Art. 54. 1. W trakcie kształcenia teoretycznego student zdobywa wiedzę
zawodową, doświadczenie i umiejętności niezbędne do planowania, organizowania
i sprawowania opieki zdrowotnej oraz oceny działań z tym związanych.
2. W trakcie kształcenia klinicznego student uczy się sprawowania
kompleksowej opieki zdrowotnej jako członek zespołu, w bezpośrednim kontakcie
z osobami zdrowymi i chorymi.
3. Kształcenie kliniczne odbywa się w podmiotach leczniczych, pod kierunkiem
wykładowców pielęgniarstwa lub położnictwa oraz przy pomocy innych specjalistów,
w szczególności pielęgniarek i położnych. Kształcenie kliniczne jest praktyką
zawodową w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo
o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85).
4. Studia, o których mowa w art. 52 ust. 3 pkt 1 i art. 53 ust. 3 pkt 1 i 2, są
prowadzone w formie stacjonarnej lub niestacjonarnej. Treści programowe studiów
realizowanych w obu formach są takie same, przy czym czas trwania studiów
prowadzonych w formie niestacjonarnej nie może być krótszy niż czas trwania
studiów prowadzonych w formie stacjonarnej i liczba godzin kształcenia zawodowego
przewidziana na studiach niestacjonarnych nie może być mniejsza niż liczba godzin
kształcenia zawodowego przewidziana na studiach prowadzonych w formie stacjonarnej.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw szkolnictwa wyższego i nauki, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Pielęgniarek i Położnych, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania dotyczące:
1) sposobu realizacji programu kształcenia,
2) kadry prowadzącej kształcenie,
3) bazy dydaktycznej, w tym służącej kształceniu klinicznemu,
4) posiadania wewnętrznego systemu oceny jakości kształcenia
– mając na względzie zakres treści programowych poszczególnych kierunków
studiów, a także zapewnienie właściwej jakości kształcenia.

Ustawa o zawodach pielęgniarki i położnej art. 54

DODAJ