Art. 179. § 1. Pracodawca zatrudniający pracownicę w ciąży lub karmiącą
dziecko piersią przy pracy wymienionej w przepisach wydanych na podstawie art. 176
§ 2, wzbronionej takiej pracownicy bez względu na stopień narażenia na czynniki
szkodliwe dla zdrowia lub niebezpieczne, jest obowiązany przenieść pracownicę do
innej pracy, a jeżeli jest to niemożliwe, zwolnić ją na czas niezbędny z obowiązku
świadczenia pracy.
§ 2. Pracodawca zatrudniający pracownicę w ciąży lub karmiącą dziecko piersią
przy pozostałych pracach wymienionych w przepisach wydanych na podstawie
art. 176 § 2 jest obowiązany dostosować warunki pracy do wymagań określonych
w tych przepisach lub tak ograniczyć czas pracy, aby wyeliminować zagrożenia dla
zdrowia lub bezpieczeństwa pracownicy. Jeżeli dostosowanie warunków pracy na
dotychczasowym stanowisku pracy lub skrócenie czasu pracy jest niemożliwe lub
niecelowe, pracodawca jest obowiązany przenieść pracownicę do innej pracy,
a w razie braku takiej możliwości zwolnić pracownicę na czas niezbędny z obowiązku
świadczenia pracy.
§ 3. Przepis § 2 stosuje się odpowiednio do pracodawcy w przypadku, gdy
przeciwwskazania zdrowotne do wykonywania dotychczasowej pracy przez
pracownicę w ciąży lub karmiącą dziecko piersią wynikają z orzeczenia lekarskiego.
§ 4. W razie gdy zmiana warunków pracy na dotychczas zajmowanym
stanowisku pracy, skrócenie czasu pracy lub przeniesienie pracownicy do innej pracy
powoduje obniżenie wynagrodzenia, pracownicy przysługuje dodatek wyrównawczy.
§ 5. Pracownica w okresie zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy
zachowuje prawo do dotychczasowego wynagrodzenia.
§ 6. Po ustaniu przyczyn uzasadniających przeniesienie pracownicy do innej
pracy, skrócenie jej czasu pracy lub zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy,
pracodawca jest obowiązany zatrudnić pracownicę przy pracy i w wymiarze czasu
pracy określonych w umowie o pracę.
§ 7. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia,
sposób i tryb wydawania zaświadczeń lekarskich stwierdzających przeciwwskazania
zdrowotne do wykonywania dotychczasowej pracy przez pracownicę w ciąży lub
karmiącą dziecko piersią, uwzględniając zagrożenia dla jej zdrowia lub
bezpieczeństwa występujące w środowisku pracy.

Art. 179¹. § 1. Pracownica, nie później niż 21 dni po porodzie, może złożyć
pisemny wniosek o udzielenie jej, bezpośrednio po urlopie macierzyńskim, urlopu
rodzicielskiego w pełnym wymiarze wynikającym z art. 182^1a § 1.
§ 2. W przypadku złożenia wniosku, o którym mowa w § 1, pracownica może
dzielić się z pracownikiem – ojcem wychowującym dziecko albo ubezpieczonym –
ojcem dziecka korzystaniem z urlopu rodzicielskiego albo pobieraniem zasiłku
macierzyńskiego za okres odpowiadający okresowi tego urlopu, zgodnie z zasadami
określonymi w art. 182^1c § 2 i 4.
§ 3. Przepis § 2 stosuje się odpowiednio do pracownika – ojca wychowującego
dziecko, w przypadku gdy ubezpieczona – matka dziecka złożyła wniosek
o wypłacenie jej zasiłku macierzyńskiego za okres odpowiadający okresowi urlopu
macierzyńskiego i urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze, o którym mowa
w art. 30a ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych
z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.
§ 4. W przypadkach, o których mowa w § 2 i 3, pisemny wniosek dotyczący:
1) rezygnacji z korzystania z urlopu rodzicielskiego w całości albo w części
i powrotu do pracy – składa się pracodawcy w terminie nie krótszym niż 21 dni
przed przystąpieniem do pracy;
2) udzielenia urlopu rodzicielskiego w całości albo w części – składa się
pracodawcy w terminie nie krótszym niż 21 dni przed rozpoczęciem korzystania
z urlopu albo jego części.
§ 5. Pracodawca jest obowiązany uwzględnić wnioski, o których mowa w § 1 i 4.
Do wniosków dołącza się dokumenty określone w przepisach wydanych na podstawie
art. 186^8a.

Art. 179². (uchylony)

Art. 179³. (uchylony)

Art. 179⁴. (uchylony)

Art. 179⁵. (uchylony)

Kodeks Pracy art. 179