Ustawa z dnia 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne

art. 1. więcej Art. 1. Ustawa reguluje gospodarowanie wodami zgodnie z zasadą
zrównoważonego rozwoju, w szczególności kształtowanie i ochronę zasobów
wodnych, korzystanie z wód oraz zarządzanie zasobami wodnymi.

art. 2. więcej Art. 2. Ustawa reguluje sprawy własności wód oraz gruntów pokrytych wodami,
a także zasady gospodarowania tymi składnikami jako mieniem Skarbu Państwa.

art. 3. więcej Art. 3. Przepisy ustawy stosuje się do wód śródlądowych oraz morskich wód
wewnętrznych.

art. 4. więcej Art. 4. Przepisy ustawy stosuje się do wód morza terytorialnego w zakresie
planowania w gospodarowaniu wodami, ochrony przed zanieczyszczeniem ze źródeł
lądowych oraz ochrony przed powodzią, a w pozostałym zakresie – w przypadkach
określonych w ustawie.

art. 5. więcej Art. 5. Przepisy ustawy stosuje się do wyłącznej strefy ekonomicznej
Rzeczypospolitej Polskiej w przypadkach określonych w ustawie.

art. 6. więcej Art. 6. Przepisów ustawy nie stosuje się do morskich wód wewnętrznych oraz
wód morza terytorialnego w zakresie, w jakim korzystanie z tych wód oraz gruntów
pokrytych tymi wodami jest uregulowane w przepisach ustawy z dnia 21 marca
1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej
(Dz. U. z 2019 r. poz. 2169).

art. 7. więcej Art. 7. 1. W zakresie uregulowanym w przepisach ustawy z dnia 9 czerwca
2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2019 r. poz. 868, 1214 i 1495)
przepisów ustawy nie stosuje się do:
1) poszukiwania i rozpoznawania wód podziemnych;
2) solanek, wód leczniczych oraz termalnych;
3) wprowadzania do górotworu wód pochodzących z odwodnienia zakładów
górniczych oraz wykorzystanych wód, o których mowa w pkt 2.
2. Przepisów ustawy nie stosuje się do korzystania z wody zgromadzonej za
pomocą urządzeń oraz instalacji technicznych niebędących urządzeniami wodnymi.

art. 8. więcej Art. 8. Przepisów ustawy nie stosuje się do usług wodnych w zakresie
magazynowania, uzdatniania lub dystrybucji wód powierzchniowych i wód
podziemnych oraz odbioru ścieków, objętych przepisami ustawy z dnia 7 czerwca
2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1437 i 1495).

art. 9. więcej Art. 9. 1. Gospodarowanie wodami prowadzi się z zachowaniem zasady
racjonalnego i całościowego traktowania zasobów wód powierzchniowych
i podziemnych, z uwzględnieniem ich ilości i jakości.
2. W gospodarowaniu wodami uwzględnia się zasadę wspólnych interesów
i wymaga się współdziałania administracji publicznej, użytkowników wód
i przedstawicieli lokalnych społeczności w zakresie pozwalającym uzyskać
maksymalne korzyści społeczne.
3. Gospodarowanie wodami opiera się na zasadzie zwrotu kosztów usług
wodnych, uwzględniających koszty środowiskowe i koszty zasobowe oraz analizę
ekonomiczną.
4. Gospodarowanie wodami prowadzi się w zgodzie z interesem publicznym, nie
dopuszczając do wystąpienia możliwego do uniknięcia pogorszenia ekologicznych
funkcji wód oraz pogorszenia stanu ekosystemów lądowych zależnych od wód.

art. 10. więcej Art. 10. Zarządzanie zasobami wodnymi służy zaspokajaniu potrzeb ludności
i gospodarki oraz ochronie wód i środowiska związanego z tymi zasobami,
w szczególności w zakresie:
1) zapewnienia odpowiedniej ilości i jakości wody dla ludności;
2) ochrony przed powodzią oraz suszą;
3) ochrony zasobów wodnych przed zanieczyszczeniem oraz niewłaściwą lub
nadmierną eksploatacją;
4) utrzymywania lub poprawy stanu ekosystemów wodnych i zależnych od wód;
5) zapewnienia wody na potrzeby rolnictwa oraz przemysłu;
6) tworzenia warunków dla energetycznego, transportowego oraz rybackiego
wykorzystania wód;
7) zaspokojenia potrzeb związanych z turystyką, sportem oraz rekreacją.

art. 11. więcej Art. 11. Instrumenty zarządzania zasobami wodnymi obejmują:
1) planowanie w gospodarowaniu wodami;
2) zgody wodnoprawne;
3) opłaty za usługi wodne oraz inne należności;
4) kontrolę gospodarowania wodami;
5) system informacyjny gospodarowania wodami.

art. 12. więcej Art. 12. Zarządzanie zasobami wodnymi jest realizowane z uwzględnieniem
podziału państwa na obszary dorzeczy, regiony wodne i zlewnie.

art. 13. więcej Art. 13. 1. Ustanawia się następujące obszary dorzeczy:
1) obszar dorzecza Wisły obejmujący, oprócz dorzecza Wisły znajdującego się na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, również dorzecza Słupi, Łupawy, Łeby,
Redy oraz pozostałych rzek uchodzących bezpośrednio do Morza Bałtyckiego na
wschód od ujścia Słupi, a także wpadających do Zalewu Wiślanego;
2) obszar dorzecza Odry obejmujący, oprócz dorzecza Odry znajdującego się na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, także dorzecza Regi, Parsęty, Wieprzy,
Ücker oraz pozostałych rzek uchodzących bezpośrednio do Morza Bałtyckiego
na zachód od ujścia Słupi, a także wpadających do Zalewu Szczecińskiego;
3) obszary dorzeczy:
a) Dniestru,
b) Dunaju,
c) Banówki,
d) Łaby,
e) Niemna,
f) Pregoły,
g) Świeżej
– obejmujące znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej części
międzynarodowych dorzeczy.
2. Ustanawia się następujące regiony wodne:
1) na obszarze dorzecza Wisły:
a) region wodny Małej Wisły,
b) region wodny Górnej-Zachodniej Wisły,
c) region wodny Górnej-Wschodniej Wisły,
d) region wodny Narwi,
e) region wodny Bugu,
f) region wodny Środkowej Wisły,
g) region wodny Dolnej Wisły,
2) na obszarze dorzecza Odry:
a) region wodny Górnej Odry,
b) region wodny Środkowej Odry,
c) region wodny Dolnej Odry i Przymorza Zachodniego,
d) region wodny Warty,
e) region wodny Noteci;
3) na obszarze dorzecza Dniestru – region wodny Dniestru;
4) na obszarze dorzecza Dunaju:
a) region wodny Czarnej Orawy,
b) region wodny Czadeczki,
c) region wodny Morawy;
5) na obszarze dorzecza Banówki – region wodny Banówki;
6) na obszarze dorzecza Łaby:
a) region wodny Izery,
b) region wodny Łaby i Ostrożnicy (Upa),
c) region wodny Metuje,
d) region wodny Orlicy;
7) na obszarze dorzecza Niemna – region wodny Niemna;
8) na obszarze dorzecza Pregoły – region wodny Łyny i Węgorapy;
9) na obszarze dorzecza Świeżej – region wodny Świeżej.
3. W ramach regionów wodnych, o których mowa w ust. 2, wyodrębnia się
zlewnie.
4. Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie, zwane dalej „Wodami
Polskimi”, ustala przebieg granic obszarów dorzeczy, granic regionów wodnych oraz
granic zlewni, a także ewidencjonuje ich przebieg w systemie informacyjnym
gospodarowania wodami.
5. Sposób ustalania przebiegu granic obszarów dorzeczy, granic regionów
wodnych oraz granic zlewni, a także sposób ich ewidencjonowania powinien
uwzględniać podział hydrograficzny kraju.
6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zlewnie i przyporządkuje
je do właściwych regionów wodnych, kierując się podziałem hydrograficznym kraju.
7. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób ustalania i ewidencjonowania przebiegu granic obszarów dorzeczy;
2) przyporządkowanie jednolitych części wód podziemnych oraz wód
przybrzeżnych do właściwych obszarów dorzeczy;
3) sposób ustalania i ewidencjonowania przebiegu granic regionów wodnych;
4) sposób ustalania i ewidencjonowania przebiegu granic zlewni.
8. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 6, Rada Ministrów kieruje się
podziałem hydrograficznym kraju oraz zróżnicowaniem warunków hydrologicznych
i hydrogeologicznych na obszarze dorzecza, a także lokalizacją jednolitych części wód
podziemnych i sposobem ich wykorzystania.

art. 14. więcej Art. 14. 1. Organami właściwymi w sprawach gospodarowania wodami są:
1) minister właściwy do spraw gospodarki wodnej;
2) minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej;
3) Prezes Wód Polskich;
4) dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej Wód Polskich;
5) dyrektor zarządu zlewni Wód Polskich;
6) kierownik nadzoru wodnego Wód Polskich;
7) dyrektor urzędu morskiego;
8) wojewoda;
9) starosta;
10) wójt, burmistrz lub prezydent miasta.
2. Do postępowania przed organami, o których mowa w ust. 1 pkt 3–6, stosuje
się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania
administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 oraz z 2019 r. poz. 60, 730 i 1133).
3. Prezes Wód Polskich pełni funkcję organu wyższego stopnia w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania
administracyjnego w stosunku do dyrektorów regionalnych zarządów gospodarki
wodnej Wód Polskich w sprawach określonych ustawą.
4. Właściwy dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej Wód Polskich
pełni funkcję organu wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego w stosunku do
dyrektorów zarządów zlewni Wód Polskich w sprawach określonych ustawą.
5. Właściwy dyrektor zarządu zlewni Wód Polskich pełni funkcję organu
wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. –
Kodeks postępowania administracyjnego w stosunku do kierowników nadzorów
wodnych Wód Polskich w sprawach określonych ustawą.
6. W sprawach należących do zakresu działania Wód Polskich organem
właściwym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks
postępowania administracyjnego jest:
1) dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej Wód Polskich – w sprawach
decyzji, o których mowa w art. 76 ust. 2, art. 77 ust. 3, 8, 11 i 14, art. 166 ust. 5,
art. 175 ust. 1, art. 176 ust. 4 i 9, art. 182 ust. 1, art. 199 ust. 4, art. 201 ust. 1, art.
202 ust. 1, art. 206 oraz w art. 343 ust. 2, 3 i 6;
2) dyrektor zarządu zlewni Wód Polskich – w sprawach decyzji, o których mowa w
art. 80, art. 132, art. 135 ust. 1 pkt 1 i ust. 3, art. 226 ust. 4, art. 271 ust. 7, art.
272 ust. 19, art. 273 ust. 6, art. 275 ust. 15 i 19, art. 281 ust. 7, art. 310 ust. 7 oraz
w art. 311 ust. 6;
3) kierownik nadzoru wodnego Wód Polskich – w sprawach decyzji, o których
mowa w art. 232 ust. 4, art. 394 ust. 2 oraz w art. 424 ust. 1.

art. 15. więcej Art. 15. W celu zapewnienia prawidłowego gospodarowania wodami na
obszarach dorzeczy zarządzanie zasobami wodnymi wymaga:
1) koordynowania działań określonych w planach gospodarowania wodami na
obszarach dorzeczy z właściwymi organami państw członkowskich Unii
Europejskiej, na których terytoriach znajdują się pozostałe części obszarów
dorzeczy, o których mowa w art. 13 ust. 1;
2) podejmowania działań na rzecz nawiązania współpracy z właściwymi władzami
państw leżących poza granicami Unii Europejskiej, na których terytoriach
znajdują się pozostałe części obszarów dorzeczy, o których mowa w art. 13
ust. 1.

art. 16. więcej Art. 16. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) budowlach przeciwpowodziowych rozumie się przez to:
a) kanały ulgi,
b) kierownice w ujściach rzek do morza,
c) poldery przeciwpowodziowe,
d) sztuczne zbiorniki przeciwpowodziowe,
e) suche zbiorniki przeciwpowodziowe,
f) wały przeciwpowodziowe,
g) budowle regulacyjne,
h) wrota przeciwpowodziowe i przeciwsztormowe,
i) falochrony,
j) budowle ochrony brzegów morskich,
k) stopnie wodne
– wraz z obiektami związanymi z nimi technicznie i funkcjonalnie lub
nieruchomościami przeznaczonymi na potrzeby ochrony przed powodzią;
2) budowlach piętrzących – rozumie się przez to budowle umożliwiające stałe lub
okresowe piętrzenie wód powierzchniowych ponad przyległy teren lub naturalny
poziom zwierciadła wód;
3) celach środowiskowych dla wód morskich – rozumie się przez to:
a) pożądany stan podstawowych cech i właściwości wód morskich, w tym dna
i skały macierzystej znajdujących się na obszarze morza terytorialnego,
wyłącznej strefy ekonomicznej Rzeczypospolitej Polskiej i wód
przybrzeżnych,
b) presje i oddziaływania na wody morskie, w tym na dno i skałę macierzystą
znajdujące się na obszarze morza terytorialnego, wyłącznej strefy
ekonomicznej Rzeczypospolitej Polskiej i wód przybrzeżnych
– określone jakościowo lub ilościowo;
4) celach zarządzania ryzykiem powodziowym – rozumie się przez to ograniczenie
potencjalnych negatywnych skutków powodzi dla życia i zdrowia ludzi,
środowiska, dziedzictwa kulturowego oraz działalności gospodarczej;
5) ciekach naturalnych – rozumie się przez to rzeki, strugi, strumienie i potoki oraz
inne wody płynące w sposób ciągły lub okresowy naturalnymi lub
uregulowanymi korytami;
6) dobrym potencjale ekologicznym – rozumie się przez to taki potencjał silnie
zmienionych jednolitych części wód powierzchniowych lub sztucznych
jednolitych części wód powierzchniowych, który na podstawie klasyfikacji
potencjału ekologicznego tych wód, dokonanej z uwzględnieniem definicji
klasyfikacji tego potencjału określonej w przepisach wydanych na podstawie art.
53 ust. 4, jest określony jako dobry;
7) dobrym stanie chemicznym wód podziemnych – rozumie się przez to taki stan
chemiczny jednolitych części wód podziemnych, który na podstawie oceny stanu
chemicznego tych wód, dokonanej z uwzględnieniem definicji klasyfikacji tego
stanu, jest określony jako dobry;
8) dobrym stanie chemicznym wód powierzchniowych – rozumie się przez to taki
stan chemiczny jednolitych części wód powierzchniowych, który na podstawie
klasyfikacji stanu chemicznego tych wód, dokonanej z uwzględnieniem definicji
klasyfikacji tego stanu, jest określony jako dobry;
9) dobrym stanie ekologicznym – rozumie się przez to taki stan jednolitych części
wód powierzchniowych innych niż silnie zmienione jednolite części wód
powierzchniowych lub sztuczne jednolite części wód powierzchniowych, który
na podstawie klasyfikacji stanu ekologicznego tych wód, dokonanej
z uwzględnieniem definicji klasyfikacji tego stanu określonej w przepisach
wydanych na podstawie art. 53 ust. 4, jest określony jako dobry;
10) dobrym stanie ilościowym wód podziemnych – rozumie się przez to taki stan
jednolitych części wód podziemnych, który na podstawie oceny stanu
ilościowego tych wód, dokonanej z uwzględnieniem definicji klasyfikacji tego
stanu, jest określony jako dobry;
11) dobrym stanie wód podziemnych – rozumie się przez to taki stan jednolitych
części wód podziemnych, w którym stan ilościowy wód podziemnych oraz stan
chemiczny tych wód są określone co najmniej jako dobre;
12) dobrym stanie wód powierzchniowych – rozumie się przez to stan jednolitych
części wód powierzchniowych charakteryzujący się dobrym stanem chemicznym
wód powierzchniowych oraz co najmniej dobrym stanem ekologicznym lub co
najmniej dobrym potencjałem ekologicznym;
13) dobrym stanie środowiska wód morskich – rozumie się przez to stan środowiska
wód morskich, w którym wody morskie są czyste, zdrowe i urodzajne
w odniesieniu do panujących w nich warunków, natomiast wykorzystanie
środowiska morskiego zachodzi na poziomie zrównoważonym i gwarantującym
zachowanie możliwości użytkowania i prowadzenia działalności przez
człowieka, dla którego osiągnięcia podejmuje się działania oparte na podejściu
ekosystemowym i w którym:
a) struktura, funkcje i procesy zachodzące w składających się na wody
morskie ekosystemach morskich oraz powiązane z nimi czynniki
fizjograficzne, geograficzne, geologiczne i klimatyczne umożliwiają
ekosystemom morskim prawidłowe funkcjonowanie i zachowanie
odporności na zmiany środowiskowe powstałe w wyniku działalności
człowieka, a także chroni się gatunki i siedliska występujące w wodach
morskich oraz zapobiega powstawaniu w wyniku działalności człowieka
zanikania naturalnej różnorodności biologicznej, a równowaga
funkcjonowania różnorodnych składników biologicznych jest zachowana,
b) właściwości hydromorfologiczne, fizyczne i chemiczne ekosystemów
morskich, w tym właściwości będące wynikiem działalności człowieka na
wodach morskich, umożliwiają prawidłowe funkcjonowanie tych
ekosystemów,
c) substancje i energia, w tym podmorski hałas, wprowadzane do środowiska
wód morskich w wyniku działalności człowieka nie powodują
zanieczyszczenia wód morskich;
14) dostępnych zasobach wód podziemnych – rozumie się przez to zasoby wód
podziemnych stanowiące średnią roczną z wielolecia wielkość całkowitego
zasilania wód podziemnych określonej jednolitej części wód podziemnych
pomniejszoną o wielkość średnią z wielolecia przepływu wód wymaganego dla
osiągnięcia celów środowiskowych dla jednolitych części wód
powierzchniowych związanych z określoną jednolitą częścią wód podziemnych,
tak aby nie dopuścić do:
a) znacznego pogorszenia stanu ekologicznego tych jednolitych części wód
powierzchniowych,
b) powstania szkód w ekosystemach lądowych zależnych od wód
podziemnych;
15) dorzeczu – rozumie się przez to obszar lądu, z którego całkowity odpływ wód
powierzchniowych do wód morskich następuje ciekami naturalnymi przez jedno
ujście, estuarium lub deltę;
16) gruntach pokrytych wodami – rozumie się przez to grunty tworzące dna i brzegi
cieków naturalnych, jezior oraz
innych naturalnych zbiorników wodnych w granicach linii brzegu, a także grunty
wchodzące w skład sztucznych zbiorników wodnych, stopni wodnych oraz jezior
podpiętrzonych, będące gruntami pokrytymi wodami powierzchniowymi przed
wykonaniem urządzeń piętrzących;
17) gatunku – rozumie się przez to gatunek w rozumieniu art. 5 pkt 1 ustawy z dnia
16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2020 r. poz. 55);
18) gatunku obcym – rozumie się przez to gatunek obcy w rozumieniu art. 3 pkt 1
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1143/2014 z dnia
22 października 2014 r. w sprawie działań zapobiegawczych i zaradczych
w odniesieniu do wprowadzania i rozprzestrzeniania inwazyjnych gatunków
obcych (Dz. Urz. UE L 317 z 04.11.2014, str. 35);
19) jednolitych częściach wód podziemnych – rozumie się przez to określoną
objętość wód podziemnych występującą w obrębie warstwy wodonośnej lub
zespołu warstw wodonośnych;
20) jednolitych częściach wód powierzchniowych – rozumie się przez to oddzielny
i znaczący element wód powierzchniowych, taki jak:
a) jezioro lub inny naturalny zbiornik wodny,
b) sztuczny zbiornik wodny,
c) struga, strumień, potok, rzeka i kanał lub ich części,
d) morskie wody wewnętrzne, wody przejściowe lub wody przybrzeżne;
21) kanałach – rozumie się przez to sztuczne koryta prowadzące wody w sposób
ciągły lub okresowy, o szerokości dna co najmniej 1,5 m przy ich ujściu lub
ujęciu;
22) kąpielisku – rozumie się przez to wyznaczony przez radę gminy wydzielony
i oznakowany fragment wód powierzchniowych, wykorzystywany przez dużą
liczbę osób kąpiących się, pod warunkiem że w stosunku do tego kąpieliska nie
wydano stałego zakazu kąpieli; kąpieliskiem nie jest: pływalnia, basen pływacki
lub uzdrowiskowy, zamknięty zbiornik wodny podlegający oczyszczaniu lub
wykorzystywaniu w celach terapeutycznych, sztuczny, zamknięty zbiornik
wodny, oddzielony od wód powierzchniowych i wód podziemnych;
23) klasyfikacji wody w kąpielisku – rozumie się przez to przyporządkowanie wody
w kąpielisku do odpowiedniej klasy ze względu na jej właściwości, dokonane
przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej na podstawie oceny jakości wody;
24) kosztach środowiskowych – rozumie się przez to wartość materialną strat
w środowisku powodowanych przez korzystanie z wód;
25) kosztach zasobowych – rozumie się przez to wartość utraconych korzyści, które
mogłyby być osiągnięte, gdyby zasoby wodne i ich zdolność do
samoodtwarzania nie były zmniejszane przez podmioty aktualnie je użytkujące;
26) liście obserwacyjnej – rozumie się przez to sporządzaną przez Komisję
Europejską listę zawierającą wykaz substancji lub grup substancji szczególnie
szkodliwych dla środowiska wodnego, zawierającą matryce do monitorowania
tych substancji i odpowiednie metody analizy tych substancji;
27) matrycy – rozumie się przez to element środowiska wodnego będący wodą,
osadami, florą lub fauną;
28) miejscu okazjonalnie wykorzystywanym do kąpieli – rozumie się przez to
wykorzystywany do kąpieli wydzielony i oznakowany fragment wód
powierzchniowych niebędący kąpieliskiem;
29) morskich wodach wewnętrznych – rozumie się przez to morskie wody
wewnętrzne, o których mowa w art. 4 ustawy z dnia 21 marca 1991 r.
o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej;
30) najlepszych dostępnych technikach – rozumie się przez to najlepsze dostępne
techniki w rozumieniu art. 3 pkt 10 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo
ochrony środowiska (Dz. U. z 2019 r. poz. 1396, z późn. zm.);
30a) nawozach – rozumie się przez to każdą substancję zawierającą związek azotu
lub związki azotu rolniczo wykorzystywaną w celu zwiększenia wzrostu
roślinności, a także odchody zwierzęce, pozostałości z gospodarstw rybackich
oraz osady ściekowe;
30b) nawozach naturalnych – rozumie się przez to nawozy pochodzące od zwierząt
gospodarskich – obornik, gnojówka, gnojowica, pomiot ptasi, przeznaczone do
rolniczego wykorzystania, w tym również w formie przetworzonej:
a) nawóz naturalny płynny:
− gnojowica – mieszanina kału i moczu zwierząt z domieszką wody,
− gnojówka – odciek z obornika (przefermentowany mocz zwierząt),
b) nawóz naturalny stały:
− obornik – mieszanina kału i moczu zwierząt wraz ze ściółką, w
szczególności słomą, trocinami lub korą,
– pomiot ptasi – odchody drobiu z bezściołowego systemu utrzymywania
zwierząt gospodarskich;
31) obszarze dorzecza – rozumie się przez to obszar lądu i morza składający się
z jednego lub wielu sąsiadujących ze sobą dorzeczy wraz ze związanymi z nimi
wodami podziemnymi, morskimi wodami wewnętrznymi, wodami
przejściowymi i wodami przybrzeżnymi, będący główną jednostką przestrzenną
gospodarowania wodami;
32) obszarach chronionych – rozumie się przez to:
a) jednolite części wód przeznaczone do poboru wody na potrzeby
zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi,
b) jednolite części wód przeznaczone do celów rekreacyjnych, w tym
kąpieliskowych,
c) obszary wrażliwe na eutrofizację wywołaną zanieczyszczeniami
pochodzącymi ze źródeł komunalnych, rozumianą jako wzbogacanie wód
biogenami, w szczególności związkami azotu lub fosforu, powodującymi
przyspieszony wzrost glonów oraz wyższych form życia roślinnego, w wyniku którego następują niepożądane zakłócenia biologicznych
stosunków w środowisku wodnym oraz pogorszenie jakości tych wód,
d) obszary przeznaczone do ochrony siedlisk lub gatunków, o których mowa
w przepisach ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, dla
których utrzymanie lub poprawa stanu wód jest ważnym czynnikiem w ich
ochronie,
e) obszary przeznaczone do ochrony gatunków zwierząt wodnych o znaczeniu
gospodarczym;
33) obszarach narażonych na niebezpieczeństwo powodzi – rozumie się przez to
obszary, na których istnieje znaczące ryzyko powodzi lub jest prawdopodobne
wystąpienie znaczącego ryzyka powodzi;
34) obszarach szczególnego zagrożenia powodzią – rozumie się przez to:
a) obszary, na których prawdopodobieństwo wystąpienia powodzi jest średnie
i wynosi 1%,
b) obszary, na których prawdopodobieństwo wystąpienia powodzi jest
wysokie i wynosi 10%,
c) obszary między linią brzegu a wałem przeciwpowodziowym lub
naturalnym wysokim brzegiem, w który wbudowano wał
przeciwpowodziowy, a także wyspy i przymuliska, o których mowa
w art. 224, stanowiące działki ewidencyjne,
d) pas techniczny;
35) odchodach zwierzęcych – rozumie się przez to wszelkie odchody wydalane przez
zwierzęta gospodarskie lub mieszaninę ściółki i odchodów wydalanych przez te
zwierzęta, także w formie przetworzonej;
36) ograniczaniu emisji do wód – rozumie się przez to działania mające na celu
ograniczenie emisji bezpośrednio do wód lub do ziemi, w szczególności przez
nieprzekraczanie dopuszczalnych wartości emisji, a także ograniczenia i warunki
odnoszące się do sposobu oddziaływania, rodzaju lub innych niż rodzaj cech
emisji oraz do ustanowionych na potrzeby działalności zakładów norm mających
wpływ na wielkość emisji do wód lub do ziemi;
37) organizatorze – rozumie się przez to osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę
organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która prowadzi kąpielisko
lub miejsce okazjonalnie wykorzystywane do kąpieli albo podjęła się
organizacji kąpieliska lub miejsca okazjonalnie wykorzystywanego do kąpieli;
38) osłonie hydrologiczno-meteorologicznej – rozumie się przez to zespół czynności
polegających na wykonywaniu i udostępnianiu prognoz meteorologicznych oraz
hydrologicznych, mających na celu informowanie społeczeństwa i administracji
publicznej o zjawiskach meteorologicznych oraz hydrologicznych, a także
ostrzeganie przed nimi;
39) pasie technicznym – rozumie się przez to pas techniczny w rozumieniu
art. 36 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich
Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej;
40) poborze zwrotnym – rozumie się przez to pobór wód, po którym następuje
odprowadzenie nieprzekształconych w ścieki wód w tej samej ilości;
41) polderze przeciwpowodziowym – rozumie się przez to urządzenie wodne
odgrodzone od koryta rzeki, mogące okresowo przetrzymywać nadmiar wód
powodziowych, zalewane, a następnie odwadniane przy pomocy urządzeń
wlotowych i upustowych, samoczynnie lub w sposób kontrolowany;
42) potencjale ekologicznym – rozumie się przez to określoną jakość struktury
i funkcjonowania ekosystemu wodnego związanego z silnie zmienionymi
jednolitymi częściami wód powierzchniowych lub sztucznymi jednolitymi
częściami wód powierzchniowych;
43) powodzi – rozumie się przez to czasowe pokrycie przez wodę terenu, który
w normalnych warunkach nie jest pokryty wodą, w szczególności wywołane
przez wezbranie wody w ciekach naturalnych, zbiornikach wodnych, kanałach
oraz od strony morza, z wyłączeniem pokrycia przez wodę terenu wywołanego
przez wezbranie wody w systemach kanalizacyjnych;
44) profilu wody w kąpielisku – rozumie się przez to zespół danych i informacji
dotyczących cech fizycznych, geograficznych i hydrologicznych wody
w kąpielisku oraz wód powierzchniowych, mających wpływ na ich jakość, wraz
z identyfikacją i oceną przyczyn występowania zanieczyszczeń mogących
wywierać niekorzystny wpływ na jakość wody w kąpielisku i stan zdrowia osób
z niego korzystających;
45) przerzutach wód – rozumie się przez to ujmowanie i przemieszczanie wód
powierzchniowych oraz niezanieczyszczonych wód pochodzących
z odwodnienia zakładów górniczych, w celu zwiększenia zasobów wodnych
innych cieków naturalnych, kanałów, jezior oraz innych zbiorników wodnych,
a także wód podziemnych;
46) regionie wodnym – rozumie się przez to część obszaru dorzecza wyodrębnioną
na podstawie kryterium hydrograficznego na potrzeby zarządzania zasobami
wodnymi lub znajdującą się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej część
międzynarodowego dorzecza;
47) rowach – rozumie się przez to sztuczne koryta prowadzące wodę w sposób ciągły
lub okresowy, o szerokości dna mniejszej niż 1,5 m przy ujściu;
48) ryzyku powodziowym – rozumie się przez to kombinację prawdopodobieństwa
wystąpienia powodzi i potencjalnych negatywnych skutków powodzi dla życia
i zdrowia ludzi, środowiska, dziedzictwa kulturowego oraz działalności
gospodarczej;
49) siedlisku – rozumie się przez to siedlisko roślin, siedlisko zwierząt lub siedlisko
grzybów w rozumieniu art. 5 pkt 18 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r.
o ochronie przyrody;
50) silnie zmienionej jednolitej części wód powierzchniowych – rozumie się przez to
jednolitą część wód powierzchniowych, której charakter został w znacznym
stopniu zmieniony w następstwie fizycznych przeobrażeń będących wynikiem
działalności człowieka;
51) stanie ekologicznym – rozumie się przez to określoną jakość struktury
i funkcjonowania ekosystemu wodnego związanego z jednolitymi częściami
wód powierzchniowych niewyznaczonymi jako silnie zmienione jednolite części
wód powierzchniowych lub sztuczne jednolite części wód powierzchniowych;
52) stanie ilościowym wód podziemnych – rozumie się przez to określony poziom,
na jakim pobór wody ma wpływ na jednolitą część wód podziemnych;
53) stanie wód podziemnych – rozumie się przez to ogólny stan jednolitych części
wód podziemnych, który określa się na podstawie oceny stanu ilościowego wód
podziemnych oraz oceny stanu chemicznego tych wód, przy czym o ogólnym
stanie decyduje gorszy ze stanów;
54) stanie wód powierzchniowych – rozumie się przez to ogólny stan jednolitych
części wód powierzchniowych, który określa się w przypadku:
a) silnie zmienionych jednolitych części wód powierzchniowych lub
sztucznych jednolitych części wód powierzchniowych – na podstawie
potencjału ekologicznego oraz stanu chemicznego,
b) jednolitych części wód powierzchniowych innych niż wymienione w lit. a –
na podstawie stanu ekologicznego oraz stanu chemicznego
– przy czym o ogólnym stanie decyduje gorszy ze stanów;
55) stanie środowiska wód morskich – rozumie się przez to ogólny stan środowiska
wód morskich, z uwzględnieniem struktury, funkcji i procesów zachodzących
w składających się na te wody ekosystemach morskich wraz z naturalnymi
czynnikami fizjograficznymi, geograficznymi, biologicznymi, geologicznymi
i klimatycznymi, jak również uwarunkowaniami fizycznymi, akustycznymi
i chemicznymi, w tym uwarunkowaniami będącymi wynikiem działalności
człowieka;
56) substancjach priorytetowych – rozumie się przez to substancje stanowiące
zanieczyszczenie chemiczne wód powierzchniowych oraz zagrożenie, które
może spowodować w szczególności ostrą i chroniczną toksyczność dla
organizmów wodnych, akumulację zanieczyszczeń w ekosystemie oraz utratę
siedlisk i różnorodności biologicznej, jak również zagrożenia dla zdrowia
ludzkiego, i których emisje do wód należy stopniowo ograniczać, a w przypadku
priorytetowych substancji niebezpiecznych – substancje lub grupy substancji,
które są toksyczne, trwałe i podatne na bioakumulację, oraz inne substancje lub
grupy substancji, których poziom osiąga stan niepokojący, które stopniowo
należy usuwać ze środowiska wodnego w celu ich wyeliminowania;
57) substancjach szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego – rozumie się
przez to substancje lub grupy substancji, które są toksyczne, trwałe oraz zdolne
do bioakumulacji, a także inne substancje lub grupy substancji, których poziom
osiąga stan niepokojący;
58) substancjach zanieczyszczających – rozumie się przez to substancje mogące
spowodować zanieczyszczenie, w szczególności:
a) organiczne związki chlorowcowe lub substancje, które mogą tworzyć takie
związki w środowisku wodnym,
b) związki fosforoorganiczne,
c) związki cynoorganiczne,
d) substancje lub preparaty, lub produkty ich rozkładu, o udowodnionych
właściwościach rakotwórczych lub mutagennych lub właściwościach
mogących zakłócać w środowisku wodnym lub przez to środowisko
funkcje: reprodukcyjne, steroidogenowe, hormonów tarczycy lub inne
funkcje endokrynologiczne,
e) trwałe węglowodory oraz trwałe i bioakumulujące się toksyczne substancje
organiczne,
f) cyjanki,
g) metale lub ich związki,
h) arsen lub jego związki,
i) produkty biobójcze lub środki ochrony roślin,
j) substancje w zawiesinie,
k) substancje, które przyczyniają się do eutrofizacji rozumianej jako
wzbogacanie wód biogenami, w szczególności związkami azotu lub
fosforu, powodującymi przyspieszony wzrost glonów oraz wyższych form
życia roślinnego, w wyniku którego następują niepożądane zakłócenia
biologicznych stosunków w środowisku wodnym oraz pogorszenie jakości
tych wód,
l) substancje wywierające niekorzystny wpływ na bilans tlenu, których
pomiaru można dokonać przy użyciu wskaźników takich jak: pięciodobowe
biochemiczne zapotrzebowanie tlenu (BZT5) i chemiczne zapotrzebowanie
tlenu;
59) systemie kanalizacji zbiorczej – rozumie się przez to sieć w rozumieniu
art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę
i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, zakończoną oczyszczalnią ścieków albo
końcowym punktem zrzutu ścieków;
60) sztucznej jednolitej części wód powierzchniowych – rozumie się przez to
jednolitą część wód powierzchniowych powstałą w wyniku działalności
człowieka;
61) ściekach – rozumie się przez to wprowadzane do wód lub do ziemi:
a) wody zużyte na cele bytowe lub gospodarcze,
b) ciekłe odchody zwierzęce, z wyjątkiem gnojówki i gnojowicy
przeznaczonych do rolniczego wykorzystania w sposób i na zasadach
określonych w przepisach działu III rozdziału 4 oraz w przepisach ustawy
z dnia 10 lipca 2007 r. o nawozach i nawożeniu (Dz. U. z 2018 r. poz. 1259
oraz z 2019 r. poz. 1495, 1501 i 2170),
c) wody odciekowe ze składowisk odpadów oraz obiektów unieszkodliwiania
odpadów wydobywczych, w których są składowane odpady wydobywcze
niebezpieczne oraz odpady wydobywcze inne niż niebezpieczne i obojętne,
miejsc magazynowania, prowadzenia odzysku lub unieszkodliwiania
odpadów, wykorzystane solanki, wody lecznicze i termalne,
d) wody pochodzące z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni,
e) wody pochodzące z odwodnienia zakładów górniczych, z wyjątkiem wód
wtłaczanych do górotworu, jeżeli rodzaje i ilość substancji zawartych
w wodzie wtłaczanej do górotworu są tożsame z rodzajami i ilościami
substancji zawartych w pobranej wodzie, z wyłączeniem
niezanieczyszczonych wód pochodzących z odwodnienia
zakładów górniczych,
f) wody wykorzystane, odprowadzane z obiektów chowu lub hodowli ryb
w obiektach przepływowych, charakteryzujących się poborem zwrotnym,
o ile ilość i rodzaj substancji zawartych w tych wodach przekracza wartości
ustalone w warunkach wprowadzania ścieków do wód określonych
w pozwoleniu wodnoprawnym,
g) wody wykorzystane, odprowadzane z obiektów chowu lub hodowli ryb albo
innych organizmów wodnych w stawach o wodzie stojącej, o ile produkcja
tych ryb lub organizmów rozumiana jako średnioroczny przyrost masy tych
ryb albo tych organizmów w poszczególnych latach cyklu produkcyjnego
przekracza 1500 kg z 1 ha powierzchni użytkowej stawów rybnych tego
obiektu w jednym roku danego cyklu;
62) ściekach bytowych – rozumie się przez to ścieki z budynków mieszkalnych,
zamieszkania zbiorowego oraz użyteczności publicznej powstające w wyniku
ludzkiego metabolizmu lub funkcjonowania gospodarstw domowych oraz ścieki
o zbliżonym składzie pochodzące z tych budynków;
63) ściekach komunalnych – rozumie się przez to ścieki bytowe lub mieszaninę
ścieków bytowych ze ściekami przemysłowymi albo wodami opadowymi lub
roztopowymi, odprowadzane urządzeniami służącymi do realizacji zadań własnych gminy w zakresie kanalizacji i oczyszczania ścieków komunalnych;
64) ściekach przemysłowych – rozumie się przez to ścieki niebędące ściekami
bytowymi albo wodami opadowymi lub roztopowymi, powstałe w związku
z prowadzoną przez zakład działalnością handlową, przemysłową, składową,
transportową lub usługową, a także będące ich mieszaniną ze ściekami innego
podmiotu, odprowadzane urządzeniami kanalizacyjnymi tego zakładu;
65) urządzeniach wodnych – rozumie się przez to urządzenia lub budowle służące do
kształtowania zasobów wodnych lub korzystania z tych zasobów, w tym:
a) urządzenia lub budowle piętrzące, przeciwpowodziowe i regulacyjne,
a także kanały i rowy,
b) sztuczne zbiorniki usytuowane na wodach płynących oraz obiekty związane
z tymi zbiornikami,
c) stawy, w szczególności stawy rybne oraz stawy przeznaczone do
oczyszczania ścieków albo rekreacji,
d) obiekty służące do ujmowania wód powierzchniowych oraz wód
podziemnych,
e) obiekty energetyki wodnej,
f) wyloty urządzeń kanalizacyjnych służące do wprowadzania ścieków do
wód, do ziemi lub do urządzeń wodnych oraz wyloty służące do
wprowadzania wody do wód, do ziemi lub do urządzeń wodnych,
g) stałe urządzenia służące do połowu ryb lub do pozyskiwania innych
organizmów wodnych,
h) urządzenia służące do chowu ryb lub innych organizmów wodnych
w wodach powierzchniowych,
i) mury oporowe, bulwary, nabrzeża, mola, pomosty i przystanie,
j) stałe urządzenia służące do dokonywania przewozów międzybrzegowych;
66) warstwie wodonośnej – rozumie się przez to warstwowane lub niewarstwowane
utwory skalne przepuszczalne i nasycone wodą, wykazujące wystarczającą
porowatość i przepuszczalność umożliwiającą znaczący przepływ wód
podziemnych lub pobór znaczących ilości wód podziemnych;
67) wodach granicznych – rozumie się przez to wody, którymi przebiega granica
państwa, lub wody w tych miejscach, w których są one przecięte granicą
państwa;
68) wodach podziemnych – rozumie się przez to wszystkie wody znajdujące się pod
powierzchnią ziemi w strefie nasycenia, w tym wody gruntowe pozostające
w bezpośredniej styczności z gruntem lub podglebiem;
69) wodach opadowych lub roztopowych – rozumie się przez to wody będące
skutkiem opadów atmosferycznych;
70) wodzie przeznaczonej do spożycia przez ludzi – rozumie się przez to:
a) wodę w stanie pierwotnym lub po uzdatnieniu, przeznaczoną do picia,
przygotowania żywności lub innych celów domowych, niezależnie od jej
pochodzenia i od tego, czy jest dostarczana z sieci dystrybucyjnej, cystern,
w butelkach lub pojemnikach,
b) wodę wykorzystywaną przez przedsiębiorstwo produkcji żywności do
wytwarzania, przetwarzania, konserwowania lub wprowadzania do obrotu
produktów albo substancji przeznaczonych do spożycia przez ludzi;
71) współrzędnych – rozumie się przez to współrzędne w geodezyjnym układzie
odniesienia PL-ETRF2000, o których mowa w przepisach wydanych na
podstawie art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i
kartograficzne (Dz. U. z 2019 r. poz. 725, 730 i 1309);
72) wyłącznej strefie ekonomicznej Rzeczypospolitej Polskiej – rozumie się przez to
wyłączną strefę ekonomiczną, o której mowa w art. 15 ustawy z dnia 21 marca
1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej;
73) zakładach – rozumie się przez to podmioty korzystające z wód w ramach usług
wodnych, wykonujące urządzenia wodne lub wykonujące inne działania
wymagające zgody wodnoprawnej;
74) zanieczyszczeniu – rozumie się przez to emisję w rozumieniu art. 3 pkt 4 ustawy
z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, która może być
szkodliwa dla zdrowia ludzi lub stanu środowiska, w tym jakości ekosystemów
wodnych lub ekosystemów lądowych bezpośrednio zależnych od ekosystemów
wodnych, powodować szkodę w dobrach materialnych, pogarszać walory
estetyczne środowiska lub kolidować z uzasadnionymi sposobami korzystania ze
środowiska, w szczególności powodować zanieczyszczenie wód
powierzchniowych i wód podziemnych;
75) zanieczyszczeniu wód morskich – rozumie się przez to będące wynikiem
działalności człowieka bezpośrednie lub pośrednie wprowadzanie do środowiska
wód morskich, w tym dna i skały macierzystej znajdujących się na obszarze
morza terytorialnego, morskich wód wewnętrznych, wyłącznej strefy
ekonomicznej Rzeczypospolitej Polskiej i wód przybrzeżnych, substancji lub
energii, w tym podmorskiego hałasu, które wywołuje lub może wywoływać
negatywne skutki, takie jak:
a) straty w żywych zasobach i ekosystemach morskich, w tym utratę
różnorodności biologicznej,
b) zagrożenie dla zdrowia ludzkiego,
c) utrudnienia w działalności morskiej, w tym w zakresie rybołówstwa,
żeglugi, turystyki i rekreacji, oraz w innych sposobach korzystania z wód
morskich,
d) pogorszenie jakości wód morskich i zmniejszenie ich walorów estetycznych
lub ograniczenie możliwości zrównoważonego korzystania z zasobów
i usług morskich;
76) zanieczyszczeniu wody w kąpielisku i miejscu okazjonalnie wykorzystywanym
do kąpieli – rozumie się przez to obecność skażenia mikrobiologicznego lub
innych organizmów lub odpadów lub substancji niekorzystnie wpływających na
jakość wody i stanowiących zagrożenie dla zdrowia kąpiących się;
77) zlewni – rozumie się przez to obszar lądu, z którego cały spływ powierzchniowy
wód jest odprowadzany przez system strug, strumieni, potoków, rzek i kanałów
do wybranego przekroju cieku.

art. 17. więcej Art. 17. 1. Przepisy ustawy dotyczące:
1) właścicieli – stosuje się odpowiednio do posiadaczy samoistnych oraz
użytkowników wieczystych, a w przypadku eksploatacji instalacji w rozumieniu
art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska – do
prowadzącego instalację;
2) właścicieli wód – stosuje się odpowiednio do organów administracji publicznej,
jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, osób
prawnych lub osób fizycznych wykonujących prawa właścicielskie w stosunku
do wód;
3) urządzeń wodnych – stosuje się odpowiednio do:
a) urządzeń melioracji wodnych niezaliczonych do urządzeń wodnych,
b) obiektów mostowych, rurociągów, linii energetycznych, linii
telekomunikacyjnych oraz innych urządzeń, wraz z infrastrukturą
towarzyszącą, prowadzonych przez wody powierzchniowe oraz przez wały
przeciwpowodziowe,
c) robót w wodach oraz innych robót, które mogą być przyczyną zmiany
naturalnych przepływów wód, stanu wód stojących i stanu wód
podziemnych poza granicami nieruchomości gruntowej, na której są
prowadzone te roboty;
4) wykonania urządzeń wodnych – stosuje się odpowiednio do odbudowy,
rozbudowy, nadbudowy, przebudowy, rozbiórki lub likwidacji tych urządzeń,
z wyłączeniem robót związanych z utrzymywaniem urządzeń wodnych w celu
zachowania ich funkcji.
2. Ilekroć w ustawie jest mowa odpowiednio o właściwym organie Inspekcji
Ochrony Środowiska lub o właściwych organach Inspekcji Ochrony Środowiska,
należy przez to rozumieć:
1) w art. 37 ust. 12, art. 39 ust. 7, art. 109 ust. 14, art. 110 ust. 3, art. 111 ust. 2, art.
116, art. 118 ust. 1 i 2, art. 119 ust. 3, art. 151 ust. 1–11 i 14, art. 152 ust. 1 i 2,
art. 154 ust. 1–5, art. 171 ust. 4 pkt 2, art. 297, art. 325 ust. 6, art. 349 ust. 3–7,
9–13 i 15, art. 351 ust. 1 i 3–6 oraz art. 352 ust. 1 i 2 – Głównego Inspektora
Ochrony Środowiska;
2) w art. 105b ust. 6, art. 108 ust. 1, 2, 5 i 6, art. 109 ust. 1 i 13, art. 109a, art. 282
ust. 8 i 9, art. 283 ust. 4 i 5, art. 284–287, art. 289, art. 296 ust. 1, 4, 7, 8, 10 i 12–
16, art. 300 ust. 1, art. 304 ust. 1 pkt 2, art. 400 ust. 9 oraz art. 416 ust. 4 –
wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska.

art. 18. więcej Art. 18. Wody dzielą się na wody powierzchniowe i wody podziemne.

art. 19. więcej Art. 19. Wody, z wyłączeniem morskich wód wewnętrznych i wód morza
terytorialnego, są wodami śródlądowymi.

art. 20. więcej Art. 20. Wodami powierzchniowymi są wody morza terytorialnego, morskie
wody wewnętrzne oraz śródlądowe wody powierzchniowe.

art. 21. więcej Art. 21. Śródlądowe wody powierzchniowe dzielą się na śródlądowe wody
płynące oraz śródlądowe wody stojące.

art. 22. więcej Art. 22. Śródlądowymi wodami płynącymi są wody w:
1) ciekach naturalnych oraz źródłach, z których te cieki biorą początek;
2) jeziorach oraz innych naturalnych zbiornikach wodnych o ciągłym albo
okresowym naturalnym dopływie lub odpływie wód powierzchniowych;
3) sztucznych zbiornikach wodnych usytuowanych na wodach płynących;
4) kanałach.

art. 23. więcej Art. 23. 1. Śródlądowymi wodami stojącymi są wody śródlądowe w jeziorach
oraz innych naturalnych zbiornikach wodnych niezwiązanych bezpośrednio, w sposób
naturalny, z powierzchniowymi śródlądowymi wodami płynącymi.
2. Przepisy o śródlądowych wodach stojących stosuje się odpowiednio do wód
znajdujących się w zagłębieniach terenu powstałych w wyniku działalności
człowieka, niebędących stawami.

art. 24. więcej Art. 24. Dla potrzeb zarządzania wodami, w tym planowania w gospodarowaniu
wodami, wody dzieli się na jednolite części wód, uwzględniając:
1) jednolite części wód powierzchniowych, w tym jednolite części:
a) wód przejściowych lub przybrzeżnych,
b) wód sztucznych lub silnie zmienionych;
2) jednolite części wód podziemnych, z wyodrębnieniem wód podziemnych
w obszarach bilansowych, będących jednostkami hydrogeologicznymi
wytypowanymi w celu ustalenia zasobów odnawialnych i zasobów
dyspozycyjnych wód podziemnych, wraz z oceną stopnia zagospodarowania
tych wód, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 97 ust. 1 pkt 3
ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze.

art. 25. więcej Art. 25. Wodami przejściowymi są wody powierzchniowe znajdujące się
w ujściach rzek lub w pobliżu ujść rzek, które z uwagi na bliskość wód słonych
wykazują częściowe zasolenie, pozostając w zasięgu znaczących wpływów wód
słodkich, oraz morskie wody wewnętrzne Zatoki Gdańskiej.

art. 26. więcej Art. 26. 1. Wody przybrzeżne obejmują obszar wód powierzchniowych od linii
brzegu, których zewnętrzną granicę wyznacza odległość jednej mili morskiej po
stronie w kierunku morza, licząc od linii podstawowej, o której mowa w art. 5 ust. 2
ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej
i administracji morskiej, z wyłączeniem morskich wód wewnętrznych Zatoki
Gdańskiej oraz przyległych do nich wód morza terytorialnego.
2. Jeżeli zasięg wód przejściowych jest większy niż pas wód przybrzeżnych,
zewnętrzna granica tego zasięgu stanowi zewnętrzną granicę wód przybrzeżnych.

art. 27. więcej Art. 27. Przepisów art. 22 pkt 2 i 3 nie stosuje się dla potrzeb badania i oceny
stanu wód powierzchniowych, prowadzonych w ramach monitoringu wód.

art. 28. więcej Art. 28. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, granice między
śródlądowymi wodami powierzchniowymi a morskimi wodami wewnętrznymi
i wodami morza terytorialnego, kierując się znaczeniem gospodarczym oraz sposobem
wykorzystywania tych wód.

art. 29. więcej Art. 29. Korzystanie z wód nie może powodować pogorszenia stanu wód
i ekosystemów od nich zależnych, z wyjątkiem przypadków określonych w ustawie,
w szczególności nie może naruszać ustaleń planu gospodarowania wodami na
obszarze dorzecza, powodować marnotrawstwa wody lub marnotrawstwa energii
wody, a także nie może wyrządzać szkód.

art. 30. więcej Art. 30. Wody podziemne wykorzystuje się przede wszystkim do zaopatrzenia
w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi.

art. 31. więcej Art. 31. 1. Dopuszcza się korzystanie z każdej wody w rozmiarze i w czasie
wynikających z konieczności:
1) zwalczania poważnych awarii, klęsk żywiołowych, pożarów lub innych
miejscowych zagrożeń;
2) zapobieżenia poważnemu i nagłemu niebezpieczeństwu grożącemu życiu lub
zdrowiu ludzi albo mieniu znacznej wartości, którego w inny sposób nie można
uniknąć.
2. W sytuacjach nadzwyczajnych, o których mowa w ustawie z dnia 23 stycznia
2009 r. o wojewodzie i administracji rządowej w województwie (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1464), wojewoda może, w drodze aktu prawa miejscowego, określić rozmiar
i czas korzystania z każdej wody na potrzeby, o których mowa w ust. 1.
3. Przepisy ust. 1 i 2 nie uprawniają do wykonywania urządzeń wodnych bez
wymaganej zgody wodnoprawnej.
4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz w czasie suszy lub niskiego
stanu wód nie ponosi się opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 pkt 2.
5. W przypadku wprowadzenia stanu klęski żywiołowej, w celu zapobieżenia
skutkom powodzi lub suszy, wojewoda może, w drodze aktu prawa miejscowego,
wprowadzić czasowe ograniczenia w korzystaniu z wód, w szczególności w zakresie
poboru wód lub wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi, a także zmiany sposobu
gospodarowania wodą w zbiornikach retencyjnych.
6. Wprowadzenie czasowych ograniczeń, o których mowa w ust. 5, zawiesza
wykonywanie uprawnień wynikających z pozwoleń wodnoprawnych.
7. Za szkody powstałe na skutek wprowadzenia czasowego ograniczenia
w korzystaniu z wód lub zmiany sposobu
gospodarowania wodą w zbiornikach retencyjnych oraz za szkody powstałe na
skutek zawieszenia wykonywania uprawnień wynikających z pozwoleń
wodnoprawnych zakładom nie przysługuje odszkodowanie.

art. 32. więcej Art. 32. 1. Każdemu przysługuje prawo do powszechnego korzystania
z publicznych śródlądowych wód powierzchniowych, morskich wód wewnętrznych
oraz z wód morza terytorialnego, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej.
2. Powszechne korzystanie z wód służy do zaspokajania potrzeb osobistych,
gospodarstwa domowego lub rolnego, bez stosowania specjalnych urządzeń
technicznych, a także do wypoczynku, uprawiania turystyki, sportów wodnych oraz,
na zasadach określonych w przepisach odrębnych, amatorskiego połowu ryb.
3. Rada gminy może wprowadzić, w drodze uchwały będącej aktem prawa
miejscowego, powszechne korzystanie z wód powierzchniowych innych niż
wymienione w ust. 1, służące zaspokajaniu wyłącznie potrzeb osobistych,
gospodarstwa domowego lub rolnego i ustalić dopuszczalny zakres tego korzystania.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, właścicielowi wód przysługuje
z budżetu gminy odszkodowanie na warunkach określonych w art. 469.

art. 33. więcej Art. 33. 1. Właścicielowi gruntu przysługuje prawo do zwykłego korzystania
z wód stanowiących jego własność oraz z wód podziemnych znajdujących się w jego
gruncie.
2. Prawo do zwykłego korzystania z wód nie uprawnia do wykonywania
urządzeń wodnych bez wymaganej zgody wodnoprawnej.
3. Zwykłe korzystanie z wód służy zaspokojeniu potrzeb własnego gospodarstwa
domowego lub własnego gospodarstwa rolnego.
4. Zwykłe korzystanie z wód obejmuje:
1) pobór wód podziemnych lub wód powierzchniowych w ilości średniorocznie
nieprzekraczającej 5 m³ na dobę;
2) wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi w ilości nieprzekraczającej łącznie
5 m³ na dobę.

art. 34. więcej Art. 34. Szczególnym korzystaniem z wód jest korzystanie z wód wykraczające
poza powszechne korzystanie z wód oraz zwykłe korzystanie z wód, obejmujące:
1) odwadnianie gruntów i upraw;
2) użytkowanie wody znajdującej się w stawach i rowach;
3) wprowadzanie do urządzeń kanalizacyjnych będących własnością innych
podmiotów ścieków przemysłowych zawierających substancje szczególnie
szkodliwe dla środowiska wodnego określone w przepisach wydanych na
podstawie art. 100 ust. 1;
4) wykonywanie na nieruchomości o powierzchni powyżej 3500 m² robót lub
obiektów budowlanych trwale związanych z gruntem, mających wpływ na
zmniejszenie naturalnej retencji terenowej przez wyłączenie więcej niż 70%
powierzchni nieruchomości z powierzchni biologicznie czynnej na obszarach
nieujętych w systemy kanalizacji otwartej lub zamkniętej;
5) rybackie korzystanie ze śródlądowych wód powierzchniowych;
6) wykorzystywanie wód do celów żeglugi oraz spławu;
7) przerzuty wód oraz sztuczne zasilanie wód podziemnych;
8) wydobywanie z wód powierzchniowych, w tym z morskich wód wewnętrznych
wraz z wodami wewnętrznymi Zatoki Gdańskiej oraz wód morza terytorialnego,
kamienia, żwiru, piasku oraz innych materiałów, a także wycinanie roślin z wód
lub brzegu;
9) (uchylony)
10) chów ryb w sadzach;
11) zapewnienie wody dla funkcjonowania urządzeń umożliwiających migrację ryb;
12) korzystanie z wód do nawadniania gruntów lub upraw, a także na potrzeby
działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 15 listopada
1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 1256 i 1309), w ilości większej
niż średniorocznie 5 m³ na dobę;
13) korzystanie z wód na potrzeby działalności gospodarczej, innej niż działalność
rolnicza w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku
rolnym;
14) rolnicze wykorzystanie ścieków, jeżeli ich łączna ilość jest większa niż 5 m³
na dobę;
15) chów lub hodowlę ryb oraz innych organizmów wodnych w sztucznych
zbiornikach wodnych usytuowanych na wodach płynących, przeznaczonych na
te cele.
16) (uchylony)

art. 35. więcej Art. 35. 1. Usługi wodne polegają na zapewnieniu gospodarstwom domowym,
podmiotom publicznym oraz podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą możliwości korzystania z wód w zakresie wykraczającym poza zakres powszechnego korzystania z wód, zwykłego korzystania z wód oraz szczególnego korzystania z wód.
2. Gospodarstwom domowym, podmiotom publicznym oraz podmiotom
prowadzącym działalność gospodarczą zapewnia się dostęp do usług wodnych na
zasadach określonych w przepisach ustawy.
3. Usługi wodne obejmują:
1) pobór wód podziemnych lub wód powierzchniowych;
2) piętrzenie, magazynowanie lub retencjonowanie wód podziemnych i wód
powierzchniowych oraz korzystanie z tych wód;
3) uzdatnianie wód podziemnych i powierzchniowych oraz ich dystrybucję;
4) odbiór i oczyszczanie ścieków;
5) wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi, obejmujące także wprowadzanie
ścieków do urządzeń wodnych;
6) korzystanie z wód do celów energetyki, w tym energetyki wodnej;
7) odprowadzanie do wód lub do urządzeń wodnych – wód opadowych lub
roztopowych, ujętych w otwarte lub
zamknięte systemy kanalizacji deszczowej służące do odprowadzania opadów
atmosferycznych albo w systemy kanalizacji zbiorczej w granicach
administracyjnych miast;
8) trwałe odwadnianie gruntów, obiektów lub wykopów budowlanych oraz
zakładów górniczych, a także odprowadzanie do wód – wód pochodzących
z odwodnienia gruntów w granicach administracyjnych miast;
9) odprowadzanie do wód lub do ziemi wód pobranych i niewykorzystanych.

art. 36. więcej Art. 36. 1. Podmiot korzystający z usług wodnych dokonujący poboru wód
powierzchniowych lub podziemnych w ramach usług wodnych jest obowiązany do
stosowania przyrządów pomiarowych umożliwiających pomiar ilości pobranych wód.
2. Podmiot korzystający z usług wodnych wprowadzający ścieki do wód lub do
ziemi w ramach usług wodnych jest obowiązany do stosowania przyrządów
pomiarowych lub systemów pomiarowych umożliwiających pomiar ilości
i temperatury wprowadzonych ścieków, jeżeli wprowadza do wód lub do ziemi ścieki
w ilości średniej dobowej powyżej 0,01 m³/s.
3. Obowiązki, o których mowa w ust. 1 i 2, nie obejmują właścicieli gruntów,
którym przysługuje prawo do zwykłego korzystania z wód, o którym mowa w art. 33.
4. Wody Polskie wyposażają podmioty, o których mowa w ust. 1 i 2, na własny
koszt w przyrządy pomiarowe umożliwiające pomiar ilości pobranych wód lub pomiar
ilości i temperatury wprowadzonych ścieków.
5. Podmioty, o których mowa w ust. 1 i 2, za zgodą Wód Polskich, mogą
wyposażyć się na własny koszt w przyrządy pomiarowe umożliwiające pomiar ilości
pobranych wód lub pomiar ilości i temperatury wprowadzonych ścieków.
6. Jeżeli wyniki kontroli gospodarowania wodami wskazują, że właściciele
gruntów, którym przysługuje prawo do zwykłego korzystania z wód, o którym mowa
w art. 33:
1) dokonują poboru wód podziemnych lub wód powierzchniowych w ilości
średniorocznie przekraczającej 5 m³ na dobę,
2) wprowadzają ścieki do wód lub do ziemi w ilości przekraczającej łącznie 5 m³
na dobę
– Wody Polskie mogą, na własny koszt, wyposażyć tych właścicieli gruntów
w przyrządy pomiarowe umożliwiające pomiar ilości pobranych wód lub pomiar ilości
wprowadzonych ścieków.
7. Właściciele gruntów, którym przysługuje prawo do zwykłego korzystania
z wód, o którym mowa w art. 33, dokonujący poboru wód lub wprowadzania ścieków
do wód lub do ziemi, o którym mowa w ust. 6, są obowiązani zapewnić dostęp do
nieruchomości w zakresie niezbędnym do wyposażenia ich w przyrządy pomiarowe.

art. 37. więcej Art. 37. 1. Rada gminy określa, w drodze uchwały będącej aktem prawa
miejscowego, corocznie do dnia 20 maja sezon kąpielowy, który obejmuje okres
między 1 czerwca a 30 września.
2. Rada gminy określa, w drodze uchwały będącej aktem prawa miejscowego,
corocznie do dnia 20 maja wykaz kąpielisk na terenie gminy lub na polskich obszarach
morskich przyległych do danej gminy.
3. Organizator kąpieliska do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego sezon
kąpielowy, w którym kąpielisko ma być otwarte, przekazuje wójtowi, burmistrzowi
lub prezydentowi miasta wniosek o umieszczenie w wykazie kąpielisk, o którym
mowa w ust. 2, wydzielonego fragmentu wód powierzchniowych, na którym planuje
utworzyć kąpielisko.
4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, zawiera:
1) imię i nazwisko albo nazwę oraz adres organizatora;
2) nazwę i adres kąpieliska oraz opis granicy kąpieliska na aktualnej mapie
topograficznej albo ortofotomapie lub wykaz współrzędnych punktów załamania
granicy kąpieliska;
3) wskazanie długości linii brzegowej kąpieliska;
4) wskazanie przewidywanej maksymalnej liczby osób korzystających dziennie
z kąpieliska;
5) wskazanie terminów otwarcia i zamknięcia kąpieliska;
6) opis infrastruktury kąpieliska, w tym urządzeń sanitarnych;
7) wskazanie sposobu gospodarki odpadami.
5. Do wniosku, o którym mowa w ust. 3, dołącza się:
1) kopię zgłoszenia wodnoprawnego, o którym mowa w art. 394 ust. 1 pkt 4, wraz
z zaświadczeniem o niezgłoszeniu sprzeciwu, o którym mowa w art. 423 ust. 9;
2) informacje dotyczące planowanego kąpieliska:
a) aktualny profil wody w kąpielisku,
b) status kąpieliska w poprzednim sezonie kąpielowym (czynne, nieczynne)
albo wzmianka, że wniosek dotyczy kąpieliska nowo utworzonego,
c) ocena jakości wody i klasyfikacja wody w kąpielisku w poprzednim sezonie
kąpielowym, jeżeli wniosek dotyczy istniejącego kąpieliska,
d) udogodnienia i środki podjęte w celu promowania kąpieli;
3) zgodę właściciela wód oraz właściciela gruntu przylegającego do kąpieliska na
utworzenie kąpieliska.
6. Jeżeli wniosek, o którym mowa w ust. 3, jest niekompletny, wójt, burmistrz
lub prezydent miasta wzywa do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia
wezwania.
7. W przypadku braku uzupełnienia, o którym mowa w ust. 6, w wyznaczonym
terminie wniosek, o którym mowa w ust. 3, pozostawia się bez rozpatrzenia.
8. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta przygotowuje projekt uchwały, o której
mowa w ust. 2, obejmujący wykaz planowanych kąpielisk, sporządzony po
rozpatrzeniu wniosków, o których mowa w ust. 3, oraz wykaz wydzielonych
fragmentów wód powierzchniowych, na których planuje utworzyć kąpieliska, dla
których będzie organizatorem.
9. W przypadku gdy organizatorem kąpieliska jest wójt, burmistrz lub prezydent
miasta, przepisy ust. 5 stosuje się odpowiednio.
10. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta podaje do publicznej wiadomości
projekt uchwały, o której mowa w ust. 2, w sposób zwyczajowo przyjęty, określając
formę, miejsce i termin składania uwag oraz propozycji zmian do tego projektu
uchwały, nie krótszy niż 21 dni od dnia podania do publicznej wiadomości.
11. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta rozpatruje uwagi oraz propozycje,
o których mowa w ust. 10, w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia upływu terminu
ich składania.
12. Projekt uchwały, o której mowa w ust. 2, wraz z wnioskami, o których mowa
w ust. 3, i dokumentami, o których mowa w ust. 5, wójt, burmistrz lub prezydent
miasta, najpóźniej do dnia 28 lutego, przekazuje do zaopiniowania Wodom Polskim,
właścicielowi wód oraz właściwemu organowi Inspekcji Ochrony Środowiska
i państwowemu powiatowemu lub państwowemu granicznemu inspektorowi
sanitarnemu, a w przypadku kąpieliska położonego na: terenie parku narodowego –
także dyrektorowi parku narodowego, polskich obszarach morskich – także
właściwemu dyrektorowi urzędu morskiego, śródlądowej drodze wodnej – także
właściwemu dyrektorowi urzędu żeglugi śródlądowej. Wody Polskie, właściciel wód,
właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska, państwowy powiatowy lub
państwowy graniczny inspektor sanitarny,
dyrektor parku narodowego, dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej oraz dyrektor
urzędu morskiego wyrażają opinie do przekazanego projektu uchwały, o której mowa
w ust. 2, w terminie 14 dni. Brak opinii w tym terminie uznaje się za wyrażenie opinii
pozytywnej.
13. Na obszarze parku narodowego kąpielisko może zostać utworzone, jeżeli nie
sprzeciwiają się temu postanowienia planu ochrony parku narodowego albo planu
zadań ochronnych oraz zasady udostępniania parku narodowego.

art. 38. więcej Art. 38. 1. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta prowadzi i aktualizuje
ewidencję kąpielisk.
2. W ewidencji kąpielisk zamieszcza się następujące informacje dotyczące
kąpieliska:
1) zawarte w wykazie kąpielisk;
2) o ocenie bieżącej i sezonowej jakości wody w kąpielisku oraz klasyfikacji;
3) o zakazie kąpieli i zaleceniach wydanych przez właściwego państwowego
powiatowego lub państwowego granicznego inspektora sanitarnego.
3. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta wpisuje kąpieliska lub aktualizuje wpis
do ewidencji kąpielisk w terminie:
1) 14 dni od dnia podjęcia uchwały, o której mowa w art. 37 ust. 2;
2) 2 dni od dnia zgłoszenia, o którym mowa w ust. 4;
3) 2 dni od dnia otrzymania informacji, o których mowa w art. 41 ust. 2.
4. Organizator kąpieliska jest obowiązany niezwłocznie zgłosić zmianę
posiadanych informacji zawartych w ewidencji kąpielisk.
5. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta przechowuje dokumenty stanowiące
podstawę wpisu do ewidencji kąpielisk, w tym wnioski, o których mowa
w art. 37 ust. 3, wraz z załącznikami, oraz zgłoszenia, o których mowa w ust. 4, przez
okres 10 lat od dnia wpisu kąpieliska do tej ewidencji.
6. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta jest obowiązany do nieodpłatnego
przekazywania informacji zawartych w ewidencji kąpielisk na wniosek właściciela
wód, właściciela gruntu przylegającego do kąpieliska, właściwego państwowego
powiatowego lub państwowego granicznego inspektora sanitarnego lub organów
właściwych w sprawach gospodarowania wodami.
7. Prowadzenie ewidencji kąpielisk i przekazywanie informacji zawartych w tej
ewidencji jest zadaniem z zakresu administracji rządowej.

art. 39. więcej Art. 39. 1. W przypadku gdy nie jest uzasadnione utworzenie kąpieliska, rada
gminy może wyrazić, w drodze uchwały będącej aktem prawa miejscowego, zgodę na
utworzenie miejsca okazjonalnie wykorzystywanego do kąpieli, funkcjonującego
przez okres nie dłuższy niż 30 dni w roku kalendarzowym, określając sezon kąpielowy
dla miejsca okazjonalnie wykorzystywanego do kąpieli.
2. Organizator miejsca okazjonalnie wykorzystywanego do kąpieli, w terminie
nie krótszym niż 30 dni przed planowanym otwarciem miejsca okazjonalnie
wykorzystywanego do kąpieli, przekazuje wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi
miasta wniosek o wyrażenie zgody na utworzenie miejsca okazjonalnie
wykorzystywanego do kąpieli.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera:
1) imię i nazwisko albo nazwę oraz adres organizatora;
2) nazwę i adres miejsca okazjonalnie wykorzystywanego do kąpieli oraz opis
granicy miejsca okazjonalnie wykorzystywanego do kąpieli na aktualnej mapie
topograficznej albo ortofotomapie lub wykaz współrzędnych punktów załamania
granicy miejsca okazjonalnie wykorzystywanego do kąpieli;
3) wskazanie długości linii brzegowej miejsca okazjonalnie wykorzystywanego do
kąpieli;
4) wskazanie przewidywanej maksymalnej liczby osób korzystających dziennie
z miejsca okazjonalnie wykorzystywanego do kąpieli;
5) wskazanie terminów otwarcia i zamknięcia miejsca okazjonalnie
wykorzystywanego do kąpieli;
6) wskazanie terminów poboru próbek wody;
7) opis infrastruktury miejsca okazjonalnie wykorzystywanego do kąpieli, w tym
urządzeń sanitarnych;
8) wskazanie sposobu gospodarki odpadami.
4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się:
1) zgodę właściciela wód oraz właściciela gruntu przylegającego do planowanego
miejsca okazjonalnie wykorzystywanego do kąpieli na utworzenie miejsca
okazjonalnie wykorzystywanego do kąpieli;
2) informację, czy w poprzednich latach było w tym miejscu tworzone miejsce
okazjonalnie wykorzystywane do kąpieli albo kąpielisko;
3) uzasadnienie braku potrzeby utworzenia kąpieliska.
5. Jeżeli wniosek, o którym mowa w ust. 2, jest niekompletny, wójt, burmistrz
lub prezydent miasta wzywa do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia
wezwania.
6. W przypadku braku uzupełnienia, o którym mowa w ust. 5, w wyznaczonym
terminie wniosek, o którym mowa w ust. 2, pozostawia się bez rozpatrzenia.
7. Projekt uchwały, o której mowa w ust. 1, wraz z wnioskiem, o którym mowa
w ust. 2, i dokumentami, o których mowa w ust. 4, wójt, burmistrz lub prezydent
miasta przekazuje do zaopiniowania Wodom Polskim, właścicielowi wód oraz
właściwemu organowi Inspekcji Ochrony Środowiska i państwowemu powiatowemu
lub państwowemu granicznemu inspektorowi sanitarnemu, a w przypadku miejsca
okazjonalnie wykorzystywanego do kąpieli położonego na: terenie parku narodowego
– także dyrektorowi parku narodowego, śródlądowej drodze wodnej – także
właściwemu dyrektorowi urzędu żeglugi śródlądowej, polskich obszarach morskich –
także właściwemu terytorialnie dyrektorowi urzędu morskiego. Wody Polskie,
właściciel wód, właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska, państwowy
powiatowy lub państwowy graniczny inspektor sanitarny, dyrektor parku narodowego,
dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej i dyrektor urzędu morskiego wyrażają opinie do
przekazanego projektu uchwały, o której mowa w ust. 1, w terminie 7 dni. Brak opinii
w tym terminie uznaje się za wyrażenie opinii pozytywnej.
8. Na obszarze parku narodowego miejsce okazjonalnie wykorzystywane do
kąpieli może zostać utworzone, jeżeli nie sprzeciwiają się postanowienia planu
ochrony parku narodowego albo planu zadań ochronnych oraz zasady udostępniania
parku narodowego.

art. 40. więcej Art. 40. 1. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta prowadzi i aktualizuje
ewidencję miejsc okazjonalnie wykorzystywanych do kąpieli.
2. W ewidencji miejsc okazjonalnie wykorzystywanych do kąpieli zamieszcza
się następujące informacje dotyczące miejsc okazjonalnie wykorzystywanych do
kąpieli:
1) zawarte w uchwałach o wyrażeniu zgód na utworzenie miejsc okazjonalnie
wykorzystywanych do kąpieli;
2) o ocenie bieżącej jakości wody w miejscu okazjonalnie wykorzystywanym do
kąpieli oraz o zakazie kąpieli i zaleceniach wydanych przez właściwego
państwowego powiatowego lub państwowego granicznego inspektora
sanitarnego.
3. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta wpisuje miejsce okazjonalnie
wykorzystywane do kąpieli do ewidencji lub aktualizuje wpis w tej ewidencji
w terminie:
1) 14 dni od dnia podjęcia uchwały, o której mowa w art. 39 ust. 1;
2) 2 dni od dnia otrzymania zgłoszenia, o którym mowa w ust. 4;
3) 2 dni od dnia otrzymania informacji, o której mowa w art. 41 ust. 2.
4. Organizator miejsca okazjonalnie wykorzystywanego do kąpieli jest
obowiązany niezwłocznie zgłosić zmianę posiadanych informacji zawartych
w ewidencji miejsc okazjonalnie wykorzystywanych do kąpieli.
5. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta przechowuje dokumentację stanowiącą
podstawę do dokonania wpisu do ewidencji miejsc okazjonalnie wykorzystywanych
do kąpieli, w tym wniosek, o którym mowa w art. 39 ust. 2, wraz z załącznikami,
przez okres 10 lat od dnia dokonania wpisu danego miejsca okazjonalnie
wykorzystywanego do kąpieli do tej ewidencji.
6. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta jest obowiązany do nieodpłatnego
przekazywania informacji zawartych w ewidencji miejsc okazjonalnie
wykorzystywanych do kąpieli na wniosek właściciela wód, właściwego państwowego
powiatowego lub państwowego granicznego inspektora sanitarnego lub organów
właściwych w sprawach gospodarowania wodami.
7. Prowadzenie ewidencji miejsc okazjonalnie wykorzystywanych do kąpieli
i przekazywanie informacji zawartych w tej ewidencji jest zadaniem z zakresu
administracji rządowej.

art. 41. więcej Art. 41. 1. Jakość wody w kąpielisku oraz miejscu okazjonalnie
wykorzystywanym do kąpieli powinna odpowiadać wymaganiom określonym
w przepisach wydanych na podstawie art. 48 ust. 1 pkt 1.
2. Państwowy powiatowy lub państwowy graniczny inspektor sanitarny jest
obowiązany do nieodpłatnego, niezwłocznego przekazywania wójtowi, burmistrzowi
lub prezydentowi miasta informacji dotyczących oceny jakości wody w kąpielisku
i miejscu okazjonalnie wykorzystywanym do kąpieli, klasyfikacji wody w kąpielisku
oraz zakazu kąpieli. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta zamieszcza te informacje
odpowiednio w ewidencji kąpielisk lub w ewidencji miejsc okazjonalnie
wykorzystywanych do kąpieli.
3. Państwowy powiatowy lub państwowy graniczny inspektor sanitarny jest
obowiązany do nieodpłatnego, niezwłocznego przekazywania organizatorowi
pochodzących z kontroli urzędowej informacji dotyczących ocen jakości wody
w kąpielisku i miejscu okazjonalnie wykorzystywanym do kąpieli oraz klasyfikacji
wody w kąpielisku.

art. 42. więcej Art. 42. 1. Organizator miejsca okazjonalnie wykorzystywanego do kąpieli
wykonuje badanie jakości wody nie
wcześniej niż 10 dni przed dniem rozpoczęcia funkcjonowania tego miejsca oraz
przynajmniej raz w trakcie jego funkcjonowania, a także każdorazowo w przypadku
wzrokowego stwierdzenia zanieczyszczenia wody w miejscu okazjonalnie
wykorzystywanym do kąpieli.
2. Organizator miejsca okazjonalnie wykorzystywanego do kąpieli informuje
państwowego powiatowego lub państwowego granicznego inspektora sanitarnego
o planowanym terminie wykonania badań jakości wody w miejscu okazjonalnie
wykorzystywanym do kąpieli.
3. Organizator miejsca okazjonalnie wykorzystywanego do kąpieli przekazuje,
w terminie nie dłuższym niż 3 dni od dnia otrzymania wyniku badania, właściwemu
państwowemu powiatowemu lub państwowemu granicznemu inspektorowi
sanitarnemu wyniki badań, o których mowa w ust. 1, oraz informacje o wystąpieniu
zmian, które mogą wpływać na pogorszenie jakości wody.

art. 43. więcej Art. 43. 1. Na podstawie wyników badania jakości wody, wykonanych
i dostarczonych przez organizatora miejsca okazjonalnie wykorzystywanego do
kąpieli, państwowy powiatowy lub państwowy graniczny inspektor sanitarny
dokonuje bieżącej oceny jakości wody, czy spełnia ona wymagania określone
w przepisach wydanych na podstawie art. 48 ust. 1 pkt 1.
2. Jeżeli wyniki badań wykonanych przez organizatora miejsca okazjonalnie
wykorzystywanego do kąpieli wskazują na to, że woda w miejscu okazjonalnie
wykorzystywanym do kąpieli nie spełnia wymagań określonych w przepisach
wydanych na podstawie art. 48 ust. 1 pkt 1, właściwy państwowy powiatowy lub
państwowy graniczny inspektor sanitarny przeprowadza kontrolę urzędową, o której
mowa w art. 344 ust. 1 pkt 3.

art. 44. więcej Art. 44. 1. Po podjęciu uchwały, o której mowa w art. 37 ust. 2, wójt, burmistrz
lub prezydent miasta przedstawia właściwemu państwowemu powiatowemu lub
państwowemu granicznemu inspektorowi sanitarnemu informację o liczbie kąpielisk
i podaje przyczynę zmian liczby kąpielisk w porównaniu do poprzedniego sezonu
kąpielowego.
2. Główny Inspektor Sanitarny przed rozpoczęciem sezonu kąpielowego
przedstawia Komisji Europejskiej informację o liczbie kąpielisk i podaje przyczynę
zmian liczby kąpielisk w porównaniu do poprzedniego sezonu kąpielowego.
3. Do informacji, o której mowa w ust. 1 i 2, dołącza się wykaz kąpielisk.

art. 45. więcej Art. 45. 1. Organizator jest obowiązany oznakować odpowiednio kąpielisko albo
miejsce okazjonalnie wykorzystywane do kąpieli.
2. Jeżeli został wprowadzony stały zakaz kąpieli, o którym mowa
w art. 346 ust. 5, właściwy wójt, burmistrz lub prezydent miasta jest obowiązany
oznakować obszar czytelną informacją o zakazie kąpieli.
3. W przypadku zaprzestania prowadzenia przez organizatora kąpieliska lub
miejsca okazjonalnie wykorzystywanego do kąpieli tracą one swój status,
a organizator jest obowiązany oznakować obszar czytelną informacją o zaprzestaniu
prowadzenia kąpieliska lub miejsca okazjonalnie wykorzystywanego do kąpieli
i usunąć oznakowanie tych miejsc niezwłocznie, nie później niż w terminie 3 dni od
dnia zamknięcia odpowiednio kąpieliska i miejsca okazjonalnie wykorzystywanego
do kąpieli.

art. 46. więcej Art. 46. 1. Organizatorzy kąpielisk mogą łączyć kąpieliska w przypadku gdy:
1) kąpieliska sąsiadujące ze sobą nie dzieli żadna fizyczna odległość;
2) kąpieliska uzyskały zbliżoną klasyfikację oceny jakości wody w 4 poprzednich
sezonach kąpielowych;
3) profile wody w kąpieliskach wskazują na wspólne czynniki ryzyka lub ich brak.
2. Organizatorzy kąpielisk mogą dokonywać podziału kąpielisk, gdy jest to
uzasadnione jakością wody w kąpielisku lub jego części lub bezpieczeństwem osób
korzystających z kąpieliska.
3. Do łączenia albo podziału kąpielisk przepisy art. 37 ust. 2–12 stosuje się
odpowiednio, z tym że łączenie albo podział kąpielisk wymaga uzasadnienia.

art. 47. więcej Art. 47. 1. Kąpielisko może funkcjonować, jeżeli jakość wody w nim została
sklasyfikowana co najmniej jako dostateczna zgodnie z art. 344 ust. 1 pkt 2.
2. Jeżeli jakość wody w kąpielisku została sklasyfikowana jako niedostateczna
zgodnie z art. 344 ust. 1 pkt 2, kąpielisko może funkcjonować pod warunkiem
podjęcia działań mających na celu:
1) ochronę zdrowia ludzkiego i poprawę jakości wody, w tym wprowadzenia
zakazu kąpieli w danym sezonie kąpielowym albo tymczasowego zakazu kąpieli;
2) ustalenie przyczyn nieosiągnięcia dostatecznej klasyfikacji jakości wody
w kąpielisku;
3) zapobieżenie, zmniejszenie lub wyeliminowanie przyczyn zanieczyszczenia
wody w kąpielisku;
4) przekazanie społeczeństwu informacji dotyczącej jakości wody w kąpielisku
w sposób niebudzący wątpliwości co do stwierdzonych zagrożeń.
3. Przy badaniu wody w kąpieliskach oraz w miejscach okazjonalnie
wykorzystywanych do kąpieli dopuszcza się stosowanie metody alternatywnej
w stosunku do metody referencyjnej określonej w przepisach wydanych na podstawie
art. 48 ust. 1 pkt 3, w przypadku udokumentowania równoważności wyników badania
tej wody przeprowadzonego metodą alternatywną z wynikami badania wody
przeprowadzonego metodą referencyjną.
4. Uznanie metody alternatywnej w zakresie badania wody w kąpieliskach oraz
miejscach okazjonalnie wykorzystywanych do kąpieli za równoważną z metodą
referencyjną następuje zgodnie z aktualnym wydaniem normy PN-EN ISO 17994.
5. Badania równoważności metody alternatywnej dokonuje się w laboratoriach
akredytowanych.
6. Dokumentacja z badań równoważności metody alternatywnej jest
przedkładana instytutowi badawczemu wykonującemu zadania z zakresu zdrowia
publicznego w celu oceny jej kompletności i poprawności w odniesieniu do wymagań aktualnego wydania normy PN-EN ISO 17994 oraz spełnienia wymagania określonego w ust. 5.
7. Minister właściwy do spraw zdrowia, po uzyskaniu pozytywnej oceny
instytutu, o której mowa w ust. 6, przedstawia Komisji Europejskiej informacje
dotyczące metody alternatywnej oraz jej równoważności wraz z dokumentacją,
o której mowa w ust. 6.

art. 48. więcej Art. 48. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw gospodarki wodnej oraz ministrem właściwym do spraw
gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia:
1) wymagania, jakim powinna odpowiadać woda w kąpielisku i miejscu
okazjonalnie wykorzystywanym do kąpieli;
2) zakres badania wody w kąpielisku i miejscu okazjonalnie wykorzystywanym do
kąpieli;
3) metody badania wody w kąpielisku i miejscu okazjonalnie wykorzystywanym do
kąpieli, ze szczególnym uwzględnieniem metod referencyjnych;
4) sposób pobierania, przechowywania i transportu przed analizą próbek wody
z kąpieliska i miejsca okazjonalnie wykorzystywanego do kąpieli;
5) sposób klasyfikacji jakości wody w kąpielisku;
6) sposób oceny jakości wody w kąpielisku i miejscu okazjonalnie
wykorzystywanym do kąpieli;
7) szczegółowy sposób dokumentowania kontroli wewnętrznej, o której mowa
w art. 344 ust. 5;
8) szczegółowy sposób oceny kontroli wewnętrznej, o której mowa
w art. 344 ust. 5.
2. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do
spraw zdrowia uwzględni ochronę zdrowia publicznego, potrzebę sukcesywnej
poprawy jakości wody w kąpieliskach oraz miejscach okazjonalnie
wykorzystywanych do kąpieli, a także potrzebę dostarczania społeczeństwu
informacji w tym zakresie.

art. 49. więcej Art. 49. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw gospodarki wodnej, ministrem właściwym do spraw gospodarki
morskiej oraz ministrem właściwym do spraw żeglugi śródlądowej określi, w drodze
rozporządzenia:
1) szczegółowy zakres informacji objętych ewidencją kąpielisk oraz miejsc
okazjonalnie wykorzystywanych do kąpieli,
2) wzór ewidencji kąpielisk oraz ewidencji miejsc okazjonalnie wykorzystywanych
do kąpieli,
3) sposób oznakowania kąpieliska oraz miejsca okazjonalnie wykorzystywanego do
kąpieli
– mając na względzie bezpieczeństwo oraz zagrożenia dla zdrowia kąpiących się,
a także potrzebę przekazywania społeczeństwu aktualnych informacji o jakości wody
w kąpielisku i miejscu okazjonalnie wykorzystywanym do kąpieli.

art. 50. więcej Art. 50. Wody, jako integralna część środowiska oraz siedlisko dla organizmów,
podlegają ochronie, niezależnie od tego, czyją stanowią własność.

art. 51. więcej Art. 51. 1. Celem ochrony wód jest osiągnięcie celów środowiskowych dla
jednolitych części wód powierzchniowych, jednolitych części wód podziemnych oraz
obszarów chronionych, a także poprawa jakości wód oraz biologicznych stosunków
w środowisku wodnym i na terenach podmokłych.
2. Realizując cel, o którym mowa w ust. 1, należy zapewnić, żeby wody,
w zależności od potrzeb, nadawały się do:
1) zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi;
2) uprawiania sportu, turystyki lub rekreacji;
3) wykorzystywania do kąpieli;
4) bytowania ryb i innych organizmów wodnych w warunkach naturalnych,
umożliwiających ich migrację.
3. Dla realizacji celu określonego w ust. 2 pkt 3:
1) organizator kąpieliska sporządza profil wody w kąpielisku, aktualizuje go
i przekazuje w terminie 7 dni właściwemu wójtowi, burmistrzowi lub
prezydentowi miasta oraz Wodom Polskim, a w przypadku kąpielisk morskich
także właściwemu terytorialnie dyrektorowi urzędu morskiego, oraz podejmuje
działania mające na celu obniżenie ryzyka zanieczyszczenia wody w kąpielisku i miejscu okazjonalnie wykorzystywanym do kąpieli, w szczególności działania określone w art. 344 ust. 5 pkt 2 i 7;
2) organy administracji publicznej są obowiązane udostępniać organizatorowi
kąpieliska na jego wniosek informacje, które mogą być wykorzystane przy
sporządzaniu profilu wody w kąpielisku;
3) organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej wykonują działania określone
w art. 344 ust. 1 oraz art. 346 i art. 347.
4. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw gospodarki wodnej, ministrem właściwym do spraw gospodarki
morskiej, ministrem właściwym do spraw klimatu i ministrem właściwym do spraw
zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób sporządzania profilu wody w kąpielisku,
2) szczegółowy zakres informacji zawartych w profilu wody w kąpielisku i sposób
ich przedstawiania,
3) sposób dokonywania aktualizacji profilu wody w kąpielisku
– mając na względzie poprawę jakości wody w kąpieliskach i ochronę zdrowia
publicznego.
5. Za udostępnienie informacji, o których mowa w ust. 3 pkt 2, pobiera się
opłatę.
6. Opłata za udostępnienie informacji, o których mowa w ust. 3 pkt 2, pobierana
przez organ administracji:
1) rządowej – stanowi dochód budżetu państwa;
2) samorządowej – stanowi dochód budżetu jednostki samorządu terytorialnego.
7. Opłaty za udostępnienie informacji, o których mowa w ust. 3 pkt 2, nie
pobiera się, jeżeli wniosek o udostępnienie informacji został złożony przez organ
administracji publicznej.
8. Jednostkowe stawki opłat za udostępnienie informacji, o których mowa
w ust. 3 pkt 2, wynoszą:
1) za wyszukiwanie informacji – 10 zł, jeżeli udostępnienie wymaga wyszukania do
dziesięciu dokumentów; opłata ulega zwiększeniu o nie więcej niż 1 zł za każdy
kolejny dokument wymagający wyszukania;
2) za przekształcanie informacji w formę wskazaną we wniosku – 3 zł za każdy
informatyczny nośnik danych;
3) za przekształcanie informacji polegające na skanowaniu dokumentów – 0,30 zł
za każdą stronę;
4) za sporządzanie kopii dokumentów lub danych w formacie 210 mm x 297 mm
(A4):
a) za stronę kopii czarno-białej – 0,60 zł,
b) za stronę kopii kolorowej – 6 zł.
9. Za przesłanie kopii dokumentów lub danych za pośrednictwem operatora
pocztowego pobiera się opłatę za przesyłkę pocztową danego rodzaju i danej kategorii
wagowej w wysokości podanej w obowiązującym cenniku usług powszechnych
operatora wyznaczonego w rozumieniu art. 3 pkt 13 ustawy z dnia 23 listopada
2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 2188 oraz z 2019 r. poz. 1051, 1495
i 2005) zwiększoną o:
1) nie więcej niż 4 zł – za kopię dokumentów lub danych w formie wydruku lub
kserokopii;
2) nie więcej niż 10 zł – za kopię dokumentów lub danych na informatycznym
nośniku danych dostarczonym przez podmiot, który złożył wniosek
o udostępnienie informacji, o których mowa w ust. 3 pkt 2.
10. Opłatę za udostępnienie informacji, o których mowa w ust. 3 pkt 2, oraz
opłatę, o której mowa w ust. 9, uiszcza się przed udostępnieniem tych informacji przez
wpłatę do kasy albo na rachunek bankowy urzędu zapewniającego obsługę
właściwego organu administracji publicznej.
11. W przypadku nieuiszczenia opłaty za udostępnienie informacji, o których
mowa w ust. 3 pkt 2, oraz opłaty, o której mowa w ust. 9, organy administracji
publicznej odmawiają udostępnienia tych informacji.

art. 52. więcej Art. 52. 1. Ochrona wód jest realizowana w szczególności z uwzględnieniem
wyników oceny stanu wód podziemnych oraz wyników oceny stanu wód
powierzchniowych.
2. Ocena stanu wód podziemnych obejmuje ocenę stanu ilościowego wód
podziemnych lub stanu chemicznego tych wód, dokonywane w ramach oceny stanu
jednolitych części tych wód zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie
art. 53 ust. 1.
3. Ocena stanu wód powierzchniowych obejmuje klasyfikację stanu
ekologicznego, potencjału ekologicznego i stanu chemicznego tych wód, dokonywane
zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 53 ust. 4.
4. Ochrona wód jest realizowana z uwzględnieniem przepisów działu I i działu
III w tytule II oraz działów I–III w tytule III ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo
ochrony środowiska.

art. 53. więcej Art. 53. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw klimatu oraz ministrem właściwym do spraw
środowiska określi, w drodze rozporządzenia, kryteria i sposób oceny stanu
jednolitych części wód podziemnych, obejmujące:
1) klasyfikację elementów fizykochemicznych;
2) definicje klasyfikacji stanu ilościowego wód podziemnych oraz ich stanu
chemicznego;
3) sposób interpretacji wyników badań elementów fizykochemicznych
i ilościowych;
4) sposób prezentacji ich stanu;
5) częstotliwość dokonywania oceny ich stanu;
6) wartości progowe będące normami jakości środowiska wyrażonymi jako stężenie
danej substancji zanieczyszczającej, grupy tych substancji lub substancji
wyrażonej jako wskaźnik, które nie powinno być przekroczone z uwagi na
ochronę środowiska oraz zdrowie ludzi.
2. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do
spraw gospodarki wodnej będzie się kierował wymogami ochrony wód podziemnych,
istniejącym stanem rozpoznania procesów zachodzących w środowisku wodnym oraz
dostępnymi wynikami pomiarów i badań oraz weźmie pod uwagę przy określaniu
wartości progowych:
1) wpływ oraz wzajemne oddziaływania wód podziemnych na ekosystemy wodne
pozostające w związku hydraulicznym z tymi wodami oraz ekosystemy lądowe
zależne od tych wód;
2) zaburzenia aktualnych lub przyszłych uzasadnionych sposobów wykorzystania
wód podziemnych lub ich funkcji;
3) zanieczyszczenia powodujące uznanie jednolitych części wód podziemnych za
zagrożone;
4) warunki hydrogeologiczne, w tym informacje dotyczące bilansu wodnego
i poziomów naturalnego tła hydrogeochemicznego, z uwzględnieniem
przypadków gdy podwyższone poziomy wartości tła elementów
fizykochemicznych występują z naturalnych przyczyn hydrogeologicznych, przy
czym przez wartość tła rozumie się stężenie substancji lub substancji wyrażonej
jako wskaźnik odpowiadające warunkom naturalnym w tej jednolitej części wód
podziemnych albo w nieznacznym stopniu odbiegające od warunków naturalnych w wyniku działalności człowieka, przy czym przy określaniu
poziomów tła przyjmuje się, że:
a) poziomy tła powinny być określane na podstawie charakterystyki
jednolitych części wód podziemnych oraz na podstawie wyników
monitoringu wód podziemnych,
b) monitoring wód podziemnych i interpretacja danych powinny uwzględnić
fakt, że warunki przepływu i skład chemiczny wód podziemnych są
zróżnicowane w pionie i w poziomie,
c) jeżeli dostępne są tylko ograniczone dane z monitoringu wód podziemnych,
konieczne jest zebranie większej ilości danych, a do tego czasu poziomy tła
powinny być określane w oparciu o te ograniczone dane z monitoringu,
w stosownych przypadkach za pomocą uproszczonego podejścia
z wykorzystaniem podzbioru próbek, dla których wskaźniki wykazują brak
wpływu działalności człowieka, a informacje dotyczące transferów
i procesów geochemicznych powinny być wzięte pod uwagę, jeżeli są
dostępne,
d) jeżeli nie są dostępne wystarczające dane z monitoringu wód podziemnych,
a informacje dotyczące transferów i procesów geochemicznych są niskiej
jakości, konieczne jest zebranie większej ilości danych, a do tego czasu
poziomy tła powinny być szacowane, w stosownych przypadkach na
podstawie statystycznych wyników referencyjnych dla tego samego rodzaju
warstw wodonośnych na innych obszarach, na których dane z monitoringu
są wystarczające;
5) pochodzenie substancji zanieczyszczających, ich ewentualne występowanie
w przyrodzie, toksyczność, zdolność do dyspersji, trwałość i zdolność do
bioakumulacji;
6) wiedzę z zakresu ludzkiej toksykologii i ekotoksykologii.
3. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do
spraw gospodarki wodnej weźmie również pod uwagę:
1) normy jakości wód podziemnych rozumiane jako normy jakości środowiska,
określone w przepisach prawa Unii
Europejskiej dotyczących ochrony wód podziemnych przed zanieczyszczeniem
i pogorszeniem ich stanu, odpowiadające stężeniu danej substancji
zanieczyszczającej, grupy tych substancji lub substancji wyrażonych jako wskaźnik, które nie powinny być przekroczone z uwagi na ochronę środowiska
oraz zdrowie ludzi, oraz dotychczasowe wartości progowe;
2) konieczność zmiany wartości progowych, jeżeli nowe informacje o substancjach
zanieczyszczających, grupach substancji zanieczyszczających lub wskaźnikach
zanieczyszczeń wskazują na potrzebę ustalenia wartości progowej dla nowej
substancji, zmianę istniejącej wartości progowej lub ponownego uwzględnienia
wartości progowej uprzednio usuniętej z wykazu;
3) możliwość usunięcia wartości progowych, jeżeli dana jednolita część wód
podziemnych nie jest już narażona na zagrożenie ze strony danych substancji
zanieczyszczających, grup substancji zanieczyszczających lub wskaźników
zanieczyszczeń;
4) konieczność określenia bardziej rygorystycznych wartości progowych,
w przypadku gdy normy jakości wód podziemnych zastosowane do danej
jednolitej części wód podziemnych mogą skutkować nieosiągnięciem celów
środowiskowych dla wód powierzchniowych pozostających w związku
hydraulicznym z tą jednolitą częścią wód podziemnych lub prowadzić do
znaczącego pogorszenia jakości ekologicznej lub chemicznej tych wód lub
znaczącej szkody w ekosystemach lądowych bezpośrednio zależnych od danej
jednolitej części wód podziemnych;
5) współpracę z właściwymi organami państw członkowskich Unii Europejskiej
w zakresie skoordynowanego ustalenia wartości progowych w odniesieniu do
jednolitych części wód podziemnych, których część znajduje się na terytorium
innych państw członkowskich Unii Europejskiej, oraz jednolitych części wód
podziemnych, w obrębie których przepływ wód podziemnych przecina granicę
z innymi państwami członkowskimi Unii Europejskiej;
6) możliwość skoordynowanego ustalenia wartości progowych z właściwymi
organami państw nienależących do Unii Europejskiej, w przypadku gdy jednolita
część wód podziemnych lub grupa takich części znajdują się na terytorium
państw nienależących do Unii Europejskiej.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw klimatu oraz ministrem właściwym do spraw środowiska określi,
w drodze rozporządzenia:
1) elementy jakości dla klasyfikacji:
a) stanu ekologicznego jednolitych części wód powierzchniowych w ciekach
naturalnych, jeziorach i innych naturalnych zbiornikach wodnych, wodach
przejściowych oraz wodach przybrzeżnych,
b) potencjału ekologicznego sztucznych jednolitych części wód
powierzchniowych i silnie zmienionych jednolitych części wód
powierzchniowych;
2) definicje klasyfikacji:
a) stanu ekologicznego jednolitych części wód powierzchniowych w ciekach
naturalnych, jeziorach i innych naturalnych zbiornikach wodnych, wodach
przejściowych oraz wodach przybrzeżnych,
b) potencjału ekologicznego sztucznych jednolitych części wód
powierzchniowych i silnie zmienionych jednolitych części wód
powierzchniowych,
c) stanu chemicznego jednolitych części wód powierzchniowych;
3) typy wód powierzchniowych, z podziałem na kategorie tych wód;
4) sposób klasyfikacji:
a) elementów fizykochemicznych, biologicznych i hydromorfologicznych,
w oparciu o wchodzące w ich skład wskaźniki jakości, dla poszczególnych
kategorii jednolitych części wód, uwzględniający różne typy wód
powierzchniowych,
b) stanu ekologicznego jednolitych części wód powierzchniowych w ciekach
naturalnych, jeziorach lub innych zbiornikach naturalnych, wodach
przejściowych oraz wodach przybrzeżnych, uwzględniający klasyfikację
elementów, o których mowa w lit. a,
c) potencjału ekologicznego sztucznych jednolitych części wód
powierzchniowych i silnie zmienionych jednolitych części wód
powierzchniowych, uwzględniający klasyfikację elementów, o których
mowa w lit. a,
d) stanu chemicznego jednolitych części wód powierzchniowych
i środowiskowe normy jakości dla substancji priorytetowych określonych
w przepisach wydanych na podstawie art. 114 oraz dla innych
zanieczyszczeń, w tym środowiskowe normy jakości dla substancji
priorytetowych oznaczanych we florze i faunie oraz w wodzie, służące
klasyfikacji tego stanu;
5) sposób interpretacji wyników badań wskaźników jakości, o których mowa
w pkt 4 lit. a;
6) sposób oceny stanu jednolitych części wód powierzchniowych;
7) sposób prezentacji wyników klasyfikacji:
a) stanu ekologicznego jednolitych części wód powierzchniowych, o którym
mowa w pkt 4 lit. b,
b) potencjału ekologicznego sztucznych jednolitych części wód
powierzchniowych i silnie zmienionych jednolitych części wód
powierzchniowych, o którym mowa w pkt 4 lit. c,
c) stanu chemicznego jednolitych części wód powierzchniowych, o którym
mowa w pkt 4 lit. d;
8) częstotliwość dokonywania:
a) klasyfikacji poszczególnych elementów, o których mowa w pkt 4 lit. a,
b) klasyfikacji stanu ekologicznego, potencjału ekologicznego i stanu
chemicznego jednolitych części wód powierzchniowych;
9) sposób oceny stopnia osiągnięcia celów środowiskowych, o których mowa
w art. 56, art. 57 i art. 61.
5. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 4, minister właściwy do
spraw gospodarki wodnej będzie się kierował potrzebą uwzględnienia poszczególnych
wskaźników jakości w systemie oceny stanu wód, istniejącym stanem rozpoznania
procesów zachodzących w środowisku wodnym oraz dostępnymi wynikami
pomiarów i badań.

art. 54. więcej Art. 54. 1. Ochrona wód powierzchniowych przed zanieczyszczeniem obejmuje
łącznie:
1) ograniczanie emisji do wód ze źródeł zanieczyszczeń punktowych przy
zastosowaniu dopuszczalnych wartości emisji rozumianych jako masa, stężenie
lub poziom emisji energii lub substancji określonych w przepisach wydanych na
podstawie art. 99 ust. 1 pkt 1, wynikających z najlepszych dostępnych technik,
które nie powinny być przekraczane w określonym w nich czasie;
2) ograniczanie emisji do wód ze źródeł zanieczyszczeń obszarowych przez
określenie jej warunków, z uwzględnieniem najlepszych dostępnych praktyk
w zakresie ochrony środowiska, o których mowa w szczególności w przepisach
niniejszej ustawy, a także w przepisach ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. –
Prawo ochrony środowiska.
2. Jeżeli przepisy prawa Unii Europejskiej dotyczące ochrony wód przed
zanieczyszczeniem wymagają zastosowania bardziej rygorystycznych
dopuszczalnych wartości emisji niż te, o których mowa w ust. 1, należy stosować
bardziej rygorystyczne wymagania w zakresie warunków, jakie należy spełnić przy
wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi, w tym najwyższych dopuszczalnych
wartości substancji zanieczyszczających, oraz warunków, jakie należy spełnić w celu
rolniczego wykorzystania ścieków, a także miejsc, sposobu i minimalnej
częstotliwości pobierania próbek ścieków, metodyk referencyjnych analizy i sposobu
oceny, czy ścieki odpowiadają wymaganym warunkom, określonych w przepisach
wydanych na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 2.

art. 55. więcej Art. 55. 1. Cele środowiskowe rozumiane jako osiągnięcie i utrzymanie dobrego
stanu wód podziemnych, w tym dobrego stanu ilościowego wód podziemnych i
dobrego stanu chemicznego wód podziemnych, dobrego stanu wód
powierzchniowych, w tym co najmniej dobrego stanu ekologicznego lub co najmniej
dobrego potencjału ekologicznego oraz dobrego stanu chemicznego wód
powierzchniowych, lub norm i celów wynikających z przepisów, na podstawie
których zostały utworzone obszary chronione, a także zapobieganie ich pogorszeniu,
w szczególności w odniesieniu do ekosystemów wodnych i innych ekosystemów
zależnych od wód, określa się dla:
1) jednolitych części wód powierzchniowych niewyznaczonych jako sztuczne lub
silnie zmienione;
2) sztucznych i silnie zmienionych jednolitych części wód powierzchniowych;
3) jednolitych części wód podziemnych;
4) obszarów chronionych.
2. Cele środowiskowe ustanawia się w planie gospodarowania wodami na
obszarze dorzecza i weryfikuje co 6 lat.

art. 56. więcej Art. 56. Celem środowiskowym dla jednolitych części wód powierzchniowych
niewyznaczonych jako sztuczne lub silnie zmienione jest ochrona oraz poprawa ich
stanu ekologicznego i stanu chemicznego, tak aby osiągnąć co najmniej dobry stan
ekologiczny i dobry stan chemiczny wód powierzchniowych, a także zapobieganie
pogorszeniu ich stanu ekologicznego i stanu chemicznego.

art. 57. więcej Art. 57. Celem środowiskowym dla sztucznych i silnie zmienionych jednolitych
części wód powierzchniowych jest ochrona tych wód oraz poprawa ich potencjału
ekologicznego i stanu chemicznego, tak aby osiągnąć co najmniej dobry potencjał ekologiczny i dobry stan chemiczny wód powierzchniowych, a także zapobieganie pogorszeniu ich potencjału ekologicznego oraz stanu chemicznego.

art. 58. więcej Art. 58. 1. Cele środowiskowe, o których mowa w art. 56 i art. 57, realizuje się
przez podejmowanie działań zawartych w planie gospodarowania wodami na obszarze
dorzecza.
2. Działania, o których mowa w ust. 1, polegają w szczególności na:
1) stopniowej redukcji zanieczyszczeń powodowanych przez substancje
priorytetowe oraz substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego
określone w przepisach wydanych na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 1;
2) zaniechaniu lub stopniowym eliminowaniu emisji do wód powierzchniowych
substancji priorytetowych oraz substancji szczególnie szkodliwych dla
środowiska wodnego określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 99
ust. 1 pkt 1.

art. 59. więcej Art. 59. Celem środowiskowym dla jednolitych części wód podziemnych jest:
1) zapobieganie lub ograniczanie wprowadzania do nich zanieczyszczeń;
2) zapobieganie pogorszeniu oraz poprawa ich stanu;
3) ich ochrona i podejmowanie działań naprawczych, a także zapewnianie
równowagi między poborem a zasilaniem tych wód, tak aby osiągnąć ich dobry
stan.

art. 60. więcej Art. 60. 1. Cel środowiskowy, o którym mowa w art. 59, realizuje się przez
podejmowanie działań zawartych w planie gospodarowania wodami na obszarze
dorzecza.
2. Działania, o których mowa w ust. 1, polegają w szczególności na stopniowym
redukowaniu zanieczyszczenia wód podziemnych przez odwracanie znaczących
i utrzymujących się tendencji wzrostowych zanieczyszczenia powstałego w wyniku
działalności człowieka, przy czym znacząca i utrzymująca się tendencja wzrostowa
oznacza znaczący statystycznie i pod względem środowiskowym istotny wzrost
stężenia substancji zanieczyszczającej, grupy tych substancji lub substancji wyrażonej
jako wskaźnik w jednolitej części wód podziemnych.

art. 61. więcej Art. 61. 1. Celem środowiskowym dla obszarów chronionych jest osiągnięcie
norm i celów wynikających z przepisów, na podstawie których te obszary chronione
zostały utworzone, przepisów ustanawiających te obszary lub dotyczących tych
obszarów, o ile nie zawierają one w tym zakresie odmiennych uregulowań.
2. Cel środowiskowy, o którym mowa w ust. 1, realizuje się w szczególności
przez podejmowanie działań zawartych w planie gospodarowania wodami na obszarze
dorzecza.

art. 62. więcej Art. 62. 1. Jeżeli dla określonej jednolitej części wód stosuje się większą liczbę
celów środowiskowych spośród wymienionych w art. 56, art. 57, art. 59 oraz
w art. 61, realizuje się cel środowiskowy formułujący bardziej rygorystyczne
wymagania.
2. Informację o celu środowiskowym, o którym mowa w ust. 1, zamieszcza się
w planie gospodarowania wodami na obszarze dorzecza i weryfikuje co 6 lat.

art. 63. więcej Art. 63. 1. Dopuszcza się ustalenie mniej rygorystycznych celów
środowiskowych niż określone w art. 56, art. 57 oraz w art. 59 dla wybranych
jednolitych części wód, które są w takim stopniu zmienione działalnością człowieka
lub których naturalne warunki są takie, że osiągnięcie tych celów byłoby
niewykonalne lub rodziłoby nieproporcjonalnie wysokie koszty w stosunku do
spodziewanych korzyści i jednocześnie:
1) potrzeby w zakresie środowiska, społeczne lub gospodarcze, zaspokajane przez
taką działalność człowieka, nie mogą być zaspokojone za pomocą innych
działań, korzystniejszych z punktu widzenia środowiska i bez ponoszenia
nieproporcjonalnie wysokich kosztów w stosunku do spodziewanych korzyści;
2) dla wód powierzchniowych osiąga się najlepszy z możliwych stan wód
powierzchniowych przy danych oddziaływaniach, których nie można byłoby
w racjonalny sposób uniknąć z powodu charakteru działalności człowieka lub
rodzaju zanieczyszczenia;
3) dla wód podziemnych zachodzą możliwie jak najmniejsze zmiany dobrego stanu
ilościowego i dobrego stanu chemicznego przy danych oddziaływaniach, których
nie można byłoby w racjonalny sposób uniknąć z powodu charakteru
działalności człowieka lub rodzaju zanieczyszczenia;
4) nie zachodzi dalsze pogorszenie stanu jednolitych części wód.
2. Mniej rygorystyczne cele środowiskowe ustala się i szczegółowo uzasadnia
w planie gospodarowania wodami na obszarze dorzecza oraz weryfikuje co 6 lat.

art. 64. więcej Art. 64. 1. Jednolita część wód powierzchniowych może zostać wyznaczona
jako sztuczna lub silnie zmieniona, jeżeli:
1) zmiana jej cech hydromorfologicznych konieczna dla osiągnięcia dobrego stanu
ekologicznego miałaby znaczące negatywne oddziaływanie na:
a) środowisko,
b) żeglugę i infrastrukturę portową oraz infrastrukturę zapewniającą dostęp do
portu lub przystani morskiej lub korzystanie z wód w celach rekreacyjnych,
c) prowadzenie działalności, dla której jest dokonywane piętrzenie wody,
w szczególności na potrzeby zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną
do spożycia przez ludzi, wytwarzania energii elektrycznej lub nawadniania,
d) regulację stosunków wodnych, ochronę przed powodzią lub suszą oraz
melioracje wodne odwadniające lub nawadniające,
e) przedsięwzięcia inne niż wymienione w lit. b–d, stanowiące równorzędny
interes publiczny istotny dla zrównoważonego rozwoju;
2) realizacja celów publicznych, którym służy sztuczna lub silnie zmieniona
jednolita część wód powierzchniowych, ze względu na negatywne
uwarunkowania wykonalności technicznej lub z uwagi na nieproporcjonalnie
wysokie, w stosunku do spodziewanych korzyści, koszty ich realizacji, nie jest
możliwa w inny sposób, mniej obciążający środowisko.
2. Wyznaczenie jednolitej części wód powierzchniowych jako sztucznej lub
silnie zmienionej wymaga szczegółowego uzasadnienia w planie gospodarowania
wodami na obszarze dorzecza i podlega weryfikacji co 6 lat.

art. 65. więcej Art. 65. 1. Dopuszczalne jest czasowe pogorszenie stanu jednolitych części wód,
jeżeli jest ono wynikiem zjawisk o charakterze naturalnym lub skutkiem siły wyższej,
nadzwyczajnych lub niemożliwych do przewidzenia, w szczególności ekstremalnych
zjawisk powodziowych lub długotrwałej suszy, zdarzeń o charakterze
terrorystycznym, zakłócenia funkcjonowania infrastruktury krytycznej w rozumieniu
art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (Dz. U.
z 2019 r. poz. 1398) lub niedających się przewidzieć katastrof, oraz jeżeli zostaną
spełnione następujące warunki:
1) zostały podjęte działania mające na celu zapobieżenie dalszemu pogorszeniu
stanu wód, które nie zagrożą realizacji celów środowiskowych dla pozostałych
wód;
2) w planie gospodarowania wodami na obszarze dorzecza zostały ustalone warunki
i wskaźniki kwalifikowania okoliczności i zjawisk powodujących czasowe
pogorszenie stanu jednolitych części wód;
3) oddziaływania okoliczności i zjawisk powodujących czasowe pogorszenie stanu
jednolitych części wód są corocznie analizowane i zostały podjęte działania mające na celu przywrócenie poprzedniego stanu jednolitych części wód tak szybko, jak jest to możliwe w warunkach racjonalnego działania;
4) działania, o których mowa w pkt 1 i 3, zostały zawarte w planie gospodarowania
wodami na obszarze dorzecza i nie zagrożą przywróceniu poprzedniego stanu
jednolitych części wód, gdy ustąpią przyczyny czasowego pogorszenia stanu
tych wód;
5) opis skutków okoliczności i zjawisk oraz podjętych i kontynuowanych działań,
o których mowa w pkt 1 i 3, zostanie zawarty w najbliższej aktualizacji planu
gospodarowania wodami na obszarze dorzecza.
2. Nie stanowi czasowego pogorszenia stanu jednolitych części wód chwilowa
zmiana stanu jednolitych części wód, jeżeli jest ona związana z utrzymywaniem wód
powierzchniowych oraz morskich wód wewnętrznych i brzegu morskiego zgodnie
z interesem publicznym, o ile stan tych wód ulega poprawie bez konieczności
prowadzenia działań naprawczych.

art. 66. więcej Art. 66. Dopuszczalne jest:
1) nieosiągnięcie dobrego stanu ekologicznego lub dobrego potencjału
ekologicznego oraz niezapobieżenie pogorszeniu stanu ekologicznego lub
potencjału ekologicznego, jeżeli jest ono skutkiem nowych zmian właściwości
fizycznych jednolitych części wód powierzchniowych;
2) niezapobieżenie pogorszeniu stanu ekologicznego jednolitych części wód
powierzchniowych ze stanu bardzo dobrego do dobrego lub niezapobieżenie
pogorszeniu potencjału ekologicznego z maksymalnego do dobrego, jeżeli jest
ono wynikiem nowych działań człowieka, zgodnych z zasadą zrównoważonego
rozwoju i niezbędnych dla rozwoju społeczeństwa.

art. 67. więcej Art. 67. Dopuszczalne jest nieosiągnięcie dobrego stanu oraz niezapobieżenie
pogorszeniu stanu jednolitych części wód podziemnych, jeżeli jest ono skutkiem:
1) nowych zmian właściwości fizycznych jednolitych części wód
powierzchniowych;
2) zmian poziomu zwierciadła wód podziemnych.

art. 68. więcej Art. 68. Przepisy art. 66 i art. 67 stosuje się, jeżeli są spełnione łącznie
następujące warunki:
1) podejmowane są wszelkie działania, aby łagodzić skutki negatywnych
oddziaływań na stan jednolitych części wód;
2) przyczyny zmian i działań, o których mowa w art. 66 i art. 67, są szczegółowo
przedstawione w planie gospodarowania wodami na obszarze dorzecza i są
aktualizowane co 6 lat;
3) przyczyny zmian i działań, o których mowa w art. 66, są uzasadnione
nadrzędnym interesem publicznym, a pozytywne efekty związane z ochroną
zdrowia, utrzymaniem bezpieczeństwa oraz zrównoważonym rozwojem
przeważają nad korzyściami dla społeczeństwa i środowiska związanymi
z osiągnięciem celów środowiskowych, o których mowa w art. 55, utraconymi
w następstwie tych zmian i działań;
4) zakładane korzyści wynikające ze zmian i działań, o których mowa w pkt 1–3,
nie mogą zostać osiągnięte przy zastosowaniu innych działań, znacząco
korzystniejszych z punktu widzenia interesów środowiska, ze względu na
negatywne uwarunkowania wykonalności technicznej lub nieproporcjonalnie
wysokie koszty.

art. 69. więcej Art. 69. Wyznaczanie jednolitych części wód powierzchniowych jako
sztucznych lub silnie zmienionych, o którym mowa w art. 64 ust. 1, ustalanie mniej
rygorystycznych celów środowiskowych, o którym mowa w art. 63 ust. 1,
dopuszczanie czasowego pogorszenia stanu jednolitych części wód, o którym mowa
w art. 65 ust. 1, oraz stosowanie przepisów art. 66, nie może trwale uniemożliwiać ani
zagrażać realizacji:
1) celów środowiskowych ustalonych dla innych jednolitych części wód
w granicach tego samego dorzecza;
2) wymogów dotyczących ochrony środowiska wynikających z odrębnych
przepisów.

art. 70. więcej Art. 70. Celem ochrony jednolitych części wód przeznaczonych do poboru wody
na potrzeby zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi oraz
zaopatrzenia zakładów wymagających wody wysokiej jakości jest zapobieganie
pogorszeniu jakości tych jednolitych części wód w taki sposób, aby w szczególności
zminimalizować potrzebę ich uzdatniania.

art. 71. więcej Art. 71. Dla jednolitych części wód przeznaczonych do poboru wody na
potrzeby zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi
realizuje się cele środowiskowe, o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59 oraz
w art. 61, oraz stosuje się wymagania wynikające z przepisów ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków.

art. 72. więcej Art. 72. Jednolite części wód przeznaczone do poboru wody na potrzeby
zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi obejmują:
1) jednolite części wód wykorzystywane do poboru wody przeznaczonej do
spożycia przez ludzi, dostarczające średnio więcej niż 10 m3 wody na dobę lub
służące więcej niż 50 osobom;
2) jednolite części wód, które są przewidywane do takich celów w przyszłości;
3) jednolite części wód wykorzystywane do działalności handlowej lub
w budynkach użyteczności publicznej.

art. 73. więcej Art. 73. Wody powierzchniowe, które nie spełniają wymagań określonych
w przepisach wydanych na podstawie art. 74 ust. 1, nie mogą być wykorzystywane do
zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi.

art. 74. więcej Art. 74. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia,
wymagania, jakim powinny odpowiadać wody powierzchniowe wykorzystywane do
zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi, a także
częstotliwość pobierania próbek wody, metodyki referencyjne analiz i sposób oceny,
czy wody odpowiadają wymaganiom.
2. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do
spraw gospodarki wodnej uwzględni podział wód na 3 kategorie w dostosowaniu do
standardowych procesów uzdatniania, jakim wody, z uwagi na ich zanieczyszczenie,
powinny być poddane w celu uzyskania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi,
a także będzie się kierował efektywnością tych procesów oraz potrzebą sukcesywnej
poprawy jakości wód wykorzystywanych do poboru wody przeznaczonej do spożycia
przez ludzi.

art. 75. więcej Art. 75. Zakazuje się wprowadzania ścieków:
1) bezpośrednio do wód podziemnych;
2) do wód:
a) powierzchniowych, jeżeli byłoby to sprzeczne z warunkami wynikającymi
z istniejących form ochrony przyrody, stref ochrony zwierząt łownych albo ostoi utworzonych na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, a także stref ochronnych ujęć wody
ustanowionych na podstawie art. 135 ust. 1 oraz obszarów ochronnych
zbiorników wód śródlądowych ustanowionych na podstawie art. 141 ust. 1,
b) powierzchniowych w obrębie kąpielisk, miejsc okazjonalnie
wykorzystywanych do kąpieli i plaż publicznych nad wodami oraz
w odległości mniejszej niż 1 kilometr od ich granic,
c) stojących,
d) jezior, jeżeli czas dopływu ścieków do jeziora byłby krótszy niż 24 godziny,
e) cieków naturalnych oraz kanałów będących dopływami jezior, jeżeli czas
dopływu ścieków do jeziora byłby krótszy niż 24 godziny;
3) do ziemi:
a) zawierających substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego
określone w przepisach wydanych na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 1, jeżeli
byłoby to niezgodne z warunkami określonymi w przepisach wydanych na
podstawie art. 99 ust. 1 pkt 2,
b) jeżeli byłoby to sprzeczne z warunkami wynikającymi z istniejących form
ochrony przyrody, stref ochrony zwierząt łownych albo ostoi utworzonych
na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie
przyrody, a także stref ochronnych ujęć wody ustanowionych na podstawie
art. 135 ust. 1 oraz obszarów ochronnych zbiorników wód śródlądowych
ustanowionych na podstawie art. 141 ust. 1,
c) jeżeli stopień oczyszczania ścieków lub miąższość utworów skalnych nad
zwierciadłem wód podziemnych nie stanowi zabezpieczenia tych wód przed
zanieczyszczeniem,
d) w pasie technicznym,
e) w odległości mniejszej niż 1 kilometr od granic kąpielisk, miejsc
okazjonalnie wykorzystywanych do kąpieli oraz plaż publicznych nad
wodami.

Art. 75a. Zakazuje się wprowadzania wód opadowych lub roztopowych, ujętych
w otwarte lub zamknięte systemy kanalizacji deszczowej służące do odprowadzania
opadów atmosferycznych:
1) bezpośrednio do wód podziemnych;
2) do urządzeń wodnych, o ile wody te zawierają substancje szczególnie szkodliwe
dla środowiska wodnego określone w przepisach wydanych na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 1, jeżeli byłoby to niezgodne z warunkami określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 4.

art. 76. więcej Art. 76. 1. Dopuszcza się wprowadzanie:
1) wód opadowych lub roztopowych, wody z przelewów kanalizacji deszczowej
oraz wody chłodniczej do wód powierzchniowych lub do ziemi, w odległości
mniejszej niż 1 kilometr od granic kąpielisk, miejsc okazjonalnie
wykorzystywanych do kąpieli oraz plaż publicznych nad wodami,
2) wód opadowych lub roztopowych do jezior oraz do ich dopływów, jeżeli czas
dopływu tych wód do jeziora jest krótszy niż 24 godziny,
3) wód pochodzących z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni do
jezior oraz do ich dopływów,
4) ścieków, o których mowa w art. 75 pkt 3 lit. a, jeżeli jest to zgodne z warunkami
określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 2,
5) wód wykorzystanych pochodzących z pomp ciepła lub wykorzystanych wód
geotermalnych – do wód podziemnych
– o ile organ właściwy w sprawach pozwoleń wodnoprawnych ustali, że takie
dopuszczenie nie koliduje z celami środowiskowymi dla wód lub wymaganiami
jakościowymi dla wód.
2. Właściwy organ Wód Polskich może, w drodze decyzji, zwolnić od zakazu
wprowadzania do ziemi, w odległości mniejszej niż 1 kilometr od granic kąpielisk,
miejsc okazjonalnie wykorzystywanych do kąpieli oraz plaż publicznych nad wodami,
ścieków i wód innych niż wymienione w ust. 1 pkt 1, jeżeli wystąpi istotna potrzeba
ekonomiczna lub społeczna, a zwolnienie nie spowoduje zagrożenia dla jakości wód.

art. 77. więcej Art. 77. 1. Zakazuje się:
1) wprowadzania do wód odpadów w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia
14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2019 r. poz. 701, 730, 1403 i 1579) oraz
ciekłych odchodów zwierzęcych;
2) spławiania do wód śniegu wywożonego z terenów zanieczyszczonych,
w szczególności z centrów miast, terenów przemysłowych, terenów składowych,
baz transportowych, dróg o dużym natężeniu ruchu wraz z parkingami, oraz
jego składowania na terenach położonych między wałem przeciwpowodziowym
a linią brzegu wód lub w odległości mniejszej niż 50 m od linii brzegu wód;
3) na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią:
a) gromadzenia ścieków, nawozów naturalnych, środków chemicznych,
a także innych substancji lub materiałów, które mogą zanieczyścić wody,
oraz prowadzenia przetwarzania odpadów, w szczególności ich
składowania,
b) lokalizowania nowych cmentarzy;
4) mycia pojazdów w wodach powierzchniowych oraz nad brzegami tych wód;
5) pobierania z wód powierzchniowych wody bezpośrednio do opryskiwaczy
rolniczych oraz mycia opryskiwaczy rolniczych i sprzętu do aplikacji nawozów,
oraz wylewania wody z ich mycia w odległości mniejszej niż 25 m od brzegu
zbiorników wodnych, jezior, cieków naturalnych, rowów, kanałów, ujęć wody,
jeżeli nie ustanowiono strefy ochronnej na podstawie art. 135 ust. 1;
6) używania farb produkowanych na bazie związków organiczno-cynowych (TBT)
do konserwacji technicznych konstrukcji podwodnych;
7) poruszania się pojazdami w wodach powierzchniowych oraz po gruntach
pokrytych wodami, z wyłączeniem pojazdów:
a) jednostek organizacyjnych wykonujących uprawnienia właścicielskie
w stosunku do wód lub urządzeń wodnych zlokalizowanych na wodach,
b) jednostek wykonujących roboty inwestycyjne lub prace utrzymaniowe,
c) jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw
wewnętrznych lub przez niego nadzorowanych,
d) jednostek ratowniczych,
e) organów lub jednostek wykonujących kontrolę w zakresie określonym
w przepisach ustawy i przepisach odrębnych,
f) używanych do slipowania łodzi, w miejscach do tego wyznaczonych.
2. Zakazy, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, nie obejmują wykorzystywania
gruzu, mas ziemnych oraz skalnych przy wykonywaniu robót związanych
z utrzymywaniem lub regulacją wód, ochroną brzegu morskiego i morskich wód
wewnętrznych oraz pogłębianiem morskich dróg wodnych.
3. Jeżeli nie spowoduje to zagrożenia dla jakości wód w przypadku wystąpienia
powodzi, właściwy organ Wód Polskich może, w drodze decyzji, zwolnić od zakazu,
o którym mowa w ust. 1 pkt 3, określając warunki niezbędne dla ochrony jakości wód.
4. Do wniosku o wydanie decyzji, o której mowa w ust. 3, dołącza się
charakterystykę planowanych działań i ich wpływu na jakość wód w przypadku
wystąpienia powodzi wraz z ich podstawowymi danymi technicznymi i opisem
planowanej technologii robót, mapę sytuacyjno-wysokościową pochodzącą z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, kopię tej mapy potwierdzoną przez wnioskodawcę za zgodność z oryginałem albo inną mapę sytuacyjno-
-wysokościową, z naniesionym schematem planowanych obiektów lub robót
oraz opis instalacji i urządzeń służących do gromadzenia ścieków, nawozów
naturalnych, środków chemicznych, a także innych substancji lub materiałów, które
mogą zanieczyścić wody, oraz do prowadzenia przetwarzania odpadów,
w szczególności ich składowania.
5. Stroną postępowania w sprawie o wydanie decyzji, o której mowa w ust. 3,
jest wnioskodawca, właściciel wód i właściciel wału przeciwpowodziowego,
a w przypadku obszarów chronionych – także organ zarządzający danym obszarem.
6. Przepisy ust. 1 pkt 3 i ust. 3–5 stosuje się odpowiednio do wysp oraz
przymulisk, o których mowa w art. 224.
7. Wyrażenie zgody na lokalizowanie na obszarach szczególnego zagrożenia
powodzią nowych cmentarzy następuje w decyzji, o której mowa w art. 166 ust. 5.
8. Właściwy organ Wód Polskich może, w drodze decyzji, na czas określony
zwolnić z zakazu, o którym mowa w ust. 1 pkt 7, określając miejsce i warunki
poruszania się pojazdami w wodach powierzchniowych oraz po gruntach pokrytych
wodami, jeżeli nie spowoduje to zagrożenia dla jakości wód i nie wpłynie na cele
środowiskowe dla wód.
9. Organ Wód Polskich właściwy do wydania decyzji, o której mowa w ust. 3,
jest obowiązany, za zgodą strony, na rzecz której decyzja została wydana, do
przeniesienia, w drodze decyzji, praw i obowiązków wynikających z tej decyzji na
rzecz innego podmiotu, jeżeli przyjmuje on wszystkie warunki zawarte w tej decyzji.
10. Stronami postępowania o wydanie decyzji, o której mowa w ust. 9, są
podmiot, na rzecz którego wydano decyzję, o której mowa w ust. 3, oraz podmiot
zainteresowany nabyciem praw i obowiązków wynikających z tej decyzji.
11. W przypadku wykonania działań, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lit. a,
nieobjętych decyzją, o której mowa w ust. 3, organ Wód Polskich właściwy do
wydania tej decyzji, mając na uwadze konieczność ograniczania negatywnych
skutków powodzi na skutek wykonania tych robót lub czynności dla zdrowia ludzi,
środowiska, dziedzictwa kulturowego oraz działalności gospodarczej, może nakazać,
w drodze decyzji, przywrócenie stanu niepowodującego zanieczyszczenia wód temu,
kto wykonał te roboty lub czynności na jego koszt. Jeżeli nie można ustalić podmiotu,
który wykonał te roboty lub czynności, przywrócenie stanu niepowodującego
zanieczyszczenia wód nakazuje się właścicielowi nieruchomości na jego koszt.
12. W decyzji, o której mowa w ust. 11, określa się termin przywrócenia stanu
niepowodującego zanieczyszczenia wód.
13. Decyzja, o której mowa w ust. 3, wygasa, jeżeli w terminie 3 lat od dnia,
w którym stała się ostateczna, nie uzyskano wymaganej zgody wodnoprawnej.
14. Jeżeli nie spowoduje to zagrożenia dla jakości wód w przypadku wystąpienia
powodzi, termin, o którym mowa w ust. 13, może być przedłużony przez właściwy
organ Wód Polskich, w drodze decyzji, na czas nie dłuższy niż 3 lata, jeżeli
wnioskodawca przed wygaśnięciem decyzji wystąpi z wnioskiem do tego organu.

art. 78. więcej Art. 78. Ścieki wprowadzane do wód lub do ziemi w ramach zwykłego
korzystania z wód albo usług wodnych powinny być oczyszczone w stopniu
wymaganym przepisami ustawy i nie mogą:
1) zawierać:
a) odpadów w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r.
o odpadach oraz zanieczyszczeń pływających,
b) substancji priorytetowych określonych w przepisach wydanych na
podstawie art. 114,
c) chorobotwórczych drobnoustrojów pochodzących z obiektów, w których
leczeni są chorzy na choroby zakaźne;
2) powodować w tych wodach:
a) zmian w naturalnej, charakterystycznej dla nich biocenozie,
b) zmian naturalnej mętności, barwy lub zapachu,
c) formowania się osadów lub piany.

art. 79. więcej Art. 79. Zakazuje się rozcieńczania ścieków w celu uzyskania ich stanu, składu
oraz minimalnego procentu redukcji substancji zanieczyszczających zgodnych
z przepisami wydanymi na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 2.

art. 80. więcej Art. 80. Dopuszcza się wprowadzanie do wód lub do ziemi wód opadowych lub
roztopowych z przelewów kanalizacji deszczowej lub ścieków z przelewów
burzowych komunalnej kanalizacji ogólnospławnej na warunkach określonych
w przepisach wydanych na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 2, o ile właściwy organ Wód
Polskich ustali, w drodze decyzji, że takie dopuszczenie nie koliduje z celami
środowiskowymi dla wód lub wymaganiami jakościowymi dla wód.

art. 81. więcej Art. 81. Organ właściwy w sprawach pozwoleń wodnoprawnych, ustalając
warunki wprowadzania do wód lub do ziemi ścieków bytowych lub komunalnych,
może określić w pozwoleniu wodnoprawnym minimalny procent redukcji substancji zanieczyszczających, jeżeli zapewni się nieprzekroczenie najwyższych dopuszczalnych wartości zanieczyszczeń określonych w przepisach wydanych na
podstawie art. 99 ust. 1 pkt 2.

art. 82. więcej Art. 82. Organ właściwy w sprawach pozwoleń wodnoprawnych, ustalając
warunki wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi, może określić w pozwoleniu
wodnoprawnym wartości zanieczyszczeń w ściekach:
1) niższe niż najwyższe dopuszczalne wartości substancji zanieczyszczających
określone w przepisach wydanych na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 2, jeżeli
istniejące urządzenia oczyszczające umożliwiają ich osiągnięcie;
2) wyższe niż najwyższe dopuszczalne wartości substancji zanieczyszczających
określone w przepisach wydanych na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 2, jeżeli
dotrzymanie najwyższych dopuszczalnych wartości nie jest możliwe mimo
zastosowania dostępnych technik i technologii oczyszczania ścieków oraz zmian
w procesie produkcji, a jednocześnie stan wód odbiornika i ich podatność na
eutrofizację rozumianą jako wzbogacanie wód biogenami, w szczególności
związkami azotu lub fosforu, powodującymi przyspieszony wzrost glonów oraz
wyższych form życia roślinnego, w wyniku którego następują niepożądane
zakłócenia biologicznych stosunków w środowisku wodnym oraz pogorszenie
jakości tych wód, pozwala na dokonanie odstępstw.

art. 83. więcej Art. 83. 1. Wprowadzający ścieki do wód lub do ziemi są obowiązani zapewnić
ochronę wód przed zanieczyszczeniem, w szczególności przez budowę i eksploatację
urządzeń służących tej ochronie, a tam, gdzie jest to celowe, powtórne wykorzystanie
oczyszczonych ścieków.
2. Wybór miejsca i sposobu wykorzystania albo usuwania ścieków powinien
minimalizować negatywne oddziaływania na środowisko.
3. Budowę urządzeń służących do zaopatrzenia w wodę realizuje się
jednocześnie z rozwiązaniem spraw gospodarki ściekowej, w szczególności przez
budowę systemów kanalizacji zbiorczej i oczyszczalni ścieków.
4. W miejscach, gdzie budowa systemów kanalizacji zbiorczej nie przyniosłaby
korzyści dla środowiska lub powodowałaby nadmierne koszty, należy stosować
systemy indywidualne lub inne rozwiązania zapewniające ten sam co systemy
kanalizacji zbiorczej poziom ochrony środowiska.
5. Ścieki ze statku śródlądowego lub morskiego usuwa się do urządzenia
odbiorczego na lądzie.
6. Przepisu ust. 5 nie stosuje się do statków, na których ze względów
konstrukcyjnych lub bezpieczeństwa nie ma możliwości zainstalowania urządzeń
sanitarnych.

art. 84. więcej Art. 84. 1. Ścieki bytowe oraz ścieki komunalne, ścieki przemysłowe
biologicznie rozkładalne oraz wody wykorzystane, odprowadzane z obiektów chowu
lub hodowli ryb, mogą być oczyszczane przez ich rolnicze wykorzystanie.
2. Przez rolnicze wykorzystanie ścieków, o którym mowa w ust. 1, rozumie się
zastosowanie ścieków do:
1) nawadniania użytków rolnych;
2) nawożenia użytków rolnych przez dodanie materiałów do gleby albo przez
rozprowadzenie na powierzchni, albo przez wstrzykiwanie do gruntu,
umieszczenie pod powierzchnią gruntu lub mieszanie z warstwami
powierzchniowymi gruntu;
3) nawadniania oraz nawożenia stawów wykorzystywanych do chowu lub hodowli
ryb.
3. Roczne i sezonowe dawki ścieków wykorzystywanych rolniczo, określone
w pozwoleniach wodnoprawnych albo pozwoleniach zintegrowanych, nie mogą
przekroczyć zapotrzebowania roślin na azot, potas i wodę oraz utrudniać przebiegu
procesów samooczyszczania się gleby.
4. Zakazuje się rolniczego wykorzystania ścieków:
1) gdy grunt jest zamarznięty, zalany wodą, nasycony wodą lub przykryty śniegiem,
z wyjątkiem dna stawów ziemnych wykorzystywanych do chowu i hodowli ryb;
2) na gruntach wykorzystywanych do upraw roślin przeznaczonych do spożycia
w stanie surowym;
3) na gruntach, w których zwierciadło wód podziemnych znajduje się płycej niż
1,5 m od powierzchni ziemi lub od dna rowu rozprowadzającego ścieki;
4) na obszarach o spadku terenu większym niż:
a) 10% dla gruntów ornych,
b) 20% dla łąk, pastwisk oraz plantacji drzew leśnych;
5) na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią w okresie prognozowanego
wezbrania wód.

art. 85. więcej Art. 85. 1. W celu ochrony gatunków zwierząt wodnych o znaczeniu
gospodarczym wyznacza się rzeki lub odcinki rzek, jeziora oraz wody przejściowe
i wody przybrzeżne o specjalnym znaczeniu dla tych gatunków zwierząt, stanowiące ich faktyczne lub potencjalne szlaki migracyjne, miejsca tarła lub miejsca odrostu, zwane dalej „obszarami przeznaczonymi do ochrony gatunków zwierząt wodnych
o znaczeniu gospodarczym”.
2. W obszarach przeznaczonych do ochrony gatunków zwierząt wodnych
o znaczeniu gospodarczym zapewnia się efektywną migrację gatunków zwierząt
wodnych o znaczeniu gospodarczym, w tym ryb dwuśrodowiskowych.
3. W obszarach przeznaczonych do ochrony gatunków zwierząt wodnych
o znaczeniu gospodarczym Wody Polskie weryfikują wpływ istniejących urządzeń
wodnych i udzielonych zgód wodnoprawnych mających negatywny wpływ na
warunki bytowania i wędrówki gatunków zwierząt wodnych o znaczeniu
gospodarczym w celu przywrócenia swobodnego i bezpiecznego dostępu tych
gatunków zwierząt do miejsc ich tarła i odrostu oraz zachowania i odtworzenia tych
miejsc.
4. Minister właściwy do spraw rybołówstwa w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw gospodarki wodnej oraz ministrem właściwym do spraw
gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia, gatunki zwierząt wodnych
o znaczeniu gospodarczym oraz obszary przeznaczone do ochrony gatunków zwierząt
wodnych o znaczeniu gospodarczym.
5. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 4, minister właściwy do
spraw rybołówstwa kieruje się potrzebą ochrony zasobów zwierząt wodnych
o znaczeniu gospodarczym oraz koniecznością zapewnienia efektywnego
gospodarowania zasobami tych gatunków zwierząt, a także optymalizacją korzyści
ekonomicznych i środowiskowych w korzystaniu z zasobów tych gatunków zwierząt.

art. 86. więcej Art. 86. 1. Aglomeracje o równoważnej liczbie mieszkańców powyżej
2000 powinny być wyposażone w systemy kanalizacji zbiorczej dla ścieków
komunalnych.
2. Jeżeli oczyszczanie ścieków bytowych lub ścieków komunalnych
z aglomeracji odbywa się w oczyszczalni ścieków przemysłowych, to te ścieki,
wprowadzane do wód lub do ziemi, nie powinny przekraczać najwyższych
dopuszczalnych wartości wskaźników zanieczyszczeń albo powinny spełniać
minimalny procent redukcji substancji zanieczyszczających określone dla
równoważnej liczby mieszkańców aglomeracji oraz nie powinny przekraczać najwyższych dopuszczalnych wartości wskaźników substancji zanieczyszczających dla ścieków przemysłowych, określonych w przepisach wydanych na podstawie
art. 99 ust. 1 pkt 2 i 3.
3. Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o:
1) aglomeracji – należy przez to rozumieć teren, na którym zaludnienie lub
działalność gospodarcza są wystarczająco skoncentrowane, aby ścieki
komunalne były zbierane i przekazywane do oczyszczalni ścieków albo do
końcowego punktu zrzutu tych ścieków;
2) równoważnej liczbie mieszkańców – należy przez to rozumieć ładunek substancji
organicznych biologicznie rozkładalnych wyrażonych jako wskaźnik
pięciodobowego biochemicznego zapotrzebowania tlenu (BZT5) w ilości 60 g
tlenu na dobę;
3) końcowym punkcie zrzutu ścieków komunalnych – należy przez to rozumieć
miejsce przyłączenia systemu kanalizacji zbiorczej dla ścieków komunalnych
w aglomeracji nieposiadającej oczyszczalni ścieków do systemu kanalizacji
zbiorczej dla ścieków komunalnych w aglomeracji posiadającej oczyszczalnię
ścieków.

art. 87. więcej Art. 87. 1. Aglomeracje wyznacza, w drodze uchwały będącej aktem prawa
miejscowego, rada gminy.
2. Jeżeli aglomeracja ma obejmować tereny położone w dwóch lub więcej
gminach, właściwa do wyznaczenia aglomeracji jest rada gminy o największej
równoważnej liczbie mieszkańców.
3. W celu wyznaczenia aglomeracji, o której mowa w ust. 2, zainteresowane
gminy zawierają porozumienie.
4. Wyznaczenie aglomeracji następuje po uzgodnieniu przez wójta, burmistrza
lub prezydenta miasta z Wodami Polskimi, a w zakresie obszarów objętych
przynajmniej jedną formą ochrony przyrody, o której mowa w art. 6 ustawy z dnia
16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, lub obszarów mających znaczenie dla
Wspólnoty znajdujących się na liście, o której mowa w art. 27 ust. 1 tej ustawy –
z właściwym regionalnym dyrektorem ochrony środowiska. Do uzgodnienia przepisy
art. 106 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego
stosuje się odpowiednio.

art. 88. więcej Art. 88. 1. Krajowy program oczyszczania ścieków komunalnych, którego
integralną część stanowi wykaz aglomeracji oraz wykaz niezbędnych przedsięwzięć w zakresie budowy i modernizacji urządzeń kanalizacyjnych, sporządza i aktualizuje minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, a zatwierdza Rada Ministrów.
2. Krajowy program oczyszczania ścieków komunalnych określa dla
przedsięwzięć, o których mowa w ust. 1, w szczególności:
1) zakres rzeczowo-finansowy;
2) termin zakończenia.

art. 89. więcej Art. 89. 1. Gminy przedkładają Wodom Polskim corocznie, nie później niż do
dnia 28 lutego, sprawozdania z realizacji krajowego programu oczyszczania ścieków
komunalnych za rok ubiegły, zawierające informacje o:
1) stanie wyposażenia aglomeracji w systemy kanalizacji zbiorczej, oczyszczalnie
ścieków komunalnych oraz indywidualne systemy oczyszczania ścieków;
2) postępie realizacji przedsięwzięć określonych w krajowym programie
oczyszczania ścieków komunalnych;
3) ilości wytworzonych w ciągu roku Mg suchej masy osadów ściekowych
w oczyszczalniach ścieków komunalnych w aglomeracji oraz o sposobie
zagospodarowania tych osadów.
2. Wody Polskie w terminie do dnia 31 grudnia każdego roku zamieszczają na
stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej wzór sprawozdania z realizacji
krajowego programu oczyszczania ścieków komunalnych wraz z informacjami
o sposobie przekazania tego sprawozdania.

art. 90. więcej Art. 90. 1. Wody Polskie dokonują analizy sprawozdań, o których mowa
w art. 89 ust. 1, oraz przekazują gminie informację o wynikach tej analizy.
2. Jeżeli na podstawie wyników analizy, o której mowa w ust. 1, zostanie
ustalone, że sprawozdania, o których mowa w art. 89 ust. 1, zawierają dane
nieprawdziwe lub niekompletne, Wody Polskie wzywają gminy do przekazania
uzupełnionych sprawozdań.
3. Uzupełnione sprawozdania gminy przekazują Wodom Polskim w terminie
14 dni od dnia wezwania.

art. 91. więcej Art. 91. Wody Polskie przedkładają ministrowi właściwemu do spraw
gospodarki wodnej corocznie, w terminie do dnia 30 czerwca, sprawozdanie z
realizacji krajowego programu oczyszczania ścieków komunalnych.

art. 92. więcej Art. 92. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta co 2 lata dokonuje przeglądu
obszarów i granic aglomeracji wyznaczonych na podstawie art. 87 ust. 1,
z uwzględnieniem kryterium ich utworzenia, o którym mowa w art. 86 ust. 1, oraz zaistniałych zmian równoważnej liczby mieszkańców w aglomeracji i w razie potrzeby informuje radę gminy o konieczności zmiany obszarów i granic aglomeracji.

art. 93. więcej Art. 93. Sprawy związane z przygotowaniem i przekazywaniem dokumentacji
dotyczącej działań prowadzonych w ramach krajowego programu oczyszczania
ścieków komunalnych, w szczególności przedkładanie informacji, o których mowa
w art. 89 ust. 1, w aglomeracji zlokalizowanej na obszarze dwóch lub więcej gmin
prowadzi gmina o największej równoważnej liczbie mieszkańców.

art. 94. więcej Art. 94. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej przedkłada co 2 lata
Radzie Ministrów sprawozdanie z wykonania krajowego programu oczyszczania
ścieków komunalnych.

art. 95. więcej Art. 95. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej oraz ministrem właściwym
do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz
mieszkalnictwa, oraz ministrem właściwym do spraw rozwoju regionalnego określi,
w drodze rozporządzenia, sposób wyznaczania obszarów i granic aglomeracji.
2. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do
spraw gospodarki wodnej bierze pod uwagę koszty rozwoju i eksploatacji systemów
kanalizacji zbiorczej oraz gęstość zaludnienia.

art. 96. więcej Art. 96. Aktualizacji krajowego programu oczyszczania ścieków komunalnych
dokonuje się co najmniej raz na 4 lata.

art. 97. więcej Art. 97. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej ogłasza, w drodze
obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor
Polski”, krajowy program oczyszczania ścieków komunalnych oraz jego aktualizacje.

art. 98. więcej Art. 98. Przepisy art. 86–90, art. 92 i art. 93 nie naruszają zadań gmin w zakresie
odprowadzania i oczyszczania ścieków komunalnych wynikających z przepisów
o samorządzie gminnym.

art. 99. więcej Art. 99. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw klimatu oraz ministrem właściwym do spraw
środowiska określi, w drodze rozporządzenia:
1) substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego, powodujące
zanieczyszczenie wód, które powinno być eliminowane (wykaz I), oraz
substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego, powodujące
zanieczyszczenie wód, które powinno być ograniczane (wykaz II);
2) warunki, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu do wód lub do ziemi ścieków,
w szczególności ścieków bytowych, ścieków komunalnych oraz ścieków
przemysłowych, w tym najwyższe dopuszczalne wartości substancji
zanieczyszczających, oraz warunki, jakie należy spełnić w celu rolniczego
wykorzystania ścieków, a także miejsce, sposób i minimalną częstotliwość
pobierania próbek ścieków, metodyki referencyjne analizy i sposób oceny, czy
ścieki odpowiadają wymaganym warunkom;
3) najwyższe dopuszczalne wartości substancji zanieczyszczających dla ścieków
z oczyszczalni ścieków bytowych i ścieków komunalnych oraz dla ścieków
z oczyszczalni ścieków w aglomeracji;
4) warunki, jakie należy spełnić przy odprowadzaniu wód opadowych lub
roztopowych do wód lub do urządzeń wodnych, w tym najwyższe dopuszczalne
wartości substancji zanieczyszczających, a także miejsce, sposób i minimalną
częstotliwość pobierania próbek tych wód, metodyki referencyjne analizy
i sposób oceny, czy wody opadowe lub roztopowe odprowadzane do wód lub do
urządzeń wodnych odpowiadają wymaganym warunkom.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, dopuszczalne
ilości substancji zanieczyszczających, wyrażone w jednostkach masy przypadających
na jednostkę wykorzystywanego surowca, materiału, paliwa lub powstającego
produktu, które mogą być odprowadzane w ściekach przemysłowych, w jednym lub
więcej okresach.
3. Wydając rozporządzenia, o których mowa w ust. 1 i 2, minister właściwy do
spraw gospodarki wodnej uwzględni:
1) właściwości substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego,
w szczególności ich toksyczność, trwałość w środowisku, zdolność do
bioakumulacji oraz zagrożenie, jakie mogą one powodować dla wód oraz życia
lub zdrowia ludzi;
2) aktualny stan wód i ich podatność na eutrofizację rozumianą jako wzbogacanie
wód biogenami, w szczególności związkami azotu lub fosforu, powodującymi
przyspieszony wzrost glonów oraz wyższych form życia roślinnego, w wyniku
którego następują niepożądane zakłócenia biologicznych stosunków
w środowisku wodnym oraz pogorszenie jakości tych wód;
3) efektywność usuwania substancji zanieczyszczających ze ścieków w procesach
ich oczyszczania;
4) rozwój technik umożliwiających stopniowe zmniejszanie emisji;
5) położenie, rzeźbę terenu i rodzaj gleb na obszarach, na których może być
stosowane rolnicze wykorzystanie ścieków;
6) zróżnicowanie w czasie warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu do
wód ścieków zawierających substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska
wodnego, powodujące zanieczyszczenie wód, które powinno być eliminowane
(wykaz I).
4. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do
spraw gospodarki wodnej będzie się kierował potrzebą:
1) zapobieżenia zagrożeniu dla życia i zdrowia ludzi powodowanego
wprowadzaniem do wód substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska
wodnego;
2) minimalizacji kosztów oczyszczania ścieków komunalnych;
3) spełnienia wymagań zdrowotnych dotyczących żywności i pasz na terenach
rolniczego wykorzystania ścieków.
5. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do
spraw gospodarki wodnej weźmie również pod uwagę konieczność określenia bardziej
rygorystycznych wymagań w zakresie warunków, jakie należy spełnić przy
wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi, w tym najwyższych dopuszczalnych
wartości substancji zanieczyszczających, oraz warunków, jakie należy spełnić w celu
rolniczego wykorzystania ścieków, a także miejsc, sposobu i minimalnej
częstotliwości pobierania próbek ścieków, metodyk referencyjnych analizy i sposobu
oceny, czy ścieki odpowiadają wymaganym warunkom, jeżeli przepisy prawa Unii
Europejskiej dotyczące ochrony wód przed zanieczyszczeniem wymagają
zastosowania bardziej rygorystycznych wartości emisji od dopuszczalnych wartości
emisji wynikających z najlepszych dostępnych technik.

art. 100. więcej Art. 100. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze
rozporządzenia, substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego, których
wprowadzanie w ściekach przemysłowych do urządzeń kanalizacyjnych wymaga
uzyskania pozwolenia wodnoprawnego.
2. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do
spraw gospodarki wodnej będzie się kierował:
1) potrzebą zapobiegania zagrożeniu dla zdrowia i życia ludzi, powodowanego
wprowadzaniem do kanalizacji substancji szczególnie szkodliwych dla
środowiska wodnego;
2) podatnością substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego na
mechaniczno-biologiczne procesy oczyszczania;
3) koniecznością redukcji substancji szczególnie szkodliwych w miejscu ich
powstawania, gdy nie jest możliwe ich usunięcie w mechaniczno-biologicznych
procesach oczyszczania.

art. 101. więcej Art. 101. 1. Zakłady pobierające wodę, przeznaczające ścieki do rolniczego
wykorzystania oraz wprowadzające ścieki do wód lub do ziemi są obowiązane
prowadzić pomiary ilości pobranej wody oraz ilości i jakości ścieków oraz prowadzić
ewidencję dokonywanych pomiarów.
2. Zakłady wprowadzające ścieki do wód lub do ziemi mogą, w pozwoleniu
wodnoprawnym, zostać obowiązane do prowadzenia pomiarów jakości wód
powierzchniowych powyżej i poniżej miejsca zrzutu ścieków oraz wód podziemnych,
a także prowadzenia ewidencji dokonywanych pomiarów, jeżeli zachodzi potrzeba
zapewnienia możliwości utrzymania dobrego stanu wód lub jego niepogarszania oraz
osiągnięcia celów środowiskowych, o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59 oraz
w art. 61.
3. Zakłady pobierające wodę w ilości większej niż 100 m³ na dobę są obowiązane
do dokonywania ciągłego pomiaru ilości pobieranej wody oraz prowadzenia ewidencji
dokonywanych pomiarów.

art. 102. więcej Art. 102. 1. Produkcję rolną, w tym działy specjalne produkcji rolnej, oraz
działalność, w ramach której są przechowywane nawozy naturalne lub stosowane
nawozy, prowadzi się w sposób zapobiegający zanieczyszczaniu wód azotanami
pochodzącymi ze źródeł rolniczych i ograniczający takie zanieczyszczenie.
2. Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o:
1) dużych jednostkach przeliczeniowych (DJP) – rozumie się przez to umowną
jednostkę przeliczeniową zwierząt gospodarskich odpowiadającą zwierzęciu
o masie 500 kg albo zwierzętom o łącznej masie 500 kg;
1a) działce rolnej – rozumie się przez to działkę rolną w rozumieniu art. 2 pkt 2
ustawy z dnia 5 lutego 2015 r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia
bezpośredniego (Dz. U. z 2018 r. poz. 1312 oraz z 2019 r. poz. 1824);
1b) produktach pofermentacyjnych – rozumie się przez to płynne lub stałe substancje
organiczne powstające w wyniku procesu produkcji biogazu rolniczego w
rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach
energii (Dz. U. z 2018 r. poz. 2389, z późn. zm.);
1c) terenach o dużym nachyleniu – rozumie się przez to stok o nachyleniu większym
niż 10%, co oznacza wzrost pochylenia terenu o 1 m na długości 10 m;
2) (uchylony)
3) związkach azotu – rozumie się przez to wszelkie substancje zawierające azot,
z wyjątkiem gazowego azotu cząsteczkowego.

art. 103. więcej Art. 103. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw gospodarki wodnej oraz po uzyskaniu opinii ministra
właściwego do spraw rybołówstwa, biorąc pod uwagę wymagania, o których mowa
w art. 102 ust. 1, opracuje zbiór zaleceń dobrej praktyki rolniczej do dobrowolnego
stosowania.
2. Zbiór zaleceń dobrej praktyki rolniczej obejmuje co najmniej wskazówki
dotyczące:
1) okresów, kiedy rolnicze wykorzystanie nawozu jest niewłaściwe;
2) rolniczego wykorzystania nawozów w terenie o dużym nachyleniu;
3) rolniczego wykorzystania nawozów na gruntach zamarzniętych, zalanych wodą,
nasyconych wodą lub przykrytych śniegiem;
4) warunków rolniczego wykorzystania nawozów w pobliżu cieków naturalnych,
zbiorników wodnych, kanałów i rowów;
5) pojemności i konstrukcji miejsc do przechowywania nawozów naturalnych oraz
odcieków z przechowywanych materiałów roślinnych, takich jak kiszonka;
6) procedur rolniczego wykorzystania, w tym dawek i równomierności
rozprowadzania nawozów, które zapewniają utrzymanie strat substancji
odżywczych do wody na dopuszczalnym poziomie.
3. Minister właściwy do spraw rolnictwa zamieszcza na stronie podmiotowej
Biuletynu Informacji Publicznej urzędu zapewniającego jego obsługę zbiór zaleceń
dobrej praktyki rolniczej.

art. 104. więcej Art. 104. 1. W celu zmniejszenia zanieczyszczenia wód azotanami
pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobiegania dalszemu zanieczyszczeniu
opracowuje się i wdraża na obszarze całego państwa program działań.
2. Program działań zawiera:
1) określone z uwzględnieniem najlepszych dostępnych technik środki oraz
sposoby postępowania w zakresie praktyki rolniczej, w szczególności związanej
z procesami nawożenia, gospodarki nawozami w gospodarstwach rolnych,
służące celom, o których mowa w ust. 1, obejmujące:
a) ograniczenie rolniczego wykorzystania nawozów, w tym sposoby i warunki
nawożenia na glebach zamarzniętych, zalanych wodą, nasyconych wodą lub
przykrytych śniegiem, w pobliżu wód powierzchniowych i na terenach
o dużym nachyleniu, a także równowagi między możliwym do
przewidzenia zapotrzebowaniem upraw na azot a zasilaniem upraw azotem
z gleby oraz z nawożenia,
b) wskazanie okresów, w których dozwolone jest rolnicze wykorzystanie
nawozów, oraz dawek nawozów i sposobów nawożenia,
c) określenie warunków, w których wykorzystanie niektórych rodzajów
nawozów jest zabronione,
d) określenie warunków przechowywania nawozów naturalnych, w tym
powierzchni i pojemności urządzeń do ich przechowywania,
e) planowanie prawidłowego nawożenia azotem poszczególnych roślin,
f) określenie listy upraw intensywnych,
g) określenie współczynników przeliczeniowych sztuk rzeczywistych zwierząt
gospodarskich na duże jednostki przeliczeniowe,
h) określenie sposobu obliczania sztuk przelotowych zwierząt gospodarskich
i ich stanu średniorocznego,
i) określenie sposobu obliczania minimalnej wielkości miejsc do
przechowywania nawozów naturalnych,
j) określenie średnich rocznych wielkości produkcji nawozów naturalnych
i koncentracji zawartego w nich azotu w zależności od gatunku zwierzęcia
gospodarskiego, jego wieku i wydajności oraz systemu utrzymania,
k) określenie sposobu obliczania dawki nawozów azotowych mineralnych,
l) określenie maksymalnych dawek nawozów azotowych dla upraw w plonie
głównym,
m) określenie sposobu ustalania wielkości rocznej dawki nawozów naturalnych
wykorzystywanych rolniczo zawierającej nie więcej niż 170 kg azotu
w czystym składniku na 1 ha użytków rolnych,
n) określenie odległości, w jakich nie stosuje się nawozów w pobliżu wód
powierzchniowych, w tym na terenach o dużym nachyleniu, w zależności
od rodzaju stosowanego nawozu, występowania uprawy roślin, rodzaju wód
powierzchniowych oraz sposobu stosowania nawozu,
o) warunki przechowywania kiszonek;
2) sposób dokumentowania realizacji programu działań;
3) określenie harmonogramu rzeczowego i czasowego realizacji środków,
o których mowa w pkt 1 lit. a–e.
3. Środki oraz sposoby postępowania, o których mowa w ust. 2, różnicuje się
w zależności od:
1) liczby utrzymywanych zwierząt gospodarskich;
2) wielkości użytków rolnych, na których jest prowadzona produkcja rolna;
3) intensywności prowadzonej produkcji rolnej;
4) części obszaru kraju z uwzględnieniem:
a) warunków glebowych,
b) warunków klimatycznych,
c) warunków wodnych i środowiska,
d) ukształtowania terenu,
e) zagospodarowania gruntów oraz praktyki rolniczej, w tym systemu
płodozmianu.

Art. 104a. 1. Stosowanie nawozów odbywa się zgodnie z przepisami wydanymi
na podstawie art. 106 ust. 4, a w przypadku podmiotów, które opracowały plan
nawożenia azotem, również zgodnie z tym planem.
2. Przechowywanie nawozów naturalnych i kiszonek odbywa się w warunkach
bezpiecznych dla środowiska, zapobiegających przedostawaniu się odcieków do wód
i gruntu oraz zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4.

art. 105. więcej Art. 105. 1. Zastosowana w okresie roku dawka nawozów naturalnych
wykorzystywanych rolniczo nie może zawierać więcej niż 170 kg azotu w czystym
składniku na 1 ha użytków rolnych.
2. W programie działań może zostać określona roczna dawka nawozów
naturalnych wykorzystywanych rolniczo zawierająca więcej niż 170 kg azotu w czystym składniku na 1 ha użytków rolnych, jeżeli nie zagraża to realizacji celów, o których mowa w art. 104 ust. 1.
3. Roczną dawkę nawozów naturalnych wykorzystywanych rolniczo zawierającą
więcej niż 170 kg azotu w czystym składniku na 1 ha użytków rolnych, o której mowa
w ust. 2, ustala się z uwzględnieniem:
1) długich okresów wegetacji;
2) upraw o wysokim pobraniu azotu;
3) wysokiego opadu netto;
4) gleb o wysokiej zdolności denitryfikacji.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej powiadamia Komisję
Europejską o zamiarze ustanowienia rocznej dawki nawozów naturalnych
wykorzystywanych rolniczo zawierającej więcej niż 170 kg azotu w czystym
składniku na 1 ha użytków rolnych, o której mowa w ust. 2.
5. Roczną dawkę nawozów naturalnych wykorzystywanych rolniczo zawierającą
więcej niż 170 kg azotu w czystym składniku na 1 ha użytków rolnych, o której mowa
w ust. 2, ustala się w programie działań po uzyskaniu pozytywnej opinii Komisji
Europejskiej.

Art. 105a. 1. Podmioty prowadzące produkcję rolną oraz podmioty prowadzące
działalność, o której mowa w art. 102 ust. 1, które:
1) prowadzą chów lub hodowlę drobiu powyżej 40 000 stanowisk lub chów lub
hodowlę świń powyżej 2000 stanowisk dla świń o wadze ponad 30 kg lub
750 stanowisk dla macior,
2) posiadają gospodarstwo rolne o powierzchni powyżej 100 ha użytków rolnych,
uprawiają uprawy intensywne na gruntach ornych na powierzchni powyżej 50 ha
lub utrzymują obsadę większą niż 60 dużych jednostek przeliczeniowych (DJP),
według stanu średniorocznego,
3) nabywają nawóz naturalny lub produkt pofermentacyjny do bezpośredniego
rolniczego wykorzystania w celu nawożenia lub poprawy właściwości gleby od
podmiotu importującego nawóz naturalny lub produkt pofermentacyjny
z terytoriów państw trzecich lub od podmiotu prowadzącego działalność, o której
mowa w pkt 1
– są obowiązane do opracowania planu nawożenia azotem.
2. Plan nawożenia azotem opracowuje się w terminie pozwalającym na
prawidłowe i bezpieczne stosowanie nawozów, nie później niż do dnia rozpoczęcia
stosowania nawozów.
3. Plan nawożenia azotem zawiera rozplanowanie stosowania nawozów na
poszczególnych działkach rolnych w gospodarstwie rolnym, z uwzględnieniem
potrzeb pokarmowych roślin w warunkach danego siedliska.
4. Podmioty prowadzące działalność, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, mogą
zbywać, w tym przekazywać, nawozy naturalne lub produkty pofermentacyjne
wyłącznie na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej pod rygorem
nieważności.
5. Umowę, o której mowa w ust. 4, strony przechowują przez co najmniej 3 lata
od dnia jej wygaśnięcia.
6. Podmiot prowadzący działalność, o której mowa w ust. 1 pkt 1, może zbyć do
30% gnojówki i gnojowicy do bezpośredniego rolniczego wykorzystania, a pozostałą
ilość przeznaczyć we własnym zakresie lub przekazać innemu podmiotowi do
produkcji biogazu rolniczego w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lutego 2015
r. o odnawialnych źródłach energii lub zagospodarować na działkach rolnych, których
jest posiadaczem i na których prowadzi uprawę roślin.
7. Podmioty prowadzące działalność, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, które nie
stosują nawozów naturalnych lub produktów pofermentacyjnych na działkach rolnych,
których są posiadaczami, nie opracowują planu nawożenia azotem.
8. Podmiot, który jest obowiązany do opracowania planu nawożenia azotem,
stosuje nawozy w dawkach nieprzekraczających dawek określonych w tym planie.
9. Plan nawożenia azotem przechowuje się w gospodarstwie rolnym przez 3 lata
od dnia zakończenia stosowania nawozów na podstawie tego planu.

Art. 105b. 1. Podmiot prowadzący działalność, o której mowa w art. 105a ust. 1
pkt 1, jest obowiązany do uzyskania pozytywnej opinii okręgowej stacji chemicznorolniczej, zwanej dalej „okręgową stacją”, o planie nawożenia azotem – nie później
niż do dnia rozpoczęcia stosowania nawozów.
2. Okręgowa stacja wydaje opinię o planie nawożenia azotem, za którą pobiera
opłatę nie wyższą niż 400 zł dla gospodarstwa rolnego.
3. Górna jednostkowa stawka opłaty za wydanie opinii o planie nawożenia
azotem wynosi 20 zł dla każdej działki rolnej.
4. Opłata za wydanie opinii o planie nawożenia azotem stanowi dochód budżetu
państwa.
5. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia,
wysokość jednostkowej stawki opłaty za wydanie opinii o planie nawożenia azotem dla poszczególnej działki rolnej oraz termin i sposób uiszczania tej opłaty, biorąc pod uwagę koszty ponoszone przez okręgową stację przy wydawaniu opinii o planie nawożenia azotem, potrzeby pokarmowe roślin w warunkach danego siedliska oraz
zapewniając powszechnie dostępny system płatności.
6. Podmiot prowadzący działalność, o której mowa w art. 105a ust. 1 pkt 1,
doręcza kopię planu nawożenia azotem wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi
miasta oraz właściwemu organowi Inspekcji Ochrony Środowiska, właściwym ze
względu na miejsce stosowania nawozów, wraz z kopią pozytywnej opinii okręgowej
stacji o tym planie, nie później niż do dnia rozpoczęcia stosowania nawozów.

Art. 105c. 1. Podmioty prowadzące produkcję rolną oraz podmioty prowadzące
działalność, o której mowa w art. 102 ust. 1, które nie są obowiązane do opracowania
planu nawożenia azotem, stosują nawozy w dawkach nieprzekraczających
maksymalnych dawek nawozów azotowych dla upraw w plonie głównym określonych
w przepisach wydanych na podstawie art. 106 ust. 4 dla plonów uzyskiwanych
w warunkach uregulowanego odczynu gleby, zbilansowanego nawożenia azotem,
fosforem i potasem i stosowania integrowanej ochrony roślin.
2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, mogą opracować plan nawożenia azotem.
W takim przypadku stosuje się przepisy art. 105a ust. 2, 3, 8 i 9.

art. 106. więcej Art. 106. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej w uzgodnieniu
z ministrem właściwym do spraw rolnictwa opracowuje projekt programu działań.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, opracowując projekt
programu działań, zapewnia możliwość udziału społeczeństwa na zasadach i w trybie
określonych w przepisach ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu
informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie
środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2018 r. poz. 2081,
z późn. zm.).
3. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej uzgadnia zakres i sposób
uwzględnienia uwag do projektu programu działań z ministrem właściwym do spraw
rolnictwa.
4. Rada Ministrów przyjmuje program działań, w drodze rozporządzenia,
kierując się koniecznością realizacji celów, o których mowa w art. 104 ust. 1.
5. Program działań podlega przeglądowi co 4 lata oraz w razie potrzeby
aktualizacji.
6. Przepisy ust. 1–4 oraz art. 104 ust. 2 i art. 105 ust. 2 stosuje się odpowiednio
do aktualizacji programu działań.

art. 107. więcej Art. 107. Program działań są obowiązane stosować podmioty prowadzące
produkcję rolną i działalność, o których mowa w art. 102 ust. 1.

art. 108. więcej Art. 108. 1. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska dokonuje kontroli:
1) stosowania programu działań,
2) spełnienia obowiązku posiadania planu nawożenia azotem,
3) stosowania nawozów zgodnie z planem nawożenia azotem
– przez podmioty prowadzące produkcję rolną oraz podmioty prowadzące działalność,
o której mowa w art. 102 ust. 1.
2. Wyniki kontroli, o której mowa w ust. 1, właściwy organ Inspekcji Ochrony
Środowiska przekazuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej oraz
ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa w terminie do dnia 30 czerwca każdego
roku za rok poprzedni.
3. Kontrolę, o której mowa w ust. 1, wykonuje się na podstawie przepisów
ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz. U. z 2019 r. poz.
1355, 1501 i 1680).
4. Na potrzeby wykonywania kontroli, o której mowa w ust. 1, organy Inspekcji
Ochrony Środowiska są uprawnione do wykorzystywania danych zgromadzonych
w systemie ewidencji producentów oraz ewidencji gospodarstw rolnych oraz
ewidencji wniosków o przyznanie płatności, o których mowa w przepisach ustawy
z dnia 18 grudnia 2003 r. o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji
gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności (Dz. U.
z 2017 r. poz. 1853 oraz z 2019 r. poz. 1824).
5. Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa udostępnia nieodpłatnie
właściwym organom Inspekcji Ochrony Środowiska dane, o których mowa w ust. 4.
6. Dane, o których mowa w ust. 4, mogą być przekazywane właściwym organom
Inspekcji Ochrony Środowiska również w formie pisemnej na wniosek tych organów.

art. 109. więcej Art. 109. 1. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska, na podstawie
wyników kontroli, o której mowa w art. 108 ust. 1, w zależności od zakresu i stopnia
naruszenia, wydaje z urzędu decyzję, w której może:
1) nakazać usunięcie w określonym terminie nieprawidłowości stwierdzonych
w trakcie kontroli lub
2) ustalić obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 4, oraz jej wysokość.
2. Decyzje, o których mowa w ust. 1, podlegają natychmiastowemu wykonaniu.
3. Do podmiotów prowadzących produkcję rolną oraz działalność, o których
mowa w art. 102 ust. 1, niebędących przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów
ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i
1495), przepisy rozdziału 5 tej ustawy stosuje się odpowiednio.
4. Podmioty prowadzące produkcję rolną oraz działalność, o których mowa
w art. 102 ust. 1, ponoszą opłatę za:
1) stosowanie nawozów niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106
ust. 4 lub z planem nawożenia azotem;
2) przechowywanie nawozów naturalnych niezgodnie z przepisami wydanymi na
podstawie art. 106 ust. 4;
3) prowadzenie dokumentacji realizacji programu działań niezgodnie z przepisami
wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 albo za jej brak;
4) brak planu nawożenia azotem.
5. Maksymalne stawki opłaty, o której mowa w ust. 1, wynoszą:
1) 2000 zł za stosowanie nawozów niezgodnie z przepisami wydanymi na
podstawie art. 106 ust. 4 lub z planem nawożenia azotem;
2) 3000 zł za przechowywanie nawozów naturalnych niezgodnie z przepisami
wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4;
3) 500 zł za prowadzenie dokumentacji realizacji programu działań niezgodnie
z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 albo za jej brak;
4) 500 zł za brak planu nawożenia azotem.
6. W decyzji, o której mowa w ust. 1, wskazuje się numer rachunku bankowego,
na który powinna zostać uiszczona opłata, o której mowa w ust. 4.
7. Opłatę, o której mowa w ust. 4, uiszcza się w terminie 14 dni od dnia,
w którym decyzja, o której mowa w ust. 1, stała się ostateczna.
8. Opłata, o której mowa w ust. 4, nieuiszczona w terminie podlega
przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1438, z późn. zm.).
9. Obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 4, przedawnia się
z upływem 5 lat od dnia następującego po dniu, w którym upłynął termin płatności tej
opłaty.
10. Wpływy z opłaty, o której mowa w ust. 4, stanowią dochód budżetu państwa.
11. Stawki opłaty, o których mowa w ust. 5, ustalone w roku poprzednim,
podlegają każdego roku kalendarzowego zmianie w stopniu odpowiadającym
średniorocznemu wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem za rok
poprzedni, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w formie
komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
12. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, nie później niż do dnia
31 października każdego roku, ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wysokość stawek opłaty,
o której mowa w ust. 5, obowiązującej od dnia 1 stycznia roku następnego.
13. Do ponoszenia opłaty, o której mowa w ust. 4, stosuje się odpowiednio
przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U.
z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), z tym że uprawnienia organów podatkowych
przysługują właściwemu organowi Inspekcji Ochrony Środowiska.
14. Organem wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego w sprawach decyzji,
o których mowa w ust. 1, jest właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska.

Art. 109a. 1. Jeżeli podmiot prowadzący działalność, o której mowa w art. 105a
ust. 1 pkt 1, nie posiada pozytywnej opinii o planie nawożenia azotem albo posiada
plan nawożenia azotem opracowany niezgodnie z art. 105a ust. 3, właściwy organ
Inspekcji Ochrony Środowiska, w drodze decyzji, nakazuje usunięcie uchybień w
wyznaczonym terminie.
2. W przypadku nieusunięcia uchybień w wyznaczonym terminie właściwy
organ Inspekcji Ochrony Środowiska, w drodze decyzji, wstrzymuje prowadzenie
chowu lub hodowli zwierząt, o których mowa w art. 105a ust. 1 pkt 1, z uwzględnieniem wymogu zachowania dobrostanu zwierząt oraz potrzeby
bezpiecznego dla środowiska zakończenia prowadzenia chowu lub hodowli zwierząt.
3. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska zezwala, na wniosek
podmiotu prowadzącego działalność, o której mowa w art. 105a ust. 1 pkt 1, w drodze
decyzji, na ponowne podjęcie prowadzenia chowu lub hodowli zwierząt, jeżeli
podmiot ten usunął naruszenia stanowiące podstawę do wydania decyzji
wstrzymującej prowadzenie chowu lub hodowli zwierząt, o których mowa w art. 105a
ust. 1 pkt 1.

art. 110. więcej Art. 110. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej dokonuje oceny
skuteczności programu działań.
2. W ramach państwowego monitoringu środowiska prowadzi się monitoring
służący dokonaniu oceny skuteczności programu działań.
3. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska przekazuje ministrowi
właściwemu do spraw gospodarki wodnej wyniki monitoringu służącego dokonaniu
oceny skuteczności programu działań, w tym wyniki badań stężeń azotanów,
w terminie do dnia 30 czerwca każdego roku za rok poprzedni.
4. Krajowa stacja chemiczno-rolnicza przekazuje nieodpłatnie ministrowi
właściwemu do spraw gospodarki wodnej wyniki monitoringu azotanów w wodach
w profilu glebowym do 90 cm od powierzchni gruntu w terminie do dnia 30 czerwca
każdego roku za rok poprzedni.
5. Państwowa służba hydrologiczno-meteorologiczna przekazuje nieodpłatnie
ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej informacje dotyczące warunków
hydrologiczno-meteorologicznych na potrzeby dokonania oceny skuteczności
programu działań w terminie do dnia 30 czerwca każdego roku za rok poprzedni.

art. 111. więcej Art. 111. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej sporządza
sprawozdanie obejmujące:
1) informację o ustanowieniu zbioru zaleceń dobrej praktyki rolniczej oraz o jego
zawartości;
2) podsumowanie programu działań obejmujące środki oraz sposoby postępowania,
o których mowa w art. 104 ust. 2;
3) ocenę eutrofizacji wód rozumianej jako wzbogacenie wody związkami azotu
powodujące przyspieszony wzrost glonów i wyższych form życia roślinnego
i skutkujące niepożądanymi zaburzeniami równowagi organizmów obecnych
w wodzie oraz niekorzystnymi zmianami jej jakości;
4) wyniki monitoringu służącego dokonaniu oceny skuteczności programu działań,
w tym wyniki badań stężeń azotanów.
2. Oceny eutrofizacji, o której mowa w ust. 1 pkt 3, dokonuje właściwy organ
Inspekcji Ochrony Środowiska.
3. Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje ministrowi właściwemu do
spraw gospodarki wodnej informację, o której mowa w ust. 1 pkt 1.

art. 112. więcej Art. 112. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej przekazuje Komisji
Europejskiej sprawozdanie, o którym mowa w art. 111 ust. 1, co 4 lata, w terminie do
dnia 31 października.

art. 113. więcej Art. 113. W celu ochrony wód powierzchniowych przed zanieczyszczeniem
chemicznym, które może spowodować w szczególności ostrą i chroniczną
toksyczność dla organizmów wodnych, akumulację zanieczyszczeń w ekosystemie
oraz utratę siedlisk i różnorodności biologicznej, a także zagrożenia dla zdrowia
ludzkiego, określa się wykaz substancji priorytetowych.

art. 114. więcej Art. 114. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw klimatu oraz ministrem właściwym do spraw
środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wykaz substancji priorytetowych,
kierując się przepisami prawa Unii Europejskiej dotyczącymi substancji
priorytetowych w dziedzinie polityki wodnej.

art. 115. więcej Art. 115. 1. W odniesieniu do następujących substancji priorytetowych:
1) bromowane difenyloetery,
2) fluoranten,
3) heksachlorobenzen,
4) heksachlorobutadien,
5) rtęć i jej związki,
6) wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne (WWA),
7) dikofol,
8) kwas perfluorooktanosulfonowy (PFOS),
9) dioksyny i związki dioksynopodobne,
10) heksabromocyklodekany (HBCDD),
11) heptachlor i epoksyd heptachloru
– ujętych w wykazie substancji priorytetowych określonym w przepisach wydanych
na podstawie art. 114 stosuje się środowiskowe normy jakości dla substancji
priorytetowych oznaczanych we florze i faunie określone w przepisach wydanych na
podstawie art. 53 ust. 4 pkt 4 lit. d.
2. W odniesieniu do substancji priorytetowych innych niż wymienione
w ust. 1 stosuje się środowiskowe normy jakości dla wód określone w przepisach
wydanych na podstawie art. 53 ust. 4 pkt 4 lit. d.

art. 116. więcej Art. 116. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska wykonuje badania:
1) substancji priorytetowych, dla których środowiskowe normy jakości zostały
określone we florze i faunie;
2) substancji priorytetowych, które wykazują tendencje do akumulowania się
w osadach;
3) substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego zawartych na liście
obserwacyjnej.

art. 117. więcej Art. 117. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej sporządza, dla
każdego obszaru dorzecza, wykaz emisji, zrzutów oraz strat substancji
priorytetowych, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 114,
uwzględniając przepisy prawa Unii Europejskiej dotyczące substancji priorytetowych
w dziedzinie polityki wodnej, i udostępnia ten wykaz na stronie podmiotowej
Biuletynu Informacji Publicznej urzędu zapewniającego jego obsługę.

art. 118. więcej Art. 118. 1. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska prowadzi
monitoring substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego zawartych na
liście obserwacyjnej, przez okres co najmniej 12 miesięcy, w co najmniej
15 reprezentatywnych punktach pomiarowo-kontrolnych.
2. Wybierając reprezentatywne punkty pomiarowo-kontrolne, o których mowa
w ust. 1, oraz określając terminy badania substancji szczególnie szkodliwych dla
środowiska wodnego zawartych na liście obserwacyjnej, właściwy organ
Inspekcji Ochrony Środowiska uwzględnia sposoby użytkowania oraz
możliwość pojawienia się danej substancji szczególnie szkodliwej dla środowiska
wodnego w tym środowisku.
3. Monitoring każdej substancji szczególnie szkodliwej dla środowiska wodnego
zawartej na liście obserwacyjnej rozpoczyna się nie później niż z dniem, w którym
upływa 6 miesięcy od dnia umieszczenia tej substancji na tej liście.

art. 119. więcej Art. 119. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej przekazuje Komisji
Europejskiej sprawozdanie obejmujące wyniki monitoringu substancji szczególnie
szkodliwych dla środowiska wodnego zawartych na liście obserwacyjnej
w wybranych punktach pomiarowo-kontrolnych oraz informacje dotyczące
reprezentatywności punktów pomiarowo-kontrolnych i strategii monitorowania tych
substancji.
2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, przekazuje się w terminie
21 miesięcy od dnia umieszczenia substancji szczególnie szkodliwej dla środowiska
wodnego na liście obserwacyjnej, a następnie co 12 miesięcy, jeżeli ta substancja jest
nadal umieszczona na liście obserwacyjnej.
3. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska przekazuje ministrowi
właściwemu do spraw gospodarki wodnej wyniki monitoringu substancji szczególnie
szkodliwych dla środowiska wodnego zawartych na liście obserwacyjnej
w wybranych punktach pomiarowo-kontrolnych oraz informacje dotyczące
reprezentatywności punktów pomiarowo-kontrolnych i strategii monitorowania tych
substancji, w terminie 20 miesięcy od dnia umieszczenia substancji szczególnie
szkodliwej dla środowiska wodnego na liście obserwacyjnej, a następnie co
12 miesięcy, jeżeli ta substancja jest nadal umieszczona na liście obserwacyjnej.

art. 120. więcej Art. 120. Zapewnieniu odpowiedniej jakości wód ujmowanych do zaopatrzenia
ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi oraz zaopatrzenia zakładów
wymagających wody wysokiej jakości, a także ochronie zasobów wodnych, służy
ustanawianie:
1) stref ochronnych ujęć wody, zwanych dalej „strefami ochronnymi”;
2) obszarów ochronnych zbiorników wód śródlądowych, zwanych dalej „obszarami
ochronnymi”.

art. 121. więcej Art. 121. 1. Strefę ochronną stanowi obszar ustanowiony na podstawie
art. 135 ust. 1, na którym obowiązują nakazy, zakazy i ograniczenia w zakresie
użytkowania gruntów oraz korzystania z wód.
2. Strefa ochronna obejmuje:
1) wyłącznie teren ochrony bezpośredniej albo
2) teren ochrony bezpośredniej i teren ochrony pośredniej.
3. Strefę ochronną obejmującą wyłącznie teren ochrony bezpośredniej ustanawia
się dla każdego ujęcia wody, z wyłączeniem ujęć wody służących do zwykłego
korzystania z wód.

art. 122. więcej Art. 122. Teren ochrony pośredniej ujęcia wód podziemnych obejmuje obszar
zasilania ujęcia wody.

art. 123. więcej Art. 123. 1. Teren ochrony pośredniej ujęcia wód podziemnych wyznacza się na
podstawie ustaleń zawartych w dokumentacji hydrogeologicznej tego ujęcia.
2. Jeżeli czas przepływu wód od granicy obszaru zasilania do ujęcia jest dłuższy
od 25 lat, teren ochrony pośredniej ujęcia wód podziemnych wyznacza się
z uwzględnieniem obszaru wyznaczonego 25-letnim czasem wymiany wód w
warstwie wodonośnej.

art. 124. więcej Art. 124. 1. Strefę ochronną ujęcia wód powierzchniowych określa się tak, aby
trwale zapewnić jakość wody zgodną z przepisami wydanymi na podstawie
art. 74 ust. 1 oraz aby zabezpieczyć wydajność ujęcia wody.
2. Strefę ochronną, o której mowa w ust. 1, wyznacza się na podstawie ustaleń
zawartych w dokumentacji hydrologicznej tego ujęcia.
3. Strefa ochronna ujęcia wody z potoku górskiego lub z górnego biegu rzeki
może obejmować całą zlewnię cieku powyżej ujęcia wody.

art. 125. więcej Art. 125. 1. Granice terenu ochrony pośredniej oznacza się przez umieszczenie,
w punktach przecięcia się granic ze szlakami komunikacyjnymi oraz w innych
charakterystycznych punktach terenu, tablic zawierających informacje o ustanowieniu
strefy ochronnej.
2. Zakazuje się niszczenia, uszkadzania lub przemieszczania tablic
zawierających informacje o ustanowieniu strefy ochronnej.

art. 126. więcej Art. 126. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze
rozporządzenia, wzory tablic informacyjnych, o których mowa w art. 125 oraz w art.
129 ust. 2, w tym ich rozmiar, kształt, kolor, wzór i wielkość napisu, kierując się
potrzebą zapewnienia widoczności i czytelności tablicy informacyjnej.

art. 127. więcej Art. 127. Na terenie ochrony bezpośredniej zakazuje się użytkowania gruntów
do celów niezwiązanych z eksploatacją ujęcia wody.

art. 128. więcej Art. 128. Na terenie ochrony bezpośredniej należy:
1) odprowadzać wody opadowe lub roztopowe w sposób uniemożliwiający
przedostawanie się ich do urządzeń służących do poboru wody;
2) zagospodarować teren zielenią;
3) odprowadzać poza granicę terenu ochrony bezpośredniej ścieki z urządzeń
sanitarnych przeznaczonych do użytku dla osób zatrudnionych przy obsłudze
urządzeń służących do poboru wody;
4) ograniczyć wyłącznie do niezbędnych potrzeb przebywanie osób
niezatrudnionych przy obsłudze urządzeń służących do poboru wody.

art. 129. więcej Art. 129. 1. Teren ochrony bezpośredniej należy ogrodzić, a jego granice
przebiegające przez wody powierzchniowe oznaczyć za pomocą rozmieszczonych
w widocznych miejscach stałych znaków stojących lub pływających.
2. Na ogrodzeniu oraz znakach należy umieścić tablice zawierające informację
o ustanowieniu strefy ochronnej i zakazie wstępu osób nieupoważnionych.
3. Zakazuje się niszczenia, uszkadzania lub przemieszczania stałych znaków
stojących lub pływających, o których mowa w ust. 1, oraz tablic zawierających
informacje o ustanowieniu strefy ochronnej i zakazie wstępu osób nieupoważnionych.

art. 130. więcej Art. 130. 1. Na terenie ochrony pośredniej może być zakazane lub ograniczone
wykonywanie robót lub czynności powodujących zmniejszenie przydatności
ujmowanej wody lub wydajności ujęcia, obejmujących:
1) wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi;
2) rolnicze wykorzystanie ścieków;
3) przechowywanie lub składowanie odpadów promieniotwórczych;
4) stosowanie nawozów oraz środków ochrony roślin;
5) budowę nowych dróg, linii kolejowych, lotnisk lub lądowisk;
6) wykonywanie urządzeń melioracji wodnych oraz wykopów ziemnych;
7) lokalizowanie zakładów przemysłowych oraz ferm chowu lub hodowli zwierząt;
8) lokalizowanie magazynów produktów ropopochodnych oraz innych substancji,
a także rurociągów do ich transportu;
9) lokalizowanie składowisk odpadów niebezpiecznych, innych niż niebezpieczne
i obojętne oraz obojętnych;
10) mycie pojazdów mechanicznych;
11) urządzanie parkingów, obozowisk oraz kąpielisk i miejsc okazjonalnie
wykorzystywanych do kąpieli;
12) lokalizowanie nowych ujęć wody;
13) lokalizowanie cmentarzy oraz grzebanie martwych zwierząt;
14) wydobywanie kopalin;
15) wykonywanie odwodnień budowlanych lub górniczych;
16) lokalizowanie budynków mieszkalnych oraz obiektów budowlanych związanych
z turystyką;
17) używanie statków powietrznych do przeprowadzania zabiegów rolniczych;
18) urządzanie pryzm kiszonkowych;
19) chów lub hodowlę ryb, ich dokarmianie lub zanęcanie;
20) pojenie oraz wypasanie zwierząt;
21) wydobywanie kamienia, żwiru, piasku oraz innych materiałów, a także
wycinanie roślin z wód lub brzegu;
22) uprawianie sportów wodnych;
23) użytkowanie statków o napędzie spalinowym;
24) lokalizowanie nowych przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na
środowisko;
25) składowanie opakowań po nawozach i środkach ochrony roślin;
26) stosowanie i składowanie chemicznych środków zimowego utrzymania dróg.
2. Na gruntach rolnych lub leśnych położonych na terenach ochrony pośredniej
może być wprowadzony obowiązek stosowania odpowiednich upraw rolnych lub
leśnych.

art. 131. więcej Art. 131. Przy wprowadzaniu zakazów, nakazów i ograniczeń dotyczących
użytkowania gruntów na terenie ochrony pośredniej uwzględnia się warunki infiltracji
zanieczyszczeń do poziomu wodonośnego, z którego woda jest ujmowana.

art. 132. więcej Art. 132. Właściwy organ Wód Polskich może, na wniosek właściciela ujęcia
wody i na jego koszt, w drodze decyzji, nałożyć na właścicieli gruntów położonych na
terenie ochrony pośredniej obowiązek zlikwidowania nieczynnych studni, jeżeli te
studnie zagrażają jakości ujmowanej wody.

art. 133. więcej Art. 133. 1. Strefę ochronną obejmującą wyłącznie teren ochrony bezpośredniej
ustanawia się z urzędu.
2. Strefę ochronną obejmującą teren ochrony bezpośredniej i teren ochrony
pośredniej ustanawia się:
1) na wniosek właściciela ujęcia wody;
2) z urzędu, jeżeli właściciel ujęcia wody nie złożył wniosku, o którym mowa
w pkt 1, a z przeprowadzonej analizy ryzyka, o której mowa w ust. 3, wynika
potrzeba jej ustanowienia.
3. Strefę ochronną, o której mowa w ust. 2, ustanawia się na podstawie analizy
ryzyka obejmującej ocenę zagrożeń zdrowotnych z uwzględnieniem czynników
negatywnie wpływających na jakość ujmowanej wody, przeprowadzoną w oparciu
o analizy hydrogeologiczne lub hydrologiczne oraz dokumentację hydrogeologiczną
lub hydrologiczną, analizę identyfikacji źródeł zagrożenia wynikających ze sposobu
zagospodarowania terenu, a także o wyniki badania jakości ujmowanej wody.
4. Właściciel ujęcia wody realizujący zadania w zakresie zbiorowego
zaopatrzenia w wodę jest obowiązany przeprowadzić analizę ryzyka, o której mowa
w ust. 3, i przekazać ją do właściwego wojewody.
5. Analizę ryzyka przeprowadza się dla:
1) ujęć wody dostarczających więcej niż 10 m³ wody na dobę lub służących
zaopatrzeniu w wodę więcej niż 50 osób;
2) indywidualnych ujęć wody dostarczających do 10 m³ wody na dobę lub
służących zaopatrzeniu w wodę do 50 osób, jeżeli woda jest dostarczana, jako
woda przeznaczona do spożycia przez ludzi, w ramach działalności handlowej,
usługowej, przemysłowej albo do budynków użyteczności publicznej.
6. Analiza ryzyka jest aktualizowana nie rzadziej niż co 10 lat, a w przypadku
ujęć wody dostarczających mniej niż 1000 m³ wody na rok – nie rzadziej niż co 20 lat.

art. 134. więcej Art. 134. 1. Strefę ochronną ustanawia się na koszt właściciela ujęcia wody.
2. W przypadku nieprzekazania analizy ryzyka, o której mowa w art. 133 ust. 3,
organ, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 2, wzywa właściciela ujęcia wody do jej
przekazania w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania.
3. Jeżeli z przekazanej analizy ryzyka, o której mowa w art. 133 ust. 3, wynika
potrzeba ustanowienia strefy ochronnej obejmującej teren ochrony bezpośredniej
i teren ochrony pośredniej, organ, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 2, wzywa
właściciela ujęcia wody do przekazania dokumentacji hydrogeologicznej lub
hydrologicznej w terminie, o którym mowa w ust. 2.

art. 135. więcej Art. 135. 1. Strefę ochronną obejmującą:
1) wyłącznie teren ochrony bezpośredniej ustanawia właściwy organ Wód Polskich
w drodze decyzji;
2) teren ochrony bezpośredniej i teren ochrony pośredniej ustanawia wojewoda
w drodze aktu prawa miejscowego.
2. Jeżeli strefa ochronna, o której mowa w ust. 1 pkt 2, obejmowałaby tereny
położone w obszarze działania co najmniej 2 wojewodów, tę strefę ochronną
ustanawiają wspólnie właściwi wojewodowie w drodze aktu prawa miejscowego.
3. Jeżeli granice terenu ochrony bezpośredniej strefy ochronnej, o której mowa
w ust. 1 pkt 2, obejmują teren ochrony bezpośredniej ustanowionej wcześniej strefy
ochronnej, o której mowa w ust. 1 pkt 1, wojewoda w akcie prawa miejscowego,
o którym mowa w ust. 1 pkt 2, znosi tę strefę ochronną, a właściwy organ Wód
Polskich stwierdza, w drodze decyzji, wygaśnięcie decyzji ustanawiającej tę strefę
ochronną. Przepisy art. 162 § 1 pkt 1 oraz § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. –
Kodeks postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio.
4. Projekt aktu prawa miejscowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 2,
podlega uzgodnieniu z Wodami Polskimi.
5. Decyzja, o której mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje właścicieli nieruchomości, na
obszarze których została ustanowiona strefa ochronna.
6. Jeżeli przed zakończeniem postępowania dotyczącego ustanowienia strefy
ochronnej, o której mowa w ust. 1 pkt 1, wejdą w życie przepisy wydane na podstawie
ust. 1 pkt 2 dotyczące tego samego ujęcia wody, postępowanie dotyczące
ustanowienia strefy ochronnej, o której mowa w ust. 1 pkt 1, umarza się.

art. 136. więcej Art. 136. Ustanawiając strefę ochronną obejmującą wyłącznie teren ochrony
bezpośredniej, właściwy organ Wód Polskich określa obszar terenu ochrony
bezpośredniej, a także wskazuje do stosowania obowiązki wynikające z art. 128.

art. 137. więcej Art. 137. 1. Ustanawiając strefę ochronną obejmującą teren ochrony
bezpośredniej i teren ochrony pośredniej, wojewoda określa obszar terenu ochrony
bezpośredniej oraz obszar terenu ochrony pośredniej, a także:
1) wskazuje do stosowania obowiązki wynikające z art. 128;
2) na obszarze terenu ochrony pośredniej może wskazać odpowiednie nakazy,
zakazy i ograniczenia spośród tych, o których mowa w art. 130.
2. Obowiązek, o którym mowa w art. 125 i art. 129, należy do właściciela ujęcia
wody.

art. 138. więcej Art. 138. 1. Wniosek, o którym mowa w art. 133 ust. 2 pkt 1, zawiera:
1) uzasadnienie potrzeby ustanowienia strefy ochronnej uwzględniające analizę
ryzyka, o której mowa w art. 133 ust. 3, oraz propozycje granic terenu ochrony
pośredniej wraz z planem sytuacyjnym;
2) charakterystykę techniczną ujęcia wody;
3) propozycje nakazów, zakazów i ograniczeń dotyczących użytkowania gruntów
oraz korzystania z wód na terenach ochrony pośredniej, wraz z uzasadnieniem.
2. Do wniosku, o którym mowa w art. 133 ust. 2 pkt 1, dołącza się analizę
ryzyka, o której mowa w art. 133 ust. 3, oraz kopię decyzji, o której mowa
w art. 135 ust. 1 pkt 1, jeżeli została wydana.
3. Do wniosku, o którym mowa w art. 133 ust. 2 pkt 1, dotyczącego ujęcia wody
podziemnej dołącza się dokumentację hydrogeologiczną, o której mowa
w art. 123 ust. 1.
4. Do wniosku, o którym mowa w art. 133 ust. 2 pkt 1, dotyczącego ujęcia wody
powierzchniowej dołącza się dokumentację hydrologiczną ujęcia wody, o której
mowa w art. 124 ust. 2.

art. 139. więcej Art. 139. Obszary ochronne to ustanowione na podstawie art. 141 obszary, na
których obowiązują zakazy oraz ograniczenia w zakresie użytkowania gruntów lub
korzystania z wód, w celu ochrony zasobów tych wód przed degradacją.

art. 140. więcej Art. 140. Na obszarach ochronnych może być zakazane lub ograniczone
wykonywanie robót lub czynności, które mogą spowodować trwałe zanieczyszczenie
gruntów lub wód, obejmujących:
1) wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi;
2) rolnicze wykorzystanie ścieków;
3) przechowywanie lub składowanie odpadów promieniotwórczych;
4) stosowanie nawozów oraz środków ochrony roślin;
5) budowę nowych dróg, linii kolejowych, lotnisk lub lądowisk;
6) lokalizowanie zakładów przemysłowych oraz ferm chowu lub hodowli zwierząt;
7) lokalizowanie magazynów produktów ropopochodnych oraz innych substancji,
a także rurociągów do ich transportu;
8) lokalizowanie składowisk odpadów niebezpiecznych, innych niż niebezpieczne
i obojętne oraz obojętnych;
9) mycie pojazdów mechanicznych;
10) urządzanie parkingów, obozowisk oraz kąpielisk i miejsc okazjonalnie
wykorzystywanych do kąpieli;
11) lokalizowanie cmentarzy oraz grzebanie martwych zwierząt;
12) wydobywanie kopalin;
13) wykonywanie odwodnień budowlanych lub górniczych;
14) używanie statków powietrznych do przeprowadzania zabiegów rolniczych;
15) urządzanie pryzm kiszonkowych;
16) chów lub hodowlę ryb, ich dokarmianie lub zanęcanie;
17) lokalizowanie nowych przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na
środowisko;
18) składowanie opakowań po nawozach i środkach ochrony roślin;
19) stosowanie i składowanie chemicznych środków zimowego utrzymania dróg.

art. 141. więcej Art. 141. 1. Wojewoda, na wniosek Wód Polskich, ustanawia obszar ochronny,
w drodze aktu prawa miejscowego, wskazując ograniczenia lub zakazy dotyczące
użytkowania gruntów oraz korzystania z wód na terenie obszaru ochronnego oraz
granice tego obszaru.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) uzasadnienie potrzeby ustanowienia obszaru ochronnego oraz propozycje granic
tego obszaru wraz z planem sytuacyjnym;
2) propozycje zakazów lub ograniczeń dotyczących użytkowania gruntów oraz
korzystania z wód na terenie obszaru ochronnego, wraz z uzasadnieniem.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:
1) w przypadku zbiornika wód podziemnych dokumentację hydrogeologiczną tego
zbiornika;
2) w przypadku zbiornika wód powierzchniowych wyniki przeprowadzonych
badań hydrologicznych, hydrograficznych i geomorfologicznych.
4. Jeżeli obszar ochronny obejmowałby tereny położone w obszarze działania co
najmniej dwóch wojewodów, obszar ochronny ustanawiają wspólnie właściwi
wojewodowie w drodze aktu prawa miejscowego.

art. 142. więcej Art. 142. Za szkody poniesione w związku z wprowadzeniem w strefie
ochronnej lub na obszarze ochronnym zakazów, nakazów oraz ograniczeń w zakresie
użytkowania gruntów lub korzystania z wód, właścicielowi nieruchomości położonej
w tej strefie lub na tym obszarze przysługuje odszkodowanie na zasadach określonych
w art. 471.

art. 143. więcej Art. 143. Przepisy ustawy dotyczące ochrony środowiska wód morskich oraz
przepisy ustawy dotyczące monitoringu wód morskich stosuje się do wód morza
terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej Rzeczypospolitej Polskiej oraz wód
przybrzeżnych, a także do dna morskiego i skały macierzystej, znajdujących się na obszarze morza terytorialnego, wyłącznej strefy ekonomicznej Rzeczypospolitej Polskiej oraz wód przybrzeżnych.

art. 144. więcej Art. 144. 1. W celu ochrony środowiska wód morskich opracowuje się i wdraża
strategię morską na zasadach określonych w przepisach ustawy.
2. Strategię morską stanowi następujący zespół działań:
1) opracowanie wstępnej oceny stanu środowiska wód morskich;
2) opracowanie zestawu właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska wód
morskich;
3) opracowanie zestawu celów środowiskowych dla wód morskich i związanych
z nimi wskaźników, zwanego dalej „zestawem celów środowiskowych dla wód
morskich”;
4) opracowanie i wdrożenie programu monitoringu wód morskich;
5) opracowanie i wdrożenie programu ochrony wód morskich.
3. Zestawy, o których mowa w ust. 2 pkt 2 i 3, oraz programy, o których mowa
w ust. 2 pkt 4 i 5, są opracowywane na podstawie wstępnej oceny stanu środowiska
wód morskich.

art. 145. więcej Art. 145. Cele środowiskowe dla wód morskich są osiągane przez
podejmowanie działań określonych w programie ochrony wód morskich.

art. 146. więcej Art. 146. Organy administracji rządowej i samorządowej wykonują należące do
nich zadania z zakresu ochrony środowiska wód morskich, mając na uwadze ustalenia
zestawu właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska wód morskich i zestawu
celów środowiskowych dla wód morskich, oraz zgodnie z ustaleniami programu
ochrony wód morskich.

art. 147. więcej Art. 147. Jeżeli minister właściwy do spraw gospodarki wodnej stwierdzi, że
działalność człowieka w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej lub
w państwie leżącym poza granicami Unii Europejskiej może mieć znaczący wpływ na
środowisko wód morskich, w szczególności na obszarach wód morskich objętych
formami ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ustawy z dnia 16 kwietnia
2004 r. o ochronie przyrody, w tym chronionych zgodnie z umowami
międzynarodowymi, których Rzeczpospolita Polska jest stroną, po uzyskaniu zgody
Rady Ministrów, występuje do właściwego organu Unii Europejskiej lub organizacji
międzynarodowej o podjęcie działań niezbędnych dla osiągnięcia dobrego stanu
środowiska wód morskich oraz zapewnienia integralności, funkcjonowania i zachowania struktury ekosystemów morskich, które mają być utrzymane lub, w razie potrzeby, odtworzone.

art. 148. więcej Art. 148. Podjęcie działań, których celem jest zapewnienie osiągnięcia celów
środowiskowych dla wód morskich oraz dobrego stanu środowiska wód morskich,
w tym odpowiednio opracowanie, wdrożenie i przegląd wstępnej oceny stanu
środowiska wód morskich, zestawu właściwości typowych dla dobrego stanu
środowiska wód morskich, zestawu celów środowiskowych dla wód morskich,
programu monitoringu wód morskich oraz programu ochrony wód morskich, wymaga
współpracy, w szczególności:
1) w ramach Konwencji o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza
Bałtyckiego, sporządzonej w Helsinkach dnia 9 kwietnia 1992 r. (Dz. U.
z 2000 r. poz. 346), zwanej dalej „Konwencją Helsińską”;
2) z właściwymi organami innych państw członkowskich Unii Europejskiej
położonych w regionie Morza Bałtyckiego;
3) z właściwymi organami państw leżących poza granicami Unii Europejskiej, które
graniczą z regionem Morza Bałtyckiego.

art. 149. więcej Art. 149. Organy administracji rządowej i samorządowej, państwowa służba
hydrologiczno-meteorologiczna i państwowa służba hydrogeologiczna oraz instytuty
badawcze są obowiązane do nieodpłatnego przekazywania posiadanych danych
niezbędnych do opracowania wstępnej oceny stanu środowiska wód morskich,
zestawu właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska wód morskich, zestawu
celów środowiskowych dla wód morskich, programu monitoringu wód morskich oraz
programu ochrony wód morskich, w tym danych dotyczących wód śródlądowych,
organom opracowującym i aktualizującym te dokumenty.

art. 150. więcej Art. 150. 1. Wstępna ocena stanu środowiska wód morskich zawiera:
1) analizę podstawowych cech i właściwości wód morskich i obecnego stanu
środowiska wód morskich, obejmującą w szczególności charakterystykę:
a) grup gatunków ptaków, ssaków, gadów i ryb morskich dla regionu Morza
Bałtyckiego, zawierającą przestrzenne i czasowe zróżnicowanie dla danego
gatunku lub populacji danego gatunku w zakresie:
– rozmieszczenia, liczebności lub biomasy,
– struktury pod względem wielkości, wieku i płci,
– wskaźników płodności, przeżycia i śmiertelności lub obrażeń,
– zachowania, w tym przemieszczania się i migracji,
– siedliska gatunku, biorąc pod uwagę zakres i przydatność,
– składu gatunkowego danej grupy ptaków, ssaków, gadów lub ryb
morskich,
b) ogólnych typów siedlisk w słupie wody (siedlisk pelagicznych) i na dnie
morskim (siedlisk bentosowych) lub innych typów siedlisk,
z uwzględnieniem związanych z nimi biocenoz w całym regionie Morza
Bałtyckiego dla każdego typu siedliska w zakresie:
– rozmieszczenia siedliska i jego zasięgu, a w przypadku gdy jest to
możliwe – również objętości siedliska,
– zmian przestrzennych i czasowych składu gatunkowego, liczebności
lub biomasy,
– struktury wielkościowej i wiekowej gatunku danego siedliska –
w przypadku gdy jest to możliwe do określenia,
– charakterystyki fizycznej, hydrologicznej i chemicznej,
– stężenia chlorofilu „a” oraz częstotliwości i zasięgu przestrzennego
zakwitu planktonu – w przypadku siedlisk pelagicznych,
c) struktury, funkcji i procesów ekosystemów, w tym łańcuchów
pokarmowych, obejmującą właściwości fizyczne, hydrologiczne,
chemiczne, biologiczne oraz funkcje i procesy zawierające przestrzenne
i czasowe zmiany w zakresie:
– temperatury i zlodzenia wody,
– hydrologii – układy falowania i prądów morskich, wypływanie wód
głębinowych, mieszanie wody, czas wymiany wody, dopływ wody
słodkiej, poziom morza,
– batymetrii,
– zmętnienia wody – ładunki mułu lub osadów, przezroczystość wody,
rozchodzenia się dźwięku,
– substratu i morfologii dna morskiego,
– zasolenia wody, substancji biogennych – azotu lub fosforu, węgla
organicznego, gazów rozpuszczonych – pCO2, O2, a także poziomu pH,
– powiązań między siedliskami i gatunkami ptaków, ssaków, gadów i ryb
morskich,
– struktury biocenoz pelagiczno-bentosowych,
– produktywności ekosystemów;
2) analizę dominujących presji i oddziaływań na wody morskie, w tym presji
i oddziaływań antropogenicznych, obejmującą skutki kumulacyjne i synergiczne
oraz uwzględniającą odpowiednie oceny wykonywane na podstawie przepisów
ustawy oraz przepisów odrębnych;
3) analizę ekonomiczną i społeczną użytkowania wód morskich oraz kosztów
degradacji środowiska wód morskich.
2. Wstępna ocena stanu środowiska wód morskich uwzględnia:
1) wskaźniki zastosowane w ocenie stanu i sposobie klasyfikacji wód
przejściowych, przybrzeżnych i morza terytorialnego określone w przepisach
dotyczących tych wskaźników;
2) wskaźniki inne niż wskazane w pkt 1, umożliwiające dokonanie kompleksowej
oceny stanu środowiska wód morskich, w szczególności oceny tematyczne
przeprowadzone zgodnie z postanowieniami Konwencji Helsińskiej.
3. Na potrzeby opracowania analizy, o której mowa w ust. 1 pkt 2, sporządza się:
1) zestawienie dominujących presji antropogenicznych pochodzenia lądowego na
wody morskie, zawierające w szczególności wykaz presji i oddziaływań
w zakresie:
a) wprowadzania substancji biogennych – źródła rozproszone, źródła
punktowe, depozycja atmosferyczna,
b) wprowadzania materii organicznej – źródła rozproszone i źródła punktowe,
c) wprowadzania innych substancji niż biogenne, w tym substancji
syntetycznych, substancji niesyntetycznych, radionuklidów – źródła
rozproszone, źródła punktowe, depozycja atmosferyczna, poważne
zdarzenia,
d) dopływu wody – źródła punktowe, w tym solanka,
e) wprowadzania drobnoustrojów patogennych,
f) wprowadzania lub rozprzestrzeniania się gatunków obcych;
2) zestawienie dominujących presji antropogenicznych pochodzenia morskiego na
wody morskie wynikających z działalności rybackiej, zawierające w
szczególności wykaz presji i oddziaływań w zakresie:
a) wprowadzania gatunków genetycznie zmodyfikowanych i przemieszczania
gatunków rodzimych,
b) utraty lub zmiany naturalnych biocenoz, spowodowanych hodowlą
gatunków zwierząt lub uprawą gatunków roślin,
c) eksploatacji, śmiertelności lub szkód w obrębie dzikich gatunków,
wynikających w szczególności z prowadzenia połowów komercyjnych lub
rekreacyjnych;
3) zestawienie dominujących presji antropogenicznych pochodzenia morskiego na
wody morskie, zawierające w szczególności wykaz presji i oddziaływań
w zakresie:
a) tymczasowych lub odwracalnych zaburzeń fizycznych dna morskiego,
b) niepokojenia gatunków, w szczególności w miejscach lęgu, odpoczynku lub
żerowania, spowodowanego obecnością człowieka,
c) wprowadzania lub rozprzestrzeniania się gatunków obcych,
d) strat fizycznych spowodowanych trwałymi zmianami podłoża dna
morskiego lub morfologii oraz eksploatacją substratu dna morskiego,
e) zmian warunków hydrologicznych,
f) wprowadzania odpadów stałych, w tym mikrodrobin,
g) występowania hałasu związanego z działalnością człowieka – impulsowego
i ciągłego,
h) innych źródeł energii niż hałas, o którym mowa w lit. g, w szczególności
pola elektromagnetycznego, światła i ciepła.
4. (uchylony)
5. Analiza dominujących presji i oddziaływań na wody morskie uwzględnia
odpowiednie oceny stanu środowiska wykonywane na podstawie przepisów ustawy
oraz przepisów odrębnych.
6. Przy opracowaniu analizy, o której mowa w ust. 1 pkt 2, uwzględnia się
następujące sposoby użytkowania środowiska morskiego oraz działalności człowieka
w środowisku morskim lub mające wpływ na środowisko morskie:
1) w zakresie fizycznej zmiany struktury rzek, linii brzegowej i dna morskiego:
a) zajmowanie gruntów,
b) regulacja wód i inne zmiany przebiegu cieków wodnych,
c) ochrona brzegów morskich oraz ochrona przed powodzią,
d) konstrukcje morskie inne niż służące do wydobywania ropy naftowej lub
gazu lub wykorzystywania źródeł energii odnawialnej,
e) zmiana morfologii dna morskiego, w szczególności w wyniku pogłębiania
i klapowania urobku;
2) w zakresie eksploatacji nieożywionych zasobów naturalnych:
a) eksploatację minerałów, w tym skał, rud metali, żwiru, piasku lub muszli,
b) wydobycie ropy naftowej i gazu ziemnego, z uwzględnieniem
infrastruktury,
c) pozyskiwanie soli,
d) pozyskiwanie wody;
3) w zakresie wytwarzania energii:
a) wytwarzanie energii odnawialnej – energia wiatru, fal i pływów,
z uwzględnieniem infrastruktury,
b) wytwarzanie energii ze źródeł nieodnawialnych,
c) przesyłanie energii elektrycznej i łączność, w szczególności za pomocą
podmorskich kabli;
4) w zakresie eksploatacji żywych zasobów:
a) komercyjny lub rekreacyjny połów ryb oraz komercyjne i rekreacyjne
zbieranie skorupiaków,
b) przetwórstwo ryb i skorupiaków,
c) pozyskiwanie roślin morskich,
d) polowanie i zbieranie w innych celach;
5) w zakresie hodowli żywych zasobów:
a) akwakultura morska, z uwzględnieniem służącej jej infrastruktury,
b) akwakultura słodkowodna,
c) rolnictwo,
d) leśnictwo;
6) w zakresie transportu:
a) infrastruktura transportowa,
b) transport morski,
c) transport lotniczy,
d) transport lądowy;
7) w zakresie użytkowania miejskiego i przemysłowego:
a) użytkowanie miejskie,
b) użytkowanie przemysłowe,
c) przetwarzanie, w tym unieszkodliwianie, odpadów;
8) w zakresie turystki i wypoczynku:
a) infrastruktura na potrzeby turystyki i wypoczynku,
b) działalność w dziedzinie turystyki i wypoczynku;
9) w zakresie bezpieczeństwa i obrony – operacje wojskowe w środowisku
morskim lub mające wpływ na środowisko morskie prowadzone na obszarach
morskich Rzeczypospolitej Polskiej, ze wskazaniem rodzaju działalności;
10) w zakresie edukacji i badań naukowych – badania naukowe, analizy oraz
działania edukacyjne.
7. Na potrzeby opracowania analizy, o której mowa w ust. 1 pkt 2, uwzględnia
się następujące parametry:
1) intensywność presji i oddziaływań antropogenicznych na wody morskie;
2) przestrzenne i czasowe zróżnicowanie presji i oddziaływań antropogenicznych
w środowisku morskim oraz, w stosownych przypadkach – źródła tych presji.
8. W przypadku przygotowania ocen oddziaływania presji antropogenicznych na
środowisko morskie należy uwzględnić odpowiednie elementy ekosystemu, o których
mowa w ust. 1 pkt 1, i odpowiadające im parametry.
9. Analiza, o której mowa w ust. 1 pkt 2, uwzględnia poziomy presji
antropogenicznych w środowisku morskim oraz, w stosownych przypadkach,
wielkości tych presji wprowadzane ze źródeł lądowych lub atmosferycznych do
środowiska morskiego.
10. Przy opracowaniu analizy, o której mowa w ust. 1 pkt 3, uwzględnia się
sposoby użytkowania i działalności człowieka w środowisku morskim lub mające
wpływ na środowisko morskie, o których mowa w ust. 6 pkt 1 lit. c–e, pkt 2, pkt 3 lit.
a oraz c, pkt 4, pkt 5 lit. a, pkt 6, pkt 7 lit. c, pkt 8 oraz pkt 10.

art. 151. więcej Art. 151. 1. Wstępną ocenę stanu środowiska wód morskich opracowuje
właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska w uzgodnieniu z ministrem
właściwym do spraw gospodarki morskiej, ministrem właściwym do spraw
rybołówstwa oraz ministrem właściwym do spraw gospodarki wodnej.
2. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska informuje organy właściwe
do opracowania analiz, o których mowa w art. 150 ust. 1 pkt 2 i 3, oraz sporządzenia
zestawień, o których mowa w art. 150 ust. 3, o przystąpieniu do opracowania wstępnej
oceny stanu środowiska wód morskich. Właściwy organ Inspekcji Ochrony
Środowiska wskazuje w informacji termin przekazania analizy i zestawień.
2a. Analizę, o której mowa w art. 150 ust. 1 pkt 2, opracowuje minister właściwy
do spraw gospodarki wodnej w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw
gospodarki morskiej oraz ministrem właściwym do spraw rybołówstwa oraz
przekazuje wraz z danymi i informacjami wykorzystanymi do jej opracowania oraz uzyskanymi przy jej opracowaniu właściwemu organowi Inspekcji Ochrony Środowiska.
3. Analizę, o której mowa w art. 150 ust. 1 pkt 3, opracowuje minister właściwy
do spraw gospodarki morskiej i przekazuje wraz z danymi i informacjami
wykorzystanymi do jej opracowania oraz uzyskanymi przy jej opracowaniu
właściwemu organowi Inspekcji Ochrony Środowiska.
4. Zestawienie, o którym mowa w art. 150 ust. 3 pkt 1, sporządza minister
właściwy do spraw gospodarki wodnej i przekazuje wraz z danymi i informacjami
wykorzystanymi do jego opracowania oraz uzyskanymi przy jego opracowaniu
ministrowi właściwemu do spraw gospodarki morskiej.
5. Zestawienie, o którym mowa w art. 150 ust. 3 pkt 2, sporządza minister
właściwy do spraw rybołówstwa i przekazuje wraz z danymi i informacjami
wykorzystanymi do jego opracowania oraz uzyskanymi przy jego opracowaniu
ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej.
6. Zestawienie, o którym mowa w art. 150 ust. 3 pkt 3, sporządza minister
właściwy do spraw gospodarki morskiej i przekazuje wraz z danymi i informacjami
wykorzystanymi do jego opracowania oraz uzyskanymi przy jego opracowaniu
ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej.
7. Przy opracowywaniu wstępnej oceny stanu środowiska wód morskich
właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska współpracuje z Komisją Ochrony
Środowiska Morza Bałtyckiego w celu:
1) zapewnienia zgodności metodologii oceny w regionie Morza Bałtyckiego;
2) uwzględnienia właściwości i oddziaływania na środowisko wód regionu Morza
Bałtyckiego o charakterze transgranicznym.
8. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska, zapewniając aktywny udział
wszystkich zainteresowanych w opracowaniu wstępnej oceny stanu środowiska wód
morskich, zamieszcza na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej urzędu
zapewniającego jego obsługę, w celu zgłoszenia uwag, projekt wstępnej oceny stanu
środowiska wód morskich.
9. W terminie 21 dni od dnia zamieszczenia projektu wstępnej oceny stanu
środowiska wód morskich na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej
urzędu zapewniającego jego obsługę zainteresowani mogą składać do właściwego
organu Inspekcji Ochrony Środowiska uwagi, w formie pisemnej lub elektronicznej,
do ustaleń zawartych w projekcie tego dokumentu.
10. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska uzgadnia zakres i sposób
uwzględnienia uwag do projektu wstępnej oceny stanu środowiska wód morskich
z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej, ministrem właściwym do
spraw rybołówstwa i ministrem właściwym do spraw gospodarki wodnej.
11. Po zakończeniu konsultacji, zgodnie z ust. 8–10, właściwy organ Inspekcji
Ochrony Środowiska:
1) zamieszcza wstępną ocenę stanu środowiska wód morskich na stronie
podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej urzędu zapewniającego jego
obsługę;
2) przekazuje wstępną ocenę stanu środowiska wód morskich ministrowi
właściwemu do spraw gospodarki wodnej.
12. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej przedkłada Komisji
Europejskiej wstępną ocenę stanu środowiska wód morskich wraz z zestawem
właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska wód morskich po uzyskaniu
zgody Rady Ministrów wyrażonej w drodze uchwały.
13. Wstępna ocena stanu środowiska wód morskich podlega przeglądowi co 6 lat
i w razie potrzeby aktualizacji.
14. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, minister właściwy do
spraw rybołówstwa i minister właściwy do spraw gospodarki wodnej przeprowadzają
przegląd i w razie potrzeby aktualizację odpowiednio analiz, o których mowa
w art. 150 ust. 1 pkt 2 i 3, oraz zestawień, o których mowa w art. 150 ust. 3, i
przekazują ich wyniki wraz z danymi i informacjami wykorzystanymi do dokonania
ich aktualizacji oraz uzyskanymi przy ich aktualizacji właściwemu organowi Inspekcji
Ochrony Środowiska, nie później niż na 5 miesięcy przed terminem przeprowadzenia
przeglądu wstępnej oceny stanu środowiska wód morskich.
15. Aktualizacja wstępnej oceny stanu środowiska wód morskich obejmuje,
oprócz danych zawartych we wstępnej ocenie stanu środowiska wód morskich:
1) podsumowanie wszelkich zmian lub uaktualnień dokonanych od dnia
opracowania wstępnej oceny stanu środowiska wód morskich;
2) prezentację aktualnych wyników monitoringu wód morskich i aktualnego stanu
środowiska wód morskich.
16. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej informuje Komisję
Europejską, Komisję Ochrony Środowiska Morza Bałtyckiego oraz zainteresowane
państwa członkowskie Unii Europejskiej o aktualizacjach wstępnej oceny stanu środowiska wód morskich. Informacja jest przekazywana w terminie 3 miesięcy od dnia dokonania aktualizacji wstępnej oceny stanu środowiska wód morskich.
17. Przepisy ust. 1–12 stosuje się odpowiednio do aktualizacji wstępnej oceny
stanu środowiska wód morskich.

art. 152. więcej Art. 152. 1. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska udostępnia Komisji
Europejskiej dane i informacje wykorzystane do opracowania wstępnej oceny stanu
środowiska wód morskich oraz uzyskane przy jej opracowaniu, zgodnie z przepisami
ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej (Dz. U.
z 2018 r. poz. 1472 oraz z 2019 r. poz. 730).
2. Nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia udostępnienia Komisji
Europejskiej danych i informacji, o których mowa w ust. 1, właściwy organ Inspekcji
Ochrony Środowiska udostępnia je również Europejskiej Agencji Środowiska,
o której mowa w przepisach rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE)
nr 401/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie Europejskiej Agencji Środowiska
oraz Europejskiej Sieci Informacji i Obserwacji Środowiska (Dz. Urz. UE L 126
z 21.05.2009, str. 13).
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do danych i informacji
wykorzystanych do aktualizacji wstępnej oceny stanu środowiska wód morskich oraz
uzyskanych przy jej aktualizacji.

art. 153. więcej Art. 153. 1. Zestaw właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska wód
morskich zawiera:
1) wskaźniki i ich jakościowe lub ilościowe własności oraz kryteria dobrego stanu
środowiska wód morskich dla następujących cech charakteryzujących:
a) utrzymanie różnorodności biologicznej; jakość i występowanie siedlisk
oraz rozmieszczenie i różnorodność gatunków odpowiadają dominującym
warunkom fizjograficznym, geograficznym i klimatycznym regionu Morza
Bałtyckiego,
b) utrzymanie gatunków obcych wprowadzanych do ekosystemów morskich
w wyniku działalności człowieka na poziomie niepowodującym
negatywnych zmian w tych ekosystemach,
c) utrzymanie populacji wszystkich ryb i skorupiaków eksploatowanych
w celach komercyjnych w bezpiecznych granicach biologicznych oraz
rozmieszczenie populacji tych ryb i skorupiaków ze względu na ich wiek i
liczebność, świadczące o jej dobrym stanie,
d) występowanie elementów morskiego łańcucha pokarmowego w ilościach
i zróżnicowaniu na poziomie zapewniającym różnorodność gatunków
i utrzymanie ich pełnej zdolności reprodukcyjnej,
e) ograniczona do minimum eutrofizacja wywołana przez działalność
człowieka, w szczególności jej niekorzystne skutki, takie jak straty
w różnorodności biologicznej, degradacja ekosystemu, szkodliwe zakwity
glonów oraz niedobór tlenu w dolnych partiach wód,
f) utrzymanie integralności dna morskiego na poziomie zapewniającym
ochronę struktury i funkcji ekosystemów bentosowych oraz brak
negatywnego wpływu na te ekosystemy,
g) stała zmiana właściwości hydrograficznych niepowodująca negatywnego
wpływu na ekosystemy morskie,
h) utrzymanie stężenia substancji zanieczyszczających na poziomie
niepowodującym zanieczyszczenia wód morskich,
i) utrzymanie poziomów substancji zanieczyszczających w rybach oraz
skorupiakach i mięczakach przeznaczonych do spożycia przez ludzi,
nieprzekraczających poziomów określonych w normach lub przepisach
dotyczących poziomów tych substancji,
j) utrzymanie właściwości i ilości odpadów na poziomie niepowodującym
szkód w środowisku wód morskich, wodach przejściowych i wodach
przybrzeżnych,
k) utrzymanie energii wprowadzanej do wód morskich, w tym podmorskiego
hałasu, na poziomie niepowodującym negatywnego wpływu na środowisko
wód morskich;
2) sposób klasyfikacji wskaźników w powiązaniu z cechami, o których mowa
w pkt 1;
3) sposób oceny stanu środowiska wód morskich.
2. Jeżeli którakolwiek z cech, o których mowa w ust. 1 pkt 1, nie ma
zastosowania do wód regionu Morza Bałtyckiego, fakt ten wskazuje się i uzasadnia
w zestawie właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska wód morskich.
3. Przy opracowywaniu zestawu właściwości typowych dla dobrego stanu
środowiska wód morskich bierze się pod uwagę:
1) istniejący stan rozpoznania procesów zachodzących w środowisku morskim;
2) dostępne wyniki pomiarów i badań;
3) możliwość różnicowania własności wskaźników, o których mowa w ust. 1 pkt 1,
w zależności od cech przestrzennych i właściwości wód morskich;
4) właściwości fizyczne, chemiczne i hydromorfologiczne wód morskich, o których
mowa w art. 150 ust. 1 pkt 1 lit. a;
5) typy siedlisk, o których mowa w art. 150 ust. 1 pkt 1 lit. b;
6) cechy biologiczne wód morskich, o których mowa w art. 150 ust. 1 pkt 1 lit. c.
4. Wyznaczając własności wskaźników, o których mowa w ust. 1 pkt 1, bierze
się pod uwagę:
1) wskaźniki i kryteria określone w decyzji Komisji (UE) 2017/848 z dnia 17 maja
2017 r. ustanawiającej kryteria i standardy metodologiczne dotyczące dobrego
stanu środowiska wód morskich oraz specyfikacje i ujednolicone metody
monitorowania i oceny oraz uchylającej decyzję 2010/477/UE (Dz. Urz.
UE L 125 z 18.05.2017, str. 43);
2) zestawienia dominujących presji i oddziaływań na wody morskie, o których
mowa w art. 150 ust. 3;
3) relację między wskaźnikami i kryteriami określonymi w decyzji Komisji,
o której mowa w pkt 1, a presjami i oddziaływaniami na wody morskie
zawartymi w analizie, o której mowa w art. 150 ust. 1 pkt 2.

art. 154. więcej Art. 154. 1. Projekt zestawu właściwości typowych dla dobrego stanu
środowiska wód morskich opracowuje właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska
w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej, ministrem
właściwym do spraw gospodarki wodnej oraz ministrem właściwym do spraw
rybołówstwa.
2. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska, zapewniając aktywny udział
wszystkich zainteresowanych w opracowaniu zestawu właściwości typowych dla
dobrego stanu środowiska wód morskich, zamieszcza na stronie podmiotowej
Biuletynu Informacji Publicznej urzędu zapewniającego jego obsługę, w celu
zgłoszenia uwag, projekt zestawu właściwości typowych dla dobrego stanu
środowiska wód morskich.
3. Zainteresowani mogą składać do właściwego organu Inspekcji Ochrony
Środowiska uwagi, w formie pisemnej lub elektronicznej, do ustaleń zawartych
w projekcie zestawu właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska wód
morskich, w terminie 21 dni od dnia zamieszczenia projektu tego dokumentu na
stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej urzędu zapewniającego jego
obsługę.
4. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska uzgadnia zakres i sposób
uwzględnienia uwag do projektu zestawu właściwości typowych dla dobrego stanu
środowiska wód morskich z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej,
ministrem właściwym do spraw gospodarki wodnej oraz ministrem właściwym do
spraw rybołówstwa.
5. Po zakończeniu konsultacji, zgodnie z ust. 2–4, właściwy organ Inspekcji
Ochrony Środowiska przekazuje projekt zestawu właściwości typowych dla dobrego
stanu środowiska wód morskich ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej.
6. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej przedkłada Komisji
Europejskiej projekt zestawu właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska
wód morskich wraz ze wstępną oceną stanu środowiska wód morskich po uzyskaniu
zgody Rady Ministrów wyrażonej w drodze uchwały. Projekt zestawu właściwości
typowych dla dobrego stanu środowiska wód morskich wraz ze wstępną oceną stanu
środowiska wód morskich jest przedkładany w terminie 3 miesięcy od dnia uzyskania
zgody Rady Ministrów wyrażonej w drodze uchwały.
7. Zestaw właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska wód morskich
jest przyjmowany, jeżeli w terminie 6 miesięcy od dnia przedłożenia jego projektu
Komisja Europejska nie odrzuci projektu zestawu właściwości typowych dla dobrego
stanu środowiska wód morskich w całości albo w części.
8. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej przyjmuje, w drodze
rozporządzenia, zestaw właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska wód
morskich, uwzględniając stanowisko Komisji Europejskiej oraz kierując się
powszechnym charakterem zestawu.
9. Jeżeli Komisja Europejska odrzuci projekt zestawu właściwości typowych dla
dobrego stanu środowiska wód morskich w części, minister właściwy do spraw
gospodarki wodnej opracowuje poprawiony projekt zestawu właściwości
typowych dla dobrego stanu środowiska wód morskich, uwzględniając
stanowisko Komisji Europejskiej. Do poprawionego projektu zestawu stosuje się
odpowiednio przepisy ust. 1 i 6–8.
10. Jeżeli Komisja Europejska odrzuci projekt zestawu właściwości typowych
dla dobrego stanu środowiska wód morskich w całości, opracowuje się nowy projekt
zestawu właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska wód morskich, zgodnie
z ust. 1–8 i art. 153, uwzględniając stanowisko Komisji Europejskiej.
11. Zestaw właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska wód morskich
podlega przeglądowi co 6 lat i w razie potrzeby aktualizacji.
12. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej informuje Komisję
Europejską, Komisję Ochrony Środowiska Morza Bałtyckiego oraz zainteresowane
państwa członkowskie Unii Europejskiej o aktualizacjach zestawu właściwości
typowych dla dobrego stanu środowiska wód morskich po uzyskaniu zgody Rady
Ministrów wyrażonej w drodze uchwały. Informacja jest przekazywana w terminie
3 miesięcy od dnia dokonania aktualizacji zestawu właściwości typowych dla dobrego
stanu środowiska wód morskich.
13. Przepisy ust. 1–10 stosuje się odpowiednio do aktualizacji zestawu
właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska wód morskich.

art. 155. więcej Art. 155. Wody morskie powinny spełniać własności wskaźników, o których
mowa w art. 153 ust. 1 pkt 1, o ile z przepisów ustawy nie wynika inaczej.

art. 156. więcej Art. 156. 1. Zestaw celów środowiskowych dla wód morskich określa cele
środowiskowe dla wód morskich, związane z nimi wskaźniki, o których mowa
w art. 153 ust. 1 pkt 1, oraz terminy osiągnięcia tych celów.
2. W zestawie celów środowiskowych dla wód morskich mogą być także
określone pośrednie cele środowiskowe dla wód morskich, związane z nimi
wskaźniki, o których mowa w art. 153 ust. 1 pkt 1, oraz terminy osiągnięcia tych
celów.
3. Przy opracowywaniu zestawu celów środowiskowych dla wód morskich
bierze się pod uwagę:
1) cechy i właściwości wód morskich, o których mowa w art. 150 ust. 1 pkt 1;
2) wykaz presji i oddziaływań na wody morskie zawartych w analizie, o której
mowa w art. 150 ust. 1 pkt 2;
3) właściwości i skutki oddziaływania na środowisko wód regionu Morza
Bałtyckiego o charakterze transgranicznym oraz potrzebę zapewnienia
zgodności celów środowiskowych dla wód morskich z celami środowiskowymi
realizowanymi przez inne państwa członkowskie Unii Europejskiej położone
w regionie Morza Bałtyckiego i państwa leżące poza granicami Unii
Europejskiej, które graniczą z regionem Morza Bałtyckiego;
4) potrzebę określenia:
a) celów środowiskowych dla wód morskich i związanych z nimi
wskaźników, o których mowa w art. 153 ust. 1 pkt 1, z uwzględnieniem
własności tych wskaźników, tak aby umożliwiały prowadzenie monitoringu
wód morskich i bieżącej oceny stanu środowiska wód morskich,
b) celów operacyjnych związanych z działaniami podejmowanymi dla
osiągnięcia celów środowiskowych dla wód morskich lub ułatwiającymi ich
osiągnięcie;
5) charakterystykę docelowego lub utrzymywanego stanu środowiska wód
morskich i potrzebę określenia tego stanu, z uwzględnieniem cech i właściwości
wód morskich, o których mowa w art. 150 ust. 1 pkt 1;
6) spójność celów środowiskowych dla wód morskich;
7) charakterystykę działań niezbędnych do osiągnięcia celów środowiskowych dla
wód morskich;
8) charakterystykę parametrów służących do monitorowania postępu
i ukierunkowania działań podejmowanych dla osiągnięcia celów
środowiskowych dla wód morskich;
9) charakterystykę referencyjnych punktów odniesienia, jeżeli została sporządzona;
10) potrzebę uwzględniania zagadnień społecznych, gospodarczych i przestrzennych
przy wyznaczaniu celów środowiskowych dla wód morskich;
11) analizę celów środowiskowych dla wód morskich i związanych z nimi
wskaźników, o których mowa w art. 153 ust. 1 pkt 1, oraz referencyjnych
punktów odniesienia, pozwalającą ocenić, czy realizacja tych celów może
doprowadzić do osiągnięcia zgodnego z nimi:
a) stanu środowiska wód morskich,
b) dobrego stanu środowiska wód regionu Morza Bałtyckiego innych państw
członkowskich Unii Europejskiej.

art. 157. więcej Art. 157. 1. Projekt zestawu celów środowiskowych dla wód morskich
opracowują Wody Polskie w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw
gospodarki morskiej, ministrem właściwym do spraw gospodarki wodnej oraz
ministrem właściwym do spraw rybołówstwa.
2. Wody Polskie przekazują projekt zestawu celów środowiskowych dla wód
morskich ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, zapewniając aktywny udział
wszystkich zainteresowanych w opracowaniu zestawu celów środowiskowych dla
wód morskich, zamieszcza na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej
urzędu zapewniającego jego obsługę, w celu zgłoszenia uwag, projekt zestawu celów
środowiskowych dla wód morskich.
4. W terminie 21 dni od dnia zamieszczenia projektu zestawu celów
środowiskowych dla wód morskich na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej urzędu zapewniającego obsługę ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej zainteresowani mogą składać uwagi, w formie pisemnej albo elektronicznej,
do ustaleń zawartych w projekcie tego dokumentu.
5. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej uzgadnia zakres i sposób
uwzględnienia uwag do projektu zestawu celów środowiskowych dla wód morskich
z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej oraz ministrem właściwym do
spraw rybołówstwa.
6. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej przedkłada Komisji
Europejskiej projekt zestawu celów środowiskowych dla wód morskich po uzyskaniu
zgody Rady Ministrów wyrażonej w drodze uchwały. Projekt zestawu celów
środowiskowych dla wód morskich jest przedkładany w terminie 3 miesięcy od dnia
uzyskania zgody Rady Ministrów wyrażonej w drodze uchwały.
7. Zestaw celów środowiskowych dla wód morskich jest przyjmowany, jeżeli
w terminie 6 miesięcy od dnia przedłożenia jego projektu Komisja Europejska nie
odrzuci projektu zestawu celów środowiskowych dla wód morskich w całości albo
w części.
8. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej przyjmuje, w drodze
rozporządzenia, zestaw celów środowiskowych dla wód morskich, uwzględniając
stanowisko Komisji Europejskiej oraz kierując się powszechnym charakterem tego
zestawu.
9. Jeżeli Komisja Europejska odrzuci projekt zestawu celów środowiskowych dla
wód morskich w części, minister właściwy do spraw gospodarki wodnej opracowuje
poprawiony projekt zestawu celów środowiskowych dla wód morskich, uwzględniając
stanowisko Komisji Europejskiej. Do poprawionego projektu zestawu celów
środowiskowych dla wód morskich stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1 i 6–8.
10. Jeżeli Komisja Europejska odrzuci projekt zestawu celów środowiskowych
dla wód morskich w całości, opracowuje się nowy projekt zestawu celów
środowiskowych dla wód morskich, zgodnie z ust. 1–8 i art. 156, uwzględniając
stanowisko Komisji Europejskiej.
11. Zestaw celów środowiskowych dla wód morskich podlega przeglądowi co
6 lat i w razie potrzeby aktualizacji.
12. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej informuje Komisję
Europejską, Komisję Ochrony Środowiska Morza Bałtyckiego i zainteresowane
państwa członkowskie Unii Europejskiej o aktualizacjach zestawu celów środowiskowych dla wód morskich po uzyskaniu zgody Rady Ministrów wyrażonej w drodze uchwały. Informacja jest przekazywana w terminie 3 miesięcy od dnia dokonania
aktualizacji zestawu celów środowiskowych dla wód morskich.
13. Przepisy ust. 1–10 stosuje się odpowiednio do aktualizacji zestawu celów
środowiskowych dla wód morskich.

art. 158. więcej Art. 158. 1. Cele środowiskowe dla wód morskich należy osiągnąć w terminach
określonych w zestawie celów środowiskowych dla wód morskich.
2. Dopuszcza się możliwość odstąpienia od osiągnięcia celów środowiskowych
dla wód morskich przy zastosowaniu działań określonych w programie ochrony wód
morskich, jeżeli osiągnięcie celów środowiskowych dla wód morskich uniemożliwia
co najmniej jeden z następujących powodów:
1) działanie lub brak działania wpływające na stan środowiska wód morskich, za
które Rzeczpospolita Polska nie jest odpowiedzialna;
2) przyczyny naturalne;
3) siła wyższa;
4) zmiany fizycznych właściwości wód morskich spowodowane przez działania
podjęte w ważnym interesie publicznym, który został uznany za istotniejszy od
negatywnego oddziaływania na środowisko, w tym oddziaływania
transgranicznego, pod warunkiem że nie wykluczają one w sposób trwały
osiągnięcia dobrego stanu środowiska morskiego innych państw członkowskich
Unii Europejskiej i nie zagrażają osiągnięciu takiego stanu.
3. Dopuszcza się także odstąpienie od osiągnięcia celów środowiskowych dla
wód morskich, w terminach, o których mowa w ust. 1, jeżeli występują warunki
naturalne niepozwalające na szybką poprawę stanu środowiska wód morskich.
4. W programie ochrony wód morskich określa się obszary wód morskich, w tym
ich granice, dla których, przy zastosowaniu działań określonych w programie ochrony
wód morskich, nie zostaną osiągnięte cele środowiskowe dla wód morskich
z powodów i przyczyn wskazanych odpowiednio w ust. 2 albo 3, jeżeli obszary takie
występują.
5. W stosunku do obszarów, o których mowa w ust. 4, podejmuje się działania
doraźne służące dalszemu dążeniu do osiągnięcia celów środowiskowych dla wód
morskich, aby zapobiec dalszemu pogarszaniu się stanu środowiska wód morskich
z powodów wskazanych w ust. 2 pkt 2–4, a także złagodzeniu negatywnego
oddziaływania na wody regionu Morza Bałtyckiego lub wody morskie innych państw
członkowskich Unii Europejskiej, jeżeli oddziaływanie takie występuje.
6. Działania doraźne, o których mowa w ust. 5, określa się w programie ochrony
wód morskich.

art. 159. więcej Art. 159. 1. Program ochrony wód morskich określa:
1) działania podstawowe niezbędne do osiągnięcia lub utrzymania dobrego stanu
środowiska wód morskich, w tym działania prawne, administracyjne,
ekonomiczne, edukacyjne i kontrolne:
a) wpływające na dozwoloną intensywność działalności człowieka,
b) wpływające na dozwolony stopień zakłóceń w ekosystemach morskich,
c) wpływające na lokalizację oraz termin realizacji planowanych
przedsięwzięć,
d) przyczyniające się do identyfikacji zanieczyszczeń wód morskich,
e) które ze względu na interes gospodarczy zachęcają użytkowników
ekosystemów morskich do działania w sposób pozwalający na osiągnięcie
lub utrzymanie dobrego stanu środowiska wód morskich,
f) służące przywróceniu poprzedniego stanu naruszonych elementów
ekosystemów morskich,
g) zapewniające wszystkim zainteresowanym udział w osiągnięciu dobrego
stanu środowiska wód morskich oraz mające na celu wzrost świadomości
społecznej w zakresie osiągnięcia lub utrzymania dobrego stanu środowiska
wód morskich;
2) obszary, o których mowa w art. 158 ust. 4, i uzasadnienie ich wyznaczenia, jeżeli
obszary takie występują;
3) działania doraźne, o których mowa w art. 158 ust. 5;
4) sieć obszarów wód morskich objętych formą ochrony przyrody, o której mowa
w art. 6 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, oraz
wynikających z decyzji podjętych na mocy umów międzynarodowych, których
Rzeczpospolita Polska jest stroną, a także opis działań przyczyniających się do
powstania spójnych i reprezentatywnych sieci chronionych obszarów morskich
obejmujących różnorodność ekosystemów tworzonych przez te sieci;
5) analizę wpływu poszczególnych działań podstawowych, o których mowa
w pkt 1, i działań doraźnych, o których mowa w art. 158 ust. 5, na stan
środowiska wód morskich, w tym analizę kosztów i korzyści związanych z ich
podjęciem;
6) analizę wpływu działań podstawowych, o których mowa w pkt 1, i działań
doraźnych, o których mowa w art. 158 ust. 5, na wody pozostające poza obszarem wód morskich, w celu zminimalizowania zagrożeń i, jeżeli jest to możliwe, uzyskania pozytywnego wpływu na te wody;
7) sposób podejmowania działań podstawowych, o których mowa w pkt 1, i działań
doraźnych, o których mowa w art. 158 ust. 5, oraz stopień, w jakim przyczyniają
się one do osiągnięcia celów środowiskowych dla wód morskich;
8) narzędzia zapewniające koordynację zarządzania, w szczególności terminy,
wzory formularzy sprawozdawczych z realizacji działań, oraz inne wymogi
dotyczące obowiązków sprawozdawczych.
2. W przypadku gdy nie występuje znaczące zagrożenie dla stanu środowiska
wód morskich lub koszty podjęcia działań zapobiegających wystąpieniu tego
zagrożenia byłyby nieproporcjonalnie wysokie, program ochrony wód morskich
określa działania doraźne, o których mowa w art. 158 ust. 5, od podjęcia których
można odstąpić. Odstąpienie od podjęcia działań doraźnych nie może spowodować
dalszego pogorszenia się stanu środowiska wód morskich oraz wystąpienia zagrożenia
dla złagodzenia negatywnego oddziaływania na wody regionu Morza Bałtyckiego lub
wody morskie innych państw członkowskich Unii Europejskiej, jeżeli oddziaływanie
takie występuje.
3. Przy opracowywaniu programu ochrony wód morskich uwzględnia się:
1) ustalenia krajowego programu oczyszczania ścieków komunalnych oraz planów
gospodarowania wodami na obszarach dorzeczy;
2) działania w zakresie zarządzania jakością wody w kąpieliskach;
3) zasadę zrównoważonego rozwoju;
4) opłacalność i techniczną wykonalność planowanych do określenia w nim działań
oraz koszty i korzyści z nich wynikające;
5) konsekwencje wyznaczenia obszarów, o których mowa w art. 158 ust. 4, dla
innych państw członkowskich Unii Europejskiej położonych w regionie Morza
Bałtyckiego;
6) działania wymagane na podstawie umów międzynarodowych, których
Rzeczpospolita Polska jest stroną.
4. W celu zapewnienia koordynacji zarządzania, o której mowa w ust. 1 pkt 8,
Wody Polskie współpracują z Ministrem Obrony Narodowej, ministrem właściwym
do spraw gospodarki, ministrem właściwym do spraw gospodarki wodnej, ministrem
właściwym do spraw gospodarki morskiej, ministrem właściwym do spraw klimatu,
ministrem właściwym do spraw rolnictwa, ministrem właściwym do spraw rybołówstwa, ministrem właściwym do spraw środowiska, ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz ministrem właściwym do spraw zdrowia.
5. Koordynacja zarządzania, o której mowa w ust. 1 pkt 8, uwzględnia działania
niezbędne do osiągnięcia lub utrzymania dobrego stanu środowiska wód morskich,
w tym działania w zakresie sprawozdawczości.

art. 160. więcej Art. 160. 1. Ochronę wód morskich prowadzi się w sposób zapewniający
koordynację z działaniami służącymi osiągnięciu celów środowiskowych określonych
w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61 i ochronie wód.
2. Koordynacja ma na celu:
1) zwiększenie skuteczności ochrony wód morskich oraz działań służących
osiągnięciu celów środowiskowych określonych w art. 56, art. 57, art. 59 oraz
w art. 61 i ochronie wód;
2) zapewnienie współpracy na rzecz osiągnięcia wspólnych korzyści oraz wymiany
informacji w zakresie ochrony wód morskich oraz osiągnięcia celów
środowiskowych określonych w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61 i ochrony
wód.

art. 161. więcej Art. 161. 1. Projekt programu ochrony wód morskich opracowują Wody Polskie
w uzgodnieniu z Ministrem Obrony Narodowej, ministrem właściwym do spraw
gospodarki wodnej, ministrem właściwym do spraw gospodarki, ministrem
właściwym do spraw gospodarki morskiej, ministrem właściwym do spraw klimatu,
ministrem właściwym do spraw rolnictwa, ministrem właściwym do spraw
rybołówstwa, ministrem właściwym do spraw środowiska, ministrem właściwym do
spraw wewnętrznych oraz ministrem właściwym do spraw zdrowia.
2. Na potrzeby opracowania projektu programu ochrony wód morskich Wody
Polskie, na rok przed przystąpieniem do jego opracowania, przekazują organom,
o których mowa w ust. 1, zakres informacji niezbędnych do przygotowania opisu
działań planowanych do określenia w programie ochrony wód morskich oraz
informują o terminie przystąpienia do opracowania tego programu.
3. Organy, o których mowa w ust. 1, każdy w zakresie swojej właściwości,
przygotowują i przekazują Wodom Polskim, nie później niż na 6 miesięcy przed
terminem opracowania projektu programu ochrony wód morskich, propozycję działań
planowanych do określenia w programie ochrony wód morskich, wskazując w niej:
1) rodzaj tych działań (prawne, administracyjne, ekonomiczne, edukacyjne,
kontrolne);
2) sposób wdrożenia tych działań oraz koszty i korzyści z nich wynikające.
4. Organy, o których mowa w ust. 1, przekazują Wodom Polskim, wraz
z propozycją działań wskazaną w ust. 3, dane stanowiące podstawę do jej
przygotowania.
5. Wody Polskie przekazują projekt programu ochrony wód morskich ministrowi
właściwemu do spraw gospodarki wodnej.
6. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, opracowując projekt
programu ochrony wód morskich, zapewnia możliwość udziału społeczeństwa na
zasadach i w trybie określonych w przepisach ustawy z dnia 3 października 2008 r.
o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa
w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.
7. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej uzgadnia zakres i sposób
uwzględnienia uwag do projektu programu ochrony wód morskich z Ministrem
Obrony Narodowej, ministrem właściwym do spraw gospodarki, ministrem
właściwym do spraw gospodarki morskiej, ministrem właściwym do spraw klimatu,
ministrem właściwym do spraw rolnictwa, ministrem właściwym do spraw
rybołówstwa, ministrem właściwym do spraw środowiska, ministrem właściwym do
spraw wewnętrznych i ministrem właściwym do spraw zdrowia.
8. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej uzgadnia projekt programu
ochrony wód morskich z członkami Rady Ministrów.
9. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej przedkłada Komisji
Europejskiej oraz zainteresowanym państwom członkowskim Unii Europejskiej
projekt programu ochrony wód morskich. Projekt programu ochrony wód morskich
jest przedkładany w terminie 3 miesięcy od dnia jego uzgodnienia z członkami Rady
Ministrów.
10. Program ochrony wód morskich jest przyjmowany, jeżeli w terminie
6 miesięcy od dnia przedłożenia jego projektu Komisja Europejska nie odrzuci
projektu programu ochrony wód morskich w całości albo w części.
11. Rada Ministrów przyjmuje, w drodze rozporządzenia, program ochrony wód
morskich, uwzględniając stanowisko Komisji Europejskiej oraz kierując się
powszechnym charakterem tego programu.
12. Jeżeli Komisja Europejska odrzuci projekt programu ochrony wód morskich
w części, minister właściwy do spraw gospodarki wodnej opracowuje poprawiony
projekt programu ochrony wód morskich, uwzględniając stanowisko Komisji Europejskiej. Do poprawionego projektu programu ochrony wód morskich stosuje się
odpowiednio przepisy ust. 1 i 8–11.
13. Jeżeli Komisja Europejska odrzuci projekt programu ochrony wód morskich
w całości, opracowuje się nowy projekt programu ochrony wód morskich zgodnie
z ust. 1–12 i art. 159.
14. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej przedkłada Komisji
Europejskiej sprawozdanie o postępach we wdrażaniu programu ochrony wód
morskich. Sprawozdanie jest przedkładane w terminie 3 lat od dnia przyjęcia
programu ochrony wód morskich, a następnie po każdej aktualizacji tego programu.
15. Program ochrony wód morskich podlega przeglądowi co 6 lat i w razie
potrzeby aktualizacji.
16. Aktualizacje programu ochrony wód morskich nie mogą uniemożliwiać
osiągnięcia lub utrzymania dobrego stanu środowiska wód morskich w regionie
morskim innym niż region Morza Bałtyckiego.
17. Przepisy ust. 1–13 stosuje się odpowiednio do aktualizacji programu ochrony
wód morskich.
18. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej informuje Komisję
Europejską, Komisję Ochrony Środowiska Morza Bałtyckiego i zainteresowane
państwa członkowskie Unii Europejskiej o przyjęciu programu ochrony wód morskich
oraz jego aktualizacji. Informacja jest przekazywana w terminie 3 miesięcy od dnia
przyjęcia programu ochrony wód morskich lub dokonania aktualizacji tego programu.
19. Jeżeli minister właściwy do spraw gospodarki wodnej stwierdzi wystąpienie
problemu, który negatywnie oddziałuje na środowisko wód morskich i nie może
zostać rozwiązany za pomocą działań określonych w programie ochrony wód
morskich lub który jest powiązany z inną niż ochrona środowiska wód morskich
polityką Unii Europejskiej lub umową międzynarodową, której Rzeczpospolita Polska
jest stroną, informuje Komisję Europejską o takim problemie i przekazuje
uzasadnienie swojego stanowiska po uzyskaniu zgody Rady Ministrów wyrażonej
w drodze uchwały.
20. Jeżeli minister właściwy do spraw gospodarki wodnej stwierdzi, że
wystąpienie problemu, o którym mowa w ust. 19, wymaga podjęcia działań przez
właściwe organy Unii Europejskiej, występuje do Komisji Europejskiej i Rady Unii
Europejskiej o podjęcie w tym zakresie odpowiednich działań po uzyskaniu zgody
Rady Ministrów wyrażonej w drodze uchwały.

art. 162. więcej Art. 162. 1. Dla obszarów, o których mowa w art. 158 ust. 4, właściwy
wojewoda może, w drodze aktu prawa miejscowego, wprowadzić czasowe odstępstwo
od podejmowania działań doraźnych, o których mowa w art. 158 ust. 5,
w przypadkach wskazanych w art. 159 ust. 2.
2. Wojewoda określa w akcie prawa miejscowego, o którym mowa w ust. 1,
również termin, na jaki odstępuje się od podejmowania działań doraźnych.
3. Projekt aktu prawa miejscowego, o którym mowa w ust. 1, uzgadnia się
z Wodami Polskimi.
4. W przypadku wydania aktu prawa miejscowego, o którym mowa w ust. 1,
minister właściwy do spraw gospodarki wodnej informuje Komisję Europejską
o odstąpieniu od podjęcia działań doraźnych w stosunku do obszarów, o których
mowa w art. 158 ust. 4, wraz z uzasadnieniem.

art. 163. więcej Art. 163. 1. Ochrona przed powodzią jest zadaniem Wód Polskich oraz organów
administracji rządowej i samorządowej.
2. Wody Polskie zapewniają, w zakresie swojej właściwości, ochronę ludności
i mienia przed powodzią wywołaną przez wody publiczne stanowiące własność
Skarbu Państwa, o których mowa w art. 212 ust. 1 pkt 1.
3. Jednostki samorządu terytorialnego zapewniają, w zakresie swojej
właściwości, ochronę ludności i mienia przed powodzią wywołaną przez wody
publiczne stanowiące własność Skarbu Państwa, jeżeli zawarto porozumienie,
o którym mowa w art. 213 ust. 3.
4. Użytkownicy wód współpracują z Wodami Polskimi oraz z organami
administracji rządowej i samorządowej w ochronie przed powodzią, w zakresie
określonym w przepisach ustawy oraz w przepisach odrębnych.
5. Ochronę przed powodzią prowadzi się z uwzględnieniem map zagrożenia
powodziowego, map ryzyka powodziowego oraz planów zarządzania ryzykiem
powodziowym.
6. Ochronę przed powodzią realizuje się, uwzględniając wszystkie elementy
zarządzania ryzykiem powodziowym, w szczególności zapobieganie, ochronę, stan
należytego przygotowania i reagowanie w przypadku wystąpienia powodzi, usuwanie skutków powodzi, odbudowę i wyciąganie wniosków w celu ograniczania potencjalnych negatywnych skutków powodzi dla zdrowia ludzi, środowiska,
dziedzictwa kulturowego oraz działalności gospodarczej, w zakresie określonym
w przepisach ustawy oraz w przepisach odrębnych.

art. 164. więcej Art. 164. 1. Ochronę przed powodzią prowadzi się w sposób zapewniający
koordynację z działaniami służącymi osiągnięciu celów środowiskowych określonych
w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61 i ochronie wód.
2. Koordynacja ma na celu:
1) zwiększenie skuteczności ochrony przed powodzią oraz działań służących
osiągnięciu celów środowiskowych określonych w art. 56, art. 57, art. 59 oraz
w art. 61 i ochronie wód;
2) zapewnienie współpracy na rzecz osiągnięcia wspólnych korzyści oraz wymiany
informacji w zakresie ochrony przed powodzią oraz osiągnięcia celów
środowiskowych określonych w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61 i ochrony
wód.
3. Koordynacja obejmuje w szczególności czynności, o których mowa
w art. 326 ust. 2–5.

art. 165. więcej Art. 165. 1. Ochronę przed powodzią realizuje się w szczególności przez:
1) kształtowanie zagospodarowania przestrzennego dolin rzecznych lub terenów
zalewowych, w szczególności obszarów szczególnego zagrożenia powodzią;
2) racjonalne retencjonowanie wód oraz użytkowanie budowli
przeciwpowodziowych, a także sterowanie przepływami wód;
3) zapewnienie funkcjonowania systemu wczesnego ostrzegania przed
niebezpiecznymi zjawiskami zachodzącymi w atmosferze i hydrosferze oraz
prognozowanie powodzi;
4) zachowanie, tworzenie i odtwarzanie systemów retencji wód;
5) budowę, przebudowę i utrzymywanie budowli przeciwpowodziowych;
6) prowadzenie akcji lodołamania;
7) prowadzenie polityki informacyjnej w zakresie ochrony przed powodzią oraz
ograniczania jej skutków.
2. Wojewodowie wyposażają i utrzymują wojewódzkie magazyny
przeciwpowodziowe.

art. 166. więcej Art. 166. 1. W celu zapewnienia ochrony ludności i mienia przed powodzią:
1) obszary szczególnego zagrożenia powodzią uwzględnia się w planie
zagospodarowania przestrzennego województwa, strategii rozwoju
województwa, strategii rozwoju gminy, strategii rozwoju ponadlokalnego,
studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego
gminy, miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, gminnym
programie rewitalizacji, decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu
publicznego oraz w decyzji o warunkach zabudowy;
2) poziom zagrożenia powodziowego wynikający z wyznaczenia obszarów
szczególnego zagrożenia powodzią uwzględnia się w decyzjach o ustaleniu
lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz decyzjach o warunkach zabudowy,
dotyczących nieruchomości w całości lub w części położonych na tych
obszarach.
2. Projekty:
1) (uchylony)
2) planu zagospodarowania przestrzennego województwa,
3) (uchylony)
4) studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy,
5) miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
6) gminnego programu rewitalizacji,
7) decyzji o warunkach zabudowy,
8) decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego,
9) decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej
– wymagają uzgodnienia z Wodami Polskimi w zakresie dotyczącym zabudowy
i zagospodarowania terenu położonego na obszarach szczególnego zagrożenia
powodzią.
3. Dokonując uzgodnień, o których mowa w ust. 2, Wody Polskie uwzględniają
prawdopodobieństwo wystąpienia powodzi, poziom zagrożenia powodziowego,
proponowaną zabudowę i zagospodarowanie terenu położonego na obszarze
szczególnego zagrożenia powodzią, a także jego aktualne zagospodarowanie
i dotychczasowe przeznaczenie.
4. Uzgodnienie, o którym mowa w ust. 2, w zakresie:
1) śródlądowych dróg wodnych – następuje po zasięgnięciu opinii ministra
właściwego do spraw żeglugi śródlądowej, przy czym minister właściwy do
spraw żeglugi śródlądowej wydaje opinię w terminie 14 dni, a brak opinii we
wskazanym terminie uznaje się za wydanie pozytywnej opinii;
2) śródlądowych dróg wodnych o szczególnym znaczeniu transportowym –
następuje po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw żeglugi śródlądowej.
5. Uzgodnienia, o którym mowa w ust. 2, Wody Polskie dokonują w drodze
decyzji.
6. Stroną postępowania o wydanie decyzji, o której mowa w ust. 5, jest
wnioskodawca.
7. Do wniosku o wydanie decyzji, o której mowa w ust. 5, dołącza się projekty
dokumentów lub decyzji, o których mowa w ust. 2.
8. W decyzji, o której mowa w ust. 5, określa się wymagania lub warunki dla:
1) planowanej zabudowy,
2) planowanego zagospodarowania
– terenów położonych na obszarze szczególnego zagrożenia powodzią.
9. W decyzji, o której mowa w ust. 5, określa się w zależności od potrzeb
szczegółowe wymagania oraz warunki, o których mowa w ust. 8, w zakresie
określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 14.
10. Uzgodnienia, o którym mowa w ust. 2, odmawia się, jeżeli planowana
zabudowa lub planowane zagospodarowanie terenu położonego na obszarze
szczególnego zagrożenia powodzią:
1) naruszają ustalenia planu gospodarowania wodami na obszarze dorzecza;
2) naruszają ustalenia planu zarządzania ryzykiem powodziowym;
3) stanowią zagrożenie dla ochrony zdrowia ludzi, środowiska i dóbr kultury
wpisanych do rejestru zabytków;
4) naruszają funkcjonowanie infrastruktury krytycznej w rozumieniu przepisów
ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym;
5) utrudniają zarządzanie ryzykiem powodziowym.
11. Odmowa uzgodnienia, o którym mowa w ust. 2, następuje w drodze decyzji.
12. Nie odmawia się uzgodnienia lokalizacji obiektów mostowych w całości lub
w części realizowanych lub planowanych na obszarach szczególnego zagrożenia
powodzią z przyczyn, o których mowa w ust. 10, jeżeli ich realizacja jest
konieczna dla zachowania ciągłości istniejących lub projektowanych ciągów
komunikacyjnych.
13. (uchylony)
13a. (uchylony)
14. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, minister właściwy do spraw
gospodarki morskiej oraz minister właściwy do spraw budownictwa, planowania
i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw transportu oraz ministrem właściwym do spraw żeglugi
śródlądowej określą, w drodze rozporządzenia, zakres wymagań oraz warunków dla
planowanej zabudowy oraz planowanego zagospodarowania terenów położonych na
obszarach szczególnego zagrożenia powodzią oraz sposób ich ustalania, kierując się
koniecznością zapewnienia ochrony przed powodzią oraz zakresem aktów, o których
mowa w ust. 2.

art. 167. więcej Art. 167. 1. Dla obszarów dorzeczy przygotowuje się, na podstawie dostępnych
lub łatwych do uzyskania informacji obejmujących także wpływ zmian klimatu na
występowanie powodzi, wstępną ocenę ryzyka powodziowego.
2. Wstępna ocena ryzyka powodziowego zawiera w szczególności:
1) mapy obszarów dorzeczy, z zaznaczeniem granic dorzeczy, granic zlewni
i granicy pasa nadbrzeżnego, ukazujące topografię terenu oraz jego
zagospodarowanie;
2) opis powodzi historycznych:
a) które spowodowały znaczące negatywne skutki dla życia i zdrowia ludzi,
środowiska, dziedzictwa kulturowego oraz działalności gospodarczej,
zawierający ocenę tych skutków, zasięg powodzi oraz trasy przejścia
wezbrania powodziowego,
b) jeżeli istnieje prawdopodobieństwo, że podobne zjawiska powodziowe będą
miały znaczące negatywne skutki dla życia i zdrowia ludzi, środowiska,
dziedzictwa kulturowego oraz działalności gospodarczej;
3) ocenę potencjalnych negatywnych skutków powodzi mogących wystąpić
w przyszłości dla życia i zdrowia ludzi, środowiska, dziedzictwa kulturowego
oraz działalności gospodarczej, z uwzględnieniem:
a) topografii terenu,
b) położenia cieków wodnych i ich ogólnych cech hydrologicznych oraz
geomorfologicznych, w tym obszarów zalewowych jako naturalnych
obszarów retencyjnych,
c) skuteczności istniejących zbiorników wodnych i innych budowli
przeciwpowodziowych i regulacyjnych,
d) położenia obszarów zamieszkanych,
e) położenia obszarów, na których jest wykonywana działalność gospodarcza;
4) w miarę możliwości – prognozę długofalowego rozwoju wydarzeń,
w szczególności wpływu zmian klimatu na występowanie powodzi;
5) określenie obszarów narażonych na niebezpieczeństwo powodzi.

art. 168. więcej Art. 168. 1. Projekt wstępnej oceny ryzyka powodziowego przygotowują Wody
Polskie.
2. Projekt wstępnej oceny ryzyka powodziowego od strony morza, w tym
morskich wód wewnętrznych, przygotowuje minister właściwy do spraw gospodarki
morskiej i przekazuje Wodom Polskim nie później niż na 6 miesięcy przed terminem
przygotowania wstępnej oceny ryzyka powodziowego. Projekt wstępnej oceny ryzyka
powodziowego od strony
morza, w tym morskich wód wewnętrznych, stanowi integralny element projektu
wstępnej oceny ryzyka powodziowego, o której mowa w ust. 1.
3. Wody Polskie przekazują projekt wstępnej oceny ryzyka powodziowego do
zaopiniowania wojewodom oraz do uzgodnienia ministrowi właściwemu do spraw
żeglugi śródlądowej w zakresie dotyczącym śródlądowych dróg wodnych.
4. Organy, o których mowa w ust. 3, przedstawiają opinię i dokonują
uzgodnienia w terminie 45 dni od dnia otrzymania projektu wstępnej oceny ryzyka
powodziowego. Brak opinii we wskazanym terminie uznaje się za pozytywne
zaopiniowanie projektu.
5. Wody Polskie uzgadniają z ministrem właściwym do spraw gospodarki
morskiej sposób rozpatrzenia opinii do projektu wstępnej oceny ryzyka
powodziowego od strony morza, w tym morskich wód wewnętrznych.
6. Wody Polskie zawiadamiają organy opiniujące o sposobie rozpatrzenia opinii
w terminie 45 dni od dnia ich otrzymania.
7. Przygotowanie wstępnej oceny ryzyka powodziowego dla obszarów dorzeczy,
których części znajdują się na terytorium innych państw członkowskich Unii
Europejskiej, poprzedza się wymianą informacji niezbędnych dla opracowania tej oceny z właściwymi organami tych państw. Wymiana informacji następuje w trybie i w zakresie określonych w przepisach odrębnych.
8. Wody Polskie przekazują projekt wstępnej oceny ryzyka powodziowego
ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej w celu zatwierdzenia.
9. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej zatwierdza wstępną ocenę
ryzyka powodziowego i:
1) przekazuje ją dyrektorowi Rządowego Centrum Bezpieczeństwa;
2) podaje do publicznej wiadomości przez umieszczenie jej na stronie podmiotowej
Biuletynu Informacji Publicznej urzędu zapewniającego obsługę ministra
właściwego do spraw gospodarki wodnej.
10. Wstępna ocena ryzyka powodziowego podlega przeglądowi co 6 lat oraz
w razie potrzeby aktualizacji.
11. W przeglądzie wstępnej oceny ryzyka powodziowego uwzględnia się także
możliwy wpływ zmian klimatu na występowanie powodzi.
12. Przepisy ust. 1–9 stosuje się odpowiednio do aktualizacji wstępnej oceny
ryzyka powodziowego.
13. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej udostępnia Komisji
Europejskiej przeglądy oraz aktualizacje wstępnej oceny ryzyka powodziowego
w terminie 3 miesięcy od dnia ich dokonania.

art. 169. więcej Art. 169. 1. Dla obszarów narażonych na niebezpieczeństwo powodzi
wskazanych we wstępnej ocenie ryzyka powodziowego sporządza się mapy
zagrożenia powodziowego.
2. Na mapach zagrożenia powodziowego przedstawia się w szczególności:
1) obszary, na których prawdopodobieństwo wystąpienia powodzi jest niskie
i wynosi 0,2% lub na których istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia
zdarzenia ekstremalnego;
2) obszary szczególnego zagrożenia powodzią;
3) obszary obejmujące tereny narażone na zalanie w przypadku uszkodzenia lub
zniszczenia:
a) wału przeciwpowodziowego,
b) wału przeciwsztormowego,
c) budowli piętrzącej.
3. Na mapach zagrożenia powodziowego przedstawia się następujące elementy:
1) zasięg powodzi;
2) głębokość wody lub rzędną zwierciadła wody;
3) w uzasadnionych przypadkach – prędkość przepływu wody lub natężenie
przepływu wody.
4. Jeżeli od strony morza, w tym morskich wód wewnętrznych, jest zapewniona
odpowiednia ochrona przed powodzią, na mapach zagrożenia powodziowego od
strony morza, w tym morskich wód wewnętrznych, mogą być przedstawione
wyłącznie obszary, o których mowa w ust. 2 pkt 1.

art. 170. więcej Art. 170. 1. Dla obszarów, o których mowa w art. 169 ust. 2, sporządza się mapy
ryzyka powodziowego.
2. Na mapach ryzyka powodziowego przedstawia się potencjalnie negatywne
skutki związane z powodzią dla obszarów, o których mowa w art. 169 ust. 2,
uwzględniające:
1) szacunkową liczbę mieszkańców, którzy mogą być dotknięci powodzią;
2) rodzaje działalności gospodarczej wykonywanych na obszarach, o których mowa
w art. 169 ust. 2;
3) instalacje mogące, w razie wystąpienia powodzi, spowodować znaczne
zanieczyszczenie poszczególnych elementów przyrodniczych albo środowiska
jako całości;
4) występowanie:
a) ujęć wody, stref ochronnych lub obszarów ochronnych,
b) kąpielisk,
c) obszarów Natura 2000, parków narodowych oraz rezerwatów przyrody;
5) w uzasadnionych przypadkach:
a) obszary, na których mogą wystąpić powodzie, którym towarzyszy transport
dużej ilości osadów i rumowiska,
b) potencjalne ogniska zanieczyszczeń wód.

art. 171. więcej Art. 171. 1. Projekty map zagrożenia powodziowego oraz map ryzyka
powodziowego sporządzają Wody Polskie w uzgodnieniu z właściwymi wojewodami.
2. Projekty map zagrożenia powodziowego oraz map ryzyka powodziowego od
strony morza, w tym morskich wód wewnętrznych, przygotowują dyrektorzy urzędów
morskich i przekazują Wodom Polskim nie później niż na 6 miesięcy przed terminem
przygotowania map zagrożenia powodziowego oraz map ryzyka powodziowego.
Projekty map zagrożenia powodziowego oraz map ryzyka powodziowego od strony
morza, w tym morskich wód wewnętrznych, stanowią integralny element projektów
map zagrożenia powodziowego oraz map ryzyka powodziowego.
3. Wody Polskie przekazują ministrowi właściwemu do spraw gospodarki
wodnej do zatwierdzenia projekty map zagrożenia powodziowego i map ryzyka
powodziowego.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej zatwierdza mapy zagrożenia
powodziowego i mapy ryzyka powodziowego i przekazuje te mapy w postaci
elektronicznej:
1) Głównemu Geodecie Kraju;
2) właściwemu organowi Inspekcji Ochrony Środowiska;
3) dyrektorowi Rządowego Centrum Bezpieczeństwa;
4) Wodom Polskim;
5) Komendantowi Głównemu Państwowej Straży Pożarnej;
6) właściwym wojewodom;
7) właściwym marszałkom województw;
8) właściwym starostom;
9) właściwym wójtom, burmistrzom lub prezydentom miast;
10) właściwym komendantom wojewódzkim i powiatowym (miejskim) Państwowej
Straży Pożarnej;
11) właściwym dyrektorom urzędów żeglugi śródlądowej oraz właściwym
dyrektorom urzędów morskich;
12) właściwym zarządcom infrastruktury kolejowej oraz właściwym zarządcom dróg
publicznych.
5. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej podaje do publicznej
wiadomości mapy zagrożenia powodziowego i mapy ryzyka powodziowego przez ich
umieszczenie na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej urzędu
zapewniającego jego obsługę.
6. Przygotowanie map zagrożenia powodziowego oraz map ryzyka
powodziowego dla obszarów, o których mowa w art. 169 ust. 2, położonych na
obszarach dorzeczy, których części znajdują się na terytorium innych państw
członkowskich Unii Europejskiej, poprzedza się działaniami mającymi na celu
wymianę w tym zakresie informacji z właściwymi organami tych państw.
7. Przygotowanie map zagrożenia powodziowego oraz map ryzyka
powodziowego dla obszarów, o których mowa w art. 169 ust. 2, położonych na
obszarach dorzeczy, których części znajdują się na terytorium państw leżących poza
granicami Unii Europejskiej, poprzedza się działaniami mającymi na celu nawiązanie
w tym zakresie współpracy z właściwymi organami tych państw.
8. Mapy zagrożenia powodziowego oraz mapy ryzyka powodziowego podlegają
przeglądowi co 6 lat oraz w razie potrzeby aktualizacji.
9. Mapy zagrożenia powodziowego oraz mapy ryzyka powodziowego mogą
zostać poddane przeglądowi oraz w razie potrzeby aktualizacji częściej niż co 6 lat,
z tym że w przypadku dokonania takiej aktualizacji należy ją ponowić z zachowaniem
zasady wyrażonej w ust. 8.
10. Przepisy ust. 1–7 stosuje się odpowiednio do aktualizacji map zagrożenia
powodziowego oraz map ryzyka powodziowego.
11. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej udostępni Komisji
Europejskiej przeglądy oraz aktualizacje map zagrożenia powodziowego oraz map
ryzyka powodziowego w terminie 3 miesięcy od dnia ich dokonania.

art. 172. więcej Art. 172. 1. Na podstawie map zagrożenia powodziowego oraz map ryzyka
powodziowego przygotowuje się plany zarządzania ryzykiem powodziowym,
z uwzględnieniem podziału kraju na obszary dorzeczy i regiony wodne.
2. Plany zarządzania ryzykiem powodziowym przygotowuje się
z uwzględnieniem elementów zarządzania ryzykiem powodziowym, o których mowa
w art. 163 ust. 6, i działań, o których mowa w art. 165.
3. Plany zarządzania ryzykiem powodziowym zawierają:
1) mapę obszaru dorzecza, na której są zaznaczone obszary narażone na
niebezpieczeństwo powodzi;
2) mapy zagrożenia powodziowego oraz mapy ryzyka powodziowego wraz
z opisem wniosków z analizy tych map;
3) opis celów zarządzania ryzykiem powodziowym uwzględniający konieczność
ograniczania potencjalnych negatywnych skutków powodzi dla zdrowia ludzi,
środowiska, dziedzictwa kulturowego oraz działalności gospodarczej;
4) katalog działań służących osiągnięciu celów zarządzania ryzykiem
powodziowym, w tym działań, o których mowa w art. 165, z uwzględnieniem
ich priorytetu;
5) opis sposobu określania priorytetów działań służących osiągnięciu celów
zarządzania ryzykiem powodziowym i nadzorowania postępów w realizacji
planu;
6) podsumowanie działań służących informowaniu społeczeństwa i prowadzeniu
konsultacji społecznych;
7) wykaz organów właściwych w sprawach zarządzania ryzykiem powodziowym;
8) opis współpracy, o której mowa w art. 173 ust. 10 i 11, w tym opis metodyki
analizy kosztów i korzyści służącej ocenie działań wywołujących skutki
międzynarodowe, jeżeli taka metodyka została określona;
9) opis koordynacji czynności, o których mowa w art. 326 ust. 4 i 5.
4. Plany zarządzania ryzykiem powodziowym obejmują wszystkie elementy
zarządzania ryzykiem powodziowym, ze szczególnym uwzględnieniem działań
służących zapobieganiu powodzi i ochronie przed powodzią oraz informacji na temat
stanu należytego przygotowania w przypadku wystąpienia powodzi.
5. Przy ustalaniu działań służących osiągnięciu celów zarządzania ryzykiem
powodziowym uwzględnia się w szczególności:
1) koszty oraz korzyści działań podejmowanych dla osiągnięcia celów zarządzania
ryzykiem powodziowym;
2) zasięg powodzi, trasy przejścia wezbrania powodziowego oraz obszary
o potencjalnej retencji wód powodziowych;
3) cele środowiskowe, o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61;
4) gospodarowanie wodami;
5) sposób uprawy i zagospodarowania gruntów;
6) stan zagospodarowania oraz treść dokumentów, aktów i decyzji w zakresie
planowania przestrzennego;
7) ochronę przyrody, w tym ryzyko strat przyrodniczych i ekosystemowych;
8) uprawianie żeglugi morskiej i śródlądowej oraz porty morskie i porty lub
przystanie zlokalizowane na wodach śródlądowych określonych w przepisach
wydanych na podstawie art. 193 ust. 3, wraz ze związaną z nimi infrastrukturą;
9) prognozowanie powodzi i systemy wczesnego ostrzegania przed zagrożeniami;
10) infrastrukturę krytyczną;
11) cechy obszaru dorzecza lub zlewni;
12) ochronę ludności i zwierząt.

art. 173. więcej Art. 173. 1. Projekty planów zarządzania ryzykiem powodziowym
przygotowują Wody Polskie w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw
transportu w zakresie infrastruktury transportowej, z właściwymi wojewodami oraz
po zasięgnięciu opinii marszałków województw. Marszałkowie województw
przedstawiają opinię w terminie 45 dni od dnia otrzymania projektów planów
zarządzania ryzykiem powodziowym, przy czym brak opinii we wskazanym terminie
uznaje się za pozytywne zaopiniowanie projektów.
2. Projekty planów zarządzania ryzykiem powodziowym od strony morza, w tym
morskich wód wewnętrznych, przygotowuje minister właściwy do spraw gospodarki
morskiej i przekazuje Wodom Polskim nie później niż na 15 miesięcy przed terminem
przygotowania planów zarządzania ryzykiem powodziowym.
3. Projekty planów zarządzania ryzykiem powodziowym od strony morza, w tym
morskich wód wewnętrznych, stanowią integralny element projektów planów
zarządzania ryzykiem powodziowym, o których mowa w ust. 1.
4. Wody Polskie uzgadniają projekty planów zarządzania ryzykiem
powodziowym w zakresie dotyczącym śródlądowych dróg wodnych z ministrem
właściwym do spraw żeglugi śródlądowej.
5. Wody Polskie przekazują projekty planów zarządzania ryzykiem
powodziowym ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej.
6. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, zapewniając aktywny udział
wszystkich zainteresowanych w osiągnięciu celów zarządzania ryzykiem
powodziowym, w szczególności w przygotowywaniu, przeglądzie oraz aktualizacji
planów zarządzania ryzykiem powodziowym, podaje do publicznej wiadomości, na
zasadach i w trybie określonych w przepisach ustawy z dnia 3 października 2008 r.
o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa
w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, w celu
zgłoszenia uwag, projekty planów zarządzania ryzykiem powodziowym co najmniej
na rok przed rozpoczęciem okresu, którego dotyczą te plany.
7. Udostępnienie przez Wody Polskie albo ministra właściwego do spraw
gospodarki morskiej materiałów źródłowych wykorzystanych do przygotowania
projektów planów zarządzania ryzykiem powodziowym odbywa się na zasadach
i w trybie określonych w przepisach ustawy z dnia 3 października 2008 r.
o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa
w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.
8. W terminie 6 miesięcy od dnia podania do publicznej wiadomości projektów
planów zarządzania ryzykiem powodziowym zainteresowani mogą składać do
ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej pisemne uwagi do ustaleń
zawartych w projektach tych planów.
9. W odniesieniu do projektów planów zarządzania ryzykiem powodziowym od
strony morza, w tym morskich wód wewnętrznych, minister właściwy do spraw
gospodarki wodnej uzgadnia sposób i zakres uwzględnienia uwag z ministrem
właściwym do spraw gospodarki morskiej.
10. Dla obszaru dorzecza, którego część znajduje się na terytorium innych
państw członkowskich Unii Europejskiej, minister właściwy do spraw gospodarki
wodnej podejmuje współpracę z właściwymi organami tych państw w celu
przygotowania dla międzynarodowego obszaru dorzecza jednego międzynarodowego
planu zarządzania ryzykiem powodziowym albo zestawu planów zarządzania
ryzykiem powodziowym skoordynowanych na poziomie międzynarodowego obszaru
dorzecza lub zapewnienia koordynacji w jak największym stopniu na poziomie
międzynarodowego obszaru dorzecza planu zarządzania ryzykiem powodziowym
obejmującego obszar dorzecza znajdujący się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
11. Dla obszaru dorzecza, którego część znajduje się na terytorium państw
leżących poza granicami Unii Europejskiej, minister właściwy do spraw gospodarki
wodnej podejmuje działania na rzecz nawiązania współpracy z właściwymi organami
tych państw w celu przygotowania dla międzynarodowego obszaru dorzecza jednego
międzynarodowego planu zarządzania ryzykiem powodziowym albo zestawu planów
zarządzania ryzykiem powodziowym skoordynowanych na poziomie
międzynarodowego obszaru dorzecza lub zapewnienia koordynacji w jak
największym stopniu na poziomie międzynarodowego obszaru dorzecza planu
zarządzania ryzykiem powodziowym obejmującego obszar dorzecza znajdujący się na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
12. Jeżeli opracowanie planu, o którym mowa w ust. 11, lub zapewnienie
koordynacji, o której mowa w ust. 11, nie jest możliwe, dla części międzynarodowego
obszaru dorzecza leżącej na terytorium Unii Europejskiej stosuje się przepis ust. 10.
13. W celu uzupełnienia planów zarządzania ryzykiem powodziowym na
międzynarodowych obszarach dorzeczy, o których mowa w ust. 10 i 11, o bardziej
szczegółowe plany zarządzania ryzykiem powodziowym skoordynowane na poziomie
zlewni międzynarodowej, której część znajduje się na terytorium innych państw,
minister właściwy do spraw gospodarki wodnej może podjąć współpracę
z właściwymi organami tych państw.
14. W celach, o których mowa w ust. 10, 11 i 13, minister właściwy do spraw
gospodarki wodnej może wykorzystać istniejące struktury wynikające z umów
międzynarodowych.
15. Działania służące osiągnięciu celów zarządzania ryzykiem powodziowym
zawarte w planach zarządzania ryzykiem powodziowym nie mogą wpływać na
znaczące zwiększenie ryzyka powodziowego na terytorium innych państw, z wyłączeniem przypadków, w których te działania zostały uzgodnione w ramach
współpracy, o której mowa w ust. 10 i 11.
16. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, w drodze rozporządzenia,
przyjmuje plany zarządzania ryzykiem powodziowym oraz ich aktualizacje, kierując
się koniecznością zapewnienia skutecznej ochrony przed powodzią.
17. Wizualizacje map zagrożenia powodziowego oraz map ryzyka
powodziowego stanowiących element planów zarządzania ryzykiem powodziowym,
w skali określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 174 ust. 1 pkt 2, są
dostępne na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej urzędu
zapewniającego obsługę ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej.
18. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej udostępnia na stronie
podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej urzędu zapewniającego obsługę tego
ministra wizualizacje pierwszych map zagrożenia powodziowego oraz pierwszych
map ryzyka powodziowego stanowiących element pierwszych planów zarządzania
ryzykiem powodziowym oraz wizualizacje kolejnych aktualizacji tych map, w sposób
umożliwiający ciągłą i nieprzerwaną możliwość zapoznania się z tymi
wizualizacjami.
19. Plany zarządzania ryzykiem powodziowym podlegają przeglądowi co 6 lat
oraz w razie potrzeby aktualizacji.
20. Plany zarządzania ryzykiem powodziowym mogą zostać poddane
przeglądowi oraz w razie potrzeby aktualizacji częściej niż co 6 lat, z tym że
w przypadku dokonania takiej aktualizacji należy ją ponowić z zachowaniem zasady
wyrażonej w ust. 19.
21. Aktualizacja planów zarządzania ryzykiem powodziowym dotyczy
elementów, o których mowa w art. 172 ust. 3, i obejmuje w szczególności:
1) wszelkie zmiany lub uaktualnienia dotyczące tych planów, wraz
z podsumowaniem przeglądów wstępnej oceny ryzyka powodziowego, map
zagrożenia powodziowego i map ryzyka powodziowego;
2) ocenę postępów w realizacji celów zarządzania ryzykiem powodziowym;
3) opis i wyjaśnienie przyczyn niezrealizowania zaplanowanych działań
zmierzających do osiągnięcia celów zarządzania ryzykiem powodziowym;
4) opis działań podjętych, a niezaplanowanych w tych planach;
5) możliwy wpływ zmian klimatu na występowanie powodzi.
22. Przepisy ust. 1–19 stosuje się odpowiednio do aktualizacji planów
zarządzania ryzykiem powodziowym.
23. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej udostępnia Komisji
Europejskiej plany zarządzania ryzykiem powodziowym oraz ich przeglądy
i aktualizacje w terminie 3 miesięcy odpowiednio od dnia przyjęcia planów
zarządzania ryzykiem powodziowym oraz dokonania ich przeglądów lub aktualizacji.
24. Organy administracji rządowej i samorządowej, państwowa służba
hydrologiczno-meteorologiczna i państwowa służba hydrogeologiczna oraz instytuty
badawcze są obowiązane do nieodpłatnego przekazywania posiadanych danych
niezbędnych do przygotowania wstępnej oceny ryzyka powodziowego, sporządzenia
map zagrożenia powodziowego i map ryzyka powodziowego oraz przygotowania
planów zarządzania ryzykiem powodziowym organom przygotowującym
i sporządzającym te dokumenty, a także ich przeglądów lub aktualizacji.
25. W przypadku wystąpienia problemów mających wpływ na zarządzanie
ryzykiem powodziowym, które nie mogą być rozwiązane na podstawie przepisów
ustawy, minister właściwy do spraw gospodarki wodnej może poinformować o tych
problemach Komisję Europejską oraz właściwe organy zainteresowanych państw
członkowskich Unii Europejskiej oraz wskazać propozycję ich rozwiązania.

art. 174. więcej Art. 174. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw informatyzacji oraz ministrem właściwym do spraw
gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia:
1) wymagania dotyczące opracowywania map zagrożenia powodziowego oraz map
ryzyka powodziowego;
2) skalę map zagrożenia powodziowego oraz map ryzyka powodziowego, w tym
skalę wizualizacji tych map.
2. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do
spraw gospodarki wodnej kieruje się potrzebą zapewnienia sprawnego sporządzenia
map zagrożenia powodziowego oraz map ryzyka powodziowego, ze szczególnym
uwzględnieniem standardów i zakresu danych zawartych w państwowym zasobie
geodezyjnym i kartograficznym oraz potrzebą zapewnienia ciągłego i nieprzerwanego
dostępu do wizualizacji tych map.

art. 175. więcej Art. 175. 1. W celu zapewnienia właściwych warunków przepływu wód
powodziowych właściwy organ Wód Polskich może, w drodze decyzji, nakazać
usunięcie drzew lub krzewów na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią.
2. Za szkody powstałe na skutek wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, nie
przysługuje odszkodowanie.

art. 176. więcej Art. 176. 1. W celu zapewnienia szczelności i stabilności wałów
przeciwpowodziowych zakazuje się wykonywania robót lub czynności, które mogą
wpływać na szczelność lub stabilność wałów przeciwpowodziowych, w tym:
1) przejeżdżania przez wały oraz wzdłuż wałów pojazdami lub konno oraz
przepędzania zwierząt, z wyjątkiem miejsc do tego przeznaczonych;
2) uprawy gruntu, sadzenia drzew lub krzewów na wałach oraz w odległości
mniejszej niż 3 m od stopy wału;
3) prowadzenia przez osoby nieuprawnione robót lub czynności ingerujących
w konstrukcję wałów przeciwpowodziowych, w tym ich rozkopywania,
uszkadzania darniny lub innych umocnień skarp i korony wałów, wbijania
słupów i ustawiania znaków;
4) wykonywania na wałach przeciwpowodziowych obiektów lub urządzeń
niezwiązanych z nimi funkcjonalnie;
5) wykonywania obiektów budowlanych, kopania studni, sadzawek, dołów oraz
rowów w odległości mniejszej niż 50 m od stopy wału;
6) lokalizowania cmentarzy w odległości mniejszej niż 50 m od stopy wału.
2. Zakazów, o których mowa w ust. 1 pkt 1–5, nie stosuje się do robót
związanych z utrzymywaniem, odbudową, rozbudową lub przebudową wałów
przeciwpowodziowych.
3. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie dotyczy przejeżdżania rowerem
wzdłuż wałów przeciwpowodziowych.
4. Jeżeli nie wpłynie to na szczelność lub stabilność wałów
przeciwpowodziowych, właściwy organ Wód Polskich może, w drodze decyzji,
zwolnić od zakazów określonych w ust. 1 pkt 1–5.
5. Do wniosku o wydanie decyzji, o której mowa w ust. 4, dołącza się
charakterystykę planowanych działań wraz z podstawowymi danymi technicznymi
i opisem planowanej technologii robót oraz mapę sytuacyjno-wysokościową pobraną
z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, kopię tej mapy
potwierdzoną przez wnioskodawcę za zgodność z oryginałem albo inną mapę
sytuacyjno-wysokościową z naniesionym schematem planowanych obiektów lub
robót. W przypadku planowania robót, które mogą naruszyć strukturę korpusu lub
podłoża wałów przeciwpowodziowych, dołącza się także badania hydrogeologiczne
wraz z opinią dotyczącą wpływu tych robót na szczelność i stabilność tych wałów.
6. Stroną postępowania o wydanie decyzji, o której mowa w ust. 4, jest
wnioskodawca i właściciel wału przeciwpowodziowego.
7. Decyzja, o której mowa w ust. 4, wygasa, jeżeli w terminie 6 lat od dnia,
w którym stała się ostateczna, nie uzyskano wymaganego pozwolenia
wodnoprawnego albo nie dokonano zgłoszenia wodnoprawnego lub nie rozpoczęto
wykonywania robót lub czynności, o których mowa w ust. 1.
8. W przypadku wykonania robót lub czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1–
5, nieobjętych decyzją, o której mowa w ust. 4, przepisy art. 77 ust. 10 i 11 stosuje się
odpowiednio.
9. W celu zapewnienia właściwej szczelności lub stabilności wałów
przeciwpowodziowych właściwy organ Wód Polskich, w drodze decyzji, może
nakazać usunięcie drzew lub krzewów z wałów przeciwpowodziowych oraz
z terenów, o których mowa w ust. 1 pkt 2.
10. Za szkody powstałe na skutek wydania decyzji, o której mowa w ust. 9, nie
przysługuje odszkodowanie.

art. 177. więcej Art. 177. 1. W przypadku:
1) gdy jest zagrożona szczelność lub stabilność wałów przeciwpowodziowych,
2) wystąpienia zagrożenia powodującego konieczność ograniczenia możliwości
poruszania się po wałach przeciwpowodziowych,
3) konieczności wykonania prac związanych z konserwacją lub remontem wałów
przeciwpowodziowych
– właściciel lub zarządca wału przeciwpowodziowego wprowadza czasowy zakaz
poruszania się po tych wałach.
2. Za szkody powstałe na skutek wprowadzenia czasowego zakazu poruszania
się po wałach przeciwpowodziowych nie przysługuje odszkodowanie.

art. 178. więcej Art. 178. 1. Właściciel lub zarządca wału przeciwpowodziowego, który
wprowadził zakaz, o którym mowa w art. 177, jest obowiązany do oznaczenia wału
przeciwpowodziowego, na którym obowiązuje zakaz, za pomocą rozmieszczonych
w widocznych miejscach znaków stojących z umieszczoną tablicą informującą
o zakazie poruszania się po tym wale oraz do ogłoszenia o wprowadzeniu zakazu
w sposób zwyczajowo przyjęty na danym terenie lub w środkach masowego przekazu.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, wzór tablicy
informacyjnej, o której mowa w ust. 1, w tym jej rozmiar, kształt, kolor, wzór
i wielkość napisu, kierując się potrzebą zapewnienia widoczności i czytelności tablicy
informacyjnej.

art. 179. więcej Art. 179. 1. Wykonanie drogi rowerowej oraz wyznaczenie szlaku turystycznego
pieszego lub rowerowego na wale przeciwpowodziowym wymaga uzyskania zgody
właściciela tego wału.
2. Uzyskanie zgody, o której mowa w ust. 1, wymaga przedłożenia
właścicielowi wału przeciwpowodziowego w przypadku:
1) wykonania drogi rowerowej – dokumentacji zawierającej charakterystykę
planowanych działań wraz z podstawowymi danymi technicznymi i opisem
planowanej technologii robót oraz mapy sytuacyjno-wysokościowej pobranej
z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, kopii tej mapy
potwierdzonej przez wnioskodawcę za zgodność z oryginałem albo innej mapy
sytuacyjno-wysokościowej, z naniesionym schematem planowanych obiektów
lub robót,
2) wyznaczenia szlaku turystycznego pieszego lub rowerowego – dokumentacji
zawierającej charakterystykę planowanych działań wraz z podstawowymi
danymi technicznymi, mapy sytuacyjno-wysokościowej pobranej z
państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, kopii tej mapy
potwierdzonej przez wnioskodawcę za zgodność z oryginałem albo innej mapy
sytuacyjno-wysokościowej, z naniesionym schematem planowanych obiektów
lub
robót, określającym przebieg szlaku oraz usytuowanie drogowskazów i tablic, a także
opis planowanej do zastosowania techniki montażu oznakowania
– przed przystąpieniem do planowanych robót.
3. W przypadku planowania robót, które mogą naruszyć strukturę korpusu lub
podłoża wałów, dołącza się także badania hydrogeologiczne wraz z opinią dotyczącą
wpływu tych robót na szczelność i stabilność wałów.
4. W dokumentacji, o której mowa w ust. 2, należy określić termin rozpoczęcia
planowanych robót.
5. Zgoda, o której mowa w ust. 1, wymaga zachowania formy pisemnej pod
rygorem nieważności.
6. Zgoda, o której mowa w ust. 1, zachowuje ważność przez okres 3 lat.

art. 180. więcej Art. 180. Właściciel lub zarządca wału przeciwpowodziowego może, na
podstawie umowy, oddać w dzierżawę koronę wału lub jej część na cele związane
z budową drogi rowerowej, a także na cele związane z potrzebami zarządzania drogą
rowerową.

art. 181. więcej Art. 181. Drogi, urządzenia do przepędzania zwierząt oraz przejazdy przez wały
przeciwpowodziowe wykonuje na swój koszt inwestor budujący wał, a utrzymuje ten,
na którym ciąży obowiązek utrzymania drogi, urządzenia lub przejazdu.

art. 182. więcej Art. 182. 1. W przypadku ostrzeżenia o nadejściu wezbrania powodziowego
właściwy organ Wód Polskich może, w drodze decyzji, nakazać zakładowi
piętrzącemu wodę obniżenie piętrzenia wody lub opróżnienie zbiornika.
2. Decyzję, o której mowa w ust. 1, wydaje się z uwzględnieniem scenariusza
ekstremalnych zdarzeń hydrologicznych i meteorologicznych przekazanego przez
państwową służbę hydrologiczno-meteorologiczną.
3. Decyzji, o której mowa w ust. 1, nadaje się rygor natychmiastowej
wykonalności.
4. Decyzja, o której mowa w ust. 1, wymaga uzgodnienia z właściwymi
wojewodami.
5. Brak stanowiska w ciągu 2 godzin od chwili przekazania wniosku
o uzgodnienie decyzji uznaje się za dokonanie jej uzgodnienia.
6. Za szkody powstałe na skutek wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, nie
przysługuje odszkodowanie.

art. 183. więcej Art. 183. Przeciwdziałanie skutkom suszy jest zadaniem organów administracji
rządowej i samorządowej oraz Wód Polskich.

art. 184. więcej Art. 184. 1. Przeciwdziałanie skutkom suszy prowadzi się zgodnie z planem
przeciwdziałania skutkom suszy.
2. Plan przeciwdziałania skutkom suszy zawiera:
1) analizę możliwości powiększenia dyspozycyjnych zasobów wodnych;
2) propozycje budowy lub przebudowy urządzeń wodnych;
3) propozycje niezbędnych zmian w zakresie korzystania z zasobów wodnych oraz
zmian naturalnej i sztucznej retencji;
4) działania służące przeciwdziałaniu skutkom suszy.

art. 185. więcej Art. 185. 1. Projekt planu przeciwdziałania skutkom suszy przygotowują Wody
Polskie w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa, ministrem
właściwym do spraw rozwoju wsi, ministrem właściwym do spraw rybołówstwa, ministrem właściwym do spraw żeglugi śródlądowej oraz wojewodami, uwzględniając podział kraju na obszary dorzeczy.
2. Wody Polskie przekazują projekt planu przeciwdziałania skutkom suszy
ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, zapewniając aktywny udział
wszystkich zainteresowanych w przygotowywaniu oraz aktualizacji planu
przeciwdziałania skutkom suszy, podaje do publicznej wiadomości, na zasadach
i w trybie określonych w przepisach ustawy z dnia 3 października 2008 r.
o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa
w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, w celu
zgłoszenia uwag:
1) harmonogram i program prac związanych z przygotowaniem projektu planu
przeciwdziałania skutkom suszy;
2) projekt planu przeciwdziałania skutkom suszy co najmniej na rok przed
rozpoczęciem okresu, którego dotyczy ten plan.
4. Udostępnienie przez Wody Polskie materiałów źródłowych wykorzystanych
do przygotowania projektu planu przeciwdziałania skutkom suszy odbywa się na
zasadach i w trybie określonych w przepisach ustawy z dnia 3 października 2008 r.
o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa
w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.
5. W terminie 6 miesięcy od dnia podania do publicznej wiadomości
dokumentów, o których mowa w ust. 3, zainteresowani mogą składać do ministra
właściwego do spraw gospodarki wodnej uwagi do ustaleń zawartych w tych
dokumentach.
6. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej przyjmuje i aktualizuje plan
przeciwdziałania skutkom suszy, w drodze rozporządzenia, kierując się koniecznością
przeciwdziałania skutkom suszy.
7. Organy administracji rządowej i samorządowej oraz instytuty badawcze są
obowiązane do nieodpłatnego przekazywania posiadanych danych niezbędnych do
przygotowania planu przeciwdziałania skutkom suszy podmiotom przygotowującym
i sporządzającym ten dokument.
8. Aktualizacji planu przeciwdziałania skutkom suszy dokonuje się nie rzadziej
niż co 6 lat.
9. Przepisy ust. 1–7 stosuje się odpowiednio do aktualizacji planu
przeciwdziałania skutkom suszy.

art. 186. więcej Art. 186. Budownictwo wodne polega na projektowaniu, wykonywaniu oraz
utrzymywaniu urządzeń wodnych.

art. 187. więcej Art. 187. 1. Przy projektowaniu, wykonywaniu oraz utrzymywaniu urządzeń
wodnych należy kierować się zasadą zrównoważonego rozwoju, koniecznością
osiągnięcia dobrego stanu wód i charakterystycznych dla nich biocenoz,
koniecznością osiągnięcia celów środowiskowych, o których mowa w art. 56,
art. 57, art. 59 oraz w art. 61, oraz potrzebą zachowania istniejącej rzeźby terenu oraz
biologicznych stosunków w środowisku wodnym i ekosystemach lądowych zależnych
od wód.
2. Budowle piętrzące powinny umożliwiać migrację ryb.

Art. 187a. 1. W kosztach projektowania lub wykonywania urządzeń wodnych
może uczestniczyć ten, kto zamierza odnosić z nich korzyści.
2. Przepis stosuje się także w przypadku ochrony przed powodzią lub suszą,
żeglugi, poboru wód, energetycznego wykorzystania urządzeń wodnych,
wprowadzania ścieków lub odprowadzania wody do urządzeń wodnych oraz innych
usług wodnych, a także działalności gospodarczej związanej z wykorzystaniem
urządzeń wodnych do celów rekreacyjnych, z wyłączeniem działalności wykonywanej
przez uprawnionych do rybactwa.
3. Na wniosek inwestora projektującego lub wykonującego urządzenia wodne
organ właściwy w sprawach pozwoleń wodnoprawnych, w drodze decyzji, określa
wysokość kosztów projektowania lub wykonywania urządzeń wodnych, które ponosi
podmiot zamierzający odnosić korzyści z projektowanych lub wykonywanych
urządzeń wodnych.
4. We wniosku, o którym mowa w ust. 3, inwestor projektujący lub wykonujący
urządzenia wodne wskazuje podmiot zamierzający odnosić korzyści
z projektowanych lub wykonywanych urządzeń wodnych oraz proponowaną wielkość
udziału w kosztach projektowania lub wykonywania urządzeń wodnych.
5. Decyzja w przedmiocie ustalenia i podziału kosztów, o których mowa w ust. 1
i 3, określa:
1) zakres prognozowanych korzyści z projektowanych lub wykonywanych
urządzeń wodnych oraz wysokość kosztów uczestnictwa w projektowaniu lub
wykonywaniu tych urządzeń, które poniesie podmiot zamierzający odnosić
korzyści z projektowanych lub wykonywanych urządzeń wodnych;
2) termin oraz sposób przekazania środków z tytułu uczestnictwa w kosztach
projektowania lub wykonywania urządzeń wodnych, a także warunki, termin
oraz sposób zwrotu tych środków.
6. Na wniosek podmiotu zamierzającego odnosić korzyści z projektowanych lub
wykonywanych urządzeń wodnych rozstrzygnięcia w przedmiocie ustalenia
i podziału kosztów, o których mowa w ust. 1 i 3, dokonuje się w treści pozwolenia
wodnoprawnego lub przyrzeczenia wydania pozwolenia wodnoprawnego.
7. Inwestor projektujący lub wykonujący urządzenia wodne, który złoży
wniosek, o którym mowa w ust. 3, dokonuje zwrotu środków z tytułu uczestnictwa
w kosztach projektowania lub wykonywania urządzeń wodnych na rzecz podmiotu
zamierzającego odnosić korzyści z projektowanych lub wykonywanych urządzeń
wodnych na zasadach określonych w ust. 5 pkt 2.
8. Stronami postępowania o wydanie decyzji są inwestor projektujący lub
wykonujący urządzenia wodne oraz podmiot zamierzający odnosić korzyści
z projektowanych lub wykonywanych urządzeń wodnych.
9. Jeżeli inwestorem projektującym lub wykonującym urządzenia wodne są
Wody Polskie, decyzję, o której mowa w ust. 3, wydaje minister właściwy do spraw
gospodarki wodnej.

art. 188. więcej Art. 188. 1. Utrzymywanie urządzeń wodnych należy do ich właścicieli i polega
na eksploatacji, konserwacji oraz remontach w celu zachowania ich funkcji.
2. W kosztach utrzymywania urządzeń wodnych uczestniczy ten, kto odnosi
z nich korzyści. Przepis stosuje się także w przypadku ochrony przed powodzią lub
suszą, żeglugi, poboru wód, energetycznego wykorzystania urządzeń wodnych,
wprowadzania ścieków lub odprowadzania wody do urządzeń wodnych oraz innych
usług wodnych, a także działalności gospodarczej związanej z wykorzystaniem
urządzeń wodnych do celów rekreacyjnych, z wyłączeniem działalności wykonywanej
przez uprawnionych do rybactwa.
3. Na wniosek właściciela urządzenia wodnego organ właściwy w sprawach
pozwoleń wodnoprawnych na wykonywanie urządzeń wodnych, w drodze decyzji,
dokonuje podziału kosztów utrzymywania urządzeń wodnych, o których mowa w ust.
2.
4. We wniosku, o którym mowa w ust. 3, właściciel urządzenia wodnego
wskazuje podmioty odnoszące korzyści, określa zakres odnoszonych korzyści oraz
proponowaną wielkość udziału w kosztach utrzymywania urządzenia wodnego.
5. Organ właściwy w sprawach pozwoleń wodnoprawnych na wykonywanie
urządzeń wodnych, w drodze decyzji, stwierdza wygaśnięcie decyzji, o której mowa
w ust. 3, jeżeli stwierdzi trwałe ustanie odnoszenia korzyści z urządzeń wodnych.
6. Właściciel urządzenia wodnego znajdującego się na śródlądowych wodach
powierzchniowych jest obowiązany do zapewnienia obsługi, bezpieczeństwa oraz
właściwego funkcjonowania tego urządzenia, z uwzględnieniem wymagań
wynikających z warunków utrzymywania wód.
7. Jeżeli wniosek, o którym mowa w ust. 3, składają Wody Polskie, decyzje,
o których mowa w ust. 3 i 5, wydaje minister właściwy do spraw gospodarki wodnej.

art. 189. więcej Art. 189. 1. Użytkownik budowli piętrzącej wyposażonej w urządzenia
umożliwiające regulowanie przepływu, w tym turbiny wodne, o wysokości piętrzenia
powyżej 1 m i przepływie średnim rocznym (SSQ) powyżej 1,0 m3
/s, jest obowiązany
do prowadzenia dziennika gospodarowania wodą.
2. W dzienniku gospodarowania wodą zamieszcza się w szczególności:
1) odczyty wodowskazowe;
2) ilość retencjonowanej wody;
3) dopływ do budowli piętrzącej;
4) odpływ z budowli piętrzącej;
5) pobory wody przez poszczególne zakłady.
3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy użytkownika budowli
piętrzącej o stałym progu bez możliwości sterowania odpływem lub wyposażonej
w samoczynne upusty.
4. Właściciel budowli piętrzącej o piętrzeniu powyżej 0,5 m jest obowiązany
zapewnić prowadzenie badań i pomiarów umożliwiających ocenę stanu technicznego
oraz stanu bezpieczeństwa budowli, w szczególności:
1) stanów wód podziemnych, ich filtracji przez budowlę, przez podłoże oraz
w otoczeniu budowli;
2) wytrzymałości budowli oraz podłoża;
3) stanu urządzeń upustowych;
4) stanu urządzeń umożliwiających migrację ryb, w tym zachowania ich funkcji
kompensacyjnych;
5) zmian na górnym i na dolnym stanowisku budowli.
5. W ramach realizacji obowiązku, o którym mowa w ust. 4, budowle piętrzące
stanowiące własność Skarbu Państwa, zaliczone na podstawie przepisów w sprawie
warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle hydrotechniczne i ich
usytuowanie, wydanych na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r.
– Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186, z późn. zm.) – do I lub II klasy,
poddaje się badaniom i pomiarom pozwalającym opracować ocenę stanu technicznego
i stanu bezpieczeństwa dla tych budowli, wykonywanym przez państwową służbę do
spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących.
6. Właściciel budowli piętrzącej, zaliczonej na podstawie przepisów ustawy
z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane do XXVII kategorii, przekazuje jeden
egzemplarz oceny stanu technicznego i stanu bezpieczeństwa budowli piętrzącej
państwowej służbie do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących w terminie
miesiąca od dnia jej odbioru.
7. Przepisu ust. 6 nie stosuje się do właścicieli budowli piętrzących, dla których
oceny stanu technicznego i stanu bezpieczeństwa dokonuje państwowa służba do
spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących.
8. Wyniki badań, pomiarów lub innych opracowań, będących w posiadaniu
właściciela budowli piętrzącej, dla której państwowa służba do spraw bezpieczeństwa
budowli piętrzących dokonuje oceny stanu technicznego lub stanu bezpieczeństwa
budowli piętrzącej, niezbędnych do wykonywania tych ocen, właściciel budowli
piętrzącej przekazuje, nieodpłatnie, państwowej służbie do spraw bezpieczeństwa
budowli piętrzących.
9. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze
rozporządzenia, sposób prowadzenia, w tym częstotliwość dokonywania wpisów, oraz
wzór dziennika gospodarowania wodą, kierując się koniecznością zaspokojenia
potrzeb zakładów w zakresie gospodarowania wodą, zakresem posiadanych przez
zakłady uprawnień oraz sposobem przepuszczania wód powodziowych.

art. 190. więcej Art. 190. 1. Jeżeli urządzenie wodne zostało wykonane bez wymaganego
pozwolenia wodnoprawnego lub zgłoszenia, właściciel tego urządzenia może
wystąpić z wnioskiem o jego legalizację, do którego dołącza odpowiednio dokumenty,
o których mowa w art. 407 ust. 2 oraz w art. 422.
2. Organ właściwy w sprawach pozwoleń wodnoprawnych na wykonywanie
urządzeń wodnych może wydać decyzję o legalizacji urządzenia wodnego, jeżeli
lokalizacja tego urządzenia nie narusza:
1) ustaleń planu gospodarowania wodami na obszarze dorzecza,
2) ustaleń planu zarządzania ryzykiem powodziowym,
3) ustaleń planu przeciwdziałania skutkom suszy,
4) ustaleń programu ochrony wód morskich,
5) ustaleń krajowego programu oczyszczania ścieków komunalnych,
6) ustaleń miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, decyzji
o warunkach zabudowy albo decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu
publicznego,
7) wymagań dotyczących ochrony zdrowia ludzi, środowiska, ochrony przyrody
i dóbr kultury wpisanych do rejestru zabytków wynikających z przepisów
odrębnych
– oraz jest zgodna z art. 187, ustalając jednocześnie obowiązek uiszczenia opłaty
legalizacyjnej.
3. Jednostkowa stawka opłaty, o której mowa w ust. 2, wynosi 4340 zł.
4. Opłatę, o której mowa w ust. 2, uiszcza się w terminie 14 dni od dnia,
w którym decyzja, o której mowa w ust. 2, stała się ostateczna.
5. W decyzji, o której mowa w ust. 2, wskazuje się numer rachunku bankowego,
na który powinna zostać uiszczona ta opłata.
6. Opłata, o której mowa w ust. 2, nieuiszczona w terminie podlega
przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach ustawy z dnia
17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
7. Obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 2, przedawnia się
z upływem 5 lat od dnia, w którym decyzja, o której mowa w ust. 2, stała się
ostateczna.
8. Stawka opłaty, o której mowa w ust. 3, ustalona w roku poprzednim podlega
każdego roku kalendarzowego zmianie w stopniu odpowiadającym średniorocznemu
wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem za rok poprzedni,
ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w formie komunikatu,
w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
9. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, nie później niż do dnia
31 października każdego roku, ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wysokość stawki opłaty
obowiązującej od dnia 1 stycznia roku następnego.
10. Do ponoszenia opłaty, o której mowa w ust. 2, stosuje się odpowiednio
przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, z tym że
uprawnienia organów podatkowych przysługują Wodom Polskim.
11. Opłata, o której mowa w ust. 2, stanowi przychód Wód Polskich.
12. W postępowaniu w sprawie wydania decyzji o legalizacji urządzenia
wodnego przepisy art. 400 ust. 7 oraz art. 401–403 stosuje się odpowiednio.
13. Jeżeli właściciel urządzenia wodnego nie wystąpił z wnioskiem, o którym
mowa w ust. 1, lub nie uzyskał decyzji o legalizacji urządzenia wodnego, organ
właściwy w sprawach pozwoleń wodnoprawnych na wykonywanie urządzeń wodnych
nakłada na właściciela tego urządzenia, w drodze decyzji, obowiązek likwidacji
urządzenia, ustalając warunki i termin wykonania tego obowiązku.
14. Jeżeli właściciel urządzenia wodnego nie uzyskał decyzji o legalizacji
urządzenia wodnego, a likwidacja urządzenia jest niemożliwa ze względów
technicznych lub ekonomicznych, organ właściwy w sprawach pozwoleń
wodnoprawnych na wykonywanie urządzeń wodnych może nałożyć na właściciela
tego urządzenia, w drodze decyzji, obowiązek wykonania urządzeń zapobiegających
szkodom.
15. W postępowaniu w sprawie wydania decyzji o likwidacji urządzenia
wodnego przepisy art. 401 i art. 402 stosuje się odpowiednio.

art. 191. więcej Art. 191. 1. W przypadku nienależytego utrzymywania urządzenia wodnego,
którego następstwem jest zmiana funkcji tego urządzenia lub szkodliwe oddziaływanie
tego urządzenia na wody lub grunty, organ właściwy w sprawach pozwoleń
wodnoprawnych na wykonywanie urządzeń wodnych z urzędu lub na wniosek, mając
na uwadze, że korzystanie z wód nie może powodować pogorszenia stanu wód i
ekosystemów od nich zależnych, marnotrawstwa wody lub energii wody, a także nie
może wyrządzać szkód, może, w drodze decyzji, nakazać właścicielowi tego
urządzenia przywrócenie poprzedniej funkcji tego urządzenia, wykonanie urządzeń
zapobiegających szkodom lub likwidację szkód.
2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, określa się warunki i termin przywrócenia
poprzedniej funkcji urządzenia wodnego, wykonania urządzeń zapobiegających
szkodom lub likwidacji szkód.
3. Jeżeli określenie funkcji urządzenia wodnego, o którym mowa w ust. 1, nie
jest możliwe, organ właściwy w sprawach pozwoleń wodnoprawnych na
wykonywanie urządzeń wodnych, mając na uwadze, że korzystanie z wód nie może
powodować pogorszenia stanu wód i ekosystemów od nich zależnych, marnotrawstwa
wody lub energii wody, a także nie może wyrządzać szkód, może, w drodze decyzji,
określić na nowo funkcję tego urządzenia oraz nakazać jego odbudowę albo
likwidację.
4. W postępowaniu, o którym mowa w ust. 1 i 3, przepisy art. 401
i art. 402 stosuje się odpowiednio.
5. Stroną postępowania w sprawie wydania decyzji, o których mowa w ust. 1 i 3,
jest wnioskodawca, właściciel urządzenia wodnego oraz właściciel wód.

art. 192. więcej Art. 192. 1. Zakazuje się:
1) niszczenia lub uszkadzania urządzeń wodnych;
2) utrudniania przepływu wody w związku z wykonywaniem lub utrzymywaniem
urządzeń wodnych;
3) wykonywania w pobliżu urządzeń wodnych robót oraz innych czynności, które
mogą powodować:
a) niedopuszczalne osiadanie urządzeń wodnych lub ich części,
b) pojawienie się szczelin, rys lub pęknięć, w szczególności w korpusach oraz
koronach zapór, okładzinach betonowych, szybach, sztolniach oraz
przepławkach dla ryb,
c) nadmierną filtrację wody,
d) uszkodzenie budowli regulacyjnych,
e) unieruchomienie zamknięć budowli piętrzących lub upustowych,
f) erozję gruntu powyżej oraz poniżej urządzeń wodnych,
g) osuwanie się gruntu przy urządzeniach wodnych,
h) zmniejszenie stateczności lub wytrzymałości urządzeń wodnych,
i) uszkodzenie wylotów urządzeń kanalizacyjnych służących do
wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi oraz urządzeń służących do
odprowadzania wód do wód,
j) uszkodzenie urządzeń pomiarowych,
k) uszkodzenie znaków usytuowanych na wodach,
l) pogorszenie lub utratę funkcji urządzeń umożliwiających migrację ryb.
2. Właściciel urządzenia wodnego jest obowiązany do oznaczenia obszaru
objętego zakazami, o których mowa w ust. 1 pkt 3, tablicami zawierającymi informację o zakazach, jeżeli w pozwoleniu wodnoprawnym wskazano te zakazy i obszary, na których one obowiązują.
3. Właścicielowi nieruchomości objętej zakazami, o których mowa w ust. 1,
przysługuje odszkodowanie od właściciela urządzenia wodnego na warunkach
określonych w art. 469.

art. 193. więcej Art. 193. 1. Wody śródlądowe mogą służyć potrzebom śródlądowego transportu
wodnego i żeglugowemu wykorzystaniu przez statki.
2. Wody śródlądowe służące celom, o których mowa w ust. 1, są śródlądowymi
drogami wodnymi.
3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, śródlądowe drogi wodne,
kierując się potrzebą zapewnienia warunków do wykonywania śródlądowego
transportu wodnego i żeglugowego wykorzystania wód śródlądowych przez statki.
4. Śródlądowe drogi wodne istotne dla zapewnienia zrównoważonego rozwoju
systemu transportowego kraju są śródlądowymi drogami wodnymi o szczególnym
znaczeniu transportowym.
5. Śródlądowe drogi wodne o szczególnym znaczeniu transportowym obejmują:
1) śródlądowe drogi wodne istotne dla zapewnienia zrównoważonego rozwoju
systemu transportowego kraju oraz grunty pod tymi drogami;
2) nieruchomości gruntowe położone w międzywalu śródlądowych dróg wodnych,
o których mowa w pkt 1;
3) nieruchomości, budynki i budowle oraz urządzenia wodne, z wyjątkiem wałów
przeciwpowodziowych, funkcjonalnie i bezpośrednio powiązane ze
śródlądowymi drogami wodnymi, o których mowa w pkt 1, znajdujące się
w obrębie ich działek ewidencyjnych.
6. Śródlądowe drogi wodne o szczególnym znaczeniu transportowym mogą
podlegać budowie, przebudowie lub modernizacji.
7. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, śródlądowe drogi wodne
o szczególnym znaczeniu transportowym, kierując się potrzebą zapewnienia
warunków do zrównoważonego rozwoju systemu transportowego kraju.
8. Inwestycje polegające na budowie, przebudowie lub modernizacji urządzeń
wodnych, urządzeń komunikacyjnych lub przesyłowych prowadzonych przez
śródlądowe drogi wodne, a także roboty regulacyjne i inne, mogące mieć wpływ na
śródlądowe drogi wodne, powinny spełniać warunki projektowe określone dla klasy
ustalonej dla danej śródlądowej drogi wodnej lub jej odcinka na podstawie przepisów
wydanych na podstawie art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1568, 1901 i 2170) oraz uwzględniać plan lub program rozwoju śródlądowych dróg wodnych o szczególnym znaczeniu
transportowym, o którym mowa w art. 42a tej ustawy.

art. 194. więcej Art. 194. 1. Żeglugowe wykorzystanie śluz i pochylni przez statki oraz wydatki
ponoszone na śródlądowe drogi wodne i ich infrastrukturę podlegają ewidencji.
2. Wody Polskie prowadzą dla każdego roku kalendarzowego ewidencję:
1) żeglugowego wykorzystania śluz i pochylni przez statki,
2) wydatków poniesionych na rozwój i utrzymanie śródlądowych dróg wodnych
i ich infrastruktury
– zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady (EWG) nr 1108/70 z dnia 4 czerwca
1970 r. wprowadzającego system księgowy dla wydatków na infrastrukturę
w transporcie kolejowym, drogowym i w żegludze śródlądowej (Dz. Urz. WE L 130
z 15.06.1970, str. 4, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 7,
t. 1, str. 42).
3. Coroczne informacje o wydatkach poniesionych w roku poprzednim przez:
1) zakłady lub jednostki organizacyjne, które z własnych środków finansowych
wykonują urządzenia wodne na śródlądowej drodze wodnej służące uprawianiu
żeglugi śródlądowej,
2) organy administracji żeglugi śródlądowej w zakresie wydatków dotyczących
funkcjonowania administracji żeglugi śródlądowej, ustalonych przepisami
ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej
– są przekazywane przez te podmioty Wodom Polskim w terminie do dnia 31 marca
każdego roku na formularzach ewidencyjnych.
4. Formularze ewidencyjne, o których mowa w ust. 3, obejmują dane wymagane
na podstawie załączników I i III do rozporządzenia, o którym mowa w ust. 2.
4a. Ewidencje, o których mowa w ust. 2, udostępnia się do wglądu nieodpłatnie.
4b. Wyszukiwanie danych zawartych w ewidencjach, o których mowa w ust. 2,
sporządzanie kopii dokumentów oraz ich przesyłanie odbywa się na podstawie
przepisów ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.
5. Na podstawie informacji zawartych w formularzach ewidencyjnych, o których
mowa w ust. 3, Wody Polskie przygotowują zbiorczy formularz ewidencyjny
i przekazują go ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej oraz ministrowi
właściwemu do spraw żeglugi śródlądowej w terminie do dnia 31 października
każdego roku.
6. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, w terminie do dnia
31 grudnia każdego roku, przekazuje Komisji Europejskiej zbiorczą informację
obejmującą dane wymagane na podstawie załączników I i III do rozporządzenia,
o którym mowa w ust. 2.
7. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw żeglugi śródlądowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób prowadzenia ewidencji, o których mowa w ust. 2;
2) rodzaj wydatków i rodzaj infrastruktury oraz prac wykonywanych na
śródlądowych drogach wodnych objętych ewidencją, o której mowa w ust. 2 pkt
2;
3) wzory:
a) formularzy ewidencyjnych, o których mowa w ust. 3,
b) zbiorczego formularza ewidencyjnego, o którym mowa w ust. 5,
c) zbiorczej informacji, o której mowa w ust. 6.
8. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 7, minister właściwy do
spraw gospodarki wodnej:
1) uwzględni podział statków w zależności od rodzaju, ładowności i mocy silnika;
2) będzie się kierował koniecznością zestawiania wydatków grupowanych
w zależności od rodzaju zabudowy i klasy śródlądowej drogi wodnej, a także
przepisami prawa Unii Europejskiej dotyczącymi systemu księgowego dla
wydatków na infrastrukturę w transporcie kolejowym, drogowym i w żegludze
śródlądowej.

art. 195. więcej Art. 195. Melioracje wodne polegają na regulacji stosunków wodnych w celu
polepszenia zdolności produkcyjnej gleby i ułatwienia jej uprawy.

art. 196. więcej Art. 196. 1. W celu zapewnienia dostępu do informacji o urządzeniach
melioracji wodnych oraz o zmeliorowanych gruntach prowadzi się ewidencję
urządzeń melioracji wodnych oraz zmeliorowanych gruntów, zwaną dalej „ewidencją
melioracji wodnych”.
2. Ewidencja melioracji wodnych zawiera dane dotyczące urządzeń melioracji
wodnych, w szczególności ich rodzaj, liczbę, lokalizację i parametry techniczne oraz
dane dotyczące zmeliorowanych gruntów.
3. Ewidencję melioracji wodnych prowadzi się w szczególności
z wykorzystaniem baz danych prowadzonych przez:
1) starostę w zakresie:
a) nieruchomości,
b) danych podmiotowych o nieruchomościach oraz danych podmiotów,
o których mowa w art. 20 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. –
Prawo geodezyjne i kartograficzne;
2) właściwy organ ochrony przyrody, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia
16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody – w zakresie oceny obszarów
chronionych ustanowionych w celu ochrony ekosystemów lub gatunków,
których stan bezpośrednio zależy od stanu wód;
3) organy właściwe do wydawania zgód wodnoprawnych – w zakresie zgód
wodnoprawnych.
4. Dla obszaru całego państwa zakłada się i prowadzi w systemie
teleinformatycznym bazy danych, obejmujące zbiory danych przestrzennych
infrastruktury informacji przestrzennej, dotyczących ewidencji melioracji wodnych.
5. Dla zbiorów danych objętych bazami danych, o których mowa w ust. 4, oraz
dla związanych z nimi usług, tworzy się metadane opisujące te zbiory i usługi zgodnie
z art. 5 ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej.
6. Ewidencję melioracji wodnych udostępnia się do wglądu nieodpłatnie.
7. Wyszukiwanie danych zawartych w ewidencji melioracji wodnych,
sporządzanie kopii dokumentów oraz ich przesyłanie odbywa się na podstawie
przepisów ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji
o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz
o ocenach oddziaływania na środowisko.
8. Ewidencję melioracji wodnych prowadzi się i aktualizuje w sposób
zapewniający interoperacyjność na poziomie organizacyjnym, semantycznym
i technologicznym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U.
z 2019 r. poz. 700, 730, 848, 1590 i 2294).
9. Organy realizujące zadania określone w ustawie mogą, w drodze porozumień,
utrzymywać wspólne elementy infrastruktury technicznej przeznaczonej do
przechowywania i udostępniania zbiorów danych, o których mowa w ust. 4, mając na
względzie minimalizację kosztów budowy i utrzymania tej infrastruktury oraz
optymalizację dostępności zbiorów danych, ich bezpieczeństwo i jakość, a także
zapewnienie ich autentyczności i integralności.
10. Wymiana danych zawartych w ewidencji melioracji wodnych między
organami, o których mowa w ust. 3, odbywa się nieodpłatnie w zakresie niezbędnym
do wykonywania przez te organy ich ustawowych zadań.
11. Właściciel urządzenia melioracji wodnych, które nie zostało wykonane na
koszt Skarbu Państwa, zgłasza to urządzenie do Wód Polskich, w terminie 30 dni od
dnia przystąpienia do jego użytkowania, w celu wpisania go do ewidencji melioracji
wodnych.
12. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 11, obejmuje:
1) imię i nazwisko oraz adres albo nazwę i siedzibę właściciela urządzenia
melioracji wodnych;
2) sposób korzystania z wód;
3) rodzaj urządzenia melioracji wodnych, jego parametry i stan techniczny;
4) obszar zmeliorowany;
5) lokalizację urządzenia, w tym nazwę lub numer obrębu ewidencyjnego, numer
lub numery działek ewidencyjnych oraz współrzędne.
13. Do zgłoszenia, o którym mowa w ust. 11, dołącza się kopię zgody
wodnoprawnej określającej warunki korzystania z wód.
14. Ewidencję melioracji wodnych prowadzą Wody Polskie.
15. Właściciel urządzenia melioracji wodnych zgłasza do Wód Polskich zmianę
danych, o których mowa w ust. 12, w terminie 30 dni od dnia wystąpienia tych zmian.
16. (uchylony)
17. (uchylony)
18. (uchylony)

art. 197. więcej Art. 197. 1. Urządzeniami melioracji wodnych są:
1) rowy wraz z budowlami związanymi z nimi funkcjonalnie,
2) drenowania,
3) rurociągi,
4) stacje pomp służące wyłącznie do celów rolniczych,
5) ziemne stawy rybne,
6) groble na obszarach nawadnianych,
7) systemy nawodnień grawitacyjnych,
8) systemy nawodnień ciśnieniowych
– jeżeli służą celom, o których mowa w art. 195.
2. Przepisy dotyczące urządzeń melioracji wodnych stosuje się odpowiednio do:
1) budowli wstrzymujących erozję wodną;
2) dróg dojazdowych niezbędnych do użytkowania obszarów zmeliorowanych;
3) fitomelioracji oraz agromelioracji;
4) systemów przeciwerozyjnych;
5) zagospodarowania zmeliorowanych trwałych łąk lub pastwisk;
6) zagospodarowania nieużytków przeznaczonych na trwałe łąki lub pastwiska.

art. 198. więcej Art. 198. Przy planowaniu, wykonywaniu oraz utrzymywaniu urządzeń
melioracji wodnych należy kierować się potrzebą zachowania zróżnicowanych
biocenoz polnych i łąkowych, koniecznością osiągnięcia dobrego stanu wód oraz
koniecznością osiągnięcia celów środowiskowych, o których mowa w art. 56, art. 57,
art. 59 oraz w art. 61.

art. 199. więcej Art. 199. 1. Wykonywanie urządzeń melioracji wodnych należy do właścicieli
gruntów.
2. Urządzenia melioracji wodnych mogą być wykonywane na koszt Skarbu
Państwa, w tym przy udziale środków, o których mowa w ust. 3, za zwrotem,
w formie opłaty melioracyjnej, części kosztów przez właścicieli gruntów, na które te
urządzenia wywierają korzystny wpływ, zwanych dalej „zainteresowanymi
właścicielami gruntów”.
3. Urządzenia wodne inne niż urządzenia melioracji wodnych, służące celom,
o których mowa w art. 195, mogą być wykonywane na koszt osób prawnych lub osób
fizycznych, a także współfinansowane z:
1) publicznych środków wspólnotowych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
20 kwietnia 2004 r. o Narodowym Planie Rozwoju (Dz. U. z 2019 r. poz. 1465 i
2020);
2) innych środków publicznych, na zasadach określonych w przepisach ustawy
z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2019
r. poz. 1295 i 2020) oraz w przepisach ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014–2020 (Dz. U. z 2018 r. poz. 1431 i 1544 oraz z
2019 r. poz. 60, 730, 1572 i 2020).
4. Rozstrzygnięcia w sprawach, o których mowa w ust. 2, dokonuje, w drodze
decyzji, właściwy organ Wód Polskich w uzgodnieniu z właściwym wojewodą, na
wniosek zainteresowanych właścicieli gruntów.
5. W przypadku wykonywania urządzeń melioracji wodnych w trybie, o którym
mowa w ust. 2, są wymagane wnioski zainteresowanych właścicieli gruntów, których
grunty stanowią co najmniej 75% powierzchni gruntów planowanych do
zmeliorowania.
6. Zainteresowany właściciel gruntów jest obowiązany umożliwić wejście na
grunt oraz do obiektów budowlanych w celu zaprojektowania i wykonania urządzeń
melioracji wodnych.

art. 200. więcej Art. 200. 1. Opłatę melioracyjną, o której mowa w art. 199 ust. 2, ustala się
w wysokości 20% całkowitych kosztów wykonania urządzeń melioracji wodnych.
2. Opłatę melioracyjną pobiera się w 15 równych ratach rocznych w terminie do
dnia 30 października każdego roku, przy czym opłata melioracyjna mniejsza od
1000 zł jest pobierana w 3 równych ratach rocznych.
3. Pierwszą ratę opłaty melioracyjnej pobiera się po upływie 2 lat od dnia
przekazania urządzeń melioracji wodnych do eksploatacji, a w przypadku
zagospodarowania pomelioracyjnego łąk i pastwisk – po upływie roku.

art. 201. więcej Art. 201. 1. Właściwy organ Wód Polskich ustala dla każdego zainteresowanego
właściciela gruntów, w drodze decyzji, wysokość części opłaty melioracyjnej, o której
mowa w art. 200 ust. 1, proporcjonalną do powierzchni gruntów, na które urządzenia
melioracji wodnych wywierają korzystny wpływ.
2. Opłatę, o której mowa w ust. 1, zainteresowani właściciele gruntów wnoszą na
rachunek bankowy Wód Polskich.
2a. Wody Polskie prowadzą wyodrębniony rachunek bankowy w celu
gromadzenia wpływów z opłaty, o której mowa w ust. 1. Wpływy te, powiększone
o przychody z oprocentowania środków na rachunku bankowym, są przekazywane na
rachunek bieżący dochodów budżetowych ministra właściwego do spraw gospodarki
wodnej w terminie do końca następnego miesiąca po ich wpływie na wyodrębniony
rachunek Wód Polskich.
3. Opłata, o której mowa w ust. 1, stanowi dochód budżetu państwa.
4. Do opłaty, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy działu III
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia
organów podatkowych przysługują Wodom Polskim.
5. Opłata, o której mowa w ust. 1, nieuiszczona w terminie podlega
przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach ustawy z dnia
17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
6. Obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 1, przedawnia się
z upływem 20 lat od dnia, w którym decyzja, o której mowa w ust. 1, stała się
ostateczna

art. 202. więcej Art. 202. 1. W terminie 9 miesięcy od zakończenia procesu inwestycyjnego
i rozliczenia wartości zakończonych
robót właściwy organ Wód Polskich, w drodze decyzji, może skorygować
ustaloną wysokość opłaty melioracyjnej, odpowiednio do wysokości poniesionych
kosztów inwestycyjnych oraz zmian w projekcie technicznym, dokonanych w trakcie
realizacji inwestycji.
2. W przypadku zbycia zmeliorowanego gruntu obowiązek uiszczenia opłaty
melioracyjnej staje się obowiązkiem nabywcy tego gruntu.

art. 203. więcej Art. 203. Programowanie, planowanie i nadzorowanie wykonywania urządzeń
melioracji wodnych w trybie, o którym mowa w art. 199 ust. 2, należy do Wód
Polskich.

art. 204. więcej Art. 204. 1. W przypadku wykonania urządzeń melioracji wodnych w trybie,
o którym mowa w art. 199 ust. 2, właścicielowi gruntu przysługuje odszkodowanie za
szkody powstałe w trakcie robót związanych z wykonywaniem urządzeń melioracji
wodnych, na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. –
Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 i 1495), z tym że roszczenie
o odszkodowanie przedawnia się z upływem 3 miesięcy od dnia, w którym
poszkodowany dowiedział się o powstaniu szkody.
2. Zainteresowanemu właścicielowi gruntu nie przysługuje odszkodowanie za
zajęcie gruntu pod urządzenia melioracji wodnych, a także za szkody w uprawach
rolnych, związane z wykonywaniem tych urządzeń, jeżeli szkody te powstały przy
prawidłowej organizacji i technologii robót.

art. 205. więcej Art. 205. Utrzymywanie urządzeń melioracji wodnych należy do
zainteresowanych właścicieli gruntów, a jeżeli urządzenia te są objęte działalnością
spółki wodnej działającej na terenie gminy lub związku spółek wodnych, w którym jest zrzeszona spółka wodna działająca na terenie gminy – do tej spółki lub tego związku spółek wodnych.

art. 206. więcej Art. 206. Jeżeli obowiązek, o którym mowa w art. 205, nie jest wykonywany,
właściwy organ Wód Polskich ustala, w drodze decyzji, proporcjonalnie do
odnoszonych korzyści przez właścicieli gruntów, szczegółowe zakresy i terminy jego
wykonywania.

art. 207. więcej Art. 207. W zakresie realizacji zadań, o których mowa w art. 196 ust. 1,
art. 201 ust. 1, art. 202 ust. 1 oraz art. 203, Wody Polskie reprezentują Skarb Państwa
oraz działają na jego rzecz i w jego imieniu.

art. 208. więcej Art. 208. Właściciele gruntów, na które urządzenia melioracji wodnych
wywierają korzystny wpływ, oraz właściciele gruntów i nieruchomości sąsiednich są
obowiązani umożliwić wejście na grunt w celu utrzymywania tych urządzeń.

art. 209. więcej Art. 209. Utrzymywanie urządzeń melioracji wodnych w granicach parku
narodowego jest zadaniem parku narodowego.

art. 210. więcej Art. 210. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej oraz minister
właściwy do spraw rozwoju wsi określą, w drodze rozporządzenia, sposób:
1) prowadzenia ewidencji melioracji wodnych;
2) zbierania, aktualizowania oraz udostępniania danych z ewidencji melioracji
wodnych;
3) ustalania obszaru, na który urządzenia melioracji wodnych wywierają korzystny
wpływ.
2. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do
spraw gospodarki wodnej oraz minister właściwy do spraw rozwoju wsi:
1) uwzględnią potrzebę stworzenia bazy informacyjnej dla planowania, odbudowy,
przebudowy oraz utrzymania urządzeń melioracji wodnych;
2) uwzględnią zasadę interoperacyjności, o której mowa w art. 7 ustawy z dnia
4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej, a także potrzebę
harmonizacji zbiorów danych ewidencji melioracji wodnych z innymi zbiorami
danych tworzącymi infrastrukturę informacji przestrzennej;
3) kierują się zasięgiem wpływu poszczególnych rodzajów urządzeń melioracji
wodnych na poprawę zdolności produkcyjnej gleby.

art. 211. więcej Art. 211. 1. Wody stanowią własność Skarbu Państwa, innych osób prawnych
albo osób fizycznych.
2. Wody morza terytorialnego, morskie wody wewnętrzne, śródlądowe wody
płynące oraz wody podziemne stanowią własność Skarbu Państwa.
3. Wody stanowiące własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu
terytorialnego są wodami publicznymi.
4. Śródlądowe wody płynące będące wodami publicznymi nie podlegają
obrotowi cywilnoprawnemu, z wyjątkiem przypadków określonych w ustawie.

art. 212. więcej Art. 212. 1. Prawa właścicielskie w stosunku do wód publicznych stanowiących
własność Skarbu Państwa wykonują:
1) Wody Polskie – w stosunku do śródlądowych wód płynących oraz wód
podziemnych;
2) minister właściwy do spraw gospodarki morskiej – w stosunku do wód morza
terytorialnego oraz morskich wód wewnętrznych.
3) (uchylony)
2. Wody Polskie wykonują prawa właścicielskie w stosunku do nieruchomości
stanowiących własność Skarbu Państwa, znajdujących się w obrębie działki
ewidencyjnej, która obejmuje także śródlądowe wody płynące będące własnością
Skarbu Państwa.
3. (uchylony)
4. (uchylony)

art. 213. więcej Art. 213. 1. Wody Polskie, po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw
gospodarki wodnej, mogą powierzyć nadleśniczemu, w drodze porozumienia, na jego
wniosek, wykonywanie praw właścicielskich Skarbu Państwa w stosunku do
śródlądowych wód płynących znajdujących się w granicach nadleśnictwa.
2. W porozumieniu, o którym mowa w ust. 1, określa się zakres praw
właścicielskich Skarbu Państwa powierzonych nadleśniczemu.
3. Wody Polskie, po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw gospodarki
wodnej, mogą powierzyć jednostkom samorządu terytorialnego lub ich związkom, w drodze porozumienia, na ich wniosek, wykonywanie praw właścicielskich Skarbu Państwa w stosunku do śródlądowych wód płynących znajdujących się w granicach
jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków.
4. W porozumieniu, o którym mowa w ust. 3, określa się zakres praw
właścicielskich Skarbu Państwa powierzonych jednostkom samorządu terytorialnego
lub ich związkom oraz zawiera się postanowienia dotyczące:
1) przekazywania jednostkom samorządu terytorialnego lub ich związkom środków
finansowych na realizację powierzonego zadania, w tym zasad i terminów ich
przekazywania;
2) środków przeznaczanych przez jednostki samorządu terytorialnego lub ich
związki na realizację powierzonego zadania.
5. Powierzenie wykonywania praw właścicielskich, o którym mowa w ust. 1 i 3,
nie dotyczy śródlądowych dróg wodnych o szczególnym znaczeniu transportowym.
6. Porozumienia, o których mowa w ust. 1 i 3, nie obejmują uprawnień
właściciela wód, o których mowa w art. 263 ust. 3.

art. 214. więcej Art. 214. Śródlądowe wody stojące, woda w rowie oraz woda w stawie, który
nie jest napełniany w ramach usług wodnych, ale wyłącznie wodami opadowymi lub
roztopowymi lub wodami gruntowymi, znajdujące się w granicach nieruchomości
gruntowej stanowią własność właściciela tej nieruchomości.

art. 215. więcej Art. 215. 1. Prawa właścicielskie Skarbu Państwa w stosunku do wód, o których
mowa w art. 214, znajdujących się na terenie nieruchomości stanowiącej własność
Skarbu Państwa, wykonują podmioty reprezentujące Skarb Państwa w stosunku do
tych nieruchomości na podstawie przepisów odrębnych.
2. Grunty pod śródlądowymi wodami stojącymi stanowiące własność Skarbu
Państwa wchodzą w skład zasobu nieruchomości Skarbu Państwa, o którym mowa
w art. 20 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami
(Dz. U. z 2020 r. poz. 65).

art. 216. więcej Art. 216. 1. Grunty pokryte śródlądowymi wodami płynącymi, wodami morza
terytorialnego oraz morskimi wodami wewnętrznymi stanowią własność właściciela
tych wód.
2. Grunty, o których mowa w ust. 1, nie podlegają obrotowi cywilnoprawnemu,
z wyjątkiem przypadków określonych w ustawie.
3. Gospodarowanie gruntami, o których mowa w ust. 1, wykonują odpowiednio
podmioty, o których mowa w art. 212 ust. 1.
4. Gospodarowanie innym mieniem związanym z gospodarką wodną
stanowiącym własność Skarbu Państwa wykonuje starosta realizujący zadanie
z zakresu administracji rządowej lub podmioty, o których mowa w art. 212 ust. 1, lub
jednostki, którym to mienie zostało powierzone.
5. Urządzenia wodne lub ich części oraz budowle i ich części, znajdujące się na
gruntach, o których mowa w ust. 1, stanowią odrębny od tych gruntów przedmiot
własności.
6. Urządzenia wodne, które zostały wykonane albo są wykonywane przez Wody
Polskie na gruntach pokrytych śródlądowymi wodami płynącymi lub na będących
własnością Skarbu Państwa nieruchomościach niebędących gruntami pokrytymi
śródlądowymi wodami płynącymi, stanowią własność Skarbu Państwa.

art. 217. więcej Art. 217. 1. Prawo do zbywania gruntów pod śródlądowymi wodami stojącymi
stanowiącymi własność Skarbu Państwa przysługuje ministrowi właściwemu do
spraw gospodarki wodnej.
2. Prawo, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy gruntów pod śródlądowymi
wodami stojącymi stanowiącymi własność Skarbu Państwa znajdujących się
w granicach parku narodowego.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej zbywa grunty, o których
mowa w ust. 1, po cenie nie niższej niż ich wartość rynkowa, określona przy
zastosowaniu sposobów jej ustalania przewidzianych w przepisach o gospodarce
nieruchomościami.
4. Zbycie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić z inicjatywy ministra
właściwego do spraw gospodarki wodnej albo na wniosek właściwego starosty.
5. Grunty, o których mowa w ust. 1, są zbywane w drodze przetargu ustnego albo
pisemnego. O formie przetargu decyduje minister właściwy do spraw gospodarki
wodnej.
6. Przetarg przeprowadza komisja przetargowa powoływana odpowiednio przez
ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej albo starostę.
7. Uczestnik przetargu może w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia wyniku
przetargu ustnego albo doręczenia zawiadomienia o wyniku przetargu pisemnego
zaskarżyć czynności związane z przeprowadzeniem przetargu odpowiednio do
ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej albo do starosty.
8. Jeżeli osoba, której ofertę wybrano w przetargu, nie przystąpi bez
usprawiedliwienia do zawarcia umowy w miejscu i terminie podanych
w zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 15, można odstąpić od zawarcia umowy, a wpłacone wadium nie podlega zwrotowi. W zawiadomieniu zamieszcza się informację o tym uprawnieniu.
9. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej może zbyć grunty, o których
mowa w ust. 1, w trybie bezprzetargowym na rzecz jednostek samorządu
terytorialnego lub w przypadku wystąpienia przesłanki, o której mowa w art. 37
ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.
10. Wniosek, o którym mowa w ust. 4, zawiera:
1) podstawę prawną wystąpienia;
2) przedmiot zbycia z wyszczególnieniem danych ewidencyjnych;
3) sposób zbycia obejmujący proponowaną formę przetargu;
4) uzasadnienie gospodarcze zamierzonej czynności prawnej z punktu widzenia
interesu Skarbu Państwa;
5) wartość rynkową przedmiotu zbycia.
11. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej udziela staroście
pełnomocnictwa do jego reprezentowania w czynnościach polegających na wszczęciu
i przeprowadzeniu procedury przetargowej.
12. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej może udzielić staroście
odrębnego pełnomocnictwa do zbycia gruntów, o których mowa w ust. 1.
13. Skarbowi Państwa przysługuje prawo pierwokupu w przypadku sprzedaży
nieruchomości obejmującej grunt pod śródlądowymi wodami stojącymi. Prawo
pierwokupu wykonuje starosta w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
gospodarki wodnej.
14. Sprzedaż, o której mowa w ust. 13, może nastąpić, jeżeli starosta nie wykona
prawa pierwokupu. Prawo pierwokupu może być wykonane w terminie miesiąca od
dnia otrzymania przez starostę zawiadomienia o treści umowy sprzedaży.
15. Notariusz sporządzający umowę sprzedaży jest obowiązany do
zawiadomienia starosty o treści tej umowy.
16. Starosta wykonuje prawo pierwokupu przez złożenie oświadczenia, w formie
aktu notarialnego, u notariusza, o którym mowa w ust. 15. Jeżeli złożenie
oświadczenia u tego notariusza jest niemożliwe lub napotyka poważne trudności,
oświadczenie może być złożone u innego notariusza.
17. Z chwilą złożenia oświadczenia nieruchomość staje się własnością Skarbu
Państwa. Starosta wysyła sprzedającemu oświadczenie w formie aktu notarialnego
o wykonaniu prawa pierwokupu przesyłką poleconą nadaną za potwierdzeniem
odbioru w placówce pocztowej operatora pocztowego w rozumieniu art. 3 pkt 12 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe, a następnie publikuje na stronie podmiotowej w Biuletynie Informacji Publicznej starostwa powiatowego. Uważa się, że sprzedający zapoznał się z treścią oświadczenia starosty o wykonaniu prawa
pierwokupu z chwilą jego publikacji na stronie podmiotowej w Biuletynie Informacji
Publicznej starostwa powiatowego.
18. Prawo pierwokupu wykonuje się po cenie ustalonej między stronami
w umowie sprzedaży.
19. Wpływy z tytułu zbywania gruntów, o których mowa w ust. 1, stanowią
dochód budżetu państwa.
20. Starosta realizuje zadania, o których mowa w ust. 11–14, 16 i 17, jako zadania
z zakresu administracji rządowej.
21. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób przeprowadzania przetargów na zbycie gruntów, o których mowa
w ust. 1,
2) sposób określania wysokości wadium oraz terminy i formy jego wnoszenia
i zwrotu,
3) sposób i terminy ogłaszania przetargu oraz treść ogłoszenia o przetargu,
4) sposób powoływania i działania komisji przetargowej,
5) sposób sporządzania oraz treść protokołu z przeprowadzonego przetargu,
6) sposób postępowania w przypadku zaskarżenia przetargu
– kierując się koniecznością zapewnienia jawności i jednolitości postępowania,
równego dostępu do udziału w przetargu oraz uzyskania najkorzystniejszego wyniku
przetargu.

art. 218. więcej Art. 218. 1. Grunty pokryte śródlądowymi wodami płynącymi stanowiącymi
własność Skarbu Państwa są zasobem nieruchomości Skarbu Państwa.
2. Przejście do zasobu gruntów pokrytych śródlądowymi wodami płynącymi,
o których mowa w ust. 1, oraz ich wykreślenie z zasobu stwierdza, w drodze decyzji,
na wniosek właściwego podmiotu, o którym mowa w art. 212 ust. 1, właściwy starosta
realizujący zadanie z zakresu administracji rządowej.
3. Grunty zabudowane urządzeniami wodnymi znajdujące się poza linią brzegu
oraz urządzenia wodne lub ich części, stanowiące własność Skarbu Państwa, wobec
których prawa właścicielskie wykonują podmioty, o których mowa w art. 212 ust. 1,
są zasobem nieruchomości Skarbu Państwa.
4. Przejście do zasobu nieruchomości gruntów oraz urządzeń wodnych lub ich
części, o których mowa w ust. 3, oraz ich wykreślenie z tego zasobu stwierdza, w drodze decyzji, na wniosek właściwego podmiotu, o którym mowa w art. 212 ust. 1, albo starosty, właściwy starosta realizujący zadanie z zakresu administracji rządowej.
5. Do zasobów, o których mowa w ust. 1 i 3, nie stosuje się przepisów ustawy
z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

art. 219. więcej Art. 219. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, w drodze decyzji,
ustala charakter wód.
2. Decyzję, o której mowa w ust. 1, wydaje się na wniosek Wód Polskich,
właściciela nieruchomości przyległej do wód lub właściciela nieruchomości
znajdującej się pod wodą, której dotyczy wniosek o ustalenie charakteru wód.
2a. Zawiadomienia o wydanych decyzjach ustalających charakter wód oraz
innych czynnościach podejmowanych w postępowaniu w sprawie ustalenia charakteru
wód doręcza się wnioskodawcy oraz Wodom Polskim, a w przypadku gdy
wnioskodawcą są Wody Polskie – wyłącznie Wodom Polskim.
2b. Strony postępowania o ustalenie charakteru wód, inne niż wnioskodawca
oraz Wody Polskie, ustalone na podstawie ewidencji gruntów i budynków zawiadamia
się o decyzjach i czynnościach, o których mowa w ust. 2a, w formie publicznego
obwieszczenia, zamieszczanego na okres 60 dni na tablicy ogłoszeń urzędu
obsługującego ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej oraz na stronie
podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej urzędu obsługującego ten organ.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się:
1) część opisową obejmującą:
a) opis elementów hydromorfologicznych wód, w tym:
– reżimu hydrologicznego,
– ciągłości wód,
– warunków morfologicznych,
b) (uchylona)
c) (uchylona)
d) analizę historyczną przynależności tych wód do publicznych śródlądowych
wód powierzchniowych,
e) imię i nazwisko oraz adres albo nazwę i siedzibę wnioskodawcy, a w
przypadku gdy wnioskodawcą jest właściciel gruntu przyległego do wód –
dokumenty potwierdzające tytuł prawny wnioskodawcy do nieruchomości
przyległych do wód objętych wnioskiem,
f) wykaz właścicieli nieruchomości przyległych do wód, których dotyczy
wniosek o ustalenie charakteru wód, ujawnionych w ewidencji gruntów
i budynków;
2) część graficzną obejmującą mapę sytuacyjno-wysokościową pobraną z
państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego lub inną mapę
uwierzytelnioną przez organ prowadzący ten zasób, obrazującą przebieg wód od
źródeł do ujścia, w skali 1:500, 1:1000 lub 1:2000 oraz uwzględniające wyniki
pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych.
4. Decyzja, o której mowa w ust. 1, stanowi podstawę do dokonania zmian
w ewidencji gruntów i budynków.
5. W przypadku gdy w dniu wszczęcia postępowania w sprawie ustalenia
charakteru wód ewidencja gruntów i budynków nie zawiera danych umożliwiających
ustalenie stron postępowania lub w przypadku gdy dane te stały się nieaktualne na
skutek śmierci jednej ze stron tego postępowania, nie stosuje się przepisów art. 97 § 1
pkt 1 i 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.
6. Nieuregulowany stan prawny nieruchomości, o których mowa w ust. 2, lub
brak danych w ewidencji gruntów i budynków pozwalających na ustalenie właściciela
nieruchomości nie stanowi przeszkody do wszczęcia postępowania w sprawie
ustalenia charakteru wód, wydania i doręczenia decyzji ustalającej charakter wód oraz
zawiadomienia o jej wydaniu. Do zawiadomienia stron o wszczęciu postępowania w
sprawie ustalenia charakteru wód, o innych czynnościach organu lub o wydaniu
decyzji ustalającej charakter wód, stosuje się przepisy art. 49 ustawy z dnia 14 czerwca
1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.
7. Przez nieruchomość o nieuregulowanym stanie prawnym rozumie się
nieruchomość o nieuregulowanym stanie prawnym w rozumieniu art. 113 ust. 6 i 7
ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

art. 220. więcej Art. 220. 1. Linię brzegu dla cieków naturalnych, jezior oraz innych naturalnych
zbiorników wodnych stanowi krawędź brzegu lub linia stałego porostu traw albo linia,
którą ustala się według średniego stanu wody z okresu co najmniej ostatnich 10 lat.
2. Jeżeli krawędź brzegu jest wyraźna, linia brzegu biegnie tą krawędzią.
3. Jeżeli krawędź brzegu nie jest wyraźna, linia brzegu biegnie granicą stałego
porostu traw, a jeżeli granica stałego porostu traw leży powyżej stanu wody, o którym
mowa w ust. 1 – linią przecięcia się zwierciadła wody przy tym stanie z gruntem
przyległym.
4. Jeżeli brzegi wód są uregulowane, linia brzegu biegnie linią łączącą
zewnętrzne krawędzie budowli regulacyjnych, a przy plantacjach wikliny na gruntach
uzyskanych w wyniku regulacji – granicą plantacji od strony lądu.
5. Linię brzegu ustala, w drodze decyzji, na wniosek podmiotu mającego interes
prawny lub faktyczny:
1) właściwy terenowy organ administracji morskiej – dla morskich wód
wewnętrznych oraz wód morza terytorialnego;
2) minister właściwy do spraw gospodarki wodnej – dla cieków naturalnych, jezior
oraz innych naturalnych zbiorników wodnych o ciągłym albo okresowym
naturalnym odpływie wód powierzchniowych.
6. Podstawę ustalenia linii brzegu stanowi dostarczony przez wnioskodawcę
projekt rozgraniczenia gruntów pokrytych wodami od gruntów przyległych, który
zawiera:
1) opis uwzględniający oznaczenie wnioskodawcy, ze wskazaniem jego siedziby
i adresu, przyjęty sposób ustalenia projektowanej linii brzegu, ustalenie stanu
prawnego nieruchomości objętych projektem z oznaczeniem właścicieli wraz ze
wskazaniem ich siedziby i adresu oraz sposób zagospodarowania gruntów
przyległych do projektowanej linii brzegu,
2) odpowiednią:
a) zaktualizowaną kopię mapy zasadniczej w skali 1:500, 1:1000, 1:2000 albo
1:5000,
b) mapę inwentaryzacji powykonawczej budowli regulacyjnych w skali, w
jakiej jest sporządzony projekt regulacji wód śródlądowych, a w przypadku
jej braku – inne dostępne materiały
– z wykazaniem projektowanej linii brzegu oraz elementów istotnych dla przyjętego
sposobu ustalenia tej linii.
7. Projekt rozgraniczenia gruntów, o którym mowa w ust. 6, sporządza osoba
posiadająca uprawnienia zawodowe w dziedzinie geodezji i kartografii, o których
mowa w art. 43 pkt 1, 2 lub 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne
i kartograficzne.
8. Decyzję w sprawie ustalenia linii brzegu doręcza się wnioskodawcy oraz
ujawnionym w ewidencji gruntów i budynków właścicielom lub innym podmiotom
władającym gruntami przyległymi.
9. W przypadku gdy ujawniony w ewidencji gruntów i budynków właściciel lub
inny podmiot władający gruntem przyległym nie żyje, a jego spadkobiercy nie wykazali prawa do spadku, lub nie jest znany adres miejsca zamieszkania lub siedziby albo adres tych podmiotów lub brak jest w ewidencji gruntów i budynków oznaczenia
tych podmiotów, organ, o którym mowa w ust. 5, zawiadamia o wydaniu decyzji w
sprawie ustalenia linii brzegu w drodze obwieszczenia zamieszczonego przez okres 60
dni na tablicy ogłoszeń urzędów gmin właściwych ze względu na miejsce położenia
nieruchomości, a także na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej
urzędu obsługującego ten organ.
10. W obwieszczeniu, o którym mowa w ust. 9, zamieszcza się informacje
o oznaczeniu decyzji i dacie jej wydania, położeniu i oznaczeniu gruntów objętych
decyzją oraz miejscu, gdzie strony mogą się zapoznać z treścią decyzji.
11. Z dniem upływu okresu, o którym mowa w ust. 9, decyzję w sprawie
ustalenia linii brzegu uważa się za doręczoną stronom postępowania.
12. Przepisy ust. 8–11 stosuje się odpowiednio do zawiadomień o wszczęciu
postępowania w sprawie ustalenia linii brzegu.
13. Decyzja w sprawie ustalenia linii brzegu obejmuje swoim zakresem odcinek
i brzegi cieku naturalnego objęte projektem regulacji wód śródlądowych.
14. Jeżeli ustalenie linii brzegu jest konieczne w związku z wykonaniem
urządzeń wodnych lub kształtowaniem nowych koryt cieków naturalnych,
postępowanie w sprawie ustalenia linii brzegu przeprowadza się łącznie z
postępowaniem w sprawie zgody wodnoprawnej.
15. Decyzja o ustaleniu linii brzegu może być wydana po uzyskaniu przez zakład
pozwolenia wodnoprawnego na wykonanie niecierpiących zwłoki budowli
regulacyjnych.
16. Organem właściwym w sprawach, o których mowa w ust. 14 i 15, jest organ
właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego.
17. Organ właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego zawiesza
postępowanie w sprawie wydania tego pozwolenia do czasu, kiedy decyzja o ustaleniu
linii brzegu stanie się ostateczna.
18. W przypadku zmiany linii brzegu decyzja o ustaleniu linii brzegu może być
zmieniona w trybie i na zasadach właściwych dla jej wydania.
19. Jeżeli ustalenie linii brzegu następuje w związku z trwałym zajęciem przez
śródlądowe wody płynące, wody morza terytorialnego lub morskie wody wewnętrzne,
w sposób naturalny, gruntu niestanowiącego własności właściciela wód, koszty
projektu rozgraniczenia gruntów, o którym mowa w ust. 6, ponosi właściciel wód.
20. Decyzja o ustaleniu linii brzegu stanowi podstawę do dokonania wpisu
w ewidencji gruntów i budynków.

art. 221. więcej Art. 221. 1. Rozgraniczenia gruntów, które były pokryte wodami przed
wykonaniem urządzenia wodnego, od pozostałych gruntów dokonuje, na wniosek
właściciela wód lub właściciela gruntu przyległego, w drodze decyzji, właściwy
organ, o którym mowa w art. 220 ust. 5.
2. Dokonując rozgraniczenia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio
przepisy art. 220, z tym że podstawą rozgraniczenia jest dokumentacja sporządzona
na potrzeby wykonania urządzenia wodnego, a w przypadku jej braku – dostępne
materiały.
3. W przypadku braku dokumentacji umożliwiającej dokonanie rozgraniczenia,
o którym mowa w ust. 1, jako grunt pokryty wodami powierzchniowymi w granicach
urządzenia wodnego wyznacza się obszar niezbędny dla zachowania ciągłości cieku
w przypadku likwidacji tego urządzenia, przyjmując parametry koryta cieku powyżej
i poniżej urządzenia, a w przypadku jezior podpiętrzonych – rzędne wody sprzed
piętrzenia.

art. 222. więcej Art. 222. 1. Właściciel wód nie nabywa praw do gruntów zalanych przez wodę
podczas powodzi.
2. Właścicielowi gruntów zalanych podczas powodzi nie przysługuje z tego
tytułu odszkodowanie od właściciela wód.
3. Właścicielowi gruntów zalanych podczas powodzi w wyniku
nieprzestrzegania przepisów ustawy przez właściciela wód lub właściciela urządzenia
wodnego przysługuje odszkodowanie na warunkach określonych w art. 472.
4. Właścicielowi posiadającemu grunty leżące w granicach polderu
przeciwpowodziowego zalanego podczas powodzi przysługuje od właściciela wód
odszkodowanie na warunkach określonych w art. 469.

art. 223. więcej Art. 223. 1. Jeżeli śródlądowe wody płynące lub wody morza terytorialnego albo
morskie wody wewnętrzne zajmą trwale, w sposób naturalny, grunt niestanowiący
własności właściciela wód, grunt ten z chwilą zajęcia staje się z mocy prawa
własnością właściciela wód.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, dotychczasowemu właścicielowi
gruntu przysługuje odszkodowanie od właściciela wód na warunkach określonych
w art. 472.

art. 224. więcej Art. 224. Wyspy, przymuliska oraz odsypy żwirowe, powstałe w sposób
naturalny na gruntach pokrytych wodami powierzchniowymi, stanowią własność
właściciela tych gruntów.

art. 225. więcej Art. 225. 1. Starorzecza oraz grunty powstałe w wyniku wykonania budowli
regulacyjnych pozostają własnością dotychczasowego właściciela wód.
2. Grunt powstały na skutek trwałego, naturalnego lub sztucznego odkładu na
obszarach wód morza terytorialnego lub morskich wód wewnętrznych pozostaje
własnością Skarbu Państwa.
3. Grunty, o których mowa w ust. 1 i 2, z wyłączeniem starorzeczy, mogą
podlegać obrotowi cywilnoprawnemu na warunkach określonych w przepisach
ustawy oraz przepisach ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.
4. Grunty, o których mowa w ust. 2, znajdujące się poza obszarami, dla których
jest prowadzona ewidencja gruntów i budynków, włącza się w granice jednostki
ewidencyjnej sąsiadującej z gruntem powstałym na skutek trwałego, naturalnego lub
sztucznego odkładu na obszarach wód morza terytorialnego lub morskich wód
wewnętrznych.

art. 226. więcej Art. 226. 1. Właściciel wód utrzymuje wody z uwzględnieniem konieczności
osiągnięcia celów środowiskowych, o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59 oraz
w art. 61.
2. Utrzymywanie wód publicznych obejmuje działania:
1) wynikające z planu utrzymania wód;
2) niewynikające z planu utrzymania wód, jeżeli nie wywierają one istotnego
wpływu na osiągnięcie celów środowiskowych, o których mowa w art. 56,
art. 57, art. 59 oraz w art. 61;
3) niewynikające z planu utrzymania wód, jeżeli zachodzi pilna i uzasadniona
konieczność realizacji tych działań z uwagi na zapewnienie ochrony przed
powodzią lub suszą oraz w związku z koniecznością usunięcia skutków powodzi
lub suszy.
3. Obowiązek utrzymywania tworzących brzeg wody budowli lub murów
niebędących urządzeniami wodnymi należy do ich właścicieli, a w kosztach
utrzymania tych budowli lub murów właściciel wód uczestniczy proporcjonalnie do
odnoszonych korzyści.
4. Podziału kosztów oraz ustalenia odnoszonych korzyści dokonuje, na wniosek
właściciela budowli, w tym murów, o których mowa w ust. 3, w drodze decyzji,
właściwy organ Wód Polskich.
5. We wniosku, o którym mowa w ust. 4, właściciel budowli, w tym murów,
o których mowa w ust. 3, wskazuje podmioty odnoszące korzyści, określa zakres
odnoszonych korzyści oraz proponowaną wielkość udziału w kosztach.

art. 227. więcej Art. 227. 1. Utrzymywanie publicznych śródlądowych wód powierzchniowych
oraz morskich wód wewnętrznych polega także na zachowaniu stanu dna lub brzegów
oraz na remoncie lub konserwacji istniejących budowli regulacyjnych.
2. Utrzymywanie wód, o których mowa w ust. 1, ma na celu zapewnienie:
1) ochrony przed powodzią lub usuwania skutków powodzi,
2) spływu lodu oraz przeciwdziałania powstawaniu niekorzystnych zjawisk
lodowych,
3) warunków umożliwiających korzystanie z wód, w tym utrzymywania
zwierciadła wody na poziomie umożliwiającym funkcjonowanie urządzeń
wodnych, obiektów mostowych, rurociągów, linii energetycznych, linii
telekomunikacyjnych oraz innych urządzeń,
4) warunków eksploatacyjnych śródlądowych dróg wodnych określonych
w przepisach wydanych na podstawie art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 21 grudnia
2000 r. o żegludze śródlądowej,
5) działania urządzeń wodnych, w szczególności ich odpowiedniego stanu
technicznego i funkcjonalnego
– i nie powinno uniemożliwić osiągnięcia celów środowiskowych określonych
w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61, przy uwzględnieniu dopuszczalności
nieosiągnięcia celów środowiskowych, o której mowa w art. 66.
3. Utrzymywanie wód, o których mowa w ust. 1, jest realizowane przez:
1) wykaszanie roślin z dna oraz brzegów śródlądowych wód powierzchniowych;
2) usuwanie roślin pływających i korzeniących się w dnie śródlądowych wód
powierzchniowych;
3) usuwanie drzew i krzewów porastających dno oraz brzegi śródlądowych wód
powierzchniowych;
4) usuwanie ze śródlądowych wód powierzchniowych przeszkód naturalnych oraz
wynikających z działalności człowieka;
5) zasypywanie wyrw w brzegach i dnie śródlądowych wód powierzchniowych
oraz ich zabudowę biologiczną;
6) udrażnianie śródlądowych wód powierzchniowych przez usuwanie zatorów
utrudniających swobodny przepływ wód oraz usuwanie namułów i rumoszu;
7) remont lub konserwację stanowiących własność właściciela wód:
a) ubezpieczeń w obrębie urządzeń wodnych,
b) budowli regulacyjnych;
8) rozbiórkę lub modyfikację tam bobrowych oraz zasypywanie nor bobrów lub nor
innych zwierząt w brzegach śródlądowych wód powierzchniowych.
4. Zakłady, które przez wprowadzanie ścieków do wód albo w inny sposób
przyczyniają się do wzrostu kosztów utrzymania tych wód, ponoszą taką część
kosztów, w jakiej nastąpił ten wzrost.
5. Podziału kosztów, na wniosek właściciela wód, dokonuje, w drodze decyzji,
minister właściwy do spraw gospodarki wodnej. Wniosek zawiera uzasadnienie
wzrostu kosztów.
6. We wniosku, o którym mowa w ust. 5, właściciel wód wskazuje zakłady
przyczyniające się do wzrostu kosztów oraz określa zakres odnoszonych korzyści
i proponowaną wielkość udziału w kosztach.
7. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, w drodze decyzji, stwierdza
wygaśnięcie decyzji, o której mowa w ust. 5, jeżeli stwierdzi trwałe ustanie przyczyny
wzrostu kosztów utrzymania wód.

art. 228. więcej Art. 228. Utrzymywanie brzegu morskiego polega na budowie, utrzymywaniu
i ochronie umocnień brzegowych oraz utrzymywaniu wydm i zalesień ochronnych
w obrębie pasa technicznego.

art. 229. więcej Art. 229. Utrzymywanie śródlądowych wód powierzchniowych oraz morskich
wód wewnętrznych i brzegu morskiego nie może naruszać celów środowiskowych,
istniejącego dobrego stanu tych wód oraz warunków wynikających z ochrony wód.

art. 230. więcej Art. 230. Zakazuje się niszczenia lub uszkadzania brzegów śródlądowych wód
powierzchniowych, brzegów wód morskich oraz budowli, w tym murów, niebędących
urządzeniami wodnymi, tworzących brzeg, a także gruntów pokrytych śródlądowymi
wodami powierzchniowymi.

art. 231. więcej Art. 231. Właściciel śródlądowych wód powierzchniowych:
1) zapewnia osiągnięcie celów środowiskowych, o których mowa w art. 56, art. 57,
art. 59 oraz w art. 61;
2) utrzymuje w należytym stanie technicznym koryta cieków naturalnych oraz
kanały, będące w jego władaniu;
3) zapewnia swobodny spływ wód powodziowych oraz lodów;
4) współuczestniczy w odbudowywaniu ekosystemów zdegradowanych przez
niewłaściwą eksploatację zasobów wodnych;
5) umożliwia wykonywanie obserwacji i pomiarów hydrologiczno-
-meteorologicznych oraz hydrogeologicznych.

art. 232. więcej Art. 232. 1. Zakazuje się grodzenia nieruchomości przyległych do publicznych
śródlądowych wód powierzchniowych oraz do brzegu wód morskich i morza
terytorialnego w odległości mniejszej niż 1,5 m od linii brzegu, a także zakazywania
lub uniemożliwiania przechodzenia przez ten obszar.
2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy grodzenia terenów ochrony
bezpośredniej stref ochronnych ustanowionych na podstawie przepisów ustawy oraz
obrębów hodowlanych ustanowionych na podstawie przepisów ustawy z dnia
18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2168).
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się na terenach zamkniętych w rozumieniu
art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne.
4. Właściwy organ Wód Polskich, a na obszarze pasa technicznego dyrektor
urzędu morskiego, mogą, w drodze decyzji, zwolnić z zakazu, o którym mowa
w ust. 1, jeżeli jest to niezbędne dla obronności państwa lub bezpieczeństwa
publicznego.

art. 233. więcej Art. 233. 1. Właściciel nieruchomości przyległej do publicznych śródlądowych
wód powierzchniowych jest obowiązany umożliwić dostęp do wód na potrzeby
wykonywania robót związanych z utrzymywaniem wód oraz dla ustawiania znaków
żeglugowych lub hydrologiczno-meteorologicznych urządzeń pomiarowych.
2. Właściciel nieruchomości przyległej do wód objętych powszechnym
korzystaniem jest obowiązany zapewnić dostęp do wód w sposób umożliwiający to
korzystanie. Części nieruchomości umożliwiające dostęp do wód wyznacza wójt,
burmistrz lub prezydent miasta, w drodze decyzji.
3. Właścicielowi nieruchomości, o którym mowa w ust. 1, przysługuje
odszkodowanie odpowiednio od właściciela wód albo właściciela hydrologiczno-
-meteorologicznych urządzeń pomiarowych, a właścicielowi nieruchomości,
o którym mowa w ust. 2 – z budżetu gminy, na warunkach określonych w art. 469.

art. 234. więcej Art. 234. 1. Właściciel gruntu, o ile przepisy ustawy nie stanowią inaczej, nie
może:
1) zmieniać kierunku i natężenia odpływu znajdujących się na jego gruncie wód
opadowych lub roztopowych ani kierunku odpływu wód ze źródeł – ze szkodą
dla gruntów sąsiednich;
2) odprowadzać wód oraz wprowadzać ścieków na grunty sąsiednie.
2. Na właścicielu gruntu ciąży obowiązek usunięcia przeszkód oraz zmian
w odpływie wody, powstałych na jego gruncie na skutek przypadku lub działania osób
trzecich, ze szkodą dla gruntów sąsiednich.
3. Jeżeli spowodowane przez właściciela gruntu zmiany stanu wody na gruncie
szkodliwie wpływają na grunty sąsiednie, wójt, burmistrz lub prezydent miasta,
z urzędu lub na wniosek, w drodze decyzji, nakazuje właścicielowi gruntu
przywrócenie stanu poprzedniego lub wykonanie urządzeń zapobiegających szkodom,
ustalając termin wykonania tych czynności.
4. Nakaz, o którym mowa w ust. 3, nie zwalnia z obowiązku uzyskania
pozwolenia wodnoprawnego albo dokonania zgłoszenia wodnoprawnego, jeżeli są
wymagane.
5. Postępowania w sprawie decyzji, o której mowa w ust. 3, nie wszczyna się,
jeżeli upłynęło 5 lat od dnia, w którym właściciel gruntu sąsiedniego dowiedział się
o szkodliwym oddziaływaniu na jego grunt.

art. 235. więcej Art. 235. 1. Właściciele gruntów mogą, w drodze pisemnej ugody, ustalić
zmiany stanu wody na gruntach, jeżeli zmiany te nie wpłyną szkodliwie na inne
nieruchomości lub na gospodarkę wodną. Ugoda nie może dotyczyć wprowadzania
ścieków do wód lub do ziemi.
2. Ugodę wykonuje się po jej zatwierdzeniu, w drodze decyzji, przez wójta,
burmistrza lub prezydenta miasta.
3. Z wnioskiem o zatwierdzenie ugody występują umawiający się właściciele
gruntów.
4. Ugoda niezatwierdzona nie podlega wykonaniu.
5. Ugoda podlega wykonaniu w trybie określonym w przepisach ustawy z dnia
17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

art. 236. więcej Art. 236. 1. Regulacja koryt cieków naturalnych, zwana dalej „regulacją wód”,
służy poprawie warunków korzystania z wód i ochronie przeciwpowodziowej lub
ochronie przed suszą.
2. Regulacja wód polega na podejmowaniu przedsięwzięć dotyczących
kształtowania przekroju podłużnego i poprzecznego oraz układu poziomego koryta cieku naturalnego. Regulację wód stanowią w szczególności działania niebędące działaniami związanymi z utrzymywaniem wód, o których mowa w art. 227 ust. 3.
3. Regulacja wód powinna zapewnić dynamiczną równowagę koryta cieku
naturalnego.
4. Regulacja wód powinna uwzględniać konieczność osiągnięcia dobrego stanu
wód oraz osiągnięcia celów środowiskowych, o których mowa w art. 56, art. 57,
art. 59 oraz w art. 61, przy uwzględnieniu dopuszczalności nieosiągnięcia celów
środowiskowych, o której mowa w art. 66.

art. 237. więcej Art. 237. 1. Zakład, który otrzymał pozwolenie na regulację wód, ponosi także
koszt rozbudowy lub przebudowy urządzeń wodnych, a właściciel tych urządzeń
uczestniczy w kosztach stosownie do uzyskanych korzyści.
2. Zakład, o którym mowa w ust. 1, ponosi także koszty ograniczenia lub
cofnięcia pozwolenia wodnoprawnego posiadanego przez inny zakład, jeżeli jest to
niezbędne do wykonania regulacji wód.
3. Ustalenia i podziału kosztów, o których mowa w ust. 1 i 2, dokonuje, na
wniosek zakładu, w drodze decyzji, organ właściwy w sprawie pozwoleń
wodnoprawnych na wykonywanie urządzeń wodnych.
4. We wniosku, o którym mowa w ust. 3, wskazuje się właściciela wód oraz
określa się proponowaną wielkość udziału w kosztach, o których mowa w ust. 1 lub 2.
5. Przepisy ust. 1–4 oraz art. 236 stosuje się odpowiednio do zabudowy potoków
górskich, kształtowania nowych koryt cieków naturalnych oraz do wykonywania
polderów przeciwpowodziowych.

art. 238. więcej Art. 238. 1. Jednostki samorządu terytorialnego mogą ponosić koszty inwestycji
prowadzonych na wodach stanowiących własność Skarbu Państwa, koszty inwestycji
w zakresie urządzeń wodnych oraz koszty utrzymania tych wód lub urządzeń
wodnych.
2. Wysokość kosztów inwestycji oraz kosztów utrzymania wód lub urządzeń
wodnych, ponoszonych przez jednostki samorządu terytorialnego określa się
w porozumieniu, do zawarcia którego są upoważnione właściwe jednostki samorządu
terytorialnego oraz Wody Polskie.

art. 239. więcej Art. 239. 1. Wody Polskie są państwową osobą prawną w rozumieniu
art. 9 pkt 14 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U.
z 2019 r. poz. 869, 1622, 1649, 2020 i 2473).
2. Siedzibą Wód Polskich jest Warszawa.
3. W skład Wód Polskich wchodzą następujące jednostki organizacyjne:
1) Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej z siedzibą w Warszawie;
2) regionalne zarządy gospodarki wodnej z siedzibami w Białymstoku,
Bydgoszczy, Gdańsku, Gliwicach, Krakowie, Lublinie, Poznaniu, Rzeszowie,
Szczecinie, Warszawie i we Wrocławiu;
3) zarządy zlewni;
4) nadzory wodne.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej nadaje Wodom Polskim,
w drodze rozporządzenia, statut określający strukturę i organizację Wód Polskich,
uwzględniając zakres zadań jednostek organizacyjnych Wód Polskich i ich obszar
działania, potrzebę racjonalnego wykorzystania środków publicznych oraz podział
hydrograficzny kraju.
5. Wody Polskie w ramach działalności związanej z wykonywaniem zadań
organu właściwego w sprawach gospodarowania wodami mają prawo do używania
oznak z godłem Rzeczypospolitej Polskiej oraz okrągłej pieczęci z wizerunkiem godła
Rzeczypospolitej Polskiej pośrodku i nazwą w otoku.

art. 240. więcej Art. 240. 1. Wody Polskie wykonują zadania określone w przepisach ustawy.
2. Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej wykonuje następujące zadania Wód
Polskich:
1) przedkłada ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej sprawozdanie,
o którym mowa w art. 91;
2) opracowuje projekt zestawu celów środowiskowych dla wód morskich, o którym
mowa w art. 157, i jego aktualizacji;
3) opracowuje projekt programu ochrony wód morskich, o którym mowa
w art. 161, i jego aktualizacji;
4) współuczestniczy w zapewnieniu ochrony ludności i mienia przed powodzią
i przeciwdziałaniu skutkom suszy, na poziomie obszarów dorzeczy;
5) przygotowuje projekt wstępnej oceny ryzyka powodziowego, o którym mowa
w art. 168, i jej aktualizacji;
6) sporządza mapy zagrożenia powodziowego, o których mowa w art. 169, i ich
aktualizacje oraz mapy ryzyka powodziowego, o których mowa w art. 170, i ich
aktualizacje;
7) przygotowuje projekty planów zarządzania ryzykiem powodziowym, o których
mowa w art. 173, i ich aktualizacje;
8) przygotowuje projekt planu przeciwdziałania skutkom suszy, o którym mowa
w art. 185, i jego aktualizacje;
9) prowadzi gospodarkę finansową oraz ewidencję księgową Wód Polskich;
10) opracowuje projekty planów gospodarowania wodami na obszarach dorzeczy,
o których mowa w art. 319 ust. 1, i ich aktualizacje;
11) prowadzi system informacyjny gospodarowania wodami, o którym mowa
w art. 329, oraz udostępnia zawarte w tym systemie zbiory danych
przestrzennych;
12) tworzy i utrzymuje Hydroportal oraz centralny punkt dostępowy, o których
mowa w art. 332 ust. 3;
13) realizuje działania służące zrównoważonemu gospodarowaniu wodami, w tym
osiągnięciu celów środowiskowych, o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59
oraz w art. 61, na obszarach dorzeczy i współuczestniczy w ich realizacji;
14) nadzoruje planowanie i realizację zadań związanych z utrzymaniem wód i
pozostałego mienia Skarbu Państwa związanego z gospodarką wodną, w tym
obwałowań oraz obszaru międzywala;
15) nadzoruje planowanie i realizację przedsięwzięć związanych z odbudową
ekosystemów zdegradowanych przez eksploatację zasobów wodnych;
16) udziela wsparcia finansowego i rzeczowego jednostkom samorządu
terytorialnego w zakresie zapewnienia możliwości korzystania z zasobów
wodnych na potrzeby zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia
przez ludzi;
17) finansuje działalność służb państwowych, o których mowa w art. 367–369;
18) realizuje zadania obronne oraz zadania z zakresu zarządzania kryzysowego
przekazane przez ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej;
19) współuczestniczy z ministrem właściwym do spraw gospodarki wodnej
w zakresie opracowywania krajowego programu oczyszczania ścieków
komunalnych, o którym mowa w art. 88, i jego aktualizacji;
20) koordynuje zapewnienie odpowiedniej ilości i jakości wody dla ludności,
przemysłu oraz rolnictwa;
21) sprawuje nadzór nad planowaniem inwestycji w gospodarce wodnej oraz ich
realizacją, z wyłączeniem śródlądowych dróg wodnych o szczególnym
znaczeniu transportowym;
22) ustala przebieg granic obszarów dorzeczy, granic regionów wodnych oraz granic
zlewni, o których mowa w art. 13 ust. 4;
23) wykonuje kontrolę gospodarowania wodami, o której mowa
w art. 335 ust. 1 pkt 1, oraz wydaje decyzje, o których mowa w art. 343 ust. 2, 3
i 6;
24) dokonuje uzgodnienia list programów priorytetowych Narodowego Funduszu
Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w części dotyczącej gospodarki
wodnej;
25) prowadzi sprawy, w których Prezes Wód Polskich pełni funkcję organu
wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. –
Kodeks postępowania administracyjnego.
3. Regionalne zarządy gospodarki wodnej wykonują następujące zadania Wód
Polskich:
1) z uwzględnieniem przepisów art. 397 ust. 3 prowadzą sprawy dotyczące:
a) decyzji, o których mowa w art. 76 ust. 2, art. 77 ust. 3, 8, 11 i 14, art. 166
ust. 5, art. 175 ust. 1, art. 176 ust. 4 i 9, art. 182 ust. 1, art. 199 ust. 4, art. 201
ust. 1, art. 202 ust. 1, art. 206 oraz w art. 343 ust. 2, 3 i 6,
b) zgód wodnoprawnych, o których mowa w art. 388 ust. 1 pkt 1, 3 i 4;
2) opiniują projekty uchwał, o których mowa w art. 37 ust. 1 i art. 39 ust. 1;
3) weryfikują wpływ istniejących urządzeń wodnych i udzielonych zgód
wodnoprawnych na warunki bytowania i wędrówki gatunków zwierząt wodnych
o znaczeniu gospodarczym;
4) analizują sprawozdania, o których mowa w art. 89 ust. 1;
5) uzgadniają projekty aktów prawa miejscowego, o których mowa w art. 135 ust. 1
pkt 2 i ust. 2 oraz w art. 162;
5a) występują z wnioskiem o ustanowienie obszaru ochronnego, o którym mowa w
art. 141 ust. 1;
6) współuczestniczą w zapewnieniu ochrony ludności i mienia przed powodzią
i przeciwdziałaniu skutkom suszy, na poziomie regionów wodnych;
7) uzgadniają projekty dokumentów oraz projekty decyzji, o których mowa
w art. 166 ust. 2;
8) koordynują realizację inwestycji w regionach wodnych, z wyłączeniem
śródlądowych dróg wodnych o szczególnym znaczeniu transportowym;
9) wykonują prawa właścicielskie Skarbu Państwa w stosunku do śródlądowych
wód płynących oraz gruntów pokrytych tymi wodami oraz zawierają
porozumienia, o których mowa w art. 213 ust. 1 i 3;
10) zapewniają obsługę administracyjno-biurową komitetów konsultacyjnych,
o których mowa w art. 250;
11) reprezentują Skarb Państwa w stosunku do mienia, o którym mowa
w art. 258 ust. 1, 5 oraz 7 i 8;
12) wykonują uprawnienia właściciela wód w zakresie rybactwa śródlądowego
w stosunku do śródlądowych wód płynących stanowiących własność Skarbu
Państwa;
13) sporządzają projekty dokumentacji planistycznych, o których mowa
w art. 317 ust. 1 pkt 1–6 i 8;
14) wykonują kontrolę gospodarowania wodami, o której mowa
w art. 335 ust. 1 pkt 1;
15) realizują i współdziałają w realizacji działań służących prowadzeniu
zrównoważonego gospodarowania wodami, w tym osiągnięciu celów, o których
mowa w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61, w regionach wodnych;
16) planują zadania związane z utrzymaniem wód i pozostałego mienia Skarbu
Państwa związanego z gospodarką wodną, w tym obwałowań oraz obszaru
międzywala;
17) planują przedsięwzięcia związane z odbudową ekosystemów zdegradowanych
przez eksploatację zasobów wodnych;
18) nadzorują działania, o których mowa w ust. 4 pkt 12 i 13;
19) sporządzają, prowadzą, weryfikują i na bieżąco aktualizują wykazy obszarów
chronionych, o których mowa w art. 317 ust. 4;
20) opiniują projekty wojewódzkich planów gospodarki odpadami, o których mowa
w przepisach ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, w zakresie ochrony
zasobów wodnych;
21) opiniują, w odniesieniu do bezpośrednich zagrożeń szkodą w wodach oraz
szkody w wodach, decyzje, o których mowa w art. 13 ust. 3 oraz art. 15 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie (Dz. U. z 2019 r. poz. 1862);
22) gromadzą, przetwarzają, udostępniają i przekazują informacje na potrzeby
planowania przestrzennego i centrów zarządzania kryzysowego;
23) planują utrzymanie śródlądowych dróg wodnych;
24) współdziałają z wojewodami w zakresie opracowywania wojewódzkiego planu
zarządzania kryzysowego;
25) podejmują działania mające na celu bilansowanie ilościowe i jakościowe wód
powierzchniowych i podziemnych;
26) podejmują działania mające na celu zapewnienie na potrzeby ludności,
przemysłu oraz rolnictwa wody w odpowiedniej ilości i jakości;
27) pełnią funkcję organu regulacyjnego, o którym mowa w art. 27a ust. 1 pkt 1
ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym
odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2019 r. poz. 1437 i 1495);
28) prowadzą system informacyjny gospodarowania wodami, o którym mowa w art.
329, oraz udostępniają gromadzone w tym systemie dane.
4. Zarządy zlewni wykonują następujące zadania Wód Polskich:
1) z uwzględnieniem przepisów art. 397 ust. 3 prowadzą sprawy dotyczące:
a) decyzji, o których mowa w art. 80, art. 132, art. 135 ust. 1 pkt 1 i ust. 3, art.
226 ust. 4, art. 237 ust. 3, art. 271 ust. 7, art. 272 ust. 19, art. 273 ust. 6, art.
275 ust. 15 i 19, art. 281 ust. 7, art. 310 ust. 7 oraz art. 311 ust. 6,
b) zgód wodnoprawnych, o których mowa w art. 388 ust. 1 pkt 1;
2) współuczestniczą w zapewnieniu ochrony ludności i mienia przed powodzią
i przeciwdziałaniu skutkom suszy, na poziomie zlewni;
3) prowadzą sprawy dotyczące:
a) opłat za usługi wodne, o których mowa w art. 268 ust. 1 oraz
w art. 269 ust. 1 pkt 2,
b) opłat podwyższonych, o których mowa w art. 280 pkt 1;
4) zawierają porozumienia, o których mowa w art. 238 ust. 2;
5) ustalają wysokość należności, o których mowa w art. 306 ust. 1;
6) planują i prowadzą inwestycje z zakresu gospodarki wodnej, w tym pełnią
funkcję inwestora albo inwestora zastępczego, w zakresie określonym
w przepisach ustawy, z wyłączeniem śródlądowych dróg wodnych
o szczególnym znaczeniu transportowym;
7) realizują i współdziałają w realizacji działań służących prowadzeniu
zrównoważonego gospodarowania wodami, w tym osiągnięciu celów, o których
mowa w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61, w zlewniach;
8) realizują zadania związane z utrzymaniem wód i pozostałego mienia Skarbu
Państwa związanego z gospodarką wodną, w tym obwałowań oraz obszaru
międzywala;
9) realizują przedsięwzięcia związane z odbudową ekosystemów zdegradowanych
przez eksploatację zasobów wodnych oraz współdziałają w tym zakresie
z właściwymi organami i podmiotami;
10) współpracują z podmiotami korzystającymi z wód i wykonującymi urządzenia
wodne, w tym z podmiotami planującymi budowę lub modernizację instalacji
wykorzystujących hydroenergię do wytwarzania energii elektrycznej;
11) współpracują w zakresie utrzymania i rozwoju śródlądowych dróg wodnych z
przedsiębiorcami prowadzącymi działalność żeglugową;
12) wykonują działania ochronne zgodnie z ustaleniami planów zadań ochronnych
i planów ochrony dla obszarów Natura 2000, o których mowa w przepisach
ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, w odniesieniu do wód,
do których prawa właścicielskie wykonują Wody Polskie lub podmioty, którym
powierzono wykonywanie uprawnień właścicielskich na podstawie przepisów
niniejszej ustawy;
13) utrzymują śródlądowe drogi wodne;
14) programują, planują i nadzorują wykonywanie urządzeń melioracji wodnych
w trybie, o którym mowa w art. 199 ust. 2;
15) prowadzą ewidencje, o których mowa w art. 194 ust. 2, art. 196 ust. 1 i art. 302
ust. 1, oraz udostępniają dane zawarte w tych ewidencjach;
16) uzgadniają projekty uchwał, o których mowa w art. 87 ust. 1;
17) dokonują uzgodnienia, o którym mowa w art. 53 ust. 4 pkt 6 ustawy z dnia
27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U.
z 2018 r. poz. 1945, z późn. zm.), w zakresie melioracji wodnych.
5. Nadzory wodne, z uwzględnieniem przepisów art. 397 ust. 3, wykonują
następujące zadania Wód Polskich:
1) prowadzą sprawy dotyczące decyzji, o których mowa w art. 232 ust. 4,
art. 394 ust. 2 oraz w art. 424 ust. 1;
2) współuczestniczą w zapewnieniu ochrony ludności i mienia przed powodzią
i przeciwdziałaniu skutkom suszy, na poziomie zlewni;
3) prowadzą sprawy dotyczące zgłoszeń wodnoprawnych;
4) przyjmują wnioski o wydanie zgód wodnoprawnych oraz innych decyzji
przewidzianych w ustawie;
5) realizują i współdziałają w realizacji działań służących prowadzeniu
zrównoważonego gospodarowania wodami, w tym osiągnięciu celów, o których
mowa w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61, w zlewniach;
6) utrzymują i eksploatują urządzenia wodne będące własnością Skarbu Państwa;
7) zapewniają sygnalizację o zagrożeniach w sytuacji wystąpienia ekstremalnych
zjawisk hydrologicznych;
8) zapewniają oznakowanie szlaków żeglownych na śródlądowych drogach
wodnych;
9) zapewniają należyty stan techniczny, obsługi i bezpieczeństwa budowli
hydrotechnicznych będących własnością Skarbu Państwa;
10) dokonują odczytu wskazań przyrządów pomiarowych, stosownie do
art. 272 ust. 14 i art. 275 ust. 10.
6. Wody Polskie mogą wykonywać działalność gospodarczą na zasadach
określonych w przepisach ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców,
polegającą na wykonywaniu działań w zakresie gospodarki wodnej obejmujących:
1) projektowanie, wykonywanie, utrzymywanie i eksploatację urządzeń wodnych;
2) wytwarzanie energii w elektrowniach wodnych;
3) prowadzenie działalności edukacyjnej i turystycznej związanej z gospodarką
wodną;
4) świadczenie usług w zakresie towarowego i pasażerskiego transportu wodnego;
5) inną działalność związaną z gospodarką wodną, z wyłączeniem działalności
gospodarczej w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego
odprowadzania ścieków.
7. W celu realizacji zadań, o których mowa w ust. 2–5, Wody Polskie są
uprawnione do wykorzystywania danych zgromadzonych w systemie ewidencji
producentów oraz ewidencji gospodarstw rolnych, o którym mowa w przepisach
ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o krajowym systemie ewidencji producentów,
ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności.
8. Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa udostępnia nieodpłatnie
Wodom Polskim dane, o których mowa w ust. 7.
9. Wody Polskie sporządzają programy:
1) realizacji zadań związanych z utrzymywaniem wód oraz pozostałego mienia
Skarbu Państwa związanego z gospodarką wodną;
2) planowanych inwestycji w gospodarce wodnej.
10. Programy, o których mowa w ust. 9 pkt 2, podlegają uzgodnieniu
z właściwymi wojewodami.
11. Programy, o których mowa w ust. 9, w zakresie śródlądowych dróg wodnych
podlegają uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw żeglugi śródlądowej.
12. Programy, o których mowa w ust. 9, dotyczące planowanych inwestycji
w gospodarce wodnej podlegają zaopiniowaniu przez ministra właściwego do spraw
żeglugi śródlądowej.
13. Wody Polskie sporządzają roczny plan działania i przekazują ten plan do
zatwierdzenia ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej w terminie do
dnia 31 lipca roku poprzedzającego rok, którego dotyczy plan.
14. Wody Polskie sporządzają sprawozdanie z działalności za rok poprzedni
i przekazują je do zatwierdzenia ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej
w terminie do dnia 30 czerwca roku następnego.

art. 241. więcej Art. 241. 1. Organem Wód Polskich jest Prezes Wód Polskich.
2. Prezes Wód Polskich kieruje działalnością Wód Polskich i reprezentuje Wody
Polskie na zewnątrz.
3. Prezes Wód Polskich kieruje pracą Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej.
4. Prezes Wód Polskich dokonuje wszelkich czynności prawnych w zakresie
praw i obowiązków majątkowych Wód Polskich.
5. Prezes Wód Polskich wykonuje swoje zadania przy pomocy zastępców
Prezesa oraz kierowników jednostek organizacyjnych Wód Polskich.
6. Prezes Wód Polskich może udzielać pełnomocnictw pracownikom Wód
Polskich.

art. 242. więcej Art. 242. 1. Prezesa Wód Polskich powołuje minister właściwy do spraw
gospodarki wodnej.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej odwołuje Prezesa Wód
Polskich.
3. Zastępców Prezesa Wód Polskich powołuje minister właściwy do spraw
gospodarki wodnej na wniosek Prezesa Wód Polskich.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej odwołuje zastępców Prezesa
Wód Polskich na wniosek Prezesa Wód Polskich.
5. Powołanie, o którym mowa w ust. 1 i 3, stanowi nawiązanie stosunku pracy na
podstawie powołania w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. –
Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040, 1043 i 1495).
6. Funkcji Prezesa Wód Polskich oraz zastępcy Prezesa Wód Polskich nie można
łączyć z zatrudnieniem w administracji rządowej i samorządowej, z członkostwem
w radach nadzorczych spółek z udziałem Skarbu Państwa, z członkostwem w radach
nadzorczych spółek z udziałem jednostek samorządu terytorialnego, a także
z mandatem posła, senatora lub radnego jednostki samorządu terytorialnego.
7. Do Prezesa Wód Polskich, jego zastępców oraz osób, które Prezes Wód
Polskich upoważnił do wydawania decyzji, stosuje się przepisy dotyczące oświadczeń
o stanie majątkowym, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r.
o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje
publiczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 2399).
8. Oświadczenie o stanie majątkowym Prezes Wód Polskich składa ministrowi
właściwemu do spraw gospodarki wodnej.

art. 243. więcej Art. 243. 1. Stanowisko Prezesa Wód Polskich może zajmować osoba, która:
1) posiada wykształcenie wyższe;
2) jest obywatelem polskim;
3) korzysta z pełni praw publicznych;
4) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne
przestępstwo skarbowe;
5) posiada co najmniej 6-letni staż pracy, w tym co najmniej 3-letni staż pracy na
stanowisku kierowniczym w jednostkach sektora finansów publicznych;
6) posiada wykształcenie i wiedzę z zakresu spraw należących do właściwości Wód
Polskich.
2. Stanowisko zastępcy Prezesa Wód Polskich może zajmować osoba, która
spełnia wymagania określone w ust. 1, z tym że powinna posiadać co najmniej 2-letni
staż pracy na stanowisku kierowniczym w jednostkach związanych z gospodarką
wodną lub w jednostkach sektora finansów publicznych.

art. 244. więcej Art. 244. Pracą regionalnych zarządów gospodarki wodnej, zwanych dalej
„regionalnymi zarządami”, kierują dyrektorzy regionalnych zarządów.

art. 245. więcej Art. 245. 1. Dyrektora regionalnego zarządu oraz zastępców dyrektora
regionalnego zarządu powołuje Prezes Wód Polskich.
2. Dyrektora regionalnego zarządu oraz zastępców dyrektora regionalnego
zarządu odwołuje Prezes Wód Polskich.
3. Powołanie, o którym mowa w ust. 1, stanowi nawiązanie stosunku pracy na
podstawie powołania w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. –
Kodeks pracy.

art. 246. więcej Art. 246. 1. Stanowisko dyrektora regionalnego zarządu może zajmować osoba,
która:
1) posiada wykształcenie wyższe;
2) jest obywatelem polskim;
3) korzysta z pełni praw publicznych;
4) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne
przestępstwo skarbowe;
5) posiada co najmniej 3-letni staż pracy, w tym co najmniej roczny staż pracy na
stanowisku kierowniczym w jednostkach związanych z gospodarką wodną lub
w jednostkach sektora finansów publicznych;
6) posiada wykształcenie i wiedzę z zakresu spraw należących do właściwości Wód
Polskich.
2. Stanowisko zastępcy dyrektora regionalnego zarządu może zajmować osoba,
która spełnia wymagania określone w ust. 1, z tym że powinna posiadać co najmniej
2-letni staż pracy.
3. Funkcji dyrektora regionalnego zarządu oraz zastępcy dyrektora regionalnego
zarządu nie można łączyć z zatrudnieniem w administracji rządowej i samorządowej,
z członkostwem w radach nadzorczych spółek z udziałem Skarbu Państwa,
z członkostwem w radach nadzorczych spółek z udziałem jednostek samorządu
terytorialnego, a także z mandatem posła, senatora lub radnego jednostki samorządu
terytorialnego.
4. Do dyrektora regionalnego zarządu oraz jego zastępców stosuje się przepisy
dotyczące oświadczeń o stanie majątkowym, o których mowa w przepisach ustawy
z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez
osoby pełniące funkcje publiczne.

art. 247. więcej Art. 247. 1. Pracą zarządów zlewni kierują dyrektorzy zarządów zlewni.
2. Dyrektora zarządu zlewni oraz zastępców dyrektora zarządu zlewni powołuje
Prezes Wód Polskich, na wniosek dyrektora regionalnego zarządu.
3. Dyrektora zarządu zlewni oraz zastępców dyrektora zarządu zlewni odwołuje
Prezes Wód Polskich, na wniosek dyrektora regionalnego zarządu.
4. Powołanie, o którym mowa w ust. 2, stanowi nawiązanie stosunku pracy na
podstawie powołania w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. –
Kodeks pracy.
5. Funkcji dyrektora zarządu zlewni oraz zastępcy dyrektora zarządu zlewni nie
można łączyć z zatrudnieniem w administracji rządowej i samorządowej,
z członkostwem w radach nadzorczych spółek z udziałem Skarbu Państwa,
z członkostwem w radach nadzorczych spółek z udziałem jednostek samorządu
terytorialnego, a także z mandatem posła, senatora lub radnego jednostki samorządu
terytorialnego.
6. Do dyrektora zarządu zlewni oraz zastępców dyrektora zarządu zlewni stosuje
się przepisy dotyczące oświadczeń o stanie majątkowym, o których mowa
w przepisach ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia
działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne.

art. 248. więcej Art. 248. 1. Stanowisko dyrektora zarządu zlewni może zajmować osoba, która:
1) posiada wykształcenie wyższe;
2) jest obywatelem polskim;
3) korzysta z pełni praw publicznych;
4) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne
przestępstwo skarbowe;
5) posiada co najmniej 3-letni staż pracy, w tym co najmniej roczny staż pracy na
stanowisku kierowniczym w jednostkach związanych z gospodarką wodną lub
w jednostkach sektora finansów publicznych;
6) posiada wykształcenie i wiedzę z zakresu spraw należących do właściwości Wód
Polskich.
2. Stanowisko zastępcy dyrektora zarządu zlewni może zajmować osoba, która
spełnia wymagania określone w ust. 1, z tym że powinna posiadać co najmniej 2-letni
staż pracy.

art. 249. więcej Art. 249. 1. Pracą nadzorów wodnych kierują kierownicy nadzorów wodnych.
2. Kierownika nadzoru wodnego powołuje dyrektor regionalnego zarządu, na
wniosek dyrektora zarządu zlewni, po zasięgnięciu opinii właściwego starosty.
3. Kierownika nadzoru wodnego odwołuje dyrektor regionalnego zarządu, na
wniosek dyrektora zarządu zlewni, po zasięgnięciu opinii właściwego starosty.
4. Powołanie, o którym mowa w ust. 2, stanowi nawiązanie stosunku pracy na
podstawie powołania w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. –
Kodeks pracy.
5. Do kierownika nadzoru wodnego stosuje się przepisy dotyczące oświadczeń
o stanie majątkowym, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r.
o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje
publiczne.

art. 250. więcej Art. 250. 1. Prezes Wód Polskich powołuje komitety konsultacyjne jako zespoły
opiniodawczo-doradcze złożone z przedstawicieli wojewodów, marszałków
województw, przedstawicieli strony samorządowej Komisji Wspólnej Rządu
i Samorządu Terytorialnego oraz dyrektorów urzędów żeglugi śródlądowej.
2. Komitety konsultacyjne powołuje się dla jednego lub wielu regionów
wodnych.
3. Przedstawicieli, o których mowa w ust. 1, wyznaczają wojewodowie
i marszałkowie województw, strona samorządowa Komisji Wspólnej Rządu
i Samorządu Terytorialnego oraz dyrektorzy urzędów żeglugi śródlądowej,
niezwłocznie informując o tym ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej oraz
Prezesa Wód Polskich.
4. Członkowie komitetów konsultacyjnych wybierają przewodniczących
komitetów konsultacyjnych, którzy kierują pracami tych komitetów.
5. Posiedzenia komitetów konsultacyjnych odbywają się nie rzadziej niż raz na
3 miesiące, o ile przewodniczący komitetu konsultacyjnego nie zarządzi inaczej.
6. Do właściwości komitetów konsultacyjnych należy w szczególności:
1) opiniowanie projektów programów realizacji zadań związanych
z utrzymywaniem wód oraz pozostałego mienia Skarbu Państwa związanego
z gospodarką wodną oraz planowanych inwestycji w gospodarce wodnej, a także
ich zmian;
2) opiniowanie projektów sprawozdań Wód Polskich z działalności za rok
poprzedni, o których mowa w art. 240 ust. 14.
7. Prezes Wód Polskich może wystąpić do przewodniczącego komitetu
konsultacyjnego o uwzględnienie w pracach komitetu konsultacyjnego innych spraw
wymagających rozstrzygnięcia lub zajęcia stanowiska przez organy, których
przedstawiciele są reprezentowani w komitecie.
8. Wydatki związane z udziałem przedstawicieli w posiedzeniach komitetów
konsultacyjnych pokrywają odpowiednio podmioty, o których mowa w ust. 1.
9. Obsługę administracyjno-biurową komitetów konsultacyjnych zapewniają
Wody Polskie, które ponoszą wydatki z tego tytułu.
10. Kierownik nadzoru wodnego przedstawia właściwej radzie powiatu (miasta)
roczne sprawozdanie z działań podejmowanych na terenie powiatu.
11. Roczne sprawozdanie, o którym mowa w ust. 10, kierownik nadzoru
wodnego przedstawia do końca drugiego kwartału roku następującego po roku,
którego dotyczy to sprawozdanie.
12. Rada powiatu (miasta), na podstawie sprawozdania, o którym mowa
w ust. 10, może określić, w drodze uchwały będącej aktem prawa miejscowego,
istotne dla wspólnoty samorządowej problemy gospodarowania wodami.

art. 251. więcej Art. 251. 1. Pracownicy Wód Polskich zatrudnieni na stanowiskach określonych
w przepisach wydanych na podstawie ust. 6 są obowiązani do noszenia munduru
gospodarki wodnej w trakcie wykonywania obowiązków służbowych.
2. Pracownicy Wód Polskich zatrudnieni na stanowiskach innych niż określone
w przepisach wydanych na podstawie ust. 6 są uprawnieni do noszenia munduru
gospodarki wodnej.
3. Koszty munduru dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach
określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 6 ponosi pracodawca.
4. Uprawnienie do noszenia munduru gospodarki wodnej przysługuje również:
1) ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej;
2) pracownikom urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw gospodarki
wodnej zajmującym się nadzorem nad gospodarką wodną.
5. Pracownicy Wód Polskich zatrudnieni na stanowiskach innych niż określone
w przepisach wydanych na podstawie ust. 6 oraz osoby, o których mowa w ust. 4,
ponoszą koszty munduru gospodarki wodnej.
6. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze
rozporządzenia, wykaz stanowisk służbowych w Wodach Polskich, na których
pracownicy są obowiązani do noszenia munduru gospodarki wodnej, elementy
składowe i wzory munduru gospodarki wodnej oraz czas ich używania, mając na
uwadze rodzaj stanowisk służbowych, a także potrzebę odróżnienia tego munduru od
umundurowania wykorzystywanego przez inne służby.

art. 252. więcej Art. 252. 1. Wody Polskie prowadzą samodzielną gospodarkę finansową,
pokrywając z posiadanych środków i uzyskiwanych przychodów koszty finansowania
zadań określonych w przepisach ustawy oraz koszty działalności.
2. Podstawą gospodarki finansowej Wód Polskich jest roczny plan finansowy.
3. W rocznym planie finansowym, o którym mowa w ust. 2, wyodrębnia się
w szczególności:
1) przychody, o których mowa w art. 255 pkt 1–9 i pkt 10 lit. a oraz
w art. 256 ust. 1;
2) dotacje z budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego;
3) przychody z prowadzonej działalności gospodarczej;
4) koszty, w tym:
a) wynagrodzenia i składki od nich naliczane,
b) płatności odsetkowe wynikające z zaciągniętych zobowiązań,
c) koszty zakupu towarów i usług;
5) środki na wydatki majątkowe;
6) środki przekazane innym podmiotom;
7) stan należności i zobowiązań na początek i koniec roku;
8) stan środków pieniężnych na początek i koniec roku.
4. Wody Polskie sporządzają roczny plan finansowy zgodnie z przepisami
ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.
5. W rocznym planie finansowym Wód Polskich mogą być dokonywane zmiany
przychodów i kosztów po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw gospodarki
wodnej wydanej w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw budżetu.
6. Wody Polskie przekazują decyzje zmieniające roczny plan finansowy
ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej oraz ministrowi właściwemu do
spraw budżetu.
7. Wody Polskie, po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw gospodarki
wodnej oraz ministra właściwego do spraw budżetu, mogą zaciągać kredyty lub
pożyczki do ujętych w planie finansowym 60% kwot przychodów lub 60% kosztów
na realizację zadań tego podmiotu.
8. W Wodach Polskich tworzy się fundusz założycielski i fundusz rezerwowy.
9. Fundusz założycielski stanowi wartość mienia, o którym mowa
w art. 258 ust. 1, 5 oraz 7 i 8.
10. Fundusz rezerwowy zwiększa się o zysk netto za rok obrotowy.
11. Fundusz rezerwowy zmniejsza się o stratę netto za rok obrotowy.
12. Wody Polskie są obowiązane do prowadzenia ewidencji księgowej w sposób
umożliwiający wyodrębnienie kosztów i przychodów w zakresie dotyczącym
działalności gospodarczej oraz pozostałej działalności.
13. Roczne sprawozdanie finansowe Wód Polskich podlega badaniu przez
biegłego rewidenta.
14. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej dokonuje wyboru podmiotu
uprawnionego do badania rocznego sprawozdania finansowego sporządzanego przez
Wody Polskie.
15. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej zatwierdza roczne
sprawozdanie finansowe Wód Polskich.

art. 253. więcej Art. 253. 1. Środki Wód Polskich mogą być przeznaczane na dofinansowanie
zadań z zakresu gospodarki wodnej realizowanych przez państwowe jednostki
budżetowe.
2. W budżecie państwa tworzy się rezerwę celową w wysokości odpowiadającej
kwocie środków przekazywanych państwowym jednostkom budżetowym przez Wody
Polskie na dochody budżetu państwa.

art. 254. więcej Art. 254. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy
sposób prowadzenia gospodarki finansowej Wód Polskich, kierując się potrzebą
zapewnienia sposobu przeznaczania środków publicznych na realizację zadań Wód
Polskich oraz przestrzegania ładu finansów publicznych.

art. 255. więcej Art. 255. Przychodami Wód Polskich są:
1) wpływy z tytułu opłat za usługi wodne oraz opłat podwyższonych;
2) wpływy z tytułu należności za korzystanie ze śródlądowych dróg wodnych oraz
urządzeń wodnych stanowiących własność Skarbu Państwa, usytuowanych na
śródlądowych wodach powierzchniowych;
3) wpływy z opłat rocznych z tytułu oddania w użytkowanie gruntów pokrytych
wodami, wobec których Wody Polskie wykonują prawa właścicielskie Skarbu
Państwa;
4) wpływy z opłat z tytułu umów dotyczących wykonywania rybactwa
śródlądowego na śródlądowych wodach płynących stanowiących własność
Skarbu Państwa;
5) wpływy z tytułu najmu i dzierżawy oraz z innych umów o podobnym
charakterze obejmujących składniki majątkowe Skarbu Państwa oraz inne
przychody z tytułu gospodarowania mieniem Skarbu Państwa związanym
z gospodarką wodną;
6) wpływy z tytułu partycypacji w kosztach utrzymywania wód lub urządzeń
wodnych;
7) dobrowolne wpłaty, zapisy, darowizny, w tym darowizny materialne, i środki
pochodzące z fundacji oraz wpływy z przedsięwzięć organizowanych na rzecz
gospodarki wodnej;
8) wpływy z tytułu opłaty legalizacyjnej;
9) wpływy z tytułu opłaty za udzielenie zgody wodnoprawnej;
10) przychody:
a) inne niż wymienione w pkt 1–9,
b) z tytułu wykonywania działalności gospodarczej, o której mowa
w art. 240 ust. 6.

art. 256. więcej Art. 256. 1. Przychodami Wód Polskich mogą być środki pochodzące z budżetu
Unii Europejskiej, środki pochodzące ze źródeł zagranicznych, niepodlegające
zwrotowi, inne niż środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz środki
z kredytów i pożyczek.
2. Wody Polskie mogą otrzymywać dotacje celowe z budżetu państwa na
zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach
publicznych.
3. Przychody, o których mowa w art. 255 pkt 1–9 oraz w pkt 10 lit. a, a także
dotacje z budżetu państwa, o których mowa w ust. 2, nie mogą być wykorzystywane
na potrzeby wykonywania przez Wody Polskie działalności gospodarczej.

art. 257. więcej Art. 257. (uchylony).

art. 258. więcej Art. 258. 1. Wody Polskie reprezentują Skarb Państwa oraz wykonują prawa
właścicielskie Skarbu Państwa w stosunku do wód, o których mowa
w art. 212 ust. 1 pkt 1, oraz do gruntów pokrytych śródlądowymi wodami płynącymi.
2. (uchylony)
3. Wody Polskie dokonują czynności prawnych w stosunku do wód, o których
mowa w art. 212 ust. 1 pkt 1, oraz do gruntów pokrytych tymi wodami w imieniu i na
rzecz Skarbu Państwa.
4. (uchylony)
5. Wody Polskie reprezentują Skarb Państwa oraz wykonują prawa
właścicielskie Skarbu Państwa w stosunku do stanowiących własność Skarbu Państwa
nieruchomości gruntowych położonych w międzywalu, nieruchomości pod wałami
przeciwpowodziowymi oraz wałów przeciwpowodziowych przyległych do
śródlądowych wód płynących, o których mowa w art. 212 ust. 1 pkt 1, a także
w stosunku do położonych na tych nieruchomościach budynków, budowli oraz innych
urządzeń, w tym urządzeń wodnych, służących do realizacji zadań określonych
w przepisach ustawy.
6. (uchylony)
7. Wody Polskie reprezentują Skarb Państwa oraz wykonują prawa
właścicielskie Skarbu Państwa w stosunku do będących własnością Skarbu Państwa
innych niż określone w ust. 3:
1) nieruchomości gruntowych związanych z gospodarką wodną, w tym
nieruchomości położonych w międzywalu, wraz z położonymi na tych
nieruchomościach budynkami, budowlami oraz innymi urządzeniami i lokalami;
2) nieruchomości innych niż wymienione w pkt 1, służących do realizacji zadań
określonych w przepisach ustawy.
8. Wody Polskie reprezentują Skarb Państwa oraz wykonują prawa
właścicielskie Skarbu Państwa w stosunku do stanowiących własność Skarbu Państwa
urządzeń wodnych posadowionych na gruntach pokrytych śródlądowymi wodami
płynącymi oraz na gruntach, o których mowa w art. 218 ust. 3, z wyłączeniem
urządzeń wodnych, w stosunku do których prawa właścicielskie Skarbu Państwa oraz
reprezentację Skarbu Państwa wykonują starosta realizujący zadanie z zakresu
administracji rządowej lub podmioty, którym to mienie zostało powierzone.
9. (uchylony)
10. Wody Polskie mogą wystąpić z wnioskiem do właściwego wojewody
o stwierdzenie wykonywania praw właścicielskich Skarbu Państwa, o których mowa
w ust. 1, 3, 5, 7 i 8. Wojewoda stwierdza wykonywanie praw właścicielskich w drodze
decyzji.
11. Wykonywanie praw właścicielskich Skarbu Państwa, o których mowa w ust.
1, 3, 5, 7 i 8, nie narusza praw osób trzecich.
12. (uchylony)
13. Wpis w księdze wieczystej oraz założenie księgi wieczystej są wolne od
opłat.
14. Organem wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego w sprawach decyzji,
o których mowa w ust. 10, jest minister właściwy do spraw gospodarki wodnej.

art. 259. więcej Art. 259. Parki narodowe wykonują prawo użytkowania wieczystego
w stosunku do gruntów pokrytych wodami znajdujących się w granicach parku
narodowego, z wyłączeniem gruntów pokrytych wodami granicznymi, gruntów
pokrytych wodami śródlądowych dróg wodnych, które są sklasyfikowane w klasie
wyższej niż klasa I, na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r.
o żegludze śródlądowej, oraz śródlądowych dróg wodnych o szczególnym znaczeniu
transportowym.

art. 260. więcej Art. 260. 1. Urzędom morskim przysługuje trwały zarząd gruntów pokrytych
wodami, o których mowa w art. 212 ust. 1 pkt 2.
2. Ustanowienie oraz wygaśnięcie trwałego zarządu, o którym mowa w ust. 1,
stwierdza właściwy starosta realizujący zadanie z zakresu administracji rządowej,
w drodze decyzji wydanej na wniosek właściwego dyrektora urzędu morskiego.
3. Ostateczna decyzja, o której mowa w ust. 2, stanowi podstawę do dokonania
wpisu w księdze wieczystej oraz w ewidencji gruntów i budynków.
4. Wpis w księdze wieczystej oraz założenie księgi wieczystej są wolne od opłat.
5. Od urzędów morskich nie pobiera się opłaty z tytułu trwałego zarządu.
6. Organem wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego w sprawach decyzji,
o których mowa w ust. 2, jest minister właściwy do spraw gospodarki morskiej.

art. 261. więcej Art. 261. 1. Grunty pokryte wodami stanowiące własność Skarbu Państwa,
niezbędne do prowadzenia przedsięwzięć związanych z:
1) energetyką wodną,
2) transportem wodnym,
3) wydobywaniem kamienia, żwiru, piasku oraz innych materiałów lub wycinaniem
roślin z wody,
4) infrastrukturą transportową lub przesyłową,
5) infrastrukturą przemysłową, komunalną lub rolną,
6) uprawianiem rekreacji, turystyki, sportów wodnych oraz amatorskiego połowu
ryb,
7) działalnością usługową,
8) infrastrukturą telekomunikacyjną,
9) korzystaniem z gruntów pokrytych wodami w sposób inny niż określony
w pkt 1–8
– oddaje się w użytkowanie za opłatą roczną.
2. Umowę użytkowania zawiera się w formie pisemnej, a do jej zawarcia ze
strony Skarbu Państwa są upoważnione odpowiednio podmioty, o których mowa
w art. 212 ust. 1.
2a. Umowę użytkowania zawiera się także w przypadku prowadzenia
przedsięwzięć związanych z infrastrukturą przesyłową, w tym liniami
energetycznymi, na terenie nieruchomości stanowiącej grunt pokryty wodami, pod
gruntami pokrytymi wodami lub nad tymi gruntami.
3. Jeżeli wysokość opłaty rocznej, o której mowa w ust. 1, będzie wyższa niż
5000 zł, umowę sporządza się w formie aktu notarialnego.
4. Warunkiem oddania w użytkowanie gruntów, o których mowa w ust. 1, jest
posiadanie przez użytkownika pozwolenia wodnoprawnego lub dokonanie zgłoszenia
wodnoprawnego, jeżeli są wymagane przepisami ustawy.
5. Wysokość opłaty rocznej za użytkowanie gruntów, o których mowa w ust. 1,
ustala się proporcjonalnie do okresu prowadzenia działalności określonego
w pozwoleniu wodnoprawnym lub wynikającego ze zgłoszenia wodnoprawnego:
1) jeżeli jest on krótszy niż rok;
2) dotyczącego realizacji przedsięwzięć wymienionych w ust. 1 pkt 3.
6. Zwalnia się z opłaty rocznej, o której mowa w ust. 1:
1) grunty pokryte wodami oddawane w użytkowanie podmiotom wykonującym
prawa właścicielskie Skarbu Państwa w stosunku do tych gruntów;
2) grunty pokryte wodami oddawane w użytkowanie jednostkom samorządu
terytorialnego, klubom sportowym, w tym uczniowskim klubom sportowym,
związkom sportowym oraz uprawnionym do rybactwa, na potrzeby, o których
mowa w ust. 1 pkt 6, jeżeli podmioty te zapewniają powszechny i bezpłatny
dostęp do wód.
7. Umowa użytkowania może zostać w każdym czasie rozwiązana przez każdą
ze stron w przypadku cofnięcia lub wygaśnięcia albo ograniczenia pozwolenia wodnoprawnego, o ile ograniczenie to dotyczyło przedmiotu użytkowania, a także w przypadku zakończenia działalności objętej zgłoszeniem wodnoprawnym.
8. W sprawach nieuregulowanych w ust. 1–7 do użytkowania gruntów,
o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia
1964 r. – Kodeks cywilny dotyczące użytkowania.
9. Opłaty roczne, o których mowa w ust. 1, stanowią:
1) przychód Wód Polskich – jeżeli umowę użytkowania, o której mowa w ust. 2,
zawierają Wody Polskie;
2) dochód budżetu państwa – jeżeli umowę użytkowania, o której mowa w ust. 2,
zawiera minister właściwy do spraw gospodarki morskiej.
10. Jeżeli zwolnienie, o którym mowa w ust. 6, stanowi pomoc publiczną lub
pomoc de minimis, następuje z uwzględnieniem warunków dopuszczalności tej
pomocy, określonych w przepisach prawa Unii Europejskiej.

art. 262. więcej Art. 262. 1. Maksymalna stawka opłaty rocznej za użytkowanie 1 m² gruntu nie
może być wyższa niż 10-krotność obowiązującej w danym roku górnej granicy stawki
podatku od nieruchomości, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia
12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1170).
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość jednostkowych
stawek opłaty rocznej za użytkowanie 1 m² gruntu, kierując się rodzajami
przedsięwzięć, na potrzeby których następuje oddanie w użytkowanie gruntów
pokrytych wodami, o których mowa w art. 261 ust. 1.

art. 263. więcej Art. 263. 1. Ryby oraz inne organizmy żyjące w wodzie stanowią jej pożytki, do
pobierania których jest uprawniony właściciel wód.
2. Do pobierania pożytków, o których mowa w ust. 1, z wód w urządzeniu
wodnym przeznaczonym do chowu lub hodowli ryb i usytuowanym na śródlądowych
wodach płynących jest uprawniony jego właściciel.
3. Uprawnienia właściciela wód w zakresie rybactwa śródlądowego w stosunku
do śródlądowych wód płynących stanowiących własność Skarbu Państwa wykonują
Wody Polskie.
4. Zasady i warunki rybackiego korzystania z publicznych śródlądowych wód
płynących są określone w przepisach ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie
śródlądowym.
5. Minister właściwy do spraw rybołówstwa sprawuje nadzór nad realizacją
przez Wody Polskie zadań w zakresie rybactwa śródlądowego.
6. Minister właściwy do spraw rybołówstwa w ramach nadzoru, o którym mowa
w ust. 5, może:
1) zarządzić przeprowadzenie kontroli;
2) żądać przedstawienia informacji oraz dokumentów;
3) wydawać wytyczne i zalecenia w zakresie realizacji zadań wynikających
z przepisów ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym.
7. Kontrolę, o której mowa w ust. 6 pkt 1, prowadzi się na zasadach i w trybie
określonych w przepisach o kontroli w administracji rządowej.

art. 264. więcej Art. 264. 1. Wody Polskie, w zakresie swojej właściwości, mogą rozporządzać
nieruchomościami niebędącymi mieniem, o którym mowa w art. 261 ust. 1, gruntami
zabudowanymi urządzeniami wodnymi znajdującymi się poza linią brzegu lub
urządzeniami wodnymi lub ich częściami, stanowiącymi własność Skarbu Państwa,
przez ustanawianie ograniczonych praw rzeczowych, oddawanie w najem, dzierżawę,
użyczenie lub zamianę, a wpływy z tego tytułu stanowią ich przychód.
2. (uchylony)
3. Do czynności prawnych dokonywanych przez Wody Polskie stosuje się
art. 38–41 ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r. o zasadach zarządzania mieniem
państwowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 1302, 1309, 1571 i 1655).
4. (uchylony)
5. (uchylony)
6. (uchylony)
7. (uchylony)
8. (uchylony)
9. Wody Polskie rozporządzają nieruchomościami niebędącymi mieniem,
o którym mowa w art. 261 ust. 1, gruntami zabudowanymi urządzeniami wodnymi
znajdującymi się poza linią brzegu lub urządzeniami wodnymi lub ich częściami,
stanowiącymi własność Skarbu Państwa, w imieniu i na rzecz Skarbu Państwa.

art. 265. więcej Art. 265. 1. Rozporządzenia, o którym mowa w art. 264, dokonuje się w drodze
przetargu, który przeprowadzają Wody Polskie.
2. Przetarg, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza się w formie:
1) przetargu ustnego nieograniczonego;
2) przetargu pisemnego nieograniczonego.
3. Przetarg ustny ma na celu uzyskanie najwyższej ceny.
4. Przetarg pisemny ma na celu wybór najkorzystniejszej oferty.
5. O zastosowanej formie przetargu decydują Wody Polskie.
6. Przetarg przeprowadza komisja przetargowa powołana przez Wody Polskie.
7. Rozporządzenia nieruchomościami niebędącymi mieniem, o którym mowa
w art. 261 ust. 1, dokonuje się w drodze bezprzetargowej, jeżeli:
1) następuje na rzecz podmiotu władającego istniejącą infrastrukturą wybudowaną
na nieruchomości zgodnie z przepisami prawa budowlanego;
2) następuje na rzecz organów administracji rządowej albo jednostek samorządu
terytorialnego realizujących zadania wynikające z przepisów ustawy lub
przepisów odrębnych;
3) następuje w związku z wykonaniem lub eksploatacją urządzenia wodnego, jeżeli
wydano pozwolenie wodnoprawne albo udzielono przyrzeczenia wydania
pozwolenia wodnoprawnego;
4) zawierana jest umowa użyczenia;
5) zawierana jest umowa najmu lokalu mieszkalnego z pracownikiem Wód
Polskich;
6) zawierana jest umowa dzierżawy nieruchomości gruntowej o powierzchni
nieprzekraczającej 0,1 ha dla zaspokojenia potrzeb bytowych pracownika Wód
Polskich i jego rodziny;
7) zawierana jest umowa służebności drogi koniecznej lub służebności przesyłu;
8) zawierana jest umowa dotycząca realizacji inwestycji celu publicznego;
9) zawierana jest umowa zamiany;
10) dotyczy korzystania z wału przeciwpowodziowego w zakresie, o którym mowa
w art. 179;
11) zawierana jest kolejna umowa, której przedmiotem jest ta sama nieruchomość;
12) zawierana jest umowa na czas oznaczony, nie dłuższy niż 6 miesięcy na cele
związane z działalnością o charakterze sezonowym lub okolicznościowym;
13) zawierana jest umowa dzierżawy z właścicielem nieruchomości przylegającej do
nieruchomości, o której mowa w art. 258 ust. 5 lub 7, z przeznaczeniem na
poszerzenie istniejącej działki siedliskowej lub rekreacyjnej, z wyłączeniem
prowadzenia działalności gospodarczej;
14) zawierana jest umowa dotycząca przeznaczenia nieruchomości na cele rolne.
8. Ogłoszenie o przetargu przeprowadzanym przez Wody Polskie podaje się do
publicznej wiadomości przez wywieszenie w siedzibie właściwej miejscowo jednostki
organizacyjnej Wód Polskich oraz zamieszcza się w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej Wód Polskich, a ponadto informację o ogłoszeniu przetargu podaje się do publicznej wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty.
9. (uchylony)
10. W ogłoszeniu o przetargu podaje się czas, miejsce i warunki przetargu,
a w razie ogłoszenia kolejnego przetargu albo rokowań – również terminy
przeprowadzenia poprzednich przetargów.
11. Ogłoszenie o przetargu zawiera ponadto odpowiednio:
1) informacje o przeznaczeniu do oddania w najem, dzierżawę albo użyczenie;
2) oznaczenie nieruchomości według księgi wieczystej oraz ewidencji gruntów
i budynków;
3) powierzchnię nieruchomości;
4) przeznaczenie nieruchomości i sposób jej zagospodarowania;
5) termin zagospodarowania nieruchomości;
6) wartość nieruchomości określoną przez rzeczoznawcę majątkowego;
7) cenę nieruchomości w wysokości nie niższej niż wartość nieruchomości, o której
mowa w pkt 6;
8) wysokość opłat z tytułu najmu albo dzierżawy lub ustanowienia ograniczonego
prawa rzeczowego;
9) terminy wnoszenia opłat;
10) zasady aktualizacji opłat;
11) wysokość wadium i sposób jego wniesienia.
12. Jeżeli drugi przetarg zakończył się wynikiem negatywnym, Wody Polskie
mogą zawrzeć umowę w drodze rokowań albo organizować kolejne przetargi.
13. Przetarg uważa się za zakończony wynikiem negatywnym, jeżeli nikt nie
przystąpił do przetargu ustnego lub żaden z uczestników nie zaoferował postąpienia
ponad cenę wywoławczą albo jeżeli w przetargu pisemnym nie wpłynęła ani jedna
oferta lub żaden z uczestników nie zaoferował ceny wyższej od wywoławczej, a także
jeżeli komisja przetargowa stwierdziła, że żadna oferta nie spełnia warunków
przetargu.
14. Uczestnik przetargu może w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia wyniku
przetargu ustnego lub doręczenia zawiadomienia o wyniku przetargu pisemnego
zaskarżyć czynności związane z przeprowadzeniem przez Wody Polskie przetargu do
ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej.
15. Wody Polskie zawiadamiają osobę, której ofertę wybrano w przetargu, o
miejscu i terminie zawarcia umowy dotyczącej rozporządzenia nieruchomością, najpóźniej w terminie 21 dni od dnia rozstrzygnięcia przetargu. Wyznaczony termin nie może być krótszy niż 7 dni od dnia doręczenia zawiadomienia.
16. Jeżeli osoba, której ofertę wybrano w przetargu, nie przystąpi bez
usprawiedliwienia do zawarcia umowy w miejscu i terminie podanych
w zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 15, Wody Polskie mogą odstąpić od
zawarcia umowy, a wpłacone wadium nie podlega zwrotowi. W zawiadomieniu
zamieszcza się informację o tym uprawnieniu.

art. 266. więcej Art. 266. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób przeprowadzania przetargu ustnego nieograniczonego i przetargu
pisemnego nieograniczonego, o których mowa w art. 265 ust. 2,
2) sposób określania wysokości wadium oraz terminy i formy jego wnoszenia
i zwrotu,
3) sposób i terminy ogłaszania przetargu oraz treść ogłoszenia o przetargu,
4) sposób powoływania i działania komisji przetargowej,
5) sposób sporządzania oraz treść protokołu z przeprowadzonego przetargu,
6) sposób postępowania w przypadku zaskarżenia przetargu
– kierując się koniecznością zapewnienia jawności i jednolitości postępowania,
równego dostępu do udziału w przetargu oraz uzyskania najkorzystniejszego wyniku
przetargu.

art. 267. więcej Art. 267. Instrumenty ekonomiczne służące gospodarowaniu wodami stanowią:
1) opłaty za usługi wodne;
2) opłaty podwyższone;
3) należności za korzystanie ze śródlądowych dróg wodnych i ich odcinków oraz
urządzeń wodnych stanowiących własność Skarbu Państwa, usytuowanych na
śródlądowych wodach powierzchniowych;
4) opłata legalizacyjna, o której mowa w art. 190 ust. 2;
5) opłata roczna, o której mowa w art. 261 ust. 1;
6) wpływy z tytułu rozporządzania nieruchomościami, o którym mowa
w art. 264 ust. 1;
7) opłata roczna, o której mowa w art. 6d ust. 4 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r.
o rybactwie śródlądowym;
8) wpływy z tytułu opłaty, o której mowa w art. 7 ust. 8 ustawy z dnia 18 kwietnia
1985 r. o rybactwie śródlądowym, w przypadkach, w których Wody Polskie są
uprawnionym do rybactwa;
9) wpływy z umów dotyczących wykonywania rybactwa śródlądowego, o których
mowa w art. 534 ust. 1 pkt 5.

art. 268. więcej Art. 268. 1. Opłaty za usługi wodne uiszcza się za:
1) pobór wód podziemnych lub wód powierzchniowych;
2) wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi;
3) odprowadzanie do wód:
a) wód opadowych lub roztopowych ujętych w otwarte lub zamknięte systemy
kanalizacji deszczowej służące do odprowadzania opadów atmosferycznych
albo systemy kanalizacji zbiorczej w granicach administracyjnych miast,
b) wód pochodzących z odwodnienia gruntów w granicach administracyjnych
miast;
4) pobór wód podziemnych i wód powierzchniowych na potrzeby chowu i hodowli
ryb oraz innych organizmów wodnych;
5) wprowadzanie do wód lub do ziemi ścieków z chowu lub hodowli ryb oraz
innych organizmów wodnych.
2. Opłatę za usługi wodne, o której mowa w ust. 1 pkt 1, za pobór wód
podziemnych lub wód powierzchniowych do celów wydobywania węgla kamiennego
i węgla brunatnego (lignitu) oraz do celów pozostałego górnictwa i wydobywania
ponosi się wyłącznie za pobór wód z ujęć wód podziemnych lub ujęć wód
powierzchniowych, które nie należą do systemów odwadniania zakładów górniczych.
3. Opłaty za usługi wodne, o której mowa w ust. 1 pkt 1, nie ponosi się za pobór
wód z morskich wód wewnętrznych.

art. 269. więcej Art. 269. 1. Opłatę za usługi wodne uiszcza się także za:
1) zmniejszenie naturalnej retencji terenowej na skutek wykonywania na
nieruchomości o powierzchni powyżej 3500 m² robót lub obiektów
budowlanych trwale związanych z gruntem, mających wpływ na zmniejszenie
tej retencji przez wyłączenie więcej niż 70% powierzchni nieruchomości
z powierzchni biologicznie czynnej na obszarach nieujętych w systemy
kanalizacji otwartej lub zamkniętej;
2) wydobywanie z wód powierzchniowych, w tym z morskich wód wewnętrznych
wraz z wodami wewnętrznymi Zatoki Gdańskiej oraz wód morza terytorialnego, kamienia, żwiru, piasku oraz innych materiałów, a także wycinanie roślin z wód lub brzegu.
2. Opłaty, o której mowa w ust. 1 pkt 1, nie ponosi się za jezdnie dróg
publicznych oraz drogi kolejowe, z których wody opadowe lub roztopowe są
odprowadzane do wód lub do ziemi przy pomocy urządzeń wodnych umożliwiających
retencję lub infiltrację tych wód.
3. Opłaty, o której mowa w ust. 1 pkt 1, nie ponoszą kościoły i inne związki
wyznaniowe.
4. Opłaty, o której mowa w ust. 1 pkt 2, nie ponoszą urzędy morskie.

art. 270. więcej Art. 270. 1. Opłata za usługi wodne za pobór wód składa się z opłaty stałej oraz
opłaty zmiennej uzależnionej od ilości wód pobranych.
2. Opłaty stałej nie ponosi się za pobór wód do celów rolniczych lub leśnych na
potrzeby nawadniania gruntów i upraw, na potrzeby chowu i hodowli ryb oraz do
celów elektrowni wodnych.
2a. Opłaty stałej nie ponosi się także za pobór wód do celów ochrony przyrody
w lasach lub ochrony przeciwpożarowej lasu.
3. Opłatę za usługi wodne za odprowadzanie do wód – wód pochodzących
z odwodnienia gruntów w granicach administracyjnych miast ponosi się wyłącznie
w formie opłaty stałej.
4. Opłatę za pobór wód do celów elektrowni wodnych ponosi się wyłącznie za
ilość energii elektrycznej wyprodukowanej w obiekcie energetyki wodnej
z wykorzystaniem wody pobranej zwrotnie, rozumianej jako woda, która została
pobrana, wykorzystana, a następnie odprowadzona w tej samej ilości i niepogorszonej
jakości, oraz za pobraną bezzwrotnie wodę technologiczną nieprzeznaczoną wprost do
produkcji energii elektrycznej.
5. Opłatę zmienną za pobór wód do celów zapewnienia funkcjonowania
systemów chłodzenia elektrowni lub elektrociepłowni ponosi się wyłącznie za różnicę
między ilością wód pobranych do tych celów a ilością wód z obiegów chłodzących
elektrowni lub elektrociepłowni wprowadzanych do wód lub do ziemi.
6. Wysokość opłaty za usługi wodne zależy odpowiednio od ilości pobranej
wody oraz od tego, czy pobrano wodę powierzchniową czy wodę podziemną,
przeznaczenia wody, jej średniego niskiego przepływu z wielolecia (SNQ), przy czym
wielolecie obejmuje co najmniej 20 lat hydrologicznych, oraz dostępnych zasobów
wód podziemnych.
7. Wysokość opłaty za usługi wodne za zmniejszenie naturalnej retencji
terenowej na skutek wykonywania na nieruchomości o powierzchni powyżej 3500 m2
robót lub obiektów budowlanych trwale związanych z gruntem, mających wpływ na
zmniejszenie tej retencji przez wyłączenie więcej niż 70% powierzchni nieruchomości
z powierzchni biologicznie czynnej na obszarach nieujętych w systemy kanalizacji
otwartej lub zamkniętej zależy odpowiednio od wielkości powierzchni uszczelnionej,
rozumianej jako powierzchnia zabudowana wyłączona z powierzchni biologicznie
czynnej oraz zastosowania kompensacji retencyjnej.
8. Opłata za usługi wodne za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi składa
się z opłaty stałej oraz opłaty zmiennej zależnej od ilości i jakości ścieków
wprowadzanych w ramach pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia
zintegrowanego.
9. Wysokość opłaty za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi zależy od
rodzaju substancji zawartych w ściekach i ich ilości, rodzaju ścieków, a w przypadku
wód z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni – od temperatury tych
wód.
10. Przez substancje zawarte w ściekach rozumie się także substancje wyrażone
jako wskaźniki pięciodobowego biochemicznego zapotrzebowania tlenu (BZT5),
chemicznego zapotrzebowania tlenu, zawiesiny ogólnej oraz sumy chlorków
i siarczanów (Cl+SO4).
11. Opłata za usługi wodne za odprowadzanie do wód – wód opadowych lub
roztopowych ujętych w otwarte lub
zamknięte systemy kanalizacji deszczowej służące do odprowadzania opadów
atmosferycznych albo systemy kanalizacji zbiorczej w granicach administracyjnych
miast składa się z opłaty stałej oraz opłaty zmiennej zależnej od istnienia urządzeń do
retencjonowania wody z terenów uszczelnionych.
12. Opłatę za usługi wodne za wprowadzanie do wód lub do ziemi wód
z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni ponosi się wyłącznie
w formie opłaty zmiennej.

art. 271. więcej Art. 271. 1. Wysokość opłaty stałej za:
1) pobór wód podziemnych,
2) pobór wód powierzchniowych,
3) odprowadzanie do wód:
a) wód opadowych lub roztopowych ujętych w otwarte lub zamknięte systemy
kanalizacji deszczowej służące do odprowadzania opadów atmosferycznych
albo systemy kanalizacji zbiorczej w granicach administracyjnych miast,
b) wód pochodzących z odwodnienia gruntów w granicach administracyjnych
miast,
4) wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi
– ustalają Wody Polskie oraz przekazują podmiotom obowiązanym do ponoszenia
opłat za usługi wodne w formie informacji rocznej, zawierającej także sposób
obliczenia tej opłaty.
2. Wysokość opłaty stałej za pobór wód podziemnych ustala się jako iloczyn
jednostkowej stawki opłaty, czasu wyrażonego w dniach i maksymalnej ilości wody
podziemnej wyrażonej w m³/s, która może być pobrana na podstawie pozwolenia
wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego, z uwzględnieniem stosunku ilości
wody podziemnej, która może być pobrana na podstawie tych pozwoleń, do
dostępnych zasobów wód podziemnych.
3. Wysokość opłaty stałej za pobór wód powierzchniowych ustala się jako
iloczyn jednostkowej stawki opłaty, czasu wyrażonego w dniach i maksymalnej ilości
wody powierzchniowej wyrażonej w m³/s, która może być pobrana na podstawie
pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego, z uwzględnieniem
stosunku ilości wody powierzchniowej, która może być pobrana na podstawie tych
pozwoleń, do SNQ.
4. Wysokość opłaty stałej za odprowadzanie do wód:
1) wód opadowych lub roztopowych ujętych w otwarte lub zamknięte systemy
kanalizacji deszczowej służące do odprowadzania opadów atmosferycznych albo
systemy kanalizacji zbiorczej w granicach administracyjnych miast,
2) wód pochodzących z odwodnienia gruntów w granicach administracyjnych
miast
– ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty, czasu wyrażonego w dniach
i określonej w pozwoleniu wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym
maksymalnej ilości wód, wyrażonej w m³/s, odprowadzanych do wód.
5. Wysokość opłaty stałej za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi ustala
się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty, czasu wyrażonego w dniach i określonej
w pozwoleniu wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym maksymalnej
ilości ścieków wprowadzanych do wód lub do ziemi, wyrażonej w m³/s.
5a. Opłatę stałą ponosi się za okres od dnia, w którym pozwolenie wodnoprawne
albo pozwolenie zintegrowane stało się ostateczne do dnia jego wygaśnięcia, cofnięcia
lub utraty mocy bez względu na przyczynę.
5b. W przypadku realizacji przedsięwzięcia w zakresie obiektów liniowych,
opłatę stałą ponosi się za okres od dnia przystąpienia do użytkowania urządzenia
wodnego służącego do realizacji usług wodnych.
6. Podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne wnosi opłatę stałą
na rachunek bankowy Wód Polskich w 4 równych ratach kwartalnych nie później niż
do końca miesiąca następującego po upływie każdego kwartału.
7. Jeżeli podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne zaniechał
wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 6, właściwy organ Wód Polskich
określa wysokość opłaty stałej w drodze decyzji.
8. Zaskarżenie decyzji, o której mowa w ust. 7, nie wstrzymuje jej wykonania.

art. 272. więcej Art. 272. 1. Wysokość opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych lub wód
powierzchniowych ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty i ilości
pobranych wód podziemnych lub wód powierzchniowych, wyrażonej w m³.
2. Wysokość opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych lub wód
powierzchniowych do celów realizacji zadań własnych gminy w zakresie zbiorowego
zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi ustala się jako
iloczyn jednostkowej stawki opłaty i ilości pobranych wód podziemnych lub wód
powierzchniowych, wyrażonej w m³.
3. Wysokość opłaty za pobór wód do celów elektrowni wodnych ustala się jako
sumę iloczynów jednostkowej stawki opłaty i ilości energii elektrycznej
wyprodukowanej w obiekcie energetyki wodnej, wyrażonej w MWh, oraz stawki
opłaty i ilości wód podziemnych lub wód powierzchniowych pobranych bezzwrotnie
na potrzeby technologiczne, wyrażonej w m³, nieprzeznaczonej wprost do produkcji
energii elektrycznej.
4. Wysokość opłaty zmiennej za pobór wód do celów zapewnienia
funkcjonowania systemów chłodzenia elektrowni i elektrociepłowni ustala się jako
iloczyn jednostkowej stawki opłaty i wyrażonej w m³ różnicy między ilością wód
pobranych do tych celów a ilością wód z obiegów chłodzących elektrowni lub
elektrociepłowni – wprowadzanych do wód lub do ziemi.
5. Wysokość opłaty zmiennej za odprowadzanie do wód – wód opadowych lub
roztopowych ujętych w otwarte lub zamknięte systemy kanalizacji deszczowej służące
do odprowadzania opadów atmosferycznych w granicach administracyjnych miast, ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty, ilości odprowadzonych wód, wyrażonej w m³, i czasu, wyrażonego w latach, z uwzględnieniem istnienia urządzeń do retencjonowania wody z terenów uszczelnionych oraz ich pojemności.
6. Wysokość opłaty zmiennej za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi
ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty i wyrażonej w kg ilości substancji
wprowadzanych ze ściekami do wód lub do ziemi, w tym substancji wyrażonych jako
wskaźnik:
1) pięciodobowego biochemicznego zapotrzebowania tlenu (BZT5);
2) chemicznego zapotrzebowania tlenu;
3) zawiesiny ogólnej;
4) sumy chlorków i siarczanów (Cl+SO4).
7. Wysokość opłaty zmiennej za wprowadzanie do wód lub do ziemi wód
pochodzących z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni ustala się jako
iloczyn jednostkowej stawki opłaty i ilości wprowadzanych do wód lub do ziemi wód
pochodzących z obiegów chłodzących, wyrażonej w dam³, z uwzględnieniem ich
temperatury.
8. Wysokość opłaty za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej na skutek
wykonywania na nieruchomości o powierzchni powyżej 3500 m² robót lub obiektów
budowlanych trwale związanych z gruntem mających wpływ na zmniejszenie tej
retencji przez wyłączenie więcej niż 70% powierzchni nieruchomości z powierzchni
biologicznie czynnej na obszarach nieujętych w systemy kanalizacji otwartej lub
zamkniętej ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty, wyrażonej
w m² wielkości utraconej powierzchni biologicznie czynnej oraz czasu wyrażonego
w latach.
9. Wysokość opłaty za wydobywanie z wód powierzchniowych, w tym
z morskich wód wewnętrznych wraz z wodami wewnętrznymi Zatoki Gdańskiej oraz
wód morza terytorialnego, kamienia, żwiru, piasku oraz innych materiałów, a także
wycinanie roślin z wód lub brzegu, ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty
i ilości:
1) wydobytego kamienia wyrażonej w Mg;
2) wydobytego żwiru lub piasku wyrażonej w Mg;
3) wydobytych innych materiałów wyrażonej w Mg;
4) wyciętej trzciny lub wikliny wyrażonej w m³.
10. Ustalając wysokość opłat, o których mowa w ust. 1–9, uwzględnia się okres
rozliczeniowy wynoszący kwartał.
11. Ustalenie ilości pobranych wód podziemnych lub wód powierzchniowych
lub ilości ścieków wprowadzanych do wód lub do ziemi odbywa się na podstawie
odczytu wskazań przyrządów pomiarowych lub na podstawie danych z systemów
pomiarowych.
12. Podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne jest obowiązany
zapewnić odrębny pomiar ilości pobieranych wód podziemnych oraz pobieranych wód
powierzchniowych.
13. Jeżeli podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne pobiera
wody podziemne lub wody powierzchniowe do różnych celów lub potrzeb, jest
obowiązany zapewnić odrębny pomiar ilości wody pobieranej do tych celów lub
potrzeb.
14. Odczytu wskazań przyrządów pomiarowych dokonuje pracownik Wód
Polskich.
15. Podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne jest obowiązany
zapewnić dostęp do nieruchomości w zakresie niezbędnym do dokonania odczytu
wskazań ilości pobranych wód podziemnych lub wód powierzchniowych, lub ilości
ścieków wprowadzanych do wód lub do ziemi.
16. Odczytu wskazań pomiaru ilości pobranych wód podziemnych lub wód
powierzchniowych lub ilości ścieków wprowadzanych do wód lub do ziemi można
dokonać także przy pomocy przyrządu pomiarowego zapewniającego możliwość
zdalnego odczytu wskazań przez Wody Polskie.
17. Wysokość opłat, o których mowa w ust. 1–7 i 9, ustalają Wody Polskie oraz
przekazują podmiotom obowiązanym do ponoszenia opłat za usługi wodne, w formie
informacji, zawierającej także sposób obliczenia tej opłaty.
18. Podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne wnosi opłatę na
rachunek bankowy Wód Polskich w terminie 14 dni od dnia, w którym doręczono mu
informację, o której mowa w ust. 17.
19. Jeżeli podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne zaniechał
wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 18, właściwy organ Wód Polskich
określa wysokość opłaty w drodze decyzji.
20. Podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne wnosi opłatę
określoną w decyzji, o której mowa w ust. 19, na rachunek bankowy Wód Polskich
w terminie 14 dni od dnia doręczenia mu tej decyzji.
21. Zaskarżenie decyzji, o której mowa w ust. 19, nie wstrzymuje jej wykonania.
22. Wysokość opłaty za usługi wodne, o której mowa w ust. 8, ustala wójt,
burmistrz lub prezydent miasta oraz przekazuje podmiotom obowiązanym do
ponoszenia opłat za usługi wodne, w formie informacji, zawierającej także sposób
obliczenia tej opłaty.
23. Podmiot obowiązany do ponoszenia opłaty za usługi wodne, o której mowa
w ust. 8, wnosi opłatę na rachunek bankowy właściwego urzędu gminy (miasta)
w terminie 14 dni od dnia, w którym doręczono mu informację, o której mowa
w ust. 22.
24. Jeżeli podmiot obowiązany do ponoszenia opłaty za usługi wodne, o której
mowa w ust. 8, zaniechał wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 23, wójt,
burmistrz lub prezydent miasta określa wysokość opłaty w drodze decyzji.
25. Podmiot obowiązany do ponoszenia opłaty za usługi wodne, o której mowa
w ust. 8, wnosi opłatę określoną w decyzji, o której mowa w ust. 24, na rachunek
bankowy właściwego urzędu gminy (miasta) w terminie 14 dni od dnia doręczenia mu
tej decyzji.
26. Zaskarżenie decyzji, o której mowa w ust. 24, nie wstrzymuje jej wykonania.

art. 273. więcej Art. 273. 1. Podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne, któremu
przekazano informację, o której mowa w art. 271 ust. 1 oraz w art. 272 ust. 17 albo 22,
może złożyć reklamację, jeżeli nie zgadza się z wysokością opłaty.
2. Reklamację składa się odpowiednio do Wód Polskich albo właściwego wójta,
burmistrza lub prezydenta miasta, w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia
otrzymania odpowiednio informacji, o której mowa w art. 271 ust. 1 oraz
w art. 272 ust. 17 albo 22.
3. Złożenie reklamacji nie wstrzymuje wykonania obowiązku, o którym mowa
w art. 271 ust. 6 oraz w art. 272 ust. 18 albo 23.
4. Wody Polskie albo wójt, burmistrz lub prezydent miasta rozpatrują reklamację
w terminie 14 dni od dnia jej otrzymania.
5. W razie uznania reklamacji Wody Polskie albo wójt, burmistrz lub prezydent
miasta przekazują podmiotowi obowiązanemu do ponoszenia opłat za usługi wodne
nową informację, zawierającą także sposób obliczenia opłaty za usługi wodne.
6. W razie nieuznania reklamacji właściwy organ Wód Polskich albo wójt,
burmistrz lub prezydent miasta określają wysokość opłaty za usługi wodne w drodze
decyzji.
7. W przypadku, o którym mowa w ust. 5, w terminie 14 dni od dnia przekazania
podmiotowi obowiązanemu do ponoszenia opłat za usługi wodne nowej informacji
temu podmiotowi zwraca się różnicę między wysokością opłaty za usługi wodne,
wniesionej na podstawie art. 271 ust. 6 lub art. 272 ust. 18 albo 23, a wysokością
opłaty za usługi wodne wynikającą z nowej informacji.
8. Od decyzji, o której mowa w ust. 6, podmiotowi korzystającemu z usług
wodnych przysługuje skarga do sądu administracyjnego.
9. Reklamacja przysługuje raz w okresie rozliczeniowym.
10. Zaskarżenie decyzji, o której mowa w ust. 6, nie wstrzymuje jej wykonania.

Art. 273a. W przypadku złożenia reklamacji, o której mowa w art. 273 ust. 1,
przepisów art. 10 § 1 oraz art. 61 § 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks
postępowania administracyjnego nie stosuje się.

art. 274. więcej Art. 274. Górne jednostkowe stawki opłat za usługi wodne, o których mowa
w art. 268 ust. 1 pkt 1–3 oraz w art. 269, wynoszą:
1) za pobór wód w formie opłaty stałej:
a) za pobór:
– wód podziemnych – 500 zł na dobę za 1 m³/s za określony
w pozwoleniu wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym
maksymalny pobór wód, jeżeli pobór wód nie jest większy niż 10%
dostępnych zasobów wód podziemnych,
– wód podziemnych – 1000 zł na dobę za 1 m³/s za określony
w pozwoleniu wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym
maksymalny pobór wód, jeżeli pobór wód jest większy niż 10% i nie
jest większy niż 30% dostępnych zasobów wód podziemnych,
– wód podziemnych – 2000 zł na dobę za 1 m³/s za określony
w pozwoleniu wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym
maksymalny pobór wód, jeżeli pobór wód jest większy niż 30%
dostępnych zasobów wód podziemnych,
b) za pobór:
– wód powierzchniowych – 250 zł na dobę za 1 m³/s za określony
w pozwoleniu wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym
maksymalny pobór wód, jeżeli pobór wód nie jest większy niż 10%
SNQ,
– wód powierzchniowych – 500 zł na dobę za 1 m³/s za określony
w pozwoleniu wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym
maksymalny pobór wód, jeżeli pobór wód jest większy niż 10% SNQ
i nie jest większy niż 50% SNQ,
– wód powierzchniowych – 1000 zł na dobę za 1 m³/s za określony
w pozwoleniu wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym
maksymalny pobór wód, jeżeli pobór wód jest większy niż 50% SNQ,
c) za pobór wód do celów wytwarzania energii elektrycznej lub cieplnej dla
instalacji posiadających w dniu wejścia w życie ustawy ważne pozwolenia
wodnoprawne albo pozwolenia zintegrowane:
– wód podziemnych – 500 zł na dobę za 1 m³/s za określony
w pozwoleniu wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym
maksymalny pobór wód,
– wód powierzchniowych – 250 zł na dobę za 1 m3
/s za określony
w pozwoleniu wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym
maksymalny pobór wód;
2) za pobór wód w formie opłaty zmiennej, w zależności od ilości pobieranej wody
w ramach pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego:
a) do celów wydobywania węgla kamiennego i węgla brunatnego (lignitu):
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych,
b) do celów pozostałego górnictwa i wydobywania:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych,
c) do celów produkcji artykułów spożywczych:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych,
d) do celów produkcji napojów:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych,
e) do celów produkcji wyrobów tekstylnych:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych,
f) do celów produkcji odzieży:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych,
g) do celów produkcji skór i wyrobów ze skór wyprawionych:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych,
h) do celów produkcji wyrobów z drewna oraz korka, z wyłączeniem mebli,
oraz do celów produkcji wyrobów ze słomy i materiałów używanych do
wyplatania:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych,
i) do celów produkcji papieru i wyrobów z papieru:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych,
j) do celów wytwarzania i przetwarzania koksu i produktów rafinacji ropy
naftowej:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych,
k) do celów produkcji chemikaliów i wyrobów chemicznych:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych,
l) do celów produkcji podstawowych substancji farmaceutycznych oraz leków
i pozostałych wyrobów farmaceutycznych:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych,
m) do celów produkcji wyrobów z gumy i tworzyw sztucznych:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m3
pobranych wód powierzchniowych,
n) do celów produkcji wyrobów z pozostałych mineralnych surowców
niemetalicznych:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych,
o) do celów produkcji metali:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych,
p) do celów produkcji metalowych wyrobów gotowych, z wyłączeniem
maszyn i urządzeń:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych,
q) do celów produkcji komputerów oraz wyrobów elektronicznych
i optycznych:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych,
r) do celów produkcji urządzeń elektrycznych:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych,
s) do celów produkcji innych maszyn i urządzeń:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych,
t) do celów produkcji pojazdów samochodowych oraz przyczep i naczep,
z wyłączeniem motocykli:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych,
u) do celów produkcji innego sprzętu transportowego:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych,
v) do celów produkcji mebli:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych,
w) do celów produkcji wyrobów tytoniowych, poligrafii i reprodukcji
zapisanych nośników informacji, produkcji innych wyrobów, naprawy,
konserwacji i instalowania maszyn i urządzeń:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych,
x) do celów wytwarzania i zaopatrywania w energię elektryczną, gaz, parę
wodną, gorącą wodę i powietrze do układów klimatyzacyjnych:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych,
y) do celów zapewnienia funkcjonowania systemów chłodzenia elektrowni
i elektrociepłowni dla instalacji posiadających w dniu wejścia w życie
ustawy ważne pozwolenia wodnoprawne albo pozwolenia zintegrowane:
– 0,70 zł za 1 m³ różnicy między ilością wód podziemnych pobranych do
tych celów a ilością wód z obiegów chłodzących elektrowni lub
elektrociepłowni – wprowadzanych do wód lub do ziemi,
– 0,35 zł za 1 m³ różnicy między ilością wód powierzchniowych
pobranych do tych celów a ilością wód z obiegów chłodzących
elektrowni lub elektrociepłowni – wprowadzanych do wód lub do
ziemi,
z) do celów zapewnienia funkcjonowania systemów chłodzenia elektrowni
i elektrociepłowni dla instalacji, które po dniu wejścia w życie ustawy
uzyskały pozwolenia wodnoprawne albo pozwolenia zintegrowane:
– 0,70 zł za 1 m³ różnicy między ilością wód podziemnych pobranych do
tych celów a ilością wód z obiegów chłodzących elektrowni lub
elektrociepłowni – wprowadzanych do wód lub do ziemi,
– 0,35 zł za 1 m³ różnicy między ilością wód powierzchniowych
pobranych do tych celów a ilością wód z obiegów chłodzących
elektrowni lub elektrociepłowni – wprowadzanych do wód lub do
ziemi,
za) do celów poboru, uzdatniania i dostarczania wody:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³
pobranych wód powierzchniowych,
zb) do celów odprowadzania i oczyszczania ścieków:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych,
zc) do celów działalności związanej ze zbieraniem, przetwarzaniem
i unieszkodliwianiem odpadów oraz do celu odzysku surowców:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych,
zd) do celów robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych,
ze) do celów robót związanych z budową obiektów inżynierii lądowej i wodnej:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych,
zf) do celów robót budowlanych specjalistycznych:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych,
zg) do celów handlu hurtowego i detalicznego, naprawy pojazdów
samochodowych, włączając motocykle:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³
pobranych wód powierzchniowych,
zh) do celów administracji publicznej i obrony narodowej, obowiązkowego
zabezpieczenia społecznego:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych,
zi) do celów opieki zdrowotnej i pomocy społecznej:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych,
zj) do innych celów niż wymienione w lit. a–zi, określonych w Polskiej
Klasyfikacji Działalności:
– 0,70 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,35 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych;
3) za pobór wód w formie opłaty zmiennej, w zależności od ilości pobieranej wody
w ramach pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego:
a) do celów elektrowni wodnych – 1,24 zł za 1 MWh wyprodukowanej energii
elektrycznej w obiekcie energetyki wodnej oraz 0,35 zł za pobór
bezzwrotny 1 m³ wody technologicznej nieprzeznaczonej wprost do
produkcji energii elektrycznej,
b) do celów rolniczych na potrzeby zaopatrzenia w wodę ludzi i zwierząt
gospodarskich, w zakresie niebędącym zwykłym korzystaniem z wód:
– 0,10 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych,
– 0,05 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych,
c) do celów rolniczych lub leśnych na potrzeby nawadniania gruntów i upraw,
pobieranej za pomocą urządzeń pompowych – 0,15 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych;
4) za pobór wód w formie opłaty zmiennej, w zależności od ilości pobieranych wód
podziemnych lub wód powierzchniowych w ramach pozwoleń wodnoprawnych
albo pozwoleń zintegrowanych, do celów realizacji zadań własnych gminy
w zakresie zbiorowego zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia
przez ludzi:
a) 0,30 za 1 m³ pobranych wód podziemnych lub wód powierzchniowych
w ilości średniorocznej przekraczającej 1,0 m³/s,
b) 0,20 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych lub wód powierzchniowych
w ilości średniorocznej od 0,26 do 1,0 m³/s,
c) 0,15 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych lub wód powierzchniowych
w ilości średniorocznej nieprzekraczającej 0,25 m³/s;
5) za odprowadzanie do wód – wód:
a) w formie opłaty stałej – 5 zł na dobę za 1 m³/s za określoną w pozwoleniu
wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym maksymalną ilość wód
opadowych lub roztopowych odprowadzanych do wód z otwartych lub
zamkniętych systemów kanalizacji deszczowej służących do
odprowadzania opadów atmosferycznych,
b) w formie opłaty stałej – 0,70 zł za 1 m³/s za określoną w pozwoleniu
wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym maksymalną ilość wód
pochodzących z odwodnienia gruntów w granicach administracyjnych
miast,
c) w formie opłaty zmiennej:
– wód opadowych lub roztopowych ujętych w otwarte lub zamknięte
systemy kanalizacji deszczowej służące do odprowadzania opadów
atmosferycznych w granicach administracyjnych miast bez urządzeń do
retencjonowania wody z terenów uszczelnionych – 1,50 zł za 1 m³ na 1 rok,
– wód opadowych lub roztopowych ujętych w otwarte lub zamknięte
systemy kanalizacji deszczowej służące do odprowadzania opadów
atmosferycznych w granicach administracyjnych miast z urządzeniami
do retencjonowania wody o pojemności do 10% odpływu rocznego
z terenów uszczelnionych – 1,25 zł za 1 m³ na 1 rok,
– wód opadowych lub roztopowych ujętych w otwarte lub zamknięte
systemy kanalizacji deszczowej służące do odprowadzania opadów
atmosferycznych w granicach administracyjnych miast z urządzeniami
do retencjonowania wody o pojemności powyżej 10% odpływu
rocznego z terenów uszczelnionych – 1,00 zł za 1 m³ na 1 rok,
– wód opadowych lub roztopowych ujętych w otwarte lub zamknięte
systemy kanalizacji deszczowej służące do odprowadzania opadów
atmosferycznych w granicach administracyjnych miast z urządzeniami
do retencjonowania wody o pojemności powyżej 20% odpływu
rocznego z terenów uszczelnionych – 0,75 zł za 1 m³ na 1 rok,
– wód opadowych lub roztopowych ujętych w otwarte lub zamknięte
systemy kanalizacji deszczowej służące do odprowadzania opadów
atmosferycznych w granicach administracyjnych miast z urządzeniami
do retencjonowania wody o pojemności powyżej 30% odpływu
rocznego z terenów uszczelnionych – 0,15 zł za 1 m³ na 1 rok;
6) za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej na skutek wykonywania na
nieruchomości o powierzchni powyżej 3500 m² robót lub obiektów budowlanych
trwale związanych z gruntem mających wpływ na zmniejszenie tej retencji przez
wyłączenie więcej niż 70% powierzchni nieruchomości z powierzchni biologicznie czynnej na obszarach nieujętych w systemy kanalizacji otwartej lub zamkniętej:
a) bez urządzeń do retencjonowania wody z powierzchni uszczelnionych
trwale związanych z gruntem – 1,00 zł za 1 m² na 1 rok,
b) z urządzeniami do retencjonowania wody z powierzchni uszczelnionych
o pojemności do 10% odpływu rocznego z powierzchni uszczelnionych
trwale związanych z gruntem – 0,60 zł za 1 m² na 1 rok,
c) z urządzeniami do retencjonowania wody z powierzchni uszczelnionych
o pojemności od 10 do 30% odpływu rocznego z powierzchni
uszczelnionych trwale związanych z gruntem – 0,30 zł za 1 m² na 1 rok,
d) z urządzeniami do retencjonowania wody z powierzchni uszczelnionych
o pojemności powyżej 30% odpływu rocznego z powierzchni
uszczelnionych trwale związanych z gruntem – 0,10 zł za 1 m² na 1 rok;
7) za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi w formie opłaty stałej – 500 zł
na dobę za 1 m³/s za określoną w pozwoleniu wodnoprawnym albo
w pozwoleniu zintegrowanym maksymalną ilość ścieków wprowadzanych do
wód lub do ziemi;
8) za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi w formie opłaty zmiennej za 1 kg
substancji wprowadzanych ze ściekami do wód lub do ziemi, wyrażonych jako
wskaźnik:
a) pięciodobowego biochemicznego zapotrzebowania tlenu (BZT5) – 4,28 zł,
b) chemicznego zapotrzebowania tlenu – 1,71 zł,
c) zawiesiny ogólnej – 0,52 zł,
d) sumy chlorków i siarczanów (Cl+SO4) – 0,050 zł;
9) za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi w formie opłaty zmiennej za 1 kg
substancji wprowadzanych ze ściekami do wód lub do ziemi dla:
a) fenoli lotnych – 45,55 zł,
b) heksachlorocykloheksanu (HCH), tetrachlorometanu (czterochlorku węgla
– CCl4), pentachlorofenolu (PCP),
aldryny, dieldryny, endryny, izodryny, heksachlorobenzenu (HCB),
heksachlorobutadienu (HCBD), trichlorometanu (chloroformu – CHCl3),
1,2-dichloroetanu (EDC), trichloroetylenu (TRI), tetrachloroetylenu
(nadchloroetylenu – PER), trichlorobenzenu (TCB), rtęci, kadmu, cynku,
miedzi, niklu, chromu, ołowiu, arsenu, wanadu i srebra – 124,56 zł;
10) za wprowadzanie do wód lub do ziemi 1 dam3 wód pochodzących z obiegów
chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni:
a) 0,68 zł – jeżeli temperatura wprowadzanych wód pochodzących z obiegów
chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni jest wyższa niż +26°C, a nie
przekracza +32°C,
b) 1,36 zł – jeżeli temperatura wprowadzanych wód pochodzących z obiegów
chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni jest wyższa niż +32°C, a nie
przekracza +35°C,
c) 4,24 zł – jeżeli temperatura wprowadzanych wód pochodzących z obiegów
chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni jest wyższa niż +35°C;
11) za wydobywanie z wód powierzchniowych, w tym z morskich wód
wewnętrznych wraz z wodami wewnętrznymi Zatoki Gdańskiej oraz wód morza
terytorialnego, kamienia, żwiru, piasku oraz innych materiałów, a także
wycinanie roślin z wód lub brzegu:
a) 0,75 zł za 1 Mg wydobytego kamienia,
b) 0,50 zł za 1 Mg wydobytego żwiru lub piasku,
c) 0,60 zł za 1 Mg wydobytych innych materiałów,
d) 10,70 zł za 1 m³ wyciętej trzciny lub wikliny.

art. 275. więcej Art. 275. 1. Wysokość opłaty za usługi wodne za pobór wód powierzchniowych
na potrzeby chowu lub hodowli ryb w obiektach przepływowych, charakteryzujących
się poborem zwrotnym, zależy od maksymalnej ilości wód możliwej do pobrania
określonej w pozwoleniu wodnoprawnym.
2. Wysokość opłaty za usługi wodne za pobór wód podziemnych na potrzeby
chowu lub hodowli ryb oraz innych organizmów wodnych zależy od maksymalnej
ilości wód możliwej do pobrania określonej w pozwoleniu wodnoprawnym.
3. Wysokość opłaty za usługi wodne za pobór wód powierzchniowych na
potrzeby chowu lub hodowli ryb oraz
innych organizmów wodnych w stawach o wodzie stojącej zależy od
powierzchni zalewanej, określonej w pozwoleniu wodnoprawnym.
4. Wysokość opłaty za usługi wodne za wprowadzanie do wód lub do ziemi
ścieków z chowu lub hodowli ryb w obiektach przepływowych, charakteryzujących
się poborem zwrotnym, zależy od rodzaju substancji zawartych w ściekach i ich ilości
oraz rodzaju ścieków.
5. Wysokość opłaty za usługi wodne za wprowadzanie do wód lub do ziemi
ścieków z chowu lub hodowli ryb oraz innych organizmów wodnych w stawach o wodzie stojącej zależy od wielkości produkcji ryb lub innych organizmów wodnych, wyprodukowanych w tych stawach.
6. Opłatę za usługi wodne za ścieki, o których mowa w ust. 4, ponosi się za
substancje zawarte w ściekach wyrażone wskaźnikiem pięciodobowego
biochemicznego zapotrzebowania tlenu (BZT5), chemicznego zapotrzebowania tlenu,
a także zawiesiny ogólnej.
7. Opłatę za usługi wodne za wprowadzanie do wód lub do ziemi ścieków,
o których mowa w ust. 5, ponosi się w postaci zryczałtowanej za każde rozpoczęte
100 kg przyrostu masy ryb lub innych organizmów wodnych w ciągu cyklu
produkcyjnego w stawach o wodzie stojącej.
8. Wysokość opłaty za:
1) pobór zwrotny wód podziemnych na potrzeby chowu lub hodowli ryb oraz
innych organizmów wodnych ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty,
czasu i maksymalnej ilości wód podziemnych, która może być pobrana na
podstawie pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego;
2) pobór zwrotny wód podziemnych na potrzeby chowu lub hodowli ryb oraz
innych organizmów wodnych ustala się jako sumę iloczynu, o którym mowa
w pkt 1, i iloczynu jednostkowej stawki opłaty i ilości pobranych wód
podziemnych, jeżeli maksymalna ilość wód podziemnych możliwa do pobrania
wynosi powyżej 0,05 m³/s;
3) pobór wód powierzchniowych na potrzeby chowu lub hodowli ryb w obiektach
przepływowych, charakteryzujących się poborem zwrotnym, ustala się jako
iloczyn jednostkowej stawki opłaty i maksymalnej ilości wód
powierzchniowych, która może być pobrana na podstawie pozwolenia
wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego;
4) pobór wód powierzchniowych na potrzeby chowu lub hodowli ryb w obiektach
przepływowych, charakteryzujących się poborem zwrotnym, ustala się jako
sumę iloczynu, o którym mowa w pkt 3, i iloczynu jednostkowej stawki opłaty
i ilości pobranej wody, jeżeli maksymalna ilość wód powierzchniowych możliwa
do pobrania wynosi powyżej 0,5 m³/s;
5) pobór wód powierzchniowych na potrzeby chowu lub hodowli ryb oraz innych
organizmów wodnych w stawach o wodzie stojącej ustala się jako iloczyn
jednostkowej stawki opłaty, czasu i powierzchni zalewu tych stawów;
6) wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi z chowu lub hodowli ryb
w obiektach przepływowych, charakteryzujących się poborem zwrotnym, ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty i ilości substancji wprowadzanych ze ściekami do wód lub do ziemi, w tym substancji wyrażonych jako wskaźnik:
a) pięciodobowego biochemicznego zapotrzebowania tlenu (BZT5),
b) chemicznego zapotrzebowania tlenu,
c) zawiesiny ogólnej.
9. Ustalenie ilości wód podziemnych pobranych w ramach poboru zwrotnego na
potrzeby chowu lub hodowli ryb oraz innych organizmów wodnych, jeżeli
maksymalna ilość wód możliwa do pobrania wynosi powyżej 0,05 m³/s, odbywa się
na podstawie odczytu wskazań przyrządów pomiarowych.
10. Odczytu wskazań przyrządów pomiarowych dokonuje pracownik Wód
Polskich.
11. Podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne jest obowiązany
zapewnić dostęp do nieruchomości w zakresie niezbędnym do dokonania odczytu
wskazań, o których mowa w ust. 9.
12. Odczytu wskazań ilości ścieków wprowadzanych do wód lub do ziemi można
dokonać także przy pomocy przyrządu pomiarowego zapewniającego możliwość
zdalnego odczytu wskazań przez Wody Polskie.
13. Wysokość opłat, o których mowa w ust. 8, ustalają Wody Polskie oraz
przekazują podmiotom obowiązanym do ponoszenia opłat za usługi wodne w formie
informacji, zawierającej także sposób obliczenia tej opłaty.
14. Podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne wnosi opłatę na
rachunek bankowy Wód Polskich w terminie 14 dni od dnia, w którym doręczono mu
informację, o której mowa w ust. 13.
15. Jeżeli podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne zaniechał
wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 14, właściwy organ Wód Polskich
określa wysokość opłaty w drodze decyzji.
16. Podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne jest obowiązany
wnieść opłatę określoną w decyzji, o której mowa w ust. 15, na rachunek bankowy
Wód Polskich w terminie 14 dni od dnia doręczenia tej decyzji.
17. Podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne ponoszący opłatę
w postaci zryczałtowanej za wprowadzanie do wód lub do ziemi ścieków z chowu lub
hodowli ryb oraz innych organizmów wodnych w stawach o wodzie stojącej wnosi ją
bez wezwania w terminie 2 miesięcy po zakończeniu cyklu produkcyjnego
w obiektach chowu lub hodowli tych ryb oraz tych organizmów, obejmującego okres od dnia 1 maja roku
rozpoczynającego cykl do dnia 30 kwietnia roku następującego po zakończeniu tego
cyklu produkcyjnego.
18. Podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne ponoszący opłatę,
o której mowa w art. 268 ust. 1 pkt 4, za pobór wód powierzchniowych na potrzeby
chowu lub hodowli ryb oraz innych organizmów wodnych w stawach o wodzie
stojącej, może wnieść tę opłatę bez wezwania za cały rok w postaci zryczałtowanej,
w terminie do dnia 31 stycznia roku następującego po roku, którego dotyczy ta opłata.
19. Jeżeli podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne zaniechał
wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 17, właściwy organ Wód Polskich
określa wysokość opłaty w drodze decyzji. Przepis ust. 16 stosuje się odpowiednio.
20. Górne jednostkowe stawki opłaty za pobór zwrotny wód podziemnych na
potrzeby chowu lub hodowli ryb wynoszą:
1) 100 zł na kwartał, jeżeli maksymalna ilość wód podziemnych możliwa do
pobrania wynosi poniżej 0,02 m³/s;
2) 125 zł na kwartał, jeżeli maksymalna ilość wód podziemnych możliwa do
pobrania wynosi od 0,02 do 0,05 m³/s;
3) 125 zł na kwartał, jeżeli maksymalna ilość wód podziemnych możliwa do
pobrania wynosi powyżej 0,05 m³/s oraz 50 zł za każde kolejne 0,01 m³/s
pobranej wody.
21. Górne jednostkowe stawki opłaty za pobór wód powierzchniowych na
potrzeby chowu lub hodowli ryb w obiektach przepływowych charakteryzujących się
poborem zwrotnym wynoszą:
1) 100 zł na kwartał, jeżeli maksymalna ilość wód powierzchniowych możliwa do
pobrania wynosi poniżej 0,2 m³/s;
2) 125 zł na kwartał, jeżeli maksymalna ilość wód powierzchniowych możliwa do
pobrania wynosi od 0,2 do 0,5 m³/s;
3) 125 zł na kwartał, jeżeli maksymalna ilość wód powierzchniowych możliwa do
pobrania wynosi powyżej 0,5 m³/s oraz 50 zł za każde kolejne 0,1 m³/s pobranej
wody.
22. Górne jednostkowe stawki opłaty za pobór wód powierzchniowych na
potrzeby chowu lub hodowli ryb oraz innych organizmów wodnych w stawach
o wodzie stojącej wynoszą:
1) 1,00 zł za 1 ha na kwartał, jeżeli maksymalna powierzchnia zalewu wynosi do
100 ha;
2) 1,25 zł za 1 ha na kwartał, jeżeli maksymalna powierzchnia zalewu wynosi od
100 ha do 500 ha;
3) 1,50 zł za 1 ha na kwartał, jeżeli maksymalna powierzchnia zalewu wynosi
powyżej 500 ha.
23. Górna jednostkowa stawka opłaty za wprowadzanie ścieków do wód lub do
ziemi z chowu lub hodowli ryb w obiektach przepływowych, charakteryzujących się
poborem zwrotnym, za 1 kg substancji wprowadzanych ze ściekami do wód lub do
ziemi, wyrażonych jako wskaźnik:
1) pięciodobowego biochemicznego zapotrzebowania tlenu (BZT5) – wynosi
4,28 zł;
2) chemicznego zapotrzebowania tlenu – wynosi 1,71 zł;
3) zawiesiny ogólnej – wynosi 0,52 zł.
24. Górna jednostkowa stawka opłaty za każde rozpoczęte 100 kg przyrostu
masy ryb albo innych organizmów wodnych wynosi 0,272 zł, jeżeli średnioroczny
przyrost masy tych ryb lub tych organizmów w poszczególnych latach cyklu
produkcyjnego przekracza 1500 kg z 1 ha powierzchni użytkowej stawów o wodzie
stojącej w jednym roku danego cyklu.
25. Przepisy art. 273 stosuje się odpowiednio.

art. 276. więcej Art. 276. Wysokość stawki opłaty za wprowadzanie ścieków do jezior ustala się
jako iloczyn liczby 2 i jednostkowych stawek opłaty określonych w art. 274 pkt 8 i 9
oraz jednostkowych stawek opłaty określonych w art. 275 ust. 23.

art. 277. więcej Art. 277. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, jednostkowe
stawki opłat, o których mowa w art. 274 oraz w art. 275 ust. 20–24.
2. Rada Ministrów, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1:
1) uwzględnia:
a) wielkość zasobów wodnych możliwych do wykorzystania
w poszczególnych dorzeczach oraz koszt uzyskania wód z tych zasobów,
dostępność zasobów środowiska, wymogi ochrony środowiska i stopień
degradacji poszczególnych obszarów i zasobów, wynikające
z dotychczasowych form korzystania ze środowiska,
b) uciążliwość substancji zawartych w ściekach dla środowiska,
c) potrzebę zapewnienia szczególnej ochrony zasobów wód podziemnych
i wód jezior,
d) potrzebę racjonalnego gospodarowania zasobami wód opadowych lub
roztopowych,
e) potrzebę retencjonowania wody,
f) potrzebę racjonalnego wykorzystywania zasobów kamienia, żwiru, piasku
oraz innych materiałów wydobywanych z dna cieków, a także trzciny lub
wikliny;
2) może zróżnicować wysokość stawek opłat w zależności od:
a) rodzaju substancji w ściekach i temperatury ścieków,
b) rodzaju ścieków,
c) jakości i rodzaju pobranej wody oraz jej przeznaczenia,
d) części obszaru państwa.

art. 278. więcej Art. 278. 1. Wysokość opłaty za wprowadzenie ścieków do wód lub do ziemi
ustala się, biorąc pod uwagę substancję wyrażoną jako wskaźnik, o którym mowa
w art. 272 ust. 6, który powoduje opłatę najwyższą.
1a. Wysokość opłaty za wprowadzanie do wód lub do ziemi ścieków z chowu
lub hodowli ryb w obiektach przepływowych charakteryzujących się poborem
zwrotnym ustala się, biorąc pod uwagę substancję wyrażoną jako wskaźnik, o którym
mowa w art. 275 ust. 8 pkt 6, który powoduje opłatę najwyższą.
2. W przypadku wprowadzania do wód lub do ziemi ścieków przemysłowych lub
ścieków komunalnych innych niż ścieki bytowe, do opłaty ustalonej według zasady,
o której mowa w ust. 1, dolicza się opłatę za inne substancje zawarte w ściekach.
3. Opłatę za wprowadzanie do wód lub do ziemi ścieków będących wodami
zasolonymi ponosi się za sumę chlorków i siarczanów (Cl+SO4).
4. Podstawą ustalenia opłaty za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi jest
ilość substancji zawartych w ściekach pomniejszona o ilość tych substancji zawartych
w pobranych wodach, których zużycie spowodowało powstanie tych ścieków.
5. Ilość i skład ścieków wprowadzanych do wód lub do ziemi ustala się
w miejscu wylotu ścieków z instalacji służących do ich oczyszczania lub kolektorów
eksploatowanych przez podmiot obowiązany do ponoszenia opłaty za usługi wodne,
z tym że w przypadku wprowadzania wód chłodniczych wraz z innymi rodzajami
ścieków ilość i skład ścieków ustala się przed ich zmieszaniem.

art. 279. więcej Art. 279. Zwolnione z opłat za usługi wodne jest wprowadzanie:
1) do ziemi – ścieków w celu rolniczego wykorzystania, w przypadku posiadania
pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego na takie ich
wykorzystanie;
2) do wód lub do ziemi – wód pochodzących z obiegów chłodzących elektrowni lub
elektrociepłowni, jeżeli ich temperatura nie przekracza +26°C albo różnica
między temperaturą wód pobranych i wprowadzanych do wód lub do ziemi
pochodzących z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni jest
mniejsza niż 11°C;
3) do wód lub do ziemi – ścieków będących wodami zasolonymi, jeżeli wartość
sumy chlorków i siarczanów (Cl+SO4) w tych wodach nie przekracza 500 mg/l;
4) do wód lub do ziemi – wód wykorzystanych na potrzeby chowu i hodowli ryb
w obiektach przepływowych, charakteryzujących się poborem zwrotnym, pod
warunkiem że ilość i rodzaj substancji w nich zawartych nie przekroczy wartości
ustalonych w warunkach wprowadzania ścieków do wód określonych
w pozwoleniu wodnoprawnym;
5) do wód lub do ziemi – wód wykorzystanych, odprowadzanych z obiektów chowu
i hodowli ryb oraz innych organizmów wodnych w stawach o wodzie stojącej,
o ile produkcja tych ryb oraz tych organizmów, rozumiana jako średnioroczny
przyrost masy tych ryb oraz tych organizmów w poszczególnych latach cyklu
produkcyjnego, nie przekracza 1500 kg z 1 ha powierzchni użytkowej stawów
rybnych tego obiektu w jednym roku danego cyklu produkcyjnego.

Art. 279a. 1. Nie wnosi się opłaty za usługi wodne, jeżeli wysokość tej opłaty
ustalona przez Wody Polskie albo wójta, burmistrza lub prezydenta miasta nie
przekracza 20 zł.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, podmiotowi obowiązanemu do
ponoszenia opłat za usługi wodne nie przekazuje się informacji, o której mowa
w art. 271 ust. 1 lub w art. 272 ust. 17 albo 22, lub w art. 275 ust. 13.

art. 280. więcej Art. 280. Opłatę podwyższoną ponosi się w razie:
1) korzystania z usług wodnych polegających na:
a) poborze wód podziemnych lub wód powierzchniowych,
b) wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi
– bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia
zintegrowanego;
2) korzystania z usług wodnych polegających na:
a) poborze wód podziemnych lub wód powierzchniowych,
b) wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi
– z przekroczeniem warunków określonych w pozwoleniu wodnoprawnym albo
w pozwoleniu zintegrowanym.

art. 281. więcej Art. 281. 1. Wysokość opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 pkt 1,
w przypadku:
1) dokonywania poboru wód podziemnych lub wód powierzchniowych bez
wymaganego pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego
ustala się w wysokości 500% opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych lub
wód powierzchniowych;
2) wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi bez wymaganego pozwolenia
wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego na wprowadzanie ścieków do
wód lub do ziemi ustala się w wysokości 500% opłaty zmiennej za
wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi.
2. Opłatę podwyższoną ponosi się niezależnie od opłaty zmiennej za usługi
wodne.
3. Ustalając wysokość opłaty podwyższonej, uwzględnia się okres rozliczeniowy
wynoszący kwartał.
4. Ustalenia ilości pobranych wód podziemnych lub wód powierzchniowych lub
ilości ścieków wprowadzanych do wód lub do ziemi bez wymaganego pozwolenia
wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego dokonują Wody Polskie na
podstawie badań, pomiarów lub innych czynności kontrolnych wykonywanych
w ramach kontroli gospodarowania wodami.
5. Wysokość opłaty podwyższonej ustalają Wody Polskie oraz przekazują
podmiotom obowiązanym do ponoszenia opłat podwyższonych w formie informacji.
6. Podmiot obowiązany do ponoszenia opłaty podwyższonej wnosi tę opłatę na
rachunek bankowy Wód Polskich w terminie 14 dni od dnia, w którym doręczono mu
informację, o której mowa w ust. 5.
7. Jeżeli podmiot obowiązany do uiszczenia opłaty podwyższonej zaniechał
wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 6, właściwy organ Wód Polskich
określa wysokość opłaty podwyższonej w drodze decyzji.
8. Przepisy art. 272 ust. 20 oraz art. 273 stosuje się odpowiednio.

art. 282. więcej Art. 282. 1. Wysokość opłaty podwyższonej, o której mowa
w art. 280 pkt 2 lit. a, ustala się jako 10-krotność wielkości jednostkowej stawki opłaty zmiennej za usługi wodne za pobór wód podziemnych lub wód powierzchniowych.
2. Wysokość opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 pkt 2 lit. a, ustala
się na podstawie pomiarów ilości pobieranych wód prowadzonych przez podmiot
obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne.
3. Przekroczenie ustala się jako ilość wód pobranych z przekroczeniem
warunków pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego za
poprzedni rok kalendarzowy.
4. Jeżeli pobrana z jednego ujęcia ilość wód powoduje przekroczenie kilku
warunków pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego, opłatę
podwyższoną, o której mowa w art. 280 pkt 2 lit. a, ustala się za przekroczenie, które
powoduje najwyższy wymiar tej opłaty.
5. Jeżeli podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne nie prowadzi
pomiarów ilości pobieranych wód powierzchniowych lub wód podziemnych
przyjmuje się, że warunki poboru wód określone w pozwoleniu wodnoprawnym albo
pozwoleniu zintegrowanym zostały przekroczone w zakresie ilości pobranych wód.
6. W przypadkach, o których mowa w ust. 5, ilość wód powierzchniowych lub
wód podziemnych pobranych z przekroczeniem ustala się, przyjmując maksymalną
techniczną wydajność eksploatowanych instalacji lub urządzeń do poboru wód
pomnożoną przez ustalony szacunkowo czas ich wykorzystywania.
7. Opłatę podwyższoną, o której mowa w art. 280 pkt 2 lit. a, ponosi się
niezależnie od opłaty za usługi wodne za pobór wód podziemnych lub wód
powierzchniowych.
8. Opłatę podwyższoną, o której mowa w art. 280 pkt 2 lit. a, ustala, w drodze
decyzji, właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska.
9. Na potrzeby ustalenia wysokości opłaty podwyższonej, o której mowa
w art. 280 pkt 2 lit. a, właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska może
wykorzystać informacje z ewidencji, o której mowa w art. 302 ust. 1.
10. Opłatę podwyższoną, o której mowa w art. 280 pkt 2 lit. a, wnosi się na
rachunek bankowy Wód Polskich w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja,
o której mowa w ust. 8, stała się ostateczna.
11. Postępowania w sprawie opłaty podwyższonej, o której mowa
w art. 280 pkt 2 lit. a, nie wszczyna się, jeżeli przewidywana wysokość tej opłaty nie
przekracza 100 zł.

art. 283. więcej Art. 283. 1. Wysokość opłaty podwyższonej, o której mowa
w art. 280 pkt 2 lit. b, zależy odpowiednio od ilości, stanu i składu ścieków albo
minimalnej procentowej redukcji stężeń substancji w ściekach substancji
zanieczyszczających w procesie oczyszczania ścieków, a w przypadku ścieków
przemysłowych, dopuszczalnej ilości substancji zanieczyszczających oraz
dopuszczalnej masy substancji, w tym w szczególności ilości substancji szczególnie
szkodliwych dla środowiska wodnego, w odprowadzanych ściekach przypadającej na
jednostkę masy wykorzystanego surowca, materiału, paliwa lub wytworzonego
produktu, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 1 –
stosownie do warunków określonych w pozwoleniu wodnoprawnym albo pozwoleniu
zintegrowanym.
2. Przez skład ścieków rozumie się stężenie zawartych w nich substancji.
3. Przez stan ścieków rozumie się temperaturę, odczyn, poziom substancji
promieniotwórczych i stopień rozcieńczenia ścieków eliminujący toksyczne
oddziaływanie ścieków na ryby.
4. Opłatę podwyższoną, o której mowa w art. 280 pkt 2 lit. b, ustala, w drodze
decyzji, właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska.
5. Na potrzeby ustalenia wysokości opłaty podwyższonej, o której mowa
w art. 280 pkt 2 lit. b, właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska może
wykorzystać informacje z ewidencji, o której mowa w art. 302 ust. 1.
6. Opłatę podwyższoną, o której mowa w art. 280 pkt 2 lit. b, wnosi się na
rachunek bankowy Wód Polskich w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja,
o której mowa w ust. 4, stała się ostateczna.
7. Postępowania w sprawie opłaty podwyższonej, o której mowa
w art. 280 pkt 2 lit. b, nie wszczyna się, jeżeli przewidywana wysokość tej opłaty nie
przekracza 100 zł.

art. 284. więcej Art. 284. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska stwierdza
przekroczenie określonych w pozwoleniu wodnoprawnym albo pozwoleniu
zintegrowanym warunków wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi, o których
mowa w art. 283 ust. 1, na podstawie:
1) pomiarów prowadzonych przez podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za
usługi wodne;
2) innych środków dowodowych niezbędnych do ustalenia wielkości
przekroczenia.

art. 285. więcej Art. 285. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska stwierdza
przekroczenie określonych w pozwoleniu wodnoprawnym albo pozwoleniu
zintegrowanym warunków wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi, o których
mowa w art. 283 ust. 1, dokonując oceny wyników pomiarów dotyczących ilości,
stanu i składu ścieków albo minimalnego procentu redukcji substancji
zanieczyszczających w procesie oczyszczania ścieków, a w przypadku ścieków
przemysłowych, dopuszczalnej ilości substancji zanieczyszczających,
w szczególności minimalnej procentowej redukcji stężeń substancji w ściekach oraz
dopuszczalnej masy substancji, w tym substancji szczególnie szkodliwych dla
środowiska wodnego, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie
art. 99 ust. 1 pkt 1, w odprowadzanych ściekach przypadającej na wyrażone
w jednostkach masy przypadających na jednostkę wykorzystywanego surowca,
materiału, paliwa lub wytworzonego powstającego produktu, prowadzonych przez
podmiot obowiązany do ich prowadzenia, zgodnie z przepisami wydanymi na
podstawie art. 99 ust. 1 pkt 2.

art. 286. więcej Art. 286. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska stwierdza
przekroczenie określonych w pozwoleniu wodnoprawnym albo pozwoleniu
zintegrowanym warunków wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi, o których
mowa w art. 283 ust. 1, na podstawie pomiarów, o których mowa w art. 284 pkt 1,
jeżeli podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne:
1) prowadzi wymagane pomiary ilości, stanu i składu ścieków albo minimalnego
procentu redukcji substancji zanieczyszczających w procesie oczyszczania
ścieków, a w przypadku ścieków przemysłowych, dopuszczalnej ilości
substancji zanieczyszczających, w szczególności substancji szczególnie
szkodliwych dla środowiska wodnego, o których mowa w przepisach wydanych
na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 1, wyrażone w jednostkach masy przypadających
na jednostkę wykorzystywanego surowca, materiału, paliwa lub powstającego
produktu, minimalnej procentowej redukcji stężeń substancji w ściekach oraz
dopuszczalnej masy substancji, w tym substancji szczególnie szkodliwych dla
środowiska wodnego, w odprowadzanych ściekach przypadającej na jednostkę
masy wykorzystanego surowca, materiału, paliwa lub wytworzonego produktu;
2) zapewnił wykonanie pomiarów, w tym pobieranie próbek, przez akredytowane
laboratorium w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.
o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2019 r. poz. 155) w zakresie badań, do
których wykonywania jest obowiązany.

art. 287. więcej Art. 287. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska może nie uznać
przedkładanych mu wyników wymaganych pomiarów ilości, stanu i składu ścieków
albo minimalnego procentu redukcji substancji zanieczyszczających w procesie
oczyszczania ścieków, a w przypadku ścieków przemysłowych, dopuszczalnej ilości
substancji zanieczyszczających, w szczególności substancji szczególnie szkodliwych
dla środowiska wodnego, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie
art. 99 ust. 1 pkt 1, wyrażone w jednostkach masy przypadających na jednostkę
wykorzystywanego surowca, materiału, paliwa lub powstającego produktu oraz
przewidywany sposób i efekt ich oczyszczania, minimalnej procentowej redukcji
stężeń substancji w ściekach oraz dopuszczalnej masy substancji, w tym substancji
szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego w odprowadzanych ściekach
przypadającej na jednostkę masy wykorzystanego surowca, materiału, paliwa lub
wytworzonego produktu, jeżeli pomiary te nasuwają zastrzeżenia.

art. 288. więcej Art. 288. Wyniki pomiarów, o których mowa w art. 287, prowadzonych przez
podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne nasuwają zastrzeżenia,
jeżeli:
1) jest oczywiste, że środki techniczne mające na celu zapobieganie lub
ograniczanie ilości, stanu i składu ścieków albo minimalnego procentu redukcji
substancji zanieczyszczających w procesie oczyszczania ścieków,
a w przypadku ścieków przemysłowych, dopuszczalnej ilości substancji
zanieczyszczających, w szczególności substancji szczególnie szkodliwych dla
środowiska wodnego, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie
art. 99 ust. 1 pkt 1, wyrażone w jednostkach masy przypadających na jednostkę
wykorzystywanego surowca, materiału, paliwa lub powstającego produktu oraz
przewidywany sposób i efekt ich oczyszczania, minimalnej procentowej redukcji
stężeń substancji w ściekach oraz masy substancji, w tym substancji szczególnie
szkodliwych dla środowiska wodnego, w odprowadzanych ściekach
przypadającej na jednostkę masy wykorzystanego surowca, materiału, paliwa lub
wytworzonego produktu, ze względu na ich rodzaj, nie mogą zapewnić
spełnienia warunków wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi określonych
w pozwoleniu wodnoprawnym albo pozwoleniu zintegrowanym;
2) podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne nie zapewnił
wykonania pomiarów, w tym pobierania próbek, przez akredytowane
laboratorium w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności w zakresie badań, do których wykonywania jest obowiązany;
3) (uchylony)
4) nie były przestrzegane zasady pobierania próbek, przez co wyniki analiz nie są
miarodajne dla ustalenia ilości, stanu i składu ścieków albo minimalnego
procentu redukcji substancji zanieczyszczających w procesie oczyszczania
ścieków, a w przypadku ścieków przemysłowych, dopuszczalnej ilości
substancji zanieczyszczających, w szczególności substancji szczególnie
szkodliwych dla środowiska wodnego, o których mowa w przepisach wydanych
na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 1, wyrażone w jednostkach masy przypadających
na jednostkę wykorzystywanego surowca, materiału, paliwa lub powstającego
produktu oraz przewidywany sposób i efekt ich oczyszczania, minimalnej
procentowej redukcji stężeń substancji w ściekach oraz masy substancji, w tym
substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego,
w odprowadzanych ściekach przypadającej na jednostkę masy wykorzystanego
surowca, materiału, paliwa lub wytworzonego produktu;
5) pomiary wykonano metodykami innymi niż metodyki referencyjne analizy
określone w przepisach wydanych na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 2, bez
udowodnienia przez podmiot korzystający z usług wodnych równoważności
uzyskiwanych wyników z metodyką referencyjną analizy.

art. 289. więcej Art. 289. W przypadkach, o których mowa w art. 286, art. 287 i art. 290,
właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska wymierza opłatę podwyższoną,
o której mowa w art. 280 pkt 2 lit. b, za przekroczenie stwierdzone w roku
kalendarzowym.

art. 290. więcej Art. 290. Jeżeli podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne nie
prowadzi wymaganych pomiarów wielkości, ustalenia ilości, stanu i składu ścieków
albo minimalnego procentu redukcji substancji zanieczyszczających w procesie
oczyszczania ścieków, a w przypadku ścieków przemysłowych, dopuszczalnej ilości
substancji zanieczyszczających, w szczególności substancji szczególnie szkodliwych
dla środowiska wodnego, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie
art. 99 ust. 1 pkt 1, wyrażonych w jednostkach masy przypadających na jednostkę
wykorzystywanego surowca, materiału, paliwa lub powstającego produktu,
minimalnej procentowej redukcji stężeń substancji w ściekach oraz masy substancji,
w tym substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego, w odprowadzanych ściekach przypadającej na jednostkę masy wykorzystanego
surowca, materiału, paliwa lub wytworzonego produktu, pomiary ciągłe nie są
prowadzone przez rok kalendarzowy lub pomiary nasuwają zastrzeżenia, przyjmuje
się, że warunki wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi określone w pozwoleniu
wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym, dla każdego z tych pomiarów,
zostały przekroczone:
1) o 80% – w przypadku składu ścieków;
2) o 10% – w przypadku minimalnej procentowej redukcji stężeń substancji
w ściekach;
3) w stopniu powodującym zastosowanie maksymalnej stawki opłaty
podwyższonej – w przypadku stanu ścieków;
4) o 10% – w przypadku ilości ścieków.

art. 291. więcej Art. 291. Górne jednostkowe stawki opłaty podwyższonej, o której mowa
w art. 280 pkt 2 lit. b, wynoszą:
1) 1300 zł – za 1 kg substancji w przypadku przekroczenia:
a) dopuszczalnej ilości i składu ścieków, z wyjątkiem zawiesiny łatwo
opadającej,
b) minimalnej procentowej redukcji stężeń substancji w ściekach,
c) dopuszczalnej masy substancji w odprowadzanych ściekach przypadającej
na jednostkę masy wykorzystanego surowca, materiału, paliwa lub
wytworzonego produktu;
2) 14 zł – za 1 dm³
zawiesiny łatwo opadającej;
3) 14 zł – za 1 m³
ścieków w przypadku przekroczenia dopuszczalnej
temperatury, odczynu pH, poziomu sztucznych substancji promieniotwórczych
lub dopuszczalnego stopnia rozcieńczenia ścieków eliminującego toksyczne
oddziaływanie ścieków na ryby.

art. 292. więcej Art. 292. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) wysokość jednostkowych stawek opłaty podwyższonej, o których mowa
w art. 291;
2) sposób ustalania opłaty podwyższonej, gdy przekroczenie dotyczy więcej niż
jednej substancji albo więcej niż jednego warunku pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego oraz jeżeli liczba próbek niespełniających wymagań pozwolenia jest większa od dopuszczalnej.
2. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, Rada Ministrów
uwzględnia:
1) szkodliwość substancji zawartych w ściekach dla środowiska wodnego;
2) wielkość przekroczenia warunków dotyczących stanu ścieków.

art. 293. więcej Art. 293. 1. Stawki opłaty podwyższonej, o których mowa w art. 291 oraz
określone w przepisach wydanych na podstawie art. 292 ust. 1, ustalone w roku
poprzednim, podlegają każdego roku kalendarzowego zmianie w stopniu
odpowiadającym średniorocznemu wskaźnikowi cen towarów i usług
konsumpcyjnych ogółem za rok poprzedni, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego
Urzędu Statystycznego, w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej nie później niż do dnia
31 października każdego roku ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wysokość stawek opłaty
podwyższonej, o których mowa w art. 291, oraz stawek określonych w przepisach
wydanych na podstawie art. 292 ust. 1, obowiązujących od dnia 1 stycznia roku
następnego.

art. 294. więcej Art. 294. 1. Przekroczenie ilości i składu ścieków albo minimalnego procentu
redukcji substancji zanieczyszczających w procesie oczyszczania ścieków,
a w przypadku ścieków przemysłowych, dopuszczalnej ilości substancji
zanieczyszczających, w szczególności substancji szczególnie szkodliwych dla
środowiska wodnego, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie
art. 99 ust. 1 pkt 1, wyrażone w jednostkach masy przypadających na jednostkę
wykorzystywanego surowca, materiału, paliwa lub powstającego produktu oraz
przewidywany sposób i efekt ich oczyszczania, minimalnej procentowej redukcji
stężeń substancji w ściekach oraz masy substancji w odprowadzanych ściekach
przypadającej na jednostkę masy wykorzystanego surowca, materiału, paliwa lub
wytworzonego produktu wyraża się ilością substancji wprowadzanych do wód lub do
ziemi.
2. Przekroczenie stanu ścieków wyraża się ilością ścieków wprowadzanych do
wód lub do ziemi.

art. 295. więcej Art. 295. Jeżeli przekroczenie dotyczy średniego dobowego i średniego
miesięcznego stężenia substancji w ściekach albo średniej dobowej dopuszczalnej
ilości substancji zanieczyszczających, w szczególności substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego, o których mowa w przepisach wydanych na
podstawie art. 99 ust. 1 pkt 1, wyrażonych w jednostkach masy przypadających na
jednostkę wykorzystywanego surowca, materiału, paliwa lub powstającego produktu
i średniej miesięcznej masy substancji przypadającej na jednostkę masy
wykorzystanego surowca, materiału, paliwa lub wytworzonego produktu, opłatę
podwyższoną, o której mowa w art. 280 pkt 2 lit. b, wymierza się za te przekroczenia
w zakresie stężeń i mas substancji, za które jednostkowe stawki opłaty podwyższonej
są wyższe.

art. 296. więcej Art. 296. 1. Termin płatności opłaty podwyższonej, o której mowa
w art. 280 pkt 2, właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska odracza na wniosek
podmiotu korzystającego z usług wodnych obowiązanego do jej uiszczenia, jeżeli
realizuje on terminowo przedsięwzięcie inwestycyjne, którego wykonanie zapewni
usunięcie przyczyn ponoszenia tej opłaty w okresie nie dłuższym niż 5 lat od dnia
złożenia wniosku.
2. Odroczenie terminu płatności opłaty podwyższonej, o której mowa
w art. 280 pkt 2, może dotyczyć części albo całości tej opłaty.
3. Termin płatności opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 pkt 2, może
być odroczony wyłącznie na okres niezbędny do zrealizowania przedsięwzięcia,
o którym mowa w ust. 1.
4. Wniosek o odroczenie terminu płatności opłaty podwyższonej, o której mowa
w art. 280 pkt 2, składa się do właściwego organu Inspekcji Ochrony Środowiska
przed upływem terminu, w którym ta opłata powinna być uiszczona.
5. Wniosek, o którym mowa w ust. 4, zawiera:
1) wskazanie wysokości opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 pkt 2,
o której odroczenie terminu płatności występuje wnioskodawca;
2) opis realizowanego przedsięwzięcia, o którym mowa w ust. 1;
3) harmonogram realizacji przedsięwzięcia, o którym mowa w ust. 1, ze
wskazaniem etapów nie dłuższych niż 6 miesięcy;
4) dowody potwierdzające możliwość finansowania przedsięwzięcia, o którym
mowa w ust. 1.
6. Decyzja o odroczeniu terminu płatności opłaty podwyższonej, o której mowa
w art. 280 pkt 2, określa:
1) opłatę podwyższoną, której termin płatności został odroczony, oraz jej wysokość;
2) realizowane przez wnioskodawcę przedsięwzięcie, o którym mowa w ust. 1;
3) harmonogram realizacji przedsięwzięcia, o którym mowa w ust. 1, ze
wskazaniem etapów nie dłuższych niż 6 miesięcy;
4) termin odroczenia płatności opłaty podwyższonej, o której mowa
w art. 280 pkt 2.
7. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska, w drodze decyzji, odmawia
odroczenia terminu płatności opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 pkt 2,
jeżeli:
1) założenia realizowanego przez podmiot przedsięwzięcia przedstawione
w harmonogramie realizacji przedsięwzięcia, o którym mowa w ust. 1,
wskazują, że jego wykonanie nie zapewni usunięcia przyczyn ponoszenia tej
opłaty;
2) wniosek, o którym mowa w ust. 4, został złożony po upływie terminu, o którym
mowa w ust. 4.
8. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska, który wydał decyzję
o odroczeniu opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 pkt 2, przesyła kopię tej
decyzji do Wód Polskich.
9. W przypadku wniesienia wniosku, o którym mowa w ust. 4, naliczane są
odsetki za zwłokę na zasadach określonych w przepisach działu III ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.
10. W przypadku gdy terminowe zrealizowanie przedsięwzięcia będącego
podstawą odroczenia terminu płatności usunęło przyczyny ponoszenia opłaty, o której
mowa w art. 280 pkt 2, właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska, w drodze
decyzji, orzeka o zmniejszeniu odroczonej opłaty o sumę środków własnych
wydatkowanych na realizację przedsięwzięcia. Jeżeli odroczenie dotyczy
przedsięwzięcia służącego realizacji zadań własnych gminy, do środków własnych
wlicza się także środki pochodzące z budżetu gminy.
11. W przypadku, o którym mowa w ust. 10, do kwot pozostających do zapłaty
stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. –
Ordynacja podatkowa dotyczące opłaty prolongacyjnej według stawki ustalonej dla
dochodów budżetu państwa.
12. W przypadku gdy terminowe zrealizowanie przedsięwzięcia będącego
podstawą odroczenia płatności opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 pkt 2,
nie usunęło przyczyn ponoszenia tej opłaty, właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska, w drodze decyzji, orzeka o obowiązku uiszczenia odroczonej opłaty
podwyższonej wraz z opłatą prolongacyjną, o której mowa w przepisach działu III
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, według stawki ustalonej dla
dochodów budżetu państwa.
13. Przepisy ust. 10 i 11 stosuje się odpowiednio w sytuacji, gdy
przedsięwzięcie, którego wykonanie zapewniło usunięcie przyczyn wymierzenia
opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 pkt 2, zostało zrealizowane przed
wydaniem przez właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska decyzji ustalającej tę
opłatę.
14. Wydanie przez właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska decyzji
o zmniejszeniu opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 pkt 2, w sytuacji,
o której mowa w ust. 13, wymaga złożenia wniosku do właściwego organu Inspekcji
Ochrony Środowiska przed upływem terminu, w którym ta opłata powinna być
uiszczona.
15. Jeżeli przedsięwzięcie będące podstawą odroczenia terminu płatności opłaty
podwyższonej, o której mowa w art. 280 pkt 2, nie zostanie zrealizowane w terminie,
właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska stwierdza, w drodze decyzji,
obowiązek uiszczenia odroczonej opłaty podwyższonej wraz z określonymi
w przepisach działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa
odsetkami za zwłokę naliczanymi za okres odroczenia.
16. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska może wydać decyzję,
o której mowa w ust. 15, także przed upływem terminu odroczenia płatności opłaty
podwyższonej, o której mowa w art. 280 pkt 2, jeżeli stwierdzi, że przedsięwzięcie
będące podstawą odroczenia nie jest realizowane zgodnie z harmonogramem.

art. 297. więcej Art. 297. Organem wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego w sprawach decyzji,
o których mowa w art. 296 ust. 7, 8, 10 i 12–15, jest właściwy organ Inspekcji
Ochrony Środowiska.

art. 298. więcej Art. 298. Opłatę za usługi wodne są obowiązane ponosić:
1) podmioty korzystające z usług wodnych;
2) osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki
nieposiadające osobowości prawnej, będące:
a) właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych,
b) posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych,
c) użytkownikami wieczystymi gruntów,
d) posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub
ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu
terytorialnego
– które na skutek wykonywania robót i obiektów mających wpływ na
zmniejszenie naturalnej retencji terenowej doprowadziły do zmniejszenia tej
retencji;
3) podmioty wydobywające z wód powierzchniowych, w tym z morskich wód
wewnętrznych wraz z wodami wewnętrznymi Zatoki Gdańskiej oraz wód morza
terytorialnego, kamień, żwir, piasek oraz inne materiały, a także wycinające
rośliny z wód lub brzegu.

art. 299. więcej Art. 299. 1. Opłaty za usługi wodne podmioty, o których mowa w art. 298 pkt 1
i 3, wnoszą na rachunek bankowy Wód Polskich.
2. Opłaty podwyższone, o których mowa w art. 280, wnosi się na rachunek
bankowy Wód Polskich.
3. Wpływy z tytułu opłat za usługi wodne oraz opłat podwyższonych stanowią
przychody Wód Polskich, z wyjątkiem wpływów z:
1) opłat za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi, o których mowa
w art. 268 ust. 1 pkt 2,
2) opłat podwyższonych, o których mowa w art. 280 pkt 1 lit. b oraz pkt 2 lit. b
– które w 10% stanowią przychód Wód Polskich, a w 90% stanowią przychód
Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
4. Wpływy z tytułu opłat za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi,
o których mowa w art. 268 ust. 1 pkt 2, oraz wpływy z opłat podwyższonych,
o których mowa w art. 280 pkt 1 lit. b oraz pkt 2 lit. b, w części stanowiącej przychód
Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, Wody Polskie
przekazują na rachunek bankowy tego Funduszu w terminie do końca następnego
miesiąca po ich wpływie na rachunek bankowy Wód Polskich.
5. Wpływy z tytułu opłat za usługi wodne z tytułu zmniejszenia naturalnej
retencji terenowej, o której mowa w art. 269 ust. 1 pkt 1, stanowią w 90% przychód
Wód Polskich, a w 10% dochód budżetu właściwej gminy.
6. Wpływy z tytułu opłat za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej, o której
mowa w art. 269 ust. 1 pkt 1, w części stanowiącej przychód Wód Polskich, gminy
przekazują na rachunek bankowy Wód Polskich w terminie do końca następnego
miesiąca po ich wpływie na rachunek bankowy właściwych urzędów gmin (miast).

art. 300. więcej Art. 300. 1. Do ponoszenia opłat za usługi wodne oraz opłat podwyższonych
stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. –
Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują
Wodom Polskim, właściwym organom Inspekcji Ochrony Środowiska oraz
gminom.
1a. Uprawnienia organu podatkowego, o których mowa w ust. 1, przysługujące
Wodom Polskim wykonują dyrektorzy zarządów zlewni Wód Polskich.
1b. W sprawach uprawnień organu podatkowego, o których mowa w ust. 1,
właściwy dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej Wód Polskich pełni
funkcję organu wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca
1960 r. – Kodeks postepowania administracyjnego w stosunku do dyrektorów
zarządów zlewni Wód Polskich.
2. Do ponoszenia opłat za usługi wodne oraz opłat podwyższonych nie stosuje
się przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa dotyczących
ustalania opłaty prolongacyjnej, z zastrzeżeniem art. 296 ust. 11 i 12.
3. Do ponoszenia opłat podwyższonych nie stosuje się przepisów ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa dotyczących terminu płatności należności,
odroczenia tego terminu oraz umarzania zaległych zobowiązań i odsetek za zwłokę.
4. W razie odroczenia terminu płatności opłat podwyższonych stosuje się
odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa
w zakresie zawieszenia biegu terminu przedawnienia.
5. Do opłat podwyższonych, o których mowa w art. 280 pkt 2, nie stosuje się
art. 68 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.
6. Zobowiązanie wynikające z decyzji, o których mowa w art. 282 ust. 8 oraz
art. 283 ust. 4, nie powstaje, jeżeli te decyzje zostały doręczone stronie po upływie
5 lat od końca roku kalendarzowego, za który ustalono opłatę podwyższoną.

art. 301. więcej Art. 301. Opłaty za usługi wodne oraz opłaty podwyższone podlegają
przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach ustawy z dnia
17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

art. 302. więcej Art. 302. 1. Wody Polskie na podstawie pozwoleń wodnoprawnych, pozwoleń
zintegrowanych, pomiarów dokonywanych przez podmioty obowiązane do
ponoszenia opłat za usługi wodne oraz innych danych technicznych i technologicznych prowadzą aktualizowaną co roku ewidencję zawierającą informacje o:
1) ilości i jakości pobranych wód podziemnych i wód powierzchniowych;
2) ilości, stanie i składzie ścieków wprowadzanych do wód lub do ziemi;
3) ilości wód odprowadzanych do wód;
4) wielkości i rodzaju uszczelnionej powierzchni, systemu odbioru wód opadowych
lub roztopowych oraz wielkości retencji w procencie wielkości spływu;
5) wielkości produkcji ryb lub innych organizmów wodnych w stawach o wodzie
stojącej oraz powierzchni użytkowej tych stawów eksploatowanych w cyklu
produkcyjnym w obiektach chowu lub hodowli tych ryb lub tych organizmów,
za okres od dnia 1 maja roku rozpoczynającego cykl do dnia 30 kwietnia roku
następującego po zakończeniu tego cyklu produkcyjnego;
6) wielkości średniego niskiego przepływu z wielolecia (SNQ);
7) udokumentowanych zasobach wód podziemnych.
2. Ewidencję, o której mowa w ust. 1, udostępnia się do wglądu nieodpłatnie.
3. Wyszukiwanie informacji zawartych w ewidencji, o której mowa w ust. 1,
sporządzanie kopii dokumentów oraz ich przesyłanie odbywa się na podstawie
przepisów ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji
o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz
o ocenach oddziaływania na środowisko.

art. 303. więcej Art. 303. 1. W celu ustalenia ilości pobranych wód podziemnych i wód
powierzchniowych oraz ilości lub temperatury ścieków wprowadzanych do wód lub
do ziemi na potrzeby ustalenia wysokości opłat za usługi wodne podmioty
korzystające z usług wodnych obowiązane do ponoszenia opłat za usługi wodne są
obowiązane posiadać:
1) przyrządy pomiarowe lub systemy pomiarowe służące do pomiaru ilości
pobieranych wód podziemnych i wód powierzchniowych;
2) przyrządy pomiarowe lub systemy pomiarowe służące do pomiaru ilości ścieków
wprowadzanych do wód lub do ziemi, jeżeli wprowadzają do wód lub do ziemi
ścieki w ilości średniej dobowej powyżej 0,01 m3
/s;
3) przyrządy pomiarowe lub systemy pomiarowe służące do pomiaru temperatury
na wlocie do ujęcia wody oraz na wylocie do odbiornika dla wód z systemów
chłodzenia elektrowni lub elektrociepłowni.
2. Podmioty korzystające z usług wodnych, wprowadzające ścieki do wód lub do
ziemi zapewniają pobieranie próbek przez akredytowane laboratoria, o których mowa
w przepisach ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności, oraz
dokonują badania jakości ścieków w tych laboratoriach.
3. (uchylony)
4. Do ustalenia ilości wprowadzanych do wód lub do ziemi wód pochodzących
z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni oraz ich temperatury stosuje
się systemy pomiarowe umożliwiające wyznaczenie tych parametrów.
5. Wody Polskie wyposażają podmioty korzystające z usług wodnych
w przyrządy pomiarowe, o których mowa w ust. 1, z wyłączeniem przypadków,
w których:
1) podmioty korzystające z usług wodnych posiadają już takie przyrządy
pomiarowe;
2) podmioty korzystające z usług wodnych ponoszą koszty wyposażenia w takie
przyrządy pomiarowe we własnym zakresie.

art. 304. więcej Art. 304. 1. Podmioty korzystające z usług wodnych są obowiązane do
przekazywania wyników prowadzonych pomiarów ilości pobieranych wód
podziemnych i wód powierzchniowych oraz ilości i jakości ścieków wprowadzanych
do wód lub do ziemi, w zakresie określonym w pozwoleniu wodnoprawnym albo
pozwoleniu zintegrowanym:
1) do organu właściwego w sprawach pozwoleń wodnoprawnych albo organu
właściwego do wydania pozwolenia zintegrowanego – w terminie do dnia
1 marca każdego roku za rok poprzedni;
2) do właściwego organu Inspekcji Ochrony Środowiska:
a) w przypadku pomiarów ciągłych – w terminie 30 dni od dnia zakończenia
półrocza, w którym pomiary zostały wykonane – za I półrocze oraz
w terminie do dnia 31 stycznia roku następującego po roku kalendarzowym,
w którym pomiary zostały wykonane – za rok kalendarzowy,
b) w przypadku pomiarów okresowych wykonywanych częściej niż jeden raz
w miesiącu – w terminie 30 dni od dnia zakończenia kwartału, w którym
pomiary zostały wykonane,
c) w pozostałych przypadkach – w terminie 30 dni od dnia zakończenia
pomiaru.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze
rozporządzenia, formę i układ przekazywanych wyników pomiarów ilości pobranych
wód podziemnych i wód powierzchniowych oraz ilości i jakości ścieków
wprowadzanych do wód lub do ziemi, kierując się potrzebą ujednolicenia oraz
uporządkowania przekazywanych wyników pomiarów.

art. 305. więcej Art. 305. Wysokość opłat za usługi wodne oraz opłat podwyższonych ustala się
według stawek tych opłat obowiązujących w okresie, w którym miało miejsce
korzystanie z usług wodnych lub szczególne korzystanie z wód, o którym mowa
w art. 269 ust. 1.

art. 306. więcej Art. 306. 1. Należności za korzystanie ze śródlądowych dróg wodnych i ich
odcinków oraz urządzeń wodnych stanowiących własność Skarbu Państwa,
usytuowanych na śródlądowych wodach powierzchniowych, zwane dalej „należnościami”, ponosi się za:
1) przewóz osób statkami pasażerskimi oraz wycieczkowymi;
2) przewóz towarów statkami towarowymi;
3) żeglugę pustych statków towarowych;
4) holowanie lub spław drewna;
5) korzystanie ze śluz lub pochylni.
2. Do ponoszenia należności są obowiązane podmioty wykonujące czynności,
o których mowa w ust. 1.

art. 307. więcej Art. 307. 1. Wysokość należności za przewóz osób statkami pasażerskimi oraz
wycieczkowymi ustala się w zależności od liczby miejsc pasażerskich i długości
przebytej drogi w jednym rejsie.
2. Wysokość należności za przewóz towarów ustala się w zależności od masy
przewożonych towarów i długości trasy. Masę przewożonych towarów zaokrągla się
do pełnych ton, a wysokość należności – do pełnych dziesiątek groszy.
3. Wysokość należności za przewóz ustala się za tonokilometry.
4. Wysokość należności za żeglugę pustych statków towarowych ustala się za
jeden tonokilometr nośności wymierzonej.
5. Jeżeli wysokość należności za przewóz towarów śródlądowymi drogami
wodnymi lub ich odcinkami byłaby niższa od wysokości należności za żeglugę
pustego statku towarowego, wysokość należności ustala się jak za żeglugę pustego
statku towarowego.

art. 308. więcej Art. 308. 1. Wysokość należności za holowanie lub spław drewna ustala się za
tonokilometry.
2. Masę drewna ustala się na podstawie dokumentu przewozowego
wystawionego przez przewoźnika.
3. Jeżeli w dokumencie przewozowym nie podano ilości metrów sześciennych
drewna albo przewoźnik nie wystawił dokumentu przewozowego, przyjmuje się, że
1 m³ drewna odpowiada 3,5 m² powierzchni tratwy, co równa się masie 0,7 tony.

art. 309. więcej Art. 309. 1. Wysokość należności za korzystanie ze śluz lub pochylni ustala się
w zależności od rodzaju i wielkości statku oraz od godzin korzystania z tych urządzeń
(od 7⁰⁰ do 19⁰⁰ albo od 19⁰⁰ do 7⁰⁰) – w godzinach pracy śluzy lub pochylni.
2. W śluzach wielostopniowych każdą komorę uznaje się za osobną śluzę.

art. 310. więcej Art. 310. 1. Wysokość należności ustala się na podstawie deklaracji składanej
przez podmioty obowiązane do ponoszenia należności.
2. Deklaracja, o której mowa w ust. 1, zawiera odpowiednio dane dotyczące:
1) przewozów towarowych wyrażonych w tonokilometrach;
2) żeglugi statków pasażerskich lub wycieczkowych;
3) żeglugi pustych statków towarowych;
4) liczby śluzowań oraz przejść przez pochylnię.
3. Podmiot obowiązany do ponoszenia należności składa deklarację, o której
mowa w ust. 1, Wodom Polskim w terminie do 15. dnia miesiąca następującego po
miesiącu, w którym była wykonywana żegluga.
4. Jeżeli podmiot obowiązany do ponoszenia należności zaniechał wykonania
obowiązku, o którym mowa w ust. 3, Wody Polskie ustalają wysokość należności na
podstawie własnych ustaleń.
5. Wysokość należności ustalają Wody Polskie oraz przekazują podmiotom
obowiązanym do ponoszenia należności, w formie informacji, zawierającej także
sposób obliczenia tej należności.
6. Podmiot obowiązany do ponoszenia należności wnosi należność na rachunek
bankowy Wód Polskich w terminie 14 dni od dnia, w którym doręczono mu
informację, o której mowa w ust. 5.
7. Jeżeli podmiot obowiązany do ponoszenia należności zaniechał wykonania
obowiązku, o którym mowa w ust. 6, właściwy organ Wód Polskich określa wysokość
należności w drodze decyzji.
8. Podmiot obowiązany do ponoszenia należności wnosi należność określoną
w decyzji, o której mowa w ust. 7, na rachunek bankowy Wód Polskich w terminie
14 dni od dnia doręczenia mu tej decyzji.
9. Zaskarżenie decyzji, o której mowa w ust. 7, nie wstrzymuje jej wykonania.
10. Należności za korzystanie ze śluz lub pochylni przez statki przeznaczone do
uprawiania sportu lub rekreacji i inne małe statki (statki do 15 ton nośności lub służące
do przewozu nie więcej niż 12 pasażerów) pobiera się bezpośrednio w miejscu
przejścia przez śluzę lub przejścia przez pochylnię. Za pobraną należność wystawia
się potwierdzenie uiszczenia należności.

art. 311. więcej Art. 311. 1. Podmiot obowiązany do ponoszenia należności, któremu
przekazano informację, o której mowa w art. 310 ust. 5, może złożyć reklamację,
jeżeli nie zgadza się z wysokością należności.
2. Reklamację składa się do Wód Polskich, w terminie nie dłuższym niż 14 dni
od dnia otrzymania informacji, o której mowa w art. 310 ust. 5.
3. Złożenie reklamacji nie wstrzymuje wykonania obowiązku, o którym mowa
w art. 310 ust. 6.
4. Wody Polskie rozpatrują reklamację w terminie 14 dni od dnia jej otrzymania.
5. W razie uznania reklamacji, Wody Polskie przekazują podmiotowi
obowiązanemu do ponoszenia należności nową informację, zawierającą także sposób
obliczenia wysokości należności.
6. W razie nieuznania reklamacji, właściwy organ Wód Polskich ustala
wysokość należności w drodze decyzji.
7. Podmiot obowiązany do ponoszenia należności jest obowiązany wnieść
należność określoną w decyzji, o której mowa w ust. 6, na rachunek bankowy Wód
Polskich w terminie 14 dni od dnia doręczenia tej decyzji.
8. Od decyzji, o której mowa w ust. 6, podmiotowi obowiązanemu do
ponoszenia należności przysługuje skarga do sądu administracyjnego.
9. Zaskarżenie decyzji, o której mowa w ust. 6, nie wstrzymuje jej wykonania.

art. 312. więcej Art. 312. 1. Maksymalna stawka należności za:
1) żeglugę pustych statków towarowych nie może być wyższa niż 0,5 gr za jeden tonokilometr nośności wymierzonej;
2) żeglugę statków pasażerskich i wycieczkowych nie może być wyższa niż
2,5 gr za iloczyn jednego miejsca na statku i każdego kilometra przebytej drogi
wodnej;
3) przewóz towarów statkami towarowymi oraz holowanie i spław drewna nie może
być wyższa niż 2 gr za jeden tonokilometr;
4) za korzystanie ze śluz lub pochylni nie może być wyższa niż:
a) za jedno przejście przez śluzę lub pochylnię w godzinach od 7⁰⁰ do 19⁰⁰ – 35 zł,
b) za jedno przejście przez śluzę lub pochylnię w godzinach od 19⁰⁰ do 7⁰⁰ – 70 zł.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw żeglugi śródlądowej, w drodze rozporządzenia:
1) określi śródlądowe drogi wodne i ich odcinki, o których mowa w art. 306 ust. 1,
oraz przyporządkuje te drogi wodne i ich odcinki do właściwych regionalnych
zarządów gospodarki wodnej Wód Polskich;
2) określi jednostkowe stawki należności za:
a) żeglugę pustych statków towarowych,
b) żeglugę statków pasażerskich i wycieczkowych,
c) przewóz towarów statkami towarowymi oraz holowanie i spław drewna,
d) za korzystanie ze śluz lub pochylni:
– za jedno przejście przez śluzę lub pochylnię w godzinach od 7⁰⁰ do 19⁰⁰,
– za jedno przejście przez śluzę lub pochylnię w godzinach od 19⁰⁰ do 7⁰⁰;
3) określi wzór formularza do składania deklaracji, o której mowa w art. 310 ust. 1.
3. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do
spraw gospodarki wodnej kieruje się:
1) infrastrukturą oraz kosztami utrzymania śródlądowych dróg wodnych i ich
odcinków;
2) rodzajem i wielkością statków, masą przewożonych towarów, liczbą miejsc
pasażerskich oraz nośnością wymierzoną oraz porą korzystania ze śluz lub
pochylni, uwzględniając, komu zostało powierzone utrzymanie poszczególnych
odcinków śródlądowych dróg wodnych oraz urządzeń wodnych;
3) potrzebą jednolitego ujęcia w składanych deklaracjach danych koniecznych do
ustalenia wysokości należności.
4. Maksymalne stawki należności, o których mowa w ust. 1, oraz jednostkowe
stawki należności określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 2, ustalone
w roku poprzednim, podlegają każdego roku kalendarzowego zmianie w stopniu
odpowiadającym średniorocznemu wskaźnikowi cen towarów i usług
konsumpcyjnych ogółem za rok poprzedni, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
5. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, nie później niż do dnia
31 października każdego roku, ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wysokość stawek należności
obowiązujących od dnia 1 stycznia roku następnego.
6. Wysokość stawek należności za korzystanie ze śluz lub pochylni przez statki
przeznaczone do uprawiania sportu lub rekreacji i inne małe statki (statki do 15 ton
nośności lub służące do przewozu nie więcej niż 12 pasażerów), określonych
w przepisach wydanych na podstawie ust. 2, zaokrągla się w dół lub w górę do
pełnych dziesiątek groszy.

art. 313. więcej Art. 313. 1. Należności nie ponosi się za:
1) statki przeznaczone do uprawiania sportu lub rekreacji i inne małe statki (statki
do 15 ton nośności lub służące do przewozu nie więcej niż 12 pasażerów),
z wyłączeniem należności za korzystanie ze śluz lub pochylni;
2) statki jednostek organizacyjnych właściciela wód lub urządzeń wodnych
zlokalizowanych na wodach oraz jednostek państwowej służby
hydrologiczno-meteorologicznej;
3) okręty i jednostki pływające sił zbrojnych, jednostek organizacyjnych
podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw
wewnętrznych i Krajowej Administracji Skarbowej oraz jednostki ratownicze;
4) statki Państwowej i Społecznej Straży Rybackiej;
5) statki urzędów morskich oraz urzędów żeglugi śródlądowej;
6) statki straży gminnych (miejskich);
7) promy w ciągu dróg publicznych.
2. Od uczniów szkół podstawowych i szkół ponadpodstawowych, studentów
szkół wyższych do 26. roku życia oraz od osób niepełnosprawnych należności za
korzystanie ze śluz obniża się o połowę.
3. W przypadku śluzowania kajaków obsługiwanych przez uczniów szkół
podstawowych i szkół ponadpodstawowych oraz od studentów szkół wyższych do 26.
roku życia należności za korzystanie ze śluz ponosi się jak za jedno przejście przez
śluzę, w liczbie maksymalnej określonej przez pojemność śluzy.
4. Jeżeli zwolnienie z obowiązku ponoszenia należności, o którym mowa
w ust. 1, stanowi pomoc publiczną lub pomoc de minimis, zwolnienie następuje z uwzględnieniem warunków
dopuszczalności tej pomocy określonych w przepisach prawa Unii Europejskiej.

art. 314. więcej Art. 314. 1. Do należności, z wyłączeniem należności za korzystanie ze śluz lub
pochylni przez statki przeznaczone do uprawiania sportu lub rekreacji i inne małe
statki (statki do 15 ton nośności lub służące do przewozu nie więcej niż 12 pasażerów),
stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. –
Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują
Wodom Polskim.
2. Postępowanie w sprawie należności nieuiszczonej w terminie wszczyna się
z urzędu, w stosunku do zakładu, który zalega z jej uiszczeniem, po upływie
6 miesięcy od dnia, w którym upłynął termin jej płatności.

art. 315. więcej Art. 315. Planowanie w gospodarowaniu wodami obejmuje następujące
dokumenty planistyczne:
1) plany gospodarowania wodami na obszarach dorzeczy;
2) plany zarządzania ryzykiem powodziowym;
3) plan przeciwdziałania skutkom suszy;
4) plany utrzymania wód;
5) wstępną ocenę ryzyka powodziowego;
6) mapy zagrożenia powodziowego;
7) mapy ryzyka powodziowego;
8) wstępną ocenę stanu środowiska wód morskich;
9) zestaw właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska wód morskich;
10) zestaw celów środowiskowych dla wód morskich;
11) program monitoringu wód morskich;
12) program ochrony wód morskich.

art. 316. więcej Art. 316. Planowanie w gospodarowaniu wodami służy programowaniu
i koordynowaniu działań mających na celu:
1) osiągnięcie lub utrzymanie dobrego stanu wód oraz ekosystemów zależnych od
wód, a także ochronę, poprawę i zapobieganie dalszemu pogarszaniu stanu
ekosystemów wodnych, lądowych i terenów podmokłych;
2) poprawę stanu zasobów wodnych;
3) promowanie zrównoważonego korzystania z wód opartego na długoterminowej
ochronie dostępnych zasobów wodnych;
4) zmniejszanie ilości wprowadzanych do wód lub do ziemi substancji i energii
mogących negatywnie oddziaływać na wody;
5) poprawę ochrony przeciwpowodziowej oraz przeciwdziałanie skutkom suszy;
6) osiągnięcie celów środowiskowych, o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59
oraz w art. 61.

art. 317. więcej Art. 317. 1. W celu opracowania planów gospodarowania wodami na obszarach
dorzeczy sporządza się następujące dokumentacje planistyczne:
1) wykazy jednolitych części wód;
2) charakterystyki jednolitych części wód ze wskazaniem sztucznych i silnie
zmienionych jednolitych części wód oraz jednolitych części wód zagrożonych
nieosiągnięciem celów środowiskowych;
3) identyfikacje znaczących oddziaływań antropogenicznych oraz ocenę ich
wpływu na stan wód powierzchniowych i wód podziemnych;
4) identyfikację oddziaływań zmian poziomów wód podziemnych;
5) rejestr wykazów obszarów chronionych;
6) analizy ekonomiczne związane z korzystaniem z wód;
7) programy monitoringu wód;
8) wykazy wielkości emisji i stężeń:
a) substancji priorytetowych określonych w przepisach wydanych na
podstawie art. 114,
b) substancji innych niż wskazane w lit. a, powodujących zanieczyszczenie
– dla których zostały określone środowiskowe normy jakości.
2. Sporządzając dokumentacje planistyczne, o których mowa w ust. 1,
uwzględnia się sporządzany przez ministra właściwego do spraw żeglugi śródlądowej
plan lub program rozwoju śródlądowych dróg wodnych o szczególnym znaczeniu
transportowym.
3. Okresem referencyjnym dla określenia wartości substancji zawartych
w aktualizowanych wykazach, o których mowa w ust. 1 pkt 8, jest rok poprzedzający
termin zakończenia opracowywania tych wykazów, a dla substancji czynnych dopuszczonych do wykorzystania w środkach ochrony roślin wartości tych substancji można przedstawić jako wartości uśrednione z 3 lat poprzedzających termin
zakończenia opracowywania tych wykazów.
4. Rejestr, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, zawiera wykazy następujących
obszarów chronionych:
1) jednolitych części wód przeznaczonych do poboru wody na potrzeby
zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi, o których
mowa w art. 71;
2) jednolitych części wód przeznaczonych do celów rekreacyjnych, w tym
kąpieliskowych;
3) obszarów wrażliwych na eutrofizację wywołaną zanieczyszczeniami
pochodzącymi ze źródeł komunalnych rozumianą jako wzbogacanie wód
biogenami, w szczególności związkami azotu lub fosforu, powodującymi
przyspieszony wzrost glonów oraz wyższych form życia roślinnego, w wyniku
którego następują niepożądane zakłócenia biologicznych stosunków
w środowisku wodnym oraz pogorszenie jakości tych wód;
4) obszarów przeznaczonych do ochrony siedlisk lub gatunków, o których mowa
w przepisach ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, dla których
utrzymanie lub poprawa stanu wód jest ważnym czynnikiem w ich ochronie;
5) obszarów przeznaczonych do ochrony gatunków zwierząt wodnych o znaczeniu
gospodarczym.
5. Na potrzeby dokumentacji planistycznych, o których mowa w ust. 1,
wykorzystuje się odpowiednio profile wody w kąpieliskach.
6. Wody Polskie sporządzają projekty dokumentacji planistycznych, o których
mowa w ust. 1 pkt 1–6 i 8, i przekazują je do zatwierdzenia ministrowi właściwemu
do spraw gospodarki wodnej.
7. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej zatwierdza dokumentacje
planistyczne, o których mowa w ust. 1 pkt 1–6 i 8.
8. Dokumentacje planistyczne, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3, 6 i 8,
aktualizuje się co 6 lat.

art. 318. więcej Art. 318. 1. Plan gospodarowania wodami na obszarze dorzecza zawiera:
1) ogólny opis cech charakterystycznych obszaru dorzecza, obejmujący
w szczególności:
a) wykaz jednolitych części wód powierzchniowych wraz z podaniem ich
typów i ustalonych warunków referencyjnych,
b) wykaz jednolitych części wód podziemnych;
2) podsumowanie identyfikacji znaczących oddziaływań antropogenicznych
i oceny ich wpływu na stan wód powierzchniowych i podziemnych, w tym:
a) oszacowanie punktowych źródeł zanieczyszczeń,
b) oszacowanie rozproszonych źródeł zanieczyszczeń wraz z informacją
o przeznaczeniu gruntów,
c) oszacowanie oddziaływań wywieranych na ilościowy stan wód wraz
z informacją na temat poboru wód,
d) analizę innych oddziaływań antropogenicznych na stan wód;
3) wykazy obszarów chronionych, o których mowa w art. 317 ust. 4, wraz
z graficznym przedstawieniem przebiegu ich granic oraz określeniem podstaw
prawnych ich utworzenia;
4) mapę sieci monitoringu wraz z prezentacją programów monitoringowych;
5) ustalenie celów środowiskowych dla jednolitych części wód i obszarów
chronionych;
6) podsumowanie wyników analiz ekonomicznych związanych z korzystaniem
z wód;
7) zestaw działań z uwzględnieniem sposobów osiągania ustanawianych celów
środowiskowych wraz z jego podsumowaniem;
8) informacje o planowanych i podjętych działaniach, które służą wdrożeniu zasady
zwrotu kosztów usług wodnych, przy uwzględnieniu wkładu wniesionego przez
użytkowników wód oraz kosztów środowiskowych i zasobowych, zawierające
w szczególności informacje o wynikach tych działań oraz ich wpływie na stan
wód;
9) podsumowanie działań podjętych dla realizacji:
a) celów środowiskowych, o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59 oraz
w art. 61,
b) wymagań wynikających z przepisów ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r.
o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków
– dla jednolitych części wód przeznaczonych do poboru wody na potrzeby
zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi;
10) informacje dotyczące pozwoleń wodnoprawnych udzielonych na:
a) pobór wód,
b) magazynowanie wód,
c) wprowadzanie ścieków do wód,
d) regulację wód
– wraz z informacją dotyczącą wyjątków od wymogu posiadania pozwolenia
wodnoprawnego oraz odniesieniem się do rejestru pozwoleń wodnoprawnych
zawartych w systemie informacyjnym gospodarowania wodami;
11) informacje o przypadkach, w których udzielono zezwolenia na wprowadzanie
zanieczyszczeń bezpośrednio do wód podziemnych, rozumiane jako
wprowadzanie w inny sposób niż przez przesiąkanie przez glebę i podglebie;
12) podsumowanie działań podjętych w celu eliminowania stężeń substancji
priorytetowych, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 114, dla
których środowiskowe normy jakości zostały określone w faunie i florze oraz
które wykazują tendencje do akumulowania się w osadach, zawierające
w szczególności informacje o wynikach prowadzonych działań oraz ich wpływie
na stan wód;
13) podsumowanie działań podjętych w celu zapobieżenia skutkom zanieczyszczeń
niedających się przewidzieć lub łagodzenia tych skutków, zawierające
w szczególności informacje o wynikach prowadzonych działań oraz ich wpływie
na stan wód;
14) podsumowanie działań, o których mowa w art. 325, zawierające w szczególności
informacje o wynikach przeglądu pozwoleń wodnoprawnych oraz programów
monitoringu wód;
15) informacje o sposobie prowadzenia działań polegających na utrzymywaniu wód
uwzględniających cele środowiskowe określone w art. 56, art. 57, art. 59 oraz
w art. 61;
16) informacje o działaniach zastosowanych w celu niedopuszczenia do wzrostu
zanieczyszczeń wód morskich;
17) informacje o pozostałych działaniach, innych niż wskazane w pkt 8–16, które
podjęto ze względu na konieczność osiągnięcia ustalonych celów
środowiskowych;
18) wykaz szczegółowych programów i planów gospodarowania dla obszaru
dorzecza dotyczących zlewni, sektorów gospodarki, problemów lub typów wód
wraz z omówieniem zawartości tych programów i planów;
19) podsumowanie działań zastosowanych w celu informowania społeczeństwa
i konsultacji publicznych, opis wyników i dokonanych na tej podstawie zmian
w planie;
20) wykaz organów właściwych w sprawach gospodarowania wodami dla obszaru
dorzecza, w tym:
a) nazwy i adresy organów właściwych w sprawach gospodarowania wodami
dla obszaru dorzecza,
b) zasięg geograficzny obszaru dorzecza,
c) status prawny organów właściwych w sprawach gospodarowania wodami
dla obszaru dorzecza,
d) zakres kompetencji organów właściwych w sprawach gospodarowania
wodami dla obszaru dorzecza, również w zakresie obejmującym
uprawnienia organu koordynacyjnego w stosunku do innych organów,
e) informacje dotyczące organów właściwych w sprawach gospodarowania
wodami dla tych obszarów dorzeczy, które są położone na terenie innych
państw;
21) informację o sposobach i procedurach pozyskiwania informacji i dokumentacji
źródłowej wykorzystanej do sporządzenia planu oraz informacji
o spodziewanych wynikach realizacji planu, w tym:
a) dotyczących udzielonych pozwoleń wodnoprawnych,
b) dotyczących pozyskiwania danych w zakresie monitoringu wód,
c) o których mowa w art. 319 ust. 4;
22) wykaz inwestycji oraz działań, które mogą spowodować nieosiągnięcie dobrego
stanu wód lub pogorszenie dobrego stanu wód, spełniających warunki, o których
mowa w art. 68, wraz z uzasadnieniem spełnienia tych warunków;
23) tabelę przedstawiającą granice oznaczalności stosowanych metodyk
referencyjnych, określonych w przepisach wydanych na podstawie
art. 350 ust. 1, w odniesieniu do substancji priorytetowych, określonych
w przepisach wydanych na podstawie art. 114, oraz informacje dotyczące
wyników tych metodyk, z uwzględnieniem minimalnych kryteriów w zakresie
wyników danej metodyki;
24) uzasadnienie częstotliwości prowadzenia monitoringu substancji priorytetowych
określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 350 ust. 1.
2. Plan gospodarowania wodami na obszarze dorzecza zawiera także:
1) określenie odcinków śródlądowych wód powierzchniowych, w obrębie których
występują zagrożenia dla swobodnego przepływu wód oraz spływu lodów, wraz
z identyfikacją tych zagrożeń;
2) wykaz będących własnością Skarbu Państwa budowli regulacyjnych i urządzeń
wodnych o istotnym znaczeniu dla zarządzania wodami.
3. W planie gospodarowania wodami na obszarze dorzecza należy zapewnić
rozpoczęcie realizacji działań, o których mowa w ust. 1 pkt 7, nie później niż
w terminie 3 lat od dnia ogłoszenia planu.
4. Wykaz inwestycji i działań, o których mowa w ust. 1 pkt 22, obejmuje:
1) wskazanie podmiotów odpowiedzialnych za realizację działań;
2) uzasadnienie konieczności realizacji działań, z uwzględnieniem spodziewanych
efektów ich realizacji;
3) szacunkową analizę kosztów i korzyści wynikających z planowanych działań.
5. Przeglądu i aktualizacji planu gospodarowania wodami na obszarze dorzecza
dokonuje się co 6 lat.
6. Aktualizacja planu gospodarowania wodami na obszarze dorzecza powinna
zawierać, oprócz danych, o których mowa w ust. 1 i 2, następujące dane:
1) podsumowanie wszelkich zmian lub uaktualnień dokonanych od dnia ogłoszenia
poprzedniego planu gospodarowania wodami na obszarze dorzecza;
2) ocenę postępu w osiąganiu celów środowiskowych z prezentacją wyników
monitoringu w okresie objętym poprzednim planem oraz wyjaśnieniem przyczyn
ewentualnego nieosiągnięcia niektórych celów środowiskowych;
3) charakterystykę i wyjaśnienie wszystkich działań przewidzianych we
wcześniejszej wersji planu gospodarowania wodami na obszarze dorzecza, które
nie zostały zastosowane;
4) charakterystykę koniecznych dodatkowych działań ustalonych w trakcie
realizacji planu.
7. W aktualizacji planu gospodarowania wodami na obszarze dorzecza
uwzględnia się planowane inwestycje lub działania, zawarte w wykazie, o którym
mowa w art. 435.

art. 319. więcej Art. 319. 1. Projekt planu gospodarowania wodami na obszarze dorzecza
opracowują Wody Polskie po zasięgnięciu opinii właściwych wojewodów.
2. Wody Polskie uzgadniają projekt planu gospodarowania wodami na obszarze
dorzecza w zakresie dotyczącym śródlądowych dróg wodnych z ministrem
właściwym do spraw żeglugi śródlądowej.
3. Wody Polskie przekazują projekt planu gospodarowania wodami na obszarze
dorzecza ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej.
4. Zapewniając aktywny udział wszystkich zainteresowanych w osiąganiu celów
środowiskowych, o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61,
w szczególności w opracowywaniu, przeglądzie i aktualizacji planu gospodarowania
wodami na obszarze dorzecza, minister właściwy do spraw gospodarki wodnej podaje
do publicznej wiadomości, na zasadach i w trybie określonych w przepisach ustawy
z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie,
udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na
środowisko, w celu zgłaszania uwag:
1) harmonogram i program prac związanych ze sporządzaniem planu, w tym
zestawienie działań, które należy wprowadzić w drodze konsultacji, co najmniej
na 3 lata przed rozpoczęciem okresu, którego dotyczy plan;
2) przegląd istotnych problemów gospodarki wodnej określonych dla danego
obszaru dorzecza, co najmniej na 2 lata przed rozpoczęciem okresu, którego
dotyczy plan;
3) projekt planu gospodarowania wodami na obszarze dorzecza, co najmniej na rok
przed rozpoczęciem okresu, którego dotyczy plan.
5. W terminie 6 miesięcy od dnia podania do publicznej wiadomości
dokumentów, o których mowa w ust. 4, zainteresowani mogą składać do ministra
właściwego do spraw gospodarki wodnej pisemne uwagi do ustaleń zawartych w tych
dokumentach.
6. Udostępnienie przez Wody Polskie materiałów źródłowych wykorzystanych
do opracowania projektu planu gospodarowania wodami na obszarze dorzecza
odbywa się na zasadach i w trybie określonych w przepisach ustawy z dnia
3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie,
udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na
środowisko.
7. Do aktualizacji planu gospodarowania wodami na obszarze dorzecza przepisy
ust. 1–6 stosuje się odpowiednio.
8. Organy administracji rządowej i samorządowej oraz instytuty badawcze są
obowiązane do nieodpłatnego przekazywania posiadanych danych niezbędnych do
przygotowania planu gospodarowania wodami na obszarze dorzecza podmiotom
przygotowującym, sporządzającym i aktualizującym te dokumenty.

art. 320. więcej Art. 320. 1. Dla obszaru dorzecza, którego część znajduje się na terytorium
innych państw członkowskich Unii Europejskiej, minister właściwy do spraw
gospodarki wodnej podejmuje współpracę z właściwymi organami tych państw w celu przygotowania jednego międzynarodowego planu gospodarowania wodami lub zapewnienia koordynacji w jak największym stopniu na poziomie międzynarodowego
obszaru dorzecza planu gospodarowania wodami obejmującego obszar dorzecza
znajdujący się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w szczególności w zakresie
działań na tym obszarze dorzecza ukierunkowanych na osiągnięcie celów
środowiskowych, o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61.
2. W celu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki
wodnej może wykorzystać istniejące struktury wynikające z umów
międzynarodowych.
3. Dla obszaru dorzecza, którego część znajduje się na terytorium państw
leżących poza granicami Unii Europejskiej, minister właściwy do spraw gospodarki
wodnej podejmuje działania na rzecz nawiązania współpracy z właściwymi organami
tych państw w celu przygotowania jednego międzynarodowego planu
gospodarowania wodami lub zapewnienia
koordynacji w jak największym stopniu na poziomie międzynarodowego
obszaru dorzecza planu gospodarowania wodami obejmującego obszar dorzecza
znajdujący się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w szczególności w zakresie
działań na tym obszarze dorzecza ukierunkowanych na osiągnięcie celów
środowiskowych, o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61.
4. Jeżeli opracowanie planu, o którym mowa w ust. 3, lub zapewnienie
koordynacji, o której mowa w ust. 3, nie jest możliwe, dla części międzynarodowego
obszaru dorzecza leżącej na terytorium Unii Europejskiej stosuje się przepisy ust. 1
i 2.
5. W celu uzupełnienia planów gospodarowania wodami na międzynarodowych
obszarach dorzeczy, o których mowa w ust. 1 i 3, o bardziej szczegółowe plany
gospodarowania wodami skoordynowane na poziomie zlewni międzynarodowej,
której część znajduje się na terytorium innych państw, minister właściwy do spraw
gospodarki wodnej może podjąć współpracę z właściwymi organami tych państw.

art. 321. więcej Art. 321. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej przyjmuje
i aktualizuje plan gospodarowania wodami na obszarze dorzecza, w drodze
rozporządzenia, kierując się koniecznością zapewnienia osiągnięcia celów
środowiskowych, o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61, oraz
powszechnym charakterem tego planu.

art. 322. więcej Art. 322. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy
zakres opracowywania planów gospodarowania wodami na obszarach dorzeczy,
w tym:
1) szczegółowy zakres informacji koniecznych do sporządzania planów;
2) zakres identyfikacji znaczących oddziaływań antropogenicznych i oceny ich
wpływu na stan wód powierzchniowych i wód podziemnych;
3) wymagania, jakie należy spełnić przy ustalaniu celów środowiskowych,
o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61;
4) zakres analiz ekonomicznych związanych z korzystaniem z wód;
5) częstotliwość weryfikacji pozyskiwanych informacji i sporządzanych
dokumentów.
2. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, Rada Ministrów kieruje się
zasadami i potrzebami ochrony wód oraz koniecznością zapewnienia właściwego
opracowania planów gospodarowania wodami na obszarach dorzeczy.

art. 323. więcej Art. 323. W planie gospodarowania wodami lub jego aktualizacji uwzględnia się
wykaz, o którym mowa w art. 435, według stanu na rok przed terminem opracowania
planu gospodarowania wodami lub jego aktualizacji.

art. 324. więcej Art. 324. 1. Zestaw działań, o którym mowa w art. 318 ust. 1 pkt 7, określa
działania podstawowe i działania uzupełniające zmierzające do poprawy lub
utrzymania dobrego stanu wód na obszarach dorzeczy.
2. Działania podstawowe są ukierunkowane na spełnienie minimalnych
wymogów i obejmują:
1) działania umożliwiające wdrożenie przepisów dotyczących ochrony wód,
w szczególności działania służące:
a) zaspokajaniu obecnych i przyszłych potrzeb wodnych w zakresie
zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi,
b) ochronie siedlisk lub gatunków zgodnie z przepisami ustawy z dnia
16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody,
c) kontroli zagrożeń wypadkami z udziałem substancji niebezpiecznych
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo
ochrony środowiska,
d) właściwemu wykorzystaniu osadów ściekowych,
e) zapobieganiu zanieczyszczeniu wód związkami azotu pochodzącymi ze
źródeł rolniczych,
f) zapewnieniu, żeby nie wystąpił znaczny wzrost stężeń substancji
priorytetowych wykazujących tendencję do akumulowania się w osadach
lub faunie i florze;
2) działania umożliwiające wdrożenie przepisów dotyczących ochrony wód
związane z ocenami oddziaływania przedsięwzięć na środowisko oraz na obszar
Natura 2000;
3) działania służące wdrożeniu zasady zwrotu kosztów usług wodnych
uwzględniającej wkład wniesiony przez użytkowników wód oraz koszty
środowiskowe i koszty zasobowe;
4) działania służące propagowaniu skutecznego i zrównoważonego korzystania
z wody w celu niedopuszczenia do zagrożenia realizacji celów środowiskowych;
5) działania prewencyjne, ochronne i kontrolne, związane z ochroną wód przed
zanieczyszczeniami pochodzącymi ze źródeł punktowych i obszarowych;
6) działania uniemożliwiające znaczny wzrost stężeń substancji priorytetowych,
określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 114, charakteryzujących
się zdolnością do akumulacji, w osadach lub organizmach żywych;
7) działania podejmowane na rzecz optymalizowania zasad kształtowania zasobów
wodnych i warunków korzystania z nich, w tym działania na rzecz kontroli
poboru wody;
8) ograniczanie poboru wód powierzchniowych i wód podziemnych
z uwzględnieniem potrzeby rejestrowania poboru wód powierzchniowych i wód
podziemnych oraz rejestrowania ograniczeń poboru;
9) ograniczanie sztucznego zasilania wód podziemnych, które jest dopuszczalne
tylko przy założeniu, że dokonywany w tym celu pobór wody powierzchniowej
lub wody podziemnej nie zagrozi osiągnięciu celów środowiskowych ustalonych
dla wód zasilanych lub zasilających;
10) działania służące eliminowaniu lub ograniczaniu zanieczyszczeń ze źródeł
obszarowych, w tym stanowienie przepisów prawa powszechnie
obowiązującego;
11) działania służące temu, aby znaczące oddziaływania na stan wód, nieobjęte
działaniami wymienionymi w pkt 1–10, zostały poprzedzone przedsięwzięciami
zapewniającymi utrzymanie warunków hydromorfologicznych jednolitych
części wód na takim poziomie, który umożliwi osiągnięcie wymaganego stanu
ekologicznego lub dobrego potencjału ekologicznego, w przypadku sztucznych lub silnie zmienionych jednolitych części wód, z zachowaniem zasady zrównoważonego rozwoju;
12) niewprowadzanie zanieczyszczeń bezpośrednio do wód podziemnych,
rozumiane jako wprowadzanie w inny sposób niż przez przesiąkanie przez glebę
i podglebie, z zastrzeżeniem wyjątków określonych w odrębnych przepisach,
o ile nie zagrożą one osiągnięciu celów środowiskowych dla jednolitych części
wód podziemnych;
13) działania służące eliminowaniu substancji priorytetowych z wód
powierzchniowych oraz stopniowemu ograniczaniu innych zanieczyszczeń,
jeżeli mogłyby one zagrozić osiągnięciu celów środowiskowych ustalonych dla
tych wód;
14) działania zapobiegające uwalnianiu w znaczących ilościach substancji
szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego z instalacji technicznych,
a także służące zapobieganiu lub łagodzeniu skutków zanieczyszczeń
niedających się przewidzieć, w tym przez stosowanie systemów wczesnego
ostrzegania, a w przypadku zaistnienia niedających się przewidzieć okoliczności
niezbędne środki dla zredukowania zagrożeń dla ekosystemów wodnych.
3. Realizacja działań podstawowych nie powinna:
1) powodować wzrostu zanieczyszczenia wód morskich;
2) przyczyniać się bezpośrednio ani pośrednio do wzrostu zanieczyszczenia
śródlądowych wód powierzchniowych, chyba że byłoby to z korzyścią dla
środowiska jako całości.
4. Działania uzupełniające działania podstawowe są ukierunkowane
w szczególności na osiągnięcie celów środowiskowych i mogą wskazywać:
1) środki prawne, administracyjne i ekonomiczne niezbędne do zapewnienia
optymalnego wdrożenia przyjętych działań;
2) wynegocjowane porozumienia dotyczące korzystania ze środowiska;
3) działania na rzecz ograniczenia emisji;
4) zasady dobrej praktyki;
5) przywracanie i tworzenie terenów podmokłych;
6) działania służące efektywnemu korzystaniu z wody i ponownemu jej
wykorzystaniu, przede wszystkim promowanie technologii polegających na
efektywnym wykorzystaniu wody w przemyśle i oszczędzających wodę technik
nawadniania;
7) przedsięwzięcia techniczne, badawcze, rozwojowe, demonstracyjne
i edukacyjne.
5. Działania uzupełniające mogą być również przyjmowane dla zapewnienia
dodatkowej ochrony lub poprawy stanu wód lub dla realizacji umów
międzynarodowych mających na celu ochronę wód, w tym ochronę i zapobieganie
zanieczyszczaniu środowiska morskiego.
6. Dla potrzeb sporządzania planu gospodarowania wodami na obszarze
dorzecza przeprowadza się analizy ekonomiczne związane z korzystaniem z wód,
z uwzględnieniem zasady zwrotu kosztów usług wodnych oraz długoterminowych
prognoz dotyczących możliwości zaspokojenia potrzeb w zakresie korzystania
z zasobów wodnych na obszarze dorzecza obejmujących śródlądowe wody
powierzchniowe i wody podziemne, morskie wody wewnętrzne oraz wody
przejściowe i wody przybrzeżne znajdujące się na obszarze dorzecza.
7. Działania ujęte w aktualizacjach planów gospodarowania wodami na obszarze
dorzecza należy rozpocząć nie później niż w terminie 3 lat od dnia ogłoszenia tej
aktualizacji.

art. 325. więcej Art. 325. 1. Jeżeli wyniki monitoringu wód lub innych danych wskazują, że jest
zagrożone osiągnięcie celów środowiskowych:
1) dokonuje się analizy przyczyn tych zagrożeń i wprowadza do planu
gospodarowania wodami na obszarze dorzecza lub jego aktualizacji działania
uzupełniające, o których mowa w art. 324 ust. 4, w tym, jeżeli jest to
uzasadnione, ustala się bardziej restrykcyjne środowiskowe normy jakości;
2) dokonuje się dodatkowego przeglądu udzielonych pozwoleń wodnoprawnych;
3) poddaje się przeglądowi programy monitoringu wód i w razie potrzeby
właściwie je dostosowuje w celu zapewnienia osiągnięcia celów
środowiskowych.
2. Z zastrzeżeniem art. 65, działań uzupełniających, o których mowa
w art. 324 ust. 4, można nie wprowadzić do planu gospodarowania wodami na
obszarze dorzecza lub jego aktualizacji, jeżeli zagrożenie osiągnięcia celów
środowiskowych spowodowane jest okolicznościami pochodzenia naturalnego lub sił
wyższych, które są wyjątkowymi i nie mogły być przewidziane, w szczególności
ekstremalnymi zjawiskami powodziowymi lub długotrwałymi suszami.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej dokonuje analizy przyczyny
zagrożeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1, i wprowadza do planu gospodarowania
wodami na obszarze dorzecza lub jego aktualizacji działania uzupełniające.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej informuje organy właściwe
w sprawach pozwoleń wodnoprawnych o konieczności dokonania dodatkowego
przeglądu udzielonych pozwoleń wodnoprawnych, wskazując przyczyny zagrożeń
osiągnięcia celów środowiskowych, o których mowa w ust. 1 pkt 1.
5. Organy właściwe w sprawach pozwoleń wodnoprawnych przekazują
ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej wyniki przeglądu pozwoleń
wodnoprawnych, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, w terminie 6 miesięcy od dnia
przekazania informacji, o której mowa w ust. 4, wskazując pozwolenia wodnoprawne,
które powinny zostać cofnięte lub ograniczone w celu zapobieżenia zagrożeniu
osiągnięcia celów środowiskowych.
6. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska, w uzgodnieniu z ministrem
właściwym do spraw gospodarki wodnej, poddaje przeglądowi programy monitoringu
wód, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 350 ust. 1, i w razie
potrzeby odpowiednio te programy dostosowuje w celu zapewnienia osiągnięcia
celów środowiskowych.

art. 326. więcej Art. 326. 1. Ustalenia dokumentów planistycznych, o których mowa
w art. 315 pkt 1–3, uwzględnia się w strategii rozwoju województwa, planach
zagospodarowania przestrzennego województwa, strategii rozwoju gminy,
strategii rozwoju ponadlokalnego, studium uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego gminy oraz w miejscowych planach
zagospodarowania przestrzennego.
2. Informacje przedstawione na mapach zagrożenia powodziowego oraz na
mapach ryzyka powodziowego powinny być spójne z informacjami zawartymi
w dokumentach planistycznych, o których mowa w art. 315 pkt 1 i 3.
3. Opracowanie map zagrożenia powodziowego i map ryzyka powodziowego
oraz ich przeglądy przeprowadza się w sposób skoordynowany z analizą dokumentacji
planistycznych, o których mowa w art. 317 ust. 1 pkt 2, 3 i 6.
4. Opracowanie planów zarządzania ryzykiem powodziowym i planu
przeciwdziałania skutkom suszy oraz ich przeglądy przeprowadza się w sposób
skoordynowany z przeglądami planów gospodarowania wodami na obszarze
dorzecza.
5. Działania zapewniające udział wszystkich zainteresowanych w osiąganiu
celów środowiskowych, o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61,
przeprowadza się w sposób skoordynowany z działaniami zapewniającymi aktywny
udział wszystkich zainteresowanych w osiąganiu celów zarządzania ryzykiem
powodziowym, o którym mowa w art. 173 ust. 10.

art. 327. więcej Art. 327. 1. Plany utrzymania wód zawierają:
1) określenie odcinków śródlądowych wód powierzchniowych, w obrębie których
występują zagrożenia dla swobodnego przepływu wód oraz spływu lodów, wraz
z identyfikacją tych zagrożeń;
2) wykaz będących własnością Skarbu Państwa budowli regulacyjnych i urządzeń
wodnych o istotnym znaczeniu dla zarządzania wodami;
3) wykaz planowanych działań, o których mowa w art. 227 ust. 3, obejmujący:
a) wskazanie podmiotów odpowiedzialnych za realizację działań,
b) uzasadnienie konieczności realizacji działań, z uwzględnieniem
spodziewanych efektów ich realizacji,
c) jeżeli jest to możliwe, szacunkową analizę kosztów i korzyści wynikających
z planowanych działań,
d) w przypadku działań, o których mowa w art. 227 ust. 3 pkt 3, 6 i 7 – zakres,
rozmiar, przybliżoną lokalizację działań oraz terminy i sposoby ich
prowadzenia.
2. Projekty planów utrzymania wód opracowuje się z uwzględnieniem:
1) potrzeb z zakresu ochrony przed powodzią;
2) konieczności osiągnięcia celów środowiskowych, o których mowa w art. 56,
art. 57, art. 59 i art. 61, oraz celów ochrony wód;
3) przesłanek dopuszczalności nieosiągnięcia dobrego stanu ekologicznego oraz
niezapobieżenia pogorszeniu stanu ekologicznego oraz dobrego potencjału
ekologicznego, o których mowa w art. 66.
3. Projekty planów utrzymania wód wymagają przeprowadzenia strategicznej
oceny oddziaływania na środowisko. Przepisy działu IV rozdziału 1 ustawy z dnia
3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko stosuje się odpowiednio.
4. Wojewoda, na wniosek Wód Polskich, przyjmuje plan utrzymania wód
w drodze aktu prawa miejscowego.
5. Wniosek, o którym mowa w ust. 4, zawiera propozycje dotyczące elementów,
o których mowa w ust. 1.
6. Jeżeli plan utrzymania wód obejmowałby tereny położone w obszarze
działania co najmniej dwóch wojewodów, plan ten ustanawiają wspólnie właściwi
wojewodowie w drodze aktu prawa miejscowego.
7. Projekt aktu prawa miejscowego, o którym mowa w ust. 4 i 6, podlega
uzgodnieniu z Wodami Polskimi.

art. 328. więcej Art. 328. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej monitoruje
realizację działań zawartych w:
1) planach gospodarowania wodami na obszarach dorzeczy;
2) planach zarządzania ryzykiem powodziowym;
3) programie ochrony wód morskich.
2. Wody Polskie oraz wojewodowie, marszałkowie województw, wójtowie,
burmistrzowie lub prezydenci miast i dyrektorzy urzędów morskich, w zakresie swojej
właściwości, sporządzają roczne sprawozdania z realizacji działań zawartych
w dokumentach, o których mowa w ust. 1, za rok poprzedni i przekazują te
sprawozdania ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej w terminie do
dnia 28 lutego roku następnego.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze
rozporządzenia, zakres informacji przekazywanych przez podmioty, o których mowa
w ust. 2, mając na uwadze ustalenia dokumentów, o których mowa w ust. 1.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej przekazuje Komisji
Europejskiej sprawozdanie o postępach we wdrażaniu działań, o których mowa
w ust. 1.
5. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 4, przekazuje się co 6 lat.

art. 329. więcej Art. 329. 1. System informacyjny gospodarowania wodami jest prowadzony
w systemie teleinformatycznym.
2. W systemie informacyjnym gospodarowania wodami gromadzi się informacje
w zakresie gospodarowania wodami, w szczególności informacje na temat:
1) sieci hydrograficznej;
2) hydrologicznych i meteorologicznych stacji pomiarowo-obserwacyjnych;
3) przebiegu granic obszarów zlewni, dorzeczy i regionów wodnych;
4) ilości i jakości zasobów wód podziemnych, w tym dostępnych zasobów wód
podziemnych, lokalizacji głównych zbiorników wód podziemnych oraz sieci
obserwacyjno-badawczej wód podziemnych;
5) ilości i jakości zasobów wód powierzchniowych, w tym stanu ekologicznego lub
potencjału ekologicznego oraz stanu chemicznego wód powierzchniowych;
6) wielkości poboru wód powierzchniowych lub wód podziemnych oraz wielkości
zrzutów ścieków do wód lub do ziemi według wartości rzeczywistych
i informacji ze zgód wodnoprawnych;
7) lokalizacji źródeł zanieczyszczeń punktowych i obszarowych wraz z ich
charakterystyką, w tym lokalizacją punktów zrzutu ścieków z podaniem
współrzędnych;
8) obwodów rybackich;
9) profili wody w kąpieliskach;
10) pozwoleń wodnoprawnych, ocen wodnoprawnych oraz pozwoleń
zintegrowanych wydawanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 kwietnia
2001 r. – Prawo ochrony środowiska w zakresie poboru wód powierzchniowych
lub wód podziemnych oraz wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi;
11) ilości i rodzaju substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego
określonych w pozwoleniach, o których mowa w pkt 10;
12) urządzeń wodnych;
13) obszarów chronionych stref ochronnych oraz obszarów ochronnych;
14) oceny obszarów chronionych, o której mowa w art. 349 ust. 14;
15) wyników badań i oceny, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie
art. 74 ust. 1;
16) ocen obszarowych jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi,
o których mowa w art. 349 ust. 16 pkt 1;
17) ocen jakości wody w kąpielisku, o których mowa w art. 344 ust. 1;
18) spółek wodnych;
19) następujących dokumentów planistycznych:
a) planów gospodarowania wodami na obszarach dorzeczy,
b) planów zarządzania ryzykiem powodziowym,
c) planu przeciwdziałania skutkom suszy,
d) wstępnej oceny ryzyka powodziowego,
e) map zagrożenia powodziowego,
f) map ryzyka powodziowego,
g) programu ochrony wód morskich;
20) urządzeń melioracji wodnych oraz zmeliorowanych gruntów, o których mowa
w art. 196 ust. 1.
3. W systemie informacyjnym gospodarowania wodami uwzględnia się także
decyzje wydane na podstawie ustawy, w tym zgody wodnoprawne, oraz informację
o pozwoleniu wodnoprawnym, które wygasło z mocy prawa, informację o zrzeczeniu
się przez zakład pozwolenia wodnoprawnego, informację o zgłoszeniach, które stały
się bezprzedmiotowe, decyzje o nałożeniu obowiązków usunięcia negatywnych
skutków w środowisku wynikających z wykonywania zgody
wodnoprawnej lub powstałych w wyniku działalności prowadzonej niezgodnie
z warunkami wynikającymi ze zgody wodnoprawnej, obowiązkach zakładu
niezbędnych do kształtowania zasobów wodnych po wygaśnięciu pozwolenia
wodnoprawnego.

art. 330. więcej Art. 330. 1. System informacyjny gospodarowania wodami dla obszaru państwa,
z uwzględnieniem podziału państwa na obszary dorzeczy i regiony wodne, prowadzą
Wody Polskie.
2. Dla zbiorów danych objętych systemem informacyjnym gospodarowania
wodami oraz dla związanych z nimi usług tworzy się metadane infrastruktury
informacji przestrzennej opisujące te zbiory i usługi zgodnie z art. 5 ustawy z dnia
4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej.
3. Zbiory danych objęte systemem informacyjnym gospodarowania wodami
prowadzi się, w tym aktualizuje, w sposób zapewniający interoperacyjność na
poziomie organizacyjnym, semantycznym i technologicznym w rozumieniu ustawy
z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących
zadania publiczne.
4. Organy realizujące zadania określone w ustawie mogą, w drodze porozumień,
utrzymywać wspólne elementy infrastruktury technicznej przeznaczonej do
przechowywania i udostępniania zbiorów danych objętych systemem informacyjnym
gospodarowania wodami, mając na względzie minimalizację kosztów budowy i utrzymania tej infrastruktury oraz optymalizację dostępności do danych, ich bezpieczeństwa i jakości, a także zapewnienie ich autentyczności i integralności.
5. Wymiana informacji stanowiących zakres systemu informacyjnego
gospodarowania wodami między podmiotami realizującymi zadania publiczne,
o których mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji
działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, odbywa się zgodnie
z przepisami tej ustawy.
6. (uchylony)
7. (uchylony)
8. (uchylony)

art. 331. więcej Art. 331. 1. Źródłami danych dla systemu informacyjnego gospodarowania
wodami są rejestry i zbiory danych prowadzone przez ministra właściwego do spraw
gospodarki wodnej oraz Wody Polskie, a także:
1) w zakresie stacji wodowskazowych, stacji synoptycznych, stacji
klimatologicznych oraz stacji opadowych – podstawowa sieć pomiarowoobserwacyjna, o której mowa w art. 378 ust. 2;
2) w zakresie wyników oceny stanu ilościowego i chemicznego jednolitych części
wód podziemnych – Inspekcja Ochrony Środowiska oraz państwowy monitoring
środowiska;
3) w zakresie warunków hydrogeologicznych, oceny wielkości zasobów wód
podziemnych, stanu chemicznego oraz ilościowego wód podziemnych –
państwowa służba hydrogeologiczna oraz sieć obserwacyjno-badawcza wód
podziemnych, o której mowa w art. 381 ust. 2;
4) w zakresie stanów wód i przepływów dla posterunków wodowskazowych –
państwowa służba hydrologiczno-meteorologiczna i pomiary i obserwacje
hydrologiczne, o których mowa w art. 376 pkt 1;
5) w zakresie wyników pomiarów monitoringu wód – państwowy monitoring
środowiska;
6) w zakresie profilu wody w kąpielisku – profil wody w kąpielisku;
7) w zakresie wyników badań i oceny wód powierzchniowych wykorzystywanych
do zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi –
państwowy monitoring środowiska;
8) w zakresie ocen obszarowych jakości wody przeznaczonej do spożycia przez
ludzi – organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej;
9) w zakresie wyników oceny stanu biologicznego i chemicznego jednolitych
części wód powierzchniowych – Inspekcja Ochrony Środowiska oraz państwowy
monitoring środowiska;
10) w zakresie spółek wodnych – spółki wodne oraz właściwi starostowie;
11) w zakresie związków spółek wodnych – związki spółek wodnych oraz właściwi
wojewodowie;
12) w zakresie pozwoleń zintegrowanych – organ ochrony środowiska w rozumieniu
art. 3 pkt 15 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska;
13) w zakresie stref ochronnych, o których mowa w art. 135 ust. 1 pkt 2, oraz
obszarów ochronnych, o których mowa w art. 141 ust. 1 – wojewodowie;
14) w zakresie ocen jakości wody w kąpielisku – organy Państwowej Inspekcji
Sanitarnej;
15) w zakresie urządzeń wodnych – właściciele tych urządzeń;
16) w zakresie nieruchomości – ewidencja gruntów i budynków.
2. Organy administracji publicznej i podmioty, o których mowa w ust. 1, mają
obowiązek nieodpłatnego przekazywania danych wchodzących w zakres informacji
gromadzonych w systemie informacyjnym gospodarowania wodami.
3. Właściciel urządzenia wodnego zgłasza posiadane urządzenie wodne Wodom
Polskim w celu wpisania do systemu informacyjnego gospodarowania wodami
w terminie 60 dni od dnia przystąpienia do użytkowania tego urządzenia.
4. Wpis urządzenia wodnego do systemu informacyjnego gospodarowania
wodami obejmuje:
1) nazwę, siedzibę, adres właściciela i sposób korzystania z wód;
2) parametry urządzenia wodnego i jego stan techniczny;
3) lokalizację urządzenia wodnego, w tym nazwę lub numer obrębu ewidencyjnego
z numerem lub numerami działek ewidencyjnych oraz współrzędne;
4) dane dotyczące zgody wodnoprawnej określającej warunki korzystania z wód.
5. Wszelkie zmiany danych, o których mowa w ust. 4, właściciel urządzenia
wodnego zgłasza do systemu informacyjnego gospodarowania wodami w terminie
30 dni od dnia wystąpienia tych zmian.
6. Organizator kąpieliska jest obowiązany przekazać Wodom Polskim, w celu
zarejestrowania w systemie informacyjnym gospodarowania wodami, aktualny profil
wody w kąpielisku w terminie 30 dni od jego sporządzenia.
7. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy zakres informacji gromadzonych w systemie informacyjnym
gospodarowania wodami;
2) organizację, sposób i standardy techniczne prowadzenia systemu
informacyjnego gospodarowania wodami;
3) źródła danych dla systemu informacyjnego gospodarowania wodami oraz
częstotliwość i standardy przekazywania danych do tego systemu.
8. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 7, minister właściwy do
spraw gospodarki wodnej kieruje się podstawowym znaczeniem systemu
informacyjnego gospodarowania wodami dla prawidłowego zarządzania zasobami
wodnymi i budowy infrastruktury informacji przestrzennej oraz zasadą
interoperacyjności, o której mowa w art. 7 ustawy z dnia 4 marca 2010 r.
o infrastrukturze informacji przestrzennej, a także potrzebą harmonizacji zbiorów
danych tego systemu, w tym zbiorów danych przestrzennych i związanych z nimi usług,
z innymi zbiorami danych tworzącymi infrastrukturę informacji przestrzennej.

art. 332. więcej Art. 332. 1. System informacyjny gospodarowania wodami jest udostępniany do
wglądu nieodpłatnie.
2. Zbiory danych przestrzennych zawarte w systemie informacyjnym
gospodarowania wodami są udostępniane w formie usług, o których mowa w art. 9
ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej.
3. Wody Polskie utrzymują Hydroportal jako węzeł krajowej infrastruktury
informacji przestrzennej oraz centralny punkt dostępowy do usług, o których mowa
w art. 9 ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej, oraz
innych informacji z zakresu gospodarowania wodami.
4. (uchylony)
5. Wyszukiwanie informacji, sporządzanie kopii dokumentów oraz ich
przesyłanie odbywa się na podstawie przepisów ustawy z dnia 3 października 2008 r.
o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa
w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.

art. 333. więcej Art. 333. 1. Za przygotowanie i udostępnienie informacji w innej formie niż
określona w art. 332 ust. 5 Wody Polskie pobierają opłatę, z zastrzeżeniem
art. 12 ust. 1 i 2, art. 14 ust. 1 oraz art. 15 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 4 marca 2010 r.
o infrastrukturze informacji przestrzennej oraz art. 15 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r.
o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.
2. Maksymalna opłata nie może być wyższa niż 5000 zł za jedną czynność
wskazaną w nocie księgowej.
3. Opłatę uiszcza się przed udostępnieniem informacji na rachunek bankowy
Wód Polskich.
4. W przypadku nieuiszczenia opłaty Wody Polskie odmawiają udostępnienia
tych informacji.
5. Opłata, o której mowa w ust. 1, stanowi przychód Wód Polskich.
6. Bezpłatny dostęp do danych z systemu informacyjnego gospodarowania
wodami przysługuje:
1) organom administracji publicznej oraz instytutom badawczym – w celu realizacji
zadań ustawowych;
2) szkołom, uczelniom oraz organizacjom pozarządowym – w celu edukacyjnym.
7. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia:
1) zakres informacji z systemu informacyjnego gospodarowania wodami
podlegających udostępnianiu na warunkach określonych w ust. 1;
2) sposób udostępniania i ponownego wykorzystania informacji zgromadzonych
w systemie informacyjnym gospodarowania wodami;
3) wysokość opłat za przygotowanie i udostępnianie informacji z systemu
informacyjnego gospodarowania wodami podlegających udostępnianiu na
warunkach określonych w ust. 1.
8. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 7, minister właściwy do
spraw gospodarki wodnej kieruje się zakresem czynności koniecznych do
przygotowania informacji w żądanej formie, a także możliwościami technicznymi
pozwalającymi na przygotowanie i udostępnianie danych.

art. 334. więcej Art. 334. Kontrola gospodarowania wodami dotyczy:
1) korzystania z wód oraz ochrony zasobów wodnych;
2) przestrzegania warunków ustalonych w decyzjach wydanych na podstawie
ustawy;
3) przestrzegania warunków ustalonych w pozwoleniach zintegrowanych;
4) wykonywania urządzeń wodnych;
5) utrzymywania wód oraz urządzeń wodnych;
6) przestrzegania nałożonych na właścicieli gruntów obowiązków oraz ograniczeń;
7) przestrzegania warunków obowiązujących w strefach ochronnych i obszarach
ochronnych;
8) stanu jakości wody ujmowanej do zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną
do spożycia przez ludzi oraz wody w kąpieliskach i miejscu okazjonalnie
wykorzystywanym do kąpieli;
9) przestrzegania warunków obowiązujących na wałach przeciwpowodziowych
oraz na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią;
10) stanu zabezpieczenia przed powodzią oraz przebiegu usuwania skutków powodzi
związanych z utrzymaniem wód oraz urządzeń wodnych;
11) ustawiania i utrzymywania stałych urządzeń pomiarowych na brzegach
i w wodach;
12) wykonywania w pobliżu urządzeń wodnych robót lub czynności, które mogą
zagrażać tym urządzeniom lub spowodować ich uszkodzenie;
13) usuwania szkód związanych z ruchem zakładu górniczego w zakresie gospodarki
wodnej.

art. 335. więcej Art. 335. 1. Kontrolę gospodarowania wodami wykonują:
1) Wody Polskie – w zakresie określonym w art. 334 pkt 1–7 oraz 9–13,
2) dyrektorzy urzędów morskich – w zakresie określonym w art. 334 pkt 6
w odniesieniu do pasa technicznego
– zwani dalej „organami wykonującymi kontrolę”.
2. Kontrolę gospodarowania wodami w zakresie określonym w art. 334 pkt 1–7
oraz 9–13 w stosunku do Wód Polskich – wykonuje minister właściwy do spraw
gospodarki wodnej.
3. Pracownicy urzędu zapewniającego obsługę ministra właściwego do spraw
gospodarki wodnej, Wód Polskich oraz urzędów morskich wykonują kontrolę
gospodarowania wodami na podstawie upoważnień udzielonych odpowiednio przez
organy wykonujące kontrolę.
4. Kontrolę gospodarowania wodami w zakresie określonym
w art. 334 pkt 8 wykonuje Państwowa Inspekcja Sanitarna.
5. Kontrolę gospodarowania wodami w zakresie określonym w art. 334:
1) pkt 2 i 3 dotyczącą pobranych wód oraz ochrony wód przed zanieczyszczeniami,
2) pkt 6 dotyczącą stosowania programu działań mających na celu zmniejszenie
zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu przez podmioty prowadzące produkcję
rolną i działalność, o których mowa w art. 102 ust. 1
– wykonuje Inspekcja Ochrony Środowiska.

art. 336. więcej Art. 336. 1. Wykonujący kontrolę, o której mowa w art. 335 ust. 1, są
uprawnieni do:
1) wstępu wraz z pracownikami pomocniczymi, rzeczoznawcami i niezbędnym
wyposażeniem przez całą dobę na teren nieruchomości, na której znajdują się
urządzenia wodne lub prowadzona jest działalność związana z korzystaniem
z wód;
2) przeprowadzania niezbędnych pomiarów lub badań lub wykonywania innych
czynności kontrolnych w celu ustalenia, na terenie kontrolowanej
nieruchomości, przestrzegania warunków wynikających z przepisów ustawy,
a także stanu urządzeń wodnych;
3) utrwalania przebiegu i wyników oględzin za pomocą aparatury i środków
technicznych służących do utrwalania obrazu lub dźwięku;
4) żądania pisemnych lub ustnych informacji oraz wzywania i przesłuchiwania
osób w zakresie niezbędnym do ustalenia stanu faktycznego;
5) żądania okazywania dokumentów i udostępnienia wszelkich danych mających
związek z problematyką kontroli;
6) wykonywania niezbędnych dla celów kontroli odpisów lub wyciągów
z dokumentów oraz zestawień i obliczeń sporządzanych na podstawie
dokumentów, a w razie potrzeby żądania ich od podmiotu kontrolowanego;
7) sprawdzania tożsamości osób uczestniczących w kontroli;
8) oceny sposobu i poprawności wykonywania pomiarów dotyczących korzystania
z wód przez zakład;
9) nakładania grzywien w drodze mandatu karnego.
2. Wykonujący kontrolę, o której mowa w art. 335 ust. 1, w związku
z pełnieniem obowiązków służbowych, korzystają z ochrony przewidzianej dla
funkcjonariuszy publicznych na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia
6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1950 i 2128).
3. Na terenach zamkniętych w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 17 maja
1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne wstęp na teren zamknięty następuje za
zgodą i pod nadzorem zarządzającego tym terenem.

art. 337. więcej Art. 337. 1. Kontrolę, o której mowa w art. 335 ust. 1, przeprowadza się po
okazaniu upoważnienia do jej przeprowadzenia, a jeżeli kontrolę wykonują
pracownicy urzędu zapewniającego obsługę ministra właściwego do spraw gospodarki
wodnej lub Wód Polskich, także legitymacji służbowej.
2. Upoważnienie do przeprowadzenia kontroli, o której mowa w art. 335 ust. 1,
zawiera:
1) wskazanie podstawy prawnej przeprowadzenia kontroli;
2) oznaczenie organu wykonującego kontrolę;
3) imię i nazwisko, stanowisko służbowe wykonującego kontrolę, a jeżeli kontrolę
wykonują pracownicy urzędu zapewniającego obsługę ministra właściwego do
spraw gospodarki wodnej oraz Wód Polskich, także numer legitymacji
służbowej;
4) określenie zakresu przedmiotowego kontroli;
5) wskazanie daty rozpoczęcia i przewidywanego terminu zakończenia kontroli;
6) podpis osoby udzielającej upoważnienia, z podaniem zajmowanego stanowiska
lub funkcji;
7) pouczenie kontrolowanego o jego prawach i obowiązkach;
8) datę i miejsce wystawienia upoważnienia.
3. Upoważnienie do przeprowadzenia kontroli, o której mowa w art. 335 ust. 1,
w odniesieniu do przedsiębiorcy zawiera dodatkowo oznaczenie przedsiębiorcy
objętego kontrolą.
4. W przypadku gdy:
1) podjęcie kontroli jest niezbędne dla przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa
lub wykroczenia,
2) przeprowadzenie kontroli jest uzasadnione bezpośrednim zagrożeniem życia,
zdrowia lub środowiska naturalnego
– pracownicy urzędu zapewniającego obsługę ministra właściwego do spraw
gospodarki wodnej oraz Wód Polskich są uprawnieni do jej przeprowadzania, po
okazaniu legitymacji służbowej.
5. W przypadkach, o których mowa w ust. 4, kontrolowanemu należy
niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni od dnia podjęcia kontroli, o której
mowa w art. 335 ust. 1, doręczyć upoważnienie do przeprowadzenia tej kontroli.
6. Kontrolę, o której mowa w art. 335 ust. 1, można przeprowadzić bez udziału
kontrolowanego lub osoby przez niego upoważnionej, w obecności innego pracownika kontrolowanego lub w obecności przywołanego świadka, którym
powinien być funkcjonariusz publiczny.
7. Funkcjonariusz publiczny ma obowiązek uczestniczyć w kontroli, o której
mowa w ust. 6.
8. W odniesieniu do kontroli przedsiębiorcy, przepisy ust. 6 i 7 stosuje się
w przypadkach, o których mowa w ust. 4.
9. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozdziale, w odniesieniu do
kontroli przedsiębiorcy, stosuje się przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 6 marca 2018
r. – Prawo przedsiębiorców.

art. 338. więcej Art. 338. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze
rozporządzenia, wzór legitymacji służbowej, o której mowa w art. 337 ust. 1, mając
na uwadze zapewnienie możliwości identyfikacji organu wykonującego kontrolę
i wykonujących kontrolę.

art. 339. więcej Art. 339. Kontrolowany, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji
niejawnych oraz o zakwaterowaniu sił zbrojnych, jest obowiązany umożliwić
przeprowadzenie kontroli, o której mowa w art. 335 ust. 1, w szczególności
dokonanie czynności, o których mowa w art. 336 ust. 1.

art. 340. więcej Art. 340. 1. Z czynności kontrolnych sporządza się protokół kontroli, o której
mowa w art. 335 ust. 1, którego jeden egzemplarz doręcza się kontrolowanemu.
2. Protokół kontroli podpisują:
1) organy wykonujące kontrolę albo minister właściwy do spraw gospodarki
wodnej, albo ich upoważnieni pracownicy;
2) kontrolowany albo upoważniony przedstawiciel kontrolowanego, którzy mogą
wnieść do protokołu kontroli umotywowane zastrzeżenia i uwagi.
3. W przypadku odmowy podpisania protokołu kontroli przez kontrolowanego
albo jego upoważnionego przedstawiciela czyni się o tym wzmiankę w protokole
kontroli, a odmawiający podpisu może w terminie 7 dni od dnia dokonania odmowy
podpisania protokołu kontroli przedstawić swoje stanowisko na piśmie organowi
wykonującemu kontrolę albo ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej.
4. Odmowa podpisania protokołu kontroli nie stanowi przeszkody do podjęcia
środków prawnych przewidzianych w przepisach ustawy.

art. 341. więcej Art. 341. 1. Na podstawie ustaleń kontroli, o której mowa w art. 335 ust. 1,
organ wykonujący kontrolę albo minister właściwy do spraw gospodarki wodnej
mogą:
1) wydać kontrolowanemu zarządzenie pokontrolne;
2) wystąpić do właściwego organu z wnioskiem o wszczęcie postępowania
administracyjnego przewidzianego przepisami ustawy;
3) wystąpić do właściwego organu o dopuszczenie do udziału w toczącym się
postępowaniu na prawach strony;
4) nałożyć grzywnę w drodze mandatu karnego za wykroczenia określone
w przepisach ustawy.
2. Kontrolowany, w terminie wyznaczonym w zarządzeniu pokontrolnym, jest
obowiązany powiadomić organ wykonujący kontrolę albo ministra właściwego do
spraw gospodarki wodnej o realizacji zaleceń wskazanych w tym zarządzeniu.
3. Organ wykonujący kontrolę albo minister właściwy do spraw gospodarki
wodnej mogą wystąpić z wnioskiem o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego lub
innego przewidzianego prawem postępowania wobec osób odpowiedzialnych za
dopuszczenie do uchybień i powiadomienie, w określonym terminie, o wynikach tego
postępowania i podjętych działaniach.

Art. 341a. Administratorem danych osobowych przetwarzanych w celu,
o którym mowa w art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochronie danych
osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem
przestępczości (Dz. U. z 2019 r. poz. 125), jest minister właściwy do spraw gospodarki
wodnej lub organ wykonujący kontrolę.

art. 342. więcej Art. 342. 1. Organy wykonujące kontrolę oraz minister właściwy do spraw
gospodarki wodnej współdziałają w wykonywaniu czynności kontrolnych z innymi
organami kontroli, organami administracji publicznej, organami obrony cywilnej oraz
organizacjami społecznymi.
2. Współdziałanie, o którym mowa w ust. 1, obejmuje w szczególności:
1) rozpatrywanie wniosków o przeprowadzenie kontroli;
2) bezpłatne udzielanie informacji lub udostępnianie dokumentów lub danych
niezbędnych do przeprowadzenia kontroli;
3) przekazywanie innym organom kontroli, właściwym organom administracji
publicznej oraz organom obrony cywilnej informacji o wynikach
przeprowadzonych kontroli oraz działaniach pokontrolnych;
4) wymianę informacji o wynikach kontroli;
5) współpracę ze Strażą Graniczną w wykonywaniu kontroli w strefie
nadgranicznej.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw wewnętrznych może określić, w drodze rozporządzenia,
szczegółowy sposób współpracy ze Strażą Graniczną, o której mowa w ust. 2 pkt 5,
mając na uwadze zakres współpracy oraz zakres wykonywanej kontroli.

art. 343. więcej Art. 343. 1. Właściwy organ Wód Polskich wzywa zakład do usunięcia
w określonym terminie zaniedbań w zakresie gospodarki wodnej, w wyniku których
może powstać stan zagrażający życiu lub zdrowiu ludzi, zwierząt lub środowisku albo
prawnie chronionemu interesowi osób trzecich.
2. Jeżeli zaniedbania zakładu nie zostaną usunięte w określonym terminie i nadal
utrzymuje się stan zagrażający życiu lub zdrowiu ludzi, zwierząt lub środowisku albo
prawnie chronionemu interesowi osób trzecich, właściwy organ Wód Polskich wydaje
decyzję o wstrzymaniu działalności zakładu lub jego części do czasu usunięcia
zaniedbań.
3. Podjęcie wstrzymanej działalności może nastąpić za zgodą właściwego organu
Wód Polskich, wyrażoną w drodze decyzji, po stwierdzeniu, że usunięto zaniedbania,
o których mowa w ust. 1.
4. Przepisów ust. 1–3 nie stosuje się, jeżeli zaniedbania, o których mowa
w ust. 1, dotyczą wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi.
5. Działania, o których mowa w ust. 1–3, w odniesieniu do Wód Polskich
wykonuje minister właściwy do spraw gospodarki wodnej.
6. Jeżeli w toku kontroli zostanie ustalone, że zakład działa bez wymaganego
pozwolenia wodnoprawnego, właściwy organ Wód Polskich może, w drodze decyzji,
zakazać korzystania z wód. Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.

art. 344. więcej Art. 344. 1. Organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej, w ramach kontroli
urzędowej, dokonują:
1) oceny jakości wody w kąpielisku pod względem spełniania wymagań
określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 48 ust. 1 pkt 1:
a) bieżącej,
b) sezonowej;
2) klasyfikacji jakości wody w kąpielisku pod względem spełniania wymagań
określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 48 ust. 1 pkt 1, określając
ją jako:
a) niedostateczną,
b) dostateczną,
c) dobrą,
d) doskonałą;
3) bieżącej oceny jakości wody w miejscu okazjonalnie wykorzystywanym do
kąpieli pod względem spełniania wymagań określonych w przepisach wydanych
na podstawie art. 48 ust. 1 pkt 1.
2. Kontrola urzędowa obejmuje:
1) wyznaczenie punktów pobierania próbek wody z kąpieliska do badań;
2) pobieranie, transport i badanie próbek wody z kąpieliska metodami określonymi
w przepisach wydanych na podstawie art. 48 ust. 1 pkt 3, przed sezonem
kąpielowym oraz w przypadku zaistnienia sytuacji mogącej powodować
pogorszenie jakości wody w kąpielisku;
3) ocenę prowadzonej kontroli wewnętrznej;
4) ocenę i klasyfikację jakości wody w kąpielisku.
3. Kontrola, o której mowa w ust. 1 pkt 3, jest wykonywana, gdy zaistniała
sytuacja mogąca powodować pogorszenie jakości wody w miejscu okazjonalnie
wykorzystywanym do kąpieli. Kontrola ta obejmuje wyłącznie wyznaczenie punktów
pobierania próbek wody z miejsca okazjonalnie wykorzystywanego do kąpieli do
badań oraz pobieranie, transport i badanie próbek wody z tego miejsca metodami
określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 48 ust. 1 pkt 3.
4. Organizator kąpieliska jest obowiązany do prowadzenia kontroli wewnętrznej.
5. W ramach prowadzonej kontroli wewnętrznej organizator kąpieliska:
1) ustala do dnia 1 czerwca w porozumieniu z właściwym państwowym
powiatowym lub państwowym granicznym
inspektorem sanitarnym harmonogram pobrania próbek wody z kąpieliska w sezonie
kąpielowym, zwany dalej
„harmonogramem pobrania próbek”;
2) systematycznie wizualnie nadzoruje wodę w kąpielisku i wodę zasilającą
kąpielisko pod kątem występowania zanieczyszczeń niekorzystnie
wpływających na jakość wody i stanowiących zagrożenie dla zdrowia kąpiących
się osób;
3) pobiera próbki wody w kąpielisku w punktach ustalonych z właściwym
państwowym powiatowym lub państwowym granicznym inspektorem
sanitarnym;
4) pobiera dodatkowe próbki wody w kąpielisku w terminie 7 dni po ustaniu
krótkotrwałego zanieczyszczenia;
5) wykonuje badania wody z kąpieliska w zakresie określonym w przepisach
wydanych na podstawie art. 48 ust. 1 pkt 2 i metodami określonymi
w przepisach wydanych na podstawie art. 48 ust. 1 pkt 3;
6) dokumentuje i przekazuje państwowemu powiatowemu lub państwowemu
granicznemu inspektorowi sanitarnemu wyniki badania wody w przypadku:
a) przekroczenia wymagań określonych w przepisach wydanych na podstawie
art. 48 ust. 1 pkt 1, w dniu pozyskania wyniku badania,
b) spełniania wymagań określonych w przepisach wydanych na podstawie
art. 48 ust. 1 pkt 1, w terminie nie dłuższym niż 3 dni od dnia otrzymania
wyniku badania;
7) informuje właściwego państwowego powiatowego lub państwowego
granicznego inspektora sanitarnego o wystąpieniu zmian, które mogą mieć
wpływ na pogorszenie jakości wody w kąpielisku, oraz o każdym zawieszeniu
harmonogramu pobrania próbek w ramach kontroli wewnętrznej i jego
przyczynach;
8) informuje kąpiące się osoby o jakości wody w kąpielisku i zaleceniach organów
Państwowej Inspekcji Sanitarnej.
6. Organizator kąpieliska nieodpłatnie przekazuje Głównemu Inspektorowi
Sanitarnemu profil wody w kąpielisku w formie papierowej lub elektronicznej za
pośrednictwem internetowego serwisu kąpieliskowego, o którym mowa
w art. 347 ust. 3, przed otwarciem sezonu kąpielowego.

art. 345. więcej Art. 345. 1. Harmonogram pobrania próbek uwzględnia terminy pobierania
i analizy jednej próbki pobranej nie wcześniej niż 10 dni przed otwarciem sezonu
kąpielowego oraz nie mniej niż trzech próbek w sezonie kąpielowym, w okresie
funkcjonowania kąpieliska, tak aby przerwa między badaniami nie przekraczała
miesiąca.
2. W odniesieniu do kąpieliska, w którym sezon kąpielowy nie przekracza
8 tygodni, harmonogram pobrania próbek uwzględnia terminy pobierania i analizy
jednej próbki pobranej nie wcześniej niż 10 dni przed otwarciem sezonu kąpielowego
oraz nie mniej niż dwóch próbek w sezonie kąpielowym, w okresie funkcjonowania
kąpieliska, tak aby przerwa między badaniami nie przekraczała miesiąca.
3. Stosowanie harmonogramu pobrania próbek może zostać zawieszone
w przypadku wystąpienia sytuacji wyjątkowej będącej zdarzeniem mającym
niekorzystny wpływ na jakość wody w kąpielisku o prawdopodobieństwie
występowania mniejszym niż raz na 4 lata. W terminie nie dłuższym niż 3 dni od dnia ustania sytuacji wyjątkowej, należy powrócić do stosowania obowiązującego harmonogramu pobrania próbek i uzupełnić brakujące próbki nowymi.
4. W przypadku zawieszenia stosowania harmonogramu pobrania próbek
właściwy państwowy powiatowy lub państwowy graniczny inspektor sanitarny
sporządza sprawozdanie, przedstawiając przyczyny zawieszenia, i przekazuje je
Głównemu Inspektorowi Sanitarnemu celem przekazania wraz ze sprawozdaniem
rocznym Komisji Europejskiej.

art. 346. więcej Art. 346. 1. W przypadku stwierdzenia w wyniku przeprowadzonej kontroli
wewnętrznej lub urzędowej, że woda w kąpielisku nie spełnia wymagań określonych
w przepisach wydanych na podstawie art. 48 ust. 1 pkt 1, w szczególności
wystąpienia krótkotrwałego zanieczyszczenia lub nadmiernego zakwitu sinic,
państwowy powiatowy lub państwowy graniczny inspektor sanitarny zobowiązuje
organizatora kąpieliska, w drodze decyzji, do ustalenia przyczyny zanieczyszczenia
i podjęcia działań dla ochrony zdrowia ludzkiego i poprawy jakości wody.
2. W przypadku określonym w ust. 1 państwowy powiatowy lub państwowy
graniczny inspektor sanitarny:
1) niezwłocznie podejmuje działania mające na celu ochronę zdrowia ludzkiego
i w razie konieczności wprowadza zakaz kąpieli w danym sezonie kąpielowym
albo tymczasowy zakaz kąpieli;
2) w dniu wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, zawiadamia organizatora
kąpieliska i właściwego miejscowo wójta, burmistrza lub prezydenta miasta
w celu niezwłocznego rozpowszechnienia informacji o wprowadzonym zakazie
za pomocą środków masowego przekazu.
3. Organizator kąpieliska i właściwy miejscowo wójt, burmistrz lub prezydent
miasta w dniu otrzymania decyzji, o której mowa w ust. 1, rozpowszechnia informację
o wprowadzonym zakazie kąpieli za pomocą środków masowego przekazu.
4. Organizator kąpieliska w dniu otrzymania decyzji, o której mowa w ust. 1,
zamieszcza informację o wprowadzonym zakazie kąpieli w miejscu oznakowania
kąpieliska określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 49 pkt 3.
5. Państwowy powiatowy lub państwowy graniczny inspektor sanitarny
wprowadza, w drodze decyzji, stały zakaz
kąpieli, w przypadku gdy jakość wody w kąpielisku została zaklasyfikowana
jako niedostateczna w 5 kolejnych sezonach kąpielowych.
6. W przypadku kąpielisk zlokalizowanych w częściach wód przekraczających
granicę państwa lub zlokalizowanych przy tej granicy właściwy państwowy powiatowy lub państwowy graniczny inspektor sanitarny niezwłocznie, nie później niż w terminie 1 dnia od dnia wydania decyzji, o której mowa w ust. 1 i 5, informuje
wojewodę o działaniach podjętych zgodnie z ust. 2 pkt 1 oraz art. 47 ust. 2.
7. Wojewoda niezwłocznie, nie później niż w terminie 2 dni od dnia uzyskania
informacji, o której mowa w ust. 6, zawiadamia odpowiednie władze państwa
członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa niebędącego państwem członkowskim
Unii Europejskiej.
8. W przypadkach, o których mowa w ust. 1–7, wójt, burmistrz lub prezydent
miasta, organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz organizator kąpieliska
przekazują społeczeństwu informacje dotyczące jakości wody w kąpielisku w sposób
niebudzący wątpliwości co do stwierdzonych zagrożeń.

art. 347. więcej Art. 347. 1. Państwowa Inspekcja Sanitarna gromadzi, weryfikuje, analizuje
i ocenia dane uzyskane w wyniku kontroli jakości wody w kąpielisku.
2. Główny Inspektor Sanitarny sporządza po sezonie kąpielowym sprawozdanie
o jakości wody w kąpieliskach i przekazuje je corocznie do dnia 31 grudnia Komisji
Europejskiej wraz z informacją o podjętych środkach zarządzania oraz przypadkach
i przyczynach zawieszenia stosowania harmonogramu pobrania próbek w ramach
kontroli wewnętrznej.
3. Państwowa Inspekcja Sanitarna prowadzi i aktualizuje internetowy serwis
kąpieliskowy zawierający informacje dotyczące kąpielisk, w szczególności:
1) wykaz kąpielisk;
2) klasyfikację wody w każdym kąpielisku na przestrzeni ostatnich 3 lat oraz profil
wody w kąpielisku, a także wyniki kontroli przeprowadzonej na podstawie
art. 344 ust. 1 i 4;
3) bieżącą ocenę jakości wody w kąpielisku;
4) informację o zakazie kąpieli wraz ze wskazaniem przyczyn wprowadzenia
zakazu kąpieli oraz informację o innych zaleceniach dotyczących jakości wody
w kąpielisku;
5) ogólny opis wody w kąpielisku sporządzony w oparciu o profil wody
w kąpielisku, przedstawiony w języku nietechnicznym;
6) informacje o:
a) możliwości występowania krótkotrwałych zanieczyszczeń,
b) liczbie dni, w których kąpiel była zakazana w czasie poprzedniego sezonu
kąpielowego z uwagi na krótkotrwałe zanieczyszczenie,
c) ostrzeżeniu o każdym występującym lub przewidywanym krótkotrwałym
zanieczyszczeniu
– w przypadku wód w kąpieliskach, w których można spodziewać się
wystąpienia takich zanieczyszczeń;
7) dane o rodzaju oraz spodziewanym czasie trwania sytuacji wyjątkowej, której
występowania nie przewiduje się przeciętnie częściej niż raz na 4 lata.
4. Organizator kąpieliska wprowadza do internetowego serwisu kąpieliskowego
dane o temperaturze wody, temperaturze powietrza i sile wiatru.

art. 348. więcej Art. 348. 1. Badanie pobranych próbek wody w kąpieliskach i miejscach
okazjonalnie wykorzystywanych do kąpieli mogą wykonywać:
1) laboratoria Państwowej Inspekcji Sanitarnej lub
2) laboratoria o udokumentowanym systemie jakości prowadzonych badań wody,
zatwierdzonym przez Państwową Inspekcję Sanitarną.
2. Udokumentowany system jakości prowadzonych badań wody powinien być
zgodny z wymaganiami zawartymi w normie PN-EN ISO/IEC-17025.
3. Zatwierdzenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, jest dokonywane każdego roku
przez właściwego państwowego powiatowego lub państwowego granicznego
inspektora sanitarnego na podstawie:
1) zaświadczenia potwierdzającego przeszkolenie przez organy Państwowej
Inspekcji Sanitarnej osób pobierających próbki wody do badań albo certyfikatu
laboratorium w zakresie pobierania próbek wody;
2) wykazu badań prowadzonych przez laboratorium oraz dokumentacji
potwierdzającej poprawność badań, o których mowa w ust. 4;
3) zestawienia wyników i oceny badań biegłości, wykonanych nie później niż 2 lata
od dnia wystąpienia o zatwierdzenie.
4. Określa się dwustopniowy system zapewnienia jakości badań obejmujący:
1) wewnętrzną kontrolę jakości wyników badań;
2) zewnętrzną kontrolę jakości wyników badań realizowaną przez udział
w badaniach biegłości.
5. W przypadku zmiany normy PN-EN ISO/IEC-17025 zatwierdzenie, o którym
mowa w ust. 1 pkt 2, jest wykonywane zgodnie z wydaniem normy obowiązującym
w momencie wykonania badań biegłości.
6. Organizator badań biegłości powinien postępować zgodnie z wymaganiami
zawartymi w normie PN-EN ISO/IEC 17043.
7. Właściwy państwowy powiatowy lub państwowy graniczny inspektor
sanitarny może dokonać kontroli laboratorium przed zatwierdzeniem, o którym mowa
w ust. 1 pkt 2, w zakresie zgodności systemu jakości prowadzonych badań
z wymaganiami zawartymi w normie PN-EN ISO/IEC-17025.

art. 349. więcej Art. 349. 1. Monitoring wód ma na celu pozyskanie informacji:
1) o stanie wód powierzchniowych i stanie wód podziemnych oraz o stanie wód
obszarów chronionych na potrzeby planowania w gospodarowaniu wodami oraz
oceny osiągania celów środowiskowych określonych w art. 56, art. 57, art. 59
oraz w art. 61;
2) o stanie środowiska wód morskich na potrzeby planowania w gospodarowaniu
wodami oraz oceny osiągania celów środowiskowych dla wód morskich, a także
bieżącej oceny stanu środowiska wód morskich.
2. Badania i oceny stanu wód powierzchniowych, stanu wód podziemnych, stanu
środowiska wód morskich oraz stanu wód obszarów chronionych dokonuje się
w ramach państwowego monitoringu środowiska.
3. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska wykonuje badania wód
powierzchniowych w zakresie elementów biologicznych, fizykochemicznych oraz
chemicznych, w tym substancji priorytetowych określonych w przepisach wydanych
na podstawie art. 114 w matrycy będącej wodą.
4. Państwowa służba hydrologiczno-meteorologiczna wykonuje badania wód
powierzchniowych w zakresie elementów hydrologicznych i morfologicznych
i przekazuje wyniki tych badań ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej,
Wodom Polskim, właściwemu organowi Inspekcji Ochrony Środowiska, właściwym
organom ochrony przyrody, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 16 kwietnia
2004 r. o ochronie przyrody, a także wszystkim podmiotom wykonującym na
zamówienie tych organów i podmiotów prace na potrzeby opracowania oceny stopnia
osiągnięcia celów środowiskowych określonych w art. 56, art. 57, art. 59 oraz
w art. 61, oceny stanu wód powierzchniowych, oceny stanu wód podziemnych oraz
oceny stanu wód obszarów chronionych.
5. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska prowadzi obserwacje
elementów hydromorfologicznych na potrzeby oceny stanu ekologicznego
i potencjału ekologicznego.
6. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska wykonuje badania osadów
dennych rzek i jezior na potrzeby klasyfikacji stanu chemicznego wód
powierzchniowych.
7. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska wykonuje badania
bioakumulacji substancji priorytetowych, określonych w przepisach wydanych na
podstawie art. 114, na potrzeby klasyfikacji stanu chemicznego wód
powierzchniowych, oraz badania stanu ichtiofauny na potrzeby klasyfikacji stanu
ekologicznego lub potencjału ekologicznego, a dodatkowo, jeżeli jest to uzasadnione
specyfiką badań, wykonuje badania i obserwacje, o których mowa w ust. 3, 5 i 6.
8. Państwowa służba hydrogeologiczna wykonuje badania i ocenia stan wód
podziemnych w zakresie elementów fizykochemicznych i ilościowych.
9. W uzasadnionych przypadkach właściwy organ Inspekcji Ochrony
Środowiska wykonuje uzupełniające badania wód podziemnych w zakresie
elementów fizykochemicznych.
10. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska na podstawie wyników
badań i obserwacji, o których mowa w ust. 3 i 5–7, oraz z wykorzystaniem wyników
badań, o których mowa w ust. 4, dokonuje oceny stanu jednolitych części wód
powierzchniowych dla obszaru województwa, z uwzględnieniem wód przejściowych
i wód przybrzeżnych.
11. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska dokonuje oceny stanu wód
na obszarach dorzeczy:
1) na podstawie wyników badań i obserwacji, o których mowa w ust. 3 i 5–7;
2) z wykorzystaniem wyników badań, o których mowa w ust. 4;
3) na podstawie oceny, o której mowa w ust. 10;
4) na podstawie wyników oceny, o której mowa w ust. 8;
5) z wykorzystaniem wyników badań, o których mowa w ust. 9.
12. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, właściwy organ Inspekcji
Ochrony Środowiska, właściwy organ ochrony przyrody, o którym mowa
w przepisach ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, i Główny
Inspektor Sanitarny ustalają, w drodze porozumienia, rodzaj, zakres i sposób
nieodpłatnego przekazywania informacji niezbędnych dla działań związanych
z monitoringiem i oceną stanu wód oraz gospodarowaniem wodami.
13. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska prowadzi monitoring wód,
o którym mowa w ust. 1 pkt 2, współpracując z organami administracji morskiej oraz
organami administracji rybołówstwa morskiego.
14. Sprawujący nadzór nad obszarami przeznaczonymi do ochrony siedlisk lub
gatunków, ustanowionymi w przepisach ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie
przyrody, dla których utrzymanie lub poprawa stanu wód jest ważnym czynnikiem
w ich ochronie, sporządza ocenę tych obszarów na podstawie badań własnych
przedmiotów ochrony zależnych od stanu wód oraz wyników monitoringu, o którym
mowa w ust. 2.
15. Właściciele ujęć wód powierzchniowych zlokalizowanych na jednolitych
częściach wód powierzchniowych przeznaczonych do poboru wody na potrzeby
zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi prowadzą
badania i ocenę, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 74 ust. 1,
i przekazują nieodpłatnie wyniki tych badań i ocenę Wodom Polskim, właściwemu
organowi Inspekcji Ochrony Środowiska oraz Państwowej Inspekcji Sanitarnej.
16. Wody Polskie dokonują oceny stopnia osiągnięcia celów środowiskowych,
o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61, z uwzględnieniem ocen,
o których mowa w ust. 11 i 14, a także wyników badań i oceny, o których mowa
w przepisach wydanych na podstawie art. 74 ust. 1, oraz:
1) ocen obszarowych jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi
w zakresie określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 13 pkt 1
ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym
odprowadzaniu ścieków;
2) oceny jakości wody w kąpielisku, o której mowa w art. 344 ust. 1 pkt 1, pod
względem spełniania wymagań określonych w przepisach wydanych na
podstawie art. 48 ust. 1 pkt 1.
17. Oceny, o których mowa w ust. 15 i 16, oraz badania i ocena, o których mowa
w przepisach wydanych na podstawie art. 74 ust. 1, stanowią wypełnienie
dodatkowych wymagań ustanowionych dla spełnienia celów środowiskowych dla
obszarów chronionych, o których mowa w art. 16 pkt 32 lit. a–d.

art. 350. więcej Art. 350. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze
rozporządzenia, formy i sposób prowadzenia monitoringu jednolitych części wód
powierzchniowych i jednolitych części wód podziemnych, w tym:
1) dla wód powierzchniowych:
a) rodzaje monitoringu i cele ich ustanowienia,
b) kryteria wyboru jednolitych części wód do monitorowania,
c) rodzaje punktów pomiarowo-kontrolnych i kryteria ich wyznaczania,
d) zakres i częstotliwość prowadzonych badań dla poszczególnych elementów
klasyfikacji stanu ekologicznego i stanu chemicznego jednolitych części
wód w ciekach naturalnych, jeziorach i innych naturalnych zbiornikach
wodnych, wodach przejściowych oraz wodach przybrzeżnych,
z uwzględnieniem specyfiki poszczególnych typów wód, a w przypadku
stanu chemicznego – także z uwzględnieniem rodzajów matrycy lub
taksonu rozumianego jako jednostka systematyki organizmów, w tym fauny
i flory ekosystemów wodnych,
e) zakres prowadzonych badań dla poszczególnych elementów klasyfikacji
potencjału ekologicznego i stanu chemicznego sztucznych jednolitych
części wód powierzchniowych i silnie zmienionych jednolitych części wód
powierzchniowych, a w przypadku stanu chemicznego – także
z uwzględnieniem rodzajów matrycy lub taksonu,
f) metodyki referencyjne oraz warunki zapewnienia jakości pomiarów i badań,
g) liczbę, kryteria wyboru punktów pomiarowo-kontrolnych oraz zakres
i częstotliwość badania substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska
wodnego zawartych na liście obserwacyjnej,
h) zakres i częstotliwość prowadzonych badań na potrzeby oceny wypełnienia
dodatkowych wymagań ustanowionych dla spełnienia celów
środowiskowych dla obszarów chronionych, o których mowa w art. 16 pkt
32 lit. c–e;
2) dla wód podziemnych:
a) rodzaje monitoringu i cele ich ustanowienia,
b) kryteria wyboru jednolitych części wód do monitorowania,
c) kryteria wyznaczania punktów pomiarowo-kontrolnych,
d) zakres i częstotliwość monitoringu,
e) metodyki referencyjne oraz warunki zapewnienia jakości monitoringu.
2. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do
spraw gospodarki wodnej kieruje się wynikami wyznaczania jednolitych części wód,
ustaleniami zawartymi w dokumentacji, o której mowa w art. 317 ust. 1 i 2, oraz
przepisami prawa Unii Europejskiej dotyczącymi substancji priorytetowych
w dziedzinie polityki wodnej.

art. 351. więcej Art. 351. 1. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska opracowuje
program monitoringu wód morskich zawierający wykaz stanowisk badań
monitoringowych z przyporządkowaniem im zakresu i częstotliwości prowadzenia pomiarów i badań oraz metodyk referencyjnych lub warunków zapewnienia jakości pomiarów i badań dla poszczególnych wskaźników, o których mowa
w art. 153 ust. 1 pkt 1.
2. Przy opracowywaniu programu monitoringu wód morskich bierze się pod
uwagę potrzebę:
1) uwzględnienia ustaleń zawartych we wstępnej ocenie stanu środowiska wód
morskich;
2) prowadzenia monitoringu wód morskich w sposób skoordynowany i spójny
w regionie Morza Bałtyckiego;
3) dostarczenia informacji pozwalających na bieżącą ocenę stanu środowiska wód
morskich oraz na określenie działań pozostających do podjęcia i postępów
działań już podjętych dla osiągnięcia dobrego stanu środowiska wód morskich,
zgodnie ze wstępną oceną stanu środowiska wód morskich oraz z zestawem
właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska wód morskich;
4) dostarczenia informacji umożliwiających identyfikację odpowiednich
wskaźników, o których mowa w art. 153 ust. 1 pkt 1, dla celów środowiskowych
dla wód morskich;
5) dostarczenia informacji umożliwiających ocenę skuteczności działań
określonych w programie ochrony wód morskich;
6) zapewnienia identyfikacji przyczyny zmian stanu środowiska wód morskich oraz
podjęcia możliwych działań korygujących, mających na celu przywrócenie
dobrego stanu środowiska wód morskich, w przypadku stwierdzenia
odstępstw od dobrego stanu środowiska wód morskich;
7) dostarczenia informacji o substancjach szczególnie szkodliwych występujących
w gatunkach przeznaczonych do spożycia przez ludzi z obszarów połowów
komercyjnych;
8) uwzględnienia badań zapewniających uzyskanie informacji, czy działania
korygujące, o których mowa w pkt 6, przyniosą oczekiwane zmiany stanu
środowiska wód morskich i nie będą miały niepożądanych skutków ubocznych;
9) zapewnienia porównywalności i możliwości wykonywania zbiorczych ocen
stanu środowiska wód morskich w regionie Morza Bałtyckiego;
10) opracowywania specyfikacji technicznych i ujednoliconych metod
monitorowania stanu środowiska wód morskich w sposób zapewniający
porównywalność informacji o stanie środowiska wód morskich na poziomie Unii
Europejskiej;
11) zapewnienia, w zakresie, w jakim jest to możliwe, zgodności programu
monitoringu wód morskich z programami opracowywanymi przez inne państwa
członkowskie Unii Europejskiej położone w regionie Morza Bałtyckiego oraz
państwa leżące poza granicami Unii Europejskiej, które graniczą z regionem
Morza Bałtyckiego, w tym przy wykorzystaniu najbardziej odpowiednich dla
regionu Morza Bałtyckiego wytycznych dotyczących monitorowania stanu
środowiska wód morskich;
12) uwzględnienia oceny zmian cech i właściwości wód morskich, o których mowa
w art. 150 ust. 1, a także, w razie konieczności, nowych i przyszłych zagrożeń
ekosystemów morskich;
13) uwzględnienia właściwości fizycznych, chemicznych, hydromorfologicznych
i biologicznych wód morskich, typów siedlisk oraz presji i oddziaływań na wody
morskie zawartych w analizie, o której mowa w art. 150 ust. 1 pkt 2, w tym ich
naturalnej zmienności, jak również potrzebę przeprowadzenia oceny postępów
w realizacji celów środowiskowych dla wód morskich z zastosowaniem
wskaźników, o których mowa w art. 153 ust. 1 pkt 1, oraz ich granicznych
i docelowych punktów odniesienia – o ile zostały ustalone;
14) uwzględnienia oceny stanu środowiska i programów monitoringu realizowanych
na podstawie przepisów odrębnych, w tym monitoringu przyrodniczego
różnorodności biologicznej i krajobrazowej, o którym mowa w art. 112 ustawy
z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody;
15) uwzględnienia właściwości i oddziaływań o charakterze transgranicznym na stan
środowiska wód regionu Morza Bałtyckiego.
3. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska, zapewniając aktywny udział
wszystkich zainteresowanych w opracowaniu programu monitoringu wód morskich,
zamieszcza na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej urzędu
zapewniającego jego obsługę, w celu zgłoszenia uwag, projekt programu monitoringu
wód morskich.
4. W terminie 21 dni od dnia zamieszczenia projektu programu monitoringu wód
morskich na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej, o której mowa
w ust. 3, zainteresowani mogą składać do właściwego organu Inspekcji Ochrony
Środowiska uwagi, w formie pisemnej lub elektronicznej, do ustaleń zawartych
w projekcie tego dokumentu.
5. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska zamieszcza na stronie
podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej urzędu zapewniającego jego obsługę informację o sposobie i zakresie uwzględnienia uwag do projektu programu monitoringu wód morskich.
6. Po zakończeniu konsultacji zgodnie z ust. 3–5 właściwy organ Inspekcji
Ochrony Środowiska przekazuje program monitoringu wód morskich ministrowi
właściwemu do spraw gospodarki wodnej.
7. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej przedkłada Komisji
Europejskiej program monitoringu wód morskich po uzyskaniu zgody Rady
Ministrów, wyrażonej w drodze uchwały. Program monitoringu wód morskich jest
przedkładany w terminie 3 miesięcy od dnia uzyskania zgody Rady Ministrów
wyrażonej w drodze uchwały.
8. Jeżeli Komisja Europejska odrzuci program monitoringu wód morskich
w części, minister właściwy do spraw gospodarki wodnej opracowuje poprawiony
program monitoringu wód morskich, uwzględniając stanowisko Komisji Europejskiej.
9. Do poprawionego programu monitoringu wód morskich stosuje się
odpowiednio przepisy ust. 1, 2, 7, 8 i 11.
10. Jeżeli Komisja Europejska odrzuci program monitoringu wód morskich
w całości, opracowuje się nowy program monitoringu wód morskich zgodnie z ust. 1–
8 i 11.
11. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej zatwierdza program
monitoringu wód morskich i jego aktualizacje.
12. Program monitoringu wód morskich jest wdrażany, jeżeli w terminie
6 miesięcy od dnia jego przedłożenia Komisja Europejska nie odrzuci programu
monitoringu wód morskich w całości albo w części.
13. Program monitoringu wód morskich podlega przeglądowi co 6 lat i w razie
potrzeby aktualizacji.
14. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej informuje Komisję
Europejską, Komisję Ochrony Środowiska Morza Bałtyckiego oraz zainteresowane
państwa członkowskie Unii Europejskiej o przyjęciu programu monitoringu wód
morskich i jego aktualizacjach, po uzyskaniu zgody Rady Ministrów, wyrażonej
w drodze uchwały.
15. Informacja jest przekazywana w terminie 3 miesięcy od dnia zatwierdzenia
programu monitoringu wód morskich lub dokonania jego aktualizacji.
16. Przepisy ust. 1–11 stosuje się odpowiednio do aktualizacji programu
monitoringu wód morskich.

art. 352. więcej Art. 352. 1. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska udostępnia Komisji
Europejskiej dane i informacje wykorzystane do opracowania programu monitoringu
wód morskich oraz uzyskane przy jego opracowaniu zgodnie z przepisami ustawy
z dnia 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej.
2. Nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia udostępnienia Komisji
Europejskiej danych i informacji, o których mowa w ust. 1, właściwy organ Inspekcji
Ochrony Środowiska udostępnia te dane i informacje również Europejskiej Agencji
Środowiska, o której mowa w przepisach rozporządzenia Parlamentu Europejskiego
i Rady (WE) nr 401/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie Europejskiej Agencji
Środowiska oraz Europejskiej Sieci Informacji i Obserwacji Środowiska.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do danych i informacji
wykorzystanych do aktualizacji programu monitoringu wód morskich oraz
uzyskanych przy jego aktualizacji.

art. 353. więcej Art. 353. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej jest naczelnym
organem administracji rządowej właściwym w sprawach gospodarowania wodami.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej składa Sejmowi
Rzeczypospolitej Polskiej co 2 lata, nie później niż do dnia 31 sierpnia, informację
o gospodarowaniu wodami dotyczącą:
1) stanu zasobów wodnych państwa i stanu ich wykorzystywania;
2) realizacji planów gospodarowania wodami na obszarach dorzeczy;
3) współpracy międzynarodowej na wodach granicznych oraz wykonywania umów
w tym zakresie;
4) realizacji zadań w zakresie utrzymywania wód oraz pozostałego mienia Skarbu
Państwa związanego z gospodarką wodną;
5) prowadzonych inwestycji;
6) realizacji planów zarządzania ryzykiem powodziowym oraz planu
przeciwdziałania skutkom suszy;
7) stanu ochrony ludności i mienia przed powodzią oraz suszą.

art. 354. więcej Art. 354. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej kształtuje kierunki
polityki wodnej państwa, uwzględniając kierunki rozwoju żeglugi śródlądowej.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej koordynuje realizację zadań
publicznych w gospodarce wodnej, w szczególności:
1) wydaje Prezesowi Wód Polskich wytyczne i polecenia dotyczące sposobu
realizacji zadań oraz żąda przekazania informacji w tym zakresie, wskazując
termin ich przekazania, nie dłuższy niż 3 miesiące i nie krótszy niż 14 dni od dnia
przekazania żądania;
2) akceptuje przygotowane przez Prezesa Wód Polskich propozycje dotyczące
sposobu realizacji zadań w zakresie inwestycji.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej wykonuje obowiązki
informacyjne i sprawozdawcze wobec Komisji Europejskiej w zakresie określonym
w przepisach ustawy.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej wykonuje obowiązki
wynikające z umów międzynarodowych dotyczących gospodarki wodnej, których
Rzeczpospolita Polska jest stroną.

art. 355. więcej Art. 355. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, w celu zapewnienia
sprawnej realizacji zadań, może tworzyć delegatury urzędu zapewniającego obsługę
ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej.
2. Delegatury, o których mowa w ust. 1, mogą być tworzone w szczególności do
prowadzenia spraw dotyczących zgód wodnoprawnych w przypadkach, w których
wnioskodawcą są Wody Polskie, oraz wykonywania kontroli gospodarowania wodami
wykonywanej w stosunku do Wód Polskich.

art. 356. więcej Art. 356. 1. Z zastrzeżeniem art. 263 ust. 5, minister właściwy do spraw
gospodarki wodnej nadzoruje Wody Polskie.
2. Nadzór, o którym mowa w ust. 1, polega w szczególności na:
1) dokonaniu oceny okresowej Prezesa Wód Polskich;
2) dokonywaniu rocznej oceny działalności Wód Polskich;
3) zatwierdzaniu planu finansowego oraz rocznych planów działalności;
4) zatwierdzaniu programów realizacji zadań związanych z utrzymywaniem wód
oraz pozostałego mienia Skarbu Państwa związanego z gospodarką wodną oraz
planowanych inwestycji w gospodarce wodnej i ich zmian;
5) zatwierdzaniu sprawozdań z działalności za rok poprzedni;
6) zatwierdzaniu planów kontroli:
a) w jednostkach organizacyjnych Wód Polskich,
b) gospodarowania wodami wykonywanej przez Wody Polskie;
7) polecaniu przeprowadzenia kontroli nieujętych w planie kontroli.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej przeprowadza kontrolę
w Wodach Polskich na zasadach i w trybie określonych w przepisach o kontroli
w administracji rządowej.

art. 357. więcej Art. 357. Organy administracji żeglugi śródlądowej pełnią funkcje inwestora
w zakresie budowy, przebudowy lub modernizacji śródlądowych dróg wodnych
o szczególnym znaczeniu transportowym.

art. 358. więcej Art. 358. 1. Rocznej oceny działalności Wód Polskich, zwanej dalej „roczną
oceną”, dokonuje minister właściwy do spraw gospodarki wodnej w terminie do dnia
30 czerwca roku następującego po roku, którego dotyczy roczna ocena.
2. Rocznej oceny dokonuje się na podstawie:
1) analizy sprawozdania z działalności, o którym mowa w art. 240 ust. 14, oraz
rocznego sprawozdania finansowego, o którym mowa w art. 252 ust. 13;
2) wyników bieżącego monitoringu realizacji zadań;
3) wyników kontroli resortowej oraz zewnętrznych organów kontroli;
4) okresowej oceny przyjmowania i załatwiania skarg.
3. Roczna ocena ma na celu w szczególności przekazanie informacji na temat
skuteczności i jakości wykonywanych zadań oraz wskazanie oczekiwań dotyczących
funkcjonowania Wód Polskich.
4. Roczna ocena może być pozytywna, pozytywna z zastrzeżeniami albo
negatywna.
5. Rocznej oceny dokonuje się na piśmie.
6. Roczna ocena wymaga uzasadnienia.
7. Roczną ocenę przekazuje się Prezesowi Wód Polskich.
8. Prezes Wód Polskich może wnieść zastrzeżenia do rocznej oceny w terminie
14 dni od dnia jej otrzymania.
9. W przypadku uznania za zasadne zastrzeżeń Prezesa Wód Polskich do rocznej
oceny, roczna ocena ulega zmianie.

art. 359. więcej Art. 359. 1. Oceny okresowej Prezesa Wód Polskich, zwanej dalej „oceną
okresową”, minister właściwy do spraw gospodarki wodnej dokonuje w terminie do
dnia 30 września roku następującego po roku, którego dotyczy ocena okresowa.
2. Ocena okresowa ma na celu w szczególności przekazanie Prezesowi Wód
Polskich informacji na temat skuteczności, jakości i celowości podejmowanych przez
niego działań, oczekiwań dotyczących efektów i jakości pracy oraz preferowanych
kierunków rozwoju.
3. Ocena okresowa jest dokonywana w szczególności w oparciu o informacje
zawarte w rocznej ocenie.
4. Oceny okresowej dokonuje się na piśmie.
5. Ocena okresowa może być pozytywna, pozytywna z zastrzeżeniami albo
negatywna.
6. Ocena okresowa wymaga uzasadnienia.
7. Ocenę okresową przekazuje się Prezesowi Wód Polskich w celu zajęcia przez
niego stanowiska.
8. Prezes Wód Polskich może przedstawić na piśmie ministrowi właściwemu do
spraw gospodarki wodnej swoje stanowisko, w tym zastrzeżenia do oceny okresowej,
w terminie miesiąca od dnia jej otrzymania.
9. W przypadku uznania przez ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej
za zasadne zastrzeżeń Prezesa Wód Polskich do oceny okresowej ocena okresowa
ulega zmianie.
10. W przypadku przyznania Prezesowi Wód Polskich negatywnej oceny
okresowej minister właściwy do spraw gospodarki wodnej odwołuje Prezesa Wód
Polskich.

art. 360. więcej Art. 360. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej sprawuje nadzór nad
działalnością:
1) państwowej służby hydrologiczno-meteorologicznej;
2) państwowej służby hydrogeologicznej;
3) państwowej służby do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących.

art. 361. więcej Art. 361. Nadzór, o którym mowa w art. 360, polega w szczególności na:
1) zatwierdzaniu rocznych sprawozdań z realizacji przez państwową służbę
hydrologiczno-meteorologiczną, państwową służbę hydrogeologiczną oraz
państwową służbę do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących zadań
określonych w przepisach ustawy;
2) kontroli efektywności i celowości wydatkowania środków publicznych, w tym
wykorzystania środków przekazanych przez Wody Polskie, na realizację zadań
przez państwową służbę hydrologiczno-meteorologiczną, państwową służbę hydrogeologiczną oraz państwową służbę do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących.

art. 362. więcej Art. 362. Państwowa Rada Gospodarki Wodnej, zwana dalej „Państwową
Radą”, jest organem opiniodawczo-doradczym ministra właściwego do spraw
gospodarki wodnej.

art. 363. więcej Art. 363. 1. Do zakresu działania Państwowej Rady należy opracowywanie dla
ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej opinii, propozycji i wniosków
w sprawach gospodarowania wodami, ochrony przed powodzią i skutkami suszy,
w szczególności:
1) przedstawianie propozycji oraz wniosków dotyczących poprawy stanu zasobów
wodnych oraz ochrony przed powodzią i skutkami suszy;
2) opiniowanie projektów dokumentów planistycznych, o których mowa
w art. 315 pkt 1–3, 6, 7 oraz 11 i 12;
3) opiniowanie projektów programów realizacji zadań związanych
z utrzymywaniem wód oraz pozostałego mienia Skarbu Państwa związanego
z gospodarką wodną oraz planowanych inwestycji w gospodarce wodnej,
o których mowa w art. 240 ust. 9;
4) opiniowanie projektów aktów normatywnych regulujących sprawy gospodarki
wodnej;
5) wyrażanie opinii w sprawach zleconych przez ministra właściwego do spraw
gospodarki wodnej.
2. W skład Państwowej Rady wchodzą:
1) Przewodniczący Państwowej Rady;
2) dwóch Zastępców Przewodniczącego Państwowej Rady;
3) Sekretarz Państwowej Rady;
4) członkowie Państwowej Rady w liczbie 30.
3. Przewodniczący Państwowej Rady, Zastępcy Przewodniczącego Państwowej
Rady oraz członkowie Państwowej Rady są powoływani przez ministra właściwego
do spraw gospodarki wodnej spośród kandydatów zgłaszanych przez ogólnopolskie
organizacje zrzeszające jednostki samorządu terytorialnego, podmioty, o których
mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1,
2 i 4–8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce
(Dz. U. z 2020 r. poz. 85), organizacje społeczne, gospodarcze oraz ekologiczne,
związane z gospodarką wodną.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej może odwołać
Przewodniczącego Państwowej Rady, Zastępców Przewodniczącego Państwowej
Rady lub członka Państwowej Rady przed upływem jej kadencji na wniosek jednostki
samorządu terytorialnego, podmiotu, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4–8
ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, lub
organizacji, która zgłosiła jego kandydaturę.
5. W miejsce odwołanego Przewodniczącego Państwowej Rady, Zastępców
Przewodniczącego Państwowej Rady lub członka Państwowej Rady minister
właściwy do spraw gospodarki wodnej powołuje nowego Przewodniczącego
Państwowej Rady, Zastępców Przewodniczącego Państwowej Rady lub członka
Państwowej Rady. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.
6. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej powołuje Sekretarza
Państwowej Rady spośród osób zatrudnionych w urzędzie zapewniającym jego
obsługę. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej odwołuje Sekretarza
Państwowej Rady.
7. Ta sama osoba może pełnić funkcję Przewodniczącego Państwowej Rady nie
dłużej niż przez dwie kadencje.
8. Kadencja Państwowej Rady trwa 4 lata.
9. Przewodniczący Państwowej Rady kieruje pracami Państwowej Rady oraz
reprezentuje Państwową Radę na zewnątrz.

art. 364. więcej Art. 364. 1. Wydatki związane z działalnością Państwowej Rady pokrywa się ze
środków budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do
spraw gospodarki wodnej.
2. Przewodniczącemu Państwowej Rady, Zastępcom Przewodniczącego
Państwowej Rady, Sekretarzowi Państwowej Rady, członkom Państwowej Rady oraz
zapraszanym na posiedzenie Państwowej Rady specjalistom, zamieszkałym poza
miejscowością, w której odbywa się posiedzenie, i biorącym udział w posiedzeniu,
przysługują diety oraz zwrot kosztów podróży i noclegów na zasadach określonych
w przepisach w sprawie zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących
pracownikom z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.
3. Obsługę biurową i administracyjno-techniczną Państwowej Rady zapewnia
urząd zapewniający obsługę ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej.

art. 365. więcej Art. 365. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze
zarządzenia, szczegółowy sposób funkcjonowania Państwowej Rady, jej organizację, tryb pracy oraz częstotliwość zwoływania posiedzeń, kierując się potrzebą zapewnienia sprawnego jej działania.

art. 366. więcej Art. 366. Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o „służbach państwowych”,
rozumie się przez to państwową służbę hydrologiczno-meteorologiczną, państwową
służbę do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących oraz państwową służbę
hydrogeologiczną.

art. 367. więcej Art. 367. 1. Państwowa służba hydrologiczno-meteorologiczna wykonuje
zadania państwa w zakresie osłony hydrologicznej i meteorologicznej społeczeństwa,
środowiska, dziedzictwa kulturowego, gospodarki i rozpoznawania zagrożeń
niebezpiecznymi zjawiskami zachodzącymi w atmosferze lub hydrosferze, a także na
potrzeby rozpoznania i kształtowania oraz ochrony zasobów wodnych kraju.
2. Państwowa służba hydrologiczno-meteorologiczna przekazuje ministrowi
właściwemu do spraw gospodarki wodnej roczne sprawozdanie z realizacji zadań
określonych w przepisach ustawy w terminie do dnia 30 czerwca roku następującego
po roku, którego dotyczy sprawozdanie.

art. 368. więcej Art. 368. 1. Państwowa służba do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących
wykonuje zadania państwa w zakresie nadzoru nad stanem technicznym i stanem
bezpieczeństwa budowli piętrzących.
2. Kompetencje państwowej służby do spraw bezpieczeństwa budowli
piętrzących nie naruszają kompetencji organów nadzoru budowlanego, określonych
w przepisach ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane.
3. Państwowa służba do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących przekazuje
ministrowi właściwemu do spraw
gospodarki wodnej roczne sprawozdanie z realizacji zadań określonych
w przepisach ustawy w terminie do dnia 30 czerwca roku następującego po roku,
którego dotyczy sprawozdanie.

art. 369. więcej Art. 369. 1. Państwowa służba hydrogeologiczna wykonuje zadania państwa na
potrzeby rozpoznawania, bilansowania i ochrony wód podziemnych w celu
racjonalnego wykorzystania tych wód przez społeczeństwo oraz gospodarkę.
2. Państwowa służba hydrogeologiczna przekazuje ministrowi właściwemu do
spraw gospodarki wodnej roczne sprawozdanie z realizacji zadań określonych w przepisach ustawy w terminie do dnia 30 czerwca roku następującego po roku, którego dotyczy sprawozdanie.

art. 370. więcej Art. 370. Państwową służbę hydrologiczno-meteorologiczną oraz państwową
służbę do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących pełni Instytut Meteorologii
i Gospodarki Wodnej – Państwowy Instytut Badawczy.

art. 371. więcej Art. 371. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej – Państwowy Instytut
Badawczy posiada i utrzymuje bazę
danych historycznych i bieżących z zakresu stanu technicznego oraz stanu
bezpieczeństwa budowli piętrzących zaliczonych zgodnie z przepisami ustawy z dnia
7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane do XXVII kategorii, zgromadzoną w wyniku
ujednoliconych metod określania stanu technicznego oraz stanu bezpieczeństwa tych
budowli, stanowiącą jednolite źródło informacji dla organów administracji rządowej.

art. 372. więcej Art. 372. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej – Państwowy Instytut
Badawczy posiada i utrzymuje bazę danych historycznych z zakresu meteorologii,
hydrologii i oceanologii, zgromadzoną w wyniku ujednoliconych metod określanych
przez Światową Organizację Meteorologiczną, stanowiącą wyłączne źródło informacji
hydrologicznych, meteorologicznych i oceanologicznych dla potrzeb rozpoznania
i kształtowania oraz ochrony zasobów wodnych kraju, a także rozpoznania warunków
meteorologicznych, klimatologicznych i oceanologicznych.

art. 373. więcej Art. 373. Państwową służbę hydrogeologiczną pełni Państwowy Instytut
Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy.

art. 374. więcej Art. 374. Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
posiada i utrzymuje bazę danych historycznych z zakresu hydrogeologii.

art. 375. więcej Art. 375. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej – Państwowy Instytut
Badawczy oraz Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy są
państwowymi instytutami badawczymi w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia
2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1350 i 2227).

art. 376. więcej Art. 376. Do zadań państwowej służby hydrologiczno-meteorologicznej należy:
1) wykonywanie pomiarów i obserwacji hydrologicznych oraz meteorologicznych;
2) wykonywanie badań elementów hydrologicznych i morfologicznych wód
powierzchniowych na potrzeby planowania w gospodarowaniu wodami,
w szczególności sporządzania dokumentacji planistycznych, o których mowa
w art. 317 ust. 1;
3) gromadzenie, przetwarzanie, archiwizowanie i udostępnianie informacji
hydrologicznych oraz meteorologicznych;
4) wykonywanie bieżących analiz i ocen sytuacji hydrologicznej oraz
meteorologicznej;
5) opracowywanie i przekazywanie prognoz meteorologicznych oraz
hydrologicznych;
6) opracowywanie i przekazywanie organom administracji publicznej ostrzeżeń
przed niebezpiecznymi zjawiskami zachodzącymi w atmosferze i hydrosferze;
7) realizowanie zadań wynikających z przynależności do organizacji
międzynarodowych w zakresie dotyczącym meteorologii, hydrologii
i oceanologii;
8) wykonywanie modelowania hydrologicznego i hydraulicznego w zakresie
zagrożeń powodziowych oraz zjawiska suszy;
9) prowadzenie działań edukacyjnych w zakresie hydrologii, meteorologii
i oceanologii;
10) współpraca z organami administracji publicznej w zakresie ograniczania
skutków niebezpiecznych zjawisk zachodzących w atmosferze i hydrosferze;
11) przygotowywanie scenariuszy ekstremalnych zdarzeń hydrologicznych
i meteorologicznych.

art. 377. więcej Art. 377. 1. Do zadań państwowej służby do spraw bezpieczeństwa budowli
piętrzących należy:
1) wykonywanie badań i pomiarów pozwalających na opracowanie oceny stanu
technicznego i stanu bezpieczeństwa:
a) budowli piętrzących stanowiących własność Skarbu Państwa, zaliczonych
na podstawie przepisów w sprawie warunków technicznych, jakim powinny
odpowiadać budowle hydrotechniczne i ich usytuowanie, wydanych na
podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane
– do I lub II klasy,
b) budowli piętrzących stanowiących własność Skarbu Państwa innych niż
określone w lit. a, wskazanych przez
ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej, które z uwagi na zły stan
techniczny zagrażają lub mogą
zagrażać bezpieczeństwu;
2) opracowywanie ocen stanu technicznego i stanu bezpieczeństwa budowli
piętrzących, o których mowa w pkt 1;
3) prowadzenie bazy danych dotyczących budowli piętrzących zaliczonych zgodnie
z przepisami ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane do XXVII
kategorii, zawierającej dane techniczne oraz informacje o lokalizacji, stanie
prawnym, stanie technicznym i stanie bezpieczeństwa tych budowli;
4) opracowywanie, w oparciu o wykonane oceny stanu technicznego i stanu
bezpieczeństwa budowli piętrzących, raportu o stanie bezpieczeństwa tych
budowli;
5) analiza i weryfikacja wytycznych w zakresie wykonywania badań, pomiarów
i ocen stanu technicznego i stanu bezpieczeństwa budowli piętrzących w oparciu
o aktualną wiedzę techniczną;
6) organizowanie szkoleń i seminariów dotyczących bezpieczeństwa budowli
piętrzących.
2. Państwowa służba do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących przekazuje:
1) wyniki badań i pomiarów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz oceny stanu
technicznego i stanu bezpieczeństwa budowli piętrzących Wodom Polskim
niezwłocznie po ich opracowaniu;
2) raport, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, ministrowi właściwemu do spraw
gospodarki wodnej, Wodom Polskim oraz Głównemu Inspektorowi Nadzoru
Budowlanego nie później niż do dnia 30 kwietnia każdego roku.

art. 378. więcej Art. 378. 1. Państwowa służba hydrologiczno-meteorologiczna posiada
i utrzymuje:
1) podstawową sieć i specjalne sieci pomiarowo-obserwacyjne;
2) system gromadzenia, przetwarzania i wymiany danych;
3) biura prognoz meteorologicznych, biura prognoz hydrologicznych i centra
modelowania powodziowego i suszy;
4) inne komórki organizacyjne, które:
a) organizują, nadzorują i eksploatują podstawową sieć i specjalne sieci
pomiarowo-obserwacyjne oraz system gromadzenia, przetwarzania
i wymiany danych,
b) opracowują oceny oraz analizy charakterystyk hydrologicznych
i meteorologicznych dla potrzeb projektowych,
c) przygotowują dane i oceny dla potrzeb bilansowania zasobów wód
powierzchniowych, rozpoznawania, kształtowania oraz ochrony zasobów
wodnych kraju,
d) prowadzą prace rozwojowe i metodyczne w zakresie określonym w pkt 1–
3.
2. Podstawową sieć pomiarowo-obserwacyjną stanowią:
1) stacje hydrologiczno-meteorologiczne i stacje hydrologiczne;
2) podstawowe stacje i posterunki pomiarowe hydrologiczne i meteorologiczne:
a) synoptyczne,
b) klimatologiczne,
c) opadowe,
d) wodowskazowe;
3) stacje pomiarów aerologicznych;
4) stacje radarów meteorologicznych;
5) stacje lokalizacji wyładowań atmosferycznych;
6) stacje odbioru danych z satelitów meteorologicznych.
3. Specjalne sieci pomiarowo-obserwacyjne stanowią:
1) stacje badań specjalnych;
2) specjalne posterunki i sieci pomiarowe;
3) punkty pomiarowe dla Morza Bałtyckiego oraz strefy brzegowej;
4) lotniskowe stacje meteorologiczne.
4. Biura prognoz meteorologicznych oraz biura prognoz hydrologicznych:
1) opracowują i udostępniają krótkoterminowe oraz średnioterminowe, ogólne
i specjalistyczne prognozy hydrologiczne i meteorologiczne;
2) udzielają informacji o aktualnych warunkach hydrologicznych
i meteorologicznych;
3) opracowują i udostępniają ostrzeżenia przed żywiołowym działaniem sił
przyrody oraz przed suszą;
4) prowadzą na bieżąco osłonę hydrologiczną i meteorologiczną społeczeństwa
oraz gospodarki.
5. Państwowa służba hydrologiczno-meteorologiczna może wykorzystywać
wyniki pomiarów meteorologicznych,
hydrologicznych i oceanologicznych pochodzące z urządzeń i systemów
pomiarowych będących własnością innych podmiotów, za ich zgodą.

art. 379. więcej Art. 379. Państwowa służba do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących
posiada i utrzymuje:
1) specjalistyczny sprzęt niezbędny do prowadzenia badań i pomiarów stanu
technicznego i stanu bezpieczeństwa budowli piętrzących;
2) system gromadzenia, przetwarzania i wymiany danych;
3) komórki organizacyjne, które:
a) wykonują badania i pomiary niezbędne do sporządzania ocen stanu
technicznego i stanu bezpieczeństwa budowli piętrzących,
b) opracowują oceny stanu technicznego i stanu bezpieczeństwa budowli
piętrzących,
c) opracowują raport o stanie bezpieczeństwa budowli piętrzących na
podstawie analizy oceny stanu technicznego i stanu bezpieczeństwa
budowli piętrzących, o której mowa w art. 377 ust. 1 pkt 1,
d) prowadzą prace rozwojowe i metodyczne w zakresie oceny stanu
technicznego i stanu bezpieczeństwa budowli piętrzących oraz w zakresie
określonym w pkt 2 i w art. 377 ust. 1 pkt 1, 5 i 6.

art. 380. więcej Art. 380. Do zadań państwowej służby hydrogeologicznej należy:
1) wykonywanie pomiarów, obserwacji i badań hydrogeologicznych;
2) gromadzenie, przetwarzanie, archiwizowanie oraz udostępnianie
zgromadzonych informacji dotyczących warunków hydrogeologicznych,
wielkości zasobów, stanu chemicznego i ilościowego wód podziemnych;
3) prowadzenie i aktualizacja baz danych hydrogeologicznych, w szczególności:
a) wykazu wielkości zasobów wód podziemnych, w tym dostępnych zasobów
wód podziemnych i zasobów eksploatacyjnych ujęć wód podziemnych,
b) bazy danych o obiektach hydrogeologicznych,
c) bazy danych mapy hydrogeologicznej kraju,
d) bazy danych monitoringu wód podziemnych,
e) bazy danych o poborze wód podziemnych,
f) bazy danych jednolitych części wód podziemnych,
g) bazy danych o obiektach związanych z działalnością człowieka
oddziaływujących na stan wód podziemnych,
h) bazy danych zasięgów powodzi wywołanych przez wody gruntowe;
4) wykonywanie bieżących analiz i ocen sytuacji hydrogeologicznej;
5) opracowywanie oraz przekazywanie prognoz zmian wielkości zasobów wód
podziemnych, w tym dostępnych zasobów wód podziemnych oraz stanu wód
podziemnych, a także ich zagrożeń;
6) opracowywanie i przekazywanie organom administracji publicznej ostrzeżeń
przed niebezpiecznymi zjawiskami zachodzącymi w strefach zasilania oraz
poboru wód podziemnych;
7) udział w działaniach związanych z zapobieganiem skutkom nadzwyczajnych
zagrożeń wywołanych w szczególności przez powodzie, o których mowa
w pkt 3 lit. h, oraz susze, a także wyznaczanie zasięgów powodzi historycznych
na podstawie danych geologicznych;
8) ocena wpływu i oddziaływań na stan chemiczny i ilościowy wód podziemnych;
9) wykonywanie badań hydrogeologicznych na potrzeby planowania
w gospodarowaniu wodami;
10) prowadzenie działań edukacyjnych w zakresie hydrogeologii;
11) prowadzenie prac rozwojowych i metodycznych w zakresie zadań
wymienionych w pkt 1–9.

art. 381. więcej Art. 381. 1. Państwowa służba hydrogeologiczna posiada i utrzymuje sieć
obserwacyjno-badawczą wód podziemnych oraz zespoły do spraw ocen i prognoz
hydrogeologicznych.
2. Sieć obserwacyjno-badawczą wód podziemnych stanowią:
1) stacje hydrogeologiczne;
2) punkty obserwacyjne zwierciadła wód podziemnych;
3) punkty badawcze jakości wód podziemnych;
4) piezometry;
5) obudowane źródła.

art. 382. więcej Art. 382. 1. Urządzenia pomiarowe służb państwowych podlegają ochronie na
warunkach określonych w przepisach ustawy.
2. Zakazuje się:
1) przemieszczania urządzeń pomiarowych służb państwowych przez osoby
nieupoważnione;
2) wykonywania w pobliżu urządzeń pomiarowych służb państwowych czynności
powodujących ich zniszczenie, uszkodzenie, zakłócenie prawidłowego
funkcjonowania lub zmianę warunków obserwacji.
3. Właściciel gruntu jest obowiązany udostępnić grunt na potrzeby budowy oraz
ustanowienia strefy ochronnej urządzeń pomiarowych służb państwowych.
4. W celu zapewnienia reprezentatywności dokonywanych pomiarów lub
obserwacji mogą być ustanawiane strefy ochronne urządzeń pomiarowych służb
państwowych stanowiące obszary, na których obowiązują zakazy, nakazy lub
ograniczenia w zakresie użytkowania gruntów oraz korzystania z wód.
5. Na obszarach stref ochronnych urządzeń pomiarowych służb państwowych
może być zakazane wznoszenie obiektów budowlanych oraz wykonywanie robót lub
czynności, które mogą spowodować czasowe lub trwałe zaburzenie
reprezentatywności pomiarów i obserwacji, a w szczególności:
1) w odległości 30 m od urządzeń pomiarowych – wznoszenie wszelkich obiektów
budowlanych, sadzenie drzew lub krzewów oraz sztuczne zraszanie upraw;
2) w odległości od 30 do 500 m od urządzeń pomiarowych – wznoszenie zwartej
zabudowy piętrowej oraz sadzenie drzew w zwartych zespołach.
6. Na obszarach stref ochronnych urządzeń pomiarowych służb państwowych
może być nakazane usunięcie drzew lub krzewów.
7. Strefę ochronną urządzeń pomiarowych służb państwowych ustanawia,
w drodze uchwały będącej aktem prawa miejscowego, rada powiatu na wniosek
właściwej służby państwowej, określając zakazy, nakazy lub ograniczenia oraz
obszary, na których obowiązują.
8. Wniosek, o którym mowa w ust. 7, zawiera propozycje granic strefy ochronnej
urządzeń pomiarowych służb państwowych wraz z planem sytuacyjnym oraz
propozycje dotyczące zakazów lub nakazów w zakresie użytkowania gruntów lub
korzystania z wód.
9. Za szkody poniesione w związku z udostępnieniem gruntu na potrzeby
budowy urządzeń pomiarowych służb państwowych oraz w związku
z wprowadzeniem w strefie ochronnej urządzeń pomiarowych służb państwowych
zakazów, nakazów lub ograniczeń w zakresie użytkowania gruntów lub korzystania
z wód właścicielowi nieruchomości położonej w tej strefie przysługuje
odszkodowanie od właściwej służby państwowej na zasadach określonych w art. 471.

art. 383. więcej Art. 383. 1. Osoby wykonujące badania, pomiary, obserwacje oraz prace
kontrolne na potrzeby realizacji przez służby państwowe zadań, o których mowa
w art. 376, art. 377 ust. 1 oraz art. 380, a także prace związane z wykonywaniem,
obsługą lub utrzymaniem urządzeń pomiarowych służb państwowych, mają prawo do:
1) wstępu na grunt, do obiektów budowlanych, na wody powierzchniowe, dostępu
do urządzeń wodnych zlokalizowanych na terenie nieruchomości oraz
dokonywania niezbędnych czynności związanych z wykonywanymi pracami;
2) umieszczania na gruntach, obiektach budowlanych oraz w wodach
powierzchniowych urządzeń pomiarowych służb państwowych;
3) usuwania drzew lub krzewów z obszaru strefy ochronnej oraz wykonywania
niwelacji terenu.
2. Na terenach zamkniętych w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 17 maja
1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne prace, o których mowa w ust. 1, mogą
być wykonywane tylko za zgodą zarządzającego tym terenem.
3. W granicach parku narodowego prace, o których mowa w ust. 1, mogą być
wykonywane za zgodą dyrektora parku narodowego.
4. Właściciel nieruchomości jest obowiązany umożliwić wykonanie prac,
o których mowa w ust. 1, przez osoby upoważnione przez służby państwowe.
5. Osoby, o których mowa w ust. 1, są obowiązane posiadać legitymację
służbową pozwalającą zidentyfikować pracownika państwowej służby oraz
określającą przysługujące mu uprawnienia.
6. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze
rozporządzenia, wzór legitymacji służbowej, o której mowa w ust. 5, kierując się
koniecznością zapewnienia identyfikacji służby państwowej i osób wykonujących
kontrolę.

art. 384. więcej Art. 384. 1. Wobec pracowników inżynieryjno-technicznych zatrudnionych
w ramach państwowej służby hydrologiczno-meteorologicznej wprowadza się rozkład
czasu pracy:
1) zmianowy – na stanowiskach, na których jest to konieczne ze względu na
szczególne warunki pracy lub warunki atmosferyczne;
2) podstawowy – na pozostałych stanowiskach.
2. Stanowiska, o których mowa w ust. 1, ustala dyrektor Instytutu Meteorologii
i Gospodarki Wodnej – Państwowego Instytutu Badawczego.
3. Zmianowy rozkład czasu pracy pracowników, o których mowa w ust. 1 pkt 1,
polega na wykonywaniu powierzonych im zadań nie dłużej niż przez 48 godzin, po
których następuje co najmniej 48 godzin wolnych od pracy.
4. Podstawowy rozkład czasu pracy pracowników, o których mowa
w ust. 1 pkt 2, polega na wykonywaniu powierzonych im zadań w dobowym
wymiarze czasu pracy nieprzekraczającym 8 godzin w okresie rozliczeniowym
nieprzekraczającym 3 miesięcy.
5. Czas pracy pracowników, o których mowa w ust. 1, nie może przekraczać
przeciętnie 40 godzin tygodniowo w okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym
6 miesięcy.
6. W szczególnie uzasadnionych przypadkach dyrektor Instytutu Meteorologii
i Gospodarki Wodnej – Państwowego Instytutu Badawczego może ustalić indywidualny rozkład czasu pracy pracowników, o których mowa w ust. 1, w ramach normy czasu pracy, o której mowa w ust. 4.

art. 385. więcej Art. 385. 1. Służby państwowe są finansowane ze środków budżetu państwa.
2. Ze środków budżetu państwa w części dotyczącej gospodarki wodnej
będących w dyspozycji ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej finansuje
się, w formie dotacji celowej, na zasadach określonych w art. 150 ustawy z dnia
27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych:
1) utrzymywanie bieżącej działalności służb państwowych;
2) utrzymywanie, odbudowę, rozbudowę, przebudowę i rozbiórkę podstawowej
sieci pomiarowo-obserwacyjnej państwowej służby hydrologiczno-
-meteorologicznej oraz system gromadzenia, przetwarzania i wymiany danych;
3) utrzymywanie, odbudowę, rozbudowę, przebudowę i rozbiórkę
hydrogeologicznych urządzeń pomiarowych państwowej służby
hydrogeologicznej;
4) utrzymywanie i rozwój komórek metodycznych;
5) opracowywanie danych oraz informacji hydrologiczno-meteorologicznych
i hydrogeologicznych;
6) opracowywanie i publikowanie ostrzeżeń, ogólnych prognoz oraz komunikatów
hydrologicznych i meteorologicznych, biuletynów, a także roczników
hydrologicznych, meteorologicznych i hydrogeologicznych;
7) wykonywanie modelowania hydrologiczno-hydraulicznego, szczególnie
w zakresie zagrożeń powodziowych i zjawiska suszy;
8) prowadzenie działań edukacyjnych w zakresie hydrologii, meteorologii
i oceanologii;
9) współpracę z organami administracji publicznej w zakresie ograniczania
skutków niebezpiecznych zjawisk zachodzących w atmosferze i hydrosferze;
10) wypłatę odszkodowań, o których mowa w art. 382 ust. 9.
3. Ze środków budżetu państwa będących w dyspozycji właściwych
dysponentów części budżetu państwa finansuje się:
1) osłonę hydrologiczno-meteorologiczną żeglugi morskiej, rybołówstwa i żeglugi
śródlądowej;
2) osłonę hydrologiczno-meteorologiczną rolnictwa;
3) badania elementów hydrologicznych i morfologicznych wód powierzchniowych
na potrzeby planowania w gospodarowaniu wodami, w szczególności
sporządzania dokumentacji planistycznych, o których mowa w art. 317 ust. 1;
4) badania wód podziemnych w zakresie elementów fizykochemicznych;
5) informacje przekazywane na potrzeby obronności państwa;
6) utrzymanie specjalnych sieci pomiarowo-obserwacyjnych.
4. Służby państwowe mogą być dofinansowywane ze środków publicznych
innych niż środki, o których mowa w ust. 1 i 3, na zasadach dotyczących
wykorzystania tych środków.
5. Podmioty, które dla potrzeb działalności gospodarczej lub dla realizacji zadań,
o których mowa w ust. 3, korzystają z informacji uzyskanych z:
1) podstawowej sieci pomiarowo-obserwacyjnej, systemu gromadzenia,
przetwarzania i wymiany danych oraz biur prognoz hydrologicznych i biur
prognoz meteorologicznych państwowej służby hydrologiczno-
-meteorologicznej,
2) sieci obserwacyjno-badawczej wód podziemnych państwowej służby
hydrogeologicznej
– ponoszą koszty utrzymywania, odbudowy, rozbudowy i przebudowy tych sieci,
systemów i biur lub koszty wykonania tych badań, pomiarów i ocen, na zasadach
uzgodnionych przez strony w umowie.

art. 386. więcej Art. 386. 1. Skarb Państwa jest właścicielem wszystkich informacji zbieranych
i przetwarzanych przez służby państwowe.
2. W imieniu Skarbu Państwa informacjami, o których mowa w ust. 1,
rozporządzają odpowiednio Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej – Państwowy
Instytut Badawczy oraz Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut
Badawczy.
3. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej – Państwowy Instytut Badawczy
oraz Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy przekazują
nieodpłatnie w celu ponownego wykorzystywania informacje zbierane i przetwarzane
odpowiednio przez państwową służbę hydrologiczno-meteorologiczną oraz
państwową służbę hydrogeologiczną na zasadach określonych w przepisach ustawy
z dnia 25 lutego 2016 r. o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora
publicznego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1446).

art. 387. więcej Art. 387. 1. Państwowa służba hydrologiczno-meteorologiczna i państwowa
służba hydrogeologiczna publikują informacje zebrane i przetworzone
w ostrzeżeniach, prognozach, komunikatach, biuletynach lub rocznikach.
2. Państwowa służba hydrologiczno-meteorologiczna i państwowa służba
hydrogeologiczna nieodpłatnie przekazują ostrzeżenia, prognozy, komunikaty,
biuletyny lub roczniki podmiotom określonym w przepisach wydanych na podstawie
ust. 3.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze
rozporządzenia:
1) podmioty, którym państwowa służba hydrologiczno-meteorologiczna
i państwowa służba hydrogeologiczna są obowiązane przekazywać ostrzeżenia,
prognozy, komunikaty, biuletyny lub roczniki;
2) sposób i częstotliwość opracowywania oraz przekazywania ostrzeżeń, prognoz,
komunikatów, biuletynów lub roczników;
3) sposoby uzyskiwania potwierdzenia przekazania ostrzeżeń;
4) charakterystykę stanu hydrologicznego, meteorologicznego oraz
hydrogeologicznego.
4. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 3, minister właściwy do
spraw gospodarki wodnej kieruje się względami bezpieczeństwa państwa,
bezpieczeństwa ludzi i mienia oraz uwzględnia konieczność sprawnego
przekazywania ostrzeżeń, prognoz, komunikatów i biuletynów w zależności od
aktualnego lub prognozowanego stanu hydrologicznego, meteorologicznego lub
hydrogeologicznego.
5. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej – Państwowy Instytut Badawczy
jest obowiązany udostępniać nieodpłatnie informacje o stanie atmosfery i hydrosfery
organom władzy publicznej oraz właścicielom wód lub działającym w ich imieniu
zarządcom, a także uczelniom, instytutom badawczym, Centrum Łukasiewicz,
instytutom działającym w ramach Sieci Badawczej Łukasiewicz oraz jednostkom
naukowym Polskiej Akademii Nauk.
6. Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy jest
obowiązany udostępniać nieodpłatnie zebrane informacje o stanie zasobów wód
podziemnych organom władzy publicznej, a także uczelniom, instytutom badawczym,
Centrum Łukasiewicz, instytutom działającym w ramach Sieci Badawczej
Łukasiewicz oraz jednostkom naukowym Polskiej Akademii Nauk.
7. Informacje, o których mowa w ust. 5 i 6, udostępnia się:
1) organom władzy publicznej, właścicielom wód lub działającym w ich imieniu
zarządcom na potrzeby wykonywania zadań ustawowych;
2) uczelniom, instytutom badawczym oraz jednostkom naukowym Polskiej
Akademii Nauk na potrzeby badań naukowych i działalności dydaktycznej;
3) Centrum Łukasiewicz i instytutom działającym w ramach Sieci Badawczej
Łukasiewicz na potrzeby badań naukowych.
8. Informacje, o których mowa w ust. 5 i 6, udostępnia się na wniosek.

art. 388. więcej Art. 388. 1. Zgoda wodnoprawna jest udzielana przez:
1) wydanie pozwolenia wodnoprawnego;
2) przyjęcie zgłoszenia wodnoprawnego;
3) wydanie oceny wodnoprawnej;
4) wydanie decyzji, o których mowa w art. 77 ust. 3 i 8 oraz w art. 176 ust. 4.
2. Wydanie pozwolenia wodnoprawnego, o którym mowa w art. 389 pkt 6–10
oraz art. 390 ust. 1 pkt 1, następuje przed uzyskaniem:
1) decyzji o pozwoleniu na budowę, decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego
oraz decyzji o pozwoleniu na wznowienie robót budowlanych – wydawanych na
podstawie przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane;
2) decyzji o pozwoleniu na rozbiórkę obiektów jądrowych – wydawanej na
podstawie przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane;
3) decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej – wydawanej na
podstawie przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach
przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U.
z 2018 r. poz. 1474 oraz z 2019 r. poz. 1716);
4) decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku
publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 lutego 2009 r.
o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie lotnisk
użytku publicznego (Dz. U. z 2018 r. poz. 1380);
5) (uchylony)
6) decyzji o pozwoleniu na realizację inwestycji w rozumieniu przepisów ustawy
z dnia 8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji
inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych (Dz. U. z 2019 r.
poz. 933);
7) zezwolenia na budowę obiektu jądrowego oraz zezwolenia na budowę
składowiska odpadów promieniotwórczych wydawanych na podstawie
przepisów ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. – Prawo atomowe (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1792);
8) decyzji o zezwoleniu na założenie lotniska – wydawanej na podstawie przepisów
ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (Dz. U. z 2019 r. poz. 1580 i
1495);
9) (uchylony)
3. Wydanie pozwolenia wodnoprawnego, o którym mowa w art. 389 pkt 6–10
oraz w art. 390 ust. 1 pkt 1, lub przyjęcie zgłoszenia wodnoprawnego następuje także
przed dokonaniem zgłoszenia budowy lub wykonania robót budowlanych oraz
zgłoszenia zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części na
podstawie przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane.
4. Wydanie decyzji, o których mowa w ust. 1 pkt 4, następuje przed uzyskaniem
decyzji wydawanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r.
o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
5. Pozwolenie wodnoprawne dołącza się do wniosku o wydanie decyzji,
o których mowa w ust. 2, oraz zgłoszenia, o którym mowa w ust. 3.

art. 389. więcej Art. 389. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, pozwolenie wodnoprawne jest
wymagane na:
1) usługi wodne;
2) szczególne korzystanie z wód;
3) długotrwałe obniżenie poziomu zwierciadła wody podziemnej;
4) rekultywację wód powierzchniowych lub wód podziemnych;
5) wprowadzanie do wód powierzchniowych substancji hamujących rozwój
glonów;
6) wykonanie urządzeń wodnych;
7) regulację wód, zabudowę potoków górskich oraz kształtowanie nowych koryt
cieków naturalnych;
8) zmianę ukształtowania terenu na gruntach przylegających do wód, mającą wpływ
na warunki przepływu wód;
9) prowadzenie przez wody powierzchniowe płynące oraz przez wały
przeciwpowodziowe obiektów mostowych, rurociągów, przewodów
w rurociągach osłonowych lub przepustów;
10) prowadzenie przez śródlądowe drogi wodne oraz przez wały
przeciwpowodziowe napowietrznych linii energetycznych
i telekomunikacyjnych.

art. 390. więcej Art. 390. 1. Pozwolenie wodnoprawne jest wymagane również na:
1) lokalizowanie na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią:
a) nowych przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko,
b) nowych obiektów budowlanych;
2) gromadzenie na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią ścieków,
środków chemicznych, a także innych materiałów, które mogą zanieczyścić
wody, oraz prowadzenie na tych obszarach przetwarzania odpadów, w szczególności ich składowania, jeżeli wydano decyzję, o której mowa w art. 77 ust. 3.
2. W pozwoleniu wodnoprawnym, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b, określa
się wymagania dla obiektów budowlanych lokalizowanych na obszarach szczególnego
zagrożenia powodzią.
3. Pozwolenie wodnoprawne na wprowadzanie do ziemi ścieków i wód innych
niż wymienione w art. 76 ust. 1 pkt 1 może być udzielone, jeżeli wydano decyzję,
o której mowa w art. 76 ust. 2.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, minister właściwy do spraw
gospodarki morskiej oraz minister właściwy do spraw budownictwa, planowania
i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw transportu oraz ministrem właściwym do spraw żeglugi
śródlądowej określą, w drodze rozporządzenia, zakres wymagań, jakie dla obiektów
budowlanych lokalizowanych na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią może
określać pozwolenie wodnoprawne, kierując się koniecznością zapewnienia ochrony
przed powodzią.

art. 391. więcej Art. 391. Obowiązek posiadania pozwolenia wodnoprawnego na szczególne
korzystanie z wód na wprowadzanie do urządzeń kanalizacyjnych będących
własnością innych podmiotów ścieków przemysłowych zawierających substancje
szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego określone w przepisach wydanych na
podstawie art. 100 ust. 1 dotyczy wytwórcy ścieków przemysłowych.

art. 392. więcej Art. 392. Pozwolenia wodnoprawne na wprowadzanie ścieków do wód lub do
ziemi albo do urządzeń kanalizacyjnych są wydawane z uwzględnieniem przepisów
rozdziałów 1–4 w dziale IV tytułu III ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo
ochrony środowiska.

art. 393. więcej Art. 393. 1. Jeżeli o wydanie pozwolenia wodnoprawnego ubiega się kilka
zakładów, których działalność wzajemnie się wyklucza z powodu stanu zasobów
wodnych, pierwszeństwo w uzyskaniu pozwolenia wodnoprawnego mają zakłady,
które będą pobierać wodę w celu zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do
spożycia przez ludzi, następnie zakłady, których korzystanie z wód przyczyni się do
zwiększenia naturalnej lub sztucznej retencji wód lub poprawy stosunków
biologicznych w środowisku wodnym, a w dalszej kolejności właściciele oraz
posiadacze samoistni i zależni innych obiektów, instalacji lub urządzeń infrastruktury
krytycznej w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu
kryzysowym.
2. Jeżeli jednym z zakładów ubiegających się o wydanie pozwolenia
wodnoprawnego jest właściciel urządzenia wodnego koniecznego do realizacji tego
pozwolenia, pierwszeństwo w uzyskaniu pozwolenia przysługuje temu zakładowi.
3. Pierwszeństwo, o którym mowa w ust. 2, przysługuje także zakładowi
wskazanemu przez właściciela urządzenia wodnego, o ile o pozwolenie wodnoprawne
nie ubiegają się zakłady, które będą pobierać wodę w celu zaopatrzenia ludności
w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi, lub zakłady, których korzystanie z wód
przyczyni się do zwiększenia naturalnej lub sztucznej retencji lub poprawy stosunków
biologicznych w środowisku wodnym.
4. Pozwolenie wodnoprawne nie rodzi praw do nieruchomości i urządzeń
wodnych koniecznych do jego realizacji oraz nie narusza prawa własności i uprawnień
osób trzecich przysługujących wobec tych nieruchomości i urządzeń. Informację tej
treści zamieszcza się w pozwoleniu wodnoprawnym.
5. Wnioskodawcy, który nie uzyskał praw do nieruchomości lub urządzeń
koniecznych do realizacji pozwolenia wodnoprawnego, nie przysługuje roszczenie
o zwrot nakładów poniesionych w związku z otrzymaniem pozwolenia.

art. 394. więcej Art. 394. 1. Zgłoszenia wodnoprawnego wymaga:
1) wykonanie pomostu o szerokości do 3 m i długości całkowitej do 25 m,
stanowiącej sumę długości jego poszczególnych elementów;
2) postój na wodach płynących statków przeznaczonych na cele mieszkaniowe lub
usługowe;
3) prowadzenie przez wody inne niż śródlądowe drogi wodne napowietrznych linii
energetycznych i telekomunikacyjnych;
4) wykonanie kąpieliska lub wyznaczenie miejsca okazjonalnie wykorzystywanego
do kąpieli, w tym na obszarze morza terytorialnego;
5) trwałe odwadnianie wykopów budowlanych;
6) prowadzenie robót w wodach oraz innych robót, które mogą być przyczyną
zmiany stanu wód podziemnych;
7) wykonanie urządzeń odwadniających obiekty budowlane, o zasięgu
oddziaływania niewykraczającym poza granice terenu, którego zakład jest
właścicielem;
8) odprowadzanie wód z wykopów budowlanych lub z próbnych pompowań
otworów hydrogeologicznych;
9) wykonanie stawów, które nie są napełniane w ramach usług wodnych, ale
wyłącznie wodami opadowymi lub roztopowymi lub wodami gruntowymi
o powierzchni nieprzekraczającej 1000 m² i głębokości nieprzekraczającej 3 m
od naturalnej powierzchni terenu o zasięgu oddziaływania niewykraczającym
poza granice terenu, którego zakład jest właścicielem;
10) przebudowa rowu polegająca na wykonaniu przepustu lub innego przekroju
zamkniętego na długości nie większej niż 10 m;
11) przebudowa lub odbudowa urządzeń odwadniających zlokalizowanych w pasie
drogowym dróg publicznych, obszarze kolejowym, na lotniskach lub
lądowiskach;
12) wydobywanie kamienia, żwiru, piasku, innych materiałów z wód w związku
z utrzymywaniem wód, śródlądowych dróg wodnych oraz remontem urządzeń
wodnych, wykonywane w ramach obowiązków właściciela wód.
2. Jeżeli realizacja dwóch lub więcej przedsięwzięć, o których mowa
w ust. 1 pkt 1, 9 i 10, skutkuje przekroczeniem parametrów określonych dla tych
przedsięwzięć, organ właściwy w sprawach zgłoszeń wodnoprawnych orzeka,
w drodze decyzji, o obowiązku uzyskania pozwolenia wodnoprawnego.
3. Dokonując zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, 9 i 10, bierze się pod
uwagę parametry skumulowane z innymi planowanymi, realizowanymi oraz
zrealizowanymi przedsięwzięciami.
4. Jeżeli przedsięwzięcie obejmuje działania wymagające uzyskania pozwolenia
wodnoprawnego i zgłoszenia wodnoprawnego, wniosek o wydanie pozwolenia
wodnoprawnego i zgłoszenie wodnoprawne rozpatruje się w ramach jednego
postępowania zakończonego wydaniem pozwolenia wodnoprawnego.

art. 395. więcej Art. 395. Pozwolenia wodnoprawnego albo zgłoszenia wodnoprawnego nie
wymaga:
1) uprawianie żeglugi na śródlądowych drogach wodnych;
2) holowanie oraz spław drewna;
3) wycinanie roślin z wód lub brzegu w związku z utrzymywaniem wód,
śródlądowych dróg wodnych oraz remontem urządzeń wodnych;
4) wykonanie pilnych prac zabezpieczających w okresie powodzi, klęski
żywiołowej, ogłoszonych stanów zagrożenia epidemicznego, epidemii albo
w razie niebezpieczeństwa szerzenia się zakażenia lub choroby zakaźnej, które
mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia publicznego;
5) wykonanie urządzeń wodnych do poboru wód podziemnych na potrzeby
zwykłego korzystania z wód z ujęć o głębokości do 30 m;
6) rybackie korzystanie ze śródlądowych wód powierzchniowych;
7) pobór wód powierzchniowych lub wód podziemnych w ilości średniorocznie
nieprzekraczającej 5 m³ na dobę oraz wprowadzanie ścieków do wód lub do
ziemi w ilości nieprzekraczającej łącznie 5 m³ na dobę, na potrzeby zwykłego
korzystania z wód;
8) pobór i odprowadzanie wód w związku z wykonywaniem odwiertów lub
otworów strzałowych przy użyciu płuczki wodnej na cele badań sejsmicznych;
9) odbudowa, rozbudowa, przebudowa lub rozbiórka urządzeń pomiarowych służb
państwowych;
10) wyznaczanie szlaku turystycznego pieszego lub rowerowego oraz budowa,
przebudowa lub remont drogi rowerowej, z wyjątkiem prowadzenia dróg
rowerowych przez wody powierzchniowe;
11) zatrzymywanie wody w rowach, jeżeli zasięg oddziaływania nie wykracza poza
granice terenu, którego zakład jest właścicielem;
12) hamowanie odpływu wody z obiektów drenarskich, jeżeli zasięg oddziaływania
nie wykracza poza granice terenu, którego zakład jest właścicielem;
13) przechwytywanie wód opadowych lub roztopowych za pomocą urządzeń
melioracji wodnych, jeżeli zasięg oddziaływania nie wykracza poza granice
terenu, którego zakład jest właścicielem;
14) lokalizowanie, na okres do 180 dni, tymczasowych obiektów budowlanych na
obszarach szczególnego zagrożenia powodzią.

art. 396. więcej Art. 396. 1. Pozwolenie wodnoprawne nie może naruszać:
1) ustaleń planu gospodarowania wodami na obszarze dorzecza, z wyłączeniem
okoliczności, o których mowa w art. 66;
2) ustaleń planów ochrony i planów zadań ochronnych dla obszarów chronionych;
3) ustaleń planu zarządzania ryzykiem powodziowym;
4) ustaleń planu przeciwdziałania skutkom suszy;
5) ustaleń programu ochrony wód morskich;
6) ustaleń krajowego programu oczyszczania ścieków komunalnych;
7) ustaleń miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, decyzji
o warunkach zabudowy i decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu
publicznego;
8) wymagań ochrony zdrowia ludzi, środowiska, ochrony przyrody i dóbr kultury
wpisanych do rejestru zabytków oraz wynikających z przepisów ustawy oraz
przepisów odrębnych.
2. W przypadku gdy została wydana ocena wodnoprawna, nie ocenia się
zgodności pozwolenia wodnoprawnego z ustaleniami planu gospodarowania wodami
na obszarze dorzecza.

art. 397. więcej Art. 397. 1. Organem właściwym w sprawie zgód wodnoprawnych są właściwe
organy Wód Polskich.
2. Organem właściwym w sprawie zgód wodnoprawnych jest minister właściwy
do spraw gospodarki wodnej, jeżeli wnioskodawcą są Wody Polskie.
3. Organem właściwym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca
1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego w sprawie zgód wodnoprawnych
jest:
1) dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej Wód Polskich w sprawach:
a) pozwoleń wodnoprawnych, o których mowa w art. 388 ust. 1 pkt 1:
– jeżeli szczególne korzystanie z wód, korzystanie z usług wodnych,
wykonywanie urządzeń wodnych lub eksploatacja instalacji lub
urządzeń wodnych są związane z przedsięwzięciami lub instalacjami,
o których mowa w art. 378 ust. 2a ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. –
Prawo ochrony środowiska,
– na wykonanie budowli przeciwpowodziowych,
– na przerzuty wody i wykonanie niezbędnych do tego urządzeń
wodnych,
– na wprowadzanie do wód powierzchniowych substancji hamujących
rozwój glonów,
– na działania związane z rekultywacją wód powierzchniowych lub wód
podziemnych,
– na wydobywanie z wód powierzchniowych, w tym z morskich wód
wewnętrznych wraz z wodami wewnętrznymi Zatoki Gdańskiej oraz wód morza terytorialnego, kamienia, żwiru, piasku oraz innych
materiałów, a także na wycinanie roślin z wód lub brzegu,
– na wprowadzanie do urządzeń kanalizacyjnych ścieków
przemysłowych zawierających substancje szczególnie szkodliwe dla
środowiska, określone w przepisach wydanych na podstawie
art. 100 ust. 1, pochodzących z eksploatacji instalacji związanej
z przedsięwzięciami, o których mowa w art. 378 ust. 2a ustawy z dnia
27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska,
– jeżeli szczególne korzystanie z wód, korzystanie z usług wodnych lub
wykonywanie urządzeń wodnych, odbywa się w całości lub w części na
terenach zamkniętych w rozumieniu art. 3 pkt 40 ustawy z dnia
27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska,
b) ocen wodnoprawnych, o których mowa w art. 388 ust. 1 pkt 3:
– jeżeli korzystanie z usług wodnych, wykonywanie urządzeń wodnych
lub eksploatacja instalacji lub urządzeń wodnych są związane
z przedsięwzięciami lub instalacjami, o których mowa w art. 378 ust. 2a
ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska,
– na wykonanie budowli przeciwpowodziowych,
– na przerzuty wody i wykonanie niezbędnych do tego urządzeń
wodnych,
– na wprowadzanie do wód powierzchniowych substancji hamujących
rozwój glonów,
– na działania związane z rekultywacją wód powierzchniowych lub wód
podziemnych,
– na wydobywanie z wód powierzchniowych, w tym z morskich wód
wewnętrznych wraz z wodami wewnętrznymi Zatoki Gdańskiej oraz
wód morza terytorialnego, kamienia, żwiru, piasku oraz innych
materiałów, a także na wycinanie roślin z wód lub brzegu,
– na wprowadzanie do urządzeń kanalizacyjnych ścieków
przemysłowych zawierających substancje szczególnie szkodliwe dla
środowiska, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 100
ust. 1, pochodzących z eksploatacji instalacji związanej
z przedsięwzięciami, o których mowa w art. 378 ust. 2a ustawy z dnia
27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska,
– jeżeli korzystanie z usług wodnych lub wykonywanie urządzeń
wodnych odbywa się w całości lub w części na terenach zamkniętych w
rozumieniu art. 3 pkt 40 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo
ochrony środowiska,
– wymaganych dla przedsięwzięcia, o którym mowa w art. 378 ust. 2a
ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, jeżeli
jest organem właściwym do wydania oceny wodnoprawnej co najmniej
dla jednej inwestycji lub jednego działania, o których mowa w art. 425
ust. 1, realizowanych w ramach tego przedsięwzięcia,
– jeżeli korzystanie z wód lub wykonywanie urządzeń wodnych odbywa
się na sztucznych zbiornikach wodnych usytuowanych na
śródlądowych wodach płynących, będących przedsięwzięciem
mogącym zawsze znacząco oddziaływać na środowisko,
c) pozwoleń wodnoprawnych, o których mowa w art. 389 i art. 390 ust. 1,
wymaganych dla przedsięwzięcia, o którym mowa w art. 378 ust. 2a ustawy
z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, jeżeli jest organem
właściwym w sprawie jednego z tych pozwoleń,
d) pozwoleń wodnoprawnych, o których mowa w art. 389, jeżeli dotyczą
korzystania z wód i wykonywania urządzeń wodnych w sztucznych
zbiornikach wodnych usytuowanych na śródlądowych wodach płynących,
będących przedsięwzięciem mogącym zawsze znacząco oddziaływać na
środowisko,
e) decyzji, o których mowa w art. 77 ust. 3 i 8 oraz w art. 176 ust. 4;
2) dyrektor zarządu zlewni Wód Polskich w sprawach:
a) pozwoleń wodnoprawnych, o których mowa w art. 388 ust. 1 pkt 1,
niewymienionych w pkt 1 lit. a, c i d,
b) ocen wodnoprawnych w zakresie niezastrzeżonym dla dyrektora
regionalnego zarządu gospodarki wodnej Wód Polskich;
3) kierownik nadzoru wodnego Wód Polskich w sprawach zgłoszeń
wodnoprawnych.
4. Organ właściwy w sprawach pozwoleń wodnoprawnych jest właściwy
w sprawach stwierdzenia wygaśnięcia, cofnięcia lub ograniczenia tych pozwoleń.
5. (uchylony)
6. Wniosek o wydanie pozwolenia wodnoprawnego, oceny wodnoprawnej,
decyzji, o których mowa w art. 77 ust. 3 i 8 oraz w art. 176 ust. 4, a także zgłoszenie wodnoprawne składa się w siedzibie nadzoru wodnego właściwego miejscowo albo najbliższego dla zamierzonego korzystania z usług wodnych lub wykonywania urządzeń wodnych, lub innej działalności wymagającej zgody wodnoprawnej.

art. 398. więcej Art. 398. 1. Za udzielenie zgód wodnoprawnych, o których mowa
w art. 388 ust. 1 pkt 1–3, ponosi się opłatę.
2. Za przyjęcie zgłoszenia wodnoprawnego opłata wynosi 87 zł.
3. Za wydanie pozwolenia wodnoprawnego opłata wynosi 217 zł.
4. Jeżeli w jednej decyzji wydano co najmniej dwa pozwolenia wodnoprawne,
które nie są tożsame rodzajowo, opłatę, o której mowa w ust. 3, mnoży się przez liczbę
tych pozwoleń wodnoprawnych, przy czym maksymalna wysokość opłaty nie może
przekroczyć 4340 zł.
5. Za wydanie oceny wodnoprawnej opłata wynosi 868 zł.
6. Opłatę, o której mowa w ust. 3, ponosi się także za wydanie decyzji, o której
mowa w art. 414 ust. 7.
7. Jeżeli opłata za zgodę wodnoprawną nie pokrywa rzeczywistych kosztów
postępowania, przepisy art. 264 oraz art. 265 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. –
Kodeks postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio.
8. Opłaty, o których mowa w ust. 2–5, wnosi się na rachunek bankowy Wód
Polskich.
9. Poświadczenie wniesienia opłaty za zgodę wodnoprawną dołącza się do:
1) zgłoszenia wodnoprawnego;
2) wniosku o wydanie pozwolenia wodnoprawnego;
3) wniosku o wydanie oceny wodnoprawnej.
10. Stawki opłat, o których mowa w ust. 2–5, ustalone w roku poprzednim,
podlegają każdego roku kalendarzowego zmianie w stopniu odpowiadającym
średniorocznemu wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem za rok
poprzedni, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w formie
komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
11. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, nie później niż do dnia
31 października każdego roku, ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” wysokość stawek opłat,
o których mowa w ust. 2–5, obowiązujących od dnia 1 stycznia roku następnego.
12. Opłata za zgodę wodnoprawną, o której mowa w ust. 3–5, podlega zwrotowi,
jeżeli nie wszczęto postępowania w sprawie:
1) pozwolenia wodnoprawnego;
2) oceny wodnoprawnej;
3) decyzji, o której mowa w art. 414 ust. 7.
13. Zwrot opłaty za zgodę wodnoprawną następuje na wniosek.
14. Opłata za zgodę wodnoprawną nie podlega zwrotowi po upływie 5 lat, licząc
od końca roku, w którym dokonano zapłaty opłaty.
15. Opłata za zgodę wodnoprawną stanowi przychód Wód Polskich.
16. Wody Polskie są zwolnione z opłaty za zgodę wodnoprawną w sprawach,
w których są wnioskodawcą.
17. Do opłat, o których mowa w ust. 1–6, stosuje się odpowiednio przepisy
działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, z tym że
uprawnienia organów podatkowych przysługują Wodom Polskim.
18. Opłaty, o których mowa w ust. 1–6, nieuiszczone w terminie podlegają
przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach ustawy z dnia
17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

art. 399. więcej Art. 399. 1. Wydania pozwolenia wodnoprawnego odmawia się, jeżeli:
1) projektowany sposób korzystania z wód narusza ustalenia dokumentów,
o których mowa w art. 396 ust. 1 pkt 1–7, lub nie spełnia wymagań, o których
mowa w art. 396 ust. 1 pkt 8;
2) projektowany sposób korzystania z wód dla celów energetyki wodnej nie
zapewni wykorzystania potencjału hydroenergetycznego w sposób technicznie
i ekonomicznie uzasadniony.
2. Wydania pozwolenia wodnoprawnego odmawia się, jeżeli zakład planujący
korzystanie z wód lub wykonanie urządzeń wodnych albo inne działania wymagające
pozwolenia wodnoprawnego nie wywiązuje się z wynikających z dotychczas
wydanych pozwoleń wodnoprawnych obowiązków.

art. 400. więcej Art. 400. 1. Pozwolenie wodnoprawne wydaje się w drodze decyzji na czas
określony, nie dłuższy niż 30 lat, liczony od dnia, w którym decyzja stała się
ostateczna.
2. Pozwolenie wodnoprawne na wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi
wydaje się na okres nie dłuższy niż 10 lat, liczony od dnia, w którym decyzja stała się
ostateczna.
3. Pozwolenie wodnoprawne na wprowadzanie do wód lub do urządzeń
kanalizacyjnych, będących własnością innych podmiotów, ścieków przemysłowych
zawierających substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego, określone
w przepisach wydanych na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 1 albo art. 100 ust. 1, wydaje
się na okres nie dłuższy niż 4 lata, liczony od dnia, w którym decyzja stała się
ostateczna.
4. Prawa i obowiązki określone w pozwoleniu wodnoprawnym na wprowadzenie
ścieków do wód lub do ziemi i odprowadzanie do wód – wód opadowych lub
roztopowych obowiązują od dnia, w którym decyzja o pozwoleniu wodnoprawnym
stała się ostateczna, chyba że w pozwoleniu wodnoprawnym została określona inna
data, od której obowiązuje to pozwolenie.
5. Pozwolenie wodnoprawne na wydobywanie z wód powierzchniowych, w tym
z morskich wód wewnętrznych wraz z wodami wewnętrznymi Zatoki Gdańskiej oraz
wód morza terytorialnego, kamienia, żwiru, piasku oraz innych materiałów, a także
wycinanie roślin z wód lub brzegu wydaje się na okres nie dłuższy niż 5 lat, liczony
od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna.
6. Obowiązek ustalenia okresu, na jaki wydaje się pozwolenie wodnoprawne, nie
dotyczy pozwoleń wodnoprawnych na wykonanie urządzeń wodnych, pozwoleń
wodnoprawnych na regulację wód oraz pozwoleń wodnoprawnych na wykonywanie
robót lub obiektów budowlanych mających wpływ na zmniejszenie naturalnej retencji
terenowej.
7. Informację o wszczęciu postępowania w sprawach dotyczących pozwolenia
wodnoprawnego organ właściwy w sprawach pozwoleń wodnoprawnych podaje do
publicznej wiadomości na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej oraz
w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości.
8. Pozwolenia wodnoprawne wydaje się na podstawie operatu wodnoprawnego
oraz zgromadzonych w toku postępowania dowodów, dokumentów i informacji.
9. Organ właściwy w sprawach pozwoleń wodnoprawnych na pobór wód oraz
wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi, w tym na rolnicze wykorzystanie
ścieków, przekazuje właściwemu organowi Inspekcji Ochrony Środowiska kopie
ostatecznej decyzji.
10. Do pozwoleń wodnoprawnych na wprowadzanie ścieków do wód lub do
ziemi stosuje się odpowiednio przepisy art. 187 oraz art. 188 ust. 3 pkt 2 i ust. 4
ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska.

art. 401. więcej Art. 401. 1. Stroną postępowania w sprawach dotyczących pozwoleń
wodnoprawnych jest wnioskodawca oraz podmioty, na które będzie oddziaływać
zamierzone korzystanie z wód, lub podmioty znajdujące się w zasięgu oddziaływania
planowanych do wykonania urządzeń wodnych.
2. (uchylony)
3. Jeżeli liczba stron w postępowaniu w sprawach dotyczących pozwolenia
wodnoprawnego przekracza 10, do stron innych niż wnioskodawca stosuje się art. 49
ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.
4. Zawiadomienie o wszczęciu postępowania w sprawach dotyczących
pozwolenia wodnoprawnego doręcza się wnioskodawcy na adres wskazany we
wniosku oraz zawiadamia się pozostałe strony w drodze obwieszczeń, odpowiednio
w urzędzie zapewniającym obsługę ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej
albo siedzibie właściwej jednostki organizacyjnej Wód Polskich, a także w Biuletynie
Informacji Publicznej na stronach podmiotowych urzędów starostwa powiatowego
i urzędów gmin, właściwych ze względu na zakres korzystania z wód.
5. Adres zamieszkania albo siedziby stron innych niż wnioskodawca ustala się
na podstawie ewidencji gruntów i budynków.
6. Doręczenie zawiadomienia na adres wskazany w ewidencji gruntów
i budynków uważa się za dokonane.
7. W przypadku gdy w dniu wszczęcia postępowania w sprawie wydania
pozwolenia wodnoprawnego, ewidencja gruntów i budynków nie zawiera danych
umożliwiających ustalenie stron postępowania lub w przypadku gdy dane te stały się
nieaktualne na skutek śmierci jednej ze stron tego postępowania, nie stosuje się
przepisów art. 97 § 1 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks
postępowania administracyjnego.
8. Nieuregulowany stan prawny nieruchomości, o których mowa w art. 409 ust.
1 pkt 2 lit. e, lub brak danych w ewidencji gruntów i budynków pozwalających na
ustalenie właściciela nieruchomości nie stanowi przeszkody do wszczęcia
postępowania w sprawach dotyczących pozwolenia wodnoprawnego, wydania
i doręczenia decyzji wydawanych w tych sprawach oraz zawiadomień o ich wydaniu.
Do zawiadomienia stron o wszczęciu postępowania w sprawach dotyczących
pozwolenia wodnoprawnego, innych czynnościach organu lub o wydaniu decyzji w sprawach dotyczących pozwolenia wodnoprawnego stosuje się przepisy art. 49 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.
9. Przez nieruchomość o nieuregulowanym stanie prawnym rozumie się
nieruchomość o nieuregulowanym stanie prawnym w rozumieniu art. 113 ust. 6 i 7
ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

art. 402. więcej Art. 402. W postępowaniach dotyczących zgód wodnoprawnych nie stosuje się
przepisów art. 31 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania
administracyjnego.

art. 403. więcej Art. 403. 1. W pozwoleniu wodnoprawnym ustala się cel projektowanych do
wykonania urządzeń wodnych i innych robót, cel i zakres korzystania z wód, warunki
wykonywania uprawnienia oraz obowiązki niezbędne ze względu na ochronę zasobów
środowiska, interesów ludności i gospodarki, w zasięgu oddziaływania zamierzonego
korzystania z wód lub planowanych do wykonania urządzeń wodnych,
w szczególności:
1) obowiązki wobec innych zakładów posiadających pozwolenie wodnoprawne lub
uprawnionych do rybactwa, narażonych na szkody w związku z wykonywaniem
tego pozwolenia wodnoprawnego;
2) obowiązek wykonania urządzeń zapobiegających szkodom lub zmniejszających
negatywne skutki wykonywania tego pozwolenia wodnoprawnego;
3) niezbędne przedsięwzięcia ograniczające negatywne oddziaływanie na
środowisko.
2. W dostosowaniu do rodzaju działalności, której dotyczy pozwolenie
wodnoprawne, w pozwoleniu wodnoprawnym ustala się w szczególności:
1) ilość pobieranej wody, w tym dla wód powierzchniowych maksymalną ilość
m³ na sekundę, średnią ilość m³ na dobę, maksymalną ilość m³
na godzinę oraz dopuszczalną ilość m³ na rok, a dla wód podziemnych maksymalną ilość m³
na sekundę, średnią ilość m³ na dobę oraz dopuszczalną ilość m³ na rok;
2) ilość wód opadowych lub roztopowych, odprowadzanych do wód lub do ziemi,
w tym maksymalną ilość m³ na sekundę i średnią ilość m³ na rok, oraz
powierzchnię rzeczywistą i zredukowaną zlewni odwadnianej przez każdy
wylot;
3) ilość ścieków wprowadzanych do wód lub do ziemi, lub do urządzeń
kanalizacyjnych, w tym maksymalną ilość m³ na sekundę, średnią ilość m³
na dobę oraz dopuszczalną ilość m³ na rok, oraz stan i skład wprowadzanych ścieków albo minimalny procent redukcji substancji zanieczyszczających
w procesie oczyszczania ścieków, a w przypadku ścieków przemysłowych –
dopuszczalne ilości substancji zanieczyszczających, w szczególności ilości
substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego, o których mowa
w przepisach wydanych na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 1, wyrażone
w jednostkach masy przypadających na jednostkę wykorzystywanego surowca,
materiału, paliwa lub powstającego produktu oraz przewidywany sposób i efekt
ich oczyszczania;
4) terminy pobierania i odprowadzania wody oraz wprowadzania ścieków dla
zakładów charakteryzujących się okresową lub zmienną sezonowo działalnością,
z wyszczególnieniem parametrów korzystania z wód w zróżnicowanych
okresach działalności zakładu;
5) ilość, stan i skład ścieków wykorzystywanych rolniczo, roczne wielkości dawek
polewowych i terminy ich stosowania, numery i powierzchnie nawożonych
działek;
6) sposób i zakres prowadzenia pomiarów ilości i jakości pobieranej wody w stanie
pierwotnym;
7) termin rozpoczęcia, sposób i zakres prowadzenia pomiarów ilości i jakości
ścieków wprowadzanych do wód, do ziemi lub do urządzeń kanalizacyjnych albo
wykorzystywanych rolniczo;
8) miejsce poboru próbek ścieków;
9) prowadzenie okresowych pomiarów wydajności i poziomu zwierciadła wody
w studni;
10) sposób gospodarowania wodą, w tym charakterystyczne rzędne piętrzenia wraz
z terminami i warunkami ich utrzymywania oraz przepływy;
11) wielkość przepływu nienaruszalnego, ograniczenia wynikające z konieczności
jego zachowania oraz sposób odczytywania jego wartości w miejscu korzystania
z wód;
12) opis urządzenia wodnego, w tym podstawowe parametry charakteryzujące to
urządzenie, i warunki jego wykonania oraz jego lokalizację za pomocą
informacji o nazwie lub numerze obrębu ewidencyjnego z numerem lub
numerami działek ewidencyjnych oraz współrzędnych;
13) tryb pracy elektrowni wodnej oraz jej parametry: Qinst, hinst, Ninst;
14) sposób postępowania w przypadku rozruchu, zatrzymania działalności lub awarii
urządzeń istotnych dla realizacji pozwolenia, a także rozmiar i warunki korzystania z wód oraz urządzeń wodnych w tych sytuacjach wraz z maksymalnym dopuszczalnym czasem trwania tych warunków;
15) sposób postępowania w przypadku uszkodzenia urządzeń pomiarowych;
16) przedsięwzięcia i działania niezbędne dla spełnienia warunków, o których mowa
w art. 68, jeżeli te mają zastosowanie;
17) powierzchnię całkowitą nieruchomości o powierzchni powyżej 3500 m², w tym
powierzchnię objętą robotami lub obiektami budowlanymi oraz powierzchnię
biologicznie czynną;
18) opis robót lub obiektów budowlanych mających wpływ na zmniejszenie
naturalnej retencji terenowej;
19) pojemność naturalnej retencji terenowej wyrażoną w m³ na rok;
20) ilość wód opadowych i roztopowych oraz średnią ilość wód opadowych
i roztopowych odprowadzanych do urządzeń do retencjonowania wody
z terenów uszczelnionych wyrażoną w m³na rok.
3. W pozwoleniu wodnoprawnym wskazuje się zakazy, o których mowa
w art. 192 ust. 1 pkt 3, i obszar, na którym one obowiązują.
4. Organ właściwy w sprawach pozwoleń wodnoprawnych, mając na uwadze
stosowaną przez zakład technologię oczyszczania ścieków i częstotliwość
wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi, może określić w pozwoleniu inny niż
wskazany w przepisach wydanych na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 2 sposób
prowadzenia pomiarów jakości ścieków wprowadzanych do wód lub do ziemi, w tym
pobierania próbek.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, organ właściwy w sprawach
pozwoleń wodnoprawnych określa w pozwoleniu sposób dokonywania oceny
wyników pomiarów, czy ścieki odpowiadają wymaganym warunkom.
6. Jeżeli jest to konieczne dla szczegółowego określenia warunków i zakresu
korzystania z wód, utrzymywania wód lub projektowania, wykonywania, lub
utrzymywania urządzeń wodnych, lub uprawnień osób trzecich, w pozwoleniu
wodnoprawnym można dodatkowo ustalić obowiązek:
1) prowadzenia pomiarów jakości wód podziemnych oraz śródlądowych wód
płynących poniżej i powyżej miejsca zrzutu ścieków z określeniem
częstotliwości i metod tych pomiarów;
2) wykonania robót lub uczestniczenia w kosztach projektowania, wykonywania
lub utrzymania urządzeń wodnych stosownie do odnoszonych lub
prognozowanych korzyści;
3) wykonania robót lub uczestniczenia w kosztach utrzymania wód stosownie do
wzrostu tych kosztów w związku z wykonywaniem tego pozwolenia;
4) odtworzenia retencji przez budowę służących do tego celu urządzeń wodnych lub
realizację innych przedsięwzięć, jeżeli w związku z wykonywaniem pozwolenia
wodnoprawnego nastąpi zmniejszenie naturalnej lub sztucznej retencji wód
śródlądowych;
5) podjęcia działań służących poprawie stanu zasobów ryb lub uczestniczenia
w kosztach zarybiania wód powierzchniowych, jeżeli w związku
z wykonywaniem pozwolenia wodnoprawnego nastąpi zmniejszenie populacji
ryb lub utrudnienie ich migracji;
6) termin rozpoczęcia korzystania z wód, wykonywania urządzeń wodnych lub
innych działań wymagających wydania pozwolenia wodnoprawnego.
7. Dla pozwoleń wodnoprawnych wydawanych na cele chowu lub hodowli ryb
oraz innych organizmów wodnych wartość niezbędnego do zachowania przepływu
nienaruszalnego ustala się w wysokości 50% SNQ.
8. W przypadku dokonywania poboru zwrotnego można zmniejszyć niezbędny
do zachowania przepływ nienaruszalny o 50% SNQ.

art. 404. więcej Art. 404. (uchylony).

art. 405. więcej Art. 405. Zakłady są obowiązane do stosowania metodyk referencyjnych analizy
określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 2.

art. 406. więcej Art. 406. W przypadku, o którym mowa w art. 405, dopuszcza się stosowanie
innej metodyki, jeżeli umożliwia ona uzyskanie dokładniejszych wyników,
a uzasadnieniem jej zastosowania są zjawiska meteorologiczne, mechanizmy fizyczne
i procesy chemiczne, jakim podlegają substancje lub energie, a podmiot obowiązany
do prowadzenia pomiarów udowodni pełną równoważność uzyskanych wyników.

art. 407. więcej Art. 407. 1. Pozwolenie wodnoprawne wydaje się na wniosek.
2. Do wniosku dołącza się:
1) operat wodnoprawny z oznaczeniem daty jego wykonania, zwany dalej
„operatem”, wraz z opisem prowadzenia zamierzonej działalności
niezawierającym określeń specjalistycznych;
2) decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach, jeżeli jest wymagana;
3) wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
a w przypadku jego braku – decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu
publicznego albo decyzję o warunkach zabudowy, jeżeli są wymagane;
4) ocenę wodnoprawną, jeżeli jest wymagana;
5) wypisy z rejestru gruntów lub uproszczone wypisy z rejestru gruntów dla
nieruchomości usytuowanych w zasięgu oddziaływania zamierzonego
korzystania z wód lub w zasięgu oddziaływania planowanych do wykonania
urządzeń wodnych.
3. Do wniosku o wydanie pozwolenia wodnoprawnego na piętrzenie wód
powierzchniowych budowlą piętrzącą o wysokości piętrzenia powyżej 1 m oraz
wyposażoną w urządzenia umożliwiające regulowanie przepływu lub na zależne od
siebie korzystanie z wód przez kilka zakładów dołącza się projekt instrukcji
gospodarowania wodą zawierający opis sposobu gospodarowania wodą i zaspokojenia
potrzeb wszystkich użytkowników odnoszących korzyści z urządzeń wodnych,
których dotyczy instrukcja gospodarowania wodą, w liczbie egzemplarzy
uwzględniającej właściciela wody oraz liczbę zakładów korzystających z wód,
których dotyczy instrukcja gospodarowania wodą.
4. Do wniosku o wydanie pozwolenia wodnoprawnego na pobór wód
podziemnych oraz na odwodnienie zakładu górniczego lub obiektu budowlanego
dołącza się dokumentację hydrogeologiczną, jeżeli jest wymagana.
5. Do wniosku o wydanie pozwolenia wodnoprawnego na wprowadzanie do
urządzeń kanalizacyjnych ścieków przemysłowych zawierających substancje
szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego, określone w przepisach wydanych na
podstawie art. 100 ust. 1, dołącza się zgodę właściciela tych urządzeń.
6. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi i zamieści na stronie
podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej urzędu zapewniającego jego obsługę
wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1, w formie dokumentu elektronicznego
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności
podmiotów realizujących zadania publiczne.

art. 408. więcej Art. 408. Operat sporządza się pisemnie w formie opisowej i graficznej, a także
na informatycznych nośnikach danych jako dokument tekstowy, a część graficzną
operatu w postaci plików typu rastrowego (PDF) lub plików w formacie wektorowych
danych przestrzennych, odwzorowanych w jednym z obowiązujących układów
współrzędnych geodezyjnych.

art. 409. więcej Art. 409. 1. Część opisowa operatu, w dostosowaniu do rodzaju działalności,
której dotyczy pozwolenie wodnoprawne, zawiera:
1) oznaczenie zakładu ubiegającego się o wydanie pozwolenia, jego siedziby
i adresu;
2) wyszczególnienie:
a) celu i zakresu zamierzonego korzystania z wód,
b) celu i rodzaju planowanych do wykonania urządzeń wodnych lub robót,
c) rodzaju urządzeń pomiarowych oraz znaków żeglugowych,
d) rodzaju i zasięgu oddziaływania zamierzonego korzystania z wód lub
planowanych do wykonania urządzeń wodnych,
e) stanu prawnego nieruchomości usytuowanych w zasięgu oddziaływania
zamierzonego korzystania z wód lub planowanych do wykonania urządzeń
wodnych, z podaniem siedzib i adresów ich właścicieli, zgodnie
z ewidencją gruntów i budynków,
f) obowiązków ubiegającego się o wydanie pozwolenia wodnoprawnego
w stosunku do osób trzecich;
3) opis urządzenia wodnego, w tym podstawowe parametry charakteryzujące to
urządzenie i warunki jego wykonania, oraz jego lokalizację za pomocą informacji
o nazwie lub numerze obrębu ewidencyjnego z numerem lub numerami działek
ewidencyjnych oraz współrzędnych;
4) charakterystykę wód objętych pozwoleniem wodnoprawnym;
5) charakterystykę odbiornika ścieków lub wód opadowych lub roztopowych
objętego pozwoleniem wodnoprawnym;
6) ustalenia wynikające z:
a) planu gospodarowania wodami na obszarze dorzecza,
b) planu zarządzania ryzykiem powodziowym,
c) planu przeciwdziałania skutkom suszy,
d) programu ochrony wód morskich,
e) krajowego programu oczyszczania ścieków komunalnych,
f) planu lub programu rozwoju śródlądowych dróg wodnych o szczególnym
znaczeniu transportowym;
7) określenie wpływu planowanych do wykonania urządzeń wodnych lub
korzystania z wód na wody powierzchniowe oraz wody podziemne,
w szczególności na stan tych wód i realizację celów środowiskowych dla nich
określonych;
8) wielkość przepływu nienaruszalnego, sposób jego obliczania oraz odczytywania
jego wartości w miejscu korzystania z wód;
9) wielkość średniego niskiego przepływu z wielolecia (SNQ) lub zasobu wód
podziemnych;
10) planowany okres rozruchu, sposób postępowania w przypadku rozruchu,
zatrzymania działalności lub awarii urządzeń istotnych dla realizacji pozwolenia
wodnoprawnego, a także rozmiar i warunki korzystania z wód oraz urządzeń
wodnych w tych sytuacjach wraz z maksymalnym, dopuszczalnym czasem ich
trwania;
11) informację o formach ochrony przyrody utworzonych lub ustanowionych na
podstawie przepisów ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody,
występujących w zasięgu oddziaływania zamierzonego korzystania z wód lub
planowanych do wykonania urządzeń wodnych.
2. Część graficzna operatu zawiera:
1) plan urządzeń wodnych i zasięg oddziaływania zamierzonego korzystania z wód
lub planowanych do wykonania urządzeń wodnych, wraz z ich powierzchnią,
naniesiony na mapę sytuacyjno-wysokościową terenu, z oznaczeniem
nieruchomości;
2) zasadnicze przekroje podłużne i poprzeczne urządzeń wodnych oraz koryt wód
płynących w zasięgu oddziaływania tych urządzeń;
3) schemat rozmieszczenia urządzeń pomiarowych oraz znaków żeglugowych;
4) schemat funkcjonalny lub technologiczny urządzeń wodnych.
3. Operat, na podstawie którego wydaje się pozwolenie wodnoprawne na pobór
wód, oprócz danych, o których mowa w ust. 1 i 2, zawiera:
1) ilość pobieranej wody, w tym dla wód powierzchniowych maksymalną ilość
m³ na sekundę, średnią ilość m³ na dobę, maksymalną ilość m³
na godzinę oraz dopuszczalną ilość m³ na rok, a dla wód podziemnych maksymalną ilość m³ na sekundę, średnią ilość m³ na dobę oraz dopuszczalną ilość m³ na rok;
2) opis techniczny urządzeń służących do poboru wód, w tym ich maksymalną
techniczną wydajność oraz przewidywany czas ich wykorzystywania;
3) określenie rodzajów urządzeń służących do pomiaru poboru wód;
4) określenie zakresu i częstotliwości wykonywania wymaganych analiz pobieranej
wody;
5) terminy pobierania wody dla zakładów, których działalność cechuje się
sezonową zmiennością;
6) sposób i zakres prowadzenia pomiarów ilości i jakości pobieranych wód w stanie
pierwotnym;
7) sposób postępowania w przypadku uszkodzenia urządzeń pomiarowych;
8) informację o sposobie prowadzenia okresowych pomiarów wydajności
i poziomu zwierciadła wody w studni;
9) określenie celów lub potrzeb, o których mowa w art. 272 ust. 13, na które
odbiorca wód przeznacza pobrane przez zakład w ramach usług wodnych wody
podziemne lub powierzchniowe.
4. Operat, na podstawie którego wydaje się pozwolenie wodnoprawne na
wprowadzanie ścieków do wód, do ziemi lub do urządzeń kanalizacyjnych, oprócz
danych, o których mowa w ust. 1 i 2, zawiera:
1) schemat technologiczny wraz z bilansem masowym i rodzajami
wykorzystywanych materiałów, surowców i paliw istotnych z punktu widzenia
wymagań ochrony środowiska;
2) określenie wielkości w m3 maksymalnego sekundowego, średniego dobowego
oraz dopuszczalnego rocznego zrzutu ścieków, z wyszczególnieniem
zróżnicowania opisujących ich parametrów w okresach sezonowej zmienności,
jeżeli taka występuje;
3) określenie stanu i składu ścieków lub minimalnego procentu redukcji substancji
zanieczyszczających w ściekach lub, w przypadku ścieków przemysłowych,
dopuszczalnych ilości substancji zanieczyszczających, w szczególności ilości
substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego, wyrażone
w jednostkach masy przypadających na jednostkę wykorzystywanego surowca,
materiału, paliwa lub powstającego produktu oraz przewidywany sposób i efekt
ich oczyszczania;
4) określenie stanu i składu ścieków przemysłowych wprowadzonych do systemów
kanalizacji zbiorczej doprowadzającej ścieki do oczyszczalni ścieków
komunalnych;
5) wyniki pomiarów ilości i jakości ścieków, jeżeli ich przeprowadzenie było
wymagane;
6) opis instalacji i urządzeń służących do gromadzenia, oczyszczania oraz
wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi;
7) opis instalacji i urządzeń służących do przygotowania osadów ściekowych do
zagospodarowania;
8) określenie zakresu i częstotliwości wykonywania wymaganych analiz ścieków
wprowadzanych do wód lub do ziemi;
9) określenie zakresu i częstotliwości wykonywania wymaganych analiz wód
powierzchniowych powyżej i poniżej miejsca, w którym ścieki są wprowadzane
do wód lub do ziemi;
10) opis urządzeń służących do pobierania próbek ścieków, pomiaru oraz rejestracji
ilości, stanu i składu ścieków wprowadzanych do wód lub do ziemi;
11) opis jakości wód w miejscu zamierzonego wprowadzania ścieków do wód lub do
ziemi;
12) informację o sposobie zagospodarowania osadów ściekowych;
13) informację o terminach wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi dla
zakładów, których działalność cechuje się sezonową zmiennością;
14) opis przedsięwzięć i działań niezbędnych dla spełnienia warunków, o których
mowa w art. 68, jeżeli te warunki znajdują zastosowanie;
15) informację o sposobie i zakresie prowadzenia pomiarów ilości i jakości ścieków
wprowadzanych do wód, do ziemi lub do urządzeń kanalizacyjnych albo
wykorzystywanych rolniczo;
16) określenie rodzajów ścieków odprowadzanych do urządzeń kanalizacyjnych
zakładu, który w ramach usług wodnych wprowadza ścieki do wód lub do ziemi.
5. Operat, na podstawie którego wydaje się pozwolenie wodnoprawne na
rolnicze wykorzystanie ścieków, oprócz danych, o których mowa w ust. 1 i 2, zawiera
określenie:
1) ilości, stanu i składu ścieków;
2) rocznych wielkości dawek polewowych i terminów ich stosowania;
3) numerów i powierzchni nawożonych działek oraz charakterystyki gruntów
przeznaczonych do rolniczego wykorzystania ścieków.
6. Operat, na podstawie którego wydaje się pozwolenie wodnoprawne na
odprowadzanie do wód lub do urządzeń wodnych – wód opadowych lub roztopowych,
ujętych w otwarte lub zamknięte systemy kanalizacji deszczowej służące do
odprowadzania opadów atmosferycznych albo w systemy kanalizacji zbiorczej w
granicach administracyjnych miast, oprócz odpowiednich danych, o których mowa w
ust. 1 i 2, zawiera:
1) maksymalną ilość wód opadowych lub roztopowych odprowadzonych do wód
wyrażoną w m³/s;
2) czas wyrażony w dniach, kiedy następuje odprowadzanie wód opadowych lub
roztopowych do wód;
3) średnią ilość wód opadowych lub roztopowych wyrażoną w m³/rok;
4) powierzchnię rzeczywistą i zredukowaną zlewni odwadnianej przez każdy
wylot;
5) informację, czy wody opadowe lub roztopowe są ujmowane w system kanalizacji
zbiorczej;
6) ilość wód opadowych lub roztopowych odprowadzanych do systemów
kanalizacji zbiorczej z terenów uszczelnionych wyrażoną w m³;
7) rodzaj urządzeń do retencjonowania wody z terenów uszczelnionych i ich
pojemność;
8) stosunek pojemności urządzeń do retencjonowania wody z terenów
uszczelnionych do rocznego odpływu z terenów uszczelnionych.
7. Operat, na podstawie którego wydaje się pozwolenie wodnoprawne na
wykonywanie na nieruchomości o powierzchni powyżej 3500 m² robót lub obiektów
budowlanych trwale związanych z gruntem, mających wpływ na zmniejszenie
naturalnej retencji terenowej przez wyłączenie więcej niż 70% powierzchni
nieruchomości z powierzchni biologicznie czynnej na obszarach nieujętych w systemy
kanalizacji otwartej lub zamkniętej, oprócz odpowiednich danych, o których mowa
w ust. 1 i 2, zawiera:
1) powierzchnię całkowitą nieruchomości, w tym powierzchnię objętą robotami lub
obiektami budowlanymi oraz powierzchnię biologicznie czynną;
2) opis robót lub obiektów budowlanych mających wpływ na zmniejszenie
naturalnej retencji terenowej;
3) pojemność naturalnej retencji terenowej wyrażoną w m³/rok;
4) rodzaj urządzeń do retencjonowania wody z terenów uszczelnionych i ich
pojemność;
5) maksymalną ilość wód opadowych lub roztopowych odprowadzonych do wód
lub do ziemi wyrażoną w m³/rok;
6) ilość wód opadowych i roztopowych odprowadzanych do urządzeń do
retencjonowania wody z terenów uszczelnionych wyrażoną w m³/rok;
7) średnią ilość wód opadowych i roztopowych wyrażoną w m³/rok;
8) informację, czy wody opadowe lub roztopowe są ujmowane w system kanalizacji
otwartej lub zamkniętej;
9) stosunek pojemności urządzeń do retencjonowania wody do rocznej ilości wód
opadowych i roztopowych.

Art. 409a. Instrukcję gospodarowania wodą zatwierdza się w pozwoleniu
wodnoprawnym na korzystanie z wód i doręcza się wszystkim zakładom, których
dotyczy ta instrukcja, oraz właścicielowi wód.

art. 410. więcej Art. 410. 1. Jeżeli w związku z wykonywaniem pozwolenia wodnoprawnego
nastąpiło naruszenie interesów osób trzecich, organ właściwy w sprawach pozwoleń
wodnoprawnych, mając na uwadze, że korzystanie z wód nie może powodować
pogorszenia stanu wód i ekosystemów od wód zależnych, marnotrawstwa wody lub
energii wody, a także nie może wyrządzać szkód, może, w drodze decyzji, nałożyć na
zakład posiadający pozwolenie wodnoprawne obowiązek:
1) wykonania ekspertyzy,
2) opracowania lub zaktualizowania instrukcji gospodarowania wodą
– i przedstawienia ich temu organowi, w terminie określonym w tej decyzji.
2. Jeżeli zmiana pozwolenia wodnoprawnego polegająca na ograniczeniu
zakresu korzystania z wód lub w zakresie, o którym mowa w art. 403 ust. 1–6, jest
uzasadniona treścią ekspertyzy lub wynika z instrukcji gospodarowania wodą,
o których mowa w ust. 1, organ właściwy w sprawach pozwoleń wodnoprawnych
może, bez odszkodowania, zmienić pozwolenie wodnoprawne. W przypadku zmiany
pozwolenia wodnoprawnego przepis art. 409a stosuje się odpowiednio.

art. 411. więcej Art. 411. 1. Następca prawny zakładu, który uzyskał pozwolenie wodnoprawne,
przejmuje prawa i obowiązki wynikające z tego pozwolenia.
2. Organ właściwy w sprawach pozwoleń wodnoprawnych potwierdza, w drodze
decyzji, przejęcie przez następcę prawnego praw i obowiązków wynikających z tego
pozwolenia.
3. Decyzję, o której mowa w ust. 2, wydaje się na wniosek następcy prawnego.

Art. 411a. 1. Organ właściwy w sprawach pozwoleń wodnoprawnych, który
wydał pozwolenie wodnoprawne, jest obowiązany, za zgodą strony, na której rzecz
wydano pozwolenie wodnoprawne, do przeniesienia pozwolenia wodnoprawnego na
rzecz innego podmiotu, jeżeli ten podmiot przyjmuje wszystkie warunki określone
w tym pozwoleniu wodnoprawnym.
2. Przeniesienie pozwolenia wodnoprawnego, o którym mowa w ust. 1,
następuje w drodze decyzji.
3. Stronami postępowania o przeniesienie pozwolenia wodnoprawnego są
podmiot, na którego rzecz wydano pozwolenie wodnoprawne, oraz podmiot zainteresowany nabyciem praw i obowiązków wynikających z tego pozwolenia wodnoprawnego.
4. Decyzję, o której mowa w ust. 1, wydaje się na wniosek podmiotu, na rzecz
którego przenoszone jest pozwolenie wodnoprawne.
5. Do wniosku, o którym mowa w ust. 4, dołącza się oświadczenie podmiotu, na
rzecz którego przenoszone jest pozwolenie wodnoprawne, o przyjęciu wszystkich
warunków określonych w tym pozwoleniu wodnoprawnym.
6. Przeniesienia pozwolenia wodnoprawnego, o którym mowa w ust. 4, odmawia
się, jeżeli podmiot, na który ma nastąpić to przeniesienie, nie wywiązuje się
z obowiązków wynikających z:
1) dotychczas wydanych na jego rzecz pozwoleń wodnoprawnych albo
2) przeniesionych na jego rzecz pozwoleń wodnoprawnych.

art. 412. więcej Art. 412. 1. Zakład zamierzający prowadzić działalność wymagającą
pozwolenia wodnoprawnego może się ubiegać o przyrzeczenie wydania pozwolenia
wodnoprawnego.
2. Przyrzeczenia, o którym mowa w ust. 1, może udzielić, w drodze decyzji,
organ właściwy w sprawie zgód wodnoprawnych.
3. W postępowaniu o udzielenie przyrzeczenia, o którym mowa w ust. 1, stosuje
się przepisy art. 389–393 oraz art. 395–411.
3a. Jeżeli przedmiotem wniosku o udzielenie przyrzeczenia wydania pozwolenia
wodnoprawnego są usługi wodne lub korzystanie z wód związane z urządzeniem
wodnym, które nie zostało wykonane do dnia złożenia takiego wniosku, wniosek
o udzielenie takiego przyrzeczenia może zostać złożony nie wcześniej niż z dniem
złożenia wniosku o wydanie pozwolenia wodnoprawnego na wykonanie tego
urządzenia wodnego albo wniosku o udzielenie przyrzeczenia wydania takiego
pozwolenia wodnoprawnego.
3b. Składając wniosek o udzielenie przyrzeczenia wydania pozwolenia
wodnoprawnego na usługi wodne lub korzystanie z wód związane z urządzeniem
wodnym, które nie zostało wykonane do dnia złożenia takiego wniosku, wnioskodawca nie jest obowiązany dołączać informacji lub dokumentów, które były dołączone
do wniosku o wydanie pozwolenia wodnoprawnego na wykonanie urządzenia
wodnego albo do wniosku o udzielenie przyrzeczenia wydania pozwolenia
wodnoprawnego.
4. W decyzji, o której mowa w ust. 2, określa się okres ważności przyrzeczenia,
o którym mowa w ust. 1, z tym że ten okres nie może być krótszy niż rok.
5. W okresie ważności przyrzeczenia, o którym mowa w ust. 1, organ właściwy
w sprawie zgód wodnoprawnych nie może odmówić wydania pozwolenia
wodnoprawnego, chyba że zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 399.
6. W przypadkach innych niż określone w art. 393 ust. 1–3, od dnia złożenia
wniosku o udzielenie przyrzeczenia wydania pozwolenia wodnoprawnego, nie wydaje
się pozwolenia wodnoprawnego dla innego zakładu ani nie udziela się przyrzeczenia
wydania pozwolenia wodnoprawnego dla innego zakładu w zakresie objętym tym
wnioskiem.
7. W okresie obowiązywania przyrzeczenia udzielenia pozwolenia
wodnoprawnego nie wydaje się pozwolenia wodnoprawnego dla innego zakładu ani
nie udziela się przyrzeczenia wydania pozwolenia wodnoprawnego dla innego
zakładu, w zakresie objętym udzielonym przyrzeczeniem.
8. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi wzór wniosku
o udzielenie przyrzeczenia wydania pozwolenia wodnoprawnego, w formie
dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o
informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, i zamieści ten
wzór w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu
zapewniającego jego obsługę oraz w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie
podmiotowej Wód Polskich.

art. 413. więcej Art. 413. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw żeglugi śródlądowej określi, w drodze
rozporządzenia, zakres instrukcji gospodarowania wodą, kierując się funkcją urządzeń
wodnych oraz koniecznością zaspokojenia potrzeb wodnych korzystających z wód,
stosownie do posiadanych przez nich uprawnień.

art. 414. więcej Art. 414. 1. Pozwolenie wodnoprawne wygasa, jeżeli:
1) upłynął okres, na który było wydane;
2) zakład zrzekł się pozwolenia wodnoprawnego;
3) zakład nie rozpoczął wykonywania urządzeń wodnych w terminie 3 lat od dnia,
w którym pozwolenie wodnoprawne na wykonanie tych urządzeń stało się
ostateczne;
4) inwestor w ramach realizacji przedsięwzięcia w zakresie dróg publicznych, linii
kolejowych, linii przesyłowych, lotnisk lub lądowisk nie rozpoczął wykonywania urządzeń wodnych w terminie 6 lat od dnia, w którym pozwolenie wodnoprawne na wykonanie tych urządzeń stało się ostateczne.
2. Pozwolenia wodnoprawne, o których mowa w art. 389 pkt 1–3, nie wygasają,
jeżeli zakład w terminie 90 dni przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1,
złoży wniosek o ustalenie kolejnego okresu obowiązywania tych pozwoleń.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się operat, na podstawie
którego wydano dotychczasowe pozwolenie wodnoprawne, oraz oświadczenie, że
zawarte w nim informacje zachowały aktualność.
4. Jeżeli wniosek, o którym mowa w ust. 2, jest niekompletny, organ właściwy
w sprawach pozwoleń wodnoprawnych wzywa do jego uzupełnienia w terminie
14 dni.
5. W przypadku braku uzupełnienia, o którym mowa w ust. 4, w wyznaczonym
terminie, wniosek, o którym mowa w ust. 2, pozostawia się bez rozpatrzenia.
6. W razie stwierdzenia, że informacje zawarte w operacie wodnoprawnym,
o którym mowa w ust. 3, nie są aktualne lub zachodzą okoliczności, o których mowa
w art. 399 ust. 1, organ właściwy w sprawach pozwoleń wodnoprawnych, w drodze
decyzji, odmawia przedłużenia okresu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1.
7. W razie stwierdzenia, że informacje zawarte w operacie wodnoprawnym,
o którym mowa w ust. 3, są aktualne lub nie zachodzą okoliczności, o których mowa
w art. 399 ust. 1, organ właściwy w sprawach pozwoleń wodnoprawnych ustala,
w drodze decyzji, kolejny okres obowiązywania pozwolenia wodnoprawnego, nie
dłuższy niż 20 lat, a w przypadku pozwolenia wodnoprawnego na:
1) wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi – na okres nie dłuższy niż 10 lat,
2) wprowadzanie ścieków przemysłowych zawierających substancje szczególnie
szkodliwe do urządzeń kanalizacyjnych będących własnością innych podmiotów
– na okres nie dłuższy niż 4 lata,
3) wydobywanie z wód powierzchniowych, w tym z morskich wód wewnętrznych
wraz z wodami wewnętrznymi Zatoki Gdańskiej oraz wód morza terytorialnego,
kamienia, żwiru, piasku oraz innych materiałów, a także wycinanie roślin z wód
lub brzegu – na okres nie dłuższy niż 5 lat
– liczony od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna.
8. Do postępowań, o których mowa w ust. 2, przepisy art. 401 stosuje się
odpowiednio.
9. Terminy, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, dla pozwolenia wodnoprawnego
na wykonanie urządzeń wodnych mogą zostać przedłużone, w drodze decyzji, na okres nie dłuższy niż 3 lata, jeżeli wnioskodawca przed wygaśnięciem pozwolenia
wodnoprawnego wystąpi z wnioskiem do organu właściwego w sprawach pozwoleń
wodnoprawnych oraz jeżeli nie będzie to sprzeczne z przepisami art. 396 i nie będzie
wymagać przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko lub na obszar Natura
2000.
10. Do wniosku w sprawie rozpatrywanej przez ministra właściwego do spraw
gospodarki wodnej, o którym mowa:
1) w ust. 2 – dołącza się oryginał albo kopię pozwolenia wodnoprawnego
potwierdzoną za zgodność z oryginałem;
2) w ust. 9 – dołącza się:
a) oryginał albo kopię pozwolenia wodnoprawnego potwierdzoną za zgodność
z oryginałem,
b) operat, na podstawie którego wydano dotychczasowe pozwolenie
wodnoprawne, oraz oświadczenie, że zawarte w operacie informacje
zachowały aktualność.

art. 415. więcej Art. 415. Pozwolenie wodnoprawne można cofnąć lub ograniczyć bez
odszkodowania, jeżeli:
1) zakład zmienia cel i zakres korzystania z wód lub warunki wykonywania
uprawnień ustalonych w pozwoleniu wodnoprawnym;
2) urządzenia wodne wykonane zostały niezgodnie z warunkami ustalonymi
w pozwoleniu wodnoprawnym lub nie są należycie utrzymywane;
3) zakład nie realizuje obowiązków wobec innych zakładów posiadających
pozwolenie wodnoprawne, uprawnionych do rybactwa, oraz osób narażonych na
szkody albo nie realizuje przedsięwzięć ograniczających negatywne
oddziaływanie na środowisko, ustalonych w pozwoleniu wodnoprawnym;
4) zasoby wód podziemnych uległy zmniejszeniu w sposób naturalny;
5) zakład nie rozpoczął w terminie korzystania z uprawnień wynikających
z pozwolenia wodnoprawnego innych niż określone w art. 414 ust. 1 pkt 3 lub
nie korzystał z tych uprawnień przez okres co najmniej 2 lat;
6) nastąpiła zmiana przepisów wydanych na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 2 i 3 oraz
ust. 2;
7) nastąpiło zagrożenie osiągnięcia celów środowiskowych i jest to uzasadnione
danymi z monitoringu wód oraz wynikami dodatkowego przeglądu pozwoleń
wodnoprawnych, o którym mowa w art. 325 ust. 1 pkt 2;
8) nie wykonano lub nie przedłożono analizy ryzyka, o której mowa
w art. 133 ust. 3, jeżeli taka analiza była wymagana.

art. 416. więcej Art. 416. 1. Organ właściwy w sprawach pozwoleń wodnoprawnych dokonuje
przeglądu pozwoleń wodnoprawnych na pobór wód lub wprowadzanie ścieków do
wód lub do ziemi, lub do urządzeń kanalizacyjnych, a także realizacji tych pozwoleń,
co najmniej raz na 4 lata.
2. Organ właściwy w sprawach pozwoleń wodnoprawnych dokonuje
dodatkowego przeglądu pozwoleń wodnoprawnych na pobór wód lub wprowadzanie
ścieków do wód lub do ziemi, jeżeli na podstawie wyników monitoringu wód lub
innych danych, w tym danych uzyskanych w ramach opracowywania projektu planu
gospodarowania wodami na obszarze dorzecza lub jego aktualizacji, minister
właściwy do spraw gospodarki wodnej stwierdził, że jest zagrożone osiągnięcie celów
środowiskowych, o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61.
3. Wody Polskie przekazują ministrowi właściwemu do spraw gospodarki
wodnej zbiorczą informację o pozwoleniach wodnoprawnych, które zostały cofnięte
lub ograniczone w celu zapobieżenia zagrożeniu osiągnięcia celów środowiskowych,
o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61, za rok poprzedni, w terminie
do dnia 30 czerwca.
4. Organ właściwy w sprawach pozwoleń wodnoprawnych przekazuje
właściwemu organowi Inspekcji Ochrony Środowiska kopię decyzji w sprawie
cofnięcia lub ograniczenia pozwolenia wodnoprawnego dotyczącego poboru wód lub
wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi.

art. 417. więcej Art. 417. 1. Pozwolenie wodnoprawne można cofnąć lub ograniczyć za
odszkodowaniem, jeżeli jest to uzasadnione interesem społecznym albo ważnymi
względami gospodarczymi.
2. O odszkodowaniu orzeka, w drodze decyzji, organ właściwy w sprawach
pozwoleń wodnoprawnych, na warunkach określonych w art. 469.
3. Odszkodowanie przysługuje od:
1) Wód Polskich – jeżeli cofnięcie lub ograniczenie pozwolenia wodnoprawnego
jest uzasadnione interesem społecznym;
2) zakładu, który odniósł korzyści z cofnięcia lub ograniczenia pozwolenia
wodnoprawnego – jeżeli cofnięcie lub ograniczenie pozwolenia wodnoprawnego
jest uzasadnione ważnymi względami gospodarczymi tego zakładu.
4. W przypadku cofnięcia lub ograniczenia pozwolenia wodnoprawnego
udzielonego Wodom Polskim, uzasadnionego interesem społecznym, odszkodowanie
przysługuje z budżetu państwa.

art. 418. więcej Art. 418. 1. Stwierdzenie wygaśnięcia, cofnięcie lub ograniczenie pozwolenia
wodnoprawnego następuje, w drodze decyzji, wydanej z urzędu lub na wniosek.
2. Nie wydaje się decyzji stwierdzającej wygaśnięcie pozwolenia
wodnoprawnego w przypadku upływu terminu, na który pozwolenie zostało wydane.
3. Organ właściwy w sprawach pozwoleń wodnoprawnych po stwierdzeniu
wygaśnięcia, cofnięciu lub ograniczeniu pozwolenia wodnoprawnego, w drodze
decyzji:
1) nakłada obowiązek usunięcia negatywnych skutków w środowisku
wynikających z wykonywania pozwolenia wodnoprawnego lub powstałych
w wyniku działalności prowadzonej niezgodnie z warunkami określonymi w
pozwoleniu wodnoprawnym,
2) nakłada obowiązki niezbędne do kształtowania zasobów wodnych
– a także określa zakres i termin wykonania tych obowiązków.

art. 419. więcej Art. 419. 1. Organ właściwy w sprawach pozwoleń wodnoprawnych po
wygaśnięciu pozwolenia wodnoprawnego lub jego cofnięciu nakłada na zakład, w
drodze decyzji, obowiązek usunięcia urządzeń wodnych, które zostały wykonane lub
były użytkowane na podstawie tego pozwolenia, określając termin wykonania tego
obowiązku.
2. W przypadku wygaśnięcia pozwolenia wodnoprawnego lub jego cofnięcia
urządzenia wodne lub ich części, których pozostawienie jest niezbędne do
kształtowania zasobów wodnych, przechodzą, bez odszkodowania, na własność
właściciela wód, chyba że właściciel urządzenia wodnego, w terminie 6 miesięcy od
dnia, w którym:
1) pozwolenie wodnoprawne wygasło – w przypadku upływu terminu, na który
pozwolenie to zostało wydane,
2) decyzja o stwierdzeniu wygaśnięcia pozwolenia wodnoprawnego stała się
ostateczna,
3) decyzja o cofnięciu pozwolenia wodnoprawnego stała się ostateczna
– rozporządzi prawem własności tego urządzenia.
3. Przejście urządzeń wodnych lub ich części, o których mowa w ust. 2,
stwierdza wojewoda, w drodze decyzji, na wniosek właściciela wód.

art. 420. więcej Art. 420. Przepisu art. 419 ust. 2 nie stosuje się do stawów oraz gruntów, na
których znajdują się urządzenia wodne.

art. 421. więcej Art. 421. Zgłoszenie wodnoprawne zawiera:
1) oznaczenie zakładu dokonującego zgłoszenia z podaniem jego siedziby i adresu;
2) określenie:
a) celu planowanych do wykonania czynności, robót lub urządzeń wodnych,
b) stanu prawnego nieruchomości, na której czynności, roboty lub urządzenia
wodne będą wykonywane,
c) wykonywanych robót w sposób opisowy, podstawowych parametrów
charakteryzujących planowane roboty oraz warunków ich wykonania,
d) lokalizacji czynności, robót lub urządzeń wodnych, z podaniem nazwy lub
numeru obrębu ewidencyjnego z numerem lub numerami działek
ewidencyjnych oraz współrzędnymi,
e) planowanego terminu rozpoczęcia robót lub czynności.

art. 422. więcej Art. 422. Do zgłoszenia wodnoprawnego dołącza się:
1) mapę sytuacyjno-wysokościową pobraną z państwowego zasobu geodezyjnego
i kartograficznego z naniesionym schematem planowanych czynności, robót lub
urządzeń wodnych i zasięgiem ich oddziaływania lub inną mapę opatrzoną przez
organ Służby Geodezyjnej i Kartograficznej odpowiednią klauzulą urzędową;
2) odpowiednie szkice lub rysunki;
3) wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
a w przypadku jego braku – decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu
publicznego albo decyzję o warunkach zabudowy, jeżeli są wymagane;
4) zgodę właściciela urządzenia wodnego, które jest niezbędne do wykonania
planowanych czynności, robót lub urządzeń wodnych.

art. 423. więcej Art. 423. 1. Zgłoszenia wodnoprawnego należy dokonać przed terminem
zamierzonego rozpoczęcia wykonywania czynności, robót lub urządzeń wodnych.
2. Do wykonywania czynności, robót lub urządzeń wodnych podlegających
obowiązkowi zgłoszenia wodnoprawnego można przystąpić, jeżeli w terminie 30 dni
od dnia doręczenia zgłoszenia organ właściwy w sprawach zgłoszeń wodnoprawnych
nie wniesie, w drodze decyzji, sprzeciwu i nie później niż po upływie 3 lat od
określonego w zgłoszeniu terminu ich rozpoczęcia. Dokonanie zgłoszenia wodnoprawnego nie zwalnia z obowiązku uzyskania uzgodnień i decyzji wymaganych na podstawie przepisów odrębnych.
3. Po upływie 3 lat od określonego w zgłoszeniu wodnoprawnym terminu
rozpoczęcia czynności, robót lub urządzeń wodnych podlegających obowiązkowi
zgłoszenia wodnoprawnego, zgłoszenie wodnoprawne staje się bezprzedmiotowe.
4. W przypadku konieczności uzupełnienia zgłoszenia wodnoprawnego organ
właściwy w sprawach zgłoszeń wodnoprawnych nakłada, w drodze postanowienia, na
zgłaszającego obowiązek uzupełnienia, w określonym terminie, brakujących
dokumentów lub informacji, a w przypadku ich nieuzupełnienia – wnosi sprzeciw,
w drodze decyzji.
5. Organ właściwy w sprawach zgłoszeń wodnoprawnych wnosi sprzeciw, jeżeli
wykonywanie czynności, robót lub urządzeń wodnych, a także korzystanie z wód:
1) jest objęte obowiązkiem uzyskania pozwolenia wodnoprawnego;
2) narusza ustalenia dokumentów, o których mowa w art. 396 ust. 1 pkt 1–7, nie
spełnia wymagań, o których mowa w art. 396 ust. 1 pkt 8, lub narusza interesy
osób trzecich, w tym właściciela wód;
3) zagraża osiągnięciu celów środowiskowych, o których mowa w art. 56, art. 57,
art. 59 oraz w art. 61.
6. Za dzień wniesienia sprzeciwu uznaje się dzień nadania decyzji w placówce
pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu art. 3 pkt 13 ustawy z dnia
23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe, a w przypadku, o którym mowa w art. 61 § 3a
ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego – dzień
wprowadzenia do systemu teleinformatycznego.
7. Nałożenie obowiązku, o którym mowa w ust. 4, przerywa bieg terminu,
o którym mowa w ust. 2.
8. W przypadku zgłoszenia wodnoprawnego organ właściwy w sprawach
zgłoszeń wodnoprawnych zamieszcza na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji
Publicznej urzędu zapewniającego jego obsługę, w terminie 7 dni od dnia:
1) doręczenia zgłoszenia – informację o dokonaniu zgłoszenia, zawierającą imię
i nazwisko albo nazwę dokonującego zgłoszenia, oraz o zakresie tego
zgłoszenia;
2) wniesienia sprzeciwu – informację o dacie jego wniesienia;
3) upływu terminu, o którym mowa w ust. 2 – informację o braku wniesienia
sprzeciwu.
9. W przypadku gdy organ właściwy w sprawach zgłoszeń wodnoprawnych nie
wniósł sprzeciwu, na wniosek dokonującego zgłoszenia, wydaje zaświadczenie
o niezgłoszeniu sprzeciwu.
10. Przyjęcie zgłoszenia wodnoprawnego może nastąpić przed upływem terminu,
o którym mowa w ust. 2.
11. O przyjęciu zgłoszenia wodnoprawnego, o którym mowa w ust. 10, organ
zawiadamia wnioskodawcę oraz zamieszcza informację o przyjęciu zgłoszenia na
stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej urzędu zapewniającego jego
obsługę w terminie 7 dni od dnia doręczenia wnioskodawcy zawiadomienia o braku
sprzeciwu.

art. 424. więcej Art. 424. 1. Organ właściwy w sprawach zgłoszeń wodnoprawnych może
ustalić, w drodze decyzji, wymagania w zakresie gospodarowania wodami dotyczące
warunków wykonania urządzeń wodnych lub innych działań wymagających
zgłoszenia, o ile jest to uzasadnione koniecznością ochrony wód lub środowiska.
2. Do decyzji, o której mowa w ust. 1, przepisy art. 403 stosuje się odpowiednio.
3. Postępowanie w przedmiocie wydania decyzji, o której mowa w ust. 1,
wszczyna się z urzędu.
4. Jeżeli w związku z dokonaniem zgłoszenia wodnoprawnego nastąpiło
naruszenie interesów osób trzecich, organ właściwy w sprawach zgłoszeń
wodnoprawnych, mając na uwadze, że korzystanie z wód nie może powodować
pogorszenia stanu wód i ekosystemów od wód zależnych, marnotrawstwa wody lub
energii wody, a także nie może wyrządzać szkód, może, w drodze decyzji, nałożyć na
dokonującego zgłoszenia wodnoprawnego obowiązek wykonania ekspertyzy
i przedstawienia jej temu organowi, w terminie określonym w tej decyzji.
5. Jeżeli jest to uzasadnione treścią ekspertyzy, o której mowa w ust. 4, organ
właściwy w sprawach zgłoszeń wodnoprawnych może nałożyć obowiązek:
1) wykonania urządzeń zapobiegających szkodom;
2) likwidacji urządzeń i robót wykonanych na podstawie zgłoszenia
wodnoprawnego lub zaniechania korzystania z wód, prowadzonego na
podstawie zgłoszenia wodnoprawnego – w przypadku gdy zaniechanie
naruszenia interesów osób trzecich nie będzie możliwe przez wykonanie
urządzeń zapobiegających szkodom.
6. Nałożenie obowiązków, o których mowa w ust. 5, następuje w drodze decyzji,
bez odszkodowania. W decyzji ustala się termin wykonania obowiązku.

Art. 424a. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozdziale do zgłoszeń
wodnoprawnych stosuje się przepisy działu II rozdziału 8a ustawy z dnia 14 czerwca
1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.

art. 425. więcej Art. 425. 1. Uzyskanie oceny wodnoprawnej jest wymagane dla inwestycji lub
działań mogących wpłynąć na możliwość osiągnięcia celów środowiskowych,
o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61, w zakresie:
1) korzystania z usług wodnych;
2) długotrwałego obniżenia poziomu zwierciadła wody podziemnej;
3) piętrzenia wody podziemnej;
4) rekultywacji wód powierzchniowych lub wód podziemnych;
5) wprowadzania do śródlądowych wód powierzchniowych substancji hamujących
rozwój glonów;
6) wykonania urządzeń wodnych;
7) regulacji wód, zabudowy potoków górskich oraz kształtowania nowych koryt
cieków naturalnych;
8) zmiany ukształtowania terenu na gruntach przylegających do wód mającej
wpływ na warunki przepływu wód;
9) robót i obiektów budowlanych mających wpływ na zmniejszenie naturalnej
retencji terenowej;
10) działań, o których mowa w art. 227 ust. 3.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze
rozporządzenia, rodzaje inwestycji i działań, o których mowa w ust. 1, kierując się
wpływem tych inwestycji i działań na możliwość osiągnięcia celów środowiskowych,
o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61.

art. 426. więcej Art. 426. Ocenę wodnoprawną wydaje się, w drodze decyzji, na wniosek
podmiotu planującego realizację inwestycji lub działania, o których mowa w art. 425.

art. 427. więcej Art. 427. 1. Wniosek, o którym mowa w art. 426, zawiera:
1) charakterystykę planowanych inwestycji lub działań wraz z podstawowymi
danymi technicznymi i opisem planowanej technologii robót;
2) mapę sytuacyjno-wysokościową pobraną z państwowego zasobu geodezyjnego
i kartograficznego lub inną mapę opatrzoną przez organ prowadzący ten zasób
odpowiednią klauzulą urzędową albo kopie tych map potwierdzone przez wnioskodawcę za ich zgodność z oryginałami z naniesionym schematem planowanych obiektów lub robót;
3) opis wpływu planowanych inwestycji lub działań na możliwość osiągnięcia
celów środowiskowych, o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61.
2. Jeżeli jest wymagane uzyskanie oceny wodnoprawnej oraz decyzji, o której
mowa w art. 77 ust. 3, sprawy rozpoznaje się łącznie i wydaje się jedną decyzję.

art. 428. więcej Art. 428. W przypadku przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na
środowisko w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 3 października 2008 r.
o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa
w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko ocenę
wodnoprawną zastępuje się decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach oraz
decyzją, przed wydaniem której jest przeprowadzana ponowna ocena oddziaływania
na środowisko – o ile taka ocena jest w przypadku danego przedsięwzięcia
przeprowadzana. W postępowaniach o wydanie tych decyzji przepisy niniejszego
rozdziału stosuje się odpowiednio.

art. 429. więcej Art. 429. W postępowaniu o wydanie oceny wodnoprawnej dokonuje się analizy
wpływu planowanej inwestycji lub działania na możliwość osiągnięcia celów
środowiskowych, o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61.

art. 430. więcej Art. 430. Jeżeli ustalono, że planowana inwestycja lub działanie wpływa
korzystnie na możliwość osiągnięcia celów środowiskowych, o których mowa
w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61, wydaje się ocenę wodnoprawną.

art. 431. więcej Art. 431. Jeżeli ustalono, że planowana inwestycja lub działanie nie wpływa na
możliwość osiągnięcia celów środowiskowych, o których mowa w art. 56, art. 57,
art. 59 oraz w art. 61, organ właściwy w sprawach ocen wodnoprawnych wydaje
ocenę wodnoprawną.

art. 432. więcej Art. 432. Jeżeli ustalono, że planowana inwestycja lub działanie wpływa
negatywnie na możliwość osiągnięcia celów środowiskowych, o których mowa
w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61, organ właściwy w sprawach ocen wodnoprawnych nakłada, w drodze postanowienia, obowiązek przedłożenia dokumentów
potwierdzających spełnienie warunków, o których mowa w art. 68 pkt 1, 3 i 4.

art. 433. więcej Art. 433. Dokumenty potwierdzające spełnienie warunków, o których mowa
w art. 68 pkt 1, 3 i 4, organ właściwy w sprawach ocen wodnoprawnych poddaje
analizie.

art. 434. więcej Art. 434. 1. Jeżeli analiza, o której mowa w art. 433, potwierdzi spełnienie
warunków, o których mowa w art. 68 pkt 1, 3 i 4, organ właściwy w sprawach ocen
wodnoprawnych wydaje ocenę wodnoprawną.
2. Jeżeli analiza, o której mowa w art. 433, nie potwierdzi spełnienia warunków,
o których mowa w art. 68 pkt 1, 3 i 4, organ właściwy w sprawach ocen
wodnoprawnych odmawia, w drodze decyzji, wydania oceny wodnoprawnej.

art. 435. więcej Art. 435. Organ właściwy w sprawach ocen wodnoprawnych sporządza wykaz
planowanych inwestycji lub działań mogących wpłynąć na możliwość osiągnięcia
celów środowiskowych, o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61,
obejmujący informację o wydanych ocenach wodnoprawnych oraz o przyczynach
odmowy wydania oceny wodnoprawnej.

art. 436. więcej Art. 436. Planowane inwestycje lub działania zawarte w wykazie, o którym
mowa w art. 435, które w ocenie wodnoprawnej uzyskały potwierdzenie spełnienia
warunków, o których mowa w art. 68 pkt 1, 3 i 4, uwzględnia się w aktualizacji
planów gospodarowania wodami na obszarze dorzecza.

art. 437. więcej Art. 437. 1. Jeżeli jednocześnie prowadzi się dwa lub więcej postępowań
o wydanie oceny wodnoprawnej dotyczącej inwestycji lub działania planowanych:
1) w obrębie tej samej jednolitej części wód,
2) sąsiadujących ze sobą jednolitych części wód
– organ właściwy w sprawach ocen wodnoprawnych dokonuje oceny skumulowanego
oddziaływania inwestycji lub działania na możliwość osiągnięcia celów
środowiskowych, o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61.
2. Przepisy art. 429–434 stosuje się odpowiednio.

art. 438. więcej Art. 438. Ocena wodnoprawna każdorazowo wygasa z dniem wejścia w życie
przepisów wydanych na podstawie art. 321 aktualizujących plan gospodarowania
wodami na obszarze dorzecza.

art. 439. więcej Art. 439. Po wydaniu oceny wodnoprawnej, o której mowa w art. 430, art. 431
i art. 434 ust. 1, organ właściwy w sprawach ocen wodnoprawnych w celu
potwierdzenia zgodności inwestycji lub działań, o których mowa w art. 425, z celami
środowiskowymi, o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59 i w art. 61, sporządza
deklarację zgodności.

art. 440. więcej Art. 440. Deklarację zgodności, o której mowa w art. 439, sporządza się zgodnie
ze wzorem określonym w załączniku II do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/207 z dnia 20 stycznia 2015 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013
w odniesieniu do wzoru sprawozdania z postępów, formatu dokumentu służącego
przekazywaniu informacji na temat dużych projektów, wzorów wspólnego planu
działania, sprawozdań z wdrażania w ramach celu „Inwestycje na rzecz wzrostu
i zatrudnienia”, deklaracji
zarządczej, strategii audytu, opinii audytowej i rocznego sprawozdania z kontroli
oraz metodyki przeprowadzania analizy kosztów i korzyści, a także zgodnie
z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1299/2013 w
odniesieniu do wzoru sprawozdań z wdrażania w ramach celu „Europejska
współpraca terytorialna” (Dz. Urz. UE L 38 z 13.02.2015, str. 1, z późn. zm.).

Art. 440a. 1. Dla projektów, których całkowite koszty kwalifikowalne
przekraczają kwoty wskazane w art. 100 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego
i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiającego wspólne
przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego
Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na
rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego
i Rybackiego oraz ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego
Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu
Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylającego
rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 (Dz. Urz. UE L 347 z 20.12.2013, str. 320,
z późn. zm.), w celu potwierdzenia zgodności inwestycji lub działań z celami
środowiskowymi, o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61, dyrektor
regionalnego zarządu gospodarki wodnej Wód Polskich sporządza dokument
potwierdzający zgodność z tymi celami środowiskowymi.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, gdy projekt obejmuje obszar działania
więcej niż jednego regionalnego zarządu gospodarki wodnej Wód Polskich,
dokument, o którym mowa w ust. 1, sporządzany jest oddzielnie dla każdego obszaru
działania, na którym planowana jest realizacja projektu.
3. Dokument, o którym mowa w ust. 1, sporządza się, na wniosek podmiotu
planującego realizację danego projektu, w przypadku innym niż określony w art. 439.
4. Dokument, o którym mowa w ust. 1, sporządza się zgodnie ze wzorem
określonym w załączniku II do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE)
2015/207 z dnia 20 stycznia 2015 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 w odniesieniu
do wzoru sprawozdania z postępów, formatu dokumentu służącego przekazywaniu
informacji na temat dużych projektów, wzorów wspólnego planu działania,
sprawozdań z wdrażania w ramach celu „Inwestycje na rzecz wzrostu i zatrudnienia”,
deklaracji zarządczej, strategii audytu, opinii audytowej i rocznego sprawozdania
z kontroli oraz metodyki przeprowadzania analizy kosztów i korzyści, a także zgodnie
z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1299/2013
w odniesieniu do wzoru sprawozdań z wdrażania w ramach celu „Europejska
współpraca terytorialna”.

art. 441. więcej Art. 441. 1. Spółki wodne oraz związki wałowe są niepublicznymi formami
organizacyjnymi, które nie działają w celu osiągnięcia zysku, zrzeszają osoby fizyczne
lub prawne na zasadzie dobrowolności i mają na celu zaspokajanie wskazanych
przepisami ustawy potrzeb w zakresie gospodarowania wodami.
2. Spółki wodne, zapewniając zaspokojenie potrzeb zrzeszonych w nich osób
w zakresie gospodarowania wodami, mogą podejmować prowadzenie działalności
umożliwiającej osiągnięcie zysku netto, który przeznacza się wyłącznie na cele
statutowe spółki wodnej.
3. Spółki wodne mogą być tworzone w szczególności do wykonywania,
utrzymywania oraz eksploatacji urządzeń, w tym urządzeń wodnych, służących do:
1) zapewnienia wody dla ludności, w tym uzdatniania i dostarczania wody;
2) ochrony wód przed zanieczyszczeniem, w tym odprowadzania i oczyszczania
ścieków;
3) melioracji wodnych oraz prowadzenia racjonalnej gospodarki na
zmeliorowanych gruntach;
4) ochrony przed powodzią;
5) odwadniania gruntów zabudowanych lub zurbanizowanych.
4. Spółki wodne prowadzą księgi rachunkowe oraz sporządzają sprawozdania
finansowe zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości
(Dz. U. z 2019 r. poz. 351, 1495, 1571, 1655 i 1680).

art. 442. więcej Art. 442. Do prowadzenia działalności, o której mowa w art. 441 ust. 3 pkt 1 i 2,
stosuje się odpowiednio przepisy art. 8–10 i art. 12 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r.
o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków oraz
przepisy wydane na podstawie art. 11 i art. 13 tej ustawy.

art. 443. więcej Art. 443. 1. Spółki wodne mogą korzystać z pomocy finansowej państwa
udzielanej w formie dotacji podmiotowej z budżetu państwa przeznaczonej na
dofinansowanie działalności bieżącej w zakresie realizacji zadań związanych
z utrzymaniem wód i urządzeń wodnych, z wyłączeniem zadań, na realizację których
została udzielona inna dotacja.
2. Spółki wodne mogą korzystać z pomocy finansowej z budżetów jednostek
samorządu terytorialnego na bieżące utrzymanie wód i urządzeń wodnych oraz na
finansowanie lub dofinansowanie inwestycji.
3. Pomoc finansowa, o której mowa w ust. 2, polega na udzielaniu dotacji
celowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach
publicznych z budżetów jednostek samorządu terytorialnego.
4. Zasady udzielania dotacji celowej, tryb postępowania w sprawie udzielania
dotacji i sposób jej rozliczania określają organy stanowiące jednostek samorządu
terytorialnego w drodze uchwały będącej aktem prawa miejscowego.
5. Udzielenie dotacji celowej następuje na podstawie umowy zawartej przez
jednostkę samorządu terytorialnego ze spółką wodną.
6. W przypadku gdy dotacja celowa stanowi pomoc publiczną lub pomoc de
minimis, jej udzielenie następuje z uwzględnieniem warunków dopuszczalności tej
pomocy określonych w przepisach prawa Unii Europejskiej.

art. 444. więcej Art. 444. 1. Spółki wodne mogą łączyć się w związki spółek wodnych.
2. Do związków spółek wodnych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące
spółek wodnych, z tym że prawa i obowiązki przysługujące wobec spółek wodnych
staroście w stosunku do związków spółek wodnych wykonuje wojewoda.

art. 445. więcej Art. 445. 1. Związki wałowe mogą być tworzone do wykonywania
i utrzymywania wałów przeciwpowodziowych wraz z urządzeniami wodnymi
stanowiącymi ich wyposażenie.
2. Przepisy dotyczące spółek wodnych i ich związków stosuje się odpowiednio
do związków wałowych.

art. 446. więcej Art. 446. 1. Utworzenie spółki wodnej następuje w drodze porozumienia co
najmniej 3 osób fizycznych lub prawnych, zawartego w formie pisemnej.
2. Do utworzenia spółki wodnej jest wymagane:
1) uchwalenie statutu spółki wodnej przez osoby zainteresowane utworzeniem tej
spółki;
2) dokonanie wyboru organów spółki wodnej.
3. Starosta właściwy miejscowo dla siedziby spółki wodnej zatwierdza statut tej
spółki w drodze decyzji.
4. W przypadku niezgodności statutu z prawem starosta wzywa do usunięcia
tych niezgodności w określonym terminie, a jeżeli niezgodności nie zostaną usunięte
– odmawia, w drodze decyzji, zatwierdzenia statutu.
5. Spółka wodna nabywa osobowość prawną z chwilą uprawomocnienia się
decyzji starosty o zatwierdzeniu statutu tej spółki.
6. Osoby, które działały w imieniu spółki przed nabyciem przez tę spółkę
osobowości prawnej, odpowiadają solidarnie za szkody powstałe w wyniku tego
działania.
7. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio do zmiany statutu spółki wodnej.

art. 447. więcej Art. 447. Następca prawny członka spółki wodnej wstępuje w jego prawa
i obowiązki.

art. 448. więcej Art. 448. 1. Statut spółki wodnej określa w szczególności:
1) nazwę i siedzibę spółki wodnej oraz teren jej działalności;
2) cel działania spółki wodnej oraz sposób i środki służące do osiągnięcia tego celu;
3) zasady ustalania wysokości składek członkowskich oraz innych świadczeń
adekwatnych do celów spółki wodnej;
4) zasady ustalania należności za dostarczanie wody oraz odprowadzanie
i oczyszczanie ścieków w przypadku prowadzenia działalności, o której mowa
w art. 441 ust. 2, polegającej na realizacji działań określonych w art. 441 ust. 3
pkt 1 i 2;
5) prawa i obowiązki członków spółki wodnej;
6) ograniczenia praw członków spółki wodnej dotyczące ich gruntów i obiektów
niezbędnych do wykonywania zadań tej spółki;
7) warunki przyjmowania nowych członków spółki wodnej, wykluczania członków
ze spółki wodnej, ustania członkostwa w spółce wodnej oraz rezygnacji
z członkostwa w tej spółce;
8) warunki następstwa prawnego członków spółki wodnej;
9) organy spółki wodnej, ich skład, zasady powoływania i odwoływania oraz zakres
działania;
10) zasady nawiązywania stosunku pracy w ramach spółki wodnej;
11) przypadki wymagające zwołania walnego zgromadzenia;
12) czas trwania spółki wodnej oraz sposób jej rozwiązania lub likwidacji;
13) warunki zaciągania zobowiązań i udzielania pełnomocnictw do reprezentowania
spółki wodnej;
14) przeznaczenie mienia pozostałego po rozwiązaniu lub likwidacji spółki wodnej.
2. Do statutu załącza się listę członków spółki wodnej, zawierającą ich
oznaczenie, wskazanie siedzib i adresów.

art. 449. więcej Art. 449. 1. Zarząd spółki wodnej zgłasza Wodom Polskim utworzenie spółki
wodnej w celu wpisania do systemu informacyjnego gospodarowania wodami,
w terminie 30 dni od dnia nabycia przez spółkę wodną osobowości prawnej.
2. Wpis spółki wodnej do systemu informacyjnego gospodarki wodnej obejmuje:
1) nazwę, siedzibę, adres i przedmiot działania spółki wodnej;
2) imiona i nazwiska członków zarządu oraz sposób reprezentowania spółki
wodnej;
3) czas trwania spółki wodnej;
4) dane dotyczące decyzji starosty o zatwierdzeniu statutu.

art. 450. więcej Art. 450. Wszelkie zmiany danych, o których mowa w art. 449 ust. 2, zarząd
spółki wodnej zgłasza Wodom Polskim w celu wpisania do systemu informacyjnego
gospodarowania wodami w terminie 30 dni od dnia ich zaistnienia.

art. 451. więcej Art. 451. 1. Spółka wodna odpowiada za swoje zobowiązania całym majątkiem.
2. Członek spółki wodnej nie odpowiada za zobowiązania spółki wodnej.

art. 452. więcej Art. 452. Członek spółki wodnej jest obowiązany do wnoszenia składek
członkowskich i ponoszenia na jej rzecz innych określonych w statucie świadczeń,
adekwatnych do celów tej spółki.

art. 453. więcej Art. 453. Wysokość składek członkowskich i innych świadczeń na rzecz spółki
wodnej powinna być proporcjonalna do korzyści odnoszonych przez członków spółki
wodnej w związku z działalnością tej spółki.

art. 454. więcej Art. 454. 1. Jeżeli osoby fizyczne lub prawne niebędące członkami spółki
wodnej oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej odnoszą
korzyści z urządzeń spółki wodnej lub przyczyniają się do zanieczyszczenia wody, dla
której ochrony spółka wodna została utworzona, są obowiązane do ponoszenia
świadczeń na rzecz tej spółki.
2. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, mogą mieć charakter należności
pieniężnych lub obowiązków o charakterze niepieniężnym.
3. Wysokość i rodzaj świadczeń, o których mowa w ust. 1, oraz terminy ich
spełnienia ustala, w drodze decyzji, starosta.
4. Świadczenie, o którym mowa w ust. 1, mające charakter należności pieniężnej
niespełnione w terminie określonym w decyzji, o której mowa w ust. 3, podlega
przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach ustawy z dnia
17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
5. Obowiązek spełnienia świadczenia, o którym mowa w ust. 1, mającego
charakter należności pieniężnej, przedawnia się z upływem 5 lat od dnia, w którym to
świadczenie stało się wymagalne.
6. Do świadczenia, o którym mowa w ust. 1, mającego charakter należności
pieniężnej, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia
1997 r. – Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych
przysługują staroście.
7. Świadczenie, o którym mowa w ust. 1, będące obowiązkiem o charakterze
niepieniężnym, niespełnione w terminie określonym w decyzji, o której mowa
w ust. 3, podlega egzekucji w trybie określonym w przepisach ustawy z dnia
17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
8. Obowiązek spełnienia świadczenia, o którym mowa w ust. 1, będącego
obowiązkiem o charakterze niepieniężnym, przedawnia się z upływem 5 lat od dnia,
w którym to świadczenie powinno zostać spełnione.

art. 455. więcej Art. 455. Dostarczanie wody oraz odprowadzanie i oczyszczanie ścieków
w przypadku prowadzenia działalności, o której mowa w art. 441 ust. 2, odbywa się
na podstawie umowy zawartej między spółką wodną a zainteresowanym podmiotem.

art. 456. więcej Art. 456. 1. Organami spółki wodnej są:
1) walne zgromadzenie;
2) zarząd;
3) komisja rewizyjna, o ile spółka wodna liczy więcej niż dziesięciu członków.
2. Statut może określać organy spółki wodnej inne niż wymienione w ust. 1 oraz
określać warunki, przy których walne zgromadzenie złożone z członków spółki
wodnej zostaje zastąpione przez walne zgromadzenie delegatów.

art. 457. więcej Art. 457. 1. Do walnego zgromadzenia należy:
1) uchwalanie planu prac spółki wodnej oraz jej budżetu;
2) upoważnienie zarządu do zaciągania pożyczek lub kredytów w imieniu spółki
wodnej do ustalonej wysokości;
3) ustalanie wysokości należności za dostarczanie wody oraz odprowadzanie
i oczyszczanie ścieków w przypadku prowadzenia działalności, o której mowa
w art. 441 ust. 2;
4) uchwalanie wysokości składek członkowskich i innych świadczeń adekwatnych
do celów spółki wodnej;
5) wybór oraz odwołanie członków zarządu i członków komisji rewizyjnej;
6) rozpatrywanie i zatwierdzanie rocznych sprawozdań z działalności oraz
udzielanie zarządowi absolutorium;
7) podejmowanie uchwał w sprawie nabycia nieruchomości albo zbycia lub
obciążenia nieruchomości spółki wodnej;
8) uchwalanie zmian statutu spółki wodnej;
9) podejmowanie uchwał w sprawie przystąpienia spółki wodnej do związku spółek
wodnych;
10) podejmowanie uchwał w sprawie połączenia spółki wodnej z inną spółką wodną
albo podziału spółki wodnej na dwie lub więcej spółek wodnych;
11) podjęcie uchwały w sprawie rozwiązania spółki wodnej oraz powołania
likwidatorów;
12) zatwierdzanie ostatecznych rachunków i sprawozdań likwidatora spółki wodnej;
13) podejmowanie uchwał w sprawach przedstawionych przez zarząd lub komisję
rewizyjną.
2. Nieudzielenie absolutorium zarządowi spółki wodnej jest równoznaczne
z odwołaniem zarządu.

art. 458. więcej Art. 458. Walne zgromadzenie jest zwoływane przez zarząd co najmniej raz
w roku.

art. 459. więcej Art. 459. 1. Jeżeli statut spółki nie stanowi inaczej, uchwały walnego
zgromadzenia zapadają zwykłą większością głosów.
2. Uchwały walnego zgromadzenia w sprawie zmiany statutu, rozwiązania
spółki wodnej, połączenia z inną spółką wodną lub podziału spółki wodnej zapadają
większością dwóch trzecich głosów w obecności co najmniej połowy liczby członków
spółki wodnej.
3. Członkowi spółki wodnej przysługuje jeden głos.
4. Statut może przyznać członkowi spółki wodnej taką liczbę głosów, ile razy
jego świadczenia na rzecz spółki wodnej są większe od świadczeń pozostałych
członków spółki wodnej.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, statut spółki wodnej określa sposób
obliczania podwyższonej liczby głosów.
6. Do walnego zgromadzenia delegatów przepisy ust. 1–5 stosuje się
odpowiednio.

art. 460. więcej Art. 460. 1. Zarząd wykonuje uchwały walnego zgromadzenia, kieruje
działalnością spółki wodnej, zarządza majątkiem spółki wodnej, prowadzi gospodarkę
finansową spółki wodnej i reprezentuje spółkę wodną na zewnątrz.
2. Zarząd może być jednoosobowy lub wieloosobowy.
3. Zarząd jest wybierany na 5 lat, jeżeli statut spółki wodnej nie stanowi inaczej.
4. Do właściwości zarządu należą sprawy niezastrzeżone dla innych organów
spółki wodnej.
5. Do składania oświadczeń w imieniu spółki wodnej, jeżeli statut spółki wodnej
nie stanowi inaczej, są uprawnieni:
1) 1 członek zarządu – gdy w skład zarządu wchodzą nie więcej niż 2 osoby;
2) 2 członków zarządu – w pozostałych przypadkach.
6. Zarząd ma prawo obciążania członków spółki wodnej kosztami świadczeń lub
prac niewykonanych w terminie.

art. 461. więcej Art. 461. 1. Komisja rewizyjna kontroluje działalność spółki wodnej.
2. Komisja rewizyjna jest obowiązana do przeprowadzenia kontroli gospodarki
finansowej spółki wodnej co najmniej raz w roku, przed walnym zgromadzeniem,
i przedstawienia wyników tej kontroli walnemu zgromadzeniu w formie sprawozdania.
3. Komisja rewizyjna składa się co najmniej z 3 członków.
4. Komisja rewizyjna jest wybierana na 5 lat, jeżeli statut spółki wodnej nie
stanowi inaczej.
5. Członek komisji rewizyjnej nie może wchodzić w skład zarządu.

art. 462. więcej Art. 462. 1. Nadzór i kontrolę nad działalnością spółki wodnej sprawuje
właściwy miejscowo starosta.
2. Zarząd przedkłada staroście uchwały organów spółki wodnej w terminie 7 dni
od dnia ich podjęcia.
3. Uchwały organów spółki wodnej sprzeczne z prawem lub statutem są
nieważne.
4. O nieważności uchwały organów spółki wodnej, podjętej w zakresie
działalności, o której mowa w art. 441 ust. 1 i 3, w całości lub w części orzeka,
w drodze decyzji, starosta, który w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia
doręczenia uchwały nadaje decyzję w placówce pocztowej operatora wyznaczonego
w rozumieniu art. 3 pkt 13 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe albo
w przypadku, o którym mowa w art. 391
ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks
postępowania administracyjnego, wprowadza decyzję do systemu
teleinformatycznego.
5. Starosta, wszczynając postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności
uchwały organu spółki wodnej, może wstrzymać jej wykonanie.
6. W przypadku nieistotnego naruszenia prawa starosta nie stwierdza
nieważności uchwały, ograniczając się do wskazania, iż wydano ją z naruszeniem
prawa.
7. Stwierdzenie przez starostę nieważności uchwały wstrzymuje jej wykonanie
z mocy prawa w zakresie objętym stwierdzeniem nieważności, z dniem doręczenia
decyzji.
8. Po upływie terminu wskazanego w ust. 4, starosta nie może we własnym
zakresie stwierdzić nieważności uchwały organu spółki wodnej. W tym przypadku
starosta może zaskarżyć uchwałę podjętą w zakresie działalności, o której mowa
w art. 441 ust. 1 i 3, do sądu administracyjnego.
9. W przypadku, o którym mowa w ust. 8, wydanie postanowienia
o wstrzymaniu wykonania uchwały lub zarządzenia należy do sądu.
10. Każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą
organu spółki wodnej podjętą w zakresie działalności, o której mowa w art. 441 ust. 1
i 3, może – po bezskutecznym wezwaniu spółki wodnej do usunięcia naruszenia –
zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego, chyba że w sprawie orzekał już na
podstawie ust. 8 sąd administracyjny i skargę oddalił.

art. 463. więcej Art. 463. 1. Jeżeli zarząd dopuszcza się wielokrotnego naruszania przepisów
prawa lub postanowień statutu, starosta, w drodze decyzji, rozwiązuje zarząd,
wyznaczając osobę pełniącą obowiązki zarządu.
2. W terminie 3 miesięcy od dnia, w którym decyzja, o której mowa w ust. 1,
stała się ostateczna, osoba wyznaczona do pełnienia obowiązków zarządu jest
obowiązana zwołać walne zgromadzenie w celu wybrania nowego zarządu.
3. Jeżeli walne zgromadzenie nie dokona wyboru nowego zarządu, starosta
ustanawia, w drodze decyzji, na koszt spółki wodnej, zarząd komisaryczny na czas
oznaczony, nie dłuższy niż rok.

art. 464. więcej Art. 464. 1. Spółka wodna może być rozwiązana uchwałą walnego
zgromadzenia.
2. Spółka wodna może być rozwiązana przez starostę, w drodze decyzji, jeżeli:
1) działalność spółki wodnej narusza przepisy prawa lub postanowienia statutu;
2) upłynął termin, na jaki został ustanowiony zarząd komisaryczny, o którym mowa
w art. 463 ust. 3, a walne zgromadzenie nie dokonało wyboru nowego zarządu;
3) liczba członków jest mniejsza niż określona w art. 446 ust. 1.

art. 465. więcej Art. 465. 1. Rozwiązanie spółki wodnej następuje po przeprowadzeniu
postępowania likwidacyjnego.
2. Likwidatorem spółki wodnej może być członek zarządu lub inna osoba
powołana uchwałą walnego zgromadzenia.
3. W przypadku rozwiązania spółki wodnej na podstawie decyzji, o której mowa
w art. 464 ust. 2, likwidatora wyznacza starosta.
4. Likwidator wstępuje w prawa i obowiązki zarządu i podejmuje w imieniu
spółki wodnej czynności niezbędne do zakończenia jej działalności.
5. Likwidator jest wynagradzany na koszt spółki wodnej, a wysokość
wynagrodzenia ustala starosta.
6. Likwidator odpowiada za szkody powstałe na skutek przeprowadzenia
postępowania likwidacyjnego z naruszeniem zasad określonych w przepisach ustawy
lub postanowieniach statutu spółki wodnej.
7. W przypadku powołania więcej niż jednego likwidatora – likwidatorzy
odpowiadają solidarnie za szkody, o których mowa w ust. 6.
8. W okresie postępowania likwidacyjnego spółka wodna działa pod
dotychczasową nazwą z dodaniem wyrazów „w likwidacji” i zachowuje osobowość
prawną.

art. 466. więcej Art. 466. Zobowiązania spółki wodnej będącej w likwidacji pokrywa się
w następującej kolejności:
1) zobowiązania ze stosunku pracy;
2) zobowiązania w zakresie danin publicznych;
3) koszty prowadzenia likwidacji;
4) inne zobowiązania.

art. 467. więcej Art. 467. Starosta po otrzymaniu uchwały walnego zgromadzenia spółki wodnej
w likwidacji o zatwierdzeniu ostatecznych rachunków i sprawozdań likwidatora
występuje z wnioskiem o wykreślenie spółki wodnej z systemu informacyjnego
gospodarki wodnej.

art. 468. więcej Art. 468. 1. Do naprawienia szkód, o których mowa w przepisach ustawy,
z wyłączeniem szkód, o których mowa w art. 31 ust. 7, art. 175 ust. 2, art. 176 ust. 10,
art. 177 ust. 2 oraz art. 182 ust. 6, stosuje się przepisy art. 469.
2. Do zapobiegania szkodom w wodach i naprawy szkód w wodach
w rozumieniu ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom
w środowisku i ich naprawie stosuje się przepisy tej ustawy.

art. 469. więcej Art. 469. 1. W sprawie naprawienia szkód innych niż szkody będące skutkiem
okoliczności określonych w art. 222 ust. 3 i art. 223 ust. 1, powstałych
w szczególności w związku z wykonywaniem pozwolenia wodnoprawnego albo
dokonaniem zgłoszenia wodnoprawnego, prawo dochodzenia roszczeń przed sądami
powszechnymi przysługuje po wyczerpaniu trybu, o którym mowa w ust. 3.
2. Prawo dochodzenia roszczeń, o którym mowa w ust. 1, obejmuje wyłącznie
szkodę rzeczywiście poniesioną.
3. Na żądanie poszkodowanego organ właściwy w sprawie pozwolenia
wodnoprawnego albo zgłoszenia wodnoprawnego, którego następstwem jest szkoda,
a jeżeli szkoda nie jest następstwem wykonywania pozwolenia wodnoprawnego albo
dokonania zgłoszenia wodnoprawnego – właściwy wojewoda, ustala wysokość
odszkodowania, w formie pieniężnej, w drodze decyzji.
4. W terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji, o której mowa w ust. 3, strona
może wnieść powództwo do sądu powszechnego.
5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio w przypadku niewydania decyzji,
o której mowa w ust. 3, przez właściwy organ w terminie 3 miesięcy od dnia
zgłoszenia żądania przez poszkodowanego.

art. 470. więcej Art. 470. Przepisy art. 469 stosuje się odpowiednio do gruntów, na których
znajdują się urządzenia wodne, przejęte na podstawie art. 419 ust. 2 na własność
właściciela wód.

art. 471. więcej Art. 471. 1. Jeżeli szkoda wystąpiła na skutek wejścia w życie aktów prawa
miejscowego wydanych na podstawie art. 31 ust. 2, art. 135 ust. 1 pkt 2 i ust. 2,
art. 141 ust. 1 i 4, art. 327 ust. 4 i 6 lub art. 382 ust. 7, właścicielowi nieruchomości
przysługuje odszkodowanie:
1) w przypadku zmiany aktu prawa miejscowego albo zastąpienia dotychczasowego
aktu prawa miejscowego nowym aktem prawa miejscowego – z tytułu
uniemożliwienia lub istotnego ograniczenia:
a) korzystania z nieruchomości lub jej części w sposób zgodny
z możliwościami zagospodarowania terenu wynikającymi z aktu prawa
miejscowego przed jego zmianą lub zastąpieniem,
b) możliwości zagospodarowania terenu zgodnie z przeznaczeniem ustalonym
w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego
– jeżeli to uniemożliwienie lub istotne ograniczenie skutkuje obniżeniem
wartości nieruchomości;
2) w przypadkach innych niż określone w pkt 1 – z tytułu uniemożliwienia lub
istotnego ograniczenia:
a) dalszego faktycznego użytkowania terenu i gruntu w sposób zgodny
z mającym miejsce w dniu wejścia w życie aktu prawa miejscowego
faktycznym użytkowaniem,
b) możliwości zagospodarowania terenu zgodnie z przeznaczeniem ustalonym
w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego
– jeżeli to uniemożliwienie lub istotne ograniczenie skutkuje obniżeniem
wartości nieruchomości.
2. W przypadku stwierdzenia nieważności aktu prawa miejscowego albo jego
uchylenia przez sąd administracyjny odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1,
podlega zwrotowi na rzecz podmiotu, który to odszkodowanie wypłacił.
3. Wysokość odszkodowania, o którym mowa w ust. 1, ustala się na dzień
wejścia w życie aktu prawa miejscowego.
4. Obniżenie wartości nieruchomości stanowi różnicę między wartością
nieruchomości określoną przy uwzględnieniu możliwości zagospodarowania terenu
i ograniczeń w tym zagospodarowaniu po wejściu w życie aktu prawa miejscowego
a jej wartością przed wejściem w życie tego aktu prawa miejscowego, określoną
z uwzględnieniem:
1) możliwości zagospodarowania terenu i ograniczeń w tym zagospodarowaniu
wynikających z aktu prawa miejscowego obowiązującego przed zmianą aktu
prawa miejscowego albo zastąpieniem dotychczasowego aktu prawa
miejscowego nowym aktem prawa miejscowego;
2) sposobu użytkowania terenu i gruntu określonego na podstawie ewidencji
gruntów i budynków lub zagospodarowania terenu zgodnie z przeznaczeniem
ustalonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
5. Roszczenie o wypłatę odszkodowania, o którym mowa w ust. 1, przedawnia
się z upływem 2 lat od dnia wystąpienia szkody.
6. Wysokość odszkodowania, o którym mowa w ust. 1, ustala właściwy starosta,
w drodze decyzji, na wniosek właściciela nieruchomości.
7. W terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji, o której mowa w ust. 6, strona
może wnieść powództwo do sądu powszechnego.
8. Przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio w przypadku niewydania decyzji przez
starostę w terminie 3 miesięcy od dnia zgłoszenia roszczenia.
9. Odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1, wypłaca:
1) organ wydający akt prawa miejscowego;
2) właściciel ujęcia wody – w przypadku ustanowienia strefy ochronnej;
3) odpowiednio Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej – Państwowy Instytut
Badawczy albo Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut
Badawczy – w przypadku ustanowienia strefy ochronnej urządzenia
pomiarowego służb państwowych.
10. Roszczenie o zwrot odszkodowania, o którym mowa w ust. 2, przedawnia się
z upływem 2 lat od dnia uchylenia albo stwierdzenia nieważności aktu prawa
miejscowego.
11. Przepisy ust. 1–10 stosuje się do użytkowników wieczystych.

art. 472. więcej Art. 472. 1. W sprawie naprawienia szkód będących skutkiem okoliczności
określonych w art. 222 ust. 3 i art. 223 ust. 1 stosuje się odpowiednio przepisy ustawy
z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, z tym że odszkodowanie obejmuje także
koszty sporządzenia projektu, o którym mowa w art. 220 ust. 6.
2. Roszczenie o naprawienie szkody przedawnia się z upływem 2 lat od dnia
wystąpienia szkody.

art. 473. więcej Art. 473. 1. Kto wbrew przepisowi art. 31 ust. 1 uniemożliwia lub utrudnia
korzystanie z wody do zwalczania poważnych awarii, klęsk żywiołowych, pożarów
lub innych miejscowych zagrożeń lub do zapobieżenia poważnemu i nagłemu
niebezpieczeństwu grożącemu życiu lub zdrowiu osób, lub mieniu znacznej wartości,
którego w inny sposób nie można uniknąć
– podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
roku.
2. Jeżeli następstwem czynu określonego w ust. 1 jest śmierć lub ciężki
uszczerbek na zdrowiu człowieka lub znaczna szkoda w mieniu
– sprawca podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności do lat 5.

art. 474. więcej Art. 474. 1. Kto wbrew przepisom art. 176 ust. 1, art. 192 ust. 1 pkt 3 lub
art. 382 ust. 2 pkt 2 wykonuje w pobliżu urządzeń wodnych lub pomiarowych roboty
lub czynności zagrażające tym urządzeniom
– podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
roku.
2. Jeżeli następstwem czynu określonego w ust. 1 jest znaczna szkoda
– sprawca podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności do lat 2.

art. 475. więcej Art. 475. Kto niszczy lub uszkadza brzegi śródlądowych wód
powierzchniowych, brzegi wód morskich, budowle, w tym mury, niebędące
urządzeniami wodnymi, tworzące brzeg lub grunty pokryte śródlądowymi wodami
powierzchniowymi
– podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
roku.

art. 476. więcej Art. 476. 1. Kto bez wymaganej zgody wodnoprawnej albo z przekroczeniem
warunków określonych w pozwoleniu wodnoprawnym korzysta z wód lub wykonuje
urządzenia wodne albo inne czynności wymagające pozwolenia wodnoprawnego
– podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto nie wykonuje obowiązków określonych
w decyzji stwierdzającej wygaśnięcie lub cofnięcie pozwolenia wodnoprawnego.
3. Nie popełnia wykroczenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, kto wykorzystuje
wody na potrzeby wytwarzania energii elektrycznej na polecenie operatora systemu
przesyłowego elektroenergetycznego lub operatora systemu połączonego
elektroenergetycznego w celu usunięcia zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii
elektrycznej w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne
(Dz. U. z 2019 r. poz. 755, z późn. zm.), jeżeli wykorzystanie tej wody nastąpiło
w rozmiarze i w czasie niezbędnym do usunięcia tego zagrożenia.

art. 477. więcej Art. 477. Kto wbrew:
1) przepisowi art. 42 ust. 1 nie wykonuje badania jakości wody w miejscu
okazjonalnie wykorzystywanym do kąpieli,
2) przepisowi art. 42 ust. 3 nie przekazuje właściwemu państwowemu
powiatowemu lub państwowemu granicznemu inspektorowi sanitarnemu
wyników badań jakości wody w miejscu okazjonalnie wykorzystywanym do
kąpieli,
3) przepisowi art. 45 ust. 1 nie oznakowuje kąpieliska lub miejsca okazjonalnie
wykorzystywanego do kąpieli,
4) przepisowi art. 101 ust. 1 nie prowadzi pomiarów ilości pobranej wody lub ilości
i jakości ścieków,
5) przepisowi art. 101 ust. 3 nie prowadzi pomiarów ilości pobieranej wody,
6) przepisowi art. 188 ust. 1 nie utrzymuje urządzeń wodnych,
7) przepisowi art. 192 ust. 1 pkt 1 niszczy lub uszkadza urządzenia wodne,
8) przepisowi art. 192 ust. 1 pkt 2 utrudnia przepływ wody w związku
z wykonywaniem lub utrzymywaniem urządzeń wodnych,
9) przepisowi art. 208 uniemożliwia wejście na grunt,
10) przepisowi art. 233 ust. 1 uniemożliwia dostęp do wód na potrzeby
wykonywania robót związanych z utrzymywaniem wód lub dla ustawiania
znaków żeglugowych lub hydrologiczno-meteorologicznych urządzeń
pomiarowych,
11) przepisowi art. 233 ust. 2 nie zapewnia dostępu do wody w sposób
umożliwiający powszechne korzystanie z wód,
12) przepisowi art. 304 ust. 1 nie przekazuje wyników prowadzonych pomiarów
ilości pobieranych wód podziemnych i wód powierzchniowych lub ilości
i jakości ścieków wprowadzanych do wód lub do ziemi lub nieterminowo
przekazuje te wyniki,
13) przepisowi art. 344 ust. 4 nie prowadzi kontroli wewnętrznej
– podlega karze grzywny.

art. 478. więcej Art. 478. Kto:
1) wbrew przepisowi art. 234 ust. 1 zmienia kierunek i natężenie odpływu
znajdujących się na jego gruncie wód opadowych lub roztopowych lub kierunek
odpływu wód ze źródeł, lub odprowadza wody, lub wprowadza ścieki na grunty
sąsiednie,
2) wbrew przepisowi art. 232 ust. 1 grodzi nieruchomości przyległe do publicznych
śródlądowych wód powierzchniowych lub do brzegu wód morskich lub morza
terytorialnego, w odległości mniejszej niż 1,5 m od linii brzegu, lub zakazuje lub
uniemożliwia przechodzenie przez ten obszar,
3) wbrew przepisowi art. 331 ust. 2 nie przekazuje danych wchodzących w zakres
informacji gromadzonych w systemie informacyjnym gospodarowania wodami,
4) wbrew przepisowi art. 36 ust. 7, będąc właścicielem gruntu, któremu przysługuje
prawo do zwykłego korzystania z wód, o którym mowa w art. 33, dokonującym
poboru wód lub wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi, o którym mowa
w art. 36 ust. 6, nie zapewnia dostępu do nieruchomości w zakresie niezbędnym
do wyposażenia w przyrządy pomiarowe,
5) wbrew przepisom art. 75 wprowadza ścieki do wód lub do ziemi,
5a) wbrew przepisom art. 75a wprowadza wody opadowe lub roztopowe, ujęte
w otwarte lub zamknięte systemy kanalizacji deszczowej służące do
odprowadzania opadów atmosferycznych:
a) bezpośrednio do wód podziemnych,
b) do urządzeń wodnych, o ile wody te zawierają substancje szczególnie
szkodliwe dla środowiska wodnego określone w przepisach wydanych na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 1, jeżeli byłoby to niezgodne z warunkami
określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 4,
6) wbrew przepisom art. 77 ust. 1:
a) wprowadza do wód odpady lub ciekłe odchody zwierzęce,
b) spławia do wód śnieg wywożony z terenów zanieczyszczonych,
w szczególności z centrów miast, terenów przemysłowych, terenów
składowych, baz transportowych, dróg o dużym natężeniu ruchu wraz
z parkingami, lub go składuje na terenach położonych między wałem
przeciwpowodziowym a linią brzegu wody lub w odległości mniejszej niż
50 m od linii brzegu wody,
c) na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią gromadzi ścieki, nawozy
naturalne, środki chemiczne lub inne substancje lub materiały, które mogą
zanieczyścić wody, prowadzi odzysk lub unieszkodliwianie odpadów,
w tym w szczególności składuje odpady, lub lokalizuje nowe cmentarze,
d) myje pojazdy w wodach powierzchniowych lub nad brzegami tych wód,
e) pobiera z wód powierzchniowych wodę bezpośrednio do opryskiwaczy
rolniczych oraz myje opryskiwacze rolnicze i sprzęt do aplikacji nawozów,
oraz wylewa wodę z ich mycia w odległości mniejszej niż 25 m od brzegu
zbiorników wodnych, jezior, cieków naturalnych, rowów, kanałów, ujęć
wody, jeżeli nie ustanowiono strefy ochronnej na podstawie art. 135 ust. 1,
f) używa farb produkowanych na bazie związków organiczno-cynowych
(TBT) do konserwacji technicznych konstrukcji podwodnych,
g) porusza się pojazdami w wodach powierzchniowych lub po gruntach
pokrytych wodami,
7) wbrew przepisom art. 83 nie zapewnia ochrony wód przed zanieczyszczeniem,
8) wbrew przepisowi art. 177, będąc właścicielem lub zarządcą wału
przeciwpowodziowego, nie wprowadza czasowego zakazu poruszania się po
wałach przeciwpowodziowych,
9) wbrew przepisowi art. 79 rozcieńcza ścieki w celu uzyskania ich stanu, składu
lub minimalnego procentu redukcji substancji zanieczyszczających zgodnego
z przepisami wydanymi na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 2,
10) wbrew przepisowi art. 84 ust. 4 rolniczo wykorzystuje ścieki,
11) wbrew przepisowi art. 83 ust. 5 nie usuwa ścieków ze statku do urządzenia
odbiorczego na lądzie,
12) wbrew przepisowi art. 125 ust. 1 lub art. 129 ust. 1 nie oznacza granic terenu
ochrony pośredniej lub ochrony bezpośredniej,
13) nie stosuje się do zakazów, nakazów lub ograniczeń obowiązujących w strefie
ochronnej, na obszarze ochronnym lub w strefie ochronnej urządzeń
pomiarowych służb państwowych,
14) wbrew przepisom art. 125 ust. 2 lub art. 129 ust. 3 niszczy, uszkadza lub
przemieszcza tablice zawierające informacje o ustanowieniu strefy ochronnej lub
stałe znaki stojące lub pływające, lub tablice zawierające informacje o
ustanowieniu strefy ochronnej i zakazie wstępu osób nieupoważnionych,
15) wbrew przepisowi art. 382 ust. 2 pkt 1 bez upoważnienia przemieszcza
urządzenia pomiarowe służb państwowych,
16) wbrew przepisowi art. 403 ust. 1 pkt 2 nie wykonuje określonego w pozwoleniu
wodnoprawnym obowiązku wykonania urządzeń zapobiegających szkodom lub
zmniejszających negatywne skutki wykonywania tego pozwolenia
– podlega karze grzywny.

art. 479. więcej Art. 479. Orzekanie w sprawach o czyny, o których mowa w art. 476–478,
następuje na zasadach i w trybie przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks
postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2019 r. poz. 1120, 1123, 1556 i
1694).

art. 480. więcej Art. 480. W ustawie z dnia 26 marca 1982 r. o scalaniu i wymianie gruntów (Dz. U. z 2014 r. poz. 700, z 2015 r. poz. 349 oraz z 2017 r. poz. 624 i 1503) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 w ust. 2 w pkt 9 lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) korekcie przebiegu oraz poprawie parametrów technicznych urządzeń melioracji wodnych lub innych urządzeń wodnych,”;
2) w art. 17 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Grunty niezbędne na cele miejscowej użyteczności publicznej, pod ulice i drogi publiczne oraz na wykonanie i utrzymanie albo przewidziane do takiego wykonania i utrzymania urządzeń wodnych stanowiących własność Skarbu Państwa wydziela się z gruntów Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa lub gminy.”;
3) w art. 18 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Raty, o których mowa w ust. 2, wpłacone przedterminowo przez dotychczasowego zobowiązanego, przypadające za okres od dnia objęcia w posiadanie gruntów przez innego uczestnika, podlegają zwrotowi dotychczas zobowiązanemu.”.

art. 481. więcej Art. 481. W ustawie z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. z 2015 r. poz. 652 oraz z 2017 r. poz. 60) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 4 otrzymuje brzmienie:
„Art. 4. 1. Do chowu, hodowli lub połowu ryb:
1) uprawniony jest: a) władający wodami w sztucznym zbiorniku wodnym przeznaczonym do chowu lub hodowli ryb i usytuowanym na publicznych śródlądowych wodach płynących, b) właściciel albo posiadacz gruntów pod wodami stojącymi lub gruntów pod wodami, do których stosuje się odpowiednio art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566), zwanej dalej „ustawą - Prawo wodne”, c) właściciel albo posiadacz gruntów pod stawami rybnymi lub innymi urządzeniami w gospodarstwie rolnym przeznaczonymi do chowu lub hodowli ryb;
2) w obwodzie rybackim uprawniony jest podmiot wykonujący uprawnienia właściciela wód w zakresie rybactwa śródlądowego albo osoba władająca obwodem rybackim na podstawie umowy zawartej z: a) właściwym podmiotem na podstawie art. 6d ust. 2 albo b) podmiotem wykonującym uprawnienia Skarbu Państwa w zakresie rybactwa śródlądowego do dnia 30 czerwca 2017 r., albo c) podmiotem wykonującym do dnia 31 grudnia 2005 r. uprawnienia Skarbu Państwa w zakresie rybactwa śródlądowego na warunkach określonych przepisami ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 2016 r. poz. 1491 i 2260 oraz z 2017 r. poz. 624 i 1566) - zwani dalej „uprawnionymi do rybactwa”.
2. Uprawnionemu do rybactwa na podstawie umowy, o której mowa w ust. 1 pkt 2, przysługuje prawo pierwszeństwa w zawarciu umowy na dalszy okres. 3. Uprawniony do rybactwa, o którym mowa w ust. 2, powinien złożyć oświadczenie o skorzystaniu ze swojego prawa w terminie do 6 miesięcy przed dniem upływu okresu, na jaki została zawarta umowa, o której mowa w ust. 1 pkt 2. 4. Jeżeli uprawniony do rybactwa, o którym mowa w ust. 2, złoży w terminie oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, organ administracji publicznej wykonujący uprawnienia właściciela wód w zakresie rybactwa śródlądowego zawiera z tym uprawnionym umowę, o której mowa w art. 6d ust. 2. Oddanie w użytkowanie obwodu rybackiego następuje na okres 10 lat, chyba że strony ustalą dłuższy okres. 5. W przypadku gdy dotychczasowa umowa została zawarta na podstawie art. 6d ust. 2, określona w umowie, o której mowa w ust. 6, stawka opłaty rocznej za użytkowanie obwodu rybackiego oraz równowartość nakładów rzeczowych na zarybienia nie ulegają zmianie. 6. W przypadku gdy dotychczasowa umowa została zawarta z Agencją Nieruchomości Rolnych, określone w umowie, o której mowa w ust. 4:
1) stawka opłaty rocznej za użytkowanie obwodu rybackiego jest ustalana w wysokości równej maksymalnej stawce opłaty rocznej za 1 ha powierzchni obwodu rybackiego, uwzględniającej rybacki typ wody i jej położenie;
2) nakłady rzeczowo-finansowe na zarybienia odpowiadają równowartości czynszu dzierżawnego oraz nakładów rzeczowych określonych w dotychczasowej umowie, wyliczonych na podstawie średniej rocznej z ostatnich 3 lat trwania tej umowy, pomniejszonych o opłatę roczną.”;
2) w art. 6 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Marszałek województwa w wyjątkowo uzasadnionych przypadkach, a zwłaszcza w razie zanieczyszczenia znacząco pogarszającego warunki bytowania ryb albo masowego wystąpienia chorób ryb, może, w drodze decyzji administracyjnej wydanej po zasięgnięciu opinii dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie, zwolnić od obowiązku, o którym mowa w ust. 1, lub uznać zbiornik wodny za nieprzydatny do prowadzenia racjonalnej gospodarki rybackiej na czas określony.”;
3) w art. 6a ust. 5c otrzymuje brzmienie:
„5c. Uprawniony do rybactwa w obwodzie rybackim jest obowiązany przekazać kopię operatu rybackiego i opinii, o której mowa w ust. 5, do systemu informacyjnego gospodarowania wodami, w sposób i w terminie określonych w umowie, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2. ” ;
4) w art. 6c ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. W przypadku nieprzekazania operatu rybackiego do ponownego zaopiniowania lub w przypadku braku porozumienia, o którym mowa w ust. 2, przepis art. 6d ust. 6 stosuje się odpowiednio.”;
5) po art. 6c dodaje się art. 6d i art. 6e w brzmieniu:
„Art. 6d. 1. Publiczne śródlądowe wody powierzchniowe płynące stanowiące własność Skarbu Państwa dyrektor regionalnego zarządu Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie przekazuje do rybackiego korzystania w drodze oddania w użytkowanie obwodu rybackiego. 2. Oddanie w użytkowanie obwodu rybackiego następuje za opłatą roczną, na czas nie krótszy niż 10 lat, na podstawie umowy, do zawarcia której jest upoważniony dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie. 3. Warunkiem oddania w użytkowanie obwodu rybackiego jest przedłożenie pozytywnie zaopiniowanego operatu rybackiego. 4. Oddanie w użytkowanie obwodu rybackiego następuje w drodze konkursu ofert, przy czym maksymalna oferowana stawka opłaty rocznej za 1 ha powierzchni obwodu rybackiego nie może być wyższa niż równowartość pieniężna 0,5 dt żyta, ustalona według średniej ceny skupu żyta, o której mowa w przepisach ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 617 i 1579 oraz z 2017 r. poz. 624, 1282 i 1529), w zależności od rybackiego typu wody i jej położenia. 5. Nie pobiera się opłat za oddanie w użytkowanie następujących części obwodu rybackiego:
1) obrębu ochronnego;
2) uzupełniającego obwodu rybackiego;
3) wód uznanych za nieprzydatne do prowadzenia racjonalnej gospodarki rybackiej.
6. W przypadku nierealizowania założeń zawartych w operacie rybackim dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie może rozwiązać umowę użytkowania w każdym czasie i bez odszkodowania. 7. W sprawach nieuregulowanych dotyczących użytkowania stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny. 8. Konkurs ofert na oddanie w użytkowanie obwodu rybackiego, zwany dalej „konkursem”, ogłasza i przeprowadza dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie, zapraszając zainteresowane podmioty do udziału w konkursie. 9. W celu przeprowadzenia konkursu powołuje się komisję konkursową, zwaną dalej „komisją”. 10. W skład komisji wchodzą co najmniej 3 osoby zatrudnione w regionalnym zarządzie gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie, z wyłączeniem osób zatrudnionych na stanowiskach pomocniczych lub na stanowiskach obsługi. 11. Dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie wyznacza przewodniczącego komisji spośród jej członków oraz ustala regulamin pracy komisji. Regulamin pracy komisji udostępnia się oferentom do wglądu w siedzibie regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie. 12. Członkiem komisji nie może być osoba, która:
1) jest małżonkiem oferenta lub jego krewnym albo powinowatym do drugiego stopnia włącznie albo jest związana z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli z oferentem;
2) jest lub była w ostatnich 3 latach pracownikiem, przedstawicielem, pełnomocnikiem, udziałowcem albo akcjonariuszem oferenta bądź członkiem organizacji społecznej występującej jako oferent;
3) pozostaje z oferentem w takim stosunku prawnym lub faktycznym, że może to budzić uzasadnione wątpliwości co do jej bezstronności.
13. W przypadku ujawnienia okoliczności, o których mowa w ust. 12, dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie dokonuje zmiany w składzie komisji i zarządza powtórzenie czynności dokonanych przez komisję. 14. Komisja, dokonując oceny ofert, sprawdza:
1) zgodność założeń operatu rybackiego z warunkami korzystania z wód regionu wodnego obowiązującymi w dniu wywieszenia ogłoszenia o konkursie;
2) zgodność rodzaju i wysokości nakładów rzeczowo-finansowych zaproponowanych w ofercie z rodzajem i wysokością nakładów rzeczowo-finansowych przewidzianych na zarybienia w operacie rybackim;
3) czy ilość, rodzaj i stan techniczny środków trwałych oraz wyposażenia służącego do chowu, hodowli lub połowu ryb lub raków, kwalifikacje i doświadczenie zawodowe oferenta lub jego pracowników w zakresie rybactwa śródlądowego dają gwarancję możliwości prowadzenia racjonalnej gospodarki w danym obwodzie rybackim i są zgodne z typem gospodarki rybackiej określonym w operacie rybackim.
15. W przypadku stwierdzenia, że oferta nie spełnia jednego z warunków dotyczących zgodności, o których mowa w ust. 14, komisja odrzuca ofertę. 16. Komisja dokonuje oceny następujących elementów oferty:
1) kwalifikacje i doświadczenie oferenta;
2) wysokość zaproponowanej stawki opłaty rocznej;
3) wysokość zaproponowanych nakładów rzeczowo-finansowych;
4) gatunki materiału zarybieniowego zaproponowane w nakładach rzeczowo-finansowych.
17. Z przebiegu konkursu komisja sporządza protokół wraz z dokumentacją dotyczącą jego przebiegu i wynikiem konkursu. 18. Przewodniczący komisji w terminie 3 dni od dnia podjęcia przez komisję uchwały o wyniku konkursu przekazuje dyrektorowi regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie protokół, o którym mowa w ust. 17. 19. Po przekazaniu dyrektorowi regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie protokołu z przebiegu konkursu każdy z oferentów może zapoznać się w siedzibie dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie z tym protokołem. 20. W terminie 7 dni od dnia otrzymania wyniku konkursu oraz protokołu z jego przebiegu dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie zawiadamia oferentów na piśmie, za potwierdzeniem odbioru, o wyniku konkursu i o otrzymanej przez nich liczbie punktów albo o odrzuceniu oferty. 21. Oferent może złożyć do dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie protest dotyczący wyniku konkursu w terminie 7 dni od dnia doręczenia zawiadomienia, o którym mowa w ust. 20. 22. O złożeniu protestu, o którym mowa w ust. 21, dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie zawiadamia niezwłocznie wszystkich oferentów, których oferty komisja przyjęła do postępowania konkursowego. 23. Dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie rozpatruje protest w ciągu 7 dni od jego otrzymania. 24. W przypadku uwzględnienia protestu dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie w terminie 7 dni od dnia jego uwzględnienia zarządza ponowne rozpatrzenie ofert przez komisję. 25. Przepisy ust. 20 stosuje się odpowiednio przy powiadamianiu oferentów o wyniku ponownego rozpatrzenia ofert. 26. Minister właściwy do spraw rybołówstwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze rozporządzenia, wymogi dotyczące ogłoszenia o konkursie ofert, o którym mowa w ust. 8, elementy ofert i sposób ich oceny, czynności komisji, a także maksymalną stawkę opłaty rocznej za 1 ha powierzchni obwodu rybackiego. 27. Minister, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 26:
1) kieruje się potrzebą sprawnego przeprowadzenia konkursu, potrzebą wyłonienia oferenta, którego przygotowanie i doświadczenie zawodowe zapewni realizację zasad racjonalnej gospodarki rybackiej zgodnie z przedłożonym operatem rybackim, w celu utrzymania lub uzyskania dobrego stanu wód obwodu rybackiego;
2) określając tryb i warunki przeprowadzania konkursu ofert, uwzględni w szczególności konieczność udostępnienia oferentom informacji w zakresie: a) rozliczenia obciążeń publicznoprawnych związanych z przedmiotem użytkowania oraz nakładów rzeczowych określonych w operacie rybackim, b) zasad udostępniania wód obwodu rybackiego do celów badań naukowych oraz przekazywania danych na temat wyników prowadzonej gospodarki rybackiej, c) ograniczeń związanych z oddaniem w użytkowanie gruntów pod wodami w obwodzie rybackim na cele określone w art. 261 ust. 1 ustawy - Prawo wodne oraz potrzeby zapewnienia kontroli nad prawidłowością przeprowadzanego postępowania w konkursie ofert;
3) określając maksymalną stawkę opłaty rocznej za 1 ha powierzchni obwodu rybackiego, uzależni jej wysokość od rybackiego typu wody i jej położenia.
Art. 6e. 1. Następca prawny uprawnionego do rybactwa, któremu oddano w użytkowanie obwód rybacki, posiadający kwalifikacje i doświadczenie zawodowe w zakresie rybactwa, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 6d ust. 27, oraz nie był skazany prawomocnym wyrokiem sądowym na podstawie art. 27 w okresie ostatnich 3 lat, przejmuje prawa i obowiązki wynikające z umowy, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2. 2. Następca prawny, o którym mowa w ust. 1, występuje niezwłocznie, nie później jednak niż 2 miesiące po zaprzestaniu prowadzenia przez dotychczasowego uprawnionego do rybactwa gospodarki rybackiej w danym obwodzie rybackim, do dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie z wnioskiem o dokonanie w umowie, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2, zmian w zakresie oznaczenia uprawnionego do rybactwa.”;
6) w art. 15 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Wojewoda, w drodze aktu prawa miejscowego, ustanawia i znosi obwody rybackie, kierując się koniecznością zapewnienia warunków do prowadzenia racjonalnej gospodarki rybackiej w istniejących obwodach rybackich. 2. Obręby ochronne ustanawia lub znosi zarząd województwa, w drodze uchwały, z urzędu albo na wniosek uprawnionego do rybactwa lub dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie. Obręb ochronny ustanawia się na czas nieokreślony albo na czas określony. ” ;
7) po art. 15 dodaje się art. 15a w brzmieniu:
„Art. 15a. Minister właściwy do spraw rybołówstwa otrzymuje do dnia 31 stycznia roku następnego informacje z zakresu rybactwa śródlądowego za rok poprzedni, przekazywane przez następujące organy albo podmioty:
1) w zakresie liczby i powierzchni ustanowionych obwodów rybackich i ich zmiany w ciągu roku - wojewodowie;
2) w zakresie liczby obwodów rybackich nieoddanych w użytkowanie, przyczyn nieoddania w użytkowanie oraz okresu, w którym obwody rybackie nie są użytkowane rybacko - dyrektorzy regionalnych zarządów gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie;
3) w zakresie liczby umów o oddanie w użytkowanie obwodów rybackich zawartych i rozwiązanych w ciągu roku - dyrektorzy regionalnych zarządów gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie;
4) w zakresie negatywnych ocen użytkowników rybackich dotyczących prowadzenia racjonalnej gospodarki rybackiej w obwodach rybackich i działań podjętych w tych sprawach - marszałkowie województw;
5) w zakresie wysokości przychodów z tytułu oddania w użytkowanie obwodów rybackich - dyrektorzy regionalnych zarządów gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie;
6) w zakresie liczby ogłoszonych i rozstrzygniętych konkursów ofert - dyrektorzy regionalnych zarządów gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie;
7) w zakresie liczby protestów zgłoszonych w konkursach ofert, treści tych protestów i sposobu ich rozstrzygnięcia - dyrektorzy regionalnych zarządów gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie.”.

art. 482. więcej Art. 482. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2016 r. poz. 1629 i 1948 oraz z 2017 r. poz. 60 i 1509) w art. 7a w ust. 1 w pkt 6 w lit. b tiret piąte otrzymuje brzmienie:
„- podziału kraju ze względu na właściwość miejscową organów i jednostek organizacyjnych administracji specjalnej, w szczególności: archiwów państwowych, urzędów skarbowych, izb administracji skarbowej, nadleśnictw, regionalnych dyrekcji Lasów Państwowych, zarządów zlewni Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie, regionalnych zarządów gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie, urzędów morskich,”.

art. 483. więcej Art. 483. W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 716, z późn. zm.) w art. 7:
1) w ust. 1 w pkt 8a lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) grunty zajęte pod sztuczne zbiorniki wodne, z wyjątkiem gruntów przekazanych w posiadanie innym podmiotom niż wymienione w art. 212 ust. 1 oraz art. 213 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566);”;
2) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Z tytułu zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 8a, gminom przysługuje zwrot utraconych dochodów ze środków Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie.”.

art. 484. więcej Art. 484. W ustawie z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2016 r. poz. 2145 oraz z 2017 r. poz. 32, 60, 785 i 1215) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 3a otrzymuje brzmienie:
„Art. 3a. Działania prowadzone na obszarach morskich, w tym których wyłącznym celem jest obrona lub bezpieczeństwo państwa, przeprowadza się, w stopniu racjonalnym, przy podjęciu niezbędnych środków na rzecz osiągnięcia lub utrzymania dobrego stanu środowiska morskiego, w szczególności zapewniając pobór próbek w punktach pomiarowych zlokalizowanych na polskich obszarach morskich dla celów monitoringu wód, o którym mowa w art. 349 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566).”;
2) w art. 4 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) wody znajdujące się pomiędzy linią brzegu morskiego ustaloną zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne a linią podstawową morza terytorialnego.”;
3) w art. 23 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, jest wydawane po zaopiniowaniu wniosku o wydanie tego pozwolenia przez ministrów właściwych do spraw: energii, gospodarki, kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, rybołówstwa, środowiska, wewnętrznych oraz Ministra Obrony Narodowej.”;
4) w art. 37 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Pozwolenia wodnoprawne, wnoszenie lub niewnoszenie sprzeciwu od przyjęcia zgłoszenia wodnoprawnego, oceny wodnoprawne, decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, decyzje o pozwoleniu na budowę oraz decyzje w sprawie zmian w zalesianiu, zadrzewianiu, tworzeniu obwodów łowieckich, a także projekty studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego i planów zagospodarowania przestrzennego województwa, dotyczące pasa technicznego, pasa ochronnego oraz morskich portów i przystani, wymagają uzgodnienia z dyrektorem właściwego urzędu morskiego.”;
5) w art. 37e w ust. 1 w pkt 7: a) w lit. b wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie - w zakresie:”,
b) lit. f otrzymuje brzmienie:
„f) dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie - w zakresie zgodności z programem ochrony wód morskich oraz w zakresie celów środowiskowych dla wód morskich, ustanowionych zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne;"
6) w art. 42 w ust. 2 pkt 26 i 26a otrzymują brzmienie:
„26) zarządu nad morzem terytorialnym i morskimi wodami wewnętrznymi oraz nad gruntami pokrytymi tymi wodami, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne;
26a) wykonywania zadań w dziedzinie ochrony środowiska morskiego i ochrony przed powodzią zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne;”.

art. 485. więcej Art. 485. W ustawie z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz. U. z 2016 r. poz. 1688) w art. 2 w ust. 1 pkt 17a otrzymuje brzmienie:
„17a) wykonywanie zadań określonych w ustawie z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566);”.

art. 486. więcej Art. 486. W ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 2016 r. poz. 1491 i 2260 oraz z 2017 r. poz. 624) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 24 w ust. 7c pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) pozwoleniu na realizację inwestycji w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych wydaną na rzecz Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie lub urzędu morskiego.”;
2) w art. 35 ust. 3a otrzymuje brzmienie:
„3a. Jednostki utrzymujące urządzenia melioracji wodnych ponoszą opłaty z tytułu wykonywania zarządu nieruchomościami rolnymi w części wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej.”.

art. 487. więcej Art. 487. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1888, z późn. zm.) w art. 6 w ust. 1 po pkt 4b dodaje się pkt 4c w brzmieniu:
„4c) Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie, z wyłączeniem działalności gospodarczej, o której mowa w art. 240 ust. 6 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566);”.

art. 488. więcej Art. 488. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2017 r. poz. 220, 791, 1089 i 1387) w art. 11d po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
„4a. Operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub systemu połączonego elektroenergetycznego pokrywa koszty opłaty podwyższonej, o której mowa w art. 280 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566), poniesione przez przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej lub ciepła w związku z działaniami, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 3.”.

art. 489. więcej Art. 489. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2016 r. poz. 2147 i 2260 oraz z 2017 r. poz. 624, 820, 1509 i 1529) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566);”;
2) art. 21a otrzymuje brzmienie:
„Art. 21a. W skład zasobu nieruchomości Skarbu Państwa, o którym mowa w art. 21, nie wchodzą:
1) grunty pokryte śródlądowymi wodami płynącymi w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne oraz stanowiące własność Skarbu Państwa urządzenia wodne lub ich części oraz budowle i ich części, o których mowa w art. 216 ust. 5 tej ustawy;
2) grunty zabudowane urządzeniami wodnymi znajdujące się poza linią brzegu oraz urządzenia wodne lub ich części stanowiące własność Skarbu Państwa, wobec których prawa właścicielskie wykonują podmioty, o których mowa w art. 212 ust. 1 ustawy, o której mowa w pkt 1.”;
3) w art. 109 w ust. 3 pkt 9 otrzymuje brzmienie:
„9) sprzedaż nieruchomości następuje na cele realizacji inwestycji w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych oraz stacji radarów meteorologicznych.”.

art. 490. więcej Art. 490. W ustawie z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2017 r. poz. 888 i 1086) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 9a w ust. 1 pkt 9 otrzymuje brzmienie:
„9) infrastruktury komunalnej, z wyjątkiem określenia zasad i warunków zbiorowego zaopatrzenia w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi oraz zbiorowego odprowadzania ścieków;”;
2) w art. 10a w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) budowy, przebudowy, modernizacji oraz utrzymania śródlądowych dróg wodnych o szczególnym znaczeniu transportowym;”;
3) w art. 11: a) w ust. 1:
- pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„2) utrzymania śródlądowych wód powierzchniowych stanowiących własność Skarbu Państwa wraz z infrastrukturą techniczną związaną z tymi wodami, obejmującą budowle oraz urządzenia wodne, z wyłączeniem śródlądowych dróg wodnych o szczególnym znaczeniu transportowym;
3) utrzymania śródlądowych dróg wodnych, z wyłączeniem śródlądowych dróg wodnych o szczególnym znaczeniu transportowym;”,
- w pkt 6 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 7 w brzmieniu:
„7) określenia zasad i warunków zbiorowego zaopatrzenia w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi oraz zbiorowego odprowadzania ścieków.”,
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej sprawuje nadzór nad działalnością Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej.”.

art. 491. więcej Art. 491. W ustawie z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2016 r. poz. 486, 1948 i 2260 oraz z 2017 r. poz. 730, 935 i 1475) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 12a dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:
„3. Projekt strategii rozwoju województwa podlega uzgodnieniu z dyrektorem regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie w zakresie dotyczącym zabudowy i zagospodarowania terenu położonego na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią. 4. Uzgodnienia projektu strategii z dyrektorem regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie dokonuje się w trybie art. 166 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566).”;
2) w art. 14 w ust. 1 uchyla się pkt 9.

art. 492. więcej Art. 492. W ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1458, z 2015 r. poz. 1690 i 1960 oraz z 2016 r. poz. 1954) wprowadza się następujące zmiany:
1) po art. 42 dodaje się art. 42a w brzmieniu:
„Art. 42a. 1. Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej opracowuje plan lub program rozwoju śródlądowych dróg wodnych o szczególnym znaczeniu transportowym, kierując się potrzebą zapewnienia warunków do zrównoważonego rozwoju systemu transportowego kraju. 2. Plan lub program rozwoju śródlądowych dróg wodnych o szczególnym znaczeniu transportowym zawiera:
1) opis istniejącego stanu śródlądowych dróg wodnych o szczególnym znaczeniu transportowym wymagających przebudowy lub modernizacji wraz z opisem brakujących odcinków śródlądowych dróg wodnych istotnych dla osiągnięcia celu, o którym mowa w ust. 1;
2) opis planowanych przedsięwzięć polegających na przebudowie lub modernizacji śródlądowych dróg wodnych o szczególnym znaczeniu transportowym wraz z opisem planowanych nowych śródlądowych dróg wodnych o szczególnym znaczeniu transportowym;
3) szacunkowe koszty realizacji planowanych przedsięwzięć, o których mowa w pkt 2, wraz z harmonogramem ich realizacji.
3. Zapewniając udział wszystkich zainteresowanych w osiąganiu celów środowiskowych, o których mowa w ustawie z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566), w szczególności w opracowywaniu, przeglądzie i aktualizacji planu lub programu rozwoju śródlądowych dróg wodnych o szczególnym znaczeniu transportowym, minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej poda do publicznej wiadomości, na zasadach i w trybie określonych w przepisach ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2017 r. poz. 1405 i 1566), w celu zgłaszania uwag:
1) harmonogram prac związanych ze sporządzaniem planu lub programu rozwoju śródlądowych dróg wodnych o szczególnym znaczeniu transportowym, w tym zestawienie działań, które należy wprowadzić w drodze konsultacji;
2) projekt planu lub programu rozwoju śródlądowych dróg wodnych o szczególnym znaczeniu transportowym.
4. Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej zatwierdza plan lub program rozwoju śródlądowych dróg wodnych o szczególnym znaczeniu transportowym po zakończeniu konsultacji zgodnie z ust. 3. 5. Do aktualizacji planu lub programu rozwoju śródlądowych dróg wodnych o szczególnym znaczeniu transportowym przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio. 6. Organy administracji rządowej i samorządowej oraz instytuty badawcze nieodpłatnie przekazują ministrowi właściwemu do spraw żeglugi śródlądowej posiadane dane niezbędne do opracowania planu lub programu rozwoju śródlądowych dróg wodnych o szczególnym znaczeniu transportowym.”;
2) w art. 43: a) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Utrzymanie śródlądowych dróg wodnych, z wyłączeniem śródlądowych dróg wodnych o szczególnym znaczeniu transportowym, w stanie zapewniającym bezpieczną żeglugę, z zastrzeżeniem ust. 5, należy do jednostek organizacyjnych ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej. ” ,
b) po ust. 4 dodaje się ust. 4a i 4b w brzmieniu:
„4a. Utrzymanie śródlądowych dróg wodnych o szczególnym znaczeniu transportowym w stanie zapewniającym bezpieczną żeglugę, z zastrzeżeniem ust. 5, należy do ministra właściwego do spraw żeglugi śródlądowej oraz dyrektorów urzędów żeglugi śródlądowej. 4b. Administrację drogi wodnej tworzą:
1) minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej oraz dyrektorzy urzędów żeglugi śródlądowej - w odniesieniu do śródlądowych dróg wodnych o szczególnym znaczeniu transportowym;
2) jednostki organizacyjne ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej - w odniesieniu do śródlądowych dróg wodnych niebędących śródlądowymi drogami wodnymi o szczególnym znaczeniu transportowym.”.

art. 493. więcej Art. 493. W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2017 r. poz. 519, 785, 898, 1089 i 1529) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3: a) w pkt 25 lit. c otrzymuje brzmienie:
„c) wody gruntowe - oznaczają wody podziemne w rozumieniu art. 16 pkt 68 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566), które znajdują się w strefie nasycenia i pozostają w bezpośredniej styczności z gruntem lub podglebiem; ” ,
b) pkt 38 otrzymuje brzmienie:
„38) ściekach - rozumie się przez to wprowadzane do wód lub do ziemi: a) wody zużyte na cele bytowe lub gospodarcze, b) ciekłe odchody zwierzęce, z wyjątkiem gnojówki i gnojowicy przeznaczonych do rolniczego wykorzystania w sposób i na zasadach określonych w przepisach działu III rozdziału 4 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne oraz w przepisach ustawy z dnia 10 lipca 2007 r. o nawozach i nawożeniu (Dz. U. z 2017 r. poz. 668 i 1566), c) wody odciekowe ze składowisk odpadów oraz obiektów unieszkodliwiania odpadów wydobywczych, w których są składowane odpady wydobywcze niebezpieczne oraz odpady wydobywcze inne niż niebezpieczne i obojętne, miejsc magazynowania, prowadzenia odzysku lub unieszkodliwiania odpadów, wykorzystane solanki, wody lecznicze i termalne, d) wody pochodzące z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni, e) wody pochodzące z odwodnienia zakładów górniczych, z wyjątkiem wód wtłaczanych do górotworu, jeżeli rodzaje i ilość substancji zawartych w wodzie wtłaczanej do górotworu są tożsame z rodzajami i ilościami substancji zawartych w pobranej wodzie, z wyłączeniem niezanieczyszczonych wód pochodzących z odwodnienia zakładów górniczych, f) wody wykorzystane, odprowadzane z obiektów chowu lub hodowli ryb w obiektach przepływowych, charakteryzujących się poborem zwrotnym, o ile ilość i rodzaj substancji zawartych w tych wodach przekracza wartości ustalone w warunkach wprowadzania ścieków do wód określonych w pozwoleniu wodnoprawnym, g) wody wykorzystane, odprowadzane z obiektów chowu lub hodowli ryb albo innych organizmów wodnych w stawach o wodzie stojącej, o ile produkcja tych ryb lub organizmów rozumiana jako średnioroczny przyrost masy tych ryb albo tych organizmów w poszczególnych latach cyklu produkcyjnego przekracza 1500 kg z 1 ha powierzchni użytkowej stawów rybnych tego obiektu w jednym roku danego cyklu;”,
c) pkt 38b i 38c otrzymują brzmienie:
„38b) ściekach komunalnych - rozumie się przez to ścieki bytowe lub mieszaninę ścieków bytowych ze ściekami przemysłowymi albo wodami opadowymi lub roztopowymi będącymi skutkiem opadów atmosferycznych, odprowadzane urządzeniami służącymi do realizacji zadań własnych gminy w zakresie kanalizacji i oczyszczania ścieków komunalnych;
38c) ściekach przemysłowych - rozumie się przez to ścieki niebędące ściekami bytowymi albo wodami opadowymi lub roztopowymi będącymi skutkiem opadów atmosferycznych, powstałe w związku z prowadzoną przez zakład działalnością handlową, przemysłową, składową, transportową lub usługową, a także będące ich mieszaniną ze ściekami innego podmiotu, odprowadzane urządzeniami kanalizacyjnymi tego zakładu;”;
2) w art. 4 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) innych niż wymienione w pkt 1 rodzajów powszechnego korzystania z wód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne.”
3) w tytule II uchyla się dział III;
4) w art. 101l w ust. 5 w pkt 6 wyrazy „dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej” zastępuje się wyrazami „dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie”;
5) w art. 130 w ust. 1 uchyla się pkt 2;
6) w art. 134 uchyla się pkt 3;
7) w art. 173 w pkt 1 lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) zabezpieczeń przed przedostawaniem się zanieczyszczonych wód opadowych lub roztopowych będących skutkiem opadów atmosferycznych do gleby lub ziemi,”;
8) w art. 181: a) w ust. 1 uchyla się pkt 3, b) uchyla się ust. 2 i 3;
9) art. 182 otrzymuje brzmienie:
„Art. 182. Pozwolenia, o których mowa w art. 181 ust. 1 pkt 2 i 4, pozwolenie wodnoprawne na pobór wód oraz pozwolenie wodnoprawne na wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi nie są wymagane w przypadku obowiązku posiadania pozwolenia zintegrowanego.”;
10) w art. 185 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Stroną postępowania o wydanie pozwolenia zintegrowanego obejmującego korzystanie z wód obejmujące pobór wód lub wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi jest Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie.”;
11) w art. 187 w ust. 1, 1a i 4 wyrazy „art. 181 ust. 1 pkt 1-4” zastępuje się wyrazami „art. 181 ust. 1 pkt 1, 2 i 4”;
12) w art. 193 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Pozwolenia, o których mowa w art. 181 ust. 1 pkt 2 i 4, oraz pozwolenia wodnoprawne na pobór wód lub wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi wygasają w części dotyczącej instalacji wymagającej pozwolenia zintegrowanego z chwilą upływu terminu, w którym prowadzący instalację powinien uzyskać pozwolenie zintegrowane, chyba że prowadzący instalację uzyskał pozwolenie zintegrowane przed terminem.”;
13) w art. 202 ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. W pozwoleniu zintegrowanym ustala się także, na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, warunki poboru wód powierzchniowych lub podziemnych, jeżeli wody te są pobierane wyłącznie na potrzeby instalacji wymagającej pozwolenia zintegrowanego.”;
14) w art. 273 w ust. 1 uchyla się pkt 2 i 3;
15) w art. 274: a) w ust. 1 uchyla się pkt 2, b) uchyla się ust. 2-4, c) w ust. 6 uchyla się pkt 1, d) uchyla się ust. 7 i 8;
16) w art. 279 w ust. 1 uchyla się pkt 2;
17) w art. 284 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Osoby fizyczne niebędące przedsiębiorcami ponoszą opłaty za korzystanie ze środowiska w zakresie, w jakim korzystanie wymaga pozwolenia na wprowadzanie substancji lub energii do środowiska.”;
18) w art. 285 uchyla się ust. 3;
19) w art. 286: a) uchyla się ust. 1a i 1b, b) w ust. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) zbiorcze zestawienie informacji o zakresie wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza oraz składowania odpadów;”;
20) w art. 286a: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska, na podstawie wykazów, o których mowa w art. 286 ust. 1, oraz informacji o korzystaniu ze środowiska zawartych w decyzjach, o których mowa w art. 288 ust. 1, sporządza raport wojewódzki i przekazuje go, za pośrednictwem Głównego Inspektora Ochrony Środowiska, ministrowi właściwemu do spraw środowiska.”,
b) uchyla się ust. 3-4, c) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
„7. Minister właściwy do spraw środowiska prowadzi centralną bazę informacji o korzystaniu ze środowiska w zakresie wprowadzania gazów i pyłów do powietrza.”;
21) w art. 287 uchyla się ust. 1;
22) w art. 288 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Kopię decyzji, o której mowa w ust. 1, marszałek województwa przedstawia niezwłocznie wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.”;
23) w art. 290: a) w ust. 1 uchyla się pkt 2, 3 i 5-8, b) w ust. 2 w pkt 2 uchyla się lit. b, c oraz e, c) w ust. 3:
- uchyla się pkt 1,
- pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) uciążliwość gazów, pyłów oraz odpadów dla środowiska;”,
- uchyla się pkt 3;
24) w art. 292 uchyla się pkt 2;
25) w tytule V w dziale II tytuł rozdziału 4 otrzymuje brzmienie:
„Przepisy szczególne dotyczące opłat za składowanie odpadów”;
26) uchyla się art. 294-296;
27) w art. 298 w ust. 1 uchyla się pkt 2 i 3;
28) w art. 300 w ust. 1 skreśla się wyrazy „, z zastrzeżeniem art. 307,”;
29) w art. 304 skreśla się wyrazy „art. 310 ust. 2 i”;
30) w art. 305a w ust. 1 uchyla się pkt 2;
31) w art. 306 w ust. 2 w pkt 2 uchyla się lit. b;
32) uchyla się art. 307;
33) w art. 309 w ust. 1 uchyla się pkt 2;
34) uchyla się art. 310;
35) w art. 312 skreśla się wyrazy „art. 310 ust. 1 i 2 oraz”;
36) w tytule V w dziale III tytuł rozdziału 3 otrzymuje brzmienie:
„Przepisy szczególne dotyczące kar za wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza oraz emisję hałasu”;
37) uchyla się art. 314;
38) w art. 317: a) uchyla się ust. 1a, b) w ust. 4 skreśla się wyrazy „lub 1a”;
39) w art. 318 uchyla się ust. 3a;
40) uchyla się art. 318a;
41) w art. 319: a) w ust. 1 skreśla się wyrazy „i 3a”, b) uchyla się ust. 3a;
42) w art. 359: a) uchyla się ust. 1, b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Kto, będąc do tego obowiązany na podstawie art. 286, nie dopełnia obowiązku terminowego przedkładania wykazu podlega karze grzywny.”;
43) w art. 400a w ust. 1: a) uchyla się pkt 1, b) po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
„2a) przedsięwzięcia związane z wdrożeniem programu działań, o którym mowa w art. 104 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne;"
c) uchyla się pkt 3 i 4, d) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) wspomaganie realizacji zadań modernizacyjnych i inwestycyjnych, służących ochronie środowiska;”;
44) w art. 400b ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Celem działania Narodowego Funduszu jest finansowanie ochrony środowiska i gospodarki wodnej w zakresie określonym w art. 400a ust. 1 pkt 2, 2a, 5-22 i 24-42 oraz art. 410a ust. 4-6. 2. Celem działania wojewódzkich funduszy jest finansowanie ochrony środowiska i gospodarki wodnej w zakresie określonym w art. 400a ust. 1 pkt 2, 2a, 5-9a, 11-22 i 24-42.”;
45) w art. 400h: a) w ust. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) uchwalanie, z uwzględnieniem strategii, programów i dokumentów programowych, o których mowa w art. 14 ust. 1, i list przedsięwzięć priorytetowych przedkładanych przez wojewódzkie fundusze, planu działalności i zatwierdzanie list priorytetowych programów Narodowego Funduszu, do dnia 31 stycznia każdego roku; listy programów priorytetowych w części dotyczącej gospodarki wodnej wymagają uzgodnienia z dyrektorem regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie;”,
b) w ust. 4 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) zatwierdzanie, do dnia 30 czerwca każdego roku, na rok następny list przedsięwzięć priorytetowych wojewódzkich funduszy, po zasięgnięciu opinii Narodowego Funduszu w zakresie finansowania przedsięwzięć z udziałem środków pochodzących z Unii Europejskiej niepodlegających zwrotowi oraz po uzgodnieniu z dyrektorem regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie w zakresie finansowania przedsięwzięć dotyczących gospodarki wodnej na terenie regionu wodnego;”;
46) w art. 401: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Przychodami Narodowego Funduszu są także wpływy z opłat za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi, o których mowa w art. 268 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, oraz wpływy z opłat podwyższonych, o których mowa w art. 280 pkt 1 lit. b oraz pkt 2 lit. b tej ustawy.”,
b) w ust. 7 uchyla się pkt 3;
47) w art. 401c uchyla się ust. 4;
48) w art. 403 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Do zadań powiatów należy finansowanie ochrony środowiska w zakresie określonym w art. 400a ust. 1 pkt 2, 5, 8, 9, 15, 16, 18, 21-25, 29, 31, 32 i 38-42 w wysokości nie mniejszej niż kwota wpływów z tytułu opłat i kar, o których mowa w art. 402 ust. 4, 5 i 6, stanowiących dochody budżetów powiatów, pomniejszona o nadwyżkę z tytułu tych dochodów przekazywaną do wojewódzkich funduszy. 2. Do zadań własnych gmin należy finansowanie ochrony środowiska w zakresie określonym w art. 400a ust. 1 pkt 2, 5, 8, 9, 15, 16, 21-25, 29, 31, 32 i 38-42 w wysokości nie mniejszej niż kwota wpływów z tytułu opłat i kar, o których mowa w art. 402 ust. 4, 5 i 6, stanowiących dochody budżetów gmin, pomniejszona o nadwyżkę z tytułu tych dochodów przekazywaną do wojewódzkich funduszy.”.

art. 494. więcej Art. 494. W ustawie z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2017 r. poz. 328) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2: a) pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) ścieki - wprowadzane do wód lub do ziemi: a) wody zużyte na cele bytowe lub gospodarcze, b) ciekłe odchody zwierzęce, z wyjątkiem gnojówki i gnojowicy przeznaczonych do rolniczego wykorzystania w sposób i na zasadach określonych w przepisach działu III rozdziału 4 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566) oraz w przepisach ustawy z dnia 10 lipca 2007 r. o nawozach i nawożeniu (Dz. U. z 2017 r. poz. 668 i 1566), c) wody odciekowe ze składowisk odpadów oraz obiektów unieszkodliwiania odpadów wydobywczych, w których są składowane odpady wydobywcze niebezpieczne oraz odpady wydobywcze inne niż niebezpieczne i obojętne, miejsc magazynowania, prowadzenia odzysku lub unieszkodliwiania odpadów, wykorzystane solanki, wody lecznicze i termalne, d) wody pochodzące z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni, e) wody pochodzące z odwodnienia zakładów górniczych, z wyjątkiem wód wtłaczanych do górotworu, jeżeli rodzaje i ilość substancji zawartych w wodzie wtłaczanej do górotworu są tożsame z rodzajami i ilościami substancji zawartych w pobranej wodzie, z wyłączeniem niezanieczyszczonych wód pochodzących z odwodnienia zakładów górniczych, f) wody wykorzystane, odprowadzane z obiektów chowu lub hodowli ryb w obiektach przepływowych, charakteryzujących się poborem zwrotnym, o ile ilość i rodzaj substancji zawartych w tych wodach przekraczają wartości ustalone w warunkach wprowadzania ścieków do wód określonych w pozwoleniu wodnoprawnym, g) wody wykorzystane, odprowadzane z obiektów chowu lub hodowli ryb albo innych organizmów wodnych w stawach o wodzie stojącej, o ile produkcja tych ryb lub organizmów rozumiana jako średnioroczny przyrost masy tych ryb albo tych organizmów w poszczególnych latach cyklu produkcyjnego przekracza 1500 kg z 1 ha powierzchni użytkowej stawów rybnych tego obiektu w jednym roku danego cyklu;”,
b) pkt 10 i 11 otrzymują brzmienie:
„10) ścieki komunalne - ścieki bytowe lub mieszaninę ścieków bytowych ze ściekami przemysłowymi albo wodami opadowymi lub roztopowymi będącymi skutkiem opadów atmosferycznych, odprowadzane urządzeniami służącymi do realizacji zadań własnych gminy w zakresie kanalizacji i oczyszczania ścieków komunalnych;
11) ścieki przemysłowe - ścieki niebędące ściekami bytowymi albo wodami opadowymi lub roztopowymi będącymi skutkiem opadów atmosferycznych, powstałe w związku z prowadzoną przez zakład działalnością handlową, przemysłową, składową, transportową lub usługową, a także będące ich mieszaniną ze ściekami innego podmiotu, odprowadzane urządzeniami kanalizacyjnymi tego zakładu;";
2) w art. 9 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Zabrania się wprowadzania ścieków bytowych i ścieków przemysłowych do urządzeń kanalizacyjnych przeznaczonych do odprowadzania wód opadowych lub roztopowych będących skutkiem opadów atmosferycznych, a także wprowadzania tych wód opadowych i roztopowych oraz wód drenażowych do kanalizacji sanitarnej.”;
3) w art. 11 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, sposób realizacji obowiązków dostawców ścieków przemysłowych oraz warunki wprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych, w tym dopuszczalne wartości wskaźników zanieczyszczeń w ściekach przemysłowych wprowadzanych do urządzeń kanalizacyjnych oraz sposób sprawowania kontroli ilości i jakości ścieków, biorąc pod uwagę:”;
4) w art. 12 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Nadzór nad jakością wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi sprawują organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej na zasadach określonych w przepisach o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, z zastrzeżeniem art. 12b.”;
5) po art. 12 dodaje się art. 12a-12c w brzmieniu:
„Art. 12a. 1. Udokumentowany system jakości prowadzonych badań wody, o którym mowa w art. 12 ust. 4, powinien być zgodny z wymaganiami zawartymi w aktualnym wydaniu normy PN-EN ISO/IEC-17025. 2. Zatwierdzenie, o którym mowa w art. 12 ust. 4, jest dokonywane każdego roku przez właściwego państwowego powiatowego lub państwowego granicznego inspektora sanitarnego na podstawie:
1) zaświadczenia potwierdzającego przeszkolenie przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej osób pobierających próbki wody do badań albo certyfikatu laboratorium w zakresie pobierania próbek wody;
2) wykazu badań prowadzonych przez laboratorium, charakterystyki metod badawczych oraz dokumentacji potwierdzającej poprawność badań, o których mowa w ust. 3;
3) zestawienia wyników i oceny badań biegłości wykonanych nie później niż dwa lata od dnia wystąpienia o zatwierdzenie.
3. Określa się dwustopniowy system zapewnienia jakości prowadzonych badań, obejmujący kontrolę jakości wyników badań:
1) wewnętrzną;
2) zewnętrzną, realizowaną przez udział w badaniach biegłości.
4. W przypadku zmiany wydania normy PN-EN ISO/IEC-17025 zatwierdzenie, o którym mowa w art. 12 ust. 4, jest dokonywane zgodnie z normą obowiązującą w momencie wykonywania badań biegłości. 5. Organizator badań biegłości powinien postępować zgodnie z wymaganiami zawartymi w aktualnym wydaniu normy PN-EN ISO/IEC 17043. 6. Właściwy państwowy powiatowy lub państwowy graniczny inspektor sanitarny może dokonać kontroli laboratorium przed zatwierdzeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 4, w zakresie zgodności systemu jakości prowadzonych badań z wymaganiami zawartymi w normie PN-EN ISO/IEC-17025.
Art. 12b. 1. Główny Inspektor Sanitarny w ramach sprawowanego nadzoru, o którym mowa w art. 12 ust. 1, publikuje co 3 lata sprawozdanie z badania jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi. 2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera zestawienie co najmniej wszystkich poszczególnych dostaw wody przekraczających średnio 1000 m3 dziennie lub umożliwiających zaopatrzenie w wodę ponad 5000 osób i obejmuje okres 3 lat kalendarzowych.
Art. 12c. 1. Dopuszcza się stosowanie metody alternatywnej w zakresie badania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi w przypadku udokumentowania równoważności wyników badania wody przeprowadzonego metodą alternatywną z wynikami badania wody przeprowadzonego metodą referencyjną. 2. Uznanie metody alternatywnej w zakresie badania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi za równoważną z metodą referencyjną następuje zgodnie z aktualnym wydaniem normy PN-EN ISO 17994. 3. Badania równoważności metody alternatywnej dokonuje się w krajowych laboratoriach akredytowanych. 4. Dokumentacja badań równoważności metody alternatywnej jest przedkładana instytutowi badawczemu wykonującemu zadania z zakresu zdrowia publicznego, w celu sprawdzenia jej kompletności i poprawności w odniesieniu do wymagań aktualnego wydania normy PN-EN ISO 17994 oraz zachowania spełnienia wymagania określonego w ust. 3. 5. Minister właściwy do spraw zdrowia po uzyskaniu pozytywnej oceny instytutu, o której mowa w ust. 4, przedstawia Komisji Europejskiej informacje dotyczące metody oraz jej równoważności wraz z dokumentacją, o której mowa w ust. 4.”;
6) w art. 17 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1, w formie dokumentu elektronicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2017 r. poz. 570).”;
7) w art. 23: a) w ust. 1 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe sposoby określania taryf, w tym:”,
b) w ust. 2 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, bierze pod uwagę:”;
8) w art. 25 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku o zatwierdzenie taryf oraz niezbędny zakres informacji zawartych w uzasadnieniu taryf, biorąc pod uwagę:”;
9) w art. 27 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze rozporządzenia, warunki prowadzenia rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków, biorąc pod uwagę wyposażenie nieruchomości w przyrządy i urządzenia pomiarowe. 3. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze rozporządzenia, przeciętne normy zużycia wody dla poszczególnych odbiorców usług, które stanowią podstawę ustalania ilości pobranej wody w razie braku wodomierza, biorąc pod uwagę specyfikę poszczególnych odbiorców usług oraz wskaźniki średniego zużycia wody określone w szczególności dla gospodarstw domowych, usług oraz innej działalności w miastach i na wsiach.”.

art. 495. więcej Art. 495. W ustawie z dnia 6 lipca 2001 r. o zachowaniu narodowego charakteru strategicznych zasobów naturalnych kraju (Dz. U. poz. 1051 oraz z 2003 r. poz. 1068) w art. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) wody podziemne oraz wody powierzchniowe w ciekach naturalnych i w źródłach, z których te cieki biorą początek, w kanałach, w jeziorach i w zbiornikach wodnych o ciągłym dopływie w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566),”.

art. 496. więcej Art. 496. W ustawie z dnia 11 sierpnia 2001 r. o szczególnych zasadach odbudowy, remontów i rozbiórek obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych w wyniku działania żywiołu (Dz. U. z 2016 r. poz. 1067) w art. 13d w ust. 6 w pkt 4 wyrazy „dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej” zastępuje się wyrazami „dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie”.

art. 497. więcej Art. 497. W ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1073) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 11 otrzymuje brzmienie:
„Art. 11. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta, po podjęciu przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzania studium, kolejno:
1) ogłasza w prasie miejscowej oraz przez obwieszczenie, a także w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości, o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzania studium, określając formę, miejsce i termin składania wniosków dotyczących studium, nie krótszy jednak niż 21 dni od dnia ogłoszenia;
2) zawiadamia na piśmie o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzania studium instytucje i organy właściwe do uzgadniania i opiniowania projektu studium;
3) sporządza projekt studium, rozpatrując wnioski, o których mowa w pkt 1, uwzględniając ustalenia planu zagospodarowania przestrzennego województwa oraz ramowego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego związku metropolitalnego; w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego województwa lub niewprowadzenia do planu zagospodarowania przestrzennego województwa zadań rządowych, uwzględnia ustalenia programów, o których mowa w art. 48 ust. 1;
4) uzyskuje od gminnej lub innej właściwej, w rozumieniu art. 8, komisji urbanistyczno-architektonicznej opinię o projekcie studium;
5) występuje o uzgodnienie projektu studium z zarządem województwa w zakresie jego zgodności z ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego województwa, z zarządem związku metropolitalnego w zakresie jego zgodności z ramowym studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego związku metropolitalnego, z wojewodą w zakresie jego zgodności z ustaleniami programów, o których mowa w art. 48 ust. 1, i z Państwowym Gospodarstwem Wodnym Wody Polskie w zakresie dotyczącym zabudowy i zagospodarowania terenu położonego na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią oraz występuje o opinie dotyczące rozwiązań przyjętych w projekcie studium do: a) starosty powiatowego, b) gmin sąsiednich, c) właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków, d) właściwych organów wojskowych, ochrony granic oraz bezpieczeństwa państwa, e) dyrektora właściwego urzędu morskiego w zakresie zagospodarowania pasa technicznego, pasa ochronnego oraz morskich portów i przystani, f) właściwego organu nadzoru górniczego w zakresie zagospodarowania terenów górniczych, g) właściwego organu administracji geologicznej, h) ministra właściwego do spraw zdrowia w zakresie zagospodarowania obszarów ochrony uzdrowiskowej, i) regionalnego dyrektora ochrony środowiska, j) właściwego organu Państwowej Straży Pożarnej i wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska w zakresie:
- lokalizacji nowych zakładów o zwiększonym lub dużym ryzyku wystąpienia poważnych awarii,
- zmian, o których mowa w art. 250 ust. 5 i 7 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska, w istniejących zakładach o zwiększonym lub dużym ryzyku wystąpienia poważnych awarii,
- nowych inwestycji oraz rozmieszczenia obszarów przestrzeni publicznej i terenów zabudowy mieszkaniowej w sąsiedztwie zakładów o zwiększonym lub dużym ryzyku wystąpienia poważnych awarii, w przypadku gdy te inwestycje, obszary lub tereny zwiększają ryzyko lub skutki poważnych awarii,
k) właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego;
6) wprowadza zmiany wynikające z uzyskanych opinii i dokonanych uzgodnień;
7) ogłasza, w sposób określony w pkt 1, o wyłożeniu projektu studium do publicznego wglądu na okres co najmniej 7 dni przed dniem wyłożenia i wykłada ten projekt do publicznego wglądu oraz publikuje na stronach internetowych urzędu gminy na okres co najmniej 21 dni oraz organizuje w tym czasie dyskusję publiczną nad przyjętymi w tym projekcie studium rozwiązaniami;
8) wyznacza w ogłoszeniu, o którym mowa w pkt 7, termin, w którym osoby prawne i fizyczne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej mogą wnosić uwagi dotyczące projektu studium, nie krótszy niż 21 dni od dnia zakończenia okresu wyłożenia studium;
9) przedstawia radzie gminy do uchwalenia projekt studium wraz z listą nieuwzględnionych uwag, o których mowa w pkt 8.”;
2) w art. 12 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Studium uchwala rada gminy, rozstrzygając jednocześnie o sposobie rozpatrzenia uwag, o których mowa w art. 11 pkt 9. Tekst i rysunek studium oraz rozstrzygnięcie o sposobie rozpatrzenia uwag stanowią załączniki do uchwały o uchwaleniu studium.”;
3) w art. 17 w pkt 6 lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) uzgodnienie projektu planu z:
- wojewodą, zarządem województwa, zarządem powiatu w zakresie odpowiednich zadań rządowych i samorządowych,
- organami właściwymi do uzgadniania projektu planu na podstawie przepisów odrębnych,
- właściwym zarządcą drogi, jeżeli sposób zagospodarowania gruntów przyległych do pasa drogowego lub zmiana tego sposobu mogą mieć wpływ na ruch drogowy lub samą drogę,
- właściwymi organami wojskowymi, ochrony granic oraz bezpieczeństwa państwa,
- dyrektorem właściwego urzędu morskiego w zakresie zagospodarowania pasa technicznego, pasa ochronnego oraz morskich portów i przystani,
- właściwym organem nadzoru górniczego w zakresie zagospodarowania terenów górniczych,
- ministrem właściwym do spraw zdrowia w zakresie zagospodarowania obszarów ochrony uzdrowiskowej,
- właściwym wojewódzkim konserwatorem zabytków w zakresie kształtowania zabudowy i zagospodarowania terenu,
- zarządem województwa w zakresie uwzględnienia wyników audytu krajobrazowego, o którym mowa w art. 38a,
- dyrektorem regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie w zakresie dotyczącym zabudowy i zagospodarowania terenu położonego na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią oraz”;
4) art. 23 otrzymuje brzmienie:
„Art. 23. Organy, o których mowa w art. 11 pkt 4 i 5 oraz art. 17 pkt 6, w zakresie swojej właściwości rzeczowej i miejscowej są obowiązane do współpracy przy sporządzaniu odpowiednio projektu studium albo projektu planu miejscowego, polegającej na wyrażaniu opinii, składaniu wniosków oraz udostępnianiu informacji.”;
5) w art. 24 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Organy, o których mowa w art. 11 pkt 5 oraz art. 17 pkt 6, w zakresie swojej właściwości rzeczowej lub miejscowej, opiniują i uzgadniają, na swój koszt, odpowiednio projekt studium albo projekt planu miejscowego. Uzgodnień dokonuje się w trybie art. 106 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257), przy czym uzgodnienia projektu planu miejscowego z dyrektorem regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie w zakresie dotyczącym zabudowy i zagospodarowania terenu położonego na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią dokonuje się w drodze decyzji, o której mowa w art. 166 ust. 5 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566).”;
6) w art. 25 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta ustala termin dokonania uzgodnień albo przedstawienia opinii przez organy, o których mowa w art. 11 pkt 4 i 5 oraz art. 17 pkt 6, nie krótszy niż 14 dni i nie dłuższy niż 30 dni od dnia udostępnienia projektu studium albo projektu planu miejscowego wraz z prognozą oddziaływania na środowisko.”;
7) w art. 36 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli treść planu miejscowego powodująca skutek, o którym mowa w ust. 1, nie stanowi samodzielnego ustalenia przez gminę społeczno-gospodarczego przeznaczenia terenu oraz sposobu korzystania z niego, ale wynika z:
1) uwarunkowań hydrologicznych, geologicznych, geomorfologicznych lub przyrodniczych dotyczących występowania powodzi i związanych z tym ograniczeń, określonych na podstawie przepisów odrębnych;
2) decyzji dotyczących lokalizacji lub realizacji inwestycji celu publicznego, wydanych przez inne niż organy gminy, organy administracji publicznej lub Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie;
3) zakazów lub ograniczeń zabudowy i zagospodarowania terenu, określonych w przepisach ustaw lub aktów, w tym aktów prawa miejscowego, wydanych na ich podstawie.”;
8) w art. 37: a) ust. 11 otrzymuje brzmienie:
„11. Wartość nieruchomości określa się na podstawie:
1) w sytuacji gdy na skutek uchwalenia planu miejscowego dla terenów dotychczas nieobjętych takim planem albo nieobjętych obowiązującym w dniu uchwalenia tego planu planem miejscowym niemożliwe lub istotnie ograniczone stało się dalsze faktyczne użytkowanie terenu i gruntu w sposób zgodny z mającym miejsce w dniu uchwalenia planu miejscowego faktycznym użytkowaniem - wyłącznie faktycznego użytkowania terenu i gruntu oraz dostępu do istniejących w dniu wejścia w życie planu miejscowego dróg publicznych, sieci wodociągowych, kanalizacyjnych, elektroenergetycznych, gazowych, ciepłowniczych oraz telekomunikacyjnych;
2) w sytuacji gdy na skutek zmiany planu miejscowego lub uchwalenia planu miejscowego dla terenu objętego obowiązującym w dniu uchwalenia tego planu planem miejscowym, korzystanie z nieruchomości lub jej części w sposób zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe lub istotnie ograniczone - dotychczasowego przeznaczenia wynikającego z planu miejscowego, który jest zmieniany lub uchylany.”,
b) dodaje się ust. 12 w brzmieniu:
„12. W odniesieniu do zasad określania wartości nieruchomości oraz zasad określania skutków finansowych uchwalania lub zmiany planów miejscowych, a także w odniesieniu do osób uprawnionych do określania tych wartości i skutków finansowych stosuje się przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, o ile przepisy tej ustawy nie stanowią inaczej.”;
9) w art. 37o ust. 8 otrzymuje brzmienie:
„8. Do studium metropolitalnego stosuje się odpowiednio przepisy art. 5, art. 7, art. 11-13, art. 15 ust. 1, art. 20, art. 21, art. 23-28, art. 30 i art. 32-33, przy czym:
1) opinia o projekcie studium metropolitalnego, o której mowa w art. 11 pkt 4, jest wyrażana przez właściwe komisje urbanistyczno-architektoniczne gmin wchodzących w skład związku metropolitalnego;
2) wyłożenia, o którym mowa w art. 11 pkt 7, dokonuje się w każdej z gmin wchodzących w skład związku metropolitalnego.”;
10) w art. 41 w ust. 1 po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu:
„5a) występuje o uzgodnienie projektu planu z dyrektorem regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie;”;
11) w art. 53: a) w ust. 4 pkt 11 otrzymuje brzmienie:
„11) ministrem właściwym do spraw gospodarki wodnej albo dyrektorem regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie w odniesieniu do: a) przedsięwzięć wymagających uzyskania pozwolenia wodnoprawnego, do wydania którego organem właściwym jest minister właściwy do spraw gospodarki wodnej albo Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie, b) obszarów, o których mowa w art. 169 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, w zakresie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu;”,
b) po ust. 5c dodaje się ust. 5d w brzmieniu:
„5d. Uzgodnienia decyzji, o których mowa w art. 51 ust. 1, z dyrektorem regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie w zakresie zabudowy i zagospodarowania terenu położonego na obszarach, o których mowa w art. 169 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, dokonuje się w drodze decyzji, o której mowa w art. 166 ust. 5 tej ustawy.”;
12) w art. 64 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Przepisy art. 51 ust. 3, art. 52, art. 53 ust. 3-5a i 5d, art. 54, art. 55 i art. 56 stosuje się odpowiednio do decyzji o warunkach zabudowy.”.

art. 498. więcej Art. 498. W ustawie z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. z 2016 r. poz. 1727, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 9o: a) w ust. 3 w pkt 4 uchyla się lit. d, b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b, opinie, o których mowa w ust. 3 pkt 4, zastępują uzgodnienia, pozwolenia, opinie bądź stanowiska właściwych organów wymagane odrębnymi przepisami.”,
c) po ust. 5 dodaje się ust. 5a-5c w brzmieniu:
„5a. Wojewoda uzgadnia projekt decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji linii kolejowej z dyrektorem regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie w zakresie dotyczącym zabudowy i zagospodarowania przestrzennego terenu położonego na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią. 5b. Uzgodnienia projektu decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji linii kolejowej, o którym mowa w ust. 5a, dokonuje się w drodze decyzji, o której mowa w art. 166 ust. 5 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566), w terminie 14 dni od dnia doręczenia projektu decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej. W przypadku niezajęcia stanowiska przez dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie we wskazanym terminie uzgodnienie uznaje się za dokonane. 5c. Stronami postępowania w sprawie wydania decyzji o uzgodnieniu projektu decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji linii kolejowej są wnioskodawca oraz inwestor.”;
2) w art. 9ya ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. PLK S.A. albo jednostka samorządu terytorialnego nie później niż w terminie 30 dni przed planowanym zajęciem terenu wód płynących uzgadnia, w drodze pisemnego porozumienia z odpowiednimi podmiotami, o których mowa w art. 212 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, zakres, warunki i termin tego zajęcia.”;
3) po art. 9ae dodaje się art. 9af w brzmieniu:
„Art. 9af. Jeżeli realizacja inwestycji kolejowej wymaga zgody wodnoprawnej, odpowiednio Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie albo minister właściwy do spraw gospodarki wodnej udzielają tej zgody w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia złożenia wniosku o jej wydanie. W sprawach dotyczących zgody wodnoprawnej nie stosuje się art. 396 ust. 1 pkt 7, art. 407 ust. 2 pkt 3 oraz art. 422 pkt 3 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne. Dla ustalenia stanu prawnego nieruchomości, o których mowa w art. 409 ust. 1 pkt 2 lit. e ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, siedziby i adresy właścicieli tych nieruchomości określa się według katastru nieruchomości.”.

art. 499. więcej Art. 499. W ustawie z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1496) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 11d: a) w ust. 1 w pkt 8 lit. d otrzymuje brzmienie:
„d) dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie - w odniesieniu do inwestycji obejmujących wykonanie urządzeń wodnych oraz w odniesieniu do wykonywania obiektów budowlanych lub robót na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią,”,
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Jeżeli realizacja inwestycji drogowej wymaga zgody wodnoprawnej, odpowiednio Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie albo minister właściwy do spraw gospodarki wodnej udzielają tej zgody w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia złożenia wniosku o jej wydanie. W sprawach dotyczących zgody wodnoprawnej nie stosuje się art. 396 ust. 1 pkt 7, art. 407 ust. 2 pkt 3 oraz art. 422 pkt 3 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566). Dla ustalenia stanu prawnego nieruchomości, o których mowa w art. 409 ust. 1 pkt 2 lit. e ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, siedziby i adresy właścicieli tych nieruchomości określa się według katastru nieruchomości.”;
2) w art. 20a ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Właściwy zarządca drogi nie później niż w terminie 30 dni przed planowanym zajęciem terenu, o którym mowa w ust. 1, uzgadnia w drodze pisemnego porozumienia z zarządcą infrastruktury kolejowej lub z odpowiednimi podmiotami, o których mowa w art. 212 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, zakres, warunki i termin zajęcia tego terenu.”.

art. 500. więcej Art. 500. W ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2016 r. poz. 2134, 2249 i 2260 oraz z 2017 r. poz. 60, 132 i 1074) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 5 pkt 16a otrzymuje brzmienie:
„16a) rzeka - każdy ciek naturalny w rozumieniu art. 16 pkt 5 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566);”;
2) w art. 17 w ust. 1 w pkt 7 lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) zasięgu lustra wody w sztucznych zbiornikach wodnych usytuowanych na wodach płynących przy normalnym poziomie piętrzenia określonym w pozwoleniu wodnoprawnym, o którym mowa w art. 389 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne"
3) w art. 24 w ust. 1 w pkt 8 lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) zasięgu lustra wody w sztucznych zbiornikach wodnych usytuowanych na wodach płynących przy normalnym poziomie piętrzenia określonym w pozwoleniu wodnoprawnym, o którym mowa w art. 389 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne"
4) w art. 118: a) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) wymienionych w art. 227 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne;"
b) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) w przypadku działań, o których mowa w art. 227 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, jeżeli jest to możliwe - także termin i zakres działań objętych zgłoszeniem, prowadzonych w przeszłości na obszarze, którego dotyczy zgłoszenie.”;
5) w art. 118a w ust. 4 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) w przypadku działań, o których mowa w art. 118 ust. 1 pkt 2 - mapę zawierającą informacje z ewidencji melioracji wodnych, o której mowa w art. 196 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne;"
6) w art. 118b: a) uchyla się pkt 3, b) w pkt 4 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„działań, o których mowa w art. 227 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, obejmujących:”.

art. 501. więcej Art. 501. W ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o Narodowym Planie Rozwoju (Dz. U. z 2014 r. poz. 1448 i 1856, z 2015 r. poz. 1240 oraz z 2016 r. poz. 1948) w art. 30 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. W odniesieniu do projektów realizowanych w ramach programów, o których mowa w art. 8 ust. 1, współfinansowanych z publicznych środków wspólnotowych oraz projektów w ramach strategii wykorzystania Funduszu Spójności, beneficjent może uzyskać dofinansowanie wkładu własnego z budżetu państwa, jeżeli przewidują to odpowiednio programy, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, albo strategia wykorzystania Funduszy Spójności, w oparciu o kryteria, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 7, albo wynika to z przepisów ustawy z dnia 16 grudnia 2005 r. o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego (Dz. U. poz. 2251, z 2007 r. poz. 136, z 2009 r. poz. 100 oraz z 2017 r. poz. 191), ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1057), ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. z 2016 r. poz. 1727, z późn. zm.) lub ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566).”.

art. 502. więcej Art. 502. W ustawie z dnia 22 października 2004 r. o jednostkach doradztwa rolniczego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1149) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4 w ust. 2 w pkt 1 w lit. j średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. k w brzmieniu:
„k) zaleceń zawartych w zbiorze zaleceń dobrej praktyki rolniczej, o którym mowa w art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566);";
2) w art. 5 w ust. 2 pkt 7 otrzymuje brzmienie:
„7) Państwowym Gospodarstwem Wodnym Wody Polskie;”.

art. 503. więcej Art. 503. W ustawie z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1827 oraz z 2017 r. poz. 624, 1273, 1529 i 1543) w załączniku do ustawy w części III uchyla się ust. 24.

art. 504. więcej Art. 504. W ustawie z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie (Dz. U. z 2014 r. poz. 1789, z 2015 r. poz. 277 i 1926 oraz z 2017 r. poz. 1215) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 w ust. 1 w pkt 4 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„z zakresu ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566) - wymagające uzyskania zgody wodnoprawnej:”;
2) w art. 13 w ust. 6 w pkt 1 wyrazy „dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej” zastępuje się wyrazami „dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie”.

art. 505. więcej Art. 505. W ustawie z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 209) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 8 w ust. 3 uchyla się pkt 7a;
2) w art. 14 w ust. 9 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) osób zatrudnionych w Państwowym Gospodarstwie Wodnym Wody Polskie oraz Instytucie Meteorologii i Gospodarki Wodnej.”.

art. 506. więcej Art. 506. W ustawie z dnia 10 lipca 2007 r. o nawozach i nawożeniu (Dz. U. z 2017 r. poz. 668) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Umowę, o której mowa w ust. 3, strony przechowują co najmniej przez 3 lata od dnia jej wygaśnięcia.”;
2) w art. 17 uchyla się ust. 3;
3) art. 20 otrzymuje brzmienie:
„Art. 20. 1. Zabrania się stosowania nawozów:
1) na glebach zamarzniętych, zalanych wodą, nasyconych wodą, pokrytych śniegiem;
2) naturalnych w postaci płynnej podczas wegetacji roślin przeznaczonych do bezpośredniego spożycia przez ludzi.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do nawożenia stawów wykorzystywanych do chowu lub hodowli ryb. 3. Za glebę zamarzniętą nie uznaje się gleby, która rozmarza co najmniej powierzchniowo w ciągu dnia.”;
4) uchyla się art. 25;
5) art. 32 otrzymuje brzmienie:
„Art. 32. 1. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska przeprowadza kontrolę przestrzegania przepisów dotyczących warunków stosowania i przechowywania nawozów, nawozów oznaczonych znakiem „NAWÓZ WE” oraz środków wspomagających uprawę roślin w sposób określony w przepisach o Inspekcji Ochrony Środowiska. 2. Kontrola, o której mowa w ust. 1, polega na sprawdzeniu podmiotów stosujących i przechowujących nawozy i środki wspomagające uprawę roślin oraz jest przeprowadzana w oparciu o coroczną analizę ryzyka albo na wniosek zainteresowanych podmiotów. 3. Do podmiotów, o których mowa w ust. 2, niebędących przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1829, 1948, 1997 i 2255 oraz z 2017 r. poz. 460 i 819), przepisy rozdziału 5 tej ustawy stosuje się odpowiednio. 4. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska jest uprawniony do wykorzystania danych zgromadzonych w ewidencji gospodarstw rolnych, o której mowa w przepisach ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności (Dz. U. z 2015 r. poz. 807 i 1419, z 2016 r. poz. 1605 oraz z 2017 r. poz. 5 i 624), na potrzeby realizacji zadań określonych w ust. 1. 5. Dane, o których mowa w ust. 4, są udostępniane nieodpłatnie, na wniosek wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska. 6. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska ma dostęp do danych, o których mowa w ust. 4, i wykorzystuje udostępnione dane do realizacji zadań określonych w ust. 1. 7. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska w ramach prowadzonej przez siebie kontroli może powierzyć wykonanie badań agrochemicznych okręgowej stacji chemiczno-rolniczej.”;
6) art. 33-35 otrzymują brzmienie:
„Art. 33. 1. Jeżeli podmiot prowadzący chów lub hodowlę nie posiada pozytywnie zaopiniowanego planu nawożenia albo posiada plan nawożenia niespełniający wymagań, wojewódzki inspektor ochrony środowiska nakazuje usunięcie uchybień w wyznaczonym terminie. 2. W przypadku nieusunięcia uchybień, o którym mowa w ust. 1, wojewódzki inspektor ochrony środowiska, w drodze decyzji, wstrzymuje prowadzenie chowu lub hodowli zwierząt, o których mowa w art. 18 ust. 1, z uwzględnieniem wymogu zachowania dobrostanu zwierząt oraz potrzeby bezpiecznego dla środowiska zakończenia prowadzenia chowu lub hodowli zwierząt.
Art. 34. 1. Jeżeli podmiot prowadzący chów lub hodowlę stosuje nawozy naturalne niezgodnie z pozytywnie zaopiniowanym planem nawożenia, wojewódzki inspektor ochrony środowiska nakazuje usunięcie uchybień w wyznaczonym terminie. 2. W przypadku nieusunięcia uchybień, o którym mowa w ust. 1, wojewódzki inspektor ochrony środowiska, w drodze decyzji, wstrzymuje prowadzenie chowu lub hodowli zwierząt, o których mowa w art. 18 ust. 1, z uwzględnieniem wymogu zachowania dobrostanu zwierząt oraz potrzeby bezpiecznego dla środowiska zakończenia prowadzenia chowu lub hodowli zwierząt.
Art. 35. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska zezwala, w drodze decyzji, na ponowne podjęcie prowadzenia chowu lub hodowli zwierząt, o których mowa w art. 18 ust. 1, jeżeli podmiot prowadzący chów lub hodowlę usunie naruszenia stanowiące podstawę do wydania decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 lub art. 34 ust. 2.”;
7) w art. 41 uchyla się pkt 11.

art. 507. więcej Art. 507. W ustawie z dnia 7 września 2007 r. o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1327) art. 10 otrzymuje brzmienie:
„Art. 10. Przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 8 ust. 1, które nabyło likwidowaną kopalnię, zakład górniczy lub jego oznaczoną część przed dniem 31 grudnia 2027 r., zwalnia się z obowiązku zapłaty bieżących wpłat wobec Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, wpłat z zysku, opłat i kar wobec Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w części dotyczącej tych funduszy, z wyjątkiem opłat i kar stanowiących dochody jednostek samorządu terytorialnego, oraz z opłat za usługi wodne na rzecz Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie.”.

art. 508. więcej Art. 508. W ustawie z dnia 10 lipca 2008 r. o odpadach wydobywczych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1136, z 2014 r. poz. 1101 oraz z 2016 r. poz. 1579) w art. 25 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566);”.

art. 509. więcej Art. 509. W ustawie z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2017 r. poz. 1405) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 21 w ust. 2 w pkt 28: a) wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„z zakresu ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566) o:”,
b) lit. f oraz g otrzymują brzmienie:
„f) programie ochrony wód morskich, g) wystąpieniach, o których mowa w art. 147 tej ustawy,”;
2) w art. 24 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) dotyczące monitoringu wód, o których mowa w art. 349 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne"
3) w art. 25 w ust. 1: a) w pkt 1 lit. f otrzymuje brzmienie:
„f) z zakresu ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne:
- krajowy program oczyszczania ścieków komunalnych, o którym mowa w art. 88 ust. 1 tej ustawy,
- sprawozdanie z realizacji krajowego programu oczyszczania ścieków komunalnych, o którym mowa w art. 89 ust. 1 tej ustawy;”,
b) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) przez wojewodę - akty prawa miejscowego, wydawane na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne;"
4) w art. 64: a) w ust. 1 w pkt 3 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
„4) organu właściwego do wydania oceny wodnoprawnej, o której mowa w przepisach ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne.”
b) po ust. 1b dodaje się ust. 1c w brzmieniu:
„1c. W przypadku gdy dla planowanego przedsięwzięcia organ właściwy do wydania oceny wodnoprawnej stwierdzi konieczność przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko ze względu na możliwy negatywny wpływ tego przedsięwzięcia na możliwość osiągnięcia celów środowiskowych, o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59 i art. 61 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, zamiast opinii, o której mowa w ust. 1 pkt 4, dokonuje on uzgodnienia w drodze postanowienia. Postanowienie to można zaskarżyć w zażaleniu, o którym mowa w art. 65 ust. 2.”,
c) w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jeżeli plan ten został uchwalony, albo informację o jego braku; nie dotyczy to opinii w sprawie obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko dla drogi publicznej, dla linii kolejowej, dla przedsięwzięć Euro 2012, dla przedsięwzięć wymagających koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie złóż kopalin, dla inwestycji realizowanej na podstawie ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu (Dz. U. z 2016 r. poz. 1731 i 2260 oraz z 2017 r. poz. 1566) w zakresie zadań inwestycyjnych, o których mowa w art. 2 ust. 2 oraz art. 38 tej ustawy, zwanej dalej „inwestycją w zakresie terminalu”, dla inwestycji związanych z regionalnymi sieciami szerokopasmowymi, dla inwestycji realizowanych na podstawie ustawy z dnia 8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1377, 1381 i 1566), dla inwestycji w zakresie budowy obiektu energetyki jądrowej oraz inwestycji towarzyszących wydawanej na podstawie ustawy z dnia 29 czerwca 2011 r. o przygotowaniu i realizacji inwestycji w zakresie obiektów energetyki jądrowej oraz inwestycji towarzyszących, dla strategicznej inwestycji w zakresie sieci przesyłowej realizowanej na podstawie ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o przygotowaniu i realizacji strategicznych inwestycji w zakresie sieci przesyłowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1812 oraz z 2017 r. poz. 635 i 1566) oraz dla inwestycji w zakresie infrastruktury dostępowej realizowanych na podstawie ustawy z dnia 24 lutego 2017 r. o inwestycjach w zakresie budowy drogi wodnej łączącej Zalew Wiślany z Zatoką Gdańską (Dz. U. poz. 820).”,
d) ust. 3a i 4 otrzymują brzmienie:
„3a. Opinia regionalnego dyrektora ochrony środowiska lub organu właściwego do wydania oceny wodnoprawnej o braku obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko może wskazać na konieczność określenia w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach warunków lub wymagań, o których mowa w art. 82 ust. 1 pkt 1 lit. b lub c, lub nałożenia obowiązku działań, o którym mowa w art. 82 ust. 1 pkt 2 lit. b. 4. Opinię lub uzgodnienia, o których mowa w ust. 1-1c, wydaje się w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku o wydanie opinii. Przepisy art. 35 § 5 i art. 36 Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio.”;
5) w art. 66 w ust. 1 w pkt 1 lit. a otrzymuje brzmienie:
„a) charakterystykę całego przedsięwzięcia i warunki użytkowania terenu w fazie budowy i eksploatacji lub użytkowania, w tym w odniesieniu do obszarów szczególnego zagrożenia powodzią w rozumieniu art. 16 pkt 34 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne,"
6) w art. 70 w ust. 1 w pkt 3 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
„4) organu właściwego do wydania oceny wodnoprawnej, o której mowa w przepisach ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne.”
7) w art. 72 w ust. 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) pozwolenia wodnoprawnego na regulację wód, pozwolenia wodnoprawnego na wykonanie urządzeń wodnych oraz pozwolenia wodnoprawnego na wydobywanie z wód kamienia, żwiru, piasku oraz innych materiałów, wydawanych na podstawie ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne;"
8) w art. 74: a) w ust. 1 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) dla przedsięwzięć, dla których organem prowadzącym postępowanie jest regionalny dyrektor ochrony środowiska - wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jeżeli plan ten został uchwalony, albo informację o jego braku; nie dotyczy to wniosku o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla drogi publicznej, dla linii kolejowej, dla przedsięwzięć Euro 2012, dla przedsięwzięć wymagających koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie złóż kopalin, dla inwestycji w zakresie terminalu, dla inwestycji związanych z regionalnymi sieciami szerokopasmowymi, dla inwestycji realizowanych na podstawie ustawy z dnia 8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych, dla inwestycji towarzyszącej, o której mowa w ustawie z dnia 29 czerwca 2011 r. o przygotowaniu i realizacji inwestycji w zakresie obiektów energetyki jądrowej oraz inwestycji towarzyszących, dla strategicznej inwestycji w zakresie sieci przesyłowej realizowanej na podstawie ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o przygotowaniu i realizacji strategicznych inwestycji w zakresie sieci przesyłowych oraz dla inwestycji w zakresie infrastruktury dostępowej realizowanych na podstawie ustawy z dnia 24 lutego 2017 r. o inwestycjach w zakresie budowy drogi wodnej łączącej Zalew Wiślany z Zatoką Gdańską;”,
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko i kartę informacyjną przedsięwzięcia przedkłada się w formie pisemnej oraz na informatycznych nośnikach danych z ich zapisem w formie elektronicznej w liczbie odpowiednio po jednym egzemplarzu dla organu prowadzącego postępowanie oraz każdego organu opiniującego i uzgadniającego.”,
c) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
„3a. Stroną postępowania o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach jest wnioskodawca oraz podmiot, któremu przysługuje prawo rzeczowe do nieruchomości znajdującej się w obszarze, na który będzie oddziaływać przedsięwzięcie. Przez obszar ten rozumie się:
1) działki przylegające bezpośrednio do działek, na których ma być realizowane przedsięwzięcie;
2) działki, na których w wyniku realizacji lub funkcjonowania przedsięwzięcia zostałyby przekroczone standardy jakości środowiska;
3) działki znajdujące się w zasięgu znaczącego oddziaływania przedsięwzięcia, które może wprowadzić ograniczenia w zagospodarowaniu nieruchomości, zgodnie z jej aktualnym przeznaczeniem.”;
9) w art. 77: a) w ust. 1 w pkt 3 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
„4) uzgadnia warunki realizacji przedsięwzięcia z organem właściwym w sprawach ocen wodnoprawnych, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, chyba że - w przypadku przedsięwzięcia mogącego potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko - organ ten wyraził wcześniej opinię, że nie zachodzi potrzeba przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko.”,
b) w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jeżeli plan ten został uchwalony, albo informację o jego braku; nie dotyczy to uzgodnień i opinii dla drogi publicznej, dla linii kolejowej, dla przedsięwzięć Euro 2012, dla przedsięwzięć wymagających koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie złóż kopalin, dla inwestycji w zakresie terminalu, dla inwestycji związanych z regionalnymi sieciami szerokopasmowymi, dla inwestycji realizowanych na podstawie ustawy z dnia 8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych oraz stacji radarów meteorologicznych, dla inwestycji w zakresie budowy obiektów energetyki jądrowej oraz inwestycji towarzyszących, dla strategicznej inwestycji w zakresie sieci przesyłowej realizowanej na podstawie ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o przygotowaniu i realizacji strategicznych inwestycji w zakresie sieci przesyłowych oraz dla inwestycji w zakresie infrastruktury dostępowej realizowanych na podstawie ustawy z dnia 24 lutego 2017 r. o inwestycjach w zakresie budowy drogi wodnej łączącej Zalew Wiślany z Zatoką Gdańską.”,
c) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„3. Uzgodnień, o których mowa w ust. 1 pkt 1-1b i 4, dokonuje się w drodze postanowienia. 4. W postanowieniu, o którym mowa w ust. 3, regionalny dyrektor ochrony środowiska i organ właściwy w sprawach ocen wodnoprawnych, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, a w przypadku gdy przedsięwzięcie jest realizowane na obszarze morskim - dyrektor urzędu morskiego:
1) uzgadnia realizację przedsięwzięcia oraz określa warunki tej realizacji;
2) przedstawia stanowisko w sprawie konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko oraz postępowania w sprawie transgranicznego oddziaływania na środowisko w ramach postępowania w sprawie wydania decyzji, o których mowa w art. 72 ust. 1 pkt 1, 10, 14 i 18, oraz pozwolenia na prace przygotowawcze, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 29 czerwca 2011 r. o przygotowaniu i realizacji inwestycji w zakresie obiektów energetyki jądrowej oraz inwestycji towarzyszących.”,
d) w ust. 5:
- wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„W stanowisku, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, regionalny dyrektor ochrony środowiska i organ właściwy w sprawach ocen wodnoprawnych, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, a w przypadku gdy przedsięwzięcie jest realizowane na obszarze morskim - dyrektor urzędu morskiego, stwierdza konieczność przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko w ramach postępowania w sprawie wydania decyzji, o których mowa w art. 72 ust. 1 pkt 1, 10, 14 i 18, oraz pozwolenia na prace przygotowawcze, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 29 czerwca 2011 r. o przygotowaniu i realizacji inwestycji w zakresie obiektów energetyki jądrowej oraz inwestycji towarzyszących, biorąc pod uwagę w szczególności następujące okoliczności:”,
- pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) posiadane na etapie wydawania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dane na temat przedsięwzięcia lub elementów przyrodniczych środowiska objętych zakresem przewidywanego oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko nie pozwalają wystarczająco ocenić jego oddziaływania na środowisko lub wymagają uszczegółowienia w ramach decyzji, o których mowa w art. 72 ust. 1 pkt 1, 10, 14 i 18, oraz pozwolenia na prace przygotowawcze, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 29 czerwca 2011 r. o przygotowaniu i realizacji inwestycji w zakresie obiektów energetyki jądrowej oraz inwestycji towarzyszących;",
e) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu:
„5a. Organ właściwy w sprawach ocen wodnoprawnych, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, odmawia uzgodnienia realizacji przedsięwzięcia, jeżeli przedsięwzięcie to wpływa negatywnie na możliwość osiągnięcia celów środowiskowych, o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59 i art. 61 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, o ile nie zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 68 pkt 1, 3 i 4 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne.”
f) ust. 6 i 7 otrzymują brzmienie:
„6. Uzgodnień, o których mowa w ust. 1 pkt 1-1b i 4, dokonuje się oraz opinię, o której mowa w ust. 1 pkt 2, wydaje się w terminie 30 dni od dnia otrzymania dokumentów, o których mowa w ust. 2. Przepisy art. 35 § 5 i art. 36 Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio. 7. Do uzgodnień i opinii, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 3 i 4, nie stosuje się przepisów art. 106 § 3, 5 i 6 Kodeksu postępowania administracyjnego. ” ,
g) dodaje się ust. 9 w brzmieniu:
„9. W przypadku gdy uzgodnienia organów, o których mowa w ust. 1, są ze sobą sprzeczne, organ prowadzący postępowanie w sprawie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach rozstrzyga te sprzeczności w terminie 14 dni od dnia otrzymania uzgodnień, po uprzednim porozumieniu z organami, których uzgodnienia były ze sobą sprzeczne, i uwzględnia to rozstrzygnięcie w decyzji kończącej postępowanie, wydanej w terminie 30 dni od dnia otrzymania uzgodnienia organów. Do porozumienia nie stosuje się przepisu art. 106 Kodeksu postępowania administracyjnego. ” ;
10) w art. 80 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Właściwy organ wydaje decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach po stwierdzeniu zgodności lokalizacji przedsięwzięcia z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jeżeli plan ten został uchwalony. Nie dotyczy to decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach wydawanej dla drogi publicznej, dla linii kolejowej, dla przedsięwzięć Euro 2012, dla przedsięwzięć wymagających koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie złóż kopalin, dla inwestycji w zakresie terminalu, dla inwestycji związanych z regionalnymi sieciami szerokopasmowymi, dla inwestycji realizowanych na podstawie ustawy z dnia 8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych, dla inwestycji w zakresie budowy obiektów energetyki jądrowej lub inwestycji towarzyszących, dla strategicznej inwestycji w zakresie sieci przesyłowej realizowanej na podstawie ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o przygotowaniu i realizacji strategicznych inwestycji w zakresie sieci przesyłowych oraz dla inwestycji w zakresie infrastruktury dostępowej realizowanych na podstawie ustawy z dnia 24 lutego 2017 r. o inwestycjach w zakresie budowy drogi wodnej łączącej Zalew Wiślany z Zatoką Gdańską.”;
11) w art. 81 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Jeżeli z oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko wynika, że przedsięwzięcie to wpływa negatywnie na możliwość osiągnięcia celów środowiskowych, o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59 oraz art. 61 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, organ właściwy do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach odmawia zgody na realizację tego przedsięwzięcia, o ile nie zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 68 pkt 1, 3 i 4 tej ustawy.”;
12) w art. 85: a) w ust. 2 w pkt 1 w lit. b tiret drugie otrzymuje brzmienie:
„- uzgodnienia i opinie organów, o których mowa w art. 77 ust. 1,”,
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Organ właściwy do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach wydanej po przeprowadzeniu oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko podaje do publicznej wiadomości informacje o wydanej decyzji i o możliwościach zapoznania się z jej treścią oraz dokumentacją sprawy, w tym z uzgodnieniami i opiniami organów, o których mowa w art. 77 ust. 1. Przepis stosuje się odpowiednio do decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach wydanej bez przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko.”;
13) w art. 88 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko przedkłada się w formie pisemnej oraz na informatycznych nośnikach danych z jego zapisem w formie elektronicznej w liczbie odpowiednio po jednym egzemplarzu dla organu prowadzącego postępowanie oraz każdego organu opiniującego i uzgadniającego.”;
14) w art. 90: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu:
„1a. Jeżeli z oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko wynika, że przedsięwzięcie może znacząco negatywnie oddziaływać na obszar Natura 2000, Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska albo właściwy regionalny dyrektor ochrony środowiska odmawia uzgodnienia realizacji przedsięwzięcia, o ile nie zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 34 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody. 1b. Jeżeli z oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko wynika, że przedsięwzięcie wpływa negatywnie na możliwość osiągnięcia celów środowiskowych, o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59 i art. 61 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska albo właściwy regionalny dyrektor ochrony środowiska odmawia uzgodnienia realizacji przedsięwzięcia, o ile nie zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 68 pkt 1, 3 i 4 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne.”
b) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) do organu, o którym mowa w art. 78, oraz organu właściwego w sprawach ocen wodnoprawnych, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, o wydanie opinii.”;
15) w art. 91 w ust. 2 w pkt 2 lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) ustalenia zawarte w opiniach, o których mowa w art. 90 ust. 2 pkt 2 i ust. 2a,”;
16) w art. 93 uchyla się ust. 4;
17) w art. 95 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Organ właściwy do wydania decyzji podaje do publicznej wiadomości informacje o wydanej decyzji i o możliwościach zapoznania się z dokumentacją sprawy, w tym z uzgodnieniem regionalnego dyrektora ochrony środowiska i opiniami, o których mowa w art. 90 ust. 2 pkt 2 i ust. 2a.”;
18) w art. 96: a) w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) zgoda wodnoprawna inna niż pozwolenie wodnoprawne wymienione w art. 72 ust. 1 pkt 6 - wydawana na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne;"
b) w ust. 3 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) wypisu i wyrysu z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jeżeli plan ten został uchwalony, albo informacji o jego braku; nie dotyczy to drogi publicznej, linii kolejowej, przedsięwzięć Euro 2012, przedsięwzięć wymagających koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie złóż kopalin oraz bezzbiornikowego magazynowania substancji w górotworze, inwestycji w zakresie terminalu, inwestycji związanych z regionalnymi sieciami szerokopasmowymi, inwestycji realizowanych na podstawie ustawy z dnia 8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych, dla inwestycji w zakresie budowy obiektu energetyki jądrowej lub inwestycji towarzyszącej wydawanej na podstawie ustawy z dnia 29 czerwca 2011 r. o przygotowaniu i realizacji inwestycji w zakresie obiektów energetyki jądrowej oraz inwestycji towarzyszących, dla strategicznej inwestycji w zakresie sieci przesyłowej realizowanej na podstawie ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o przygotowaniu i realizacji strategicznych inwestycji w zakresie sieci przesyłowych oraz dla inwestycji w zakresie infrastruktury dostępowej realizowanych na podstawie ustawy z dnia 24 lutego 2017 r. o inwestycjach w zakresie budowy drogi wodnej łączącej Zalew Wiślany z Zatoką Gdańską.”.

art. 510. więcej Art. 510. W ustawie z dnia 23 stycznia 2009 r. o wojewodzie i administracji rządowej w województwie (Dz. U. z 2015 r. poz. 525, z późn. zm.) w art. 56 w ust. 1 uchyla się pkt 7.

art. 511. więcej Art. 511. W ustawie z dnia 12 lutego 2009 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie lotnisk użytku publicznego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1122) w art. 6:
1) w ust. 1 w pkt 9 w lit. g wyrazy „dyrektora właściwego regionalnego zarządu gospodarki wodnej” zastępuje się wyrazami „dyrektora właściwego regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie”;
2) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Jeżeli realizacja inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego wymaga wydania zgody wodnoprawnej, Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie wydaje tę zgodę w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia złożenia wniosku o jej wydanie. W sprawach dotyczących zgody wodnoprawnej nie stosuje się art. 407 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566). Dla ustalenia stanu prawnego nieruchomości, o których mowa w art. 409 ust. 1 pkt 2 lit. e ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, siedziby i adresy właścicieli tych nieruchomości określa się według katastru nieruchomości.”.

art. 512. więcej Art. 512. W ustawie z dnia 24 kwietnia 2009 r. o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu (Dz. U. z 2016 r. poz. 1731 i 2260) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 6 w ust. 3 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) organów właściwych w sprawach ochrony gruntów rolnych i leśnych oraz melioracji wodnych - w odniesieniu do gruntów wykorzystywanych na cele rolne i leśne, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1161) oraz zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566);”;
2) w art. 15 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Do postępowania w sprawie pozwolenia na budowę inwestycji w zakresie terminalu przepisy art. 7, art. 8 ust. 1 i 1a, art. 9 oraz art. 12 stosuje się odpowiednio, z tym że organem wyższego stopnia w stosunku do wojewody jest Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego.”;
3) w art. 18 ust. 1-3 otrzymują brzmienie:
„1. Jeżeli realizacja inwestycji w zakresie terminalu wymaga zgody wodnoprawnej, zgodę tę wydaje Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia złożenia wniosku o jej wydanie. W sprawach dotyczących zgody wodnoprawnej nie stosuje się art. 407 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne. 2. Stan prawny nieruchomości, o których mowa w art. 409 ust. 1 pkt 2 lit. e ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, ustala się na podstawie ksiąg wieczystych, a siedziby i adresy właścicieli i użytkowników wieczystych określa się według katastru nieruchomości. Przepisy art. 8 ust. 1 i 1a, art. 11 i art. 12 stosuje się odpowiednio. 2a. Przepis art. 401 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne ma zastosowanie również w tych postępowaniach, w których liczba stron nie przekracza 10. 2b. W sprawach określonych w ust. 1, w stosunku do:
1) wnioskodawcy, stosuje się odpowiednio przepis art. 8 ust. 1 pkt 1;
2) właściciela wody, stosuje się odpowiednio przepisy art. 8 ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz art. 12.
3. W przypadku niewydania decyzji w terminie, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki wodnej wymierza Państwowemu Gospodarstwu Wodnemu Wody Polskie, w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie, karę w wysokości 1000 zł za każdy dzień zwłoki. Wpływy z kar stanowią dochód budżetu państwa.”;
4) w art. 25 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Inwestor, niezwłocznie przed planowanym zajęciem terenu, o którym mowa w ust. 1, uzgadnia, w drodze pisemnego porozumienia, z zarządcą drogi, zarządcą infrastruktury kolejowej lub z odpowiednimi podmiotami, o których mowa w art. 212 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, zakres, termin i warunki zajęcia tego terenu.”;
5) art. 26 otrzymuje brzmienie:
„Art. 26. Grunty pokryte wodami, stanowiące własność Skarbu Państwa, niezbędne do realizacji inwestycji w zakresie terminalu, oddaje się inwestorowi na czas prowadzenia i eksploatacji inwestycji w użytkowanie za opłatą roczną, na zasadach określonych w art. 261 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne.”.

art. 513. więcej Art. 513. W ustawie z dnia 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej (Dz. U. z 2017 r. poz. 1382) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 w pkt 7: a) lit. e otrzymuje brzmienie:
„e) ministra właściwego do spraw środowiska, w zakresie tematów danych przestrzennych, o których mowa w rozdziale 1 pkt 9 oraz rozdziale 3 pkt 12-14 i 19 załącznika do ustawy, z zastrzeżeniem lit. c i lit. l,”,
b) lit. g otrzymuje brzmienie:
„g) Głównego Geodetę Kraju, w zakresie tematów danych przestrzennych, o których mowa w rozdziale 1 pkt 1-7, rozdziale 2 pkt 1-3 oraz rozdziale 3 pkt 2, 3, 6, 8 i 11 załącznika do ustawy, z zastrzeżeniem lit. l,”,
c) lit. l otrzymuje brzmienie:
„l) Prezesa Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie, w zakresie tematu danych przestrzennych, o którym mowa w:
- rozdziale 1 pkt 8 załącznika do ustawy, w części dotyczącej elementów hydrograficznych wraz z podjednostkami hydrograficznymi i regionami wodnymi, z wyłączeniem morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego Rzeczypospolitej Polskiej,
- rozdziale 3 pkt 8 załącznika do ustawy, w części dotyczącej urządzeń poboru wody,
- rozdziale 3 pkt 12 załącznika do ustawy, w części dotyczącej strefy zagrożenia naturalnego, rozumianych jako obszary zagrożone, charakteryzowane na podstawie zagrożeń naturalnych, w tym zjawisk atmosferycznych, hydrologicznych, które ze względu na swoją lokalizację, dotkliwość i częstotliwość mogą wywierać poważny wpływ na społeczeństwo, w szczególności powodzi, osunięć ziemi i osiadania gruntu;”;
2) w art. 22 w ust. 1 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) Prezes Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie;”.

art. 514. więcej Art. 514. W ustawie z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1537, 1920 i 2003 oraz z 2017 r. poz. 1529) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 51 w ust. 3 w pkt 3 w lit. h wyrazy „dyrektora właściwego regionalnego zarządu gospodarki wodnej” zastępuje się wyrazami „dyrektora właściwego regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie”;
2) w art. 54 ust. 9 otrzymuje brzmienie:
„9. Inwestor, nie później niż w terminie 30 dni przed planowanym zajęciem terenu, uzgadnia, w drodze pisemnego porozumienia, z zarządcą drogi, zarządcą infrastruktury kolejowej lub odpowiednimi podmiotami, o których mowa w art. 212 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566), zakres, warunki i termin zajęcia tego terenu.”;
3) art. 55 otrzymuje brzmienie:
„Art. 55. Grunty pokryte wodami, stanowiące własność Skarbu Państwa, niezbędne do realizacji inwestycji w zakresie regionalnych sieci szerokopasmowych, oddaje się inwestorowi w użytkowanie na czas prowadzenia i eksploatacji inwestycji, za opłatą roczną, na zasadach określonych w art. 261 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne. Umowę użytkowania zawiera się w terminie 14 dni od dnia podpisania porozumienia, o którym mowa w art. 54 ust. 9.”.

art. 515. więcej Art. 515. W ustawie z dnia 8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1377 i 1381) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 2 otrzymuje brzmienie:
„Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) budowlach przeciwpowodziowych rozumie się przez to: a) kanały ulgi, b) kierownice w ujściach rzek do morza, c) poldery przeciwpowodziowe, d) sztuczne zbiorniki przeciwpowodziowe, e) suche zbiorniki przeciwpowodziowe, f) wały przeciwpowodziowe, g) budowle regulacyjne, h) wrota przeciwpowodziowe i przeciwsztormowe, i) falochrony, j) budowle ochrony brzegów morskich - wraz z obiektami związanymi z nimi technicznie i funkcjonalnie lub nieruchomościami przeznaczonymi na potrzeby ochrony przed powodzią;
2) inwestorze rozumie się przez to: a) Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566), b) urząd morski, c) województwo, d) powiat, e) gminę, f) Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej - Państwowy Instytut Badawczy pełniący państwową służbę hydrologiczno-meteorologiczną na podstawie art. 370 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, g) partnera prywatnego w rozumieniu ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz. U. z 2015 r. poz. 696 i 1777 oraz z 2016 r. poz. 1920) - realizujących inwestycję.”;
2) w art. 6 w ust. 1: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) charakterystykę inwestycji określającą rodzaj inwestycji, jej lokalizację oraz parametry techniczne;”,
b) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) mapę w skali co najmniej 1:10 000, przedstawiającą: a) projektowany obszar inwestycji z zaznaczeniem podziału geodezyjnego nieruchomości oraz terenu niezbędnego dla obiektów budowlanych, b) istniejące uzbrojenie terenu, c) wskazanie części nieruchomości będących częścią inwestycji, na której nie będą prowadzone roboty budowlane, d) wskazanie nieruchomości przeznaczonych na potrzeby ochrony przed powodzią;”,
c) w pkt 7 lit. i otrzymuje brzmienie:
„ i) Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie, o ile nie jest ono inwestorem,”;
3) w art. 9 w pkt 5 średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje lit. c w brzmieniu:
„ c) nieruchomości przeznaczonych na potrzeby ochrony przed powodzią;”.

art. 516. więcej Art. 516. W ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2016 r. poz. 1131 i 1991 oraz z 2017 r. poz. 60, 202, 1089 i 1215) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 23 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) wydobywanie z gruntów pod wodami śródlądowymi oraz z obszarów, o których mowa w art. 169 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566), wymaga uzgodnienia z organem odpowiedzialnym za utrzymanie wód oraz opinii organu właściwego do wydania pozwolenia wodnoprawnego;”;
2) w art. 94 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) właściwemu dyrektorowi regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie - w przypadku dokumentacji hydrogeologicznej;”.

art. 517. więcej Art. 517. W ustawie z dnia 29 czerwca 2011 r. o przygotowaniu i realizacji inwestycji w zakresie obiektów energetyki jądrowej oraz inwestycji towarzyszących (Dz. U. z 2017 r. poz. 552) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 5 w ust. 1 w pkt 12: a) lit. e otrzymuje brzmienie:
„e) organów właściwych w sprawach ochrony gruntów rolnych i leśnych - w odniesieniu do gruntów wykorzystywanych na cele rolne i leśne, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1161) oraz zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566),”,
b) w lit. p wyrazy „właściwego dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej” zastępuje się wyrazami „właściwego dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie”;
2) art. 19 otrzymuje brzmienie:
„Art. 19. 1. Jeżeli realizacja inwestycji w zakresie budowy obiektu energetyki jądrowej wymaga zgody wodnoprawnej, Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie wydaje tę zgodę w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia złożenia wniosku o jej wydanie. W sprawach dotyczących pozwolenia wodnoprawnego nie stosuje się art. 407 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne. 2. W celu ustalenia stanu prawnego nieruchomości, o których mowa w art. 409 ust. 1 pkt 2 lit. e ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, siedziby i adresy właścicieli tych nieruchomości określa się według ewidencji gruntów i budynków.”;
3) art. 29 otrzymuje brzmienie:
„Art. 29. 1. W przypadku gdy inwestycja w zakresie budowy obiektu energetyki jądrowej wymaga przejścia przez tereny wód płynących, dróg publicznych lub tereny linii kolejowej, inwestor jest uprawniony do zajęcia tego terenu na czas realizacji i eksploatacji inwestycji. Inwestor przed planowanym zajęciem tego terenu uzgadnia, w drodze pisemnego porozumienia, z odpowiednimi podmiotami, o których mowa w art. 212 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, z zarządcą drogi lub z zarządcą infrastruktury kolejowej zakres, termin i warunki zajęcia tego terenu. 2. Grunty pokryte wodami, stanowiące własność Skarbu Państwa, niezbędne do realizacji i eksploatacji inwestycji w zakresie budowy obiektu energetyki jądrowej, oddaje się inwestorowi na czas prowadzenia i eksploatacji inwestycji w użytkowanie, za opłatą roczną, na zasadach określonych w art. 261 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne.”
4) art. 36 otrzymuje brzmienie:
„Art. 36. Decyzje administracyjne, o których mowa w art. 11 ust. 1, art. 15 ust. 1, art. 17 ust. 1 oraz art. 19 ust. 1, podlegają natychmiastowemu wykonaniu.”.

art. 518. więcej Art. 518. W ustawie z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 656) w art. 2:
1) pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1) obszarze wodnym - rozumie się przez to wody śródlądowe w rozumieniu art. 19 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566) oraz wody przybrzeżne w rozumieniu art. 26 tej ustawy, w pasie nieprzekraczającym jednej mili morskiej od linii brzegu, a także kąpielisko, miejsce okazjonalnie wykorzystywane do kąpieli, pływalnię oraz inne obiekty dysponujące nieckami basenowymi o łącznej powierzchni powyżej 100 m2 i głębokości powyżej 0,4 m w najgłębszym miejscu lub głębokości powyżej 1,2 m;
2) wyznaczonym obszarze wodnym - rozumie się przez to kąpielisko, miejsce okazjonalnie wykorzystywane do kąpieli, pływalnię oraz inne obiekty dysponujące nieckami basenowymi o łącznej powierzchni powyżej 100 m2 i głębokości powyżej 0,4 m w najgłębszym miejscu lub głębokości powyżej 1,2 m;”;
2) pkt 6 i 7 otrzymują brzmienie:
„6) miejscu okazjonalnie wykorzystywanym do kąpieli - rozumie się przez to miejsce okazjonalnie wykorzystywane do kąpieli, o którym mowa w art. 16 pkt 28 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne;
7) kąpielisku - rozumie się przez to kąpielisko, o którym mowa w art. 16 pkt 22 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne;”.

art. 519. więcej Art. 519. W ustawie z dnia 16 września 2011 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z usuwaniem skutków powodzi (Dz. U. z 2016 r. poz. 825) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Przepisy ustawy stosuje się w sprawach związanych z usuwaniem skutków powodzi w rozumieniu art. 16 pkt 43 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566).”;
2) w art. 39 ust. 1-4 otrzymują brzmienie:
„1. W stosunku do urządzeń wodnych, o których mowa w art. 16 pkt 65 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, uszkodzonych lub zniszczonych w czasie powodzi nie stosuje się przepisu art. 389 pkt 6 tej ustawy. 2. W zakresie wykonywania innych robót związanych z odbudową, remontem i rozbiórką urządzeń wodnych, o których mowa w art. 16 pkt 65 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, uszkodzonych lub zniszczonych w czasie powodzi nie stosuje się przepisów art. 390 ust. 1 tej ustawy. 3. Odbudowa, remont lub rozbiórka urządzeń pomiarowych służb państwowych na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią, uszkodzonych lub zniszczonych w czasie powodzi, jest możliwa bez uzyskania zgody wodnoprawnej. 4. Złożenie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy dotyczącej pozwolenia wodnoprawnego, o którym mowa w art. 389 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, w zakresie poboru wód do zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi oraz odwodnienia obiektów lub wykopów budowlanych nie wstrzymują wykonania tych decyzji.”.

art. 520. więcej Art. 520. W ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2016 r. poz. 1987 i 1954 oraz z 2017 r. poz. 785) wprowadza się następujące zmiany:
1) użyte w art. 36 ust. 4 oraz w art. 126 ust. 1 wyrazy „dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej” zastępuje się wyrazami „dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie”;
2) w art. 83 w ust. 1 pkt 9 otrzymuje brzmienie:
„9) Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie,”;
3) w art. 96 w ust. 12: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) na terenach ochrony pośredniej stref ochronnych ujęć wody, w przypadku ich ustanowienia w akcie prawa miejscowego wydanym na podstawie art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566);”,
b) pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) na obszarach ochronnych zbiorników wód śródlądowych, w przypadku ich ustanowienia w akcie prawa miejscowego wydanym na podstawie art. 141 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne;”.

art. 521. więcej Art. 521. W ustawie z dnia 28 listopada 2014 r. o uchyleniu ustawy o ustanowieniu programu wieloletniego „Program dla Odry - 2006” (Dz. U. poz. 1856) art. 4 otrzymuje brzmienie:
„Art. 4. Zadania, o których mowa w art. 3, będą koordynowane przez Prezesa Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie.”.

art. 522. więcej Art. 522. W ustawie z dnia 24 lipca 2015 r. o przygotowaniu i realizacji strategicznych inwestycji w zakresie sieci przesyłowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1812 oraz z 2017 r. poz. 635) w art. 4:
1) w ust. 2 pkt 13 otrzymuje brzmienie:
„13) właściwego dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie - w odniesieniu do obszarów, o których mowa w art. 169 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566), w zakresie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.”;
2) w ust. 3 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
„Opinię, o której mowa w ust. 2, lub uzgodnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 13, wydaje się w terminie nie dłuższym niż 21 dni od dnia otrzymania wniosku.”.

art. 523. więcej Art. 523. W ustawie z dnia 9 października 2015 r. o rewitalizacji (Dz. U. z 2017 r. poz. 1023 i 1529) w art. 17 w ust. 2 w pkt 4 w lit. b tiret szóste otrzymuje brzmienie:
„- właściwego dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie - w zakresie zagospodarowania obszarów szczególnego zagrożenia powodzią,”.

art. 524. więcej Art. 524. W ustawie z dnia 16 grudnia 2016 r. o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego przedsiębiorców (Dz. U. poz. 2255) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 13 uchyla się pkt 2;
2) w art. 17: a) w pkt 1:
- lit. a otrzymuje brzmienie:
„a) pkt 7 otrzymuje brzmienie:
„7) art. 285 otrzymuje brzmienie:
„Art. 285. 1. Opłatę ustala się według stawek obowiązujących w okresie, w którym korzystanie ze środowiska miało miejsce. 2. Podmiot korzystający ze środowiska wnosi opłatę za dany rok kalendarzowy do dnia 31 marca następnego roku. 3. Opłatę za wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza ustala się na podstawie wielkości rocznej rzeczywistej emisji, określonej w raporcie, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji. 4. W przypadku gdy w danym roku kalendarzowym na składowisku odpadów umieszczono odpady oraz wydobyto z niego odpady tego samego rodzaju, podmiot korzystający ze środowiska wnosi opłatę do dnia 31 marca następnego roku.”;”,”,",”,
- lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) po pkt 7 dodaje się pkt 7a w brzmieniu:
„7a) art. 286 otrzymuje brzmienie:
„Art. 286. 1. Podmiot korzystający ze środowiska w terminie, o którym mowa w art. 285 ust. 2 i 4, przedkłada marszałkowi województwa wykaz zawierający informacje i dane, o których mowa w art. 287, wykorzystane do ustalenia wysokości opłat oraz wysokość tych opłat, z zastrzeżeniem art. 289 ust. 1. 2. Do zobowiązań z tytułu opłat za korzystanie ze środowiska stosuje się przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, jeżeli wynikają one z wykazu o wysokości należnych opłat. 3. Podmiot korzystający ze środowiska, wprowadzający gazy lub pyły do powietrza, przedkłada marszałkowi województwa wykaz sporządzony na podstawie informacji zawartych w raporcie, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji, uwzględniający informacje o rodzajach substancji wprowadzonych do powietrza, wielkości emisji oraz wysokości opłat za wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza uiszczonych za poprzedni rok kalendarzowy, z zastrzeżeniem art. 289 ust. 1. 4. Informacje zawarte w wykazie, o którym mowa w ust. 3, stanowią podstawę do wystawienia tytułu wykonawczego. 5. Wykaz, na podstawie którego ustalono opłaty za składowanie odpadów, marszałek województwa przekazuje niezwłocznie wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta właściwemu ze względu na miejsce składowania odpadów. 6. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wzory wykazów zawierających informacje i dane o zakresie korzystania ze środowiska oraz o wysokości należnych opłat i sposób przedstawiania tych informacji i danych, uwzględniając w szczególności wymaganie, aby formularz wykazu zawierał:
1) zbiorcze zestawienie informacji o zakresie wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza, wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi, poboru wód oraz składowania odpadów;
2) pouczenie, że zawarte w wykazie informacje o wysokości należnych opłat stanowią podstawę do wystawienia tytułu wykonawczego.
7. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 6, zostaną ustalone:
1) forma wykazu;
2) zawartość wykazu;
3) układ wykazu;
4) wymagane techniki przedkładania wykazu.
8. Krajowy ośrodek bilansowania i zarządzania emisjami, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji, w terminie do dnia 30 czerwca roku następnego przekazuje wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska informacje o rodzajach substancji wprowadzonych do powietrza, wielkości emisji oraz wysokości opłat za wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza uiszczonych za poprzedni rok kalendarzowy sporządzone na podstawie raportów, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji, niezbędne do prowadzenia wojewódzkiej bazy informacji o korzystaniu ze środowiska.”;”,”,”,”,
b) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) w art. 61 wyrazy „art. 286 ust. 10” zastępuje się wyrazami „art. 286 ust. 6”;”;
3) w art. 35 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) art. 13 pkt 3 lit. b oraz art. 17, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2019 r.;”.

art. 525. więcej Art. 525. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy:
1) znosi się Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej;
2) znosi się dyrektorów regionalnych zarządów gospodarki wodnej.
2. Tworzy się Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie, zwane dalej
„Wodami Polskimi”.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, w terminie 14 dni od dnia
wejścia w życie tego przepisu, powołuje pełnomocnika do spraw organizacji Wód
Polskich.
4. Pełnomocnik, o którym mowa w ust. 3, wykonuje także określone w ustawie
zadania i kompetencje Prezesa Wód Polskich do czasu powołania Prezesa Wód
Polskich, nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.
5. Wynagrodzenie pełnomocnika, o którym mowa w ust. 3, jest płatne z części
budżetu państwa, której dysponentem jest minister właściwy do spraw gospodarki
wodnej.
6. Powołując pełnomocnika, o którym mowa w ust. 3, minister właściwy do
spraw gospodarki wodnej określi zakres jego zadań oraz terminy ich realizacji.
7. Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej oraz regionalne zarządy gospodarki
wodnej będące państwowymi jednostkami budżetowymi stają się jednostkami
organizacyjnymi Wód Polskich.
8. Pełnomocnik, o którym mowa w ust. 3, jest obowiązany do realizacji zadań
mających na celu prawidłowe i terminowe przeprowadzenie procesu włączenia
Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej oraz regionalnych zarządów gospodarki
wodnej do Wód Polskich, w szczególności do:
1) sporządzenia szczegółowego harmonogramu procesu włączenia Krajowego
Zarządu Gospodarki Wodnej oraz regionalnych zarządów gospodarki wodnej do
Wód Polskich, w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki
wodnej;
2) oszacowania kosztów czynności, o których mowa w pkt 1, i opracowania
preliminarza wydatków;
3) realizacji budżetu państwa w okresie włączania;
4) powiadomienia właściwego banku;
5) przeprowadzenia inwentaryzacji aktywów i pasywów zgodnie z przepisami
ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości;
6) sporządzenia bilansu zamknięcia na dzień zakończenia czynności.
9. Pełnomocnik, w terminie nie dłuższym niż do dnia 1 stycznia 2018 r.,
przekaże do urzędu zapewniającego obsługę ministra właściwego do spraw
gospodarki wodnej dokumentację niezbędną do wykonywania zadań określonych w
ustawie.

art. 526. więcej Art. 526. Z dniem wejścia w życie ustawy Wody Polskie wykonują zadania
dotychczasowego Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej, dotychczasowych dyrektorów regionalnych
zarządów gospodarki wodnej oraz marszałków województw związane z utrzymaniem
wód oraz pozostałego mienia Skarbu Państwa związanego z gospodarką wodną,
a także inwestycjami w gospodarce wodnej.

art. 527. więcej Art. 527. Z dniem wejścia w życie ustawy należności, zobowiązania, prawa
i obowiązki Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej będącego państwową jednostką
budżetową oraz regionalnych zarządów gospodarki wodnej będących państwowymi
jednostkami budżetowymi stają się odpowiednio należnościami, zobowiązaniami,
prawami i obowiązkami Wód Polskich.

art. 528. więcej Art. 528. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy Wody Polskie reprezentują Skarb
Państwa oraz wykonują uprawnienia właścicielskie Skarbu Państwa w stosunku do
stanowiących własność Skarbu Państwa:
1) wód, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2–4 ustawy uchylanej w art. 573, lub
ich części oraz gruntów pokrytych tymi wodami, z wyłączeniem gruntów
pokrytych wodami, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy uchylanej
w art. 573;
2) nieruchomości gruntowych położonych w międzywalu, nieruchomości pod
wałami przeciwpowodziowymi oraz wałów przeciwpowodziowych wraz
z urządzeniami wodnymi związanymi z nimi funkcjonalnie, przyległych do wód,
o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2 i 4 ustawy uchylanej w art. 573, a także
położonych na tych nieruchomościach budynków oraz innych urządzeń;
3) nieruchomości innych niż określone w pkt 2, oddanych dotychczas w trwały
zarząd regionalnych zarządów gospodarki wodnej będących państwowymi
jednostkami budżetowymi oraz położonych na tych nieruchomościach
budynków i innych urządzeń oraz lokali.
2. Jeżeli nieruchomości, o których mowa w ust. 1, lub ich części zostały przed
dniem wejścia w życie ustawy oddane w użytkowanie lub ustanowiono na nich inne
ograniczone prawo rzeczowe, lub zostały wydzierżawione, lub oddane w najem, lub
użyczone, z dniem wejścia w życie ustawy w prawa i obowiązki oddającego
w użytkowanie lub ustanawiającego inne ograniczone prawo rzeczowe, lub
wydzierżawiającego, lub wynajmującego, lub oddającego do używania wstępują
Wody Polskie.
3. Wody Polskie oraz podmioty, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy
uchylanej w art. 573, podpisują protokoły zdawczo-odbiorcze dotyczące przejęcia przez Wody Polskie reprezentacji Skarbu Państwa oraz wykonywania praw właścicielskich Skarbu Państwa w stosunku do stanowiących własność Skarbu Państwa:
1) wód, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy uchylanej w art. 573, lub
ich części oraz gruntów pokrytych tymi wodami, z wyłączeniem gruntów
pokrytych wodami, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy uchylanej
w art. 573;
2) nieruchomości gruntowych położonych w międzywalu, nieruchomości pod
wałami przeciwpowodziowymi oraz wałów przeciwpowodziowych wraz
z urządzeniami wodnymi związanymi z nimi funkcjonalnie, przyległych do wód,
o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 4 ustawy uchylanej w art. 573, a także
położonych na tych nieruchomościach budynków oraz innych urządzeń, w tym
urządzeń wodnych.
4. Protokoły zdawczo-odbiorcze, o których mowa w ust. 3, obejmują wykazy
składników mienia, o których mowa w ust. 3, wraz z dokumentacją.
5. Marszałkowie województw, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 4 ustawy
uchylanej w art. 573, przekazują właściwym dyrektorom regionalnych zarządów
gospodarki wodnej Wód Polskich wykazy:
1) decyzji dotyczących mienia, o którym mowa w ust. 3;
2) umów dzierżawy, najmu, użyczenia lub użytkowania mienia, o którym mowa
w ust. 3;
3) deklaracji podatkowych na podatek od nieruchomości;
4) odszkodowań wynikających z przepisów ustawy uchylanej w art. 573;
5) zobowiązań wynikających z zawartych umów lub porozumień;
6) zadań inwestycyjnych i eksploatacyjnych.
6. Reprezentację Skarbu Państwa, o której mowa w ust. 1, potwierdza, w drodze
decyzji, na wniosek właściwego dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej
Wód Polskich, właściwy wojewoda.
7. Od decyzji, o której mowa w ust. 6, przysługuje odwołanie do ministra
właściwego do spraw gospodarki wodnej.
8. Wykonywanie praw właścicielskich, o których mowa w ust. 1, nie narusza
praw osób trzecich.
9. Na podstawie decyzji, o której mowa w ust. 6, dokonuje się wpisu w księdze
wieczystej oraz w ewidencji gruntów i budynków.

art. 529. więcej Art. 529. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy Wody Polskie reprezentują Skarb
Państwa oraz wykonują uprawnienia właścicielskie Skarbu Państwa w stosunku do
stanowiących własność Skarbu Państwa urządzeń wodnych.
2. Z dniem wejścia w życie ustawy minister właściwy do spraw żeglugi
śródlądowej reprezentuje Skarb Państwa oraz wykonuje uprawnienia właścicielskie
Skarbu Państwa w stosunku do stanowiących własność Skarbu Państwa
nieruchomości, budynków i budowli oraz urządzeń wodnych, o których mowa
w art. 193 ust. 5 pkt 2 i 3.

art. 530. więcej Art. 530. 1. Zasób nieruchomości Skarbu Państwa, o którym mowa w art. 14a
ust. 1 ustawy uchylanej w art. 573, staje się zasobem nieruchomości Skarbu Państwa,
o którym mowa w art. 218 ust. 1.
2. Tworzy się zasób nieruchomości Skarbu Państwa, o którym mowa
w art. 218 ust. 3.

art. 531. więcej Art. 531. 1. Trwały zarząd wód, gruntów pokrytych wodami oraz pozostałych
nieruchomości, ustanowiony na rzecz regionalnych zarządów gospodarki wodnej oraz
marszałków województw lub jednostek organizacyjnych samorządu województwa
wykonujących zadania marszałków województw, o których mowa
w art. 11 ust. 1 pkt 4 ustawy uchylanej w art. 573, wygasa z dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy.
2. Wygaśnięcie trwałego zarządu, o którym mowa w ust. 1, potwierdza,
w drodze decyzji, na wniosek właściwego dyrektora regionalnego zarządu gospodarki
wodnej Wód Polskich albo właściwego marszałka województwa, właściwy starosta.
3. Od decyzji, o której mowa w ust. 2, przysługuje odwołanie do ministra
właściwego do spraw gospodarki wodnej.
4. Na podstawie decyzji, o której mowa w ust. 2, dokonuje się wpisu w księdze
wieczystej oraz w ewidencji gruntów i budynków.
5. Wpisy do ksiąg wieczystych wynikające z wygaśnięcia trwałego zarządu,
o którym mowa w ust. 1, są wolne od opłat.
6. Przepisy ust. 1–5 stosuje się odpowiednio do nieruchomości będących
w posiadaniu regionalnych zarządów gospodarki wodnej oraz marszałków
województw lub jednostek organizacyjnych samorządu województwa wykonujących
zadania marszałków województw, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 4 ustawy
uchylanej w art. 573, bez tytułu prawnego.

art. 532. więcej Art. 532. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy składniki mienia ruchomego
stanowiącego własność Skarbu Państwa, pozostające w dyspozycji Krajowego
Zarządu Gospodarki Wodnej będącego państwową jednostką budżetową oraz
regionalnych zarządów gospodarki wodnej będących państwowymi jednostkami
budżetowymi stają się nieodpłatnie własnością Wód Polskich, z wyłączeniem
składników mienia ruchomego służących do wykonywania praw właścicielskich na
śródlądowych drogach wodnych o szczególnym znaczeniu transportowym, o których
mowa w art. 193 ust. 5.
2. Składniki mienia ruchomego, o których mowa w ust. 1, które stają się
własnością Wód Polskich, odzwierciedla się w funduszu założycielskim Wód
Polskich.
3. Składniki mienia ruchomego służące do wykonywania praw właścicielskich
na śródlądowych drogach wodnych o szczególnym znaczeniu transportowym,
o których mowa w art. 193 ust. 5, obejmują:
1) mienie niezbędne do świadczenia pracy przez pracowników ujętych
w opracowanym i uzgodnionym wykazie pracowników regionalnych zarządów
gospodarki wodnej, którzy staną się pracownikami urzędów żeglugi śródlądowej,
o którym mowa w art. 539 ust. 4, a także pracowników Krajowego Zarządu
Gospodarki Wodnej oraz jednostek organizacyjnych utworzonych przez Prezesa
Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej, przejmowanych przez urząd
zapewniający obsługę ministra właściwego do spraw żeglugi śródlądowej,
ujętych w zatwierdzonym wykazie, o którym mowa w art. 540 ust. 1, w tym
mienie powierzone tym pracownikom;
2) mienie służące do utrzymania śródlądowych dróg wodnych o szczególnym
znaczeniu transportowym, o których mowa w art. 193 ust. 5.
4. Z dniem wejścia w życie ustawy uprawnienia właścicielskie do składników
mienia ruchomego, o których mowa w ust. 3, stanowiących własność Skarbu Państwa,
pozostających w dyspozycji Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej będącego
państwową jednostką budżetową oraz regionalnych zarządów gospodarki wodnej
będących państwowymi jednostkami budżetowymi wykonuje minister właściwy do
spraw żeglugi śródlądowej.
5. Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej oraz minister właściwy do
spraw żeglugi śródlądowej podpisują protokoły zdawczo-odbiorcze dotyczące
przejęcia przez tego ministra uprawnień właścicielskich do składników mienia
ruchomego, o których mowa w ust. 3.
6. Protokoły zdawczo-odbiorcze, o których mowa w ust. 5, obejmują wykazy
składników mienia, o których mowa w ust. 3, wraz z dokumentacją.

art. 533. więcej Art. 533. 1. Do opłat, o których mowa w art. 74 ust. 2 ustawy uchylanej
w art. 573, należnych za 2017 r., stosuje się przepisy dotychczasowe.
2. Wpływy z tytułu należności i opłat, o których mowa w art. 142 ustawy
uchylanej w art. 573, należne przed dniem 1 stycznia 2018 r., stanowią przychód
Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
3. Środki Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej
w wysokości ustalonego na dzień 31 grudnia 2017 r. stanu zobowiązania określonego
w art. 401c ust. 4 ustawy zmienianej w art. 493, w brzmieniu obowiązującym przed
dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, oraz wpływy z tytułu należności i opłat,
o których mowa w art. 142 ustawy uchylanej w art. 573, przekazane na rachunek
bankowy tego Funduszu po dniu 31 grudnia 2017 r., przeznacza się na finansowanie
ochrony środowiska i gospodarki wodnej w zakresie określonym w art. 400a ust. 1
ustawy zmienianej w art. 493 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
4. Do opłat za korzystanie ze środowiska należnych za okres do dnia 31 grudnia
2017 r. oraz wpływów z tych opłat stosuje się przepisy dotychczasowe.

art. 534. więcej Art. 534. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy Wody Polskie wstępują w prawa
i obowiązki wynikające z:
1) zawartych przez dyrektorów regionalnych zarządów gospodarki wodnej umów
w przedmiocie oddania w użytkowanie stanowiących własność Skarbu Państwa
gruntów pokrytych wodami oraz z umów i porozumień zawartych przez
dyrektorów regionalnych zarządów gospodarki wodnej w zakresie
utrzymywania wód oraz prowadzenia inwestycji w gospodarce wodnej;
2) koncesji i zezwoleń udzielonych regionalnym zarządom gospodarki wodnej,
jeżeli przepisy odrębne lub decyzja o udzieleniu koncesji albo zezwolenia nie
stanowią inaczej;
3) zawartych przez marszałków województw lub wojewódzkie samorządowe
jednostki organizacyjne wykonujące zadania marszałków województw,
o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 4 oraz w art. 75 ust. 1 ustawy uchylanej
w art. 573, umów w przedmiocie oddania w użytkowanie stanowiących
własność Skarbu Państwa gruntów pokrytych wodami oraz z umów
i porozumień zawartych przez marszałków województw lub te jednostki organizacyjne samorządu województwa w zakresie utrzymywania wód oraz prowadzenia inwestycji w gospodarce wodnej;
4) koncesji i zezwoleń udzielonych marszałkom województw lub wojewódzkim
samorządowym jednostkom organizacyjnym, realizującym zadania, o których
mowa w art. 11 ust. 1 pkt 4 ustawy uchylanej w art. 573, jeżeli ustawa lub
decyzja o udzieleniu koncesji albo zezwolenia nie stanowią inaczej;
5) zawartych przez dyrektorów regionalnych zarządów gospodarki wodnej umów
o użytkowanie obwodów rybackich.
2. Umowy i porozumienia, zawarte przez marszałków województw lub
wojewódzkie samorządowe jednostki organizacyjne z naruszeniem prawa, mogą
zostać wypowiedziane przez Wody Polskie bez odszkodowania.
3. Z dniem wejścia w życie ustawy Wody Polskie wstępują z mocy prawa
w umowy dotyczące rybactwa śródlądowego, w które dyrektorzy regionalnych
zarządów gospodarki wodnej wstąpili na podstawie art. 217 ust. 6 ustawy uchylanej
w art. 573.
4. Zawarte przed dniem wejścia w życie ustawy przez regionalne zarządy
gospodarki wodnej, będące państwowymi jednostkami budżetowymi, umowy
zachowują moc do czasu ich wygaśnięcia lub rozwiązania, z tym że wynikające z tych
umów prawa i obowiązki z dniem wejścia w życie ustawy stają się odpowiednio
prawami i obowiązkami Wód Polskich.
5. Z dniem wejścia w życie ustawy Wody Polskie przystępują do toczących się
postępowań sądowych i administracyjnych, w których stronami są:
1) Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej,
2) dyrektorzy regionalnych zarządów gospodarki wodnej,
3) marszałkowie województw,
4) kierownicy wojewódzkich samorządowych jednostek organizacyjnych
– dotyczących spraw wynikających z przepisów ustawy uchylanej w art. 573.
6. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy minister właściwy do spraw
żeglugi śródlądowej wstępuje w prawa i obowiązki wynikające z umów i porozumień
zawartych przez dyrektorów regionalnych zarządów gospodarki wodnej w zakresie
prowadzenia inwestycji w gospodarce wodnej dotyczących zadań finansowanych lub
dofinansowanych ze środków publicznych, na zasadach określonych w przepisach
ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju oraz
w przepisach ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów
w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014–2020, dotyczących śródlądowych dróg wodnych, o ile inwestycje te służą wyłącznie realizacji zadań o charakterze transportowym.
7. Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej może powierzyć Wodom
Polskim, w drodze porozumienia, wykonywanie funkcji inwestora zastępczego
w zakresie inwestycji, o których mowa w ust. 6.

art. 535. więcej Art. 535. Z dniem wejścia w życie ustawy urzędy morskie nabywają
nieodpłatnie trwały zarząd będących własnością Skarbu Państwa gruntów pokrytych
wodami, o których mowa w art. 212 ust. 1 pkt 2.

art. 536. więcej Art. 536. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy Wody Polskie stają się stronami
umów dotyczących przedsięwzięć
inwestycyjnych na wodach publicznych będących własnością Skarbu Państwa,
o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2 i 4 ustawy uchylanej w art. 573, oraz urządzeń
melioracji wodnych podstawowych, o których mowa w art. 71 ustawy uchylanej
w art. 573, w tym umów finansowanych lub współfinansowanych ze środków,
o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2, 3 i 4 lit. d ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r.
o finansach publicznych, realizowanych dotychczas przez regionalne zarządy
gospodarki wodnej, województwa, marszałków województw lub właściwe
wojewódzkie jednostki organizacyjne, i zakończą realizację przedsięwzięć na
podstawie tych umów i tych decyzji.
2. Po zakończeniu realizacji przedsięwzięć, o których mowa w ust. 1, Wody
Polskie są obowiązane realizować obowiązki wynikające z umów lub decyzji,
o których mowa w ust. 1.
3. Z dniem wejścia w życie ustawy Wody Polskie są obowiązane realizować
obowiązki wynikające z decyzji dotyczących przedsięwzięć inwestycyjnych
zrealizowanych na wodach publicznych będących własnością Skarbu Państwa,
o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 4 ustawy uchylanej w art. 573, oraz urządzeń
melioracji wodnych podstawowych, o których mowa w art. 71 ustawy uchylanej
w art. 573, finansowanych lub współfinansowanych ze środków, o których mowa
w art. 5 ust. 1 pkt 2, 3 i 4 lit. d ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach
publicznych, realizowanych dotychczas przez właściwe wojewódzkie jednostki
organizacyjne w ramach działania „Poprawianie i rozwijanie infrastruktury związanej
z rozwojem i dostosowywaniem rolnictwa i leśnictwa przez gospodarowanie
rolniczymi zasobami wodnymi”, objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich
na lata 2007–2013.

art. 537. więcej Art. 537. 1. Tworzy się Państwową Radę Gospodarki Wodnej.
2. Krajowa Rada Gospodarki Wodnej, o której mowa w art. 96 ust. 1 ustawy
uchylanej w art. 573, wykonuje, do końca kadencji swoich członków, zadania
Państwowej Rady Gospodarki Wodnej.
3. Z dniem wejścia w życie ustawy wygasa kadencja członków rad gospodarki
wodnej regionów wodnych.

art. 538. więcej Art. 538. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy państwowa służba hydrologiczno-
-meteorologiczna, o której mowa w art. 102 ust. 1 ustawy uchylanej w art. 573, staje
się państwową służbą hydrologiczno-meteorologiczną, o której mowa
w art. 367 ust. 1.
2. Z dniem wejścia w życie ustawy państwowa służba do spraw bezpieczeństwa
budowli piętrzących, o której mowa w art. 102 ust. 2a ustawy uchylanej w art. 573,
staje się państwową służbą do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących, o której
mowa w art. 368 ust. 1.
3. Z dniem wejścia w życie ustawy państwowa służba hydrogeologiczna,
o której mowa w art. 102 ust. 2 ustawy uchylanej w art. 573, staje się państwową
służbą hydrogeologiczną, o której mowa w art. 369 ust. 1.
4. Z dniem wejścia w życie ustawy kataster wodny, o którym mowa
w art. 153 ust. 1 ustawy uchylanej w art. 573, staje się systemem informacyjnym
gospodarowania wodami, o którym mowa w art. 329 ust. 1.
5. Tworzy się Hydroportal, o którym mowa w art. 332 ust. 3.

art. 539. więcej Art. 539. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy pracownicy regionalnych zarządów
gospodarki wodnej stają się z mocy prawa pracownikami Wód Polskich na zasadach
określonych w art. 231
ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z
2016 r. poz. 1666, 2138 i 2255 oraz z 2017 r. poz. 60 i 962).
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do urzędników służby cywilnej, do których
stosuje się przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej
(Dz. U. z 2016 r. poz. 1345, 1605, 1807, 1948 i 2260 oraz z 2017 r. poz. 379).
3. W terminie 14 dni od dnia wejścia w życie niniejszego przepisu Prezes
Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej oraz dyrektorzy regionalnych zarządów
gospodarki wodnej opracują i przekażą ministrowi właściwemu do spraw żeglugi
śródlądowej wykaz pracowników regionalnych zarządów gospodarki wodnej,
w którym wskażą zakresy czynności wykonywanych przez tych pracowników oraz
zajmowane przez nich stanowiska.
4. Na podstawie wykazu, o którym mowa w ust. 3, w terminie 14 dni od dnia
opracowania tego wykazu, Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej i minister
właściwy do spraw żeglugi śródlądowej opracują i uzgodnią wykaz pracowników
regionalnych zarządów gospodarki wodnej, którzy staną się pracownikami urzędów
żeglugi śródlądowej, uwzględniając zakres wykonywanych przez tych pracowników
czynności oraz zajmowane przez nich stanowiska, oraz przyporządkują w tym
wykazie poszczególnych pracowników do właściwych urzędów żeglugi śródlądowej,
uwzględniając potrzeby tych urzędów.
5. W terminie 14 dni od dnia uzgodnienia wykazu, o którym mowa w ust. 4,
Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej zawiadamia pracowników
regionalnych zarządów gospodarki wodnej objętych tym wykazem oraz dyrektorów
regionalnych zarządów gospodarki wodnej o treści opracowanego i uzgodnionego
wykazu, o którym mowa w ust. 4, w formie pisemnej.
6. Z dniem wejścia w życie ustawy pracownicy regionalnych zarządów
gospodarki wodnej objęci opracowanym i uzgodnionym wykazem, o którym mowa
w ust. 4, stają się z mocy prawa pracownikami właściwych urzędów żeglugi
śródlądowej, na zasadach określonych w art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.
7. Przepisów ust. 3–6 nie stosuje się do urzędników służby cywilnej, do których
stosuje się przepisy rozdziału 5 ustawy, o której mowa w ust. 2.

art. 540. więcej Art. 540. 1. W terminie 14 dni od dnia wejścia w życie niniejszego przepisu
Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej opracuje i przekaże ministrowi
właściwemu do spraw gospodarki wodnej oraz ministrowi właściwemu do spraw
żeglugi śródlądowej wykaz pracowników Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej
oraz jednostek organizacyjnych utworzonych przez Prezesa Krajowego Zarządu
Gospodarki Wodnej, przejmowanych przez urząd zapewniający obsługę ministra
właściwego do spraw gospodarki wodnej, urząd zapewniający obsługę ministra
właściwego do spraw żeglugi śródlądowej oraz Wody Polskie, uwzględniając ich
dotychczasowe przygotowanie zawodowe i zakres wykonywanych czynności,
w którym przyporządkuje poszczególnych pracowników do urzędu zapewniającego
obsługę ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej, urzędu zapewniającego
obsługę ministra właściwego do spraw żeglugi śródlądowej albo Wód Polskich.
2. W wykazie, o którym mowa w ust. 1, wskazuje się zakres wykonywanych
czynności przez pracowników Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej oraz jednostek organizacyjnych utworzonych przez Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej oraz zajmowane przez tych pracowników stanowiska.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej oraz minister właściwy do
spraw żeglugi śródlądowej zatwierdzają wykaz, o którym mowa w ust. 1, i przekazują
go niezwłocznie Prezesowi Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej.
4. W terminie 14 dni od dnia zatwierdzenia wykazu, o którym mowa w ust. 1,
Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej zawiadamia pracowników Krajowego
Zarządu Gospodarki Wodnej oraz jednostek organizacyjnych utworzonych przez
Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej o treści zatwierdzonego wykazu,
o którym mowa w ust. 1, w formie pisemnej.
5. Z dniem wejścia w życie ustawy pracownicy Krajowego Zarządu Gospodarki
Wodnej oraz jednostek organizacyjnych utworzonych przez Prezesa Krajowego
Zarządu Gospodarki Wodnej, ujęci w zatwierdzonym wykazie, o którym mowa
w ust. 1, stają się z mocy prawa pracownikami odpowiednio urzędu zapewniającego
obsługę ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej albo urzędu
zapewniającego obsługę ministra właściwego do spraw żeglugi śródlądowej, albo
Wód Polskich.
6. Przepisów ust. 1–5 nie stosuje się do urzędników służby cywilnej, do których
stosuje się przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej.
7. Przepisy art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy stosuje się
odpowiednio.

art. 541. więcej Art. 541. 1. Do dnia wejścia w życie ustawy dyrektor generalny urzędu
zapewniającego obsługę ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej opracuje
i przekaże ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej wykaz pracowników
urzędu zapewniającego obsługę ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej
przejmowanych przez Wody Polskie, uwzględniając ich dotychczasowe
przygotowanie zawodowe i zakres wykonywanych czynności oraz wskazując Wody
Polskie jako podmiot przejmujący zadania realizowane przez danego pracownika.
2. Do dnia wejścia w życie ustawy dyrektor generalny urzędu, o którym mowa
w ust. 1, zawiadamia pracowników tego urzędu, o których mowa w ust. 1, o treści
wykazu, o którym mowa w ust. 1, w formie pisemnej.
3. Z upływem miesiąca od dnia zawiadomienia pracowników urzędu
zapewniającego obsługę ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej, o których
mowa w ust. 1, o treści wykazu, o którym mowa w ust. 1, pracownicy tego urzędu
ujęci w tym wykazie stają się z mocy prawa pracownikami Wód Polskich.
4. Przepisów ust. 1–3 nie stosuje się do urzędników służby cywilnej, do których
stosuje się przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej.
5. Przepisy art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy stosuje się
odpowiednio.

art. 542. więcej Art. 542. 1. Do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy marszałkowie
województw oraz kierownicy wojewódzkich samorządowych jednostek
organizacyjnych realizujących zadania marszałków województw określone
w przepisach ustawy uchylanej w art. 573 opracują i przekażą ministrowi właściwemu
do spraw gospodarki wodnej oraz właściwym wojewodom wykazy pracowników tych
urzędów i jednostek organizacyjnych, uwzględniając zakres wykonywanych
dotychczas czynności.
2. W wykazach, o których mowa w ust. 1, nie ujmuje się pracowników, którym
będą powierzone zadania inne niż zadania marszałków województw określone
w przepisach ustawy zmienianej w art. 505 oraz w przepisach ustawy uchylanej
w art. 573.
3. Do dnia wejścia w życie ustawy marszałkowie województw oraz kierownicy
wojewódzkich samorządowych jednostek organizacyjnych, o których mowa w ust. 1,
zawiadamiają pracowników urzędów i jednostek organizacyjnych, o których mowa
w ust. 1, o treści wykazów, o których mowa w ust. 1, w formie pisemnej.
4. Z upływem miesiąca od dnia zawiadomienia pracowników urzędów
i jednostek organizacyjnych, o których mowa w ust. 1, o treści wykazów, o których
mowa w ust. 1, pracownicy tych urzędów i jednostek organizacyjnych wymienieni
w wykazach, o których mowa w ust. 1, stają się z mocy prawa pracownikami:
1) Wód Polskich albo
2) właściwych urzędów wojewódzkich, jeżeli wykonują zadania związane
z utrzymywaniem wojewódzkich magazynów przeciwpowodziowych.
5. Przepisy art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy stosuje się
odpowiednio.
6. Do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy starostowie opracują i przekażą
ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej wykazy pracowników starostw
powiatowych realizujących zadania starostów określone w przepisach ustawy
uchylanej w art. 573, uwzględniając dotychczasowe przygotowanie zawodowe tych
pracowników oraz zakres wykonywanych dotychczas czynności.
7. W wykazach, o których mowa w ust. 6, nie ujmuje się pracowników, którym
będą powierzone zadania inne niż zadania starostów określone w przepisach ustawy
uchylanej w art. 573.
8. Do dnia wejścia w życie ustawy starostowie zawiadamiają pracowników
starostw powiatowych o treści wykazów, o których mowa w ust. 6, w formie
pisemnej.
9. Z upływem miesiąca od dnia zawiadomienia pracowników starostw
powiatowych, o których mowa w ust. 6, o treści wykazów, o których mowa w ust. 6,
pracownicy starostw powiatowych wymienieni w tych wykazach stają się z mocy
prawa pracownikami Wód Polskich. Przepisy art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca
1974 r. – Kodeks pracy stosuje się odpowiednio.
10. Nie później niż z upływem miesiąca od dnia, o którym mowa w ust. 4 i 9,
pracownikom, o których mowa w ust. 4 i 9, mogą zostać zaproponowane nowe
warunki pracy lub płacy przez Prezesa Wód Polskich albo pełnomocnika, o którym
mowa w art. 525 ust. 3, albo wojewodę, z uwzględnieniem zakresu dotychczasowych
obowiązków tych pracowników oraz zakresu obowiązków, które będą realizowane na
nowych stanowiskach pracy.
11. Propozycja nowych warunków pracy lub płacy może obejmować nawiązanie
stosunku pracy na stanowisku pracy w Wodach Polskich albo na stanowisku pracy
w urzędzie wojewódzkim.
12. Pracodawca jest obowiązany zawiadomić na piśmie pracowników
o zmianach, jakie mają nastąpić w zakresie ich stosunków pracy, w tym o skutkach
nieprzyjęcia nowych warunków pracy lub płacy. Przepisy art. 23¹ § 4 ustawy z dnia
26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy stosuje się odpowiednio.
13. Pracodawca w okresie miesiąca od dnia, o którym mowa w ust. 4 i 9, może
wypowiedzieć z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia stosunek pracy
pracownika, o którym mowa w ust. 4 i 9, jeżeli nie jest możliwe powierzenie
pracownikowi pracy odpowiadającej kwalifikacjom pracownika.
14. Przepisu ust. 13 nie stosuje się do:
1) pracowników objętych szczególną ochroną stosunku pracy przewidzianą na
podstawie odrębnych przepisów;
2) pracowników sprawujących opiekę nad dzieckiem, do ukończenia przez dziecko
4. roku życia.
15. W razie wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 13, pracownikom
przysługują odpowiednie świadczenia przewidziane dla pracowników, z którymi
stosunek pracy rozwiązuje się z przyczyn niedotyczących pracowników.
16. W okresie 24 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy pracownicy, których
stosunek pracy został wypowiedziany na podstawie ust. 13, korzystają
z pierwszeństwa w zatrudnieniu w Wodach Polskich.

art. 543. więcej Art. 543. Podmioty stosujące przed dniem wejścia w życie ustawy programy
działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych,
ustanowione w aktach prawa miejscowego wydanych na podstawie art. 47 ust. 7
ustawy uchylanej w art. 573, zakończą inwestycje związane z realizacją tych
programów, finansowane ze środków publicznych na zasadach określonych w ustawie
z dnia 20 lutego 2015 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem
środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich
w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 (Dz. U. z 2017
r. poz. 562, 624, 892, 935 i 1475), nie później niż z upływem 12 miesięcy od dnia,
w którym przestałyby obowiązywać programy działań mających na celu ograniczenie
odpływu azotu ze źródeł rolniczych, ustanowione w aktach prawa miejscowego
wydanych na podstawie art. 47 ust. 7 ustawy uchylanej w art. 573.

art. 544. więcej Art. 544. 1. Do dnia wejścia w życie ustawy marszałkowie województw
przekażą pełnomocnikowi, o którym mowa w art. 525 ust. 3, ewidencję, o której
mowa w art. 70 ust. 3 ustawy uchylanej w art. 573.
2. Z dniem wejścia w życie ustawy Wody Polskie wstępują w prawa i obowiązki
wynikające z umów zawartych do dnia 30 czerwca 2017 r. w przedmiocie wykonania
ewidencji, o której mowa w art. 70 ust. 3 ustawy uchylanej w art. 573.
3. Urządzenie melioracji wodnych wykonane przez właściciela gruntów przed
dniem wejścia w życie ustawy i niezgłoszone do ewidencji, o której mowa
w art. 70 ust. 3 ustawy uchylanej w art. 573, właściciel tego urządzenia zgłasza
właściwemu dyrektorowi zarządu zlewni Wód Polskich, w terminie 12 miesięcy od
dnia wejścia w życie ustawy, w celu wpisania do ewidencji melioracji wodnych.

art. 545. więcej Art. 545. 1. Do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w
życie niniejszej ustawy dotyczących decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach
oraz w sprawach oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko w ramach
postępowania w sprawie wydania albo zmiany decyzji, o których mowa w art. 72 ust.
1 pkt 1, 10, 14 i 18 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2017 r. poz. 1405 i 1566), stosuje się przepisy obowiązujące przed dniem 1 stycznia 2018 r.
1a. Przepisy art. 64 ust. 2 pkt 3, art. 74 ust. 1 pkt 5, art. 77 ust. 2 pkt 3, art. 80 ust.
2, art. 81 ust. 3 oraz art. 90 ust. 1b ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu
informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie
środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko stosuje się w brzmieniu
nadanym niniejszą ustawą.
1b. Do decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach oraz decyzji, przed
wydaniem której jest przeprowadzana ponowna ocena oddziaływania na środowisko,
o których mowa w ust. 1, przepisu art. 428 nie stosuje się.
2. Do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy dotyczących ustalenia linii brzegu stosuje się przepisy
dotychczasowe.
3. Do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy dotyczących pozwoleń na budowę, zgłoszeń, o których mowa
w art. 30 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r. poz. 1332
i 1529), a także decyzji wydawanych na podstawie:
1) ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania
i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1496 i
1566),
2) ustawy z dnia 11 sierpnia 2001 r. o szczególnych zasadach odbudowy, remontów
i rozbiórek obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych w wyniku
działania żywiołu (Dz. U. z 2016 r. poz. 1067 oraz z 2017 r. poz. 1566),
3) ustawy z dnia 12 lutego 2009 r. o szczególnych zasadach przygotowania
i realizacji inwestycji w zakresie lotnisk użytku publicznego (Dz. U. z 2017 r.
poz. 1122 i 1566),
4) ustawy z dnia 16 września 2011 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych
z usuwaniem skutków powodzi (Dz. U. z 2016 r. poz. 825 oraz z 2017 r. poz.
1566),
5) ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o postępowaniu kompensacyjnym
w podmiotach o szczególnym znaczeniu dla polskiego przemysłu stoczniowego
(Dz. U. z 2016 r. poz. 592),
6) ustawy z dnia 24 czerwca 2010 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych
z usuwaniem skutków powodzi z 2010 r. (Dz. U. poz. 835 i 993),
7) ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o inwestycjach w zakresie terminalu
regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu (Dz. U. z 2016 r.
poz. 1731 i 2260 oraz z 2017 r. poz. 1566),
8) ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. z 2016 r. poz.
1727, z późn. zm.),
9) ustawy z dnia 29 czerwca 2011 r. o przygotowaniu i realizacji inwestycji
w zakresie obiektów energetyki jądrowej oraz inwestycji towarzyszących (Dz.
U. z 2017 r. poz. 552 i 1566),
10) ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o przygotowaniu i realizacji strategicznych
inwestycji w zakresie sieci przesyłowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1812 oraz z 2017
r. poz. 635 i 1566),
11) ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci
telekomunikacyjnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1537, 1920 i 2003 oraz z 2017 r. poz.
1529 i 1566),
12) ustawy z dnia 7 września 2007 r. o przygotowaniu finałowego turnieju
Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA EURO 2012 (Dz. U. z 2017 r.
poz. 1372),
13) ustawy z dnia 8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do
realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych (Dz. U. z 2017
r. poz. 1377, 1381 i 1566)
– stosuje się przepisy dotychczasowe.
3a. Do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy dotyczących:
1) administracyjnych kar pieniężnych, o których mowa w art. 298 ust. 1 pkt 2 i 3
ustawy zmienianej w art. 493, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia
w życie niniejszej ustawy,
2) odroczenia terminu płatności administracyjnych kar pieniężnych, o których
mowa w art. 298 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy zmienianej w art. 493, w brzmieniu
obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
– stosuje się przepisy dotychczasowe.
3b. Do wymierzonych administracyjnych kar pieniężnych, o których mowa w
art. 298 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy zmienianej w art. 493, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, w tym do odraczania terminu ich płatności oraz z wpływów z tych kar, stosuje się przepisy dotychczasowe.
3c. W sprawach administracyjnych kar pieniężnych, o których mowa w art. 298
ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy zmienianej w art. 493, w brzmieniu obowiązującym przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy, których termin płatności został odroczony przed
dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.
3d. W terminie nie dłuższym niż 36 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej
ustawy wojewódzki inspektor ochrony środowiska wymierza, na podstawie przepisów
dotychczasowych, administracyjne kary pieniężne, o których mowa w art. 298 ust. 1
pkt 2 i 3 ustawy zmienianej w art. 493, w brzmieniu obowiązującym przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy, za przekroczenie określonych w pozwoleniach
wodnoprawnych oraz pozwoleniach zintegrowanych warunków, dotyczących ilości
pobranej wody oraz ilości ścieków, ich stanu, składu, minimalnej procentowej redukcji
stężeń substancji w ściekach oraz masy substancji w odprowadzanych ściekach
przypadającej na jednostkę masy wykorzystanego surowca, materiału, paliwa lub
wytworzonego produktu, które wystąpiło do dnia 31 grudnia 2017 r.
4. Do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy,
niewymienionych w ust. 1–3d, stosuje się przepisy dotychczasowe, z tym że organem
wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks
postępowania administracyjnego jest Prezes Wód Polskich, jeżeli przed dniem wejścia
w życie ustawy organem wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14
czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego był w tych sprawach
Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej albo dyrektor regionalnego zarządu
gospodarki wodnej.
5. Organy, które po wejściu w życie ustawy utracą właściwość do wydawania
pozwoleń wodnoprawnych, niezwłocznie przekażą sprawy wszczęte i niezakończone
organom właściwym w sprawach pozwoleń wodnoprawnych.
6. Marszałkowie województw oraz wojewódzkie samorządowe jednostki
organizacyjne realizujące zadania marszałków województw określone w przepisach
ustawy uchylanej w art. 573 przekażą właściwym dyrektorom zarządów zlewni Wód
Polskich dokumentację niezbędną do realizacji zadań określonych w ustawie.
7. Pozwolenia wodnoprawne wydane na podstawie przepisów ustawy uchylanej
w art. 573 zachowują moc.

art. 546. więcej Art. 546. 1. Decyzje wydane na podstawie art. 50 i art. 59 ustawy zmienianej
w art. 497, dotyczące nieruchomości lub jej części znajdujących się na obszarze, o którym mowa w art. 169 ust. 2 pkt 2, lub w odległości mniejszej niż 50 m od stopy wału przeciwpowodziowego po stronie odpowietrznej, wygasają z dniem wejścia
w życie niniejszej ustawy, z wyjątkiem decyzji dotyczących rozbudowy, przebudowy,
odbudowy istniejących obiektów liniowych.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do decyzji wydanych na podstawie art. 50
i art. 59 ustawy zmienianej w art. 497, na podstawie których przed dniem wejścia
w życie niniejszej ustawy wydano decyzje o pozwoleniu na budowę albo dokonano
zgłoszeń, o których mowa w art. 30 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane,
do których właściwy organ nie wniósł sprzeciwu.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do decyzji wydanych na podstawie art. 50
i art. 59 ustawy zmienianej w art. 497, dotyczących zagospodarowania terenu
niezwiązanego z wykonywaniem robót budowlanych lub polegającego wyłącznie na
budowie drogi rowerowej, urządzeń melioracji wodnych lub budowli
przeciwpowodziowych.
4. Do stwierdzenia wygaśnięcia decyzji wydanych na podstawie art. 50 i art. 59
ustawy zmienianej w art. 497 przepisów art. 162 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. –
Kodeks postępowania administracyjnego nie stosuje się.
5. W ciągu 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy wójt,
burmistrz lub prezydent miasta opracowuje wykaz decyzji, o których mowa w ust. 1.
6. Wykaz, o którym mowa w ust. 5, jest przekazywany właściwym miejscowo
organom administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego oraz
podlega ogłoszeniu na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej
właściwej gminy.
7. Do postępowań wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy w sprawie decyzji o warunkach zabudowy oraz decyzji o ustaleniu
lokalizacji inwestycji celu publicznego, o których mowa w art. 4 ust. 2 ustawy
zmienianej w art. 497, stosuje się przepisy dotychczasowe.

art. 547. więcej Art. 547. Inwestycje w zakresie budowy, przebudowy, modernizacji lub
utrzymania śródlądowych dróg wodnych, rozpoczęte przez Krajowy Zarząd
Gospodarki Wodnej lub regionalne zarządy gospodarki wodnej i niezakończone do
dnia wejścia w życie ustawy, są kontynuowane przez Wody Polskie.

art. 548. więcej Art. 548. 1. Do projektów studiów uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego gminy, projektów miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, projektów ramowych studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego związków metropolitalnych, a także ich
zmian, w stosunku do których przed dniem wejścia w życie ustawy:
1) podjęto uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia lub zmiany studium
uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy lub do
sporządzenia lub zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
lub do sporządzenia lub zmiany ramowego studium uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego związku metropolitalnego i
2) ogłoszono w prasie miejscowej oraz przez obwieszczenie o wyłożeniu projektu
studium lub planu do publicznego wglądu
– stosuje się przepisy dotychczasowe.
2. Do projektów planów zagospodarowania przestrzennego województw, a także
ich zmian, w stosunku do których przed dniem wejścia w życie ustawy skierowano
projekt planu do ministra właściwego do spraw budownictwa, planowania
i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa, stosuje się przepisy
dotychczasowe.

art. 549. więcej Art. 549. Studia ochrony przeciwpowodziowej opracowane dla rzek lub ich
odcinków zachowują ważność do czasu przekazania organom, o których mowa
w art. 171 ust. 4 pkt 7–9, map zagrożenia powodziowego i map ryzyka
powodziowego dla tych odcinków rzek.

art. 550. więcej Art. 550. 1. Obowiązek uzgodnienia, o którym mowa w art. 166 ust. 2, obejmuje
obszary szczególnego zagrożenia
powodzią wynikające ze studiów ochrony przeciwpowodziowej, dla których nie
opracowano map zagrożenia powodziowego.
2. Dokonując uzgodnienia, o którym mowa w ust. 1, należy kierować się
ustaleniami map zagrożenia powodziowego oraz map ryzyka powodziowego,
ustaleniami wynikającymi ze studiów ochrony przeciwpowodziowej, dla obszarów,
dla których nie zostały opracowane mapy zagrożenia powodziowego, lub analizami
hydraulicznymi.

art. 551. więcej Art. 551. 1. W terminie nie dłuższym niż 6 miesięcy od dnia wejścia w życie
ustawy organ, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 1, ustanowi strefy ochronne
obejmujące wyłącznie teren ochrony bezpośredniej dla ujęć wody, dla których
dotychczas nie ustanowiono takich stref ochronnych.
2. Właściciele ujęć wody, dla których nie ustanowiono strefy ochronnej
obejmującej teren ochrony pośredniej na podstawie art. 58 ust. 1 ustawy uchylanej
w art. 573, w terminie 5 lat od dnia wejścia w życie ustawy przeprowadzą analizę
ryzyka, o której mowa w art. 133 ust. 3, i złożą wnioski o ustanowienie stref
ochronnych obejmujących teren ochrony bezpośredniej oraz teren ochrony pośredniej,
jeżeli jest to uzasadnione wynikami tej analizy.
3. Przepisy art. 133 ust. 2 pkt 2, art. 134 ust. 2, art. 135 ust. 1 pkt 2, art. 137 oraz
art. 138 stosuje się odpowiednio.

art. 552. więcej Art. 552. 1. Wymóg stosowania urządzeń pomiarowych umożliwiających
pomiar ilości pobranej wody oraz ilości ścieków wprowadzonych do wód lub do ziemi,
o którym mowa w art. 36, stosuje się od dnia 31 grudnia 2026 r.
2. Ustalenie wysokości opłaty za usługi wodne w okresie od dnia wejścia w życie
ustawy do dnia 31 grudnia 2026 r. następuje na podstawie:
1) określonego w pozwoleniu wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym
celu i zakresu korzystania z wód;
2) pomiarów dokonywanych przez organy administracji w ramach kontroli
gospodarowania wodami lub ustaleń z przeglądów pozwoleń wodnoprawnych;
3) pomiarów dokonywanych przez organy administracji w ramach kontroli
pozwoleń zintegrowanych.
2a. Ustalenie wysokości opłaty za usługi wodne w okresie do dnia 31 grudnia
2026 r. następuje również na podstawie:
1) odczytów z przyrządów pomiarowych dokonywanych w ramach kontroli
gospodarowania wodami albo
2) oświadczeń podmiotów obowiązanych do ponoszenia opłat za usługi wodne, za
poszczególne kwartały.
2b. Podmioty obowiązane do ponoszenia opłat za usługi wodne są obowiązane
składać oświadczenia, o których mowa w ust. 2a pkt 2, zgodnie z wzorami
zamieszczonymi w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej Wód
Polskich:
1) Wodom Polskim w celu ustalenia wysokości opłat, o których mowa w art. 272
ust. 1–7 i 9 oraz art. 275 ust. 8 pkt 6,
2) wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta, w celu ustalenia wysokości
opłaty, o której mowa w art. 272 ust. 8
– w terminie 30 dni od dnia, w którym upływa dzień przypadający na koniec każdego
kwartału, z tym że oświadczenia za IV kwartał 2026 r. podmioty korzystające z usług
wodnych składają w terminie do 14 stycznia 2027 r.
2c. Oświadczenia, o których mowa w ust. 2a pkt 2, zawierają:
1) oznaczenie podmiotu składającego oświadczenie, określające:
a) nazwę,
b) REGON,
c) adres siedziby,
d) numer telefonu,
e) adres e-mail;
2) określenie kwartału, za który składane jest oświadczenie;
3) określenie miejsca korzystania z usług wodnych, którego dotyczy oświadczenie;
4) dane dotyczące pozwolenia wodnoprawnego:
a) oznaczenie organu właściwego do wydania pozwolenia wodnoprawnego,
b) znak decyzji,
c) datę udzielenia pozwolenia wodnoprawnego,
d) datę obowiązywania pozwolenia wodnoprawnego.
2d. W celu ustalenia wysokości opłaty, o której mowa w art. 272 ust. 1 i 2,
oświadczenia, o których mowa w ust. 2a pkt 2, zawierają wyrażoną w m³
ilość pobranych wód podziemnych lub wód powierzchniowych, z tym że jeżeli podmiot
obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne pobiera wody podziemne lub wody
powierzchniowe do różnych celów lub potrzeb, także w podziale na te cele lub te
potrzeby.
2e. W celu ustalenia wysokości opłaty, o której mowa w art. 272 ust. 3,
oświadczenia, o których mowa w ust. 2a pkt 2, zawierają wyrażoną w MWh ilość
energii elektrycznej wyprodukowanej w obiekcie energetyki wodnej oraz wyrażoną
w m³ ilość wód podziemnych lub wód powierzchniowych pobranych bezzwrotnie na
potrzeby technologiczne w tym obiekcie, nieprzeznaczonych wprost do produkcji
energii elektrycznej.
2f. W celu ustalenia wysokości opłaty, o której mowa w art. 272 ust. 4,
oświadczenia, o których mowa w ust. 2a pkt 2, zawierają różnicę między ilością wód
pobranych do celów zapewnienia funkcjonowania systemów chłodzenia elektrowni
i elektrociepłowni a ilością wód z obiegów chłodzących elektrowni lub
elektrociepłowni – wprowadzanych do wód lub do ziemi wyrażoną w dam³, wyliczoną
na podstawie odczytów z urządzeń pomiarowych lub oszacowaną na podstawie obserwacji, analiz lub kalkulacji związanych z parametrami charakteryzującymi
wydajność lub moc urządzenia.
2g. W celu ustalenia wysokości opłaty, o której mowa w art. 272 ust. 5,
oświadczenia, o których mowa w ust. 2a pkt 2, zawierają ilość odprowadzonych do
wód – wód opadowych lub roztopowych ujętych w otwarte lub zamknięte systemy
kanalizacji deszczowej służące do odprowadzania opadów atmosferycznych
w granicach administracyjnych miast, wyrażoną w m³, wraz z informacją o istnieniu
urządzeń do retencjonowania wody z terenów uszczelnionych i ich pojemności.
2h. W celu ustalenia wysokości opłaty, o której mowa w art. 272 ust. 6,
oświadczenia, o których mowa w ust. 2a pkt 2, zawierają wyrażoną w kg ilość
substancji wprowadzanych ze ściekami do wód lub do ziemi, w tym substancji
wyrażonych jako wskaźnik:
1) pięciodobowego biochemicznego zapotrzebowania tlenu (BZT5);
2) chemicznego zapotrzebowania tlenu;
3) zawiesiny ogólnej;
4) sumy chlorków i siarczanów (Cl+SO4).
2i. W celu ustalenia wysokości opłaty, o której mowa w art. 272 ust. 7,
oświadczenia, o których mowa w ust. 2a pkt 2, zawierają ilość wprowadzanych do
wód lub do ziemi wód pochodzących z obiegów chłodzących elektrowni lub
elektrociepłowni wyrażoną w dam³, wraz z informacją o ich temperaturze, odczytaną
z urządzeń pomiarowych lub oszacowaną na podstawie obserwacji, analiz lub
kalkulacji związanych z parametrami charakteryzującymi wydajność lub moc
urządzenia.
2j. W celu ustalenia wysokości opłaty, o której mowa w art. 272 ust. 8,
oświadczenia, o których mowa w ust. 2a pkt 2, zawierają wyrażoną w m2 wielkość
utraconej powierzchni biologicznie czynnej na nieruchomości o powierzchni powyżej
3500 m² na obszarach nieujętych w systemy kanalizacji otwartej lub zamkniętej, wraz
z informacją o powierzchni tej nieruchomości, istnieniu urządzeń do retencjonowania
wody oraz o ich pojemności.
2k. W celu ustalenia wysokości opłaty, o której mowa w art. 272 ust. 9,
oświadczenia, o których mowa w ust. 2a pkt 2, zawierają ilość:
1) wydobytego kamienia wyrażoną w Mg;
2) wydobytego żwiru lub piasku wyrażoną w Mg;
3) wydobytych innych materiałów wyrażoną w Mg;
4) wyciętej trzciny lub wikliny wyrażoną w m³.
2l. (uchylony)
2m. (uchylony)
2n. (uchylony)
2o. W celu ustalenia wysokości opłaty, o której mowa w art. 275 ust. 8 pkt 6,
oświadczenia, o których mowa w ust. 2a pkt 2, zawierają wyrażoną w kg ilość
substancji wprowadzanych ze ściekami do wód lub do ziemi, pochodzących z chowu
lub hodowli ryb w obiektach przepływowych charakteryzujących się poborem
zwrotnym, wyrażonych jako wskaźnik:
1) pięciodobowego biochemicznego zapotrzebowania tlenu (BZT5);
2) chemicznego zapotrzebowania tlenu;
3) zawiesiny ogólnej.
3. W okresie od dnia wejścia w życie ustawy do dnia 31 grudnia 2021 r. Wody
Polskie ustalają wysokość opłat za usługi wodne, nie uwzględniając średniego
niskiego przepływu z wielolecia (SNQ).
4. Przepisy wydane na podstawie art. 277 ust. 1 stosuje się.
5. Przepisy art. 272 ust. 10 i 17–21 oraz art. 273 stosuje się odpowiednio.
6. Do dnia 31 grudnia 2021 r. Wody Polskie opracują metodykę wyznaczania
średniego niskiego przepływu z wielolecia (SNQ), na potrzeby ustalania wysokości
opłat za usługi wodne.
7. Do dnia 31 grudnia 2026 r. Wody Polskie wyposażą w przyrządy pomiarowe
podmioty obowiązane do ponoszenia opłaty za usługi wodne, o której mowa
w art. 268 ust. 1.

Art. 552a. W przypadku gdy pozwolenie wodnoprawe albo pozwolenie
zintegrowane nie określa zakresu korzystania z wód w m³/s, ustalenia wysokości
opłaty stałej za usługi wodne, o których mowa w art. 271 ust. 2–5, dokonuje się
z uwzględnieniem wyrażonych w m3
na godzinę maksymalnych ilości możliwych do:
1) pobrania wód podziemnych albo powierzchniowych,
2) odprowadzania do wód – wód opadowych lub roztopowych ujętych w otwarte
lub zamknięte systemy kanalizacji deszczowej służące do odprowadzania
opadów atmosferycznych albo systemy kanalizacji zbiorczej w granicach
administracyjnych miast,
3) odprowadzania do wód – wód pochodzących z odwodnienia gruntów w
granicach administracyjnych miast,
4) wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi
– określonych w pozwoleniach wodnoprawnych albo pozwoleniach zintegrowanych
i przeliczonych na m³/s.

art. 553. więcej Art. 553. 1. Organizator badań biegłości, o których mowa
w art. 348 ust. 6 niniejszej ustawy oraz w art. 12a ust. 5 ustawy zmienianej w art. 494,
w okresie 2 lat od dnia wejścia w życie ustawy powinien uzyskać potwierdzenie przez
właściwą krajową lub międzynarodową jednostkę do spraw akredytacji, kompetencji
spełnienia wymagań zawartych w aktualnym wydaniu normy PN-EN ISO/IEC 17043
i postępować zgodnie z wymaganiami zawartymi w aktualnym wydaniu tej normy.
2. Główny Inspektor Sanitarny publikuje pierwsze sprawozdanie w sprawie
jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, o którym mowa w art. 12b
ustawy zmienianej w art. 494, w terminie do dnia 31 grudnia 2019 r.

art. 554. więcej Art. 554. W terminie 7 dni od dnia ogłoszenia ustawy minister właściwy do
spraw gospodarki wodnej przygotuje plany finansowe Wód Polskich i przekaże te
plany ministrowi właściwemu do spraw budżetu.

art. 555. więcej Art. 555. 1. Zachowują ważność dokonane przed dniem wejścia w życie ustawy
aktualizacje:
1) krajowego programu oczyszczania ścieków komunalnych;
2) planów gospodarowania wodami na obszarach dorzeczy.
2. Ustanowione na podstawie przepisów ustawy uchylanej w art. 573:
1) krajowy program ochrony wód morskich – staje się programem ochrony wód
morskich w rozumieniu art. 159 ust. 1 niniejszej ustawy i podlega przeglądowi
do dnia 31 grudnia 2021 r. i w razie potrzeby aktualizacji;
2) program monitoringu wód morskich – staje się programem monitoringu wód
morskich w rozumieniu art. 351 ust. 1 niniejszej ustawy i podlega przeglądowi
do dnia 31 grudnia 2021 i w razie potrzeby aktualizacji;
3) krajowy program oczyszczania ścieków komunalnych – staje się krajowym
programem oczyszczania ścieków komunalnych w rozumieniu
art. 88 ust. 1 niniejszej ustawy i podlega aktualizacji do dnia 1 lipca 2021 r.;
4) mapy ryzyka powodziowego – stają się mapami ryzyka powodziowego
w rozumieniu art. 170 ust. 1 niniejszej ustawy i podlegają przeglądowi do dnia
22 grudnia 2019 r. i w razie potrzeby aktualizacji;
5) mapy zagrożenia powodziowego – stają się mapami zagrożenia powodziowego
w rozumieniu art. 169 ust. 1 niniejszej ustawy i podlegają przeglądowi do dnia
22 grudnia 2019 r. i w razie potrzeby aktualizacji;
6) plany gospodarowania wodami na obszarach dorzeczy – stają się planami
gospodarowania wodami na obszarach dorzeczy w rozumieniu
art. 318 ust. 1 niniejszej ustawy i podlegają przeglądowi i aktualizacji do dnia
22 grudnia 2021 r.;
7) plany zarządzania ryzykiem powodziowym dla obszarów dorzeczy – stają się
planami zarządzania ryzykiem powodziowym dla obszarów dorzeczy
w rozumieniu art. 172 ust. 1 niniejszej ustawy i podlegają przeglądowi do dnia
22 grudnia 2021 r. i w razie potrzeby aktualizacji;
8) wstępna ocena stanu środowiska wód morskich – staje się wstępną oceną stanu
środowiska wód morskich w rozumieniu art. 150 niniejszej ustawy i podlega
przeglądowi do dnia 15 lipca 2018 r. i w razie potrzeby aktualizacji;
9) wstępna ocena ryzyka powodziowego – staje się wstępną oceną ryzyka
powodziowego w rozumieniu art. 167 ust. 1 niniejszej ustawy i podlega
przeglądowi do dnia 22 grudnia 2018 r. i w razie potrzeby aktualizacji;
10) zestaw celów środowiskowych dla wód morskich i związanych z nim
wskaźników – staje się zestawem celów środowiskowych dla wód morskich
w rozumieniu art. 156 ust. 1 niniejszej ustawy i podlega przeglądowi do dnia
15 lipca 2018 r. i w razie potrzeby aktualizacji;
11) zestaw właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska wód morskich –
staje się zestawem właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska wód
morskich w rozumieniu art. 153 ust. 1 niniejszej ustawy i podlega przeglądowi
do dnia 15 lipca 2018 r. i w razie potrzeby aktualizacji.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej przekazuje Komisji
Europejskiej pierwsze sprawozdanie, o którym mowa w art. 328 ust. 4, w terminie do
dnia 22 grudnia 2018 r.

art. 556. więcej Art. 556. W ramach aktualizacji planów gospodarowania wodami, o której
mowa w art. 555 ust. 2 pkt 6, minister właściwy do spraw gospodarki wodnej dokona
przeglądu i aktualizacji podziału kraju na jednolite części wód powierzchniowych
i podziemnych.

art. 557. więcej Art. 557. Wojewodowie przyjmą plany utrzymania wód, o których mowa
w art. 327 ust. 1, w terminie do dnia 22 grudnia 2021 r.

art. 558. więcej Art. 558. Wprowadzenie opłat za usługi wodne nie może stanowić podstawy do
zmiany taryf, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r.
o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków,
określonych na rok 2018 oraz rok 2019.

art. 559. więcej Art. 559. Niezwłocznie po aktualizacji map ryzyka powodziowego oraz map
zagrożenia powodziowego, o której mowa w art. 555 ust. 2 pkt 4 i 5, Wody Polskie
przygotują projekty planów zarządzania ryzykiem powodziowym uwzględniające tę
aktualizację.

art. 560. więcej Art. 560. 1. W terminie do dnia 22 grudnia 2018 r. Główny Inspektor Ochrony
Środowiska opracuje i przekaże
Komisji Europejskiej dodatkowy program monitoringu wód powierzchniowych,
wykonywany w ramach państwowego monitoringu środowiska, o którym mowa
w art. 23 ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska, dla
następujących substancji priorytetowych:
1) dikofol;
2) kwas perfluorookatnosulfonowy i jego pochodne (PFOS);
3) chinoksyfen;
4) dioksyny i związki dioksynopodobne;
5) aklonifen;
6) bifenoks;
7) cybutryna;
8) cypermetryna;
9) dichlorfos;
10) heksabromocyklodekany (HBCDD);
11) heptachlor i epoksyd heptachloru;
12) terbutryna.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej opracuje i przekaże Komisji
Europejskiej propozycje działań zmierzających do osiągnięcia dobrego stanu
chemicznego wód powierzchniowych dla substancji priorytetowych, o których mowa
w ust. 1.
3. W terminie do dnia 22 grudnia 2021 r. zostanie osiągnięty dobry stan
chemiczny wód powierzchniowych w odniesieniu do następujących substancji
priorytetowych:
1) antracen;
2) bromowane difenyloetery;
3) fluoranten;
4) ołów i jego związki;
5) naftalen;
6) nikiel i jego związki;
7) wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne.
4. W terminie do dnia 22 grudnia 2027 r. zostanie osiągnięty dobry stan
chemiczny wód powierzchniowych w odniesieniu do substancji priorytetowych,
o których mowa w ust. 1.

art. 561. więcej Art. 561. Do dnia 31 grudnia 2021 r. górne jednostkowe stawki opłat za pobór
wód w formie opłaty stałej wynoszą:
1) za pobór wód podziemnych – 500 zł na dobę za 1 m³/s za określony
w pozwoleniu wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym maksymalny
pobór wody;
2) za pobór wód powierzchniowych – 250 zł na dobę za 1 m³/s za określony
w pozwoleniu wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym maksymalny
pobór wody.

art. 562. więcej Art. 562. Organy właściwe w sprawach pozwoleń wodnoprawnych oraz
pozwoleń zintegrowanych, w terminie do dnia 31 grudnia 2021 r., na wniosek
zainteresowanych zakładów mogą dokonać zmiany pozwoleń wodnoprawnych na
pobór wód powierzchniowych lub wód podziemnych lub pozwoleń zintegrowanych w
zakresie poboru wód powierzchniowych lub wód podziemnych, ustalając w tych
pozwoleniach rzeczywiste maksymalne ilości pobieranej wody przez te zakłady.

art. 563. więcej Art. 563. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej przekazuje Komisji
Europejskiej pierwsze sprawozdanie, o którym mowa w art. 111 ust. 1, w terminie do
dnia 31 października 2018 r.

art. 564. więcej Art. 564. Marszałkowie województw przekażą wojewodom dokumentację
niezbędną do realizacji zadań w zakresie nadzoru nad związkami spółek wodnych oraz
związkami związków wałowych, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie
ustawy.

art. 565. więcej Art. 565. 1. Dotychczasowe akty prawa miejscowego wydane na podstawie
art. 58 ust. 1, art. 60, art. 61u ust. 1, art. 88t ust. 1 oraz art. 114b ust. 5 ustawy
uchylanej w art. 573 zachowują moc do dnia wejścia w życie aktów prawa
miejscowego wydanych na podstawie art. 31 ust. 5, art. 135 ust. 1 pkt 2 i ust. 2,
art. 141 ust. 1 i 4, art. 162 ust. 1 oraz art. 327 ust. 4 niniejszej ustawy i mogą być
zmieniane.
2. Dotychczasowe akty prawa miejscowego wydane na podstawie art. 43 ust. 2a
ustawy uchylanej w art. 573 zachowują moc nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2020 r.
i mogą być zmieniane.
3. Dotychczasowe akty prawa miejscowego wydane na podstawie art. 120 ust. 1
ustawy uchylanej w art. 573 zachowują moc nie dłużej niż do dnia 22 grudnia 2021 r.
i mogą być zmieniane.
4. Dotychczasowe akty prawa miejscowego wydane na podstawie art. 15 ust. 1
ustawy zmienianej w art. 481 zachowują moc do dnia wejścia w życie aktów prawa
miejscowego wydanych na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 481
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą i mogą być zmieniane.
5. Do dnia wejścia w życie aktów prawa miejscowego wydanych na podstawie
art. 382 ust. 7 niniejszej ustawy dotychczasowe decyzje wydane na podstawie
art. 107 ust. 6 ustawy uchylanej w art. 573 zachowują moc i mogą być zmieniane na
podstawie tych przepisów.

art. 566. więcej Art. 566. 1. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 34g, art. 38a ust. 1,
3 i 7, art. 38l ust. 2, art. 45 ust. 1 pkt 1, 3 i 4, art. 45 ust. 2, art. 45a ust. 1, art. 50 ust. 1
i 3, art. 57 ust. 2, art. 64 ust. 2d, art. 66 ust. 1, art. 66a ust. 4, art. 78 ust. 3, art. 88j
ust. 1, art. 88n ust. 3c, art. 95 ust. 3, art. 111 ust. 2, art. 121, art. 132 ust. 10 oraz
art. 155b ust. 1 ustawy uchylanej w art. 573 zachowują moc do dnia wejścia w życie
przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 48 ust. 1, art. 49, art. 51 ust. 4,
art. 53 ust. 1 i 4, art. 74 ust. 1, art. 99 ust. 1 i 2, art. 100 ust. 1, art. 114, art. 126,
art. 174 ust. 1, art. 178 ust. 2, art. 189 ust. 9, art. 193 ust. 3, art. 194 ust. 7, art. 210
ust. 1, art. 251 ust. 6, art. 322 ust. 1, art. 350 ust. 1, art. 387 ust. 3 oraz
art. 413 niniejszej ustawy, jednak nie dłużej niż przez 18 miesięcy od dnia wejścia
w życie niniejszej ustawy, i mogą być zmieniane.
2. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 88h ust. 13 oraz
art. 114 ust. 5 ustawy uchylanej w art. 573 zachowują moc do dnia 22 grudnia 2021 r.
i mogą być zmieniane.
3. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 61l ust. 8, art. 61o ust. 8 oraz
art. 61s ust. 11 ustawy uchylanej w art. 573 zachowują moc do dnia wejścia w życie
przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 154 ust. 8, art. 157 ust. 8 oraz
art. 161 ust. 11.
4. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 13 ust. 9 ustawy uchylanej
w art. 573 zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych
wydanych na podstawie art. 6d ust. 26 ustawy zmienianej w art. 481 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jednak nie dłużej niż przez 18 miesięcy od dnia wejścia
w życie niniejszej ustawy, i mogą być zmieniane.
5. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 286 ust. 3 ustawy zmienianej
w art. 493 zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych
wydanych na podstawie art. 286 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 493 w brzmieniu
nadanym niniejszą ustawą, jednak nie dłużej niż przez 18 miesięcy od dnia wejścia
w życie niniejszej ustawy, i mogą być zmieniane.

art. 567. więcej Art. 567. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej opracuje projekt
programu działań, o którym mowa w art. 104 ust. 1, w terminie 3 miesięcy od dnia
ogłoszenia ustawy.

art. 568. więcej Art. 568. Do dnia 1 września 2019 r. należności za korzystanie ze śluz, o których
mowa w art. 306 ust. 1 pkt 5, od uczniów gimnazjów obniża się o połowę.

Art. 568a. Do dnia 30 września 2020 r. podmioty wykonujące czynności,
o których mowa w art. 306 ust. 1, zwalnia się z należności za korzystanie ze
śródlądowych dróg wodnych i ich odcinków oraz urządzeń wodnych stanowiących
własność Skarbu Państwa, usytuowanych na śródlądowych wodach
powierzchniowych.

art. 569. więcej Art. 569. 1. W latach 2018–2027 maksymalny limit wydatków Wód Polskich
będący skutkiem finansowym wejścia w życie ustawy wynosi 28 751,87 mln zł, przy
czym w:
1) 2018 r. – 2 475,96 mln zł;
2) 2019 r. – 3 662,32 mln zł;
3) 2020 r. – 4 193,60 mln zł;
4) 2021 r. – 3 090,99 mln zł;
5) 2022 r. – 3 094,39 mln zł;
6) 2023 r. – 3 117,07 mln zł;
7) 2024 r. – 2 758,70 mln zł;
8) 2025 r. – 2 116,00 mln zł;
9) 2026 r. – 2 118,28 mln zł;
10) 2027 r. – 2 124,56 mln zł.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej monitoruje wykorzystanie
limitu wydatków, o którym mowa w ust. 1, oraz wdraża mechanizm korygujący,
o którym mowa w ust. 3.
3. W przypadku przekroczenia lub zagrożenia przekroczenia przyjętego na dany
rok budżetowy maksymalnego limitu wydatków określonego w ust. 1 oraz
w przypadku gdy część planowanych wydatków, o których mowa w ust. 1,
przypadająca proporcjonalnie na okres od początku roku kalendarzowego do końca
danego kwartału została przekroczona:
1) po pierwszym kwartale – co najmniej o 20%,
2) po dwóch kwartałach – co najmniej o 15%,
3) po trzech kwartałach – co najmniej o 10%
– minister właściwy do spraw gospodarki wodnej stosuje mechanizm korygujący
polegający na obniżeniu kosztów realizacji zadań przez Wody Polskie.

art. 570. więcej Art. 570. 1. W celu wykonania przepisów ustawy Prezes Rady Ministrów
dokonuje, w drodze rozporządzenia, przeniesienia planowanych dochodów
i wydatków budżetowych, w tym wynagrodzeń oraz limitów zatrudnienia, między
częściami, działami i rozdziałami budżetu państwa z zachowaniem przeznaczenia
środków publicznych wynikającego z ustawy budżetowej.
2. W celu wykonania przepisów ustawy minister właściwy do spraw gospodarki
wodnej dokona przeniesienia wydatków między działami klasyfikacji budżetowej
w ramach części budżetowej, której jest dysponentem.

art. 571. więcej Art. 571. 1. Wody Polskie, do dnia 31 grudnia 2019 r., dostosują ewidencję,
o której mowa w art. 196 ust. 1, do przepisów niniejszej ustawy.
2. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy ewidencja, o której mowa
w art. 70 ust. 3 ustawy uchylanej w art. 573, staje się ewidencją, o której mowa
w art. 196 ust. 1.

art. 572. więcej Art. 572. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, po upływie 5 lat od
dnia wejścia w życie ustawy, przedstawi Sejmowi informację o skutkach jej
stosowania, obejmującą w szczególności informacje dotyczące:
1) dostępności i jakości wody dla ludności i gospodarki;
2) ochrony przed powodzią oraz suszą;
3) kosztów ponoszonych przez poszczególne sektory gospodarki z tytułu poboru
wody;
4) kosztów ponoszonych przez prowadzących działalność gospodarczą z tytułu
poboru wody.

art. 573. więcej Art. 573. Traci moc ustawa z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne (Dz. U.
z 2017 r. poz. 1121).

art. 574. więcej Art. 574. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2018 r., z wyjątkiem:
1) art. 102–112, art. 494, art. 502, art. 506, art. 515, art. 525 ust. 3–6 oraz 8 i 9,
art. 539 ust. 3–5 i 7, art. 540 ust. 1–4, 6 i 7, art. 541, art. 542, art. 544 ust. 1,
art. 554 oraz art. 570, które wchodzą w życie z dniem następującym po dniu
ogłoszenia;
2) art. 532 ust. 5 i 6, które wchodzą w życie z dniem 31 grudnia 2017 r.;
3) art. 524, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2019 r.;
4) art. 274 pkt 1, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2022 r.;
5) art. 36 ust. 1–3 oraz 6 i 7 oraz art. 303 ust. 1 i 4, które wchodzą w życie z dniem
1 stycznia 2027 r.