Ustawa z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej

art. 1. więcej Art. 1. 1. Ustawa określa:
1) zadania, organy i organizację Krajowej Administracji Skarbowej, zwanej dalej
„KAS”;
2) formy realizacji niektórych zadań KAS i szczególne uprawnienia organów KAS
oraz funkcjonariuszy Służby Celno-Skarbowej, zwanych dalej
„funkcjonariuszami”;
3) warunki pracy i służby;
4) zasady odpowiedzialności dyscyplinarnej funkcjonariuszy.
2. KAS stanowi wyspecjalizowaną administrację rządową wykonującą zadania
z zakresu realizacji dochodów z tytułu podatków, należności celnych, opłat oraz
niepodatkowych należności budżetowych, ochrony interesów Skarbu Państwa oraz
ochrony obszaru celnego Unii Europejskiej, a także zapewniającą obsługę i wsparcie
podatnika i płatnika w prawidłowym wykonywaniu obowiązków podatkowych oraz
obsługę i wsparcie przedsiębiorcy w prawidłowym wykonywaniu obowiązków
celnych.
3. W ramach KAS wyodrębnia się Służbę Celno-Skarbową, będącą jednolitą
i umundurowaną formacją, którą tworzą funkcjonariusze.
4. Ilekroć w ustawie jest mowa o „osobach zatrudnionych w jednostkach
organizacyjnych KAS”, rozumie się przez to pracowników jednostek
organizacyjnych, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 2, 3, 6 i 7, oraz pracowników
zatrudnionych w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów
publicznych wykonujących zadania KAS w komórkach organizacyjnych tego urzędu.

art. 2. więcej Art. 2. 1. Do zadań KAS należy:
1) realizacja dochodów z podatków, opłat oraz niepodatkowych należności
budżetowych, jak również innych należności, na podstawie odrębnych
przepisów, z wyjątkiem podatków i należności budżetowych, w zakresie których
właściwe są inne organy;
2) realizacja dochodów z należności celnych oraz innych opłat związanych
z przywozem i wywozem towarów;
3) realizacja polityki celnej wynikającej z członkostwa w unii celnej Unii
Europejskiej;
4) obejmowanie towarów procedurami celnymi i regulowanie sytuacji towarów
związanych z przywozem i wywozem towarów;
5) zapewnienie obsługi i wsparcia podatnika i płatnika w prawidłowym
wykonywaniu obowiązków podatkowych oraz obsługi i wsparcia przedsiębiorcy
w prawidłowym wykonywaniu obowiązków celnych;
6) wykonywanie egzekucji administracyjnej należności pieniężnych oraz
wykonywanie zabezpieczenia należności pieniężnych;
7) prowadzenie działalności informacyjnej i edukacyjnej w zakresie przepisów
prawa podatkowego i celnego;
8) wykonywanie audytu, czynności audytowych i urzędowego sprawdzenia;
9) kształcenie i doskonalenie zawodowe kadr KAS w zakresie zadań KAS;
10) prowadzenie działalności analitycznej, prognostycznej i badawczej dotyczącej
zjawisk występujących we właściwości KAS oraz analizy ryzyka;
11) (uchylony)
12) badanie przestrzegania przez rezydentów i nierezydentów ograniczeń
i obowiązków określonych w przepisach prawa dewizowego oraz warunków udzielonych na ich podstawie zezwoleń dewizowych, a także warunków wykonywania działalności kantorowej;
12a) przeciwdziałanie wykorzystywaniu działalności banków w rozumieniu art.
119zg pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U.
z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), zwanej dalej „Ordynacją podatkową”,
i spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych do celów mających związek
z wyłudzeniami skarbowymi w rozumieniu art. 119zg pkt 9 Ordynacji
podatkowej oraz nadzór nad wykonywaniem przez izbę rozliczeniową
w rozumieniu art. 119zg pkt 3 Ordynacji podatkowej obowiązków, o których
mowa w dziale IIIB Ordynacji podatkowej;
13) rozpoznawanie, wykrywanie i zwalczanie przestępstw skarbowych i wykroczeń
skarbowych, zapobieganie tym przestępstwom i wykroczeniom oraz ściganie ich
sprawców;
14) rozpoznawanie, wykrywanie i zwalczanie przestępstw i wykroczeń związanych
z naruszeniem przepisów dotyczących towarów, którymi obrót podlega zakazom
lub ograniczeniom na mocy przepisów prawa polskiego, przepisów prawa Unii
Europejskiej lub umów międzynarodowych, zapobieganie tym przestępstwom
i wykroczeniom oraz ściganie ich sprawców, jeżeli zostały ujawnione przez
Służbę Celno-Skarbową;
15) rozpoznawanie, wykrywanie i zwalczanie przestępstw określonych w art. 258,
art. 270, art. 270a, art. 271, art. 271a, art. 273, art. 277a, art. 286 § 1 oraz art.
299 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1950
i 2128), zwanej dalej „Kodeksem karnym”, w związku z którymi nastąpiło
uszczuplenie lub narażenie na uszczuplenie należności publicznoprawnej,
zapobieganie tym przestępstwom oraz ściganie ich sprawców, jeżeli zostały
ujawnione przez KAS;
16) rozpoznawanie, wykrywanie i zwalczanie przestępstw określonych w:
a) art. 228–231 Kodeksu karnego, popełnionych przez osoby zatrudnione
w jednostkach organizacyjnych KAS albo funkcjonariuszy, w związku
z wykonywaniem czynności służbowych,
b) art. 229–230a Kodeksu karnego, popełnionych przez osoby niezatrudnione
w jednostkach organizacyjnych KAS albo niebędące funkcjonariuszami,
w związku z wykonywaniem czynności służbowych przez osoby
zatrudnione w jednostkach organizacyjnych KAS albo funkcjonariuszy,
c) art. 190, art. 222, art. 223, art. 226, art. 235, art. 236 i art. 238 Kodeksu
karnego, skierowanych przeciwko osobom zatrudnionym w jednostkach
organizacyjnych KAS albo funkcjonariuszom podczas pełnienia
obowiązków służbowych lub w związku z ich pełnieniem,
d) art. 239 Kodeksu karnego – w przypadku osób pomagających sprawcom
przestępstw określonych w lit. a–c
– oraz zapobieganie tym przestępstwom i ściganie ich sprawców;
16a) ujawnianie i odzyskiwanie mienia zagrożonego przepadkiem w związku
z przestępstwami, o których mowa w pkt 13–16 albo art. 33 § 2 ustawy z dnia
10 września 1999 r. – Kodeks karny skarbowy (Dz. U. z 2020 r. poz. 19), zwanej
dalej „Kodeksem karnym skarbowym”;
16b) wykonywanie zadań wynikających z ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o systemie
monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu
paliwami opałowymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 2332 oraz z 2019 r. poz. 730, 1123
i 1556);
16c) wykonywanie zadań określonych w dziale III w rozdziale 11a Ordynacji
podatkowej dotyczących informacji o schematach podatkowych, w tym
weryfikacja realizacji obowiązków wynikających z tych przepisów przez
podmioty obowiązane;
16d) pobór opłaty elektronicznej na zasadach określonych w ustawie z dnia 21 marca
1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 470, 471 i 1087);
16e) pobór opłaty za przejazd autostradą na zasadach określonych w ustawie z dnia
27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu
Drogowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 72, 278 i 1087);
16f) podejmowanie działań mających na celu wprowadzenie systemów
elektronicznego poboru opłat i szerokiego zastosowania tych systemów;
17) wykonywanie zadań wynikających z przepisów prawa Unii Europejskiej
regulujących statystykę dotyczącą obrotu towarowego pomiędzy państwami
członkowskimi Unii Europejskiej (INTRASTAT) oraz obrotu towarowego państw członkowskich Unii Europejskiej z pozostałymi państwami (EXTRASTAT) oraz prowadzenie postępowań w zakresie INTRASTAT;
18) wykonywanie zadań wynikających z zakazów i ograniczeń w obrocie
towarowym z zagranicą ustanowionych w szczególności ze względu na ochronę
życia i zdrowia ludzi i zwierząt, roślin, środowiska, zdrowia i bezpieczeństwa
publicznego, ochronę konsumentów, bezpieczeństwa międzynarodowego,
dziedzictwa narodowego, praw własności intelektualnej i środków polityki
handlowej;
18a) współdziałanie z innymi organami w zakresie ujawniania naruszeń przepisów
dotyczących towarów objętych systemem monitorowania drogowego i
kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi;
19) współdziałanie przy realizacji Wspólnej Polityki Rolnej;
20) współpraca z właściwymi organami innych państw oraz organizacjami
międzynarodowymi i instytucjami międzynarodowymi;
20a) współdziałanie, o którym mowa w dziale IIB Ordynacji podatkowej;
21) wykonywanie innych zadań określonych w odrębnych przepisach.
2. Kontrolę celno-skarbową w zakresie, o którym mowa w art. 54 ust. 1 pkt 2,
wykonywaną w oddziałach celnych urzędów celno-skarbowych, art. 54 ust. 2 pkt 1
i 6–8, art. 62 ust. 5 pkt 1 lit. a–c, e i f oraz art. 64 ust. 2, czynności, o których mowa
w art. 113–117, art. 118 ust. 1–17, art. 119 ust. 1–10, art. 120 ust. 1–6, art. 122–126,
art. 127 ust. 1–5, art. 127a ust. 1, 2 i 6–12, art. 128 ust. 1, art. 131 ust. 1, 2 i 5 i art.
133 ust. 1 pkt 1–5, oraz:
1) wymiar należności celnych i podatkowych oraz innych opłat związanych
z przywozem i wywozem towarów w oddziałach celnych urzędów celno-
-skarbowych,
2) obejmowanie towarów procedurami celnymi i regulowanie sytuacji towarów
związanych z przywozem i wywozem towarów w oddziałach celnych urzędów
celno-skarbowych,
3) zadania wynikające z zakazu obejmowania procedurą celną dopuszczenia do
obrotu paliw stałych, o którym mowa w art. 7 ust. 8 ustawy z dnia 25 sierpnia
2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. z 2019
r. poz. 660 i 1527 oraz z 2020 r. poz. 284);
4) zadania określone w ust. 1 pkt 14, 16–16b w zakresie kontroli przewozu
towarów, oraz w art. 14 ust. 1 pkt 19 i art. 33 ust. 1 pkt 15
– wykonują wyłącznie funkcjonariusze.
2a. Zadania określone w ust. 1 pkt 14−16a wykonują również funkcjonariusze
Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby
Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura
Antykorupcyjnego lub Straży Granicznej oddelegowani na podstawie odrębnych
przepisów do wykonywania zadań służbowych w jednostkach organizacyjnych KAS.
3. W zakresie zadań określonych w ust. 1 pkt 14–16 organy KAS prowadzą
postępowania przygotowawcze zgodnie z przepisami ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r.
– Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 30), zwanej dalej „Kodeksem
postępowania karnego”, albo czynności wyjaśniające zgodnie z przepisami ustawy
z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U.
z 2019 r. poz. 1120, 1123, 1556 i 1694).
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w przypadku
wprowadzenia stanu klęski żywiołowej, ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego
albo stanu epidemii, których rozmiar przekracza możliwość wykonywania zadań przez
funkcjonariuszy, może, w drodze rozporządzenia, określić zadania KAS, które nie
wymagają wykonywania wyłącznie przez funkcjonariuszy, oraz okres ich
wykonywania, mając na względzie zapewnienie właściwego wykonywania zadań
przez KAS.

art. 3. więcej Art. 3. 1. Legitymację służbową wydaje się:
1) funkcjonariuszom;
2) osobom zatrudnionym w jednostkach organizacyjnych KAS wykonującym
czynności służbowe wymagające posiadania legitymacji służbowej.
2. W przypadku wykonywania czynności przez nieumundurowanego
funkcjonariusza do legitymacji służbowej może być dołączony znak identyfikacji
osobistej funkcjonariusza.
3. Legitymacja służbowa podlega:
1) złożeniu do depozytu w przypadku czasowego wyłączenia wykonywania
czynności służbowych, na potrzeby których legitymacja służbowa została
wydana;
2) wymianie w przypadku zmiany danych w niej zawartych, jej uszkodzenia,
zniszczenia lub upływu terminu jej ważności;
3) zwrotowi w przypadku zaistnienia zmian dotyczących stosunku służby
funkcjonariusza albo stosunku pracy osoby, którym legitymacja służbowa
została wydana, oraz w przypadku określonym w pkt 2.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzory legitymacji służbowych, organy właściwe do ich wydawania,
tryb wydawania, wymiany i ich zwrotu oraz okoliczności złożenia do depozytu
i zwrotu legitymacji służbowych, uwzględniając potrzebę zapewnienia właściwej ich
ochrony oraz możliwości identyfikacji osoby wykonującej czynności służbowe.

art. 4. więcej Art. 4. 1. Nazwa „Krajowa Administracja Skarbowa” oraz znak graficzny KAS
przysługuje wyłącznie KAS.
1a. Nazwa „Służba Celno-Skarbowa” jest zastrzeżona wyłącznie dla Służby
Celno-Skarbowej.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych nadaje sztandar KAS oraz
może nadawać sztandary izbom administracji skarbowej.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór znaku graficznego KAS, mając na uwadze tradycje Służby
Celnej, administracji podatkowej i kontroli skarbowej.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wzór sztandaru KAS,
2) podstawowe elementy wzoru sztandaru nadawanego izbom administracji
skarbowej, którym ten sztandar jest nadawany,
3) tryb nadawania sztandarów, o których mowa w ust. 2
– uwzględniając wizerunek orła białego ustalony dla godła państwowego oraz mając
na uwadze tradycje Służby Celnej, administracji podatkowej i kontroli skarbowej.

art. 5. więcej Art. 5. Dzień 21 września ustanawia się Dniem Krajowej Administracji
Skarbowej.

art. 6. więcej Art. 6. 1. W celu uhonorowania osób szczególnie zasłużonych dla KAS
ustanawia się odznakę honorową „Zasłużony dla Krajowej Administracji Skarbowej”.
2. Odznaka „Zasłużony dla Krajowej Administracji Skarbowej” dzieli się na
stopnie:
1) I stopień – złota odznaka „Zasłużony dla Krajowej Administracji Skarbowej”;
2) II stopień – srebrna odznaka „Zasłużony dla Krajowej Administracji Skarbowej”;
3) III stopień – brązowa odznaka „Zasłużony dla Krajowej Administracji
Skarbowej”.
3. Odznakę „Zasłużony dla Krajowej Administracji Skarbowej” nadaje minister
właściwy do spraw finansów publicznych.
4. Osoba, której nadano odznakę „Zasłużony dla Krajowej Administracji
Skarbowej”, otrzymuje legitymację potwierdzającą jej nadanie.
5. Odznaka „Zasłużony dla Krajowej Administracji Skarbowej” tego samego
stopnia może być nadana tej samej osobie tylko raz.
6. Osobie wyróżnionej odznaką „Zasłużony dla Krajowej Administracji
Skarbowej” nie nadaje się tej odznaki w stopniu niższym od posiadanego.
7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) tryb postępowania w sprawach o nadanie odznaki „Zasłużony dla Krajowej
Administracji Skarbowej”, osoby uprawnione do występowania z wnioskiem
o nadanie tej odznaki oraz termin rozpatrzenia wniosku,
2) wzór odznaki „Zasłużony dla Krajowej Administracji Skarbowej”, wzór wniosku
o nadanie tej odznaki zawierający informację uzasadniającą jej nadanie oraz
wzór legitymacji potwierdzającej nadanie odznaki,
3) sposób wręczania i noszenia odznaki „Zasłużony dla Krajowej Administracji
Skarbowej”,
4) sposób ewidencjonowania informacji o osobach wyróżnionych odznaką
„Zasłużony dla Krajowej Administracji Skarbowej”
– mając na uwadze konieczność zapewnienia sprawnego przeprowadzenia
postępowania, ujednolicenia sposobu składania wniosków oraz zapewnienia
przyznawania odznaki osobom szczególnie zasłużonym.

art. 7. więcej Art. 7. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w celu
zapewnienia skutecznej i efektywnej realizacji zadań KAS oraz wysokiej jakości jej
działania, określi, w drodze zarządzenia, czteroletnie kierunki działania i rozwoju KAS, wskazując w nich cele do osiągnięcia, wskaźniki ich pomiaru oraz zasady składania raportów z realizacji czteroletnich kierunków działania i rozwoju KAS.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze
zarządzenia, określić podstawy do przygotowania przez Szefa Krajowej Administracji
Skarbowej rocznych kierunków działania i rozwoju KAS oraz zasad składania
raportów z realizacji rocznych kierunków działania i rozwoju KAS.
3. Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w celu zapewnienia realizacji
kierunków, o których mowa w ust. 1, corocznie określa kierunki działania i rozwoju
KAS, wskazując w nich cele do osiągnięcia, wskaźniki ich pomiaru oraz zasady
składania przez dyrektorów izb administracji skarbowej raportów z realizacji
kierunków działania i rozwoju KAS.
3a. Kierunki działania i rozwoju KAS, o których mowa w ust. 3, podlegają
zatwierdzeniu przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.
4. Podstawą oceny pracy dyrektorów izb administracji skarbowej jest stopień
realizacji kierunków, o których mowa w ust. 3, w kierowanych przez nich izbach
administracji skarbowej.

art. 8. więcej Art. 8. 1. Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, w drodze zarządzenia,
tworzyć organy opiniodawczo-doradcze w sprawach należących do zadań KAS.
2. Szef Krajowej Administracji Skarbowej, tworząc organy opiniodawczo-
-doradcze, określa ich nazwę, skład, zakres działania, długość kadencji, na jaką zostały
powołane, oraz tryb postępowania tych organów.

art. 9. więcej Art. 9. 1. Finansowanie działalności KAS następuje z budżetu państwa z części,
której dysponentem jest minister właściwy do spraw finansów publicznych.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może upoważnić Szefa
Krajowej Administracji Skarbowej do wykonywania określonych czynności z zakresu
dysponowania częścią, o której mowa w ust. 1, w zakresie finansowania działalności
KAS.
3. Szef Krajowej Administracji Skarbowej w zakresie, o którym mowa w ust. 2,
może upoważnić do wykonywania określonych czynności z zakresu dysponowania
częścią, o której mowa w ust. 1, funkcjonariuszy lub osoby zatrudnione w jednostkach
organizacyjnych KAS lub w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw
finansów publicznych.

art. 10. więcej Art. 10. Działalność duszpasterska w KAS jest prowadzona na podstawie
porozumienia Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z przedstawicielami kościoła
lub związku wyznaniowego.

art. 11. więcej Art. 11. 1. Organami KAS są:
1) minister właściwy do spraw finansów publicznych;
2) Szef Krajowej Administracji Skarbowej;
3) dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej;
4) dyrektor izby administracji skarbowej;
5) naczelnik urzędu skarbowego;
6) naczelnik urzędu celno-skarbowego.
2. Niektóre zadania organów KAS mogą być wykonywane przez inne organy
KAS.
3. Zadania, o których mowa w art. 28 ust. 1 pkt 1 i 2, w zakresie poboru
podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych, jak również innych
należności, na podstawie odrębnych przepisów, z wyjątkiem podatków i należności
budżetowych, w zakresie których właściwe są inne organy, a także w zakresie poboru
należności celnych oraz innych opłat, związanych z przywozem i wywozem towarów,
mogą być wykonywane przy użyciu wspólnego rachunku bankowego, w odniesieniu
do określonego rodzaju należności.
4. W odniesieniu do niektórych kategorii podatników i płatników o istotnym
znaczeniu gospodarczym lub społecznym, w szczególności wykonujących określony
rodzaj działalności gospodarczej lub osiągających określoną wysokość przychodu
netto w rozumieniu przepisów o rachunkowości, zadania mogą być wykonywane
przez naczelnika urzędu skarbowego innego niż właściwy miejscowo.
5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej, określi, w drodze
rozporządzenia, terytorialny zasięg działania oraz siedziby dyrektorów izb
administracji skarbowej, naczelników urzędów skarbowych, naczelników urzędów
celno-skarbowych, a także siedzibę dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej,
uwzględniając potrzebę właściwej organizacji wykonywania zadań.
5a. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze
rozporządzenia, określić niektóre zadania KAS, które mogą być wykonywane na
obszarze całego kraju lub jego części przez odpowiednio dyrektorów izb administracji
skarbowej, naczelników urzędów skarbowych, naczelników urzędów celno-
-skarbowych, niezależnie od terytorialnego zasięgu ich działania, o którym mowa
w ust. 5, uwzględniając potrzebę właściwej organizacji wykonywania zadań.
6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze
rozporządzenia:
1) kategorie podatników i płatników, o których mowa w ust. 4,
2) warunki zaliczania podatników i płatników, o których mowa w ust. 4, do
odpowiedniej kategorii,
3) naczelników urzędów skarbowych właściwych dla podatników i płatników,
o których mowa w ust. 4, terytorialny zasięg ich działania i siedzibę,
4) tryb zawiadamiania o zmianie właściwości naczelnika urzędu skarbowego
– mając na względzie gospodarcze lub społeczne potrzeby podatników i płatników
obsługiwanych przez KAS.
7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może wyznaczyć,
w drodze rozporządzenia, organ KAS do wykonywania niektórych zadań KAS oraz
określić terytorialny zasięg jego działania, mając na względzie sprawne i efektywne
wykonywanie zadań KAS.
8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może wyznaczyć,
w drodze rozporządzenia, naczelnika urzędu skarbowego do dysponowania środkami
pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku, o którym mowa w ust. 3, oraz określić
rodzaj należności pieniężnych, które będą obsługiwane przy użyciu tego rachunku,
mając na względzie przygotowanie techniczne i organizacyjne urzędu obsługującego
tego naczelnika.

art. 12. więcej Art. 12. Minister właściwy do spraw finansów publicznych koordynuje
i współdziała w kształtowaniu polityki państwa w zakresie zadań KAS.

Art. 12a. Minister właściwy do spraw finansów publicznych prowadzi
działalność analityczną, prognostyczną i badawczą dotyczącą zjawisk występujących
w obszarze podatków stanowiących dochód budżetu państwa i ceł.

Art. 12b. Szef Krajowej Administracji Skarbowej udostępnia ministrowi
właściwemu do spraw finansów publicznych w celu realizacji jego ustawowych zadań
dane zgromadzone przez organy KAS w rejestrach, bazach, ewidencjach, zbiorach
i systemach inne niż określone w art. 4 pkt 1 rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony
osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie
swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne
rozporządzenie o ochronie danych) (Dz. Urz. UE L 119 z 04.05.2016, str. 1, z późn.
zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem RODO”, jeżeli minister właściwy do spraw
finansów publicznych nie jest współadministratorem tych danych.

Art. 12c. 1. W celu zapewnienia sprawnego i efektywnego wykonywania zadań
KAS minister właściwy do spraw finansów publicznych koordynuje ich realizację oraz
sprawuje nadzór nad jednostkami organizacyjnymi KAS, w szczególności może:
1) żądać informacji i materiałów, wyjaśnień i dokumentów z realizacji zadań przez
jednostki organizacyjne KAS;
2) zlecić przeprowadzenie analiz w określonym zakresie.
2. Szef Krajowej Administracji Skarbowej przedstawia corocznie do dnia
31 marca ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych sprawozdanie
z działalności KAS, które zawiera w szczególności informacje dotyczące:
1) realizacji dochodów z należności celnych oraz innych opłat związanych
z przywozem i wywozem towarów;
2) realizacji polityki kadrowej i szkoleniowej w jednostkach organizacyjnych KAS;
3) realizacji budżetu państwa w zakresie finansowania działalności KAS;
4) realizacji zadań KAS w zakresie szczególnych uprawnień organów KAS oraz
funkcjonariuszy;
5) realizacji zadań w zakresie prawidłowości i prawdziwości składanych
oświadczeń o stanie majątkowym przez osoby zatrudnione w jednostkach
organizacyjnych KAS oraz funkcjonariuszy;
6) realizowanej przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej współpracy
z właściwymi organami innych państw oraz organizacjami międzynarodowymi
i instytucjami międzynarodowymi.

Art. 12d. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych nadzoruje
realizację zadań KAS w zakresie:
1) prawidłowości realizacji czynności operacyjno-rozpoznawczych, w zakresie,
w jakim nie narusza to kompetencji prokuratury i sądu;
2) prowadzenia czynności wyjaśniających i postępowań dyscyplinarnych;
3) rozpoznawania i wykrywania popełnianych przez funkcjonariuszy oraz
pracowników zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych KAS przestępstw
umyślnych ściganych z oskarżenia publicznego oraz przestępstw skarbowych,
a także zapobiegania tym przestępstwom;
4) realizacji obowiązku składania oświadczeń o stanie majątkowym przez
funkcjonariuszy oraz pracowników zatrudnionych w jednostkach
organizacyjnych KAS, a także ich analizy przez właściwych przełożonych
w zakresie, w jakim nie narusza to kompetencji Centralnego Biura
Antykorupcyjnego;
5) przestrzegania zasad etyki zawodowej przez funkcjonariuszy oraz pracowników
zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych KAS;
6) gromadzenia i przetwarzania danych osobowych przez Służbę Celno-Skarbową.
2. W celu realizacji zadań, o których mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
finansów publicznych jest uprawniony do:
1) zapoznawania się z wynikami i materiałami z czynności
operacyjno-rozpoznawczych prowadzonych przez Służbę Celno-Skarbową;
2) uzyskiwania informacji o wynikach i zapoznawania się z materiałami
z czynności wykonywanych przez komórkę organizacyjną, o której mowa
w art. 14 ust. 1 pkt 1, właściwą w sprawach nadzoru wewnętrznego w KAS.
3. Zadania, o których mowa w ust. 1, są wykonywane w celu analizowania,
eliminowania i ujawniania naruszeń prawa lub zasad etyki zawodowej, egzekwowania
działania zgodnego z przepisami prawa oraz z zasadami etyki zawodowej, w związku
z koniecznością zapewnienia przestrzegania praw i wolności człowieka i obywatela,
przy pomocy komórki organizacyjnej, o której mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1, właściwej
w sprawach nadzoru wewnętrznego w KAS.

Art. 12e. Minister właściwy do spraw finansów publicznych jest
współadministratorem w rozumieniu art. 26 ust. 1 rozporządzenia RODO danych
gromadzonych przez organy KAS.

Art. 12f. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, we współpracy
z Szefem Krajowej Administracji Skarbowej, w zakresie zadań i usług
informatycznych w KAS:
1) wyznacza strategię oraz kierunki działania w zakresie rozwoju i utrzymania;
2) zarządza w szczególności:
a) bezpieczeństwem infrastruktury teleinformatycznej,
b) projektami i inicjatywami informatycznymi, w tym weryfikuje zasadność
ich realizacji pod kątem biznesowym, architektonicznym, finansowym oraz
spójności z innymi inicjatywami realizowanymi w obszarze budżet, finanse
publiczne i instytucje finansowe,
c) systemami informatycznymi w zakresie infrastruktury, aplikacji oraz
nadzoru nad kontraktami z dostawcami zewnętrznymi.

art. 13. więcej Art. 13. 1. Szef Krajowej Administracji Skarbowej podlega ministrowi
właściwemu do spraw finansów publicznych.
2. Szefa Krajowej Administracji Skarbowej – sekretarza stanu w urzędzie
obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych – powołuje Prezes
Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

art. 14. więcej Art. 14. 1. Do zadań Szefa Krajowej Administracji Skarbowej należy:
1) nadzór nad działalnością dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, dyrektorów
izb administracji skarbowej, naczelników urzędów skarbowych, naczelników
urzędów celno-skarbowych, dyrektora Krajowej Szkoły Skarbowości, zwanej
dalej „Szkołą”, oraz dyrektorów właściwych w sprawach KAS komórek
organizacyjnych w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw
finansów publicznych, zwanych dalej „komórkami organizacyjnymi urzędu
obsługującego ministra”;
2) kształtowanie polityki kadrowej i szkoleniowej w jednostkach organizacyjnych
KAS;
3) realizacja budżetu państwa w zakresie ustalonym dla KAS;
4) nadzorowanie, koordynowanie i wykonywanie czynności, o których mowa w art.
113–117, art. 118 ust. 1–17, art. 119 ust. 1–10, art. 120 ust. 1–6, art. 122–126,
art. 127 ust. 1–5, art. 127a ust. 1, 2 i 6–12, art. 128 ust. 1, art. 131 ust. 1, 2 i 5
i art. 133;
5) rozpoznawanie, wykrywanie i zwalczanie przestępstw skarbowych i wykroczeń
skarbowych, zapobieganie tym przestępstwom i wykroczeniom oraz ściganie ich
sprawców, w zakresie określonym w Kodeksie karnym skarbowym;
5a) przeciwdziałanie wykorzystywaniu działalności banków w rozumieniu art.
119zg pkt 1 Ordynacji podatkowej i spółdzielczych kas oszczędnościowo-
-kredytowych do celów mających związek z wyłudzeniami skarbowymi w
rozumieniu art. 119zg pkt 9 Ordynacji podatkowej;
6) realizacja zadań, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 15–16a i 16c;
7) wykonywanie kontroli celno-skarbowej w zakresie prawidłowości
i prawdziwości składanych oświadczeń o stanie majątkowym przez osoby
zatrudnione w jednostkach organizacyjnych KAS oraz funkcjonariuszy;
8) (uchylony)
8a) przeciwdziałanie unikaniu opodatkowania;
9) zlecanie i koordynowanie kontroli celno-skarbowych wykonywanych przez
naczelników urzędów celno-skarbowych oraz nadzorowanie ich przebiegu,
z wyjątkiem kontroli celno-skarbowych, o których mowa w art. 54 ust. 1 pkt 5;
10) audyt gospodarowania środkami pochodzącymi z budżetu Unii Europejskiej oraz
niepodlegającymi zwrotowi środkami z pomocy udzielanej przez państwa
członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA)
w zakresie:
a) systemu zarządzania i kontroli krajowych programów operacyjnych
w instytucjach zarządzających,
b) systemu wspólnej polityki rolnej,
c) bezpieczeństwa systemów informatycznych wykorzystywanych przy
wdrażaniu programów operacyjnych i wspólnej polityki rolnej;
10a) nadzór nad audytem i jego koordynowanie w odniesieniu do gospodarowania
środkami pochodzącymi z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegającymi
zwrotowi środkami z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) w zakresie audytu:
a) systemu zarządzania i kontroli programów krajowych w instytucjach
systemu wdrażania, z wyłączeniem instytucji zarządzających,
b) regionalnych programów operacyjnych,
c) operacji wspólnej polityki rolnej;
10b) koordynowanie audytu, o którym mowa w art. 95 ust. 1 pkt 2–7;
11) współpraca z właściwymi organami innych państw oraz organizacjami
międzynarodowymi i instytucjami międzynarodowymi;
12) wykonywanie zadań centralnej jednostki koordynującej w rozumieniu
Konwencji sporządzonej na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej
w sprawie wzajemnej pomocy i współpracy między administracjami celnymi,
sporządzonej w Brukseli dnia 18 grudnia 1997 r. (Dz. U. z 2008 r. poz. 31);
13) wykonywanie funkcji specjalnej jednostki w rozumieniu art. 85 rozporządzenia
Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r.
w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i
monitorowania jej oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78,
(WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005
i (WE) nr 485/2008 (Dz. Urz. UE L 347 z 20.12.2013, str. 549), zwanego dalej
„rozporządzeniem (UE) nr 1306/2013”;
14) wykonywanie funkcji instytucji audytowej w rozumieniu art. 123
ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013
z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiającego wspólne przepisy dotyczące
Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu
Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz
Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego
i Rybackiego oraz ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego
Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego,
Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz
uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 (Dz. Urz. UE L 347
z 20.12.2013, str. 320), art. 31 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego
i Rady (UE) nr 223/2014 z dnia 11 marca 2014 r. w sprawie Europejskiego
Funduszu Pomocy Najbardziej Potrzebującym (Dz. Urz. UE L 72 z 12.03.2014,
str. 1), art. 25 ust. 1 lit. b rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
nr 514/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Funduszu Azylu, Migracji i Integracji oraz instrumentu na rzecz wsparcia finansowego współpracy policyjnej, zapobiegania i zwalczania
przestępczości oraz zarządzania kryzysowego (Dz. Urz. UE L 150 z 20.05.2014,
str. 112) oraz art. 20 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE)
nr 897/2014 z dnia 18 sierpnia 2014 r. ustanawiającego przepisy szczegółowe
dotyczące wdrażania programów współpracy transgranicznej finansowanych na
podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
nr 232/2014 ustanawiającego Europejski Instrument Sąsiedztwa (Dz. Urz.
UE L 244 z 19.08.2014, str. 12);
15) wykonywanie funkcji jednostki certyfikującej w rozumieniu
art. 9 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013;
16) wykonywanie zadań wynikających z rozporządzenia Rady (WE) nr 2173/2005
z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie ustanowienia systemu zezwoleń na przywóz
drewna do Wspólnoty Europejskiej FLEGT (Dz. Urz. UE L 347 z 30.12.2005,
str. 1);
17) wykonywanie zadań, o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. a rozporządzenia
wykonawczego Komisji (UE) 1850/2015 z dnia 13 października 2015 r.
ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (WE) nr 1007/2009 w sprawie handlu produktami z fok
(Dz. Urz. UE L 271 z 16.10.2015, str. 1);
18) wykonywanie zadań wynikających z art. 3 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 z dnia 11 września 2013 r.
dotyczącego dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania
Nadużyć Finansowych (OLAF) oraz uchylającego rozporządzenie (WE)
nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzenie Rady
(Euratom) nr 1074/1999 (Dz. Urz. UE L 248/1 z 18.09.2013, str. 1);
19) zapewnianie ochrony fizycznej i technicznej osobom zatrudnionym
w jednostkach organizacyjnych KAS oraz funkcjonariuszom, a w uzasadnionych
przypadkach także innym osobom, organom i instytucjom państwowym;
20) prowadzenie działalności analitycznej, prognostycznej i badawczej dotyczącej
zjawisk występujących we właściwości KAS oraz analizy ryzyka;
20a) współdziałanie, o którym mowa w dziale IIB Ordynacji podatkowej;
20b) pobór opłaty elektronicznej na zasadach określonych w ustawie z dnia 21 marca
1985 r. o drogach publicznych;
20c) pobór opłaty za przejazd autostradą na zasadach określonych w ustawie z dnia
27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu
Drogowym;
20d) podejmowanie działań mających na celu wprowadzenie systemów
elektronicznego poboru opłat i szerokiego zastosowania tych systemów;
21) wykonywanie innych zadań określonych w odrębnych przepisach.
2. Szef Krajowej Administracji Skarbowej jest organem wyższego stopnia
w stosunku do dyrektorów izb administracji skarbowej.
3. Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w celu zapewnienia sprawnego
i efektywnego wykonywania zadań, w szczególności nadzoru nad działalnością
dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, dyrektorów izb administracji skarbowej,
naczelników urzędów skarbowych, naczelników urzędów celno-skarbowych,
dyrektora Szkoły oraz dyrektorów komórek organizacyjnych urzędu obsługującego
ministra oraz kształtowania polityki kadrowej i szkoleniowej w KAS, może wydawać
zarządzenia.

art. 15. więcej Art. 15. 1. Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi w systemie
teleinformatycznym listę naczelników urzędów skarbowych oraz zastępców
naczelników urzędów skarbowych, zawierającą imię i nazwisko, numer PESEL,
stanowisko, oznaczenie właściwego urzędu skarbowego, datę powołania odpowiednio
naczelnika urzędu skarbowego albo zastępcy naczelnika urzędu skarbowego, datę
odwołania odpowiednio naczelnika urzędu skarbowego albo zastępcy naczelnika
urzędu skarbowego, informację o zawieszeniu stosunku pracy oraz datę wygaśnięcia
stosunku pracy.
2. Szef Krajowej Administracji Skarbowej zapewnia sądom prowadzącym księgi
wieczyste dostęp do listy, o której mowa w ust. 1, za pośrednictwem systemu
teleinformatycznego w celu automatycznej weryfikacji naczelników urzędów
skarbowych oraz zastępców naczelników urzędów skarbowych.

art. 16. więcej Art. 16. 1. W celu realizacji zadania określonego w art. 14 ust. 1 pkt 13 Szef
Krajowej Administracji Skarbowej jest uprawniony do:
1) żądania od organów administracji publicznej oraz państwowych jednostek
organizacyjnych i osób prawnych wszelkich niezbędnych informacji;
2) zlecania wykonania określonych czynności organom administracji publicznej
oraz państwowym jednostkom organizacyjnym i osobom prawnym
uprawnionym do kontroli dokumentów, które mają znaczenie dla realizacji zadań
określonych w tytule V rozdziale III rozporządzenia (UE) nr 1306/2013.
2. Pisemne wystąpienie o dostarczenie informacji lub wykonanie określonych
czynności powinno w szczególności zawierać oznaczenie treści żądania lub zlecenia
oraz termin dostarczenia informacji lub wykonania określonej czynności.
W przypadku podmiotów innych niż przeprowadzające kontrole zgodnie z przepisami
tytułu V rozdziału III rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 wystąpienie powinno
zawierać ponadto wskazanie okoliczności będących podstawą tego wystąpienia.
3. W czynnościach zleconych na podstawie ust. 1 pkt 2 mogą uczestniczyć:
1) osoby zatrudnione w jednostkach organizacyjnych KAS lub funkcjonariusze,
upoważnieni przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej;
2) przedstawiciele organów Unii Europejskiej lub państw członkowskich Unii
Europejskiej.
4. Organy administracji publicznej oraz państwowe jednostki organizacyjne
przeprowadzające kontrole zgodnie z przepisami rozporządzenia (UE)
nr 1306/2013 są obowiązane do przekazywania Szefowi Krajowej Administracji
Skarbowej projektu propozycji zastosowania analizy ryzyka, o którym mowa
w art. 42 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 908/2014 z dnia 6 sierpnia
2014 r. ustanawiającego zasady dotyczące stosowania rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do agencji płatniczych
i innych organów, zarządzania finansami, rozliczania rachunków, przepisów
dotyczących kontroli, zabezpieczeń i przejrzystości (Dz. Urz. UE L 255 z 28.08.2014,
str. 59), oraz projektów programów kontroli, o których mowa
w art. 84 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, i sprawozdań z ich realizacji, o których
mowa w art. 86 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, najpóźniej na 21 dni przed
terminami określonymi w tych rozporządzeniach, w celu ich weryfikacji i przekazania
Komisji Europejskiej.

art. 17. więcej Art. 17. Szef Krajowej Administracji Skarbowej wykonuje zadania na całym
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 18. więcej Art. 18. Szef Krajowej Administracji Skarbowej wykonuje zadania przy pomocy
zastępców Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, dyrektora Krajowej Informacji
Skarbowej, dyrektorów izb administracji skarbowej, naczelników urzędów
skarbowych, naczelników urzędów celno-skarbowych, dyrektora Szkoły oraz
dyrektorów komórek organizacyjnych urzędu obsługującego ministra.

art. 19. więcej Art. 19. Zastępców Szefa Krajowej Administracji Skarbowej – podsekretarzy
stanu w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych
– powołuje, w liczbie nie większej niż trzech, Prezes Rady Ministrów, na wniosek
ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

art. 20. więcej Art. 20. 1. Szefa Krajowej Administracji Skarbowej zastępuje wyznaczony
przez niego Zastępca Szefa Krajowej Administracji Skarbowej.
2. Zakres czynności Zastępcy Szefa Krajowej Administracji Skarbowej określa
Szef Krajowej Administracji Skarbowej w drodze zarządzenia.

art. 21. więcej Art. 21. 1. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej powołuje minister
właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek Szefa Krajowej Administracji
Skarbowej.
2. Stanowisko dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej może zajmować osoba:
1) będąca obywatelem polskim;
2) korzystająca z pełni praw publicznych;
3) która nie była skazana prawomocnym wyrokiem sądu za umyślne przestępstwo
lub umyślne przestępstwo skarbowe;
4) wobec której nie orzeczono prawomocnie zakazu zajmowania stanowisk
kierowniczych w urzędach organów władzy publicznej lub pełnienia funkcji
związanych z dysponowaniem środkami publicznymi;
5) posiadająca kwalifikacje drugiego stopnia w zakresie prawa, administracji,
ekonomii, zarządzania lub w innym zakresie uzupełnione studiami
podyplomowymi w zakresie prawa, administracji, ekonomii lub zarządzania;
6) mająca co najmniej pięcioletni staż pracy lub służby;
7) posiadająca kompetencje kierownicze;
8) ciesząca się nieposzlakowaną opinią.
3. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej odwołuje minister właściwy do
spraw finansów publicznych.
4. (uchylony)
5. Dyrektorem Krajowej Informacji Skarbowej można być nie dłużej niż 5 lat.
6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek Szefa Krajowej
Administracji Skarbowej może przedłużyć termin, o którym mowa w ust. 5, nie dłużej
jednak niż o kolejne 5 lat.
7. (uchylony)

art. 22. więcej Art. 22. 1. Do zadań dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej należy:
1) zapewnianie jednolitej i powszechnie dostępnej informacji podatkowej i celnej,
w tym jej przetwarzanie i udostępnianie;
2) prowadzenie spraw dotyczących interpretacji indywidualnych przepisów prawa
podatkowego;
3) prowadzenie działalności informacyjnej i edukacyjnej w zakresie przepisów
prawa podatkowego i celnego;
4) realizacja polityki kadrowej i szkoleniowej w Krajowej Informacji Skarbowej;
5) identyfikowanie obszarów zagrożeń mogących mieć wpływ na prawidłowość
wykonywania obowiązków podatkowych i celnych;
6) wykonywanie innych zadań określonych w odrębnych przepisach.
2. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wykonuje zadania na całym
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przy pomocy Krajowej Informacji Skarbowej.

art. 23. więcej Art. 23. 1. Zastępcę dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej powołuje Szef
Krajowej Administracji Skarbowej na wniosek dyrektora Krajowej Informacji
Skarbowej.
2. Zastępcę dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej odwołuje Szef Krajowej
Administracji Skarbowej.
3. Przepis art. 21 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

art. 24. więcej Art. 24. 1. Dyrektora izby administracji skarbowej powołuje minister właściwy
do spraw finansów publicznych na wniosek Szefa Krajowej Administracji Skarbowej.
2. Stanowisko dyrektora izby administracji skarbowej może zajmować osoba:
1) będąca obywatelem polskim;
2) korzystająca z pełni praw publicznych;
3) która nie była skazana prawomocnym wyrokiem sądu za umyślne przestępstwo
lub umyślne przestępstwo skarbowe;
4) wobec której nie orzeczono prawomocnie zakazu zajmowania stanowisk
kierowniczych w urzędach organów władzy publicznej lub pełnienia funkcji
związanych z dysponowaniem środkami publicznymi;
5) posiadająca kwalifikacje drugiego stopnia w zakresie prawa, administracji,
ekonomii, zarządzania lub w innym zakresie uzupełnione studiami
podyplomowymi w zakresie prawa, administracji, ekonomii lub zarządzania;
6) mająca co najmniej pięcioletni staż pracy lub służby;
7) posiadająca kompetencje kierownicze;
8) ciesząca się nieposzlakowaną opinią.
3. Dyrektora izby administracji skarbowej odwołuje minister właściwy do spraw
finansów publicznych.
4. W przypadku funkcjonariusza powołanie albo odwołanie następuje
odpowiednio z dniem wskazanym w akcie powołania albo odwołania.
5. Dyrektorem izby administracji skarbowej w tej samej jednostce
organizacyjnej można być nie dłużej niż 5 lat.
6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek Szefa
Krajowej Administracji Skarbowej, może przedłużyć termin, o którym mowa w ust. 5,
nie dłużej jednak niż o kolejne 5 lat.
7. W przypadku odwołania funkcjonariusza ze stanowiska dyrektora izby
administracji skarbowej funkcjonariusz zachowuje prawo do dotychczasowego
uposażenia, z wyjątkiem dodatku funkcyjnego, przez okres 3 miesięcy, jeżeli jest ono
wyższe od przysługującego na nowym stanowisku służby w KAS.

art. 25. więcej Art. 25. 1. Do zadań dyrektora izby administracji skarbowej należy:
1) nadzór nad działalnością naczelników urzędów skarbowych i naczelników
urzędów celno-skarbowych, z wyłączeniem zastrzeżonego dla Szefa Krajowej
Administracji Skarbowej nadzoru nad czynnościami, o których mowa
w art. 113–117, art. 118 ust. 1–17, art. 119 ust. 1–10, art. 120 ust. 1–6, art. 122–
126, art. 127 ust. 1–5, art. 127a ust. 1, 2 i 6–12, art. 128 ust. 1, art. 131 ust. 1, 2
i 5 i art. 133;
2) rozstrzyganie w drugiej instancji w sprawach należących w pierwszej instancji
do naczelników urzędów skarbowych lub naczelników urzędów celno-
-skarbowych, z wyjątkiem spraw, o których mowa w art. 83 ust. 1;
3) rozstrzyganie w pierwszej instancji w sprawach określonych w odrębnych
przepisach;
4) wykonywanie czynności audytowych;
5) wykonywanie audytów, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 10a
i w art. 95 ust. 1 pkt 2–7;
6) ustalanie i udzielanie dotacji przedmiotowych dla przedsiębiorców oraz
analizowanie prawidłowości ich wykorzystywania w zakresie określonym przez
ministra właściwego do spraw finansów publicznych;
7) prowadzenie działalności informacyjnej i edukacyjnej w zakresie przepisów
prawa podatkowego i celnego, w tym zapobiegającej nieprawidłowemu
wypełnianiu obowiązków podatkowych i celnych;
8) wykonywanie zadań wynikających z przepisów prawa Unii Europejskiej
regulujących INTRASTAT oraz EXTRASTAT, a także prowadzenie
postępowań w zakresie INTRASTAT;
9) realizacja polityki kadrowej i szkoleniowej w izbie administracji skarbowej;
10) prowadzenie działalności analitycznej, prognostycznej i badawczej dotyczącej
zjawisk występujących we właściwości KAS oraz analizy ryzyka;
10a) współdziałanie z Szefem Krajowej Administracji Skarbowej przy realizacji
zadań w ramach współdziałania, o którym mowa w dziale IIB Ordynacji
podatkowej;
11) wykonywanie innych zadań określonych w odrębnych przepisach.
2. Dyrektor izby administracji skarbowej wykonuje swoje zadania przy pomocy
izby administracji skarbowej.
3. Dyrektor izby administracji skarbowej jest organem wyższego stopnia
w stosunku do naczelnika urzędu skarbowego i naczelnika urzędu celno-skarbowego.

art. 26. więcej Art. 26. 1. Zastępcę dyrektora izby administracji skarbowej powołuje Szef
Krajowej Administracji Skarbowej na wniosek dyrektora izby administracji
skarbowej.
2. Zastępcę dyrektora izby administracji skarbowej odwołuje Szef Krajowej
Administracji Skarbowej.
3. Przepisy art. 24 ust. 2, 4 i 7 stosuje się odpowiednio.

art. 27. więcej Art. 27. 1. Naczelnika urzędu skarbowego powołuje Szef Krajowej
Administracji Skarbowej na wniosek dyrektora izby administracji skarbowej.
2. Naczelnika urzędu skarbowego odwołuje Szef Krajowej Administracji
Skarbowej.
3. Przepisy art. 24 ust. 2 i 4–7 stosuje się odpowiednio.

art. 28. więcej Art. 28. 1. Do zadań naczelnika urzędu skarbowego należy:
1) ustalanie, określanie, pobór podatków, opłat i niepodatkowych należności
budżetowych oraz innych należności na podstawie odrębnych przepisów;
2) pobór należności celnych oraz innych opłat, związanych z przywozem
i wywozem towarów;
3) wykonywanie zadań wierzyciela należności pieniężnych;
4) wykonywanie egzekucji administracyjnej należności pieniężnych oraz
wykonywanie zabezpieczenia należności pieniężnych;
5) zapewnienie obsługi i wsparcia podatnika i płatnika w prawidłowym
wykonywaniu obowiązków podatkowych;
6) prowadzenie ewidencji podatników i płatników;
7) wykonywanie kontroli podatkowej oraz czynności sprawdzających, z wyjątkiem
przeprowadzania kontroli podatkowej wobec podatnika, który zawarł umowę o
współdziałanie, o której mowa w art. 20s Ordynacji podatkowej, w zakresie
podatków objętych tą umową;
8) współpraca w zakresie wymiany informacji podatkowych i finansowych
z państwami członkowskimi Unii Europejskiej oraz z państwami trzecimi
określonych przepisami prawa międzynarodowego;
9) realizacja zadań związanych z udzielaniem pomocy państwom członkowskim
Unii Europejskiej oraz państwom trzecim przy dochodzeniu podatków,
należności celnych i innych należności pieniężnych oraz korzystaniem z pomocy
tych państw;
10) rozpoznawanie, wykrywanie i zwalczanie przestępstw skarbowych i wykroczeń
skarbowych, zapobieganie tym przestępstwom i wykroczeniom oraz ściganie ich
sprawców, w zakresie określonym w Kodeksie karnym skarbowym;
11) rozpoznawanie, wykrywanie i zwalczanie przestępstw określonych w ustawie
z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r. poz. 351, 1495,
1571, 1655 i 1680), zapobieganie tym przestępstwom oraz ściganie ich
sprawców;
12) wykonywanie kar i środków karnych oraz wykonywanie zabezpieczania kar
i środków karnych, w zakresie określonym w ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. –
Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. z 2019 r. poz. 676, 679, 1694, 2020 i 2070)
oraz w Kodeksie karnym skarbowym;
12a) współdziałanie z Szefem Krajowej Administracji Skarbowej przy realizacji
zadań w ramach współdziałania, o którym mowa w dziale IIB Ordynacji
podatkowej;
13) wykonywanie innych zadań określonych w odrębnych przepisach.
2. Naczelnik urzędu skarbowego dysponuje środkami pieniężnymi
zgromadzonymi na rachunkach bankowych obsługującego go urzędu.
3. Przez obsługę i wsparcie, o których mowa w ust. 1 pkt 5, należy rozumieć
działania polegające na udzielaniu pomocy w samodzielnym, prawidłowym
i dobrowolnym wypełnianiu obowiązków podatkowych, realizowane w szczególności
przez centrum obsługi.
4. Naczelnik urzędu skarbowego wykonuje swoje zadania przy pomocy urzędu
skarbowego.

art. 29. więcej Art. 29. 1. Obsługa i wsparcie realizowane w centrum obsługi polegają na:
1) przyjmowaniu podań i deklaracji, wydawaniu zaświadczeń oraz udzielaniu
wyjaśnień w zakresie przepisów prawa podatkowego, w tym także podmiotom,
które zamierzają podjąć działalność gospodarczą;
2) udzielaniu informacji w zakresie sposobu wypełniania zeznań i deklaracji
podatkowych;
3) zapewnieniu stanowiska komputerowego z dostępem do portalu podatkowego;
4) informowaniu o danych kontaktowych właściwych organów wraz ze
wskazaniem zakresu ich kompetencji.
2. Zadania polegające na przyjmowaniu podań i deklaracji, wydawaniu
zaświadczeń oraz udzielaniu wyjaśnień w zakresie przepisów prawa podatkowego są
wykonywane w każdym centrum obsługi, niezależnie od terytorialnego zasięgu
działania naczelnika urzędu skarbowego.
3. Obsługa i wsparcie realizowane w centrum obsługi nie obejmują sporządzania
pism, opinii, zeznań oraz deklaracji podatkowych.

art. 30. więcej Art. 30. 1. Naczelnik urzędu skarbowego może powierzyć prowadzenie, w jego
imieniu, niektórych spraw należących do właściwości tego organu, jednostce
samorządu terytorialnego lub związkowi takich jednostek, jeżeli odrębne przepisy tak
stanowią.
2. Powierzenie prowadzenia spraw następuje na podstawie porozumienia
naczelnika urzędu skarbowego z jednostką samorządu terytorialnego lub związkiem
takich jednostek.
3. Do porozumienia stosuje się odpowiednio przepisy art. 8 ust. 2b–5 ustawy
z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506, 1309, 1571,
1696 i 1815).
4. Porozumienie może stanowić, że powierzenie prowadzenia spraw następuje
bez przekazania środków finansowych na ich realizację.

art. 31. więcej Art. 31. 1. Zastępcę naczelnika urzędu skarbowego powołuje dyrektor izby
administracji skarbowej na wniosek naczelnika urzędu skarbowego.
2. Zastępcę naczelnika urzędu skarbowego odwołuje dyrektor izby administracji
skarbowej.
3. Przepisy art. 24 ust. 2, 4 i 7 stosuje się odpowiednio.

art. 32. więcej Art. 32. 1. Naczelnika urzędu celno-skarbowego powołuje Szef Krajowej
Administracji Skarbowej na wniosek dyrektora izby administracji skarbowej.
2. Naczelnika urzędu celno-skarbowego odwołuje Szef Krajowej Administracji
Skarbowej.
3. Przepisy art. 24 ust. 2 i 4–7 stosuje się odpowiednio.

art. 33. więcej Art. 33. 1. Do zadań naczelnika urzędu celno-skarbowego należy:
1) wykonywanie kontroli celno-skarbowej z wyłączeniem kontroli, o której mowa
w dziale IIB Ordynacji podatkowej oraz art. 54 ust. 2 pkt 9;
2) ustalanie i określanie podatków, opłat i niepodatkowych należności
budżetowych oraz innych należności na podstawie odrębnych przepisów;
3) rozstrzyganie w drugiej instancji w sprawach, o których mowa w art. 83 ust. 1;
4) prowadzenie urzędowego sprawdzenia;
5) obejmowanie towarów procedurami celnymi oraz wykonywanie innych
czynności przewidzianych przepisami prawa celnego;
6) wymiar należności celnych i podatkowych oraz innych opłat, związanych
z przywozem i wywozem towarów;
7) prowadzenie w pierwszej instancji postępowań w sprawach celnych
przewidzianych przepisami prawa celnego oraz w sprawach podatkowych
związanych z przywozem lub wywozem towarów;
8) rozpoznawanie, wykrywanie i zwalczanie przestępstw skarbowych i wykroczeń
skarbowych, zapobieganie tym przestępstwom i wykroczeniom oraz ściganie ich
sprawców, w zakresie określonym w Kodeksie karnym skarbowym;
9) rozpoznawanie, wykrywanie i zwalczanie przestępstw określonych w ustawie
z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, zapobieganie tym przestępstwom
oraz ściganie ich sprawców;
10) rozpoznawanie, wykrywanie i zwalczanie przestępstw i wykroczeń określonych
w:
a) art. 53 ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym
i archiwach (Dz. U. z 2020 r. poz. 164),
b) art. 116–118 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach
pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 oraz z 2020 r. poz. 288),
ba) art. 34a ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U.
z 2019 r. poz. 917 i 1726),
c) art. 183 § 2 i 4–6, w przypadku czynów, o których mowa w art. 183 § 2, 4
i 5 Kodeksu karnego,
d) art. 244 Kodeksu karnego, w zakresie niestosowania się do zakazu wstępu
do ośrodków gier i uczestnictwa w grach hazardowych,
da) art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o bibliotekach (Dz. U. z
2019 r. poz. 1479),
e) art. 305 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej
(Dz. U. z 2020 r. poz. 286 i 288),
f) art. 33 ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. o obrocie z zagranicą
towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla
bezpieczeństwa państwa, a także dla utrzymania międzynarodowego pokoju
i bezpieczeństwa (Dz. U. z 2019 r. poz. 953 i 1214),
g) art. 12a, art. 13 i art. 14 ustawy z dnia 2 marca 2001 r. o wyrobie alkoholu
etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych (Dz. U. z 2018 r. poz.
2352),
h) art. 109 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad
zabytkami (Dz. U. z 2020 r. poz. 282),
i) art. 128, art. 131 pkt 4 w zakresie, o którym mowa w art. 73 ust. 1 pkt 2,
oraz art. 131 pkt 10 i 14 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie
przyrody (Dz. U. z 2020 r. poz. 55),
j) art. 55, art. 57, art. 61 i art. 66 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r.
o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2019 r. poz. 852, 1655 i 1818 oraz
z 2020 r. poz. 322),
k) art. 41, art. 43 i art. 44 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o wyrobie
napojów spirytusowych oraz o rejestracji i ochronie oznaczeń
geograficznych napojów spirytusowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 268 i 1495),
l) art. 12 ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o bezpieczeństwie obrotu
prekursorami materiałów wybuchowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 994)
– oraz zapobieganie tym przestępstwom i wykroczeniom, a także ściganie ich
sprawców, jeżeli zostały ujawnione przez Służbę Celno-Skarbową;
10a) wykonywanie środków karnych i zabezpieczających w zakresie określonym
w Kodeksie karnym skarbowym;
10b) wykonywanie orzeczeń o przepadku towarów nieunijnych;
11) realizacja zadań, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 15, 16a i 16c;
12) wykonywanie czynności, o których mowa w art. 113–117, art. 118 ust. 1–17, art.
120 ust. 1–6, art. 122–126, art. 127 ust. 1–5, art. 127a ust. 1, 2 i 6–12, art. 128 ust.
1, art. 131 ust. 2 i 5 i art. 133;
13) współpraca w zakresie wymiany informacji podatkowych, celnych
i finansowych z państwami członkowskimi Unii Europejskiej oraz z państwami
trzecimi określonych przepisami prawa międzynarodowego;
14) prowadzenie działalności analitycznej, prognostycznej i badawczej oraz analizy
ryzyka dotyczącej zjawisk występujących w obszarze jego właściwości;
15) zapewnianie ochrony fizycznej i technicznej osobom zatrudnionym
w jednostkach organizacyjnych KAS oraz funkcjonariuszom, a w uzasadnionych
przypadkach także innym osobom, organom i instytucjom państwowym;
15a) współdziałanie z Szefem Krajowej Administracji Skarbowej przy realizacji
zadań w ramach współdziałania, o którym mowa w dziale IIB Ordynacji
podatkowej;
16) wykonywanie innych zadań określonych w odrębnych przepisach.
2. Naczelnik urzędu celno-skarbowego wykonuje swoje zadania przy pomocy
urzędu celno-skarbowego.

Art. 33a. 1. W sprawach o:
1) przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe,
2) przestępstwa wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 15,
3) przestępstwa i wykroczenia wskazane w art. 33 ust. 1 pkt 10
– ujawnione w związku z kontrolą celno-skarbową, postępowanie przygotowawcze,
postępowanie mandatowe albo czynności wyjaśniające w sprawach o wykroczenia
prowadzi naczelnik urzędu celno-skarbowego wykonujący tę kontrolę.
2. W sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe, o których
mowa w ust. 1, organem nadrzędnym nad finansowym organem postępowania
przygotowawczego, o którym mowa w art. 53 § 39 pkt 1 Kodeksu karnego
skarbowego, jest dyrektor izby administracji skarbowej właściwy miejscowo według
siedziby naczelnika urzędu celno-skarbowego prowadzącego postępowanie
przygotowawcze.
3. Szef Krajowej Administracji Skarbowej w szczególnie uzasadnionych
przypadkach może, z urzędu lub na wniosek organu, o którym mowa w ust. 1 lub 2,
wyznaczyć do prowadzenia spraw określonych w ust. 1 innego naczelnika urzędu
celno-skarbowego.

art. 34. więcej Art. 34. 1. Zastępcę naczelnika urzędu celno-skarbowego powołuje dyrektor
izby administracji skarbowej na wniosek naczelnika urzędu celno-skarbowego.
2. Zastępcę naczelnika urzędu celno-skarbowego odwołuje dyrektor izby
administracji skarbowej.
3. Przepisy art. 24 ust. 2, 4 i 7 stosuje się odpowiednio.

Art. 34a. 1. Organ KAS może upoważnić do przetwarzania danych osobowych
osoby zatrudnione lub funkcjonariuszy pełniących służbę w jednostkach
organizacyjnych KAS w zakresie niezbędnym do realizacji zadań powierzonych tym
osobom. Upoważnienie jest wydawane w formie pisemnej w drodze imiennego
upoważnienia, upoważnienia stanowiskowego lub aktu wewnętrznego, chyba że
przepis szczególny stanowi inaczej. Organ KAS prowadzi rejestr osób upoważnionych
do przetwarzania danych osobowych.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do Krajowej Szkoły Skarbowości.

art. 35. więcej Art. 35. 1. Organy KAS wykonują swoje zadania w szczególności przy
wykorzystaniu Centralnego Rejestru Danych Podatkowych, prowadzonego
w systemie teleinformatycznym, zwanego dalej „CRDP”.
2. Współadministratorami danych zawartych w CRDP są minister właściwy do
spraw finansów publicznych i Szef Krajowej Administracji Skarbowej.
3. CRDP służy do:
1) gromadzenia, analizy oraz przetwarzania danych wynikających z:
a) deklaracji składanych przez podatników, płatników i ich następców
prawnych,
b) decyzji, postanowień oraz innych dokumentów związanych z obowiązkami
wynikającymi z przepisów prawa podatkowego i celnego,
c) tytułów wykonawczych i innych dokumentów przekazanych naczelnikowi
urzędu skarbowego w celu realizacji jego zadań, o których mowa w art. 28
ust. 1 pkt 4,
ca) wyników analizy ryzyka, o której mowa w art. 119zn § 1 Ordynacji
podatkowej, a także danych oraz dokumentów z nimi związanych,
o których mowa w dziale IIIB Ordynacji podatkowej,
d) innych dokumentów i informacji przekazanych organom KAS w celu
realizacji zadań ustawowych,
e) ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca
2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174,
z późn. zm.);
2) przetwarzania danych zgromadzonych w Centralnym Rejestrze Podmiotów –
Krajowej Ewidencji Podatników, a także danych pozyskanych z baz, rejestrów,
ewidencji, zbiorów i systemów informatycznych udostępnionych organom KAS
w celu realizacji ustawowych zadań.
4. Szef Krajowej Administracji Skarbowej, dyrektor Krajowej Informacji
Skarbowej, dyrektor izby administracji skarbowej, naczelnik urzędu skarbowego oraz
naczelnik urzędu celno-skarbowego wprowadzają do CRDP dane zawarte
w dokumentach i informacjach, o których mowa w ust. 3 pkt 1.
5. Do danych zgromadzonych oraz przetwarzanych w CRDP w związku
z realizacją zadań związanych z rozpoznawaniem, zapobieganiem, wykrywaniem
i zwalczaniem czynów zabronionych stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 grudnia
2018 r. o ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem
i zwalczaniem przestępczości (Dz. U. z 2019 r. poz. 125).

art. 36. więcej Art. 36. 1. Jednostkami organizacyjnymi KAS są:
1) komórki organizacyjne urzędu obsługującego ministra;
2) Krajowa Informacja Skarbowa;
3) izby administracji skarbowej;
4) urzędy skarbowe;
5) urzędy celno-skarbowe wraz z podległymi oddziałami celnymi;
6) Szkoła.
7) (uchylony)
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze
zarządzenia, tworzyć delegatury jednostek organizacyjnych KAS, określając
terytorialny zasięg ich działania oraz siedzibę, mając na względzie sprawne
i efektywne wykonywanie zadań KAS.

art. 37. więcej Art. 37. W sprawach organizacyjno-finansowych izba administracji skarbowej
wraz z podległymi urzędami skarbowymi oraz urzędami celno-skarbowymi stanowi
jednostkę organizacyjną, której kierownikiem jest dyrektor izby administracji
skarbowej.

art. 38. więcej Art. 38. Jednostki organizacyjne KAS podlegają Szefowi Krajowej
Administracji Skarbowej.

art. 39. więcej Art. 39. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze
zarządzenia, określa organizację Krajowej Informacji Skarbowej, izby administracji
skarbowej, urzędu skarbowego, urzędu celno-skarbowego i Szkoły oraz nadaje im
statuty.

art. 40. więcej Art. 40. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze
zarządzenia, tworzyć w ramach jednostek organizacyjnych KAS laboratoria oraz
określać ich organizację i zakres działania, w celu prawidłowej realizacji zadań KAS.

art. 41. więcej Art. 41. 1. Zadaniem Szkoły jest kształcenie i doskonalenie zawodowe kadr
KAS oraz kadr innych jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu
do spraw finansów publicznych lub przez niego nadzorowanych, w tym urzędu
obsługującego tego ministra.
2. Do zadań Szkoły należy w szczególności:
1) realizacja polityki szkoleniowej Szefa Krajowej Administracji Skarbowej;
2) koordynowanie działalności szkoleniowej w KAS;
3) tworzenie i rozwój systemu szkoleń.
3. W celu realizacji zadań Szkoła może współpracować z krajowymi
i zagranicznymi organizacjami i instytucjami, szkołami i placówkami naukowo-
-badawczymi.

art. 42. więcej Art. 42. 1. Działalnością Szkoły kieruje dyrektor.
2. Dyrektora Szkoły powołuje Szef Krajowej Administracji Skarbowej.
3. Zastępcę dyrektora Szkoły powołuje Szef Krajowej Administracji Skarbowej
na wniosek dyrektora Szkoły.
4. Dyrektora Szkoły oraz zastępcę dyrektora Szkoły odwołuje Szef Krajowej
Administracji Skarbowej.
5. Przepisy art. 24 ust. 2, 4 i 7 stosuje się odpowiednio.

art. 43. więcej Art. 43. (uchylony).

art. 44. więcej Art. 44. (uchylony).

art. 45. więcej Art. 45. 1. Organy KAS, w celu realizacji ustawowych zadań w zakresie,
o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1, 2, 6, 8, 10, 13–15 i 20a, mogą przetwarzać
informacje, w tym dane osobowe, od osób prawnych, jednostek organizacyjnych
niemających osobowości prawnej oraz osób fizycznych prowadzących działalność
gospodarczą, o zdarzeniach mających bezpośredni wpływ na powstanie lub wysokość
niepodatkowych należności budżetowych, zobowiązania podatkowego lub należności
celnych, o zdarzeniach wynikających ze stosunków cywilnoprawnych lub faktycznych
czynności mogących mieć wpływ na powstanie obowiązku podatkowego lub
wysokość zobowiązania podatkowego, a także występować do tych podmiotów
o udostępnienie dokumentów zawierających informacje, w tym dane osobowe.
2. Organ KAS nie może żądać dokumentów i informacji, do których ma dostęp.
3. Informacje i dokumenty, o których mowa w ust. 1, są udostępniane
nieodpłatnie na podstawie postanowienia organu KAS, w terminie i formie
określonych przez ten organ. Termin ten powinien uwzględniać zakres żądanych
informacji oraz stopień ich skomplikowania. W uzasadnieniu postanowienia należy
wskazać okoliczności, z których wynika konieczność pozyskania żądanych
informacji.
4. Naczelnicy urzędów celno-skarbowych mogą wykonywać czynności,
o których mowa w ust. 1, także poza terytorialnym zasięgiem ich działania.
5. Obowiązek udostępnienia dokumentów i informacji, o którym mowa w ust. 1,
dotyczy również dokumentów elektronicznych, o których mowa w art. 3 pkt 2 ustawy
z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących
zadania publiczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 700, 730, 848, 1590 i 2294).
6. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 3, przysługuje zażalenie. W zakresie
nieuregulowanym stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej.
7. Organ KAS może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną w wysokości do
10 000 zł na podmiot, który, pomimo prawidłowego wezwania, w wyznaczonym
terminie nie udostępnił dokumentów lub nie udzielił informacji, o których mowa
w ust. 1 i 5, lub udzielił ich w niepełnym zakresie. W zakresie nieuregulowanym
stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej.

art. 46. więcej Art. 46. 1. Organy administracji rządowej i samorządowej, państwowe osoby
prawne oraz państwowe i samorządowe jednostki organizacyjne są obowiązane
współdziałać z organami KAS, nieodpłatnie udostępniać organom KAS informacje
w sprawach indywidualnych oraz udzielać im pomocy, w tym pomocy technicznej,
przy wykonywaniu ich zadań.
2. Przy wykonywaniu zadań organy KAS są uprawnione do nieodpłatnego
korzystania z informacji zgromadzonych w aktach spraw, zbiorach danych,
ewidencjach i rejestrach przez organy administracji rządowej i samorządowej, sądy,
prokuraturę, państwowe i samorządowe jednostki organizacyjne oraz państwowe
osoby prawne, w tym również z informacji zapisanych w postaci elektronicznej,
z zastrzeżeniem odrębnych przepisów.
3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposoby, warunki i zakres:
1) współdziałania organów KAS z organami i jednostkami, o których mowa
w ust. 1,
2) udzielania organom KAS pomocy technicznej,
3) udostępniania organom KAS informacji zgromadzonych przez organy
i jednostki, o których mowa w ust. 2
– uwzględniając konieczność zapewnienia sprawnego i skutecznego wykonywania
zadań organów KAS i podmiotów współdziałających.

Art. 46a. Organy KAS współpracują z ministrem właściwym do spraw zdrowia
i dokonują wymiany informacji, w tym danych objętych tajemnicą skarbową, oraz udostępniają nieodpłatnie te informacje, w zakresie niezbędnym do realizacji ich ustawowych zadań. Informacje te mogą być przekazane za pomocą środków
komunikacji elektronicznej lub na informatycznym nośniku danych w rozumieniu
ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów
realizujących zadania publiczne, zapisanych w edytowalnej formie elektronicznej.

art. 47. więcej Art. 47. 1. Organy KAS, w związku z:
1) realizacją zadań z zakresu bezpieczeństwa publicznego, ważnego interesu
ekonomicznego lub finansowego Rzeczypospolitej Polskiej lub Unii
Europejskiej,
2) prowadzonymi postępowaniami przygotowawczymi w sprawach o przestępstwa
lub czynnościami wyjaśniającymi w sprawach o wykroczenia, o których mowa
w:
a) ustawie z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym
i archiwach,
b) ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
c) ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości,
ca) ustawie z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach,
d) Kodeksie karnym w zakresie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 15 i 16,
a także w zakresie zadań określonych w art. 33 ust. 1 pkt 10 lit. c i d,
da) ustawie z dnia 27 czerwca 1997 r. o bibliotekach,
e) ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej,
f) ustawie z dnia 29 listopada 2000 r. o obrocie z zagranicą towarami,
technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla bezpieczeństwa
państwa, a także dla utrzymania międzynarodowego pokoju
i bezpieczeństwa,
g) ustawie z dnia 2 marca 2001 r. o wyrobie alkoholu etylowego oraz
wytwarzaniu wyrobów tytoniowych,
h) ustawie z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami,
i) ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody,
j) ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,
k) ustawie z dnia 18 października 2006 r. o wyrobie napojów spirytusowych
oraz o rejestracji i ochronie oznaczeń geograficznych napojów
spirytusowych,
l) ustawie z dnia 13 kwietnia 2016 r. o bezpieczeństwie obrotu prekursorami
materiałów wybuchowych,
m) ustawie z dnia 9 marca 2017 r. o systemie monitorowania drogowego i
kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi,
3) prowadzonymi postępowaniami w sprawach o przestępstwa skarbowe lub
wykroczenia skarbowe, o których mowa w Kodeksie karnym skarbowym,
4) ujawnianiem i odzyskiwaniem mienia zagrożonego przepadkiem w związku
z przestępstwami, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 13–16, albo o których
mowa w art. 33 § 2 Kodeksu karnego skarbowego,
5) realizacją zadań, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 16d–16f
– mogą przetwarzać niezbędne informacje zawierające dane osobowe.
2. Dane, o których mowa w art. 9 ust. 1 i art. 10 rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony
osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie
swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne
rozporządzenie o ochronie danych) (Dz. Urz. UE L 119 z 04.05.2016, str. 1, z późn.
zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem 2016/679”, mogą być przetwarzane przez
organy KAS wyłącznie, gdy jest to niezbędne ze względu na zakres lub charakter
prowadzonego postępowania lub przeprowadzanych czynności.
3. Administrator danych jest obowiązany nieodpłatnie udostępnić dane na
podstawie pisemnego żądania organu KAS albo imiennego upoważnienia organu
KAS, okazanego wraz z legitymacją służbową przez kontrolującego jednostki
organizacyjnej KAS. Informacja o udostępnieniu danych podlega ochronie zgodnie
z przepisami o ochronie informacji niejawnych.
4. Organy KAS mogą również przetwarzać:
1) informacje dostarczane tym organom, w tym na podstawie przepisów odrębnych;
2) dane zgromadzone w bazach, rejestrach, ewidencjach, zbiorach i systemach
informatycznych udostępnionych organom KAS w celu realizacji ustawowych
zadań.
5. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczy w szczególności danych
dotyczących podróżnych w rozumieniu art. 1 pkt 40 rozporządzenia delegowanego
Komisji (UE) 2015/2446 z dnia 28 lipca 2015 r. uzupełniającego rozporządzenie
Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych
zasad dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego (Dz. Urz.
UE L 343 z 29.12.2015, str. 1), osób dokonujących przemieszczania towarów,
o którym mowa w art. 5 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. – Prawo celne (Dz. U. z 2019
r. poz. 1169 i 2070), oraz danych zawartych w rejestrach publicznych, o których mowa
w art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów
realizujących zadania publiczne, w tym również danych w formie dokumentu
elektronicznego. Dane w formie dokumentu elektronicznego przekazuje się na
informatycznym nośniku danych lub przy użyciu systemów teleinformatycznych,
o których mowa w art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług
drogą elektroniczną (Dz. U. z 2019 r. poz. 123 i 730).
6. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 4, organy władzy publicznej oraz
podmioty prowadzące rejestry, o których mowa w ust. 5, mogą wyrazić zgodę na
udostępnianie za pomocą środków komunikacji elektronicznej informacji
zgromadzonych w tych rejestrach organom KAS, bez konieczności składania
pisemnych wniosków, jeżeli jest to uzasadnione rodzajem lub zakresem
wykonywanych zadań albo prowadzonej działalności oraz jeżeli organy KAS
posiadają:
1) urządzenia umożliwiające odnotowanie w systemie, kto, kiedy, w jakim celu
oraz jakie dane lub informacje uzyskał, oraz
2) zabezpieczenia techniczne i organizacyjne uniemożliwiające wykorzystanie
danych lub informacji niezgodnie z celem ich uzyskania.
7. Wyrażenie zgody na udostępnienie informacji zgodnie z ust. 6 może nastąpić
po złożeniu przez organ KAS oświadczenia o posiadaniu urządzeń oraz zabezpieczeń,
o których mowa w ust. 6.
8. Organy KAS, w zakresie zbierania i wykorzystywania informacji, o których
mowa w ust. 1 i 4, są uprawnione do korzystania z informacji gromadzonych w systemach teleinformatycznych przez inne organy podatkowe oraz organy Straży Granicznej. Organy podatkowe oraz organy Straży Granicznej umożliwiają organom
KAS dostęp do gromadzonych przez siebie informacji za pośrednictwem środków
komunikacji elektronicznej lub oprogramowania interfejsowego, o którym mowa
w art. 3 pkt 11 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności
podmiotów realizujących zadania publiczne.
9. Udostępnianie informacji, o których mowa w ust. 1, w sposób określony
w ust. 8, następuje na wniosek organu KAS zawierający:
1) wskazanie systemu, z którego informacje będą udostępniane;
2) zakres informacji udostępnianych w związku z realizacją zadań ustawowych;
3) dane osób uprawnionych oraz zakres informacji, które te osoby mogą uzyskiwać;
4) wskazanie celu dostępu do informacji.

Art. 47a. Organy KAS w celu realizacji ustawowych zadań są uprawnione do
wymiany informacji, w tym danych osobowych, z organami ścigania państw
członkowskich Unii Europejskiej zajmującymi się zapobieganiem i zwalczaniem
przestępczości oraz innymi organizacjami międzynarodowymi na zasadach
i warunkach określonych w przepisach odrębnych, prawie Unii Europejskiej
i umowach międzynarodowych.

Art. 47b. Organy KAS przetwarzają dane osobowe, w tym w CRDP, w celach
realizacji zadań lub obowiązków określonych w ustawie, przez okres niezbędny do
osiągnięcia tych celów.

Art. 47c. Prowadzenie działalności analitycznej, prognostycznej i badawczej
dotyczącej zjawisk pozostających we właściwości KAS oraz dokonywanie analizy
ryzyka, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 10 i 12a, może polegać na
zautomatyzowanym przetwarzaniu danych lub na zautomatyzowanym podejmowaniu
decyzji w tym profilowaniu, wywołującym skutki prawne wobec osoby profilowanej
lub której dane podlegają zautomatyzowanemu przetwarzaniu.

Art. 47d. 1. W celu wykonywania obowiązku, o którym mowa w art. 13 ust. 1
i 2 rozporządzenia 2016/679, organy KAS mogą udostępniać informacje
o przetwarzaniu danych osobowych w miejscu publicznie dostępnym w siedzibie
organu KAS oraz na swojej stronie internetowej lub w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej tego organu lub urzędu obsługującego ten organ. W takim przypadku organ KAS podczas pozyskiwania danych osobowych przekazuje
osobie, której dane dotyczą, informacje o miejscu udostępnienia tych informacji.
2. Wykonywanie obowiązku, o którym mowa w art. 13 ust. 1 i 2 rozporządzenia
2016/679, odbywa się niezależnie od obowiązków organów KAS i nie wpływa na
przebieg i wynik procedur, o których mowa w działach IV i V.

Art. 47e. Dane osobowe przetwarzane w celu wykonywania zadań
wynikających z ustawy podlegają zabezpieczeniom zapobiegającym nadużyciom lub
niezgodnemu z prawem dostępowi lub przekazywaniu polegającym co najmniej na:
1) dopuszczeniu przez administratora danych do przetwarzania danych osobowych
wyłącznie osób do tego uprawnionych;
2) pisemnym zobowiązaniu osób upoważnionych do przetwarzania danych
osobowych do zachowania ich w tajemnicy;
3) regularnym testowaniu i doskonaleniu stosowanych środków technicznych
i organizacyjnych;
4) zapewnieniu bezpiecznej komunikacji w sieciach teleinformatycznych,
w szczególności poprzez zagwarantowanie, by proces pozyskiwania
i przekazywania danych osobowych podmiotom zewnętrznym wykorzystywał
techniki kryptograficzne;
5) zapewnieniu ochrony przed nieuprawnionym dostępem do systemów
informatycznych KAS;
6) zapewnieniu integralności danych w systemach informatycznych KAS;
7) określeniu zasad bezpieczeństwa przetwarzanych danych osobowych.

art. 48. więcej Art. 48. 1. Na pisemne żądanie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej lub
naczelnika urzędu celno-skarbowego wydane w związku z wszczętym
postępowaniem przygotowawczym lub czynnościami wyjaśniającymi odpowiednio
w sprawie o przestępstwa lub wykroczenia oraz przestępstwa skarbowe lub
wykroczenia skarbowe, bank jest obowiązany do sporządzania i przekazywania
informacji dotyczących podejrzanego lub osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej
niemającej osobowości prawnej w przypadku, gdy postępowanie przygotowawcze lub
czynności wyjaśniające są prowadzone w związku z czynami popełnionymi w zakresie działalności osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, w zakresie:
1) posiadanych lub współposiadanych rachunków bankowych lub posiadanych
pełnomocnictw do dysponowania rachunkami bankowymi, liczby tych
rachunków lub pełnomocnictw, obrotów i stanów tych rachunków, z podaniem
wpływów, obciążeń rachunków i ich tytułów oraz odpowiednio ich nadawców
i odbiorców;
2) posiadanych lub współposiadanych rachunków pieniężnych, rachunków
papierów wartościowych lub posiadanych pełnomocnictw do dysponowania
takimi rachunkami, liczby tych rachunków, a także obrotów, stanów tych
rachunków oraz ich historii;
3) zawartych umów kredytowych lub umów pożyczki, z podaniem wysokości
zobowiązań wynikających z tych kredytów lub pożyczek, celów, na jakie zostały
udzielone, i sposobu zabezpieczenia ich spłaty, a także umów depozytowych,
umów udostępniania skrytek sejfowych oraz ich historii;
4) nabytych za pośrednictwem banków akcji Skarbu Państwa lub obligacji
emitowanych przez Skarb Państwa, a także obrotu tymi papierami
wartościowymi;
5) obrotu wydawanymi przez banki certyfikatami depozytowymi lub innymi
papierami wartościowymi.
2. Przepisy ust. 1 pkt 1 i 3 stosuje się odpowiednio do spółdzielczych kas
oszczędnościowo-kredytowych.
3. Przepisy ust. 1 pkt 2 i 4 stosuje się odpowiednio do innych niż banki
podmiotów prowadzących działalność maklerską.
4. Towarzystwo funduszy inwestycyjnych, na pisemne żądanie Szefa Krajowej
Administracji Skarbowej lub naczelnika urzędu celno-skarbowego, jest obowiązane
do sporządzania i przekazywania informacji o dacie nabycia, liczbie, cenie i wartości
nabytych jednostek uczestnictwa i certyfikatów inwestycyjnych oraz o dacie
odkupienia, liczbie i wartości odkupionych jednostek uczestnictwa i certyfikatów
inwestycyjnych, kwocie wypłaconej uczestnikowi funduszu za odkupione jednostki
uczestnictwa, a także o dacie i kwocie dochodów funduszu wypłaconych
uczestnikowi. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.
5. Zakład ubezpieczeń, osoby i podmioty, przy pomocy których zakład
ubezpieczeń wykonuje czynności ubezpieczeniowe, oraz towarzystwo emerytalne, na
pisemne żądanie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej lub naczelnika urzędu
celno-skarbowego, są obowiązane do sporządzenia i przekazania informacji o stronie
umowy ubezpieczeniowej lub o osobie będącej członkiem otwartego funduszu
emerytalnego oraz o wpłaconych i wypłaconych kwotach w związku z zawartymi
umowami ubezpieczeniowymi oraz o wpłaconych składkach i środkach wypłaconych,
jak również przekazanych na fundusz emerytalny Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
w związku z członkostwem w otwartym funduszu emerytalnym. Przepis ust. 1 stosuje
się odpowiednio.
6. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawców usług płatniczych.
7. Udzielenie informacji, o których mowa w ust. 1–6, następuje nieodpłatnie.
8. W żądaniach, o których mowa w ust. 1–6, Szef Krajowej Administracji
Skarbowej lub naczelnik urzędu celno-skarbowego określa zakres informacji oraz
termin ich przekazania. Termin ten powinien uwzględniać zakres żądanych informacji
oraz stopień ich skomplikowania.
9. Przekazanie żądań, o których mowa w ust. 1–6, następuje w trybie
przewidzianym dla dokumentów zawierających informacje niejawne o klauzuli
„zastrzeżone” w rozumieniu przepisów o ochronie informacji niejawnych.
10. Informacje, o których mowa w ust. 1–6, mogą być przekazane za pomocą
środków komunikacji elektronicznej lub na informatycznym nośniku danych
w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności
podmiotów realizujących zadania publiczne, zapisanych w edytowalnej formie
elektronicznej.
11. Szef Krajowej Administracji Skarbowej lub naczelnik urzędu celno-
-skarbowego może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną w wysokości do
10 000 zł na podmiot, który pomimo prawidłowego wezwania w wyznaczonym
terminie nie udzielił informacji, o których mowa w ust. 1–6, lub udzielił ich
w niepełnym zakresie. W zakresie nieuregulowanym przepisy działu IV rozdziału
22 Ordynacji podatkowej stosuje się odpowiednio.

art. 49. więcej Art. 49. Podmioty, o których mowa w art. 48 ust. 1–6, są obowiązane na
pisemne żądanie:
1) naczelnika urzędu celno-skarbowego, w związku z wszczętą kontrolą
celno-skarbową w zakresie, o którym mowa w art. 54 ust. 1 pkt 1–3, lub
prowadzonym postępowaniem podatkowym,
2) naczelnika urzędu skarbowego, w związku z wszczętą kontrolą podatkową lub
prowadzonym postępowaniem podatkowym,
3) Szefa Krajowej Administracji Skarbowej w toku postępowania podatkowego
– do sporządzenia i przekazania posiadanych informacji dotyczących kontrolowanego
lub strony postępowania, o których mowa w art. 48 ust. 1–6, przy czym przepisy
art. 48 ust. 7–10 stosuje się odpowiednio.

Art. 49a. 1. Jeżeli Szef Krajowej Administracji Skarbowej lub naczelnik urzędu
celno-skarbowego w związku z prowadzonymi czynnościami analitycznymi posiada
uprawdopodobnione informacje o możliwości posługiwania się rachunkiem
bankowym wykorzystywanym do prowadzenia niezgłoszonej do opodatkowania
działalności gospodarczej, uzyskiwania przychodów nieznajdujących pokrycia
w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych, uzyskiwania
przychodów niezadeklarowanych albo przychodów nieujawnionych w złożonych
deklaracjach, instytucje finansowe, o których mowa w art. 48 ust. 1–6, są obowiązane
na uzasadnione żądanie tego organu sporządzić i przekazać:
1) dane identyfikacyjne posiadacza tego rachunku bankowego, jeżeli są dostępne,
zawierające:
a) firmę, nazwę albo imię i nazwisko,
b) numer powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności
(PESEL), numer identyfikacyjny w Krajowym Rejestrze Urzędowym
Podmiotów Gospodarki Narodowej (REGON) oraz numer identyfikacji
podatkowej (NIP), a w przypadku posiadacza mającego miejsce
zamieszkania, siedzibę lub zarząd w państwie lub na terytorium spoza Unii
Europejskiej – EURONIP lub inny numer identyfikacji podatkowej,
c) dane adresowe siedziby oraz adres korespondencyjny posiadacza rachunku
bankowego zawierający kod kraju, kod pocztowy, miejscowość, ulicę,
numer domu i lokalu,
d) numer telefonu i adres poczty elektronicznej posiadacza rachunku
bankowego;
2) dane identyfikacyjne pełnomocnika do tego rachunku i reprezentanta posiadacza
rachunku bankowego, a także jego beneficjenta rzeczywistego w rozumieniu
art. 2 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu
pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2019 r. poz. 1115, 1520, 1655,
1798 i 2088 oraz z 2020 r. poz. 288), jeżeli są dostępne, zawierające:
a) imię i nazwisko,
b) numer PESEL oraz rodzaj, serię i numer dokumentu tożsamości,
c) datę i kraj urodzenia oraz obywatelstwo,
d) dane adresowe zawierające kod kraju, kod pocztowy, miejscowość, ulicę,
numer domu i lokalu,
e) numer telefonu i adres poczty elektronicznej,
f) datę ustanowienia pełnomocnika do rachunku posiadacza tego rachunku
bankowego i reprezentanta posiadacza rachunku bankowego,
g) zakres umocowania pełnomocnika do rachunku posiadacza rachunku
bankowego.
2. Przepisy art. 48 ust. 7, 9 i 10 stosuje się odpowiednio.

Art. 49b. Szef Krajowej Administracji Skarbowej, naczelnik urzędu
celno-skarbowego lub naczelnik urzędu skarbowego może, w drodze decyzji, nałożyć
karę pieniężną w wysokości do 10 000 zł na podmiot, który pomimo prawidłowego
wezwania w wyznaczonym terminie nie przekazał posiadanych informacji albo
danych, o których mowa w art. 49 i art. 49a, lub przekazał je w niepełnym zakresie.
W zakresie nieuregulowanym przepisy Ordynacji podatkowej stosuje się
odpowiednio.

art. 50. więcej Art. 50. 1. Dane uzyskane w wyniku wykonywania zadań, o których mowa
w art. 2 ust. 1 pkt 17, mogą być udostępnione odbiorcom innym niż uprawnieni na
podstawie odrębnych przepisów, o ile ich udostępnienie nie będzie stanowiło
naruszenia przepisów prawa lub prawnie chronionych interesów podmiotów i osób,
których informacje te dotyczą. Udostępnianie danych powinno nastąpić
z zachowaniem zasad wynikających z art. 38 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r.
o statystyce publicznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 649, 730 i 2294).
2. Za przetwarzanie danych, o których mowa w ust. 1, w zakresie niezbędnym
dla ich udostępnienia, mogą być pobierane opłaty, w wysokości nie niższej niż
wysokość kosztów poniesionych na ich wygenerowanie i przetworzenie.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) tryb udostępniania danych, o których mowa w ust. 1, uwzględniając konieczność
zapewnienia sprawnego i skutecznego sposobu ich przekazywania;
2) wysokość opłat, o których mowa w ust. 2, uwzględniając konieczność
zapewnienia pokrycia kosztów przetwarzania informacji.

art. 51. więcej Art. 51. 1. Dostęp do informacji uzyskanych w trybie, o którym mowa
w art. 48–49a, przysługuje funkcjonariuszowi lub osobie zatrudnionej w jednostce
organizacyjnej KAS prowadzącym kontrolę celno-skarbową, kontrolę podatkową,
załatwiającemu sprawę, oraz jego przełożonym, a także nadzorującemu sprawę lub
kontrolę naczelnikowi urzędu skarbowego, naczelnikowi urzędu celno-skarbowego,
dyrektorowi izby administracji skarbowej, Szefowi Krajowej Administracji
Skarbowej oraz ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych.
2. Informacje uzyskane w trybie, o którym mowa w art. 48–49a, należy
przechowywać zgodnie z przepisami o ochronie informacji niejawnych zawierających
informacje o klauzuli „zastrzeżone”.

Art. 51a. 1. Jeżeli przepisy odrębne nie stanowią inaczej, Szef Krajowej
Administracji Skarbowej lub osoby przez niego upoważnione udostępniają
nieodpłatnie, na podstawie pisemnego wniosku, dane osobowe przetwarzane
w związku z realizacją zadań określonych w art. 2 ust. 1 pkt 16d–16f:
1) Policji,
2) Żandarmerii Wojskowej,
3) Straży Granicznej,
4) Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
5) Agencji Wywiadu,
6) Centralnemu Biuru Antykorupcyjnemu,
7) Służbie Kontrwywiadu Wojskowego,
8) Służbie Wywiadu Wojskowego,
9) prokuratorowi,
10) sądom,
11) Głównemu Inspektorowi Transportu Drogowego oraz wojewódzkiemu
inspektorowi transportu drogowego,
12) Biuru Nadzoru Wewnętrznego,
13) Służbie Ochrony Państwa,
14) dyrektorowi izby administracji skarbowej i naczelnikowi urzędu celno-
-skarbowego
– w zakresie niezbędnym do realizacji ich ustawowych zadań.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) oznaczenie sprawy;
2) wskazanie okoliczności, z których wynika konieczność pozyskania żądanych
danych;
3) wskazanie zakresu danych podlegających udostępnieniu.
3. Szef Krajowej Administracji Skarbowej może wyrazić zgodę na udostępnienie
za pomocą środków komunikacji elektronicznej danych, o których mowa w ust. 1,
podmiotom, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3 i 5–14, bez konieczności składania
pisemnych wniosków, jeżeli jest to uzasadnione rodzajem lub zakresem
wykonywanych zadań.
4. Udostępnianie danych, o których mowa w ust. 1, w sposób, o którym mowa
w ust. 3, następuje po złożeniu przez podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3 i 5–
14, wniosku zawierającego:
1) wskazanie zakresu danych podlegających udostępnieniu;
2) wskazanie osób uprawnionych do przetwarzania danych, o których mowa
w pkt 1;
3) oświadczenie, że podmioty te posiadają:
a) urządzenia umożliwiające odnotowanie w systemie, kto, kiedy, w jakim
celu oraz jakie dane uzyskał, oraz
b) zabezpieczenie techniczne i organizacyjne uniemożliwiające wykorzystanie
danych niezgodnie z celem ich uzyskania.
5. Szef Krajowej Administracji Skarbowej udostępnia Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego dane, o których mowa w ust. 1, w sposób, o którym mowa w ust. 3,
jeżeli jednostka organizacyjna Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego będąca
odbiorcą danych złoży oświadczenie, o którym mowa w ust. 4 pkt 3.
6. Szef Krajowej Administracji Skarbowej nie udostępnia na podstawie ust. 1
i 3 danych osobowych wskazanych w art. 9 ust. 1 rozporządzenia 2016/679, chyba że
podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest ustawowo upoważniony do przetwarzania tych
danych.

art. 52. więcej Art. 52. Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w celu wykonywania
ustawowych zadań przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w zakresie
opracowywania aktuarialnych analiz i prognoz w zakresie ubezpieczeń społecznych
oraz weryfikacji danych własnych Zakładu Ubezpieczeń Społecznych zmierzającej do
skutecznego poboru należności z tytułu składek, udostępnia Zakładowi Ubezpieczeń
Społecznych na jego żądanie:
1) następujące dane dotyczące podatników lub płatników:
a) NIP, numer PESEL, numer REGON, numer w Krajowym Rejestrze
Sądowym,
b) adres zamieszkania albo adres siedziby, adres do korespondencji, adresy
miejsca prowadzenia działalności, wraz z datą ich aktualizacji,
c) imiona i nazwiska oraz dane, o których mowa w lit. a i b, wspólników
spółek,
d) informacje o współmałżonkach w zakresie, o którym mowa w lit. a, b, g, h,
k, l,
e) kwoty nadpłaty,
f) liczbę osób, za które płatnik przekazuje zaliczki,
g) informacje o okresach, za które zostały złożone deklaracje podatkowe,
h) kwoty przychodów w podziale na źródła przychodów, koszty ich uzyskania
oraz dochody, w tym kwoty roczne-go przychodu i rocznego dochodu
uzyskanego przez podatnika będącego ubezpieczonym, o którym mowa
w art. 18c ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie
ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 266 i 321),
i) wysokość podstawy opodatkowania,
j) kwoty podatku należnego i podatku do zapłaty,
k) kwoty składek na ubezpieczenia społeczne i na ubezpieczenie zdrowotne
wykazanych w deklaracjach podatkowych,
l) identyfikator miejscowości według krajowego rejestru urzędowego
podziału terytorialnego kraju (TERYT) adresu zamieszkania – do
najniższego posiadanego poziomu,
m) wybór formy lub sposobu opodatkowania,
n) kwoty przysługujących odliczeń według ich rodzajów,
o) kwoty ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych obliczone po
odliczeniach od przychodów w podziale na stawki ryczałtu;
2) informacje o emeryturach oraz innych świadczeniach przysługujących
podatnikom w sytuacji, gdy organem rentowym nie jest Zakład Ubezpieczeń
Społecznych.

Art. 52a. 1. Przetwarzanie danych osobowych przez organy KAS w celu,
o którym mowa w art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochronie danych
osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem
przestępczości, odbywa się na zasadach określonych w tej ustawie.
2. Danych osobowych, o których mowa w art. 14 ust. 1 ustawy, o której mowa
w ust. 1, nie gromadzi się, w przypadku gdy nie mają one przydatności wykrywczej
lub dowodowej.

Art. 52aa. Szef Krajowej Administracji Skarbowej informuje Zakład
Ubezpieczeń Społecznych o zmianie formy opodatkowania lub kwoty rocznego
przychodu lub rocznego dochodu uzyskanego przez podatnika będącego
ubezpieczonym, o którym mowa w art. 18c ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998
r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Art. 52b. 1. Dane osobowe zbierane i przetwarzane przez KAS na podstawie
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia
2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych
osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia
dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz. Urz. UE L 119
z 04.05.2016, str. 1, z późn. zm.) mogą być przetwarzane przez organy KAS również
dla celów określonych w art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości.
2. Dane osobowe przetwarzane przez KAS dla celów określonych w art. 1 pkt 1
ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochronie danych osobowych przetwarzanych
w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości mogą być przetwarzane
przez organy KAS również dla innych celów.

Art. 52c. Organy KAS mogą przetwarzać dane osobowe bez wiedzy i zgody
osób, których dane dotyczą.

art. 53. więcej Art. 53. W zakresie nieuregulowanym do spraw, o których mowa w niniejszym
dziale, stosuje się odpowiednio przepisy działu VII Ordynacji podatkowej.

art. 54. więcej Art. 54. 1. Kontroli celno-skarbowej podlega przestrzeganie przepisów:
1) prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej;
2) prawa celnego oraz innych przepisów związanych z przywozem i wywozem
towarów w obrocie między obszarem celnym Unii Europejskiej a państwami
trzecimi, w szczególności przepisów dotyczących towarów objętych
ograniczeniami lub zakazami;
3) regulujących urządzanie i prowadzenie gier hazardowych, o których mowa
w ustawie z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2019 r.
poz. 847 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 284), a także zgodność tej działalności ze
zgłoszeniem, udzieloną koncesją lub zezwoleniem oraz zatwierdzonym
regulaminem;
3a) w zakresie posiadania automatów do gier hazardowych;
4) prawa dewizowego w zakresie ograniczeń i obowiązków określonych dla
rezydentów i nierezydentów oraz warunków udzielonych na ich podstawie zezwoleń dewizowych, a także warunków wykonywania działalności kantorowej;
5) o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.
2. Kontroli celno-skarbowej podlega również:
1) rodzaj paliwa w zbiorniku środka przewozowego;
1a) produkcja i obrót automatami do gier hazardowych;
2) przystosowanie zakładów produkcyjnych do rejestrowania i stosowania receptur
zarejestrowanych we właściwej agencji płatniczej ustanowionej zgodnie z art. 3
ustawy z dnia 30 lipca 2003 r. o uruchamianiu środków pochodzących z Sekcji
Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (Dz. U. poz.
1611 oraz z 2004 r. poz. 386 i 890);
3) stosowanie receptur, o których mowa w pkt 2, oraz prawidłowość deklaracji
dotyczących surowców wykorzystywanych przy produkcji towarów
wywożonych z refundacją wywozową;
4) działalność zakładów produkcyjnych i przetwórczych w zakresie prawidłowości
deklaracji dotyczących surowców wykorzystywanych przy produkcji towarów
wywożonych z wnioskiem o refundację wywozową;
5) prawidłowość wypłaty refundacji wywozowych przyznawanych w przypadku
wywozu produktów rolnych do państw trzecich, realizowanych w ramach
finansowania wspólnej polityki rolnej, zgodnie z przepisami rozporządzenia
(UE) nr 1306/2013 i na zasadach określonych w tytule V rozdziale III tego
rozporządzenia;
6) ruch drogowy w trybie i przypadkach określonych w ustawie z dnia 20 czerwca
1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 110 i 284);
7) transport drogowy na zasadach określonych w przepisach odrębnych;
7a) kontrola prawidłowości uiszczenia opłaty elektronicznej, w tym kontroli
używanego w pojeździe urządzenia, o którym mowa w art. 13i ust. 3 i 3a,
o której mowa w ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych i na
zasadach określonych w tej ustawie;
8) przestrzeganie przepisów z zakresu ochrony zdrowia zwierząt oraz
bezpieczeństwa produktów pochodzenia zwierzęcego, ochrony roślin, środków
ochrony roślin oraz jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, w zakresie
należącym do właściwości Inspekcji Weterynaryjnej, Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa oraz Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 4;
9) prawidłowość i prawdziwość oświadczeń o stanie majątkowym składanych
przez osoby zatrudnione w jednostkach organizacyjnych KAS oraz
funkcjonariuszy;
10) przesyłka pocztowa w rozumieniu art. 3 pkt 21 ustawy z dnia 23 listopada
2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 2188 oraz z 2019 r. poz. 1051,
1495 i 2005);
11) wywóz i przywóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej towarów
podlegających ograniczeniom lub zakazom;
11a) przestrzeganie przepisów wydanych na podstawie ustawy z dnia 5 grudnia
2008 r. o zapobieganiu i zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U.
z 2019 r. poz. 1239 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 284, 322, 374 i 567) w zakresie
ograniczeń lub zakazów obrotu i używania określonych przedmiotów lub
produktów spożywczych, o których mowa w art. 46 ust. 4 pkt 2 tej ustawy;
12) spełnianie obowiązków, o których mowa w art. 23r ust. 3 i 4 ustawy z dnia
10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 755, z późn.
zm.), w zakresie paliw ciekłych;
13) wykonywanie innych obowiązków wynikających z przepisów odrębnych,
których kontrola przestrzegania należy do zadań KAS.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z Ministrem Obrony Narodowej i ministrem właściwym do spraw wewnętrznych
określi, w drodze rozporządzenia, sposób i warunki wykonywania kontroli celno-
-skarbowej, o której mowa w ust. 1 pkt 2, w odniesieniu do okrętów wojennych
i wojskowych statków powietrznych oraz wyposażenia i sprzętu jednostek
wojskowych, a także wyposażenia i sprzętu jednostek organizacyjnych służb
podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych lub przez niego
nadzorowanych, mając na uwadze uproszczenie czynności kontrolnych
podejmowanych wobec tego rodzaju towarów oraz zapewnienie skuteczności kontroli.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw rolnictwa i ministrem właściwym do spraw rynków
rolnych może określić, w drodze rozporządzenia:
1) zakres kontroli celno-skarbowej, o której mowa w ust. 2 pkt 8, uwzględniając
możliwości techniczne KAS i zakres wiedzy specjalistycznej funkcjonariuszy,
a także potrzebę wykonywania sprawnej i efektywnej kontroli przy zapewnieniu
płynności ruchu na przejściach granicznych dla ochrony bezpieczeństwa obszaru
celnego Unii Europejskiej;
2) sposób i warunki wykonywania kontroli celno-skarbowej, o której mowa
w ust. 2 pkt 8, uwzględniając specyfikę danego rodzaju kontroli oraz możliwości
techniczne.

art. 55. więcej Art. 55. 1. Kontrola celno-skarbowa w zakresie przestrzegania przepisów:
1) prawa podatkowego w zakresie produkcji, przemieszczania i zużycia wyrobów
akcyzowych, w szczególności ich wytwarzania, uszlachetniania, przerabiania,
skażania, rozlewu, przyjmowania, magazynowania, wydawania, przewozu
i niszczenia, oraz w zakresie stosowania znaków akcyzy i oznaczania znakami
akcyzy tych wyrobów,
2) regulujących urządzanie i prowadzenie gier hazardowych, o których mowa
w ustawie z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, a także zgodności tej
działalności ze zgłoszeniem, udzieloną koncesją lub zezwoleniem oraz
zatwierdzonym regulaminem
– może być wykonywana jako kontrola stała polegająca na wykonywaniu czynności
kontrolnych w sposób ciągły.
2. Kontrola celno-skarbowa w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, trwa do
czasu uiszczenia należnego podatku akcyzowego od wyrobów akcyzowych.
Ograniczenia tego nie stosuje się w przypadku kontroli celno-skarbowej w zakresie
dotyczącym wyrobów akcyzowych korzystających ze zwolnienia od podatku
akcyzowego albo wyrobów opodatkowanych ze względu na przeznaczenie stawką
podatku akcyzowego niższą od stawki maksymalnej dla danej grupy wyrobów oraz
czynności dokonywanych przez podmioty dokonujące obrotu wyrobami akcyzowymi.

art. 56. więcej Art. 56. 1. Kontroli celno-skarbowej nie podlegają wyroby akcyzowe, które
zostały przeznaczone na cele specjalne, o których mowa w rozdziale 1a, w jednostkach podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych, Policji, Państwowej Straży Pożarnej, Straży Granicznej, Służbie
Ochrony Państwa oraz w jednostkach organizacyjnych Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Agencji Wywiadu oraz Centralnego Biura Antykorupcyjnego.
2. (uchylony)

art. 57. więcej Art. 57. Kontroli celno-skarbowej podlegają podmioty obowiązane do
przestrzegania przepisów prawa w zakresie, o którym mowa w art. 54 ust. 1 i 2, zwane
dalej „kontrolowanymi”.

art. 58. więcej Art. 58. 1. Kontrole celno-skarbowe, inne niż kontrole losowe lub wynikające
z przepisów prawa, powinny uwzględniać ryzyko wystąpienia nieprawidłowości oraz
ustalenie i ocenę środków niezbędnych do jego ograniczania.
2. Ryzyko, o którym mowa w ust. 1, oznacza prawdopodobieństwo i skutki
wystąpienia naruszenia przepisów prawa.

art. 59. więcej Art. 59. 1. Czynności kontrolne mogą być wykonywane w urzędzie celno-
-skarbowym, w siedzibie kontrolowanego, w miejscu prowadzenia lub
przechowywania ksiąg podatkowych oraz w każdym innym miejscu związanym
z prowadzoną przez kontrolowanego działalnością, w tym w lokalu mieszkalnym lub
w miejscach, w których mogą się znajdować urządzenia, towary lub dokumenty
dotyczące tych urządzeń, towarów lub czynności podlegających kontroli. Czynności
kontrolne mogą być również wykonywane w innych urzędach obsługujących organy
KAS.
2. Czynności kontrolne w zakresie określonym w art. 54 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1
i 11 oraz w zakresie przemieszczania i obrotu wyrobami akcyzowymi mogą być
wykonywane w każdym miejscu znajdującym się na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej lub – jeżeli ratyfikowane umowy międzynarodowe tak stanowią – poza nim.
W tym zakresie funkcjonariusze mogą w szczególności podejmować czynności
kontrolne wobec towaru znajdującego się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
w celu ustalenia, czy towar został wprowadzony na obszar celny Unii Europejskiej
zgodnie z przepisami prawa.
3. Kontrole celno-skarbowe, o których mowa w art. 54 ust. 2 pkt 8, wykonywane
są na przejściach granicznych oraz w oddziałach celnych urzędów celno-skarbowych.

art. 60. więcej Art. 60. 1. Naczelnik urzędu celno-skarbowego właściwy dla portu morskiego:
1) informuje organ upoważniony na podstawie przepisów odrębnych do
przeprowadzania kontroli towarów przywożonych z państw trzecich o przywozie
na obszar celny Unii Europejskiej towaru, który podlega obowiązkowi kontroli
przeprowadzanej przez ten organ;
2) ustala termin, w tym godzinę, i miejsce kontroli towarów przywożonych
z państw trzecich, w uzgodnieniu z operatorem portowym i dysponentem
towaru, uwzględniając informację o planowanych kontrolach przekazaną przez
organ, o którym mowa w pkt 1.
2. Z wyłączeniem przypadku, gdy zachodzi konieczność przeprowadzenia badań
laboratoryjnych lub poddania towaru kwarantannie lub – w przypadku żywych
zwierząt – izolacji, czas trwania w portach morskich kontroli towarów przywożonych
z państw trzecich, w tym kontroli wykonywanej przez organ, nie powinien
przekraczać 24 godzin liczonych od chwili przedstawienia towaru do kontroli,
złożenia kompletnego wniosku o dokonanie kontroli do właściwych organów,
o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz przekazania informacji, o której mowa w ust. 1
pkt 2, do zwolnienia towaru do procedury celnej. Termin ten ulega wydłużeniu do
48 godzin w przypadkach uzasadnionych w szczególności względami bezpieczeństwa
publicznego, ochroną życia lub zdrowia ludzi lub zwierząt lub ochroną środowiska.
3. Terminy, o których mowa w ust. 2, nie biegną, jeżeli przeprowadzenie
kontroli towarów przywożonych z państw trzecich jest niemożliwe z przyczyn
niezależnych od organów, o których mowa w ust. 1 pkt 1.
4. Terminy, o których mowa w ust. 2, nie biegną w soboty i dni ustawowo wolne
od pracy.
5. Przepisów ust. 2–4 nie stosuje się, jeżeli przepisy prawa Unii Europejskiej
określają inne terminy dokonywania czynności kontroli towarów przywożonych
z państw trzecich, w tym kontroli wykonywanej przez organ.

art. 61. więcej Art. 61. Naczelnik urzędu celno-skarbowego może wykonywać kontrolę celno-skarbową na całym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 62. więcej Art. 62. 1. Wszczęcie kontroli celno-skarbowej następuje z urzędu, na podstawie
upoważnienia do przeprowadzenia kontroli celno-skarbowej udzielonego
kontrolującemu.
2. Datą wszczęcia kontroli celno-skarbowej jest dzień doręczenia
kontrolowanemu upoważnienia do przeprowadzenia kontroli celno-skarbowej.
2a. Jeżeli kontrolowanym jest osoba prawna lub jednostka organizacyjna
niemająca osobowości prawnej, upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, doręcza się
członkowi zarządu, wspólnikowi albo innej osobie upoważnionej do reprezentowania
kontrolowanego lub prowadzenia jego spraw, albo osobie upoważnionej do odbioru
korespondencji.
2b. Jeżeli kontrolowanym jest zakład podmiotu zagranicznego, upoważnienie,
o którym mowa w ust. 1, doręcza się osobie faktycznie kierującej, nadzorującej lub
reprezentującej działalność prowadzoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. W przypadku podejrzenia, że nie są przestrzegane przepisy oraz okoliczności
faktyczne uzasadniają niezwłoczne przeprowadzenie kontroli celno-skarbowej, jest
ona wszczynana na podstawie okazywanej legitymacji służbowej.
3a. W razie nieobecności kontrolowanego, reprezentanta kontrolowanego lub
osoby upoważnionej do odbioru korespondencji kontrola celno-skarbowa może być
wszczęta po okazaniu legitymacji służbowej pracownikowi kontrolowanego, który
może być uznany za osobę, o której mowa w art. 97 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r.
– Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 i 1495), zwanej dalej „Kodeksem
cywilnym”, lub w obecności przywołanego świadka, którym powinien być
funkcjonariusz publiczny, który nie jest pracownikiem izby administracji skarbowej
albo funkcjonariuszem.
3b. W przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 3a, upoważnienie do
przeprowadzenia kontroli celno-skarbowej doręcza się kontrolowanemu bez zbędnej
zwłoki.
4. W zakresie kontroli, o której mowa w art. 54 ust. 1 pkt 1, kontrolowanemu
przysługuje w terminie 14 dni od dnia doręczenia upoważnienia do przeprowadzenia
kontroli celno-skarbowej uprawnienie do skorygowania deklaracji w zakresie objętym
tą kontrolą. Korekta deklaracji złożona po upływie tego terminu, a przed
zakończeniem kontroli celno-skarbowej nie wywołuje skutków prawnych.
4a. Naczelnik urzędu skarbowego właściwy dla kontrolowanego niezwłocznie
informuje naczelnika urzędu celno-skarbowego prowadzącego kontrolę celno-
-skarbową o złożonej korekcie deklaracji.
4b. W przypadku gdy naczelnik urzędu celno-skarbowego uwzględnił złożoną
przez kontrolowanego korektę deklaracji, kontrolowanemu doręcza się zawiadomienie
o uwzględnieniu korekty deklaracji. Zawiadomienie o uwzględnieniu korekty
deklaracji przesyła się do właściwego dla kontrolowanego naczelnika urzędu
skarbowego.
4c. Doręczenie kontrolowanemu zawiadomienia o uwzględnieniu korekty
deklaracji kończy kontrolę celno-skarbową. W tym przypadku przepisów
art. 82 ust. 1–5 nie stosuje się.
5. Kontrole:
1) na drogach publicznych lub drogach wewnętrznych, w morskich portach
i przystaniach, na morskich wodach wewnętrznych, morzu terytorialnym, strefie
przyległej lub wodach śródlądowych oraz w miejscach innych niż określone
w art. 59, w przypadku kontroli:
a) przestrzegania przepisów prawa celnego oraz innych przepisów związanych
z przywozem i wywozem towarów w obrocie między obszarem celnym
Unii Europejskiej a państwami trzecimi, w szczególności przepisów
dotyczących towarów objętych ograniczeniami lub zakazami,
b) przestrzegania przepisów prawa podatkowego,
c) przestrzegania przepisów regulujących urządzanie i prowadzenie gier
hazardowych, o których mowa w ustawie z dnia 19 listopada 2009 r.
o grach hazardowych, a także zgodności tej działalności ze zgłoszeniem,
udzieloną koncesją lub zezwoleniem oraz zatwierdzonym regulaminem,
d) (uchylona)
e) rodzaju paliwa w zbiorniku środka przewozowego,
f) wywozu i przywozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej towarów
podlegających ograniczeniom lub zakazom,
1a) przewozu towarów, o których mowa w art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 9 marca 2017
r. o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz
obrotu paliwami opałowymi,
2) dokonywane poza punktem stałej lokalizacji sprzedaży (sprzedaż obwoźna
i obnośna na targowiskach w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia
1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1170),
3) w podmiotach obowiązanych do ewidencjonowania obrotu za pomocą kas
rejestrujących w zakresie prawidłowości realizacji obowiązku
ewidencjonowania,
4) w podmiotach, w których przeprowadzono urzędowe sprawdzenie, o którym
mowa w art. 106,
5) w podmiotach innych niż określone w pkt 4, dotyczące zgłoszenia lub informacji
przekazanych zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 90 lub art. 91
oraz gdy obowiązek ich przeprowadzenia w określonym czasie wynika
z przepisów prawa,
6) stosowania znaków akcyzy i oznaczania nimi wyrobów akcyzowych,
7) w zakresie realizacji obowiązku znakowania i barwienia wyrobów
energetycznych, o którym mowa w art. 90 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r.
o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 864, z późn. zm.),
8) w zakresie posiadania automatów do gier hazardowych,
9) produkcji automatów do gier hazardowych i obrotu tymi automatami,
10) parametrów jakościowych, fizyko-chemicznych oraz tożsamości i jakości paliw
silnikowych w celu ustalenia właściwej stawki podatku akcyzowego,
11) przestrzegania przepisów wydanych na podstawie ustawy z dnia 5 grudnia
2008 r. o zapobieganiu i zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi
w zakresie ograniczeń lub zakazów obrotu i używania określonych przedmiotów
lub produktów spożywczych, o których mowa w art. 46 ust. 4 pkt 2 tej ustawy,
12) przestrzegania przepisów prawa podatkowego w zakresie obowiązków
podatników i podatników podatku od wartości dodanej prowadzących magazyn,
do którego wprowadzane są towary w procedurze magazynu typu call-off stock,
o której mowa w dziale II rozdziale 3a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku
od towarów i usług
– są wykonywane na podstawie okazywanych legitymacji służbowej oraz stałego
upoważnienia do wykonywania kontroli.
6. Kontrole, o których mowa w ust. 5 pkt 1 lit. a, b, e i f, wykonuje
umundurowany funkcjonariusz, a legitymacja służbowa i stałe upoważnienie są
okazywane wówczas na żądanie kontrolowanego.
7. Do kontroli, o których mowa w ust. 5, przepisu ust. 2 nie stosuje się.
8. Upoważnienie do przeprowadzenia kontroli celno-skarbowej zawiera:
1) oznaczenie organu;
2) datę i miejsce wystawienia;
3) wskazanie kontrolujących przeprowadzających kontrolę celno-skarbową;
4) oznaczenie kontrolowanego;
5) wskazanie zakresu kontroli celno-skarbowej i przewidywany termin jej
zakończenia;
6) podpis osoby udzielającej upoważnienia;
7) pouczenie o prawach i obowiązkach kontrolowanego.
9. Przepisy ust. 8 pkt 1–3 i 6 stosuje się do stałych upoważnień, o których mowa
w ust. 5.
10. W uzasadnionych przypadkach naczelnik urzędu celno-skarbowego może
dokonać zmiany upoważnienia do przeprowadzenia kontroli celno-skarbowej.
11. W przypadkach innych niż określone w ust. 5 legitymację służbową okazuje
się na żądanie kontrolowanego.
12. Na żądanie osoby, która dysponuje towarem, środkiem przewozowym lub
dokumentami podlegającymi sprawdzeniu, w toku kontroli celno-skarbowej okazuje
się upoważnienie do przeprowadzenia kontroli oraz legitymację służbową.
13. Czynności kontrolne wykonywane na przejściach granicznych, w oddziałach
celnych urzędów celno-skarbowych lub w innych miejscach wyznaczonych lub
uznanych przez właściwy organ KAS wykonuje umundurowany funkcjonariusz
wyposażony w znaki identyfikacji osobistej bez okazywania legitymacji służbowej
oraz upoważnienia do wykonywania kontroli.
14. W czynnościach kontrolnych mogą uczestniczyć osoby uprawnione na
podstawie bezpośrednio stosowanych przepisów prawa Unii Europejskiej albo
ratyfikowanych umów międzynarodowych, w tym przedstawiciele instytucji Unii
Europejskiej, osoby uprawnione na podstawie porozumień zawartych przez ministra
właściwego do spraw finansów publicznych w zakresie przebywania upoważnionych
przedstawicieli tej władzy w siedzibach naczelników urzędów celno-skarbowych oraz
ich obecności w toku kontroli celno-skarbowej.
15. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do kontroli, o której mowa w art. 54 ust. 2
pkt 9.
16. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzory upoważnień do wykonywania kontroli, o której mowa w ust. 1
i 5, uwzględniając elementy upoważnienia określone w ust. 8, a także miejsca
wykonywania czynności kontrolnych i ich charakter.

art. 63. więcej Art. 63. 1. Kontrola celno-skarbowa powinna być zakończona bez zbędnej
zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia jej wszczęcia.
2. O każdym przypadku niezakończenia kontroli celno-skarbowej we
właściwym terminie zawiadamia się pisemnie kontrolowanego, podając przyczyny
przedłużenia terminu zakończenia kontroli celno-skarbowej i wskazując nowy termin
jej zakończenia.
3. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku, gdy kontrola celno-skarbowa
jest wykonywana na podstawie bezpośrednio stosowanych przepisów prawa Unii
Europejskiej albo na podstawie ratyfikowanej umowy międzynarodowej.
4. Dokumenty zgromadzone po upływie terminów, o których mowa w ust. 1 i 2,
z wyłączeniem dokumentów, o których udostępnienie wystąpiono przed upływem
tych terminów, nie stanowią dowodu w kontroli celno-skarbowej, postępowaniu
podatkowym, postępowaniu celnym lub postępowaniu karnym skarbowym, chyba że
został wskazany nowy termin zakończenia kontroli.

art. 64. więcej Art. 64. 1. W ramach kontroli celno-skarbowej przysługuje uprawnienie do:
1) żądania udostępniania akt, ewidencji, ksiąg i wszelkiego rodzaju dokumentów
związanych z przedmiotem kontroli celno-skarbowej oraz do sporządzania
z nich odpisów, kopii, wyciągów, notatek, wydruków i udokumentowanego
pobierania danych w postaci elektronicznej oraz do żądania przekazania
w postaci elektronicznej całości lub części ksiąg podatkowych oraz dowodów
księgowych za pomocą środków komunikacji elektronicznej lub na
informatycznych nośnikach danych w przypadku prowadzenia ksiąg
podatkowych przy użyciu programów komputerowych;
2) wstępu, przebywania i poruszania się na gruncie oraz w budynku, lokalu lub
innym pomieszczeniu kontrolowanego;
3) dokonywania oględzin;
4) legitymowania lub ustalania w inny sposób tożsamości osób, jeżeli jest to
niezbędne na potrzeby kontroli;
5) przesłuchiwania kontrolowanego lub świadków;
6) przeszukiwania lokali, w tym lokali mieszkalnych, innych pomieszczeń i miejsc
oraz rzeczy, w tym z użyciem urządzeń technicznych i psów służbowych;
7) zasięgania opinii biegłych;
8) zabezpieczania zebranych dowodów;
9) żądania przeprowadzenia spisu z natury;
10) sporządzania szkiców, kopiowania, filmowania, fotografowania oraz
dokonywania nagrań dźwiękowych;
11) zbierania innych niezbędnych materiałów w zakresie objętym kontrolą celno-
-skarbową;
12) badania towarów, surowców, półproduktów i wyrobów, w tym pobrania próbek
towarów, surowców, półproduktów i wyrobów gotowych, w celu ich zbadania;
13) żądania powtórzenia, jeżeli to możliwe, każdej czynności, w wyniku której
uzyskuje się dane o przyjmowanych, wydawanych lub wprowadzanych do
procesu produkcyjnego surowcach, materiałach, produkcji w toku i
półproduktach oraz uzyskanych produktach, wyrobach gotowych i wysokości
strat produkcyjnych;
14) przeprowadzania w uzasadnionych przypadkach, w drodze eksperymentu,
doświadczenia lub odtworzenia możliwości gry na automacie lub gry na innym
urządzeniu;
15) żądania zamknięcia dokumentacji dotyczącej towarów i czynności
podlegających kontroli celno-skarbowej w celu umożliwienia porównania stanu
rzeczywistego ze stanem ewidencyjnym;
16) uczestniczenia w podlegających kontroli celno-skarbowej czynnościach
w zakresie produkcji, przemieszczania i zużycia wyrobów akcyzowych,
w szczególności ich wytwarzania, uszlachetniania, przerabiania, skażania,
rozlewu, przyjmowania, magazynowania, wydawania, przewozu i niszczenia,
oraz w zakresie stosowania i oznaczania tych wyrobów znakami akcyzy;
17) żądania złożenia wyjaśnień dotyczących przedmiotu kontroli celno-skarbowej;
18) nakładania zamknięć urzędowych na urządzenia, pomieszczenia, naczynia oraz
środki przewozowe.
2. Funkcjonariusze w ramach kontroli celno-skarbowej są uprawnieni również do:
1) przeprowadzania rewizji towarów, wyrobów i środków przewozowych, w tym
z użyciem urządzeń technicznych i psów służbowych;
2) przeszukania osób;
3) konwoju i strzeżenia towarów;
4) kontroli przesyłek pocztowych;
5) zatrzymywania pojazdów i wykonywania innych czynności z zakresu kontroli
ruchu drogowego w trybie i przypadkach określonych w ustawie z dnia
20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym;
6) zatrzymywania i kontrolowania statków w rozumieniu ustawy z dnia
18 września 2001 r. – Kodeks morski (Dz. U. z 2018 r. poz. 2175) i ustawy z dnia
21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1568, 1901
i 2170 oraz z 2020 r. poz. 284);
7) przeprowadzenia kontroli rodzaju używanego paliwa przez pobranie próbek
paliwa ze zbiornika środka przewozowego.
3. Żądanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, może dotyczyć akt, ksiąg i wszelkiego
rodzaju dokumentów związanych z przedmiotem kontroli, także za okres inny niż
okres objęty kontrolą, jeżeli nie upłynął jeszcze termin ich przechowywania
przewidziany w odrębnych przepisach.
4. Kontrolujący są uprawnieni do wstępu na teren kontrolowanego oraz
poruszania się po tym terenie na podstawie legitymacji służbowej bez potrzeby
uzyskiwania przepustki oraz nie podlegają rewizji osobistej przewidzianej w
regulacjach wewnętrznych tej jednostki. Kontrolujący podlegają przepisom
o bezpieczeństwie i higienie pracy obowiązującym u kontrolowanego.
5. Kontrolujący są uprawnieni do wydawania osobom poleceń określonego
zachowania się, w granicach niezbędnych do wykonania czynności, o których mowa
w ust. 1 pkt 3, 4 i 6 oraz ust. 2 pkt 1, 5 i 6, albo w celu uniknięcia bezpośredniego
zagrożenia bezpieczeństwa osób lub mienia.
6. Jeżeli nie ma możliwości korzystania z dróg, funkcjonariusze są uprawnieni
do przebywania i poruszania się po gruntach bez uzyskania zgody ich właścicieli lub
użytkowników w czasie bezpośredniego pościgu, przy czym do rozpatrywania
ewentualnych odszkodowań za wyrządzone szkody mają zastosowanie przepisy
Kodeksu cywilnego.
7. Z zastrzeżeniem przepisów odrębnych, rewizji nie podlegają:
1) na zasadzie wzajemności:
a) towary przeznaczone dla obcych przedstawicielstw dyplomatycznych
urzędów konsularnych oraz misji specjalnych w Rzeczypospolitej Polskiej,
a także organizacji międzynarodowych mających siedziby lub placówki
w Rzeczypospolitej Polskiej,
b) towary przeznaczone dla osób korzystających z przywilejów i immunitetów
dyplomatycznych,
c) opatrzone pieczęcią urzędową przedstawicielstwa dyplomatycznego,
urzędu konsularnego, ministerstwa spraw zagranicznych obcego państwa
lub pieczęcią urzędową misji specjalnej albo organizacji lub instytucji, która
misję ustanowiła, przesyłki urzędowe przesyłane do obcych
przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych i misji
specjalnych w Rzeczypospolitej Polskiej oraz opatrzone taką pieczęcią
przesyłki przez nie wysyłane;
2) opatrzone pieczęcią urzędową przesyłki przesyłane między urzędem
obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych a polskimi
przedstawicielstwami dyplomatycznymi, urzędami konsularnymi i misjami
specjalnymi za granicą.
8. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, kontrolujący może żądać
przekazania całości lub części tych ksiąg oraz dowodów księgowych za pomocą
środków komunikacji elektronicznej lub na informatycznych nośnikach danych,
w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa
w art. 193a § 2 Ordynacji podatkowej, wskazując rodzaj ksiąg podatkowych oraz
okres, którego dotyczą.
9. Do przeszukania, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, przepisy Kodeksu
postępowania karnego stosuje się odpowiednio.

Art. 64a. Na potrzeby kontroli celno-skarbowej w zakresie, o którym mowa
w art. 54 ust. 2 pkt 11a, kontrolującemu przysługują również:
1) uprawnienie do rewizji towarów i środków przewozowych;
2) uprawnienia, o których mowa w pkt 1 i art. 64, w stosunku do kontrahenta
podmiotu, którego dotyczą ograniczenia lub zakazy określone w przepisach
wydanych na podstawie ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu i zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi w zakresie ograniczeń lub zakazów obrotu i używania określonych przedmiotów lub produktów
spożywczych, o których mowa w art. 46 ust. 4 pkt 2 tej ustawy, jeżeli towary
będące ich przedmiotem są przedmiotem dostawy do tego podmiotu lub mają
zostać wydane z magazynu kontrahenta.

art. 65. więcej Art. 65. 1. Zamknięcia urzędowe są nakładane, jeżeli jest to niezbędne do:
1) zapewnienia przestrzegania warunków powrotnego wywozu oraz procedury
celnej, do której towar został zgłoszony;
2) zabezpieczenia urządzeń, pomieszczeń i naczyń wykorzystywanych do
prowadzenia działalności podlegającej kontroli celno-skarbowej;
3) zabezpieczenia dokumentacji związanej z urządzeniami, wyrobami i towarami
lub czynnościami podlegającymi kontroli celno-skarbowej;
4) zapewnienia tożsamości wyrobów w procedurze zawieszenia poboru podatku
akcyzowego.
2. Zamknięcia urzędowe mogą zostać usunięte lub zniszczone wyłącznie przez
naczelnika urzędu celno-skarbowego lub za jego zgodą, chyba że w następstwie
niedających się przewidzieć okoliczności ich usunięcie lub zniszczenie okaże się
niezbędne do zapewnienia ochrony towarów, urządzeń, środków przewozowych lub
jest to konieczne ze względu na ryzyko awarii lub bezpieczeństwo osób i mienia.
3. Osoba będąca w posiadaniu wyrobu, towaru, urządzenia, środka
przewozowego lub osoba odpowiedzialna za wykonanie obowiązków podlegających
kontroli celno-skarbowej jest obowiązana do niezwłocznego zawiadomienia
naczelnika urzędu celno-skarbowego o stwierdzeniu naruszenia, usunięcia lub
zniszczenia zamknięć urzędowych bez zgody naczelnika urzędu celno-skarbowego.
4. Zamknięcia urzędowe mogą być także nakładane i zdejmowane przez
podmioty upoważnione przez naczelnika urzędu celno-skarbowego lub dyrektora izby
administracji skarbowej.
5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres i tryb nakładania i zdejmowania zamknięć
urzędowych, rodzaje lub formy tych zamknięć, przypadki, w których stosowane są
określone rodzaje zamknięć urzędowych, oraz rodzaje podmiotów, o których mowa
w ust. 4, i warunki, które te podmioty muszą spełniać, uwzględniając potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa obrotu, tożsamości towaru, urządzenia oraz uniemożliwienie usunięcia zamknięcia bez jego zniszczenia, jak również konieczność
identyfikacji zamknięć urzędowych nakładanych przez upoważnione podmioty.

art. 66. więcej Art. 66. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzory zamknięć urzędowych, w tym pieczęci, stempli i innych
znaków, uwzględniając potrzebę zapewnienia identyfikacji organu nakładającego
zamknięcie oraz należytego zabezpieczenia tożsamości wyrobów, urządzeń,
pomieszczeń i innych obiektów, na które są nakładane zamknięcia urzędowe.

art. 67. więcej Art. 67. 1. Naczelnik urzędu celno-skarbowego może zarządzić na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej konwój towarów w przypadku, gdy:
1) niemożliwe jest nałożenie zamknięć urzędowych, a zachowanie tożsamości
towaru jest niezbędne do przestrzegania warunków procedury celnej, procedury
zawieszenia poboru podatku akcyzowego lub istnieje uzasadnione podejrzenie,
że towar może zostać usunięty spod dozoru celnego, o którym mowa
w przepisach celnych Unii Europejskiej;
2) istnieje uzasadnione podejrzenie, że towary nie zostaną dostarczone do urzędu
celno-skarbowego albo miejsca uznanego lub wyznaczonego przez organ KAS;
3) istnieje uzasadnione podejrzenie, że towary nie zostaną dostarczone do miejsca
wskazanego w dokumencie towarzyszącym przesyłce;
4) kwota należności publicznoprawnych mogących powstać w związku
z przewozem towarów podlegających kontroli jest wyższa niż kwota
zabezpieczenia;
5) przewożone są towary, których przewóz jest związany ze zwiększonym
ryzykiem.
2. Naczelnik urzędu celno-skarbowego może zobowiązać przewoźnika, aby
konwój lub określone czynności w ramach konwoju wykonywały wyspecjalizowane
jednostki działające w zakresie ochrony osób lub mienia.
2a. Decyzję o zarządzeniu konwoju doręcza się kierującemu pojazdem. Decyzja
jest natychmiast wykonalna.
2b. Do decyzji, o której mowa w ust. 2a, stosuje się przepisy działu IV ustawy
z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, z wyjątkiem art. 165 § 2
i art. 200 § 1.
3. Koszty konwoju ponoszą solidarnie:
1) przewoźnik będący osobą fizyczną, osobą prawną lub jednostką organizacyjną
nieposiadającą osobowości prawnej, prowadzącą działalność gospodarczą,
realizującą usługę przewozu towaru;
2) nadawca towarów będący osobą fizyczną, osobą prawną lub jednostką
organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, prowadzącą działalność
gospodarczą, dokonującą wysyłki towaru będącego przedmiotem przewozu.

art. 68. więcej Art. 68. 1. Naczelnik urzędu celno-skarbowego może zarządzić strzeżenie przez
funkcjonariuszy towarów w przypadku, gdy:
1) towar wprowadzony na obszar celny Unii Europejskiej na skutek
nieprzewidzianych okoliczności lub działania siły wyższej nie zostanie
dostarczony do urzędu celno-skarbowego albo miejsca wyznaczonego lub
uznanego przez organ KAS;
2) towar wprowadzony na obszar celny Unii Europejskiej wymaga przeładunku;
3) towar czasowo składowany nie może zostać przekazany do depozytu lub do
magazynu czasowego składowania;
4) istnieje potrzeba przeładunku towaru przemieszczanego w procedurze
zawieszenia poboru podatku akcyzowego.
2. W przypadku, o którym mowa w art. 67 ust. 1 pkt 1, naczelnik urzędu celno-
-skarbowego zamiast konwoju może zarządzić strzeżenie towaru.
3. Koszty strzeżenia towaru ponosi osoba odpowiedzialna za wykonywanie
obowiązków przewidzianych przepisami prawa celnego lub podatkowego w zakresie
przemieszczania niektórych wyrobów akcyzowych.

art. 69. więcej Art. 69. 1. Przy wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 64 ust. 2 pkt 5
i 7, stosuje się przepisy działu V rozdziału 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo
o ruchu drogowym.
2. W zakresie nieuregulowanym w przepisach, o których mowa w ust. 1,
zatrzymanie środków przewozowych może być dokonane tylko przez
umundurowanych funkcjonariuszy znajdujących się w pojeździe służbowym będącym
w ruchu albo w pobliżu pojazdu służbowego.
3. Po zatrzymaniu środka przewozowego funkcjonariusz może:
1) kontrolować dokumenty i dane dotyczące środka przewozowego oraz osoby
kierującej środkiem przewozowym, jak i innych osób korzystających ze środka
przewozowego;
2) kontrolować dokumenty dotyczące przewożonych towarów;
3) sprawdzać zamknięcia urzędowe, jeżeli z dokumentów wynika, że zostały one
nałożone;
4) pobrać próbkę paliwa ze zbiornika środka przewozowego;
5) przeprowadzać rewizję bagażu przewożonego przez kierującego środkiem
przewozowym i pasażerów;
6) dokonywać kontroli transportu drogowego na zasadach określonych
w odrębnych przepisach.
4. Zatrzymywanie środków przewozowych innych niż przemieszczające się po
drodze publicznej lub wewnętrznej odbywa się przy udziale innych służb lub
instytucji, w szczególności:
1) Policji;
2) Straży Granicznej;
3) służb lotniczych;
4) Straży Ochrony Kolei;
5) Żandarmerii Wojskowej.
5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór i sposób oznakowania pojazdów służbowych KAS,
uwzględniając potrzebę zapewnienia jednoznacznej identyfikacji pojazdów.
6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy sposób oraz tryb przeprowadzania kontroli rodzaju
paliwa, uwzględniając konieczność stosowania skutecznych metod technicznych
w tym zakresie.

art. 70. więcej Art. 70. 1. W celu kontroli przesyłek pocztowych naczelnik urzędu celno-skarbowego może w szczególności kontrolować dokumenty dotyczące przesyłek pocztowych oraz sprawdzać liczbę przywożonych lub wywożonych przesyłek
pocztowych z liczbą wskazaną w wykazie zdawczym.
2. Rewizję przesyłek pocztowych i pobieranie próbek towarów w nich
przesyłanych przeprowadza się w obecności pracownika placówki pocztowej w rozumieniu art. 3 pkt 15 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe. Przy czynnościach tych mogą być obecni również zgłaszający, nadawca lub odbiorca przesyłki pocztowej.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, sposób
wykonywania kontroli, o której mowa w ust. 1, uwzględniając konieczność
zapewnienia możliwości sprawowania kontroli oraz sprawne wykonywanie
działalności przez operatorów pocztowych.

art. 71. więcej Art. 71. 1. Operatorzy pocztowi świadczący usługi pocztowe są obowiązani do
nieodpłatnego udostępniania, także w formie elektronicznej, na żądanie naczelnika
urzędu celno-skarbowego, w związku z kontrolą przesyłek pocztowych, danych
dotyczących osób korzystających z usług pocztowych oraz danych dotyczących
faktów i okoliczności świadczenia lub korzystania z tych usług.
2. Do danych, o których mowa w ust. 1, przepis art. 51 stosuje się odpowiednio.

art. 72. więcej Art. 72. 1. Kontrolowany, jego pracownik, osoba współdziałająca
z kontrolowanym, podmiot prowadzący lub przechowujący księgi podatkowe lub
dokumenty oraz osoba wykonująca czynności podlegające kontroli celno-skarbowej
są obowiązani:
1) umożliwić wgląd w dokumenty i ewidencje objęte zakresem kontroli celno-
-skarbowej w tym dokumenty handlowe, księgowe i finansowe, nawet jeżeli
mają charakter poufny, w tym dokumenty elektroniczne;
1a) w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych przy użyciu programów
komputerowych, przekazać w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze
logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 Ordynacji podatkowej, całość lub część
ksiąg podatkowych oraz dowodów księgowych, objętych zakresem kontroli
celno-skarbowej, za pomocą środków komunikacji elektronicznej lub na
informatycznych nośnikach danych, wskazując rodzaj ksiąg podatkowych oraz
okres, którego dotyczą;
2) udzielać niezbędnej pomocy technicznej, jeżeli dokumenty lub ewidencje będące
przedmiotem kontroli celno-skarbowej zostały sporządzone z zastosowaniem
technik elektronicznego przetwarzania danych;
3) przedstawiać na żądanie urzędowe tłumaczenie na język polski dokumentów
mających znaczenie dla kontroli celno-skarbowej, sporządzonych w języku
obcym;
4) udostępniać towary, urządzenia oraz środki przewozowe oraz zapewnić dostęp
do pomieszczeń oraz innych miejsc będących przedmiotem kontroli celno-
-skarbowej;
5) wydawać za pokwitowaniem towary lub dokumenty na czas trwania kontroli
celno-skarbowej, jeżeli jest to niezbędne na potrzeby kontroli;
6) przeprowadzać na żądanie spis z natury w zakresie niezbędnym na potrzeby
kontroli celno-skarbowej;
7) umożliwiać zbadanie towarów, surowców, półproduktów i wyrobów gotowych,
w tym przez pobranie ich próbek;
8) udostępniać w niezbędnym zakresie środki łączności, a także inne urządzenia
techniczne, jeżeli są one niezbędne do wykonania kontroli celno-skarbowej;
9) umożliwiać, nieodpłatnie, sporządzanie kopii i szkiców, filmowanie
i fotografowanie oraz dokonywanie nagrań dźwiękowych;
10) zapewniać warunki do wykonywania czynności kontrolnych, w tym – w miarę
posiadanych możliwości – samodzielne pomieszczenie odpowiednie do rodzaju
wykonywanych czynności i miejsce do przechowywania dokumentów;
11) udzielać wyjaśnień dotyczących przedmiotu kontroli celno-skarbowej.
2. Osoba posiadająca towary podlegające kontroli celno-skarbowej jest
obowiązana, na swój koszt, do wykonywania czynności umożliwiających
przeprowadzenie kontroli, w szczególności do rozładowania, okazania oraz
załadowania towaru po zakończeniu czynności kontrolnych.
3. Osoby upoważnione do reprezentowania lub prowadzenia spraw
kontrolowanego są obowiązane udzielać wyjaśnień dotyczących przedmiotu kontroli
celno-skarbowej, wynikających z zakresu wykonywanych czynności lub zadań.

art. 73. więcej Art. 73. 1. W zakresie objętym kontrolą celno-skarbową można przeprowadzić
oględziny przedmiotu także wtedy, gdy znajduje się w posiadaniu innego podmiotu
niż kontrolowany.
2. Podmiotowi, o którym mowa w ust. 1, okazywane jest upoważnienie do
przeprowadzenia kontroli celno-skarbowej, z wyłączeniem kontroli, o których mowa
w art. 62 ust. 3 i 5.
3. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany do niezwłocznego
okazania przedmiotu oględzin oraz udzielania wyjaśnień dotyczących przedmiotu
oględzin.

art. 74. więcej Art. 74. 1. Na potrzeby kontroli celno-skarbowej w zakresie przestrzegania
przepisów prawa podatkowego w zakresie produkcji, przemieszczania i zużycia
wyrobów akcyzowych, w szczególności ich wytwarzania, uszlachetniania,
przerabiania, skażania, rozlewu, przyjmowania, magazynowania, wydawania,
przewozu i niszczenia, oraz w zakresie stosowania i oznaczania tych wyrobów
znakami akcyzy, podmioty wykonujące te czynności są obowiązane zapewnić warunki
i środki do sprawnego przeprowadzania kontroli celno-skarbowej, w tym:
1) przygotować i oznaczyć urządzenia, pomieszczenia i naczynia służące do tej
działalności;
2) przechowywać w oddzielnych naczyniach i pomieszczeniach wyroby akcyzowe
podlegające kontroli celno-skarbowej;
3) dostosować urządzenia, pomieszczenia i naczynia, o których mowa w pkt 1, do
nakładania zamknięć urzędowych, a ponadto dostarczyć potrzebną ilość
materiałów do ich nałożenia;
4) zapewnić odczynniki i sprzęt techniczny oraz – w przypadkach przewidzianych
przez przepisy odrębne – legalizowane przyrządy pomiarowe, niezbędne do
kontroli ilości i jakości surowców, półproduktów i wyrobów gotowych;
5) informować właściwego naczelnika urzędu celno-skarbowego o terminach
czynności podlegających kontroli celno-skarbowej;
6) przeprowadzać czynności podlegające kontroli celno-skarbowej w obecności
kontrolującego;
7) prowadzić dokumentację związaną z działalnością podlegającą kontroli celno-
-skarbowej;
8) dokonać, na żądanie kontrolującego, zamknięcia prowadzonej w tym zakresie
dokumentacji w celu umożliwienia porównania stanu rzeczywistego ze stanem
ewidencyjnym;
9) zgłaszać niezwłocznie właściwemu naczelnikowi urzędu celno-skarbowego
przypadki zniszczenia lub kradzieży wyrobów akcyzowych objętych kontrolą
celno-skarbową, a także zniszczenia znaków akcyzy;
10) zgłaszać właściwemu naczelnikowi urzędu celno-skarbowego zamiar
zniszczenia wyrobów akcyzowych podlegających kontroli celno-skarbowej,
nieprzydatnych do spożycia, dalszego przerobu lub zużycia, na co najmniej 3 dni
przed zamierzonym terminem ich zniszczenia;
11) zgłaszać niezwłocznie właściwemu naczelnikowi urzędu celno-skarbowego
przypadki zdarzeń związanych z działaniem lub stanem urządzeń, pomieszczeń
i naczyń, o których mowa w pkt 1, wskazujących na niebezpieczeństwo strat lub
zniszczenia wyrobów akcyzowych objętych kontrolą celno-skarbową.
2. Na potrzeby kontroli celno-skarbowej podmioty urządzające i prowadzące
działalność w zakresie gier hazardowych na podstawie ustawy z dnia 19 listopada
2009 r. o grach hazardowych są obowiązane zapewnić warunki i środki do sprawnego
przeprowadzania kontroli celno-skarbowej, w tym:
1) przygotować i oznaczyć automaty i urządzenia służące do tej działalności;
2) dostosować automaty i urządzenia, o których mowa w pkt 1, do nakładania
zamknięć urzędowych, a ponadto dostarczyć potrzebną ilość materiałów do ich
nałożenia;
3) przeprowadzać czynności podlegające kontroli celno-skarbowej w obecności
kontrolującego;
4) prowadzić dokumentację związaną z działalnością podlegającą kontroli celno-
-skarbowej;
5) informować właściwego naczelnika urzędu celno-skarbowego o czynnościach
podlegających kontroli celno-skarbowej;
6) zgłaszać niezwłocznie właściwemu naczelnikowi urzędu celno-skarbowego
przypadki zdarzeń związanych ze stanem pomieszczeń, z działaniem lub stanem
automatów i urządzeń do gier objętych kontrolą celno-skarbową, mogących mieć
wpływ na urządzanie gier;
7) zapewnić możliwość przeprowadzenia w uzasadnionych przypadkach, w drodze
eksperymentu, doświadczenia lub odtworzenia możliwości gry na automacie lub
gry na innym urządzeniu.
3. Na potrzeby kontroli celno-skarbowej podmioty urządzające gry hazardowe
przez sieć Internet na podstawie ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach
hazardowych są obowiązane zapewnić dostęp do danych przechowywanych
w urządzeniu archiwizującym:
1) w miejscu ich przechowywania albo
2) za pomocą systemów teleinformatycznych.
3a. Na potrzeby kontroli celno-skarbowej w zakresie produkcji automatów do
gier hazardowych i obrotu tymi automatami podmioty dokonujące tych czynności są
obowiązane zapewnić warunki i środki do sprawnego przeprowadzania kontroli celno-
-skarbowej, w tym:
1) wydzielić, przygotować i oznaczyć pomieszczenia służące do działalności
w zakresie produkcji automatów do gier hazardowych lub obrotu tymi
automatami;
2) przygotować i oznaczyć automaty do gier hazardowych;
3) dostosować automaty do gier hazardowych i pomieszczenia, o których mowa
w pkt 1, do nakładania zamknięć urzędowych, a ponadto dostarczyć potrzebną
ilość materiałów do ich nałożenia;
4) przeprowadzać czynności podlegające kontroli celno-skarbowej w obecności
kontrolującego;
5) prowadzić dokumentację związaną z produkcją automatów do gier hazardowych
lub obrotem tymi automatami;
6) dokonać na żądanie kontrolującego zamknięcia prowadzonej dokumentacji
w zakresie produkcji automatów do gier hazardowych lub obrotu tymi
automatami w celu umożliwienia porównania stanu rzeczywistego ze stanem
ewidencyjnym;
7) informować właściwego naczelnika urzędu celno-skarbowego o czynnościach
podlegających kontroli celno-skarbowej;
8) zgłaszać niezwłocznie właściwemu naczelnikowi urzędu celno-skarbowego
przypadki zdarzeń związanych ze stanem pomieszczeń służących do działalności
w zakresie produkcji automatów do gier hazardowych lub obrotu tymi
automatami, w przypadku gdy zdarzenia te mają bezpośredni związek
z produkcją automatów do gier hazardowych, ich dystrybucją lub ich stanem;
9) informować niezwłocznie właściwego naczelnika urzędu celno-skarbowego
o wprowadzeniu lub wyprowadzeniu automatów do gier hazardowych z miejsca
ich produkcji lub magazynowania;
10) zgłaszać niezwłocznie właściwemu naczelnikowi urzędu celno-skarbowego
przypadki zniszczenia lub kradzieży automatów do gier hazardowych.
4. Na potrzeby kontroli celno-skarbowej przestrzegania przepisów prawa
podatkowego w zakresie wydobycia urobku rudy miedzi, produkcji koncentratu,
wydobycia gazu ziemnego lub ropy naftowej, o których mowa w ustawie z dnia
2 marca 2012 r. o podatku od wydobycia niektórych kopalin, podmioty wykonujące te
czynności są obowiązane zapewnić warunki i środki do sprawnego przeprowadzania
kontroli celno-skarbowej, w tym:
1) oznaczyć urządzenia i miejsca służące do tej działalności;
2) przechowywać osobno, w miejscu wydobywania urobku rudy miedzi oraz
miejscu produkcji koncentratu, urobek rudy miedzi i koncentrat pochodzące
z różnych źródeł;
3) prowadzić dokumentację związaną z działalnością podlegającą kontroli celno-
-skarbowej;
4) dokonać, na żądanie kontrolującego, zamknięcia prowadzonej w tym zakresie
dokumentacji w celu umożliwienia porównania stanu rzeczywistego ze stanem
ewidencyjnym.
5. Podmioty podlegające kontroli celno-skarbowej są odpowiedzialne za stan
pomieszczeń, automatów, urządzeń i naczyń służących do wykonywania działalności
w zakresie określonym w ust. 1–4 oraz za stan nałożonych na nie zamknięć
urzędowych.

art. 75. więcej Art. 75. Koszty związane z realizacją obowiązków określonych w art. 72 ust. 1,
z wyjątkiem obowiązków, o których mowa w art. 72 ust. 1 pkt 8 i 9, oraz
w art. 74 ponosi kontrolowany.

art. 76. więcej Art. 76. 1. Przesłuchanie kontrolowanego lub świadka może nastąpić przy
użyciu urządzeń technicznych umożliwiających przeprowadzenie tej czynności na
odległość z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku.
2. W czynności, o której mowa w ust. 1, bierze udział osoba zatrudniona lub
funkcjonariusz pełniący służbę w jednostce organizacyjnej KAS właściwej dla
miejscowości, w której kontrolowany lub świadek przebywa.
3. Przesłuchanie utrwala się za pomocą urządzenia rejestrującego obraz i dźwięk.
4. Z przesłuchania sporządza się protokół, którego treść ograniczona jest do
zapisu najbardziej istotnych oświadczeń osób biorących w nim udział. Zapis obrazu
i dźwięku stanowią załącznik do protokołu.
5. Kontrolowany ma prawo otrzymać, na swój koszt, jedną kopię zapisu dźwięku
lub obrazu.
6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z Ministrem Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje urządzeń
i środków technicznych służących do utrwalania obrazu lub dźwięku dla celów
kontroli celno-skarbowej, sposób przechowywania, odtwarzania i kopiowania
zapisów, sposób i tryb udostępniania kontrolowanemu, reprezentantowi
kontrolowanego i pełnomocnikowi zapisu obrazu lub dźwięku oraz przekazywania im
kopii zapisu obrazu lub dźwięku, jak również wysokość opłaty za sporządzenie
i przekazanie kopii zapisu obrazu lub dźwięku, mając na uwadze konieczność
właściwego zabezpieczenia utrwalonego obrazu lub dźwięku przed utratą dowodu,
jego zniekształceniem lub nieuprawnionym ujawnieniem, a także zapewnienia, aby
wysokość opłaty odpowiadała rzeczywistym kosztom sporządzenia i przekazania
kopii zapisu obrazu lub dźwięku.

art. 77. więcej Art. 77. 1. Kontrolujący może dokonać przeszukania lokali mieszkalnych w celu
znalezienia dowodów mających znaczenie dla prowadzonej kontroli celno-skarbowej,
po uzyskaniu zgody właściwego prokuratora rejonowego. Przed przystąpieniem do
przeszukania kontrolowanemu okazuje się postanowienie prokuratora o wyrażeniu na
nie zgody. Przepisy Kodeksu postępowania karnego o przeszukaniu odnoszące się do
Policji stosuje się odpowiednio do kontrolujących.
2. W przypadkach niecierpiących zwłoki kontrolujący może dokonać
przeszukania, o którym mowa w ust. 1, gdy istnieją uzasadnione podstawy do
przypuszczenia, że dowody znajdują się w miejscu przeszukania, bez uprzedniej
zgody prokuratora. Przepis ust. 1 zdanie trzecie stosuje się.
3. Przeszukanie, o którym mowa w ust. 2, podlega zatwierdzeniu przez
właściwego prokuratora rejonowego.
4. W zakresie nieuregulowanym w ust. 1–3 przepisy Kodeksu postępowania
karnego stosuje się odpowiednio.
5. W razie odmowy zatwierdzenia przeszukania materiały i informacje zebrane
w toku czynności nie stanowią dowodu w kontroli celno-skarbowej, kontroli
podatkowej, postępowaniu podatkowym, postępowaniu celnym lub postępowaniu
w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe.
6. W przypadku gdy nieruchomości lub ich części albo rzeczy znajdują się
w posiadaniu osób trzecich, osoby te są obowiązane je udostępnić, w celu
przeszukania, na żądanie naczelnika urzędu celno-skarbowego. Przepisy ust. 1–5
stosuje się odpowiednio.

art. 78. więcej Art. 78. 1. Jeżeli nie można w inny sposób stwierdzić, czy osoba przewozi
towary, co do których nie zostały spełnione wymogi przewidziane przepisami prawa,
w szczególności jeżeli towary nie zostały przedstawione lub zgłoszone zgodnie
z wymogami wynikającymi z przepisów prawa celnego, funkcjonariusz może
przeszukać tę osobę.
2. Przeszukanie nie powinno naruszać godności osobistej osoby przeszukiwanej
oraz powinno być przeprowadzone przez osobę tej samej płci, w warunkach
wykluczających obecność osób postronnych.
3. W przypadku uzasadnionego podejrzenia, że osoba ukrywa towary w swoim
organizmie, można skierować tę osobę na specjalistyczne badania lekarskie.
4. W przypadku wykonania badań, o których mowa w ust. 3, na wniosek osoby,
która została poddana tym badaniom, naczelnik urzędu celno-skarbowego wydaje
zaświadczenie o terminie i miejscu ich przeprowadzenia.

art. 79. więcej Art. 79. 1. Kontrolujący może wystąpić do kontrahentów kontrolowanego o:
1) udostępnienie dokumentów związanych z dostawą towaru lub usługi, w zakresie
objętym kontrolą celno-skarbową u kontrolowanego, w celu sprawdzenia ich
prawidłowości i rzetelności;
2) przekazanie za pomocą środków komunikacji elektronicznej lub na
informatycznym nośniku danych wyciągu z ksiąg podatkowych i dowodów
księgowych w zakresie objętym kontrolą celno-skarbową, zapisanego w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 Ordynacji podatkowej, jeżeli kontrahent podatnika prowadzi księgi
podatkowe przy użyciu programów komputerowych;
3) udzielenie wyjaśnień związanych z dostawą towaru lub usługi, w zakresie
objętym kontrolą celno-skarbową.
2. Za kontrahentów kontrolowanego uważa się także:
1) podmioty prowadzące działalność gospodarczą w okresie objętym kontrolą
celno-skarbową, uczestniczące w dostawie tego samego towaru lub tej samej
usługi, będące zarówno dostawcami, jak i nabywcami biorącymi udział
pośrednio lub bezpośrednio w dostawie towaru lub usługi;
2) przewoźników drogowych w rozumieniu art. 4 pkt 15 ustawy z dnia 6 września
2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2140) realizujących
przewóz towarów na rzecz kontrolowanego lub dostawców i nabywców
biorących udział pośrednio lub bezpośrednio w dostawie tego samego towaru;
3) podmioty prowadzące działalność gospodarczą w okresie objętym kontrolą
celno-skarbową, uczestniczące w magazynowaniu, przepakowywaniu,
przeładunku lub przesyłaniu tego samego towaru, działające zarówno w imieniu
dostawców, jak i nabywców biorących udział pośrednio lub bezpośrednio
w dostawie towaru.
2a. Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do kontrahentów, o których mowa
w ust. 2 pkt 2 i 3.
3. Czynności określone w ust. 1 pkt 2 kontrahent kontrolowanego jest
obowiązany wykonać na swój koszt.
4. Do czynności określonych w ust. 1 pkt 2 przepis art. 168 § 3a pkt 1 Ordynacji
podatkowej stosuje się odpowiednio.

Art. 79a. W toku kontroli celno-skarbowej naczelnik urzędu celno-skarbowego
może oszacować podstawę opodatkowania na podstawie odrębnych przepisów.

Art. 79b. Jeżeli w toku kontroli celno-skarbowej ujawniono nieprawidłowości,
kontrolowany ma obowiązek zawiadomienia naczelnika urzędu celno-skarbowego
o każdej zmianie swojego adresu dokonanej w ciągu 6 miesięcy od dnia zakończenia
kontroli celno-skarbowej. W razie niedopełnienia tego obowiązku postanowienie, o którym mowa w art. 83 ust. 3, uznaje się za doręczone pod dotychczasowym adresem.

art. 80. więcej Art. 80. 1. W ramach wykonywanej kontroli celno-skarbowej naczelnik urzędu
celno-skarbowego może, w drodze decyzji, dokonać zabezpieczenia zobowiązania
podatkowego oraz należności celnych na majątku kontrolowanego. Przepisy art. 33–
33g i art. 200 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej stosuje się odpowiednio. Przepisów
art. 165 § 2 i 4 Ordynacji podatkowej nie stosuje się.
2. Decyzję, o której mowa w ust. 1, wykonuje naczelnik urzędu skarbowego
właściwy dla kontrolowanego w dniu wydania decyzji.

art. 81. więcej Art. 81. 1. Z czynności kontrolnych mających istotne znaczenie dla sprawy,
w szczególności z:
1) oględzin,
2) zabezpieczenia dowodów,
3) przesłuchania kontrolowanego lub świadka,
4) przeszukania osoby,
5) przeszukania lokali, innych pomieszczeń, miejsc lub rzeczy,
6) kontroli dokumentów i ewidencji,
7) rewizji,
8) pobierania próbek towarów i wyrobów oraz ich badania
– sporządza się protokół.
2. Protokół sporządza się tak, aby z jego treści wynikało, kto, kiedy, gdzie
i jakich czynności kontrolnych dokonał, kto i w jakim charakterze był przy nich
obecny, co i w jaki sposób w wyniku tych czynności ustalono i jakie uwagi zgłosiły
obecne osoby.
3. Protokół odczytuje się osobom obecnym, biorącym udział w czynności
kontrolnej, które powinny następnie protokół podpisać. Odmowę złożenia lub brak
podpisu którejkolwiek osoby należy odnotować w protokole.
4. Protokół przesłuchania powinien być odczytany i przedłożony do podpisu
osobie zeznającej niezwłocznie po złożeniu zeznania.
5. W protokole przesłuchania osoby, która złożyła zeznanie w języku obcym,
należy podać, w tłumaczeniu na język polski, treść złożonego zeznania oraz imię,
nazwisko i adres tłumacza. Tłumacz powinien podpisać protokół przesłuchania.
6. Protokół podpisuje kontrolujący, który przeprowadzał czynności kontrolne.
7. Protokół z czynności kontrolnych wykonywanych w miejscach, o których
mowa w art. 62 ust. 5 i 13, jest sporządzany w przypadku stwierdzenia
nieprawidłowości lub na żądanie kontrolowanego, chyba że czynność ta została
udokumentowana w sposób określony w przepisach odrębnych.

art. 82. więcej Art. 82. 1. Po zakończeniu czynności kontrolnych dokonywanych w czasie
kontroli celno-skarbowej prowadzonej w zakresie, o którym mowa
w art. 54 ust. 1 pkt 1, sporządza się, z zastrzeżeniem art. 82a ust. 1, wynik kontroli.
Doręczenie wyniku kontroli kończy kontrolę celno-skarbową.
2. Wynik kontroli zawiera w szczególności:
1) oznaczenie organu;
2) wskazanie kontrolowanego;
3) datę wydania;
4) zakres kontroli celno-skarbowej;
5) informację o stwierdzonych nieprawidłowościach lub ich braku;
6) pouczenie o prawie złożenia korekty deklaracji w przypadku, gdy przepisy ustaw
podatkowych przewidują obowiązek złożenia deklaracji;
6a) pouczenie o obowiązku zawiadomienia naczelnika urzędu celno-skarbowego
przez kontrolowanego o zmianie swojego adresu dokonanej w ciągu 6 miesięcy
od dnia zakończenia kontroli celno-skarbowej, jeżeli w toku kontroli celno-
-skarbowej ujawniono nieprawidłowości, oraz o skutkach niedopełnienia tego
obowiązku;
7) podpis naczelnika urzędu celno-skarbowego albo osoby upoważnionej,
z podaniem jej imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego.
2a. Jeden egzemplarz wyniku kontroli przekazywany jest do właściwego dla
kontrolowanego naczelnika urzędu skarbowego.
3. W terminie 14 dni od dnia doręczenia wyniku kontroli kontrolowany może
skorygować w zakresie objętym kontrolą celno-skarbową uprzednio złożoną
deklarację podatkową. Korekta deklaracji złożona po upływie tego terminu, a przed
doręczeniem postanowienia, o którym mowa w art. 83 ust. 3, nie wywołuje skutków
prawnych.
4. Uprawnienie do skorygowania deklaracji przysługuje nadal po zakończeniu
kontroli celno-skarbowej, jeżeli w wyniku tej kontroli nie stwierdzono
nieprawidłowości albo organ uwzględnił złożoną korektę, o której mowa w ust. 3.
5. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do kontroli celno-skarbowej przestrzegania
przepisów prawa podatkowego:
1) w zakresie produkcji, przemieszczania i zużycia wyrobów akcyzowych,
w szczególności ich wytwarzania, uszlachetniania, przerabiania, skażania,
rozlewu, przyjmowania, magazynowania, wydawania, przewozu i niszczenia;
2) w zakresie wydobycia urobku rudy miedzi, produkcji koncentratu, wydobycia
gazu ziemnego lub ropy naftowej, o których mowa w ustawie z dnia 2 marca
2012 r. o podatku od wydobycia niektórych kopalin;
3) o której mowa w art. 62 ust. 5 pkt 1, 2, 3, 5–7 i 10.
6. W przypadku śmierci kontrolowanego naczelnik urzędu celno-skarbowego
kończy kontrolę celno-skarbową adnotacją, którą pozostawia się w aktach kontroli.

Art. 82a. W przypadku nieprzejęcia kontroli celno-skarbowej przez Szefa
Krajowej Administracji Skarbowej naczelnik urzędu celno-skarbowego sporządza
wynik kontroli. Przepis art. 82 ust. 1 stosuje się odpowiednio.

art. 83. więcej Art. 83. 1. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w zakresie, o którym
mowa w art. 54 ust. 1 pkt 1, zakończona kontrola celno-skarbowa przekształca się
w postępowanie podatkowe, jeżeli:
1) kontrolowany nie złożył korekty deklaracji, o której mowa w art. 82 ust. 3, albo
2) organ nie uwzględnił złożonej korekty deklaracji, albo
3) organ uwzględnił złożoną korektę deklaracji i istnieją przesłanki do ustalenia
dodatkowego zobowiązania w podatku od towarów i usług lub istnieją przesłanki
do określenia kwoty podatku do zapłaty na podstawie art. 108 ustawy z dnia
11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106).
1a. Do postępowania podatkowego, o którym mowa w ust. 1, przepisy art. 81b
§ 1 pkt 1 oraz pkt 2 lit. b Ordynacji podatkowej stosuje się odpowiednio.
1b. W przypadku ustanowienia pełnomocnictwa szczególnego do działania
w sprawie kontroli celno-skarbowej uznaje się, że pełnomocnictwo szczególne
obejmuje również upoważnienie do działania w sprawie postępowania podatkowego, o którym mowa w ust. 1, oraz w postępowaniu zainicjowanym na skutek wniesionego odwołania, jeżeli kontrolowany nie odwołał pełnomocnictwa szczególnego.
1c. Ponowne skorygowanie deklaracji po zakończeniu kontroli celno-skarbowej
nie wywołuje skutków prawnych w zakresie, w jakim dokonana korekta przewiduje
cofnięcie ustaleń kontroli celno-skarbowej. Organ zawiadamia pisemnie składającego
korektę o jej bezskuteczności.
1d. Przepisu ust. 1c nie stosuje się do ponownego skorygowania deklaracji, jeżeli
po zakończeniu kontroli celno-skarbowej zawiadomieniem o uwzględnieniu korekty
deklaracji:
1) ponowne skorygowanie deklaracji wynika z orzeczenia wydanego po
zakończeniu kontroli celno-skarbowej, które ma wpływ na ustalenia kontroli
celno-skarbowej zawarte w wyniku kontroli;
2) ustalenia kontroli celno-skarbowej zawarte w wyniku kontroli były oparte na
podstawie przepisu, o którego niezgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej
Polskiej, ustawą lub ratyfikowaną umową międzynarodową orzekł Trybunał
Konstytucyjny;
3) ponowne skorygowanie deklaracji ma na celu uniknięcie podwójnego
opodatkowania tego samego dochodu lub majątku podatnika na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej i terytorium innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej lub terytorium innego państwa.
2. W przypadku gdy organ uwzględnił złożoną przez kontrolowanego korektę
deklaracji, o której mowa w art. 82 ust. 3, kontrolowanemu doręcza się zawiadomienie
o uwzględnieniu korekty deklaracji. Zawiadomienie o uwzględnieniu korekty
deklaracji przesyła się do właściwego dla kontrolowanego naczelnika urzędu
skarbowego.
3. Przekształcenie, o którym mowa w ust. 1, następuje z dniem doręczenia
kontrolowanemu postanowienia o przekształceniu, na które nie służy zażalenie.
3a. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, zawiadomienia
o uwzględnieniu korekty deklaracji dokonuje się w postanowieniu o przekształceniu
kontroli celno-skarbowej w postępowanie podatkowe.
4. Naczelnik urzędu celno-skarbowego, który sporządził wynik kontroli celno-
-skarbowej, jest właściwy do przeprowadzenia postępowania podatkowego i wydania
decyzji.
5. W przypadku gdy kontrolowana spółka cywilna, jawna, partnerska,
komandytowa albo komandytowo-akcyjna została rozwiązana w trakcie kontroli
celno-skarbowej albo postępowania podatkowego, o którym mowa w ust. 1, odpowiednio:
1) kontrola celno-skarbowa jest prowadzona wobec byłych wspólników tej spółki;
2) postępowanie podatkowe kończy się decyzją, o której mowa
w art. 115 § 4 Ordynacji podatkowej.
5a. W przypadku utraty statusu podatnika przez podatkową grupę kapitałową
w trakcie kontroli celno-skarbowej lub postępowania podatkowego, o którym mowa
w ust. 1, kontrolę celno-skarbową oraz postępowanie podatkowe prowadzi naczelnik
urzędu celno-skarbowego, który wszczął kontrolę celno-skarbową.
6. (uchylony)

art. 84. więcej Art. 84. 1. Kontrola celno-skarbowa:
1) w zakresie produkcji, przemieszczania i zużycia wyrobów akcyzowych,
w szczególności ich wytwarzania, uszlachetniania, przerabiania, skażania,
rozlewu, przyjmowania, magazynowania, wydawania, przewozu i niszczenia,
oraz w zakresie stosowania znaków akcyzy i oznaczania nimi wyrobów
akcyzowych,
2) w zakresie wydobycia urobku rudy miedzi, produkcji koncentratu, wydobycia
gazu ziemnego lub ropy naftowej, o których mowa w ustawie z dnia 2 marca
2012 r. o podatku od wydobycia niektórych kopalin,
3) w zakresie, o którym mowa w art. 54 ust. 1 pkt 2–5 i ust. 2 pkt 1a–5 i 9,
4) o której mowa w art. 62 ust. 5 pkt 1–3, 5–7 i 10–12
– kończy się protokołem.
2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności:
1) wskazanie kontrolowanego;
2) wskazanie kontrolującego;
3) określenie przedmiotu i zakresu kontroli celno-skarbowej;
4) określenie miejsca i czasu przeprowadzenia kontroli celno-skarbowej;
5) opis dokonanych ustaleń faktycznych;
6) dokumentację dotyczącą przeprowadzonych dowodów.
3. Jeżeli w toku kontroli celno-skarbowej, o której mowa w ust. 1 pkt 1–3 oraz
art. 62 ust. 5 pkt 1–10 i ust. 13, nie stwierdzono nieprawidłowości, protokołu się nie
sporządza.
3a. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do kontroli celno-skarbowej, o której
mowa w art. 62 ust. 5 pkt 3, jeżeli na kontrolowanego nałożono grzywnę w drodze
mandatu za wykroczenie skarbowe.
4. W zakresie nieuregulowanym w ust. 1 i 2 przepisy art. 290 § 2 pkt 7 oraz
art. 291 Ordynacji podatkowej stosuje się odpowiednio.

art. 85. więcej Art. 85. Kontrola celno-skarbowa, o której mowa w art. 54 ust. 1 pkt 4, kończy
się wynikiem kontroli. Przepis art. 82 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

art. 86. więcej Art. 86. 1. Dla kontroli celno-skarbowej prowadzi się akta kontroli, obejmujące
w szczególności:
1) wykaz ich zawartości, z podaniem nazw dokumentów;
2) upoważnienie do przeprowadzenia kontroli celno-skarbowej;
3) dokumenty zgromadzone w toku kontroli celno-skarbowej;
4) protokoły z przeprowadzenia dowodów;
5) wynik kontroli lub protokół, o którym mowa w art. 84 ust. 1.
2. Akta kontroli mogą być tworzone i przetwarzane także z wykorzystaniem
technik informatycznych.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do kontroli celno-skarbowej, o której mowa
w art. 62 ust. 5 pkt 1–10 oraz ust. 13.

art. 87. więcej Art. 87. 1. Jeżeli kontrolowany po zakończonej kontroli celno-skarbowej złoży
skorygowaną deklarację, inną niż określona w art. 82 ust. 3 zdanie pierwsze,
w zakresie objętym tą kontrolą, naczelnik urzędu celno-skarbowego może podjąć
zakończoną kontrolę.
2. Czynności przeprowadzone w zakończonej kontroli celno-skarbowej, która
jest podejmowana, pozostają w mocy.
3. Po otrzymaniu akt kontroli na podstawie art. 119gb § 2 lub art. 119k
§ 1 Ordynacji podatkowej naczelnik urzędu celno-skarbowego podejmuje z urzędu
zawieszoną kontrolę celno-skarbową.
4. Kontrola celno-skarbowa podejmowana jest w formie postanowienia, na które
nie służy zażalenie.

art. 88. więcej Art. 88. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może uzgadniać
z obcymi władzami w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej przeprowadzenie
kontroli jednoczesnych.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, występując do obcej
władzy o przeprowadzenie kontroli jednoczesnej, podaje uzasadnienie wszczęcia
takiej kontroli oraz czas jej przeprowadzenia.
3. W przypadku gdy obca władza wystąpiła o przeprowadzenie kontroli
jednoczesnej, minister właściwy do spraw finansów publicznych potwierdza
przystąpienie do kontroli albo odmawia przeprowadzenia kontroli, uzasadniając
przyczynę odmowy.

art. 89. więcej Art. 89. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) warunki wykonywania kontroli, o której mowa w art. 54 ust. 1 pkt 2 i ust. 2
pkt 2–5 i 11, ze szczególnym uwzględnieniem rodzajów procedur celnych oraz
kontrolowanych towarów,
2) rodzaje dokumentów mających znaczenie dla kontroli określonej w pkt 1, a także
osoby obowiązane do ich przechowywania,
3) warunki użycia urządzeń technicznych i psów służbowych podczas kontroli
określonej w pkt 1, sposób przeprowadzania przeszukania osoby, a także sposób
i warunki przeprowadzania rewizji bagażu podróżnego,
4) warunki i sposób rekrutacji kandydatów na przewodników psów służbowych
oraz warunki hodowli, nabywania, szkolenia, wykorzystywania, żywienia,
pielęgnacji i utrzymania psów służbowych oraz pielęgnacji i utrzymania tych
psów po wycofaniu ze służby
– mając na uwadze zapewnienie jednolitości procedur kontrolnych, miejsce
wykonywania kontroli, zróżnicowanie form i sposobów wykonywania kontroli
w zależności od rodzaju podmiotu oraz konieczność skutecznego wykrywania
nieprawidłowości w stosowaniu przepisów prawa celnego.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy sposób prowadzenia kontroli bagażu przewożonego
drogą morską lub powietrzną, z uwzględnieniem rodzaju bagażu kontrolowanego oraz
wskazania miejsc właściwych do prowadzenia kontroli.

Art. 89a. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić,
w drodze rozporządzenia, dla wybranych towarów sposób pobierania próbek,
uwzględniając metody określone w odpowiednich normach dla tych towarów.

art. 90. więcej Art. 90. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) szczegółowy zakres i sposób kontroli celno-skarbowej niektórych wyrobów
akcyzowych;
2) tryb przekazywania oraz zakres informacji o terminach czynności podlegających
kontroli celno-skarbowej;
3) tryb niszczenia wyrobów akcyzowych objętych kontrolą celno-skarbową;
4) szczegółowe sposoby i warunki przyjmowania, magazynowania, wydawania
i przewożenia wyrobów akcyzowych objętych kontrolą celno-skarbową.
2. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do
spraw finansów publicznych uwzględni:
1) wyroby akcyzowe o szczególnym znaczeniu dla budżetu państwa oraz wyroby
podlegające obowiązkowi oznaczania znakami akcyzy;
2) zróżnicowanie form i sposobów wykonywania kontroli oraz zakresu wymagań,
które powinny zostać spełnione przez kontrolowanych – w zależności od rodzaju
podmiotu, rodzaju wykonywanej działalności oraz grupy wyrobów objętych tymi
kontrolami;
3) konieczność zapewnienia skuteczności i sprawności wykonywania kontroli
celno-skarbowej.

art. 91. więcej Art. 91. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) szczegółowy sposób i tryb kontroli urządzania i prowadzenia gier hazardowych;
2) rodzaje dokumentów mających znaczenie dla kontroli określonej w pkt 1 oraz
rodzaje prowadzonej dokumentacji, jej wzory, a także szczegółowy sposób jej
przygotowania i prowadzenia;
3) tryb przekazywania i zakres zgłoszeń i informacji.
2. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do
spraw finansów publicznych uwzględni:
1) zróżnicowanie form i sposobów wykonywania kontroli oraz zakresu wymagań,
które powinny zostać spełnione przez kontrolowanych – w zależności od rodzaju
podmiotu i rodzaju wykonywanej działalności;
2) konieczność zapewnienia skuteczności i sprawności wykonywania kontroli
celno-skarbowej.

Art. 91a. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) rodzaje dokumentów mających znaczenie dla kontroli celno-skarbowej
w zakresie produkcji automatów do gier hazardowych i obrotu tymi automatami,
2) szczegółowy sposób i tryb kontroli celno-skarbowej w zakresie produkcji
automatów do gier hazardowych i obrotu tymi automatami,
3) tryb przekazywania i zakres zgłoszeń i informacji
– uwzględniając potrzebę zapewnienia skuteczności i sprawności wykonywania
kontroli celno-skarbowej w zakresie produkcji automatów do gier hazardowych
i obrotu tymi automatami.

art. 92. więcej Art. 92. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) formę i sposób wykonywania kontroli celno-skarbowej przestrzegania przepisów
prawa podatkowego w zakresie wydobycia urobku rudy miedzi, produkcji
koncentratu, wydobycia gazu ziemnego lub ropy naftowej,
2) rodzaje prowadzonej dokumentacji, jej wzory, a także sposób jej prowadzenia
– uwzględniając potrzebę zapewnienia skuteczności i sprawności wykonywania
kontroli celno-skarbowej przestrzegania przepisów prawa podatkowego w zakresie
wydobycia urobku rudy miedzi, produkcji koncentratu, wydobycia gazu ziemnego lub
ropy naftowej.

art. 93. więcej Art. 93. Do kontroli celno-skarbowej nie stosuje się przepisów rozdziału 5
ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i
1495).

art. 94. więcej Art. 94. 1. W zakresie nieuregulowanym do kontroli celno-skarbowej przepisy:
1) art. 3e, art. 12, art. 102 § 3, art. 135, art. 138, art. 139 § 4, art. 140 § 2, art. 141–
143, art. 165b, art. 165c, art. 175–177,
2) działu IV rozdziałów 1, 2, 3a, 5, 6, 10, 11, z wyjątkiem art. 182–185, art. 189 § 3,
art. 190 § 1, art. 193 § 6–8, art. 198 i art. 200, oraz rozdziałów 12, 14, 16, 22 i 23,
3) art. 281, art. 282a, art. 283 § 4 i 5, art. 284a § 5–6, art. 284ab § 1–3, art. 286 § 3,
art. 286a § 1 i 2, art. 289, art. 290 § 4–6, art. 291a, art. 291d oraz działu VII
– Ordynacji podatkowej stosuje się odpowiednio.
2. W zakresie nieuregulowanym do postępowania podatkowego, o którym mowa
w art. 83 ust. 1, przepisy Ordynacji podatkowej, z wyjątkiem art. 165, stosuje się
odpowiednio.

Art. 94a. Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o:
1) jednostkach organizacyjnych – rozumie się przez to:
a) jednostki organizacyjne podległe Ministrowi Obrony Narodowej lub przez
niego nadzorowane,
b) Policję, Państwową Straż Pożarną, Straż Graniczną i Służbę Ochrony
Państwa,
c) jednostki organizacyjne Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji
Wywiadu i Centralnego Biura Antykorupcyjnego;
2) organach kontroli – rozumie się przez to:
a) Ministra Obrony Narodowej w przypadku jednostek mu podległych lub
przez niego nadzorowanych,
b) ministra właściwego do spraw wewnętrznych w przypadku Policji,
Państwowej Straży Pożarnej, Straży Granicznej oraz Służby Ochrony
Państwa,
c) Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w przypadku jednostek
organizacyjnych Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
d) Szefa Agencji Wywiadu w przypadku jednostek organizacyjnych Agencji
Wywiadu,
e) Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego w przypadku jednostek
organizacyjnych Centralnego Biura Antykorupcyjnego.

Art. 94b. Celami specjalnymi, na które są przeznaczane wyroby akcyzowe
w jednostkach organizacyjnych, są:
1) mobilizacyjne zabezpieczenie jednostek organizacyjnych oraz zapasy
nienaruszalne wynikające z planów obronnych;
2) zadania wykonywane w formie czynności operacyjno-rozpoznawczych oraz
zadania finansowane z funduszu operacyjnego;
3) budowa, eksploatacja lub remont:
a) obiektów, lokali i terenów przeznaczonych na stanowiska dowodzenia
i stanowiska kierowania,
b) obiektów służących do wykonywania czynności operacyjno-
-rozpoznawczych;
4) przechowywanie i eksploatacja uzbrojenia, amunicji, sprzętu wojskowego oraz
sprzętu i materiałów służących do wykonywania czynności
operacyjno-rozpoznawczych, w tym pojazdów samochodowych;
5) prace badawczo-rozwojowe i wdrożeniowe dotyczące uzbrojenia, amunicji
i sprzętu wojskowego, sprzętu i materiałów służących do wykonywania
czynności operacyjno-rozpoznawczych, systemów telekomunikacyjnych i
teleinformatycznych, kryptografii, kryptoanalizy i deszyfrażu oraz rozpoznania
i zabezpieczenia inżynieryjnego.

Art. 94c. 1. Kontrola ma na celu ocenę prawidłowości wykorzystania wyrobów
akcyzowych, które zostały przeznaczone na cele specjalne, z uwzględnieniem
charakteru zadań realizowanych przez jednostki organizacyjne.
2. Kontrolę przeprowadza się zgodnie z planem kontroli zatwierdzanym przez
organ kontroli.
3. Kontrola może być również prowadzona poza planem kontroli w oparciu
o uzyskane informacje, materiały lub analizy.

Art. 94d. 1. Kontrolę przeprowadza się na podstawie legitymacji służbowej oraz
pisemnego, imiennego upoważnienia do przeprowadzenia kontroli wydanego przez
organ kontroli.
2. Upoważnienie do przeprowadzenia kontroli zawiera:
1) numer, miejsce i datę wystawienia;
2) określenie kontrolowanej jednostki organizacyjnej;
3) wskazanie podstawy prawnej do przeprowadzenia kontroli;
4) określenie przedmiotu i zakresu kontroli oraz okresu objętego kontrolą;
5) stopień, imię i nazwisko kontrolującego;
6) numer legitymacji służbowej kontrolującego;
7) termin ważności;
8) informację o posiadaniu przez kontrolującego poświadczenia bezpieczeństwa
upoważniającego do dostępu do informacji niejawnych oznaczonych klauzulą
„ściśle tajne”;
9) stanowisko służbowe, stopień, imię i nazwisko, podpis oraz pieczęć osoby
wystawiającej, w imieniu organu kontroli, upoważnienie do jej przeprowadzenia.
3. Kontrolujący jest obowiązany posiadać poświadczenie bezpieczeństwa
uprawniające do dostępu do informacji niejawnych oznaczonych klauzulą „ściśle
tajne”.

Art. 94e. 1. Kontrolę może przeprowadzić jeden kontrolujący lub zespół
kontrolujących.
2. Kontrolujący jest upoważniony do swobodnego poruszania się po terenie
kontrolowanej jednostki organizacyjnej bez potrzeby uzyskiwania przepustki.
3. W ramach udzielonego upoważnienia kontrolujący ma prawo do:
1) swobodnego wstępu do obiektów i pomieszczeń kontrolowanej jednostki
organizacyjnej;
2) wglądu do dokumentów i materiałów związanych z zakresem oraz celem
kontroli;
3) zarządzenia inwentaryzacji wraz z rozliczeniem jej wyników;
4) dokonywania oględzin;
5) sprawdzania sposobu i toku wykonywania określonych czynności służbowych;
6) żądania, w terminie przez niego wyznaczonym, ustnych lub pisemnych
informacji i wyjaśnień od kierownika kontrolowanej jednostki organizacyjnej
oraz od podległych mu żołnierzy, funkcjonariuszy lub pracowników;
7) zasięgania opinii biegłych i specjalistów posiadających odpowiednie
uprawnienia do dostępu do informacji niejawnych;
8) zbierania dowodów oraz ich zabezpieczania i utrwalania, w szczególności przez
filmowanie i fotografowanie oraz dokonywanie nagrań dźwiękowych.

Art. 94f. 1. Kierownik kontrolowanej jednostki organizacyjnej jest obowiązany
zapewnić w szczególności:
1) funkcjonowanie systemu ochrony i kontroli dostępu w kontrolowanej jednostce
organizacyjnej w sposób umożliwiający kontrolującemu swobodny wstęp na
teren jednostki oraz kontrolowanych obiektów i pomieszczeń, jak również
zwolnienie go od przeszukania osobistego, jeżeli takie przeszukanie przewiduje
regulamin wewnętrzny kontrolowanej jednostki organizacyjnej;
2) niezwłoczne przedstawienie kontrolującemu żądanych dokumentów
i materiałów oraz ujawnienie składników majątkowych niezbędnych do
przeprowadzenia kontroli, a także terminowe udzielanie wyjaśnień przez podległych mu żołnierzy, funkcjonariuszy lub pracowników;
3) warunki i środki niezbędne do sprawnego przeprowadzenia kontroli,
w szczególności środki łączności, a także inne urządzenia techniczne oraz
samodzielne pomieszczenie do pracy i miejsce do przechowywania
dokumentów;
4) sporządzenie kopii dokumentów wskazanych przez kontrolującego;
5) możliwość dokumentowania przeprowadzanych przez kontrolującego czynności
kontrolnych;
6) przeprowadzenie i rozliczenie inwentaryzacji na żądanie kontrolującego;
7) niezwłoczne informowanie kontrolującego o podjętych w czasie trwania kontroli
działaniach zaradczych lub usprawniających.
2. Kierownik kontrolowanej jednostki organizacyjnej lub osoba przez niego
upoważniona ma prawo uczestniczyć w przeprowadzanych przez kontrolującego
czynnościach kontrolnych oraz żądać przeprowadzenia określonych czynności
kontrolnych, a także dołączenia do akt kontroli określonych dokumentów.

Art. 94g. W razie ujawnienia w toku kontroli okoliczności wskazujących na
popełnienie przestępstwa lub wykroczenia albo przestępstwa skarbowego lub
wykroczenia skarbowego, albo naruszenia dyscypliny finansów publicznych,
kontrolujący niezwłocznie informuje pisemnie o tym właściwy organ ścigania oraz
organ kontroli.

Art. 94h. 1. Kontrolujący:
1) przeprowadza czynności kontrolne i dokumentuje ich przebieg w aktach
kontroli, w szczególności sporządza protokół lub notatkę z poszczególnych
czynności kontrolnych;
2) dokonuje ustaleń stanu faktycznego na podstawie dowodów zgromadzonych
w wyniku czynności kontrolnych;
3) z ustaleń dokonanych w toku kontroli sporządza protokół kontroli oraz projekt
informacji o wynikach kontroli;
4) wyjaśnia zastrzeżenia zgłoszone do ustaleń zawartych w protokole kontroli;
5) wykonuje inne czynności w zakresie postępowania kontrolnego zlecone przez
organ kontroli.
2. Protokół kontroli zawiera:
1) miejsce i datę sporządzenia;
2) oznaczenie kontrolowanej jednostki organizacyjnej, jej siedzibę i adres, stopień
służbowy, imię i nazwisko jej kierownika, z uwzględnieniem zmian zaistniałych
w okresie objętym kontrolą;
3) stopień, imię i nazwisko, stanowisko służbowe kontrolującego oraz numer i datę
wystawienia upoważnienia do kontroli;
4) określenie przedmiotu i zakresu kontroli oraz okresu objętego kontrolą;
5) datę rozpoczęcia i datę zakończenia czynności kontrolnych z uwzględnieniem
dni przerw w kontroli;
6) opis stanu faktycznego stwierdzonego w toku kontroli, ustalonych
nieprawidłowości lub naruszeń przepisów prawa ze wskazaniem przyczyn ich
powstania, ich zakresu i skutków oraz osób za nie odpowiedzialnych;
7) wskazanie osób, o których mowa w art. 94e ust. 3 pkt 6 i 7, od których uzyskano
informacje, wyjaśnienia lub opinie;
8) omówienie dokonanych w protokole kontroli poprawek, skreśleń i uzupełnień;
9) wykaz załączników, które dołączono do protokołu kontroli;
10) podpis kontrolującego i kierownika kontrolowanej jednostki organizacyjnej na
każdej stronie protokołu kontroli, a w razie odmowy podpisania protokołu
kontroli przez kierownika – wzmiankę o tym zamieszczoną na końcu protokołu
kontroli;
11) wzmiankę o prawie, sposobie i terminie zgłoszenia zastrzeżeń oraz o prawie
odmowy podpisania protokołu kontroli;
12) wzmiankę o dokonaniu wpisu do książki kontroli.
3. Protokół kontroli sporządza się w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach,
z których jeden otrzymuje za poświadczeniem odbioru kierownik kontrolowanej
jednostki organizacyjnej, a drugi – organ kontroli.

Art. 94i. 1. Kierownikowi kontrolowanej jednostki organizacyjnej przed
podpisaniem protokołu kontroli przysługuje prawo zgłoszenia umotywowanych
zastrzeżeń co do ustaleń zawartych w protokole kontroli w terminie 14 dni od dnia
jego otrzymania.
2. Zastrzeżenia zgłasza się kontrolującemu w formie pisemnej w postaci
papierowej albo elektronicznej. Zastrzeżenia zgłoszone w postaci elektronicznej
opatruje się kwalifikowanym podpisem elektronicznym lub podpisem potwierdzonym
profilem zaufanym ePUAP.
3. Kontrolujący rozpatruje zastrzeżenia w terminie 14 dni od dnia ich zgłoszenia.
4. W przypadku stwierdzenia zasadności zastrzeżeń i ich uwzględnienia
kontrolujący zmienia lub uzupełnia treść protokołu kontroli.
5. W przypadku nieuwzględnienia zastrzeżeń w całości albo w części
kierownikowi kontrolowanej jednostki organizacyjnej, który zgłosił zastrzeżenia,
przekazuje się stanowisko kontrolującego w tej sprawie. W takim przypadku
kierownik kontrolowanej jednostki organizacyjnej może odmówić podpisania
protokołu kontroli, uzasadniając odmowę jego podpisania.
6. Odmowa podpisania protokołu kontroli przez kierownika kontrolowanej
jednostki organizacyjnej nie stanowi przeszkody do podpisania protokołu kontroli
przez kontrolującego i sporządzenia informacji o wynikach kontroli.

Art. 94j. 1. Na podstawie wyników kontroli i po rozpatrzeniu zgłoszonych
zastrzeżeń kontrolujący, w terminie 30 dni od dnia podpisania protokołu kontroli,
sporządza i przekazuje do zatwierdzenia organowi kontroli projekt informacji
o wynikach kontroli.
2. Informację o wynikach kontroli organ kontroli przekazuje kierownikowi
kontrolowanej jednostki organizacyjnej.
3. Informacja o wynikach kontroli zawiera ocenę działalności kontrolowanej
jednostki organizacyjnej wynikającą z ustaleń zawartych w protokole kontroli, opis
przyczyn powstania, zakres i skutki stwierdzonych nieprawidłowości, wskazanie osób odpowiedzialnych za ich powstanie oraz uwagi, wnioski i zalecenia w sprawie ich usunięcia oraz termin ich usunięcia.
4. Kierownik kontrolowanej jednostki organizacyjnej, który otrzymał informację
o wynikach kontroli, w terminie w niej określonym informuje organ kontroli
o sposobie wykonania zaleceń oraz usunięciu wskazanych w niej nieprawidłowości,
wykorzystaniu uwag i wniosków w prowadzonej działalności, a także o podjętych
działaniach lub o przyczynach ich niepodjęcia.

art. 95. więcej Art. 95. 1. Audyt obejmuje ocenę:
1) gospodarowania środkami pochodzącymi z budżetu Unii Europejskiej oraz
niepodlegającymi zwrotowi środkami z pomocy udzielanej przez państwa
członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);
1a) gospodarowania środkami publicznymi innymi niż określone w pkt 1,
przeznaczonymi na współfinansowanie krajowe funduszy, programów
i projektów realizowanych ze środków określonych w pkt 1;
2) gospodarowania środkami publicznymi innymi niż określone w pkt 1 i 1a,
z wyłączeniem badania celowości wykorzystania środków zaliczanych do
dochodów własnych i subwencji ogólnej jednostki samorządu terytorialnego;
3) wywiązywania się z warunków finansowania pomocy ze środków, o których
mowa w pkt 1–2;
4) wykorzystania i rozporządzania mieniem państwowym;
5) wykorzystania mienia otrzymanego od Skarbu Państwa w celu realizacji zadań
publicznych oraz prawidłowości prywatyzacji mienia Skarbu Państwa;
6) wypełniania zobowiązań wynikających z udzielonych przez Skarb Państwa
poręczeń i gwarancji, w tym wykorzystania środków, których spłatę poręczył lub
gwarantował Skarb Państwa, zgodnie z ich przeznaczeniem;
7) prawidłowości deklarowania, obliczania i wpłacania należności budżetu
państwa, państwowych funduszy celowych i innych jednostek sektora finansów
publicznych, których pobór należy do innych organów.
2. Audyt, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 1a, dotyczy w szczególności:
1) skuteczności funkcjonowania systemów zarządzania i kontroli;
2) prawidłowości rachunków;
3) prawidłowości i zgodności z prawem wydatków;
4) wywiązywania się z warunków finansowania pomocy.
3. Audyt, o którym mowa w ust. 1 pkt 2–7, obejmuje ocenę w szczególności
oszczędności, skuteczności, efektywności, celowości i zgodności z prawem.
4. Audytowi, o którym mowa w ust. 1, podlegają:
1) instytucje zarządzające, certyfikujące, pośredniczące, wdrażające, podmioty
zaangażowane w realizację wspólnych programów finansowanych ze środków
pochodzących z budżetu Unii Europejskiej oraz agencje płatnicze, o których
mowa w odrębnych przepisach,
2) podmioty i jednostki organizacyjne wydatkujące, przekazujące i otrzymujące
środki, o których mowa w ust. 1 pkt 1–2,
3) podmioty i jednostki obowiązane do wywiązywania się z warunków, o których
mowa w ust. 1 pkt 3,
4) władający i zarządzający mieniem państwowym,
5) spółki z udziałem Skarbu Państwa, podmioty wykorzystujące mienie przekazane
przez Skarb Państwa oraz sprywatyzowane mienie Skarbu Państwa,
6) beneficjenci poręczeń i gwarancji udzielonych przez Skarb Państwa oraz
podmioty, za które Skarb Państwa poręczył lub gwarantował,
7) podmioty zobowiązane do świadczeń pieniężnych na rzecz budżetu państwa,
państwowych funduszy celowych oraz innych jednostek sektora finansów
publicznych
– zwani dalej „audytowanymi”.
5. Audyt nie obejmuje oceny celowości i sposobu wykorzystania środków
budżetowych oraz mienia państwowego, które zostały przeznaczone na cele specjalne,
o których mowa w rozdziale 2a, w jednostkach podległych Ministrowi Obrony
Narodowej lub przez niego nadzorowanych, Biurze Nadzoru Wewnętrznego, Policji,
Państwowej Straży Pożarnej, Straży Granicznej, Służbie Ochrony Państwa oraz
w jednostkach organizacyjnych Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji
Wywiadu oraz Centralnego Biura Antykorupcyjnego.
6. (uchylony)

art. 96. więcej Art. 96. 1. Czynności w zakresie audytu, o którym mowa w art. 95 ust. 1 pkt 1
i 1a, z wyłączeniem audytu, o którym mowa w art. 14 ust. 1 pkt 10a, wykonują osoby
zatrudnione w wyodrębnionej w tym celu komórce organizacyjnej urzędu
obsługującego ministra.
2. Audyt może być dokonany w siedzibie organu, chyba że jest konieczne
przeprowadzenie czynności w:
1) siedzibie audytowanego lub beneficjenta;
2) miejscach wykonywania przez audytowanego lub beneficjenta działalności
gospodarczej;
3) miejscach realizacji projektu.
3. W związku z wykonywanymi czynnościami w zakresie audytu można żądać
od audytowanych i ich kontrahentów przedstawienia dokumentów i dokonywania
oględzin, w tym w miejscach realizacji projektu finansowanego ze środków
pochodzących z budżetu Unii Europejskiej.
4. W czynnościach, o których mowa w ust. 1, mogą uczestniczyć osoby
uprawnione na podstawie ratyfikowanych umów międzynarodowych, w tym
przedstawiciele instytucji Unii Europejskiej, a w zakresie realizacji wspólnych
programów finansowanych ze środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej –
także przedstawiciele innych państw.

art. 97. więcej Art. 97. 1. Z przeprowadzonego audytu właściwy organ sporządza odpowiednio:
1) sprawozdanie,
2) opinię
3) (uchylony)
– które doręcza się audytowanemu.
1a. Audytowany może w terminie 14 dni od dnia doręczenia sprawozdania
sporządzonego po zakończeniu audytu, o którym mowa w art. 95 ust. 1 pkt 2–7,
przedstawić zastrzeżenia lub wyjaśnienia, wskazując równocześnie wnioski
dowodowe.
1b. Zastrzeżenia lub wyjaśnienia, o których mowa w ust. 1a, rozpatruje się
i zawiadamia audytowanego o sposobie ich załatwienia w terminie 14 dni od dnia
otrzymania tych zastrzeżeń lub wyjaśnień.
2. Sprawozdanie lub opinia wraz z dokumentacją z audytu mogą być
przekazywane:
1) właściwym organom lub dysponentom części budżetowych oraz podmiotom
sprawującym nadzór lub kontrolę nad działalnością audytowanego;
2) organom Unii Europejskiej;
3) osobom uprawnionym na podstawie zawartych przez Rzeczpospolitą Polską
umów międzynarodowych;
4) przedstawicielom innych państw w zakresie realizacji wspólnych programów
finansowanych ze środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej.
3. Podmiot, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, jest obowiązany, w terminie
3 miesięcy od dnia doręczenia sprawozdania lub opinii, zawiadomić właściwy organ
o sposobie wykorzystania informacji z audytu lub o przyczynach ich
niewykorzystania.
4. Audytowany jest obowiązany w terminie wyznaczonym przez właściwy organ
poinformować ten organ o podjętych działaniach w związku z doręczonym
sprawozdaniem lub opinią.

art. 98. więcej Art. 98. W zakresie nieregulowanym w niniejszym rozdziale do audytu stosuje
się odpowiednio:
1) przepisy art. 62 ust. 1–2b, 8 i 10, art. 64 ust. 1 pkt 1–5, 7–11 i 17, ust. 3, 4 i 8,
art. 72 ust. 1 pkt 1–6 i 8–11 oraz ust. 2, art. 73, art. 76, art. 79, art. 81 ust. 1–6,
a w zakresie audytu, o którym mowa w art. 95 ust. 1 pkt 2–7 – również przepisy
art. 63 ust. 1 i 2;
2) przepisy art. 12, art. 143, art. 180–181a, art. 193a–197, art. 199 oraz działu IV
rozdziałów 2, 3a, 5, 6, 9, z wyjątkiem art. 171a, oraz rozdziałów 22
i 23 Ordynacji podatkowej, a w zakresie audytu, o którym mowa
w art. 95 ust. 1 pkt 2–7 – również przepisy działu IV rozdziałów 14
i 16 Ordynacji podatkowej.
1) jednostkach organizacyjnych – rozumie się przez to:
a) jednostki organizacyjne podległe Ministrowi Obrony Narodowej lub przez
niego nadzorowane,
b) Biuro Nadzoru Wewnętrznego, Policję, Państwową Straż Pożarną, Straż
Graniczną i Służbę Ochrony Państwa,
c) jednostki organizacyjne Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji
Wywiadu i Centralnego Biura Antykorupcyjnego;
2) organach przeprowadzających ocenę – rozumie się przez to:
a) Ministra Obrony Narodowej w przypadku jednostek mu podległych lub
przez niego nadzorowanych,
b) ministra właściwego do spraw wewnętrznych w przypadku Biura Nadzoru
Wewnętrznego, Policji, Państwowej Straży Pożarnej, Straży Granicznej
oraz Służby Ochrony Państwa,
c) Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w przypadku jednostek
organizacyjnych Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
d) Szefa Agencji Wywiadu w przypadku jednostek organizacyjnych Agencji
Wywiadu,
e) Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego w przypadku jednostek
organizacyjnych Centralnego Biura Antykorupcyjnego.

Art. 98b. Celami specjalnymi, na które są przeznaczane środki budżetowe
i mienie państwowe w jednostkach organizacyjnych, są:
1) mobilizacyjne zabezpieczenie jednostek organizacyjnych oraz zapasy
nienaruszalne wynikające z planów obronnych;
2) zadania wykonywane w formie czynności operacyjno-rozpoznawczych oraz
zadania finansowane z funduszu operacyjnego;
3) uposażenie i pozostałe świadczenia dla żołnierzy i funkcjonariuszy Służby
Kontrwywiadu Wojskowego i Służby Wywiadu Wojskowego oraz
funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu
oraz Centralnego Biura Antykorupcyjnego uprawnionych do wykonywania
czynności operacyjno-rozpoznawczych;
4) nabycie, budowa, eksploatacja i remonty obiektów, lokali i terenów
przeznaczonych na stanowiska dowodzenia i stanowiska kierowania organów określonych w odrębnych przepisach oraz obiektów służących do wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych;
5) nabycie, przechowywanie i eksploatacja uzbrojenia, amunicji, sprzętu
wojskowego oraz sprzętu i materiałów używanych w celu wykonywania
czynności operacyjno-rozpoznawczych, w tym pojazdów samochodowych;
6) organizowanie, utrzymywanie i rozwój sieci telekomunikacyjnych oraz
systemów teleinformatycznych służących ochronie informacji niejawnych
przesyłanych, przechowywanych lub przetwarzanych w tych systemach, w tym
sieci telekomunikacyjnych oraz systemów teleinformatycznych służących do
wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych;
7) organizowanie, utrzymywanie i rozwój metod i środków kryptografii,
kryptoanalizy i deszyfrażu;
8) organizowanie, utrzymywanie i rozwój systemów rozpoznania
i przeciwdziałania radioelektronicznego;
9) prace badawczo-rozwojowe i wdrożeniowe dotyczące uzbrojenia, amunicji
i sprzętu wojskowego, sprzętu i materiałów służących do wykonywania
czynności operacyjno-rozpoznawczych, systemów telekomunikacyjnych i
teleinformatycznych, kryptografii, kryptoanalizy i deszyfrażu oraz rozpoznania
i zabezpieczenia inżynieryjnego;
10) współpraca z właściwymi organami i służbami innych państw, związana
z dostępem do informacji niejawnych na podstawie umowy międzynarodowej
albo porozumienia międzynarodowego;
11) działalność o szczególnie ważnym znaczeniu dla Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej, obronności i bezpieczeństwa państwa, o której informacje stanowią
informacje niejawne o klauzuli „ściśle tajne”;
12) organizowanie, utrzymywanie i rozwój systemów teleinformatycznych
służących do ochrony cyberprzestrzeni jednostek organizacyjnych.

Art. 98c. 1. Ocena ma na celu zbadanie prawidłowości wykorzystania środków
budżetowych i mienia państwowego na cele specjalne pod względem celowości,
legalności, gospodarności i rzetelności oraz ustalenie kompletności i rzetelności
dokumentów dotyczących celu specjalnego.
2. Ustalenia w zakresie oceny przeprowadza pracownik, żołnierz lub
funkcjonariusz organu przeprowadzającego ocenę, zwany dalej „oceniającym”, na
podstawie legitymacji służbowej lub dokumentu tożsamości oraz pisemnego,
imiennego upoważnienia do przeprowadzenia oceny, wydanego przez organ
przeprowadzający ocenę.
3. Upoważnienie do przeprowadzenia oceny zawiera:
1) numer, miejsce i datę wystawienia;
2) oznaczenie ocenianej jednostki organizacyjnej;
3) wskazanie podstawy prawnej do przeprowadzenia oceny;
4) określenie przedmiotu i zakresu oceny oraz okresu objętego oceną;
5) okres objęty oceną;
6) stopień, imię i nazwisko oceniającego;
7) numer legitymacji służbowej oceniającego lub serię i numer dokumentu
tożsamości;
8) termin ważności;
9) informację o posiadaniu przez oceniającego poświadczenia bezpieczeństwa
upoważniającego do dostępu do informacji niejawnych oznaczonych klauzulą
„ściśle tajne”;
10) stanowisko służbowe, stopień, imię i nazwisko, podpis oraz pieczęć osoby
wystawiającej, w imieniu organu przeprowadzającego ocenę, upoważnienie do
jej przeprowadzenia.
4. Oceniający jest obowiązany posiadać poświadczenie bezpieczeństwa
upoważniające do dostępu do informacji niejawnych oznaczonych klauzulą „ściśle
tajne” oraz zaświadczenie o odbytym przeszkoleniu w zakresie ochrony informacji
niejawnych.
5. Ocenę może przeprowadzić jeden oceniający lub zespół oceniających.

Art. 98d. 1. Oceniający jest upoważniony do swobodnego poruszania się po
terenie ocenianej jednostki organizacyjnej.
2. W ramach udzielonego upoważnienia oceniający ma prawo do:
1) swobodnego wstępu do obiektów i pomieszczeń ocenianej jednostki
organizacyjnej;
2) wglądu do dokumentów i materiałów związanych z zakresem oraz celem oceny;
3) zarządzenia inwentaryzacji wraz z rozliczeniem jej wyników;
4) dokonywania oględzin;
5) sprawdzania sposobu i toku wykonywania określonych czynności służbowych;
6) żądania, w terminie przez niego wyznaczonym, ustnych lub pisemnych
informacji i wyjaśnień od kierownika ocenianej jednostki organizacyjnej oraz od
podległych mu żołnierzy, funkcjonariuszy lub pracowników;
7) zasięgania opinii biegłych i specjalistów posiadających odpowiednie
uprawnienia do dostępu do informacji niejawnych;
8) zbierania dowodów oraz ich zabezpieczania i utrwalania, w szczególności przez
filmowanie i fotografowanie oraz dokonywanie nagrań dźwiękowych.

Art. 98e. 1. Kierownik ocenianej jednostki organizacyjnej jest obowiązany
zapewnić w szczególności:
1) funkcjonowanie systemu ochrony i kontroli dostępu w ocenianej jednostce
organizacyjnej w sposób umożliwiający oceniającemu swobodny wstęp na teren
jednostki oraz ocenianych obiektów i pomieszczeń oraz zwolnienie go od
przeszukania osobistego, jeżeli takie przeszukanie przewiduje regulamin
wewnętrzny ocenianej jednostki organizacyjnej;
2) niezwłoczne przedstawienie oceniającemu żądanych dokumentów i materiałów
oraz ujawnienie składników majątkowych niezbędnych do przeprowadzenia
oceny, a także terminowe udzielanie wyjaśnień przez podległych mu żołnierzy,
funkcjonariuszy lub pracowników;
3) warunki i środki niezbędne do sprawnego przeprowadzenia oceny,
w szczególności środki łączności, a także inne urządzenia techniczne oraz
samodzielne pomieszczenie do pracy i miejsce do przechowywania
dokumentów;
4) sporządzenie kopii dokumentów wskazanych przez oceniającego;
5) możliwość dokumentowania przeprowadzanych przez oceniającego czynności
w zakresie oceny;
6) przeprowadzenie i rozliczenie inwentaryzacji na żądanie oceniającego;
7) niezwłoczne informowanie oceniającego o podjętych w czasie trwania oceny
działaniach zaradczych lub usprawniających.
2. Kierownik ocenianej jednostki organizacyjnej lub osoba przez niego
upoważniona ma prawo uczestniczyć w przeprowadzanych przez oceniającego
czynnościach w zakresie oceny oraz żądać przeprowadzenia określonych czynności
w zakresie oceny, a także dołączenia do akt oceny określonych dokumentów.

Art. 98f. W razie ujawnienia w toku oceny okoliczności wskazujących na
popełnienie przestępstwa lub wykroczenia albo przestępstwa lub wykroczenia
skarbowego, albo naruszenia dyscypliny finansów publicznych, oceniający
niezwłocznie informuje pisemnie o tym właściwy organ ścigania, kierownika
ocenianej jednostki oraz organ przeprowadzający ocenę.

Art. 98g. 1. Oceniający dokonuje ustaleń w zakresie oceny na podstawie
dowodów zgromadzonych w wyniku czynności przeprowadzonych w zakresie oceny.
Przebieg czynności w zakresie oceny oceniający dokumentuje w aktach oceny.
2. Z czynności mających istotne znaczenie dla sprawy oceniający sporządza
protokół lub notatkę.
3. Z ustaleń w zakresie oceny oceniający sporządza protokół oceny, który
zawiera:
1) miejsce i datę sporządzenia;
2) oznaczenie ocenianej jednostki organizacyjnej, jej siedzibę i adres, stopień
służbowy, imię i nazwisko jej kierownika, z uwzględnieniem zmian zaistniałych
w okresie objętym oceną;
3) stopień, imię i nazwisko, stanowisko służbowe oceniającego oraz numer i datę
wystawienia upoważnienia do oceny;
4) określenie przedmiotu i zakresu oceny oraz okresu objętego oceną;
5) datę rozpoczęcia i datę zakończenia czynności w zakresie oceny
z uwzględnieniem dni przerw w tych czynnościach;
6) opis stanu faktycznego stwierdzonego w toku oceny, ustalonych
nieprawidłowości lub naruszeń przepisów prawa ze wskazaniem przyczyn ich
powstania, ich zakresu i skutków oraz osób za nie odpowiedzialnych;
7) wskazanie osób, o których mowa w art. 98d ust. 2 pkt 6 i 7, od których uzyskano
informacje, wyjaśnienia lub opinie;
8) omówienie dokonanych w protokole oceny poprawek, skreśleń i uzupełnień;
9) wykaz załączników, które dołączono do protokołu oceny;
10) podpis oceniającego i kierownika ocenianej jednostki organizacyjnej na każdej
stronie protokołu, a w razie odmowy podpisania protokołu oceny przez
kierownika – wzmiankę o tym zamieszczoną na końcu protokołu;
11) wzmiankę o prawie, sposobie i terminie zgłoszenia zastrzeżeń oraz o prawie
odmowy podpisania protokołu oceny.
4. Protokół oceny sporządza się w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach,
z których jeden otrzymuje, za poświadczeniem odbioru, kierownik ocenianej jednostki
organizacyjnej, a drugi – organ przeprowadzający ocenę.

Art. 98h. 1. Kierownikowi ocenianej jednostki organizacyjnej przed
podpisaniem protokołu oceny przysługuje prawo zgłoszenia do organu
przeprowadzającego ocenę umotywowanych zastrzeżeń co do ustaleń zawartych
w protokole oceny w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania.
2. Zastrzeżenia zgłasza się pisemnie oceniającemu.
3. Organ przeprowadzający ocenę rozpatruje zastrzeżenia w terminie 14 dni od
dnia ich zgłoszenia.
4. W przypadku stwierdzenia przez organ przeprowadzający ocenę zasadności
zastrzeżeń oceniający uwzględnia je i zmienia lub uzupełnia treść protokołu oceny.
5. W przypadku nieuwzględnienia zastrzeżeń w całości albo w części
kierownikowi ocenianej jednostki organizacyjnej, który zgłosił zastrzeżenia,
przekazuje się pisemne stanowisko organu przeprowadzającego ocenę w tej sprawie.
W takim przypadku kierownik ocenianej jednostki organizacyjnej może odmówić
podpisania protokołu oceny, pisemnie uzasadniając odmowę jego podpisania.
6. Odmowa podpisania protokołu oceny przez kierownika ocenianej jednostki
organizacyjnej nie stanowi przeszkody do podpisania protokołu oceny przez
oceniającego i sporządzenia projektu informacji o wynikach oceny.

Art. 98i. 1. Na podstawie ustaleń zawartych w protokole oceny oceniający,
w terminie 30 dni od dnia podpisania protokołu oceny, sporządza projekt informacji
o wynikach oceny, który zatwierdza organ przeprowadzający ocenę i kieruje do
kierownika ocenianej jednostki organizacyjnej.
2. Informacja o wynikach oceny zawiera ocenę działalności ocenianej jednostki
organizacyjnej wynikającą z ustaleń zawartych w protokole oceny, opis przyczyn
powstania, zakres i skutki stwierdzonych nieprawidłowości, wskazanie osób odpowiedzialnych za ich powstanie oraz uwagi, wnioski i zalecenia w sprawie ich usunięcia oraz termin ich usunięcia.
3. Kierownik ocenianej jednostki organizacyjnej, który otrzymał informację
o wynikach oceny, w terminie w niej określonym, informuje pisemnie organ
przeprowadzający ocenę o sposobie wykonania zaleceń oraz usunięciu wskazanych
w niej nieprawidłowości, wykorzystaniu uwag i wniosków w prowadzonej
działalności, a także o podjętych działaniach lub o przyczynach ich niepodjęcia.

art. 99. więcej Art. 99. 1. Czynności audytowe przeprowadza się:
1) w celu ustalenia, czy podmiot występujący z wnioskiem o wydanie pozwolenia,
o którym mowa w art. 38 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny
(Dz. Urz. UE L 269 z 10.10.2013, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „unijnym
kodeksem celnym”, spełnia kryteria określone w art. 39 unijnego kodeksu
celnego;
2) w przypadku, gdy przepisy prawa celnego uzależniają wydanie innego
pozwolenia od spełnienia kryterium określonego w art. 39 unijnego kodeksu
celnego.
2. Czynności audytowe mogą zostać przeprowadzone w celu ustalenia, czy
podmiot występujący o wydanie pozwolenia na podstawie przepisów prawa celnego,
innego niż wskazanego w ust. 1, spełnia kryteria lub warunki wymagane do wydania
wnioskowanego pozwolenia.
3. Czynności audytowe mogą być przeprowadzone w przypadku ponownej
oceny, o której mowa w art. 23 ust. 4 lit. a unijnego kodeksu celnego, oraz
zawieszenia, zmiany, cofnięcia lub unieważnienia pozwoleń, o których mowa w ust. 1
i 2.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór kwestionariusza, o którym mowa w art. 26
ust. 1 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2446 z dnia 28 lipca 2015 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad dotyczących niektórych przepisów unijnego
kodeksu celnego (Dz. Urz. UE L 343 z 29.12.2015, str. 1), uwzględniając zakres
kryteriów określonych w art. 39 unijnego kodeksu celnego.
5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze
rozporządzenia, przypadki pozwoleń, o których mowa w ust. 2, uwzględniając:
1) określone w przepisach prawa celnego kryteria lub warunki niezbędne do
wydania danego pozwolenia, w tym konieczność ich weryfikacji w ramach
czynności przeprowadzanych w siedzibie lub miejscach wykonywania
działalności gospodarczej przez podmiot występujący z wnioskiem o wydanie
pozwolenia;
2) rodzaj udzielanego pozwolenia;
3) konieczność zapewnienia sprawności prowadzenia czynności audytowych.

Art. 99a. Czynności audytowe przeprowadza się również w celu ustalenia, czy:
1) przedsiębiorca telekomunikacyjny wykonuje obowiązki, o których mowa
w art. 15f ust. 5 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych;
2) dostawca usług płatniczych wykonuje obowiązki, o których mowa w art. 15g
ust. 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych.

art. 100. więcej Art. 100. 1. Czynności audytowe, o których mowa w art. 99, polegają
w szczególności na:
1) badaniu dokumentacji i, w razie potrzeby, weryfikacji jej autentyczności;
2) dokonywaniu oględzin i sprawdzaniu stanu pomieszczeń oraz innych obiektów;
3) dokonywaniu oceny wypłacalności wnioskodawcy;
4) badaniu bezpieczeństwa systemów teleinformatycznych, w tym
oprogramowania, pod względem możliwości prowadzenia kontroli danych
zawartych w tych systemach.
2. W przypadku stwierdzenia możliwości niespełnienia przez wnioskodawcę
kryterium lub warunku do wydania pozwolenia lub zezwolenia, właściwy dyrektor
izby administracji skarbowej wydaje zalecenia, w których wskazuje konieczność
podjęcia określonych działań naprawczych, oraz wyznacza termin na ich realizację.

Art. 100a. 1. Czynności audytowe, o których mowa w art. 99a, polegają
w szczególności na badaniu dokumentacji związanej z wykonywaniem obowiązków, o których mowa w art. 15f ust. 5 albo art. 15g ust. 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych.
2. Na potrzeby czynności audytowych, o których mowa w art. 99a:
1) przedsiębiorcy telekomunikacyjni są obowiązani:
a) udzielać, na żądanie właściwego naczelnika urzędu celno-skarbowego,
informacji niezbędnych do prowadzonych czynności audytowych,
b) umożliwić wgląd w dokumentację związaną z obowiązkiem, o którym
mowa w art. 15f ust. 5 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach
hazardowych;
2) dostawcy usług płatniczych są obowiązani:
a) udzielać, na żądanie właściwego naczelnika urzędu celno-skarbowego,
informacji niezbędnych do prowadzonych czynności audytowych,
b) umożliwić wgląd w dokumentację związaną z obowiązkiem, o którym
mowa w art. 15g ust. 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach
hazardowych.

Art. 100b. 1. Czynności audytowe, o których mowa w art. 99a, prowadzi
wyznaczony naczelnik urzędu celno-skarbowego. Czynności te są prowadzone
z urzędu.
2. Wyznaczony naczelnik urzędu celno-skarbowego zawiadamia przedsiębiorcę
o zamiarze podjęcia czynności audytowych, o których mowa w art. 99a, nie później
niż 7 dni przed ich podjęciem.
3. Zawiadomienie zawiera:
1) oznaczenie organu;
2) datę i miejsce wystawienia;
3) oznaczenie przedsiębiorcy;
4) imię, nazwisko oraz podpis osoby udzielającej upoważnienia z podaniem
zajmowanego stanowiska lub pełnionej funkcji.
4. Czynności audytowe, o których mowa w art. 99a, podejmowane są na
podstawie upoważnienia, które zawiera:
1) wskazanie podstawy prawnej;
2) oznaczenie organu uprawnionego do przeprowadzenia czynności audytowych;
3) datę i miejsce wystawienia;
4) imię i nazwisko pracownika organu uprawnionego do przeprowadzenia
czynności audytowych oraz numer jego legitymacji służbowej;
5) oznaczenie przedsiębiorcy;
6) określenie zakresu przedmiotowego czynności audytowych;
7) imię, nazwisko oraz podpis osoby udzielającej upoważnienia z podaniem
zajmowanego stanowiska lub pełnionej funkcji.
5. Czynności audytowe, o których mowa w art. 99a, powinny być zakończone
bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie miesiąca od dnia ich podjęcia.
6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych wyznaczy, w drodze
rozporządzenia, naczelnika urzędu celno-skarbowego właściwego do prowadzenia
czynności audytowych, o których mowa w art. 99a, uwzględniając przygotowanie
techniczne urzędu obsługującego tego naczelnika.

Art. 100c. Do czynności audytowych, o których mowa w art. 99a, w zakresie
nieuregulowanym w niniejszym rozdziale stosuje się odpowiednio przepisy art. 12
oraz działu IV rozdziałów 1, 2, 5, 6, 9, z wyjątkiem art. 171a, oraz rozdziałów 11
i 23 Ordynacji podatkowej.

art. 101. więcej Art. 101. Czynności audytowe właściwy dyrektor izby administracji skarbowej
albo wyznaczony naczelnik urzędu celno-skarbowego może przeprowadzić również w
siedzibie i miejscach wykonywania przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej.
Przepisy art. 59 ust. 1, art. 64, art. 72 i art. 74 stosuje się odpowiednio.

art. 102. więcej Art. 102. 1. Z przeprowadzonych czynności audytowych, o których mowa
w art. 99, właściwy dyrektor izby administracji skarbowej sporządza raport, który
zawiera informację o spełnieniu lub niespełnieniu przez wnioskodawcę danego
kryterium lub warunku.
2. Raport doręcza się wnioskodawcy.
3. Nieudostępnienie przez wnioskodawcę żądanych dokumentów, danych lub
informacji lub utrudnienie lub uniemożliwienie przeprowadzenia czynności
audytowych uważa się za niespełnienie kryterium lub warunku podlegającego
ustaleniu w ramach czynności audytowych.

Art. 102a. 1. Z przeprowadzonych czynności audytowych, o których mowa
w art. 99a, sporządza się raport.
2. Raport, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) oznaczenie organu;
2) wskazanie podmiotu podlegającego czynnościom audytowym;
3) datę sporządzenia;
4) wskazanie osób przeprowadzających czynności audytowe;
5) stwierdzenie, czy podmiot wykonał obowiązki albo nie wykonał obowiązków,
o których mowa w art. 15f ust. 5 i art. 15g ust. 2 ustawy z dnia 19 listopada
2009 r. o grach hazardowych;
6) opis dokonanych ustaleń faktycznych – w przypadku stwierdzenia niewykonania
przez podmiot obowiązków;
7) podpis naczelnika urzędu celno-skarbowego lub osoby upoważnionej
z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego.
3. W przypadku stwierdzenia niewykonania przez podmiot obowiązków,
wyznaczony naczelnik urzędu celno-skarbowego doręcza raport:
1) wraz z całością dokumentacji obejmującej czynności audytowe ministrowi
właściwemu do spraw finansów publicznych;
2) organowi sprawującemu nadzór lub kontrolę nad działalnością podmiotu, wobec
którego podjęto czynności audytowe.

art. 103. więcej Art. 103. W ramach monitorowania, o którym mowa w art. 23 ust. 5 unijnego
kodeksu celnego, w przypadkach, o których mowa w art. 99, przeprowadza się
czynności audytowe mające na celu badanie i weryfikację spełnienia warunków
i kryteriów przez posiadacza decyzji.

art. 104. więcej Art. 104. Izby gospodarcze, organy samorządu zawodowego oraz inne instytucje
zrzeszające przedsiębiorców, są obowiązane, w związku z prowadzonymi
czynnościami audytowymi, przekazywać nieodpłatnie, na pisemne żądanie
i w określonych w tym żądaniu terminach, posiadane dane i informacje o zrzeszonych
w nich podmiotach.

art. 105. więcej Art. 105. Do czynności audytowych dotyczących pozwoleń określonych
w przepisach prawa celnego w zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozdziale
stosuje się odpowiednio przepisy art. 12, art. 143, rozdziałów 1, 2, 5, 6, 9, z wyjątkiem
art. 171a, rozdziałów 10, 11 i 23 działu IV oraz działu VII Ordynacji podatkowej.

art. 106. więcej Art. 106. Naczelnik urzędu celno-skarbowego:
1) może przeprowadzić urzędowe sprawdzenie:
a) przed rozpoczęciem działalności, o której mowa w art. 74 ust. 1–4,
b) w przypadku weryfikacji dalszego spełniania warunków i środków do
sprawnego przeprowadzenia kontroli, a w szczególności warunków
i środków, o których mowa w art. 72 ust. 1 pkt 2, 4, 7, 8 i 10, art. 74 ust. 1
pkt 1–4 i 7, ust. 2 pkt 1, 2 i 4, ust. 3, ust. 3a pkt 1–3 i 5 oraz ust. 4 pkt 1 i 3;
2) przeprowadza urzędowe sprawdzenie w przypadku, gdy przepisy o podatku
akcyzowym uzależniają wydanie decyzji od wyniku urzędowego sprawdzenia.

art. 107. więcej Art. 107. Urzędowe sprawdzenie polega na wykonaniu czynności w celu
ustalenia, czy w miejscu prowadzenia działalności podlegającej kontroli celno-
-skarbowej są zapewnione warunki i środki do sprawnego przeprowadzenia kontroli
celno-skarbowej, a w szczególności warunki i środki, o których mowa w art. 72 ust. 1
pkt 2, 4, 7, 8 i 10, art. 74 ust. 1 pkt 1–4, ust. 2 pkt 1 i 2, ust. 3, ust. 3a pkt 1–3 oraz
ust. 4 pkt 1, a w przypadku, o którym mowa w art. 106 pkt 2, również na wykonaniu
czynności w celu ustalenia, czy miejsce prowadzenia działalności spełnia warunki
określone w przepisach o podatku akcyzowym.

art. 108. więcej Art. 108. 1. Przed rozpoczęciem działalności, o której mowa w przepisach
wydanych na podstawie art. 111 ust. 1 pkt 1, podmiot przesyła właściwemu
naczelnikowi urzędu celno-skarbowego zgłoszenie oraz dokumenty mające znaczenie
dla przeprowadzania kontroli celno-skarbowej.
2. W przypadku, o którym mowa w art. 106 pkt 2, złożony wniosek o wydanie
lub zmianę decyzji stanowi zgłoszenie. Do zgłoszenia podmiot jest obowiązany
załączyć dokumenty mające znaczenie dla przeprowadzania kontroli celno-skarbowej.
3. W przypadku zmiany danych zawartych w zgłoszeniu lub w dokumentach
określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 111 ust. 1 pkt 2 podmiot jest
obowiązany powiadomić o tych zmianach właściwego naczelnika urzędu celno-
-skarbowego.

art. 109. więcej Art. 109. 1. Z urzędowego sprawdzenia sporządza się protokół. Protokół,
zgłoszenie oraz załączone dokumenty mające znaczenie dla przeprowadzania kontroli
celno-skarbowej stanowią akta weryfikacyjne.
2. Akta weryfikacyjne zatwierdza się:
1) decyzją – w przypadku, o którym mowa w art. 106 pkt 1 lit. a;
2) postanowieniem – w przypadku, o którym mowa w art. 106 pkt 2;
3) postanowieniem, na które przysługuje zażalenie – w przypadku, o którym mowa
w art. 106 pkt 1 lit. b.

art. 110. więcej Art. 110. 1. W przypadku gdy nie są zapewnione warunki i środki określone
w art. 107, naczelnik urzędu celno-skarbowego wyznacza termin do ich spełnienia,
a po jego upływie przeprowadza powtórne urzędowe sprawdzenie.
2. W przypadku stwierdzenia w wyniku powtórnego urzędowego sprawdzenia,
że nie są zapewnione warunki i środki, o których mowa w art. 107, naczelnik urzędu
celno-skarbowego wydaje:
1) decyzję o odmowie zatwierdzenia akt weryfikacyjnych – w przypadku, o którym
mowa w art. 106 pkt 1 lit. a;
2) postanowienie o odmowie zatwierdzenia akt weryfikacyjnych – w przypadku,
o którym mowa art. 106 pkt 2;
3) postanowienie, na które przysługuje zażalenie – w przypadku, o którym mowa
w art. 106 pkt 1 lit. b.

art. 111. więcej Art. 111. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) rodzaje działalności, o której mowa w art. 74 ust. 1–4, przed rozpoczęciem której
przeprowadza się urzędowe sprawdzenie,
2) dokumenty mające znaczenie dla przeprowadzania kontroli, o których mowa
w art. 108 ust. 1 i 2, zakres danych i informacji zamieszczanych w tych
dokumentach oraz tryb przesyłania dokumentów,
3) zakres i tryb dokonywania zgłoszenia, o którym mowa w art. 108 ust. 1,
4) tryb powiadamiania o zmianach danych, o których mowa art. 108 ust. 3,
5) szczegółowy sposób i zakres urzędowego sprawdzenia,
6) szczegółowy sposób sporządzenia akt weryfikacyjnych i miejsce ich przechowywania
– biorąc pod uwagę względy podwyższonego ryzyka związanego z prowadzoną
działalnością oraz konieczność zapewnienia jednolitego postępowania naczelników
urzędów celno-skarbowych.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze
rozporządzenia, przypadki, w których przeprowadza się urzędowe sprawdzenie
w ramach pozwoleń określonych w unijnym kodeksie celnym, oraz tryb
przeprowadzania urzędowego sprawdzenia. Wydając rozporządzenie, minister
właściwy do spraw finansów publicznych uwzględnia potrzebę zapewnienia
równowagi między zakresem czynności urzędowego sprawdzenia a stabilnością
prowadzenia działalności gospodarczej, przy jednoczesnym zabezpieczeniu interesów
państwa.

art. 112. więcej Art. 112. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozdziale przepisy art. 12,
art. 18b, działu IV, z wyjątkiem art. 256, art. 262 i art. 263, oraz działu VII Ordynacji
podatkowej stosuje się odpowiednio.

art. 113. więcej Art. 113. 1. W celu wykonywania zadań, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1, 2,
13–16a i 16c oraz art. 14 ust. 1 pkt 7, oraz ścigania przestępstw na podstawie
ratyfikowanych umów międzynarodowych właściwe organy KAS, na potrzeby
realizacji czynności określonych w niniejszym przepisie, w art. 114–117, art. 118
ust. 1–17, art. 119 ust. 1–10, art. 120 ust. 1–6, art. 122–126, art. 127 ust. 1–5,
art. 127a ust. 1, 2 i 6–12, art. 128 ust. 1 oraz art. 131 ust. 1, 2 i 5, z zachowaniem
ograniczeń wynikających z art. 114–126, art. 127 ust. 1–5 i art. 127a ust. 1–12, mogą
uzyskiwać, gromadzić, przetwarzać i wykorzystywać:
1) informacje zawierające dane osobowe,
2) dane, o których mowa w art. 114 ust. 1 oraz w art. 115 ust. 1,
3) informacje o dochodach, obrotach, rzeczach i prawach majątkowych
– podmiotów podlegających kontroli oraz podmiotów, co do których zachodzi
uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa albo przestępstwa skarbowego lub
posiadania mienia zagrożonego przepadkiem.
2. Czynności, o których mowa w ust. 1, mogą być prowadzone w formie
czynności operacyjno-rozpoznawczych, w tym umożliwiających uzyskiwanie
informacji oraz utrwalanie śladów i dowodów w sposób niejawny.
3. Czynności, o których mowa w ust. 1, przeprowadzają wyłącznie:
1) funkcjonariusze pełniący służbę w wyodrębnionych komórkach organizacyjnych
urzędu obsługującego ministra albo urzędu celno-skarbowego,
2) funkcjonariusze, o których mowa w art. 2 ust. 2a, oddelegowani do
wykonywania zadań służbowych w komórkach, o których mowa w pkt 1
– zwani dalej „funkcjonariuszami wykonującymi czynności operacyjno-
-rozpoznawcze”.

art. 114. więcej Art. 114. 1. W celu zapobiegania przestępstwom skarbowym lub
przestępstwom, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 14–16, lub wykrywania tych
przestępstw oraz wykonania zadań, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 16a,
funkcjonariusze wykonujący czynności operacyjno-rozpoznawcze mogą uzyskiwać
dane niestanowiące treści odpowiednio, przekazu telekomunikacyjnego, przesyłki
pocztowej albo przekazu w ramach usługi świadczonej drogą elektroniczną, określone
w:
1) art. 180c i art. 180d ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne
(Dz. U. z 2019 r. poz. 2460), zwane dalej „danymi telekomunikacyjnymi”,
2) art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe, zwane dalej
„danymi pocztowymi”,
3) art. 18 ust. 1–5 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą
elektroniczną, zwane dalej „danymi internetowymi”
– oraz mogą je przetwarzać bez wiedzy i zgody osoby, której dotyczą.
2. Przedsiębiorca telekomunikacyjny, operator pocztowy oraz usługodawca
świadczący usługi drogą elektroniczną udostępniają nieodpłatnie dane, o których
mowa w ust. 1:
1) na pisemny wniosek Szefa Krajowej Administracji Skarbowej albo naczelnika
urzędu celno-skarbowego;
2) na pisemny wniosek funkcjonariusza wykonującego czynności operacyjno-
-rozpoznawcze posiadającego pisemne upoważnienie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej albo naczelnika urzędu celno-skarbowego do występowania w jego imieniu o udostępnienie danych, o których mowa w ust. 1;
3) za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej funkcjonariuszowi wykonującemu
czynności operacyjno-rozpoznawcze posiadającemu pisemne upoważnienie,
o którym mowa w pkt 2.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, udostępnianie danych, o których
mowa w ust. 1, odbywa się bez udziału pracowników przedsiębiorcy
telekomunikacyjnego, operatora pocztowego lub usługodawcy świadczącego usługi
drogą elektroniczną lub przy niezbędnym ich udziale, jeżeli możliwość taką
przewiduje porozumienie zawarte pomiędzy Szefem Krajowej Administracji
Skarbowej a tym podmiotem.
4. Udostępnienie danych, o których mowa w ust. 1, może nastąpić za
pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej, jeżeli sieć ta zapewnia:
1) możliwość ustalenia funkcjonariusza wykonującego czynności operacyjno-
-rozpoznawcze uzyskującego dane, ich rodzaju oraz czasu, w którym zostały
uzyskane;
2) zabezpieczenie techniczne i organizacyjne uniemożliwiające osobie
nieuprawnionej dostęp do danych.
5. Szef Krajowej Administracji Skarbowej i naczelnik urzędu celno-skarbowego
prowadzą rejestry wystąpień o uzyskanie danych telekomunikacyjnych, danych
pocztowych i danych internetowych zawierające informacje identyfikujące jednostkę
organizacyjną KAS i funkcjonariusza wykonującego czynności operacyjno-
-rozpoznawcze uzyskującego te dane, ich rodzaj, cel uzyskania oraz czas, w którym
zostały uzyskane. Rejestr prowadzi się w formie elektronicznej, z zachowaniem
przepisów o ochronie informacji niejawnych.

art. 115. więcej Art. 115. 1. W celu zapobiegania przestępstwom skarbowym lub
przestępstwom, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 14–16, lub wykrywania tych
przestępstw oraz wykonania zadań, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 16a,
funkcjonariusze wykonujący czynności operacyjno-rozpoznawcze mogą uzyskiwać:
1) dane z wykazu, o których mowa w art. 179 ust. 9 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r.
– Prawo telekomunikacyjne,
2) dane, o których mowa w art. 161 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo
telekomunikacyjne,
3) w przypadku użytkownika, który nie jest osobą fizyczną – numer zakończenia
sieci oraz siedzibę lub miejsce wykonywania działalności gospodarczej, firmę
lub nazwę i formę organizacyjną tego użytkownika,
4) w przypadku stacjonarnej publicznej sieci telekomunikacyjnej – także nazwę
miejscowości oraz ulicy, przy której znajduje się zakończenie sieci udostępnione
użytkownikowi
– oraz mogą je przetwarzać bez wiedzy i zgody osoby, której dotyczą.
2. Do udostępniania i przetwarzania danych, o których mowa w ust. 1, przepisy
art. 114 ust. 2–5 stosuje się.

art. 116. więcej Art. 116. 1. Kontrolę nad uzyskiwaniem danych telekomunikacyjnych, danych
pocztowych lub danych internetowych sprawuje sąd okręgowy właściwy dla siedziby
organu KAS, któremu udostępniono te dane.
2. Organ KAS, o którym mowa w ust. 1, przekazuje sądowi okręgowemu
w okresach półrocznych, sprawozdanie obejmujące:
1) liczbę przypadków pozyskania w okresie sprawozdawczym danych
telekomunikacyjnych, danych pocztowych lub danych internetowych oraz rodzaj
tych danych;
2) kwalifikacje prawne czynów, w związku z zaistnieniem których wystąpiono
o dane telekomunikacyjne, dane pocztowe lub dane internetowe.
3. W ramach kontroli, o której mowa w ust. 1, sąd okręgowy może zapoznać się
z materiałami uzasadniającymi udostępnienie danych telekomunikacyjnych, danych
pocztowych lub danych internetowych.
4. Sąd okręgowy informuje organ KAS, o którym mowa w ust. 1, o wyniku
kontroli w terminie 30 dni od jej zakończenia.
5. Kontroli, o której mowa w ust. 1, nie podlega uzyskiwanie danych na
podstawie art. 115 ust. 1.
6. Naczelnik urzędu celno-skarbowego niezwłocznie przekazuje Szefowi
Krajowej Administracji Skarbowej informacje o wyniku kontroli, o którym mowa
w ust. 4.

art. 117. więcej Art. 117. 1. W celu ustalenia sprawców oraz uzyskania i utrwalenia dowodów
przestępstw skarbowych lub przestępstw, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 14–16,
oraz przestępstw ściganych na podstawie ratyfikowanych umów międzynarodowych,
jak również wykonania zadań, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 16a, funkcjonariusze
wykonujący czynności operacyjno-rozpoznawcze w toku czynności podejmowanych
w ramach czynności operacyjno-rozpoznawczych mają prawo do obserwowania
i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu zdarzeń w miejscach
publicznych oraz dźwięku towarzyszącego tym zdarzeniom.
2. Czynności, o których mowa w ust. 1, powinny być wykonywane w sposób
możliwie najmniej naruszający dobra osoby, wobec której zostały podjęte.
3. Na sposób prowadzenia czynności, o których mowa w ust. 1, osobie, wobec
której były one stosowane, przysługuje, w terminie 7 dni od dnia powzięcia
wiadomości o ich stosowaniu, zażalenie do właściwego miejscowo prokuratora
okręgowego.
4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio w przypadku nadzoru
transgranicznego, o którym mowa w art. 21 Konwencji sporządzonej na podstawie
artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie wzajemnej pomocy i współpracy
między administracjami celnymi, sporządzonej w Brukseli dnia 18 grudnia 1997 r.

art. 118. więcej Art. 118. 1. W ramach czynności operacyjno-rozpoznawczych, podejmowanych
przez funkcjonariuszy wykonujących czynności operacyjno-rozpoznawcze, w celu
wykrycia, ustalenia sprawców oraz uzyskania i utrwalenia dowodów przestępstw:
1) skarbowych, jeżeli wartość przedmiotu czynu lub uszczuplenie należności
publicznoprawnej przekracza w dniu popełnienia czynu zabronionego
pięćdziesięciokrotną wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę,
2) skarbowych, o których mowa w art. 107 § 1 Kodeksu karnego skarbowego,
3) przeciwko obrotowi gospodarczemu, powodujących szkodę majątkową, jeżeli
wysokość szkody przekracza w dniu popełnienia czynu zabronionego
pięćdziesięciokrotną wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę,
3a) określonych w art. 270a § 1 i 2, art. 271a § 1 i 2 oraz art. 277a § 1 Kodeksu
karnego,
4) przeciwko mieniu, jeżeli wartość mienia przekracza w dacie popełnienia czynu
zabronionego pięćdziesięciokrotną wysokość minimalnego wynagrodzenia za
pracę,
5) określonych w przepisach art. 258, art. 270, art. 271 lub art. 273 Kodeksu
karnego, w związku z którymi nastąpiło uszczuplenie lub narażenie na
uszczuplenie należności publicznoprawnej przekraczające pięćdziesięciokrotną
wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę,
6) określonych w art. 228–231 Kodeksu karnego, popełnionych przez osoby
zatrudnione w jednostkach organizacyjnych KAS albo funkcjonariuszy,
w związku z wykonywaniem czynności służbowych,
7) określonych w art. 229 Kodeksu karnego, popełnionych przez osoby
niezatrudnione w jednostkach organizacyjnych KAS albo niebędące
funkcjonariuszami, w związku z wykonywaniem czynności służbowych przez
osoby, o których mowa w pkt 6,
8) ściganych na mocy umów międzynarodowych ratyfikowanych za uprzednią
zgodą wyrażoną w ustawie, określonych w polskiej ustawie karnej,
9) określonych w pkt 1–8 lub art. 33 § 2 Kodeksu karnego skarbowego – w celu
ujawnienia mienia zagrożonego przepadkiem
– jeżeli inne środki okazały się bezskuteczne albo będą nieprzydatne, Sąd Okręgowy
w Warszawie, zwany dalej „Sądem”, na pisemny wniosek Szefa Krajowej
Administracji Skarbowej, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora
Generalnego, może, w drodze postanowienia, zarządzić kontrolę operacyjną.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, przedstawia się wraz z materiałami
uzasadniającymi potrzebę zastosowania kontroli operacyjnej.
3. W przypadkach niecierpiących zwłoki, gdy zachodzi obawa utraty informacji
lub zatarcia albo zniszczenia dowodów przestępstwa, Szef Krajowej Administracji
Skarbowej może zarządzić, po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego,
kontrolę operacyjną, zwracając się jednocześnie do Sądu z pisemnym wnioskiem
o wydanie postanowienia w tej sprawie. W razie nieudzielenia przez Sąd zgody
w terminie 5 dni od dnia zarządzenia kontroli operacyjnej, Szef Krajowej
Administracji Skarbowej wstrzymuje kontrolę operacyjną oraz zarządza niezwłoczne
protokolarne, komisyjne zniszczenie materiałów zgromadzonych podczas jej
stosowania.
4. Kontrola operacyjna prowadzona jest niejawnie i polega na:
1) uzyskiwaniu i utrwalaniu treści rozmów prowadzonych przy użyciu środków
technicznych, w tym za pomocą sieci telekomunikacyjnych;
2) uzyskiwaniu i utrwalaniu obrazu lub dźwięku osób z pomieszczeń, środków
przewozowych lub miejsc innych niż miejsca publiczne;
3) uzyskiwaniu i utrwalaniu treści korespondencji, w tym korespondencji
prowadzonej za pomocą środków komunikacji elektronicznej;
4) uzyskiwaniu i utrwalaniu danych zawartych w informatycznych nośnikach
danych, telekomunikacyjnych urządzeniach końcowych, systemach
informatycznych i teleinformatycznych;
5) uzyskiwaniu dostępu i kontroli zawartości przesyłek.
5. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności:
1) numer sprawy i jej kryptonim, jeżeli został jej nadany;
2) opis przestępstwa z podaniem, w miarę możliwości, jego kwalifikacji prawnej;
3) okoliczności uzasadniające potrzebę zastosowania kontroli operacyjnej, w tym
stwierdzonej bezskuteczności lub nieprzydatności innych środków;
4) dane osoby lub inne dane, pozwalające na jednoznaczne określenie podmiotu lub
przedmiotu, wobec którego stosowana będzie kontrola operacyjna, ze
wskazaniem miejsca lub sposobu jej stosowania;
5) cel, czas i zakres kontroli operacyjnej.
6. Kontrolę operacyjną zarządza się na okres nie dłuższy niż 3 miesiące. Sąd
może, na pisemny wniosek Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, złożony po
uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, wydać postanowienie
o jednorazowym przedłużeniu kontroli operacyjnej, na okres nie dłuższy niż kolejne
3 miesiące, jeżeli nie ustały przyczyny zarządzenia tej kontroli.
7. W uzasadnionych przypadkach, gdy podczas stosowania kontroli operacyjnej
pojawią się nowe okoliczności istotne dla wykrycia przestępstwa lub przestępstwa
skarbowego albo ustalenia sprawców i uzyskania dowodów takich przestępstw, Sąd,
na pisemny wniosek Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, złożony po uzyskaniu
pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, może, również po upływie okresów,
o których mowa w ust. 6, wydawać kolejne postanowienia o przedłużeniu kontroli
operacyjnej na następujące po sobie okresy, których łączna długość nie może
przekraczać 12 miesięcy.
8. Do wniosków, o których mowa w ust. 3, 6 i 7, stosuje się odpowiednio
przepisy ust. 2 i 5. Sąd przed wydaniem postanowienia, o którym mowa w ust. 1, 3, 6
lub 7, zapoznaje się z materiałami uzasadniającymi wniosek, w szczególności
zgromadzonymi podczas stosowania kontroli operacyjnej zarządzonej w tej sprawie.
9. Wnioski, o których mowa w ust. 1, 3, 6 i 7, Sąd rozpoznaje na posiedzeniu,
jednoosobowo, przy czym czynności Sądu związane z rozpoznawaniem tych
wniosków są wykonywane w warunkach przewidzianych dla przekazywania,
przechowywania i udostępniania informacji niejawnych. W posiedzeniu Sądu może
wziąć udział wyłącznie Prokurator Generalny lub upoważniony przez niego prokurator
oraz przedstawiciel Szefa Krajowej Administracji Skarbowej.
10. Przedsiębiorca telekomunikacyjny, operator pocztowy oraz usługodawca
świadczący usługi drogą elektroniczną są obowiązani do zapewnienia na własny koszt
warunków technicznych i organizacyjnych umożliwiających prowadzenie kontroli
operacyjnej.
11. Usługodawca świadczący usługi drogą elektroniczną będący
mikroprzedsiębiorcą lub małym przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów ustawy
z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców jest obowiązany do zapewnienia na
własny koszt warunków technicznych i organizacyjnych umożliwiających
prowadzenie kontroli operacyjnej stosownie do posiadanej infrastruktury.
12. Kontrola operacyjna powinna być zakończona niezwłocznie po ustaniu
przyczyn jej zarządzenia, najpóźniej jednak z upływem okresu, na który została
wprowadzona.
13. Szef Krajowej Administracji Skarbowej informuje Prokuratora Generalnego
o wynikach kontroli operacyjnej po jej zakończeniu, a na jego żądanie – również
o przebiegu tej kontroli, przedstawiając zebrane w jej toku materiały.
14. Osobie, w stosunku do której była stosowana kontrola operacyjna, nie
udostępnia się materiałów zgromadzonych podczas stosowania kontroli operacyjnej.
Przepis nie narusza uprawnień wynikających z art. 321 Kodeksu postępowania
karnego.
15. Sąd, Prokurator Generalny oraz Szef Krajowej Administracji Skarbowej
prowadzą odpowiednio rejestry postanowień, pisemnych zgód, zarządzeń i wniosków
dotyczących kontroli operacyjnej. Rejestry prowadzi się w formie elektronicznej. Do
rejestrów stosuje się odpowiednio przepisy o ochronie informacji niejawnych.
16. Na postanowienia Sądu, o których mowa w:
1) ust. 1, 3, 6 i 7 – zażalenie przysługuje Szefowi Krajowej Administracji
Skarbowej;
2) ust. 3 – zażalenie przysługuje Prokuratorowi Generalnemu.
17. Do czynności Sądu związanych z rozpoznaniem wniosków Szefa Krajowej
Administracji Skarbowej w trybie określonym w ust. 9, a także do zażaleń, o których
mowa w ust. 16, przepisy Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio.
18. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z Ministrem Sprawiedliwości oraz ministrem właściwym do spraw informatyzacji
określi, w drodze rozporządzenia, sposób dokumentowania kontroli operacyjnej oraz
przechowywania i przekazywania wniosków i postanowień, a także przechowywania,
przekazywania oraz przetwarzania i niszczenia materiałów uzyskanych podczas
stosowania tej kontroli oraz wzory stosowanych druków i rejestrów, uwzględniając
potrzebę zapewnienia niejawnego charakteru podejmowanych czynności i uzyskanych
materiałów.

art. 119. więcej Art. 119. 1. W sprawach o przestępstwa, o których mowa w art. 118 ust. 1,
czynności operacyjno-rozpoznawcze zmierzające do sprawdzenia uzyskanych
wcześniej wiarygodnych informacji o przestępstwie oraz wykrycia sprawców
i uzyskania dowodów mogą polegać na dokonaniu w sposób niejawny nabycia, zbycia
lub przejęcia przedmiotów pochodzących z przestępstwa, ulegających przepadkowi,
albo których wytwarzanie, posiadanie, przewożenie lub którymi obrót są zabronione,
a także przyjęciu lub wręczeniu korzyści majątkowej.
2. Czynności określone w ust. 1 mogą polegać na złożeniu propozycji nabycia,
zbycia lub przejęcia przedmiotów pochodzących z przestępstwa, ulegających
przepadkowi, albo których wytwarzanie, posiadanie, przewożenie lub którymi obrót
są zabronione, a także złożeniu propozycji przyjęcia lub wręczenia korzyści
majątkowej.
3. Szef Krajowej Administracji Skarbowej może zarządzić czynności
wymienione w ust. 1 i 2 po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego,
którego niezwłocznie informuje o przebiegu tych czynności i ich wyniku. Prokurator
Generalny może zarządzić zaniechanie czynności w każdym czasie.
4. Przed wydaniem pisemnej zgody Prokurator Generalny zapoznaje się
z materiałami uzasadniającymi potrzebę przeprowadzenia czynności, o których mowa
w ust. 1 i 2.
5. Czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, zarządza się na czas nie dłuższy niż
3 miesiące. Szef Krajowej Administracji Skarbowej może jednorazowo przedłużyć
stosowanie czynności, o których mowa w ust. 1, za pisemną zgodą Prokuratora
Generalnego, na kolejne 3 miesiące, jeżeli nie ustały przyczyny ich zarządzenia.
6. W uzasadnionych przypadkach, gdy podczas stosowania czynności, o których
mowa w ust. 1 i 2, pojawią się nowe okoliczności istotne dla sprawdzenia uzyskanych
wcześniej wiarygodnych informacji o przestępstwie oraz ustalenia sprawców
i uzyskania dowodów przestępstwa, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, po
uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, zarządzić kontynuowanie
czynności przez czas oznaczony również po upływie okresów, o których mowa
w ust. 5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.
7. Czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą być niejawnie rejestrowane za
pomocą urządzeń służących do rejestracji obrazu lub dźwięku.
8. Przy wykonywaniu czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, może być
stosowana kontrola operacyjna na zasadach określonych w art. 118.
9. Szef Krajowej Administracji Skarbowej i Prokurator Generalny prowadzą
odpowiednio rejestry zarządzeń i pisemnych zgód. Rejestry prowadzi się w formie
elektronicznej. Do rejestrów stosuje się odpowiednio przepisy o ochronie informacji
niejawnych.
10. Czynności określone w ust. 1 i 2 nie mogą polegać na kierowaniu
działaniami wyczerpującymi znamiona czynu zabronionego pod groźbą kary.
11. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z Ministrem Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, sposób
przeprowadzania i dokumentowania czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz
sposób przechowywania, przekazywania i niszczenia materiałów i dokumentów
uzyskanych lub wytworzonych w związku z realizacją tych czynności, a także wzory
stosowanych druków i rejestrów, uwzględniając potrzebę zapewnienia niejawnego
charakteru tych czynności oraz uzyskanych lub wytworzonych materiałów
i dokumentów.

art. 120. więcej Art. 120. 1. W ramach czynności operacyjno-rozpoznawczych podejmowanych
w celu wykrycia, ustalenia sprawców oraz uzyskania i utrwalenia dowodów
przestępstw, o których mowa w art. 118 ust. 1, oraz przestępstw ściganych na
podstawie ratyfikowanych umów międzynarodowych, Szef Krajowej Administracji
Skarbowej albo naczelnik urzędu celno-skarbowego może zarządzić niejawne
nadzorowanie wytwarzania, przemieszczania i przechowywania przedmiotów
przestępstwa oraz obrotu nimi, jeżeli nie stworzy to zagrożenia dla życia lub zdrowia
ludzkiego.
2. O zarządzeniu, o którym mowa w ust. 1, Szef Krajowej Administracji
Skarbowej albo naczelnik urzędu celno-skarbowego zawiadamia niezwłocznie,
odpowiednio Prokuratora Generalnego albo prokuratora okręgowego właściwego ze
względu na siedzibę naczelnika urzędu celno-skarbowego, który może nakazać
zaniechanie tych czynności w każdym czasie.
3. Organ KAS, o którym mowa w ust. 1, na bieżąco informuje właściwego
prokuratora o wynikach przeprowadzonych czynności.
4. Stosownie do zarządzenia, o którym mowa w ust. 1, organy i instytucje
publiczne oraz przedsiębiorcy są obowiązani dopuścić do dalszego przewozu przesyłki
zawierające przedmioty przestępstwa w stanie nienaruszonym lub po ich usunięciu
albo zastąpieniu w całości lub w części.
5. Szef Krajowej Administracji Skarbowej oraz naczelnik urzędu celno-
-skarbowego prowadzą rejestry zarządzeń. Rejestry prowadzi się w formie
elektronicznej. Do rejestrów stosuje się odpowiednio przepisy o ochronie informacji
niejawnych.
6. Przepisy ust. 1–4 stosuje się odpowiednio w przypadku dostawy
kontrolowanej, o której mowa w art. 22 Konwencji sporządzonej na podstawie
artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie wzajemnej pomocy i współpracy
między administracjami celnymi sporządzonej w Brukseli dnia 18 grudnia 1997 r.
7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z Ministrem Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, sposób
przeprowadzania i dokumentowania czynności, o których mowa w ust. 1, oraz wzory
stosowanych druków i rejestrów, uwzględniając potrzebę zapewnienia niejawnego
charakteru podejmowanych czynności i uzyskanych materiałów.

art. 121. więcej Art. 121. Nie popełnia przestępstwa, kto, będąc do tego uprawnionym,
wykonuje czynności określone w art. 119 ust. 1 i 2 oraz w art. 120 ust. 1.

art. 122. więcej Art. 122. 1. Dane, o których mowa w art. 114 ust. 1 i art. 115 ust. 1, oraz
materiały uzyskane w trybie art. 113 ust. 1, art. 117 ust. 1, art. 118 ust. 1 i 3, art.
119 ust. 1 i 2, art. 120 ust. 1 oraz art. 127a ust. 1 i 2, które:
1) zawierają informacje mające znaczenie dla kontroli celno-skarbowej,
postępowania podatkowego, postępowania w sprawach celnych lub
postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe oraz przestępstwa, o których
mowa w art. 2 ust. 1 pkt 14–16, a także dla ujawniania i odzyskiwania mienia
zagrożonego przepadkiem w związku z przestępstwami, o których mowa w art.
2 ust. 1 pkt 13–16 albo art. 33 § 2 Kodeksu karnego skarbowego, są
przekazywane właściwemu miejscowo organowi KAS;
2) zawierają dowody pozwalające na wszczęcie postępowania albo mające
znaczenie dla postępowania w sprawie o przestępstwo inne niż określone
w pkt 1, odpowiednio Szef Krajowej Administracji Skarbowej albo naczelnik
urzędu celno-skarbowego przekazuje Prokuratorowi Generalnemu albo
prokuratorowi okręgowemu właściwemu miejscowo ze względu na siedzibę
naczelnika urzędu celno-skarbowego.
1a. Dane, o których mowa w art. 114 ust. 1 i art. 115 ust. 1, oraz materiały
uzyskane w trybie art. 113 ust. 1, art. 117 ust. 1, art. 118 ust. 1 i 3, art. 119 ust. 1 i 2,
art. 120 ust. 1 oraz art. 127a ust. 1 i 2 mogą być wykorzystywane w celu wykonywania
zadania, o którym mowa w art. 14 ust. 1 pkt 5a.
2. W przypadku gdy materiały uzyskane w toku kontroli operacyjnej:
1) zawierają informacje, o których mowa w art. 178 Kodeksu postępowania
karnego, Szef Krajowej Administracji Skarbowej zarządza ich niezwłoczne,
komisyjne i protokolarne zniszczenie;
2) mogą zawierać informacje, o których mowa w art. 178a i art. 180 § 3 Kodeksu
postępowania karnego, z wyłączeniem informacji o przestępstwach, o których
mowa w art. 240 § 1 Kodeksu karnego, albo informacje stanowiące tajemnice
związane z wykonywaniem zawodu lub funkcji, o których mowa
w art. 180 § 2 Kodeksu postępowania karnego, Szef Krajowej Administracji
Skarbowej przekazuje Prokuratorowi Generalnemu te materiały.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, Prokurator Generalny
niezwłocznie po otrzymaniu materiałów kieruje je do Sądu, wraz z wnioskiem o:
1) stwierdzenie, które z przekazanych materiałów zawierają informacje, o których
mowa w ust. 2 pkt 2;
2) dopuszczenie do wykorzystania w postępowaniu w sprawie o przestępstwo lub
przestępstwo skarbowe materiałów zawierających informacje stanowiące
tajemnice związane z wykonywaniem zawodu lub funkcji, o których mowa
w art. 180 § 2 Kodeksu postępowania karnego, nieobjęte zakazami określonymi
w art. 178a i art. 180 § 3 Kodeksu postępowania karnego, z wyłączeniem
informacji o przestępstwach, o których mowa w art. 240 § 1 Kodeksu karnego.
4. Sąd, niezwłocznie po złożeniu wniosku przez Prokuratora Generalnego,
wydaje postanowienie o dopuszczeniu do wykorzystania w postępowaniu w sprawie
o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe materiałów, o których mowa w ust. 2 pkt 2,
gdy jest to niezbędne dla dobra wymiaru sprawiedliwości, a okoliczność nie może być
ustalona na podstawie innego dowodu, a także zarządza niezwłoczne zniszczenie
materiałów, których wykorzystanie w sprawie o przestępstwo lub przestępstwo
skarbowe jest niedopuszczalne.
5. Na postanowienie Sądu w przedmiocie dopuszczenia do wykorzystania
w postępowaniu w sprawie o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe materiałów,
o których mowa w ust. 2 pkt 2, Prokuratorowi Generalnemu przysługuje zażalenie. Do
zażalenia przepisy Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio.
6. W postępowaniu przed Sądem, w odniesieniu do materiałów zgromadzonych
podczas stosowania kontroli operacyjnej oraz niejawnego nadzorowania wytwarzania,
przemieszczania i przechowywania przedmiotów przestępstwa oraz obrotu nimi,
przepis art. 393 § 1 zdanie pierwsze Kodeksu postępowania karnego stosuje się
odpowiednio.

art. 123. więcej Art. 123. 1. Dane, o których mowa w art. 114 ust. 1 i art. 115 ust. 1, oraz
materiały uzyskane na podstawie art. 117 ust. 1, art. 118 ust. 1 i 3, art. 119 ust. 1 i 2,
art. 120 ust. 1 oraz art. 127a ust. 1 i 2, niezawierające dowodów pozwalających na
wszczęcie postępowania w sprawie o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe albo
niemające znaczenia dla kontroli celno-skarbowej, postępowania podatkowego,
postępowania w sprawach celnych, postępowania w sprawach o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe lub dla ujawniania i odzyskiwania mienia zagrożonego przepadkiem w związku z przestępstwami, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 13–16
albo art. 33 § 2 Kodeksu karnego skarbowego, a także materiały uzyskane w wyniku
kontroli operacyjnej, o których mowa w art. 122 ust. 4, których zniszczenie zarządził
Sąd, podlegają niezwłocznemu, komisyjnemu i protokolarnemu zniszczeniu.
2. Zniszczenie, o którym mowa w ust. 1, z wyjątkiem materiałów, których
zniszczenie zarządza Sąd, zarządza:
1) w odniesieniu do danych, o których mowa w art. 114 ust. 1 i art. 115 ust. 1, oraz
materiałów uzyskanych na podstawie art. 117 ust. 1, art. 120 ust. 1 i art. 127a ust.
1 i 2 – odpowiednio Szef Krajowej Administracji Skarbowej albo naczelnik
urzędu celno-skarbowego;
2) w odniesieniu do materiałów uzyskanych na podstawie art. 118 ust. 1 i 3 oraz art.
119 ust. 1 i 2 – Szef Krajowej Administracji Skarbowej.
3. O wydaniu i wykonaniu zarządzenia dotyczącego zniszczenia materiałów
uzyskanych na podstawie art. 118 ust. 1 i 3, art. 119 ust. 1 i 2, art. 120 ust. 1 i art. 127a
ust. 1 i 2, a także materiałów uzyskanych w wyniku kontroli operacyjnej, o których
mowa w art. 122 ust. 4, których zniszczenie zarządził Sąd, odpowiednio Szef
Krajowej Administracji Skarbowej albo naczelnik urzędu celno-skarbowego
niezwłocznie informuje Prokuratora Generalnego albo prokuratora okręgowego
właściwego ze względu na siedzibę naczelnika urzędu celno-skarbowego.

art. 124. więcej Art. 124. Informacje uzyskane w toku czynności operacyjno-rozpoznawczych
oraz dane, o których mowa w art. 114 ust. 1 i art. 115 ust. 1, udostępnia się organom,
służbom i instytucjom państwowym uprawnionym do wykonywania czynności
operacyjno-rozpoznawczych.

art. 125. więcej Art. 125. Informacje uzyskane w toku czynności operacyjno-rozpoznawczych
oraz dane, o których mowa w art. 114 ust. 1 i art. 115 ust. 1, mogą być udostępniane,
także za pomocą informatycznych nośników danych, przez organy KAS, na zasadzie
wzajemności, zagranicznym instytucjom lub międzynarodowym organizacjom
zajmującym się zadaniami tożsamymi z zadaniami realizowanymi w ramach
czynności określonych w niniejszym rozdziale. Przekazywanie informacji i danych
następuje w trybie określonym w porozumieniach zawartych z instytucjami zagranicznymi lub międzynarodowymi organizacjami przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej.

art. 126. więcej Art. 126. Szef Krajowej Administracji Skarbowej oraz naczelnik urzędu celno-
-skarbowego w zakresie realizacji zadań, o których mowa w art. 113 ust. 1,
współdziałają z organami, służbami i instytucjami państwowymi uprawnionymi do
wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych oraz właściwymi organami
i instytucjami państw członkowskich Unii Europejskiej, a także, w przypadkach i na
zasadach określonych w odrębnych ustawach, z innymi organami.

Art. 126a. Przetwarzanie danych osobowych na podstawie niniejszej ustawy
przez właściwe organy KAS w celu realizowania zadań oraz wykonywania czynności,
o których mowa w art. 113 ust. 1, odbywa się na zasadach określonych w ustawie
z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku z
zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości, prawie Unii Europejskiej oraz
postanowieniach umów międzynarodowych.

art. 127. więcej Art. 127. 1. W zakresie niezbędnym do realizacji zadań, o których mowa
w art. 113 ust. 1, Szef Krajowej Administracji Skarbowej oraz naczelnik urzędu celno-
-skarbowego mogą:
1) uzyskiwać informacje i dane, w tym także niejawnie, gromadzić je, sprawdzać
i przetwarzać, w tym dane osobowe, bez wiedzy i zgody osoby, której te dane
dotyczą;
2) nieodpłatnie uzyskiwać, gromadzić i przetwarzać dane ze zbiorów danych,
w tym zbiorów danych osobowych, prowadzonych przez organy władzy
publicznej oraz państwowe lub samorządowe jednostki organizacyjne.
2. Administrator zbioru danych, o których mowa w ust. 1 pkt 2, jest obowiązany
udostępnić dane na podstawie pisemnego wniosku organu, o którym mowa w ust. 1,
lub osoby przez niego upoważnionej.
2a. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera:
1) oznaczenie sprawy;
2) określenie zbioru danych, z którego dane mają zostać udostępnione;
3) wskazanie danych podlegających udostępnieniu.
3. Administrator zbioru danych, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, może, w drodze
decyzji, wyrazić zgodę na udostępnianie za pomocą urządzeń telekomunikacyjnych informacji zgromadzonych w tych zbiorach organowi KAS, o którym mowa w ust. 1, bez konieczności składania wymaganych odrębnymi przepisami wniosków lub
zapytań, jeżeli organ ten posiada:
1) urządzenia umożliwiające odnotowanie w systemie, kto, kiedy, w jakim celu
oraz jakie dane uzyskał;
2) zabezpieczenia techniczne i organizacyjne uniemożliwiające wykorzystanie
danych niezgodnie z celem ich uzyskania.
4. Przepisy ust. 2–3 stosuje się odpowiednio do danych osobowych i innych
informacji uzyskiwanych w toku czynności operacyjno-rozpoznawczych przez
uprawnione do tego organy, służby i instytucje państwowe.
4a. Podmioty, o których mowa w ust. 4, mogą odmówić przekazania informacji
lub ograniczyć ich zakres, jeżeli mogłoby to uniemożliwić wykonywanie ich
ustawowych zadań lub spowodować ujawnienie danych o osobie udzielającej pomocy
tym podmiotom niebędącej ich funkcjonariuszem.
5. Dane osobowe przechowuje się przez okres, w którym są niezbędne do
realizacji ustawowych zadań wykonywanych przez organy KAS. Organy KAS
dokonują weryfikacji tych danych nie rzadziej niż co 5 lat od dnia ich uzyskania,
usuwając dane zbędne.
6. (uchylony)

Art. 127a. 1. Jeżeli jest to konieczne do skutecznego zapobieżenia
przestępstwom skarbowym, przestępstwom, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 14–16,
lub przestępstwom ściganym na podstawie ratyfikowanych umów
międzynarodowych, lub ich wykrycia, ustalenia ich sprawców, uzyskania i utrwalenia
dowodów ich popełnienia, a także wykrycia i identyfikacji przedmiotów i innych
korzyści majątkowych pochodzących z tych przestępstw albo ich równowartości, oraz
wykonania zadań, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 16a, Szef Krajowej
Administracji Skarbowej oraz naczelnik urzędu celno-skarbowego mogą korzystać
z przetwarzanych przez banki informacji stanowiących tajemnicę bankową oraz
informacji dotyczących umów o rachunek papierów wartościowych, umów
o rachunek pieniężny, umów ubezpieczenia lub innych umów dotyczących obrotu
instrumentami finansowymi, w szczególności z przetwarzanych przez uprawnione
podmioty danych osób, które zawarły takie umowy.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do:
1) spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych;
2) instytucji rynku towarów giełdowych w rozumieniu art. 2 pkt 13 ustawy z dnia
26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 312);
3) zakładów ubezpieczeń;
4) funduszy inwestycyjnych oraz alternatywnych spółek inwestycyjnych;
5) podmiotów wykonujących działalność w zakresie obrotu papierami
wartościowymi i innymi instrumentami finansowymi na podstawie ustawy z dnia
29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2020 r. poz. 89,
284 i 288).
3. Informacje i dane, o których mowa w ust. 1, udostępnia się nieodpłatnie na
podstawie postanowienia wydanego na pisemny wniosek Szefa Krajowej
Administracji Skarbowej albo naczelnika urzędu celno-skarbowego przez sąd
okręgowy właściwy miejscowo ze względu na siedzibę wnioskującego organu.
4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, zawiera:
1) numer sprawy i jej kryptonim, jeżeli został jej nadany;
2) opis przestępstwa z podaniem, w miarę możliwości, jego kwalifikacji prawnej;
3) okoliczności uzasadniające potrzebę udostępnienia informacji i danych;
4) wskazanie podmiotu, którego informacje i dane dotyczą;
5) wskazanie podmiotu obowiązanego do udostępnienia informacji i danych;
6) rodzaj i zakres informacji i danych.
5. Po rozpatrzeniu wniosku sąd, o którym mowa w ust. 3, w drodze
postanowienia, wyraża zgodę na udostępnienie informacji i danych wskazanego
podmiotu, określając ich rodzaj, zakres oraz podmiot obowiązany do ich
udostępnienia, albo odmawia udzielenia zgody na udostępnienie informacji i danych.
Przepis art. 118 ust. 9 stosuje się odpowiednio.
6. Na postanowienie sądu, o którym mowa w ust. 5, organowi KAS, który
wystąpił z wnioskiem, przysługuje zażalenie.
7. W przypadku wyrażenia przez sąd, o którym mowa w ust. 3, zgody na
udostępnienie informacji oraz danych organ KAS, który wystąpił z wnioskiem,
informuje pisemnie podmiot obowiązany do udostępnienia informacji i danych
o rodzaju i zakresie informacji i danych, które mają być udostępnione, podmiocie, którego informacje i dane dotyczą, oraz osobie funkcjonariusza wykonującego czynności operacyjno-rozpoznawcze upoważnionego do ich odbioru.
8. W terminie 120 dni, licząc od dnia przekazania informacji i danych, o których
mowa w ust. 1, organ KAS, który wystąpił z wnioskiem, informuje podmiot, którego
informacje i dane dotyczą, o postanowieniu sądu wyrażającym zgodę na udostępnienie
informacji i danych.
9. Sąd, o którym mowa w ust. 3, na wniosek Szefa Krajowej Administracji
Skarbowej albo naczelnika urzędu celno-skarbowego, złożony po uzyskaniu pisemnej
zgody odpowiednio Prokuratora Generalnego albo prokuratora okręgowego, może
odroczyć, w drodze postanowienia, na czas oznaczony, obowiązek, o którym mowa
w ust. 8, jeżeli zostanie uprawdopodobnione, że poinformowanie podmiotu, którego
informacje i dane dotyczą, może zaszkodzić wynikom podjętych czynności
operacyjno-rozpoznawczych. Przepis art. 118 ust. 9 stosuje się odpowiednio.
10. Sąd, o którym mowa w ust. 3, może przedłużać odroczenie obowiązku,
o którym mowa w ust. 8, na dalszy czas oznaczony. Przepis ust. 9 stosuje się
odpowiednio.
11. Jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 8 lub 9, zostało wszczęte
postępowanie przygotowawcze, kontrola celno-skarbowa, postępowanie podatkowe
lub postępowanie w sprawach celnych, podmiot, którego informacje i dane dotyczą,
jest powiadamiany o postanowieniu sądu o udostępnieniu informacji i danych przez
prokuratora lub organ KAS odpowiednio przed zamknięciem postępowania
przygotowawczego, niezwłocznie po jego umorzeniu, po zakończeniu kontroli celno-
-skarbowej, jej przekształceniu w postępowanie podatkowe, przed zakończeniem
postępowania podatkowego lub postępowania w sprawach celnych albo niezwłocznie
po ich umorzeniu.
12. Jeżeli informacje i dane, o których mowa w ust. 1, nie dostarczyły podstaw
do wszczęcia postępowania przygotowawczego, postępowania podatkowego,
postępowania w sprawach celnych lub kontroli celno-skarbowej, Szef Krajowej
Administracji Skarbowej lub naczelnik urzędu celno-skarbowego niezwłocznie
pisemnie zawiadamia o tym podmiot, który informacje i dane przekazał.
13. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzory dokumentów stosowanych przy przetwarzaniu danych i informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, uwzględniając potrzebę zróżnicowania ich treści w zależności od zakresu spraw, których dotyczą.

art. 128. więcej Art. 128. 1. Funkcjonariusz wykonujący czynności operacyjno-rozpoznawcze
przy wykonywaniu tych czynności może korzystać z pomocy innych osób. Zabronione
jest ujawnianie danych o osobie udzielającej pomocy funkcjonariuszowi
wykonującemu czynności operacyjno-rozpoznawcze przy wykonywaniu tych
czynności.
2. Szef Krajowej Administracji Skarbowej jest obowiązany ujawnić dane
o osobie, o której mowa w ust. 1, na wniosek Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego,
w przypadku wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo przeciwko pokojowi,
ludzkości oraz przestępstwo wojenne, o zbrodnię przeciwko życiu lub o występek
przeciwko życiu lub zdrowiu, gdy jego następstwem była śmierć człowieka, a także
w przypadku uzasadnionego podejrzenia popełnienia przez tę osobę przestępstwa
ściganego z oskarżenia publicznego w związku z uczestnictwem w czynnościach
operacyjno-rozpoznawczych.
3. Osobom, o których mowa w ust. 1, za udzielenie pomocy może być przyznane
wynagrodzenie.
4. Jeżeli w czasie korzystania lub w związku z korzystaniem przez
funkcjonariuszy wykonujących czynności operacyjno-rozpoznawcze z pomocy
osoby, o której mowa w ust. 1, osoba ta poniosła uszczerbek na zdrowiu, przysługuje
jej odszkodowanie na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym.
5. Jeżeli w czasie korzystania lub w związku z korzystaniem przez
funkcjonariuszy wykonujących czynności operacyjno-rozpoznawcze z pomocy
osoby, o której mowa w ust. 1, osoba ta utraciła życie, jej spadkobiercom przysługuje
odszkodowanie na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym.

art. 129. więcej Art. 129. Szef Krajowej Administracji Skarbowej przedstawia corocznie
Sejmowi i Senatowi informację o działalności określonej w art. 113–117, art. 118 ust.
1–17, art. 119 ust. 1–10, art. 120 ust. 1–6, art. 122, art. 123 i art. 127a ust. 1, 2 i 5–12.

art. 130. więcej Art. 130. 1. Koszty podejmowanych czynności operacyjno-rozpoznawczych
oraz szkoleń specjalistycznych, w zakresie których, ze względu na ochronę określoną
w art. 131 ust. 1, nie stosuje się przepisów o zamówieniach publicznych, przepisów
o finansach publicznych i przepisów o rachunkowości, a także odszkodowania oraz wynagrodzenia, o których mowa w art. 128 ust. 3–5, są pokrywane z tworzonego na ten cel funduszu operacyjnego, którym dysponuje Szef Krajowej Administracji
Skarbowej. Środki na ten fundusz są zapewniane w budżecie państwa, w części
budżetowej, o której mowa w art. 9 ust. 1.
2. Szef Krajowej Administracji Skarbowej określi, w drodze zarządzenia, sposób
dysponowania funduszem operacyjnym, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając
przepisy o ochronie informacji niejawnych. Zarządzenie to nie podlega ogłoszeniu.

art. 131. więcej Art. 131. 1. Szef Krajowej Administracji Skarbowej zapewnia ochronę form,
środków i metod wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych, własnych
obiektów i danych identyfikujących funkcjonariuszy wykonujących czynności
operacyjno-rozpoznawcze. Udzielenie informacji dotyczących tych czynności może
nastąpić wyłącznie na żądanie sądu lub prokuratora, skierowane z powodu
uzasadnionego podejrzenia popełnienia, w związku z prowadzonymi czynnościami
operacyjno-rozpoznawczymi, przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego.
Przepisy o ochronie informacji niejawnych stosuje się odpowiednio.
2. Funkcjonariusze wykonujący czynności operacyjno-rozpoznawcze przy
wykonywaniu tych czynności mogą posługiwać się dokumentami publicznymi
w rozumieniu ustawy z dnia 22 listopada 2018 r. o dokumentach publicznych (Dz. U.
z 2019 r. poz. 53, 1091 i 1716) lub innymi dokumentami, które uniemożliwiają
ustalenie danych ich identyfikujących oraz środków, którymi posługują się przy
wykonywaniu zadań służbowych.
2a. Funkcjonariusze wykonujący czynności operacyjno-rozpoznawcze przy
wykonywaniu tych czynności mogą posługiwać się środkami identyfikacji
elektronicznej zawierającymi dane inne niż dane identyfikujące funkcjonariusza.
3. Osoby udzielające pomocy przy wykonywaniu czynności operacyjno-
-rozpoznawczych mogą posługiwać się dokumentami, o których mowa w ust. 2, oraz
środkami identyfikacji elektronicznej, o których mowa w ust. 2a.
4. Nie popełnia przestępstwa:
1) kto poleca sporządzenie lub kieruje sporządzeniem dokumentów, o których
mowa w ust. 2;
2) kto sporządza dokumenty, o których mowa w ust. 2;
3) kto udziela pomocy w sporządzeniu dokumentów, o których mowa w ust. 2;
4) funkcjonariusz wykonujący czynności operacyjno-rozpoznawcze posługujący
się przy wykonywaniu tych czynności dokumentami, o których mowa w ust. 2,
lub środkami identyfikacji elektronicznej, o których mowa w ust. 2a;
5) osoba, o której mowa w ust. 3, posługująca się dokumentami, o których mowa
w ust. 2, lub środkami identyfikacji elektronicznej, o których mowa w ust. 2a;
6) kto wydaje środki identyfikacji elektronicznej, o których mowa w ust. 2a,
funkcjonariuszowi albo osobie, o której mowa w ust. 3, lub dopuszcza do
uwierzytelnienia z wykorzystaniem takiego środka identyfikacji elektronicznej
w swoim systemie identyfikacji elektronicznej.
5. Organy administracji publicznej są obowiązane, w granicach swojej
właściwości, do udzielania właściwym organom KAS niezbędnej pomocy w zakresie
wydawania i zabezpieczania dokumentów, o których mowa w ust. 2.
6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, rodzaje, tryb wydawania i przechowywania dokumentów, o których
mowa w ust. 2, oraz sposób posługiwania się nimi, uwzględniając potrzebę
zapewnienia ochrony funkcjonariuszy wykonujących czynności operacyjno-
-rozpoznawcze oraz osób udzielających pomocy przy wykonywaniu tych czynności.

art. 132. więcej Art. 132. 1. Szef Krajowej Administracji Skarbowej może upoważnić Zastępcę
Szefa Krajowej Administracji Skarbowej do:
1) składania wniosków, o których mowa w art. 118 ust. 1, 3, 6 i 7 oraz w art. 127a
ust. 3 i 9, lub do zarządzenia kontroli operacyjnej w trybie określonym w art.
118 ust. 3;
2) zarządzania czynności, o których mowa w art. 119 ust. 1 i 2 i art. 120 ust. 1;
3) wykonywania innych czynności związanych z realizacją uprawnień określonych
w art. 113–117, art. 118 ust. 1–17, art. 119 ust. 1–10, art. 120 ust. 1–6, art. 122–
126, art. 127 ust. 1–5, art. 127a ust. 1, 2 i 6–12, art. 128 ust. 1 i art. 131 ust. 1, 2
i 5.
2. Szef Krajowej Administracji Skarbowej może upoważnić funkcjonariusza
wykonującego czynności operacyjno-rozpoznawcze do zarządzania zniszczenia,
o którym mowa w art. 123 ust. 1, w odniesieniu do danych, o których mowa
w art. 114 ust. 1 i art. 115 ust. 1, oraz materiałów uzyskanych na podstawie
art. 117 ust. 1.

Art. 132a. Naczelnik urzędu celno-skarbowego może upoważnić swojego
zastępcę do:
1) zarządzania czynności, o których mowa w art. 120 ust. 1;
2) wykonywania innych czynności związanych z realizacją uprawnień określonych
w art. 113–117, art. 118 ust. 1–17, art. 120 ust. 2–6, art. 122–126,
art. 127 ust. 1–5, art. 127a ust. 1, 2 i 6–12, art. 128 ust. 1 oraz art. 131 ust. 2 i 5.

art. 133. więcej Art. 133. 1. Funkcjonariusze w związku z realizacją zadań, o których mowa
w art. 2 ust. 1 pkt 1, 2, 13–16a i 16c, art. 14 ust. 1 pkt 7 i 19 oraz art. 33 ust. 1 pkt 15,
oprócz uprawnień określonych w art. 64 mają prawo do:
1) zatrzymywania i przeszukiwania osób, zatrzymywania rzeczy oraz
przeszukiwania lokali mieszkalnych, pomieszczeń i innych miejsc, bagażu,
ładunku i środków przewozowych w trybie i przypadkach określonych
w przepisach Kodeksu postępowania karnego;
2) zatrzymywania i przeszukiwania urządzeń zawierających dane informatyczne
lub systemów informatycznych, w zakresie danych przechowywanych w tych
urządzeniach lub systemach albo na nośnikach, w tym korespondencji
przesyłanej pocztą elektroniczną w trybie i przypadkach określonych
w przepisach Kodeksu postępowania karnego;
3) zatrzymywania osób wskutek pościgu, o którym mowa w art. 20 Konwencji
sporządzonej na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie
wzajemnej pomocy i współpracy między administracjami celnymi, sporządzonej
w Brukseli dnia 18 grudnia 1997 r., w celu niezwłocznego przekazania ich
funkcjonariuszom administracji celnej właściwego państwa członkowskiego
Unii Europejskiej;
4) zatrzymywania osób i przedmiotów, których dane wprowadzone zostały do
systemów, o których mowa w ustawie z dnia 24 sierpnia 2007 r. o udziale
Rzeczypospolitej Polskiej w Systemie Informacyjnym Schengen oraz Wizowym
Systemie Informacyjnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 1844), w celu podjęcia
wnioskowanych we wpisie działań albo do bezzwłocznego przekazania osoby
lub przedmiotu uprawnionemu organowi;
5) konwoju, o którym mowa w art. 4 pkt 3 lit. a oraz c–g ustawy z dnia 24 maja
2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz. U. z 2019 r.
poz. 2418);
6) nakładania grzywien w drodze mandatu karnego za wykroczenia i wykroczenia
skarbowe, na zasadach określonych w ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. –
Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia i Kodeksie karnym
skarbowym;
7) zwracania się o niezbędną pomoc do innych jednostek organizacyjnych,
przedsiębiorców i organizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych
wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach
obowiązujących przepisów prawa.
2. Na sposób przeprowadzenia czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 2–5,
w terminie 7 dni od dnia ich dokonania, przysługuje zażalenie do prokuratora
właściwego ze względu na miejsce przeprowadzenia czynności. Do zażalenia stosuje
się przepisy Kodeksu postępowania karnego w zakresie dotyczącym postępowania
odwoławczego.

art. 134. więcej Art. 134. 1. W toku wykonywania czynności służbowych funkcjonariusze są
obowiązani do poszanowania godności człowieka oraz respektowania innych praw
i wolności obywatelskich.
2. Funkcjonariusze są obowiązani do wykonywania czynności służbowych
w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste i majątkowe podmiotów,
których te czynności dotyczą.
3. Zatrzymanie osoby może być zastosowane tylko wówczas, gdy inne środki
okazały się bezcelowe lub nieskuteczne.
4. Osobę zatrzymaną po wykonaniu niezbędnych czynności procesowych należy
niezwłocznie doprowadzić do najbliższej jednostki Policji lub Straży Granicznej lub
zwolnić po ustaniu przyczyn zatrzymania.
5. W razie uzasadnionej potrzeby zatrzymaną osobę należy niezwłocznie poddać
badaniu lekarskiemu lub udzielić jej pierwszej pomocy medycznej.
6. Osobie zatrzymanej lub osobie, wobec której dokonano przeszukania,
przysługują uprawnienia odpowiednio osoby zatrzymanej lub osoby, której prawa
zostały naruszone, przewidziane w Kodeksie postępowania karnego.
7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, tryb
przeprowadzania badań lekarskich, o których mowa w ust. 5, przypadki uzasadniające
potrzebę niezwłocznego udzielenia osobie zatrzymanej pierwszej pomocy medycznej
lub potrzebę poddania jej niezbędnym badaniom lekarskim, a także czas i organizację
tych badań oraz sposób ich dokumentowania, mając na celu ochronę zdrowia osoby
zatrzymanej.

art. 135. więcej Art. 135. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób
wykonywania czynności, o których mowa w art. 133 ust. 1 pkt 1 i 3 oraz art. 134
ust. 4, oraz tryb i zakres współpracy Służby Celno-Skarbowej z Policją i Strażą
Graniczną, uwzględniając potrzebę zapewnienia odpowiedniej skuteczności
podejmowanych przez funkcjonariuszy czynności, a także potrzebę ochrony dóbr
osobistych i praw majątkowych osoby, wobec której zostały podjęte.

art. 136. więcej Art. 136. 1. Zatrzymanie statku przemieszczającego się po morskich wodach
wewnętrznych, morzu terytorialnym lub wodach śródlądowych może być dokonane
tylko przez pełniące służbę, oznakowane jednostki pływające KAS, zwane dalej
„jednostkami pływającymi”.
2. Zatrzymanie statku w strefie przyległej przez jednostki pływające może
nastąpić jedynie w celu zapobiegania naruszaniu przepisów prawa celnego na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Dowódca jednostki pływającej na morskich wodach wewnętrznych, morzu
terytorialnym, strefie przyległej i śródlądowych drogach wodnych ma prawo:
1) wezwać statek do zmniejszenia prędkości przepływu, zatrzymania się do kontroli
oraz zastosowania się do wskazanego kursu przepływu;
2) zatrzymać statek, wejść na jego pokład, sprawdzić dokumenty dotyczące statku
i ładunku, wylegitymować załogę statku oraz znajdujących się na nim
pasażerów, zbadać ładunek i przeszukać pomieszczenia statku, a także
zatrzymać osobę podejrzaną o popełnienie przestępstwa;
3) zmusić statek do zawinięcia do wskazanego portu, jeżeli kapitan nie stosuje się
do wydanych poleceń.
4. Dowódca jednostki pływającej ma prawo do podejmowania działań, o których
mowa w ust. 3, w szczególności, gdy:
1) statek przyjmuje na pokład lub wysadza osoby wbrew obowiązującym przepisom
lub dokonuje załadunku lub wyładunku towarów poza miejscami do tego
wyznaczonymi;
2) statek opuszcza port bez kontroli;
3) zachodzi obawa, że statek nawiązuje łączność z wybrzeżem;
4) statek zakotwicza poza miejscem do tego przeznaczonym.
5. W celu zatrzymania statku dowódca jednostki pływającej, z odległości
umożliwiającej odebranie sygnału, przekazuje wizualny i dźwiękowy sygnał
polecający zatrzymanie się statku.
6. Jednostki pływające, w celu zatrzymania statku, stosują sygnały
międzynarodowego kodu sygnałowego, zapalając światło niebieskie błyskowe
widoczne dookoła widnokręgu.
7. W przypadku gdy mimo wezwania do zatrzymania, o którym mowa w ust. 3
pkt 1 i 2, statek nie zatrzyma się, dowódca jednostki pływającej wzywa jednostkę
pływającą Straży Granicznej w celu udzielenia pomocy przy zatrzymaniu statku.
8. Jeżeli przed podjęciem czynności kontrolnych uzyskano wiarygodne
informacje wskazujące na możliwość niezatrzymania się statku lub możliwość
ostrzelania lub wystąpienia zagrożenia przejęcia jednostki pływającej, właściwy
naczelnik urzędu celno-skarbowego może wystąpić z wnioskiem o przydzielenie
jednostce pływającej asysty jednostki pływającej Straży Granicznej.
9. Przepisów ust. 1–8 nie stosuje się do okrętów określonych w przepisach
wydanych na podstawie art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach
morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2019 r.
poz. 2169 oraz z 2020 r. poz. 284) oraz w przypadku czynności wykonywanych przez
naczelnika urzędu celno-skarbowego, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie
ust. 12.
10. Jednostki pływające w czasie wykonywania zadań podnoszą jako banderę
flagę państwową z godłem Rzeczypospolitej Polskiej oraz, w celu identyfikacji, flagę
KAS określoną w przepisach wydanych na podstawie art. 9 ust. 3 ustawy z dnia
31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz
o pieczęciach państwowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1509).
11. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, sposób oznakowania jednostek pływających, uwzględniając
zapewnienie ich identyfikacji.
12. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki
i tryb współdziałania Służby Celno-Skarbowej i Straży Granicznej w zakresie zadań
wykonywanych na podstawie ust. 7 i 8, uwzględniając konieczność zapewnienia
bezpieczeństwa i zdrowia funkcjonariuszy oraz sprawnego wykonywania kontroli.

art. 137. więcej Art. 137. 1. Dane dotyczące osób korzystających z usług pocztowych oraz dane
dotyczące faktu i okoliczności świadczenia lub korzystania z tych usług mogą być
ujawnione organom KAS i przez nie przetwarzane wyłącznie w celu realizacji zadań,
o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2, 13–16a i 16c.
2. Ujawnianie danych, o których mowa w ust. 1, następuje na:
1) pisemny wniosek Szefa Krajowej Administracji Skarbowej lub naczelnika
urzędu celno-skarbowego;
2) żądanie funkcjonariusza mającego pisemne upoważnienie osób, o których mowa
w pkt 1.
3. Operatorzy pocztowi są obowiązani do udostępniania danych określonych
w ust. 1 funkcjonariuszowi wskazanemu we wniosku organu KAS.
4. Udostępnianie danych, o których mowa w ust. 1, następuje na koszt operatora
pocztowego.

art. 138. więcej Art. 138. Szef Krajowej Administracji Skarbowej, Zastępca Szefa Krajowej
Administracji Skarbowej oraz funkcjonariusze mogą otrzymać uzbrojenie oraz środki
przymusu bezpośredniego.

art. 139. więcej Art. 139. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 11 ustawy z dnia 24 maja
2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej, funkcjonariusze mogą
użyć środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1, 2, 5,
7, 9, 11, 12 lit. a, pkt 13, 17, 18 i 20 tej ustawy, lub wykorzystać te środki, oraz
środków przeznaczonych do pokonywania zamknięć budowlanych i innych
przeszkód, z wyłączeniem materiałów wybuchowych, lub wykorzystać te środki.
2. Na użycie lub wykorzystanie środków przymusu bezpośredniego przysługuje
zażalenie do prokuratora rejonowego właściwego dla miejsca zdarzenia.
3. Funkcjonariusze mogą użyć broni palnej lub ją wykorzystać:
1) w przypadkach, o których mowa w art. 45 pkt 1, 2 i 3 lit. a oraz w art. 47 pkt 1,
2 lit. a i pkt 3–6 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu
bezpośredniego i broni palnej;
2) w bezpośrednim pościgu za osobą, wobec której użycie broni palnej było
dopuszczalne w przypadkach określonych w art. 45 pkt 1 lit. a i pkt 2 ustawy
z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej;
3) w celu ujęcia lub udaremnienia ucieczki osoby zatrzymanej, jeżeli ucieczka tej
osoby stwarza zagrożenie dla życia lub zdrowia funkcjonariusza lub innej osoby
lub istnieje uzasadnione podejrzenie, że osoba zatrzymana może użyć materiałów
wybuchowych, broni palnej lub innego niebezpiecznego przedmiotu.
4. Użycie i wykorzystanie środków przymusu bezpośredniego i broni palnej oraz
dokumentowanie tego użycia i wykorzystania odbywa się na zasadach określonych
w ustawie z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej.
5. W broń palną i środki przymusu bezpośredniego może być wyposażony
funkcjonariusz, który został przeszkolony w zakresie związanym z jej używaniem.

art. 140. więcej Art. 140. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) rodzaje broni palnej przysługującej osobom, o których mowa w art. 138;
2) kryteria i tryb przydziału broni palnej, normy uzbrojenia oraz sposób jej
magazynowania, przechowywania i zapewniania właściwego stanu
technicznego, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia bezpieczeństwa
i uniemożliwienie użycia broni palnej przez osobę nieuprawnioną;
3) normy wyposażenia niezbędnego do wykonywania czynności służbowych,
zasady jego przyznawania i użytkowania, biorąc pod uwagę zakres
wykonywanych zadań;
4) warunki przyznawania środków przymusu bezpośredniego, o których mowa
w art. 139 ust. 1, uwzględniając zakres zadań wykonywanych przez
funkcjonariuszy lub rodzaje stanowisk.

art. 141. więcej Art. 141. W urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów
publicznych może działać wyodrębniona komórka organizacyjna, w której
funkcjonariusze są uprawnieni do wykonywania czynności, o których mowa w art. 133 ust. 1, właściwa do prowadzenia działań na całym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 142. więcej Art. 142. W przypadku bezpośredniego zagrożenia przejęciem jednostki
pływającej przez załogę innego statku przepisy art. 139 ust. 1 i 3 stosuje się
odpowiednio.

art. 143. więcej Art. 143. W zakresie nieuregulowanym do spraw, o których mowa w niniejszym
rozdziale, stosuje się odpowiednio przepisy działu VII Ordynacji podatkowej.

art. 144. więcej Art. 144. 1. W jednostkach organizacyjnych KAS może być zatrudniona albo
pełnić służbę osoba, która nie pełniła służby zawodowej ani nie pracowała w organach
bezpieczeństwa państwa wymienionych w art. 2 ustawy z dnia 18 października
2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa
z lat 1944–1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. z 2020 r. poz. 306, 284 i 322),
ani nie była ich współpracownikiem.
2. Przy naborze do pracy albo przyjęciu do służby w jednostkach
organizacyjnych KAS, kandydaci urodzeni przed dniem 1 sierpnia 1972 r. są
obowiązani do złożenia kierownikowi jednostki organizacyjnej oświadczenia
dotyczącego pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa, o których mowa
w ust. 1, lub współpracy z tymi organami.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do Szefa Krajowej Administracji
Skarbowej i jego zastępców.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, tryb składania oświadczenia oraz wzór oświadczenia, o którym mowa
w ust. 2, mając na względzie zapewnienie jednolitości składanych oświadczeń oraz
zakres danych objętych oświadczeniem.

art. 145. więcej Art. 145. 1. Zadania kierownika jednostki organizacyjnej w sprawach z zakresu
pracy i służby funkcjonariuszy w izbie administracji skarbowej wraz z podległymi
jednostkami organizacyjnymi KAS wykonuje dyrektor izby administracji skarbowej.
2. Zadania kierownika jednostki organizacyjnej wobec dyrektora Krajowej
Informacji Skarbowej, dyrektorów izb administracji skarbowej, dyrektora Szkoły oraz
funkcjonariuszy pełniących służbę w komórkach organizacyjnych urzędu
obsługującego ministra wykonuje Szef Krajowej Administracji Skarbowej.

Art. 145a. 1. Przetwarzanie danych osobowych, o których mowa w:
1) art. 9 ust. 1 rozporządzenia 2016/679, z wyłączeniem danych ujawniających
pochodzenie rasowe lub etniczne, poglądy polityczne, przekonania religijne lub
światopoglądowe oraz danych genetycznych,
2) art. 10 rozporządzenia 2016/679
– dotyczących funkcjonariuszy, jest dopuszczalne wyłącznie w zakresie, w jakim jest
to niezbędne do realizacji zadania ministra właściwego do spraw finansów
publicznych, Szefa Krajowej Administracji Skarbowej lub dyrektora izby
administracji skarbowej nałożonego przepisem prawa.
2. Przetwarzanie danych biometrycznych funkcjonariusza jest dopuszczalne
także wtedy, gdy podanie takich danych jest niezbędne ze względu na kontrolę dostępu
do pomieszczeń wymagających szczególnej ochrony lub szczególnie ważnych
informacji, których ujawnienie może narazić na szkodę organy, o których mowa
w ust. 1.
3. Przetwarzanie danych osobowych, o których mowa w ust. 1, może być
dokonywane na podstawie pisemnego upoważnienia do przetwarzania takich danych
wydanego przez administratora. Osoby upoważnione do przetwarzania takich danych
są obowiązane do zachowania ich w tajemnicy.
4. W zakresie nieuregulowanym ustawą do spraw związanych z przetwarzaniem
danych osobowych przepisy art. 22² i art. 22³ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. –
Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040, 1043 i 1495), zwanej dalej „Kodeksem
pracy”, stosuje się odpowiednio.

art. 146. więcej Art. 146. 1. Osoby zatrudnione w izbie administracji skarbowej oraz
funkcjonariusze pełniący służbę w izbie administracji skarbowej, realizujący:
1) w urzędach skarbowych zadania, o których mowa w art. 28 ust. 1,
2) w urzędach celno-skarbowych zadania, o których mowa w art. 33 ust. 1
– podlegają naczelnikowi tego urzędu.
2. Dyrektor izby administracji skarbowej nie może wydawać poleceń osobom
zatrudnionym w tej izbie oraz funkcjonariuszom tej izby w indywidualnych sprawach
w zakresie realizowanych zadań określonych w art. 28 ust. 1 oraz w art. 33 ust. 1.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, w sprawach z zakresu pracy i służby
jest wymagane uzyskanie stanowiska odpowiednio naczelnika urzędu skarbowego
albo naczelnika urzędu celno-skarbowego, w przypadku:
1) zmiany warunków pracy albo służby oraz wynagrodzenia albo uposażenia;
2) rozwiązania stosunku pracy albo zwolnienia ze służby;
3) przeniesienia do innego urzędu w rozumieniu ustawy z dnia 21 listopada 2008 r.
o służbie cywilnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 265 i 285) oraz do Najwyższej Izby
Kontroli w rozumieniu ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie
Kontroli (Dz. U. z 2019 r. poz. 489 i 1571);
4) przeniesienia funkcjonariusza do innej jednostki organizacyjnej KAS.
4. (uchylony)

art. 147. więcej Art. 147. 1. Małżonkowie oraz osoby pozostające ze sobą w stosunku
pokrewieństwa do drugiego stopnia włącznie, powinowactwa pierwszego stopnia,
przysposobienia, opieki lub kurateli, a także osoby prowadzące wspólne gospodarstwo
domowe nie mogą pełnić służby ani być zatrudnione w jednostkach organizacyjnych
KAS, jeżeli powstałby między tymi osobami stosunek podległości służbowej.
2. Osoby zatrudnione w jednostkach organizacyjnych KAS oraz funkcjonariusze
są obowiązani do złożenia kierownikowi jednostki organizacyjnej pisemnej informacji
o zaistnieniu przesłanek określonych w ust. 1.
3. Informacja, o której mowa w ust. 2, powinna zawierać w szczególności imię
i nazwisko składającego informację, imię i nazwisko osoby zatrudnionej w jednostce
organizacyjnej KAS albo funkcjonariusza będących jego małżonkiem, osobą
pozostającą z nim w stosunku pokrewieństwa do drugiego stopnia włącznie,
powinowactwa pierwszego stopnia, przysposobienia, opieki lub kurateli albo osobą
prowadzącą z nim wspólne gospodarstwo domowe.
4. Informację, o której mowa w ust. 2, należy złożyć bezzwłocznie po zaistnieniu
przesłanek powodujących powstanie obowiązku złożenia tej informacji albo
uzyskaniu wiedzy uzasadniającej złożenie takiej informacji.
5. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, dyrektor izby administracji
skarbowej, ich zastępcy, naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celno-
-skarbowego i dyrektor Szkoły składają Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej
informację, o której mowa w ust. 2.
6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór informacji, o której mowa w ust. 2, mając na względzie
zapewnienie jednolitości składanych informacji oraz zakres danych objętych
informacją.

art. 148. więcej Art. 148. 1. Osobie zatrudnionej w jednostce organizacyjnej KAS oraz
funkcjonariuszowi przysługują odpowiednio do wynagrodzenia albo uposażenia:
1) dodatek kontrolerski w wysokości do 50% wynagrodzenia zasadniczego albo
uposażenia zasadniczego za wykonywanie:
a) kontroli podatkowej,
b) kontroli celno-skarbowej, z wyłączeniem kontroli, o której mowa w art. 54
ust. 2 pkt 9,
c) (uchylona)
ca) kontroli, o której mowa w art. 119zzf § 1 Ordynacji podatkowej,
d) audytu,
e) czynności, o których mowa w art. 113–117, art. 118 ust. 1–17, art. 119 ust.
1–10, art. 120 ust. 1–6, art. 122–126, art. 127 ust. 1–5, art. 127a ust. 1, 2 i 6–
12, art. 128 ust. 1, art. 131 ust. 1, 2 i 5 i art. 133 ust. 1 pkt 1–5;
2) dodatek kontrolerski w wysokości do 20% wynagrodzenia zasadniczego albo
uposażenia zasadniczego dla kierownika komórki organizacyjnej, wykonującej
kontrolę, audyt lub czynności, o których mowa w pkt 1, który dokonuje osobiście
czynności w tym zakresie, w wymiarze co najmniej 20% czasu pracy albo
służby;
3) dodatek orzeczniczy w wysokości do 50% wynagrodzenia zasadniczego osoby
zatrudnionej w jednostce organizacyjnej KAS albo uposażenia zasadniczego funkcjonariusza na stanowisku radcy skarbowego za wykonywanie czynności organu, o których mowa w art. 13 § 2c Ordynacji podatkowej.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wysokość dodatku kontrolerskiego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2,
warunki i tryb przyznawania, wypłaty, zmiany wysokości oraz utraty dodatku
kontrolerskiego, uwzględniając potrzebę zwiększenia skuteczności kontroli
podatkowej, kontroli celno-skarbowej, audytu lub czynności, o których mowa
w art. 113–117, art. 118 ust. 1–17, art. 119 ust. 1–10, art. 120 ust. 1–6, art. 122–126,
art. 127 ust. 1–5, art. 127a ust. 1, 2 i 6–12, art. 128 ust. 1, art. 131 ust. 1, 2 i 5 i art. 133
ust. 1 pkt 1–5, przez zapewnienie motywacji do ich sprawnego wykonywania.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wysokość dodatku orzeczniczego, warunki i tryb przyznawania
dodatku orzeczniczego, wypłaty, zmiany wysokości oraz utraty dodatku
orzeczniczego, uwzględniając potrzebę zwiększenia skuteczności postępowań przez
zapewnienie motywacji osób zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych KAS oraz
funkcjonariuszy do rzetelnego i sprawnego wykonywania czynności, o których mowa
w ust. 1 pkt 3.

art. 149. więcej Art. 149. 1. Osoby zatrudnione w Krajowej Informacji Skarbowej, izbie
administracji skarbowej oraz Szkole są obowiązane corocznie, w terminie do dnia
31 marca, składać oświadczenia o swoim stanie majątkowym.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do osób zatrudnionych w jednostkach
organizacyjnych KAS na stanowiskach pomocniczych, robotniczych, obsługowych
lub przy sporządzaniu i wydawaniu posiłków.
3. Oświadczenie składa się kierownikowi jednostki organizacyjnej KAS,
w której osoba jest zatrudniona.
4. Do dokonywania analizy oświadczeń składanych przez osoby zatrudnione
w Krajowej Informacji Skarbowej i izbie administracji skarbowej są uprawnieni
kierownicy tych jednostek oraz komórka organizacyjna urzędu obsługującego ministra
realizująca zadania w zakresie oświadczeń o stanie majątkowym. W przypadku osób
zatrudnionych w Szkole analizy oświadczeń o stanie majątkowym dokonuje komórka organizacyjna urzędu obsługującego ministra realizująca zadania w zakresie oświadczeń o stanie majątkowym.
5. Niebędący funkcjonariuszem dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej,
dyrektor izby administracji skarbowej, naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik
urzędu celno-skarbowego, dyrektor Szkoły oraz ich zastępcy oświadczenia o stanie
majątkowym składają Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej.
6. Do dokonywania analizy oświadczeń osób, o których mowa w ust. 5, jest
uprawniona komórka organizacyjna urzędu obsługującego ministra realizująca
zadania w zakresie oświadczeń o stanie majątkowym.
7. W zakresie nieuregulowanym do spraw oświadczeń o stanie majątkowym
osób zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych KAS stosuje się odpowiednio
przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności
gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 2399).

art. 150. więcej Art. 150. 1. Członek korpusu służby cywilnej zatrudniony w urzędzie
obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych albo w jednostce
organizacyjnej KAS może otrzymać propozycję przeniesienia do pełnienia służby
w Służbie Celno-Skarbowej.
2. Z wnioskiem o pełnienie służby w Służbie Celno-Skarbowej może wystąpić
także członek korpusu służby cywilnej.
3. Propozycję, o której mowa w ust. 1, przedstawia kierownik jednostki
organizacyjnej.
4. Propozycja, o której mowa w ust. 1, powinna określać:
1) datę przekształcenia stosunku pracy w stosunek służbowy;
2) miejsce służby;
3) rodzaj służby;
4) stanowisko służbowe;
5) stopień służbowy;
6) uposażenie.
5. Członek korpusu służby cywilnej w terminie 7 dni od dnia otrzymania
propozycji, o której mowa w ust. 1, składa pisemne oświadczenie o przyjęciu albo
odmowie przyjęcia propozycji.
6. Przeniesienie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić za zgodą dyrektora
generalnego urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów
publicznych lub kierownika jednostki organizacyjnej wykonującego jego zadania,
w której członek korpusu służby cywilnej jest zatrudniony.
7. Dotychczasowy stosunek pracy członka korpusu służby cywilnej, który
przyjął propozycję, o której mowa w ust. 1, przekształca się w stosunek służbowy na
podstawie aktu mianowania.
8. Członkowi korpusu służby cywilnej, który stał się funkcjonariuszem, okres
stażu pracy w służbie cywilnej lub jednostkach organizacyjnych KAS wlicza się do
okresu służby w Służbie Celno-Skarbowej, z zastrzeżeniem przepisów ustawy z dnia
18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu
Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego,
Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-
-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2019 r. poz. 288, 730 i 1635).
8a. Okresy, o których mowa w ust. 8, nie są traktowane jako okresy służby ani
okresy równorzędne ze służbą w rozumieniu ustawy z dnia 18 lutego 1994 r.
o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby
Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej,
Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby
Więziennej oraz ich rodzin.
9. W przypadku członka korpusu służby cywilnej, który stał się
funkcjonariuszem, przepis art. 242 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
10. W przypadku członka korpusu służby cywilnej, który w wyniku
przekształcenia, o którym mowa w ust. 7, stał się funkcjonariuszem i pracował przez
okres krótszy niż 6 miesięcy w danym roku kalendarzowym w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych lub ministra właściwego do spraw instytucji finansowych albo w jednostce organizacyjnej KAS, nabywa prawo do
wynagrodzenia rocznego w wysokości proporcjonalnej do okresu pracy w urzędzie
obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych lub ministra
właściwego do spraw instytucji finansowych albo w jednostce organizacyjnej KAS,
za który wynagrodzenie roczne przysługuje.
11. Stosunek pracy członka korpusu służby cywilnej, który odmówił przyjęcia
złożonej propozycji, nie ulega zmianie.

art. 151. więcej Art. 151. 1. Funkcjonariuszem może być osoba:
1) będąca obywatelem polskim;
2) korzystająca z pełni praw publicznych;
3) która nie była skazana prawomocnym wyrokiem sądu za umyślne przestępstwo
lub umyślne przestępstwo skarbowe;
4) posiadająca co najmniej wykształcenie średnie lub średnie branżowe;
5) ciesząca się nieposzlakowaną opinią;
6) której stan zdrowia pozwala na pełnienie służby na określonym stanowisku.
2. Funkcjonariuszem wykonującym czynności, o których mowa w art. 113–117,
art. 118 ust. 1–17, art. 119 ust. 1–10, art. 120 ust. 1–6, art. 122–126, art. 127 ust. 1–5,
art. 127a ust. 1, 2 i 6–12, art. 128 ust. 1, art. 131 ust. 1, 2 i 5 i art. 133, może być osoba,
która dodatkowo:
1) posiada wyłącznie obywatelstwo polskie;
2) nie była skazana prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo lub
przestępstwo skarbowe;
3) posiada zdolność fizyczną i psychiczną do pełnienia służby w formacjach
uzbrojonych, podległych szczególnej dyscyplinie służbowej, której gotowa jest
się podporządkować;
4) daje rękojmię zachowania tajemnicy stosownie do wymogów określonych
w przepisach o ochronie informacji niejawnych.

art. 152. więcej Art. 152. 1. Informacja o postępowaniu kwalifikacyjnym do służby w Służbie
Celno-Skarbowej stanowi informację publiczną.
2. Informacje o wynikach postępowania kwalifikacyjnego do służby w Służbie
Celno-Skarbowej oraz o kandydatach, a także o nawiązaniu stosunku służbowego, nie
podlegają upowszechnianiu i udostępnianiu.

art. 153. więcej Art. 153. 1. Przyjęcie kandydata do służby w Służbie Celno-Skarbowej
następuje po przeprowadzeniu postępowania kwalifikacyjnego, na które składa się:
1) złożenie kwestionariusza osobowego, a także dokumentów stwierdzających
wymagane wykształcenie i kwalifikacje zawodowe oraz zawierających dane
o uprzednim zatrudnieniu lub pełnieniu służby;
2) test wiedzy;
3) test sprawności fizycznej;
4) test psychologiczny i kompetencyjny;
5) rozmowa kwalifikacyjna;
6) ustalenie zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Służbie
Celno-Skarbowej;
7) sprawdzenie w ewidencjach, rejestrach i kartotekach prawdziwości danych
zawartych w kwestionariuszu osobowym kandydata do służby;
8) (uchylony)
2. W przypadku kandydata do służby w Służbie Celno-Skarbowej w komórce,
w której są wykonywane czynności określone w art. 113–117, art. 118 ust. 1–17, art.
119 ust. 1–10, art. 120 ust. 1–6, art. 122–126, art. 127 ust. 1–5, art. 127a ust. 1, 2 i 6–
12, art. 128 ust. 1, art. 131 ust. 1, 2 i 5 i art. 133, postępowanie kwalifikacyjne
obejmuje dodatkowo badanie psychofizjologiczne.
3. Zdolność fizyczną i psychiczną, o której mowa w ust. 1 pkt 6, ustalają komisje
lekarskie podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, o których mowa
w art. 207 ust. 1.
4. Szef Krajowej Administracji Skarbowej w przypadkach uzasadnionych
potrzebami służby lub kwalifikacjami kandydata do służby w Służbie Celno-
-Skarbowej może zwolnić kandydata z etapów postępowania kwalifikacyjnego,
o których mowa w ust. 1 pkt 2–6 lub ust. 2.
5. (uchylony)
6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) szczegółowy zakres informacji, o których mowa w art. 152 ust. 1, i sposób
podawania ich do wiadomości;
2) kryteria i szczegółowy tryb postępowania kwalifikacyjnego do służby w Służbie
Celno-Skarbowej oraz zakres tematyczny testu wiedzy;
3) zakres testu sprawności fizycznej;
4) wzór kwestionariusza osobowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1.
7. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 6, minister właściwy do
spraw finansów publicznych uwzględni powszechność dostępu do informacji oraz
potrzebę ujednolicenia formularzy stosowanych w trakcie postępowania
kwalifikacyjnego.

art. 154. więcej Art. 154. 1. Stosunek służbowy funkcjonariusza powstaje w drodze
mianowania, na podstawie zgłoszenia się do służby.
2. Osoba mianowana funkcjonariuszem służby przygotowawczej otrzymuje
stopień służbowy aplikanta.
3. Służba przygotowawcza trwa 2 lata. W okresie służby przygotowawczej
funkcjonariuszowi wyznacza się opiekuna spośród funkcjonariuszy.

art. 155. więcej Art. 155. 1. W okresie służby przygotowawczej funkcjonariusz jest obowiązany:
1) odbyć szkolenie praktyczne;
2) złożyć z wynikiem pozytywnym egzamin kończący zasadniczy kurs zawodowy
albo egzamin zawodowy;
3) złożyć z wynikiem pozytywnym egzamin ze znajomości języka obcego albo
przedłożyć dokument potwierdzający znajomość języka obcego w zakresie
umożliwiającym wykonywanie obowiązków służbowych.
2. Szef Krajowej Administracji Skarbowej w przypadkach uzasadnionych
potrzebami służby lub kwalifikacjami funkcjonariusza może:
1) zwolnić funkcjonariusza z obowiązku odbycia służby przygotowawczej;
2) skrócić okres służby przygotowawczej;
3) zwolnić funkcjonariusza z poszczególnych obowiązków określonych w ust. 1.
3. Szef Krajowej Administracji Skarbowej, na pisemny wniosek
funkcjonariusza, w przypadkach wskazanych w tym wniosku lub uzasadnionych
potrzebami służby, może przedłużyć okres służby przygotowawczej.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, program i przebieg służby przygotowawczej, obowiązki opiekuna,
tryb opiniowania, tryb rozpatrywania odwołań od opinii okresowych, szczegółowe
warunki i tryb egzaminów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, oraz wykaz
dokumentów potwierdzających znajomość języka obcego w zakresie umożliwiającym
wykonywanie obowiązków służbowych, mając na względzie sprawne
przeprowadzenie opiniowania oraz sprawdzenie przygotowania funkcjonariusza do
pełnienia służby w Służbie Celno-Skarbowej.

art. 156. więcej Art. 156. 1. W okresie służby przygotowawczej funkcjonariusz podlega
opiniowaniu okresowemu, nie rzadziej niż co 6 miesięcy. Opinię wydaje bezpośredni
przełożony w porozumieniu z opiekunem funkcjonariusza.
2. Funkcjonariusza zapoznaje się z opinią okresową w terminie 14 dni od dnia jej
sporządzenia. Funkcjonariusz może, w terminie 14 dni od dnia zapoznania się
z opinią, wnieść odwołanie do kierownika jednostki organizacyjnej.
3. W przypadku gdy opinię wydaje dyrektor izby administracji skarbowej albo
Szef Krajowej Administracji Skarbowej, funkcjonariusz może złożyć wniosek
o ponowne rozpatrzenie sprawy w terminie 14 dni od dnia zapoznania się z opinią.

art. 157. więcej Art. 157. Po zakończeniu służby przygotowawczej, z zastrzeżeniem art. 155
ust. 2 pkt 1, i po spełnieniu warunków określonych w art. 155 ust. 1 oraz po uzyskaniu
opinii okresowej stwierdzającej przydatność do służby w Służbie Celno-Skarbowej,
funkcjonariusz zostaje mianowany do służby stałej.

art. 158. więcej Art. 158. 1. Mianowania funkcjonariusza do służby przygotowawczej albo do
służby stałej dokonuje kierownik jednostki organizacyjnej.
2. Akt mianowania zawiera:
1) imię i nazwisko;
2) datę mianowania;
3) rodzaj służby.
3. Dokonując mianowania, kierownik jednostki organizacyjnej wskazuje
jednostkę organizacyjną KAS, w której funkcjonariusz będzie pełnił służbę.
4. Funkcjonariusz mianowany otrzymuje legitymację służbową.
5. Kierownik jednostki organizacyjnej, w której funkcjonariusz pełni służbę,
w terminie nie dłuższym niż 7 dni od dnia mianowania, mianuje funkcjonariusza na
stopień służbowy oraz określa, w formie pisemnej, stanowisko służbowe, uposażenie
oraz miejsce pełnienia służby. Przepisy art. 192 ust. 2–4 stosuje się odpowiednio.

art. 159. więcej Art. 159. 1. Przed podjęciem służby funkcjonariusz składa pisemne ślubowanie
następującej treści:
„Świadomy podejmowanych obowiązków funkcjonariusza Służby
Celno-Skarbowej ślubuję wiernie służyć Rzeczypospolitej Polskiej,
przestrzegać Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i obowiązującego
porządku prawnego, rzetelnie wykonywać powierzone mi zadania oraz
strzec dobrego imienia służby, honoru i godności funkcjonariusza, a także
przestrzegać zasad etyki zawodowej.”.
2. Do treści ślubowania, o którym mowa w ust. 1, funkcjonariusz może dodać
słowa: „Tak mi dopomóż Bóg.”.

art. 160. więcej Art. 160. 1. Kierownik jednostki organizacyjnej prowadzi dokumentację
przebiegu służby funkcjonariusza i gromadzi ją w aktach osobowych.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, sposób prowadzenia dokumentacji, o której mowa w ust. 1, mając na
względzie zapewnienie prawidłowego udokumentowania przebiegu służby oraz
ochrony danych identyfikujących funkcjonariuszy wykonujących czynności
operacyjno-rozpoznawcze.

art. 161. więcej Art. 161. Funkcjonariuszowi, w związku z mianowaniem ze służby
przygotowawczej do służby stałej, przysługują środki na zagospodarowanie
w wysokości jednomiesięcznego uposażenia należnego w dniu tego mianowania.

art. 162. więcej Art. 162. 1. Jeżeli wymagają tego potrzeby KAS, funkcjonariuszowi można
powierzyć pełnienie obowiązków służbowych na innym stanowisku na okres do
6 miesięcy, zgodnie z jego kwalifikacjami. W szczególnie uzasadnionych
przypadkach powierzenie obowiązków może zostać przedłużone do 12 miesięcy.
2. Jeżeli wymagają tego potrzeby KAS, funkcjonariusza można przenieść na
takie samo albo równorzędne stanowisko do innej jednostki organizacyjnej KAS, w tej
samej albo innej miejscowości.
3. Przeniesienia, o którym mowa w ust. 2, można dokonać również na pisemny
wniosek funkcjonariusza, jeżeli potrzeby KAS nie stanowią przeszkody.
4. Funkcjonariuszowi, w związku z przeniesieniem do służby w innej
miejscowości, przysługuje jednorazowe świadczenie pieniężne na zagospodarowanie
w wysokości jednomiesięcznego uposażenia, w przypadku gdy łączy się z tym zmiana
miejsca zamieszkania. Przepisu tego nie stosuje się w przypadku, o którym mowa
w ust. 3.
5. Jeżeli wymagają tego potrzeby KAS, funkcjonariusza można przenieść
czasowo, na okres do 6 miesięcy w roku kalendarzowym, w tej samej albo innej
miejscowości do innej jednostki organizacyjnej KAS. W okresie 2 lat od dnia
przeniesienia do pełnienia służby stałej w innej miejscowości funkcjonariusz może
być, po raz kolejny, przeniesiony do pełnienia służby w następnej miejscowości,
a jeżeli dojazd do miejsca zamieszkania z tej następnej miejscowości jest znacznie
utrudniony – tylko za pisemną zgodą funkcjonariusza.
5a. W przypadku wprowadzenia stanu klęski żywiołowej, ogłoszenia stanu
zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii okres czasowego przeniesienia,
o którym mowa w ust. 5, może zostać przedłużony po raz kolejny, jednak nie dłużej
niż o 6 miesięcy.
6. W przypadkach określonych w ust. 1, 2 i 5 funkcjonariuszowi przysługuje
uposażenie stosownie do wykonywanych obowiązków służbowych, lecz nie niższe od
dotychczas otrzymywanego.
7. Przeniesień, o których mowa w ust. 2, 3 i 5, dokonuje kierownik jednostki
organizacyjnej, a w sytuacji, gdy łączą się one z przeniesieniem do innych jednostek
organizacyjnych KAS, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 1 i 3, przeniesień tych
dokonuje Szef Krajowej Administracji Skarbowej.

art. 163. więcej Art. 163. 1. Funkcjonariusza można, za jego pisemną zgodą, oddelegować do
wykonywania pracy lub wykonywania zadań służbowych poza Służbą Celno-Skarbową.
1a. Oddelegowanemu funkcjonariuszowi przysługują uprawnienia
i świadczenia, w tym uposażenie i inne świadczenia pieniężne, w wysokości i na
zasadach określonych w ustawie.
1b. Podmiot, do którego funkcjonariusz został oddelegowany, wypłaca
oddelegowanemu funkcjonariuszowi:
1) uposażenie w terminach płatności przewidzianych dla funkcjonariuszy;
2) dodatkowe wynagrodzenie roczne lub nagrodę roczną;
3) nagrody uznaniowe, jeżeli podmiot, do którego funkcjonariusz został
oddelegowany, przyznaje takie nagrody;
4) należności z tytułu podróży służbowych.
1c. W czasie oddelegowania funkcjonariuszowi przysługuje prawo do urlopu na
zasadach i w wymiarze określonych w ustawie.
1d. Po upływie okresu oddelegowania albo po odwołaniu z oddelegowania
kierownik jednostki organizacyjnej, w której funkcjonariusz pełnił służbę przed
oddelegowaniem, wyznacza funkcjonariuszowi stanowisko służbowe nie niższe niż
zajmowane przez niego przed oddelegowaniem.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) warunki i tryb oddelegowania,
2) tryb postępowania w przypadku zmiany warunków oddelegowania, w tym
w zakresie ustalania i wypłaty uposażenia oraz prawa do urlopu,
3) tryb odwołania funkcjonariusza z oddelegowania,
4) podmioty uprawnione do występowania z wnioskiem o oddelegowanie
funkcjonariusza
– uwzględniając charakter zadań wykonywanych poza Służbą Celno-Skarbową, do
wykonywania których funkcjonariusz może być oddelegowany.

art. 164. więcej Art. 164. 1. Funkcjonariusz służby stałej, po uzyskaniu pisemnej zgody
kierownika jednostki organizacyjnej, może ubiegać się o pracę w instytucjach Unii
Europejskiej, jednostkach utworzonych przez Unię Europejską lub organizacjach
międzynarodowych.
2. Funkcjonariusza, którego kandydatura została zaakceptowana przez instytucję
Unii Europejskiej, jednostkę utworzoną przez Unię Europejską lub organizację międzynarodową, kierownik jednostki organizacyjnej oddelegowuje do pracy w tej instytucji, jednostce lub organizacji.
3. Oddelegowanie funkcjonariusza następuje po uzyskaniu pisemnej informacji
o zaakceptowaniu jego kandydatury przez instytucję Unii Europejskiej, jednostkę
utworzoną przez Unię Europejską lub organizację międzynarodową.
4. Oddelegowanie funkcjonariusza następuje na czas wykonywania pracy.
W trakcie oddelegowania funkcjonariuszowi przysługują świadczenia wynikające
z ustawy, z wyjątkiem prawa do urlopów określonych w art. 216, chyba że instytucja
Unii Europejskiej, jednostka utworzona przez Unię Europejską lub organizacja
międzynarodowa nie zapewnia oddelegowanemu funkcjonariuszowi prawa do urlopu
wypoczynkowego.
5. Wzajemne prawa i obowiązki funkcjonariusza i instytucji Unii Europejskiej,
jednostki utworzonej przez Unię Europejską lub organizacji międzynarodowej, do
której funkcjonariusz został oddelegowany, określają przepisy obowiązujące w tej
instytucji, jednostce lub organizacji.
6. Okres oddelegowania funkcjonariusza wlicza się do okresu służby w Służbie
Celno-Skarbowej.

art. 165. więcej Art. 165. 1. Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, za zgodą ministra
właściwego do spraw finansów publicznych, oddelegować funkcjonariusza służby
stałej do pełnienia funkcji przedstawiciela Szefa Krajowej Administracji Skarbowej
w polskich placówkach dyplomatycznych. Przepisy art. 164 ust. 4 i 6 stosuje się
odpowiednio.
2. Uposażenie oraz inne świadczenia pieniężne wynikające z ustawy nie
przysługują funkcjonariuszowi, o którym mowa w ust. 1, otrzymującemu
wynagrodzenie na podstawie umowy o pracę z Ministerstwem Spraw Zagranicznych,
na zasadach określonych w ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej
(Dz. U. z 2020 r. poz. 211 i 284).

art. 166. więcej Art. 166. 1. Szef Krajowej Administracji Skarbowej, po uzyskaniu zgody
ministra właściwego do spraw finansów publicznych, może oddelegować
funkcjonariusza, na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, do pełnienia służby na
terytorium innego państwa w celu wykonania określonych przez niego zadań
zleconych. Przepis art. 167 stosuje się odpowiednio.
2. Funkcjonariuszowi oddelegowanemu do pełnienia służby na terytorium
innego państwa w trakcie oddelegowania przysługują świadczenia wynikające
z ustawy oraz:
1) związane z rozpoczęciem i zakończeniem służby na terytorium innego państwa,
w drodze do kraju lub innego państwa w celu załatwienia spraw służbowych:
a) diety na pokrycie kosztów wyżywienia,
b) zwrot kosztów przejazdu,
c) zwrot kosztów noclegu,
d) zwrot kosztów przewozu bagażu;
2) ryczałt na pokrycie kosztów wyżywienia i zakwaterowania w miejscu pełnienia
służby na terytorium innego państwa;
3) zwrot udokumentowanych kosztów niezbędnego leczenia poniesionych na
terytorium innego państwa, z wyłączeniem kosztów zakupu leków, których
nabycie za granicą nie było konieczne, kosztów zabiegów chirurgii plastycznej
i kosmetycznych oraz kosztów nabycia protez ortopedycznych, dentystycznych
lub okularów;
4) zwrot kosztów rozmów telefonicznych.
3. Do należności, o których mowa w ust. 2 pkt 1, stosuje się odpowiednio
przepisy w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu
w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży
służbowej.
4. Zwrot kosztów leczenia, o których mowa w ust. 2 pkt 3, nie przysługuje, jeżeli
funkcjonariusz jest uprawniony, na podstawie odrębnych przepisów, do leczenia za
granicą lub gdy koszty jego leczenia są finansowane ze środków Narodowego
Funduszu Zdrowia.
5. W razie śmierci funkcjonariusza oddelegowanego na terytorium innego
państwa koszt transportu jego zwłok do kraju jest pokrywany z budżetu państwa,
z części, o której mowa w art. 9 ust. 1.
6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wysokość przyznawanych świadczeń, o których mowa w ust. 2,
uwzględniając koszty związane z pełnieniem służby przez funkcjonariusza na
terytorium innego państwa.

art. 167. więcej Art. 167. Nie można bez zgody zainteresowanego przenieść do pełnienia służby
w innej miejscowości:
1) funkcjonariusza-kobiety w ciąży;
2) funkcjonariusza samodzielnie sprawującego opiekę nad dzieckiem do lat 18.
3) (uchylony)

art. 168. więcej Art. 168. 1. Przeniesienie funkcjonariusza do innej miejscowości, z której
dojazd do miejsca zamieszkania jest znacznie utrudniony, wymaga zapewnienia
funkcjonariuszowi odpowiednich warunków mieszkaniowych, z uwzględnieniem jego
sytuacji rodzinnej.
2. W przypadku określonym w ust. 1 funkcjonariuszowi przysługuje zwrot
udokumentowanych kosztów przeniesienia, w tym zwrot kosztów podróży.
3. Dojazd uznany będzie za znacznie utrudniony, jeżeli czas dojazdu
publicznymi środkami transportu zbiorowego, przewidziany w rozkładzie jazdy od
stacji (przystanku) zlokalizowanej najbliżej miejsca zamieszkania do stacji
(przystanku) zlokalizowanej najbliżej miejsca pełnienia służby łącznie
z przesiadkami, przekracza w obie strony 2 godziny.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe warunki przyznawania świadczeń, o których mowa
w ust. 1 i 2, ich wysokość oraz sposób udokumentowania przez funkcjonariusza
poniesionych kosztów przeniesienia, w tym kosztów podróży, a także wzory
wymaganych dokumentów niezbędnych do przyznania świadczeń, o których mowa
w ust. 1, uwzględniając prawidłowość przyznawania tych świadczeń oraz ochronę
interesów Skarbu Państwa.

art. 169. więcej Art. 169. 1. W przypadku, o którym mowa w art. 168 ust. 1, jeżeli zapewnienie
funkcjonariuszowi odpowiednich warunków mieszkaniowych jest niemożliwe lub
utrudnione oraz jeżeli on sam lub jego małżonek nie posiadają lokalu mieszkalnego
w miejscu pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej, funkcjonariuszowi
przysługuje zwrot udokumentowanych kosztów przeniesienia lub równoważnik
pieniężny.
2. Miejscowością pobliską jest miejscowość, od której granic administracyjnych
najkrótsza odległość drogą publiczną do granic administracyjnych miejscowości
pełnienia służby nie przekracza 30 km.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wysokość, warunki oraz tryb przyznawania i wypłacania
równoważnika pieniężnego, o którym mowa w ust. 1, mając na względzie terminowe
przyznawanie równoważnika pieniężnego oraz prawidłowość jego wypłacania.

art. 170. więcej Art. 170. Przepisów art. 168 i art. 169 nie stosuje się w przypadku przeniesienia
funkcjonariusza na jego wniosek.

art. 171. więcej Art. 171. 1. W przypadku reorganizacji jednostki organizacyjnej KAS
funkcjonariusza można przenieść na inne lub równorzędne stanowisko służbowe,
odpowiadające jego kwalifikacjom, jeżeli nie jest możliwe pełnienie służby na
dotychczasowym stanowisku.
2. Po przeniesieniu funkcjonariuszowi przysługuje przez okres 6 miesięcy
uposażenie nie niższe od dotychczasowego.

art. 172. więcej Art. 172. 1. W przypadku zniesienia jednostki organizacyjnej KAS kierownik
jednostki organizacyjnej wstępujący w prawa i obowiązki kierownika znoszonej
jednostki staje się stroną w dotychczasowych stosunkach służbowych.
2. W terminie 30 dni od dnia zniesienia jednostki organizacyjnej KAS kierownik
jednostki organizacyjnej, wstępujący w prawa i obowiązki kierownika znoszonej
jednostki, proponuje funkcjonariuszowi warunki pełnienia służby, uwzględniające
jego kwalifikacje i doświadczenie, oraz wskazuje termin – nie krótszy niż 14 dni – do
którego funkcjonariusz może złożyć oświadczenie o przyjęciu albo odmowie przyjęcia
proponowanych warunków.
3. Niezłożenie oświadczenia, o którym mowa w ust. 2, we wskazanym terminie
jest równoznaczne z odmową przyjęcia proponowanych warunków.
4. W przypadku odmowy przyjęcia proponowanych warunków funkcjonariusza
zwalnia się ze służby po upływie:
1) 2 tygodni – w przypadku funkcjonariuszy w służbie przygotowawczej,
2) 3 miesięcy – w przypadku funkcjonariuszy w służbie stałej
– od dnia złożenia oświadczenia o odmowie przyjęcia proponowanych warunków.
5. W przypadku złożenia oświadczenia o przyjęciu proponowanych warunków,
w terminie 30 dni od dnia złożenia tego oświadczenia, kierownik jednostki
organizacyjnej wydaje decyzję określającą warunki pełnienia służby, z tym że przez okres 6 miesięcy od dnia wydania decyzji funkcjonariuszowi przysługuje uposażenie nie niższe od dotychczasowego.

art. 173. więcej Art. 173. 1. Funkcjonariusza można przenieść na niższe stanowisko służbowe
w przypadku:
1) orzeczenia przez komisję lekarską trwałej niezdolności do pełnienia służby na
zajmowanym stanowisku służbowym, z zastrzeżeniem że przez okres 6 miesięcy
funkcjonariusz zachowuje prawo do dotychczasowego uposażenia;
2) likwidacji zajmowanego stanowiska służbowego, jeżeli nie ma możliwości
przeniesienia funkcjonariusza na inne równorzędne stanowisko w tej samej
jednostce organizacyjnej KAS;
3) pisemnego wniosku funkcjonariusza.
2. W przypadku poddania funkcjonariusza rehabilitacji zdrowotnej lub
przygotowaniu do innych obowiązków służbowych zachowuje on prawo do
dotychczasowego uposażenia przez okres rehabilitacji lub przygotowywania, nie
dłużej jednak niż przez okres 12 miesięcy.

art. 174. więcej Art. 174. 1. Funkcjonariusz może otrzymać propozycję przeniesienia do pracy
w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych albo
w jednostce organizacyjnej KAS.
2. Z wnioskiem o przeniesienie, o którym mowa w ust. 1, może wystąpić także
funkcjonariusz.
3. Propozycję, o której mowa w ust. 1, przedstawia dyrektor generalny urzędu
obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych lub kierownik
jednostki organizacyjnej wykonujący jego zadania.
4. Propozycja, o której mowa w ust. 1, powinna określać:
1) datę przekształcenia stosunku służbowego w stosunek pracy;
2) miejsce pracy;
3) rodzaj umowy o pracę;
4) stanowisko pracy;
5) wynagrodzenie.
5. Funkcjonariusz w terminie 7 dni od dnia otrzymania propozycji, o której
mowa w ust. 1, składa pisemne oświadczenie o przyjęciu albo odmowie przyjęcia
propozycji.
6. Przeniesienie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić za zgodą kierownika
jednostki organizacyjnej, w której funkcjonariusz pełni służbę.
7. Dotychczasowy stosunek służbowy funkcjonariusza, który przyjął propozycję,
o której mowa w ust. 1, przekształca się w stosunek pracy na podstawie umowy
o pracę. Przepis art. 35 ust. 7 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej
stosuje się odpowiednio.
8. Funkcjonariuszowi, który został osobą zatrudnioną w jednostce
organizacyjnej KAS, okres służby w Służbie Celno-Skarbowej wlicza się do stażu
pracy.
9. Stosunek służbowy funkcjonariusza, który odmówił przyjęcia propozycji,
o której mowa w ust. 1, nie ulega zmianie.
10. Przekształcenie stosunku służbowego w stosunek pracy traktuje się jak
zwolnienie ze służby w rozumieniu ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu
emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu
Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura
Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby
Więziennej oraz ich rodzin. Funkcjonariusz, którego stosunek służbowy uległ
przekształceniu w stosunek pracy, otrzymuje niezwłocznie świadectwo służby.
11. W przypadku, o którym mowa w ust. 10, prawo do emerytury ulega
zawieszeniu do dnia rozwiązania stosunku pracy w urzędzie obsługującym ministra
właściwego do spraw finansów publicznych albo w jednostkach organizacyjnych
KAS.
12. W przypadku, o którym mowa w ust. 10, przepisu art. 250 nie stosuje się.

art. 175. więcej Art. 175. 1. W sytuacji wymagającej podwyższonej gotowości, w szczególności
w przypadkach potrzeby ochrony i zagrożenia bezpieczeństwa Unii Europejskiej,
w tym zgodności z prawem przywozu towarów na ten obszar oraz wywozu towarów
z tego obszaru, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może skierować
funkcjonariusza do pełnienia służby w systemie nadzwyczajnym.
2. W czasie pełnienia służby w systemie nadzwyczajnym funkcjonariusz
pozostaje w ciągłej dyspozycji przełożonego.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) organizację pełnienia służby w systemie nadzwyczajnym,
2) warunki i tryb kierowania do pełnienia służby w systemie nadzwyczajnym oraz
sposób jej pełnienia,
3) dzienny tok służby, częstotliwość i wymiar przerw między okresami pełnienia
służby oraz rodzaje dokumentów związanych z pełnieniem służby w systemie
nadzwyczajnym
– uwzględniając prawidłowość dokumentowania przebiegu służby w systemie
nadzwyczajnym oraz prawidłową realizację zadań KAS w tym systemie.

art. 176. więcej Art. 176. 1. Do służby w Służbie Celno-Skarbowej może być na własną prośbę
przeniesiony funkcjonariusz Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji
Wywiadu, Służby Wywiadu Wojskowego, Służby Kontrwywiadu Wojskowego,
Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej albo Służby Ochrony
Państwa, jeżeli ma on kwalifikacje szczególnie przydatne do jej pełnienia.
2. Do służby w Służbie Celno-Skarbowej przenosi minister właściwy do spraw
finansów publicznych w porozumieniu z Szefem Krajowej Administracji Skarbowej,
za zgodą:
1) ministra właściwego do spraw wewnętrznych w porozumieniu odpowiednio
z Komendantem Głównym Policji, Komendantem Głównym Straży Granicznej
albo Komendantem Służby Ochrony Państwa – w przypadku funkcjonariusza
Policji, Straży Granicznej albo Służby Ochrony Państwa;
2) Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego − w przypadku funkcjonariusza
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego;
3) Szefa Agencji Wywiadu − w przypadku funkcjonariusza Agencji Wywiadu;
4) Ministra Obrony Narodowej w porozumieniu odpowiednio z Szefem Służby
Kontrwywiadu Wojskowego albo Szefem Służby Wywiadu Wojskowego −
w przypadku funkcjonariusza Służby Kontrwywiadu Wojskowego albo
funkcjonariusza Służby Wywiadu Wojskowego;
5) Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego − w przypadku funkcjonariusza
Centralnego Biura Antykorupcyjnego.
3. Funkcjonariusz Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji
Wywiadu, Służby Wywiadu Wojskowego, Służby Kontrwywiadu Wojskowego,
Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej albo Służby Ochrony
Państwa przeniesiony do służby w Służbie Celno-Skarbowej nabywa uprawnienia
określone w ustawie, z uwzględnieniem dotychczasowego stażu służby.
4. Przeniesienie funkcjonariusza w trybie, o którym mowa w ust. 1, może być
poprzedzone przeprowadzeniem czynności, o których mowa w art. 153, w celu
potwierdzenia jego kwalifikacji szczególnie przydatnych do pełnienia służby
w Służbie Celno-Skarbowej.
5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) szczegółowy tryb przenoszenia funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1, do
służby w Służbie Celno-Skarbowej,
2) równorzędność okresów służby, stażu i kwalifikacji zawodowych uzyskanych
w dotychczasowych jednostkach,
3) rodzaje kwalifikacji, które mogą zostać uznane za szczególnie przydatne
w Służbie Celno-Skarbowej
– mając na względzie potrzebę zapewnienia sprawnego przeniesienia pomiędzy
służbami oraz przydatność funkcjonariuszy do służby w Służbie Celno-Skarbowej.

art. 177. więcej Art. 177. 1. W celu sprawdzenia przydatności do służby na danym stanowisku
badaniu psychofizjologicznemu, testowi sprawności fizycznej oraz badaniu
psychologicznemu może zostać poddany, na wniosek lub z urzędu, funkcjonariusz
wykonujący czynności, o których mowa w art. 113–117, art. 118 ust. 1–17, art.
119 ust. 1–10, art. 120 ust. 1–6, art. 122–126, art. 127 ust. 1–5, art. 127a ust. 1, 2
i 6−12, art. 128 ust. 1, art. 131 ust. 1, 2 i 5 i art. 133, oraz funkcjonariusz przewidziany
do wykonywania tych czynności.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) zakres, warunki i tryb przeprowadzania badania psychofizjologicznego, testu
sprawności fizycznej oraz badania psychologicznego,
2) terminy przeprowadzania badań i testów, w przypadku gdy badania lub testy
mają charakter okresowy,
3) jednostki właściwe do przeprowadzania badania psychofizjologicznego, testu
sprawności fizycznej oraz badania psychologicznego
– uwzględniając rodzaj i charakter zadań wykonywanych na określonych
stanowiskach oraz metodykę przeprowadzania badań i testów, w zależności od celu
badania lub testu.

art. 178. więcej Art. 178. 1. Funkcjonariusza zawiesza się w pełnieniu obowiązków służbowych
na okres nie dłuższy niż 3 miesiące w przypadku wszczęcia przeciwko niemu:
1) postępowania karnego w sprawie o przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia
publicznego lub
2) postępowania karnego skarbowego w sprawie o umyślne przestępstwo
skarbowe.
2. Funkcjonariusza można zawiesić w pełnieniu obowiązków służbowych, na
okres nie dłuższy niż 3 miesiące, w przypadku wszczęcia przeciwko niemu:
1) postępowania karnego w sprawie o przestępstwo nieumyślne ścigane
z oskarżenia publicznego lub
2) postępowania karnego skarbowego w sprawie o nieumyślne przestępstwo
skarbowe, lub
3) postępowania dyscyplinarnego
– jeżeli jest to celowe z uwagi na dobro postępowania lub dobro KAS.
3. W przypadku wniesienia przeciwko funkcjonariuszowi aktu oskarżenia
określonego w art. 55 § 1 Kodeksu postępowania karnego przepis ust. 2 stosuje się
odpowiednio.
4. W szczególnie uzasadnionych przypadkach okres zawieszenia w pełnieniu
obowiązków służbowych można przedłużyć do czasu zakończenia postępowania
karnego lub postępowania karnego skarbowego.
5. Okres zawieszenia w pełnieniu obowiązków służbowych wlicza się do okresu
pełnienia służby, od którego zależą uprawnienia funkcjonariusza.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, okres zawieszenia jest wliczany do
okresu pełnienia służby tylko wówczas, gdy w postępowaniu karnym lub
postępowaniu karnym skarbowym funkcjonariusz został uniewinniony albo
postępowanie zostało umorzone ze względu na okoliczności wymienione w art. 17 § 1 pkt 1, 2 i 6 Kodeksu postępowania karnego, a także w przypadku uchylenia prawomocnego wyroku skazującego.
7. Wniesienie środka odwoławczego od decyzji o zawieszeniu nie wstrzymuje jej
wykonania.
8. Zawieszenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, polega na odsunięciu
funkcjonariusza od wykonywania dotychczasowych obowiązków. W okresie
zawieszenia można powierzyć funkcjonariuszowi wykonywanie innych obowiązków
służbowych.
9. Funkcjonariusz zawieszony w pełnieniu obowiązków służbowych jest
obowiązany niezwłocznie złożyć do depozytu legitymację służbową oraz zdać
przedmioty, sprzęt i urządzenia związane z wykonywanymi przez niego zadaniami,
w szczególności akta i inne dokumenty prowadzonych przez niego spraw. Przepisu nie
stosuje się w przypadku, o którym mowa w ust. 8 zdanie drugie.

art. 179. więcej Art. 179. 1. Funkcjonariusza zwalnia się ze służby w przypadku:
1) orzeczenia trwałej niezdolności do służby;
2) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo popełnione umyślnie
lub umyślne przestępstwo skarbowe;
3) zrzeczenia się obywatelstwa polskiego;
4) nieprzydatności do służby, stwierdzonej w opinii okresowej w służbie
przygotowawczej;
5) niespełnienia wymogów określonych w art. 155, z wyjątkami, o których mowa
w art. 155 ust. 2 pkt 1 i 3;
6) odmowy złożenia ślubowania;
7) orzeczenia prawomocnym wyrokiem sądu pozbawienia praw publicznych;
8) prawomocnego orzeczenia zakazu wykonywania zawodu funkcjonariusza;
9) odmowy wykonania decyzji w sprawie przeniesienia, o którym mowa w art. 162
ust. 2 i 5;
10) pisemnego zgłoszenia przez funkcjonariusza żądania zwolnienia ze służby;
11) niezgłoszenia się do służby w terminie 14 dni od dnia zakończenia okresu
oddelegowania, o którym mowa w art. 164–166.
2. (uchylony)

art. 180. więcej Art. 180. 1. Funkcjonariusza można zwolnić ze służby w przypadku:
1) niewywiązywania się z obowiązków służbowych w służbie stałej, stwierdzonego
w dwóch następujących po sobie ocenach okresowych, między którymi upłynęło
co najmniej 6 miesięcy;
2) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo inne niż określone
w art. 179 ust. 1 pkt 2;
3) powołania do innej służby państwowej, objęcia funkcji z wyboru w organach
wykonawczych jednostek samorządu terytorialnego, podjęcia pracy w instytucji
Unii Europejskiej, jednostce utworzonej przez Unię Europejską lub organizacji
międzynarodowej;
4) niewyrażenia zgody na przeniesienie na niższe stanowisko służbowe;
5) nieobecności w służbie z powodu choroby trwającej dłużej niż rok;
6) warunkowego umorzenia postępowania karnego lub postępowania karnego
skarbowego, jeżeli popełniony czyn stanowił przestępstwo umyślne ścigane
z oskarżenia publicznego lub umyślne przestępstwo skarbowe;
7) dwukrotnego nieusprawiedliwionego niestawienia się na badania, o których
mowa w art. 207 ust. 3, lub niepoddania się im, a także w przypadku
dwukrotnego nieusprawiedliwionego niestawienia się na obserwację, o której
mowa w art. 207 ust. 4, chyba że skierowanie do komisji lekarskiej nastąpiło na
wniosek funkcjonariusza;
8) zaistnienia innej, niż określone w pkt 1–7, ważnej przyczyny, jeżeli dalsze
pozostawanie w służbie nie gwarantuje należytego wykonywania obowiązków
służbowych, w szczególności gdy wymaga tego dobro KAS lub gdy nastąpiła
utrata zaufania niezbędnego do wykonywania obowiązków służbowych;
9) upływu 12 miesięcy okresu zawieszenia w pełnieniu obowiązków służbowych,
jeżeli nie ustąpiły przyczyny będące podstawą zawieszenia.
2. Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się w odniesieniu do funkcjonariusza
oddelegowanego na podstawie art. 164 ust. 2.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 8, zwolnienie funkcjonariusza ze
służby może nastąpić po zasięgnięciu opinii związku zawodowego funkcjonariuszy.

art. 181. więcej Art. 181. 1. Funkcjonariusza nie można zwolnić ze służby w okresie ciąży,
w czasie urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego,
urlopu ojcowskiego, urlopu rodzicielskiego lub urlopu wychowawczego, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 172, art. 179 ust. 1 pkt 2 i 10, art. 180 ust. 1 pkt 2, 3 i 8 oraz w przypadku wymierzenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze Służby
Celno-Skarbowej.
2. W przypadku zwolnienia funkcjonariusza ze służby na podstawie art. 172 lub
art. 180 ust. 1 pkt 8 w okresie ciąży, w czasie urlopu macierzyńskiego, urlopu na
warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu ojcowskiego lub urlopu rodzicielskiego
przysługuje mu uposażenie do końca okresu ciąży oraz trwania wymienionego urlopu.

art. 182. więcej Art. 182. Stosunek służbowy funkcjonariusza wygasa:
1) z dniem śmierci funkcjonariusza;
2) w przypadku niezgłoszenia się funkcjonariusza do służby – z upływem 7 dni od
dnia:
a) doręczenia decyzji o uchyleniu decyzji o zwolnieniu ze służby albo
b) doręczenia decyzji o stwierdzeniu nieważności decyzji o zwolnieniu ze
służby, albo
c) doręczenia prawomocnego wyroku sądu uchylającego decyzję o zwolnieniu
ze służby albo orzeczenie dyscyplinarne o wydaleniu ze Służby
Celno-Skarbowej.

art. 183. więcej Art. 183. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 179 ust. 1 pkt 10 i 11 oraz
w art. 180 ust. 1 pkt 1, 4, 7 i 8, zwolnienie ze służby następuje po upływie
odpowiednio:
1) 2 tygodni – w przypadku funkcjonariuszy służby przygotowawczej,
2) 3 miesięcy – w przypadku funkcjonariuszy służby stałej
– od dnia doręczenia decyzji o zwolnieniu ze służby.
2. Po doręczeniu decyzji, o której mowa w ust. 1, jeżeli jest to uzasadnione
dobrem KAS, funkcjonariusz może być zwolniony od pełnienia służby z zachowaniem
prawa do uposażenia.
3. Termin określony w ust. 1 może zostać skrócony na wniosek funkcjonariusza,
jeżeli zwolnienie ze służby następuje w związku z jego pisemnym zgłoszeniem
żądania zwolnienia ze służby.

art. 184. więcej Art. 184. 1. W przypadku uchylenia lub stwierdzenia nieważności decyzji
o zwolnieniu ze służby kierownik jednostki organizacyjnej niezwłocznie wyznacza funkcjonariuszowi stanowisko służbowe zgodne z jego kwalifikacjami i dotychczasowym przebiegiem służby oraz określa termin podjęcia służby, miejsce pełnienia
służby oraz stopień służbowy i uposażenie nie niższe od dotychczasowego.
2. Prawo do uposażenia powstaje z dniem podjęcia służby, chyba że po
zgłoszeniu się do służby zaistniały okoliczności usprawiedliwiające jej niepodjęcie.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, funkcjonariuszowi przywróconemu
do służby przysługuje za okres pozostawania poza służbą świadczenie pieniężne
równe uposażeniu na stanowisku zajmowanym przed zwolnieniem, nie więcej jednak
niż za okres 6 miesięcy i nie mniej niż za miesiąc. Świadczenie pieniężne wypłaca się
w terminie 14 dni od dnia złożenia przez funkcjonariusza pisemnego wniosku wraz
z dokumentem potwierdzającym przywrócenie do służby.
4. Okres pozostawania poza służbą, z zastrzeżeniem ust. 5, wlicza się do okresu
służby, od którego zależą uprawnienia i świadczenia należne funkcjonariuszowi.
5. Za okres pozostawania poza służbą funkcjonariuszowi nie przysługuje prawo
do urlopów, o których mowa w art. 216.

art. 185. więcej Art. 185. 1. W przypadku:
1) prawomocnego umorzenia postępowania karnego lub postępowania karnego
skarbowego ze względu na okoliczności wymienione w art. 17 § 1 pkt 1, 2
i 6 Kodeksu postępowania karnego,
2) prawomocnego uniewinnienia,
3) uchylenia prawomocnego wyroku skazującego
– funkcjonariusza, na jego wniosek, przywraca się do służby na poprzednich
warunkach.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, funkcjonariusz powinien zgłosić się
do służby w terminie 7 dni od dnia uprawomocnienia się odpowiednio postanowienia
o umorzeniu postępowania albo wyroku.
3. Przepis art. 184 stosuje się odpowiednio.

art. 186. więcej Art. 186. 1. Kierownik jednostki organizacyjnej, na wniosek funkcjonariusza
zwolnionego ze służby w związku z powołaniem do innej służby państwowej,
objęciem funkcji z wyboru w organach wykonawczych jednostek samorządu
terytorialnego, podjęciem pracy w instytucji Unii Europejskiej, jednostce utworzonej przez Unię Europejską lub organizacji międzynarodowej, po zakończeniu pracy w tej instytucji, jednostce lub organizacji, przywraca tego funkcjonariusza do służby.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, funkcjonariusz powinien złożyć
w terminie 7 dni od dnia zakończenia pracy w instytucjach, jednostkach lub
organizacjach, o których mowa w ust. 1.
3. Przepisy art. 184 ust. 1, 2, 4 i 5 oraz art. 185 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

art. 187. więcej Art. 187. W przypadku uchylenia kary dyscyplinarnej:
1) przeniesienia na niższe stanowisko służbowe,
2) obniżenia stopnia służbowego,
3) pozbawienia stopnia oficerskiego lub generalskiego,
4) wydalenia ze Służby Celno-Skarbowej
– przepis art. 184 stosuje się odpowiednio.

art. 188. więcej Art. 188. 1. Funkcjonariusz zwolniony ze służby albo którego stosunek
służbowy wygasł na podstawie art. 182 pkt 2, albo wydalony ze Służby
Celno-Skarbowej na podstawie prawomocnego orzeczenia kary dyscyplinarnej,
otrzymuje niezwłocznie świadectwo służby.
2. Funkcjonariusz może żądać sprostowania świadectwa służby.
3. W przypadku śmierci funkcjonariusza, z żądaniem:
1) wydania świadectwa służby,
2) sprostowania świadectwa służby
– mogą wystąpić osoby, o których mowa w art. 251 ust. 1.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe dane, które powinno zawierać świadectwo służby, tryb
wydawania i dokonywania sprostowań świadectwa służby, informacje, które są
zamieszczane w świadectwie służby na żądanie funkcjonariusza, oraz wzór
formularza świadectwa służby, mając na względzie zapewnienie prawidłowości
wydawanych świadectw.

art. 189. więcej Art. 189. 1. Czas pełnienia służby funkcjonariusza jest określony wymiarem
jego obowiązków, z uwzględnieniem prawa do wypoczynku.
2. Do celów rozliczania czasu służby:
1) przez dobę – należy rozumieć 24 kolejne godziny, poczynając od godziny,
w której funkcjonariusz rozpoczyna służbę zgodnie z obowiązującym go
rozkładem czasu służby;
2) przez tydzień – należy rozumieć 7 kolejnych dni, poczynając od pierwszego dnia
okresu rozliczeniowego.
3. Czas pełnienia służby funkcjonariusza wynosi przeciętnie 40 godzin
tygodniowo w przyjętym okresie rozliczeniowym, nie dłuższym niż 4 miesiące.
4. Czas pełnienia służby funkcjonariusza może być przedłużony przeciętnie do
48 godzin tygodniowo, w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 3, na
polecenie przełożonego, w celu wykonania czynności służbowych.
5. Pełnienie służby w przedłużonym czasie służby jest dopuszczalne, gdy
wymagają tego szczególne potrzeby służby.
6. Norma przedłużonego czasu służby, o którym mowa w ust. 4, nie może
przekroczyć dla funkcjonariusza 400 godzin w roku kalendarzowym.
7. Funkcjonariuszowi przysługuje w każdej dobie prawo do co najmniej
11 godzin nieprzerwanego odpoczynku, z zastrzeżeniem ust. 5.
8. Przepisy ust. 3, 4 i 7 nie mają zastosowania w przypadku konieczności:
1) wykonania czynności służbowych, jeżeli nie mogą one zostać przerwane;
2) zapewnienia ciągłości służby na stanowiskach, na których jest wymagane jej
utrzymanie w sposób ciągły.
9. Przepisu ust. 7 nie stosuje się do funkcjonariusza pełniącego służbę w składzie
załogi jednostki pływającej, o którym mowa w ust. 15–18.
10. W przypadku gdy pełnienie służby w przedłużonym czasie służby skutkuje
skróceniem dobowego okresu nieprzerwanego odpoczynku, o którym mowa w ust. 7,
funkcjonariuszowi przysługuje w następnej dobie dodatkowy czas na odpoczynek
w wymiarze zapewniającym wyrównanie przysługującego mu okresu nieprzerwanego
odpoczynku dobowego. Przepis ust. 9 stosuje się odpowiednio.
11. Funkcjonariuszowi przysługuje w każdym tygodniu prawo do co najmniej
35 godzin nieprzerwanego odpoczynku, z wyłączeniem funkcjonariusza pełniącego
służbę w składzie załogi jednostki pływającej, o którym mowa w ust. 15–18.
12. Jeżeli dobowy czas służby wynosi co najmniej 6 godzin, funkcjonariusz ma
prawo do przerwy w służbie trwającej co najmniej 15 minut, wliczanej do czasu
służby.
13. Za przedłużony czas służby funkcjonariuszowi przyznaje się, według jego
wyboru, czas wolny od służby w tym samym wymiarze albo uposażenie za
przedłużony czas służby. W przypadkach uzasadnionych potrzebami służby
o przyznaniu czasu wolnego od służby albo uposażenia za przedłużony czas służby
decyduje kierownik jednostki organizacyjnej.
14. W przypadkach uzasadnionych specyfiką służby i jej organizacją może być
stosowany system zmianowy.
15. Czas pełnienia służby funkcjonariusza pełniącego służbę w składzie załogi
jednostki pływającej może wynieść 24 godziny lub dłużej.
16. Funkcjonariuszowi pełniącemu służbę w składzie załogi jednostki
pływającej przez okres 24 godzin lub dłuższy przysługuje co najmniej 8 godzin
odpoczynku w ciągu doby.
17. Po zakończeniu służby w składzie załogi jednostki pływającej
funkcjonariuszowi udziela się czasu na odpoczynek w wymiarze nie mniejszym niż
czas służby pełnionej w składzie tej załogi.
18. Funkcjonariuszowi pełniącemu służbę w składzie załogi jednostki
pływającej przysługuje za każdy tydzień minimalny okres nieprzerwanego
odpoczynku w wymiarze 24 godzin, wykorzystywany w dwutygodniowym okresie
rozliczeniowym.
19. Kierownik jednostki organizacyjnej prowadzi ewidencję czasu służby
funkcjonariusza w celu prawidłowego ustalenia jego uposażenia za przedłużony czas
służby i innych świadczeń związanych ze służbą. Kierownik jednostki organizacyjnej
udostępnia tę ewidencję funkcjonariuszowi na jego żądanie.
20. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) rozkład czasu służby,
2) sposób ustalania wysokości uposażenia za przedłużony czas służby,
3) tryb udzielania czasu wolnego za przedłużony czas służby albo wypłacania
uposażenia za przedłużony czas służby,
4) sposób prowadzenia ewidencji czasu służby
– biorąc pod uwagę potrzebę zagwarantowania prawa do wypoczynku oraz
prawidłowej realizacji zadań Służby Celno-Skarbowej, a także terminowego
wypłacania uposażenia oraz rzetelnego dokumentowania dokonywanych czynności.

art. 190. więcej Art. 190. 1. Funkcjonariusze pełnią służbę na stanowiskach służbowych.
2. Stanowiska służbowe, które wiążą się ze zwierzchnictwem służbowym, są
stanowiskami kierowniczymi w jednostkach organizacyjnych KAS.
3. Do powoływania na stanowiska, o których mowa w ust. 2, i odwoływania
z tych stanowisk właściwy jest kierownik jednostki organizacyjnej, chyba że ustawa
stanowi inaczej.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wykaz i kategorie stanowisk służbowych funkcjonariuszy,
2) wymagane kwalifikacje do zajmowania stanowisk służbowych,
3) dokumenty potwierdzające spełnienie wymogów, o których mowa w pkt 2,
4) tryb awansowania na stanowiska służbowe,
5) tryb dokonywania zmian na stanowiskach służbowych
– uwzględniając zakres zadań wykonywanych na określonym stanowisku służbowym,
oceny okresowe i opinie służbowe oraz przebieg służby.

art. 191. więcej Art. 191. (uchylony).

art. 192. więcej Art. 192. 1. W Służbie Celno-Skarbowej obowiązują następujące korpusy
i stopnie służbowe:
1) korpus szeregowych Służby Celno-Skarbowej:
a) aplikant,
b) starszy aplikant;
2) korpus podoficerów Służby Celno-Skarbowej:
a) młodszy rewident,
b) rewident,
c) starszy rewident,
d) młodszy rachmistrz,
e) rachmistrz,
f) starszy rachmistrz;
3) korpus aspirantów Służby Celno-Skarbowej:
a) młodszy aspirant,
b) aspirant,
c) starszy aspirant;
4) korpus oficerów młodszych Służby Celno-Skarbowej:
a) podkomisarz,
b) komisarz,
c) nadkomisarz;
5) korpus oficerów starszych Służby Celno-Skarbowej:
a) podinspektor,
b) młodszy inspektor,
c) inspektor;
6) korpus generałów Służby Celno-Skarbowej:
a) nadinspektor,
b) generał.
2. Szefa Krajowej Administracji Skarbowej oraz Zastępcę Szefa Krajowej
Administracji Skarbowej mianuje na stopnie służbowe minister właściwy do spraw
finansów publicznych.
3. Dyrektorów izb administracji skarbowej, naczelników urzędów skarbowych
i naczelników urzędów celno-skarbowych oraz ich zastępców mianuje na stopnie
służbowe Szef Krajowej Administracji Skarbowej.
4. Na pierwszy stopień służbowy w korpusie oficerów młodszych Służby
Celno-Skarbowej oraz na stopnie służbowe w korpusie generałów Służby
Celno-Skarbowej mianuje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, na wniosek ministra
właściwego do spraw finansów publicznych w porozumieniu z Szefem Krajowej
Administracji Skarbowej. Na pozostałe stopnie służbowe w korpusie oficerów
młodszych Służby Celno-Skarbowej oraz w korpusie oficerów starszych Służby
Celno-Skarbowej mianuje Szef Krajowej Administracji Skarbowej.
5. W przypadkach innych niż wymienione w ust. 2–4 na stopnie służbowe
mianuje kierownik jednostki organizacyjnej.
6. Mianowanie na stopnie służbowe uzależnione jest od opinii służbowej
i zajmowanego stanowiska służbowego.
7. Na pierwszy stopień w korpusie podoficerów Służby Celno-Skarbowej może
być mianowany funkcjonariusz mianowany do służby stałej.
8. Na pierwszy stopień w korpusie aspirantów Służby Celno-Skarbowej może
być mianowany funkcjonariusz, który odbył szkolenie specjalistyczne i złożył
z wynikiem pozytywnym egzamin kończący to szkolenie.
9. Na pierwszy stopień służbowy w korpusie oficerów młodszych Służby
Celno-Skarbowej może być mianowany funkcjonariusz, który posiada wykształcenie
wyższe oraz odbył szkolenie specjalistyczne i złożył z wynikiem pozytywnym
egzamin kończący to szkolenie.
10. Egzaminy, o których mowa w ust. 8 i 9, przeprowadza komisja powołana
przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej.
11. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) zakres i sposób prowadzenia szkolenia specjalistycznego dla poszczególnych
korpusów oraz zasady rekrutacji uczestników szkolenia,
2) zakres wiedzy i umiejętności podlegających sprawdzeniu oraz sposób
przeprowadzenia egzaminu,
3) skład i tryb powoływania komisji, o której mowa w ust. 10, oraz niezbędne
kwalifikacje członków komisji
– uwzględniając specyfikę szkolenia dla poszczególnych korpusów oraz konieczność
zdobycia przez uczestników szkolenia niezbędnej wiedzy w danym zakresie
i rzetelnego przeprowadzenia egzaminu.

art. 193. więcej Art. 193. 1. Stopnie służbowe są dożywotnie.
2. Funkcjonariusz zwolniony ze służby może używać stopnia służbowego,
z dodaniem określenia „w stanie spoczynku”, chyba że nastąpiła utrata tego stopnia.

art. 194. więcej Art. 194. Utrata stopnia służbowego następuje w przypadku:
1) zrzeczenia się obywatelstwa polskiego;
2) orzeczenia prawomocnym wyrokiem sądu pozbawienia praw publicznych;
3) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne lub umyślne
przestępstwo skarbowe;
4) prawomocnego orzeczenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze Służby
Celno-Skarbowej.

art. 195. więcej Art. 195. 1. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, na wniosek ministra
właściwego do spraw finansów publicznych, pozbawia stopnia służbowego
nadinspektora i generała w korpusie generałów Służby Celno-Skarbowej.
2. Szef Krajowej Administracji Skarbowej pozbawia stopnia służbowego
funkcjonariuszy z korpusu oficerów młodszych Służby Celno-Skarbowej i korpusu
oficerów starszych Służby Celno-Skarbowej.
3. Kierownik jednostki organizacyjnej obniża stopień służbowy oraz pozbawia
stopnia służbowego w przypadkach innych niż określone w ust. 1 i 2.

art. 196. więcej Art. 196. 1. Funkcjonariuszowi przywraca się stopień służbowy w przypadku
uchylenia:
1) prawomocnego wyroku sądu orzekającego pozbawienie praw publicznych;
2) prawomocnego wyroku skazującego za przestępstwo umyślne lub umyślne
przestępstwo skarbowe;
3) prawomocnego orzeczenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze Służby
Celno-Skarbowej;
4) prawomocnego orzeczenia kary dyscyplinarnej pozbawienia stopnia oficerskiego
lub generalskiego;
5) prawomocnego orzeczenia kary dyscyplinarnej obniżenia stopnia służbowego.
2. W przypadku przywrócenia stopnia służbowego przepis art. 195 stosuje się
odpowiednio.

art. 197. więcej Art. 197. 1. Mianowanie na wyższy stopień służbowy następuje odpowiednio do
zajmowanego stanowiska służbowego, posiadanych kwalifikacji zawodowych oraz
opinii służbowej i nie może nastąpić później niż po odbyciu 5 lat służby w stopniach:
szeregowych, podoficerów i aspirantów, z wyłączeniem stopnia starszego aspiranta,
i nie wcześniej niż po odbyciu służby w stopniu:
1) starszego aplikanta – roku;
2) młodszego rewidenta – roku;
3) rewidenta – roku;
4) starszego rewidenta – roku;
5) młodszego rachmistrza – roku;
6) rachmistrza – roku;
7) starszego rachmistrza – roku;
8) młodszego aspiranta – 2 lat;
9) aspiranta – 2 lat;
10) starszego aspiranta – 2 lat;
11) podkomisarza – 2 lat;
12) komisarza – 2 lat;
13) nadkomisarza – 2 lat;
14) podinspektora – 3 lat;
15) młodszego inspektora – 3 lat;
16) inspektora – 3 lat.
2. Do terminu, o którym mowa w ust. 1, nie wlicza się okresów:
1) prowadzenia postępowania karnego przeciwko funkcjonariuszowi
o przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego;
2) prowadzenia postępowania karnego skarbowego przeciwko funkcjonariuszowi
o umyślne przestępstwo skarbowe;
3) prowadzenia postępowania dyscyplinarnego przeciwko funkcjonariuszowi;
4) za które funkcjonariusz otrzymał negatywną ocenę okresową;
5) nieobecności trwających łącznie co najmniej połowę okresu służby wymaganego
do nadania wyższego stopnia służbowego z tytułu urlopu bezpłatnego, urlopu
wychowawczego oraz choroby;
6) niepełnienia służby przez co najmniej połowę okresu służby wymaganego do
nadania wyższego stopnia służbowego z powodu zawieszenia funkcjonariusza
w pełnieniu obowiązków.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku:
1) gdy w postępowaniu dyscyplinarnym funkcjonariusz został uniewinniony albo
gdy postępowanie takie zostało umorzone wobec braku ustawowych znamion
czynu zabronionego lub niepopełnienia czynu;
2) gdy w postępowaniu karnym lub karnym skarbowym funkcjonariusz został
uniewinniony albo gdy takie postępowanie zostało umorzone ze względu na
okoliczności wymienione w art. 17 § 1 pkt 1–2 i 6 Kodeksu postępowania
karnego, a także w przypadku uchylenia prawomocnego wyroku skazującego.
4. Okresy, o których mowa w ust. 1, wymagane do mianowania na wyższy
stopień służbowy mogą zostać skrócone, jeżeli funkcjonariusz:
1) ma szczególne kwalifikacje zawodowe lub
2) ma szczególne umiejętności do pełnienia służby, lub
3) zasługuje na wyróżnienie.
4a. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, w celu zapewnienia właściwej
organizacji i właściwego funkcjonowania jednostki organizacyjnej KAS, Szef
Krajowej Administracji Skarbowej, na wniosek dyrektora izby administracji
skarbowej albo dyrektora komórki organizacyjnej urzędu obsługującego ministra,
może mianować funkcjonariusza na wyższy stopień służbowy z pominięciem
wymaganego okresu pełnienia służby w danym stopniu, o którym mowa w ust. 1, nie
więcej jednak niż o dwa stopnie służbowe.
4b. W przypadku mianowania po raz pierwszy na stopień służbowy w korpusie
oficerów młodszych mianowanie następuje na pierwszy stopień służbowy w tym
korpusie.
4c. W przypadkach, o których mowa w ust. 4a i 4b, przepisy art. 192 ust. 4, 8
i 9 stosuje się.
5. Funkcjonariusza zwalnianego ze służby w przypadkach, o których mowa
w art. 179 ust. 1 pkt 10 oraz art. 180 ust. 1 pkt 3, za zgodą Szefa Krajowej
Administracji Skarbowej, można mianować na wyższy stopień służbowy za
szczególne zasługi w KAS.
6. W uzasadnionych przypadkach funkcjonariusza można pośmiertnie mianować
na wyższy stopień służbowy.
7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) tryb mianowania funkcjonariusza na stopień służbowy,
2) osoby uprawnione do składania wniosków,
3) terminy dokonywania mianowań,
4) wzór wniosku o mianowanie
– mając na uwadze sprawne i prawidłowe dokonywanie mianowań na stopień
służbowy oraz właściwość przełożonych w tym zakresie.

art. 198. więcej Art. 198. 1. Funkcjonariusza albo byłego funkcjonariusza Policji, Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Wywiadu Wojskowego,
Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Straży Granicznej lub Służby Ochrony Państwa
oraz osobę posiadającą stopień wojskowy, przyjmowanych do służby mianuje się na stopień służbowy w Służbie Celno-Skarbowej równorzędny z posiadanym stopniem służbowym. Mianowanie może być uzależnione od odbycia szkolenia wymaganego
do mianowania na dany stopień służbowy.
1a. Mianowania, o którym mowa w ust. 1, na stopień w Służbie
Celno-Skarbowej dokonuje:
1) w korpusie oficerów – Szef Krajowej Administracji Skarbowej;
2) w korpusach szeregowych, podoficerów i aspirantów – właściwi przełożeni,
o których mowa w art. 192 ust. 2, 3 i 5.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, równorzędność stopni,
o których mowa w ust. 1, uwzględniając równorzędność okresów służby i stażu oraz
kwalifikacji zawodowych uzyskanych w dotychczasowych jednostkach
z kwalifikacjami wymaganymi w Służbie Celno-Skarbowej.

art. 199. więcej Art. 199. Funkcjonariusz jest obowiązany:
1) dochować obowiązków wynikających ze złożonego ślubowania;
2) rzetelnie i terminowo wykonywać powierzone zadania;
3) racjonalnie gospodarować środkami publicznymi;
4) podnosić kwalifikacje zawodowe;
5) godnie zachowywać się w służbie oraz poza nią.

art. 200. więcej Art. 200. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany składać oświadczenie o swoim
stanie majątkowym:
1) przy nawiązywaniu stosunku służbowego i przy zwalnianiu ze służby;
2) corocznie;
3) na żądanie kierownika jednostki organizacyjnej.
1a. Informacje zawarte w oświadczeniu o stanie majątkowym stanowią
tajemnicę prawnie chronioną i podlegają ochronie przewidzianej dla informacji
niejawnych oznaczonych klauzulą „zastrzeżone”.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, oświadczenie składa się
w terminie do dnia 31 marca. Oświadczenie należy składać według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego. Oświadczenie składa się kierownikowi jednostki organizacyjnej.
3. Dyrektor izby administracji skarbowej, naczelnik urzędu skarbowego,
naczelnik urzędu celno-skarbowego oraz ich zastępcy składają oświadczenia o stanie
majątkowym Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej.
4. W przypadku niezłożenia oświadczenia o stanie majątkowym w terminie,
o którym mowa w ust. 2, z powodu nieobecności w służbie, funkcjonariusz składa
oświadczenie o stanie majątkowym pierwszego dnia po stawieniu się do służby.
5. Oświadczenie o stanie majątkowym powinno zawierać informacje o źródłach
i wysokości uzyskanych przychodów, posiadanych zasobach pieniężnych,
nieruchomościach, uczestnictwie w spółkach cywilnych lub spółkach prawa
handlowego, posiadanych udziałach lub akcjach w tych spółkach, mieniu nabytym od
Skarbu Państwa, innej państwowej osoby prawnej, gminy, związku międzygminnego,
powiatu, związku powiatów, związku powiatowo-gminnego lub związku
metropolitalnego, które podlegało zbyciu w drodze przetargu, mieniu ruchomym,
innych prawach majątkowych oraz o zobowiązaniach pieniężnych.
6. Do dokonywania analizy oświadczeń składanych przez funkcjonariuszy
przepis art. 149 ust. 4 stosuje się odpowiednio.
7. Oświadczenie o stanie majątkowym przechowuje się przez okres 6 lat.
8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, tryb postępowania w sprawach oświadczeń o stanie majątkowym,
sposób ich analizy, a także wzór oświadczenia o stanie majątkowym, wraz z pouczeniem o odpowiedzialności za podanie informacji niezgodnych ze stanem
faktycznym, uwzględniając zakres danych objętych oświadczeniem. Wydając
rozporządzenie, minister właściwy do spraw finansów publicznych uwzględni
potrzebę zapewnienia prawidłowego składania i przechowywania oświadczeń o stanie
majątkowym oraz ograniczenia dostępu do tych oświadczeń.

art. 201. więcej Art. 201. Funkcjonariusz przy wykonywaniu obowiązków służbowych nie
może:
1) kierować się interesem jednostkowym lub grupowym;
2) uczestniczyć w strajku, a także w działalności zakłócającej normalną pracę
jednostki organizacyjnej KAS;
3) publicznie manifestować poglądów politycznych.

art. 202. więcej Art. 202. 1. Funkcjonariusz nie może:
1) być członkiem partii politycznej;
2) być członkiem zarządów, rad nadzorczych lub komisji rewizyjnych spółek prawa
handlowego lub spółdzielni, z wyjątkiem rad nadzorczych spółdzielni
mieszkaniowych;
3) być zatrudniony lub wykonywać innych zajęć, które mogłyby wywołać
podejrzenie o jego stronniczość lub interesowność albo pozostawałyby
w sprzeczności z jego obowiązkami służbowymi;
4) być członkiem zarządów fundacji prowadzących działalność gospodarczą;
5) posiadać w spółkach prawa handlowego więcej niż 10% akcji lub udziałów
przedstawiających więcej niż 10% kapitału zakładowego – w każdej z tych
spółek;
6) prowadzić działalności gospodarczej na własny rachunek lub wspólnie z innymi
osobami, a także zarządzać taką działalnością lub być przedstawicielem czy
pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności;
7) sprawować funkcji w podmiotach, których działalność jest związana z obrotem
towarami z zagranicą lub obrotem krajowym towarami pochodzącymi
z zagranicy, lub świadczyć pracy na rzecz tych podmiotów albo na rzecz
przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych lub innych osób
zagranicznych prowadzących działalność na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
2. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, nie dotyczy działalności
wytwórczej w rolnictwie w zakresie produkcji roślinnej i zwierzęcej w formie
i zakresie gospodarstwa rodzinnego.

art. 203. więcej Art. 203. 1. Funkcjonariusz w czasie pełnienia służby w oddziale celnym urzędu
celno-skarbowego obsługującym przejście graniczne albo wykonujący czynności,
o których mowa w art. 113–117, art. 118 ust. 1–17, art. 119 ust. 1–10, art. 120 ust. 1–
6, art. 122–126, art. 127 ust. 1–5, art. 127a ust. 1, 2 i 6–12, art. 128 ust. 1, art. 131 ust.
1, 2 i 5 i art. 133, nie może posiadać ani korzystać z prywatnych przenośnych urządzeń
służących do komunikacji elektronicznej, które umożliwiają indywidualne
porozumiewanie się na odległość, z wyjątkiem urządzeń, których posiadanie funkcjonariusz zgłosił przed każdym rozpoczęciem służby zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu służby, podając równocześnie dane identyfikujące to urządzenie.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, zakres danych identyfikujących urządzenie, o którym mowa w ust. 1,
mając na uwadze zapewnienie możliwości ustalenia funkcjonariusza zgłaszającego
urządzenie.

Art. 203a. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany powiadomić bezpośredniego
przełożonego o zamiarze wyjazdu za granicę. Jeżeli wyjazd jest planowany na dłużej
niż 3 dni, powiadomienie następuje w formie pisemnej.
2. Obowiązek powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy wyjazdu do
państw członkowskich Unii Europejskiej oraz państw członkowskich Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej.

art. 204. więcej Art. 204. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany wykonywać polecenia służbowe
przełożonych.
2. Jeżeli polecenie służbowe w przekonaniu funkcjonariusza jest niezgodne
z prawem, godzi w interes społeczny lub zawiera znamiona pomyłki, funkcjonariusz
powinien przedstawić swoje zastrzeżenia przełożonemu na piśmie. W razie pisemnego
potwierdzenia polecenia funkcjonariusz powinien je wykonać, zawiadamiając
jednocześnie o zastrzeżeniach kierownika jednostki organizacyjnej, a gdy polecenie
wydał kierownik jednostki organizacyjnej – Szefa Krajowej Administracji Skarbowej.
3. Funkcjonariusz jest obowiązany odmówić wykonania polecenia, jeżeli jego
wykonanie prowadziłoby do popełnienia przestępstwa, wykroczenia, przestępstwa
skarbowego lub wykroczenia skarbowego.
4. O odmowie wykonania polecenia, o którym mowa w ust. 3, funkcjonariusz
jest obowiązany zawiadomić kierownika jednostki organizacyjnej bądź Szefa
Krajowej Administracji Skarbowej, z pominięciem drogi służbowej.
5. Przepisy art. 115 § 18 oraz art. 318 Kodeksu karnego stosuje się odpowiednio
do funkcjonariuszy.

art. 205. więcej Art. 205. 1. Funkcjonariusz może wykonywać dodatkowe zajęcia zarobkowe
jedynie za zgodą kierownika jednostki organizacyjnej. W odniesieniu do dyrektora izby administracji skarbowej lub jego zastępcy zgody udziela Szef Krajowej Administracji Skarbowej.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
zarządzenia, rodzaje zajęć zarobkowych, które nie wymagają zgody kierownika
jednostki organizacyjnej.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, funkcjonariusz jest obowiązany
poinformować kierownika jednostki organizacyjnej przed podjęciem tego zajęcia.

art. 206. więcej Art. 206. 1. Funkcjonariusz służby stałej podlega ocenie okresowej
dokonywanej przez kierownika jednostki organizacyjnej raz na 2 lata.
2. W przypadku negatywnej oceny okresowej dodatkową ocenę przeprowadza
się po upływie 6 miesięcy od dnia doręczenia funkcjonariuszowi pierwszej oceny.
W przypadku nieobecności funkcjonariusza w służbie, bieg terminu zawiesza się na
czas trwania tej nieobecności.
3. Funkcjonariusz zapoznaje się z oceną okresową w terminie 14 dni od dnia jej
sporządzenia. W terminie 14 dni od dnia zapoznania się z oceną funkcjonariusz może
złożyć wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.
4. Niezależnie od oceny okresowej dokonywanej przez kierownika jednostki
organizacyjnej, bezpośredni przełożony może wydawać opinię służbową dotyczącą
przebiegu służby funkcjonariusza. Funkcjonariusz może, w terminie 14 dni od dnia
zapoznania się z opinią, wnieść odwołanie do kierownika jednostki organizacyjnej.
5. Przepisów ust. 1–4 nie stosuje się do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej
oraz Zastępcy Szefa Krajowej Administracji Skarbowej.
6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) kryteria, na podstawie których są sporządzane oceny i opinie,
2) skalę ocen i przesłanki, które uwzględnia się w procesie oceniania i opiniowania,
3) wzór kwestionariusza oceny okresowej i opinii,
4) tryb przeprowadzenia oceny okresowej oraz tryb rozpatrywania wniosków
o ponowne rozpatrzenie sprawy dotyczących tej oceny,
5) tryb wydawania opinii służbowych oraz rozpatrywania odwołań od opinii
służbowych
– uwzględniając okoliczności powodujące sporządzanie opinii, przesłanki
dokonywania oceny lub opiniowania oraz udział organizacji społecznych w procesie
oceniania.

art. 207. więcej Art. 207. 1. O zdolności fizycznej i psychicznej kandydata do służby w Służbie
Celno-Skarbowej oraz funkcjonariusza, do pełnienia służby, orzekają komisje
lekarskie podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, o których mowa
w ustawie z dnia 28 listopada 2014 r. o komisjach lekarskich podległych ministrowi
właściwemu do spraw wewnętrznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 345, 730 i 2020).
2. Funkcjonariusz może być skierowany do komisji lekarskiej, o której mowa
w ust. 1:
1) z urzędu lub na jego wniosek – w celu określenia stanu zdrowia oraz ustalenia
zdolności fizycznej i psychicznej do pełnienia służby, jak również związku
poszczególnych chorób ze służbą;
2) z urzędu – w celu sprawdzenia prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności
do służby z powodu choroby lub prawidłowości wykorzystania zwolnienia
lekarskiego.
3. Funkcjonariusz jest obowiązany poddać się badaniom zleconym przez komisję
lekarską, o której mowa w ust. 1, w tym również badaniom specjalistycznym,
psychologicznym i dodatkowym.
4. W przypadku gdy przeprowadzone badania i zgromadzona dokumentacja nie
pozwalają na wydanie orzeczenia, funkcjonariusz może zostać skierowany na
obserwację w podmiocie leczniczym, jeżeli wyrazi na to zgodę.
5. Skierowanie do komisji lekarskiej, o której mowa w ust. 1, wydaje kierownik
jednostki organizacyjnej, w której funkcjonariusz pełni służbę.
6. Koszty zleconych badań są pokrywane z budżetu państwa z części, o której
mowa w art. 9 ust. 1.
7. (uchylony)
8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
wykaz chorób i ułomności wraz z kategoriami zdolności do pełnienia służby, na
podstawie którego jest wydawane orzeczenie o stanie zdrowia, o zdolności albo
niezdolności kandydata lub funkcjonariusza do pełnienia służby, oraz szczegółowe objaśnienia odnoszące się do tych chorób i ułomności, jak również zalecane czynności wskazane przy ich ustalaniu w przypadkach, w których wymaga tego wiedza
medyczna, uwzględniając potrzebę ustalenia w toku badania przez komisje lekarskie,
o których mowa w ust. 1, przydatności i predyspozycji do służby z uwagi na charakter
i warunki pełnienia tej służby oraz konieczność zapewnienia jednolitego
orzecznictwa.
9. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
wzór formularza skierowania do komisji lekarskich kandydata do służby oraz
funkcjonariusza, o których mowa w ust. 1, uwzględniając potrzebę zawarcia w nim
informacji niezbędnych do oceny zdolności fizycznej i psychicznej funkcjonariusza
do pełnienia służby.

art. 208. więcej Art. 208. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany wykonywać obowiązki służbowe
w umundurowaniu.
2. Umundurowanie, o którym mowa w ust. 1, funkcjonariusz otrzymuje do
bezpłatnego korzystania. Składniki umundurowania są wyceniane w sposób
bezwalutowy poprzez przypisanie im odpowiedniej liczby punktów przeliczeniowych.
W przypadkach zwolnienia ze służby z przyczyn, o których mowa w art. 179 ust. 1
pkt 2–11 oraz art. 180 ust. 1 pkt 1, 2 i 4–9, funkcjonariusz jest obowiązany do zwrotu
równowartości pieniężnej składników umundurowania, z wyłączeniem zwolnienia
funkcjonariusza na podstawie art. 179 ust. 1 pkt 10 w związku z przejściem na
emeryturę albo rentę.
3. W uzasadnionych przypadkach kierownik jednostki organizacyjnej może
zwolnić funkcjonariusza od wykonywania obowiązków służbowych
w umundurowaniu.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wzory, kolory oraz rodzaje umundurowania,
2) wzory, kolory oraz rodzaje oznaczeń stopni służbowych i znaków identyfikacji
osobistej funkcjonariuszy,
3) tryb przydziału oznaczeń stopni służbowych i znaków identyfikacji osobistej
funkcjonariuszy,
4) przypisanie składnikom umundurowania liczby punktów przeliczeniowych,
5) tryb przydziału składników umundurowania,
6) wykaz składników umundurowania, za które przysługuje równoważnik
pieniężny, oraz wysokość tego równoważnika,
7) warunki przyznawania równoważnika pieniężnego w zamian za składniki
umundurowania oraz za okresowe czyszczenie umundurowania,
8) sposób noszenia poszczególnych rodzajów umundurowania, oznaczeń stopni
służbowych oraz znaków identyfikacji osobistej funkcjonariuszy,
9) przypadki, w których funkcjonariusz może zostać zwolniony z obowiązku
wykonywania obowiązków służbowych w umundurowaniu,
10) wartość punktu przeliczeniowego,
11) sposób wyliczenia zwrotu równowartości pieniężnej składników
umundurowania, o której mowa w ust. 2
– uwzględniając we wzorach umundurowania wizerunek orła białego ustalony dla
godła państwowego oraz biorąc pod uwagę zastosowanie określonego rodzaju
umundurowania funkcjonariusza do realizowanych przez niego zadań.

Art. 208a. 1. Uczestnictwo funkcjonariusza w szkoleniu, na które został
skierowany w ramach KAS, traktuje się na równi z pełnieniem służby.
2. Funkcjonariusz nie ponosi opłat z tytułu uczestnictwa w szkoleniach,
o których mowa w ust. 1.

art. 209. więcej Art. 209. 1. Funkcjonariusz, który został zwolniony ze służby przed upływem
3 lat od dnia ukończenia nauki w formach szkolnych i pozaszkolnych, innych niż
określone w art. 208a ust. 1, których koszty zostały pokryte z budżetu państwa, jest
obowiązany do zwrotu tych kosztów zmniejszonych proporcjonalnie w stosunku do
okresu pozostawania w stosunku służbowym po ukończeniu nauki.
2. Przepis ust. 1 ma zastosowanie w przypadku:
1) zwolnienia funkcjonariusza ze służby z przyczyn, o których mowa w art. 179
ust. 1 pkt 2–11 oraz art. 180 ust. 1 pkt 1, 2 i 4–9;
2) orzeczenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze Służby Celno-Skarbowej;
3) wygaśnięcia stosunku służbowego z przyczyn, o których mowa w art. 182 pkt 2.
3. W uzasadnionych przypadkach Szef Krajowej Administracji Skarbowej może
zwolnić osobę obowiązaną do zwrotu kosztów określonych w ust. 1 z obowiązku ich
zwrotu.

art. 210. więcej Art. 210. Funkcjonariusz, w związku z pełnieniem obowiązków służbowych,
korzysta z ochrony prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych
w Kodeksie karnym.

art. 211. więcej Art. 211. 1. Funkcjonariuszowi przysługuje zwrot kosztów obrony, jeżeli
postępowanie karne wszczęte przeciwko niemu o przestępstwo popełnione w związku
z wykonywaniem czynności służbowych zostanie zakończone prawomocnym
orzeczeniem o umorzeniu postępowania wobec braku ustawowych znamion czynu
zabronionego lub niepopełnienia przestępstwa albo wyrokiem uniewinniającym.
2. Koszty, w wysokości odpowiadającej wynagrodzeniu jednego obrońcy,
określone w przepisach wydanych na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 26 maja
1982 r. – Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2019 r. poz. 1513, 1673 i 2020) są
pokrywane z budżetu państwa, z części, o której mowa w art. 9 ust. 1, na wniosek
funkcjonariusza.

art. 212. więcej Art. 212. 1. Funkcjonariuszom i członkom ich rodzin, byłym funkcjonariuszom,
w tym emerytom i rencistom i członkom ich rodzin, mogą być przyznawane
świadczenia socjalne.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, podmioty uprawnione do
wypłaty świadczeń socjalnych, rodzaj i zakres tych świadczeń, sposób obliczania i ich
wysokość, terminy rozliczeń oraz wypłaty, uwzględniając prawidłowość wypłacanych
świadczeń.

art. 213. więcej Art. 213. 1. Funkcjonariusze w czasie wykonywania zadań służbowych mogą
otrzymywać nieodpłatnie wyżywienie oraz napoje, zwane dalej „wyżywieniem”, lub
równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, przypadki, w których funkcjonariusz otrzymuje wyżywienie lub
równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie, normy wyżywienia i wysokość
równoważnika pieniężnego, sposób ustalania wartości pieniężnej równoważnika,
warunki i tryb jego wypłacania, a także organy właściwe w tych sprawach, uwzględniając zakres i specyfikę zadań służbowych wykonywanych przez funkcjonariuszy.

art. 214. więcej Art. 214. Do funkcjonariusza stosuje się przepisy Kodeksu pracy dotyczące
uprawnień pracowników związanych z rodzicielstwem, chyba że przepisy ustawy są
korzystniejsze.

art. 215. więcej Art. 215. Jeżeli zachodzi konieczność zastępstwa funkcjonariusza,
z wyłączeniem funkcjonariusza wykonującego czynności operacyjno-rozpoznawcze,
w czasie jego nieobecności w służbie w związku z przebywaniem na urlopie
macierzyńskim, urlopie na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopie ojcowskim,
urlopie rodzicielskim lub urlopie wychowawczym, można w tym celu zatrudnić osobę
na podstawie umowy o pracę na czas określony, obejmujący okres tej nieobecności.

art. 216. więcej Art. 216. 1. Funkcjonariuszowi przysługuje prawo do corocznego płatnego
urlopu wypoczynkowego na zasadach określonych w Kodeksie pracy, z wyłączeniem
art. 167² Kodeksu pracy.
2. Kierownik jednostki organizacyjnej jest obowiązany udzielić na żądanie
funkcjonariusza i w terminie przez niego wskazanym nie więcej niż 4 dni urlopu
w każdym roku kalendarzowym. Funkcjonariusz zgłasza żądanie udzielenia urlopu
najpóźniej w dniu rozpoczęcia urlopu.
3. Odmowa udzielenia urlopu, o którym mowa w ust. 2, może nastąpić
w sytuacji, gdy nieobecność funkcjonariusza w służbie wpłynie na ciągłość
wykonywania zadań w jednostce organizacyjnej KAS.
4. Funkcjonariuszowi, który osiągnął określony staż służby w Służbie
Celno-Skarbowej, przysługuje dodatkowy urlop wypoczynkowy w każdym roku
kalendarzowym w wymiarze:
1) 5 dni, jeżeli pełni służbę co najmniej 15 lat;
2) 10 dni, jeżeli pełni służbę co najmniej 20 lat.
5. Łączny wymiar dodatkowego urlopu wypoczynkowego, o którym mowa
w ust. 4, nie może przekroczyć 10 dni rocznie.
6. Funkcjonariuszowi przenoszonemu do innej miejscowości, jeżeli
z przeniesieniem wiąże się zmiana jego miejsca zamieszkania, udziela się płatnego
urlopu okolicznościowego w wymiarze 4 dni. Urlop okolicznościowy może być na
wniosek funkcjonariusza wykorzystany w częściach.

art. 217. więcej Art. 217. Funkcjonariuszowi, po upływie 5 lat służby, przysługuje płatny urlop
zdrowotny z zachowaniem prawa do uposażenia. Urlopu zdrowotnego udziela
kierownik jednostki organizacyjnej na podstawie skierowania na leczenie
uzdrowiskowe albo rehabilitację uzdrowiskową na okres ustalony w tym skierowaniu,
nieprzekraczający jednak 30 kolejnych dni w każdym roku kalendarzowym.

art. 218. więcej Art. 218. 1. Kierownik jednostki organizacyjnej może, z ważnych przyczyn,
udzielić funkcjonariuszowi urlopu bezpłatnego.
2. Okresu urlopu bezpłatnego nie zalicza się do okresu służby, od którego zależą
uprawnienia funkcjonariusza.
3. Funkcjonariuszowi, który rozpoczyna urlop bezpłatny w ciągu miesiąca
kalendarzowego, przysługuje uposażenie w wysokości 1/30 uposażenia miesięcznego
za każdy dzień poprzedzający dzień rozpoczęcia urlopu bezpłatnego. Jeżeli
funkcjonariusz pobrał już uposażenie za czas urlopu bezpłatnego, potrąca mu się
odpowiednią część uposażenia przy najbliższej wypłacie uposażenia.

art. 219. więcej Art. 219. 1. Funkcjonariuszowi za szczególne osiągnięcia w Służbie
Celno-Skarbowej, w szczególności za wzorowe wykonywanie obowiązków,
przejawianie inicjatywy, doskonalenie kwalifikacji zawodowych mogą być udzielane
wyróżnienia:
1) dyplom;
2) krótkoterminowy urlop wypoczynkowy w wymiarze do 10 dni;
3) nagroda pieniężna lub rzeczowa;
4) mianowanie na wyższy stopień służbowy;
5) przyznanie odznaki honorowej;
6) przedstawienie do odznaczenia państwowego.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, warunki i tryb udzielania wyróżnień funkcjonariuszom, właściwość
przełożonych w tych sprawach, sposób udzielania wyróżnień oraz terminy ich
przyznawania, uwzględniając prawidłowość i okoliczności udzielania wyróżnień.

art. 220. więcej Art. 220. 1. Nagroda pieniężna, o której mowa w art. 219 ust. 1 pkt 3, jest
przyznawana z funduszu nagród za szczególne osiągnięcia w Służbie
Celno-Skarbowej.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia,
tworzy fundusz nagród za szczególne osiągnięcia w Służbie Celno-Skarbowej,
określając źródło środków na ten fundusz oraz jego wysokość, mając na względzie
prawidłowe wykorzystanie środków.

art. 221. więcej Art. 221. 1. Kierownik jednostki organizacyjnej jest obowiązany zapewnić
funkcjonariuszowi bezpieczne i higieniczne warunki służby oraz prowadzić
systematyczne szkolenie w zakresie bezpieczeństwa i higieny służby.
2. Funkcjonariusz jest obowiązany do przestrzegania przepisów i zasad
bezpieczeństwa i higieny służby oraz przepisów przeciwpożarowych.
3. W sprawach związanych z bezpieczeństwem i higieną służby, w zakresie
nieuregulowanym ustawą, stosuje się odpowiednio:
1) przepisy art. 207¹, art. 208, art. 209¹, art. 209², art. 210 § 1–5, art. 213, art. 215–
219, art. 220 § 1, art. 221, art. 222 § 1 i 2, art. 222¹ § 1 i 2, art. 223–225,
art. 227 § 1, art. 229 § 1–7, art. 234 § 3 i 4, art. 236, art. 237⁷–237¹⁰, art. 237¹¹
§ 1–4 i art. 237^11a–237^13a Kodeksu pracy,
2) przepisy wydane na podstawie art. 210 § 6, art. 220 § 2 i 3, art. 222 § 3,
art. 222¹ § 3, art. 227 § 2, art. 228 § 3, art. 229 § 8, art. 237¹¹ § 5
i art. 237¹⁵ Kodeksu pracy
– jeżeli funkcjonariusz w czasie wykonywania zadań służbowych wykonuje prace,
których te przepisy dotyczą.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe warunki bezpieczeństwa i higieny służby, mając na
uwadze zadania wykonywane przez funkcjonariuszy oraz warunki i miejsce pełnienia
służby.

art. 222. więcej Art. 222. Funkcjonariusze mogą się zrzeszać w związkach zawodowych na
zasadach określonych w ustawie z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych
(Dz. U. z 2019 r. poz. 263).

art. 223. więcej Art. 223. 1. Prawo do uposażenia powstaje z dniem mianowania funkcjonariusza
do służby.
2. Z tytułu pełnienia służby funkcjonariusz otrzymuje uposażenie i inne
świadczenia pieniężne określone w ustawie.
3. Przeciętne uposażenie funkcjonariusza stanowi wielokrotność kwoty bazowej.
Wysokość kwoty bazowej ustalonej według odrębnych zasad określa ustawa
budżetowa.
4. Przez przeciętne uposażenie, o którym mowa w ust. 3, rozumie się uposażenie
wraz z 1/12 równowartości nagrody rocznej.
5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wielokrotność kwoty
bazowej, o której mowa w ust. 3, kierując się szczególnymi zadaniami, jakie
wykonują funkcjonariusze.

art. 224. więcej Art. 224. Uposażenie funkcjonariusza składa się z uposażenia zasadniczego
i dodatków do uposażenia.

art. 225. więcej Art. 225. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, wysokości
uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy na stanowiskach służbowych,
z zastosowaniem mnożników kwoty bazowej, uwzględniając charakter i rodzaje
stanowisk służbowych w poszczególnych jednostkach organizacyjnych KAS.

art. 226. więcej Art. 226. 1. Funkcjonariusze otrzymują następujące dodatki do uposażenia
zasadniczego:
1) dodatek za wieloletnią służbę;
2) dodatek za stopień służbowy w wysokości uzależnionej od posiadanego stopnia;
3) dodatek funkcyjny na stanowisku kierowniczym;
4) dodatki uzasadnione szczególnymi właściwościami, kwalifikacjami
i umiejętnościami;
5) dodatki uzasadnione szczególnymi warunkami pełnienia służby.
2. Dodatki do uposażenia, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 148 ust. 1,
ustalane w wysokości miesięcznej są dodatkami o charakterze stałym.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, warunki
otrzymywania dodatków do uposażenia zasadniczego, o których mowa w ust. 1 pkt 2–
5, oraz wysokość dodatków, uwzględniając:
1) okoliczności uzasadniające przyznanie dodatków;
2) rodzaje dodatków przysługujących funkcjonariuszowi ze względu na szczególne
właściwości, kwalifikacje, umiejętności lub warunki pełnienia służby;
3) okresowe podwyższenie lub obniżenie tych dodatków.

art. 227. więcej Art. 227. Uposażenie jest płatne miesięcznie.

art. 228. więcej Art. 228. 1. Funkcjonariusz odwołany ze stanowiska służbowego lub
przeniesiony na niższe stanowisko służbowe zachowuje prawo do uposażenia
pobieranego na poprzednio zajmowanym stanowisku przez okres 3 miesięcy.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do funkcjonariuszy przeniesionych na niższe
stanowisko służbowe na podstawie art. 255 ust. 1 pkt 7 oraz funkcjonariuszy
przeniesionych na własną prośbę.

art. 229. więcej Art. 229. 1. Funkcjonariuszowi zawiesza się wypłatę uposażenia w przypadku:
1) samowolnego opuszczenia miejsca pełnienia służby;
2) niepodjęcia służby;
3) zawinionej niemożności pełnienia służby.
2. W przypadku gdy okoliczności, o których mowa w ust. 1, zostaną uznane za
usprawiedliwione, funkcjonariuszowi wypłaca się zawieszone uposażenie.
W przypadku nieobecności nieusprawiedliwionej funkcjonariusz traci za każdy dzień
nieobecności 1/30 część uposażenia miesięcznego. Jeżeli funkcjonariusz pobrał już za
czas nieusprawiedliwionej nieobecności uposażenie, potrąca mu się odpowiednią
część uposażenia przy najbliższej wypłacie.

art. 230. więcej Art. 230. 1. W przypadku urlopów, o których mowa w art. 216 ust. 1, 4 i 6,
art. 217 i art. 219 ust. 1 pkt 2, funkcjonariusz otrzymuje uposażenie i inne świadczenia
pieniężne należne na zajmowanym stanowisku służbowym.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku:
1) niezdolności do służby z przyczyn uprawniających do świadczeń określonych
w przepisach ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych
z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2019 r.
poz. 645 i 1590), przez okres określony w tych przepisach, z wyjątkiem przyczyn
uprawniających do zasiłków chorobowego i opiekuńczego;
2) zwolnienia funkcjonariusza od pełnienia służby, w przypadkach określonych
w przepisach prawa pracy dotyczących udzielania pracownikom zwolnień od
pracy, za które pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia.
3. (uchylony)

art. 231. więcej Art. 231. 1. Miesięczne uposażenie funkcjonariusza za okres ustalony
przepisami Kodeksu pracy jako okres urlopu macierzyńskiego, okres urlopu na
warunkach urlopu macierzyńskiego oraz okres urlopu ojcowskiego wynosi 100%
miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 230 ust. 1.
2. Miesięczne uposażenie funkcjonariusza za okres ustalony przepisami Kodeksu
pracy jako okres urlopu rodzicielskiego wynosi:
1) 100% miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 230 ust. 1, za okres do:
a) 6 tygodni urlopu rodzicielskiego – w przypadku, o którym mowa
w art. 182^1a § 1 pkt 1 i art. 183 § 4 pkt 1 Kodeksu pracy,
b) 8 tygodni urlopu rodzicielskiego – w przypadkach, o których mowa
w art. 182^1a § 1 pkt 2 i art. 183 § 4 pkt 2 Kodeksu pracy,
c) 3 tygodni urlopu rodzicielskiego – w przypadku, o którym mowa
w art. 183 § 4 pkt 3 Kodeksu pracy;
2) 60% miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 230 ust. 1, za okres urlopu
rodzicielskiego przypadający po okresach, o których mowa w pkt 1.
3. Miesięczne uposażenie funkcjonariusza-kobiety, która we wniosku, złożonym
nie później niż 21 dni po porodzie, wystąpi o udzielenie jej, bezpośrednio po urlopie
macierzyńskim, urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze, wynosi 80%
miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 230 ust. 1, za cały okres
odpowiadający okresowi tych urlopów.
4. W przypadku gdy wysokość uposażenia funkcjonariusza pomniejszonego
o zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składki na ubezpieczenie
zdrowotne, obliczonego zgodnie z ust. 1–3, jest niższa niż kwota świadczenia
rodzicielskiego określonego w ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach
rodzinnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 111), kwotę uposażenia funkcjonariusza
pomniejszonego o zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składki
na ubezpieczenie zdrowotne podwyższa się do wysokości świadczenia
rodzicielskiego.
5. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do funkcjonariusza, który we wniosku,
złożonym nie później niż 21 dni po przyjęciu dziecka na wychowanie i wystąpieniu
do sądu opiekuńczego z wnioskiem o wszczęcie postępowania w sprawie
przysposobienia dziecka lub po przyjęciu dziecka na wychowanie jako rodzina
zastępcza, z wyjątkiem rodziny zastępczej zawodowej, wystąpi o udzielenie mu,
bezpośrednio po urlopie na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu
rodzicielskiego w pełnym wymiarze.
6. Funkcjonariuszowi, który z uwagi na wniosek złożony w trybie ust. 3 albo
5 otrzymał 80% uposażenia, o którym mowa w ust. 3, w przypadku rezygnacji
z urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze albo rezygnacji z urlopu rodzicielskiego
w wymiarze, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, przysługuje jednorazowe wyrównanie
otrzymywanego uposażenia, o którym mowa w ust. 3, do wysokości 100%, pod
warunkiem niepobrania uposażenia za okres odpowiadający okresom tych urlopów.

art. 232. więcej Art. 232. 1. W okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim funkcjonariusz
otrzymuje uposażenie chorobowe.
2. Podstawę obliczenia uposażenia chorobowego stanowi uposażenie zasadnicze
wraz z dodatkiem za wieloletnią służbę, dodatkiem za stopień służbowy, dodatkiem
funkcyjnym, dodatkiem kontrolerskim, dodatkiem orzeczniczym, dodatkiem
uzasadnionym szczególnymi właściwościami, kwalifikacjami i umiejętnościami oraz
dodatkiem uzasadnionym szczególnymi warunkami pełnienia służby, przysługujące
funkcjonariuszowi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym,
z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian mających wpływ na prawo do
uposażenia lub jego wysokość.
3. Przy obliczaniu uposażenia chorobowego za okres przebywania na zwolnieniu
lekarskim przyjmuje się, że uposażenie chorobowe za jeden dzień przebywania na
zwolnieniu lekarskim stanowi 1/30 uposażenia chorobowego, którego wysokość jest
określana zgodnie z art. 234.

art. 233. więcej Art. 233. 1. Zwolnienie lekarskie obejmuje okres, w czasie którego
funkcjonariusz jest zwolniony od pełnienia służby z powodu:
1) choroby i innych przyczyn niezdolności do służby traktowanych na równi
z niezdolnością do służby z powodu choroby, o których mowa
w art. 6 ust. 2 pkt 1–2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, innych niż określone w pkt 6 i 7;
2) konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem własnym lub
małżonka, dzieckiem przysposobionym, dzieckiem obcym przyjętym na
wychowanie i utrzymanie, do ukończenia przez nie 8. roku życia w przypadku:
a) zaistnienia przyczyn, o których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy
z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia
społecznego w razie choroby i macierzyństwa,
b) porodu lub choroby małżonka funkcjonariusza lub rodzica dziecka
funkcjonariusza, stale opiekującego się dzieckiem, jeżeli poród lub choroba
uniemożliwia temu małżonkowi lub rodzicowi sprawowanie opieki nad
dzieckiem,
c) pobytu małżonka funkcjonariusza lub rodzica dziecka funkcjonariusza, stale
opiekujących się dzieckiem, w szpitalu albo innym przedsiębiorstwie
podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju
stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne;
3) konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym dzieckiem własnym
lub małżonka, dzieckiem przysposobionym, dzieckiem obcym przyjętym na
wychowanie i utrzymanie, do ukończenia przez nie 14. roku życia;
4) konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny;
5) poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów
na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi pobrania
komórek, tkanek i narządów;
6) wypadku w drodze do miejsca pełnienia służby lub w drodze powrotnej ze
służby;
7) choroby przypadającej w okresie ciąży;
8) przebywania na obserwacji w podmiocie leczniczym w wyniku skierowania
przez komisję lekarską podległą ministrowi właściwemu do spraw
wewnętrznych;
9) zwolnienia od zajęć służbowych z powodu wypadku pozostającego w związku
z pełnieniem służby;
10) zwolnienia od zajęć służbowych z powodu choroby powstałej w związku ze
szczególnymi właściwościami lub warunkami służby.
2. Zwolnienie od pełnienia służby w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2
i 3, przysługuje przez okres nie dłuższy niż 60 dni w roku kalendarzowym,
a w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 4 – przez okres nie dłuższy niż 14 dni
w roku kalendarzowym, przy czym okresy te łącznie nie mogą przekroczyć 60 dni
w roku kalendarzowym.
3. Za członka rodziny, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, uważa się małżonka,
rodziców, rodzica dziecka funkcjonariusza, ojczyma, macochę, teściów, dziadków,
wnuki, rodzeństwo oraz dzieci w wieku powyżej 14 lat, jeżeli pozostają we wspólnym
gospodarstwie domowym z funkcjonariuszem w okresie sprawowania opieki.
4. Przepis ust. 2 stosuje się bez względu na liczbę dzieci i innych członków
rodziny wymagających opieki.

art. 234. więcej Art. 234. 1. Funkcjonariusz otrzymuje uposażenie chorobowe w wysokości 80%
podstawy, o której mowa w art. 232 ust. 2, w okresie przebywania na zwolnieniu
lekarskim z powodów, o których mowa w art. 233 ust. 1 pkt 1–4.
2. Funkcjonariusz otrzymuje uposażenie chorobowe w wysokości 100%
podstawy, o której mowa w art. 232 ust. 2, w okresie przebywania na zwolnieniu
lekarskim z powodów, o których mowa w art. 233 ust. 1 pkt 5–10.
3. Prawo do uposażenia chorobowego w wysokości 100% podstawy, o której
mowa w art. 232 ust. 2, przysługuje również, gdy zwolnienie od pełnienia służby
zostało spowodowane przez inną osobę w wyniku popełnienia przez nią umyślnego
czynu zabronionego w związku z pełnioną służbą przez funkcjonariusza,
stwierdzonego orzeczeniem wydanym przez uprawniony organ.

art. 235. więcej Art. 235. 1. Okres przebywania na zwolnieniu lekarskim stwierdza się na
podstawie zaświadczenia lekarskiego wystawionego zgodnie z art. 55 ust. 1 i art. 55a
ust. 7 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia
społecznego w razie choroby i macierzyństwa albo wydruku zaświadczenia
lekarskiego, o którym mowa w art. 55a ust. 6 tej ustawy, z tym że:
1) przyczynę niezdolności do służby wskutek poddania się niezbędnym badaniom
lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek
i narządów oraz niezdolności do służby wskutek poddania się zabiegowi
pobrania komórek, tkanek i narządów dokumentuje zaświadczenie wystawione
przez lekarza na zwykłym druku, zgodnie z art. 53 ust. 3 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa;
2) dokumentem stanowiącym podstawę usprawiedliwienia nieobecności w służbie
z powodu okoliczności określonych:
a) w art. 233 ust. 1 pkt 2 lit. a – jest pisemne oświadczenie funkcjonariusza,
b) w art. 233 ust. 1 pkt 2 lit. b i c – jest zaświadczenie lekarskie wystawione
przez lekarza na zwykłym druku;
3) dokumentem stanowiącym podstawę usprawiedliwienia nieobecności w służbie
w przypadku, o którym mowa w art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca
1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie
choroby i macierzyństwa, jest decyzja wydana przez właściwy organ albo
uprawniony podmiot na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu
zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.
2. Doręczenie zaświadczenia lekarskiego odbywa się przy wykorzystaniu profilu
informacyjnego, o którym mowa w art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r.
o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby
i macierzyństwa, na zasadach określonych w tej ustawie.
3. Kierownicy jednostek organizacyjnych wykorzystują lub tworzą profil
informacyjny płatnika składek, o którym mowa w art. 58 ust. 1 ustawy z dnia
25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie
choroby i macierzyństwa.
4. Wydruk zaświadczenia lekarskiego, o którym mowa w art. 55a ust. 6 ustawy
z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego
w razie choroby i macierzyństwa, zaświadczenie lekarskie, o którym mowa w art. 55a
ust. 7 tej ustawy, albo zaświadczenie wystawione przez lekarza na zwykłym druku
w przypadkach, o których mowa w art. 233 ust. 1 pkt 2 lit. b i c, funkcjonariusz jest
obowiązany dostarczyć kierownikowi jednostki organizacyjnej w terminie 7 dni od
dnia jego otrzymania.
5. Funkcjonariusz jest obowiązany dostarczyć kierownikowi jednostki
organizacyjnej zaświadczenie lekarskie lub decyzję, o których mowa w ust. 1,
w terminie 7 dni od dnia ich otrzymania.
6. Funkcjonariusz jest obowiązany dostarczyć kierownikowi jednostki
organizacyjnej oświadczenie o wystąpieniu okoliczności, o których mowa w art. 233
ust. 1 pkt 2 lit. a, w terminie 7 dni od dnia ich zaistnienia.
7. Niedopełnienie obowiązków, o których mowa w ust. 4 i 5, skutkuje uznaniem
nieobecności w służbie za nieusprawiedliwioną, chyba że niedostarczenie
zaświadczenia, decyzji lub oświadczenia w terminie nastąpiło z przyczyn
niezależnych od funkcjonariusza.

art. 236. więcej Art. 236. 1. Prawidłowość orzekania o czasowej niezdolności do służby
z powodu choroby, prawidłowość wykorzystania zwolnienia lekarskiego, spełnienie
wymogów formalnych zaświadczeń lekarskich oraz oświadczenie funkcjonariusza,
o którym mowa w art. 235 ust. 1 pkt 2 lit. a, mogą podlegać kontroli.
2. Kontrolę przeprowadzają:
1) komisje lekarskie podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych –
w zakresie prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do służby
z powodu choroby oraz prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego;
2) kierownik jednostki organizacyjnej – w zakresie prawidłowości wykorzystania
zwolnienia lekarskiego i spełnienia wymogów formalnych zaświadczeń
lekarskich oraz w zakresie oświadczenia funkcjonariusza, o którym mowa
w art. 235 ust. 1 pkt 2 lit. a.
3. Jeżeli w wyniku kontroli komisja lekarska ustali datę ustania niezdolności do
służby wcześniejszą niż data orzeczona w zaświadczeniu lekarskim, funkcjonariusz
traci prawo do uposażenia chorobowego za okres od tej daty do końca zwolnienia.
4. Funkcjonariusz traci prawo do uposażenia chorobowego za cały okres
zwolnienia, jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone:
1) że oświadczenie funkcjonariusza, o którym mowa w art. 235 ust. 1 pkt 2 lit. a,
zostało złożone niezgodnie z prawdą;
2) nieprawidłowe wykorzystanie zwolnienia lekarskiego;
3) że zaświadczenie lekarskie zostało sfałszowane.
5. Kontrola prawidłowości wykorzystania zwolnień lekarskich polega na
ustaleniu, czy funkcjonariusz w okresie orzeczonej niezdolności do służby, w tym
sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem lub innym członkiem rodziny, nie wykorzystuje zwolnienia lekarskiego w sposób niezgodny z jego celem, a w szczególności czy nie wykonuje pracy zarobkowej.
6. Kontrola oświadczenia funkcjonariusza, o którym mowa w art. 235 ust. 1
pkt 2 lit. a, polega na ustaleniu, czy zaistniały przyczyny, o których mowa w art. 32
ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych
z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.
7. Kontrolę prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego oraz
oświadczenia funkcjonariusza, o którym mowa w art. 235 ust. 1 pkt 2 lit. a,
przeprowadza osoba upoważniona przez kierownika jednostki organizacyjnej.
8. W razie stwierdzenia w trakcie kontroli, że funkcjonariusz wykonuje pracę
zarobkową albo wykorzystuje zwolnienie lekarskie w inny sposób niezgodny z jego
celem, osoba kontrolująca, o której mowa w ust. 7, sporządza protokół, w którym
podaje, na czym polegało nieprawidłowe wykorzystanie zwolnienia lekarskiego.
9. W razie stwierdzenia w trakcie kontroli, że oświadczenie funkcjonariusza,
o którym mowa w art. 235 ust. 1 pkt 2 lit. a, nie jest zgodne z prawdą, osoba
kontrolująca, o której mowa w ust. 7, sporządza protokół.
10. Protokół przedstawia się funkcjonariuszowi. Funkcjonariusz może wnieść do
niego uwagi. Wniesienie uwag funkcjonariusz potwierdza własnoręcznym podpisem.
11. Na podstawie ustaleń zawartych w protokole oraz uwag, o których mowa
w ust. 10, kierownik jednostki organizacyjnej stwierdza utratę prawa do uposażenia
chorobowego za okres, o którym mowa w ust. 4 pkt 1 lub 2.
12. Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio w przypadku zawiadomienia
kierownika jednostki organizacyjnej przez komisję lekarską podległą ministrowi
właściwemu do spraw wewnętrznych w wyniku przeprowadzenia przez tę komisję
kontroli o nieprawidłowościach w wykorzystaniu zwolnienia lekarskiego.
13. W przypadku stwierdzenia utraty prawa do uposażenia, o którym mowa
w ust. 11, funkcjonariusz może złożyć wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy do
kierownika jednostki organizacyjnej w terminie 14 dni od dnia zapoznania się z tym
stwierdzeniem.
14. Kontrola wymogów formalnych zaświadczeń lekarskich polega na
sprawdzeniu, czy zaświadczenie:
1) nie zostało sfałszowane;
2) zostało wydane zgodnie z przepisami w sprawie zasad i trybu wystawiania
zaświadczeń lekarskich.
15. Jeżeli w wyniku kontroli, o której mowa w ust. 14:
1) pkt 1, zachodzi podejrzenie, że zaświadczenie lekarskie zostało sfałszowane –
kierownik jednostki organizacyjnej występuje do lekarza, który wystawił
zaświadczenie lekarskie, o wyjaśnienie sprawy;
2) pkt 2, zachodzi podejrzenie, że zaświadczenie lekarskie wydane zostało
niezgodnie z przepisami w sprawie zasad i trybu wystawiania zaświadczeń
lekarskich – kierownik jednostki organizacyjnej występuje o wyjaśnienie sprawy
do terenowej jednostki organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

art. 237. więcej Art. 237. 1. W przypadku gdy funkcjonariusz pobrał już uposażenie za okres,
w którym przebywał na zwolnieniu lekarskim, potrąca mu się odpowiednią część
uposażenia przy najbliższej wypłacie uposażenia.
2. Funkcjonariuszowi, który przebywał na zwolnieniu lekarskim w ostatnim
miesiącu pełnienia służby, potrąca się odpowiednią część uposażenia z należności
przysługujących mu z tytułu zwolnienia ze służby albo funkcjonariusz ten zwraca
odpowiednią część uposażenia w dniu ustania stosunku służbowego.
3. W przypadkach, o których mowa w art. 236 ust. 3 i 4, przepisy ust. 1
i 2 stosuje się odpowiednio.

art. 238. więcej Art. 238. 1. Środki finansowe uzyskane z tytułu zmniejszenia uposażeń
funkcjonariuszy w okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim przeznacza się
w całości na nagrody uznaniowe za wykonywanie zadań służbowych w zastępstwie
funkcjonariuszy przebywających na zwolnieniach lekarskich.
2. Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, zwiększają fundusz nagród za
szczególne osiągnięcia w Służbie Celno-Skarbowej, utworzony na podstawie art. 220
ust. 2.

art. 239. więcej Art. 239. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do usprawiedliwiania
nieobecności w służbie oraz udzielania funkcjonariuszom zwolnień od pełnienia
służby stosuje się odpowiednio przepisy prawa pracy dotyczące sposobu
usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od
pracy.

Art. 239a. W zakresie nieuregulowanym w ustawie przepisy ustawy z dnia
28 listopada 2014 r. o komisjach lekarskich podległych ministrowi właściwemu do
spraw wewnętrznych stosuje się odpowiednio.

art. 240. więcej Art. 240. 1. Dodatek za wieloletnią służbę w Służbie Celno-Skarbowej
przysługuje po 2 latach służby, w wysokości wynoszącej 2% uposażenia
zasadniczego.
2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, wzrasta o 1% za każdy dalszy rok służby,
aż do osiągnięcia 20% uposażenia zasadniczego po 20 latach służby, oraz o 0,5% za
każdy następny rok służby – łącznie do wysokości 25% po 30 latach służby.
3. Do okresów służby uprawniających do dodatku, o którym mowa w ust. 1,
wlicza się poprzednie zakończone okresy służby lub zatrudnienia oraz inne okresy,
jeżeli na podstawie odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od
którego zależą uprawnienia pracownicze.
4. Dodatek za wieloletnią służbę jest wypłacany począwszy od pierwszego dnia
miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym funkcjonariusz nabył
prawo do tego dodatku lub wyższej stawki dodatku, jeżeli nabycie tego prawa
nastąpiło w ciągu miesiąca.

art. 241. więcej Art. 241. 1. Funkcjonariuszom przysługują nagrody jubileuszowe w wysokości:
1) po 20 latach służby – 75%,
2) po 25 latach służby – 100%,
3) po 30 latach służby – 150%,
4) po 35 latach służby – 200%,
5) po 40 latach służby – 300%,
6) po 45 latach służby – 400%
– miesięcznego uposażenia.
2. Do okresów służby uprawniających do nagrody jubileuszowej wlicza się
poprzednie zakończone okresy służby lub zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli na
podstawie odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego
zależą uprawnienia pracownicze.
3. Funkcjonariuszowi zwalnianemu ze służby w związku z przejściem na
emeryturę albo rentę z tytułu niezdolności do służby przysługuje prawo do nagrody
jubileuszowej przed upływem okresu służby wymaganego do nabycia tego prawa, jeżeli w dniu zwolnienia ze służby do wymaganego okresu służby brakuje nie więcej niż 12 miesięcy.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, sposób
obliczania i wypłacania nagrody jubileuszowej, biorąc pod uwagę udokumentowanie
okresów pełnienia służby lub zatrudnienia uprawniające do nagrody jubileuszowej
w określonej wysokości.

art. 242. więcej Art. 242. 1. Funkcjonariuszowi za służbę pełnioną w danym roku
kalendarzowym przysługuje nagroda roczna w wysokości 1/12 uposażenia,
uposażenia chorobowego i uposażenia za przedłużony czas służby otrzymanego
w roku kalendarzowym, za który nagroda przysługuje.
2. Nagroda roczna przysługuje, jeżeli funkcjonariusz w danym roku
kalendarzowym pełnił służbę przez okres co najmniej 6 miesięcy kalendarzowych.
Okresy służby krótsze od miesiąca kalendarzowego sumuje się, przyjmując, że każde
30 dni służby stanowi pełny miesiąc kalendarzowy.
3. Pełnienie służby przez okres co najmniej 6 miesięcy kalendarzowych
warunkujących nabycie prawa do nagrody rocznej nie jest wymagane w przypadku:
1) gdy w danym roku kalendarzowym stosunek służbowy funkcjonariusza
przekształcił się w stosunek pracy na podstawie art. 174 ust. 7;
2) zwolnienia funkcjonariusza ze służby w związku z nabyciem przez niego praw
do emerytury lub renty bądź wygaśnięcia jego stosunku służbowego na
podstawie art. 182 pkt 1.
4. Do okresu służby, o którym mowa w ust. 2, warunkującego nabycie prawa do
nagrody rocznej w danym roku kalendarzowym wlicza się okresy:
1) korzystania przez funkcjonariusza:
a) z urlopu wychowawczego, urlopu macierzyńskiego, urlopu ojcowskiego,
urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, dodatkowego urlopu na
warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu rodzicielskiego,
b) ze zwolnienia od wykonywania zajęć służbowych z przyczyn, o których
mowa w art. 185 § 2 lub art. 188 Kodeksu pracy,
c) ze zwolnienia od wykonywania zajęć służbowych w razie urodzenia się
dziecka, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 2982 Kodeksu
pracy,
d) ze zwolnienia od wykonywania zajęć służbowych z powodu konieczności
osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem, o którym mowa w art. 33
ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych
z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa;
2) powołania funkcjonariusza do czynnej służby wojskowej albo skierowania do
odbycia służby zastępczej.
3) (uchylony)
5. Do okresu służby, o którym mowa w ust. 2, nie wlicza się okresów:
1) korzystania przez funkcjonariusza z urlopu bezpłatnego;
2) zawieszenia funkcjonariusza w pełnieniu obowiązków służbowych
w przypadkach, o których mowa w art. 178, chyba że:
a) w postępowaniu dyscyplinarnym funkcjonariusz został uniewinniony albo
gdy postępowanie takie zostało umorzone wobec braku ustawowych
znamion czynu zabronionego lub niepopełnienia czynu,
b) w postępowaniu karnym lub karnym skarbowym funkcjonariusz został
uniewinniony albo gdy takie postępowanie zostało umorzone ze względu na
okoliczności wymienione w art. 17 § 1 pkt 1, 2 i 6 Kodeksu postępowania
karnego.
6. Do uposażenia, o którym mowa w ust. 1, nie wlicza się uposażenia
otrzymanego w okresie zawieszenia funkcjonariusza w pełnieniu obowiązków
służbowych w przypadkach, o których mowa w art. 178, chyba że:
1) w postępowaniu dyscyplinarnym funkcjonariusz został uniewinniony albo takie
postępowanie zostało umorzone wobec braku ustawowych znamion czynu
zabronionego lub niepopełnienia czynu;
2) w postępowaniu karnym lub karnym skarbowym funkcjonariusz został
uniewinniony albo takie postępowanie zostało umorzone ze względu na
okoliczności wymienione w art. 17 § 1 pkt 1, 2 i 6 Kodeksu postępowania
karnego.
7. Nagrody rocznej nie przyznaje się w przypadku:
1) popełnienia przez funkcjonariusza, ściganego z oskarżenia publicznego
przestępstwa umyślnego lub umyślnego przestępstwa skarbowego,
stwierdzonego prawomocnym wyrokiem sądu;
2) wymierzenia funkcjonariuszowi prawomocnym orzeczeniem dyscyplinarnym
kary, o której mowa w art. 255 ust. 1 pkt 4–10;
3) zwolnienia funkcjonariusza ze służby w przypadkach, o których mowa
w art. 179 ust. 1 pkt 4 albo w art. 180 ust. 1 pkt 2.
8. Nagroda roczna może ulec obniżeniu od 20% do 50% w stosunku do
wysokości określonej w ust. 1 w przypadku:
1) popełnienia przez funkcjonariusza przestępstwa, innego niż określone w ust. 7
pkt 1, stwierdzonego prawomocnym wyrokiem sądu;
2) wymierzenia funkcjonariuszowi prawomocnym orzeczeniem dyscyplinarnym
kary, o której mowa w art. 255 ust. 1 pkt 1–3;
3) niewywiązywania się z obowiązków służbowych w okresie odbywania służby
stałej, stwierdzonego w dwóch następujących po sobie ocenach okresowych lub
opiniach służbowych, między którymi upłynęło co najmniej 6 miesięcy.
9. Przyznanie nagrody rocznej zawiesza się, jeżeli przeciwko funkcjonariuszowi
toczy się postępowanie karne, karne skarbowe lub dyscyplinarne o czyn popełniony
w roku kalendarzowym, za który nagroda jest przyznawana – do czasu zakończenia
tego postępowania.
10. W przypadkach, o których mowa w ust. 7 i 8, nagrody rocznej nie przyznaje
się lub ulega ona obniżeniu za rok kalendarzowy, w którym funkcjonariusz:
1) popełnił przestępstwo stwierdzone prawomocnym wyrokiem sądu,
2) naruszył obowiązki służbowe, za co został ukarany prawomocnym orzeczeniem
dyscyplinarnym,
3) otrzymał drugą kolejną negatywną ocenę okresową lub opinię służbową
z powodu niewywiązywania się z obowiązków służbowych w okresie
odbywania służby
– a jeżeli nagroda za ten rok została już wypłacona – za rok, w którym postępowanie
karne, karne skarbowe lub dyscyplinarne w tej sprawie zostało zakończone
prawomocnym orzeczeniem albo funkcjonariusz został zwolniony ze służby.
11. O obniżeniu nagrody rocznej decyduje kierownik jednostki organizacyjnej.
12. W przypadku pełnienia przez funkcjonariusza w roku kalendarzowym służby
w różnych jednostkach organizacyjnych KAS nagrodę roczną za cały okres służby
w danym roku kalendarzowym wypłaca jednostka, która była w danym roku ostatnim
miejscem pełnienia przez niego służby.
13. Nagrodę roczną wypłaca się do dnia 31 marca roku następującego po roku,
za który przysługuje nagroda.

art. 243. więcej Art. 243. 1. Funkcjonariuszowi odbywającemu podróże służbowe na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej przysługują należności z tytułu podróży służbowych.
2. Podróż służbowa obejmuje, określony w pisemnym lub ustnym poleceniu
wyjazdu służbowego, okres od wyjazdu funkcjonariusza – w celu wykonywania
czynności służbowych na obszarze kraju – poza miejsce pełnienia służby do jego
powrotu.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, warunki
ustalania należności, o których mowa w ust. 1, ich wysokość, a także sposób
rozliczania się funkcjonariusza, uwzględniając potrzebę uzależnienia wysokości
należności od czasu trwania podróży służbowej, dokonania zwrotu rzeczywiście
poniesionych wydatków oraz określenia terminów wypłaty należności w sposób
ułatwiający dokonywanie rozliczeń.

art. 244. więcej Art. 244. 1. Funkcjonariuszowi przysługuje równoważnik z tytułu dojazdu do
miejsca pełnienia służby, jeżeli on sam lub jego małżonek nie zamieszkują lub nie
posiadają lokalu mieszkalnego w miejscu pełnienia służby lub miejscowości
pobliskiej.
2. Równoważnik, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje:
1) funkcjonariuszom, którzy otrzymują równoważnik pieniężny, o którym mowa
w art. 169 ust. 1;
2) jeżeli dojazd do miejsca pełnienia służby jest możliwy środkami komunikacji
publicznej i nie jest znacznie utrudniony.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, warunki, wysokość oraz tryb i terminy wypłaty równoważnika,
o którym mowa w ust. 1, uwzględniając potrzebę jego odniesienia do cen biletów za przejazd koleją lub autobusami, wzory wymaganych dokumentów oraz potrzebę właściwego dokumentowania poniesionych kosztów.

art. 245. więcej Art. 245. 1. Funkcjonariuszowi może być przyznane prawo do ryczałtu
związanego z używaniem pojazdów niepozostających w dyspozycji jednostek
organizacyjnych KAS do celów służbowych na zasadach określonych w przepisach
wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie
drogowym.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, rodzaje zadań, do których wykonywania dopuszcza się użycie
pojazdów niepozostających w dyspozycji jednostek organizacyjnych KAS do celów
służbowych, oraz szczegółowe warunki używania tych pojazdów, uwzględniając
potrzebę sprawnej realizacji zadań i czynności wykonywanych przez funkcjonariuszy.

art. 246. więcej Art. 246. 1. W zakresie odbywania przez funkcjonariusza zagranicznych
podróży służbowych stosuje się odpowiednio przepisy w sprawie wysokości oraz
warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu
w państwowej lub samorządowej jednostce budżetowej z tytułu podróży służbowej
poza granicami kraju wydane na podstawie art. 77⁵ § 2 Kodeksu pracy.
2. (uchylony)

art. 247. więcej Art. 247. 1. Funkcjonariuszowi, który wykonuje stałe zadania służbowe poza
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów
wyżywienia i innych drobnych wydatków.
2. Wykonywanie stałych zadań służbowych poza terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, w dobowym wymiarze czasu służby nieprzekraczającym 24 godzin, nie
stanowi podróży służbowej w rozumieniu przepisów, o których mowa w art. 246.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, walutę i wysokość ryczałtu, uwzględniając państwo, w którym
funkcjonariusz wykonuje stałe zadania służbowe, oraz liczbę godzin wykonywania
zadań przez funkcjonariusza.

art. 248. więcej Art. 248. 1. Funkcjonariusz zawieszony w pełnieniu obowiązków służbowych
i zwolniony od pełnienia innych obowiązków służbowych otrzymuje od dnia
zawieszenia 50% uposażenia przysługującego w dniu zawieszenia.
2. Po zakończeniu postępowania karnego, postępowania karnego skarbowego
lub dyscyplinarnego, będącego przyczyną zawieszenia w czynnościach służbowych,
funkcjonariusz otrzymuje wstrzymaną część uposażenia oraz obligatoryjne podwyżki
wprowadzane w okresie zawieszenia, jeżeli w postępowaniu karnym lub karnym
skarbowym funkcjonariusz został uniewinniony albo gdy takie postępowanie zostało
umorzone ze względu na okoliczności wymienione w art. 17 § 1 pkt 1, 2 i 6 Kodeksu
postępowania karnego, a w postępowaniu dyscyplinarnym nie został ukarany karą
dyscyplinarną wydalenia ze Służby Celno-Skarbowej.
3. W przypadku wykonywania innych obowiązków służbowych w okresie
zawieszenia funkcjonariuszowi przysługuje uposażenie nie niższe od dotychczas
otrzymywanego.

art. 249. więcej Art. 249. Z uposażenia funkcjonariusza mogą być dokonywane potrącenia na
podstawie sądowych i administracyjnych tytułów wykonawczych oraz na podstawie
przepisów odrębnych – na zasadach określonych w przepisach o egzekucji sądowej
lub postępowaniu egzekucyjnym w administracji albo w innych przepisach
odrębnych.

art. 250. więcej Art. 250. 1. Funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby w związku z przejściem
na emeryturę, rentę z tytułu niezdolności do pracy lub orzeczeniem trwałej
niezdolności do służby przysługuje jednorazowa odprawa w wysokości trzymiesięcznego uposażenia. Odprawa ulega zwiększeniu o 20% miesięcznego uposażenia za każdy pełny rok pełnienia służby ponad 5 lat nieprzerwanej służby, nie
więcej niż do wysokości sześciomiesięcznego uposażenia.
2. Do okresu służby, o którym mowa w ust. 1, wlicza się poprzednie zakończone
okresy służby lub zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli na podstawie odrębnych
przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia
pracownicze.
3. Odprawę, o której mowa w ust. 1, oblicza się jak ekwiwalent pieniężny za
urlop wypoczynkowy, na zasadach określonych w przepisach wydanych na podstawie
art. 173 Kodeksu pracy.
4. Funkcjonariuszowi służby stałej, zwolnionemu ze służby w związku ze
zniesieniem lub reorganizacją jednostki organizacyjnej KAS, przysługuje odprawa na
zasadach i w wysokości określonych w ust. 1–3.

Art. 250a. 1. Jeżeli funkcjonariusz zwolniony ze służby nie spełnia warunków
do nabycia prawa do emerytury policyjnej lub policyjnej renty inwalidzkiej, od
uposażenia wypłaconego funkcjonariuszowi po dniu wejścia w życie ustawy z dnia
11 maja 2017 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy
Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby
Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura
Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży
Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin oraz niektórych innych ustaw (Dz. U.
poz. 1321) do dnia zwolnienia ze służby, od którego nie odprowadzono składki na
ubezpieczenia emerytalne i rentowe, przekazuje się do Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych składki za ten okres przewidziane w ustawie z dnia 13 października
1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.
2. Przez uposażenie stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia
emerytalne i rentowe, o którym mowa w ust. 1, rozumie się uposażenie zasadnicze,
uposażenie chorobowe, uposażenie za przedłużony czas służby, dodatki do
uposażenia, nagrody roczne i uznaniowe, odpowiednio przeliczone zgodnie z art.
110 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.
3. Składki przekazuje się również w przypadku, gdy funkcjonariusz spełnia
jedynie warunki do nabycia prawa do policyjnej renty inwalidzkiej. Przekazanie
składek następuje na wniosek funkcjonariusza.
4. Składki podlegają waloryzacji wskaźnikiem waloryzacji składek określonym
na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 53 i 252).
5. Przy obliczaniu kwoty należnych składek, waloryzowanych na podstawie ust.
4, stosuje się odpowiednio art. 19 ust. 1 i art. 22 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia
13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.
6. Kwota należnych, zwaloryzowanych składek stanowi przychody Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych.
7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze
rozporządzenia, tryb i terminy przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
składek, o których mowa w ust. 1, 3 i 4, oraz jednostki do tego właściwe, mając na uwadze konieczność zapewnienia prawidłowego i niezwłocznego wykonywania czynności związanych z przekazywaniem tych składek.

art. 251. więcej Art. 251. 1. W przypadku śmierci funkcjonariusza małżonkowi lub jego
dzieciom uprawnionym do renty rodzinnej na podstawie ustawy z dnia 18 lutego
1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby
Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej,
Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby
Więziennej oraz ich rodzin przysługuje odprawa pośmiertna.
2. W przypadku braku osób, o których mowa w ust. 1, odprawa pośmiertna
przysługuje dorosłym dzieciom zmarłego funkcjonariusza, dzieciom
przysposobionym i dzieciom przyjętym na wychowanie przez zmarłego
funkcjonariusza.
3. W przypadku braku osób, o których mowa w ust. 1 i 2, odprawa pośmiertna
przysługuje rodzicom funkcjonariusza.
4. Małżonek rozwiedziony oraz małżonek pozostający w separacji nie są
uprawnieni do otrzymania odprawy pośmiertnej.
5. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio do:
1) uposażenia należnego za okres do dnia wygaśnięcia stosunku służbowego,
2) ekwiwalentu za przysługujący do dnia wygaśnięcia stosunku służbowego urlop
wypoczynkowy, nie więcej niż za ostatnie 3 lata,
3) uposażenia za przedłużony czas służby, o którym mowa w art. 189 ust. 13,
4) nagrody jubileuszowej, o której mowa w art. 241,
5) nagrody rocznej, o której mowa w art. 242
– o ile nie zostały wypłacone funkcjonariuszowi.
6. Wysokość odprawy pośmiertnej ustala się zgodnie z zasadami określonymi
w art. 250 ust. 1–3.
7. Odprawę pośmiertną oraz świadczenia określone w ust. 5 dzieli się
w częściach równych pomiędzy wszystkich uprawnionych.
8. W przypadku nieujawnienia osób, o których mowa w ust. 1–3, świadczenia
określone w ust. 1 i 5 wchodzą w skład masy spadkowej.
9. Dokumentem uprawniającym do wypłaty odprawy pośmiertnej oraz
świadczeń, o których mowa w ust. 5, jest odpis zupełny aktu zgonu.

Art. 251a. 1. W razie śmierci funkcjonariusza, niezależnie od odprawy
pośmiertnej, o której mowa w art. 251 ust. 1, przysługuje zasiłek pogrzebowy
w wysokości:
1) określonej w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli koszty pogrzebu ponosi małżonek,
dzieci, wnuki, rodzeństwo lub rodzice;
2) kosztów rzeczywiście poniesionych, najwyżej jednak do wysokości określonej
w pkt 1, jeżeli koszty pogrzebu ponosi inna osoba.
2. Jeżeli śmierć funkcjonariusza nastąpiła na skutek:
1) wypadku pozostającego w związku ze służbą, koszty pogrzebu pokrywa się ze
środków budżetu państwa będących w dyspozycji właściwego kierownika
jednostki organizacyjnej;
2) choroby pozostającej w związku ze służbą, Szef Krajowej Administracji
Skarbowej może wyrazić zgodę na pokrycie kosztów pogrzebu funkcjonariusza
ze środków budżetu państwa będących w dyspozycji właściwego kierownika
jednostki organizacyjnej.
3. W razie pokrycia kosztów pogrzebu funkcjonariusza ze środków budżetu
państwa będących w dyspozycji właściwego kierownika jednostki organizacyjnej
osobom wymienionym w ust. 1 pkt 1 przysługuje połowa zasiłku pogrzebowego.

Art. 251b. 1. W razie śmierci członka rodziny funkcjonariuszowi przysługuje
zasiłek pogrzebowy w wysokości:
1) określonej w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli koszty pogrzebu ponosi
funkcjonariusz;
2) kosztów rzeczywiście poniesionych, najwyżej jednak do wysokości określonej
w pkt 1, jeżeli koszty pogrzebu ponosi inna osoba.
2. Za członka rodziny uważa się osobę, o której mowa w art. 77 ust. 2 ustawy
z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, warunki pokrywania kosztów pogrzebu funkcjonariusza ze środków
budżetu państwa będących w dyspozycji właściwego kierownika jednostki
organizacyjnej, rodzaje wydatków pokrywanych w ramach kosztów pogrzebu i ich
wysokość, przypadki oraz tryb wypłaty zasiłku pogrzebowego lub jego wyrównania
z tytułu śmierci członka rodziny oraz dokumenty wymagane do ich wypłaty,
uwzględniając rzeczywiście poniesione koszty pogrzebu, sprawne dokonanie wypłaty
zasiłku pogrzebowego lub jego wyrównania oraz potrzebę właściwego
dokumentowania poniesionych kosztów pogrzebu.

Art. 251c. Okres służby funkcjonariusza traktuje się jako pracę w szczególnym
charakterze, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

art. 252. więcej Art. 252. 1. Roszczenia z tytułu prawa do uposażenia i innych świadczeń oraz
należności pieniężnych ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym
roszczenie stało się wymagalne.
2. Kierownik jednostki organizacyjnej może nie uwzględnić terminu
przedawnienia, jeżeli opóźnienie w dochodzeniu roszczenia jest usprawiedliwione
wyjątkowymi okolicznościami.
3. Bieg przedawnienia roszczenia z tytułu prawa do uposażenia i innych
świadczeń oraz należności pieniężnych przerywa:
1) każda czynność przed kierownikiem jednostki organizacyjnej, podjęta
bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia roszczenia;
2) uznanie roszczenia.
4. W przypadku zwłoki w wypłacie uposażenia, innych świadczeń oraz
należności pieniężnych funkcjonariuszowi przysługują odsetki ustawowe za
opóźnienie od dnia, w którym uposażenie, inne świadczenie lub należność pieniężna
stały się wymagalne.

art. 253. więcej Art. 253. 1. Sprawy dyscyplinarne członków korpusu służby cywilnej
zajmujących stanowiska dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej i dyrektora izby
administracji skarbowej rozpatruje w pierwszej instancji komisja dyscyplinarna
powołana przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej spośród członków korpusu
służby cywilnej zatrudnionych w urzędzie obsługującym ministra właściwego do
spraw finansów publicznych.
2. Rzecznika dyscyplinarnego do spraw dyscyplinarnych członków korpusu
służby cywilnej zajmujących stanowiska dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
i dyrektora izby administracji skarbowej powołuje Szef Krajowej Administracji
Skarbowej spośród członków korpusu służby cywilnej zatrudnionych w jednostkach
organizacyjnych KAS.

art. 254. więcej Art. 254. Funkcjonariusze podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej za
naruszenie obowiązków służbowych, w szczególności za:
1) niedopełnienie obowiązków służbowych lub wynikających ze złożonego
ślubowania oraz przepisów prawa;
2) przekroczenie uprawnień określonych w przepisach prawa;
3) odmowę wykonania lub niewykonanie polecenia, z wyjątkiem przypadków
wskazanych w art. 204 ust. 2 i 3;
4) zaniechanie czynności służbowej albo wykonanie jej w sposób niedbały lub
nieprawidłowy;
5) wprowadzenie w błąd przełożonego lub innego funkcjonariusza, jeżeli
spowodowało to lub mogło spowodować szkodę służbie, funkcjonariuszowi lub
innej osobie;
6) nadużycie zajmowanego stanowiska dla osiągnięcia korzyści majątkowej lub
osobistej;
7) nieusprawiedliwione niestawienie się lub opuszczenie miejsca pełnienia służby;
8) wprowadzenie się w stan ograniczający zdolność wykonywania zadania
służbowego albo uniemożliwiający jego wykonanie;
9) utratę uzbrojenia służbowego;
10) umyślne naruszenie dóbr osobistych innego funkcjonariusza w czasie pełnienia
służby;
11) stosowanie dyskryminacji, molestowania oraz mobbingu w rozumieniu
przepisów Kodeksu pracy.

art. 255. więcej Art. 255. 1. Karami dyscyplinarnymi są:
1) upomnienie;
2) nagana;
3) nagana z ostrzeżeniem;
4) zakaz podwyższania stopnia służbowego przez 2 lata;
5) zakaz awansowania na wyższe stanowisko przez 2 lata;
6) obniżenie stopnia służbowego;
7) przeniesienie na niższe stanowisko;
8) zakaz zajmowania stanowisk kierowniczych przez 2 lata;
9) pozbawienie stopnia oficerskiego lub generalskiego;
10) wydalenie ze Służby Celno-Skarbowej.
2. Prawomocne orzeczenie kary wymienionej w ust. 1 pkt 10 powoduje zakaz
przyjęcia do jednostek organizacyjnych KAS przez okres 10 lat.
3. W uzasadnionych przypadkach można łączyć karę przeniesienia na niższe
stanowisko z karą obniżenia stopnia służbowego.
4. Wymierzona kara powinna być współmierna do popełnionego przewinienia
dyscyplinarnego i stopnia zawinienia, w szczególności powinna uwzględniać
okoliczności popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, jego skutki, w tym
następstwa dla służby, rodzaj i stopień naruszenia obowiązków ciążących na
funkcjonariuszu, pobudki jego działania, zachowanie funkcjonariusza przed
popełnieniem przewinienia dyscyplinarnego i po jego popełnieniu oraz
dotychczasowy przebieg służby.
5. Na zaostrzenie wymiaru kary mają wpływ:
1) działanie z motywacji zasługującej na szczególne potępienie albo w stanie po
spożyciu alkoholu lub użyciu innego podobnie działającego środka;
2) popełnienie przewinienia dyscyplinarnego przez funkcjonariusza przed
zatarciem wymierzonej mu kary dyscyplinarnej;
3) poważne skutki przewinienia dyscyplinarnego, zwłaszcza istotne zakłócenie
realizacji zadań KAS lub naruszenie dobrego imienia KAS;
4) działanie w obecności podwładnego, wspólnie z nim lub na jego szkodę.
6. Na złagodzenie wymiaru kary mają wpływ:
1) nieumyślność popełnienia przewinienia dyscyplinarnego;
2) podjęcie przez funkcjonariusza starań o zmniejszenie skutków przewinienia;
3) brak należytego doświadczenia zawodowego lub dostatecznych umiejętności
zawodowych;
4) dobrowolne poinformowanie przełożonego o popełnieniu przewinienia
dyscyplinarnego przed wszczęciem postępowania dyscyplinarnego.
7. Przy wymierzaniu kary uwzględnia się okoliczności, o których mowa
w ust. 4–6, wyłącznie w stosunku do funkcjonariusza, którego one dotyczą.

art. 256. więcej Art. 256. 1. W przypadku czynu stanowiącego przewinienie dyscyplinarne
mniejszej wagi organ uprawniony do orzekania kar dyscyplinarnych może odstąpić od
wszczęcia postępowania i przeprowadzić ze sprawcą przewinienia dyscyplinarnego
rozmowę dyscyplinującą udokumentowaną w formie notatki.
1a. Po przeprowadzeniu rozmowy dyscyplinującej sprawca przewinienia
dyscyplinarnego może wnieść sprzeciw do organu uprawnionego do orzekania kar
dyscyplinarnych w terminie 3 dni od dnia przeprowadzenia tej rozmowy. O prawie do
wniesienia sprzeciwu funkcjonariusza poucza się podczas rozmowy dyscyplinującej,
a treść pouczenia zawiera się w notatce z tej rozmowy.
1b. W przypadku wniesienia sprzeciwu organ uprawniony do orzekania kar
dyscyplinarnych wszczyna postępowanie dyscyplinarne. Notatka z rozmowy
dyscyplinującej jest włączana do akt postępowania dyscyplinarnego.
1c. W przypadku wniesienia sprzeciwu i braku możliwości wszczęcia
postępowania dyscyplinarnego w związku z upływem terminu, o którym mowa
w art. 263 ust. 1, notatka z rozmowy dyscyplinującej podlega zniszczeniu.
1d. W przypadku wniesienia sprzeciwu po upływie terminu, o którym mowa
w ust. 1a, organ uprawniony do orzekania kar dyscyplinarnych wydaje postanowienie
o odmowie przyjęcia sprzeciwu. Na postanowienie przysługuje zażalenie w terminie
7 dni od dnia doręczenia postanowienia.
1e. Zażalenie wnosi się odpowiednio do dyrektora izby administracji skarbowej
lub Szefa Krajowej Administracji Skarbowej za pośrednictwem organu uprawnionego
do orzekania kar dyscyplinarnych. Jeżeli postanowienie wydał Szef Krajowej
Administracji Skarbowej, przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.
2. W przypadku braku sprzeciwu albo odmowy przyjęcia sprzeciwu notatkę,
o której mowa w ust. 1, włącza się do akt osobowych. Notatka podlega zniszczeniu po
upływie 6 miesięcy od dnia przeprowadzenia rozmowy dyscyplinującej.
3. Na wniosek sprawcy przewinienia dyscyplinarnego zniszczenie notatki,
o której mowa w ust. 1, może nastąpić po upływie 3 miesięcy od dnia
przeprowadzenia rozmowy dyscyplinującej.

art. 257. więcej Art. 257. 1. Orzekanie kar dyscyplinarnych należy do naczelnika urzędu
skarbowego, naczelnika urzędu celno-skarbowego, dyrektora izby administracji
skarbowej lub Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, zwanych dalej „organami
dyscyplinarnymi”, w odniesieniu do podległych im funkcjonariuszy.
2. W stosunku do naczelnika urzędu skarbowego i naczelnika urzędu celno-
-skarbowego oraz ich zastępców kary dyscyplinarne orzeka dyrektor izby
administracji skarbowej lub upoważniony przez niego zastępca.
3. W stosunku do dyrektora izby administracji skarbowej i jego zastępcy oraz
funkcjonariuszy pełniących służbę w komórkach organizacyjnych urzędu
obsługującego ministra kary dyscyplinarne orzeka Szef Krajowej Administracji
Skarbowej lub upoważniony przez niego zastępca.
4. Jeżeli postępowanie dyscyplinarne dotyczy funkcjonariusza pełniącego służbę
w:
1) urzędzie skarbowym – naczelnik urzędu skarbowego może upoważnić do
orzekania kary dyscyplinarnej zastępcę naczelnika tego urzędu;
2) urzędzie celno-skarbowym – naczelnik urzędu celno-skarbowego może
upoważnić do orzekania kary dyscyplinarnej zastępcę naczelnika tego urzędu;
3) izbie administracji skarbowej – dyrektor izby administracji skarbowej może
upoważnić do orzekania kary dyscyplinarnej zastępcę dyrektora izby
administracji skarbowej.
5. Orzekanie kar, o których mowa w art. 255 ust. 1 pkt 6–10, należy wyłącznie
do właściwości organów dyscyplinarnych.

art. 258. więcej Art. 258. W szczególnie uzasadnionych przypadkach Szef Krajowej
Administracji Skarbowej może wszcząć lub przejąć do prowadzenia postępowanie
wyjaśniające lub dyscyplinarne oraz wydać orzeczenie w stosunku do
funkcjonariuszy.

art. 259. więcej Art. 259. 1. Postępowanie wyjaśniające przeprowadza rzecznik dyscyplinarny
powoływany przez właściwy organ dyscyplinarny na okres 3 lat.
2. W przypadku niemożności prowadzenia postępowania przez rzecznika
dyscyplinarnego lub wszczęcia przeciwko niemu postępowania dyscyplinarnego
postępowanie wyjaśniające prowadzi funkcjonariusz, spełniający warunki określone
w art. 260 ust. 1, wyznaczony przez właściwy organ dyscyplinarny.

art. 260. więcej Art. 260. 1. Rzecznik dyscyplinarny powinien być funkcjonariuszem oraz mieć
co najmniej pięcioletni okres służby z nieposzlakowaną opinią.
2. Rzecznika dyscyplinarnego odwołuje się przed upływem okresu, o którym
mowa w art. 259 ust. 1, w przypadku:
1) zaistnienia okoliczności, które stanowią podstawę zwolnienia ze służby;
2) ukarania karą dyscyplinarną;
3) przeniesienia do innej jednostki organizacyjnej KAS;
4) złożenia rezygnacji.

art. 261. więcej Art. 261. 1. Jeżeli zachodzą wątpliwości co do popełnienia przewinienia
dyscyplinarnego, jego kwalifikacji prawnej albo tożsamości sprawcy, przed
wszczęciem postępowania dyscyplinarnego organ dyscyplinarny zleca rzecznikowi
dyscyplinarnemu przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego, które powinno być
zakończone w terminie 14 dni od dnia jego wszczęcia.
2. O wszczęciu postępowania wyjaśniającego rzecznik dyscyplinarny
zawiadamia osobę, której ono dotyczy.
3. Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego rzecznik dyscyplinarny
składa wniosek do właściwego organu dyscyplinarnego o wszczęcie postępowania
dyscyplinarnego albo o umorzenie postępowania wyjaśniającego.

art. 262. więcej Art. 262. 1. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna właściwy organ
dyscyplinarny.
2. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna się z dniem wydania postanowienia
o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego.
3. Funkcjonariusza, w odniesieniu do którego wydano postanowienie
o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego, uważa się za obwinionego.
4. Postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego zawiera:
1) oznaczenie organu dyscyplinarnego;
2) datę wydania postanowienia;
3) imię i nazwisko, stopień służbowy oraz stanowisko służbowe obwinionego;
4) opis przewinienia dyscyplinarnego zarzucanego obwinionemu wraz z jego
kwalifikacją prawną;
5) uzasadnienie faktyczne zarzucanego przewinienia dyscyplinarnego;
6) oznaczenie prowadzącego postępowanie dyscyplinarne;
7) podpis z podaniem imienia i nazwiska, stanowiska służbowego osoby
upoważnionej do wszczęcia postępowania dyscyplinarnego;
8) pouczenie o uprawnieniach przysługujących obwinionemu w toku postępowania
dyscyplinarnego.

art. 263. więcej Art. 263. 1. Postępowanie dyscyplinarne nie może być wszczęte po upływie
3 miesięcy od dnia powzięcia przez organ dyscyplinarny wiadomości o naruszeniu
obowiązków służbowych przez funkcjonariusza, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.
2. Jeżeli z powodu nieobecności w służbie funkcjonariusz nie ma możliwości
złożenia wyjaśnień, może je złożyć prowadzącemu postępowanie dyscyplinarne
w innym miejscu.
3. W przypadku usprawiedliwionej chorobą nieobecności w służbie wyjaśnienia
mogą zostać złożone po uprzednim zasięgnięciu opinii lekarza.
4. Termin określony w ust. 1 nie biegnie w przypadku nieobecności
funkcjonariusza w służbie.
4a. Nie można wymierzyć funkcjonariuszowi kary dyscyplinarnej po upływie
roku od dnia popełnienia czynu, o którym mowa w ust. 1. Zawieszenie postępowania
dyscyplinarnego wstrzymuje bieg tego terminu.
5. Jeżeli czyn funkcjonariusza zawiera znamiona przestępstwa lub przestępstwa
skarbowego, upływ terminu określonego w ust. 4a nie może nastąpić wcześniej niż
terminów przedawnienia karalności tych przestępstw.

art. 264. więcej Art. 264. 1. Obwiniony ma prawo do obrony, w szczególności może wybrać
obrońcę spośród funkcjonariuszy lub ustanowić swoim obrońcą radcę prawnego lub
adwokata. Obrońca jest uprawniony do reprezentowania obwinionego w granicach
udzielonego na piśmie pełnomocnictwa.
2. W przypadku gdy rzecznik dyscyplinarny wniósł o orzeczenie kary wydalenia
ze Służby Celno-Skarbowej, a obwiniony nie ma obrońcy z wyboru, właściwy organ
dyscyplinarny wyznacza obrońcę spośród funkcjonariuszy.

art. 265. więcej Art. 265. 1. Czynności dowodowe w postępowaniu dyscyplinarnym powinny
być zakończone w terminie 3 miesięcy od dnia wszczęcia postępowania. Organ
wyższego stopnia w stosunku do organu dyscyplinarnego może, w formie
postanowienia, przedłużyć termin prowadzenia czynności dowodowych, nie dłużej
jednak niż o 3 miesiące. W przypadku gdy postępowanie dyscyplinarne jest
prowadzone przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, postanowienie o
przedłużeniu prowadzenia czynności dowodowych wydaje Szef Krajowej
Administracji Skarbowej.
2. Po zakończeniu postępowania dyscyplinarnego obwinionego zapoznaje się
z aktami postępowania.
3. Rzecznik dyscyplinarny po zakończeniu postępowania sporządza
sprawozdanie, które:
1) wskazuje organ dyscyplinarny, który wydał postanowienie o wszczęciu
postępowania dyscyplinarnego, oraz osobę prowadzącą postępowanie;
2) wskazuje obwinionego oraz określa zarzucane mu przewinienie dyscyplinarne,
z opisem stanu faktycznego ustalonym na podstawie zebranych dowodów;
3) przedstawia wniosek dotyczący:
a) uniewinnienia,
b) odstąpienia od ukarania,
c) ukarania obwinionego,
d) umorzenia postępowania.

art. 266. więcej Art. 266. 1. Orzeczenie dyscyplinarne wydaje się po wysłuchaniu rzecznika
dyscyplinarnego i obwinionego oraz jego obrońcy, jeżeli został ustanowiony, a także
po rozpatrzeniu innych dowodów mających znaczenie w sprawie.
2. Jeżeli obwiniony zawiadomiony o terminie wysłuchania oświadcza, że nie
weźmie udziału w wysłuchaniu lub nie stawia się na wysłuchanie bez
usprawiedliwienia, można przeprowadzić wysłuchanie bez jego udziału. W takim
przypadku za wystarczające uznaje się odczytanie jego poprzednio złożonych
wyjaśnień.
3. Orzeczenie dyscyplinarne zawiera:
1) oznaczenie organu dyscyplinarnego;
2) datę wydania orzeczenia;
3) imię i nazwisko, stopień służbowy oraz stanowisko służbowe obwinionego;
4) opis przewinienia dyscyplinarnego zarzucanego obwinionemu wraz
z kwalifikacją prawną;
5) rozstrzygnięcie;
6) uzasadnienie faktyczne i prawne;
7) pouczenie o prawie, terminie i trybie wniesienia środka zaskarżenia;
8) podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego osoby
upoważnionej do wydania orzeczenia dyscyplinarnego, a także pieczęć organu
dyscyplinarnego.

art. 267. więcej Art. 267. 1. Orzeczenie dyscyplinarne wraz z uzasadnieniem doręcza się
funkcjonariuszowi w terminie 14 dni od dnia jego wydania.
2. Od orzeczenia dyscyplinarnego wydanego przez naczelnika urzędu
skarbowego albo naczelnika urzędu celno-skarbowego funkcjonariusz może wnieść
odwołanie do dyrektora izby administracji skarbowej w terminie 14 dni od dnia
doręczenia orzeczenia.
3. Od orzeczenia dyscyplinarnego wydanego przez dyrektora izby administracji
skarbowej funkcjonariusz może wnieść odwołanie do Szefa Krajowej Administracji
Skarbowej w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia.
4. Do orzekania kary w postępowaniu odwoławczym Szef Krajowej
Administracji Skarbowej może upoważnić swojego zastępcę, o którym mowa
w art. 18, dyrektora komórki urzędu obsługującego ministra lub dyrektora izby
administracji skarbowej, który nie wydał orzeczenia dyscyplinarnego w pierwszej
instancji. Przepis art. 257 ust. 5 stosuje się odpowiednio.
5. Od orzeczenia dyscyplinarnego wydanego przez Szefa Krajowej
Administracji Skarbowej funkcjonariusz może złożyć wniosek o ponowne
rozpatrzenie sprawy w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia.

art. 268. więcej Art. 268. W postępowaniu odwoławczym nie można wymierzyć kary surowszej
niż orzeczona w zaskarżonym orzeczeniu dyscyplinarnym.

art. 269. więcej Art. 269. Od orzeczeń dyscyplinarnych wydanych w postępowaniu
odwoławczym lub postępowaniu z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy
przysługuje prawo do wniesienia skargi do sądu administracyjnego.

art. 270. więcej Art. 270. Kary orzeczone w postępowaniu dyscyplinarnym wykonuje kierownik
jednostki organizacyjnej z dniem uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego.

art. 271. więcej Art. 271. 1. Kara dyscyplinarna, o której mowa w art. 255 ust. 1 pkt 1, ulega
zatarciu po upływie 6 miesięcy od dnia doręczenia prawomocnego orzeczenia
dyscyplinarnego.
2. Kary dyscyplinarne, o których mowa w art. 255 ust. 1 pkt 2 i 3, ulegają
zatarciu po upływie 12 miesięcy od dnia doręczenia prawomocnego orzeczenia
dyscyplinarnego.
3. Kary dyscyplinarne, o których mowa w art. 255 ust. 1 pkt 6, 7 i 9, ulegają
zatarciu po upływie 2 lat od dnia doręczenia prawomocnego orzeczenia
dyscyplinarnego.
4. Kary dyscyplinarne, o których mowa w art. 255 ust. 1 pkt 4, 5 i 8, ulegają
zatarciu po upływie 2 lat od wykonania tych kar.
5. Na wniosek ukaranego zatarcie może nastąpić po upływie roku od dnia
wykonania kary.
6. Zatarcie kary dyscyplinarnej wydalenia ze Służby Celno-Skarbowej następuje
z upływem okresu, o którym mowa w art. 255 ust. 2.
7. Odpisy orzeczeń dyscyplinarnych dołączone do akt osobowych podlegają
zniszczeniu z upływem terminów, o których mowa w ust. 1–6.

art. 272. więcej Art. 272. Jeżeli funkcjonariusz zostanie ponownie ukarany dyscyplinarnie przed
zatarciem poprzednio wymierzonej kary dyscyplinarnej, okres wymagany do zatarcia
tej kary liczy się od dnia wykonania nowej kary.

art. 273. więcej Art. 273. Koszty biegłych powołanych przez organ dyscyplinarny i koszty
zleconych przez organ dyscyplinarny ekspertyz są pokrywane z budżetu państwa
z części, o której mowa w art. 9 ust. 1.

art. 274. więcej Art. 274. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy tryb przeprowadzania postępowania wyjaśniającego,
dyscyplinarnego, postępowania odwoławczego, orzekania kar dyscyplinarnych oraz
ich wykonywania, mając na względzie potrzebę zapewnienia rzetelności i sprawności
prowadzonego postępowania.

art. 275. więcej Art. 275. W sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale przepisy
Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio.

art. 276. więcej Art. 276. 1. W przypadku wydania decyzji o przeniesieniu, powierzeniu
pełnienia obowiązków służbowych na innym stanowisku, przeniesieniu na niższe
stanowisko, przeniesieniu na inne lub równorzędne stanowisko służbowe w związku
z reorganizacją jednostki organizacyjnej KAS, określeniu warunków pełnienia służby
w związku ze zniesieniem jednostki organizacyjnej KAS bądź zawieszeniu
w pełnieniu obowiązków służbowych, funkcjonariusz może, w terminie 14 dni od dnia
doręczenia decyzji, złożyć wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.
2. W przypadku wydania decyzji o zwolnieniu ze służby, funkcjonariusz może,
w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji, złożyć odwołanie do Szefa Krajowej
Administracji Skarbowej.
3. W przypadku gdy decyzję o zwolnieniu ze służby wydaje Szef Krajowej
Administracji Skarbowej, funkcjonariusz może, w terminie 14 dni od dnia doręczenia
decyzji, złożyć wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.
4. Złożenie wniosków, o których mowa w ust. 1 i 3, oraz odwołania, o którym
mowa w ust. 2, nie wstrzymuje wykonania decyzji.
5. Do postępowań w sprawach, o których mowa w ust. 1–3, stosuje się przepisy
ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U.
z 2020 r. poz. 256).
6. Od decyzji wydanej w postępowaniu z wniosku o ponowne rozpatrzenie
sprawy lub wydanej w wyniku odwołania przysługuje prawo wniesienia skargi do
sądu administracyjnego.

art. 277. więcej Art. 277. Spory o roszczenia ze stosunku służbowego funkcjonariuszy
w sprawach niewymienionych w art. 276 ust. 1 rozpatruje sąd właściwy w sprawach
z zakresu prawa pracy.

art. 278. więcej Art. 278. 1. Kto, będąc obowiązanym do zachowania tajemnicy skarbowej,
o której mowa w dziale VII Ordynacji podatkowej, ujawnia informacje objęte tą
tajemnicą, podlega karze pozbawienia wolności do lat 5.
2. Kto, będąc obowiązanym do zachowania tajemnicy skarbowej, o której mowa
w dziale VII Ordynacji podatkowej, ujawnia informacje określone w art. 48,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5.
3. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 lub 2 działa nieumyślnie,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 2.
4. Jeżeli pokrzywdzonym nie jest Skarb Państwa, ściganie następuje na wniosek
pokrzywdzonego.

Art. 278a. 1. Kto będąc obowiązanym do złożenia oświadczenia, o którym
mowa w art. 200 ust. 1, podaje w nim nieprawdę,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 5.
2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu określonego w ust. 1 podlega
grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

art. 279. więcej Art. 279. Ustawa wchodzi w życie w terminie i na zasadach określonych
w ustawie z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej
Administracji Skarbowej (Dz. U. poz. 1948, z późn. zm.).