Ustawa z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej

art. 1. więcej Art. 1. 1. Ustawa określa zasady:
1) wykonywania zawodów pielęgniarki i położnej;
2) uzyskiwania prawa wykonywania zawodów pielęgniarki i położnej;
3) kształcenia zawodowego pielęgniarki i położnej;
4) kształcenia podyplomowego pielęgniarki i położnej.
2. Zasady odpowiedzialności zawodowej pielęgniarek i położnych określa
ustawa z dnia 1 lipca 2011 r. o samorządzie pielęgniarek i położnych (Dz. U. z 2018 r.
poz. 916).

art. 2. więcej Art. 2. Zawody pielęgniarki i położnej są samodzielnymi zawodami
medycznymi.

art. 3. więcej Art. 3. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) prawie wykonywania zawodu – należy przez to rozumieć odpowiednio prawo
wykonywania zawodu pielęgniarki lub prawo wykonywania zawodu położnej;
2) państwie członkowskim Unii Europejskiej – należy przez to rozumieć również
państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA)
– stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz Konfederację
Szwajcarską;
3) obywatelach państw członkowskich Unii Europejskiej – należy przez to
rozumieć obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej, państw
członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, Konfederacji Szwajcarskiej,
a także:
a) członków ich rodzin w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 lipca 2006 r.
o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe
z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej
i członków ich rodzin (Dz. U. z 2019 r. poz. 293),
b) obywateli państw trzecich posiadających zezwolenie na pobyt rezydenta
długoterminowego Unii Europejskiej w rozumieniu przepisów ustawy
z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2020 r. poz. 35),
c) cudzoziemców posiadających zezwolenie na pobyt czasowy udzielone
w związku z okolicznością, o której mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d
ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach,
d) cudzoziemców, którym nadano status uchodźcy lub udzielono ochrony
uzupełniającej,
e) obywateli państw trzecich, którzy ubiegają się o przyjęcie na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w celu podjęcia pracy w zawodzie wymagającym
wysokich kwalifikacji, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 grudnia
2013 r. o cudzoziemcach,
f) obywateli państw trzecich, którzy zostali przyjęci na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w celach innych niż wykonywanie pracy zgodnie
z prawem Unii Europejskiej lub prawem krajowym i mają prawo do
wykonywania pracy oraz posiadają dokument pobytowy wydany zgodnie
z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1030/2002 z dnia 13 czerwca 2002 r.
ustanawiającym jednolity wzór dokumentów pobytowych dla obywateli
państw trzecich (Dz. Urz. UE L 157 z 15.06.2002, str. 1, z późn. zm.), oraz
obywateli państw trzecich, którzy zostali przyjęci na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w celu wykonywania pracy zgodnie z prawem
Unii Europejskiej lub prawem krajowym,
g) obywateli państw trzecich posiadających zezwolenie na pobyt czasowy
udzielone w związku z okolicznością, o której mowa w art. 151 ust. 1, art. 151b ust. 1, art. 157a ust. 1 lub art. 157g ust. 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach,
h) obywateli państw trzecich posiadających wizę krajową w celu odbycia
studiów pierwszego stopnia, studiów drugiego stopnia lub jednolitych
studiów magisterskich albo kształcenia się w szkole doktorskiej, z adnotacją
„student”, wizę krajową w celu prowadzenia badań naukowych lub prac
rozwojowych, wizę krajową w celu odbycia stażu lub wizę krajową w celu
udziału w programie wolontariatu europejskiego,
i) obywateli państw trzecich przebywających na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej w związku z korzystaniem z mobilności krótkoterminowej
naukowca na warunkach określonych w art. 156b ust. 1 ustawy z dnia 12
grudnia 2013 r. o cudzoziemcach,
j) obywateli państw trzecich przebywających na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej w związku z korzystaniem z mobilności studenta na warunkach
określonych w art. 149b ust. 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o
cudzoziemcach;
4) podmiocie leczniczym – należy przez to rozumieć podmiot leczniczy, o którym
mowa w art. 4 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej
(Dz. U. z 2020 r. poz. 295).

art. 4. więcej Art. 4. 1. Wykonywanie zawodu pielęgniarki polega na udzielaniu świadczeń
zdrowotnych, w szczególności na:
1) rozpoznawaniu warunków i potrzeb zdrowotnych pacjenta;
2) rozpoznawaniu problemów pielęgnacyjnych pacjenta;
3) planowaniu i sprawowaniu opieki pielęgnacyjnej nad pacjentem;
4) samodzielnym udzielaniu w określonym zakresie świadczeń zapobiegawczych,
diagnostycznych, leczniczych i rehabilitacyjnych oraz medycznych czynności
ratunkowych;
5) realizacji zleceń lekarskich w procesie diagnostyki, leczenia i rehabilitacji;
6) orzekaniu o rodzaju i zakresie świadczeń opiekuńczo-pielęgnacyjnych;
7) edukacji zdrowotnej i promocji zdrowia.
2. Za wykonywanie zawodu pielęgniarki uważa się również:
1) nauczanie zawodu pielęgniarki lub położnej, wykonywanie pracy na rzecz
doskonalenia zawodowego pielęgniarek i położnych lub nauczanie innych
zawodów medycznych, których programy kształcenia wymagają współudziału
pielęgniarki lub położnej;
2) prowadzenie prac naukowo-badawczych w zakresie pielęgniarstwa;
3) kierowanie i zarządzanie zespołami pielęgniarek lub położnych;
4) zatrudnienie w podmiocie leczniczym na stanowiskach administracyjnych, na
których wykonuje się czynności związane z przygotowywaniem,
organizowaniem lub nadzorem nad udzielaniem świadczeń opieki zdrowotnej;
5) zatrudnienie w podmiotach zobowiązanych do finansowania świadczeń opieki
zdrowotnej ze środków publicznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1373, z późn. zm.2)
) lub urzędach te
podmioty obsługujących, w ramach którego wykonuje się czynności związane
z przygotowywaniem, organizowaniem lub nadzorem nad udzielaniem
świadczeń opieki zdrowotnej;
6) zatrudnienie w organach administracji publicznej, których zakres działania
obejmuje nadzór nad ochroną zdrowia;
7) pełnienie służby na stanowiskach służbowych w Ministerstwie Obrony
Narodowej oraz w jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony
Narodowej, na których wykonuje się czynności związane z ochroną zdrowia
i opieką zdrowotną;
8) pełnienie służby na stanowiskach służbowych w Centralnym Zarządzie Służby
Więziennej i innych stanowiskach Służby Więziennej, na których wykonuje się
czynności związane z przygotowywaniem, organizowaniem i nadzorem nad
udzielaniem świadczeń opieki zdrowotnej przez podmiot leczniczy dla osób
pozbawionych wolności;
9) zatrudnienie w domach pomocy społecznej określonych w przepisach o pomocy
społecznej, z uwzględnieniem uprawnień zawodowych pielęgniarki określonych w ustawie;
10) zatrudnienie na stanowisku pielęgniarki w żłobku lub klubie dziecięcym,
o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku
do lat 3 (Dz. U. z 2020 r. poz. 326);
11) sprawowanie funkcji z wyboru w organach samorządu pielęgniarek i położnych
lub wykonywanie pracy na rzecz samorządu;
12) powołanie do pełnienia z wyboru funkcji związkowej poza zakładem pracy
pielęgniarki, jeżeli z wyboru wynika obowiązek wykonywania tej funkcji
w charakterze pracownika, albo pełnienie funkcji w zarządzie zakładowej
organizacji związkowej, jeżeli z pełnieniem tej funkcji jest związane zwolnienie
z obowiązku świadczenia pracy.

art. 5. więcej Art. 5. 1. Wykonywanie zawodu położnej polega na udzielaniu świadczeń
zdrowotnych, w szczególności na:
1) rozpoznawaniu ciąży, sprawowaniu opieki nad kobietą w przebiegu ciąży
fizjologicznej, a także prowadzeniu w określonym zakresie badań niezbędnych
w monitorowaniu ciąży fizjologicznej;
2) kierowaniu na badania konieczne do jak najwcześniejszego rozpoznania ciąży
wysokiego ryzyka;
3) prowadzeniu porodu fizjologicznego oraz monitorowaniu płodu
z wykorzystaniem aparatury medycznej;
4) przyjmowaniu porodów naturalnych, w przypadku konieczności także
z nacięciem krocza, a w przypadkach nagłych także porodu z położenia
miednicowego;
5) podejmowaniu koniecznych działań w sytuacjach nagłych, do czasu przybycia
lekarza, w tym ręcznego wydobycia łożyska, a w razie potrzeby ręcznego
zbadania macicy;
6) sprawowaniu opieki nad matką i noworodkiem oraz monitorowaniu przebiegu
okresu poporodowego;
7) badaniu noworodków i opiece nad nimi oraz podejmowaniu w razie potrzeby
wszelkich niezbędnych działań, w tym natychmiastowej reanimacji;
8) realizacji zleceń lekarskich w procesie diagnostyki, leczenia i rehabilitacji;
9) samodzielnym udzielaniu w określonym zakresie świadczeń zapobiegawczych,
diagnostycznych, leczniczych i rehabilitacyjnych;
10) profilaktyce chorób kobiecych i patologii położniczych;
11) rozpoznawaniu u matki lub dziecka objawów nieprawidłowości wymagających
skierowania do lekarza;
12) sprawowaniu opieki położniczo-ginekologicznej nad kobietą;
13) prowadzeniu działalności edukacyjno-zdrowotnej w zakresie:
a) przygotowania do życia w rodzinie, metod planowania rodziny oraz
ochrony macierzyństwa i ojcostwa,
b) przygotowywania do rodzicielstwa oraz pełnego przygotowania do
urodzenia dziecka, łącznie z poradnictwem na temat higieny i żywienia.
1a. W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii
wykonywanie zawodu położnej może polegać również na udzielaniu pacjentom
świadczeń zdrowotnych w zakresie:
1) rozpoznawania warunków i potrzeb zdrowotnych,
2) rozpoznawania problemów pielęgnacyjnych,
3) planowania i sprawowania opieki pielęgnacyjnej,
4) samodzielnego udzielania w określonym zakresie świadczeń zapobiegawczych,
diagnostycznych, leczniczych i rehabilitacyjnych,
5) realizacji zleceń lekarskich w procesie diagnostyki, leczenia i rehabilitacji,
6) edukacji zdrowotnej i promocji zdrowia
– zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami i umiejętnościami zawodowymi.
2. Za wykonywanie zawodu położnej uważa się również:
1) nauczanie zawodu położnej lub pielęgniarki, wykonywanie pracy na rzecz
doskonalenia zawodowego położnych i pielęgniarek lub nauczanie innych
zawodów medycznych, których programy kształcenia wymagają współudziału
położnej lub pielęgniarki;
2) prowadzenie prac naukowo-badawczych w zakresie wykonywania zawodu
położnej, w szczególności opieki nad kobietą, noworodkiem lub rodziną;
3) kierowanie i zarządzanie zespołami pielęgniarek lub położnych;
4) zatrudnienie w podmiocie leczniczym na stanowiskach administracyjnych, na
których wykonuje się czynności związane z przygotowywaniem,
organizowaniem lub nadzorem nad udzielaniem świadczeń opieki zdrowotnej;
5) zatrudnienie w podmiotach zobowiązanych do finansowania świadczeń opieki
zdrowotnej ze środków publicznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych lub urzędach te podmioty obsługujących, w ramach którego wykonuje się czynności związane z przygotowywaniem,
organizowaniem lub nadzorem nad udzielaniem świadczeń opieki zdrowotnej;
6) zatrudnienie w organach administracji publicznej, których zakres działania
obejmuje nadzór nad ochroną zdrowia;
7) zatrudnienie w domach pomocy społecznej określonych w przepisach o pomocy
społecznej, z uwzględnieniem uprawnień zawodowych położnej określonych w ustawie;
8) zatrudnienie na stanowisku położnej w żłobku lub klubie dziecięcym, o których
mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3;
9) sprawowanie funkcji z wyboru w organach samorządu pielęgniarek i położnych
lub wykonywanie pracy na rzecz samorządu;
10) powołanie do pełnienia z wyboru funkcji związkowej poza zakładem pracy
położnej, jeżeli z wyboru wynika obowiązek wykonywania tej funkcji
w charakterze pracownika, albo pełnienie funkcji w zarządzie zakładowej
organizacji związkowej, jeżeli z pełnieniem tej funkcji jest związane zwolnienie
z obowiązku świadczenia pracy.

art. 6. więcej Art. 6. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej
Rady Pielęgniarek i Położnych, określi, w drodze rozporządzenia:
1) rodzaj i zakres świadczeń zapobiegawczych, diagnostycznych, leczniczych
i rehabilitacyjnych, które mogą być udzielane samodzielnie bez zlecenia
lekarskiego przez pielęgniarkę i położną,
2) wykaz produktów leczniczych oraz środków pomocniczych, do stosowania
których są uprawnione pielęgniarki i położne samodzielnie bez zlecenia lekarskiego,
3) rodzaje materiałów, które mogą być pobierane przez pielęgniarkę i położną do
celów diagnostycznych samodzielnie bez zlecenia lekarskiego,
4) rodzaj i zakres medycznych czynności ratunkowych wykonywanych przez pielęgniarkę,
5) wykaz badań diagnostycznych do samodzielnego przeprowadzania przez
pielęgniarkę i położną
– biorąc pod uwagę niezbędne kwalifikacje oraz wymagany zakres umiejętności i obowiązków.

art. 7. więcej Art. 7. Zawód pielęgniarki i położnej może wykonywać osoba posiadająca
prawo wykonywania zawodu stwierdzone albo przyznane przez właściwą okręgową
radę pielęgniarek i położnych oraz osoba, o której mowa w art. 24 i art. 25.

art. 8. więcej Art. 8. 1. Osobie posiadającej prawo wykonywania zawodu przysługuje prawo
posługiwania się tytułem zawodowym „pielęgniarka” albo „pielęgniarz”, „położna”
albo „położny”.
2. Tytułami, o których mowa w ust. 1, mogą posługiwać się osoby posiadające
prawo wykonywania zawodu, a także osoby, o których mowa w art. 24,
z zastrzeżeniem art. 9.
3. Tytuły, o których mowa w ust. 1, podlegają ochronie prawnej.
4. Pielęgniarce i położnej posiadającej ukończone szkolenie specjalizacyjne
przysługuje prawo posługiwania się tytułem zawodowym specjalisty w dziedzinie
pielęgniarstwa lub położnictwa albo dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia.

art. 9. więcej Art. 9. Obywatel państwa członkowskiego Unii Europejskiej ma prawo
używania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułu zawodowego „pielęgniarka”
albo „pielęgniarz” lub „położna” albo „położny”, jeżeli posiada kwalifikacje
uprawniające do wykonywania zawodu pielęgniarki lub położnej określone w ustawie.

art. 10. więcej Art. 10. 1. Pielęgniarki i położne mają prawo używania uroczystego stroju
zawodowego. Uroczysty strój zawodowy pielęgniarki i położnej podlega ochronie
prawnej.
2. Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych określi, w drodze uchwały, wzór
uroczystego stroju zawodowego pielęgniarki i położnej oraz zasady jego używania,
mając na uwadze tradycję i historyczne uwarunkowania obu zawodów.

art. 11. więcej Art. 11. 1. Pielęgniarka i położna wykonują zawód, z należytą starannością,
zgodnie z zasadami etyki zawodowej, poszanowaniem praw pacjenta, dbałością o jego
bezpieczeństwo, wykorzystując wskazania aktualnej wiedzy medycznej oraz
pośrednictwo systemów teleinformatycznych lub systemów łączności.
2. Pielęgniarka i położna podczas i w związku z wykonywaniem czynności
polegających na udzielaniu świadczeń zdrowotnych, o których mowa
w art. 4 ust. 1 pkt 1–5 i art. 5 ust. 1 pkt 1–9, korzystają z ochrony przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych na zasadach określonych w ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1950 i 2128).

art. 12. więcej Art. 12. 1. Pielęgniarka i położna są obowiązane, zgodnie z posiadanymi
kwalifikacjami zawodowymi, do udzielenia pomocy w każdym przypadku, gdy
zwłoka w jej udzieleniu mogłaby spowodować stan nagłego zagrożenia zdrowotnego.
2. Pielęgniarka i położna mogą odmówić wykonania zlecenia lekarskiego oraz
wykonania innego świadczenia zdrowotnego niezgodnego z ich sumieniem lub
z zakresem posiadanych kwalifikacji, podając niezwłocznie przyczynę odmowy na
piśmie przełożonemu lub osobie zlecającej, chyba że zachodzą okoliczności, o których
mowa w ust. 1.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, pielęgniarka i położna mają
obowiązek niezwłocznego uprzedzenia pacjenta lub jego przedstawiciela ustawowego
bądź opiekuna faktycznego o takiej odmowie i wskazania realnych możliwości
uzyskania tego świadczenia u innej pielęgniarki, położnej lub w podmiocie
leczniczym.
4. W przypadku odstąpienia od realizacji świadczeń zdrowotnych z przyczyn,
o których mowa w ust. 2, pielęgniarka i położna mają obowiązek uzasadnić
i odnotować ten fakt w dokumentacji medycznej.

art. 13. więcej Art. 13. Pielęgniarka i położna mają prawo wglądu do dokumentacji medycznej
pacjenta oraz do uzyskania od lekarza pełnej informacji o stanie zdrowia pacjenta,
rozpoznaniu, proponowanych metodach diagnostycznych, leczniczych,
rehabilitacyjnych, zapobiegawczych i dających się przewidzieć następstwach
podejmowanych działań, w zakresie niezbędnym do udzielanych przez siebie
świadczeń zdrowotnych.

art. 14. więcej Art. 14. 1. Pielęgniarka i położna mają prawo do uzyskania pełnej informacji
o celowości, planowanym przebiegu i dających się przewidzieć skutkach
eksperymentu medycznego, w którym mają uczestniczyć.
2. W przypadku uzasadnionych wątpliwości pielęgniarka i położna mogą
odmówić uczestniczenia w eksperymencie, podając przełożonemu przyczynę
odmowy na piśmie.

art. 15. więcej Art. 15. 1. Pielęgniarka i położna wykonują zlecenia lekarskie zapisane
w dokumentacji medycznej.
2. Zapis w dokumentacji medycznej, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy
zleceń wykonywanych w stanach nagłego zagrożenia zdrowotnego.
3. W przypadku uzasadnionych wątpliwości pielęgniarka i położna mają prawo
domagać się od lekarza, który wydał zlecenie, by uzasadnił potrzebę jego wykonania.
4. Pielęgniarka i położna mają prawo do samodzielnego orzekania o rodzaju
i zakresie świadczeń opiekuńczo-pielęgnacyjnych wykonywanych na rzecz pacjenta
niezdolnego do samodzielnej egzystencji i samoopieki.

Art. 15a. 1. W ramach samodzielnego wykonywania świadczeń
zapobiegawczych, diagnostycznych, leczniczych i rehabilitacyjnych pielęgniarka
i położna posiadające dyplom ukończenia studiów drugiego stopnia na kierunku
pielęgniarstwo lub położnictwo oraz pielęgniarka i położna posiadające tytuł
specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa mają prawo samodzielnie:
1) ordynować leki zawierające określone substancje czynne, z wyłączeniem leków
zawierających substancje bardzo silnie działające, środki odurzające i substancje
psychotropowe, oraz środki spożywcze specjalnego przeznaczenia
żywieniowego, w tym wystawiać na nie recepty,
2) ordynować określone wyroby medyczne, w tym wystawiać na nie zlecenia albo
recepty
– jeżeli ukończyły kurs specjalistyczny w tym zakresie.
1a. W przypadku leków określonych w wykazach, o których mowa w art. 37
ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego
przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 784,
999, 1096, 1590 i 1905), zwanej dalej „ustawą o refundacji”, objętych refundacją w
ramach kategorii dostępności refundacyjnej określonej w art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. a tej
ustawy, dla których istnieją refundowane odpowiedniki, pielęgniarka i położna, o
których mowa w ust. 1 i 2, wystawiając receptę, może przyjąć jako zakres
zarejestrowanych wskazań wskazania określone dla wszystkich odpowiedników
refundowanych w ramach tej kategorii dostępności refundacyjnej.
2. W ramach realizacji zleceń lekarskich w procesie diagnostyki, leczenia
i rehabilitacji pielęgniarka i położna
posiadające dyplom ukończenia studiów co najmniej pierwszego stopnia na
kierunku pielęgniarstwo lub położnictwo oraz pielęgniarka i położna posiadające tytuł
specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa mają prawo wystawiać:
1) recepty na leki, z wyłączeniem leków zawierających substancje bardzo silnie
działające, środki odurzające i substancje psychotropowe, środki spożywcze
specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyroby medyczne, niezbędne do
kontynuacji leczenia, jeżeli ukończyły kurs specjalistyczny w tym zakresie;
2) zlecenia na wyroby medyczne.
3. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, obejmują również wystawianie
recept osobom, o których mowa w art. 43–46 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r.
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, na
zasadach określonych w tej ustawie oraz w ustawie o refundacji, z wyjątkiem
uprawnienia do wystawiania recept przez:
1) położną – świadczeniobiorcom, o których mowa w art. 43a ust. 1 i 1a ustawy
z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych;
2) pielęgniarkę – świadczeniobiorcom, o których mowa w art. 43b ust. 1 ustawy,
o której mowa w pkt 1.
3a. Pielęgniarka i położna, o których mowa w ust. 1 i 2, wystawiają recepty na
leki, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyroby
medyczne na zasadach określonych w art. 95b, art. 96a i art. 96b ustawy z dnia
6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 499, z późn. zm.).
4. W przypadku wystawiania recept na leki, środki spożywcze specjalnego
przeznaczenia żywieniowego, wyroby
medyczne określone w wykazach, o których mowa w art. 37 ustawy
o refundacji, pielęgniarka i położna są obowiązane do odnotowania na recepcie,
w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie ust. 8, odpłatności, jeżeli
lek, środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrób medyczny
występuje w tych wykazach w co najmniej dwóch odpłatnościach, o których mowa
w art. 6 ust. 2 ustawy o refundacji.
4a. Określenie odpłatności na recepcie w postaci elektronicznej może nastąpić
przy wykorzystaniu narzędzia informatycznego, o którym mowa w art. 9b ustawy z
dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia (Dz. U. z 2019 r.
poz. 408, 730, 1590 i 1905).
4b. Pielęgniarka lub położna oraz świadczeniodawca nie ponoszą
odpowiedzialności za skutki błędnego działania narzędzia informatycznego, o którym
mowa w art. 9b ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie
zdrowia, polegającego na nieprawidłowym określeniu odpłatności w związku z
rozbieżnością danych zawartych w narzędziu a przepisami prawa, w szczególności z
wykazami, o których mowa w art. 37 ust. 1 ustawy o refundacji.
5. Pielęgniarka i położna wystawiając receptę są obowiązane do szczegółowego
uzasadnienia w dokumentacji medycznej przyczyn dokonania adnotacji, o której
mowa w art. 44 ust. 2 zdanie drugie ustawy o refundacji.
6. Pielęgniarka i położna posiadające tytuł specjalisty w dziedzinie
pielęgniarstwa lub dyplom ukończenia studiów co najmniej pierwszego stopnia na
kierunku pielęgniarstwo lub położnictwo mają prawo wystawiać skierowania na
wykonanie określonych badań diagnostycznych, w tym medycznej diagnostyki
laboratoryjnej, z wyjątkiem badań wymagających metod diagnostycznych
i leczniczych stwarzających podwyższone ryzyko dla pacjenta.
7. Obowiązek ukończenia kursu specjalistycznego, o którym mowa w ust. 1 i 2,
nie dotyczy pielęgniarek i położnych, które w ramach kształcenia w szkołach
pielęgniarskich i w szkołach położnych lub w ramach szkolenia specjalizacyjnego
nabyły wiedzę objętą takim kursem.
8. Minister właściwy do spraw zdrowia po zasięgnięciu opinii Prezesa
Narodowego Funduszu Zdrowia, Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, Naczelnej
Rady Lekarskiej i Naczelnej Rady Aptekarskiej określi, w drodze rozporządzenia:
1) wykaz:
a) substancji czynnych zawartych w lekach, o których mowa w ust. 1,
b) środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego, o których
mowa w ust. 1,
c) wyrobów medycznych, o których mowa w ust. 1,
2) wykaz badań diagnostycznych, o których mowa w ust. 6
3) (uchylony)
4) (uchylony)
5) (uchylony)
6) (uchylony)
– biorąc pod uwagę niezbędne kwalifikacje oraz wymagany zakres umiejętności
i obowiązków pielęgniarki i położnej.

Art. 15b. 1. Pielęgniarka i położna wykonują czynności zawodowe, o których
mowa w art. 15a ust. 1, po uprzednim osobistym badaniu fizykalnym pacjenta lub
badaniu za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności,
a także po analizie dostępnej dokumentacji medycznej pacjenta.
2. Pielęgniarka i położna, o których mowa w art. 15a ust. 1, mogą, bez dokonania
badania pacjenta, wystawić receptę niezbędną do kontynuacji leczenia oraz receptę
albo zlecenie na zaopatrzenie w wyroby medyczne jako kontynuację zaopatrzenia
w wyroby medyczne, jeżeli jest to uzasadnione stanem zdrowia pacjenta
odzwierciedlonym w dokumentacji medycznej.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, recepty, zlecenia lub wydruk,
o którym mowa w art. 96b ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo
farmaceutyczne, mogą być przekazane:
1) przedstawicielowi ustawowemu pacjenta albo osobie upoważnionej przez
pacjenta do ich odbioru;
2) osobie trzeciej, jeżeli pacjent oświadczy podmiotowi udzielającemu świadczeń
zdrowotnych, że recepty, zlecenia lub wydruk mogą być odebrane przez osoby
trzecie bez szczegółowego określania tych osób.
4. Upoważnienie lub oświadczenie, o których mowa w ust. 3, odnotowuje się
w dokumentacji medycznej pacjenta
albo dołącza do tej dokumentacji.
5. Informację o wystawieniu recepty lub zlecenia, o których mowa w ust. 2,
zamieszcza się w dokumentacji medycznej pacjenta. Informację o osobie, której
przekazano taką receptę lub zlecenie, odnotowuje się w dokumentacji medycznej
pacjenta albo dołącza do tej dokumentacji.

art. 16. więcej Art. 16. Pielęgniarka i położna są obowiązane:
1) informować pacjenta o jego prawach zgodnie z przepisami ustawy z dnia
6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2019
r. poz. 1127, 1128, 1590, 1655 i 1696);
2) udzielić pacjentowi lub jego przedstawicielowi ustawowemu albo osobie
wskazanej przez pacjenta informacji o stanie zdrowia pacjenta, w zakresie koniecznym do sprawowania opieki pielęgnacyjnej lub opieki podczas ciąży oraz prowadzenia porodu i połogu;
3) zgłosić Prezesowi Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów
Medycznych i Produktów Biobójczych lub podmiotowi odpowiedzialnemu za
wprowadzenie produktu leczniczego do obrotu działanie niepożądane produktu
leczniczego zgodnie z ustawą z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne.

art. 17. więcej Art. 17. 1. Pielęgniarka i położna są obowiązane do zachowania w tajemnicy
informacji związanych z pacjentem, uzyskanych w związku z wykonywaniem zawodu.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, gdy:
1) tak stanowią odrębne przepisy;
2) zachowanie tajemnicy może stanowić niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia
pacjenta lub innych osób;
3) pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy wyraża zgodę na ujawnienie
tajemnicy;
4) zachodzi potrzeba przekazania niezbędnych informacji o pacjencie związanych
z udzielaniem świadczeń zdrowotnych osobom uczestniczącym w udzielaniu
tych świadczeń.
3. Pielęgniarka i położna, z zastrzeżeniem sytuacji, o których mowa
w ust. 2 pkt 1–3, są związane tajemnicą również po śmierci pacjenta.

art. 18. więcej Art. 18. Pielęgniarka i położna mają obowiązek prowadzenia i udostępniania
dokumentacji medycznej na zasadach określonych w ustawie z dnia 6 listopada
2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta.

art. 19. więcej Art. 19. 1. Pielęgniarka i położna mogą wykonywać zawód:
1) w ramach umowy o pracę;
2) w ramach stosunku służbowego;
3) na podstawie umowy cywilnoprawnej;
4) w ramach wolontariatu;
5) w ramach praktyk zawodowych wymienionych w art. 5 ust. 2 pkt 2 ustawy
z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej.
2. Pielęgniarka i położna wykonujące zawód w formach, o których mowa
w ust. 1 pkt 1–3, są obowiązane, w terminie 14 dni od dnia nawiązania stosunku służbowego lub zawarcia umowy, poinformować o tym fakcie okręgową radę pielęgniarek i położnych właściwą ze względu na miejsce wykonywania zawodu, wskazując:
1) numer dokumentu poświadczającego posiadanie prawa wykonywania zawodu
albo ograniczonego prawa wykonywania zawodu;
2) datę zatrudnienia i stanowisko, a w przypadku umów na czas określony – datę
zakończenia umowy;
3) miejsce wykonywania zawodu.
3. Pielęgniarka i położna wykonujące zawód w formach, o których mowa
w ust. 1 pkt 1–3, są obowiązane poinformować okręgową radę pielęgniarek
i położnych, właściwą ze względu na miejsce wykonywania zawodu, o rozwiązaniu
albo wygaśnięciu umowy, w terminie 14 dni od dnia rozwiązania albo wygaśnięcia umowy.
4. Pracodawca nie może podejmować działań dyskryminujących ze względu na
formę wykonywania zawodu przez pielęgniarkę lub położną.
5. Odmowa zmiany formy wykonywania zawodu przez pielęgniarkę lub położną
wykonującą zawód w podmiocie leczniczym w ramach umowy o pracę nie może
stanowić przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie przez pracodawcę stosunku pracy
lub jego rozwiązanie bez wypowiedzenia.

art. 20. więcej Art. 20. Pielęgniarka lub położna wykonująca indywidualną praktykę lub
indywidualną specjalistyczną praktykę może zatrudniać osoby niebędące
pielęgniarkami lub położnymi do wykonywania czynności pomocniczych
(współpracy).

art. 21. więcej Art. 21. Jeżeli pielęgniarka lub położna zamierza wykonywać indywidualną
praktykę, indywidualną specjalistyczną praktykę lub grupową praktykę, na obszarze
innej okręgowej izby pielęgniarek i położnych niż tej, której jest dotychczas
członkiem, jest obowiązana dokonać wyboru, o którym mowa w art. 5 ust. 4 ustawy
z dnia 1 lipca 2011 r. o samorządzie pielęgniarek i położnych.

art. 22. więcej Art. 22. 1. Okręgowa izba pielęgniarek i położnych jest uprawniona do wizytacji
w celu oceny wykonywania zawodu przez pielęgniarkę lub położną w ramach praktyki
zawodowej wpisanej do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą
w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej.
2. Wizytacja jest przeprowadzana przez pielęgniarki lub położne upoważnione
przez okręgową radę pielęgniarek i położnych.
3. Osoby, o których mowa w ust. 2, wykonując czynności wizytacyjne za
okazaniem upoważnienia, mają prawo:
1) żądania informacji i dokumentacji;
2) wstępu do pomieszczeń podmiotu wykonującego działalność leczniczą;
3) udziału w czynnościach związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych;
4) wglądu do dokumentacji medycznej;
5) żądania ustnych i pisemnych wyjaśnień.
4. Po wykonaniu czynności wizytacyjnych sporządza się wystąpienie
powizytacyjne, które zawiera:
1) imię i nazwisko oraz adres miejsca zamieszkania, albo nazwę albo firmę oraz
adres siedziby;
2) miejsce udzielania świadczeń zdrowotnych;
3) datę rozpoczęcia i zakończenia czynności wizytacyjnych;
4) imiona i nazwiska osób wykonujących czynności wizytacyjne;
5) opis stanu faktycznego;
6) opis ewentualnych nieprawidłowości;
7) wnioski osób wykonujących czynności wizytacyjne;
8) datę i miejsce sporządzenia wystąpienia powizytacyjnego.
5. Jeżeli w wystąpieniu powizytacyjnym stwierdzono postępowanie sprzeczne
z zasadami etyki zawodowej lub zawinione naruszenie przepisów dotyczących
wykonywania zawodu pielęgniarki i położnej, okręgowa rada pielęgniarek
i położnych powiadamia okręgowego rzecznika odpowiedzialności zawodowej.
6. W przypadku stwierdzenia w trakcie wizytacji, że pielęgniarka lub położna
wykonująca zawód w ramach praktyki zawodowej wpisanej do rejestru podmiotów
wykonujących działalność leczniczą w rozumieniu przepisów o działalności
leczniczej rażąco narusza warunki wykonywania działalności objętej wpisem,
okręgowa rada pielęgniarek i położnych wykreśla tę praktykę z rejestru podmiotów
wykonujących działalność leczniczą.

art. 23. więcej Art. 23. 1. Pielęgniarka i położna mogą wykonywać w podmiocie leczniczym
dodatkową opiekę pielęgnacyjną, o której mowa w art. 34 ustawy z dnia 6 listopada
2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, na podstawie umowy cywilnoprawnej zawartej z pacjentem, osobą bliską, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, lub opiekunem prawnym.
2. Pielęgniarka lub położna, o których mowa w ust. 1, informują podmiot
leczniczy, w którym będą wykonywać opiekę pielęgnacyjną na podstawie umowy
określonej w ust. 1, najpóźniej w dniu podjęcia opieki.

art. 24. więcej Art. 24. 1. Pielęgniarka lub położna będąca obywatelem państwa
członkowskiego Unii Europejskiej może czasowo i okazjonalnie wykonywać na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zawód pielęgniarki lub położnej bez
konieczności stwierdzenia prawa wykonywania zawodu odpowiednio pielęgniarki lub
położnej, jeżeli przed rozpoczęciem po raz pierwszy czasowego i okazjonalnego
wykonywania zawodu złoży w okręgowej izbie pielęgniarek i położnych, właściwej
ze względu na miejsce wykonywania zawodu:
1) pisemne oświadczenie o zamiarze czasowego i okazjonalnego wykonywania
zawodu pielęgniarki lub położnej, ze wskazaniem miejsca i, o ile to możliwe,
czasu wykonywania zawodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) dokument potwierdzający obywatelstwo;
3) zaświadczenie, wydane przez odpowiednie władze lub organizacje państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, stwierdzające, że zgodnie z prawem
wykonuje zawód pielęgniarki lub położnej w tym państwie oraz że w momencie
wydania zaświadczenia nie obowiązuje jej ograniczenie wykonywania zawodu,
zawieszenie prawa wykonywania zawodu albo zakaz wykonywania zawodu oraz
nie toczy się przeciwko niej postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności
zawodowej;
4) zaświadczenie, wydane przez odpowiednie władze lub organizacje państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, stwierdzające, że posiada jeden z dyplomów,
świadectw lub innych dokumentów potwierdzających posiadanie formalnych
kwalifikacji do wykonywania zawodu pielęgniarki lub położnej, lub inny
dokument potwierdzający posiadanie formalnych kwalifikacji do wykonywania
zawodu pielęgniarki lub położnej;
5) oświadczenie o posiadaniu polisy ubezpieczeniowej od odpowiedzialności
cywilnej dotyczącej wykonywania zawodu pielęgniarki lub położnej lub posiadaniu innego dokumentu potwierdzającego indywidualne lub zbiorowe środki zabezpieczenia w zakresie odpowiedzialności zawodowej;
6) oświadczenie, że włada językiem polskim w mowie i w piśmie w zakresie
niezbędnym do wykonywania zawodu pielęgniarki lub położnej.
1a. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do cudzoziemca posiadającego zezwolenie na
pobyt czasowy udzielone w związku z okolicznością, o której mowa
w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach,
oraz cudzoziemca, któremu w Rzeczypospolitej Polskiej nadano status uchodźcy lub
udzielono ochrony uzupełniającej.
2. Jeżeli zaistniała nagła potrzeba udzielenia świadczenia przez pielęgniarkę lub
położną, o której mowa w ust. 1, dokumenty, o których mowa w ust. 1, mogą być
złożone niezwłocznie po udzieleniu świadczenia.
3. Pielęgniarka lub położna zamierzająca czasowo i okazjonalnie wykonywać
zawód na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w kolejnych latach oświadczenia,
o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 5, składa raz w roku.
4. Zaświadczenia oraz dokumenty, o których mowa w ust. 1, ponownie
przedstawia się okręgowej izbie pielęgniarek i położnych tylko w przypadku istotnej
zmiany okoliczności potwierdzonych zaświadczeniami lub dokumentami.
5. Pielęgniarka lub położna, czasowo i okazjonalnie wykonujące zawód na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie mają obowiązku rejestracji swojej
działalności w systemie ubezpieczeń celem dokonania rozliczeń związanych z
czasowym i okazjonalnym wykonywaniem zawodu, ale są obowiązane poinformować
właściwą instytucję ubezpieczeniową o tymczasowym i okazjonalnym wykonywaniu
zawodu przed rozpoczęciem jego wykonywania, a w nagłych wypadkach – po
zakończeniu jego wykonywania.
6. W przypadku gdy okręgowa rada pielęgniarek i położnych – biorąc pod uwagę
długość, częstotliwość, regularność i ciągłość oraz charakter udzielanych świadczeń
zdrowotnych – uzna, że wykonywanie zawodu nie ma charakteru czasowego
i okazjonalnego, informuje pielęgniarkę lub położną o konieczności uzyskania
stwierdzenia prawa wykonywania zawodu.
7. Przepisów ust. 1–6 nie stosuje się do pielęgniarek i położnych udzielających
świadczeń opieki zdrowotnej w ramach umów międzynarodowych zawartych z państwem członkowskim Unii Europejskiej w celu współpracy transgranicznej w zakresie ratownictwa medycznego.

art. 25. więcej Art. 25. Pielęgniarka lub położna o odpowiednio wysokich kwalifikacjach,
nieposiadające prawa wykonywania
zawodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale posiadające to prawo
w innym państwie, mogą brać udział w naradzie pielęgniarskiej lub położnych oraz
udzielać świadczeń zdrowotnych wymienionych w art. 4 ust. 1 lub w art. 5 ust. 1,
których potrzeba wynika z narady, jeżeli zostały zaproszone przez:
1) szpitale lub instytuty badawcze, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia
30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1350 i 2227
oraz z 2020 r. poz. 284);
2) Naczelną Radę Pielęgniarek i Położnych lub właściwą okręgową radę
pielęgniarek i położnych;
3) pielęgniarkę lub położną posiadającą prawo wykonywania zawodu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, każdorazowo po uzyskaniu zgody właściwej
okręgowej rady pielęgniarek i położnych.

art. 26. więcej Art. 26. 1. Pielęgniarka lub położna, które nie wykonują zawodu łącznie przez
okres dłuższy niż 5 lat w okresie ostatnich 6 lat, a zamierzają podjąć jego
wykonywanie, mają obowiązek zawiadomić o tym właściwą okręgową radę pielęgniarek i położnych i odbyć trwające nie dłużej niż 6 miesięcy przeszkolenie pod
nadzorem innej osoby uprawnionej do wykonywania odpowiednio zawodu
pielęgniarki lub położnej, legitymującej się co najmniej 5-letnim doświadczeniem
zawodowym, zwanej dalej „opiekunem”. Opiekuna wskazuje kierownik podmiotu,
w którym odbywa się przeszkolenie.
2. Okręgowa rada pielęgniarek i położnych określi miejsce, czas trwania
i program przeszkolenia dla pielęgniarki i położnej, o których mowa w ust. 1.
2a. Okres przeszkolenia określonego zgodnie z ust. 2 wlicza się do okresu
wykonywania zawodu pielęgniarki lub położnej.
2b. Okres niewykonywania zawodu pielęgniarki lub położnej rozpoczyna się
z dniem rozwiązania lub wygaśnięcia umowy lub stosunku, o których mowa
w art. 19 ust. 1 pkt 1–3, albo porozumienia – w przypadku wykonywania zawodu w ramach wolontariatu, oraz z dniem zakończenia lub zawieszenia wykonywania praktyki zawodowej.
3. Przeszkolenie może odbyć się również na podstawie umowy o pracę
u pracodawcy, który zatrudnia albo ma zamiar zatrudnić pielęgniarkę lub położną,
o których mowa w ust. 1, z zachowaniem warunków określonych w ust. 1.
4. Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych określi, w drodze uchwały, ramowy
program przeszkolenia, sposób i tryb odbywania oraz zaliczenia przeszkolenia, mając
na uwadze konieczność odnowienia wiedzy i umiejętności praktycznych przez
pielęgniarki i położne powracające do wykonywania zawodu oraz czas, w którym
pielęgniarka i położna nie wykonywały zawodu.
5. W okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii
pielęgniarka lub położna, o której mowa w ust. 1, jest zwolniona z odbycia
przeszkolenia, o którym mowa w ust. 1, pod warunkiem że przez pierwsze 3 miesiące
wykonywania zawodu udziela świadczeń zdrowotnych pod nadzorem innej
pielęgniarki lub położnej.

Art. 26a. Pielęgniarka lub położna, które zamierzają zaprzestać wykonywania
zawodu przez czas określony, zgłaszają to niezwłocznie właściwej okręgowej radzie
pielęgniarek i położnych, z podaniem przewidywanego okresu niewykonywania zawodu.

Art. 26b. (uchylony).

art. 27. więcej Art. 27. 1. Jeżeli istnieje uzasadnione podejrzenie całkowitej albo częściowej
niezdolności pielęgniarki lub położnej do wykonywania zawodu, spowodowanej jej
stanem zdrowia, okręgowa rada pielęgniarek i położnych powołuje komisję lekarską,
zwaną dalej „komisją”, złożoną ze specjalistów odpowiednich dziedzin medycyny.
2. Komisja wydaje orzeczenie w przedmiocie niezdolności pielęgniarki lub
położnej do wykonywania zawodu.
3. Pielęgniarka lub położna, których sprawa dotyczy, są obowiązane do stawienia
się przed komisją.
4. Okręgowa rada pielęgniarek i położnych, na podstawie orzeczenia komisji,
podejmuje uchwałę o zawieszeniu prawa wykonywania zawodu na okres trwania
niezdolności do wykonywania zawodu albo o ograniczeniu wykonywania określonych
czynności zawodowych na okres trwania niezdolności do wykonywania zawodu.
5. Pielęgniarka lub położna, których sprawa dotyczy, są uprawnione do
uczestnictwa, z prawem zabrania głosu, w posiedzeniu okręgowej rady pielęgniarek
i położnych w czasie rozpatrywania ich sprawy.
6. Jeżeli pielęgniarka lub położna odmawia poddania się badaniu przez komisję
lub jeżeli okręgowa rada pielęgniarek i położnych na podstawie wyników
postępowania wyjaśniającego uzna, że dalsze wykonywanie zawodu lub ściśle
określonych czynności zawodowych ze względu na stan zdrowia pielęgniarki lub
położnej nie jest możliwe – okręgowa rada pielęgniarek i położnych podejmuje
uchwałę o zawieszeniu prawa wykonywania zawodu albo o ograniczeniu
wykonywania określonych czynności zawodowych.
7. Pielęgniarce lub położnej, w stosunku do których podjęto uchwałę
o zawieszeniu prawa wykonywania zawodu albo o ograniczeniu wykonywania
określonych czynności zawodowych, przysługuje prawo wniesienia odwołania od
uchwały o zawieszeniu prawa wykonywania zawodu albo o ograniczeniu
wykonywania określonych czynności zawodowych do Naczelnej Rady Pielęgniarek
i Położnych w terminie 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia o podjęciu uchwały
przez okręgową radę pielęgniarek i położnych.
8. Pielęgniarka lub położna, o których mowa w ust. 7, mogą wystąpić do
okręgowej rady pielęgniarek i położnych o uchylenie uchwały o zawieszeniu prawa
wykonywania zawodu albo o ograniczeniu wykonywania określonych czynności
zawodowych, jeżeli ustaną przyczyny zawieszenia lub ograniczenia.
9. Postępowanie w sprawach określonych w ust. 1–6 jest poufne i odbywa się
z zachowaniem przepisów o ochronie danych osobowych.
10. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Pielęgniarek i Położnych, określi, w drodze rozporządzenia, skład komisji, tryb
orzekania o niezdolności do wykonywania zawodu oraz szczegółowy sposób i tryb
postępowania w sprawach zawieszania prawa wykonywania zawodu albo
ograniczenia wykonywania określonych czynności zawodowych, mając na względzie
zapewnienie prawidłowego wykonywania zawodu oraz ochronę praw osób, wobec
których wszczęto postępowanie.

art. 28. więcej Art. 28. Prawo wykonywania zawodu pielęgniarki przysługuje osobie:
1) posiadającej świadectwo lub dyplom ukończenia polskiej szkoły pielęgniarskiej
bądź uzyskane w innym państwie niż państwo członkowskie Unii Europejskiej
świadectwo lub dyplom, pod warunkiem że dyplom lub świadectwo zostały
uznane w Rzeczypospolitej Polskiej za równorzędne ze świadectwem
ukończenia szkoły pielęgniarskiej lub dyplomem, zgodnie z odrębnymi
przepisami, oraz że spełniają minimalne wymogi kształcenia określone
w przepisach prawa Unii Europejskiej;
2) posiadającej pełną zdolność do czynności prawnych;
3) której stan zdrowia pozwala na wykonywanie zawodu pielęgniarki;
4) która wykazuje nienaganną postawę etyczną.

art. 29. więcej Art. 29. 1. Prawo wykonywania zawodu pielęgniarki przysługuje obywatelowi
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jeżeli:
1) posiada jeden z tytułów wymienionych w załączniku nr 1 do ustawy;
2) posiada dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający posiadanie
formalnych kwalifikacji do wykonywania zawodu pielęgniarki odpowiedzialnej
za opiekę ogólną, wydany przez odpowiednie władze lub organizację państwa
członkowskiego Unii Europejskiej;
3) przedstawi zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, że dyplom, świadectwo lub inny
dokument, o których mowa w pkt 2, jest zgodny z wymaganiami zawartymi
w przepisach prawa Unii Europejskiej;
4) ma pełną zdolność do czynności prawnych;
5) jego stan zdrowia, potwierdzony zaświadczeniem wydanym przez odpowiednie
władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej, pozwala na
wykonywanie zawodu pielęgniarki;
6) przedstawi zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, że nie został pozbawiony prawa
wykonywania zawodu lub prawo to nie zostało zawieszone i nie toczy się przeciwko niemu postępowanie w sprawie pozbawienia lub zawieszenia prawa wykonywania zawodu;
7) złoży oświadczenie, że włada językiem polskim w mowie i piśmie w zakresie
niezbędnym do wykonywania zawodu pielęgniarki;
8) wykazuje nienaganną postawę etyczną.
2. Zaświadczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 5 i 6, mogą być przedkładane
w okresie 3 miesięcy od dnia ich wystawienia.
3. Za wystarczające, w zakresie spełnienia wymagań dotyczących zaświadczenia
o stanie zdrowia, uznaje się dokumenty odnoszące się do stanu zdrowia wymagane do
wykonywania zawodu pielęgniarki w państwie członkowskim Unii Europejskiej,
którego obywatelem jest pielęgniarka lub z którego przybywa. W przypadku gdy
dokumenty tego rodzaju w państwie członkowskim Unii Europejskiej, którego
obywatelem jest pielęgniarka lub z którego przybywa, nie są wymagane, za
wystarczające uważa się dokumenty wydane w tym państwie odnoszące się do stanu zdrowia.
4. W przypadku gdy odpowiednie władze lub organizacje państwa
członkowskiego Unii Europejskiej nie wydają zaświadczeń, o których mowa
w ust. 1 pkt 6, za wystarczające uznaje się złożenie oświadczenia następującej treści:
„Świadoma(y) odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia
oświadczam, że nie byłam(em) karana(y) za umyślne przestępstwo lub umyślne
przestępstwo skarbowe oraz że nie toczy się przeciwko mnie postępowanie karne
w sprawie o umyślnie popełnione przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, oraz że
nie zachodzą okoliczności, które zgodnie z zasadami etyki zawodowej mogłyby mieć
wpływ na wykonywanie zawodu pielęgniarki na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej”. Oświadczenie powinno również zawierać imię i nazwisko pielęgniarki,
oznaczenie miejsca i datę złożenia oświadczenia oraz podpis pielęgniarki.

art. 30. więcej Art. 30. 1. Za równoważne z dyplomem, świadectwem lub innym dokumentem
potwierdzającym posiadanie formalnych kwalifikacji, uprawniającym do
wykonywania w Rzeczypospolitej Polskiej zawodu pielęgniarki, uważa się dyplomy,
świadectwa lub inne dokumenty wydane przez odpowiednie władze lub organizacje
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jeżeli kształcenie zostało rozpoczęte
przed dniem:
1) 29 czerwca 1977 r. w Królestwie Belgii, Republice Włoskiej, Republice
Federalnej Niemiec, Republice Francuskiej, Wielkim Księstwie Luksemburga
i Królestwie Niderlandów,
2) 29 czerwca 1979 r. w Królestwie Danii, w Republice Irlandii i Zjednoczonym
Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,
3) 1 stycznia 1981 r. w Republice Greckiej,
4) 1 stycznia 1986 r. w Republice Portugalii i Królestwie Hiszpanii,
5) 3 października 1990 r. w byłej Niemieckiej Republice Demokratycznej, pod
warunkiem że dokument poświadczający formalne kwalifikacje pielęgniarki
odpowiedzialnej za opiekę ogólną uprawnia do wykonywania zawodu pielęgniarki na terytorium Republiki Federalnej Niemiec na tych samych zasadach jak
dokument poświadczający tego
rodzaju kwalifikacje przyznany przez odpowiednie władze lub organizacje Republiki
Federalnej Niemiec,
6) 1 stycznia 1994 r. w Republice Austrii, Republice Finlandii, Królestwie Szwecji,
Królestwie Norwegii i Republice Islandii,
7) 1 maja 1995 r. w Księstwie Liechtensteinu,
8) 1 czerwca 2002 r. w Konfederacji Szwajcarskiej,
9) 1 maja 2004 r. w Republice Czeskiej, Republice Słowackiej, Republice
Słowenii, Republice Litewskiej, Republice Łotewskiej, Republice Estońskiej,
Republice Węgierskiej, Republice Malty lub Republice Cypryjskiej,
10) 1 stycznia 2007 r. w Republice Bułgarii i Rumunii,
10a) 1 lipca 2013 r. w Republice Chorwacji
– oraz do dyplomu, świadectwa lub innego dokumentu potwierdzającego posiadanie
formalnych kwalifikacji zostało dołączone zaświadczenie potwierdzające, że osoba
posługująca się tymi dokumentami wykonywała zawód pielęgniarki odpowiedzialnej
za opiekę ogólną przez okres co najmniej 3 kolejnych lat z 5 lat bezpośrednio
poprzedzających wydanie zaświadczenia;
11) 11 marca 1990 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich,
w przypadku Republiki Litewskiej,
12) 20 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich,
w przypadku Republiki Estońskiej,
13) 21 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich,
w przypadku Republiki Łotewskiej,
14) 25 czerwca 1991 r. w byłej Jugosławii, w przypadku Republiki Słowenii,
14a) 8 października 1991 r. w byłej Jugosławii, w przypadku Republiki Chorwacji,
15) 1 stycznia 1993 r. w byłej Czechosłowacji
– oraz do dyplomu, świadectwa lub innego dokumentu potwierdzającego posiadanie
formalnych kwalifikacji zostało dołączone zaświadczenie wydane przez odpowiednie
władze lub organizacje odpowiednio: Republiki Litewskiej, Republiki Estońskiej,
Republiki Łotewskiej, Republiki Słowenii, Republiki Chorwacji, Republiki Czeskiej
lub Republiki Słowackiej, potwierdzające, że dokument ten ma na terytorium tych
państw taką samą moc, jak dokumenty wymienione w odniesieniu do tych państw
w wykazie, o którym mowa w art. 34 ust. 2, oraz że osoba posługująca się tymi
dokumentami wykonywała zawód pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną
przez okres co najmniej 3 kolejnych lat z 5 lat bezpośrednio poprzedzających wydanie
zaświadczenia.
2. Za równoważne z dyplomem, świadectwem lub innym dokumentem
potwierdzającym posiadanie formalnych kwalifikacji uprawniającymi do
wykonywania w Rzeczypospolitej Polskiej zawodu pielęgniarki, o których mowa
w wykazie określonym na podstawie art. 34 ust. 2, uważa się dokumenty wydane
przez odpowiednie władze w Rumunii i potwierdzające kwalifikacje pielęgniarki:
1) Certificat de competenţe profesionale de asistent medical generalist uzyskany
w wyniku kształcenia ponadśredniego w şcoală postliceală, poświadczający
kształcenie rozpoczęte przed dniem 1 stycznia 2007 r.,
2) Diplomã de absolvire de asistent medical generalist uzyskany w wyniku
krótkiego cyklu studiów wyższych, poświadczający kształcenie rozpoczęte przed
dniem 1 października 2003 r.,
3) Diplomã de licenţă de asistent medical generalist uzyskany w wyniku długiego
cyklu studiów wyższych, poświadczający kształcenie rozpoczęte przed dniem
1 października 2003 r.
– jeżeli zostało do nich dołączone zaświadczenie potwierdzające, że osoba
posługująca się tymi dokumentami rzeczywiście i zgodnie z prawem wykonywała
zawód pielęgniarki przez okres co najmniej 3 kolejnych lat z 5 lat bezpośrednio
poprzedzających wydanie zaświadczenia, a wymieniona działalność obejmowała pełną odpowiedzialność za planowanie, organizację i opiekę pielęgniarską nad pacjentem.
3. Jeżeli pielęgniarka będąca obywatelem państwa członkowskiego Unii
Europejskiej posiada dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający
posiadanie formalnych kwalifikacji do wykonywania zawodu pielęgniarki, inny niż
dokumenty zamieszczone w wykazie określonym na podstawie art. 34 ust. 2, uznaje
się go za równoważny z tymi dokumentami, pod warunkiem że przedstawi
zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, stwierdzające, że ten dyplom, świadectwo lub inny
dokument został uzyskany po ukończeniu kształcenia zgodnego z przepisami prawa
Unii Europejskiej i jest traktowany przez te władze lub organizacje za równoważny
z dokumentami zamieszczonymi w wykazie określonym na podstawie art. 34 ust. 2.

art. 31. więcej Art. 31. Prawo wykonywania zawodu położnej przysługuje osobie:
1) posiadającej świadectwo lub dyplom ukończenia polskiej szkoły położnych bądź
uzyskane w innym państwie niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, pod
warunkiem że dyplom lub świadectwo zostały uznane w Rzeczypospolitej
Polskiej za równorzędne ze świadectwem ukończenia szkoły położnych lub
dyplomem, zgodnie z odrębnymi przepisami, oraz że spełniają minimalne
wymogi kształcenia określone w przepisach prawa Unii Europejskiej;
2) posiadającej pełną zdolność do czynności prawnych;
3) której stan zdrowia pozwala na wykonywanie zawodu położnej;
4) która wykazuje nienaganną postawę etyczną.

art. 32. więcej Art. 32. 1. Prawo wykonywania zawodu położnej przysługuje obywatelowi
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jeżeli:
1) posiada jeden z tytułów wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy;
2) posiada dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający posiadanie
formalnych kwalifikacji do wykonywania zawodu położnej, wydany przez
odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
jeżeli kształcenie w zakresie położnictwa spełnia jeden z następujących
warunków:
a) odbyło się w pełnym wymiarze i trwało co najmniej 3 lata, a rozpoczęcie
kształcenia było uzależnione od posiadania dyplomu, świadectwa lub innego dokumentu uprawniającego do podjęcia nauki w szkole wyższej, natomiast w przypadku braku takiego dokumentu rozpoczęcie kształcenia
było uzależnione od dokumentu stwierdzającego równoważny poziom
wiedzy albo nastąpiła po nim praktyka zawodowa potwierdzona
zaświadczeniem stwierdzającym, że położna, po uzyskaniu kwalifikacji do
wykonywania czynności położnej, pracowała jako położna w szpitalu lub
uprawnionej w tym zakresie placówce ochrony zdrowia przez okres co
najmniej 2 lat,
b) odbyło się w pełnym wymiarze i trwało co najmniej 2 lata lub 3600 godzin,
i było przeznaczone dla osób posiadających dyplom, świadectwo lub inny
dokument potwierdzający posiadanie formalnych kwalifikacji do
wykonywania zawodu pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną,
c) odbyło się w pełnym wymiarze i trwało co najmniej 18 miesięcy lub
3000 godzin, i było przeznaczone dla osób posiadających dyplom,
świadectwo lub inny dokument potwierdzający posiadanie formalnych
kwalifikacji do wykonywania zawodu pielęgniarki odpowiedzialnej za
opiekę ogólną, po którym nastąpiła praktyka zawodowa potwierdzona
zaświadczeniem stwierdzającym, że położna, po uzyskaniu kwalifikacji do
wykonywania czynności położnej, pracowała jako położna w szpitalu lub
uprawnionej w tym zakresie placówce ochrony zdrowia przez okres co
najmniej 1 roku;
3) przedstawi zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, że dyplom, świadectwo lub inny
dokument, o których mowa w pkt 2, jest zgodny z wymaganiami zawartymi
w przepisach prawa Unii Europejskiej;
4) ma pełną zdolność do czynności prawnych;
5) jego stan zdrowia pozwala na wykonywanie zawodu i został potwierdzony
zaświadczeniem wydanym przez odpowiednie władze lub organizacje państwa
członkowskiego Unii Europejskiej;
6) przedstawi zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, że nie został pozbawiony prawa
wykonywania zawodu lub prawo to nie zostało zawieszone i nie toczy się przeciwko niemu postępowanie w sprawie pozbawienia lub zawieszenia prawa wykonywania zawodu;
7) złoży oświadczenie, że włada językiem polskim w mowie i piśmie w zakresie
niezbędnym do wykonywania zawodu położnej;
8) wykazuje nienaganną postawę etyczną.
2. Zaświadczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 5 i 6, mogą być przedstawiane
w okresie 3 miesięcy od dnia ich wystawienia.
3. Za wystarczające, w zakresie spełnienia wymagań dotyczących zaświadczenia
o stanie zdrowia, uznaje się dokumenty odnoszące się do stanu zdrowia wymagane do
wykonywania zawodu położnej w państwie członkowskim Unii Europejskiej, którego
obywatelem jest położna lub z którego przybywa. W przypadku gdy dokumenty tego
rodzaju w państwie członkowskim Unii Europejskiej, którego obywatelem jest
położna lub z którego przybywa, nie są wymagane, za wystarczające uważa się
dokumenty wydane w tym państwie odnoszące się do stanu zdrowia.
4. W przypadku gdy odpowiednie władze lub organizacje państwa
członkowskiego Unii Europejskiej nie wydają zaświadczeń, o których mowa
w ust. 1 pkt 6, za wystarczające uznaje się złożenie oświadczenia następującej treści:
„Świadoma(y) odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia
oświadczam, że nie byłam(em) karana(y) za umyślne przestępstwo lub umyślne
przestępstwo skarbowe oraz że nie toczy się przeciwko mnie postępowanie karne
w sprawie o umyślnie popełnione przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, oraz że
nie zachodzą okoliczności, które zgodnie z zasadami etyki zawodowej mogłyby mieć
wpływ na wykonywanie zawodu położnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”.
Oświadczenie powinno również zawierać imię i nazwisko położnej, oznaczenie
miejsca i datę złożenia oświadczenia oraz podpis położnej.

art. 33. więcej Art. 33. 1. Za równoważne z dyplomem, świadectwem lub innym dokumentem
potwierdzającym posiadanie formalnych kwalifikacji, uprawniającym do
wykonywania w Rzeczypospolitej Polskiej zawodu położnej, o którym mowa
w wykazie określonym na podstawie art. 34 ust. 2, uważa się dyplomy, świadectwa
lub inne dokumenty wydane przez odpowiednie władze lub organizacje państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, jeżeli kształcenie zostało rozpoczęte przed dniem:
1) 23 stycznia 1983 r. w Królestwie Belgii, Królestwie Danii, Republice Federalnej
Niemiec, Republice Greckiej, Republice Francuskiej, Republice Irlandii, Republice Włoskiej, Wielkim Księstwie Luksemburga, Królestwie Niderlandów i Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,
2) 1 stycznia 1986 r. w Królestwie Hiszpanii i Republice Portugalii,
3) 3 października 1990 r. w byłej Niemieckiej Republice Demokratycznej, pod
warunkiem że dokument poświadczający formalne kwalifikacje położnej
uprawnia do wykonywania zawodu położnej na terytorium Republiki Federalnej
Niemiec na tych samych zasadach jak dokument poświadczający tego rodzaju
kwalifikacje przyznany przez odpowiednie władze lub organizacje Republiki
Federalnej Niemiec,
4) 1 stycznia 1994 r. w Republice Austrii, Republice Finlandii, Królestwie Szwecji,
Królestwie Norwegii i Republice Islandii,
5) 1 maja 1995 r. w Księstwie Liechtensteinu,
6) 1 czerwca 2002 r. w Konfederacji Szwajcarskiej,
7) 1 maja 2004 r. w Republice Czeskiej, Republice Słowackiej, Republice
Słowenii, Republice Litewskiej, Republice Łotewskiej, Republice Estońskiej,
Republice Węgierskiej, Republice Malty lub Republice Cypryjskiej,
8) 1 stycznia 2007 r. w Republice Bułgarii i Rumunii,
8a) 1 lipca 2013 r. w Republice Chorwacji
– oraz do dyplomu, świadectwa lub innego dokumentu potwierdzającego posiadanie
formalnych kwalifikacji zostało dołączone zaświadczenie potwierdzające, że osoba
posługująca się tymi dokumentami wykonywała zawód położnej przez okres co
najmniej 3 kolejnych lat z 5 lat bezpośrednio poprzedzających wydanie zaświadczenia;
9) 11 marca 1990 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich,
w przypadku Republiki Litewskiej,
10) 20 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich,
w przypadku Republiki Estońskiej,
11) 21 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich,
w przypadku Republiki Łotewskiej,
12) 25 czerwca 1991 r. w byłej Jugosławii, w przypadku Republiki Słowenii,
12a) 8 października 1991 r. w byłej Jugosławii, w przypadku Republiki Chorwacji,
13) 1 stycznia 1993 r. w byłej Czechosłowacji
– oraz do dyplomu, świadectwa lub innego dokumentu potwierdzającego posiadanie
formalnych kwalifikacji zostało dołączone zaświadczenie wydane przez odpowiednie
władze lub organizacje odpowiednio: Republiki Litewskiej, Republiki Estońskiej,
Republiki Łotewskiej, Republiki Słowenii, Republiki Chorwacji, Republiki Czeskiej
lub Republiki Słowackiej, potwierdzające, że dokument ten ma na terytorium tych
państw taką samą moc, jak dokumenty wymienione w odniesieniu do tych państw
w wykazie, o którym mowa w art. 34 ust. 2, oraz że osoba posługująca się tymi
dokumentami wykonywała zawód położnej przez okres co najmniej 3 kolejnych lat
z 5 lat bezpośrednio poprzedzających wydanie zaświadczenia.
2. W przypadku położnej będącej obywatelem państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, posiadającej dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający
posiadanie formalnych kwalifikacji do wykonywania zawodu położnej, której
kształcenie zostało rozpoczęte przed dniem 3 października 1990 r. na terytorium byłej
Niemieckiej Republiki Demokratycznej i odpowiada wszystkim minimalnym
wymogom kształcenia zgodnego z przepisami prawa Unii Europejskiej, ale jest
uznawane tylko pod warunkiem uzupełnienia go praktyką zawodową, kwalifikacje są
uznawane po przedstawieniu zaświadczenia wydanego przez odpowiednie władze lub
organizacje Republiki Federalnej Niemiec, że wykonywała zawód położnej przez co
najmniej 2 lata po uzyskaniu dokumentu potwierdzającego posiadanie formalnych kwalifikacji.
3. Za równoważne z dyplomem, świadectwem lub innym dokumentem
potwierdzającym posiadanie formalnych kwalifikacji, uprawniającym do
wykonywania w Rzeczypospolitej Polskiej zawodu położnej, o których mowa
w wykazie określonym na podstawie art. 34 ust. 2, uważa się dokumenty
potwierdzające kwalifikacje położnej (asistent medical
obstetrică-ginecologi/pielęgniarka w zakresie położnictwa i ginekologii) wydane
przed dniem 1 stycznia 2007 r. przez odpowiednie władze w Rumunii, jeżeli do tych
dokumentów zostało dołączone zaświadczenie potwierdzające, że osoba posługująca
się tymi dokumentami, rzeczywiście i zgodnie z prawem wykonywała zawód położnej
przez okres co najmniej 5 kolejnych lat z 7 lat bezpośrednio poprzedzających wydanie zaświadczenia.
4. Jeżeli położna będąca obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej
posiada dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający posiadanie formalnych kwalifikacji do wykonywania zawodu położnej, inny niż dokumenty,
zamieszczone w wykazie określonym na podstawie art. 34 ust. 2, uznaje się go za
równoważny z tymi dokumentami, pod warunkiem że przedstawi zaświadczenie
wydane przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, stwierdzające, że ten dyplom, świadectwo lub inny dokument został
uzyskany po ukończeniu kształcenia zgodnego z przepisami prawa Unii Europejskiej
i jest traktowany przez te władze lub organizacje za równoważny z dokumentami
zamieszczonymi w wykazie określonym na podstawie art. 34 ust. 2.
5. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do następujących kwalifikacji uzyskanych
w Republice Chorwacji przed dniem 1 lipca 2013 r.:
1) starsza pielęgniarka wyspecjalizowana w zakresie położnictwa i ginekologii
(viša medicinska sestra ginekološko-opstetričkog smjera);
2) pielęgniarka wyspecjalizowana w zakresie położnictwa i ginekologii
(medicinska sestra ginekološko-opstetričkog smjera);
3) starsza pielęgniarka uprawniona do wykonywania czynności położnej (viša
medicinska sestra primaljskog smjera);
4) pielęgniarka uprawniona do wykonywania czynności położnej (medicinska
sestra primaljskog smjera);
5) położna wyspecjalizowana w zakresie położnictwa i ginekologii
(ginekološko-opstetrička primalja);
6) położna (primalja).

art. 34. więcej Art. 34. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres znajomości języka polskiego w mowie i piśmie
niezbędny do wykonywania zawodu pielęgniarki i położnej, uwzględniając zakres
uprawnień zawodowych określonych w art. 4 i art. 5 oraz biorąc pod uwagę
obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa Unii Europejskiej.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia ogłasza, w drodze obwieszczenia,
w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wykaz
dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie
formalnych kwalifikacji do wykonywania zawodów pielęgniarki i położnej przez
obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej.

art. 35. więcej Art. 35. 1. Cudzoziemcowi może być przyznane prawo wykonywania zawodu
na stałe albo na czas określony, jeżeli:
1) posiada zezwolenie na pobyt stały;
2) posiada urzędowe poświadczenie znajomości języka polskiego w mowie i piśmie
w zakresie niezbędnym do wykonywania zawodu pielęgniarki lub położnej,
wydane na podstawie ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1480 oraz z 2020 r. poz. 285);
3) przedstawi zaświadczenie o wykonywaniu zawodu pielęgniarki lub położnej na
podstawie przepisów obowiązujących w państwie, w którym dotychczas
wykonywał zawód;
4) przedstawi zaświadczenie odpowiedniego organu państwa, którego jest
obywatelem, że nie został pozbawiony prawa wykonywania zawodu lub prawo
to nie zostało zawieszone i nie toczy się przeciwko niemu postępowanie
w sprawie pozbawienia lub zawieszenia prawa wykonywania zawodu;
5) posiada świadectwo ukończenia szkoły pielęgniarskiej lub szkoły położnych
bądź uzyskane w innym państwie świadectwo uznane w Rzeczypospolitej
Polskiej za równorzędne ze świadectwem ukończenia takiej szkoły, zgodnie
z odrębnymi przepisami, pod warunkiem że spełnia minimalne wymogi
kształcenia określone w przepisach prawa Unii Europejskiej;
6) ma pełną zdolność do czynności prawnych;
7) jego stan zdrowia pozwala na wykonywanie zawodu pielęgniarki lub
wykonywanie zawodu położnej;
8) odbył 6-miesięczny staż adaptacyjny we wskazanym podmiocie leczniczym;
9) wykazuje nienaganną postawę etyczną.
1a. Odbycie stażu adaptacyjnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 8, nie wymaga
posiadania zezwolenia na pracę i zwalnia z obowiązku odbycia przeszkolenia,
o którym mowa w art. 26 ust. 1.
2. Przepisu ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do cudzoziemców, którzy ukończyli szkołę
pielęgniarską lub szkołę położnych w Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Okręgowa rada pielęgniarek i położnych może przyznać prawo wykonywania
zawodu na czas określony cudzoziemcowi nieposiadającemu zezwolenia, o którym
mowa w ust. 1 pkt 1, który spełnia warunki określone w ust. 1 pkt 2–8.
4. Okręgowa rada pielęgniarek i położnych przyznaje, w drodze uchwały, prawo
wykonywania zawodu albo odmawia przyznania tego prawa.
5. Koszty stażu adaptacyjnego ponosi odbywający staż. Zasady finansowania
stażu adaptacyjnego reguluje umowa zawarta między odbywającym staż adaptacyjny
a podmiotem leczniczym przyjmującym na staż.
6. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Pielęgniarek i Położnych, określi, w drodze rozporządzenia:
1) ramowy program stażu adaptacyjnego,
2) sposób i tryb odbywania oraz zaliczania stażu adaptacyjnego,
3) szczegółowy zakres uprawnień zawodowych pielęgniarki i położnej w okresie
odbywania stażu adaptacyjnego,
4) warunki, jakie powinien spełniać podmiot leczniczy, w którym odbywają się
staże adaptacyjne
– uwzględniając zakres uprawnień zawodowych pielęgniarki i położnej określony w ustawie.

Art. 35a. 1. Osobie, która uzyskała kwalifikacje poza terytorium państw
członkowskich Unii Europejskiej, można udzielić zgody na wykonywanie zawodu
pielęgniarki lub położnej oraz przyznać prawo wykonywania zawodu pielęgniarki lub
położnej, na określony zakres czynności zawodowych, okres i miejsce zatrudnienia
w podmiocie wykonującym działalność leczniczą, jeżeli spełnia następujące warunki:
1) złożyła oświadczenie, że wykazuje znajomość języka polskiego wystarczającą
do wykonywania powierzonego jej zakresu czynności zawodowych;
2) uzyskała zaświadczenie od podmiotu wykonującego działalność leczniczą
zawierające wykaz komórek organizacyjnych zakładu leczniczego i okres
planowanego zatrudnienia ze wskazaniem zakresu czynności zawodowych
zgodnego z posiadanym wykształceniem;
3) ma pełną zdolność do czynności prawnych;
4) jej stan zdrowia pozwala na wykonywanie zawodu pielęgniarki lub położnej;
5) wykazuje nienaganną postawę etyczną;
6) ma co najmniej 3-letnie doświadczenie zawodowe jako pielęgniarka lub położna,
uzyskane w okresie 5 lat bezpośrednio poprzedzających uzyskanie
zaświadczenia, o którym mowa w pkt 2;
7) posiada dyplom pielęgniarki lub położnej, wydany w innym państwie niż
państwo członkowskie Unii Europejskiej, jeżeli dyplom lub jego duplikat jest
zalegalizowany przez konsula Rzeczypospolitej Polskiej, właściwego dla
państwa, na którego terytorium lub w którego systemie szkolnictwa wydano ten
dyplom, albo na dyplomie lub jego duplikacie umieszczono albo dołączono do
dokumentu apostille, jeżeli dyplom został wydany przez uprawniony organ
właściwy dla państwa będącego stroną Konwencji znoszącej wymóg legalizacji
zagranicznych dokumentów urzędowych, sporządzonej w Hadze dnia
5 października 1961 r. (Dz. U. z 2005 r. poz. 938), na którego terytorium lub
w którego systemie szkolnictwa wydano ten dyplom.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia ogłasza w Biuletynie Informacji
Publicznej wykaz dokumentów poświadczających spełnienie warunków, o których
mowa w ust. 1 pkt 3–5.
3. Zgody określonej w ust. 1 udziela na wniosek osoby, o której mowa w ust. 1,
minister właściwy do spraw zdrowia, w drodze decyzji administracyjnej, której nadaje
się rygor natychmiastowej wykonalności. W decyzji określa się zakres czynności
zawodowych oraz okres i miejsce udzielania świadczeń zdrowotnych wskazane
w zaświadczeniu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2. Minister właściwy do spraw zdrowia
może odstąpić od warunku zalegalizowania dyplomu lub duplikatu oraz posiadania
apostille dyplomu lub jego duplikatu, o którym mowa w ust. 1 pkt 7, jeżeli spełnienie
tego warunku przez wnioskodawcę jest niemożliwe lub znacząco utrudnione.
4. W celu udzielenia zgody, o której mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
zdrowia może wystąpić o opinię do:
1) konsultanta krajowego właściwego w danej dziedzinie pielęgniarstwa lub
konsultanta krajowego w dziedzinie pielęgniarstwa albo
2) konsultanta wojewódzkiego właściwego w danej dziedzinie pielęgniarstwa lub
konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie pielęgniarstwa, na obszarze
województwa, gdzie osoba, o której mowa w ust. 1, zamierza wykonywać zawód
– przekazując dokumenty potwierdzające spełnienie warunków określonych w ust. 1,
a także, jeżeli to konieczne, inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji
zawodowych odpowiadających zakresowi świadczeń zdrowotnych wskazanych
w zaświadczeniu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2.
5. Konsultant wydaje opinię, o której mowa w ust. 4, w terminie 7 dni od dnia
otrzymania wystąpienia ministra właściwego do spraw zdrowia.
6. Na podstawie decyzji, o której mowa w ust. 3, okręgowa rada pielęgniarek
i położnych przyznaje adresatowi tej decyzji prawo wykonywania zawodu
pielęgniarki lub prawo wykonywania zawodu położnej, na określony zakres czynności
zawodowych, okres i miejsce jego wykonywania wskazane w decyzji, o której mowa
w ust. 3. Okręgowa rada pielęgniarek i położnych przyznaje prawo wykonywania
zawodu oraz wydaje dokument „Prawo wykonywania zawodu pielęgniarki” albo
„Prawo wykonywania zawodu położnej”, w terminie 7 dni od dnia otrzymania decyzji,
o której mowa w ust. 3, i wpisuje pielęgniarkę albo położną do rejestru, o którym
mowa w art. 48 ust. 1. W przypadku odmowy wydania prawa wykonywania zawodu
okręgowa rada pielęgniarek i położnych niezwłocznie informuje o tym ministra
właściwego do spraw zdrowia, wskazując przyczyny takiego rozstrzygnięcia.
7. Podmiot, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, zatrudnia pielęgniarkę lub położną na
podstawie umowy o pracę na czas określony nie dłuższy niż okres do dnia upływu
ważności prawa wykonywania zawodu, o którym mowa w ust. 6. Przepisu art. 251
ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1320) nie
stosuje się.
8. Pielęgniarka lub położna, posiadająca prawo wykonywania zawodu, o którym
mowa w ust. 6, wykonuje zawód przez okres roku pod nadzorem innej pielęgniarki
lub położnej wyznaczonej przez kierownika podmiotu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2.
9. Okręgowa rada pielęgniarek i położnych po otrzymaniu od podmiotu,
o którym mowa w ust. 1 pkt 2, powiadomienia o rozwiązaniu umowy o pracę skreśla
pielęgniarkę albo położną z rejestru, o którym mowa w art. 48 ust. 1, jeżeli w terminie
miesiąca od dnia rozwiązania tej umowy pielęgniarka albo położna nie poinformuje
okręgowej izby pielęgniarek i położnych o zaistnieniu jednego z przypadków,
o których mowa w ust. 10.
10. Pielęgniarka albo położna, posiadająca prawo wykonywania zawodu,
o którym mowa w ust. 6, nie może na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
wykonywać zawodu poza podmiotem wykonującym działalność leczniczą, o którym
mowa w ust. 1 pkt 2, z wyjątkiem przypadku, gdy:
1) na wniosek pielęgniarki albo położnej zgody na wykonywanie zawodu w innym
podmiocie udzielił minister właściwy do spraw zdrowia, w drodze decyzji administracyjnej, której nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności, na podstawie zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, wydanego przez kolejny podmiot wykonujący działalność leczniczą, w którym występuje
szczególnie duże zapotrzebowanie na świadczenia zdrowotne udzielane przez
pielęgniarki lub położne;
2) minister właściwy do spraw zdrowia skierował pielęgniarkę albo położną
w drodze decyzji administracyjnej do pracy w podmiocie wykonującym
działalność leczniczą, w którym występuje szczególnie duże zapotrzebowanie na
świadczenia udzielane przez pielęgniarki lub położne;
3) pielęgniarka albo położna została skierowana do pracy przy zwalczaniu epidemii
na podstawie art. 47 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz
zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2020 r. poz. 1845, 2112 i 2401).
11. Prawo wykonywania zawodu, o którym mowa w ust. 6, wygasa
w przypadku:
1) uzyskania przez pielęgniarkę albo położną prawa wykonywania zawodu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na innej podstawie;
2) wydania decyzji, o której mowa w ust. 27;
3) skreślenia z rejestru, o którym mowa w art. 48 ust. 1;
4) upływu czasu, na który zostało wydane;
5) ubezwłasnowolnienia całkowitego albo częściowego pielęgniarki albo położnej;
6) złożenia przez pielęgniarkę albo położną oświadczenia o zrzeczeniu się tego prawa;
7) śmierci pielęgniarki albo położnej.
12. Prawo wykonywania zawodu, o którym mowa w ust. 6, jest wydawane na
okres nie dłuższy niż 5 lat. Nie można przedłużyć ani wydać nowego prawa
wykonywania zawodu na warunkach określonych w ust. 1 po upływie 5 lat od dnia jego wydania.
13. Dokument „Prawo wykonywania zawodu pielęgniarki” albo „Prawo
wykonywania zawodu położnej”, zawiera dokonane przez właściwą okręgową radę
pielęgniarek i położnych adnotacje określające zakres czynności zawodowych, okres
i miejsce zatrudnienia, na jakie zostało przyznane dane prawo wykonywania zawodu.
14. W okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii
osobie, która uzyskała kwalifikacje pielęgniarki lub położnej poza terytorium państw
członkowskich Unii Europejskiej, można udzielić zgody na wykonywanie zawodu
pielęgniarki albo położnej oraz przyznać warunkowe prawo wykonywania zawodu
pielęgniarki lub położnej, jeżeli spełnia warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 3–5 i 7.
15. Od osoby, o której mowa w ust. 14, nie jest wymagane zalegalizowanie
dyplomów lub duplikatów oraz posiadanie apostille dyplomów lub ich duplikatów,
o których mowa w ust. 1 pkt 7.
16. W przypadku posiadania przez osobę, o której mowa w ust. 14, co najmniej
3-letniego doświadczenia zawodowego, jako pielęgniarka lub położna, uzyskanego
w okresie 5 lat bezpośrednio poprzedzających dzień złożenia wniosku, osoba ta może
uzyskać zgodę na samodzielne wykonywanie zawodu, z zastrzeżeniem ust. 19.
W przypadku niespełniania warunku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, osoba,
o której mowa w ust. 14, może uzyskać zgodę na wykonywanie zawodu pod nadzorem
innej pielęgniarki lub położnej.
17. Zgody określonej w ust. 14 i 16 udziela na wniosek osoby, o której mowa
w ust. 14 i 16, minister właściwy do spraw zdrowia, w drodze decyzji
administracyjnej, której nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. Przepisy
ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio. W decyzji wskazuje się, czy dana osoba może
wykonywać zawód samodzielnie, czy pod nadzorem innej pielęgniarki albo położnej.
18. Na podstawie decyzji, o której mowa w ust. 17, okręgowa rada pielęgniarek
i położnych przyznaje adresatowi tej decyzji warunkowe prawo wykonywania zawodu
pielęgniarki lub warunkowe prawo wykonywania zawodu położnej. Okręgowa rada
pielęgniarek i położnych przyznaje warunkowe prawo wykonywania zawodu oraz
wydaje dokument „Prawo wykonywania zawodu pielęgniarki” albo „Prawo
wykonywania zawodu położnej”, w terminie 7 dni od dnia otrzymania decyzji,
o której mowa w ust. 17, i wpisuje pielęgniarkę albo położną, której przyznała
warunkowe prawo wykonywania zawodu, do rejestru, o którym mowa w art. 48 ust. 1.
W dokumencie „Prawo wykonywania zawodu pielęgniarki” albo „Prawo
wykonywania zawodu położnej” zamieszcza się adnotację, że dane prawo
wykonywania zawodu jest prawem warunkowym oraz wskazuje się, czy dana
pielęgniarka albo położna może wykonywać zawód samodzielnie, czy pod nadzorem
innej pielęgniarki albo położnej. W przypadku odmowy przyznania warunkowego prawa wykonywania zawodu okręgowa rada pielęgniarek i położnych niezwłocznie informuje o tym ministra właściwego do spraw zdrowia, wskazując przyczyny takiego rozstrzygnięcia.
19. Pielęgniarka albo położna, posiadająca warunkowe prawo wykonywania
zawodu, o którym mowa w ust. 18, uprawniające do samodzielnego wykonywania
zawodu, przez pierwsze 3 miesiące zatrudnienia w zawodzie na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, wykonuje zawód pod nadzorem innej pielęgniarki albo położnej.
20. Pielęgniarka albo położna, posiadająca prawo wykonywania zawodu,
o którym mowa w ust. 18, nie może na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
wykonywać zawodu poza podmiotem leczniczym przeznaczonym do udzielania
świadczeń zdrowotnych pacjentom chorym na COVID-19. Pielęgniarka albo położna
zgłasza ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, w jakim podmiocie i na jaki okres
została zatrudniona, w terminie 7 dni od dnia rozpoczęcia udzielania świadczeń
zdrowotnych w danym podmiocie. Brak dokonania zgłoszenia może stanowić
podstawę do cofnięcia zgody, o której mowa w ust. 14 i 16. Cofnięcie zgody następuje
w drodze decyzji administracyjnej.
21. Minister właściwy do spraw zdrowia może udzielić, w drodze decyzji
administracyjnej, zgody na wykonywanie zawodu przez pielęgniarkę albo położną,
posiadającą prawo wykonywania zawodu, o którym mowa w ust. 18, poza podmiotem
leczniczym przeznaczonym do udzielania świadczeń zdrowotnych pacjentom chorym
na COVID-19. Zgody tej udziela się na wniosek pielęgniarki albo położnej. W decyzji
wskazuje się podmiot, w którym dana pielęgniarka albo położna będzie wykonywać zawód.
22. Prawo wykonywania zawodu, o którym mowa w ust. 18, zachowuje ważność
przez okres 5 lat od dnia jego wydania.
23. Prawo wykonywania zawodu, o którym mowa w ust. 18, wygasa w przypadku:
1) uzyskania przez pielęgniarkę albo położną prawa wykonywania zawodu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na innej podstawie;
2) wydania decyzji, o której mowa w ust. 27;
3) skreślenia z rejestru, o którym mowa w art. 48 ust. 1;
4) upływu 5 lat od dnia jego wydania;
5) ubezwłasnowolnienia całkowitego albo częściowego pielęgniarki albo położnej;
6) złożenia przez pielęgniarkę albo położną oświadczenia o zrzeczeniu się tego
prawa;
7) śmierci pielęgniarki albo położnej.
24. Dokumenty potwierdzające spełnienie warunków, o których mowa
odpowiednio w ust. 1 albo 14 i 16, wraz z wnioskiem, mogą zostać złożone przez
wnioskodawcę do ministra właściwego do spraw zdrowia także za pośrednictwem
konsula Rzeczypospolitej Polskiej. Konsul Rzeczypospolitej Polskiej przesyła
elektronicznie odwzorowane dokumenty do ministra właściwego do spraw zdrowia za
pomocą środków komunikacji elektronicznej. W przypadku stwierdzenia przez
ministra właściwego do spraw zdrowia, na podstawie przesłanych dokumentów, że
wnioskodawca spełnia odpowiednie warunki, o których mowa w ust. 1 albo 14 i 16,
minister właściwy do spraw zdrowia wydaje decyzję, o której mowa w ust. 3 lub 17,
i przesyła elektronicznie odwzorowaną decyzję do właściwego konsula Rzeczypospolitej Polskiej za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Po otrzymaniu
decyzji, o której mowa w ust. 3 lub 17, konsul ten wydaje wizę, chyba że zachodzą
podstawy do odmowy jej wydania.
25. W przypadku powzięcia przez ministra właściwego do spraw zdrowia
uzasadnionych wątpliwości co do autentyczności dokumentów, potwierdzających
spełnienie warunków, o których mowa w ust. 1 albo 14 i 16, minister właściwy do
spraw zdrowia może zwrócić się do konsula Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium
państwa, gdzie dokumenty te zostały wydane, lub do konsula Rzeczypospolitej
Polskiej, do którego dokumenty te zostały złożone zgodnie z ust. 24, z wnioskiem
o weryfikację autentyczności tych dokumentów.
26. W przypadku gdy w okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub
stanu epidemii okręgowa rada pielęgniarek i położnych nie przyzna prawa
wykonywania zawodu w terminach, o których mowa w ust. 6 albo 18, lub odmówi
przyznania prawa wykonywania zawodu, o którym mowa w ust. 6 albo 18, do dnia
prawomocnego zakończenia postępowania w sprawie przyznania prawa wykonywania
zawodu, pielęgniarka albo położna może wykonywać zawód na podstawie
i w zakresie określonym w decyzji, o której mowa odpowiednio w ust. 3 albo 17, i jest
w tym czasie uznawana za pielęgniarkę albo położną posiadającą odpowiednie prawo
wykonywania zawodu.
27. W przypadku powzięcia przez ministra właściwego do spraw zdrowia
wiarygodnych informacji, zgodnie z którymi wykonywanie świadczeń zdrowotnych
przez daną pielęgniarkę lub położną stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia
pacjentów, minister właściwy do spraw zdrowia cofa tej pielęgniarce lub położnej
zgodę, o której mowa w ust. 3 lub 17. Cofnięcie zgody następuje w drodze decyzji
administracyjnej, której nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.

art. 36. więcej Art. 36. Cudzoziemcowi przyznaje się ograniczone prawo wykonywania
zawodu na czas odbycia stażu adaptacyjnego lub kształcenia podyplomowego, jeżeli
spełnia warunki określone w art. 35 ust. 1 pkt 2 i 5–7.

Art. 36a. Osoby, które ukończyły liceum medyczne lub szkołę policealną albo
szkołę pomaturalną kształcącą w zawodzie pielęgniarki albo ukończyły szkołę
policealną albo szkołę pomaturalną kształcącą w zawodzie położnej i nie uzyskały
stwierdzenia prawa wykonywania zawodu, a spełniają wymagania określone
w art. 28 pkt 2–4 albo art. 31 pkt 2–4, uzyskują, na swój wniosek, stwierdzenie prawa
wykonywania zawodu.

art. 37. więcej Art. 37. 1. Prawo wykonywania zawodu albo ograniczone prawo wykonywania
zawodu stwierdza, na wniosek osoby zainteresowanej, okręgowa rada pielęgniarek
i położnych, właściwa ze względu na miejsce przyszłego wykonywania zawodu.
2. Okręgowa rada pielęgniarek i położnych po przyjęciu wniosku niezwłocznie,
jednak nie później niż w terminie 1 miesiąca od dnia jego złożenia, potwierdza
otrzymanie wniosku oraz informuje wnioskodawcę o ewentualnych brakach,
wzywając go do ich uzupełnienia.
3. Okręgowa rada pielęgniarek i położnych stwierdza, w drodze uchwały, prawo
wykonywania zawodu albo odmawia stwierdzenia tego prawa.
4. Postępowanie w sprawie stwierdzenia prawa wykonywania zawodu powinno
się zakończyć niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia
złożenia wszystkich wymaganych dokumentów określonych ustawą.
5. W przypadku uzasadnionych wątpliwości dotyczących autentyczności
dyplomów, świadectw lub innych dokumentów wydanych przez odpowiednie władze
lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej okręgowa rada
pielęgniarek i położnych zwraca się do odpowiednich władz lub organizacji tego
państwa o potwierdzenie autentyczności dyplomów, świadectw lub innych dokumentów wydanych przez to państwo oraz o poświadczenie, że pielęgniarka lub położna zamierzająca wykonywać zawód na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uzyskała wykształcenie zgodne z przepisami obowiązującymi w określonym państwie
członkowskim Unii Europejskiej.

art. 38. więcej Art. 38. 1. Okręgowa rada pielęgniarek i położnych stwierdza prawo
wykonywania zawodu obywatelowi państwa członkowskiego Unii Europejskiej, który
dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający posiadanie formalnych
kwalifikacji pielęgniarki lub położnej uzyskał w państwie innym niż państwo
członkowskie Unii Europejskiej, jeżeli zostały spełnione wymagania zawarte
w przepisach prawa Unii Europejskiej dla kształcenia pielęgniarek odpowiedzialnych
za opiekę ogólną lub dla kształcenia położnych, a Rzeczpospolita Polska jest
pierwszym krajem Unii Europejskiej, w którym pielęgniarka lub położna składa
wniosek o stwierdzenie prawa wykonywania zawodu.
2. Okręgowa rada pielęgniarek i położnych stwierdza prawo wykonywania
zawodu obywatelowi państwa członkowskiego Unii Europejskiej, o którym mowa
w ust. 1, jeżeli państwo członkowskie Unii Europejskiej potwierdziło kwalifikacje
zawodowe pielęgniarki lub położnej wydane przez państwo trzecie oraz pielęgniarka
lub położna legitymuje się 3-letnim doświadczeniem zawodowym zdobytym na
terytorium państwa członkowskiego, które uznało kwalifikacje zawodowe. Do
postępowania w sprawach określonych w zdaniu pierwszym stosuje się przepisy
o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach
członkowskich Unii Europejskiej.
3. Okręgowa rada pielęgniarek i położnych, rozpatrując wniosek o stwierdzenie
prawa wykonywania zawodu obywatelowi państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, który nie spełnia wymagań określonych w niniejszej ustawie, stosuje
przepisy o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach
członkowskich Unii Europejskiej.
4. Postępowanie w sprawie stwierdzenia prawa wykonywania zawodu na
podstawie ust. 1–3 powinno się zakończyć niezwłocznie, nie później niż w terminie
4 miesięcy od dnia złożenia wszystkich wymaganych dokumentów określonych ustawą.

art. 39. więcej Art. 39. 1. Okręgowe rady pielęgniarek i położnych oraz Naczelna Rada
Pielęgniarek i Położnych są obowiązane do współpracy z odpowiednimi władzami lub
organizacjami państwa członkowskiego Unii Europejskiej, z którego pochodzi lub
przybywa osoba ubiegająca się o stwierdzenie prawa wykonywania zawodu.
2. W ramach współpracy, o której mowa w ust. 1, właściwa okręgowa rada
pielęgniarek i położnych albo Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych:
1) posiadająca informacje dotyczące ważnego zdarzenia, które wystąpiło przed
podjęciem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności przez
pielęgniarkę lub położną będącą obywatelem państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, a które może mieć wpływ na wykonywanie zawodu pielęgniarki
lub położnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – występuje do
odpowiednich władz lub organizacji państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
którego pielęgniarka lub położna jest obywatelem lub z którego przybywa,
z wnioskiem o weryfikację tych informacji oraz o zawiadomienie o działaniach,
które zostały podjęte w związku z tym zdarzeniem;
2) jest obowiązana do weryfikacji, na wniosek odpowiednich władz lub organizacji
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, informacji, które mogą mieć wpływ
na podjęcie lub wykonywanie zawodu pielęgniarki lub położnej na terytorium
tego państwa, niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 3 miesięcy od dnia
przedstawienia tych informacji oraz poinformowania o wynikach weryfikacji
odpowiednich władz lub organizacji tego państwa.
3. Właściwa okręgowa rada pielęgniarek i położnych albo Naczelna Rada
Pielęgniarek i Położnych, dokonując weryfikacji na podstawie wniosku, o którym
mowa w ust. 2 pkt 2, informuje odpowiednie władze lub organizację państwa
członkowskiego Unii Europejskiej o toczącym się lub prawomocnie zakończonym
postępowaniu w zakresie odpowiedzialności zawodowej pielęgniarek i położnych,
nałożonych karach, środkach karnych albo zabezpieczających lub innych
okolicznościach mogących mieć znaczenie dla wykonywania zawodu przez
pielęgniarkę lub położną.
4. Dokumenty przekazane w ramach weryfikacji mogą być przedkładane
w okresie 3 miesięcy od dnia ich wystawienia.
5. (uchylony)
6. Współpraca, o której mowa w ust. 1, odbywa się za pośrednictwem Systemu
Wymiany Informacji na Rynku
Wewnętrznym IMI, zwanego dalej „systemem IMI”, o którym mowa
w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1024/2012 z dnia
25 października 2012 r. w sprawie współpracy administracyjnej za pośrednictwem
systemu wymiany informacji na rynku wewnętrznym i uchylającym decyzję Komisji
2008/49/WE („rozporządzeniu w sprawie IMI”) (Dz. Urz. UE L 316 z 14.11.2012,
str. 1, z późn. zm.).
7. Okręgowe rady pielęgniarek i położnych oraz Naczelna Rada Pielęgniarek
i Położnych informują, w trybie ostrzeżenia w systemie IMI, odpowiednie władze lub
organizacje pozostałych państw członkowskich Unii Europejskiej o pielęgniarce lub
położnej, wobec których:
1) okręgowa rada pielęgniarek i położnych albo Naczelna Rada Pielęgniarek
i Położnych podjęła uchwałę o:
a) zawieszeniu prawa wykonywania zawodu,
b) ograniczeniu wykonywania określonych czynności zawodowych,
2) sąd pielęgniarek i położnych wydał orzeczenie, w którym:
a) ograniczył zakres czynności w wykonywaniu zawodu,
b) zawiesił prawo wykonywania zawodu,
c) pozbawił prawa wykonywania zawodu,
3) sąd powszechny orzekł zakaz wykonywania zawodu,
4) sąd powszechny albo prokurator tytułem środka zapobiegawczego zastosował
zawieszenie w wykonywaniu zawodu
– w terminie 3 dni od dnia uprawomocnienia się uchwały, orzeczenia lub
postanowienia o zastosowaniu środka zapobiegawczego.
8. Ostrzeżenie, o którym mowa w ust. 7, obejmuje:
1) imię (imiona) i nazwisko pielęgniarki lub położnej;
2) tytuł zawodowy;
3) informacje o organie, który nałożył sankcję, o której mowa w ust. 7;
4) zakres oraz okres obowiązywania ograniczenia, o którym mowa
w ust. 7 pkt 1 lit. b albo pkt 2 lit. a;
5) okres obowiązywania zawieszenia albo zakazu, o których mowa w ust. 7;
6) informację o pozbawieniu prawa wykonywania zawodu.
9. Okręgowe rady pielęgniarek i położnych oraz Naczelna Rada Pielęgniarek
i Położnych informują odpowiednie władze lub organizacje pozostałych państw
członkowskich Unii Europejskiej, w trybie ostrzeżenia w systemie IMI, o tożsamości
pielęgniarki lub położnej, które w postępowaniu o uznanie kwalifikacji posłużyły się
podrobionymi lub przerobionymi dokumentami potwierdzającymi posiadanie
kwalifikacji zawodowych, w terminie 3 dni od dnia uprawomocnienia się orzeczenia
sądowego w tej sprawie.
10. Okręgowe rady pielęgniarek i położnych oraz Naczelna Rada Pielęgniarek
i Położnych niezwłocznie informują odpowiednie władze lub organizacje pozostałych
państw członkowskich Unii Europejskiej o wygaśnięciu sankcji, o których mowa
w ust. 7, oraz o wszelkich decyzjach wpływających na zmianę terminu ich
wygaśnięcia.
11. Okręgowe rady pielęgniarek i położnych oraz Naczelna Rada Pielęgniarek
i Położnych niezwłocznie informują na piśmie pielęgniarkę lub położną, których
dotyczą ostrzeżenia, o których mowa w ust. 7 lub 9, o ich przekazaniu odpowiednim
władzom lub organizacjom pozostałych państw członkowskich Unii Europejskiej za
pośrednictwem systemu IMI oraz o możliwości złożenia wniosku o ich sprostowanie
albo usunięcie.
12. W wyniku rozpatrzenia wniosku, o którym mowa w ust. 11, okręgowa rada
pielęgniarek i położnych oraz Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych:
1) dokonują sprostowania w systemie IMI informacji objętej wnioskiem
i zawiadamiają pielęgniarkę lub położną o sposobie jej sprostowania albo
2) usuwają informację objętą wnioskiem z systemu IMI i zawiadamiają o tym
pielęgniarkę lub położną, albo
3) odmawiają sprostowania albo usunięcia informacji objętej wnioskiem z systemu
IMI i zawiadamiają o tym pielęgniarkę lub położną.
13. Informacje przekazane w trybie ostrzeżenia, o którym mowa w ust. 7, mogą
być przetwarzane w systemie IMI
wyłącznie przez okres obowiązywania sankcji, o których mowa w ust. 7.
Ostrzeżenia usuwa się z systemu IMI w terminie 3 dni od dnia wykonania albo
uchylenia uchwały, orzeczenia albo postanowienia o zastosowaniu środka
zapobiegawczego, o których mowa w ust. 7.

art. 40. więcej Art. 40. 1. Do uchwał w sprawach stwierdzenia i przyznania prawa
wykonywania zawodu stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 14 czerwca
1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego dotyczące decyzji
administracyjnych.
2. Od ostatecznych uchwał podjętych w przedmiocie stwierdzenia i przyznania
prawa wykonywania zawodu skargę do sądu administracyjnego może wnieść także
minister właściwy do spraw zdrowia.
3. W sprawach określonych w ust. 1, w których skargę do sądu
administracyjnego wniósł inny uprawniony podmiot, minister właściwy do spraw
zdrowia może wziąć udział w postępowaniu sądowym na prawach przysługujących
prokuratorowi. Przepis art. 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo
o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325) stosuje
się odpowiednio.

art. 41. więcej Art. 41. 1. Na podstawie uchwał o stwierdzeniu lub przyznaniu prawa
wykonywania zawodu okręgowa rada pielęgniarek i położnych dokonuje wpisu do
okręgowego rejestru pielęgniarek i położnych i wydaje dokument „Prawo
wykonywania zawodu pielęgniarki”, „Prawo wykonywania zawodu położnej”,
„Ograniczone prawo wykonywania zawodu pielęgniarki” albo „Ograniczone prawo
wykonywania zawodu położnej”.
1a. W przypadku utraty dokumentów, o których mowa w ust. 1, właściwa
okręgowa rada pielęgniarek i położnych wydaje na wniosek pielęgniarki albo położnej
duplikat utraconego dokumentu.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Pielęgniarek i Położnych, określi, w drodze rozporządzenia, wzory dokumentów,
o których mowa w ust. 1, mając na względzie treść informacji, jakie mają znajdować
się w tych dokumentach.

art. 42. więcej Art. 42. 1. Prawo wykonywania zawodu albo ograniczone prawo wykonywania
zawodu wygasa w przypadku:
1) śmierci;
2) zrzeczenia się prawa wykonywania zawodu;
3) utraty prawa wykonywania zawodu w wyniku prawomocnego orzeczenia przez
sąd pielęgniarek i położnych lub orzeczonego przez sąd środka karnego
polegającego na zakazie wykonywania zawodu;
4) utraty obywatelstwa polskiego, obywatelstwa państwa członkowskiego Unii
Europejskiej albo cofnięcia zezwolenia na pobyt stały;
5) cofnięcia statusu rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach;
6) utraty pełnej zdolności do czynności prawnych;
7) upływu czasu, na jaki zostało przyznane.
2. Jeżeli pielęgniarka lub położna będąca obywatelem państwa członkowskiego
Unii Europejskiej, mająca miejsce zamieszkania lub pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, zostanie pozbawiona w całości albo w części prawa
wykonywania zawodu, zaświadczenie o prawie wykonywania zawodu oraz inne
dokumenty świadczące o posiadaniu tego prawa tracą swoją ważność z dniem
pozbawienia jej w całości albo w części prawa wykonywania zawodu.

art. 43. więcej Art. 43. 1. Centralny Rejestr Pielęgniarek i Położnych prowadzi Naczelna Rada
Pielęgniarek i Położnych.
2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, jest prowadzony w formie elektronicznej,
w sposób uniemożliwiający jego uszkodzenie, zniszczenie lub dostęp osób
nieupoważnionych.
3. W rejestrze, o którym mowa w ust. 1, są gromadzone dane pielęgniarek
i położnych posiadających prawo wykonywania zawodu pielęgniarki lub położnej.
4. Dane, o których mowa w ust. 3, są gromadzone i aktualizowane na podstawie
danych wpisanych do rejestrów prowadzonych przez okręgowe rady pielęgniarek
i położnych i przekazywanych na podstawie art. 48 ust. 7.
5. Dane pielęgniarek i położnych, których prawo wykonywania zawodu
wygasło, są usuwane z rejestrów, o których mowa w ust. 3 i 4, po upływie 15 lat od
dnia wygaśnięcia prawa wykonywania zawodu.

art. 44. więcej Art. 44. 1. Rejestr, o którym mowa w art. 43 ust. 1, zawiera następujące dane
pielęgniarki lub położnej:
1) imię (imiona) i nazwisko;
2) nazwisko rodowe;
3) imiona rodziców;
4) płeć;
5) miejsce i datę urodzenia;
6) numer PESEL, a w przypadku jego braku – cechy dokumentu potwierdzającego
tożsamość: nazwę i numer dokumentu oraz kraj wydania;
7) numer identyfikacji podatkowej (NIP);
8) obywatelstwo (obywatelstwa);
9) adres miejsca zamieszkania;
10) tytuł zawodowy;
11) numer zaświadczenia o prawie wykonywania zawodu albo o ograniczonym
prawie wykonywania zawodu oraz numery poprzednich zaświadczeń o prawie
wykonywania zawodu z określeniem organu wydającego zaświadczenie i daty
wydania;
12) informację o posiadaniu prawa wykonywania zawodu w innym państwie niż
Rzeczpospolita Polska;
13) informację o ograniczeniach w wykonywaniu zawodu;
14) nazwę ukończonej szkoły pielęgniarskiej lub szkoły położnych, numer dyplomu
i datę jego wydania oraz rok ukończenia tej szkoły;
15) datę rozpoczęcia wykonywania zawodu;
16) datę i miejsce rozpoczęcia i ukończenia stażu podyplomowego – jeżeli dotyczy;
17) datę i rodzaj ukończonego kształcenia podyplomowego, nazwę organizatora
kształcenia wydającego zaświadczenie oraz w przypadku szkolenia
specjalizacyjnego – numer dyplomu oraz datę jego wystawienia;
18) stopień naukowy, datę jego uzyskania oraz nazwę organu nadającego stopień;
19) tytuł naukowy, datę jego uzyskania oraz nazwę organu nadającego tytuł;
20) nazwę pracodawcy oraz datę zatrudnienia i stanowisko, poczynając od daty
rozpoczęcia wykonywania zawodu;
21) informację o prowadzeniu indywidualnej, indywidualnej specjalistycznej lub
grupowej praktyki wraz z numerem wpisu do właściwego rejestru;
22) informację o zaprzestaniu wykonywania zawodu;
22a) informację o czasowym zaprzestaniu wykonywania zawodu, o którym mowa w art. 26a;
23) informację o zawieszeniu prawa wykonywania zawodu;
24) informację o przyczynie wygaśnięcia prawa wykonywania zawodu;
25) stosunek do służby wojskowej – w odniesieniu do obywateli Rzeczypospolitej Polskiej;
26) informację o skreśleniu z rejestru pielęgniarek lub rejestru położnych
prowadzonego przez właściwą okręgową radę pielęgniarek i położnych;
27) datę zgonu.
2. Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych udostępnia informacje, o których
mowa w ust. 1 pkt 1, 10–13, 18 i 19, 21–24 i 26, w ramach informacji publicznej,
w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji
publicznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1429).

art. 45. więcej Art. 45. 1. Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych na wniosek osoby wpisanej
do rejestru, o którym mowa w art. 43 ust. 1, niezwłocznie wydaje wypis z rejestru,
o którym mowa w art. 43 ust. 1, w zakresie dotyczącym tej osoby. Wydanie wypisu
jest bezpłatne.
2. Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych na wniosek odpowiednich władz lub
organizacji państwa członkowskiego Unii Europejskiej udostępnia z rejestru,
o którym mowa w art. 43 ust. 1, niezbędne do uznania kwalifikacji informacje, o które
wnoszą odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, a które mogą mieć wpływ na podjęcie lub wykonywanie zawodu
pielęgniarki lub położnej na terytorium tego państwa.
3. Na wniosek upoważnionych organów udostępnia się informacje zawarte
w rejestrze dla celów statystycznych.
4. Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych udostępnia systemowi informacji
w ochronie zdrowia, o którym mowa w ustawie z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie
informacji w ochronie zdrowia, dane objęte rejestrem, o którym mowa w art. 43 ust. 2.
5. Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych jest obowiązana na żądanie ministra
właściwego do spraw zdrowia przekazywać nieodpłatnie informacje zawarte
w Centralnym Rejestrze Pielęgniarek i Położnych.

Art. 45a. Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych udziela organowi innego niż
Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, na jego wniosek,
informacji na temat prawa wykonywania zawodu pielęgniarki lub położnej osoby
wskazanej we wniosku, do celów świadczenia transgranicznej opieki zdrowotnej.
Informacji udziela się za pośrednictwem Systemu Wymiany Informacji na Rynku
Wewnętrznym IMI, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 41
ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców
zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1079, 1214, 1495 i 1655).

art. 46. więcej Art. 46. Pielęgniarka i położna wpisane do rejestru, o którym mowa
w art. 43 ust. 1, są obowiązane do niezwłocznego zawiadomienia właściwej
okręgowej rady pielęgniarek i położnych o wszelkich zmianach danych, o których
mowa w art. 44 ust. 1, jednak nie później niż w terminie 14 dni od dnia ich powstania.

art. 47. więcej Art. 47. Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych jest obowiązana przekazywać
do dnia 15 stycznia każdego roku
ministrowi właściwemu do spraw zdrowia informację o liczbie i strukturze
zatrudnienia pielęgniarek i położnych wykonujących zawód na terenie działania
poszczególnych okręgowych rad pielęgniarek i położnych, według stanu na dzień
31 grudnia roku poprzedniego.

art. 48. więcej Art. 48. 1. Rejestr pielęgniarek i rejestr położnych prowadzi okręgowa rada
pielęgniarek i położnych.
2. Rejestry, o których mowa w ust. 1, zawierają dane, o których mowa
w art. 44 ust. 1, i są prowadzone w formie elektronicznej w sposób uniemożliwiający
ich uszkodzenie lub zniszczenie. Dane zawarte w rejestrach nie mogą być z nich
usunięte.
3. Wpisu danych do rejestrów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się na
podstawie dokumentów przedstawionych przez pielęgniarkę lub położną
w postępowaniu w sprawie stwierdzenia prawa wykonywania zawodu.
4. Wpisu, o którym mowa w ust. 3, dokonuje się niezwłocznie po podjęciu
uchwały przez okręgową radę pielęgniarek i położnych w sprawie stwierdzenia prawa
wykonywania zawodu pielęgniarki lub położnej.
5. Zmiany danych pielęgniarki i położnej wpisanych do rejestrów dokonuje się
na podstawie pisemnego oświadczenia pielęgniarki lub położnej.
6. Okręgowa rada pielęgniarek i położnych na wniosek osoby wpisanej do
rejestru niezwłocznie wydaje wypis z rejestru, o którym mowa w ust. 1, w zakresie
dotyczącym tej osoby. Wydanie wypisu jest bezpłatne.
7. Okręgowa rada pielęgniarek i położnych jest obowiązana do przekazywania
Naczelnej Radzie Pielęgniarek i Położnych danych, w formie elektronicznej,
z prowadzonego przez siebie rejestru pielęgniarek i rejestru położnych, nie później niż
w terminie 7 dni od daty dokonania wpisu do odpowiedniego rejestru.

art. 49. więcej Art. 49. 1. Okręgowa rada pielęgniarek i położnych prowadzi rejestr obywateli
państw członkowskich Unii Europejskiej wykonujących na terenie tej izby czasowo
i okazjonalnie zawód pielęgniarki lub położnej.
2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, zawiera następujące dane pielęgniarki lub położnej:
1) imię (imiona) i nazwisko;
2) obywatelstwo (obywatelstwa);
3) miejsce i datę urodzenia;
4) nazwę i numer oraz kraj wydania dokumentu potwierdzającego tożsamość;
5) adres miejsca zamieszkania w państwie, w którym na stałe wykonuje zawód
pielęgniarki lub położnej;
6) adres pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
7) cechy identyfikacyjne zaświadczenia wydanego przez odpowiednie władze lub
organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej, potwierdzającego
wykonywanie zawodu pielęgniarki lub położnej w tym państwie;
8) cechy identyfikacyjne zaświadczenia wydanego przez odpowiednie władze lub
organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub innego dokumentu
potwierdzającego posiadanie jednego z dyplomów, świadectw lub innych
dokumentów potwierdzających posiadanie formalnych kwalifikacji do
wykonywania zawodu pielęgniarki lub położnej;
9) cechy identyfikacyjne polisy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej
dotyczącej wykonywania zawodu pielęgniarki lub położnej lub innego
dokumentu potwierdzającego indywidualne lub zbiorowe środki zabezpieczenia
w zakresie odpowiedzialności zawodowej;
10) okres, o ile jego określenie jest możliwe, miejsce i charakter zamierzonego
okazjonalnego i czasowego wykonywania zawodu.
3. Okręgowa izba pielęgniarek i położnych może zwrócić się do odpowiedniej
władzy lub organizacji państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym
pielęgniarka lub położna na stałe wykonuje zawód pielęgniarki lub położnej,
o przedstawienie informacji potwierdzających, że pielęgniarka lub położna prowadzi
działalność zgodnie z prawem, wykonuje zawód w sposób należyty, jak również że
nie zostały na nią nałożone kary dyscyplinarne lub sankcje karne związane
z wykonywaniem zawodu.
4. Okręgowa izba pielęgniarek i położnych, na wniosek odpowiedniej władzy lub
organizacji państwa członkowskiego Unii Europejskiej, udostępnia informacje
pomocne przy rozpatrywaniu skarg składanych przez świadczeniobiorcę na
pielęgniarki i położne czasowo i okazjonalnie wykonujące zawód. Świadczeniobiorca,
który złożył skargę, jest informowany o sposobie rozpatrzenia skargi.
5. Wpis do rejestru określonego w ust. 1 następuje niezwłocznie i jest bezpłatny.
Dokonywanie zmian w tym rejestrze jest bezpłatne i nie może skutkować
opóźnieniami lub utrudnieniami w czasowym i okazjonalnym wykonywaniu zawodu.
6. Okręgowa izba pielęgniarek i położnych udostępnia systemowi informacji
w ochronie zdrowia, o którym mowa w ustawie z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie
informacji w ochronie zdrowia, dane objęte rejestrem, o którym mowa w ust. 1.

art. 50. więcej Art. 50. 1. W przypadku wątpliwości co do aktualności danych zawartych
w rejestrze pielęgniarek i położnych, w szczególności dotyczących wygaśnięcia
prawa wykonywania zawodu z przyczyny określonej w art. 42 ust. 1 pkt 1, okręgowa
rada pielęgniarek i położnych może zwrócić się do podmiotów prowadzących zbiory
meldunkowe, zbiory PESEL oraz ewidencję wydanych i utraconych dowodów
osobistych o przekazanie danych niezbędnych do aktualizacji rejestrów.
2. Przekazanie danych, o których mowa w ust. 1, odbywa się w trybie
udostępniania danych dla podmiotów określonych w art. 44h ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. poz. 993, z późn. zm.).

art. 51. więcej Art. 51. 1. Okręgowa rada pielęgniarek i położnych, na wniosek pielęgniarki lub
położnej będącej członkiem tej izby, wydaje:
1) zaświadczenie stwierdzające, że pielęgniarka lub położna posiada kwalifikacje
zgodne z wymaganiami wynikającymi z przepisów prawa Unii Europejskiej oraz
że posiadany dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający
posiadanie formalnych kwalifikacji odpowiada dokumentom potwierdzającym
formalne kwalifikacje pielęgniarki lub położnej wynikające z przepisów prawa
Unii Europejskiej;
2) zaświadczenie o przebiegu pracy zawodowej;
3) inne zaświadczenia wymagane przez odpowiednie władze lub organizacje
państw członkowskich Unii Europejskiej zgodnie z przepisami prawa Unii
Europejskiej;
4) europejską legitymację zawodową na zasadach określonych w przepisach ustawy
z dnia 22 grudnia 2015 r. o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych
nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej (Dz. U. z 2020 r. poz. 220).
2. Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych określi, w drodze uchwały, wzór
zaświadczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, biorąc pod uwagę ich treść.

Art. 51a. 1. Na wniosek osoby posiadającej dyplom ukończenia szkoły
pielęgniarskiej prowadzącej kształcenie, o którym mowa w art. 52 ust. 3 pkt 1, lub
szkoły położnych prowadzącej kształcenie, o którym mowa w art. 53 ust. 3 pkt 1 i 2,
w języku innym niż polski, okręgowa rada pielęgniarek i położnych, właściwa dla
miejsca kształcenia, wydaje zaświadczenie o posiadaniu kwalifikacji zgodnych
z minimalnymi wymaganiami wynikającymi z przepisów prawa Unii Europejskiej
oraz że posiadany dyplom potwierdzający posiadanie formalnych kwalifikacji odpowiada dokumentom potwierdzającym formalne kwalifikacje pielęgniarki lub położnej wynikające z prawa Unii Europejskiej.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) imię i nazwisko wnioskodawcy;
2) wskazanie daty ukończenia szkoły pielęgniarskiej lub szkoły położnych, jej
nazwę i adres;
3) numer i serię dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz obywatelstwo
wnioskodawcy.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się dyplom ukończenia szkoły
pielęgniarskiej lub szkoły położnych w języku obcym i w języku polskim, albo odpis
tego dyplomu w języku obcym i w języku polskim, oraz suplement do dyplomu, które
są zwracane wnioskodawcy po przeprowadzeniu postępowania.
4. Za wydanie zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, pobiera się opłatę
w wysokości 3% minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego na podstawie
przepisów ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za
pracę (Dz. U. z 2020 r. poz. 2207), obowiązującego w roku wydania zaświadczenia.
Opłatę wnosi się na rachunek bankowy rady, która wydała to zaświadczenie.

art. 52. więcej Art. 52. 1. Pielęgniarka uzyskuje kwalifikacje zawodowe po ukończeniu szkoły
pielęgniarskiej.
2. Szkołą pielęgniarską jest uczelnia prowadząca kształcenie na kierunku
pielęgniarstwo na poziomie:
1) studiów pierwszego stopnia;
2) studiów drugiego stopnia.
3. Kształcenie w szkole pielęgniarskiej, o której mowa w ust. 2 pkt 1:
1) trwa co najmniej 3 lata i obejmuje co najmniej 4600 godzin kształcenia
zawodowego, w tym kształcenie kliniczne stanowi co najmniej 1/2, a kształcenie
teoretyczne co najmniej 1/3 wymiaru kształcenia;
2) może trwać krócej niż 3 lata – w przypadku pielęgniarek, które posiadają
świadectwo dojrzałości i ukończyły liceum medyczne lub szkołę policealną albo
szkołę pomaturalną, kształcącą w zawodzie pielęgniarki, jeżeli po ich ukończeniu pielęgniarka uzyska wiedzę, kwalifikacje i umiejętności odpowiadające wiedzy, kwalifikacjom i umiejętnościom uzyskiwanym po
ukończeniu studiów, o których mowa w ust. 2 pkt 1.
4. (uchylony)

art. 53. więcej Art. 53. 1. Położna uzyskuje kwalifikacje zawodowe po ukończeniu szkoły
położnych.
2. Szkołą położnych jest uczelnia prowadząca kształcenie na kierunku
położnictwo na poziomie:
1) studiów pierwszego stopnia;
2) studiów drugiego stopnia.
3. Kształcenie w szkole położnych, o której mowa w ust. 2 pkt 1:
1) trwa co najmniej 3 lata i obejmuje co najmniej 4600 godzin kształcenia
zawodowego, w tym kształcenie kliniczne stanowi co najmniej 1/2, a kształcenie
teoretyczne co najmniej 1/3 wymiaru kształcenia;
2) trwa co najmniej 18 miesięcy i obejmuje tę część programu kształcenia
położnych, która nie została zrealizowana w ramach równoważnego kształcenia
w szkole pielęgniarskiej – w przypadku osoby posiadającej jeden z dokumentów
potwierdzających posiadanie kwalifikacji wymienionych w załączniku 5.2.2 do
dyrektywy 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września
2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (Dz. Urz. UE L 255
z 30.09.2005, str. 22, z późn. zm.);
3) może trwać krócej niż 3 lata – w przypadku położnych, które posiadają
świadectwo dojrzałości i ukończyły szkołę policealną albo szkołę pomaturalną,
kształcącą w zawodzie położnej, jeżeli po ich ukończeniu położna uzyska
wiedzę, kwalifikacje i umiejętności odpowiadające wiedzy, kwalifikacjom
i umiejętnościom uzyskiwanym po ukończeniu studiów, o których mowa
w ust. 2 pkt 1.
4. (uchylony)

art. 54. więcej Art. 54. 1. W trakcie kształcenia teoretycznego student zdobywa wiedzę
zawodową, doświadczenie i umiejętności niezbędne do planowania, organizowania
i sprawowania opieki zdrowotnej oraz oceny działań z tym związanych.
2. W trakcie kształcenia klinicznego student uczy się sprawowania
kompleksowej opieki zdrowotnej jako członek zespołu, w bezpośrednim kontakcie
z osobami zdrowymi i chorymi.
3. Kształcenie kliniczne odbywa się w podmiotach leczniczych, pod kierunkiem
wykładowców pielęgniarstwa lub położnictwa oraz przy pomocy innych specjalistów,
w szczególności pielęgniarek i położnych. Kształcenie kliniczne jest praktyką
zawodową w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo
o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85).
4. Studia, o których mowa w art. 52 ust. 3 pkt 1 i art. 53 ust. 3 pkt 1 i 2, są
prowadzone w formie stacjonarnej lub niestacjonarnej. Treści programowe studiów
realizowanych w obu formach są takie same, przy czym czas trwania studiów
prowadzonych w formie niestacjonarnej nie może być krótszy niż czas trwania
studiów prowadzonych w formie stacjonarnej i liczba godzin kształcenia zawodowego
przewidziana na studiach niestacjonarnych nie może być mniejsza niż liczba godzin
kształcenia zawodowego przewidziana na studiach prowadzonych w formie stacjonarnej.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw szkolnictwa wyższego i nauki, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Pielęgniarek i Położnych, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania dotyczące:
1) sposobu realizacji programu kształcenia,
2) kadry prowadzącej kształcenie,
3) bazy dydaktycznej, w tym służącej kształceniu klinicznemu,
4) posiadania wewnętrznego systemu oceny jakości kształcenia
– mając na względzie zakres treści programowych poszczególnych kierunków
studiów, a także zapewnienie właściwej jakości kształcenia.

art. 55. więcej Art. 55. 1. Studia, o których mowa w art. 52 ust. 3 pkt 2 i art. 53 ust. 3 pkt 3, są
prowadzone w formie stacjonarnej lub niestacjonarnej. Treści programowe studiów
realizowanych w obu formach są takie same, przy czym czas trwania studiów
prowadzonych w formie niestacjonarnej nie może być krótszy niż czas trwania
studiów prowadzonych w formie stacjonarnej.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Pielęgniarek i Położnych, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki prowadzenia studiów, o których mowa w art. 52 ust. 3 pkt 2 i art. 53 ust. 3 pkt 3, w tym:
1) świadectwa i dyplomy uzyskane przez pielęgniarki i położne uprawniające do
podjęcia studiów,
2) minimalny okres kształcenia uzależniony od rodzaju ukończonej szkoły,
3) warunki i sposób ustalania programu nauczania, w tym wymiaru kształcenia
teoretycznego i kształcenia klinicznego, w oparciu o porównanie standardów
nauczania dla kierunków studiów pielęgniarstwo i położnictwo z programem
kształcenia zrealizowanym w ukończonej szkole,
4) warunki i sposób zaliczania zajęć praktycznych i praktyki zawodowej, w oparciu
o doświadczenie zawodowe,
5) sposób i tryb przeprowadzania teoretycznego i praktycznego egzaminu
kończącego studia
– biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia realizacji wszystkich treści kształcenia
zawartych w standardach kształcenia, a także zapewnienie właściwej jakości
i dostępności kształcenia.

art. 56. więcej Art. 56. 1. Pielęgniarka i położna będące obywatelami państwa członkowskiego
Unii Europejskiej mają prawo używania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
oryginalnego tytułu określającego wykształcenie, uzyskanego w innym niż
Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, lub jego skrótu.
2. Okręgowa rada pielęgniarek i położnych może wymagać, aby tytuł określający
wykształcenie, uzyskany przez pielęgniarkę lub położną, był używany wraz ze
wskazaniem nazwy i siedziby instytucji, która ten tytuł przyznała.
3. Jeżeli tytuł określający wykształcenie, uzyskany przez pielęgniarkę lub
położną będące obywatelami państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jest tożsamy
i może być mylony z tytułem określającym wykształcenie używanym na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, do którego pielęgniarka lub położna nie są uprawnione,
w szczególności gdy jego uzyskanie wymaga na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
dodatkowego wykształcenia, którego pielęgniarka lub położna będące obywatelami
państwa członkowskiego Unii Europejskiej nie posiadają, okręgowa rada pielęgniarek
i położnych może określić brzmienie tytułu, którym pielęgniarka lub położna mogą się
posługiwać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 57. więcej Art. 57. 1. Przy ministrze właściwym do spraw zdrowia działa Krajowa Rada
Akredytacyjna Szkół Pielęgniarek i Położnych, zwana dalej „Krajową Radą”.
2. W skład Krajowej Rady wchodzi do 12 członków, których powołuje
i odwołuje minister właściwy do spraw zdrowia spośród kandydatów zgłoszonych
w połowie przez szkoły wymienione w art. 52 i art. 53 oraz w połowie przez samorząd
pielęgniarek i położnych, stowarzyszenia i organizacje zawodowe pielęgniarek
i położnych. Członkowie Krajowej Rady wybierają spośród siebie przewodniczącego
Krajowej Rady.
3. Kadencja Krajowej Rady trwa 4 lata. Członkom Krajowej Rady przysługuje
wynagrodzenie z tytułu udziału w jej pracach.
3a. Członek Krajowej Rady może pełnić tę funkcję nie dłużej niż przez dwie
następujące po sobie kadencje.
4. Krajowa Rada działa na posiedzeniach, którym przewodniczy przewodniczący
Krajowej Rady albo inna upoważniona przez niego osoba.
5. W posiedzeniach Krajowej Rady uczestniczą, z głosem doradczym,
przedstawiciel ministra właściwego do spraw zdrowia i przedstawiciel ministra
właściwego do spraw szkolnictwa wyższego i nauki.
6. Prace Krajowej Rady są finansowane z budżetu państwa, z części, której
dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia.

art. 58. więcej Art. 58. 1. Do zadań Krajowej Rady należy:
1) ocena, czy uczelnia ubiegająca się o akredytację dla studiów na kierunkach
pielęgniarstwo lub położnictwo na określonym poziomie spełnia standardy
kształcenia określone w przepisach wydanych na podstawie art. 68 ust. 3 pkt 1
ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce;
2) bieżąca ocena spełniania przez szkoły standardów kształcenia, w szczególności
przez wizytację szkół i analizę wyników nauczania;
3) występowanie do ministra właściwego do spraw zdrowia z wnioskami w sprawie
wydania akredytacji lub jej cofnięcia w przypadku niespełniania standardów
kształcenia.
2. Przedmiotem wizytacji szkół, o której mowa w ust. 1 pkt 2, jest badanie
przebiegu i warunków realizacji procesu dydaktycznego.
3. Wizytacja jest przeprowadzana na podstawie imiennego upoważnienia
wydanego przez przewodniczącego Krajowej Rady.
4. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 3, zawiera:
1) imię i nazwisko osoby uprawnionej do przeprowadzenia wizytacji;
2) nazwę szkoły objętej wizytacją;
3) cel wizytacji;
4) termin przeprowadzenia wizytacji.
5. W trakcie trwania wizytacji szkoła jest obowiązana udostępniać wszelkie
dokumenty i udzielać wyjaśnień w sprawach objętych celem wizytacji.

art. 59. więcej Art. 59. 1. Warunkiem uzyskania akredytacji na prowadzenie studiów na
kierunkach pielęgniarstwo lub położnictwo na określonym poziomie jest zapewnienie:
1) sposobu realizacji programu kształcenia;
2) kadry prowadzącej kształcenie;
3) bazy dydaktycznej, w tym kształcenia klinicznego;
4) wewnętrznego systemu oceny jakości kształcenia.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia udziela akredytacji dla studiów na
kierunkach pielęgniarstwo lub położnictwo na określonym poziomie po
przeprowadzeniu postępowania akredytacyjnego przez Krajową Radę.
3. Akredytację uzyskuje się na okres od 3 do 5 lat.
4. Udzielenie, odmowa lub cofnięcie akredytacji następuje w drodze decyzji
administracyjnej wydanej przez ministra właściwego do spraw zdrowia.
5. Odmowa albo cofnięcie akredytacji powoduje wstrzymanie rekrutacji do czasu
ponownego uzyskania akredytacji.
6. Uzyskanie akredytacji potwierdza certyfikat wydawany przez ministra
właściwego do spraw zdrowia.
7. Przeprowadzenie postępowania akredytacyjnego i wydanie certyfikatu
podlegają opłatom ponoszonym przez ubiegającego się o uzyskanie akredytacji;
opłaty stanowią dochód budżetu państwa.
8. Opłatę za przeprowadzenie postępowania akredytacyjnego wnosi się wraz
z wnioskiem o akredytację. W przypadku nieuzyskania akredytacji opłata nie podlega zwrotowi.

art. 60. więcej Art. 60. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej
Rady Pielęgniarek i Położnych, określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb i zakres działania Krajowej Rady,
2) tryb udzielania akredytacji, w tym sposób przeprowadzania oceny niezbędnej do
udzielenia i utrzymania akredytacji, oraz dane, jakie powinien zawierać wniosek
o jej przeprowadzenie,
3) wysokość opłat za przeprowadzenie postępowania akredytacyjnego oraz za
wydanie certyfikatu,
4) tryb wyłaniania członków Krajowej Rady, w tym dane, jakie powinno zawierać
ogłoszenie o naborze kandydatów, dane objęte wnioskiem o zgłoszeniu
kandydata, a także termin rozpatrzenia wniosku
– biorąc pod uwagę konieczność sprawnego przeprowadzenia postępowania
akredytacyjnego przez Krajową Radę;
5) wysokość wynagrodzenia członków Krajowej Rady, biorąc pod uwagę, że jego
miesięczna wysokość nie może przekroczyć przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłaty nagród z zysku za
ubiegły rok, ogłaszanego, w drodze obwieszczenia, przez Prezesa Głównego
Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej
„Monitor Polski”.

art. 61. więcej Art. 61. 1. Pielęgniarka i położna mają obowiązek stałego aktualizowania swojej
wiedzy i umiejętności zawodowych oraz prawo do doskonalenia zawodowego
w różnych rodzajach kształcenia podyplomowego.
2. Za spełnienie obowiązku, o którym mowa w ust. 1, uważa się również
kształcenie podyplomowe odbywane w ramach studiów podyplomowych
w dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia.
3. Pielęgniarka i położna zatrudnione na podstawie umowy o pracę odbywają
kształcenie podyplomowe na swój wniosek, na podstawie wydanego przez
pracodawcę skierowania do organizatora kształcenia podyplomowego pielęgniarek
i położnych, zwanego dalej „organizatorem kształcenia”.
4. Pielęgniarka i położna mogą odbywać kształcenie podyplomowe również bez
skierowania, o którym mowa w ust. 3, na podstawie umowy zawartej z organizatorem kształcenia.
5. Pielęgniarka i położna pełniące zawodową służbę wojskową odbywają
kształcenie podyplomowe na swój wniosek, na podstawie wydanego przez Ministra
Obrony Narodowej skierowania do organizatora kształcenia lub bez skierowania – na
podstawie umowy zawartej z organizatorem kształcenia.

Art. 61a. 1. Pielęgniarce i położnej podnoszącej kwalifikacje zawodowe w
formach innych niż określone w art. 66 ust. 1 przysługuje, na jej wniosek i za zgodą
pracodawcy, urlop szkoleniowy w wymiarze do 6 dni roboczych rocznie, płatny
według zasad obowiązujących przy obliczaniu wynagrodzenia za urlop
wypoczynkowy.
2. Wymiar urlopu szkoleniowego dla pielęgniarki i położnej, o której mowa w
ust. 1, jest ustalany przez pracodawcę w zależności od czasu trwania poszczególnych
form podnoszenia kwalifikacji zawodowych.
3. Pielęgniarka i położna ma obowiązek niezwłocznie przedstawić pracodawcy
dokument poświadczający jej udział w formach podnoszenia kwalifikacji
zawodowych innych niż określone w art. 66 ust. 1.
4. Urlop szkoleniowy w wymiarze do 6 dni roboczych rocznie, płatny według
zasad obowiązujących przy obliczaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy,
przysługuje również pielęgniarce i położnej, która zamierza odbyć kształcenie
podyplomowe bez skierowania, o którym mowa w art. 61 ust. 3, na podstawie umowy
zawartej z organizatorem kształcenia. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio.

art. 62. więcej Art. 62. 1. Pielęgniarce lub położnej, które podejmują kształcenie podyplomowe
na podstawie skierowania wydanego przez pracodawcę, o którym mowa
w art. 61 ust. 3 i 5, przysługują zwolnienia z części dnia pracy i urlop szkoleniowy
w wymiarze określonym w art. 65, płatne według zasad obowiązujących przy
obliczaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy.
2. Pracodawca może przyznać pielęgniarce lub położnej, o których mowa
w ust. 1, dodatkowe świadczenia, w szczególności:
1) zwrócić koszty przejazdu, zakwaterowania i wyżywienia na zasadach
obowiązujących przy podróżach służbowych na obszarze kraju, o ile nauka
odbywa się w innej miejscowości niż miejsce zamieszkania i miejsce pracy pracownika;
2) pokryć opłaty za naukę pobierane przez organizatora kształcenia;
3) udzielić dodatkowego urlopu szkoleniowego.
3. W przypadku powtarzania kształcenia podyplomowego z powodu
niezadowalających wyników w nauce pracodawca może odmówić udzielania
świadczeń, o których mowa w ust. 1 i 2, przez okres powtarzania.

art. 63. więcej Art. 63. 1. Pielęgniarce lub położnej podejmującym kształcenie podyplomowe
bez skierowania wydanego przez pracodawcę, o którym mowa w art. 61 ust. 3 i 5,
może być udzielony bezpłatny urlop i zwolnienie z części dnia pracy, bez zachowania
prawa do wynagrodzenia, w wymiarze ustalonym na zasadzie porozumienia między
pracodawcą a pracownikiem.
2. Okres bezpłatnego urlopu, o którym mowa w ust. 1, wlicza się do okresu
zatrudnienia u danego pracodawcy w zakresie wszelkich uprawnień wynikających
z ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040, 1043 i 1495).

art. 64. więcej Art. 64. 1. Pracodawca zawiera z pielęgniarką lub położną, o których mowa
w art. 62 ust. 1, umowę określającą wzajemne prawa i obowiązki stron.
2. Pielęgniarka lub położna, które otrzymały od pracodawcy świadczenia,
o których mowa w art. 62 ust. 2, i w trakcie kształcenia podyplomowego lub po jego
ukończeniu w terminie określonym w umowie, nie dłuższym niż 3 lata:
1) rozwiążą stosunek pracy za wypowiedzeniem,
2) z którymi pracodawca rozwiąże stosunek pracy bez wypowiedzenia z winy
pielęgniarki lub położnej
– są obowiązane do zwrotu kosztów poniesionych przez pracodawcę na kształcenie
podyplomowe w wysokości proporcjonalnej do czasu pracy po ukończeniu nauki lub
czasu pracy w czasie nauki, chyba że pracodawca odstąpi od żądania zwrotu kosztów
w części lub w całości.
3. Pielęgniarka lub położna, które otrzymały od pracodawcy świadczenia,
o których mowa w art. 62 ust. 2, są obowiązane, na wniosek pracodawcy, do zwrotu
kosztów tych świadczeń w części lub całości, jeżeli bez uzasadnionych przyczyn
przerwą kształcenie podyplomowe lub go nie podejmą.
4. Pielęgniarka lub położna nie mają obowiązku zwrotu kosztów, o których
mowa w ust. 2, mimo rozwiązania stosunku pracy, jeżeli zostało ono spowodowane:
1) szkodliwym wpływem wykonywanej pracy na zdrowie, stwierdzonym
orzeczeniem lekarskim wydanym w trybie przepisów ustawy z dnia 26 czerwca
1974 r. – Kodeks pracy, w przypadku gdy pracodawca nie przeniósł pielęgniarki
lub położnej do innej pracy, odpowiedniej ze względu na stan zdrowia
i kwalifikacje zawodowe, w terminie wskazanym w orzeczeniu lekarskim;
2) brakiem możliwości dalszego zatrudnienia ze względu na inwalidztwo lub utratę
zdolności do wykonywania dotychczasowej pracy;
3) przeprowadzeniem się do innej miejscowości w związku ze zmianą miejsca
zatrudnienia małżonka;
4) przeprowadzeniem się do innej miejscowości ze względu na zawarcie związku
małżeńskiego z osobą zamieszkałą w tej miejscowości.

art. 65. więcej Art. 65. 1. Wymiar urlopu szkoleniowego dla pielęgniarki lub położnej
podejmujących kształcenie podyplomowe na podstawie skierowania wydanego przez
pracodawcę, o którym mowa w art. 61 ust. 3 i 5, na udział w obowiązkowych
zajęciach w ciągu całego okresu trwania kształcenia podyplomowego wynosi do
28 dni roboczych i jest ustalany przez pracodawcę w zależności od czasu trwania
kształcenia podyplomowego.
2. Niezależnie od wymiaru urlopu szkoleniowego, o którym mowa w ust. 1,
wymiar urlopu szkoleniowego dla pielęgniarki lub położnej podejmujących
kształcenie podyplomowe na podstawie skierowania wydanego przez pracodawcę,
o którym mowa w art. 61 ust. 3 i 5, przystępujących do egzaminu państwowego,
o którym mowa w art. 67 ust. 2, wynosi do 6 dni roboczych i jest ustalany przez
pracodawcę w zależności od czasu trwania kształcenia podyplomowego.

art. 66. więcej Art. 66. 1. Ustala się następujące rodzaje kształcenia podyplomowego:
1) szkolenie specjalizacyjne, zwane dalej „specjalizacją”;
2) kurs kwalifikacyjny;
3) kurs specjalistyczny;
4) kurs dokształcający.
2. Kształcenie podyplomowe jest prowadzone w systemie stacjonarnym
i niestacjonarnym.

art. 67. więcej Art. 67. 1. Specjalizacja ma na celu uzyskanie przez pielęgniarkę lub położną
specjalistycznej wiedzy i umiejętności w określonej dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia oraz tytułu specjalisty w tej dziedzinie.
2. Pielęgniarka i położna po odbyciu specjalizacji i zdaniu egzaminu
państwowego uzyskują tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie
mającej zastosowanie w ochronie zdrowia.
3. Pielęgniarka i położna posiadające co najmniej stopień naukowy doktora
i odpowiedni dorobek naukowy i zawodowy w dziedzinie, w której zamierzają
uzyskać tytuł specjalisty, mogą być zwolnione przez ministra właściwego do spraw
zdrowia z obowiązku odbywania specjalizacji w części lub całości.
4. Do specjalizacji mogą przystąpić pielęgniarka lub położna, które:
1) posiadają prawo wykonywania zawodu;
2) pracowały w zawodzie co najmniej przez 2 lata w okresie ostatnich 5 lat;
3) zostały dopuszczone do specjalizacji po przeprowadzeniu postępowania
kwalifikacyjnego za pośrednictwem Systemu Monitorowania Kształcenia
Pracowników Medycznych, o którym mowa w art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 28
kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia, zwanego dalej „SMK”.
4a. Postępowanie kwalifikacyjne, o którym mowa w ust. 4 pkt 3, przeprowadza
się za pośrednictwem SMK.
4b. Konto w SMK zakłada w celu dokonywania czynności w tym systemie:
1) pielęgniarka albo położna;
2) kierownik specjalizacji.
4c. Warunkiem dokonywania przez osoby określone w ust. 4b czynności za
pomocą SMK jest potwierdzenie tożsamości osoby, która konto założyła,
i weryfikacja uprawnień tej osoby.
4d. Potwierdzenia, o którym mowa w ust. 4c, dokonuje się na podstawie wniosku
o nadanie uprawnień:
1) podpisanego kwalifikowanym podpisem elektronicznym podpisem zaufanym
lub podpisem osobistym lub
2) potwierdzonego przez właściwego organizatora kształcenia pielęgniarek
i położnych w zakresie tożsamości osoby, która konto założyła, lub
3) potwierdzonego przez właściwą okręgową izbę pielęgniarek i położnych lub
Naczelną Izbę Pielęgniarek i Położnych w zakresie tożsamości osoby, która
konto założyła.
4e. Weryfikacji uprawnień, o których mowa w ust. 4c, dokonuje w stosunku do:
1) pielęgniarki albo położnej, o których mowa w ust. 4b pkt 1 – właściwa
miejscowo okręgowa izba pielęgniarek i położnych, a jeżeli nie jest możliwe
ustalenie właściwej okręgowej izby pielęgniarek i położnych – Naczelna Izba
Pielęgniarek i Położnych;
2) kierownika specjalizacji – właściwy organizator kształcenia pielęgniarek
i położnych.
5. Egzamin państwowy, o którym mowa w ust. 2, przeprowadza odrębnie dla
każdej dziedziny pielęgniarstwa lub dziedziny mającej zastosowanie w ochronie
zdrowia państwowa komisja egzaminacyjna powołana przez ministra właściwego do
spraw zdrowia na wniosek dyrektora Centrum Kształcenia Podyplomowego
Pielęgniarek i Położnych, zwanego dalej „Centrum”.
6. Członkom państwowej komisji egzaminacyjnej przysługuje wynagrodzenie za
przeprowadzenie egzaminu państwowego. Wynagrodzenia członków państwowej
komisji egzaminacyjnej są finansowane z budżetu państwa, z części, której
dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia.
7. Pielęgniarka i położna przystępujące do egzaminu państwowego, o którym
mowa w ust. 2, są obowiązane do wniesienia opłaty za ten egzamin. Opłata stanowi
dochód budżetu państwa.
8. Opłata, o której mowa w ust. 7, jest wnoszona na rachunek bankowy wskazany
przez Centrum podany za pomocą SMK w trakcie składania wniosku, o którym mowa
w ust. 11. Opłata powinna być uiszczona niezwłocznie po złożeniu wniosku, nie
później niż w terminie 5 dni od upływu terminu składania wniosków wskazanego
przez Centrum.
9. W przypadku niewniesienia opłaty, o której mowa w ust. 7, albo wniesienia jej
w wysokości niższej niż należna, dyrektor Centrum wzywa wnioskodawcę do
uzupełnienia braków formalnych, za pomocą SMK lub za pomocą środków
komunikacji elektronicznej pod adresem poczty elektronicznej wskazanym przez
wnioskodawcę we wniosku. Przepisu art. 64 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. –
Kodeks postępowania administracyjnego nie stosuje się.
10. W przypadku nieuzupełnienia braków formalnych, o których mowa w ust. 9,
w terminie 7 dni od skierowania wezwania dotknięty nim wniosek traktuje się jako
niezłożony. O konsekwencji tej dyrektor Centrum informuje w wezwaniu do
uzupełnienia braków formalnych.
11. Pielęgniarka, położna składa wniosek o dopuszczenie do egzaminu
państwowego za pomocą SMK.
12. Centrum przekazuje wyniki egzaminu państwowego do SMK.
13. W celu aktualizacji Centralnego Rejestru Pielęgniarek i Położnych, dyrektor
Centrum udostępnia za pomocą SMK wyniki egzaminu państwowego Naczelnej Izbie
Pielęgniarek i Położnych.

art. 68. więcej Art. 68. 1. Obsługę organizacyjną państwowej komisji egzaminacyjnej
zapewnia Centrum.
2. Centrum jest państwową jednostką budżetową podległą ministrowi
właściwemu do spraw zdrowia, finansowaną z budżetu państwa, z części, której
dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia.
3. Centrum jest kierowane przez dyrektora powoływanego i odwoływanego
przez ministra właściwego do spraw zdrowia.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia nadaje, w drodze zarządzenia, statut
Centrum, określający jego szczegółową strukturę organizacyjną, uwzględniając
konieczność sprawnego wykonywania zadań wynikających z ustawy.

art. 69. więcej Art. 69. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia uznaje tytuł specjalisty
uzyskany przez pielęgniarkę lub położną w państwach członkowskich Unii
Europejskiej za równoważny tytułowi specjalisty w określonej dziedzinie
pielęgniarstwa albo dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia
w Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zakres programu kształcenia odbytego
w państwach członkowskich Unii Europejskiej odpowiada zakresowi programu
kształcenia wymaganemu do uzyskania tytułu specjalisty w Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Jeżeli zakres programu kształcenia odbytego w państwach członkowskich
Unii Europejskiej nie odpowiada zakresowi programu kształcenia wymaganemu do
uzyskania tytułu specjalisty w danej dziedzinie pielęgniarstwa albo dziedzinie mającej
zastosowanie w ochronie zdrowia w Rzeczypospolitej Polskiej, minister właściwy do
spraw zdrowia może uznać tytuł specjalisty uzyskany w państwach członkowskich Unii Europejskiej za równoważny tytułowi specjalisty w danej dziedzinie
pielęgniarstwa albo dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia
w Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z zasadami określonymi w przepisach
dotyczących zasad uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach
członkowskich Unii Europejskiej.

art. 70. więcej Art. 70. 1. Specjalizacja jest dofinansowywana ze środków publicznych
przeznaczonych na ten cel w budżecie państwa, w ramach posiadanych środków,
z uwzględnieniem konieczności zapewnienia minimalnej liczby miejsc
szkoleniowych dla pielęgniarek i położnych, które mogą corocznie rozpocząć
specjalizację dofinansowywaną z tych środków. Specjalizacja jest finansowana przez
ministra właściwego do spraw zdrowia.
2. Minimalną liczbę miejsc szkoleniowych, o której mowa w ust. 1, maksymalną
kwotę dofinansowania jednego miejsca szkoleniowego dla specjalizacji
rozpoczynanych w danym roku oraz maksymalną kwotę, którą przeznacza się
w danym roku na szkolenie specjalizacyjne, określa minister właściwy do spraw
zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, i ogłasza
w formie obwieszczenia w dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw
zdrowia w terminie do dnia 15 grudnia na rok następny, uwzględniając
zapotrzebowanie na specjalistów z poszczególnych dziedzin pielęgniarstwa i dziedzin
mających zastosowanie w ochronie zdrowia oraz zapotrzebowanie na osoby
legitymujące się ukończoną specjalizacją.
3. Wyboru organizatora kształcenia prowadzącego specjalizację
dofinansowywaną ze środków publicznych dokonuje minister właściwy do spraw
zdrowia, stosując przepisy o zamówieniach publicznych.
4. Przepisy ust. 1–3 nie ograniczają możliwości odbywania specjalizacji poza
limitem miejsc szkoleniowych, o których mowa w ust. 1, dofinansowanych ze
środków publicznych.
5. Pielęgniarka i położna w tym samym czasie mogą odbywać tylko jedną
specjalizację dofinansowywaną ze środków publicznych.
6. Pielęgniarka i położna, które odbyły specjalizację dofinansowywaną ze
środków publicznych, mogą ubiegać się o dopuszczenie do kolejnej specjalizacji
dofinansowywanej ze środków publicznych po upływie 5 lat od dnia zakończenia
poprzedniej specjalizacji. Pielęgniarka i położna składają organizatorowi kształcenia oświadczenie o odbytych przez siebie specjalizacjach dofinansowywanych ze środków publicznych.
7. Przepis ust. 6 stosuje się do pielęgniarki i położnej, które przerwały i nie
ukończyły specjalizacji dofinansowywanej ze środków publicznych albo trzykrotnie
nie zdały egzaminu państwowego.
8. W przypadku gdy środki określone w ust. 3 stanowią dla pracodawców,
o których mowa w art. 61 ust. 3, będących przedsiębiorcami, pomoc publiczną
w rozumieniu art. 107 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, będzie ona
udzielana jako pomoc de minimis zgodnie z warunkami określonymi
w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie
stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379
z 28.12.2006, str. 5, z późn. zm.).
9. Pomoc, o której mowa w ust. 8, może być udzielana pracodawcy, o którym
mowa w art. 61 ust. 3, będącemu przedsiębiorcą, jeżeli wartość brutto tej pomocy
łącznie z wartością innej pomocy de minimis, otrzymanej przez tego pracodawcę
w okresie obejmującym bieżący rok kalendarzowy i poprzedzające go 2 lata
kalendarzowe, nie przekracza kwoty stanowiącej równowartość 200 000 euro brutto.

art. 71. więcej Art. 71. 1. Kurs kwalifikacyjny ma na celu uzyskanie przez pielęgniarkę lub
położną wiedzy i umiejętności do udzielania określonych świadczeń zdrowotnych
wchodzących w zakres danej dziedziny pielęgniarstwa lub dziedziny mającej
zastosowanie w ochronie zdrowia.
2. Do kształcenia w ramach kursu kwalifikacyjnego mogą przystąpić
pielęgniarka lub położna, które:
1) posiadają prawo wykonywania zawodu;
2) posiadają co najmniej 6-miesięczny staż pracy w zawodzie;
3) zostały dopuszczone do kursu kwalifikacyjnego po przeprowadzeniu
postępowania kwalifikacyjnego za pośrednictwem SMK.
3. Kurs kwalifikacyjny kończy się egzaminem teoretycznym, przeprowadzanym
w formie pisemnej lub ustnej, albo egzaminem praktycznym.
4. Rodzaj egzaminu i formę egzaminu teoretycznego ustala organizator
kształcenia, z uwzględnieniem dziedziny, w jakiej prowadzony jest kurs
kwalifikacyjny.
5. Do kursu kwalifikacyjnego przepisy art. 67 ust. 4b–4e stosuje się
odpowiednio.

art. 72. więcej Art. 72. 1. Kurs specjalistyczny ma na celu uzyskanie przez pielęgniarkę lub
położną wiedzy i umiejętności do wykonywania określonych czynności zawodowych
przy udzielaniu świadczeń pielęgnacyjnych, zapobiegawczych, diagnostycznych,
leczniczych lub rehabilitacyjnych.
2. Do kursu specjalistycznego mogą przystąpić pielęgniarka lub położna, które:
1) posiadają prawo wykonywania zawodu;
2) zostały dopuszczone do kursu specjalistycznego po przeprowadzeniu
postępowania kwalifikacyjnego za pośrednictwem SMK.
3. Kurs specjalistyczny kończy się egzaminem. Przepisy art. 67 ust. 4b–4e
i art. 71 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

art. 73. więcej Art. 73. 1. Kurs dokształcający ma na celu pogłębienie i aktualizację wiedzy
i umiejętności zawodowych pielęgniarki lub położnej.
2. Do kursu dokształcającego mogą przystąpić pielęgniarka lub położna, które:
1) posiadają prawo wykonywania zawodu;
2) zostały zakwalifikowane do odbycia kursu dokształcającego przez organizatora
kształcenia za pośrednictwem SMK.
3. Do kursu dokształcającego przepisy art. 67 ust. 4b–4e stosuje się
odpowiednio.

art. 74. więcej Art. 74. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii
Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe warunki i tryb organizacji kształcenia podyplomowego
pielęgniarek i położnych, w tym:
a) warunki i tryb przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego,
b) czas trwania kształcenia,
c) wzory dokumentacji przebiegu kształcenia,
d) tryb zwolnienia z obowiązku odbywania specjalizacji w części lub całości,
2) warunki i tryb przeprowadzania egzaminu państwowego, o którym mowa
w art. 67 ust. 2, w tym:
a) terminy przeprowadzania egzaminu państwowego,
b) kwalifikacje i liczbę członków państwowej komisji egzaminacyjnej oraz jej
zadania,
c) (uchylona)
3) wysokość wynagrodzenia członków państwowej komisji egzaminacyjnej,
o którym mowa w art. 67 ust. 6,
4) wysokość opłaty za egzamin państwowy, o której mowa w art. 67 ust. 7,
5) warunki i tryb przeprowadzania egzaminu po kursie kwalifikacyjnym i kursie
specjalistycznym, w tym kwalifikacje członków komisji egzaminacyjnej,
6) wzór dyplomu potwierdzającego uzyskanie tytułu specjalisty oraz wzór
zaświadczeń potwierdzających ukończenie kursu specjalistycznego, kursu
kwalifikacyjnego i kursu dokształcającego
– kierując się obowiązkiem zapewnienia właściwej jakości i dostępności kształcenia
podyplomowego, z zachowaniem jasnych i obiektywnych kryteriów oceny oraz biorąc
pod uwagę koszty związane z przeprowadzaniem egzaminu państwowego oraz
kierując się tym, że wysokość wynagrodzenia członków państwowej komisji
egzaminacyjnej nie może przekraczać 1500 zł.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Pielęgniarek i Położnych, określi, w drodze rozporządzenia, dziedziny pielęgniarstwa
oraz dziedziny mające zastosowanie w ochronie zdrowia, w których może być
prowadzona specjalizacja i kursy kwalifikacyjne, uwzględniając konieczność
zapewnienia prawidłowego przebiegu kształcenia podyplomowego oraz przydatność
poszczególnych rodzajów kształcenia podyplomowego w zakresie zapewnienia
realizacji opieki zdrowotnej.

art. 75. więcej Art. 75. 1. Organizatorami kształcenia mogą być:
1) uczelnie, szkoły prowadzące działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie
nauk medycznych oraz podmioty lecznicze;
2) inne podmioty po uzyskaniu wpisu do właściwego rejestru podmiotów
prowadzących kształcenie podyplomowe, zwanego dalej „rejestrem”, będącego
rejestrem działalności regulowanej.
2. Kształcenie podyplomowe prowadzone przez przedsiębiorcę jest działalnością
regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo
przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495).
3. Warunkami prowadzenia kształcenia podyplomowego są:
1) posiadanie programu kształcenia, o którym mowa w art. 78 ust. 1 lub 2;
2) zapewnienie kadry dydaktycznej o kwalifikacjach odpowiednich dla danego
rodzaju kształcenia, zgodnych ze wskazaniami określonymi w programie
kształcenia;
3) zapewnienie bazy dydaktycznej odpowiedniej do realizacji programu
kształcenia, w tym dla szkolenia praktycznego, zgodnej ze wskazaniami
określonymi w programie kształcenia;
4) posiadanie wewnętrznego systemu oceny jakości kształcenia, uwzględniającego
narzędzia oceny jakości kształcenia oraz metody tej oceny.

art. 76. więcej Art. 76. 1. Podmiot inny niż wymieniony w art. 75 ust. 1 pkt 1, zamierzający
wykonywać działalność w zakresie kształcenia podyplomowego, składa za
pośrednictwem SMK wniosek o wpis do rejestru, zawierający następujące dane:
1) oznaczenie wnioskodawcy, adres jego miejsca zamieszkania lub siedziby oraz
numer identyfikacji podatkowej (NIP);
2) formę organizacyjno-prawną wnioskodawcy;
3) numer wpisu do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym –
w przypadku podmiotu podlegającego obowiązkowi takiego wpisu;
4) określenie rodzaju, dziedziny i systemu kształcenia;
5) miejsce prowadzenia kształcenia, w odniesieniu do zajęć teoretycznych
i praktycznych.
1a. Warunkiem dokonywania określonych ustawą czynności za pomocą SMK
jest założenie konta w sposób umożliwiający potwierdzenie danych podmiotu
zamierzającego wykonywać działalność w zakresie kształcenia podyplomowego,
o którym mowa w ust. 1, do dokonywania tych czynności.
1b. Potwierdzenia, o którym mowa w ust. 1a, dokonuje się na podstawie wniosku
o nadanie uprawnień:
1) podpisanego kwalifikowanym podpisem elektronicznym podpisem zaufanym
lub podpisem osobistym lub
2) potwierdzonego przez właściwą okręgową izbę pielęgniarek i położnych lub
Naczelną Izbę Pielęgniarek i Położnych w zakresie danych podmiotu
zamierzającego wykonywać działalność w zakresie kształcenia
podyplomowego, o którym mowa w ust. 1.
1c. Weryfikacji podmiotu, o którym mowa w ust. 1a, dokonuje właściwa
miejscowo okręgowa izba pielęgniarek i położnych, a jeżeli nie jest możliwe ustalenie
właściwej okręgowej izby pielęgniarek i położnych – Naczelna Izba Pielęgniarek
i Położnych.
2. Wraz z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, wnioskodawca składa
oświadczenie następującej treści:
„Oświadczam, że:
1) dane zawarte we wniosku o wpis do rejestru podmiotów prowadzących
kształcenie podyplomowe są kompletne i zgodne z prawdą;
2) znane mi są i spełniam warunki wykonywania działalności w zakresie
kształcenia podyplomowego, określone w ustawie z dnia 15 lipca 2011 r.
o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 000).”.
3. Oświadczenie powinno również zawierać:
1) oznaczenie wnioskodawcy, adres jego miejsca zamieszkania lub siedziby;
2) oznaczenie miejsca i datę złożenia oświadczenia;
3) podpis osoby uprawnionej do reprezentowania wnioskodawcy ze wskazaniem
imienia i nazwiska oraz pełnionej funkcji.
4. Wpis do rejestru podlega opłacie.
5. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 4, wynosi 6% przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłaty nagród z zysku
za ubiegły rok, ogłaszanego, w drodze obwieszczenia, przez Prezesa Głównego
Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor
Polski”, obowiązującego w dniu złożenia wniosku o wpis, zaokrąglonego w górę do
pełnego złotego.
6. Opłata, o której mowa w ust. 4, stanowi przychód okręgowej izby pielęgniarek
i położnych albo Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, która dokonała wpisu do rejestru.
6a. Organ prowadzący rejestr wydaje z urzędu zaświadczenie o dokonaniu wpisu do rejestru.
6b. Organ prowadzący rejestr jest obowiązany dokonać wpisu wnioskodawcy do
rejestru w terminie 7 dni od dnia wpływu do tego organu wniosku o wpis wraz
z oświadczeniem, o którym mowa w ust. 2.
6c. Jeżeli organ prowadzący rejestr nie dokona wpisu w terminie, o którym
mowa w ust. 6b, a od dnia wpływu wniosku do tego organu upłynęło 14 dni,
wnioskodawca może rozpocząć działalność. Nie dotyczy to przypadku, gdy organ
wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o wpis nie później niż przed
upływem 7 dni od dnia jego otrzymania. W takiej sytuacji termin, o którym mowa
w zdaniu pierwszym, biegnie odpowiednio od dnia wpływu uzupełnienia wniosku
o wpis.
7. Organ prowadzący rejestr odmawia wpisu wnioskodawcy do rejestru,
w przypadku gdy:
1) wydano prawomocne orzeczenie zakazujące wnioskodawcy wykonywania
działalności objętej wpisem;
2) organizatora kształcenia, o którym mowa w art. 75 ust. 1 pkt 2, wykreślono
z rejestru na podstawie ust. 8 pkt 1, 4 lub 5 w okresie 3 lat poprzedzających
złożenie wniosku.
8. Wpis organizatora kształcenia, o którym mowa w art. 75 ust. 1 pkt 2, do
rejestru podlega wykreśleniu w przypadku:
1) złożenia oświadczenia, o którym mowa w ust. 2, niezgodnego ze stanem
faktycznym;
2) wydania prawomocnego orzeczenia zakazującego organizatorowi kształcenia
wykonywania działalności objętej wpisem do rejestru;
3) likwidacji organizatora kształcenia;
4) rażącego naruszenia warunków wymaganych do wykonywania działalności
objętej wpisem, o których mowa w art. 75 ust. 3;
5) niezastosowania się do zaleceń pokontrolnych, o których mowa
w art. 82 ust. 12 pkt 1 albo w art. 83 ust. 13 pkt 1;
6) złożenia przez organizatora kształcenia, o którym mowa w art. 75 ust. 1 pkt 2,
wniosku o wykreślenie z rejestru;
7) uzyskania przez organ prowadzący rejestr informacji z Centralnej Ewidencji
i Informacji o Działalności Gospodarczej albo Krajowego Rejestru Sądowego
o wykreśleniu przedsiębiorcy.
9. W przypadkach, o których mowa w ust. 8 pkt 1, 4 i 5, wykreślenie z rejestru
następuje po uprzednim podjęciu przez organ prowadzący rejestr uchwały o zakazie
wykonywania działalności objętej wpisem do rejestru.
9a. Uchwała, o której mowa w ust. 9, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
9b. Przepis ust. 8 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy organizator
kształcenia wykonuje działalność gospodarczą objętą wpisem także na podstawie
wpisów do innych rejestrów działalności regulowanej w tym samym zakresie
działalności gospodarczej.
10. Organizator kształcenia, o którym mowa w art. 75 ust. 1 pkt 2, którego
wykreślono z rejestru na podstawie ust. 8 pkt 1, 4 lub 5, może uzyskać ponowny wpis
do tego rejestru nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia podjęcia uchwały
o wykreśleniu.
11. Przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do organizatora kształcenia, który
wykonywał działalność gospodarczą bez wpisu do rejestru. Nie dotyczy to sytuacji
określonej w art. 76 ust. 6c.

art. 77. więcej Art. 77. 1. Organem prowadzącym rejestr jest okręgowa rada pielęgniarek
i położnych właściwa dla miejsca prowadzenia kształcenia, a w przypadku
okręgowych izb pielęgniarek i położnych oraz utworzonych przez nie spółek prawa
handlowego, w których posiadają one udziały lub akcje, lub innych utworzonych przez
nie podmiotów – Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych.
2. Rejestr jest prowadzony w systemie informatycznym.
3. Do rejestru wpisuje się dane, o których mowa w art. 76 ust. 1, z wyjątkiem
adresu zamieszkania, jeżeli jest on inny niż adres siedziby.
3a. Organ prowadzący rejestr prostuje z urzędu wpis do rejestru zawierający
oczywiste błędy lub niezgodności ze stanem faktycznym.
4. Organizator kształcenia, o którym mowa w art. 75 ust. 1 pkt 2, jest
obowiązany zgłaszać organowi prowadzącemu rejestr zmiany danych, o których
mowa w art. 76 ust. 1, w terminie 14 dni od dnia powstania tych zmian.
5. Dane, o których mowa w ust. 3 i 4, organ prowadzący rejestr przekazuje za
pośrednictwem SMK, do Centrum w terminie 14 dni od dnia dokonania wpisu do rejestru.
6. Organ prowadzący rejestr informuje Centrum za pośrednictwem SMK
o wykreśleniu z rejestru organizatora kształcenia, o którym mowa
w art. 75 ust. 1 pkt 2, podając datę wykreślenia, oraz przesyła prawomocną uchwałę
w tej sprawie w terminie 14 dni od dnia dokonania wykreślenia.
7. Do uchwał okręgowej rady pielęgniarek i położnych lub Naczelnej Rady
Pielęgniarek i Położnych w sprawie wpisu, odmowy wpisu i wykreślenia wpisu
z rejestru stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks
postępowania administracyjnego dotyczące decyzji administracyjnych.
8. Od uchwał, o których mowa w ust. 7, przysługuje odwołanie do ministra
właściwego do spraw zdrowia. Odwołanie wnosi się za pośrednictwem odpowiednio
okręgowej rady pielęgniarek i położnych lub Naczelnej Rady Pielęgniarek
i Położnych w terminie 30 dni od dnia doręczenia uchwały.

art. 78. więcej Art. 78. 1. Kształcenie podyplomowe, z wyjątkiem kursów dokształcających,
jest prowadzone na podstawie programów kształcenia sporządzanych dla danego
rodzaju i danej dziedziny lub zakresu przez zespoły programowe powołane przez
dyrektora Centrum w celu ich opracowania. Programy kształcenia, z wyjątkiem
programów kursów dokształcających, są opracowywane w porozumieniu z Naczelną
Radą Pielęgniarek i Położnych. Programy te zatwierdza minister właściwy do spraw
zdrowia.
2. Program kształcenia kursu dokształcającego opracowuje organizator
kształcenia zgodnie ze strukturą określoną w ust. 4.
3. Program kształcenia powinien zawierać treści programowe zgodne
z aktualnym stanem wiedzy medycznej.
4. Program kształcenia zawiera w szczególności:
1) założenia organizacyjno-programowe określające rodzaj, cel i system
kształcenia, czas jego trwania, sposób organizacji, sposób sprawdzania efektów
kształcenia, wykaz umiejętności zawodowych stanowiących przedmiot
kształcenia;
2) plan nauczania określający moduły kształcenia teoretycznego i wymiar
godzinowy zajęć teoretycznych oraz placówki szkolenia praktycznego i wymiar
godzinowy szkolenia praktycznego;
3) programy poszczególnych modułów kształcenia zawierające:
a) wykaz umiejętności, które powinny zostać nabyte w wyniku kształcenia,
b) treści nauczania,
c) kwalifikacje kadry dydaktycznej,
d) wskazówki metodyczne.
5. Programy kształcenia są zamieszczane na stronach internetowych Centrum
oraz w SMK.
6. W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii
kształcenie podyplomowe pielęgniarek i położnych może być prowadzone:
1) z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na odległość w odniesieniu do
zajęć teoretycznych, niezależnie od tego, czy zostało to przewidziane
w programie kształcenia;
2) w formie indywidualnej w odniesieniu do szkolenia praktycznego, także
w podmiocie, w którym aktualnie pielęgniarka, położna uczestnicząca
w kształceniu jest zatrudniona.
7. W sytuacji, o której mowa w ust. 6 pkt 1, weryfikacja osiągniętych efektów
kształcenia, z wyłączeniem egzaminu państwowego, o którym mowa w art. 67 ust. 2,
może odbywać się z wykorzystaniem technologii informatycznych zapewniających
kontrolę jej przebiegu i rejestrację.
8. Z dniem rozpoczęcia kształcenia w sposób, o którym mowa w ust. 6,
organizator kształcenia informuje Centrum o stosowanych metodach i technikach
kształcenia na odległość oraz o zmianach dotyczących placówek szkolenia
praktycznego wskazanych w harmonogramie kształcenia, o którym mowa
w art. 80 ust. 2 pkt 2.

art. 79. więcej Art. 79. 1. W przypadku aktualizacji programu kształcenia Centrum udostępnia
na stronach internetowych oraz w SMK zaktualizowany program kształcenia oraz
informuje o tym wpisanych do ewidencji organizatorów kształcenia prowadzących
kształcenie na podstawie dotychczasowego programu.
2. Prowadzenie kształcenia podyplomowego w sposób nieuwzględniający
dokonanej aktualizacji programu stanowi rażące naruszenie warunków wymaganych
do wykonywania działalności objętej wpisem do rejestru organizatorów kształcenia.
3. Kształcenie podyplomowe rozpoczęte i niezakończone przed aktualizacją
programu kształcenia może być prowadzone na podstawie poprzedniego programu
jedynie do dnia zakończenia danej edycji kształcenia.
4. Centrum oraz organ prowadzący rejestr organizatorów kształcenia
niezwłocznie przekazują ministrowi właściwemu do spraw zdrowia informacje
o podejrzeniu prowadzenia kształcenia podyplomowego z naruszeniem ust. 2 i 3.

art. 80. więcej Art. 80. 1. Organizator kształcenia, o którym mowa w art. 75 ust. 1 pkt 2,
informuje za pośrednictwem SMK organ prowadzący rejestr o planowanych
terminach rozpoczęcia i zakończenia kształcenia podyplomowego 2 razy w ciągu roku
w okresie kolejnych 6 miesięcy – do dnia 30 czerwca i do dnia 31 grudnia.
2. Organizator kształcenia za pośrednictwem SMK:
1) informuje Centrum o planowanych terminach rozpoczęcia i zakończenia
kształcenia podyplomowego 2 razy w ciągu roku w okresie kolejnych 6 miesięcy
– do dnia 30 czerwca i do dnia 31 grudnia;
2) przekazuje do Centrum harmonogram kształcenia podyplomowego, o którym
mowa w art. 66 ust. 1 pkt 1–3, na co najmniej 7 dni przed rozpoczęciem tego
kształcenia.
3. Organizator kształcenia corocznie do dnia 10 stycznia przedkłada Centrum
sprawozdania z prowadzonej działalności w zakresie kształcenia podyplomowego
w roku poprzednim.
4. Centrum prowadzi ewidencję organizatorów kształcenia prowadzących
kształcenie podyplomowe na podstawie danego programu kształcenia. Ewidencja jest
jawna.
5. Do ewidencji wpisuje się dane, o których mowa w art. 76 ust. 1, z wyjątkiem
adresu zamieszkania, jeżeli jest on
inny niż adres siedziby.
6. Organizator kształcenia, o którym mowa w art. 75 ust. 1 pkt 1, przekazuje do
Centrum za pośrednictwem SMK
dane, o których mowa w art. 76 ust. 1, w terminie 14 dni przed dniem
rozpoczęcia działalności w zakresie kształcenia podyplomowego; zmiany tych danych
zgłasza w terminie 14 dni od dnia ich powstania.
7. Warunkiem dokonywania określonych ustawą czynności za pomocą SMK jest
założenie konta w sposób umożliwiający potwierdzenie danych podmiotu
zamierzającego wykonywać działalność w zakresie kształcenia podyplomowego,
o którym mowa w ust. 1, do dokonywania tych czynności.
8. Potwierdzenia, o którym mowa w ust. 7, dokonuje się na podstawie wniosku
o nadanie uprawnień:
1) podpisanego kwalifikowanym podpisem elektronicznym podpisem zaufanym
lub podpisem osobistym lub
2) potwierdzonego przez właściwą okręgową izbę pielęgniarek i położnych lub
Naczelną Izbę Pielęgniarek i Położnych w zakresie danych podmiotu
zamierzającego wykonywać działalność w zakresie kształcenia
podyplomowego, o którym mowa w ust. 1.
9. Weryfikacji podmiotu, o którym mowa w ust. 7, dokonuje właściwa
miejscowo okręgowa izba pielęgniarek i położnych, a jeżeli nie jest możliwe ustalenie
właściwej okręgowej izby pielęgniarek i położnych – Naczelna Izba Pielęgniarek
i Położnych.

art. 81. więcej Art. 81. Organizator kształcenia jest obowiązany:
1) przechowywać dokumentację przebiegu kształcenia podyplomowego, w tym
protokoły przebiegu egzaminów lub innych form zakończenia kształcenia, przez
okres 10 lat od dnia zakończenia kształcenia;
2) prowadzić rejestr wydanych zaświadczeń o odbyciu określonego rodzaju
kształcenia podyplomowego;
3) rejestrować przebieg zajęć teoretycznych prowadzonych z wykorzystaniem
metod i technik kształcenia na odległość, w zakresie obejmującym dźwięk;
nośnik z zarejestrowanymi zajęciami stanowi integralną część dokumentacji
przebiegu kształcenia podyplomowego.

art. 82. więcej Art. 82. 1. Organ prowadzący rejestr jest uprawniony do kontroli organizatorów
kształcenia wpisanych do rejestru.
2. Kontroli podlega:
1) zapewnienie bazy dydaktycznej odpowiedniej do realizacji programu
kształcenia, w tym dla szkolenia praktycznego;
2) zgodność danych objętych wpisem do rejestru.
3. Kontrola, o której mowa w ust. 1, jest wykonywana przez przedstawicieli
okręgowej rady pielęgniarek i położnych właściwej ze względu na wpis do rejestru,
a w przypadku okręgowych izb pielęgniarek i położnych oraz utworzonych przez nie
spółek prawa handlowego, w których posiadają one udziały lub akcje, lub innych
utworzonych przez nie podmiotów – przez przedstawicieli Naczelnej Rady
Pielęgniarek i Położnych.
4. Osoby, o których mowa w ust. 3, wykonując czynności kontrolne za
okazaniem imiennego upoważnienia, mają prawo:
1) wstępu do pomieszczeń dydaktycznych;
2) wglądu do prowadzonej przez organizatora kształcenia dokumentacji przebiegu
kształcenia;
3) żądania od organizatora kształcenia ustnych i pisemnych wyjaśnień;
4) badania opinii uczestników kształcenia i kadry dydaktycznej.
5. Z przeprowadzonych czynności kontrolnych sporządza się protokół
zawierający:
1) nazwę i adres siedziby organizatora kształcenia, o którym mowa
w art. 75 ust. 1 pkt 2;
2) miejsce realizacji programu kształcenia;
3) datę rozpoczęcia i zakończenia czynności kontrolnych;
4) imiona i nazwiska osób wykonujących te czynności;
5) opis stanu faktycznego;
6) datę i miejsce sporządzenia protokołu;
7) informację o braku zastrzeżeń albo informację o odmowie podpisania protokołu
przez organizatora kształcenia, o którym mowa w art. 75 ust. 1 pkt 2, oraz
o przyczynie tej odmowy.
6. Protokół podpisują osoby wykonujące czynności kontrolne oraz organizator
kształcenia, o którym mowa w art. 75 ust. 1 pkt 2.
7. Jeżeli po sporządzeniu protokołu, a przed jego podpisaniem, organizator
kształcenia, o którym mowa w art. 75 ust. 1 pkt 2, zgłosi umotywowane zastrzeżenia
co do faktów stwierdzonych w trakcie kontroli i opisanych w protokole, osoby
wykonujące czynności kontrolne są obowiązane zbadać dodatkowo te fakty
i uzupełnić protokół.
8. Odmowa podpisania protokołu przez organizatora kształcenia, o którym
mowa w art. 75 ust. 1 pkt 2, nie stanowi przeszkody do podpisania protokołu przez
osoby wykonujące czynności kontrolne.
9. Jeden egzemplarz protokołu przekazuje się organizatorowi kształcenia,
o którym mowa w art. 75 ust. 1 pkt 2.
10. Osoby wykonujące czynności kontrolne są obowiązane do zachowania
w tajemnicy informacji na temat organizacji i prowadzenia kształcenia
podyplomowego oraz wyników prowadzonego postępowania.
11. Organizator kształcenia, o którym mowa w art. 75 ust. 1 pkt 2, ma prawo,
w terminie 7 dni od dnia otrzymania protokołu, wniesienia zastrzeżeń co do sposobu
przeprowadzenia czynności kontrolnych oraz ustaleń zawartych w protokole.
12. Na podstawie ustaleń zawartych w protokole organ prowadzący rejestr:
1) przekazuje organizatorowi kształcenia wystąpienie pokontrolne, które wskazuje
stwierdzone nieprawidłowości oraz zawiera zalecenia pokontrolne mające na
celu ich usunięcie, określając termin wykonania zaleceń pokontrolnych;
2) wykreśla za pośrednictwem SMK organizatora kształcenia, o którym mowa
w art. 75 ust. 1 pkt 2, z rejestru – w przypadku stwierdzenia okoliczności,
o których mowa w art. 76 ust. 8 pkt 1, 4 lub 5.
13. (uchylony)

art. 83. więcej Art. 83. 1. Nadzór nad realizacją kształcenia podyplomowego sprawuje minister
właściwy do spraw zdrowia.
2. Nadzorowi podlega w szczególności:
1) zgodność realizacji zajęć z programem kształcenia;
2) prawidłowość prowadzonej dokumentacji przebiegu kształcenia;
3) zapewnienie odpowiedniej jakości kształcenia;
4) rozliczanie dofinansowania miejsc szkoleniowych dla specjalizacji.
3. Nadzór, o którym mowa w ust. 2 pkt 1–3, jest wykonywany przez
pracowników Centrum oraz osoby upoważnione przez ministra właściwego do spraw
zdrowia do wykonywania czynności kontrolnych, w szczególności przez krajowych
i wojewódzkich konsultantów w dziedzinach pielęgniarstwa i pielęgniarstwa
ginekologiczno-położniczego, lub przez przedstawicieli okręgowej rady pielęgniarek
i położnych właściwej dla miejsca prowadzenia kształcenia teoretycznego oraz
przedstawicieli Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych.
4. Nadzór, o którym mowa w ust. 2 pkt 4, jest wykonywany przez osoby
upoważnione przez ministra właściwego do spraw zdrowia do wykonywania
czynności kontrolnych.
5. Osoby, o których mowa w ust. 3 i 4, wykonując czynności kontrolne za
okazaniem imiennego upoważnienia, mają prawo:
1) wstępu do pomieszczeń dydaktycznych;
2) udziału w zajęciach w charakterze obserwatora;
3) wglądu do prowadzonej przez organizatora kształcenia dokumentacji przebiegu
kształcenia;
4) żądania od organizatora kształcenia ustnych i pisemnych wyjaśnień;
5) badania opinii uczestników kształcenia i kadry dydaktycznej;
6) udziału w egzaminie końcowym w charakterze obserwatora, z wyjątkiem
egzaminu państwowego, o którym mowa w art. 67 ust. 2;
7) wglądu do dokumentacji księgowej specjalizacji oraz żądania dokumentów
dotyczących rozliczenia wydatków poniesionych na prowadzenie specjalizacji ze
środków publicznych.
6. Z przeprowadzonych czynności kontrolnych sporządza się protokół
zawierający:
1) nazwę i adres siedziby organizatora kształcenia;
2) miejsce realizacji programu kształcenia;
3) datę rozpoczęcia i zakończenia czynności kontrolnych;
4) imiona i nazwiska osób wykonujących te czynności;
5) opis stanu faktycznego;
6) datę i miejsce sporządzenia protokołu;
7) informację o braku zastrzeżeń albo informację o odmowie podpisania protokołu
przez organizatora kształcenia oraz o przyczynie tej odmowy.
7. Protokół podpisują osoby wykonujące czynności kontrolne oraz organizator
kształcenia.
8. Jeżeli po sporządzeniu protokołu, a przed jego podpisaniem, organizator
kształcenia zgłosi umotywowane zastrzeżenia co do faktów stwierdzonych w trakcie
kontroli i opisanych w protokole, osoby wykonujące czynności kontrolne są
obowiązane zbadać dodatkowo te fakty i uzupełnić protokół.
9. Odmowa podpisania protokołu przez organizatora kształcenia nie stanowi
przeszkody do podpisania protokołu przez osoby wykonujące czynności kontrolne.
10. Jeden egzemplarz protokołu przekazuje się organizatorowi kształcenia.
11. Osoby wykonujące czynności kontrolne są obowiązane do zachowania
w tajemnicy informacji na temat organizacji i prowadzenia kształcenia
podyplomowego oraz wyników prowadzonego postępowania.
12. Organizator kształcenia ma prawo, w terminie 7 dni od dnia otrzymania
protokołu, wniesienia zastrzeżeń co do sposobu przeprowadzenia czynności
kontrolnych oraz ustaleń zawartych w protokole.
13. Na podstawie ustaleń zawartych w protokole minister właściwy do spraw
zdrowia:
1) przekazuje organizatorowi kształcenia wystąpienie pokontrolne, które wskazuje
stwierdzone nieprawidłowości oraz zawiera zalecenia pokontrolne mające na
celu ich usunięcie, określając termin wykonania zaleceń pokontrolnych;
2) występuje do organu prowadzącego rejestr z wnioskiem o wykreślenie tego
organizatora kształcenia z rejestru, jeżeli stwierdził, że organizator kształcenia,
o którym mowa w art. 75 ust. 1 pkt 2, rażąco narusza warunki wykonywania
działalności objętej wpisem, albo
3) zakazuje, w drodze decyzji, prowadzenia kształcenia podyplomowego przez
okres 3 lat, jeżeli stwierdził, że organizator kształcenia, o którym mowa
w art. 75 ust. 1 pkt 1, rażąco narusza warunki prowadzenia kształcenia
podyplomowego.
14. W przypadku stwierdzenia niewykonania zaleceń pokontrolnych, o których
mowa w ust. 13 pkt 1, minister właściwy do spraw zdrowia występuje do organu
prowadzącego rejestr z wnioskiem, o którym mowa w ust. 13 pkt 2.

art. 84. więcej Art. 84. Kto bez wymaganego prawa wykonywania zawodu udziela świadczeń
zdrowotnych określonych w art. 4 ust. 1 pkt 1–6 lub art. 5 ust. 1 pkt 1–9, 11 i 12,
podlega karze grzywny.

art. 85. więcej Art. 85. Jeżeli sprawca czynu określonego w art. 84 działa w celu osiągnięcia
korzyści majątkowej lub wprowadza w błąd, co do posiadania takiego prawa,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

art. 86. więcej Art. 86. Kto zatrudnia do udzielania świadczeń zdrowotnych określonych
w art. 4 ust. 1 pkt 1–6 lub art. 5 ust. 1 pkt 1–9, 11 i 12 osobę nieposiadającą prawa
wykonywania zawodu wymaganego do udzielenia tych świadczeń,
podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.

art. 87. więcej Art. 87. Postępowanie w sprawach o czyn określony w art. 84 toczy się według
przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach
o wykroczenia (Dz. U. z 2019 r. poz. 1120, 1123, 1556 i 1694).

art. 88. więcej Art. 88. W ustawie z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164,
poz. 1365, z późn. zm.16)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 11 po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
„3a. Warunkiem wydania decyzji, o której mowa w ust. 3, uprawniającej do
prowadzenia studiów na kierunkach pielęgniarstwo lub położnictwo jest
uzyskanie akredytacji ministra właściwego do spraw zdrowia na podstawie
art. 59 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej
(Dz. U. Nr 174, poz. 1039).”;
2) w art. 11b po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
„3a. Przepis ust. 3 stosuje się także w przypadku odmowy albo cofnięcia akredytacji wydanej na podstawie art. 59 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej przez ministra właściwego do spraw zdrowia.”;
3) w art. 20 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Uzyskanie pozwolenia, o którym mowa w ust. 2, na prowadzenie studiów
na kierunkach pielęgniarstwo lub położnictwo wymaga posiadania akredytacji ministra właściwego do spraw zdrowia na podstawie art. 59 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej.”.

art. 89. więcej Art. 89. W ustawie z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz.
654 i Nr 149, poz. 887) w art. 108 w ust. 2 pkt 7 otrzymuje brzmienie:
„7) skreślenia lekarza z listy członków okręgowej izby lekarskiej z przyczyn
określonych w art. 7 pkt 5 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich (Dz. U. Nr 219, poz. 1708 oraz z 2011 r. Nr 112, poz. 654) albo wygaśnięcia prawa wykonywania zawodu pielęgniarki z przyczyn określonych w
art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i
położnej (Dz. U. Nr 174, poz. 1039) – w przypadku praktyk zawodowych.”.

art. 90. więcej Art. 90. W ustawie z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia (Dz.
U. Nr 113, poz. 657) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 w ust. 3 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych, na podstawie ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. Nr 174, poz. 1039), w zakresie danych przetwarzanych w Centralnym Rejestrze Pielęgniarek i Położnych;”;
2) w art. 30 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) art. 74 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej;”.

art. 91. więcej Art. 91. 1. Osoby, które w dniu wejścia w życie ustawy posiadają stwierdzone
albo przyznane prawo wykonywania zawodu, zachowują to prawo.
2. Do postępowań w przedmiocie prawa wykonywania zawodu, wszczętych
i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy
dotychczasowe.
3. Wydane na podstawie przepisów dotychczasowych zaświadczenia o prawie
wykonywania zawodu albo ograniczonym prawie wykonywania zawodu zachowują
moc.

art. 92. więcej Art. 92. 1. Rejestry prowadzone w dniu wejścia w życie ustawy przez okręgowe
rady pielęgniarek i położnych oraz Naczelną Radę Pielęgniarek i Położnych stają się
rejestrami prowadzonymi na podstawie niniejszej ustawy.
2. Do postępowań dotyczących wpisu do rejestrów, o których mowa w ust. 1,
wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się
przepisy dotychczasowe.
3. Do rejestrów, o których mowa w ustawie, stosuje się art. 15 ustawy z dnia
17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.

art. 93. więcej Art. 93. Zaświadczenia wydane przez organy okręgowych izb pielęgniarek
i położnych oraz Naczelnej Izby Pielęgniarek i Położnych na podstawie
dotychczasowych przepisów zachowują ważność przez okres, na jaki zostały wydane,
o ile niniejsza ustawa nie stanowi inaczej.

art. 94. więcej Art. 94. 1. Krajowa Rada Akredytacyjna Szkolnictwa Medycznego powołana na
podstawie dotychczasowych przepisów staje się Krajową Radą Akredytacyjną Szkół
Pielęgniarek i Położnych w rozumieniu niniejszej ustawy.
2. Czas trwania kadencji członków Krajowej Rady Akredytacyjnej Szkolnictwa
Medycznego wybranych na podstawie przepisów dotychczasowych liczy się od dnia
ich wyboru na podstawie tych przepisów.
3. Akredytacje szkół pielęgniarskich i położnych wydane na podstawie
dotychczasowych przepisów zachowują ważność przez okres, na jaki zostały wydane.
4. Do postępowań dotyczących akredytacji szkół pielęgniarskich i położnych,
wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się
przepisy dotychczasowe.

art. 95. więcej Art. 95. Centrum Kształcenia Podyplomowego Pielęgniarek i Położnych
utworzone na podstawie przepisów dotychczasowych staje się Centrum w rozumieniu
niniejszej ustawy.

art. 96. więcej Art. 96. 1. Osoby, które odbywają staże podyplomowe na podstawie art. 9
ustawy, o której mowa w art. 103, rozpoczęte przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy, i osoby, które są obowiązane do odbycia takiego stażu, a nie rozpoczęły go
przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, mogą uzyskać prawo wykonywania
zawodu pielęgniarki lub położnej pod warunkiem ukończenia stażu do dnia 1 stycznia 2015 r.
2. Do staży podyplomowych, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy
dotychczasowe.
3. Po upływie terminu określonego w ust. 1 prawo wykonywania zawodu wygasa.

Art. 96a. W roku 2012 środki przeznaczone na sfinansowanie stażu
podyplomowego na podstawie art. 9 ustawy, o której mowa w art. 103, przekazuje
marszałkowi województwa minister właściwy do spraw zdrowia ze środków Funduszu Pracy.

Art. 96b. W roku 2013 środki przeznaczone na sfinansowanie stażu
podyplomowego na podstawie art. 9 ustawy, o której mowa w art. 103, przekazuje
marszałkowi województwa minister właściwy do spraw zdrowia ze środków Funduszu Pracy.

Art. 96c. W roku 2014 środki przeznaczone na sfinansowanie stażu
podyplomowego na podstawie art. 9 ustawy, o której mowa w art. 103, przekazuje marszałkowi województwa minister właściwy do spraw zdrowia ze środków Funduszu Pracy.

Art. 96d. W roku 2015 środki przeznaczone na sfinansowanie stażu
podyplomowego na podstawie art. 9 ustawy, o której mowa w art. 103, przekazuje
marszałkowi województwa minister właściwy do spraw zdrowia ze środków Funduszu Pracy.

art. 97. więcej Art. 97. 1. Osoby, które przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
ukończyły liceum medyczne lub szkołę policealną albo szkołę pomaturalną kształcącą
w zawodzie pielęgniarki albo ukończyły szkołę policealną albo szkołę pomaturalną
kształcącą w zawodzie położnej, które nie uzyskały stwierdzenia prawa wykonywania
zawodu przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, a spełniają inne wymagania
określone w art. 28 albo art. 31, mogą uzyskać stwierdzenie prawa wykonywania
zawodu, jeżeli do dnia 1 stycznia 2015 r. złożyły stosowny wniosek.
2. Po upływie terminu określonego w ust. 1 prawo wykonywania zawodu albo
ograniczone prawo wykonywania zawodu wygasa.

art. 98. więcej Art. 98. 1. Kształcenie podyplomowe rozpoczęte przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy odbywa się na dotychczasowych zasadach.
2. Kształcenie w szkołach pielęgniarskich i szkołach położnych kontynuuje się
na dotychczasowych zasadach.

art. 99. więcej Art. 99. 1. Centrum przygotuje programy kształcenia, o których mowa w art. 78,
do dnia 23 sierpnia 2015 r.
2. Kształcenie podyplomowe rozpoczęte przed ogłoszeniem programu
kształcenia, o którym mowa w art. 78, kontynuuje się na podstawie dotychczasowego
programu kształcenia do czasu jego zakończenia.
3. Do czasu ogłoszenia programów, o których mowa w art. 78, kształcenie
podyplomowe jest realizowane na podstawie programów ramowych, obowiązujących
przed dniem 23 sierpnia 2011 r.

art. 100. więcej Art. 100. Cudzoziemcy odbywający w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy
staż podyplomowy na podstawie art. 13 ustawy, o której mowa w art. 103, odbywają
go na dotychczasowych zasadach, z tym że staż ten jest uznawany za staż adaptacyjny
w rozumieniu niniejszej ustawy.

art. 101. więcej Art. 101. Pielęgniarka i położna wykonujące w dniu wejścia w życie niniejszej
ustawy zawód w formach, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1–3, przekazują dane,
o których mowa w art. 19 ust. 2, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy.

art. 102. więcej Art. 102. 1. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 6, art. 8b, art. 8c
ust. 3 i 10, art. 10e ust. 3, art. 10h ust. 5, art. 10s ust. 2, art. 10u, art. 11 ust. 4 i 5,
art. 12 ust. 3, art. 16 ust. 10 i art. 20 ust. 8 ustawy, o której mowa w art. 103,
zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na
podstawie art. 6, art. 27 ust. 10, art. 34, art. 41 ust. 2, art. 54 ust. 5, art. 60 i art. 74.
2. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 11 ust. 6 ustawy z dnia
20 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej oraz
niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 885 oraz z 2007 r. poz. 1237) zachowują moc
do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie
art. 55 ust. 2.

art. 103. więcej Art. 103. Traci moc ustawa z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki
i położnej (Dz. U. z 2009 r. poz. 1217 i 1706, z 2010 r. poz. 1578 oraz z 2011 r.
poz. 235, 622 i 654).

art. 104. więcej Art. 104. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2012 r., z wyjątkiem art. 95
i art. 99, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia.