Art. 42. 1. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu
według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:
1) podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny
numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez
państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod
stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
2) podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany
okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące
przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium
kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż
terytorium kraju;
3) podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę
towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
1a. Stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:
1) podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub
ust. 3 pkt 1, lub
2) złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych
dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami,
o których mowa w art. 100 ust. 8
– chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.
2. Warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się za spełnione również
wówczas, gdy nie są spełnione wymagania w zakresie:
1) nabywcy – w przypadkach, o których mowa w art. 13 ust. 2 pkt 3 i 4;
2) dokonującego dostawy – w przypadku, o którym mowa w art. 16.
3. Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli
łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem
wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium
państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:
1) dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora)
odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których
jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich
przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju
– w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2) (uchylony)
3) specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
4) (uchylony)
– z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.
4. W przypadku wywozu towarów będących przedmiotem
wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika
dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka
transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa
w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:
1) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub
miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy
towarów oraz nabywcy tych towarów;
2) adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres
siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
3) określenie towarów i ich ilości;
4) potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa
w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż
terytorium kraju;
5) rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary,
lub numer lotu – w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu
lotniczego.
5. W przypadku wywozu przez nabywcę nowych środków transportu bez użycia
innego środka transportu (przewozowego) podatnik oprócz dokumentu, o którym
mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający dane umożliwiające
prawidłową identyfikację podatnika dokonującego dostaw i nabywcy oraz nowego
środka transportu, w szczególności:
1) dane dotyczące podatnika i nabywcy,
2) dane pozwalające jednoznacznie zidentyfikować przedmiot dostawy jako nowy
środek transportu,
3) datę dostawy,
4) podpisy podatnika i nabywcy,
5) oświadczenie nabywcy o wywozie nowego środka transportu poza terytorium
kraju w terminie 14 dni od dnia dostawy,
6) pouczenie nabywcy o skutkach niewywiązania się z obowiązku, o którym mowa w pkt 5
– zwany dalej „dokumentem wywozu”.
6. Dokument wywozu podatnik wystawia w każdym przypadku, w którym ma
zastosowanie art. 106g ust. 4.
7. (uchylony)
8. W przypadku przekroczenia terminu, o którym mowa w ust. 5 pkt 5, nabywca
nowego środka transportu jest obowiązany pierwszego dnia po upływie tego terminu
do zapłaty podatku od dokonanej na jego rzecz dostawy tego środka transportu.
9. Kwotę podatku zapłaconego zgodnie z ust. 8 zwraca się na wniosek nabywcy
nowego środka transportu, w przypadku gdy nowy środek transportu zostanie
wywieziony na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju i tam
zostanie zarejestrowany, jeżeli podlega obowiązkowi rejestracji, przy czym nabywca
ma obowiązek udowodnić na podstawie posiadanych dokumentów wywóz tego środka
transportu i jego zarejestrowanie. Podatek zwraca urząd skarbowy, który pobrał ten podatek.
10. W przypadku gdy nabywca, o którym mowa w ust. 5, przed
zarejestrowaniem nowego środka transportu na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju dokona dostawy tego środka transportu na terytorium kraju, od czynności tej podatek nalicza i rozlicza nabywca środka transportu, który rejestruje ten środek transportu na terytorium kraju.
11. W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3–5, nie potwierdzają
jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa
członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa
w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa
wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:
1) korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2) dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3) dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy
dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej
formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie
zobowiązania;
4) dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa
członkowskiego innym niż terytorium kraju.
12. Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed
upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za:
1) okres kwartalny – podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa
w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji,
o której mowa w art. 109 ust. 3, za następny okres rozliczeniowy ze stawką
właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem
terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres rozliczeniowy
nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2;
2) okres miesięczny – podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której
mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji,
o której mowa w art. 109 ust. 3, za kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego
towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji
podatnik za ten kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2.
12a. W przypadkach, o których mowa w ust. 12, otrzymanie dowodów,
o których mowa w ust. 1 pkt 2, upoważnia podatnika do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za okres rozliczeniowy, w którym dostawa ta została dokonana,
i dokonania korekty deklaracji podatkowej oraz odpowiednio informacji
podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1.
13. (uchylony)
14. Przepisy ust. 1–4, 11 i 12 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej
dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3.
15. (uchylony)
16. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór dokumentu, o którym mowa w ust. 5, uwzględniając:
1) konieczność odpowiedniego dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy
towarów i identyfikacji czynności dokonanych przez grupy podatników;
2) potrzebę zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku;
3) potrzebę zapewnienia prawidłowej wymiany informacji dotyczących nowych
środków transportu zgodnie z odrębnymi przepisami.
17. (uchylony)

Art. 42a. Wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją
wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu
towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:
1) opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;
2) klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury
scalonej (CN) albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji
Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii,
podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług niezbędną do:
a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,
b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na
jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;
3) stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi.

Art. 42b. 1. WIS jest wydawana na wniosek:
1) podatnika posiadającego numer identyfikacji podatkowej;
2) podmiotu innego niż wymieniony w pkt 1, dokonującego lub zamierzającego
dokonywać czynności, o których mowa w art. 42a;
3) zamawiającego w rozumieniu ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo
zamówień publicznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1986 i 2215 oraz z 2019 r.
poz. 53, 730 i 1655) – w zakresie mającym wpływ na sposób obliczenia ceny
w związku z udzielanym zamówieniem publicznym.
2. Wniosek o wydanie WIS zawiera:
1) imię i nazwisko lub nazwę wnioskodawcy, jego adres zamieszkania lub adres
siedziby, numer identyfikacji podatkowej lub inny numer umożliwiający
identyfikację wnioskodawcy;
2) imię, nazwisko i adres zamieszkania pełnomocnika wnioskodawcy, jeżeli został
ustanowiony, lub innych osób upoważnionych do kontaktu w sprawie wniosku;
3) określenie przedmiotu wniosku, w tym:
a) szczegółowy opis towaru lub usługi, pozwalający na taką ich identyfikację,
aby dokonać ich klasyfikacji zgodnej z Nomenklaturą scaloną (CN), Polską
Klasyfikacją Wyrobów i Usług lub Polską Klasyfikacją Obiektów
Budowlanych,
b) wskazanie klasyfikacji, według której mają być klasyfikowane towar lub
usługa,
c) wskazanie przepisów ustawy lub przepisów wykonawczych wydanych na
jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w ust. 4;
4) informacje dotyczące opłaty należnej od wniosku.
3. Wnioskodawca, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, we wniosku o wydanie
WIS składa pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań
oświadczenie następującej treści: „Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie
fałszywego oświadczenia oświadczam, że w dniu złożenia wniosku, w zakresie
przedmiotowym wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa
ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta
co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego.”. Treść
oświadczenia zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie
fałszywych zeznań. W razie złożenia fałszywego oświadczenia przepisu art. 42c
ust. 1 nie stosuje się w związku z wydaniem tej WIS.
4. Wniosek o wydanie WIS może zawierać żądanie sklasyfikowania towaru albo
usługi na potrzeby stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych
wydanych na jej podstawie, innych niż dotyczące określenia stawki podatku.
5. Przedmiotem wniosku o wydanie WIS mogą być:
1) towar albo usługa, albo
2) towary lub usługi, które w ocenie wnioskodawcy razem składają się na jedną
czynność podlegającą opodatkowaniu.
6. Do wniosku o wydanie WIS dołącza się potwierdzenie wpłaty opłaty, o której
mowa w art. 42d ust. 1.
7. Do wniosku o wydanie WIS można dołączyć dokumenty odnoszące się do
towaru albo usługi, w szczególności fotografie, plany, schematy, katalogi, atesty,
instrukcje, informacje od producenta lub inne dostępne dokumenty umożliwiające
organowi wydającemu WIS dokonanie właściwej klasyfikacji towaru albo usługi.
8. Na wezwanie organu wydającego WIS wnioskodawca jest obowiązany
do dostarczenia, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, próbki towaru,
w przypadku gdy jest to niezbędne dla dokonania prawidłowej klasyfikacji towaru.
W przypadku niedostarczenia próbki towaru w terminie określonym w wezwaniu
organ wydający WIS wydaje postanowienie o pozostawieniu wniosku o wydanie WIS
bez rozpatrzenia.
9. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór wniosku o wydanie WIS, mając na względzie ujednolicenie
formy składanych wniosków oraz zapewnienie sprawnej obsługi wnioskodawców.

Art. 42c. 1. WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotów, o których mowa
w art. 42b ust. 1, dla których została wydana, w odniesieniu do:
1) towaru będącego przedmiotem dostawy, importu lub wewnątrzwspólnotowego
nabycia dokonanych po dniu, w którym WIS została doręczona;
2) usługi, która została wykonana po dniu, w którym WIS została doręczona;
3) towarów oraz usług, które razem składają się na jedną czynność podlegającą
opodatkowaniu wykonaną po dniu, w którym WIS została doręczona.
2. W przypadku zmiany albo uchylenia WIS i zastosowania się przez podmiot,
na rzecz którego została ona wydana, do WIS przed jej zmianą albo uchyleniem,
przepisy art. 14k–14m Ordynacji podatkowej stosuje się odpowiednio.
3. W przypadku:

1) czynności, o której mowa w art. 42a, dokonanej po dniu, w którym WIS została
zamieszczona w Biuletynie Informacji Publicznej organu wydającego WIS, do
podmiotu innego niż podmiot, o którym mowa w ust. 1,
2) zastosowania na potrzeby podatku klasyfikacji towaru według Nomenklatury
scalonej (CN), określonej dla tego towaru w wiążącej informacji akcyzowej
– przepisy art. 14k–14m Ordynacji podatkowej stosuje się odpowiednio.

Art. 42d. 1. Wniosek o wydanie WIS podlega opłacie w wysokości 40 zł.
2. W przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 5 pkt 2, opłata za wniosek
o wydanie WIS jest ustalana jako iloczyn kwoty określonej w ust. 1 i liczby towarów
oraz usług składających się, w ocenie wnioskodawcy, razem na jedną czynność
podlegającą opodatkowaniu.
3. Opłata za wniosek o wydanie WIS stanowi dochód budżetu państwa.
4. Opłata za wniosek o wydanie WIS podlega zwrotowi:
1) w całości – w przypadku wycofania wniosku;
2) w części przekraczającej należną wysokość – w przypadku uiszczenia jej
w wysokości wyższej od należnej.
5. Zwrotu opłaty za wniosek o wydanie WIS dokonuje się nie później niż
w terminie 30 dni od dnia:
1) wycofania wniosku;
2) zakończenia postępowania w sprawie wydania WIS – w przypadku, o którym
mowa w ust. 4 pkt 2.

Art. 42e. 1. Wnioskodawca jest obowiązany do uiszczenia opłaty z tytułu
przeprowadzonych badań lub analiz, w przypadku gdy rozpatrzenie wniosku
o wydanie WIS wymaga przeprowadzenia badania lub analizy.
2. Badania lub analizy mogą być wykonywane przez laboratoria jednostek
organizacyjnych Krajowej Administracji Skarbowej lub inne akredytowane
laboratoria, Bibliotekę Narodową, a także instytuty naukowe Polskiej Akademii Nauk,
instytuty badawcze lub międzynarodowe instytuty naukowe utworzone na podstawie
odrębnych przepisów, działające na terytorium kraju, dysponujące wyposażeniem
niezbędnym dla danego rodzaju badań lub analiz.
3. Opłata, o której mowa w ust. 1, pobierana za badania lub analizy wykonywane
przez laboratoria jednostek organizacyjnych Krajowej Administracji Skarbowej
stanowi dochód budżetu państwa.
4. Na wezwanie organu wydającego WIS wnioskodawca jest obowiązany do
uiszczenia, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, zaliczki na pokrycie opłaty,
o której mowa w ust. 1. W przypadku nieuiszczenia zaliczki w terminie określonym
w wezwaniu organ wydający WIS wydaje postanowienie o pozostawieniu wniosku
o wydanie WIS bez rozpatrzenia.
5. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, i termin jej uiszczenia są określane
przez organ wydający WIS w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
6. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, powinna odpowiadać rzeczywistym
wydatkom poniesionym z tytułu przeprowadzonych badań lub analiz. W przypadku
gdy badania lub analizy są przeprowadzane przez laboratoria jednostek
organizacyjnych Krajowej Administracji Skarbowej, wysokość opłaty, o której mowa
w ust. 1, powinna odpowiadać ryczałtowym stawkom opłat określonym w przepisach
wydanych na podstawie art. 92 ust. 4 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. – Prawo celne,
jeżeli stawki te zostały określone w tych przepisach.
7. W przypadku gdy kwota zaliczki uiszczonej na pokrycie opłaty, o której mowa
w ust. 1, jest wyższa niż kwota opłaty określona w postanowieniu wydanym na
podstawie ust. 5, a także w przypadku gdy opłata jest nienależna, zwrot kwoty
nienależnej następuje w terminie 30 dni od dnia zakończenia postępowania w sprawie
wydania WIS.

Art. 42f. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, sposób uiszczenia opłaty za wniosek o wydanie WIS i opłaty, o której
mowa w art. 42e ust. 1, mając na względzie zapewnienie sprawnej obsługi
wnioskodawców.

Art. 42g. 1. WIS wydaje się bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż
w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku o wydanie WIS. Do tego terminu
nie wlicza się terminów i okresów, o których mowa w art. 139 § 4 Ordynacji podatkowej.
2. W sprawach dotyczących WIS stosuje się odpowiednio przepisy działu IV
Ordynacji podatkowej, z wyłączeniem rozdziałów 17, 18, 19 i 20.

Art. 42h. 1. WIS wygasa z mocy prawa w przypadku zmiany przepisów prawa
podatkowego w zakresie podatku odnoszących się do towaru albo usługi będących jej
przedmiotem, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami.
Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których
WIS stała się z nimi niezgodna.
2. Szef Krajowej Administracji Skarbowej z urzędu zmienia albo uchyla wydaną
WIS, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, w tym w wyniku wystąpienia przesłanek,
o których mowa w art. 240 § 1 Ordynacji podatkowej.
3. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z urzędu zmienia wydaną WIS,
w przypadku gdy nie jest ona zgodna z przepisami prawa w wyniku:
1) przyjęcia zmiany w Nomenklaturze scalonej (CN);
2) przyjęcia przez Komisję Europejską środków w celu określenia klasyfikacji
taryfowej towarów;
3) utraty zgodności z interpretacją Nomenklatury scalonej (CN) wynikającą z:
a) not wyjaśniających, o których mowa w art. 9 ust. 1 lit. a tiret drugie
rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie
nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy
Celnej,
b) wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej,
c) decyzji klasyfikacyjnych, opinii klasyfikacyjnych lub zmian not
wyjaśniających do Nomenklatury Zharmonizowanego Systemu Oznaczania
i Kodowania Towarów, przyjętej przez organizację ustanowioną na
podstawie Konwencji o utworzeniu Rady Współpracy Celnej, sporządzonej
w Brukseli dnia 15 grudnia 1950 r. (Dz. U. z 1978 r. poz. 43);
4) błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.
4. Szef Krajowej Administracji Skarbowej może przejąć do dalszego
prowadzenia, w drodze postanowienia, wszczęte przez Dyrektora Krajowej Informacji
Skarbowej postępowanie w sprawie zmiany WIS.

Art. 42i. WIS, wraz z wnioskami o ich wydanie, decyzje Szefa Krajowej
Administracji Skarbowej o zmianie albo uchyleniu WIS oraz decyzje Dyrektora
Krajowej Informacji Skarbowej o zmianie WIS, po usunięciu danych identyfikujących
podatnika, zamawiającego i inne podmioty wskazane we wniosku o wydanie WIS oraz danych objętych tajemnicą przedsiębiorstwa, są zamieszczane, bez zbędnej
zwłoki, w Biuletynie Informacji Publicznej Krajowej Informacji Skarbowej.

Ustawa o podatku od towarów i usług art. 42

DODAJ