Art. 242. 1. Funkcjonariuszowi za służbę pełnioną w danym roku
kalendarzowym przysługuje nagroda roczna w wysokości 1/12 uposażenia,
uposażenia chorobowego i uposażenia za przedłużony czas służby otrzymanego
w roku kalendarzowym, za który nagroda przysługuje.
2. Nagroda roczna przysługuje, jeżeli funkcjonariusz w danym roku
kalendarzowym pełnił służbę przez okres co najmniej 6 miesięcy kalendarzowych.
Okresy służby krótsze od miesiąca kalendarzowego sumuje się, przyjmując, że każde
30 dni służby stanowi pełny miesiąc kalendarzowy.
3. Pełnienie służby przez okres co najmniej 6 miesięcy kalendarzowych
warunkujących nabycie prawa do nagrody rocznej nie jest wymagane w przypadku:
1) gdy w danym roku kalendarzowym stosunek służbowy funkcjonariusza
przekształcił się w stosunek pracy na podstawie art. 174 ust. 7;
2) zwolnienia funkcjonariusza ze służby w związku z nabyciem przez niego praw
do emerytury lub renty bądź wygaśnięcia jego stosunku służbowego na
podstawie art. 182 pkt 1.
4. Do okresu służby, o którym mowa w ust. 2, warunkującego nabycie prawa do
nagrody rocznej w danym roku kalendarzowym wlicza się okresy:
1) korzystania przez funkcjonariusza:
a) z urlopu wychowawczego, urlopu macierzyńskiego, urlopu ojcowskiego,
urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, dodatkowego urlopu na
warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu rodzicielskiego,
b) ze zwolnienia od wykonywania zajęć służbowych z przyczyn, o których
mowa w art. 185 § 2 lub art. 188 Kodeksu pracy,
c) ze zwolnienia od wykonywania zajęć służbowych w razie urodzenia się
dziecka, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 2982 Kodeksu
pracy,
d) ze zwolnienia od wykonywania zajęć służbowych z powodu konieczności
osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem, o którym mowa w art. 33
ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych
z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa;
2) powołania funkcjonariusza do czynnej służby wojskowej albo skierowania do
odbycia służby zastępczej.
3) (uchylony)
5. Do okresu służby, o którym mowa w ust. 2, nie wlicza się okresów:
1) korzystania przez funkcjonariusza z urlopu bezpłatnego;
2) zawieszenia funkcjonariusza w pełnieniu obowiązków służbowych
w przypadkach, o których mowa w art. 178, chyba że:
a) w postępowaniu dyscyplinarnym funkcjonariusz został uniewinniony albo
gdy postępowanie takie zostało umorzone wobec braku ustawowych
znamion czynu zabronionego lub niepopełnienia czynu,
b) w postępowaniu karnym lub karnym skarbowym funkcjonariusz został
uniewinniony albo gdy takie postępowanie zostało umorzone ze względu na
okoliczności wymienione w art. 17 § 1 pkt 1, 2 i 6 Kodeksu postępowania
karnego.
6. Do uposażenia, o którym mowa w ust. 1, nie wlicza się uposażenia
otrzymanego w okresie zawieszenia funkcjonariusza w pełnieniu obowiązków
służbowych w przypadkach, o których mowa w art. 178, chyba że:
1) w postępowaniu dyscyplinarnym funkcjonariusz został uniewinniony albo takie
postępowanie zostało umorzone wobec braku ustawowych znamion czynu
zabronionego lub niepopełnienia czynu;
2) w postępowaniu karnym lub karnym skarbowym funkcjonariusz został
uniewinniony albo takie postępowanie zostało umorzone ze względu na
okoliczności wymienione w art. 17 § 1 pkt 1, 2 i 6 Kodeksu postępowania
karnego.
7. Nagrody rocznej nie przyznaje się w przypadku:
1) popełnienia przez funkcjonariusza, ściganego z oskarżenia publicznego
przestępstwa umyślnego lub umyślnego przestępstwa skarbowego,
stwierdzonego prawomocnym wyrokiem sądu;
2) wymierzenia funkcjonariuszowi prawomocnym orzeczeniem dyscyplinarnym
kary, o której mowa w art. 255 ust. 1 pkt 4–10;
3) zwolnienia funkcjonariusza ze służby w przypadkach, o których mowa
w art. 179 ust. 1 pkt 4 albo w art. 180 ust. 1 pkt 2.
8. Nagroda roczna może ulec obniżeniu od 20% do 50% w stosunku do
wysokości określonej w ust. 1 w przypadku:
1) popełnienia przez funkcjonariusza przestępstwa, innego niż określone w ust. 7
pkt 1, stwierdzonego prawomocnym wyrokiem sądu;
2) wymierzenia funkcjonariuszowi prawomocnym orzeczeniem dyscyplinarnym
kary, o której mowa w art. 255 ust. 1 pkt 1–3;
3) niewywiązywania się z obowiązków służbowych w okresie odbywania służby
stałej, stwierdzonego w dwóch następujących po sobie ocenach okresowych lub
opiniach służbowych, między którymi upłynęło co najmniej 6 miesięcy.
9. Przyznanie nagrody rocznej zawiesza się, jeżeli przeciwko funkcjonariuszowi
toczy się postępowanie karne, karne skarbowe lub dyscyplinarne o czyn popełniony
w roku kalendarzowym, za który nagroda jest przyznawana – do czasu zakończenia
tego postępowania.
10. W przypadkach, o których mowa w ust. 7 i 8, nagrody rocznej nie przyznaje
się lub ulega ona obniżeniu za rok kalendarzowy, w którym funkcjonariusz:
1) popełnił przestępstwo stwierdzone prawomocnym wyrokiem sądu,
2) naruszył obowiązki służbowe, za co został ukarany prawomocnym orzeczeniem
dyscyplinarnym,
3) otrzymał drugą kolejną negatywną ocenę okresową lub opinię służbową
z powodu niewywiązywania się z obowiązków służbowych w okresie
odbywania służby
– a jeżeli nagroda za ten rok została już wypłacona – za rok, w którym postępowanie
karne, karne skarbowe lub dyscyplinarne w tej sprawie zostało zakończone
prawomocnym orzeczeniem albo funkcjonariusz został zwolniony ze służby.
11. O obniżeniu nagrody rocznej decyduje kierownik jednostki organizacyjnej.
12. W przypadku pełnienia przez funkcjonariusza w roku kalendarzowym służby
w różnych jednostkach organizacyjnych KAS nagrodę roczną za cały okres służby
w danym roku kalendarzowym wypłaca jednostka, która była w danym roku ostatnim
miejscem pełnienia przez niego służby.
13. Nagrodę roczną wypłaca się do dnia 31 marca roku następującego po roku,
za który przysługuje nagroda.

Ustawa o Krajowej Administracji Skarbowej art. 242

DODAJ