Art. 62. 1. Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko służbowe pracownika
naukowego, naukowo-dydaktycznego, dydaktycznego lub badawczo-technicznego
otrzymuje corocznie dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze dwunastu dni roboczych.
1a. Żołnierz zawodowy posiadający status weterana poszkodowanego otrzymuje
corocznie dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze pięciu dni roboczych.
1b. Urlop, o którym mowa w ust. 1a, nie przysługuje żołnierzowi zawodowemu
posiadającemu status weterana poszkodowanego uprawnionemu do urlopu
wypoczynkowego i dodatkowych urlopów wypoczynkowych, z wyłączeniem
dodatkowego urlopu z tytułu szkodliwych dla zdrowia warunków służby, w wymiarze
przekraczającym dwadzieścia sześć dni roboczych.
1c. Prawo do pierwszego dodatkowego urlopu, o którym mowa w ust. 1a,
powstaje z dniem, w którym decyzja administracyjna o przyznaniu statusu weterana
poszkodowanego stała się ostateczna, przy czym realizacja tego prawa może nastąpić
nie wcześniej niż z dniem przedstawienia przez żołnierza zawodowego tej decyzji
dowódcy jednostki wojskowej.
1d. Urlop, o którym mowa w ust. 1a, wykorzystuje się w całości w roku
kalendarzowym, w którym żołnierz zawodowy ma do niego prawo, w terminie
uzgodnionym z dowódcą jednostki wojskowej, jeżeli nie został ujęty w planie
urlopów, o którym mowa w ust. 10.
2. Żołnierz zawodowy pełniący zawodową służbę wojskową w warunkach
szkodliwych dla zdrowia przy przekroczonych najwyższych dopuszczalnych
stężeniach lub natężeniach czynników szkodliwych otrzymuje corocznie, w zależności
od ustalonego w odrębnych przepisach stopnia szkodliwości, dodatkowy urlop
wypoczynkowy w wymiarze:
1) pięciu dni roboczych – przy pierwszym stopniu szkodliwości;
2) siedmiu dni roboczych – przy drugim stopniu szkodliwości;
3) dziesięciu dni roboczych – przy trzecim stopniu szkodliwości;
4) piętnastu dni roboczych – przy czwartym stopniu szkodliwości.
3. Żołnierz zawodowy, jeżeli jest to uzasadnione szczególnymi właściwościami
zajmowanego stanowiska służbowego, otrzymuje dodatkowy urlop wypoczynkowy
w wymiarze do piętnastu dni roboczych rocznie.
4. Żołnierzowi zawodowemu, w zależności od stażu czynnej służby wojskowej,
udziela się corocznie dodatkowego urlopu wypoczynkowego w wymiarze:
1) pięciu dni roboczych – po osiągnięciu piętnastu lat czynnej służby wojskowej;
2) dziesięciu dni roboczych – po osiągnięciu dwudziestu lat czynnej służby
wojskowej;
3) piętnastu dni roboczych – po osiągnięciu dwudziestu pięciu lat czynnej służby
wojskowej.
5. Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko służbowe sędziego wojskowego
lub prokuratora do spraw wojskowych otrzymuje dodatkowy urlop wypoczynkowy na
zasadach i w wymiarze określonych odpowiednio w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r.
– Prawo o ustroju sądów wojskowych oraz w ustawie z dnia 28 stycznia 2016 r. –
Prawo o prokuraturze.
6. W razie zbiegu uprawnień do dodatkowych urlopów wypoczynkowych
z różnych tytułów żołnierzowi zawodowemu przysługuje tylko jeden urlop
w wymiarze najkorzystniejszym, z wyjątkiem dodatkowego urlopu z tytułu
szkodliwych dla zdrowia warunków służby, z zastrzeżeniem ust. 7.
7. Łączny wymiar urlopu wypoczynkowego i dodatkowych urlopów
wypoczynkowych w danym roku kalendarzowym nie może przekroczyć
pięćdziesięciu dni roboczych.
7a. Żołnierzowi zawodowemu skierowanemu do służby poza granicami państwa,
po zakończeniu służby w ramach tego skierowania, udziela się urlopu
aklimatyzacyjnego w wymiarze jednego dnia roboczego za każde rozpoczęte dziesięć
dni pełnienia służby poza granicami państwa. Urlopu tego udziela dowódca jednostki
wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe albo do której został
skierowany w ramach pełnienia zawodowej służby wojskowej w rezerwie kadrowej,
bezpośrednio po stawieniu się w jednostce wojskowej. Wymiar urlopu
aklimatyzacyjnego nie może przekroczyć dwudziestu dwóch dni roboczych.
8. Żołnierzowi zawodowemu może być udzielony urlop:
1) zdrowotny – w wymiarze do sześciu miesięcy;
2) okolicznościowy – w wymiarze jednorazowo nie dłuższym niż pięć dni
roboczych, z zastrzeżeniem ust. 12.
9. Żołnierzowi zawodowemu skierowanemu przez właściwy organ na naukę oraz
żołnierzowi, któremu udzielono pomocy w związku z pobieraniem nauki, przysługuje
urlop szkoleniowy.
9a. Żołnierzowi zawodowemu pobierającemu naukę, niespełniającemu
warunków do uzyskania pomocy, o której mowa w art. 52, można udzielić urlopu
szkoleniowego.
10. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy zajmuje
stanowisko służbowe, udziela żołnierzowi urlopu wypoczynkowego i dodatkowego
urlopu wypoczynkowego, przysługującego w danym roku kalendarzowym, na
podstawie planu urlopów.
11. Żołnierz zawodowy może otrzymać zwolnienie od zajęć służbowych w razie
konieczności sprawowania osobistej opieki nad najbliższym członkiem rodziny, gdy
opieki takiej nie może sprawować małżonek żołnierza lub inny członek rodziny,
nieprzekraczające jednak łącznie pięćdziesięciu dni roboczych w roku
kalendarzowym.
12. W szczególnie uzasadnionych przypadkach żołnierzowi zawodowemu, który
wykorzystał zwolnienie od zajęć służbowych w związku z koniecznością
sprawowania opieki nad najbliższym członkiem rodziny i nadal musi tę opiekę
sprawować osobiście, może być udzielony urlop okolicznościowy w wymiarze do
pięciu miesięcy.
13. Najbliższym członkiem rodziny żołnierza zawodowego, o którym mowa
w ust. 11 i 12, są jego małżonek, dzieci i rodzice.
14. Żołnierzowi zawodowemu – lekarzowi lub lekarzowi dentyście
skierowanemu przez właściwy organ do odbycia specjalizacji medycznej na czas
odbywania zajęć w ramach tej specjalizacji udziela się zwolnienia od zajęć
służbowych, w wymiarze piętnastu dni roboczych w każdym miesiącu.

Ustawa o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych art. 62

DODAJ