Ustawa z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych

art. 1. więcej Art. 1. Ustawa reguluje zasady zatrudniania pracowników tymczasowych przez
pracodawcę będącego agencją pracy tymczasowej oraz zasady kierowania tych
pracowników i osób niebędących pracownikami agencji pracy tymczasowej do
wykonywania pracy tymczasowej na rzecz pracodawcy użytkownika.

art. 2. więcej Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) pracodawca użytkownik – pracodawcę lub podmiot niebędący pracodawcą
w rozumieniu Kodeksu pracy wyznaczający pracownikowi skierowanemu przez
agencję pracy tymczasowej zadania i kontrolujący ich wykonanie;
2) pracownik tymczasowy – pracownika zatrudnionego przez agencję pracy
tymczasowej wyłącznie w celu wykonywania pracy tymczasowej na rzecz i pod
kierownictwem pracodawcy użytkownika;
3) praca tymczasowa – wykonywanie na rzecz danego pracodawcy użytkownika,
przez okres nie dłuższy niż wskazany w ustawie, zadań:
a) o charakterze sezonowym, okresowym, doraźnym lub
b) których terminowe wykonanie przez pracowników zatrudnionych przez
pracodawcę użytkownika nie byłoby możliwe, lub
c) których wykonanie należy do obowiązków nieobecnego pracownika
zatrudnionego przez pracodawcę użytkownika.

art. 3. więcej Art. 3. (uchylony).

art. 4. więcej Art. 4. Pracodawca nie może być pracodawcą użytkownikiem w stosunku do
pracowników pozostających z nim w stosunku pracy.

art. 5. więcej Art. 5. W zakresie nieuregulowanym odmiennie przepisami ustawy i przepisami
odrębnymi do agencji pracy tymczasowej, pracownika tymczasowego i pracodawcy
użytkownika stosuje się przepisy prawa pracy dotyczące odpowiednio pracodawcy
i pracownika, z uwzględnieniem art. 6.

art. 6. więcej Art. 6. Do pracowników tymczasowych nie stosuje się przepisów ustawy z dnia
13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków
pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2018 r. poz. 1969).

art. 7. więcej Art. 7. 1. Agencja pracy tymczasowej zatrudnia pracowników tymczasowych na
podstawie umowy o pracę na czas określony.
2. Agencja pracy tymczasowej może, na podstawie umowy prawa cywilnego,
kierować osoby niebędące pracownikami takiej agencji do wykonywania pracy
tymczasowej.

art. 8. więcej Art. 8. Pracownikowi tymczasowemu nie może być powierzone wykonywanie
na rzecz pracodawcy użytkownika pracy:
1) szczególnie niebezpiecznej w rozumieniu przepisów wydanych na podstawie
art. 237¹⁵ Kodeksu pracy;
2) na stanowisku pracy, na którym jest zatrudniony pracownik pracodawcy
użytkownika, w okresie uczestniczenia tego pracownika w strajku;
3) tego samego rodzaju co praca wykonywana przez pracownika pracodawcy
użytkownika, z którym został rozwiązany stosunek pracy z przyczyn
niedotyczących pracowników w okresie ostatnich 3 miesięcy poprzedzających
przewidywany termin rozpoczęcia wykonywania pracy tymczasowej przez
pracownika tymczasowego, jeżeli taka praca miałaby być wykonywana
w jakiejkolwiek jednostce organizacyjnej pracodawcy użytkownika położonej w gminie, na terenie której znajduje się lub znajdowała się jednostka
organizacyjna, w której był zatrudniony zwolniony pracownik;
4) wymagającej uzbrojenia pracownika ochrony w broń palną bojową lub
przedmioty przeznaczone do obezwładniania osób za pomocą energii
elektrycznej, których posiadanie wymaga uzyskania pozwolenia, o którym mowa
w ustawie z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2019 r. poz. 284 i 1214).

art. 9. więcej Art. 9. 1. W celu zawarcia umowy o pracę między agencją pracy tymczasowej
a pracownikiem tymczasowym pracodawca użytkownik uzgadnia z tą agencją na piśmie:
1) rodzaj pracy, która ma być powierzona pracownikowi tymczasowemu;
2) wymagania kwalifikacyjne konieczne do wykonywania pracy, która ma być
powierzona pracownikowi tymczasowemu;
3) przewidywany okres wykonywania pracy tymczasowej;
4) wymiar czasu pracy pracownika tymczasowego;
5) miejsce wykonywania pracy tymczasowej.
2. Pracodawca użytkownik informuje agencję pracy tymczasowej na piśmie o:
1) wynagrodzeniu za pracę, której wykonywanie ma być powierzone pracownikowi
tymczasowemu, oraz o wewnętrznych regulacjach dotyczących wynagradzania
obowiązujących u danego pracodawcy użytkownika, a na wniosek agencji pracy
tymczasowej przedstawia do wglądu treść tych regulacji;
2) warunkach wykonywania pracy tymczasowej w zakresie dotyczącym
bezpieczeństwa i higieny pracy;
3) niewystępowaniu okoliczności uniemożliwiających rozpoczęcie wykonywania
pracy tymczasowej przez pracownika tymczasowego na rzecz pracodawcy
użytkownika, o których mowa w art. 8 pkt 3.
2a. Pracodawca użytkownik dostarcza pracownikowi tymczasowemu odzież
i obuwie robocze oraz środki ochrony indywidualnej, zapewnia napoje i posiłki
profilaktyczne, przeprowadza szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy,
ustala okoliczności i przyczyny wypadku przy pracy, przeprowadza ocenę ryzyka
zawodowego oraz informuje o tym ryzyku.
2b. Do sposobu i terminów przeprowadzania szkoleń w zakresie bezpieczeństwa
i higieny pracy przepisy Kodeksu pracy stosuje się odpowiednio.
3. Przed zawarciem umowy o pracę między agencją pracy tymczasowej
a pracownikiem tymczasowym agencja pracy tymczasowej i pracodawca użytkownik
uzgadniają na piśmie:
1) zakres informacji dotyczących przebiegu pracy tymczasowej, które mają wpływ
na wysokość wynagrodzenia za pracę pracownika tymczasowego, oraz sposób
i termin przekazywania tych informacji agencji pracy tymczasowej w celu
prawidłowego obliczania wynagrodzenia za pracę tego pracownika;
2) zakres przejęcia przez pracodawcę użytkownika obowiązków pracodawcy
dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy innych niż określone w ust. 2a;
3) zakres przejęcia przez pracodawcę użytkownika obowiązku pracodawcy
dotyczącego wypłacania należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Art. 9a. Pracodawca użytkownik niezwłocznie informuje na piśmie agencję
pracy tymczasowej o zmianie wewnętrznych regulacji dotyczących wynagradzania,
o których mowa w art. 9 ust. 2 pkt 1, w okresie wykonywania na jego rzecz pracy
tymczasowej przez pracownika tymczasowego, a na wniosek agencji pracy
tymczasowej przedstawia do wglądu treść zmienionych regulacji.

art. 10. więcej Art. 10. 1. Agencja pracy tymczasowej i pracodawca użytkownik mogą
uzgodnić wykorzystanie przez pracownika tymczasowego urlopu wypoczynkowego,
w całości lub w części, w okresie wykonywania pracy tymczasowej na rzecz tego
pracodawcy użytkownika, ustalając zarazem tryb udzielenia tego urlopu.
2. Jeżeli okres wykonywania pracy na rzecz danego pracodawcy użytkownika
obejmuje 6 miesięcy lub okres dłuższy, pracodawca użytkownik jest obowiązany
umożliwić pracownikowi tymczasowemu wykorzystanie w tym okresie urlopu
wypoczynkowego, udzielając, w terminie uzgodnionym z tym pracownikiem, czasu
wolnego od pracy w wymiarze odpowiadającym przysługującemu temu
pracownikowi urlopowi wypoczynkowemu.

art. 11. więcej Art. 11. O treści uzgodnień w zakresie, o którym mowa w art. 9 i art. 10, agencja
pracy tymczasowej zawiadamia na piśmie osobę, której ma być powierzone
wykonywanie pracy tymczasowej, przed zawarciem z nią umowy o pracę.

Art. 11a. W celu zawarcia umowy o pracę albo umowy prawa cywilnego między
agencją pracy tymczasowej a osobą, której ma być powierzone wykonywanie pracy
tymczasowej, agencja pracy tymczasowej ustala łączny okres pracy dotychczas wykonywanej przez taką osobę na rzecz danego pracodawcy użytkownika na podstawie umowy o pracę lub umowy prawa cywilnego.

Art. 11b. Osoba, której ma być powierzone wykonywanie pracy tymczasowej na
podstawie umowy o pracę albo umowy prawa cywilnego, przedkłada agencji pracy
tymczasowej świadectwa pracy lub inne dokumenty potwierdzające okresy
wykonywania pracy tymczasowej na rzecz danego pracodawcy użytkownika na
podstawie umowy o pracę oraz składa pisemne oświadczenie lub przedkłada
zaświadczenia potwierdzające okresy wykonywania pracy tymczasowej na rzecz
danego pracodawcy użytkownika na podstawie umowy prawa cywilnego, o których
mowa w art. 25a ust. 2, z okresu 36 miesięcy poprzedzających przewidywany termin
rozpoczęcia wykonywania pracy tymczasowej u danego pracodawcy użytkownika.

art. 12. więcej Art. 12. Ustalenie między agencją pracy tymczasowej a pracodawcą
użytkownikiem warunku niezatrudnienia pracownika tymczasowego przez
pracodawcę użytkownika po zakończeniu wykonywania pracy tymczasowej jest
nieważne.

art. 13. więcej Art. 13. 1. Umowa o pracę zawarta między agencją pracy tymczasowej
a pracownikiem tymczasowym powinna określać strony umowy i datę zawarcia
umowy oraz wskazywać pracodawcę użytkownika i ustalony okres wykonywania na
jego rzecz pracy tymczasowej, a także warunki zatrudnienia pracownika
tymczasowego w okresie wykonywania pracy na rzecz pracodawcy użytkownika,
w szczególności:
1) warunki wskazane w art. 9 ust. 1 pkt 1, 4 i 5;
2) wynagrodzenie za pracę oraz termin i sposób wypłacania tego wynagrodzenia
przez agencję pracy tymczasowej.
2. W umowie o pracę strony mogą przewidzieć możliwość wcześniejszego
rozwiązania tej umowy przez każdą ze stron:
1) za trzydniowym wypowiedzeniem, gdy umowa o pracę została zawarta na okres
nieprzekraczający 2 tygodni;
2) za jednotygodniowym wypowiedzeniem, gdy umowa o pracę została zawarta na
okres dłuższy niż 2 tygodnie.
2a. Agencja pracy tymczasowej przekazuje pracownikowi tymczasowemu, nie
później niż w terminie 7 dni od dnia zawarcia umowy o pracę, informacje
umożliwiające mu bezpośredni kontakt z przedstawicielami agencji pracy tymczasowej, dotyczące adresu miejsca kontaktu, numeru telefonu oraz adresu poczty
elektronicznej, a także dni i przedziału godzinowego, kiedy możliwy jest taki kontakt.
Informacje przekazuje się w postaci papierowej lub elektronicznej.
2b. O każdej zmianie informacji, o których mowa w ust. 2a, agencja pracy
tymczasowej informuje pracownika tymczasowego nie później niż w terminie 7 dni
od dnia zaistnienia zmiany, w sposób określony w ust. 2a zdanie drugie.
3. Do pracownicy tymczasowej mającej łączny co najmniej 2-miesięczny okres
skierowania do wykonywania pracy tymczasowej przez daną agencję pracy
tymczasowej na podstawie umowy o pracę stosuje się art. 177 § 3 Kodeksu pracy.
3a. Łączny co najmniej 2-miesięczny okres, o którym mowa w ust. 3, obejmuje:
1) okres lub okresy skierowania do wykonywania pracy tymczasowej przypadające
w okresie obejmującym 36 kolejnych miesięcy poprzedzającym zawarcie
umowy o pracę, do której miałby mieć zastosowanie art. 177 § 3 Kodeksu pracy, lub
2) okres przypadający od dnia zawarcia umowy o pracę, o której mowa w pkt 1, do
dnia, w którym pracownica tymczasowa osiągnęła łączny co najmniej
2-miesięczny okres skierowania do wykonywania pracy tymczasowej.
4. Umowę o pracę zawiera się na piśmie. Jeżeli umowa o pracę nie została
zawarta na piśmie, agencja pracy tymczasowej potwierdza pracownikowi
tymczasowemu w formie pisemnej warunki zawartej umowy o pracę, nie później niż
w drugim dniu wykonywania pracy tymczasowej.

art. 14. więcej Art. 14. 1. Pracodawca użytkownik wykonuje obowiązki i korzysta z praw
przysługujących pracodawcy, w zakresie niezbędnym do organizowania pracy
z udziałem pracownika tymczasowego.
2. Pracodawca użytkownik:
1) jest obowiązany zapewnić pracownikowi tymczasowemu bezpieczne
i higieniczne warunki pracy w miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy
tymczasowej;
2) prowadzi ewidencję czasu pracy pracownika tymczasowego w zakresie i na
zasadach obowiązujących w stosunku do pracowników;
3) nie może stosować do pracownika tymczasowego przepisu art. 42 § 4 Kodeksu
pracy ani też powierzać mu wykonywania pracy na rzecz i pod kierownictwem
innego podmiotu.

Art. 14a. 1. Pracodawca użytkownik prowadzi ewidencję osób wykonujących
pracę tymczasową na podstawie umowy o pracę oraz umowy prawa cywilnego,
zawierającą informacje o dacie rozpoczęcia i dacie zakończenia wykonywania takiej
pracy w okresie obejmującym 36 kolejnych miesięcy, o którym mowa w art. 20, oraz
przechowuje tę ewidencję przez okres jej prowadzenia i przypadający bezpośrednio
po nim okres 36 miesięcy.
2. Ewidencję, o której mowa w ust. 1, prowadzi się i przechowuje w postaci
papierowej lub elektronicznej, odrębnie dla każdej osoby.

art. 15. więcej Art. 15. 1. Pracownik tymczasowy w okresie wykonywania pracy na rzecz
pracodawcy użytkownika nie może być traktowany mniej korzystnie w zakresie
warunków pracy i innych warunków zatrudnienia niż pracownicy zatrudnieni przez
tego pracodawcę użytkownika na takim samym lub podobnym stanowisku pracy.
2. W zakresie dostępu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji
zawodowych organizowanego przez pracodawcę użytkownika przepis ust. 1 nie
dotyczy pracownika tymczasowego wykonującego pracę na rzecz tego pracodawcy
użytkownika krócej niż 6 tygodni.

art. 16. więcej Art. 16. 1. Pracownikowi tymczasowemu, wobec którego pracodawca
użytkownik naruszył zasadę równego traktowania, w zakresie warunków określonych
w art. 15, przysługuje prawo dochodzenia od agencji pracy tymczasowej
odszkodowania w wysokości określonej w przepisach Kodeksu pracy dotyczących
odszkodowania należnego pracownikowi od pracodawcy z tytułu naruszenia zasady
równego traktowania pracowników w zatrudnieniu.
2. Agencja pracy tymczasowej ma prawo dochodzenia od pracodawcy
użytkownika zwrotu równowartości odszkodowania, które zostało wypłacone
pracownikowi tymczasowemu.

art. 17. więcej Art. 17. 1. Pracownikowi tymczasowemu przysługuje urlop wypoczynkowy
w wymiarze dwóch dni za każdy miesiąc pozostawania w dyspozycji jednego
pracodawcy użytkownika lub więcej niż jednego pracodawcy użytkownika; urlop nie
przysługuje za okres, za który pracownik wykorzystał u poprzedniego pracodawcy
urlop wypoczynkowy przysługujący na podstawie odrębnych przepisów.
2. Urlopu wypoczynkowego udziela się pracownikowi tymczasowemu w dni,
które byłyby dla niego dniami pracy, gdyby nie korzystał z tego urlopu. W przypadku określonym w art. 10 ust. 2 do pracownika tymczasowego stosuje się przepisy art. 167² Kodeksu pracy.
3. W razie niewykorzystania przez pracownika tymczasowego urlopu
wypoczynkowego w okresie wykonywania pracy tymczasowej agencja pracy
tymczasowej wypłaca pracownikowi tymczasowemu ekwiwalent pieniężny w zamian
za ten urlop lub niewykorzystaną jego część.
3a. Agencja pracy tymczasowej nie ma obowiązku wypłacenia ekwiwalentu
pieniężnego, o którym mowa w ust. 3, w przypadku gdy strony postanowią
o wykorzystaniu urlopu wypoczynkowego w czasie pozostawania pracownika
tymczasowego w stosunku pracy na podstawie kolejnej umowy o pracę zawartej z tą
samą agencją pracy tymczasowej, w celu powierzenia wykonywania pracy
tymczasowej u tego samego pracodawcy użytkownika, u którego była wykonywana
taka praca, bezpośrednio przed rozwiązaniem lub wygaśnięciem poprzedniej umowy
o pracę z tą agencją.
4. Wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy ustala się:
1) dzieląc wynagrodzenie wypłacone pracownikowi tymczasowemu w okresie
3 miesięcy wykonywania pracy na rzecz tego samego pracodawcy użytkownika
na podstawie umowy o pracę lub umów o pracę z daną agencją pracy
tymczasowej, poprzedzających miesiąc kalendarzowy, w którym udzielono
takiemu pracownikowi czasu wolnego od pracy w wymiarze odpowiadającym
przysługującemu mu urlopowi wypoczynkowemu, przez liczbę godzin pracy,
w czasie których wykonywał on pracę w okresie tych 3 miesięcy;
2) a następnie mnożąc tak otrzymane wynagrodzenie za jedną godzinę
wykonywania pracy przez liczbę godzin przypadających w czasie wolnym od
pracy w dniach, w których pracownik tymczasowy wykonywałby pracę, gdyby
nie korzystał z urlopu wypoczynkowego.
5. Okres 3 miesięcy, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, obejmuje łącznie okres
kolejnych 90 dni zatrudnienia na podstawie umowy o pracę lub umów o pracę z daną
agencją pracy tymczasowej udzielającą urlopu wypoczynkowego, dotyczących
wykonywania pracy na rzecz tego samego pracodawcy użytkownika, przypadający
w okresie 6 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc kalendarzowy,
w którym pracownikowi tymczasowemu udzielono czasu wolnego od pracy
w wymiarze odpowiadającym przysługującemu mu urlopowi wypoczynkowemu.
Bieg okresu kolejnych 90 dni zatrudnienia rozpoczyna się w dniu bezpośrednio poprzedzającym miesiąc kalendarzowy, w którym pracownikowi tymczasowemu
udzielono czasu wolnego od pracy w wymiarze odpowiadającym przysługującemu mu
urlopowi wypoczynkowemu.
6. Jeżeli w okresie 6 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc,
w którym pracownikowi tymczasowemu udzielono czasu wolnego od pracy
w wymiarze odpowiadającym przysługującemu mu urlopowi wypoczynkowemu,
pracownik tymczasowy pozostawał w zatrudnieniu wyłącznie na podstawie umowy
o pracę lub umów o pracę obejmujących miesiąc kalendarzowy lub jego
wielokrotność, okres 3 miesięcy, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, obejmuje łącznie
okres kolejnych 3 miesięcy kalendarzowych.
7. Jeżeli pracownik tymczasowy przed rozpoczęciem korzystania z udzielonego
mu czasu wolnego od pracy w wymiarze odpowiadającym przysługującemu mu
urlopowi wypoczynkowemu otrzymał wynagrodzenie za okres krótszy niż określony
w ust. 4 pkt 1, do obliczania wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy przyjmuje się
wynagrodzenie wypłacone w okresie faktycznie przepracowanym, przypadającym
w okresie, o którym mowa w ust. 5.
8. Przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za jeden dzień urlopu
wypoczynkowego przyjmuje się, że dla pracownika tymczasowego zatrudnionego:
1) w pełnym wymiarze czasu pracy – jeden dzień urlopu odpowiada 8 godzinom;
2) w niepełnym wymiarze czasu pracy – jeden dzień urlopu odpowiada liczbie
godzin ustalonej proporcjonalnie do tego wymiaru czasu pracy, biorąc za
podstawę 8 godzin, przy czym niepełne godziny urlopu zaokrągla się w górę do
pełnych godzin.
9. Przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za jeden dzień urlopu
wypoczynkowego dla pracownika tymczasowego, którego wymiar czasu pracy
w okresie zatrudnienia ulegał zmianom, przepis ust. 8 stosuje się odpowiednio.
10. Ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy ustala się:
1) sumując kwoty wypłaconych wynagrodzeń w okresie 3 miesięcy
poprzedzających miesiąc, w którym pracownikowi tymczasowemu wypłaca się
ekwiwalent pieniężny, przypadających w okresie 6 miesięcy kalendarzowych
poprzedzających miesiąc wypłaty ekwiwalentu;
2) a następnie dzieląc otrzymany wynik przez liczbę godzin, w czasie których
pracownik tymczasowy wykonywał pracę w okresie, o którym mowa w pkt 1;
3) a następnie mnożąc tak otrzymane wynagrodzenie za jedną godzinę
wykonywania pracy tymczasowej przez liczbę godzin urlopu wypoczynkowego,
za którą jest wypłacany ekwiwalent, ustaloną zgodnie z ust. 8.
11. Do ustalania ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy przepisy
ust. 5–7 stosuje się odpowiednio.

art. 18. więcej Art. 18. 1. Umowa o pracę zawarta z pracownikiem tymczasowym rozwiązuje
się z upływem ustalonego między stronami okresu wykonywania pracy tymczasowej
na rzecz danego pracodawcy użytkownika, z uwzględnieniem art. 13 ust. 2.
2. Pracodawca użytkownik, który zamierza zrezygnować z wykonywania pracy
przez pracownika tymczasowego przed upływem okresu wykonywania pracy
tymczasowej uzgodnionego z agencją pracy tymczasowej, zawiadamia agencję pracy
tymczasowej na piśmie o przewidywanym terminie zakończenia wykonywania pracy
tymczasowej przez pracownika tymczasowego, w miarę możliwości z wyprzedzeniem
uwzględniającym obowiązujący strony umowy o pracę okres wypowiedzenia tej
umowy.
3. W razie faktycznego zaprzestania wykonywania przez pracownika
tymczasowego pracy tymczasowej na rzecz pracodawcy użytkownika z powodu
niestawienia się do pracy, bez usprawiedliwienia przyczyn nieobecności w pracy, albo
odmowy dalszego wykonywania pracy tymczasowej na jego rzecz, pracodawca
użytkownik zawiadamia niezwłocznie agencję pracy tymczasowej o terminie
i okolicznościach zaprzestania wykonywania pracy przez pracownika tymczasowego.

Art. 18a. 1. Agencja pracy tymczasowej wydaje pracownikowi tymczasowemu
świadectwo pracy dotyczące łącznego zakończonego okresu zatrudnienia w tej
agencji, objętego kolejnymi umowami o pracę, nawiązanymi w okresie nie dłuższym
niż 12 kolejnych miesięcy.
1a. W świadectwie pracy należy podać informacje dotyczące każdego
pracodawcy użytkownika, na rzecz którego była wykonywana praca tymczasowa na
podstawie umowy o pracę, oraz okresy wykonywania takiej pracy.
2. Świadectwo pracy wydaje się w dniu upływu terminu, o którym mowa
w ust. 1. Jeżeli jednak rozwiązanie lub wygaśnięcie umowy o pracę nawiązanej przed
upływem 12 kolejnych miesięcy przypada po upływie tego terminu, świadectwo pracy
wydaje się w dniu rozwiązania lub wygaśnięcia takiej umowy o pracę.
3. Jeżeli wydanie świadectwa pracy w terminach określonych w ust. 2 nie jest
możliwe, agencja pracy tymczasowej, nie później niż w terminie kolejnych 7 dni, przesyła albo doręcza świadectwo pracy pracownikowi tymczasowemu lub osobie
upoważnionej przez niego na piśmie do odebrania świadectwa pracy.

Art. 18b. 1. Pracownik tymczasowy może w każdym czasie żądać wydania
przez agencję pracy tymczasowej świadectwa pracy w związku z rozwiązaniem lub
wygaśnięciem stosunku pracy.
2. Świadectwo pracy dotyczy okresu zatrudnienia na podstawie każdej kolejnej
umowy o pracę lub łącznego okresu zatrudnienia objętego kolejnymi umowami
o pracę.
3. Świadectwo pracy wydaje się w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia żądania,
a jeżeli jego wydanie w tym terminie nie jest możliwe, agencja pracy tymczasowej,
nie później niż w terminie kolejnych 7 dni, przesyła albo doręcza świadectwo pracy
pracownikowi tymczasowemu lub osobie upoważnionej przez niego na piśmie do
odebrania świadectwa pracy.

art. 19. więcej Art. 19. 1. Agencja pracy tymczasowej jest obowiązana do naprawienia szkody
wyrządzonej pracodawcy użytkownikowi przez pracownika tymczasowego przy
wykonywaniu pracy tymczasowej – na zasadach i w granicach obowiązujących
pracownika zgodnie z przepisami o odpowiedzialności materialnej pracowników.
2. Agencja pracy tymczasowej ma prawo dochodzenia od pracownika
tymczasowego zwrotu równowartości odszkodowania, które zostało wypłacone
pracodawcy użytkownikowi.

art. 20. więcej Art. 20. 1. Agencja pracy tymczasowej może skierować danego pracownika
tymczasowego do wykonywania pracy tymczasowej na rzecz jednego pracodawcy
użytkownika przez okres nieprzekraczający łącznie 18 miesięcy w okresie
obejmującym 36 kolejnych miesięcy.
2. Agencja pracy tymczasowej może skierować daną osobę do wykonywania
pracy tymczasowej na podstawie umowy o pracę oraz umowy prawa cywilnego na
rzecz jednego pracodawcy użytkownika przez okres nieprzekraczający łącznie
18 miesięcy w okresie obejmującym 36 kolejnych miesięcy.
3. Pracodawca użytkownik może korzystać z pracy tego samego pracownika
tymczasowego przez okres nieprzekraczający łącznie 18 miesięcy w okresie
obejmującym 36 kolejnych miesięcy.
4. Pracodawca użytkownik może korzystać z pracy tej samej osoby wykonującej
pracę tymczasową na podstawie umowy o pracę oraz umowy prawa cywilnego przez okres nieprzekraczający łącznie 18 miesięcy w okresie obejmującym 36 kolejnych miesięcy.
5. Agencja pracy tymczasowej może skierować pracownika tymczasowego do
wykonywania w sposób ciągły, przez okres nieprzekraczający 36 miesięcy, pracy
tymczasowej na rzecz jednego pracodawcy użytkownika, obejmującej zadania,
których wykonanie należy do obowiązków nieobecnego pracownika zatrudnionego
przez danego pracodawcę użytkownika, a pracodawca użytkownik może korzystać
z pracy takiego pracownika tymczasowego przez taki okres.
6. Po okresie wykonywania pracy tymczasowej, o którym mowa w ust. 5,
pracownik tymczasowy może być skierowany przez agencję pracy tymczasowej oraz
przyjęty przez tego samego pracodawcę użytkownika do wykonywania pracy
tymczasowej na jego rzecz nie wcześniej niż po upływie 36 miesięcy.
7. Agencja pracy tymczasowej może skierować daną osobę do wykonywania
w sposób ciągły, przez okres nieprzekraczający 36 miesięcy, pracy tymczasowej na
podstawie umowy o pracę oraz umowy prawa cywilnego na rzecz jednego pracodawcy
użytkownika, obejmującej zadania, których wykonanie należy do obowiązków
nieobecnego pracownika zatrudnionego przez danego pracodawcę użytkownika,
a pracodawca użytkownik może korzystać z pracy takiej osoby przez taki okres.
8. Po okresie wykonywania pracy tymczasowej, o którym mowa w ust. 7, dana
osoba może być skierowana przez agencję pracy tymczasowej oraz przyjęta przez tego
samego pracodawcę użytkownika do wykonywania pracy tymczasowej na jego rzecz
nie wcześniej niż po upływie 36 miesięcy.
9. Przepisów ust. 1, 3 i 5 nie stosuje się w przypadku przedłużenia umowy
o pracę do dnia porodu, zgodnie z art. 177 § 3 Kodeksu pracy.

art. 21. więcej Art. 21. Do umów o pracę zawartych między agencją pracy tymczasowej
a pracownikiem tymczasowym nie stosuje się art. 25¹ Kodeksu pracy.

art. 22. więcej Art. 22. Pracownik tymczasowy w okresie wykonywania pracy tymczasowej na
rzecz pracodawcy użytkownika ma prawo do korzystania z urządzeń socjalnych
pracodawcy użytkownika na zasadach przewidzianych dla pracowników
zatrudnionych przez tego pracodawcę użytkownika.

art. 23. więcej Art. 23. 1. Pracodawca użytkownik jest obowiązany informować organizację
związkową reprezentatywną w rozumieniu art. 25³ ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 23 maja
1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 263) o zamiarze powierzenia wykonywania pracy tymczasowej pracownikowi agencji pracy tymczasowej.
Jednakże pracodawca użytkownik, który zamierza powierzyć pracownikowi agencji
pracy tymczasowej wykonywanie pracy przez okres dłuższy niż 6 miesięcy, jest
obowiązany podjąć działania zmierzające do uzgodnienia tego zamierzenia
z reprezentatywnymi organizacjami związkowymi.
2. Pracodawca użytkownik jest obowiązany przekazać organizacjom
związkowym, o których mowa w ust. 1, informacje określone w art. 9 ust. 1.
Pracodawca użytkownik i reprezentatywne organizacje związkowe mogą ustalić
szerszy zakres informacji, które mają być przekazane tym organizacjom związkowym.
3. Pracodawca użytkownik jest obowiązany informować pracowników
tymczasowych, w sposób przyjęty u tego pracodawcy użytkownika, o wolnych
stanowiskach pracy, na których zamierza zatrudnić pracowników.

art. 24. więcej Art. 24. (uchylony).

art. 25. więcej Art. 25. Prawa i obowiązki pracodawcy użytkownika i agencji pracy
tymczasowej w zakresie nieuregulowanym w ustawie określa zawarta między nimi umowa.

Art. 25a. 1. Do osób skierowanych do wykonywania pracy tymczasowej na
podstawie umowy prawa cywilnego stosuje się odpowiednio przepisy art. 8, art. 9
ust. 1, art. 12, art. 20 ust. 1, 3, 5 i 6 oraz art. 23.
2. Agencja pracy tymczasowej wydaje osobie skierowanej do wykonywania
pracy tymczasowej na podstawie umowy prawa cywilnego zaświadczenie
potwierdzające okres wykonywania pracy tymczasowej na rzecz danego pracodawcy
użytkownika.
3. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 2, wydaje się w dniu zakończenia
wykonywania pracy tymczasowej na podstawie umowy prawa cywilnego, a jeżeli
z przyczyn obiektywnych wydanie zaświadczenia w tym terminie nie jest możliwe,
agencja pracy tymczasowej, nie później niż w terminie 7 dni od dnia upływu tego
terminu, przesyła albo doręcza zaświadczenie osobie, która wykonywała pracę
tymczasową na podstawie umowy prawa cywilnego, lub osobie przez nią
upoważnionej do odebrania takiego zaświadczenia. Upoważnienie może być złożone
w postaci papierowej lub elektronicznej.

Art. 25b. Do osób w wieku od 16 do 18 lat będących uczniami, skierowanych
do wykonywania pracy tymczasowej na podstawie umowy prawa cywilnego, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu pracy dotyczące zatrudniania młodocianych w innym celu niż przygotowanie zawodowe.

art. 26. więcej Art. 26. (uchylony).

art. 27. więcej Art. 27. 1. Kto, będąc pracodawcą użytkownikiem lub działając w jego imieniu,
nie zapewnia pracownikowi tymczasowemu bezpiecznych i higienicznych warunków
pracy w miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy tymczasowej lub nie
wyposaża stanowiska pracy pracownika tymczasowego w maszyny i inne urządzenia
techniczne, które spełniają wymagania dotyczące oceny zgodności, podlega karze
grzywny od 1000 do 30 000 zł.
2. Tej samej karze podlega, kto, będąc pracodawcą użytkownikiem lub działając
w jego imieniu, nie wypełnia uzgodnionych na piśmie z agencją pracy tymczasowej
obowiązków pracodawcy, w tym:
1) nie dostarcza pracownikowi tymczasowemu odzieży i obuwia roboczego oraz
środków ochrony indywidualnej;
2) nie zapewnia pracownikowi tymczasowemu napojów i posiłków
profilaktycznych;
3) nie zapewnia przeszkolenia pracownika tymczasowego w zakresie
bezpieczeństwa i higieny pracy przed dopuszczeniem go do pracy oraz szkolenia
okresowego;
4) nie zapewnia ustalenia w przewidzianym trybie okoliczności i przyczyn
wypadku przy pracy, któremu uległ pracownik tymczasowy;
5) nie informuje pracownika tymczasowego o ryzyku zawodowym, które wiąże się
z wykonywaną pracą, oraz zasadach ochrony przed zagrożeniami;
6) nie wypełnia innych obowiązków, uzgodnionych z agencją pracy tymczasowej,
związanych z wykonywaniem pracy tymczasowej przez pracownika
tymczasowego.

Art. 27a. Kto, będąc agencją pracy tymczasowej lub działając w jej imieniu,
kieruje pracownika tymczasowego do wykonywania pracy:
1) szczególnie niebezpiecznej w rozumieniu przepisów wydanych na podstawie
art. 237¹⁵ Kodeksu pracy,
2) na stanowisku pracy, na którym jest zatrudniony pracownik pracodawcy
użytkownika w okresie uczestniczenia tego pracownika w strajku,
3) tego samego rodzaju co praca wykonywana przez pracownika pracodawcy
użytkownika, z którym został rozwiązany stosunek pracy z przyczyn
niedotyczących pracowników w okresie ostatnich 3 miesięcy poprzedzających
przewidywany termin rozpoczęcia wykonywania pracy tymczasowej przez
pracownika tymczasowego, jeżeli taka praca miałaby być wykonywana
w jakiejkolwiek jednostce organizacyjnej pracodawcy użytkownika położonej
w gminie, na terenie której znajduje się lub znajdowała się jednostka
organizacyjna, w której był zatrudniony zwolniony pracownik,
4) wymagającej uzbrojenia pracownika ochrony w broń palną bojową lub
przedmioty przeznaczone do obezwładniania osób za pomocą energii
elektrycznej, których posiadanie wymaga uzyskania pozwolenia, o którym mowa
w ustawie z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji,
5) tymczasowej na rzecz jednego pracodawcy użytkownika przez okres
przekraczający łącznie 18 miesięcy w okresie obejmującym 36 kolejnych
miesięcy,
6) tymczasowej na rzecz jednego pracodawcy użytkownika przez okres
przekraczający 36 miesięcy, jeżeli pracownik tymczasowy wykonuje w sposób
ciągły pracę tymczasową obejmującą zadania, których wykonanie należy do
obowiązków nieobecnego pracownika zatrudnionego przez danego pracodawcę
użytkownika
– podlega karze grzywny od 1000 do 30 000 zł.

Art. 27b. 1. Kto, będąc pracodawcą użytkownikiem lub działając w jego imieniu,
korzysta z pracy pracownika tymczasowego, powierzając mu wykonywanie pracy:
1) szczególnie niebezpiecznej w rozumieniu przepisów wydanych na podstawie
art. 237¹⁵ Kodeksu pracy,
2) na stanowisku pracy, na którym jest zatrudniony pracownik pracodawcy
użytkownika w okresie uczestniczenia tego pracownika w strajku,
3) tego samego rodzaju co praca wykonywana przez pracownika pracodawcy
użytkownika, z którym został rozwiązany stosunek pracy z przyczyn
niedotyczących pracowników w okresie ostatnich 3 miesięcy poprzedzających
przewidywany termin rozpoczęcia wykonywania pracy tymczasowej przez
pracownika tymczasowego, jeżeli taka praca miałaby być wykonywana w jakiejkolwiek jednostce organizacyjnej pracodawcy użytkownika położonej w gminie, na terenie której znajduje się lub znajdowała się jednostka
organizacyjna, w której był zatrudniony zwolniony pracownik,
4) wymagającej uzbrojenia pracownika ochrony w broń palną bojową lub
przedmioty przeznaczone do obezwładniania osób za pomocą energii
elektrycznej, których posiadanie wymaga uzyskania pozwolenia, o którym mowa
w ustawie z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji
– podlega karze grzywny od 1000 do 30 000 zł.
2. Tej samej karze podlega, kto, będąc pracodawcą użytkownikiem lub działając
w jego imieniu:
1) korzysta z pracy tymczasowej tego samego pracownika tymczasowego przez
okres przekraczający łącznie 18 miesięcy w okresie obejmującym 36 kolejnych miesięcy;
2) korzysta z pracy tymczasowej przez okres przekraczający 36 miesięcy, jeżeli
pracownik tymczasowy wykonuje w sposób ciągły pracę tymczasową
obejmującą zadania, których wykonanie należy do obowiązków nieobecnego
pracownika zatrudnionego przez tego pracodawcę użytkownika;
3) nie prowadzi ewidencji czasu pracy pracownika tymczasowego w zakresie i na
zasadach obowiązujących w stosunku do pracowników;
4) uniemożliwia pracownikowi tymczasowemu wykorzystanie urlopu
wypoczynkowego zgodnie z art. 10 ust. 2.

art. 28. więcej Art. 28. W sprawach o wykroczenia, o których mowa w art. 27–27b, orzeka się,
na podstawie wniosku pochodzącego od inspektora pracy, w trybie określonym
przepisami Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.

art. 29. więcej Art. 29. W ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. — Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.)
uchyla się art. 298³.

art. 30. więcej Art. 30. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r.
Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) w art. 21 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Do przychodów pracowników tymczasowych, w rozumieniu odrębnych przepisów, otrzymanych od pracodawcy użytkownika ma zastosowanie ust. 1 pkt 11, 13 i 16.”.

art. 31. więcej Art. 31. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U.
z 2003 r. Nr 58, poz. 514, z późn. zm.3)) w art. 37 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Usługi w zakresie zatrudniania pracowników
w celu ich skierowania do pracodawcy użytkownika, którym może być pracodawca lub
podmiot niebędący pracodawcą w rozumieniu Kodeksu pracy, wykonują wyłącznie agencje
pracy tymczasowej. Pracodawca użytkownik wyznacza pracownikowi agencji pracy tymczasowej zadania i kontroluje ich wykonanie.”.

art. 32. więcej Art. 32. Przepis art. 21 stosuje się od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej
Polskiej do Unii Europejskiej.

art. 33. więcej Art. 33. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r.