Ustawa z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych

art. 1. więcej Art. 1. Ustawa określa:
1) zasady powoływania do zawodowej służby wojskowej;
2) przebieg służby wojskowej żołnierzy zawodowych;
3) podstawowe uprawnienia i obowiązki służbowe żołnierzy zawodowych, w tym
uprawnienia w zakresie działalności publicznej;
4) zasady otrzymywania uposażenia i innych należności pieniężnych przez
żołnierzy zawodowych;
5) zasady zwalniania żołnierzy zawodowych z zawodowej służby wojskowej;
6) przebieg służby wojskowej kandydatów na żołnierzy zawodowych;
7) przebieg służby wojskowej żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy
zawodowych w razie ogłoszenia mobilizacji, stanu wojennego i w czasie wojny.

art. 2. więcej Art. 2. Żołnierzem zawodowym może być osoba posiadająca obywatelstwo
polskie, o nieposzlakowanej opinii, której wierność dla Rzeczypospolitej Polskiej nie
budzi wątpliwości, posiadająca odpowiednie kwalifikacje oraz zdolność fizyczną
i psychiczną do pełnienia zawodowej służby wojskowej.

art. 3. więcej Art. 3. 1. Żołnierze zawodowi są żołnierzami w czynnej służbie wojskowej.
1a. Żołnierze zawodowi pełnią czynną służbę wojskową jako służbę stałą albo
służbę kontraktową.
2. Żołnierze zawodowi pełnią zawodową służbę wojskową dla dobra
Rzeczypospolitej Polskiej. Służba ta wymaga zdyscyplinowania, lojalności
i poświęcenia.
3. Państwo zapewnia żołnierzom zawodowym godne warunki życia,
umożliwiające oddanie się służbie Narodowi i Ojczyźnie, rekompensując
odpowiednio trud, ograniczenia i wyrzeczenia związane z pełnieniem zawodowej
służby wojskowej.

art. 4. więcej Art. 4. 1. Żołnierze zawodowi stanowią kadrę zawodową Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej „Siłami Zbrojnymi”.
2. Kadra zawodowa Sił Zbrojnych dzieli się na:
1) korpus oficerów zawodowych, do którego zalicza się:
a) oficerów młodszych,
b) oficerów starszych,
c) generałów i admirałów;
2) korpus podoficerów zawodowych, do którego zalicza się:
a) podoficerów młodszych,
b) podoficerów,
c) podoficerów starszych;
3) korpus szeregowych zawodowych.
3. Korpusy oficerów zawodowych, podoficerów zawodowych i szeregowych
zawodowych dzielą się na korpusy osobowe. Korpusy osobowe dzielą się na grupy
osobowe, w których występuje podział na specjalności wojskowe.
4. (uchylony)
5. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, tworzy i znosi
korpusy osobowe, ustala ich podział na grupy osobowe i specjalności wojskowe,
zapewniając zaspokojenie potrzeb Sił Zbrojnych.
6. (uchylony)

art. 5. więcej Art. 5. 1. Zdolność fizyczną i psychiczną do pełnienia zawodowej służby
wojskowej ustala wojskowa komisja lekarska, która wydaje w tej sprawie orzeczenie.
Orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej jest decyzją.
1a. Od orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej przysługuje odwołanie do
wojskowej komisji lekarskiej wyższego stopnia.
1b. Członek składu orzekającego wojskowej komisji lekarskiej może zgłosić na
piśmie sprzeciw wobec projektu orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej.
2. Do wojskowej komisji lekarskiej kieruje się:
1) żołnierza zawodowego – z urzędu albo na jego wniosek;
2) żołnierza i inną osobę, która zgłosiła chęć pełnienia zawodowej służby
wojskowej – z urzędu.
3. Do wojskowej komisji lekarskiej kieruje się z urzędu żołnierzy zawodowych:
1) gdy nie wykonują zadań służbowych z powodu choroby trwającej nieprzerwanie
przez trzy miesiące;
2) jeżeli w ich stanie zdrowia nastąpiło pogorszenie uniemożliwiające lub
utrudniające wykonywanie zadań służbowych;
3) gdy ulegli wypadkom pozostającym w związku z pełnieniem zawodowej służby
wojskowej lub u których została stwierdzona choroba powstała w związku ze
szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej;
4) w celu przeprowadzenia okresowych lub okolicznościowych badań lekarskich –
jeżeli zaliczeni zostali do określonych grup osobowych;
5) przed skierowaniem lub wyznaczeniem do pełnienia zawodowej służby
wojskowej poza granicami państwa oraz po powrocie do kraju z wyjątkiem
kierowania lub wyznaczania żołnierzy do pełnienia zawodowej służby
wojskowej poza granicami państwa z przeznaczeniem realizacji zadań na terenie
kontynentu europejskiego oraz Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego
spoza tego kontynentu;
6) jeżeli orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej jest niezbędne w postępowaniu
karnym lub w sprawach o wykroczenia.
7) (uchylony)
3a. Przepisu ust. 3 pkt 1 nie stosuje się do żołnierzy – kobiet ciężarnych.
4. Do wojskowej komisji lekarskiej można skierować z urzędu żołnierza
zawodowego również w innych niż wymienione w ust. 3 przypadkach uzasadnionych
potrzebami Sił Zbrojnych, w tym w szczególności:
1) przed wyznaczeniem na stanowisko służbowe;
2) w związku z przeniesieniem do innego korpusu osobowego albo innej grupy osobowej;
3) przed zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej z przyczyn innych niż ze
względu na stan zdrowia;
4) gdy nie przystąpił w nakazanym terminie do sprawdzianu sprawności fizycznej
lub gdy otrzymał ze sprawdzianu sprawności fizycznej ocenę niedostateczną;
5) w celu sprawdzenia prawidłowości orzekania o jego czasowej niezdolności do
służby z powodu choroby lub prawidłowości wykorzystania zwolnienia
lekarskiego.
5. Do wojskowej komisji lekarskiej kierują:
1) wojskowy komendant uzupełnień – żołnierzy i inne osoby ubiegające się
o powołanie do zawodowej służby wojskowej;
2) dowódca jednostki wojskowej – w przypadkach wymienionych w ust. 2 pkt 1,
a także w pkt 2 w odniesieniu do żołnierzy w czynnej służbie wojskowej, którzy
zgłosili chęć pełnienia zawodowej służby wojskowej, ust. 3 pkt 1–4 oraz
ust. 4 pkt 3–5, a także, po uzgodnieniu z organem właściwym do wyznaczenia
żołnierza zawodowego na stanowisko służbowe, w przypadkach wymienionych
w ust. 3 pkt 5 oraz ust. 4 pkt 1 i 2;
3) sąd, prokurator, komendant jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej
oraz inny organ, przed którym toczy się postępowanie w sprawach
o przestępstwo lub wykroczenie – w przypadku wymienionym w ust. 3 pkt 6;
4) Minister Obrony Narodowej – wszystkich żołnierzy zawodowych.
6. Ustala się następujące kategorie zdolności fizycznej i psychicznej do
zawodowej służby wojskowej:
1) kategoria Z – zdolny do zawodowej służby wojskowej, co oznacza zdolność do
pełnienia zawodowej służby wojskowej oraz służby w charakterze kandydata na
żołnierza zawodowego;
1a) kategoria Z/O – zdolny do zawodowej służby wojskowej z ograniczeniami, co
oznacza ograniczoną zdolność do dalszego pełnienia zawodowej służby
wojskowej w poszczególnych rodzajach Sił Zbrojnych i rodzajach wojsk oraz na
określonych stanowiskach służbowych;
2) kategoria N – trwale lub czasowo niezdolny do zawodowej służby wojskowej
oraz niezdolny do służby w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego.
6a. Żołnierz zawodowy jest obowiązany poddać się badaniom zleconym przez
wojskową komisję lekarską, w tym również badaniom specjalistycznym,
psychologicznym i dodatkowym.
6b. W przypadku gdy przeprowadzone badania i zgromadzona dokumentacja nie
pozwalają na wydanie orzeczenia, żołnierz zawodowy może zostać skierowany na
obserwację w podmiocie leczniczym, jeżeli wyraża na to zgodę.
6c. W przypadku odmowy żołnierza zawodowego poddania się obserwacji
w podmiocie leczniczym, wojskowa komisja lekarska może wydać orzeczenie na
podstawie posiadanych dokumentów i oceny stanu zdrowia żołnierza zawodowego.
7. Orzeczenie o zaliczeniu danego żołnierza lub innej osoby do jednej
z kategorii, o których mowa w ust. 6, właściwe wojskowe komisje lekarskie wydają
na podstawie badania lekarskiego fizycznej i psychicznej zdolności tej osoby do
służby w poszczególnych rodzajach Sił Zbrojnych i rodzajach wojsk oraz na
poszczególnych stanowiskach służbowych, z uwzględnieniem wyników badań
specjalistycznych, a w razie potrzeby również obserwacji w podmiocie leczniczym.
7a. Kategorię Z/O orzeka się w stosunku do żołnierzy zawodowych, którzy
wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej
albo chorobą powstałą w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami
służby wojskowej, doznali stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.
7b. Orzekając o zaliczeniu żołnierza zawodowego do kategorii Z/O właściwe
wojskowe komisje lekarskie uwzględniają zdolność do pełnienia zawodowej służby
wojskowej na stanowisku służbowym wskazanym przez organ właściwy do
wyznaczania na to stanowisko. Stanowisko służbowe wskazuje się w uzgodnieniu
z żołnierzem zawodowym.
8. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw zdrowia, określi, w drodze rozporządzenia:
1) wykaz chorób i ułomności uwzględniany przy orzekaniu o zdolności do
zawodowej służby wojskowej oraz do służby poza granicami państwa wraz ze
wskazaniem kategorii zdolności do zawodowej służby wojskowej;
2) wykaz chorób i ułomności uwzględniany przy orzekaniu o zdolności do
pełnienia służby w poszczególnych rodzajach Sił Zbrojnych i rodzajach wojsk
oraz na poszczególnych stanowiskach służbowych wymagających szczególnych predyspozycji zdrowotnych wraz ze wskazaniem kategorii zdolności do zawodowej służby wojskowej;
3) wykaz chorób i ułomności uwzględniany przy orzekaniu o ograniczonej
zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej w poszczególnych
rodzajach Sił Zbrojnych i rodzajach wojsk oraz na określonych stanowiskach
służbowych wraz ze wskazaniem kategorii zdolności do zawodowej służby wojskowej;
4) właściwość i tryb postępowania wojskowych komisji lekarskich;
5) tryb kierowania do wojskowych komisji lekarskich żołnierzy zawodowych
i osób ubiegających się o powołanie do zawodowej służby wojskowej;
6) szczegółowe warunki orzekania o zdolności do zawodowej służby wojskowej;
7) szczegółowe warunki orzekania o ograniczonej zdolności do zawodowej służby wojskowej;
8) szczegółowe warunki orzekania o zdolności do służby wojskowej poza
granicami państwa;
8a) tryb rozpatrywania sprzeciwów wobec projektów orzeczeń wojskowych komisji
lekarskich oraz uchylania orzeczeń w trybie nadzoru;
9) sposób ustalania związku chorób oraz śmierci ze służbą wojskową;
10) wzór skierowania do wojskowych komisji lekarskich;
11) wzory orzeczeń wydawanych przez wojskowe komisje lekarskie.
9. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 8, Minister Obrony
Narodowej kierować się będzie koniecznością zapewnienia ochrony danych
osobowych w procesie orzeczniczym, a także tym, aby do zawodowej służby wojskowej były powoływane i pełniły ją osoby posiadające stan zdrowia odpowiadający
warunkom zawodowej służby wojskowej uzależnionym od rodzaju Sił Zbrojnych
i rodzaju wojsk oraz od poszczególnych stanowisk służbowych.

Art. 5a. 1. Osobę, która zgłosiła chęć pełnienia zawodowej służby wojskowej,
wojskowy komendant uzupełnień kieruje do wojskowej pracowni psychologicznej
w celu przeprowadzenia badań psychologicznych oraz wydania orzeczenia
psychologicznego o istnieniu lub braku przeciwwskazań do pełnienia tej służby.
1a. W przypadku gdy osobą, o której mowa w ust. 1, jest żołnierz w czynnej
służbie wojskowej, o której mowa w art. 59 ust. 1 pkt 1–6 ustawy z dnia 21 listopada
1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1541 i 2020 oraz z 2020 r. poz. 374 i 2157), czynności wojskowego
komendanta uzupełnień wykonuje dowódca jednostki wojskowej.
2. O skierowaniu osoby, o której mowa w ust. 1, do wojskowej pracowni
psychologicznej wojskowy komendant uzupełnień informuje kierownika tej pracowni.
3. Kierownik wojskowej pracowni psychologicznej informuje wojskowego
komendanta uzupełnień o fakcie niestawienia się osoby, o której mowa w ust. 1, do
wojskowej pracowni psychologicznej.
4. Orzeczenie psychologiczne wojskowej pracowni psychologicznej wydaje
psycholog tej pracowni uprawniony do przeprowadzenia badań psychologicznych.
5. Orzeczenie psychologiczne wojskowej pracowni psychologicznej doręcza się
na piśmie osobie, o której mowa w ust. 1, oraz wojskowemu komendantowi uzupełnień.
6. Od orzeczenia psychologicznego wojskowej pracowni psychologicznej
przysługuje osobie, o której mowa w ust. 1, oraz wojskowemu komendantowi
uzupełnień odwołanie do wojskowej pracowni psychologicznej będącej organem
wyższego stopnia.
7. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb kierowania do wojskowych pracowni psychologicznych oraz sposób i tryb
wydawania orzeczeń psychologicznych,
2) zakres badań psychologicznych, którym jest poddawana osoba, która zgłosiła
chęć pełnienia zawodowej służby wojskowej,
3) tryb odwoływania się od orzeczeń psychologicznych,
4) sposób postępowania z dokumentacją związaną z badaniami psychologicznymi
oraz wzory stosowanych dokumentów i orzeczeń
– mając na uwadze właściwość terytorialną wojskowych pracowni psychologicznych
oraz ich właściwość do wykonywania badań i wydawania orzeczeń w trybie
odwoławczym, a także konieczność zawarcia we wzorze orzeczenia informacji
o możliwości i trybie odwołania od orzeczenia.

art. 6. więcej Art. 6. 1. W rozumieniu ustawy następujące określenia oznaczają:
1) żołnierze zawodowi – żołnierzy pełniących stałą albo kontraktową zawodową
służbę wojskową;
2) potrzeby Sił Zbrojnych – celowość:
a) powołania do zawodowej służby wojskowej,
b) wyznaczenia na stanowisko służbowe,
c) zwolnienia ze stanowiska służbowego,
d) przeniesienia do rezerwy kadrowej lub dyspozycji albo do innego korpusu
osobowego,
e) zwolnienia żołnierza zawodowego z zawodowej służby wojskowej
– w ramach liczby stanowisk w poszczególnych korpusach kadry zawodowej Sił
Zbrojnych;
3) stanowisko służbowe – usytuowanie żołnierza zawodowego w hierarchii
służbowej jednostki organizacyjnej, z określonymi dla tego stanowiska:
a) nazwą,
b) stopniem etatowym, dla którego określono jeden lub kilka stopni
wojskowych,
c) grupą lub grupami uposażenia,
d) korpusem osobowym,
e) grupą osobową,
f) specjalnością wojskową;
4) stopień etatowy – dla danego stanowiska służbowego:
a) szeregowych zawodowych – określone dwa stopnie wojskowe,
b) podoficerów młodszych, podoficerów i podoficerów starszych – określone
po trzy stopnie wojskowe,
c) oficerów zawodowych – określony stopień wojskowy, a w odniesieniu do
oficerów młodszych – określone dwa stopnie wojskowe;
5) wyższe stanowisko służbowe – stanowisko służbowe, którego stopień etatowy
jest wyższy od stopnia etatowego poprzednio zajmowanego stanowiska służbowego;
6) równorzędne stanowisko służbowe – stanowisko służbowe, którego stopień
etatowy jest równy stopniowi etatowemu poprzednio zajmowanego stanowiska
służbowego, a w przypadku oficerów młodszych – stopniowi wojskowemu
posiadanemu przez oficera;
7) (uchylony)
8) (uchylony)
9) (uchylony)
10) (uchylony)
11) (uchylony)
11a) (uchylony)
12) kadencja na stanowisku służbowym – okres pełnienia służby na stanowisku
służbowym przez oficera zawodowego w służbie stałej;
13) kontrakt – pisemną umowę zawartą między osobą zgłaszającą chęć pełnienia
zawodowej służby wojskowej jako służby kontraktowej a organem właściwym
do zawarcia takiej umowy;
14) modele przebiegu służby wojskowej – przewidzianą dla poszczególnych
korpusów kadry zawodowej Sił Zbrojnych kolejność zajmowania
poszczególnych stanowisk służbowych, na podstawie której planuje się rozwój
służbowy żołnierzy zawodowych;
15) sędziowie sądów wojskowych – żołnierzy zawodowych pełniących zawodową
służbę wojskową na stanowiskach sędziów w sądach wojskowych;
16) prokuratorzy do spraw wojskowych – prokuratorów powszechnych jednostek
organizacyjnych prokuratury pełniących czynności w Departamencie do Spraw
Wojskowych w Prokuraturze Krajowej, w wydziałach do spraw wojskowych
prokuratur okręgowych i w działach do spraw wojskowych prokuratur
rejonowych;
17) objęcie stanowiska służbowego – określony w rozkazie dziennym dowódcy
jednostki wojskowej dzień przystąpienia żołnierza zawodowego do
wykonywania obowiązków służbowych na stanowisku służbowym, na które
żołnierz ten został wyznaczony decyzją uprawnionego organu;
18) adres zameldowania – adres miejsca zameldowania żołnierza zawodowego na
pobyt stały;
19) (uchylony)
20) dzieci pozostające na utrzymaniu żołnierza zawodowego – dzieci własne
żołnierza zawodowego, dzieci jego małżonka, dzieci przysposobione i dzieci
przyjęte na wychowanie, do czasu zawarcia przez nie związku małżeńskiego, które:
a) nie przekroczyły osiemnastego roku życia, a w razie uczęszczania do szkoły
lub odbywania studiów w szkole wyższej dwudziestego piątego roku życia, albo
b) stały się całkowicie niezdolne do pracy lub niezdolne do samodzielnej
egzystencji przed osiągnięciem wieku określonego w lit. a;
21) przydział mobilizacyjny – imienne wyznaczenie żołnierza zawodowego lub
żołnierza pełniącego służbę kandydacką na stanowisko służbowe określone
etatem czasu wojennego, zgodnie z wymaganiami kwalifikacyjnymi oraz innymi
predyspozycjami określonymi dla tego stanowiska;
22) droga służbowa – wnoszenie wystąpień (wniosków, skarg, próśb, zażaleń
i pytań) za pośrednictwem kolejnych przełożonych, aż do właściwego, który
sprawę rozpatrzy.
2. Ilekroć w niniejszej ustawie jest mowa o:
1) jednostce wojskowej – należy przez to rozumieć jednostkę organizacyjną Sił
Zbrojnych funkcjonującą na podstawie nadanego przez Ministra Obrony
Narodowej etatu określającego jej strukturę wewnętrzną, liczbę, rodzaje i rangę
wszystkich stanowisk służbowych występujących w tej jednostce, jak również
liczbę i rodzaje uzbrojenia, środków transportu i innego wyposażenia należnego
jednostce, oraz posługującą się pieczęcią urzędową z godłem Rzeczypospolitej
Polskiej i nazwą (numerem) jednostki, a także jednostkę organizacyjną podległą
Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowaną, przedsiębiorstwo
państwowe, dla którego jest on organem założycielskim, oraz komórkę
organizacyjną Ministerstwa Obrony Narodowej;
2) decyzji – należy przez to rozumieć również rozkaz personalny. Decyzje i rozkazy
personalne wydaje się w formie indywidualnej lub zbiorowej. W przypadku
sporządzenia decyzji lub rozkazu personalnego w formie zbiorowej, wyciąg z tej
decyzji lub rozkazu jest z nimi równoznaczny. W przypadkach sporządzenia
decyzji lub rozkazu personalnego albo wyciągu z tej decyzji lub rozkazu
personalnego, ich wydruk wykonany z jednolitej ewidencji, o której mowa
w art. 49a ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej, jest, z wyjątkiem spraw związanych z powołaniem do
zawodowej służby wojskowej lub służby kandydackiej oraz zwolnienia z tych
służb, z nimi równoznaczny;
3) dowódcy jednostki wojskowej – należy przez to rozumieć osobę kierującą lub
dowodzącą jednostką wojskową, w której żołnierz zawodowy zajmuje stanowisko służbowe lub do której został skierowany w ramach pełnienia zawodowej służby wojskowej w rezerwie kadrowej albo w dyspozycji.

art. 7. więcej Art. 7. 1. Przewidziane w ustawie uprawnienia i obowiązki dowódców
jednostek wojskowych w stosunku do żołnierzy zawodowych:
1) pełniących zawodową służbę wojskową w jednostkach organizacyjnych
podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych,
przedsiębiorstwach państwowych, dla których jest on organem założycielskim,
oraz komórkach organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej – przysługuje
odpowiednio dyrektorom (szefom, komendantom, kierownikom, prezesom) tych
jednostek i komórek organizacyjnych;
2) zajmujących stanowiska dowódców jednostek wojskowych (dyrektorów,
szefów, komendantów, kierowników, prezesów) – przysługują ich bezpośrednim przełożonym.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do kierowników instytucji cywilnych,
o których mowa w art. 22 ust. 1.

art. 8. więcej Art. 8. 1. Od decyzji wydanych przez właściwe organy w sprawach określonych
w ustawie żołnierz zawodowy może wnieść odwołanie do organu wyższego stopnia,
na zasadach określonych w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania
administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 256), i, z zastrzeżeniem ust. 2, skargę do
właściwego sądu administracyjnego, na zasadach określonych w ustawie z dnia
30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U.
z 2019 r. poz. 2325).
2. Skarga do właściwego sądu administracyjnego nie może być wniesiona na
decyzje w sprawach:
1) wyznaczenia, przeniesienia i zwolnienia ze stanowiska służbowego oraz
przeniesienia do rezerwy kadrowej lub do dyspozycji;
2) mianowania na stopień wojskowy;
3) przeniesienia do innego korpusu osobowego lub do innej grupy osobowej;
4) skierowania do wykonywania zadań służbowych poza jednostką wojskową.
3. Wystąpienia w sprawach wynikających ze stosunku służbowego, z wyjątkiem
spraw wymienionych w ust. 1 oraz przypadków określonych w ustawie, żołnierz
zawodowy może wnosić tylko drogą służbową.

Art. 8a. 1. Roszczenia wynikające z przepisów ustawy przedawniają się
z upływem trzech lat od dnia, w którym stały się wymagalne.
2. Przerwanie biegu przedawnienia roszczenia następuje na zasadach
określonych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1145 i 1495).

art. 9. więcej Art. 9. 1. Powołanie do zawodowej służby wojskowej następuje:
1) do służby stałej – na czas nieokreślony;
2) do służby kontraktowej – na czas określony w kontrakcie.
2. Powołanie do zawodowej służby wojskowej może nastąpić, jeżeli
przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych.
3. Powołanie do zawodowej służby wojskowej następuje:
1) do służby stałej – w korpusach oficerów zawodowych i podoficerów
zawodowych;
2) do służby kontraktowej – w korpusach oficerów zawodowych, podoficerów
zawodowych i szeregowych zawodowych.
4. Stosunek służbowy żołnierza służby stałej powstaje w drodze powołania na
podstawie dobrowolnego zgłoszenia się do tej służby.
5. Stosunek służbowy żołnierza służby kontraktowej powstaje w drodze
powołania na podstawie kontraktu zawartego między osobą, która dobrowolnie
zgłosiła się do tej służby, a właściwym organem.
6. Termin rozpoczęcia pełnienia zawodowej służby wojskowej oraz stanowisko
służbowe, na jakim będzie pełniona ta służba, określa rozkaz personalny,
a w przypadku żołnierzy kontraktowych – kontrakt, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 3 i 3a.

art. 10. więcej Art. 10. Rozkazy personalne o powołaniu do zawodowej służby wojskowej
wydają, w odniesieniu do stanowisk służbowych:
1) o stopniach etatowych pułkownika (komandora) i generałów (admirałów) –
Minister Obrony Narodowej;
2) w korpusie oficerów zawodowych, o stopniach etatowych niewymienionych
w pkt 1, oraz w korpusach podoficerów zawodowych i szeregowych
zawodowych w jednostkach wojskowych niewymienionych w pkt 3 i 4 –
dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr;
3) w korpusach podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych – Szef
Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Dowódca Generalny Rodzajów Sił
Zbrojnych, Dowódca Operacyjny Rodzajów Sił Zbrojnych, Dowódca Wojsk
Obrony Terytorialnej, Szef Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, Komendant
Główny Żandarmerii Wojskowej i Dowódca Garnizonu Warszawa, w
podległych jednostkach wojskowych;
4) w korpusie szeregowych zawodowych – dowódca jednostki wojskowej
zajmujący stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia etatowego co
najmniej pułkownika (komandora), w podległych jednostkach wojskowych.

art. 11. więcej Art. 11. 1. Do służby stałej w korpusie oficerów zawodowych powołuje się
żołnierza służby kandydackiej po ukończeniu studiów w uczelni wojskowej oraz
osobę, o której mowa w art. 124a ust. 1 pkt 2, mianowanych na stopień wojskowy
podporucznika (podporucznika marynarki), po uzyskaniu przez niego tytułu
zawodowego magistra lub równorzędnego.
2. Do służby stałej można powołać:
1) w korpusie oficerów zawodowych:
a) oficera służby kontraktowej, który posiada tytuł zawodowy magistra lub
równorzędny, stopień wojskowy równy lub bezpośrednio niższy od stopnia
etatowego stanowiska służbowego, na jakie ma być wyznaczony, a w przypadku gdy stanowisko etatowe jest określone dwoma stopniami
wojskowymi posiada stopień wojskowy równy lub bezpośrednio niższy od
stopnia wojskowego, do którego ma być zaszeregowany po powołaniu do
służby stałej, oraz posiada co najmniej dobrą ogólną ocenę w ostatniej opinii służbowej,
b) oficera rezerwy, który spełnia łącznie następujące warunki:
– posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny,
– posiada stopień wojskowy równy lub bezpośrednio niższy od stopnia
etatowego stanowiska służbowego, na jakie ma być wyznaczony,
a w przypadku gdy stanowisko etatowe jest określone dwoma stopniami
wojskowymi posiada stopień wojskowy równy lub bezpośrednio niższy
od stopnia wojskowego, do którego ma być zaszeregowany po
powołaniu do zawodowej służby wojskowej,
– pełnił przed zwolnieniem ze służby i przeniesieniem do rezerwy stałą
lub kontraktową zawodową służbę wojskową;
2) w korpusie podoficerów zawodowych:
a) podoficera służby kontraktowej, który posiada stopień wojskowy równy lub
bezpośrednio niższy od stopnia wojskowego stanowiska etatowego, do
którego ma być zaszeregowany po powołaniu do służby stałej, oraz co
najmniej dobrą ogólną ocenę w ostatniej opinii służbowej,
b) podoficera rezerwy, który spełnia łącznie następujące warunki:
– posiada wykształcenie średnie lub średnie branżowe,
– posiada stopień wojskowy równy lub bezpośrednio niższy od stopnia
wojskowego stanowiska etatowego, do którego ma być zaszeregowany
po powołaniu do zawodowej służby wojskowej,
– pełnił przed zwolnieniem ze służby i przeniesieniem do rezerwy stałą
lub kontraktową zawodową służbę wojskową.

art. 12. więcej Art. 12. 1. Do służby kontraktowej powołuje się:
1) w korpusie oficerów zawodowych – żołnierza służby kandydackiej,
posiadającego tytuł zawodowy magistra lub równorzędny, mianowanego na
stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki), po ukończeniu
szkolenia w uczelni wojskowej;
2) w korpusie podoficerów zawodowych – żołnierza służby kandydackiej,
posiadającego wykształcenie średnie lub średnie branżowe, mianowanego na
stopień wojskowy kaprala (mata), po ukończeniu przez niego nauki w szkole
podoficerskiej;
3) w korpusie szeregowych zawodowych – żołnierza służby kandydackiej,
posiadającego wykształcenie gimnazjalne, zasadnicze zawodowe lub zasadnicze
branżowe, po odbyciu przez niego szkolenia wojskowego w ośrodku szkolenia.
2. Do służby kontraktowej można powołać:
1) w korpusie oficerów zawodowych – oficera rezerwy, który posiada tytuł
zawodowy magistra lub równorzędny oraz stopień wojskowy równy lub
bezpośrednio niższy od stopnia etatowego stanowiska służbowego, na jakie ma
być wyznaczony, a w przypadku gdy stanowisko etatowe jest określone dwoma
stopniami wojskowymi posiada stopień wojskowy równy lub bezpośrednio
niższy od stopnia wojskowego, do którego ma być zaszeregowany po powołaniu
do zawodowej służby wojskowej;
2) w korpusie podoficerów zawodowych – podoficera rezerwy, który posiada
wykształcenie średnie lub średnie branżowe oraz stopień wojskowy równy lub
bezpośrednio niższy od stopnia wojskowego stanowiska etatowego, do którego
ma być zaszeregowany po powołaniu do zawodowej służby wojskowej;
3) w korpusie szeregowych zawodowych – żołnierza rezerwy, który odbył czynną
służbę wojskową oraz posiada wykształcenie gimnazjalne, zasadnicze zawodowe
lub zasadnicze branżowe i posiada przygotowanie zawodowe lub kwalifikacje
albo umiejętności przydatne w korpusie osobowym, w jakim ma pełnić
zawodową służbę wojskową, oraz stopień wojskowy szeregowego (marynarza)
lub starszego szeregowego (starszego marynarza).
3. Jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych, do służby kontraktowej
można również powołać żołnierza w czynnej służbie wojskowej, o którym mowa
w art. 5a ust. 1a, w ostatnim dniu tej służby. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

art. 13. więcej Art. 13. 1. (uchylony)
2. Powołanie żołnierza do służby kontraktowej może nastąpić jednorazowo na
okres od dwóch do sześciu lat.
3. Pierwszy kontrakt na pełnienie służby kontraktowej zawiera się na okres
dwóch lat.

art. 14. więcej Art. 14. 1. Właściwym do zawierania kontraktów na pełnienie służby
kontraktowej jest organ uprawniony do wyznaczenia żołnierza na stanowisko
służbowe, na którym żołnierz będzie pełnił zawodową służbę wojskową.
2. Organ właściwy do wyznaczenia żołnierza służby kontraktowej na pierwsze
stanowisko służbowe w korpusie kadry zawodowej Sił Zbrojnych sporządza dla celów
ewidencyjnych rozkaz personalny o wyznaczeniu na to stanowisko, a następnie
w kontrakcie zamieszcza nazwę tego stanowiska.
3. Wyznaczenie żołnierza służby kontraktowej na inne niż określone
w kontrakcie stanowisko służbowe nie wymaga sporządzenia aneksu do kontraktu,
o ile żołnierz wyrazi zgodę na objęcie tego stanowiska.
3a. Zgoda, o której mowa w ust. 3, nie jest wymagana, gdy wyznaczenie
żołnierza służby kontraktowej na inne niż określone w kontrakcie stanowisko
służbowe następuje z przyczyn, o których mowa w art. 45 ust. 1 pkt 1, 2 i 4.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, właściwy organ wydaje rozkaz
personalny o wyznaczeniu żołnierza na nowe stanowisko służbowe.

art. 15. więcej Art. 15. 1. Żołnierz służby kontraktowej najpóźniej na trzy miesiące przed
dniem upływu okresu, na jaki został zawarty kontrakt, może wystąpić z wnioskiem
o zawarcie kolejnego kontraktu lub powołanie do służby stałej.
2. Z inicjatywą zawarcia kolejnego kontraktu albo powołania do służby stałej
może wystąpić również dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz służby
kontraktowej pełni kontraktową służbę wojskową.
3. Warunkiem zawarcia kolejnego kontraktu z żołnierzem jest posiadanie przez
niego ogólnej oceny co najmniej dobrej w ostatniej opinii służbowej.

art. 16. więcej Art. 16. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe warunki, tryb i sposób powoływania do zawodowej służby
wojskowej oraz nadawania pierwszych stopni wojskowych osobom, o których
mowa w art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1, oraz nadawania stopni wojskowych w przypadku powołania do zawodowej służby wojskowej żołnierza posiadającego
bezpośrednio niższy stopień od stopnia etatowego stanowiska służbowego, na
jakie ma być wyznaczony po powołaniu do zawodowej służby wojskowej;
2) szczegółowy tryb zawierania kontraktu i wzór kontraktu.
Rozporządzenie powinno zapewniać sprawność procesu powoływania i ustalania
w jego toku przydatności do zawodowej służby wojskowej osób ubiegających się
o powołanie do tej służby. Wzór kontraktu powinien zawierać w szczególności
oznaczenie stron, datę i miejsce podpisania kontraktu, określenie dnia rozpoczęcia
służby kontraktowej oraz dnia, do którego kontrakt obowiązuje, określenie pierwszego
stanowiska służbowego i stopnia wojskowego, oświadczenie żołnierza lub innej osoby
powoływanej do kontraktowej służby wojskowej, że znane są im zasady pełnienia tej
służby i podpisy stron.

art. 17. więcej Art. 17. 1. Przepisów art. 9, art. 11 ust. 1 i art. 12–15 nie stosuje się w przypadku
powołania do zawodowej służby wojskowej sędziów w sądach wojskowych.
2. Powołanie do zawodowej służby wojskowej sędziów w sądach wojskowych
reguluje ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. – Prawo o ustroju sądów wojskowych
(Dz. U. z 2019 r. poz. 2216 oraz z 2020 r. poz. 190).

Art. 17a. 1. Osobę posiadającą stopień policyjny, Straży Granicznej, Biura
Ochrony Rządu, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby
Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby
Wywiadu Wojskowego, Służby Kontrwywiadu Wojskowego lub Urzędu Ochrony
Państwa, jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych, można powołać do służby
kontraktowej, a w szczególnie uzasadnionych przypadkach, za zgodą Ministra Obrony
Narodowej, do służby stałej, na stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia
wojskowego równorzędnego ze stopniem posiadanym w odpowiedniej służbie.
2. Osobę, o której mowa w ust. 1, powołaną do zawodowej służby wojskowej
mianuje się na odpowiedni stopień wojskowy na zasadach określonych w art. 32.
Mianowanie następuje z dniem objęcia stanowiska służbowego.
3. Przed objęciem stanowiska służbowego żołnierz powołany w trybie ust. 1
i 2 składa przysięgę wojskową oraz może być poddany szkoleniu wojskowemu.
4. Okresy służby w formacjach, o których mowa w ust. 1, zalicza się do okresów,
od których są uzależnione uprawnienia wymienione w art. 62 ust. 4 i art. 80 ust. 1 pkt 3.
5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, jakie stopnie policyjne,
Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Służby Ochrony Państwa, Państwowej
Straży Pożarnej, Służby Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
Agencji Wywiadu, Służby Wywiadu Wojskowego, Służby Kontrwywiadu
Wojskowego lub Urzędu Ochrony Państwa odpowiadają poszczególnym stopniom
wojskowym. Rozporządzenie powinno uwzględniać równorzędność pierwszych stopni w poszczególnych korpusach.

art. 18. więcej Art. 18. 1. Pracownik powołany do zawodowej służby wojskowej zachowuje
prawo do ostatnio pobieranego wynagrodzenia od pracodawcy do końca miesiąca
kalendarzowego, w którym jest obowiązany stawić się do pełnienia tej służby.
2. Stosunek pracy z pracownikiem powołanym do zawodowej służby wojskowej
wygasa z dniem stawienia się do tej służby.

art. 19. więcej Art. 19. 1. Żołnierz zawodowy pełni zawodową służbę wojskową:
1) na stanowisku służbowym w jednostce wojskowej, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 1
i art. 24 ust. 1;
2) w rezerwie kadrowej;
3) w dyspozycji.
2. (uchylony)

art. 20. więcej Art. 20. 1. Żołnierz zawodowy zwolniony z dotychczas zajmowanego
stanowiska służbowego może być przeniesiony do rezerwy kadrowej organu
określonego w ust. 3, jeżeli przewiduje się wyznaczenie go na inne stanowisko
służbowe.
1a. Jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych, żołnierz zawodowy
w służbie stałej może być przeniesiony do rezerwy kadrowej w związku z podjęciem
przez niego pracy poza granicami państwa w strukturach organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych strukturach wojskowych, na podstawie umowy
zawartej między tym żołnierzem a taką organizacją.
2. Okres pozostawania żołnierza zawodowego w rezerwie kadrowej nie może
być jednorazowo dłuższy niż dwa lata dla żołnierza służby stałej i sześć miesięcy dla
żołnierza służby kontraktowej.
3. Organem wojskowym właściwym do przeniesienia żołnierza zawodowego do
rezerwy kadrowej jest:
1) Minister Obrony Narodowej – w przypadku żołnierza zawodowego zwolnionego
ze stanowiska służbowego przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Prezesa
Rady Ministrów i Ministra Obrony Narodowej oraz w przypadku, o którym
mowa w ust. 1a;
2) dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw
kadr – w pozostałych przypadkach.
4. Jeżeli przeniesienie do rezerwy kadrowej następuje w związku:
1) ze skierowaniem żołnierza zawodowego na studia, kursy i szkolenie, czas
pozostawania w rezerwie kadrowej obejmuje okres tych studiów oraz kursów
i szkoleń;
2) z podjęciem przez żołnierza zawodowego pracy, o której mowa w ust. 1a, czas
pozostawania w rezerwie kadrowej nie może być dłuższy niż sześć lat w okresie
zawodowej służby wojskowej;
3) z udzieleniem żołnierzowi zawodowemu urlopu wychowawczego, o którym
mowa w art. 65a ust. 5, czas pozostawania w rezerwie kadrowej nie może być
dłuższy od udzielonego urlopu wychowawczego, a w odniesieniu do żołnierza
zawodowego służby kontraktowej nie dłuższy również niż okres na jaki został
zawarty kontrakt.
5. W przypadku przeniesienia żołnierza zawodowego do rezerwy kadrowej na
podstawie ust. 1a żołnierz zawodowy:
1) nie wykonuje zadań służbowych;
2) nie otrzymuje uposażenia i innych należności pieniężnych oraz nie nabywa
prawa do świadczeń w naturze, z wyjątkiem należności i świadczeń, o których
mowa w art. 83, 85 i 94–101, oraz świadczeń w naturze, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 50 ust. 3;
3) nie nabywa prawa do urlopu wypoczynkowego i dodatkowego urlopu
wypoczynkowego za ten okres.

art. 21. więcej Art. 21. 1. Żołnierz zawodowy, w stosunku do którego została wydana decyzja
o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, może być na okres do dnia zwolnienia
z tej służby przeniesiony do dyspozycji.
2. Żołnierza zawodowego z dniem przeniesienia do dyspozycji zwalnia się
z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego.
3. Organem uprawnionym do przeniesienia żołnierza zawodowego do
dyspozycji jest organ, który wydał decyzję o zwolnieniu żołnierza z zawodowej
służby wojskowej, pozostawiając tego żołnierza na zaopatrzeniu w dotychczasowej
lub innej jednostce wojskowej.
4. Żołnierza zawodowego przeniesionego do dyspozycji właściwy dowódca
może zwolnić z wykonywania zadań służbowych.

art. 22. więcej Art. 22. 1. Żołnierz zawodowy, za jego pisemną zgodą, może pełnić zawodową
służbę wojskową na stanowiskach służbowych w:
1) Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz w Służbie Wywiadu Wojskowego,
2) Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Kancelarii Prezesa Rady
Ministrów, Biurze Bezpieczeństwa Narodowego, Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Agencji Wywiadu oraz powszechnej jednostce organizacyjnej prokuratury,
3) innych instytucjach i podmiotach realizujących szczególne zadania na rzecz
obronności i bezpieczeństwa Państwa
– zwanych dalej „instytucjami cywilnymi”.
1a. Zgoda żołnierza zawodowego na pełnienie służby na stanowisku służbowym
prokuratora do spraw wojskowych albo w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego nie
jest wymagana.
2. Stanowiska służbowe, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, ujmuje się
w wykazie prowadzonym przez Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.
3. Żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, wyznacza się na
stanowisko służbowe na zasadach i w trybie określonym w ustawie z dnia 9 czerwca
2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego
(Dz. U. z 2019 r. poz. 687).
4. Żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, wyznacza na
wskazane stanowisko służbowe kierownik instytucji cywilnej lub inny uprawniony
organ, w formie przewidzianej dla tego stanowiska.
5. Żołnierzowi zawodowemu pełniącemu zawodową służbę wojskową
w instytucji cywilnej, o której mowa w ust. 1 przysługują uprawnienia i świadczenia,
w tym uposażenie i inne należności pieniężne, określone w przepisach dla żołnierzy
zawodowych pełniących służbę w jednostkach wojskowych, z zastrzeżeniem ust. 6 i 7.
6. Uprawnienia i obowiązki żołnierzy wyznaczonych na stanowiska służbowe
w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego i Służbie Wywiadu Wojskowego określa
również ustawa z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz
Służbie Wywiadu Wojskowego.
7. Do żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową
w instytucjach cywilnych, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, stosuje się odpowiednio obowiązujące na zajmowanych przez nich stanowiskach służbowych przepisy prawa
pracy lub przepisy dotyczące stosunku służbowego, odnoszące się do obowiązków
pracodawcy i pracownika, regulaminów pracy, wyróżnień niezwiązanych
z przebiegiem zawodowej służby wojskowej, odpowiedzialności materialnej
pracowników, rozkładu czasu pracy oraz bezpieczeństwa i higieny pracy, jak również
tworzenia funduszu nagród, a także przyznawania nagród innych niż wynikające
z przepisów ustawy z dnia 9 października 2009 r. o dyscyplinie wojskowej (Dz. U. z
2019 r. poz. 1508 i 2020).
7a. Do prokuratorów do spraw wojskowych będących żołnierzami zawodowymi
stosuje się również przepisy ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. – Prawo o prokuraturze
(Dz. U. z 2019 r. poz. 740 oraz z 2020 r. poz. 190).
8. Minister Obrony Narodowej sprawuje nadzór w zakresie pełnienia czynnej
służby wojskowej nad żołnierzem zawodowym, o którym mowa w ust. 1.
9. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) organy wyznaczające na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych
i odwołujące z tych stanowisk, z wyłączeniem stanowisk służbowych
prokuratorów do spraw wojskowych;
2) szczegółowy tryb postępowania przy wyznaczaniu żołnierzy zawodowych na
stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych, o których mowa w ust. 1 pkt 2
i 3, i odwoływania z tych stanowisk;
3) tryb postępowania przy kierowaniu żołnierzy zawodowych w celu wyznaczenia
na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych, o których mowa w ust. 1
pkt 1, i odwoływania ich z tej służby;
4) sposób wykonywania przez Ministra Obrony Narodowej nadzoru, o którym
mowa w ust. 8;
5) warunki i tryb opiniowania żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę
wojskową w instytucjach cywilnych, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, a także
przełożonych uprawnionych do sporządzenia opinii, z wyłączeniem opiniowania
prokuratorów do spraw wojskowych oraz określenia przełożonych prokuratorów
wojskowych uprawnionych do sporządzania opinii.
10. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 9, powinno w szczególności określić
dane, jakie powinien zawierać wniosek o wyznaczenie żołnierza zawodowego na
stanowisko służbowe w instytucji cywilnej, czynności realizowane przez organy wyznaczające na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych i odwołujące z tych stanowisk, jak również czynności realizowane przez organy przy kierowaniu do służby w celu wyznaczenia na stanowisko służbowe w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego i Służbie Wywiadu Wojskowego oraz odwoływania z tej służby, a także wskazywać
zagadnienia podlegające nadzorowi wykonywanemu przez Ministra Obrony
Narodowej, jak również formę sprawowania nadzoru oraz uwzględniać specyfikę
służby w instytucjach cywilnych przy opiniowaniu służbowym żołnierzy
zawodowych wyznaczonych na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych.

Art. 22a. Żołnierz zawodowy może pełnić zawodową służbę wojskową na
stanowiskach służbowych w spółkach kapitałowych wykonujących działalność
leczniczą, utworzonych przez Ministra Obrony Narodowej oraz w podmiotach
leczniczych niebędących przedsiębiorcami, dla których Minister Obrony Narodowej
jest podmiotem tworzącym w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej.

art. 23. więcej Art. 23. Tryb postępowania i warunki, których spełnienie jest wymagane przy
wyznaczaniu żołnierzy zawodowych na stanowiska sędziów w sądach wojskowych
oraz stanowiska prokuratorów do spraw wojskowych i odwoływaniu z tych stanowisk
określają przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. – Prawo o ustroju sądów
wojskowych oraz ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. – Prawo o prokuraturze.

art. 24. więcej Art. 24. 1. Żołnierz zawodowy może być wyznaczony lub skierowany do
pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa.
2. Do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa wyznacza:
1) Minister Obrony Narodowej – żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe
o stopniach etatowych od stopnia pułkownika (komandora) do stopnia generała
(admirała) oraz na które wyznacza na podstawie przepisów odrębnych ustaw;
2) dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw
kadr – pozostałych żołnierzy zawodowych.
3. Do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa kieruje
Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.
4. W czasie pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa
żołnierz zawodowy podlega organowi, który wyznaczył lub skierował go do tej służby,
albo organowi wskazanemu przez Ministra Obrony Narodowej w przepisach określających bezpośrednie podporządkowanie jednostek organizacyjnych. Podczas
wykonywania zadań służbowych poza granicami państwa żołnierz zawodowy może
podlegać odpowiednio, w zależności od miejsca pełnienia zawodowej służby wojskowej:
1) przełożonemu kierującemu działalnością misji organizacji międzynarodowej lub
sił wielonarodowych;
2) kierownikowi placówki zagranicznej, w której został wyznaczony do pełnienia
zawodowej służby wojskowej;
3) polskiemu przedstawicielowi wojskowemu – w przypadku pełnienia służby na
stanowisku w polskim przedstawicielstwie wojskowym przy organizacji
międzynarodowej lub przy międzynarodowej strukturze wojskowej, przy siłach
zbrojnych albo przy innych strukturach obronnych państw obcych;
4) przełożonemu określonemu przez organizację międzynarodową albo
międzynarodową strukturę wojskową – w przypadku pełnienia służby na
stanowisku bezpośrednio w strukturach organizacji międzynarodowych albo
międzynarodowych strukturach wojskowych, a w sprawach narodowych –
starszemu oficerowi narodowemu;
5) przełożonemu określonemu przez właściwy organ sił zbrojnych albo innych
struktur obronnych państwa obcego – przy którego siłach lub strukturach żołnierz
pełni służbę wojskową.
5. Żołnierzom zawodowym wyznaczonym do pełnienia zawodowej służby
wojskowej poza granicami państwa przysługują w szczególności następujące
uprawnienia i świadczenia:
1) prawo przebywania w miejscu pełnienia służby wraz z małżonkiem i dziećmi;
2) prawo do nieodpłatnego zakwaterowania w lokalu mieszkalnym, wraz
z niezbędnym umeblowaniem i wyposażeniem albo prawo do równoważnika
pieniężnego na wynajęcie lokalu mieszkalnego, odpowiednio do zajmowanego
stanowiska służbowego oraz liczby uprawnionych i przesiedlonych członków rodziny;
3) prawo do ryczałtu na pokrycie niektórych świadczeń związanych
z użytkowaniem lokalu mieszkalnego;
4) zwrot opłat związanych z nauką dzieci w szkole podstawowej i
ponadpodstawowej;
5) zwrot niezbędnych, udokumentowanych kosztów leczenia w państwie, w którym
pełni służbę, oraz kosztów leczenia uprawnionych i przesiedlonych członków
rodziny.
6. Niezależnie od świadczeń, o których mowa w ust. 5, żołnierzom zawodowym
udającym się poza granice państwa w celu objęcia stanowiska służbowego oraz
żołnierzom pełniącym służbę poza granicami państwa wyznaczonym na kolejne
stanowisko za granicą w innym państwie niż dotychczas, a także żołnierzom
powracającym do kraju po zakończeniu pełnienia służby poza granicami państwa
przysługuje zwrot kosztów:
1) podróży żołnierza i przebywających z nim członków rodziny;
2) przewozu rzeczy osobistego użytku i przedmiotów gospodarstwa domowego;
3) przejazdu do miejsca pełnienia służby za granicą i z powrotem do kraju
członków rodziny nieprzebywających z nim za granicą:
a) raz na dwa lata, jeżeli członek rodziny żołnierza nie przesiedlał się za
granicę do miejsca pełnienia służby żołnierza,
b) jeden raz, jeżeli członek rodziny przebywał z żołnierzem za granicą
i żołnierzowi pokryto koszty jego podróży, po upływie nie mniej niż
jednego roku po przesiedleniu.
7. Żołnierzom zawodowym skierowanym do pełnienia zawodowej służby
wojskowej poza granicami państwa przysługują, w szczególności, następujące
uprawnienia i świadczenia:
1) bezpłatne zakwaterowanie i wyżywienie;
2) bezpłatne świadczenia zdrowotne oraz bezpłatne zaopatrzenie w produkty
lecznicze i wyroby medyczne, oraz wyposażenie wyrobów medycznych,
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych
(Dz. U. z 2020 r. poz. 186);
3) bezpłatny przewóz:
a) z kraju do miejsca pełnienia służby i z powrotem, w związku
z rozpoczęciem i zakończeniem pełnienia służby poza granicami państwa,
b) z miejsca pełnienia służby do kraju i z powrotem, w razie śmierci członka
najbliższej rodziny;
4) (uchylony)
5) indywidualne i zbiorowe ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych
wypadków zaistniałych w czasie pełnienia służby poza granicami państwa,
wskutek których nastąpiło uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia lub śmierć
żołnierza.
8. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) przypadki, w których następuje wyznaczenie, a w których skierowanie do
pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa,
z uwzględnieniem jednostek lub struktur organizacyjnych, w których następuje
wyznaczenie do pełnienia służby wojskowej, oraz charakteru służby wojskowej
poza granicami państwa;
2) szczegółowy tryb postępowania przy wyznaczaniu lub kierowaniu żołnierzy
zawodowych do pełnienia służby poza granicami państwa, a także odwoływania
do kraju z tej służby, mając na uwadze konieczność uzyskania przez kandydata
orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań zdrowotnych do
pełnienia tej służby oraz odpowiedniego poświadczenia bezpieczeństwa, zgodnie
z przepisami o ochronie informacji niejawnych;
3) warunki pełnienia przez żołnierzy służby poza granicami państwa,
z uwzględnieniem podległości, o której mowa w ust. 4;
4) warunki przyznawania świadczeń żołnierzom wyznaczonym lub skierowanym
do pełnienia służby poza granicami państwa oraz świadczeń przysługujących
żołnierzom w związku z wyznaczeniem lub skierowaniem do pełnienia
zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa, mając na uwadze
świadczenia przysługujące członkom rodzin żołnierzy przebywającym z nimi za
granicą, z uwzględnieniem specyfiki wykonywanych zadań, zagrożeń dla
zdrowia lub życia tych żołnierzy, a także istniejących w danym państwie
warunków miejscowych, jak również zachowanie wszystkich uprawnień
i świadczeń, jakie przysługują na podstawie przepisów obowiązujących wobec
żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową w kraju, oraz uwzględniając
powstałe w tym czasie zmiany mające wpływ na te uprawnienia, z wyjątkiem
świadczeń określonych w art. 68 ust. 1 i 2.

art. 25. więcej Art. 25. 1. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy jest
wyznaczony na stanowisko służbowe, może dodatkowo powierzyć żołnierzowi czasowe pełnienie obowiązków służbowych w tej jednostce na stanowisku nieobsadzonym lub obsadzonym, na którym wyznaczony żołnierz czasowo nie wykonuje zadań służbowych. Nie dotyczy to sędziów sądów wojskowych i prokuratorów do
spraw wojskowych.
1a. Minister Obrony Narodowej w przypadkach, o których mowa w ust. 1, może,
uwzględniając potrzeby Sił Zbrojnych, powierzyć także żołnierzowi zawodowemu
pozostającemu w rezerwie kadrowej lub w dyspozycji czasowe pełnienie obowiązków
służbowych w każdej jednostce wojskowej. Nie dotyczy to sędziów sądów
wojskowych i prokuratorów do spraw wojskowych.
2. Okres, o którym mowa w ust. 1, nie może być jednorazowo dłuższy niż
piętnaście miesięcy.
3. W wyjątkowych przypadkach podoficerowi zawodowemu można dodatkowo
powierzyć czasowe pełnienie obowiązków służbowych na stanowisku służbowym
przewidzianym dla oficera zawodowego zaszeregowanym do stopnia etatowego
kapitana (kapitana marynarki) włącznie, jeżeli nie wiąże się z tym powierzeniem
stosunek przełożeństwa nad oficerami.
4. Żołnierza zawodowego, któremu dodatkowo powierzono czasowe pełnienie
obowiązków służbowych na innym stanowisku służbowym, nie zwalnia się ze
stanowiska dotychczas zajmowanego.
5. Przepisy ust. 1–4 mają zastosowanie również w przypadku czasowego
powierzenia żołnierzowi zawodowemu obowiązków pracownika wojska, z tym że
w takim przypadku okres, o którym mowa w ust. 2, nie może być jednorazowo
dłuższy niż sześć miesięcy.

Art. 25a. 1. Żołnierzom zawodowym będącym nauczycielami akademickimi
mogą być powierzane funkcje organu jednoosobowego uczelni wojskowej lub jego
zastępcy albo kierownika jednostki organizacyjnej tej uczelni lub jego zastępcy.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do żołnierzy zawodowych pełniących
służbę w instytutach badawczych.

art. 26. więcej Art. 26. 1. Żołnierz zawodowy podlega corocznemu opiniowaniu służbowemu.
2. Opiniowanie służbowe przeprowadza się w okresie od dnia 15 sierpnia do dnia
15 października.
3. Opiniowaniem służbowym obejmuje się również żołnierza zawodowego
skierowanego do pełnienia służby poza granicami państwa – za okres pełnienia tej
służby. Opinię tę uwzględnia się przy opiniowaniu, o którym mowa w ust. 1.
4. Żołnierz zawodowy wyznaczony na stanowisko służbowe poza granicami
państwa podlega opiniowaniu służbowemu według trybu obowiązującego w miejscu
pełnienia służby.
5. Opiniowanie służbowe żołnierza zawodowego ma:
1) ocenić jego wywiązywanie się z obowiązków na stanowisku służbowym;
2) oceniać jego kompetencje i predyspozycje;
3) wyznaczać kierunki rozwoju zawodowego i określać potrzeby szkoleniowe
opiniowanego żołnierza.
6. Opinię służbową sporządza osobiście bezpośredni przełożony żołnierza
zawodowego. Przy ocenie predyspozycji przełożony sporządzający tę opinię może
zasięgnąć opinii psychologa jednostki wojskowej.
7. Na podstawie ocen, o których mowa w ust. 5, bezpośredni przełożony
wystawia ogólną ocenę opiniowanego żołnierza zawodowego, wyrażoną przy
zastosowaniu następującej skali ocen:
1) wzorowa (6);
2) bardzo dobra (5);
3) dobra (4);
4) dostateczna (3);
5) niedostateczna (2).
8. W przypadku uzyskania przez opiniowanego żołnierza zawodowego oceny
niedostatecznej ze sprawdzianu sprawności fizycznej lub nieprzystąpienia do tego
sprawdzianu, chyba że został zwolniony ze sprawdzianu na podstawie art. 50a ust. 3,
ocena ogólna nie może być wyższa niż dostateczna.
9. Przełożony jest obowiązany doręczyć, za pokwitowaniem, potwierdzoną
kopię opinii służbowej żołnierzowi zawodowemu, którego ona dotyczy, w terminie
czternastu dni od dnia jej sporządzenia. W opinii służbowej zamieszcza się pouczenie
o przysługującym żołnierzowi zawodowemu prawie wniesienia odwołania od opinii.
10. W przypadku odmowy przyjęcia opinii służbowej przez opiniowanego
żołnierza zawodowego na równi z doręczeniem, o którym mowa w ust. 9, uznaje się
zapoznanie opiniowanego z treścią opinii przez jej odczytanie. Przełożony poucza opiniowanego o przysługującym mu prawie do wniesienia odwołania od opinii
i dokonuje o tym fakcie adnotacji w arkuszu opinii służbowej.
11. Żołnierzowi zawodowemu przysługuje prawo wniesienia odwołania od
opinii służbowej do wyższego przełożonego w terminie czternastu dni od dnia jej
doręczenia. Odwołanie wniesione po terminie nie podlega rozpoznaniu.
12. Wyższy przełożony, w terminie trzydziestu dni od dnia otrzymania
odwołania, może zaskarżoną opinię służbową:
1) utrzymać w mocy;
2) zmienić lub uzupełnić;
3) uchylić i wydać nową;
4) uchylić, jeżeli brak było podstaw prawnych do jej sporządzenia.
13. Opinia służbowa wydana wskutek odwołania jest ostateczna.
14. Żołnierz zawodowy, który w ostatecznej opinii służbowej uzyskał ogólną
ocenę niedostateczną, może wystąpić do dowódcy jednostki wojskowej z wnioskiem
o zweryfikowanie tej opinii.
15. Dowódca jednostki wojskowej w przypadku wystąpienia z wnioskiem,
o którym mowa w ust. 14, może powołać komisję w celu zbadania zasadności
wniosku i po zapoznaniu się z opinią komisji, w terminie trzydziestu dni od dnia
otrzymania wniosku, może ostateczną opinię:
1) utrzymać w mocy;
2) zmienić ją lub uzupełnić;
3) uchylić i wydać nową;
4) uchylić, jeżeli brak było podstaw prawnych do jej sporządzenia.
16. Za przygotowanie i przebieg procesu opiniowania służbowego żołnierza
zawodowego pełniącego zawodową służbę wojskową:
1) w jednostce wojskowej – odpowiada dowódca jednostki wojskowej;
2) poza granicami państwa – odpowiada krajowy przełożony, któremu żołnierz
w tym czasie podlega.
17. Opinię służbową o żołnierzu zawodowym udostępnia się w przypadku
wystąpienia o nią przez sąd, prokuratora, Żandarmerię Wojskową, Służbę
Kontrwywiadu Wojskowego, Służbę Wywiadu Wojskowego, Agencję
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Policję, Agencję Wywiadu, Centralne Biuro
Antykorupcyjne, Straż Graniczną, rzecznika dyscyplinarnego lub rzecznika dyscypliny finansów publicznych – w przypadku gdy podmioty te prowadzą postępowanie dotyczące tego żołnierza.
18. Przepisów ust. 1–17 nie stosuje się do żołnierzy zawodowych pełniących
zawodową służbę wojskową na stanowiskach służbowych sędziów sądów
wojskowych oraz prokuratorów do spraw wojskowych.
19. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy tryb opiniowania służbowego oraz sposób oceniania żołnierza
zawodowego, doręczania mu i zapoznawania go z treścią opinii służbowej,
wnoszenia i rozpatrywania od niej odwołania oraz weryfikowania opinii ostatecznych;
2) tryb udostępniania opinii służbowej podmiotom, o których mowa w ust. 17;
3) wzór arkusza opinii służbowej.
Rozporządzenie powinno zapewnić, aby sporządzana opinia służbowa jednoznacznie
wskazywała na przydatność lub brak przydatności żołnierza zawodowego na
zajmowanym stanowisku służbowym, poziom i rzetelność wykonywania zadań
służbowych oraz predyspozycje do zajmowania wyższych stanowisk służbowych,
a wzór arkusza opinii służbowej zawierał wszystkie dane niezbędne do jej
sporządzenia, w tym dotyczące oceny ze sprawdzianu sprawności fizycznej, oraz
umożliwiał opiniowanemu wypowiedzenie się w sprawie dalszego przebiegu służby,
a także aby opiniowanie było oparte na zasadzie jawności dla opiniowanego.

art. 27. więcej Art. 27. 1. Stopniami wojskowymi żołnierzy zawodowych są stopnie
ustanowione w ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1541 i 2020 oraz z 2020 r. poz. 374).
2. Nadanie żołnierzowi zawodowemu pierwszego i kolejnych stopni
wojskowych następuje w drodze mianowania.
3. Pierwszym stopniem wojskowym jest:
1) w korpusie oficerów zawodowych – stopień wojskowy podporucznika
(podporucznika marynarki);
2) w korpusie podoficerów zawodowych – stopień wojskowy kaprala (mata);
3) w korpusie szeregowych zawodowych – stopień wojskowy szeregowego
(marynarza).
4. Żołnierzom zawodowym można nadać tytuł żołnierza zawodowego inny niż
stopień wojskowy.
5. Minister Obrony Narodowej może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić
tytuły żołnierza zawodowego inne niż stopnie wojskowe, biorąc pod uwagę
kwalifikacje uzyskane w odpowiednich formach kształcenia.

art. 28. więcej Art. 28. Jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych, na stopień wojskowy
podporucznika (podporucznika marynarki) może być mianowany, po odbyciu
szkolenia wojskowego i zdaniu egzaminu na oficera, podoficer zawodowy lub
szeregowy zawodowy, który posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny oraz
wzorową ogólną ocenę w ostatniej opinii służbowej.

art. 29. więcej Art. 29. Jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych, na stopień wojskowy
kaprala (mata) może być mianowany, po zdaniu egzaminu na podoficera, szeregowy
zawodowy, który posiada wykształcenie średnie lub średnie branżowe i co najmniej
bardzo dobrą ogólną ocenę w ostatniej opinii służbowej.

art. 30. więcej Art. 30. (uchylony).

art. 31. więcej Art. 31. 1. Żołnierza zawodowego mianuje się na stopień wojskowy, który
odpowiada stopniowi etatowemu stanowiska służbowego, na jakie żołnierz ma być
wyznaczony, z dniem objęcia stanowiska służbowego albo na stopień wojskowy, do
którego ma być zaszeregowany w ramach zajmowanego przez niego stanowiska
służbowego, z dniem określonym w rozkazie o mianowaniu.
2. Warunkiem wydania decyzji o wyznaczeniu żołnierza zawodowego na
bezpośrednio wyższe stanowisko służbowe oraz objęcia obowiązków na tym
stanowisku lub zaszeregowaniu do bezpośrednio wyższego stopnia wojskowego w ramach dotychczasowego stanowiska służbowego jest uprzednie wydanie decyzji
o mianowaniu tego żołnierza, przez uprawniony organ, na wyższy stopień wojskowy.
3. Mianowania, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie stosuje się do żołnierzy
zawodowych wyznaczanych na stanowiska służbowe zaszeregowane do stopni
generałów (admirałów) oraz żołnierzy zawodowych, o których mowa w art. 42b–42d.

art. 32. więcej Art. 32. 1. Na stopnie wojskowe w korpusie oficerów zawodowych, z wyjątkiem
stopnia wojskowego podporucznika (podporucznika marynarki) i stopni wojskowych
generałów (admirałów), mianuje Minister Obrony Narodowej.
2. Mianowanie żołnierzy zawodowych na stopień wojskowy podporucznika
(podporucznika marynarki) i stopnie wojskowe generałów (admirałów) następuje z uwzględnieniem zasad określonych w ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.
2a. Mianowanie na stopień wojskowy odpowiadający stopniowi etatowemu
stanowiska służbowego kandydatów na sędziów sądów wojskowych spełniających
wymagania określone w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. – Prawo o ustroju sądów
wojskowych albo stopniowi etatowemu stanowiska służbowego kandydatów na
prokuratorów do spraw wojskowych spełniających wymagania określone w ustawie
z dnia 28 stycznia 2016 r. – Prawo o prokuraturze następuje według zasad określonych
dla mianowania żołnierzy zawodowych na stopień wojskowy podporucznika
(podporucznika marynarki).
3. Na stopnie wojskowe w korpusach podoficerów zawodowych i szeregowych
zawodowych mianuje organ właściwy do wyznaczenia żołnierza zawodowego na
stanowisko służbowe, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. Na pierwszy stopień wojskowy w korpusie podoficerów zawodowych mianuje
organ, któremu podlega szkoła podoficerska.

art. 33. więcej Art. 33. Utrata stopnia wojskowego oraz degradacja następują na zasadach
określonych w ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej i w ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1950 i 2128).

art. 34. więcej Art. 34. 1. Żołnierza zawodowego zalicza do określonego korpusu osobowego,
grupy osobowej i specjalności wojskowej właściwy organ, o którym mowa w art. 10,
w rozkazie personalnym o powołaniu do zawodowej służby wojskowej.
2. Żołnierz zawodowy może być przeniesiony do innego korpusu osobowego,
innej grupy osobowej lub innej specjalności wojskowej przez organ właściwy do
wyznaczenia go na stanowisko służbowe, decyzją o wyznaczeniu na stanowisko służbowe.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do żołnierzy zawodowych pełniących
zawodową służbę wojskową na stanowiskach służbowych sędziów sądów
wojskowych oraz prokuratorów do spraw wojskowych.

art. 35. więcej Art. 35. 1. Żołnierza zawodowego wyznacza się na stanowisko służbowe,
w drodze decyzji, stosownie do potrzeb Sił Zbrojnych, w zależności od wymaganych kwalifikacji zawodowych, posiadanej oceny w opinii służbowej oraz modelu przebiegu służby w poszczególnych korpusach osobowych (grupach osobowych).
2. (uchylony)
3. Modele przebiegu służby w poszczególnych korpusach osobowych (grupach
osobowych) opracowują i uaktualniają, wskazane przez Ministra Obrony Narodowej,
osoby posiadające kwalifikacje właściwe dla danego korpusu osobowego (grupy osobowej).

art. 36. więcej Art. 36. 1. Minimalne wymagania w zakresie wykształcenia niezbędne do
wyznaczenia na pierwsze stanowisko służbowe w korpusach kadry zawodowej Sił
Zbrojnych są następujące w stosunku do:
1) szeregowych zawodowych – posiadanie wykształcenia gimnazjalnego,
zasadniczego zawodowego lub zasadniczego branżowego;
2) podoficerów zawodowych – posiadanie wykształcenia średniego lub średniego
branżowego;
3) oficerów zawodowych – posiadanie tytułu zawodowego magistra lub
równorzędnego.
2. Wyznaczenie na kolejne stanowisko służbowe jest uzależnione od ukończenia
kursu, szkolenia, stażu lub specjalizacji, w zależności od wymaganych kwalifikacji,
a także w odniesieniu do oficerów:
1) od stopnia etatowego majora (komandora podporucznika) – ukończenie studiów
podyplomowych w uczelni wojskowej lub posiadanie stopnia naukowego doktora;
2) od stopnia etatowego generała brygady (kontradmirała) – ukończenie
podyplomowych studiów polityki obronnej.
3. Do celów określonych w ust. 2 na równi ze świadectwem lub dyplomem
uczelni wojskowej są traktowane świadectwa lub dyplomy zagranicznych oraz
krajowych szkół i uczelni.
4. Przepisu ust. 2 nie stosuje się przy wyznaczaniu żołnierzy zawodowych na
stanowiska służbowe, których zajmowanie jest uzależnione od posiadania kwalifikacji
lub spełnienia wymagań określonych w innych ustawach, które warunkują możliwość
wykonywania niektórych zawodów, a także na stanowiska w uczelniach wojskowych
oraz instytutach badawczych.

art. 37. więcej Art. 37. 1. Oficer zawodowy w służbie stałej pełni zawodową służbę wojskową
przez czas określony kadencjami na stanowisku służbowym.
2. Kadencja na stanowisku służbowym trwa od dwóch do trzech lat.
2a. W przypadku gdy okres pozostający do osiągnięcia przez żołnierza
zawodowego wieku, o którym mowa w art. 111 pkt 5 lub art. 111b ust. 2, jest krótszy
niż dwa lata, można określić dla takiego żołnierza kadencję, której okres kończy się
z dniem osiągnięcia przez niego wieku określonego w ustawie.
3. Kadencja na stanowisku służbowym, jeżeli jest to uzasadnione potrzebami Sił
Zbrojnych, może być przedłużona przez organ właściwy do wyznaczenia na
stanowisko służbowe.
4. Okres przedłużenia kadencji na stanowisku służbowym nie może być dłuższy
niż dwanaście miesięcy.
5. Okres kadencji na stanowisku służbowym określa organ właściwy do
wyznaczania na stanowisko służbowe w decyzji o wyznaczeniu oficera zawodowego
na to stanowisko albo w rozkazie o zmianie zaszeregowania oficera młodszego do
wyższego stopnia wojskowego zajmowanego stanowiska służbowego.
6. Oficer zawodowy, o którym mowa w ust. 1, może powtarzać kadencję na tym
samym stanowisku służbowym, z zastrzeżeniem art. 43 ust. 2.
7. (uchylony)
8. Przepisów ust. 1–6 nie stosuje się do żołnierzy zawodowych pełniących
zawodową służbę wojskową na stanowiskach służbowych sędziów sądów
wojskowych, prokuratorów do spraw wojskowych lub w instytucjach cywilnych.

art. 38. więcej Art. 38. (uchylony).

art. 39. więcej Art. 39. (uchylony).

art. 40. więcej Art. 40. 1. Wyznaczenie oficera zawodowego na kolejne wyższe stanowisko
służbowe może nastąpić w zależności od wolnych stanowisk, a także od ogólnej oceny
co najmniej bardzo dobrej w ostatniej opinii służbowej.
2. Okres zajmowania stanowiska służbowego o tym samym stopniu wojskowym
wynosi co najmniej trzy lata. Jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych, okres
ten może być krótszy, nie mniej jednak niż dwa lata.
3. Zmiana zaszeregowania oficera młodszego do kolejnego wyższego stopnia
wojskowego może nastąpić po upływie co najmniej trzech lat zajmowania stanowiska w posiadanym stopniu wojskowym oraz uzyskaniu ogólnej oceny co najmniej bardzo
dobrej w ostatniej opinii służbowej. Jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił
Zbrojnych, okres służby na stanowisku służbowym w posiadanym stopniu
wojskowym może być krótszy, nie mniej jednak niż dwa lata.
4. Zmiany zaszeregowania, o której mowa w ust. 3, dokonuje organ właściwy do
wyznaczenia żołnierza zawodowego na stanowisko służbowe rozkazem personalnym.
5. W przypadku uzyskania przez oficera zawodowego pełniącego zawodową
służbę wojskową w opinii służbowej ogólnej oceny dobrej przy wyznaczaniu na
kolejne stanowisko służbowe:
1) wyznacza się go na to samo lub równorzędne stanowisko służbowe;
2) nie zaszeregowuje się go do wyższego stopnia wojskowego na zajmowanym
przez niego stanowisku służbowym.
6. W przypadku uzyskania przez oficera zawodowego pełniącego zawodową
służbę wojskową w opinii służbowej ogólnej oceny dostatecznej przy wyznaczaniu na
kolejne stanowisko służbowe:
1) wyznacza się go na to samo lub równorzędne stanowisko służbowe;
2) nie zaszeregowuje się go do wyższego stopnia wojskowego na zajmowanym
przez niego stanowisku służbowym;
3) może być on zwolniony z zawodowej służby wojskowej.
7. Przepisów ust. 1–6 nie stosuje się do żołnierzy zawodowych pełniących
zawodową służbę wojskową na stanowiskach służbowych sędziów sądów
wojskowych oraz prokuratorów do spraw wojskowych.

art. 41. więcej Art. 41. 1. Wyznaczenie podoficera zawodowego na kolejne wyższe stanowisko
służbowe może nastąpić w zależności od:
1) wolnych stanowisk;
2) co najmniej trzyletniego okresu służby na stanowisku służbowym w posiadanym
stopniu wojskowym;
3) ogólnej oceny co najmniej bardzo dobrej w ostatniej opinii służbowej.
Jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych, okres służby na stanowisku
służbowym w posiadanym stopniu wojskowym może być krótszy, nie mniej jednak
niż dwa lata.
2. Zmiana zaszeregowania podoficera zawodowego do kolejnego wyższego
stopnia wojskowego może nastąpić po upływie co najmniej trzech lat zajmowania stanowiska w posiadanym stopniu wojskowym oraz uzyskaniu ogólnej oceny co najmniej bardzo dobrej w ostatniej opinii służbowej. Jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych, okres służby na stanowisku służbowym w posiadanym
stopniu wojskowym może być krótszy, nie mniej jednak niż dwa lata.
3. Zmiany zaszeregowania, o której mowa w ust. 2, dokonuje organ właściwy do
wyznaczenia żołnierza zawodowego na stanowisko służbowe rozkazem personalnym.
4. W przypadku uzyskania przez podoficera zawodowego w opinii służbowej
ogólnej oceny dobrej przy wyznaczaniu na kolejne stanowisko służbowe:
1) wyznacza się go na to samo lub równorzędne stanowisko służbowe,
z dotychczasowym zaszeregowaniem do stopnia wojskowego;
2) nie zaszeregowuje się go do wyższego stopnia wojskowego na zajmowanym
przez niego stanowisku służbowym.
5. W przypadku uzyskania przez podoficera zawodowego w opinii służbowej
ogólnej oceny dostatecznej przy wyznaczaniu na kolejne stanowisko służbowe:
1) wyznacza się go na to samo lub równorzędne stanowisko służbowe,
z dotychczasowym zaszeregowaniem do stopnia wojskowego;
2) nie zaszeregowuje się go do wyższego stopnia wojskowego na zajmowanym
przez niego stanowisku służbowym;
3) może być on zwolniony z zawodowej służby wojskowej.

art. 42. więcej Art. 42. 1. Zmiana zaszeregowania szeregowego zawodowego do kolejnego
wyższego stopnia wojskowego może nastąpić co najmniej po pięciu latach służby na
stanowisku służbowym w posiadanym stopniu wojskowym oraz uzyskaniu ogólnej
oceny co najmniej bardzo dobrej w ostatniej opinii służbowej. Jeżeli przemawiają za
tym potrzeby Sił Zbrojnych, okres służby na stanowisku służbowym w posiadanym
stopniu wojskowym może być krótszy, nie mniej jednak niż trzy lata.
2. Zmiany zaszeregowania, o której mowa w ust. 1, dokonuje organ właściwy do
wyznaczenia żołnierza zawodowego na stanowisko służbowe rozkazem personalnym.
3. W przypadku uzyskania przez szeregowego zawodowego w opinii służbowej
ogólnej oceny dobrej przy wyznaczaniu na kolejne stanowisko służbowe:
1) wyznacza się go na to samo lub równorzędne stanowisko służbowe,
z dotychczasowym zaszeregowaniem do stopnia wojskowego;
2) nie zaszeregowuje się go do wyższego stopnia wojskowego na zajmowanym
przez niego stanowisku służbowym.
4. W przypadku uzyskania przez szeregowego zawodowego w opinii służbowej
ogólnej oceny dostatecznej przy wyznaczaniu na kolejne stanowisko służbowe:
1) wyznacza się go na to samo lub równorzędne stanowisko służbowe,
z dotychczasowym zaszeregowaniem do stopnia wojskowego;
2) nie zaszeregowuje się go do wyższego stopnia wojskowego na zajmowanym
przez niego stanowisku służbowym;
3) może być on zwolniony z zawodowej służby wojskowej.

Art. 42a. Zmiana zaszeregowania, o której mowa w art. 40 ust. 3, art. 41 ust. 2
i art. 42 ust. 1, może nastąpić w ramach limitu awansowego określanego corocznie
przez Ministra Obrony Narodowej.

Art. 42b. 1. Wyznaczenie żołnierza zawodowego na niższe stanowisko
służbowe może nastąpić, za pisemną zgodą żołnierza, w przypadku zaistnienia
przesłanek uzasadniających wypowiedzenie żołnierzowi zawodowemu stosunku
służbowego przez właściwy organ, o których mowa w art. 114 ust. 2, lub
w odniesieniu do żołnierza pełniącego służbę w rezerwie kadrowej.
2. Wyznaczenie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić na stanowisko
służbowe zaszeregowane do bezpośrednio niższego stopnia etatowego od
zajmowanego przez żołnierza zawodowego stanowiska.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 i 2, przepisu art. 31 ust. 1 nie stosuje się.

Art. 42c. 1. Żołnierza zawodowego, który dokonał czynów o charakterze
bohaterskim spełnionych w szczególnie niebezpiecznych warunkach, z wykazaniem
wyjątkowej odwagi, z narażeniem życia lub zdrowia w obronie prawa, nietykalności
granic państwowych, życia, mienia i bezpieczeństwa obywateli, Minister Obrony
Narodowej może mianować na wyższy stopień wojskowy.
2. Żołnierza zawodowego mianowanego w trybie określonym w ust. 1:
1) zaszeregowuje się w ramach zajmowanego stanowiska służbowego do stopnia
wojskowego, na który został mianowany albo
2) wyznacza się na stanowisko służbowe odpowiadające stopniowi wojskowemu,
na który został mianowany.
3. W przypadku braku możliwości wyznaczenia żołnierza zawodowego
w sposób, o którym mowa w ust. 2, tworzy się dla niego stanowisko służbowe o stopniu etatowym odpowiadającym stopniowi wojskowemu, na który został mianowany.

Art. 42d. 1. Minister Obrony Narodowej, w szczególnie uzasadnionych
przypadkach, może wyznaczyć żołnierza zawodowego na stanowisko służbowe
wyższe o dwa stopnie wojskowe i więcej, bez mianowania na wyższy stopień wojskowy.
2. Mianowanie na kolejne stopnie wojskowe odbywa się na zasadach
określonych w art. 40 ust. 2.

art. 43. więcej Art. 43. 1. Wyznaczenie na stanowiska służbowe Szefa Sztabu Generalnego
Wojska Polskiego, Dowódcy Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych, Dowódcy
Operacyjnego Rodzajów Sił Zbrojnych i Dowódcy Wojsk Obrony Terytorialnej
następuje z uwzględnieniem odrębnych przepisów.
2. Kadencja na stanowiskach służbowych Szefa Sztabu Generalnego Wojska
Polskiego, Dowódcy Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych, Dowódcy Operacyjnego
Rodzajów Sił Zbrojnych i Dowódcy Wojsk Obrony Terytorialnej wynosi trzy lata, z
możliwością wyznaczenia na ponowną kadencję, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko służbowe Szefa Sztabu
Generalnego Wojska Polskiego, Dowódcy Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych,
Dowódcy Operacyjnego Rodzajów Sił Zbrojnych i Dowódcy Wojsk Obrony
Terytorialnej może być zwolniony z zajmowanego stanowiska przed upływem
kadencji przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w porozumieniu z Ministrem
Obrony Narodowej lub na jego wniosek, jeżeli przemawiają za tym uzasadnione
potrzeby Sił Zbrojnych.

Art. 43a. (uchylony).

art. 44. więcej Art. 44. 1. Organami właściwymi do wyznaczania na stanowiska służbowe
i zwalniania z tych stanowisk żołnierzy zawodowych są:
1) Minister Obrony Narodowej – w odniesieniu do stanowisk służbowych
o stopniach etatowych pułkownika (komandora) i generała (admirała) oraz na
które wyznacza na podstawie przepisów odrębnych ustaw;
2) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Dowódca Generalny Rodzajów Sił
Zbrojnych, Dowódca Operacyjny Rodzajów Sił Zbrojnych, Dowódca Wojsk
Obrony Terytorialnej, Szef Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej i szef jednostki organizacyjnej właściwej do spraw uzbrojenia podległej Ministrowi Obrony Narodowej – w odniesieniu do stanowisk służbowych do stopnia etatowego podpułkownika (komandora
porucznika) włącznie w podległych jednostkach wojskowych, z zastrzeżeniem pkt 3 i 4;
3) dowódca korpusu, rektor – komendant wojskowej uczelni akademickiej,
dowódca dywizji, dowódca flotylli, Dowódca Garnizonu Warszawa –
w odniesieniu do stanowisk służbowych do stopnia etatowego majora
(komandora podporucznika) włącznie w podległych jednostkach wojskowych,
z zastrzeżeniem pkt 4;
4) dowódca brygady, szef wojewódzkiego sztabu wojskowego, dowódca skrzydła,
rektor – komendant wojskowej uczelni zawodowej, dowódca pułku, dowódca
batalionu oraz dowódca zajmujący stanowisko służbowe zaszeregowane do
stopnia etatowego co najmniej podpułkownika (komandora porucznika) –
w odniesieniu do stanowisk służbowych do stopnia etatowego kapitana (kapitana
marynarki) włącznie w podległych jednostkach wojskowych, z zastrzeżeniem pkt 5;
5) dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw
kadr – w odniesieniu do stanowisk służbowych do stopnia etatowego
podpułkownika (komandora porucznika) włącznie w pozostałych,
niewymienionych w pkt 2–4, jednostkach wojskowych, a także jednostkach
wojskowych podległych Dowódcy Garnizonu Warszawa, z zastrzeżeniem pkt 3.
2. Zwolnienia żołnierza zawodowego z dotychczas zajmowanego stanowiska
służbowego w jednostce wojskowej, w której zajmował to stanowisko, i wyznaczenia
na stanowisko służbowe w innej jednostce wojskowej dokonuje właściwy organ,
któremu podlegają obie te jednostki, przy zachowaniu posiadanych uprawnień do
wyznaczania na stanowiska służbowe, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Zwolnienie żołnierza zawodowego z dotychczas zajmowanego stanowiska
służbowego w jednostce wojskowej, w której zajmował to stanowisko, i wyznaczenie
na stanowisko służbowe w innej jednostce wojskowej może nastąpić również na
podstawie porozumienia organu, który zwalnia ze stanowiska, oraz organu, który
wyznacza na stanowisko, jeżeli posiadają równorzędne uprawnienia do wyznaczania
i zwalniania ze stanowisk służbowych.

Art. 44a. Organy, o których mowa w art. 44 ust. 1, dokonują corocznie oceny
sytuacji kadrowej.

art. 45. więcej Art. 45. 1. Żołnierza zawodowego zwalnia się z zajmowanego stanowiska
służbowego:
1) jeżeli wojskowa komisja lekarska orzekła jego niezdolność do pełnienia
zawodowej służby wojskowej w określonych jednostkach wojskowych albo na
zajmowanym stanowisku służbowym;
2) gdy zlikwidowano zajmowane przez niego stanowisko służbowe;
3) gdy upłynął termin kadencji na stanowisku służbowym;
4) wskutek wymierzenia kary dyscyplinarnej odwołania z zajmowanego
stanowiska służbowego;
5) w przypadku udzielenia urlopu wychowawczego w wymiarze dłuższym niż
dwanaście miesięcy.
2. Żołnierza zawodowego można zwolnić z zajmowanego stanowiska
służbowego w przypadku:
1) zaistnienia potrzeb Sił Zbrojnych;
2) wszczęcia kontrolnego postępowania sprawdzającego, o którym mowa
w przepisach ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych
(Dz. U. z 2019 r. poz. 742).
2a. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, żołnierza zawodowego
wyznacza się na równorzędne lub wyższe stanowisko służbowe albo przenosi się do
rezerwy kadrowej na okres nie krótszy niż 6 miesięcy.
2b. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, żołnierza zawodowego
przenosi się do rezerwy kadrowej na czas prowadzonego postępowania. Na zwolnione
stanowisko służbowe nie wyznacza się innego żołnierza zawodowego do czasu
zakończenia postępowania, natomiast można powierzyć obowiązki służbowe na tym
stanowisku innemu żołnierzowi zawodowemu w trybie określonym w art. 25.
3. Żołnierza zawodowego w przypadkach wymienionych w ust. 1 i 2 oraz
żołnierza zawodowego pozostającego w rezerwie kadrowej zwalnia się z zawodowej
służby wojskowej, gdy odmówi pełnienia służby na innym równorzędnym lub
wyższym stanowisku służbowym.
3a. Z dniem przeniesienia żołnierza zawodowego do rezerwy kadrowej lub
dyspozycji albo zwolnienia z zawodowej służby wojskowej żołnierz zawodowy
z mocy prawa jest zwolniony z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego.
4. Zwolnienie żołnierza zawodowego ze stanowiska służbowego sędziego sądu
wojskowego oraz prokuratora do spraw wojskowych następuje z uwzględnieniem
przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. – Prawo o ustroju sądów wojskowych
i ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. – Prawo o prokuraturze.

art. 46. więcej Art. 46. 1. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe wymagania kwalifikacyjne do wyznaczenia na poszczególne
stanowiska służbowe;
2) szczegółowy tryb wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe
i zwalniania z tych stanowisk oraz zmiany zaszeregowania do stopni
wojskowych;
3) szczegółowe warunki i tryb zaliczania i przenoszenia żołnierzy zawodowych do
innego korpusu osobowego lub grupy osobowej;
4) tryb przenoszenia żołnierzy zawodowych do rezerwy kadrowej, warunki i sposób
pełnienia przez nich zawodowej służby wojskowej w tym okresie, a także sposób
nakładania na nich zadań służbowych oraz rozliczania z ich wykonania oraz limit
żołnierzy zawodowych pozostających w rezerwie kadrowej dla poszczególnych
organów wymienionych w art. 20 ust. 3, w ramach ogólnej liczby stanowisk
służbowych określonej na podstawie art. 4 ust. 4;
4a) szczegółowe warunki i tryb czasowego powierzania obowiązków służbowych;
5) terminy i sposób prowadzenia corocznej oceny sytuacji kadrowej.
2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, powinno w szczególności:
1) przewidywać możliwość równego dostępu żołnierzy zawodowych do wyższych
stanowisk służbowych, po spełnieniu przez nich warunków określonych
w ustawie, aktach wykonawczych wydanych do tej ustawy oraz modelu
przebiegu zawodowej służby wojskowej, a także uwzględnić ich dotychczasowe
doświadczenie i przebieg służby wojskowej;
2) zapewnić sprawność kierowania przez Ministra Obrony Narodowej podległymi
i nadzorowanymi jednostkami organizacyjnymi;
3) określić, że podstawowym kryterium zaliczenia lub przeniesienia żołnierza
zawodowego do innego korpusu osobowego lub grupy osobowej powinno być wykształcenie żołnierza, jego kwalifikacje zawodowe, w tym specjalistyczne, stan zdrowia, a także przydatność na nowym stanowisku służbowym;
4) przewidywać, że żołnierze zawodowi w okresie pozostawania w rezerwie
kadrowej podlegają regułom pełnienia zawodowej służby wojskowej i wykonują
zadania służbowe określone przez przełożonych;
4a) przewidywać ciągłość funkcjonowania jednostki wojskowej oraz sprawność
postępowania w sprawach czasowego powierzania obowiązków służbowych;
5) zapewnić możliwość pełnego wykorzystania przez organy wojskowe podległej
kadry zawodowej Sił Zbrojnych.

Art. 46a. 1. Żołnierzom zawodowym korpusów podoficerów zawodowych
i szeregowych zawodowych mogą być nadawane klasy kwalifikacyjne odpowiadające
poziomowi ich wyszkolenia wojskowego i specjalistycznego, zgodnie z zajmowanymi stanowiskami służbowymi, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. Ustala się cztery rodzaje klas kwalifikacyjnych: trzecią, drugą, pierwszą i mistrzowską.
3. Klasę kwalifikacyjną nadaje się po zdaniu egzaminu przed komisją
egzaminacyjną powołaną przez uprawniony organ.
4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, organy
właściwe do powoływania komisji egzaminacyjnych i nadawania klas
kwalifikacyjnych, wymagania w zakresie kwalifikacji członków komisji oraz liczbę
członków tych komisji, szczegółowy sposób i tryb nadawania, potwierdzania,
podwyższania i utraty klas kwalifikacyjnych, sposób przeprowadzania i zdawania
egzaminu oraz zakres wiedzy i umiejętności sprawdzanych w czasie egzaminu,
uwzględniając specyfikę służby na poszczególnych stanowiskach służbowych
w korpusach podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych.

art. 47. więcej Art. 47. 1. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy jest
wyznaczony na stanowisko służbowe, może skierować tego żołnierza do
wykonywania zadań służbowych poza jednostką, na czas nie dłuższy niż sześć
miesięcy w ciągu roku kalendarzowego.
1a. Żołnierz zawodowy wyznaczony do służby poza granicami państwa może
być skierowany do wykonywania zadań służbowych poza miejscem pełnienia służby,
jednorazowo na czas nie dłuższy niż dwanaście miesięcy.
2. Skierowany żołnierz zawodowy pozostaje na stanowisku służbowym
w dotychczasowej jednostce wojskowej.
3. Skierowanie sędziów sądów wojskowych oraz prokuratorów do spraw
wojskowych określają przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. – Prawo o ustroju
sądów wojskowych i przepisy ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. – Prawo
o prokuraturze.

art. 48. więcej Art. 48. 1. Żołnierzom zawodowym wydaje się wojskowy dokument osobisty
stwierdzający pełnienie zawodowej służby wojskowej oraz, w szczególnych
przypadkach, dokument osobisty stwierdzający pełnienie tej służby w określonej
jednostce wojskowej.
2. Żołnierzy zawodowych obejmuje się ewidencją wojskową, prowadzoną przez
dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr,
organ właściwy do wyznaczania na stanowisko służbowe i dowódcę jednostki
wojskowej, w której żołnierz pełni zawodową służbę wojskową, oraz wojskowego
komendanta uzupełnień.
3. W ewidencji, o której mowa w ust. 2, ujmuje się dane osobowe żołnierza
zawodowego oraz dane dotyczące przebiegu czynnej służby wojskowej, stanu
zdrowia, wykształcenia, kwalifikacji, stanu cywilnego i rodzinnego, wyróżnień, a także orzeczeń wydanych w stosunku do żołnierza w postępowaniu sądowym,
administracyjnym lub dyscyplinarnym oraz odpowiedzialności zawodowej.
4. Dane osobowe, o których mowa w ust. 3, obejmują: nazwisko i imiona,
nazwisko rodowe, nazwisko i imiona poprzednie, imiona rodziców, nazwiska rodowe
rodziców, imię i nazwisko małżonka oraz jego nazwisko rodowe, imiona dzieci, płeć,
datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer PESEL, stopień wojskowy, adres
zameldowania, adres zamieszkania oraz rodzaj, serię i numer dokumentu tożsamości.
5. Ewidencja, o której mowa w ust. 2, jest prowadzona w formie teczki akt
personalnych i karty ewidencyjnej oraz może być prowadzona w formie elektronicznej.
6. Przetwarzanie danych osobowych, o których mowa w ust. 3, zgromadzonych
w ewidencji wojskowej może odbywać się bez wiedzy i zgody osoby, której dotyczą te dane.
7. Wojskowy dokument osobisty wydaje się żołnierzowi zawodowemu
niezwłocznie po rozpoczęciu pełnienia zawodowej służby wojskowej.
7a. W przypadku zniszczenia lub zaginięcia ewidencji wojskowej podlega ona
odtworzeniu.
8. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) terminy ważności wojskowych dokumentów osobistych, warunki i tryb wymiany
oraz zwrotu tych dokumentów, a także sposób postępowania przy ich wydawaniu;
2) zakres i sposób prowadzenia ewidencji wojskowej oraz sposób jej odtwarzania
w przypadku zniszczenia lub zaginięcia, a także wzory dokumentów ewidencyjnych;
3) wzory wojskowych dokumentów osobistych oraz sposób dokonywania wpisów
w tych dokumentach i postępowania z nimi, a także organy właściwe do ich wydawania.
9. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 8, powinno w szczególności
uwzględniać zadania przełożonych w zakresie wydawania wojskowych dokumentów
osobistych i sposobu dokonywania w nich wpisów, a także wymogi dotyczące
ochrony danych osobowych żołnierzy zawodowych objętych ewidencją wojskową.

art. 49. więcej Art. 49. (uchylony).

art. 50. więcej Art. 50. (uchylony).

Art. 50a. 1. Żołnierz zawodowy jest obowiązany utrzymywać sprawność
fizyczną zapewniającą wykonywanie przez niego zadań służbowych przez
uczestnictwo w zorganizowanych zajęciach z wychowania fizycznego.
1a. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, zadania,
wzorcowy program oraz formy organizacyjne zajęć z zakresu wychowania fizycznego
i sportu realizowane w urzędzie obsługującym Ministra Obrony Narodowej oraz
jednostkach organizacyjnych podległych i przez niego nadzorowanych, a także
wymagania, jakie powinny spełniać osoby prowadzące zajęcia z zakresu wychowania
fizycznego i sportu, uwzględniając charakter i specyfikę służby wojskowej pełnionej
w tym urzędzie oraz jednostkach organizacyjnych.
2. Żołnierz zawodowy jest poddawany w roku kalendarzowym rocznemu
sprawdzianowi sprawności fizycznej.
3. Żołnierz zawodowy może być zwolniony ze sprawdzianu sprawności
fizycznej w danym roku kalendarzowym z przyczyn zdrowotnych, a kobieta żołnierz
zawodowy jest zwalniana również w okresie ciąży lub karmienia dziecka piersią.
4. Sprawność fizyczną żołnierza zawodowego ocenia się na podstawie ćwiczeń
zróżnicowanych ze względu na płeć, grupy wiekowe oraz jednostki wojskowe
i zajmowane stanowiska służbowe, a także posiadanej przez żołnierza kategorii
zdolności fizycznej i psychicznej do zawodowej służby wojskowej.
5. Na podstawie przeprowadzonego sprawdzianu wystawia się żołnierzowi
zawodowemu ocenę sprawności fizycznej wyrażoną w skali od 5 do 2 (bardzo dobra,
dobra, dostateczna i niedostateczna).
6. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe warunki i tryb przeprowadzania sprawdzianu sprawności fizycznej;
2) zakres ćwiczeń zróżnicowany ze względu na płeć, grupy wiekowe oraz jednostki
wojskowe i zajmowane stanowiska służbowe, a także posiadaną przez żołnierza
kategorię zdolności fizycznej i psychicznej do zawodowej służby wojskowej;
3) tryb zwalniania ze sprawdzianu sprawności fizycznej w danym roku
kalendarzowym oraz dokumenty wymagane w tych sprawach;
4) sposób dokumentowania niemożności przystąpienia do sprawdzianu sprawności fizycznej;
5) sposób dokumentowania otrzymanych przez żołnierzy ocen oraz
nieprzystąpienia do tego sprawdzianu z przyczyn innych niż określone w ust. 3.
7. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 6, powinno uwzględniać terminy
przeprowadzenia sprawdzianu sprawności fizycznej, opis prawidłowości
wykonywanych ćwiczeń oraz kryteria oceniania żołnierzy zawodowych w czasie
sprawdzianu, z zachowaniem jawności i obiektywizmu.

art. 51. więcej Art. 51. 1. Żołnierze zawodowi są obowiązani zachować w tajemnicy wszystkie
informacje niejawne, z którymi zapoznali się podczas lub w związku z pełnieniem
czynnej służby wojskowej, w tym również informacje stanowiące tajemnicę innego
państwa chronioną na zasadzie wzajemności na podstawie zawartych umów
międzynarodowych.
2. Obowiązek zachowania tajemnicy trwa zarówno w czasie pełnienia
zawodowej służby wojskowej, jak i po zwolnieniu z niej.
3. Od obowiązku zachowania tajemnicy może zwolnić żołnierza w czynnej
służbie wojskowej dowódca rodzaju Sił Zbrojnych, a żołnierza zwolnionego z czynnej
służby wojskowej – Minister Obrony Narodowej, z zastrzeżeniem przypadków
określonych w przepisach ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania
karnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 30 i 413).

art. 52. więcej Art. 52. 1. Żołnierz zawodowy może pobierać naukę, jeżeli nie koliduje to
z wykonywaniem przez niego zadań służbowych.
2. Żołnierz zawodowy pisemnie informuje o fakcie pobierania nauki dowódcę
jednostki wojskowej, w której zajmuje stanowisko służbowe.
3. Żołnierz zawodowy może wystąpić do dowódcy, o którym mowa w ust. 2,
z wnioskiem o udzielenie pomocy w związku z pobieraniem nauki.
4. Pomoc, o której mowa w ust. 3, może być udzielona wyłącznie
w przypadkach, gdy poziom i kierunek nauki są zbieżne z wymaganiami
kwalifikacyjnymi na zajmowanym lub na planowanym do wyznaczenia stanowisku służbowym.
5. Dowódca jednostki wojskowej, po uzyskaniu zgody organu uprawnionego do
wyznaczenia żołnierza zawodowego na wyższe od zajmowanego stanowisko
służbowe, zawiera z żołnierzem zawodowym umowę, w której określa między innymi
rodzaj pomocy, o której mowa w ust. 3, a w szczególności pokrycie czesnego za
naukę, zwrot należności z tytułu kosztów przejazdu na obszarze kraju oraz warunki
zwrotu kosztów tej pomocy w przypadku przerwania nauki lub zwolnienia
z zawodowej służby wojskowej z przyczyn, o których mowa w art. 111 pkt 1, 4, 6–7,
pkt 9 lit. a i pkt 11–16 oraz art. 112 ust. 1 pkt 1, w terminie określonym w umowie, nie
dłuższym niż trzy lata od zakończenia nauki.
6. Do zgody, o której mowa w ust. 5, nie stosuje się art. 106 § 2–6 ustawy z dnia
14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.

art. 53. więcej Art. 53. Żołnierz zawodowy może być kierowany na studia lub naukę do szkoły
wojskowej albo niewojskowej oraz na staż, kurs lub specjalizację w kraju lub za granicą.

art. 54. więcej Art. 54. 1. Z żołnierzem zawodowym, którego planuje się na koszt wojska
skierować na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację w kraju lub za granicą,
których koszt przekracza sześciokrotność najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego, zawiera się umowę, która określa warunki zwrotu kosztów poniesionych na jego utrzymanie i naukę w przypadku przerwania, odwołania z kształcenia lub zwolnienia z zawodowej służby wojskowej przed określonym
w umowie okresem służby wojskowej z przyczyn, o których mowa w art. 111 pkt 1,
4, 6–7, pkt 9 lit. a i pkt 11–16 oraz art. 112 ust. 1 pkt 1, w wysokości proporcjonalnej
do czasu służby po zakończeniu tej nauki.
1a. Odwołanie żołnierza z kształcenia może nastąpić w przypadku:
1) braku postępów w kształceniu;
2) naruszenia regulaminów ustalonych przez organizatora kształcenia;
3) wniosku żołnierza.
2. Organem uprawnionym do zawarcia umowy jest organ, który kieruje żołnierza
zawodowego na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację w kraju lub za granicą.

art. 55. więcej Art. 55. 1. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb udzielania żołnierzom zawodowym pomocy w związku z pobieraniem przez
nich nauki, rodzaj, formę, zakres i wysokość pomocy oraz sposób jej ustalania
i tryb jej zwrotu, a także sposób dokumentowania poniesionych przez żołnierza
zawodowego wydatków objętych pomocą;
2) tryb kierowania na studia lub naukę do szkoły wojskowej albo niewojskowej oraz
na staż, kurs lub specjalizację w kraju lub za granicą i organy właściwe w tych sprawach;
2a) tryb odwołania ze studiów lub z nauki w szkole wojskowej albo niewojskowej
oraz ze stażu, z kursu lub ze specjalizacji w kraju lub za granicą i organy
właściwe w tych sprawach;
3) wzory umów, o których mowa w art. 52 ust. 5 i art. 54 ust. 1.
2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zapewnić sprawność
postępowania organów wojskowych w związku z pobieraniem przez żołnierzy
zawodowych nauki, a przy ustalaniu wysokości udzielanej pomocy powinno
uwzględnić koszty zakwaterowania, wyżywienia, umundurowania i nauki oraz
dojazdu do miejsca jej pobierania, a także czesnego i stypendium. Określając tryb
odwoływania ze studiów lub z nauki, rozporządzenie powinno uwzględniać potrzeby
Sił Zbrojnych, a wzory umów w nim ustalone powinny zawierać pełne i precyzyjne
informacje.

art. 56. więcej Art. 56. 1. Żołnierzowi zawodowemu nie wolno podejmować pracy zarobkowej
i prowadzić działalności gospodarczej.
2. Za pracę zarobkową uważa się pracę świadczoną osobiście:
1) w ramach stosunku pracy;
2) na podstawie innego tytułu, jeżeli praca jest wykonywana przez okres dłuższy
niż jeden miesiąc.
3. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy zajmuje
stanowisko służbowe, może zezwolić żołnierzowi na wykonywanie pracy zarobkowej
lub prowadzenie działalności gospodarczej, jeżeli:
1) nie koliduje to z wykonywaniem zadań służbowych przez żołnierza;
2) wpływa na podwyższenie jego kwalifikacji;
3) nie narusza prestiżu żołnierza zawodowego;
4) prowadzona działalność gospodarcza lub działalność podmiotu, u którego będzie
świadczona praca, nie dotyczy wyrobów, o których mowa w przepisach
w sprawie klasyfikacji wyrobów obronnych oraz dostaw, robót budowlanych
i usług, przeznaczonych na zamówienie jednostek wojskowych.
3a. Praca zarobkowa nie może być wykonywana przez żołnierza zawodowego
w jednostce wojskowej, w której żołnierz ten pełni służbę oraz jednostce wojskowej
bezpośrednio podległej, z zastrzeżeniem ust. 3b.
3b. Żołnierz zawodowy może wykonywać pracę zarobkową w tej samej lub
podległej jednostce wojskowej, w której pełni służbę, niebędącej jednostką
budżetową, na podstawie innej niż umowa o pracę.
4. Dowódca jednostki wojskowej w przypadku naruszenia warunków, o których
mowa w ust. 3, może cofnąć zezwolenie na wykonywanie pracy zarobkowej lub
prowadzenie działalności gospodarczej.
5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
warunki i tryb postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 3–4.
Rozporządzenie powinno w szczególności określić dane jakie powinien zawierać
wniosek żołnierza o zezwolenie na pracę lub prowadzenie działalności gospodarczej,
z uwzględnieniem miejsca, charakteru i czasu pracy lub prowadzonej działalności
gospodarczej, jaka ma być wykonywana, a także szczegółowe warunki odmowy lub
cofnięcia zezwolenia.

art. 57. więcej Art. 57. 1. Żołnierz zawodowy nie może wchodzić w skład organów spółek,
innych przedsiębiorców oraz fundacji.
2. Żołnierz zawodowy może uczestniczyć w zgromadzeniach akcjonariuszy lub
zgromadzeniach wspólników.

art. 58. więcej Art. 58. 1. Oficerowie zawodowi, z wyjątkiem oficerów zajmujących
stanowiska służbowe sędziów sądów wojskowych oraz stanowiska służbowe
prokuratorów do spraw wojskowych, oraz podoficerowie pełniący zawodową służbę
wojskową w organach finansowych i logistycznych są obowiązani do złożenia
oświadczenia o swoim stanie majątkowym. Oświadczenie o stanie majątkowym
dotyczy majątku osobistego oraz objętego małżeńską wspólnością majątkową.
1a. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera informacje, w tym dane
osobowe, obejmujące:
1) imię (imiona), nazwisko oraz nazwisko rodowe;
2) datę i miejsce urodzenia;
3) imiona i nazwiska ojca i matki oraz ich nazwiska rodowe;
4) numer PESEL oraz serię i numer dowodu osobistego;
5) obywatelstwo i płeć;
6) numer telefonu oraz adres poczty elektronicznej;
7) miejsce zatrudnienia, stanowisko lub funkcje;
8) posiadane nieruchomości oraz ich adresy;
9) posiadane zasoby pieniężne;
10) posiadane akcje lub udziały w spółkach handlowych;
11) nabyte mienie od Skarbu Państwa, innej państwowej osoby prawnej, jednostek
samorządu terytorialnego oraz ich związków lub komunalnej osoby prawnej,
które podlegało zbyciu w drodze przetargu;
12) członkostwo, zatrudnienie lub wykonywanie czynności w zarządzie, radzie
nadzorczej, komisji rewizyjnej spółki handlowej, komisji rewizyjnej spółdzielni
lub zarządu fundacji prowadzącej działalność gospodarczą;
13) prowadzone działalności gospodarcze;
14) składniki mienia ruchomego o wartości powyżej 10 000 zł;
15) zobowiązania pieniężne o wartości powyżej 10 000 zł;
16) wynagrodzenia za pracę i dochody z innej działalności zarobkowej;
17) dochody z majątku wspólnego oraz z majątku osobistego;
18) dane dotyczące prowadzenia działalności gospodarczej oraz pełnienia przez
małżonka funkcji w spółkach handlowych lub spółdzielniach;
19) inne przychody i świadczenia.
2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, żołnierz zawodowy składa
Ministrowi Obrony Narodowej za pośrednictwem Komendanta Głównego
Żandarmerii Wojskowej.
3. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, składa się co roku do dnia 31 marca,
według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego.
4. Informacje zawarte w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 1, stanowią
tajemnicę prawnie chronioną i podlegają ochronie przewidzianej dla informacji
niejawnych o klauzuli tajności „zastrzeżone” określonej w przepisach o ochronie
informacji niejawnych, chyba że żołnierz zawodowy, który złożył oświadczenie,
wyraził pisemną zgodę na ich ujawnienie. W szczególnie uzasadnionych przypadkach
Minister Obrony Narodowej może je ujawnić pomimo braku zgody składającego
oświadczenie.
5. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, przechowuje się przez sześć lat.
6. Do złożenia oświadczenia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio
formularz określony przepisami wydanymi na podstawie art. 11 ustawy z dnia
21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby
pełniące funkcje publiczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 2399), dotyczącymi oświadczenia,
o którym mowa w art. 10 ust. 1 tej ustawy.
7. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe
warunki i tryb składania oświadczeń o stanie majątkowym.

art. 59. więcej Art. 59. 1. Żołnierz zawodowy jest obowiązany poinformować pisemnie
dowódcę jednostki wojskowej, w której zajmuje stanowisko służbowe, o zamiarze
wyjazdu i pobytu za granicą w celach niezwiązanych z zawodową służbą wojskową.
2. Dowódca jednostki wojskowej może zakazać żołnierzowi zawodowemu
wyjazdu za granicę w celach niezwiązanych z zawodową służbą wojskową, jeżeli
wymaga tego wzgląd na przestrzeganie przepisów ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r.
o ochronie informacji niejawnych albo istotne sprawy organizacyjne.
3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, tryb
informowania przez żołnierza zawodowego o zamiarze wyjazdu i pobytu za granicą
oraz postępowania w sprawach wydawania zakazu wyjazdu za granicę.
Rozporządzenie to określi w szczególności formę zawiadomienia i dane, jakie
powinny być w nim zawarte, oraz szczegółowe warunki i tryb wydania zakazu,
z uwzględnieniem uproszczonych procedur małego ruchu granicznego.

art. 60. więcej Art. 60. 1. Wymiar czasu służby żołnierzy zawodowych jest określony ich
zadaniami służbowymi.
2. Zadania służbowe żołnierzy zawodowych powinny być ustalane przez
przełożonych w sposób pozwalający na ich wykonywanie w ramach czterdziestu
godzin służby w tygodniu. Wykonywanie zadań służbowych nie może przekraczać
przeciętnie czterdziestu ośmiu godzin w tygodniu, w czteromiesięcznym okresie
rozliczeniowym. W zamian za czas służby przekraczający czterdzieści godzin służby
w tygodniu, żołnierzowi zawodowemu przysługuje czas wolny od służby w takim
samym wymiarze.
3. Żołnierzowi zawodowemu przysługuje prawo do co najmniej:
1) jedenastu godzin nieprzerwanego odpoczynku w każdej dobie;
2) dwudziestu czterech godzin nieprzerwanego odpoczynku w okresie
siedmiodniowym.
4. Przepisy ust. 2 i 3 nie mają zastosowania do żołnierzy zawodowych
realizujących zadania o charakterze nadzwyczajnym niezbędne do ochrony interesów
państwa, w szczególności: biorących udział w zapobieganiu skutkom katastrof
naturalnych lub awarii technicznych noszących znamiona klęski żywiołowej oraz
w celu ich usunięcia, pełniących służby i dyżury, odbywających ćwiczenia i szkolenia
poligonowe (morskie) oraz pełniących służbę wojskową poza granicami państwa.
4a. Ewidencję czasu służby potwierdzającą wykonywanie przez żołnierza
zawodowego zadań służbowych ponad normy określone w ust. 2 prowadzi dowódca
jednostki wojskowej.
5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, dodatkowe dni
wolne od służby, rozkład czasu służby w tygodniu, sposób udzielania czasu wolnego
oraz sposób prowadzenia ewidencji czasu służby, a także okoliczności powodujące
przekroczenie tygodniowego czasu służby. Rozporządzenie powinno w szczególności
tak określić rozkład czasu służby w tygodniu, aby ustalać zadania służbowe w ramach
czterdziestu godzin w pięciodniowym tygodniu służby.

Art. 60a. 1. Żołnierz zawodowy jest obowiązany uprzedzić bezpośredniego
przełożonego o niemożności stawienia się do służby lub spóźnieniu z przyczyny
z góry wiadomej lub możliwej do przewidzenia oraz określić przewidywany czas
trwania nieobecności, w szczególności uprzedzić o konieczności przebywania na
zwolnieniu lekarskim.
2. W razie niestawienia się do służby lub spóźnienia z innej przyczyny niż
określona w ust. 1, żołnierz zawodowy jest obowiązany poinformować
bezpośredniego przełożonego tego samego dnia o przyczynie nieobecności w służbie
i przewidywanym czasie jej trwania lub przyczynie spóźnienia.
3. W razie zaistnienia przyczyny uniemożliwiającej dopełnienie obowiązku,
o którym mowa w ust. 2, żołnierz zawodowy jest obowiązany poinformować
o przyczynie nieobecności w służbie i przewidywanym czasie jej trwania lub
przyczynie spóźnienia, niezwłocznie po ustaniu tej przyczyny.
4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1–3, żołnierz zawodowy jest
obowiązany poinformować bezpośredniego przełożonego osobiście lub za
pośrednictwem innej osoby, przez środek łączności lub drogą pocztową. Za datę
przekazania informacji drogą pocztową uważa się datę stempla pocztowego.

Art. 60b. 1. Zwolnienie lekarskie obejmuje okres, w którym żołnierz zawodowy
jest zwolniony od zajęć służbowych z powodu:
1) choroby żołnierza zawodowego;
2) oddawania krwi lub jej składników w jednostkach organizacyjnych publicznej
służby krwi lub z powodu okresowego badania lekarskiego dawców krwi;
3) niemożności wykonywania zajęć służbowych z przyczyn określonych w art. 6
ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych
z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2019 r.
poz. 645 i 1590);
4) konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym dzieckiem własnym
lub małżonka żołnierza zawodowego, dzieckiem przysposobionym, dzieckiem
przyjętym na wychowanie i utrzymanie, do ukończenia przez nie 14. roku życia;
5) konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny; za
członków rodziny uważa się małżonka, rodziców, rodzica dziecka żołnierza
zawodowego, ojczyma, macochę, teściów, dziadków, wnuki, rodzeństwo oraz dzieci w wieku powyżej 14 lat, jeżeli pozostają we wspólnym gospodarstwie domowym z żołnierzem zawodowym w okresie sprawowania nad nimi opieki;
6) konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem własnym lub
małżonka żołnierza zawodowego, dzieckiem przysposobionym, dzieckiem
przyjętym na wychowanie i utrzymanie, do ukończenia przez nie 8. roku życia, w przypadku:
a) nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola lub
szkoły, do których dziecko uczęszcza, a także w przypadku choroby niani,
z którą rodzice mają zawartą umowę uaktywniającą, o której mowa
w art. 50 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do
lat 3 (Dz. U. z 2020 r. poz. 326), lub dziennego opiekuna, sprawujących
opiekę nad dzieckiem,
b) porodu lub choroby małżonka żołnierza zawodowego lub rodzica dziecka
żołnierza zawodowego, stale opiekujących się dzieckiem, jeżeli poród lub
choroba uniemożliwia temu małżonkowi lub rodzicowi sprawowanie opieki nad dzieckiem,
c) pobytu małżonka żołnierza zawodowego lub rodzica dziecka żołnierza
zawodowego, stale opiekujących się dzieckiem, w szpitalu lub innym
zakładzie leczniczym podmiotu leczniczego wykonującego działalność
leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne.
2. Zwolnienie od zajęć służbowych z powodu konieczności osobistego
sprawowania opieki, o której mowa w ust. 1 pkt 4 i 6, przysługuje przez okres nie
dłuższy niż 60 dni w roku kalendarzowym, a w przypadku, o którym mowa w ust. 1
pkt 5 – przez okres nie dłuższy niż 14 dni w roku kalendarzowym, przy czym okresy
te łącznie nie mogą przekroczyć 60 dni w roku kalendarzowym.
3. Przepis ust. 2 stosuje się bez względu na liczbę dzieci i innych członków
rodziny wymagających opieki.
4. W razie zbiegu uprawnienia do zwolnienia lekarskiego z uprawnieniem do
zwolnienia od zajęć służbowych lub urlopu okolicznościowego, o których mowa
w art. 62 ust. 11 i 12, żołnierz zawodowy jest obowiązany w pierwszej kolejności
wykorzystać zwolnienie lekarskie.

Art. 60c. Okres przebywania na zwolnieniu lekarskim stwierdza zaświadczenie
lekarskie wystawione zgodnie z art. 55 ust. 1 i art. 55a ust. 7 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa albo wydruk zaświadczenia lekarskiego, o którym mowa w art. 55a ust. 6 tej ustawy, z tym że:
1) w przypadku poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla
kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz niezdolności do służby
wskutek poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów –
zaświadczenie wystawione przez lekarza na zwykłym druku zgodnie z przepisem
art. 53 ust. 3 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych
z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa;
2) w przypadku, o którym mowa w art. 60b ust. 1 pkt 2 – zaświadczenie jednostki
organizacyjnej publicznej służby krwi;
3) w przypadku, o którym mowa w art. 60b ust. 1 pkt 6 lit. a – oświadczenie
żołnierza zawodowego;
4) w przypadkach, o których mowa w art. 60b ust. 1 pkt 6 lit. b i c – zaświadczenie
lekarskie wystawione przez lekarza na zwykłym druku;
5) w przypadku, o którym mowa w art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca
1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie
choroby i macierzyństwa – decyzja wydana przez właściwy organ albo
uprawniony podmiot na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu
zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.

Art. 60d. 1. Doręczenie zaświadczenia lekarskiego odbywa się przy
wykorzystaniu profilu informacyjnego, o którym mowa w art. 58 ust. 1 ustawy z dnia
25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie
choroby i macierzyństwa, na zasadach określonych w tej ustawie. Dowódcy jednostek
wojskowych wykorzystują lub tworzą profil informacyjny płatnika składek, o którym
mowa w art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych
z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.
2. Wydruk zaświadczenia lekarskiego, o którym mowa w art. 55a ust. 6 ustawy
z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego
w razie choroby i macierzyństwa, zaświadczenie lekarskie, o którym mowa w art. 55a
ust. 7 tej ustawy, albo zaświadczenie wystawione przez lekarza na zwykłym druku
w przypadkach, o których mowa w art. 60b ust. 1 pkt 6 lit. b i c oraz art. 60c pkt 1, żołnierz zawodowy jest obowiązany dostarczyć dowódcy jednostki wojskowej w terminie 7 dni od dnia ich otrzymania.
3. Zaświadczenie jednostki organizacyjnej publicznej służby krwi albo decyzję,
o której mowa w art. 60c pkt 5, żołnierz zawodowy jest obowiązany dostarczyć
dowódcy jednostki wojskowej w terminie 7 dni od dnia ich otrzymania.
4. Oświadczenie o wystąpieniu okoliczności, o których mowa w art. 60b ust. 1
pkt 6 lit. a, żołnierz zawodowy jest obowiązany złożyć dowódcy jednostki wojskowej
w terminie 7 dni od dnia ich zaistnienia.
5. W przypadku niedopełnienia obowiązków, o których mowa w ust. 2–4,
żołnierz zawodowy traci prawo do uposażenia za cały okres zwolnienia, chyba że
niedostarczenie zaświadczenia, oświadczenia albo decyzji nastąpiło z przyczyn
niezależnych od żołnierza.

Art. 60e. 1. Prawidłowość orzekania o czasowej niezdolności do służby
z powodu choroby, prawidłowość wykorzystania zwolnienia lekarskiego, spełnienie
wymogów formalnych zaświadczeń lekarskich oraz oświadczenie żołnierza
zawodowego, o którym mowa w art. 60c pkt 3, może podlegać kontroli.
2. Kontrolę przeprowadzają:
1) wojskowe komisje lekarskie – w zakresie prawidłowości orzekania o czasowej
niezdolności do służby z powodu choroby oraz prawidłowości wykorzystania
zwolnienia lekarskiego;
2) dowódca jednostki wojskowej – w zakresie prawidłowości wykorzystania
zwolnienia lekarskiego przez żołnierza zawodowego i spełnienia wymogów
formalnych zaświadczeń lekarskich oraz w zakresie oświadczenia żołnierza zawodowego, o którym mowa w art. 60c pkt 3.
3. Jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone nieprawidłowe wykorzystanie
zwolnienia lekarskiego, żołnierz zawodowy traci prawo do uposażenia za cały okres zwolnienia.
4. Jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone, że oświadczenie żołnierza
zawodowego, o którym mowa w art. 60c pkt 3, zostało złożone niezgodnie z prawdą,
żołnierz zawodowy traci prawo do uposażenia za cały okres zwolnienia.
5. Jeżeli w wyniku kontroli wojskowa komisja lekarska ustali datę ustania
niezdolności do służby wcześniejszą niż data orzeczona w zaświadczeniu lekarskim, żołnierz zawodowy traci prawo do uposażenia za okres od tej daty do końca zwolnienia.
6. Jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone, że zwolnienie lekarskie zostało
sfałszowane, żołnierz zawodowy traci prawo do uposażenia za cały okres zwolnienia.
7. Kontrola prawidłowości wykorzystania zwolnień lekarskich polega na
ustaleniu, czy żołnierz zawodowy w okresie orzeczonej niezdolności do służby, w tym
sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem lub innym członkiem rodziny, nie
wykorzystuje zwolnienia lekarskiego w sposób niezgodny z jego celem,
a w szczególności czy nie wykonuje pracy zarobkowej.
8. Kontrola oświadczenia żołnierza zawodowego, o którym mowa w art. 60c
pkt 3, polega na ustaleniu, czy nastąpiło nieprzewidziane zamknięcie żłobka, klubu
dziecięcego, przedszkola lub szkoły, do których uczęszcza dziecko żołnierza
zawodowego, lub na ustaleniu, czy niania lub dzienny opiekun dziecka przebywali na
zwolnieniu lekarskim.
9. Kontrolę prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego oraz
oświadczenia żołnierza zawodowego, o którym mowa w art. 60c pkt 3, przeprowadza
osoba upoważniona przez dowódcę jednostki wojskowej.
10. W razie stwierdzenia w trakcie kontroli, że żołnierz zawodowy wykonuje
pracę zarobkową albo wykorzystuje zwolnienie lekarskie w inny sposób niezgodny
z jego celem, osoba kontrolująca sporządza protokół, w którym podaje, na czym
polegało nieprawidłowe wykorzystanie zwolnienia lekarskiego.
11. W razie stwierdzenia w trakcie kontroli, że oświadczenie żołnierza
zawodowego, o którym mowa w art. 60c pkt 3, nie jest zgodne z prawdą, osoba
kontrolująca sporządza protokół.
12. Protokół przedstawia się żołnierzowi zawodowemu w celu wniesienia do
niego ewentualnych uwag. Wniesienie uwag żołnierz zawodowy potwierdza
własnoręcznym podpisem.
13. Na podstawie ustaleń zawartych w protokole dowódca jednostki wojskowej
stwierdza, w drodze decyzji, utratę prawa do uposażenia za okres, o którym mowa
w ust. 3 lub 4. Przepis stosuje się odpowiednio w przypadku zawiadomienia przez
wojskową komisję lekarską w wyniku przeprowadzenia przez tę komisję kontroli
o nieprawidłowościach w wykorzystaniu zwolnienia lekarskiego.
14. Od decyzji, o której mowa w ust. 13, żołnierzowi zawodowemu przysługuje
odwołanie do wyższego przełożonego.
15. Kontrola wymogów formalnych zaświadczeń lekarskich polega na
sprawdzeniu, czy zaświadczenie:
1) nie zostało sfałszowane;
2) zostało wydane zgodnie z przepisami w sprawie zasad i trybu wystawiania
zaświadczeń lekarskich.
16. Jeżeli w wyniku kontroli, o której mowa w ust. 15 pkt 1, zachodzi
podejrzenie, że zaświadczenie lekarskie zostało sfałszowane, dowódca jednostki
wojskowej występuje do lekarza, który wystawił zaświadczenie lekarskie, o
wyjaśnienie sprawy.
17. W razie podejrzenia, że zaświadczenie lekarskie zostało wydane niezgodnie
z przepisami w sprawie zasad i trybu wystawiania zaświadczeń lekarskich, dowódca
jednostki wojskowej występuje o wyjaśnienie sprawy do terenowej jednostki
organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

art. 61. więcej Art. 61. 1. Żołnierze zawodowi otrzymują corocznie urlop wypoczynkowy
w wymiarze dwudziestu sześciu dni roboczych.
1a. Żołnierzowi zawodowemu w roku kalendarzowym, w którym został
powołany do zawodowej służby wojskowej, udziela się urlopu wypoczynkowego
w wymiarze proporcjonalnym do okresu pozostającego do końca danego roku
kalendarzowego.
1b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio do żołnierza, o którym mowa
w art. 20 ust. 1a, po zakończeniu przez niego pracy poza granicami państwa
w strukturach organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych strukturach
wojskowych, na podstawie umowy zawartej między tym żołnierzem a taką
organizacją, oraz o którym mowa w art. 65a ust. 5, po zakończeniu lub zrezygnowaniu
przez niego z urlopu wychowawczego.
2. Jeżeli ważne względy służbowe nie pozwalają na udzielenie żołnierzowi
zawodowemu urlopu wypoczynkowego w całości lub w części w danym roku
kalendarzowym, urlopu tego udziela się w ciągu następnego roku kalendarzowego.
3. Decyzję w sprawie przesunięcia żołnierzowi zawodowemu urlopu
wypoczynkowego podejmuje dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz
zajmuje stanowisko służbowe. Dowódca jednostki wojskowej jest zobowiązany

art. 62. więcej Art. 62. 1. Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko służbowe pracownika
naukowego, naukowo-dydaktycznego, dydaktycznego lub badawczo-technicznego
otrzymuje corocznie dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze dwunastu dni roboczych.
1a. Żołnierz zawodowy posiadający status weterana poszkodowanego otrzymuje
corocznie dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze pięciu dni roboczych.
1b. Urlop, o którym mowa w ust. 1a, nie przysługuje żołnierzowi zawodowemu
posiadającemu status weterana poszkodowanego uprawnionemu do urlopu
wypoczynkowego i dodatkowych urlopów wypoczynkowych, z wyłączeniem
dodatkowego urlopu z tytułu szkodliwych dla zdrowia warunków służby, w wymiarze
przekraczającym dwadzieścia sześć dni roboczych.
1c. Prawo do pierwszego dodatkowego urlopu, o którym mowa w ust. 1a,
powstaje z dniem, w którym decyzja administracyjna o przyznaniu statusu weterana
poszkodowanego stała się ostateczna, przy czym realizacja tego prawa może nastąpić
nie wcześniej niż z dniem przedstawienia przez żołnierza zawodowego tej decyzji
dowódcy jednostki wojskowej.
1d. Urlop, o którym mowa w ust. 1a, wykorzystuje się w całości w roku
kalendarzowym, w którym żołnierz zawodowy ma do niego prawo, w terminie
uzgodnionym z dowódcą jednostki wojskowej, jeżeli nie został ujęty w planie
urlopów, o którym mowa w ust. 10.
2. Żołnierz zawodowy pełniący zawodową służbę wojskową w warunkach
szkodliwych dla zdrowia przy przekroczonych najwyższych dopuszczalnych
stężeniach lub natężeniach czynników szkodliwych otrzymuje corocznie, w zależności
od ustalonego w odrębnych przepisach stopnia szkodliwości, dodatkowy urlop
wypoczynkowy w wymiarze:
1) pięciu dni roboczych – przy pierwszym stopniu szkodliwości;
2) siedmiu dni roboczych – przy drugim stopniu szkodliwości;
3) dziesięciu dni roboczych – przy trzecim stopniu szkodliwości;
4) piętnastu dni roboczych – przy czwartym stopniu szkodliwości.
3. Żołnierz zawodowy, jeżeli jest to uzasadnione szczególnymi właściwościami
zajmowanego stanowiska służbowego, otrzymuje dodatkowy urlop wypoczynkowy
w wymiarze do piętnastu dni roboczych rocznie.
4. Żołnierzowi zawodowemu, w zależności od stażu czynnej służby wojskowej,
udziela się corocznie dodatkowego urlopu wypoczynkowego w wymiarze:
1) pięciu dni roboczych – po osiągnięciu piętnastu lat czynnej służby wojskowej;
2) dziesięciu dni roboczych – po osiągnięciu dwudziestu lat czynnej służby
wojskowej;
3) piętnastu dni roboczych – po osiągnięciu dwudziestu pięciu lat czynnej służby
wojskowej.
5. Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko służbowe sędziego wojskowego
lub prokuratora do spraw wojskowych otrzymuje dodatkowy urlop wypoczynkowy na
zasadach i w wymiarze określonych odpowiednio w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r.
– Prawo o ustroju sądów wojskowych oraz w ustawie z dnia 28 stycznia 2016 r. –
Prawo o prokuraturze.
6. W razie zbiegu uprawnień do dodatkowych urlopów wypoczynkowych
z różnych tytułów żołnierzowi zawodowemu przysługuje tylko jeden urlop
w wymiarze najkorzystniejszym, z wyjątkiem dodatkowego urlopu z tytułu
szkodliwych dla zdrowia warunków służby, z zastrzeżeniem ust. 7.
7. Łączny wymiar urlopu wypoczynkowego i dodatkowych urlopów
wypoczynkowych w danym roku kalendarzowym nie może przekroczyć
pięćdziesięciu dni roboczych.
7a. Żołnierzowi zawodowemu skierowanemu do służby poza granicami państwa,
po zakończeniu służby w ramach tego skierowania, udziela się urlopu
aklimatyzacyjnego w wymiarze jednego dnia roboczego za każde rozpoczęte dziesięć
dni pełnienia służby poza granicami państwa. Urlopu tego udziela dowódca jednostki
wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe albo do której został
skierowany w ramach pełnienia zawodowej służby wojskowej w rezerwie kadrowej,
bezpośrednio po stawieniu się w jednostce wojskowej. Wymiar urlopu
aklimatyzacyjnego nie może przekroczyć dwudziestu dwóch dni roboczych.
8. Żołnierzowi zawodowemu może być udzielony urlop:
1) zdrowotny – w wymiarze do sześciu miesięcy;
2) okolicznościowy – w wymiarze jednorazowo nie dłuższym niż pięć dni
roboczych, z zastrzeżeniem ust. 12.
9. Żołnierzowi zawodowemu skierowanemu przez właściwy organ na naukę oraz
żołnierzowi, któremu udzielono pomocy w związku z pobieraniem nauki, przysługuje
urlop szkoleniowy.
9a. Żołnierzowi zawodowemu pobierającemu naukę, niespełniającemu
warunków do uzyskania pomocy, o której mowa w art. 52, można udzielić urlopu
szkoleniowego.
10. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy zajmuje
stanowisko służbowe, udziela żołnierzowi urlopu wypoczynkowego i dodatkowego
urlopu wypoczynkowego, przysługującego w danym roku kalendarzowym, na
podstawie planu urlopów.
11. Żołnierz zawodowy może otrzymać zwolnienie od zajęć służbowych w razie
konieczności sprawowania osobistej opieki nad najbliższym członkiem rodziny, gdy
opieki takiej nie może sprawować małżonek żołnierza lub inny członek rodziny,
nieprzekraczające jednak łącznie pięćdziesięciu dni roboczych w roku
kalendarzowym.
12. W szczególnie uzasadnionych przypadkach żołnierzowi zawodowemu, który
wykorzystał zwolnienie od zajęć służbowych w związku z koniecznością
sprawowania opieki nad najbliższym członkiem rodziny i nadal musi tę opiekę
sprawować osobiście, może być udzielony urlop okolicznościowy w wymiarze do
pięciu miesięcy.
13. Najbliższym członkiem rodziny żołnierza zawodowego, o którym mowa
w ust. 11 i 12, są jego małżonek, dzieci i rodzice.
14. Żołnierzowi zawodowemu – lekarzowi lub lekarzowi dentyście
skierowanemu przez właściwy organ do odbycia specjalizacji medycznej na czas
odbywania zajęć w ramach tej specjalizacji udziela się zwolnienia od zajęć
służbowych, w wymiarze piętnastu dni roboczych w każdym miesiącu.

art. 63. więcej Art. 63. 1. Żołnierza zawodowego można odwołać z urlopu wypoczynkowego
lub dodatkowego urlopu wypoczynkowego, a także wstrzymać udzielenie mu urlopu
w całości lub w części z ważnych względów służbowych. Termin urlopu może być także przesunięty na wniosek żołnierza zawodowego, umotywowany ważnymi względami.
2. Żołnierzowi zawodowemu, którego odwołano z urlopu wypoczynkowego lub
dodatkowego urlopu wypoczynkowego albo któremu wstrzymano udzielenie takiego
urlopu przysługuje, w pełnej wysokości, zwrot kosztów spowodowanych odwołaniem
z urlopu lub wstrzymaniem urlopu.
3. Odwołania żołnierza zawodowego z urlopu wypoczynkowego i dodatkowego
urlopu wypoczynkowego lub wstrzymania udzielenia takiego urlopu może dokonać
dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe.
4. Dowódca jednostki wojskowej, który odwołał żołnierza zawodowego z urlopu
wypoczynkowego lub dodatkowego urlopu wypoczynkowego albo wstrzymał
udzielenie takiego urlopu, orzeka, na wniosek żołnierza, o zwrocie kosztów
spowodowanych odwołaniem lub wstrzymaniem urlopu.

art. 64. więcej Art. 64. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) stanowiska służbowe, na których pełnienie zawodowej służby wojskowej jest
szkodliwe dla zdrowia albo które posiadają szczególne właściwości, ze względu
na zajmowanie których udziela się dodatkowego urlopu wypoczynkowego,
uwzględniając podobne lub takie same stanowiska ustalone na podstawie
przepisów prawa pracy;
2) tryb orzekania o potrzebie udzielenia urlopu zdrowotnego i organy właściwe
w tych sprawach, z uwzględnieniem sprawności postępowania w tych sprawach;
3) szczegółowe warunki i tryb udzielania urlopów, o których mowa w art. 61
i art. 62 ust. 1–4, 7a oraz 12, a także wymiar urlopu, o którym mowa w art. 62
ust. 3, ust. 8 pkt 2, ust. 9 oraz 9a, zapewniając ciągłość i skuteczność realizacji zadań;
4) szczegółowe warunki i tryb odwoływania z urlopu wypoczynkowego
i dodatkowego urlopu wypoczynkowego, a także wstrzymania udzielenia
takiego urlopu oraz zwracania kosztów spowodowanych odwołaniem z urlopu
lub wstrzymaniem urlopu i sposób ich obliczania, zapewniając, aby
zastosowanie tych środków miało charakter wyjątkowy;
5) szczegółowe warunki i tryb udzielania żołnierzom zawodowym zwolnienia od
zajęć służbowych, o którym mowa w art. 62 ust. 11 i 14, zapewniając ciągłość i skuteczność realizacji zadań oraz uwzględniając plany poszczególnych specjalizacji lekarskich.

art. 65. więcej Art. 65. 1. Żołnierzowi zawodowemu przysługuje urlop macierzyński, urlop na
warunkach urlopu macierzyńskiego, urlop ojcowski oraz urlop rodzicielski na
zasadach i w wymiarze określonych w przepisach ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. –
Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040, 1043 i 1495).
2. Żołnierzowi zawodowemu – kobiecie będącej w ciąży lub karmiącej dziecko piersią:
1) nie powierza się obowiązków w wymiarze przekraczającym czterdziestu godzin
służby w tygodniu i w porze nocnej;
2) nie deleguje się poza miejsce pełnienia służby – bez zgody żołnierza
zawodowego – kobiety;
3) nie powierza się wykonywania zadań służbowych uciążliwych, niebezpiecznych
lub szkodliwych dla zdrowia, określonych w przepisach wydanych na podstawie
art. 176 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. ‒ Kodeks pracy.
3. Żołnierz zawodowy – kobieta karmiąca dziecko piersią ma prawo do dwóch
półgodzinnych przerw wliczanych do czasu służby. W przypadku karmienia więcej
niż jednego dziecka, żołnierz zawodowy – kobieta ma prawo do dwóch przerw po
45 minut każda. Przerwy na karmienie mogą być na wniosek żołnierza zawodowego
– kobiety udzielane łącznie.
4. Żołnierza zawodowego – kobietę, sprawującą opiekę nad dzieckiem do lat
czterech, pozostającą w związku małżeńskim z innym żołnierzem, nie deleguje się bez
jej zgody poza miejsce pełnienia zawodowej służy wojskowej, w tym samym czasie
co współmałżonka.
5. Przepis ust. 4 stosuje się również do żołnierza zawodowego samotnie
wychowującego dziecko do lat czterech.

Art. 65a. 1. Żołnierz zawodowy ma prawo do urlopu wychowawczego na
zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.
2. Żołnierzowi zawodowemu korzystającemu z urlopu wychowawczego nie
wypłaca się uposażenia i innych należności pieniężnych, z wyjątkiem określonych
w art. 83, art. 85 i art. 94–98.
3. Żołnierzowi zawodowemu korzystającemu z urlopu wychowawczego
przysługują, w okresie korzystania z tego urlopu, świadczenia określone w ustawie
z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 111).
4. W przypadku gdy urlop wychowawczy trwa do dwunastu miesięcy, żołnierz
zawodowy pozostaje na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym.
5. W przypadku gdy okres urlopu wychowawczego jest dłuższy niż określony
w ust. 4, żołnierza zawodowego przenosi się do rezerwy kadrowej. Przepis
ust. 2 stosuje się odpowiednio.
6. Żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 5, po zakończeniu lub
zrezygnowaniu przez niego z urlopu wychowawczego w czasie jego trwania, jeżeli nie
ma możliwości wyznaczenia go na stanowisko służbowe, pozostawia się w rezerwie
kadrowej przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

art. 66. więcej Art. 66. (uchylony).

art. 67. więcej Art. 67. 1. Żołnierze zawodowi są objęci obowiązkiem ubezpieczenia
zdrowotnego i korzystają ze świadczeń na zasadach określonych w ustawie z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1373, z późn. zm.).
2. Żołnierzom zawodowym przysługują coroczne bezpłatne badania
profilaktyczne na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 27 czerwca
1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1175).
3. Żołnierzom zawodowym w trakcie szkoleń poligonowych i ćwiczeń
wojskowych (rejsów, lotów) przysługują bezpłatne świadczenia zdrowotne i bezpłatne
zaopatrzenie w produkty lecznicze znajdujące się w wykazach, o których mowa
w art. 37 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych
specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dz. U. z 2020
r. poz. 357), w zakresie kategorii, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. a tej ustawy,
oraz leki recepturowe, a także produkty lecznicze oznaczone symbolem OTC i wyroby
medyczne, oraz wyposażenie wyrobów medycznych, w rozumieniu przepisów ustawy
z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 69b ust. 4 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Żołnierze zawodowi skierowani do służby poza granicami państwa podlegają
bezpłatnym badaniom lekarskim i psychologicznym oraz szczepieniom ochronnym.
4a. Żołnierzom zawodowym wyznaczonym lub skierowanym do pełnienia
służby wojskowej poza granicami państwa wykonuje się jeden raz w czasie
zawodowej służby wojskowej badanie polegające na pobraniu materiału
genetycznego, realizowane przez podmioty lecznicze, dla których podmiotem
tworzącym jest Minister Obrony Narodowej.
4b. Pobrany materiał genetyczny jest przechowywany w podmiocie leczniczym,
o którym mowa w ust. 4a, w pracowni właściwej do wykonania badania
cytogenetycznego.
4c. Pobrany materiał genetyczny jest przechowywany przez okres pełnienia
zawodowej służby wojskowej przez żołnierza, a po odejściu ze służby podlega
komisyjnemu zniszczeniu.
4d. Pobrany materiał genetyczny niszczy niezwłocznie komisja powołana przez
Ministra Obrony Narodowej. Z czynności komisji sporządza się protokół.
4e. Dokumentacja medyczna dotycząca pobranego materiału genetycznego może
być udostępniona przez podmiot leczniczy, o którym mowa w ust. 4a, żołnierzowi
zawodowemu, na jego wniosek.
4f. Koszty pobrania oraz przechowywania materiału genetycznego w
podmiotach leczniczych, o których mowa w ust. 4a, są finansowane na podstawie
umowy zawartej z kierownikiem podmiotu leczniczego.
4g. Umowa, o której mowa w ust. 4f, jest zawierana z uwzględnieniem zasad
wydatkowania środków publicznych określonych w art. 44 ust. 3 ustawy z dnia
27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 869, z późn. zm.)
i określa w szczególności:
1) liczbę żołnierzy, którym pobrano materiał genetyczny;
2) okres jej obowiązywania;
3) kwotę zobowiązania i możliwość jej weryfikacji oraz zasady rozliczeń;
4) zasady zwrotu środków finansowych i stosowania kar umownych w przypadku
niewłaściwego wykonania umowy;
5) sposób i tryb kontroli wykonania umowy.
5. Żołnierze zawodowi powracający do kraju po zakończeniu służby poza
granicami państwa podlegają bezpłatnym badaniom lekarskim i psychologicznym.
6. W przypadku odniesienia ran, kontuzji, urazu psychicznego lub schorzenia
przez żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 5, lub ze względu na jego stan
psychofizyczny zgodnie ze wskazaniami lekarza żołnierz zawodowy może być
skierowany na bezpłatny turnus leczniczo-profilaktyczny wraz z pełnoletnim
najbliższym członkiem rodziny w rozumieniu art. 4 pkt 12 ustawy z dnia 19 sierpnia
2011 r. o weteranach działań poza granicami państwa (Dz. U. z 2019 r. poz. 1569
i 1726).
6a. Turnus leczniczo-profilaktyczny trwa 14 dni kalendarzowych i obejmuje
działania leczniczo-rehabilitacyjne i profilaktykę zdrowotną, w tym profilaktykę
psychologiczną.
6b. Kolejny pobyt żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 5, na turnusie
leczniczo-profilaktycznym po tym samym pełnieniu służby wojskowej poza granicami
państwa może odbyć się pod warunkiem poddania się leczeniu specjalistycznemu,
ambulatoryjnemu lub stacjonarnemu albo konsultacji specjalistycznej zakończonej
wskazaniem uczestnictwa w turnusie leczniczo-profilaktycznym jako niezbędnym do
kontynuacji leczenia.
6c. Osoby skierowane na turnus leczniczo-profilaktyczny mogą skorzystać
z prawa do turnusu leczniczo-profilaktycznego w trakcie pełnienia służby przez
żołnierza zawodowego.
6d. Pełne koszty uczestnictwa w turnusie leczniczo-profilaktycznym żołnierza
zawodowego oraz 50% kosztów uczestnictwa pełnoletniego najbliższego członka
rodziny pokrywa się z budżetu państwa z części pozostającej w dyspozycji Ministra
Obrony Narodowej.
6e. Skierowanie na badania, o których mowa w ust. 5, zawiera następujące dane
żołnierza zawodowego:
1) imię i nazwisko;
2) numer PESEL;
3) adres zamieszkania i do korespondencji;
4) miejsce pełnienia służby;
5) okres delegowania, miejsce, stanowisko i zakres zadań wykonywanych podczas
pełnienia służby wojskowej poza granicami państwa.
6f. Skierowanie na turnus leczniczo-profilaktyczny zawiera następujące dane:
1) żołnierza zawodowego:
a) imię i nazwisko,
b) numer PESEL,
c) adres zamieszkania i do korespondencji,
d) miejsce pełnienia służby,
e) numer telefonu kontaktowego;
2) pełnoletniego najbliższego członka rodziny:
a) imię i nazwisko,
b) datę urodzenia,
c) stopień pokrewieństwa.
6g. Koszty udziału w turnusie leczniczo-profilaktycznym żołnierza zawodowego
oraz najbliższego członka rodziny są finansowane na podstawie umowy zawartej
z kierownikiem podmiotu prowadzącego turnus.
6h. Umowa, o której mowa w ust. 6g, jest zawierana z uwzględnieniem zasad
wydatkowania środków publicznych określonych w art. 44 ust. 3 ustawy z dnia
27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych i określa w szczególności:
1) warunki oraz organizację turnusu leczniczo-profilaktycznego oraz liczbę
uczestników;
2) okres jej obowiązywania;
3) kwotę zobowiązania i możliwość jej weryfikacji oraz zasady rozliczeń;
4) zasady zwrotu środków finansowych i stosowania kar umownych
w przypadku niewłaściwego wykonania umowy;
5) sposób i tryb kontroli wykonania umowy.
7. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) zakres świadczeń zdrowotnych, o których mowa w ust. 3–5, oraz jednostki
organizacyjne dla których organem założycielskim jest Minister Obrony
Narodowej albo uczelnia wojskowa, udzielające świadczeń zdrowotnych
żołnierzom zawodowym, uwzględniając konieczność zapewnienia zaopatrzenia urazów i schorzeń, które powstały w trakcie szkoleń poligonowych i ćwiczeń wojskowych;
2) zakres i tryb kontroli zaopatrzenia w produkty lecznicze i wyroby medyczne,
o których mowa w ust. 3, mając na względzie zapewnienie poprawności
i celowości wydawania takich produktów i wyrobów oraz racjonalność
gospodarowania nimi;
2a) tryb kierowania żołnierzy zawodowych na badania, o których mowa w ust. 4a,
oraz sposób pobierania, przechowywania i niszczenia materiału genetycznego,
uwzględniając sprawność postępowania;
3) rodzaje i wzory dokumentów wystawianych po przeprowadzeniu
obowiązkowych badań przed wyjazdem i po zakończeniu służby poza granicami
państwa, uwzględniając niezbędne elementy skierowań, orzeczeń i certyfikatów
wystawianych po przeprowadzaniu takich badań;
4) wykaz zalecanych szczepień ochronnych przed wyjazdem do pełnienia służby
poza granicami państwa, miejsca wykonywania takich szczepień oraz sposób ich
dokumentowania, uwzględniając zagrożenia epidemiologiczne
charakterystyczne dla miejsca pełnienia służby poza granicami państwa;
5) tryb kierowania żołnierzy zawodowych wraz z pełnoletnim najbliższym
członkiem rodziny na turnus leczniczo-profilaktyczny, a także ramowy program
tego turnusu, podmiot kierujący na turnus leczniczo-profilaktyczny, podmiot
prowadzący turnus leczniczo-profilaktyczny, rodzaje i wzory dokumentów
wystawianych w związku ze skierowaniem na turnus leczniczo-profilaktyczny,
uwzględniając potrzeby żołnierzy zawodowych wynikające z ich aktualnego
stanu zdrowia i stanu psychofizycznego, w tym konieczność zapewnienia pełnej
rekonwalescencji żołnierzy zawodowych oraz umożliwienie dalszego leczenia
lub rehabilitacji po zakończeniu pobytu na turnusie leczniczo-profilaktycznym;
6) sposób prowadzenia dyspanseryzacji w ramach badań profilaktycznych,
o których mowa w ust. 2, oraz wzór karty intensywnego nadzoru
dyspanseryzacyjnego, określając grupy zdrowotne, wykaz chorób i schorzeń,
zakres konsultacji specjalistycznych i badań dodatkowych, w tym
laboratoryjnych, w celu prowadzenia dyspanseryzacji.

Art. 67a. 1. Żołnierzom zawodowym przysługują bezpłatne dodatkowe
świadczenia stomatologiczne oraz materiały stomatologiczne:
1) w razie wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby
wojskowej albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami
lub warunkami służby wojskowej oraz na określonych stanowiskach
służbowych;
2) w okresie przygotowania do pełnienia służby poza granicami państwa;
3) przez okres sześciu miesięcy po powrocie do kraju po zakończeniu służby poza
granicami państwa.
2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, wykaz
dodatkowych świadczeń zdrowotnych lekarza dentysty i materiałów
stomatologicznych, sposób ich zaspokojenia, rodzaj dokumentów potwierdzających
uprawnienia do tych świadczeń oraz tryb kierowania żołnierzy zawodowych do
jednostek organizacyjnych udzielających świadczeń zdrowotnych, a także wykaz
stanowisk służbowych uprawniających do dodatkowych świadczeń zdrowotnych
lekarza dentysty i materiałów stomatologicznych, mając na względzie specyfikę
służby wojskowej żołnierzy zawodowych oraz warunki i właściwości służby
uzasadniające udzielanie świadczeń stomatologicznych.

Art. 67b. 1. Żołnierze zawodowi podlegają bezpłatnym szczepieniom
ochronnym.
2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, program
szczepień ochronnych dla żołnierzy zawodowych w formie kalendarza szczepień
ochronnych oraz sposób rejestracji przeprowadzanych szczepień ochronnych,
z uwzględnieniem specyfiki służby wojskowej, a także konieczności utworzenia
centralnego rejestru szczepień żołnierzy zawodowych.

Art. 67c. Świadczenia, o których mowa w art. 24 ust. 7 pkt 2 oraz art. 67–67b,
są finansowane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej.

art. 68. więcej Art. 68. 1. Żołnierzowi zawodowemu pozostającemu w związku małżeńskim
lub posiadającemu dzieci pozostające na jego utrzymaniu, który w miejscu pełnienia
służby lub miejscowości pobliskiej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 22 czerwca
1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2018 r.
poz. 2356 oraz z 2019 r. poz. 1726) korzysta z zakwaterowania zbiorowego,
przydzielono mu miejsce w internacie lub w kwaterze internatowej, bez prawa zamieszkiwania z członkami rodziny, przysługuje dodatek za rozłąkę i zwrot kosztów
przejazdów odbywanych nie częściej niż raz w miesiącu do miejscowości
zamieszkania członka rodziny i z powrotem.
2. Żołnierzowi zawodowemu zamieszkującemu poza miejscem pełnienia służby
w miejscowości, która nie jest miejscowością pobliską w rozumieniu ustawy z dnia
22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej,
przysługuje prawo do zwrotu kosztów codziennych dojazdów z miejsca zamieszkania
do miejsca pełnienia służby i z powrotem.
3. Dodatek za rozłąkę, o którym mowa w ust. 1, oraz zwrot kosztów codziennych
dojazdów, o którym mowa w ust. 2, ustala się w formie ryczałtów miesięcznych.
4. Zwrot kosztów przejazdów, o którym mowa w ust. 1, ustala się w wysokości
równowartości ceny biletu za przejazd środkami komunikacji publicznej,
z uwzględnieniem przysługującej żołnierzowi zawodowemu ulgi, niezależnie od
tytułu, z jakiego ulga ta przysługuje.
5. Należności określone w ust. 1 i 2 nie przysługują żołnierzowi zawodowemu,
któremu przyznano świadczenie mieszkaniowe, a także żołnierzowi zawodowemu
pełniącemu służbę poza granicami państwa.
6. Żołnierzowi zawodowemu posiadającemu członków rodziny, o których mowa
w ust. 1, mogą być przyznane także inne świadczenia socjalno-bytowe w postaci
pomocy finansowej i rzeczowej.
7. Należności i świadczenia określone w ust. 1 i 2 oraz ust. 6 pokrywa się
z części budżetu państwa, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej.
8. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) wysokość dodatku za rozłąkę oraz zwrotu kosztów codziennych dojazdów,
szczegółowe warunki ustalania wysokości należności, o których mowa w ust. 1
i 2, oraz warunki korzystania z tych uprawnień;
2) rodzaj, wysokość i zakres świadczeń, o których mowa w ust. 6, a także warunki
korzystania z tych świadczeń.
9. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 8, powinno w szczególności
uwzględniać, że wysokość dodatku za rozłąkę jest uzależniona od stawki diety
określanej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności
przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej
jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, wydanych na podstawie art. 77⁵ § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, oraz, że
wysokość kosztów codziennych dojazdów, o których mowa w ust. 2, jest uzależniona
od kosztów przejazdów publicznymi środkami komunikacji, a także przypadki,
w których z powodu niewykonywania przez żołnierza zawodowego zadań
służbowych w miejscu pełnienia służby należności te nie będą wypłacane. W
przypadku świadczeń socjalno-bytowych, o których mowa w ust. 6, rozporządzenie
powinno w szczególności przewidzieć, że świadczenia te są przeznaczone na zakup
lub dofinansowanie usług związanych z wypoczynkiem albo rehabilitacją żołnierza
zawodowego lub członków jego rodziny, a także uzależnić wysokość tych świadczeń
od poziomu dochodów uzyskiwanych na członka rodziny żołnierza zawodowego,
w tym także sposób określania wysokości tych dochodów oraz przewidzieć możliwość
wypłaty zaliczek na realizację świadczeń socjalno-bytowych i terminy ich rozliczania.

Art. 68a. 1. Żołnierzowi zawodowemu przysługuje zwrot kosztów poniesionych
na pomoc prawną, jeżeli postępowanie przygotowawcze wszczęte przeciwko niemu
o przestępstwo popełnione w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych
zostanie zakończone prawomocnym orzeczeniem o umorzeniu.
2. Koszty w wysokości odpowiadającej wynagrodzeniu jednego obrońcy,
określone w przepisach wydanych na podstawie art. 16 ust. 2 i 3 ustawy z dnia
26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2019 r. poz. 1513, 1673 i 2020),
zwraca się ze środków części budżetu państwa, której dysponentem jest Minister
Obrony Narodowej.
3. W zakresie nieuregulowanym w ust. 1 i 2 do zwrotu kosztów poniesionych na
pomoc prawną stosuje się przepisy działu XIV ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. –
Kodeks postępowania karnego.

art. 69. więcej Art. 69. Żołnierz zawodowy ma prawo do zakwaterowania oraz innych
świadczeń z tym związanych na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia
22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 70. więcej Art. 70. 1. Przełożeni ponoszą odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa
i higieny służby żołnierzy zawodowych i są obowiązani zapewnić warunki ochrony
ich życia i zdrowia przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy.
2. Żołnierz zawodowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów i zasad
bezpieczeństwa i higieny pracy.
3. W zakresie wymienionym w ust. 1 i 2 do żołnierzy zawodowych stosuje się
odpowiednio przepisy działu dziesiątego ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks
pracy, z wyjątkiem art. 209, art. 210, art. 230 § 2, art. 232, art. 234 § 2, art. 235,
art. 237, art. 237¹, art. 237⁷ § 1 pkt 1 i § 2–4, art. 237⁸ § 1, art. 237⁹ § 3 oraz art. 237¹¹ § 4.
4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
warunki stosowania do żołnierzy zawodowych przepisów ustawy z dnia 26 czerwca
1974 r. – Kodeks pracy w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, a także organy
wojskowe i zakres ich kompetencji w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy
podczas wykonywania zadań służbowych przez żołnierzy zawodowych,
uwzględniając szczególny charakter zawodowej służby wojskowej oraz biorąc pod
uwagę struktury organizacyjne Sił Zbrojnych.

art. 71. więcej Art. 71. 1. Żołnierze zawodowi otrzymują uposażenie i inne należności
pieniężne określone w ustawie.
2. Przeciętne uposażenie żołnierzy zawodowych stanowi wielokrotność kwoty
bazowej, której wysokość określa ustawa budżetowa.
3. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej określi, w drodze rozporządzenia,
wielokrotność kwoty bazowej, o której mowa w ust. 2. Ustalając wielokrotność kwoty
bazowej, rozporządzenie powinno uwzględnić prestiż zawodu żołnierza zawodowego,
a także warunki, o których mowa w art. 3 ust. 3.
4. Przez przeciętne uposażenie, o którym mowa w ust. 2, rozumie się uposażenie
wraz z miesięczną równowartością dodatkowego uposażenia rocznego.

art. 72. więcej Art. 72. 1. Uposażenie żołnierzy zawodowych składa się z uposażenia
zasadniczego i dodatków do uposażenia.
2. Z tytułu pełnienia zawodowej służby wojskowej żołnierz zawodowy
otrzymuje tylko jedno uposażenie.
3. Żołnierzowi zawodowemu powołanemu do zawodowej służby wojskowej
w trakcie miesiąca kalendarzowego, w którym pełnił inną formę czynnej służby
wojskowej, przysługuje odpowiednie wyrównanie uposażenia.

art. 73. więcej Art. 73. 1. Żołnierze zawodowi otrzymują następujące inne należności
pieniężne:
1) zasiłki na zagospodarowanie;
2) dodatkowe uposażenie roczne;
3) nagrody uznaniowe i zapomogi;
4) nagrody jubileuszowe;
5) należności za podróże i przeniesienia służbowe;
6) gratyfikacje urlopowe;
7) dodatkowe wynagrodzenie za dodatkowo powierzone czasowe pełnienie
obowiązków służbowych i za wykonywanie czynności powierzonych
wykraczających poza zadania wynikające z zajmowanego stanowiska
służbowego;
8) należności związane z pełnieniem zawodowej służby wojskowej poza granicami
państwa;
9) należności związane ze zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej.
2. W razie śmierci żołnierza zawodowego lub członka jego rodziny przysługują:
1) zasiłek pogrzebowy;
2) odprawa pośmiertna;
3) pokrycie kosztów pogrzebu z części budżetu państwa, której dysponentem jest
Minister Obrony Narodowej.

art. 74. więcej Art. 74. 1. Wypłaty uposażenia oraz innych należności, o których mowa
w art. 73, dokonuje jednostka wojskowa lub instytucja cywilna, na której zaopatrzeniu
finansowym żołnierz pozostaje, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Żołnierzowi zawodowemu wyznaczonemu na stanowisko służbowe
w instytucji cywilnej oraz w jednostce organizacyjnej, dla której Minister Obrony
Narodowej jest organem założycielskim, albo nadzorowanej przez Ministra Obrony
Narodowej, niebędącej jednostką budżetową:
1) zasiłek na zagospodarowanie,
2) nagrody uznaniowe i zapomogi przyznawane przez Ministra Obrony Narodowej,
3) nagrodę jubileuszową,
4) gratyfikację urlopową,
5) należności za przeniesienie służbowe,
6) należności związane ze zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej,
z wyjątkiem ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystane urlopy
wypoczynkowe,
7) należności i świadczenia pośmiertne, o których mowa w art. 73 ust. 2,
8) uposażenie i należności związane ze skierowaniem żołnierza zawodowego do
pełnienia służby poza granicami państwa
– wypłaca wojskowa jednostka budżetowa, na której zaopatrzeniu żołnierz pozostaje.

art. 75. więcej Art. 75. 1. (uchylony)
2. (uchylony)
3. W razie zwłoki w wypłacie uposażenia i innych należności, o których mowa
w art. 73, żołnierzowi zawodowemu przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie od
dnia, w którym uposażenie lub inna należność pieniężna stały się wymagalne.
O odsetkach ustawowych za opóźnienie orzeka w decyzji administracyjnej organ
właściwy w sprawie przyznania uposażenia lub innej należności.

art. 76. więcej Art. 76. 1. Prawo do uposażenia powstaje z dniem rozpoczęcia przez żołnierza
zawodowego pełnienia zawodowej służby wojskowej.
2. Zmiana wysokości uposażenia następuje:
1) z dniem powstania okoliczności uzasadniających tę zmianę – w przypadku
zaistnienia okoliczności powodujących podwyższenie uposażenia;
2) z pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstały
okoliczności uzasadniające tę zmianę – w razie zaistnienia okoliczności
powodujących obniżenie uposażenia.
3. Jeżeli prawo do uposażenia powstało lub podwyższenie wysokości tego
uposażenia nastąpiło w trakcie miesiąca kalendarzowego, uposażenie za czas do końca
tego miesiąca oblicza się w wysokości 1/30 części miesięcznego uposażenia za każdy dzień.
4. Prawo do uposażenia wygasa z ostatnim dniem miesiąca, w którym żołnierz
zawodowy został zwolniony z zawodowej służby wojskowej, zaginął lub zmarł.

art. 77. więcej Art. 77. Uposażenie i inne należności, o których mowa w art. 73, pobrane przez
żołnierza zawodowego, przysługujące mu według zasad obowiązujących w dniu
wypłaty, nie podlegają zwrotowi.

art. 78. więcej Art. 78. 1. Wysokość uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego jest
uzależniona od grupy uposażenia, do której zostało zaszeregowane zajmowane przez
niego stanowisko służbowe.
1a. W przypadku gdy w jednostce wojskowej nie występuje stanowisko
służbowe głównego specjalisty, stanowisko radcy prawnego, uwzględniając przepis
art. 22⁴ ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz.
75), zaszeregowuje się do stanowiska służbowego o stopniu etatowym o jeden stopień
niższy od stanowiska zastępcy dowódcy tej jednostki w najwyższej grupie uposażenia
przewidzianej dla tego stopnia, nie wyżej jednak niż do stanowiska o stopniu
etatowym i grupy uposażenia przewidzianej dla stanowiska służbowego głównego
specjalisty w urzędzie Ministra Obrony Narodowej.
1b. Przepisu ust. 1a nie stosuje się do stanowisk służbowych zajmowanych przez
żołnierzy zawodowych posiadających uprawnienia radcy prawnego, na których nie
jest wymagane posiadanie takiego uprawnienia.
2. Żołnierz powołany do zawodowej służby wojskowej otrzymuje do czasu
objęcia pierwszego stanowiska służbowego uposażenie zasadnicze najniższe w danym
korpusie kadry zawodowej Sił Zbrojnych.
3. Żołnierzowi zawodowemu wyznaczonemu na stanowisko służbowe
uposażenie zasadnicze w wysokości wynikającej z ust. 1 przysługuje od dnia objęcia
tego stanowiska.
3a. Uposażenie zasadnicze żołnierza zawodowego wyznaczonego w trybie
art. 42d ustala się w wysokości odpowiadającej najwyższej grupie uposażenia
przewidzianej dla posiadanego stopnia wojskowego.
4. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, grupy uposażenia dla poszczególnych
stopni etatowych. Rozporządzenie powinno umożliwić zróżnicowanie grup
uposażenia w zależności od rangi stanowiska, zakresu wykonywanych zadań
służbowych, ponoszonej odpowiedzialności i wymaganych kwalifikacji.
Uwzględniając powyższe uwarunkowania, rozporządzenie może określać jedną grupę
lub kilka grup uposażenia na stanowiskach służbowych o określonym stopniu etatowym.
5. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, stawki uposażenia zasadniczego dla poszczególnych grup uposażenia, z uwzględnieniem, że stawka uposażenia zasadniczego dla najniższej grupy uposażenia nie będzie niższa niż wysokość kwoty bazowej, o której mowa w art. 71 ust. 2.

art. 79. więcej Art. 79. Żołnierz zawodowy wyznaczony na stanowisko służbowe
zaszeregowane do niższej grupy uposażenia zachowuje prawo do stawki uposażenia
zasadniczego pobieranego na poprzednio zajmowanym stanowisku do czasu uzyskania wyższej stawki uposażenia zasadniczego.

art. 80. więcej Art. 80. 1. Żołnierze zawodowi otrzymują następujące dodatki do uposażenia
zasadniczego:
1) dodatek specjalny – za szczególne właściwości lub warunki pełnienia zawodowej
służby wojskowej;
2) dodatek służbowy – za pełnienie zawodowej służby wojskowej na określonych
stanowiskach dowódczych i kierowniczych lub samodzielnych albo
w określonych jednostkach wojskowych;
3) dodatek za długoletnią służbę wojskową;
4) dodatek motywacyjny – dla żołnierzy zawodowych pełniących służbę
w korpusach podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych za
uzyskanie w opinii służbowej oceny co najmniej dobrej oraz posiadanie klasy
kwalifikacyjnej, o której mowa w art. 46a, w specjalności zgodnej
z zajmowanym stanowiskiem służbowym;
5) dodatek funkcyjny – za pełnienie funkcji powierzonych w trybie określonym w art. 25a;
6) dodatek kompensacyjny.
1a. (uchylony)
2. W przypadku gdy miesięczne uposażenie żołnierza zawodowego pełniącego
zawodową służbę wojskową na stanowisku służbowym sędziego sądu wojskowego
albo prokuratora do spraw wojskowych jest niższe od miesięcznego wynagrodzenia
przysługującego na równorzędnym stanowisku i pełnionej funkcji sędziego sądu
powszechnego albo wysokości wynagrodzenia prokuratora na takim samym
stanowisku i pełnionej funkcji, żołnierzowi przysługuje dodatek wyrównawczy
w wysokości różnicy między tym wynagrodzeniem a uposażeniem należnym na
zajmowanym stanowisku.
3. Dodatki do uposażenia zasadniczego mogą być ustalone w stawkach
miesięcznych, dziennych albo za wykonanie określonych czynności; dodatki ustalone
w stawkach miesięcznych są dodatkami o charakterze stałym.
4. Dodatki do uposażenia przyznaje, w formie decyzji, organ, o którym mowa
w art. 104.
5. Organ, który przyznał dodatek do uposażenia, w przypadku niewykonywania
zadań uzasadniających wypłacanie dodatku, może zawiesić, obniżyć albo wstrzymać
jego wypłacanie, w formie decyzji.
5a. (uchylony)
5b. (uchylony)
5c. Decyzję w sprawie przyznania dodatku o charakterze stałym wydaje się na
czas określony lub nieokreślony, nie dłuższy jednak niż na czas pełnienia przez
żołnierza zawodowego służby na stanowisku służbowym.
5d. Ponowne wyznaczenie żołnierza zawodowego na zajmowane dotychczas
stanowisko służbowe albo podwyższenie dodatku za długoletnią służbę wojskową
wynikające z dokonanej odrębnymi przepisami zmiany stawek uposażenia
zasadniczego nie wymaga wydawania nowej decyzji.
5e. Żołnierzowi zawodowemu spełniającemu równocześnie warunki do
otrzymywania dodatków specjalnych o charakterze stałym z kilku tytułów przysługuje
jeden dodatek specjalny w wyższej stawce miesięcznej. Przepis stosuje się
odpowiednio w przypadku zbiegu uprawnień do dodatku służbowego.
5f. Żołnierzowi zawodowemu, który otrzymywał dodatek specjalny z różnych
tytułów, w ostatnim miesiącu pełnienia służby przyznaje się dodatek specjalny
z jednego tytułu w najwyższej wysokości. Wysokość dodatku specjalnego z jednego
tytułu uzależnia się od wysokości dodatku i okresu jego otrzymywania. Przepis stosuje
się odpowiednio do dodatku służbowego.
5g. Dodatek kompensacyjny przysługuje żołnierzowi zawodowemu
wyznaczonemu w trybie art. 42d w wysokości różnicy pomiędzy uposażeniem
zasadniczym dotychczas otrzymywanym a uposażeniem zasadniczym należnym na
zajmowanym stanowisku służbowym. Dodatek kompensacyjny przysługuje na czas
zajmowania tego stanowiska służbowego.
5h. W przypadku mianowania żołnierza zawodowego na wyższy stopień
wojskowy i pozostawania tego żołnierza na stanowisku służbowym, na które został wyznaczony w trybie art. 42d, dodatek kompensacyjny przysługuje w wysokości
różnicy pomiędzy uposażeniem zasadniczym określonym w art. 78 ust. 3a
a uposażeniem zasadniczym należnym na zajmowanym stanowisku służbowym.
6. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia:
1) wysokość, szczegółowe warunki i tryb przyznawania i podwyższania dodatków
specjalnego, służbowego i motywacyjnego, a także, w zależności od
występujących okoliczności i tytułu ich wypłaty, możliwość obniżania
i wstrzymywania tych dodatków;
2) wysokość, szczegółowe warunki i tryb przyznawania, podwyższania i obniżania
dodatków funkcyjnego oraz kompensacyjnego;
3) wysokość i tryb przyznawania i podwyższania dodatku za długoletnią służbę wojskową;
4) sposób ustalania wysokości dodatków specjalnego i służbowego w ostatnim
miesiącu pełnienia służby wojskowej oraz okresy służby lub pobierania dodatku
uznawane za równorzędne z okresem pobierania dodatków specjalnego lub służbowego;
5) szczególne właściwości lub warunki służby wojskowej, z tytułu których są
wypłacane dodatki specjalne;
6) stanowiska służbowe, których zajmowanie i jednostki wojskowe, w których
pełnienie służby uprawniają do dodatku służbowego.
6a. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 6, powinno uwzględniać w szczególności:
1) w odniesieniu do dodatku specjalnego:
a) przy ustalaniu tytułów, za które dodatek przysługuje:
– charakter wykonywanych czynności,
– zakres wykonywanych czynności służbowych i ich specyfikę,
– obciążenia psychofizyczne na stanowiskach służbowych,
– wymagane kwalifikacje do zajmowania stanowisk służbowych,
b) przy ustalaniu wysokości dodatku – możliwość ustalenia wysokości
dodatku z niektórych tytułów w zależności od:
– liczby wykonanych czynności,
– wprowadzenia rocznych norm wykonywania tych czynności,
– stopnia szkodliwości lub uciążliwości pełnienia służby wojskowej,
– stażu służby żołnierza na stanowiskach służbowych;
2) w odniesieniu do dodatku służbowego – kwalifikacje i wymagania
psychofizyczne niezbędne do zajmowania określonych stanowisk służbowych
oraz pełnienia służby w określonych jednostkach wojskowych;
3) w odniesieniu do dodatku za długoletnią służbę wojskową – wzrost dodatku
uzależniony od stażu służby wojskowej oraz uposażenia zasadniczego żołnierza
zawodowego, wskazując sytuacje, w których wydaje się decyzje przyznające dodatek;
4) w odniesieniu do dodatku motywacyjnego – zależność wysokości dodatku od
rodzaju posiadanej przez żołnierza klasy kwalifikacyjnej, a także zależność
podwyższenia, obniżenia albo wstrzymania wypłaty dodatku od terminów i trybu
uzyskania, potwierdzenia albo utraty klasy kwalifikacyjnej oraz terminów i trybu
przeprowadzania opiniowania służbowego;
5) w odniesieniu do dodatku funkcyjnego:
a) zasadę, że dodatek ten nie może być większy od uposażenia zasadniczego
na porównywalnych stanowiskach służbowych względem pełnionych funkcji,
b) możliwość podwyższenia albo obniżenia dodatku w zależności od
wysokości uposażenia na porównywalnych stanowiskach;
6) w odniesieniu do dodatku kompensacyjnego:
a) zależność jego wysokości od uposażeń zasadniczych uwzględnianych przy
ustalaniu tej wysokości,
b) możliwość podwyższenia albo obniżenia dodatku w zależności od
wysokości tych uposażeń;
7) w przypadku dodatków specjalnego i służbowego przysługujących w ostatnim
miesiącu pełnienia służby wojskowej – zależność wysokości dodatku od okresu
jego otrzymywania oraz kwoty dodatku.
7. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej określi, w drodze rozporządzenia, sposób
ustalania wysokości dodatku wyrównawczego, o którym mowa w ust. 2,
z uwzględnieniem określenia składników uposażenia i wynagrodzenia
przyjmowanych przy obliczaniu dodatku wyrównawczego, a także terminy
wypłacania tego dodatku, mając na względzie konieczność zapewnienia pełnej i niezwłocznej kompensaty różnicy w uposażeniu należnym na zajmowanym stanowisku.

art. 81. więcej Art. 81. 1. Uposażenie zasadnicze i dodatki o charakterze stałym są wypłacane
miesięcznie z góry, w pierwszym dniu roboczym miesiąca, za który przysługują.
2. Dodatki do uposażenia zasadniczego, inne niż wymienione w ust. 1, wypłaca
się nie później niż do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym
żołnierz zawodowy spełnił warunki uzasadniające ich przyznanie. W przypadku
dodatków do uposażenia wypłacanych żołnierzom zawodowym za czynności
wykonywane w okresie roku kalendarzowego, dodatki te wypłaca się w pierwszym
kwartale następnego roku kalendarzowego.
3. Inne należności, o których mowa w art. 73, wypłaca się w terminie czternastu
dni od dnia, w którym żołnierz zawodowy spełnił warunki uzasadniające otrzymanie
tych należności albo właściwy organ podjął decyzję o przyznaniu żołnierzowi tych
należności, w przypadku gdy przyznanie prawa do należności lub określenie ich
wysokości jest uzależnione od wydania takiej decyzji, z zastrzeżeniem art. 83 ust. 5,
art. 92 ust. 2 i art. 96 ust. 6.
4. Uposażenie i inne należności, o których mowa w art. 73, są płatne
bezpośrednio do rąk żołnierza zawodowego, z zastrzeżeniem ust. 5.
5. Uposażenie i inne należności, o których mowa w art. 73, mogą być wypłacane
w formie bezgotówkowej, na warunkach ustalonych w pisemnym porozumieniu
między płatnikiem i żołnierzem zawodowym.

art. 82. więcej Art. 82. 1. Żołnierz zawodowy powołany do pełnienia zawodowej służby
wojskowej otrzymuje zasiłek na zagospodarowanie, w wysokości jednomiesięcznego
uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym.
2. Zasiłek na zagospodarowanie przyznaje się:
1) żołnierzowi służby stałej – po objęciu stanowiska służbowego;
2) żołnierzowi służby kontraktowej – po zawarciu drugiego kontraktu.
3. Zasiłek na zagospodarowanie może być przyznany żołnierzowi zawodowemu
tylko jeden raz w trakcie pełnienia zawodowej służby wojskowej.

art. 83. więcej Art. 83. 1. Żołnierz zawodowy pełniący zawodową służbę wojskową przez okres
całego roku kalendarzowego nabywa prawo do dodatkowego uposażenia rocznego
w wysokości 1/12 uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym otrzymanego w roku kalendarzowym, za który dodatkowe uposażenie roczne przysługuje.
2. Prawo do dodatkowego uposażenia rocznego nabywa również:
1) żołnierz zawodowy powołany do zawodowej służby wojskowej w trakcie roku
kalendarzowego, jeżeli pełnił zawodową służbę wojskową przez okres co
najmniej sześciu miesięcy kalendarzowych,
2) żołnierz zawodowy, który został zwolniony z zawodowej służby wojskowej
w trakcie roku kalendarzowego
– w wysokości 1/12 uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym
otrzymanego w roku kalendarzowym, za który dodatkowe uposażenie roczne przysługuje.
3. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w art. 20 ust. 1a i art. 65a, który
w roku zwolnienia z zawodowej służby wojskowej nie nabył prawa do dodatkowego
uposażenia rocznego, w przypadku zwolnienia go z zawodowej służby wojskowej
w razie spełniania warunków do przyznania emerytury wojskowej lub wojskowej
renty inwalidzkiej, przysługuje dodatkowe uposażenie roczne w wysokości
1/12 miesięcznego uposażenia przysługującego w ostatnim miesiącu pełnienia
zawodowej służby wojskowej.
4. Dodatkowe uposażenie roczne nie przysługuje w przypadku:
1) nieobecności żołnierza zawodowego w służbie przez okres dłuższy niż dwa dni
robocze w ciągu roku kalendarzowego, która nie została usprawiedliwiona;
2) zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej w przypadkach, o których
mowa w art. 111 pkt 6 i 11–14.
5. Dodatkowe uposażenie roczne wypłaca się nie później niż w okresie
pierwszych trzech miesięcy roku kalendarzowego następującego po roku, za który
przysługuje to uposażenie.
6. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, tryb przyznawania dodatkowego
uposażenia rocznego i terminy jego wypłacania, uwzględniając miejsce pełnienia
służby oraz sprawność postępowania w tych sprawach.

art. 84. więcej Art. 84. 1. Żołnierzom zawodowym mogą być przyznawane:
1) nagrody uznaniowe – w szczególności w związku z przejawianiem inicjatywy
w służbie albo wykonywaniem zadań służbowych wymagających szczególnie dużego nakładu pracy, w tym poza określonym czasem służby, w skróconych terminach lub warunkach szczególnie utrudnionych;
2) zapomogi – w przypadku zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej
choroby lub śmierci członka rodziny oraz z innych przyczyn powodujących
istotne pogorszenie warunków materialnych.
1a. W razie zaginięcia żołnierza zawodowego w związku z wykonywaniem
zadań służbowych lub śmierci żołnierza zawodowego Minister Obrony Narodowej
może przyznać zapomogę małżonkowi, a w razie braku małżonka dzieciom
pozostającym na utrzymaniu żołnierza zawodowego, z zastrzeżeniem ust. 1aa.
1aa. W przypadku braku małżonka i dzieci, zapomogę, o której mowa w ust. 1a,
Minister Obrony Narodowej może przyznać rodzicom żołnierza.
1ab. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio do małżonka, dzieci lub rodziców
żołnierza zawodowego, który zmarł w ciągu trzech lat po zwolnieniu z zawodowej
służby wojskowej, w następstwie wypadku lub choroby pozostających w związku
z wykonywaniem zadań służbowych.
1b. Nagrody uznaniowe i zapomogi, o których mowa w ust. 1 i 1a, wypłaca się
z tworzonego na ten cel funduszu, którego wysokość nie może być niższa niż 2,5%
planowanych na dany rok kalendarzowy środków na uposażenia żołnierzy zawodowych.
1c. Minister Obrony Narodowej z pozostających w jego dyspozycji środków
funduszu, o którym mowa w ust. 1b, może przyznawać nagrody uznaniowe
i zapomogi żołnierzom zawodowym bez względu na miejsce pełnienia przez nich
zawodowej służby wojskowej.
1d. Warunkiem przyznania żołnierzowi zawodowemu nagrody uznaniowej jest
uzyskiwanie wysokich wyników w wykonywaniu zadań służbowych. Żołnierzowi
zawodowemu można również przyznać nagrodę uznaniową za wykonywanie zadań
służbowych o wysokiej odpowiedzialności albo zadań wykraczających poza zwykłe obowiązki służbowe.
1e. Warunkiem przyznania żołnierzowi zawodowemu zapomogi jest
konieczność poniesienia wydatków pieniężnych spowodowanych zdarzeniem
określonym w ust. 1 pkt 2. Przy przyznawaniu zapomogi uwzględnia się okoliczności
mające wpływ na sytuację materialną żołnierza zawodowego i jego rodziny.
2. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw pracy i ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi,
w drodze rozporządzenia, wysokość funduszu na nagrody uznaniowe i zapomogi oraz
źródła jego finansowania, a także sposób ustalania wysokości środków tego funduszu
pozostających w dyspozycji dowódców jednostek wojskowych, o których mowa
w art. 104, oraz sposób zwiększania tego funduszu w trakcie roku kalendarzowego,
uwzględniając formę organizacyjno-prawną jednostki wojskowej, w której tworzony
jest fundusz.
3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, tryb
przyznawania żołnierzom zawodowym nagród uznaniowych oraz zapomóg, a także
zapomóg w sytuacjach, o których mowa w ust. 1–1ab, a także właściwe organy
wojskowe wnioskujące o przyznanie oraz przyznające nagrody uznaniowe lub
zapomogi, uwzględniając okoliczności uzasadniające przyznanie nagrody uznaniowej
lub zapomogi, a także sprawność postępowania w tych sprawach.

art. 85. więcej Art. 85. 1. Żołnierzom zawodowym przysługują nagrody jubileuszowe
w wysokości:
1) po dwudziestu latach czynnej służby wojskowej – 75%,
2) po dwudziestu pięciu latach czynnej służby wojskowej – 100%,
3) po trzydziestu latach czynnej służby wojskowej – 150%,
4) po trzydziestu pięciu latach czynnej służby wojskowej – 200%,
5) po czterdziestu latach czynnej służby wojskowej – 300%
– miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym.
2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, okresy
wliczane do okresu czynnej służby wojskowej, od którego zależy nabycie prawa do
nagrody jubileuszowej, oraz tryb jej obliczania i wypłacania, uwzględniając okresy
służby, pracy i nauki powodujące nabycie prawa do nagrody jubileuszowej, sposób
dokumentowania tych okresów oraz postępowania w przypadku zbiegu prawa do
kilku nagród, a także termin wypłacania nagrody.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do sędziów sądów wojskowych oraz
prokuratorów do spraw wojskowych, którym gratyfikacje jubileuszowe przysługują
w wysokości i na zasadach określonych odpowiednio w przepisach ustawy z dnia
27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 365)
oraz ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. – Prawo o prokuraturze.

art. 86. więcej Art. 86. 1. Żołnierzowi zawodowemu wyznaczonemu na stanowisko służbowe
poza miejscowością stanowiącą siedzibę jednostki wojskowej lub wydzielonego
pododdziału, w której żołnierz zajmował dotychczas stanowisko służbowe przysługują:
1) ryczałt z tytułu przeniesienia;
2) diety – za czas przejazdu i pierwszą dobę pobytu w nowym miejscu pełnienia
służby;
3) ryczałt na pokrycie kosztów przejazdu z miejsca stałego zamieszkania do
nowego miejsca pełnienia służby.
2. W przypadku przesiedlenia się żołnierza zawodowego, o którym mowa
w ust. 1, do nowego miejsca pełnienia służby, przysługują mu ponadto:
1) zasiłek osiedleniowy;
2) zwrot kosztów przewozu urządzeń domowych.
3. Należności, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3 oraz ust. 2 pkt 1, przysługujące
żołnierzowi zawodowemu pozostającemu w związku małżeńskim lub posiadającemu
dzieci pozostające na jego utrzymaniu, ustala się z uwzględnieniem członków rodziny
przesiedlających się z żołnierzem do nowego miejsca pełnienia służby.
4. Zasiłek osiedleniowy nie przysługuje żołnierzowi zawodowemu
wyznaczonemu na stanowisko służbowe w miejscowości, w której żołnierz lub jego
małżonek posiada dom lub samodzielny lokal mieszkalny albo jest on zameldowany
na pobyt stały.
5. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do żołnierza zawodowego wyznaczonego
na stanowisko służbowe poza granicami państwa.
6. Przepisy ust. 1–4 stosuje się odpowiednio do żołnierza zawodowego, który
przesiedlił się do innej miejscowości w związku ze zmianą stałego miejsca
stacjonowania jednostki wojskowej lub wydzielonego pododdziału.
7. Żołnierzowi zawodowemu skierowanemu przez dowódcę jednostki
wojskowej do wykonywania zadań służbowych poza stałym miejscem pełnienia
służby, w kraju lub poza granicami państwa, przysługują następujące należności za
podróże służbowe:
1) diety;
2) zwrot kosztów:
a) przejazdu na trasie od stałego miejsca pełnienia służby do miejscowości
stanowiącej cel skierowania i z powrotem,
b) noclegów lub ryczałt za nocleg,
c) dojazdu środkami komunikacji miejscowej w formie ryczałtu;
3) zwrot innych niezbędnych i udokumentowanych wydatków poniesionych
w związku ze skierowaniem.
8. Należności, o których mowa w ust. 7, nie przysługują żołnierzowi
zawodowemu wykonującemu zadania służbowe w składzie załogi jednostki
pływającej albo przebywającemu na tej jednostce – za czas wykonywania przez niego
zadań służbowych na morzu i w portach.
9. Dieta nie przysługuje za czas pobytu w stałym miejscu pełnienia służby,
miejscu zamieszkania lub na leczeniu w podmiocie leczniczym wykonującym
działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne,
a także jeżeli na podstawie odrębnych przepisów żołnierz z tytułu odbywania podróży
służbowej otrzymał bezpłatne wyżywienie lub równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie.
10. Przepisów ust. 9 nie stosuje się do żołnierza zawodowego wykonującego
zadania służbowe polegające na uczestniczeniu w ćwiczeniach i szkoleniach
poligonowych, a także przebywającego poza stałym miejscem pełnienia służby
w związku z czasową zmianą miejsca postoju jednostki wojskowej lub wydzielonego pododdziału.
11. Żołnierzowi zawodowemu wykonującemu zadania służbowe na terenie kraju
przysługuje zwrot kosztów przejazdów do miejscowości zamieszkania w czasie
wolnym od wykonywania czynności służbowych tylko wtedy, gdy spowoduje to
zmniejszenie łącznych kosztów podróży, o których mowa w ust. 7. Warunek ten nie
dotyczy żołnierza wykonującego zadania służbowe w okresie dłuższym niż dziesięć dni.
12. Zwrot kosztów noclegu lub ryczałt za nocleg, o których mowa w ust. 7 pkt 2
lit. b, nie przysługuje:
1) za czas przejazdu wagonem sypialnym lub z miejscami do leżenia oraz za czas
pobytu w stałym miejscu pełnienia służby, zamieszkania lub zameldowania na
pobyt stały;
2) w przypadku gdy z miejscowości stanowiącej cel podróży służbowej istnieje
dogodne połączenie komunikacyjne umożliwiające codzienny powrót do stałego
miejsca pełnienia służby lub miejscowości zamieszkania albo zameldowania na
pobyt stały;
3) w przypadku wykonywania zadań służbowych w porze nocnej albo zapewnienia
żołnierzowi bezpłatnego noclegu;
4) w przypadkach określonych w ust. 10.
13. Ryczałt, o którym mowa w ust. 7 pkt 2 lit. c, nie przysługuje, jeżeli żołnierz
odbywa podróż służbową pojazdem służbowym albo gdy nie ponosi kosztów, na
których pokrycie przeznaczony jest ten ryczałt.
14. Kwotę należności przysługujących żołnierzowi zawodowemu z tytułu
zagranicznej podróży służbowej zmniejsza się o kwotę środków pieniężnych
otrzymanych od strony zagranicznej na cele związane z finansowaniem kosztów tej podróży.
15. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia:
1) wysokość oraz sposób i tryb przyznawania należności, o których mowa w ust. 1,
2 i 7, terminy i tryb ich wypłacania i rozliczania, a także rodzaje wydatków,
o których mowa w ust. 7 pkt 3,
2) tryb wypłaty żołnierzom zawodowym zaliczek na cele związane
z finansowaniem kosztów podróży służbowych,
3) sposób dokumentowania poniesionych kosztów,
4) sposób obliczania czasu podróży służbowej oraz sposób obliczania należności za
przeniesienia i podróże służbowe
– uwzględniając charakter zadań żołnierza zawodowego odbywającego podróż
służbową lub przeniesionego lub skierowanego do pełnienia służby w innej
miejscowości oraz zróżnicowanie kosztów utrzymania, potrzebę zapewnienia
warunków do prawidłowego wykonywania tych zadań oraz konieczność pokrycia
zwiększonych kosztów utrzymania, jak również uwzględniając potrzebę uzależnienia
wysokości należności od czasu trwania podróży i zwrotu rzeczywiście poniesionych
wydatków, a także zapewniając sprawność postępowania w tych sprawach.

art. 87. więcej Art. 87. 1. Żołnierzowi zawodowemu przysługuje raz w roku prawo do
gratyfikacji urlopowej.
2. Żołnierzowi zawodowemu powołanemu do zawodowej służby wojskowej
w trakcie roku kalendarzowego gratyfikacja urlopowa za ten rok przysługuje, jeżeli
pełnił służbę przez okres co najmniej sześciu miesięcy kalendarzowych.
3. Przy ustalaniu wysokości gratyfikacji urlopowej uwzględnia się również
małżonka, a także dzieci pozostające na utrzymaniu żołnierza zawodowego.
4. Wysokość gratyfikacji urlopowej na jedną osobę uwzględnianą przy ustalaniu
jej wysokości nie może być niższa niż 35% najniższego uposażenia zasadniczego
żołnierza zawodowego.
5. W razie zbiegu uprawnień do gratyfikacji urlopowej żołnierzy zawodowych
pozostających w związku małżeńskim, przy ustalaniu wysokości gratyfikacji nie
uwzględnia się małżonka, a dzieci pozostające na ich utrzymaniu uwzględnia się przy
ustalaniu gratyfikacji tylko jednego z małżonków.
6. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz
terminy i tryb wypłacania gratyfikacji urlopowej, uwzględniając sprawność
postępowania w tych sprawach oraz możliwość otrzymania przez żołnierza
zawodowego gratyfikacji urlopowej przed urlopem.

art. 88. więcej Art. 88. 1. Żołnierzowi zawodowemu, któremu przez okres co najmniej dwóch
miesięcy dodatkowo powierzono czasowe pełnienie obowiązków służbowych
w trybie określonym w art. 25, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie.
2. Żołnierz zawodowy otrzymuje dodatkowe wynagrodzenie również za
wykonywanie czynności powierzonych, które wykraczają poza zadania wynikające
z zajmowanego przez niego stanowiska służbowego.
3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz
szczegółowe warunki i tryb wypłacania żołnierzom zawodowym dodatkowego
wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, z uwzględnieniem czynności
powierzonych wykraczających poza zadania wynikające z zajmowanych przez
żołnierzy stanowisk służbowych, które uprawniają do dodatkowego wynagrodzenia,
a także stawek oraz terminów jego wypłacania. Określając wysokość dodatkowego
wynagrodzenia, rozporządzenie powinno uwzględniać charakter i zakres
wykonywanych czynności, pracochłonność i stopień wykorzystania czasu
pozasłużbowego niezbędnego przy ich wykonywaniu, a także kwalifikacje i doświadczenie żołnierza zawodowego niezbędne przy wykonywaniu tych czynności.

art. 89. więcej Art. 89. 1. W okresie pozostawania w rezerwie kadrowej lub dyspozycji albo
urlopu żołnierz zawodowy otrzymuje, z zastrzeżeniem art. 90 ust. 1–1d, uposażenie
zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym, należne na ostatnio zajmowanym
stanowisku służbowym, z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian mających
wpływ na prawo do uposażenia lub jego wysokość.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do żołnierza zawodowego, który został
zwolniony ze stanowiska służbowego albo podlega zwolnieniu ze stanowiska
służbowego w przypadkach wymienionych w art. 45 ust. 1 i 2 do czasu objęcia
obowiązków na stanowisku służbowym, przeniesienia do rezerwy kadrowej lub
dyspozycji albo zwolnienia z zawodowej służby wojskowej.

Art. 89a. 1. W okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim żołnierz
zawodowy otrzymuje 80% uposażenia.
2. Zwolnienie lekarskie obejmuje okres, o którym mowa w art. 60b ust. 1.
3. Jeżeli zwolnienie lekarskie obejmuje okres, w którym żołnierz zawodowy jest
zwolniony od zajęć służbowych z powodu:
1) wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby,
2) choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami
służby wojskowej,
3) wypadku w drodze do miejsca pełnienia służby lub w drodze powrotnej ze służby,
4) choroby przypadającej w czasie ciąży,
5) poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów
na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi pobrania
komórek, tkanek i narządów,
6) oddania krwi lub jej składników w jednostkach organizacyjnych publicznej
służby krwi lub z powodu badania lekarskiego dawców krwi,
7) przebywania na obserwacji w podmiocie leczniczym w wyniku skierowania
przez wojskową komisję lekarską,
8) stwierdzenia zakażenia lub zachorowania na chorobę, o której mowa
w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych
u ludzi, przy czym stwierdzone zakażenie lub zachorowanie powstało w związku
z wykonywaniem zadań służbowych w okresie ogłoszenia stanu zagrożenia
epidemicznego lub stanu epidemii z powodu tej choroby
– zachowuje on prawo do 100% uposażenia.
4. Prawo do 100% uposażenia przysługuje również wtedy, gdy żołnierz został
zwolniony od zajęć służbowych:
1) podczas skierowania żołnierza zawodowego do pełnienia służby poza granicami
państwa;
2) w wyniku popełnienia przez inną osobę umyślnego czynu zabronionego
w związku z wykonywaniem przez żołnierza zawodowego czynności
służbowych, stwierdzonego orzeczeniem wydanym przez uprawniony organ;
3) na skutek czynów o charakterze bohaterskim dokonanych w szczególnie
niebezpiecznych warunkach, z wykazaniem wyjątkowej odwagi, z narażeniem
życia lub zdrowia, w obronie prawa, nienaruszalności granic państwowych,
życia, mienia lub bezpieczeństwa obywateli;
4) na skutek podlegania obowiązkowej kwarantannie, izolacji lub izolacji
w warunkach domowych, o których mowa w przepisach o zapobieganiu oraz
zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, jeżeli podleganie tej
kwarantannie lub izolacji powstało w związku z wykonywaniem zadań
służbowych w okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu
epidemii z powodu tej choroby.
4a. Wykonywanie zadań służbowych, o których mowa w ust. 3 pkt 8
i ust. 4 pkt 4, stwierdza w rozkazie dowódca jednostki wojskowej.
5. Związek zwolnienia od zajęć służbowych z czynami, o których mowa w ust. 4
pkt 3, stwierdza, w drodze decyzji, dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz
zawodowy pełni służbę.
6. Od decyzji, o której mowa w ust. 5, żołnierzowi zawodowemu przysługuje
odwołanie do wyższego przełożonego.

Art. 89b. 1. Podstawę uposażenia, o którym mowa w art. 89a, stanowi
uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym, należne żołnierzowi
zawodowemu na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym, z uwzględnieniem
powstałych w tym okresie zmian mających wpływ na prawo do uposażenia lub jego wysokość.
2. Przy obliczaniu uposażenia za okres przebywania na zwolnieniu lekarskim
przyjmuje się, że uposażenie za jeden dzień przebywania na zwolnieniu lekarskim
stanowi 1/30 uposażenia, o którym mowa w ust. 1.
3. Potrącenia z uposażenia w związku z przebywaniem żołnierza zawodowego
na zwolnieniu lekarskim w danym miesiącu dokonuje się z mocy prawa z uposażenia
przysługującego w następnym miesiącu kalendarzowym lub z należności określonych
w art. 94 i art. 95 pkt 2, 3 i 5.

Art. 89c. 1. Środki finansowe uzyskane z tytułu zmniejszenia uposażeń
żołnierzy zawodowych w okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim przeznacza
się w całości na nagrody uznaniowe za wykonywanie zadań służbowych w zastępstwie żołnierzy zawodowych przebywających na zwolnieniach lekarskich.
2. Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, zwiększają fundusz na nagrody
uznaniowe i zapomogi.
3. Rozdział środków finansowych, o których mowa w ust. 1, odbywa się po
zakończeniu okresu rozliczeniowego, trwającego nie krócej niż jeden miesiąc
kalendarzowy i nie dłużej niż trzy miesiące kalendarzowe, przy czym wybór okresu
rozliczeniowego uzależnia się od wielkości środków finansowych uzyskanych z tytułu
zmniejszenia uposażeń żołnierzy zawodowych.

art. 90. więcej Art. 90. 1. Żołnierzowi zawodowemu, któremu udzielono:
1) zwolnienia od zajęć służbowych w razie konieczności sprawowania osobistej
opieki nad najbliższym członkiem rodziny, o którym mowa w art. 62 ust. 11,
przysługuje 80%,
2) urlopu okolicznościowego w związku ze sprawowaniem opieki nad najbliższym
członkiem rodziny, o którym mowa w art. 62 ust. 12, przysługuje 75%
– uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym należnego na
ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym, z uwzględnieniem powstałych w tym
okresie zmian mających wpływ na prawo do uposażenia lub jego wysokość oraz inne
należności pieniężne.
1a. W okresie urlopu rodzicielskiego żołnierz zawodowy otrzymuje:
1) 100% miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 89 ust. 1, za okres do:
a) 6 tygodni urlopu rodzicielskiego, w przypadku, o którym mowa w art. 182^1a
§ 1 pkt 1 i art. 183 § 4 pkt 1 Kodeksu pracy,
b) 8 tygodni urlopu rodzicielskiego, w przypadkach, o których mowa
w art. 182^1a § 1 pkt 2 i art. 183 § 4 pkt 2 Kodeksu pracy,
c) 3 tygodni urlopu rodzicielskiego, w przypadku, o którym mowa w art. 183
§ 4 pkt 3 Kodeksu pracy;
2) 60% miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 89 ust. 1, za okres urlopu
rodzicielskiego przypadający po okresach, o których mowa w pkt 1.
1b. W przypadku złożenia przez żołnierza zawodowego, nie później niż 21 dni
po porodzie, wniosku o udzielenie bezpośrednio po urlopie macierzyńskim, urlopu
rodzicielskiego w pełnym wymiarze, za cały okres odpowiadający okresowi urlopu
macierzyńskiego oraz urlopu rodzicielskiego żołnierz otrzymuje 80% uposażenia,
o którym mowa w art. 89 ust. 1.
1ba. W przypadku gdy wysokość uposażenia żołnierza pomniejszonego
o zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, obliczonego zgodnie z ust. 1–
1b, jest niższa niż kwota świadczenia rodzicielskiego, określonego w ustawie z dnia
28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, kwotę uposażenia żołnierza
pomniejszonego o zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych podwyższa się
do wysokości świadczenia rodzicielskiego.
1c. Przepis ust. 1b stosuje się odpowiednio do żołnierza zawodowego, który, nie
później niż 21 dni po przyjęciu dziecka na wychowanie i wystąpieniu do sądu
opiekuńczego z wnioskiem o wszczęcie postępowania w sprawie przysposobienia
dziecka lub po przyjęciu dziecka na wychowanie jako rodzina zastępcza, z wyjątkiem
rodziny zastępczej zawodowej, złoży wniosek o udzielenie bezpośrednio po urlopie
na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze.
1d. Żołnierzowi zawodowemu, który z uwagi na wniosek złożony w trybie
ust. 1b albo 1c otrzymał 80% uposażenia, o którym mowa w ust. 1b, w przypadku
rezygnacji z urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze albo rezygnacji z urlopu
rodzicielskiego albo w wymiarze, o którym mowa w ust. 1a pkt 2, przysługuje
jednorazowe wyrównanie otrzymywanego uposażenia, o którym mowa w ust. 1b, do
wysokości 100%, pod warunkiem niepobrania uposażenia za okres odpowiadający
okresom tych urlopów.
2. Należności pieniężne określone w art. 82, art. 85, art. 94, art. 95 pkt 1–3 oraz
art. 96–98, przysługujące żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w ust. 1–1c,
art. 20 ust. 1a, art. 65a oraz art. 89a ust. 1, albo członkom jego rodziny wypłaca się
w ustalonej wysokości, z uwzględnieniem pełnej kwoty uposażenia zasadniczego
wraz z dodatkami o charakterze stałym należnego żołnierzowi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym oraz zmian mających wpływ na prawo do uposażenia lub jego wysokość.
3. (uchylony)

art. 91. więcej Art. 91. 1. Żołnierzowi zawodowemu skierowanemu na studia lub naukę do
szkoły wojskowej albo niewojskowej oraz na staż, kurs lub specjalizację w kraju lub
za granicą przysługuje uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym,
należne na stanowisku służbowym zajmowanym bezpośrednio przed skierowaniem,
z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian mających wpływ na prawo do
uposażenia lub jego wysokość.
2. Żołnierzowi zawodowemu skierowanemu na studia lub naukę do szkoły
wojskowej albo niewojskowej oraz na staż, kurs lub specjalizację za granicą
przysługuje uposażenie, o którym mowa w ust. 1, oraz mogą być przyznane:
1) stypendium miesięczne na pokrycie kosztów utrzymania za granicą;
2) zwrot kosztów zakwaterowania;
3) jednorazowy zwrot uzasadnionych wydatków rzeczowych związanych
z przygotowaniem pracy dyplomowej, doktorskiej lub habilitacyjnej;
4) zwrot kosztów przejazdów i dojazdów;
5) zwrot opłat wizowych.
3. Należności określone w ust. 2 nie przysługują lub podlegają odpowiedniemu
obniżeniu, jeżeli państwo przyjmujące żołnierza zawodowego na studia lub naukę do
szkoły wojskowej albo niewojskowej oraz na staż, kurs lub specjalizację za granicą
pokrywa je w całości lub w części z własnych środków finansowych.
4. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość, tryb, terminy i sposób
wypłacania należności, o których mowa w ust. 2, oraz jednostki wojskowe właściwe
w sprawie wypłacania tych należności, zapewniając, aby wysokość należności
odpowiadała miesięcznym kosztom utrzymania żołnierza i wysokościom kosztów
poniesionych przez żołnierza, a także kierując się potrzebą umożliwienia zwiększenia
stypendium w razie poniesienia przez żołnierza dodatkowych kosztów, jak również
uwzględniając sprawność postępowania w tych sprawach.

art. 92. więcej Art. 92. 1. Żołnierzowi zawodowemu, który został zawieszony w czynnościach
służbowych albo tymczasowo aresztowany, zawiesza się od najbliższego terminu płatności połowę ostatnio otrzymanego uposażenia zasadniczego oraz wypłatę dodatków o charakterze stałym, a także wypłatę należności pieniężnych, o których mowa w art. 94 oraz art. 95 pkt 1 i 3.
2. W razie umorzenia postępowania karnego lub dyscyplinarnego albo
uniewinnienia prawomocnym wyrokiem sądu lub orzeczeniem dyscyplinarnym
żołnierz zawodowy otrzymuje zawieszoną część uposażenia oraz zawieszone
należności pieniężne, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, od dnia, w którym
uposażenie lub inna należność pieniężna stały się wymagalne, choćby umorzenie lub
uniewinnienie nastąpiło po zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej.

art. 93. więcej Art. 93. 1. Żołnierzowi zawodowemu, który samowolnie opuścił miejsce
pełnienia zawodowej służby wojskowej lub poza nim pozostaje albo odmawia
pełnienia służby bądź wykonania obowiązku wynikającego z tej służby, zawiesza się
od najbliższego terminu płatności wypłatę uposażenia oraz innych należności
pieniężnych. W razie uznania nieobecności za usprawiedliwioną wypłaca się
żołnierzowi zawieszone uposażenie i inne należności pieniężne.
2. Za każdy dzień nieusprawiedliwionej nieobecności żołnierz zawodowy traci
prawo do 1/30 części miesięcznego uposażenia. Jeżeli żołnierz pobrał już uposażenie
za ten czas, odpowiednią kwotę uposażenia potrąca się przy najbliższej jego wypłacie.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio w razie stwierdzenia zawinionej przez
żołnierza zawodowego niemożności wykonywania zadań służbowych.

art. 94. więcej Art. 94. 1. Żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej
przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, odprawa w wysokości:
1) po roku służby – 100%,
2) po pięciu latach służby – 200%,
3) po dziesięciu latach służby – 300%
– kwoty uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego
w ostatnim dniu pełnienia służby.
2. Wysokość odprawy, o której mowa w ust. 1 pkt 3, ulega zwiększeniu o 20%
uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym za każdy rok
zawodowej służby wojskowej pełnionej ponad dziesięć lat, nie więcej jednak niż do
wysokości 600%.
3. Do okresu zawodowej służby wojskowej, o którym mowa w ust. 1 i 2, zalicza
się okresy pełnienia nieprzerwanej czynnej służby wojskowej, z wyłączeniem
okresów zawieszenia w czynnościach służbowych lub tymczasowego aresztowania,
chyba że prawomocnym orzeczeniem postępowanie karne lub dyscyplinarne, będące
przyczyną zawieszenia lub aresztowania, zostało umorzone bądź żołnierz został
uniewinniony na podstawie prawomocnego wyroku lub orzeczenia o uniewinnieniu
w postępowaniu dyscyplinarnym.
4. Żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej wskutek upływu
terminu wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej
dokonanego przez właściwy organ lub niewyznaczenia na stanowisko służbowe
w czasie pozostawania w rezerwie kadrowej albo niewyznaczenia na stanowisko
służbowe na kolejną kadencję, przysługuje odprawa w wysokości:
1) 600% uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym –
w przypadku pełnienia służby stałej;
2) wynikającej z ust. 1 i 2, z tym, że za dzień zwolnienia z zawodowej służby
wojskowej przyjmuje się ostatni dzień okresu, na jaki zawarto kontrakt –
w przypadku pełnienia służby kontraktowej.
5. Żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej na podstawie
art. 111 pkt 1, 6, 15 i 16 albo wskutek wypowiedzenia przez żołnierza stosunku
służbowego zawodowej służby wojskowej, jeżeli pełnił on zawodową służbę
wojskową przez okres krótszy niż dziesięć lat – przysługuje 50% kwoty odprawy,
o której mowa w ust. 1 i 2.
6. Odprawa nie przysługuje żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby
wojskowej na podstawie art. 111 pkt 11–14.

art. 95. więcej Art. 95. Żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej, niezależnie
od odprawy, o której mowa w art. 94, przysługują następujące należności pieniężne:
1) przez okres jednego roku po zwolnieniu ze służby wypłacane co miesiąc
świadczenie pieniężne w wysokości kwoty uposażenia zasadniczego wraz
z dodatkami o charakterze stałym, należnego w ostatnim dniu pełnienia służby;
2) ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy, w tym za dodatkowy urlop
wypoczynkowy, z wyjątkiem urlopu, o którym mowa w art. 62 ust. 1a,
niewykorzystany w roku zwolnienia ze służby oraz za lata poprzednie;
3) dodatkowe uposażenie roczne za rok, w którym nastąpiło zwolnienie ze służby;
4) (uchylony)
5) gratyfikacja urlopowa niewykorzystana w roku zwolnienia ze służby;
6) zwrot kosztów jednorazowego przejazdu żołnierza i członków jego rodziny oraz
zwrot kosztów przewozu urządzenia domowego do obranego przez żołnierza
miejsca zamieszkania w kraju – w wysokości i na zasadach określonych jak dla
żołnierzy zawodowych przeniesionych do pełnienia służby w innej miejscowości.

art. 96. więcej Art. 96. 1. Świadczenie pieniężne, o którym mowa w art. 95 pkt 1, przysługuje
żołnierzowi, z zastrzeżeniem ust. 2–4, który pełnił nieprzerwanie zawodową służbę
wojskową przez okres co najmniej piętnastu lat. Przepis art. 94 ust. 3 stosuje się
odpowiednio.
2. Świadczenie pieniężne, o którym mowa w art. 95 pkt 1, przysługuje również
żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej pełnionej jako służba stała,
który pełnił zawodową służbę wojskową przez okres krótszy niż piętnaście lat, jeżeli
został zwolniony wskutek:
1) upływu terminu wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby
wojskowej dokonanego przez właściwy organ;
2) orzeczenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do pełnienia
zawodowej służby wojskowej, w razie gdy utrata tej zdolności została
spowodowana wypadkiem pozostającym w związku z pełnieniem czynnej
służby wojskowej albo chorobą powstałą w związku ze szczególnymi
właściwościami lub warunkami służby wojskowej;
3) niewyznaczenia na stanowisko służbowe w czasie pozostawania w rezerwie kadrowej;
4) niewyznaczenia na stanowisko służbowe na kolejną kadencję.
3. W razie zbiegu uprawnień do świadczenia pieniężnego, o którym mowa
w art. 95 pkt 1, i świadczenia emerytalnego żołnierzowi przysługuje, według jego
wyboru, tylko jedno z tych świadczeń.
3a. W razie zbiegu uprawnień przysługujących sędziemu sądu wojskowego
przeniesionemu w stan spoczynku do świadczenia pieniężnego, o którym mowa
w art. 95 pkt 1, i uposażenia w stanie spoczynku, żołnierzowi przysługuje, według
jego wyboru, tylko jedno z tych świadczeń.
4. Świadczenie pieniężne, o którym mowa w art. 95 pkt 1, nie przysługuje
żołnierzowi w przypadkach, o których mowa w art. 94 ust. 5 i 6.
5. Żołnierz, który posiada uprawnienia do świadczenia pieniężnego, o którym
mowa w art. 95 pkt 1, może je pobrać jednorazowo z góry za cały należny okres.
6. Świadczenie pieniężne, o którym mowa w art. 95 pkt 1, wypłaca się
żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej w terminach określonych
w art. 81 ust. 1, a w przypadku gdy żołnierz wystąpił o wypłatę tego świadczenia, za
cały należny okres jednorazowo z góry, nie później niż w terminie trzydziestu dni od
dnia złożenia wniosku w tej sprawie.
7. Wypłaty świadczenia pieniężnego, o którym mowa w art. 95 pkt 1, zwrotu
kosztów jednorazowego przejazdu żołnierza i członków jego rodziny oraz zwrotu
kosztów przewozu urządzenia domowego do obranego przez żołnierza miejsca
zamieszkania w kraju dokonuje wojskowy organ emerytalny właściwy dla adresu
zameldowania żołnierza, a w razie braku adresu zameldowania – organ emerytalny
właściwy dla adresu zameldowania żołnierza na pobyt czasowy.
8. Zwrotu kosztów jednorazowego przejazdu żołnierza i członków jego rodziny
oraz zwrotu kosztów przewozu urządzenia domowego do obranego przez żołnierza
miejsca zamieszkania w kraju dokonuje się w okresie trzech lat od dnia zwolnienia
żołnierza z zawodowej służby wojskowej.
9. Wypłaty należności, o których mowa w ust. 7, dokonuje się na pisemny
wniosek żołnierza zawodowego, na podstawie decyzji wojskowego organu
emerytalnego właściwego dla adresu zameldowania żołnierza, a w razie braku adresu
zameldowania – organu emerytalnego właściwego dla adresu zameldowania żołnierza
na pobyt czasowy.
10. Należności pieniężne, związane ze zwolnieniem z zawodowej służby
wojskowej, inne niż wymienione w art. 95 pkt 1 i 6, wypłaca się na podstawie decyzji
dowódcy, o którym mowa w art. 104.

art. 97. więcej Art. 97. Ekwiwalent pieniężny za jeden dzień niewykorzystanego urlopu
wypoczynkowego lub dodatkowego urlopu wypoczynkowego wynosi 1/22 części
miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym,
należnego w ostatnim dniu pełnienia zawodowej służby wojskowej.

Art. 97a. W przypadku wypowiedzenia przez żołnierza zawodowego stosunku
służbowego zawodowej służby wojskowej w okresie dwunastu miesięcy od dnia
objęcia przez tego żołnierza zawodowego wyższego stanowiska służbowego albo
stanowiska służbowego o tym samym stopniu etatowym, lecz z wyższą grupą
uposażenia podstawę wymiaru należności, o których mowa w art. 94 oraz art. 95 pkt 1
i 2, ustala się, przyjmując uposażenie należne żołnierzowi na poprzednio zajmowanym
stanowisku służbowym.

art. 98. więcej Art. 98. 1. W razie śmierci żołnierza zawodowego przysługuje odprawa
pośmiertna w takiej wysokości, w jakiej przysługiwałaby temu żołnierzowi, na
podstawie art. 94 ust. 1 i 2, odprawa przy zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej
oraz należności pieniężne określone w art. 95 pkt 2–6.
2. Należności pieniężne, o których mowa w ust. 1, przysługują małżonkowi,
a w razie braku małżonka – kolejno: dzieciom, rodzicom, dziadkom, wnukom albo rodzeństwu.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadkach, o których mowa
w art. 113 ust. 2 i 3.
4. Podstawę obliczenia należności pieniężnych, o których mowa w ust. 3,
stanowi uposażenie należne żołnierzowi zawodowemu na ostatnio zajmowanym
stanowisku służbowym przed zaginięciem lub uznaniem za zmarłego, z uwzględnieniem zmian mających wpływ na wysokość uposażenia.

art. 99. więcej Art. 99. 1. W razie śmierci żołnierza zawodowego, niezależnie od należności
pieniężnych określonych w art. 98, przysługuje zasiłek pogrzebowy w wysokości:
1) 4000 zł – jeżeli koszty pogrzebu ponosi małżonek, dzieci, wnuki, rodzice lub
rodzeństwo;
2) kosztów rzeczywiście poniesionych, nie wyższych jednak niż kwota określona
w pkt 1 – jeżeli koszty pogrzebu poniosła inna osoba.
2. Jeżeli śmierć żołnierza zawodowego nastąpiła wskutek wypadku
pozostającego w związku z zawodową służbą wojskową, koszty jego pogrzebu
pokrywa się z części budżetu państwa, której dysponentem jest Minister Obrony
Narodowej.
3. W razie pokrycia kosztów pogrzebu żołnierza zawodowego z części budżetu
państwa, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej, osobom wymienionym
w ust. 1 pkt 1 przysługuje zasiłek pogrzebowy w wysokości 50%.

Art. 99a. Przepisy art. 99 stosuje się odpowiednio w razie śmierci żołnierza
zawodowego, po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, w następstwie wypadku
lub choroby pozostających w związku z wykonywaniem zadań służbowych.

art. 100. więcej Art. 100. 1. W razie śmierci członka rodziny żołnierza zawodowego osobie,
która pokryła koszty pogrzebu, przysługuje zasiłek pogrzebowy w wysokości:
1) 4000 zł – jeżeli koszty pogrzebu ponosi żołnierz zawodowy;
2) kosztów rzeczywiście poniesionych, nie wyższych jednak niż kwota określona
w pkt 1 – jeżeli koszty pogrzebu pokryła inna osoba.
2. Zasiłek pogrzebowy, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w związku
z pokryciem kosztów pogrzebu następujących członków rodziny żołnierza zawodowego:
1) małżonka albo byłego małżonka żołnierza, wobec którego w dniu śmierci
żołnierz był obowiązany do świadczeń alimentacyjnych;
2) dziecka własnego żołnierza, dziecka jego małżonka, dziecka przysposobionego
i przyjętego na wychowanie, w tym w ramach rodziny zastępczej, albo innego
dziecka, którego opiekunem prawnym został ustanowiony żołnierz lub jego
małżonek;
3) rodziców i byłych prawnych opiekunów żołnierza albo jego małżonka.
3. (uchylony)

art. 101. więcej Art. 101. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, sposób
dokumentowania uprawnień do zasiłków pogrzebowych, o których mowa w art. 99
i 100, a także warunki i tryb pokrywania kosztów pogrzebu żołnierza zawodowego
z części budżetu państwa, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej,
z uwzględnieniem dokumentów wymaganych przy wypłacie zasiłku.

art. 102. więcej Art. 102. 1. Żołnierzowi zawodowemu wyznaczonemu do pełnienia zawodowej
służby wojskowej poza granicami państwa przysługuje uposażenie zasadnicze
ustalone z uwzględnieniem grupy uposażenia określonej dla stanowiska służbowego,
na jakie został wyznaczony do pełnienia służby poza granicami państwa.
2. Żołnierzowi zawodowemu skierowanemu do pełnienia zawodowej służby
wojskowej poza granicami państwa przysługuje uposażenie zasadnicze ustalone
z uwzględnieniem grupy uposażenia według stanowiska służbowego zajmowanego
przed skierowaniem.
3. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w ust. 1, w czasie zajmowania
stanowiska służbowego poza granicami państwa przysługują, wypłacane w walucie
polskiej lub obcej:
1) należność zagraniczna – na pokrycie zwiększonych kosztów związanych
z pełnieniem obowiązków i funkcji poza granicami państwa, ustalona
odpowiednio do zakresu ich pełnienia oraz kosztów utrzymania poza granicami
państwa;
2) jednorazowy zasiłek adaptacyjny – w przypadku wyznaczenia na okres
powodujący zmianę miejsca zamieszkania.
4. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w ust. 2, w czasie wykonywania
zadań służbowych poza granicami państwa przysługuje, wypłacana w walucie polskiej
lub obcej, należność zagraniczna, ustalona odpowiednio do rangi pełnionej funkcji
i zakresu wykonywanych obowiązków służbowych, warunków zagrożenia utraty
zdrowia lub życia występujących w miejscu pełnienia służby poza granicami państwa,
a także uciążliwości wynikających z trudnych warunków klimatycznych lub zakwaterowania.
5. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w ust. 1 i 2, przebywającemu
w strefie działań wojennych przysługuje dodatek wojenny.
6. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w ust. 1 i 2, mogą być przyznane
inne należności pieniężne, odpowiednio do warunków pełnienia zawodowej służby
wojskowej poza granicami państwa.
7. Kwotę należności zagranicznej wynikającą z ust. 3 pkt 1 – zmniejsza się
o kwotę środków pieniężnych wypłacanych miesięcznie żołnierzowi zawodowemu na
podstawie przepisów obowiązujących w organizacji międzynarodowej,
międzynarodowej strukturze wojskowej lub w siłach zbrojnych albo w innych
strukturach obronnych państw obcych. W przypadku, gdy wypłacane żołnierzowi
zawodowemu środki pieniężne są wyższe od kwoty należności zagranicznej,
należność ta nie przysługuje.
8. Kwotę należności zagranicznej wynikającą z ust. 4 – zmniejsza się o kwotę
środków pieniężnych wypłacanych miesięcznie żołnierzowi zawodowemu na
podstawie przepisów obowiązujących w organizacji międzynarodowej lub w siłach
wielonarodowych. W przypadku, gdy wypłacane żołnierzowi zawodowemu środki
pieniężne są wyższe od kwoty należności zagranicznej, należność ta nie przysługuje.
Przy ustalaniu wysokości środków pieniężnych wypłacanych żołnierzowi
zawodowemu nie uwzględnia się środków przeznaczonych na zakwaterowanie
i wyżywienie.
9. Żołnierz zawodowy jest obowiązany poinformować na piśmie dowódcę
jednostki wojskowej właściwego w sprawie wypłaty należności zagranicznej,
o środkach pieniężnych wypłacanych mu miesięcznie przez organizację
międzynarodową, międzynarodową strukturę wojskową, siły zbrojne albo inne
struktury obronne państw obcych albo siły wielonarodowe.
10. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz tryb przyznawania
i wypłacania należności, o których mowa w ust. 3–5, rodzaje, wysokość, a także tryb
przyznawania i wypłacania innych należności pieniężnych, o których mowa w ust. 6,
przysługujących żołnierzom zawodowym wyznaczonym albo skierowanym do
pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa, z uwzględnieniem
walut, w których te należności będą wypłacane. Rozporządzenie powinno
uwzględniać w szczególności rodzaj i wysokość tych należności w zależności od
charakteru i warunków pełnienia służby poza granicami państwa.

art. 103. więcej Art. 103. 1. Z uposażenia żołnierza zawodowego mogą być dokonywane
potrącenia w granicach i na zasadach określonych w przepisach o wynagrodzeniu za
pracę, z zastrzeżeniem ust. 2–4.
2. Przez uposażenie, o którym mowa w ust. 1, należy rozumieć uposażenie
wymienione w art. 72 ust. 1, dodatkowe uposażenie roczne, o którym mowa w art. 83,
dodatkowe wynagrodzenie, o którym mowa w art. 88, odprawę z tytułu zwolnienia
z zawodowej służby wojskowej, o której mowa w art. 94, i należności pieniężne
wymienione w art. 95 pkt 1 i 2.
2a. Z uposażenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się potrąceń na podstawie
prawomocnego orzeczenia o wymierzeniu kary pieniężnej, wydanego
w postępowaniu dyscyplinarnym.
3. Odprawa z tytułu zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, o której mowa
w art. 94, podlega egzekucji wyłącznie na zaspokojenie zaległych świadczeń
alimentacyjnych, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z ust. 1.
4. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do zaliczek pobranych przez żołnierza
zawodowego do rozliczenia, które potrąca się z uposażenia, i innych należności,
o których mowa w art. 73, w pełnej wysokości, niezależnie od potrąceń
dokonywanych z innych tytułów.

art. 104. więcej Art. 104. 1. Jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, organami
właściwymi w sprawach określonych w przepisach niniejszego rozdziału są dowódcy
jednostek wojskowych zajmujący stanowiska służbowe dowódcy batalionu lub
równorzędne, o których mowa w ust. 3, albo wyższe – w stosunku do wszystkich
żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową w podległej jednostce
wojskowej, z wyjątkiem tego dowódcy i jego zastępcy.
2. W stosunku do dowódców jednostek wojskowych i ich zastępców oraz
żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową w jednostkach
wojskowych, których dowódcy zajmują stanowisko niższe niż określone w ust. 1,
właściwymi organami są bezpośredni przełożeni dowódców tych jednostek.
3. Stanowiskami służbowymi równorzędnymi stanowisku dowódcy batalionu są stanowiska:
1) dowódcy dywizjonu lub eskadry;
2) dowódcy okrętu II rangi;
3) inne stanowiska dowódców jednostek wojskowych, jeżeli stanowiska te zostały
zaszeregowane do stopnia etatowego co najmniej majora (komandora
podporucznika).

art. 105. więcej Art. 105. Żołnierzowi zawodowemu przysługują prawa obywatelskie do udziału
w życiu publicznym, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawach.

art. 106. więcej Art. 106. 1. W czasie pełnienia zawodowej służby wojskowej żołnierzowi
zawodowemu nie wolno:
1) być członkiem partii politycznej ani stowarzyszenia, organizacji lub ruchu
obywatelskiego, stawiających sobie cele polityczne;
2) brać udziału w zgromadzeniach o charakterze politycznym;
3) prowadzić działalności politycznej.
2. Zastrzeżenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie dotyczy zgromadzeń
związanych z wyborami władz państwowych i samorządowych. Żołnierzom
zawodowym uczestniczącym w takich zgromadzeniach nie wolno nosić
umundurowania oraz odznak i oznak wojskowych.
3. Z dniem rozpoczęcia pełnienia zawodowej służby wojskowej ustaje
dotychczasowe członkostwo żołnierza zawodowego w partii politycznej,
stowarzyszeniu, organizacji lub ruchu obywatelskim, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

art. 107. więcej Art. 107. 1. Żołnierz zawodowy pisemnie informuje dowódcę jednostki
wojskowej, w której zajmuje stanowisko służbowe, o swojej przynależności do
stowarzyszenia i innej organizacji krajowej.
2. Przynależność żołnierza zawodowego do stowarzyszenia i innej organizacji
zagranicznej lub międzynarodowej wymaga zezwolenia Ministra Obrony Narodowej.
3. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 2, może być przez Ministra Obrony
Narodowej zawieszone lub cofnięte, jeżeli wymagają tego względy ochrony
informacji niejawnych oraz potrzeby Sił Zbrojnych.
4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy
tryb postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 2 i 3, z uwzględnieniem
danych, jakie powinien zawierać wniosek żołnierza zawodowego.

art. 108. więcej Art. 108. 1. Żołnierzom zawodowym nie wolno tworzyć i zrzeszać się
w związkach zawodowych.
2. Z dniem rozpoczęcia pełnienia zawodowej służby wojskowej ustaje
dotychczasowe członkostwo żołnierza zawodowego w związku zawodowym.
3. W jednostkach wojskowych żołnierze zawodowi mogą tworzyć organy
przedstawicielskie poszczególnych korpusów kadry zawodowej Sił Zbrojnych.
4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, warunki
organizacji, funkcjonowania i tryb wyboru oraz okresy kadencji, zadania
i uprawnienia organów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych, a także formy ich
współpracy z dowódcami jednostek wojskowych, z uwzględnieniem doradczego
charakteru tych organów.

Art. 108a. Zasady etyki oraz honoru i godności żołnierzy zawodowych określa
Kodeks Honorowy Żołnierza Zawodowego Wojska Polskiego, opracowany i przyjęty
przez organy przedstawicielskie żołnierzy zawodowych.

art. 109. więcej Art. 109. 1. Żołnierz zawodowy może kandydować do Sejmu i Senatu oraz
Parlamentu Europejskiego, na kierownicze stanowiska w państwie obsadzane na
podstawie wyboru oraz do organów samorządu terytorialnego.
2. Na czas trwania kampanii wyborczej udziela się żołnierzowi zawodowemu
urlopu bezpłatnego.

art. 110. więcej Art. 110. Ograniczenia określone w niniejszym rozdziale nie naruszają prawa
przynależności żołnierzy zawodowych do kościołów i innych związków
wyznaniowych mających osobowość prawną.

art. 111. więcej Art. 111. Żołnierza zawodowego zwalnia się z zawodowej służby wojskowej
wskutek:
1) zrzeczenia się obywatelstwa polskiego;
2) wybrania na posła, w tym do Parlamentu Europejskiego, senatora, na
kierownicze stanowisko państwowe obsadzane na podstawie wyboru oraz do
organów wykonawczych samorządu terytorialnego;
3) ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do służby;
4) odmowy przyjęcia skierowania do wojskowej komisji lekarskiej lub
nieusprawiedliwionego niezgłoszenia się do tej komisji w określonym terminie
i miejscu albo niepoddania się badaniom, do których został zobowiązany przez
komisję lekarską;
5) osiągnięcia wieku sześćdziesięciu lat, z zastrzeżeniem art. 111b;
6) otrzymania niedostatecznej ogólnej oceny w opinii służbowej;
6a) (uchylony)
6b) (uchylony)
6c) złożenia niezgodnego z prawdą oświadczenia lustracyjnego;
7) odmowy pełnienia służby na równorzędnym lub wyższym stanowisku służbowym;
8) upływu czasu określonego w kontrakcie, jeżeli nie nastąpi zawarcie kolejnego
kontraktu;
9) upływu terminu wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby
wojskowej dokonanego przez:
a) żołnierza zawodowego,
b) właściwy organ;
10) niewyznaczenia na stanowisko służbowe w czasie pozostawania w rezerwie
kadrowej;
11) utraty stopnia wojskowego albo degradacji;
12) prawomocnego orzeczenia o wymierzeniu kary dyscyplinarnej usunięcia
z zawodowej służby wojskowej;
13) prawomocnego orzeczenia środków karnych pozbawienia praw publicznych,
wydalenia z zawodowej służby wojskowej lub zakazu wykonywania zawodu
żołnierza zawodowego;
14) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności (aresztu
wojskowego) bez warunkowego zawieszenia jej wykonania;
15) prawomocnego ukarania przez organ właściwego samorządu zawodowego karą
zawieszenia lub pozbawienia prawa wykonywania zawodu (specjalności
zawodowej);
16) nieobecności w służbie jednorazowo przez okres trzech dni roboczych, która nie
została usprawiedliwiona.

Art. 111a. Zwolnienie żołnierza zawodowego przebywającego na urlopie
macierzyńskim, urlopie na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopie ojcowskim lub
urlopie rodzicielskim z zawodowej służby wojskowej, na podstawie art. 111 pkt 8,
następuje z pierwszym dniem po zakończeniu tego urlopu.

Art. 111b. 1. Minister Obrony Narodowej, w przypadkach uzasadnionych
potrzebami Sił Zbrojnych, może określić inny termin zwolnienia z zawodowej służby
wojskowej dla żołnierzy zawodowych posiadających stopnie wojskowe generałów
(admirałów) wyznaczanych na stanowiska służbowe w organizacji międzynarodowej
albo międzynarodowej strukturze wojskowej albo na stanowiska służbowe Szefa
Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Dowódcy Generalnego Rodzajów Sił
Zbrojnych, Dowódcy Operacyjnego Rodzajów Sił Zbrojnych lub Dowódcy Wojsk Obrony Terytorialnej, którzy mieliby być zwolnieni ze służby na podstawie art. 111 pkt 5, za ich pisemną zgodą.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, termin zwolnienia z zawodowej
służby wojskowej nie może być późniejszy niż dzień osiągnięcia przez żołnierza
zawodowego wieku sześćdziesięciu trzech lat.

art. 112. więcej Art. 112. 1. Żołnierza zawodowego można zwolnić z zawodowej służby
wojskowej wskutek:
1) skazania prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności (aresztu
wojskowego) z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary;
2) odmowy wydania lub cofnięcia żołnierzowi wymaganego poświadczenia
bezpieczeństwa;
3) niewyznaczenia na stanowisko służbowe na kolejną kadencję;
4) otrzymania dostatecznej ogólnej oceny w opinii służbowej;
5) zaistnienia potrzeb Sił Zbrojnych – za pisemną zgodą żołnierza.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, zwolnienie z zawodowej służby
wojskowej następuje po sześciu miesiącach od upływu kadencji, w ostatnim dniu
miesiąca. Okres ten może być skrócony na pisemny wniosek żołnierza.

art. 113. więcej Art. 113. 1. Z dniem śmierci żołnierza zawodowego stosunek służbowy
zawodowej służby wojskowej wygasa.
2. Stosunek służbowy zawodowej służby wojskowej wygasa również
w przypadku, gdy żołnierz zawodowy:
1) został uznany za zmarłego;
2) zaginął.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, żołnierza zawodowego skreśla
się z ewidencji decyzją dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej
właściwego do spraw kadr wydaną dla celów ewidencyjnych.

art. 114. więcej Art. 114. 1. Żołnierz zawodowy może w każdym czasie wypowiedzieć stosunek
służbowy zawodowej służby wojskowej bez podawania przyczyny.
2. Dokonanie wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby
wojskowej przez właściwy organ może nastąpić, gdy jednostka wojskowa, w której
żołnierz zawodowy pełni zawodową służbę wojskową, uległa rozformowaniu lub
zmniejszył się jej stan etatowy w korpusie kadry zawodowej Sił Zbrojnych, w którym żołnierz pełni służbę, albo gdy uległo likwidacji stanowisko służbowe, które żołnierz
zajmował, a brak jest możliwości wyznaczenia go na inne stanowisko odpowiadające
jego kwalifikacjom zawodowym.
3. Wypowiedzenie stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej przez
właściwy organ jest decyzją.
4. Organem właściwym do wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej
służby wojskowej, o którym mowa w ust. 3, są:
1) Minister Obrony Narodowej – w odniesieniu do żołnierzy zawodowych,
o których mowa w art. 44 ust. 1 pkt 1;
2) dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw
kadr – w odniesieniu do pozostałych żołnierzy zawodowych korpusu oficerów zawodowych;
3) organy, o których mowa w art. 10 pkt 2–4 – w odniesieniu do żołnierzy
zawodowych korpusów podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych.
5. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej żołnierza zawodowego wskutek
dokonanego wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej
następuje po upływie sześciu miesięcy od dnia złożenia wypowiedzenia przez
żołnierza lub doręczenia wypowiedzenia dokonanego przez organ wojskowy,
w ostatnim dniu miesiąca.
6. Okres wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej,
o którym mowa w ust. 5, może być skrócony za pisemną zgodą zwalnianego żołnierza
zawodowego i właściwego organu, przy czym kończyć się musi ostatniego dnia miesiąca.
7. Żołnierzowi zawodowemu może być doręczone wypowiedzenie stosunku
służbowego zawodowej służby wojskowej przed terminem rozformowania jednostki
wojskowej lub zmniejszenia jej stanu etatowego albo likwidacji stanowiska
służbowego, które żołnierz zajmuje, z tym że bieg terminu wypowiedzenia
rozpoczyna się od dnia następującego po dniu rozformowania jednostki wojskowej lub
zmniejszenia jej stanu etatowego albo likwidacji stanowiska służbowego, które
żołnierz zajmował.
8. Żołnierzowi zawodowemu, któremu właściwy organ wypowiedział stosunek
służbowy zawodowej służby wojskowej, doręcza się wypowiedzenie wraz z decyzją
o przeniesieniu tego żołnierza do dyspozycji.

art. 115. więcej Art. 115. 1. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej w przypadkach,
o których mowa w art. 111 pkt 2, 4, 6–7, pkt 9 lit. a, pkt 10 i 16 oraz art. 112 ust. 1,
następuje decyzją organu wymienionego w art. 114 ust. 4.
2. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej w przypadkach, o których mowa
w art. 111 pkt 1, 3, 5, 8, pkt 9 lit. b i pkt 11–15, następuje z mocy prawa z dniem
uprawomocnienia się odpowiedniego orzeczenia lub z dniem, w którym decyzja stała
się ostateczna albo z dniem zaistnienia okoliczności stanowiącej podstawę zwolnienia
żołnierza zawodowego ze służby.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, dowódca jednostki wojskowej,
w której żołnierz pełni służbę, stwierdza fakt zwolnienia żołnierza z zawodowej
służby wojskowej rozkazem personalnym, wydanym do celów ewidencyjnych.
4. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej w przypadkach niewymienionych
w ust. 2 następuje z dniem określonym w decyzji organu, o którym mowa w ust. 1.

art. 116. więcej Art. 116. 1. W razie uchylenia orzeczenia, o którym mowa w art. 111 pkt 11
i 13–15 lub art. 112 ust. 1 pkt 1, albo uchylenia lub stwierdzenia nieważności decyzji
o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej lub wypowiedzenia stosunku
służbowego zawodowej służby wojskowej dokonanego przez organ wojskowy,
ulegają uchyleniu skutki tego orzeczenia lub decyzji, jakie wynikły dla żołnierza
zawodowego z tego tytułu.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, data zwolnienia z zawodowej
służby wojskowej nie ulega zmianie, przy czym uznaje się, że zwolnienie żołnierza
zawodowego nastąpiło w drodze wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej
służby wojskowej dokonanego przez właściwy organ.
3. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w ust. 1, przysługuje od Skarbu
Państwa odszkodowanie w wysokości sześciokrotności kwoty uposażenia
zasadniczego, wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego na ostatnio
zajmowanym stanowisku służbowym, z uwzględnieniem powstałych zmian mających
wpływ na prawo do uposażenia lub jego wysokość, a w przypadku gdy stanowisko
służbowe, które żołnierz zawodowy zajmował przed zwolnieniem z zawodowej
służby wojskowej, nie istnieje, według stawek na porównywalnym pod względem
stopnia etatowego i grupy uposażenia stanowisku służbowym, obowiązujących w dniu
uprawomocnienia się orzeczenia lub decyzji wymienionych w ust. 1.

art. 117. więcej Art. 117. W zakresie zwalniania z zawodowej służby wojskowej żołnierzy
zawodowych, których stosunek służbowy lub wykonywanie zawodu jest unormowane
w odrębnych przepisach, stosuje się również te przepisy.

art. 118. więcej Art. 118. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe warunki i tryb zwalniania żołnierzy zawodowych z zawodowej służby
wojskowej. Rozporządzenie to powinno przewidywać, że postępowanie związane ze
zwolnieniem żołnierza zawodowego z zawodowej służby wojskowej jest w stosunku
do niego jawne.

art. 119. więcej Art. 119. 1. Żołnierz zwolniony z zawodowej służby wojskowej z powodu,
o którym mowa w art. 111 pkt 3, 8, pkt 9 lit. b i pkt 10 oraz art. 112 ust. 1 pkt 3–5,
który pełnił zawodową służbę wojskową co najmniej przez dziesięć lat, ze względu na
szczególny charakter wykształcenia, doświadczenia wojskowego i wiedzy
specjalistycznej, korzysta z pierwszeństwa w zatrudnieniu na stanowiskach
związanych z obronnością kraju w administracji publicznej.
1a. Organy administracji rządowej i organy samorządu terytorialnego są
obowiązane do współpracy z właściwymi organami wojskowymi w zakresie
ewidencjonowania stanowisk związanych z obronnością kraju, w tym stanowisk
dotyczących planowania i realizacji pozamilitarnych przygotowań obronnych w państwie.
1b. Właściwy organ wojskowy wydaje żołnierzowi, o którym mowa w ust. 1, na
jego wniosek zaświadczenie stwierdzające jego predyspozycje do zajmowania
stanowiska pracy określonego w ust. 1.
1c. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, w pierwszej kolejności przysługuje
byłym żołnierzom zawodowym którzy zostali zwolnieni z zawodowej służby
wojskowej wskutek ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do
pełnienia zawodowej służby wojskowej wskutek wypadku pozostającego w związku
z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo choroby powstałej w związku ze
szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej pełnionej poza
granicami państwa, związanej z realizacją celów, o których mowa w art. 2 pkt 1
ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz. U. z 2014 r. poz. 1510 oraz z
2019 r. poz. 1726).
2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, stanowiska pracy
związane z obronnością kraju w administracji publicznej. Rozporządzenie powinno
uwzględniać stanowiska pracy, na których są wykonywane zadania i czynności, dla
których kwalifikacje żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej są
szczególnie przydatne.
3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, organy
wojskowe właściwe do ewidencjonowania stanowisk związanych z obronnością kraju,
wydawania zaświadczeń, o których mowa w ust. 1b, tryb postępowania w tych
sprawach oraz wzór zaświadczenia, z uwzględnieniem sposobu prowadzenia
ewidencji wojskowej i sprawności postępowania organów wojskowych.

art. 120. więcej Art. 120. 1. Były żołnierz zawodowy, który został zwolniony z zawodowej
służby wojskowej wskutek ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności
do pełnienia zawodowej służby wojskowej wskutek wypadku pozostającego
w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo choroby powstałej w związku
ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej albo który pełnił
zawodową służbę wojskową co najmniej cztery lata, z wyjątkiem zwolnionego ze
służby wojskowej z powodu, o którym mowa w art. 111 pkt 1 i 12–15, w okresie
dwóch lat od dnia zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, może korzystać, na
terenie kraju, z pomocy w zakresie doradztwa zawodowego, przekwalifikowania
i pośrednictwa pracy, udzielanej przez właściwe organy.
2. Były żołnierz zawodowy, który został zwolniony z zawodowej służby
wojskowej wskutek ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do
pełnienia zawodowej służby wojskowej wskutek wypadku pozostającego w związku
z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo choroby powstałej w związku ze
szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej pełnionej poza
granicami państwa, związanej z realizacją celów, o których mowa w art. 2 pkt 1
ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa, korzysta z pomocy, o której mowa
w ust. 1, bezterminowo.
3. Żołnierz zawodowy, za zgodą dowódcy jednostki wojskowej, może korzystać,
na terenie kraju, z pomocy w zakresie:
1) doradztwa zawodowego, o ile pełnił zawodową służbę wojskową co najmniej trzy lata,
2) przekwalifikowania zawodowego i pośrednictwa pracy na dwa lata przed
zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej, o ile pełnił tę służbę co najmniej
cztery lata,
3) praktyk zawodowych na sześć miesięcy przed zwolnieniem z zawodowej służby
wojskowej, o ile pełnił zawodową służbę wojskową co najmniej dziewięć lat
– udzielanej przez właściwe organy.
3a. Do zgody, o której mowa w ust. 3, nie stosuje się art. 106 § 2–6 ustawy z dnia
14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.
4. W ramach pomocy, o której mowa w ust. 1 i 3, do wysokości limitów, mogą
być pokrywane koszty:
1) przekwalifikowania zawodowego;
2) przejazdów z miejsca zamieszkania do ośrodka szkolenia, w którym następuje
przekwalifikowanie zawodowe, lub do miejsca odbywania praktyki;
3) zakwaterowania w okresie przekwalifikowania zawodowego lub odbywania
praktyki zawodowej.
4) (uchylony)
4a. Wysokość limitów, o których mowa w ust. 4, wynosi za:
1) przekwalifikowanie zawodowe – 75% najniższego uposażenia zasadniczego
żołnierza zawodowego obowiązującego w dniu 1 stycznia roku kalendarzowego,
w którym zainteresowany wystąpił z wnioskiem o udzielenie pomocy w przekwalifikowaniu zawodowym;
2) przejazdy z miejsca zamieszkania do ośrodka szkolenia lub miejsca odbywania
praktyki zawodowej i z powrotem – do wysokości równowartości dwudziestu
przejazdów, których koszt jednostkowy nie przekracza ceny biletu jednorazowego w 2 klasie pociągu według taryfy pośpiesznej z uwzględnieniem
przysługujących ulg, za wyjątkiem biletów na miejsca rezerwowane, sypialne lub
miejsca do leżenia;
3) zakwaterowanie w miejscu szkolenia lub w miejscu odbywania praktyki
zawodowej – do wysokości równowartości trzydziestu noclegów, których koszt
jednostkowy nie przekracza 300% ryczałtu za noclegi określonego w przepisach
w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących
pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery
budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.
4b. Żołnierzowi zawodowemu i byłemu żołnierzowi zawodowemu pokrywa się
koszty, o których mowa w ust. 4 pkt 1, w wysokości:
1) po 4 latach służby wojskowej – 100%,
2) po 9 latach służby wojskowej – 200%,
3) po 15 latach służby wojskowej – 300%
– limitu określonego w ust 4a pkt 1.
4c. Małżonkom oraz dzieciom, o których mowa w ust. 6, oraz byłym żołnierzom
zawodowym zwolnionym z zawodowej służby wojskowej wskutek ustalenia przez
wojskową komisję lekarską niezdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej
z przyczyn, o których mowa w ust. 1 i 2, pokrywa się koszty, o których mowa w ust. 4
pkt 1 w wysokości 300% limitu określonego w ust. 4a pkt 1.
4d. Koszty, o których mowa w ust. 4 pkt 2 i 3, pokrywa się, jeżeli przejazd
odbywa się na odległość powyżej 50 kilometrów w jedną stronę.
4e. W przypadku nieukończenia przekwalifikowania zawodowego z winy
uprawnionego, koszty, o których mowa w ust. 4, podlegają zwrotowi.
5. Pomoc w zakresie doradztwa zawodowego i pośrednictwa pracy realizowana
jest bezpłatnie przez właściwe organy wojskowe.
6. Z pomocy, o której mowa w ust. 1, mogą korzystać bezterminowo również
małżonek oraz dzieci pozostające na utrzymaniu żołnierza zawodowego, który:
a) zaginął lub poniósł śmierć w związku z wykonywaniem zadań służbowych,
b) zmarł w okresie 3 lat po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej
w następstwie wypadku lub choroby pozostającej w związku
z wykonywaniem zadań służbowych.
7. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, tryb
korzystania z uprawnień, o których mowa w ust. 1–6, tryb dokonywania zwrotu
kosztów, o których mowa w ust. 4, oraz właściwość organów w sprawach
przyznawania pomocy. Rozporządzenie powinno zagwarantować odpowiednie
przygotowanie uprawnionych do funkcjonowania na rynku pracy oraz prawidłowe
wykorzystanie środków finansowych przeznaczanych na ten cel.

art. 121. więcej Art. 121. Okres pełnienia zawodowej służby wojskowej wlicza się
pracownikowi do okresu zatrudnienia w zakresie wszystkich uprawnień związanych
z tym zatrudnieniem. Były żołnierz zawodowy, który podjął pracę w roku kalendarzowym, w którym nastąpiło jego zwolnienie z zawodowej służby wojskowej, nabywa prawo do urlopu wypoczynkowego w następnym roku kalendarzowym.

art. 122. więcej Art. 122. 1. Żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej przenosi się
do rezerwy, jeżeli ze względu na wiek podlegają obowiązkowi służby wojskowej
i zostali uznani za zdolnych do tej służby. Żołnierze ci mogą posługiwać się
posiadanym stopniem wojskowym z określeniem „w rezerwie”.
2. Żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej, którzy ze względu na
wiek albo stan zdrowia nie podlegają obowiązkowi służby wojskowej, przenosi się
w stan spoczynku. Żołnierze ci mogą posługiwać się posiadanym stopniem
wojskowym z określeniem „w stanie spoczynku”.

Art. 122a. 1. Żołnierz zawodowy, który w czasie zawodowej służby wojskowej
był obowiązany do złożenia oświadczenia o swoim stanie majątkowym, o którym
mowa w art. 58, nie może być, przed upływem trzech lat od dnia zwolnienia
z zawodowej służby wojskowej, zatrudniony albo podejmować pracy zarobkowej na
podstawie innego tytułu u przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie
produkcji lub obrotu wyrobami, o których mowa w przepisach w sprawie klasyfikacji
wyrobów obronnych oraz dostaw, robót budowlanych i usług przeznaczonych na
zamówienie jednostek wojskowych oraz podmiotach zależnych od tych
przedsiębiorców, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie
publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do
zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz.
623, 1798 i 2217) – jeżeli w okresie trzech lat przed dniem zwolnienia z zawodowej
służby wojskowej brał udział w postępowaniu o udzielenie zamówienia, dotyczącym
tych wyrobów, dostaw, robót budowlanych i usług lub brał udział w wykonywaniu umowy.
2. Udział w postępowaniu o udzielenie zamówienia, o którym mowa w ust. 1,
obejmuje następujące czynności:
1) podejmowanie decyzji o konieczności zakupu;
2) formułowanie i zatwierdzanie wymagań dotyczących przedmiotu zamówienia;
3) przygotowywanie i zatwierdzanie specyfikacji istotnych warunków zamówienia
lub innego dokumentu określających przedmiot, warunki i tryb udzielenia zamówienia;
4) udział w pracach komisji przetargowej lub zespołu prowadzącego postępowanie
o udzielenie zamówienia, a także udział w czynnościach kontroli lub nadzoru
nad tymi pracami;
5) udział w negocjacjach, także w przedmiocie dokonywania zmian w umowie,
oraz podpisywanie umowy.
3. Wykonywanie umowy, o której mowa w ust. 1, obejmuje dokonywanie
odbioru wyrobów, dostaw, robót budowlanych lub wykonanych usług protokołem,
w którym potwierdzono, że wyroby, dostawy, roboty budowlane lub usługi spełniają
wymagania określone w umowie oraz, że zostały one wykonane zgodnie z przepisami
i normami obowiązującymi w danej dziedzinie.
4. Kto zatrudnia byłego żołnierza zawodowego wbrew przepisom ust. 1, podlega
karze aresztu albo karze grzywny.

art. 123. więcej Art. 123. 1. Żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej wydaje
się niezwłocznie świadectwo służby.
2. Były żołnierz zawodowy może żądać sprostowania świadectwa służby
w terminie siedmiu dni od dnia jego doręczenia.
3. W przypadku niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa
służby byłemu żołnierzowi zawodowemu przysługuje odszkodowanie z tytułu
poniesionej przez niego w związku z tym szkody w wysokości uposażenia
zasadniczego, wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego na ostatnio
zajmowanym stanowisku służbowym, za czas pozostawania bez pracy z tego powodu,
nie dłuższy jednak niż sześć tygodni.
4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, dane, które
należy podać w świadectwie służby, tryb wydawania i prostowania tych świadectw,
podmioty uprawnione do wydawania świadectwa i jego prostowania oraz tryb
przyznawania odszkodowania z tytułu szkody wyrządzonej niewydaniem w terminie
lub wydaniem niewłaściwego świadectwa służby, a także wzór świadectwa służby,
uwzględniając sprawność postępowania w tych sprawach oraz, że wzór świadectwa
służby powinien odpowiadać wzorom świadectw pracy i służby dla innych grup
zawodowych.

art. 124. więcej Art. 124. 1. Kandydaci na żołnierzy zawodowych pełnią czynną służbę
wojskową jako służbę kandydacką.
2. Do służby kandydackiej może być powołana osoba niekarana sądownie,
posiadająca obywatelstwo polskie, zdolność fizyczną i psychiczną do zawodowej
służby wojskowej, wiek co najmniej osiemnaście lat i wykształcenie wymagane do
przyjęcia do uczelni wojskowej, szkoły podoficerskiej lub ośrodka szkolenia.
2a. Osoba ubiegająca się o powołanie do służby kandydackiej składa wniosek
o powołanie do służby kandydackiej zawierający kwestionariusz osobowy oraz
poddawana jest postępowaniu rekrutacyjnemu.
2b. Postępowanie rekrutacyjne obejmuje egzamin wstępny, rozmowę
kwalifikacyjną oraz analizę ocen uzyskanych przez osobę ubiegającą się o powołanie
do służby kandydackiej na świadectwie ukończenia szkoły.
2c. Powołanie do służby kandydackiej następuje w zależności od wyników
uzyskanych w postępowaniu rekrutacyjnym.
3. Osobę ubiegającą się o powołanie do służby kandydackiej kieruje się do:
1) wojskowej komisji lekarskiej w celu ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej
do zawodowej służby wojskowej;
2) wojskowej pracowni psychologicznej w celu wydania orzeczenia
psychologicznego w zakresie braku przeciwwskazań do pełnienia zawodowej
służby wojskowej.
4. Stosunek służbowy służby kandydackiej powstaje w drodze powołania, na
podstawie dobrowolnego zgłoszenia, po spełnieniu łącznie następujących warunków:
1) podpisaniu umowy, o której mowa w ust. 6;
2) wydaniu rozkazu personalnego o powołaniu do służby kandydackiej;
3) stawieniu się osoby powołanej do pełnienia służby kandydackiej.
5. Rozkaz personalny o powołaniu do służby kandydackiej wydają,
uwzględniając potrzeby Sił Zbrojnych, odpowiednio rektor-komendant uczelni
wojskowej, komendant szkoły podoficerskiej oraz komendant ośrodka szkolenia.
6. Rozkaz personalny o powołaniu do służby kandydackiej wydaje się po
podpisaniu umowy z osobą ubiegającą się o przyjęcie do tej służby, określającej
warunki zwrotu poniesionych kosztów na jej utrzymanie i naukę w przypadku:
1) zwolnienia ze służby kandydackiej na podstawie art. 134 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz 4–9;
2) niestawienia się do zawodowej służby wojskowej lub niepodpisania kontraktu na
pełnienie służby kontraktowej;
3) zwolnienia z zawodowej służby wojskowej w okresie dwa razy dłuższym od
czasu trwania nauki, na podstawie art. 111 pkt 1, 4, 6–7, 9 lit. a i pkt 11–16 oraz
art. 112 ust. 1 pkt 1, w wysokości proporcjonalnej do czasu służby po
zakończeniu nauki.
7. Stosunek służbowy służby kandydackiej wygasa z mocy prawa z dniem
skreślenia z ewidencji uczelni wojskowej, szkoły podoficerskiej lub ośrodka
szkolenia, jeżeli żołnierz pełniący służbę kandydacką nie ukończy nauki w uczelni
wojskowej, szkole podoficerskiej lub ośrodku szkolenia.

Art. 124a. 1. Do służby kandydackiej może być powołana również osoba będąca:
1) cywilnym studentem uczelni wojskowej;
2) studentem innej uczelni niż uczelnia wojskowa.
2. Kandydat na żołnierza zawodowego będący studentem studiów, o których
mowa w ust. 1 pkt 2, odbywa w okresie przerw wakacyjnych szkolenie wojskowe oraz
pozostaje na zaopatrzeniu wybranej uczelni wojskowej.
3. Rozkaz personalny o powołaniu do służby kandydackiej wydaje,
uwzględniając potrzeby Sił Zbrojnych, w przypadku o którym mowa:
1) w ust. 1 pkt 1 – rektor-komendant uczelni wojskowej;
2) w ust. 1 pkt 2 – dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej
właściwego do spraw kadr.
4. Umowę, o której mowa w art. 124 ust. 6, z osobą wymienioną w ust. 1,
podpisuje rektor-komendant uczelni wojskowej.

art. 125. więcej Art. 125. 1. Osoby powołane do służby kandydackiej stają się żołnierzami
w czynnej służbie wojskowej z dniem stawienia się do tej służby.
2. Z dniem rozpoczęcia pełnienia służby kandydackiej żołnierz pełniący służbę
kandydacką otrzymuje bez szczególnego nadania tytuł:
1) podchorążego, jeżeli kształci się na oficera zawodowego;
2) kadeta, jeżeli kształci się na podoficera zawodowego;
3) elewa, jeżeli kształci się na szeregowego zawodowego.

art. 126. więcej Art. 126. 1. Osoby ubiegające się o przyjęcie do uczelni wojskowej, szkoły
podoficerskiej lub ośrodka szkolenia składają egzaminy wstępne.
2. Pierwszeństwo przyjęcia do szkół podoficerskich mają szeregowi zawodowi,
którzy pełnili zawodową służbę wojskową przez co najmniej pięć lat oraz posiadają
co najmniej bardzo dobrą ogólną ocenę w ostatniej opinii służbowej.
3. Szeregowych zawodowych kształconych w szkołach podoficerskich oraz
szeregowych zawodowych i podoficerów zawodowych odbywających szkolenie
w uczelni wojskowej nie powołuje się do służby kandydackiej.
4. Osoby, o których mowa w ust. 1, wnoszą opłaty z tytułu udziału
w egzaminach wstępnych do uczelni wojskowych i szkół podoficerskich. Szeregowi
zawodowi wnoszą opłaty z tytułu udziału w egzaminach wstępnych do uczelni wojskowych.

art. 127. więcej Art. 127. Kandydatów na żołnierzy zawodowych kształcą na potrzeby korpusu:
1) oficerów zawodowych – uczelnie wojskowe, a w przypadku osoby, o której
mowa w art. 124a ust. 1 pkt 2 – uczelnia niewojskowa wspólnie z uczelnią wojskową;
2) podoficerów zawodowych – szkoły podoficerskie;
3) szeregowych zawodowych – ośrodki szkolenia.

art. 128. więcej Art. 128. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia:
1) tworzy i znosi szkoły podoficerskie;
2) określi szczegółowe warunki i tryb składania egzaminów końcowych w szkołach
podoficerskich oraz odbywania praktyk, a także wzór świadectwa
stwierdzającego jej ukończenie.
Rozporządzenie powinno w szczególności określać cele i szczegółowe zadania szkół
podoficerskich oraz organizację i podstawowe założenia procesu kształcenia
w szkołach podoficerskich.

art. 129. więcej Art. 129. 1. Stopniami wojskowymi żołnierzy pełniących służbę kandydacką są
stopnie ustanowione w ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku
obrony Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Osoba powołana do służby kandydackiej otrzymuje bez szczególnego nadania
stopień wojskowy szeregowego (marynarza) z dniem rozpoczęcia pełnienia tej służby,
o ile nie posiada wyższego stopnia wojskowego. Nadanie wyższych stopni
wojskowych następuje w drodze mianowania.

art. 130. więcej Art. 130. 1. Żołnierzom pełniącym służbę kandydacką przysługuje uposażenie
zasadnicze, dodatki do uposażenia zasadniczego i inne należności pieniężne.
2. W sprawach dotyczących uposażenia i innych należności pieniężnych
przysługujących żołnierzom pełniącym służbę kandydacką stosuje się odpowiednio
przepisy art. 2 ust. 1 i ust. 2 pkt 1, 2 i 4, art. 3, art. 4, art. 6–10, art. 30 ust. 2, art. 33
i 36, art. 38 ust. 2, art. 39, art. 42 i 43, art. 45 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 oraz art. 45a ustawy
z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy niezawodowych (Dz. U. z 2017 r.
poz. 2146).
2a. Prokuratorom powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury
pełniącym służbę kandydacką przysługuje prawo do wynagrodzenia określone
w ustawie z dnia 28 stycznia 2016 r. – Prawo o prokuraturze. W takim przypadku
uposażenia zasadniczego, o którym mowa w ust. 1, nie wypłaca się.
3. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, stawki uposażenia zasadniczego dla
żołnierzy pełniących służbę kandydacką. Rozporządzenie, określając stawki
uposażenia, powinno ustalić je na poziomie nie niższym niż uposażenie żołnierzy
odbywających zasadniczą służbę wojskową.

art. 131. więcej Art. 131. (uchylony).

art. 132. więcej Art. 132. Do żołnierzy pełniących służbę kandydacką stosuje się odpowiednio
przepisy art. 5 ust. 1–7, art. 8, art. 8a, art. 18, art. 50a ust. 1–5, art. 51, art. 54, art. 56
ust. 1–4, art. 57, art. 59 ust. 1 i 2, art. 60a, art. 60b ust. 1 pkt 1–3, art. 60c pkt 1, 2 i 5,
art. 60d ust. 1–3, art. 60e ust. 1, 2, 7, 9 i 15–17, art. 67 ust. 1–6, art. 67a ust. 1, art. 67b
ust. 1, art. 67c, art. 70 ust. 1–3, art. 91 ust. 1–3, art. 105, art. 106, art. 107 ust. 1–3,
art. 108 ust. 1–3 i art. 108a–110 oraz przepisy wydane na podstawie art. 5 ust. 8, art. 50a ust. 6, art. 56 ust. 5, art. 59 ust. 3, art. 67 ust. 7, art. 67a ust. 2, art. 67b ust. 2, art. 70 ust. 4, art. 91 ust. 4, art. 107 ust. 4 i art. 108 ust. 4.

Art. 132a. 1. Żołnierzy pełniących służbę kandydacką obejmuje się ewidencją
wojskową prowadzoną przez dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony
Narodowej właściwego do spraw kadr i dowódcę jednostki wojskowej, w której
żołnierz pełni służbę kandydacką, oraz wojskowego komendanta uzupełnień.
2. W ewidencji, o której mowa w ust. 1, ujmuje się dane osobowe żołnierza
pełniącego służbę kandydacką oraz dane dotyczące przebiegu służby kandydackiej,
stanu zdrowia, wykształcenia, kwalifikacji, stanu cywilnego i rodzinnego, wyróżnień,
a także orzeczeń wydanych w stosunku do żołnierza w postępowaniu sądowym,
administracyjnym lub dyscyplinarnym.
3. Dane osobowe, o których mowa w ust. 2, obejmują: nazwisko i imiona,
nazwisko rodowe, nazwisko i imiona poprzednie, imiona rodziców, nazwiska rodowe
rodziców, imię i nazwisko małżonka oraz jego nazwisko rodowe, imiona dzieci, płeć,
datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer PESEL, stopień wojskowy, adres
zameldowania, adres zamieszkania oraz rodzaj, serię i numer dokumentu tożsamości.
4. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, jest prowadzona w formie teczki akt
personalnych i karty ewidencyjnej oraz może być prowadzona w formie elektronicznej.
5. Przetwarzanie danych osobowych, o których mowa w ust. 2, zgromadzonych
w ewidencji wojskowej może odbywać się bez wiedzy i zgody osoby, której dotyczą te dane.
6. W przypadku zniszczenia lub zaginięcia ewidencji wojskowej podlega ona
odtworzeniu.
7. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, zakres i sposób
prowadzenia ewidencji wojskowej kandydatów na żołnierzy zawodowych oraz sposób
jej odtwarzania w przypadku zniszczenia lub zaginięcia, a także wzory dokumentów
ewidencyjnych, uwzględniając sposób dokonywania wpisów oraz wymogi dotyczące
ochrony danych osobowych żołnierzy pełniących służbę kandydacką objętych
ewidencją wojskową.

Art. 132b. 1. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia,
tryb kierowania żołnierzy pełniących służbę kandydacką na studia lub naukę do szkoły wojskowej w kraju lub za granicą oraz tryb odwołania i organy właściwe w tych sprawach, a także sposób ustalania kosztów związanych z pobieraniem nauki przez
żołnierza pełniącego służbę kandydacką, tryb zwrotu tych kosztów oraz wzór umowy,
o której mowa w art. 54 ust. 1.
2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, powinno uwzględnić formy nauki,
na którą żołnierz pełniący służbę kandydacką może być skierowany, a przy ustalaniu
kosztów utrzymania i nauki, które podlegają zwrotowi, należy uwzględnić koszty
zakwaterowania, wyżywienia, umundurowania i nauki oraz dojazdu do miejsca jej
pobierania, a także czesnego i stypendium.

art. 133. więcej Art. 133. Żołnierzom pełniącym służbę kandydacką oraz członkom ich rodzin
przysługują szczególne uprawnienia i ulgi przewidziane w ustawie z dnia 21 listopada
1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej dla żołnierzy
odbywających zasadniczą służbę wojskową i członków ich rodzin, z wyjątkiem
uprawnień do zasiłków przewidzianych w art. 128 ust. 1 i art. 128a oraz należności
i opłat przewidzianych w art. 131 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

art. 134. więcej Art. 134. 1. Żołnierza pełniącego służbę kandydacką zwalnia się ze służby
kandydackiej wskutek:
1) zrzeczenia się obywatelstwa polskiego;
2) wybrania na posła, w tym do Parlamentu Europejskiego, senatora, na
kierownicze stanowisko państwowe obsadzane na podstawie wyboru oraz do
organów wykonawczych samorządu terytorialnego;
3) ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do zawodowej służby
wojskowej;
4) skreślenia z listy studentów lub niespełnienia wymogów określonych
w regulaminie nauki lub studiów;
5) utraty stopnia wojskowego albo degradacji;
6) prawomocnego orzeczenia o wymierzeniu kary dyscyplinarnej usunięcia
z czynnej służby wojskowej pełnionej w charakterze kandydata na żołnierza
zawodowego;
7) prawomocnego orzeczenia środków karnych pozbawienia praw publicznych lub
zakazu wykonywania zawodu żołnierza;
8) skazania prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności lub aresztu
wojskowego, w tym również z warunkowym zawieszeniem jej wykonania;
8a) skazania prawomocnym wyrokiem na karę ograniczenia wolności;
8b) niepowołania do zawodowej służby wojskowej;
8c) nieobecności w służbie jednorazowo przez okres trzech dni roboczych, która nie
została usprawiedliwiona;
9) wniosku żołnierza.
2. Żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką – kobiecie, w razie zajścia
w ciążę, na okres ciąży i połogu udziela się urlopu bezpłatnego w wymiarze nie
dłuższym niż dwanaście miesięcy.
3. W przypadku niepodjęcia służby kandydackiej po upływie okresu, o którym
mowa w ust. 2, oraz w przypadku ponownego zajścia w ciążę żołnierza pełniącego
służbę kandydacką – kobietę zwalnia się ze służby kandydackiej.
4. Zwolnienie ze służby kandydackiej w przypadkach, o których mowa w ust. 1
pkt 2, 4 i 8b–9, następuje odpowiednio decyzją rektora-komendanta uczelni
wojskowej, komendanta szkoły podoficerskiej lub komendanta ośrodka szkolenia.
4a. Zwolnienie ze służby kandydackiej w przypadkach, o których mowa w ust. 1
pkt 1, 3 i 5–8a, następuje z mocy prawa z dniem uprawomocnienia się odpowiedniego
orzeczenia lub z dniem, w którym decyzja stała się ostateczna, albo z dniem
zaistnienia okoliczności stanowiącej podstawę zwolnienia żołnierza ze służby kandydackiej.
4b. W przypadkach, o których mowa w ust. 4a, odpowiednio rektor-komendant
uczelni wojskowej, komendant szkoły podoficerskiej lub komendant ośrodka
szkolenia, w której żołnierz pełni służbę, stwierdza fakt zwolnienia żołnierza ze służby
kandydackiej rozkazem personalnym, wydanym do celów ewidencyjnych.
5. W razie zwolnienia ze służby kandydackiej okres tej służby zalicza się
żołnierzowi do czasu trwania zasadniczej służby wojskowej, określonej w ustawie
z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 134a. 1. W przypadku zwolnienia żołnierza ze służby kandydackiej na
podstawie art. 134 ust. 1 pkt 4 i 9 zwalnia się go z obowiązku zwrotu kosztów, o
których mowa w art. 124 ust. 6, w przypadku powołania do zawodowej służby
wojskowej lub pełnienia czynnej służby wojskowej na zasadach określonych w ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, a w przypadku wykonywania obowiązków w ramach Narodowych Sił Rezerwowych lub Wojsk Obrony Terytorialnej – przez okres dwa
razy dłuższy niż okres pełnienia służby kandydackiej, za który nalicza się koszty.
2. W przypadku zwolnienia żołnierza ze służby kandydackiej na podstawie
art. 134 ust. 1 pkt 4 i 9 w pierwszym roku studiów w uczelni wojskowej zwalnia się
go z obowiązku zwrotu kosztów, o których mowa w art. 124 ust. 6.

art. 135. więcej Art. 135. (uchylony).

art. 136. więcej Art. 136. Okres pełnienia służby kandydackiej wlicza się pracownikowi do
okresu zatrudnienia w zakresie wszystkich uprawnień związanych z tym
zatrudnieniem.

art. 137. więcej Art. 137. 1. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe warunki i tryb powoływania do służby kandydackiej;
2) szczegółowe warunki i tryb przyjmowania do uczelni wojskowych, szkół
podoficerskich i ośrodków szkolenia;
3) wysokość opłat z tytułu egzaminów wstępnych dla osób ubiegających się
o przyjęcie na studia do uczelni wojskowych i szkół podoficerskich oraz
szczegółowy tryb ich pobierania;
4) warunki i tryb mianowania na stopnie wojskowe żołnierzy pełniących służbę
kandydacką;
5) przebieg służby kandydackiej, warunki i tryb opiniowania żołnierzy pełniących
służbę kandydacką, w tym wzór arkusza opinii, ich uprawnienia inne niż
określone w ustawie oraz tryb postępowania związany ze zwalnianiem ze służby
kandydackiej.
2. Rozporządzenie powinno w szczególności:
1) zapewniać sprawność procesu powoływania do służby kandydackiej i ustalenie
w jego toku przydatności do tej służby;
2) określić tryb ubiegania się o przyjęcie do uczelni wojskowych, szkół
podoficerskich i ośrodków szkolenia, dokumenty wymagane przy ubieganiu się
o przyjęcie do tych uczelni, szkół i ośrodków oraz zakres i terminy składania
egzaminów wstępnych;
3) określić, aby opłaty z tytułu egzaminów były porównywalne do opłat
ponoszonych przy ubieganiu się do innych szkół publicznych;
4) określić, aby warunki mianowania uwzględniały poszczególne okresy nauki,
opinie oraz wyniki uzyskiwane w nauce przez żołnierzy pełniących służbę
kandydacką;
5) określić przebieg i czas trwania nauki, z uwzględnieniem praktyk zawodowych
i przerw wakacyjnych oraz urlopów z różnych tytułów.

Art. 137a. 1. Żołnierze zawodowi i żołnierze pełniący służbę kandydacką
w czasie wykonywania zadań służbowych są obowiązani do noszenia przepisowego
umundurowania, odznak i oznak wojskowych.
2. W określonych przypadkach żołnierze zawodowi i żołnierze pełniący służbę
kandydacką w czasie wykonywania zadań służbowych są zwolnieni od obowiązku
noszenia umundurowania i oznak wojskowych.
3. W przypadkach określonych przez dowódcę jednostki wojskowej, w której
żołnierz zawodowy jest wyznaczony na stanowisko służbowe, jest on obowiązany do
noszenia uzbrojenia lub orderów i odznaczeń. Przepis stosuje się odpowiednio do
żołnierzy pełniących służbę kandydacką.
4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) rodzaje, zestawy i wzory umundurowania, a także okoliczności i sposób
noszenia umundurowania oraz oznak wojskowych;
2) warunki, okoliczności i sposób noszenia uzbrojenia;
3) przypadki, w których żołnierze zawodowi i żołnierze pełniący służbę
kandydacką są zwolnieni od obowiązku noszenia umundurowania i oznak
wojskowych w czasie wykonywania zadań służbowych;
4) warunki i sposób noszenia orderów, odznaczeń i odznak.
5. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 4, powinno zapewnić, aby rodzaje,
zestawy i wzory umundurowania były praktyczne i estetyczne, umożliwiały
wykorzystywanie umundurowania w różnych warunkach klimatycznych i pogodowych, uwzględniały poszczególne rodzaje wojsk i służb oraz płeć żołnierza. Ponadto rozporządzenie powinno także mieć na uwadze okoliczności, w jakich
wykonywane są zadania służbowe, charakter wykonywanych zadań oraz miejsce
pełnienia służby.

Art. 137b. 1. Żołnierze zawodowi i żołnierze pełniący służbę kandydacką
otrzymują umundurowanie i wyekwipowanie, uzbrojenie oraz, w określonych
przypadkach, wyżywienie albo równoważnik pieniężny w zamian za te należności.
2. Żołnierze zawodowi i żołnierze pełniący służbę kandydacką otrzymują
umundurowanie i wyekwipowanie:
1) na własność:
a) z chwilą wydania albo
b) po upływie okresu używalności;
2) do bezpłatnego korzystania na czas wykonywania określonych czynności
służbowych.
3. Równoważnik pieniężny przysługujący żołnierzowi zawodowemu
i żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką w zamian za umundurowanie
i wyekwipowanie, niewydane w naturze, może podlegać zmniejszeniu lub można
wstrzymać jego wypłatę.
4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe warunki oraz normy umundurowania i wyekwipowania żołnierzy
zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką, w tym ubiory cywilne
żołnierzy zawodowych, możliwość stosowania zamienników oraz przypadki,
w których można dokonywać zmian tych norm, przedmioty umundurowania
i wyekwipowania, które przechodzą na własność żołnierzy z chwilą wydania,
okresy używalności, po upływie których umundurowanie i wyekwipowanie
przechodzi na własność, przedmioty umundurowania i wyekwipowania, które
żołnierze otrzymują do bezpłatnego korzystania na czas wykonywania
określonych czynności służbowych, a także organy wojskowe właściwe w tych sprawach;
2) rodzaje i normy uzbrojenia żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką;
3) przypadki, w których żołnierzom zawodowym i żołnierzom pełniącym służbę
kandydacką przysługuje bezpłatne wyżywienie, oraz normy tego wyżywienia.
5. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 4, powinno uwzględnić specyfikę
umundurowania poszczególnych rodzajów wojsk i służb oraz charakter
wykonywanych zadań służbowych. Rozporządzenie, określając szczegółowe warunki
oraz normy umundurowania i wyekwipowania, uzbrojenia, a także wyżywienia,
powinno uwzględnić w szczególności zróżnicowanie tych norm w zależności od
charakteru wykonywanych zadań służbowych oraz krąg żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką uprawnionych do bezpłatnego wyżywienia.
6. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia:
1) wysokość równoważników pieniężnych przysługujących żołnierzom
zawodowym i żołnierzom pełniącym służbę kandydacką w zamian za
umundurowanie i wyekwipowanie, niewydane w naturze, w tym za czyszczenie
umundurowania i wyekwipowania oraz wykonywanie haftów dla żołnierzy
zawodowych, przypadki i tryb otrzymywania, zmniejszania, wstrzymywania
i wznawiania wypłaty tych równoważników, warunki, tryb i terminy ich
wypłacania, a także organy właściwe w tych sprawach;
2) przypadki otrzymywania oraz warunki, tryb i terminy wypłaty równoważników
pieniężnych przysługujących żołnierzom zawodowym i żołnierzom pełniącym
służbę kandydacką w zamian za bezpłatne wyżywienie niewydane w naturze,
sposób ustalania ich wysokości, a także organy właściwe w tych sprawach.
7. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 6, powinno uwzględnić rodzaje
umundurowania i wyekwipowania żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących
służbę kandydacką, którym ono przysługuje, jak również okoliczność, że
wykonywanie (uzupełnienie) haftów dla żołnierzy zawodowych pozostaje w związku
z mianowaniem na wyższy stopień wojskowy. Rozporządzenie powinno uregulować
tryb postępowania w stosunku do żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących
służbę kandydacką, którzy nie wykorzystują równoważnika zgodnie z jego
przeznaczeniem. Określając zagadnienia związane z równoważnikami pieniężnymi
przysługującymi w zamian za bezpłatne wyżywienie, rozporządzenie powinno
uwzględnić charakter wykonywanych przez żołnierzy zawodowych i żołnierzy
pełniących służbę kandydacką zadań służbowych i warunki ich wykonywania.

Art. 137c. 1. Żołnierzom zawodowym i żołnierzom pełniącym służbę
kandydacką wydaje się karty i tabliczki tożsamości.
2. Karty tożsamości wydawane żołnierzom zawodowym i żołnierzom pełniącym
służbę kandydacką wyjeżdżającym w celach służbowych za granicę stanowią również
dowód tożsamości, o którym mowa w art. III ust. 2 lit. a Umowy między
Państwami-Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego dotyczącej statusu ich sił
zbrojnych, sporządzonej w Londynie dnia 19 czerwca 1951 r. (Dz. U. z 2000 r.
poz. 257 oraz z 2008 r. poz. 1052).
3. Zasady wydawania żołnierzom zawodowym i żołnierzom pełniącym służbę
kandydacką tabliczek tożsamości określają przepisy Konwencji o ochronie ofiar
wojny, podpisanych w Genewie dnia 12 sierpnia 1949 r. (Dz. U. z 1956 r. poz. 171,
z 1992 r. poz. 175, z 2007 r. poz. 570 oraz z 2010 r. poz. 447).
4. Żołnierzom zawodowym i żołnierzom pełniącym służbę kandydacką
wyjeżdżającym w celach służbowych za granicę wydaje się również indywidualny lub
zbiorowy rozkaz wyjazdu.
5. W kartach tożsamości wydawanych żołnierzom zawodowym i żołnierzom
pełniącym służbę kandydacką zamieszcza się:
1) nazwisko i imię (imiona);
2) datę urodzenia;
3) stopień wojskowy i oznaczenie wojskowego dokumentu osobistego;
4) numer PESEL;
5) rodzaj służby wojskowej;
6) grupę krwi;
7) fotografię i podpis żołnierza;
8) suchy odcisk pieczęci organu wystawiającego;
9) nazwę państwa wystawiającego;
10) serię i numer;
11) elementy zabezpieczające.
6. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje oraz
wzory kart i tabliczek tożsamości wydawanych żołnierzom zawodowym i żołnierzom
pełniącym służbę kandydacką, organy właściwe do ich wydawania,
ewidencjonowania i doręczania oraz postępowania w razie ich zniszczenia lub utraty,
tryb ich wydawania i postępowania w razie ich zniszczenia lub utraty oraz wzór
rozkazu wyjazdu, mając na względzie przeznaczenie kart i tabliczek tożsamości oraz sposób ich wykorzystania, jak również biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia sprawności postępowania w tych sprawach.

art. 138. więcej Art. 138. 1. Żołnierzom zawodowym, którzy w razie ogłoszenia mobilizacji,
ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny będą pełnili zawodową służbę wojskową
na stanowiskach służbowych innych niż te, które zajmują w czasie pokoju, nadaje się
przydziały mobilizacyjne na stanowiska przewidziane do objęcia w razie ogłoszenia
mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny.
2. W przydziale mobilizacyjnym określa się stanowisko służbowe żołnierza
zawodowego w jednostce wojskowej na czas wojny.
3. Przydział mobilizacyjny żołnierzowi zawodowemu nadaje się w formie
rozkazu personalno-mobilizacyjnego.
4. Rozkaz personalno-mobilizacyjny wydają w czasie pokoju organy, o których
mowa w art. 44 ust. 1 i 2.
5. Doręczenie żołnierzowi zawodowemu rozkazu personalno-mobilizacyjnego
jest równoznaczne z nadaniem przydziału mobilizacyjnego.
6. Przydziały mobilizacyjne mogą być nadawane również żołnierzom pełniącym
służbę kandydacką.
7. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb
nadawania oraz unieważniania przydziałów mobilizacyjnych żołnierzom zawodowym
i żołnierzom pełniącym służbę kandydacką, z uwzględnieniem w szczególności
postępowania przy nadawaniu oraz unieważnianiu przydziałów mobilizacyjnych.

art. 139. więcej Art. 139. Żołnierze zawodowi i żołnierze pełniący służbę kandydacką, którzy
w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny pełnią
odpowiednio zawodową służbę wojskową albo służbę kandydacką, stają się z mocy
prawa żołnierzami pełniącymi czynną służbę wojskową w czasie wojny.

art. 140. więcej Art. 140. 1. Żołnierze zawodowi i żołnierze pełniący służbę kandydacką, którym
nadano przydziały mobilizacyjne, w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu
wojennego i w czasie wojny stawiają się niezwłocznie do pełnienia czynnej służby wojskowej w jednostkach wojskowych, do których nadano im przydziały mobilizacyjne.
2. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy lub żołnierz
pełniący służbę kandydacką pełni służbę w czasie pokoju, niezwłocznie kieruje
żołnierza, o którym mowa w ust. 1, zgodnie z posiadanym przez niego przydziałem
mobilizacyjnym, a ubycie żołnierza stwierdza w rozkazie dziennym.
3. Objęcie przez żołnierza zawodowego lub żołnierza pełniącego służbę
kandydacką stanowiska służbowego określonego w nadanym przydziale
mobilizacyjnym stwierdza w rozkazie dziennym dowódca jednostki wojskowej,
w której żołnierz objął stanowisko służbowe. Stwierdzenie to jest równoznaczne ze
zwolnieniem z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego.

art. 141. więcej Art. 141. Do żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką
w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny stosuje
się przepisy ustawy, z wyłączeniem art. 8–18, art. 26, art. 28, art. 29, art. 32, art. 34
ust. 1, art. 35–47, art. 50a, art. 54, art. 56, art. 58, art. 60–65, art. 67–74, art. 76, art. 78
ust. 4 i 5, art. 79, art. 80, art. 81 ust. 2, 4 i 5, art. 82–90, art. 94–101, art. 104, art. 111–
123, art. 130 i art. 133–137.

art. 142. więcej Art. 142. 1. Żołnierze zawodowi pełniący zawodową służbę wojskową w czasie
pokoju na stanowiskach służbowych w instytucjach cywilnych pełnią w razie
ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny nadal tę służbę
na tych stanowiskach, jeżeli stanowiska te występują w strukturze organizacyjnej tych
jednostek na czas wojny.
2. Żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową w czasie
pokoju w instytucjach cywilnych na stanowiskach służbowych niewystępujących
w strukturze organizacyjnej na czas wojny w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia
stanu wojennego i w czasie wojny, kierownik instytucji cywilnej niezwłocznie kieruje
do dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw
kadr w celu wyznaczenia do pełnienia służby w określonej jednostce wojskowej.
Przepisu nie stosuje się do sędziów sądów wojskowych i prokuratorów do spraw wojskowych.
2a. Prokuratorzy do spraw wojskowych w razie ogłoszenia mobilizacji,
ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny kierowani są niezwłocznie przez Prokuratora Generalnego do Ministra Obrony Narodowej w celu wyznaczenia do
pełnienia służby na stanowisko prokuratora do spraw wojskowych na czas wojny.
3. Żołnierze zawodowi w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu
wojennego i w czasie wojny mogą być kierowani do pełnienia zawodowej służby
wojskowej na odpowiednich stanowiskach służbowych poza Siłami Zbrojnymi.
Przepisu nie stosuje się do prokuratorów do spraw wojskowych.
4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb
wyznaczania żołnierzy zawodowych do służby poza Siłami Zbrojnymi w razie
ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny, jednostki
organizacyjne i stanowiska służbowe poza Siłami Zbrojnymi, w których żołnierze
mogą pełnić zawodową służbę wojskową, oraz uprawnienia żołnierzy pełniących
służbę w tych jednostkach, uwzględniając zadania wykonywane przez te jednostki
w razie ogłoszenia mobilizacji, stanu wojennego i czasu wojny, a także zakres ich
współdziałania z Siłami Zbrojnymi.

art. 143. więcej Art. 143. 1. Żołnierza zawodowego i żołnierza pełniącego służbę kandydacką
wyznacza się w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie
wojny na stanowisko służbowe stosownie do potrzeb Sił Zbrojnych, w zależności od
kwalifikacji, predyspozycji i opinii służbowej.
2. Organami właściwymi do wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska
służbowe w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie
wojny i zwalniania z tych stanowisk są:
1) Minister Obrony Narodowej – na wszystkie stanowiska służbowe do stopnia
etatowego generała (admirała) włącznie oraz których wyznaczenie wynika
z postanowień odrębnych ustaw, z wyjątkiem stanowisk służbowych, na które
wyznacza i z których zwalnia Naczelny Dowódca Sił Zbrojnych;
2) Naczelny Dowódca Sił Zbrojnych – na wszystkie stanowiska służbowe do
stopnia etatowego generała (admirała) włącznie w podległych mu jednostkach
wojskowych, z zastrzeżeniem pkt 3–7;
3) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Dowódca Generalny Rodzajów Sił
Zbrojnych, Dowódca Operacyjny Rodzajów Sił Zbrojnych, Dowódca Wojsk
Obrony Terytorialnej, Szef Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, Szef Służby
Kontrwywiadu Wojskowego, Szef Służby Wywiadu Wojskowego i Komendant
Główny Żandarmerii Wojskowej – w odniesieniu do stanowisk służbowych do stopnia etatowego pułkownika (komandora) włącznie w podległych jednostkach
wojskowych, z zastrzeżeniem pkt 4–7;
4) dowódca korpusu, Dowódca Garnizonu Warszawa i rektor-komendant
wojskowej uczelni akademickiej – w odniesieniu do stanowisk służbowych do
stopnia etatowego podpułkownika (komandora porucznika) włącznie w podległych jednostkach wojskowych, z zastrzeżeniem pkt 5–7;
5) dowódca dywizji, dowódca flotylli i dowódca brygady niewchodzącej w skład
dywizji, szef wojewódzkiego sztabu wojskowego i rektor-komendant wojskowej
uczelni zawodowej – w odniesieniu do stanowisk służbowych do stopnia
etatowego majora (komandora podporucznika) włącznie w podległych
jednostkach wojskowych, z zastrzeżeniem pkt 6 i 7;
6) dowódca brygady wchodzącej w skład dywizji i dowódca pułku oraz wojskowy
komendant uzupełnień – w odniesieniu do stanowisk służbowych do stopnia
etatowego kapitana (kapitana marynarki) włącznie w podległych jednostkach
wojskowych, z zastrzeżeniem pkt 7;
7) pozostali niewymienieni w pkt 2–6 dowódcy jednostek wojskowych –
w odniesieniu do stanowisk służbowych do stopnia etatowego starszego
chorążego sztabowego (starszego chorążego sztabowego marynarki) włącznie
w podległych jednostkach wojskowych;
8) dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw
kadr – w odniesieniu do stanowisk służbowych do stopnia etatowego pułkownika
(komandora) włącznie w pozostałych niewymienionych w pkt 2–7 jednostkach organizacyjnych.
3. Do przenoszenia żołnierza zawodowego z jednostki wojskowej, w której
zajmował stanowisko służbowe, do innej jednostki wojskowej jest uprawniony organ,
któremu podlegają obie te jednostki, przy zachowaniu posiadanych uprawnień do
wyznaczania na stanowiska.
4. Jeżeli właściwy organ nie ma możliwości wyznaczenia żołnierza zawodowego
lub żołnierza pełniącego służbę kandydacką na stanowisko służbowe, kieruje tego
żołnierza do stanu zmiennego pododdziału uzupełnienia kadrowego bezpośredniego przełożonego.
5. Dowódcy jednostek wojskowych wykonujący na podstawie przepisów ustawy
z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa zadania poza granicami państwa posiadają uprawnienia do wyznaczania żołnierzy zawodowych, o których mowa w ust. 2, na stanowiska służbowe w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu
wojennego i w czasie wojny, przysługujące ich bezpośrednim przełożonym.
6. Warunkiem objęcia stanowiska służbowego jest posiadanie lub mianowanie
na stopień wojskowy odpowiadający stopniowi etatowemu stanowiska, na jakie
żołnierz zawodowy ma być wyznaczony.

art. 144. więcej Art. 144. 1. Żołnierza zawodowego i żołnierza pełniącego służbę kandydacką
w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny zwalnia
się z zajmowanego stanowiska służbowego:
1) jeżeli nie wywiązuje się z obowiązków służbowych, co potwierdzono w opinii służbowej;
2) jeżeli wojskowa komisja lekarska orzekła jego niezdolność do pełnienia służby
na zajmowanym stanowisku;
3) gdy uległo likwidacji zajmowane przez niego stanowisko.
2. Żołnierza zawodowego i żołnierza pełniącego służbę kandydacką w razie
ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny można zwolnić
z zajmowanego stanowiska służbowego:
1) jeżeli złożył wniosek o zwolnienie z zajmowanego stanowiska;
2) w przypadku uzasadnionym potrzebami Sił Zbrojnych.

art. 145. więcej Art. 145. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia,
warunki i tryb wyznaczania żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę
kandydacką na stanowiska służbowe oraz zwalniania z tych stanowisk w razie
ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny, ze szczególnym
uwzględnieniem struktury stanowisk, wymogów kwalifikacyjnych i zdrowotnych,
opinii oraz wymaganej wiedzy specjalistycznej i ogólnej.

art. 146. więcej Art. 146. 1. Mianowanie żołnierza zawodowego i żołnierza pełniącego służbę
kandydacką w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie
wojny na wyższy stopień wojskowy, w obrębie korpusu kadry zawodowej Sił
Zbrojnych, odpowiadający stopniowi etatowemu stanowiska służbowego, na jakie
został wyznaczony, następuje z dniem objęcia stanowiska służbowego.
2. Mianowanie na wyższy stopień wojskowy następuje:
1) w przypadku stopnia wojskowego podporucznika (podporucznika marynarki) –
w drodze postanowienia Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych;
2) w przypadku stopni wojskowych generałów (admirałów) – w drodze
postanowienia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Naczelnego
Dowódcy Sił Zbrojnych lub Ministra Obrony Narodowej;
3) w pozostałych przypadkach – decyzjami organów, o których mowa w art. 143 ust. 2.
3. Dowódca jednostki wojskowej może czasowo powierzyć żołnierzowi
zawodowemu lub żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką wykonywanie
obowiązków służbowych na stanowisku służbowym zaszeregowanym do stopnia
etatowego podporucznika (podporucznika marynarki), gdy posiada on niższy stopień wojskowy.
4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
warunki i tryb mianowania żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę
kandydacką na wyższe stopnie wojskowe w związku z wyznaczeniem na wyższe
stanowisko służbowe, ze szczególnym uwzględnieniem maksymalnego uproszczenia
procedur dotyczących obiegu dokumentów w tych sprawach.

art. 147. więcej Art. 147. 1. W razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego
i w czasie wojny żołnierze zawodowi i żołnierze pełniący służbę kandydacką
podlegają opiniowaniu służbowemu.
2. Opinię służbową sporządza się:
1) na zakończenie szkolenia trwającego co najmniej miesiąc;
2) w przypadku niewywiązywania się z obowiązków służbowych na zajmowanym
stanowisku służbowym;
3) na żądanie dowódcy jednostki wojskowej zajmującego stanowisko służbowe nie
niższe niż dowódca pułku (równorzędne);
4) na zarządzenie szefa organu kadrowego szczebla co najmniej dowódcy rodzaju
Sił Zbrojnych;
5) w przypadku zwolnienia żołnierza zawodowego z zawodowej służby wojskowej.
3. Opinię służbową, o której mowa w ust. 1, udostępnia się w przypadku
wystąpienia o nią przez sąd, prokuratora, Żandarmerię Wojskową, Służbę
Kontrwywiadu Wojskowego, Służbę Wywiadu Wojskowego lub Policję.

art. 148. więcej Art. 148. 1. Przełożony, który sporządził opinię, zapoznaje niezwłocznie
żołnierza zawodowego lub żołnierza pełniącego służbę kandydacką z jej treścią.
2. Żołnierz zawodowy lub żołnierz pełniący służbę kandydacką potwierdza
własnoręcznym podpisem zapoznanie się z opinią; w razie odmowy złożenia podpisu
zapoznający czyni na opinii adnotację o tej odmowie.
3. Żołnierzowi zawodowemu i żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką
przysługuje prawo wniesienia odwołania od wydanej o nim opinii do wyższego
przełożonego, w terminie czternastu dni od dnia zapoznania się z treścią opinii.
4. Wyższy przełożony, do którego wniesiono odwołanie od opinii, rozstrzyga
ostatecznie o treści tej opinii przez:
1) utrzymanie jej w mocy;
2) zmianę jej treści w całości lub części.
5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
warunki i tryb opiniowania żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę
kandydacką, zapoznawania ich z treścią opinii oraz wnoszenia i rozpatrywania od nich
odwołań, z uwzględnieniem poziomu wykształcenia i kwalifikacji zawodowych,
w tym przydatności do służby na zajmowanym stanowisku służbowym, cech
osobowości żołnierza, w tym szczególnie odporności psychofizycznej na trudy służby,
poziomu wykonywania zadań służbowych oraz predyspozycji do zajmowania
wyższych stanowisk służbowych.

art. 149. więcej Art. 149. 1. W razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego
i w czasie wojny żołnierzowi zawodowemu i żołnierzowi pełniącemu służbę
kandydacką może być udzielony urlop:
1) okolicznościowy – w wymiarze jednorazowo do piętnastu dni kalendarzowych;
2) zdrowotny – w wymiarze określonym przez wojskową komisję lekarską;
3) w drodze wyróżnienia – w wymiarze i na podstawie przepisów o dyscyplinie wojskowej.
2. Urlopu, o którym mowa w ust. 1, udziela dowódca jednostki wojskowej.
3. Żołnierzowi zawodowemu i żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką
udającemu się na urlop przysługuje prawo do bezpłatnego przejazdu do wybranej
miejscowości w kraju i z powrotem.
4. Odwołanie żołnierza zawodowego i żołnierza pełniącego służbę kandydacką
z urlopu przez dowódcę jednostki wojskowej może nastąpić w każdym czasie, jeżeli
przemawiają za tym ważne względy służbowe.
5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
warunki i tryb udzielania oraz odwoływania z urlopów, o których mowa w ust. 1,
z uwzględnieniem sposobu postępowania w przypadku odwołania z urlopu żołnierza
zawodowego lub żołnierza pełniącego służbę kandydacką.

art. 150. więcej Art. 150. W razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie
wojny żołnierzowi zawodowemu i żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką
przysługują bezpłatne świadczenia zdrowotne. Koszty tych świadczeń pokrywa się
z budżetu państwa.

art. 151. więcej Art. 151. 1. Żołnierz zawodowy i żołnierz pełniący służbę kandydacką
otrzymuje w razie ogłoszenia mobilizacji i ogłoszenia stanu wojennego uposażenie
zasadnicze według zajmowanego stanowiska służbowego i inne należności, a w czasie
wojny również dodatek wojenny. Przepis art. 80 ust. 2 stosuje się.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, stawki uposażenia
zasadniczego żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką, inne
należności, ich wysokość i warunki przyznawania oraz stawki i warunki przyznawania
dodatku wojennego, z uwzględnieniem trybu i terminów ich wypłacania.
3. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 2, powinno określić stawki
uposażenia zasadniczego i dodatku wojennego, zróżnicowane w zależności od rangi
stanowiska służbowego, zakresu wykonywanych zadań służbowych, ponoszonej
odpowiedzialności i wymaganych kwalifikacji, a w przypadku dodatku wojennego
uzależnione ponadto od warunków pełnienia służby w czasie wojny. W przypadku
innych należności rozporządzenie powinno dostosować rodzaje tych należności i ich
wysokość do szczególnych warunków pełnienia służby w razie ogłoszenia
mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny. Rozporządzenie powinno
ustalić uproszczony tryb przyznawania dodatku wojennego i innych należności.

art. 152. więcej Art. 152. Wymiar czasu służby żołnierzy zawodowych i kandydatów na
żołnierzy zawodowych w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego
i w czasie wojny jest określony ich zadaniami służbowymi.

art. 153. więcej Art. 153. 1. Żołnierze zawodowi i żołnierze pełniący służbę kandydacką w razie
ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny pozostają
w czynnej służbie wojskowej do dnia zwolnienia ich z tej służby.
2. Zwolnienie żołnierza zawodowego lub żołnierza pełniącego służbę
kandydacką w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie
wojny z czynnej służby wojskowej następuje w razie:
1) uznania przez wojskową komisję lekarską za trwale niezdolnego do tej służby;
2) osiągnięcia przez żołnierza wieku sześćdziesięciu lat.
3. Zwolnienie żołnierza zawodowego lub żołnierza pełniącego służbę
kandydacką z czynnej służby wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia
stanu wojennego i w czasie wojny może nastąpić:
1) w razie uznania go przez wojskową komisję lekarską za czasowo niezdolnego do
czynnej służby wojskowej;
2) w celu sprawowania opieki nad dziećmi do lat szesnastu, gdy oboje rodzice są
żołnierzami lub gdy żołnierz samotnie sprawuje tę opiekę, a nie ma innego
członka rodziny, któremu można powierzyć jej sprawowanie.

art. 154. więcej Art. 154. 1. Żołnierza zawodowego i żołnierza pełniącego służbę kandydacką
w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny można
zwolnić z zawodowej służby wojskowej lub służby kandydackiej w przypadku:
1) niewywiązywania się z obowiązków służbowych, potwierdzonego w opinii
służbowej;
2) zrzeczenia się obywatelstwa polskiego;
3) zaistnienia potrzeb Sił Zbrojnych;
4) prawomocnego orzeczenia o wymierzeniu kary dyscyplinarnej usunięcia
z zawodowej służby wojskowej;
5) prawomocnego orzeczenia środków karnych w postaci pozbawienia praw
publicznych lub degradacji albo wydalenia z zawodowej służby wojskowej lub
zakazu wykonywania zawodu żołnierza zawodowego;
6) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności (aresztu
wojskowego) bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.
2. Żołnierz zawodowy i żołnierz pełniący służbę kandydacką zwolniony w razie
ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny z zawodowej
służby wojskowej lub służby kandydackiej pełni nadal czynną służbę wojskową na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 21 listopada 1967 r.
o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 155. więcej Art. 155. 1. Żołnierza zawodowego i żołnierza pełniącego służbę kandydacką
w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny zwalnia
się z zawodowej służby wojskowej lub ze służby kandydackiej decyzją wydaną przez
organ uprawniony do wyznaczenia na stanowisko służbowe.
2. Decyzję, o której mowa w ust. 1, doręcza się żołnierzowi zawodowemu lub
żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką wraz z opinią służbową.
3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
warunki i tryb zwalniania żołnierzy z zawodowej służby wojskowej i służby
kandydackiej w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie
wojny. Rozporządzenie powinno w szczególności uwzględnić dwuinstancyjny tryb
postępowania w tych sprawach, tryb zwalniania żołnierzy z zawodowej służby
wojskowej lub służby kandydackiej, a także tryb przenoszenia do dalszego pełnienia
czynnej służby wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu
wojennego i w czasie wojny na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia
21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 156. więcej Art. 156. 1. Żołnierza zawodowego i żołnierza pełniącego służbę kandydacką,
który w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny
poległ, zmarł lub został uznany za zmarłego albo zaginął, skreśla z ewidencji, o której
mowa w art. 48 ust. 2, dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmował
stanowisko służbowe.
2. O skreśleniu z ewidencji, o której mowa w art. 48 ust. 2, lub odnalezieniu się
żołnierza zawodowego lub żołnierza pełniącego służbę kandydacką dowódca
jednostki wojskowej powiadamia właściwe organy.
3. Dla żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką, którzy
w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny polegli,
zmarli lub zostali uznani za zmarłych albo zaginęli, prowadzi się odrębną ewidencję.
4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, organy
prowadzące ewidencję, o której mowa w ust. 3, a także zakres i sposób prowadzenia
tej ewidencji, z uwzględnieniem miejsca zgonu lub zaginięcia i okoliczności,
w których nastąpiło to zdarzenie.

art. 157. więcej Art. 157. (pominięty).

art. 158. więcej Art. 158. (pominięty).

art. 159. więcej Art. 159. (pominięty).

art. 160. więcej Art. 160. (pominięty).

art. 161. więcej Art. 161. (pominięty).

art. 162. więcej Art. 162. (pominięty).

art. 163. więcej Art. 163. (pominięty).

art. 164. więcej Art. 164. (pominięty).

art. 165. więcej Art. 165. (pominięty).

art. 166. więcej Art. 166. (pominięty).

art. 167. więcej Art. 167. (pominięty).

art. 168. więcej Art. 168. (pominięty).

art. 169. więcej Art. 169. Sprawy wszczęte, lecz niezakończone ostateczną decyzją przed dniem
1 lipca 2004 r., prowadzi się nadal według przepisów dotychczasowych.

art. 170. więcej Art. 170. 1. Żołnierze zawodowi pełniący w dniu 30 czerwca 2004 r. zawodową
służbę wojskową jako:
1) stałą – stają się z mocy prawa żołnierzami zawodowymi pełniącymi służbę na
podstawie kontraktu na pełnienie służby stałej;
2) kontraktową – stają się z mocy prawa żołnierzami zawodowymi pełniącymi
służbę na podstawie kontraktu na pełnienie służby terminowej, nie dłużej jednak
niż na okres, na jaki został zawarty dotychczasowy kontrakt.
2. Żołnierzom, o których mowa w ust. 1, nie przysługuje prawo do zasiłku,
o którym mowa w art. 82, z wyjątkiem żołnierzy, którzy na podstawie
dotychczasowych przepisów nie otrzymali zasiłku na zagospodarowanie.
3. Żołnierzom zawodowym, o których mowa w ust. 1 pkt 1, organy uprawnione
do wyznaczenia na stanowiska służbowe wymienione w art. 44 ust. 1 i 2 doręczą
decyzje o wyznaczeniu z dniem 1 lipca 2004 r. na stanowiska służbowe.
4. Żołnierzy zawodowych, w stosunku do których decyzje o wyznaczeniu na
stanowiska służbowe stały się ostateczne, uznaje się za żołnierzy, którzy z dniem
1 lipca 2004 r. objęli stanowiska służbowe, na które zostali wyznaczeni.

art. 171. więcej Art. 171. (pominięty).

art. 172. więcej Art. 172. 1. Żołnierza zawodowego, który w dniu 30 czerwca 2004 r. spełniał
określone w dotychczasowych przepisach wymagania do zajmowania stanowiska
służbowego o określonym stopniu etatowym, uważa się za spełniającego warunki do
wyznaczenia na to samo lub równorzędne stanowisko służbowe.
2. Żołnierza zawodowego posiadającego tytuł oficera dyplomowanego traktuje
się jako żołnierza posiadającego tytuł równorzędny tytułowi zawodowemu magistra.
3. Absolwentów wyższych szkół wojskowych, którzy rozpoczęli studia przed
dniem 1 lipca 2004 r., w przypadku gdy obowiązujący w tych szkołach program
nauczania nie przewidywał uzyskania przez nich tytułu zawodowego magistra
(równorzędnego), mianuje się na stopień wojskowy podporucznika (podporucznika
marynarki) i wyznacza na stanowiska służbowe pomimo niespełniania wymogów
w zakresie wykształcenia.
4. Absolwentów Wojskowego Liceum Muzycznego, którzy ukończą to liceum
po dniu 1 lipca 2004 r., mianuje się na stopień wojskowy kaprala (mata),
z zastrzeżeniem ust. 5.
5. Absolwenci, o których mowa w ust. 4, którzy posiadają wyższy stopień
wojskowy od stopnia kaprala (mata), kończą Wojskowe Liceum Muzyczne w stopniu,
jaki posiadają.

art. 173. więcej Art. 173. (pominięty).

art. 174. więcej Art. 174. 1. Żołnierz zawodowy przeniesiony na podstawie ustawy, o której
mowa w art. 189:
1) do rezerwy kadrowej – pozostaje nadal w tej rezerwie, nie dłużej jednak niż do
końca okresu, na jaki został do niej przeniesiony;
2) w stan nieczynny – pozostaje nadal w tym stanie, nie dłużej jednak niż do końca
okresu, na jaki został do niego przeniesiony;
3) do dyspozycji – pozostaje nadal w dyspozycji, nie dłużej jednak niż do końca
okresu, na jaki został do niej przeniesiony, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. Żołnierzy zawodowych, o których mowa w ust. 1, jeżeli nie zostali
wyznaczeni na stanowiska służbowe po upływie odpowiedniego okresu, o którym
mowa w ust. 1, zwalnia się z zawodowej służby wojskowej z dniem upływu tego okresu.
3. Jeżeli żołnierz zawodowy pozostaje w dyspozycji, o której mowa w ust. 1
pkt 3, dłużej niż dwanaście miesięcy, jego zwolnienie z zawodowej służby wojskowej
następuje z mocy prawa z dniem 31 lipca 2004 r.

art. 175. więcej Art. 175. 1. Przepisu art. 31 nie stosuje się do żołnierza zawodowego pełniącego
w dniu 1 lipca 2004 r. zawodową służbę wojskową, posiadającego niższy stopień
wojskowy od stopnia etatowego stanowiska służbowego, które zajmuje.
2. Żołnierz zawodowy, o którym mowa w ust. 1, będący oficerem – w terminie
do dnia 31 grudnia 2007 r., a będący podoficerem – w terminie do dnia 31 grudnia
2010 r. może być:
1) mianowany do stopnia wojskowego odpowiadającego stopniowi etatowemu
zajmowanego stanowiska służbowego, z zastrzeżeniem ust. 3;
2) wyznaczony, za jego zgodą, na stanowisko o stopniu etatowym odpowiadającym
posiadanemu przez żołnierza stopniowi wojskowemu.
3. W przypadku gdy różnica między posiadanym przez żołnierza zawodowego
stopniem wojskowym a stopniem etatowym stanowiska służbowego, które zajmuje,
jest większa niż jeden stopień, wówczas mianowanie żołnierza zawodowego może
następować nie częściej niż raz w roku, pod warunkiem posiadania przez niego
pozytywnej opinii specjalnej wydanej na tę okoliczność.
4. (uchylony)

art. 176. więcej Art. 176. (uchylony).

art. 177. więcej Art. 177. 1. Żołnierz zawodowy pełniący zawodową służbę wojskową w dniu
1 lipca 2004 r., którego stanowisko służbowe zostało zaszeregowane do stanowiska
służbowego w korpusie szeregowych zawodowych, może pełnić służbę, po złożeniu
pisemnej zgody, na zmienionym stanowisku, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2010 r.
2. Do żołnierzy, o których mowa w ust. 1, przepisy art. 176 stosuje się odpowiednio.

art. 178. więcej Art. 178. 1. Żołnierze zawodowi, którzy nie zostali wyznaczeni z dniem 1 lipca
2004 r. na stanowiska służbowe, do czasu objęcia stanowiska służbowego, oraz
żołnierze pozostający w tym dniu w dyspozycji właściwego organu, w rezerwie
kadrowej i w stanie nieczynnym z prawem do uposażenia, otrzymują od tego dnia
uposażenie zasadnicze, wraz z dodatkami o charakterze stałym, należne za miesiąc
czerwiec 2004 r., zwaloryzowane średniorocznym wskaźnikiem wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej ustalonym w ustawie budżetowej na dany rok.
2. Żołnierzom zawodowym, którzy od dnia 1 lipca 2004 r. po raz pierwszy objęli
stanowiska służbowe na zasadach określonych w niniejszej ustawie, których
uposażenie zasadnicze, wraz z dodatkami o charakterze stałym, za miesiąc lipiec 2004 r., ustalone według zasad określonych w niniejszej ustawie, będzie niższe od
uposażenia otrzymanego za miesiąc czerwiec 2004 r., zwaloryzowanego wskaźnikiem
wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej ustalonym w ustawie
budżetowej na 2004 r., do czasu uzyskania wyższego uposażenia na tym stanowisku
wypłaca się dodatek wyrównawczy w wysokości różnicy między porównywanymi
uposażeniami.

art. 179. więcej Art. 179. (uchylony).

art. 180. więcej Art. 180. (uchylony).

art. 181. więcej Art. 181. Żołnierze zawodowi, którzy w dniu 30 czerwca 2004 r. korzystali
z uprawnień do dodatkowej powierzchni mieszkalnej osobnej kwatery stałej z tytułu
zajmowanego stanowiska służbowego lub posiadanego stopnia wojskowego,
zachowują prawo do tej powierzchni i innych świadczeń przysługujących z tego tytułu
bezterminowo.

art. 182. więcej Art. 182. 1. Żołnierza odbywającego na podstawie ustawy, o której mowa
w art. 158, zasadniczą służbę wojskową lub nadterminową zasadniczą służbę
wojskową można wyznaczyć na stanowisko przewidziane dla szeregowych zawodowych.
2. Wyznaczenie, o którym mowa w ust. 1, nie wiąże się z mianowaniem na
stopień wojskowy starszego szeregowego (starszego marynarza) oraz z nabyciem
prawa do uposażenia żołnierza zawodowego.

art. 183. więcej Art. 183. (pominięty).

art. 184. więcej Art. 184. Do zawodowej służby wojskowej w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r.
może być powołany w korpusie:
1) oficerów zawodowych – żołnierz rezerwy posiadający tytuł zawodowy magistra
(równorzędny), który odbył szkolenie wojskowe i zdał egzamin na oficera, jeżeli
posiada kwalifikacje przydatne w korpusie oficerów zawodowych, po
mianowaniu na stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki);
2) podoficerów zawodowych – podoficer nadterminowej zasadniczej służby
wojskowej posiadający świadectwo dojrzałości, jeżeli posiada kwalifikacje
przydatne w korpusie podoficerów zawodowych;
3) szeregowych zawodowych – osoba, która ukończyła co najmniej zasadniczą
szkołę zawodową, jeżeli posiada kwalifikacje przydatne w korpusie
szeregowych zawodowych.

art. 185. więcej Art. 185. (pominięty).

art. 186. więcej Art. 186. Dla celów ustalania przeciętnego uposażenia, o którym mowa w art. 71
ust. 2, przyjmuje się również uposażenie żołnierzy odbywających nadterminową
zasadniczą służbę wojskową.

art. 187. więcej Art. 187. W razie uchylenia prawomocnego orzeczenia kary dyscyplinarnej
wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe, wymierzonej przed dniem 1 lipca
2004 r., ukaranemu żołnierzowi wypłaca się utraconą wskutek kary dyscyplinarnej
część uposażenia należnego na wyższym stanowisku, według stawek obowiązujących
w dniu uprawomocnienia się orzeczenia, wraz z odsetkami ustawowymi za
opóźnienie.

art. 188. więcej Art. 188. (pominięty).

art. 189. więcej Art. 189. Traci moc ustawa z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej
żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. poz. 55, 153, 678, 688, 753, 770 i 944,
z 1998 r. poz. 1117, z 1999 r. poz. 7, z 2001 r. poz. 925 i 1800, z 2002 r. poz. 1184,
1687 i 2052 oraz z 2003 r. poz. 391).

art. 190. więcej Art. 190. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r., z wyjątkiem art. 4
ust. 4–6, art. 78 ust. 4, art. 170 ust. 3, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od
dnia ogłoszenia.