Art. 105. 1. Zastosowana w okresie roku dawka nawozów naturalnych
wykorzystywanych rolniczo nie może zawierać więcej niż 170 kg azotu w czystym
składniku na 1 ha użytków rolnych.
2. W programie działań może zostać określona roczna dawka nawozów
naturalnych wykorzystywanych rolniczo zawierająca więcej niż 170 kg azotu w czystym składniku na 1 ha użytków rolnych, jeżeli nie zagraża to realizacji celów, o których mowa w art. 104 ust. 1.
3. Roczną dawkę nawozów naturalnych wykorzystywanych rolniczo zawierającą
więcej niż 170 kg azotu w czystym składniku na 1 ha użytków rolnych, o której mowa
w ust. 2, ustala się z uwzględnieniem:
1) długich okresów wegetacji;
2) upraw o wysokim pobraniu azotu;
3) wysokiego opadu netto;
4) gleb o wysokiej zdolności denitryfikacji.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej powiadamia Komisję
Europejską o zamiarze ustanowienia rocznej dawki nawozów naturalnych
wykorzystywanych rolniczo zawierającej więcej niż 170 kg azotu w czystym
składniku na 1 ha użytków rolnych, o której mowa w ust. 2.
5. Roczną dawkę nawozów naturalnych wykorzystywanych rolniczo zawierającą
więcej niż 170 kg azotu w czystym składniku na 1 ha użytków rolnych, o której mowa
w ust. 2, ustala się w programie działań po uzyskaniu pozytywnej opinii Komisji
Europejskiej.

Art. 105a. 1. Podmioty prowadzące produkcję rolną oraz podmioty prowadzące
działalność, o której mowa w art. 102 ust. 1, które:
1) prowadzą chów lub hodowlę drobiu powyżej 40 000 stanowisk lub chów lub
hodowlę świń powyżej 2000 stanowisk dla świń o wadze ponad 30 kg lub
750 stanowisk dla macior,
2) posiadają gospodarstwo rolne o powierzchni powyżej 100 ha użytków rolnych,
uprawiają uprawy intensywne na gruntach ornych na powierzchni powyżej 50 ha
lub utrzymują obsadę większą niż 60 dużych jednostek przeliczeniowych (DJP),
według stanu średniorocznego,
3) nabywają nawóz naturalny lub produkt pofermentacyjny do bezpośredniego
rolniczego wykorzystania w celu nawożenia lub poprawy właściwości gleby od
podmiotu importującego nawóz naturalny lub produkt pofermentacyjny
z terytoriów państw trzecich lub od podmiotu prowadzącego działalność, o której
mowa w pkt 1
– są obowiązane do opracowania planu nawożenia azotem.
2. Plan nawożenia azotem opracowuje się w terminie pozwalającym na
prawidłowe i bezpieczne stosowanie nawozów, nie później niż do dnia rozpoczęcia
stosowania nawozów.
3. Plan nawożenia azotem zawiera rozplanowanie stosowania nawozów na
poszczególnych działkach rolnych w gospodarstwie rolnym, z uwzględnieniem
potrzeb pokarmowych roślin w warunkach danego siedliska.
4. Podmioty prowadzące działalność, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, mogą
zbywać, w tym przekazywać, nawozy naturalne lub produkty pofermentacyjne
wyłącznie na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej pod rygorem
nieważności.
5. Umowę, o której mowa w ust. 4, strony przechowują przez co najmniej 3 lata
od dnia jej wygaśnięcia.
6. Podmiot prowadzący działalność, o której mowa w ust. 1 pkt 1, może zbyć do
30% gnojówki i gnojowicy do bezpośredniego rolniczego wykorzystania, a pozostałą
ilość przeznaczyć we własnym zakresie lub przekazać innemu podmiotowi do
produkcji biogazu rolniczego w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lutego 2015
r. o odnawialnych źródłach energii lub zagospodarować na działkach rolnych, których
jest posiadaczem i na których prowadzi uprawę roślin.
7. Podmioty prowadzące działalność, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, które nie
stosują nawozów naturalnych lub produktów pofermentacyjnych na działkach rolnych,
których są posiadaczami, nie opracowują planu nawożenia azotem.
8. Podmiot, który jest obowiązany do opracowania planu nawożenia azotem,
stosuje nawozy w dawkach nieprzekraczających dawek określonych w tym planie.
9. Plan nawożenia azotem przechowuje się w gospodarstwie rolnym przez 3 lata
od dnia zakończenia stosowania nawozów na podstawie tego planu.

Art. 105b. 1. Podmiot prowadzący działalność, o której mowa w art. 105a ust. 1
pkt 1, jest obowiązany do uzyskania pozytywnej opinii okręgowej stacji chemicznorolniczej, zwanej dalej „okręgową stacją”, o planie nawożenia azotem – nie później
niż do dnia rozpoczęcia stosowania nawozów.
2. Okręgowa stacja wydaje opinię o planie nawożenia azotem, za którą pobiera
opłatę nie wyższą niż 400 zł dla gospodarstwa rolnego.
3. Górna jednostkowa stawka opłaty za wydanie opinii o planie nawożenia
azotem wynosi 20 zł dla każdej działki rolnej.
4. Opłata za wydanie opinii o planie nawożenia azotem stanowi dochód budżetu
państwa.
5. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia,
wysokość jednostkowej stawki opłaty za wydanie opinii o planie nawożenia azotem dla poszczególnej działki rolnej oraz termin i sposób uiszczania tej opłaty, biorąc pod uwagę koszty ponoszone przez okręgową stację przy wydawaniu opinii o planie nawożenia azotem, potrzeby pokarmowe roślin w warunkach danego siedliska oraz
zapewniając powszechnie dostępny system płatności.
6. Podmiot prowadzący działalność, o której mowa w art. 105a ust. 1 pkt 1,
doręcza kopię planu nawożenia azotem wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi
miasta oraz właściwemu organowi Inspekcji Ochrony Środowiska, właściwym ze
względu na miejsce stosowania nawozów, wraz z kopią pozytywnej opinii okręgowej
stacji o tym planie, nie później niż do dnia rozpoczęcia stosowania nawozów.

Art. 105c. 1. Podmioty prowadzące produkcję rolną oraz podmioty prowadzące
działalność, o której mowa w art. 102 ust. 1, które nie są obowiązane do opracowania
planu nawożenia azotem, stosują nawozy w dawkach nieprzekraczających
maksymalnych dawek nawozów azotowych dla upraw w plonie głównym określonych
w przepisach wydanych na podstawie art. 106 ust. 4 dla plonów uzyskiwanych
w warunkach uregulowanego odczynu gleby, zbilansowanego nawożenia azotem,
fosforem i potasem i stosowania integrowanej ochrony roślin.
2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, mogą opracować plan nawożenia azotem.
W takim przypadku stosuje się przepisy art. 105a ust. 2, 3, 8 i 9.

Prawo wodne art. 105

DODAJ