Art. 18. Organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r.
o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1438, z późn.
zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu
przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy,
dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub
posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Art. 18a. 1. Podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1, nieposiadający siedziby
działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, podlegający obowiązkowi zarejestrowania się
jako podatnik VAT czynny, jest obowiązany ustanowić przedstawiciela podatkowego.
2. Podatnik posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce
prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego innym
niż terytorium kraju może ustanowić przedstawiciela podatkowego.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze
rozporządzenia, przypadki, w których nie ma obowiązku ustanawiania przedstawiciela
podatkowego, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowego rozliczenia
podatku przez podmioty nieposiadające siedziby działalności gospodarczej lub stałego
miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego.

Art. 18b. 1. Przedstawicielem podatkowym może być osoba fizyczna, osoba
prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, jeżeli łącznie
spełnia następujące warunki:
1) posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju;
2) jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, a w przypadku, o którym mowa
w art. 18d ust. 1 – jako podatnik VAT UE;
3) przez ostatnie 24 miesiące nie zalegała z wpłatami poszczególnych podatków
stanowiących dochód budżetu państwa, przekraczającymi odrębnie w każdym
podatku odpowiednio 3% kwoty należnych zobowiązań podatkowych
w poszczególnych podatkach; udział zaległości w kwocie podatku ustala się
w stosunku do kwoty należnych wpłat za okres rozliczeniowy, którego dotyczy zaległość;
4) przez ostatnie 24 miesiące osoba fizyczna będąca podatnikiem, a w przypadku
podatników niebędących osobami fizycznymi – osoba będąca wspólnikiem
spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej, członkiem władz
zarządzających, głównym księgowym, nie została prawomocnie skazana na
podstawie ustawy z dnia 10 września 1999 r. – Kodeks karny skarbowy (Dz. U.
z 2018 r. poz. 1958, z późn. zm.) za popełnienie przestępstwa skarbowego;
5) jest uprawniona do zawodowego wykonywania doradztwa podatkowego zgodnie
z przepisami o doradztwie podatkowym lub do usługowego prowadzenia ksiąg
rachunkowych zgodnie z przepisami o rachunkowości.
2. Wymóg, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się również za spełniony, jeżeli
łącznie spełnione są następujące warunki:
1) podmiot uregulował, wraz z odsetkami za zwłokę, zaległości przekraczające
odrębnie w każdym podatku odpowiednio 3% kwoty należnych zobowiązań
podatkowych w poszczególnych podatkach, w terminie 30 dni od dnia powstania
tych zaległości;
2) uregulowanie zaległości zgodnie z pkt 1 w ostatnich 24 miesiącach nie dotyczyło
więcej niż dwóch okresów rozliczeniowych odrębnie w każdym podatku.
3. Przepisu ust. 1 pkt 5 nie stosuje się do agencji celnej, jeżeli podatnik
ustanawiający ten podmiot przedstawicielem podatkowym dokonuje na terytorium
kraju wyłącznie importu towarów, których miejscem przeznaczenia jest terytorium
państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju i wywóz z terytorium kraju jest
dokonywany przez importera tych towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej
dostawy towarów.
4. Przedstawiciela podatkowego ustanawia się w drodze pisemnej umowy, która
powinna zawierać:
1) nazwy stron umowy oraz ich adresy i dane identyfikacyjne na potrzeby
odpowiednio podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym
charakterze;
2) adres, pod którym będzie prowadzona i przechowywana dokumentacja na
potrzeby podatku;
3) oświadczenie podmiotu, który jest ustanawiany przedstawicielem podatkowym,
o spełnieniu warunków, o których mowa w ust. 1;
4) zakres upoważnienia w przypadku określonym w art. 18c ust. 1 pkt 2;
5) w przypadku, o którym mowa w art. 18d ust. 1, zgodę przedstawiciela
podatkowego na wykonywanie obowiązków i czynności podatnika, dla którego
został ustanowiony, w imieniu własnym i na rzecz tego podatnika.

Art. 18c. 1. Przedstawiciel podatkowy wykonuje w imieniu i na rzecz podatnika,
dla którego został ustanowiony:
1) obowiązki tego podatnika w zakresie rozliczania podatku, w tym w zakresie
sporządzania deklaracji podatkowych oraz informacji podsumowujących,
o których mowa w art. 100 ust. 1, a także w zakresie prowadzenia
i przechowywania dokumentacji, w tym ewidencji, na potrzeby podatku;
2) inne czynności wynikające z przepisów o podatku od towarów i usług, jeżeli
został do tego upoważniony w umowie.
2. Przedstawiciel podatkowy odpowiada solidarnie z podatnikiem za
zobowiązanie podatkowe, które przedstawiciel podatkowy rozlicza w imieniu i na
rzecz tego podatnika.

Art. 18d. 1. W przypadku podatnika, który:
1) dokonuje na terytorium kraju wyłącznie importu towarów, których miejscem
przeznaczenia jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju
i wywóz z terytorium kraju jest dokonywany przez importera tych towarów
w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, oraz
2) nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny
– przedstawiciel podatkowy wykonuje, w imieniu własnym i na rzecz tego podatnika,
obowiązki tego podatnika, o których mowa w art. 18c ust. 1 pkt 1, oraz – jeżeli umowa
tak stanowi – inne czynności tego podatnika, o których mowa w art. 18c ust. 1 pkt 2.
2. Podatnik, o którym mowa w ust. 1, odpowiada solidarnie z przedstawicielem
podatkowym za zobowiązanie podatkowe, które przedstawiciel podatkowy rozlicza
w imieniu własnym na rzecz tego podatnika.

Ustawa o podatku od towarów i usług art. 18

DODAJ