Art. 86. 1. W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do
wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15,
przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
2. Kwotę podatku naliczonego stanowi:
1) suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika
z tytułu:
a) nabycia towarów i usług,
b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub
wykonaniem usługi;
2) w przypadku importu towarów – kwota podatku:
a) wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego,
b) należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a,
c) wynikająca z deklaracji importowej, w przypadku, o którym mowa
w art. 33b;
3) zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;
4) kwota podatku należnego z tytułu:
a) świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem
jest ich usługobiorca,
b) dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest
ich nabywca,
c) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9,
d) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11;
5) (uchylony)
6) różnica podatku, o której mowa w art. 30c ust. 2 i art. 37;
7) u podatnika, o którym mowa w art. 16, kwota stanowiąca równowartość 22%
kwoty należnej z tytułu dostawy nowego środka transportu, nie wyższa jednak
niż kwota podatku zawartego w fakturze stwierdzającej nabycie tego środka lub
dokumencie celnym, albo podatku zapłaconego przez tego podatnika od
wewnątrzwspólnotowego nabycia tego środka.
2a. W przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów
wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż
działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie
art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku,
o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do
działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego,
o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu
wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej,
zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien
najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i
dokonywanych przez niego nabyć.
2b. Sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej
przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:
1) zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku
naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego
proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności
gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2) obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na
działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym
mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności
gospodarczej nie jest możliwe.
2c. Przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać
w szczególności następujące dane:
1) średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane
z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób
wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2) średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane
z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych
przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3) roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika
z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej
działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym
charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika
działalności innej niż gospodarcza;
4) średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej
w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności
gospodarczej i poza tą działalnością.
2d. W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa
w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.
2e. Podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie
działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu
obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a,
przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem
urzędu skarbowego w formie protokołu.
2f. Przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do
wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za
poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.
2g. Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę
zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a
i 10 stosuje się odpowiednio.
2h. W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji
wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie
z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie
najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności
i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny
sposób określenia proporcji.
3. (uchylony)
4. (uchylony)
5. (uchylony)
5a. (uchylony)
5b. (uchylony)
5c. (uchylony)
6. (uchylony)
7. (uchylony)
7a. (uchylony)
7b. W przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw
wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej
majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów
wykonywanej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów
osobistych, o których mowa w art. 8 ust. 2, gdy przypisanie tych nakładów w całości
do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego
oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość jest
wykorzystywana do celów działalności gospodarczej.
8. Podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę
podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary
i usługi dotyczą:
1) dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju,
jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na
terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek
odliczonego podatku z tymi czynnościami;
2) (uchylony)
3) dostawy towarów, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16.
9. Podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę
podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary
i usługi dotyczą czynności zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7
oraz pkt 37–41, wykonywanych na terytorium kraju, w przypadku gdy miejscem
świadczenia tych usług zgodnie z art. 28b lub art. 28l jest terytorium państwa trzeciego
lub gdy usługi dotyczą bezpośrednio towarów eksportowanych, pod warunkiem że
podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi
czynnościami.
10. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego
powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub
importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.
10a. (uchylony)
10b. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego
w przypadkach, o których mowa w:
1) ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres,
w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny;
2) ust. 2 pkt 4 lit. c – powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik:
a) otrzyma fakturę dokumentującą dostawę towarów, stanowiącą u niego
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie trzech miesięcy od
upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał
obowiązek podatkowy,
b) uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego
nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany
rozliczyć ten podatek, nie później niż w terminie 3 miesięcy od upływu
miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy;
3) ust. 2 pkt 4 lit. a, b i d – powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik
uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji
podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, nie później niż
w terminie 3 miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych
towarów lub usług powstał obowiązek podatkowy.
10c. Przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty
uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi.
10d. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego
powstaje:
1) w przypadku stosowania w imporcie towarów uproszczenia, o którym mowa w
art. 182 unijnego kodeksu celnego – za okres rozliczeniowy, w którym podatnik
dokonał wpisu do rejestru zgłaszającego; obniżenie kwoty podatku należnego
następuje pod warunkiem dokonania przez podatnika zapłaty podatku
wykazanego w dokumencie celnym stanowiącym zgłoszenie uzupełniające
dotyczące tego okresu rozliczeniowego, z zastrzeżeniem art. 33a;
2) w przypadku decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34 –
w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał decyzję; obniżenie kwoty
podatku należnego następuje pod warunkiem dokonania przez podatnika zapłaty
podatku wynikającego z decyzji.
10e. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego
w odniesieniu do nabytych przez małego podatnika towarów i usług, w okresie
stosowania przez niego metody kasowej, powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za
okres, w którym podatnik dokonał zapłaty za te towary i usługi.
10f. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego
w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 16, powstaje w rozliczeniu za okres,
w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonanej przez niego
wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.
10g. W przypadku nieotrzymania w terminie, o którym mowa w ust. 10b pkt 2
lit. a, faktury dokumentującej dostawę towarów, stanowiącą u podatnika
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, podatnik jest obowiązany do
odpowiedniego pomniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres,
w którym upłynął ten termin.
10h. Otrzymanie przez podatnika faktury dokumentującej dostawę towarów,
stanowiącą u podatnika wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie
późniejszym niż określony w ust. 10b pkt 2 lit. a, upoważnia podatnika do
odpowiedniego powiększenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okres
rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał tę fakturę.
10i. W przypadku uwzględnienia przez podatnika kwoty podatku należnego w
deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, w terminie
późniejszym niż określony w ust. 10b pkt 2 lit. b i pkt 3, podatnik może odpowiednio
zwiększyć kwotę podatku naliczonego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w
odniesieniu do którego nie upłynął jeszcze termin do złożenia deklaracji podatkowej.
11. Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach
określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji
podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.
12. (uchylony)
12a. (uchylony)
13. Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę
podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on
obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za
okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później
jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do
obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.
13a. Jeżeli podatnik w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowego nabycia
towarów, dostawy towarów oraz świadczenia usług, dla których zgodnie
z art. 17 podatnikiem jest nabywca towarów lub usług, nie dokonał obniżenia kwoty
podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa
w ust. 10 i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty
deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty
podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od końca roku,
w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.
14. W przypadku podatników obowiązanych do dokonywania korekt kwot
podatku naliczonego, o których mowa w art. 91 ust. 1 i 2, część kwoty podatku
naliczonego obniżającą kwotę podatku należnego oblicza się w oparciu o proporcję
właściwą dla roku podatkowego, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty
podatku należnego niezależnie od terminu obniżenia kwoty podatku.
15. Do uprawnienia, o którym mowa w ust. 13, stosuje się odpowiednio art. 81b
Ordynacji podatkowej.
16. (uchylony)
17. (uchylony)
18. (uchylony)
19. Jeżeli w okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywał czynności
opodatkowanych na terytorium kraju oraz nie wykonywał czynności poza terytorium
kraju kwotę podatku naliczonego może przenieść do rozliczenia na następny okres
rozliczeniowy.
19a. W przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał fakturę korygującą,
o której mowa w art. 29a ust. 13 i 14, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty
podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę fakturę korygującą otrzymał.
Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego
określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu
przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu
za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.
19b. W przypadku, o którym mowa w art. 29a ust. 15 pkt 4, nabywca towaru lub
usługi jest obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za
okres, w którym dowiedział się o warunkach, na jakich transakcja została
zrealizowana.
20. (uchylony)
21. (uchylony)
22. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze
rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia
proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych
podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na
podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego
sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności
przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Art. 86a. 1. W przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi
kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:
1) wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2) należnego z tytułu:
a) świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem
jest ich usługobiorca,
b) dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest
ich nabywca,
c) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3) należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
4) wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej
w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa
w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
2. Do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa
w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:
1) nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich
części składowych;
2) używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub
innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż
wymienione w pkt 3;
3) nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu,
wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji
tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub
używaniem tych pojazdów.
3. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania:
1) w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
a) wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
b) konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie
z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów
o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2) do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi
towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych
towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie
do działalności gospodarczej podatnika.
4. Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do
działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:
1) sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony
w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2) konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych
z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych
z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
5. Warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się
w przypadku pojazdów samochodowych:
1) przeznaczonych wyłącznie do:
a) odprzedaży,
b) sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
c) oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy,
leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
– jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów
stanowi przedmiot działalności podatnika;
2) w odniesieniu do których:
a) kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik
oblicza zgodnie z ust. 1 lub
b) podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego
o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.
6. Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia
wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej
podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej
działalności.
7. Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:
1) numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
2) dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
3) stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia
prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień
zakończenia prowadzenia ewidencji;
4) wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego
wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:
a) kolejny numer wpisu,
b) datę i cel wyjazdu,
c) opis trasy (skąd – dokąd),
d) liczbę przejechanych kilometrów,
e) imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem
– potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego
w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona
podatnikiem;
5) liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego
oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.
8. W przypadku gdy pojazd samochodowy jest udostępniany osobie niebędącej
pracownikiem podatnika, wpis, o którym mowa w ust. 7 pkt 4:
1) jest dokonywany przez osobę, która udostępnia pojazd;
2) obejmuje:
a) kolejny numer wpisu,
b) datę i cel udostępnienia pojazdu,
c) stan licznika na dzień udostępnienia pojazdu,
d) liczbę przejechanych kilometrów,
e) stan licznika na dzień zwrotu pojazdu,
f) imię i nazwisko osoby, której udostępniony został pojazd.
9. Do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:
1) pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń,
który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub
trwałą przegrodą:
a) klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju:
wielozadaniowy, van lub
b) z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
2) pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę
kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu
ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
3) pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych
przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
a) agregat elektryczny/spawalniczy,
b) do prac wiertniczych,
c) koparka, koparko-spycharka,
d) ładowarka,
e) podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
f) żuraw samochodowy
– jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym
wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.
10. Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:
1) pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego
przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego
zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu
zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;
2) pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami
o ruchu drogowym.
11. W przypadku gdy w pojeździe samochodowym, dla którego wydano
zaświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 1, zostały wprowadzone zmiany,
w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 9 pkt 1 lub 2,
uznaje się, że pojazd nie jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej:
1) od dnia wprowadzenia zmian,
2) jeżeli nie można określić dnia wprowadzenia zmian:
a) od okresu rozliczeniowego, w którym podatnik po raz pierwszy odliczył
podatek naliczony od wydatków związanych z tym pojazdem
samochodowym, z zastrzeżeniem lit. b,
b) od okresu rozliczeniowego następującego po okresie rozliczeniowym, dla
którego podatnik wykaże, że pojazd samochodowy spełniał wymagania,
o których mowa w ust. 9 pkt 1 lub 2
– chyba że zachodzi przypadek, o którym mowa w ust. 4 pkt 1.
12. Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy
samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu,
mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach
w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.
13. W przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12,
uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności
gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.
14. W przypadku zmiany wykorzystywania pojazdu samochodowego podatnik
jest obowiązany do aktualizacji informacji, o której mowa w ust. 12, najpóźniej przed
dniem, w którym dokonuje tej zmiany.
15. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór informacji, o której mowa w ust. 12, uwzględniając potrzebę
zawarcia w niej danych pozwalających na identyfikację pojazdu samochodowego,
w szczególności marki, modelu pojazdu i jego numeru rejestracyjnego, jak również
daty poniesienia pierwszego wydatku związanego z danym pojazdem, oraz
uwzględniając potrzebę umożliwienia prawidłowej aktualizacji złożonej informacji.
16. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze
rozporządzenia, inne niż określone w ust. 9 pojazdy samochodowe, o których mowa
w ust. 4 pkt 2, uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej
podatnika, wymagania dla tych pojazdów samochodowych oraz dokumenty
potwierdzające spełnienie wymagań, uwzględniając specyfikę ich konstrukcji oraz ich
zastosowanie, a w przypadku pojazdów mających więcej niż jeden rząd siedzeń –
również wymóg, aby dopuszczalna masa całkowita była większa niż 3 tony.
17. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze
rozporządzenia, inne niż wskazane w ust. 5 przypadki, w których nie stosuje się
warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, uwzględniając specyfikę
prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej oraz konieczność
przeciwdziałania nadużyciom wynikającym z wykorzystywania pojazdów do celów
innych niż związane z działalnością gospodarczą.

Ustawa o podatku od towarów i usług art. 86