Art. 471. 1. Jeżeli szkoda wystąpiła na skutek wejścia w życie aktów prawa
miejscowego wydanych na podstawie art. 31 ust. 2, art. 135 ust. 1 pkt 2 i ust. 2,
art. 141 ust. 1 i 4, art. 327 ust. 4 i 6 lub art. 382 ust. 7, właścicielowi nieruchomości
przysługuje odszkodowanie:
1) w przypadku zmiany aktu prawa miejscowego albo zastąpienia dotychczasowego
aktu prawa miejscowego nowym aktem prawa miejscowego – z tytułu
uniemożliwienia lub istotnego ograniczenia:
a) korzystania z nieruchomości lub jej części w sposób zgodny
z możliwościami zagospodarowania terenu wynikającymi z aktu prawa
miejscowego przed jego zmianą lub zastąpieniem,
b) możliwości zagospodarowania terenu zgodnie z przeznaczeniem ustalonym
w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego
– jeżeli to uniemożliwienie lub istotne ograniczenie skutkuje obniżeniem
wartości nieruchomości;
2) w przypadkach innych niż określone w pkt 1 – z tytułu uniemożliwienia lub
istotnego ograniczenia:
a) dalszego faktycznego użytkowania terenu i gruntu w sposób zgodny
z mającym miejsce w dniu wejścia w życie aktu prawa miejscowego
faktycznym użytkowaniem,
b) możliwości zagospodarowania terenu zgodnie z przeznaczeniem ustalonym
w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego
– jeżeli to uniemożliwienie lub istotne ograniczenie skutkuje obniżeniem
wartości nieruchomości.
2. W przypadku stwierdzenia nieważności aktu prawa miejscowego albo jego
uchylenia przez sąd administracyjny odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1,
podlega zwrotowi na rzecz podmiotu, który to odszkodowanie wypłacił.
3. Wysokość odszkodowania, o którym mowa w ust. 1, ustala się na dzień
wejścia w życie aktu prawa miejscowego.
4. Obniżenie wartości nieruchomości stanowi różnicę między wartością
nieruchomości określoną przy uwzględnieniu możliwości zagospodarowania terenu
i ograniczeń w tym zagospodarowaniu po wejściu w życie aktu prawa miejscowego
a jej wartością przed wejściem w życie tego aktu prawa miejscowego, określoną
z uwzględnieniem:
1) możliwości zagospodarowania terenu i ograniczeń w tym zagospodarowaniu
wynikających z aktu prawa miejscowego obowiązującego przed zmianą aktu
prawa miejscowego albo zastąpieniem dotychczasowego aktu prawa
miejscowego nowym aktem prawa miejscowego;
2) sposobu użytkowania terenu i gruntu określonego na podstawie ewidencji
gruntów i budynków lub zagospodarowania terenu zgodnie z przeznaczeniem
ustalonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
5. Roszczenie o wypłatę odszkodowania, o którym mowa w ust. 1, przedawnia
się z upływem 2 lat od dnia wystąpienia szkody.
6. Wysokość odszkodowania, o którym mowa w ust. 1, ustala właściwy starosta,
w drodze decyzji, na wniosek właściciela nieruchomości.
7. W terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji, o której mowa w ust. 6, strona
może wnieść powództwo do sądu powszechnego.
8. Przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio w przypadku niewydania decyzji przez
starostę w terminie 3 miesięcy od dnia zgłoszenia roszczenia.
9. Odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1, wypłaca:
1) organ wydający akt prawa miejscowego;
2) właściciel ujęcia wody – w przypadku ustanowienia strefy ochronnej;
3) odpowiednio Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej – Państwowy Instytut
Badawczy albo Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut
Badawczy – w przypadku ustanowienia strefy ochronnej urządzenia
pomiarowego służb państwowych.
10. Roszczenie o zwrot odszkodowania, o którym mowa w ust. 2, przedawnia się
z upływem 2 lat od dnia uchylenia albo stwierdzenia nieważności aktu prawa
miejscowego.
11. Przepisy ust. 1–10 stosuje się do użytkowników wieczystych.

Prawo wodne art. 471

DODAJ