Art. 112. Podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla
celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury,
związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania
podatkowego, z zastrzeżeniem art. 130d ust. 3 i art. 134 ust. 3.

Art. 112a. 1. Podatnicy przechowują:
1) wystawione przez siebie lub w swoim imieniu faktury, w tym faktury
wystawione ponownie,
2) otrzymane faktury, w tym faktury wystawione ponownie
– w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie
oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od
momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia
zobowiązania podatkowego.
2. Podatnicy posiadający siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju
są obowiązani do przechowywania faktur na terytorium kraju.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli faktury są przechowywane poza
terytorium kraju w formie elektronicznej w sposób umożliwiający naczelnikowi
urzędu skarbowego, naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, dyrektorowi izby
administracji skarbowej lub Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej, za pomocą
środków elektronicznych, dostęp on-line do tych faktur.
4. Podatnicy zapewniają naczelnikowi urzędu skarbowego, naczelnikowi urzędu
celno-skarbowego, dyrektorowi izby administracji skarbowej lub Szefowi Krajowej
Administracji Skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny
dostęp do faktur, o których mowa w ust. 1, a w przypadku faktur przechowywanych
w formie elektronicznej – również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych
w nich zawartych.

Art. 112b. 1. W razie stwierdzenia, że podatnik:
1) w złożonej deklaracji podatkowej wykazał:
a) kwotę zobowiązania podatkowego niższą od kwoty należnej,
b) kwotę zwrotu różnicy podatku lub kwotę zwrotu podatku naliczonego
wyższą od kwoty należnej,
c) kwotę różnicy podatku do obniżenia kwoty podatku należnego za następne
okresy rozliczeniowe wyższą od kwoty należnej,
d) kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub
kwotę różnicy podatku do obniżenia kwoty podatku należnego za następne
okresy rozliczeniowe, zamiast wykazania kwoty zobowiązania
podatkowego podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego,
2) nie złożył deklaracji podatkowej oraz nie wpłacił kwoty zobowiązania
podatkowego
– naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego określa
odpowiednio wysokość tych kwot w prawidłowej wysokości oraz ustala dodatkowe
zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty zaniżenia
zobowiązania podatkowego albo kwoty zawyżenia zwrotu różnicy podatku, zwrotu
podatku naliczonego lub różnicy podatku do obniżenia podatku należnego za następne
okresy rozliczeniowe.
2. Jeżeli po zakończeniu kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej w
przypadkach, o których mowa w:
1) ust. 1 pkt 1, podatnik złożył korektę deklaracji uwzględniającą stwierdzone
nieprawidłowości i najpóźniej w dniu złożenia tej korekty deklaracji wpłacił
kwotę zobowiązania podatkowego lub zwrócił nienależną kwotę zwrotu,
2) ust. 1 pkt 2, podatnik złożył deklarację podatkową i najpóźniej w dniu złożenia
tej deklaracji wpłacił kwotę zobowiązania podatkowego
– wysokość dodatkowego zobowiązania podatkowego wynosi 20% kwoty zaniżenia
zobowiązania podatkowego albo kwoty zawyżenia zwrotu różnicy podatku, zwrotu
podatku naliczonego lub różnicy podatku do obniżenia podatku należnego za następne
okresy rozliczeniowe.
2a. Jeżeli w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, podatnik skorygował
deklarację zgodnie z art. 62 ust. 4 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej
Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2019 r. poz. 768, 730, 1520, 1556 i 2200) i
najpóźniej w dniu złożenia tej korekty deklaracji wpłacił kwotę zobowiązania
podatkowego lub zwrócił nienależną kwotę zwrotu, wysokość dodatkowego zobowiązania podatkowego wynosi 15% kwoty zaniżenia zobowiązania podatkowego albo kwoty zawyżenia zwrotu różnicy podatku, zwrotu podatku naliczonego lub
różnicy podatku do obniżenia podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe.
3. Przepisów ust. 1–2a nie stosuje się:
1) jeżeli przed dniem wszczęcia kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej podatnik:
a) złożył odpowiednią korektę deklaracji podatkowej albo
b) złożył deklarację podatkową z wykazanymi kwotami podatku
– oraz wpłacił na rachunek urzędu skarbowego kwotę wynikającą ze złożonej
deklaracji albo korekty deklaracji podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę;
2) w zakresie ustalania dodatkowego zobowiązania podatkowego, w przypadku gdy
zaniżenie kwoty zobowiązania podatkowego lub zawyżenie kwoty zwrotu
różnicy podatku, zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku do obniżenia
podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe, wiąże się z:
a) popełnionymi w deklaracji błędami rachunkowymi lub oczywistymi omyłkami,
b) nieujęciem podatku należnego lub podatku naliczonego w rozliczeniu za
dany okres rozliczeniowy, a podatek należny lub podatek naliczony został
ujęty w poprzednich okresach rozliczeniowych lub w okresach następnych
po właściwym okresie rozliczeniowym, jeżeli nastąpiło to przed dniem
wszczęcia kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej;
3) w zakresie ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego w stosunku do
osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za
wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe.

Art. 112c. W zakresie, w jakim w przypadkach, o których mowa w art. 112b ust.
1 pkt 1, ust. 2 pkt 1 oraz ust. 2a, odpowiednio zaniżona kwota zobowiązania
podatkowego, zawyżona kwota zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku
naliczonego, zawyżona kwota różnicy podatku do obniżenia kwoty podatku należnego
za następne okresy rozliczeniowe, lub wykazanie kwoty zwrotu różnicy podatku lub
kwoty zwrotu podatku naliczonego, lub kwoty różnicy podatku do obniżenia za
następne okresy rozliczeniowe, w miejsce wykazania kwoty zobowiązania
podatkowego podlegającego wpłacie na rachunek urzędu skarbowego, wynikają w całości lub w części z obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur, które:
1) zostały wystawione przez podmiot nieistniejący,
2) stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,
3) podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji,
dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
4) potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i art. 83
Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności
– wysokość dodatkowego zobowiązania podatkowego w części dotyczącej podatku
naliczonego wynikającego z powyższych faktur wynosi 100%.

Ustawa o podatku od towarów i usług art. 112

DODAJ