Art. 129. § 1. Czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie
40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie
rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy, z zastrzeżeniem art. 135–138, 143
i 144.
§ 2. W każdym systemie czasu pracy, jeżeli jest to uzasadnione przyczynami
obiektywnymi lub technicznymi lub dotyczącymi organizacji pracy, okres
rozliczeniowy może być przedłużony, nie więcej jednak niż do 12 miesięcy, przy zachowaniu ogólnych zasad dotyczących ochrony bezpieczeństwa i zdrowia pracowników.
§ 3. Rozkład czasu pracy danego pracownika może być sporządzony – w formie
pisemnej lub elektronicznej – na okres krótszy niż okres rozliczeniowy, obejmujący
jednak co najmniej 1 miesiąc. Pracodawca przekazuje pracownikowi rozkład czasu
pracy co najmniej na 1 tydzień przed rozpoczęciem pracy w okresie, na który został
sporządzony ten rozkład.
§ 4. Pracodawca nie ma obowiązku sporządzania rozkładu czasu pracy, jeżeli:
1) rozkład czasu pracy pracownika wynika z prawa pracy, obwieszczenia, o którym
mowa w art. 150 § 1, albo z umowy o pracę;
2) w porozumieniu z pracownikiem ustali czas niezbędny do wykonania
powierzonych zadań, uwzględniając wymiar czasu pracy wynikający z norm
określonych w § 1; w takim przypadku rozkład czasu pracy ustala pracownik;
3) na pisemny wniosek pracownika stosuje do niego rozkłady czasu pracy,
o których mowa w art. 140¹;
4) na pisemny wniosek pracownika ustali mu indywidualny rozkład czasu pracy.
§ 5. Jeżeli w danym miesiącu, ze względu na rozkład czasu pracy w przyjętym
okresie rozliczeniowym, pracownik nie ma obowiązku wykonywania pracy,
przysługuje mu wynagrodzenie w wysokości nie niższej niż minimalne
wynagrodzenie za pracę ustalane na podstawie odrębnych przepisów; w przypadku
pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy wysokość tego
wynagrodzenia ustala się proporcjonalnie do tego wymiaru czasu pracy

Kodeks Pracy art. 129