Art. 180. 1. Funkcjonariusza można zwolnić ze służby w przypadku:
1) niewywiązywania się z obowiązków służbowych w służbie stałej, stwierdzonego
w dwóch następujących po sobie ocenach okresowych, między którymi upłynęło
co najmniej 6 miesięcy;
2) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo inne niż określone
w art. 179 ust. 1 pkt 2;
3) powołania do innej służby państwowej, objęcia funkcji z wyboru w organach
wykonawczych jednostek samorządu terytorialnego, podjęcia pracy w instytucji
Unii Europejskiej, jednostce utworzonej przez Unię Europejską lub organizacji
międzynarodowej;
4) niewyrażenia zgody na przeniesienie na niższe stanowisko służbowe;
5) nieobecności w służbie z powodu choroby trwającej dłużej niż rok;
6) warunkowego umorzenia postępowania karnego lub postępowania karnego
skarbowego, jeżeli popełniony czyn stanowił przestępstwo umyślne ścigane
z oskarżenia publicznego lub umyślne przestępstwo skarbowe;
7) dwukrotnego nieusprawiedliwionego niestawienia się na badania, o których
mowa w art. 207 ust. 3, lub niepoddania się im, a także w przypadku
dwukrotnego nieusprawiedliwionego niestawienia się na obserwację, o której
mowa w art. 207 ust. 4, chyba że skierowanie do komisji lekarskiej nastąpiło na
wniosek funkcjonariusza;
8) zaistnienia innej, niż określone w pkt 1–7, ważnej przyczyny, jeżeli dalsze
pozostawanie w służbie nie gwarantuje należytego wykonywania obowiązków
służbowych, w szczególności gdy wymaga tego dobro KAS lub gdy nastąpiła
utrata zaufania niezbędnego do wykonywania obowiązków służbowych;
9) upływu 12 miesięcy okresu zawieszenia w pełnieniu obowiązków służbowych,
jeżeli nie ustąpiły przyczyny będące podstawą zawieszenia.
2. Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się w odniesieniu do funkcjonariusza
oddelegowanego na podstawie art. 164 ust. 2.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 8, zwolnienie funkcjonariusza ze
służby może nastąpić po zasięgnięciu opinii związku zawodowego funkcjonariuszy.

Ustawa o Krajowej Administracji Skarbowej art. 180