są obowiązane do wpłacania kwot VAT w euro,
wskazując deklarację VAT, której dotyczy wpłata, w terminie, o którym mowa
w ust. 2, na rachunek bankowy drugiego urzędu skarbowego.

art. 134. więcej Art. 134. 1. Podmioty zagraniczne zidentyfikowane na potrzeby procedury
szczególnej rozliczania VAT są obowiązane prowadzić w postaci elektronicznej
ewidencję transakcji objętych procedurą szczególną rozliczania VAT, zgodnie
z wymogami, o których mowa w art. 63c rozporządzenia 282/2011.
2. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, powinna być udostępniona przez podmiot
zagraniczny drogą elektroniczną na każde żądanie państwa członkowskiego
identyfikacji oraz państwa członkowskiego konsumpcji.
3. Ewidencję, o której mowa w ust. 1, należy przechowywać przez okres 10 lat
od zakończenia roku, w którym dokonano świadczenia usług telekomunikacyjnych,
usług nadawczych lub usług elektronicznych.

Art. 134a. 1. Podatnicy świadczący wyłącznie usługi międzynarodowego
przewozu drogowego, polegającego na okazjonalnym przewozie osób autobusami zarejestrowanymi na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia
działalności gospodarczej, z którego świadczą te usługi, a w przypadku braku takiej
siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności
gospodarczej – posiadający stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu na
terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niekorzystający
z możliwości odliczania podatku naliczonego, otrzymania zwrotu tego podatku lub
zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1, mogą złożyć zgłoszenie
informujące o zamiarze skorzystania ze szczególnej procedury rozliczania podatku
wobec tych usług, o której mowa w ust. 2–6, w art. 134b oraz art. 134c.
2. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, podatnicy składają do naczelnika
drugiego urzędu skarbowego drogą elektroniczną.
3. Zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się za pomocą aplikacji
informatycznej udostępnionej w Biuletynie Informacji Publicznej ministra
właściwego do spraw finansów publicznych. Zgłoszenie to powinno zawierać: nazwę
podatnika, o którym mowa w ust. 1, jego adres opatrzony kodem pocztowym, adres
poczty elektronicznej, numer identyfikacji podatkowej dla celów podatku od wartości
dodanej przyznany mu w państwie członkowskim siedziby działalności gospodarczej
lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, z którego świadczy te
usługi, a w przypadku braku takiej siedziby działalności gospodarczej lub stałego
miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – przyznany mu w państwie
członkowskim stałego miejsca zamieszkania albo zwykłego miejsca pobytu, oraz
informację, że podatnik ten nie został zarejestrowany jako podatnik VAT czynny
zgodnie z art. 96 ust. 4.
4. Naczelnik drugiego urzędu skarbowego nadaje podatnikowi, który złożył
zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, numer identyfikacyjny na potrzeby
wykonywanych przez niego na terytorium kraju usług, o których mowa w ust. 1,
i potwierdza jego zidentyfikowanie jako „podatnika VAT – przewozy okazjonalne”
z wykorzystaniem drogi elektronicznej.
5. Podatnik zidentyfikowany jako podatnik VAT – przewozy okazjonalne jest
obowiązany do zawiadomienia naczelnika drugiego urzędu skarbowego o wszelkich
zmianach danych objętych zgłoszeniem, o którym mowa w ust. 1, w terminie 7 dni,
licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana.
6. W przypadku gdy podatnik zidentyfikowany jako podatnik VAT – przewozy okazjonalne:
1) zawiadomi naczelnika drugiego urzędu skarbowego o zaprzestaniu
wykonywania usług, o których mowa w ust. 1, lub
2) nie zawiadamiając naczelnika drugiego urzędu skarbowego o zaprzestaniu albo
zawieszeniu wykonywania usług, o których mowa w ust. 1, nie składa deklaracji,
o której mowa w art. 134b ust. 1, przez kolejne 4 kwartały, lub
3) przestaje spełniać warunki, o których mowa w art. 134a ust. 1, niezbędne do
korzystania z procedury szczególnej określonej w niniejszym rozdziale
– naczelnik drugiego urzędu skarbowego zawiadamia podatnika o wygaśnięciu jego
identyfikacji na potrzeby wykonywanych przez niego na terytorium kraju usług,
o których mowa w ust. 1.

Art. 134b. 1. Podatnicy zidentyfikowani jako podatnicy VAT – przewozy
okazjonalne są obowiązani składać drogą elektroniczną do drugiego urzędu
skarbowego deklaracje podatkowe na potrzeby rozliczenia podatku z tytułu
wykonywania usług, o których mowa w art. 134a ust. 1, w terminie do 25. dnia
miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy.
2. Deklaracja podatkowa, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:
1) numer identyfikacyjny, o którym mowa w art. 134a ust. 4;
2) numer rejestracyjny autobusu, liczbę przewożonych osób i wartość
świadczonych tym autobusem na terytorium kraju usług bez podatku;
3) ogółem wartość świadczonych na terytorium kraju usług bez podatku, będącą
podstawą opodatkowania;
4) stawkę podatku;
5) całkowitą kwotę podatku podlegającego wpłacie do urzędu skarbowego.
3. Kwoty w deklaracji, o której mowa w ust. 1, są wyrażane w złotych polskich.
4. W przypadku gdy płatności z tytułu świadczenia usług, o których mowa
w art. 134a ust. 1, odbywały się w innych walutach niż złoty polski, przeliczenia na
złote można dokonać zgodnie z przepisami celnymi stosowanymi na potrzeby
określenia wartości celnej importowanych towarów.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, podatnicy są obowiązani, bez
wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczenia i wpłacenia podatku należnego w złotych polskich w terminie, o którym mowa w ust. 1, na rachunek bankowy drugiego urzędu skarbowego.

Art. 134c. 1. Podatnicy zidentyfikowani jako podatnicy VAT – przewozy
okazjonalne są obowiązani prowadzić ewidencję w postaci elektronicznej, zawierającą
dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości
kwoty podatku należnego oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia
deklaracji, o której mowa w art. 134b ust. 1.
2. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, powinna być udostępniona przez
podatnika drogą elektroniczną, zgodnie z odrębnymi przepisami, na każde żądanie
naczelnika drugiego urzędu skarbowego.
3. Ewidencję, o której mowa w ust. 1, należy przechowywać przez okres 5 lat od
zakończenia roku, w którym dokonano świadczenia usług, o których mowa
w art. 134a ust. 1.

art. 135. więcej Art. 135. 1. Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o:
1) VAT – rozumie się przez to podatek i podatek od wartości dodanej;
2) wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej – rozumie się przez to transakcję,
w której są spełnione łącznie następujące warunki:
a) trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji
wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich
uczestniczy w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten
towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego
towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności,
b) przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub
też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich
rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego
państwa członkowskiego;
3) wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów – rozumie się przez to nabycie prawa
do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy
są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawę, nabywcę towarów lub na ich rzecz;
4) procedurze uproszczonej – rozumie się przez to procedurę rozliczania VAT
w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, polegającą na tym, że ostatni
w kolejności podatnik VAT rozlicza VAT z tytułu dokonania na jego rzecz
dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT, jeżeli łącznie są
spełnione następujące warunki:
a) dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT była bezpośrednio
poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego
w kolejności podatnika VAT,
b) drugi w kolejności podatnik VAT dokonujący dostawy na rzecz ostatniego
w kolejności podatnika VAT nie posiada siedziby działalności gospodarczej
na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,
c) drugi w kolejności podatnik VAT stosuje wobec pierwszego i ostatniego
w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby
VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to,
w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka,
d) ostatni w kolejności podatnik VAT stosuje numer identyfikacyjny na
potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,
e) ostatni w kolejności podatnik VAT został wskazany przez drugiego
w kolejności podatnika VAT jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT
od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.
2. Procedura uproszczona ma zastosowanie również wtedy, gdy ostatni
w kolejności podmiot jest osobą prawną, która nie jest podatnikiem podatku od
wartości dodanej lub podatnikiem, o którym mowa w art. 15, a która jest
zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotych w państwie
członkowskim, w którym znajduje się towar w momencie zakończenia transportu lub
wysyłki; w przypadku procedury uproszczonej uznaje się, że wewnątrzwspólnotowe
nabycie towarów zostało opodatkowane u drugiego w kolejności podatnika VAT.

art. 136. więcej Art. 136. 1. W przypadku gdy w procedurze uproszczonej drugim w kolejności
podatnikiem, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, jest podatnik wymieniony w art. 15, uznaje się, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zostało u niego opodatkowane, jeżeli wystawił on ostatniemu w kolejności podatnikowi VAT fakturę zawierającą, oprócz danych wymienionych w art. 106e, następujące informacje:
1) adnotację „VAT: Faktura WE uproszczona na mocy art. 135–138 ustawy o ptu”
lub „VAT: Faktura WE uproszczona na mocy artykułu 141 dyrektywy 2006/112/WE”;
2) stwierdzenie, że podatek z tytułu dokonanej dostawy zostanie rozliczony przez
ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej;
3) numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, który jest stosowany przez niego wobec
pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej;
4) numer identyfikacyjny stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej
ostatniego w kolejności podatnika.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, gdy ostatnim w kolejności podmiotem
jest osoba prawna, która nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej, a która jest
zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w państwie
członkowskim, w którym znajduje się towar w momencie zakończenia wysyłki lub transportu.
3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy w procedurze
uproszczonej ostatnim w kolejności podmiotem jest podatnik wymieniony w art. 15
lub osoba prawna niebędąca podatnikiem w rozumieniu art. 15, która jest
zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych zgodnie z art. 97,
a drugim w kolejności podatnikiem jest podatnik podatku od wartości dodanej
określony w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, który posługuje się w procedurze
uproszczonej numerem identyfikacyjnym wydanym mu na potrzeby tego podatku
przez państwo członkowskie inne niż Rzeczpospolita Polska, z uwzględnieniem
obowiązujących w tym innym państwie członkowskim przepisów w zakresie
dokumentowania tej procedury.

art. 137. więcej Art. 137. (uchylony).

art. 138. więcej Art. 138. 1. Podatnik wymieniony w art. 15, do którego ma zastosowanie
procedura uproszczona, jest obowiązany, oprócz danych określonych w art. 109 ust. 3,
podać w prowadzonej ewidencji następujące informacje:
1) w przypadku gdy jest drugim w kolejności podatnikiem – ustalone
wynagrodzenie za dostawy w ramach procedury uproszczonej oraz nazwę i adres
ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej (osoby prawnej
niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, obowiązanej do
rozliczenia VAT z tytułu tej transakcji);
2) w przypadku gdy jest ostatnim w kolejności podatnikiem:
a) obrót (bez kwoty podatku) z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy
w rozumieniu art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. a oraz kwotę podatku przypadającą na
tę dostawę, która stanowi u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów,
b) nazwę i adres drugiego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej.
2. Przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio do osób prawnych niebędących
podatnikami, o których mowa w art. 15.
3. W przypadku drugiego w kolejności podatnika VAT, który wykorzystuje
w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej numer identyfikacyjny na potrzeby
podatku od wartości dodanej przyznany mu przez państwo członkowskie inne niż
Rzeczpospolita Polska, nie powstaje obowiązek prowadzenia ewidencji, o której
mowa w art. 109 ust. 3, gdy transport lub wysyłka kończy się na terytorium kraju.
4. Przepis ust. 3 stosuje się, jeżeli są spełnione wszystkie warunki, o których
mowa w art. 136, do przeniesienia obowiązku rozliczenia podatku na ostatniego
w kolejności podatnika VAT wymienionego w art. 15 lub na osobę prawną niebędącą
podatnikiem w rozumieniu art. 15, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji
wewnątrzwspólnotowych zgodnie z art. 97.
5. W przypadku gdy drugim w kolejności podatnikiem VAT w procedurze
uproszczonej jest podatnik, o którym mowa w art. 15, jest on obowiązany wykazać
dane o dokonanych transakcjach odpowiednio w deklaracji podatkowej oraz
informacjach podsumowujących.

art. 139. więcej Art. 139. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych
(Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 22g ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o
koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka
trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w
drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów
komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek,
prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem
przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów
i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo
zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i
usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.”;
2) w art. 23 w ust. 1 w pkt 43 w lit. b tiret pierwsze otrzymuje brzmienie:
„- importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie
stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i
usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów
o podatku od towarów i usług,”.

art. 140. więcej Art. 140. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych
(Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 16 w ust. 1 w pkt 46 w lit. b tiret pierwsze otrzymuje brzmienie:
„- importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie
stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i
usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów
o podatku od towarów i usług,”;
2) w art. 16g ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty
związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub
wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty
transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat
notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o
podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy
o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje
cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.”.

art. 141. więcej Art. 141. W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2003 r. Nr
58, poz. 515, z późn. zm.) w art. 72 wprowadza się następujące zmiany:
1) w ust. 1 dodaje się pkt 8 w brzmieniu:
„8) zaświadczenia wydanego przez właściwy organ potwierdzający:
a) uiszczenie podatku od towarów i usług od pojazdów sprowadzanych z
państw członkowskich Unii Europejskiej lub
b) brak obowiązku, o którym mowa w lit. a
- jeżeli sprowadzany pojazd jest rejestrowany po raz pierwszy, z zastrzeżeniem ust. 1a.”;
2) dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. W przypadku gdy sprowadzany pojazd, który nie był zarejestrowany w celu
dopuszczenia do ruchu drogowego lub nie podlegał obowiązkowi rejestracji
w celu dopuszczenia do ruchu drogowego, jest przedmiotem dostawy dokonanej przez podatnika podatku od towarów i usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed dokonaniem pierwszej rejestracji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a, może być zastąpione fakturą z wyszczególnioną kwotą podatku od towarów
i usług potwierdzającą dokonanie tej dostawy przez tego podatnika, pod warunkiem, że odsprzedaż pojazdów stanowi przedmiot działalności tego podatnika.”.

art. 142. więcej Art. 142. W ustawie z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz.U. Nr
101, poz. 1178 z późn. zm.) w art. 88 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr
54, poz. 535),”.

art. 143. więcej Art. 143. W ustawie z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych
(Dz.U. Nr 86, poz. 959, z późn. zm.) w art. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub
jest z niego zwolniona, z wyjątkiem umów sprzedaży i zamiany zwolnionych z podatku od towarów i usług, których przedmiotem są nieruchomości
lub ich części albo prawo użytkowania wieczystego,”.

art. 144. więcej Art. 144. W ustawie z dnia 9 grudnia 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz.U. Nr 86, poz. 960, z
późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 w ust. 1 dodaje się pkt 10 w brzmieniu:
„10) wnioski składane na podstawie przepisów o podatku od towarów i
usług o potwierdzenie zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w danym państwie członkowskim Unii Europejskiej.”;
2) w załączniku w części II Czynności urzędowe:
a) w kolumnie 2 Przedmiot opłaty skarbowej w ust. 12 skreśla się wyrazy „podatku od towarów i usług oraz”,
b) po ust. 12 dodaje ust. 12a w brzmieniu:

(tabela w załączniku - załącznik nr 1)

3) w załączniku w części III Zaświadczenia po ust. 10 dodaje ust. 10a w brzmieniu:

(tabela w załączniku - załącznik nr 2)

art. 145. więcej Art. 145. W ustawie z dnia z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (Dz.U. z 2002 r. Nr 130
poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 210, poz. 2036) w art. 37 w ust. 3 dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
„5) zaświadczenie wydane przez właściwy organ potwierdzające:
a) uiszczenie podatku od towarów i usług od statków powietrznych sprowadzanych z państw członkowskich Unii Europejskiej lub
b) brak obowiązku, o którym mowa w lit. a)
- jeżeli sprowadzany statek powietrzny jest rejestrowany po raz pierwszy.”.

Art. 145a. 1. Z zastrzeżeniem art. 145b, podatnicy mogą prowadzić ewidencję
sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym
zapisem kopii, które nie umożliwiają połączenia i przesyłania danych między kasą
rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, określonych w art. 111a ust. 3.
2. Kasa rejestrująca z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii musi
zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących
dokonywanych sprzedaży, w tym wysokości podstawy opodatkowania i podatku
należnego, oraz musi przechowywać te dane, a w przypadku kasy z elektronicznym
zapisem kopii – dodatkowo zapewniać bezpieczne ich przesyłanie na zewnętrzne
nośniki danych.
3. Podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas
rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii są obowiązani
dokonać zgłoszenia kasy rejestrującej do naczelnika urzędu skarbowego w celu
otrzymania numeru ewidencyjnego kasy.
4. Podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas
rejestrujących z papierowym zapisem kopii są obowiązani dokonywać wydruku kopii
dokumentów wystawianych przy zastosowaniu tych kas.
5. W kasach rejestrujących z papierowym zapisem kopii pamięć fiskalna nie
podlega wymianie.
6. Producenci krajowi i podmioty dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia
lub importu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w celu
wprowadzenia ich na terytorium kraju do obrotu są obowiązani do uzyskania dla danego typu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii
potwierdzenia Prezesa Głównego Urzędu Miar, że kasy te spełniają funkcje
wymienione w ust. 2 oraz kryteria i warunki techniczne dla tych kas. Potwierdzenie to
jest wydawane nie później niż do dnia upływu okresów wskazanych odpowiednio
w ust. 7 pkt 1 i 2.
7. Potwierdzenia o spełnieniu funkcji, kryteriów i warunków technicznych dla
kas rejestrujących przez:
1) kasy rejestrujące z elektronicznym zapisem kopii – są wydawane na okres do
dnia 31 grudnia 2022 r.;
2) kasy rejestrujące z papierowym zapisem kopii – są wydawane na okres do dnia
31 sierpnia 2019 r.
8. W przypadku gdy do obrotu wprowadzono kasę rejestrującą z elektronicznym
lub papierowym zapisem kopii, która wbrew deklaracji, o której mowa
w art. 111 ust. 6g pkt 2, nie spełnia funkcji, kryteriów lub warunków technicznych dla
tych kas, lub do której nie dołączono takiej deklaracji, naczelnik urzędu skarbowego
nakłada, w drodze decyzji, na producenta krajowego, podmiot dokonujący
wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu tej kasy albo inny podmiot
wprowadzający do obrotu tę kasę karę pieniężną w wysokości 5000 zł.
9. Podstawą do wydania decyzji, o której mowa w ust. 8, w zakresie
wymaganych funkcji, kryteriów lub warunków technicznych jest opinia Prezesa
Głównego Urzędu Miar, która zawiera opis braków w zakresie spełnienia tych funkcji,
kryteriów lub warunków technicznych.
10. W przypadku gdy podatnik nie podda kasy rejestrującej w terminach
określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 15 pkt 4 obowiązkowemu
przeglądowi technicznemu przez właściwy podmiot prowadzący serwis, naczelnik
urzędu skarbowego nakłada na podatnika, w drodze decyzji, karę pieniężną
w wysokości 300 zł. Wykonanie obowiązku, o którym mowa w art. 111 ust. 3a pkt 4,
stwierdza się na podstawie wpisu wyniku przeglądu technicznego w książce kasy.
11. Wpływy z kar pieniężnych, o których mowa w ust. 8 i 10, stanowią dochód
budżetu państwa. Karę pieniężną uiszcza się, bez wezwania naczelnika urzędu
skarbowego, na rachunek bankowy właściwego urzędu skarbowego w terminie 14 dni
od dnia doręczenia decyzji o jej wymierzeniu.
12. Przepisy art. 111 ust. 1, 1b–3, ust. 3a pkt 1 lit. a, pkt 2–4, 6–9, 11 i 13,
ust. 3b–3d, ust. 6a zdanie drugie, ust. 6c–6f i 6g–6i stosuje się odpowiednio.
13. Podmioty prowadzące serwis kas rejestrujących z elektronicznym
i papierowym zapisem kopii są obowiązane składać do właściwego dla podatnika
naczelnika urzędu skarbowego wykazy obowiązkowych przeglądów technicznych
tych kas w terminie do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został
dokonany przegląd. Wykaz ten zawiera imię i nazwisko lub nazwę i numer
identyfikacji podatkowej podmiotu prowadzącego serwis i podatnika, numer
ewidencyjny i numer unikatowy kasy rejestrującej oraz datę dokonania przeglądu.
14. Do serwisu kas rejestrujących z papierowym zapisem kopii oraz kontroli
takich kas w zakresie spełniania przez nie funkcji, kryteriów i warunków technicznych
stosuje się przepisy określające funkcje, kryteria i warunki techniczne dla takich kas
obowiązujące na dzień uzyskania odpowiednio decyzji albo potwierdzenia
właściwych organów, że kasy te spełniają odpowiednie funkcje oraz kryteria i warunki
techniczne, którym muszą odpowiadać.
15. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) sposób prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących
z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, w tym kas o zastosowaniu
specjalnym dla specyficznego rodzaju działalności, oraz warunki i sposób
używania przez podatników kas rejestrujących z elektronicznym lub
papierowym zapisem kopii, w tym sposób zakończenia używania tych kas
w przypadku zakończenia działalności gospodarczej lub pracy tych kas, oraz
szczególne przypadki i sposób wystawiania dokumentów w postaci innej niż
wydruk przy zastosowaniu tych kas, uwzględniając potrzebę właściwego
prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu tych kas przez podatników
oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu sprzedaży przy ich
zastosowaniu, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania
podatku i prawidłowości końcowego rozliczenia pracy tych kas;
2) termin zgłoszenia kasy rejestrującej z elektronicznym lub papierowym zapisem
kopii do naczelnika urzędu skarbowego w celu otrzymania numeru
ewidencyjnego, rodzaje dokumentów, które są składane w związku z używaniem
takiej kasy, sposób ich składania oraz wzory tych dokumentów, uwzględniając potrzebę zapewnienia prawidłowego prowadzenia ewidencji sprzedaży przy
zastosowaniu takich kas oraz zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania
podatku;
3) warunki zorganizowania i prowadzenia serwisu kas rejestrujących
z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii mające znaczenie dla
prowadzenia ewidencji sprzedaży, w tym warunki, które powinny spełniać
podmioty prowadzące serwis tych kas, uwzględniając potrzebę prawidłowego
prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu tych kas oraz dostępność
ich serwisu;
4) terminy oraz zakres obowiązkowych przeglądów technicznych, o których mowa
w art. 111 ust. 3a pkt 4 i 11, uwzględniając potrzebę sprawdzenia poprawnego
działania kasy rejestrującej z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii
w zakresie prawidłowego prowadzenia ewidencji sprzedaży, przechowywania
zarejestrowanych w niej danych, wydawania konsumentowi dowodów nabycia
towarów i usług oraz wydawania innych dokumentów fiskalnych.
16. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać kasy
rejestrujące z elektronicznym zapisem kopii, oraz sposób oznaczania pamięci
fiskalnej takich kas numerami unikatowymi, warunki ich przydzielania oraz
dokumenty, które powinny być dołączone do takiej kasy przy wprowadzaniu jej
do obrotu,
2) rodzaje danych zawartych we wniosku producenta krajowego albo podmiotu
dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu kas rejestrujących
z elektronicznym zapisem kopii o wydanie potwierdzenia, o którym mowa
w ust. 6, oraz rodzaje dokumentów, w tym oświadczeń, i urządzeń, w tym kas
rejestrujących z elektronicznym zapisem kopii wzorcowych do badań,
niezbędnych do wydania potwierdzenia, w tym dołączanych do wniosku
o wydanie potwierdzenia,
3) okres, na który jest wydawane potwierdzenie, o którym mowa w ust. 6,
4) zakres badań kasy rejestrującej z elektronicznym zapisem kopii oraz rodzaje
danych zawartych w sprawozdaniu z badań tej kasy
– uwzględniając potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu lub
nieprawidłowemu prowadzeniu ewidencji sprzedaży przez podatników,
zabezpieczenia zaewidencjonowanych danych, konieczność zapewnienia
konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów i usług z uwidocznioną
kwotą podatku oraz możliwość sprawdzenia przez niego prawidłowego
zaewidencjonowania sprzedaży i wystawiania dowodu potwierdzającego jej
dokonanie oraz optymalne dla danego rodzaju sprzedaży rozwiązania techniczne
dotyczące konstrukcji kas rejestrujących z elektronicznym zapisem kopii, jak również
celowość systematycznej aktualizacji i weryfikacji wydanych potwierdzeń, o których
mowa w ust. 6.
17. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze
rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności
z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących
z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii oraz określić warunki korzystania ze
zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu
państwa. Przy wydawaniu rozporządzenia minister właściwy do spraw finansów
publicznych uwzględnia:
1) wielkość i proporcje sprzedaży zwolnionej od podatku w danej grupie
podatników;
2) stosowane przez podatników zasady dokumentowania sprzedaży;
3) możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji
przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii;
4) konieczność zapewnienia realizacji obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży
przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem
kopii przy uwzględnieniu korzyści wynikających z prowadzenia ewidencji
sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub
papierowym zapisem kopii oraz zwrotu podatnikom z budżetu państwa części
wydatków na zakup tych kas;
5) konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczania podatku, w tym właściwego
prowadzenia ewidencji sprzedaży;
6) konieczność zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku;
7) konieczność przeciwdziałania nadużyciom związanym z nieewidencjonowaniem
sprzedaży przez podatników.

Art. 145b. 1. Podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy
zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii
w terminie:
1) do dnia 31 grudnia 2019 r. – do:
a) świadczenia usług naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów,
w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania, oraz
w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz
motorowerów,
b) sprzedaży benzyny silnikowej, oleju napędowego, gazu przeznaczonego do
napędu silników spalinowych;
2) do dnia 30 czerwca 2020 r. – do:
a) świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych
przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz
usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania,
b) sprzedaży węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych
z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów
opałowych;
3) do dnia 31 grudnia 2020 r. – do świadczenia usług:
a) fryzjerskich,
b) kosmetycznych i kosmetologicznych,
c) budowlanych,
d) w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy
dentystów,
e) prawniczych,
f) związanych z działalnością obiektów służących poprawie kondycji
fizycznej – wyłącznie w zakresie wstępu.
2. Przepis ust. 1 stosuje się tylko do kas rejestrujących, przy zastosowaniu
których jest prowadzona ewidencja sprzedaży w zakresie sprzedaży towarów lub
świadczenia usług wymienionych w ust. 1.
3. Podatnicy, o których mowa w ust. 1, mogą dokonać odliczenia lub otrzymać
zwrot, o których mowa w art. 111 ust. 4 i 5, na zakup kas rejestrujących, o których mowa w art. 111 ust. 6a, przy czym za dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji przyjmuje się dzień:
1) 1 stycznia 2020 r. – dla podatników, o których mowa w ust. 1 pkt 1;
2) 1 lipca 2020 r. – dla podatników, o których mowa w ust. 1 pkt 2;
3) 1 stycznia 2021 r. – dla podatników, o których mowa w ust. 1 pkt 3.
4. Terminy określone w ust. 1 i 3 mogą zostać przedłużone w przypadku
niewystarczających możliwości techniczno-organizacyjnych przesyłania danych
między kasami rejestrującymi a Centralnym Repozytorium Kas.
5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze
rozporządzenia, przedłużać terminy określone w ust. 1 i 3, określając rodzaje
czynności, dla których termin został przedłużony, oraz dzień upływu przedłużonego
terminu, uwzględniając specyfikę prowadzonej działalności gospodarczej oraz
możliwości prowadzenia kontroli celno-skarbowej.

art. 146. więcej Art. 146. 1. W okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do:
1) dnia 30 kwietnia 2008 r. stosuje się stawkę w wysokości 3% w odniesieniu do
czynności, o których mowa w art. 5, których przedmiotem są towary i usługi
wymienione w załączniku nr 6 do ustawy, z wyłączeniem
wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i eksportu towarów;
2) dnia 31 grudnia 2007 r. stosuje się stawkę w wysokości 7% w odniesieniu do:
a) robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych
związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą,
b) obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
c) usług gastronomicznych, z wyłączeniem:
– sprzedaży napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%
oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów
bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,
– sprzedaży kawy i herbaty (wraz z dodatkami), napojów
bezalkoholowych gazowanych, wód mineralnych, a także sprzedaży
w stanie nieprzetworzonym innych towarów opodatkowanych stawką
22%;
3) dnia 31 grudnia 2007 r. stawkę podatku 0% stosuje się do:
a) dostaw w kraju i wewnątrzwspólnotowego nabycia:
– książek (PKWiU ex 22.11) – z wyłączeniem książek adresowych
o zasięgu krajowym, regionalnym i lokalnym, książek telefonicznych,
teleksów i telefaksów (PKWiU 22.11.20-60.10), nut, map i ulotek –
oznaczonych stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów
symbolami ISBN,
– czasopism specjalistycznych,
b) importu:
– drukowanych książek i broszur (ex PCN 4901), (ex CN 4901),
oznaczonych stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów
symbolami ISBN,
– czasopism specjalistycznych,
c) przekształcenia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego
na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu oraz przeniesienia na rzecz
członka spółdzielni własności lokalu mieszkalnego lub własności domu
jednorodzinnego.
2. Przez roboty związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą
towarzyszącą, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, rozumie się roboty budowlane
dotyczące inwestycji w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego i
infrastruktury towarzyszącej oraz remontów obiektów budownictwa mieszkaniowego.
3. Przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, o której
mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, rozumie się:
1) sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do
budynków mieszkalnych,
2) urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań
budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń
i małą architekturę,
3) urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków,
kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne,
gazowe i telekomunikacyjne
– jeżeli są one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego.
4. Przez czasopisma specjalistyczne, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lit. a tiret
drugie i pkt 3 lit. b tiret drugie, należy rozumieć wydawnictwa periodyczne oznaczone
symbolem ISSN, objęte kodem PKWiU 22.13, PCN 4902 i CN 4902, o tematyce
szeroko pojętych zagadnień odnoszących się do działalności kulturalnej i twórczej,
edukacyjnej, naukowej i popularnonaukowej, społecznej, zawodowej i metodycznej,
regionalnej i lokalnej, a także przeznaczone dla niewidomych i niedowidzących,
publikowane nie częściej niż raz w tygodniu w postaci odrębnych zeszytów
(numerów) objętych wspólnym tytułem, których zakończenia nie przewiduje się,
ukazujące się na ogół w regularnych odstępach czasu w nakładzie nie wyższym niż
15 000 egzemplarzy, z wyjątkiem:
1) periodyków o treści ogólnej, stanowiących podstawowe źródło informacji
bieżącej o aktualnych wydarzeniach krajowych i zagranicznych, przeznaczonych
dla szerokiego kręgu czytelników;
2) publikacji zawierających treści pornograficzne, publikacji zawierających treści
nawołujące do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych,
rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość lub
znieważające z tych powodów grupę ludności lub poszczególne osoby oraz
publikacji propagujących ustroje totalitarne;
3) wydawnictw, w których co najmniej 33% powierzchni jest przeznaczone
nieodpłatnie lub odpłatnie na ogłoszenia handlowe, reklamy lub teksty
reklamowe, w szczególności czasopism informacyjno-reklamowych,
reklamowych, folderów i katalogów reklamowych;
4) wydawnictw, które zawierają głównie kompletną powieść, opowiadanie lub inne
dzieło w formie tekstu ilustrowanego lub nie, albo w formie rysunków
opatrzonych opisem lub nie;
5) publikacji, w których więcej niż 20% powierzchni jest przeznaczone na
krzyżówki, kryptogramy, zagadki oraz inne gry słowne lub rysunkowe;
6) publikacji zawierających informacje popularne, w szczególności porady,
informacje o znanych i sławnych postaciach z życia publicznego;
7) czasopism, na których nie zostanie uwidoczniona wysokość nakładu.

Art. 146a. W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r.,
z zastrzeżeniem art. 146f:
1) stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2) stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule
załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3) stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4) stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

Art. 146aa. 1. W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego
po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27
sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o
której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:
1) stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110,
wynosi 23%;
2) stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule
załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3) stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4) stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.
1a. Jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości,
o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d
ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek,
o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:
1) kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia
27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem
warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz
2) wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r.
o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa
w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłosi, w drodze
obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”,
koniec okresu obowiązywania stawek podatku, o których mowa w ust. 1, w terminie
do dnia 31 października roku następującego po roku, dla którego zostały spełnione
warunki określone w ust. 1.
3. W przypadku wystąpienia przesłanek, o których mowa w ust. 1a, termin,
o którym mowa w ust. 2, przedłuża się do dnia 31 października roku następującego po
roku, w którym są spełnione warunki, o których mowa w ust. 1a.

Art. 146b. W przypadku świadczenia przez podatnika usług, w tym w zakresie
handlu i gastronomii, w okresie, o którym mowa w art. 146aa, kwota podatku
należnego, na potrzeby art. 85, jest obliczana jako iloczyn wartości dostawy i stawki:
1) 18,70% – dla towarów i usług objętych stawką podatku 23%;
2) 7,41% – dla towarów i usług objętych stawką podatku 8%.

Art. 146c. W okresie, o którym mowa w art. 146aa, na potrzeby art. 86 ust. 2
pkt 7, kwotą podatku naliczonego jest kwota stanowiąca równowartość 23% kwoty
należnej z tytułu dostawy nowego środka transportu, nie wyższa jednak niż kwota
podatku zawartego w fakturze stwierdzającej nabycie tego środka lub dokumencie
celnym, albo podatku zapłaconego przez podatnika od wewnątrzwspólnotowego
nabycia tego środka.

Art. 146d. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:
1) w okresie, o którym mowa w art. 146aa, może obniżać stawki podatku do
wysokości 0%, 5% lub 8% dla dostaw niektórych towarów i świadczenia
niektórych usług albo dla części tych dostaw lub części świadczenia usług oraz
określać warunki stosowania obniżonych stawek;
2) na czas określony nie dłuższy niż do dnia 31 stycznia 2011 r. może obniżyć
stawkę podatku w wysokości 8% do wysokości 7% dla dostaw niektórych
towarów i świadczenia niektórych usług albo dla części tych dostaw lub części
świadczenia usług oraz określić warunki stosowania tej stawki.
2. Minister przy wydawaniu rozporządzeń, o których mowa w ust. 1, uwzględnia:
1) specyfikę obrotu niektórymi towarami i świadczenia niektórych usług;
2) przebieg realizacji budżetu państwa;
3) przepisy Unii Europejskiej.

Art. 146e. Przepis art. 120 ust. 11 pkt 3 stosuje się odpowiednio do dostawy
dzieł sztuki, które podlegały opodatkowaniu podatkiem według stawki 8%, stosowanej
do tych towarów zgodnie z art. 146aa.

Art. 146f. 1. W przypadku gdy relacja państwowego długu publicznego do
produktu krajowego brutto według stanu na dzień 31 grudnia 2011 r., ogłoszona przez
Ministra Finansów, w terminie do dnia 31 maja 2012 r., w drodze obwieszczenia,
w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, przekracza 55%:
1) w okresach od dnia 1 lipca 2012 r. do dnia 30 czerwca 2013 r. oraz od dnia
1 stycznia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r.:
a) stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 24%,
b) stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz
w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 9%,
c) stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2a oraz w tytule załącznika
nr 10 do ustawy, wynosi 6%,
d) stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 5%,
e) stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7,5%;
2) w okresie od dnia 1 lipca 2013 r. do dnia 31 grudnia 2014 r. stawki, o których
mowa w pkt 1 lit. a–e, wynoszą odpowiednio 25%, 10%, 7%, 6% i 8%;
3) w okresie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. stawki, o których
mowa w pkt 1 lit. a i b oraz d i e, wynoszą odpowiednio 23%, 8%, 4% i 7%.
2. W przypadku gdy nie nastąpi przekroczenie relacji państwowego długu
publicznego do produktu krajowego brutto, o którym mowa w ust. 1, a relacja
państwowego długu publicznego do produktu krajowego brutto według stanu na dzień
31 grudnia 2012 r., ogłoszona przez Ministra Finansów, w terminie do dnia 31 maja
2013 r., w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej
„Monitor Polski”, przekracza 55%:
1) w okresach od dnia 1 lipca 2013 r. do dnia 30 czerwca 2014 r. oraz od dnia
1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., przepis ust. 1 pkt 1 stosuje się odpowiednio;
2) w okresie od dnia 1 lipca 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r., przepis ust. 1
pkt 2 stosuje się odpowiednio;
3) w okresie od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 31 grudnia 2017 r., przepis ust. 1
pkt 3 stosuje się odpowiednio.
3. (uchylony)
4. W przypadku określonym w ust. 2, podwyższenia stawek, o którym mowa
w tym przepisie, nie stosuje się, jeżeli relacja, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy
z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, według stanu na dzień 31 grudnia
2012 r., nie przekracza 55%.

Art. 146g. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 146f ust. 1 pkt 1 albo ust. 2
pkt 1, dla usług, w tym w zakresie handlu i gastronomii, kwota podatku należnego, na
potrzeby art. 85, jest obliczana jako iloczyn wartości dostawy i stawki:
1) 19,36% – dla towarów i usług objętych stawką podatku 24%;
2) 8,26% – dla towarów i usług objętych stawką podatku 9%;
3) 5,66% – dla towarów i usług objętych stawką podatku 6%.
2. W przypadkach, o których mowa w art. 146f ust. 1 pkt 2 albo ust. 2 pkt 2, dla
usług, w tym w zakresie handlu i gastronomii, kwota podatku należnego, na potrzeby
art. 85, jest obliczana jako iloczyn wartości dostawy i stawki:
1) 20% – dla towarów i usług objętych stawką podatku 25%;
2) 9,09% – dla towarów i usług objętych stawką podatku 10%.
3. W przypadkach, o których mowa w art. 146f ust. 1 pkt 3 albo ust. 2 pkt 3, dla
usług, w tym w zakresie handlu i gastronomii, kwota podatku należnego, na potrzeby
art. 85, jest obliczana jako iloczyn wartości dostawy i stawki:
1) 18,70% – dla towarów i usług objętych stawką podatku 23%;
2) 7,41% – dla towarów i usług objętych stawką podatku 8%.

Art. 146h. Na potrzeby art. 86 ust. 2 pkt 7 kwotą podatku naliczonego jest kwota stanowiąca równowartość:
1) 23%, w przypadkach i okresach, o których mowa w art. 146f ust. 1 pkt 3 albo ust. 2 pkt 3,
2) 24%, w przypadkach i okresach, o których mowa w art. 146f ust. 1 pkt 1 albo ust. 2 pkt 1,
3) 25%, w przypadkach i okresach, o których mowa w art. 146f ust. 1 pkt 2 albo ust. 2 pkt 2
– kwoty należnej z tytułu dostawy nowego środka transportu, nie wyższa jednak niż
kwota podatku zawartego w fakturze stwierdzającej nabycie tego środka lub
dokumencie celnym, albo podatku zapłaconego przez podatnika od
wewnątrzwspólnotowego nabycia tego środka.

Art. 146i. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze
rozporządzenia, może obniżać stawki podatku dla dostaw niektórych towarów
i świadczenia niektórych usług albo dla części tych dostaw lub części świadczenia
usług oraz określać warunki stosowania obniżonych stawek, do wysokości:
1) 0%, w przypadkach i okresach, o których mowa w art. 146f,
2) 5%, w przypadkach i okresach, o których mowa w art. 146f ust. 1 pkt 3 albo ust. 2 pkt 3,
3) 6%, w przypadkach i okresach, o których mowa w art. 146f ust. 1 pkt 1 albo ust. 2 pkt 1,
4) 7%, w przypadkach i okresach, o których mowa w art. 146f ust. 1 pkt 2 albo ust. 2 pkt 2,
5) 8%, w przypadkach i okresach, o których mowa w art. 146f ust. 1 pkt 3 albo ust. 2 pkt 3,
6) 9%, w przypadkach i okresach, o których mowa w art. 146f ust. 1 pkt 1 albo ust. 2 pkt 1,
7) 10%, w przypadkach i okresach, o których mowa w art. 146f ust. 1 pkt 2 albo ust. 2 pkt 2
– uwzględniając specyfikę obrotu niektórymi towarami i świadczenia niektórych
usług, przebieg realizacji budżetu państwa oraz przepisy Unii Europejskiej.

Art. 146j. Przepis art. 120 ust. 11 pkt 3 stosuje się odpowiednio do dostawy
dzieł sztuki, które podlegały opodatkowaniu podatkiem według stawki 8%, 9% lub
10% stosowanej do tych towarów zgodnie z art. 146f.

art. 147. więcej Art. 147. 1. W okresie do dnia 31 grudnia 2005 r. zwalnia się od podatku usługi
udzielania licencji i sublicencji, inne niż wymienione w art. 4 pkt 2 lit. c i lit. e ustawy, o której mowa w art. 175, udzielone na podstawie umów zawartych przed dniem
wejścia w życie ustawy, bez uwzględniania zmian tych umów dokonanych po tym dniu.
2. Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że umowy zostały zarejestrowane
w urzędzie skarbowym przed dniem 14 maja 2004 r.

art. 148. więcej Art. 148. Dla obliczenia kwoty sprzedaży opodatkowanej, o której mowa
w art. 7 ust. 4–6, za rok 2003 oraz za okres od dnia 1 stycznia do dnia 30 kwietnia
2004 r. przyjmuje się wartość sprzedaży towarów opodatkowanych w rozumieniu
art. 4 pkt 8 ustawy wymienionej w art. 175.

art. 149. więcej Art. 149. 1. Warunek wywozu towarów, o którym mowa w art. 6 ust. 8a
pkt 1 ustawy wymienionej w art. 175, po dniu 30 kwietnia 2004 r. uznaje się za
spełniony, jeżeli nie później niż z upływem 6 miesięcy od dnia otrzymania zaliczki nastąpił:
1) wywóz towaru w wykonaniu czynności określonych w art. 2 ust. 1 i 3 ustawy
wymienionej w art. 175 na terytorium państwa członkowskiego inne niż
terytorium kraju, a podatnik posiada dokument potwierdzający przyjęcie przez
nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2) eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8.
2. W przypadku, o którym mowa w art. 18 ust. 4–7 ustawy wymienionej
w art. 175, otrzymanie dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium
kraju po dniu 30 kwietnia 2004 r. upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku
należnego od dokonanej sprzedaży, w rozliczeniu za miesiąc, w którym podatnik
dokument ten otrzymał.

art. 150. więcej Art. 150. W przypadku, o którym mowa w art. 21d ustawy wymienionej
w art. 175, otrzymanie po dniu 30 kwietnia 2004 r. dokumentu potwierdzającego
wywóz towaru poza terytorium kraju upoważnia podatnika do dokonania korekty
podatku należnego od tej sprzedaży, nie później jednak niż przed upływem 6 miesięcy,
licząc od końca miesiąca, w którym dokonano sprzedaży w rozumieniu art. 4
pkt 8 ustawy wymienionej w art. 175.

art. 151. więcej Art. 151. 1. Kwoty, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 oraz w art. 24 ust. 2,
dla roku 2004 ustalone w proporcji do okresu maj – grudzień 2004 r. wynoszą
odpowiednio 30 500 zł i 107 000 zł.
2. Kwoty ustalone zgodnie z ust. 1 przyjmuje się dla roku 2005 jako kwoty,
o których mowa w art. 10 ust. 2 i art. 24 ust. 3.

art. 152. więcej Art. 152. 1. Podatnicy, o których mowa w art. 15 ust. 1, nieposiadający siedziby,
stałego miejsca prowadzenia działalności lub miejsca zamieszkania na terytorium
kraju, zarejestrowani zgodnie z art. 9 ustawy wymienionej w art. 175, mają obowiązek
ustanowienia przedstawiciela podatkowego, o którym mowa w art. 15 ust. 7–10, oraz
przekazania naczelnikowi urzędu skarbowego danych identyfikacyjnych
ustanowionego przedstawiciela, w terminie do dnia 30 września 2004 r.
2. W przypadku gdy nie zostanie ustanowiony przedstawiciel podatkowy
w terminie, o którym mowa w ust. 1, naczelnik urzędu skarbowego wykreśla z urzędu
podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

art. 153. więcej Art. 153. 1. Do podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29 ust. 6 i 7, nie
wlicza się wartości wkładów i opłat, o których mowa w tym przepisie, oraz części tych
wkładów i opłat, wniesionych przed dniem 1 maja 2004 r.
2. Przepisów ustawy nie stosuje się w przypadkach, o których mowa w art. 29
ust. 8, jeżeli ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego
oraz zasiedlenie tego lokalu nastąpiło przed dniem 1 maja 2004 r.

art. 154. więcej Art. 154. 1. Przepisu art. 86 ust. 7 nie stosuje się do samochodów będących
przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym
charakterze, w stosunku do których przysługiwało podatnikowi, zgodnie z przepisami
o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, obowiązującymi przed
dniem 1 maja 2004 r., prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku
naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z takiej umowy.
2. Przepis ust. 1 ma zastosowanie:
1) w odniesieniu do umowy zawartej przed dniem wejścia w życie ustawy, bez
uwzględniania zmian tej umowy po wejściu w życie ustawy, oraz
2) pod warunkiem że umowa została zarejestrowana we właściwym urzędzie
skarbowym do dnia 14 maja 2004 r.

art. 155. więcej Art. 155. W przypadkach nieuregulowanych w odrębnych przepisach, do
przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych nie zalicza
się należnego podatku od towarów i usług oraz zwróconej różnicy podatku od towarów i usług.

art. 156. więcej Art. 156. Informacje i zawiadomienia zgłoszone do organu podatkowego na
podstawie ustawy wymienionej w art. 175 zachowują swoją ważność.

art. 157. więcej Art. 157. 1. Podatnicy zarejestrowani na ostatni dzień przed dniem, o którym
mowa w art. 176 pkt 2, na podstawie art. 9 ustawy wymienionej w art. 175,
z wyłączeniem podatników wymienionych w art. 5 ust. 2 ustawy wymienionej
w art. 175, będą uważani za podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT, z tym
że podatnicy, którzy w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 9
ust. 1 ustawy wymienionej w art. 175, zgłosili, że będą składać deklaracje podatkowe
dla podatku od towarów i usług, zostaną uznani za podatników zarejestrowanych jako
podatnicy VAT czynni, a pozostali – za podatników zarejestrowanych jako podatnicy
VAT zwolnieni, bez konieczności potwierdzania tego faktu przez naczelnika urzędu
skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się:
1) w przypadku gdy podatnik wymieniony w ust. 1, który zgłosił, że będzie składał
deklaracje podatkowe, nie składał takiej deklaracji za 6 kolejnych miesięcy lub
za 2 kolejne kwartały – poprzedzające ostatni miesiąc przed wejściem w życie ustawy;
2) w stosunku do zakładów (oddziałów) osoby prawnej, będących odrębnymi
podatnikami w rozumieniu art. 5 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 175.

art. 158. więcej Art. 158. W okresie od dnia, o którym mowa w art. 176 pkt 2, do dnia
30 kwietnia 2004 r. przepisy art. 96–98 stosuje się odpowiednio do podatników
w rozumieniu ustawy, o której mowa w art. 175.

art. 159. więcej Art. 159. W okresie od dnia ogłoszenia ustawy do dnia 30 kwietnia 2004 r.
terminy, o których mowa w art. 23 ust. 6, art. 24 ust. 5 i art. 114 ust. 1, dla dokonania
czynności tam wymienionych skraca się do 7 dni.

art. 160. więcej Art. 160. 1. Zakłady (oddziały) osoby prawnej, o których mowa w art. 157 ust. 2
pkt 2, które zgodnie z ustawą wymienioną w art. 175 wybrały metodę kasową
rozliczeń lub wybrały rozliczenia za okresy kwartalne, tracą prawo do rozliczania się tą metodą oraz do rozliczania się za okresy kwartalne, począwszy od rozliczenia za kwiecień 2004 r.
2. Rozliczenia za kwiecień 2004 r. zakłady (oddziały), o których mowa
w art. 157 ust. 2 pkt 2, dokonują w urzędzie skarbowym kierowanym przez naczelnika
właściwego dla danego zakładu.
3. Osoba prawna, której zakłady (oddziały) rozliczały się jako odrębni podatnicy,
wstępuje z dniem 1 maja 2004 r. we wszystkie przewidziane w przepisach prawa
podatkowego prawa i obowiązki swojego zakładu (oddziału), który przestał być
wyodrębnionym podatnikiem – w zakresie, w jakim dotyczą podatku od towarów i usług.

art. 161. więcej Art. 161. W przypadku podatników rozliczających się za okresy kwartalne,
zgodnie z art. 10 ustawy, o której mowa w art. 175, oraz z art. 99:
1) pierwszy okres rozliczeniowy w 2004 r. obejmuje okres od stycznia do kwietnia 2004 r.;
2) drugi okres rozliczeniowy w 2004 r. obejmuje okres od maja do czerwca 2004 r.

art. 162. więcej Art. 162. 1. W deklaracji podatkowej składanej za maj 2004 r. lub za drugi
kwartał 2004 r. uwzględnia się kwotę podatku naliczonego nierozliczoną
w poprzednich okresach w związku z art. 19 ust. 4 ustawy wymienionej w art. 175.
2. Do nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, o której mowa w art. 21
ust. 1 ustawy wymienionej w art. 175, wynikającej z ostatniej deklaracji podatkowej
złożonej za okres przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się art. 87.
3. Podatnik, który w kwietniu 2004 r.:
1) otrzymał fakturę lub dokument celny albo
2) dokonał wpisu do rejestru – w przypadku stosowania przez podatnika w imporcie
towarów procedury uproszczonej
– i miał prawo, zgodnie z ustawą wymienioną w art. 175, do obniżenia kwoty podatku
należnego w rozliczeniu za maj 2004 r. oraz nie obniżył kwoty podatku należnego
w rozliczeniu za kwiecień 2004 r., może tego dokonać w rozliczeniu za maj 2004 r.
4. W przypadku gdy w ostatnim okresie rozliczeniowym występującym przed
dniem 1 maja 2004 r. u podatnika powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu
usług i podatnik miał prawo, zgodnie z ustawą wymienioną w art. 175, do obniżenia
kwoty podatku należnego w następnym okresie rozliczeniowym, oraz nie dokonał wcześniej obniżenia kwoty podatku należnego, może tego dokonać w rozliczeniu za pierwszy okres rozliczeniowy następujący po dniu 30 kwietnia 2004 r.

art. 163. więcej Art. 163. 1. Jeżeli w 2003 r. podatnik osiągnął obrót przekraczający kwotę
30 000 zł z tytułu wykonywania czynności, które zgodnie z przepisami ustawy
podlegałyby opodatkowaniu lub nie podlegałyby opodatkowaniu, przy obliczaniu
kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu zgodnie z art. 90 w okresach
rozliczeniowych od maja do grudnia 2004 r. przyjmuje się proporcję, o której mowa
w art. 90 ust. 3–8, wyliczoną na podstawie obrotów osiągniętych w 2003 r.
z wykonywania tych czynności, uwzględniając zakres prawa do obniżenia kwoty
podatku należnego, jaki wynika z ustawy. W przypadku gdy podatnik uzna jednak, że
w odniesieniu do niego kwota osiągniętego w 2003 r. obrotu byłaby
niereprezentatywna, stosuje się art. 90 ust. 9.
2. Korekta kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 91, za rok
2004 dotyczy okresu od dnia 1 maja do końca roku podatkowego. Do obliczenia
proporcji przyjmuje się obroty osiągnięte w tym okresie. Obliczoną za ten okres
proporcję stosuje się przy wyliczeniu kwoty podatku naliczonego podlegającego
odliczeniu zgodnie z art. 90 w trakcie 2005 r. W stosunku do środków trwałych oraz
wartości niematerialnych i prawnych nabytych przed 1 maja 2004 r. stosuje się
przepisy art. 20 ust. 5 ustawy, o której mowa w art. 175.

art. 164. więcej Art. 164. W stosunku do bonów paliwowych wydanych przez banki spółdzielcze
przed dniem 1 maja 2004 r., stosuje się przepisy art. 40a, 40g, 40h i 40i ustawy,
o której mowa w art. 175, nie dłużej jednak niż do dnia 30 września 2004 r.

art. 165. więcej Art. 165. Do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na
podstawie art. 111 ust. 7 i 9 zachowują moc przepisy dotychczasowe wydane na
podstawie art. 29 ust. 3 i 4 ustawy wymienionej w art. 175.

art. 166. więcej Art. 166. Do zwrotu podatku w odniesieniu do nabytych towarów i usług lub do
importu towarów przez podmioty, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 3, dokonanych
w roku 2003 lub w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 30 kwietnia 2004 r. stosuje się
przepisy wydane na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w art. 175.

art. 167. więcej Art. 167. Minimalna kwota łącznej wartości zakupów wraz z podatkiem,
o której mowa w art. 21e ust. 2 pkt 2 ustawy wymienionej w art. 175, wynikająca
z dokumentów wydanych na podstawie art. 21c ust. 2 ustawy wymienionej w art. 175, ma zastosowanie w okresie, w którym zgodnie z przepisami tej ustawy dokumenty te stanowiły podstawę do zwrotu podatku podróżnym.

art. 168. więcej Art. 168. 1. W 2004 r. kwotę, o której mowa w art. 113 ust. 1, przyjmuje się
w wysokości określonej przepisem wykonawczym wydanym na podstawie art. 14
ust. 11 pkt 1 ustawy wymienionej w art. 175.
2. Do podatników, którzy utracili prawo do zwolnienia od podatku lub
zrezygnowali z tego zwolnienia, zgodnie z art. 14 ustawy wymienionej w art. 175,
przed dniem 1 maja 2004 r., stosuje się odpowiednio przepisy art. 113 ust. 11.
3. Do obliczenia wartości sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 113,
za rok 2003 oraz za okres od dnia 1 stycznia do dnia 30 kwietnia 2004 r. przyjmuje się
wartość sprzedaży towarów w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 175.

art. 169. więcej Art. 169. Zaświadczenie, o którym mowa w art. 21b ust. 7 pkt 6 ustawy
wymienionej w art. 175, wydane przez ministra właściwego do spraw finansów
publicznych przed dniem 1 maja 2004 r., jest ważne do czasu wydania nowego
zaświadczenia lub do dnia, w którym upłynie termin jego ważności.

art. 170. więcej Art. 170. 1. Ilekroć w niniejszym artykule jest mowa o:
1) terytorium Wspólnoty przed rozszerzeniem – rozumie się przez to terytorium
Wspólnoty przed dniem 1 maja 2004 r.;
2) terytorium nowych państw członkowskich – rozumie się przez to terytorium
państw przystępujących do Wspólnoty Europejskiej na podstawie Traktatu
o Przystąpieniu podpisanego w dniu 16 kwietnia 2003 r., z wyjątkiem terytorium kraju.
2. W przypadku gdy towary zostały przywiezione z terytorium Wspólnoty przed
rozszerzeniem lub z terytorium nowych państw członkowskich na terytorium kraju
przed dniem 1 maja 2004 r. i w dniu 1 maja 2004 r. pozostają w dalszym ciągu na
terytorium kraju objęte następującym przeznaczeniem celnym:
1) procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń,
2) procedurą odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych,
3) procedurą składu celnego,
4) procedurą tranzytu, w tym także składowaniem czasowym przed nadaniem przeznaczenia celnego,
5) wolny obszar celny/skład wolnocłowy
– przepisy o podatku od towarów i usług obowiązujące w chwili nadania tym towarom
tego przeznaczenia celnego stosuje się nadal do momentu zakończenia tego przeznaczenia.
3. Jeżeli dostawa towarów ma miejsce po dniu 30 kwietnia 2004 r. przed
nadaniem innego przeznaczenia celnego towarom, o których mowa w ust. 2, do
czynności tej stosuje się przepisy niniejszej ustawy.
4. Za import towarów, o których mowa w ust. 2, uważa się:
1) zakończenie na terytorium kraju przeznaczenia celnego zgodnie z przepisami
prawa celnego, z zastrzeżeniem ust. 5, lub
2) wprowadzenie na terytorium kraju towarów do wolnego obrotu bez dokonania formalności celnych.
5. Jeżeli towarom, o których mowa w ust. 2, nadano po dniu 1 maja 2004 r.
przeznaczenie celne, które nie powoduje powstania obowiązku podatkowego z tytułu
importu towarów, za import towarów uważa się zakończenie na terytorium kraju tego
przeznaczenia celnego. Przepisy ust. 3 i ust. 4 pkt 2 stosuje się odpowiednio.
6. Za import towarów uważa się również wykorzystanie (wprowadzenie do
wolnego obrotu) po dniu 30 kwietnia 2004 r., na terytorium kraju, przez podatnika lub
każdy inny podmiot niebędący podatnikiem, towarów dostarczonych im przed dniem
1 maja 2004 r. na terytorium Wspólnoty przed rozszerzeniem lub terytorium nowych
państw członkowskich, jeżeli:
1) przed dniem 1 maja 2004 r. do dostawy tych towarów na terytorium Wspólnoty
przed rozszerzeniem lub na terytorium nowych państw członkowskich miały lub
mogły mieć zastosowanie odpowiednio przepisy art. 18 ust. 3 i 4 ustawy, o której mowa w art. 175, oraz
2) przed dniem 1 maja 2004 r. nie został dokonany import tych towarów
w rozumieniu ustawy, o której mowa w art. 175.
7. W przypadku gdy w imporcie towarów, o którym mowa w ust. 4–6, nie można
określić momentu powstania obowiązku podatkowego na zasadach ogólnych, obowiązek podatkowy:
1) powstaje w momencie zakończenia na terytorium kraju przeznaczenia celnego
zgodnie z przepisami prawa celnego lub wprowadzenia na terytorium kraju
towarów do wolnego obrotu bez dokonania formalności celnych – w przypadku,
o którym mowa w ust. 4 i 5;
2) powstaje w momencie wykorzystania (wprowadzenia do wolnego obrotu)
towarów na terytorium kraju – w przypadku, o którym mowa w ust. 6.
8. W przypadku importu towarów, o którym mowa w ust. 4–6, nie powstaje
obowiązek podatkowy jeżeli:
1) towary zostały wysłane lub transportowane poza terytorium Wspólnoty; lub
2) przedmiotem importu towarów, o których mowa w ust. 2 pkt 2, są towary inne
niż środki transportu, a importowane towary zostały powrotnie wysłane lub
transportowane na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały
wywiezione na warunkach wymienionych w ust. 6 pkt 1, do podmiotu, do
którego miały lub mogły mieć zastosowanie odpowiednio przepisy art. 18 ust. 3
i 4 ustawy, o której mowa w art. 175; lub
3) przedmiotem importu towarów, o których mowa w ust. 2 pkt 2, są środki
transportu, uprzednio nabyte lub zaimportowane na terytorium Wspólnoty przed
rozszerzeniem lub terytorium nowych państw członkowskich przed dniem
1 maja 2004 r., zgodnie z ogólnymi warunkami opodatkowania obowiązującymi
na tym terytorium, które z tytułu wywozu nie zostały objęte stawką 0% lub
zwolnieniem, lub zwrotem podatku od wartości dodanej lub innego podatku
o podobnym charakterze. Zdanie pierwsze stosuje się, jeżeli pierwsze użycie
środka transportu miało miejsce przed dniem 1 maja 1996 r.

art. 171. więcej Art. 171. 1. W przypadku umowy komisu, gdy komitent wydał towar
komisantowi przed dniem 1 maja 2004 r. i nie powstał obowiązek podatkowy przed
tym dniem, u komisanta i komitenta obowiązek ten oraz podstawę opodatkowania
określa się do tych transakcji według zasad określonych w ustawie wymienionej w art. 175.
2. W przypadku umowy komisu, gdy komisant nabył towar lub dokonał importu
towaru przed dniem 1 maja 2004 r. i wydaje ten towar komitentowi po dniu
30 kwietnia 2004 r., ma prawo do rozliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia
tego towaru zgodnie z przepisami ustawy za miesiąc maj, jeżeli podatek ten nie został
rozliczony przed dniem 1 maja 2004 r. przez komitenta.

art. 172. więcej Art. 172. Jeżeli wydanie towaru na podstawie umowy, o której mowa w art. 7
ust. 1 pkt 2, nastąpiło przed dniem 1 maja 2004 roku, a czynności wykonywane na
podstawie tej umowy były na podstawie ustawy wymienionej w art. 175 traktowane
jako usługa, czynności te traktuje się jako usługę do czasu ich zakończenia.

art. 173. więcej Art. 173. W przypadkach, o których mowa w art. 120, jeżeli podatnicy chcą
dokonać wyboru stosowania procedury polegającej na opodatkowaniu marży i objąć
tą procedurą dokonywanie dostawy w maju 2004 r., mogą dokonać zawiadomienia,
o którym mowa w art. 120 ust. 13, przed dniem 1 maja 2004 r.

art. 174. więcej Art. 174. W przypadkach, o których mowa w art. 120, procedura polegająca na
opodatkowaniu marży ma zastosowanie do dostaw towarów nabytych lub uprzednio
importowanych przez podatników, o których mowa w art. 120 ust. 4 i 5, po dniu
30 kwietnia 2004 r.

art. 175. więcej Art. 175. Z dniem 1 maja 2004 r. traci moc ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r.
o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. poz. 50, z późn.
zm.), z wyłączeniem art. 9, który traci moc z dniem, o którym mowa w art. 176 pkt 2.

art. 176. więcej Art. 176. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym że:
1) art. 23 ust. 5, 6 i 17, art. 24 ust. 4 i 5, art. 114 ust. 1 i art. 159 stosuje się od dnia
ogłoszenia ustawy;
2) art. 96–98, art. 157 i art. 158 stosuje się po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia ustawy;
3) art. 1–14, art. 15 ust. 1–6, art. 16–22, art. 23 ust. 1–4 i ust. 7–16, art. 24 ust. 1–3
i ust. 6–12, art. 25–40, art. 41 ust. 1–11 i 13–16, art. 42–95, art. 99–113, art. 114
ust. 2–5, art. 115–146, art. 148–151, art. 153, art. 156 i art. 162–171 stosuje się
od dnia 1 maja 2004 r.;
4) art. 41 ust. 12 stosuje się od dnia 1 stycznia 2008 r.

Wyszukiwarka