Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych

art. 1. więcej Art. 1. 1. Ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów
osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji.
2. Przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych
niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem przedsiębiorstw w spadku i spółek
niemających osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 1 i 3.
3. Przepisy ustawy mają również zastosowanie do:
1) spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
2) spółek niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd w innym
państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa
są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od
całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Art. 1a. 1. Podatnikami mogą być również grupy co najmniej dwóch spółek
prawa handlowego mających osobowość prawną, które pozostają w związkach
kapitałowych, zwane dalej „podatkowymi grupami kapitałowymi”.
2. Podatkowa grupa kapitałowa jest podatnikiem, jeżeli spełnione są łącznie
następujące warunki:
1) podatkową grupę kapitałową mogą tworzyć wyłącznie spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością lub spółki akcyjne, mające siedzibę na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli:
a) przeciętny kapitał zakładowy, określony w sposób, o którym mowa
w ust. 2b, przypadający na każdą z tych spółek, jest nie niższy niż 500 000 zł,
b) jedna ze spółek, zwana dalej „spółką dominującą”, posiada bezpośredni
75% udział w kapitale zakładowym lub w tej części kapitału zakładowego pozostałych spółek, zwanych dalej „spółkami zależnymi”, która na
podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji nie została
nieodpłatnie lub na zasadach preferencyjnych nabyta przez pracowników,
rolników lub rybaków albo która nie stanowi rezerwy mienia Skarbu
Państwa na cele reprywatyzacji,
c) spółki zależne nie posiadają udziałów w kapitale zakładowym innych
spółek tworzących tę grupę,
d) w spółkach tych nie występują zaległości we wpłatach podatków
stanowiących dochód budżetu państwa;
2) umowa o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej, zwana dalej „umową”:
a) została zawarta przez spółkę dominującą i spółki zależne, w formie aktu
notarialnego, na okres co najmniej 3 lat podatkowych,
b) została zarejestrowana przez naczelnika urzędu skarbowego;
3) po utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej spółki tworzące tę grupę spełniają
warunki wymienione w pkt 1 lit. a–c, a ponadto:
a) nie korzystają ze zwolnień podatkowych określonych w art. 17 ust. 1 pkt 34
lub 34a oraz ze zwolnień od podatku dochodowego na podstawie odrębnych ustaw,
b) w przypadku dokonania transakcji kontrolowanej w rozumieniu art. 11a
ust. 1 pkt 6 z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4,
niewchodzącymi w skład podatkowej grupy kapitałowej, nie ustalają lub nie
narzucają warunków różniących się od warunków, które ustaliłyby między
sobą podmioty niepowiązane w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3;
4) podatkowa grupa kapitałowa osiągnie za każdy rok podatkowy udział dochodów,
określonych zgodnie z art. 7 ust. 1, w przychodach – w wysokości co najmniej 2%.
2a. Warunek określony w ust. 2 pkt 1 lit. d uważa się za spełniony również
wtedy, gdy spółka po przystąpieniu do podatkowej grupy kapitałowej dokona korekty
deklaracji podatkowej i ureguluje tę zaległość wraz z należnymi odsetkami w terminie
14 dni od dnia złożenia korekty deklaracji albo w terminie 14 dni od dnia doręczenia
decyzji organu pierwszej instancji, określającej wysokość zobowiązania, ureguluje tę
zaległość wraz z należnymi odsetkami.
2b. Wartość kapitału zakładowego, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a, określa się
bez uwzględnienia tej części tego kapitału, jaka nie została na ten kapitał faktycznie
przekazana lub jaka została pokryta wierzytelnościami z tytułu pożyczek (kredytów)
oraz z tytułu odsetek od tych pożyczek (kredytów), przysługującymi udziałowcom
(akcjonariuszom) wobec tej spółki, a także wartościami niematerialnymi lub
prawnymi, od których nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a–
16m.
3. Umowa musi zawierać co najmniej:
1) wykaz spółek tworzących podatkową grupę kapitałową oraz wysokość ich
kapitału zakładowego;
2) informację o udziałowcach (akcjonariuszach) i wysokości ich udziału w kapitale
zakładowym w spółce dominującej i w spółkach zależnych tworzących
podatkową grupę kapitałową, posiadających co najmniej 5% udziałów (akcji)
tych spółek;
3) określenie czasu trwania umowy;
4) (uchylony)
5) określenie przyjętego roku podatkowego.
3a. Spółka dominująca reprezentuje podatkową grupę kapitałową w zakresie
obowiązków wynikających z ustawy oraz z przepisów Ordynacji podatkowej.
4. Umowa podlega zgłoszeniu przez spółkę dominującą do właściwego według
jej siedziby naczelnika urzędu skarbowego, co najmniej na 45 dni przed rozpoczęciem
roku podatkowego przyjętego przez podatkową grupę kapitałową. Organ ten jest
właściwy w sprawach opodatkowania podatkiem dochodowym podatkowej grupy
kapitałowej oraz składania sprawozdań finansowych przez spółki tworzące podatkową grupę kapitałową.
5. Naczelnik urzędu skarbowego dokonuje, w formie decyzji, rejestracji umowy.
W tej samej formie naczelnik urzędu skarbowego odmawia zarejestrowania umowy,
jeżeli nie zostaną spełnione warunki, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a oraz
ust. 3 i 4. Do decyzji o rejestracji umowy oraz do decyzji o odmowie rejestracji umowy
stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej.
6. Po rejestracji umowy podatkowa grupa kapitałowa nie może być rozszerzona
o inne spółki ani pomniejszona o którąkolwiek ze spółek tworzących tę grupę, z
wyjątkiem przejęcia spółki tworzącej podatkową grupę kapitałową przez inną spółkę z tej podatkowej grupy kapitałowej, chyba że połączenie spółek tworzących
podatkową grupę kapitałową prowadzi do zmniejszenia ich liczby poniżej dwóch.
7. Podatek dochodowy oraz zaliczki na ten podatek są obliczane, pobierane
i wpłacane przez spółkę dominującą. Spółce tej nie przysługuje wynagrodzenie
z tytułu terminowego wpłacania podatku dochodowego od osób prawnych należnego
od podatkowej grupy kapitałowej.
8. Spółka dominująca obowiązana jest zgłosić naczelnikowi urzędu skarbowego,
o którym mowa w ust. 4:
1) zmiany umowy oraz zmiany w kapitale zakładowym spółek tworzących
podatkową grupę kapitałową,
2) zmiany w stanie faktycznym lub w stanie prawnym skutkujące naruszeniem
warunków uznania podatkowej grupy kapitałowej za podatnika podatku dochodowego
– w terminie 30 dni od dnia zaistnienia tych okoliczności.
8a. Za naruszenie warunków uznania podatkowej grupy kapitałowej za podatnika
podatku dochodowego uważa się również zmniejszenie udziału spółki dominującej w
kapitale spółki zależnej wchodzącej w skład podatkowej grupy kapitałowej poniżej
progu określonego w ust. 2 pkt 1 lit. b.
9. Do przedłużenia okresu funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej jest
wymagane zawarcie nowej umowy, podlegającej zgłoszeniu i zarejestrowaniu przez
właściwego naczelnika urzędu skarbowego.
10. W przypadku gdy w okresie obowiązywania umowy wystąpią zmiany w
stanie faktycznym lub w stanie prawnym skutkujące naruszeniem warunków uznania
podatkowej grupy kapitałowej za podatnika podatku dochodowego, dzień
poprzedzający dzień wystąpienia tych zmian, z zastrzeżeniem ust. 12, jest dniem, w
którym następuje utrata przez podatkową grupę kapitałową statusu podatnika oraz
koniec jej roku podatkowego. Dzień wystąpienia zmian, o których mowa w zdaniu
pierwszym, jest pierwszym dniem roku podatkowego spółek, które przed tym dniem
tworzyły podatkową grupę kapitałową. Przepis art. 8 ust. 3 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.
10a. W przypadku, o którym mowa w ust. 10, spółki tworzące uprzednio
podatkową grupę kapitałową są obowiązane w terminie 3 miesięcy od dnia utraty przez
podatkową grupę kapitałową statusu podatnika rozliczyć podatek dochodowy za okres od drugiego roku podatkowego poprzedzającego dzień utraty przez podatkową grupę kapitałową statusu podatnika, liczonego od początku roku podatkowego, w którym to zdarzenie wystąpiło, oraz za okres od początku roku, w którym nastąpiła utrata przez
podatkową grupę kapitałową statusu podatnika, do dnia utraty przez podatkową grupę
kapitałową statusu podatnika – przyjmując, że podatkowa grupa kapitałowa w tych
okresach nie istniała. Rozliczenia podatku dochodowego dokonuje odrębnie każda z
tych spółek, obliczając należne zaliczki na podatek dochodowy oraz należny podatek
za poszczególne lata podatkowe od dochodu ustalonego zgodnie z art. 7 ust. 1–3,
odpowiednio za poszczególne miesiące i lata, w których podatek był rozliczany przez
spółkę dominującą.
10b. Jeżeli podatkowa grupa kapitałowa funkcjonuje krócej niż trzy pełne lata
podatkowe, przepis ust. 10a stosuje się do całego okresu funkcjonowania podatkowej
grupy kapitałowej. W przypadku gdy okres funkcjonowania podatkowej grupy
kapitałowej uległ wydłużeniu zgodnie z ust. 9, przepis ust. 10a stosuje się wyłącznie
do przedłużonego okresu funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej.
10c. W przypadku obowiązku dokonania rozliczenia, o którym mowa w ust. 10a:
1) kwoty zaliczek i podatku za poszczególne okresy rozliczeniowe, wpłacone przez
podatkową grupę kapitałową za okres, o którym mowa w ust. 10a, zalicza się,
proporcjonalnie do dochodów poszczególnych spółek, na poczet ich należnych
zaliczek i należnego podatku;
2) jeżeli należne zaliczki lub należny podatek dochodowy od poszczególnych
spółek, obliczone zgodnie z pkt 1, będą wyższe niż przypadające na daną spółkę
zaliczki lub podatek, które zostały wpłacone przez podatkową grupę kapitałową,
powstała różnica stanowi zaległość podatkową, od której pobiera się odsetki za
zwłokę liczone od dnia, do którego powinna nastąpić płatność zaliczki lub
podatku za poszczególne okresy rozliczeniowe.
11. Zbycie udziałów (akcji), objętych na podstawie przepisów o komercjalizacji
i prywatyzacji lub w związku z reprywatyzacją, oraz dalszy obrót tymi udziałami
(akcjami) przez ich posiadaczy nie stanowi naruszenia warunków uznania podatkowej
grupy kapitałowej za podatnika podatku dochodowego.
12. W przypadku niezachowania warunku, o którym mowa w ust. 2 pkt 4,
podatkowa grupa kapitałowa traci status podatnika z ostatnim dniem roku
podatkowego, w którym naruszyła ten warunek, z tym że spółka dominująca jest obowiązana do złożenia zeznania, o którym mowa w art. 27 ust. 1, za ten rok podatkowy.
12a. W przypadku utraty przez podatkową grupę kapitałową statusu podatnika
na podstawie ust. 10 lub 12 naczelnik urzędu skarbowego, o którym mowa w ust. 4,
wydaje decyzję stwierdzającą wygaśnięcie decyzji o rejestracji umowy, którą doręcza
się spółce dominującej, ze skutkiem doręczenia wobec pozostałych spółek
wchodzących uprzednio w skład tej grupy.
13. Przystąpienie do innej podatkowej grupy kapitałowej przez którąkolwiek ze
spółek wchodzących uprzednio w skład grupy, która utraciła ten status, może nastąpić
nie wcześniej niż po upływie:
1) roku podatkowego spółki następującego po roku kalendarzowym, w którym
podatkowa grupa kapitałowa utraciła prawo do uznania jej za podatnika – w
przypadku naruszenia warunku, o którym mowa w ust. 2 pkt 4;
2) 3 lat podatkowych następujących po roku kalendarzowym, w którym podatkowa
grupa kapitałowa utraciła prawo do uznania jej za podatnika – w przypadku
naruszenia innych warunków funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej.
14. Spółki tworzące podatkową grupę kapitałową odpowiadają solidarnie za jej
zobowiązania z tytułu podatku dochodowego należnego za okres obowiązywania umowy.
15. (uchylony)

art. 2. więcej Art. 2. 1. Przepisów ustawy nie stosuje się do:
1) przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem dochodów z działów
specjalnych produkcji rolnej;
2) przychodów z gospodarki leśnej w rozumieniu ustawy o lasach;
3) przychodów wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem
prawnie skutecznej umowy;
4) przychodów (dochodów) przedsiębiorcy żeglugowego opodatkowanych na
zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku
tonażowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 31 i 1495), z zastrzeżeniem art. 9 ust. 1a;
5) przychodów przedsiębiorcy okrętowego opodatkowanych na zasadach
wynikających z ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu
okrętowego i przemysłów komplementarnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1084), z
zastrzeżeniem art. 9 ust. 1a;
6) wypłat, o których mowa w art. 27 ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie
sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach
związanych z sukcesją przedsiębiorstw (Dz. U. poz. 1629 oraz z 2019 r. poz.
1495).
2. Działalnością rolniczą w rozumieniu ust. 1 pkt 1 jest działalność polegająca na
wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym
(naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja
materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja
warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów
uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt,
ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego
oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania
zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost,
wynoszą co najmniej:
1) miesiąc – w przypadku roślin,
2) 16 dni – w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi i kaczek,
3) 6 tygodni – w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4) 2 miesiące – w przypadku pozostałych zwierząt
– licząc od dnia nabycia.
3. Działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach
i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in
vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu,
hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic,
hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla
i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.
4. Ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to
gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym.
5. Nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów
zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2.
6. Jeżeli rozmiary działów specjalnych produkcji rolnej przekraczają wielkości
określone w załączniku nr 2, opodatkowaniu podlegają dochody uzyskane w roku
podatkowym z całej powierzchni upraw lub wszystkich jednostek produkcji.

art. 3. więcej Art. 3. 1. Podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich
dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.
2. Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby
lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody
(przychody) z:
1) wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
zagraniczny zakład;
2) położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do
takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia
jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
3) papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych
niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku
giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz
z realizacji praw z nich wynikających;
4) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i
obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w
funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie
prawnej lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów
(akcji), ogółu praw i obowiązków lub tytułów uczestnictwa – jeżeli co najmniej
50% wartości aktywów takiej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, funduszu
inwestycyjnego, instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej,
bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
5) tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych
lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki
organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
6) niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.
4. Wartość aktywów, o której mowa w ust. 3 pkt 4, ustala się na ostatni dzień
miesiąca poprzedzającego miesiąc uzyskania przychodu, o którym mowa w tym
przepisie. W przypadku spółek będących emitentami papierów wartościowych
dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym wartość aktywów może być ustalana
na podstawie aktywów bilansowych ujętych w raportach okresowych publikowanych
na koniec ostatniego kwartału poprzedzającego kwartał roku kalendarzowego, w
którym doszło do uzyskania przychodu.
5. Za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody
wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów
(przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1–4.

art. 4. więcej Art. 4. Za terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w rozumieniu ustawy, uważa
się również znajdującą się poza morzem terytorialnym wyłączną strefę ekonomiczną,
w której Rzeczpospolita Polska na podstawie prawa wewnętrznego i zgodnie
z prawem międzynarodowym wykonuje prawa odnoszące się do badania i eksploatacji
dna morskiego i jego podglebia oraz ich zasobów naturalnych.

Art. 4a. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) inwestycjach – oznacza to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia
29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r. poz. 351, 1495, 1571,
1655 i 1680 oraz z 2020 r. poz. 568), zwanej dalej „ustawą o rachunkowości”;
2) składnikach majątkowych – oznacza to aktywa w rozumieniu ustawy
o rachunkowości, pomniejszone o przejęte długi funkcjonalnie związane
z prowadzoną działalnością gospodarczą zbywcy, o ile długi te nie zostały
uwzględnione w cenie nabycia, o której mowa w art. 16g ust. 3;
3) przedsiębiorstwie – oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego;
4) zorganizowanej części przedsiębiorstwa – oznacza to organizacyjnie i finansowo
wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych
i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania;
5) programie restrukturyzacji na podstawie odrębnych ustaw – oznacza to
restrukturyzację na podstawie ustaw:
a) z dnia 26 listopada 1998 r. o dostosowaniu górnictwa węgla kamiennego do
funkcjonowania w warunkach gospodarki rynkowej oraz szczególnych
uprawnieniach i zadaniach gmin górniczych (Dz. U. poz. 1112, z późn. zm.),
b) z dnia 7 października 1999 r. o wspieraniu restrukturyzacji przemysłowego
potencjału obronnego i modernizacji technicznej Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2017 r. poz. 2011, z 2019 r. poz. 2020
oraz z 2020 r. poz. 284),
c) z dnia 14 lipca 2000 r. o restrukturyzacji finansowej górnictwa siarki
(Dz. U. z 2016 r. poz. 1752),
d) z dnia 8 września 2000 r. o komercjalizacji i restrukturyzacji
przedsiębiorstwa państwowego „Polskie Koleje Państwowe” (Dz. U. z 2020
r. poz. 292, 400 i 462),
e) z dnia 24 sierpnia 2001 r. o restrukturyzacji hutnictwa żelaza i stali (Dz. U.
poz. 1196, z późn. zm.),
f) z dnia 15 kwietnia 2005 r. o pomocy publicznej i restrukturyzacji
publicznych zakładów opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2018 r. poz. 164);
5a) postępowaniu restrukturyzacyjnym – oznacza to postępowanie
restrukturyzacyjne w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo
restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2020 r. poz. 814);
6) urzędzie skarbowym – oznacza to urząd skarbowy, przy pomocy którego
właściwy dla podatnika naczelnik urzędu skarbowego wykonuje swoje zadania;
7) ustawie o podatku od towarów i usług – oznacza to ustawę z dnia 11 marca
2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, 568, 1065 i
1106);
8) ustawie o partnerstwie publiczno-prywatnym – oznacza to ustawę z dnia
19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz. U. z 2020 r. poz.
711);
9) (uchylony)
9a) samochodzie osobowym – oznacza to pojazd samochodowy w rozumieniu
przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej
nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie
więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:
a) pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony
jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą
przegrodą:
– klasyfikowanego na podstawie przepisów o ruchu drogowym do
podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
– z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków,
b) pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem
siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako
konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,
c) pojazdu specjalnego, jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami
o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym,
i jeżeli spełnione są również warunki zawarte w odrębnych przepisach,
określone dla następujących przeznaczeń:
– agregat elektryczny/spawalniczy,
– do prac wiertniczych,
– koparka, koparko-spycharka,
– ładowarka,
– podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
– żuraw samochodowy,
d) pojazdu samochodowego określonego w przepisach wydanych na
podstawie art. 86a ust. 16 ustawy o podatku od towarów i usług;
10) małym podatniku – oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze
sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie
przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty
odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w
euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy
Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku
podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł;
11) zagranicznym zakładzie – oznacza to:
a) stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na
terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo
działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział,
przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania
bogactw naturalnych,
b) plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium
jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium
innego państwa,
c) osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na
terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli
osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i
pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje
– chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest
Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej;
12) certyfikacie rezydencji – oznacza to zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika
dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej
państwa miejsca siedziby podatnika;
13) ubezpieczycielu – rozumie się przez to zakład ubezpieczeń albo zakład
reasekuracji prowadzący działalność na podstawie przepisów o działalności
ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej;
14) spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę inną niż określona w pkt 21;
15) rachunku zbiorczym – oznacza to rachunek zbiorczy w rozumieniu ustawy z dnia
29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2020 r. poz. 89,
284, 288 i 568);
16) udziale (akcji) – oznacza to również ogół praw i obowiązków wspólnika
w spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3;
16a) wartości emisyjnej udziałów (akcji) – oznacza to cenę, po jakiej obejmowane są
udziały (akcje), określoną w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku – w
innym dokumencie o podobnym charakterze, nie niższą od wartości rynkowej
tych udziałów (akcji);
17) wspólniku – oznacza to również akcjonariusza;
18) kapitale zakładowym – oznacza to również kapitał podstawowy spółki, o której
mowa w art. 1 ust. 3;
19) udziale w zyskach osób prawnych – oznacza to również udział w zyskach spółek,
o których mowa w art. 1 ust. 3;
20) objęciu udziału (akcji) – oznacza to również uzyskanie przez wspólnika spółki,
o której mowa w art. 1 ust. 3, ogółu praw i obowiązków wspólnika w tej spółce;
21) spółce – oznacza to:
a) spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na
podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października
2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294
z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne,
rozdz. 6, t. 4, str. 251),
b) spółkę kapitałową w organizacji,
c) spółkę komandytowo-akcyjną mającą siedzibę lub zarząd na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej,
d) spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym
państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego
państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich
osiągania;
22) pochodnych instrumentach finansowych – oznacza to instrumenty finansowe, o
których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c–i ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie
instrumentami finansowymi;
22a) walucie wirtualnej – oznacza to walutę wirtualną w rozumieniu
art. 2 ust. 2 pkt 26 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz
finansowaniu terroryzmu;
22b) ustawie o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu –
oznacza to ustawę z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy
oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2020 r. poz. 971, 875 i 1086);
23) komercjalizowanej własności intelektualnej – oznacza to:
a) patent, dodatkowe prawo ochronne na wynalazek, prawo ochronne na wzór
użytkowy, prawo z rejestracji wzoru przemysłowego lub prawo z rejestracji
topografii układu scalonego oraz prawo do uzyskania powyższych praw lub
prawo z pierwszeństwa – określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. –
Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2020 r. poz. 286, 288 i 1086),
b) autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego,
c) równowartość udokumentowanej wiedzy (informacji) nadającej się do
wykorzystania w działalności przemysłowej, naukowej lub handlowej (know-how),
d) prawa do korzystania z praw lub wartości wymienionych w lit. a–c na
podstawie umowy licencyjnej;
24) podmiocie komercjalizującym – oznacza to:
a) uczelnię w rozumieniu ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o
szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),
b) spółkę utworzoną na podstawie art. 149 ust. 1 lub art. 150 ust. 1 ustawy z
dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,
c) Polską Akademię Nauk lub jej instytut naukowy w rozumieniu ustawy
z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. z 2019 r. poz.
1183, 1655 i 2227 oraz z 2020 r. poz. 695 i 1086),
d) spółkę utworzoną na podstawie art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia
2010 r. o Polskiej Akademii Nauk,
e) instytut badawczy w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r.
o instytutach badawczych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1350 i 2227 oraz z 2020 r.
poz. 284),
f) spółkę utworzoną na podstawie art. 17 ust. 5 ustawy z dnia 30 kwietnia
2010 r. o instytutach badawczych,
g) twórcę uprawnionego do praw lub wartości wymienionych w pkt 23 lit. a–
c, a także zawarcia umowy licencyjnej, o której mowa w pkt 23 lit. d,
h) międzynarodowy instytut naukowy utworzony na podstawie odrębnych
przepisów, działający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
i) Centrum Łukasiewicz,
j) instytuty działające w ramach Sieci Badawczej Łukasiewicz,
k) spółkę utworzoną na podstawie art. 30 ustawy z dnia 21 lutego 2019 r. o
Sieci Badawczej Łukasiewicz (Dz. U. poz. 534 i 2227 oraz z 2020 r. poz.
284, 695 i 875)
– jeżeli wnosi do spółki kapitałowej komercjalizowaną własność intelektualną;
25) krótkiej sprzedaży – oznacza to krótką sprzedaż w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. b
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 236/2012 z dnia
14 marca 2012 r. w sprawie krótkiej sprzedaży i wybranych aspektów
dotyczących swapów ryzyka kredytowego (Dz. Urz. UE L 86 z 24.03.2012,
str. 1);
26) działalności badawczo-rozwojowej – oznacza to działalność twórczą obejmującą
badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny
w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do
tworzenia nowych zastosowań;
27) badaniach naukowych – oznacza to:
a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca
2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,
b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca
2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce;
28) pracach rozwojowych – oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3
ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce;
29) rzeczywistym właścicielu – oznacza to podmiot, który spełnia łącznie
następujące warunki:
a) otrzymuje należność dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie
o jej przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą tej
należności lub jej części,
b) nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym
podmiotem zobowiązanym prawnie lub faktycznie do przekazania całości
lub części należności innemu podmiotowi,
c) prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby, jeżeli
należności uzyskiwane są w związku z prowadzoną działalnością
gospodarczą, przy czym przy ocenie, czy podmiot prowadzi rzeczywistą
działalność gospodarczą, przepis art. 24a ust. 18 stosuje się odpowiednio;
30) ustawie o funduszach inwestycyjnych – oznacza to ustawę z dnia 27 maja 2004
r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami
inwestycyjnymi (Dz. U. z 2020 r. poz. 95 i 695);
30a) alternatywnej spółce inwestycyjnej – oznacza to alternatywną spółkę
inwestycyjną w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych;
31) nabytych wierzytelnościach banku hipotecznego – oznacza to nabyte przez bank
hipoteczny, w celu emisji listów zastawnych, od innych banków wierzytelności
z tytułu udzielonych przez nie kredytów;
32) odpisie na straty kredytowe – oznacza to odpis na oczekiwane straty kredytowe
z tytułu składnika aktywów finansowych, utworzony na:
a) udzielony kredyt (pożyczkę) lub
b) udzielone gwarancje (poręczenia) spłaty kredytu (pożyczki), lub
c) nabyte wierzytelności banku hipotecznego
– przez jednostki, które na podstawie art. 45 ust. 1a i 1b ustawy o rachunkowości
sporządzają sprawozdania finansowe zgodnie z Międzynarodowymi
Standardami Rachunkowości, Międzynarodowymi Standardami
Sprawozdawczości Finansowej oraz związanymi z nimi interpretacjami
ogłoszonymi w formie rozporządzeń Komisji Europejskiej, zwanymi dalej
„MSR”, o których mowa w art. 2 ust. 3 ustawy o rachunkowości;
33) ustawie o pracowniczych planach kapitałowych – oznacza to ustawę z dnia 4
października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (Dz. U. poz. 2215,
z 2019 r. poz. 1074 i 1572 oraz z 2020 r. poz. 568 i 1086);
34) ustawie o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom – oznacza to ustawę z dnia
8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach
handlowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 935 i 1086).

Art. 4b. (uchylony).

Art. 4c. Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w:
1) art. 4a pkt 9a lit. a i b stwierdza się na podstawie dodatkowego badania
technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów,
potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu
rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;
2) art. 4a pkt 9a lit. c stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie
z przepisami o ruchu drogowym.

art. 5. więcej Art. 5. 1. Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej
własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego
użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego
wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału).
W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku
(udziału) są równe.
1a. Przychody z zysków kapitałowych, przypisane wspólnikowi na podstawie
ust. 1, zwiększają przychody wspólnika uzyskane z tego źródła.
2. Zasady wyrażone w ust. 1 i 1a stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów
uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.
3. (uchylony)

art. 6. więcej Art. 6. 1. Zwalnia się od podatku:
1) Skarb Państwa;
2) Narodowy Bank Polski;
3) jednostki budżetowe;
4) państwowe fundusze celowe, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia
2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 869, z późn. zm.);
4a) Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej;
4b) wojewódzkie fundusze ochrony środowiska i gospodarki wodnej;
4c) Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie, z wyłączeniem działalności
gospodarczej, o której mowa w art. 240 ust. 6 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. –
Prawo wodne (Dz. U. z 2020 r. poz. 310, 284, 695, 782 i 875);
5) przedsiębiorstwa międzynarodowe i inne jednostki gospodarcze utworzone przez
organ administracji państwowej wspólnie z innymi państwami na podstawie
porozumienia lub umowy, chyba że porozumienia te lub umowy stanowią inaczej;
6) jednostki samorządu terytorialnego w zakresie dochodów określonych
w przepisach ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego;
7) Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa;
8) (uchylony)
9) (uchylony)
10) fundusze inwestycyjne otwarte oraz specjalistyczne fundusze inwestycyjne
otwarte, utworzone na podstawie ustawy o funduszach inwestycyjnych, z
wyłączeniem specjalistycznych funduszy inwestycyjnych otwartych stosujących
zasady i ograniczenia inwestycyjne określone dla funduszy inwestycyjnych
zamkniętych;
10a) instytucje wspólnego inwestowania, z zastrzeżeniem ust. 4, posiadające siedzibę
w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej
lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego,
które spełniają łącznie następujące warunki:
a) podlegają w państwie, w którym mają siedzibę, opodatkowaniu podatkiem
dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich
osiągania,
b) wyłącznym przedmiotem ich działalności jest zbiorowe lokowanie środków
pieniężnych, zebranych w drodze publicznego proponowania nabycia ich tytułów uczestnictwa w papiery wartościowe lub instrumenty rynku pieniężnego,
c) prowadzą swoją działalność na podstawie zezwolenia właściwych organów
nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę,
d) ich działalność podlega bezpośredniemu nadzorowi właściwych organów
nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę,
e) posiadają depozytariusza przechowującego aktywa tej instytucji,
f) zarządzane są przez podmioty, które prowadzą swoją działalność na
podstawie zezwolenia właściwych organów nadzoru nad rynkiem
finansowym państwa, w którym podmioty te mają siedzibę;
11) fundusze emerytalne utworzone na podstawie przepisów o organizacji
i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych;
11a) podatników posiadających siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie
członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do
Europejskiego Obszaru Gospodarczego prowadzących program emerytalny,
w zakresie dochodów związanych z gromadzeniem oszczędności na cele
emerytalne, którzy spełniają łącznie następujące warunki:
a) podlegają w państwie, w którym mają siedzibę, opodatkowaniu podatkiem
dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania,
b) prowadzą swoją działalność na podstawie zezwolenia właściwych władz
państwa, w którym mają siedzibę,
c) ich działalność podlega nadzorowi właściwych władz państwa, w którym mają siedzibę,
d) posiadają depozytariusza prowadzącego rejestr aktywów tych podatników,
e) przedmiotem ich działalności jest wyłącznie gromadzenie środków
pieniężnych i ich lokowanie, z przeznaczeniem na wypłatę uczestnikom
programu emerytalnego po osiągnięciu przez nich wieku emerytalnego;
12) Zakład Ubezpieczeń Społecznych, o którym mowa w ustawie z dnia
13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2020 r.
poz. 266, 321, 568, 695 i 875);
12a) Fundusz Rezerwy Demograficznej, o którym mowa w ustawie z dnia
13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych;
13) (uchylony)
14) (uchylony)
15) Agencję Rezerw Materiałowych;
16) Narodowy Fundusz Zdrowia, o którym mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia
2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1373, z późn. zm.6)
);
17) Bankowy Fundusz Gwarancyjny;
18) podmiot zarządzający aktywami w rozumieniu ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r.
o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów
oraz przymusowej restrukturyzacji (Dz. U. z 2020 r. poz. 842);
19) Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa;
20) jednostki dozoru technicznego, o których mowa w ustawie z dnia 21 grudnia
2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. z 2019 r. poz. 667 oraz z 2020 r. poz. 568
i 1086);
21) Krajowy Zasób Nieruchomości;
22) Polską Agencję Nadzoru Audytowego, o której mowa w ustawie z dnia 11 maja
2017 r. o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1421, 1571, 2200 i 2217 oraz z 2020 r. poz. 568).
2. (uchylony)
3. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 10a i 11a, stosuje się pod warunkiem
istnienia podstawy prawnej, wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego
opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest
Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych
od organu podatkowego państwa, w którym podatnik ma siedzibę.
4. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a, nie ma zastosowania do:
1) instytucji wspólnego inwestowania:
a) które prowadzą swoją działalność w formie instytucji wspólnego
inwestowania typu zamkniętego albo są instytucją wspólnego inwestowania
typu otwartego działającą na podstawie zasad i ograniczeń inwestycyjnych
odpowiadających instytucjom wspólnego inwestowania typu zamkniętego, lub
b) których tytuły uczestnictwa, zgodnie z dokumentami założycielskimi, nie są
oferowane w drodze oferty publicznej, dopuszczone do obrotu na rynku
regulowanym ani wprowadzone do alternatywnego systemu obrotu oraz
mogą być nabywane także przez osoby fizyczne wyłącznie w przypadku,
gdy osoby te dokonają jednorazowego nabycia tytułów uczestnictwa o
wartości nie mniejszej niż 40 000 euro;
2) dochodów z nieruchomości, o których mowa w art. 24b ust. 1, w tym uzyskanych
przez podmioty, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 57 lit. a.
5. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a, nie ma zastosowania do podatku,
o którym mowa w art. 24b.

art. 7. więcej Art. 7. 1. Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód
stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu
osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21,
art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.
2. Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a,
art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła
przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli
koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze
źródła przychodów.
3. Przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę
opodatkowania nie uwzględnia się:
1) przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają
opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku;
2) przychodów wymienionych w art. 21, art. 22 i art. 24b, przy czym w przypadku
podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez
położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład
uwzględnia się przychody wymienione w art. 21, jeżeli są związane z
działalnością zakładu;
2a) straty poniesionej ze źródła przychodów;
3) kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2, przy czym
w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących
działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 21, jeżeli przychody te zostały uwzględnione przez podatnika przy
ustalaniu dochodu przypadającego na zagraniczny zakład;
4) strat przedsiębiorców przekształcanych, łączonych, przejmowanych lub
dzielonych – w razie przekształcenia formy prawnej, łączenia lub podziału
przedsiębiorców, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę;
5) strat przedsiębiorstw państwowych przejmowanych lub nabywanych na
podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji;
6) strat instytucji kredytowej związanych z działalnością oddziału tej instytucji,
którego składniki majątkowe zostały wniesione do spółki tytułem wkładu
niepieniężnego na utworzenie banku na podstawie przepisów ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 2357 oraz z 2020 r.
poz. 284, 288, 321 i 1086).
4. Przy ustalaniu straty nie uwzględnia się przychodów i kosztów uzyskania
przychodów, o których mowa w ust. 3, a w razie przekształcenia formy prawnej,
łączenia lub podziału przedsiębiorców, także straty przedsiębiorców przekształcanych,
łączonych, przejmowanych lub dzielonych, z wyjątkiem spółek przekształconych w inne spółki.
4a. Przy ustalaniu straty nie uwzględnia się również strat przedsiębiorstw
państwowych przejmowanych lub nabywanych na podstawie przepisów
o komercjalizacji i prywatyzacji oraz strat instytucji kredytowej związanych z
działalnością oddziału tej instytucji, którego składniki majątkowe zostały wniesione
do spółki tytułem wkładu niepieniężnego na utworzenie banku na podstawie
przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe.
5. O wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym,
podatnik może:
1) obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie
następujących pięciu latach podatkowych, z tym że kwota obniżenia w
którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo
2) obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych
kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę
nieprzekraczającą 5 000 000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.
6. Przepis ust. 5 nie ma zastosowania do strat z odpłatnego zbycia walut
wirtualnych.

Art. 7a. 1. W podatkowych grupach kapitałowych dochodem ze źródła
przychodów jest nadwyżka sumy dochodów wszystkich spółek tworzących grupę
uzyskanych z danego źródła przychodów nad sumą ich strat poniesionych z tego źródła przychodów. Jeżeli za rok podatkowy suma strat poniesionych z danego źródła
przychodów przez spółki wchodzące w skład podatkowej grupy kapitałowej
przekracza sumę dochodów uzyskanych z tego źródła, różnica stanowi stratę
podatkowej grupy kapitałowej poniesioną ze źródła przychodów. Dochody i straty
spółek oblicza się zgodnie z art. 7 ust. 2 i 3.
2. Straty, o której mowa w ust. 1, poniesionej przez podatkową grupę kapitałową
nie pokrywa się z dochodu poszczególnych spółek w razie upływu okresu
obowiązywania umowy lub po utracie statusu podatkowej grupy kapitałowej.
3. Z dochodu podatkowej grupy kapitałowej nie pokrywa się strat spółek
wchodzących w skład grupy, poniesionych przez nie w okresie przed powstaniem grupy.

Art. 7b. 1. Za przychody z zysków kapitałowych uważa się:
1) przychody z udziału w zyskach osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt
4b, stanowiące przychody faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym:
a) dywidendy, nadwyżki bilansowe w spółdzielniach oraz otrzymane przez
uczestników funduszy inwestycyjnych lub instytucji wspólnego
inwestowania dochody tego funduszu lub tej instytucji, w przypadku gdy
statut przewiduje wypłacanie tych dochodów bez odkupywania jednostek
uczestnictwa albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych,
b) przychody z umorzenia udziału (akcji) lub ze zmniejszenia ich wartości,
c) przychody z wystąpienia wspólnika ze spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3,
które następuje w inny sposób niż określony w lit. b,
d) przychody ze zmniejszenia udziału kapitałowego wspólnika w spółce, o
której mowa w art. 1 ust. 3, które następuje w inny sposób niż określony w lit. b,
e) wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub
spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3,
f) równowartość zysku osoby prawnej oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust.
3, przeznaczonego na podwyższenie jej kapitału zakładowego,
równowartość nadwyżki bilansowej spółdzielni przeznaczonej na
podwyższenie funduszu udziałowego oraz równowartość kwot
przekazanych na ten kapitał (fundusz) z innych kapitałów (funduszy) takiej
osoby prawnej lub spółki,
g) dopłaty otrzymane w przypadku połączenia lub podziału spółek przez
wspólników spółki przejmowanej, spółek łączonych lub dzielonych,
h) przychody wspólnika spółki dzielonej, jeżeli majątek przejmowany na
skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie – majątek przejmowany
na skutek podziału lub majątek pozostający w spółce, nie stanowią
zorganizowanej części przedsiębiorstwa,
i) zapłata, o której mowa w art. 12 ust. 4d,
j) wartość niepodzielonych zysków w spółce oraz wartość zysku
przekazanego na inne kapitały niż kapitał zakładowy w spółce
przekształcanej – w przypadku przekształcenia spółki w spółkę niebędącą
osobą prawną, z tym że przychód określa się na dzień przekształcenia,
k) odsetki od udziału kapitałowego, wypłacane na rzecz wspólnika przez
spółkę, o której mowa w art. 1 ust. 3,
l) odsetki od pożyczki udzielonej osobie prawnej lub spółce, o której mowa w
art. 1 ust. 3, jeżeli wypłata odsetek od takiej pożyczki lub ich wysokość
uzależnione są od osiągnięcia zysku przez tę osobę prawną lub spółkę lub
od wysokości tego zysku (pożyczka partycypacyjna),
m) przychody uzyskane w następstwie przekształceń, łączenia lub podziałów
podmiotów, w tym:
– przychody osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3,
przejmującej w następstwie łączenia lub podziału majątek lub część
majątku innej osoby prawnej lub spółki,
– przychody wspólnika spółki łączonej lub dzielonej,
– przychody spółki dzielonej,
2) przychody z tytułu wniesienia do osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art.
1 ust. 3, wkładu niepieniężnego;
3) inne, niż określone w pkt 1 i 2, przychody z udziału (akcji) w osobie prawnej lub
spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, w tym:
a) przychody ze zbycia udziału (akcji), w tym ze zbycia dokonanego celem ich
umorzenia,
b) przychody uzyskane w wyniku wymiany udziałów;
4) przychody ze zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą
prawną;
5) przychody ze zbycia wierzytelności uprzednio nabytych przez podatnika oraz
wierzytelności wynikających z przychodów zaliczanych do zysków
kapitałowych;
6) przychody:
a) z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4–7, z
wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z
uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych oraz praw
wytworzonych przez podatnika,
b) z papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych, z
wyłączeniem pochodnych instrumentów finansowych służących
zabezpieczeniu przychodów albo kosztów, niezaliczanych do zysków kapitałowych,
c) z tytułu uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych lub instytucjach
wspólnego inwestowania,
d) z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnych charakterze dotyczącej
praw, o których mowa w lit. a–c,
e) ze zbycia praw, o których mowa w lit. a–c,
f) z wymiany waluty wirtualnej na środek płatniczy, towar, usługę lub prawo
majątkowe inne niż waluta wirtualna lub z regulowania innych zobowiązań
walutą wirtualną.
2. W przypadku ubezpieczycieli, banków, podmiotów, o których mowa w art.
15c ust. 16 pkt 3, 4, 15 i 16, instytucji finansowych w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe oraz podmiotów, o których mowa w art. 3 pkt 21 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, przychody wymienione w ust. 1, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w ust.
1 pkt 1 lit. a i f, zalicza się do przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.
3. W przypadku podatników prowadzących działalność, o której mowa
w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu
terroryzmu, przychody wymienione w ust. 1 pkt 6 lit. f zalicza się do przychodów
innych niż przychody z zysków kapitałowych.

art. 8. więcej Art. 8. 1. Rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok
kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki,
albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych
podatników; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy
kalendarzowych.
2. W przypadku podjęcia po raz pierwszy działalności, pierwszy rok podatkowy
trwa od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego albo do
ostatniego dnia wybranego roku podatkowego, nie dłużej jednak niż dwanaście
kolejnych miesięcy kalendarzowych.
2a. W przypadku podjęcia po raz pierwszy działalności w drugiej połowie roku
kalendarzowego i wybrania roku podatkowego pokrywającego się z rokiem
kalendarzowym, pierwszy rok podatkowy może trwać od dnia rozpoczęcia
działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność.
3. W razie zmiany roku podatkowego, za pierwszy po zmianie rok podatkowy
uważa się okres od pierwszego miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego
roku podatkowego do końca roku podatkowego nowo przyjętego. Okres ten nie może
być krótszy niż dwanaście i dłuższy niż dwadzieścia trzy kolejne miesiące kalendarzowe.
4. O wyborze roku podatkowego innego niż rok kalendarzowy podatnik
informuje w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, składanym za rok podatkowy
poprzedzający pierwszy po zmianie rok podatkowy.
5. Osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które
nie były dotychczas podatnikami w rozumieniu ustawy, informują o wyborze roku podatkowego innego niż rok kalendarzowy w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, składanym za rok podatkowy, w którym uzyskały status tego podatnika.
6. Jeżeli z odrębnych przepisów wynika obowiązek zamknięcia ksiąg
rachunkowych (sporządzenia bilansu) przed upływem przyjętego przez podatnika
roku podatkowego, za rok podatkowy uważa się okres od pierwszego dnia miesiąca
następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do dnia zamknięcia
ksiąg rachunkowych. W tym przypadku za następny rok podatkowy uważa się okres
od dnia otwarcia ksiąg rachunkowych do końca przyjętego przez podatnika roku podatkowego.
7. Przepisy ust. 1–5 stosuje się odpowiednio do podatkowych grup
kapitałowych. Dla poszczególnych spółek tworzących grupę:
1) dzień poprzedzający początek roku podatkowego przyjętego przez grupę jest
dniem kończącym rok podatkowy tych spółek;
2) dzień następujący po dniu, w którym upłynął okres obowiązywania umowy lub
w którym grupa utraciła status podatkowej grupy kapitałowej, jest dniem
rozpoczynającym rok podatkowy tych spółek.

art. 9. więcej Art. 9. 1. Podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej,
zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości
dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok
podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów
amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a–16m.
1a. Podatnicy będący przedsiębiorcami żeglugowymi w rozumieniu ustawy
z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym oraz podatnicy będący
przedsiębiorcami okrętowymi w rozumieniu ustawy z dnia 6 lipca 2016 r.
o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych, prowadzący
działalność opodatkowaną odpowiednio podatkiem tonażowym albo zryczałtowanym
podatkiem od wartości sprzedanej produkcji oraz inną działalność opodatkowaną
podatkiem dochodowym są obowiązani w ewidencji, o której mowa w ust. 1,
wyodrębnić przychody i związane z nimi koszty na poszczególne rodzaje działalności
podlegającej opodatkowaniu odpowiednio podatkiem tonażowym albo
zryczałtowanym podatkiem od wartości sprzedanej produkcji i podatkiem dochodowym.
1b. Podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, którzy zamierzają
skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, są obowiązani w ewidencji,
o której mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej.
2. Jeżeli ustalenie dochodu (straty) w sposób określony w ust. 1 nie jest możliwe,
dochód (stratę) ustala się w drodze oszacowania.
2a. W przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, obowiązanych do
prowadzenia ewidencji rachunkowej wymienionej w ust. 1, gdy określenie dochodu
na ich podstawie nie jest możliwe, dochód określa się w drodze oszacowania,
z zastosowaniem wskaźnika dochodu w stosunku do przychodu w wysokości:
1) 5% – z działalności w zakresie handlu hurtowego lub detalicznego;
2) 10% – z działalności budowlanej lub montażowej albo w zakresie usług
transportowych;
3) 60% – z działalności w zakresie pośrednictwa, jeżeli wynagrodzenie jest
określone w formie prowizji;
4) 80% – z działalności w zakresie usług adwokackich lub rzeczoznawstwa;
5) 20% – z pozostałych źródeł przychodów.
2b. Przez działalność w zakresie handlu hurtowego lub detalicznego, o której
mowa w ust. 2a pkt 1, wykonywaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez
podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, rozumie się odpłatne zbycie towarów
polskim odbiorcom bez względu na miejsce zawarcia umowy.
2c. Przepisów ust. 2a i 2b nie stosuje się, jeżeli umowa w sprawie zapobieżenia
podwójnemu opodatkowaniu, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, zawarta
z krajem, na terytorium którego podatnik ma siedzibę lub miejsce zamieszkania,
stanowi inaczej.
2d. Podatnicy, którzy przenoszą poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
składniki majątku w sposób, o którym mowa w art. 24f i art. 24g, są obowiązani
wyodrębnić te składniki w ewidencji, o której mowa w ust. 1.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia,
może wprowadzić obowiązek dokonywania spisu z natury niektórych towarów
w przypadku zmiany ich ceny.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze
rozporządzenia, sposób prowadzenia uproszczonej ewidencji składników majątku
zakładu, przychodów i kosztów oraz warunki, jakim powinna odpowiadać ta ewidencja w celu prawidłowego określenia zobowiązania podatkowego, dla podatników niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, którzy dla wykonywania działalności nie tworzą na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oddziału lub przedstawicielstwa, mając na uwadze zakres
prowadzonej działalności.

Art. 9a. (uchylony).

Art. 9b. 1. Podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:
1) art. 15a, albo
2) przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust.
3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez
firmy audytorskie.
2. Podatnicy, którzy wybrali metodę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, zaliczają
odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach
rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające
z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej,
a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów
podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni
dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku
podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin
wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany.
3. W przypadku wyboru metody, o której mowa w ust. 1 pkt 2, podatnicy mają
obowiązek stosować tę metodę przez okres nie krótszy niż trzy lata podatkowe, licząc
od początku roku podatkowego, w którym została przyjęta ta metoda. Podatnicy
informują o wyborze tej metody w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1,
składanym za rok podatkowy, w którym rozpoczęli jej stosowanie.
4. O rezygnacji ze stosowania metody, o której mowa w ust. 1 pkt 2, podatnicy
informują w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, składanym za ostatni rok
podatkowy, w którym stosowali tę metodę. Rezygnacja może nastąpić po upływie
okresu, o którym mowa w ust. 3.
5. W przypadku wyboru metody ustalania różnic kursowych, o której mowa
w ust. 1 pkt 2, podatnicy na pierwszy dzień roku podatkowego, w którym została
wybrana ta metoda, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów naliczone różnice kursowe ustalone na podstawie przepisów o rachunkowości na ostatni dzień poprzedniego roku podatkowego. Od pierwszego
dnia roku podatkowego, w którym wybrali tę metodę, stosują zasady, o których mowa w ust. 2.
6. W przypadku rezygnacji z metody ustalania różnic kursowych, o której mowa
w ust. 1 pkt 2, podatnicy:
1) zaliczają na ostatni dzień roku podatkowego, w którym stosowali tę metodę,
odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów naliczone
różnice kursowe ustalone na podstawie przepisów o rachunkowości;
2) od pierwszego dnia roku podatkowego, następującego po roku, w którym
stosowali tę metodę, stosują zasady, o których mowa w art. 15a, ustalając różnice
kursowe od dnia, o którym mowa w pkt 1.
7. W razie połączenia lub podziału podmiotów, dokonywanych na podstawie
odrębnych przepisów, w przypadku gdy podmiot przejmowany lub dzielony stosował
metodę ustalania różnic kursowych, o której mowa w ust. 1 pkt 2, podmioty powstałe
w wyniku podziału lub połączenia oraz podmioty, które przejęły całość lub część
innego podmiotu na skutek tych zdarzeń, z wyjątkiem podmiotu przejmującego przy
podziale przez wydzielenie, mają prawo do rezygnacji ze stosowania tej metody,
niezależnie od upływu czasu jej stosowania. W takim przypadku podmiot informuje o
tej rezygnacji w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, składanym za rok
podatkowy, w którym dokonano połączenia lub podziału. Przepisy ust. 6 stosuje się
odpowiednio.

art. 10. więcej Art. 10. (uchylony).

art. 11. więcej Art. 11. (uchylony).

Art. 11a. 1. Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o:
1) cenie transferowej – oznacza to rezultat finansowy warunków ustalonych lub
narzuconych w wyniku istniejących powiązań, w tym cenę, wynagrodzenie,
wynik finansowy lub wskaźnik finansowy;
2) podmiocie – oznacza to osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę
organizacyjną niemającą osobowości prawnej oraz zagraniczny zakład;
3) podmiotach niepowiązanych – oznacza to podmioty inne niż podmioty
powiązane;
4) podmiotach powiązanych – oznacza to:
a) podmioty, z których jeden podmiot wywiera znaczący wpływ na co
najmniej jeden inny podmiot, lub
b) podmioty, na które wywiera znaczący wpływ:
– ten sam inny podmiot lub
– małżonek, krewny lub powinowaty do drugiego stopnia osoby fizycznej
wywierającej znaczący wpływ na co najmniej jeden podmiot, lub
c) spółkę niemającą osobowości prawnej i jej wspólników, lub
d) podatnika i jego zagraniczny zakład, a w przypadku podatkowej grupy
kapitałowej – spółkę kapitałową wchodzącą w jej skład i jej zagraniczny zakład;
5) powiązaniach – oznacza to relacje, o których mowa w pkt 4, występujące
pomiędzy podmiotami powiązanymi;
6) transakcji kontrolowanej – oznacza to identyfikowane na podstawie
rzeczywistych zachowań stron działania o charakterze gospodarczym, w tym
przypisywanie dochodów do zagranicznego zakładu, których warunki zostały
ustalone lub narzucone w wyniku powiązań;
7) uprzednim porozumieniu cenowym – oznacza to uprzednie porozumienie
cenowe w rozumieniu art. 81 pkt 1 ustawy z dnia 16 października 2019 r.
o rozstrzyganiu sporów dotyczących podwójnego opodatkowania oraz
zawieraniu uprzednich porozumień cenowych (Dz. U. poz. 2200).
2. Przez wywieranie znaczącego wpływu, o którym mowa
w ust. 1 pkt 4 lit. a i b, rozumie się:
1) posiadanie bezpośrednio lub pośrednio co najmniej 25%:
a) udziałów w kapitale lub
b) praw głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub zarządzających, lub
c) udziałów lub praw do udziału w zyskach lub majątku lub ich ekspektatywy,
w tym jednostek uczestnictwa i certyfikatów inwestycyjnych, lub
2) faktyczną zdolność osoby fizycznej do wpływania na podejmowanie kluczowych
decyzji gospodarczych przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną
nieposiadającą osobowości prawnej, lub
3) pozostawanie w związku małżeńskim albo występowanie pokrewieństwa lub
powinowactwa do drugiego stopnia.
3. Posiadanie pośrednio udziału lub prawa, o którym mowa w ust. 2 pkt 1,
oznacza sytuację, w której jeden podmiot posiada w drugim podmiocie udział lub
prawo za pośrednictwem innego podmiotu lub większej liczby podmiotów, przy czym
wielkość posiadanego pośrednio udziału lub prawa odpowiada:
1) wielkości udziału albo prawa łączącego dowolne dwa podmioty spośród
wszystkich podmiotów uwzględnianych przy ustalaniu posiadania pośrednio
udziału lub prawa – w przypadku gdy wszystkie wielkości udziałów lub praw
łączących te podmioty są równe;
2) najniższej wielkości udziału lub prawa łączącego podmioty, pomiędzy którymi
wielkość posiadanego pośrednio udziału lub prawa jest ustalana – w przypadku
gdy wielkości udziałów lub praw łączących te podmioty są różne;
3) sumie wielkości posiadanych pośrednio udziałów lub praw – w przypadku gdy
podmioty, pomiędzy którymi wielkość posiadanego pośrednio udziału lub prawa
jest ustalana, łączy więcej niż jeden posiadany pośrednio udział lub prawo.
4. Jeżeli pomiędzy podmiotami występują relacje, które nie są ustanawiane lub
utrzymywane z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, w tym mające na celu
manipulowanie strukturą właścicielską lub tworzenie cyrkularnych struktur
właścicielskich, to podmioty, pomiędzy którymi występują takie relacje, uznaje się za
podmioty powiązane.

Art. 11b. Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do:
1) transakcji kontrolowanych, w których cena lub sposób określenia ceny
przedmiotu takiej transakcji kontrolowanej wynika z przepisów ustaw lub
wydanych na ich podstawie aktów normatywnych;
2) transakcji między Bankowym Funduszem Gwarancyjnym a instytucją
pomostową lub do transakcji pomiędzy podmiotem zarządzającym aktywami
a instytucją pomostową, w rozumieniu ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji;
3) transakcji między uczelnią medyczną w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 13 ustawy
z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej a podmiotem leczniczym,
o którym mowa w art. 6 ust. 6 tej ustawy.

Art. 11c. 1. Podmioty powiązane są obowiązane ustalać ceny transferowe na
warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.
2. Jeżeli w wyniku istniejących powiązań zostaną ustalone lub narzucone
warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą podmioty
niepowiązane, i w wyniku tego podatnik wykazuje dochód niższy (stratę wyższą) od
tego, jakiego należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały, organ
podatkowy określa dochód (stratę) podatnika bez uwzględnienia warunków
wynikających z tych powiązań.
3. Określając wysokość dochodu (straty) podatnika w sytuacji, o której mowa
w ust. 2, organ podatkowy bierze pod uwagę faktyczny przebieg i okoliczności
zawarcia i realizacji transakcji kontrolowanej oraz zachowanie stron tej transakcji.
4. W przypadku gdy organ podatkowy uzna, że w porównywalnych
okolicznościach podmioty niepowiązane kierujące się racjonalnością ekonomiczną nie
zawarłyby danej transakcji kontrolowanej lub zawarłyby inną transakcję, lub
dokonałyby innej czynności, zwanych dalej „transakcją właściwą”, uwzględniając:
1) warunki, które ustaliły między sobą podmioty powiązane,
2) fakt, że warunki ustalone między podmiotami powiązanymi uniemożliwiają
określenie ceny transferowej na takim poziomie, na jaki zgodziłyby się podmioty
niepowiązane kierujące się racjonalnością ekonomiczną uwzględniając opcje
realistycznie dostępne w momencie zawarcia transakcji
– organ ten określa dochód (stratę) podatnika bez uwzględnienia transakcji
kontrolowanej, a w przypadku gdy jest to uzasadnione, określa dochód (stratę)
podatnika z transakcji właściwej względem transakcji kontrolowanej.
5. Podstawą zastosowania ust. 4 nie może być wyłącznie:
1) trudność w weryfikacji ceny transferowej przez organ podatkowy albo
2) brak porównywalnych transakcji występujących pomiędzy podmiotami
niepowiązanymi w porównywalnych okolicznościach.
6. W okresie obowiązywania uprzedniego porozumienia cenowego organ
podatkowy nie określa zobowiązania podatkowego (wysokości straty) w zakresie,
w jakim wykazany przez podatnika dochód (strata) został ustalony zgodnie z tym porozumieniem.

Art. 11d. 1. Ceny transferowe weryfikuje się, stosując metodę najbardziej
odpowiednią w danych okolicznościach, wybraną spośród następujących metod:
1) porównywalnej ceny niekontrolowanej;
2) ceny odprzedaży;
3) koszt plus;
4) marży transakcyjnej netto;
5) podziału zysku.
2. W przypadku gdy nie jest możliwe zastosowanie metod, o których mowa
w ust. 1, stosuje się inną metodę, w tym techniki wyceny, najbardziej odpowiednią
w danych okolicznościach.
3. Przy wyborze metody najbardziej odpowiedniej w danych okolicznościach
uwzględnia się w szczególności warunki, jakie zostały ustalone lub narzucone
pomiędzy podmiotami powiązanymi, dostępność informacji niezbędnych do
prawidłowego zastosowania metody oraz specyficzne kryteria jej zastosowania.
4. Określając wysokość dochodu (straty), organ podatkowy stosuje metodę
przyjętą przez podmiot powiązany, chyba że zastosowanie metody innej niż przyjęta
przez podmiot powiązany jest bardziej odpowiednie w danych okolicznościach.
5. W przypadku gdy zgodnie z art. 11c ust. 4 organ podatkowy:
1) pomija transakcję kontrolowaną – odstępuje od zastosowania metody;
2) zastępuje transakcję kontrolowaną transakcją właściwą – stosuje metodę
odpowiednią dla transakcji właściwej.

Art. 11e. Podatnik może dokonać korekty cen transferowych poprzez zmianę
wysokości uzyskanych przychodów lub poniesionych kosztów uzyskania
przychodów, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:
1) w transakcjach kontrolowanych realizowanych przez podatnika w trakcie roku
podatkowego ustalone zostały warunki, które ustaliłyby podmioty niepowiązane;
2) nastąpiła zmiana istotnych okoliczności mających wpływ na ustalone w trakcie
roku podatkowego warunki lub znane są faktycznie poniesione koszty lub
uzyskane przychody będące podstawą obliczenia ceny transferowej, a zapewnienie ich zgodności z warunkami, jakie ustaliłyby podmioty niepowiązane,
wymaga dokonania korekty cen transferowych;
3) w momencie dokonania korekty podatnik posiada oświadczenie podmiotu
powiązanego, że podmiot ten dokonał korekty cen transferowych w tej samej
wysokości, co podatnik;
4) podmiot powiązany, o którym mowa w pkt 3, ma miejsce zamieszkania, siedzibę
lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo w państwie lub na
terytorium, z którym Rzeczpospolita Polska zawarła umowę o unikaniu
podwójnego opodatkowania oraz istnieje podstawa prawna do wymiany
informacji podatkowych z tym państwem;
5) podatnik potwierdzi dokonanie korekty cen transferowych w rocznym zeznaniu
podatkowym za rok podatkowy, którego dotyczy ta korekta.

Art. 11f. 1. W przypadku transakcji kontrolowanych stanowiących usługi
o niskiej wartości dodanej organ podatkowy odstępuje od określenia dochodu (straty)
podatnika w zakresie wysokości narzutu na kosztach tych usług, jeżeli łącznie
są spełnione następujące warunki:
1) narzut na kosztach tych usług został ustalony przy wykorzystaniu metody,
o której mowa w art. 11d ust. 1 pkt 3 albo 4, i wynosi:
a) nie więcej niż 5% kosztów – w przypadku nabycia usług,
b) nie mniej niż 5% kosztów – w przypadku świadczenia usług;
2) usługodawca nie jest podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub
zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową;
3) usługobiorca posiada kalkulację obejmującą następujące informacje:
a) rodzaj i wysokość kosztów uwzględnionych w kalkulacji,
b) sposób zastosowania i uzasadnienie wyboru kluczy alokacji dla wszystkich
podmiotów powiązanych korzystających z usług.
2. Przepis ust. 1 ma zastosowanie do usług wymienionych w załączniku nr 6 do
ustawy, które spełniają łącznie następujące warunki:
1) mają charakter usług wspomagających działalność gospodarczą usługobiorcy;
2) nie stanowią głównego przedmiotu działalności grupy podmiotów powiązanych;
3) wartość tych usług świadczonych przez usługodawcę na rzecz podmiotów
niepowiązanych nie przekracza 2% wartości tych usług świadczonych na rzecz
podmiotów powiązanych i niepowiązanych;
4) nie są przedmiotem dalszej odprzedaży przez usługobiorcę, z wyłączeniem
odprzedaży usług nabytych we własnym imieniu, ale na rzecz innego podmiotu
powiązanego (refakturowanie).

Art. 11g. 1. W przypadku transakcji kontrolowanej dotyczącej pożyczki organ
podatkowy odstępuje od określenia dochodu (straty) podatnika w zakresie wysokości
oprocentowania tej pożyczki, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:
1) oprocentowanie pożyczki w ujęciu rocznym na dzień zawarcia umowy jest
ustalane w oparciu o rodzaj bazowej stopy procentowej i marżę, określone
w obwieszczeniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych
aktualnym na dzień zawarcia tej umowy;
2) nie przewidziano wypłaty innych niż odsetki opłat związanych z udzieleniem lub
obsługą pożyczki, w tym prowizji lub premii;
3) pożyczka została udzielona na okres nie dłuższy niż 5 lat;
4) w trakcie roku obrotowego łączny poziom zobowiązań albo należności podmiotu
powiązanego z tytułu kapitału pożyczek z podmiotami powiązanymi liczony
odrębnie dla udzielonych oraz zaciągniętych pożyczek wynosi nie więcej niż
20 000 000 zł lub równowartość tej kwoty;
5) pożyczkodawca nie jest podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub
zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową.
2. Kwoty pożyczki wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według kursu
średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski obowiązującego w ostatnim dniu
roboczym poprzedzającym dzień wypłaty kwoty pożyczki.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do kredytu i emisji obligacji.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłasza nie rzadziej niż raz
w roku, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej
„Monitor Polski”, rodzaj bazowej stopy procentowej i marżę, o których mowa
w ust. 1 pkt 1, biorąc pod uwagę rodzaje bazowych stóp procentowych stosowanych
na międzybankowym rynku finansowym.

Art. 11h. (uchylony).

Art. 11i. Jeżeli warunki transakcji realizowanej pomiędzy osobą prawną lub
jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej, mającą siedzibę lub zarząd
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z podmiotem mającym miejsce
zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą
konkurencję podatkową, odbiegają od warunków, jakie ustaliłyby między sobą
podmioty niepowiązane, z których żaden nie ma miejsca zamieszkania, siedziby lub
zarządu na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową,
przepisy art. 11c i art. 11d stosuje się odpowiednio.

Art. 11j. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, sposób i tryb:
1) oceny zgodności warunków ustalonych przez podmioty powiązane z warunkami,
jakie ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane, w tym kryteria
porównywalności tych warunków,
2) określania wysokości dochodu (straty) podatnika w drodze oszacowania
z zastosowaniem metod, o których mowa w art. 11d ust. 1–3, w tym określania
wynagrodzenia z tytułu przeniesienia pomiędzy podmiotami powiązanymi
istotnych ekonomicznie funkcji, aktywów lub kategorii ryzyka
3) (uchylony)
– mając na uwadze zapewnienie prawidłowości weryfikacji cen transferowych
dokonywanej przez podatników i organy podatkowe oraz uwzględniając wytyczne
Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju w sprawie cen transferowych dla
przedsiębiorstw wielonarodowych oraz administracji podatkowych.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wykaz krajów i terytoriów, stosujących szkodliwą konkurencję
podatkową, uwzględniając treść ustaleń w tym zakresie podjętych przez Organizację
Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, istnienie podstawy prawnej do wymiany
informacji podatkowych między Rzecząpospolitą Polską a danym krajem lub
terytorium, terminowość realizowania obowiązku wymiany informacji podatkowych
oraz rzetelność, kompletność i czytelność przekazywanych informacji podatkowych,
a także rzeczywiste cechy systemu podatkowego danego kraju lub terytorium mogące
doprowadzić do stosowania szkodliwej konkurencji podatkowej.

Art. 11k. 1. Podmioty powiązane są obowiązane do sporządzania lokalnej
dokumentacji cen transferowych za rok obrotowy w celu wykazania, że ceny
transferowe zostały ustalone na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty
niepowiązane.
2. Lokalna dokumentacja cen transferowych jest sporządzana dla transakcji
kontrolowanej o charakterze jednorodnym, której wartość, pomniejszona o podatek od
towarów i usług, przekracza w roku obrotowym następujące progi dokumentacyjne:
1) 10 000 000 zł – w przypadku transakcji towarowej;
2) 10 000 000 zł – w przypadku transakcji finansowej;
3) 2 000 000 zł – w przypadku transakcji usługowej;
4) 2 000 000 zł – w przypadku innej transakcji niż określona w pkt 1–3.
3. Progi dokumentacyjne są ustalane odrębnie dla:
1) każdej transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym niezależnie od
przyporządkowania transakcji kontrolowanej do transakcji towarowych,
finansowych, usługowych albo innych transakcji;
2) strony kosztowej i przychodowej.
4. Wartość transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, o której mowa
w ust. 2 i 3, jest ustalana bez względu na liczbę dokumentów księgowych, dokonanych
lub otrzymanych płatności oraz podmiotów powiązanych, z którymi zawierana jest
transakcja kontrolowana.
5. Przy ocenie, czy transakcja kontrolowana ma charakter jednorodny,
uwzględnia się:
1) jednolitość transakcji kontrolowanej w ujęciu ekonomicznym oraz
2) kryteria porównywalności określone w przepisach wydanych na podstawie
art. 11j ust. 1 pkt 1, oraz
3) metody weryfikacji cen transferowych, o których mowa w art. 11d ust. 1–3, oraz
4) inne istotne okoliczności transakcji kontrolowanej.

Art. 11l. 1. Wartość transakcji kontrolowanej, o której mowa w art. 11k ust. 2, odpowiada:
1) wartości kapitału – w przypadku pożyczki i kredytu;
2) wartości nominalnej – w przypadku emisji obligacji;
3) sumie gwarancyjnej – w przypadku poręczenia lub gwarancji;
4) wartości przypisanych przychodów lub kosztów – w przypadku przypisania
dochodu (straty) do zakładu zagranicznego;
5) wartości właściwej dla danej transakcji kontrolowanej – w przypadku
pozostałych transakcji.
2. Wartość transakcji kontrolowanej, o której mowa w art. 11k ust. 2, określa się
na podstawie:
1) otrzymanych lub wystawionych faktur dotyczących danego roku obrotowego
albo
2) umów lub innych dokumentów – w przypadku gdy faktura nie została
wystawiona lub w przypadku transakcji finansowych, albo
3) otrzymanych lub przekazanych płatności – w przypadku gdy nie jest możliwe
określenie tej wartości na podstawie pkt 1 i 2.
3. Określając wartość transakcji kontrolowanych o charakterze jednorodnym,
o których mowa w ust. 1, nie uwzględnia się wartości transakcji kontrolowanych,
o których mowa w art. 11n.
4. Wartość transakcji kontrolowanej wyrażoną w walucie obcej przelicza się na
złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski
obowiązującego w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym dzień realizacji operacji
gospodarczej lub zawarcia umowy.

Art. 11m. 1. Podmioty powiązane, które są obowiązane do sporządzenia lokalnej
dokumentacji cen transferowych, składają urzędom skarbowym oświadczenie o jej
sporządzeniu, w terminie do końca dziewiątego miesiąca po zakończeniu roku obrotowego.
2. W oświadczeniu o sporządzeniu lokalnej dokumentacji cen transferowych
podmiot powiązany oświadcza, że:
1) sporządził lokalną dokumentację cen transferowych;
2) ceny transferowe transakcji kontrolowanych objętych lokalną dokumentacją cen
transferowych są ustalane na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.
3. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, podpisuje kierownik jednostki
w rozumieniu ustawy o rachunkowości, podając pełnioną przez siebie funkcję, przy czym:
1) oświadczenie składa i podpisuje każda z osób uprawnionych do reprezentacji –
w przypadku gdy kilka osób spełnia kryteria kierownika jednostki albo nie jest
możliwe określenie kierownika jednostki;
2) nie jest dopuszczalne złożenie oświadczenia przez pełnomocnika.
4. Oświadczenie o sporządzeniu lokalnej dokumentacji cen transferowych składa
się za pomocą środków komunikacji elektronicznej zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej.
5. Przepisy ust. 1–4 stosuje się odpowiednio do podatników obowiązanych do
sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych na podstawie art. 11o ust. 1.

Art. 11n. Obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych nie
ma zastosowania do transakcji kontrolowanych:
1) zawieranych wyłącznie przez podmioty powiązane mające miejsce
zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
w roku podatkowym, w którym każdy z tych podmiotów powiązanych spełnia
łącznie następujące warunki:
a) nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 6,
b) nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a,
c) nie poniósł straty podatkowej;
2) objętych uprzednim porozumieniem cenowym w okresie, którego dotyczy to
porozumienie;
3) których wartość w całości trwale nie stanowi przychodu albo kosztu uzyskania
przychodu, z wyłączeniem transakcji finansowych, transakcji kapitałowych oraz
transakcji dotyczących inwestycji, środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych;
4) między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową;
5) w przypadku gdy powiązania wynikają wyłącznie z powiązania ze Skarbem
Państwa lub jednostkami samorządu terytorialnego lub ich związkami;
6) w których cena została ustalona w trybie przetargu nieograniczonego na
podstawie ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych
(Dz. U. poz. 2019 oraz z 2020 r. poz. 288);
7) realizowanych między grupą producentów rolnych wpisaną do rejestru, o którym
mowa w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów
rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. z 2018 r.
poz. 1026), a jej członkami, dotyczących odpłatnego zbycia:
a) na rzecz grupy producentów rolnych produktów lub grup produktów
wyprodukowanych w gospodarstwach członków takiej grupy,
b) przez grupę producentów rolnych na rzecz jej członków towarów
wykorzystywanych przez członka do produkcji produktów lub grup
produktów, o których mowa w lit. a, oraz świadczenia usług związanych z tą produkcją;
8) realizowanych między wstępnie uznaną grupą producentów owoców i warzyw
lub uznaną organizacją producentów owoców i warzyw, działających na
podstawie ustawy z dnia 19 grudnia 2003 r. o organizacji rynków owoców
i warzyw oraz rynku chmielu (Dz. U. z 2019 r. poz. 935 oraz z 2020 r. poz. 285),
a jej członkami, dotyczących odpłatnego zbycia:
a) na rzecz takiej grupy lub organizacji produktów lub grup produktów
wyprodukowanych w gospodarstwach członków takiej grupy lub
organizacji,
b) przez taką grupę lub organizację na rzecz jej członków towarów
wykorzystywanych przez członka do produkcji produktów lub grup
produktów, o których mowa w lit. a, oraz świadczenia usług związanych
z tą produkcją;
9) polegających na przypisaniu dochodu do zagranicznego zakładu położonego na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa
w art. 3 ust. 2, jeżeli przepisy właściwych umów międzynarodowych, których
stroną jest Rzeczpospolita Polska, przewidują, że dochody te mogą być
opodatkowane tylko w państwie innym niż Rzeczpospolita Polska.

Art. 11o. 1. Do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych są
obowiązani także podatnicy:
1) dokonujący, bezpośrednio lub pośrednio, zapłaty należności na rzecz podmiotu
mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju
stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, jeżeli łączna kwota wynikająca
z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku obrotowym łączna kwota
wymagalnych w tym roku świadczeń przekracza 100 000 zł lub równowartość
tej kwoty, lub
2) zawierający z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na
terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową:
a) umowę spółki niebędącej osobą prawną, jeżeli łączna wartość wniesionych
przez wspólników wkładów przekracza 100 000 zł lub równowartość tej
kwoty, lub
b) umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym
charakterze, w których wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia
określona w umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej
wartości, przewidywana na dzień zawarcia umowy, przekracza 100 000 zł
lub równowartość tej kwoty.
2. Kwoty, o których mowa w ust. 1, wyrażone w walucie obcej, przelicza się na
złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski,
obowiązującego w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym dzień realizacji operacji
gospodarczej lub zawarcia umowy.

Art. 11p. 1. Podmioty powiązane konsolidowane metodą pełną lub
proporcjonalną, które są obowiązane do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen
transferowych dołączają do tej dokumentacji grupową dokumentację cen
transferowych, sporządzoną za rok obrotowy, w terminie do końca dwunastego
miesiąca po zakończeniu roku obrotowego, jeżeli należą do grupy podmiotów powiązanych:
1) dla której jest sporządzane skonsolidowane sprawozdanie finansowe;
2) której skonsolidowane przychody przekroczyły w poprzednim roku obrotowym
kwotę 200 000 000 zł lub jej równowartość.
2. Kwoty przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, wyrażone w walucie
obcej przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy
Bank Polski obowiązującego w ostatnim dniu roboczym sprawozdawczego roku obrotowego poprzedzającego rok obrotowy, którego dotyczy grupowa dokumentacja cen transferowych.
3. Grupowa dokumentacja cen transferowych może być sporządzona przez
podmiot powiązany obowiązany do dołączania grupowej dokumentacji cen
transferowych lub inny podmiot należący do grupy podmiotów powiązanych.
Sporządzenie grupowej dokumentacji cen transferowych przez inny podmiot z grupy
podmiotów powiązanych nie zwalnia z odpowiedzialności za zgodność tej
dokumentacji z art. 11q ust. 2.
4. W przypadku gdy grupowa dokumentacja cen transferowych została
sporządzona w języku angielskim, organ podatkowy może wystąpić z żądaniem
przedłożenia, w terminie 30 dni od dnia doręczenia tego żądania, grupowej
dokumentacji cen transferowych w języku polskim.

Art. 11q. 1. Lokalna dokumentacja cen transferowych zawiera następujące
elementy:
1) opis podmiotu powiązanego;
2) opis transakcji, w tym analizę funkcji, ryzyk i aktywów;
3) analizę cen transferowych, w tym:
a) analizę danych podmiotów niepowiązanych lub transakcji zawieranych
z podmiotami niepowiązanymi lub pomiędzy podmiotami niepowiązanymi
uznanych za porównywalne do warunków ustalonych w transakcjach
kontrolowanych, zwaną dalej „analizą porównawczą”, albo
b) analizę wykazującą zgodność warunków, na jakich została zawarta
transakcja kontrolowana, z warunkami, jakie ustaliłyby podmioty
niepowiązane, zwaną dalej „analizą zgodności” – w przypadku gdy
sporządzenie analizy porównawczej nie jest właściwe w świetle danej
metody weryfikacji cen transferowych lub nie jest możliwe przy
zachowaniu należytej staranności;
4) informacje finansowe.
2. Grupowa dokumentacja cen transferowych zawiera następujące elementy
dotyczące grupy kapitałowej w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 44 ustawy
o rachunkowości:
1) opis tej grupy;
2) opis istotnych wartości niematerialnych i prawnych tej grupy;
3) opis istotnych transakcji finansowych tej grupy;
4) informacje finansowe i podatkowe tej grupy.
3. W przypadku transakcji kontrolowanych spełniających kryteria, o których
mowa w art. 11f i art. 11g, lokalna dokumentacja cen transferowych może nie
zawierać analizy porównawczej lub analizy zgodności.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres elementów lokalnej dokumentacji cen
transferowych i grupowej dokumentacji cen transferowych, mając na uwadze
ułatwienie podatnikom sporządzania poprawnej dokumentacji cen transferowych oraz
uwzględniając wytyczne Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju w sprawie
cen transferowych dla przedsiębiorstw wielonarodowych oraz administracji podatkowych.

Art. 11r. Analiza porównawcza oraz analiza zgodności podlegają aktualizacji
nie rzadziej niż co 3 lata, chyba że zmiana otoczenia ekonomicznego w stopniu
znacznie wpływającym na sporządzoną analizę uzasadnia dokonanie aktualizacji
w roku zaistnienia tej zmiany.

Art. 11s. 1. Podmioty powiązane, które są obowiązane do sporządzania lokalnej
dokumentacji cen transferowych lub grupowej dokumentacji cen transferowych,
przedkładają, na żądanie organów podatkowych, tę dokumentację, w terminie 7 dni od
dnia doręczenia tego żądania.
2. W przypadku wystąpienia prawdopodobieństwa zaniżenia wartości transakcji
kontrolowanej organ podatkowy może zwrócić się do podatnika niebędącego
mikroprzedsiębiorcą w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. –
Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 424 i
1086), z żądaniem sporządzenia i przedłożenia lokalnej dokumentacji cen
transferowych niezawierającej analizy porównawczej lub analizy zgodności dla
wskazanych przez organ podatkowy transakcji kontrolowanych w roku podatkowym,
w terminie 30 dni od dnia doręczenia takiego żądania. Żądanie wskazuje okoliczności
świadczące o prawdopodobieństwie zaniżenia wartości transakcji kontrolowanej.
3. Organ podatkowy może wystąpić z żądaniem, o którym mowa w ust. 1, po
upływie terminu, o którym mowa w art. 11m ust. 1, a w przypadku grupowej dokumentacji cen transferowych – po upływie terminu, o którym mowa w art. 11p ust. 1.
4. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie również do
podatników, o których mowa w art. 11o ust. 1, w zakresie należności i umów
wskazanych w tym przepisie. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Art. 11t. 1. Podmioty powiązane:
1) obowiązane do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych –
w zakresie transakcji kontrolowanych objętych tym obowiązkiem lub
2) realizujące transakcje kontrolowane określone w art. 11n pkt 1
– przekazują Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej, w terminie do końca
dziewiątego miesiąca po zakończeniu roku podatkowego, za pomocą środków
komunikacji elektronicznej, informację o cenach transferowych za rok podatkowy,
sporządzoną na podstawie wzoru dokumentu elektronicznego zamieszczonego
w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego
ministra właściwego do spraw finansów publicznych.
2. Informacja o cenach transferowych zawiera:
1) cel złożenia informacji i okres, za jaki jest składana;
2) dane identyfikacyjne podmiotu składającego informację oraz podmiotu, dla
którego jest składana informacja;
3) ogólne informacje finansowe podmiotu, dla którego jest składana informacja;
4) informacje dotyczące podmiotów powiązanych i transakcji kontrolowanych;
5) informacje dotyczące metod i cen transferowych;
6) dodatkowe informacje lub wyjaśnienia dotyczące danych lub informacji,
o których mowa w pkt 2–5.
3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie również do
podatników, o których mowa w art. 11o ust. 1, w zakresie należności i umów
wskazanych w tym przepisie. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.
4. W przypadku transakcji kontrolowanych, o których mowa w art. 11n pkt 1,
w informacji o cenach transferowych nie uwzględnia się informacji oraz wyjaśnień,
o których mowa w ust. 2 pkt 3, 5 i 6.
5. W przypadku spółek niemających osobowości prawnej podmiotem
obowiązanym do przekazania informacji o cenach transferowych jest wyznaczony wspólnik. Wyznaczenie wspólnika nie zwalnia pozostałych wspólników z odpowiedzialności za nieprzekazanie informacji o cenach transferowych.
6. Informacja o cenach transferowych jest wykorzystywana w celu analizy
ryzyka zaniżenia dochodu do opodatkowania w zakresie cen transferowych oraz do
innych analiz ekonomicznych lub statystycznych.
7. Szef Krajowej Administracji Skarbowej zapewnia ministrowi właściwemu do
spraw finansów publicznych bieżący dostęp do informacji o cenach transferowych za
pośrednictwem systemu teleinformatycznego.
8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres danych i informacji przekazywanych
w informacji o cenach transferowych, wraz z objaśnieniami co do sposobu jej
sporządzenia, uwzględniając konieczność zapewnienia dokonywania prawidłowej
analizy ryzyka zaniżenia dochodu do opodatkowania w obszarze cen transferowych
oraz innych analiz ekonomicznych lub statystycznych.

art. 12. więcej Art. 12. 1. Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są
w szczególności:
1) otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe;
2) wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń
w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo
odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych
świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych
otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy
z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności
publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich
związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich
związków w nieodpłatny zarząd lub używanie;
3) wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych:
a) zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów),
z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy,
b) środków na rachunkach bankowych – w bankach;
4) wartość zwróconych wierzytelności, które uprzednio, zgodnie z art. 16 ust. 1
pkt 25 lub 43, zostały odpisane jako nieściągalne lub umorzone i zaliczone do
kosztów uzyskania przychodów;
4a) (uchylony)
4b) dla zarządców przedsiębiorstw państwowych – wynagrodzenia z tytułu realizacji
umowy o zarządzanie, w tym prawo do udziału w zysku przedsiębiorstwa;
4c) wartość zwróconych wierzytelności wynikających z umowy, o której mowa
w art. 17f, zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów na
podstawie art. 17h;
4d) wartość należności umorzonych, przedawnionych lub odpisanych jako
nieściągalne w tej części, od której dokonane odpisy aktualizujące zostały
uprzednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów;
4e) równowartość odpisów aktualizujących wartość należności, uprzednio
zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, w przypadku ustania przyczyn,
dla których dokonano tych odpisów;
4f) w przypadku obniżenia lub zwrotu podatku od towarów i usług lub zwrotu
podatku akcyzowego zgodnie z odrębnymi przepisami – naliczony podatek od
towarów i usług lub zwrócony podatek akcyzowy, w tej części, w której podatek
uprzednio został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów;
4g) kwota podatku od towarów i usług:
a) nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 16a–16m, lub
b) dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub
wartościami niematerialnymi i prawnymi, o których mowa w lit. a
– w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zwiększenie podatku
odliczonego zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług;
5) u ubezpieczycieli – kwota stanowiąca równowartość zmniejszenia stanu rezerw
techniczno-ubezpieczeniowych utworzonych dla celów rachunkowości zgodnie
z odrębnymi przepisami;
5a) równowartość rozwiązanych lub zmniejszonych rezerw, o których mowa
w art. 16 ust. 1 pkt 27, zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów;
5b) (uchylony)
5c) (uchylony)
6) w bankach – kwota stanowiąca równowartość:
a) rezerwy na ryzyko ogólne, utworzonej zgodnie z ustawą z dnia 29 sierpnia
1997 r. – Prawo bankowe, rozwiązanej lub wykorzystanej w inny sposób,
b) rozwiązanych lub zmniejszonych rezerw, o których mowa w art. 16 ust. 1
pkt 26, zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów,
z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 15 lit. b,
c) rozwiązanych lub zmniejszonych odpisów na straty kredytowe, o których
mowa w art. 16 ust. 1 pkt 26c, zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania
przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 15 lit. b – w bankach stosujących
MSR;
6a) w spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych – kwota stanowiąca
równowartość rozwiązanych lub zmniejszonych odpisów aktualizujących,
o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 26b, zaliczonych uprzednio do kosztów
uzyskania przychodów;
7) wartość wkładu określona w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku
wartość wkładu określona w innym dokumencie o podobnym charakterze – w
przypadku wniesienia do spółki albo spółdzielni wkładu niepieniężnego; jeżeli
jednak wartość ta jest niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość
wkładu nie została określona w statucie, umowie albo innym dokumencie o
podobnym charakterze, przychodem jest wartość rynkowa takiego wkładu
określona na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu niepieniężnego;
przepis art. 14 ust. 2 stosuje się odpowiednio;
7a) (uchylony)
8) (uchylony)
8a) (uchylony)
8b) ustalona na dzień podziału wartość emisyjna udziałów (akcji) spółki
przejmującej lub nowo zawiązanej przydzielonych udziałowcowi
(akcjonariuszowi) spółki dzielonej, jeżeli majątek przejmowany na skutek
podziału, a przy podziale przez wydzielenie – majątek przejmowany na skutek
podziału lub majątek pozostający w spółce, nie stanowią zorganizowanej części
przedsiębiorstwa; przepis art. 14 ust. 2 stosuje się odpowiednio;
8c) ustalona na dzień łączenia lub podziału wartość majątku spółki przejmowanej lub
dzielonej otrzymanego przez spółkę przejmującą lub nowo zawiązaną;
9) w spółce podlegającej podziałowi, jeżeli majątek przejmowany na skutek
podziału, a przy podziale przez wydzielenie majątek przejmowany na skutek
podziału lub majątek pozostający w spółce, nie stanowią zorganizowanej części
przedsiębiorstwa – wartość rynkowa składników majątkowych przeniesionych
na spółki przejmujące lub nowo zawiązane ustalona na dzień podziału lub
wydzielenia; przepisy art. 14 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio;
10) przychody osiągnięte w związku ze zwrotem lub otrzymaniem pożyczki
(kredytu), jeżeli pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej,
w przypadku gdy:
a) pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące
spłatę kapitału w wysokości wyższej od kwoty udzielonej pożyczki
(kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwróconego kapitału
a kwotą udzielonej pożyczki (kredytu),
b) pożyczkobiorca (kredytobiorca) zwraca tytułem spłaty pożyczki (kredytu)
środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty
otrzymanej pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą
otrzymanej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału;
11) opłata recyklingowa, o której mowa w art. 40c ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r.
o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi (Dz. U. z 2020 r. poz.
1114).
1a. W razie zwrotu części wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 4,
przychód ustala się proporcjonalnie do udziału zwróconej części wierzytelności w jej
ogólnej kwocie.
1b. Przychód określony w ust. 1 pkt 7 powstaje w dniu:
1) zarejestrowania spółki, spółdzielni albo
2) wpisu do rejestru podwyższenia kapitału zakładowego spółki, albo
2a) przeniesienia na spółkę własności przedmiotu wkładu – w przypadku gdy spółka
lub podwyższenie kapitału spółki nie podlegają obowiązkowi rejestracji we właściwym rejestrze zgodnie z przepisami państwa, w którym spółka ma siedzibę lub zarząd, albo
3) wydania dokumentów akcji, jeżeli objęcie akcji związane jest z warunkowym
podwyższeniem kapitału zakładowego, albo
4) podjęcia uchwały o przyjęciu w poczet członków spółdzielni.
5) (uchylony)
1c. (uchylony)
1d. Przepisy ust. 1 pkt 4d, 4e i 5a stosuje się odpowiednio do tworzonych przez
podatników stosujących MSR odpisów na utratę wartości należności, w zakresie i na
zasadach określonych tymi przepisami.
1e. W odniesieniu do transakcji kontrolowanych w rozumieniu art. 11a
ust. 1 pkt 6 przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się z uwzględnieniem art. 11c.
2. Przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego
ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego
poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.
2a. (uchylony)
3. Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi
produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z
zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.
3a. Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się,
z zastrzeżeniem ust. 3c–3g oraz 3j–3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa
majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:
1) wystawienia faktury albo
2) uregulowania należności.
3aa. Przy ustaleniu wysokości przychodu uwzględnia się:
1) korektę cen transferowych zmniejszającą przychody, mającą na celu spełnienie
wymogów, o których mowa w art. 11c, poprzez prawidłowe zastosowanie
metod, o których mowa w art. 11d ust. 1–3, spełniającą warunki, o których
mowa w art. 11e pkt 1–5;
2) korektę cen transferowych zwiększającą przychody, mającą na celu spełnienie
wymogów, o których mowa w art. 11c, poprzez prawidłowe zastosowanie
metod, o których mowa w art. 11d ust. 1–3, spełniającą warunki, o których
mowa w art. 11e pkt 1 i 2.
3b. (uchylony)
3c. Jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za
datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego
określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.
3d. Przepis ust. 3c stosuje się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej,
cieplnej oraz gazu przewodowego.
3e. W przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie
stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.
3f. Za datę powstania przychodu z tytułu realizacji praw wynikających
z pochodnych instrumentów finansowych uważa się moment realizacji tych praw.
3g. W przypadku pobrania wpłat na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną
wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, podlegających zarejestrowaniu
przy zastosowaniu kasy rejestrującej zgodnie z przepisami ustawy o podatku od
towarów i usług, za datę powstania przychodu podatnik może uznać dzień pobrania wpłaty. W przypadku wyboru takiego sposobu ustalania daty powstania przychodu podatnik jest obowiązany stosować go przez cały rok podatkowy. Podatnik informuje o tym wyborze w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, składanym za rok
podatkowy, w którym stosował ten sposób.
3h. (uchylony)
3i. W przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki
niebędącej osobą prawną wszyscy wspólnicy informują o wyborze sposobu ustalania
daty powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3g.
3j. Jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub
inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie
przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona
faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.
3k. Jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 3j, podatnik nie
osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia,
podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą
nie zostały zmniejszone przychody.
3l. Przepisów ust. 3j i 3k nie stosuje się do:
1) korekty dotyczącej przychodu związanego ze zobowiązaniem podatkowym,
które uległo przedawnieniu;
2) korekty cen transferowych, o której mowa w art. 11e.
3m. Jeżeli korekta, o której mowa w ust. 3j, następuje po zmianie formy
opodatkowania na zryczałtowaną formę opodatkowania określoną w ustawie z dnia
24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r.
o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych, zmniejszenia
lub zwiększenia przychodów dokonuje się w ostatnim okresie rozliczeniowym przed
zmianą formy opodatkowania.
4. Do przychodów nie zalicza się:
1) pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów
i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych,
a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), w tym również
uregulowanych w naturze, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych
pożyczek (kredytów);
2) kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności, w tym również
od udzielonych pożyczek (kredytów);
3) zwróconych udziałów lub wkładów w spółdzielni, umorzenia udziałów (akcji)
w spółce, w tym kwot otrzymanych z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) na
rzecz takiej spółki w celu umorzenia tych udziałów (akcji) – w części
stanowiącej koszt ich nabycia bądź objęcia;
3a) środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą
prawną z tytułu:
a) likwidacji takiej spółki,
b) wystąpienia z takiej spółki, w części odpowiadającej wydatkom na nabycie
lub objęcie prawa do udziałów w takiej spółce i uzyskanej przed
wystąpieniem przez wspólnika nadwyżce przychodów nad kosztami ich
uzyskania, o których mowa w art. 5, pomniejszonej o wypłaty dokonane
z tytułu udziału w takiej spółce i wydatki niestanowiące kosztów uzyskania
przychodów;
3b) wartości innych niż wymienione w pkt 3a składników majątku, w tym
wierzytelności, otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną
z tytułu wystąpienia z takiej spółki lub z tytułu jej likwidacji; przychodem jest
jednak w przypadku:
a) odpłatnego zbycia tych składników majątku – ich wartość wyrażona
w cenie, za którą wspólnik je zbywa; przepisy art. 14 ust. 1–3 stosuje się odpowiednio,
b) spłaty otrzymanej wierzytelności – przychód uzyskany z tej spłaty;
3c) przychodów z tytułu przeniesienia własności składników majątku będących
przedmiotem wkładu niepieniężnego (aportu) wnoszonych do spółki niebędącej
osobą prawną, w tym wnoszonych do takiej spółki składników majątku
otrzymanych przez podatnika w następstwie likwidacji spółki niebędącej osobą
prawną bądź wystąpienia z takiej spółki;
3d) przychodów z wystąpienia ze spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, oraz
zmniejszenia udziału kapitałowego wspólnika w takiej spółce – w części
stanowiącej koszt uzyskania przychodu obliczony odpowiednio zgodnie z art. 15
ust. 1l albo art. 16 ust. 1 pkt 8;
3e) wartości majątku spółki przejmowanej lub dzielonej otrzymanego przez spółkę
przejmującą odpowiadającej wartości emisyjnej udziałów (akcji) przydzielonych
udziałowcom (akcjonariuszom) spółek łączonych lub spółki dzielonej;
3f) wartości majątku spółki przejmowanej lub dzielonej, odpowiadającej
procentowemu udziałowi spółki przejmującej w kapitale zakładowym spółki
przejmowanej lub dzielonej, określonemu na ostatni dzień poprzedzający dzień
łączenia lub podziału, otrzymanego przez spółkę przejmującą posiadającą w
kapitale zakładowym spółki przejmowanej lub dzielonej udział w wysokości nie
mniejszej niż 10%;
4) przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału
zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo
funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego
ubezpieczyciela;
4a) przychodów otrzymywanych przez towarzystwo funduszy inwestycyjnych
z tytułu zapisów na jednostki uczestnictwa lub certyfikaty inwestycyjne;
5) przychodów, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń
socjalnych zwiększają ten fundusz;
6) zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących
dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego,
niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów;
6a) zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania
przychodów;
6b) zwróconych, umorzonych lub zaniechanych wpłat dokonywanych na Państwowy
Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na podstawie odrębnych
przepisów, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów;
7) odsetek otrzymanych w związku ze zwrotem nadpłaconych zobowiązań
podatkowych i innych należności budżetowych, a także oprocentowania zwrotu
różnicy podatku od towarów i usług, w rozumieniu odrębnych przepisów;
8) kwot stanowiących równowartość umorzonych zobowiązań, w tym także z tytułu
pożyczek (kredytów), jeżeli umorzenie zobowiązań jest związane z:
a) bankowym postępowaniem ugodowym w rozumieniu przepisów
o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków lub
b) postępowaniem restrukturyzacyjnym, postępowaniem upadłościowym lub
c) realizacją programu restrukturyzacji na podstawie odrębnych ustaw lub
d) przymusową restrukturyzacją w rozumieniu ustawy z dnia 10 czerwca
2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania
depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji;
9) należnego podatku od towarów i usług;
9a) środków finansowych otrzymanych przez samorządowy zakład budżetowy
z budżetu jednostki samorządu terytorialnego wynikających z rozliczenia
podatku od towarów i usług związanego z tym zakładem;
10) zwróconej, na podstawie odrębnych przepisów, różnicy podatku od towarów
i usług;
10a) zwolnionych od wpłat należności z tytułu podatku od towarów i usług
w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług;
11) dopłat wnoszonych do spółki, jeżeli ich wniesienie następuje w trybie i na
zasadach określonych w odrębnych przepisach, kwot i wartości stanowiących
nadwyżkę ponad wartość nominalną udziałów (akcji), otrzymanych przy ich
wydaniu i przekazanych na kapitał zapasowy, oraz w spółdzielniach i ich
związkach – wartości wpisowego, przeznaczonych na fundusz zasobowy;
12) w przypadku połączenia lub podziału spółek, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 8b,
przychodu wspólnika spółki przejmowanej lub dzielonej stanowiącego wartość
emisyjną udziałów (akcji) przydzielonych przez spółkę przejmującą lub nowo
zawiązaną;
13) przychodów z odpłatnego zbycia na podstawie umowy przewłaszczenia w celu
zabezpieczenia wierzytelności, w tym pożyczki lub kredytu – do czasu
ostatecznego przeniesienia własności przedmiotu umowy;
14) wartości otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw,
a także wartości innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń
finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek
samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji
wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych,
organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych,
w ramach rządowych programów;
15) w bankach:
a) przychodów określonych zgodnie z ust. 1 pkt 7 – w przypadku objęcia
udziałów (akcji) przedsiębiorców objętych programem restrukturyzacji
realizowanym na podstawie odrębnych ustaw w zamian za wkład
niepieniężny w postaci wierzytelności z tytułu kredytów (pożyczek)
udzielonych tym przedsiębiorcom, na które utworzono rezerwy albo odpisy
na straty kredytowe, zaliczone uprzednio do kosztów uzyskania
przychodów; w przypadku odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji) nie
ustala się kosztów uzyskania przychodów,
b) zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów rezerw albo
odpisów na straty kredytowe, rozwiązanych lub zmniejszonych w wyniku
zamiany wierzytelności z tytułu kredytów (pożyczek) na udziały (akcje)
przedsiębiorców objętych programem restrukturyzacji na podstawie
odrębnych ustaw,
c) przychodów ze zbycia funduszowi sekurytyzacyjnemu albo towarzystwu
funduszy inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny:
– wierzytelności z tytułu kredytów (pożyczek) – do wysokości
niespłaconej części udzielonych kredytów (pożyczek),
– praw do strumienia pieniądza w części niewymagalnej
sekurytyzowanych wierzytelności z tytułu kredytów (pożyczek)
objętych umową o subpartycypację, z zastrzeżeniem ust. 4f;
16) wartości świadczeń wolontariuszy, udzielanych na zasadach określonych
w przepisach o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie;
17) kwot odpowiadających wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi
granicami państwa polskiego w części zaliczonej na podstawie odrębnych
przepisów na poczet ceny sprzedaży albo opłat z tytułu użytkowania wieczystego
nieruchomości Skarbu Państwa;
18) wartości nieodpłatnie otrzymanych rzeczy lub praw, będących przedmiotem
umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym, przekazanych podmiotowi
publicznemu lub innemu podmiotowi, o którym mowa w art. 11 ust. 2 ustawy
o partnerstwie publiczno-prywatnym, przez partnera prywatnego lub spółkę,
o której mowa w art. 14 ust. 1 albo 1a ustawy o partnerstwie publiczno-prywatnym;
19) wartości wkładu, określonej zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7, którego przedmiotem
są środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, o których mowa w art. 16a–
16c, wniesionego przez podmiot publiczny, o którym mowa w ustawie
o partnerstwie publiczno-prywatnym, do spółki, o której mowa w art. 14 ust. 1
albo 1a tej ustawy;
20) przychodów z tytułu umorzenia jednostek uczestnictwa subfunduszu funduszu
inwestycyjnego z wydzielonymi subfunduszami, w przypadku zamiany
jednostek uczestnictwa subfunduszu na jednostki uczestnictwa innego subfunduszu tego samego funduszu inwestycyjnego, dokonanej zgodnie
z przepisami ustawy o funduszach inwestycyjnych;
21) zwróconych wspólnikom dopłat wniesionych do spółki zgodnie z odrębnymi
przepisami – w wysokości określonej w złotych na dzień ich faktycznego
wniesienia;
22) wartości majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki
– w części stanowiącej koszt nabycia lub objęcia udziałów (akcji) w tej spółce
lub udziałów w zyskach tej osoby prawnej;
23) otrzymanych środków, o których mowa w art. 112 ust. 3 pkt 2 i art. 179 ustawy
z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie
gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji, przekazywanych
przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny podmiotowi przejmującemu
zobowiązania podmiotu w restrukturyzacji, a w przypadku przejęcia praw
udziałowych, o którym mowa w art. 174 ust. 1 pkt 3 tej ustawy – podmiotowi
będącemu emitentem tych praw;
23a) otrzymanych środków, o których mowa w art. 264 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 10
czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie
gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji, przekazywanych
przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny podmiotowi przejmującemu
zobowiązania spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej;
24) otrzymanych środków, o których mowa w art. 112 ust. 3 pkt 2 i art. 188 ust. 5
ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym,
systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji,
przekazywanych przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny instytucji pomostowej, a w przypadku przeniesienia praw udziałowych, o którym mowa w art. 188 ust.
1 pkt 1 tej ustawy – podmiotowi będącemu emitentem tych praw;
24a) otrzymanych środków z tytułu wsparcia, o którym mowa w art. 268a ust. 2 pkt 4
ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym,
systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji,
przekazywanych przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny podmiotowi
przejmującemu bank;
25) wartości, o której mowa w ust. 1 pkt 7, jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego do:
a) spółki kapitałowej jest komercjalizowana własność intelektualna wniesiona
przez podmiot komercjalizujący,
b) spółki albo spółdzielni jest przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część;
26) wartości otrzymanych przez fundusz inwestycyjny z tytułu wpłat dokonanych w
formie pieniężnej lub papierów wartościowych lub udziałów w spółkach z
ograniczoną odpowiedzialnością, przyjętych w zamian za przydział lub zbycie
uczestnikom funduszu, a w przypadku funduszu z wydzielonymi subfunduszami
– uczestnikom subfunduszu, jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych;
27) wartości waluty wirtualnej otrzymanej w zamian za inną walutę wirtualną.
4a. (uchylony)
4b. W przypadku umowy najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych
oraz umów o podobnym charakterze, jeżeli wynajmujący lub wydzierżawiający
przeniósł na rzecz osoby trzeciej wierzytelności z tytułu opłat wynikających z takich
umów, a umowy te między stronami nie wygasają, do przychodów wynajmującego
lub wydzierżawiającego nie zalicza się kwot wypłaconych przez osobę trzecią z tytułu
przeniesienia wierzytelności. Opłaty ponoszone przez najemcę lub dzierżawcę na
rzecz osoby trzeciej stanowią przychód wynajmującego lub wydzierżawiającego
w dniu wymagalności zapłaty.
4ba. Przepisy ust. 1 pkt 4d, 4e, 5a, 6 i 6a stosuje się również w przypadku
odpłatnego zbycia wierzytelności lub jej części, w tym w sposób określony w ust. 1 pkt 7.
4c. Przychód z odpłatnego zbycia papierów wartościowych na rynku
regulowanym w ramach krótkiej sprzedaży ustala się na dzień, w którym:
1) zbywca dokonał zwrotu pożyczonych papierów wartościowych lub miał go
dokonać zgodnie z zawartą umową pożyczki tych papierów – w przypadku gdy
na potrzeby dokonania rozrachunku zbywca zawarł taką umowę;
2) na rachunku papierów wartościowych zbywcy dokonano, na potrzeby dokonania
rozrachunku, zapisu papierów wartościowych będących przedmiotem krótkiej
sprzedaży, nie później niż na dzień rozrachunku – w pozostałych przypadkach.
4d. Jeżeli spółka nabywa od wspólnika innej spółki udziały (akcje) tej innej
spółki oraz w zamian za udziały (akcje) tej innej spółki przekazuje jej wspólnikowi
własne udziały (akcje) albo w zamian za udziały (akcje) tej innej spółki przekazuje
wspólnikowi tej innej spółki własne udziały (akcje) wraz z zapłatą w gotówce
w wysokości nie wyższej niż 10% wartości nominalnej własnych udziałów (akcji),
a w przypadku braku wartości nominalnej – wartości rynkowej tych udziałów (akcji),
oraz jeżeli w wyniku nabycia:
1) spółka nabywająca uzyska bezwzględną większość praw głosu w spółce, której
udziały (akcje) są nabywane, albo
2) spółka nabywająca, posiadająca bezwzględną większość praw głosu w spółce,
której udziały (akcje) są nabywane, zwiększa ilość udziałów (akcji) w tej spółce
– do przychodów nie zalicza się wartości udziałów (akcji) przekazanych wspólnikowi
tej innej spółki oraz wartości udziałów (akcji) nabytych przez spółkę, pod warunkiem
że podmioty biorące udział w tej transakcji podlegają w państwie członkowskim Unii
Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru
Gospodarczego opodatkowaniu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce
ich osiągnięcia (wymiana udziałów).
4e. Przepisu ust. 4 pkt 15 lit. c tiret pierwsze nie stosuje się do przychodów ze
zbycia wierzytelności z tytułu kredytów (pożyczek) w części dotyczącej odsetek od
tych kredytów (pożyczek).
4f. Przychód ze zbycia funduszowi sekurytyzacyjnemu albo towarzystwu
funduszy inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny na podstawie umowy
o subpartycypację praw do strumienia pieniądza w części sekurytyzowanych
wierzytelności z tytułu kredytów (pożyczek) objętych umową o subpartycypację
powstaje w dacie wymagalności rat kapitałowych tych wierzytelności lub w dacie ich
zapłaty, jeżeli zapłata nastąpiła przed upływem terminu wymagalności. Przychodem
jest kwota uzyskana z tytułu zbycia praw do strumienia pieniądza w części odpowiadającej udziałowi, jaki stanowi wymagalna lub zapłacona rata kapitałowa w kwocie stanowiącej sumę rat kapitałowych wierzytelności z tytułu kapitałowej
części kredytów (pożyczek) objętych umową o subpartycypację.
4g. Przez środki pieniężne, o których mowa w ust. 4 pkt 3a, rozumie się również
wartość wierzytelności uprzednio zarachowanej jako przychód należny,
pomniejszonej o należny podatek od towarów i usług, oraz wierzytelności z tytułu
udzielonej przez spółkę niebędącą osobą prawną pożyczki – z wyjątkiem
wierzytelności z tytułu odsetek od opóźnionej zapłaty oraz wierzytelności z tytułu
odsetek od takiej pożyczki, jeżeli wierzytelności te zostały spłacone na rzecz
otrzymującego je wspólnika.
4h. Przepisu ust. 4 pkt 1 nie stosuje się do przychodów, o których mowa w ust. 3g.
4i. W przypadku gdy podatnik, który na podstawie umowy zawartej z dostawcą
towarów lub usługodawcą zarejestrowanym na potrzeby podatku od towarów i usług
jako podatnik VAT czynny albo z nabywcą towarów lub usługobiorcą jest obowiązany
do pobrania należności od nabywcy towarów lub usługobiorcy za dostawę towarów
lub świadczenie usług, potwierdzone fakturą, i przekazania jej w całości albo części
dostawcy towarów lub usługodawcy, dokonał zapłaty tej należności bez pośrednictwa
rachunku płatniczego lub przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia
przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku
od towarów i usług, u podatnika ustala się przychód w dniu zapłaty tej należności bez
pośrednictwa rachunku płatniczego lub zlecenia przelewu. Przychód ten ustala się
w takiej wysokości, w jakiej należność została zapłacona bez pośrednictwa rachunku
płatniczego lub przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu
w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
4j. Nie ustala się przychodu, o którym mowa w ust. 4i, jeżeli zapłata należności
przez podatnika:
1) wynika z transakcji innej niż określona w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r.
− Prawo przedsiębiorców lub
2) została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia
przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy
o podatku od towarów i usług, a podatnik złożył przy pierwszej zapłacie należności przelewem na ten rachunek zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego
właściwego dla podatnika, który dokonał zapłaty należności, w terminie 7 dni od
dnia zlecenia przelewu, lub
3) została dokonana przelewem na rachunek banku lub rachunek spółdzielczej kasy
oszczędnościowo-kredytowej:
a) służący do dokonywania rozliczeń z tytułu nabywanych przez ten bank lub
tę kasę wierzytelności pieniężnych lub
b) wykorzystywany przez ten bank lub tę kasę do pobrania należności od
nabywcy towarów lub usługobiorcy za dostawę towarów lub świadczenie
usług, potwierdzone fakturą, i przekazania jej w całości albo części
dostawcy towarów lub usługodawcy, lub
c) prowadzony przez ten bank lub tę kasę w ramach gospodarki własnej,
niebędący rachunkiem rozliczeniowym
– jeżeli odpowiednio bank, spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa lub
podmiot będący wystawcą faktury, wraz z informacją o numerze rachunku do
zapłaty, przekazali podatnikowi informację, że rachunek wskazany do zapłaty
jest rachunkiem, o którym mowa w lit. a, b lub c, lub
4) została dokonana z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, o którym
mowa w art. 108a ustawy o podatku od towarów i usług, lub
5) wynika z faktury dokumentującej czynności z tytułu wewnątrzwspólnotowego
nabycia towarów, importu towarów, importu usług lub dostawy towarów
rozliczanej przez nabywcę.
5. Wartość otrzymanych rzeczy lub praw, w tym otrzymanych nieodpłatnie,
określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub
prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu
i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania, z zastrzeżeniem ust. 6b.
5a. Wartością rzeczy lub praw częściowo odpłatnych stanowiącą przychód
podatnika jest różnica między wartością tych rzeczy lub praw, ustaloną według zasad
określonych w ust. 5, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika. Przepis art. 14
ust. 3 stosuje się odpowiednio.
6. Wartość świadczeń w naturze, w tym nieodpłatnych świadczeń, ustala się:
1) jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi wchodzące w zakres działalności
gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2) jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3) jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu – w wysokości
równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu;
4) w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy
świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju
i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz
czasu i miejsca udostępnienia.
6a. Wartością świadczeń częściowo odpłatnych stanowiącą przychód podatnika
jest różnica między wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych
w ust. 6, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika. Przepis art. 14 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
6b. W przypadku transakcji kontrolowanej w rozumieniu art. 11a
ust. 1 pkt 6 wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń
w naturze, o których mowa w ust. 1 pkt 2, ustala się na podstawie przepisów art. 11c i art. 11d.
7. (uchylony)
8. (uchylony)
9. Przepisu ust. 4 pkt 15 lit. c nie stosuje się do otrzymanych kwot spłat kredytów
(pożyczek), nieprzekazanych funduszowi sekurytyzacyjnemu albo towarzystwu
funduszy inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny – po upływie 5 dni
roboczych od dnia wymagalności ich przekazania.
9a. Przepisy ust. 4 pkt 15 lit. c stosuje się odpowiednio do spółdzielczych kas
oszczędnościowo-kredytowych.
10. Przepis ust. 1 pkt 4g stosuje się odpowiednio w przypadku zmiany prawa do
obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa
w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.
11. Przepis ust. 4d stosuje się, jeżeli:
1) spółka nabywająca oraz spółka, której udziały (akcje) są nabywane, są
podmiotami wymienionymi w załączniku nr 3 do ustawy lub są spółkami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, w innym niż państwo
członkowskie Unii Europejskiej państwie należącym do Europejskiego Obszaru
Gospodarczego oraz
2) wspólnik jest podatnikiem podatku dochodowego i wnoszone przez niego
udziały (akcje) stanowią wkład niepieniężny przeznaczony w całości lub
w części na podwyższenie kapitału zakładowego spółki nabywającej.
12. Przepis ust. 4d stosuje się również w przypadku dokonania więcej niż jednej
transakcji nabycia udziałów (akcji), przeprowadzonych w okresie nieprzekraczającym
6 miesięcy liczonych począwszy od miesiąca, w którym nastąpiło pierwsze ich
nabycie, jeżeli w wyniku tych transakcji są spełnione warunki określone w tym
przepisie.
13. Przepisów ust. 4 pkt 3e, 3f, 12 i pkt 25 lit. b oraz ust. 4d nie stosuje się w
przypadkach, gdy głównym lub jednym z głównych celów połączenia spółek, podziału
spółek, wymiany udziałów lub wniesienia wkładu niepieniężnego jest uniknięcie lub
uchylenie się od opodatkowania.
14. Jeżeli połączenie spółek, podział spółek, wymiana udziałów lub wniesienie
wkładu niepieniężnego nie zostały przeprowadzone z uzasadnionych przyczyn
ekonomicznych, dla celów ust. 13 domniemywa się, że głównym lub jednym
z głównych celów tych czynności jest uniknięcie lub uchylenie się od opodatkowania.
14a. Przepisy ust. 4 pkt 3e, 3f, 12 i pkt 25 lit. b oraz ust. 4d stosuje się
odpowiednio w przypadku połączenia funduszy inwestycyjnych zamkniętych
w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych, z tym że przepisów tych nie
stosuje się w przypadkach, gdy głównym lub jednym z głównych celów takiego
połączenia jest uniknięcie lub uchylenie się od opodatkowania.
14b. Jeżeli połączenie funduszy inwestycyjnych zamkniętych w rozumieniu
ustawy o funduszach inwestycyjnych nie zostało przeprowadzone z uzasadnionych
przyczyn ekonomicznych, dla celów ust. 14a domniemywa się, że głównym lub
jednym z głównych celów takiego połączenia jest uniknięcie lub uchylenie się od opodatkowania.
15. Przepisy ust. 4 pkt 3e, 3f, 12 i pkt 25 lit. b mają zastosowanie wyłącznie do
spółek będących podatnikami, o których mowa w:
1) art. 3 ust. 1, przejmujących majątek innych spółek mających siedzibę lub zarząd
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo
2) art. 3 ust. 1, przejmujących majątek spółek podlegających w państwie
członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do
Europejskiego Obszaru Gospodarczego opodatkowaniu od całości swoich
dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, albo
3) art. 3 ust. 2, podlegających w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w
innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego
opodatkowaniu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich
osiągania, przejmujących majątek spółek będących podatnikami, o których
mowa w art. 3 ust. 1.
16. Przepisy ust. 4 pkt 3e, 3f, 12 i pkt 25 lit. b oraz ust. 4d stosuje się odpowiednio
do podmiotów wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy.

art. 13. więcej Art. 13. (uchylony).

art. 14. więcej Art. 14. 1. Przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy, praw majątkowych lub
świadczenia usług jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli
jednak cena bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych znacznie odbiega od
wartości rynkowej tych rzeczy, praw lub usług, organ podatkowy określa ten przychód
w wysokości wartości rynkowej.
2. Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy, praw majątkowych lub usług
określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami, prawami
lub usługami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich
stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca zbycia albo świadczenia.
3. Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie znacznie odbiega od
wartości rynkowej tych rzeczy, praw lub usług, organ podatkowy wzywa strony
umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny
znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi,
niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie
ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy określa wartość
z uwzględnieniem opinii biegłego. Jeżeli wartość określona w ten sposób odbiega co
najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego ponosi
zbywający albo świadczący usługi.
4. Przepisy art. 12 ust. 4 pkt 7, 9 i 10 stosuje się odpowiednio.
5. (uchylony)
6. (uchylony)
7. W przypadku transakcji kontrolowanej w rozumieniu art. 11a
ust. 1 pkt 6 wartość zbytych nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy
ustala się na podstawie przepisów art. 11c i art. 11d.

Art. 14a. 1. W przypadku gdy podatnik przez wykonanie świadczenia
niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu
zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia
udziałów (akcji), przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania
uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa
świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego
tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej
świadczenia niepieniężnego. Przepisy art. 14 ust. 1–3 stosuje się odpowiednio.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku wykonania świadczenia
niepieniężnego przez spółkę niebędącą osobą prawną.

art. 15. więcej Art. 15. 1. Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu
osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo
zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16
ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu
średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego
poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.
1a. (uchylony)
1aa. Kosztem uzyskania przychodów jest również wniesiona opłata
recyklingowa, o której mowa w art. 40c ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r.
o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi.
1ab. Przy ustalaniu wysokości kosztów uzyskania przychodów uwzględnia się:
1) korektę cen transferowych zmniejszającą koszty uzyskania przychodów, mającą
na celu spełnienie wymogów, o których mowa w art. 11c, poprzez prawidłowe zastosowanie metod, o których mowa w art. 11d ust. 1–3, spełniającą warunki, o których mowa w art. 11e pkt 1 i 2;
2) korektę cen transferowych zwiększającą koszty uzyskania przychodów, mającą
na celu spełnienie wymogów, o których mowa w art. 11c, poprzez prawidłowe
zastosowanie metod, o których mowa w art. 11d ust. 1–3, spełniającą warunki,
o których mowa w art. 11e pkt 1–5.
1b. U ubezpieczycieli kosztem uzyskania przychodów za rok podatkowy są
koszty ustalone zgodnie z ust. 1, a także:
1) rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe utworzone dla celów rachunkowości
zgodnie z odrębnymi przepisami – do wysokości stanowiącej przyrost tych
rezerw na koniec roku podatkowego w stosunku do ich stanu na początek roku;
przy ustalaniu zaliczek, o których mowa w art. 25, kosztem uzyskania przychodu
jest przyrost stanu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych utworzonych dla
celów rachunkowości na koniec okresu, za który wpłacana jest zaliczka,
w stosunku do stanu tych rezerw na początek roku podatkowego;
2) odpisy na fundusz prewencyjny w wysokości określonej w odrębnych
przepisach, jeżeli równowartość odpisów zwiększy środki funduszu;
3) (uchylony)
1c. (uchylony)
1d. Kosztami uzyskania przychodów są również wydatki poniesione przez
pracodawcę na zapewnienie prawidłowej realizacji pracowniczego programu
emerytalnego w rozumieniu przepisów o pracowniczych programach emerytalnych.
1da. Kosztami uzyskania przychodów są również wydatki poniesione przez
podmiot zatrudniający na zapewnienie prawidłowej realizacji obowiązków
wynikających z ustawy o pracowniczych planach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 4ga.
1e. W powszechnych towarzystwach emerytalnych kosztem uzyskania
przychodów w roku podatkowym są koszty ustalone zgodnie z ust. 1, a także:
1) wydatki poniesione na pokrycie kosztów działalności otwartego funduszu emerytalnego;
2) kwoty przekazane na rachunek rezerwowy otwartego funduszu emerytalnego;
3) wydatki poniesione na pokrycie niedoboru w otwartym funduszu emerytalnym,
jeżeli środki zgromadzone na rachunku rezerwowym tego funduszu są
niewystarczające na pokrycie tego niedoboru;
4) wpłaty dokonane na Fundusz Gwarancyjny, o których mowa w ustawie z dnia
28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych
(Dz. U. z 2020 r. poz. 105) – do wysokości określonej w odrębnych przepisach;
5) opłaty pobierane przez Komisję Nadzoru Finansowego, o których mowa
w ustawie wymienionej w pkt 4.
1f. W pracowniczych towarzystwach emerytalnych kosztem uzyskania
przychodów w roku podatkowym są koszty ustalone zgodnie z ust. 1, a także:
1) wydatki poniesione na pokrycie kosztów działalności pracowniczego funduszu
emerytalnego;
2) opłaty pobierane przez Komisję Nadzoru Finansowego, o których mowa
w ustawie wymienionej w ust. 1e pkt 4.
1g. U pracodawców będących akcjonariuszami pracowniczego towarzystwa
emerytalnego kosztem uzyskania przychodów w roku podatkowym są koszty ustalone
zgodnie z ust. 1, a także:
1) wydatki poniesione na pokrycie kosztów działalności pracowniczego
towarzystwa emerytalnego;
2) opłaty pobierane przez Komisję Nadzoru Finansowego, o których mowa
w ustawie wymienionej w ust. 1e pkt 4.
1h. W bankach kosztem uzyskania przychodów są także:
1) rezerwa na ryzyko ogólne tworzona w roku podatkowym zgodnie z art. 130
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe;
2) strata ze zbycia funduszowi sekurytyzacyjnemu albo towarzystwu funduszy
inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny wierzytelności z tytułu
kredytów (pożyczek), stanowiąca różnicę pomiędzy kwotą uzyskaną ze zbycia
a wartością wierzytelności z tytułu udzielonego przez bank kredytu (pożyczki) –
do wysokości kwoty udzielonego kredytu (pożyczki), z wyłączeniem odsetek,
prowizji i opłat, jeżeli opóźnienie w spłacie kapitału tego kredytu (pożyczki) lub
odsetek przekracza 12 miesięcy;
3) przekazane funduszowi sekurytyzacyjnemu albo towarzystwu funduszy
inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny:
a) pożytki z sekurytyzowanych wierzytelności,
b) kwoty główne z sekurytyzowanych wierzytelności,
c) kwoty uzyskane z tytułu realizacji zabezpieczeń sekurytyzowanych wierzytelności
– objęte umową o subpartycypację;
4) zwrócone funduszowi sekurytyzacyjnemu albo towarzystwu funduszy
inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny kwoty uzyskane ze zbycia
tym podmiotom praw do strumienia pieniądza z sekurytyzowanych wierzytelności z tytułu kredytów (pożyczek) objętych umową o subpartycypację
w przypadkach gdy następuje zwrotne przeniesienie praw do takich
wierzytelności, jeżeli bank wykazał przychód na podstawie art. 12 ust. 4f i nie
zaliczył do kosztów uzyskania przychodów kapitału kredytu (pożyczki) na
podstawie pkt 3 lit. b lub c.
1ha. W spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych kosztem
uzyskania przychodów są także:
1) strata ze zbycia funduszowi sekurytyzacyjnemu albo towarzystwu funduszy
inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny wierzytelności z tytułu
kredytów (pożyczek), stanowiąca różnicę pomiędzy kwotą uzyskaną ze zbycia
a wartością wierzytelności z tytułu kredytów (pożyczek) – do wysokości
uprzednio utworzonego na tę część wierzytelności odpisu aktualizującego
zaliczonego do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z niniejszą ustawą;
2) przekazane funduszowi sekurytyzacyjnemu albo towarzystwu funduszy
inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny:
a) pożytki z sekurytyzowanych wierzytelności,
b) kwoty główne z sekurytyzowanych wierzytelności,
c) kwoty uzyskane z tytułu realizacji zabezpieczeń sekurytyzowanych wierzytelności
– objęte umową o subpartycypację;
3) zwrócone funduszowi sekurytyzacyjnemu albo towarzystwu funduszy
inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny kwoty uzyskane ze zbycia
tym podmiotom praw do strumienia pieniądza z sekurytyzowanych wierzytelności z tytułu kredytów (pożyczek) objętych umową o subpartycypację,
w przypadkach gdy następuje zwrotne przeniesienie praw do takich wierzytelności, jeżeli kasa wykazała przychód na podstawie art. 12 ust. 4f i nie zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów kapitału kredytu (pożyczki) na podstawie pkt 2 lit. b lub c.
1i. W przypadku odpłatnego zbycia rzeczy lub praw otrzymanych nieodpłatnie
lub częściowo odpłatnie, a także innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych
świadczeń, w związku z którymi, zgodnie z art. 12 ust. 5–6a, został określony
przychód, a także w przypadku odpłatnego zbycia rzeczy, praw lub innych świadczeń
będących przedmiotem wykonania świadczenia niepieniężnego, o którym mowa
w art. 14a, kosztem uzyskania przychodów z ich odpłatnego zbycia,
z uwzględnieniem aktualizacji dokonanej zgodnie z odrębnymi przepisami, jest
odpowiednio:
1) wartość przychodu określonego na podstawie art. 12 ust. 5 i 6 albo
2) wartość przychodu określonego na podstawie art. 12 ust. 5a i 6a powiększona
o wydatki na nabycie częściowo odpłatnych rzeczy lub praw albo innych
świadczeń, albo
3) równowartość wierzytelności (należności) uregulowanej przez wykonanie
świadczenia niepieniężnego (w naturze), o którym mowa w art. 14a,
pomniejszonej o naliczony w związku z przekazaniem tego świadczenia
niepieniężnego podatek od towarów i usług
– pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.
1ia. W przypadku, o którym mowa w ust. 1i pkt 3, przepis art. 16 ust. 1 pkt 46
lit. a stosuje się odpowiednio.
1j. W przypadku objęcia udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielni
w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego
zorganizowana część – na dzień objęcia tych udziałów (akcji) albo wkładów
w spółdzielni – ustala się koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1
pkt 7, w wysokości:
1) wartości początkowej przedmiotu wkładu, zaktualizowanej zgodnie z odrębnymi
przepisami, pomniejszonej o dokonaną przed wniesieniem tego wkładu sumę
odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, jeżeli
przedmiotem wkładu niepieniężnego są środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne;
2) wartości:
a) określonej zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 – jeżeli przedmiotem wkładu są
udziały (akcje) w spółce albo wkłady w spółdzielni objęte w zamian za
wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego
zorganizowana część,
b) określonej zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8, w przypadku gdy udziały (akcje)
w spółce albo wkłady w spółdzielni, które są wnoszone w formie wkładu
niepieniężnego, nie zostały objęte w zamian za wkład niepieniężny,
c) określonej zgodnie z ust. 1k, w przypadku gdy udziały (akcje) w spółce albo
wkłady w spółdzielni, które są wnoszone w formie wkładu niepieniężnego,
zostały objęte w zamian za wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa
lub jego zorganizowanej części
– jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego są udziały (akcje) w spółce albo
wkłady w spółdzielni;
2a) wartości odpowiadającej kwocie pożyczki (kredytu), która została przekazana
przez wnoszącego wkład na rachunek płatniczy tej spółki lub spółdzielni, nie
wyższej jednak niż wartość wkładu z tytułu tej pożyczki (kredytu) określona
zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 – jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego jest
wierzytelność z tytułu tej pożyczki (kredytu);
2b) wartości wierzytelności, w części zaliczonej uprzednio do przychodów
należnych – jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego jest wierzytelność
zaliczona uprzednio do przychodów należnych podmiotu wnoszącego ten wkład;
3) faktycznie poniesionych, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów,
wydatków na nabycie lub wytworzenie, innych niż wymienione w pkt 1–2b
składników majątku podatnika – jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego są
te inne składniki;
4) wydatków na nabycie lub wytworzenie składnika majątku, niezaliczonych do
kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie lub wartości
początkowej takiego składnika majątku pomniejszonej o sumę dokonanych od
tego składnika odpisów amortyzacyjnych – jeżeli składnik ten został otrzymany
przez podatnika w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub
wystąpieniem z takiej spółki.
1k. W przypadku odpłatnego zbycia udziałów (akcji) w spółce objętych
w zamian za wkład niepieniężny, na dzień zbycia tych udziałów (akcji) w spółce, koszt
uzyskania przychodów ustala się w wysokości:
1) określonej zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 – jeżeli zbywane udziały (akcje) zostały
objęte w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub
jego zorganizowana część, w tym również w zamian za wkład niepieniężny
w postaci komercjalizowanej własności intelektualnej;
1a) wartości początkowej składnika majątkowego, o którym mowa w art. 2 pkt 3
ustawy o partnerstwie publiczno-prywatnym, będącego przedmiotem wkładu
własnego, o którym mowa w art. 2 pkt 5 tej ustawy, zaktualizowanej zgodnie
z odrębnymi przepisami, pomniejszonej o dokonaną przed wniesieniem tego
wkładu sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1,
a w przypadku wniesienia gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów
wartości równej wydatkom poniesionym na ich nabycie;
2) przyjętej dla celów podatkowych wartości składników przedsiębiorstwa lub jego
zorganizowanej części, wynikającej z ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1,
określonej na dzień objęcia tych udziałów (akcji) w spółce, nie wyższej jednak
niż wartość tych udziałów (akcji) z dnia ich objęcia, określona zgodnie z art. 12
ust. 1 pkt 7.
1l. W przypadku gdy udziały (akcje) w spółce zostały objęte w zamian za wkład
niepieniężny, do ustalenia kosztu, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 3, 3d i 22,
przepisy ust. 1k stosuje się odpowiednio.
1ł. Kosztami uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 9, są
wydatki, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę
odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, poniesione na
nabycie składników majątkowych przeniesionych na spółki przejmujące lub nowo zawiązane.
1m. W przypadku odpłatnego zbycia udziałów (akcji) objętych w wyniku
podziału, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 8b, kosztem uzyskania przychodu z
odpłatnego zbycia udziałów (akcji) w spółce przejmującej lub nowo zawiązanej jest
ich wartość emisyjna.
1ma. W przypadku podziału spółki, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 8b,
kosztem uzyskania przychodów udziałowca (akcjonariusza) spółki dzielonej są koszty nabycia lub objęcia udziałów (akcji) w spółce dzielonej, obliczone zgodnie z ust. 1k
albo art. 16 ust. 1 pkt 8. Jeżeli podział spółki następuje przez wydzielenie, koszt ten
ustala się w takiej proporcji, w jakiej pozostaje wartość wydzielanej części majątku
spółki dzielonej do wartości jej majątku bezpośrednio przed podziałem. Pozostała
część kwoty tych kosztów stanowi koszt uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia
udziałów (akcji) spółki dzielonej przez wydzielenie.
1n. W przypadku odpłatnego zbycia papierów wartościowych na rynku
regulowanym w ramach krótkiej sprzedaży, o którym mowa w art. 12 ust. 4c, kosztem
uzyskania przychodu są wydatki poniesione na zapewnienie dostępności papierów
wartościowych na potrzeby dokonania rozrachunku, w tym na nabycie zwróconych
papierów wartościowych w przypadku, o którym mowa w art. 12 ust. 4c pkt 1.
1o. Jeżeli podatnik w związku z obejmowaniem udziałów (akcji) w zamian za
wkład niepieniężny poniósł wydatki związane z objęciem tych udziałów (akcji), to
wydatki te powiększają koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 1j.
1p. (uchylony)
1q. U przedsiębiorców telekomunikacyjnych kosztem uzyskania przychodów są
koszty ustalone zgodnie z ust. 1, a także:
1) kwota dopłaty, o której mowa w art. 95 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. –
Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2019 r. poz. 2460 oraz z 2020 r. poz. 374, 695 i 875);
2) kwota rocznej opłaty telekomunikacyjnej, o której mowa w art. 183 ustawy
wymienionej w pkt 1.
1r. Dla partnera prywatnego lub spółki, o której mowa w art. 14 ust. 1 albo 1a
ustawy o partnerstwie publiczno-prywatnym, określonych w umowie o partnerstwie
publiczno-prywatnym, w przypadku nieodpłatnego przeniesienia na rzecz podmiotu
publicznego lub innego podmiotu, o którym mowa w art. 11 ust. 2 tej ustawy,
własności środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych w terminie
określonym w tej umowie, kosztem uzyskania przychodu jest wartość początkowa
tych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, pomniejszona
o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.
1s. W przypadku nabycia w drodze wkładu niepieniężnego przedsiębiorstwa,
jego zorganizowanej części lub komercjalizowanej własności intelektualnej
wniesionej przez podmiot komercjalizujący wartość poszczególnych składników tego wkładu, w tym składników wchodzących w skład majątku przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustala się:
1) w wysokości wartości początkowej, określonej w ewidencji środków trwałych
oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego wkład –
w przypadku składników zaliczonych do środków trwałych lub wartości
niematerialnych i prawnych;
2) w wysokości przyjętej dla celów podatkowych i wynikającej z ksiąg
podatkowych podmiotu wnoszącego wkład na dzień nabycia – w przypadku
pozostałych składników.
1t. W przypadku odpłatnego zbycia przez spółkę niebędącą osobą prawną rzeczy
i praw będących przedmiotem wkładu do takiej spółki za koszt uzyskania przychodu
uważa się:
1) wartość początkową przyjętą przez spółkę w ewidencji środków trwałych oraz
wartości niematerialnych i prawnych, ustaloną zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 4a,
pomniejszoną o sumę odpisów amortyzacyjnych – jeżeli rzeczy te lub prawa były
zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych spółki;
2) wartość poniesionych wydatków na nabycie albo wytworzenie przedmiotu
wkładu, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek
formie – jeżeli rzeczy te lub prawa nie były zaliczone do środków trwałych lub
wartości niematerialnych i prawnych spółki.
1u. W przypadku zbycia składników majątku wchodzących w skład
przedsiębiorstwa, jego zorganizowanej części lub komercjalizowanej własności
intelektualnej wniesionej przez podmiot komercjalizujący, nabytych w sposób,
o którym mowa w ust. 1s, koszty uzyskania przychodów ustala się w wysokości,
o której mowa w tym przepisie, pomniejszonej o dokonane od tych składników odpisy
amortyzacyjne.
1w. W przypadku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną
w jednoosobową spółkę kapitałową wartość poszczególnych składników majątku
ustala się na podstawie wykazu sporządzonego zgodnie z przepisami o podatku
dochodowym od osób fizycznych na dzień przekształcenia.
1x. W przypadku odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa
w ust. 1w, przez spółkę powstałą w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną w jednoosobową spółkę kapitałową za koszt uzyskania przychodu uważa się:
1) wartość początkową przyjętą przez spółkę w ewidencji środków trwałych oraz
wartości niematerialnych i prawnych, ustaloną zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 4b,
pomniejszoną o sumę odpisów amortyzacyjnych – jeżeli rzeczy te lub prawa były
zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych;
2) wartość poniesionych wydatków na nabycie albo wytworzenie składników
majątku, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek
formie – jeżeli rzeczy te lub prawa nie były zaliczone do środków trwałych lub
wartości niematerialnych i prawnych.
1y. W przypadku prowadzenia przez podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2,
działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczny zakład
wartość poszczególnych składników majątku wchodzących w skład tego
zagranicznego zakładu ustala się, z zastrzeżeniem ust. 1, w wysokości:
1) wartości rynkowej określonej dla celów opodatkowania podatkiem
równoważnym do podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków, o którym
mowa w art. 24f, w państwie miejsca siedziby lub zarządu lub w państwie
położenia jego zagranicznego zakładu, chyba że organ podatkowy określi tę
wartość w innej wysokości – w przypadku gdy składniki majątku, w tym
przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, są przenoszone z terytorium
państwa członkowskiego Unii Europejskiej; przepis ust. 1u stosuje się
odpowiednio, lub
2) przyjętej dla celów podatkowych i wynikającej z ksiąg podatkowych tego
podatnika, niezaliczonej do kosztów w jakiejkolwiek formie, nie wyższej jednak
od wartości rynkowej składnika majątku – jeżeli składnik ten przenoszony jest
z państwa członkowskiego Unii Europejskiej, a państwo to nie określi dla tego
składnika majątku wartości rynkowej, o której mowa w pkt 1, albo zwolni
z opodatkowania tę wartość, albo jeżeli składnik ten jest przenoszony
z terytorium państwa innego niż państwo członkowskie Unii Europejskiej;
przepis ust. 1u stosuje się odpowiednio.
1ya. Przepis ust. 1y stosuje się odpowiednio do podatnika, o którym mowa
w art. 3 ust. 1, który:
1) przeniósł na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej składnik majątku swojego
zagranicznego zakładu, w tym w wyniku likwidacji tego zagranicznego zakładu,
lub
2) przeniósł na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w związku ze zmianą miejsca
siedziby lub zarządu, składnik majątku wykorzystywany w działalności
gospodarczej prowadzonej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym
w wyniku jej likwidacji.
1z. Przepisy ust. 1y i 1ya stosuje się odpowiednio do spółki europejskiej
zawiązanej na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia
8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) i spółdzielni
europejskiej zawiązanej na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 1435/2003 z dnia
22 lipca 2003 r. w sprawie statutu spółdzielni europejskiej (SCE) (Dz. Urz. WE L 207
z 18.08.2003, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 17,
t. 1, str. 280).
1za. Kosztami uzyskania przychodów, z uwzględnieniem ust. 6, są także koszty
poniesione przez pracodawcę, pod warunkiem że nie zostały sfinansowane
z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych:
1) na utworzenie zakładowego żłobka, zakładowego klubu dziecięcego lub
zakładowego przedszkola;
2) z tytułu:
a) prowadzenia zakładowego żłobka, zakładowego klubu dziecięcego lub
zakładowego przedszkola, do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie
kwoty 1000 zł na każde dziecko pracownika, o którym mowa w art. 27f ust.
1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), uczęszczające do zakładowego
żłobka, zakładowego klubu dziecięcego lub zakładowego przedszkola,
b) dofinansowania pracownikowi wydatków związanych z objęciem dziecka
pracownika opieką sprawowaną przez dziennego opiekuna lub
uczęszczaniem dziecka pracownika do żłobka, klubu dziecięcego lub
przedszkola, do wysokości nieprzekraczającej kwoty wydatków poniesionych i udokumentowanych przez pracownika, miesięcznie nie więcej niż kwota 1000 zł na każde dziecko, o którym mowa w art. 27f ust.
1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
1zb. Przez koszty utworzenia zakładowego żłobka, zakładowego klubu
dziecięcego lub zakładowego przedszkola, o których mowa w ust. 1za pkt 1, rozumie
się koszty poniesione do dnia uzyskania wpisu do właściwego rejestru w zakresie
spełniania warunków wymaganych do utworzenia żłobka, klubu dziecięcego lub
przedszkola, w tym niezbędne koszty nabycia środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych lub wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych,
przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji, modernizacji, remontu środków
trwałych lub nabycia innych składników majątku, a także koszty dotyczące środków
trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub innych składników majątku
ponoszone po uzyskaniu wpisu do właściwego rejestru.
1zc. Przez koszty prowadzenia zakładowego żłobka, zakładowego klubu
dziecięcego lub zakładowego przedszkola, o których mowa w ust. 1za pkt 2 lit. a,
rozumie się również odpłatne nabycie przez pracodawcę usługi polegającej na
zapewnieniu dziecku pracownika, o którym mowa w art. 27f ust. 1 ustawy z dnia
26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, opieki w żłobku, klubie
dziecięcym lub przedszkolu.
1zd. W przypadku dokonania wpłaty na poczet nabycia fabrycznie nowego
środka trwałego, o którym mowa w art. 16k ust. 14, spełniającego warunki określone
w art. 16k ust. 15, którego dostawa zostanie wykonana w następnych okresach
sprawozdawczych, podatnicy mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów
dokonaną wpłatę do wysokości kwoty, o której mowa w art. 16k ust. 14.
2. Jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których
dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z
przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem
dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe
przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim
stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł
w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.
2a. Zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy
podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów
nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego
opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.
2b. W przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z zysków kapitałowych oraz
przychody z innych źródeł przychodów, przepisy ust. 2 i 2a stosuje się także do
przypisywania do każdego z tych źródeł kosztów innych niż bezpośrednio związane z
przychodami.
3. W celu ustalenia wartości zużytych do przetwórstwa rolnego i spożywczego
lub w działach specjalnych produkcji rolnej surowców i materiałów pochodzących
z własnej produkcji roślinnej i zwierzęcej oraz własnej gospodarki leśnej stosuje się
odpowiednio przepis art. 12 ust. 5.
4. Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,
poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są
potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im
przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.
4a. Koszty prac rozwojowych mogą być zaliczane do kosztów uzyskania
przychodów:
1) w miesiącu, w którym zostały poniesione albo począwszy od tego miesiąca
w równych częściach w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, albo
2) jednorazowo w roku podatkowym, w którym zostały zakończone, albo
3) poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 3 od
wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3.
4b. Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,
odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po
zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:
1) sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie
później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli
podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2) złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do
złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są
obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego
– są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im
przychody.
4c. Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,
odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu,
o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym
następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane
zeznanie.
4d. Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane
z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu
przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy
danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania
przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
4e. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a
i 4f–4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych
(zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który
ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku),
z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych
rozliczeń międzyokresowych kosztów.
4f. Koszty zaniechanych inwestycji są potrącalne w dacie zbycia inwestycji lub
ich likwidacji.
4g. Należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26
lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz zasiłki pieniężne z
ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy, z zastrzeżeniem ust. 4ga,
stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod
warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie
wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego
łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje
się art. 16 ust. 1 pkt 57.
4ga. Wpłaty dokonywane do pracowniczych planów kapitałowych, o których
mowa w ustawie o pracowniczych planach kapitałowych, z zastrzeżeniem art. 16 ust.
1 pkt 40a, w części finansowanej przez podmiot zatrudniający w rozumieniu tej
ustawy, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są one należne,
pod warunkiem że zostaną opłacone w terminie wynikającym z przepisów tej ustawy.
W przypadku uchybienia temu terminowi do wpłat tych stosuje się przepisy art. 16
ust. 1 pkt 57aa.
4h. Składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 4g, określone w ustawie
z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części
finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy, Fundusz
Solidarnościowy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych,
z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 40, stanowią koszty uzyskania przychodów
w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną
opłacone:
1) z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za
który są należne – w terminie wynikającym z odrębnych przepisów;
2) z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu
następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub
innego stosunku prawnego łączącego strony – nie później niż do 15 dnia tego
miesiąca.
W przypadku uchybienia tym terminom do składek tych stosuje się art. 16 ust. 1
pkt 57a i ust. 7d.
4i. Jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego,
nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty
dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów
poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura
korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny
korekty.
4j. Jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 4i, podatnik nie
poniósł kosztów uzyskania przychodów lub kwota poniesionych kosztów uzyskania
przychodów jest niższa niż kwota zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć
przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów.
4k. Przepisów ust. 4i i 4j nie stosuje się do:
1) korekty dotyczącej kosztu uzyskania przychodów związanego ze zobowiązaniem
podatkowym, które uległo przedawnieniu;
2) korekty cen transferowych, o której mowa w art. 11e.
4l. Jeżeli korekta, o której mowa w ust. 4i, następuje po zmianie formy
opodatkowania na zryczałtowaną formę opodatkowania określoną w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych, zmniejszenia
lub zwiększenia kosztów uzyskania przychodów dokonuje się w ostatnim okresie
rozliczeniowym przed zmianą formy opodatkowania.
4m. Przepisy ust. 4i i 4j stosuje się odpowiednio do korekty wartości rynkowej,
wynikającej z decyzji organu podatkowego określającej wartość rynkową składnika
majątku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1 lub 2, w innej wysokości niż
przyjęta dla celów opodatkowania podatkiem równoważnym do podatku od dochodów
z niezrealizowanych zysków, o którym mowa w art. 24f, przez państwo członkowskie
Unii Europejskiej, z którego terytorium składnik ten został przeniesiony na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze
rozporządzenia, tryb i terminy aktualizacji wyceny środków trwałych, o których
mowa w art. 16a ust. 1 i 2 pkt 1–3, wartości początkowej składników majątku, o której
mowa w art. 16d ust. 1, jednostkowej ceny nabycia części składowych
i peryferyjnych, o których mowa w art. 16g ust. 13, oraz wartości początkowej
środków trwałych, o której mowa w art. 16j ust. 1 pkt 1 lit. a i b, jeżeli wskaźnik
wzrostu cen nakładów inwestycyjnych w okresie trzech kwartałów w roku
poprzedzającym rok podatkowy w stosunku do analogicznego okresu roku ubiegłego przekroczy 10%.
5a. (uchylony)
5b. Wskaźnik wzrostu cen nakładów inwestycyjnych ogłasza Prezes Głównego
Urzędu Statystycznego w odstępach kwartalnych.
6. Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych
oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane
wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a–16m, z uwzględnieniem art. 16.
7. W przypadku umowy najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych
oraz umów o podobnym charakterze, jeżeli wynajmujący lub wydzierżawiający
przeniósł na rzecz osoby trzeciej wierzytelności z tytułu opłat wynikających z takich
umów, a umowy te między stronami nie wygasają, do kosztów uzyskania przychodów
wynajmującego lub wydzierżawiającego zalicza się zapłacone osobie trzeciej
dyskonto lub wynagrodzenie.
8. Przepisy ust. 1k, 1l, 1m oraz 1o stosuje się odpowiednio do podmiotów
wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy.
9. (uchylony)
10. (uchylony)
11. Koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. f,
stanowią udokumentowane wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty
wirtualnej oraz koszty związane ze zbyciem waluty wirtualnej, w tym
udokumentowane wydatki poniesione na rzecz podmiotów, o których mowa
w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.
12. Koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 11, są potrącane
w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 13.
13. Nadwyżka kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 11, nad
przychodami uzyskanymi w roku podatkowym powiększa koszty uzyskania
przychodów poniesione w następnym roku podatkowym.

Art. 15a. 1. Różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie
różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe
w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.
2. Dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:
1) przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote
według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od
wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie
zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2) poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote
według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa
od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie
zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3) otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej
w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości
pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości
pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
4) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od
wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według
faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
5) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od
wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według
faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
3. Ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:
1) przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote
według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa
od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według
faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2) poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote
według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od
wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie
zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3) otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej
w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości
pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości
pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
4) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od
wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według
faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
5) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od
wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według
faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
4. Przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia
się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz
otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także
gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe
uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs
średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego
poprzedzającego ten dzień.
5. Jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest
wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5%
wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia
roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ
podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania
przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany
wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego
kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut
ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski.
6. Przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa
w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień
uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu.
7. Za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający
z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury
(rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 – dzień uregulowania
zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.
8. Podatnicy wyznaczają kolejność wyceny środków lub wartości pieniężnych
w walucie obcej, o której mowa w ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3, według przyjętej metody
stosowanej w rachunkowości, której nie mogą zmieniać w trakcie roku podatkowego.
9. Przepisy ust. 2 pkt 4 i 5 oraz ust. 3 pkt 4 i 5 stosuje się odpowiednio do
kapitałowych rat kredytów (pożyczek).

Art. 15b. (uchylony).

Art. 15ba. 1. W przypadku nabycia w ramach jednej transakcji co najmniej
100 wierzytelności bez wyodrębnienia ceny nabycia poszczególnych wierzytelności
(pakiet wierzytelności) dochód z pakietu wierzytelności stanowi nadwyżka
przychodów uzyskanych z wierzytelności wchodzących w skład pakietu
wierzytelności nad kosztem nabycia pakietu wierzytelności.
2. Przez przychody uzyskane z wierzytelności wchodzących w skład pakietu
wierzytelności rozumie się środki lub wartości otrzymane w wyniku uregulowania
tych wierzytelności lub środki lub wartości ze zbycia całości albo części
wierzytelności wchodzących w skład danego pakietu wierzytelności, z wyjątkiem opłat, odsetek, odsetek za opóźnienie w zapłacie zobowiązań i kar, naliczonych po dniu nabycia pakietu wierzytelności.
3. Przez koszt nabycia pakietu wierzytelności rozumie się cenę nabycia takiego
pakietu wierzytelności.
4. Koszty nabycia pakietu wierzytelności potrąca się w okresie rozliczeniowym,
w którym osiągnięty został przychód z wierzytelności wchodzących w skład pakietu
wierzytelności, do wysokości odpowiadającej temu przychodowi.
5. Przepisy ust. 1–4 stosuje się odpowiednio do nabycia pojedynczej wierzytelności.

Art. 15c. 1. Podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, są obowiązani wyłączyć
z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej
nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 30% kwoty odpowiadającej
nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o
przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów
pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania
przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a–16m, oraz
kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka
trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.
2. W przypadku podatkowych grup kapitałowych kwota obliczona zgodnie z ust.
1 zwiększa dochód (zmniejsza stratę) podatkowej grupy kapitałowej. Przepis ust. 7
stosuje się odpowiednio.
3. Przez nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego rozumie się kwotę, o jaką
poniesione przez podatnika koszty finansowania dłużnego, podlegające zaliczeniu do
kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, przewyższają uzyskane przez
podatnika w tym roku podatkowym podlegające opodatkowaniu przychody o
charakterze odsetkowym.
4. Do przychodów i kosztów, o których mowa w ust. 1 i 3, przepis art. 7 ust. 3
stosuje się odpowiednio.
5. W celu wyliczenia limitu, o którym mowa w ust. 1, oraz przy wyliczaniu
nadwyżki kosztów finansowania dłużnego koszty uzyskania przychodów oblicza się
bez uwzględnienia pomniejszeń wynikających z zastosowania ust. 1 oraz art. 15e ust. 1.
6. Przez przychody o charakterze odsetkowym oraz koszty, o których mowa w
ust. 1, rozumie się również przychody i koszty przypisane podatnikowi zgodnie z art. 5.
7. Kwotę kosztów wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów na podstawie
ust. 1 uwzględnia się w danym źródle przychodów proporcjonalnie do wysokości
kosztów, o których mowa w ust. 1, poniesionych w ramach danego źródła przychodów.
8. Przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie bierze się pod
uwagę kosztów finansowania dłużnego wynikających z kredytów (pożyczek)
wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu
infrastruktury publicznej, w przypadku którego spełnione są łącznie następujące warunki:
1) wykonawca projektu podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim Unii Europejskiej;
2) aktywa, których projekt dotyczy, znajdują się całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;
3) koszty finansowania zewnętrznego są wykazywane dla celów podatkowych w
całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;
4) dochody są osiągane w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej.
9. Dochodu wynikającego z długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury
publicznej nie uwzględnia się przy obliczaniu przychodów i kosztów, o których mowa w ust. 1.
10. Długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej oznacza projekt
służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika
aktywów, będący w ogólnym interesie publicznym.
11. W przypadku podatkowej grupy kapitałowej przy wyliczaniu nadwyżki
kosztów finansowania dłużnego nie bierze się pod uwagę także kosztów finansowania
dłużnego i przychodów o charakterze odsetkowym wynikających z umów, których
stroną są wyłącznie spółki wchodzące w skład takiej grupy.
12. Przez koszty finansowania dłużnego rozumie się wszelkiego rodzaju koszty
związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych,
środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w
tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej,
kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia
zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na
rzecz kogo zostały one poniesione.
13. Przez przychody o charakterze odsetkowym rozumie się przychody z tytułu
odsetek, w tym odsetek skapitalizowanych, oraz inne przychody równoważne
ekonomicznie odsetkom odpowiadające kosztom finansowania dłużnego.
14. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do:
1) nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w części nieprzekraczającej w roku
podatkowym kwoty 3 000 000 zł; jeżeli rok podatkowy podatnika jest dłuższy
albo krótszy niż 12 miesięcy, kwotę tego progu oblicza się, mnożąc kwotę 250
000 zł przez liczbę rozpoczętych miesięcy roku podatkowego podatnika;
2) przedsiębiorstw finansowych.
15. W przypadku podatkowej grupy kapitałowej kwota wskazana w ust. 14 pkt 1
odnosi się do podatkowej grupy kapitałowej.
16. Przez przedsiębiorstwo finansowe rozumie się:
1) bank krajowy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia
1997 r. – Prawo bankowe;
2) instytucję kredytową, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 29
sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe;
3) spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową oraz Krajową Spółdzielczą Kasę
Oszczędnościowo-Kredytową;
4) firmę inwestycyjną, o której mowa w art. 3 pkt 33 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r.
o obrocie instrumentami finansowymi;
5) towarzystwo, zarządzającego alternatywną spółką inwestycyjną, spółkę
zarządzającą oraz zarządzającego z Unii Europejskiej, o których mowa
odpowiednio w art. 2 pkt 3, 3a, 10 i 10c ustawy o funduszach inwestycyjnych;
6) krajowy zakład ubezpieczeń oraz zagraniczny zakład ubezpieczeń w rozumieniu
odpowiednio art. 3 ust. 1 pkt 18 i 55 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o
działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 895 i 1180);
7) krajowy zakład reasekuracji oraz zagraniczny zakład reasekuracji w rozumieniu
odpowiednio art. 3 ust. 1 pkt 19 i 56 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o
działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej;
8) dobrowolny fundusz w rozumieniu art. 8 pkt 3a ustawy z dnia 28 sierpnia 1997
r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych;
9) otwarty fundusz w rozumieniu art. 8 pkt 5 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o
organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych;
10) pracowniczy fundusz w rozumieniu art. 8 pkt 6 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r.
o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych;
11) towarzystwo w rozumieniu art. 8 pkt 7 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o
organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych;
12) pracodawcę zagranicznego w rozumieniu art. 8 pkt 10 ustawy z dnia 28 sierpnia
1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych;
13) zarządzającego zagranicznego w rozumieniu art. 2 pkt 24 ustawy z dnia 20
kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 686);
14) fundusze inwestycyjne otwarte oraz alternatywne fundusze inwestycyjne
utworzone na podstawie ustawy o funduszach inwestycyjnych;
15) kontrahenta centralnego w rozumieniu art. 2 pkt 1 rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie
instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem
regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji (Dz. Urz. UE
L 201 z 27.07.2012, str. 1, z późn. zm.);
16) centralny depozyt papierów wartościowych w rozumieniu art. 3 pkt 21a ustawy
z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.
17. Za przedsiębiorstwo finansowe nie uważa się instytucji pożyczkowych, o
których mowa w art. 5 pkt 2a ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1083).
18. Koszty finansowania dłużnego wyłączone w roku podatkowym z kosztów
uzyskania przychodów zgodnie z ust. 1 podlegają zaliczeniu do takich kosztów w
następnych 5 latach podatkowych, zgodnie z zasadami określonymi w ust. 1–17 oraz
w ramach obowiązujących w danym roku limitów wynikających z tych przepisów.
19. Przepisu ust. 18 nie stosuje się do:
1) podmiotów, które w związku z przekształceniem, łączeniem lub podziałem
podmiotów wstępują w prawa podatników przekształconych, łączonych lub
dzielonych, z wyjątkiem spółek powstałych z przekształcenia spółek;
2) spółek wchodzących uprzednio w skład podatkowej grupy kapitałowej – w
odniesieniu do kosztów finansowania dłużnego wyłączonych z kosztów
uzyskania przychodów w czasie funkcjonowania tej podatkowej grupy.
20. Przepisy ust. 1–19 stosuje się odpowiednio do podatnika, o którym mowa w
art. 3 ust. 2, prowadzącego działalność poprzez położony na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, w tym do transakcji wewnętrznych
takiego podatnika dotyczących tego zagranicznego zakładu.

Art. 15ca. (uchylony).

Art. 15cb. 1. W spółce za koszt uzyskania przychodów uznaje się również kwotę
odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego
obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy
powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty:
1) dopłaty wniesionej do spółki w trybie i na zasadach określonych w odrębnych
przepisach lub
2) zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy spółki.
2. Koszt, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w roku wniesienia dopłaty lub
podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch
bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych.
3. Łączna kwota kosztów uzyskania przychodów odliczona w roku podatkowym
z tytułów wymienionych w ust. 1 nie może przekroczyć kwoty 250 000 zł.
4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do dopłat i zysków przeznaczonych na pokrycie
straty bilansowej.
5. Przepis ust. 1 stosuje się, jeżeli zwrot dopłaty lub podział i wypłata zysku
nastąpi nie wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym ta dopłata została wniesiona do spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce.
6. Za rok podatkowy, w którym dopłata została wniesiona do spółki, uznaje się
rok, w którym dopłata wpłynęła na rachunek płatniczy spółki.
7. Jeżeli dopłata, o której mowa w ust. 1, zostanie zwrócona przed upływem
terminu wskazanego w ust. 5, w roku podatkowym, w którym dokonano zwrotu,
przychodem jest wartość odpowiadająca odliczonym, zgodnie z ust. 1, kosztom uzyskania przychodów.
8. Przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio do przychodów spółki proporcjonalnie
odpowiadających tej części kosztów uzyskania przychodów, która odpowiada
zwróconej kwocie dopłaty – w przypadku zwrotu części dopłaty, o której mowa w ust. 1.
9. W przypadku gdy spółka, o której mowa w ust. 1, zostanie przejęta w wyniku
łączenia albo podziału albo przekształcona w spółkę niebędącą osobą prawną przed
upływem terminu, o którym mowa w ust. 5, na dzień poprzedzający dzień przejęcia
albo przekształcenia ustala się przychód w wysokości odpowiadającej odliczonym,
zgodnie z ust. 1, kosztom uzyskania przychodów.
10. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli podatnik lub podmiot z nim
powiązany w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 dokonał czynności prawnej albo
powiązanych czynności prawnych bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych,
głównie w celu uznania kwoty określonej w ust. 1 za koszt uzyskania
przychodów. Do uzasadnionych przyczyn ekonomicznych nie zalicza się
przypadku, gdy korzyść uzyskana w roku podatkowym lub w latach następnych
wynika z zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.

Art. 15d. 1. Podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu
w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia
6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców:
1) została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub
2) została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia
przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy
o podatku od towarów i usług – w przypadku dostawy towarów lub świadczenia
usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, lub
3) pomimo zawarcia na fakturze wyrazów „mechanizm podzielonej płatności”
zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o podatku od towarów i usług, została
dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności określonego
w art. 108a ust. 1a tej ustawy.
2. W przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej
części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia
6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1,
podatnicy w tej części:
1) zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo
2) w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów –
zwiększają przychody
– w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa
rachunku płatniczego, został zlecony przelew albo płatność została dokonana
z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:
1) nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości
niematerialnych i prawnych;
2) dokonania płatności po zmianie formy opodatkowania na zryczałtowaną formę
opodatkowania określoną w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku
tonażowym, z tym że zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów lub
zwiększenie przychodów następuje za rok podatkowy poprzedzający rok
podatkowy, w którym nastąpiła zmiana formy opodatkowania.
4. Przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 w zakresie, w jakim przepis ten dotyczy
płatności dokonanej z naruszeniem ust. 1 pkt 2, nie stosuje się, jeżeli zapłata
należności przez podatnika:
1) została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia
przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy
o podatku od towarów i usług, a podatnik złożył przy pierwszej zapłacie
należności przelewem na ten rachunek zawiadomienie, o którym mowa
w art. 117ba § 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla podatnika, który dokonał zapłaty należności, w terminie 7 dni od dnia zlecenia przelewu lub
2) została dokonana przelewem na rachunek banku lub rachunek spółdzielczej kasy
oszczędnościowo-kredytowej:
a) służący do dokonywania rozliczeń z tytułu nabywanych przez ten bank lub
tę kasę wierzytelności pieniężnych lub
b) wykorzystywany przez ten bank lub tę kasę do pobrania należności od
nabywcy towarów lub usługobiorcy za dostawę towarów lub świadczenie
usług, potwierdzone fakturą, i przekazania jej w całości albo części
dostawcy towarów lub usługodawcy, lub
c) prowadzony przez ten bank lub tę kasę w ramach gospodarki własnej,
niebędący rachunkiem rozliczeniowym
– jeżeli odpowiednio bank, spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa lub
podmiot będący wystawcą faktury, wraz z informacją o numerze rachunku do
zapłaty, przekazali podatnikowi informację, że rachunek wskazany do zapłaty
jest rachunkiem, o którym mowa w lit. a, b lub c, lub
3) została dokonana z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, o którym
mowa w art. 108a ustawy o podatku od towarów i usług, lub
4) wynika z faktury dokumentującej czynności z tytułu wewnątrzwspólnotowego
nabycia towarów, importu towarów, importu usług lub dostawy towarów
rozliczanej przez nabywcę.

Art. 15e. 1. Podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:
1) usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli,
przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o
podobnym charakterze,
2) wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z
praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4–7,
3) przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż
udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym
w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych
oraz świadczeń o podobnym charakterze
– poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych
w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lub podmiotów mających miejsce zamieszkania,
siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych
na podstawie art. 11j ust. 2, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym
przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich
źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów
uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym
do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa
w art. 16a–16m, i odsetek.
2. W przypadku banków, spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych,
Krajowej Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej i instytucji finansowych
w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe
limit, o którym mowa w ust. 1, ustala się bez pomniejszania przychodów oraz kosztów
uzyskania przychodów odpowiednio o przychody z tytułu odsetek oraz koszty z tytułu
odsetek.
3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do spółek wchodzących w skład
podatkowej grupy kapitałowej.
4. Do przychodów i kosztów, o których mowa w ust. 1, przepis art. 7 ust. 3 stosuje
się odpowiednio.
5. W celu wyliczenia limitu, o którym mowa w ust. 1, sumę kosztów uzyskania
przychodów oraz kwotę odsetek, o których mowa w tym przepisie, oblicza się bez
uwzględnienia pomniejszeń wynikających z zastosowania ust. 1 oraz art. 15c ust. 1.
6. Przez koszty poniesione przez podatnika, o których mowa w ust. 1, rozumie
się również koszty przypisane podatnikowi zgodnie z art. 5.
7. Kwotę kosztów wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów na podstawie
ust. 1 uwzględnia się w danym źródle przychodów proporcjonalnie do wysokości
kosztów, o których mowa w ust. 1, poniesionych w ramach danego źródła przychodów.
8. W przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących
działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny
zakład przy obliczaniu kwoty, o której mowa w ust. 1, uwzględnia się odpisy
amortyzacyjne oraz przychody i koszty, w tym koszty finansowania dłużnego,
przypisane do tego zagranicznego zakładu.
9. Kwota kosztów, o których mowa w ust. 1, nieodliczona w danym roku
podatkowym podlega odliczeniu w kolejnych 5 latach podatkowych, zgodnie
z zasadami określonymi w ust. 1–8 i 10–15 oraz w ramach obowiązujących w danym
roku limitów wynikających z tych przepisów.
10. Za koszty poniesione pośrednio na rzecz podmiotów, o których mowa
w ust. 1, uważa się koszty poniesione na rzecz podmiotu niepowiązanego
w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3 z podatnikiem, jeżeli rzeczywistym właścicielem
należności z tytułów, o których mowa w ust. 1, lub jej części jest podmiot powiązany
w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 z podatnikiem lub podmiot mający miejsce
zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym
w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2.
11. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do:
1) kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1, zaliczanych do
kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub
nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi;
2) kosztów usług, o których mowa w art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług;
3) usług ubezpieczenia świadczonych przez podmioty, o których mowa w art. 15c
ust. 16 pkt 6 i 7;
4) gwarancji i poręczeń udzielonych przez podmioty, o których mowa w art. 15c
ust. 16 pkt 1–3, 6 i 7.
12. Przepis ust. 1 stosuje się do nadwyżki wartości kosztów wskazanych w tym
przepisie, z wyłączeniem kosztów, o których mowa w ust. 11, przekraczającej w roku
podatkowym łącznie kwotę 3 000 000 zł. Jeżeli rok podatkowy podatnika jest dłuższy
albo krótszy niż 12 miesięcy, kwotę tego progu oblicza się, mnożąc kwotę 250 000 zł
przez liczbę rozpoczętych miesięcy roku podatkowego podatnika.
13. W przypadku podatkowej grupy kapitałowej kwota wskazana w ust. 12
odnosi się do każdej spółki tworzącej taką grupę.
14. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do kosztów
poniesionych przez spółkę tworzącą podatkową grupę kapitałową na rzecz innych
spółek z tej podatkowej grupy kapitałowej.
15. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do kosztów
usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1, w zakresie, w jakim:
1) uprzednie porozumienie cenowe, o którym mowa w art. 11a ust. 1 pkt 7,
obejmuje prawidłowość kalkulacji wynagrodzenia za te usługi, opłaty
i należności w okresie, którego to porozumienie dotyczy, lub
2) porozumienie podatkowe, o którym mowa w art. 20zb pkt 2 Ordynacji
podatkowej, obejmuje prawidłowość kalkulacji wynagrodzenia za te usługi,
opłaty i należności w okresie, którego to porozumienie dotyczy.
16. (uchylony)

art. 16. więcej Art. 16. 1. Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:
1) wydatków na:
a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem
opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione
w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym
również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego
zorganizowanych części,
c) ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają
wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów
amortyzacyjnych
– wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone
o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są
jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia
środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas
ich poniesienia;
2) (uchylony)
3) (uchylony)
4) odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad
określonych w art. 16a–16m, w części ustalonej od wartości samochodu
przewyższającej kwotę:
a) 225 000 zł – w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem
elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r.
o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 908 i 1086),
b) 150 000 zł – w przypadku pozostałych samochodów osobowych;
5) strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części
pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1
pkt 1;
6) strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków
trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany
rodzaju działalności;
6a) strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych, jeżeli
środki te lub wartości zostały przeniesione poza terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej w sposób, o którym mowa w art. 24f;
7) (uchylony)
8) wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni,
udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie
tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak
kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów w spółdzielni,
udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez
emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów
uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 7e;
8a) (uchylony)
8b) wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych – do
czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji
z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia
– o ile wydatki te, stosownie do art. 16g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości
początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych;
8c) wydatków poniesionych przez udziałowca (akcjonariusza) spółek łączonych lub
dzielonych na nabycie lub objęcie udziałów (akcji) w tych spółkach w przypadku
połączenia lub podziału spółek, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt 8b; wydatki te
stanowią koszt uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) spółki
przejmującej lub nowo zawiązanej, w wysokości:
a) ustalonej na podstawie art. 15 ust. 1k – jeżeli udziały (akcje) w spółce
przejmowanej lub dzielonej zostały objęte w zamian za wkład niepieniężny,
b) ustalonej zgodnie z pkt 8 – jeżeli udziały (akcje) w spółce przejmowanej lub
dzielonej zostały nabyte albo objęte za wkład pieniężny,
c) wydatków na nabycie lub objęcie udziałów (akcji) w spółce dzielonej,
ustalonych zgodnie z lit. a lub b, w takiej proporcji, w jakiej pozostaje
wartość wydzielanej części majątku spółki dzielonej do wartości jej majątku
bezpośrednio przed podziałem; pozostała część kwoty tych wydatków
stanowi koszt uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia udziałów (akcji)
spółki podzielonej przez wydzielenie;
8d) wydatków poniesionych przez wspólnika na nabycie lub objęcie udziałów (akcji)
przekazywanych spółce nabywającej w drodze wymiany udziałów; wydatki te
stanowią koszt uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia lub
umorzenia otrzymanych za nie udziałów (akcji) spółki nabywającej, ustalony
zgodnie z pkt 8 i art. 15 ust. 1k;
8e) wydatków poniesionych przez spółkę nabywającą przy wymianie udziałów;
wydatki te – w wysokości odpowiadającej nominalnej wartości udziałów (akcji)
wydanych wspólnikom spółki, której udziały są nabywane, powiększonych
o zapłatę w gotówce, o której mowa w art. 12 ust. 4d – są jednak kosztem
uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji);
8f) wydatków na nabycie lub wytworzenie składnika majątku, otrzymanego przez
wspólnika w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub
wystąpieniem z takiej spółki, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów
w jakiejkolwiek formie; wydatki te są jednak kosztem uzyskania przychodu
z odpłatnego zbycia tego składnika majątku; przepis art. 15 ust. 1t stosuje się
odpowiednio;
9) odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem
uzyskania przychodów są jednak:
a) podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub
możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy,
b) odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym
funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy,
jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń
zostały wpłacone na rachunek Funduszu,
c) (uchylona)
10) wydatków:
a) na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od
tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są
wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt)
była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:
– pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki
(kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej
pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu
kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
– pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące
spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki
(kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki
(kredytu) a kwotą zwróconego kapitału,
b) na spłatę innych zobowiązań, w tym z tytułu udzielonych gwarancji
i poręczeń,
c) na umorzenie kapitałów pozostających w związku z utworzeniem
(nabyciem), powiększeniem lub ulepszeniem źródła przychodów,
d) (uchylona)
e) z tytułu przekazania przez bank lub spółdzielczą kasę
oszczędnościowo-kredytową funduszowi sekurytyzacyjnemu albo
towarzystwu funduszy inwestycyjnych tworzącemu fundusz
sekurytyzacyjny środków pochodzących ze spłat kredytów (pożyczek),
objętych sekurytyzacją wierzytelności;
11) naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań,
w tym również od pożyczek (kredytów);
12) odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających
koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji;
13) odsetek od własnego kapitału włożonego przez podatnika w źródło przychodów;
13a) odsetek od dopłat wnoszonych do spółki w trybie i na zasadach określonych
w odrębnych przepisach, a także odsetek od dywidend i innych dochodów
z udziału w zyskach osób prawnych;
13b) odsetek od udziału kapitałowego wspólników spółki niebędącej osobą prawną
i spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3;
13c) u podatnika będącego wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną – wartości
pracy własnej innych wspólników tej spółki będących osobami fizycznymi, a
także ich małżonków i małoletnich dzieci, z tym że kosztem uzyskania
przychodów jest jednak wynagrodzenie małżonków i małoletnich dzieci
wspólników tej spółki, należne z tytułów określonych w art. 12 ust. 1, art. 13 pkt
2, 8 i 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych
lub z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia
17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. z 2018 r. poz. 1244), z
zastrzeżeniem pkt 57 i art. 15 ust. 4g;
13d) odsetek od pożyczki partycypacyjnej;
13e) kosztów finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 12 uzyskanego w celu
nabycia udziałów (akcji) spółki – w części, w jakiej pomniejszałyby one
podstawę opodatkowania, w której uwzględniane są przychody związane
z kontynuacją działalności gospodarczej tej spółki, w szczególności w związku z
połączeniem, wniesieniem wkładu niepieniężnego, przekształceniem formy
prawnej lub utworzeniem podatkowej grupy kapitałowej;
14) darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem wpłat na rzecz Polskiej
Organizacji Turystycznej, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty
wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa
w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na
rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24
kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie,
z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej
przez te organizacje;
15) podatku dochodowego oraz wpłat z zysku określonych w odrębnych przepisach;
15a) kwot wypłacanych tytułem podziału (rozliczenia) wyniku finansowego jednostki
(zysku netto);
16) jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadków przy pracy i chorób
zawodowych w wysokości określonej przez właściwego ministra oraz
dodatkowej składki ubezpieczeniowej w przypadku stwierdzenia pogorszenia
warunków pracy;
17) kosztów egzekucyjnych związanych z niewykonaniem zobowiązań;
18) grzywien i kar pieniężnych orzeczonych w postępowaniu karnym, karnym
skarbowym, administracyjnym i w sprawach o wykroczenia oraz odsetek od tych
grzywien i kar;
19) kar, opłat i odszkodowań oraz odsetek od tych zobowiązań z tytułu:
a) nieprzestrzegania przepisów w zakresie ochrony środowiska,
b) niewykonania nakazów właściwych organów nadzoru i kontroli
dotyczących uchybień w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy;
19a) dodatkowej opłaty produktowej, o której mowa w art. 17 ust. 2 ustawy z dnia
11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania
niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1932,
z 2019 r. poz. 1403 oraz z 2020 r. poz. 284), z tym że kosztem uzyskania
przychodów jest poniesiona opłata produktowa, o której mowa w art. 12 ust. 2 tej
ustawy;
19b) dodatkowej opłaty za brak sieci zbierania pojazdów, o której mowa w art. 17
ust. 2 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych
z eksploatacji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1610 oraz z 2020 r. poz. 284), z tym że
kosztem uzyskania przychodów są poniesione opłaty, o których mowa w art. 14
ust. 1 oraz art. 28a ust. 1 tej ustawy, z wyłączeniem połowy opłaty ustalonej
zgodnie z art. 28a ust. 4 tej ustawy;
19c) dodatkowej opłaty produktowej, o której mowa w art. 77 ust. 2 ustawy z dnia
11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U.
z 2019 r. poz. 1895 oraz z 2020 r. poz. 150, 284 i 875), z tym że kosztem
uzyskania przychodów jest poniesiona opłata, o której mowa w art. 72 ust. 2 tej ustawy;
19d) dodatkowej opłaty produktowej, o której mowa w art. 42 ust. 2 ustawy z dnia
24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach (Dz. U. z 2019 r. poz. 521 i 1403
oraz z 2020 r. poz. 150 i 284), z tym że kosztem uzyskania przychodów są
poniesione wydatki, o których mowa w art. 37 ust. 4, oraz poniesione opłaty,
o których mowa w art. 38 ust. 2 tej ustawy;
19e) dodatkowej opłaty produktowej, o której mowa w art. 37 ust. 2 ustawy z dnia
13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi,
z tym że kosztem uzyskania przychodów jest poniesiona opłata produktowa,
o której mowa w art. 34 ust. 2 tej ustawy;
19f) dodatkowej opłaty, o której mowa w art. 12i ust. 1 ustawy z dnia
11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2365 oraz
z 2020 r. poz. 322 i 1492);
19g) dodatkowej opłaty, o której mowa w art. 9
2 ust. 21 ustawy z dnia
26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu
alkoholizmowi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2277 oraz z 2020 r. poz. 1492);
20) wierzytelności odpisanych jako przedawnione;
21) odsetek za zwłokę z tytułu nieterminowych wpłat należności budżetowych
i innych należności, do których stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej;
22) kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów,
wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad
albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług;
23) wydatków na wykup obligacji, pomniejszonych o kwotę dyskonta;
24) (uchylony)
25) wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem:
a) wierzytelności, w części, w jakiej uprzednio zostały zarachowane do
przychodów należnych i których nieściągalność została udokumentowana
w sposób określony w ust. 2,
b) wymagalnych a nieściągalnych kredytów (pożyczek) pomniejszonych o
kwotę odsetek, opłat i prowizji oraz o równowartość rezerw lub odpisów na
straty kredytowe albo odpisów aktualizujących wartość należności,
utworzonych na te kredyty (pożyczki), zaliczonych uprzednio do kosztów
uzyskania przychodów – w przypadku gdy te kredyty (pożyczki) udzielone
zostały przez jednostkę organizacyjną, której działalność podlega
nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym,
uprawnioną do udzielania kredytów (pożyczek) na podstawie odrębnych
ustaw regulujących zasady jej funkcjonowania,
ba) nabytych wierzytelności banku hipotecznego – wymagalnych a
nieściągalnych, pomniejszonych o kwotę odsetek, opłat i prowizji oraz o
równowartość rezerw lub równowartość odpisów na straty kredytowe,
utworzonych na te wierzytelności banku hipotecznego, zaliczonych
uprzednio do kosztów uzyskania przychodów,
c) strat poniesionych przez bank z tytułu udzielonych po dniu 1 stycznia 1997
r. gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek, obliczonych zgodnie z
pkt 25 lit. b;
26) rezerw tworzonych na pokrycie wierzytelności, których nieściągalność została
uprawdopodobniona, z wyjątkiem tych rezerw na należności z tytułu udzielonych
przez bank kredytów (pożyczek) oraz na należności z tytułu udzielonych przez
bank gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek), pomniejszonych o
wartość rezerw dotyczącą odsetek, prowizji i opłat, które zostały utworzone na
pokrycie:
a) w bankach, z zastrzeżeniem lit. c:
– wymagalnych a nieściągalnych – udzielonych kredytów (pożyczek),
– wymagalnych a nieściągalnych należności z tytułu udzielonych przez
bank po dniu 1 stycznia 1997 r. gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów
(pożyczek),
– udzielonych kredytów (pożyczek), zakwalifikowanych do kategorii
wątpliwe, na podstawie przepisów, o których mowa w ust. 3 – do
wysokości nie większej niż 25% tej kwoty kredytu (pożyczki), na którą
została utworzona rezerwa,
– należności z tytułu udzielonych przez bank po dniu 1 stycznia 1997 r.
gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek), zakwalifikowanych
do kategorii wątpliwe, na podstawie przepisów, o których mowa w ust.
3 – do wysokości nie większej niż 25% tej kwoty należności, na którą
została utworzona rezerwa,
b) w bankach hipotecznych:
– wymagalnych a nieściągalnych nabytych wierzytelności banku hipotecznego,
– nabytych wierzytelności banku hipotecznego, zakwalifikowanych do
kategorii wątpliwe, na podstawie przepisów, o których mowa w ust. 3 –
do wysokości nie większej niż 25% kwoty tej nabytej wierzytelności
banku hipotecznego, na którą została utworzona rezerwa,
c) w bankach, udzielonych przedsiębiorcom realizującym program
restrukturyzacji na podstawie odrębnych ustaw:
– kredytów (pożyczek) zakwalifikowanych do kategorii stracone, na
podstawie przepisów, o których mowa w ust. 3,
– należności z tytułu udzielonych przez bank po dniu 1 stycznia 1997 r.
gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek) zakwalifikowanych
do kategorii stracone, na podstawie przepisów, o których mowa w ust.
3,
– kredytów (pożyczek) zakwalifikowanych do kategorii wątpliwe, na
podstawie przepisów, o których mowa w ust. 3 – do wysokości nie
większej niż 50% tej kwoty kredytu (pożyczki), na którą została
utworzona rezerwa,
– należności z tytułu udzielonych przez bank gwarancji (poręczeń) spłaty
kredytów (pożyczek) zakwalifikowanych do kategorii wątpliwe, na
podstawie przepisów, o których mowa w ust. 3 – do wysokości nie
większej niż 50% tej kwoty należności, na którą została utworzona
rezerwa;
26a) odpisów aktualizujących, z tym że kosztem uzyskania przychodów są odpisy
aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej
części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 12 ust. 3 do
przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na
podstawie ust. 2a pkt 1;
26b) w spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych odpisów
aktualizujących wartość należności, z wyjątkiem odpisów aktualizujących
wartość należności z tytułu udzielonych kredytów (pożyczek), utworzonych
zgodnie z przepisami o rachunkowości, pomniejszonych o wartość odpisów
aktualizujących dotyczącą odsetek, opłat i prowizji od tych kredytów
(pożyczek), których nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie
ust. 2a pkt 3;
26c) odpisów na straty kredytowe utworzonych na pokrycie wierzytelności, których
nieściągalność została uprawdopodobniona, z wyjątkiem tych odpisów na straty
kredytowe utworzonych na należności z tytułu udzielonych przez bank kredytów
(pożyczek) oraz na należności z tytułu udzielonych przez bank gwarancji
(poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek), pomniejszonych o wartość odpisów na straty kredytowe dotyczącą odsetek, prowizji i opłat, które zostały utworzone na pokrycie:
a) w bankach, z zastrzeżeniem lit. c:
– wymagalnych a nieściągalnych – udzielonych kredytów (pożyczek),
– wymagalnych a nieściągalnych należności z tytułu udzielonych przez
bank po dniu 1 stycznia 1997 r. gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów
(pożyczek),
– udzielonych kredytów (pożyczek), których opóźnienie w spłacie
kapitału lub odsetek przekracza 6 miesięcy i nie przekracza 12 miesięcy
– do wysokości nie większej niż 25% tej kwoty kredytu (pożyczki), na
którą został utworzony odpis na straty kredytowe,
– należności z tytułu udzielonych przez bank po dniu 1 stycznia 1997 r.
gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek), których opóźnienie
w spłacie kapitału lub odsetek przekracza 6 miesięcy i nie przekracza
12 miesięcy – do wysokości nie większej niż 25% tej kwoty należności,
na którą został utworzony odpis na straty kredytowe,
b) w bankach hipotecznych:
– wymagalnych a nieściągalnych nabytych wierzytelności banku hipotecznego,
– nabytych wierzytelności banku hipotecznego z tytułu kredytów
(pożyczek), których opóźnienie w spłacie kapitału lub odsetek
przekracza 6 miesięcy i nie przekracza 12 miesięcy – do wysokości nie
większej niż 25% tej kwoty nabytej wierzytelności banku hipotecznego,
na którą został utworzony odpis na straty kredytowe,
c) w bankach, udzielonych przedsiębiorcom realizującym program
restrukturyzacji na podstawie odrębnych ustaw:
– wymagalnych, a nieściągalnych kredytów (pożyczek),
– wymagalnych a nieściągalnych należności z tytułu udzielonych przez
bank po dniu 1 stycznia 1997 r. gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek),
– kredytów (pożyczek), których opóźnienie w spłacie kapitału lub odsetek
przekracza 6 miesięcy i nie przekracza 12 miesięcy – do wysokości nie większej niż 50% tej kwoty kredytu (pożyczki), na którą został utworzony odpis na straty kredytowe,
– należności z tytułu udzielonych przez bank gwarancji (poręczeń) spłaty
kredytów (pożyczek), których opóźnienie w spłacie kapitału lub odsetek
przekracza 6 miesięcy i nie przekracza 12 miesięcy – do wysokości nie
większej niż 50% tej kwoty należności, na którą został utworzony odpis
na straty kredytowe;
27) rezerw, odpisów na straty kredytowe oraz odpisów aktualizujących, innych niż
wymienione w pkt 26–26c, jeżeli obowiązek ich tworzenia w ciężar kosztów nie
wynika z innych ustaw; nie są jednak kosztem uzyskania przychodów rezerwy i
odpisy na straty kredytowe oraz odpisy aktualizujące utworzone zgodnie z
przepisami ustawy o rachunkowości albo MSR, inne niż określone w niniejszej
ustawie jako taki koszt;
28) kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne,
zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych;
29) odpisów na fundusz rekultywacji w wysokości przekraczającej kwotę określoną
przez podatnika na dany rok w planie rekultywacji terenów poeksploatacyjnych,
skorygowaną o kwotę pozostałości środków tego funduszu według stanu na
początek roku podatkowego;
30) wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich
samochodów na potrzeby podatnika:
a) w celu odbycia podróży służbowej (jazdy zamiejscowe) – w wysokości
przekraczającej kwotę ustaloną przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr
przebiegu pojazdu,
b) w jazdach lokalnych – w wysokości przekraczającej wysokość
miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo w wysokości przekraczającej
stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu,
określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra;
31) (uchylony)
32) (uchylony)
33) kwot dodatkowych opłat rocznych za niezabudowanie bądź
niezagospodarowanie gruntów w określonym terminie, wynikającym
z przepisów o gospodarce nieruchomościami;
34) (uchylony)
35) (uchylony)
36) wpłat, o których mowa w art. 21 ust. 1 i w art. 23 ustawy z dnia 27 sierpnia
1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób
niepełnosprawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 426, 568 i 875);
37) składek na rzecz organizacji, do których przynależność podatnika nie jest
obowiązkowa, z wyjątkiem:
a) składek organizacji spółdzielczych na rzecz związków rewizyjnych
i Krajowej Rady Spółdzielczej, z tym że górną granicę składki określi
minister właściwy do spraw finansów publicznych w drodze
rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Spółdzielczej,
b) (uchylona)
c) składek na rzecz organizacji zrzeszających przedsiębiorców i pracodawców,
działających na podstawie odrębnych ustaw – do wysokości łącznie
nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty odpowiadającej 0,25%
kwoty wynagrodzeń wypłaconych w poprzednim roku podatkowym,
stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne;
38) wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz
wspólników lub członków spółdzielni niebędących pracownikami w rozumieniu
odrębnych przepisów, z tym że wydatki ponoszone na rzecz członków rolniczych
spółdzielni produkcyjnych i innych spółdzielni zajmujących się produkcją rolną
są kosztem uzyskania przychodów w części dotyczącej działalności objętej
obowiązkiem podatkowym w zakresie podatku dochodowego;
38a) wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji
rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych oraz spółki, o której
mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu
pełnionych funkcji;
39) strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, w tym w sposób określony w art.
12 ust. 1 pkt 7, z wyjątkiem wierzytelności lub jej części, które uprzednio zostały
zarachowane jako przychód należny – do wysokości uprzednio zarachowanej
jako przychód należny;
39a) strat w części niepokrytej przychodami uzyskanymi z nabytych wierzytelności,
w tym nabytego pakietu wierzytelności;
39b) wydatków na nabycie wierzytelności, jeżeli wierzytelność ta uprzednio została
zbyta przez podatnika lub spółkę niebędącą osobą prawną, w której podatnik jest
wspólnikiem – w części przekraczającej przychód uzyskany przez podatnika
z tego uprzedniego lub pierwszego zbycia;
40) składek na ubezpieczenie społeczne oraz na Fundusz Pracy, Fundusz
Solidarnościowy i na inne fundusze celowe utworzone na podstawie odrębnych
ustaw – od nagród i premii, wypłacanych w gotówce lub w papierach wartościowych z dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym;
40a) wpłat dokonywanych do pracowniczych planów kapitałowych, o których mowa
w ustawie o pracowniczych planach kapitałowych – od nagród i premii
wypłaconych z dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym;
41) (uchylony)
42) (uchylony)
43) umorzonych kredytów (pożyczek) bankowych, w tym nabytych wierzytelności
banku hipotecznego, jeżeli ich umorzenie nie jest związane z:
a) bankowym postępowaniem ugodowym w rozumieniu przepisów
o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków lub
b) postępowaniem restrukturyzacyjnym, lub
c) realizacją programu restrukturyzacji na podstawie odrębnych ustaw;
44) umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem wierzytelności lub jej części, które
uprzednio zostały zarachowane jako przychody należne – do wysokości
zarachowanej jako przychód należny;
45) wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach
o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów
są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym
funduszu świadczeń socjalnych oraz koszty, o których mowa w art. 15 ust. 1za pkt 2;
46) podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:
a) podatek naliczony:
– jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył
towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub
świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
– w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów
i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy
podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów
i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości
niematerialnej i prawnej,
b) podatek należny:
– w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia
towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu
przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania
przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej
kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby
stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od
towarów i usług,
– w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub
świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony
zgodnie z odrębnymi przepisami,
– od nieodpłatnie przekazanych towarów, obliczony zgodnie z odrębnymi
przepisami, w przypadku gdy wyłącznym warunkiem ich przekazania
jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od
przekazującego w określonej ilości lub wartości,
c) kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości
początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
podlegających amortyzacji zgodnie z art. 16a–16m, lub dotycząca innych
rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami
niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji – w tej części,
w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego
zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług;
47) strat powstałych w wyniku nieobjętych zwolnieniem od podatku akcyzowego
ubytków wyrobów akcyzowych oraz podatku akcyzowego od tych ubytków;
48) odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych
i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a–16m, od tej
części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub
wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie;
49) składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej
ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do
wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia;
49a) dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o
której mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o
podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie
samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej
proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu
osobowego będącego przedmiotem tej umowy;
50) strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich
remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym;
51) 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania
samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej – jeżeli samochód
osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością
gospodarczą prowadzoną przez podatnika;
52) wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych
składników majątku podatnika, niezaliczanych do środków trwałych –
w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów
działalności prowadzonej przez podatnika, lecz służą osobistym celom
pracowników i innych osób albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą podatnika;
53) dopłat, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 11, oraz ich zwrotu;
54) opłat sankcyjnych, które zgodnie z odrębnymi przepisami podlegają wpłacie do
budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego;
54a) dodatkowej opłaty wymierzanej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych na
podstawie przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych;
55) kosztów utrzymania zakładowych obiektów socjalnych, w części pokrytej ze
środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych;
56) strat (kosztów) powstałych w wyniku utraty dokonanych przedpłat (zaliczek,
zadatków) w związku z niewykonaniem umowy;
57) niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat,
świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6,
art. 13 pkt 2 i 4–9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania
praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r.
o praktykach absolwenckich, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania stażu
uczniowskiego, o którym mowa w art. 121a ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. –
Prawo oświatowe (Dz. U. z 2020 r. poz. 910), a także zasiłków pieniężnych
z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem
art. 15 ust. 4g;
57a) nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem
pkt 40 oraz art. 15 ust. 4h, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r.
o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika
składek;
57aa) niedokonanych wpłat do pracowniczych planów kapitałowych, o których mowa
w ustawie o pracowniczych planach kapitałowych, w części finansowanej przez
podmiot zatrudniający, z zastrzeżeniem pkt 40a;
57b) należnych, wypłaconych, dokonanych lub postawionych do dyspozycji wypłat,
świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i art. 13
pkt 2, 5 i 7–9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych cudzoziemcowi, który w okresie świadczenia pracy lub
wykonywania osobiście działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie
posiadał ważnego, wymaganego na podstawie odrębnych przepisów, dokumentu
uprawniającego do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także
składek z tytułu tych należności w części finansowanej przez płatnika składek
oraz zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez
zakład pracy temu cudzoziemcowi;
58) wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów),
o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47, 48, 52, 53, 54a, 55, 56 i 59;
59) składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych
umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących
ryzyka, o którym mowa w dziale I w grupach 1, 3 i 5 oraz w dziale II w grupach 1 i 2 załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, jeżeli uprawnionym do otrzymania
świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc
od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:
a) wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,
b) możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,
c) wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie;
60) (uchylony)
61) (uchylony)
62) (uchylony)
63) odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz
wartości niematerialnych i prawnych:
a) nabytych nieodpłatnie, jeżeli:
– nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania
rzeczy lub praw, lub
– dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
– nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych
przepisów zaniechano poboru podatku,
b) jeżeli przed dniem 1 stycznia 1995 r. zostały nabyte, lecz niezaliczone do
środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
c) oddanych do nieodpłatnego używania – za miesiące, w których składniki te
były oddane do nieodpłatnego używania;
d) (uchylona)
64) odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wartości niematerialnych
i prawnych wniesionych do spółki albo spółki niebędącej osobą prawną,
w postaci wkładu niepieniężnego, stanowiących równowartość uzyskanych
informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej,
naukowej lub organizacyjnej (know-how);
64a) odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wartości niematerialnych i
prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4–7, jeżeli uprzednio te prawa
lub wartości były przez podatnika lub spółkę niebędącą osobą prawną, której jest wspólnikiem, nabyte lub wytworzone a następnie zbyte – w części przekraczającej przychód uzyskany przez podatnika z ich uprzedniego zbycia;
65) (uchylony)
66) poniesionych wydatków oraz wartości przekazanych rzeczy, praw lub
wykonanych usług, wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem
prawnie skutecznej umowy, w szczególności w związku z popełnieniem
przestępstwa określonego w art. 229 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks
karny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1950 i 2128 oraz z 2020 r. poz. 568, 875 i 1086);
67) podatku od wydobycia niektórych kopalin;
67a) (uchylony)
68) (uchylony)
69) rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności, o których
mowa w rozdziale 9 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności
ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej;
70) podatku, o którym mowa w ustawie z dnia 15 stycznia 2016 r. o podatku od
niektórych instytucji finansowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1836);
71) składki na fundusz gwarancyjny banków i składki na fundusz gwarancyjny kas,
o których mowa w art. 286 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r.
o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów
oraz przymusowej restrukturyzacji, oraz składki na fundusz przymusowej
restrukturyzacji banków i składki na fundusz przymusowej restrukturyzacji kas,
o których mowa w art. 295 ust. 1 i 3 tej ustawy;
72) kwot wypłaconych przez fundusz inwestycyjny z tytułu odkupienia jednostek
uczestnictwa albo wykupienia certyfikatów inwestycyjnych oraz wypłaty
uczestnikom funduszu dochodów (przychodów) funduszu inwestycyjnego,
w przypadku gdy statut przewiduje wypłacanie tych dochodów (przychodów)
bez odkupywania jednostek uczestnictwa albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych;
73) wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z
praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4–7, nabytych lub
wytworzonych przez podatnika lub spółkę niebędącą osobą prawną, której jest
wspólnikiem, a następnie zbytych – w części przekraczającej przychód uzyskany
przez podatnika z ich zbycia;
74) podatku, o którym mowa w art. 24b;
75) poniesionych wydatków związanych z zamianą waluty wirtualnej na inną walutę
wirtualną;
76) wpłat na Fundusz Wsparcia Kredytobiorców, o których mowa w art. 16a ust. 1
ustawy z dnia 9 października 2015 r. o wsparciu kredytobiorców, którzy
zaciągnęli kredyt mieszkaniowy i znajdują się w trudnej sytuacji finansowej
(Dz. U. z 2019 r. poz. 2138);
77) kwot, o których mowa w art. 8a ust. 7 ustawy z dnia 9 października 2015 r.
o wsparciu kredytobiorców, którzy zaciągnęli kredyt mieszkaniowy i znajdują
się w trudnej sytuacji finansowej.
1a. (uchylony)
1b. (uchylony)
1c. W przypadku gdy podatnik wniósł do spółki niebędącej osobą prawną wkład
niepieniężny, a spółka niebędąca osobą prawną uległa przekształceniu w spółkę lub
została przejęta przez spółkę, przez wydatki na nabycie lub objęcie udziałów (akcji)
spółki uważa się wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie składników majątku
stanowiących przedmiot takiego wkładu, niezaliczone do kosztów uzyskania
przychodów w jakiejkolwiek formie.
2. Za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 25, uważa się te
wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:
1) postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako
odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ
postępowania egzekucyjnego, albo
2) postanowieniem sądu o:
a) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości, gdy majątek niewypłacalnego
dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub
wystarcza jedynie na zaspokojenie tych kosztów, lub
b) umorzeniu postępowania upadłościowego, jeżeli zachodzi okoliczność
wymieniona w lit. a, lub
c) zakończeniu postępowania upadłościowego, albo
3) protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane
koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności
byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.
2a. Nieściągalność wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 26–26c, uznaje
się za uprawdopodobnioną:
1) w przypadku określonym w ust. 1 pkt 26a, w szczególności jeżeli:
a) dłużnik zmarł, został wykreślony z Centralnej Ewidencji i Informacji
o Działalności Gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została
ogłoszona jego upadłość albo
b) zostało otwarte postępowanie restrukturyzacyjne lub został złożony
wniosek o zatwierdzenie układu w postępowaniu o zatwierdzenie układu,
o którym mowa w ustawie z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo
restrukturyzacyjne, lub zostało wszczęte postępowanie ugodowe
w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw
i banków, albo
c) wierzytelność została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu
i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo
d) wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa
sądowego;
2) w przypadku wymagalnych a nieściągalnych kredytów (pożyczek),
wymagalnych a nieściągalnych należności z tytułu udzielonych przez bank
gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek) oraz wymagalnych a
nieściągalnych nabytych wierzytelności banku hipotecznego, o których mowa
odpowiednio w ust. 1 pkt 26 lit. a tiret pierwsze i drugie i lit. b tiret pierwsze oraz
w ust. 1 pkt 26c lit. a tiret pierwsze i drugie i lit. b tiret pierwsze, jeżeli:
a) dłużnik zmarł, został wykreślony z Centralnej Ewidencji i Informacji o
Działalności Gospodarczej, został postawiony w stan likwidacji lub została
ogłoszona jego upadłość albo
b) zostało otwarte postępowanie restrukturyzacyjne lub został złożony
wniosek o zatwierdzenie układu w postępowaniu o zatwierdzenie układu, o
którym mowa w ustawie z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne,
lub zostało wszczęte postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o
restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, albo
c) opóźnienie w spłacie kapitału kredytu (pożyczki) lub odsetek przekracza 12
miesięcy, a ponadto:
– wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa
sądowego albo
– wierzytelność została skierowana na drogę postępowania
egzekucyjnego, albo
– miejsce pobytu dłużnika jest nieznane i nie został ujawniony jego
majątek, mimo podjęcia przez wierzyciela działań zmierzających do
ustalenia tego miejsca i majątku;
3) w przypadku określonym w ust. 1 pkt 26b, jeżeli:
a) spełniony jest warunek określony w pkt 1 lit. a lub
b) zostało otwarte postępowanie restrukturyzacyjne lub został złożony
wniosek o zatwierdzenie układu w postępowaniu o zatwierdzenie układu,
o którym mowa w ustawie z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo
restrukturyzacyjne, lub
c) opóźnienie w spłacie kapitału pożyczki i kredytu lub odsetek od tych
należności przekracza 6 miesięcy, a ponadto:
– spełniony jest warunek określony w pkt 1 lit. d albo
– wierzytelność została skierowana na drogę postępowania
egzekucyjnego, albo
– miejsce pobytu dłużnika jest nieznane i nie został ujawniony jego
majątek mimo podjęcia przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-
-kredytową działań zmierzających do ustalenia tego miejsca i majątku;
4) jeżeli wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 26 lit. c tiret pierwsze i drugie
oraz pkt 26c lit. c tiret pierwsze i drugie, związane są z realizacją programu
restrukturyzacji na podstawie odrębnych ustaw;
5) jeżeli należności z tytułu udzielonych kredytów (pożyczek) lub należności z
tytułu udzielonych gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek), lub
nabytych wierzytelności banku hipotecznego zostały na podstawie przepisów, o
których mowa w ust. 3, zakwalifikowane do kategorii wątpliwe, lub zostały
wymienione w ust. 1 pkt 26c lit. a tiret trzecie i czwarte, lit. b tiret drugie, lit. c
tiret trzecie i czwarte.
2b. (uchylony)
2c. Wartość przyjętych w umowach zabezpieczeń spłaty kredytów (pożyczek)
uwzględnia się w podstawie tworzenia w bankach rezerw lub odpisów na straty kredytowe, a w spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych – odpisów
aktualizujących wartość należności, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów
na podstawie ust. 1 pkt 26, 26b i 26c, w takim zakresie, w jakim te zabezpieczenia są
uwzględniane przy ustalaniu kosztów na podstawie przepisów o rachunkowości albo MSR.
2d. (uchylony)
2e. (uchylony)
3. Przepisy ust. 1 pkt 26 dotyczą rezerw na ryzyko związane z działalnością
banków, utworzonych zgodnie z przepisami o rachunkowości.
3a. (uchylony)
3b. W przypadku gdy opłata, w tym czynsz, z tytułu umowy leasingu, o której
mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym
charakterze została skalkulowana w sposób obejmujący koszty eksploatacji
samochodu osobowego, przepis ust. 1 pkt 51 stosuje się do tej części opłaty, która
obejmuje koszty eksploatacji samochodu osobowego.
3c. Przepisów ust. 1 pkt 26, 26b i 26c nie stosuje się w przypadku rezerw,
odpisów aktualizujących wartość należności ani odpisów na straty kredytowe
utworzonych na pokrycie należności z tytułu udzielonych przez bank kredytów
(pożyczek), gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek) albo nabytych
wierzytelności banku hipotecznego, które zostały udzielone z naruszeniem prawa,
przy czym naruszenie to powinno być stwierdzone prawomocnym wyrokiem sądu.
3d. Przepis art. 16 ust. 1 pkt 43 lit. c ma zastosowanie do banków
uczestniczących w realizacji programu restrukturyzacji na podstawie odrębnych
ustaw, pod warunkiem przeznaczenia i wydatkowania równowartości 100% kwoty
wierzytelności podlegającej umorzeniu na uruchomienie kredytów (pożyczek) dla
podmiotów objętych tym programem.
3e. (uchylony)
3f. W przypadku należności, o których mowa w ust. 1 pkt 26 i 26c,
zakwalifikowanych do kategorii stracone, zgodnie z przepisami wymienionymi w ust.
3, a w przypadku banków stosujących MSR – należności, których opóźnienie
w spłacie kapitału lub odsetek przekracza 12 miesięcy, jeżeli nieściągalność tych
należności z tytułu kredytów (pożyczek), udzielonych przez bank gwarancji
(poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek) lub z tytułu nabytych wierzytelności banku hipotecznego nie została uprawdopodobniona w sposób, o którym mowa w ust. 2a pkt
2, za koszty uzyskania przychodów uważa się:
a) równowartość rezerw utworzonych na pokrycie tych należności lub
wierzytelności banku hipotecznego, pomniejszonych o wartość rezerw
dotyczącą odsetek, prowizji i opłat – do wysokości nie większej niż 25% tej
kwoty kredytu (pożyczki) lub należności z tytułu udzielonej przez bank
gwarancji (poręczenia) spłaty kredytów (pożyczek) lub nabytej
wierzytelności banku hipotecznego, na którą została utworzona rezerwa,
b) równowartość odpisów na straty kredytowe utworzonych na pokrycie tych
należności lub wierzytelności banku hipotecznego, pomniejszonych o
wartość odpisów na straty kredytowe dotyczącą odsetek, prowizji i opłat –
do wysokości nie większej niż 25% tej kwoty kredytu (pożyczki) lub
należności z tytułu udzielonej przez bank gwarancji (poręczenia) spłaty
kredytów (pożyczek) lub nabytej wierzytelności banku hipotecznego, na
którą został utworzony odpis na straty kredytowe.
3g. W bankach zaliczone do kosztów uzyskania przychodów rezerwy, o których
mowa w ust. 1 pkt 26, oraz odpisy na straty kredytowe, o których mowa w ust. 1 pkt
26c, utworzone na kredyty (pożyczki) objęte umową o subpartycypację podlegają
pomniejszeniu o wartość kwoty ze zbycia praw do strumienia pieniądza z tytułu
kredytów (pożyczek) w ramach umowy o subpartycypację. Rezerwy te i te odpisy na
straty kredytowe utworzone na niespłaconą część kredytu (pożyczki) są jednak
kosztem uzyskania przychodów w tej części, w jakiej przychody ze zbycia kredytu
(pożyczki) na podstawie umowy o subpartycypację zostały wykazane na podstawie
art. 12 ust. 4 pkt 15 lit. c.
3h. (uchylony)
3i. Przepisy ust. 1 pkt 26a i 27 stosuje się odpowiednio do tworzonych przez
podatników stosujących MSR odpisów na utratę wartości należności, w zakresie i na
zasadach określonych tymi przepisami.
4. Ilekroć w ust. 1 jest mowa o stawce za jeden kilometr przebiegu pojazdu,
rozumie się przez to stawkę określoną dla samochodów osobowych, uwzględniającą
odpowiednio pojemność silnika.
5. Przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 30, powinien być,
z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Ewidencja
przebiegu pojazdu powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię
i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu
i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd –
dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr
przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych
kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy)
i jego dane. W razie braku tej ewidencji, wydatki z tytułu używania samochodów nie
stanowią kosztu uzyskania przychodów.
5a. Poniesione wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 51, oraz kwota, o której
mowa w ust. 1 pkt 49a, obejmują także podatek od towarów i usług, który zgodnie z
przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz
naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w której zgodnie z przepisami o
podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot
różnicy podatku od towarów i usług.
5b. Przepisu ust. 1 pkt 4 nie stosuje się do odpisów z tytułu zużycia samochodu
osobowego, jeżeli ten samochód został oddany przez podatnika do odpłatnego
używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, umowy
najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, a oddawanie w odpłatne
używanie na podstawie takiej umowy stanowi przedmiot działalności podatnika.
5c. W przypadku samochodu osobowego oddanego do używania na podstawie
umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, ograniczenie, o którym mowa w ust.
1 pkt 49a, stosuje się do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego.
5d. W przypadku gdy umowa najmu, dzierżawy lub inna umowa o podobnym
charakterze została zawarta na okres krótszy niż 6 miesięcy, przez wartość samochodu,
o której mowa w ust. 1 pkt 49a, rozumie się wartość przyjętą dla celów ubezpieczenia.
5e. W przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym w
rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i
paliwach alternatywnych kwota limitu, o którym mowa w ust. 1 pkt 49a, wynosi 225 000 zł.
5f. W przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w
art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą
podatnika.
5g. Przepisu ust. 5f nie stosuje się, jeżeli podatnik na podstawie przepisów
ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do prowadzenia takiej
ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5
pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.
5h. W przypadku ustalenia, że podatnik, niezgodnie ze stanem faktycznym, nie
stosował ograniczenia wynikającego z ust. 1 pkt 51, przepis ten stosuje się od dnia
rozpoczęcia używania przez podatnika danego samochodu osobowego.
5i. Kosztem uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia nabytego uprzednio
samochodu osobowego będącego środkiem trwałym są wydatki na jego nabycie,
zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, w części nieprzekraczającej
odpowiednio kwot, o których mowa w ust. 1 pkt 4, po pomniejszeniu tych wydatków
o sumę odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia tego samochodu zaliczonych do
kosztów uzyskania przychodów.
5j. Przepis ust. 5i nie ma zastosowania przy ustalaniu kosztu uzyskania
przychodów z odpłatnego zbycia samochodu osobowego, jeżeli ten samochód został
uprzednio oddany przez podatnika do odpłatnego używania na podstawie umowy
leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy
o podobnym charakterze, a oddawanie w odpłatne używanie na podstawie takiej
umowy stanowi przedmiot działalności podatnika.
6. (uchylony)
7. (uchylony)
7a. (uchylony)
7b. (uchylony)
7c. Przepis ust. 1 pkt 46 lit. c stosuje się odpowiednio w przypadku zmiany
prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której
mowa w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.
7d. Przepis ust. 1 pkt 57a stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 40
oraz art. 15 ust. 4h, do składek na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy oraz
Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
7e. Przepisu ust. 1 pkt 8 zdanie po średniku nie stosuje się przy zamianie
jednostek uczestnictwa subfunduszu na jednostki uczestnictwa innego subfunduszu tego samego funduszu inwestycyjnego z wydzielonymi subfunduszami, dokonanej
zgodnie z przepisami ustawy o funduszach inwestycyjnych.
7f. Przez fundusze kapitałowe, o których mowa w ust. 1 pkt 8, rozumie się
fundusze inwestycyjne oraz fundusze zagraniczne, o których mowa w ustawie
o funduszach inwestycyjnych.
7g. (uchylony)
7h. (uchylony)
8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, maksymalną wysokość wpłat na rzecz Polskiej Organizacji
Turystycznej, uznawaną za koszt uzyskania przychodów.
9. Przepisy ust. 1 pkt 8c i 8d stosuje się odpowiednio do podmiotów
wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy.

Art. 16a. 1. Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące
własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty
– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez
podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą
albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy
określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
2. Amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od
przewidywanego okresu używania:
1) przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej
„inwestycjami w obcych środkach trwałych”,
2) budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,
3) składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub
współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane
z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1,
zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników – jeżeli
zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający
– zwane także środkami trwałymi;
4) tabor transportu morskiego w budowie, sklasyfikowany w Polskiej
Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem
Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji
Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1676, z 2017 r. poz. 2453, z 2018 r.
poz. 2440, z 2019 r. poz. 2554 oraz z 2020 r. poz. 556) w grupowaniu
o symbolu ex 30.11 „Statki i konstrukcje pływająceˮ, przy czym oznaczenie
„ex” oznacza, że zakres wyrobów i usług jest węższy niż określony
w grupowaniu.

Art. 16b. 1. Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego
podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do
używania:
1) spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2) spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3) prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4) autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5) licencje,
6) prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej,
7) wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą
w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)
– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez
podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą
albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami
niematerialnymi i prawnymi.
2. Amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od
przewidywanego okresu używania:
1) (uchylony)
2) wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w wyniku nabycia przedsiębiorstwa lub
jego zorganizowanej części w drodze:
a) kupna,
b) przyjęcia do odpłatnego korzystania, a odpisów amortyzacyjnych, zgodnie
z przepisami rozdziału 4a, dokonuje korzystający,
c) wniesienia do spółki na podstawie przepisów o komercjalizacji
i prywatyzacji,
2a) wartość firmy, jeżeli w związku z przeniesieniem na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części
przedsiębiorstwa wartość ta została opodatkowana w państwie członkowskim
Unii Europejskiej podatkiem równoważnym do podatku od dochodów
z niezrealizowanych zysków, o którym mowa w art. 24f – w przypadku gdy
przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część przenoszone są z tego państwa,
3) koszty prac rozwojowych zakończonych wynikiem pozytywnym, który może
być wykorzystany na potrzeby działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:
a) produkt lub technologia wytwarzania są ściśle ustalone, a dotyczące ich
koszty prac rozwojowych wiarygodnie określone, oraz
b) techniczna przydatność produktu lub technologii została przez podatnika
odpowiednio udokumentowana i na tej podstawie podatnik podjął decyzję
o wytwarzaniu tych produktów lub stosowaniu technologii, oraz
c) z dokumentacji dotyczącej prac rozwojowych wynika, że koszty prac
rozwojowych zostaną pokryte spodziewanymi przychodami ze sprzedaży
tych produktów lub zastosowania technologii,
4) składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub
współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane
z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1,
zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami albo uprawnionymi do korzystania z tych wartości – jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów
amortyzacyjnych dokonuje korzystający
– zwane także wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Art. 16c. Amortyzacji nie podlegają:
1) grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
2) budynki, lokale, budowle i urządzenia zaliczane do spółdzielczych zasobów
mieszkaniowych lub służących działalności społeczno-wychowawczej
prowadzonej przez spółdzielnie mieszkaniowe,
3) dzieła sztuki i eksponaty muzealne,
4) wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 16b
ust. 2 pkt 2 i 2a,
5) składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania
działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia
wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której
te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają
amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo
zaprzestano tej działalności
– zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi
i prawnymi.

Art. 16d. 1. Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od
składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa
określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich
nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do
używania.
2. Składniki majątku, o których mowa w art. 16a–16c, wprowadza się do
ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie
z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin
wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej
i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Art. 16e. 1. Jeżeli podatnicy nabędą lub wytworzą we własnym zakresie
składniki majątku wymienione w art. 16a ust. 1 i art. 16b ust. 1, o wartości
początkowej przekraczającej 10 000 zł, i ze względu na przewidywany przez nich okres używania równy lub krótszy niż rok nie zaliczą ich do środków trwałych albo
wartości niematerialnych i prawnych, a faktyczny okres ich używania przekroczy rok,
podatnicy są obowiązani, w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym
ten rok upłynął:
1) zaliczyć te składniki do środków trwałych albo wartości niematerialnych
i prawnych, przyjmując je do ewidencji w cenie nabycia albo koszcie
wytworzenia;
2) zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o różnicę między ceną nabycia lub
kosztem wytworzenia a kwotą odpisów amortyzacyjnych, przypadającą na okres
ich dotychczasowego używania, obliczonych dla środków trwałych przy
zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek
amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, zwanym dalej
„Wykazem stawek amortyzacyjnych”, a dla wartości niematerialnych
i prawnych przy zastosowaniu zasad określonych w art. 16m;
3) stosować stawki amortyzacji, o których mowa w pkt 2, w całym okresie
dokonywania odpisów amortyzacyjnych;
4) wpłacić, w terminie do 20 dnia tego miesiąca, do urzędu skarbowego kwotę
odsetek naliczonych od dnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów
wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników
majątku do dnia, w którym okres ich używania przekroczył rok, i naliczoną
kwotę odsetek wykazać w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1; odsetki od
różnicy, o której mowa w pkt 2, są naliczane według stawki odsetek za zwłokę
od zaległości podatkowych obowiązującej w dniu zaliczenia składnika majątku
do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku zaliczenia wydatków na
nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku o wartości
początkowej przekraczającej 10 000 zł do kosztów uzyskania przychodów, a następnie
zaliczenia tych składników do środków trwałych lub wartości niematerialnych
i prawnych przed upływem roku od dnia ich nabycia lub wytworzenia; w tym
przypadku odsetki nalicza się do dnia zaliczenia ich do środków trwałych lub wartości
niematerialnych i prawnych.
3. Jeżeli różnica, o której mowa w ust. 1 pkt 2, jest wyższa od kosztów danego
miesiąca, nierozliczona nadwyżka kosztów pomniejsza koszty w następnych miesiącach.

Art. 16f. 1. Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną
upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów
amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1−3 oraz
w art. 16b.
2. Podatnicy będący armatorami, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na
ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, mogą dokonywać
odpisów amortyzacyjnych od zamówionego przez nich taboru transportu morskiego
w budowie, o którym mowa w art. 16a ust. 2 pkt 4.
3. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h–16m, gdy wartość
początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia
do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest
równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą
dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h–16m albo jednorazowo
w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej
i prawnej, albo w miesiącu następnym.
4. Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych, które zostały przewłaszczone w celu zabezpieczenia
wierzytelności, w tym pożyczki lub kredytu, dokonuje dotychczasowy właściciel,
w tym pożyczkobiorca lub kredytobiorca.

Art. 16g. 1. Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2–14, uważa się:
1) w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia;
1a) w razie częściowo odpłatnego nabycia, cenę ich nabycia powiększoną o wartość
przychodu określonego w art. 12 ust. 5a;
2) w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia;
3) w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób
wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa
o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości;
4) w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego wniesionego do spółki albo
spółdzielni – ustaloną przez podatnika, z zastrzeżeniem pkt 4c, na dzień
wniesienia wkładu wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej;
4a) w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego wniesionego do spółki
niebędącej osobą prawną:
a) wartość początkową, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne –
jeżeli przedmiot wkładu był amortyzowany,
b) wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu,
niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie –
jeżeli przedmiot wkładu nie był amortyzowany,
c) wartość określoną zgodnie z art. 14 – jeżeli ustalenie wydatków na nabycie
lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład,
będącego osobą fizyczną, jest niemożliwe i przedmiot wkładu nie był
wykorzystywany przez wnoszącego wkład w prowadzonej działalności
gospodarczej, z wyłączeniem wartości niematerialnych i prawnych
wytworzonych przez wspólnika we własnym zakresie;
4b) w razie przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną
w jednoosobową spółkę kapitałową:
a) wartość początkową, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne,
b) wartość poniesionych wydatków na nabycie albo wytworzenie składników
majątku, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów
w jakiejkolwiek formie – jeżeli rzeczy te lub prawa nie były amortyzowane;
4c) w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego komercjalizowanej własności
intelektualnej wniesionej do spółki kapitałowej przez podmiot komercjalizujący
– wartość, o której mowa w art. 15 ust. 1s;
5) w razie otrzymania w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki,
z zastrzeżeniem ust. 10b – ustaloną przez podatnika wartość poszczególnych
środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak
od ich wartości rynkowej;
6) w razie nabycia, w następstwie wykonania świadczenia niepieniężnego,
o którym mowa w art. 14a – wartość wierzytelności (należności) uregulowanej w wyniku wykonania świadczenia niepieniężnego, o którym mowa w tym
przepisie; przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio;
7) w razie prowadzenia przez podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2,
działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczny zakład –
wartość, o której mowa w art. 15 ust. 1y;
8) w razie gdy podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przeniósł na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej składnik majątku swojego zagranicznego zakładu,
w tym w wyniku jego likwidacji, lub przeniósł, w związku ze zmianą miejsca
siedziby lub zarządu (rezydencji podatkowej), na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej składnik majątku wykorzystywany w działalności prowadzonej poza
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – wartość, o której mowa w art. 15 ust. 1ya.
1a. Przepis ust. 1 pkt 4a lit. a i b stosuje się odpowiednio w przypadku składnika
majątku wnoszonego w postaci wkładu niepieniężnego do spółki niebędącej osobą
prawną przez wspólnika, który składnik ten otrzymał w następstwie likwidacji spółki
niebędącej osobą prawną bądź wystąpienia z takiej spółki.
2. Wartość początkową firmy stanowi dodatnia różnica między ceną nabycia
przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, albo
nominalną wartością wydanych udziałów (akcji) w zamian za wkład niepieniężny
a wartością rynkową składników majątkowych wchodzących w skład kupionego,
przyjętego do odpłatnego korzystania albo wniesionego do spółki albo spółki
niebędącej osobą prawną przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części,
odpowiednio z dnia kupna, przyjęcia do odpłatnego korzystania albo wniesienia do
spółki albo spółki niebędącej osobą prawną.
3. Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty
związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości
niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu,
załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia
programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych,
odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem
przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie
stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty
należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje
cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.
4. Za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do
wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych
usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty
dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu
wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz
pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności
odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji
naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.
5. Cenę nabycia, o której mowa w ust. 3, oraz koszt wytworzenia, o którym
mowa w ust. 4, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do
używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.
6. Wartość początkową składników majątku nabytych w sposób określony
w ust. 1 pkt 3–5, wymagających montażu, powiększa się o wydatki poniesione na ich montaż.
7. Wartość początkową inwestycji w obcych środkach trwałych oraz budynków
i budowli wybudowanych na obcym gruncie ustala się stosując odpowiednio ust. 3–5.
8. W razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość
początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej
pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku. Art. 5 ust. 1 stosuje
się odpowiednio.
9. W razie przekształcenia formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów,
z zastrzeżeniem ust. 19, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów – wartość
początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się
w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych oraz
wartości niematerialnych i prawnych, o której mowa w art. 9 ust. 1, podmiotu
przekształcanego, połączonego albo podzielonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio
do spółek niebędących osobami prawnymi.
10. W razie nabycia w drodze kupna lub przyjęcia do odpłatnego korzystania
przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, łączną wartość początkową
nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi:
1) suma ich wartości rynkowej – w przypadku wystąpienia dodatniej wartości
firmy, ustalonej zgodnie z ust. 2;
2) różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części,
ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, a wartością składników majątkowych niebędących
środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi – w przypadku
niewystąpienia dodatniej wartości firmy.
10a. Przepis ust. 9 stosuje się odpowiednio w razie nabycia przedsiębiorstwa,
jego zorganizowanej części lub komercjalizowanej własności intelektualnej
wnoszonej przez podmiot komercjalizujący, w drodze wkładu niepieniężnego.
10b. W przypadku otrzymania w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki
środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które uprzednio zostały
wniesione do tej osoby prawnej lub spółki jako wkład niepieniężny w postaci
przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części albo komercjalizowanej własności
intelektualnej wnoszonej przez podmiot komercjalizujący, przepis ust. 9 stosuje się
odpowiednio.
10c. W przypadku otrzymania, w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą
prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki, środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych przepis ust. 9 stosuje się odpowiednio.
11. W razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze
spadku lub darowizny, łączna wartość początkowa nabytych środków trwałych oraz
wartości niematerialnych i prawnych stanowi sumę ich wartości rynkowej, nie wyższą
jednak od różnicy pomiędzy wartością przychodów, o której mowa w art. 12 ust. 5,
uwzględnionych w podstawie opodatkowania podatkiem dochodowym w roku
podatkowym, w którym nabyto to przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część,
a wartością składników zwiększających aktywa spadkobiercy lub obdarowanego,
niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi.
12. Przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz
wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z ust. 1 pkt 3–5 oraz ust. 2, 10
i 11 stosuje się odpowiednio art. 14.
13. Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy,
rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną
zgodnie z ust. 1 i 3–11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym
także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone,
gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję,
adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł
i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia
przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem
używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą
ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.
14. Wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw
majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty)
wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw
majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw
uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej
praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.
15. (uchylony)
16. W razie trwałego odłączenia od danego środka trwałego części składowej lub
peryferyjnej wartość początkową tego środka zmniejsza się, od następnego miesiąca
po odłączeniu, o różnicę między ceną nabycia (kosztem wytworzenia) odłączonej
części a przypadającą na nią, w okresie połączenia, sumą odpisów amortyzacyjnych
obliczoną przy zastosowaniu metody amortyzacji i stawki amortyzacyjnej stosowanej
przy obliczaniu odpisów amortyzacyjnych tego środka trwałego.
17. Jeżeli odłączona część zostanie następnie przyłączona do innego środka
trwałego, w miesiącu połączenia zwiększa się wartość początkową tego innego środka
o różnicę, o której mowa w ust. 16.
18. Przepis ust. 9 ma zastosowanie, jeżeli z odrębnych przepisów wynika, że
podmiot powstały z przekształcenia, podziału albo połączenia lub podmiot istniejący,
do którego przeniesiono w wyniku wydzielenia część majątku podmiotu dzielonego,
wstępuje we wszelkie prawa i obowiązki podmiotu przekształconego, połączonego
albo podzielonego.
19. Przepisu ust. 9 nie stosuje się do podziału podmiotów, jeżeli majątek
przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie także majątek
pozostający w podmiocie dzielonym, nie stanowi zorganizowanej części
przedsiębiorstwa. W takim przypadku dla wyceny przejmowanego majątku przepisy
ust. 1 pkt 4 lub ust. 10 stosuje się odpowiednio.
20. W razie zmiany formy opodatkowania odpowiednio z podatku tonażowego
albo zryczałtowanego podatku od wartości sprzedanej produkcji, o którym mowa
w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów
komplementarnych, na podatek dochodowy podatnicy w ewidencji, o której mowa
w art. 9, uwzględniają odpisy amortyzacyjne przypadające za okres opodatkowania
w formie podatku tonażowego lub zryczałtowanego podatku od wartości sprzedanej produkcji.
21. W przypadku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną
w jednoosobową spółkę kapitałową, podatnicy w ewidencji, o której mowa w art. 9,
uwzględniają również odpisy amortyzacyjne przypadające za okres opodatkowania
osoby fizycznej zgodnie z ustawą z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym
podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne
(Dz. U. z 2019 r. poz. 43, z późn. zm.). Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek
niebędących osobami prawnymi.

Art. 16h. 1. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się:
1) od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych
i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca
następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do
ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje
zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub
w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór;
suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie
z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów;
2) od zamówionego przez armatora taboru transportu morskiego w budowie,
o którym mowa w art. 16a ust. 2 pkt 4, począwszy od pierwszego miesiąca
następującego po miesiącu, w którym armator poniósł wydatki (w tym dokonał
wpłat zaliczek) na budowę taboru w wysokości co najmniej 10% wartości
kontraktowej odrębnie dla każdego obiektu tego taboru; wartość kontraktową,
o której mowa w niniejszym punkcie, ustala się na dzień zawarcia umowy na
budowę danego obiektu;
3) od używanych sezonowo środków trwałych oraz wartości niematerialnych
i prawnych w okresie ich wykorzystywania; w tym przypadku wysokość odpisu
miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów
amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie albo przez 12 miesięcy
w roku;
4) od ujawnionych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych
nieobjętych dotychczas ewidencją, począwszy od miesiąca następującego po
miesiącu, w którym te środki lub wartości zostały wprowadzone do ewidencji
środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
2. Podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod
amortyzacji określonych w art. 16i–16k dla poszczególnych środków trwałych przed
rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego
zamortyzowania danego środka trwałego.
3. Podmioty, o których mowa w art. 16g ust. 9, powstałe z przekształcenia,
podziału, z zastrzeżeniem ust. 5, albo połączenia podmiotów oraz podmioty, które
przejęły całość lub część innego podmiotu na skutek tych zdarzeń, dokonują odpisów
amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz
kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot przekształcony, podzielony,
połączony, z uwzględnieniem art. 16i ust. 2–7.
3a. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w razie nabycia przedsiębiorstwa lub
jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego, jeżeli składniki majątku
wchodzące w skład wkładu niepieniężnego były wprowadzone do ewidencji środków
trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego taki wkład.
3b. W przypadku otrzymania w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki
środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które uprzednio zostały
wniesione do tej osoby prawnej lub spółki jako wkład niepieniężny w postaci
przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części albo komercjalizowanej własności
intelektualnej wniesionej przez podmiot komercjalizujący, przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.
3c. W przypadku otrzymania, w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą
prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki, środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.
3d. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w przypadku określonym w art. 16g
ust. 1 pkt 4a lit. a oraz w pkt 4b lit. a.
4. Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co
miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku
podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od
środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych
w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do
ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od
wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego.
5. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do podziału podmiotów, jeżeli majątek
przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie także majątek
pozostający w podmiocie dzielonym, nie stanowi zorganizowanej części
przedsiębiorstwa. W takim przypadku odpisów amortyzacyjnych od przejmowanych
składników majątkowych dokonuje się na zasadach określonych w art. 16i–16m.

Art. 16i. 1. Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem
art. 16j–16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych
w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.
2. Podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki
podwyższać:
1) dla budynków i budowli używanych w warunkach:
a) pogorszonych – przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,2,
b) złych – przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,4;
2) dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego taboru
pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków
przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej, przy
zastosowaniu w tym okresie współczynników nie wyższych niż 1,4;
3) dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4–6 i 8 Klasyfikacji Środków
Trwałych (KŚT), wydanej na podstawie odrębnych przepisów, zwanej dalej
„Klasyfikacją”, poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, przy
zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0.
3. W razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie
stawek, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, stawki te ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności
uzasadniające te zmiany.
4. Podatnicy mogą podwyższać stawki dla środków trwałych wymienionych
w ust. 2 pkt 3 bądź rezygnować z ich stosowania począwszy od miesiąca
następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji,
albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.
5. Podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki
dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od
miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego
miesiąca każdego następnego roku podatkowego.
6. W przypadku podwyższenia stawek amortyzacyjnych podanych w Wykazie
stawek amortyzacyjnych przy zastosowaniu współczynników określonych w ust. 2,
należy dla poszczególnych środków trwałych stosować jeden wybrany współczynnik,
przez który mnoży się stawkę amortyzacyjną właściwą dla danego środka trwałego,
przyjętą z Wykazu stawek amortyzacyjnych.
7. Wyjaśnienia dotyczące warunków używania budynków i budowli, określenia
szczególnej sprawności technicznej maszyn, urządzeń i środków transportu oraz
maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa
w ust. 2, zawarte są w objaśnieniach do Wykazu stawek amortyzacyjnych.

Art. 16j. 1. Podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić
stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz
pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji
nie może być krótszy niż:
1) dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3–6 i 8 Klasyfikacji:
a) 24 miesiące – gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25 000 zł,
b) 36 miesięcy – gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 25 000 zł i nie
przekracza 50 000 zł,
c) 60 miesięcy – w pozostałych przypadkach;
2) dla środków transportu, w tym samochodów osobowych – 30 miesięcy;
3) dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 – 10 lat,
z wyjątkiem:
a) trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych
wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji trwale
związanych z gruntem,
b) kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3
, domków kempingowych
i budynków zastępczych
– dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata;
4) dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna
z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% – 40 lat pomniejszone o pełną
liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do
dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres
amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.
2. Środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, uznaje się za:
1) używane, jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były
wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy, lub
2) ulepszone, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez
podatnika na ich ulepszenie stanowiły co najmniej 20% wartości początkowej.
3. Środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:
1) używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane
co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
2) ulepszone, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez
podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
4. Podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przyjętych do
używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym że dla:
1) inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach okres amortyzacji nie
może być krótszy niż 10 lat;
2) inwestycji w obcych środkach trwałych innych niż wymienione w pkt 1 okres
amortyzacji ustala się według zasad określonych w ust. 1 pkt 1 i 2.
5. (uchylony)
6. Podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla
wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji:
1) odwiertów rozpoznawczych lub wydobywczych,
2) platform wiertniczych lub produkcyjnych
− z tym że okres ich amortyzacji nie może być krótszy niż 60 miesięcy.

Art. 16k. 1. Odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości
początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3–6 i 8 Klasyfikacji oraz
środków transportu, z wyłączeniem samochodów osobowych, w pierwszym
podatkowym roku ich używania przy zastosowaniu stawek podanych w Wykazie
stawek amortyzacyjnych podwyższonych, z zastrzeżeniem ust. 2, o współczynnik nie
wyższy niż 2,0, a w następnych latach podatkowych od ich wartości początkowej
pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek
kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona
roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej
przy zastosowaniu metody określonej w art. 16i ust. 1, podatnicy dokonują dalszych
odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16i.
2. W przypadku używania środków trwałych, określonych w ust. 1, w zakładzie
położonym na terenie gminy o szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem
strukturalnym albo w gminie zagrożonej recesją i degradacją społeczną, których
wykaz na podstawie odrębnych przepisów ustala Rada Ministrów, stawki podane
w Wykazie stawek amortyzacyjnych można podwyższyć przy zastosowaniu
współczynników nie wyższych niż 3,0, dokonując obliczenia odpisów
amortyzacyjnych zgodnie z zasadą określoną w ust. 1.
3. Jeżeli w trakcie roku podatkowego gmina zostanie wyłączona z wykazu,
o którym mowa w ust. 2, podatnik może stosować do końca tego roku podwyższone
stawki amortyzacyjne.
4. (uchylony)
5. (uchylony)
6. (uchylony)
7. Podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność,
z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów
amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3–
8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym,
w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz
wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku
podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.
8. Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa
w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone
do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub
stosować zasady określone w art. 16h ust. 4. Od następnego roku podatkowego
podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 16i; suma
odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz
niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1, nie może
przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.
9. Przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów
amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 10 000 zł wartości początkowej środków
trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16f ust. 3.
10. Pomoc, o której mowa w ust. 7, stanowi pomoc de minimis udzielaną
w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa
wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis.
11. Przepisy ust. 7 nie mają zastosowania do podatników rozpoczynających
działalność, którzy zostali utworzeni:
1) w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników albo
2) w wyniku przekształcenia spółki niebędącej osobą prawną, albo
3) przez osoby fizyczne, które wniosły na poczet kapitału nowo utworzonego
podmiotu uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo albo składniki
majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość
w złotych kwoty co najmniej 10 000 euro; wartość tych składników oblicza się
stosując odpowiednio art. 14.
12. Przeliczenia na złote kwot, o których mowa w ust. 7 i ust. 11 pkt 3, dokonuje
się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na
pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym
wystąpiły zdarzenia, o których mowa w tych przepisach, w zaokrągleniu do 1000 zł.
13. W przypadku spółki niebędącej osobą prawną kwota limitu odpisów
amortyzacyjnych, o której mowa w ust. 7, odnosi się do łącznej wartości odpisów
przypadających zgodnie z art. 5 na wspólników tej spółki.
14. Podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od
wartości początkowej nabytych fabrycznie nowych środków trwałych zaliczonych do
grupy 3–6 i 8 Klasyfikacji w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i
prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 000 zł.
Kwota 100 000 zł obejmuje sumę odpisów amortyzacyjnych i wpłaty na poczet
nabycia środka trwałego, o której mowa w art. 15 ust. 1zd, zaliczonej do kosztów
uzyskania przychodów.
15. Przepis ust. 14 stosuje się, pod warunkiem że:
1) wartość początkowa jednego środka trwałego, o którym mowa w ust. 14,
nabytego w roku podatkowym, wynosi co najmniej 10 000 zł lub
2) łączna wartość początkowa co najmniej dwóch środków trwałych, o których
mowa w ust. 14, nabytych w roku podatkowym, wynosi co najmniej 10 000 zł, a
wartość początkowa każdego z nich przekracza 3500 zł.
16. Kwotę jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, o której mowa w ust. 14,
pomniejsza się o wysokość zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów wpłaty na
poczet nabycia środka trwałego, o której mowa w art. 15 ust. 1zd.
17. W przypadku, o którym mowa w ust. 15 pkt 2, wysokość jednorazowego
odpisu amortyzacyjnego, o której mowa w ust. 14, pomniejsza się o kwotę odpisów
amortyzacyjnych dokonanych przez podatnika od środków trwałych, o których mowa
w ust. 14.
18. Do odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, o których mowa w ust.
14, stosuje się odpowiednio przepis ust. 8, z tym że suma dokonanych odpisów
amortyzacyjnych i wpłaty na poczet nabycia środka trwałego, o której mowa w art. 15
ust. 1zd, zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów, nie może przekroczyć wartości
początkowej tych środków trwałych.
19. W przypadku spółki niebędącej osobą prawną kwota limitu odpisów
amortyzacyjnych, o której mowa w ust. 14, odnosi się do łącznej wartości odpisów
przypadających zgodnie z art. 5 na wspólników tej spółki.
20. Jeżeli w związku z nabyciem środka trwałego podatnik ma prawo do
dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, o którym mowa w ust. 7 i 14, to
dokonuje on odpisu amortyzacyjnego na podstawie ust. 7 albo 14.
21. Jeżeli podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wpłatę na poczet
nabycia środka trwałego, o której mowa w art. 15 ust. 1zd, a następnie:
1) przed nabyciem środka trwałego, o którym mowa w ust. 14:
a) zlikwidował działalność gospodarczą albo
b) zmienił formę opodatkowania na zryczałtowaną formę opodatkowania
określoną odpowiednio w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku
tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu
okrętowego i przemysłów komplementarnych, albo
2) po nabyciu środka trwałego, o którym mowa w ust. 14:
a) nie dokonał jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od środka trwałego lub
b) zbył odpłatnie środek trwały
– jest obowiązany do zwiększenia przychodów o wpłatę na poczet nabycia środka
trwałego, o której mowa w art. 15 ust. 1zd, odpowiednio na ostatni dzień prowadzenia
działalności przed jej likwidacją, na ostatni dzień prowadzenia działalności przed
zmianą formy opodatkowania, na dzień, w którym podatnik dokonał pierwszego
odpisu na podstawie ust. 1 lub art. 16i, albo na dzień odpłatnego zbycia środka trwałego.

Art. 16l. 1. Odpisów amortyzacyjnych od taboru transportu morskiego
w budowie, wymienionego w art. 16a ust. 2 pkt 4, dokonuje się w ratach co miesiąc
przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych dla taboru pływającego
w Wykazie stawek amortyzacyjnych.
2. Podstawę obliczenia odpisów amortyzacyjnych od obiektów taboru
wymienionych w ust. 1 stanowi część wartości kontraktowej, o której mowa
w art. 16h ust. 1 pkt 2, powiększona o kolejne wydatki (zaliczki), ponoszone na
budowę danego obiektu; wydatki te zwiększają sukcesywnie podstawę dokonywania
odpisów amortyzacyjnych w miesiącu następującym po miesiącu ich poniesienia.
3. Odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 1, dokonuje się do końca
miesiąca, w którym dany obiekt taboru został przyjęty do używania; jeżeli nie dojdzie
do zawarcia umowy przenoszącej na armatora własność zamawianego taboru, armator
jest obowiązany zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o dokonane odpisy
amortyzacyjne, obliczone zgodnie z ust. 1 i 2, w miesiącu, w którym odstąpiono od umowy.
4. Odpisów amortyzacyjnych od przyjętego do używania taboru morskiego
dokonuje się zgodnie z art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych dokonanych zgodnie
z art. 16i i odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 2, nie może przekroczyć
wartości początkowej danego obiektu taboru transportu morskiego.

Art. 16ł. 1. Od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
otrzymanych do odpłatnego korzystania, zgodnie z umowami zawartymi na podstawie
przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji, jeżeli z tych umów wynika prawo zakupu
tych środków albo wartości przez korzystającego za cenę ustaloną w umowach,
podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych na zasadach określonych w art. 16h
ust. 1. Stawki amortyzacyjne, z uwzględnieniem art. 16i i 16m, ustala się w proporcji
do okresu wynikającego z umowy, z wyjątkiem środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych o krótszym okresie amortyzacji niż okres trwania umowy.
2. W razie nabycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych
otrzymanych do odpłatnego korzystania na podstawie umów, o których mowa
w ust. 1, przed upływem okresu, na jaki została zawarta umowa, podatnicy dokonują
dalszych odpisów amortyzacyjnych od tych środków i wartości, kontynuując
stosowanie zasad i stawek, określonych w ust. 1.
3. W razie przedłużenia okresu obowiązywania umowy zawartej na podstawie
przepisów, o których mowa w ust. 1, stawki odpisów amortyzacyjnych ulegają
obniżeniu proporcjonalnie do okresu przedłużenia okresu obowiązywania umowy,
z wyjątkiem środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych o okresie
amortyzacji krótszym niż okres obowiązywania umowy; zasada ta ma zastosowanie
wyłącznie do stawek odpisów amortyzacyjnych, dokonywanych od następnego
miesiąca po miesiącu, w którym zmieniono umowę.
4. Od środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, przekazanych
do używania na podstawie innych umów niż wymienione w ust. 1, odpisów
amortyzacyjnych od tych składników dokonują odpowiednio finansujący lub
korzystający na zasadach określonych w art. 16h–16k i art. 16m, z uwzględnieniem
przepisów rozdziału 4a.
5. Jeżeli umowy inne niż wymienione w ust. 1, dotyczą środków trwałych
zaliczonych do grupy 3–6 Klasyfikacji i zostały zawarte na okres co najmniej
60 miesięcy oraz zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych
dokonuje korzystający, podatnik może stosować zasady określone w ust. 1–3.
6. Jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a:
1) odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający albo
2) finansujący rezygnuje z dokonywania odpisów amortyzacyjnych
– oraz nastąpi zmiana, wygaśnięcie lub rozwiązanie umów, o których mowa w ust. 4
lub 5, i w związku z tym nie zostanie przeniesiona na korzystającego własność
środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, właściciel przejmując te
składniki majątku określa ich wartość początkową, zgodnie z art. 16g, przed
zawarciem pierwszej umowy leasingu, pomniejszoną o spłatę wartości początkowej,
o której mowa w art. 17a pkt 7, oraz o sumę dokonanych przez siebie odpisów
amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Art. 16m. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 16ł ust. 1–3, okres dokonywania
odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych nie może być
krótszy niż:
1) od licencji (sublicencji) na programy komputerowe oraz od praw autorskich –
24 miesiące;
2) od licencji na wyświetlanie filmów oraz na emisję programów radiowych
i telewizyjnych – 24 miesiące;
3) od poniesionych kosztów zakończonych prac rozwojowych – 12 miesięcy;
4) od pozostałych wartości niematerialnych i prawnych – 60 miesięcy.
2. Jeżeli wynikający z umowy okres używania praw majątkowych, o których
mowa w ust. 1 pkt 2, jest krótszy od okresu ustalonego w tym przepisie, podatnicy
mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w okresie wynikającym z umowy.
3. Podatnicy ustalają stawki amortyzacyjne dla poszczególnych wartości
niematerialnych i prawnych na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem
dokonywania odpisów amortyzacyjnych.
4. Odpisów amortyzacyjnych od własnościowego spółdzielczego prawa do
lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz prawa do
domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej dokonuje się przy zastosowaniu
rocznej stawki amortyzacyjnej w wysokości 2,5%.

Art. 16n. 1. Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o:
1) hybrydowej transakcji – oznacza to uzgodnienie w sprawie przeniesienia
instrumentu finansowego, w przypadku gdy ten sam dochód (przychód)
bazowy z tego instrumentu jest traktowany dla celów podatkowych jako dochód (przychód) uzyskany przez więcej niż jedną stronę takiego
uzgodnienia;
2) hybrydowym instrumencie finansowym – oznacza to instrument finansowy,
który w państwie płatnika jest kwalifikowany dla celów podatkowych
inaczej niż w państwie odbiorcy, a także hybrydową transakcję;
3) hybrydowym podmiocie – oznacza to podmiot, który dla celów podatkowych
jednego państwa jest traktowany jako podmiot nietransparentny, a dla
celów podatkowych innego państwa jest traktowany jako podmiot
transparentny;
4) instrumencie finansowym – oznacza to instrument stanowiący podstawę
osiągania zysku z tytułu finansowania dłużnego lub kapitałowego, który
podlega opodatkowaniu jako dochód z tytułu wierzytelności, udziału
w zyskach lub instrumentów pochodnych na podstawie przepisów państwa
odbiorcy lub państwa płatnika;
5) odliczeniu – oznacza to zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów lub
odliczenie od dochodu (przychodu), podstawy opodatkowania lub podatku
w państwie płatnika lub państwie inwestora;
6) odliczeniu bez opodatkowania – oznacza to odliczenie w państwie płatnika
wartości świadczenia lub hipotetycznego świadczenia między podmiotem
nietransparentnym a jego zagranicznym zakładem lub między dwoma
zagranicznymi zakładami, jeżeli świadczenie lub hipotetyczne świadczenie
na podstawie przepisów państwa odbiorcy:
a) nie jest uwzględniane w dochodach (przychodach) przy określaniu
dochodu (przychodu) w państwie odbiorcy lub
b) jest objęte ulgą podatkową w państwie odbiorcy wyłącznie ze względu
na charakter tego świadczenia, polegającą na zwolnieniu z podatku,
obniżeniu stawki podatkowej, zwrocie podatku lub kredycie
podatkowym innym niż kredyt podatkowy z tytułu podatków
pobieranych u źródła;
7) państwie – oznacza to również terytorium;
8) państwie inwestora – oznacza to państwo inne niż państwo płatnika, które
przyznaje prawo do odliczenia świadczenia, kosztu lub straty skutkującego
podwójnym odliczeniem;
9) państwie odbiorcy – oznacza to państwo, w którym zgodnie z prawem
innego państwa świadczenie lub hipotetyczne świadczenie skutkujące
odliczeniem bez opodatkowania jest uznawane za otrzymane;
10) państwie płatnika – oznacza to państwo, w którym:
a) świadczenie ma źródło lub zostały poniesione koszty lub straty –
w przypadku podwójnego odliczenia,
b) hybrydowy podmiot ma siedzibę lub zagraniczny zakład jest położony
– w przypadku świadczenia dokonanego przez hybrydowy podmiot lub
zagraniczny zakład, które skutkuje podwójnym odliczeniem,
c) przyjmuje się zgodnie z prawem tego państwa, że świadczenie lub
hipotetyczne świadczenie zostało dokonane – w przypadku odliczenia
bez opodatkowania;
11) podmiocie – oznacza to osobę prawną lub jednostkę organizacyjną
niemającą osobowości prawnej;
12) podmiocie nietransparentnym – oznacza to podmiot, który podlega
opodatkowaniu podatkiem dochodowym na podstawie przepisów państwa;
13) podmiocie transparentnym – oznacza to podmiot, którego dochody
(przychody) i koszty są traktowane na podstawie przepisów państwa
odpowiednio jako osiągnięte lub poniesione przez co najmniej jeden inny
podmiot lub jedną osobę fizyczną;
14) podmiotach powiązanych – oznacza to podmioty powiązane, o których
mowa w art. 24a ust. 2 pkt 4, a także podmioty wchodzące w skład grupy
kapitałowej obowiązanej na podstawie przepisów o rachunkowości do
sporządzania skonsolidowanego sprawozdania finansowego, przy czym
w przypadkach, o których mowa w art. 16o ust. 1, art. 16p ust. 1 pkt 1 lit. b–
e i art. 16q, wielkość udziału w kapitale lub prawach głosu w organach
kontrolnych, stanowiących lub zarządzających lub prawa do uczestnictwa
w zysku wynosi co najmniej 50%;
15) podwójnym odliczeniu – oznacza to odliczenie wartości tych samych
świadczeń, kosztów lub strat w państwie płatnika i w państwie inwestora;
16) pominiętym zagranicznym zakładzie – oznacza to uzgodnienie, które jest
traktowane jako powodujące powstanie zagranicznego zakładu na
podstawie przepisów państwa, którego podmiot nietransparentny jest rezydentem podatkowym, i nie jest traktowane jako powodujące powstanie
zagranicznego zakładu na podstawie przepisów innego państwa;
17) rezydencie podatkowym – oznacza to podmiot podlegający na podstawie
przepisów państwa obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów
(przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów;
18) rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych – oznacza to sytuację,
w której ze względu na hybrydowy podmiot, hybrydowy instrument
finansowy lub pominięty zagraniczny zakład dochodzi do odliczenia bez
opodatkowania w przypadkach, o których mowa w art. 16p ust. 1 pkt 1, albo
podwójnego odliczenia;
19) rynkowej hybrydowej transakcji – oznacza to hybrydową transakcję, której
dokonuje uczestnik rynku w ramach zwykłej działalności, a nie w ramach
uzgodnienia strukturalnego;
20) uczestniku rynku – oznacza to podmiot prowadzący na własny rachunek
w celu osiągnięcia zysku działalność polegającą na regularnym zakupie
i sprzedaży instrumentów finansowych, głównie na rzecz podmiotów
niebędących podmiotami powiązanymi;
21) uzgodnieniu strukturalnym – oznacza to uzgodnienie wykorzystujące
rozbieżność w kwalifikacji struktur hybrydowych, w przypadku gdy
rozbieżność ta została uwzględniona w warunkach uzgodnienia, lub
uzgodnienie, którego celem było doprowadzenie do powstania rozbieżności
w kwalifikacji struktur hybrydowych, chyba że nie można było rozsądnie
oczekiwać, że podatnik lub podmiot powiązany byli świadomi rozbieżności
w kwalifikacji struktur hybrydowych, i podatnik lub podmiot powiązany
nie osiągnęli korzyści podatkowych wynikających z tych rozbieżności.
2. W przypadku osób, którym wspólnie przysługują w podmiocie udziały
w kapitale lub prawa głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub
zarządzających, w celu ustalenia podmiotów powiązanych, przy obliczaniu
wielkości tych udziałów oraz praw sumuje się odpowiednio udziały w kapitale
oraz prawa głosu w organach kontrolnych, stanowiących i zarządzających
przysługujące łącznie tym osobom. Przez osoby, o których mowa w zdaniu
pierwszym, rozumie się podmioty i osoby fizyczne.

Art. 16o. 1. Podatnikowi, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2, nie przysługuje
prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów podlegających
podwójnemu odliczeniu, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:
1) podwójne odliczenie zostało dokonane przez podmioty powiązane lub
w ramach uzgodnienia strukturalnego;
2) Rzeczpospolita Polska jest państwem:
a) inwestora albo
b) płatnika – w przypadku gdy państwo inwestora inne niż Rzeczpospolita
Polska nie wyłączyło prawa do odliczenia tych kosztów.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli podwójnemu odliczeniu odpowiada
podwójnie wykazany w bieżącym lub kolejnym okresie rozliczeniowym dochód
(przychód) w państwie inwestora i państwie płatnika.

Art. 16p. 1. Podatnikowi, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2, nie przysługuje
prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów podlegających
odliczeniu bez opodatkowania, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:
1) odliczenie bez opodatkowania wystąpiło w jednym z następujących
przypadków:
a) świadczenie z tytułu hybrydowego instrumentu finansowego
skutkujące odliczeniem bez opodatkowania ze względu na różnice
w charakterze tego instrumentu lub świadczenia nie powoduje
powstania dochodu (przychodu) w państwie odbiorcy w rozsądnym
terminie, przy czym uznaje się, że świadczenie powoduje powstanie
dochodu (przychodu) w rozsądnym terminie, jeżeli:
– dochód (przychód) ten powstanie w terminie nieprzekraczającym
12 miesięcy, licząc od końca roku podatkowego płatnika, w którym
zostało dokonane świadczenie, lub
– można zasadnie oczekiwać, że dochód (przychód) ten powstanie
w innym terminie niż określony w tiret pierwszym, który miałby
zastosowanie w przypadku, gdyby świadczenie zostało wykonane
zgodnie z warunkami rynkowymi między podmiotami innymi niż
podmioty powiązane,
b) świadczenie dokonane na rzecz hybrydowego podmiotu skutkuje
odliczeniem bez opodatkowania ze względu na występujące różnice w podatkowym przypisaniu tego świadczenia na podstawie przepisów
państwa siedziby lub zarejestrowania tego hybrydowego podmiotu
i innych osób lub podmiotów posiadających udział w tym hybrydowym
podmiocie,
c) świadczenie dokonane na rzecz podmiotu nietransparentnego
posiadającego zagraniczny zakład skutkuje odliczeniem bez
opodatkowania ze względu na występujące różnice w podatkowym
przypisaniu tego świadczenia między tym podmiotem a zagranicznym
zakładem albo między co najmniej dwoma zagranicznymi zakładami
tego podmiotu na podstawie przepisów państw, w których podmiot
nietransparentny posiadający zagraniczny zakład prowadzi
działalność,
d) świadczenia dokonano na rzecz pominiętego zagranicznego zakładu,
e) świadczenie dokonane przez hybrydowy podmiot skutkuje odliczeniem
bez opodatkowania ze względu na pominięcie świadczenia na podstawie
przepisów państwa odbiorcy,
f) hipotetyczne świadczenie między podmiotem nietransparentnym a jego
zagranicznym zakładem lub między zagranicznymi zakładami skutkuje
odliczeniem bez opodatkowania ze względu na pominięcie świadczenia
na podstawie przepisów państwa odbiorcy;
2) odliczenie bez opodatkowania zostało dokonane przez podmioty powiązane
lub w ramach uzgodnienia strukturalnego;
3) Rzeczpospolita Polska jest państwem płatnika.
2. Przepisów art. 12 ust. 4 pkt 2, 3c, 3e–4a, 6a, 11, 12 i 21 nie stosuje się do
wpłat, zarachowanych należności ani innych świadczeń określonych w tych
przepisach, uzyskanych przez podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2, jeżeli
są spełnione łącznie następujące warunki:
1) takie wpłaty, należności lub inne świadczenia podlegają odliczeniu bez
opodatkowania w przypadkach określonych w ust. 1 pkt 1 lit. a lub e;
2) odliczenie bez opodatkowania zostało dokonane przez podmioty powiązane
lub w ramach uzgodnienia strukturalnego;
3) Rzeczpospolita Polska jest państwem odbiorcy – w przypadku gdy państwo
płatnika inne niż Rzeczpospolita Polska przyznało prawo do odliczenia
takich wpłat, należności lub innych świadczeń.
3. Przez świadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a–f, rozumie się
jakikolwiek tytuł dający podstawę do zaliczenia danej wartości do kosztów
uzyskania przychodów, w tym odpis amortyzacyjny.
4. Przepisów ust. 1 pkt 1 lit. e i f nie stosuje się, jeżeli odliczenie odpowiada
dochodowi (przychodowi) wykazanemu w państwie płatnika.
5. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do świadczenia stanowiącego dochód
(przychód) bazowy z przeniesionego instrumentu finansowego, które jest
dokonywane przez uczestnika rynku w ramach rynkowej hybrydowej transakcji,
jeżeli przepisy państwa płatnika wymagają od tego uczestnika zaliczenia
należności związanych z przeniesionym instrumentem finansowym do dochodów
(przychodów).

Art. 16q. Przepisy art. 16o i art. 16p ust. 1 stosuje się odpowiednio do
kosztów, które bezpośrednio lub pośrednio służą finansowaniu wydatków
powodujących powstanie rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych
poprzez transakcję lub serię transakcji zawartych między podmiotami
powiązanymi lub w ramach uzgodnienia strukturalnego, z wyjątkiem przypadku
gdy jedno z państw uczestniczących w tej transakcji lub serii transakcji zastosuje
równoważne dostosowanie w odniesieniu do takiej rozbieżności w kwalifikacji
struktur hybrydowych.

Art. 16r. 1. Podatnikowi, o którym mowa w art. 3 ust. 1, nie przysługuje
prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów lub do pomniejszenia
dochodów (przychodów) o straty, jeżeli łącznie spełnione są następujące
warunki:
1) koszty lub straty podlegają odliczeniu w co najmniej dwóch państwach,
w których ten podatnik jest traktowany jako rezydent podatkowy;
2) koszty lub straty nie odpowiadają podwójnie wykazanemu dochodowi
(przychodowi).
2. W przypadku gdy podatnik jest uznawany za rezydenta podatkowego
Rzeczypospolitej Polskiej i co najmniej jednego innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, przepis ust. 1 stosuje się, jeżeli podatnik nie został uznany za
rezydenta podatkowego Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie ratyfikowanej
umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Art. 16s. W przypadku hybrydowej transakcji skutkującej uzyskaniem
przez więcej niż jeden podmiot ulgi podatkowej dotyczącej podatku pobieranego
u źródła od świadczeń z tytułu przeniesionego instrumentu finansowego podatnik
będący rezydentem podatkowym Rzeczypospolitej Polskiej jest uprawniony do
skorzystania z ulgi podatkowej proporcjonalnie do dochodu podlegającego
opodatkowaniu związanego z takim świadczeniem.
Art. 16t. 1. W przypadku gdy rozbieżność w kwalifikacji struktur
hybrydowych dotyczy niepodlegającego opodatkowaniu w Rzeczypospolitej
Polskiej dochodu (przychodu) pominiętego zagranicznego zakładu podatnika
będącego rezydentem podatkowym Rzeczypospolitej Polskiej, do dochodów
(przychodów) tego podatnika zalicza się dochody (przychody), które byłyby
przypisane do zagranicznego zakładu, gdyby taka rozbieżność w kwalifikacji
struktur hybrydowych nie wystąpiła.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli obowiązek zwolnienia dochodu
(przychodu) z opodatkowania w Rzeczypospolitej Polskiej wynika
z ratyfikowanej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej
z innym państwem niż państwo członkowskie Unii Europejskiej.

art. 17. więcej Art. 17. 1. Wolne od podatku są:
1) dochody z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości lub udziału w
nieruchomości, wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego; zwolnienie nie
dotyczy dochodu uzyskanego ze sprzedaży, jeżeli sprzedaż ta następuje przed
upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło
nabycie całości lub części zbywanej nieruchomości lub udziału w nieruchomości;
2) (uchylony)
3) dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników
określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której
Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi;
4) dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 1c, których celem statutowym jest
działalność naukowa, naukowo-techniczna, oświatowa, w tym również
polegająca na kształceniu studentów, kulturalna, w zakresie kultury fizycznej
i sportu, ochrony środowiska, wspierania inicjatyw społecznych na rzecz
budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenia wsi w wodę,
dobroczynności, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, rehabilitacji zawodowej
i społecznej inwalidów oraz kultu religijnego – w części przeznaczonej na te
cele;
4a) dochody kościelnych osób prawnych:
a) z niegospodarczej działalności statutowej; w tym zakresie kościelne osoby
prawne nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez
przepisy Ordynacji podatkowej,
b) z pozostałej działalności – w części przeznaczonej na cele: kultu religijnego,
oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, charytatywno-opiekuńcze
oraz na konserwację zabytków, prowadzenie punktów katechetycznych,
inwestycje sakralne w zakresie: budowy, rozbudowy i odbudowy kościołów
oraz kaplic, adaptację innych budynków na cele sakralne, a także innych
inwestycji przeznaczonych na punkty katechetyczne i zakłady
charytatywno-opiekuńcze;
4b) dochody spółek, których jedynymi udziałowcami (akcjonariuszami) są kościelne
osoby prawne – w części przeznaczonej na cele wymienione w pkt 4a lit. b;
4c) (uchylony)
4d) dochody jednostek organizacyjnych Ochotniczej Straży Pożarnej – w części
przeznaczonej na cele statutowe; w tym zakresie jednostki te nie mają obowiązku
prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej;
4e) (uchylony)
4f) (uchylony)
4g) dochody związków jednostek samorządu terytorialnego – w części
przeznaczonej dla tych jednostek;
4h) (uchylony)
4i) (uchylony)
4j) (uchylony)
4k) dochody banku prowadzącego kasę mieszkaniową, stanowiące równowartość
dochodu uzyskanego przez tę kasę z tytułów określonych w odrębnych
przepisach – w części przeznaczonej wyłącznie na realizację wymienionych
w tych przepisach celów kasy mieszkaniowej;
4l) (uchylony)
4ł) (uchylony)
4m) (uchylony)
4n) (uchylony)
4o) (uchylony)
4p) (uchylony)
4pa) dochody Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych –
w części przeznaczonej na cele statutowe, z wyłączeniem działalności
gospodarczej;
4r) (uchylony)
4s) (uchylony)
4t) (uchylony)
4u) dochody Funduszu Składkowego Ubezpieczenia Społecznego Rolników,
o którym mowa w przepisach o ubezpieczeniu społecznym rolników – w części
przeznaczonej na cele statutowe, z wyłączeniem działalności gospodarczej;
4w) (uchylony)
4x) (uchylony)
4y) (uchylony)
4z) (uchylony)
5) dochody spółek, których udziałowcami (akcjonariuszami) są wyłącznie
organizacje działające na podstawie ustawy – Prawo o stowarzyszeniach,
a których celem statutowym jest działalność wymieniona w pkt 4 – w części
przeznaczonej na te cele oraz przekazanej na rzecz tych organizacji;
5a) dochody klubów sportowych, o których mowa w ustawie z dnia 25 czerwca
2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2020 r. poz. 1133), przeznaczone i wydatkowane
w roku podatkowym lub w roku po nim następującym na szkolenie i
współzawodnictwo sportowe dzieci i młodzieży w kategoriach wiekowych
młodzików, juniorów młodszych, juniorów i młodzieżowców do 23. roku życia;
6) (uchylony)
6a) (uchylony)
6b) (uchylony)
6c) dochody organizacji pożytku publicznego, o których mowa w przepisach
o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie – w części przeznaczonej
na działalność statutową, z wyłączeniem działalności gospodarczej;
7) (uchylony)
8) (uchylony)
9) (uchylony)
10) (uchylony)
11) (uchylony)
12) (uchylony)
13) (uchylony)
14) (uchylony)
14a) dotacje z budżetu państwa otrzymane na dofinansowanie przedsięwzięć
realizowanych w ramach Specjalnego Przedakcesyjnego Programu na Rzecz
Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich (SAPARD);
14b) (uchylony)
15) dochody z działalności pozarolniczej i z działów specjalnych produkcji rolnej
przeznaczone na wynagrodzenia za pracę członków rolniczych spółdzielni
produkcyjnych i innych spółdzielni zajmujących się produkcją rolną, a także ich
domowników – jeżeli wynagrodzenia te są związane z wymienioną
działalnością;
16) dochody z tytułu prowadzenia loterii fantowych i gry bingo fantowe na
podstawie zezwolenia wydanego na mocy odrębnych przepisów;
17) dochody osób prawnych niemających siedziby lub zarządu w Rzeczypospolitej
Polskiej, uzyskane z tytułu działalności prowadzonej na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej i finansowanej z funduszy pochodzących z międzypaństwowych instytucji finansowych oraz ze środków przyznanych przez
państwa obce na podstawie umów zawartych przez Radę Ministrów
Rzeczypospolitej Polskiej lub ministra za zgodą Rady Ministrów z tymi
instytucjami i państwami;
18) na zasadach wzajemności, dochody uzyskiwane z działalności gospodarczej
prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez ośrodki kulturalne
państw obcych;
19) dochody w wysokości nominalnej wartości obligacji skarbowych lub środków
pieniężnych otrzymanych na podstawie przepisów o restrukturyzacji finansowej
przedsiębiorstw i banków dla zwiększenia funduszy własnych i rezerw;
20) (uchylony)
21) dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, z zastrzeżeniem
pkt 14a, otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych
z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków
trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się
odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a–16m;
22) dochody z działalności Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego,
Rzecznika Finansowego, Urzędu Komisji Nadzoru Finansowego oraz Polskiego
Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych;
23) dochody uzyskane przez podatników od rządów państw obcych, organizacji
międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, pochodzące
ze środków bezzwrotnej pomocy, w tym także ze środków z programów
ramowych badań, rozwoju technicznego i prezentacji Unii Europejskiej
i z programów NATO, przyznanych na podstawie jednostronnej deklaracji lub
umów zawartych z tymi państwami, organizacjami lub instytucjami przez Radę
Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej, właściwego ministra, agencje rządowe lub
agencje wykonawcze; w tym również w przypadkach gdy przekazanie tych
środków jest dokonywane za pośrednictwem podmiotu upoważnionego do
rozdzielania środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej na rzecz podmiotów,
którym służyć ma ta pomoc;
24) odsetki od dochodów lub środków, o których mowa w pkt 23, lokowanych na
bankowych rachunkach terminowych;
25) (uchylony)
26) dochody podmiotów zarządzających portami lub przystaniami morskimi
w części przeznaczonej na budowę, rozbudowę i modernizację infrastruktury
portowej oraz na realizację zadań określonych w art. 7 ust. 1 pkt 2 i 4 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich (Dz. U. z 2020 r. poz. 998 i 1086);
27) (uchylony)
28) (uchylony)
29) (uchylony)
30) dochody Funduszu Gwarancyjnego, o którym mowa w ustawie wymienionej
w art. 15 ust. 1e pkt 4;
30a) dochody Funduszu Edukacji Finansowej, o którym mowa w ustawie z dnia 5
sierpnia 2015 r. o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego
i o Rzeczniku Finansowym;
31) (uchylony)
32) (uchylony)
33) (uchylony)
34) dochody, z zastrzeżeniem ust. 4–6d, uzyskane z działalności gospodarczej
prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia,
o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r.
o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 482 i 2020 oraz z
2020 r. poz. 284 i 1086), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej
w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej
dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do
uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami;
34a) dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4–6d, uzyskane z działalności
gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia
10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. poz. 1162, z 2019 r.
poz. 1495 oraz z 2020 r. poz. 1086), przy czym wielkość pomocy publicznej
udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy
publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się
do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi
przepisami;
35) (uchylony)
36) dopłaty bezpośrednie stosowane w ramach Wspólnej Polityki Rolnej Unii
Europejskiej, otrzymane na podstawie odrębnych przepisów;
36a) umorzone należności i wierzytelności przypadające agencji płatniczej w ramach
Wspólnej Polityki Rolnej, a także należności z tytułu nienależnie lub nadmiernie
pobranych płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego oraz
w ramach wspierania rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków
pochodzących z Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów
Wiejskich, od ustalenia których odstąpiono;
37) dochody Banku Gospodarstwa Krajowego w związku z prowadzeniem funduszy
utworzonych, powierzonych lub przekazanych temu bankowi na podstawie
odrębnych ustaw, stanowiące równowartość dochodów uzyskanych przez te
fundusze z tytułów określonych w przepisach regulujących ich tworzenie
i funkcjonowanie – w części przeznaczonej wyłącznie na realizację celów
wymienionych w tych przepisach;
38) (uchylony)
39) dochody związków zawodowych, społeczno-zawodowych organizacji rolników,
izb rolniczych, izb gospodarczych, organizacji samorządu gospodarczego
rzemiosła, spółdzielczych związków rewizyjnych, organizacji pracodawców,
partii politycznych, europejskich partii politycznych i europejskich fundacji
politycznych, działających na podstawie odrębnych przepisów – w części
przeznaczonej na cele statutowe, z wyłączeniem działalności gospodarczej;
39a) dochody kół gospodyń wiejskich, działających na podstawie ustawy z dnia 9
listopada 2018 r. o kołach gospodyń wiejskich (Dz. U. z 2020 r. poz. 553 i 932),
w części przeznaczonej na cele statutowe, z wyłączeniem działalności gospodarczej;
40) składki członkowskie członków organizacji politycznych, społecznych
i zawodowych – w części nieprzeznaczonej na działalność gospodarczą;
41) (uchylony)
42) wkład własny, o którym mowa w art. 2 pkt 5 ustawy o partnerstwie
publiczno-prywatnym, otrzymany przez partnera prywatnego lub spółkę, o której
mowa w art. 14 ust. 1 albo 1a tej ustawy, i przeznaczony na cele określone
w umowie o partnerstwie publiczno-prywatnym, z zastrzeżeniem ust. 7;
42a) dochody uzyskane przez podatników mających siedzibę lub zarząd na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej z tytułu:
a) nieodpłatnego nabycia środków trwałych lub wartości niematerialnych
i prawnych, w tym uzyskanych informacji w dziedzinie przemysłowej,
handlowej lub naukowej (know-how),
b) nieodpłatnego nabycia prawa do używania środków trwałych lub wartości
niematerialnych i prawnych, w tym uzyskanych informacji w dziedzinie
przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), na podstawie umowy
użyczenia lub umowy o podobnym charakterze,
c) nieodpłatnego nabycia usług szkoleniowych,
d) otrzymania bezzwrotnego wsparcia finansowego, pod warunkiem że
wsparcie to jest przeznaczone i zostanie wykorzystane wyłącznie na produkty wojskowe
– będących przedmiotem zobowiązania offsetowego w ramach wykonywania
umów zawieranych przez Skarb Państwa, których wejście w życie oraz
stwierdzenie wykonania zostało zatwierdzone przez Radę Ministrów zgodnie
z ustawą z dnia 26 czerwca 2014 r. o niektórych umowach zawieranych
w związku z realizacją zamówień o podstawowym znaczeniu dla bezpieczeństwa
państwa (Dz. U. z 2019 r. poz. 1379 i 2020);
43) dochody spółdzielni socjalnej wydatkowane w roku podatkowym na cele,
o których mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2006 r.
o spółdzielniach socjalnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1205, z 2019 r. poz. 2020 oraz
z 2020 r. poz. 875), na zasadach określonych w tej ustawie, w części
niezaliczonej do kosztów uzyskania przychodów;
44) dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw
budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych
prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane
z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele
związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych
z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi;
45) dochody z tytułu prowadzenia szkoły w rozumieniu przepisów prawa
oświatowego – w części przeznaczonej na cele szkoły, z zastrzeżeniem ust. 8,
46) dochody spółek wodnych i ich związków, przeznaczone na cele statutowe;
47) dotacje otrzymane z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu
terytorialnego, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych
w zakresie określonym w odrębnych ustawach;
48) kwoty otrzymane od agencji rządowych lub agencji wykonawczych, jeżeli
agencje otrzymały środki na ten cel z budżetu państwa, z wyjątkiem dopłat do
oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach;
49) dochody grupy producentów rolnych wpisanej do rejestru, o którym mowa
w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych
i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw, pochodzące ze sprzedaży
produktów lub grup produktów, dla których grupa została utworzona,
wyprodukowanych w gospodarstwach jej członków – w części wydatkowanej na
rzecz członków tej grupy w roku podatkowym lub roku po nim następującym,
z zastrzeżeniem ust. 9 i 10;
49a) dochody spółdzielni rolników w rozumieniu ustawy z dnia 4 października 2018
r. o spółdzielniach rolników (Dz. U. poz. 2073) prowadzącej działalność jako
mikroprzedsiębiorstwo w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia Komisji
(UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy
za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz.
Urz. UE L 187 z 26.06.2014, str. 1, z późn. zm.), pochodzące ze zbycia
produktów rolnych lub grup tych produktów, lub ryb, ze względu na które
spółdzielnia rolników została założona, wyprodukowanych w gospodarstwach
lub działach specjalnych produkcji rolnej jej członków;
50) odsetki lub dyskonto od obligacji emitowanych przez Skarb Państwa
i oferowanych na rynkach zagranicznych oraz dochody z odpłatnego zbycia tych
obligacji uzyskane przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2;
50a) odsetki lub dyskonto od listów zastawnych uzyskane przez podatników,
o których mowa w art. 3 ust. 2;
50b) odsetki lub dyskonto od obligacji emitowanych przez Bank Gospodarstwa
Krajowego i oferowanych na rynkach zagranicznych, przeznaczonych na finansowanie ustawowych celów działalności Banku Gospodarstwa Krajowego, dotyczących wspierania polityki gospodarczej Rady Ministrów, realizacji
rządowych programów społeczno-gospodarczych, programów samorządności
lokalnej i rozwoju regionalnego, oraz dochody z odpłatnego zbycia tych
obligacji, uzyskane przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2;
50c) dochody osiągnięte przez podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2, z odsetek
lub dyskonta od obligacji:
a) o terminie wykupu nie krótszym niż rok,
b) dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym lub wprowadzonych do
alternatywnego systemu obrotu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium państwa będącego stroną
zawartej z Rzecząpospolitą Polską umowy o unikaniu podwójnego
opodatkowania, której przepisy określają zasady opodatkowania dochodów
z dywidend, odsetek oraz należności licencyjnych
– chyba że na moment osiągnięcia dochodu podatnik jest podmiotem
powiązanym w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lub w rozumieniu art. 23m
ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych z emitentem tych obligacji oraz posiada, bezpośrednio lub pośrednio,
łącznie z innymi podmiotami powiązanymi w rozumieniu tych przepisów więcej
niż 10% wartości nominalnej tych obligacji;
50d) przychody osiągnięte przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2,
z odsetek lub dyskonta, wypłacanych przez Narodowy Bank Polski w związku
z operacjami dokonywanymi na instrumentach finansowych w ramach
prowadzonej gospodarki rezerwami dewizowymi;
51) dochody Banku Gospodarstwa Krajowego:
a) osiągnięte w związku z realizacją programów rządowych, w tym dochody
ze zbycia udziałów (akcji) lub innych papierów wartościowych
przekazanych Bankowi Gospodarstwa Krajowego w celu finansowania tych programów,
b) ze zbycia udziałów (akcji) przekazanych nieodpłatnie Bankowi
Gospodarstwa Krajowego przez ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa przed dniem likwidacji Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych
– w części przeznaczonej wyłącznie na realizację programów rządowych;
52) płatności na realizację projektów w ramach programów finansowanych
z udziałem środków europejskich, otrzymane z Banku Gospodarstwa
Krajowego, z wyłączeniem płatności otrzymanych przez wykonawców;
53) środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona
w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których
mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych;
53a) przychody podmiotu wdrażającego instrument finansowy, o którym mowa
w rozdziale 10 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów
w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014–
2020 (Dz. U. z 2020 r. poz. 818), w szczególności odsetki, opłaty gwarancyjne,
dywidendy i inne przychody osiągnięte z inwestycji realizowanych przez ten
podmiot – w części zwiększającej wkład finansowy z programu operacyjnego;
53b) przychody podmiotu wdrażającego instrument finansowy, o którym mowa w
rozdziale 6a ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o wspieraniu rozwoju obszarów
wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz
Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów
Wiejskich na lata 2014–2020 (Dz. U. z 2020 r. poz. 217, 300 i 695), w
szczególności odsetki, opłaty gwarancyjne, dywidendy i inne przychody
osiągnięte z inwestycji realizowanych przez ten podmiot – w części
zwiększającej wkład finansowy z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich;
54) przychody uzyskane z tytułu:
a) odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów ustawy z dnia
11 sierpnia 2001 r. o szczególnych zasadach odbudowy, remontów
i rozbiórek obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych
w wyniku działania żywiołu (Dz. U. z 2020 r. poz. 764), w tym z tytułu
wywłaszczenia nieruchomości; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel
nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność
w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego za
cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania,
b) odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części w trybie przepisów ustawy
z dnia 11 sierpnia 2001 r. o szczególnych zasadach odbudowy, remontów
i rozbiórek obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych w
wyniku działania żywiołu,
c) odstąpienia od obowiązku wniesienia dopłaty, o którym mowa w art. 13h
ust. 4 ustawy z dnia 11 sierpnia 2001 r. o szczególnych zasadach
odbudowy, remontów i rozbiórek obiektów budowlanych zniszczonych lub
uszkodzonych w wyniku działania żywiołu;
54a) odszkodowania za szkody w środku trwałym, z wyłączeniem samochodu
osobowego, w części wydatkowanej w roku podatkowym lub w roku
bezpośrednio po nim następującym na remont tego środka trwałego albo na
zakup lub na wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego zaliczonego
zgodnie z Klasyfikacją do tego samego rodzaju co środek trwały, z którym
związana była taka szkoda, przy czym przepis art. 16 ust. 1 pkt 48 stosuje się odpowiednio;
55) wpłaty uczestników systemu ochrony na fundusz pomocowy, o których mowa
w art. 22g ust. 2 ustawy z dnia 7 grudnia 2000 r. o funkcjonowaniu banków
spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających (Dz. U. z 2020 r. poz.
449 i 695) – w części przeznaczonej na realizację celów, o których mowa
w art. 22g ust. 1 tej ustawy;
55a) otrzymane środki, w przypadku przejęcia lub przeniesienia praw udziałowych, o
których mowa odpowiednio w art. 174 ust. 1 pkt 3 i w art. 188 ust. 1 pkt 1 ustawy
z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie
gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji, przekazywane
przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny emitentowi praw udziałowych w
wykonaniu gwarancji pokrycia strat, o której mowa w art. 112 ust. 3 pkt 1 tej
ustawy, w zakresie, w jakim stanowią one pokrycie powstałych po przejęciu lub
przeniesieniu praw udziałowych strat podmiotu będącego emitentem praw
udziałowych, dotyczących praw majątkowych objętych tą gwarancją, nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów;
56) otrzymane środki, przekazywane przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny
podmiotowi przejmującemu w wykonaniu gwarancji pokrycia strat, o której
mowa w art. 112 ust. 3 pkt 1 lub art. 264 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji, w zakresie, w jakim stanowią one
pokrycie powstałych po przejęciu strat podmiotu przejmującego, dotyczących
przejętych praw majątkowych, nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów;
56a) otrzymane środki, przekazywane przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny
podmiotowi przejmującemu bank w wykonaniu gwarancji pokrycia strat, o której
mowa w art. 268a ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym
Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz
przymusowej restrukturyzacji, w zakresie, w jakim stanowią one pokrycie
powstałych po przejęciu strat banku przejmującego, dotyczących przejętych
praw majątkowych, nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów;
57) dochody (przychody) funduszy inwestycyjnych zamkniętych lub
specjalistycznych funduszy inwestycyjnych otwartych stosujących zasady i
ograniczenia inwestycyjne określone dla funduszy inwestycyjnych zamkniętych,
utworzonych na podstawie ustawy o funduszach inwestycyjnych, z
wyłączeniem:
a) dochodów (przychodów) z udziału w spółkach niemających osobowości
prawnej lub jednostkach organizacyjnych niemających osobowości
prawnej, mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczpospolitej
Polskiej lub w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami ustawy lub
prawa podatkowego państwa, w którym te spółki lub jednostki
organizacyjne mają siedzibę lub zarząd, podmioty te nie są traktowane jak
osoby prawne i nie podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości
swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania,
b) dochodów (przychodów) z odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych
podmiotom, o których mowa w lit. a, oraz odsetek od innych zobowiązań
tych podmiotów wobec funduszu, z wyjątkiem odsetek od wierzytelności
z tytułu pożyczek (kredytów) nabytych przez fundusz od podmiotów,
których działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad
rynkiem finansowym, uprawnionych do udzielania pożyczek (kredytów)
na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady ich funkcjonowania,
jeżeli pożyczki (kredyty) te zostały udzielone przez te podmioty,
c) dochodów (przychodów) z odsetek od udziału kapitałowego w podmiotach,
o których mowa w lit. a,
d) darowizn bądź innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń
dokonywanych przez podmioty, o których mowa w lit. a,
e) dochodów (przychodów) z tytułu odsetek (dyskonta) od papierów
wartościowych emitowanych przez podmioty, o których mowa w lit. a,
f) dochodów (przychodów) z tytułu zbycia papierów wartościowych
wyemitowanych przez podmioty, o których mowa w lit. a, lub udziałów w
tych podmiotach,
g) dochodów z nieruchomości, o których mowa w art. 24b ust. 1, w tym
uzyskanych przez podmioty, o których mowa w lit. a;
58) dochody (przychody) instytucji wspólnego inwestowania posiadających siedzibę
w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej
lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, o
których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 1, spełniających warunki, o których mowa w
art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. a i d–f, z wyłączeniem dochodów określonych w pkt 57
lit. a–g;
58a) dochody (przychody) alternatywnych spółek inwestycyjnych uzyskane w roku
podatkowym ze zbycia udziałów (akcji), pod warunkiem że alternatywna spółka
inwestycyjna, która zbywa udziały (akcje), posiadała przed dniem zbycia
bezpośrednio nie mniej niż 10% udziałów (akcji) w kapitale spółki, której udziały
(akcje) są zbywane, nieprzerwanie przez okres dwóch lat;
59) dochody zarządzającego, o których mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o
wspieraniu nowych inwestycji, wydatkowane w roku podatkowym lub w roku
po nim następującym na cele wymienione w art. 7 ust. 1 tej ustawy;
60) świadczenia, w szczególności dotacje oraz kwoty umorzonych pożyczek,
otrzymane ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska
i Gospodarki Wodnej na cele, o których mowa w art. 401c ust. 9c pkt 1–12
ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2020 r.
poz. 1219, 1378 i 1565).
1a. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników
przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, nie dotyczy:
1) dochodów uzyskanych z działalności polegającej na wytwarzaniu wyrobów
przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego,
winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o
zawartości alkoholu powyżej 1,5%, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z
udziałem tych metali lub dochodów uzyskanych z handlu tymi wyrobami;
zwolnieniem objęte są jednak dochody podmiotów, o których mowa w art. 7 ust.
1 pkt 1, 2 i 4–8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym
i nauce, uzyskane z działalności polegającej na wytwarzaniu wyrobów przemysłu
elektronicznego;
1a) dochodów uzyskanych z działalności polegającej na oddaniu środków trwałych
lub wartości niematerialnych i prawnych do odpłatnego używania na warunkach
określonych w art. 17a–17k;
2) dochodów, bez względu na czas ich osiągnięcia, wydatkowanych na inne cele niż
wymienione w tych przepisach.
1b. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników
przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie,
ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i – bez względu na termin –
wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków
trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji
tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania
przychodów, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 5a.
1c. Przepis ust. 1 pkt 4 nie ma zastosowania w:
1) przedsiębiorstwach państwowych, spółdzielniach i spółkach;
2) przedsiębiorstwach komunalnych mających osobowość prawną, dla których
funkcję organu założycielskiego pełnią jednostki samorządu terytorialnego lub
ich jednostki pomocnicze utworzone na podstawie odrębnych przepisów;
3) samorządowych zakładach budżetowych oraz jednostkach organizacyjnych
nieposiadających osobowości prawnej, będących podatnikami podatku
dochodowego od osób prawnych – jeżeli przedmiotem ich działalności jest
zaspokajanie potrzeb publicznych pośrednio związanych z ochroną środowiska
w zakresie: wodociągów i kanalizacji, ścieków komunalnych, wysypisk
i utylizacji odpadów komunalnych oraz transportu zbiorowego.
1d. (uchylony)
1e. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników
przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie
stosuje się również w przypadku lokowania dochodów poprzez nabycie:
1) wyemitowanych po dniu 1 stycznia 1989 r. obligacji Skarbu Państwa lub bonów
skarbowych oraz obligacji wyemitowanych przez jednostki samorządu
terytorialnego po dniu 1 stycznia 1997 r.;
2) papierów wartościowych lub niebędących papierami wartościowymi
instrumentów finansowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy
z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, o ile nabycie takie
nastąpiło w ramach zarządzania portfelem, o którym mowa w art. 75 tej ustawy,
również w przypadku gdy zarządzanie portfelem odbywa się na podstawie
umowy z towarzystwem funduszy inwestycyjnych, które wykonuje tę
działalność na podstawie art. 45 ust. 2 ustawy o funduszach inwestycyjnych, pod
warunkiem zdeponowania tych papierów wartościowych lub instrumentów
finansowych na odrębnym rachunku prowadzonym przez uprawniony podmiot
w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami
finansowymi;
3) jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych działających na podstawie
ustawy o funduszach inwestycyjnych.
1f. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1e, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest
przeznaczany i wydatkowany, bez względu na termin, na cele określone w ust. 1.
2. (uchylony)
3. (uchylony)
4. Zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują
podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej
prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.
5. W razie cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, lub uchylenia
decyzji o wsparciu, o której mowa w ust. 1 pkt 34a, podatnik traci prawo do zwolnienia
i jest obowiązany do zapłaty podatku na zasadach określonych w ust. 6.
6. W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 5, podatnik jest
obowiązany do zapłaty podatku należnego od dochodu wynikającego z cofniętego
zezwolenia albo z uchylonej decyzji o wsparciu, w terminie właściwym do rozliczenia
zaliczki za pierwszy okres przypadający do wpłaty zaliczki, o którym mowa w art. 25, następujący po miesiącu, w którym wystąpią te okoliczności, a gdy utrata prawa nastąpi w ostatnim miesiącu roku podatkowego – w zeznaniu rocznym. Kwotę podatku należnego do zapłaty stanowi:
1) podatek niezapłacony od dochodu osiągniętego z działalności gospodarczej
określonej w cofniętym zezwoleniu albo w uchylonej decyzji o wsparciu – jeśli
podatnik korzystał z pomocy publicznej udzielonej w formie zwolnienia,
o którym mowa w ust. 1 pkt 34 albo 34a, wyłącznie w ramach jednego
zezwolenia albo wyłącznie w ramach jednej decyzji, lub
2) kwotę w wysokości stanowiącej maksymalną dopuszczalną pomoc publiczną
określoną w zezwoleniu lub w tej uchylonej decyzji o wsparciu – jeśli podatnik
korzystał z pomocy publicznej udzielonej w formie zwolnienia, o którym mowa
w ust. 1 pkt 34 albo 34a, w ramach więcej niż jednego zezwolenia lub w ramach
więcej niż jednej decyzji o wsparciu albo w ramach zezwolenia lub zezwoleń i
decyzji o wsparciu.
6a. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej
również poza terenem specjalnej strefy ekonomicznej określonym w zezwoleniu lub
terenem określonym w decyzji o wsparciu, działalność prowadzoną na terenie strefy
lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu wydziela się organizacyjnie, a
wielkość zwolnienia określa się w oparciu o przychody i koszty uzyskania
przychodów jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność określoną
w zezwoleniu lub w decyzji o wsparciu.
6b. Przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego,
przysługującego przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na podstawie zezwolenia
lub na podstawie decyzji o wsparciu za pośrednictwem jednostki organizacyjnej,
o której mowa w ust. 6a, przepisy rozdziału 1a oddziału 2 stosuje się odpowiednio do
transakcji między tą jednostką organizacyjną a pozostałą częścią przedsiębiorstwa podatnika.
6c. Przepisów ust. 1 pkt 34 i 34a nie stosuje się, jeżeli:
1) osiągnięcie dochodów z działalności gospodarczej określonej w decyzji o
wsparciu lub z działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie zezwolenia
na terenie specjalnej strefy ekonomicznej następuje w związku z zawarciem
umowy lub dokonaniem innej czynności prawnej lub wielu powiązanych czynności prawnych, dokonanych przede wszystkim w celu uzyskania zwolnienia od podatku dochodowego, lub
2) czynności, o których mowa w pkt 1, nie mają rzeczywistego charakteru, lub
3) podatnik korzystający ze zwolnień podatkowych, o których mowa w ust. 1 pkt
34 i 34a, dokonuje czynności prawnej lub wielu powiązanych czynności
prawnych, w tym związanych z działalnością nieobjętą tymi zwolnieniami,
których głównym lub jednym z głównych celów jest uniknięcie opodatkowania
lub uchylenie się od opodatkowania.
6d. Podatnik traci prawo do zwolnienia podatkowego z dniem dokonania
pierwszej z czynności, o których mowa w ust. 6c. W takim przypadku ust. 5 i 6 stosuje
się odpowiednio, ze skutkiem od tego dnia.
7. Zwolnieniu, o którym mowa w ust. 1 pkt 42, nie podlegają środki stanowiące
zwrot wydatków poniesionych na realizację zadania publicznego lub przedsięwzięcia
będącego przedmiotem umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym przez partnera
prywatnego lub za jego pośrednictwem oraz środki przeznaczone na nabycie udziałów
(akcji) w spółce, o której mowa w art. 14 ust. 1 albo 1a ustawy o partnerstwie
publiczno-prywatnym.
7a. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 42a, dotyczy również podatników
mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, w przypadku nieodpłatnego nabycia wartości, praw, usług lub otrzymania
bezzwrotnego wsparcia finansowego, określonych w ust. 1 pkt 42a, od podatników,
o których mowa w tym przepisie, lub za ich pośrednictwem, jeżeli te wartości, prawa,
usługi lub wsparcie finansowe zostaną przeznaczone wyłącznie na cele wojskowe.
7b. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 42a, ma zastosowanie do dochodów
wymienionych w tym przepisie, pozostających w związku z ustanowieniem lub
utrzymaniem potencjału mającego na celu ochronę podstawowych interesów
bezpieczeństwa państwa w zakresie produkcji broni, amunicji lub materiałów
wojennych, pod warunkiem że produkty te przeznaczone zostaną wyłącznie na cele wojskowe.
8. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 45, ma zastosowanie, jeżeli dochody
przeznaczone na cele szkoły zostaną wydatkowane na:
1) zakup stanowiących środki trwałe pomocy dydaktycznych lub innych urządzeń
niezbędnych do prowadzenia szkoły;
2) organizowanie wypoczynku wakacyjnego uczniów, w części stanowiącej
wynagrodzenie personelu wychowawczego i obsługi, jeżeli nie zostało ono
pokryte przez rodziców lub prawnych opiekunów uczniów.
9. Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 49, uznaje się wydatki na:
1) zakup środków produkcji przekazanych członkom grupy producentów rolnych;
2) szkolenie członków grupy producentów rolnych.
10. Przepisy ust. 1b, 1e i 1f nie mają zastosowania do zwolnienia, o którym
mowa w ust. 1 pkt 49.
10a. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 54a, stosuje się także do
otrzymanego odszkodowania w części odpowiadającej wartości wydatków
poniesionych przez podatnika na cele określone w tym przepisie od dnia powstania
szkody do dnia otrzymania odszkodowania, w części niezaliczonej do kosztów
uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne.
10b. Zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 58a, nie stosuje się do dochodów
(przychodów) uzyskanych ze zbycia udziałów (akcji) w spółce, jeżeli co najmniej 50%
wartości aktywów takiej spółki, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości
położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości.
Przepis art. 3 ust. 4 stosuje się odpowiednio.
11. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 58, dotyczy instytucji wspólnego
inwestowania:
1) których wyłącznym przedmiotem działalności jest zbiorowe lokowanie środków
pieniężnych w papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego lub inne
prawa majątkowe;
2) w przypadku których prowadzenie przez nie działalności wymaga
zawiadomienia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa,
w którym mają siedzibę.
12. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 58, stosuje się pod warunkiem
istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego
opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest
Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych
od organu podatkowego państwa, w którym podatnik ma siedzibę.

Art. 17a. Ilekroć w rozdziale jest mowa o:
1) umowie leasingu – rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym,
a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej
„finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania
pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej
„korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości
niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania
gruntów;
2) podstawowym okresie umowy leasingu – rozumie się przez to czas oznaczony,
na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być
przedłużona lub skrócona; w przypadku zmiany strony lub stron tej umowy
podstawowy okres umowy uważa się za zachowany, jeżeli inne postanowienia
umowy nie uległy zmianie;
3) odpisach amortyzacyjnych – rozumie się przez to odpisy amortyzacyjne
dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a–16m, z uwzględnieniem
art. 16;
4) normatywnym okresie amortyzacji – rozumie się przez to w odniesieniu do:
a) środków trwałych – okres, w którym odpisy amortyzacyjne, wynikające
z zastosowania stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek
amortyzacyjnych, zrównują się z wartością początkową środków trwałych,
b) wartości niematerialnych i prawnych – okres ustalony w art. 16m;
5) rzeczywistej wartości netto – rozumie się przez to:
a) wartość początkową środków trwałych lub wartości niematerialnych
i prawnych zaktualizowaną zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszoną
o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1,
b) wartość, o której mowa w art. 16ł ust. 6;
6) hipotetycznej wartości netto – rozumie się przez to wartość początkową
określoną zgodnie z art. 16g pomniejszoną o:
a) odpisy amortyzacyjne obliczone według zasad określonych w art. 16k ust. 1
z uwzględnieniem współczynnika 3 – w odniesieniu do środków trwałych,
b) odpisy amortyzacyjne obliczone przy zastosowaniu trzykrotnie skróconych
okresów amortyzowania, o których mowa w pkt 4 lit. b – w odniesieniu do
wartości niematerialnych i prawnych;
7) spłacie wartości początkowej – rozumie się przez to faktycznie otrzymaną przez
finansującego w opłatach ustalonych w umowie leasingu równowartość wartości
początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
określoną zgodnie z art. 16g, w podstawowym okresie umowy leasingu; spłaty
tej nie koryguje się o kwotę wypłaconą korzystającemu, o której mowa
w art. 17d albo art. 17h.

Art. 17b. 1. Opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez
korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych
oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego
i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów
korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:
1) umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona
w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40%
normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są
podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości
niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej
przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2) umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna
nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3) suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2,
pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej
wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych
i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy
leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących
uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości
rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się
odpowiednio.
2. Jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień
w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:
1) art. 6,
2) przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
3) art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem
zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. poz. 143, z 1998 r. poz. 1063 oraz z 1999 r. poz. 484 i 1178)
– do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f–17h.
3. W przypadku finansującego będącego spółką niebędącą osobą prawną
ograniczenia, o których mowa w ust. 2, dotyczą także wspólników tych spółek.

Art. 17c. Jeżeli po upływie podstawowego okresu umowy leasingu, o której
mowa w art. 17b ust. 1, finansujący przenosi na korzystającego własność środków
trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, będących przedmiotem tej umowy:
1) przychodem ze sprzedaży środków trwałych lub wartości niematerialnych
i prawnych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży;
jeżeli jednak cena ta jest niższa od hipotetycznej wartości netto środków trwałych
lub wartości niematerialnych i prawnych, przychód ten określa się w wysokości
wartości rynkowej według zasad określonych w art. 14;
2) kosztem uzyskania przychodów przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży jest
rzeczywista wartość netto.

Art. 17d. 1. Jeżeli po upływie podstawowego okresu umowy leasingu, o której
mowa w art. 17b ust. 1, finansujący przenosi na osobę trzecią własność środków
trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, będących przedmiotem tej umowy,
oraz wypłaca korzystającemu z tytułu spłaty ich wartości uzgodnioną kwotę – przy
określaniu przychodu ze sprzedaży i kosztu jego uzyskania stosuje się przepisy
art. 12–16.
2. Kwota wypłacona korzystającemu, w przypadku określonym w ust. 1, stanowi
koszt uzyskania przychodów finansującego w dniu zapłaty do wysokości różnicy
pomiędzy rzeczywistą wartością netto a hipotetyczną wartością netto.
3. Kwota otrzymana przez korzystającego, w przypadku określonym w ust. 1,
stanowi jego przychód w dniu jej otrzymania.

Art. 17e. 1. Jeżeli po upływie podstawowego okresu umowy leasingu, o której
mowa w art. 17b ust. 1 pkt 1, finansujący oddaje korzystającemu do dalszego używania środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, będące przedmiotem tej umowy, przychodem finansującego i odpowiednio kosztem uzyskania przychodów korzystającego są opłaty ustalone przez strony tej umowy.
2. Jeżeli po upływie podstawowego okresu umowy leasingu, o której mowa
w art. 17b ust. 1 pkt 2, finansujący oddaje korzystającemu do dalszego używania
środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, będące przedmiotem tej umowy,
przychodem finansującego są opłaty ustalone przez strony tej umowy, także wtedy,
gdy odbiegają znacznie od wartości rynkowej.

Art. 17f. 1. Do przychodów finansującego, z zastrzeżeniem ust. 3,
i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat,
o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej
środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie
następujące warunki:
1) umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony;
2) suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od
towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków
trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia
przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości
niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy
odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej
umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio;
3) umowa zawiera postanowienie, że w podstawowym okresie umowy leasingu:
a) odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, w przypadku gdy nie jest
osobą wymienioną w lit. b, albo
b) finansujący rezygnuje z dokonywania odpisów amortyzacyjnych,
w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca
działalności gospodarczej.
2. Jeżeli wysokość kwoty spłaty wartości środków trwałych lub wartości
niematerialnych i prawnych przypadających na poszczególne opłaty nie jest określona
w umowie leasingu, ustala się ją proporcjonalnie do okresu trwania tej umowy.
3. Do przychodów finansującego zalicza się opłaty, o których mowa w art. 17b
ust. 1, uzyskane z tytułu wszystkich umów leasingu zawartych przez finansującego dotyczących tego samego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, w części przewyższającej spłatę wartości początkowej, określonej zgodnie z art. 16g.

Art. 17g. 1. Jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w art. 17f ust. 1, i po
upływie podstawowego okresu umowy leasingu finansujący przenosi na
korzystającego własność środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych
będących przedmiotem tej umowy:
1) przychodem ze sprzedaży środków trwałych lub wartości niematerialnych
i prawnych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży,
także wtedy, gdy odbiega ona znacznie od ich wartości rynkowej;
2) do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków poniesionych przez
finansującego na nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości
niematerialnych i prawnych stanowiących przedmiot umowy leasingu; kosztem
są jednak te wydatki pomniejszone o spłatę wartości początkowej, o której mowa
w art. 17a pkt 7.
2. Jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w art. 17f ust. 1, i po upływie
podstawowego okresu umowy leasingu finansujący oddaje korzystającemu do
dalszego używania środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, będące
przedmiotem umowy, przychodem finansującego i odpowiednio kosztem uzyskania
przychodów korzystającego są opłaty ustalone przez strony, także wtedy, gdy
odbiegają znacznie od wartości rynkowej.

Art. 17h. 1. Jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w art. 17f ust. 1, i po
upływie podstawowego okresu umowy leasingu finansujący przenosi na osobę trzecią
własność środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, będących
przedmiotem umowy, oraz wypłaca korzystającemu z tytułu spłaty ich wartości
uzgodnioną kwotę:
1) przy określaniu przychodu ze sprzedaży stosuje się przepisy, o których mowa
w art. 12–14;
2) do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków poniesionych przez
finansującego na nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości
niematerialnych i prawnych stanowiących przedmiot umowy; kosztem są jednak
te wydatki pomniejszone o spłatę wartości początkowej, o której mowa
w art. 17a pkt 7.
2. Kwota wypłacona korzystającemu stanowi koszt uzyskania przychodów
u finansującego i jest przychodem korzystającego w dniu jej otrzymania.

Art. 17i. 1. Jeżeli przedmiotem umowy leasingu zawartej na czas oznaczony są
grunty lub prawo wieczystego użytkowania gruntów, a suma ustalonych w niej opłat
odpowiada co najmniej wartości gruntów lub prawa wieczystego użytkowania
gruntów równej wydatkom na ich nabycie – do przychodów finansującego
i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat
ustalonych w tej umowie, ponoszonych przez korzystającego w podstawowym okresie
tej umowy z tytułu używania przedmiotu umowy, w części stanowiącej spłatę tej
wartości; przepis art. 17f ust. 2 stosuje się odpowiednio.
2. Jeżeli po upływie podstawowego okresu umowy leasingu finansujący przenosi
na korzystającego lub osobę trzecią własność gruntów lub prawo wieczystego
użytkowania gruntów będących przedmiotem tej umowy, albo oddaje je korzystającemu do dalszego używania, do ustalenia przychodów i kosztów uzyskania
przychodów stron umowy przepisy art. 17g i art. 17h stosuje się odpowiednio.

Art. 17j. 1. Jeżeli w umowie leasingu została określona cena, po której
korzystający ma prawo nabyć przedmiot umowy po zakończeniu podstawowego
okresu tej umowy, cenę tę uwzględnia się w sumie opłat, o których mowa w art. 17b
ust. 1 pkt 3 i art. 17f ust. 1 pkt 2.
2. Do sumy opłat, o której mowa w ust. 1, nie zalicza się:
1) płatności na rzecz finansującego za świadczenia dodatkowe, o ile są one
wyodrębnione z opłat leasingowych;
2) podatków, w których obowiązek podatkowy ciąży na finansującym z tytułu
własności lub posiadania środków trwałych, będących przedmiotem umowy
leasingu, oraz składek na ubezpieczenie tych środków trwałych, jeżeli w umowie
leasingu zastrzeżono, że korzystający będzie ponosił ciężar tych podatków
i składek niezależnie od opłat za używanie;
3) kaucji określonej w umowie leasingu wpłaconej finansującemu przez
korzystającego.
3. Kaucji, o której mowa w ust. 2 pkt 3, nie zalicza się do przychodów
finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego.

Art. 17k. 1. Jeżeli finansujący przeniósł na rzecz osoby trzeciej wierzytelności
z tytułu opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, a nie została przeniesiona na osobę
trzecią własność przedmiotu umowy leasingu:
1) do przychodów finansującego nie zalicza się kwot wypłaconych przez osobę
trzecią z tytułu przeniesienia wierzytelności;
2) kosztem uzyskania przychodów finansującego jest zapłacone osobie trzeciej
dyskonto lub wynagrodzenie.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, opłaty ponoszone przez
korzystającego na rzecz osoby trzeciej stanowią przychód finansującego w dniu
wymagalności zapłaty.

Art. 17l. Do opodatkowania stron umowy zawartej na czas nieoznaczony lub na
czas oznaczony, lecz niespełniającej warunków, określonych w art. 17b ust. 1 pkt 3
lub art. 17f ust. 1 lub art. 17i ust. 1, stosuje się przepisy, o których mowa w art. 12–16,
dla umów najmu i dzierżawy.

art. 18. więcej Art. 18. 1. Podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a,
art. 24b, art. 24d i art. 24f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo art. 7a, po
odliczeniu:
1) darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia
2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, organizacjom,
o którym mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom,
określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego,
obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim
Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru
Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań
publicznych, realizującym te cele – łącznie do wysokości nieprzekraczającej
10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1;
2) (uchylony)
3) (uchylony)
4) (uchylony)
5) (uchylony)
6) w bankach – 20% kwoty kredytów (pożyczek) umorzonych w związku z
realizacją programu restrukturyzacji na podstawie odrębnych ustaw, zaliczonych
do kosztów uzyskania przychodów kredytów (pożyczek) zakwalifikowanych do
kategorii stracone, a w bankach stosujących MSR – kredytów (pożyczek), o
których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 26c lit. c tiret pierwsze;
7) darowizn na cele kultu religijnego – łącznie do wysokości nieprzekraczającej
10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1;
8) darowizn przekazanych na cele kształcenia zawodowego publicznym szkołom
prowadzącym kształcenie zawodowe, o których mowa w art. 4 pkt 28a ustawy z
dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, oraz publicznym placówkom
i centrom, o których mowa w art. 2 pkt 4 tej ustawy – łącznie do wysokości
nieprzekraczającej 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a
ust. 1.
1a. Łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 1, 7 i 8 nie może
przekroczyć 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1, z tym
że odliczeniom nie podlegają darowizny na rzecz:
1) osób fizycznych;
2) osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości
prawnej, prowadzących działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu
wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego,
winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych
o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo
z udziałem tych metali, lub handlu tymi wyrobami.
1b. Jeżeli przedmiotem darowizny są towary opodatkowane podatkiem od
towarów i usług, za kwotę darowizny uważa się wartość towaru wraz z podatkiem od
towarów i usług, w części przekraczającej kwotę podatku naliczonego, którą podatnik
ma prawo odliczyć zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług z tytułu
dokonania tej darowizny. Przy określaniu wartości tych darowizn stosuje się
odpowiednio art. 14.
1c. Odliczenie darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, 7 i 8, oraz odliczenie
wynikające z odrębnych ustaw stosuje się, jeżeli wysokość darowizny jest
udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek płatniczy obdarowanego lub jego
rachunek w banku, inny niż rachunek płatniczy, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna – dokumentem, z którego wynika wartość tej darowizny, oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu.
1ca. Odliczenie darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 8, stosuje się w przypadku
gdy przedmiotem darowizny są materiały dydaktyczne lub środki trwałe, z wyjątkiem
materiałów dydaktycznych lub środków trwałych, które nie są kompletne, zdatne do
użytku lub są starsze niż 12 lat.
1d. (uchylony)
1e. Podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1h, otrzymujący darowizny, o których mowa
w ust. 1 pkt 1 i 7 oraz w art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych, są obowiązani:
1) w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, wyodrębnić z przychodów kwotę
ogółem otrzymanych darowizn ze wskazaniem celu jej przeznaczenia zgodnie ze
sferą działalności pożytku publicznego, o której mowa w art. 4 ustawy
wymienionej w ust. 1 pkt 1, a także celu, o którym mowa w ust. 1 pkt 7, wraz
z wyszczególnieniem darowizn pochodzących od osób prawnych z podaniem
nazwy i adresu darczyńcy, jeżeli jednorazowa kwota darowizny przekracza
15 000 zł lub jeżeli suma wszystkich darowizn otrzymanych w danym roku
podatkowym od jednego darczyńcy przekracza 35 000 zł;
2) w terminie składania zeznania, o którym mowa w art. 27 ust. 1, udostępnić do
publicznej wiadomości, poprzez publikacje w Internecie, środkach masowego
przekazu lub wyłożenie dla zainteresowanych w pomieszczeniach ogólnie
dostępnych, informacje, o których mowa w pkt 1.
1ea. O udostępnieniu informacji, o którym mowa w ust. 1e pkt 2, podatnik
informuje w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, składanym za rok podatkowy,
w którym podatnik otrzymał darowizny.
1eb. Z obowiązku, o którym mowa w ust. 1e pkt 2, zwolnione są podmioty,
których dochód określony zgodnie z art. 7 ust. 1 za dany rok podatkowy nie przekracza
kwoty 20 000 zł.
1f. Podatnicy otrzymujący darowizny, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 7 oraz
w art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych, którzy nie składają zeznania, o którym mowa w art. 27 ust. 1, są
obowiązani w terminie, o którym mowa w art. 27 ust. 1:
1) przekazać urzędowi skarbowemu informacje o kwocie ogółem otrzymanych
darowizn ze wskazaniem celu jej przeznaczenia zgodnie ze sferą działalności
pożytku publicznego, o której mowa w art. 4 ustawy wymienionej w ust. 1 pkt 1,
a także celu, o którym mowa w ust. 1 pkt 7, wraz z wyszczególnieniem darowizn
pochodzących od osób prawnych z podaniem nazwy i adresu darczyńcy, jeżeli
jednorazowa kwota darowizny przekracza 15 000 zł lub jeżeli suma wszystkich
darowizn otrzymanych w danym roku podatkowym od jednego darczyńcy
przekracza 35 000 zł;
2) udostępnić do publicznej wiadomości, poprzez publikacje w Internecie, środkach
masowego przekazu lub wyłożenie dla zainteresowanych w pomieszczeniach
ogólnie dostępnych, informacje, o których mowa w pkt 1, i w formie pisemnej
zawiadomić o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Z obowiązku
tego zwolnione są podmioty, których dochód za dany rok podatkowy nie
przekracza kwoty 20 000 zł.
1g. Podatnicy korzystający z odliczenia darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt
1, 7 i 8, oraz wynikającego z odrębnych ustaw, są obowiązani wykazać w zeznaniu, o
którym mowa w art. 27 ust. 1, kwotę przekazanej darowizny, kwotę dokonanego
odliczenia oraz dane pozwalające na identyfikację obdarowanego, w szczególności
jego nazwę, adres i numer identyfikacji podatkowej lub numer uzyskany w innym niż
Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie
należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, w którym obdarowany ma
siedzibę, służący dla celów podatkowych identyfikacji.
1h. Do podatników, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4a, składających
zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1, otrzymujących darowizny, o których mowa
w ust. 1 pkt 1 i 7 oraz w art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1e i 1f stosuje się odpowiednio.
1i. Przepisy ust. 1e, 1f i 1h stosuje się odpowiednio do podatników
otrzymujących darowizny, które podlegają odliczeniu na podstawie odrębnych ustaw.
1j. Prawo do odliczenia darowizny na rzecz organizacji, określonej w przepisach
regulujących działalność pożytku publicznego, obowiązujących w innym niż
Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie
należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącej działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, przysługuje podatnikowi pod warunkiem:
1) udokumentowania przez podatnika oświadczeniem tej organizacji, iż na dzień
przekazania darowizny była ona równoważną organizacją do organizacji,
o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o
działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, realizującą cele określone
w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego
i o wolontariacie i prowadzącą działalność pożytku publicznego w sferze zadań
publicznych, oraz
2) istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania lub z innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej,
których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy
informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium
organizacja posiada siedzibę.
1k. Odliczenia darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się
w przypadku, gdy podatnik zaliczył wartość przekazanej darowizny do kosztów
uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 14.
2. (uchylony)
3. (uchylony)
3a. (uchylony)
4. (uchylony)
5. (uchylony)
6. (uchylony)
6a. (uchylony)
6b. (uchylony)
6c. (uchylony)
7. (uchylony)
8. Podatnicy uzyskujący przychody z zysków kapitałowych lub przychody z
innych źródeł przychodów mogą dokonywać odliczeń, o których mowa w ust. 1, od
dochodu w dowolnej proporcji, z tym że suma dokonanych w źródłach przychodów
odliczeń nie może przekroczyć wysokości określonej w ust. 1 i 1a.

Art. 18a. (uchylony).

Art. 18b. (uchylony).

Art. 18c. (utracił moc).

Art. 18d. 1. Podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków
kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty
uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej
„kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym
przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż
przychody z zysków kapitałowych.
2. Za koszty kwalifikowane uznaje się:
1) poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12
ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych,
oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w
ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w
takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczorozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu;
1a) poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 13
pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności
określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń
społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w
zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu
przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy
o dzieło w danym miesiącu;
2) nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną
działalnością badawczo-rozwojową;
2a) nabycie niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego
wykorzystywanego bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczorozwojowej, w szczególności naczyń i przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych;
3) ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, świadczone lub
wykonywane na podstawie umowy przez podmiot, o którym mowa w art. 7 ust.
1 pkt 1, 2 i 4–8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym
i nauce, a także nabycie od takiego podmiotu wyników prowadzonych przez
niego badań naukowych, na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej;
4) odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej wykorzystywanej
wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli to
korzystanie nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym
z podatnikiem w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4;
4a) nabycie usługi wykorzystania aparatury naukowo-badawczej wyłącznie na
potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli zakup usługi
nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem
w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4;
5) koszty uzyskania i utrzymania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy,
prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, poniesione na:
a) przygotowanie dokumentacji zgłoszeniowej i dokonanie zgłoszenia do
Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedniego
zagranicznego organu, łącznie z kosztami wymaganych tłumaczeń na język obcy,
b) prowadzenie postępowania przez Urząd Patentowy Rzeczypospolitej
Polskiej lub odpowiedni zagraniczny organ, poniesione od momentu
zgłoszenia do tych organów, w szczególności opłaty urzędowe i koszty
zastępstwa prawnego i procesowego,
c) odparcie zarzutów niespełnienia warunków wymaganych do uzyskania
patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy lub prawa z rejestracji wzoru
przemysłowego zarówno w postępowaniu zgłoszeniowym, jak i po jego
zakończeniu, w szczególności koszty zastępstwa prawnego i procesowego,
zarówno w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej, jak i w
odpowiednim zagranicznym organie,
d) opłaty okresowe, opłaty za odnowienie, tłumaczenia oraz dokonywanie
innych czynności koniecznych dla nadania lub utrzymania ważności
patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy oraz prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, w szczególności koszty walidacji patentu
europejskiego.
2a. W przypadku wartości niematerialnych i prawnych w postaci kosztów prac
rozwojowych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3, za koszty kwalifikowane uznaje
się dokonywane od tej wartości niematerialnej i prawnej odpisy amortyzacyjne w
proporcji, w jakiej w jej wartości początkowej pozostają koszty wymienione w ust. 2
pkt 1–4a lub ust. 3a pkt 2.
3. Za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku
podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od
środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych
w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów
osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.
3a. W przypadku podatników posiadających status centrum badawczorozwojowego, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1402 oraz z 2020
r. poz. 568), za koszty kwalifikowane, oprócz kosztów wymienionych w ust. 2–3, uznaje się także:
1) dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania
przychodów, odpisy amortyzacyjne od budowli, budynków i lokali będących
odrębną własnością wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej;
2) koszty ekspertyz, opinii, usług doradczych i usług równorzędnych, badań
wykonywanych na podstawie umowy, wiedzy technicznej i patentów lub licencji
na chroniony wynalazek, uzyskanych od podmiotów innych niż wymienione
w ust. 2 pkt 3 na warunkach rynkowych i wykorzystywanych wyłącznie na
potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.
3b. W przypadku, o którym mowa w ust. 3a pkt 1, jeżeli tylko część budowli,
budynku lub lokalu jest wykorzystywana w prowadzonej działalności badawczorozwojowej, za koszty kwalifikowane uznaje się odpisy amortyzacyjne w wysokości
ustalonej od wartości początkowej budowli, budynku lub lokalu odpowiadającej
stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej w prowadzonej działalności
badawczo-rozwojowej do ogólnej powierzchni użytkowej tej budowli, tego budynku lub lokalu.
3c. Wysokość kosztów kwalifikowanych, o których mowa w ust. 3a, nie może
przekroczyć 10% przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych
podatnika, o którym mowa w ust. 3a, osiągniętych w roku podatkowym.
3d. W przypadku podatników, o których mowa w ust. 3a, będących
mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów
ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, odliczenie kosztów kwalifikowanych wskazanych w ust. 3a oraz 50% kosztów wskazanych w ust. 2–3,
natomiast w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a, odliczenie
kosztów kwalifikowanych wskazanych w ust. 3a oraz 50% kosztów wskazanych w
ust. 2 pkt 1–4a, ust. 2a i 3:
1) jest dokonywane zgodnie z art. 5 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014
z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z
rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz. Urz. UE L
187 z 26.06.2014, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem nr
651/2014”, w formie i na warunkach, o których mowa w art. 5 ust. 2 lit. d
rozporządzenia nr 651/2014;
2) stanowi pomoc, o której mowa w art. 25 lub art. 28 rozporządzenia nr 651/2014;
3) podlega kumulacji na zasadach określonych w art. 8 rozporządzenia nr 651/2014.
3e. W przypadku podatników, o których mowa w ust. 3a, odliczenie:
1) kosztów wskazanych w ust. 3a oraz 50% kosztów wskazanych w ust. 2 pkt 1–4a,
ust. 2a i 3, w przypadku, o którym mowa w art. 4 ust. 1 lit. i rozporządzenia nr 651/2014,
2) 50% kosztów wskazanych w ust. 2 pkt 5, dokonane przez podatnika będącego
mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, w przypadku,
o którym mowa w art. 4 ust. 1 lit. l rozporządzenia nr 651/2014
– stanowi pomoc indywidualną podlegającą notyfikacji Komisji Europejskiej, która
może być udzielona po zatwierdzeniu przez Komisję Europejską.
3f. W przypadku podatników, o których mowa w ust. 3a, kwota, o którą został
pomniejszony w roku podatkowym podatek dochodowy z tytułu odliczenia:
1) kosztów wskazanych w ust. 3a oraz 50% kosztów wskazanych w ust. 2 pkt 1–4a,
ust. 2a i 3, nie może przekroczyć dwukrotności kwot wymienionych w art. 4 ust.
1 lit. i rozporządzenia nr 651/2014;
2) 50% kosztów wskazanych w ust. 2 pkt 5, nie może przekroczyć dwukrotności
kwoty wymienionej w art. 4 ust. 1 lit. l rozporządzenia nr 651/2014.
3g. Intensywność pomocy publicznej nie może przekroczyć wartości
określonych w:
1) art. 25 ust. 5–7 rozporządzenia nr 651/2014 – w przypadku pomocy, o której
mowa w ust. 3e pkt 1;
2) art. 28 ust. 3 i 4 rozporządzenia nr 651/2014 – w przypadku pomocy, o której
mowa w ust. 3e pkt 2.
3h. Podatnik, o którym mowa w ust. 3a, nie może dokonywać odliczeń, o których
mowa w ust. 3d, w przypadku gdy:
1) znajduje się w trudnej sytuacji ekonomicznej, o której mowa w art. 2 pkt 18
rozporządzenia nr 651/2014;
2) ciąży na nim obowiązek zwrotu pomocy wynikający z wcześniejszej decyzji
Komisji Europejskiej uznającej pomoc za niezgodną z prawem i ze wspólnym
rynkiem.
3i. Podatnik, o którym mowa w ust. 3a, korzystający z odliczenia, o którym mowa
w ust. 1, stanowiącego pomoc publiczną, jest obowiązany do przedstawienia
naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu w sprawach podatku dochodowego, w
terminie złożenia zeznania podatkowego, informacji, o których mowa w art. 37 ust. 5
ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy
publicznej (Dz. U. z 2020 r. poz. 708).
3j. Odliczenie, o którym mowa w ust. 3d, jest dokonywane w okresie stosowania
rozporządzenia nr 651/2014.
3k. Do kosztów kwalifikowanych stanowiących odpisy amortyzacyjne od
środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przepisu art. 16 ust. 1 pkt 48
nie stosuje się.
4. Koszty kwalifikowane ponoszone w ramach badań podstawowych podlegają
odliczeniu wyłącznie pod warunkiem, że badania te są prowadzone na podstawie
umowy lub porozumienia z podmiotem, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4–8
ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
5. Koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi
zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy
opodatkowania podatkiem dochodowym.
5a. W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 5, podatnik jest
obowiązany w zeznaniu, o którym mowa w art. 27, składanym za rok podatkowy, w
którym wystąpiły te okoliczności, do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę
dokonanych odliczeń, które zostały mu zwrócone, a w razie poniesienia straty – do jej
zmniejszenia o tę kwotę.
6. Podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych,
o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, prawo do odliczenia przysługuje
jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika
uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych
przepisów.
7. Kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:
1) w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą,
małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6
marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2–3a;
2) w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a – 150%
kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1–4a i ust. 2a–3a, oraz 100% kosztów, o
których mowa w ust. 2 pkt 5;
3) w przypadku pozostałych podatników – 100% kosztów, o których mowa w ust. 2–3.
8. Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono
koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę
albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń,
odliczenia – odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części – dokonuje się w
zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących
bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.
9. Przepisu ust. 8 zdanie drugie nie stosuje się, jeżeli podatnik wykaże w zeznaniu
kwotę przysługującą mu zgodnie z art. 18da.

Art. 18da. 1. Podatnikowi, który w roku rozpoczęcia prowadzenia działalności
poniósł stratę albo osiągnął dochód niższy od kwoty przysługującego za ten rok
odliczenia określonego w art. 18d ust. 1, przysługuje kwota odpowiadająca iloczynowi
nieodliczonego na podstawie art. 18d ust. 1 odliczenia i stawki podatku określonej w
art. 19 ust. 1 obowiązującej tego podatnika w danym roku podatkowym.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również w roku podatkowym następującym
bezpośrednio po roku rozpoczęcia działalności, jeżeli w tym roku podatnik, o którym
mowa w ust. 1, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.
3. Kwota wykazana przez podatnika w zeznaniu, przysługująca na podstawie ust.
1 lub 2, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w
bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w
ramach zasady de minimis.
4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników rozpoczynających działalność,
którzy zostali utworzeni:
1) w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników albo
2) w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą
we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą
prawną, albo
3) przez osoby prawne, osoby fizyczne lub jednostki niemające osobowości
prawnej, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone
przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa lub
składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie
równowartość w złotych kwoty co najmniej 10 000 euro przeliczonej według
średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy
dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym
wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość
tych składników oblicza się, stosując odpowiednio art. 14, albo
4) przez osoby prawne, osoby fizyczne lub jednostki niemające osobowości
prawnej wnoszące, tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału
podatnika, składniki majątku uzyskane przez te osoby lub jednostki w wyniku
likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby lub jednostki posiadały udziały
(akcje) tych innych likwidowanych podatników.
5. Podatnik jest obowiązany do zwrotu wykazanej w zeznaniu kwoty
przysługującej mu na podstawie ust. 1 lub 2, jeżeli przed upływem trzech lat
podatkowych, licząc od końca roku podatkowego, za który złożył to zeznanie, zostanie
postawiony w stan upadłości lub likwidacji.
5a. W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 5, podatnik jest
obowiązany w zeznaniu, o którym mowa w art. 27, składanym za rok podatkowy, w
którym wystąpiły te okoliczności, do zwiększenia podatku o kwotę zwrotu, a w razie
wystąpienia nadpłaty – do jej zmniejszenia o tę kwotę.
6. Kwoty, o których mowa w ust. 1 i 2, podatnik wykazuje w zeznaniu, o którym
mowa w art. 27.

Art. 18e. Podatnicy korzystający z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, oraz
podatnicy, którym przysługuje kwota określona w art. 18da, są obowiązani wykazać
w zeznaniu poniesione koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu lub stanowiące
podstawę do wyliczenia przysługującej podatnikowi kwoty.

Art. 18f. 1. Podstawa opodatkowania ustalona zgodnie z art. 18 lub art. 24d
ust. 3 oraz po uprzednim odliczeniu kwot określonych w art. 18d:
1) może być zmniejszona o zaliczaną do przychodów należnych wartość
wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a
ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, która nie została
uregulowana lub zbyta, przy czym zmniejszenia dokonuje się w zeznaniu
podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia
upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie;
2) podlega zwiększeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość
zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a
ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało
uregulowane, przy czym zwiększenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym
składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu
zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.
2. Jeżeli podatnik poniósł stratę, o której mowa w art. 7 ust. 2, z którą związana
jest transakcja handlowa w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym
opóźnieniom, kwota straty:
1) może być zwiększona o zaliczaną do przychodów należnych wartość
wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego, w rozumieniu art. 4 pkt 1a
ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, która nie została
uregulowana lub zbyta, przy czym zwiększenia dokonuje się w zeznaniu
podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia
upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie;
2) podlega zmniejszeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość
zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a
ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało
uregulowane, przy czym zmniejszenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym
składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu
zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.
3. Jeżeli wartość zmniejszenia podstawy opodatkowania, przysługującego na
podstawie ust. 1 pkt 1, jest wyższa od tej podstawy, zmniejszenia podstawy
opodatkowania o nieodliczoną wartość dokonuje się w kolejnych latach podatkowych,
nie dłużej jednak niż przez okres 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, za który
powstało prawo do zmniejszenia. Zmniejszenia podstawy opodatkowania w kolejnych
latach dokonuje się, jeżeli wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta.
4. Jeżeli wartość zobowiązania, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, jest wyższa od
kwoty straty podlegającej zmniejszeniu na podstawie ust. 2 pkt 2, różnica zwiększa
podstawę opodatkowania na podstawie ust. 1 pkt 2.
5. Zmniejszenia na podstawie ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 2 dokonuje się, jeżeli do
dnia złożenia zeznania podatkowego wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta.
6. Zwiększenia na podstawie ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1 dokonuje się, jeżeli do
dnia złożenia zeznania podatkowego zobowiązanie nie zostało uregulowane.
7. W przypadku gdy po roku podatkowym, za który dokonano zmniejszenia na
podstawie ust. 1 pkt 1 i ust. 3 albo zwiększenia na podstawie ust. 2 pkt 1,
wierzytelność zostanie uregulowana lub zbyta, podatnik obowiązany jest do
zwiększenia podstawy obliczenia podatku lub zmniejszenia straty w zeznaniu
podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym wierzytelność została
uregulowana lub zbyta, odpowiednio o wartość kwot uprzednio odliczonych albo
doliczonych. Jeżeli kwota straty jest mniejsza od kwoty ją zmniejszającej, różnica
zwiększa podstawę opodatkowania.
8. W przypadku gdy po roku podatkowym, za który dokonano zwiększenia na
podstawie ust. 1 pkt 2 i ust. 4 lub zmniejszenia na podstawie ust. 2 pkt 2,
zobowiązanie zostanie uregulowane, podatnik zmniejsza podstawę opodatkowania lub
zwiększa stratę w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym
zobowiązanie zostało uregulowane. Jeżeli wartość zmniejszenia podstawy
opodatkowania jest wyższa od tej podstawy, zmniejszenia podstawy opodatkowania
o nieodliczoną wartość dokonuje się w kolejnych latach podatkowych, nie dłużej
jednak niż przez okres 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, za który powstało
prawo do zmniejszenia.
9. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się wyłącznie do wierzytelności lub zobowiązań,
odpowiednio o zapłatę lub do zapłaty, świadczeń pieniężnych, wynikających
z transakcji handlowych, jeżeli z tytułu tych transakcji przynajmniej u jednej ze stron
określa się przychody lub koszty uzyskania przychodów, bez względu na termin ich
ujęcia w tych przychodach lub kosztach uzyskania przychodów.
10. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są łącznie
następujące warunki:
1) dłużnik na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego dzień złożenia zeznania
podatkowego nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego,
postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2) od daty wystawienia faktury (rachunku) lub zawarcia umowy dokumentującej
wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego,
w którym została wystawiona faktura (rachunek) lub została zawarta umowa,
a w przypadku gdy rok kalendarzowy, w którym wystawiono fakturę (rachunek),
jest inny niż rok kalendarzowy, w którym zawarto umowę – gdy nie upłynęły
2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego późniejszej z tych czynności;
3) transakcja handlowa zawarta jest w ramach działalności wierzyciela oraz
działalności dłużnika, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem
dochodowym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
11. Okres 90 dni, o którym mowa w ust. 1 i 2, liczy się począwszy od pierwszego
dnia następującego po określonym na fakturze (rachunku) lub w umowie upływie
terminu do uregulowania zobowiązania.
12. Wierzytelności odliczone od podstawy opodatkowania lub zwiększające
kwotę straty na zasadach określonych w ust. 1 pkt 1, ust. 2 pkt 1, ust. 3 i 5–7 nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie innych przepisów ustawy.
13. Wierzytelności, o których mowa w ust. 1 i 2, nie podlegają odliczeniu od
podstawy opodatkowania ani nie zwiększają straty, jeżeli zostały zaliczone do kosztów
uzyskania przychodów na podstawie innych przepisów ustawy, w tym poprzez rezerwy lub odpisy.
14. Jeżeli uprawnienie albo obowiązek odpowiednio zwiększenia lub
zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1, 2 i 4 albo ust. 7 i 8, powstaje po zmianie formy
opodatkowania, zmniejszenia albo zwiększenia podstawy opodatkowania albo straty
dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym
nastąpiła zmiana formy opodatkowania.
15. Jeżeli termin zapłaty określono na fakturze (rachunku) lub w umowie
z naruszeniem przepisów ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, przez
termin zapłaty, o którym mowa w ust. 1 i 2, rozumie się termin określony zgodnie
z przepisami tej ustawy.
16. Przepisy ust. 1–15 stosuje się odpowiednio do wspólników spółki niebędącej
osobą prawną, z tym że warunek, o którym mowa w ust. 10 pkt 1, stosuje się do spółki
niebędącej osobą prawną.
17. Przepisy ust. 1–16 stosuje się odpowiednio w przypadku uregulowania lub
zbycia części wierzytelności.
18. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do transakcji handlowych dokonywanych
między podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4.
19. Podatnicy dokonujący zwiększenia lub zmniejszenia, o których mowa
w ust. 1–4 albo ust. 7 i 8, obowiązani są wykazać w zeznaniu podatkowym
wierzytelności lub zobowiązania, z którymi związane są te zwiększenia lub zmniejszenia.

art. 19. więcej Art. 19. 1. Podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d
i art. 24f, wynosi:
1) 19% podstawy opodatkowania;
2) 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków
kapitałowych – w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku
podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej
równowartości 1 200 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.
1a. Podatnik, który został utworzony:
1) w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem
przekształcenia spółki w inną spółkę, albo
2) w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą
we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną, albo
3) przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające
osobowości prawnej, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio
prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część
przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości
przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10 000 euro
przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank
Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok
podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do
1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio
przepisy art. 14, albo
4) przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające
osobowości prawnej wnoszące, tytułem wkładów niepieniężnych na poczet
kapitału podatnika, składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki
w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały
udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników, albo
5) przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające
osobowości prawnej, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został
utworzony, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym,
zostało do niego wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone
przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku
tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w
złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro
ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy
października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych
składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14
– nie stosuje przepisu ust. 1 pkt 2 w roku podatkowym, w którym rozpoczął
działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.
1b. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do podatkowych grup kapitałowych.
1c. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do:
1) spółki dzielonej,
2) podatnika, który wniósł tytułem wkładu do innego podmiotu, w tym na poczet kapitału:
a) uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część
przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości
przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro
przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy
Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego
rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu
do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując
odpowiednio przepisy art. 14, lub
b) składniki majątku uzyskane przez tego podatnika w wyniku likwidacji
innych podatników, jeżeli ten podatnik posiadał udziały (akcje) tych innych
likwidowanych podatników
– w roku podatkowym, w którym dokonano podziału albo wniesiono wkład, oraz w
roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.
1d. Podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której
mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika.
1e. Warunek, o którym mowa w ust. 1d, nie dotyczy podatników
rozpoczynających prowadzenie działalności, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1c, w roku
rozpoczęcia tej działalności.
2. (uchylony)
3. (uchylony)
4. (uchylony)

Art. 19a. (uchylony).

art. 20. więcej Art. 20. 1. Jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również
dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te
podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności
wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody
(przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy
dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie.
Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed
dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym
państwie.
2. W przypadku gdy:
1) spółka mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
uzyskuje dochody (przychody) z tytułu dywidend oraz inne przychody z tytułu
udziału w zyskach osób prawnych, oraz
2) dochody (przychody), o których mowa w pkt 1, uzyskiwane są z tytułu udziału
w zyskach spółki podlegającej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od
całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, na terytorium
państwa, z którym Rzeczpospolita Polska posiada obowiązującą umowę
o unikaniu podwójnego opodatkowania, niebędącego państwem członkowskim
Unii Europejskiej lub innym państwem należącym do Europejskiego Obszaru
Gospodarczego albo Konfederacją Szwajcarską, oraz
3) spółka, o której mowa w pkt 1, posiada w kapitale spółki, o której mowa w pkt 2,
bezpośrednio nie mniej niż 75% udziałów (akcji)
– odliczeniu podlega również kwota podatku od dochodów, z których zysk został
wypłacony, zapłaconego przez spółkę, o której mowa w pkt 2, w państwie jej siedziby,
w części odpowiadającej udziałowi spółki, o której mowa w pkt 1, w wypłaconym
zysku spółki, o której mowa w pkt 2.
2a. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do podmiotów podlegających
opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu
na miejsce ich osiągania, w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim
Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru
Gospodarczego, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, o ile umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawarta między Rzecząpospolitą Polską a państwem
siedziby tego podmiotu przewiduje przypisanie dochodów uzyskiwanych poza
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do jego zagranicznego zakładu. Kwota
odliczenia nie może przekroczyć tej części podatku zapłaconego w obcym państwie,
jaka proporcjonalnie przypada na dochód z tego źródła przypisany do zagranicznego
zakładu.
2b. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do spółek podlegających
opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu
na miejsce ich osiągania, w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim
Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru
Gospodarczego, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, przy czym kwota odliczenia nie może
przekroczyć tej części podatku zapłaconego w obcym państwie, jaka proporcjonalnie
przypada na dochód z tego źródła przypisany do zagranicznego zakładu.
3. Zwalnia się od podatku dochodowego dochody (przychody) uzyskiwane przez
podatników, o których mowa w ust. 1, z tytułu dywidend oraz innych przychodów
z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd poza
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:
1) wypłacającym dywidendę oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób
prawnych jest spółka podlegająca w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie
członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do
Europejskiego Obszaru Gospodarczego opodatkowaniu podatkiem dochodowym
od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania;
2) uzyskującym dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu
udziału w zyskach osób prawnych, o których mowa w pkt 1, jest spółka będąca
podatnikiem podatku dochodowego, mająca siedzibę lub zarząd na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
3) spółka, o której mowa w pkt 2, posiada bezpośrednio nie mniej niż 10% udziałów
(akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 1;
4) spółka, o której mowa w pkt 2, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania
podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.
4. (uchylony)
5. (uchylony)
6. Łączna kwota odliczenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie może przekroczyć
tej części podatku, która została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która
proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany z tego źródła dochodu.
7. (uchylony)
8. Określając wielkość odliczenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, oraz zwolnienia,
o którym mowa w ust. 3, kwotę podatku zapłaconego w obcym państwie oraz
osiągniętego dochodu (przychodu) przelicza się na złote według kursu średniego
ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego
poprzedzającego dzień zapłaty tego podatku lub dzień osiągnięcia dochodu
(przychodu).
9. Odliczenie, o którym mowa w ust. 2, oraz zwolnienie, o którym mowa
w ust. 3, ma zastosowanie w przypadku, gdy spółka, o której mowa w ust. 2 pkt 1 oraz
ust. 3 pkt 2, posiada udziały (akcje) spółki, o której mowa w ust. 2 pkt 2 oraz ust. 3
pkt 1, w wysokości określonej w ust. 2 pkt 3 oraz odpowiednio w ust. 3 pkt 3,
nieprzerwanie przez okres dwóch lat.
10. Odliczenie, o którym mowa w ust. 2, oraz zwolnienie, o którym mowa
w ust. 3, ma również zastosowanie w przypadku, gdy okres dwóch lat nieprzerwanego
posiadania udziałów (akcji), w wysokości określonej w ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3,
upływa po dniu uzyskania tych dochodów (przychodów). W przypadku
niedotrzymania warunku posiadania udziałów (akcji), w wysokości określonej
w ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat spółka, która
dokonała odliczenia lub skorzystała ze zwolnienia, jest obowiązana zgodnie
z odrębnymi przepisami do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 27
ust. 1, za lata podatkowe, w których dokonała odliczenia lub korzystała ze zwolnienia.
11. Przepisów ust. 2–10 nie stosuje się, jeżeli wypłata dywidendy lub innych
należności z tytułu udziału w zyskach osób prawnych została dokonana w wyniku
likwidacji spółki dokonującej wypłaty.
12. Przepisy ust. 3, 9–11 stosuje się odpowiednio do:
1) spółdzielni zawiązanych na podstawie rozporządzenia nr 1435/2003/WE z dnia
22 lipca 2003 r. w sprawie statutu Spółdzielni Europejskiej (SCE) (Dz. Urz. WE
L 207 z 18.08.2003, z późn. zm.);
2) dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3, wypłacanych przez spółki
podlegające w Konfederacji Szwajcarskiej opodatkowaniu podatkiem
dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich
osiągania, spółkom, o których mowa w ust. 3 pkt 2, przy czym określony w ust. 3
pkt 3 bezpośredni udział procentowy w kapitale spółki, o której mowa w ust. 3
pkt 1, ustala się w wysokości nie mniejszej niż 25%;
3) spółek podlegających w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie
członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do
Europejskiego Obszaru Gospodarczego, opodatkowaniu podatkiem
dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich
osiągania, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, przy czym kwota odliczenia nie
może przekroczyć również tej części podatku zapłaconego w obcym państwie,
jaka proporcjonalnie przypada na dochód z tego źródła przypisany do
zagranicznego zakładu.
13. (uchylony)
14. Przepisy ust. 3, 9–11 oraz 15 stosuje się odpowiednio również do podmiotów
wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy, przy czym w przypadku Konfederacji
Szwajcarskiej przepisy te mają zastosowanie, jeżeli zostanie spełniony warunek,
o którym mowa w ust. 12 pkt 2.
15. Odliczenie i zwolnienie, o których mowa w ust. 2 i 3, stosuje się:
1) jeżeli posiadanie udziałów (akcji), o którym mowa w ust. 2 pkt 3, ust. 3 pkt 3
i ust. 12 pkt 2, wynika z tytułu własności;
2) w odniesieniu do dochodów uzyskanych z udziałów (akcji) posiadanych na
podstawie tytułu:
a) własności,
b) innego niż własność, pod warunkiem że te dochody (przychody)
korzystałyby ze zwolnienia, gdyby posiadanie tych udziałów (akcji) nie
zostało przeniesione.
16. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do dywidend i innych dochodów (przychodów)
z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, w części, w jakiej w państwie spółki,
o której mowa w ust. 3 pkt 1, wypłacane z tego tytułu kwoty w jakiejkolwiek formie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, odliczeniu od dochodu, podstawy opodatkowania lub od podatku spółki wypłacającej.

art. 21. więcej Art. 21. 1. Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2,
przychodów:
1) z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów
wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze
sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub
procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia
przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub
naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie
przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
2) z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej,
rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę
za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych
prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub
sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych,
usług reklamowych, zarządzan
ia i kontroli, przetwarzania danych, usług
rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz
świadczeń o podobnym charakterze
– ustala się w wysokości 20% przychodów;
3) z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do
przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej
żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,
4) uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne
przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z
lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego
wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera
– ustala się w wysokości 10% tych przychodów.
2. Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia
podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
3. Zwalnia się od podatku dochodowego przychody, o których mowa w ust. 1
pkt 1, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:
1) wypłacającym należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest:
a) spółka będąca podatnikiem podatku dochodowego mająca siedzibę lub
zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo
b) położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład
spółki podlegającej w państwie członkowskim Unii Europejskiej
opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez
względu na miejsce ich osiągania, jeżeli wypłacane przez ten zagraniczny
zakład należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, podlegają zaliczeniu do
kosztów uzyskania przychodów przy określaniu dochodów podlegających
opodatkowaniu w Rzeczypospolitej Polskiej;
2) uzyskującym przychody, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest spółka podlegająca
w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej
lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego
opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez
względu na miejsce ich osiągania;
3) spółka:
a) o której mowa w pkt 1, posiada bezpośrednio nie mniej niż 25% udziałów
(akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 2, lub
b) o której mowa w pkt 2, posiada bezpośrednio nie mniej niż 25% udziałów
(akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 1;
c) (uchylona)
4) rzeczywistym właścicielem należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest:
a) spółka, o której mowa w pkt 2, albo
b) zagraniczny zakład spółki, o której mowa w pkt 2, jeżeli dochód osiągnięty
w następstwie uzyskania tych należności podlega opodatkowaniu w tym
państwie członkowskim Unii Europejskiej, w którym ten zagraniczny
zakład jest położony.
3a. Warunek posiadania udziałów (akcji), o którym mowa w ust. 3 pkt 3, uważa
się także za spełniony, jeżeli zarówno w kapitale spółki, o której mowa w ust. 3 pkt 1,
jak i w kapitale spółki, o której mowa w ust. 3 pkt 2, inna spółka podlegająca
w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, posiada
bezpośrednio – nie mniej niż 25% udziałów (akcji). Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.
3b. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, stosuje się, jeżeli posiadanie udziałów
(akcji), o którym mowa w ust. 3 pkt 3 oraz ust. 3a, wynika z tytułu własności.
3c. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, stosuje się, jeżeli spółka, o której mowa
w ust. 3 pkt 2, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym
od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.
4. Przepis ust. 3 ma zastosowanie w przypadku, kiedy spółki, o których mowa
w ust. 3 pkt 3, posiadają udziały (akcje) w wysokości, o której mowa w ust. 3 pkt 3,
nieprzerwanie przez okres dwóch lat.
5. Przepisy ust. 3 i 4 mają również zastosowanie w przypadku, gdy okres dwóch
lat nieprzerwanego posiadania udziałów (akcji), w wysokości określonej w ust. 3
pkt 3, upływa po dniu uzyskania przez spółkę, o której mowa w ust. 3 pkt 2,
przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 1. W przypadku niedotrzymania warunku
posiadania udziałów (akcji), o których mowa w ust. 3 pkt 3, nieprzerwanie przez okres
dwóch lat, spółka, o której mowa w ust. 3 pkt 2, jest obowiązana do zapłaty podatku,
wraz z odsetkami za zwłokę, od przychodów określonych w ust. 1 pkt 1 w wysokości
20% przychodów, z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Odsetki nalicza się od
następnego dnia po upływie terminu, o którym mowa w art. 26 ust. 3.
6. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, nie ma zastosowania do przychodów,
które zgodnie z odrębnymi przepisami zostaną uznane za:
1) przychody z podziału zysków lub spłaty kapitału spółki wypłacającej należności,
o których mowa w ust. 1 pkt 1;
2) przychody z tytułu wierzytelności dającej prawo do udziału w zyskach dłużnika;
3) przychody z tytułu wierzytelności uprawniającej wierzyciela do zamiany jego
prawa do odsetek na prawo do udziału w zyskach dłużnika;
4) przychody z tytułu wierzytelności, która nie powoduje obowiązku spłaty kwoty
głównej tej wierzytelności lub gdy spłata jest należna po upływie co najmniej
50 lat od powstania wierzytelności.
7. Jeżeli w wyniku powiązań w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 między
podmiotem wypłacającym i uzyskującym należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1,
zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby
między sobą podmioty niepowiązane w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3, w wyniku
czego kwota wypłaconych należności jest wyższa od tej, jakiej należałoby oczekiwać,
gdyby powiązania te nie istniały, zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, stosuje się
tylko do kwoty należności określonej bez uwzględniania warunków wynikających
z tych powiązań. Przepis art. 11d stosuje się odpowiednio.
8. Przepisy ust. 3–7 stosuje się odpowiednio do podmiotów wymienionych
w załączniku nr 5 do ustawy.
9. Zwolnienia, o którym mowa w ust. 3, nie stosuje się jeżeli wypłacającym
należności jest spółka, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1.

art. 22. więcej Art. 22. 1. Podatek dochodowy od określonych w art. 7b ust. 1 pkt 1 przychodów
z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób
prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala
się w wysokości 19% uzyskanego przychodu (dochodu).
1a. Zryczałtowany podatek, obliczony zgodnie z ust. 1, od przychodów
uzyskiwanych przez komplementariusza z tytułu udziału w zyskach spółki, o której
mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, pomniejsza się o kwotę odpowiadającą iloczynowi
procentowego udziału komplementariusza w zysku tej spółki i podatku należnego od
dochodu tej spółki, obliczonego zgodnie z art. 19, za rok podatkowy, z którego
przychód z tytułu udziału w zysku został uzyskany.
1b. Kwota pomniejszenia, o którym mowa w ust. 1a, nie może przekroczyć
kwoty podatku obliczonego zgodnie z ust. 1.
1c. Przepisy ust. 1a i 1b stosuje się również w przypadku, gdy przychód z tytułu
udziału w zysku spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, za dany rok podatkowy
zostanie uzyskany przez komplementariusza w innym roku niż rok następujący po
danym roku podatkowym, jednak nie dłużej niż przez 5 kolejnych lat podatkowych,
licząc od końca roku podatkowego następującego po roku, w którym zysk został osiągnięty.
1d. Przepis ust. 1c stosuje się odpowiednio do podatku dochodowego od
przychodów (dochodów) komplementariusza z likwidacji spółki, o której mowa
w art. 1 ust. 3 pkt 1, albo z jego wystąpienia z takiej spółki.
1e. W przypadku komplementariusza uzyskującego przychody z tytułu prawa do
udziału w zysku w więcej niż jednej spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1,
pomniejszenie, o którym mowa w ust. 1a, przysługuje w odniesieniu do podatku od
przychodów uzyskiwanych odrębnie z każdej z tych spółek.
2. (uchylony)
3. (uchylony)
4. Zwalnia się od podatku dochodowego przychody z tytułu udziału w zyskach
osób prawnych, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a, f oraz j, z wyjątkiem
dochodów uzyskiwanych przez komplementariusza z tytułu udziału w zyskach spółki,
o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:
1) wypłacającym dywidendę oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób
prawnych jest spółka mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej;
2) uzyskującym dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu
udziału w zyskach osób prawnych, o których mowa w pkt 1, jest spółka
podlegająca w Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym niż Rzeczpospolita Polska
państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do
Europejskiego Obszaru Gospodarczego, opodatkowaniu podatkiem
dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich
osiągania;
3) spółka, o której mowa w pkt 2, posiada bezpośrednio nie mniej niż 10% udziałów
(akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 1;
4) spółka, o której mowa w pkt 2, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania
podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło
ich osiągania.
4a. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, ma zastosowanie w przypadku, kiedy
spółka uzyskująca dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu
udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej posiada udziały (akcje) w spółce wypłacającej te należności
w wysokości, o której mowa w ust. 4 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat.
4b. Zwolnienie to ma również zastosowanie w przypadku, gdy okres dwóch lat
nieprzerwanego posiadania udziałów (akcji), w wysokości określonej w ust. 4 pkt 3,
przez spółkę uzyskującą dochody (przychody) z tytułu udziału w zysku osoby prawnej mającej siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, upływa po dniu uzyskania tych dochodów (przychodów). W przypadku niedotrzymania warunku posiadania udziałów (akcji), w wysokości określonej w ust. 4 pkt 3, nieprzerwanie
przez okres dwóch lat spółka, o której mowa w ust. 4 pkt 2, jest obowiązana do zapłaty
podatku, wraz z odsetkami za zwłokę, od dochodów (przychodów) określonych
w ust. 1 w wysokości 19% dochodów (przychodów) do 20 dnia miesiąca
następującego po miesiącu, w którym utraciła prawo do zwolnienia. Odsetki nalicza
się od następnego dnia po dniu, w którym po raz pierwszy skorzystała ze zwolnienia.
4c. Przepisy ust. 4–4b stosuje się odpowiednio do:
1) spółdzielni zawiązanych na podstawie rozporządzenia nr 1435/2003/WE z dnia
22 lipca 2003 r. w sprawie statutu Spółdzielni Europejskiej (SCE) (Dz. Urz. WE
L 207 z 18.08.2003, z późn. zm.);
2) dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 1, wypłacanych przez spółki,
o których mowa w ust. 4 pkt 1, spółkom podlegającym w Konfederacji
Szwajcarskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich
dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, przy czym określony w ust. 4
pkt 3 bezpośredni udział procentowy w kapitale spółki, o której mowa w ust. 4
pkt 1, ustala się w wysokości nie mniejszej niż 25%;
3) dochodów wypłacanych (przypisanych) na rzecz położonego na terytorium
państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub innego państwa należącego do
Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej
zagranicznego zakładu spółki, o której mowa w ust. 4 pkt 2, jeżeli spółka ta
spełnia warunki określone w ust. 4–4b.
4d. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, stosuje się:
1) jeżeli posiadanie udziałów (akcji), o którym mowa w ust. 4 pkt 3, wynika z tytułu własności;
2) w odniesieniu do dochodów uzyskanych z udziałów (akcji) posiadanych na podstawie tytułu:
a) własności,
b) innego niż własność, pod warunkiem że te dochody (przychody)
korzystałyby ze zwolnienia, gdyby posiadanie tych udziałów (akcji) nie
zostało przeniesione.
5. (uchylony)
6. Przepisy ust. 4–4d stosuje się odpowiednio również do podmiotów
wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy, przy czym w przypadku Konfederacji
Szwajcarskiej przepisy ust. 4–4d mają zastosowanie, jeżeli zostanie spełniony
warunek, o którym mowa w ust. 4c pkt 2.

Art. 22a. Przepisy art. 20–22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Art. 22b. Zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20–22 stosuje się
pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której
stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji
podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa,
w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

Art. 22c. 1. Przepisów art. 20 ust. 3, art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4 nie stosuje
się, jeżeli skorzystanie ze zwolnienia określonego w tych przepisach było:
1) sprzeczne w danych okolicznościach z przedmiotem lub celem tych przepisów;
2) głównym lub jednym z głównych celów dokonania transakcji lub innej czynności
albo wielu transakcji lub innych czynności, a sposób działania był sztuczny.
2. Na potrzeby ust. 1 sposób działania nie jest sztuczny, jeżeli na podstawie
istniejących okoliczności należy przyjąć, że podmiot działający rozsądnie i kierujący
się zgodnymi z prawem celami zastosowałby ten sposób działania w dominującej
mierze z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych. Do przyczyn, o których mowa
w zdaniu pierwszym, nie zalicza się celu skorzystania ze zwolnienia określonego
w przepisach art. 20 ust. 3, art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4, sprzecznego
z przedmiotem lub celem tych przepisów.

Art. 22d. 1. Od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia walut wirtualnych
podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.
2. Dochodem z odpłatnego zbycia walut wirtualnych jest osiągnięta w roku
podatkowym różnica między sumą przychodów, o których mowa w art. 7b
ust. 1 pkt 6 lit. f, a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 15 ust. 11–13.
3. Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego
opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niezapłacenie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod
warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca siedziby podatnika
uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.
4. Dochodów z odpłatnego zbycia walut wirtualnych nie łączy się z innymi
dochodami (przychodami) podatnika.
5. Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu
podatkowym, o którym mowa w art. 27 ust. 1, wykazać dochody uzyskane w roku
podatkowym z odpłatnego zbycia walut wirtualnych i obliczyć należny podatek dochodowy.
6. W zeznaniu, o którym mowa w ust. 5, podatnik wykazuje koszty uzyskania
przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 11–13, także wtedy, gdy w roku
podatkowym nie osiągnął przychodów z odpłatnego zbycia walut wirtualnych.

art. 23. więcej Art. 23. (uchylony).

art. 24. więcej Art. 24. (uchylony).

Art. 24a. 1. Podatek od dochodów zagranicznej jednostki kontrolowanej
uzyskanych przez podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, wynosi 19% podstawy
opodatkowania.
2. Użyte w niniejszym artykule określenie:
1) zagraniczna jednostka – oznacza:
a) osobę prawną,
b) spółkę kapitałową w organizacji,
c) jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej inną niż spółka
niemająca osobowości prawnej,
d) spółkę niemającą osobowości prawnej, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2,
e) fundację, trust lub inny podmiot albo stosunek prawny o charakterze
powierniczym,
f) podatkową grupę kapitałową lub spółkę z podatkowej grupy kapitałowej,
która samodzielnie spełniałaby warunek, o którym mowa
w ust. 3 pkt 3 lit. c, gdyby nie była częścią podatkowej grupy kapitałowej,
g) wydzieloną organizacyjnie lub prawnie część zagranicznej spółki lub
innego podmiotu mającego osobowość prawną albo niemającego
osobowości prawnej
– nieposiadające siedziby, zarządu ani rejestracji na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, w których podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, samodzielnie lub
wspólnie z podmiotami powiązanymi, posiada, bezpośrednio lub pośrednio,
udział w kapitale, prawo głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub
zarządzających lub prawo do uczestnictwa w zysku, w tym ich ekspektatywę, lub
w których w przyszłości będzie uprawniony do nabycia takich praw, w tym jako
założyciel (fundator) lub beneficjent fundacji, trustu lub innego podmiotu albo
stosunku prawnego o charakterze powierniczym, lub nad którymi podatnik
sprawuje kontrolę faktyczną;
1a) prawo do uczestnictwa w zysku – oznacza również prawo do uzyskania środków
należących do zagranicznej jednostki w związku z jej likwidacją, prawo do
otrzymania świadczenia pieniężnego lub niepieniężnego, w tym jego
ekspektatywy, jako założyciel (fundator) lub beneficjent fundacji, trustu lub
innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym lub
ekspektatywę uzyskania zysków zagranicznej jednostki wypracowanych lub
uzyskanych w przyszłości;
1b) kontrola faktyczna – oznacza kontrolę, która, uwzględniając okoliczności
faktyczne, pozwala na wywieranie dominującego wpływu na funkcjonowanie
zagranicznej jednostki poprzez wpływ na podejmowanie decyzji na najwyższym
szczeblu w sprawach dotyczących zagranicznej jednostki lub możliwość
kierowania lub wpływania na jej codzienne działanie, przy czym kontrola
faktyczna wynika w szczególności z powiązań umownych, między innymi
umowy kreującej zagraniczną jednostkę, decyzji sądu lub innego dokumentu
regulującego założenie lub funkcjonowanie tej jednostki, udzielonych
pełnomocnictw lub powiązań faktycznych między zagraniczną jednostką i
podatnikiem;
2) instrumenty finansowe – oznacza instrumenty finansowe wymienione w art. 2
ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi;
3) jednostka zależna – oznacza podmiot, o którym mowa w art. 3 ust. 1, albo
zagraniczną jednostkę niespełniającą warunków określonych w ust. 3 pkt 3 lit. b i c, w których podatnik posiada, bezpośrednio lub pośrednio, co najmniej 50% udziałów w kapitale lub co najmniej 50% praw głosu w organach kontrolnych,
stanowiących lub zarządzających, lub co najmniej 50% prawa do uczestnictwa w zysku;
4) podmiot powiązany – oznacza:
a) osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości
prawnej, w której podatnik posiada, bezpośrednio lub pośrednio, co
najmniej 25% udziałów w kapitale lub co najmniej 25% praw głosu w
organach kontrolnych, stanowiących lub zarządzających, lub co
najmniej 25% prawa do uczestnictwa w zysku,
b) osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą
osobowości prawnej, posiadającą w podatniku, bezpośrednio lub
pośrednio, co najmniej 25% udziałów w kapitale lub co najmniej 25%
praw głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub zarządzających,
lub co najmniej 25% prawa do uczestnictwa w zysku,
c) osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości
prawnej, w której podmiot wskazany w lit. b posiada, bezpośrednio lub
pośrednio, co najmniej 25% udziałów w kapitale lub co najmniej 25% praw głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub zarządzających, lub co najmniej 25% prawa do uczestnictwa w zysku.
2a. W przypadku gdy na podstawie okoliczności faktycznych nie można ustalić,
że podmiot, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. e, spełnia przesłanki uznania za
zagraniczną jednostkę, domniemywa się, że podmiot ten stanowi zagraniczną
jednostkę, jeżeli podatnik jest założycielem lub fundatorem tego podmiotu oraz,
odpłatnie albo nieodpłatnie, przekazał majątek temu podmiotowi, chyba że założyciel
(fundator) wykaże, że wyzbył się on w sposób definitywny i nieodwołalny
powierzonego majątku. W takim przypadku podmiot, o którym mowa
w ust. 2 pkt 1 lit. e, uznaje się za zagraniczną jednostkę, gdy podatnik jest lub może
stać się beneficjentem tego podmiotu.
2b. Za zagraniczną jednostkę może być również uznany zagraniczny zakład
zagranicznej jednostki w dowolnej postaci.
3. Zagraniczną jednostką kontrolowaną jest:
1) zagraniczna jednostka mająca siedzibę lub zarząd lub zarejestrowana lub
położona na terytorium lub w kraju wymienionym w rozporządzeniu wydanym
na podstawie art. 11j ust. 2 albo
2) zagraniczna jednostka mająca siedzibę lub zarząd lub zarejestrowana lub
położona na terytorium państwa innego niż wskazane w pkt 1, z którym:
a) Rzeczpospolita Polska nie ratyfikowała umowy międzynarodowej,
w szczególności umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, albo
b) Unia Europejska nie ratyfikowała umowy międzynarodowej
– stanowiącej podstawę do uzyskania od organów podatkowych tego państwa
informacji podatkowych, albo
3) zagraniczna jednostka spełniająca łącznie następujące warunki:
a) w jednostce tej podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, samodzielnie lub
wspólnie z podmiotami powiązanymi, posiada bezpośrednio lub pośrednio
ponad 50% udziałów w kapitale lub ponad 50% praw głosu w organach
kontrolnych, stanowiących lub zarządzających, lub ponad 50% prawa do
uczestnictwa w zysku lub sprawuje kontrolę faktyczną nad zagraniczną jednostką,
b) co najmniej 33% przychodów tej jednostki osiągniętych w roku
podatkowym, o którym mowa w ust. 6, pochodzi:
– z dywidend i innych przychodów z udziału w zyskach osób prawnych,
– ze zbycia udziałów (akcji),
– z wierzytelności,
– z odsetek i pożytków od wszelkiego rodzaju pożyczek,
– z części odsetkowej raty leasingowej,
– z poręczeń i gwarancji,
– z praw autorskich lub praw własności przemysłowej, w tym z tytułu
zbycia tych praw,
– ze zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych,
– z działalności ubezpieczeniowej, bankowej lub innej działalności
finansowej,
– z transakcji z podmiotami powiązanymi, w przypadku gdy jednostka
nie wytwarza w związku z tymi transakcjami wartości dodanej pod
względem ekonomicznym lub wartość ta jest znikoma,
c) faktycznie zapłacony podatek dochodowy przez tę jednostkę jest niższy niż
różnica między podatkiem dochodowym od osób prawnych, który byłby od
niej należny, gdyby jednostka ta była podatnikiem, o którym mowa
w art. 3 ust. 1, a podatkiem dochodowym faktycznie przez nią zapłaconym
w państwie jej siedziby, zarządu, zarejestrowania lub położenia; przez
podatek faktycznie zapłacony rozumie się podatek niepodlegający zwrotowi
lub odliczeniu w jakiejkolwiek formie, w tym na rzecz innego podmiotu.
3a. Przy wyliczaniu różnicy, o której mowa w ust. 3 pkt 3 lit. c, nie uwzględnia
się zagranicznego zakładu zagranicznej jednostki kontrolowanej, który nie podlega
opodatkowaniu lub jest zwolniony z podatku w państwie siedziby zagranicznej
jednostki kontrolowanej.
3b. Sprawowanie kontroli, o której mowa w ust. 3 pkt 3 lit. a, wobec podatkowej
grupy kapitałowej, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. f, ustala się poprzez odniesienie
się do spółki dominującej lub wobec wszystkich spółek z grupy.
3c. W przypadku spółki z podatkowej grupy kapitałowej, o której mowa
w ust. 2 pkt 1 lit. f, przez faktycznie zapłacony podatek dochodowy przez tę spółkę na
potrzeby ust. 3 pkt 3 lit. c należy rozumieć podatek, który zostałby przez tę spółkę
zapłacony, gdyby ta spółka nie była częścią tej podatkowej grupy kapitałowej.
4. Podstawę opodatkowania, o której mowa w ust. 1, stanowi kwota
odpowiadająca dochodowi zagranicznej jednostki kontrolowanej proporcjonalnie do
okresu, w którym jednostka zagraniczna była kontrolowana przez podatnika w jej roku
podatkowym, albo do okresu, o którym mowa w ust. 8 albo 9, w takiej części, jaka
odpowiada posiadanym prawom do uczestnictwa w zysku tej jednostki, po odliczeniu kwot:
1) uwzględnionej w podstawie opodatkowania podatnika dywidendy otrzymanej od
zagranicznej jednostki kontrolowanej;
2) dochodu z odpłatnego zbycia przez podatnika udziału w zagranicznej jednostce
kontrolowanej, w części uwzględnionej w jego podstawie opodatkowania.
4a. W przypadku gdy podatnik jest założycielem (fundatorem) podmiotu,
o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. e, przysługujące mu prawo do uczestnictwa w zysku
określa się poprzez odniesienie do proporcji, w jakiej pozostaje wartość rynkowa
przekazanego przez niego majątku na dzień jego przekazania do całego majątku trustu,
fundacji lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym.
W przypadku gdy podatnikiem jest zarówno założyciel (fundator), jak i beneficjent
podmiotu, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. e, przepis ust. 8 stosuje się odpowiednio,
chyba że podatnik będący założycielem (fundatorem) wykaże, że faktycznie
przysługujące prawo do uczestnictwa w zysku podmiotu, o którym mowa
w ust. 2 pkt 1 lit. e, przysługuje w całości podatnikowi będącemu beneficjentem.
5. Kwoty nieodliczone zgodnie z ust. 4 w danym roku podatkowym podlegają
odliczeniu w następnych, kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych.
6. Dochodem, o którym mowa w ust. 4, jest uzyskana w roku podatkowym
nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, ustalonymi zgodnie
z przepisami ustawy, bez względu na rodzaj źródeł przychodów, ustalona na ostatni
dzień roku podatkowego zagranicznej jednostki kontrolowanej. Jeżeli zagraniczna
jednostka kontrolowana nie ma ustalonego roku podatkowego albo rok ten przekracza
okres kolejnych, następujących po sobie 12 miesięcy, przyjmuje się, że rokiem
podatkowym zagranicznej jednostki kontrolowanej jest rok podatkowy podatnika.
Dochód zagranicznej jednostki kontrolowanej nie podlega pomniejszeniu o straty
poniesione w latach poprzednich.
7. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie wysokości prawa do uczestnictwa w zysku
zagranicznej jednostki kontrolowanej albo nastąpiło wyłączenie lub ograniczenie tego prawa, dla jego ustalenia przyjmuje się najwyższy, określony procentowo, udział
podatnika w kapitale lub prawie głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub
zarządzających tej jednostki.
8. W przypadku zagranicznej jednostki kontrolowanej, o której mowa
w ust. 3 pkt 1, dla ustalenia prawa do uczestnictwa w zysku zagranicznej jednostki
kontrolowanej przyjmuje się, że podatnikowi albo podatnikowi wspólnie z innymi
podatnikami, o których mowa w art. 3 ust. 1, lub podatnikami, o których mowa
w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych, przysługiwały, przez cały rok podatkowy, o którym mowa w ust. 6,
wszystkie prawa do uczestnictwa w zysku tej jednostki. W przypadku braku
przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały tych podatników związane z prawem
do uczestnictwa w zysku są równe.
9. Przepis ust. 8 stosuje się odpowiednio do ustalenia prawa do uczestnictwa
w zysku zagranicznej jednostki kontrolowanej, o której mowa w ust. 3 pkt 2, chyba że
podatnik wykaże, że faktycznie przysługujące podatnikowi prawo do uczestnictwa
w zysku zagranicznej jednostki kontrolowanej lub okres jego posiadania jest inny.
10. W przypadku zagranicznej jednostki kontrolowanej, o której mowa w ust. 3
pkt 2, przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli podatnik wykaże, że nie jest spełniony co
najmniej jeden z warunków określonych w ust. 3 pkt 3. Przepis ust. 13 stosuje się.
11. Podatek do zapłaty przez podatnika z tytułu kontroli nad zagraniczną
jednostką kontrolowaną, obliczony zgodnie z ust. 4 i 4a, pomniejsza się o podatek
zapłacony przez jednostkę zależną na podstawie przepisów o kontrolowanych
spółkach lub jednostkach zagranicznych obowiązujących w państwie siedziby,
zarządu, rejestracji lub położenia jednostki zależnej, jeżeli jednostka zależna:
1) posiada bezpośrednio lub pośrednio co najmniej 50% prawa do uczestnictwa
w zysku w tej zagranicznej jednostce kontrolowanej oraz
2) jednostka zależna jest podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 1, albo istnieje
podstawa prawna, wynikająca z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania,
innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita
Polska, lub innej umowy międzynarodowej, której stroną jest Unia Europejska,
do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu
podatkowego państwa, w którym jednostka zależna będąca zagraniczną
jednostką posiada rezydencję podatkową lub jest zarejestrowana lub położona.
12. Od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z ust. 1 odlicza się kwotę
równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu przez zagraniczną jednostkę
kontrolowaną w państwie jej siedziby lub zarządu, rejestracji albo położenia lub
w innym państwie w proporcji, w jakiej pozostaje dochód ustalony zgodnie z ust. 4
lub 4a do dochodu tej jednostki ustalonego zgodnie z ust. 6. Przepisy art. 20 ust. 8
i art. 22b stosuje się odpowiednio.
13. Podatnicy są obowiązani do prowadzenia rejestru zagranicznych jednostek,
o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 2 oraz pkt 3 lit. a, a w przypadku zagranicznych
jednostek posiadających siedzibę lub zarząd na terytorium państwa członkowskiego
Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego – rejestru zagranicznych
jednostek spełniających warunki określone w ust. 3 pkt 3.
13a. Podatnicy po zakończeniu roku podatkowego, o którym mowa w ust. 6, nie
później niż przed upływem terminu do złożenia zeznania o wysokości dochodu
zagranicznej jednostki kontrolowanej osiągniętego w roku podatkowym, są
obowiązani do zaewidencjonowania zdarzeń zaistniałych w zagranicznej jednostce
kontrolowanej w ewidencji odrębnej od ewidencji rachunkowej wskazanej w art. 9 ust.
1 i 1a, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu, podstawy
opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym także do
uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i
prawnych informacji niezbędnych do określenia wysokości odpisów amortyzacyjnych
zgodnie z przepisami art. 16a–16m.
14. Na żądanie organu podatkowego podatnik jest obowiązany udostępnić, w
terminie 7 dni od dnia otrzymania żądania, rejestry prowadzone zgodnie z ust. 13 oraz
ewidencje prowadzone zgodnie z ust. 13a. Jeżeli podatnik nie udostępni tych ewidencji
lub rejestru albo ustalenie dochodu na podstawie prowadzonych ewidencji nie jest
możliwe, dochód określa się w drodze oszacowania, przy uwzględnieniu przedmiotu
działalności (transakcji), z której dochód został osiągnięty. Do określenia dochodu
w drodze oszacowania stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej.
15. W celu obliczenia udziału pośredniego przepis art. 11a ust. 3 stosuje się odpowiednio.
16. Przepisów ust. 1, 13a i 14 nie stosuje się, jeżeli zagraniczna jednostka
kontrolowana, podlegająca opodatkowaniu od całości swoich dochodów w państwie
członkowskim Unii Europejskiej lub w państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzi w tym państwie istotną rzeczywistą działalność gospodarczą.
17. (uchylony)
18. Przy ocenie, czy zagraniczna jednostka kontrolowana prowadzi rzeczywistą
działalność gospodarczą, bierze się pod uwagę w szczególności, czy:
1) zarejestrowanie zagranicznej jednostki kontrolowanej wiąże się z istnieniem
przedsiębiorstwa, w ramach którego ta jednostka wykonuje faktycznie czynności
stanowiące działalność gospodarczą, w tym w szczególności czy jednostka ta
posiada lokal, wykwalifikowany personel oraz wyposażenie wykorzystywane
w prowadzonej działalności gospodarczej;
2) zagraniczna jednostka kontrolowana nie tworzy struktury funkcjonującej
w oderwaniu od przyczyn ekonomicznych;
3) istnieje współmierność między zakresem działalności prowadzonej przez
zagraniczną jednostkę kontrolowaną a faktycznie posiadanym przez tę jednostkę
lokalem, personelem lub wyposażeniem;
4) zawierane porozumienia są zgodne z rzeczywistością gospodarczą, mają
uzasadnienie gospodarcze i nie są w sposób oczywisty sprzeczne z ogólnymi
interesami gospodarczymi tej jednostki;
5) zagraniczna jednostka kontrolowana samodzielnie wykonuje swoje podstawowe
funkcje gospodarcze przy wykorzystaniu zasobów własnych, w tym obecnych na
miejscu osób zarządzających.
18a. Przy ocenie, czy rzeczywista działalność gospodarcza ma charakter istotny,
bierze się pod uwagę w szczególności stosunek przychodów uzyskiwanych przez
zagraniczną jednostkę kontrolowaną z prowadzonej rzeczywistej działalności
gospodarczej do jej przychodów ogółem.
19. Przepisy ust. 1–18a oraz art. 27 ust. 2a stosuje się odpowiednio do:
1) podatnika prowadzącego działalność gospodarczą przez położony poza
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, chyba że dochody tego
zakładu zostały uwzględnione przez podatnika w podstawie opodatkowania
ustalonej zgodnie z art. 18;
2) podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2, prowadzącego działalność poprzez
położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład – w
zakresie związanym z działalnością tego zakładu.
20. Dla ustalenia statusu zagranicznej jednostki lub spełnienia warunku kontroli
nad zagraniczną jednostką nie uwzględnia się relacji pomiędzy podmiotami, które nie
są ustanawiane lub utrzymywane z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, w tym
mających na celu manipulowanie strukturą właścicielską lub tworzenie cyrkularnych
struktur właścicielskich.

Art. 24b. 1. Podatek dochodowy od przychodu ze środka trwałego będącego
budynkiem, który:
1) stanowi własność albo współwłasność podatnika,
2) został oddany w całości albo w części do używania na podstawie umowy najmu,
dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze,
3) jest położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
‒ zwany dalej „podatkiem od przychodów z budynków”, wynosi 0,035% podstawy
opodatkowania za każdy miesiąc.
2. Zwalnia się od podatku od przychodów z budynków przychód ze środka
trwałego będącego budynkiem mieszkalnym oddanym do używania w ramach
realizacji programów rządowych i samorządowych dotyczących budownictwa
społecznego, jeżeli zwolnienie to stanowi rekompensatę spełniającą warunki
określone w decyzji Komisji z dnia 20 grudnia 2011 r. w sprawie stosowania art. 106
ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy państwa w formie
rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, przyznawanej
przedsiębiorstwom zobowiązanym do wykonywania usług świadczonych w ogólnym
interesie gospodarczym (Dz. Urz. UE L 7 z 11.01.2012, str. 3).
3. Przychód, o którym mowa w ust. 1, stanowi ustalona na pierwszy dzień
każdego miesiąca wartość początkowa podlegającego opodatkowaniu środka trwałego
wynikająca z prowadzonej ewidencji, a w miesiącu, w którym środek trwały został
wprowadzony do ewidencji – wartość początkowa ustalona na dzień wprowadzenia
środka trwałego do ewidencji.
4. W miesiącu, w którym dokonano zbycia budynku lub oddania go do używania
na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17f, przychód z tego budynku
ustala się wyłącznie u podatnika, który zbył ten budynek lub oddał go do używania na
podstawie umowy leasingu. Zasadę, o której mowa w zdaniu pierwszym, stosuje się
odpowiednio w przypadku zbycia udziału we współwłasności budynku.
5. W przypadku gdy budynek stanowi:
1) współwłasność podatnika – przy obliczaniu wartości początkowej przyjmuje się
wartość wynikającą z ewidencji tego podatnika;
2) własność albo współwłasność spółki niebędącej osobą prawną – przy obliczaniu
wartości początkowej przypadającej na wspólnika przepis art. 5 ust. 1 stosuje się
odpowiednio.
6. W przypadku gdy budynek został oddany do używania w części, przychód
ustala się proporcjonalnie do udziału powierzchni użytkowej oddanej do używania w
całkowitej powierzchni użytkowej tego budynku. Proporcję, o której mowa w zdaniu
pierwszym, ustala się na dzień określony w ust. 3.
7. Nie ustala się przychodu, o którym mowa w ust. 1, w przypadku, gdy ustalony
na dzień określony w ust. 3, łączny udział oddanej do używania powierzchni
użytkowej budynku nie przekracza 5% całkowitej powierzchni użytkowej tego
budynku.
8. W przypadku gdy w budynku znajdują się lokale mieszkalne oddane do
używania w ramach realizacji programów rządowych i samorządowych dotyczących
budownictwa społecznego, o których mowa w ust. 2, przychód pomniejsza się
proporcjonalnie do udziału powierzchni użytkowej tych lokali mieszkalnych w
całkowitej powierzchni użytkowej tego budynku. Proporcję, o której mowa w zdaniu
pierwszym, ustala się na dzień określony w ust. 3.
9. Podstawę opodatkowania stanowi suma przychodów, o których mowa w ust.
1, z poszczególnych budynków, pomniejszona o kwotę 10 000 000 zł.
10. W przypadku gdy podatnik posiada udział w kapitale innego podmiotu w
rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 w zakresie, o którym mowa w art. 11a ust. 2 pkt 1,
kwotę, o której mowa w ust. 9, ustala się w takiej proporcji, w jakiej przychód, o
którym mowa w ust. 1, pozostaje do ogólnej kwoty takich przychodów podatnika oraz
podmiotów z nim powiązanych.
11. Podatnicy są obowiązani za każdy miesiąc obliczać podatek od przychodów
z budynków i wpłacać go na rachunek urzędu skarbowego w terminie do 20. dnia
miesiąca następującego po miesiącu, za który płacony jest podatek. Jeżeli podatnik
przed upływem terminu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, złoży zeznanie, o
którym mowa w art. 27 ust. 1, podatek od przychodów z budynków za ostatni miesiąc
roku podatkowego wpłaca nie później niż w terminie złożenia tego zeznania.
12. Kwotę zapłaconego za dany miesiąc podatku od przychodów z budynków
podatnicy odliczają od zaliczki na podatek, o której mowa w art. 25. W przypadku gdy
podatnicy wpłacają zaliczki kwartalne, odliczeniu podlega podatek od przychodów z
budynków zapłacony za miesiące przypadające na dany kwartał.
13. Podatnicy mogą nie wpłacać podatku od przychodów z budynków, jeżeli jest
on niższy od kwoty zaliczki na podatek, o której mowa w art. 25, za dany miesiąc.
14. Kwotę zapłaconego i nieodliczonego w roku podatkowym podatku od
przychodów z budynków odlicza się od podatku obliczonego zgodnie z art. 19 za rok
podatkowy. Odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1.
15. Kwota podatku od przychodów z budynków nieodliczona na podstawie ust.
14 podlega zwrotowi na wniosek podatnika, jeżeli organ podatkowy nie stwierdzi
nieprawidłowości wysokości zobowiązania podatkowego lub straty, obliczonych
zgodnie z art. 19 w złożonym zeznaniu podatkowym, oraz podatku od przychodów z
budynków, w szczególności jeżeli koszty finansowania dłużnego poniesione w
związku z nabyciem lub wytworzeniem budynku, jak również inne przychody i koszty
ustalone zostały na warunkach rynkowych.
16. Jeżeli organ podatkowy określi zobowiązanie podatkowe lub stratę w innej
wysokości niż wynikająca z zeznania podatkowego, o którym mowa w ust. 15,
podatnikowi przysługuje prawo do zwrotu w wysokości:
1) różnicy pomiędzy kwotą zapłaconego i nieodliczonego podatku od przychodów
z budynków a kwotą podatku określoną przez organ podatkowy zgodnie z art. 19
– w przypadku określenia przez organ podatkowy zobowiązania podatkowego, albo
2) zapłaconego i nieodliczonego podatku od przychodów z budynków – w
przypadku określenia przez organ podatkowy straty.
17. W przypadku gdy budynek został oddany do używania na podstawie umowy
leasingu w rozumieniu art. 17a pkt 1, przepisy ust. 1–16 stosuje się wyłącznie do
podmiotu dokonującego odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a–16m.
18. Przepisy ust. 1–17 stosuje się również w przypadku, gdy podatnik bez
uzasadnionych przyczyn ekonomicznych przeniesie w całości albo w części własność
albo współwłasność budynku albo odda do używania budynek na podstawie umowy
leasingu w rozumieniu art. 17f, w celu uniknięcia podatku od przychodów z
budynków. W takim przypadku u podmiotu, na który zostały przeniesione własność albo współwłasność budynku albo jego części, albo podmiotu, który przyjął do używania budynek na podstawie tej umowy, nie ustala się przychodu, o którym mowa w ust. 1, w zakresie dotyczącym tego budynku albo jego części.

Art. 24c. W przypadku podatkowej grupy kapitałowej suma przychodów, o
której mowa w art. 24b ust. 9, obejmuje sumę przychodów spółek tworzących
podatkową grupę kapitałową.
Art. 24d. 1. Podatek od osiągniętego przez podatnika kwalifikowanego dochodu
z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy
opodatkowania.
2. Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:
1) patent,
2) prawo ochronne na wzór użytkowy,
3) prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4) prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5) dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt
ochrony roślin,
6) prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego
weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7) wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r.
o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432 oraz z 2020 r. poz.
288),
8) autorskie prawo do programu komputerowego
– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub
ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska,
oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których
przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika
w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.
3. Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów
z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.
4. Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności
intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:
(a + b) ∗ 1,3 / a + b + c + d
w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez
podatnika na:
a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczorozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności
intelektualnej,
b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych
z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż
wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu
art. 11a ust. 1 pkt 3,
c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych
z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż
wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a
ust. 1 pkt 4,
d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności
intelektualnej.
5. Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są
bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z
nieruchomościami.
6. W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa
od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.
7. Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest
osiągnięty przez podatnika w roku podatkowym dochód (strata) ustalony zgodnie
z art. 7 ust. 2:
1) z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy
kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2) ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie
sprzedaży produktu lub usługi;
4) z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa
własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym,
w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
8. Do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis
art. 11c stosuje się odpowiednio.
9. W przypadku gdy nie jest możliwe ustalenie dochodu przypadającego na
poszczególne kwalifikowane prawa własności intelektualnej, podatnik może obliczyć
kwalifikowany dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zgodnie
z ust. 4–6 dla tego samego rodzaju produktu lub usługi lub dla tej samej grupy
produktów lub usług, w których zostało wykorzystane kwalifikowane prawo
własności intelektualnej.
10. O wysokość straty z kwalifikowanych praw własności intelektualnej
poniesionej w roku podatkowym obniża się dochód osiągnięty w najbliższych kolejno
następujących po sobie 5 latach podatkowych z tego samego kwalifikowanego prawa
własności intelektualnej, tego samego rodzaju produktu lub usługi lub tej samej grupy
produktów lub usług, w których zostało wykorzystane kwalifikowane prawo
własności intelektualnej.
11. Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do
wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej
w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).
12. Przepisy ust. 1–11 stosuje się odpowiednio do ekspektatywy uzyskania
kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w związku ze zgłoszeniem lub
złożeniem wniosku o uzyskanie takiego prawa ochronnego do właściwego organu, od
dnia zgłoszenia lub złożenia wniosku.
13. W przypadku wycofania zgłoszenia lub wniosku, odmowy udzielenia prawa
ochronnego, odrzucenia zgłoszenia lub odrzucenia wniosku o rejestrację podatnik jest
obowiązany opodatkować na zasadach określonych w art. 19 kwalifikowane dochody,
o których mowa w ust. 4, uzyskane w okresie od dnia zgłoszenia lub złożenia
wniosku, o którym mowa w ust. 12, do dnia wycofania wniosku lub zgłoszenia, odmowy udzielenia prawa ochronnego, odrzucenia zgłoszenia lub odrzucenia wniosku o rejestrację. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się podatek zapłacony na podstawie ust. 1.
14. Przepisy ust. 1–13 stosuje się odpowiednio do dochodów z licencji do
korzystania z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej przysługującej
podatnikowi na podstawie umowy, w której zastrzeżono wyłączność korzystania przez
podatnika z tego prawa, pod warunkiem uprzedniego prowadzenia przez podatnika
prac badawczo-rozwojowych, których efektem jest kwalifikowane prawo własności
intelektualnej, na które udzielono tej licencji.

Art. 24e. 1. Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 24d są
obowiązani:
1) wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej
w prowadzonej ewidencji rachunkowej;
2) prowadzić ewidencję rachunkową w sposób zapewniający ustalenie
przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających
na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3) wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 24d ust. 4, przypadające na każde
kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający
określenie kwalifikowanego dochodu;
4) dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji rachunkowej w sposób
zapewniający ustalenie łącznego dochodu z tych kwalifikowanych praw
własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż
jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonej
ewidencji rachunkowej nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5) dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji rachunkowej w sposób
zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności
intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych
produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno
kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw
w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonej
ewidencji rachunkowej nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2–4.
2. W przypadku gdy na podstawie ewidencji rachunkowej nie jest możliwe
ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik
jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 19.

Art. 24f. 1. Podatek od dochodów z niezrealizowanych zysków wynosi 19%
podstawy opodatkowania.
2. Opodatkowaniu podatkiem od dochodów z niezrealizowanych zysków
podlega:
1) przeniesienie składnika majątku poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
w wyniku którego Rzeczpospolita Polska w całości albo w części traci prawo do
opodatkowania dochodów ze zbycia tego składnika majątku, przy czym
przenoszony składnik majątku pozostaje własnością tego samego podmiotu;
2) zmiana rezydencji podatkowej przez podatnika podlegającego
w Rzeczypospolitej Polskiej obowiązkowi podatkowemu od całości swoich
dochodów (nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu), w wyniku której
Rzeczpospolita Polska w całości albo w części traci prawo do opodatkowania
dochodów ze zbycia składnika majątku będącego własnością tego podatnika,
w związku z przeniesieniem jego siedziby lub zarządu do innego państwa.
3. Przeniesienie składnika majątku poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
o którym mowa w ust. 2 pkt 1, obejmuje w szczególności sytuację, w której:
1) podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przenosi do swojego zagranicznego
zakładu składnik majątku dotychczas związany z działalnością prowadzoną na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 2, przenosi do państwa swojej rezydencji
podatkowej lub do innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym
prowadzi działalność poprzez zagraniczny zakład, składnik majątku dotychczas
związany z działalnością prowadzoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
przez zagraniczny zakład;
3) podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 2, przenosi do innego państwa całość albo
część działalności prowadzonej dotychczas poprzez położony na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład.
4. Opodatkowanie podatkiem od dochodów z niezrealizowanych zysków
w wyniku zmiany rezydencji podatkowej, o której mowa w ust. 2 pkt 2, nie dotyczy
składników majątku, które po zmianie rezydencji podatkowej pozostają związane
z położonym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagranicznym zakładem
podatnika, który zmienił rezydencję podatkową.
5. Dochód z niezrealizowanych zysków stanowi nadwyżka wartości rynkowej
składnika majątku ustalanej na dzień jego przeniesienia albo na dzień poprzedzający
dzień zmiany rezydencji podatkowej ponad jego wartość podatkową.
6. Dniem przeniesienia składnika majątku poza terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej jest dzień poprzedzający dzień, w którym składnik ten przestaje być
przypisany do działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
w tym poprzez zagraniczny zakład.
7. Wartość rynkową składnika majątku określa się:
1) zgodnie z art. 14 ust. 2 – w przypadku papierów wartościowych oraz składników
majątku, z których przeniesieniem nie wiąże się zmiana istotnych ekonomicznie
funkcji, aktywów lub ryzyk;
2) zgodnie z art. 11c – w pozostałych przypadkach.
8. Wartość podatkową składnika majątku stanowi wartość, niezaliczona
uprzednio do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie, jaka zostałaby
przyjęta przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, gdyby składnik ten został
przez niego odpłatnie zbyty. Wartości podatkowej nie ustalają podatnicy, o których
mowa w art. 3 ust. 2, określający dochód w drodze oszacowania, z zastosowaniem
wskaźników, o których mowa w art. 9 ust. 2a.
9. Jeżeli przyjęta przez podatnika do opodatkowania dochodu
z niezrealizowanych zysków wartość składnika majątku bez uzasadnionych przyczyn
ekonomicznych odbiega od jego wartości rynkowej i w wyniku tego podatnik nie
wykazuje dochodów z niezrealizowanych zysków albo wykazuje te dochody
w zaniżonej wysokości, dochody podatnika oraz należny podatek od dochodów
z niezrealizowanych zysków określa organ podatkowy.
10. Podstawę opodatkowania podatkiem od dochodów z niezrealizowanych
zysków stanowi suma dochodów z niezrealizowanych zysków ustalonych dla
poszczególnych składników majątku. W przypadku przeniesienia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części dochód z niezrealizowanych zysków dotyczy całego przedsiębiorstwa (jego zorganizowanej części).
11. Jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody
(przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają
w obcym państwie opodatkowaniu podatkiem równoważnym do podatku od
dochodów z niezrealizowanych zysków, dochody (przychody) te łączy się
z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się
kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może
jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia,
która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie. Przepis
art. 7 ust. 3 pkt 1 stosuje się odpowiednio.
12. Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym deklaracje, według
ustalonego wzoru, o wysokości dochodu z niezrealizowanych zysków do 7 dnia
miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał dochód z niezrealizowanych
zysków, oraz w tym terminie wpłacić podatek należny.
13. W przypadku podatkowych grup kapitałowych dochody (przychody)
z niezrealizowanych zysków ustala się jako sumę dochodów wszystkich spółek
tworzących tę grupę.

Art. 24g. 1. Opodatkowania podatkiem od dochodów z niezrealizowanych
zysków nie stosuje się do składnika majątku przeniesionego poza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na czas określony, nie dłuższy jednak niż 12 miesięcy, gdy:
1) przeniesienie tego składnika majątku związane jest bezpośrednio z polityką
zarządzania płynnością przedsiębiorstwa podatnika położonego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej i terytorium innego państwa;
2) przeniesienie papierów wartościowych lub innych składników majątku następuje
na podstawie umowy przewłaszczenia w celu zabezpieczenia wierzytelności;
3) przeniesienie następuje w celu spełnienia ostrożnościowych wymogów
kapitałowych określonych prawem Unii Europejskiej dla instytucji kredytowych
i firm inwestycyjnych.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, podatnik obowiązany jest
zadeklarować w zeznaniu, o którym mowa w art. 27, wartość rynkową składników
majątku tymczasowo przeniesionych w roku podatkowym, za który jest składane zeznanie, oraz przewidywany termin przeniesienia ich z powrotem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli do dnia złożenia zeznania składniki te pozostają poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Jeżeli przed upływem 12 miesięcy, liczonych od pierwszego miesiąca
następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został przeniesiony poza
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ustanie byt prawny podatnika, w tym w drodze
jego likwidacji lub przejęcia przez inny podmiot – wartość rynkowa składnika
majątku, zadeklarowanego uprzednio jako tymczasowo przeniesiony poza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 24f ust. 1.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, podatnik jest obowiązany złożyć do
urzędu skarbowego deklarację o wysokości dochodu z niezrealizowanych zysków do
7 dnia poprzedzającego dzień ustania bytu prawnego podatnika oraz w tym terminie
wpłacić podatek należny.

Art. 24h. 1. Zwalnia się od podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków:
1) składniki majątku przekazane na cele określone w art. 4 ustawy z dnia
24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie,
organizacjom równoważnym do organizacji, o których mowa w art. 3 ust. 2
i 3 tej ustawy, określonym w przepisach regulujących działalność pożytku
publicznego, obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie
członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do
Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku
publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele – w przypadku gdy
podatnik nie posiada praw do udziału w zysku lub majątku tej organizacji;
2) składniki majątku przeznaczone do służbowego użytku pracowników,
bezpośrednio związane z wykonywaną pracą, niestanowiące aktywów trwałych
lub obrotowych w rozumieniu przepisów o rachunkowości.
2. Zwolnienia i odroczenia w opodatkowaniu, określone w art. 12 oraz art. 17,
nie mają zastosowania do podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków.

Art. 24i. 1. Podatnik może wystąpić do właściwego naczelnika urzędu
skarbowego o rozłożenie na raty zapłaty całości albo części podatku od dochodów
z niezrealizowanych zysków, na okres nie dłuższy niż 5 lat, licząc od końca roku
podatkowego, w którym powstał obowiązek jego zapłaty, jeżeli przeniesienie składników majątku albo przeniesienie rezydencji podatkowej następuje na terytorium
państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub innego państwa należącego do
Europejskiego Obszaru Gospodarczego, które jest stroną zawartej z Rzecząpospolitą
Polską lub Unią Europejską umowy w sprawie wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu
wierzytelności podatkowych, równoważnej wzajemnej pomocy przewidzianej
w dyrektywie Rady 2010/24/UE z dnia 16 marca 2010 r. w sprawie wzajemnej
pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych
obciążeń (Dz. Urz. UE L 84 z 31.03.2010, s. 1).
2. W przypadku gdy istnieje realne ryzyko nieodzyskania podatku od dochodów
z niezrealizowanych zysków, rozłożenie na raty zapłaty całości albo części tego
podatku następuje po przedłożeniu przez podatnika zabezpieczenia wykonania
zobowiązania podatkowego z tego tytułu wraz z opłatą prolongacyjną w formie
przewidzianej przepisami Ordynacji podatkowej dla zabezpieczeń wykonania
zobowiązań podatkowych.
3. Przy ocenie, czy istnieje realne ryzyko nieodzyskania podatku od dochodów
z niezrealizowanych zysków, bierze się pod uwagę w szczególności, czy:
1) wartość bilansowa zobowiązań podatnika w ostatnich 3 latach podatkowych nie
przekraczała 50% wartości bilansowej jego aktywów;
2) podatnik właściwie regulował zobowiązania podatkowe w podatku
dochodowym od osób prawnych oraz podatku dochodowym od osób fizycznych,
w zakresie obowiązków płatnika podatku dochodowego od należności
wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4–9 oraz
art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych, a jeżeli występowały zaległości w tych płatnościach – czy stanowiły
one istotną wartość mogącą mieć wpływ na ocenę wypłacalności i rzetelności podatnika;
3) podatnik posiada udziały w zagranicznej jednostce kontrolowanej;
4) w ostatnich 5 latach podatkowych toczyło się lub toczy się na dzień składania
wniosku o rozłożenie podatku na raty, wobec podatnika, postępowanie w oparciu
o przepisy regulujące unikanie lub uchylanie się od opodatkowania;
5) udzielenie przez podatnika gwarancji i poręczeń podmiotom powiązanym
w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 jest uzasadnione gospodarczo i ekonomicznie;
6) podmioty powiązane w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 z podatnikiem nie są
zagrożone upadłością lub likwidacją z powodu niewypłacalności.
4. Zabezpieczenie wykonania zobowiązania, o którym mowa w ust. 2, w postaci
gwarancji lub poręczenia może zostać przedłożone przez podmiot posiadający miejsce
zamieszkania, siedzibę lub zarząd w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub
w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, którego
sytuacja finansowa i majątkowa daje podstawę do uznania, że jest on zdolny do
wykonania obowiązków wynikających z tej gwarancji lub tego poręczenia.
5. Rozłożenie na raty zapłaty podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków
następuje w drodze decyzji, w której organ podatkowy w szczególności:
1) ustala wysokość i terminy spłaty rat oraz wysokość opłaty prolongacyjnej;
2) informuje o okolicznościach skutkujących wygaśnięciem decyzji i postawieniem
zobowiązania z tytułu podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków w stan wymagalności.
6. Decyzja, o której mowa w ust. 5, wygasa w przypadku, gdy:
1) podatnik dokona zbycia w jakiejkolwiek formie przeniesionych poza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej składników majątku, w tym przypisanych do
zagranicznego zakładu położonego poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) przeniesione poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej składniki majątku,
w tym przypisane do zagranicznego zakładu, zostaną ponownie przeniesione do
innego państwa niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, chyba że
przeniesienie to nastąpi do państwa należącego do Europejskiego Obszaru
Gospodarczego, które jest stroną umowy zawartej z Rzecząpospolitą Polską lub
Unią Europejską w sprawie wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu
wierzytelności podatkowych, równoważnej wzajemnej pomocy przewidzianej
w dyrektywie Rady 2010/24/UE z dnia 16 marca 2010 r. w sprawie wzajemnej
pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń;
3) podatnik zmieni ponownie rezydencję podatkową na rezydencję podatkową
państwa innego niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, chyba że ponowna
zmiana rezydencji podatkowej nastąpi do państwa należącego do Europejskiego
Obszaru Gospodarczego, które jest stroną umowy zawartej z Rzecząpospolitą
Polską lub Unią Europejską w sprawie wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności podatkowych, równoważnej wzajemnej pomocy przewidzianej w dyrektywie Rady 2010/24/UE z dnia 16 marca 2010 r. w sprawie wzajemnej
pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń;
4) nastąpi upadłość lub likwidacja podatnika;
5) podmiot, który udzielił podatnikowi zabezpieczenia wykonania zobowiązania
podatkowego, o którym mowa w ust. 2, w postaci gwarancji lub poręczenia,
ogłosi upadłość, likwidację lub zostanie przejęty w wyniku łączenia lub podziału
przez inny podmiot lub przekształcony w spółkę niemającą osobowości prawnej;
6) podatnik nie dotrzymał terminu płatności którejkolwiek z rat lub opłaty prolongacyjnej.
7. W okresie rozłożenia podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków na
raty podatnik jest obowiązany do składania na ostatni dzień każdego roku
kalendarzowego informacji o wystąpieniu lub niewystąpieniu zdarzeń, o których
mowa w ust. 6 pkt 1–5. Informację składa się do naczelnika urzędu skarbowego, który
wydał decyzję, o której mowa w ust. 5, do 7 dnia pierwszego miesiąca następującego
po roku kalendarzowym, którego dotyczy ta informacja.
8. W przypadku zmiany rezydencji podatkowej właściwym naczelnikiem urzędu
skarbowego, o którym mowa w ust. 1, jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy
w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.
9. W sprawach nieuregulowanych w ust. 1–8 stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej.

Art. 24j. 1. Jeżeli na podstawie art. 15 ust. 1y pkt 1, ust. 1ya lub 1z lub art. 16g
ust. 1 pkt 7 lub 8 podatnik uwzględni w kosztach uzyskania przychodów wartość
rynkową składnika majątku określoną w państwie członkowskim Unii Europejskiej do
celów opodatkowania podatkiem równoważnym do podatku od dochodów z
niezrealizowanych zysków, podatnik ten jest obowiązany dołączyć do zeznania,
o którym mowa w art. 27, informację, według ustalonego wzoru, o wysokości
wartości rynkowej tego składnika. Do informacji tej podatnik jest obowiązany
dołączyć dokument wydany lub potwierdzony przez właściwy organ państwa,
o którym mowa w zdaniu pierwszym, o wysokości wartości rynkowej tego składnika.
2. Informację, o której mowa w ust. 1, składa się za rok podatkowy, w którym
podatnik uwzględnił w kosztach uzyskania przychodów wartość rynkową składnika majątku, określoną przez inne niż Rzeczpospolita Polska państwo członkowskie Unii Europejskiej.
3. Naczelnik urzędu skarbowego może określić wartość rynkową składnika
majątku podatnika, o którym mowa w ust. 1, w innej wysokości niż przyjęta dla celów
opodatkowania podatkiem równoważnym do podatku od dochodów
z niezrealizowanych zysków, jeżeli wartość ta jest wyższa od wartości rynkowej.

Art. 24k. 1. W przypadku gdy przenoszącym składnik majątku jest spółka
niebędąca osobą prawną, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do podatników
posiadających prawa do udziału w zyskach takiej spółki. W takim przypadku przepisy
art. 5 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
2. Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o składniku majątku, rozumie się
przez to również przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa.
3. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio do:
1) nieodpłatnego przekazania innemu podmiotowi położonego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej składnika majątku,
2) wniesienia składnika majątku do podmiotu innego niż spółka lub spółdzielnia
– jeżeli w związku z tym przekazaniem albo wniesieniem wkładu Rzeczpospolita
Polska traci w całości albo w części prawo do opodatkowania dochodów ze zbycia
tego składnika majątku.

Art. 24l. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzory:
1) deklaracji, o której mowa w art. 24f ust. 12,
2) informacji, o której mowa w art. 24j ust. 1
– wraz z objaśnieniami co do sposobu ich wypełniania, terminu i miejsca składania
oraz niezbędnymi pouczeniami, mając na uwadze umożliwienie identyfikacji urzędu
skarbowego, identyfikacji podatnika, zastosowanej metody wyceny wartości rynkowej
oraz poprawne obliczenie podatku przez podatnika.

art. 25. więcej Art. 25. 1. Podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3–6a, art. 21, art. 22, art. 24a,
art. 24d i art. 24f, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki
miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.
1a. Zaliczki miesięczne, o których mowa w ust. 1, podatnik wpłaca w terminie
do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, z zastrzeżeniem ust. 2a. Zaliczkę
za ostatni miesiąc roku podatkowego podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia
pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego. Podatnik nie wpłaca zaliczki za
ostatni miesiąc, jeżeli przed upływem terminu do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona
zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 27 ust. 1.
1b. Podatnicy rozpoczynający działalność, w pierwszym roku podatkowym,
z zastrzeżeniem ust. 1c, oraz mali podatnicy, mogą wpłacać zaliczki kwartalne
w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od
początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie kwartały. Przez
kwartał rozumie się kwartał roku kalendarzowego.
1c. Zaliczki kwartalne, o których mowa w ust. 1b, podatnik wpłaca w terminie
do 20 dnia każdego miesiąca następującego po kwartale, za który jest wpłacana
zaliczka, z zastrzeżeniem ust. 2a. Zaliczkę za ostatni kwartał roku podatkowego
podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia pierwszego miesiąca następnego roku
podatkowego. Podatnik nie wpłaca zaliczki za ostatni kwartał, jeżeli przed upływem
terminu do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 27 ust. 1.
1d. Do podatników rozpoczynających działalność, którzy zamierzają wpłacać
zaliczki kwartalne, o których mowa w ust. 1b, przepisy art. 16k ust. 11 stosuje się odpowiednio.
1e. O wyborze sposobu wpłacania zaliczek według zasad, o których mowa w ust.
1b, podatnicy informują w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, składanym za
rok podatkowy, w którym stosowali kwartalny sposób wpłacania zaliczek.
1f. Z zastrzeżeniem ust. 1g, przy obliczaniu zaliczek miesięcznych i kwartalnych
nie stosuje się stawki podatku określonej w art. 19 ust. 1 pkt 2.
1g. Podatnicy rozpoczynający działalność, z zastrzeżeniem art. 19 ust. 1a, w
pierwszym roku podatkowym oraz mali podatnicy, z zastrzeżeniem art. 19 ust. 1c,
mogą obliczać zaliczki przy zastosowaniu stawki podatku określonej w art. 19 ust. 1
pkt 2 za miesiące lub kwartały, w których ich przychody osiągnięte od początku roku
podatkowego nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w
zaokrągleniu do 1000 zł. Począwszy od następnego miesiąca lub kwartału, podatnicy
są obowiązani do stosowania stawki podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1.
2. (uchylony)
2a. Podatnicy uzyskujący w roku podatkowym przychody z działalności
rolniczej, określone w art. 2 ust. 2, oraz z innych źródeł, u których w roku
poprzedzającym rok podatkowy udział przychodów z działalności rolniczej w ogólnej
kwocie przychodów wynosił co najmniej 50%, mogą wpłacać zaliczki, o których
mowa w ust. 1–1c, począwszy od dnia 20 października każdego roku.
3. Przepis ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 3a, nie ma zastosowania do podatników,
których dochody w całości są wolne od podatku, z wyjątkiem podatników, o których
mowa w art. 17 ust. 1, przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele
określone w tym przepisie.
3a. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania także do podatników wymienionych
w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a.
4. Jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1, uprzednio zadeklarowali, że
przeznaczą dochód na cele określone w tych przepisach i dochód ten wydatkowali na
inne cele albo na cele określone w tych przepisach, ale po terminie w nich określonym
– podatek od tego dochodu, bez wezwania, wpłaca się do 20. dnia miesiąca
następującego po miesiącu, w którym dokonano wydatku lub w którym upłynął termin
do dokonania wydatku; przepis ten stosuje się również do dochodów za lata
poprzedzające rok podatkowy, zadeklarowanych i niewydatkowanych w tych latach
na cele określone w art. 17 ust. 1b, z zastrzeżeniem art. 17 ust. 1 pkt 5a.
4a. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio w przypadku likwidacji podatnika
w okresie uprawniającym do skorzystania ze zwolnienia.
5. Podatnik, który złoży właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w formie
pisemnej oświadczenie, że:
1) zaprzestał działalności albo
2) jest podatnikiem, o którym mowa w ust. 4 i nie osiąga przychodów z działalności
wymienionej w art. 17 ust. 1a pkt 1 oraz nie dokonuje wydatków na cele inne niż
określone w art. 17 ust. 1b, 1e i 1f
– jest zwolniony od obowiązków wynikających z ust. 1 od dnia złożenia tego
oświadczenia. W przypadku zmiany stanu faktycznego uzasadniającego to zwolnienie
podatnik, bez wezwania, jest obowiązany stosować przepisy ust. 1–4.
5a. W przypadku zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na
podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności
gospodarczej podatnik jest zwolniony od obowiązków wynikających z ust. 1, 1b, 6 i
6a za okres objęty zawieszeniem.
5b. Podatnik będący wspólnikiem spółki jawnej lub spółki komandytowej, która
zawiesiła wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów
dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej, jest zwolniony,
w zakresie tej działalności, z obowiązków wynikających z ust. 1, 1b, 6 i 6a za okres
objęty zawieszeniem.
5c. Podatnicy, o których mowa w ust. 5a i 5b, informują o okresie zawieszenia w
roku podatkowym wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów
dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej, w zeznaniu, o
którym mowa w art. 27 ust. 1, składanym za rok podatkowy, w którym działalność ta
była zawieszona.
5d. Po okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na
podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności
gospodarczej podatnicy, o których mowa w ust. 5a i 5b, wpłacają zaliczki według
zasad, o których mowa w ust. 1–1c, 6 i 6a.
6. Podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym
w uproszczonej formie w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego
w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, złożonym w roku poprzedzającym dany
rok podatkowy. Jeżeli w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali podatku należnego,
mogą wpłacać zaliczki miesięczne w wysokości 1/12 podatku należnego
wynikającego z zeznania złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy
o dwa lata. Jeżeli również w tym roku podatnicy nie wykazali podatku należnego, nie
są możliwe wpłaty zaliczek w uproszczonej formie.
6a. Jeżeli zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1, złożone w roku
poprzedzającym dany rok podatkowy dotyczy roku podatkowego, który trwał krócej
lub dłużej niż 12 kolejnych miesięcy – podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne
za dany rok podatkowy w uproszczonej formie w wysokości podatku należnego, wykazanego w tym zeznaniu, przypadającego proporcjonalnie na każdy miesiąc tego roku podatkowego, którego zeznanie dotyczy. Jeżeli w tym zeznaniu podatnicy nie
wykazali podatku należnego, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w sposób wskazany
powyżej, z tym że wysokość podatku należnego musi wynikać z zeznania złożonego
w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata. Przepis ust. 6 zdanie ostatnie
stosuje się odpowiednio.
6b. Podatnicy, którzy podpisali porozumienie podatkowe, o którym mowa
w art. 20zb Ordynacji podatkowej, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku
podatkowym w uproszczonej formie w wysokości prognozowanego na dany rok
zobowiązania podatkowego, przypadającej proporcjonalnie na każdy miesiąc danego
roku podatkowego.
7. Podatnicy, którzy wybrali formę wpłacania zaliczek na zasadach określonych
w ust. 6–6b, są obowiązani:
1) (uchylony)
2) stosować tę formę wpłacania zaliczek w całym roku podatkowym;
3) wpłacać zaliczki w terminach określonych w ust. 1a i 2a, uwzględniając zasady
wyrażone w tych przepisach;
4) (uchylony)
5) dokonać rozliczenia podatku za rok podatkowy zgodnie z art. 27.
7a. O wyborze formy wpłacania zaliczek według zasad, o których mowa
w ust. 6–6b, podatnicy informują w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1,
składanym za rok podatkowy, w którym wpłacali zaliczki w uproszczonej formie.
8. Przepisy ust. 6, 6a i 7 nie mają zastosowania do podatników, którzy po raz
pierwszy podjęli działalność w roku poprzedzającym rok podatkowy lub w roku
podatkowym.
9. Jeżeli podatnik złoży korektę zeznania, o którym mowa w art. 27 ust. 1,
powodującą zmianę wysokości podstawy obliczenia miesięcznych zaliczek płaconych
w uproszczonej formie, kwota tych zaliczek:
1) ulega zwiększeniu lub zmniejszeniu, odpowiednio do zmiany wysokości
podstawy ich obliczenia – jeżeli zeznanie korygujące zostało złożone w urzędzie
skarbowym do końca roku podatkowego poprzedzającego rok podatkowy, za
który zaliczki są płacone w formie uproszczonej;
2) ulega zwiększeniu lub zmniejszeniu począwszy od miesiąca następującego po
miesiącu, w którym została złożona korekta, odpowiednio do zmiany wysokości
podstawy ich obliczenia – jeżeli zeznanie korygujące zostało złożone w roku
podatkowym, za który zaliczki są płacone w formie uproszczonej;
3) nie zmienia się – jeżeli zeznanie korygujące zostało złożone w terminie
późniejszym niż wymieniony w pkt 1 i 2.
10. W przypadku gdy właściwy organ podatkowy określi należny podatek
dochodowy w wysokości innej niż wykazana w zeznaniu, o którym mowa w art. 27
ust. 1, albo w zeznaniu korygującym, przepisy ust. 9 stosuje się odpowiednio.
11. Podatnicy będący, od dnia rozpoczęcia prowadzenia działalności
gospodarczej do pierwszego dnia miesiąca roku podatkowego, w którym rozpoczynają
korzystanie ze zwolnienia, małymi przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów
o działalności gospodarczej są zwolnieni z obowiązków wynikających z ust. 1 w roku
podatkowym następującym bezpośrednio po:
1) pierwszym roku podatkowym, o którym mowa w art. 8 ust. 2 i 2a – w przypadku
gdy ten rok podatkowy trwał co najmniej pełnych 10 miesięcy kalendarzowych albo
2) drugim roku podatkowym – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1
– pod warunkiem złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego
oświadczenia o korzystaniu z tego zwolnienia; oświadczenie to składa się w formie
pisemnej w terminie do 20 dnia pierwszego miesiąca roku podatkowego objętego tym zwolnieniem.
12. Podatnicy korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 11, są
obowiązani do złożenia zeznania, o którym mowa w art. 27 ust. 1, oraz do uiszczenia
należnego podatku za rok objęty tym zwolnieniem w pięciu kolejnych latach
podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym korzystali ze zwolnienia
– w wysokości 20% należnego podatku wykazanego w zeznaniu składanym za rok
objęty zwolnieniem; podatek ten płatny jest w terminach określonych dla złożenia
zeznań za pięć kolejnych lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku
objętym tym zwolnieniem.
13. Przepisy ust. 11 i 12 nie mają zastosowania do podatników:
1) utworzonych w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników,
o których mowa w art. 3 ust. 1, albo
2) utworzonych w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną
wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą, spółek niebędących
osobami prawnymi, albo
3) utworzonych przez osoby fizyczne, które wniosły na poczet kapitału nowo
utworzonego podmiotu uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo
albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie
równowartość w złotych kwoty co najmniej 10 000 euro przeliczonej według
średniego kursu euro, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z ostatniego
dnia roku poprzedzającego rok korzystania ze zwolnienia, przy czym wartość
tych składników oblicza się, stosując odpowiednio art. 14, albo
4) utworzonych przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki niemające
osobowości prawnej, wnoszące – tytułem wkładów niepieniężnych na poczet ich
kapitału – składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku
likwidacji podatników, którzy skorzystali ze zwolnień określonych w ust. 11
i 12, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych
zlikwidowanych podatników, albo
5) którzy uzyskali w okresie poprzedzającym rok korzystania ze zwolnienia,
o którym mowa w ust. 11, przychód średniomiesięcznie w wysokości
stanowiącej równowartość w złotych kwoty niższej niż 1000 euro przeliczonej
według średniego kursu euro, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski,
z ostatniego dnia roku poprzedzającego rok rozpoczęcia działalności, albo
6) którzy w okresie poprzedzającym rok korzystania ze zwolnienia zatrudniali, na
podstawie umowy o pracę, w każdym miesiącu mniej niż 5 osób w przeliczeniu
na pełne etaty.
14. Podatnicy, o których mowa w ust. 11, tracą prawo do zwolnienia, jeżeli:
1) zostali postawieni w stan likwidacji albo ogłoszona została ich upadłość
w okresie korzystania ze zwolnienia albo w pięciu następnych latach
podatkowych albo
2) w którymkolwiek z miesięcy roku korzystania ze zwolnienia albo w jednym
z pięciu następnych lat podatkowych zmniejszą przeciętne miesięczne
zatrudnienie na podstawie umowy o pracę, o więcej niż 10%, w stosunku do
najwyższego przeciętnego miesięcznego zatrudnienia w roku poprzedzającym
rok podatkowy, albo
3) w roku korzystania ze zwolnienia albo w pięciu następnych latach podatkowych
osiągną przychody z działalności gospodarczej średniomiesięcznie w wysokości
stanowiącej równowartość w złotych kwoty niższej niż 1000 euro przeliczonej
według średniego kursu euro, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski,
z ostatniego dnia w roku poprzednim, albo
4) odpowiednio w roku lub za rok korzystania ze zwolnienia lub w pięciu
następnych latach podatkowych mają zaległości z tytułu podatków stanowiących
dochód budżetu państwa, ceł oraz składek na ubezpieczenie społeczne
i ubezpieczenie zdrowotne, o którym mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r.
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych;
określenie lub wymierzenie w innej formie – w wyniku postępowania
prowadzonego przez właściwy organ – zaległości z wymienionych tytułów nie
pozbawia podatnika prawa do skorzystania ze zwolnienia, jeżeli zaległość ta
wraz z odsetkami za zwłokę zostanie uregulowana w terminie 14 dni od dnia
doręczenia decyzji ostatecznej.
15. Przeciętne miesięczne zatrudnienie, o którym mowa w ust. 13 pkt 6 oraz
ust. 14 pkt 2, ustala się w przeliczeniu na pełne etaty, pomijając liczby po przecinku;
w przypadku gdy przeciętne miesięczne zatrudnienie jest mniejsze od jedności,
przyjmuje się liczbę jeden.
16. Podatnicy, którzy utracili prawo do zwolnienia:
1) w roku podatkowym, w którym korzystają z tego zwolnienia – są obowiązani do
wpłaty należnych zaliczek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po
miesiącu, w którym utracili prawo do zwolnienia, chyba że przed upływem tego
terminu złożyli zeznanie i zapłacili podatek na zasadach określonych w art. 27
ust. 1; w tych przypadkach nie nalicza się odsetek za zwłokę od zaległości
z tytułu zaliczek za poszczególne miesiące roku, w którym podatnicy korzystali
ze zwolnienia;
2) w pierwszych trzech miesiącach roku następującego bezpośrednio po roku,
w którym korzystali ze zwolnienia – są obowiązani do złożenia zeznania
o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) i zapłaty podatku na
zasadach określonych w art. 27 ust. 1; w tym przypadku nie nalicza się odsetek
za zwłokę od zaległości z tytułu zaliczek za poszczególne miesiące roku,
w którym podatnicy korzystali ze zwolnienia;
3) w okresie od upływu terminu określonego dla złożenia zeznania za rok
podatkowy, w którym korzystali ze zwolnienia, do końca piątego roku
podatkowego następującego po roku, w którym korzystali ze zwolnienia – są
obowiązani do zapłaty należnego podatku, o którym mowa w ust. 12, wraz
z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od dnia następnego po upływie
terminu określonego dla złożenia zeznania, o którym mowa w art. 27 ust. 1,
w którym mieli obowiązek złożyć to zeznanie.
17. Pomoc, o której mowa w ust. 11 i 12, stanowi pomoc de minimis udzielaną
w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa
wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis.
18. Podatnicy mogą nie wpłacać zaliczki obliczonej według zasad określonych
w ust. 1 i 1b, jeżeli podatek należny od dochodu osiągniętego od początku roku
pomniejszony o sumę zaliczek wpłaconych od początku roku nie przekracza 1000 zł.
Jeżeli podatek należny od dochodu osiągniętego od początku roku pomniejszony o
sumę zaliczek wpłaconych od początku roku przekracza 1000 zł, wpłacie podlega
różnica pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a
sumą zaliczek wpłaconych od początku roku.
19. Dochód stanowiący podstawę obliczenia zaliczki, o której mowa w ust. 1–1g:
1) może być zmniejszony o zaliczaną do przychodów należnych wartość
wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a
ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, która nie została
uregulowana lub zbyta, przy czym zmniejszenia dokonuje się począwszy od
okresu rozliczeniowego, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu
zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, do okresu, w którym
wierzytelność została uregulowana lub zbyta;
2) podlega zwiększeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość
zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a
ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało
uregulowane, przy czym zwiększenia dochodu stanowiącego podstawę
obliczenia zaliczki dokonuje się począwszy od okresu rozliczeniowego,
w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, do okresu, w którym zobowiązanie zostanie uregulowane.
20. Jeżeli wartość zmniejszenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia
zaliczki, przysługującego na podstawie ust. 19 pkt 1, jest wyższa od tego dochodu,
zmniejszenia dochodu o nieodliczoną wartość dokonuje się w kolejnych okresach
rozliczeniowych roku podatkowego, za który powstało prawo do zmniejszenia.
Zmniejszenia dochodu w kolejnych okresach dokonuje się, jeżeli wierzytelność nie
została uregulowana lub zbyta.
21. Zmniejszenia na podstawie ust. 19 pkt 1 dokonuje się, jeżeli do dnia terminu
płatności zaliczki, określonego w ust. 1a albo 1c, wierzytelność nie została
uregulowana lub zbyta.
22. Zwiększenia na podstawie ust. 19 pkt 2 dokonuje się, jeżeli do dnia terminu
płatności zaliczki, określonego w ust. 1a albo 1c, zobowiązanie nie zostało uregulowane.
23. Podatnik, który dokonał zmniejszenia dochodu stanowiącego podstawę
obliczenia zaliczki na podstawie ust. 19 pkt 1, obowiązany jest do zwiększenia
dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki w okresie rozliczeniowym roku
podatkowego, w którym wierzytelność została uregulowana lub zbyta.
24. Podatnik, który dokonał zwiększenia dochodu stanowiącego podstawę
obliczenia zaliczki na podstawie ust. 19 pkt 2, zmniejsza dochód stanowiący podstawę
obliczenia zaliczki w okresie rozliczeniowym roku podatkowego, w którym
zobowiązanie zostało uregulowane.
25. Przepisy ust. 19–24 stosuje się odpowiednio przy obliczaniu podatku
należnego, o którym mowa w ust. 18.
26. W zakresie nieuregulowanym w ust. 19–25 przepis art. 18f stosuje się odpowiednio.

Art. 25a. 1. W przypadku dochodu, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. m
tiret pierwsze, spółka przejmująca obowiązana jest, bez wezwania, w terminie do 7.
dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał dochód, wpłacić na
rachunek urzędu skarbowego podatek, o którym mowa w art. 22 ust. 1.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do podmiotów wymienionych
w załączniku nr 3 do ustawy.

art. 26. więcej Art. 26. 1. Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości
prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat
należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości
nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te
należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane
jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty
zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń
przewidzianych w art. 22 ust. 1a–1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej
z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku
zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby
podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.
Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona
w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku,
wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego
opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy
ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę
działalności prowadzonej przez płatnika.
1a. Zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1, nie
pobiera się, jeżeli podatnicy, wymienieni w art. 17 ust. 1, korzystający ze zwolnienia
w związku z przeznaczeniem dochodów na cele statutowe lub inne cele określone
w tym przepisie, złożą płatnikowi najpóźniej w dniu dokonania wypłaty należności
oświadczenie, że przeznaczą dochody z dywidend oraz z innych przychodów z tytułu
udziałów w zyskach osób prawnych – na cele wymienione w tym przepisie.
1aa. Płatnicy nie są obowiązani do poboru podatku od odsetek lub dyskonta od:
1) listów zastawnych;
2) obligacji:
a) o terminie wykupu nie krótszym niż rok,
b) dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym lub wprowadzonych do
alternatywnego systemu obrotu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium państwa będącego stroną
zawartej z Rzecząpospolitą Polską umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, której przepisy określają zasady opodatkowania dochodów z dywidend, odsetek oraz należności licencyjnych.
1ab. Niepobranie podatku w przypadku, o którym mowa w ust. 1aa pkt 2,
następuje pod warunkiem złożenia przez emitenta do organu podatkowego, o którym
mowa w art. 28b ust. 15, oświadczenia, że emitent dochował należytej staranności
w poinformowaniu podmiotów z nim powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4
lub w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych, o warunkach zwolnienia, o którym mowa
w art. 17 ust. 1 pkt 50c, w stosunku do tych podmiotów powiązanych.
1ac. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1ab, składa się jednokrotnie
w stosunku do danej emisji obligacji, nie później niż do dnia wypłaty odsetek lub
dyskonta od obligacji.
1ad. Narodowy Bank Polski nie pobiera podatku w przypadkach, o których
mowa w art. 17 ust. 1 pkt 50d.
1b. Jeżeli przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3, są uzyskiwane od
zleceniodawców zagranicznych, zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi
handlowej są obowiązane przed wyjściem statku z portu polskiego wpłacić na
rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego właściwy według siedziby
Morskiej Agencji naczelnik urzędu skarbowego wykonuje swoje zadania, należny
podatek obliczony od przychodu z tytułu wywozu ładunku i pasażerów przyjętych do
przewozu w porcie polskim. Dowód wpłaty podatku zagraniczne przedsiębiorstwo
morskiej żeglugi handlowej jest obowiązane przekazać właściwej miejscowo Morskiej
Agencji. Jeżeli jednak przed wyjściem statku z portu polskiego nie jest możliwe
ustalenie wysokości przychodu za wywóz ładunków i pasażerów, zagraniczne
przedsiębiorstwo morskiej żeglugi handlowej jest obowiązane wpłacić zaliczkę na
podatek od przewidywanego przychodu, a następnie w ciągu 60 dni od dnia wyjścia
z portu wpłacić różnicę między kwotą należnego podatku a kwotą wpłaconej zaliczki.
1c. Jeżeli łączna kwota należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz
art. 22 ust. 1, wypłacona podatnikowi w obowiązującym u płatnika roku podatkowym
nie przekracza kwoty, o której mowa w ust. 1, osoby prawne i jednostki organizacyjne
niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłat należności z tytułów
wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1, w związku ze zwolnieniem od
podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4, stosują zwolnienia wynikające z tych przepisów pod warunkiem udokumentowania przez spółkę, o której mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2 albo w art. 22 ust. 4 pkt 2, mającą siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub
w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego:
1) jej miejsca siedziby dla celów podatkowych, uzyskanym od niej certyfikatem rezydencji, lub
2) istnienia zagranicznego zakładu – zaświadczeniem wydanym przez właściwy
organ administracji podatkowej państwa, w którym znajduje się jej siedziba lub
zarząd, albo przez właściwy organ podatkowy państwa, w którym ten
zagraniczny zakład jest położony.
1d. Osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz
będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów
wymienionych w art. 21 ust. 1 na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2,
prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
zagraniczny zakład, nie pobierają zryczałtowanego podatku od dokonywanych wypłat
pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika, o którym mowa
w art. 3 ust. 2, prowadzącego działalność poprzez położony na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, uzyskanym od niego certyfikatem
rezydencji, oraz uzyskania pisemnego oświadczenia, że należności te związane są
z działalnością tego zakładu; przepis ust. 3d stosuje się odpowiednio.
1e. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1d, powinno zawierać dane
identyfikujące podatnika prowadzącego działalność poprzez położony na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, a w szczególności pełną nazwę, adres
i numer identyfikacji podatkowej podatnika oraz adres zagranicznego zakładu podatnika.
1f. W przypadku należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz
art. 22 ust. 1, wypłacanych na rzecz spółki, o której mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2 oraz
art. 22 ust. 4 pkt 2, lub jej zagranicznego zakładu, jeżeli łączna kwota należności
z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, wypłacona temu
podatnikowi w obowiązującym u płatnika roku podatkowym, nie przekracza kwoty,
o której mowa w ust. 1, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające
osobowości prawnej, które dokonują wypłat tych należności, stosują zwolnienia
wynikające z art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4, z uwzględnieniem ust. 1c, pod warunkiem uzyskania od tej spółki lub jej zagranicznego zakładu pisemnego oświadczenia, że w stosunku do wypłacanych należności spełnione zostały warunki,
o których mowa odpowiednio w art. 21 ust. 3a i 3c lub art. 22 ust. 4 pkt 4.
W przypadku należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1, pisemne
oświadczenie powinno wskazywać, że spółka albo zagraniczny zakład jest
rzeczywistym właścicielem wypłacanych należności.
1g. Osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz
będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów
wymienionych w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 do wysokości kwoty, o której mowa
w ust. 1, na rzecz podmiotów wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 10a i 11a oraz art. 17
ust. 1 pkt 58, stosują zwolnienia wynikające z tych przepisów wyłącznie pod warunkiem:
1) udokumentowania przez podmiot, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 10a i 11a
oraz art. 17 ust. 1 pkt 58, jego miejsca siedziby dla celów podatkowych,
uzyskanym od tego podmiotu certyfikatem rezydencji, oraz
2) złożenia przez podmiot, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 10a i 11a oraz art. 17
ust. 1 pkt 58, pisemnego oświadczenia, że jest rzeczywistym właścicielem
wypłaconych przez płatnika należności oraz spełnia on warunki, o których mowa
w tych przepisach.
1h. Ocena warunków określonych w ust. 1g dokonywana jest niezależnie od
warunku istnienia podstawy prawnej do wymiany informacji podatkowej między
Rzecząpospolitą Polską a państwem należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, w którym pomiot wymieniony w art. 6 ust. 1 pkt 10a i 11a oraz art. 17 ust. 1 pkt 58 ma siedzibę.
1i. Jeżeli miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych zostało
udokumentowane certyfikatem rezydencji niezawierającym okresu jego ważności,
płatnik przy poborze podatku uwzględnia ten certyfikat przez okres kolejnych dwunastu miesięcy od dnia jego wydania.
1j. Jeżeli w okresie dwunastu miesięcy od dnia wydania certyfikatu, o którym
mowa w ust. 1i, miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych uległo zmianie,
podatnik jest obowiązany do niezwłocznego udokumentowania miejsca siedziby dla
celów podatkowych nowym certyfikatem rezydencji. Przepis ust. 1i stosuje się odpowiednio.
1k. Jeżeli podatnik nie dopełnił obowiązku określonego w ust. 1j,
odpowiedzialność za niepobranie podatku przez płatnika lub pobranie podatku
w wysokości niższej od należnej ponosi podatnik.
1l. Jeżeli z dokumentu posiadanego przez płatnika, w szczególności faktury lub
umowy, wynika, że miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych uległo zmianie
w okresie dwunastu miesięcy od dnia wydania certyfikatu, a podatnik nie dopełnił
obowiązku, o którym mowa w ust. 1j, przepisy ust. 1i i 1k nie mają zastosowania od
dnia, w którym płatnik uzyskał ten dokument.
1m. W przypadku gdy podmioty, o których mowa w ust. 1, dokonują wypłat
należności z tytułów wymienionych w art. 7b ust. 1 pkt 3–6 na rzecz podmiotu
mającego siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach
wydanych na podstawie art. 11j ust. 2, są obowiązane do poboru zryczałtowanego
podatku dochodowego w wysokości 19% kwoty dokonanej wypłaty. Przepis ust. 1
stosuje się odpowiednio.
1n. W przypadku przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a, miejsce
siedziby podatnika dla celów podatkowych może zostać potwierdzone kopią
certyfikatu rezydencji, jeżeli kwota wypłacanych na rzecz tego samego podmiotu
należności nie przekracza 10 000 zł w roku kalendarzowym, a informacje wynikające
z przedłożonej kopii certyfikatu rezydencji nie budzą uzasadnionych wątpliwości co
do zgodności ze stanem faktycznym.
1o. Warunku, o którym mowa w ust. 1d, nie stosuje się do Narodowego Banku
Polskiego w zakresie wypłat należności z tytułu odsetek lub dyskonta na rzecz
podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, będących bankami lub instytucjami
kredytowymi w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe,
prowadzącymi działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poprzez oddział
będący zagranicznym zakładem, jeżeli wypłata należności dokonywana jest
w związku z realizacją przez Narodowy Bank Polski polityki pieniężnej oraz
należności te związane są z działalnością tego zagranicznego zakładu.
2. W razie przeznaczenia dochodu na podwyższenie kapitału zakładowego,
a w spółdzielniach funduszu udziałowego, płatnicy, o których mowa w ust. 1,
pobierają podatek w terminie 14 dni od dnia uprawomocnienia się postanowienia sądu
rejestrowego o dokonaniu wpisu o podwyższeniu kapitału zakładowego,
a w przypadku braku wymogu rejestracji podwyższenia kapitału zakładowego – od dnia podjęcia przez walne zgromadzenie uchwały o podwyższeniu tego kapitału, a w spółdzielniach – od dnia podjęcia przez walne zgromadzenie uchwały
o podwyższeniu funduszu udziałowego. W tym przypadku podatnikom nie
przysługuje uprawnienie do złożenia oświadczenia, o którym mowa w ust. 1a.
2a. W przypadku gdy wypłata należności z tytułu określonego w art. 21 ust. 1
lub w art. 22 ust. 1 dokonywana jest na rzecz podatników będących osobami
uprawnionymi z papierów wartościowych zapisanych na rachunkach zbiorczych,
których tożsamość nie została płatnikowi ujawniona w trybie przewidzianym
w ustawie, o której mowa w art. 4a pkt 15, podatek, o którym mowa w ust. 1, płatnik
pobiera w wysokości wynikającej z art. 21 ust. 1 albo art. 22 ust. 1 od łącznej wartości
dochodów (przychodów) przekazanych przez niego na rzecz wszystkich takich
podatników za pośrednictwem posiadacza rachunku zbiorczego. W tym przypadku
przepisów ust. 1a, 1c, 1d, 1f, 1g oraz 3b–3d nie stosuje się w zakresie dotyczącym
podatników, których tożsamość nie została płatnikowi ujawniona.
2b. W przypadku i w zakresie określonych w ust. 2a do poboru podatku są
obowiązane podmioty prowadzące rachunki zbiorcze, za pośrednictwem których
należność jest wypłacana. Podatek pobiera się w dniu przekazania należności z danego
tytułu do dyspozycji posiadacza rachunku zbiorczego.
2c. W przypadku wypłat należności z tytułu:
1) odsetek od papierów wartościowych zapisanych na rachunkach papierów
wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz
podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2,
2) przychodów wymienionych w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a, b, e oraz g, uzyskanych z
papierów wartościowych zapisanych na rachunkach papierów wartościowych
albo na rachunkach zbiorczych
– obowiązek, o którym mowa w ust. 1, stosuje się do podmiotów prowadzących
rachunki papierów wartościowych albo rachunki zbiorcze, jeżeli wypłata należności
następuje za pośrednictwem tych podmiotów.
Zdanie pierwsze stosuje się także do podmiotów wskazanych w art. 3 ust. 2
w zakresie, w jakim prowadzą działalność gospodarczą poprzez położony na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, jeżeli rachunek, na którym
zapisane są papiery wartościowe, jest związany z działalnością tego zakładu.
2d. Płatnicy, o których mowa w ust. 2c, pobierają zryczałtowany podatek
dochodowy w dniu przekazania należności do dyspozycji posiadacza rachunku
papierów wartościowych lub posiadacza rachunku zbiorczego. Zastosowanie stawki
podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo
niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem
udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od
podatnika certyfikatem rezydencji. Przepisy ust. 1c–1l stosuje się odpowiednio.
2e. Jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych
w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1, osoby
prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne
będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g,
w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według
stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę,
o której mowa w ust. 1:
1) z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a–1e;
2) bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu
podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek
wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
2f. Przepis ust. 1e stosuje się odpowiednio do podmiotów, o których mowa w ust. 3d.
2g. W przypadku należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub
art. 22 ust. 1, wypłacanych na rzecz spółki, o której mowa odpowiednio
w art. 21 ust. 3 pkt 2 lub art. 22 ust. 4 pkt 2, albo zagranicznego zakładu takiej spółki,
jeżeli łączna kwota należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz
art. 22 ust. 1, wypłacona temu podatnikowi w obowiązującym u płatnika roku
podatkowym przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1, osoby prawne i jednostki
organizacyjne niemające osobowości prawnej dokonujące wypłat tych należności
mogą zastosować zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 3 lub art. 22 ust. 4, na
podstawie obowiązującej opinii o stosowaniu zwolnienia, o której mowa w art. 26b.
2h. Przepisu ust. 2g nie stosuje się, jeżeli z informacji posiadanej przez płatnika,
w tym z dokumentu, w szczególności z faktury lub z umowy, wynika, że podatnik,
którego dotyczy opinia o stosowaniu zwolnienia, nie spełnia warunków określonych w art. 21 ust. 3–9, art. 22 ust. 4–4d i 6 lub stan faktyczny nie odpowiada stanowi
faktycznemu przedstawionemu w tej opinii.
2i. Jeżeli rok podatkowy płatnika jest dłuższy albo krótszy niż 12 miesięcy,
kwotę, o której mowa w ust. 1, oblicza się jako iloczyn 1/12 kwoty 2 000 000 zł
i liczby rozpoczętych miesięcy roku podatkowego, w którym dokonano wypłaty tych należności.
2j. Jeżeli obliczenie kwoty, o której mowa w ust. 1, nie jest możliwe poprzez
wskazanie roku podatkowego płatnika, zasady określone w ust. 2e stosuje się
odpowiednio w odniesieniu do obowiązującego u tego płatnika roku obrotowego,
a w razie jego braku, w odniesieniu do obowiązującego u tego płatnika innego okresu
o cechach właściwych dla roku obrotowego, nie dłuższego jednak niż 23 kolejne miesiące.
2k. Jeżeli wypłaty należności dokonano w walucie obcej, na potrzeby ustalenia,
czy przekroczona została kwota, o której mowa w ust. 1, wypłacone należności
przelicza się na złote według kursu średniego waluty obcej ogłaszanego przez
Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wypłaty.
2l. Jeżeli nie można ustalić wysokości należności wypłaconych na rzecz tego
samego podatnika, domniemywa się, że przekroczyła ona kwotę, o której mowa w ust. 1.
3. Płatnicy, o których mowa w ust. 1, przekazują kwoty podatku w terminie do
7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgodnie z ust. 1, 2–2b, 2d i 2e
pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik
urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika wykonuje swoje zadania,
albo – w przypadku dochodu, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. f – na rachunek
urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy
według siedziby płatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników
wymienionych w art. 3 ust. 2 oraz podatników będących osobami uprawnionymi
z papierów wartościowych zapisanych na rachunkach zbiorczych, których tożsamość
nie została płatnikowi ujawniona w trybie przewidzianym w ustawie, o której mowa
w art. 4a pkt 15, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik
urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych
wykonuje swoje zadania. Płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w:
1) art. 3 ust. 1 – informację o wysokości pobranego podatku,
2) art. 3 ust. 2, oraz urzędowi skarbowemu – informację o dokonanych wypłatach
i pobranym podatku
– sporządzone według ustalonego wzoru.
Obowiązek przesłania tych informacji podatnikom oraz urzędowi skarbowemu nie
powstaje w przypadku i w zakresie określonych w ust. 2a zdanie pierwsze.
3a. Płatnicy są obowiązani przesłać informację, o której mowa w ust. 3 pkt 1,
w terminie przekazania kwoty pobranego podatku, a informację, o której mowa
w ust. 3 pkt 2, w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następującego po roku
podatkowym, w którym dokonano wypłat, o których mowa w ust. 1, również
wówczas, gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje
w trybie przewidzianym w ust. 3b.
3aa. (uchylony)
3b. Na pisemny wniosek podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2, płatnik,
w terminie 14 dni od dnia złożenia tego wniosku, jest obowiązany do sporządzenia
i przesłania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik
właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania,
informacji, o której mowa w ust. 3 pkt 2.
3c. W razie zaprzestania przez płatnika prowadzenia działalności przed upływem
terminu, o którym mowa w ust. 3a, płatnik przekazuje informację, o której mowa
w ust. 3 pkt 2, w terminie do dnia zaprzestania działalności.
3d. Informację, o której mowa w ust. 3 pkt 2, sporządzają i przekazują również
podmioty, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1
oraz art. 22 ust. 1, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania
lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku. Przepisy ust. 3b i 3c stosuje się
odpowiednio.
3e. Jeżeli suma należności wypłaconych podatnikowi z tytułów wymienionych
w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, których wartość przekroczyła w obowiązującym
u płatnika roku podatkowym kwotę, o której mowa w ust. 1, obejmuje należności, od
których zgodnie z ust. 1d nie został pobrany podatek, płatnik jest obowiązany
zawiadomić o kwocie i rodzaju należności wypłaconych wskazanemu podatnikowi
w roku podatkowym tego płatnika, od których nie został pobrany podatek, podając
dane identyfikujące podatnika prowadzącego działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, w szczególności pełną nazwę, adres i numer identyfikacji podatkowej podatnika oraz adres zagranicznego zakładu podatnika. Zawiadomienie to składa się także w przypadku dokonania
podatnikowi w roku podatkowym dalszych wypłat należności, od których zgodnie
z ust. 1d nie został pobrany podatek.
3f. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 3e, jest składane do naczelnika urzędu
skarbowego właściwego w sprawach opodatkowania osób zagranicznych w terminie
do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wypłaty
należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1.
3g. Przepisy ust. 3e i 3f stosuje się odpowiednio do wypłat, od których podatek
nie został pobrany na podstawie ust. 1a, przy czym zawiadomienie jest składane do
naczelnika urzędu skarbowego właściwego według siedziby podatnika, a w przypadku
podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 – do naczelnika urzędu skarbowego
właściwego w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.
4. Podatnicy, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani, bez wezwania, wpłacić
należny zryczałtowany podatek na rachunek urzędu skarbowego określonego w ust. 3,
jeżeli dochody z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziałów w zyskach osób
prawnych, od których płatnik nie pobrał podatku w związku z oświadczeniem,
o którym mowa w ust. 1a, zostały wydatkowane na inne cele niż wymienione w art. 17 ust. 1.
5. Podatek, o którym mowa w ust. 4, wpłaca się do 20 dnia miesiąca
następującego po miesiącu, w którym dokonano tego wydatku.
6. W przypadku dochodu, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. h oraz j, spółka
powstała w wyniku przekształcenia jest obowiązana jako płatnik, w terminie do 7. dnia
miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał dochód, wpłacić podatek, o
którym mowa w art. 22 ust. 1, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego
naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika wykonuje swoje
zadania, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 oraz podatników
będących osobami uprawnionymi z papierów wartościowych zapisanych na
rachunkach zbiorczych, których tożsamość nie została płatnikowi ujawniona w trybie
przewidzianym w ustawie, o której mowa w art. 4a pkt 15, na rachunek urzędu
skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w
sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Podatnik jest obowiązany przed tym terminem przekazać płatnikowi kwotę tego podatku. W terminie wpłaty podatku płatnik jest obowiązany przesłać podatnikowi informację
o wpłaconym podatku, sporządzoną według ustalonego wzoru. Obowiązek przesłania
informacji o wpłaconym podatku nie powstaje w przypadku i w zakresie określonych
w ust. 2a zdanie pierwsze.
7. Wypłata, o której mowa w ust. 1, 1ac, 1c, 1d, 1m, 2c i 2e, oznacza wykonanie
zobowiązania w jakiejkolwiek formie, w tym poprzez zapłatę, potrącenie lub
kapitalizację odsetek.
7a. Przepisu ust. 2e nie stosuje się, jeżeli płatnik złożył oświadczenie, że:
1) posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla
zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku,
wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;
2) po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiada wiedzy
uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość
zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku,
wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego
opodatkowania, w szczególności nie posiada wiedzy o istnieniu okoliczności
uniemożliwiających spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 28b ust. 4 pkt 4–6.
7b. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 7a, składa kierownik jednostki
w rozumieniu ustawy o rachunkowości, podając pełnioną przez siebie funkcję. Nie jest
dopuszczalne złożenie oświadczenia, o którym mowa w ust. 7a, przez pełnomocnika.
7c. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 7a, składa się najpóźniej w dniu
dokonania wypłaty należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1.
7d. W przypadku gdy:
1) oświadczenie, o którym mowa w ust. 7a, składa jedna osoba – złożenie
oświadczenia następuje do organu podatkowego, o którym mowa w art. 28b ust. 15;
2) do złożenia oświadczenia, o którym mowa w ust. 7a, obowiązana jest więcej niż
jedna osoba – dowód złożenia tego oświadczenia przekazywany jest wraz ze
zgłoszeniem do organu podatkowego, o którym mowa w art. 28b ust. 15.
7e. W zgłoszeniu, o którym mowa w ust. 7d pkt 2, potwierdza się, że
oświadczenie, o którym mowa w ust. 7a, zostało złożone przez wszystkie osoby
obowiązane do jego złożenia. Zgłoszenie składa w terminie, o którym mowa w ust. 7c,
jedna z osób, które złożyły oświadczenie, o którym mowa w ust. 7a. Zgłoszenie nie
może zostać złożone przez pełnomocnika.
7f. Jeżeli płatnik złożył oświadczenie, o którym mowa w ust. 7a, a następnie
dokonuje na rzecz podatnika, którego dotyczyło to oświadczenie, dalszych wypłat
należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, płatnik może
nie stosować ust. 2e do momentu upływu drugiego miesiąca następującego po
miesiącu, w którym złożono to oświadczenie.
7g. W przypadku, o którym mowa w ust. 7f, płatnik, w terminie do 7 dnia
następującego po miesiącu, w którym upłynął okres, o którym mowa w ust. 7f, składa
oświadczenie do organu podatkowego, o którym mowa w art. 28b ust. 15, że
w momencie dokonania dalszych wypłat należności:
1) posiadał dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla
zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku,
wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego
opodatkowania;
2) po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiadał wiedzy
uzasadniającej przypuszczenie, że istniały okoliczności wykluczające możliwość
zastosowania stawki podatku, zwolnienia lub niepobrania podatku,
wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego
opodatkowania, w szczególności okoliczności uniemożliwiające spełnienie
przesłanek, o których mowa w art. 28b ust. 4 pkt 4–6.
7h. W przypadku gdy złożenie oświadczenia, o którym mowa w ust. 7g, nie jest
możliwe z uwagi na niespełnienie warunków będących jego przedmiotem, płatnik,
w terminie, o którym mowa w tym przepisie, wpłaca podatek, który byłby należny
przy zastosowaniu ust. 2e, wraz z odsetkami za zwłokę.
7i. Do oświadczenia, o którym mowa w ust. 7g, stosuje się odpowiednio przepisy
ust. 7b, 7d i ust. 7e zdanie trzecie.
7j. Oświadczenia, o których mowa w ust. 1ab, 7a i 7g, oraz zgłoszenie, o którym
mowa w ust. 7d pkt 2, składa się w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej dostępnej w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu
obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych.
8. Informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku, o której mowa
w ust. 3 pkt 2 oraz ust. 3b–3d, przesyła się urzędowi skarbowemu za pomocą środków
komunikacji elektronicznej zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej.
9. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze
rozporządzenia, grupy podatników, grupy płatników lub czynności, w przypadku
których zostanie wyłączone lub ograniczone stosowanie ust. 2e, jeżeli spełnione
zostały warunki do niepobrania podatku, zastosowania stawki podatku lub zwolnienia,
wynikające z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego
opodatkowania, uwzględniając istnienie określonych uwarunkowań obrotu
gospodarczego, specyficzny status niektórych grup podatników i płatników oraz
specyfikę dokonywania niektórych czynności.
10. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, sposób przesyłania oświadczeń, o których mowa w ust. 1ab, 7a i 7g,
oraz zgłoszenia, o którym mowa w ust. 7d pkt 2, za pomocą środków komunikacji
elektronicznej, uwzględniając potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa, wiarygodności
i niezaprzeczalności danych zawartych w tych dokumentach, a także potrzebę ich
ochrony przed nieuprawnionym dostępem.

Art. 26a. 1. W terminie do końca pierwszego miesiąca roku następującego po
roku podatkowym, w którym powstał obowiązek zapłaty podatku, płatnicy, o których
mowa w art. 26, i podatnicy, o których mowa w art. 22 ust. 4b, art. 25a oraz art. 26
ust. 1b i 4, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego
naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika wykonuje swoje
zadania, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2, do urzędu
skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy
w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, roczne
deklaracje sporządzone według ustalonego wzoru.
2. Roczne deklaracje sporządzane przez płatników, o których mowa w art. 26
ust. 2b, mają charakter zbiorczy i nie wskazują podatników, o których mowa w art. 26
ust. 2a zdanie pierwsze.

Art. 26b. 1. Organ podatkowy, na wniosek złożony przez podmiot, o którym
mowa w art. 28b ust. 2, wydaje, pod warunkiem wykazania przez wnioskodawcę
spełnienia przez podatnika warunków określonych w art. 21 ust. 3–9 lub
art. 22 ust. 4–6, opinię o stosowaniu przez płatnika zwolnienia z poboru
zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanych na rzecz tego podatnika
należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 (opinia
o stosowaniu zwolnienia).
2. Wniosek o wydanie opinii o stosowaniu zwolnienia składa się w postaci
elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej dostępnej w Biuletynie Informacji
Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do
spraw finansów publicznych. W ten sam sposób następuje uzupełnienie wniosku
o wydanie opinii o stosowaniu zwolnienia w zakresie przedstawienia organowi
podatkowemu dalszych faktów oraz przekazania uzupełniającej dokumentacji.
3. Odmawia się wydania opinii o stosowaniu zwolnienia w przypadku:
1) niespełnienia przez podatnika warunków określonych w art. 21 ust. 3–9 lub
art. 22 ust. 4–6;
2) istnienia uzasadnionych wątpliwości co do zgodności ze stanem rzeczywistym
dołączonej do wniosku dokumentacji lub oświadczenia podatnika, że jest
rzeczywistym właścicielem należności;
3) istnienia uzasadnionego przypuszczenia wydania decyzji z zastosowaniem
art. 119a Ordynacji podatkowej, środków ograniczających umowne korzyści lub
art. 22c, przy czym w przypadku uzasadnionego przypuszczenia wydania decyzji
z zastosowaniem art. 119a Ordynacji podatkowej lub środków ograniczających
umowne korzyści przepis art. 14b § 5c tej ustawy stosuje się odpowiednio;
4) istnienia uzasadnionego przypuszczenia, że podatnik, o którym mowa
w art. 3 ust. 2, nie prowadzi rzeczywistej działalności gospodarczej w kraju
siedziby tego podatnika dla celów podatkowych, przy czym przepis art. 24a
ust. 18 stosuje się odpowiednio.
4. Na odmowę wydania opinii o stosowaniu zwolnienia przysługuje prawo
wniesienia skargi do sądu administracyjnego. O prawie tym organ podatkowy
informuje wnioskodawcę w pouczeniu odmowy wydania opinii o stosowaniu zwolnienia.
5. Opinię o stosowaniu zwolnienia wydaje się bez zbędnej zwłoki, nie później
niż w terminie 6 miesięcy od dnia wpływu wniosku do organu podatkowego. Przepis
art. 139 § 4 Ordynacji podatkowej stosuje się odpowiednio.
6. Wniosek o wydanie opinii o stosowaniu zwolnienia podlega opłacie wpłacanej
na rachunek organu podatkowego, w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku, pod
rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wysokość opłaty od wniosku
o wydanie opinii wynosi 2000 zł. Opłata od wniosku o wydanie opinii o stosowaniu
zwolnienia stanowi dochód budżetu państwa.
7. Opinia o stosowaniu zwolnienia wygasa:
1) z upływem 36 miesięcy od dnia jej wydania;
2) ostatniego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął termin,
o którym mowa w ust. 8, jeżeli zgodnie z tym przepisem wnioskodawca
poinformował organ podatkowy o istotnej zmianie okoliczności;
3) z dniem, w którym podatnik, którego dotyczy ta opinia, przestał spełniać warunki
określone w art. 21 ust. 3–3c lub art. 22 ust. 4–6, jeżeli wnioskodawca nie
poinformował o tym organu podatkowego zgodnie z ust. 8.
8. W przypadku istotnej zmiany okoliczności faktycznych, które mogą mieć
wpływ na spełnienie warunków korzystania ze zwolnienia, o którym mowa
w art. 21 ust. 3 lub art. 22 ust. 4, wnioskodawca, w terminie 14 dni od dnia, w którym
dowiedział się lub przy zachowaniu należytej staranności powinien się dowiedzieć, że
doszło do tej zmiany, informuje o tym organ podatkowy. Wnioskodawca, o którym
mowa w art. 28b ust. 2 pkt 1, jednocześnie informuje płatnika o istotnej zmianie
okoliczności, o których mowa w zdaniu pierwszym.
9. W zakresie nieuregulowanym w ust. 1–8 stosuje się odpowiednio przepisy
art. 28b ust. 2, 3, 5–8 i 11 oraz przepisy art. 120, art. 121 § 1, art. 125, art. 126,
art. 129, art. 130, art. 135, art. 140, art. 143, art. 165 § 3b, art. 165a, art. 168,
art. 169 § 1–2, art. 170, art. 171, art. 208, art. 213 w zakresie uzupełniania lub
sprostowania pouczenia co do prawa wniesienia skargi do sądu administracyjnego,
art. 214, art. 215 oraz działu IV rozdziałów 3a, 5, 6, 7, 10, 11, 14, 16 i 23 Ordynacji podatkowej.
10. Organem podatkowym właściwym w sprawach wydawania opinii
o stosowaniu zwolnienia jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby
podatnika, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 oraz podatników będących osobami uprawnionymi z papierów wartościowych zapisanych na rachunkach zbiorczych, których tożsamość nie została płatnikowi ujawniona w trybie
przewidzianym w ustawie, o której mowa w art. 4a pkt 15 – naczelnik urzędu
skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.
11. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, sposób przesyłania wniosku o wydanie opinii o stosowaniu
zwolnienia za pomocą środków komunikacji elektronicznej, uwzględniając potrzebę
zapewnienia bezpieczeństwa, wiarygodności i niezaprzeczalności danych zawartych
w tym wniosku, a także potrzebę ich ochrony przed nieuprawnionym dostępem.
12. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w celu usprawnienia
postępowania w sprawach dotyczących wydawania opinii o stosowaniu zwolnienia,
może określić, w drodze rozporządzenia, właściwość miejscową organów
podatkowych w tych sprawach w sposób odmienny niż określony w ust. 10, biorąc
pod uwagę konieczność zapewnienia jednolitego stosowania przepisów o wydawaniu
opinii o stosowaniu zwolnienia.

art. 27. więcej Art. 27. 1. Podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6
ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 1d, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz przepisów ustawy
wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać
urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu
osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym – do końca trzeciego miesiąca
roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między
podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek
za okres od początku roku.
1a. (uchylony)
1b. (uchylony)
1c. Zeznanie, o którym mowa w ust. 1, składa się za pomocą środków
komunikacji elektronicznej zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej.
1d. Podatnicy obowiązani do zapłaty podatku od przychodów z budynków są
obowiązani w zeznaniu, o którym mowa w ust. 1, wykazać środki trwałe, których
wartość początkowa jest uwzględniana przy ustalaniu podstawy opodatkowania
podatkiem od przychodów z budynków, kwotę należnego i zapłaconego podatku od
przychodów z budynków oraz kwotę dokonanych odliczeń zgodnie z art. 24b.
2. Podatnicy obowiązani do sporządzenia sprawozdania finansowego,
z wyłączeniem podmiotów wpisanych do rejestru przedsiębiorców Krajowego
Rejestru Sądowego, przekazują, za pomocą środków komunikacji elektronicznej,
Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej sprawozdanie wraz ze sprawozdaniem
z badania, w terminie 10 dni od daty zatwierdzenia rocznego sprawozdania
finansowego, a spółki – także odpis uchwały zgromadzenia zatwierdzającej sprawozdanie finansowe. Sprawozdanie finansowe jest sporządzane w postaci elektronicznej
odpowiadającej strukturze logicznej udostępnianej na podstawie art. 45 ust. 1g lub 1h
ustawy o rachunkowości. Obowiązek złożenia sprawozdania z badania nie dotyczy
podatników, których sprawozdania finansowe, na podstawie odrębnych przepisów, są
zwolnione z obowiązku badania.
2a. Podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągający dochody z działalności
prowadzonej przez zagraniczne jednostki kontrolowane, na zasadach określonych
w art. 24a, są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznanie, według
ustalonego wzoru, o wysokości dochodu z zagranicznej jednostki kontrolowanej
osiągniętego w roku podatkowym, o którym mowa w art. 24a ust. 6, do końca
dziewiątego miesiąca następnego roku podatkowego i w tym terminie wpłacić podatek
należny. Jeżeli podatnik osiąga dochody z więcej niż jednej zagranicznej jednostki
kontrolowanej, składa odrębne zeznanie o dochodach z każdej z tych jednostek.
2b. Sprawozdania finansowe, o których mowa w ust. 2, Szef Krajowej
Administracji Skarbowej udostępnia naczelnikom urzędów skarbowych, naczelnikom
urzędów celno-skarbowych, dyrektorom izb administracji skarbowej oraz ministrowi
właściwemu do spraw finansów publicznych.
3. (uchylony)
4. (uchylony)
4a. Jeżeli podatnik, obliczając podatek należny, dokonał odliczeń od dochodu,
podstawy opodatkowania lub podatku, a następnie otrzymał zwrot odliczonych kwot
(w całości lub w części), w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w
którym otrzymał ten zwrot, dolicza odpowiednio kwoty poprzednio odliczone.
5. (uchylony)
6. (uchylony)
7. (uchylony)
8. (uchylony)
9. (uchylony)

Art. 27a. Zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1, może być składane
w postaci papierowej przez podatników, którzy osiągają wyłącznie dochody wolne od
podatku na podstawie art. 17 ust. 1 oraz nie są obowiązani do sporządzenia deklaracji
lub informacji, o których mowa w art. 35 ust. 10, art. 38 ust. 1a i 1b, art. 39 ust. 1–4,
art. 42 ust. 1a–4, art. 42a ust. 1 i art. 42e ust. 5 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.
o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Art. 27b. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych podaje do
publicznej wiadomości w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej
urzędu obsługującego tego ministra corocznie, w terminie do dnia 30 września,
indywidualne dane podatników zawarte w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1,
złożonym za rok podatkowy, który zakończył się w roku kalendarzowym
poprzedzającym rok podania indywidualnych danych podatników do publicznej
wiadomości, według stanu na pierwszy dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc, w
którym indywidualne dane podatników mają zostać podane do publicznej wiadomości.
2. Podanie do publicznej wiadomości indywidualnych danych podatników, o
którym mowa w ust. 1, dotyczy:
1) podatkowych grup kapitałowych, bez względu na wysokość osiągniętych
przychodów;
2) podatników innych niż podatkowe grupy kapitałowe, u których wartość
przychodu uzyskana w roku podatkowym, o którym mowa w ust. 1, przekroczyła
równowartość 50 mln euro przeliczonych na złote według średniego kursu euro
ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w ostatnim dniu roboczym roku
kalendarzowego poprzedzającego rok podania indywidualnych danych
podatników do publicznej wiadomości.
3. Indywidualne dane podatnika, o których mowa w ust. 1, obejmują:
1) firmę (nazwę) i numer identyfikacji podatkowej podatnika;
2) wskazanie roku podatkowego;
3) informacje o wysokości:
a) osiągniętego przychodu,
b) poniesionych kosztów uzyskania przychodów,
c) osiągniętego dochodu albo poniesionej straty,
d) podstawy opodatkowania,
e) kwoty należnego podatku.
4. Na zasadach określonych w ust. 1 do publicznej wiadomości mogą zostać
podane indywidualne dane podatników, o których mowa w ust. 2 pkt 2, dotyczące
procentowego udziału kwoty podatku dochodowego w zysku brutto wykazanym w
sprawozdaniu finansowym za rok, o którym mowa w ust. 1. Podanie do publicznej
wiadomości danych, o których mowa w zdaniu pierwszym, obejmuje wszystkich
podatników, o których mowa w ust. 2 pkt 2.
5. Podatnik, którego indywidualne dane zostały podane do publicznej
wiadomości, może złożyć do ministra właściwego do spraw finansów publicznych
wniosek o usunięcie lub sprostowanie tych danych.
6. Wniosek, o którym mowa w ust. 5, zawiera:
1) firmę (nazwę), adres i numer identyfikacji podatkowej podatnika;
2) uzasadnienie.
7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych odmawia, w drodze
decyzji, usunięcia lub sprostowania indywidualnych danych podatnika podanych do
publicznej wiadomości, jeżeli spowodowałoby to niezgodność ze stanem faktycznym.
8. Indywidualne dane podatnika podane do publicznej wiadomości podlegają
kwartalnej aktualizacji według stanu na pierwszy dzień miesiąca, w którym kończy się
dany kwartał roku kalendarzowego.
9. Indywidualne dane podatnika podane do publicznej wiadomości są
publikowane przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym
zostały opublikowane.
10. Podanie do publicznej wiadomości indywidualnych danych podatnika, o
których mowa w ust. 1 i 4, nie narusza przepisów o tajemnicy skarbowej.

art. 28. więcej Art. 28. 1. Podatnicy posiadający zakłady (oddziały) położone na obszarze
jednostki samorządu terytorialnego innej niż właściwa dla ich siedziby są obowiązani
składać do urzędu skarbowego w terminie wpłat zaliczek miesięcznych lub
kwartalnych oraz załączać do zeznania o wysokości dochodu (straty) informacje,
sporządzone zgodnie z odrębnymi przepisami, w celu ustalenia dochodów z tytułu
udziału jednostek samorządu terytorialnego we wpływach z podatku dochodowego od
osób prawnych.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do podatkowej grupy kapitałowej,
reprezentowanej przez spółkę dominującą.

Art. 28a. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzory:
1) deklaracji i informacji, o których mowa w art. 26 ust. 3 i 6 oraz w art. 26a,
2) zeznania, o którym mowa w art. 27 ust. 1,
3) oświadczeń, o których mowa w art. 26 ust. 1a,
4) informacji, o której mowa w art. 18 ust. 1f pkt 1
– wraz z objaśnieniami co do sposobu ich wypełniania, terminu i miejsca składania
oraz niezbędnymi pouczeniami, mając na uwadze umożliwienie identyfikacji urzędu
skarbowego, do którego jest kierowany formularz, i odpowiednio podatnika lub
płatnika oraz poprawne obliczenie podatku i zaliczek na podatek przez podatnika lub
płatnika.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór zeznania podatkowego, o którym mowa w art. 27 ust. 2a, wraz
z objaśnieniami co do sposobu jego wypełniania oraz terminu i miejsca składania,
mając na uwadze umożliwienie identyfikacji podatnika, zagranicznej jednostki
kontrolowanej i urzędu skarbowego, do którego jest kierowane zeznanie, oraz
poprawne obliczenie podatku przez podatnika.

Art. 28b. 1. Organ podatkowy zwraca, na wniosek, podatek pobrany zgodnie
z art. 26 ust. 2e. Wysokość podatku do zwrotu określa się na podstawie zwolnień lub
stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego
opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
2. Wniosek o zwrot podatku może złożyć:
1) podatnik, w tym podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 2, który w związku
z uzyskaniem należności, od której został pobrany podatek, osiąga przychód
podlegający opodatkowaniu zgodnie z przepisami niniejszej ustawy,
2) płatnik, jeżeli wpłacił podatek z własnych środków i poniósł ciężar ekonomiczny
tego podatku
– zwany dalej „wnioskodawcą”.
3. Wniosek o zwrot podatku zawiera oświadczenie co do zgodności z prawdą
faktów przedstawionych we wniosku oraz co do zgodności z oryginałem dokumentacji
załączonej do wniosku. Obowiązek złożenia oświadczenia, o którym mowa w zdaniu
pierwszym, istnieje także na dalszym etapie postępowania w odniesieniu do
przedstawianych kolejnych faktów oraz przekazywanej uzupełniającej dokumentacji.
4. Do wniosku o zwrot podatku dołącza się dokumentację pozwalającą na
ustalenie jego zasadności, w szczególności:
1) certyfikat rezydencji podatnika, przy czym przepisy art. 26 ust. 1i i 1j stosuje się
odpowiednio;
2) dokumentację dotyczącą przelewów bankowych lub inne dokumenty wskazujące
na sposób rozliczenia lub przekazania należności, z którymi wiązała się zapłata
podatku;
3) dokumentację dotyczącą zobowiązania do wypłaty należności;
4) oświadczenie podatnika, że w stosunku do wypłacanych należności spełnione
zostały warunki, o których mowa odpowiednio w art. 21 ust. 3 pkt 4 lit. b, ust. 3a
i 3c lub art. 22 ust. 4 pkt 4;
5) oświadczenie podatnika, że w odniesieniu do czynności, w związku z którą
składany jest wniosek o zwrot podatku, podatnik jest podmiotem, na którym
ciąży obowiązek podatkowy, a także oświadczenie podatnika, że spółka albo
zagraniczny zakład jest rzeczywistym właścicielem wypłacanych należności –
w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1;
6) oświadczenie podatnika, że prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą
w kraju siedziby podatnika dla celów podatkowych, z którą wiąże się uzyskany
przychód – w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, gdy należności są
uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, przy czym
przepis art. 24a ust. 18 stosuje się odpowiednio;
7) dokumentację wskazującą na ustalenia umowne, z powodu których płatnik
wpłacił podatek z własnych środków i poniósł ciężar ekonomiczny tego podatku
– w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2;
8) uzasadnienie wnioskodawcy, że spełnione są warunki będące przedmiotem
oświadczeń, o których mowa w pkt 5 i 6.
5. W sprawie zwrotu podatku organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa
kwotę zwrotu, z zastrzeżeniem ust. 10.
6. Zwrot podatku, z zastrzeżeniem ust. 7, następuje bez zbędnej zwłoki, nie
później jednak niż w terminie 6 miesięcy od dnia wpływu wniosku o zwrot podatku.
Przepis art. 139 § 4 Ordynacji podatkowej stosuje się odpowiednio. Termin określony
w zdaniu pierwszym biegnie na nowo od dnia wpływu zmienionego wniosku o zwrot
podatku.
7. Jeżeli posiadane informacje wskazują na wysokie prawdopodobieństwo
niezasadności zwrotu oraz wyczerpano możliwości uzyskania informacji
przesądzających o zasadności zwrotu na podstawie przepisów prawa krajowego,
wskutek czego weryfikacja zasadności zwrotu nie jest możliwa w terminie, o którym
mowa w ust. 6, organ podatkowy może przedłużyć wskazany termin zwrotu podatku
do czasu zakończenia weryfikacji wniosku o zwrot podatku w ramach kontroli
podatkowej, kontroli celno-skarbowej lub postępowania podatkowego, w tym
kontroli, o której mowa w ust. 9.
8. W celu weryfikacji zwrotu organ podatkowy niezwłocznie po otrzymaniu
wniosku o zwrot podejmuje działania polegające w szczególności na:
1) wystąpieniu z wnioskiem o udzielenie informacji podatkowych do właściwego
organu innego państwa, w tym w zakresie spełniania przez podatnika warunków
będących przedmiotem oświadczeń, o których mowa w ust. 4 odpowiednio
w pkt 4–6;
2) weryfikacji zgodności danych wskazanych we wniosku oraz danych posiadanych
przez organ podatkowy lub uzyskanych na wniosek, o którym mowa w pkt 1,
z warunkami niepobrania podatku, zastosowania zwolnienia lub stawki podatku,
wynikającymi z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego
opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz na ustaleniu, czy
podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 2, prowadzi rzeczywistą działalność
gospodarczą w kraju, w którym ma siedzibę dla celów podatkowych, przy czym
przepisy art. 24a ust. 18 oraz art. 26 ust. 1h stosuje się odpowiednio.
9. W przypadku gdy uzasadniają to okoliczności sprawy, w szczególności gdy
pomimo podjętych działań nie zostały wyjaśnione wątpliwości dotyczące spełniania
przez podatnika warunków niepobrania podatku, zastosowania zwolnienia lub stawki
podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego
opodatkowania, weryfikacja zasadności wniosku o zwrot podatku może obejmować również przeprowadzenie kontroli podatkowej na terytorium państwa siedziby podatnika dla celów podatkowych.
10. Jeżeli wniosek o zwrot podatku nie budzi wątpliwości, organ podatkowy
niezwłocznie dokonuje zwrotu kwoty wskazanej we wniosku bez wydania decyzji.
Jeżeli zwrotu podatku w trybie, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dokonano
nienależnie lub w wysokości większej od należnej, w zakresie takiego zwrotu podatku
nie wszczyna się postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe.
11. Wniosek o zwrot podatku składa się w postaci elektronicznej odpowiadającej
strukturze logicznej dostępnej w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie
podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów
publicznych. W ten sam sposób następuje uzupełnienie wniosku o zwrot podatku
w zakresie przedstawienia organowi podatkowemu dalszych faktów oraz przekazania
uzupełniającej dokumentacji.
12. Jeżeli do wniosku o zwrot podatku nie dołączono dokumentacji, o której
mowa w ust. 4, organ podatkowy wzywa wnioskodawcę do usunięcia braków
w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania, z pouczeniem, że nieusunięcie tych
braków spowoduje pozostawienie wniosku o zwrot podatku bez rozpatrzenia.
W sprawie pozostawienia wniosku o zwrot bez rozpatrzenia wydaje się
postanowienie, na które służy zażalenie.
13. Podatek niezwrócony przez organ podatkowy w terminie, o którym mowa
w ust. 6, podlega oprocentowaniu w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej.
14. Zwrot podatku dokonywany jest na rachunek bankowy wnioskodawcy lub
rachunek wnioskodawcy w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej.
W przypadku gdy zwrot podatku jest dokonywany na rachunek wnioskodawcy
prowadzony poza terytorium kraju, zwracana kwota jest pomniejszana o koszty dokonania zwrotu.
15. Organem podatkowym właściwym w sprawach zwrotu podatku jest
naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika, a w przypadku
podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 oraz podatników będących osobami
uprawnionymi z papierów wartościowych zapisanych na rachunkach zbiorczych,
których tożsamość nie została płatnikowi ujawniona w trybie przewidzianym w ustawie, o której mowa w art. 4a pkt 15, naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.
16. W zakresie nieuregulowanym w ust. 1–15, 17 i 18 stosuje się odpowiednio
przepisy art. 130, art. 131, art. 135, art. 140, art. 141, art. 143 oraz działu IV
rozdziałów 1, 3a, 5–16, 17–20, 22 i 23 Ordynacji podatkowej.
17. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, sposób przesyłania wniosku o zwrot podatku za pomocą środków
komunikacji elektronicznej, uwzględniając potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa,
wiarygodności i niezaprzeczalności danych zawartych w tym wniosku, a także
potrzebę ich ochrony przed nieuprawnionym dostępem.
18. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w celu usprawnienia
postępowania w sprawach dotyczących zwrotu podatku może określić, w drodze
rozporządzenia, właściwość miejscową organów podatkowych w tych sprawach
w sposób odmienny niż określony w ust. 15, mając na względzie sprawne i efektywne
wykonywanie zadań, o których mowa w niniejszym rozdziale.

art. 29. więcej Art. 29. (pominięty).

art. 30. więcej Art. 30. (pominięty).

art. 31. więcej Art. 31. (pominięty).

art. 32. więcej Art. 32. (pominięty).

art. 33. więcej Art. 33. (pominięty).

art. 34. więcej Art. 34. (pominięty).

art. 35. więcej Art. 35. (pominięty).

art. 36. więcej Art. 36. (pominięty).

art. 37. więcej Art. 37. (pominięty).

art. 38. więcej Art. 38. (uchylony).

Art. 38a. 1. W latach 2007–2009 banki są uprawnione do pomniejszenia
zobowiązania podatkowego (kwoty podatku) o kwotę równą odpowiednio:
1) za 2007 r. – 20%,
2) za 2008 r. – 40%,
3) za 2009 r. – 40%
– kwoty 8% łącznej wartości utworzonych i niezaliczonych na dzień 31 grudnia
2002 r. do kosztu uzyskania przychodów, rezerw celowych na pokrycie wierzytelności
z tytułu kredytów (pożyczek) zakwalifikowanych przez banki do kategorii stracone
i wątpliwe oraz należności z tytułu udzielonych przez bank po dniu 1 stycznia 1997 r. gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek zakwalifikowanych do kategorii
stracone i wątpliwe; pomniejszenie nie dotyczy tych rezerw rozwiązanych lub
zmniejszonych albo zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w 2003 r.
2. Rozwiązanie części lub całości rezerw, które stanowiły podstawę
pomniejszenia zobowiązania podatkowego (kwoty podatku), o którym mowa w ust. 1,
na które utworzono rezerwy celowe, powoduje obowiązek podwyższenia
zobowiązania podatkowego (kwoty podatku) o kwotę 8% rozwiązanej rezerwy
celowej. Podwyższenie zobowiązania (kwoty podatku) następuje w roku rozwiązania
rezerwy celowej, nie wcześniej jednak niż z chwilą pomniejszenia zobowiązania
podatkowego (kwoty podatku) zgodnie z ust. 1. Jeżeli podwyższenie zobowiązania
podatkowego (kwoty podatku) wynikające z rozwiązania rezerwy celowej przewyższa
wartość pomniejszonego zobowiązania podatkowego (kwoty podatku) w roku
określonym w ust. 1 pkt 1, wartość ta zostaje uwzględniona w latach następnych.
3. Łączna kwota pomniejszenia zobowiązania podatkowego banków (kwota
podatku), o której mowa w ust. 1, nie może być wyższa od łącznej kwoty środków
pieniężnych przekazanych na zasilenie Funduszu Poręczeń Unijnych z tytułu
oprocentowania rezerwy obowiązkowej w latach 2004–2006, o których mowa
w art. 39 ust. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1810 oraz z 2020 r. poz. 568).

Art. 38b. (uchylony).

Art. 38c. (uchylony).

Art. 38d. 1. Zwalnia się od podatku przychód z tytułu umorzenia zadłużenia
związanego z zaciągniętym kredytem mieszkaniowym dokonanego przez bank na
podstawie ustawy z dnia 30 listopada 1995 r. o pomocy państwa w spłacie niektórych
kredytów mieszkaniowych, udzielaniu premii gwarancyjnych oraz refundacji bankom
wypłaconych premii gwarancyjnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2162).
2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do przychodu w
części odpowiadającej kwocie umorzonych skapitalizowanych odsetek zaliczonych
uprzednio do kosztów uzyskania przychodów.
Art. 38e. 1. Podatnik może od dochodu z innych źródeł przychodów niż zyski
kapitałowe ustalonego zgodnie z art. 7 odliczyć wydatki, pomniejszone o podatek od
towarów i usług, które zostały poniesione w 2018 r. na nabycie towarów lub usług, w tym na nabycie lub ulepszenie środków trwałych lub na nabycie wartości niematerialnych i prawnych, umożliwiających podłączenie do Elektronicznej
Platformy Gromadzenia, Analizy i Udostępnienia Zasobów Cyfrowych o Zdarzeniach
Medycznych, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o
systemie informacji w ochronie zdrowia (Dz. U. z 2020 r. poz. 702).
2. Odliczenie stosuje się do podatnika prowadzącego aptekę ogólnodostępną lub
punkt apteczny lub podatnika będącego wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną
prowadzącej aptekę ogólnodostępną lub punkt apteczny.
3. Odliczeniu podlegają wydatki, o których mowa w ust. 1, do wysokości kwoty
stanowiącej iloczyn 3500 zł oraz liczby stanowisk w aptece ogólnodostępnej albo
punkcie aptecznym, przy czym liczba uwzględnionych stanowisk nie może być
większa niż cztery.
4. W przypadku gdy podatnik poniósł wydatki, o których mowa w ust. 1, w
odniesieniu do więcej niż jednej apteki ogólnodostępnej lub jednego punktu
aptecznego prowadzonych przez tego podatnika lub spółkę niebędącą osobą prawną,
w której jest wspólnikiem, odliczeniu podlega suma wydatków obliczonych zgodnie z
ust. 3 osobno dla każdej z tych aptek lub każdego z tych punktów aptecznych, przy
czym liczba uwzględnionych aptek i punktów aptecznych nie może być większa niż cztery.
5. Odliczenia dokonuje się w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym
zostały poniesione wydatki, o których mowa w ust. 1, a w przypadku podatnika,
którego rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy – w zeznaniu składanym za rok podatkowy:
1) obejmujący dzień 31 grudnia 2018 r. albo
2) w którym poniósł ostatni wydatek, o którym mowa w ust. 1.
6. Wydatki, o których mowa w ust. 1, podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały
podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie.
7. Użyte w niniejszym artykule określenie:
1) apteka ogólnodostępna – oznacza aptekę ogólnodostępną w rozumieniu art. 87
ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z
2020 r. poz. 944);
2) punkt apteczny – oznacza punkt apteczny w rozumieniu art. 70 ust. 1 ustawy z
dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne.

Art. 38f. 1. Podatnicy, którzy z powodu COVID-19, w rozumieniu ustawy
z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem,
przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz
wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374, z późn. zm.16)
), zwanej
dalej „ustawą o COVID-19”:
1) ponieśli stratę w roku podatkowym, który rozpoczął się przed dniem 1 stycznia
2020 r. a zakończy się po dniu 31 grudnia 2019 r., lub rozpoczął się po dniu
31 grudnia 2019 r. a przed dniem 1 stycznia 2021 r. oraz
2) uzyskali w roku podatkowym, o którym mowa w pkt 1, przychody niższe o co
najmniej 50% od przychodów uzyskanych w roku podatkowym bezpośrednio
poprzedzającym pierwszy rok podatkowy, o którym mowa w pkt 1
– mogą jednorazowo obniżyć o wysokość tej straty, nie więcej jednak niż o kwotę
5 000 000 zł, dochód uzyskany w roku podatkowym bezpośrednio poprzedzającym
rok podatkowy, o którym mowa w pkt 1.
2. W przypadku upływu terminu do złożenia zeznania lub złożenia zeznania za
rok podatkowy, w którym dokonywane jest obniżenie na podstawie ust. 1, podatnik
składa korektę zeznania.
3. Strata nieodliczona na podstawie ust. 1 podlega odliczeniu na podstawie
art. 7 ust. 5.

Art. 38g. 1. Od podstawy opodatkowania ustalonej zgodnie z art. 18 ust. 1
w celu obliczenia podatku lub zaliczki podatnik może odliczyć nieodliczone na
podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1 i 8 darowizny przekazane od dnia 1 stycznia 2020 r. do
dnia 30 września w 2020 r. na przeciwdziałanie COVID-19, o którym mowa
w art. 2 ust. 2 ustawy o COVID-19:
1) podmiotom wykonującym działalność leczniczą, wpisanym do wykazu,
o którym mowa w art. 7 ustawy o COVID-19;
2) Agencji Rezerw Materiałowych z przeznaczeniem na cele wykonywania zadań
ustawowych;
3) Centralnej Bazy Rezerw Sanitarno-Przeciwepidemicznych z przeznaczeniem na
cele wykonywania działalności statutowej;
4) domom dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży, noclegowniom,
schroniskom dla osób bezdomnych, w tym z usługami opiekuńczymi, ośrodkom
wsparcia, rodzinnym domom pomocy oraz domom pomocy społecznej,
o których mowa w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U.
z 2019 r. poz. 1507, 1622, 1690, 1818 i 2473).
2. W przypadku darowizny, o której mowa w ust. 1, przekazanej:
1) do dnia 30 kwietnia 2020 r.– odliczeniu podlega kwota odpowiadająca 200%
wartości darowizny;
2) w maju 2020 r. – odliczeniu podlega kwota odpowiadająca 150% wartości
darowizny;
3) od dnia 1 czerwca 2020 r. do dnia 30 września 2020 r. – odliczeniu podlega
kwota odpowiadająca wartości darowizny.
2a. Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 i ust. 2 pkt 1 i 2, przysługuje również
w przypadku, gdy przekazanie darowizny nastąpiło przy udziale organizacji, o której
mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku
publicznego i o wolontariacie, jeżeli:
1) przekazanie darowizny tej organizacji przez podatnika, a następnie przez tę
organizację podmiotowi, o którym mowa w ust. 1 pkt 1–3, nastąpiło w okresie
od dnia 1 stycznia 2020 r. do dnia 31 maja 2020 r. oraz
2) organizacja ta przekazała podatnikowi pisemną informację o miesiącu
przekazania środków pochodzących z darowizny oraz nazwie podmiotu, na rzecz
którego te środki zostały przekazane.
3. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym artykule, do darowizn stosuje się
odpowiednio przepisy art. 18 ust. 1b, 1c, 1e–1g, 1k oraz art. 27 ust. 4a.

Art. 38h. (uchylony).

Art. 38ha. Zwalnia się z podatku od przychodów z budynków przychody
podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 24b, ustalone za okres od dnia 1 marca
2020 r. do dnia 31 grudnia 2020 r.

Art. 38i. 1. Zwalnia się z obowiązku zwiększenia dochodu stanowiącego
podstawę obliczenia zaliczki na podstawie art. 25 ust. 19 pkt 2 i ust. 25 za
poszczególne okresy rozliczeniowe przypadające w 2020 r., w których podatnik
spełnił łącznie następujące warunki:
1) podatnik poniósł w danym okresie rozliczeniowym negatywne konsekwencje
ekonomiczne z powodu COVID-19, o którym mowa w ustawie o COVID-19;
2) uzyskane przez podatnika w danym okresie rozliczeniowym przychody,
o których mowa w art. 12, są niższe o co najmniej 50% w stosunku do
analogicznego okresu poprzedniego roku podatkowego, a w przypadku
podatnika, który rozpoczął prowadzenie działalności w 2019 r. – w stosunku do
uzyskanych w tym roku średnich przychodów, o których mowa w art. 12.
2. Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do podatników,
którzy:
1) stosowali w 2019 r. formę opodatkowania, w przypadku której nie ustala się
przychodów;
2) rozpoczęli prowadzenie działalności w ostatnim kwartale 2019 r. i nie uzyskali
w tym okresie przychodów, o których mowa w art. 12;
3) rozpoczęli prowadzenie działalności w 2020 r.
3. Przez średnie przychody, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się kwotę
stanowiącą iloraz przychodów, o których mowa w art. 12, uzyskanych w roku
rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej, i liczby miesięcy, w których była
prowadzona ta działalność.
4. Jeżeli podatnik, którego rok podatkowy zakończy się przed dniem
1 października 2020 r., posiada zobowiązania, o których mowa w art. 18f ust. 1 pkt 2,
i zobowiązania te nie zostaną uregulowane do dnia złożenia zeznania za ten rok, do
zobowiązań tych nie stosuje się art. 18f ust. 5 i 6. Zobowiązania te podlegają
doliczeniu do dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki począwszy od
pierwszego okresu rozliczeniowego następnego roku podatkowego, nie wcześniej niż
w rozliczeniu zaliczki za 2021 r., jeżeli do dnia terminu płatności tej zaliczki
zobowiązanie to nie zostanie uregulowane.

Art. 38j. 1. Podatnicy będący małymi podatnikami, którzy na 2020 r. wybrali
uproszczoną formę wpłacania zaliczek, o której mowa w art. 25 ust. 6, mogą
zrezygnować w trakcie roku podatkowego z tej formy wpłacania zaliczek, jeżeli
ponoszą negatywne konsekwencje ekonomiczne z powodu COVID-19. Przepisu
art. 25 ust. 7 pkt 2 nie stosuje się.
2. W przypadku rezygnacji z uproszczonej formy wpłacania zaliczek na
podstawie ust. 1 zaliczki należne do końca roku oblicza się zgodnie z art. 25 ust. 1 począwszy od miesiąca, za który podatnik ostatni raz zastosował uproszczoną formę wpłacania zaliczek. Przy obliczaniu tych zaliczek uwzględnia się
zaliczki płacone w uproszczonej formie na podstawie art. 25 ust. 6–10.
3. O rezygnacji z uproszczonej formy wpłacania zaliczek na podstawie
ust. 1 podatnicy informują w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, składanym za 2020 r.
4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio do podatników, których rok
podatkowy jest inny niż kalendarzowy i obejmuje część 2020 r.

Art. 38k. 1. Podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów
amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych, które zostały nabyte
w celu produkcji towarów związanych z przeciwdziałaniem COVID-19, o którym
mowa w art. 2 ust. 2 ustawy o COVID-19, i wprowadzone do ewidencji środków
trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w 2020 roku.
2. Za towary, o których mowa w ust. 1, uważa się w szczególności: maseczki
ochronne, respiratory, środki odkażające, medyczną odzież ochronną, ochraniacze na
obuwie, rękawiczki, okulary, gogle, środki do dezynfekcji i higieny rąk.

Art. 38l. 1. Koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d, ponoszone
w 2020 r. na działalność badawczo-rozwojową, której celem jest opracowanie
produktów niezbędnych do przeciwdziałania COVID-19, o którym mowa
w art. 2 ust. 2 ustawy o COVID-19, podatnik może odliczyć również od dochodu
będącego podstawą obliczenia zaliczki, o której mowa w art. 25 ust. 1 lub 1b,
w trakcie roku podatkowego, który:
1) rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2020 r. a zakończy się po dniu 31 grudnia
2019 r. lub
2) rozpoczął się po dniu 31 grudnia 2019 r. a przed dniem 1 stycznia 2021 r.
2. Przepis art. 18d stosuje się odpowiednio.

Art. 38m. 1. Podatnicy, o których mowa w art. 24d, osiągający w roku
podatkowym, który:
1) rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2020 r. a zakończy się po dniu 31 grudnia
2019 r. lub
2) rozpoczął się po dniu 31 grudnia 2019 r. a przed dniem 1 stycznia 2021 r.
– kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, które
wykorzystywane są do przeciwdziałania COVID-19, o którym mowa w art. 2 ust. 2
ustawy o COVID-19, mogą stosować w trakcie tego roku podatkowego do
opodatkowania tych dochodów stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, przy
obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy.
2. Wysokość zaliczek, o których mowa w ust. 1, oblicza się w następujący sposób:
1) pierwszą zaliczkę oblicza się od sumy kwalifikowanych dochodów
z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, osiągniętych od dnia 1 marca
2020 r., z zastosowaniem stawki, o której mowa w art. 24d ust. 1;
2) zaliczki za kolejne miesiące albo kwartały oblicza się jako różnicę między
podatkiem obliczonym z zastosowaniem stawki, o której mowa w art. 24d ust. 1,
od sumy kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności
intelektualnej, osiągniętych od dnia 1 marca 2020 r., a sumą należnych zaliczek
za poprzednie miesiące albo kwartały obliczonych od tych dochodów.
3. Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy podatnik nie posiada
kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ani ekspektatywy uzyskania
kwalifikowanego prawa, pod warunkiem zgłoszenia lub złożenia wniosku o uzyskanie
takiego prawa ochronnego do właściwego organu, w terminie 6 miesięcy, licząc od
końca miesiąca, za który przy obliczaniu zaliczki na podatek zastosował 5% stawkę podatku.
4. Przepisy art. 24d stosuje się odpowiednio.

Art. 38n. 1. Warunek określony w art. 1a ust. 2 pkt 1 lit. d lub pkt 4 uważa się za
spełniony, jeżeli podatnik poniósł w 2020 r. negatywne konsekwencje ekonomiczne
z powodu COVID-19, o którym mowa w ustawie o COVID-19.
2. Przepis ust. 1. stosuje się do roku podatkowego, który rozpoczął się przed
dniem 1 stycznia 2020 r. a zakończy się po dniu 31 grudnia 2019 r., lub rozpoczął się
po dniu 31 grudnia 2019 r. a przed dniem 1 stycznia 2021 r.

Art. 38o. 1. Prawo do zmniejszenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia
zaliczki, o którym mowa w art. 25 ust. 19 pkt 1, przysługuje w 2020 r. począwszy od
okresu rozliczeniowego, w którym upłynęło 30 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, do okresu rozliczeniowego, w którym wierzytelność została uregulowana lub zbyta.
2. Podatnicy, którzy na 2020 r. wybrali uproszczoną formę wpłacania zaliczek,
o której mowa w art. 25 ust. 6, mogą zmniejszyć zaliczkę należną za miesiąc,
w którym upłynęło 30 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze
(rachunku) lub w umowie, do okresu, w którym wierzytelność została uregulowana
lub zbyta, o:
1) 9% wartości wierzytelności – w przypadku małego podatnika albo
2) 19% wartości wierzytelności – w przypadku podatnika innego niż wskazany w pkt 1.
3. Jeżeli wartość zmniejszenia zaliczki należnej, przysługującego na podstawie
ust. 2, jest wyższa od tej zaliczki, o nieodliczoną wartość zmniejsza się zaliczki
należne za kolejne miesiące.
4. Zmniejszenia na podstawie ust. 2 i 3 dokonuje się, jeżeli do dnia terminu
płatności zaliczki wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta.
5. Podatnik, który dokonał zmniejszenia na podstawie ust. 2 lub 3, obowiązany
jest do zwiększenia o dokonane odliczenie zaliczki należnej za miesiąc, w którym
wierzytelność została uregulowana lub zbyta.
6. Przepisy ust. 2–5 stosuje się:
1) do wierzytelności, o których mowa w art. 18f ust. 9, 10, 13 i 18, oraz
2) do zaliczek należnych, których termin płatności upływa w 2020 r.
7. Przepisy ust. 1–3 stosuje się do okresów rozliczeniowych, w których podatnik
poniósł negatywne konsekwencje ekonomiczne z powodu COVID-19, o którym
mowa w ustawie o COVID-19.

Art. 38p. 1. Od podstawy opodatkowania ustalonej zgodnie z art. 18 ust. 1,
w celu obliczenia podatku lub zaliczki, podatnik może odliczyć darowizny rzeczowe,
których przedmiotem są komputery przenośne będące laptopami lub tabletami,
przekazane od dnia 1 stycznia 2020 r. do dnia 30 września 2020 r.:
1) organom prowadzącym placówki oświatowe;
2) organizacjom, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia
2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, prowadzącym
działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, lub operatorowi
OSE, o którym mowa w ustawie z dnia 27 października 2017 r. o Ogólnopolskiej Sieci Edukacyjnej (Dz. U. poz. 2184, z 2019 r. poz. 1815 oraz z 2020 r. poz. 695), z przeznaczeniem na cele dalszego nieodpłatnego przekazania
organom prowadzącym placówki oświatowe lub placówkom oświatowym.
2. Przez placówkę oświatową rozumie się:
1) podmioty, o których mowa w art. 2 pkt 1–4 i 7 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r.
– Prawo oświatowe;
2) uczelnie w rozumieniu ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie
wyższym i nauce;
3) placówki opiekuńczo-wychowawcze w rozumieniu ustawy z dnia 9 czerwca
2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2020 r.
poz. 821).
3. Odliczenie stosuje się w przypadku, gdy przedmiotem darowizny są
komputery, o których mowa w ust. 1, kompletne, zdatne do użytku i wyprodukowane
nie wcześniej niż 3 lata przed dniem ich przekazania.
4. W przypadku darowizny, o której mowa w ust. 1, przekazanej:
1) do dnia 30 kwietnia 2020 r. – odliczeniu podlega kwota odpowiadająca 200%
wartości darowizny;
2) w maju 2020 r. – odliczeniu podlega kwota odpowiadająca 150% wartości
darowizny;
3) od dnia 1 czerwca 2020 r. do dnia 30 września 2020 r. – odliczeniu podlega
kwota odpowiadająca wartości darowizny.
5. Odliczeniu podlegają darowizny nieodliczone na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 8
i art. 38g.
6. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym artykule, do darowizn stosuje się
odpowiednio przepisy art. 18 ust. 1b, 1c, 1e–1g, 1k oraz art. 27 ust. 4a.

Art. 38q. W przypadku darowizn, o których mowa w art. 38g i art. 38p, kwota
przekazanej darowizny wykazywanej w zeznaniu, o której mowa w art. 18 ust. 1g,
odpowiada kwocie określonej zgodnie odpowiednio z art. 38g ust. 2 oraz art. 38p ust. 4.

Art. 38r. Kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena
nabycia rzeczy lub praw będących przedmiotem darowizn, o których mowa w art. 38g
i art. 38p, przekazanych w terminie od dnia 1 stycznia 2020 r. do dnia 30 września 2020 r., podmiotom i na cele, o których mowa w tych przepisach, o ile koszty wytworzenia lub cena nabycia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania
przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne.

Art. 38s. Do przychodów nie zalicza się wartości otrzymanych od dnia
1 stycznia 2020 r. do dnia 30 września 2020 r. darowizn, o których mowa w art. 38g
i art. 38p, przez podatników, o których mowa w art. 38g ust. 1 i art. 38p ust. 1.

Art. 38t. Przepisu art. 16 ust. 1 pkt 22 nie stosuje się do zapłaconych kar
umownych i odszkodowań, jeżeli wada dostarczonych towarów, wykonanych robót
i usług oraz zwłoka w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoka w usunięciu
wad towarów albo wykonanych robót i usług powstała w związku ze stanem
zagrożenia epidemicznego lub stanem epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19.

Art. 38u. 1. Do przychodów Agencji Rozwoju Przemysłu Spółki Akcyjnej nie zalicza się:
1) wartości skarbowych papierów wartościowych otrzymanych w 2020 r. na
podstawie art. 21b ust. 1 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o systemie instytucji
rozwoju (Dz. U. poz. 1572 oraz z 2020 r. poz. 569 i 695);
2) przychodów z tytułu zbycia papierów wartościowych, o których mowa w pkt 1.
2. Przepis ust. 1 stosuje się do skarbowych papierów wartościowych
przekazanych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych w związku
z działaniami mającymi przeciwdziałać negatywnym skutkom COVID-19.

Art. 38v. 1. Do przychodów Polskiej Organizacji Turystycznej nie zalicza się
przychodów otrzymanych z Funduszu Przeciwdziałania COVID-19, o którym mowa
w art. 65 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych
rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem
COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych
oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568, 695, 1086 i 1262), na realizację zadań
wynikających z ustawy z dnia 15 lipca 2020 r. o Polskim Bonie Turystycznym (Dz.
U. poz. 1262).
2. W Polskiej Organizacji Turystycznej do kosztów uzyskania przychodów nie
zalicza się kosztów poniesionych na realizację zadań, o których mowa w ust. 1,
sfinansowanych ze środków, o których mowa w ust. 1.

art. 39. więcej Art. 39. 1. Tracą moc:
1) ustawa z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych
(Dz. U. z 1991 r. poz. 216, 350 i 444);
2) art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o zmianie niektórych ustaw
regulujących zasady opodatkowania (Dz. U. poz. 443).
2. Przepisy ustawy wymienionej w ust. 1 pkt 1 mają zastosowanie przy
opodatkowaniu dochodów osiągniętych przed dniem 1 stycznia 1992 r.
3. Okresowe zwolnienia od podatku dochodowego, do których podatnicy nabyli
uprawnienia przed dniem 1 stycznia 1992 r., pozostają w mocy do czasu ich
wygaśnięcia.
4. Podatnicy, którzy:
1) w 1991 r. ponieśli wydatki, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy
wymienionej w ust. 1 pkt 1,
2) korzystali do końca 1991 r. z odliczeń wydatków od dochodu na podstawie
art. 12 ust. 4 ustawy wymienionej w ust. 1 pkt 2,
zachowują prawo do odliczeń poniesionych w tym okresie wydatków do czasu ich
wyczerpania, z uwzględnieniem przepisów art. 16 ust. 3 i 4 ustawy, o której mowa
w ust. 1 pkt 1.

art. 40. więcej Art. 40. 1. Uchyla się, z zastrzeżeniem ust. 2, przepisy ustaw szczególnych
przyznające ulgi i zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych oraz znosi
się przyznane na podstawie tych przepisów ulgi i zwolnienia.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy ulg i zwolnień od podatku dochodowego
przysługujących na podstawie przepisów ustaw:
1) (uchylony)
2) (uchylony)
3) z dnia 20 stycznia 1990 r. o zmianach w organizacji i działalności
spółdzielczości (Dz. U. poz. 36, z późn. zm.);
4) (uchylony)
5) z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r.
poz. 143, z 1998 r. poz. 1063 i z 1999 r. poz. 484 i 1178);
6) (uchylony)
7) (uchylony)
8) ustawy z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz. U.
z 2017 r. poz. 2176).

art. 41. więcej Art. 41. (pominięty).

art. 42. więcej Art. 42. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia
1 stycznia 1992 r., z wyjątkiem art. 30 i 33, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia.