Art. 133. 1. Strefę ochronną obejmującą wyłącznie teren ochrony bezpośredniej
ustanawia się z urzędu.
2. Strefę ochronną obejmującą teren ochrony bezpośredniej i teren ochrony
pośredniej ustanawia się:
1) na wniosek właściciela ujęcia wody;
2) z urzędu, jeżeli właściciel ujęcia wody nie złożył wniosku, o którym mowa
w pkt 1, a z przeprowadzonej analizy ryzyka, o której mowa w ust. 3, wynika
potrzeba jej ustanowienia.
3. Strefę ochronną, o której mowa w ust. 2, ustanawia się na podstawie analizy
ryzyka obejmującej ocenę zagrożeń zdrowotnych z uwzględnieniem czynników
negatywnie wpływających na jakość ujmowanej wody, przeprowadzoną w oparciu
o analizy hydrogeologiczne lub hydrologiczne oraz dokumentację hydrogeologiczną
lub hydrologiczną, analizę identyfikacji źródeł zagrożenia wynikających ze sposobu
zagospodarowania terenu, a także o wyniki badania jakości ujmowanej wody.
4. Właściciel ujęcia wody realizujący zadania w zakresie zbiorowego
zaopatrzenia w wodę jest obowiązany przeprowadzić analizę ryzyka, o której mowa
w ust. 3, i przekazać ją do właściwego wojewody.
5. Analizę ryzyka przeprowadza się dla:
1) ujęć wody dostarczających więcej niż 10 m³ wody na dobę lub służących
zaopatrzeniu w wodę więcej niż 50 osób;
2) indywidualnych ujęć wody dostarczających do 10 m³ wody na dobę lub
służących zaopatrzeniu w wodę do 50 osób, jeżeli woda jest dostarczana, jako
woda przeznaczona do spożycia przez ludzi, w ramach działalności handlowej,
usługowej, przemysłowej albo do budynków użyteczności publicznej.
6. Analiza ryzyka jest aktualizowana nie rzadziej niż co 10 lat, a w przypadku
ujęć wody dostarczających mniej niż 1000 m³ wody na rok – nie rzadziej niż co 20 lat.

Prawo wodne art. 133

DODAJ