Art. 70. 1. Specjalizacja jest dofinansowywana ze środków publicznych
przeznaczonych na ten cel w budżecie państwa, w ramach posiadanych środków,
z uwzględnieniem konieczności zapewnienia minimalnej liczby miejsc
szkoleniowych dla pielęgniarek i położnych, które mogą corocznie rozpocząć
specjalizację dofinansowywaną z tych środków. Specjalizacja jest finansowana przez
ministra właściwego do spraw zdrowia.
2. Minimalną liczbę miejsc szkoleniowych, o której mowa w ust. 1, maksymalną
kwotę dofinansowania jednego miejsca szkoleniowego dla specjalizacji
rozpoczynanych w danym roku oraz maksymalną kwotę, którą przeznacza się
w danym roku na szkolenie specjalizacyjne, określa minister właściwy do spraw
zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, i ogłasza
w formie obwieszczenia w dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw
zdrowia w terminie do dnia 15 grudnia na rok następny, uwzględniając
zapotrzebowanie na specjalistów z poszczególnych dziedzin pielęgniarstwa i dziedzin
mających zastosowanie w ochronie zdrowia oraz zapotrzebowanie na osoby
legitymujące się ukończoną specjalizacją.
3. Wyboru organizatora kształcenia prowadzącego specjalizację
dofinansowywaną ze środków publicznych dokonuje minister właściwy do spraw
zdrowia, stosując przepisy o zamówieniach publicznych.
4. Przepisy ust. 1–3 nie ograniczają możliwości odbywania specjalizacji poza
limitem miejsc szkoleniowych, o których mowa w ust. 1, dofinansowanych ze
środków publicznych.
5. Pielęgniarka i położna w tym samym czasie mogą odbywać tylko jedną
specjalizację dofinansowywaną ze środków publicznych.
6. Pielęgniarka i położna, które odbyły specjalizację dofinansowywaną ze
środków publicznych, mogą ubiegać się o dopuszczenie do kolejnej specjalizacji
dofinansowywanej ze środków publicznych po upływie 5 lat od dnia zakończenia
poprzedniej specjalizacji. Pielęgniarka i położna składają organizatorowi kształcenia oświadczenie o odbytych przez siebie specjalizacjach dofinansowywanych ze środków publicznych.
7. Przepis ust. 6 stosuje się do pielęgniarki i położnej, które przerwały i nie
ukończyły specjalizacji dofinansowywanej ze środków publicznych albo trzykrotnie
nie zdały egzaminu państwowego.
8. W przypadku gdy środki określone w ust. 3 stanowią dla pracodawców,
o których mowa w art. 61 ust. 3, będących przedsiębiorcami, pomoc publiczną
w rozumieniu art. 107 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, będzie ona
udzielana jako pomoc de minimis zgodnie z warunkami określonymi
w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie
stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379
z 28.12.2006, str. 5, z późn. zm.).
9. Pomoc, o której mowa w ust. 8, może być udzielana pracodawcy, o którym
mowa w art. 61 ust. 3, będącemu przedsiębiorcą, jeżeli wartość brutto tej pomocy
łącznie z wartością innej pomocy de minimis, otrzymanej przez tego pracodawcę
w okresie obejmującym bieżący rok kalendarzowy i poprzedzające go 2 lata
kalendarzowe, nie przekracza kwoty stanowiącej równowartość 200 000 euro brutto.

Ustawa o zawodach pielęgniarki i położnej art. 70

DODAJ