Art. 106. (uchylony).

Art. 106a. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:
1) sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5
oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie
rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest
wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz
usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
2) dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika
posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te
czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności
gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej –
posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe
miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy
miejscem świadczenia jest terytorium:
a) państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do
zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca
i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego
nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
b) państwa trzeciego;
3) świadczenia usług telekomunikacyjnych, nadawczych i elektronicznych, dla
których miejscem świadczenia jest miejsce określone zgodnie z art. 28k ust. 1,
przez podatników zidentyfikowanych na potrzeby procedury szczególnej,
o której mowa w dziale XII w rozdziałach 6a i 7, dla których państwem
członkowskim identyfikacji jest Rzeczpospolita Polska.

Art. 106b. 1. Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
1) sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa
w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku,
podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz
osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2) sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium
kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3) wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż
wskazany w pkt 1;
4) otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności,
o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy
wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek
podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
2. Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do
sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub
przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.
3. Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić
fakturę dokumentującą:
1) czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których
mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed
wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy
wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia
faktury nie wynika z ust. 1,
2) sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1
i art. 118
– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od
końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano
całość lub część zapłaty.
4. Do świadczenia usług, o których mowa w art. 106a pkt 3, przepis
ust. 3 pkt 1 stosuje się odpowiednio.
5. W przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy
rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym fakturę na rzecz podatnika podatku
lub podatku od wartości dodanej wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon
potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca
towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.
6. W przypadku stwierdzenia, że podatnik wystawił fakturę z naruszeniem ust. 5,
organ podatkowy ustala temu podatnikowi dodatkowe zobowiązanie podatkowe w
wysokości odpowiadającej 100% kwoty podatku wykazanego na tej fakturze. W
stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za
wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania
podatkowego nie ustala się.
7. Przepisów ust. 5 i 6 nie stosuje się do podatników świadczących usługi
taksówek osobowych, z wyłączeniem wynajmu samochodów osobowych z kierowcą
(PKWiU 49.32.11.0).

Art. 106c. Faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18,
z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na
rzecz dłużnika:
1) organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r.
o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;
2) komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów
Kodeksu postępowania cywilnego.

Art. 106d. 1. Podmiot, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1, nabywający
towary lub usługi od podatnika może wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury:
1) dokumentujące dokonanie przez podatnika sprzedaży na rzecz tego podmiotu,
2) o których mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
3) dokumentujące dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa
w art. 106a pkt 2 lit. b
– jeżeli ten podmiot i ten podatnik wcześniej zawarli umowę w sprawie wystawiania
faktur w imieniu i na rzecz tego podatnika, w której została określona procedura
zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego tych czynności.
2. Faktury może wystawiać w imieniu i na rzecz podatnika również upoważniona
przez niego osoba trzecia, w szczególności jego przedstawiciel podatkowy, o którym
mowa w art. 18a.

Art. 106e. 1. Faktura powinna zawierać:
1) datę wystawienia;
2) kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób
jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich
adresy;
4) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku,
z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na
potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on
towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6) datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę
otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest
określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8) miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10) kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu
wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11) wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez
kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12) stawkę podatku;
13) sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi
stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty
dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15) kwotę należności ogółem;
16) w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których:
a) obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1, lub
b) w przepisach wydanych na podstawie art. 19a ust. 12 określono termin
powstania obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty
– wyrazy „metoda kasowa”;
17) w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz
„samofakturowanie”;
18) w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym
do rozliczenia podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze
jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie”;
18a) w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której
mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców,
obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie
usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy – wyrazy „mechanizm
podzielonej płatności”;
19) w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku
na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na
podstawie art. 82 ust. 3 – wskazanie:
a) przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie
którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku,
b) przepisu dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od podatku taką dostawę
towarów lub takie świadczenie usług, lub
c) innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub
świadczenie usług korzysta ze zwolnienia;
20) w przypadku, o którym mowa w art. 106c – nazwę i adres organu egzekucyjnego
lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu
określonym dla podatnika – imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres;
21) w przypadku faktur wystawianych w imieniu i na rzecz podatnika przez jego
przedstawiciela podatkowego – nazwę lub imię i nazwisko przedstawiciela
podatkowego, jego adres oraz numer, za pomocą którego jest on zidentyfikowany
na potrzeby podatku;
22) w przypadku gdy przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy są nowe środki
transportu – datę dopuszczenia nowego środka transportu do użytku oraz:
a) przebieg pojazdu – w przypadku pojazdów lądowych, o których mowa
w art. 2 pkt 10 lit. a,
b) liczbę godzin roboczych używania nowego środka transportu –
w przypadku jednostek pływających, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. b,
oraz statków powietrznych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. c;
23) w przypadku faktur wystawianych przez drugiego w kolejności podatnika,
o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, w wewnątrzwspólnotowej
transakcji trójstronnej (procedurze uproszczonej) – dane określone w art. 136;
24) w przypadkach, o których mowa w art. 97 ust. 10 pkt 2 i 3:
a) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby
podatku, poprzedzony kodem PL,
b) numer, za pomocą którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany
na potrzeby podatku od wartości dodanej w danym państwie członkowskim,
zawierający dwuliterowy kod stosowany na potrzeby podatku od wartości
dodanej właściwy dla tego państwa członkowskiego.
2. W przypadku świadczenia usług turystyki, dla których podstawę
opodatkowania stanowi zgodnie z art. 119 ust. 1 kwota marży, faktura – w zakresie
danych określonych w ust. 1 pkt 1–17 – powinna zawierać wyłącznie dane określone
w ust. 1 pkt 1–8 i 15–17, a także wyrazy „procedura marży dla biur podróży”.
3. W przypadku dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów
kolekcjonerskich i antyków, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie
z art. 120 ust. 4 i 5 marża, faktura – w zakresie danych określonych w ust. 1 pkt 1–
17 – powinna zawierać wyłącznie dane określone w ust. 1 pkt 1–8 i 15–17, a także
odpowiednio wyrazy „procedura marży – towary używane”, „procedura marży –
dzieła sztuki” lub „procedura marży – przedmioty kolekcjonerskie i antyki”.
4. Faktura nie zawiera:
1) (uchylony)
2) w przypadku, o którym mowa w art. 16 – danych określonych w ust. 1 pkt 4;
3) w przypadku, o którym mowa w art. 106b ust. 3 pkt 2 – danych określonych
w ust. 1 pkt 12–14;
4) w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 3, jeżeli usługodawcą jest podmiot
zagraniczny, o którym mowa w art. 131 pkt 2, zidentyfikowany na potrzeby
procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 7 – danych
określonych w ust. 1 pkt 4.
5. Faktura może nie zawierać:
1) w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a – danych określonych
w ust. 1 pkt 10 i 12–14;
2) w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. b – danych określonych
w ust. 1 pkt 5 i 12–14;
3) w przypadku gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo
kwoty 100 euro, jeżeli kwota ta określona jest w euro – danych określonych
w ust. 1 pkt 3 dotyczących nabywcy i danych określonych w ust. 1 pkt 8, 9 i 11–
14, pod warunkiem że zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych
stawek podatku kwotę podatku.
6. Przepisu ust. 5 pkt 3 nie stosuje się w przypadku sprzedaży wysyłkowej
z terytorium kraju i sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju, sprzedaży, dla której
nie jest na fakturze podawany numer, o którym mowa w ust. 1 pkt 5,
wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz w przypadku, o którym mowa
w art. 106a pkt 2 lit. a.
7. Kwotę podatku w odniesieniu do dostarczanych towarów lub świadczonych
usług objętych daną stawką podatku podatnik może obliczyć według następującego wzoru:
?? = ?? × ?? / 100 + ??
gdzie:
?? – oznacza kwotę podatku,
?B – oznacza wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług objętych
stawką podatku, uwzględniającą kwotę podatku (wartość sprzedaży
brutto),
?? – oznacza stawkę podatku.
8. W przypadku gdy podatnik oblicza kwotę podatku zgodnie z ust. 7, zamiast
ceny jednostkowej netto podatnik może wykazywać na fakturze cenę wraz z kwotą
podatku (cenę jednostkową brutto), a zamiast wartości sprzedaży netto – wartość
sprzedaży brutto.
9. W przypadku, o którym mowa w ust. 8, sumę wartości sprzedaży netto
stanowi różnica między wartością sprzedaży brutto a kwotą podatku, z podziałem na
poszczególne stawki podatku.
10. Podatnik może określić w fakturze również kwoty podatku dotyczące
wartości poszczególnych dostarczonych towarów i wykonanych usług wykazanych
w tej fakturze; w tym przypadku łączna kwota podatku może być ustalona w wyniku
podsumowania jednostkowych kwot podatku.
11. Kwoty podatku wykazuje się w złotych. Kwoty podatku wyrażone w walucie
obcej wykazuje się w złotych przy zastosowaniu zasad przeliczania na złote przyjętych
dla przeliczania kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania. Kwoty
wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki
poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki od 0,5 grosza zaokrągla się do 1 grosza.
12. W przypadku stwierdzenia, że podatnik wystawił fakturę z naruszeniem ust.
1 pkt 18a, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustala
dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty
podatku przypadającej na dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, wykazanej na tej fakturze. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie
skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się.
13. Przepisu ust. 12 nie stosuje się, jeżeli zapłata kwoty odpowiadającej kwocie
podatku przypadającej na dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w
załączniku nr 15 do ustawy, wykazanej na fakturze, została dokonana z zastosowaniem
mechanizmu podzielonej płatności.

Art. 106f. 1. Faktura, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, powinna zawierać:
1) dane, o których mowa w art. 106e ust. 1 pkt 1–6;
2) otrzymaną kwotę zapłaty;
3) kwotę podatku wyliczoną według wzoru:
?? = ?? × ?? / 100 + ??
gdzie:
?? – oznacza kwotę podatku,
?? – oznacza kwotę otrzymanej całości lub części zapłaty,
?P – oznacza stawkę podatku;
4) dane dotyczące zamówienia lub umowy, a w szczególności: nazwę (rodzaj)
towaru lub usługi, cenę jednostkową netto, ilość zamówionych towarów, wartość
zamówionych towarów lub usług bez kwoty podatku, stawki podatku, kwoty
podatku oraz wartość zamówienia lub umowy z uwzględnieniem kwoty podatku.
2. Przepisy art. 106e ust. 1 pkt 16–21 i 24 oraz ust. 2–6, 10 i 11 stosuje się odpowiednio.
3. Jeżeli faktura, o której mowa w ust. 1, nie obejmuje całej zapłaty, w fakturze
wystawianej po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi sumę wartości towarów lub
usług pomniejsza się o wartość otrzymanych części zapłaty, a kwotę podatku
pomniejsza się o sumę kwot podatku wykazanego w fakturach dokumentujących
otrzymanie części zapłaty. Faktura, o której mowa w zdaniu pierwszym, powinna
również zawierać numery faktur wystawionych przed wydaniem towaru lub
wykonaniem usługi.
4. W przypadku gdy wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą
otrzymanie części zapłaty, a faktury te obejmują łącznie całą zapłatę, ostatnia z tych
faktur powinna zawierać również numery poprzednich faktur.

Art. 106g. 1. Faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach,
z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji
podatnik dokonujący sprzedaży.
2. W przypadku, o którym mowa w art. 106c, faktura jest wystawiana w trzech
egzemplarzach, z których jeden jest wydawany nabywcy, drugi – podmiot ją
wystawiający pozostawia w swojej dokumentacji, a trzeci – przekazuje dłużnikowi.
3. W przypadku faktur przesyłanych w formie elektronicznej:
1) podatnik dokonujący sprzedaży lub upoważniona przez niego do wystawiania
faktur osoba trzecia przesyła je lub udostępnia nabywcy,
2) nabywca, o którym mowa w art. 106d ust. 1, przesyła je lub udostępnia
podatnikowi, który upoważnił go do wystawiania faktur, z uwzględnieniem
zasad wynikających z procedury zatwierdzania faktur przez podatnika
dokonującego sprzedaży,
3) nabywca, o którym mowa w art. 106k ust. 1, przesyła je lub udostępnia
wystawcy faktury,
4) podmiot, o którym mowa w art. 106c, przesyła je lub udostępnia nabywcy
i dłużnikowi
– zachowując je jednocześnie w swojej dokumentacji.
4. W przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu na
rzecz nabywcy, o którym mowa w art. 13 ust. 2 pkt 4, podatnik, w terminie 14 dni od
dnia dokonania dostawy, przesyła kopię wystawionej faktury lub dane w niej zawarte
do wyznaczonej jednostki, o której mowa w art. 97 ust. 17.

Art. 106h. 1. W przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej
przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u
podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą wystawianą
przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota
podatku są zaewidencjonowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy.
3. W przypadku gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży
zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia
w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę.
4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy paragon został uznany za
fakturę wystawioną zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3.

Art. 106i. 1. Fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca
następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano
usługę, z zastrzeżeniem ust. 2‒9.
2. Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano
całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się
nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano
całość lub część zapłaty od nabywcy.
3. Fakturę wystawia się nie później niż:
1) 30. dnia od dnia wykonania usług – w przypadku, o którym mowa w art. 19a
ust. 5 pkt 3 lit. a;
2) 60. dnia od dnia wydania towarów – w przypadku, o którym mowa w art. 19a
ust. 5 pkt 3 lit. b, z zastrzeżeniem ust. 4;
3) 90. dnia od dnia wykonania czynności – w przypadku, o którym mowa w art. 19a
ust. 5 pkt 3 lit. c;
4) z upływem terminu płatności – w przypadku, o którym mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4.
4. W przypadku dostawy towarów, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b,
gdy umowa przewiduje rozliczenie zwrotów wydawnictw, fakturę wystawia się nie
później niż 120. dnia od pierwszego dnia wydania towarów.
5. W przypadku, o którym mowa w art. 29a ust. 12, fakturę wystawia się nie później niż:
1) 7. dnia od określonego w umowie dnia zwrotu opakowania;
2) 60. dnia od dnia wydania opakowania, jeżeli w umowie nie określono terminu zwrotu opakowania.
6. W przypadkach, o których mowa w art. 106b ust. 3, fakturę wystawia się:
1) zgodnie z ust. 1 i 2 – jeżeli żądanie wystawienia faktury zostało zgłoszone do
końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź
otrzymano całość lub część zapłaty;
2) nie później niż 15. dnia od dnia zgłoszenia żądania – jeżeli żądanie wystawienia
faktury zostało zgłoszone po upływie miesiąca, o którym mowa w pkt 1.
6a. W przypadku, o którym mowa w art. 106b ust. 4, przepisy ust. 6 stosuje się
odpowiednio.
7. Faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed:
1) dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi;
2) otrzymaniem, przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi,
całości lub części zapłaty.
8. Przepis ust. 7 pkt 1 nie dotyczy wystawiania faktur w zakresie dostawy
i świadczenia usług, o których mowa w art. 19a ust. 3, 4 i ust. 5 pkt 4, jeżeli faktura
zawiera informację, jakiego okresu rozliczeniowego dotyczy.
9. Przepisów ust. 3, 4 i 8 nie stosuje się do wystawiania faktur w zakresie
dostawy towarów lub świadczenia usług, o których mowa w art. 8a ust. 1 i 3.

Art. 106j. 1. W przypadku gdy po wystawieniu faktury:
1) udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2) udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3) dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4) dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b
ust. 1 pkt 4,
5) podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku
lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury
– podatnik wystawia fakturę korygującą.
2. Faktura korygująca powinna zawierać:
1) wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
2) numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
3) dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
a) określone w art. 106e ust. 1 pkt 1–6,
b) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
4) przyczynę korekty;
5) jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku
należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę
korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych
stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
6) w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.
3. W przypadku gdy podatnik udziela opustu lub obniżki ceny w odniesieniu do
wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych lub świadczonych na rzecz jednego
odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca, o której mowa w ust. 2:
1) powinna zawierać dodatkowo wskazanie okresu, do którego odnosi się udzielany
opust lub obniżka;
2) może nie zawierać danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 5 i 6 oraz nazwy
(rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą.

Art. 106k. 1. Nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą
pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1
pkt 8–15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.
2. Faktura, o której mowa w ust. 1, wymaga akceptacji wystawcy faktury.
3. Faktura, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:
1) wyrazy „NOTA KORYGUJĄCA”;
2) numer kolejny i datę jej wystawienia;
3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich
adresy i numer za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby
podatku, a także numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest
zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej;
4) dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura, o której mowa w ust. 1,
określone w art. 106e ust. 1 pkt 1–6;
5) wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.
4. Przepisy ust. 1–3 nie naruszają przepisów dotyczących wystawiania faktur korygujących.

Art. 106l. 1. W przypadku gdy faktura ulegnie zniszczeniu albo zaginie:
1) podatnik lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia,
wystawia ponownie fakturę:
a) na wniosek nabywcy – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej
w posiadaniu podatnika,
b) zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy;
2) nabywca, o którym mowa w art. 106d ust. 1 lub art. 106k ust. 1, wystawia
ponownie fakturę:
a) na wniosek podatnika – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej
w posiadaniu nabywcy,
b) zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika;
3) podmiot, o którym mowa w art. 106c, wystawia ponownie fakturę:
a) na wniosek nabywcy lub dłużnika – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze
będącej w posiadaniu tego podmiotu,
b) zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy lub dłużnika.
2. Faktura wystawiona ponownie powinna zawierać wyraz „DUPLIKAT” oraz
datę jej wystawienia.
3. Do faktur wystawionych ponownie przepisu art. 106g ust. 4 nie stosuje się.

Art. 106m. 1. Podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności
pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury.
2. Przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do
tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury.
3. Przez integralność treści faktury rozumie się, że w fakturze nie zmieniono
danych, które powinna zawierać faktura.
4. Autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można
zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną
ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług.
5. Poza wykorzystaniem kontroli biznesowych, określonych w ust. 4,
autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury elektronicznej są zachowane,
w szczególności, w przypadku wykorzystania:
1) kwalifikowanego podpisu elektronicznego lub
2) elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z umową w sprawie
europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa
dotycząca tej wymiany przewiduje stosowanie procedur gwarantujących
autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej danych.

Art. 106n. 1. Stosowanie faktur elektronicznych wymaga akceptacji odbiorcy faktury.
2. W przypadku przesyłania lub udostępniania temu samemu odbiorcy
jednocześnie więcej niż jednej faktury elektronicznej dane wspólne dla
poszczególnych faktur mogą zostać podane tylko raz, o ile dla każdej faktury są
dostępne wszystkie te dane.

Art. 106o. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić,
w drodze rozporządzenia, przypadki, w których faktury mogą zawierać zakres danych
węższy niż określony w art. 106e, oraz zakres tych danych, uwzględniając:
1) konieczność zapewnienia odpowiedniego dokumentowania dostawy towarów
lub świadczenia usług i identyfikacji czynności dokonanych przez niektóre
kategorie podatników;
2) niską wartość transakcji lub specyfikę niektórych rodzajów działalności
związaną z liczbą lub rodzajem wykonywanych czynności.

Art. 106p. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić,
w drodze rozporządzenia, w odniesieniu do niektórych rodzajów towarów lub usług,
inny niż określony w art. 31a ust. 1 sposób przeliczania wykazywanych na fakturach
kwot w walutach obcych, stosowanych do określenia podstawy opodatkowania,
z uwzględnieniem specyfiki rozliczania należności z tytułu dostaw tych towarów lub
świadczenia tych usług.

Art. 106q. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić,
w drodze rozporządzenia, późniejsze niż określone w art. 106i terminy wystawiania
faktur, uwzględniając specyfikę niektórych rodzajów działalności związaną z liczbą
lub rodzajem wykonywanych czynności.

Ustawa o podatku od towarów i usług art. 106